Το πρωτον αγαθον ουκ εχει αντικειμενον ως τηι ουσιαι αγαθον· η δε ουσια ουκ εχει εναντιον.

Εναντιοτης εστιν εν ταις ποιοτησι, ποιοτητες δε εν τοις σωμασι· εναν­τιοτης αρα εν τοις κτισμασιν.

Πασα φυσις λογικη κτισις νοερα εστι, θεος δε μονος νοητος εστιν ου διασχισθεις εν οις κατοικει· πως δε νοειται θεος εν οις κατοικει; ως τεχνη εν τεχνιταις· διαφερει δε τωι ουσιωδως κατοικειν εν οις κατοικει.

Παν γενομενον η δεκτικον της εναντιοτητος η εξ εναντιων κατεστη· αλλ ου παν δεκτικον της εναντιοτητος προς τα εξ εναντιων συνεστωτα προσ­δεδεται.

Αι αρχαι ου τικτουσιν ουδε τικτονται και αι πρωται αιτιαι ου τικ­τουσι τικτονται δε (D), η δε μεσοτης και τικτει και τικτεται.

Κατα συγκρισιν ημεις αλλο τι εσμεν και αλλο το εν ημιν και αλλο το εν ῳ ημεις· ως δε εν ταυτο δε ε. εστι το εν ῳ ημεις και το εν ῳ εστι το εν ῳ ημεις.

Εαν εκ μεσου αρθηι το εν ον αριθμωι συναιρεται και ο αριθμος· του δε αριθμου αρθεντος εν εσται το εν ημιν και εν ωι ημεις.

Οτε αφωρισθη το εν ωι μελλομεν εσεσθαι εγεννησε το εν ωι ημεις· οταν δε το εν ημιν συγκραθηι αρει εκ μεσου το αριθμῳ διασχιζον ημας.

Γενομενοι εν τωι οντι ορωμεν την αληθειαν αυτου ως εστι· γενομενοι δε εν τωι ουκ οντι γεννησομεν το ουκ ον· αρθεντος δε εκ μεσου τουτου του εν ωι εσμεν αυθις ουκ εσται το ουκ ον.

Των δαιμονων εναντιουνται οι μεν τηι των εντολων θρησκειαι, (= τηι πρακτικηι) οι δε τηι των φυσεων επιγνωσει, οι δε τοις περι του θειου λογοις, (= της θεολο­γιαι) δι οτι και η της σωτηριας ημων γνωσις εν τουτοις τοις τρισι καθεστηκε.

Παντες οσοι τα νυν σωματα πνευματικα κεκτηνται βασιλευουσι εν τοις γενομενοις αιωσιν· οσοι δε εν σωμασιν εργαταις συνεχονται εν τοις μελλουσιν αιωσι βασιλευσουσιν.

Εις εστιν ο ων ανευ μεσιτειας και εις αυθις ουτος ο δια μεσιτων εν πασιν ων.

Των λογικων οι μεν θεωριαν τε και θρησκειαν πνευματικην κεκτηνται, οι δε θρησκειαν και θεωριαν, οι δε εν εμποδισμωι και κρισει κατεχονται.

Εν παντι τεχνηματι τον αυτου προεστωτα ορας· εν δε θεωριαι της γνωσεως της αληθινης εν πασι τουτοις ευρησεις, διοτι παν ο κυριος εν σοφιαι εκτισεν.

Τεσσαρων αρθεντων αιρονται και πεντε· των πεντε δε αρθεντων ουκ αιρονται δια ταυτα και τα τεσσαρα.

Ος αφωρισται των πεντε ουκ αφεστηκε των τεσσαρων. ος δε αφωρισται των τεσ­σαρων ἀπεδρα και τα πεντε.

Κατορθουμενον εν ημιν το εν ημιν κατορθοι εν ημιν το εν ωι ημεις και ουτως αυξανει η κατορθωσις εως ουκετι τροπικως ονομαζεται το ον.

Περας εργασιας τε και βασανισμου η των αγιων κληρονομια εστι· το δε αντικειμενον τωι πρωτωι αιτια του δευτερου εσται· και περας τουτου κληρονομια εστι των εναντιων.

Η εν τεσσαρσι γνωσις εστι συνεσεως των φυσεων· η δε ενος γνωσις εστι του μονου οντος.

Οταν παντες οι λογοι μονον των οντων μεινωσιν προς ημας τοτε το γνωστον υπο του γιγνωσκοντος μονον γνωσθησεται κατα το γεγραμμενον· ο ουρανος και η γη παρελευσεται και οι λογοι μου ου μη παρελθωσιν.

Αγαθα τε και κακα τα γε ανευ χρησεως νομιζομενα τα μεν εντος της ψυχης τα δε εκτος αυτης ευρισκεται· τα δε αληθως κακα εκτος αυτης ουχ οιον τε ευρεθηναι.

Τα λεπτα των δαιμονων σωματα χρωματος και σχηματος μονον δεκτικα αλλα τας αισθησεις ημων φευγει δια το μη ομοιον ειναι εκεινην την κρασιν τηι των σωματων των αισθητων. βουλομενοι γαρ οραθηναι τοις ανθρωποις εν ομοιωματι των αισθητων σωματων ορωνται ου δεικνυντες τα λεπτα αυτων σωματα.

Συνεσεις των λογων των εν τηι γηι ονομαζονται αγαθα της γης. εν δε ταυτα καλως γιγνωσκουσιν οι αγιοι αγγελοι κατα το ρημα της εκ θεκωε γυναι- κος, οι τε αγγελοι του θεου τα αγαθα της γης εσθιουσι, κατα το γεγραμμενον αρτον των αγγελων εσθιει ο ανθρωπος, δηλον οτι τους των εν γηι συνεσεων λογους και εκ των ανθρωπων εγνωσιν.

Ει ο σταχυς δυναμει κεκρυπται εν τωι κοκκωι και η τελειωσις δυναμει κεκρυπται εν τοις δεκτικοις· ει δε ταυτα ουτως εχει ου ταυτον εστιν ο κοκ­κος και το εν αυτωι ουδε ο σταχυς και το εν τωι κοκκωι· το δε αυτο εστιν ο χορτος ο αμφι τον σταχυν και ο σταχυς τουτου του κοκκου· ει γαρ ο κοκκος γενησεται σταχυς αλλ ουκετι ο κοκκος ο εν τωι σταχυι τον αυτου σταχυν εδεξατο· εαν δε ο κοκκος αποβαληι τον σταχυν και τον αυτου σταχυν αποληψεται.

Οι θελοντες σινιασαι ημας πειρασμοις η την λογικην δυναμιν της ψυ­χης ζητουσι η το απαθες μερος εν αυτηι καταλαβειν διισχυριζονται η το σωμα η παντα τα περι το σωμα.

Ει μερος εστι του κοσμου τουτου το ανθρωπινον σωμα παραγει δε το σχημα του κοσμου τουτου δηλον οτι και το σχημα του σωματος παραγει.

Πεντε θεωριαι αρχικαι εισιν ων ο σκοπος περιεχει πασας τας θεωριας. η μεν πρωτη εστι καθως λεγουσιν οι πατερες θεωρια της προσκυνητης Τριαδος, η δευτερα τε και η τριτη θεωρια των ασωματων και των σωματων, η δε τεταρτη κα η πεμπτη θεωρια της κρισεως τε και της προνοιας του θεου.

Εν πληθει των οδων τρεις εισιν οδοι της σωτηριας αι κοινως κεκτηνται το τας αμαρτιας εξαλειψαι, ιδιως δε δυο κεκτηνται το ελευθερωσαι ημας παθων· η δε αρετη ιδια της τριτης εστιν οτι αιτια της δοξης γινεται. επεται δε τηι πρωτηι δοξα της ψαλμωδιας τηι δε δευτεραι επιφωνησις της ψαλμωδιας τηι δε τριτηι δοξα της υψωσεως.

Ωσπερ μετα των σωματων υπαγει χρωματα και σχηματα και αριθ­μοι ουτως μετα των τεσσαρων στοιχειων και η υλη αφανιζεται· μετ’ αυτων γαρ κεκ­τηται το οτι ουκ ην και οτι εγενετο.

Μονον το πυρ των τεσσαρων στοιχειων διαφερει τωι εν αυτωι ζωντι.

Ωσπερ εν τοις ανθρωποις Ισραηλ και εν τας χωραις η της Ιουδαιας και εν ταις πολεσιν Ιεροσολυμα μερος του Κυριου κεκληται ουτως και ο σκοπος των αλληγοριων των διδακτικων εν πασι λογοις μερος του Κυριου εστιν.

Οιτινες τι των φυσεων ειδον ευχερει ευτελει θεωριαι μονον επεβλεψαν· την γαρ πνευματικην των φυσεων γνωσιν δικαιοι μονον εδεξαντο· ο δ’αν ισχυριζομενος προς ταυτα ομοιος εστι τωι λεγοντι οτι ωμιλησα Αβρααμ οτε μετα των δυο γυναικων ην· ουτος μεν το αληθες ειπε τας δε δυο διαθηκας ουχ εωρακε τε και τους υπ’ αυτων τεχθεντας ου διενοηθη.

Ωσπερ εκαστη τεχνη τρανους αισθησεως αρμοζουσας προς αυτην χρειαν εχει ουτως και ο νους πνευματικης αισθησεως χρειαν εχει προς το διακρινειν τα πνευματικα.

Αισθησις πεφυκε αισθανεσθαι τα αισθητα· το δε νοητικον παντα καιρον εστηκε προσδοκων ητις αν θεωρια πνευματικη διδωι αυτην εις ορασιν.

Ωσπερ το φως παντα ημιν αποδεικνυον αλλου φωτος ου δειται προς το θεαθηναι εν αυτωι ουτως ουδε ο θεος αποδεικνυων ημιν παν τι φωτος δειται εις το γνωσθηναι εν αυτωι. αυτος γαρ τηι ουσιαι φως εστι.

Ου ταυτο εστιν αισθησις και αισθητηριον ουδε αισθητικον και αισθη­τον· η αισθησις εστι δυναμις ηι ειωθαμεν αισθανεσθαι τας υλας· το δε αισθητηριον εστι μελος εν ωι ενεργει η αισθησις· το δε αισθητικον εστι ζων οργανον ο κεκτηναι τα αισθητερια· το δε αισθητον εστιν οτι τοις αισθητηριοις υποκεται. αλλ’ ουχ ουτως και ο νους εν τι των τεσσαρων απεστερηται.

Η πνευματικη αισθησις εστιν απαθεια της λογικης φυσεως παρα θεου χαριζομενη.

Ωσπερ ημεις γρηγορουντες αλλα τινα περι των ενυπνιων λεγομεν ενυπνοι δε γενομενοι πειραι μανθανομεν ουτως οτου αν ποτε ακουωμεν περι του θεου εκτος αυτου οντες οταν εν αυτωι γενωμεθα πειραι αποδειξιν δεξομεθα.

Οτε απαρχης εγενομεθα σπερματα της αρετης πεφυκεν εν ημιν της δε κακιας ου· ου γαρ ει τινος δεκτικοι εσμεν τουτου παντως και την δυναμιν εχομεν επει και μη ειναι δυναμενοι του μη οντος ουκ εχομεν δυναμιν· ειπερ αι δυναμεις ποι­οτητες εισι το δε μη ον ουκ εστι ποιοτης·

Ην οτε ουκ ην κακια και εσται οτε ουκ εσται· ανεξαλειπτα γαρ τα σπερματα της αρετης· πειθει δε με και εκεινος ο πλουσιος εν τωι αιδηι δια κακιαν κρινομενος και οικτειρων τους αδελφους· το δε ελεειν σπερμα εστι καλον της αρετης.

Ει ο θανατος δευτερος της ζωης και η νοσος δευτερα της υγιειας δηλοντι και η κακια δευτερα της αρετης· θανατος γαρ και νοσος της ψυχης εστιν η κακια· η δε αρετη και της μεσοτητος αρχαιοτερα εστι.

Ενθα λεγεται ο θεος ειναι οπου ενεργει και απου μαλλον ενεργει ενθα μαλλον εγγιζει· ενεργει δε μαλλον εν ταις λογικαις και αγιαις φυσεσι· εν ταις ουρανιαις δυναμεσιν αρα μαλλον εγγιζει.

Ο θεος εν παντι τοπωι εστι και ουκ εν τοπωι εστι· εν παντι τοπωι ως εν παντι γεγονοτι ων δια την πολυποικιλον σοφιαν, ουκ εν τοπωι δε ως ουκ ων των γεγονοτων.

Ει η βασιλεια των ουρανων εν τωι παντων προυπαρχοντι τε και παν οριζοντι γιγνωσκεται, και ο βασανισμος των νοητων εν τωι εναντιωι γιγνωσκεται.

Ουδεν των ασωματων δυναμει εστιν εν τοις σωμασι· ασωματος δε εστιν ο νους ημων οτε αφομοιουται τωι θεωι.

Α αν κατα δυναμιν ηι εν τοις σωμασι ενεργειαι κταται, και ομοφυη εστι των παρ ων ενεγετο· των δε τυπων και της υλης απηλευθερωται ο νους ο ἀποβλεπων εις τον θεον.

Ουδενος ου η δυναμις εστιν τηι ψυχηι ουτως και η ενεργεια πεφυκεν εν αυτηι· τωι γαρ αυτεξουσιωι αυτης κατορθουνται και η δυναμις του θεου τελειοι αυτην.

Οι τυποι οι οντες εν τοις σωμασιν οι αυτοι εισιν εν τοις γεννησασιν αυτα· η δε ψυχη κατα το αυτεξουσιον το δοθεν αυτηι υπο του θεου τυποι αυτην καθως εθελει η εις το αφομοιωθηναι τωι θεωι η εις το αφομοιωθηναι τοις κτηνεσιν.

Η μεν μονας ιδιως ου κινειται κινειται δε εν τωι δεκτικωι του νοος ος εν τηι αμελειαι αυτου αποστρεφει το προσωπον αυτου απ’ αυτης και δια την αποστερησιν αυτης γενναι την αγνωσιαν.

Παν γεγονος δια την του θεου γνωσιν γεγονε· αλλα των γεγονοτων τα μεν εστι προτερα, τα δε δευτερα· των πρωτων γεγονοτων αρχαιοτερα εστιν η πνευματικη γνωσις, των δε δευτερων αρχαιοτερα η κινησις.

Η κινησις εστιν αιτια της κακιας, εξαλειπτικον δε της κακιας εστιν η αρετη τα δε ονοματα της αρετης εν τροποις της πολιτειας· αιτια τουτων η κινησις εστιν.

Οταν η αληθινη γνωσις εν τοις πρωτοις γενομενοις γενηται τοτε και αυτοι χαριτι της της αγιας Τριαδας γνωσεως αξιωθησονται.

Το δαιμονια τα τωι νωι μαχομενα πετεινα ονομάζεται θηρια δε τα τον θυμον ταρασσοντα κτηνη δε ονομαζεται τα την επιθυμιαν δελεαζοντα.

Απεραντον εστι το πληρωμα των πρωτων γεγονοτων περατι δε περιγεγραπται η ματαιοτης· τα δε δευτερα γεγονοτα συμπαρεκτεινεται τηι ματαιο­τητι. αναπαυσεται δε οταν η τελεια πληροφορια τους δεκτικους αυτης αγαγηι προς την της μονοειδους αγιας Τριαδος γνωσιν.

Οι πρωτοι γενομενοι ηλευθερωνται μονον της της φθορας ενεργειας τελειωθησεται δε η των παντων ελευθερια εαν θεληι ο των παντων κυριος.

Οι μεν αγαθοι αιτια εισι της γνωσεως τε και του βασανισμου οι δε κακοι μονου του βασανισμου.

Οι ανθρωποι τον αιδην φοβουνται τα δε δαιμονια τον αβυσσον φριττει.

