အ စ အ ဦး ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် လျက် ရေ ထု ရေ ပြင် ပေါ် မှာ မှောင် မိုက်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က၊ အ လင်း ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ၍ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။ ထို အ လင်း ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင်၍၊ အ လင်း နှင့် မှောင် မိုက် ကို ပိုင်း ခြား ခွဲ ထား တော် မူ ၏။ အ လင်း ကို နေ့ ဟူ ၍ လည်းကောင်း၊ မှောင် မိုက် ကို ညဉ့် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဘု ရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ၏။ တစ် ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ရေ အ လယ်၌ မိုး ပိ တာန် ဖြစ် စေ သ ဖြင့် ရေ နှင့် ရေ ချင်း ပိုင်း ခြား ခွဲ ထား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ လျက်၊ မိုး ပိ တာန် ကို ဘု ရား သ ခင် ကြက် တော် မူ၍ မိုး ပိ တာန် အောက်၌ ရှိ သော ရေ နှင့် မိုး ပိ တာန် အ ပေါ် ၌ ရှိ သော ရေ ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ မိုး ပိ တာန် ကို ကောင်း ကင် ဟု ဘု ရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ၏။ ဒု တိ ယ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ကောင်း ကင် အောက်၌ ရှိ သော ရေ များ တစ် နေ ရာ ၌ စု ဝေး စေ၊ ကုန်း လည်း ပေါ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ကုန်း ကို မြေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ရေ စု ဝေး ရာ ကို သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဘုရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ လျက်၊ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် အ ပင် အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော၊ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သည့် ကောက် ပဲ ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ မျိုး အ လိုက် အ သီး သီး သည့် သစ် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ မိ မိ အ ပေါ် မှာ ပေါက် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ မြေ သည် အ ပင် အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော၊ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သည့် ကောက် ပဲ ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ မျိုး အ လိုက် အ သီး သီး သည့် သစ် ပင် ကို လည်း ကောင်း ပေါက် စေ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင် တော် မူ ၏။ တ တိ ယ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း နေ့ နှင့် ညဉ့် ကို ပိုင်း ခြား စေ ခြင်း ငှါ မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ အ လင်း အိမ် များ တည် သ ဖြင့်၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ၊ ဥ တု ရာ သီ၊ နှစ်၊ လ၊ နေ့ ရက် များ ကို သတ် မှတ် ရန် ဖြစ် လျက်၊ မြေ ကြီး လင်း စေ ရန် မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ အ လင်း အိမ် ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း အိမ် ကြီး နှစ် လုံး တည်း ဟူ သော နေ့ ကို အုပ် စိုး ရန် အ ကြီး တစ် လုံး၊ ညဉ့် ကို အုပ် စိုး ရန် အ ငယ် တစ် လုံး နှင့် တ ကွ ကြယ် န က္ခတ် များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊ စ တု တ္ထ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ရေ သည် ဖြစ် ပွား များ ပြား စေ။ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း မြေ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ပြင်၀ယ် ပျံ ဝဲ ကြ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ ထို သို့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ မှ စ၍ ရေ မှ အ မျိုး အ လိုက် ဖြစ် ပွား များ ပြား လျက်၊ လှုပ် ရှား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ ဝဲ တတ် သော အ မျိုး အ လိုက် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း ဖန် ဆင်း၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း များ ပြား စွာ ပေါက် ဖွား ကြ လော့။ ပင် လယ် ရေ များ ကို ပြည့် စေ ကြ လော့။ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း မြေ ပေါ် တွင် ပေါက် ပွား စေ သ တည်း ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။ ပ ဥ္စ မ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ မျိုး တည်း ဟူ သော သား ယဉ် သား ရဲ မျိုး၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ပွား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။  ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် သား ရဲ သား ယဉ် မျိုး၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း၍ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ၍ နိုင် နင်း ကြ လော့။ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သော ကောက် ပဲ အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ သီး သီး သော သစ် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ စား သုံး ရန် ငါ ပေး ၏။ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား ကြ ရန် မြက် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ပေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ဖန် ဆင်း တော် မူ သ မျှ ကို ကြည့် ရှု လျှင် အ လွန် ကောင်း စွ ဟု သိ မြင် တော် မူ ၏။ ဆ ဌ မ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။ မိုး မြေ နှင့် တ ကွ ရှိ ရှိ သ မျှ သည် ပြီး စီး လျက် ရှိ ကြ ကုန် ၏။  သ တ္တ မ နေ့ ရက် ရောက် လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ယ မန် ဖန် ဆင်း ခဲ့ သော အ မှု ကို လက် စ သတ် တော် မူ၍ အ မှု အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း ပြီး မှ ထို သ တ္တ မ နေ့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ မှု အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် ပြီး မှ သ တ္တ မ နေ့ ရက် ၌ ငြိမ် ၀ပ် စွာ နေ တော် မူ သော ကြောင့် ထို နေ့ ရက် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၍ သီး သန့် ထား တော် မူ ၏။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော နေ့၊ ဖန် ဆင်း ရာ ကာ လ တွင် မိုး မြေ ၏ မူ လ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ ပေ တည်း။ ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ ပေါ်၌ မိုး ကို ရွာ စေ တော် မ မူ။ မြေ၌ လုပ် သော သူ လည်း မ ရှိ သေး သည် ဖြစ်၍ မြေ ပေါ် တွင် ကွင်း ပြင် မှာ အ ပင် အညှောက် မ ပေါ်။ ကောက် ပဲ လည်း မ ပေါက် သေး။ သို့ ရာ တွင် မြေ မှ ထွက် သော အ ခိုး အ ငွေ့ သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို စို​ စေ လေ ၏။ ထို နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ မှုန့် ဖြင့် လူ ကို ဖန် ဆင်း ၍ သူ့ နှာ ခေါင်း ထဲ သို့ ဇီ ဝ အ သက် ကို မှုတ် သွင်း တော် မူ ရာ လူ သည် အ သက် ရှင် သော သ တ္တ ဝါ ဖြစ် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် လည်း အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ ဧ ဒင် အ ရပ် ၌ ဥ ယျာဉ် ကို စိုက် ပျိုး ပြီး လျှင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော လူ ကို ထို ဥ ယျာဉ် ၌ နေ ရာ ချ ထား တော် မူ ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို မြေ ထဲ မှ ရှု ဖွယ် စား ဖွယ် ကောင်း သော အ ပင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဥယျာဉ် အ လယ် ၌ အ သက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကောင်း အ ဆိုး သိ ကျွမ်း ရာ အ ပင် ကို လည်း ကောင်း ပေါက် စေ တော် မူ ၏။ ထို ဥ ယျာဉ် ကို စို စွတ် စေ ရန် မြစ် တစ် မြစ် သည် ဧ ဒင် အ ရပ် ထဲ က စီး ထွက် သ ဖြင့် ဥ ယျာဉ့် ပြင် မှ ကွဲ၍ မြစ် ကြီး လေး သွယ် ဖြစ် လေ ၏။ ပ ဌ မ မြစ် ကား ဖိ ရှုန် အ မည် ရှိ၏။ ထို မြစ် သည် ရွှေ ရှိ သော ဟ ဝိ လ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို လှည့် ၍ စီး သွား လေ ၏။ ထို ပြည် မှ ထွက် သော ရွှေ သည် ကောင်း လှ ၏။ ပ ယင်း နှင့် မ ဟူ ရာ ကျောက် လည်း ရှိ ၏။ ဒု တိ ယ မြစ် ကား ဂိ ဟုန် အ မည် ရှိ၏။ ထို မြစ် သည် ကု ရှ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို လှည့် ၍ စီး သွား လေ ၏။ တ တိ ယ မြစ် ကား တိ ဂ ရစ် အ မည် ရှိ၏။ ထို မြစ် သည် အာ ရှု ရိ တိုင်း အ ရှေ့ သို့ စီး သွား လေ၏။ စ တု တ္ထ မြစ် ကား ဥ ဖ ရတ် အ မည် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကို ပြု စု စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထား တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ထို ဥ ယျာဉ် ၌ ရှိ သ မျှ သော အ ပင်၏ အ သီး ကို သင် စား ခွင့် ရှိ ၏။ အ ကောင်း အ ဆိုး သိ ကျွမ်း ရာ အ ပင် ၏ အ သီး ကို ကား မ စား ရ။ စား သော နေ့ တွင် မု ချ သေ ရ မည် ဟု လူ ကို ပ ညတ် ထား တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က လည်း လူ သည် တစ်​ယောက် တည်း မ နေ စ ကောင်း။ သူ့ အ ဖို့ တော် သော အ ထောက် အ မ ကို ငါ ဖန် ဆင်း ဦး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ သ တ္တ ဝါ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို မြေ ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင် လူ သည် မည် သို့ ခေါ်​ဝေါ် သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ၍ လူ မှည့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အ မည် အ သီး အ သီး ရှိ ကြ ၏။ ထို သို့ လူ သည် သား ယဉ် သား ရဲ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို အ မည် မှည့် လေ ၏။ သို့ သော် လည်း လူ့ အ ဖို့ တော် သော အ ထောက် အ မ မ ရ မ ရှိ သေး။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို အိပ် မော ကျ စေ တော် မူ ၍ အိပ် ပျော် စဉ်၊ နံ ရိုး တစ် ချောင်း ကို ထုတ် ပြီး လျှင် ထို အ ရိုး အ စား အ သား ကို စေ့ စပ် စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ထဲ မှ ထုတ် သော နံ ရိုး ဖြင့် လူ မိန်း မ ကို ဖန် ဆင်း ၍ လူ ရှိ ရာ သို့ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ ၏။ လူ က လည်း ယ ခု မှ ဤ သူ သည် ငါ့ အ ရိုး ၏ အ ရိုး၊ ငါ့ အ သား ၏ အ သား ဖြစ် ၏။ လူ ယောက်ျား ထဲ မှ ထုတ် သော ကြောင့် လူ မိန်း မ ဟူ ၍ ခေါ်​ဝေါ် အပ် သည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ယောက်ျား သည် မိ ဘ ထံ မှ ထွက် ခွာ ၍ မ ယား နှင့် စုံ ဖက် သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် တစ် သား တည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ထို သူ လင် မ ယား နှစ် ဦး တို့ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း နေ ရ သော် လည်း ရှက် ကြောက် ခြင်း နှင့် ကင်း လွတ် ကြ ၏။ မြွေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော မြေ သ တ္တ ဝါ ခပ် သိမ်း တို့ ထက် လိ မ္မာ သည် ဖြစ် ၍ မိန်း မ အား၊ သင် တို့ သည် ဥ ယျာဉ် ၌ ရှိ သ မျှ သော အ ပင် ၏ အ သီး ကို မ စား ရ ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် ဧ ကန် စင် စစ် လော ဟူ ၍ မေး သော်၊ မိန်း မ က၊ ငါ တို့ သည် ဥ ယျာဉ် ၌ ရှိ သော အ ပင် များ ၏ အ သီး ကို စား ခွင့် ရှိ ၏။ ဥ ယျာဉ့် အ လယ်၌ ရှိ သော အ ပင် ၏ အ သီး ကို ကား သင် တို့ မ သေ​ စေ ခြင်း ငှါ မ ကိုင် မ စား ပဲ နေ ကြ လော့ ဟု ဘု ရား သ ခင် အ မိန့် တော် ရှိ သည် ဟူ၍ မြွေ အား ပြန် ဆို ၏။ မြွေ က လည်း သင် တို့ သည် မု ချ သေ ရ မည် မ ဟုတ်။ စင် စစ် မူ ကား ထို အ သီး ကို စား သော နေ့ ၌ သင် တို့ သည် မျက် စိ ပွင့် လင်း လျက် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို သိ ၍၊ ဘုရား သ ခင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့ သည် ကို ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ သည် ဟု မိန်း မ အား ဆို ၏။ ထို အ ပင် သည် စား ဖွယ် ရှု ဖွယ် ကောင်း သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ညာ ရ စေ ရန် နှစ် သက် ဖွယ် သော အ ပင်ဖြစ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မိန်း မ သိ မြင် လျှင် အ သီး ကို ယူ စား သည့် ပြင် ပေး သည့် အ တိုင်း ယောက်ျား လည်း စား သ ဖြင့်၊ ထို သူ နှစ် ဦး တို့ သည် မျက် စိ ပွင့် လင်း ၍ အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သည် ကို သိ မြင် သည် နှင့် သ ဖန်း ရွက် များ ကို တွယ် စပ်၍ ၀တ် စည်း ရန် လုပ် ကြ ၏။ နေ အေး သော အ ချိန် တွင် ထို ဥ ယျာဉ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ကြွ တော် မူ သံ ကို လူ လင် မ ယား တို့ ကြား လျှင် ဥ ယျာဉ် ရှိ အ ပင် များ တွင် မျက် မှောက် တော် မှ ပုန်း ရှောင် လျက် နေ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က လည်း သင် သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု လူ ကို ခေါ် တော် မူ ရာ၊ လူ က၊ ဥ ယျာဉ် ၌ အ သံ တော် ကို ကျွန် တော် ကြား ရ လျှင် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ကြောင့် ကြောက် ၍ ပုန်း ရှောင် လျက် နေ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သည် ကို မည် သူ ပြော သ နည်း။ မ စား ရ ဟု ငါ ပ ညတ် သော အ ပင်၏ အ သီး ကို စား ပြီ လော ဟူ ၍ မေး တော် မူ ၏။ လူ က လည်း ကျွန် တော် အား အပ် ပေး တော် မူ သော မိန်း မ သည် ထို အ ပင် ၏ အ သီး ကို ပေး ၍ ကျွန် တော် စား မိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ သင် သည် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မိန်း မ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် မေး တော် မူ လျှင် မိန်း မ က မြွေ လှည့် စား သ ဖြင့် ကျွန် တော် မ စား မိ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ မြွေ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ဤ အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့် သား ယဉ် သား ရဲ အ ပေါင်း တို့ အ နက် သင် သည် အမင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ လျက် တစ် သက် လုံး ၀မ်း ဖြင့် တွား ၍ မြေ မုန့် ကို စား ရ မည်။ သင် နှင့် ထို မိန်း မ ကို လည်း ကောင်း၊ သင်၏ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် မိန်း မ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ သည် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ စေ မည်။ သူ သည် သင့် ဦး​ ခေါင်း ကို ပေါက် လိမ့် မည်၊ သင် လည်း သူ ဖ နောင့် ကို ပေါက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မိန်း မ အား လည်း သင်၌ ကိုယ် ဝန် ဆောင် ခြင်း ဒု က္ခ ကို ငါ အ လွန် များ ပြား စေ မည်။ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ နှင့် သား ဖွား ရ မည်။ ကိုယ့် ယောက်ျား ကို စုံ မက် ခင် မင်၍ သူ့ အ နော် အ တာ ကို လည်း ခံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဒံ အား လည်း သင် သည် မ ယား ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ မ စား ရ ဟု ငါ ပ ညတ် သော အ ပင်၏ အ သီး ကို စား မိ သော ကြောင့် မြေ သည် သင့် အ တွက် အမင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ သ ဖြင့် မြေ၏ အ သီး ကို တစ် သက် ပတ် လုံး ဒု က္ခ ခံ လျက် သင် စား ရ မည်။ ဆူး ပင် ပေါင်း ပင် လည်း သင် အ ဖို့ မြေ က ပေါက် ရ မည်။ ကွင်း ပြင် မှ ထွက် သော ကောက် ပဲ များ ကို သင် စား ရ မည်။ မြေ သို့ မ ပြန် မ ချင်း န ဖူး မှ ချွေး ထွက် လျက် အ စာ ကို စား ရ မည်။ သင် သည် မြေ မှ ထွက် ခဲ့၍ မြေ မုန့် ဖြစ် သ ဖြင့် မြေ မုန့် သို့ ပင် ပြန် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို မိန်း မ သည် အ သက် ရှင် သော လူ အ ပေါင်း တို့၏ အ မိ ဖြစ် သော ကြောင့် ဧ၀ အ မည် ဖြင့် လူ မှည့် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် လည်း အာ ဒံ နှင့် သူ့ မ ယား အ ဖို့ သား ရေ အ၀တ် ကို ဖန် ဆင်း ၍ ၀တ် ခြုံ စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က လည်း လူ သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို သိ ၍ ငါ တို့ တွင် တစ် ပါး ပါး ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ ထာ၀ ရ အ သက် ရှင် ခြင်း ငှါ လက် ဆန့် လျက် အ သက် ပင်၏ အ သီး ကို ဆွတ် စား မည် စိုး သည် ဟု မိန့် တော် မူ၍ ထွက် ခဲ့ ရင်း မြေ၌ လုပ် ကိုင် စေ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ထဲ မှ လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။ ထို သို့ လူ ကို နှင် ထုတ် ပြီး လျှင် အ သက် ပင် လမ်း ကို စောင့် ရှောက် စေ ခြင်း ငှါ မီး စက် လက် နက် နှင့် တ ကွ ခေ ရု ဗ တို့ ကို ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ရှေ့ ဘက်၌ ထား တော် မူ ၏။ ထို နောက် လူ သည် မ ယား ဧ ဝ နှင့် ဆက် ဆံ သ ဖြင့် ဧ ဝ သ န္ဓေ စွဲ ယူ၍ ကာ ဣ န ကို ဖွား မြင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မ စ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် သား ယော ကျ်ား ကို ငါ ရ ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် ညီ အာ ဗေ လ ကို ဖွား မြင် လေ၏။ အာ ဗေ လ သည် သိုး ထိန်း ဖြစ်၏။ ကာ ဣ န မူ ကား လယ် ယာ လုပ် သူ ဖြစ် ၏။ အ ချိန် ကျ သော အ ခါ ကာ ဣ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် မြေ အ သီး အ နှံ ကို ဆောင် ခဲ့ သော်၊ အာ ဗေ လ လည်း ကိုယ့် သိုး အုပ် မှ သား ဦး နှင့် သိုး ဆီ ဥ ကို ဆောင် ခဲ့ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗေ လ နှင့် သူ့ ပူဇော် သ က္ကာ ကို အာ ရုံ ပြု သော် လည်း၊ ကာ ဣ န နှင့် သူ့ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ။ ထို ကြောင့် ကာ ဣ န သည် အ လွန် ဒေါ သ ထွက် လျက် မျက် နှာ ညှိုး လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဒေါ သ ထွက်၍ မျက် နှာ ညှိုး ရ သ နည်း။ အ ကောင်း ပြု လျှင် မျက် နှာ ရွှင် ရ မည် မ ဟုတ် လော။ မ ပြု လျှင် မူ ကား အ ပြစ် သည် တံ ခါး ၀ မှာ၀ပ် ချောင်း လျက် သင့် ကို အ လို ရှိ သော် လည်း၊ ၎င်း အ ပြစ် ကို အုပ် စိုး လော့ ဟု ကာ ဣ န အား မိန့် တော် မူ ၏။ ကာ ဣ န သည် ညီ အာ ဗေ လ နှင့် စ ကား ပြော လျက် လယ်၌ ရှိ ကြ စဉ် ညီ အာ ဗေ လ ကို ရန် ဘက် ပြု၍ သတ် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သင့် ညီ အာ ဗေ လ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု ကာ ဣ န ကို မေး တော် မူ သော် ကျွန် တော် မ သိ ပါ။ ကျွန် တော် သည် ညီ ကို ထိန်း ရ သော သူ ဖြစ် ပါ သ လော ဟု ပြန် လျှောက် ရာ သင် သည် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ သင့် ညီ အ သွေး ၏ အ သံ သည် မြေ ထဲ က အော် ဟစ် လျက် ရှိ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ သင် သည် ထုတ် ခဲ့ သော ညီ ၏ အ သွေး ကို ခံ ယူ ခြင်း ငှါ ခံ တွင်း ဟ သော မြေ မှ အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ လျက်၊ ယ ခု မှ စ၍ မြေ၌ လုပ် ကိုင် သော အ ခါ အ သီး အ နှံ ကို မ ရ ဘဲ၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပြေး ရ သော သူ၊ လေ လွင့် သော သူ ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကာ ဣ န က လည်း ကျွန် တော် ခံ နိုင် သည် ထက် အ ပြစ် ဒဏ် ကြီး လွန်း ပါ သည် တ ကား။ ကျွန် တော် ကို ဤ မြေ ပြင် မှ ယ နေ့ နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီ။ မျက် နှာ တော် ကို လည်း မ ဖူး မြင် ရ ဘဲ၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ပြေး ရ သော သူ၊ လေ လွင့် သော သူ ဖြစ် ရ ပါ တော့ မည်။ တွေ့ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ကျွန် တော် ကို သတ် ပါ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လျှောက် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သို့ ဖြစ်၍ ကာ ဣ န ကို သတ် သော သူ မည် သည် ကား ခု နစ် ဆ သော လက် စား​ ချေ ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ကာ ဣ န ကို တွေ့ သော သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ သတ် စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ပေး ထား တော် မူ ၏။ ကာ ဣ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် သွား၍ ဧ ဒင် အ ရှေ့၊ နော ဒ ပြည် တွင် နေ စဉ်၊ မ ယား နှင့် ဆက် ဆံ သ ဖြင့် မ ယား သ န္ဓေ စွဲ ယူ၍ သား ဧ နောက် ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ မြို့ ကို လည်း ကာ ဣ န တည် ၍ ဧ နောက် မြို့ ဟု သား၏ အ မည် ကို စွဲ လျက် မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ဧ နောက် သား ကား ဣ ရဒ်၊ ဣ ရဒ် သား ကား မ ဟု ယေ လ၊ မ ဟု ယေ လ သား ကား မ သု ရှ လ၊ မ သု ရှ လ သား ကား လာ မက် တည်း။ လာ မက် သည် အာ ဒ နှင့် ဇိ လ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ နှစ် ယောက် တို့ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍၊ အာ ဒ သည် သား ယာ ဗ လ ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ထို သား ကား တဲ၌ နေ လျက် သိုး နွား စ သည် တို့ ကို မွေး သော သူ တို့၏ အ ဘ ဖြစ် လေ ၏။ ယု ဗ လ အ မည် ရှိ သော ညီ မူ ကား၊ စောင်း၊ နှဲ ခ ရာ များ ကို တီး မှုတ် တတ် သော သူ အ ပေါင်း တို့၏ အ ဘ ဖြစ် လေ ၏။ ဇိ လ လည်း သား တု ဗ လ ကာ ဣ န ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ထို သား သည် ပန်း တဉ်း သ မား၊ ပန်း ပဲ သ မား အ ပေါင်း တို့၏ ဆ ရာ ဖြစ် လေ သ တည်း။ တု ဗ လ ကာ ဣ န၏ နှ မ ကား နေ မ အ မည် ရှိ ၏။ လာ မက် က လည်း အာ ဒ နှင့် ဇိ လ တို့၊ ငါ ပြော ဆို သံ ကို ကြား နာ ကြ လော့။ လာ မက် မ ယား တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ့ ကို ထိ ရှ စေ သော သူ တည်း ဟူ သော ငါ့ အား နာ ကျင် စေ သော လူ ပျို ကို ငါ သတ် ခဲ့ ပြီ။ ကာ ဣ န သည် ခု နစ် ဆ သော လက် စား ချေ ခွင့် ကို ရ လျှင် လာ မက် မူ ကား ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် ဆ ကို ရ လိမ့် မည် ဟု မ ယား တို့ အား ပြော ဆို၏။ အာ ဒံ လည်း မ ယား နှင့် ဆက် ဆံ ပြန် လျှင်၊ မ ယား သည် သား ကို ဖွား မြင်၍ ကာ ဣ န သတ် ခဲ့ သော အာ ဗေ လ အ စား အ နွယ် တစ် မျိုး ကို ကျွန် မ အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ရှေ သ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ရှေ သ လည်း သား ကို ရ၍ ဧ နုတ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို ကာ လ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု စ ဖြစ် ကြ လေ၏။ အာ ဒံ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် စာ ရင်း ဟူ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကာ လ၌ ပုံ သဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ ဖန် ဆင်း၍ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော နေ့ ၌ လည်း သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် လူ ဟူ ၍ သ မုတ် တော် မူ ၏။ အာ ဒံ သည် အ သက် တစ် ရာ့ သုံး ဆယ် ရှိ သော် ကိုယ့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် သား ကို ရ၍ ရှေ သ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ရှေ သ ကို ရ ပြီး နောက် အာ ဒံ သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ​ သေး ၏။ အာ ဒံ သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ သုံး ဆယ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။ ရှေ သ သည် အ သက် တစ် ရာ့ ငါး နှစ် ရှိ သော် သား ဧ နုတ် ကို ရ လေ ၏။ ဧ နုတ် ကို ရ ပြီး နောက် ရှေ သ သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ့ ခု နစ် နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ ရှေ သ သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ တစ် ဆယ် နှစ် နှစ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။ ဧ နုတ် သည် အ သက် ကိုး ဆယ် ရှိ သော် သား ကာ ဣ နန် ကို ရ လေ ၏။ ကာ ဣ နန် ကို ရ ပြီး နောက် ဧ နုတ် သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ့ တစ် ဆယ် ငါး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ ဧ နုတ် သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ ငါး နှစ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။ ကာ ဣ နန် သည် အ သက် ခု နစ် ဆယ် ရှိ သော် သား မ ဟာ လေ လ ကို ရ လေ ၏။ မ ဟာ လေ လ ကို ရ ပြီး နောက် ကာ ဣ နန် သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ့ လေး ဆယ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ ကာ ဣ နန် သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ တစ် ဆယ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။ မ ဟာ လေ လ သည် အ သက် ခြောက် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော် သား ယာ ရက် ကို ရ လေ၏။ ယာ ရက် ကို ရ ပြီး နောက် မ ဟာ လေ လ သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ့ သုံး ဆယ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ မ ဟာ လေ လ သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ရှစ် ရာ့ ကိုး ဆယ့် ငါး နှစ် စေ့ သော် သေ လေ၏၊ ယာ ရက် သည် အ သက် တစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော် ဧနောက် ကို ရ လေ ၏။ ဧ နောက် ကို ရ ပြီး နောက် ယာ ရက် သည် အ နှစ် ရှစ် ရာ နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ ယာ ရက် သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ ခြောက် ဆယ့် နှစ် နှစ် စေ့ သော် သေ လေ၏။ ဧ နောက် သည် အ သက် ခြောက် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော် သား မ သု ရှ လ ကို ရ လေ၏။ မ သု ရှ လ ကို ရ ပြီး နောက် ဧ နောက် သည် အ နှစ် သုံး ရာ ပတ် လုံး ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ ဧ နောက်၏ အ သက် ကား နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ့ ခြောက် ဆယ် ငါး နှစ် တည်း။ ဧ နောက် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ လျက် ဘု ရား သ ခင် သိမ်း ယူ တော် မူ သော ကြောင့် ကွယ် ပျောက် လေ၏။ မ သု ရှ လ သည် အ သက် တစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် ရှိ သော် သား လာ မက် ကို ရ လေ၏။ လာ မက် ကို ရ ပြီး နောက် မ သု ရှ လ သည် အ နစ် ခု နှစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ မ သု ရှ လ သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ကိုး နှစ် စေ့ သော် သေ လေ၏။ လာ မက် သည် အ သက် တစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော် သား ကို ရ သည် နှင့်၊ ဤ သူ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ အမင်္ဂ လာ ကို ခံ ပြီး သော မြေ၌ လုပ် ကိုင် လျက် ပင် ပန်း စွာ ခံ ရ သော ငါ တို့ အား သက် သာ စေ သော သူ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟူ၍ နော ဧ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ နော ဧ ကို ရ ပြီး နောက် လာ မက် သည် အ နှစ် ငါး ရာ့ ကိုး ဆယ့် ငါး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ လာ မက် သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် စေ့ သော် သေ လေ၏။ နော ဧ သည် အ သက် ငါး ရာ ရှိ ၏။ နော ဧ သား တို့ ကား ရှေ မ၊ ဟာ မ၊ ယာ ဖက် တို့ တည်း။ မြေ မျက် နှာ ပေါ် မှာ လူ ဦး ရေ တိုး ပွား စ ရှိ ၍ သ မီး များ ကို လည်း ရ ကြ သော ကာ လ၊ ကောင်း ကင် သား တို့ သည် လူ့ သ မီး များ အ ဆင်း လှ သည် ကို မြင်၍ စိတ် တိုင်း ကျ ရာ ရွေး ချယ် စုံ ဖက် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း လူ တို့ သည် အ သွေး အ သား မျှ သာ ဖြစ် သ ဖြင့် ငါ့ ၀ိ ညာဥ် သည် လူ တွင် အ စဥ် ကိန်း အောင်း မည် မ ဟုတ်။ လူ့ အ သက် တန်း ကား၊ အ နှစ် တ ရာ့ နှစ် ဆယ် ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ၌ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ကိုယ် ကြီး မြင့် သူ များ ရှိ ကြ၏။ ၎င်း နောက်၌ လည်း လူ့ သ မီး များ နှင့် ကောင်း ကင် သား တို့ ချဥ်း ကပ် ၍ ရ သော သား တို့ သည် ရှေး ကာ လ တွင် အ စွမ်း ကောင်း သော သူ၊ ကျော် စော သော သူ များ ဖြစ် ကြ ကုန် ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လူ့ အ ပြစ် ကြီး ပွား ၍ စိတ် နှ လုံး အ ကြံ အ စည် ရှိ သ မျှ သည် အ စဉ် မ ပြတ် ဆိုး ညစ် ခြင်း သက် သက် ဖြစ် သည် ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား သိ မြင် တော် မူ လျှင်၊ မြေ ပေါ် မှာ လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ခဲ့ သော ကြောင့် စိတ် တော် မ သာ ယာ၊ နှ လုံး တော် ပူ ပန် လျက် ရှိ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ငါ ဖန် ဆင်း သော လူ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ မှ စ ၍ သား ယဥ် သား ရဲ များ ကို လည်း ကောင်း၊ တွား တတ် သော သ တ္တ ဝါ များ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ မျက် နှာ ပြင် မှ ငါ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း မည်။ သူ တို့ ကို ဖန် ဆင်း ခဲ့ သော ကြောင့် စိတ် တော် မ သာ ယာ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နော ဧ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သော သူ ဖြစ် သ တည်း။ နော ဧ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ ဟူ မူ ကား၊ နော ဧ သည် ကိုယ့် လက် ထက် ရှိ သူ တို့ အ နက် ဖြောင့် မတ် စုံ လင် သူ၊ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ သူ ဖြစ် ၏။ နော ဧ သည် ရှေ မ၊ ဟာ မ၊ ယာ ဖက် တည်း ဟူ သော သား သုံး ယောက် တို့ ကို ရ လေ ၏။ ထို အ ခါ မြေ သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် မှာ ပျက် ယွင်း လျက် ရှိ ကြ၍ မြေ ကြီး သည် ကြမ်း ကြုတ် မှု နှင့် ပြည့်၀ လေ ၏။ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ အ ကျင့် အ ကြံ ပျက် ယွင်း ကြ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ ကြီး ကို ရှု ကြည့် သော အခါ ပျက် ယွင်း လျက် ရှိ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် နော ဧ အား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့၏ အ ဆုံး ကို ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီ။ သူ တို့ ကြောင့် မြေ ကြီး သည် ကြမ်း ကြုတ် မှု နှင့် ပြည့်၀၍ အ ကယ် စင် စစ် မြေ ကြီး နှင့် တ ကွ သူ တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး မည်။ ထင်း ရူး သား ဖြင့် သင်္ဘော ကို တည် လုပ် လော့။ အ ခန်း များ ကို ဖွဲ့ ၍ လုပ် လော့။ အ တွင်း၊ အ ပြင် ကို လည်း က တ္တ ရာ စေး နှင့် ထေး လော့။ သင်္ဘော လုပ် ရ မည့် စ နစ် ကား အ လျား အ တောင် သုံး ရာ၊ အ နံ အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ မြင့် အ တောင် သုံး ဆယ် ရှိ စေ ရ မည်။ သင်္ဘော အ ပေါ် ပတ် လည် ၌ တစ် တောင် ကျယ် သော လေ သာ ပေါက် ကို လုပ် ရ မည်။ သင်္ဘော နံ ဘေး ၌ လည်း တံ ခါး ကို လုပ် လျက် အောက် ထပ်၊ အ လယ် ထပ်၊ အ ပေါ် ထပ် ဟူ၍ သုံး ထပ် လည်း ရှိ စေ ရ မည်။ ကောင်း ကင် အောက် မှ သ ဇီ၀ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တ ကာ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ငှါ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရေ လွှမ်း မိုး သည့် ဘေး ကို ငါ မု ချ သင့် စေ သ ဖြင့် မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ သ မျှ သည် သေ ရ ကြ မည်။ သင် နှင့် မူ ကား ငါ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ထား မည်။ သင် နှင့် တ ကွ သား၊ မ ယား၊ ချွေး မ တို့ သည် သင်္ဘော တွင်း သို့ ဝင် ကြ ရ မည်။ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ အ ထီး အ မ အ စုံ ကို သင် နှင့် အ တူ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ သင်္ဘော တွင်း သို့ သွင်း ထား ရ မည်။ လေ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး အ လိုက်၊ သား ယဥ် သား ရဲ အ မျိုး အ လိုက်၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း အ မျိုး အ လိုက်၊ အ သီး အ သီး တစ် စုံ စီ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ သင့် ထံ သို့ လာ ကြ ရ မည်။ ကိုယ့် အ ဖို့၊ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ဖို့၊ စား အပ် သော အ စာ အ မျိုး မျိုး ကို ယူ ၍ သို ထား ရ မည် ဟု၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း နော ဧ ပြု လေ ၏။ တစ် ဖန် နော ဧ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ယ ခု လူ မျိုး တွင် သင် သည် ငါ့ ရှေ့၌ ဖြောင့် မတ် သည် ကို ငါ သိ မြင် သည် ဖြစ် ၍ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ သင်္ဘော တွင်း သို့ ၀င် ကြ လော့။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရေ လွှမ်း မိုး သော ဘေး သင့် ရောက် သော အ ခါ နော ဧ သည် အ သက် ခြောက် ရာ ရှိ ၏။ ရေ လွှမ်း မိုး သည့် ဘေး ကြောင့် နော ဧ သည် သား၊ မ ယား၊ ချွေး မ များ နှင့် တ ကွ သင်္ဘော တွင်း သို့ ဝင် ၍၊ နော ဧ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သန့် သော သား မျိုး၊ မ သန့် သော သား မျိုး၊ လေ သ တ္တ ဝါ နှင့် မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် များ ထဲ မှ အ ထီး အ မ အ စုံ အ စုံ တို့ သည်၊ နော ဧ ရှိ ရာ သင်္ဘော တွင်း သို့ ဝင် ကြ ၏။ ခု နစ် ရက် စေ့ သော အ ခါ လွှမ်း မိုး သော ရေ သည် မြေ ပေါ် သို့ တက် လာ ရာ၊ နော ဧ အ သက် ခြောက် ရာ စေ့ သော နှစ်၊ ဒု တိ ယ လ၊ ဆယ့် ခု နစ် ရက် တွင် မ ဟာ ရေ ထု စမ်း၀ ရှိ သ မျှ ပေါက် ထွက် သည့် ပြင် မိုး ကောင်း ကင် ပြွန်၀ များ ပွင့် သ ဖြင့်၊ အ ရက် လေး ဆယ် ပတ် လုံး နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ မိုး သည်း စွာ ရွာ လေ ၏။ ထို နေ့ ရက် တွင် ပင် နော ဧ နှင့် မ ယား မှ စ၍ ရှေ မ၊ ဟာ မ၊ ယာ ဖက် ဟူ သော သား သုံး ယောက်၊ ချွေး မ သုံး ယောက် တို့ သည် သင်္ဘော တွင်း သို့ ဝင် ကြ ၏။ သား ယဉ် သား ရဲ အ မျိုး အ လိုက်၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ မျိုး အ လိုက်၊ ပျံ တတ် သော ကြက် ငှက် တည်း ဟူ သော လေ သ တ္တ ဝါ မျိုး အ လိုက်၊ သ ဇီ၀ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး အ မျိုး ထဲ မှ အ စုံ အ စုံ တို့ လည်း နော ဧ ရှိ ရာ သင်္ဘော တွင်း သို့ ဝင် ကြ ၏။ ထို သို့၀င် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သည် နော ဧ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ အ ထီး အ မ အ စုံ အ စုံ၀င် ကြ ကုန် ၏။ နော ဧ ၀င် ပြီး နောက် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် သင်္ဘော ကို ပိတ် ထား တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ အ ရက် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ရေ လွှမ်း မိုး ခြင်း တိုး တက် သ ဖြင့် သင်္ဘော သည် မြေ မှ ကြွ၍ ပေါ လော နေ လေ ၏။ ထို သို့ ရေ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ အ လွန် တိုး တက် သ ဖြင့် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ သင်္ဘော မျော နေ လေ ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရေ အ လွန် တ ရာ အား ကြီး သ ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် အောက် တောင် ကြီး ရှိ သ မျှ နစ် မြုပ် ရ လေ ၏။ ရေ သည် အား ကြီး သ ဖြင့် တောင် များ အ ထက် သို့ တစ် ဆယ့် ငါး တောင် လွှမ်း မိုး လေ ၏။ လူ မှ စ၍ မြေ ပေါ် မှာ လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သည့် တိ ရ စ္ဆာန် တည်း ဟူ သော လေ သ တ္တ ဝါ၊ သား ယဉ် သား ရဲ၊ မြေ ရှိ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ စု အ ပေါင်း တို့ သည် သေ ကြ ကုန် ၏။ ထွက် သက် ၀င် သက် ရှိ သော ကုန်း သ တ္တ ဝါ ဟူ သ မျှ တို့ သည် သေ ကြ ကုန် ၏။ မြေ မျက် နှာ ပေါ် မှာ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တည်း ဟူ သော လူ မှ စ၍ သား ယဉ် သား ရဲ၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မြေ ကြီး မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ခြင်း ကို ခံ ရကြ၏။ နော ဧ မှ စ၍ သင်္ဘော တွင်း ပါ ရှိ သ မျှ တို့ သာ ကျန် ကြွင်း ကြ လေ ၏။ ရေ လည်း မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရက် ပေါင်း တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ပတ် လုံး အား ကြီး စွာ တည် လျက် ရှိ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် နော ဧ မှ စ ၍ သင်္ဘော တွင်း ပါ ရှိ သော သား ယဉ် သား ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို သ တိ ရ၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လေ တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရေ လျော့ လေ ၏။ ရေ ထု စမ်း ပေါက် များ နှင့် မိုး ကောင်း ကင် ပြွန်၀ များ ကို ဆို့ ပိတ်၍ မိုး ကို စဲ စေ တော် မူ ၏။ ရေ လည်း မြေ ပေါ် မှ အ စဥ် အ တိုင်း ဆုတ် သွား၍ ရက် ပေါင်း တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် စေ့ သော အ ခါ ယုတ် လျော့ လေ ၏။ သ တ္တ မ လ၊ ဆယ့် ခု နစ် ရက် တွင် သင်္ဘော သည် အာ ရ ရတ် ပြည် ရှိ တောင် တန်း ပေါ် မှာ တင် လေ ၏။ ဒ သ မ လ တိုင် အောင် ရေ သည် အ စဉ် အ တိုင်း ယုတ် လျော့၍ ထို လ တစ် ရက် တွင် တောင် ထိပ် များ ပေါ် လေ ၏။ အ ရက် လေး ဆယ် ကြာ ပြီး နောက် နော ဧ သည် သင်္ဘော၌ လုပ် ခဲ့ သော ပြူ တင်း ပေါက် ကို ဖွင့်၍ ကျီး အ တစ် ကောင် ကို လွှတ် ရာ၊ ထို ကျီး အ သည် မြေ ပေါ် မှာ ရေ မ ခြောက် မ ချင်း လူး လာ ပျံ သန်း နေ လေ ၏။ တစ် ဖန် မြေ မျက် နှာ ပေါ် မှ ရေ လျော့ ကျ သည်၊ မ ကျ သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ခို တစ် ကောင် ကို လွှတ် ပြန် လေ ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ ရေ ရှိ သေး သော ကြောင့် ခို သည် ခြေ ချ နား နေ ရာ ကို မ တွေ့ သ ဖြင့် နော ဧ ရှိ ရာ သင်္ဘော သို့ ပြန် လာ သော် နော ဧ လက် ဆန့် ၍ ခို ကို ဖမ်း ယူ ပြီး လျှင် ကိုယ့် နေ ရာ သင်္ဘော တွင်း သို့ သွင်း လေ ၏။ တစ် ဖန် ခု နစ် ရက် စောင့် ဆိုင်း ပြီး လျှင် ထို ခို ကို သင်္ဘော တွင်း မှ လွှတ် ပြန် ရာ၊ ည နေ ချမ်း အ ချိန်၌ ခို သည် နော ဧ ထံ သို့ ပြန် လာ လျှင် နှုတ် သီး ဖြင့် သံ လွင် ရွက် သစ် ကို ချီ ခဲ့၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှ ရေ လျော့ ကျ သည် ကို နော ဧ သိ လေ ၏။ ခု နစ် ရက် ထပ် မံ စောင့် ဆိုင်း ပြီး လျှင် ၎င်း ခို ကို လွှတ် ရာ နောက် တစ် ဖန် မ ပြန် မ လာ ဘဲ နေ ၏။ ခြောက် ရာ့ တစ် နှစ်၊ ပ ထ မ တစ် ရက် တွင် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ရေ ခန်း ခြောက် သည် ရှိ သော် နော ဧ သည် သင်္ဘော အ မိုး ကို ပယ် လှန် ၍ ရှု ကြည့် သော အ ခါ မြေ မျက် နှာ ပြင် သွေ့ ခြောက် စ ရှိ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ဒု တိ ယ လ၊ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် ရက် တွင် မြေ ကြီး သွေ့ ခြောက် လေ၏။ မြေ ပေါ် မှာ များ ပြား စွာ ပေါက် ပွား ကြ စေ ရန် သင် နှင့် ပါ သည့် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တည်း ဟူ သော လေ သ တ္တ ဝါ၊ သား ယဥ် သား ရဲ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သည့် တိ ရ စ္ဆာန် ရှိ သ မျှ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ နော ဧ မှ စ၍ မ ယား၊ သား၊ ချွေး မ တို့ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပေါ် မှာ လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သ မျှ သော သား ယဥ် သား ရဲ၊ တွား တတ် သည့် တိ ရ စ္ဆာန်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ သီး အ သီး အ မျိုး အ လိုက် သင်္ဘော တွင်း မှ ထွက် ဆင်း ကြ ကုန် ၏။ နော ဧ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ဆောက် ပြီး မှ သန့် သော သား ကောင်၊ သန့် သော ကြက် ငှက် အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ ယူ၍ ၎င်း ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ကို ရ၍ လူ တို့ အ တွက် မြေ ကို အမင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လူ တို့ သည် ငယ် ရွယ် စဥ် က ပင် စိတ် နှ လုံး အ ကြံ အ စည် ဆိုး ညစ် ကြ၏။ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို ယ ခု ငါ ဒဏ် ခတ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ နောက် တစ် ဖန် ဒဏ် ခတ် ဦး မည် မ ဟုတ်။ မြေ ကြီး တည် ရှိ သည့် ကာ လ ပတ် လုံး မျိုး ကြဲ ချိန် နှင့် ရိတ် သိမ်း ချိန်၊ အ အေး နှင့် အ ပူ၊ နွေ ဥ တု နှင့် ဆောင်း ဥ တု၊ နေ့ နှင့် ညဥ့် သည် မ ပြတ် မ စဲ စေ ရ ဟု စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် နော ဧ နှင့် သား တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍ များ ပြား စွာ မွေး ဖွား လျက် မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ ကြ လော့။ သား ယဉ် သား ရဲ၊ လေ သ တ္တ ဝါ အ စ ရှိ သော မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သ မျှ နှင့် ရေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သင် တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း သ ဘော ရှိ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ၎င်း တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပေး ၏။ လှုပ် ရှား သွား လာ သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် စေ၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ငါ ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ငါ ပေး ၏။ သို့ ရာ တွင် အ သွေး တည်း ဟူ သော အ သက် ပါ ရှိ သည့် အ သား ကို မ စား ကြ ရ။ ၎င်း ပြင် သင် တို့၏ ကိုယ် စီ ကိုယ် စီ အ သွေး ကို တိ ရ စ္ဆာန် မှ သော် လည်း ကောင်း၊ လူ မှ သော် လည်း ကောင်း၊ ငါ တောင်း ယူ မည်။ လူ ဖော် ချင်း မှ လည်း၊ လူ ၏ အ သက် ကို ငါ တောင်း ယူ မည်။ ငါ ဘု ရား သ ခင် သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း သော ကြောင့် အ ကြင် သူ သည် လူ ၏ အ သွေး ကို သွန်း အံ့။ ထို သူ ၏ အ သွေး ကို လူ့ လက် ဖြင့် သွန်း ရ လ တ္တံ့။ များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ပေါ် မှာ အ မျိုး အ နွယ် များ ပြား စွာ ပေါက် ဖွား ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် နော ဧ နှင့် သား တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ သင် တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ပါ သည့် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တည်း ဟူ သော လေ သ တ္တ ဝါ၊ သား ယဉ် သား ရဲ မှ စ ၍ သင်္ဘော တွင်း မှ ထွက် ဆင်း သော မြေ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ ပ ဋိ ညာဉ် မု ချ ဖွဲ့ ထား ၏။ သင် တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ချက် မှာ ရေ လွှမ်း မိုး ခြင်း ဘေး ဖြင့် ခပ် သိမ်း သော သ တ္တ ဝါ တို့ တစ် ဖန် မ ဆုံး ပါး စေ ရ။ မြေ ကြီး ကို လည်း တစ် ဖန် ဖျက် ဆီး ရန် ရေ လွှမ်း မိုး ခြင်း မ ရှိ စေ ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တစ် ဘက်၊ သင် တို့ မှ စ၍ ပါ ရှိ သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ က တစ် ဘက် ကာ လ အ စဥ် အ ဆက် ငါ ပြု သော ပ ဋိ ညာဉ့် အ မှတ် သ ညာ မှာ၊ ငါ့ သက် တံ့ ကို မိုး တိမ် ၌ ငါ ထား၍ မြေ ကြီး နှင့် ငါ ပြု သော ပ ဋိ ညာဉ်၏ အ မှတ် သ ညာ ဖြစ် စေ မည်။ ငါ သည် မိုး ကို အုံ့ စေ သော အ ခါ မိုး တိမ် ၌ သက် တံ့ ထင် ရှား ရာ ငါ တစ် ဘက်၊ သင် တို့ မှ စ၍ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး တို့ က တစ် ဘက်၊ ငါ ပြု သော ပ ဋိ ညာဥ် ကို ငါ အောက် မေ့ သ ဖြင့် ခပ် သိမ်း သော သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် တစ် ဖန် ရေ သည် လွှမ်း မိုး သော ဘေး မ ဖြစ် စေ ရ။ မိုး တိမ်၌ ရှိ သော သက် တံ့ ကို ငါ ရှု မြင် သ ဖြင့် ငါ ဘု ရား နှင့် မြေ ကြီး ပေါ်၌ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စပ် ကြား မှာ ပြု ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာ ဥ် ကို ငါ အောက် မေ့ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း ထို အ ရာ ကား၊ ငါ နှင့် မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စပ် ကြား မှာ ငါ ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဥ် ၏ အ မှတ် သ ညာ ဖြစ် သ တည်း ဟု နော ဧ အား မိန့် တော် မူ ၏။ သင်္ဘော တွင်း မှ ထွက် ဆင်း သော နော ဧ သား တို့ ကား ရှေ မ၊ ဟာ မ၊ ယာ ဖက် တို့ တည်း။ ဟာ မ သည် ခါ နာန်၏ အ ဘ ဖြစ် ၏။ နော ဧ သား ဖြစ် သော ထို သူ သုံး ယောက် တို့ ဖြင့် မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ပြား ကုန် ၏။ နော ဧ သည် မြေ ကို လုပ် ကိုင် သ ဖြင့် စ ပျစ် ခြံ ကို ရှေး ဦး အ စ ပြု၍ စိုက် ပျိုး သည့် အ တိုင်း၊ စ ပျစ် ရည် ကို သောက် ၍ ယစ် မူး သ ဖြင့် မိ မိ တဲ တွင်း မှာ ကိုယ် ၀တ် လစ် လပ် ရှိ နေ စဥ်၊ ခါ နာန်၏ အ ဘ ဟာ မ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို မြင် လျှင် ပြင် မှာ ရှိ သော အစ် ကို နှစ် ယောက် တို့ အား ကြား ပြော လေ ၏။ ရှေ မ နှင့် ယာ ဖက် တို့ သည် အ ဝတ် ကို ယူ လျက် ပ ခုံး ထက် တင် ပြီး လျှင် ကျော ခိုင်း ၀င် ၍ အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ မျက် နှာ လွှဲ လျက်၀င် သော ကြောင့် အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို မ မြင် ရ ကြ။ နော ဧ သည် ယစ် မူး ခြင်း ပြေ ၍ နိုး သော အ ခါ ကိုယ်၌ သား ငယ် ပြု သည် ကို သိ လျှင်၊ ခါ နာန် သည် အမင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ။ အစ် ကို တို့ ကျွန့် အောက် ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို၏။ တစ် ဖန် နော ဧ က ရှေ မ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ ခါ နာန် သည် အစ် ကို့ ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ယာ ဖက် ကို ကြီး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရှေ မ၏ တဲ များ တွင် နေ ရ ပါ စေ။ ခါ နာန် မူ မှာ အစ် ကို့ ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို လေ ၏။ နော ဧ သည် ရေ လွှမ်း မိုး ပြီး နောက် အ နှစ် သုံး ရာ့ ငါး ဆယ် နေ လျက် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ ငါး ဆယ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။ ရေ လွှမ်း မိုး ပြီး နောက်၊ နော ဧ သား ရှေ မ၊ ဟာ မ၊ ယာ ဖက် တို့ မှ ဆင်း သက် သော သား စဉ် မြေး ဆက် ကို ဆို ပေ အံ့။ ယာ ဖက်၏ သား များ ကား၊ ဂေါ မာ၊ မာ ဂေါ ဂ၊ မာ ဒဲ၊ ယာ ဝန်၊ တု ဗ လ၊ မေ ရှက်၊ ထိ ရတ် တို့ တည်း။ ဂေါ မာ့ သား များ ကား၊ အာ ရှ​ ကေ နတ်၊ ရိ ဖတ်၊ တော် ဂ မ တို့ တည်း။ ယာ ဝန့် သား များ ကား၊ ဧ လိ ရှာ၊ တာ ရှု၊ ကိ တ္တိမ်၊ ဒေါ ဒ နိမ် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ မှ ဆင်း သက်၍ သီး ခြား သော အ မျိုး အ နွယ်၊ သီး ခြား သော ဘာ သာ အ လိုက်၊ အ ပြည် ပြည် အ တိုင်း တိုင်း ၌ နေ သော ကျွန်း နိုင် ငံ သား အ မျိုး မျိုး တို့ သည် ကွဲ ပြား ရှိ နေ ကြ၏။ ဟာ မ၏ သား များ ကား၊ ကု ရှ၊ မိ ဇ ရိမ်၊ ဖု တ၊ ခါ နာန် တို့ တည်း။ ကု ရှ သား များ ကား၊ သေ ဘ၊ ဟ ဝိ လ၊ သာ ဘ တ၊ ရာ ဂ မ၊ သ တ္တေ ခါ တို့ တည်း။ ရာ ဂ မ သား များ ကား၊ ရှေ ဘ၊ ဒေ ဒန် တို့ တည်း။ ကု ရှ သည် သား နိမ် ရော ဒ ကို လည်း ရ သေး ၏။ ထို သား သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ အ စွမ်း ကောင်း သော လူ ဦး ဖြစ် ၏။ နိမ် ရော ဒ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ အ စွမ်း ကောင်း သော မု ဆိုး ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ မှောက်၊ စွမ်း ပေါက် မု ဆိုး၊ ကျော် ဟိုး မည် ရ၊ နိမ် ရော ဒ သ ဖွယ် ဟူ ၍ ဆို လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ထို သူ၏ ရှေး ဦး နိုင် ငံ ကား၊ ရှိ နာ ပြည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့၊ ဧ ရက် မြို့၊ အ က္ကဒ် မြို့၊ ကာ လ နေ မြို့ များ တည်း။ ထို ပြည် မှ အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သွား၍ နိ နေ ဝေ မြို့၊ ရ ဟော ဘုတ်ဣ ရ မြို့၊ ကာ လ မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ နိ နေ ဝေ မြို့ နှင့် ကာ လ မြို့ စပ် ကြား မှာ ရေ သင် မြို့ ကို လည်း ကောင်း တည် ထောင် လေ၏။ ၎င်း လေး မြို့ ကား မြို့ ကြီး ဖြစ် ၏။ မိ ဇ ရိမ့် သား များ ကား၊ လု ဒိမ်၊ အာ န မိမ်၊ လ ဟာ ဗိမ်၊ န တ္တု ဟိမ်၊ ပါ သ ရု သိမ်၊ ကာ သ လု ဟိမ်၊ က တ္တော ရိမ် တို့ တည်း။ ကာ သ လု ဟိမ် မှ ဖိ လိ တိမ် ဆင်း သက် ၏။ ခါ နာန့် သား များ ကား၊ သား ဦး ဇိ ဒုန်၊ ဟေ သ။ ယေ ဗု သိ၊ အာ မော ရိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ၊ ဟိ ဝိ၊ အာ ကိ၊ သိ နိ၊ အာ၀ ဒိ၊ ဇေ မ ရိ၊ ဟာ မ သိ တို့ တည်း။ ထို နောက် ခါ နာန့် အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် နှံ့ ပြား ကြ ကုန် ၏။ ခါ နာန် နယ် အ၀ှမ်း သည် ဇိ ဒုန် မြို့ မှ ဂေ ရာ မြို့ လမ်း၊ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ တစ် ဖန် သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မာ ရ မြို့၊ အာ ဒ မာ မြို့၊ ဇေ ဘိုင် မြို့ လမ်း၊ လာ ရှ မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း ကျယ် သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် သီး ခြား သော အ မျိုး အ နွယ်၊ သီး ခြား သော ဘာ သာ အ လိုက်၊ အ ပြည် ပြည် အ တိုင်း တိုင်း ၌ နေ သော ဟာ မ သား များ ဖြစ် ကြ ကုန် သ တည်း။ ယာ ဖက် အစ် ကို၊ ဟေ ဗာ့ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့၏ အ ဘ၊ ရှေ မ လည်း သား များ ကို ရ လေ ၏။ ရှေ မ သား များ ကား၊ ဧ လံ၊ အာ ရှု ရိ၊ အာ ဖာ ဇဒ်၊ လု ဒ၊ အာ ရံ တို့ တည်း။ အာ ရံ သား များ ကား၊ ဥ ဇ၊ ဟု လ၊ ဂေ သာ၊ မာ ရှ တို့ တည်း။ အာ ဖာ ဇဒ်၏ သား ရှာ လ၊ ရှာ လ၏ သား ဟေ ဗာ တည်း။ ဟေ ဗာ သည် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ရ သည့် အ နက် တ​စ်ယောက် မှာ ၎င်း လက် ထက် မြေ ခွဲ​၀ေ ယူ ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဖာ လက် အ မည် မှည့်၏။ သူ့ ညီ မှာ၊ ယု တ္တန် အ မည် ရှိ ၏။ ယု တ္တန့် သား များ ကား၊ အာ လ မော ဒဒ်၊ ရှေ လပ်၊ ဟာ ဇာ မာ ဝက်၊ ယေ ရ၊ ဟ ဒေါ ရံ၊ ဥ ဇ လ၊ ဒိ ကာ လ၊ ဩ ဗ လ၊ အ ဘိ မေ လ၊ ရှေ ဘ၊ ဩ ဖိ ရ၊ ဟ ဝိ လ၊ ယော ဗပ် တို့ တည်း။ ယု တ္တန့် သား ဖြစ် သော ထို သူ အ ပေါင်း တို့၏ တည် နေ ရာ ကား၊ မေ ရှ မြို့ မှ သေ ဖာ မြို့ လမ်း အ ရှေ့ မျက် နှာ တောင် တန်း တိုင် အောင် ဖြစ် သ တည်း။ ဆို ခဲ့ သော သူ တို့ သည် သီး ခြား သော အ မျိုး အ နွယ်၊ သီး ခြား သော ဘာ သာ အ လိုက် အ ပြည် ပြည် အ တိုင်း တိုင်း ၌ နေ သော ရှေ မ သား များ ဖြစ် ကြ ကုန် သ တည်း။ နော ဧ သား တို့၏ ဆွေ စဥ် မျိုး ဆက်၊ အ မျိုး အ နွယ် အ သီး အ သီး အ လိုက် စာ ရင်း ကား ဤ သို့ တည်း။ ရေ လွှမ်း မိုး ပြီး နောက် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် ထို သူ တို့ မှ ဆင်း သက်၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ကွဲ ပြား ရှိ နေ ကြ ၏။ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘာ သာ စ ကား တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် လျက် အ ရှေ့ သို့ သွား ရာ၊ ရှိ နာ ပြည် ၌ ကွင်း ပြင် ကို တွေ့ ၍ တည် နေ ကြ စဉ် လာ ကြ၊ အုတ် ကို ဖုတ် လုပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကျောက် အ စား အုတ် ကို လည်း ကောင်း၊ အင်္ဂ တေ အ စား က တ္တ ရာ စေး ကို လည်း ကောင်း ရ ရှိ သ ဖြင့်၊ လာ ကြ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ အ ရပ် ရပ် ကွဲ ပြား ကြ မည် စိုး၍ မြို့ တစ် မြို့ ကို လည်းကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် သို့ မှီ လောက် သော အ ထွဋ် ရှိ ရဲ တိုက် တစ် ဆောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ ရစ် စေ ခြင်း ငှါ တည် လုပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို လူ့ သား တို့ တည် လုပ် သော မြို့ နှင့် ရဲ တိုက် ကို ရှု စား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ဆင်း သက် တော် မူ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လူ တစ် မျိုး တည်း၊ ဘာ သာ တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် သ ဖြင့် ဤ အ မှု ကို ဦး စွာ ပြု ကြ ပြီ တ ကား။ ရှေ့ သို့ အ ထ မ မြောက် နိုင် သော အ ကြံ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လာ ကြ၊ ဆင်း သက် ကြ ကုန် အံ့။ အ ချင်း ချင်း နား မ လည် စေ ခြင်း ငှါ ၎င်း တို့ ဘာ သာ စ ကား ကို ထို အ ရပ် တွင် ပင် ကွဲ ပြား ရှုပ် ထွေး စေ အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ ရပ် ရပ် ကွဲ ပြား စေ တော် မူ သ ဖြင့် မြို့ တည် ထောင် မှု ကို သူ တို့ ရပ် စဲ ရ၏။ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့၏ ဘာ သာ စ ကား ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား ရှုပ် ထွေး စေ တော် မူ သော ကြောင့် ၎င်း မြို့ သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ဟူ ၍ တွင် သ တည်း။ သူ တို့ ကို လည်း ထို မြို့ မှ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ ကွဲ ပြား စေ တော် မူ ၏။ ရှေ မ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ဟူ မူ ကား ရှေ မ သည် အ သက် တစ် ရာ ရှိ၍ ရေ လွှမ်း မိုး ပြီး နောက် နှစ် နှစ် ကြာ သော် သား အာ ဖာ ဇဒ် ကို ရ လေ၏။ အာ ဖာ ဇဒ် ကို ရ ပြီး နောက် ရှေ မ သည် အ နှစ် ငါး ရာ နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ အာ ဖာ ဇဒ် သည် အ သက် သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော် သား ရှာ လ ကို ရ လေ၏။ ရှာ လ ကို ရ ပြီး နောက် အာ ဖာ ဇဒ် သည် အ နှစ် လေး ရာ့ သုံး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ ရှာ လ သည် အ သက် သုံး ဆယ် ရှိ သော် သား ဟေ ဗာ ကို ရ လေ ၏။ ဟေ ဗာ ကို ရ ပြီး နောက် ရှာ လ သည် အ နှစ် လေး ရာ့ သုံး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ ဟေ ဗာ သည် အ သက် သုံး ဆယ့် လေး နှစ် ရှိ သော် သား ဖာ လက် ကို ရ လေ၏။ ဖာ လက် ကို ရ ပြီး နောက် ဟေ ဗာ သည် အ နှစ် လေး ရာ့ သုံး ဆယ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ ဖာ လက် သည် အ သက် သုံး ဆယ် ရှိ သော် သား ရာ ဂေါ ကို ရ လေ ၏။ ရာ ဂေါ ကို ရ ပြီး နောက် ဖာ လက် သည် အ နှစ် နှစ် ရာ့ ကိုး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ ရာ ဂေါ သည် အ သက် သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော် သား စေ ရောက် ကို ရ လေ ၏။ စေ ရောက် ကို ရ ပြီး နောက် ရာ ဂေါ သည် အ နှစ် နှစ် ရာ့ ခု နစ် နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ စေ ရောက် သည် အ သက် သုံး ဆယ် ရှိ သော် သား နာ ခေါ် ကို ရ လေ ၏။ နာ ခေါ် ကို ရ ပြီး နောက် စေ ရောက် သည် အ နှစ် နှစ် ရာ နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး ၏။ နာ ခေါ် သည် အ သက် နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် ရှိ သော် သား တေ ရ ကို ရ လေ၏။ တေ ရ ကို ရ ပြီး နောက် နာ ခေါ် သည် အ နှစ် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် နေ လျက် သား သ မီး များ ကို ရ သေး၏။ တေ ရ သည် အ သက် ခု နစ် ဆယ် ရှိ သော်၊ သား အာ ဗြံ၊ နာ ခေါ်၊ ဟာ ရန် တို့ ကို ရ လေ၏။ တေ ရ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ဟူ မူ ကား၊ တေ ရ သည် သား အာ ဗြံ၊ နာ ခေါ်၊ ဟာ ရန် တို့ ကို ရ လေ၏။ ဟာ ရန် လည်း သား လော တ ကို ရ လေ၏။ ဟာ ရန် သည် အ ဘ တေ ရ မျက် မှောက် အ မျိုး သား ချင်း တို့ နေ ရာ ခါ လ ဒဲ ပြည်၊ ဥ ရ မြို့၌ သေ လေ ၏။ အာ ဗြံ နှင့် နာ ခေါ် တို့ သည် မ ယား ကို ယူ ကြ ရာ အာ ဗြံ၏ မ ယား အ မည် ကား၊ စာ ရဲ တည်း။ နာ ခေါ်၏ မ ယား အ မည် ကား ဟာ ရန်၏ သ မီး မိ လ ခါ တည်း။ ဟာ ရန် သည် မိ လ ခါ နှင့် ဣ သ ခ တို့ အ ဘ ဖြစ်၏။ စာ ရဲ မြုံ၍ သား သ မီး မ ရ။ တေ ရ သည် သား အာ ဗြံ ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ ရန်၏ သား ဖြစ် သူ မြေး လော တ ကို လည်း ကောင်း၊ သား အာ ဗြံ၏ မ ယား ဖြစ် သူ ချွေး မ စာ ရဲ ကို လည်း ကောင်း ခေါ် လျက် ခါ နာန် ပြည် သို့ အ သွား ခါ လ ဒဲ ပြည်၊ ဥ ရ မြို့ မှ ထွက် သ ဖြင့် ခါ ရန် မြို့ သို့ ရောက်၍ တည် နေ ကြ သော အ ခါ တေ ရ သည် အ သက် နှစ် ပေါင်း နှစ် ရာ့ ငါး နှစ် စေ့ သော် ခါ ရန် မြို့၌ သေ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ အား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သင့် ပြည်၊ သင့် ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ၊ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ ဘောင် မှ ထွက်၍ ငါ ပြ လ တ္တံ့ သော ပြည် သို့ သွား လော့။ ငါ သည် သင့် ကို လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည်။ ငါ ကောင်း ကြီး ပေး၍ သင့် နာ မည် ကို ကြီး မြတ် စေ မည်။ သင် သည် မင်္ဂ လာ အ ရင်း ခံ ဖြစ် လ တ္တံ့။ သင့် ကို မင်္ဂ လာ ပေး သူ တို့ အား ငါ မင်္ဂ လာ ပေး မည်။ သင့် ကို အ မင်္ဂ လာ ပေး သော သူ ၌ ငါ အ မင်္ဂ လာ ရောက် စေ မည်။ သင့် အား ဖြင့် လည်း မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အာ ဗြံ ထွက် သွား ရာ လော တ လည်း လိုက် လေ ၏။ အာ ဗြံ သည် ခါ ရန် မြို့ မှ ထွက် သွား သော အ ခါ အ သက် ခု နစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ပြီ။ အာ ဗြံ သည် မ ယား စာ ရဲ နှင့် တ ကွ တူ လော တ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆည်း ပူး ရ ရှိ သ မျှ ဥ စ္စာ ကို လည်း ကောင်း၊ ခါ ရန် မြို့၌ ရ သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း ခေါ် ယူ လျက် ခါ နာန် ပြည် သို့ အ ရောက် ထွက် သွား သည့် အ တိုင်း ဆိုက် ကြ ၏။ အာ ဗြံ သည် ထို ပြည် ကို ဖြတ် သွား ရာ ရှိ ခင် အ ရပ်၊ မော ရေ ညန် ပင် သို့ ရောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ၎င်း ပြည် ၌ ခါ နာန် အ မျိုး သား တို့ ရှိ နှင့် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ အား ထင် ရှား တော် မူ ၍ ဤ ပြည် ကို သင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော် ထင် ရှား တော် မူ သော ထို အ ရပ်၌ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား အ ဖို့ တည် ဆောက် ပြီး မှ၊ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ တောင် သို့ ထွက် ပြန် သ ဖြင့် ဗေ သ လ မြို့ ကို အ နောက်၊ အာ ဣ မြို့ ကို အ ရှေ့ ထား လျက် တဲ စိုက် ပြီး လျှင် ထာ၀ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ဆောက်၍ ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။ တစ် ဖန် နေ ဂပ် ခ ရိုင် သို့ အာ ဗြံ သွား မြဲ သွား ပြန် လေ ၏။ ထို နောက် နေ ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ရောက်၍ ကြီး လေး သော ကြောင့် အာ ဗြံ သည် အိ ဂျစ် ပြည်၌ တည်း ခို ရန် သွား လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ခ ရီး ရောက် မ ဆိုက် ရှိ သော အ ခါ မ ယား စာ ရဲ အား၊ သင် သည် ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ဖြစ် ကြောင်း ငါ သိ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် သင့် ကို မြင် သော အ ခါ ဤ မိန်း မ ကား သူ့ မ ယား ဖြစ် သည် ဆို လျက် သင့် ကို အ ရှင် ထား ၍ ငါ့ ကို အ သေ သတ် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ နှ မ ဖြစ် ကြောင်း ပြော ပါ လေ။ သို့ မှ သင့် အ တွက် ငါ ချမ်း သာ စွာ နေ ရ လျက် အ သက် ရှင် လိမ့် မည် ဟု ဆို ၏။ အာ ဗြံ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို မိန်း မ အ လွန် အ ဆင်း လှ သည် ကို ပြည် ရင်း သား တို့ မြင် ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ၏ မှူး တော် မတ် တော် တို့ လည်း မြင်၍ ရှေ့ တော်၌ ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် နန်း တော် သို့ သွင်း ရ ကြ၏။ ဖာ ရော မင်း သည် ထို မိန်း မ ကို ထောက်၍ အာ ဗြံ အား ကျေး ဇူး ပြု သ ဖြင့် သူ သည် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ မြည်း ထီး၊ မြည်း မ၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ကု လား အုပ် များ ကို ရ ရှိ ၏။ အာ ဗြံ၏ မ ယား စာ ရဲ အ တွက် ဖာ ရော မင်း မှ စ၍ မင်း ဆွေ မင်း မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် ကြီး စွာ သော ဘေး ဒဏ် များ ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား သင့် ရောက် စေ တော် မူ သော်၊ ဖာ ရော မင်း သည် အာ ဗြံ ကို ခေါ်၍ ငါ ၌ သင် ပြု သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ ထို မိန်း မ သည် သင့် မ ယား ဖြစ် ကြောင်း အ ဘယ် ကြောင့် မ လျှောက် သ နည်း။ ငါ့ မိ ဖု ရား မြှောက် စေ ခြင်း ငှါ ထို မိန်း မ သည် ကျွန် တော့် နှ မ ဖြစ် ပါ သည် ဟု အ ဘယ် ကြောင့် လျှောက် ခဲ့ သ နည်း။ သင့် မ ယား ကို ယ ခု ပင် ယူ သွား ချေ လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ ၎င်း အ မှု နှင့် စပ် လျဥ်း၍ အ မိန့် ထုတ် သည့် အ တိုင်း လု လင် တို့ သည် အာ ဗြံ လက် ရှိ ဥ စ္စာ အား လုံး နှင့် တ ကွ၊ သ မီး ခင် ပွန်း တို့ ကို လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ အာ ဗြံ သ မီး ခင် ပွန်း တို့ သည် လက် ရှိ ဥ စ္စာ အား လုံး နှင့် တ ကွ၊ လော တ ပါ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ခါ နာန် ပြည်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင် သို့ ထွက် လာ ကြ ရာ၊ အာ ဗြံ ကား သိုး နွား စ သည် တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရွှေ ငွေ နှင့် လည်း ကောင်း အ လွန် ကြွယ်၀ ၏။ ထို နေ ဂပ် ခ ရိုင် မှ ခ ရီး ကောက် ချီ ပြန်၍ ဗေ သ လ မြို့ အ နီး၊ ၎င်း မြို့ နှင့် အာဣ မြို့ စပ် ကြား၊ အ ထက် က တဲ စိုက်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ဆောက် ခဲ့ ဘူး သော အ ရပ် သို့ ရောက် လျှင် ထို အ ရပ် တွင် ထာ၀ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု ၏။ အာ ဗြံ နှင့် အ တူ လိုက် ပါ သော လော တ မှာ လည်း သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား စ သည် တို့ နှင့် တဲ များ ရှိ သ ဖြင့်၊ ထို နှစ် ဦး သား တို့ သည် အ တူ နေ ခြင်း ငှါ မြေ နေ ရာ မ ဆံ့။ ဥ စ္စာ စီး ပွား များ လွန်း၍၊ အ တူ မ နေ နိုင် ကြ။ အာ ဗြံ၏ နွား ကျောင်း နှင့် လော တ၏ နွား ကျောင်း တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ခိုက် ရန် ပြု ကြ၏။ ထို အ ခါ ခါ န နိ၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ သည် ထို ပြည် တွင် တည် နေ နှင့် ကြ သ တည်း။ အာ ဗြံ က လည်း၊ ငါ တို့ သည် ဆွေ သား မျိုး ချင်း ဖြစ်၍ ငါ နှင့် သင် ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ နွား ကျောင်း နှင့် သင့် နွား ကျောင်း တို့ ၌ လည်း ကောင်း ခိုက် ရန် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ သင့် ရှေ့ တွင် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ နှင့် ခွဲ ခွာ လော့။ လက်၀ဲ ဘက် သို့ သင် သွား လျှင် လက်ျာ ဘက် သို့ ငါ သွား မည်။ လက်ျာ ဘက် သို့ သင် သွား လျှင် လက်၀ဲ ဘက် သို့ ငါ သွား မည် ဟု လော တ အား ဆို သော်၊ လော တ သည် မျှော် ကြည့် ၍ သော ဒုံ မြို့ နှင့် ဂေါ မော ရ မြို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ဆီး တော် မ မူ သေး မီ၊ ဇော ရ မြို့ လမ်း၊ ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း ပြင် တစ်၀ှမ်း လုံး၌ ရေ ပေါ များ၍ ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ ဥ ယျာ ဥ် တော် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သာ ယာ သည် ကို မြင် လျှင်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း တစ် ပြင် လုံး ကိုး ရွေး ချယ်၍ အ ရှေ့ ဘက် သို့ ပြောင်း သွား သ ဖြင့် အ ချင်း ချင်း ခွဲ ခွာ ကြ ၏။ အာ ဗြံ သည် ခါ နာန် ပြည် တွင် တည် နေ လေ၏။ လော တ မူ ကား ထို မြစ် ကမ်း ပြင် ရှိ မြို့ များ တွင် နေ ရာ၊ သော ဒုံ မြို့ ရောက် တဲ ကို ရွှေ့ စိုက် နေ လေ ၏။ သော ဒုံ မြို့ သား တို့ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ အ လွန် ဆိုး သွမ်း သူ၊ အ ပြစ် များ သူ တို့ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ အာ ဗြံ နှင့် လော တ ခွဲ ခွာ ပြီး နောက် အာ ဗြံ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား သင် ရှိ ရာ မှ အ ရှေ့ အ နောက်၊ တောင် မြောက် အ ရပ် များ သို့ မျှော် ကြည့် လော့။ သင် မြင် သော မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို သင် မှ စ ၍ မျိုး စဥ် မြေး ဆက် တို့ အား ငါ ပေး မည်။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို မြေ မှုန့် နှင့် အ မျှ ငါ ပွား များ စေ မည်။ လူ သည် မြေ မုန့် ကို ရေ တွက် နိုင် လျှင် သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို လည်း ရေ တွက် နိုင် လိမ့် မည်။ ထ ၍ ထို မြေ ကို အ နံ အ လျား ကုန် အောင် လျှောက် သွား လော့။ သင့် အား ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် အာ ဗြံ သည် တဲ ကို ပြောင်း ၍ ဟေ ဗြုန် မြို့၊ မံ ရေ ညန် မြိုင် သို့ ရောက် မှ တည် နေ လျက် ထို အ ရပ်၌ ထာ၀ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ဆောက် လေ ၏။ ထို ရော အ ခါ၊ ရှိ နာ မင်း အံ ရ ဖေ လ၊ ဧ လာ သာ မင်း အာ ရုတ်၊ ဧ လံ မင်း ခေ ဒေါ ရ လော မာ၊ ဂေါ အိမ် မင်း တိ ဒ လ တို့ တစ် ဖက်၊ သော ဒုံ မင်း ဗေ ရ၊ ဂေါ မော ရ မင်း ဗိ ရ​ ရှေ၊ အာ ဓ မာ မင်း ရှိ နပ်၊ ဇေ ဘိုင် မင်း ရှေ မ ဘာ၊ ဇော ရ။ တစ် နည်း ဗေ လာ မင်း တို့ တစ် ဘက်၊ စစ် ပြိုင် ကြ ၏။ ၎င်း မင်း တို့ သည် ရေ ငံ အိုင်၊ တစ် နည်း စိ ဒ္ဒိမ် ချိုင့် တွင် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ကြ ၏။ ဆယ့် နှစ် နှစ် ကြာ ခေ​ဒေါ ရ လော မာ မင်း အောက်၌ ကျွန် ခံ ရ ပြီး လျှင် ဆယ့် သုံး နှစ် မြောက် သော အ ခါ ပုန် ကန် ကြ ၏။ ဆယ့် လေး နှစ် မြောက် လျှင် ခေ ဒေါ ရ လော မာ မင်း သည် ဘက် ပါ မင်း တို့ နှင့် တ ကွ ချီ လာ၍၊ အာ ရှ တ ရုတ် ကာ နိမ် မြို့၌ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ မ မြို့၌ ဇူ ဇိမ် လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ရှာ​၀ေ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့၌ ဧ မိမ် လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ စိ ရ တောင် ပေါ် မှာ ဟော ရိ လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ တော အ နီး ရှိ ဧ လ ပါ ရန် မြို့ တိုင် အောင်၊ လုပ် ကြံ ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် လှည့် ချီ၍၊ ကာ ဒေ ရှ၊ တစ် နည်း အင် မိ ရှ ပတ် မြို့ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ အာ မ လက် လူ တစ် ပြည် လုံး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ ဇ ဇု န္တ မာ မြို့ နေ အာ မော ရိ လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ထို အ ခါ သော ဒုံ မင်း၊ ဂေါ မော ရ မင်း၊ အာ ဓ မာ မင်း၊ ဇေ ဘိုင် မင်း၊ ဇော ရ တစ် နည်း ဗေ လာ မင်း၊ ၎င်း မင်း ငါး ပါး တို့ ချီ ထွက်၍ ဧ လံ မင်း ခေ​ဒေါ ရ လော မာ၊ ဂေါ အိမ် မင်း တိ ဒ လ၊ ရှိ နာ မင်း အံ ရ ဖေ လ၊ ဧ လာ သာ မင်း အာ ရုတ်၊ ၎င်း မင်း လေး ပါး တို့ ကို စိ ဒ္ဒိမ် ချိုင့် တွင် စစ် အင် ခင်း ကျင်း တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ စိ ဒ္ဒိမ် ချိုင့် တွင် က တ္တ ရာ စေး တွင်း များ ပြား သည့် အ တွက် သော ဒုံ မင်း နှင့်​ ဂေါ မော ရ မင်း တို့ အ ပြေး တွင် လဲ ကြ ရာ၊ တောင် ပေါ် သို့ ကြွင်း သူ တို့ ပြေး ကြ ၏။ အောင် သူ တို့ လည်း သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ၌ ရှိ သ မျှ ဥ စ္စာ နှင့် ရိ က္ခာ များ ကို သိမ်း ယူ ရာ၊ အာ ဗြံ့ တူ၊ သော ဒုံ မြို့ နေ လော တ နှင့် ပိုင် ရာ ပ စ္စည်း များ ကို သိမ်း ယူ ထွက် သွား ကြ ၏။ ဧ ရှ ကော လ နှင့် အာ နေ ရ တို့ အစ် ကို၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး မံ ရေ၏ ညန် မြိုင် အ နီး နေ လျက် ထို သူ တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ သူ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး အာ ဗြံ့ ထံ လွတ် ပြေး သူ တစ် ယောက် ရောက် လာ ကြား ပြော သည့် အ တိုင်း၊ အာ ဗြံ သည် ကိုယ့် ဆွေ သား မျိုး ချင်း ကို ဖမ်း သွား ကြောင်း ကြား သိ လျှင်၊ အိမ် ပေါက် လေ့ ကျက် ထား သော လူ သုံး ရာ့ တစ် ဆယ့် ရှစ်​ ယောက် တို့ ကို ကြီး ကြပ် ၍ ဒန် မြို့ တိုင် အောင် လိုက် လေ ၏။ ညဉ့် အ ခါ ကိုယ့် လူ တို့ ကို ခွဲ သ ဖြင့် ရန် သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ ပြီး လျှင် ဒ မာ သက် မြို့ မြောက် ဘက် ရှိ ဟော ဘ မြို့ တိုင် အောင် လိုက် ပြန် ရာ၊ သိမ်း သွား သော ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆွေ သား မျိုး ချင်း လော တ နှင့် ပိုင် ရာ ပ စ္စည်း များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မိန်း မ များ ပါ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း ပြန် ၍ ဆောင် ယူ ခဲ့ လေ ၏။ ခေ ဒေါ ရ လော မာ မင်း နှင့် ဘက် ပါ မင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ ရာ မှ အာ ဗြံ အ ပြန် တွင် သော ဒုံ မင်း သည် ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှာ ရှာ ၀ေ ချိုင့်၊ တစ် နည်း မင်း ချိုင့် သို့ ထွက် လေ၏။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင်၏ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ ရှာ လင် မင်း မေ လ ခိ ဇေ ဒက် လည်း မုန့် နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင်၊ မိုး မြေ ရှင် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ဗြံ အား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ရန် သူ တို့ ကို သင့် လက် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပြီး မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို လျက် အာ ဗြံ အား ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ သော လက် ရ ဥ စ္စာ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ထို မင်း အား အာ ဗြံ ဆက် သ လေ ၏။ သော ဒုံ မင်း က လည်း လူ တို့ ကို ငါ့ အား ပြန် ပေး ပါ။ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ ကို ကား ယူ ပါ ဟု အာ ဗြံ အား ပြော ဆို လျှင်၊ ထို နောက် ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် အာ ဗြံ၏ မ နော အာ ရုံ သို့ သွား ရောက်၍ အာ ဗြံ၊ မ ကြောက် နှင့်။ ငါ သည် သင်၏ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သင်၌ အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကြီး လှ မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ အာ ဗြံ က အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် သား မ ရ ဘဲ လား ရ မည် ဖြစ် ပါ၍ ဒ မာ သက် ဧ​ လျေ ဇာ သည် အ မွေ စား ဖြစ် ခဲ့ သော် အ ကျွန်ုပ် အား အ ဘယ် ကျေး ဇူး ကို သ နား တော် မူ ပါ မည် နည်း ဟု လျောက် ဆို၏။ တစ် ဖန် အာ ဗြံ က၊ အ ကျွန်ုပ် အား သား ဆု ကို သ နား တော် မ မူ ခဲ့၍ အိမ် ပေါက် သား သည် အ မွေ စား ဖြစ် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ပြန် လျှင်၊ ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ ပြန် သည် ကား၊ ထို သူ သည် သင့် အ မွေ စား ဖြစ် ရ မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ့် ရင် သွေး ဖြစ် သူ သာ လျှင် သင့် အ မွေ ခံ ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျက်၊ အာ ဗြံ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် တော် မူ၍ မိုး ကောင်း ကင် ကို မျှော် ကြည့် လော့။ ကြယ် များ ကို ရေ တွက် နိုင် လျှင် ရေ တွက် လော့။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် ထို နှင့် အ မျှ ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော် အာ ဗြံ သည် ထာ၀ ရ ဘုရား ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့်၊ သူ့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ၏။ တစ် ဖန်၊ ငါ ကား ဤ ပြည် ကို သင့် အား အ ပိုင် ပေး အံ့ သော ငှါ ခါ လ ဒဲ ပြည်၊ ဥ ရ မြို့ မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ထာ၀ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို ပြည် ကို အ ပိုင် ရ မည့် အ ကြောင်း မည် သို့ သိ ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်၊ အ သက် သုံး နှစ် စီ ရှိ သော နွား မ တစ် ကောင်၊ ဆိတ် မ တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင် ပြင်၊ ချိုး တစ် ကောင်၊ ခို ငယ် တစ် ကောင်၊ ထို ငါး ကောင် များ ကို ငါ့ အ ဖို့ ယူ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို ယူ၍ ထက် ခြမ်း စီ ခွဲ ပြီး လျှင် ခွဲ ခြမ်း သား များ ကို ယှဥ် ထား လေ ၏။ ငှက် ကောင် တို့ ကို ကား မ ခွဲ၊ အ သေ ကောင် များ အ ပေါ် သို့ သက် လာ​ သော ငှက် ရဲ တို့ ကို မောင်း နှင် ပြီး နောက်၊ နေ ဝင် ဆဲ အ ခါ အာ ဗြံ သည် အိပ် မော ကျ စဥ် ကြောက် မက် ဖွယ် တ ခဲ နက် သော မှောင် နှင့် တွေ့ ရ လေ၏။ ထာ၀ ရ ဘုရား က လည်း အာ ဗြံ အား၊ သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် ကိုယ် မ ဆိုင် သော ပြည် တွင်၀င် နေ လျက် နှစ် ပေါင်း လေး ရာ ပတ် လုံး ကျွန် အ ဖြစ် နှိပ် စက် ခြင်း ခံ ရ ကြ မည့် အ ကြောင်း အ မှန် သိ မှတ် လော့။ ကျွန် စေ စား သော လူ မျိုး ကို၊ ငါ ဒဏ် စီ ရင် ပြီး နောက် များ စွာ သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် ထွက် လွတ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် မူ ကား အ သက် ကြီး ရင့် မှ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သို့ ငြိမ် သက် စွာ လား၍ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး လေး ဆက် မြောက် သော ကာ လ တွင် ထို သူ တို့ သည် ဤ ပြည် သို့ ပြန် လာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ဒု စ ရိုက် မှု ယ ခု မ ပြည့် သေး ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နေ ဝင်၍ မှောင် သော အ ခါ ထို အ သား ခြမ်း များ စပ် ကြား၌ အ ခိုး ထွက် သော ဖို၊ တောက် သော မီး တိုင် သ ဖွယ် ထွက် ပေါ် သွား လေ ၏။ ထို နေ့ ရက်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ တော် မူ လျက် အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ မြစ် မှ စ၍ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ကြီး တိုင် အောင်၊ အာ ဗြံ၏ မ ယား စာ ရဲ သည် သား မ ရ သ ဖြင့်၊ ဟာ ဂရ ခေါ် အိ ဂျစ် ပြည် သူ ကျွန် မိန်း မ တစ် ယောက် ရှိ သည် နှင့်၊ အာ ဗြံ အား ပြော ဆို သည် မှာ၊ သား ရ ခွင့် ကို ကျွန် မ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား ပေး တော် မ မူ။ ကျွန် မ၏ ကျွန် မိန်း မ ထံ ၀င် ပါ လေ။ သူ မှ ကျွန် မ သား ရ ကောင်း ရ လိမ့် မည် ဟူ သော စ ကား ကို အာ ဗြံ နား ထောင် လေ ၏။ ထို သို့ ခါ နာန် ပြည် တွင် ဆယ် နှစ် ကြာ အာ ဗြံ နေ ပြီး မှ မ ယား စာ ရဲ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သူ ကျွန် မိန်း မ ဟာ ဂ ရ ကို ခေါ် လျက် အ ငယ် အ နှောင်း ထား စေ ရန် ခင် ပွန်း အာ ဗြံ သို့ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း၊ အာ ဗြံ ထွက်၀င် သ ဖြင့် ဟာ ဂ ရ သ န္ဓေ စွဲ လေ၏။ စွဲ ကြောင်း သိ လျှင် ကိုယ့် သ ခင် မ ကို အ ထင် အ မြင် သေး သော ကြောင့် စာ ရဲ က၊ ကျွန် မ ခံ ရ သော နစ် နာ မှု သည် အ မောင် ကြောင့် ဖြစ် ရ၏။ ကျွန် မိန်း မ ကို အ မောင့် ရင် ခွင် ရောက် အပ် နှင်း သည့် အ လျောက် သ န္ဓေ စွဲ ကြောင်း သူ သိ သော် ကျွန် မ ကို အ ထင် အ မြင် သေး ပါ သည် တ ကား။ ကျွန် မ နှင့် အ မောင်၊ နှစ် ယောက် တို့ စပ် ကြား ထာ၀ ရ ဘု ရား တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု အာ ဗြံ အား ဆို ရာ၊ အာ ဗြံ က၊ သင့် ကျွန် မိန်း မ သည် သင့် လက်၀ယ် ရှိ၏။ သင် ထင် မြင် တိုင်း ပြု လေ လော့ ဟု စာ ရဲ အား ပြန် ဆို လျှင်၊ စာ ရဲ ညှဥ်း ပန်း သ ဖြင့် ထို ကျွန် မိန်း မ သည် သ ခင် မ ထံ မှ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် ရှု ရ လမ်း၊ သဲ တော ရှိ စမ်း ရေ တွင်း အ နီး ဟာ ဂ ရ ကို တွေ့ လျှင်၊ စာ ရဲ ကျွန် မိန်း မ ဟာ ဂ ရ၊ အ ဘယ် က လာ၍ အ ဘယ် သို့ သွား အံ့ နည်း ဟု မေး သော် သ ခင် မ စာ ရဲ ထံ မှ ကျွန် မ ပြေး ခဲ့ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော အ ခါ။ သင့် သ ခင် မ ထံ ပြန်၍ သူ့ အောက် ကြို့ လော့ ဟု ထာ၀ ရ ဘု ရား ၏ စေ တ မန် တော် မိန့် ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် မိန့် ဆို ပြန် သည် မှာ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို မ ရေ တွက် နိုင် အောင် ငါ အ လွန် ပွား များ စေ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ်၀န် ဆောင် သော သင် သည် သား ယော ကျ်ား ကို ဖွား မြင် လိမ့် မည်။ သင် ခံ ရ သော ညှဥ်း ပန်း ခြင်း အ ကြောင်း ထာ၀ ရ ဘု ရား ကြား သိ တော် မူ သည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ ထို သား ကို ဣ ရှ မေ လ အ မည် ဖြင့် မှည့် ရ မည်။ လူ့ ဘောင် တွင် မြည်း ရိုင်း သ ဖွယ် သူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ လူ တိုင်း ကို ရန် ဘက် ပြု ၍ လူ တိုင်း လည်း သူ့ ကို ရန် ဘက် ပြု လိမ့် မည်။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ အ ရှေ့ ဘက် တွင် တည် နေ ရ လိမ့် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် ဆို လေ ၏။ ဟာ ဂ ရ က၊ ငါ့ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော အ ရှင့် နောက် တော် ကို ဤ အ ရပ် တွင် ပင် ငါ ဖူး မြင် ရ ပြီ တ ကား ဟု ဆို လျက် သူ့ အား မိန့် မြွက် တော် မူ သော ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ဒိ ဗ္ဗ စ က္စု တည် ရှိ သော ဘု ရား ကိုယ် တော် ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ဤ အ ကြောင်း ကို အ စွဲ ပြု၍ ထို ရေ တွင်း ကို ဗေ ရ လ ဟဲ ရော ဟု သ မုတ် ကြ၏။ ကာ ဒေ ရှ မြို့ နှင့် ဗေ ရက် မြို့ စပ် ကြား မှာ ထို တွင်း ရှိ သ တည်း။ ၎င်း နောက် ဟာ ဂ ရ သည် အာ ဗြံ ဖြင့် သား ယော ကျ်ား ကို ဖွား ၏။ ဟာ ဂ ရ ဖွား သော ထို သား ကို အာ ဗြံ သည် ဣ ရှ မေ လ အ မည် မှည့် လေ ၏။ ဣ ရှ မေ လ ကို ဟာ ဂ ရ ဖွား မြင် သော အ ခါ၊ အာ ဗြံ အ သက် ရှစ် ဆယ့် ခြောက် နှစ် ရှိ သ တည်း။ အာ ဗြံ သည် အ သက် ကိုး ဆယ့် ကိုး နှစ် ရှိ သော အ ခါ အာ ဗြံ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား ထင် ရှား တော် မူ ၍ ငါ ကား၊ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ဘုရား သ ခင် ပင် တည်း။ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် သွား လာ စုံ လင် စေ လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု၍ သင့် ကို အ လွန် ပွား များ စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အာ ဗြံ ပျပ် ဝပ် လျှင် ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ငါ ပြု သော ပ ဋိ ညာဉ် သည် သင်၌ တည်၍ လူ မျိုး အ များ တို့၏ အ ဘ ဦး သင် ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး အ များ တို့၏ အ ဘ ဦး အ ဖြစ် သင့် ကို ငါ ခန့် ထား ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် အ မည် ကို အာ ဗြံ ဟု ထပ် မံ မ ခေါ် ရ။ အာ ဗြ ဟံ ဟု ခေါ် ရ ကြ မည်။ ငါ သည် သင့် ကို အ လွန် ပွား များ စေ ၍ သင့် အား ဖြင့် လူ မျိုး များ ကို ဖြစ် စေ မည်။ သင် မှ မင်း များ တို့ ဆင်း သက် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် ၏ ဘု ရား၊ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ်၏ ဘု ရား ဖြစ် မည် ဟု သင် မှ စ၍ အ မျိုး အ နွယ် အ စဥ် အ ဆက် တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် စေ မည်။ ယ ခု လူ စိမ်း အ ဖြစ် နေ သော ခါ နာန် ပြည် တစ် ၀ှမ်း လုံး ကို သင့် အား လည်း ကောင်း၊ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် အား လည်း ကောင်း၊ အ စဥ် အ မြဲ အ ပိုင် ပေး လျက် သူ တို့၏ ဘု ရား လည်း ငါ ဖြစ် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က သင် နှင့် တ ကွ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် အ စဥ် အ ဆက် တို့ သည် ငါ့ ပဋိ ညာဉ် ကို စောင့် ရှောက် ကြ ရ မည်။ သင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ ဖွဲ့ ထား သော သင် တို့ စောင့် ရှောက် ရ မည့် ပ ဋိ ညာဥ် ဟူ မူ ကား သင် တို့ တွင် ယောက်ျား တိုင်း လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ မည်။ အ ရေ ဖျား လှီး ဖြတ် ခြင်း ခံ ရ သော မင်္ဂ လာ သည် သင် တို့ နှင့် ငါ ပြု သော ပ ဋိ ညာဉ်၏ အ မှတ် သ ညာ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ အိမ် ပေါက် သား သော် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် အ မျိုး မ ဟုတ်၊ တစ် ပါး အ မျိုး ထံ မှ ရ သော ငွေ ၀ယ် သား သော် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ မျိုး အ စဥ် အ ဆက် တို့ ၌ သား ယော ကျ်ား တိုင်း ရှစ် ရက် အ ရွယ် ရောက် လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ မည်။ ထို မင်္ဂ လာ ကို အိမ် ပေါက် သား၊ ငွေ၀ယ် သား တို့ ခံ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ အ သား ၌ တည် သော ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် သည် ထာ၀ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ အ ရေ ဖျား မ လှီး၊ ၎င်း မင်္ဂ လာ ကို မ ခံ သော ယောက်ျား ကား အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ ထို သူ သည် ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖျက် လေ ပြီ ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က၊ သင့် မ ယား စာ ရဲ ကို စာ ရဲ အ မည် ဖြင့် မ ခေါ် ရ။ စာ ရာ အ မည် ဖြင့် တွင် ရ မည်။ သူ့ ကို ငါ ကောင်း ကြီး ပေး ၍ သူ့ အား ဖြင့် လည်း သင့် ကို သား ယောက်ျား ပေး မည်။ ငါ မု ချ ကောင်း ကြီး ပေး ၍ သူ့ အား ဖြင့် လူ မျိုး များ ဖြစ် ပွား ကြ လိမ့် မည်။ သူ မှ လည်း ပြည် ထောင် မင်း များ ဆင်း သက် ကြ လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် တော် မူ ရာ၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် ရယ် လျက် အသက် တစ် ရာ ရှိ သူ ကား သား ရ မည် လော။ အ သက် ကိုး ဆယ် ရှိ သူ စာ ရာ လည်း သား ဖွား မည် လော ဟု စိတ် တွင် အောက် မေ့ ၍၊ ဣ ရှ မေ လ သည် မျက် မှောက် တော်၌ တည် နေ ခွင့် ရှိ ပါ စေ သော ဟု ဘု ရား သ ခင် အား လျှောက် သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ သင့် မ ယား စာ ရာ ကား၊ သား ယော ကျ်ား ကို ဖွား လိမ့် မည်။ ထို သား၏ အ မည် ကို လည်း ဣ ဇာက် ဟု မှည့် ရ မည်။ သူ မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် အ တွက် ထာ၀ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထို သူ နှင့် ငါ ဖွဲ့ ထား မည်။ ဣ ရှ မေ လ အ ကြောင်း မှာ လည်း သင့် စ ကား ကို ငါ ကြား ရ ပြီ။ သူ့ ကို ငါ ကောင်း ကြီး ပေး ၍ အ လွန် တိုး ပွား များ ပြား စေ မည်။ သူ သည် ဆယ့် နှစ် ဦး သော အ ကြီး အ ကဲ တို့၏ အ ဘ ဖြစ် လျက် သူ့ အား ဖြင့် လည်း လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည်။ ငါ့ ပ ဋိ ညာ ဥ် ကို ကား ယ ခု အ ခါ သ မ ယ တွင် စာ ရာ ဖွား အံ့ သော သား ဣ ဇာက် နှင့် သာ ငါ ဖွဲ့ ထား မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ့ ထံ မှ ဘု ရား သ ခင် တက် ကြွ တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း သား ဣ ရှ မေ လ မှ စ ၍ အိမ် ပေါက် သား၊ ငွေ၀ယ် သား၊ အာ ဗြ ဟံ၏ အိမ် နေ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ယူ ၍ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ ချင်း တွင် အ ရေ ဖျား လှီး မင်္ဂ လာ ကို ပေး လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ ကိုယ် တိုင် အ ရေ ဖျား လှီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ သော အ ခါ အ သက် ကိုး ဆယ့် ကိုး နှစ် ရှိ ၏။ သား ဣ ရှ မေ လ လည်း ထို မင်္ဂ လာ ကို ခံ သော အ ခါ ဆယ့် သုံး နှစ် ရှိ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် အာ ဗြ ဟံ နှင့် သား ဣ ရှ မေ လ တို့ သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ခံ ကြ ၏။ အိမ် ပေါက် သား သော် လည်း ကောင်း၊ တစ် ပါး အ မျိုး ထံ မှ ရ သော ငွေ ၀ယ် သား သော် လည်း ကောင်း၊ သူ့ အိမ် နေ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် သူ နှင့် အ တူ ထို မင်္ဂ လာ ကို ခံ ကြ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မံ ရေ ညန် မြိုင် အ နီး၊ အာ ဗြ ဟံ အား ထင် ရှား တော် မူ သည် မှာ နေ ပူ သော အ ချိန် တွင် တဲ၀ ၌ အာ ဗြ ဟံ ထိုင် လျက် ရှိ စဥ်၊ မျှော် ကြည့် ၍ ရှေ့ တွင် ရပ် နေ သူ သုံး ဦး တို့ ကို မြင် သော အ ခါ ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ရန် ထို တဲ၀ မှ ပြေးပြီး လျှင် ပျပ်၀ပ် ရှိ ခိုး လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ မျက် နှာ သာ ရ ပါ လျှင် ကျွန် တော့် ထံ မှ လွန် ကြွ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကျွန် တော့် ထံ သို့ ရောက် ရှိ တော် မူ ကြ ပါ ပြီး ဖြစ်၍ ရေ အ နည်း ငယ် ကို ယူ ခဲ့ ပါ ရ စေ။ ခြေ ကို ဆေး ပြီး လျှင် သစ် ပင် ရိပ် ၌ နား နေ တော် မူ ကြ ပါ။ ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် အ နည်း ငယ် ကို လည်း ယူ ခဲ့ ပါ မည်။ အား ဖြည့် တင်း ပြီး မှ ကြွ တော် မူ ကြ ပါ ဟု လျှောက် သော် ထို သူ တို့ က သင့် စ ကား အ တိုင်း ပြု လေ လော့ ဟု ဆို ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း တဲ အ တွင်း စာ ရာ့ ထံ သို့ အ လျင် ဝင် သွား ပြီး လျှင် ဂျုံ မုန့် ညက် သုံး စိတ် ကို အ မြန် ပြင် ဆင် နယ် ၍ မုန့် လုပ် ပါ ဟု ဆို လေ ၏။ ထို နောက် နွား အုပ် သို့ ပြေး လျက် နူး ညံ့ ၍ စား ဖွယ် ကောင်း သော နွား ပေါက် တစ် ကောင် ကို ယူ ခဲ့ ပြီး လျှင် လူ ငယ့် လက် သို့ အပ် သ ဖြင့် မြန် မြန် ပြင် ဆင် စေ ၏။ တစ် ဖန် နို့ ဓမ်း နှင့် နို့ ရည် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြင် ဆင် ပြီး သော နွား ပေါက် ကို လည်း ကောင်း ယူ ၍ ထို သူ တို့ ရှေ့ ပွဲ ခင်း ပြီး လျှင် သုံး ဆောင် ကြ ရာ သူ တို့ အ ပါး သစ် ပင် ရိပ် တွင် ရပ် နေ ၏။ သူ တို့ က လည်း သင့် မ ယား စာ ရာ သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ တဲ အ တွင်း၌ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ နောင် နှစ် မိုး ဦး ကာ လ၌ သင့် ထံ ငါ မု ချ ပြန် လာ ဦး မည် ဖြစ်၍ သင့် မ ယား စာ ရာ သည် သား ကို ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ သော် ကိုယ် တော့် နောက် တဲ၀ တွင် ရှိ နေ သူ စာ ရာ ကြား ရ ၏။ အာ ဗြ ဟံ နှင့် စာ ရာ တို့ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် လှ ပြီ။ စာ ရာ လည်း မိန်း မ တို့ ဓ မ္မ တာ ကုန် ခန်း ပြီး ဖြစ် ၍၊ စာ ရာ က၊ ငါ လည်း အို မင်း ပြီ။ သ ခင် လည်း အို မင်း ပြီ။ ပျော် ပါး ခွင့် ငါ ရှိ အံ့ လော့ ဟု ဆို လျက် စိတ် တွင် ရယ် လေ ၏။ သင့် မ ယား စာ ရာ က၊ အို မင်း သော ငါ သည် သား ကို အ မှန် ရ နိုင် မည် လော ဟု ဆို လျက် အ ဘယ် ကြောင့် ရယ် သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ တတ် နိုင် သော အ မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ သ လော။ နောင် နှစ် ယ ခု အ ခါ သ မ ယ မိုး ဦး ကာ လ ရောက် လျှင် သင့် ထံ ငါ ပြန် လာ ဦး မည် ဖြစ်၍ စာ ရာ သည် သား ကို ရ လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား ထာ၀ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ၏။ စာ ရာ က လည်း ကျွန် မ မ ရယ် ပါ ဟု ကြောက် ၍ ကွယ် ဆို လျှင် သင် မ ရယ် သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ရပ် မှ သူ တို့ ထ၍ သော ဒုံ မြို့ ကို စီး ကြည့် ကြ ရာ၊ ငါ ဘု ရား က တိ ထား သည့် အ တိုင်း အာ ဗြ ဟံ့ အ ပေါ် သက် ရောက် ခွင့် ရှိ စေ ရန် ငါ ဘု ရား၏ နည်း လမ်း ကို နောက် သား နောင် လာ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ စောင့် ရှောက်၍ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မှန် စွာ ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ပ ညတ် ထား စေ ခြင်း ငှာ ထို သူ့ ကို ငါ ရွေး ကောက် ပြီ ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ တစ် ဘက် အော် ဟစ် သံ ပြင်း ထန် ၍ ၎င်း မြို့ များ အ ပြစ် အ လွန် ကြီး လေး သော ကြောင့်၊ ငါ့ ရှေ့ သို့ ရောက် ရှိ သော အော် ဟစ် သံ အ တိုင်း အ မှန် ပြု မ ပြု ကို ငါ ဆင်း သက် ရှု မှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ သူ တို့ သည် ထို အ ရပ် ကို ကျော ခိုင်း ၍ သော ဒုံ မြို့ သို့ သွား ကြ၏။ အာ ဗြ ဟံ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် နေ သေး သ တည်း။ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ တိုး ၀င် ၍ သူ တော် ကောင်း တို့ ကို မ သူ တော် တို့ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ပယ် ရှင်း တော် မူ မည် လော။ ထို မြို့ တွင် အ ကယ် ၍ သူ တော် ကောင်း ငါး ဆယ် ရှိ လျှင် ထို သူ တော် ကောင်း ငါး ဆယ် အ တွက် ၎င်း မြို့ ကို မ နှ မြော ဘဲ ပယ် ရှင်း တော် မူ မည် လော။ ထို သို့ သူ တော် ကောင်း တို့ ကို မ သူ တော် တို့ နှင့် ရော ပြွမ်း၍ ကွပ် မျက် ရ ခြင်း အ မှု သည် ကိုယ် တော် နှင့် ကင်း​ ၀ေး ပါ စေ သော။ မြေ တစ် ပြင် လုံး၏ တ ရား မင်း သည် တ ရား သ ဖြင့် ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော ဟု လျှောက် ဆို ရာ၊ သော ဒုံ မြို့ အ တွင်း သူ တော် ကောင်း ငါး ဆယ် ငါ တွေ့ ရ လျှင် သူ တို့ အ တွက် တစ် မြို့ လုံး ကို ငါ နှ မြော မည် ဟု ထာ၀ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် အာ ဗြ ဟံ က၊ မြေ မှုန့် နှင့် ဖုတ် မျှ သာ ဖြစ် သော အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် ဘု ရား အား လျှောက်၀ံ့ သည် မှာ၊ ဆို ခဲ့ သော သူ တော် ကောင်း ငါး ဆယ် အ နက် အ ကယ် ၍ ငါး ​ယောက် လျော့ လျှင် ထို ငါး ​ယောက် လျော့ သော ကြောင့် တစ် မြို့ လုံး ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော ဟု မေး လျှောက် ပြန် သော် ထို မြို့ တွင် လေး ဆယ့် ငါး​ ယောက် ကို တွေ့ ရ လျှင် ငါ ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ထို မြို့ တွင် အ ကယ်၍ လေး ဆယ် ကို တွေ့ တော် မူ အံ့ ဟု လျှောက် ဆို ပြန် လျှင် ထို လေး ဆယ့် အ တွက် ငါ စီ ရင် မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နောက် တစ် ဖန် အ ရှင် ဘု ရား၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် လျှောက် ပါ ရ စေ ဦး။ ထို မြို့ တွင် အ ကယ် ၍ သုံး ဆယ် ကို တွေ့ တော် မူ အံ့ ဟု လျှောက် ဆို ပြန် သော် ထို မြို့ တွင် သုံး ဆယ် ကို တွေ့ ရ လျှင် ငါ စီ ရင် မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် ဘု ရား အား လျှောက်၀ံ့ သည် မှာ ထို မြို့ တွင် အ ကယ် ၍ နှစ် ဆယ် ကို တွေ့ တော် မူ အံ့ ဟု လျှောက် ဆို ပြန် သော် နှစ် ဆယ့် အ တွက် ငါ ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ရှင် ဘု ရား၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ယ ခု တစ် ကြိမ် သာ အ ကျွန်ုပ် လျှောက် ပါ ရ စေ ဦး။ ထို မြို့ တွင် အ ကယ် ၍ တစ် ဆယ် ကို တွေ့ တော် မူ အံ့ ဟု လျှောက် ဆို ပြန် သော် တစ် ဆယ့် အ တွက် ငါ ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ ဟံ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ခြင်း ကို အ ဆုံး သတ် ပြီး မှ ကြွ သွား တော် မူ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း ကိုယ့် နေ ရာ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ညဥ့် ဦး ယံ အ ချိန်၌ သော ဒုံ မြို့ သို့ စေ တ မန် တော် နှစ် ပါး ရောက် လာ ကြ ရာ လော တ သည် မြို့ တံ ခါး၀ တွင် ထိုင် လျက် ရှိ သည် နှင့် သူ တို့ ကို မြင် သော် ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှာ ထ ပြီး လျှင်၊ ပျပ်၀ပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား တို့၊ ကျွန် တော့် အိမ် သို့ လှည့် ၀င် ၍ ခြေ ကို ဆေး ကြ ပါ။ တည်း ခို ပြီး မှ နံ နက် ထ ၍ ကြွ သွား တော် မူ ကြ ပါ ဟု လျှောက် ဆို၏။ ငါ တို့ မ၀င် လို။ လမ်း တွင် နေ တော့ မည် ဟု စေ တ မန် တော် တို့ ဆို ကြ သော် လည်း၊ လော တ ပင့် ခေါ် လှ သော ကြောင့် သူ့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ အိမ် သို့၀င် ကြ သော် သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ရန် လော တ ပြင် ဆင် လျက် မုန့် ကို ပေါင်း ပြီး မှ သူ တို့ သုံး ဆောင် ရ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည် မ အိပ် မီ အ တွင်း သော ဒုံ မြို့ သား အ ရပ် ရပ် ရှိ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် အိမ်ကို ၀န်း ၍၊ လော တ ကို ဟစ် ခေါ် လျက် ယ နေ့ ညဥ့် သင့် ထံ ရောက် လာ သူ များ အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ ထို သူ တို့ နှင့် ငါ တို့ ဆက် ဆံ လို သည် ဖြစ်၍ ထုတ် ခဲ့ လော့ ဟု ဆို ကြ သော်၊ လော တ သည် သူ တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ပြင် သို့ ထွက်၍ နောက် က တံ ခါး ပိတ် ပြီး လျှင်၊ ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ သို့ မ မှား ယွင်း ကြ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တွင် က ညာ စစ် ဖြစ် သူ သ မီး နှစ်​ ယောက် ရှိ၍ သင် တို့ ရှိ ရာ ထုတ် ပေး ပါ မည်။ ပြု လို သ မျှ အ တိုင်း သူ တို့ ကို ပြု ကြ ပါ လေ။ အ ကျွန်ုပ် အိမ် မိုး ရိပ် ခို၀င် သော ဤ သူ တို့ ကို မူ ကား အ လျှင်း မ ပြု ကြ ပါ နှင့် ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း၊ သူ တို့ က ဖယ် လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တည်း ခို ရုံ မျှ သာ တစ်​ ယောက် တည်း လာ ခဲ့ သူ သည် တ ရား သူ ကြီး လုပ် လို ပါ သည် တ ကား။ သူ တို့ ထက် သင့် ကို ယ ခု သာ ၍ မ ကောင်း ပြု မည် ဟူ ၍ လည်းကောင်း၊ လော တ ကို ဆို လျက် ကြမ်း တမ်း စွာ ထိုး​၀ှေ့ ပြီး လျှင် တံ ခါး ကို ဖောက် ဖျက် အံ့ သော ငှာ ချဥ်း လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် ကိုယ် ရှိ ရာ အိမ့် အ တွင်း သို့ လော တ ကို လက် ဆန့် ဆွဲ ငင်၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး လျှင်၊ အိမ် တံ ခါး အ နီး ရှိ သူ အ ကြီး အ ငယ် တို့ ကို စ က္ခု အ လင်း ကွယ် စေ ရန် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တံ ခါး ကို ရှာ လျက် ပင် ပန်း ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ၏။ စေ တ မန် တော် တို့ က လည်း ဤ မြို့ တွင် သင် နှင့် စပ် ဆိုင် သူ မည် သူ ရှိ သေး သ နည်း။ သား သ မီး သ မက် တို့ မှ စ၍ မြို့ တွင်း ရှိ သင့် လူ ဟူ သ မျှ တို့ ကို ဤ မြို့ မှ ထုတ် ဆောင် လော့။ ဤ မြို့ တစ် ဘက် အော် ဟစ် သံ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပြင်း ထန် သည် ဖြစ်၍ ဖျက် ဆီး စေ ခြင်း ငှာ ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ဤ မြို့ ကို ငါ တို့ ဖျက် ဆီး ရ မည် ဟု လော တ အား ပြော ဆို ကြ ၏။ လော တ ထွက်၍ သ မီး နှင့် စုံ ဖက် သူ သ မက် တို့ အား၊ ထ ကြ။ ဤ မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ။ ဤ မြို့ ကို ထာ၀ ရ ဘုရား ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် ဟု ဆို သော် လည်း ကျီ စယ် သည် ဟု သ မက် တို့ ထင် ကြ ၏။ အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် လော တ ကို နှိုး ဆော်၍ ထ လော့၊ အိမ် ရှိ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် သွား လော့။ သို့ မ ဟုတ် ထို မြို့၏ ဒု စ ရိုက် မှု စီ ရင် ရာ ပါ သွား လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော် လည်း၊ သူ ဖင့် နွှဲ သော ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သော ကြောင့် စေ တ မန် တော် တို့ သည် သူ မှ စ၍ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို လက် ဆွဲ လျက် မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ကြ ၏။ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ပြီး သော အ ခါ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ ပြေး လော့။ နောက် သို့ လှည့် မကြည့် နှင့်။ မြစ် ကမ်း ပြင် ၌ အ လျင်း မ နေ ဘဲ တောင် တန်း သို့ ပြေး လော့။ သို့ မ ဟုတ် ပယ် ရှင်း ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ လော တ က လည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သို့ မိန့် ဆို တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကျွန် တော် သည် ရှေ့ တော် ၍ မျက် နှာ သာ ရ သည် ဖြစ် သ ဖြင့် ကျွန် တော့် အ သက် ချမ်း သာ စေ လျက် ပြု တော် မူ သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကြီး လှ ပါ ၏။ တောင် တန်း သို့ ရောက် အောင် ကျွန် တော် မ ပြေး နိုင် ပါ။ ခု လတ် တွင် ဘေး ထက် ကြပ် သင့် ၍ သေ မည် ကို စိုး ရိမ် ပါ၏။ ရှု တော် မူ ပါ။ ထို မြို့ နီး ၍ ပြေး သာ ပါ၏။ မြို့ ငယ် လည်း ဖြစ် ပါ၏။ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် ထို မြို့ သို့ ပြေး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ သိမ် ငယ် သော မြို့ မ ဟုတ် ပါ လော ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ ဤ အ မှု အ ရာ နှင့် စပ် ၍ လည်း သင့် ကို မျက် နှာ သာ ပေး သ ဖြင့် သင် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း ထို မြို့ ကို ဖြို လှဲ မည် မ ဟုတ်။ ထို မြို့ သို့ အ လျင် အ မြန် ပြေး လော့။ သင် မ ရောက် မီ မည် သည် ကို မျှ ငါ မ ပြု နိုင် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း မြို့ ကို ဇော ရ မြို့ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ လော တ သည် ဇော ရ မြို့ သို့ ဝင် ရောက် သော အ ခါ နေ ထွက် ချိန် ဖြစ် သ တည်း။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် မှ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ အ ပေါ် သို့ ကန့် မီး ကျ ရွာ စေ တော် မူ ၍၊ ထို မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် ၀ှမ်း လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ၌ ပေါက် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ လော တ မ ယား မှာ လိုက် သွား စဥ် လှည့် ကြည့်၍ ဆား တိုင် ဖြစ် ရ ရှာ လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် ခဲ့ ဘူး သော နေ ရာ သို့ သွား ပြီး လျှင်၊ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ မှ စ သော မြစ် ကမ်း ပြင် တစ်၀ှမ်း လုံး ကို စီး ကြည့် ရာ မီး ဖို မှ အ ခိုး တက် သ ကဲ့ သို့ ထို ပြည် မှ အ ခိုး တက် သည် ကို မြင် ရ လေ ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် မြစ် ကမ်း ပြင် ရှိ မြို့ များ ကို ဖျက် ဆီး သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ ကို သ တိ ရ တော် မူ၍ လော တ နေ သော မြို့ များ ကို ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး စဥ် တွင်၊ ဖြို လှဲ ရာ မှ လော တ ကို လွှတ် တော် မူ ၏။ လော တ သည် ဇော ရ မြို့ မှာ မ နေ ၀ံ့ သော ကြောင့် ထို မြို့ မှ သ မီး နှစ် ယောက် နှင့် တ ကွ ထွက် ခဲ့၍ တောင် တန်း ပေါ် တွင် နေ ကြ၏။ သ မီး နှစ်​ ယောက် နှင့် အ တူ ဥ မင်၌ နေ စဥ် သ မီး အ ကြီး က၊ ငါ တို့ အ ဘ အို ပြီ။ လော က သား တို့ ဓ မ္မ တာ အ တိုင်း ငါ တို့ ထံ၀င် ရောက် အံ့ သော ယောက်ျား တ​ယောက် မျှ မြေ ပေါ် မှာ မ ရှိ။ လာ လော့။ ငါ တို့ အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ကုန် အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သူ နှင့် အိပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ ထို ညဥ့် တွင် ပင် သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြီး လျင် သ မီး အ ကြီး ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ နောက် နေ့၌ အစ် မ က၊ ယ မန် ညဥ့် တွင် ငါ သည် အ ဘ နှင့် အိပ် ခဲ့ ရ ပြီ။ ယ နေ့ ညဥ့် တစ် ဖန် စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ဦး အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သင် လည်း ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လော့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ ထို ညဥ့် တွင် လည်း သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြန် ပြီး လျှင် အ ငယ် ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ ထို သို့ လော တ သ မီး နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ဘ အား ဖြင့် သ န္ဓေ ရ ကြ သည် နှင့်၊ အ ကြီး သည် သား ​ယောက်ျား ကို ဖွား၍ မော ဘ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော မော ဘ လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။ အ ငယ် လည်း သား​ ယောက်ျား ကို ဖွား၍ ဗေ န မ္မိ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော အ မ္မုန် လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ သည် သူ့ နေ ရာ မှ နေ ဂပ် ခ ရိုင် သို့ ခ ရီး သွား သ ဖြင့် ကာ ဒေ ရှ မြို့ နှင့် ရှု ရ မြို့ စပ် ကြား မှာ နေ ပြီး လျှင် ဂေ ရာ မြို့ တွင် တည်း ခို ၏။ ထို အ ခါ မ ယား စာ ရာ နှင့် စပ်၍ ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု ပြော လေ့ ရှိ သော ကြောင့် ဂေ ရာ မင်း အ ဘိ မ လက် သည် လူ လွှတ်၍ စာ ရာ ကို ခေါ် ဆောင် လေ ၏။ ညဉ့် အ ချိန် အ ဘိ မ လက် မင်း အိပ် မက် တွင် ဘု ရား သ ခင် ကြွ ရောက် လျက် သင် ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သူ မိန်း မ မှာ ကာ မ ပိုင် လင် ရှိ၍ သင် သည် အ သေ ဖြစ် ပြီ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ လျင်၊ အ ဘိ မ လက် မင်း သည် ထို မိန်း မ နှင့် မ သင့် မြတ် သေး သည် ဖြစ် ၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဖြောင့် မတ် သော လူ မျိုး ကို ကွပ် မျက် တော် မူ မည် လော။ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု အ ကျွန်ုပ် အား ထို​ ယောက်ျား ဆို ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ မောင် ဖြစ် သည် ဟု မိန်း မ ကိုယ် တိုင် လည်း ဆို ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ရိုး သား သော စိတ်၊ အ ပြစ် ကင်း သော လက် ဖြင့် ဤ အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ပြု မိ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ထို အိပ် မက် တွင် ပင် ဘု ရား သ ခင် က၊ သင် သည် ရိုး သား သော စိတ် နှင့် ပြု မှန်း ကို ငါ သိ၏။ ငါ့ အား မ ပြစ် မှား စေ ခြင်း ငှာ သင့် ကို ငါ တား မြစ် ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ထို မိန်း မ ကို သင် ထိ ပါး ခွင့် ငါ မ ပေး ခဲ့ ချေ။ ထို ကြောင့် လင် အား သူ့ မ ယား ကို ပြန် အပ် လော့။ သူ သည် ပ ရော ဖက် ဖြစ်၍ သင့် အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု လျှင် သင် သည် အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ပြန် ၍ မ အပ် ခဲ့ မူ သင် မှ စ၍ သင် နှင့် ဆိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် မု ချ သေ ရ ကြ မည် ကို သိ မှတ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ဘိ မ လက် မင်း သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ကျွန် အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ထို အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ပြန် ကြား သ ဖြင့် အ လွန် ကြောက် ကြ ကုန် ၏။ အာ ဗြ ဟံ ကို လည်း အ ဘိ မ လက် မင်း ခေါ်၍ သင် သည် ငါ တို့၌ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ ငါ အား လည်း ကောင်း၊ ငါ့ နိုင် ငံ အား လည်း ကောင်း၊ ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို ရောက် လို စေ ရန် သင့် အ ပေါ် တွင် မည် သို့ ငါ ပြစ် မှား သ နည်း။ မ ပြု အပ် သော အ မှု များ ကို ငါ၌ သင် ပြု ခဲ့ ပြီ တ ကား ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ အ ဘိ မ လက် မင်း က လည်း မည် သည် ကို မြော် မြင် ၍ ထို အ မှု ကို ပြု ခဲ့ သ နည်း ဟု အာ ဗြ ဟံ ကို မေး ပြန် လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ ဤ မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော သ ဘော ကင်း ကြ သည် ဖြစ် ၍ မ ယား အ တွက် ကျွန် တော် ကို သတ် ကြ လိမ့် မည် ထင် သော ကြောင့် ပြု မိ ပါ ပြီ။ ၎င်း ပြင် သူ သည် အ ဘ တူ၊ အ မိ ကွဲ နှ မ မှန် ပါ၏။ ကျွန် တော့် မ ယား လည်း ဖြစ် ပါ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျွန် တော် ကို ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ခွာ၍ လှည့် လည် စေ တော် မူ သော အ ခါ ကျွန် တော် က ငါ၌ သင် ပြု အပ် သော ကျေး ဇူး ကား ရောက် လေ ရာ ရာ တွင် သင့် မောင် ဖြစ် ကြောင်း ပြော ရ မည် ဟူ၍ မ ယား အား မှာ ထား ပါ သည် ဟု လျှောက် ပြန် လေ ၏။ ထို နောက် အ ဘိ မ လက် မင်း သည် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ကျွန်​ ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ ကို ယူ၍ အာ ဗြ ဟံ အား ပေး လျက် မ ယား စာ ရာ ကို လည်း ပြန် အပ် ပြီး လျှင်၊ ငါ့ ပြည် သည် သင့် ရှေ့ တွင် ရှိ၏။ အ လို ရှိ ရာ အ ရပ် မှာ နေ လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ သည့် ပြင်၊ စာ ရာ အား လည်း ပါ ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ တွင် မျက် နှာ ဖုံး အ ဖြစ် သင့် မောင် အား သင့် အ ဖို့ ငွေ တစ် ထောင် ကို ငါ ပေး ပြီ။ ထို သို့ လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ သင် ကို အ သ ရေ ရှိ စေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် အ ဘိ မ လက် မင်း မှ စ၍ မိ ဖု ရား၊ မောင်း မ မိဿံ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် သား များ ရ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မှာ အာ ဗြ ဟံ့ မ ယား စာ ရာ့ အ တွက် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် အ ဘိ မ လက် မင်း၏ မိ ဖု ရား၊ မောင်း မ မိဿံ အ ပေါင်း တို့ အား သား မ ရ စေ ခြင်း ငှာ စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သော ကြောင့် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ကို ကြည့် ရှု ပြု စု တော် မူ သ ဖြင့်၊ စာ ရာ သည် သ န္ဓေ ရ ရှိ ၍ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော အ ခါ သ မ ယ၌ အာ ဗြ ဟံ အ သက် ကြီး ရင့် မှ သူ ဖြင့် သား​ ယောက်ျား ကို ရ လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် စာ ရာ ဖွား ၍ ရ သော သား ကို ဣ ဇာက် အ မည် ဖြင့် မှည့် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သား ဣ ဇာက် ရှစ် ရက် အ ရွယ် ရောက် လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး လေ ၏။ သား ဣ ဇာက် ကို ရ သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် တစ် ရာ ရှိ သ တည်း။ စာ ရာ က လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ အား ရယ် ရွှင် ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ပြီ။ ကြား ရ သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ငါ နှင့် အ တူ ရယ် ရွှင် ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ စာ ရာ သည် သား ကို နို့ ချို တိုက် ကျွေး ရ လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မည် သူ ပြော နှင့် ရ သ နည်း။ သူ အ သက် ကြီး ရင့် မှ ငါ သည် သား​ ယောက်ျား ကို ရ ပြီ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဆို လေ ၏။ ထို ကျွန် မိန်း မ နှင့် သူ့ သား ကို နှင် ထုတ် ပါ လော့။ ထို ကျွန် မိန်း မ၏ သား သည် ကျွန် မ၏ သား ဣ ဇာက် နှင့် အ တူ အ မွေ ခံ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား ဆို လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ထို သား အ တွက် အ မှု ခက် လှ သည် ဟု ထင် မြင် သော်၊ ဘု ရား သ ခင် က ထို သူ ငယ် နှင့် သင့် ကျွန် မိန်း မ အ တွက် ခက် သည် ဟု မ ထင် မြင် ဘဲ၊ စာ ရာ ပြော ဆို သ မျှ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ ဣ ဇာက် မှ သာ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ဟု သ မုတ် လိမ့် မည်။ ထို ကျွန် မ၏ သား မူ ကား သင့် အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ အား ဖြင့် လည်း လူ တစ် မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး မှ မုန့် နှင့် ရေ ဘူး ကို ယူ၍ ဟာ ဂ ရ ပ ခုံး ထက် တင် လျက် သူ ငယ် ကို အပ် ပြီး လျှင်၊ လွှတ် လိုက် သည့် အ တိုင်း ဟာ ဂ ရ ထွက် သွား၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ တော ၌ လှည့် လည် လျက် နေ ရ ရှာ ၏။ ဘူး ၌ ရေ ကုန် သော အ ခါ သူ ငယ် ကို သစ် ပင် အောက် တွင် ချ ထား ခဲ့ ၍၊ ငါ သည် သူ ငယ် သေ သည် ကို မ မြင် လို ဟု ဆို လျက် လေး တစ် ပစ် ခန့် ကွာ သွား ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို ရှေ့ ရှု ထိုင် နေ လေ၏။ ထို သို့ ထိုင် နေ လျက် ဟာ ဂ ရ ဟစ် အော် ငို ကြွေး စဥ်၊ သူ ငယ်၏ အ သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ၍ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် က၊ ဟာ ဂ ရ မည် သို့ နည်း။ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ သူ ငယ် ရှိ ရာ မှ သူ့ အ သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။ ထ လော့။ သူ ငယ် ကို ထူ ၍ လက် နှင့် မ လော့။ သူ့ အား ဖြင့် လူ မျိုး ကြီး ငါ ဖြစ် စေ မည် ဟု ကောင်း ကင် မှ ခေါ်၍ ဟာ ဂ ရ အား မြွက် ဆို၏။ မျက် စိ ကို ဘု ရား သ ခင် ပွင့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဟာ ဂ ရ သည် ရေ တွင်း ကို မြင် ရ သည့် အ လျောက် သွား ၍ ဘူး တွင် ရေ ဖြည့် ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို တိုက် လေ ၏။ ထို သူ ငယ် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ ကြီး ပွား ၍ တော၌ နေ လျက် အ ရွယ် ရောက် သော် လေး သ မား ဖြစ် လေ ၏။ ပါ ရန် တော၌ နေ ရာ သူ့ အ မိ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ သူ နှင့် ထိမ်း မြား လေ ၏။ ထို ရော အ ခါ အ ဘိ မ လက် မင်း နှင့် ဗိုလ် ချုပ် ဖိ ကော လ တို့ က သင် ပြု လေ သ မျှ ၌ သင် နှင့် အ တူ ဘု ရား သခင် ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ သင် သည် ငါ မှ စ သော ငါ့ သား မြေး တို့ ကို မ လှည့် စား ဘဲ သင့် ကို ငါ ကျေး ဇူး ပြု သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တည်း ခို ရာ ပြည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု မည့် အ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည်၍ ဤ တွင် သစ္စာ ထား လော့ ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် ဆို ရာ၊ သ စ္စာ ထား ပါ မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ အ ဘိ မ လက် မင်း၏ ကျွန် တို့ လု ယူ ကြ သော ရေ တွင်း နှင့် စပ်၍ အာ ဗြ ဟံ သည် အ ဘိ မ လက် မင်း အား အ ပြစ် ဖော် ပြ သော်၊ အ ဘိ မ လက် မင်း က ဤ အ မှု မည် သူ ပြု သည် ကို ငါ မ သိ။ ယ နေ့ တိုင် အောင် သင် လည်း မ လျှောက်၊ ငါ လည်း မ ကြား ရ ဟု မိန့် ဆို ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ကို ယူ ပြီး လျှင် အ ဘိ မ လက် မင်း အား ဆက်၍ ထို နှစ် ဦး တို့ ပ ဋိ ညာ ဥ် ဖွဲ့ ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် သိုး စု အ နက် သိုး မ ငယ် ခု နစ် ကောင် ကို အ သီး အ ခြား ထား ပြီး လျှင်၊ အ ဘိ မ လက် မင်း က အ သီး အ ခြား ထား သော ထို သိုး မ ငယ် ခု နစ် ကောင် ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး သော်၊ ဤ ရေ တွင်း ကို ကျွန် တော် တူး ရ သော သက် သေ အ လို့ ငှါ ထို သိုး မ ငယ် ခု နစ် ကောင် ကို ကျွန် တော့် လက် မှ ခံ ယူ ပါ ဟု အာ ဗြ ဟံ လျှောက် ပြန်၏။ ၎င်း အ ရပ်၌ ထို နှစ် ဦး တို့ သ စ္စာ ထား ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ ထို သို့ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် တွင် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ပြီး မှ အ ဘိ မ လက် မင်း နှင့် ဗိုလ် ချုပ် ဖိ ကော လ တို့ ထ၍ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ​ရှေ ဘ အ ရပ်၌ မ ကျည်း ပင် ကို စိုက် ပျိုး ၍ အ စဉ် အ မြဲ တည် ရှိ တော် မူ သော ထာ၀ ရ ဘုရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် မှာ ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ အာ ဗြ ဟံ တည်း နေ သ တည်း။ ထို နောက် ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ဗြ ဟံ ကို စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ အာ ဗြ ဟံ ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု အာ ဗြ ဟံ ထူး လေ သော်၊ သင် သည် ဧ က ပု တ္တ ချစ် သား ဣ ဇာက် ကို မော ရိ ပြည် သို့ ခေါ် သွား ပြီး လျှင်၊ ငါ ပြ လ တ္တံ့ သော တောင် တစ် တောင် ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ မြည်း ကို က တင် ပြီး လျှင် သား ဣ ဇာက် နှင့် လူ ငယ် နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် လျှက် ပူ ဇော် သက္ကာ ရှို့ ရန် ထင်း ကို ခွဲ ပြီး မှ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ထွက် သွား လေ ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် အာ ဗြ ဟံ မျှော် ကြည့်၍ ထို အ ရပ် ကို အ ဝေး မှ မြင် လျှင်၊ လူ ငယ် တို့ အား၊ ဤ အ ရပ် တွင် မြည်း နှင့် နေ ရစ် ကြ လော့။ ငါ သည် သား နှင့် အ တူ ထို အ ရပ် သို့ သွား ၍ ကိုး ကွယ် မှု ကို ပြု ပြီး မှ သင် တို့ ထံ လာ ဦး မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ပူ ဇော် သ က္ကာ ရှို့ ရန် ထင်း ကို ယူ၍ သား ဣ ဇာက် ထမ်း စေ ပြီး လျှင် မီး နှင့် ဓား ကို ကိုယ် တိုင် ကိုင် ဆောင် လျက် နှစ် ယောက် အ တူ သွား ကြ ရာ၊ အာ ဗြ ဟံ အား ဣ ဇာက် က၊ အ ဘ ဟု ခေါ် လျှင် ငါ့ သား၊ ငါ ရှိ သည် ဟု အာ ဗြ ဟံ ထူး လေ သော် ဣ ဇာက် က၊ မီး နှင့် ထင်း ပါ ၏။ ပူ ဇော် ရန် သိုး ငယ် ကား အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ က ငါ့ သား၊ ပူ ဇော် ရန် သိုး ငယ် ကို ဘု ရား သ ခင် စီ မံ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် နှစ် ယောက် အ တူ သွား မြဲ သွား ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် ပ လ္လင် တော် ကို တည် ၍ ထင်း ကို ပုံ ပြီး လျှင် သား ဣဇာက် ကို ချည် နှောင် လျက် ပ လ္လင် တော် ထက် ထင်း ပေါ် တွင် တင် ထား ပြီး သော်၊ သား ကို စီ ရင် ရန် လက် ဆန့်၍ ဓား ကို ကိုင် ယူ လေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က အာ ဗြ ဟံ၊ အာ ဗြ ဟံ ဟု ကောင်း ကင် မှ ခေါ် လျှင် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ သူ ငယ် ကို ထိ ခိုက် စေ ရန် လက် ရောက် မ ပြု နှင့်။ သင့် ဧ က ပု တ္တ သား ကို ပင် ငါ တောင်း ရာ မ ငြင်း သည် ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သူ ဖြစ် ကြောင်း ငါ သိ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် လှည့် ကြည့် သော် နောက် ချုံ တွင် ချို ညိ လျက် ရှိ သော သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို မြင် သ ဖြင့် သွား ၍ ဖမ်း ယူ ပြီး လျှင် သား ကိုယ် စား ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် လေ ၏။ ထို အ ရပ် ကို ယေ ဟော ဝါ ယိ​ရေ ဟု အာ ဗြ ဟံ သ မုတ် သည့် အ တိုင်း ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော် ပေါ် မှာ စီ မံ တော် မူ ပြီ ဟု ယ နေ့ တိုင် အောင် ဆို လေ့ ရှိ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် အာ ဗြ ဟံ ကို ကောင်း ကင် မှ ထပ် မံ ခေါ် လျက်၊ ထာ၀ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် မှာ ဤ အ မှု ကို သင် ပြု၍ ဧ က ပု တ္တ သား ကို ပင် ငါ တောင်း ရာ မ ငြင်း သော ကြောင့်၊ ငါ သည် သင့် အား မု ချ ကောင်း ကြီး ပေး ၍ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို လည်း ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ထူး သ ဖြင့် ပွား များ စေ မည်။ ထို အ မျိုး အ နွယ် သည်၊ ရန် သူ တို့ မြို့ တံ ခါး များ ကို အ ပိုင် ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ စ ကား ကို သင် နား ထောင် သည် ဖြစ်၍ သင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ သည် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ငါ့ ကိုယ် တိုင် ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ထား သည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို စေ တ မန် တော် ဆင့် ဆို ၏။ ထို အ ခါ လူ ငယ် တို့ ရှိ ရာ သို့ အာ ဗြ ဟံ ပြန် လာ၍ သူ တို့ ထ ပြီး လျှင် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။ ထို အ ရပ်၌ အာ ဗြ ဟံ နေ သ တည်း။ ထို နောက် အာ ဗြ ဟံ ကြား သော သ တင်း ဟူ မူ ကား၊ ညီ နာ ခေါ့် မ ယား မိ လ ခါ သည် သား များ ကို ဖွား မြင် လေ ပြီ။ ဗေ သွေ လ ကား၊ ရေ ဗ က္က၏ အ ဘ တည်း။ ရု မာ အ မည် ရှိ သော နာ ခေါ်၏ မ ယား ငယ် လည်း တေ ဘ၊ ဂါ ဟံ၊ သ ဟာ ရှ၊ မာ ခါ တို့ ကို ဖွား မြင် သည် ဟူ ၍ တည်း။ စာ ရာ သည် အ သက် တ ရာ့ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် အ ရွယ် ရောက် သော်၊ ခါ နာန် ပြည်၊ ဟေ ဗြုန်၊ တစ် နည်း ကိ ရ ယ သာ ဘ မြို့၌ သေ၍ စာ ရာ့ ကြောင့် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ငှါ အာ ဗြ ဟံ ၀င် လာ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် မ ယား အ လောင်း မှ ထ၍ ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကျွန်ုပ် သည် သင် တို့ တွင် ဧည့် သည် အာ ဂ န္တု မျှ သာ ဖြစ် ပါ၏။ မ ယား အ လောင်း ကို မျက် ကွယ် အောင် သင်္ဂြိုဟ် ရန် သင် တို့ ပြည် တွင် သင်္ချိုင်း မြေ ကို အ ပိုင် ပေး ကြ ပါ လော့ ဟု တောင်း ဆို လျှင်၊ ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ က အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ ယူ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် ကျွန် တော် တို့ တွင် တန် ခိုး ကြီး သော မင်း ဖြစ် ပါ ၏။ ကျွန် တော် တို့ သင်္ချိုင်း များ အ နက် ရွေး ချယ်၍ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် တော် မူ ပါ။ မ သင်္ဂြိုဟ် စေ ရန် ကျွန် တော် တို့ တွင် မည် သူ မျှ ကိုယ့် သင်္ချိုင်း ကို မ ပေး ဘဲ နေ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု အာ ဗြ ဟံ အား ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ထ ၍ ထို ပြည် သား ဖြစ် သော ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ဦး ညွတ် လျက်၊ ကျွန်ုပ် သည် အ လောင်း ကို မျက် ကွယ် အောင် သင်္ဂြိုဟ် စေ ရန် သင် တို့ သ ဘော တူ ကြ လျှင် ကျွန်ုပ် စ ကား ကို ကြား နာ ကြ ဦး လော့။ သင် တို့ တွင် ကျွန်ုပ် ပိုင် သင်္ချိုင်း ရ ရှိ စေ ခြင်း ငှါ ဇော ဟာ့ သား ဧ ဖ ရုန် သည် ကိုယ့် မြေ ကွက် အ စွန်း ရှိ မ ပ္ပေ လ ဂူ ကို ထိုက် သ မျှ အ ဖိုး ငွေ နှင့် ရောင်း စေ ရန် ထို သူ့ ကို ကျွန်ုပ် အ တွက် တိုက် တွန်း ကြ ပါ လော့ ဟု ကြား ပြော လေ၏။ ထို အ ခါ ဟိ တ္တိ လူ ဧ ဖ ရုန် သည် ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ အ လယ် တွင် ထိုင် နေ သည် ဖြစ်၍ မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ထွက် ၀င် ပိုင် သူ ဟူ သ မျှ သော ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သို့ မ ဖြစ် ပါ စေ နှင့်။ ကျွန် တော့် စ ကား ကို နာ ယူ တော် မူ ပါ။ ထို မြေ ကွက် နှင့် ၎င်း ဂူ ကို ကိုယ် တော် အား ကျွန် တော် ဆက် သ ပါ၏။ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှေ့၌ ပင် ဆက် သ ပါ၏။ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် တော် မူ ပါ ဟု အာ ဗြ ဟံ အား ပြန် လျှောက်​ လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ လည်း ထို ပြည် သား တို့ ရှေ့ ဦး ညွှတ် လျက်၊ ကျွန်ုပ် စ ကား ကို နာ ယူ ခဲ့ ပါ က ထို မြေ ကွက် အ ဖိုး ငွေ ကို ကျွန်ုပ် ပေး ပါ မည်။ လက် ခံ ပါ လော့။ သို့ မှ ထို အ ရပ်၌ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် ပါ မည် ဟု လည်း ကောင်း၊ ပြည် သား တို့ ရှေ့ ဧ ဖ ရုန် အား ပြော ဆို၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဧ ဖ ရုန် စ ကား ကို ကြား နာ သ ဖြင့် ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ဧ ဖ ရုန့် စ ကား အ တိုင်း ကုန် သည် သုံး ငွေ လေး ပိဿာ ကို ချိန်၍ သူ့ အား ပေး လေ ၏။ ထို သို့ လျှင် မံ ရေ မြို့ ရှေ့၊ မ ပ္ပေ လ အ ရပ် ရှိ ဧ ဖ ရုန့် မြေ ကွက် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို မြေ ကွက် ရှိ ဂူ နှင့် သစ် ပင် ဟူ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ထွက်၀င် ပိုင် သူ ဟူ သ မျှ သော ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ထာ၀ ရ အ ပိုင် ရ လေ ၏။ ထို နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် ခါ နာန် ပြည်၊ ဟေ ဗြုန်၊ တ နည်း မံ ရေ မြို့ ရှေ့၊ မ ပ္ပေ လ မြွေ ကွက် ရှိ ဂူ တွင် မ ယား စာ ရာ့ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် လေ ၏။ ထို မြေ ကွက် နှင့် ၎င်း ဂူ ကို သင်္ချိုင်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ဟေ သ အ မျိုး သား တို့ သည် အာ ဗြ ဟံ အား ထာ၀ ရ အ ပိုင် ပေး ကြ ကုန် ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် လှ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း အ ရာ ရာ ၌ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပြီ။ အ ကယ် ၍ မိန်း မ သည် ဤ ပြည် သို့ မ လိုက် မ လာ လို လျှင် ကိုယ် တော် ထွက် လာ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ကိုယ် တော့် သား ကို ခေါ် သွား ရ ပါ မည် လော ဟု ထို ကျွန် မေး လျှောက် သော်၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ ငါ့ သား ကို ထို ပြည် သို့ ခေါ် ၍ မ သွား ရန် သ တိ ပြု လော့။ ငါ့ ကို အိမ် ထောင် သား ချင်း၊ ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ တို့ ပြည် မှ ခေါ် လျက် ဤ ပြည် ကို သင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် မြွက်၍ သစ္စာ ထား တော် မူ သော ကောင်း ကင် ရှင် ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် စေ တ မန် တော် ကို သင့် ရှေ့ လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် ထို ပြည် မှ ငါ့ သား အ ဖို့ မ ယား ကို သင် ခေါ် ဆောင် ရ မည်။ ထို မိန်း မ သည် သင် နှင့် အ တူ မ လိုက် မ လာ လို လျှင် ယ ခု ခံ ရ သော သ စ္စာ ၀န် နှင့် သင် ကင်း စေ။ ငါ့ သား ကို ထို ပြည် သို့ ခေါ် ၍ မ သွား ရ ဟု ဆို ပြီး မှ၊ ထို ကျွန် သည် သ ခင် အာ ဗြ ဟံ၏ ပေါင် အောက် ၌ လက် ကို ထား လျက် ထို အ ကြောင်း နှင့် စပ် လျဥ်း၍ သ စ္စာ ခံ လေ ၏။ ထို ကျွန် လည်း သ ခင့် ကု လား အုပ် များ အ နက် ဆယ် စီး ကို ရွေး ယူ လျက်၊ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း အ မျိုး မျိုး တင် ဆောင် ထ သွား ၍ မေ သော ပေါ တာ မိ ပြည်၊ နာ ခေါ် နေ သော မြို့ သို့ ရောက် လျှင်၊ မိန်း မ တို့ ရေ ခပ် ထွက် တတ် သော ည နေ အ ချိန်၌ မြို့ ပြင် ရေ တွင်း အ နီး ကု လား အုပ် များ ကို ၀ပ် စေ ပြီး သော်၊ အ ကျွန်ုပ် သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ဆောင် ရွက် သော အ မှု ကို ယ နေ့ အ ထ မြောက် စေ ၍ သ ခင် အာ ဗြ ဟံ အား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။ ဤ စမ်း ရေ တွင်း အ နီး အ ကျွန်ုပ် ရပ် နေ၍ ထို မြို့ သား တို့၏ သ မီး ပျို များ သည် ရေ ခပ် လာ ကြ ရာ၊ အ ကြင် သ တို့ သ မီး အား ကျွန်ုပ် သောက် ရန် အိုး ကို ချ ပါ ဟု ဆို သော် သောက် ပါ။ ကု လား အုပ် များ ကို လည်း တိုက် ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို အံ့။ ထို သ တို့ သ မီး သည် ကျွန် တော် ရင်း ဣ ဇာက် အ ဖို့ စီ မံ တော် မူ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ စေ သော။ ထို သို့ အား ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း သိ ရ ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို၏။ ထို သို့ လျှောက် ဆို ၍ မ ဆုံး သေး မီ ပင် အာ ဗြ ဟံ၏ ညီ နာ ခေါ့် မ ယား မိ လ ခါ၏ သား ဖြစ် သူ ဗေ သွေ လ ရ သော သ မီး ရေ ဗ က္က သည် ရေ အိုး ကို ထမ်း လျက် ထွက် လာ ၏။ ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း လှ၍ က ညာ စစ် ဖြစ် သော ထို သ တို့ သ မီး သည် စမ်း ရေ တွင်း သို့ ဆင်း၍ အိုး ကို ရေ ပြည့် စေ ပြီး မှ တက် လာ သော်၊ ထို ကျွန် သည် တွေ့ ဆုံ ရန် ပြေး၍ သင့် အိုး မှ ရေ အ နည်း ငယ် ကို သောက် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း လျှင်၊ သူ ငယ် မ က သောက် ပါ လော့ အ ရှင် ဟု ဆို လျက် ကိုယ့် လက် ပေါ် တွင် အိုး ကို အ မြန် ချ၍ ရေ ပေး လေ ၏။ ရေ ပေး ပြီး လျှင် ကု လား အုပ် များ လည်း၀ စွာ သောက် ရန် ရေ ခပ် ပါ မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ လျင် အ မြန် အိုး ရှိ ရေ ကို ရေ တိုက် စား ခေါင်း ထဲ သို့ လောင်း ပြီး လျင် တစ် ဖန် ခပ် ခြင်း ငှါ ရေ တွင်း သို့ ပြေး ၍ ကု လား အုပ် များ အ ဖို့ ရေ ခပ် လေ၏။ ထို လူ သည် ခ ရီး အ မှု ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား အ ထ မြောက် စေ တော် မူ မည်၊ မ မူ မည် သိ လို၍ ၎င်း သူ ငယ် မ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ လေ ၏။ ကု လား အုပ် များ ရေ သောက် ပြီး သည့် နောက် ထို လူ သည် အ ချိန် ငါး မူး စီး ရွှေ ကွင်း၊ ရွှေ ချိန် တစ် ဆယ် စီး လက် ကောက် တစ် ရံ ကို ထုတ်၍၊ မည် သူ့ သ မီး ဖြစ် သည် ကို ကျွန်ုပ် အား ပြော ပါ။ သင့် အ ဘ အိမ် တွင် တည်း ခို ရန် နေ ရာ ရှိ ပါ သ လော ဟု မေး လျှင်၊ ကျွန် မ သည် နာ ခေါ့် မ ယား မိ လ ခါ ဖွား မြင် သော ဗေ သွေ လ ၏ သ မီး ဖြစ် ပါ သည်။ ကျွန် မ တို့ ၌ ကောက် ရိုး မှ စ သော အ စာ များ နှင့် တည်း ခို ရန် နေ ရာ လည်း ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ ထို လူ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး လျက်၊ မေ တ္တာ၊ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ တော် ကို ကျွန် တော့် သ ခင့် အ ပေါ်၌ ပြတ် စဲ စေ တော် မ မူ သော၊ သ ခင် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ ကျွန် တော့် သ ခင်၏ ဆွေ သား မျိုး ချင်း တို့ အိမ် သို့ ဖြောင့် သော လမ်း ဖြင့် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ကို ပင် ပို့ ဆောင် တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ဆို ၏။ သ တို့ သ မီး လည်း ပြေး ၍ အ မိ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကြား ပြော လေ၏။ ရေ ဗ က္က၌ လာ ဗန် အ မည် ရှိ သော မောင် တစ် ယောက် ရှိ၏။ လာ ဗန် သည် မြို့ ပြင် စမ်း ရေ တွင်း အ နီး၊ ထို လူ ရှိ ရာ သို့ ပြေး၏။ သူ သည် ရွှေ ကွင်း ကို လည်း ကောင်း၊ နှ မ လက်၌ လက် ကောက် ကို လည်း ကောင်း မြင် လျက် ကျွန် မ အား ထို လူ ဤ သို့ ပြော သည် ဟု နှမ ရေ ဗ က္က ပြော သော စ ကား ကို ကြား ရ သ ဖြင့် စမ်း ရေ တွင်း ရှိ ရာ ကု လား အုပ် များ အ နီး ရပ် နေ သော ထို လူ့ ထံ ထို သို့ ရောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် ကို ခံ ရ သူ၊ ပြင်၌ အ ဘယ် ကြောင့် ရပ် နေ သ နည်း။ ၀င် ပါ လော့။ အိမ် ကို လည်း ကောင်း၊ ကု လား အုပ် များ ထား ရန် နေ ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ ရှင်း လင်း ထား ပါ ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ ထို လူ ကို အိမ် ထဲ သို့၀င် စေ၍ ကု လား အုပ် က ကြိုး များ ကို ဖြုတ် ချ ပြီး မှ ကောက် ရိုး မှ စ သော အ စာ များ ကို ပေး သည့် ပြင် ၎င်း သူ နှင့် တ ကွ လိုက် လာ သူ တို့ ပါ ခြေ ဆေး ရန် ရေ ကို လည်း ပေး လေ ၏။ သူ့ ရှေ့ မှာ ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် များ တည် သော အ ခါ ကျွန် တော် သည် ကိုယ့် ကိ စ္စ အ ကြောင်း ကို မ လျှောက် ရ မီ မ စား လို ပါ ဟု ဆို လျှင် ပြော ပါ ဟု ပြန် ဆို ၏။ ထို သူ က လည်း ကျွန် တော် ကား၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ကျွန် ဖြစ် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော့် သ ခင် အား အ ထူး ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍ သူ သည် ကြီး မြတ် ခြင်း သို့ ရောက် ရ ပြီ။ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ကု လား အုပ်၊ မြည်း များ ကို လည်း ပေး တော် မူ ပြီ။ ကျွန် တော့် သ ခင်၏ မ ယား စာ ရာ သည် အ သက် ကြီး ရင့် မှ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ၍ ထို သား အား ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို သ ခင် အပ် ပေး လေ ပြီ။ ကျွန် တော့် သ ခင် က လည်း သင် သည် ငါ တည်း နေ သော ပြည်၌ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တို့ အ နက် ငါ့ သား အ ဖို့ မ ယား ကို မ ရွေး မ ယူ ဘဲ၊ ငါ့ ဆွေ ရင်း မျိုး ရင်း ချာ၊ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ ထံ သွား၍ ငါ့ သား အ ဖို့ မ ယား ကို ခေါ် ဆောင် မည့် အ ကြောင်း နှင့် ကျွန် တော် ကို သ စ္စာ ခံ စေ ၏။ ကျွန် တော် က လည်း မိန်း မ သည် မ လိုက် မ လာ လို ဘဲ ရှိ ကောင်း ရှိ လိမ့် မည် ဟု သ ခင် အား ပြန် လျှောက် သော်၊ သ ခင် က ထာ၀ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ငါ သွား လာ၏။ ကိုယ် တော် သည် စေ တ မန် တော် ကို သင် နှင့် အ တူ လွှတ်၍ သင် သွား သော ခ ရီး အ မှု ကို အ ထ မြောက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ငါ့ ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ၊ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ အ နက် ငါ့ သား အ ဖို့ မ ယား ကို ဆောင် ယူ ရ မည်။ ထို သို့ လျှင်၊ ငါ့ ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ တို့ ထံ ရောက် လျက် နှင့် မိန်း မ ကို ထိမ်း မြား ရန် မ ပေး ကြ လျှင် သင် သည် ခံ ရ သော သ စ္စာ၀န် နှင့် ကင်း စေ ဟု ပြန် ပြော ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ကျွန် တော် သည် ယ နေ့ စမ်း ရေ တွင်း သို့ ရောက် ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား၊ သွား ရ သော ခ ရီး ကိ စ္စ ကို အ ထ မြောက် စေ တော် မူ ပါ လျှင်၊ စမ်း ရေ တွင်း အ နီး အ ကျွန်ုပ် ရပ် နေ၍ ရေ ခပ် လာ သော အ ကြင် သ မီး က ညာ အား သင့် အိုး မှ ရေ အ နည်း ငယ် သောက် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း လျှင်၊ သောက် ပါ။ ကု လား အုပ် များ အ ဖို့ လည်း ကျွန် မ ရေ ခပ် ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို အံ့။ ထို သ မီး က ညာ သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင်၏ သား အ ဖို့ စီ မံ တော် မူ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ထို သို့ စိတ်၌ အောက် မေ့၍ မ ဆုံး သေး မီ ပင် ရေ ဗ က္က သည် ရေ အိုး ကို ထမ်း လျက် ထွက် လာ သ ဖြင့် စမ်း ရေ တွင်း သို့ ဆင်း ၍ ရေ ခပ် ရာ ရေ သောက် ပါ ရ စေ ဟု ကျွန် တော် တောင်း လျှင်၊ ပ ခုံး ပေါ် မှ အိုး ကို အ မြန် ချ လျက် သောက် ပါ လော့။ ကု လား အုပ် များ ကို လည်း ရေ တိုက် ပါ မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် သောက် ပြီး မှ ကု လား အုပ် များ ကို ရေ တိုက် လေ ၏။ ကျွန် တော် က လည်း မည် သူ့ သ မီး နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ကျွန် မ သည် မိ လ ခါ ဖွား ၍ နာ ခေါ် ရ သော သား​ ဗေ သွေ လ ၏ သ မီး ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သော် ကျွန် တော် သည် နှာ ကွင်း ကို လည်း ကောင်း၊ လက် ကောက် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆင် ယင် ပြီး လျှင်၊ ကျွန် တော့် သ ခင့် တူ၏ သ မီး ကို သ ခင့် သား အ ဖို့ ဆောင် ယူ စေ ခြင်း ငှါ ဖြောင့် သော လမ်း ဖြင့် ပို့ ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော သ ခင် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး ၍ သြ ဘာ ပြု လေ ၏။ ယ ခု တွင် ကျွန် တော့် သ ခင် အား သ စ္စာ နှင့် ကျေး ဇူး ပြု မည်၊ မ ပြု မည် ကို ပြော ကြ ပါ။ မ ပြု လို မူ၊ ကျွန် တော် သည် လက်ျာ ဖြစ် စေ၊ လက်၀ဲ ဖြစ် စေ လွှဲ သွား ပါ မည် ဟု ပြော ဆို ၏။ လာ ဗန် နှင့် ဗေ သွေ လ တို့ က လည်း ဤ အ မှု ကား၊ ထာ၀ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ဖြစ် ပွား သော အ မှု တည်း။ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ပြန် ၍ မ ပြော ၀ံ့ ပါ။ ရေ ဗ က္က သည် ရှေ့ တွင် ရှိ ပါ ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင့် သ ခင့် သား ၏ မ ယား ဖြစ် စေ ရန် ဆောင် သွား ပါ လော့ ဟု ဆို ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် အာ ဗြ ဟံ၏ ကျွန် သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို ပျပ်၀ပ် ရှိ ခိုး ပြီး မှ၊ ရွှေ ထည် ငွေ ထည် များ နှင့် အ၀တ် တန် ဆာ များ ကို ထုတ် ၍ ရေ ဗ က္က အား ပေး ၏။ အ မိ နှင့် မောင် တို့ အား လည်း အ ဖိုး တန် လက် ဆောင် များ ကို ပေး ၏။ သူ နှင့် တ ကွ လိုက် လာ သူ တို့ ပါ စား သောက် ပြီး မှ ညဥ့် အိပ်၍ နံ နက် အ ချိန် ထ ကြ သော အ ခါ ထို ကျွန် က၊ သခင့် ထံ ပြန် ပါ ရ စေ ဟု လျှောက် လျှင်၊ အ မိ နှင့် မောင် တို့ က သူ ငယ် မ သည် အ နည်း ဆုံး အား ဖြင့် ဆယ် ရက် ခန့် ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် နေ ပါ စေ ဦး။ ထို နောက် သူ လိုက် သွား ပါ လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ထို သူ က ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော့် ခ ရီး မှု ကို အ ထ မြောက် စေ တော် မူ ပြီး ဖြစ် ၍၊ ကျွန် တော် ကို မ တား မြစ် ဘဲ သ ခင့် ထံ ပြန် သွား ခွင့် ပြု ကြ ပါ လော့ ဟု လျှောက် လေ ၏။ သူ တို့ က သူ ငယ် မ ကို ခေါ်၍ သူ့ ကိုယ် တိုင် ကို မေး ပါ ဦး မည် ဟု ဆို ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရေ ဗ က္က ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ဤ လူ နှင့် အ တူ လိုက် တော့ မည် လော ဟု မေး ကြ သော အ ခါ ကျွန် မ လိုက် ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ်၍ နှ မ ရေ ဗ က္က နှင့် အ ထိန်း ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ကျွန် နှင့် ငယ် သား တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လွှတ် လိုက် ရာ ငါ တို့ နှ မ၊ သင် သည် လူ အ ထောင် အ သောင်း တို့ အ မိ ဖြစ် ပါ စေ သော။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ မြို့ တံ ခါး များ ကို အ ပိုင် ရ ပါ စေ သော ဟု ရေ ဗ က္က အား ပြော ဆို၍ ကောင်း ကြီး ပေး ကြ ပြီး မှ၊ ရေ ဗ က္က နှင့် အ​ခြွေ အ ရံ တို့ ထ၍ ကု လား အုပ် ကို စီး လျက် ထို လူ နှင့် အ တူ လိုက် ကြ၏။ ထို ကျွန် လည်း၊ ရေ ဗက္က ကို ဆောင် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ ဇာက် သည်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၌ တည်း နေ ၍၊ ဗေ ရ လ ဟဲ ရော အ ရပ် မှ လာ ရာ၊ ည နေ အ ချိန် ကွင်း ပြင် တွင် ဆင် ခြင် စဥ်း စား ရန် ထွက် သွား၍ မျှော် ကြည့် လျှင် ကု လား အုပ် များ လာ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ရေ ဗ က္က လည်း မျှော် ကြည့်၍ ဣ ဇာက် ကို မြင် သော အ ခါ ကု လား အုပ် အ ပေါ် မှ ဆင်း ပြီး လျှင်၊ ကျွန် မ တို့ ကို ကြို ဆို ရန် ကွင်း ပြင်၌ လျှောက် လာ သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု ကျွန် အား မေး လေ သော်၊ ထို ကျွန် က၊ ကျွန် တော့် သ ခင် တည်း ဟု ပြော ဆို ရာ ရေ ဗ က္က သည် ပု၀ါ နှင့် ဦး ခေါင်း ကို လွှမ်း ခြုံ လေ ၏။ ကျွန် သည် ပြု ခဲ့ ရ သ မျှ သော အ ကြောင်း ကို ဣ ဇာက် အား ပြန် လျှောက် ပြီး မှ၊ ဣ ဇာက် သည် အ မိ စာ ရာ၏ တဲ သို့ ရေ ဗက္က ကို၀င် စေ၍ သ မီး ခင် ပွန်း ဖြစ် ကြ၏။ မ ယား ကို ချစ် မြတ် နိုး သ ဖြင့် အ မိ ကို လွမ်း ဆွတ် ခြင်း မှ ပြေ ငြိမ်း လေ ၏။ တစ် ဖန် အာ ဗြ ဟံ သည်၊ ကေ တု ရ အ မည် ရှိ သော နှောင်း မ ယား ကို ယူ ၍၊ ဇိ မ ရံ၊ ယုတ် ရှန်၊ မေ ဒန်၊ မိ ဒျန်၊ ဣ ရှ ဗက်၊ ရှု အာ တို့ ကို ထို မိန်း မ ဖွား မြင် လေ ၏။ ယုတ် ရှန့် သား များ ကား၊ ရှေ ဘ နှင့် ဒေ ဒန် တည်း။ ဒေ ဒန့် သား များ ကား၊ အာ ရှု ရိမ်၊ လေ တု ရှိမ်၊ လုမ် မိမ် တို့ တည်း။ မိ ဒျန့် သား များ ကား၊ ဧ ဖာ၊ ဧ ဖေ ရ၊ ဟာ နုတ်၊ အ ဘိ ဒ၊ ဧ လ ဒါ တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကား ကေ တု ရ သား မြေး တို့ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို သား ဣ ဇာက် အား အပ် ပေး လျက်၊ မ ယား ငယ် တို့ ဖြင့် ရ သော သား တို့ အား အ သက် ရှင် သေး သော အ ခါ အ မွေ ပြတ် ဆု များ ကို ၀ေ ပေး ၍ သား ဣ ဇာက် ထံ မှ အ ရှေ့ ပြည် သို့ လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ထို နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် အ ရွယ် နှစ် ပေါင်း တ ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ လျင်၊ အို မင်း ကြီး ရင့်၍ သေ လွန် သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သွား ရ သော် မံ ရေ မြို့ ရှေ့၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဇော့ ဟာ့ သား၊ အာ ဗြ ဟံ သေ လွန် ပြီး နောက် သား ဣ ဇာက် အား ဘု ရား သ ခင် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ လျက် ဣ ဇာက် သည် ဗေ ရ လ ဟဲ ရော ရေ တွင်း အ နီး နေ သ တည်း။ စာ ရာ ၏ ကျွန် မိန်း မ၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ဟာ ဂ ရ ဖွား၍ အာ ဗြ ဟံ ရ သော သား၊ ဣ ရှ မေ လ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက်၊ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ဣ ရှ မေ လ သား တို့ အ မည် များ ကား၊ သား ဦး န ဗာ ယုတ်၊ ကေ ဒါ၊ အာ ဒ ဗေ လ၊ မိ ဗ သံ၊ ထို သို့ အ မည် ရှိ သော ဣ ရှ မေ လ သား တို့ သည် အ မျိုး အ လိုက်၊ ကိုယ့် ရွာ၊ ကိုယ့် တပ် ချ ရာ များ တွင် နေ ထိုင် သော အ ကြီး အ ကဲ ဆယ့် နှစ် ပါး ဖြစ် ကြ ၏။ ဣ ရှ မေ လ သည် အ သက် အ ရွယ် နှစ် ပေါင်း တ ရာ့ သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ် ရှိ လျင် သေ လွန် သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သွား ရ သော်၊ သား တို့ သည် အာ ရှု ရိ ပြည် လမ်း၊ ဟ၀ိ လ မြို့ မှ အိ ဂျစ် ပြည် အ ရှေ့၊ ရှု ရ မြို့ တိုင် အောင် နေ ကြ၏။ ထို သို့ လျှင် ဣ ရှ မေ လ သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ အ ရှေ့ ဘက် တွင် နေ ရာ ကျ သ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ့ သား ဣ ဇာက်၏ အ တ္တု ပ္ပ တ္တိ ဟူ မူ ကား၊ အာ ဗြ ဟံ သည် သား ဣ ဇာက် ကို ရ လေ ၏။ ဣ ဇာက် သည် အ သက် လေး ဆယ် ရှိ သော အ ခါ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သား၊ အာ ရံ လူ မျိုး ဗေ သွေ လ၏ သ မီး၊ ၎င်း လူ မျိုး လာ ဗန့် နှမ ရေ ဗ က္က နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ၏။ ဣ ဇာက် သည် မ ယား မြုံ သော ကြောင့် ထာ၀ ရ ဘု ရား ထံ သား ဆု ပန် သည့် အ တိုင်း ထာ၀ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ၍ မ ယား ရေ ဗ က္က သ န္ဓေ ရ ရှိ လေ ၏။ ဝမ်း တွင်း အောင်း သော သူ ငယ် တို့ သည် အ ချင်း ချင်း တိုး ​၀ှေ့ ကြ သ ဖြင့် အ မိ က၊ ထို သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ နေ နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ဆို လျက် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို လျှောက် မေး ရန် သွား သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင့် ၀မ်း တွင်း၌ လူ နှစ် မျိုး ရှိ၍ ၀မ်း တွင်း က ပင် ခြား နား သော လူ နှစ် စု ကို ဖွား ရ လိမ့် မည်။ လူ တစ် မျိုး သည် တစ် မျိုး ထက် အား ကြီး လိမ့် မည်။ အ ကြီး သည် အ ငယ့် ထံ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဖွား ချိန် စေ့ သော အ ခါ ဝမ်း တွင် သား အ မွှာ ရှိ သ ဖြင့်၊ အ ဦး ဖွား သော သား သည် အ ဆင်း နီ၍ သား မွေး အ၀တ် ကဲ့ သို့ တစ် ကိုယ် လုံး အ မွေး ပါ သော ကြောင့် သူ့ ကို ဧ သော အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ ၏။ ထို နောက် ညီ သည် ဧ သော၏ ဖ နှောင့် ကို ကိုင် လျက် ဖွား လာ၍ သူ့ ကို ယာ ကုပ် အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ၏။ ထို သား တို့ ကို ဖွား မြင် သော အ ခါ ဣ ဇာက် သည် အ သက် ခြောက် ဆယ် ရှိ သ တည်း။ သူ ငယ် တို့ ကြီး ပွား၍ ဧ သော ကား တော ပျော် မု ဆိုး ကောင်း ဖြစ်၏။ ယာ ကုပ် ကား တဲ နေ လူ ရိုး ဖြစ် လေ ၏။ ဣ ဇာက် သည် ဧ သော၏ အ မဲ ကို စား လေ့ ရှိ သော ကြောင့် သူ့ ကို ချစ်၏။ ရေ ဗ က္က မူ ကား ယာ ကုပ် ကို ချစ် ၏။ တစ် နေ့ သ ၌ ယာ ကုပ် ဟင်း ချက် နေ စဉ် ဧ သော သည် တော မှ လာ၍ မော ပန်း သ ဖြင့်၊ ယာ ကုပ် အား ထို နီ သော ဟင်း ကို စား ပါ ရ စေ။ ငါ မော ပန်း လာ သည် ဟု ဆို လေ၏။ ဤ သည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ သူ့ အ မည် ကို ဧ ဒုံ ဟု တွင် သ တည်း။ ယာ ကုပ် က လည်း ယ ခု ပင် သင့် သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို ကျွန်ုပ် အား ရောင်း ချ ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ဧ သော က၊ ငါ သေ လု ပြီ။ ထို အ ရိုက် အ ရာ အား ဖြင့် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ ပါ အံ့ နည်း ဟု ဆို ရာ ယာ ကုပ် က လည်း၊ ယ ခု ပင် ကျွန်ုပ် အား သ စ္စာ ထား ပါ လော့ ဟု ဆို သော် သ စ္စာ ထား လျက် သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို ယာ ကုပ် အား ရောင်း ချ လေ ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် မုန့် နှင့် ပဲ ဟင်း ကို ဧ သော အား ကျွေး ၍ သူ စား သောက် ပြီး မှ ထ သွား လေ၏။ ထို သို့ လျှင် ဧ သော သည် သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ့ လက် ထက် ထို ပြည် တွင် သင့် ဘူး သော အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် မှ တစ် ပါး၊ နောက် တစ် ဖန် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ပြန်၍ ဣ ဇာက် သည် ဖိ လိ တ္တိ မင်း အ ဘိ မ လက် စံ နေ သော ဂေ ရာ မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အား ထင် ရှား ၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မ သွား နှင့်။ ငါ ပြ လ တ္တံ့ သော ပြည် ၌ နေ လော့။ ဤ ပြည် ၌ ပင် တည်း ခို နေ လော့။ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ၍ ကောင်း ကြီး ပေး မည်။ သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ဤ ပြည် ထောင် ရှိ သ မျှ ကို ငါ ပေး ၍ သင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ အား ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ အ တိုင်း ငါ ပြု မည်။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး ရေ ကဲ့ သို့ ပွား များ စေ မည်။ ထို အ မျိုး အ နွယ် အား ဤ ပြည် ထောင် ရှိ သ မျှ ကို ငါ ပေး မည်။ ၎င်း အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် လည်း မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ သည် မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ ငါ့ မှာ ထား ချက်၊ မိန့် ဆို ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဥ ပ​ ဒေ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ခဲ့ သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဂေ ရာ မြို့၌ ဣ ဇာက် နေ စဉ် တွင်၊ သူ့ မ ယား အ ကြောင်း ၎င်း မြို့ သား တို့ မေး ကြ သည့် ကာ လ၊ ရေ ဗ က္က ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း လှ သည် နှင့် သူ့ အ တွက် ငါ့ ကို ဤ မြို့ သား တို့ သတ် မည် စိုး၍ မ ယား ဖြစ် ကြောင်း မ ဆို ဝံ့။ ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု ပြော ဆို ၏။ ထို မြို့၌ ကာ လ အ တန် ကြာ နေ ပြီး မှ၊ ဖိ လိ တ္တိ မင်း အ ဘိ မ လက် သည် လေ သာ ပြူ တင်း မှ ရှု ကြည့် ရာ၊ ဣဇာက် နှင့် မ ယား ရေ ဗ က္က တို့ ရယ် ရွှင် နေ ကြ သည် ကို မြင် လျှင် ဣ ဇာက် ကို ခေါ် ၍၊ ထို မိန်း မ ကား သင့် မ ယား အ မှန် ဖြစ် လျက် နှ မ ဖြစ် ကြောင်း အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ရ သ နည်း ဟု မေး သော် ဣ ဇာက် က၊ သူ့ အ တွက် နှင့် ကျွန် တော် သေ ရ မည် စိုး ရိမ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို၏။ အ ဘိ မ လက် မင်း က လည်း ငါ တို့၌ သင် ပြု သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ သင့် မ ယား နှင့် တစ် စုံ တစ် ယောက် သော သူ သင့် မြတ် မိ ခဲ့ လျှင် သင် သည် ငါ တို့ အား အ ပြစ် ရောက် စေ လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ၊ ထို လင် မ ယား ကို ထိ ပါး သော သူ သည် မု ချ ကွပ် မျက် ခံ ရ မည် ဟု လူ အ ပေါင်း တို့ အား အ မိန့် ထုတ် လေ ၏။ ထို ပြည် ၌ ဣ ဇာက် သည် မျိုး စေ့ ကို ကြဲ ၍ တစ် နှစ် ချင်း တွင် အ ဆ တစ် ရာ ရ လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ ကြီး ပွါး ၍ အ စဉ် အ တိုင်း တိုး တက် လျက် အ ထူး ကြီး မြတ် ခြင်း သို့ ရောက် လေ ၏။ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ကျွန် များ နှင့် ပြည့် စုံ ကြွယ် ဝ သော ကြောင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ တို့ သည် သူ့ ကို ငြူ စူ ၍၊ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ့ လက် ထက်၊ ၎င်း ကျွန် တို့ တူး ဖော် ခဲ့ သော ရေ တွင်း ရှိ သ မျှ ကို မြေ နှင့် ဖို့ ပိတ် ကြ ၏။ အ ဘိ မ လက် မင်း က လည်း သင် သည် ငါ တို့ ထက် တန် ခိုး ကြီး သည် ဖြစ်၍ ငါ တို့ ထံ မှ ထွက် သွား လော့ ဟု ဣ ဇာက် အား အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ ဇာက် သည် ထို မြို့ မှ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ဂေ ရာ ချိုင့်၌ တဲ စိုက် ၍ နေ စဉ်၊ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ့ လက် ထက် တူး ဖော်၍ အ ဘ သေ လွန် ပြီး နောက် ဖိ လိ တ္တိ လူ တို့ ဖို့ ပိတ် ထား သော ရေ တွင်း များ ကို တူး ဖော် ပြန် လျက် အ ဘ သ မုတ် ခဲ့​ သော အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို ချိုင့်၌ ဣ ဇာက် ကျွန် တို့ တူး၍ စမ်း ရေ ပေါက် ကို တွေ့ ကြ သော်၊ ဂေ ရာ မြို့ နေ နွား ကျောင်း တို့ က၊ ဤ ရေ သည် ငါ တို့ ရေ ဖြစ် သည် ဟု ဣ ဇာက် နွား ကျောင်း တို့ နှင့် ခိုက် ရန် ပြု လျက် ပြော ဆို ကြ၏။ ထို သို့ ခိုက် ရန် ပြု ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ၎င်း ရေ တွင်း ကို ဧ သက် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ တစ် ဖန် အ ခြား ရေ တွင်း ကို တူး ဖော် ကြ သော် ထို ရေ တွင်း နှင့် စပ် ၍ လည်း ခိုက် ရန် ပြု ကြ သ ဖြင့် သိ တ န အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို အ ရပ် မှ နေ ရာ ပြောင်း လျက် အ ခြား ရေ တွင်း ကို တူး ဖော် သော် ထို ရေ တွင်း နှင့် စပ်၍ ခိုက် ရန် မ ပြု သည် နှင့်၊ ငါ တို့ နေ ရာ ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား ကျယ် ၀န်း စေ တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဤ ပြည်၌ ပွား များ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် ထို ရေ တွင်း ကို ရ ဟော ဘုတ် အ မည် ဖြင့် မှည့် သ တည်း။ တစ် ဖန် ထို အ ရပ် မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ ထွက် သွား ပြီး မှ၊ ထို ညဉ့် တွင် ပင် ထာ၀ ရ ဘု ရား ထင် ရှား တော် မူ၍ ငါ သည် သင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား ပေ တည်း။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ နှင့်။ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ ၍ ကောင်း ကြီး ပေး မည်။ ငါ့ ကျွန် ရင်း အာ ဗြ ဟံ့ အ တွက် သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ပွား များ စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဣ ဇာက် သည် ထို အ ရပ် ၌ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု လျက် တဲ ကို စိုက် လေ၏။ ကျွန် တို့ သည် ရေ တွင်း ကို တူး ဖော် ကြ ၏။ ထို အ ခါ အ ဘိ မ လက် မင်း သည် အ ဆွေ တော် အ ဟု ဇာတ် နှင့် ဗိုလ် ချုပ် ဖိ ကော လ တို့ ပါ ဂေ ရာ မြို့ မှ ဣ ဇာက် ရှိ ရာ သို့ ကြွ ရောက် သော်၊ ဣ ဇာက် က၊ ကျွန် တော် ကို မုန်း ထား ၍ နှင် ထုတ် ပြီး ဖြစ် လျက်၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကြွ ရောက် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် လျှင်၊ ဣ ဇာက် သည် သူ တို့ အ ဖို့ စား သောက် ပွဲ ကို ခင်း ကျင်း ၍ စား သောက် ကြ ကုန် ၏။ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ အ ချင်း ချင်း သ စ္စာ ထား ကြ ပြီး မှ ဣ ဇက် လွှတ် သည့် အ လျောက် သူ တို့ သည် ချမ်း သာ စွာ ပြန် ကြွ ကြ ၏။ ထို နေ့ တွင် ပင် ဣ ဇာက် ကျွန် တို့ သည် လာ၍ တူး သော တွင်း ၌ ရေ တွေ့ ကြောင်း ကြား ပြော ကြ လျှင် ထို ရေ တွင်း ကို ရှေ ဘ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း မြို့ ကို ဗေ ရ ရှေ ဘ ဟု ယ နေ့ တိုင် အောင် တွင် သ တည်း။ ဧ သော သည် အ သက် လေး ဆယ် ရှိ သော အ ခါ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဗေ ရိ သ မီး ယု ဒိတ်၊ ၎င်း လူ မျိုး ဧ လုန့် သ မီး ဗာ ရှ မတ် တို့ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ ၏။ ထို မိန်း မ တို့ ကြောင့် ဣ ဇာက် နှင့် ရေ ဗ က္က တို့ စိတ် ပူ ဆွေး ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သ တည်း။ ထို နောက် ဣ ဇာက် သည် အို မင်း၍ မျက် စိ မှုန် သ ဖြင့် မ မြင် နိုင် သော အ ခါ သား အ ကြီး ဧ သော ကို၊ ငါ့ သား ဟု ခေါ် လျှင် ကျွန် တော် ရှိ ပါ သည် ဟု ထူး လေ သော်၊ အ ဘ က၊ ငါ အို မင်း လှ ပြီ။ သေ အံ့ သော နေ့ ရက် ကို ငါ မ သိ။ ထို သို့ သား ဧ သော အား ဣ ဇာက် ပြော ဆို သည် ကို ရေ ဗ က္က ကြား ရ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ငါ မိန့် မှာ သ မျှ စ ကား ကို နား ခံ လော့။ ဆိတ် အုပ် ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ ကောင်း သော ဆိတ် ငယ် နှစ် ကောင် ကို ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ လော့။ သင့် အ ဘ မြိန် ရှက် သော ဘော ဇဉ် ကို ငါ ပြင် ဆင် ပြီး မှ၊ အ ဘ မ သေ မီ သုံး ဆောင် လျက် သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး စေ ခြင်း ငှါ သူ့ ထံ ဆောင် ယူ ရ မည် ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် က၊ အစ် ကို ဧ သော ကား အ မွေး ထူ ပြော သူ၊ ကျွန် တော် ကား နည်း ပါး သူ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ အ ကယ်၍ ကျွန် တော် ကို အ ဘ စမ်း သပ် လျှင် ပြက် ရယ် ပြု သူ ဟု မှတ် သ ဖြင့် ကျွန် တော် သည် ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် မင်္ဂ လာ ကို မ ဟုတ်၊ အ မင်္ဂ လာ ကို သင့် စေ ပါ လိမ့် မည် ဟု အ မိ အား ပြန် လျှောက် သော်၊ အ မိ က ငါ့ သား၊ သင် ခံ ရ မည့် အ မင်္ဂ လာ သည် ငါ့ အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ပါ စေ။ ငါ့ စ ကား ကို သာ နာ ခံ၍ ထို ဆိတ် ငယ် များ ကို ယူ ခဲ့ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သူ သွား ၍ အ မိ ထံ ဆောင် ယူ ခဲ့ သ ဖြင့် အ မိ ရေ ဗ က္က သည် ဣ ဇာက် မြိန် ရှက် သော ဘော ဇဉ် ကို ပြင် ဆင် ပြီး လျှင်၊ အိမ် တွင် သူ့ လက် ရှိ သား ကြီး ဧ သော ၏ ကောင်း မွန် သော အ၀တ် ကို သား ငယ် ယာ ကုပ်၀တ် ဆင် စေ လျက်၊ ထို ဆိတ် ငယ့် သား ရေ ကို လက် ၌ လည်း ကောင်း၊ ချော သော လည် ၌ လည်း ကောင်း၊ ဆင် ယင် ၍၊ ပြင် ဆင် ပြီး သော ခဲ ဖွယ် ဘော ဇဉ် နှင့် မုန့် ကို သား ယာ ကုပ် လက် သို့ အပ် လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် အ ဘ ထံ ၀င် ၍ အ ဘ ဟု ခေါ် လျှင် အ ဘ က၊ ငါ့ သား၊ ငါ ရှိ ၏။ သင် မည် သူ နည်း ဟု မေး သော်၊ ယာ ကုပ် က ကျွန် တော် ကား၊ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ၏။ အ ဘ အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု ခဲ့ ပါ ပြီ။ ထ၍ ထိုင် ပါ။ အ ဘ စိတ်၀ိ ညာဉ် သည် ကျွန် တော် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ရန် ကျွန် တော့် အ မဲ သား ကို သုံး ဆောင် ပါ ဟု လျှောက် လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း ငါ့ သား၊ ဤ သို့ လျင် မြန် စွာ တွေ့ ရ သည် ကား မည် သို့ နည်း ဟု သား အား မေး လျှင်၊ အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ဆောင် ရွက် သော အ မှု ကို အ ထ မြောက် စေ တော် မူ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဣ ဇာက် က ငါ့ သား၊ သင် သည် သား ဧ သော မှန် သည်၊ မ မှန် သည် ကို သိ လို၍ စမ်း သပ် ရန် ချဉ်း ကပ် လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် သည် အ ဘ ဣ ဇာက် ထံ ချဉ်း ကပ် ၍ အ ဘ လည်း စမ်း သပ် လျက် စ ကား သံ ကား ယာ ကုပ် အ သံ၊ လက် ကား ဧ သော့ လက် တည်း ဟု ဆို ရာ၊ လက် သည် အစ် ကို ဧ သော့ လက် ကဲ့ သို့ အ မွေး ထူ ပြော သော ကြောင့် ယာ ကုပ် ဖြစ် မှန်း ကို မ သိ သ ဖြင့် ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ သင် သည် ငါ့ သား ဧ သော မှန် သ လော ဟု မေး ပြန် လျှင်၊ မှန် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် အ ဘ က၊ ငါ့ သား၏ အ မဲ သား ကို စား၍ ငါ့ စိတ်၀ိ ညာဉ် သည် သင့် အား ကောင်း ကြီး ပေး ရန် ငါ့ ထံ သွင်း ခဲ့ လော့ ဟု ဆို လျှင် ယာ ကုပ် သည် အ မဲ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို အ ဘ ထံ ဆက် သွင်း၍၊ သုံး ဆောင် ပြီး မှ အ ဘ ဣ ဇာက် က ငါ့ သား၊ ချဉ်း ကပ်၍ ငါ့ ကို နမ်း ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် ချဉ်း ကပ်၍ နမ်း လေ၏။ ယာ ကုပ် အ ၀တ် ၏ ရ နံ့ ကို ရ၍ အ ဘ က၊ ငါ့ သား၏ ရ နံ့ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သော လယ်၏ ရ နံ့ နှင့် တူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး ကောင်း ကင် ဆီး နှင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ဆီ သြ ဇာ ကို လည်း ကောင်း၊ များ စွာ သော စ ပါး၊ ဆန်၊ စ ပျစ် ရည် ကို လည်း ကောင်း၊ သင့် အား ပေး တော် မူ ပါ စေ သော၊ လူ မျိုး တို့ သည် သင့် ထံ ကျွန် ခံ၍ လူ စု တို့ သည် သင့် ရှေ့ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သော။ သင် သည် ညီ အစ် ကို တို့၏ အ ရှင် ဖြစ် လျက် သင့် အ မိ သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သော။ သင့် ကို အ မင်္ဂ လာ ပေး သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ စေ သော။ သင့် ကို မင်္ဂ လာ ပေး သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ စေ သ တည်း ဟု ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ ဣ ဇာက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး ၍ အ ဘ ထံ မှ ယာ ကုပ် ထွက် သွား သော ခ ဏ ချင်း တွင် အစ် ကို ဧ သော သည် အ မဲ လိုက် ရာ မှ ရောက် လာ ၏။ သူ လည်း ခဲ ဖွယ် ဘော ဇဉ် ကို ပြင် ဆင်၍ အ ဘ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင် အ ဘ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ကျွန် တော် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ရန် ထ၍ သား၏ အ မဲ သား ကို သုံး ဆောင် ပါ ဟု လျှောက် ရာ၊ အ ဘ ဣ ဇာက် က၊ သင် မည် သူ နည်း ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် ကား၊ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဣ ဇာက် သည် အ လွန် တုန် လှုပ် ချောက် ချား လျက်၊ သို့ ဖြစ် လျှင် အ မဲ သား ကို ရ၍ ငါ့ ထံ သွင်း ပြီး သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ သင် မ ရောက် မီ၊ အ မျိုး မျိုး ကို ငါ စား၍ ထို သူ့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လေ ပြီ။ ကောင်း ကြီး လည်း သူ၌ တည် လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ၏။ အ ဘ စ ကား ကို ဧ သော ကြား ရ လျင် အ လွန် နစ် နာ ၍ ပြင်း ထန် စွာ အော် ဟစ် လျက် အို အ ဘ၊ ကျွန် တော် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ။ ကျွန် တော် ကို ပင် ပေး ပါ ဦး ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ အ ဘ က၊ သင့် ညီ သည် ပ ရိ ယာယ် နှင့် လာ၍ သင် ရ ထိုက် ရာ ကောင်း ကြီး ကို ခံ ယူ လေ ပြီ ဟု ဆို ရာ၊ ဧ သော က သူ သည် ယာ ကုပ် အ မည် ကို ရ ၍ ကျွန် တော် ကို နှစ် ကြိမ် တိုင် လှည့် ပတ် စီး ပိုး ပါ ပြီ မ ဟုတ် တုံ လော။ အ ထက် သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို တစ် ကြိမ်၊ ယ ခု လည်း ကောင်း ကြီး ကို တစ် ကြိမ်၊ ယူ ပါ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော့် အ ဖို့ ကောင်း ကြီး တစ် ပါး ပါး ကို ခြွင်း ချန်၍ မ ထား ပါ လော ဟူ ၍ လည်း ကောင်း လျှောက် လျှင်၊ ဣ ဇာက် က သူ့ ကို သင့် အ ရှင် ငါ ဖြစ် စေ ပြီ။ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကျွန့် အ ဖြစ် သူ့ အား ငါ ပေး ခဲ့ ပြီ။ စ ပါး၊ ဆန်၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် သူ့ ကို ငါ ထောက် မ ပြီ။ ငါ့ သား၊ သင့် အ ဖို့ သော် ကား မည် သို့ ပြု နိုင် တော့ အံ့ နည်း ဟု ဧ သော အား ပြန် ဆို သော်၊ ဧ သော က အို အ ဘ၊ ကောင်း ကြီး တစ် ပါး သာ လျှင် ရှိ ပါ သ လော။ အို အ ဘ၊ ကျွန် တော် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ။ ကျွန် တော် ကို ပင် ပေး ပါ ဦး ဟု ပြန် လျှောက် လျက် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း သင့် နေ ရာ သည် မြေ ဆီ သြ ဇာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ဆီး နှင်း နှင့် လည်း ကောင်း ၀ေး ကွာ လိမ့် မည်။ ဓား လက် နက် ဖြင့် အ သက် ကို မွေး ရ လိမ့် မည်။ ညီ့ ထံ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထို နောက် သူ တင် သော ထမ်း ပိုး ကို သင့် ပ ခုံး မှ ထ ကြွ၍ ချိုး ဖြတ် ရ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ဆို ၏။ ယာ ကုပ် ကို အ ဘ ပေး မိ သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကြောင့် ဧ သော ရန် ငြိုး ထား၍ အ ဘ အ တွက် မြည် တမ်း ရာ နေ့ ရက် အ ချိန် နီး ပြီ။ ထို အ ခါ ညီ ယာ ကုပ် ကို ငါ သတ် မည် ဟု စိတ် တွင် အောက် မေ့ လေ၏။ သား ကြီး ဧ သော ပြော သော စ ကား အ ကြောင်း အ မိ​ ရေ ဗ က္က ကြား ရ လျှင် သား ငယ် ယာ ကုပ် ကို ခေါ် စေ၍ အစ် ကို ဧ သော သည် သင့် ကို သတ် မည် ကြံ စည် သ ဖြင့် သင့် အ မှု နှင့် စပ်၍ စိတ် သက် သာ ရ လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် ငါ့ သား၊ အ မိ စ ကား ကို နား ခံ လော့။ ထ၍ ခါ ရန် မြို့ နေ ငါ့ မောင် လာ ဗန့် ထံ သို့ ပြေး သွား လော့။ အစ် ကို အ မျက် ပြေ သည့် တိုင် အောင် ဦး ရီး ထံ ခေ တ္တ နေ လော့။ သင် အ ပေါ်၌ အစ် ကို၏ ဒေါ သ မီး ငြိမ်း လျက် သင် ပြု ခဲ့ သော အ မှု ကို မေ့ လျော့ သော အ ခါ လူ လွှတ်၍ ထို အ ရပ် မှ သင့် ကို ငါ ခေါ် ယူ မည်။ ငါ့ သား နှစ်​ယောက် လုံး ကို တစ် နေ့ ချင်း တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ဆုံး ရှုံး ရ မည် နည်း ဟု ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ရေ ဗ က္က က၊ ကျွန် မ သည်၊ ဟေ သ အ မျိုး သ မီး တို့ ကြောင့် ကိုယ့် အ သက် ကို ပင် ငြီး ငွေ့ လှ ၏။ ထို မိန်း မ တို့ ကဲ့ သို့ ဤ ပြည် သူ တည်း ဟူ သော ဟေ သ အ မျိုး သ မီး နှင့် ယာ ကုပ် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လျှင် ကျွန် မ အ သက် ရှင်၍ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ အံ့ နည်း ဟု ဣ ဇာက် အား ပြော ဆို ရာ၊ ဣ ဇာက် သည် ယာ ကုပ် ကို ခေါ် ၍ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် သင် အိမ် ထောင် ဘက် မ ပြု ရ။ သင့် အ မိ၏ အ ဘ ဗေ သွေ လ အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သို့ ထ သွား၍ သင့် ဦး ရီး လာ​ဗန် ၏ သ မီး တစ် စုံ တစ် ယောက် နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လော့။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး၍ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား ဖြစ် စေ ရန် တိုး ပွား စေ တော် မူ သ တည်း။ အ ထက် က အာ ဗြ ဟံ အား ပေး တော် မူ၍ သင် ယ ခု လူ စိမ်း အ ဖြစ် နေ သော ဤ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ စေ ရန် သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား အာ ဗြ ဟံ ခံ ရ သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ပေး တော် မူ စေ သ တည်း ဟု ကောင်း ကြီး ပေး လျက် မှာ ထား လွှတ် လိုက် လေ၏။ ထို သို့ ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော တို့ အ မိ ရေ ဗ က္က၏ မောင်၊ အာ ရံ လူ မျိုး ဗေ သွေ လ သား လာ ဗန့် ထံ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သို့ ယာ ကုပ် သွား လေ ၏။ ထို သို့ ဣ ဇာက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး၍ အိမ် ထောင် ဘက် ပြု စေ ခြင်း ငှါ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သို့ လွှတ် လိုက် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် မ ပြု ရ ဟု ကောင်း ကြီး ပေး စဉ် အ ခါ မှာ ထား ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ယာ ကုပ် သည် မိ ဘ စ ကား ကို နာ ခံ၍ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သို့ သွား ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တို့ အား အ ဘ ဣ ဇာက် မ နှစ် သက် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဧ သော သိ မြင် လျှင်၊ ဣ ရှ မေ လ ထံ သို့ သွား၍ ရှိ ရင်း မ ယား တို့ မှ တစ် ပါး အာ ဗြ ဟံ မြေး၊ ဣ ရှ မေ လ သ မီး၊ န ဗာ ယုတ် နှ မ ဖြစ် သူ မ ဟာ လတ် နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ မှ ထွက်၍ ခါ ရန် မြို့ သို့ သွား စဉ် တွင်၊ တစ် နေ ရာ သို့ ရောက် သော် နေ၀င် ချိန် ဖြစ် သော ကြောင့် စ ခန်း ချ လျက် ခေါင်း အုံး ရန် ၎င်း အ ရပ် ရှိ ကျောက် တစ် လုံး ကို ထား ပြီး လျှင် အိပ် လေ ၏။ အိပ် မက် မြင် ရ သည် မှာ မြေ မှ မိုး ထိ အ ဖျား မှီ အောင် ထောင် ထား သော လှေ ကား တွင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် များ ဆင်း လျက် တက် လျက် ရှိ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ နီး တွင် ရပ် တော် မူ လျက် ငါ သည် သင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ၀ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ သင့် အိပ် ရာ မြေ ကို သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည်။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ များ ပြား၍ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ အ ရပ် များ သို့ နှံ့ ပြား ကြ လိမ့် မည်။ သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် လည်း မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ လျက် သင် သွား လေ ရာ ရာ ၌ စောင့် ထိန်း ၍ ဤ ပြည် သို့ ပြန် လာ စေ ဦး မည်။ က တိ အ တိုင်း ငါ မ ပြု ရ မီ သင့် ကို စွန့် ထား မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အိပ် ရာ မှ နိုး လျှင် ယာ ကုပ် က၊ အ ကယ် စင် စစ် ဤ အ ရပ် တွင် ထာ၀ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ ကြောင်း ငါ မ သိ ခဲ့ လေ။ ဤ အ ရပ် သည် ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် ပေ ၏။ အ ခြား မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် ဘုံ ဗိ မာန်၊ ကောင်း ကင် တံ ခါး ၀ ဖြစ် ပါ သည် တ ကား ဟု ကြောက် ရွံ့ လျက် မြွက် ဆို လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် နံ နက် အ ချိန် ထ လျှင် ခေါင်း အုံး ခဲ့ သော ကျောက် ကို ယူ ၍ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ ပြီး မှ၊ ထိပ် ပေါ် တွင် ဆီ လောင်း လျက်၊ ထို အ ရပ် ကို ဗေ သ လ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ မြို့ အ မည် ဟောင်း ကား လု ဇ တည်း။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် က ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ လျက် ယ ခု သွား ရာ လမ်း တွင် စောင့် ထိန်း ၍၊ စား ရန် အ စာ၊ ၀တ် ရန် အ ၀တ် ကို ပေး သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ချမ်း သာ စွာ အ ဘ အိမ် သို့ ပြန် လာ ရ ပါ လျှင်၊ ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၍၊ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် ငါ စိုက် ထူ သော ဤ ကျောက် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘုံ ဗိ မာန် ဖြစ် ရ ပါ မည်။ ပေး သ နား တော် မူ သ မျှ အ နက် လည်း ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ဆက် ကပ် ပါ မည် ဟု သ စ္စာ ပြု သ တည်း။ ထို နောက် ယာ ကုပ် သည် ထ သွား ၍ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ နေ ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် လျှင်၊ ယာ ကုပ် က ညီ အစ် ကို တို့၊ မည် သည့် မြို့ ရွာ က နည်း ဟု မေး လျှင် ငါ တို့ သည် ခါ ရန် မြို့ က တည်း ဟု ပြန် ဆို ကြ ၏။ တစ် ဖန် ယာ ကုပ် က နာ ခေါ် မြေး လာ ဗန် ကို သိ ကြ ပါ သ လော ဟု မေး လျှင် သိ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို ကြ သော်၊ သူ မာ ပါ ၏ လော ဟု မေး ပြန် လျှင်၊ မာ ပါ၏။ သူ့ သ မီး ရာ ခေ လ သည် သိုး များ နှင့် လာ ပြီ ဟု ဆို ကြ လေ ၏။ ယာ ကုပ် က လည်း နေ စော သေး ၏။ သိုး သွင်း ချိန် မ ရောက် သေး။ ရေ တိုက် ပြီး လျှင် သွား ၍ ကျောင်း ကြ ဦး လော့ ဟု ဆို ရာ၊ သူ တို့ က၊ သိုး အုပ် ရှိ သ မျှ မ စုံ မီ ငါ တို့ မ တိုက် ရ။ စုံ ပြီး မှ သာ တွင်း၀ ရှိ ကျောက် ကို သူ တို့ လှိမ့် လှန်၍ ရေ တိုက် ရ ကြ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို ကြ ၏။ ထို သို့ အ ချင်း ချင်း ပြော ကြ စဉ် သိုး ထိန်း သူ ရာ ခေ လ သည် အ ဘ သိုး များ နှင့် ရောက် လာ ၏။ ယာ ကုပ် သည် ဦး ရီး လာ ဗန်၏ သ မီး ရာ ခေ လ နှင့် သိုး များ ကို မြင် သော အ ခါ တွင်း၀ ရှိ ကျောက် ကို ချဉ်း ကပ် လှိမ့် လှန် သ ဖြင့် ဦး ရီး လာ ဗန့် သိုး များ ကို ရေ တိုက် ပြီး နောက်၊ ရာ ခေ လ ကို နမ်း ၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လျက်၊ ရာ ခေ လ အ ဘ ၏ တူ၊ ရေ ဗ က္က၏ သား ဖြစ် ကြောင်း ကြား ပြော လျှင် ရာ ခေ လ ပြေး ၍ အ ဘ အား ပြန် ကြား လေ ၏။ လာ ဗန် သည် တူ ယာ ကုပ် အ ကြောင်း ကြား ရ သော အ ခါ ကြို ဆို ရန် အ မြန် သွား ၍ ဖက် ရမ်း နမ်း ရှုပ် လျက် အိမ် သို့ ခေါ် သွင်း ပြီး မှ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ယာ ကုပ် ကြား ပြော လျှင်၊ လာ ဗန် က၊ အ ကယ် စင် စစ် သင် သည် ငါ့ အ ရိုး၊ ငါ့ အ သား တ ကား ဟု ဆို လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် တစ် လ ကြာ အ တူ နေ ပြီး မှ လာ ဗန် က၊ သင် သည် ငါ့ တူ ဖြစ် သည် နှင့် အ ကျိုး မဲ့ အ စေ ခံ ရ မည် လော။ ရ လို​ သော အ ခ ကို ပြော လော့ ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ လာ ဗန်၌ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ ရာ အ ကြီး လေ အာ၊ အ ငယ် ရာ ခေ လ အ မည် ရှိ ကြ ၏။ လေ အာ သည် မျက် စိ နုန့် နဲ့ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် လှ၍ ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း ၏။ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို စုံ မက် သည် ဖြစ်၍ လာ ဗန် အား၊ ဦး ရီး သ မီး အ ငယ် ရာ ခေ လ ကို ရ ခြင်း ငှါ ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ပါ မည် ဟု ဆို လျှင်၊ လာ ဗန် က၊ အ ခြား သူ့ အား ထိမ်း မြား သည် ထက် သင့် အား ထိမ်း မြား ရ သော် သာ၍ ကောင်း ၏။ ငါ နှင့် အ တူ နေ ဦး လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ရ ခြင်း ငှါ ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ရာ၊ ရာ ခေ လ ကို စုံ မက် သည့် အ တွက် ရက် အ နည်း ငယ် မျှ သာ ထင် မှတ် သ တည်း။ ယာ ကုပ် က လည်း က တိ ထား ခဲ့ သော နေ့ ရက် ပြည့် စုံ ပါ ပြီ။ ၀င် ထွက် သာ အောင် ကျွန် တော့် အား မ ယား ထိမ်း မြား ပါ ဟု လာ ဗန် အား လျှောက် လျှင်၊ လာ ဗန် သည် ထို မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ဖိတ် စည်း​ ၀ေး ၍ ပွဲ ကျင်း ပ ရာ၊ ညဉ့် အ ချိန် ရောက် လျှင် သ မီး လေ အာ ကို ဆောင် နှင်း ၍ သူ့ ထံ ယာ ကုပ်၀င် လေ ၏။ ကျွန် မိန်း မ ဇိ လ ပ ကို လည်း လေ အာ အား လက် ဖွဲ့ လေ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ရောက်၍ လေ အာ ဖြစ် မှန်း ကို သိ မြင် လျှင် ယာ ကုပ် က၊ ကျွန် တော် အား ပြု သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ ရာ ခေ လ ကို ရ ခြင်း ငှါ အ စေ ခံ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ကျွန် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လှည့် စား ဘိ သ နည်း ဟု လာ ဗန် အား လျှောက် သော်၊ လာ ဗန် က၊ ငါ တို့ ပြည် တွင် သ မီး ဦး ကို မ ထိမ်း မြား မီ အ ငယ် ကို ထိမ်း မြား ရိုး မ ရှိ။ အ ကြီး နှင့် ခု နစ် ရက် စေ့ အောင် ပေါင်း ဦး လော့။ ရှေ့ သို့ တစ် ဖန် ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ရ ဦး မည် အ တွက် အ ငယ် ကို လည်း ထိမ်း မြား မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယာ ကုပ်၀န် ခံ၍ အ ကြီး နှင့် ခု နစ် ရက် စေ့ အောင် ပေါင်း ပြီး မှ လာ ဗန် သည် သ မီး ရာ ခေ လ ကို ထိမ်း မြား လေ ၏။ ကျွန် မိန်း မ ဗိ လ ဟာ ကို လည်း ရာ ခေ လ အား လက် ဖွဲ့ လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ထံ၀င်၍ လေ အာ ကို စုံ မက် သည် ထက် သာ၍ စုံ မက်၏။ ရှေ့ သို့ တစ် ဖန် လာ ဗန့် ထံ ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ လေ ၏။ လေ အာ့ အ ပေါ် တွင် မေ တ္တာ မဲ့ သည် ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား သိ မြင်၍ သား ဆု ကို ပေး သ နား တော် မူ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား မြုံ၏။ လေ အာ သည် သ န္ဓေ ရ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ရာ ငါ့ စိတ် ဒု က္ခ ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား ရှု မြင် တော် မူ ပြီ ဖြစ်၍ ယ ခု ငါ့ ကို ငါ့ လင် စုံ မက် လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် ရု ဗင် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ငါ့ အ ပေါ် တွင် မေ တ္တာ မဲ့ သည် ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား ကြား သိ၍ ဤ သား ကို လည်း ပေး သ နား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ရှိ မောင် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် သား သုံး ယောက် ကို ငါ ဖွား မြင် သော ကြောင့် ယ ခု အ ခါ ငါ့ လင် သည် ငါ့ ကို စွဲ လမ်း လိမ့် မည် ဟု ဆို ၍ လေ ဝိ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို ယ ခု ငါ ချီး မွမ်း မည် ဟု ဆို၍ ယု ဒ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို နောက် သား ပြတ် ၍ မ ဖွား ဘဲ နေ၏။ ရာ ခေ လ သည် သား မ ရ ကြောင်း သိ သည် နှင့် အစ် မ ကို ငြူ စူ သော စိတ် ရှိ၍ ကျွန် မ အား သား ကို ပေး ပါ။ မ ရ လျှင် သေ တော့ အံ့ ဟု ယာ ကုပ် အား လျှောက် ဆို သော်၊ ယာ ကုပ် က၊ သင့် အား သား ရ ခွင့် ပေး တော် မ မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ အ စား၊ ငါ ဖြစ် သ လော ဟု ရာ ခေ လ ကို ဒေါ သ မီး လောင်၍ ပြန် ဆို ၏။ ရာ ခေ လ က လည်း ကျွန် မ ၌ ကျွန် မိန်း မ ဗိ လ ဟာ ရှိ ပါ ၏။ သူ့ ထံ ၀င် ပါ။ ကျွန် မ ဒူး ပေါ် မှာ သူ သား ဖွား သ ဖြင့် ကျွန် မ သား ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက်၊ အ ငယ် အ နှောင်း ထား စေ ရန် ကျွန် မိန်း မ ဗိ လ ဟာ ကို ယာ ကုပ် သို့ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ ယာ ကုပ် ထွက် ၀င် သ ဖြင့် ဗိ လ ဟာ သ န္ဓေ ရ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ရာ ခေ လ က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ဘက်၌  စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ ငါ လျှောက် ချက် ကို နား ညောင်း၍ သား ကို ပေး သ နား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဒန် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် ရာ ခေ လ ကျွန် မိန်း မ ဗိ လ ဟာ သည် ယာ ကုပ် ဖြင့် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ ဒု တိ ယ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ ရာ ခေ လ က၊ ငါ သည် အစ် မ နှင့် အား ကြီး စွာ ပြိုင်၍ နိုင် ခဲ့ ပြီ ဟု ဆို လျက် နဿ လိ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ လေ အာ သည် သား ပြတ်၍ မ ဖွား ကြောင်း သိ မြင် သော အ ခါ ကျွန် မိန်း မ ဇိ လ ပ ကို ခေါ် လျက် အ ငယ် အ နှောင်း ထား စေ ရန် ယာ ကုပ် သို့ အပ် နှင်း သည် ဖြစ်၍၊ ၎င်း ကျွန် မိန်း မ ဇိ လ ပ လည်း သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ လေ အာ က၊ အ ကြောင်း ကောင်း ပြီ ဟု ဆို လျက် ဂဒ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် လေ အာ့ ကျွန် မိန်း မ ဇိ လ ပ သည် ယာ ကုပ် ဖြင့် ဒု တိ ယ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ လေ အာ က၊ ငါ ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပြီ။ လူ့ သ မီး တို့ သည် ငါ့ ကို မင်္ဂ လာ ရှိ သူ ဟူ၍ ခေါ် ဝေါ် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျင် အာ ရှာ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ဂျုံ စ ပါး ကို ရိတ် သိမ်း ချိန် ကာ လ၌ ရု ဗင် သည် ဂျုံ ခင်း သို့ သွား ရာ အ နု ဆေး သီး ကို တွေ့၍ အ မိ လေ အာ့ ထံ ဆောင် ခဲ့ လေ ၏။ ရာ ခေ လ က လည်း၊ သင့် သား ရ ခဲ့ သော အ နု ဆေး သီး အ ချို့ ကို ပေး ပါ ဟု လေ အာ ကို တောင်း လျှင်၊ လေ အာ က၊ ငါ့ လင် ကို သင် ယူ သော အ မှု သည် အ မှု ငယ် ဟု ထင် သ ဖြင့် ငါ့ သား၏ အ နု ဆေး သီး ကို ပင် ယူ လို သေး သ လော ဟု ဆို လေ သော် ရာ ခေ လ က၊ သင့် သား၏ အ နု ဆေး သီး အ စား ယ နေ့ ညဉ့် တွင် လင် သည် သင် နှင့် အိပ် ပါ လိမ့် မည် ဟု ဆို ၏။ ည နေ အ ချိန် ဂျုံ ခင်း မှ ယာ ကုပ် ပြန် လာ သော အ ခါ လေ အာ သည် ထွက်၍ ကြို ဆို ပြီး လျှင် ကျွန် မ ထံ အ မောင်၀င် ရ မည်။ ကျွန် မ သား၏ အ နု ဆေး သီး အ ခ နှင့် အ မောင် ကို ကျွန် မ မု ချ ငှါး ရ ပါ သည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ထို ညဉ့် တွင် သူ နှင့် အိပ် ရ လေ ၏။ လေ အာ လျှောက် ချက် ကို ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် ယာ ကုပ် ဖြင့် သ န္ဓေ ရ၍ ပ ဥ္စ မ သား ကို ဖွား မြင် လေ သော်၊ ငါ့ ကျွန် မိန်း မ ကို လင် သို့ အပ် နှင်း သည့် အ တွက် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ အား အ ခ ကို ပေး တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဣ သ ခါ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် လေ အာ သည် ယာ ကုပ် ဖြင့် သ န္ဓေ ရ ပြန် ၍ ဆ ဌ မ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် လေ သော်၊ လေ အာ က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း မွန် စွာ လက် ဖွဲ့ တော် မူ ပြီ။ သား ခြောက် ယောက် ကို ငါ ဖွား မြင် သော ကြောင့် လင် သည် ယ ခု ငါ ကို ဂုဏ် ရောက် စေ မည် ဟု ဆို လျက် ဇာ ဗု လုန် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို နောက် သား မိန်း မ ကို လည်း ဖွား မြင် ၍ ဒိ န အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ရာ ခေ လ ကို သ တိ ရ လျက် သူ့ လျှောက် ချက် ကို နား ညောင်း၍ သား ဆု ပေး သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ သ န္ဓေ ရ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် လျှင် ငါ၌ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ကြောင်း ကို ဘု ရား သ ခင် နုတ် ပယ် တော် မူ သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ခြား သား ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား  ထပ်၍ ပေး သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဆို လျက် ယော သပ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ သား ယော သပ် ကို ရာ ခေ လ ဖွား မြင် ပြီး နောက် ယာ ကုပ် က၊ ကျွန် တော် အား နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု ပါ။ ကျွန် တော် အ စေ ခံ ခြင်း ဖြင့် ရ သော သား မ ယား တို့ ကို ကျွန် တော် အား အပ် နှင်း ၍ သွား ပါ ရ စေ။ ကျွန် တော် အ စေ ခံ ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း ကို ဦး ရီး သိ ပါ သည် ဟု လာ ဗန် အား လျှောက် ဆို လျှင်၊ လာ ဗန် က၊ သင့် စိတ် နှင့် တွေ့ လျှင် ဆိုင်း လင့် ပါ ဦး။ ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် သင့် အ တွက် ကြောင့် ငါ့ အား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ကြောင်း ငါ သိ မြင် ပြီ။ ရ လို သော အ ခ ကို ပြော ပါ။ ငါ ပေး မည် ဟု ဆို လေ သော်၊ ကျွန် တော် သည် ဦး ရီး ထံ မည် သို့ အ စေ ခံ​ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သိုး ဆိတ် များ လည်း ကျွန် တော့် လက်၌ မည် သို့ ရှိ နေ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဦး ရီး သိ ပါ ၏။ ကျွန် တော် မ ရောက် မီ ဦး ရီး ဥ စ္စာ နည်း ပါး သော် လည်း တိုး ပွား၍ ယ ခု များ ပြား လျက် ရှိ၏။ ကျွန် တော် သွား​ လေ ရာ ရာ၌ ထာ ဝ ရ ဘုရား သည် ဦး ရီး အား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပြီ။ ကျွန် တော် မှာ လည်း ကိုယ့် အိမ် ထောင် အ ဖို့ မည် သည့် ကာ လ ဆည်း ပူး ရ အံ့ နည်း ဟု လျှောက် လျှင်၊ မည် မျှ ပေး ရ မည် နည်း ဟု လာ ဗန် မေး ပြန် သော် ယာ ကုပ် က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ပေး ပါ နှင့်။ ကျွန် တော် လျှောက် ထား မည့် အ တိုင်း ပြု မည် ဖြစ် ပါ လျှင် ဦး ရီး သိုး ဆိတ် များ ကို ဆက် လက် ထိန်း ကျောင်း ပါ ဦး မည်။ ယ နေ့ ပင် ကျွန် တော် သည် သိုး ဆိတ် ရှိ သ မျှ အ လယ် တွင်လျှောက် သွား လျက် အ ပြောက်၊ အ ကွက်၊ အ ညို ရှိ သော သိုး များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကွက်၊ အ ပြောက် ရှိ သော ဆိတ် များ ကို လည်း ကောင်း ရွေး ချယ် ခွဲ ထား ပါ မည်။ ထို သို့ သော သိုး ဆိတ် များ သည် ကျွန် တော့် အ ခ ဖြစ် ပါ စေ။ နောင် ကာ လ၌ ကျွန် တော့် အ ခ ကို ဦး ရီး လာ ရောက် ကြည့် ရှု သော အ ခါ ကျွန် တော့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည် ကျွန် တော့် အ ကြောင်း သက် သေ ခံ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကွက် အ ပြောက် မ ရှိ သော ဆိတ်၊ မ ညို သော သိုး များ တွေ့ ရှိ ခဲ့ လျှင် ကျွန် တော် ခိုး ယူ ကြောင်း မှတ် ပါ လော့ ဟု လျှောက် ဆို ၏။ လာ ဗန် က လည်း သင် ပြော တိုင်း ဖြစ် စေ လော့ ဟု ၀န် ခံ ၍၊ ထို နေ့ ၌ ပင် အ မွေး ဖြူ ပါ လျက် အ ပြောက် အ ကျား ရှိ သော ဆိတ် ထီး၊ အ ကွက် အ ပြောက် ရှိ သော ဆိတ် မ ရှိ သ မျှ နှင့် ညို သော သိုး ရှိ သ မျှ တို့ ကို ရွေး ချယ် ခွဲ ထား၍ သား တို့ လက် သို့ အပ် ပေး ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် နေ ရာ နှင့် ယာ ကုပ် နေ ရာ ကို သုံး ရက် ခ ရီး အ ကွာ ထား၍ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် ၏ ကြွင်း သော သိုး ဆိတ် များ ကို ကျောင်း လျက် နေ လေ ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် စိမ်း လန်း သော ညောင် ပင်၊ ဗာ တံ ပင်၊ ပိုး စာ ပင် များ မှ လှံ တံ များ ကို ခုတ်၍၊ အ ဖြူ စင်း ပေါ် အောင် အ ခွံ ကို လှီး ခွာ ပြီး လျှင် သိုး ဆိတ် များ ရေ သောက် လာ သော အ ခါ မိတ် လိုက် တတ် သည် ဖြစ် ၍ အ ခွံ လှီး ခွာ ခဲ့ သော လှံ တံ များ ကို ရေ တိုက် စား ခေါင်း များ တွင် ၎င်း တို့ ရှေ့ စိုက် ထား သည့် အ တိုင်း၊ သိုး ဆိတ် တို့ သည် ထို လှံ တံ များ ရှေ့ မိတ် လိုက်၍၊ အ ပြောက်၊ အ ကွက်၊ အ ကျား ရှိ သော သား ငယ် တို့ ကို ပေါက် ဖွား ကြ ၏။ ယာ ကုပ် သည် ၎င်း သား ငယ် များ ကို ခွဲ ထား၍ လာ ဗန့် သိုး ဆိတ် များ အ နက် အ ညို၊ အ ကျား ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ မှာ သိုး ဆိတ် များ ကို မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် စေ ၏။ ကိုယ့် သိုး ဆိတ် များ ကို လည်း သီး သန့် ခွဲ ထား၍ လာ ဗန့် သိုး ဆိတ် များ နှင့် မ ရော မ နှော စေ ရ။ အား ကြီး သော အ ကောင် တို့ မိတ် လိုက် သော အ ခါ ယာ ကုပ် သည် လှံ တံ ထား ရာ ပတ် ၀န်း ကျင် တွင် မိတ် လိုက် စေ လို၍ သူ တို့ မြင် သာ အောင် လှံ တံ များ ကို ရေ တိုက် စား ခေါင်း တွင် ထား လေ့ ရှိ ၏။ အား နည်း သော အ ကောင် တို့ ရှေ့ မှာ မူ ကား ထို လှံ တံ များ ကို မ ပြ မ ထား။ ထို​ ကြောင့် အား နည်း သော အ ကောင် တို့ မှာ လာ ဗန့် အ ပိုင်၊ အား ကြီး သော အ ကောင် တို့ မှာ ကား ယာ ကုပ် အ ပိုင် ဖြစ် ကုန် ၏။ ထို သို့ ယာ ကုပ် သည် အ လွန် စီး ပွား တိုး တက် ၍ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ကု လား အုပ်၊ မြည်း များ နှင့် ပြည့် စုံ သ တည်း။ ထို နောက် လာ ဗန့် သား တို့ က၊ ငါ တို့ အ ဘ ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ယာ ကုပ် ယူ သွား လေ ပြီ။ အ ဘ ဥ စ္စာ အား ဖြင့် ဤ သို့ သော စည်း စိမ် များ ကို သူ ရ ရှိ ပြီ ဟု ဆို ကြ ကြောင်း ယာ ကုပ် ကြား သည့် ပြင်၊ လာ ဗန် သည် ရှေး ကာ လ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ မျက် နှာ ထား ကြောင်း သိ မြင် ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား က လည်း သင့် ဘိုး ဘ နေ သော ပြည်၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် သွား လော့။ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ မည် ဟု ယာ ကုပ် အား မိန့် တော် မူ သော်၊ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ တို့ ကို သိုး အုပ် ရှိ ရာ တော သို့ ခေါ် စေ ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ အ ဘ သည် ရှေး ကာ လ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ငါ၌ မျက် နှာ ထား သည် ကို သိ မြင် ရ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ သင် တို့ အ ဘ ထံ အ စွမ်း ရှိ သ မျှ နှင့် ငါ အ စေ ခံ ခဲ့ သည် ကို သင် တို့ သိ ကြ ၏။ သင် တို့ အ ဘ သည် ငါ ကို လှည့် စား ၍ အ ခ ကို ဆယ် ကြိမ် ပြောင်း လဲ သော် လည်း ငါ့ ကို ထိ ခိုက် ရန် ဘု ရား သ ခင် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ သူ က၊ အ ပြောက် ရှိ သော အ ကောင် တို့ သည် သင့် အ ခ ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျှင် သိုး ဆိတ် အ ပေါင်း တို့ သည် အ ပြောက် ရှိ သော သား ငယ် များ ကို ပေါက် ဖွား ကြ ၏။ အ ကျား ရှိ သော အ ကောင် တို့ သည် သင့် အ ခ ဖြစ် စေ ဟု ဆို ပြန် လျှင် သိုး ဆိတ် အ ပေါင်း တို့ သည် အ ကျား ရှိ သော သား ငယ် များ ကို ပေါက် ဖွား ကြ ၏။ ထို သို့ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အ ဘ ၏ သိုး ဆိတ် များ ကို နုတ် ယူ၍ ငါ့ အား​ပေး သ နား တော် မူ ပြီ။ သိုး ဆိတ် များ သည် မိတ် လိုက် ကြ သော အ ခါ အိပ် မက် တွင် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ အ မ တို့ နှင့် ပေါင်း ဖော် သော အ ထီး တို့ သည် အ ကျား၊ အ ပြောက်၊ အ ကွက် ရှိ ကြ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ထို အိပ် မက် တွင် ပင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် က၊ ယာ ကုပ် ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု ငါ ထူး သော် မျှော် ကြည့် လော့။ အ မ နှင့် ပေါင်း ဖော် သော အ ထီး ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ကျား၊ အ ပြောက်၊ အ ကွက် ရှိ ကြ၏။ သင့် အ ပေါ်၌ လာ ဗန် ပြု လေ သ မျှ ကို ငါ ရှု မြင် ၏။ ငါ ကား မှတ် တိုင် ပေါ် တွင် သင် ဆီ လောင်း၍ သ စ္စာ ပြု ရာ ဗေ သ လ အ ရပ်၌ ထင် ရှား ခဲ့ သော ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ယ ခု ထ ပြီး လျှင် ဤ ပြည် မှ ထွက် လျက် နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား လော့ ဟူ၍ ငါ အား မိန့် တော် မူ သည် ဟု ယာ ကုပ် ကြား ပြော သော်၊ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ တို့ က၊ ကျွန် မ တို့ မှာ အ ဘ အိမ် တွင် အ မွေ ဝေ ပုံ စု ရှိ သေး အံ့ လော။ အ ဘ သည် ကျွန် မ တို့ ကို သူ စိမ်း ကဲ့ သို့ မှတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ကျွန် မ တို့ ကို ရောင်း ၍ ငွေ ကြေး ကို လည်း စား မျို ကုန် ပါ ပြီ တ ကား။ အ ဘ ထံ မှ ဘု ရား သ ခင် နုတ် ယူ တော် မူ သော စီး ပွား ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ သည် ကျွန် မ တို့ နှင့် သား သ မီး များ အ ပိုင် ဖြစ် ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ထ၍ သား မ ယား တို့ ကို ကု လား အုပ် ပေါ် မှာ စီး စေ လျက်၊ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် ၌ ဆည်း ပူး ခဲ့ သော ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ နှင့်၊ အ ပိုင် ရ သော သိုး ဆိတ် စ သည် တို့ ကို ဆောင် ယူ၍ အ ဘ ဣ ဇာက် နေ ရာ ခါ နာန် ပြည် သို့ ထွက် သွား လေ ၏။ သိုး မွေး ညှပ် ရန် လာ ဗန် သွား ခိုက် တွင် ရာ ခေ လ သည် အ ဘ၏ ရုပ် တု များ ကို ခိုး ယူ နှင့် ပြီ။ ယာ ကုပ် လည်း သွား မည့် အ ကြောင်း ကို အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန် အား မ ကြား မ ပြော ဘဲ လျို့ ဝှက်၍ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ထို သို့ ကိုယ့် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ပါ လျက် မြစ် ကြီး တစ် ဘက် သို့ ကူး ပြီး လျှင် ဂိ လဒ် တောင် တန်း ကို ရှေ့ ရှု သွား လေ ၏။ ယာ ကုပ် ပြေး သွား ကြောင်း ကို သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် လာ ဗန် ကြား သိ လျှင်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ်၍ ခု နစ် ရက် လိုက် မှ ဂိ လဒ် တောင် တန်း ပေါ် တွင် မီ လေ ၏။ ညဉ့် အ ချိန် အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန်၏ အိပ် မက် တွင် ဘု ရား သ ခင် ကြွ ရောက် တော် မူ၍ ယာ ကုပ် အား အ ကောင်း အ ဆိုး မ ပြော ရန် သ တိ ပြု လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် မှာ တဲ စိုက် နှင့် ပြီး နောက် လာ ဗန် လည်း လိုက် မှီ ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပါ ဂိလဒ် တောင် တန်း ပေါ် မှာ တဲ စိုက် သ ဖြင့်၊ လာ ဗန် က၊ ငါ့ သ မီး တို့ ကို သုံ့ ပန်း ကဲ့ သို့ လျို့ ဝှက်၍ သင် သိမ်း သွား သည် ကား၊ မည် သို့ နည်း။ သင် ပြု သည် မှာ မိုက် လှ စွ တ ကား။ သင် တို့ ကို ထိ ခိုက် နိုင် ရန် ငါ့ လက် တွင် ရှိ၏။ သို့ သော် လည်း ယ မန် ညဉ့် မှာ သင် တို့ အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် က ယာ ကုပ် ၌ အ ကောင်း အ ဆိုး မ ပြော ရန် သ တိ ပြု လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ယ ခု မှာ သင် သည် အ ဘ အိမ် ကို လွမ်း ဆွတ် လှ ၍ ပြန် သွား ရ ငြား သော် လည်း ငါ့ ဘု ရား များ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ခိုး ယူ ခဲ့ သ နည်း ဟု ယာ ကုပ် ကို မေး သော်၊ ယာ ကုပ် က၊ ဦး ရီး သည် ကိုယ့် သ မီး များ ကို အ နိုင် အ ထက် ပြန် သိမ်း မည် ဟု ထင် မှတ်၍ စိုး ရိမ် သော ကြောင့် ပြေး သွား ရ ပါ ၏။ ဦး ရီး၏ ဘု ရား များ ကို မူ ကား အ ကြင် သူ၌ တွေ့ အံ့။ ထို သူ့ ကို အ ရှင် မ ထား ပါ နှင့်။ ကျွန် တော့် ထံ ဦး ရီး ဥ စ္စာ ရှိ လျှင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှေ့ ဖော် ပြ ယူ သွား ပါ လော့ ဟု ရာ ခေ လ ခိုး ကြောင်း မ သိ သ ဖြင့် လာ ဗန် အား ပြန် လျှောက် ၏။ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် တဲ၊ လေ အာ့ တဲ၊ ကျွန် မိန်း မ နှစ် ယောက် တို့ တဲ များ သို့ ၀င် ရောက် ရှာ ဖွေ၍ မ တွေ့ သော် လေ အာ့ တဲ မှ ထွက်၊ ရာ ခေ လ တဲ သို့၀င် လေ ၏။ ရာ ခေ လ သည် ထို ရုပ် တု များ ကို ကု လား အုပ် က ထဲ တွင် ယူ ထည့် ပြီး လျှင် ၎င်း အ ပေါ် မှာ ထိုင် နေ ၏။ လာ ဗန် သည် တစ် တဲ လုံး ကို ရှာ၍ မ တွေ့ သော်၊ ရာ ခေ လ က မိန်း မ တို့ ဓ မ္မ တာ အ တိုင်း ဖြစ် နေ သော ကြောင့် အ ဘ ရှေ့ တွင် ကျွန် မ မ ထ နိုင် သည် ကို စိတ် မ ရှိ ပါ နှင့် ဟု အ ဘ အား လျှောက် ဆို ရာ လာ ဗန် သည် ရုပ် တု များ ကို ရှာ၍ မ တွေ့ ခဲ့။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် အ မျက် ထွက်၍ လာ ဗန် ကို အ ပြစ် ဖွဲ့ ဆို သည် ကား၊ ဦး ရီး သည် ပြင်း ထန် စွာ လိုက် လာ သည် မှာ ကျွန် တော် လွန် ကျူး ၍ ပြု ခဲ့ မိ သော ပြစ် မှု မည် သို့ နည်း။ ကျွန် တော့် အ သုံး အ ဆောင် များ တွင် ရှာ ဖွေ သ ဖြင့်၊ ဦး ရီး အိမ် ထောင် အ သုံး အ ဆောင် မည် မျှ တွေ့ သ နည်း။ တွေ့ မိ ခဲ့ လျှင် နှစ် ဦး ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ မျက် မှောက်၊ ဤ တွင် ထား၍ ကျွန် တော် တို့ နှစ် ဘက် ကြား မှာ စီ ရင် ကြ ပါ စေ။ ဦး ရီး ထံ အ နှစ် နှစ် ဆယ် ပတ် လုံး ကျွန် တော် နေ ခဲ့ ရာ ဦး ရီး သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ သား မ ပျက်၊ ဆိတ် ထီး၊ သိုး ထီး တို့ ကို လည်း ကျွန် တော် မ စား ပါ။ သား ရဲ ကိုက် သေ အ ကောင် ကို ဦး ရီး ထံ ကျွန် တော် မ ယူ မ ဆောင်၊ ကိုယ် တိုင် ရှုံး ခံ ရ၏။ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ခိုး ရာ ပါ အ ကောင် အ တွက် ကျွန် တော့် ထံ ဦး ရီး အ စား တောင်း လေ့ ရှိ ၏။ နေ့၌ ကား နေ ပူ၊ ညဉ့်၌ ကား နှင်း ခဲ ကြောင့် ကျွန် တော် နွမ်း ရိ၍ အ အိပ် လည်း ပျက် ရ၏။ ထို သို့ အ နှစ် နှစ် ဆယ် ပါတ် လုံး ဦး ရီး အိမ် တွင် နေ၍ သ မီး နှစ် ယောက် အ တွက် ဆယ့် လေး နှစ်၊ သိုး ဆိတ် များ အ တွက် ခြောက် နှစ် ကြာ အ စေ ခံ ရ ပါ လျက် အ ခ ကို ဆယ် ကြိမ် ပြောင်း လဲ ပြီ တ ကား။ ယ ခု လည်း ကျွန် တော့် ဘက်၌ ကျွန် တော့် အ ဘ ဣ ဇာက်၏ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ဖွယ် ရာ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား ရှိ တော် မ မူ ခဲ့ လျှင် ဦး ရီး သည် ကျွန် တော် ကို လက် ချည်း လွှတ် လိမ့် တ ကား။ ကျွန် တော့် စိတ် ဆင်း ရဲ ခြင်း၊ လက် ပင် ပန်း ခြင်း ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင်၍ ယ မန် ညဉ့် တွင် ဦး ရီး ကို ဆုံး မ တော် မူ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ လာ ဗန် က၊ ဤ သ မီး တို့ သည် ငါ့ သ မီး၊ ဤ သူ ငယ် တို့ သည် ငါ့ သူ ငယ်၊ ဤ သိုး ဆိတ် တို့ သည် ငါ့ သိုး ဆိတ် ဖြစ် ကြ၏။ မြင် လေ သ မျှ သော အ ရာ များ သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် ကုန်၏။ ငါ့ သ မီး တို့ အား လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ဖွား သော သူ ငယ် တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ မည် သို့ ငါ ပြု နိုင် သ နည်း။ သို့ ဖြစ်၍ သင် နှင့် ငါ စပ် ကြား တွင် သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် ငါ တို့ နှစ် ဦး ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ယာ ကုပ် အား ပြန် ပြော ၏။ ယာ ကုပ် သည် ကျောက် ကို ယူ၍ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ လျက်၊ ကျောက် များ ကို စု ကြ ပါ ဟု ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ဆို သည့် အ တိုင်း ကျောက် များ ကို ယူ၍ ကျောက် ပုံ ကို တည် လုပ် ပြီး မှ ၎င်း အ နီး စား သောက် ကြ လေ၏။ ထို ကျောက် ပုံ ကို လာ ဗန် က၊ ယေ ဂါ သ ဟာ ဒု သ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ယာ ကုပ် မူ ကား ဂိ လဒ် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း သ မုတ် ကြ လေ ၏။ လာ ဗန် က လည်း၊ ငါ နှင့် သင့် စပ် ကြား တွင် ဤ ကျောက် ပုံ သည် ယ နေ့ သက် သေ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဂိ လဒ် အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ သည့် ပြင်၊ တစ် ဖန် လာ ဗန် က၊ ငါ နှင့် သင့် စပ် ကြား တွင် ငါ တည် လုပ် ပြီး ဤ ကျောက် ပုံ၊ ဤ မှတ် တိုင် ကို ကြည့် ပါ လော့။ ငါ သည် သင့် ထံ သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် သည် ငါ့ ထံ သို့ လည်း ကောင်း၊ ထိ ခိုက် ရန် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဤ ကျောက် ပုံ၊ ဤ မှတ် တိုင် ကို မ လွန် ရ ဟု၊ ၎င်း ကျောက် ပုံ၊ ၎င်း မှတ် တိုင် သည် သက် သေ ဖြစ် ပါ စေ သော။ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ နာ ခေါ်၏ ဘု ရား၊ ၎င်း တို့ အ ဘ၏ ဘု ရား သည် ငါ တို့ စပ် ကြား တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ စေ သ တည်း ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို သည့် အ တိုင်း ယာ ကုပ် သည် အ ဘ ဣ ဇာက်၏ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ဖွယ် ရာ ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ထား ပြီး လျှင်၊ တောင် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ်၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို စား သောက် စေ ခြင်း ငှါ ခေါ် ဖိတ် သ ဖြင့် သူ တို့ စား သောက် ပြီး မှ တောင် ပေါ် တွင် ညဉ့် အိပ် ကြ ၏။ နံ နက် အ ချိန် လာ ဗန် ထ၍ သား သ မီး တို့ ကို နမ်း ရှုပ် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး မှ နေ ရင်း အ ရပ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ယာ ကုပ် ခ ရီး သွား ပြန် ရာ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် တို့ သည် သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ ကြ၍၊ ယာ ကုပ် မြင် လျှင် ဘု ရား သ ခင် တပ် တော့် စ ခန်း ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ထို အ ရပ် ကို မ ဟာ နိမ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် အစ် ကို ဧ သော့ ထံ၊ ဧ ဒုံ၊ တစ် နည်း စိ ရ ပြည် သို့ တ မန် တို့ ကို ကြို တင် လွှတ် လိုက် ၍၊ အ ရှင့် ကျွန် ယာ ကုပ် လျှောက် စေ သည် မှာ ကျွန် တော် သည် လာ ဗန့် ထံ တည်း ခို၍ ယ ခု တိုင် အောင် နေ ခဲ့ ပါ ပြီ။ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ ရှိ ပါ၏။ အ ရှင့် ထံ မျက် နှာ ရ စေ ခြင်း ငှါ လျှောက် ထား စေ ပါ သည် ဟူ၍ အ ရှင် ဧ သော ကို လျှောက် ကြ ချေ ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ တ မန် တို့ လည်း ယာ ကုပ် ထံ ပြန် လာ၍ ကျွန် တော် တို့ သည် အ ရှင့် အစ် ကို ဧ သော ထံ သို့ ရောက် ခဲ့ ပါ သည်။ အ ရှင် ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှါ လူ လေး ရာ နှင့် သူ ချီ လာ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ယာ ကုပ် သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် စိတ် ကျဉ်း ကျပ်၍ ပါ ရှိ သော လူ၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ကု လား အုပ် များ ကို နှစ် စု ခွဲ ထား လျက်၊ တစ် စု ကို ဧ သော တွေ့ ကြုံ တိုက် ခိုက် လျှင် ကြွင်း သော တစ် စု လွတ် ကင်း လိမ့် မည် ဟု ထင် မှတ် ၏။ ယာ ကုပ် က လည်း အ ဘိုး အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ အ ဘ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား၊ သင့် ပြည်၊ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် လော့။ ငါ ကျေး ဇူး ပြု မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ကျွန် တော် မျိုး အား၊ ပြု တော် မူ ရာ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို အ ကျွန်ုပ် မ ခံ ထိုက် ပါ။ ဤ ယော် ဒန် မြစ် ကို တောင် ဝေး နှင့် သာ ကူး ခဲ့ ရ ပါ ၏။ ယ ခု မူ ကား နှစ် စု ဖြစ် ထွန်း ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို အစ် ကို ဧ သော လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ရှိ သ မျှ တို့ ကို သူ လာ၍ လုပ် ကြံ မည် ဟု စိုး ရိမ် ပါ သည်။ ကိုယ် တော် က လည်း ငါ သည် သင့် အား အ မှန် ကျေး ဇူး ပြု ၍၊ မ ရေ တွက် နိုင် အောင် များ ပြား သော သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ဖြစ် စေ မည် ဟူ၍ က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ထို ညဉ့် တွင် ပင် ၎င်း အ ရပ်၌ တည်း ခို ပြီး မှ လက် ရှိ ဥ စ္စာ အ နက်၊ ဆိတ် မ နှစ် ရာ၊ ဆိတ် ထီး နှစ် ဆယ်၊ သိုး မ နှစ် ရာ၊ သိုး ထီး နှစ် ဆယ်၊ သား ငယ် နှင့် တ ကွ နို့ ညှစ် ကု လား အုပ် မ သုံး ဆယ်၊ နွား မ လေး ဆယ်၊ နွား ထီး တစ် ဆယ်၊ မြည်း မ နှစ် ဆယ် နှင့် မြည်း ထီး ငယ် တစ် ဆယ် များ ကို အစ် ကို ဧ သော အား ဆက် သ ရန် ရွေး ယူ၍၊ တစ် အုပ် စီ သီး ခြား ထား လျက်၊ ကျွန် တို့ လက် သို့ အပ် ပြီး လျှင် ကူး သွား နှင့် ၍ တစ် အုပ် နှင့် တစ် အုပ် ခ ရီး ကွာ စေ ကြ ဟု မှာ ထား လေ ၏။ ရှေ့ ဦး သူ့ ကို လည်း ငါ့ အစ် ကို ဧ သော တွေ့ ၍ သင် ကား၊ မည် သူ့ ကျွန် နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား အံ့ နည်း။ သင့် ရှေ့ ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကား မည် သူ ပိုင် နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အ ရှင် ဧ သော အား ဆက် သ ရန် ကိုယ် တော့် ကျွန် ယာ ကုပ်၏ လက် ဆောင် ဖြစ် ပါ ၏။ သူ လည်း နောက် တွင် ရှိ ပါ သည် ဟူ၍ လျှောက် ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ ထား သည့် နည်း တူ၊ ဒု တိ ယ၊ တ တိ ယ မှ စ၍ အ စု စု နှင့် လိုက် သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ဧ သော နှင့် တွေ့ လျှင် ထို သို့ လျှောက် ကြ ပြီး မှ၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ယာ ကုပ် သည် နောက် တွင် ရှိ ပါ သည် ဟု ကြား လျှောက် ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ ထား လေ ၏။ ယာ ကုပ် က ကြို တင် စေ လွှတ် သော လက် ဆောင် ဖြင့် သူ့ မျက် မာန် ကို ဖုံး မည်။ နောက် မျက် နှာ ကို ဖူး မြင် ရ သော အ ခါ မျက် နှာ သာ ရ ကောင်း ရ လိမ့် မည် ဟု အ ကြံ ရှိ သည် နှင့်၊ လက် ဆောင် ကို ကြို တင် လွှတ် လိုက်၍ ကိုယ် တိုင် မူ ကား ထို ညဉ့် တွင် စ ခန်း ၌ တည်း ခို လေ ၏။ ထို ညဉ့် ချင်း တွင် ထ၍ မ ယား နှစ် ယောက်၊ ကျွန် မိန်း မ နှစ် ယောက်၊ သား ဆယ့် တစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် လျက် ယဗ္ဗုတ် ချောင်း ရေ တိမ် ရာ ဖြတ် ကူး လေ ၏။ ထို သူ တို့ ကို ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ နှင့် ချောင်း တစ် ဘက် သို့ ကူး စေ ပြီး မှ၊ ယာ ကုပ် တစ် ကိုယ် တည်း ကျန် ခဲ့ သည် နှင့် လူ တစ် ဦး သည် အ ရုဏ် တက် သည့် တိုင် အောင် သူ နှင့် န ပန်း လုံး၍၊ မ နိုင် ကြောင်း သိ လျှင် ယာ ကုပ်၏ ပေါင် ချန် ကို ထိ ပါး သ ဖြင့် န ပန်း လုံး စဉ် ပေါင် ကြော ထုံး လေ ၏။ ထို သူ က လည်း အ ရုဏ် တက် ပြီ။ ငါ့ ကို လွှတ် လော့ ဟု ဆို သော်၊ အ ရှင် သည် ကျွန် တော် အား ကောင်း ကြီး မ ပေး လျှင် လွှတ် မည် မ ဟုတ် ဟု ယာ ကုပ် လျှောက် ရာ၊ ထို သူ က သင့် အ မည် ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး သော်၊ ယာ ကုပ် တည်း ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ သင့် အ မည် ကို ယာ ကုပ် ဟု ထပ် မံ မ ခေါ် ရ။ သင် သည် ဘု ရား သခင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ လူ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဘက် ပြိုင်၍ နိုင် လေ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ဟူ၍ ခေါ် ရ ကြ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ ယာ ကုပ် က နာ မ တော် ကို ကျွန် တော် အား ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော် ငါ့ နာ မ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မေး သ နည်း ဟု မိန့် ဆို လျက် ထို အ ရပ် တွင် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။ ယာ ကုပ် က ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် ဖူး မြင် ရ လျက် အ သက် ချမ်း သာ ရ ပေ သေး သည် ဟု ဆို၍ ထို အ ရပ် ကို ပေ နွေ လ ဟု သ မုတ် လေ ၏။ ပေ နွေ လ အ ရပ် ကို ယာ ကုပ် ထော့ နဲ့ လွန် သွား သော အ ခါ နေ ထွက် ချိန် ရှိ ပြီ။ ထို သို့ ယာ ကုပ်၏ ပေါင် ချန် အ ကြော ကို ထိ ပါး တော် မူ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပေါင် ချန် ရှိ အ ကြော သား ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် မ စား ဘဲ နေ လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် မျှော် ကြည့်၍ လူ လေး ရာ နှင့် အစ် ကို ဧ သော ချီ လာ သည် ကို မြင် သော် လေ အာ၊ ရာ ခေ လ၊ ကျွန် မိန်း မ နှစ် ယောက် တို့ အား သား ငယ် များ ကို အ သီး အ သီး အပ် လျက်၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် သား ငယ် များ ကို ရှေ့၌ လည်း ကောင်း၊ လေ အာ နှင့် သား ငယ် တို့ ကို အ လယ်၌ လည်း ကောင်း၊ ရာ ခေ လ နှင့် ယောသပ် ကို နောက်၌ လည်း ကောင်း ထား လေ ၏။ ကိုယ် တိုင် မူ ကား ရှေ့ သို့ တက် သွား၍ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အစ် ကို့ ထံ ချဉ်း ကပ် ရာ၊ ဧ သော သည် တွေ့ ဆုံး ခြင်း ငှါ ပြေး လာ၍ လည် ရှက် ဖက် ယမ်း နမ်း ရှုပ် လျက် နှစ် ဦး သား တို့ ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် မျှော် ကြည့်၍ မိန်း မ တို့ နှင့် သား ငယ် များ ကို မြင် လျှင် သင် နှင့် ပါ သော ဤ သူ တို့ ကား၊ မည် သူ နည်း ဟု မေး သော် ကျွန် တော် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သော သား ငယ် များ ဖြစ် ကြ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ပြီး မှ၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် သား ငယ် များ ချဉ်း ကပ်၍ ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ထို နောက် လေ အာ နှင့် သား ငယ် များ ချဉ်း ကပ်၍ ရှိ ခိုး ကြ၏။ ထို နောက် ယော သပ် နှင့် ရာ ခေ လ တို့ ချဉ်း ကပ်၍ ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ဧ သော က လည်း ငါ တွေ့ ခဲ့ သော အ စု စု တို့ ကား မည် သို့ အ ရာ နည်း ဟု မေး ရာ၊ အ ရှင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ စေ ရန် ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဧ သော က ငါ့ ညီ၊ ငါ၌ များ စွာ ရှိ ပြီ။ သင့် ဥ စ္စာ ကို သင်၌ ပင် ရှိ ပါ စေ ဟု ဆို ၏။ ယာ ကုပ် က လည်း ဤ သို့ မ ဟုတ် ပါ။ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သည် မှန် ပါ က ကျွန် တော် ဆက် သ သော ပ ဏ္ဏာ ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် မျက် နှာ ကို ဖူး မြင် ရ သည် မှာ ဘု ရား သ ခင့် မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြင် ရ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ၏။ နှစ် သက် တော် မူ သည် လည်း ဖြစ် ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ၍ ကျွန် တော် ကြွယ် ဝ လျက် ရှိ ပါ သော ကြောင့် ကိုယ် တော့် ထံ ဆက် သ သော မင်္ဂ လာ ပ ဏ္ဏာ ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ ဟု တိုက် တွန်း သ ဖြင့် လက် ခံ လေ ၏။ ဧ သော က ခ ရီး သွား ကြ ကုန် အံ့။ ငါ ရှေ့ က သွား မည် ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် က၊ အ ရှင် သိ သည့် အ တိုင်း ဤ သူ ငယ် တို့ သည် န နုယ် ပါ၏။ နို့ ငင် သော သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား မ များ အ တွက် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ ပါ၏။ တစ် နေ့ မျှ အ နှင် လွန် လျှင်၊ ရှိ သ မျှ တို့ သေ ကြေ ပျက် စီး ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် အ ရှင် သည် ရှေ့ က ကြွ နှင့် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မူ ကား မောင်း နှင် သော တိ ရ စ္ဆာန် များ နှင့် သူ ငယ် တို့ သွား နိုင် သ မျှ အ တိုင်း စိ ရ ပြည် အ ရှင့် ထံ ရောက် အောင် ဖြည်း ညှင်း စွာ ပို့ ဆောင် ပါ မည် ဟု လျှောက် လေ သော်၊ ဧ သော က၊ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ၌ ပါ လာ သူ အ ချို့ တို့ ကို ညီ နှင့် ထား ခဲ့ ဦး အံ့ ဟု ဆို ရာ အ ဘယ် အ တွက် နည်း။ အ ရှင့် စိတ် တော် နှင့် သာ တွေ့ ပါ ရ စေ ဟု ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ဧ သော သည် ထို နေ့၌ ပင် စိ ရ ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ ယာ ကုပ် လည်း သု ကုတ် အ ရပ် သို့ ခ ရီး သွား၍ ကိုယ့် အ ဖို့ အိမ် ကို တည် ဆောက် လျက် တိ ရ စ္ဆာန် များ အ ဖို့ တဲ များ ကို ထိုး လေ သော ကြောင့် သု ကုတ် ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ယာ ကုပ် သည် ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် မှ ပြန် လာ ရာ ခါ နာန် ပြည် ရှေ ခင် မြို့ သို့ ချမ်း သာ စွာ ရောက်၍၊ မြို့ ရှေ့ တွင် စ ခန်း ချ လေ၏။ တဲ စိုက် ရာ မြေ တစ် ကွက် ကို လည်း ရှေ ခင့် အ ဘ ဟာ မော်၏ အ မျိုး သား တို့ ထံ အ ဖိုး ငွေ တစ် ပိဿာ ပေး၍ ဝယ် ပြီး လျှင်၊ ထို အ ရပ်၌ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍ ဧ လေ လော ဣ သ ရေ လ ဟု သ မုတ် လေ၏။ ယာ ကုပ် မ ယား လေ အာ ဖွား မြင် သော သ မီး ဒိ န သည် ထို ပြည် သူ တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု သွား ရာ၊ ၎င်း