Της λογικης φυσεως της υπο τον ουρανον το μεν πολεμειται το δε βοηθει τωι
πολεμουμενωι το δε πολεμει των πολεμουμενωι τε και καρτερως επεγειρει κατ’ αυτου
την μαχην και συνισται· και οι πολεμουμενοι μεν εισιν οι ανθρωποι οι δε βοηθοι
αυτων οι αγγελοι του θεου και οι εναντιοι αυτων εισιν οι πονηροι δαιμονες. και
ουκ απο της των εχθρων δυναμεως στερροτητος ουδε απο του των βοηθων
οκνηρου αλλ’ απο της των πολεμουμενων ατονιας αφανιζεται και επιλειπει η θεου
γνωσις.
ο κυριος ημων Ι. Χ. ο παραδους παντα ως εις την σωτηριαν ημων αυτος
εδωκεν ημιν περιπατειν επι οφεων και σκορπιων και επι πασης δυναμεως του πονη
ρου· και μετα πασης της διδασκαλιας αυτου παρεδωκεν ημιν ο αυτος εποιησεν υπο
του σατανα πειρασθεις, ινα καιρωι πολεμου των δαιμονων ημιν μαχομενων και τα βελη
εις ημας βαλλοντων απο των αγιων γραφων αυτοις αντιλεγωμεν του μη εμμενοντας εν
ημιν τους μιαρους λογισμους καταδουλωσαι την ψυχην αμαρτιαι εργωι γενομενηι και
σπιλωσαι αυτην τε και καταδυσαι εις θανατον αμαρτιας· η γαρ ψυχη φησι η αμαρ
τανουσα αποθανειται . οταν γαρ μη ενηι εν τη διανοιαι λογισμος
ορθος δυνατος αντιλεγειν προς τον πονηρον ευχερως και ταχεως η αμαρτια κατερ
γαζεται· και τουτο σοφως εδειξεν ημιν ο εκκλησιαστης λεγων· ουκ εστι γινομενη
αντιρρησις απο των ποιουντων το πονηρον ταχυ και παλιν Σολ. λεγει εν ταις
παροιμιαις αυτου· μη αποκρινου αφρονι κατα την αφροσυνην αυτου ινα μη ομοιος
γενηι αυτωι, αλλα αποκρινου αυτωι κατα την σοφιαν σου ινα μη φαινηται σοφος
παρ’ αυτωι . Ο γαρ ποιων εργον αφροσυνης και οργιζομενος κατα του
αδελφου αυτου απεκριθη εργωι τωι αφρονι κατα την αφροσυνην αυτου και ωμοιωθη
τοις δαιμοσιν ων δη ο θυμος θυμος ασπιδων . ο δε μακροθυμων
και λεγων οτι γεγραπται παυσαι απο οργης και εγκαταλιπε θυμον , ουτος
απεκριθη των αφρονι κατα της αφροσυνης αυτου και κατηλεγξε του δαιμονος την
αφροσυνην και εδειξεν αυτωι οτι εναντιον τι τεχναζει κατα των γραφων.
οτι δε τα
ρηματα τα κατα των πολεμιων ημων των πικρων δαιμονων λεγεσθαι επιζητουμενα
ου δια ταχους ευρισκομεν ωραι της μαχης ως εν ταις γραφαις διεσπαρμενα και χαλεπον
αυτα καταλαβειν δια τουτο σπουδαιως τα ρηματα εκ των γραφων εξελεξαμεν ινα
οπλιζομενοι αυτοις διωκωμεν κρατερως τους Φιλισταιους εν των πολεμωι καθεστωτες
ως ανδρες δυνατοι και στρατιωται του νικηφορου βασιλεως ημων Ι. Χ.
και τουτο
γιγνωσκωμεν αγαπητοι οτι καθοσον εσταμεν κατ’ αυτων εν τη μαχηι και αποκρινο
μεθα τοις δαιμοσι τοσουτωι μαλλον πικραινονται καθ᾿ ημων· τουτο δε παρα Ιωβ
μανθανομεν λεγοντος οταν αρχωμαι λεγειν τιτρωσκουσι με (ubi ?) και παλιν παρα
Δαυιδ λεγοντος ημην ειρηνην λεγων και αυτοι επολεμουν με δωρεαν ·
αλλ’ ου προσηκει ημας εντρεπεσθαι αυτους αλλ’ ανθιστασθαι αυτοις πεποιθοτως εν
δυναμει του σωτηρος ημων. εαν γαρ πιστευωμεν εν Χ. και τηρησωμεν εντολας αυτου
τον Ιορδανην διαβησομεν και την πολιν των φοινικων ληψομεθα. εν τουτωι δε τωι
πολεμωι επιζητειται ημιν οπλον πνευματικον ητοι πιστις εδραια και διδασκαλια του
τεστι τελεια νηστεια και κρατερα κατορθωματα και ταπεινοτης και ησυχια (γαληνη)
μολις κινουμενη η παντως ακινητος και προσευχη αδιαλειπτος. θαυμαζω δε ει τις
δυναται πολεμειν τον εν την διανοιαι και στεφανουσθαι τωι της δικαιοσυνης στεφανωι
εμπιπλων την ψυχην αυτου αρτου και υδατος, την οργην ταχεως εγειρων, καταφρονων
τε και αμελων της προσευχης και τοις αιρεσιωταις συναλιζομενος. ιδου γαρ Παυλος
λεγει πως ο αγωνιζομενος παντα εγκρατευεται και προς παντας τους
κακων διαλογισμων ·
δια τουτο δη πρεπει ημας ταυτην την στρατειαν
στρατευοντας την πνευματικην πανοπλιαν ενδυσασθαι και τοις αλλοφυλοις δειξαι οτι
εως αιματος κατα της αμαρτιας μαχουμεθα καταλυοντες τους πονηρους λογισμους και
παν υψωμα κατα της θεου γνωσεως επαιρομενον και σπουδαζοντες ου τον
ανδρα μοναζοντα καθισταναι εμποσθεν του βηματος του Χ. αλλα την διανοιαν· ανηρ γαρ
μοναζων εστιν ο αποστρεφομενος απο της δι’ εργου αμαρτιας, διανοια δε μοναζουσα
εστιν η αποστρεφομενη απο αμαρτιας της εκ των νοηματων των εν τηι διανοιαι ημων
καθεστωσης και καιρωι προσευχης το της αγιας τριαδος φως βλεπουσα.
αλλα γαρ
καιρος εστιν επι δυναμει του κυριου ημων Ι. Χ. μαχεσθαι πρωτον λογισμοις δαιμονος
της γαστριμαργιας μετα δε τοις των αλλων επτα δαιμονων ους εν ακολουθιαι γεγραφα
εν αρχηι ταυτης της του μοναχικου γραφης, αγωνιζομενον ανοιξαι το στομα μου και
λαλησαι προς τον θεον και προς τους αγιους αυτου αγγελους και προς την ψυχην
μου την πειραζομενην· και παντα τον αγωνα της μοναστικης αναστροφης αποδειξω
προφανως, ον και το αγιον πνευμα δια ψαλμων εδιδαξεν τον Δαυιδ και οι εν μακα
ριοις πατερες ημιν παρεδοσαν. ουτος δε ο αγων ον ωνομασα εν τη γραφηι μετα
ταυτα πας εσται ημιν δια λογισμων ημιν επαγομενων υπο ενος εκαστου τουτων των
οκτω δαιμονων. γεγραφα δε και συντεθεικα προς ενα εκαστον των λογισμων αντι
ρρησιν απο των αγιων γραφων καταργητικην αυτου.
Λογος πρωτος προς λογισμους γαστριμαργιας.
γενεσ.
1. προς διαλογισμους χωρις κοπου της νηστειας την λογικην γην εργα
ζεσθαι ζητουντας
εξοδ.
2. προς διαλογισμον λεγοντα μοι μη κοπον παρασχηις τηι ψυχηι σου δια
πολλης νηστειας ουδεν σε ωφελουσης ουδε την διανοιαν σου καθαριζουσης
3. προς λογισμους ποθον εν ημιν εγειροντας κρεοφαγειν ημεραι εορτης και
ημιν συμβουλευοντας παλιν φαγειν δι’ ασθενειαν σωματος
δευτερον.
4. προς λογισμον εμπλησθηναι ζητουντα εδωδης τε και ποτου ουδε
εις την φθοραν την εκ πλησμονης γαστρος ανατελλουσαν καθορωντα
5. προς διαλογισμον τον λεγοντα μοι οτι βαρεια η νηστειας εντολη
6. προς λογισμον εμπλησθηναι εδωδης και ποτου επιθυμουντα τε και οτι ουδεν
κακον της ψυχηι εσται εξ αυτων οιομενον
σαμουηλ.
7. προς λογισμον γαστριμαργιας ινα ενατηι ωραι φαγω θλιβοντα με
βασιλειων.
8. προς λογισμον μεριμναν με ποιουντα εν σπανει αρτου και χρι
σματος και των ημιν επιζητουμενων πραγματων
9. προς την ψυχην την εν πλησμονηι αρτου και υδατος οδωι των αγιων εμπερι
πατησαι ζητουσαν
10. προς λογισμον λεγοντα μοι, οτι τα ημιν συνειλεγμενα ουκ εξαρκει ημιν και
τοις αδελφοις τοις προς ημας ερχομενοις
δαυιδ.
11. προς τον λογισμον τον καταπικραινοντα με επι βιωι πικρας πενιας
12. προς λογισμον τον λιμου ουκ οντος αιτιαι (= προφασει) ξενοφιλιας αρτον
υπερ την χρειαν συναγοντα
13. προς λογισμον περι εδεσματων και ενδυματων μεριμνωντα της δε αληθειας
(αληθινης) μεριμνης αμελουντα
14. προς λογισμους συμβουλευοντας μοι και λεγοντας μη ουτως σκληρως ανα
στρεφου και νηστειαι και πονωι διηνεκει συντριβε το σωμα σου το ασθενες
15. προς λογισμον λεγοντα μοι μη ουτως ανοικτως συντριβε και ταπεινου την
ψυχην σου αγρυπνιαι
16. προς λογισμον των τε εδεσματων και του ποτου επιμελουμενον και σπου
δαζοντα ποθεν αυτα συναγει
17. προς λογισμον υποτιθεμενον μοι οτι αγρυπνια ουδεν σε ωφελει αλλα
πολλους διαλογισμους κατα σου συναγει
18. προς λογισμον επιτιμωντα ημιν οτι απεχομεθα χρισματος και ου μνημονευοντα
Δαυιδ αυτο τουτο ποιουντος και λεγοντος
19. προς λογισμους ημας της αναστροφης ημων αφισταντας εν τωι φοβειν ημας
και λεγειν οτι θανατος οικτρος απο της σκληρας νηστειας γενησεται
20. προς λογισμους αναπειθοντας με ινα ολιγον της πολλης νηστειας αποστω
και ολιγον αναπαυσεως δω τωι ασθενει και οικτρωι σωματι
παροιμ. Σαλ.
21. προς λογισμον μαντευοντα μοι λιμον η θλιψιν μεγαλην δια
ταχους γενησομενην
22. προς λογισμον υπεισαγοντα μοι ποθον οινου ωσπερ δη του τε ηπατος και
των νεφρων υπο υδατος ενοχλουμενων
+ prov. 12,11a.
23. προς λογισμον μεριμναι των εδεσματων προσδεδεμενον της δε των κατορ
θωματων επιμελειας ολιγωρουντα
24. προς λογισμον επι ευτελων εδεσματων και επι αρτου ξηρου δακρυοντα
25. προς λογισμους αναπειθοντας ημας ινα ημεραι εορτης ολιγον το σωμα οι
26. προς λογισμον χωρις χαλεπης νοσου ημας προτρεποντα οινον πινειν και αλ
γος στομαχου και παντων των εντερων (?) ημιν μαντευοντα
27. προς λογισμον τον νουν ημων αρπαζοντα εις το την τε νηστειαν ημων και
τας αναστροφας δι’ ορκων δησαι, τουτο δε ξενον εστι παντως της των μοναζοντων
πολιτειας
28. προς διαλογισμον εμποδιζοντα ημας δια μεριμνης του μη μεταδουναι του
αρτου ημων τοις ενδεεσι και λεγοντα οτι εκεινος μεν πανταχον ευρισκει ημεις δε
ουκ εχομεν αλλοτριαι θυραι εγγισαι
29. προς λογισμους ημεραι εορτης απαλως ημιν υποτιθεμενους απαξ εκ πολλου
χρονου σαρκος και οινου γευσασθαι
30. προς διαλογισμον την προτεραν τρυφην μνημονευοντα τε και των ηδεων
οινων και των φιαλων εν ταις χερσιν ημων μεμνημενον οτε ημεν κλινοντες και πι
νοντες
31. προς διαλογισμους επεγειροντας ημας ινα γαστερα ημων αρτου και υδατος
εμπλησωμεν
+ μη δωις στρωμνην δικαιου των αμαρτωλωι μηδε πλανηθηις εν πλη
σμονηι γαστρος (?).
32. προς την αισχυνην (αιδω) αιδουμενων ημων πατερας ημας ινα λυσαντες την
νηστειαν ολιγον λαχανα εν τηι εορτηι φαγωμεν αναπειθοντας
33. προς δαιμονα κολακειαι με αναπειθοντα και δι’ ορκισμων μοι λεγοντα οτι
απο του νυν ουδεν υστερησεις εδεσματων και ποτου διοτι ουτως ασθενες το σωμα
σου και ξηρον απο νηστειας εκτενους
34. προς λογισμον δεικνυντα μοι ως σκληραι αι θεου εντολαι και λεγοντα μοι
οτι πολλους πονους και οδυνας τωι τε σωματι και την ψυχηι επισπωσιν
35. προς λογισμον επιζητουντα ολιγον οινου χωρις νοσου και λεγοντα μοι οτι
δια τους ανθρωπους εκτισται ο οινος
36. προς λογισμον μελεταν με ποιουντα εν τηι παλαιαι τρυφηι και εν συμπο
σιωι και τουτο το εθος επιζητουντα
37. προς λογισμον ματαιον αναπειθοντα ημας υπερ α δει την πολιτειαν ημων
διεκτεινειν ωστε δησαντας ημας σακκους περι τας οσφυας εις την ανυδρον εξιεναι τε
και αδιαλειπτως υπο των ουρανωι διαγειν νεμοντας ριζας της ερημου και συμβου
λευοντα ημιν παλιν την οψιν των ανθρωπων φυγειν των ημας τε παρακαλουντων
και υφ’ ημων παρακαλουμενων
ιωβ
38. προς λογισμους ημας των προτερων ηδονων μιμνησκοντας τε και την
θλιψιν την συμβαινουσαν αποδεικνυντας
39. προς ψυχης λογισμον προς τους κατα σαρκα συγγενεις απελθουσης και την
τραπεζαν μεστην παντοιων εδεσματων ευρουσης
αμβακ.
40. προς λογισμον γαστριμαργιας ημεραις εορτης ημιν πολλους κατακλι
νοντας παρα τραπεζαις λαμπραις και ηδομενους και χαιροντας υπογραφοντα
ησαιας
41. προς λογισμους υπομιμνησκοντας ημας ηδονων και τραπεζης μεστης
παντων αγαθων και ταυτα υπερ τας των μοναστικων αρετας δοξαζοντας
42. προς λογισμον ψυχης καμουσης και εγκακουσης εν λιμωι αρτου ολιγου και
υδατος στενου
ιερεμιας
43. εις κυριον περι ασθενειας του τε σωματος μου ο απο πολλης νη
στειας ησθενησε και δια των χαλεπων αναστροφων ελεπτωθη και της ψυχης μου, η
πονηρους πορνειας λογισμους εμεστωθη
44. εις κυριον περι δαιμονος τον τε στομαχον και παντα τα του σωματος αρθρα
καταψυχοντος και πολλην ασθενειαν εις το σωμα ημων εμβαλλοντος ωσπερ απο λιμου
και νοσου εκτενους
δανιηλ.
45. προς ψυχην ουκ αρκουμενην εδωδηι αρτου και ποτωι υδατος αλλα
παρα ταυτα επιζητουσαν λαχανα και ου μνημονευουσαν θλιψεως των σπερματων α
Δανιηλ και οι μετ’ αυτου εταιροι εφαγον
+ και ειπεν Δανιηλ προς Αμενσαρ ον κα
τεστησεν ο αρχιευνουχος επι Δ. και Ανανιαν και Αζαριαν και Μισαηλ πειρασον δη
τους παιδας σου δεκα ημερας και δοτωσαν ημιν σπερματα φαγειν και υδωρ πιειν και
οψει ειδεαν ημων και ειδεαν των παιδαριων των εσθιοντων τραπεζαν των βασιλεων
και ως αν ιδηις ποιησον μετα των παιδων σου. και εισηκουσεν αυτων και επειρασεν
αυτους δεκα ημερας και μετα το τελος των δεκα ημερων ιδε τα προσωπα αυτων καλα
και την σαρκα αυτων ισχυραν και παχειαν υπερ παντα τα παιδαρια τα εσθιοντα την
τραπεζαν του βασιλεως και Αμενσαρ ανηιρειτο το δειπνον αυτων και εδιδου αυτοις
σπερματα .
ματθαι.
46. προς ψυχην καιρωι μαχης οπλον ισχυρον ευρειν επιζητουσαν
47. προς λογισμους περι τροφης τε και ενδυματος μεριμνωντας αιτιαι (= προ
φασει) ξενοφιλιας και αιτιαι νοσων και οδυνων μακρων του σωματος
48. προς ψυχην γαστριμαργιαι προσδεδεμενην τε και οτι εν αναπαυσει (= τρυ
φηι) του σωματος και ηδοναις τρεχει η ζωης οδος οιομενην
λουκας.
49. προς λογισμον κωλυοντα ημας του μη μεταδιδοναι της τε τροφης
ημων και των ενδυματων τοις πτωχοις ως ουκ εξαρκουντων ημιν και αυτοις των πα
ροντων και ως δη εστιν αλλος ασθενεστερος και ενδεεστερος τουτου και αυτωι προ
σηκει ημας δουναι και ου τουτωι· ουτος γαρ οκνηρος εστι και ανευ κοπου φαγειν
και ενδυεσθαι επιζητει
πραξεις.
50. προς ψυχην τα επιθυμητα φιλουσαν τε και αυτηι μονηι τροφην
και ενδυματα συναγουσαν
51. προς ψυχην εγκακουσαν εν τηι θλιψει απο εγκρατειας αρτου τε και υδατος
αυτηι συμβαινουσηι
αποστολος. π. ρωμ.
52. προς λογισμους ολιγον του σωματος επιμελεισθαι δι’
εδεσματων και ποτου αναπειθοντας ημας
53. προς λογισμους προτρεποντας ημας εν ολιγωι δελεασματι λαχανων παρα
κληθηναι
κορινθ. α.
54. προς διαλογισμον καιρωι των καρπων εμβαλλοντα εις ημας επι
θυμιαν εδεσματων των νεων
κορινθ. β.
55. προς λογισμους εν ημιν γενομενους αιτιαι μεγαλης ενδειας και
κατ’ ολιγον το της ψυχης κρατος αναλυοντας
56. προς λογισμον διαγραφοντα προ οφθαλμων ημων αλγος στομαχου και ηπατος
και νεφρων και εμφυσημα ομφαλου καταληπτικον
57. προς λογισμους εγγιγνομενους εν ημιν οταν κατ’ ολιγον διαφθειρηται παν
το σωμα ημων
58. προς λογισμον ελεος εν ημιν εγειροντα και δουναι τοις πτωχοις ημας ανα
πειθοντα μετα δε ημας καταλυπουντα και θλιβοντα περι ων διδομεν
59. προς λογισμον διαγραφοντα εν ημιν δεινην ασθενειαν εκ νοσων των εν
ημιν απο της νηστειας γενησομενων και αναπειθοντα ημας ολιγον εψημα φαγειν
εφεσ.
60. προς λογισμον ζητουντα πλησμονην οινου ημεραι εορτης
φιλιππ.
61. προς λογισμους ποιουντας την ψυχην απο εργασιας χειρων μη
επιζητειν την τροφην συναγειν μηδε παρα των αυτης συγγενων αναπεισθηναι λαβειν
τι ως δη πενητων οντων η μακρον αυτης αποντων, παρα δε αλλων συμβουλευοντας
αυτηι εμπλησαι την αυτης ενδειαν
62. προς λογισμον λιμον μοι και σπανιν αρτων μαντευοντα τε και της αισχυνης
μεριμναν με ποιουντα ως παρα αλλων χαριν ληψομενον
Θεσσαλον. α.
63. προς λογισμον ημας χειρεργασιας αποσπωντα τε και αναπει
θοντα τα δεοντα παρ’ αλλων ληψεσθαι προσδοκαν
θεσσαλ. β.
64. προς διανοιαν κωλυουσαν ημας μη εργαζεσθαι ταις χερσι και
ημας φαγειν αρτον εις πλησμονην θλιβουσαν
εβρ.
65. προς λογισμον λεγοντα οτι σκληρα η αναστροφη της μοναστικης και
υπερογκος, δια θλιψεως το τε σωμα ημων κακως απολλυουσα και την ψυχην ουδεν
ωφελουσα
66. προς διαλογισμον τηι εδωδηι κεχηνοτα τε και της των πτωχων ελεημοσυνης
τιμοθ. α.
67. προς λογισμον ανευ αλγους στομαχου και δεινων νοσων ημιν
οινον πιειν συμβουλευοντα υπομιμνησκοντα δε ημας την του μακαριου αποστολου εν
τολην Τιμοθεωι εν τηι επιστοληι περι τουτου εντελλοντος
ιακωβ.
68. προς λογισμους ημας παλιν προς τον κοσμον και τας εντολας αυτου
επανατρεποντας
ιωαν.
Δογος δευτερος· προς τους λογισμους της πορνειας.
εξοδ.
1. προς λογισμον πορνειας εν τη διανοιαι μου γυναικα υπανδρον φαντα
ζοντα
2. προς λογισμον λυπης εγγιγνομενης εν ημιν απο των πολλων πορνειας πειρα
σμων ημιν επιτυγχανοντων τε και την ημων ελπιδα αναιρουντων εν τωι λεγειν ημιν
τι δη καλον προσδοκατε μετα παντα τον πονον τουτον
3. προς λογισμον οιομενον οτι μια ωραι οι πονηροι πορνειας λογισμοι απ’
αυτου φευγουσιν
4. προς πορνειας λογισμον ως η νεοτης ουδαμως των πορνειας επιθυμιων
παυεσθαι τε και λογισμους αυτης καθαρους τωι θεωι προσαγειν δυναται
5. προς πορνειας λογισμον λεγοντα οτι ουκ ενοχος η νεοτης και επιτιμητη ει
πορνευει η παλιν δια χαρας τους μιαρους λογισμους δεχεται
δευτερον.