Των θανατων των μεν αιτια εστιν η πρωτη κρισις των δε αιτια η χαρις η απελευθερουσα του δε τριτου θανατου αιτια εστιν η αφεσις η δι’ ελεος· αθανατος δε εστι ωι ουδεν τουτων συμβαινει.

Ωσπερ το φως και ο σκοτος τυχικα το αερος ουτως η αρετη τε και η κακια η γνωσις τε και η αγνοια της λογικης ψυχης προυπαρχουσων εν αυτηι δυο της τε αρετης και της γνωσεως.

Ει σημερον δεχονται τον φρονιμον οικονομον εν ταις οικιαις αυτων δηλοντι εχθες εκαθισε και ελογισατο τα μυστηρια αυτων· αλλα γαρ φρονιμος ωνο­μασται οτι των του κυριου υπαρχοντων αφιει τοις εταιροις αυτου.

Ουδεν των δευτερων γεγονοτων ου δεκτικον της γνωσεως και ουδεν των πρωτων ο τοπωι περιεχεται.

Η γνωσις εν τοπωι λεγεται ειναι ει τοις των κτισεων νοημασιν εμπεριφερεται ανευ τοπου δε ει εν τηι αγιαι Τριαδι εξισταται.

Το γενεσθαι τους λογικους και το μη γενεσθαι προς τωι του θεου θεληματι εστι, το δε γενεσθαι θνητους η αθανατους επ’ αυτοις εστιν.

Η αληθινη των λογικων ζωη εστιν η δια πνευματος αυτων εργασια· ο δε θα­νατος αυτων εστι πραξις παρα την φυσιν.

Εν αυξησει των νοηματων των κτισεων πονοι εισι και πολεμοι· η δε της αγιας Τριαδος θεωρια ειρηνη και ησυχια αρρητος.

Αι αρεται ενωπιον ημων λεγονται ειναι εναντιον των αισθησεων αυτων ορατικων, οπισω ημων δε λεγονται ειναι αι κακιαι διοτι εν σκοτωι πραττονται· κε­λευομεθα φυγειν την πορνειαν και διωκειν την φιλοξενιαν.

Τις εγνω την του κοσμου τουτου συστασιν και την των στοιχειων ενεργειαν και την εργασιαν του οργανου τουτου πως δια την των εντολων τηρησιν αρμα γενομενον υψουται αναλημψει πνευματικηι προς την αγιαν Τριαδα.

Εν τοις αγιοις αγγελοις περισσεια του νοος εστιν εν δε τοις ανθρωποις περισσεια της επιθυμιας· εν δε τοις δαιμοσι περισσεια του θυμου· λε­γουσι δε οι πατερες οτι οι πρωτοι προς τους μεσους δια στοματος πλησιαζουσιν οι δε τελευταιοι προς τους μεσους δια των ρινων.

Ο πρωτευων εν τηι γνωσει εχει τον μετ’ αυτον ο δε πρω­τευων εν τηι αγνοιαι ουκ εχει.

Εικων του θεου εστιν ο αξιωθεις της της αγιας Τριαδος γνω­σεως, μετ’ αυτον δε ωι εστι γνωσις των ασωματων, τριτος δε ωι εστι θεωρια των σωματικων, τεταρτος δε ωι εστι συνεσις των αιωνων. πεμπτος δε αξιως λογισθησεται ος υγιειαν της ψυχης κεκτηται.

Περας της των φυσεων γνωσεως η της αγιας μοναδος γνωσις εστι· περας δε τωι ακαταληπτωι καθως λεγουσιν οι πατερες ουδεν κατα το γεγραμμενον· ουκ εστιν εξευρεσις τελος της φρονησεως αυτου

Τουτον ελεει ο κυριος ωι γνωσιν πνευματικην διδωσι διοτι γεγραπται ο δικαιος εν φωτι περιπατει ο δε ασεβης εν σκοτωι. ελεει δε ο κυριος και τον ασεβη εν τωι μη εφαπαξ βασανιζειν αυτον αλλα διδοναι καιρον το μετανοειν και ζην (σωθηναι).

Του ανθρωπου ζωη εστιν η αγια Τριας σκοπος δε του ελεους του θεου η των οντων θεωρια επειπερ πολλοι σοφοι υπισχνουνται την γνωσιν αλλα γαρ κρεισσον εστι το του κυριου ελεος υπερ ζωας.

Το του νοος φως διακρινεται (μεριζεται) τρισσως εις την γνωσιν της αγιας και προσκυνητης Τριαδος και εις την φυσιν την τε ασωματον και ενσωματον και εις την συνεσιν των φυσεων των κτισματων.

Ει ο στεφανος της δικαιοσυνης γνωσις της αγιας Τριαδος εστι δηλονοτι εν τωι του δρομου τελει οι αγιοι αυτωι στεφανωθησονται.

Ου τηι αληθινηι γνωσει τηι αποκεκρυμμενηι εν ταις φυσεσιν αντικειται η αγνοια αλλ’ η τηι των παιδων (νηπιων) γνωσει· εαν δε τελειωθωσιν οι παιδες νικησουσιν την αγνοιαν.

Νους παντων των λογικων των τηι ομοιωσει του κτιστου αυτων τετυπωμενων Χριστος εστιν ο σωτηρ ημων και αυτος τελειωσει αυτους τηι της αγιας Τριαδος γνωσει.

Η μεν πρωτη αποταγη του κοσμου εν ψυχηι γενομενη εστι το απο­λειπειν τινα αγαθηι προαιρεσει τα του κοσμου τουτου πραγματα δια την του θεου γνωσιν.

Η δε δευτερα αποταγη εστι το απαλλοτριωθηναι της κακιας οτι ζηλωι του ανθρωπου τε και χαριτι του θεου γινεται.

Η τριτη ἀποταγη εστιν αφορισμος της αγνοιας ητις ειωθοτως οραται τοις ανθρωποις ως φαντασιαι εν τωι πολεμωι κατα το μετρον της αυξησεως αύτων.

Δοξα και φως του νοος εστιν η πνευματικη γνωσις· δοξα δε και φως της ψυχης η απαθεια.

Οτι ο αισθητος θανατος ειωθε ποιεν εν ημιν ως αυτως η δι­καια του θεου κρισις απασι τοις λογικοις ποιησει εν ωι καιρωι μελλει κρινειν ζωντας τε και νεκρους και ανταποδωσει ενι εκαστωι κατα τα εργα αυτου.

Ει Γιων ποταμος αιγυπτιος εστι κυκλων πασαν την γην Αιθιοπιας αφ’ ου δι ενος των προφητων εκελευσθη Ισραηλ μη πιειν γιγνωσκομεν και τας τρεις αλλας αρχας και τον ποταμον αφ’ ου αφοριζονται αι τεσσαρες αρχαι.

Ο των λογικων νους δεκτικος εστι της τε γνωσεως και της αγνοιας, το δε επιθυμητικον δεκτικον της σωφροσυνης και της αισχυνης, μετα δε τον ζηλον (= θυ­μον) η αγαπη και το μισος τρεχει· κολλαται δε τωι πρωτευοντι εν τοις πρωτοις το πρωτευον εν τοις δευτεροις και τωι πρωτευοντι εν τοις δευτεροις το πρωτευον εν τοις τριτοις.

Ο νους περιαγεται εμπαθης γεγομενος ουδε συνεχεται πραττων ποικιλας επιθυμιας· αφεστηκε δε τοις ορμης και παυεται της πλανης της κυκλωι αυτου απαθης γενομενος και ομιλων τοις ασωματοις ατινα πληροι πασας τας πνευματικας επιθυμιας αυτου.

Αγαπη εστιν υπερβαλλουσα της λογικης ψυχης καταστασις καθ’ ην αδυνατον αγαπαν τι του κοσμου τουτου μαλλον η την του θεου γνωσιν.

Παν γεγομενον δια την του θεου γνωσιν γεγονε παν δε δι’ αλλο τι γενομενον ηττον εστι παρα το δι’ ο εγενετο· δια τουτο παντα υπερβαλλει η του θεου γνωσις, οτι δι’ αυτην παντα γεγονε.

Η φυσικη γνωσις εστι συνεσις αληθινη των δια την της αγιας Τριαδος γνωσιν γεγομενων.

Πασα λογικη φυσις πεφυκε μανθανειν την αληθινην γνωσιν ο δε θεος γνωσις ουσιωδης εστι· τηι λογικηι φυσει ουν ητις εκτισθη εναντιον εστι το οτι ουκ αν εκ­τισθη, εναντιον δε τωι αυτεξουσιωι αυτης η κακια τε και η αγνοια, εν δε τουτων ουκ εστιν εναντιον τωι θεωι.

Ει σημερον η παρασκευη εστιν εν ηι ο σωτηρ ημων εσταυρωθη, παντες οι απεθανον εν Χριστωι τυπος εισι του ταφου αυτου εν οις η του θεου δικαιοσυνη τεθαπται ητις αναστησεται τηι τριτηι ημεραι ημφιεσμενη σωμα πνευματικον· αληθης γαρ ο του σωτηρος ημων λογος οτι σημερον και αυριον δυναμεις ποιησει τηι δε τριτηι ημεραι τελειουται.

Εσοπτρον της αγαθοτητος του θεου και της δυναμεως τε και σοφιας αυτου εστιν η κτισις η εξ ουδενος εις τι γενομενη.

Εν τηι δευτεραι θεωριαι τηι φυσικηι την ποικιλην Χριστου σωφιαν ορωμεν ηι χρησαμενος εκτισε τους κοσμους· εν δε τηι περι των λογικων φυσεων γνωσει περι της ουσιας αυτου μανθανομεν.

Πρωτη πασων γνωσεων εστιν η της Μοναδος γνωσις και πασης φυσικης θεωριας πρεσβυτερα εστιν η πνευματικη γνωσις· αυτη γαρ πρωτον εκ του κτιστου εξηλθε τε και αμα τηι φυσει ητις εκολλατο αυτηι εξελαμψεν.

Πολλων ουσων μεταθεσεων ημεις την τεσσαρων μονον διακρισιν γινωσ­κομεν. και η μεν πρωτη εστι κατα τους πατερας η εκ της κακιας εις την αρετην μεταστασις, η δε δευτερα η εκ της απειθειας εις την φυσικην θεωριαν την δευτεραν, η δε τριτη η εκ ταυτης εις την των λογικων φυσεων γνωσιν αναγωγη. η δε τεταρτη η εκ τουτων παντων εις την αγιαν Τριαδα μεταστασις.

Σωμα πνευματικον των λογικων φυσεων εστιν η παντων των οντων θεωρια, ζωη δε αυτων αλητινη η της αγιας μοναδος γνωσις.

Η ψυχη η εργαζομενη εργαζομενη ητις χαριτι του θεου ευοδωθη και του σωματος αφωρισται εν εκεινοις τοις τοποις της γνωσεως εσται οπου αι της απαθιας πτερυγες αυτην κατανταν ποιησουσιν.

Ουτοι κληρονομησουσιν την ψυχην μετα τον θανατον οι η εν τηι αρετηι η εν τηι κακιαι αυτηι ζηλωται τε και βοηθοι υπηρξαν

Πλουτος της ψυχης εστιν η πνευματικη γνωσις πτωχεια δε η αγνοια· δε η αγνοια αποστερησις εστι της γνωσεως δηλοντι προτερος εστιν ο πλουτος της πτωχειας και η της ψυχης υγιεια της νοσου αυτης.

Τις γινωσκει την των εντολων του θεου ενεργειαν και τις συνιησι τας της ψυχης δυναμεις και πως εκειναι ταυτας ιωνται τε και προς την αληθινην θεωριαν προσαγουσιν.

Επιθυμητα μεν τα πραγματα τα δι’ αισθησεων γινωσκομενα μαλλον δε επιθυμητη παρ’ αυτα η της αληθινης γνωσεως θεωρια· αλλα γαρ διοτι ουκ εντονως επιβαλλεται η αισθησις της γνωσεως δια την ασθενειαν αυτης υπολαμ­βανεται ως υπερβαλλει εν τωι εγγυς ειναι της μακραν απουσης τε και αυτης υπερ­βαλλουσης.

Περι παντος εκ των τεσσαρων στοιχειων συνεστηκοτος ειτε εγγυς ειτε μακραν οντος δυναμεθα θεωριαν λαβειν τηι ενεργειαι της του κυριου χαριτος, μονος δε ο νους ημων ακαταληπτος εστι και μαλλον παρ’ αυτον ο θεος ο ποιητης αυτου διοτι γαρ ο θεος ου καταλαμβανεται ουδε το καταλυμα αυτου.

Η δειξια του Χριστου και χειρ αυτου ονομαζεται η δε χειρ αυτου ου λεγεται και δεξια αυτου διοτι της μεν εστιν ο σκοπος εν δοσει της δε εν παιδειαι.

Εξηρκεσε το πρωτον η πνευματκη θεωρια εις το ειναι φυσεις λογικας, αρκεσει δε και η δευτερα εις το προσαγειν αυτας προς την τελειοτητα.

Οι ισοι εν τηι των εργων τελειοτητι ισοι εσονται και εν τηι των πονων ανταποδοσει και οι ισοι εν τηι γνωσει αυτων τηι πνευματικηι ισωθησονται και εν τηι της κληρονομιας αυτων δοξηι.

Οταν η λογικη φυσις την αυτης θεωριαν δεξηται τοτε και η του νοος δυναμις τελειος εσται.

Ουτως εστιν η παντων των οντων γνωσις ωστε την ψυχην την κοινωνουσαν αυτης αναγαγειν προς την γνωσιν της αγιας Τριαδος.

Εν τηι της των λογικων γνωσεως αυξησει μεταβαλλονται κοσμοι και εξαλειφεται ονοματα μενουσης της ισοτητος (ταυτοτητος) της γνωσεως κατα την των προσωπων ισοτητα.

Ωσπερ τα σωματα καλυπτουσιν η ποιοτητες η χρωματα εν οις γενναται, ουτως καλυπτουσι τας λογικας φυσεις αρετη τε και γνωσις η κακια τε και αγνοια.

Πασων των λογικων φυσεων πρεσβυτερα η της αληθειας αληθινη γνωσις διοτι μετα το γενεσθαι αυτας εν αυτηι αυξανονται εως κατανταν εις την τελειοτητα αυτης.

Την πνευματικην γνωσιν ητις προτερα των σωματων μετα το ειναι εν σωμασιν εδιδασκεν ο κτιστης την λογικην φυσιν.

Παν το γενομενον κηρυξ εστι της του θεου πολυποικιλου σοφιας ουδεν δε των οντων καταληπτικον της φυσεως αυτου.

Ωσπερ την του πατρος εικονα ο λογος της αληθειας ο υιος αυτου ο κυριος ημων Ι. Χ. εξεφηνε και απεδειξε τηι λογικηι φυσει ουτως και την εικονα αυτου η λογικη φυσις αποδεικνυσιν.

Ο ων εν εικονι του αορατου θεου ουτος εστι διδασκαλος της περι αυτου γνωσεως προς γε πασαν φυσιν λογικην ητις ενεγετο εν τηι ομοιοτητι αυτου.

Εις εστι μονος ος τηι χαριτι αυτου υπεδεξατο κτασθαι ονοματα τροπικα μετα των ονοματων (κυριων) αυτου.

Ωσπερ κοκκος του μελοντος σταχυος ονομαζεται το του εσπαρμενου σωμα ουτως και ουτος ο κοσμος ο καθεστως ονομαζεται κοκκος του μελλοντος.

Ει ο σιτος συμβολον εστι της αρετης το δε αχυρον της κακιας ο μελλων αιων συμβολον εστι του κλιβανου του διαχωριζοντος αναμεσον σιτου και αχυρου.

Ο νους ο πνευματικος ατενιζων εις τα νοητα τοτε μεν κατα διαφοραν το ειδος αυτων δεχεται τοτε δε η ορασις αυτων δηλαυγης εσται.