ပြည် ရှိ မင်း ဟိ ဝိ လူ မျိုး ဟာ မော်၏ သား ရှေ ခင် မြင် လျှင် ဆောင် ယူ အိပ် စက်၍ အ သ ရေ ရှုတ် ချ လေ ၏။ ယာ ကုပ် သ မီး ဒိန ကို ချစ် ခင် စွဲ လမ်း သော ကြောင့် ထို သ တို့ သ မီး အား မေ တ္တာ စ ကား ကို ပြော ဆို သည့် ပြင် အ ဘ ဟာ မော် မင်း အား လည်း ထို သ တို့ သ မီး ကို ကျွန် တော့် ခင် ပွန်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ တောင်း ဆို ပါ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် သ မီး ဒိ န ကို ရှေ ခင် ဖျက် ဆီး ကြောင်း ကြား သိ သော် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို စား ကျက် တွင် ထိန်း ကျောင်း သော သား တို့ မ ပြန် မီ ဆိတ် ဆိတ် နေ လေ၏။ ထို ကာလ ရှေ ခင့် အ ဘ ဟာ မော် သည် ယာ ကုပ် ထံ ကြောင်း လမ်း ရန် လာ ၏။ ယာ ကုပ် သား တို့ လည်း သ တင်း ကြား ရ သော အ ခါ စား ကျက် မှ ပြန် လာ၍ ထို သူ သည် ယာ ကုပ် သ မီး နှင့် အိပ် စက်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် မ ပြု အပ် သော ယုတ် မာ မှု ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့် စိတ် နာ လျက် အ လွန် ဒေါ သ ထွက် ကြ ၏။ ဟာ မော် လည်း သူ တို့ ထံ ကြောင်း လမ်း၍ သင် တို့ သ မီး ကို ငါ့ သား ရှေ ခင် ခင် တွယ် လှ၍ ထိမ်း မြား ကြ ပါ လော့။ သင် တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် အ မျိုး အ ချင်း ချင်း အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လျက် သင် တို့ သ မီး များ ကို ထိမ်း မြား ကြ လော့။ ငါ တို့ သ မီး များ ကို လည်း သိမ်း ပိုက် ကြ လော့။ ငါ တို့ ပြည် သည် သင် တို့ ရှေ့ တွင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ငါ တို့ နှင့် အ တူ နေ ကြ လော့။ ကူး သန်း ရောင်း ဝယ်၍ ဤ ပြည် တွင် အ ပိုင် ရ ယူ ကြ လော့ ဟု ဆို လေ၏။ ရှေ ခင် က လည်း သင် တို့ စိတ် နှင့် သာ တွေ့ ပါ ရ စေ။ တောင်း ဆို သ မျှ ကို တင် သွင်း ပါ မည်။ ကန် တော့ ဥ စ္စာ ဖြစ် စေ၊ ခန်း ဝင် ဥ စ္စာ ဖြစ် စေ၊ နည်း များ မ ဟူ တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း ပေး ပါ မည်။ ဤ သ တို့ သ မီး ကို ထိမ်း မြား ကြ ပါ ဟု အ ဘ နှင့် မောင် တို့ အား ဆို လေ ၏။ နှ မ ဒိ န ကို ရှေ ခင် ဖျက် ဆီး သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ရှေ ခင် နှင့် အ ဘ ဟာ မော် တို့ အား ပ ရိ ယာယ် ဖြင့် ယာ ကုပ် သား တို့ ပြန် ပြော သည် မှာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှ မ ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သော သူ နှင့် မ ထိမ်း မြား နိုင် ပါ။ ထိမ်း မြား လျှင် ကဲ့ ရဲ့ ဖွယ် အ ကြောင်း ဖြစ် ပါ ၏။ သင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကဲ့ သို့ ယောက်ျား တိုင်း လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ဘော တူ ကြ ပါ မည်။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သ မီး များ ကို သင် တို့ နှင့် ထိမ်း မြား၍ သင် တို့ သ မီး များ ကို လည်း သိမ်း ပိုက် သ ဖြင့် အ တူ နေ ထိုင်၍ တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ တည်း မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ စ ကား ကို မ နာ မ ယူ။ ထို မင်္ဂ လာ ကို မ ခံ လျှင် သ တို့ သ မီး ကို ပြန် သိမ်း ၍ ထွက် သွား မည် ဟု ဆို ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ဟာ မော် နှင့် သား ရှေ ခင် တို့ နှစ် သက် ကြ၍၊ ထို သ တို့ သား သည် အ ဘ၏ အ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ထက် ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ သော် လည်း ယာ ကုပ် သ မီး ကို နှစ် သက် သော ကြောင့် ၎င်း မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရန် ဖင့် နွှဲ သည် မ ဟုတ်။ ထို အ ခါ ဟာ မော် နှင့် သား ရှေ ခင် တို့ သည် သူ တို့ မြို့ တံ ခါး သို့ ဝင်၍ မြို့ သား တို့ နှင့် တိုင် ပင် သည် မှာ၊ အ ချင်း တို့၊ ဤ သူ တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် သင့် တင့် ပြီး ဖြစ်၍ ငါ တို့ ပြည် တွင် နေ လျက် ကူး သန်း ရောင်း ဝယ် ခွင့် ရှိ ကြ ပါ စေ။ ငါ တို့ ပြည် သည် သူ တို့ နေ သာ အောင် ကျယ် ဝန်း ပါ၏။ သူ တို့ သ မီး များ ကို သိမ်း ပိုက်၍ ငါ တို့ သ မီး များ ကို လည်း သူ တို့ နှင့် ထိမ်း မြား ကြ ကုန် အံ့။ သို့ ရာ တွင် ထို သူ တို့ သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ခံ ကြ သ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ လည်း ယောက်ျား တိုင်း ခံ မှ သာ လျှင် ငါ တို့ နှင့် အ တူ နေ လျက် တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ သူ တို့ သ ဘော တူ ကြ လိမ့် မည်။ သူ တို့ နွား သိုး မှ စ သော အ တွင်း အ ပြင် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ သည် ငါ တို့ ပိုင် ဖြစ် လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ နှင့် အ တူ နေ ကြ စေ ရန် သူ တို့ အ လို သို့ လိုက် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ပြော ဆို သော်၊ ဟာ မော် နှင့် သား ရှေ ခင် တို့ စ ကား ကို မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ထွက် ဝင် ပိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နာ ခံ၍ ယောက်ျား ရှိ သ မျှ ထို မင်္ဂ လာ ကို ခံ ကြ ကုန် ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် နာ ကျင် လျက် ရှိ ကြ ဆဲ အ ခါ ယာ ကုပ် သား၊ ဒိ န မောင်၊ ရှိ မောင် နှင့် လေ ဝိ နှစ် ယောက် တို့ သည် ဓား လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ဘေး မ မျှော် မြင် သော ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက်၍ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ ကို သတ် ကြ ၏။ ဟာ မော် နှင့် သား ရှေ ခင် တို့ ကို လည်း ဓား ဖြင့် သတ် ပြီး လျှင် နှ မ ဒိ န ကို ရှေ ခင့် အိမ် မှ ပြန် သိမ်း ထွက် သွား ကြ ၏။ နှ မ ကို ဖျက် ဆီး သော ကြောင့် ယာ ကုပ် သား တို့ သည် သတ် ပြီး အ လောင်း များ ရှိ ရာ သို့ သွား ပြီး လျင် မြို့ ကို လု ယက် ဖျက် ဆီး သ ဖြင့်၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ မြည်း မှ စ သော မြို့ တွင်း မြို့ ပြင် ရှိ ဥ စ္စာ များ ကို လက် ရ သိမ်း ယူ ၍၊ စည်း စိမ် နှင့် တ ကွ မ ယား၊ သူ ငယ်၊ အိမ် တွင် ရှိ သ မျှ ကို ပင် သုံ့ ပန်း လု ယူ ကြ ၏။ ထို နောက် ယာ ကုပ် က ခါ န နိ လူ၊ ဖေ ရ ဇိ လူ ဖြစ် သော ဤ ပြည် သား တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ အောင် သင် တို့ သည် ငါ့ အား ဒု က္ခ ပေး ကြ သည် တ ကား။ ငါ၌ လူ အ ရေ အ တွက် နည်း ပါး သော ကြောင့် ထို သူ တို့ စု ရုံး ၍ တိုက် ခိုက် သ ဖြင့် ငါ နှင့် တ ကွ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ဖျက် ဆီး ကြ လိမ့် မည် ဟု ရှိ မောင် နှင့် လေ ဝိ တို့ အား ဆို လေ သော်၊ ထို သူ တို့ က ကျွန် တော် တို့ နှ မ ကို ပြည် တန် ဆာ ကဲ့ သို့ ပြု ရာ သ လော ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ထို နောက် ဘု ရား သ ခင် က ဗေ သ လ အ ရပ် သို့ ထ သွား ၍ နေ လော့။ အစ် ကို ဧ သော မျက် မှောက် မှ ထွက် ပြေး ရ သော အ ခါ သင့် ထံ ထင် ရှား ခဲ့ သော ငါ ဘု ရား သ ခင် အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို ထို အ ရပ်၌ တည် လော့ ဟု ယာ ကုပ် အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယာ ကုပ် သည် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် လိုက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ အား သင် တို့ တွင် ပါ ရှိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို ပယ် ပစ် ကြ လော့။ ကိုယ် ကို သန့် စေ ၍ အ၀တ် ကို လည်း လဲ ကြ လော့။ ဗေ သ လ အ ရပ် သို့ ထ သွား ကြ ကုန် အံ့။ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ငါ ခံ ခဲ့ ရ သော ကာ လ က ကယ် လွှတ် တော် မူ ၍ သွား ရ သော လမ်း ၌ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ထို အ ရပ် တွင် ငါ တည် မည် ဟု ဆို လျှင်၊ သူ တို့ သည် လက် ဝယ် ရှိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား အ ပေါင်း ကို လည်း ကောင်း၊ နား တွင် ဆင် ယင် သော နား တောင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အား အပ် နှင်း၍ ရှေ ခင် မြို့ အ နီး ရှိ ညန် ပင် အောက် တွင် မြှုပ် ထား လေ ၏။ သူ တို့ ထွက် သွား ကြ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် ထံ မှ ဖြစ် ပွား သော ထိတ် လန့် ခြင်း သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ သား တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက်၍ ယာ ကုပ် သား တို့ ကို မ လိုက် ဝံ့ ဘဲ နေ ကြ ၏။ ယာ ကုပ် နှင့် တ ကွ ပါ ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် လု ဇ၊ တစ် နည်း ဗေ သ လ အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော်၊ အစ် ကို့ ထံ မှ ထွက် ပြေး ခဲ့ ရ သော အ ခါ ထို အ ရပ် ၌ ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား တော် မူ သော ကြောင့် ပ လ္လင် တော် ကို တည် ၍ ထို အ ရပ် ကို ဧ လ ဗေ သ လ ဟု သ မုတ် လေ ၏။ ထို နောက် ရေ ဗ က္က၏ အ ထိန်း ဒေ ဗော ရ သေ လွန် ရာ ဗေ သ လ အောက် ကျင်း ညန် ပင် ရင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။ ထို အ ပင် ကို အာ လု မ္ဘာ ကုတ် ဟူ၍ ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ယာ ကုပ် သည် ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် မှ ပြန် လာ သော် တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား ၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ရာ၊ သင့် အ မည် ကား ယာ ကုပ် ဖြစ်၏။ ယာ ကုပ် ဟူ၍ ထပ် မံ မ ခေါ် ရ။ ဣ သ ရေ လ ဟူ၍ ခေါ် ရ ကြ မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် ဣ သ ရေ လ အ မည် ဖြင့် သ မုတ် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က ငါ သည် အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ များ ပြား စွာ မွေး ဖွား လော့။ လူ တစ် မျိုး မ က လူ မျိုး များ စွာ သင့် အား ဖြင့် ဖြစ် ပွား ၍ မင်း များ တို့ လည်း သင် မှ ဆင်း သက် ကြ လိမ့် မည်။ အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ အား ငါ ပေး ခဲ့ သော ပြည် ကို သင် အား လည်း ကောင်း၊ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် အား လည်း ကောင်း ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် မြွက် တော် မူ သော အ ရပ်၊ သူ့ ထံ မှ ဘု ရား သ ခင် တက် ကြွ တော် မူ ပြီး နောက်၊ မိန့် မြွက် တော် မူ ရာ အ ရပ် တွင် ယာ ကုပ် သည် မှတ် တိုင် အ ဖြစ် ကျောက် ကို စိုက် ထူ ၍ ၎င်း အ ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ရည် ကို သွန်း ၍ ဆီ လောင်း လေ ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ သော ထို အ ရပ် ကို ဗေ သ လ ဟု သ မုတ် လေ ၏။ ဗေ သ လ အ ရပ် မှ ခ ရီး သွား ပြန်၍ ဧ ဖ ရတ် မြို့ နှင့် အ တန် ကွာ တွင် ရာ ခေ လ သည် သား ဖွား အံ့ သော ဝေ ဒ နာ ကို ပြင်း ပြ စွာ ခံ နေ ရ စဉ်၊ လက် သည် က၊ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ယ ခု လည်း သား ယောက်ျား ကို ရ ပြန် ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။ သေ လ တ္တံ့ သော ရာ ခေ လ သည် အ သက် ထွက် လု ဆဲ ဆဲ တွင် ထို သား ကို ဗေ နော နိ ဟု အ မည် မှည့် လေ ၏။ အ ဘ မူ ကား ဗင်္ယာ မိန် ဟု မှည့် သ တည်း။ ရာ ခေ လ သေ လွန်၍ ဗက် လင်၊ တစ် နည်း ဧ ဖ ရတ် မြို့ လမ်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ရ လေ ၏။ ယာ ကုပ် လည်း သင်္ချိုင်း ပေါ် မှာ မှတ် တိုင် ကို စိုက် ထူ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ရာ ခေ လ၏ သင်္ချိုင်း မှတ် တိုင် ဖြစ် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ သည် တစ် ဖန် ခ ရီး သွား ပြန်၍ ဧ ဒါ လင့် စင် ကို လွန် ပြီး မှ တဲ စိုက် လေ ၏။ ထို အ ရပ် ၌ နေ သော အ ခါ ရု ဗင် သည် အ ဘ၏ မ ယား ငယ် ဗိ လ ဟာ့ ထံ သွား၍ အိပ် လေ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဣ သ ရေ လ ကြား ၏။ ယာ ကုပ်၏ သား ဆယ့် နှစ် ယောက် တို့ ကား လေ အာ တွင် မြင် သော သား ဦး ရု ဗင်၊ ရှိ မောင်၊ လေ ဝိ၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ခါ၊ ဇာ ဗု လုန် တို့ တည်း။ ရာ ခေ လ တွင် မြင် သော သား၊ ယော သပ် နှင့် ဗင်္ယာ မိန် တို့ တည်း။ ရာ ခေ လ ကျွန် မိန်း မ ဗိ လ ဟာ တွင် မြင် သော သား၊ ဒန် နှင့် နဿ လိ တို့ တည်း။ လေ အာ့ ကျွန် မိန်း မ ဇိ လ ပ တွင် မြင် သော သား၊ ဂဒ် နှင့် အာ ရှာ တို့ တည်း။ ထို သူ ကား ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် ၌ ဖွား မြင် သော ယာ ကုပ်၏ သား များ တို့ တည်း။ ထို နောက် ယာ ကုပ် သည် အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ တည်း ခို ရာ ဟေ ဗြုန်၊ တစ် နည်း ကိ ရ ယ သာ ဘ မြို့ မံ ရေ အ ရပ်၊ အ ဘ ဣ ဇာက် ထံ ရောက် လေ ၏။ ဣ ဇာက် သည် နှစ် ပေါင်း တစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ် အ သက် အ ရွယ် ရောက် လျှင် အို မင်း ကြီး ရင့်၍ သေ လွန် သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သွား ရ သော် သား ဧ သော နှင့် ယာ ကုပ် တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ဧ ဒုံ၊ တစ် နည်း ဧ သော၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ဟူ မူ ကား၊ ဧ သော သည်၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး၊ ဧ လုန့် သ မီး အာ ဒ တစ် ယောက်၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ဇိ ဘောင့် မြေး၊ အာ န သ မီး အ ဟော လိ ဗာ မ တစ် ယောက်၊ ခါ နာန် ပြည် သူ နှစ် ယောက် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဣ ရှ မေ လ သ မီး၊ နာ ဗာ ယုတ် နှ မ ဖြစ် သူ ဗာ ရှ မတ် တစ် ယောက် နှင့် လည်း ကောင်း အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ ၏။ အာ ဒ တွင် မြင် သော ဧ သော့ သား ကား ဧ လိ ဖတ်၊ ဗာ ရှ မတ် တွင် မြင် သော သား ကား ရွေ လ၊ အ ဟော လိ ဗာ မ တွင် မြင် သော သား များ ကား ယု ရှ၊ ယာ လံ၊ ကော ရ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ခါ နာန် ပြည်၌ ဧ သော ရ သော သား များ ဖြစ် သ တည်း။ ဧ သော သည် မ ယား သား သ မီး များ နှင့် တ ကွ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် ပြည် တွင် ဆည်း ပူး သော နွား သိုး မှ စ၍ အ တွင်း အ ပြင် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း ယူ၍ ညီ ယာ ကုပ် နှင့် ခွာ လျက် တစ် နေ ရာ သို့ ထွက် သွား လေ ၏။ ထို နှစ် ဦး သား တို့ သည် ဥ စ္စာ များ လွန်း၍ အ တူ မ နေ နိုင် ကြ။ တိ ရ စ္ဆာန် များ ပြား သည့် အ တွက် သူ တို့ တည်း ခို ရာ မြေ မ ဆံ့ နိုင် သော ကြောင့်၊ ဧ ဒုံ၊ တစ် နည်း ဧသော သည် စိ ရ တောင် တန်း ပေါ် မှာ နေ လေ၏။ စိ ရ တောင် တန်း ပေါ် မှာ ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ အ ဘ ဦး ဧ သော၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို ဆို ဦး အံ့။ ဧ သော၏ သား တို့ အ မည် ကား မ ယား အာ ဒ တွင် မြင် သော သား ဧ လိ ဖတ်၊ မ ယား ဗာ ရှ မတ် တွင် မြင် သော သား ရွေ လ တို့ တည်း။ ဧ လိ ဖတ် သား များ ကား တေ မန်၊ သြ မ ရ၊ ဇေ ဖော၊ ဂါ တံ၊ ကေ နတ် တို့ တည်း။ ဧ သော့ သား ဧ လိ ဖတ်၏ မ ယား ငယ် တိ မ န တွင် မြင် သော သား ကား အာ မ လက် တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဧ သော့ မ ယား အာ ဒ ၏ သား မြေး ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ရွေ လ သား များ ကား နာ ဟတ်၊ ဇေ ရ၊ ရှ မ္မ၊ မိ ဇ္ဇ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဧ သော့ မ ယား ဗာ ရှ မတ်၏ သား မြေး ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဇိ ဘောင့် မြေး အာ န သ မီး ဖြစ် သူ ဧ သော့ မ ယား အ ဟော လိ ဗာ မ တွင် မြင် သော သား များ ကား ယု ရှ၊ ယာ လံ၊ ကော ရ တို့ တည်း။ ဧ သော့ သား မြေး တို့ တွင် အ ကြီး အ ကဲ များ မူ ကား သား ဦး ဧ လိ ဖတ်၏ သား များ တေ မန်၊ သြ မ ရ၊ ဇေ ဖော၊ ကေ နတ်၊ ကော ရ၊ ဂါ တံ၊ အာ မ လက် တို့ သည်၊ အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် အာ ဒ၏ သား မြေး၊ ဧ ဒုံ ပြည်၌ ဧ လိ ဖတ် ရ သော သား များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဧ သော့ သား ရွေ လ ၏ သား များ ကား နာ ဟတ်၊ ဇေ ရ၊ ရှ မ္မ၊ မိ ဇ္ဇ တို့ သည် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဧ သော့ မ ယား ဗာ ရှ မ၏ သား မြေး၊ ဧ ဒုံ ပြည်၌ ရွေ လ ရ သော သား များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဧ သော မ ယား အ ဟော လိ ဗာ မ၏ သား များ ကား ယု ရှ၊ ယာ လံ၊ ကော ရ တို့ သည် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် အာ န သ မီး၊ ဧ သော့ မ ယား အ ဟော လိ ဗာ မ၏ သား မြေး များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဧ ဒုံ၊ တစ် နည်း ဧ သော၏ သား မြေး များ၊ ၎င်း တို့ အ နက် အ ကြီး အ ကဲ များ တို့ စာ ရင်း တည်း။ ထို ပြည် ရင်း သား ဟော ရိ လူ မျိုး စိ ရ၏ သား များ ကား၊ လော တန်၊ ရှော ဗ လ၊ ဇိ ဘောင်၊ အာ န၊ ဒိ ရှုန်၊ ဧ ဇာ၊ ဒိ ရှန် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဧ ဒုံ ပြည် နေ ဟော ရိ လူ မျိုး စိ ရ၏ သား တို့ တွင် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ လော တန့် သား များ ကား ဟော ရိ နှင့် ဟေ မံ တို့ တည်း။ လော တန့် နှ မ ကား၊ တိ မ န တည်း။ ရှော ဗ လ သား များ ကား အာ လ ဝန်၊ မ နာ ဟတ်၊ ဧ ဗ လ၊ ရှေ ဖော၊ သြ နံ တို့ တည်း။ ဇိ ဘောင့် သား များ ကား အာ ယ နှင့် အာ န တို့ တည်း။ ၎င်း အာ န ကား အ ဘ ဇိ ဘောင်၏ မြည်း များ ကို ထိန်း ကျောင်း သော အ ခါ တော၌ ရေ ပူ တွင်း များ ကို တွေ့ သော သူ ပေ တည်း။ အာ န သား ကား ဒိ ရှုန် နှင့် သ မီး အ ဟော လိ ဗာ မ တို့ တည်း။ ဒိ ရှုန့် သား များ ကား ဟင်္ဒန်၊ ဧ ရှ ဗန်၊ ဣ သ ရန်၊ ခေ ရန် တို့ တည်း။ ဧ ဇာ့ သား များ ကား ဗိ လ ဟန်၊ ဇာ ဝန်၊ အာ ကန် တို့ တည်း။ ဒိ ရှန့် သား များ ကား ဥ ဇာ နှင့် အာ ရန် တို့ တည်း။ ဟော ရိ လူ မျိုး တွင် အ ကြီး အ ကဲ များ ကား လော တန်၊ ရှော ဗ လ၊ ဇိ ဘောင်၊ အာ န၊ ဒိ ရှုန်၊ ဧ ဇာ၊ ဒိ ရှန် တို့ သည် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် စိ ရ ပြည်၌ ကိုယ့် အ ရာ အ လိုက်၊ ဟော ရိ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် မင်း ပြု သူ မ ရှိ မီ၊ ဧ ဒုံ ပြည်၌ မင်း ပြု သူ များ ကား၊ ဗော ရ သား ဗေ လာ သည် ဧ ဒုံ ပြည်၌ မင်း ပြု ရာ မြို့ တော် ကား၊ ဒိ န္နာ ဗာ မြို့ တည်း။ ဗေ လာ မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ ဗော ဇ ရ မြို့ သား ဇေ ရ သား ယော ဗပ် မင်း ပြု လေ ၏။ ယော ဗပ် မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ တေ မန် ပြည် သား ဟု ရှံ မင်း ပြု လေ၏။ ဟု ရှံ မင်း ကွယ် လွန်၍ မော ဘ ပြည် တွင် မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် အောင် မြင် သူ ဗေ ဒဒ် သား ဟာ ဒဒ် သည် ဟု ရှံ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ မင်း ပြု ရာ၊ မြို့ တော် ကား အာ ဝိတ် မြို့ တည်း။ ဟာ ဒဒ် မင်း ကွယ် လွန် ၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ မာ သ ရက် မြို့ သား စာ မ လ မင်း ပြု လေ ၏။ စာ မ လ မင်း ကွယ် လွန် ၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ မြစ် အ နီး ရှိ ရ ဟော ဘုတ် မြို့ သား ရှော လ မင်း ပြု လေ ၏။ ရှော လ မင်း ကွယ် လွန် ၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ အာ ခ ဗော့် သား ဗာ လ ဟာ နန် မင်း ပြု လေ ၏။ အာ ခ ဗော့် သား ဗာ လ ဟာ နန် မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ ဟာ ဒါ မင်း ပြု ရာ မြို့ တော် ကား၊ ပေါ မြို့ တည်း။ မိ ဖု ရား ကား မေ ဇ ဟပ် မြေး မာ တ ရက် သ မီး မ ဟေ တ ဗေ လ တည်း။ ဧ သော မှ ဆင်း သက်၍ ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ်၊ နေ ရာ အ ရပ် အ လိုက်၊ ဘွဲ့ နာ မ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ များ ကား၊ ထို သူ တို့ သည် ပိုင် သော ပြည်၌ ကိုယ့် နေ ရာ အ လိုက်၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး တွင် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဧ သော သည် ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ အ ဘ ဦး ဖြစ် ကြောင်း ကား ဤ သို့ တည်း။ အ ဘ တည်း ခို ရာ၊ ခါ နာန် ပြည် တွင် နေ သော ယာ ကုပ်၏ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ ဟူ မူ ကား၊ ယော သပ် သည် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် အ ရွယ် ရှိ သော် အစ် ကို တို့ နှင့် အ တူ သိုး ဆိတ် များ ကို ထိန်း ကျောင်း ရာ အ ဘ ၏ မ ယား ငယ်၊ ဗိ လ ဟာ၊ ဇိ လ ပ တို့ သား များ နှင့် သူ ငယ် အ ဖြစ် နေ၍ သူ တို့ မ ကောင်း ကြောင်း အ ဘ အား ကြား ပြော လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ သည် အ သက် ကြီး ရင့် မှ သား ယော သပ် ကို ရ သော ကြောင့် သား တ ကာ တို့ ထက် သာ၍ ချစ် သ ဖြင့် ရှည် လျား သော အင်္ကျီ ကို ချုပ် လုပ် ဆင် ယင် လေ ၏။ ညီ အစ် ကို တ ကာ တို့ ထက် သာ၍ အ ဘ ချစ် ကြောင်း ကို အစ် ကို တို့ သည် သိ မြင် သည် ဖြစ်၍ နှုတ် ဆက် ခြင်း ကို မျှ မ ပြု နိုင် အောင် မုန်း ကြ ရာ၊ ယော သပ် အိပ် မက် မြင်၍ အစ် ကို တို့ အား ပြန် ပြော သော် သာ၍ မုန်း ကြ ၏။ သူ က၊ ကျွန် တော် မြင် ရ သော အိပ် မက် ကို နာ ယူ ကြ ပါ။ ကျွန် တော် တို့ သည် လယ်၌ ကောက် လှိုင်း များ ကို စည်း နေ ကြ စဉ် ကျွန် တော့် ကောက် လှိုင်း ထ ထောင်၍ ညီ အစ် ကို တို့ ကောက် လှိုင်း များ ဝန်း ရံ လျက် ကျွန် တော့် ကောက် လှိုင်း ကို ရှိ ခိုး ကြ သည် ဟု ပြန် ပြော လျှင်၊ အစ် ကို တို့ က သင် ကား၊ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် အ ကယ် စင် စစ် မင်း ပြု၍ အုပ် စိုး ရ မည် လော ဟု ပြန် ဆို လျက် သူ့ အိပ် မက် နှင့် စ ကား အ တွက် ကြောင့် သာ၍ ပင် မုန်း ထား ကြ၏။ တစ် ဖန် အိပ် မက် ကို မြင် ပြန်၍ အစ် ကို တို့ အား ကြား ပြော သည် မှာ၊ အိပ် မက် ကို ကျွန် တော် မြင် ရ ပြန် ရာ နေ လ နှင့် တ ကွ၊ ကြယ် ဆယ့် တစ် လုံး တို့ သည် ကျွန် တော့် ကို ရှိ ခိုး နေ ကြ သည် ဟု ကြား ပြော လေ၏။ အ ဘ နှင့် အစ် ကို တို့ အား ပြန် ပြော သော အ ခါ အ ဘ က၊ သင် မြင် သော အိပ် မက် ကား မည် သို့ နည်း။ ငါ နှင့် တ ကွ အ မိ၊ ညီ အစ် ကို တို့ သည် သင့် ထံ မု ချ ဝင် ရောက် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ရ မည် လော ဟူ၍ ဆုံး မ လေ၏။ အစ် ကို တို့ သည် သူ့ ကို ညူ စူ ကြ၏။ အ ဘ မူ ကား ထို အ ကြောင်း ကို မှတ် ကျုံး လေ၏။ အ ဘ သိုး ဆိတ် များ ကို ရှေ ခင် မြို့ မှာ ထိန်း ကျောင်း ရန် အစ် ကို တို့ သွား ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ က၊ သင့် အစ် ကို တို့ သည် သိုး ဆိတ် များ ကို ရှေ ခင် မြို့ မှာ ထိန်း ကျောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သင့် ကို သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ ငါ စေ လွှတ် မည် ဟု ယော သပ် အား ဆို လျှင် ကျွန် တော် သွား ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ အ ဘ က၊ သင့် အစ် ကို တို့ နှင့် သိုး ဆိတ် များ၏ အ ဖြစ် အ နေ ကို သွား ရောက် ကြည့် ရှု ပြီး လျှင်၊ ငါ့ အား ပြန် ကြား ပါ ဟု မှာ ထား လျက် ဟေ ဗြုန် ချိုင့် မှ စေ လွှတ် သ ဖြင့် သူ သည် ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ရောက် လေ၏။ တော၌ လှည့် လည် သွား စဉ် တွင် လူ တစ် ဦး သည် သူ နှင့် တွေ့ ရာ မည် သည် ကို ရှာ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အစ် ကို တို့ ကို ရှာ ပါ၏။ သူ တို့ ထိန်း ကျောင်း သော နေ ရာ ကို ကြား ပြော ပါ ဟု ဆို သော်၊ ထို သူ က၊ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား ပြီ။ ဒေါ သန် မြို့ သို့ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ ပြော သည် ကို ကြား ခဲ့ ရ သည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ယော သပ် လည်း အစ် ကို တို့ ကို လိုက် ရှာ၍ ဒေါ သန် မြို့ မှာ တွေ့ လေ ၏။ အ နီး သို့ မ ရောက် မီ အစ် ကို တို့ သည် အ​ဝေး မှ မြင် ရ လျှင် သူ့ ကို သတ် ရန် တိုင် ပင် ကြံ စည် လျက်၊ ကြည့် ကြ လော့။ အိပ် မက် ဆ ရာ လာ ပြီ။ ထ ကြ။ သူ့ ကို သတ်၍ တစ် ခု သော တွင်း ထဲ သို့ ချ ပစ် ကြ ကုန် အံ့။ သား ရဲ ဆိုး တစ် ကောင် ကောင် ကိုက် စား ပြီ ဟု ပြော ကြ ရ မည်။ ထို သို့ ပြု လျှင် သူ့ အိပ် မက် များ မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို သိ ကြ ရ လိမ့် မည် ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ရု ဗင် ကြား လျှင်၊ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် ကြ အံ့ ဟု ဆို လျက် သူ တို့ လက် မှ ယော သပ် ကို လွတ် မြောက် စေ ၏။ ထို သို့ လွတ် မြောက် စေ၍ အ ဘ ထံ ပြန် ပို့ ရန် ရု ဗင် က၊ သူ့ အ သွေး ကို မ သွန်း၊ လက် ရောက် လည်း မ ပြု ဘဲ၊ တော တွင် ဤ တွင်း ထဲ သို့ ချ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို လေ ၏။ အစ် ကို တို့ ထံ ယော သပ် ရောက် သော် ဝတ် ဆင် သော အင်္ကျီ ရှည် ကို ချွတ် ပြီး မှ သူ့ ကို ဆွဲ၍ တွင်း ထဲ သို့ ချ ကြ၏။ ထို တွင်း ကား ရေ မ ရှိ။ ခန်း ခြောက် သော တွင်း ဖြစ် သ တည်း။ ထို နောက် အ စာ စား ရန် ထိုင် ကြ စဉ် ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး ခ ရီး သည် တစ် စု သည် နံ့ သာ မျိုး၊ လိမ်း ဆေး၊ မု ရန် စေး များ ကို ကု လား အုပ် ပေါ် မှာ တင် ဆောင် လျက် ဂိ လဒ် ပြည် မှ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ကြ သည် ကို မျှော် ကြည့်၍ မြင် လျှင်၊ ယု ဒ က၊ ညီ ကို သတ် ၍ အ သွေး သွန်း ကြောင်း ဝှက် ထား လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ထ ကြ။ သူ သည် ငါ့ တို့ ညီ၊ ငါ တို့ အ သွေး အ သား ဖြစ် ၍ လက် မ လွန် ဘဲ ဣ ရှ မေ လ လူ တို့ အား ရောင်း စား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို သော် ညီ အစ် ကို တို့ သ ဘော တူ ကြ ၏။ ထို အ ခါ မိ ဒျန် ကုန် သည် တို့ ကူး သန်း ကြ ရာ အစ် ကို တို့ သည် ယော သပ် ကို တွင်း ထဲ မှ ဆွဲ တင် ကြ ပြီး လျှင် အ ဖိုး ငွေ အ ကျပ် နှစ် ဆယ် နှင့် ဣ ရှ မေ လ လူ တို့ အား ရောင်း ချ ၍ ယော သပ် ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ထို သူ တို့ ဆောင် သွား ကြ ၏။ ရု ဗင် သည် တွင်း သို့ ပြန် သွား၍ တွင်း ထဲ မှာ ယော သပ် မ ရှိ ကြောင်း သိ လျှင် ကိုယ့် အ၀တ် ကို ဆုတ် လျက် ညီ တို့ ရှိ ရာ သို့ ပြန် သွား၍ သူ ငယ် မ ရှိ ပါ တ ကား။ ငါ အ ဘယ် သို့ သွား ရ မည် နည်း ဟု ဆို လေ၏။ သူ တို့ လည်း ယော သပ် အင်္ကျီ ကို ယူ ၍ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် သတ် ပြီး မှ အ သွေး နှင့် ဆွတ် ကြ ၏။ ရှည် လျား သော ထို အင်္ကျီ ကို ပို့ လိုက် ပြီး လျှင် အ ဘ ထံ သွင်း ၍ ဤ အင်္ကျီ ကို ကျွန် တော် တို့ တွေ့ ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ သား ၏ အင်္ကျီ မှန် မ မှန် ရှု ကြည့် ပါ ဟု ဆို ကြ လျှင်၊ အ ဘ ရှု ကြည့် သော် ငါ့ သား အင်္ကျီ မှန် ၏။ သူ့ ကို သား ရဲ ဆိုး တစ် ကောင် ကောင် ကိုက် စား ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် ယော သပ် ကို ကိုက် ဖြတ် လေ စွ တ ကား ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် အ ဝတ် ဆုတ် ၍ လျှော် တေ ကို စည်း လျက် ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ သား ကြောင့် မြည် တမ်း နေ လေ ၏။ နှစ် သိမ့် စေ ရန် သား သ မီး အ ပေါင်း တို့ ခြံ ရံ ကြ သော် လည်း အ ဘ သည် နှစ် သိမ့် ခြင်း ကို အ လို မ ရှိ ဘဲ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ငါ့ သား ထံ မြည် တမ်း လျက် ဆင်း သက် တော့ မည် ဟု ဆို ၍ သား အ တွက် ငို ကြွေး နေ လေ ၏။ ယော သပ် ကို ကား မိ ဒျန် လူ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် တွင် ဖာ ရော မင်း၏ အ မတ် ဖြစ် သော ကိုယ် ရံ တော် မှုး ပေါ တိ ဖာ့ ထံ ရောင်း ချ ကြ ၏။ ထို ကာ လ ယု ဒ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ထံ မှ ထွက် သွား၍ ဟိ ရ အ မည် ရှိ သော အ ဒု လံ မြို့ သား အိမ် သို့ လှည့် ဝင် လေ ၏။ ထို အ ရပ် ၌ ရှု အာ အ မည် ရှိ သော ခါ နာန် ပြည် သား၏ သ မီး ကို တွေ့ မြင် လျှင် ခေါ် ယူ သင့် မြတ် သ ဖြင့်၊ ထို မိန်း မ သ န္ဓေ ရ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ဧ ရ ဟု မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် သြ နန် ဟု မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန် ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ရှေ လ ဟု မှည့် လေ၏။ ထို သား ကို ဖွား သော အ ခါ အဘ သည် ခေ ဇိပ် မြို့ မှာ ရှိ သ တည်း။ ထို နောက် ယု ဒ သည် သား ဦး ဧ ရ ကို တာ မာ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ နှင့် ထိမ်း မြား လေ ၏။ ယု ဒ ၏ သား ဦး ဧ ရ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း သူ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွပ် မျက် တော် မူ သည် နှင့်၊ ယု ဒ က၊ သင့် မ ရီး ထံ သို့ ဝင် ၍ မတ် ဝတ် ပြု သ ဖြင့် အစ် ကို့ အ ဖို့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ပွား စေ လော့ ဟု သြ နန် အား ဆို ၏။ ၎င်း အ မျိုး အ နွယ် ကို ကိုယ့် အ ဆက် အ နွယ် မ မှတ် ရ ဟု သြ နန် သိ၍ မ ရီး ထံ သို့၀င် သော အ ခါ အစ် ကို့ အ မျိုး မ ဆက် နွယ် စေ ရန် မျိုး ဖျက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ထို အ မှု ဆိုး သွမ်း သော ​ကြောင့် သူ့ ကို လည်း ကွပ် မျက် တော် မူ ၏။ အစ် ကို တို့ ကဲ့ သို့ ရှေ လ သေ မည် ဟု စိုး ရိမ် ၍ ယု ဒ က၊ ငါ့ သား ရှေ လ အ ရွယ် ရောက် သည့် တိုင် အောင် သင့် အ ဘ ၏ အိမ် ၌ မုဆိုး မ အ ဖြစ် နေ ဦး လော့ ဟု ချွေး မ တာ မာ အား ဆို သည့် အ တိုင်း တာ မာ သွား ၍ အ ဘ အိမ်၌ နေ လေ ၏။ ကာ လ ရှည် ကြာ သော် ရှု အာ့ သ မီး ဖြစ် သော ယု ဒ မ ယား သေ လွန် ပြီး နောက် ယု ဒ သည် မ ယား ကို အ လွမ်း ပြေ ငြိမ်း ၍ ကိုယ့် သိုး ကို အ မွေး ညှပ် သူ တို့ ရှိ ရာ၊ အ ဒု လံ မြို့ သား အ ဆွေ ဟိ ရ နှင့် အ တူ တိ မ နတ် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ သိုး မွေး ညှပ် ရန် တိ မ နတ် မြို့ သို့ ယော က္ခ မ သွား ကြောင်း ကို တာ မာ ကြား သိ ရ လျှင်၊ ရှေ လ အ ရွယ် ရောက် သော် လည်း မ ထိမ်း မြား ကြောင်း သိ မြင် သော ကြောင့် မု ဆိုး မ အ၀တ် ကို ချွတ် လဲ ၍ ဦး ခေါင်း ကို ပ ဝါ နှင့် ဖုံး အုပ် ခြုံ ရုံ ပြီး လျှင် တိ မ နတ် လမ်း ရှိ ဧ နိမ် မြို့ တံ ခါး ဝ၌ ထိုင် နေ လေ ၏။ ဦး ခေါင်း ကို ဖုံး အုပ် လျက် ရှိ သော ကြောင့် ယု ဒ မြင် သော အ ခါ ချွေး မ ဖြစ် မှန်း မ သိ ဘဲ ပြည် တန် ဆာ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် သ ဖြင့်၊ လမ်း မှ သူ ရှိ ရာ သို့ လှည့် သွား၍ သင့် ထံ ငါ ဝင် ပါ ရ စေ ဟု ဆို လျှင် ကျွန် မ ထံ ဝင် လို မူ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို ပေး မည် နည်း ဟု မေး၏။ ယု ဒ က၊ ဆိတ် ငယ် တစ် ကောင် ကို ပို့ လိုက် မည် ဟု ဆို ရာ၊ မ ပို့ လိုက် မီ တစ် စုံ တစ် ရာ ကို ပေါင် ထား မည် လော ဟု မေး လျှင်၊ ယု ဒ က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို ပေါင် ထား ရ အံ့ နည်း ဟု မေး သော် တံ ဆိပ်၊ စ လွယ် နှင့် လက် ကိုင် တောင် ဝေး များ ကို ပေါင် ထား လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း တောင်း ရာ ကို အပ် ပေး ၍ ဝင် ရောက် ရ သ ဖြင့် သူ သည် သ​ န္ဓေ ရ လေ၏။ ထို နောက် ထ ၍ ဖုံး အုပ် သော ပ ဝါ ကို ချွတ် ပြီး လျှင် မု ဆိုး မ အ ဝတ် ကို ဝတ် မြဲ ဝတ် ပြန် လေ၏။ ပေါင် ထား သော ပ စ္စည်း ကို မိန်း မ လက် မှ ရွေး ယူ ရန် အ ဆွေ အ ဒု လံ မြို့ သား လက် ဖြင့် ဆိတ် ငယ် ကို ယု ဒ ပို့ လိုက် ရာ သူ သည် မိန်း မ ကို ရှာ၍ မ တွေ့ လျှင်၊ ဧ နိမ် မြို့ လမ်း အ နီး ထိုင် နေ သော ပြည် တန် ဆာ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု ထို အ ရပ် သား တို့ ကို မေး သော် ဤ အ ရပ်၌ ပြည် တန် ဆာ မ ရှိ ဟု ပြန် ဆို ကြ သ ဖြင့်၊ ယု ဒ ထံ သို့ ပြန် ပြီး လျှင် ကျွန်ုပ် သည် ထို မိန်း မ ကို ရှာ၍ မ တွေ့ ပါ။ အ ရပ် သား တို့ က လည်း ဤ အ ရပ်၌ ပြည် တန် ဆာ မ ရှိ ဟု ဆို ကြ ကြောင်း ကြား ပြော လေ ၏။ ယု ဒ က လည်း ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှက် မ ကွဲ စေ ရန် သူ၌ ရှိ ပါ စေ တော့။ ဤ ဆိတ် ငယ် ကို ကျွန်ုပ် ပို့ လျက် နှင့် သင် သည် မိန်း မ ကို ရှာ ၍ မ တွေ့ ချေ တ ကား ဟု ဆို ၏။ သုံး လ ခန့် ကြာ သော် ချွေး မ တာ မာ သည် ပြည့် တန် ဆာ လုပ် သ ဖြင့် ကိုယ် ဝန် ဆောင် လျက် နေ ပြီ ဟု ကြား သိ ရ လျှင် ယု ဒ က၊ သူ့ ကို ထုတ်၍ မီး လောင် တိုက် ဒဏ် ခံ စေ ဟု ဆို လေ ၏။ ထုတ် သော အ ခါ တာ မာ က၊ ဤ ပ စ္စည်း ရှင် ဖြင့် ကျွန် မ သ န္ဓေ ရ ပါ ပြီ ဟု ယော က္ခ မ ထံ လျှောက် စေ လျက် ထို တံ ဆိပ်၊ စ လွယ်၊ တောင်​ဝေး များ သည်၊ မည် သူ့ ပ စ္စည်း ဖြစ် သည် ကို ရှု ကြည့် ပါ ဟု လျှောက် ပြန် ရာ၊ ရှု ကြည့် သော် ယု ဒ က၊ သား ရှေ လ နှင့် ငါ မ ထိမ်း မြား သ ဖြင့် သူ သည် ငါ့ ထက် ဖြောင့် မတ် ပေ သည် ဟု ဆို၍ နောက် တစ် ဖန် သူ နှင့် ဆက် ဆံ ခြင်း မ ရှိ။ တာ မာ လည်း သား ဖွား ချိန် စေ့ သော် ဝမ်း တွင်း သား အ မြွာ ရှိ သ ဖြင့်၊ ဖွား သည့် ကာ လ သား တစ် ယောက် သည် လက် ကို ထုတ် ဆန့် ရာ လက် သည် က၊ ဤ သူ အ ရင် ဖွား လေ ပြီ ဟု ဆို လျက် ကြိုး နီ ယူ၍ လက် ကို စည်း လေ ၏။ ထို သား သည် လက် ကို ရုပ် ပြန် ရာ အ မြွာ ဘက် ဖွား သော် လက် သည် က၊ သင် ထိုး ဖောက် လေ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ၍ ဖာ ရက် အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ ၏။ ထို နောက် ကြိုး နီ စည်း သော အ မြွာ ဘက် ကို ဖွား ၍ ဇေ ရ အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ သ တည်း။ ယော သပ် ကို ကား အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆောင် သွား ကြ ရာ ထို ပြည် သား၊ ဖာ ရော မင်း၏ အ မတ် ဖြစ် သူ၊ ကိုယ် ရံ တော် မှုး ပေါ တိ ဖာ သည် ဆောင် ခဲ့​သော ဣ ရှ မေ လ လူ တို့ လက် မှ ဝယ် ယူ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် အ ကြံ ထ မြောက် သူ ဖြစ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် သား၊ ကိုယ့် သ ခင့် အိမ်၌ နေ လေ ၏။ သူ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ ၍ ပြု လေ သ မျှ အ ထ မြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ကို သ ခင် သိ မြင် သော ကြောင့်၊ ဆောင် ရွက် နေ သူ ယော သပ် အား မျက် နှာ သာ ပေး လျက် အိမ် ကို ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု စေ ၍ ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို သူ့ လက် ဝယ် အပ် လေ ၏။ ထို သို့ အိမ် နှင့် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ကြည့် ရှု စေ သည့် ကာ လ မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် အ တွက် ထို အိ ဂျစ် လူ ၏ အိမ် ထောင် ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သ ဖြင့် အ တွင်း အ ပြင် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် မင်္ဂ လာ တော် တည် လေ ၏။ သ ခင် သည် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ် ထား ၍ ကိုယ် စား သော အ စာ ပြင် ဥ စ္စာ ရှိ မှန်း ကို မျှ မ သိ မ မှတ် ချေ။ ယော သပ် လည်း အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် လှ၍ ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း ၏။ ထို နောက် သ ခင့် မ ယား သည် ယော သပ် ကို အ ကြည့် ထူး၍ ငါ နှင့် အ တူ အိပ် စက် ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ယော သပ် က၊ သ ခင် သည် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ကျွန် တော့် လက် ဝယ် အပ် ထား သည် ဖြစ်၍ အိမ် တွင် ကျွန် တော့် ထံ မည် သည့် ဥ စ္စာ ရှိ မှန်း ကို မျှ မ သိ မ မှတ် ပါ။ ဤ အိမ် တွင် လည်း ကျွန် တော့် ထက် ကြီး မြတ် သော သူ မ ရှိ ပါ။ သ ခင့် မ ယား ဖြစ် သော သ ခင် မ မှ တစ် ပါး၊ ကျွန် တော် အား မ နှင်း မ အပ် ဘဲ တစ် စုံ တစ် ရာ မ ရှိ ပါ လျက် ကြီး လေး သော ဤ ပြစ် မှု ကို ပြု၍ ဘု ရား သ ခင် ကို မည် သို့ ပြစ် မှား နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု သ ခင့် မ ယား ကို ငြင်း ဆို ၏။ ထို သို့ သ ခင် မ နေ့ စဉ် ပြော ဆို သော် လည်း ယော သပ် သည် သူ နှင့် အိပ် ခြင်း နေ ခြင်း ငှါ မ လိုက် မ နာ သည် ဖြစ်၍၊ တစ် နေ့ သ၌ လုပ် ကိုင် ဆောင် ရွက် ရန် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် ရာ အိမ် သား တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ခိုက်၊ ယော သပ် အ ဝတ် ကို သ ခင် မ ကိုင် ဆွဲ လျက် ငါ နှင့် အ တူ အိပ် စက် ပါ ဟု ဆို လျှင် ယော သပ် သည် အ ဝတ် ကို သူ့ လက် ၌ စွန့်၍ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး ရ လေ ၏။ ထို သို့ အ ဝတ် ကို စွန့်၍ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး ကြောင်း သ ခင် မ မြင် ရ လျှင်၊ အိမ် သား တို့ ကို ခေါ်၍ ကြည့် ကြ။ ငါ တို့ အား ပြက် ရယ် ပြု စေ ခြင်း ငှါ ထို ဟေ ဗြဲ လူ ကို သ ခင် သွင်း ထား ပြီ တ ကား။ သူ သည် ငါ နှင့် အ တူ အိပ် ရန် ဝင် ရောက်၍ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ငါ အော် ဟစ် ရ ၏။ ထို သို့ အော် ဟစ် သံ ကြား လျှင် အ ဝတ် ကို စွန့် ခဲ့၍ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး သည် ဟု ဆို ပြီး နောက်၊ အိမ် သို့ သ ခင် ပြန် ရောက် သည့် တိုင် အောင် ၎င်း အ ဝတ် ကို အ ပါး တွင် ထား လျက်၊ အ ထက် စ ကား အ တိုင်း လျှောက် ထား သည် မှာ အ ရှင် သွင်း ထား သော ဟေ ဗြဲ ကျွန် သည် ကျွန် မ အား ပြက် ရယ် ပြု ရန် ၀င် ရောက် သော်၊ ကျွန် မ အော် ဟစ် ရာ တွင် အ ဝတ် ကို စွန့် ခဲ့၍ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး ပါ သည် ဟု သ ခင့် ထံ လျှောက် ကြား လေ ၏။ အ ရှင့် ကျွန် သည် ကျွန် မ အား ထို သို့ ပြု ခဲ့ ပြီ ဟု မ ယား လျှောက် သော စ ကား ကို သ ခင် ကြား လျှင်၊ ဒေါ သ မီး လောင် ၍ ယော သပ် ကို ခေါ် ပြီး မှ မင်း အာ ဏာ နှင့် အ ကျဉ်း သား တို့ ကို လှောင် ထား ရာ နှောင် အိမ်၌ သွင်း ထား သ ဖြင့် ထို နှောင် အိမ် တွင် နေ ရ လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ ၍ က ရု ဏာ တော် သက် သ ဖြင့် ထောင် ပိုင့် ထံ မျက် နှာ သာ ရ စေ တော် မူ ၏။ ထောင် ပိုင် လည်း နှောင် အိမ် ရှိ အ ကျဉ်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ်၍ နှောင် အိမ် တွင် ပြု ရန် ရှိ သ မျှ ကို ယော သပ် ဆောင် ရွက် ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ၍ သူ ပြု လေ သ မျှ အ ထ မြောက် စေ တော် မူ သော ကြောင့် သူ့ လက် ရှိ ကိ စ္စ ဟူ သ မျှ ကို ထောင် ပိုင် သည် မ ကြည့် မ ရှု ဘဲ နေ လေ ၏။ ထို နောက် အိ ဂျစ် ဘု ရင်၏ ရေ ကြည်၀န် နှင့် စား တော် ဝန် တို့ သည် ကိုယ့် အ ရှင် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ကို ပြစ် မှား ကြ ရာ၊ ဖာ ရော မင်း သည် အ မတ် ဖြစ် သူ ရေ ကြည် ဝန် နှင့် စား တော် ဝန် နှစ် ယောက် တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် ထွက်၍၊ ယော သပ် အ ကျဉ်း ခံ ရာ နှောင် အိမ် ဖြစ် သော ကိုယ် ရံ တော် မှူး ၏ အိမ် ၌ အ ကျဉ်း ထား လေ ၏။ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု စေ သည့် အ တိုင်း ထို သူ တို့ ကို ယော သပ် ပြု စု ရ လေ၏။ သူ တို့ လည်း ကာ လ အ တော် ကြာ အ ကျဉ်း ခံ နေ ရ ကြ ၏။ ထို သို့ နှောင် အိမ် တွင် အ ကျဉ်း ခံ ရ သော အိ ဂျစ် ဘု ရင်၏ ရေ ကြည် ဝန် နှင့် စား တော် ဝန် နှစ် ယောက် တို့ သည် ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အ နက် ပါ အိပ် မက် ကို တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မြင် မက် ကြ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ယော သပ် သည် သူ တို့ ထံ ဝင်၍ ရှု ကြည့် သော် ညှိုး ငယ် ကြ သည် ကို မြင် လျှင်၊ ယ နေ့ အ ဘယ် ကြောင့် မျက် နှာ မ သာ ရှိ ကြ သ နည်း ဟု သူ နှင့် အ တူ သ ခင့် အိမ် တွင် အ ကျဉ်း ခံ ရ သော ဖာရော မင်း၏ အ မတ် တို့ အား မေး၏။ သူ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့ သည် အိပ် မက် ကို မြင် ရ ကြ ပြီ။ အ နက် ကို ဖတ် နိုင် သော သူ မ ရှိ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ယော သပ် က၊ အ နက် ဉာဏ် ကို ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ကျွန် တော် အား ပြန် ပြော ကြ ပါ ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ရေ ကြည် ဝန် က၊ ငါ မြင် သော အိပ် မက် တွင်၊ ရှေ့၌ သုံး နွယ် ထွက် သော စ ပျစ် ပင် ရှိ၍ အ ဖူး ပေါ် လျက် ပွင့် ပြီး မှ သီး ပြွတ် များ လည်း မှည့် သော စ ပျစ် သီး ဖြစ် လေ၏။ ဖာ ရော မင်း ၏ ဖ လား တော် ကို ငါ ကိုင် လျက် ထို စ ပျစ် သီး ကို ယူ၍ ဖ လား တော်၌ ညှစ် ပြီး မှ လက် တော် ရောက် ဆက် သ ရ သည် ဟု ယော သပ် အား အိပ် မက် ကို ပြန် ပြော လေ၏။ ယော သပ် က လည်း အ နက် မူ ကား၊ သုံး နွယ် သည် သုံး ရက် ဖြစ်၏။ သုံး ရက် မြောက် လျှင် ဖာ ရော မင်း သည် ဝန် မင်း၏ ဦး ခေါင်း ကို ချီး မြှင့်၍ ရာ ထူး