6. προς λογισμον ου φιλοτιμουμενον φυλακηι την ψυχην τηρειν απο
πορνειας εν αυτωι συνεστωσης αλλα λεγοντα και πραττοντα ανομα μετα γυναικος προ
οφθαλμων αυτου φανταζομενης
7. προς λογισμον δι’ ακαθαρτου επιθυμιας των πορνειας δαιμονι προσεγγιζειν
επιζητουντα
8. προς ψυχην ημερας και νυκτος υπο λογισμων πορνειας συντριβομενην και
την της νικης αυτων ελπιδα αποβαλλουσαν
9. προς λογισμον ψυχης πορνειας εννοημασι θλιβομενης α το πονηρον πορνειας
παθος διαφοροις ειδωλοις διαμεριζοντα μιαρους λογισμους συναγει και αναστρεφοντα
ενι τουτων των λογισμων των καταδουλουντων προσκολλαται και αυτον επι της αθλιας
ψυχης χρονιζειν ποιει
10. προς λογισμους ταχεως προς εδεσματα στρεφομενους οταν το της πορνειας
πνευμα αυτοις ενυβριζον ολιγον παυηται, και δια τουτο οτι τον σωφροσυνης ορον
κατειληφασιν οιομενους
11. προς ψυχ{η}ν σαλευομενην και τρεμουσαν απο δαιμονων τα μελη αυτης ψηλα
φουντων· εννοουσι το ειρημενον οιτινες υπο τουτου του δαιμονος επειρασθησαν
κριται.
12. προς ψυχην απο λυπης εις ακηδειαν πεσουσαν και ουκετι δυναμενην
τους μιαρους λογισμους την προσευχην μιαινοντας φερειν
13. προς λογισμον υπο πορνειας νοηματων ερεθιζομενον και ου βουλομενον
παντως αυτα αφ’ αυτου αποτινασσειν ουδε τους δεσμους της αμαρτιας και την των
κακων τεχνην αισθανομενον
+ και ειπεν Δαλιλα αλλοφυλοι επι σε Σαμψων. και
εξυπνισθη εκ του υπνου αυτου και ειπεν· εξελευσομαι ως αει και αποτιναξομαι και
αυτος ουκ εγνω οτι απεστη κυριος απ’ αυτου. και επελαβοντο αυτου οι αλλοφυλοι
και εξωρυξαν τους οφθαλμους αυτου και εδησαν αυτον εν πεδαις χαλκειαις και κατη
γαγον αυτον εις Γαζαν και ην αληθων εν οικωι του δεσμωτηριου .
σαμουηλ.
14. εις αγγελον κυριου εξαπινης εν τωι νοι μου φανεντα και τον
πορνειας λογισμον καταψυξαντα και παντας τους λογισμους τους αυτον κυκλουμενους
απ’ αυτου διωξαντα
15. προς ακαθαρτον πορνειας δαιμονα οφθεντα μοι νυκτος εν οραματι βδελυκτως
εν ομοιωματι γυναικος και της ψυχης μου ου κατισχυσαντα τοις μιαροις αυτου θελη
μασιν
16. προς ψυχην ου βουλομενην απο ακαθαρτου επιθυμιας φευγειν και εν λογι
σμωι Ναας του Αμμανιτου, μεθερμηνευεται δε οφις, εμμενουσαν
βασιλειων.
17. προς δαιμονα πορνειας δια λογισμων φθειρειν την σωφροσυνην
μου και μολυναι βουλομενον
παραλειπομ.
19. εις τον κυριον περι πορνειας λογισμων δεικνυντων ημιν ειδωλα βδελυκτα
εν ταις νυξι
εσδρα.
20. προς ψυχην μετα κρατερας μαχας κατα των πορνειας λογισμων σω
φροσυνην και καθαροτητα κεκτημενην
δαυιδ.
21. εις κυριον περι πληθους μιαρων λογισμων συντριβοντων ημας και
καταναγκαζοντων και προς προσωπα διαφορα την διανοιαν ημων περισπωντων
22. προς ψυχην ου γιγνωσκουσαν οτι κρατος θυμου αντιπαλον των πορνειας
λογισμωι διοτι ο θυμος εκ πυρος πεφυκε οι δε μιαροι λογισμοι εκ υδατος γεννωνται
23. προς λογισμους ακαθαρτους εν ημιν χρονιζοντας και ειδωλα βδελυκτα πυκνως
εν ημιν φανταζοντας και τον νουν δι’ εμπαθων αισχρων μελων επιθυμιων δεοντας
24. προς κυριον περι πορνειας δαιμονος ος ουκ εχων ημας δι᾿ επιθυμιας του
σωματος βλαψαι τοτε μοναχον ταυτην την μιαραν αμαρτιαν διαπραττοντα εν τη δια
νοιαι ημιν αποφαινει
25. εις κυριον περι του μιαρου πορνειας δαιμονος ος προφανως εγγιζει τοις
μηροις των αυτου αποχωρειν σπουδαζοντων τον νουν εξαπινης αρπαζων δια μανιας
και την ψυχην δια πληθους ισχυρων πορνειας λογισμων αλλοιων· οταν δε υπο τουτου
του δαιμονος πειρασθωμεν ευθεως εκπηδωντας ημας πυκνως και οξεως εν τηι ημων
κελληι περιπατησαι πολυ ωφελιμον· ο εγχωρων συνιεναι συνιησι
26. προς ψυχην οτι οι πορνειας λογισμοι ισχυροτεροι των θεου εντολων των
ημιν εις το καταργησαι τουτο το παθος δεδομενων οιομενην
27. εις κυριον περι δαιμονος εξαπινης τωι σωματι προσπιπτοντος και την
φρονησιν ου δυναμενου δι’ ων προσαγει ακαθαρτων λογισμων νικησαι
30. προς ψυχην καιρωι θλιψεως υπο των πορνικων λογισμων τους σακκους
εξουδενουσαν και τον Δαυιδ αυτο τουτο εις την ημων παιδειαν ποιουντα ου μνη
μονευουσαν οτε λεγει
31. προς ψυχην οτι οι ακαθαρτοι λογισμοι αυτηι εμμενουσιν λυπουμενην ουδε
την κατ’ αυτων νικην προσδοκουσαν διοτι οραι ως εν τηι αυτης διανοιαι εστηρικται
εν των μιαρων ειδωλων αδιαλειπτως σμυτριβον αυτην
32. προς δαιμονα πορνειας ομοιουμενον εν μορφηι καλλους γυμνης γυναικος
θρυπτομενης εν τηι περιπατησει αυτης και τρυφωμενης παν το σωμα αυτης μιαρως
ητις πολλων την φρονησιν αρπαζει και επιλαθεσθαι των κρεισσονων αυτους ποιει
33. προς λογισμον εκπεσεισθαι της σωφροσυνης (εγκρατειας) και ενωπιον των
ανθρωπων καταισχυνθησεσθαι μοι προφητευοντα
παροιμ. Σαλωμ.
34. προς πορνειας δαιμονα εν τηι νυκτι προς μιαρον πραγμα
δι’ ενυπνιου με ελκυσαντα (ερεθισαντα) και ημεραι παλιν δια λογισμων ημας ονειδι
ζοντα και ημιν ενυβριζοντα
35. προς λογισμους εγχρονιζειν εν διαλογωι (ομιλιαι) μετα γυναικος υπανδρου
ημας βιαζοντας ως δη πυκνως ημας επισκεψασης η ως πνευματικως υφ’ ημων ωφελη
θησομενης
36. προς λογισμον ομοιωμα καλλους γυναικος εν αυτωι φανταζοντα και σπου
δαιως μετ’ αυτης διαλεγεσθαι η ποιειν τι κακον ο παντως ου πρεπει γινεσθαι βου
λομενον ωσπερ διηγησατο ημιν ο αγιος Ιωαννης ο προφητης της Θηβαιδος
37. προς λογισμον αναπειθοντα με οτι ουδεν ελαττονουμεν (ζημιουμεθα) απο
οψεως γυναικος πορνης
38. προς ψυχην την αιτιαν των πειρασμων ου γιγνωσκουσαν ουδε παλιν εννο
ουσαν οτι ο πορνειας δαιμων οταν νενικημενος ημων αποστηι σωφροσυνην τελειον
εν ημιν καταλειπει
39. προς λογισμον ακαθαρτον δελεαζοντα και αποστρεφοντα ημας παλιν προς
την αμαρτιαν υπερ ης πολλακις ενωπιον του κυριου μετενοουμεν
εκκλησιαστ.
40. προς λογισμον μνημην ημιν προσαγοντα της οικιας εν ηι πολλους
καρπους εδωκαμεν τωι σατανα
41. προς ψυχην πειρασμοις ακαθαρτων λογισμων συντυχουσαν και αποκρουεσθαι
αυτους δια λιμου και διψους και αγρυπνιας και προσευχης ου ζητουσαν
ασμα.
42. προς αγιους αγγελους περι ακαθαρτων λογισμων εν τηι ψυχηι εμμε
νοντων
ιωβ.
43. προς ψυχην οτι παρα φυσιν αυτης εστι το φυλασσειν το οξυ νοημα
του μη πορνευειν εν τηι φρονησει αυτου οιομενην
44. προς ψυχην υπο πορνειας δαιμονος δεινως και ανεκδιηγητως πεπειρασμενην
και εν τουτωι τωι πειρασμωι εκθαμβον γενομενην θαυμαζουσαν οπως ουτος ο δαιμων
ουκ αισχυνεται ουδε φοβειται
45. προς διαλογισμον προφητευοντα μοι περι πορνειας δαιμονων οτι ελθοντες
ψηλαφησουσιν τα μελη ημων και εμπυρισουσιν
46. προς πορνειας δαιμονα τον Ισραηλ αντι σιτου αχυρα και καλαμους συναγειν
θλιβοντα
47. προς ψυχην ποθεν εις ημας ουτοι οι εμπυροι λογισμοι βαλλονται ουκ επιστα
μενην
48. προς πορνειας λογισμον λεγοντα οτι ουδεν βλαπτομαι ουδε διαφθειφομαι
απο λιμου και διψους και πολλης νηστειας
49. προς δαιμονα εν τηι διανοιαι συμβουλευοντα μοι συζυγηναι γυναικι και
πατερα υιων γενεσθαι και μη ουτως εν λιμωι λογισμοις πορνικοις αγωνιζεσθαι
ιερεμ.
50. εις κυριον περι πορνειας δαιμονων αιτιας αυτοις απο των τε γραφων
και των εν αυτοις γεγραμμενων σκοπων λαμβανοντων
θρην.
53. προς ψυχην εν τοις βδελυκτοις νυκτος οραμασι πεσουσαν
54. εις κυριον περι πορνειας δαιμονος οψιν ειδους μιαρου δια παθους επιθυ
μιας εν τηι διανοιαι μου στηριζοντος
δανιηλ.
55. προς πορνειας δαιμονα οταν παυσωνται οι λογισμοι αρξαμενον
ερευναν και ψηλαφειν τα σωματος μελη· ισασι δε τι λεγω οι υπο τουτου του δαιμονος
πεπειρασμενοι· ωφελει δε τους αυτωι αγωνιζομενους καιρωι πολεμου το πολυ της
νυκτος και της ημερας εν τηι κελληι περιπατειν και προσευχειν και καθιζομενους
ολιγον υπνου αρπασαι· και ενδυσασθων σκληρους σακκους και πλησμονην αρτου και
υδατος φευγετωσαν· συνιωσι δε οι τουτον τον αγωνα μαχομενοι οτι εαν εαν εν δυναμει
του κυριου τουτον τον δαιμονα νικησωσι, σωφροσυνην κεκτηνται αναφαιρετον
ματθαι
56. προς λογισμον δι᾿ ειδωλων εν αυτωι καθεστωτων ανδρων η γυναι
κων αμαρτιαν ποιειν εσπουδασμενον
57. προς ψυχην υπο ακαθαρτων πορνειας λογισμων πειραζομενην και αγρυπνειν
και προσευχειν ου βουλομενην
αποστολ. κορινθ.
58. προς λογισμους τοτε μεν ημας εις αγορας ελαυνοντας τοτε
δε εκτος των αγορων περιφερεσθαι ημας αναγκαζοντας
εφεσ.
60. προς ακαθαρτους λογισμους τοτε μεν εν ενυπνιοις ημας παραδιδοντας
τοτε δε ημερας εν τηι ημων διανοιαι ορασιν ειδωλων φανταζειν αρχομενους
ιακωβ.