Ο αισθητος οφθαλμος βλεπων εις ορατον τι ου το συνολον καθοραι ο δε νοητος οφθαλμος η ουχ οραι η ορων παντοθεν κυκλωι περιλαμβανει το ορωμενον.

Ωσπερ το πυρ δυναμει κταται το σωμα αυτου ουτως και ο νους δυναμει κτησεται την ψυχην πανταπασι κεκραμενος αυτηι εν τωι της αγιας τριαδος φωτι.

παντων ων την προστατειαν αι αγιαι δυναμεις υπεδεξαντο και την συνεσιν της γνωσεως αυτων επιγιγνωσκουσιν αλλ’ ου παντων ων γιγνωσκουσι την συνεσιν και την προστατειαν εδεξαντο.

Τρια ειδη εστι της των ανθρωπων ζωης, φυσικως, υπερ την φυσιν και παρα την φυσιν· δυο μεν κατα το του θεου θελημα εν δε κατα την αμελειαν του θεληματος αυτων.

Ωσπερ ουχ αι υλαι τρεφουσιν τα σωματα αλλα η δυναμις αυτων ουτως ουδε τα πραγματα αυτα αυξανει την ψυχην αλλα αι της των πραγματων γνωσεως διακρισεις.

Η της των λογικων γνωσεως αυξησις εστιν εν ορασει των φθαρτων τε και των αφθαρτων· η μεν γυμνασια αυτης εν τοις φθαρτοις η δε τελειωσις εν τοις αφθαρτοις.

Ωσπερ η μαγνητις λιθος δια φυσικης δυναμεως εν αυτηι κεκρυμ­μενης τον σιδηρον προς αυτην ελκει ουτως και η αγια γνωσις τον νουν τον καθαρον.

Και ο νους πεντε αισθητηρια πνευματικα κεκτηται δι’ ων οραι και αισθανεται τας διανοιας των κτισματων. η μεν ορασις αποδεικνυει αυτωι τα οντα ως πραγματα, δια της ακροασεως τους λογους περι αυτων δεχεται, δι’ οσφρησεως δε ευφραινεται οσμηι αγιαι τε και αμιαντωι της του στοματος αυτου φαρυγγος τουτοις ηδομενης, δια δε της ψηλαφωσεως πεισμονην αληθινην εν αυτοις δεχεται.

Ου πας ορατικος των νοητων πραγματων και τον λογον τον αληθινον περι αυτων επιστευθη, ουδε ος τους λογους αυτων επιστευθη και τα πραγματα αυτων οραι· εστι δ’ οι τουτων των δυο μεγαλων διακρισεων ηξιωθησαν οι πρωτοτοκοι των αδελφων αυτων ονομαζονται.

Εις εστι μονος παντων των οντων ος ονομα εχει και ο τοπος αυτου ου γνωστος.

Της της οικονομιας συνεσεως το μεν εστιν εν ταις προ του παθη­ματος ημεραις το δε εν τηι αγιαι πεντηκοστηι σεσημειωται.

Ο των πεντε αριθμος συμμετοχος του αυτου μυστηριου τωι των κεκτηκοντα· ταυτα δε εστιν αιτια συνεσεως.

Ο των τεσσαρων αριθμος συμμετοχος του αυτου μυστηριου (συμ­μυστης) τωι των τεσσαρακοντα· και εν τουτωι εστιν η θεωρια αυτων.

Εις εστι ος ανευ των τεσσαρων και των πεντε δυναται γιγνωσκειν το των τεσσαρακοντα και των πεντηκοντα μυστηριον.

Τις ερχεται εις το αγιον πασχα και τις γιγνωσκει την αγιαν πεν­τηκοστην.

Εις εστιν ος εν ταυτηι κατελειφθη και ο αυτος εν τηι αυτηι ευρεθησεται.

Ου παντες οι αγιοι τον αρτον φαγουσι το δε ποτηριον παντες πιουσι.

Τα αισθητηρια και ο νους διαμεριζουσι τα αισθητα ο δε νους μονος εχει επιστημην των νοητων οτι και των πραγματων και των λογων των πραγ­ματων εποπτης εστιν.

Η του τεχνιτου τεχνη περιγραφει το εργον αυτου η δε του θεου σοφια περιγραφει το παν· και ωσπερ ο αφοριζων την τεχνην του τεχνιτου διαλυει το εργον αυτου ουτως και ο τολμων εν τηι διανοιαι αυτου αφοριζειν την του θεου σοφιαν αυτου φθειρει το παν.

Η αγια Τριας ουκ ελλογειται εν τηι των αισθητων τε και των νοητων θεωριαι· τα μεν γαρ εστι φθαρτα τα δε δεκτικα της παραλλαγης, η δε αγια τριας μονη γνωσις ουσιωδης εστι.

Ει ο νους εν τηι ιδιαι οδωι τρεχει συνανται ταις αγιας δυναμεσι, ει δε εν τηι των του σωματος επιθυμιων οδωι συνανται τοις δαιμοσι.

Ος προυλαβε τον του κοκκου σταχυν πρωτευει τουτων οι ελαβον τον κοκκον και ος ελαβε τον δετερον σταχυν πρωτευει τουτων οι ελαβον τον τριτον κοκκον και ουτως εστι διαδοχη -- -- -- εως την του κοκκου δυναμιν υψωθηναι.

Οταν αι τικτουσαι παυσωνται τεκειν τοτε και οι του οικου φυλακες κινηθησονται και οι στυλοι αυτου ασθενησουσιν και κλιθησονται· τοτε και αι δυο κεφαλαι ροδον και βυσσον περιδεθησονται.

Αρμα της γνωσεως το τε πυρ και ο αηρ αρμα δε της αγνοιας ο αηρ τε και το υδωρ.

Των δαιμονων οι μεν τα νοητα γνωστικα ελεγον οι δε την του γνωστου γνωσιν αφειλον αυτου.

Εις μονος προσκυνητος ο ων μονοειδως.

Η γνωσις ου τρεχει εν τοις της αγνοιας τοποις αλλα εν τοις της γνωσεως τοποις.

Των λογικων οι μεν θεληματι αυτων την αγνοιαν προσειλκοντο οι δε ου θελη­ματι αυτων· και οι μεν δευτεροι αιχμαλωτοι λεγονται οι δε πρωτοι αιχμαλωτιζοντες αφ’ ων ο σωτηρ ημων ηιχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν

Ο νους ουν διδασκει την ψυχην, η δε ψυχη το σωμα και μονος ο ανθρωπος του θεου τον της γνωσεως ανθρωπον γιγνωσκειν δυναται.

Τρια θυσιατηρια του υψους μανθανομεν οτι εστιν, ων το μεν μο­νοειδες και ασυνθετον τα δε δυο αλλα συνθετα.

Τοις τονυν εν τωι πλατει οικουσι δεδοται τρια θυσιαστηρια, τοις δε εν μηκει τε και βαθει οικουσιν εν τωι μελλοντι αιωνι δοθησεται.

Μαρτυρες της του κυριου ημων Χ. μακροθυμιας εισιν οι τηι αρετηι αντικειμενοι, κηρυκες δε του μεγαλου ελεους αυτου ων προνοει αναξιων.

Η του Χ. τραπεζα εστιν ο θεος ο πατηρ, τραπεζα δε των αδελφων αυτου εν ελεει εστιν αυτος προς τον πατερα αυτου.

Την πρωτην θεωριαν την πνευματικην εν ταις αγιαις δυνα­μεσιν ορωμεν την δε δευτεραν την φυσκην εν τοις ανθρωποις.

Οταν οι των αγιων νοες δεξωνται την θεωριαν αυτων τοτε και η των σωματων παχυτης εκ μεσου αρθησεται τε και η ορασις λοιπον πνευματικη εσται.

Των γνωσεων αι μεν εισιν ανυλοι, αι δε εν υλαις γιγνωσ­κοται· η δε της αγιας τριαδος γνωσις πασας υπερβαλλει.

Η παντων των γεγονοτων αποκαλυψις αγραφος εστι και εγγραφος· αγρα­φος μεν η παρα του πνευματος τωι νωι αποκεκαλυμμενη, εγγραφος δε η δια του πνευματος εν Χωρεβ δεδομενη.

Απο τουτων οι θεληματι αυτων εις την τελειον κακιαν ηλθον μανθανομεν το μεγεθος της του θεου μακροθυμιας, και απο τουτων οι αγαθωι θε­ληματι αυτων αγωνιζονται εις το κατορθουσθαι τοις καλοις μανθανομεν το υπερπε­ρισσευον του κυριου ημων ελεος.

Εν ταις της των σωματων αυξησεως διαφοραις ορωμεν μυστηριον της διαφορας της των λογικων αυξησεως και εν τωι φυσικωι της συνθε­σεως αυτων την διαφοραν της διαταξεως τουτων.

Οταν οι ανθρωποι εν τηι των ουκ εσχισμενων θεωριαι γενωνται και αυτοι ανευ σχισματος εσονται μετ’ αυτων.

Ανω λεγονται οτι εισιν οι κεκτηνται σωματα ταχεα και φωτεινα κατω δε οι κεκτηνται σωματα βαρεα κατω δε τουτων οι κεκτηνται σωματα σκοτεινα και ακαθαρτα.

Το αγιον πνευμα δια Μωσεως ου περι της των ουρανιων δια­φορας απεκαλυψεν ημιν αλλα περι της των εν τουτωι τωι κοσμωι γεγονοτων δια­φορας εμηνυσεν ημιν.

Ει ο θεος παντα α εκτισεν εν σοφιαι εκτισε ουδεν εστι των αυτωι εκτισμενων ο μη καθ’ εν εκαστον λυχνιου τυπον παριστησι.

Η των ασωματων θεωρια ουκ αναγεται και καταγεται η δε των σωματων θεωρια καταγεται τε και αναγεται.

Ει η των πνευματικων γνωσις προτερα και τιμιωτερα εστι της των σωματικων γνωσεως δηλονοτι και τα σωματα αυτων ταχεα τε και φωτεινα παρ’ εκεινα.

Ωσπερ ος τωι λογωι αυτου περι των του μελλοντος αιωνος πραγματων απεκαλυψεν ημιν ου περι σωματων και ασωματων διηγησατο ουτως και περι της του­του τον κοσμου γενεσεως γνωριζων ημιν εν ορει Σινα ου περι του του μελλοντος αιωνος καλλους απεκαλυψεν ημιν.

Τις διενοηθη τον πρωτον αφορισμον και τις εγνω την πρωτην κινησιν και οπως οι λογικοι δια των κοπων αυτων επαναστρεφουσιν προς την κληρονομιαν αυτων.

Η των λογικων παραβασις ηναγκασε τον θεον γενεσθαι αυτοις κριτην. οι δε τελειουντες τα δικαια της της νιοθεοιας αγαπης επαναστρεφονσι προς την κληρονομιαν.

Ωσπερ αι της καταστασεως διαφοραι χωριζουσιν τους λογικους αλληλων ουτως και αι της πολιτειας αυτων διαφοραι χωριζουσι τα σωματα αυτων απ’ αλληλων.

Η εσχατη του δικαιου κριτου κρισις ουκ αλλοιωσιν των σωματων ποιησει αλλα την παχυτητα αυτων εκ μεσου αρει επιδιδουσα αυτοις δυναμιν ωστε οια τε ειναι επιμειναι εν τηι κληρονομιαι η της κατακρισεως η της βασιλειας των ουρανων.

Εκαστον ταγμα των ουρανιων δυναμεων η ολον εκ των κατω η ολον εκ των ανω η εκ των ανω και εκ των κατω συνεστηκε.

Ο εν τηι της γνωσεως οδωι τρεχων εν ανακαινωσει καθ’ εκαστην ημεραν τρεχει, ο δε εν τηι της αγνοιας οδωι τρεχων απο της καταστασεως αυτου μακραν γινεται.

Διακρισεως μεν εστιν η του της ψυχης οργανου θεωρια πολλων δε διακρισεων η των πνευματικων οργανων θεωρια μαλλον δε παρα ταυτα η των πνευ­ματικων αυτων θεωρια διοτι δεκτικη εστι της της αγιας τριαδος γνωσεως.

Η γνωσις την γνωσιν τικτει και αυτη εκτενως τους γνωστικους τικτει εις το γιγνωσκειν.

Κατα την των λογικων διαφοραν εστι και η των τροφων διαφορα εν τοις κοσμοις αυτων.

Ωσπερ εν τοις αισθητηριοις η αισθησις ταις των ποιοτητων τε και χρωματων διαφοραις μεταβαλλεται (ποιουται) ουτως και ο νους μεταβαλλεται (ποιουται) εις τας των θεωριων διαφορας επιβλεπων.

Ην οτε ο κυριος ημων των ζωντων μονον ην κριτης αλλ’ ουκ εσται οτε των νεκρων μονον κριτης εσται· εσται δε αυτις οτε των ζωντων μονον κριτης εσται.

Ει οι ζωντες της τε αρετης και της κακιας δεκτικοι εισιν δηλον οτι οι εναντιως τουτοις εχοντες νεκροι εισιν οι ποτε κατα την αυτων προαιρεσιν της ζωης εξεπεσον.

Ων η αναστροφη εξωθεν εστιν τουτων ο αρτος ουκ εστι προ­θεσεως και το ποτηριον αυτων μυριων πληρες· ων δε η αναστροφη εσωθεν εστιν ο αρτος αρτος προθεσεως και το ποτηριον αυτων αβλαβες.

Χρονου μεν εστιν η των σωματων κινησις αχρονος δε η των ασωματων τροπη.

Η τουτου του κοσμου του ορατου θεωρια ου μονον τοις αν­θρωποις εις τροφην δεδοται αλλα και τοις αλλοις λογικοις

Ος μονος καθηται εκ δεξιας του πατρος αυτος μονος κεκτηται την της δεξιας γνωσιν.

Οι εωρακοτες το των δυο πνευματικων λαμπαδων φως αυτοι αξιωθησονται οραν εκεινο το πρωτον φως το των μακαρισμων ο ορωιμεν τηι του κυριου ημων Ι. Χ. χαριτι αξιωθεντες της των σωματων ημων ανακαινωσεως.

Μονος ο πατηρ γιγνωσκει τον Χ. και αυτος ο υιος μονος γιγνωσκει τον πατερα· ουτος μεν ως μονοειδης μονος εν τηι μοναδι εκεινος δε κατα την της μοναδος ενωσιν.

Χριστος εστιν εν ωι η μονας πασα ενεστι και την λογικης φυσεως ταπεινωσιν εδεξατο.

Μονας εστιν ητις τανυν μονον υπο του Χ. γιγνωσκεται ου η γνωσις συσιωδης εστιν.

Των μεν αγγελων εστι το παντι χρονωι τρεφεσθαι ταις των οντων θεωριαις των δε ανθρωπων επι του καιρου των δε δαιμονων ουδαμως.

Οι τε των ουρανιων δυναμεων νοες καθαροι εισι πληρεις της αληθινης γνωσεως και τα σωματα αυτων φως εκλαμποντα παρ‘ οις χαριτι αποκαλυψεις γιγνονται.

Νους γυμνος εστιν ος ετελειωθη εν τηι αυτου ορασει και ηξιωθη της της αγιας τριαδος θεωριας κοινωνειν.

Το των ανακαινωσεων διαφορον τουτο επιστευθη το τρεφειν τους λογι­κους, οι δε τρεφονται προς την αρετην πλησιαζουσι, οι δε μη τρεφονται εις τροπας υστερουσας μεταβαλλονται.

Νους ος κεκτηται το εσχατον ενδυμα εστιν ουτος ος την δευτεραν θεωριαν την φυσικην εχει.

