Dixit abbas Evagrius: Cum sedes in cella collige mentem tuam; memento diei mortis; tunc vide corporis mortificationem: cogita calamitatem; laborem assume; condemna vanitatem mundi; quo possis manere semper in quietae vitae proposito nec in infirmitatem incidas. Memor quoque esto status praesentis in inferno: reputa quemadmodum illic degant animae, in quo gravissimo silentio, in quo amarissimo gemitu, in quali timore, certamine, exspectatione; reputa nunquam desinentem dolorem, lacrymas animae easque interminatas. Sed et recordare diei resurrectionis, ac exhibitionis ad Deum: imaginare horribile tremendumque illud judicium. Profer in medium quae reposita sunt peccatoribus, ignominiam coram Deo, angelis, archangelis, cunctis hominibus; supplicia, ignem sempiternum, vermem nunquam dormientem, tartarum, tenebras, stridorem dentium, terrores, tormenta. Profer pariter justis bona reposita, fiduciam cum Deo Patre, et Christo ejus, angelis, archangelis, cuncto sanctorum coetu, regnum coelorum, ejusque dona, gaudium ejusque voluptatem. Horum utrorumque memoriam adduc in mentem tuam; ac de peccatorum quidem judicio, fle, luge, veritus ne tu quoque inter illos consistas; de iis vero quae reposita sunt justis, gaude ac laetare. Atque tum his frui contende, tum ab illis esse alienus. Cave ne unquam, sive intra cellam tuam resideas, sive extra sis, haec e memoria elabantur; quo vel per haec eadem sordidas noxiasque effugias cogitationes.

Dixit iterum: Abscinde multorum affectus; ne meus tua affligatur, et quietis modum conturbet.

Alia ejusdem sententia: Magnum quidem est, orare sine distractione; sed majus est sine distractione psallere.

Adhuc dixit: Semper memento exitus tui ex hac vita, nec obliviscaris aeterni judicii; neque erit delictum in anima tua.

Item: Tolle tentationes, et nullus salvus erit.

Hoc etiam: Dixit quidam e Patribus: Aridior et non inaequalis victus cum charitate conjunctus, cito monachum inducit in portum impassibilitatis.

Factus est aliquando consessus in Cellis pro negotio quodam, atque locutus est abbas Evagrius. Dicit ei presbyter: SCimus, abba, quod si esses in regione tua, et episcopus saepe et multorum caput constitutus fuisses; nunc vero tanquam peregrinus hic sedes. Ille compunctione ductus non turbatus est, sed capite moto dixit ei: Sane ita est, Pater. Verum semet locutus sum; et iterum non adjiciam.