62. προς ψυχην ου γιγνωσκουσαν οτι απο των επιθυμητων αυτηι παρα των
δαιμονων παντοιοι πειρασμοι επιτυγχανουσιν
πετρου.
63. προς λογισμον ψυχης ψηλαφησιν δαιμονος εξαπινης αναμεσον
των οσφυων πιπτοντος και κατωθεν εν αυταις εμπεριφερομενου και εμπυριζοντος
ου φεροντα
64. προς λογισμον ψυχης απο θλιψεως και λυπης πεσουσης και ως μονη ουτως
χαλεπως πειραζεται οιομενης
65. προς λογισμον απειλουντα μοι και λεγοντα οτι υπο των δαιμονων αρρητα
κακα φερειν μελλεις α σαφισαι ουκ εβουλομην εν τη γραφηι ινα μη την τε σπουδην
των αγωνιζομενων καταψυχω και μη τοις ηδη του κοσμου αποκεχωρισμενοις ταραχην
εμβαλλω μηδε τους ιδιωτας τους εν τωι κοσμωι σκανδαλισω· αληθως γαρ πολλα
ανεκδιηγητα εωρακα τους δαιμονας ποιειν α ου πολλοις των ανθρωπων δυνατον λαλειν.
πολλη γαρ κατελαβε με εκστασις περι της των αγιων αγγελων μακροθυμιας πως
αυτους ου κατεκαυσαν και κατηργησαν φλογι πυρος ασβεστου
Τριτος λογος περι φιλαργυριας.
γενεσ.
1. προς δαιμονα επαγγελλοντα μοι εν τη διανοιαι μου οτι εν υπνωι τινι
των συγγενων σου η των πλουσιων χρυσον σοι πεμψαι ενυποθησω
2. προς λογισμον πτωχειαν πικραν και κακα εξ αυτης ανατελλοντα μοι αποδει
κνυντα και μεριμναν με ποιουντα μη ποτε ημεραι ενδειας μου ουχ ευρεθησεται μοι
βοηθος
εξοδ.
3. προς λογισμον φιλαργυριας λοιδορειν ημας τους ημων πατερας ποιουντα
οτι ου μετεδοσαν ημιν των κτηματων αυτων
4. προς λογισμον δια φιλαργυριαν ημας προτρεποντα βαρει (μοχθηριαι) πολλων
πονων τον αρτι μαθητευοντα καταθλιψαι
λευιτικ.
5. προς φιλαργυριας λογισμον τα σπλαγχνα απο του δεομενου αυτου
την ενδειαν αποκλειοντα τε και ημιν μονοις ινα αποθωμεθα συμβουλευοντα
6. προς φιλαργυριας λογισμον τον ποιουντα ημας κωλυειν τον αδελφον του μη
αναγνωναι εν ταις γραφαις η του μη μαθειν διδασκαλιαν προτρεποντα δε ημας δια
κερδος προσκαιρον εις πονον και κοπον εμβαλειν αυτον
7. προς λογισμον φιλαργυριας απο του εν χρονιαι νοσωι κατεχομενου τε και
υπο πενιας παλιν κακως θλιβομενου αποστρεφομενον
8. προς λογισμον υπερ την δυναμιν παρα του αδελφου αυτου εργασιαν των
χειρων απαιτουντα
δευτερον.
9. προς λογισμον δουναι τι τωι ενδεει αδελφωι και τι δανισασθαι
παρ’ ημων ζητουντι ουκ εωντα
10. προς λογισμον αυτωι αποθηκας φυλαξαι ζητουντα των δε αδελφων τινα εξ
αυτων αναπαυσαι ου βουλομενον
κριτων.
11. προς λογισμον τον πλουτον της πενιας προαιρουμενον
βασιλ.
12. προς λογισμον ψυχης τους πενητας ελεουντα μετα δε περι των χρη
13. προς ψυχην την νεκρωσιν χριστου ευρειν ζητουσαν και εως αρτι των χρη
ματων τι κατεχουσαν· και επιλανθανεται οπως Ελισαιος ο προφητης αποτασσομενος
των κοσμωι ων ειχεν απαντων εκενωσεν αυτον
14. προς ψυχην αργυριου τε και παντων αυτηι αποκειμενων φειδομενην και εξ
αυτων υπερ των παραβαλλοντων αδελφων δαπαναν ου θελουσαν
15. προς ψυχην χρυσον ως εις τα των αδελφων επιτηδεια δεξαμενην και αυτον
κατα τας αυτης επιθυμιας αναλισκειν επιθυμουσαν και της Γιεζει λεπρας επιλανθανο
μενην· οι δε αναγιγνωσκοντες εννοωσιν οπως Ελισ. ο προφητης τον φιλαργυριας
λογισμον εξεφηνε πρωτον τα πονηρα παθη θεις και μετα τους λοιπους λογισμους
τους κυκλωι αυτων εξ ων γενναται το εγχρονιζον (?) των λογισμων των τον νουν
εν πονηροις επιτηδευμασιν κατεχοντων και αυτον λεπρουντων
δαυιδ.
16. εις κυριον περι φιλαργυριας λογισμου δια μεριμνης αναμιμνησκοντα
με οτι της των πατερων σου κληρονομιας εξεληλυθας
17. προς λογισμους ημας ονειδιζοντας ως οτι οι ημων πατερες ημας εγκατα
λελοιπασιν και χρυσον εις την της ενδειας ημων πληρωσιν ου πεμπουσιν
18. προς λογισμους διαταρασσοντας ημας οτι οι αδελφοι ημων εν τωι κοσμωι
πλουσιοι και παρα πασι δια τον πλουτον αυτων ενδοξοι
19. προς ψυχην οτι κρισις ημιν μετα του διαβολου εστιν ει μη πρεποντως τα
ημιν παρα θεου δεδομενα χρηματα διοικουμεν ουκ επισταμενην
21. προς ψυχην εν τωι κοσμωι κατεχομενην, των τε προσκαιρων εραστικην και
την οικιαν και τα κτηματα και τους πατερας αυτης επιζητουσαν
22. προς λογισμους εν χρημασι μελετωντας εις δε την του πλουτου μοχθηραν
οδυνην ουκ ατενιζοντας
+ κτηματος πλεοναζοντος ου χαρησεται επ’ αυτωι η καρδια
υμων.
23. προς λογισμον τον ενδοξον των πατερων οικον ημιν αποφαινοντα και την
μικραν κελλην εν οφθαλμοις ημων ελασσουντα
24. προς λογισμον αργυριου ως δι’ αναγκην χρηιζοντα και της θεου χαριτος
απογνοντα
24. εις κυριον περι φιλαργυριας λογισμου εν ημιν χρονιζοντος και την ημων
διανοιαν διαταρασσοντος η μνημηι ων ανηλωκαμεν χρηματων η σπουδηι ων κτασθαι
φιλοτιμουμεθα πραγματων εως αρτι ου βλεπομενων η τηρησει και φυλακηι των νυν
υπαρχοντων
26. προς λογισμους φιλαργυρουντας φιλοξενιαν εν εμοι υπογραφοντας και την
ψυχην μου βιαζοντας αλλους αποστερειν και αυτην δια κερδος προσκαιρον δικαζεσθαι
προτρεποντας
27. προς λογισμον φιλαργυριας οτι εν πικραι πτωχειαι πολυν χρονον ζην μελλομεν
ημιν προφητευοντα
παροιμ. Σαλ.
27 (sic). προς ψυχην δια φιλαργυριας παθος προς ελεημοσυνην
μολις αυξανομενην
28. προς φιλαργυριας λογισμον του μη ευεργετειν ημας κωλυοντα και δια πενιας
και σωματος ασθενειας μεριμνης ημας ταρασσοντα
29. προς φιλαργ. λογισμον ος δια πλεονεξιαν κυκτωρ και καθ’ ημερων ημας εις
χειρεργασιαν προτρεπει και αναγνωσεως των αγιων γραφων ημας αποσπαι και επισ
κεψεως των νοσουντων και διακονιας ημας κωλυει
31. προς λογισμον δι’ ασπλαγχνιαν αργυριον της θεου σοφιας προτιμωντα
33. προς διανοιαν δι’ ελεημοσυνης απο των φιλαργυριας λογισμων λελυμενην
δια δε λυπης και γογγυσμου παλιν προς αυτους δεδεμενην· ταυτα δε τυχοντα γνωριζει
περι ψυχης τα τε των λογισμων παθη ου συνιεισης και δεσμους φυσεως λογικης προς
την θεου γνωσιν φιλοτιμουμενης ου γιγνωσκουσης
εκκλησιαστ.
35. προς λογισμον φιλαργυριας και τα εις κοινον αποκειμενα φυλαττειν επιζη
τουντα και αλλα εκτοσθεν συλλεγειν βουλομενον ως εις αναπαυσιν των αδελφων και
ως εις επικτησιν των αγιων γραφων
ιωβ.
36. προς λογισμον προ οφθαλμων ημων διαγραφοντα αποβολην (ζημιαν)
χρηματων και κτηματων α ην αναπαυσις μεγαλη σωματικη τωι Ιωβ
ησαιας.
37. προς λογισμον φιλαργυριας συμβουλευοντα ημιν εδεσματα και ιματια
αποκαταθειναι τοις δε πτωχοις αυτων μη μεταδουναι
ματθαι.
39. προς ψυχην περι χρηματων και κτηματων αυτηι ηρπασμενων δικαζεσθαι
θελουσαν και ου γιγνωσκουσαν οτι απο των δεσμων των λογισμων των δια τι αυτης
αφηιρημενον εν αυτηι εγγιγνομενων ου λυθησεται εαν μη εν αγαπη και τον χιτωνα
αυτης προσεπιδιδοι
41. προς λογισμους εις κοινον (?) θελοντας λαβειν χρηματα και δια της αυτων
μεριμνης (μελετης) την φρονησιν καταργουντας
43. προς ψυχην καιρωι ενδειας παρ’ αλλων μεν την χρειαν αυτης εμπλησαι
βουλομενην αυτην δε αλλους θλιβομενους και χρηιζοντας αναπαυσαι ου θελουσαν
μαρκ.
44. προς λογισμον τα χρηματα διασκορπισαι ημας ουκ αφιεντα καλας
αιτιας προ οφθαλμων ημων αναπλασσοντα
αποστ. ρωμαι.
45. προς διανοιαν ως δικαιοσυνας ποιουσαν. και ειδος μοχθου
και γογγυσμου και σκυθρωπιας υποκρινομενην ατινα της εντολων αγαπης αλλοτρια,
η συντριβεσθαι υπο τοιουτων παθων δια την αγιαν γνωσιν την τηι διανοιαι γυμνηι
βδελυκτων παθων γενομενηι επιτυγχανουσαν ου βουλεται
κορινθ. β.
46. προς λογισμον φιλαργυριας τους κατα σαρκα ημων αδελφους και
τους συγγενεις ημων εν τωι κοσμωι ως οτι αργυριον βλεπομενον κεκτηνται μακαρι
ζοντα
47. προς λογισμον ων διδωσι τοις ενδεεσι φειδομενον ος δια μεν του ελεημοσυνας
δουναι την διανοιαν των λογισμων απολυει δια δε του παλιν αναστρεφομενον μετα
μελεσθαι περι ων δεδωκε την διανοιαν προς τους λογισμους προσδει τους εμποδιζοντας
αυτην και εν ελαττωσει ποιουντας αυτην δεχεσθαι την γνωσιν του θεου
εφεσ.
φιλιππ.
50. προς λογισμον κερδος χρηματων ημιν επαγοντα και τον παλαιον πλουτον
ημιν αποφαινοντα οτι πολλοις αδελφοις αρκεσαι αν εδυνατο
κολοσσ.
51. προς λογισμους δια της πλεονεξιας μεριμνης ημας ταρασσοντας την
δε ειδωλολατρειαν εξ αυτης γεννωμενην ουχ ορωντας
εβραι.