Εν τωι μελλοντι αιωνι η των λογικων αγνοια τελευτησεται περισσευσει δε εν αυτοις η των διαφορων γνωσις εξ ων ευφροσυνη τε και λυπη ανατελει, ευφροσυνη μεν τοις σπουδαιοις λυπη δε τοις αμελουσιν.

Νους ατελης εστιν ος ετι χρειαν εχει του πληρωθηναι εν τε τηι των φυσεων των κτισματων συνεσει και εν τηι πρωτηι θεωριαι ατινα εν τουτωι τωι οργανωι κτασθαι δυναται.

Την πολυποικιλον σοφιαν το του Χ. σωμα εδεξατο εν ωι ανετειλεν ημιν και η της αγιας τριαδος γνωσις.

Νους τελειος εστιν ος την ουσιωδη γνωσιν ραδιως οιος τε εστι δεχεσθαι.

Την της αγιας τριαδος σοφιαν δια της καταβασεως αυτης της προς την λογικην φυσιν εγνωμεν και εν αυτηι εδεξαμεθα τας αποκρυφους του πατρος αποκαλυψεις τε και τους τελειους νομους πνευματικους.

Ψυχη ζημιωθεισα (υστερουσα) εστιν ης η παθητικη δυαμις προς το ματαιον μετακλινει.

Ει η του νοος τελειοτης γνωσις πνευματικη εστιν ως λεγουσιν οι πατερες οτι ο στεφανος αυτου εστιν η της αγιας τριαδος γνωσις δηλον οτι ο ταυτα υστερων μακραν απεστι της τελειοτητος.

Ψυχη τελειος εστιν ης η παθητικη δυναμις κατα φυσιν ενεργει.

Οι εν τηι πρωτηι θεωριαι γενομενοι και εν τηι αρχικηι καταστασει εστασιν οι δε εν τηι δευτεραι θεωριαι εν τηι φυσικηι καταστασει εστασιν οι δε εν ταις της αρετης αναστοφαις καθεστωτες εν τηι της καθαροτητος καταστασει εισι και τριτοι τηι ταξει ονομαζονται.

Βασανισμος εστιν η δια του πυρος λυπη η εν κρισει καθαριζουσα το της ψυχης παθητικον.

Ως η πρωτη θεωρια γυμνου νοος χρειαν εχει ουτως και η δευτερα θεωρια της γυμνοτητος αυτου καιπερ διαφερουσα της πρωτης τωι σκοπωι αυτης.

Η των εργαζομενων σωματων μεταμορφωσις εστιν ανακαινωσις επ του σαρκικου εις το πνευματικον κατα το της καταστασεως αυτων μετρον.

Η δευτερα και η τριτη θεωρια καινως την των κτισματων γνωσιν κεκτηνται· η δε της ετερας προτερα νουν γυμνον κεκτηται.

Η πρωτη της λογικης φυσεως κινησις αφορισμος τωι νωι αυτης απο της ιδιας γνωσεως της εν αυτωι γενομενος.

Οι λογικοι οι υπο τον ουρανον κοινως μεν κεκτηνται τα τεσσαρα στοιχεια ιδιως δε την των ποιοτητων διαφοραν.

Η περι της πρωτης φυσεως των λογικων γνωσις θεωρια πνευ­ματικη εστι ηι επεκτεινονται μετα την της αναστροφης αυτων τελειωσιν.

Το πνευματικον σωμα ο ενδυσουσιν οι μεσοι λογικοι εν τηι εσχατηι ημεραι ουκ αλλο εστι παρα τουτο ο εκδυουσιν αλλα αυτο το εσπαρμενον εν φθοραι ενδυσουσιν αφθαρτον ορθιον και ευλογουν

(sic). Η περι της δευτερας φυσεως γνωσις θεωρια πνευματικη εστι η εχρησατο ο Χ. και εκτισεν τους κοσμους.

Η πρωτη της φυσεως θεωρια σκοπος εστι της τε του νοος κινησεως και του ακινητου αυτου.

Ψυχη αμαρτωλος εστιν ο νους ο δια την αμελειαν αυτου της της αγιας μοναδος θεωριας εκπεσων τε και χρειαν εχων δια πολλου πονου αξιωθηναι της της αγιας τριαδος εικονος αφ’ ης επεσεν.

Της ανθρωπινης καταστασεως σημειον εστι το των ανθρωπων σωμα σκοποι δε της ενος εκαστου των ανθρωπων καταστασεως εισιν οιδε μεγεθος και σχημα και χρωμα, δυναμεις φυσικαι και ασθενεια, και χρονος και τοπος, και πατερες και αυξησις, και ποροι και τεχναι, και ζωη και θανατος και ποσον εστι γιγνωσκειν εν τοις τοιουτοις.

Ο νους ο πνευματκος εστιν εποπτης (ορατικος) της αγιας τριαδος.

Τι εστιν η του νοος κινησις οιον τε λεγειν τι δε εστιν η φυσις αυτου ου λεκτεον εστι διοτι ουκ εν τοις τεσσαρσι στοιχειοις συνεστηκεν.

Του θεου εικων θεου ουκ εστιν εν ωι δυναται η σοφια αυτου εκτυ­πωθηναι οτι δυνατον και εν τοις εκ των τεσσαρων στοιχειων συνεστηκοσιν αλλα τουτο εστιν εικων του θεου ο εστι δεκτικον της της αγιας τριαδος γνωσεως.

Σκοπος του ζωτικου του νοος αθανασια ονομαζεται σκοπος δε της προσκαρτερησεως αυτου οτι εις αιωνα διαμενει· απτεται δε του μεν πρωτου σκοπου η της αγιας τριαδος γνωσις, του δε δευτερου η πρωτη της φυσεως θεωρια.

Ο δαιμων εστι φυσις λογικη δια περισσον θυμου αποστασα της του θεου θρησκειας.

Τον νουν θεραπευει η γνωσις και τον θυμον η αγαπη και την επιθυμιαν η σωφροσυνη· αιτια δε του πρωτου το δευτερον και του δευτερου το τριτον.

(sic!). Κοσμος εστι συστασις φυσεως η συνεστηκεν τε εκ σωματων κεχωρισμενων και περιεχει λογικους διαφορους αυξησεως της εν τηι του θεου γνωσει ενεκα.

Οι αστερες εν δοξηι διαφερουσιν αλληλων αλλ’ ου και εν σωμασι διοτι ισα εστι.

Η του θεου κρισις εστι διακρισις δικαια η εν τοις των λογικων σωμασι θησει ανταποδομα η κατακριμα κατα τα εργα ενος εκαστου τουτεστιν η δοξαν η βασανισμον.

Του πυρος εστι το μεν καυστικον το δε ου καυστικον. καυστικον εστι το την αισθητην υλην κατακαιον ου καυστικον δε εστι το του των τεθορυβημενων θορυβου αναλωτικον. και το μεν πρωτον ου κατακαιει πασαν υλην αισθητην το δε δευτερον παντος του θορυβου πληθους καυστικον εστι.

Η εσχατη σαλπιγξ εστι κελευσμα του δικαιου κριτου ος ενδυει τους λογικους τα σωματα αυτων κατα την των αναστροφων αυτων καταστασιν.

Περι τε της των οντων θεωριας και περι της αγιας τριαδος γνωσεως ημεις και οι δαιμονες παντα τον πολεμον τον εν μεσωι εγειρομεν ουτοι μεν βουλομενοι κωλυσαι ημας του μη γιγνωσκειν ημεις δε σπουδαζοντες μανθανειν.

Θεωρια εστι παντος ο εγενετο και γενησεται γνωσις πνευματικη ητις αυξανει τον νουν και τηι της εικονος αυτου καθως εκτισθη τελειοτητι εγγιζειν αυτον ποιει.

Οι σπουδαζοντες τελειωθηναι εν τηι της αληθειας επι γνωσει κοινως τοτε υδωρ και το ελαιον κεκτηνται· ιδιως δε οι ανθρωποι το ελαιον κεκτηνται.

Ηλιος νοητος εστιν η λογικη φυσις η το πρωτον της δοξης φως αναλαβειν επεκτεινομενη.

(sic). Ωσπερ ου χωρει λεγειν οτι εστι νους πρεσβυτερος νοος ουτως ουκ εστι σωματα πνευματικα ατινα πρεσβυτερα παρα σωματα σαρκικα.

Ο των αγγελων πονος εστι η των νοσουσων ψυχων επιμελεια του προσαγειν αυτας προς την της υγιειας τελειωσιν.

Μια εστιν ανακαινωσις εν ριπηι οφθαλμου εσομενη πασι τοις των λογικων σωμασιν η κελευσματι του δικαιου κριτου ενι εκαστωι αυτων το της ασκησεως αυτου ανταποδομα ορισει· το δε τολμαν τινα λεγειν οτι εστιν ανακαινωσις ετερα παρα ταυτην την κοινην απαντων σημειον εστι της αγνοιας του ουκ αισθομενου της δικαιας του θεου κρισεως συνεσεως.

Η πνευματικη των δικαιων ανακαινωσις εστιν εξ αρετης εις αρετην τε και εκ γνωσεως εις γνωσιν υπερβαλλουσαν αναγωγη (μετεωρισμος).

Ου στεφανωθησεται ο νους τωι της ουσιωδους γνωσεως στεφανωι εαν μη την των δυο αγωνων γνωσιν αποβαληι.

Η των αμαρτωλων μεταθεσις εστι τροπη εξ αμαρτιων εις αμαρτιας σκληροτερας και εξ αγνοιας εις αγνοιαν σκοτεινοτεραν.

Εν πασηι των λογικων φυσει αναζεσει (εξανθησει) η γνωσις ημεραι της ανα­καινωσεως· αλλα γαρ εσται τοις μεν εις ευφροσυνην τοις δε εις βασανισμον.

Σεληνη νοητη εστιν η λογικη φυσις η παρα του της δικαιοσυνης ηλιου φωτισθεισα.

Πας κτισει της του θεου γνωσεως δεκτικος και παρα ταυτην την γνωσιν την αγνοιαν προτιμων δικαιως κακος ονομαζεται· αλλ’ ουκ εστιν η σωματικη φυσις δεκτικη ταυτης της γνωσεως ωστε ου δικαιως λεγουσιν οι λεγοντες οτι τουτο το σωμα κακον εστιν.

Τωι του κυριου λογωι εν αρχηι τα οντα τα τε ενσωματα και τα ασωματα συνεστηκε και ουκ εστιν αυτων πρεσβυτερον παρα το αλλο εν γε τηι του κτιστου διανοιαι.

Το πρωτον τωι λογικωι νοι η του πνευματος αποκαλυψις διδασ­καλος ην μεταβληθεις δε μαθητης εγενετο των αισθητηριων και εν τηι δια του Χ. τελειωσει αυθις του πρωτου διδασκαλου αξιωθησεται.

Η πνευματικη γνωσις εστι πτερυγες του νοος και γνωστικος εστιν ο των πτερυγων νους· ει δε ταυτα ουτως εχει παντα τα τουτου του κοσμου πραγματα συμβολικα εστι δενδρων εφ’ ων κατασκηνοι τε ο νους και τοις φυλλοις αυτων ηδεται και τοις καρποις αυτων ευφραινεται εως αν αξιωθηι προς το της ζωης δενδρον κατανταν.

Ωσπερ οι τα γραμματα τοις παιδιοις παραδιδοντες εν τωι εσχατωι του πινακος αυτα σημαινουσιν ουτως και ο Χ. διδασκων τους λογικους την σοφιαν αυτου εν τηι του σωματος φυσει αυτης τα γραμματα εσημηνε.

Ο μελλων δεξεσθαι τα γραμματα φωτος χρειαν εχει ωστε οραν αυτα και ο μελλων μαθησειν την εν τοις ουσι σοφιαν αγαπης πνευματικης χρειαν εχει ωστε το της γνωσεως φως οραν εν αυτηι

Ει παν το κακον εκ των τριων της ψυχης μερων γενναται τουτ’ εστιν εκ του λογιστικου αυτης και εκ του επιθυμητικου αυτης και εκ του θυμικου αυτης εστι δε τουτοις χρησθαι αγαθως και κακως δηλον οτι εκ της παρ’ ο πρεπει χρησεως (καταχρησεως) γενναται το κακον· ει δε τουτο ουτως εχει καθως και εχει ουδεν των υπο του θεου εκτισμενων και οντων το κακον.

Συμβολον της ημερας ανατολης εστι το των αγιων συμβολον των δε δυσμων αι εν αιδου ψυχαι· τελειωσις δε του του παντος δρομου εστιν η αγια τριας.

Η μεν αρετη αποδεικνυσι τωι νοι την φυσικην θεωριαν την δευτεραν και αυτη καθιστησιν αυτον εις την πρωτην αυτου καταστασιν· η δε πρωτη αυτου καταστασις αυθις προσαγει αυτον προς την της αγιας μοναδος γνωσιν.

Φωστηρες νοητοι εισιν αι λογικαι φυσεις αι το τους εν αγνοιαι οντας φωτισαι πιστευθεισαι.

Ου η γνωσις εν μεταβασει (= παραλλεξει) εστι δηλον οτι και η αγνοια αυτου εν μεταβασει και ου η αγνοια ουκ εν μεταβασει εστι δηλον οτι και η γνωσις αυτου ουκ εν μεταβασει.

Ει εν τοις γευστεοις ουδεν ηδιον μελιτος και εγκριδος υπερ δε ταυτα η του θεου γνωσις δηλον οτι ουδεν των εν τηι γηι εστι διδουν τηι ψυχηι ωφελημα (ηδονην) ως η του θεου γνωσις.

Παντες οσοι εν τωι κοσμωι εμαθητευσαν τοις αγιοις αγγελοις εν τωι μελλοντι αιωνι κοινωνησουσι της δοξης αυτων κατα το της αυξησεως αυτων μετρον.

Ωσπερ το πρωτον κελευσμα κτιστης εγενετο παντων των σωματων ουτως η εσχατη σαλπιγξ πασης σαρκος ανακαινιστης.

Η φυσικη θεωρια η δευτερα πασα τυπος εστι του γαλακτος η δε πρωτη του μελιτος· αι δε δυο εισι γη ρεουσα γαλα και μελι.

Ωσπερ η πρωτη του θεου νουθετησις την κακιαν της λογικης φυσεως αφωρισεν ουτως η δικαια του θεου κρισις πασης κακιας ολως αφανιστικη εσται.

Παντος γενομενου μονος ο νους της αγιας τριαδος γνωσεως δεκτικος.

Γυμνου νοος εστι το λεγειν τι εστιν η φυσις αυτου· και τουτωι τωι ζητηματι τα νυν ουκ εστιν αποκρισις τελος δε ουδε το ζητημα εσται.

Ωσπερ ο ανθρωπος δεξαμενος το εμφυσημα εγενετο εις ψυχην ζωσαν ουτως και ο νους αυτου οταν δεξηται την αγιαν τριαδα γενησεται εις νουν ζωντα.

Η του Χ. κληρονομια εστιν η μονας της αγιας ουσιας και παντες οι συνκληρη­ρονομοι αυτου κοινωνοι αυτωι εσονται ταυτης της αγιας γνωσεως. αλλ’ ουκ ενδεχεται γενεσθαι αυτους συνκληρονομους αυτου ει μη εγενοντο κληρονομοι αυτου.

Ει η του κυριου ημερα ωσπερ κλεπτης ερχεται δηλον οτι ουδεις των εν τηι οικιαι δυναται την ημεραν η την ωραν ειδεναι ηι τους καθευδοντας συλησει.

Παν οτι σωματικης φυσεως ον αγιον ονομαζεται τωι του κυριου λογωι αγιαζεται, οι δε λογικοι τηι του θεου γνωσει αγιαζονται· εστι δε και των λογι­κων οι τωι του θεου λογωι αγιαζονται, τα παιδια δηλαδη τα και αυτα δεκτικα της γνωσεως οντα.

Το ακαθαρτον η αιτιαι τηι παρα την χρησιν γινεται η αιτιαι της κακιας· και τα μεν παρα την χρησιν δια σωματος διακονειται τα δε δια κακιαν μεμολυσμενα δια λογικης φυσεως πραττεται καθως και λεγουσιν οι πατερες.

Μορφουμενοι εν τηι μητραι ζωην των φυτων ζωμεν γεννηθεντες δε ζωην των θηρων ζωμεν· οταν δε τελειωθωμεν η την των αγγελων η την των δαι­μονων ζησομεν τουτεστιν η δια της αρετης η δια της ολιγωριας.

Ων περι της ζωης τε και του θανατου το αγιον πνευμα διηγη­σατο ημιν τουτων και την αναστασιν την εσομενην (D) προεκηρυξεν ημιν.

Οι τε αγγελοι και οι δαιμονες προς τον ημων κοσμον εγγι­ζουσιν, ημεις δε προς τους κοσμους αυτων ουκ εγγιζομεν· ου γαρ τους αγγελους προσαγειν προς τον θεον μαλλον δυναμεθα ουδε τους δαιμονας μιαινειν υπερ ο εισι διανοουμεθα .

Παντων των δαιμονων κακων οντων τωι θεληματι αυτων διαφερει εν αυτοις η κακια· εστι γαρ εν οις η κακια σκληρα εστι παρα την των εταιρων αυτων.

Υπο την γνωσιν πιπτει κοινως η των σωματων και η των ασωματων φυσις μονον δε νοερα εστιν η των ασωματων φυσις· ο δε θεος και νοερος εστι και νοητος αλλ ου κατα την ασωματον φυσιν ουδε κατα την ενσωματον φυσιν.

Ος γιγνωσκει τον θεον η την της φυσεως αυτου γνωσιν εχει η την της πολυποι κιλου σοφιας αυτου γνωσιν ηι χρησαμενος εκτισε τους κοσμους.

Μακαριος ος δια των πραγματων αποδειξιν της του θεου χαριτος λαμβανει· μακαριος δε και ος δια γνωσεως περι τουτων εξεταζειν δυναται.

Η πιστις εστιν αγαθον ο εν αρχηι εν ημιν ετεθη υπο του θεου· οδηγει δε ημας εως της μελλουσης μακαριοτητος.

Η φυσικη θεωρια η δευτερα ολη συμβολον εστι των αστερων των το τους εν σκοτει φωτισαι πεπιστευμενων.

Παντες οι εν τωι υδατι βαπτισθεντες της του αγιου πνευματος οσμης κοινωνουσιν, ο δε βαπτιζων αυτος εχει το ελαιον το ευφραινον (oder της ευφροσυνης).

Μακαριος ος ουκ ηγαπησε τι παντων των συμβολων της δευτερας γνωσεως, ει μη αυτην την αυτων θεωριαν.

Μακαριος ος ουδεν μισει των της πρωτης θεωριας της φυσικης ει μη την ολιγωριαν αυτων.

Μακαριος ος κατηλθε εις την απειρον αγνωσιαν.

Ωσπερ ημων το σωμα υπο των πατερων ημων γεννηθεν ανακαμψαν ου δυναται γενναν αυτους ουτως και ο νους χαριτι υπο του θεου γεννηθεις ανταποδιδονται αυτωι την γνωσιν ου δυναται, καθως γεγραπται· τι ανταποδωσω τωι κυριωι περι παντων ων ανταπεδωκεν μοι.

Ου παυονται οι δαιμονες επιτιθεντες τωι γνωστικωι καν μη πλημμεληι ινα τον νουν τωι θυμωι παρελκωσιν προς αυτους· οτι ως γνοφος νεφελη ισταται ενωπιον της διανοιας και αποκρουει την θεωριαν απο του νοος καιρον οτε τους δαιμονας ουκ ελεγχει ως συκοφαντουντας.

Ο θεος εφυτευσεν αυτωι τους λογικους ηυξησε δε αυτους η σοφια αυτου αναγιγνωσκουσα αυτοις γραφας διαφορους.

Το γνωστον του πατρος εν τοις την γενεσιν πρωτευουσιν εστι το δε ακαταληπτον αυτου εν τωι Χ. αυτου εστιν.

Το γνωστον του Χ. εν τοις δευτεροις την γενεσιν εστι το δε ακα­ταληπτον αυτου εν τωι πατρι αυτου εστι.

Κληρονομος του Χ. εστιν ο αξιωθεις εποπτης ειναι των γενητων.

Γνωσις τοις γνωστικοις η μεν εν τοις νοηθηναι δυναμενοις εστιν, η δε εν τοις νοηθηναι ου δυναμενοις εκλαμπει.

Της γνωσεως το μεν γιγνωσκεται τοις καθαροις το δε τοις ου καθαροις· η μεν γιγνωσκομενη τοις καθαροις γνωσις πνευματικη λεγεται την δε τοις δευτεροις τυχουσαν γνωσιν κοινην της φυσεως ονομαζουσιν.

ος την πολυποικιλον σοφιαν εν τοις γενητοις τεθεικε δυναται τους σπουδαιους την τεχνην αυτου διδασκειν και οπως τις ευκοπως εποπτης αυτης γινεται.

Συνκληρονομος του Χ. εστιν ο ων εν τηι μοναδι ευφραινομενος μετ’ αυτης εν τηι θεωριαι αυτης.

Ει ετερον εστιν ο κληρονομος και ετερον η κληρονομια δηλον οτι οι λογικοι οι εκτισθησαν εν τηι του υιου εικονι αυτοι κληρονομοι αυτου εσονται παρα τωι πατρι.

Των της πλανης διδασκαλιας συγγραφεων οι μεν της προτης θεωριας της φυσεως εξεπεσαν, οι δε της δευτερας, οι δε και εν τηι της αγιας τριαδος γνωσει επταισαν.

Ει ο θεος αναμεσον της φυσεως της σωματικης και της φυσεως της πνευματικης γιγνωσκεται η δε τουτων δυο ταγματων θεωρια ζωοποιει τους λογικους καλως ειρηται τωι προφητηι οτι ο θεος εν μεσωι δυο ζωων γιγνωσκεται.

Περιτομη πνευματικη εστιν η απο των παθηματων αποχωρησις ητις αγαθωι θεληματι δια την του θεου γνωσιν γινεται.

Οι κεκοινωνηκασι σαρκος και αιματος παιδια εισι, παν δε παιδιον νηπιον ου το αγαθον ουδε το κακον κεκτηται τελειως· καλως ουν λεγονται οι ανθρωποι οτι μεσοι εισι των τε αγγελων και των δαιμονων.

Ωσπερ ο αρραβων ο εν τοις σωμασι μερος τι σμικρον εν τωι σωματι εστιν ουτως και ο αρρραβων ο εν ταις γνωσεσι μερος σμικρον της των γενητων γνωσεως.

Ει πας ο των ανθρωπων κοσμος παιδιων κοσμος εστι . . . .

Μονογενης εστιν ου προτερος αλλος ουκ εγεννηθη ουδε μετ’ αυτον αλλος.

Ανω λεγεται η της γνωσεως αναγωγη κατω δε η της αγνοιας καταβασις.

Χρισμα νοητον εστιν η της αγιας μοναδος γνωσις διδασκαλος δε αυτης προς τους λογικους εστιν ο κυριος Χ.

Εν εν τωι αριθμωι το ποσον κατηγορει αρμοζει δε προς την σωματικην φυσιν· ο αριθμος αρα της φυσικης θεωριας της δευτερας εστιν.

Πρωτοτοκος εστι ου προτερος αλλος μεν ουκ εγεννηθη μετ’ αυτον δε αλλοι εγενοντο.

Το χρισμα εστιν η σημειον της μοναδος γνωσεως η σκοπος της των οντων γνωσεως.

Ωσπερ οι τα της θυσιας συμβολα δι’ αρετων τωι θεωι προσφε­ροντες τας της ψυχης θηριωδεις ορμας εμπιμπρασιν ουτως οι τοις δαιμοσι θυσιαζοντες δια κακιας τας ενεργειας της ψυχης τας κατα φυσιν διαφθειρουσιν.

Ουκ εστι Μωυσης και Ηλειας βασιλεια του θεου διοτι ο μεν την των φυσεων θεωριαν ο δε τους αγιους ανθρωπους σημαινει.

Πρωτοτοκος των νεκρων εστιν ος εκ των νεκρων πρωτος ηγερθη σωμα πνευματικον ενδυς.

Ωσπερ το φως το εν αγιοις ιεροις καιομενον σημανει την πνευματικην γνωσιν ουτως και οι λυχνοι οι εν τοις των ειδωλων ναοις καιομενοι σημαντικοι της ψευδωνυμου γνωσεως· και το μεν πρωτον φως δια του της αγαπης ελαιου τρεφεται το δε δευτερον εκ της του κοσμου τουτου ματαιοτητος επιθυμιας.

Ει ο Χ. τηι τριτηι τελειουται τηι δε προ ταυτης ημεραι ο τα ξυλα εν τηι ερημωι συλλεξας πεπρησται δηλον οτι η σημερον ημερα σημαινει την παρασκευην ης περι την ενδεκατην ωραν τα εθνη υπο του σωτηρος ημων εις σωην κεκληται.

Η της περιστερας της παρα Ιορδανηι τωι βαπτιστηι φανεισης εικων μαρτυρια εστι τωι βαπτιζομενωι οτι υιος εστι του υψιστου.

Αζυμα πνευματικα εστιν εχις (= καταστασις) ψυχης λογικης η εκ παθαρων αρετων τε και εκ γνωσεως της αληθειας συνεστηκεν.

Ωσπερ της γης εκ προσωπου του ηλιου αρθεισης ουκ εσται νυξ εν προσωπωι του στερεωματος ουτως της των λογικων αμελειας εκ μεσου αρθεισης ουκετι εσται αγνοια.

Ει ο πλουτος του θεου ο μελλων η πνευματικη γνωσις η εν αυτωι εστιν αισχυνωνται οι την βασιλειαν των ουρανων φαρυγγι τε και γαστρι περιγραφουσιν.

Ωσπερ ο αστηρ ο υπο σκεπηι ετερου αποκρυφθεις υψηλοτερος εστιν εκεινου, ουτως ο πραυς παρα τον ετερον διαφεροντως εν τωι μελλοντι αιωνι ευρεθησεται υψωθεις υπερ αυτον.

Λοβος του ηπατος εστιν ο πρωτος διαλογισμος ο εκ του επιθυμητικου της ψυχης.

Τους ανελεημονας δαιμονες ανελεημονες εκδεξονται τους δε μαλλον ανελεημονας δαιμονες κακιονες εκδεξονται· ει δε τουτο ουτως εχει τους αυτους αποκτεινοντας οτι δαιμονες παντων αγριωτατοι εκδεξονται αυτους λανθανει.

Εν τωι μελλοντι αιωνι ουδεις δυναται εκφευγειν εκ της φυλακης εις ην αν βληθηι οτι γεγραπται· ου μη εξελθηις εκειθεν εως αν αποδωις τον εσχατον κοδραντην· εστι δε τουτο ανταποδοσις της ολιγοστης πλημμελειας.

Ει το των γλωσσων δομα χαρισμα εστι του αγιου πνευματος δηλον οτι οι δαιμονες τουτου ου μετεχουσι, ου γαρ γλωσσολαλουσιν ουδε εις δαιμων πασας γλωσσας επισταται· πεπαιδευνται δε ταις γλωσσαις ως παλαιοι οντες εν τωι κοσμωι.

Στεαρ νοητον εστι παχυτης τωι νοι εκ κακιας συμβεβηκυια.

Των ζωων τα μεν εξωθεν την πνοην ελκει των δε η πνοη εσωθεν κινειται τα δε εξωθεν ελκοντα εν τωι αερι οικει τα δε εσωθεν εν τωι υδατι εστιν.

Εν τωι μελλοντι αιωνι ανθρωπος θυμικος τοις αγγελοις ουκ εναριθμειται ουδε αρχην πιστευθησεται οτι ο θυμος αλλοτριος της αγγελικης πολιτειας.

Ει εν τωι μελλοντι αιωνι ο θεος τον πλουτον αυτου τοις λογικοις αποδειξει δηλον οτι εν τουτωι τωι κοσμωι μερος ουτου κατεχουσιν.

Κλεις της των ουρανων βασιλειας εστι το χαρισμα πνευματικον ο τωι νοι την της πνευματικης θρησκειας θεωριαν τε και την εν ταις φυσεσιν διανοιαν και τους περι της θεοτητος λογους αποκαλυπτει.

Ο Χ. προ της ελευσεως αυτου τοις ανθρωποις εν διαφοροις εικοσιν εφανη εν δε τηι ελευσει αυτου εν τηι του σωματος αυτων αληθειαι ωφθη αυτοις.

Η εκατονταπλασιων ανταποδοσις ην εν τωι ευαγγελιωι αυτου ο κυριος επηγγελκεν η των οντων θεωρια εστιν, η δε ζωη αιωνιος η της αγιας τριαδος θεωρια καθως γεγραπται· αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκουσιν σε τον μονον αληθινον θεον και ον απεστειλας Ι. Χ.

Η κλιμαξ ην ειδεν Ιακωβ ης η κεφαλη αφικνειτο εις τον ουρανον και ο κυριος επεστηρικτο επ’ αυτης σημειον των δυο θεωριαν εστιν· η της καθαροτητος και της υπερβολης της γνωσεως αναγωγη.

Σαββατον εστιν ’ησυχια (γαληνη) ψυχης λογικης ητις πεφυκε τους της φυσεως ορους ου παραβαινειν.

Αι αγιαι δυναμεις απωθουνται τους αυτοις θυσιαζοντας διδασκουσι γαρ οτι πασα θυσια τωι θεωι προσφερεσθαι δει ωσπερ Γεδεων και Μανωε ειρηται.

Αι τεσσαρες αρχαι σημαινουσι τα τεσσαρα στοιχεια και το σκευος ο ωφθη σημαινει την του κοσμου τουτου παχυτητα τα δε παντοια θηρια σημαινει τα των ανθρωπων ταγματα.

Προς τους τα λεπτα προβληματα πνευματικα συγγραφοντας ο του θυμου δαιμων νυκτος και ημερας πολεμει· αυτος γαρ την διανοιαν τυφλουν ειωθε τε και αποστερει την πνευματικην θεωριαν.

Κιδαρις της ιερωσυνης εστι πιστις ουκ εκκλινουσα ητις υποψιαν του φοβου ου δεχεται.

Πασης της ωφελειας (χαρας) της τηι των αγαθων εργασιαι γενο­μενης εις τον μελλοντα αιωνα προαποκειμενης η τις πνευματικης γνωσεως μενει μετα του νοος εν τουτωι τωι κοσμωι και εν τωι μελλοντι.

Μια εστι η του αγαθου αγαπη η εις αιωνα διαμενουσα ητις εστιν η της αληθειας γνωσεως αγαπη.

Εν τηι φυσικηι θεωριαι τηι δευτεραι οι μεν αρχουσιν οι δε αρχονται εν δε τηι μοναδι ουκ εισιν οι αρχουσιν ουδε οι υπ’ αρχας αλλα παντες θεοι εισιν.

Πεταλον πνευματικον εστιν η αληθινη της αγιας τριαδος γνωσις.

Υστερειται η γνωσις και καταγεται εν τουτοις οι εκ κακιας τε και κενοδοξιας πυργον οικοδομουσιν, καταληψεται δε αυτους αγνοια και συγχυσις και τοις τον πυργον ωικοδομηκοσι συνεβη.

Εν πασαις ταις γλωσσαις ονοματα και λογοι γιγνωσκονται γνωριζουσιν δε τα πραγματα· ουτως η του πνευματος γλωσσα την των διανοιων διαφοραν γνωριζει.

