Ἀρετῆς μὲν γεγόναμεν ἔχοντες σπέρματα, κακίας δὲ οὔ·
οὐ γὰρ εἴ τινος δεκτικοί
ἐσμεν, τούτου πάντως καὶ τὴν δύναμιν
ἔχομεν· ἐπεὶ καὶ μὴ εἶναι δυνάμενοι, τοῦ μὴ
ὄντος οὐκ ἔχομεν
δύναμιν, εἴπερ αἱ δυνάμεις ποιότητες, τὸ δὲ μὴ ὂν οὐκ ἔστιν
ποιότης.
Ἦν ὅτε οὐκ ἦν κακία, καὶ ἔσται ὅτε οὐκ ἔσται· οὐκ ἦν δὲ
ὅτε οὐκ ἦν ἀρετὴ, οὐ δὲ
ἔσται ὅτε οὐκ ἔσται· πείθει δέ με ὁ ἐν τῷ
ἀρετή.