τιμοθ. α.
53. προς ψυχην υπερ την τε τροφην και τον σκεπασμον τι ζητουσαν
και την εις τον κοσμον εισοδον αυτης οτι ψιλη και την εξοδον αυτης οτι παλιν
γυμνη ου μνημονευουσαν
54. προς λογισμον φιλαργυριας λεγοντα οτι ουδεν κακον της φιλαργυριαι κολλαται
αλλα αναπαυσις μεγαλη οτι εσται τοις τε αδελφοις και τοις ξενοις
τιμοθ. β.
πετρου.
56. προς λογισμον εν στενοχωριαι περιεργαζομενον ως δη τα χρηματα
οιχεται και ουκ εστιν αυτων αρτι ουδε δυνατον παλιν υπαρξειν
ιωαν.
57. προς λογισμον φιλαργυριας εν τοις αδελφοις ελεημοσυνας ποιειν ου
θελοντα ως οτι ουκ εισιν ενδεεις και εργωι την θεου αγαπην αρνουμενον
Τεταρτος λογος· περι των του λυπης δαιμονος λογισμων.
εξοδ.
1. προς ψυχην αφ’ ης επετυχεν αυτηι λυπης οιομενην οτι ο κυριος του
αυτης στεναγμου ουκ επακουει
2. προς λογισμους ως ουχ οραι ο θεος το υπο των δαιμονων συντριμμα ημων
οιομενους
3. προς ψυχην οτι τοτε θαττον πλεοναζουσιν οι πειρασμοι οταν τους ζωντας
θεου λογους πνευματικως διεξερευναν αρξηται τε και περι τας θεου εντολας σπου
δαζηται ου γιγνωσκουσαν
4. προς λογισμους βοηθειαν παρα θεου ου προσδοκωντας τε και δια λυπης
την ψυχην καθαιρουντας
5. προς ψυχ{η}ν οτι οι αρτι των κοσμωι αποταξαμενοι εις χειρας των πικρων
δαιμονων ου πιπτουσιν ουδε φανερας δι’ οψεων και ψηλαφησεως μαχας μαχονται
ωστε μη υπο τρομου αυτων πτοηθεντας εις τον κοσμον μεταναστρεψασθαι ου πεπεισ
μενην
7. προς ψυχην οτι οι δαιμονες περι ημων λογιζονται ουκ επισταμενην
8. εις κυριον περι λογισμων ημας ανασειοντων και λεγοντων ως εν τηι νυκτι
δαιμονες ελθοντες υμιν εφαλουνται
9. προς λογισμους τρομου ημιν εγγιγνομενους διοτι ο αγγελος ο συμμαχομενος
ημιν ουχ οραται
11. προς ψυχην περι ταραχης νυκτος λυπουμενην και απο της πτοησεως αυτης
οιομενην οτι διαπαντος εν τηι συγχυσει αυτης μενει
δευτερον.
12. προς ανθρωπινους λογισμους εν ημιν υπανασταντας και λεγοντας
οτι ου προχωρει υμιν αγωνιζεσθαι προς τους δαιμονας
13. προς ψυχην φωνηι δαιμονος υπερ αυτης εξαπινης εν τωι αερι συριξαντος
συγκεχυμενην
14. προς λογισμους ανθρωπινους δι’ οψεως δαιμονος ου οι οφθαλμοι ως πυρ
αστραπτουσιν τεταραγμενους
15. εις κυριον οτι η ψυχη ατρομος εμεινε εξαπινης εν φωνηι και ταραχηι δαι
μονων επι το σωμα πεσοντων
16. προς ψυχην πτοηθεισαν και τρεμουσαν απο δαιμονων αυτηι οφθεντων και
οτι κυριος αυτην εγκατελιπεν οιομενην
18. προς λογισμους ανθρωπινους τεθορυβημενους υπ’ οψεως δαιμονων νυκτος
εφ’ ημας ερχομενων και εν ειδει θηριων επι νωτου κυλινδουμενων
19. προς ψυχην λυπηραν και υπο δαιμονων εν ταις νυξιν υπερ αυτης εκλαμ
ποντων σαλευομενην
19. ιησου. προς ψυχην δια της κοσμου αποχωρησεως εν τωι θεου φοβωι ισχυσασθαι
βουλομενην δια δε τον δαιμονων τρομον κωλυομενην
20. (!) προς λογισμους εργοις της θεοσεβειας επιβαλειν οκνουντας απο τρομου
δεινων οψεων και απο λαμπαδων πυρος εν αερι πετομενων
κριτ.
σαμουηλ.
22. προς λογισμον (a. R. ψυχην) ουκ εννοουμενον οτι μελος κολλω
μενος τοις ψαλμοις την σωματος κρασιν (εξιν) μετατιθησι και δαιμονα ψηλαφουντα
τον νωτον και τα νευρα ψυχουντα και παντα τα μελη θορυβουντα διωκει
23. προς δαιμονα φαινομενον ξιφηφορον προσηκει ημας ως εν πολεμωι απο
κρινεσθαι ωσπερ και ο πατηρ ημων ο μακαριος Μακαριος απεκριθη αυτωι ορων αυτον
ξιφηρη αυτωι εναντιουντα οτε ωιχετο την παραδεισον οψομενος ην Ιαννης και Ιαμβρης
εποιησαν
25. προς δαιμονα μοι απειλουντα δι’ ορκων οτι ονειδισμον σε ποιησω και
εμπαιγμον αναμεσον παντων των μοναζοντων οτι διηρευνησας και απεκαλυψας πασας
παντων των μιαρων λογισμων φυσεις
βασιλ.
27. προς ψυχην ου πιστευουσαν οτι αηρ μεστος αγιων αγγελων ημιν τε
συμμαχουντων και τοις δαιμοσιν ουχ ορωμενων
δαυιδ.
28. προς λογισμον εις τρομον και πτοησιν με ριπτοντα ως των δαιμονων
ερχομενων και προς με μαχουμενων
30. προς λογισμους συμβουλευοντας ημιν απο προσωπου της δαιμονων κακιας
φυγειν και μη ανδρειως αυτοις εν αγωνι αντικεισθαι
31. εις κυριον περι οιησεως ως οι δαιμονες καθ’ ημων εν τη νυκτι ερχεσθαι
μελλουσιν
33. προς δαιμονας νυκτος τοις ημων σωμασι προσκολλωμενους και εν ομοιωματι
σκορπιων τα μελη ημων πλησσοντας
35. εις κυριον περι λυπης δαιμονος μοι εγγιζοντος ος μονος επιθυμιαν ου ποιει
αλλα ολος εν τηι κεφαληι και εν τωι νωτωι ενεργει τοτε μεν μετα λογισμων λυπην
προσαγοντων τοτε δε ου ζητων λογισμους εις πολλην θλιψιν αχρηστον την ψυχην
καθισται
37. εις κυριον περι λυπης δαιμονος τον τε νουν αλλοιουντα και εν μιαι
φροντιδι καρτερας θλιψεως μεστηι καταπηγνυντα· εστι δε σημειον τουτο μεγαλης
ανοιας
42. προς ψυχην περι λυπης λογισμου προ των οφθαλμων ημων διαγραφοντος
γηρας του πατρος και ασθενειαν της μητρος και πενθος των συγγενων ου παρα
καλουμενων
43. εις κυριον περι δαιμονος εν τηι διανοιαι μοι απειλουντα μανιαν και ανοιαν
εν καταισχυνηι εμου τε και των τον κυριον δια μοναστικης πολιτειας ζητουντων
44. προς ψυχην ου συνιεισαν οτι λεγουσιν οι αρχηγοι των δαιμονων περι των
υπο κυριου εγκαταλελειμμενων
45. εις κυριον περι θηριων ως εν αερι πετομενων φαινομενων τε και αυτους
εκ των τοιχων εξιεναι ποιουντων ημας λεγειν δει οτι και ο γερων αιγυπτιος ο μακα
ριος Μακαριος ηνοιξε το στομα αυτου λεγων
47. προς δαιμονας κατ’ ολιγον αρχομενους εν βδελυκτοις ειδωλοις ομοιουσθαι
και εξ αερος παρακυπτοντας δει ημας αποκρινασθαι ο και ο δικαιος μακαριος Αντω
νιος απεκρινατο λεγων
49. εις κυριον περι δαιμονος οτι εν πυρι φλογισθεντι με κατακαυσει απει
λουντος μοι
παροιμ.
50. προς λογισμον μοι λεγοντα οτι κινδυνου πολλου και θλιψεως πληρης
η οδος η εις Ι. Χ. γνωσιν αναγουσα
ιωβ.
51. προς ψυχην ουκ επισταμενην οτι ουδε τωι κτηνει εχει ο διαβολος
εγγισαι χωρις θεου εντολης
52. προς ψυχην ουκ επισταμενην οτι μετα πειρασμους αυτηι εγγενομενους δια
λογισμων ο σατανας σπευδει ζητων παρα θεου ινα δωι αυτωι του σωματος εξουσιαν
53. προς λογισμους ημας σαλευοντας δια προφητειας ημιν λεγοντας οτι εν τηι
νυκτι δαιμονες εν ειδει αστερων ερχονται και εν τη{ι} κελληι οφθησονται τε και οφθαλ
μους υμων και προσωπα καυσουσι· ωφελει δε ημας εν τουτωι τωι καιρωι του πειρασ
μου γονυπετουντας τηι προσευχηι εμμενειν και το προσωπον ημων μεταστρεψαι και
μη εφοραν αυτων ημας θορυβειν σπευδοντων
μιχαι.
55. προς πονηρον πνευμα τηι ψυχ{η}ι μου ανθισταμενον και μοι τας
αμαρτιας αυτης τας προτερας αποδεικνυον τε και λυπην σπευδον καταβαλλειν εις
αυτην
ναουμ.
56. προς ψυχην ουκ ανδρειως υπομενουσαν τον δαιμονα ος καιρωι
προσευχης εξαπινης ερχομενος κατασκηνοι επι μεταφρενων (?) και επ αυχενος και τα
ωτα κναι και τους μυκτηρας κνιζει
57. προς ψυχην επιθυμουσαν μαθειν τι δη εσται τοις δαιμοσιν κρισεως ημεραι
και τινι γενει βασανισμου παραδοθησονται· περι δε τουτου του βασανισμου μυστικως
ο προφητης διηγειται λεγων
ησαια.
58. προς δαιμονας εξαπινης πυρ εξαψαντας και δια συγχυτων φωνων
ταραξαντας· οτι δε την ψυχην εν πτοησει ερριψαν ουκ αφιεσαν αυτην εν τρομωι
αυτων πεσειν· προσηκει ημας λεγειν ο και ο αγιος ημων πατηρ Μακαριος αυτοις
απεκρινατο λεγων
ιερεμ.
59. προς λογισμους ημιν επιτυγχανοντας δι’ ασθενειαν ην ημιν οι δαι
μονες εμποιουσιν
60. προς λογισμον ψυχης λυπουμενης περι φιλων αυτης και συγγενων ονειδι
ζοντων οτι ουκ εμερισεν αυτοις απο των αυτης χρηματων ουδε μιαν παρακλησιν παρ’
αυτων λαμβανουσης
61. προς ψυχην ου συνιεισαν οτι λογισμοι ματαιοι φοβον και τρομον εν αυτηι
γεννωσιν τε και το αγιον φως το τηι διανοιαι πεποιθησιν εμποιουν αμαυρουσιν
63. εις κυριον περι λογισμων λυπης την διανοιαν εις αβυσσον νεκρων μεστον
απαγοντων τε και οψεις βδελυκτως εν τηι καρδιαι εντυπουντων· εστι δε τοῦτο σημειον
ψυχης εν κινδυνοις ερριμμενης
64. εις κυριον περι δαιμονων ημιν εν της διανοιαι ημων λεγοντων οτι δια
ταχους εν ταις αναστροφαις υμων μελλετε καταισχυνθησεσθαι
ιεζεκ.