Οι των αρετων λογοι εσοπτρα των αρετων· ος αρα αν ακουηι τους λογους και μη ποιηι μονον την της αρετης σκιαν ως εν εσοπτρωι καθοραι η δε αληθινη αρετη το ακριβες της ψυχης προσωπον.

Επωμις πνευμματικη εστιν (εξις) καταστασις περισσευουσα της λογικης ψυχης ηι ειωθεν ο ανθρωπος εργαζειν τα αυτου κατορθωματα.

Εν ταις αρεταις ας εποιει ο Χ. και εν τοις σημειοις και τερασι και ιαμασιν ας εποιησε οτι κτιστης εστιν απηγγελθη.

Ο θεος προ του την λογικην φυσιν κτιζειν εν τηι αυτου ουσιαι ενωικησε μετα δε το κτιζειν αυτην κατοικητηριον αυτου εποιησεν.

Ει ουσια εκτισμενη παρα την ετεραν οτι περισσευει η υστερει τηι κτισει ουκ ενδεχεται λεγειν, ο δε κυριος εν τωι ευαγγελιωι αυτου εγνωρισεν οτι εστι δαιμων κακιων του ετερου δηλον οτι οι δαιμονες ου κτισει αλλα θεληματι αυτων κακοι εισιν.

Τοις τον κτιστην βλασφημουσι τε και τουτο το της ψυχης σωμα κακως λεγουσι τις την του κυριου αγαθοτητα εις αυτους γενονενην και διαπαντος απο των δαιμονων αυτους σκεπαζουσαν γνωρισει· μαρτυρες δε μοι τουτου οι εν τοις ενυπνιοις υπο των δαιμονων φοβηθεντες προς τους αγγελους προσφευγουσι και ουτως αισθανο­μενοι εξυπνοι γινονται.

Αποκαλυψις διδακτικη εστιν η των του θεου εντολων ερμηνεια ητις αποκαλυπτεται εις την των απλων παρακλησιν.

Καθηκει τωι νοι σχολαζειν η τηι των ασωματων θεωριαι· η τηι των σωματικων θεωριαι η τηι των πραγματων οπτασιαι οτι εν τουτοις η ζωη αυτου· αλλα γαρ τα μεν ασωματα οραν ου δυναται μεμολυσμενος τωι θεληματι αυτου ουδε τα σωματα απεστερημενος του οργανου του δια των αισθητηριων αυτου αυτωι αποδει­κνυντος· τουτων δε ουτως εχοντων τι περισσον τηι της ψυχης της νεκρας ορασει δωσουσιν οι αδικουντες τον κτιστην και το σωμα τουτο συκοφαντουντες.

Εφωδ πνευματικον εστι γνωσις πνευματικη ητις παρακαλει τους εργατας.

Ει τωι πρωτωι Ισραηλ πολλοι οι ουκ εξ Ισραηλ ησαν προσεκολ­ληθησαν, αρα και συν τωι καινωι Ισραηλ ουκ αν πολλοι οι ουκ εξ Ισραηλ εξηλθον.

Η λογικη φυσις εις τρια μερη διακρινεται του μεν ενος βασι­λευει η ζωη, του δε αλλου η τε ζωη και ο θανατος, του δε τριτου ο θανατος.

Υποδυτης πνευματικος εστιν αποκεκρυμμενη των του θεου εντολων γνωσις.

Τα αισθητα πραγματα κινει την ψυχην ενδυεσθαι την εικονα αυτων ουτως και αι διανοιαι νοηται τον· νουν κινουσιν την αυτων θεωριαν ενδυεσθαι.

Τουτο το σωμα ημων συμβολον εστιν οικου τα δ’αισθητηρια συμβολον θυριδων εξ ων διακυπτει τε ο νους και οραι τα αισθητα.

Περιβολαιον πνευματικον εστι διδασκαλια πνευματικη συναγειρουσα τους πλανωντας.

Ου παντος τινος εστι εν δυναμει ειπειν· εξαγαγε εκ φυλακης την ψυχην μου του εξομολογησασθαι τωι ονοματι σου, αλλα τουτων οι δια την της ψυχης καθαροτητα και ανευ τουτου του σωματος εις την των οντων θεωριαν βλεπειν οιοι τε εισιν.

Ει μια των δια σωματος αισθησεων υστερει δεινως λυπει τον αυτης απεστερη­μενον· τις δε την πασων εξαπινα γενομενην αποστερησιν την το εν τοις σωμασι θαυμαστον αυτον αφαιρουσαν υπομενειν δυνατος;

Περισκελη της ιερωσυνης εστι νεκρωσις της κακης επιθυμιας ητις δια την του θεου γνωσιν γινεται.

Ουτινος ο νους διαπαντος προς τον κυριον εστι και ο ζηλος αυτου της μνημης πληρης και η επιθυμια αυτου ολη προς αυτον εκτεινεται τουτωι το τους εξω των σωματων ημων περιφερομενους πολεμιους ανυποτακτους οντας ου φοβεισθαι εγγυς εστι.

Οσοι εν τηι των του θεου εντολων πληρωσει τετελειωνται και τουτου του κοσμου απολελυνται δηλον οτι ου χωριζονται της των αγιων αγγελων ομιλιας.

Βυσσος πνευματικη εστιν η της ψυχης δικαιοσυνη ηι ειωθοτως εν ταις καλαις πραξεσι τε και εν τηι γνωσει της του θεου πιστεως εκλαμπει.

Ος αν εμπαθης ων ευχηται ινα δια ταχους η εκ τουτου του κοσμου αναλυσις αυτου γενηται εοικεν ανδρι ασθενουντι τε και τον τεκτονα δια ταχους τον κραβαττον αυτου προ του υγιαινειν αυτον καταξαι αναπειθοντι.

Τα αισθητα εξω του νοος εστιν η δε ορασις αυτων εντος αυτου, αλλ’ ουχ ουτως εν τηι αγιαι τριαδι, γνωσις γαρ ουσιωδης εστιν.

Ο μεν Χ. κληρονομειται τε και κληρονομει, ο δε πατηρ μονον κληρονομειται.

Ζωνη των οσφυων του ιερεως εστιν η του θυμου (ζηλου) ταπεινοτης ητις την του νοος ταπεινοτητα ζωννυει.

Η του κυριου ημων εις αιδου καταβασις και η προς τον πατερα αυτου αναβασις ου δι’ αυτον εγενετο αλλα δι’ ημας· η γαρ φυσις αυτου τουτου απροσδεης αλλα γαρ η αγαπη αυτου μονη αυτον τουτο ηναγκασεν.

Πασα θεωρια κατα τον της διανοιας αυτης σκοπον αυλος τε εστι και ασωματος· υλικη δε και αυλος ονομαζεται θεωρια ητις τας των πραγατων εν οις νοειται διαστολας κεκτηται η ου κεκτηται.

Φυγαδευτηριον εστι το ψυχικον σωμα τηι εμπαθει ψυχηι σκεπαζον αυτην τε και ρυομενον εκ των κυκλωι αυτης δαιμονων .

Οστις αν μη καθαρος του σωματος ολιγωρησηι λογιζηται εν τηι διανοιαι αυτου μη ποτε ο συγγενης του αποκταθεντος εξω στηι παρα τηι θυραι και κατηγορηι αυτου.

Αι των ασωματων κινησεις (μεταβασεις) εν γνωσει αι δε των σωματων κινησεις εν χρωμασι και εν ποιοτησιν.

Κατακρατουσιν οι δαιμονες της ψυχης των παθων πλεοναζοντων και τον ανθρωπον αναισθητον ποιουσι τας των αισθητηριων αυτου δυναμεις κατασ­βεννυντες ινα παντως τινος των καλων αιτιων των εις ζωην αυτωι παραγιγνομενων μη αισθηται ης εαν αισθηται ως εκ λακκου κατωτατου αντλησει αυτον.

Σωματος τωι νοι γενομενου ου δυναται τα ασωματα οραν ασωματος δε γενο­μενος ουχ οραι τα σωματα.

Πασα θεωρια εν τινι υποκειμενωι γιγνωσκεται· αλλ’ ουχ ουτως εν τηι αγιαι τριαδι.

Των τριων της γνωσεως θυσιαστηριων δυο κυκλωι περιγεγραπται το δε εν απειρον.

Τις απαγγελει περι της του θεου χαριτος και τις τους της οικονομιας αυτου λογους εξιχνιασει και οπως ο Χ. δια της των αγιων εντολων αυτου λατρειας την λογικην φυσιν εως της της αγιας τριαδος αυτου επιμιξιας παιδαγωγει.

Η του Χ. γνωσις ου ψυχης την ζητησιν δεινης χρειαν εχει αλλ’ ορατικης· την γαρ παιδειαν και οι ακαθαρτοι κτασθαι εχουσιν η δε θεωρια μονον εν τοις καθαροις.

Αδαμ τυπος του Χ. Ευα δε της λογικης φυσεως δι ην ο Χ. εξηλθε της παραδεισου αυτου.

Οι ακροωμενοι της φανερας εκκλησιας τοποις των αλλων κεχωρισ­μενοι εισιν οι δε της εν τωι ουρανωι ελλκησιας και τοποις και σωμασιν κεχωρισ­μενοι εισιν.

Οι εν τουτωι τωι κοσμωι οντες και του μελλοντος επιθυμουντες την θεωριαν αυτου εκμερους ορωσι· εαν δε τον δρομον αυτων καλως τελεσωσι και καταντησωσι δηλαυγως οψονται αυτον.

Αρχαγγελος εστι φυσις λογικη ασωματος ητις διακονιαν περισσευου­σαν (διαφερουσαν) εν τωι των αγγελων ταγματι πεπιστευται.

Το της ψυχης παθητικον δυο μεγαλαι πολιτειαι καθαιρουσι η τε των εντολων εργασια και η του νοος ταπεινοτης και λυπη.

Ει η των αγγελων γνωσις επουρανιος Ιερουσαλημ και Σιων ονομαζεται οι πιστευουσιν εις Χρ. και προσεληλυθασι τωι αγιωι ορει αυτου και τηι πολει θεου ζωντος δηλον οτι τηι των αγιων αγγελων αυτου γνωσει προσεληλυθασιν.

Αγγελος εστι φυσις λογικη ασωματος ητις υπο του θεου την προς τους αγιους διακονιαν πεπιστευται τους μελλοντας κληρονομειν σωτηριαν.

Οι την γην αυτων εν τοις εξ ετεσι της εργασιας ειργασαντο ουκ εν τωι ογδοωι ετει αλλ’ εν τωι εβδομωι τους τε ορφανους και τας χηρας θρεψουσι· εν γαρ τωι ογδοωι ετει ορφανοι και χηραι ουκ εισιν.

Των ανθρωπων οι μεν εορτην ποιουσι μετα των αγγελων οι δε ταις των δαιμονων αγελαις επιμιγνυνται οι δε μετα των ανθρωπων βασανιζονται.

Πρωτοτοκοι εισι φυσεις λογικαι αι τηι αρετηι αυτων πρωτευουσι των αδελφων αυτων.

Εξ αγγελικης καταστασεως εις την ανθρωπινην πολιτειαν ολισθαινουσιν οι ανθρωποι και εξ αυτης αυθις εις την των διαμονων ταπεινοτητα καταβιβαζονται εαν δε αναστρεφωνται του αναβηναι εις τους βαθους ων απεπεσον ανερχονται.

Ει ο νους εκδεδυται τα παθη και χαριτι κυριου ορατικος εστι των οντων τοτε και παντων των αισθητων καταφρονησει διοτι το πνευματικον αυτου οικοδομειται και ευρος (χωρητικος) εν τηι διαθεσει αυτου εσται παρα παντα τον κοσ­μον και εκεισε απο της παντων των φανερων ορασεως την δινοιαν αυτου ελκυσει.

Νεφελη πνευματικη εστι φυσις λογικη ασωματος ητις υπο θεου ποτισαι τους ακακους πεπιστευται.

Ωσπερ εν τηι του ηλιου ανατοληι και τα λιθιδια της γης σκιαν ποιει ουτως και προ του νοος του αρχομενου εκλαμπειν εν γνωσει τα τουτου του κοσμου πραγματα το πρωτον σκοτεινως οραται.

Οταν ο νους εκδυηται τα παθη ολος εκλαμπει ως φως και εσται δηλαυγως ορατικος παντων των του θεου ποιηματων.

Ζοφος πνευματικος εστι θεωρια πνευματικη ητις τους της τε προνοιας και της κρισεως του θεου λογους πεπιστευται.

Ωσπερ τα κυματα υψουμενα σκιαν ποιει και ευθυς παυεται και η σκια λυεται ουτως προ νοος πνευματικου καιπερ εστιν εμποδια μικρα ευχερως αφανιζεται.

Δαιμονες εν χρωμασι μονον και εν σχημασιν σωματος ομοιουνται αι δε αγιαι δυναμεις και εις την του σωματος ποιοτητα θεου εντοληι μεταμορφουνται (μετατιθενται).

Η μικρα του σωματος αναστασις εστιν η μεταθεσις αυτου εκ πτωσεως της ασελγειας εις την του αγιασμου αναστασιν.

Η αληθινη ζωη τηρει τους ζωντας ζωοποιει δε και τους νεκρους.

Εν επουρανιωι Ιερουσαλημ και εν ορει Σιων την ασωματων (? -ων) θεωριαν ευρησεις.

Μικρα της ψυχης αναστασις εστι μεταθεσις εκ της εμπαθειας εις την ης απαθειας καταστασιν.

Πληθος των λογων και των παθων τον της κρισεως τε και της προνοιας του θεου σκοπον γνοφωδη και σκοτεινον ποιει.

Οι πατερες λεγουσιν οτι οι της κρισεως λογοι δευτεροι εισι των της κινησεως λογων.

Μικρα του νοος αναστασις εστιν η εξ αγνοιας εις γνωσιν μεταβολη.

Ος τον θεον ουχ εωρακε λεγειν περι αυτου ου δυναται.

Ο θυμος ο ταραττων την ορασιν αποτυφλοι η δε κακη επιθυμια τα ορατα αποκρυπτει.

Μαχαιρα πνευματικη εστι λογος πνευματικος οστις διαχωριζει τε την ψυχην του σωματος και αυτης την της αγνοιας κακιαν αποκοπτει.

Ωσπερ οι θεαται γενομενοι των των πολεων καλλων θαμβωι αυτων εκτενει κατεχονται ουτως και ο νους θεατης των του θεου ποιηματων γενομενος εκ­τενει κατεχεται θαμβωι αφ ου ουδεις αυτον αποσπαν δυναται.

Ει βασιλεια των ουρανων η των οντων θεωρια εστι και αυτη κατα το ρημα του κυριου εντος ημων εστι τα δε εντος ημων υπο των δαιμονων κεκρατηται καλως ειρηται οτι οι Φιλισταιοι την της επαγγελιας γην κατεχουσιν.

Θυρεος πνευματικος εστιν η γνωσις η εργαζομενη ητις το παθητικον της ψυχης αβλαπτον σκεπαζει.

Πληθυνουσης εν ημιν της σεβασμιας του θεου σοφιας εν οινωι και εν υδατι η μιξις αυτης εν ημιν· τουτων δε την θεωριαν σπουδαιως ζητει.

Οικονομος σοφος εστιν ος το δομα ο υπο θεου πεπιστευται εν δια­κρισει διαδιδωσι τοις συνδουλοις αυτου, τουτ’ εστιν εν τωι δικαιωι του καιρου.

Η περικεφαλαια η πνευματικη εστιν η πνευματικη γνωσις η το της ψυχης λογικον αβλαπτον παρατηρουσα.

Ει της λογικης φυσεως αρτος η των οντων γνωσις εστι ταυτην δε εν ιδρωτι του προσωπου ημων φαγειν παρηγγελμεθα δηλον οτι εν τηι των εντολων θεου εργασιαι τουτον φαγομεν.