ματθαι.
66. προς ψυχην ου πεπεισμενην οτι ουδε χοιρων εξουσιαζουσιν οι δαι
μονες οι υπερηφανουμενοι εν τουτωι οτι δη ανθρωπων εξουσιαζομεν και κατα το
θελημα ημων καταδουλουμεν αυτους
ιωανν.
πραξ.
ρωμαι.
κορινθ. α.
κορινθ. β.
72. προς ψυχην περι πειρασμου ξενου ανεκδιηγητου· ην εγω ου
θελω αποκαλυψαι δια λογων δι᾿ ανθρωπους ομου απο τε πονηριας και απο ιδιοτητος
λογων σπουδαιων και ου σπουδαιων καταγελωντας και οτι οι δαιμονες τους μονα
ζοντας προφανως συντριβουσιν ουκ οιομενους· ουτοι δε οι ανθρωποι ως παντως
πειραν ουκ εχουσι πολεμων των δαιμονων οι δι’ αιτησεως παρα θεου ημας πειραζειν
εξουσιαν λαμβανουσιν
74. προς λυπης λογισμους περι πραγματων προσκαιρων ημιν επελθοντας και εν
πολληι θλιψει καταδυοντας την διανοιαν και αποκτεινοντας
ιακωβ.
πετρου.
Πεμπτος λογος· προς τον δαιμονα της οργης.
γενεσ.
6. προς λογισμον εν διανοιαι διαγραφοντα αδελφον δια μισους κακον τι λεγοντα
και μισητον τι ακουοντα· τουτο δε ως διηγησατο Ιωαννης ο προφητης της Θηβαιδος
δυνατον γενεσθαι εαν τουτο το μισος περι χρηματων και εδεσματων ηι· μισος δε
δια την παρ’ ανθρωπων δοξαν μολις εκριζονται
αριθμ.
σαμουηλ.
8. προς ψυχην ου γιγνωσκουσαν οτι τοτε λοιδοριαι παρ’ ανθρωπων
παραγιγνονται οταν ο θεος αυτην αφηι πειρασθηναι
δαυιδ.
10. προς ψυχην λογισμους οργης δεχομενην και κατα των αδελφων αιτιας
πονηρας και ψευδεις υποψιας συλλεγουσαν
12. εις κυριον διοτι γιγνωσκει η διανοια οτι εκ ταραχης θυμου εν τηι νυκτι
οψεις φοβεραι γινονται και διοτι κατελαβεν παλιν οτι δι’ ελεους και μακροθυμιας
κατασβεννυνται
13. προς δαιμονα κατα των αδελφων θυμον επεγειροντα και παλιν ταυτην την
δοξολογιαν ομολογησαι ημας αναπειθοντα εν ηι γεγραπται η μακροθυμιας εντολη
παρ’ ημων ου φυλασσομενη· ποιει δε τουτο ινα ημιν εμπαιζηι εκεινην την εντολην
ψαλλουσι ην εργωι ουκ εφυλασσομεν
παροιμ.
14. προς λογισμον πονηρα νοηματα κατα του αδελφου συναγοντα ως
ολιγωρουντος και βλασφημου και α προσηκει ου ποιουντος
15. προς λογισμον εκ μισους γενομενον και αδελφωι περι πραγματων προσκαι
ρων νεικειν βουλομενον
16. προς λογισμον καταραν κατα του αδελφου εκλαλειν ημας βιαζοντα
17. προς θυμον κατα του αδελφου εγειρομενον και προσευχης καιρωι ασχημονα
ποιουντα την διανοιαν
21. προς ψυχην εν οδωι μνησικακιας πορευομενην και δια λογισμων την δια
νοιαν επεγειρουσαν εις θυμον· μετα δε το λογισμον………..
………………………..
22. προς οργης λογισμον σαλευοντα και εκριζουντα την μακροθυμιαν και εργον
ανοιας ημας λογιζεσθαι ποιουντα· ης η δυναμις εστιν εκ πραγματων επιθυμιας, ανθ’
ης πραυτης ωφελε εξεγειρεσθαι
24. προς λογισμον ημας εν φιλονεικιαι κατα των αδελφων επεγειροντα και τας
αιτιας καθαιρειν κωλυοντα
25. προς ψυχην οιομενην ως ουκ εστιν οργης λογισμος βδελυκτος εναντιον
κυριου αλλ’ η εξ αυτου αμαρτια
27. προς ψυχην αδικουμενην και αδικειν βουλομενην· εστι δε τουτο σημειον
πονηρου ψυχης παθους τα ματαια φιλουσης
28. προς διανοιαν ανελεημονα και τον αυτης εχθρον ουκ οικτειρουσαν οτε
εν πικραι πτωχειαι αυτον οραι, ουδε δια τραπεζης την εχθραν λυειν θελουσαν
εκκλησιαστ.
29. προς λογισμον ψυχης κατα ταχος εν θυμωι εκκαιομενης και
οξεως κατα αδελφων καταπικραινομενης
30. προς ψυχην αιτιας θυμου λυειν ου θελουσαν αλλα εδεσματων και ενδυματων
και χρηματων και δοξης προσκαιρου επιθυμουσαν, δι’ ων ο θυμος επεγειρομενος ου
παυεται της καρδιας αλλα την διανοιαν εις της απωλειας αβυσσον καταδυει
ασμαασμ.
ησαια.
32. προς λογισμον με ερεθιζοντα τωι ημας θλιψαντι λογους συντριψεως
γραψαι την καρδιαν αυτου δακνοντας
θρην.
ματθ.
34. προς οργης λογισμους ους οι πατερες ημων και οι αδελφοι ημιν
παρεχουσιν (παριστασιν) οταν ημας δια κυριου ονομα αποδιωκωσιν
36. προς λογισμον θυμουμενον κατα του αυτον πληξαντος και ου θελοντα δια
δευτερας πληγης λυειν τον λογισμον τον δια την πρωτην αυτωι εγγενομενον
λουκα.
38. προς οργης λογισμον ωι η του αδελφου μετανοια ουκ εξαρκει αλλα
παλιν μεταναστρεφομενος κατ’ αυτου παροξυνεται
ιωαν.
39. προς διανοιαν λογισμους οργης κατα των αδελφων υποδεχομενην
και την καινην προσαγορευομενην εντολην της αγαπης καταργουσαν
αποστ. ρωμ.
κορινθ. α.
45. προς ψυχην εν τηι αγαπης παρρησιαι ου πεπεισμενην δια δε οργης λογισ
μων αυτης απεστερημενην
γαλατ.
48. προς λογισμους ψυχης εν οργηι λογιζομενης περι των πολλα αγαθα παρ’
αυτων (?) δεξαμενων τε και εις γογγυσμον κατ αυτων μεταστρεψαμενων
εφεσ.
49. προς οργης λογισμους ουκ αφιεντας ημας διαλλαττεσθαι τοις αδελφοις
προ οφθαλμων ημων διαγραφοντας προφασεις καθηκουσας· εστι δε ταυτα καταισχυνη
και φοβος και επαινος ως ινα μη παλιν εν τοις αυτοις παραπτωμασι τοις πρωτοις
πεσηι ο εν τουτωι πταισας· εστι δε τουτο σημειον κακοτεχνιας του δαιμονος ου
θελοντος την διανοιαν αφιεναι ελευθεραν μνησικακιας
φιλιππ.
κολοσσ.
52. προς λογισμους εκ θυμου φλογος γενομενους και απο καυματος
αυτων βλασφημιαν και ψευδος γεννωντας
θεσσαλον. α.
τιμοθ. α.
54. προς ψυχην το τελος της θεου παραγγελιας ου γιγνωσκουσαν δια
δε οργης λογισμων αυτο διαφθειρουσαν
τιμοθ. β.
56. προς οργης λογισμον μοι επιτυγχανοντα δια διωγμου ου υπο των πατερων
μου και των συγγενων δι᾿ ονομα κυριου επαθον
φιλημ.
57. προς λογισμον οργην εν ημιν εγειροντα περι αδελφου αργυριον η τι
αλλο εις την χρειαν αυτου παραλαβομενου αποδιδοναι δε ου σπευδοντος
ιακωβ.
60. προς λογισμον διαβοληι τηι κατα των αδελφων κινουμενον και του νομο
θετου καταφρονουντα ως δη ου δικαιως τουτον τον νομον εθηκε λεγων ου μη διαβαλεις
τον αδελφον σου
πετρου.
61. προς λογισμον θελοντα ανταποδουναι κακον αντι κακου και λοιδο
ριαν αντι λοιδοριας και ου ζητουντα δι’ ευλογιων τους λοιδορους και διαβολικους
λογισμους καταργειν
ιωαν.
Εκτος λογος· προς λογισμους του δαιμονος της ακηδιας.
γενεσ.
1. προς λογισμον δαιμονος ακηδιας μισουντα χειρεργασιαν ην οιδε, βου
λομενον δε αλλην τεχνην μαθειν μαλλον προχωρουσαν και ευκοπωτεραν
εξοδ.
2. προς λογισμον δι᾿ ακηδιας κινουμενον εν διαβοληι αββα προφασει ως
δη τους αδελφους ου παρακαλει και σκληρος εστιν αυτοις και ουκ οικτειρει αυτους
εν ταις θλιψεσιν αυτων
αριθμ.
3. προς ψυχην λογισμωι ακηδιας ενδιδουσαν και χωρις υπομονης καρπων
της αληθειας επιγνωσεως εμπλησθησεσθαι προσδοκουσαν
δευτερον.
4. προς διανοιαν απο λογισμων ακηδιας παλιν προς τον κοσμον
κλινομενην αυτον τε και τα πραγματα αυτου αγαπωσαν
5. προς λογισμον ακηδιας αναγνωσεως ημας και διδασκαλιας λογων πνευματικων
αποσπωντα και λεγοντα· οτι δη ο δεινα γερων αγιος δωδεκα μονον ψαλμους ηιδει
και ευηρεστει τωι θεωι
7. προς λογισμον απο ακηδιας την τε συγγενειαν αυτου και τους υιους του 64
οικου επιζητουντα και λογιζομενον οτι ο ακηδιας δαιμων πολυ ισχυρος και οτι δη
αδυναμω των λογισμων αυτου εκπορευομενων και εμοι αντικειμενων περιγινεσθαι
ιησου.
8. προς ακηδιας λογισμον την τε αναγνωσιν και την εν λογοις πνευ
ματικοις μελετην φευγοντα συμβουλευοντα δε μοι αναπειθειν τον κυριον ινα δια του
πνευματος αυτου ημας τας γραφας διδασκηι
κριτ.
9. προς ψυχην καιρωι ακηδιας λογιζομενην και λεγουσαν· ινα τι ουτως
αφιησι με κυριος υπο των δαιμονων πειρασθηναι, οιτινες τοτε μεν τον ημων θυμον
επεγειρουσι κατ’ αδελφων εγγυς οντων ημιν, τοτε δε εις λυπην ημας ριπτουσι εν τωι
βιαζειν ημας και προς αδελφους μακραν αφ’ ημων· εστι δε ταυτα ποροι (τεχνασματα)
των ακηδιας λογισμων
δαυιδ.
10. προς ψυχην σκληραν ου θελουσαν δακρυα χεειν εν νυκτι δια λογισ
μους ακηδιας· δακρυων γαρ χυσις φαρμακον μεγα των νυκτερινων οραματων των εξ
ακηδιας γεννωμενων· τοῦτο δε το φαρμακον και Δαυιδ ο προφητης σοφως τοις αυτου
παθεσι προσηγαγε λεγων
14. προς ψυχην εν ακηδιαι υποδεχομενην λογισμους της ελπιδος αυτης καταρ
γητικους εν τωι αυτηι αποδειξαι οτι χαλεπωτερα η της μοναστικης αναστροφη και
μολις τις την αυτης πολιτειαν υπομενει
16. προς διανοιαν ουκ επισταμενην οτι χρονιζοντες εν αυτηι οι ακηδιας λογισμοι
την αυτης καταστασιν θορυβουσι και προσευχης καιρωι το αγιον φως εν τοις αυτης
οφθαλμοις αμαυρουσιν. περι δε αυτου τουτου του φωτος εβουλομεθα μαθειν το ποθεν
εστιν εγω και δουλος του θεου Αμμωνιος και ηρωτησαμεν τον αγιον Ιωαννην της
Θηβαιδος ει δη η νοος φυσις φωτεινη εστιν τε και το φως εξ αυτου εκδιδωσιν η
τι αλλο εκτοσθεν φαινεται αυτον φωτιζον· αυτος δε απεκριθη λεγων ουκ εστιν
ανθρωπος δυνατος τουτο διακριναι ουδε παλιν χωρις θεου χαριτος ο νους εν τηι
προσευχηι φωτισθηναι δυναται πολλων και δεινων εχθρων εις την απωλειαν αυτου
σπευδοντων απελευθερωθεις
17. προς ψυχην θελουσαν μαθειν ει αληθως τοτε η ψυχη τοις δια των δαι
μονων πειρασμοις παραδιδοται οταν ολιγον υπο των αγιων αγγελων εγκαταλειπηται
18. προς ακηδιας λογισμον την ελπιδα της υπομονης ημων καταργουντα ως
ου δυναμενης δια του δρομου αυτης τον κυριον αναπειθειν ωστε μεθ’ ημων ελεος
ποιειν
19. προς ψυχην οτι ουδεν ωφελει δακρυα καιρωι της κατα της ακηδιας μαχης
οιομενην και ου μνημονευουσαν Δαυιδ αυτο τουτο ποιουντα και λεγοντα
23. εις κυριον περι λογισμων ακηδιας ημιν εγγιγνομενων ως ο δεινα εις των
αδελφων ημων η εις των συγγενων ημων προσηχθη εις βαθμον τιμης και εξουσιας
+
24. προς λογισμον ερεθιζοντα ημας καιρωι ακηδιας προς αδελφους ιεναι ως δη
παρακληθησομενους υπ’ αυτων
26. προς λογισμον ακηδιας σπευδοντα αλλην κελλην ευρειν ως κατοικητηριον
ως ης κατειχε πρωτης πανυ μισητης και πληρους υγροτητος εξ ης παντοιαι νοσοι
27. εις κυριον περι λογισμων την διανοιαν μου διωξαντων και εκκαταπλη
ξαντων
παροιμ.
28. προς ακηδιας λογισμον το εργον των χειρων αποβαλλοντα και το
σωμα εν νυσταγμωι εις τον τοιχον κλινοντα
29. προς λογισμον κοπων και εντολων θρησκειας αποσπωντα
+ (?).
30. προς ακηδιας λογισμον τους αδελφους μεμφομενον ως αγαπην ουκ εχοντας
τους τε νοσηλευοντας και καμνοντας παραμυθεισθαι ου θελοντας
ιωβ.
32. προς ακηδιας λογισμον υπογραφοντα ημιν μακρον γηρας και πενιαν πικραν
απαρακλητου και νοσους το σωμα αποκτειναι δυναμενας
33. προς ακηδιας λογισμον αλλους ημιν τοπους αποφαινοντα και ημιν εν αυτοις
κελλην κτασθαι συμβουλευοντα ως δη και την χρειαν ημων εν αυτοις ακοπωτερον
ευρησοντων και αναπαυσιν τε και παρακλησιν των αδελφων προς ημας ερχομενων
34. προς ψυχην εν ακηδιαι λογιζομενην οτι ουκ εστιν ορων τας θλιψεις αυτης
μιχ.
ησαια.
37. προς ψυχην εφ’ ης βαρος της ακηδιας επεσεν και απο μοχθηριας
των της ολιγοψυχιας λογισμων βοαι
ιερεμ.
38. προς ψυχην υπο λογισμων καματου και ακηδιας εν αυτηι χρονιζοντων
μαλακισθεισαν και ασθενησασαν και εν τηι πικριαι αυτης εκλειπουσαν, ης η ισχυς
υπο της μεγαλης μοχθηριας αυτης κατεβρωθη και η υπομονη εγγυς εκλυεσθαι υπο
βιας τουτου του δαιμονος αλλοιουμενης (μαινομενης ?) και εν δακρυσιν εμπαθεσι και
οιμωγοις νηπιαζουσης ουκ ουσης αυτηι παρακλησεως
39. προς ακηδιας λογισμους την υπομονην ημων σαλευοντας και ημας επεγει
ροντας ολιγον αναπαυσασθαι και την κατοικιαν ημων και την συγγενειαν επισκεψαι
δια πολλου χρονου
θρην.
40. προς λογισμους αποδεικνυντας ημιν την μοναστικην ζωην οτι πολλαι
θλιψεις και μεγαλοι πονοι εν την αναστροφηι αυτης
41. προς λογισμον λεγοντα οτι ο ανθρωπος και χωρις μοναστικης καθαροτητα
και ευεξιαν κτασθαι δυνατος
δανιηλ.
42. εις κυριον περι ακηδιας λογισμου μου κατισχυσαντος
+
ματθ.
λουκα.
45. προς ψυχην ου πεπεισμενην οτι την των συγγενων αγαπην μισος
καλει ο χριστος ουτως λεγων προς ψυχας εν παθεσιν επιθυμητων κατεχομενας τε και
τον κοσμον φιλουσας
πραξ.
46. προς λογισμους ακηδιας εν ημιν γενομενους ως δη των συγγενων
ημων λεγοντων περι ημων ως ου δια θεον αφηκαμεν τον κοσμον και ειλομεθα την
μοναστικην αλλ’ η δια τας αμαρτιας ημων η δια την ασθενειαν ημων οτι ουκ ισχυ
σαμεν εν ταις του κοσμου πραγματειαις ανδριζεσθαι
ρωμαι.
κορινθ. α.
κορινθ. β.
49. προς λογισμον λυπουμενον δια ακηδιας λογισμους και ου μνη
μονευοντα τους πειρασμους ους ο αποστολος καταλεγει
εφεσ.
φιλιππ.
εβραι.
52. προς λογισμους ψυχης υπ’ ακηδιας κινουμενους και την αγιαν κατορ
θωματων οδον και τον τοπον της κατοικιας αφιεναι βουλομενους
54. προς ψυχην απο ακηδιας και λυπης πεσουσαν και εν τηι καρδιαι λογιζομενην
οτι εις τον δαιμονων βασανισμον παραδεδοται
55. προς ακηδιας λογισμους κατα των αγιων πατερων θυμουμενους ως ασπλαγχνων
και τους αδελφους παρακαλειν ου βουλομενων· δια τουτο και αυτοι οι λογισμοι προς
αυτους θλιβομενοι (σκληρυνομενοι) ου θελουσιν αυτοις υποταττεσθαι
ιακωβ.
56. προς λογισμον ψυχης λυπηρον οτι ακηδιας πνευμα εν αυτηι εμμενει
και την καταστασιν αυτης μεταλλοιοι
57. προς διανοιαν υπο λογισμου ακηδιας πανταχοθεν τυπτομενην τοτε μεν υπο
θυμου απο των τοπων διωκομενην, τοτε δε εις αλλους παρ’ αδελφοις τοπους υπο
φαρυγγος ελκομενην η προς τους συγγενεις αυτης η προς τον κοσμον ος πολλακις
αυτην ητιμασε και εταπεινωσεν
Εβδομος λογος· προς λογισμους τους απο του της κενοδοξιας δαιμονος.
γενεσ.
1. προς λογισμον κενοδοξιας συμβουλευοντα ημιν καιρωι ου προσηκοντι
εκπορευεσθαι εις τον κοσμον ως μαθητευειν αδελφους και αδελφας και εις την μονα
στικην αναστροφην προτρεπειν
αριθμ.
2. προς κενοδοξιας λογισμον επεγειροντα εν εμοι φθονον κατ’ αδελφων
παρα θεου χαρισμα γνωσεως δεξαμενων
3. προς ψυχην ακαθαρτους λογισμους υποδεξαμενην και ιερωσυνης επιθυμουσαν
απο κενοδοξιας αυτην κατεχουσης και ου λογιζομενην του κινδυνον τον μετ’ αυτην
ερχομενον
δευτερον.
5. προς λογισμον κενοδοξιας εζευγμενον τωι περι των κατορθωματων λογωι
και αυλακα κενοδοξιας ελκοντα
σαμουηλ.
βασιλ.
δαυιδ.
8. προς ψυχην απο κενοδοξιας αυτην κατεχουσης οιομενην οτι αλη
θευουσιν οι δαιμονες εν επαγγελιαι ιερατειας ην αυτηι υπισχνουνται
9. προς λογισμον κενοδοξιας προτρεποντα ημας διδαξαι αδελφους η κοσμικους
ουκετι την ψυχης υγιειαν κεκτημενους
10. προς λογισμους κενοδοξιας τον νουν παντοιοις νοημασι περισπωντας τοτε
μεν αυτον οικονομον των θεου κτηματων ποιουντας τοτε δε εποπτην των αδελφων
αυτον καθιστωντας
11. προς λογισμον κενοδοξιας σκληραν μοι βουλην υποτιθεντα ινα της αδελφο
τητος (του κοινου) αποχωρησας εμαυτον δια τους αδελφους εγκλειω και οιομενον οτι
με πλαναι
παροιμ.
12. προς λογισμον κενοδ. βιαζοντα ημας λαλειν πολυ και τα περισσα·
ευρισκεται δε τουτο ως επι το πολυ παρα μοναζουσιν εγκλειστοις δια κενοδοξιαν το
ριπτουσιν αυτους εις βιωτικας πραγματειας και ηδεως εκδεχομενοις τους ενωπιον
αυτων αλληλοις δικαζομενους
13. προς λογισμον ημιν συμβουλευοντα προ της ημων κατορθωσεως των αδελ
φων προστηναι και τας ψυχας εν γνωσει Χ. οδηγησαι
14. προς λογισμον κενοδ. προτρεποντα ημας απ’ αρτι τας γραφας αφιεναι οτι
την αυτων δυναμιν ουκ κατελαβομεν
15. προς λογισμον κενοδ. προτρεποντα τους λιαν νεους μονους καθησθαι
16. προς λογ. κενοδ. συμβουλευοντα ημιν τους κοσμικους τους ημας αγαπωντας
εγγυασθαι του δανειστου αυτους θλιβοντος
19. προς δαιμονα ος περι μεγαλων πειρασμων ων ημιν φανερως επηγαγεν
αναστρεφων παλιν ημας αυτωι αφιεναι αναπειθει· τουτο δε καθως ημιν εμηνυσεν ο
αγιος προφητης Ιωαννης δια κενοδοξιαν ποιει· προσηκει δε ημας αυτωι αποκρινασθαι
ο απεκρινατο αυτωι ο μακαριος λεγων
εκκλησ.
21. προς λογισμον κενοδ. καιρωι οτε ου προσηκει ημας λαλειν βιαζοντα
οτε δε προσηκει ημιν σιωπαν συμβουλευει
ιωβ.
ησαια.
23. προς δαιμονα ημιν επαγγελλοντα και λεγοντα οτι ενδοξους ποιησω
υμας πανταχου εναντιον παντων ανθρωπων και υποκρινομενον ως δη ημιν βοηθησει
ιερεμ.
25. εις κυριον περι λογισμων κενοδ. εν ημιν εμμενοντων οι την αθλιαν
διανοιαν εναντιον οργης και λυπης και υπερηφανιας δαιμονων καταποντιζουσιν (?)
θρην.