Οι την της επαγγελιας γην εκληρονομησαν πασηι δυναμει τους αλλοφυ­λους αποκτεινατωσαν μηποτε Ι. εν αυτοις γηρασας παυσηται τε εν τηι δυναμει αυτων εκπορευομενος και παλιν δουλευωσιν τοις αλλοφυλοις.

Αγκιστρον πνευματικον εστιν η πνευματικη διδασκαλια ητις εκ του της κακιας βυθου την ψυχην ανελκει.

Ο υπερ της απαθειας στρατευομενος οπλιζεσθω ταις του θεου εντολαις ο δε υπερ της αληθειας οπλιζεσθω τηι γνωσει αυτου και ουτως εναντιον των πολεμιων αυτου εκπορευεσθω. εστι δε η του πρωτου ηττα εν τωι μηδεν ποιειν αυτον ων παρηγγελται του δε δευτερου εν τωι παρεκπεσειν αυτον της αληθειας εν τηι διδασκαλιαι αυτου ωστε αρχηγον γενεσθαι διδασκαλιων πλανουσων.

Ο θεου τοπος ειρηνη κεκληται η δε ειρηνη εστι καταστασις απαθειας της λογικης φυσεως· ος δη αν επιθυμησηι τον θεον αυτου εν αυτωι ενοικειν σπουδηι την αυτου ψυχην παντων των παθων καθαρισατω.

Πνευματικον ορος εστιν η πνευματικη θεωρια η εν υψει κειμενη εις ην ο νους καταντησας παντων των περι των φυσεων λογων εποπτης γινεται.

Ος τον πνευματικον κοσμον εν τηι της ψυχης αυτου θεωριαι περιεχων περιπατει, παυσεται δη πασης επιθυμιας της φθορας, μεγα δε αισχυνθησεται επι τοις προ του αυτωι πεπραγμενοις της διακρισεως μεμφομενης αυτου πασαν την προτεραν αναισθησιαν.

Ο της πνευματικης θεωριας κοσμος ο εν τωι νοι συνεστηκως εν ταις αρεταις δηλαυγως οραται εν δε τωι μετακλινεσθαι αυτων διατελως σκοτιζεται.

Η πνευματικη οδος εστιν εξις λογικης ψυχης ευκαταστατος εν ηι ο νους τρεχων τοις ουσι συνανται και τηι οψει αυτων ευφραινεται.

Ει θυμος δρακοντων οινος κακος εστι του δε οινου οι νασιραιοι απεχεσθαι κελευονται δικαιον αρα εστι τους πνευματικους νασιραιους του θυμου διαπαντος απεχεσθαι.

Ο νους κεφαλη της ψυχης ονομαζεται αι δε αρεται τριχες της ναζι­ραιοτητος αυτου ης απεστερημενος αν εις τας των εχθρων αυτου χειρας παραδιδοται.

Αρχιερευς εστιν ο υπερ πασων λογικων φυσεων προς τον θεον ικετευων τηι αυτου μεσιτειαι της τε κακιας και αγνοιας αυτας διαχωριζων.

Τιμωμεν τους αγγελους ου δια την φυσιν αυτων αλλα δια την αρετην αυτων και λοιδορουμεν τους δαιμονας δια το πληθος της κακιας αυτων.

Εν εστι σωμα ο υπο παντων προσκυνειται το του Χ., διοτι εν αυτωι μονωι ο θεος λογος σωματικως ενεστιν.

Θεος καινος (προσφατος? ψ 81,10 cf. Theod. eccl. lib. 4,22) εστιν ος κτιζειν τι ου δυναται αλλα μεστος εστι κακιας αποκεκρυμμενης.

Μονη η αγια τριας προ των αιωνων προσκυνητη υφ’ ης υστερον παντα τα οντα τα τε ενσωματα και τα ασωματα εξ ουδενος συνεστηκε.

Ος εκ της των οντων οψεως εις τον θεον κατανοει ου την φυσιν αυτου οραι αλλα την της σοφιας αυτου οικονομιαν· ει δε τουτο ουτως εχει ποση εστιν η μανια των ειπειν οτι την θεου φυσιν γινωσκουσιν τολμωντων.

Τα μεν σωματα οραν ζητουντες νοος καθαρου χρειαν εχομεν τα δε ασωματα κα­θαροτητος περισσευουσης μαλλον δε παρα πολυ εαν επιβαλωμεθα του οραν την αγιαν τριαδα.

Θυσια πτευματικη εστι θεωρια καθαρα ητις την του νοος καταστασιν (= ευεξια) ως επι θυσιαστηριου τιθησι.

Ωσπερ χαλεπον εστι την των φυσεων διανοιαν γιγνωσκευν μαλλον η το φανερον αυτων οραν ουτως χαλεπον γιγνωσκειν τους περι των σωματων λογους μαλλον η οραν τα σωματα αυτα.

Ουκ εστιν επιμικτον και συνθετον τι η αγια τριας· τουτο γαρ της κτι­σεως εστιν.

Ος των πραγματων διακεχωρισται και της αυτων θεωριας απεστερηται και ου αφηιρηται η θεωρια και εκτος των πραγματων ευρεθησεται. αλλ’ ουχ ουτως η αγια τριας, πιστευομεν γαρ οτι γνωσις ουσιωδης εστιν.

Ωσπερ τα νυν δι’ αισθητηριων τας φυσεις ορωμεν και κεκαθαρισμενοι την αυτων θεωριαν ορωμεν ουτως μαλλον κεκαθαρισμενοι διακυπτομεν εις την των ασωματων θεωριαν τρισσως δε κεκαθαρισμενοι επαξιωθησομεθα και της αγιας τριαδος οψεως.

Η μεν αισθησις τα αισθητα διακρινει ο δε νους την θεωριαν αυτων.

Η αισθησις την αισθησιν ου διακρινει διακρινει δε τα αισθητηρια ου μην αλλα αισθητηρια αλλα την αισθησιν· ο δε νους τα τε αισθητηρια και την αισθησιν διακρινει.

Αλλη εστιν η του νοος δυναμις οταν βλεπηι εις τας φυσεις αλλη δε η δυναμις αυτου οταν εις την θεωριαν αυτων διακυψηι· μια δε εστιν η δυναμις αυτου και ιση καθ’ αυτην οταν εις την αγιαν τριαδα διακυψηι.

Οταν βλεπωμεν εις τας υλας την θεωριαν αυτων μνημονευομεν και οταν την θεωριαν δεξωμεθα αυθις προς την των υλων μνημην ανερχομεθα· αλλ’ ουχ ουτως συμβαινει ημιν και εν τηι της αγιας τριαδος θεωριαι.

Η αγια τριας ουκ εστι πραγμα των συνθεσεων η των ποιοτητων η του υστερηματος η της περισσειας· ουσια γαρ μονοειδης εστι παντα και διαπαντος ιση.

Εν τηι των οντων θεωριαι αναβασεις και καταβασεις εισι κατα την σπουδην και την αμελειαν· αλλ’ ουχ ουτως εν τηι της αγιας τριαδος θεωριαι· εστι γαρ οψις ιση καθ αυτην, εν ηι ουκ εστιν αναβασις και καταβασις.

Ωσπερ εσοπτρον αμιαντον διαμενει παρα των εις αυτο παρακυπτουσων εικονων ουτως η ψυχη η απαθης παρα παντων των εν τηι γηι πραγματων.

Εργατης εστιν εργαζομενος μετα διακρισεως γνωστικος δε εστι βοηθος της σοφιας.

Αδυνατον τον νουν πνευματικης γνωσεως μετεχειν πριν η το της ψυχης παθητικον ιασασθαι.

Ει αι λογικαι φυσεις δενδρων συμβολα ταυτα δε υδατι αυξανει καλως η γνωσις υδωρ ζων εστι εκ της ζωης πηγης εκρεον.

Φιλισταιος αλλοφυλος εστιν ο εναντιουμενος τοις την επαγ­γελιας γην κληρονομειν βουλομενοις.

Η αγια τριας εστιν υδωρ αγιον παρ’ ο το της ζωης δενδρον πεφυτευται.

Ωσπερ το σωμα ημων εν τουτωι τωι τοπωι η εν εκεινωι ειναι λεγεται ουτως και ο νους ημων εν ταις της γνωσεως διαφοραις.

Δυνατος αθετων (ανυποτακτος) εστιν ο τους εις την της επαγγελιας γην εισελθοντας εκβαλειν ισχυριζομενος.

Ει τεσσαρες αρχαι απο μιας πηγης αποριζονται εν διακρισει δια­νοηθωμεν την τε εκπορευσιν αυτων και τα χωρια.

Ο νους θαυμαζει κατανοων εις τας φυσεις και ου ταρασσεται οτι θεωριαι αδελφηι τε και φιληι αυτωι συνανται.

Πολις εστι θεωρια πνευματικη ηι αι λογικαι φυσεις περιεχονται.

Οσον ο νους τα παθη εκδυεται τοσουτον εν τοις νοημασι μαλλον κατανοει και οσον η σπουδη αυτου επικειται τοσουτον αυτου η γνωσις πλουτει.

Η γνωστικη φυσις την των φυσεων γνωσιν δοκιμαζει η δε γνωσις αυτη τους γνωστικους καθαριζει.

Πυλαι της πολεως εισιν αρεται λογικης ψυχης εκ τε της του νοος σπουδης και της θεου δυναμεως συνεστηκυιαι.

Ου μειουται ουδε περισσευεται τα λεπτα των δαιμονων σωματα απτεται δε αυτων σηπεδων δεινη ης την οσμην αισθανονται οι παρα θεου την δυναμιν του αισθανεσθαι αυτην ελαβον.

Το μεν την φυσεων θεωριαν αισθανεσθαι επι νοι εστι το δε εις την αγιαν τριαδα κατανοειν ουκ επ’ αυτωι μονον εστιν αλλα δομα της χαριτος περισσευον.

Μοχλος πνευματικος εστιν λογικης φυσεως ελευθερια ητις εν τωι ζηλωι αυτης ουκ ανακαμπτει εναντιον του κακου δια την του αγαθου φιλιαν.

Οταν ο νους του εν τηι της αγιας τριαδος θεωριαι ειναι κατα­ξιωθηι τοτε χαριτι και θεος προσαγορευται ως εν τηι του κτιστου αυτου εικονι πληρωθεις.

Τειχος πνευματικον εστι λογικης ψυχης απαθεια διαφυλαττουσα αυτην απο των δαιμονων.

Πασας περιτομας επτα κατα τον των πατερων λογον ευρηκαμεν, τεσσαρας μεν αυτων της εκτης ημερας τας δε λοιπας της ογδοης.

Ναος πνευματικος εστιν ο τηι θεου πολυποικιλωι σοφιαι κατοικη­τηριον ειναι ηξιωμενος· τελειται δε ειναι ναος θεωι οταν της αγιας τριαδος γνωσεως καταξιωθηι.

Η πρωτη φυσις δι’ ενα και η δευτερα προς ενα και η αυτη εν ενι.

Μοναχος εραστης κενοδοξιας εστιν ος προ απαθειας δοξασθηναι υπο των ανθρωπων προσδοκαι, ταπεινος δε πνευμα εστιν ος ουδε μετα την ψυχης υγιειαν δοξης παρα των ανθρωπων επιθυμει.

Η δευτερα γνωσις εν τηι πρωτηι θεωριαι και αυτη εν τηι αυτηι.

Σιων εν τηι πρωτηι θεωριαι εστι πασα δε κακια Αιγυπτος χρηματιζει, συμβολον δε της φυσικης θεωριας Ιεροσολυμα εν οις το ορος Σιων.

Ωσπερ μετα την του κοσμου συντελειαν ουκ εσται γεννησις ανθρωπων, ουτως προ του την πρωτην φυσιν γενεσθαι ου προυπηρχε φθορα.

Την των οντων οψιν ως εστιν αληθειαι η νους καθαρος οραι η σοφων λογος γνωριζει· ο δε των δυο απεστερημενος εις την κατα του συγγραφεως μεμψιν επανερχεται (χωρει).

Τι εστιν η των οντων θεωρια αι αγιαι γραφαι ου σημαινουσι οπως δε προς αυτην εφικνουμεθα δια της των εντολων θρησκειας τε και της γνωσεως αληθειας δηλαυγως διδασκουσιν· τις γαρ αναβησεται εις το ορος του κυριου κ.τ.ε.

Η τουτου του κοσμου θεωρια διπλασια εστιν η μεν πραγματικη η δε πνευματικη· και προς μεν την πρωτην προσερχονται και ανδρες ασεβεις προς δε την δευτεραν μονον αγιοι εγγιζουσιν.

Τα αισθητα εθνη αλληλων τοποις και γλωσσαις και σχημασι εστι δε και κρασεσι διαφερει, εθνη δε αγια πολιτειας και γνωσεσιν και χαρισμασι πνευ­ματικοις.

Πατηρ της αληθειας ο πατηρ Χ. προσαγορευται κεφαλη δε του αγιου πνευματος· των δε κτισματων κτιστης εστιν.

Ακτιστον εστιν ου εν τηι αυτου ουσιαι υφισταμενου ουδεν προτερευει.

Ωσπερ τον αισθητον Ιουδαιον η μαχαιρα πριτομει ουτως τον νοητον Ιουδαιον η εντολων θεου θρησκεια κατα την κυριου διδαχην λεγοντος· μαχαιραν ηλθον βαλειν επι την γην.

Ει η ογδοη ημερα της αναστασεως αναστασις δε ημων εστι ο κυριος Ι. δηλοντι οι περιτεμνομενοι εν τηι ογδοηι ημεραι εν αυτωι περιτεμνονται.

Ωσπερ ο παραδεισος των δικαιων ευφραντικη εστιν ουτως ο αιδης των πονηρων βασανιστικος.

Ει η φθορα υπο τωι χρονωι εστι το πρωτον γενομενον της φθορας προτερον εστιν.

Ουκ εστιν η αγια τριας ως τετρας και πεντας κ. τ. ε. αυται γαρ αριθμοι εισιν η δε αγια τριας ουσια μονειδης εστιν.

Τηι αριθμων τριαδι επακολουθει τετρας, ουκ αρα εστιν η αγια τριας τριας αριθμων.

Της αριθμων τριαδος προηγειται δυας, της δε αγιας τριαδος ου προτερα δυας· ου γαρ αριθμων τριας εστιν.

Τριας αριθμων συνθεσει ενος ενος τελειται η δε αγια τριας ουκ εν αριθμων συνθεσει εστι δια το μηδε αριθμων τριαδα ειναι.

Το Χ. σωμα εκ της ανθρωπινης φυσεως εστιν εν ωι ευδοκησε παν το πληρωμα της θεοτητος κατοικειν σωματκος· Χ. δε θεος εστι επι παντων κατα τον αποστολικον λογον.

Ποδες Χ. εισι πραξις (θρησκεια) τε και θεωρια· και ει παντας τους εχθρους αυτου θησει υπο τους ποδας αυτου δηλον οτι παντες οι πειθομενοι αυτωι δεκτικοι της τε πρακτικης και της γνωσεως εισιν.

Χ. εστιν ος εκ ουσιωδους γνωσεως και εκ φυσεως ασωματου τε και σωματικης τωι ανθρωπων γενει εφανη· ο δε λεγων δυο Χ. και δυο υιους ομοιος εστι τωι τον σοφον και την σοφιαν αυτου δυο σοφους και δου σοφιας προσαγορευοντι.

Δυναμις αγια εστι συστασις εκ της των οντων θεωριας τε και εκ της θεου καριτος βοηθειας γενομενη.

Ην οτι ουκ ην το φυσικον Χ. σωμα αλλ’ ουκ ην οτε ουκ ην εν αυτωι ο θεος λογος, αφ’ ου δ’ ην απυκεκρυμμενως εν αυτωι κατεπαυσε, η δε απο­καλυψις αυτου ην εν ταις εσχαταις ημεραις.

Αποκαταστασις εστιν αναγωγη λογικης φυσεως προς την καταστασιν ης αεπεσεν.

Προ της κινησεως ην ο θεος και αγαθος και ισχυρος και σοφος και κτιστης και πατηρ και παντοκρατωρ· μετα δε την κινησιν ην κριτης και ιατρος και προνοητης.

Αρετη εστι λογικης ψυχης καταστασις ης αν εχομενη ακινητος διαμενει.

Ει λογοι αισθητοι και εν τωι μελλοντι αιωνι χρησιμευουσι και οι τουτου του κοσμου σοφοι την βασιλειαν των ουρανων κληρονομησουσιν· ει δε η νοος καθαροτης της του μελλοντος αιωνος οψεως αξιουται δηλον δηλον οτι οι τουτου του κοσμου σοφοι απο της θεου γνωσεως μακραν εσονται.

Ωσπερ ουτος ο λογος ο φανερος περι των τουτου του κοσμου πραγ­ματων σημαινει ουτως ο πνευματικος λογος περι της του μελλοντος αιωνος αληθειας διηγειται.

Οι εν τωι μελλοντι αιωνι ως αγιοι αγγελοι εσονται και πεντε πολεων η δεκα επιστατησουσι δηλον οτι υπερβαλλουσαν δυναμιν παρα της θεου χαριτος ως εις την οικονομιαν δεξονται.

Οταν οι δαιμονες παθη κακα εν γνωστικωι υποκινειν μη δυνωνται τοτε προς τους οφθαλμους αυτου εγγιζουσιν και δια πολλου ψυχους αυτους νυσταζειν ποιουσι και ουτως αυτον καλου μελετηματος παυουσι (αποσπωσι).

Εν τοις ανθρωπινοις σωμασι ου τα τεσσαρα στοιχεια αλλ’ η δυναμις αυτων εστιν.

Παντα τα εθνη ηξουσιν και προσκυνησουσιν ενωπιον σου κυριε· μετα του καταδηλου εστι και το του μυστηριου, οτι πασαι αι γνωσεις προσκυνησουσι και υποταγησονται τηι αγιαι θεου γνωσει.

Πατηρ εστι γεννητης γνωσεως ουσιωδους.

Πατηρ χαριτι εστιν ος ελεει αυτου την λογικην φυσιν της εικονος αυτου δεκτικην εγεννησεν.

Πατηρ αυξανων (cf. I Cοr. 3,7) εστιν ος τους νηπιους αυξανει --ης το καταξιωθηναι αυτους της αγιας τριαδος γνωσεως.

Γεννητον εστι τι υπο τινος γεννωμενον ωσπερ υιος υπο πατρος.

Ποιητον εστι τι υπο τινος πεποιημενον ωσπερ η κτισις υπο κτιστου.

Οταν Χ. τηι λογικηι φυσει μηκετι εν πολλαις διαφοραις οραται τοτε και παντα δι’ αυτου τωι της αληθειας πατρι υποταγησεται.

Δια της των εντολων θρησκειας ενδυει ημας ο θεος την της καθαροτητος αυτου σφραγιδα, τηι δε του αγιου πνευματος αυτου αποκαλυψει την αληθινην αυτου εικονα τελεσιουργει.

Εν τηι θεωριαι της θεου εντολων θρησκειας αι αγιαι δυναμεις --κακιας ημας καθαριζουσι τε και απαθεις ημας ποιουσιν· εν δε των φυσεων θεωριαι και τοις περι του θειου λογοις αγνοιας ημας ελευθερουσι και σοφους και γνωστικους ημας παριστασιν.

Ο πεποιημενος εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων αυτου εστιν -ισως ος της κινησεως ηρξατο εν τωι πρωτον ορων της κακιας επιβηναι και δια τουτο αρχη πλασματων κυριου εχρηματισεν.

Ωσπερ αι γερανοι τυπωι γραμματων πετονται την γραφην ουκ επισταμεναι ουτως οι δαιμονες λογους της θεοσεβειας προφερουσιν την θεοσεβειαν ου γιγνωσκοντες.

Κλινη κοιμωμενου εστι νεκρωσις του σωματος η αγαθωι θεληματι εν τωι ανθρωπωι την εν Χ. αγνειαν αποτελει.

Η Χ. γεννησις εστι πρωτοτοκια του καινου κοσμου.

Σταυρωσις Χ. εστιν η του παλαιου ημων ανθρωπου νεκρωσις τε και της καθ’ ημων καταδικης λυσις και αφεσις εις ζωην ημας αποκαθιστασα.

Τελεια κοσμου αποχωρησις το μεν επιθυμητικον της ψυχης μερος μαραινει τον δε ζηλον μαλλον οξυν παριστασιν.

Νεκρωσις Χ. εστιν ενεργεια μυστικη η τους εν ταυτι τηι ζωηι επ’ αυτωι ηλπικοτας εις την αιωνιον ζωην μετακαθιστησιν.

Η θεου προνοια μετα το αυτεξουσιον τρεχει (μεταδιωκει) η δε δικαια κρισις αυτου μετα την ψυχης διαγωγην.

Αποδειξις πνευματος εστιν α πνευματι αγιωι εν προφητειαι πρου­πηρξεν και εν τωι καινωι ευαγγελιωι καιρωι αυτων τετελεσται.

Το οτι κατ’ εικονα θεου εγενετο ο ανθρωπος ανευ ελαττωσεως κειται, καθικνουνται δε αυτου οι φιλεργοι κατα τον των πατερων λογον.

Κιθαρα εστι ψυχη πρακτικη ταις Χ. εντολαις κινουμενη.

Η δικαια θεου κρισις πατα οπισω Ιησου πορευομενον εις την της επαγγελιας γην εισαγει κληρονομουσα αυτωι μετ’ αυτου κληρον αφθαρτον.

Ψαλτηριον εστι νους καθαρος υπο γνωσεως πνευματικης κινουμενος.

Η Αιγυπτος συμβολον εστι της κακιας η δε ερημος συμβολον της θρησκειας, και η γη Ιουδα της σωματων θεωριας η δε Ιερουσαλημ των ασωματων και Σιων της αγιας τριαδος.

Παν οτι μερος εστι τουτου του κοσμου μερος εστι του σωματικου και παν οτι μερος εστι του σωματικου μερος του κοσμου τουτου.

Ει μαλλον πασων της ψυχης δυναμεων το λογιστικον προτιμαται ως της θεου σοφιας μετεχον παντων αρα δοματων κρειττον εστι το της πνευματικης γνωσεως· τουτο γαρ και οι πατερες πνευμα της υιοθεσιας καλουσιν.

Πολλα παθη εν τηι ψυχηι αποκεκρυμμενα εστιν α ημας λανθανοντα οι πειρασμοι επιτυχοντες ημιν αποδεικνυουσι· και πασηι φυλακηι τηρειν την καρδιαν πρεπει μηποτε απροσδοκητως καταλαβον ημας το παθος το αποκεκρυμμενον ερεθιζηι εφελκεσθαι οπισω πραγματος υπο θεου μη εργαζεσθαι απειρημενου.

Βελος πονηρον εστι διαλογισμος πονηρος πρωτον εκ της ψυχης επιθυμιας εκβαλλων (εκπορευομενος).

Ει ο νους τους τε λογους και τα ονοματα διακρινει λογοι δε και ονοματα περι πραγματων δηλουσι κρινει αρα ο νους τα πραγματα.

Ο νους τοτε εις τα νοητα επισκεπτεται οταν των τε κινησεων και των ψυχης παθων ελευθερος καταστηι.

Ει δια λεγεται αισθησει και διανοιαι, ουτως δε ελευσεται Χ. ον τροπον εθεασαντο αυτον οι μαθηται αναβαντα εις τον ουρανον, λεγετω τις οπως αυτον εθεασαντο· πλην τοις αγιοις διαπαντος αναβαινει ο Χ. καν προς αλλους κατα­βαινηι του αναγωγειν (αναβιβαζειν) αυτους.

Οτι ανταποδιδοται λογικη φυσις εμπροσθεν του βηματος του Χ. η αρθαρσια εστιν η φθορα, η γνωσις η αγνωσια.

Η μεταμορφωσις των αγιων σωματων αναστασεως ημεραι καθ’ ομοιωσιν του σωματος της κυριου δοξης εσται και φθαρτον εν αυτοις ουκετι οφθησεται διοτι κατεποθη εν αφθαρσιαι.

Η θεου επιμελεια δισση εστιν η μεν την των ασωματων καταστασιν διατηρει η δε την ενσωματων νηπιοτητα αυξανει.

Αγονος εστι νους διδαχης πνευματκης απεστερημενος η των σπερ­ματων των υπο του αγιου πνευματος εσπαρμενων υστερων.

Ει ο θεος των ζωντων θεος εστι και ου των νεκρων κατα δε το του αγιου Μωυσεως ρημα οι γνωσται τους νεκρους επιζητουσιν, η εγγαστριμυθος ου την ψυχην ανηγαγε του αγιου Σαμουηλ· ου γαρ νεκρος εστιν αλλα ζων ως Αβρααμ και Ισαακ κα Ιακωβ.

στειρα εστι ψυχη λογικη διαπαντος μανθανουσα τε και εις επιγνωσιν αληθειας εξικνεισθαι ου δυναμενη.

Οσπερ οι ασθενεις το ομμα και εις τον ηλιον ατενιζοντες υπο δακρυων εμποδιζονται και εν τωι αερι μαρμαρυγας ορωσιν ουτως και νους καθαρος οταν υπ’ οργης συγχυθηι εις πνευματικην θεωριαν τρανως διοραν ου δυναται αλλ’ ως γνοφον οραι εκπεπετασμενον υπερ τα πραγματα α επισκεπτεσθαι ζητει.

Ωσπερ παρα τωι παραλυτικωι εκεινωι δια της φανερας υγιειας περι της κρυπτης ημιν ο κυριος εσημηνεν ουτως δια της φανερας Ισραηλ εξ Αιγυπτου εξοδου περι της κρυπτης ημων εκ της κακιας τε και αγνοιας εξοδου ημιν εσημηνεν.

Μυστηριον εστι θεωρια πνευματικη ου παντι ανθρωπωι καταληπτικη.

Μαχαιρα πετρινη εστι διδασκαλια του κυριου Ι.Χ. ητις τον νουν παθεσι κεκαλυμμενον επιγνωσει αληθειας περιτεμνει.

Καθ’ οσον ο νους γνωσει πνευματικηι καθαριζεται τοσονδε προς την της αγιας τριαδος θεωριαν εγγιζει.

Λογικης φυσεως υπο θεου γνωσιν υποταγη εστι συμφωνησις αγαθου θεληματος.

Οι αγγελοι τους ανθρωπους ορωσιν και τους δαιμονας οι δε ανθρωποι της των αγγελων και των δαιμονων οψεως απεστερηνται οι δε δαιμονες τους ανθρωπους μονον ορωσιν.

Υποταγη εστιν ασθενια λογικης φυσεως παραβαινειν τα ορια αυτης ου δυναμενης· ουτως γαρ παντα υπεταξεν υπο τους ποδας ουτου κατα το ρημα του μακαριου Παυλου.

Ωσπερ τωι αισητωι Ισραηλ αντικειται εθνη αισθητα ουτως τωι πνευματικωι Ισραηλ εθνη νοητα.

Αλλο εστι λογος της υλης και αλλο λογος της δυναμεως αυτης και αλλο εστι λογος στοιχειων και αλλο της κοινης κρασεως και αλλο εστιν ο των σωματων αλλο δε ο του ανθρωπινου οργανου.

Ουκ εν τωι ασωματος ειναι ο νους εικων εστι θεου αλλ’ εν τωι δεκτικος ειναι της αγιας τριαδος.

Γνωστος ο κυριος προ της κρισεως αυτου τοις φρονιμοις μετα δε την κρισιν ουτου γιγνωσκεται τοις τε φρονιμοις και τοις αφροσι καθως γεγραπται· γιγνωσκεται κυριος κριματα ποιων (ψ 9,17)

Η πρωτη γνωσις εν λογικηι φυσει γενομενη εστι της αγιας τριαδος θεωρια μετα δε εγενετο η του αυτεξουσιου κινησις μετα δε ταυτην η θεου προνοιας βοηθεια δια παιδειας εις ζωην αποστρεφουσης η δια διδαχης προς την πρωτην θεωριαν προσαγουσης.

Ει ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων τα παντα πεπληρωκε γνωστον οτι τα λογικων ταγματα ολα εκαινωσε πλην γε της των αποστατων αγελης.

Το του κυριου ημων μυστηριον το εν πατρι αυτου απο των αιωνων και των γενεων αποκεκρυμμενον αποκεκαλυπται τηι αυτου επιφανειαι και η των αγιων αυτου αποστολων εκλογη η προ καταβολης κοσμου εν τωι αυτου ευαγγελιωι εγνωσθη· και επι των φυλωμ των ελπιδος αυτου μακραν εφανερωθη και αυτας προς αυτον ηγαγεν.

Αντισον σωματος εστι το κρασει ισον αυτωι.

Χ. σωμα ομοφυες τωι ημων σωματι εστι και ψυχη αυτου απο της ημετερων ψυχων φυσεως ουτως και η θεοτης αυτου ομουσιος εστι τωι πατρι.

Αντισον λογικης φυσεως εστι το γνωσει ισον αυτηι.

Ωσπερ φυσιν λογικην μετα του σωματος χωρις του κοσμου τουτου ειναι ου χωρει, ουτως ουδε χωρει φυσιν λογικην χωρις σωματος εν τωι καινωι κοσμωι ειναι.

Ουτως λεγεται οτι ο θεος εν τηι κτισει αυτου κατοικει ως οικοδομων εν τηι οικιαι αυτου.

Ταυτα λεγεται ο νους θεασθαι α γιγνωσκει και ταυτα ου θεαται α ου γιγνωσκει και δια τουτο ου παντες λογισμοι αυτον της θεου γνωσεως αποσπωνται αλλ’ οι η εξ επιθυμιας η εκ θυμου αυτωι επανασταντες.

Ο θυμος εν τηι καρδιαι ερπεται η δε επιθυμια σαρκος εν τωι αιματι. παρηγγελ­μεθα δε απωσαι τον θυμον της καρδιας και το κακον της σαρκος χωρισαι.

Ει την επιθυμιαν και τον θυμον επικοινως τοις θηριοις κεκτημεθα γνωστον οτι αρχηι της κτισεως ταυτα μεθ’ ημων ουκ εκτισται αλλα μετα την κινησιν εις την λογικην ψυχην παρεισηλθεν.

Οι αγιοι αγγελοι τους μεν των ανθρωπων λογωι παιδευουσι τους δε ενυπνιοις μεταστρεφουσι τους δε φοβητροις σωφρονιζουσι τους δε αλλους μαστιξι προς την αρετην επαναστρεφουσιν.

Ο νους κατα το ρημα Σολομωντος εν τηι καρδιαι αναπαυει η δε φρονησις εν τωι εγκεφαλωι.

Ου μονον οι αγιοι αγγελοι πονουνται μεθ’ ημων εις την σωτηριαν ημων αλλα και οι αγιοι οι εταιροι ημων και αυτοι εν τωι του κυριου ευαγγελιωι βοηθοι εισιν.

Ωσπερ εν τωι κοσμωι τουτωι ο κυριος πρωτοτοκος εγενετο οτι ανεστη εκ των νεκρων ουτως και εν τωι μελλοντι αιωνι πρωτοτοκος εσται μετα πολλων αδελφων.

Οστις αν χαριτι του κυριου πνευματικης γνωσεως αξιωθηι σπουδαιως τοις αγιοις αγγελοις τας λογικας ψυχας εκ της κακιας προς την αρετην και εκ της αγνοιας προς την αληθειας επιγνωσιν ρυομενοις συνυπουργειτω.