26. προς δαιμονα ποιησαντα με εν ενυπνιωι νυκτος ποιμενα ποιμνιας
και εν τη ημεραι μοι το ενυπνιον εξηγησαμενον και λεγοντα ιερευς εσηι και ιδου οι
επιζητουντες σε δια ταχος μετα σε ελευσονται
δανιηλ.
27. προς δαιμονα εν νοι ημων διοχλουντα και λεγοντα οτι ιδου εν
ταχει αρπαγησεσθε εις τον ουρανον· τουτο δε αδελφων τινες λογισαμενοι εν χαλεπωι
χειμωνι επεσον και εναυαγησαν
28. προς δαιμονα επαγγειλαντα ημιν εν τη καρδιαι ημων οτι ημας γνωστους δια
σοφιας ποιησει εμπροσθεν βασιλεων και αρχηγων
ματθ.
31. προς λογ. κενοδ. εν καταστασει προσευχης καθαραι φαινομενον ημιν και
τον νουν ομοιουμενον ωι θελει ειδει (?) του νοος αορατου και ανειδεου οντος και
αυτον ως προσευχομενον της θεοτητι υπογραφοντα· ουτως δε εσται τωι νοι τωι υπο
κενοδοξιας παθους συντριβομενωι και υπ’ εκεινου του δαιμονος καιρωι προσευχης
εκει προσαγεται ου αποδεικνυσιν οτι υπο παιδων και πολλων ανθρωπων οραται· ο
δυνατος συνιεναι συνιησιν
32. προς λογισμους κενοδ. σπευδοντας δια σκυθρωπιας την νηστειαν ημων
φανερωσαι ωστε τον νουν γαστριμαργιας λογισμων απολυθεντα και ελευθερωθεντα
προσδεηθηναι και κατεχεσθαι λογισμωι κενοδοξιας· τουτο δε μηχανωνται οι ακαθαρτοι
δαιμονες ινα μη δυνηται ο νους εσταναι και την οψιν προς θεον μετεωριζειν υπερ
τους λογισμους υψωμενος
33. προς λογισμους κενοδ. την ψυχην βιαζοντας μελεταν εν κενοις λογοις και
προσκαιροις πραγμασι σπευδοντας προσδεησαι τον νουν κινουσιν εν ημιν η επιθυμιαν
η θυμον η εν τωι νοι βδελυκτα οραματα υπογραφουσι της καθαρας καταστασεως της
την προσευχην ημων κοσμουσης τε και στεφανουσης καταργητικα
λουκα.
ιωανν.
35. προς δαιμονα εν τηι καρδιαι μου λεγοντα οτι ιδου ει δεδοκιμασ
μενος εν ωι εδεξω ιασεως χαρισματι
πραξ.
κορινθ. α.
γαλατ.
39. προς λογ. κενοδ. προτρεποντα ημας τους συγγενεις ημων πειθειν
οτι εαν δικαιως εν τηι μοναστικηι αναστροφηι ζωμεν της τε ψυχης υγιειας και της
αληθειας επιγνωσεως καταξιωθησομεθα
εβραι.
ιακωβ.
41. προς λογ. κενοδ. προτρεποντα ημας διδαξαι υγιειαν ψυχης η επιγ
νωσιν αληθειας ου κεκτημενους
ιωαν.
Ογδοος λογος· προς τους καταρατους λογισμους της υπερηφανιας.
γενεσ.
2. προς λογ. υπερηφ. δοξαζοντα με και εις υψος επαιροντα ως καθαρον ουκετι
λογισμους μιαρους δεχομενον
3. προς λογισμον βλασφημον αρνουμενον θεον με τρεφοντα και αδικουντα
(συκοφαντουντα) τον αγγελον τον μοι βοηθουντα
εξοδ.
4. προς ψυχην θελουσαν μαθειν τι λεγουσιν οι υπερηφανοι δαιμονες οταν
ιδωσιν ημας υποθεσεις πνευματικας ερευνωντας
5. προς λογισμον υπερηφανον αρνουμενον το σωτηριον του θεου ου δια της
βοηθειας ενικησαμεν τους αλλους επτα δαιμονας θιασωτας του της υπερηφανιας
6. εις κυριον περι λογισμ. υπερηφ. με δοξαζοντος ως δια της μεγαλης μου ισχυος
τους λυπης δαιμονας κατεστρεψα
7. προς λογισμους υπερηφανιας θλιβοντας την ψυχην ωστε των αγιων αγγελων
καταφρονειν ως ου δυναμενων αυτην παιδευειν εν ταις πλημμελειαις αυτης, ινα ατε
τουτο λογιζομενη υπ’ αυτων εγκαταλειπομενη παλιν εις ακαθαρτους δαιμονας, λογισ
μους δη υπερηφανιας, εμπεσηι
λευιτικ.
8. προς λογ. υπερηφ. συμβουλευοντα ημιν των αγιων ημων πατερων
καταφρονειν ως δη τι περισσοτερον ημων ου πονησαντων εν ταις αναστροφαις αυτων
10. εις κυριον οτι λογισμοι βλασφημοι εν εμοι εμμειναντες την της προσευχης
ημων παρρησιαν καθαιρουσιν
11. προς ψυχην καλλος γνωσεως ουκ επισταμενην τωι δε δαιμονι πειθομενην
συμβουλευοντι αυτηι φευγειν απο γνωσεως Χ. τε και των αγιων αυτου εντολων ας
ενωπιον αυτης καταμικρυνει
δευτερον.
13. προς ψυχην εν υπερηφανιαι λογιζομενην οτι την αυτης δυναμει των δαι
μονων των τηι εντολων θρησκειαι ανθεστηκοτων περιεγενετο
14. προς νουν οιομενον οτι δια της δικαιοσυνης αυτου και οσιοτητος τους εχθρους
αυτου ενικησε και ελθων εκληρονομησε την γνωσιν Χ.
16. προς λογισμον βλασφημον το εν ημιν αυτεξουσιον αρνουμενον και λεγοντα
οτι ου προαιρεσει ημων αμαρτανομεν και δικαιουμεθα και δια τουτο δη ου δικαιως
γενησεται η κατακρισις
ιησου.
17. προς λογισμους ψυχης ουκ επισταμενης οτι ου προσηκει παντα
αγγελον εξαπινης επιφαινομενον αυτηι ως οντα κυριου νομιζειν αλλα τουτον ου
λογος χαραν και ειρηνην τελειον διδοι τηι ψυχηι υπο του οραματος αυτου δειλιωσηι
τε και φοβουμενηι· ταυτην δε την γαληνην οι δαιμονες τηι οψει αυτων αυτηι ου
παρεχουσιν αλλα μεγαν φοβον και τρομον εις τε ψυχην και σωμα εμβαλλουσι και δια
της λεπτης αυτων φωνης ταραχην και θορυβον τηι καρδιαι επαγουσιν
σαμουηλ.
βασιλ.
19. προς ψυχην θελουσαν και προθυμουσαν γονυπετειν καμνουσαν δε
ταπεινωσαι τον βλασφημον δαιμονα ος ταις αδιαλειπτοις ημων προσευχαις εναντιουται
20. προς ψυχην τους φοβερους βλασφημιας λογισμους δειλιωσαν της τε προσευχης
παρρησιας εκπεσουσαν
21. προς κυριον περι λογων δαιμονος εν ημιν κατα του κυριου βλασφημιας
ανεκδιηγητους επεγειροντος ας εγω ουκ ισχυον συγγραψαι ινα μη τον τε ουρανον
και την γην ανασειω· εν θυμωι γαρ ανθεστηκεν ουτος ο δαιμων ουκ εντρεπομενος
μεγαλην βλασφημιαν λαλων κατα θεου και των αγιων αγγελων αυτου· γιγνωσκουσιν
δε ο εγω λεγω οι υπ’ αυτου πεπειρασμενοι. εν δε τουτου του πειρασμου τωι καιρωι
καλον νηστεια και αναγνωσις των γραφων και προσευχαι αδιαλειπτοι δια δακρυων
προσφερομεναι
εζρα.
δαυιδ.
24. εις κυριον περι δαιμονος υπερηφανιας ημιν εγγισαντος· ος πολλακις εν
ειδει αγγελου φωτος φαινεται πολλην ισχυν δαιμονων μεθ’ αυτου εχων
25. εις κυριον περι λογισμου υπερηφανιας την θεου βοηθειαν απαρνουμενου
τηι δε αυτου δυναμει ελλογουντος την νικην
26. προς δαιμονα ημιν τας γραφας εξηγεισθαι επαγγελλοντα δει ημας ειπειν
ωσπερ και ο πατηρ ημων ο μακαριος Μακαριος
27. προς λογισμους υπερηφανους την διανοιαν ημων κυκλουμενους τε και εις
μεγαν ολεθρον ριπτοντας
28. εις κυριον περι λογισμων υπερηφανων εν ημιν εμμειναντων και τον νουν
ημων προσευχης καιρωι ανευ παρρησιας παρισταντων
30. προς λογισμον υπερηφ. επαινουντα με ως καλως οικοδομουντα τας ψυχας
κατορθωμασι τε και θεου γνωσει
παροιμ.
31. προς λογισμον υπερηφ. τους αδελφους ως δη οκνουντας εν τηι των
εντολων θρησκειαι μυκτηριζοντα
33. προς λογισμον υπερηφανον κωλυοντα με επισκεψασθαι τους αδελφους ως
δη ου κρεισσονας μου γνωσει
34. προς λογισμον υπερηφανον κωλυοντα με καιρωι δεινου και χρονιου πειρασ
μου δι’ αδελφων τον κυριον αναπειθειν
εκκλησιαστ.
37. προς λογισμους υπερηφανους φυσιουμενους κατ’ αδελφων δια
γενος ημων το κατα σαρκα ως ενδοξον αυτο οιομενους
ιωβ.
ζαχαρ.
ησαια.
46. προς ψυχην ου πεπεισμενην οτι ουδεν αλλο φυγαδευει τους δαιμονας και
φοβει η γνωσις Χ. πασας τας αυτων μεθοδειας ελεγχουσα τε και την των κρυπτων
λογισμων αυτων πονηριαν αποκαλυπτουσα
ιερεμ.
θρην.
49. προς ψυχην λυπουμενην δια λογισμον βλασφημον
ιεζεκ.
ματθ.
49 προς ψυχην τον αδελφον εξουδενουσαν ως οκνηρον και ου σπουδαιον δια
δε το υπερηφανιας αλυσεσι δεδεσθαι ταυτης της αμαρτιας το μεγεθος ου συνιεισαν
μαρκ.
λουκα.
52. προς λογισμον υπερηφανον αυτον δικαιουντα εν δε τοις υπο των αδελφων
δι’ ασθενειας πεπραγμενοις ουκ ευδοκουντα
ρωμαι
53. προς λογισμον υπερηφανον τον αδελφον τον ουκ εσθιοντα εξουδε
νουντα τε και ασθενη αυτον νομιζοντα ως δη αδυναμουντα εσθιοντα εν τωι πολεμωι
ανθιστασθαι και δια τουτο εαυτον τηι νηστειαι επιδοντα
κορινθ. α.
55. προς λογισμον υπερηφανον δοξαζοντα με ως δια το προσευ
χεσθαι ου μονον τηι γαστρι ου δουλουμενον αλλα και του θυμου περιγιγνομενον
κορινθ. β.
56. προς ψυχην ου πεπεισμενην οτι και ο διαβολος ομοιουται εν
αγγελωι αληθειας και ψευδωνυμου γνωσεως διδασκαλος γινεται
γαλατ.
57. προς λογισμους υπερηφανους τους πλημμελουντας αδελφους εξουδε
νουντας δια τα αυτων πλημμεληματα
φιλιππ.
ιωαν.
ιουδα.
ευλογητος ο κυριος ημων Ι. Χ. ο θεος ημων ος δεδωκεν ημιν την
νικην κατα του της υπερηφανιας δαιμονος.