ရင်း ကို ပြန် ပေး တော် မူ သ ဖြင့် အ ထက် ရေ ကြည် ဝန် လုပ် စဉ် ပြု ခဲ့ သည့် နည်း တူ ဖ လား တော် ကို ဖာ ရော မင်း လက် တော် ရောက် ဆက် သ ရ လိမ့် မည်။ ဝန် မင်း သည် ချမ်း သာ သော အ ခါ ကျွန် တော် ကို မ မေ့ ဘဲ ဖာ ရော မင်း ထံ လျှောက် တင်၍ ကျွန် တော် ကို ဤ အိမ် မှ ထွက် လွတ် ခွင့် ရ စေ ရန် ကျေး ဇူး ပြု ပါ။ အ ကယ် စင် စစ် ကျွန် တော် ကို ဟေ ဗြဲ ပြည် မှ ခိုး ယူ ခဲ့ ကြ ပါ၏။ ဤ ပြည် မှာ လည်း ကျွန် တော်၌ အ ပြစ် မ ရှိ ဘဲ နှောင် တွင်း မှာ လှောင် ထား ကြ သည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ နက် ကောင်း သည် ကို စား တော် ဝန် သိ လျှင် ငါ့ အိပ် မက် တွင် ကား၊ မုန့် ဖြူ ပါ သော တောင်း သုံး လုံး ကို ရွက် ရာ၊ အ ထက် တောင်း တွင် ဖာ ရော မင်း ပွဲ တော် တည် ရန် ပေါင်း ချက် သော ပွဲ တော် စာ အ မျိုး မျိုး ရှိ ၍ ငါ ရွက် သော တောင်း ထဲ မှ ငှက် များ ထိုး သုတ် စား ကြ သည် ဟု ယော သပ် အား ပြန် ပြော ၏။ ယော သပ် က လည်း အ နက် ဟူ မူ ကား၊ တောင်း သုံး လုံး သည် သုံး ရက် ဖြစ် ၏။ သုံး ရက်​မြောက် လျှင် ဖာ ရော မင်း သည် ဝန် မင်း၏ ဦး ခေါင်း ကို ကိုယ် နှင့် ခွာ မြှင့် လျက် အ လောင်း ကို ကား တင် တော် မူ သ ဖြင့် ငှက် များ တို့ သည် အ သား ကို ထိုး သုတ်၍ စား ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို နောက် သုံး ရက် မြောက် လျှင် ဖာ ရော မင်း ဖွား နေ့ ကျ ရောက်၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ အား ကျွေး မွေး စဉ် အိပ် မက် အ နက် ကို ယော သပ် ဖတ် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ရေ ကြည် ဝန် နှင့် စား တော် ဝန်၏ ဦး ခေါင်း များ ကို ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အ လယ် တွင် ချီး မြှင့် ၍၊ ရေ ကြည် ဝန် အား ရာ ထူး ရင်း ကို ရ ပြန် စေ သ ဖြင့် သူ သည် ဖ လား တော် ကို ဖာ ရော မင်း လက် တော် ရောက် ဆက် သ ရ၏။ စား တော် ဝန် ကို မူ ကား ဆွဲ တင် လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ရေ ကြည် ဝန် သည် ယော သပ် ကို သ တိ မ ရ ဘဲ မေ့၍ နေ လေ ၏။ ထို နောက် နှစ် နှစ် လွန် လျှင် ဖာ ရော မင်း မြင် မက် သည် ကား နိ လ မြစ် အ နီး တွင် ကိုယ် တိုင် ရပ် နေ ရာ၊ ဝ ဖြိုး ၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ကိုင်း တော ၌ ကျက် စား နေ ကြ ၏။ ထို နွား မ များ နောက် ပိန် ကြုံ၍ အ ဆင်း မ လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ လည်း မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ယခင် နွား မ များ အ နီး ကမ်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ ပိန် ကြုံ၍ အ ဆင်း မ လှ သော နွား မ တို့ သည် ၀၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ ကို မျို စား ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် ဖာ ရော မင်း နိုး လေ ၏။ တစ် ဖန် စက်၍ မြင် ပြန် သည် မှာ ဖွံ့ ဖြိုး ၍ ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ သည် တစ် ပင် တည်း ၌ ထွက်၏။ ထို နောက် ပိန် သေး၍ အ ရှေ့ လေ ဖျက် သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ပေါက် ပြီး မှ၊ ပိန် သေး သော စ ပါး နှံ သည် ဖွံ့ ဖြိုး၍ အောင် မာ သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ကို မျို စား၏။ ထို နောက် ဖာ ရော မင်း နိုး ၍ အိပ် မက် ဖြစ် မှန်း ကို သိ လေ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် ပူ ပန်၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဗေ ဒင် ဆ ရာ နှင့် ပ ညာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် စေ ပြီး လျှင် အိပ် မက် တော် ကို ပြန် ပြော သော် လည်း မင်း အား ဖော် ပြ နိုင် သော သူ မ ရှိ ချေ။ ထို အ ခါ ရေ ကြည် ဝန် က၊ ကျွန် တော် သည် ကိုယ့် အ ပြစ် ကို ယ နေ့ ဝန် ခံ သည် မှာ၊ ကျွန် တော် မျိုး များ အ ပေါ် တွင် အ ရှင် မင်း အ မျက် ထွက် ၍ ကျွန် တော် နှင့် စား တော် ဝန် တို့ ကို ကိုယ် ရံ တော် မှူး အိမ် ၌ အ ကျဉ်း ထား တော် မူ ရာ၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အ နက် ပါ သော အိပ် မက် ကို တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မြင် မက် ကြ ပါ၏။ ထို အ ရပ်၌ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သူ၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး၏ ကျွန် ဟေ ဗြဲ လုလင် တစ် ယောက် အား ပြန် ပြော သ ဖြင့် ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အိပ် မက် အ နက် ကို ဖတ် ပါ ၏။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ဖော် ပြ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် ပျက် လျက် ရာ ထူး ရင်း ကို ကျွန် တော် မျိုး ရ ပြန် ၍ စား တော် ဝန် မူ ကား ဆွဲ တင် ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ ပြီ ဟု ဖာ ရော မင်း အား လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် ယော သပ် ကို ခေါ် စေ သ ဖြင့် နှောင် တွင်း မှ အ ဆော တ လျင် ထုတ်၍ သူ သည်၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ခြင်း၊ အ ဝတ် လဲ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ရ ၏။ ဖာ ရော မင်း က လည်း အိပ် မက် ကို ငါ မြင် မက် ပြီ၊ အ နက် ကို ဖတ် နိုင် သူ မ ရှိ၊ သင် သည် အိပ် မက် ကို ကြား ရ လျှင် ဖတ် နိုင် ကြောင်း ငါ ကြား ရ သည် ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို သော်၊ ယော သပ် က၊ ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး အား သက် သာ ခြင်း အ ဖြေ ကို သ နား တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဆို၏။ ဖာ ရော မင်း က လည်း ငါ မြင် မက် သည် မှာ၊ နိ လ မြစ် ကမ်း ပေါ် တွင် ကိုယ် တိုင် ရပ် နေ ရာ ဝ ဖြိုး၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ကိုင်း တော၌ ကျက် စား နေ ကြ ၏။ ထို နွား များ နောက် ပိန် ကြုံ ကပ် ခြောက်၍ အ လွန် အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ လည်း တက် လာ ကြ၏။ ထို မျှ လောက် ဆိုး သော နွား မ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် တစ် ခါ မျှ မ မြင် စ ဖူး။ ပိန် ကြုံ၍ အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ တို့ သည် ဝ သော ယ ခင် နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ ကို မျို စား ကြ ၏။ ၀မ်း ထဲ သို့ ရောက် သော် လည်း ရောက် ကြောင်း ကို မည် သူ မျှ မ သိ နိုင်။ အ ရုပ် ဆိုး မြဲ ဆိုး လေ ၏။ ထို နောက် ငါ နိုး၏။ တစ် ဖန် ငါ မြင် မက် ပြန် သည် မှာ အောင် မာ၍ ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ သည် တစ် ပင် တည်း ၌ ထွက် ၏။ ထို နောက် ပိန် သေး ညှိုး နွမ်း၍ အ ရှေ့ လေ ဖျက် သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ပေါက် ပြီး မှ၊ ပိန် သေး သော စ ပါး နှံ သည် ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ကို မျို စား၏။ ၎င်း အိပ် မက် ကို ဗေ ဒင် ဆ ရာ တို့ အား ငါ ပြန် ပြော သော် လည်း ဖော် ပြ နိုင် သူ မ ရှိ ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ယော သပ် က လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး မြင် မက် တော် မူ သော အိပ် မက် ကား၊ တစ် ပါး တည်း ဖြစ် ပါ၏။ ဘု ရား သ ခင် ပြု လ တ္တံ့ သော အ မှု ကို အ ရှင် မင်း အား ပြ တော် မူ ပြီ။ ကောင်း သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ လည်း ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ ထို အိပ် မက် တော် ကား တစ် ပါး တည်း ဖြစ် ပါ ၏။ ထို နွား မ များ နောက် တက် လာ၍ ပိန် ကြုံ အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ ခု နစ် ကောင် နှင့် အ ရှေ့ လေ ဖျက် သော စ ပါး ဖျင်း ခု နစ် နှံ သည် ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ပင် တည်း။ ဘု ရား သ ခင် ပြု လ တ္တံ့ သော အ မှု ကို အ ရှင် မင်း အား ပြ တော် မူ ပြီ ဟူ၍ ကျွန် တော် မျိုး တင် လျှောက် ခဲ့ သည် မှာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ လိမ့် မည်။ ထို နောက် အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ဖြစ် လာ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြန့် ပြော ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို ပင် သ တိ မ ရ နိုင် အောင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် ကြောင့် ပြည် လုံး ကျွတ် ပျက် စီး ပါ လိမ့် မည်။ ၎င်း ကပ် အ လွန် ကြီး သည့် အ တွက် ပြည် တော် တွင် ဖြစ် ခဲ့ ဘူး သော ပြန့် ပြော ခြင်း ကို မှတ် မိ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ ရှင် မင်း ကြီး နှစ် ကြိမ် မြောက် အိပ် မက် မြင် ရ သည့် အ ကြောင်း မှာ ထို အ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အ တည် ပြု၍ မ ကြာ မီ စီ ရင် တော် မူ အံ့ သော ကြောင့် တည်း။ ထို ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ပ ညာ ရှိ လျက် ဉာဏ် ကောင်း သူ တစ် ဦး ကို ရွေး ချယ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် ခန့် ထား တော် မူ ပါ။ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ထို သို့ စီ ရင် ၍ ပြည် တော်၌ ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု သူ တို့ ကို ခန့် ထား သ ဖြင့် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး ပြည် တော် တွင် ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ ခွန် ကောက် ယူ တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ သည် ဖြစ် လ တ္တံ့ သော မင်္ဂ လာ နှစ် များ တွင် ရိ က္ခာ ရှိ သ မျှ ကို စု သိမ်း၍၊ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် အောက် မြို့ များ တွင် စ ပါး ရိ က္ခာ ကို ဆည်း ပူး စောင့် ရှောက် ကြ ပါ စေ။ သို့ ဖြစ်၍ အိ ဂျစ် ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ရောက် သော အ ခါ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ စား သုံး ရန် ရိက္ခာ သို ထား လျက် ရှိ နှင့်၍ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ကာ လ တွင် ပြည် တော် ပျက် ရ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ဖာ ရော မင်း အား တင် လျှောက် ၏။ ထို သို့ တင် လျှောက် သော စ ကား ကို ဖာ ရော မင်း မှ စ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ နှစ် သက် ကြ သ ဖြင့်၊ ဖာ ရော မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် တည်၍ ဤ သို့ သော သူ့ ကို ရှာ ဖွေ တွေ့ နိုင် အံ့ လော ဟု ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မေး ပြီး လျှင်၊ ယော သပ် အား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ဤ အ မှု အ လုံး စုံ ကို သင် အား ဖော် ပြ တော် မူ သည် ဖြစ်၍ သင် ကဲ့ သို့ ပ ညာ ရှိ လျက် ဉာဏ် ကောင်း သူ မ ရှိ။ သင် သည် နန်း တော် အုပ် ဖြစ် စေ။ သင့် အ မိန့် ကို ငါ့ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ နာ ခံ ဆောင် ရွက် ကြ စေ။ ရာဇ ပ လ္လင် ဂုဏ် ကြောင့် သာ သင့် ထက် ငါ ကြီး မြတ် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း ကြည့် လော့။ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး အ ပေါ် တွင် သင့် ကို ငါ ခန့် ထား ပြီ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ယော သပ် အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ တံ ဆိပ် လက် စွပ် တော် ကို ချွတ် ၍ ယော သပ် လက်၌ ဆင် ယင် လျက် ပိတ် ချော ဝတ် လုံ ကို လည်း ဝတ် စေ၍၊ လည်၌ ရွှေ စ လွယ် ကို တင် လေ ပြီး မှ ဒု တိ ယ ရ ထား ကို စီး စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရှိ ခိုး ကြ ဟု သူ့ ရှေ့ မှာ ဟစ် ကြော် ကြ ရ၏။ ထို သို့ လျှင် အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း က လည်း၊ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ဖြစ်၏။ သင့် အ ခွင့် မ ရှိ ဘဲ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မည် သူ မျှ လက် ခြေ ကို မ ကြွ ရ ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း သည် ယော သပ် ကို ဇာ ဖ ဏာ သ ဖာ ဏ ဟူ သော ဘွဲ့ နာ မ ဖြင့် မှည့် ခေါ်၍ သြ န မြို့ ရှိ ပ ရော ဟိတ် ပေါ တိ ဖေ ရ၏ သ မီး အာ သ နတ် နှင့် ထိမ်း မြား၏။ ထို သို့ ယော သပ် သည် အိ ဂျစ် ပြည် ကို လှည့် ကြည့် ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ ယော သပ် သည် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ရှေ့ တော်၌ ခ စား ရ သော အ ခါ အ သက် သုံး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ အ ထံ တော် မှ ထွက်၍ အီဂျစ် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး သို့ လှည့် လည် လေ ၏။ ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် အ တွင်း လက် ဆုပ် လက် ကိုင် များ စွာ မြေ အ သီး အ နှံ ထွက် သည့် အ လျောက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး ရိ က္ခာ ရှိ သ မျှ ကို စု သိမ်း၍ မြို့ များ၌ လှောင် ထား လေ ၏။ အ ကြင် မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင် လယ် ထွက် စ ပါး ကို ထို မြို့ တွင် ပင် လှောင် ထား လေ ၏။ စ ပါး ကား သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ မ ချင့် နိုင် သည့် တိုင် အောင် များ စွာ စု သိမ်း၍ မ ချင့် မ တွက် ဘဲ နေ သ တည်း။ အ စာ ခေါင်း ပါး သော နှစ် မ ရောက် မီ ယော သပ် သည် သြ န မြို့ ရှိ ပ ရော ဟိတ် ပေါ တိ ဖေ ရ၏ သ မီး အာ သ နတ် ဖြင့် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ရ၍၊ ငါ ပင် ပန်း ခံ ရ ခြင်း နှင့် အ ဘ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း ကို ဘု ရား သ ခင် မေ့ လျော့ စေ တော် မူ သည် ဟု ဆို ၍ သား ဦး ကို မ နာ ရှေ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ ငါ ဆင်း ရဲ ခံ ရာ ပြည် တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို ပွား များ စေ တော် မူ ပြီ ဟု ဆို၍ ဒု တိ ယ သား ကို ဧ ဖ ရိမ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ထို နောက် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ကုန် လွန် ပြီး လျှင်၊ ယော သပ် ပြော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ စာ ခေါင်း ပါး သော နှစ် များ အ စ ဖြစ် လျက် ခပ် သိမ်း သော ပြည် များ၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် သော် လည်း အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဆန် စ ပါး ရှိ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ဆန် စ ပါး ရ ခြင်း ငှါ ဖာ ရော မင်း ထံ ဟစ် ကြ သော် ဖာ ရော မင်း က၊ ယော သပ် ထံ သို့ သွား ကြ။ သူ ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ ဟူ၍ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး တွင် အ မိန့် ထုတ် ဆင့် လေ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ရာ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် လည်း ကပ် အား ကြီး သော ကြောင့် ယော သပ် သည် ကျီ တော် ရှိ သ မျှ ကို ဖွင့်၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား စ ပါး ကို ရောင်း ချ လေ ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် ထို ကပ် အား ကြီး သော ကြောင့် အ ပြည် ပြည် သား တို့ သည် စ ပါး ကို ဝယ် ခြင်း ငှါ အိ ဂျစ် ပြည် ယော သပ် ထံ လာ ရောက် ကြ ကုန် ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် စ ပါး ရှိ ကြောင်း ယာ ကုပ် ကြား သိ သော် သား တို့ အား၊ အ ဘယ် ကြောင့် အ ချင်း ချင်း ကြည့် နေ ကြ သ နည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် စ ပါး ရှိ ကြောင်း ငါ ကြား ရ ပြီ။ ငါ တို့ မ သေ၊ အ သက် ရှင် ကြ စေ ရန် ထို ပြည် သို့ သွား ရောက် ဝယ် ခဲ့ ကြ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယော သပ် အစ် ကို ဆယ် ယောက် တို့ သည် စ ပါး ဝယ် ရန် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ကြ ၏။ ယော သပ် ညီ ဗင်္ယာ မိန် ကို ကား ဘေး သင့် ရောက် မည် စိုး ရိမ်၍ အစ် ကို တို့ နှင့် အ တူ ယာ ကုပ် မ စေ မ လွှတ် ချေ။ ထို အ ခါ ခါ နာန် ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် သော ကြောင့် စ ပါး ဝယ် ရန် ရောက် လာ သော သူ တို့ တွင် ဣ သ ရေ လ သား တို့ လည်း ပါ ကြ ၏။ ယော သပ် သည် နိုင် ငံ ချုပ် မင်း ဖြစ် ၍ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား ရောင်း ခြင်း အ မှု ကို စီ ရင် ရ သ ဖြင့် အစ် ကို တို့ လာ ရောက် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ သော်၊ အစ် ကို တို့ ကို မြင်၍ မှတ် မိ သော် လည်း သူ စိမ်း အ ဟန် ကြမ်း ကြုတ် စွာ ပြော ဆို လျက်၊ အ ဘယ် က လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး ရာ စ ပါး ဝယ် ရန် ခါ နာန် ပြည် မှ လာ ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ယော သပ် သည် အစ် ကို တို့ ကို မှတ် မိ သော် လည်း ယော သပ် ကို သူ တို့ မ မှတ် မိ ကြ ချေ။ သူ တို့ နှင့် စပ်၍ မြင် ခဲ့ သော အိပ် မက် များ ကို ယော သပ် သ တိ ရ လျက် သင် တို့ သည် သူ လျှို ဖြစ် ကြ၏။ ပြည် တော်၌ ပါး သော နေ ရာ ကို ချောင်း ကြည့် ရန် လာ ကြ သည် တ ကား ဟု ဆို လျှင်၊ သူ တို့ က၊ မ ဟုတ် ရ ပါ။ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် စ ပါး ဝယ် ရန် သက် သက် ရောက် လာ ကြ ပါ ၏။ ကျွန် တော် မျိုး ရှိ သ မျှ တို့ သည် တစ် ဘ တည်း သား၊ လူ ရိုး လူ ကောင်း များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ သူ လျှို မ ဟုတ် ရ ပါ ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ထို သို့ မ ဟုတ်၊ ပြည် တော် ၌ ပါး သော နေ ရာ ကို ချောင်း ကြည့် ရန် ရောက် လာ ကြ သည် ဟု ယော သပ် ပြန် ဆို သော်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ခါ နာန် ပြည်၌ တစ် ဘ တည်း သား ဆယ့် နှစ် ယောက် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ညီ ထွေး ကား အ ဘ ထံ ယ ခု နေ ရစ် ပါ ၏။ တစ် ယောက် မှာ မူ မ ရှိ ပါ ဟု လျှောက် ပြန် ကြ လျှင်၊ ယော သပ် က၊ သင် တို့ သူ လျှို ဖြစ် ကြ သည် ဟု ငါ ဆို ရာ၌၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် စစ် ဆေး မည် မှာ ညီ ထွေး ဆို သူ မ လာ လျှင် ဤ အ ရပ် မှ သင် တို့ မ ထွက် မ သွား ကြ ရ ဟု ဖာ ရော မင်း၏ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ ငါ ဆို ၏။ သင် တို့ စ ကား မှန် မ မှန် စစ် ဆေး ရန်၊ အ ကျဉ်း ခံ နေ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ အ နက် တစ် ဦး တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် ၍၊ ညီ ထွေး ဆို သူ ကို ခေါ် ခဲ့ စေ။ သို့ မ ဟုတ် သူ လျှို အ မှန် ဖြစ် ကြ မည် ဟူ၍၊ ဖာ ရော မင်း ၏ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ ပြော သည် ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ သူ တို့ ကို သုံး ရက် အ ကျဉ်း ချုပ် ထား လေ ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ယော သပ် က၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သူ ဖြစ်၍၊ သင် တို့ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ ပြု ရ မည် အ မှု မှာ၊ လူ ရိုး လူ ကောင်း မှန် ကြ လျှင် ညီ အစ် ကို ဖြစ် သော သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ကို နှောင် အိမ် တွင် အ ကျဉ်း ခံ စေ လျက် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ မွတ် သိပ် ခြင်း ကင်း စေ ရန် စ ပါး ကို ယူ သွား ပြီး သော်၊ ညီ ထွေး ကို ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ စ ကား မှန် ကြောင်း ထင် ရှား ၍ သေ ဒဏ် လွတ် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း သူ တို့ လိုက် နာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ က၊ အ ကယ် စင် စစ် ငါ တို့ သည် ညီ့ အ မှု နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ အ ပြစ် ကြီး ကြ ၏။ ငါ တို့ ကို တောင်း ပန် သော အ ခါ သူ့ စိတ် ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို မြင် လျက် နှင့် မ နာ ခံ ဘဲ နေ ကြ၏။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ဤ ဒု က္ခ ရောက် လေ ပြီ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ရာ၊ ရု ဗင် က၊ သူ ငယ် ကို မ ပြစ် မှား ပါ နှင့် ဟု ငါ ဆို သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ မ နာ ခံ သော ကြောင့် သူ့ အ သွေး ကို ငါ တို့ ထံ မှ တောင်း ယူ ပြီ ဟု ပြန် ဆို ၏။ သူ တို့ အား စ ကား ပြန် ဖြင့် ပြော သော ကြောင့် ထို စ ကား ကို ယော သပ် နား လည် သည် ဟု သူ တို့ မ သိ ကြ။ ယော သပ် သည် သူ တို့ ထံ မှ လှည့် သွား ၍ ငို လေ ၏။ တစ် ဖန် ပြန် လာ မြွက် ဆို ပြီး လျှင် ရှိ မောင် ကို ရွေး ကောက် လျက် သူ တို့ ရှေ့ တွင် ချည် နှောင် လေ ၏။ သူ တို့ အိတ် များ ကို စ ပါး ပြည့် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ သီး အ သီး တို့ အိတ် များ တွင် ဆိုင် ရာ အ ဖိုး ငွေ ကို ပြန် ထည့် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ လမ်း ရိ က္ခာ ကို ပေး စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ယော သပ် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ၏။ သူ တို့ လည်း မြည်း များ ပေါ် တွင် စ ပါး တင်၍ ထွက် သွား ပြီး နောက်၊ စ ခန်း သို့ ရောက်၍ တစ် ယောက် သော သူ သည် မြည်း စာ စ ပါး ယူ ရန် အိတ် ကို ဖွင့် ရာ အိတ်၀ တွင် ငွေ ကို တွေ့ လျှင်၊ ညီ အစ် ကို တို့ အား၊ ကျွန်ုပ် ငွေ ကို ပြန် ထည့် လိုက် ပြီ။ ကြည့် ကြ။ အိတ် ထဲ၌ ရှိ သည် ဟု ဆို သော် သူ တို့ သည် စိတ် နှ လုံး တုန် လှုပ် ချောက် ချား လျက် ငါ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သည် မှာ မည် သို့ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ ခါ နာန် ပြည် ရှိ အ ဘ ယာ ကုပ် ထံ ရောက် ၍ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ပြန် ပြော သည် မှာ၊ ထို ပြည် တွင် နိုင် ငံ ချုပ် မင်း သည် ကျွန် တော် တို့ အား ကြမ်း ကြုတ် စွာ ပြော ဆို လျက် ထို ပြည် ကို ပင် သူ လျှို လုပ် သည် ဟု ထင် မှတ် လေ ၏။ ကျွန် တော် တို့ က လည်း သူ လျှို မ ဟုတ်။ လူ ရိုး လူ ကောင်း များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ တစ် ဘ တည်း သား ညီ အစ် ကို ဆယ့် နှစ် ယောက် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ တစ် ယောက် ကား မ ရှိ ပါ။ ညီ ထွေး မှာ မူ ခါ နာန် ပြည်၌ အ ဘ ထံ ယ ခု နေ ရစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော အ ခါ၊ ထို နိုင် ငံ ချုပ် မင်း က၊ သင် တို့ သည် လူ ရိုး လူ ကောင်း မှန် မ မှန် ငါ သိ ရန် နည်း မှာ၊ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သော သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ကို ငါ့ ထံ၌ ထား ခဲ့၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ မွတ် သိပ် ခြင်း ကင်း စေ ရန် စ ပါး ကို ယူ သွား ပြီး လျှင် ညီ ထွေး ကို ငါ့ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ သည် သူ လျှို မ ဟုတ်။ လူ ရိုး လူ ကောင်း မှန် သည် ကို ငါ သိ ရ သ ဖြင့် ညီ အစ် ကို ကို အပ် မည်။ သင် တို့ လည်း ပြည် တော်၌ ကူး သန်း ရောင်း ဝယ် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြောင်း အ ဘ အား လျှောက် ကြား ကြ၏။ ထို နောက် အိတ် များ ကို ဖောက် သွန် ရာ အ သီး အ သီး တို့ အိတ် များ တွင် ဆိုင် ရာ ငွေ ထုပ် များ ကို တွေ့၍ သူ တို့ နှင့် အ ဘ သည် ၎င်း ငွေ ထုပ် များ ကို မြင် သော အ ခါ ကြောက် လန့် ကြ ၏။ အ ဘ ယာ ကုပ် က လည်း သင် တို့ သည် ငါ့ အား သား ဆုံး ပါး စေ ခဲ့ ပြီ။ ယော သပ် မ ရှိ။ ရှိ မောင် မ ရှိ။ ဗင်္ယာ မိန် ကို လည်း ခေါ် သွား ကြ ဦး မည်။ ငါ့ အ ပေါ် တွင် ဤ အ မှု အ လုံး စုံ သင့် ရောက် ပြီ တ ကား ဟု သူ တို့ အား ဆို လျှင်၊ ရု ဗင် က၊ ဗင်္ယာ မိန် ကို ကျွန် တော့် လက် သို့ အပ် ပါ။ အ ဘ ထံ ပြန်၍ ဆောင် ခဲ့ ပါ မည်။ မ ဆောင် ခဲ့ လျှင် ကျွန် တော့် သား နှစ် ယောက် ကို အ ဆုံး စီ ရင် ပါ ဟု အ ဘ အား လျှောက်၏။ အ ဘ က လည်း၊ သင် တို့ နှင့် ငါ့ သား မ သွား ရ။ အစ် ကို သေ၍ သူ တစ် ယောက် တည်း ကျန် ရစ်၏။ သွား ကြ ရ မည့် လမ်း တွင် သူ၌ ဘေး သင့် လျှင် သင် တို့ သည် ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ ငါ့ ကို ပူ ဆွေး ခြင်း ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သက် စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် ကြီး သည် နှင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ယူ ခဲ့ သော စ ပါး ကို စား ၍ ကုန် သည့် ကာ လ အ ဘ က၊ ငါ တို့ သုံး ဆောင် ရန် အ နည်း ငယ် ကို သွား ဝယ် ကြ ဦး ဟု ဆို ရာ၊ ယု ဒ က၊ ထို မင်း သ စ္စာ ဆို သည် မှာ ညီ မ ပါ ဘဲ သင် တို့ သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ မြင် ရ ဟု ဆို လိုက် သည် ဖြစ် ၍၊ ကျွန် တော် တို့ နှင့် အ တူ ညီ ကို ထည့် လျှင် အ ဘ သုံး ဆောင် ရန် သွား ဝယ် ကြ ပါ မည်။ ညီ မ ပါ ဘဲ ငါ့ မျက် နှာ ကို မ မြင် ရ ဟူ ၍ ထို မင်း မြစ် တား သော ကြောင့် ညီ ကို မ ထည့် လျှင် မ သွား ဝံ့ ကြ ပါ ဟု အ ဘ အား လျှောက် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ က လည်း သင် တို့၌ ညီ ရှိ သေး ကြောင်း ထို မင်း အား ကြား ပြော သ ဖြင့် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ဒု က္ခ ရှာ ကြ သ နည်း ဟု ဆို ပြန် သော်၊ သူ တို့ က၊ ထို မင်း သည် ကျွန် တော် တို့ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ကြောင်း သေ ချာ စွာ မေး မြန်း လျက် သင် တို့ အ ဘ အ သက် ရှင် သေး သ လော။ ညီ ရှိ သေး သ လော ဟု မေး ရာ သူ့ နှုတ် မြွက် စ ကား အ တိုင်း ပြန် ပြော ရ ပါ၏။ သင် တို့ ညီ ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ ဟူ၍ ပြော မည် ကို အ မှန် သိ နိုင် ပါ သ လော ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ယု ဒ က လည်း အ ဘ မှ စ၍ ကျွန် တော် တို့ နှင့် သား ငယ် များ တို့ မ သေ၊ အ သက် ရှင် ကြ စေ ရန်။ ကျွန် တော် နှင့် အ တူ ထို သူ ငယ် ကို ထည့် လျှင် ထွက် သွား ကြ ပါ မည်။ ကျွန် တော် သည် သူ့ အ တွက် အာ မ ခံ ပါ၏။ ကျွန် တော့် လက် တွင် သူ့ ကို တောင်း ပါ။ အ ဘ ထံ ပြန်၍ မ အပ် လျှင် အ ဘ ကို ပြစ် မှား သူ တစ် သက် လုံး ဖြစ် ပါ စေ။ အ ကယ်၍ ကျွန် တော် တို့ မ ဖင့် နွှဲ ခဲ့ လျှင် နှစ် ကြိမ် မြောက် ပြန် ရောက် သင့် ပြီ ဟု အ ဘ ဣ သ ရေ လ အား လျှောက် သော်၊ အ ဘ ဣ သ ရေ လ က၊ မ လွှဲ သာ လျှင် ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ ခါ နာန် ပြည် ထွက် အ ထူး အ မြတ် ကို ရွေး ချယ် ၍ လိမ်း ဆေး၊ ပျား ရည် အ နည်း ငယ် စီ နှင့် နံ့ သာ မျိုး၊ မု ရန် စေး၊ သစ် အယ် သီး၊ ဗာ တံ သီး များ ကို ထို မင်း အား လက် ဆောင် ဆက် ရန် အိတ် များ တွင် ယူ သွား ကြ လော့။ အိတ် ဝ တွင် ပြန် ထည့် လိုက် သော ငွေ ပါ၊ ငွေ နှစ် ဆ ကို လက် ဝယ် ယူ သွား ကြ လော့။ အ မှတ် မဲ့ ဖြစ် ကောင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ညီ ကို လည်း ခေါ် ၍ ထို မင်း ထံ သွား ကြ ဦး လော့။ သင် တို့ အစ် ကို နှင့် ဗင်္ယာ မိန် ကို လွှတ် လိုက် စေ ရန် ထို မင်း ရှေ့ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အား မျက် နှာ ပွင့် လန်း ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ သည် သား ဆုံး ပါး ခြင်း ကို ခံ တန် လျှင် ခံ ရ တော့ မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် ဆို ခဲ့ သော လက် ဆောင် ကို လည်း ကောင်း၊ လက် ၌ ငွေ နှစ် ဆ ကို လည်း ကောင်း၊ ဗင်္ယာ မိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆောင် ယူ ပြီး လျင် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ထ သွား၍ ယော သပ် ထံ၀င် ရောက် ကြ ၏။ သူ တို့ နှင့် အ တူ ဗင်္ယာ မိန် ကို ယော သပ် မြင် လျင် အိမ် အုပ် ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား၊ ထို သူ တို့ ကို အိမ် သို့ ခေါ် သွား၍ ဟင်း ကောင် များ ကို စီ ရင် ပြင် ဆင် လော့။ သူ တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ မွန်း တည့် အ ချိန် စား ပွဲ ထိုင် ကြ လိမ့် မည် ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ကို ယော သပ် အိမ် သို့ ခေါ် သွား၍ ပြု လုပ် လေ ၏။ ယော သပ် အိမ် သို့ ဝင် ရောက် ရ မည့် အ တွက် ကြောက် ရွံ့၍ သူ တို့ က၊ ငါ တို့ အိတ် များ တွင် ယ ခင် ပြန် ထည့် လိုက် သော ငွေ နှင့် စပ်၍ ခေါ် သွင်း လေ ပြီ။ သူ သည် ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် ဖိ စီး နှိပ် စက် ကျွန် ခံ စေ လျက် မြည်း များ ကို လည်း သိမ်း ယူ လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ယော သပ်၏ အိမ် တံ ခါး၀ တွင် ဘ ဏ္ဍာ စိုး ထံ ချဉ်း ကပ် လျှောက် ဆို သည် မှာ၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် တို့ သည် စ ပါး ဝယ် ရန် ယ ခင် တစ် ကြိမ် လာ ပြီး နောက်၊ စ ခန်း သို့ ရောက်၍ အိတ် များ ကို ဖွင့် ရာ ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အ ဖိုး ငွေ ကို ချေ ပေး ရင်း အ တိုင်း၊ အိတ် ဝ တွင် တွေ့ ရှိ ပါ သ ဖြင့် ၎င်း ငွေ ကို လက် ဝယ် ဆောင် ယူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ခြား ငွေ လည်း စ ပါး ဝယ် ရန် လက်၌ ပါ ရှိ ပါ၏။ အ ထက် ငွေ ကို အိတ် များ တွင် မည် သူ ထည့် ကြောင်း မ သိ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ကြ သော် ဘ ဏ္ဍာ စိုး က၊ မ ကြောက် နှင့်။ စိတ် အေး ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား၊ သင် တို့ အ ဘ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် အိတ် များ တွင် ဘ ဏ္ဍာ ကို သွင်း ပေး တော် မူ ပြီ။ ချေ ပေး သော ငွေ ကား ငါ ရ ပြီ ဟု ဆို လျက် ရှိ မောင် ကို ထုတ် အပ် သည့် ပြင်၊ ယော သပ် အိမ် သို့ ခေါ် သွင်း ပြီး မှ ရေ ပေး၍ ခြေ ဆေး ကြ၏။ မြည်း များ ကို လည်း ကျွေး ၏။ ထို အိမ် တွင် စား ပွဲ ထိုင် ခွင့် ရ မည် ကို ကြား သိ၍ မွန်း တည့် အ ချိန် ယော သပ် မ ရောက် မီ လက် ဆောင် ကို သူ တို့ ခင်း ကျင်း နှင့် ကြ၏။ အိမ် သို့ ယော သပ် ပြန် ရောက် သော အ ခါ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ကို ယော သပ် ထံ အိမ် တွင်း သို့ သွင်း ဆက် လျက်၊ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ စဉ် ယော သပ် က၊ ယ ခင် သက် ကြီး အို မင်း ဆို သူ သင် တို့ အ ဘ ကား၊ ကျန်း မာ သ လော။ အ သက် ရှင် သေး သ လော ဟူ၍ သူ တို့ အ ဖြစ် အ နေ အ ကြောင်း မေး လျှင်၊ သူ တို့ သည် ထပ် မံ ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင့် ကျွန်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ ကျန်း မာ လျက် အ သက် ရှင် ပါ သေး သည် ဟု လျှောက် ကြ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မျှော် ကြည့်၍ တစ် မိ တည်း သား ညီ ရင်း ဗင်္ယာ မိန် ကို မြင် လျှင် ဤ သူ ကား ညီ ထွေး ဆို သူ လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ သား၊ သင့် အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို လျက်၊ ညီ ရင်း အ တွက် သည်း အူ လှိုက် ဆူ ပူ ပန် သော ကြောင့် မျက် ရည် မ ဆည် နိုင် ဘဲ အ တွင်း ခန်း သို့ အ မြန် ဝင်၍ ငို လေ၏။ ထို နောက် မျက် နှာ ကို သစ်၍ ချုပ် တည်း လျက် ထွက် ပြန် ပြီး လျှင် စား ပွဲ တည် ခင်း ကြ ဟု အ မိန့် ရှိ ရာ၊ ယော သပ် အ ဖို့ တစ် ပွဲ၊ ညီ အစ် ကို တို့ အ ဖို့ တစ် ပွဲ၊ ယော သပ် နှင့် စား သော အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ဖို့ တစ် ပွဲ၊ တည် ခင်း ကြ၏။ အိ ဂျစ် လူ တို့ သည် ဟေ ဗြဲ လူ တို့ နှင့် အ တူ မ စား ရ။ စား လျှင် အိ ဂျစ် လူ တို့ သည် ရွံ ရှာ ဖွယ် မှတ် ကြ သ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့ သည် အ ကြီး မှ စ၍ အ ငယ် တိုင် အောင် အ ရွယ် အ လိုက် ယော သပ် ရှေ့ မှာ ထိုင် နေ ကြ လျက် အ ချင်း ချင်း ရှု ကြည့်၍ အံ့ သြ ကြ ကုန် ၏။ သူ တို့ အ ဖို့ ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် များ ကို ယော သပ် ရှေ့ မှ ယူ သွား စေ ရာ ဗင်္ယာ မိန် အ ဖို့ ထည့် ပေး လိုက် သော ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် ကား၊ အ သီး အ သီး တို့ ထက် ငါး ဆ များ သ တည်း။ ယော သပ် နှင့် အ တူ စား သောက် ပျော် ပါး ကြ ၏။ ထို နောက် ယော သပ် က သူ တို့ အိတ် များ တွင် စ ပါး ပါ နိုင် သ မျှ ပြည့် စေ၍ အ သီး အ သီး တို့ အိတ် ဝ တွင် ဆိုင် ရာ အ ဖိုး ငွေ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ငယ် ဆုံး သော သူ၏ အိတ် ဝ တွင် စ ပါး ဖိုး ငွေ နှင့် ငါ့ ငွေ ဖ လား ကို လည်း ကောင်း၊ ထည့် လိုက် လော့ ဟု အိမ် အုပ် ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု ပြီး မှ၊ နံ နက် လင်း လျှင် လင်း ချင်း ထို သူ တို့ ကို မြည်း နှင့် တ ကွ လွှတ် လိုက် လေ၏။ မြို့ မှ ထွက်၍ ခ ရီး မ​၀ေး သေး မှီ ယော သပ် က၊ ထို သူ တို့ ကို မှီ အောင် လိုက်၍ ဆို ရ မည် မှာ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ဆပ် ကြ သ နည်း။ ငါ့ အ ရှင် သောက် ရုံ မ က အ နာ ဂ တံ သ ဉာဏ် ကို ရ စေ သော ဖ လား မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ ပြု ခဲ့ သော အ မှု မ ကောင်း စွ တ ကား ဟု ပြော ဆို လော့ ဟူ၍ ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ သည် မီ အောင် လိုက်၍ ပြော ဆို လေ၏။ ထို သို့ သော စ ကား ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ ရှင် ပြော ပါ သ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ထို သို့ သော အ မှု နှင့် ကင်း​၀ေး လေ စွ။ ယ ခင် အိတ် ဝ တွင် တွေ့ ရှိ သော ငွေ ကို ခါ နာန် ပြည် မှ အ ရှင့် ထံ တစ် ဖန် ဆောင် ခဲ့ ပါ လျက် နှင့် ကိုယ် တော် သ ခင့် အိမ်၌ ရွှေ ငွေ ကို မည် သို့ ခိုး ယူ ပါ အံ့ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ နက် အ ကြင် သူ့ ထံ တွေ့ အံ့။ ထို သူ့ ကို အ ဆုံး စီ ရင် ပါ။ ကြွင်း သူ တို့ လည်း အ ရှင့် ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် ကြ၏။ ဘ ဏ္ဍာ စိုး က လည်း သင် တို့ စ ကား အ တိုင်း အ ကြင် သူ၌ တွေ့ အံ့။ ထို သူ သည် ငါ့ ထံ ကျွန် ခံ လျက် ကြွင်း သူ တို့ မူ ကား ကင်း လွတ် ကြ စေ ဟု ဆို သော်၊ ကိုယ် စီ အိတ် ကို မြေ သို့ အ မြန် ချ၍ ဖွင့် ပြ ကြ ရာ၊ အ ကြီး မှ စ၍ အ ငယ် တိုင် အောင် ရှာ သ ဖြင့် ဗင်္ယာ မိန့် အိတ် တွင် ဖ လား ကို တွေ့ သည် နှင့် ထို သူ တို့ သည် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက်၊ ကိုယ် စီ မြည်း ပေါ် မှာ ဝန် တင်၍ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ၏။ ယု ဒ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ပါ ယော သပ် အိမ် သို့ ဝင် လျှင် အိမ်၌ သူ ရှိ သေး သည် နှင့် ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ၏။ ယော သပ် က လည်း၊ သင် တို့ ပြု သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ ငါ သို့ သော သူ သည် အ နာ ဂ တံ သ ဉာဏ် အ မှန် ရှိ ကြောင်း မ သိ ကြ သ လော ဟု ဆို လျှင်၊ ယု ဒ က၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ရှင့် ထံ မည် သည့် စ ကား ဖြင့် မည် သို့ ထု ချေ၍ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ မ တ ရား မှု ကို ဘု ရား သ ခင် တွေ့ တော် မူ ပြီ။ ဖ လား နှင့် တ ကွ လက် ပူး လက် ကြပ် မိ သူ မှ စ၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ပါ အ ရှင့် ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် လေ သော်၊ ယော သပ် က၊ ထို သို့ ပြု ရန် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး လေ စွ။ အ ကြင် သူ့ လက်၌ ငါ့ ဖ လား ကို တွေ့၏။ ထို သူ သာ လျှင် ငါ့ ကျွန် ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ မူ ကား အ ဘ ထံ သို့ ချမ်း သာ စွာ ပြန် သွား ကြ လော့ ဟု စီ ရင် လေ ၏။ ယု ဒ သည် ချဉ်း ကပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး အား လျှောက် ထား အ သ နား တော် ခံ ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ပါ။ အ ရှင် သည် ဖာ ရော မင်း နှင့် မ ခြား သော ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် တွင် ဒေါ သ မီး လောင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ဘ ရှိ သေး သ လော။ ညီ ရှိ သေး သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ က၊ အ ဘ အ သက် ကြီး သူ နှင့် အ ဘ အ သက် ကြီး ရင့် မှ ရ သော သား ငယ် ရှိ ပါ၏။ တစ် မိ တည်း ဖွား အစ် ကို သေ၍ တစ် ယောက် တည်း ကျန် ရစ် သည် နှင့် အ ဘ ချစ် ခင် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော်၊ ထို သူ့ ကို ငါ ရှု ကြည့် ရန် ခေါ် ခဲ့ ကြ ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား အ ရှင် မိန့် တော် မူ ပါ၏။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ က လည်း ထို သူ ငယ် ကို အ ဘ မ ကွေ မ ကွင်း နိုင် ပါ။ ကွေ ကွင်း ရ လျှင် အ ဘ သေ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ကြ ရာ၊ ညီ ထွေး မ ပါ က သင် တို့ သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင့် ကျွန်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ ထံ ပြန် ရောက်၍ အ ရှင့် စ ကား ကို ပြန် ကြား ကြ ပါ ၏။ ထို နောက် ငါ တို့ သုံး ဆောင် ရန် အ နည်း ငယ် ကို သွား ဝယ် ကြ ဦး ဟု အ ဘ ဆို သော်၊ ကျွန် တော် တို့ မ သွား နိုင် ပါ။ ညီ မ ပါ လျှင် ထို မင်း၏ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ညီ ပါ မှ သွား နိုင် မည် ဟု ပြန် ပြော ကြ ပါ ၏။ အ ရှင့် ကျွန်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ က လည်း ငါ့ မ ယား တွင် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ဖွား မြင် ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ၏။၊ တစ် ယောက် မှာ ငါ ထံ မှ ထွက် သွား ပြီး လျှင် အ ကယ် စင် စစ် ကိုက် ဖြတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လေ စွ တ ကား ဟု ငါ ဆို ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ ယ ခု တိုင် အောင် သူ့ ကို မ တွေ့ မ မြင် ရ။ ဤ သား ကို လည်း ငါ့ ထံ မှ ခေါ် သွား၍ သူ၌ ဘေး သင့် လျှင် သင် တို့ သည် ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ ငါ့ ကို ဒု က္ခ ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သက် စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ဆို ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ဘ ဖြစ် သူ အ ရှင့် ကျွန့် ထံ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဤ သူ ငယ် မ ပါ လျှင် ထို သူ နှစ် ဦး တို့ တစ် သက် တည်း ရှိ သော ကြောင့်၊ သူ ငယ် မ ပါ မ ရှိ သည် ကို သိ မြင် သော် အ ဘ သေ လွန် ပါ လိမ့် မည်။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ရှင့် ကျွန်၊ ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဘ ကို ပူ ဆွေး ခြင်း ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သက် စေ ကြ လေ ပြီ။ ကျွန် တော် မျိုး က ထို သူ ငယ် ကို အ ဘ ထံ ပြန်၍ မ ဆောင် ခဲ့ လျှင်၊ အ ဘ ကို ပြစ် မှား သူ တစ် သက် လုံး ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို လျက် အ ဘ ထံ သူ ငယ့် အ တွက် အာ မ ခံ ခဲ့ ရ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သူ ငယ့် ကိုယ် စား နေ ရစ် လျက် အ ရှင့် ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည်။ သူ ငယ် ကို ကား အစ် ကို တို့ နှင့် အ တူ ပြန် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ သူ ငယ် မ ပါ လျှင် အ ဘ ထံ ကျွန် တော် မည် သို့ ပြန် သွား နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ အ ဘ၌ သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော ဒု က္ခ ကို ကျွန် တော် မ ရှု စိတ် နိုင် ပါ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် ခ စား သူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် မ ချုပ် တည်း နိုင်၍ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ငါ့ ထံ မှ ထွက် ဆင်း ကြ စေ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ညီ အစ် ကို တို့ အား ကိုယ် ကို သိ စေ စဉ် ကာ လ ခ စား သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သူ သည် သည်း စွာ ငို ကြွေး သ ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ နှင့် နန်း တော် သား တို့ ကြား ကြ လေ ၏။ ညီ အစ် ကို တို့ အား ကျွန်ုပ် သည် ယော သပ် ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ် အ ဘ ရှိ သေး သ လော ဟု မေး လျှင် အစ် ကို တို့ သည် သူ့ ရှေ့ မှာ စိုး ရိမ် တုန် လှုပ် လျက် စ ကား တုံ့ ပြန်၍ မ ပြော နိုင် ကြ။ ယော သပ် က လည်း အ ပါး သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ကြ ပါ ဟု ညီ အစ် ကို တို့ အား ဆို သည့် အ တိုင်း ချဉ်း ကပ် လာ ကြ ရာ သူ က၊ ကျွန်ုပ် သည် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ အစ် ကို တို့ ရောင်း လိုက် သော ညီ ယော သပ် ပင် တည်း။ သို့ ရာ တွင် ကျွန်ုပ် ကို ဤ ပြည် သို့ ရောင်း လိုက် သည့် အ တွက် ကိုယ် ကို အ ပြစ် တင်၍ ညှိုး ငယ် သော စိတ် မ ရှိ ကြ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် သည် သ တ္တ၀ါ တို့ အ သက် ဆက် စေ ရန် အစ် ကို တို့ အ ရင် ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ။ မြေ ပေါ် တွင် နှစ် နှစ် အ စာ ခေါင်း ပါး ခဲ့ ပြီ။ လယ် လုပ် ခြင်း၊ စ ပါး ရိတ် ခြင်း ကို မ ပြု ရ သော ငါး နှစ် ကျန် သေး ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ညီ အစ် ကို တို့ သား စဉ် မြေး ဆက် တည် ထွန်း စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဘေး လွတ် ရာ လူ စု အ ဖြစ် ညီ အစ် ကို တို့ အ သက် ချမ်း သာ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် တော် မူ နှင့် ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ဤ ပြည် သို့ ကျွန်ုပ် ကို စေ သူ ကား အစ် ကို တို့ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ ကိုယ် တော် လည်း ဖာ ရော မင်း၏ ခ မည်း တော် အ ရာ၌ လည်း ကောင်း၊ နန်း တော် မှ စ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို အုပ် ချုပ် သော မင်း အ ရာ၌ လည်း ကောင်း၊ ခန့် ထား တော် မူ ပြီ။ အ ဘ ထံ သို့ အ မြန် သွား၍ ကြား ပြော ရ မည် မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျွန် တော် ကို အိ ဂျစ် နိုင် ငံ ချုပ် မင်း အ ရာ၌ ခန့် ထား တော် မူ ပါ ပြီ။ မ ဆိုင်း မ လင့် ဘဲ ကျွန် တော့် ထံ လာ ပါ။ အ ဘ မှ စ၍ သား မြေး တို့ သည် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ နှင့် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ပါ ကျွန် တော့် အ နီး ဂေါ ရှင် နယ် တွင် တည် နေ သ ဖြင့်၊ ကျန် သေး သည့် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ငါး နှစ် အ တွင်း အ ဘ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား နှင့် ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ပါ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ မ ရောက် ကြ စေ ရန် ထို အ ရပ်၌ ကျွေး မွေး ပါ မည် ဟု သား ယော သပ် ဆို ကြောင်း အ ဘ အား ကြား ပြော ကြ လော့။ ကျွန်ုပ် သည် ညီ အစ် ကို တို့ အား ကိုယ် တိုင် နှုတ် မြွက် ပြော ဆို သည် ကို အစ် ကို တို့ မျက် မြင်၊ ညီ ဗင်္ယာ မိန် လည်း မျက် မြင် ဖြစ် ကြ ကုန် ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကျွန်ုပ် ရ သော ဘုန်း စည်း စိမ် မှ စ၍ မြင် သ မျှ ကို အ ဘ အား ကြား ပြော လျက် ဤ ပြည် သို့ အ လျင် အ မြန် ခေါ် ယူ ခဲ့ ကြ ပါ ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ယော သပ် နှင့် ဗင်္ယာ မိန် တို့ သည် လည် ရှက် ဖက် ယမ်း ငို ကြွေး ကြ ၏။ အစ် ကို ရှိ သ မျှ ကို လည်း နမ်း ၍ အ တူ ငို ကြွေး ကြ ပြီး နောက် သူ နှင့် ရော နှော ပြော ဆို ကြ ကုန် ၏။ ယော သပ် ညီ အစ် ကို တို့ ရောက် လာ ကြောင်း နန်း တော်၌ သ တင်း ကြား ရာ ဖာ ရော မင်း မှ စ သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သည် နှစ် သက် ကြ၍၊ ဖာ ရော မင်း က၊ ညီ အစ် ကို တို့ အား သင် ပြော ဆို ရ မည် မှာ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ မြည်း များ ကို ဝန် တင်၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ ပြန် သွား သ ဖြင့်၊ အ ဘ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ခေါ် ယူ လျက် ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ကြ လော့။ အိ ဂျစ် ပြည်၏ စီး ပွား ချမ်း သာ ကို ကျွန်ုပ် ပေး သ ဖြင့် မြေ ဆီ သြ ဇာ ကို သင် တို့ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင် ပြု ရန် မှာ မိန်း မ များ၊ သူ ငယ် များ အ ဖို့၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ လှည်း များ ကို ယူ သွား ပြီး လျှင် အ ဘ ကို စီး စေ၍ လာ ခဲ့ ကြ လော့။ ကိုယ့် ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ ကို မ ခင် တွယ် ကြ နှင့်။ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး၏ စီး ပွား ချမ်း သာ သည် သင် တို့ အ ဖို့ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟူ၍ ဆို လော့။ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ သား တို့ လိုက် နာ၍ ယော သပ် လည်း လှည်း များ နှင့် လမ်း ရိ က္ခာ များ ကို ပေး၏။ အစ် ကို ရှိ သ မျှ တို့ အား အ ဝတ် တစ် စုံ စီ ပေး လျက် ဗင်္ယာ မိန် အား ငွေ သုံး ရာ နှင့် အ ဝတ် ငါး စုံ ကို ပေး၏။ ထို နည်း တူ အ ဘ အ ဖို့ လည်း အိ ဂျစ် ပြည် ထွက် အ ထူး အ မြတ် ကို တင် ဆောင် သော မြည်း တစ် ဆယ်၊ စ ပါး၊ မုန့် မှ စ သော လမ်း ရိ က္ခာ တင် ဆောင် သော မြည်း မ တစ် ဆယ် များ ကို ပို့ လိုက်၍၊ လမ်း ခ ရီး ၌ ခိုက် ရန် မ ဖြစ် ကြ နှင့် ဟု သ တိ ပေး လျက် ညီ အစ် ကို တို့ ကို လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ သွား ကြ၏။ ထို သို့ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သွား၍ ခါ နာန် ပြည် ရှိ အ ဘ ယာ ကုပ် ထံ ရောက် ကြ လျှင်၊ ယော သပ် ရှိ သေး ကြောင်း၊ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး အုပ် ချုပ် ရ ကြောင်း များ ကို ကြား ပြော ကြ သည် ရှိ သော်၊ ယာ ကုပ် သည် ထို သ တင်း ကို မ ယုံ၍ စိတ် အား လျော့ လေ၏။ ယော သပ် မှာ သ မျှ စ ကား ကို သူ တို့ ပြန် ကြား ကြ ရာ အ ဘ ယာ ကုပ် သည် ကိုယ် စီး ရန် ယော သပ် ပို့ လိုက် သော လှည်း များ ကို မြင် ရ သော အ ခါ စိတ် အား တက် ပြန် သ ဖြင့်၊ တော် လှ ပြီ။ ငါ့ သား ယော သပ် ရှိ သေး ၏။ ငါ မ သေ မီ သူ့ ထံ သွား ရောက် ကြည့် ရှု မည် ဟု ဣ သ ရေ လ ဆို ၏။ ထို နောက် ဣ သ ရေ လ သည် ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ပါ ခ ရီး သွား၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ ရောက် သော် အ ဘ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား သ ခင် အား ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် လေ ၏။ ညဉ့် အ ခါ ဣ သ ရေ လ သည် အာ ရုံ ဖြင့် ထင် မြင်၍ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယာ ကုပ်၊ ယာ ကုပ် ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ ယာ ကုပ် က အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ ငါ ဘု ရား သည်၊ သင့် အ ဘ၏ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ရောက် ရန် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ နှင့်။ ထို ပြည် တွင် သင့် အား ဖြင့် လူ မျိုး ကြီး ငါ ဖြစ် စေ မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သင် နှင့် အ တူ ငါ သွား မည်။ ပြန်၍ မု ချ ငါ ခေါ် ခဲ့ ဦး မည်။ ယော သပ် သည် သင့် မျက် စိ ကို လက် ဖြင့် ပိတ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် မှ ယာ ကုပ် ထွက် ရာ သူ စီး ရန် ဖာ ရော မင်း ပို့ လိုက် သော လှည်း များ တွင် ဣ သ ရေ လ သား တို့ သည် အ ဘ ယာ ကုပ် မှ စ၍ မိန်း မ များ နှင့် သူ ငယ် များ တို့ ကို စီး စေ ၍၊ ယာ ကုပ် နှင့် သား မြေး တို့ ပါ ခါ နာန် ပြည် တွင် ဆည်း ပူး ခဲ့ သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ယူ သွား ကြ ၏။ သား သ မီး မြေး မှ စ သော အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သူ နှင့် အ တူ ပါ သွား ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ လာ ရောက် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ယာ ကုပ် မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် အ မည် စာ ရင်း ကား၊ ယာ ကုပ် သား ဦး၊ ရု ဗင် တည်း။ ရု ဗင် သား များ ကား ဟာ နုတ်၊ ဖာ လု၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ကာ မိ တို့ တည်း။ ရှိ မောင့် သား များ ကား ယေ မွေ လ၊ ယာ မိန်၊ သြ ဟဒ်၊ ယာ ခိန်၊ ဇော ဟာ နှင့် ခါ နာန် သူ မိန်း မ၏ သား ရှော လ တို့ တည်း။ လေ ဝိ သား များ ကား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ တို့ တည်း။ ယု ဒ သား များ ကား ဧ ရ၊ သြ နန်၊ ရှေ လ၊ ဖာ ရက်၊ ဇေ ရ တို့ တည်း။ ၎င်း ဧ ရ နှင့် သြ နန် တို့ သည် ခါ နန် ပြည်၌ သေ လွန် ကြ ၏။ ဖာ ရက် သား များ ကား ဟေ ဇ ရုံ နှင့် ဟာ မု လ တို့ တည်း။ ဣ သ ခါ့ သား များ ကား တော လ၊ ဖု ဝါ၊ ယော ဘ၊ ရှိ မ ရုန် တို့ တည်း။ ဇာ ဗု လုန့် သား များ ကား သ ရက်၊ ဧ လုန်၊ ယာ လေ လ တို့ တည်း။ သ မီး ဒိ န နှင့် ထို သူ တို့ သည် ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် တွင် ယာ ကုပ် ဖြင့် လေ အာ ဖွား သော သား များ ဖြစ် ၏။ သား သ မီး မြေး လူ ပေါင်း သုံး ဆယ့် သုံး ယောက် တည်း။ ဂဒ် သား များ ကား ဇိ ဖျုန်၊ ဟ ဂ္ဂိ၊ ရှု နိ၊ ဧ ဇ ဗုန်၊ ဧ ရိ၊ အ ရော ဒိ၊ အ ရေ လိ တို့ တည်း။ အာ ရှာ့ သား များ ကား ယိ မ န၊ ဣ ရွာ၊ ဣ ရွှိ၊ ဗေ ရိ ယ နှင့် နှစ် မ စေ ရ တို့ တည်း။ ဗေ ရိ ယ သား များ ကား ဟေ ဗာ နှင့် မာ လ ချေ လ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် သ မီး လေ အာ အား လာ ဗန် လက် ဖွဲ့ သော ဇိ လ ပ ဖြင့် ယာ ကုပ် ရ သော သား များ ဖြစ်၏။ လူ ပေါင်း တစ် ဆယ့် ခြောက် ယောက် တည်း။ ယာ ကုပ် မ ယား ရာ ခ လေ သား များ ကား ယော သပ် နှင့် ဗင်္ယာ မိန် တို့ တည်း။ သြ န မြို့ ရှိ ပ ရော ဟိတ် ပေါ တိ ဖေ ရ သ မီး အာ သ နတ် ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည်၌ ယော သပ် ရ သော သား များ ကား မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ် တို့ တည်း။ ဗင်္ယာ မိန့် သား များ ကား ဗေ လ၊ ဗေ ခါ၊ အာ ရှ ဗေ လ၊ ဂေ ရ၊ နေ မန်၊ ဧ ဟိ၊ ရော ရှ၊ မု ပိမ်၊ ဟု ပိမ်၊ အာ ရ ဒ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ယာ ကုပ် ဖြင့် ရာ ခေ လ ဖွား သော သား များ ဖြစ်၏။ လူ ပေါင်း ဆယ့် လေး ယောက် တည်း။ ထို သူ တို့ သည် သ မီး ရာ ခေ လ အား လာ ဗန် လက် ဖွဲ့ သော ဗိ လ ဟာ ဖြင့် ယာ ကုပ် ရ သော သား များ ဖြစ် ၏။ လူ ပေါင်း ခု နစ် ယောက် တည်း။ ယာ ကုပ် မှ ဆင်း သက်၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ လာ ရောက် သော လူ ပေါင်း ကား ချွေး မ များ ကို ချန် လှပ်၍ ခြောက် ဆယ့် ခြောက် ယောက် တို့ တည်း။ ၎င်း ပြင် အိ ဂျစ် ပြည်၌ ယော သပ် ရ သော သား နှစ် ယောက် ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဝင် ရောက် သော ယာ ကုပ်၏ အ မျိုး သား လူ ပေါင်း ကား ခု နစ် ဆယ် တည်း။ ဂေါ ရှင် နယ် သို့ ပို့ ဆောင် စေ ရန် ယော သပ် ထံ ယု ဒ ကို ကြို တင် စေ လွှတ် ပြီး မှ ဂေါ ရှင် နယ် သို့ ရောက် ကြ ၏။ ယော သပ် သည် ရ ထား ကို က စေ ပြီး လျှင် အ ဘ ဣ သ ရေ လ အား ကြို ဆို ရန် ဂေါ ရှင် ပြည် သို့ သွား၍ အ ဘ ထံ ရောက် သော် လည် ရှက် ဖက် ယမ်း လျက် ငို ကြွေး နေ လေ၏။ ဣ သ ရေ လ က လည်း သင် သည် အ သက် ရှင်၍ မျက် နှာ ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ယ ခု ငါ သေ ပျော် ပြီ ဟု ယော သပ် အား ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ယော သပ် က ဖာ ရော မင်း ရှေ့ တော် သို့၀င်၍ တင် လျှောက် မည် မှာ ခါ နာန် ပြည် တွင် နေ သူ ညီ အစ် ကို တို့ မှ စ သော အ ဘ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ သည် ကျွန် တော် မျိုး ထံ ရောက် လာ ကြ ပါ ပြီ။ ထို သူ တို့ သည် သိုး နွား ကို မွေး၍ ထိန်း ကျောင်း သူ များ ဖြစ် သ ဖြင့် သိုး အုပ် နွား အုပ် မှ စ သော ရှိ သ မျှ ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့ လည်း ဖာ ရော မင်း ခေါ်၍ မည် သို့ အ သက် မွေး သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ခဲ့ လျှင်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ငယ် ရွယ် စဉ် က ယ ခု တိုင် အောင် ဘိုး ဘေး တို့ ဘာ၀ အ လိုက် သိုး နွား များ ကို မွေး သော သူ ဖြစ် ကြ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ရ မည်။ သို့ မှ သိုး ထိန်း ဟူ သ မျှ ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ ရွံ ရှာ တတ် သော ကြောင့် ဂေါ ရှင် ပြည် မှာ နေ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ညီ အစ် ကို၊ အ ဘ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား ပြော ဆို လေ ၏။ ယော သပ် လည်း ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင် ရောက်၍ ကျွန် တော် မျိုး၏ အ ဘ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ သည် သိုး၊ နွား၊ ဥ စ္စာ ရှိ သမျှ ပါ ခါ နာန် ပြည် မှ ထွက် လာ၍ ဂေါ ရှင် နယ် သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ပြီး လျှင်၊ ညီ အစ် ကို တို့ အ နက် ငါး ယောက် ကို ရွေး ချယ်၍ ဖာ ရော မင်း ထံ သို့ သွင်း ရာ၊ ဖာ ရော မင်း၊ မည် သို့ အ သက် မွေး ကြ သ နည်း ဟု မေး သော် ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ဘာ၀ အ လိုက် သိုး ထိန်း ဖြစ် ကြ ပါ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် ပြည် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် ကြီး သည် ဖြစ်၍ သိုး နွား ရေ စာ မ ရှိ သော ကြောင့် ပြည် တော် ၌ တည်း ခို ရန် ကျွန် တော် မျိုး တို့ ရောက် လာ ကြ သည် နှင့် ဂေါ ရှင် နယ် တွင် နေ ထိုင် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဖာ ရော မင်း ထံ တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ ယော သပ် အား ဖာ ရော မင်း က၊ သင့် ထံ အ ဘ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ ရောက် လာ ကြ ပြီ ဖြစ်၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် သည် သင့် ရှေ့ မှာ ရှိ သည့် အ တိုင်း သင့် အ ဘ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကို အ ကောင်း ဆုံး သော နေ ရာ တွင် ချ ထား လော့။ ဂေါ ရှင် ပြည်၌ နေ စေ လျက် စွမ်း ရည် သ တ္တိ ရှိ သူ ပါ ကြောင်း သိ လျှင် သိုး တော်၊ နွား တော် အုပ် ရာ ထူး ကို ခန့် ထား လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ အ ဘ ယာ ကုပ် ကို လည်း ဖာ ရော မင်း ထံ ယော သပ် သွင်း ပြ ရာ တွင် ဖာ ရော မင်း အား ယာ ကုပ် မင်္ဂ လာ ဆက် သ ပြီး နောက်၊ အ သက် မည် မျှ ရှိ သ နည်း ဟု ဖာ ရော မင်း မေး လျှင်၊ ယာ ကုပ် က၊ ဧည့် သည် အ ဖြစ် နေ ခဲ့ ရ သော အ သက် ကား အ နှစ် တစ် ရာ့ သုံး ဆယ် ရှိ ပါ ပြီ။ အ သက် နှစ် ပေါင်း နည်း ပါး ၍ ဆိုး သွမ်း ပါ ၏။ ဧည့် သည် အ ဖြစ် နေ ခဲ့ သော ဘိုး ဘေး တို့ အ သက် တန်း ကို မ မှီ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊ ဖာ ရော မင်း အား မင်္ဂ လာ ဆက် သ၍ အ ထံ တော် မှ ထွက် ဆင်း လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း ယော သပ် သည် အ ဘ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကို နေ ရာ ချ ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် အကောင်း ဆုံး သော အ ရပ်၊ ရာ မ သက် နယ် တွင် အ ပိုင် ပေး သည့် ပြင်၊ အ ဘ မှ စ၍ ညီ အစ် ကို တို့ နှင့် အိမ် ထောင် သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကို သူ ငယ် များ ပါ ဦး ရေ အ လိုက် ကျွေး မွေး ၏။ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် အ လွန် ကြီး ၍ အ ပြည် ပြည် စား ရာ မဲ့ ဖြစ် သော ကြောင့် အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် ခါ နာန် ပြည် ငတ် မွတ် အား လျော့ ကြ ၏။ အိ ဂျစ် နှင့် ခါ နာန် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ၌ ရှိ သ မျှ သော ငွေ ကို စ ပါး ဖိုး ဖြင့် ယော သပ် စု သိမ်း ၍ ဖာ ရော မင်း တိုက် တော် သို့ သွင်း ထား လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် ခါ နာန် ပြည်၌ ငွေ ကုန် သော အ ခါ အိ ဂျစ် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော သပ် ထံ လာ ၍၊ အ စာ ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ငွေ ကုန် သော် လည်း ရှေ့ တော် တွင် အ ဘယ် ကြောင့် သေ ရ ကြ အံ့ နည်း ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ယော သပ် က၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို သွင်း ကြ။ ငွေ ကုန် လျှင် တိ ရ စ္ဆာန် အ စား ငါ ပေး မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း တိရ စ္ဆာန် များ ကို သွင်း ရာ ယော သပ် သည် မြင်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ မြည်း များ အ စား စ ပါး ကို ပေး သ ဖြင့် ထို နှစ် တွင် တိ ရ စ္ဆာန် ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် လဲ ၍ ပြည် သား များ ကို ကျွေး မွေး ၏။ ထို နှစ် ကုန် ပြီး မှ ဒု တိ ယ နှစ် တွင် လာ ပြန် ကြ၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ငွေ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် ရှိ သ မျှ အ ရှင့် လက် ဝယ် ရောက် ကြောင်း အ တည့် အ လင်း ဝန် ခံ ပါ ၏။ အ ရှင် သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကိုယ် နှင့် မြေ မှ တစ် ပါး အ ကြွင်း အ ကျန် မ ရှိ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နှင့် ကိုယ် ပိုင် မြေ သည် ရှေ့ တော် တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ပျက် စီး ဆုံး ပါး ရ အံ့ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နှင့် မြေ ကို အ စာ ဖြင့် ဝယ် တော် မူ ပါ။ မြေ နှင့် တ ကွ ဖာ ရော မင်း ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည်။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ မ သေ၊ အ သက် ရှင် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ မြေ လည်း ဖုန်း ဆိုး မ ဖြစ် စေ ရန် လည်း ကောင်း မျိုး စေ့ ပေး တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ ၏။ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဖိ စီး သော ကြောင့် အ သီး အ သီး ကိုယ် ပိုင် မြေ ကွက် များ ကို ရောင်း ချ ရ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ လယ် မြေ ဟူ သ မျှ ကို ဖာ ရော မင်း အ ဖို့ ယော သပ် ဝယ်၍ တစ် ပြည် လုံး အ ရာ တော် ဖြစ် လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် စွန်း မှ တစ် စွန်း တိုင် အောင် တစ် ဝှမ်း လုံး ရှိ လူ တို့ ကို မြို့ များ အ တွင်း သို့ ခို ဝင် စေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ မှာ မူ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း အ လှူ ခံ ၍ စား ရ သော ကြောင့် ဝ တ္ထု ကံ မြေ ကို မ ရောင်း ရ ကြ။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ယော သပ် က၊ မြေ နှင့် တ ကွ သင် တို့ ကို ဖာ ရော မင်း အ ဖို့ ယ ခု ဝယ် ပြီ။ မျိုး စေ့ ကို ယူ၍ စိုက် ပျိုး ကြ လော့။ ရိတ် သိမ်း ချိန် တွင် ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ဖာ ရော မင်း အား ဆက် သွင်း၍ လေး ဖို့ မူ ကား မျိုး စိုက် ပျိုး စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ မှ စ၍ သူ ငယ် တို့ နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ သုံး ဆောင် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ ဖို့ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို လျှင်၊ ထို သူ တို့ က၊ အ ရှင် သည် ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ သက် ကို ဆယ် ခဲ့ ပါ ပြီ။ မျက် နှာ သာ ရ လျက် ဖာ ရော မင်း ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ထို သို့ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဖာ ရော မင်း အား ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ ခွန် ဆက် သွင်း ရန် ယ ခု တိုင် အောင် တည် သော ရာ ဇ သတ် ကို ယော သပ် စီ ရင် ခဲ့ ၏။ ပ ရော ဟိတ် များ၏ ဝ တ္ထု ကံ​ မြေ ကို သာ ဖာ ရော မင်း မ သိမ်း မ ယူ ချေ။ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ မူ ကား အိ ဂျစ် ပြည် ဂေါ ရှင် နယ် တွင် နေ ထိုင် လျက် အ ပိုင် ရ ၍ များ ပြား စွာ တိုး ပွား ကြ ၏။ ယာ ကုပ် သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် ကြာ နေ၍ အ သက် တစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ခု နစ် နှစ် ရှိ သော်၊ သေ ချိန် နီး သ ဖြင့် သား ယော သပ် ကို ခေါ်၍ သင့် စိတ် နှင့် တွေ့ လျှင် ငါ့ ပေါင် အောက် လက် ကို ထား ပါ လော့။ ငါ၌ သ စ္စာ နှင့် ကျေး ဇူး ပြု ရ မည် မှာ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ငါ့ ကို မ သင်္ဂြိုဟ် ဘဲ၊ ဘိုး ဘ တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ရ သော အ ခါ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ့ အ လောင်း ကို ဆောင် သွား၍ သူ တို့ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ မှာ ဆို လျှင် ယော သပ် က၊ အ ဘ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် ပြု ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ လေ ၏။ ငါ့ အား သ စ္စာ ဆို လော့ ဟု ပြော လျှင် သ စ္စာ ဆို လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လည်း ခု တင် ခေါင်း ရင်း ပေါ် တွင် ရှိ ခိုး လေ ၏။ ထို နောက် အ ဘ နာ ကြောင်း ကို ယော သပ် ကြား ရ လျှင် မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ်၊ သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် သွား ၏။ သား ယောသပ် လာ ရောက် ကြောင်း ယာ ကုပ် ကြား ၍ အား ဆည်း လျက် ခု တင် ပေါ် တွင် ထိုင် ပြီး လျှင်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ခါ နာန် ပြည် လု ဇ မြို့၌ ငါ့ အား ထင် ရှား ၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် သင့် ကို များ ပြား စွာ တိုး ပွား စေ လျက် လူ မျိုး အ မြောက် အ များ ဖြစ် စေ မည်။ သင် မှ ဆင်း သက် သော အမျိုး အ နွယ် အား ဤ ပြည် ကို ထာ၀ ရ ပိုင် စေ ခြင်း ငှါ ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင့် ထံ ငါ မ ရောက် မီ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် သင် ရ နှင့် သော သား နှစ် ယောက်၊ ဧ ဖ ရိမ် နှင့် မ နာ ရှေ တို့ သည် ရု ဗင် နှင့် ရှိ မောင် တို့ ကဲ့ သို့ ငါ့ သား ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း တို့ နောက် သင် ရ သော သား တို့ ကား သင့် သား ဖြစ်၍ အ မွေ ခံ ရာ တွင် အစ် ကို တို့ အ မည် အ လိုက် သ မုတ် ကြ ရ မည်။ ပါ ဒန် ပြည် မှ ငါ ထွက် လာ သည့် ကာ လ ခါ နာန် ပြည်၌ ခ ရီး သွား ရာ၊ ဧ ဖ ရတ် မြို့ နှင့် အ တန် ကွာ တွင် ရာ ခေ လ သေ ရှာ၏။ သေ လွန် ရာ အ ရပ် ဗက် လင်၊ တစ် နည်း ဧ ဖ ရတ် မြို့ လမ်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ရ သည် ဟု ယော သပ် အား ပြော ဆို ၏။ ယော သပ် သား တို့ ကို လည်း ဣ သ ရေ လ မြင် သော်၊ ဤ သူ တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး လျှင် ယော သပ် က၊ ဤ ပြည် တွင် ကျွန် တော် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သော သား များ ဖြစ် ကြ ပါ သည် ဟု အ ဘ အား လျှောက် ရာ အ ဘ က၊ သူ တို့ ကို ငါ ကောင်း ကြီး ပေး ရန် ချဉ်း ကပ် လာ ပါ စေ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ချဉ်း ကပ် စေ ၏။ ထို အ ခါ အို မင်း မ စွမ်း မျက် စိ မှုန်၍ မ မြင် နိုင် သော ဣ သ ရေ လ သည် ဖက် ယမ်း နမ်း ရှုပ် လျက်၊ သင့် မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် ဟု ငါ မ ထင် ခဲ့ သော် လည်း သင့် သား များ ကို ပင် ဘု ရား သ ခင် ပြ တော် မူ ပြီ ဟု ယော သပ် အား ဆို ၏။ ယော သပ် လည်း သား တို့ ကို အ ဘ ဒူး ကြား မှ ထုတ်၍ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ပြီး လျှင်၊ ဧ ဖ ရိမ် ကို ညာ လက် ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လက် ဝဲ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ မ နာ ရှေ ကို ဘယ် လက် ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လက်ျာ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ကိုင် လျက် ချဉ်း ကပ် စေ ၏။ ဣ သ ရေ လ သည် လက် ကို လိမ် ဆန့်၍ သား ငယ် ဖြစ် သော ဧ ဖ ရိမ့် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ညာ လက် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ဦး ဖြစ် သော မ နာ ရှေ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ဘယ် လက် ကို လည်း ကောင်း တင် လျက် ယော သပ် အား ကောင်း ကြီး ပေး သည် မှာ မျက် မှောက် တော် တွင် ဘိုး ဘ အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ သွား လာ ရ လျက် ငါ့ ကို လည်း ဖွား က တည်း မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် ထိန်း ကျောင်း တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ ဘေး အ မျိုး မျိုး မှ ငါ့ ကို ကယ် နုတ် တော် မူ သော စေ တ မန် တော် သည် ဤ သား ငယ် တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍၊ ငါ့ အ မည်၊ ဘိုး ဘ အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ အ မည် များ ကို သူ ငယ် တို့ ၌ တည် ထွန်း လျက် မြေ ပေါ် တွင် များ ပြား စွာ တိုး ပွား ကြ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို ၏။ အ ဘ သည် ဧ ဖ ရိမ့် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ညာ လက် တင် သည် ကို ယော သပ် မြင် လျှင် မ နှစ် သက် သည် ဖြစ်၍ ထို သို့ မ မှန် ပါ အ ဘ။ ဤ သူ သည် သား ဦး ဖြစ် သ ဖြင့် သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ညာ လက် ကို တင် ပါ ဟု ဆို လျက် အ ဘ လက် ကို ဧ ဖ ရိမ့် ဦး ခေါင်း ပေါ် မှ မ နာ ရှေ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် သို့ ပြောင်း တင် ရန် ကိုင် ရာ၊ အ ဘ က၊ ငါ သိ သည် ငါ့ သား။ ငါ သိ သည် ဟု ငြင်း ဆို လျက် သူ သည် ကြီး မြတ်၍ လူ မျိုး တစ် မျိုး ဖြစ် သော် လည်း ညီ သည် သာ၍ ကြီး မြတ် သ ဖြင့် အ မျိုး အ နွယ် လည်း လူ မျိုး အ မြောက် အ များ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို ၏။ တစ် ဖန် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ဧ ဖ ရိမ် နှင့် မ နာ ရှေ တို့ ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ပြု တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ သင့် အား ဖြင့် ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လ တ္တံ့ ဟု ဆို လျက် ဧ ဖ ရိမ် ရှေ့၊ မ နာ ရှေ နောက်၊ ထား သ တည်း။ ယော သပ် အား လည်း ဣ သ ရေ လ က ငါ သေ တော့ မည်။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ၍ ဘိုး ဘေး တို့ နေ ရာ ပြည် သို့ ပြန် လာ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ သည်၊ ဓား၊ လေး လက် နက် ဖြင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး လက် မှ သိမ်း ယူ သော နယ် တစ် ကျော ကို ညီ အစ် ကို တို့ ထက် သင့် အား ပို၍ ပေး ပြီ ဟု ပြော ဆို ၏။ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် သား တို့ ကို ခေါ်၍ ဆို သည် မှာ သင် တို့ တွင် အ နာ ဂတ် ကာ လ၌ ဖြစ် ပျက် လ တ္တံ့ သော အ ကြောင်း များ ကို ငါ ဖော် ပြ စေ ရန် စည်း​ ဝေး ကြ လော့။ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့၊ စု ရုံး၍ ကြား နာ ကြ လော့။ အ ဘ ဣ သ ရေ လ စ ကား ကို နာ ယူ ကြ လော့။ ရု ဗင်၊ သင် သည် ငါ့ သား ဦး၊ ငါ့ အ စွမ်း၊ ငါ့ ခွန် အား၏ က န ဦး၊ ဘုန်း တန် ခိုး အ ထွဋ် အ မြတ် ဖြစ် သော် လည်း၊ ရေ ကဲ့ သို့ ပွက် ထ လျက် အ ဘ အိပ် ရာ ကို ကျော် နင်း၍ မ သန့် စေ သော ကြောင့် အ ထွဋ် အ မြတ် သို့ မ ရောက် ရ။ ငါ့ ညောင် စောင်း ကို သူ ကျော် နင်း ဝံ့ လေ ပြီ တ ကား။ ရှိ မောင် နှင့် လေ ဝိ တို့ သည် ညီ အစ် ကို ဖြစ် ကြ၏။ သူ တို့ သံ လျက် သည် ရက် စက် ရာ လက် နက် ဖြစ်၏။ ငါ့ ဝိ ညာဉ် သည် သူ တို့ လျို့ ဝှက် တိုင် ပင် ရာ သို့ မ ဝင် ရ။ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် သူ တို့ နှင့် အ သင်း အ ပင်း မ ဖွဲ့ ရ။ သူ တို့ သည် ဒေါ သ ကြီး ၍ လူ များ ကို ကွပ် မျက် ကြ ပြီ။ စိတ် အား ကြီး စွာ နွား များ ကို ခုတ် ကြ ပြီ။ သူ တို့ ပြင်း ထန် သော ဒေါ သ၊ ကြမ်း တမ်း သော အ မျက် သည် အ မင်္ဂ လာ ခံ ပါ စေ သော။ ယာ ကုပ် အ နွယ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ တွင် သူ တို့ ကို ငါ ကွဲ ပြား လေ လွင့် စေ မည်။ ယု ဒ၊ သင့် ကို ညီ အစ် ကို တို့ ချီး မွမ်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင့် လက် သည် ရန် သူ တို့ လည် ကို ဖိ သည် နှင့် သင့် ရှေ့ မှာ အ ဘ ၏ သား တို့ ရှိ ခိုး ကြ လိမ့် မည်။ ယု ဒ သည် ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ငါ့ သား၊ သင် သည် ကိုက် စား ရာ သား ကောင် မှ ထွက် ခွာ လေ၏။ ခြင်္သေ့ သီ ဟ ကဲ့ သို့ ငုံ့ လျက် ဝပ် လျက် နေ ရာ မည် သူ ဆွ ဝံ့ မည် နည်း။ လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ၍ အာ ဏာ ပိုင် ရှင် ပေါ် ထွန်း သည့် တိုင် အောင် ရာ ဇ လှံ တံ သည် ယု ဒ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ အာ ဏာ စက် သည် ခြေ ကြား မှ လည်း ကောင်း၊ ကွယ် ပျောက် မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ့် မြည်း ကို စ ပျစ် ပင်၌ လည်း ကောင်း၊ မြည်း ငယ် ကို လက် ရွေး စ ပျစ် ပင်၌ လည်း ကောင်း၊ ချည် နှောင်၍ ကိုယ့် အ ဝတ် များ ကို စ ပျစ် သီး အ သွေး တည်း ဟူ သော စ ပျစ် ရည် ဖြင့် ဖွပ် လျှော် လိမ့် မည်။ သူ့ မျက် စိ သည် စ ပျစ် ရည် ကြောင့် နီ လျက် သွား လည်း နွား နို့ ကြောင့် ဖြူ လိမ့် မည်။ ဇာ ဗု လုန် သည် ပင် လယ် ကမ်း သင်္ဘော ဆိပ် မှာ နေ လိမ့် မည်။ သူ့ နယ် စွန်း သည် ဇိ ဒုံ နယ် သို့ တိုင် ရောက် လိမ့် မည်။ ဣ သ ခါ သည် သိုး ခြံ ကြား တွင် ဝပ် လျက် စွမ်း သန် သော မြည်း သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ နား နေ ရာ ကောင်း သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ သာ ယာ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် ၍ ကျောက် ကုန်း ကို ဝန် အောက်၌ ညွတ် ခံ လျက် လ မိုင်း အ မှု ထမ်း ဖြစ် လေ ပြီ။ ဒန် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ကဲ့ သို့ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို စီ ရင် လိမ့် မည်။ ဒန် သည် လမ်း ခ ရီး တွင် မြင်း စီး သူ့ ကို နောက် သို့ လဲ စေ ရန်၊ မြင်း ခြေ ကို ကိုက် သော မြွေ ဆိုး မြွေ ဟောက် သ ဖွယ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို ကျွန် တော် စောင့် မျှော် လျက် နေ ပါ ပြီ။ ဂဒ် ကို မူ ကား စစ် သည် တစ် တပ် အ နိုင် ဦး လိမ့် မည်။ အ နှောင်း တွင် သူ လိုက်၍ နိုင် ရ လိမ့် မည်။ အာ ရှာ ၏ အ စာ သည် အ ဆီ အ ပျား နှင့် ပြည့် စုံ၍ ပွဲ တော် စာ ဖြစ် ပွား စေ လိမ့် မည်။ နဿ လိ သည် လွတ် ရ သော ဒ ရယ် မ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ယဉ် ကျေး သော စ ကား ကို မြွက် ဆို တတ်၏။ ယော သပ် သည် သီး တတ် သော ပျိုး ကိုင်း၊ စမ်း ရေ တွင်း အ နီး ပေါက်၍ သီး တတ် သော ပျိုး ကိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် သ ဖြင့် အ ခက် အ လက် များ သည် ခြံ စည်း ရိုး ပေါ် တွင် လွှမ်း လေ ၏။ လေး သ မား တို့ သည် ရန် ငြိုး ထား၍ နင့် နာ အောင် ပစ် ခတ် ကြ ၏။ တည် ဦး က တောင် ပေါ် တွင် ကိန်း သော မင်္ဂ လာ၊ ရှေး မ ဆွ က ကုန်း ပေါ် ရှိ နှစ် သက် ဖွယ် ရာ များ ထက် သင့် အ ဘ ခံ ရ သော မင်္ဂ လာ သည် သာ လွန် ထူး မြတ်၍ ယော သပ်၏ ဦး ခေါင်း ပေါ်၊ ညီ အစ် ကို တို့ အ နက် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ၏ ဦး ထိပ် ပေါ် တွင် သက် ရောက် ပါ စေ သော။ ဗင်္ယာ မိန် သည် ကိုက် စား တတ် သော ဝံ ပု လွေ သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ နံ နက် အ ချိန် ကိုက် ရ သော အ ကောင် ကို စား ၍ ညဉ့် အ ချိန် ဖမ်း မိ ရာ ကို ဝေ ဖန် လိမ့် မည် ဟု ယာ ကုပ် မြွက် ဆို ၏။ ထို သူ တို့ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဆယ့် နှစ် နွယ် ဖြစ် ကြ ၏။ ဤ စ ကား လည်း အ ဘ မင်္ဂ လာပေး ရာ အ သီး အ သီး ခံ အပ် သည် နှင့် အ ညီ ကောင်း ကြီး ပေး သော စ ကား ပေ တည်း။ ထို သို့ ယာ ကုပ် သည် သား တို့ အား မှာ ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ခြေ ကို ခု တင် ပေါ် မှာ ရုပ် သိမ်း လျက် သေ လွန်၍ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သွား ရ လေ ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် အ ဘ နှင့် မျက် နှာ ချင်း အပ် ၍ ငို ကြွေး နမ်း ရှုပ် လေ ၏။ အ ဘ ဣ သ ရေ လ အ လောင်း ကို ခံ အောင် ဆေး နှင့် ပြု ပြင် စေ ရန် ကိုယ့် ကျွန် ဆေး သ မား တို့ အား အ မိန့် ရှိ သည် အ တိုင်း၊ သူ တို့ ထုံး တမ်း ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ပြင် ဆင် ကြ လျက် အ ရက် လေး ဆယ် ကြာ ထား ၏။ အိ ဂျစ် လူ တို့ လည်း ယာ ကုပ် ကြောင့် ရက် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု ကြ ကုန် ၏။ ငို ကြွေး မြည် တမ်း သော နေ့ ရက် လွန် သော် ယော သပ် သည် နန်း တော် သား တို့ အား၊ သင် တို့ စိတ် နှင့် တွေ့ လျင် ဖာရော မင်း နား တော် ကြား တင် လျှောက် ရ မည် မှာ၊ ကျွန် တော် မျိုး အ ဘ က၊ ငါ သေ တော့ မည်။ ခါ နာန် ပြည် တွင် ကိုယ့် အ ဖို့ ထွင်း ခဲ့ ပြီး သော သင်္ချိုင်း ၌ ငါ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရ မည် ဟူ ၍ သ စ္စာ ပေး ခဲ့ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ဘ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် ကျွန် တော် မျိုး အား သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ သို့ ပြီး မှ ပြန် လာ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် စေ ရာ၊ ဖာ ရော မင်း က၊ သင့် အ ဘ သ စ္စာ ပေး ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ သင်္ဂြိုဟ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယော သပ် သည် အ ဘ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် ချီ ထွက် ရာ ဖာ ရော မင်း ၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ဖြစ် သူ နန်း တော် အ ရာ ရှိ၊ အိ ဂျစ် ပြည် အ ရာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယော သပ် အိမ် သူ အိမ် သား၊ ညီ အစ် ကို တို့ မှ စ သော အ ဘ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ ပါ အ တူ လိုက် ကြ၏။ သူ ငယ် များ ကို ကား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ နှင့် ဂေါ ရှင် နယ်၌ ချန် ထား ခဲ့ လေ ၏။ ထို မှ တစ် ပါး ရ ထား လုံး မြင်း ရင်း တို့ သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ လိုက်၍ ခမ်း နား ကြီး ကျယ် သော ပ ရိ သတ် ဖြစ် လေ ၏။ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ အ လွန် သည်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု၍ ယော သပ် လည်း အ ဘ ကြောင့် ခု နစ် ရက် ကြာ ငို ကြွေး လေ ၏။ ထို သို့ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း တွင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ပြု ကြ သည် ကို ထို ပြည် နေ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ မြင် လျင် အိဂျစ် လူ တို့ သည် သည်း စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် ရှိ ထို အ ရပ် ကို အာ ဗေ လ မိ ဇ ရိမ် ဟူ၍ သ မုတ် ကြ ၏။ ဤ သို့ လျှင် အ ဘ အ လောင်း ကို သား တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် သို့ ဆောင် သွား ၍၊ မံ ရေ မြို့ ရှေ့၊ ဟိ တ္တိ လူ ဧ ဖ ရုန့် ထံ သင်္ချိုင်း ပိုင် ဖြစ် စေ ရန် မြေ ကွက် နှင့် တ ကွ အာ ဗြ ဟံ ဝယ် ခဲ့ သည့် မ ပ္ပေ လ ခေါ် မြေ ကွက် ရှိ ဂူ တွင် သင်္ဂြိုဟ် သ ဖြင့် အ ဘ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ ယော သပ် သည် အ ဘ အ လောင်း ကို သင်္ဂြိုဟ် ပြီး လျှင် ညီ အစ် ကို မှ စ၍ မ သာ ပို့ သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် လေ ၏။ ယော သပ် အစ် ကို တို့ သည် အ ဘ သေ ကြောင်း သိ၍ ငါ တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ သော အ ဆိုး ကို ယော သပ် ရန် ငြိုး ထား လျက် လက် စား ချေ မည် ဟု စိုး ရိမ် သ ဖြင့်၊ အစ် ကို တို့ လည်း ဝင်၍ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ယော သပ် က၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင့် အ စား ဖြစ် သ လော။ အစ် ကို တို့ သည် ကျွန်ုပ် ကို အ ဆိုး ကြံ စည် သော် လည်း ယ နေ့ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း များ စွာ သော လူ တို့ အ သက် ချမ်း သာ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကောင်း ကို လဲ လှယ် တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ အစ် ကို တို့ နှင့် သူ ငယ် များ ကို ကျွေး မွေး ပါ မည် ဟု ဆို လျက် သူ တို့ အား နှစ် သိမ့် စေ၍ မေ တ္တာ စ ကား ကို ပြော ၏။ ယော သပ် သည် အ ဘ အိမ် ထောင် သား ချင်း နှင့် တ ကွ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် တည် နေ၍ အ သက် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် တိုင် လျက်၊ ဧ ဖ ရိမ် ၏ မြေး ကို မြင် ရ ၏။ မ နာ ရှေ၏ မြေး၊ မာ ခိ ရ၏ သား သ မီး တို့ ကို လည်း ယော သပ် ဒူး ပေါ် မှာ မွေး မြူ ရ လေ ၏။ တစ် ဖန် ယော သပ် က၊ ကျွန်ုပ် သေ တော့ မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည် ညီ အစ် ကို တို့ အား အ ကြည့် အ ရှု မု ချ ကြွ ရောက် တော် မူ၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဤ ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ မည် ဟု ညီ အစ် ကို တို့ ကို ဆို လျက်၊ တစ် ဖန် တုံ ဘု ရား သ ခင် သည် ညီ အစ် ကို တို့ အား အ ကြည့် အ ရှု မု ချ ကြွ ရောက် တော် မူ မည်။ ထို အ ခါ ကျွန်ုပ် အ ရိုး များ ကို ဤ ပြည် မှ ဆောင် ယူ ရ မည် ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို သ စ္စာ ဆို စေ ၏။ ထို သို့ လျှင် ယော သပ် သည် အ သက် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် ရှိ သော် သေ လွန်၍ အ လောင်း ကို ခံ အောင် ဆေး နှင့် ပြု ပြင် ပြီး လျှင် ခေါင်း သွင်း ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ထား ကြ လေ ၏။ အိမ် သူ အိမ် သား အ သီး အ သီး တို့ ပါ ယာ ကုပ် နှင့် အ တူ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ လာ ရောက် သော ဣ သ ရေ လ သား တို့ ၏ အ မည် များ ကား၊ ဒန်၊ နဿ လိ၊ ဂဒ်၊ အာ ရှာ တို့ တည်း။ ယာ ကုပ် မှ ဆင်း သက် သော လူ ပေါင်း ကား ခု နစ် ဆယ် ဖြစ်၏။ ယော သပ် မှာ မူ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ နှင့် သ တည်း။ ယော သပ် နှင့် ညီ အစ် ကို မှ စ၍ ထို တစ် ဆက် လုံး သေ လွန် ကြ ပြီး နောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပေါက် ပွား များ ပြား အင် အား ကြီး မား၍ တစ် ပြည် လုံး ပြည့် ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် မှ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ယော သပ် ကို မ သိ သော ဘု ရင် သစ် ပေါ် ထွန်း ရာ၊ ထို ဘု ရင် က ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ငါ တို့ ထက် များ ပြား၍ အား ကြီး ကြ ပြီ။ ချင်း တို့ ကို လိ မ္မာ စွာ ပြု မူ ကြ ကုန် အံ့။ သို့ မ ဟုတ်၊ မြောက် မြား သ ဖြင့် စစ် မှု ရောက် သော အ ခါ ရန် ဘက် နှင့် ပူး ပေါင်း ၍ ငါ တို့ ကို တိုက် ပြီး လျှင် ပြည် တော် မှ ထွက် သွား ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြည် သူ တို့ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ လုပ် အ ငန်း တာ နှင့် နှိပ် စက် စေ ရန် လ မိုင်း ဝန် ခန့် ထား သ ဖြင့် ဖာ ရော မင်း အ ဖို့ ရိ က္ခာ တော် သို ရာ ပိ သုံ မြို့၊ ရာ မ သက် မြို့ များ ကို တည် ဆောက် ရ ကြ ၏။ ဤ သို့ နှိပ် စက် ကြ သည် နှင့် အ မျှ တိုး ပွား နှံ့ ပြား လေ့ ဖြစ် သည့် အ တွက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ၍၊ အ ကြပ် အ တည်း စေ စား လျက် အင်္ဂ တေ နှင့် အုတ် လုပ် ငန်း၊ လယ် လုပ် ငန်း ရှိ သ မျှ တွင် အ ကြပ် အ တည်း ကျွန် စေ စား မှု အ မျိုး မျိုး ပြင်း ထန် သ ဖြင့် နင့် နာ စေ ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ဘု ရင် က လည်း ရှိ ဖ ရ နှင့် ပု အာ အ မည် ရှိ သော ဟေ ဗြဲ လက် သည် တို့ အား၊ ဟေ ဗြဲ မိန်း မ တို့ သား ဖွား ရာ၌ သင် တို့ ကြည့် ရှု မ စ သော အ ခါ ယောက်ျား ဖြစ် လျှင် သတ် စေ၊ မိန်း မ ဖြစ် လျှင် အ ရှင် ထား စေ ဟု အ မိန့် ရှိ ရာ၊ လက် သည် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား၍ အိ ဂျစ် ဘု ရင့် အ မိန့် အ တိုင်း မ ပြု ဘဲ၊ သား ယောက်ျား တို့ ကို လည်း အ သက် ချမ်း သာ ပေး ကြ သည့် အ တွက်၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် သည် လက် သည် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု လျက် သား ယောက်ျား တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ လက် သည် တို့ က၊ ဟေ ဗြဲ မိန်း မ တို့ ကား အိ ဂျစ် မိန်း မ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ သား မွေး လွယ် သော ကြောင့် လက် သည် တို့ မ ရောက် မီ ဖွား တတ် ကြ ပါ သ တည်း ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း က၊ ဖွား သော သား ယောက်ျား တိုင်း ကို နိ လ မြစ် ထဲ သို့ ပစ် ချ စေ။ သား မိန်း မ တိုင်း ကို ကား၊ အ ရှင် ထား စေ ဟု ပြည် သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား အ မိန့် ထုတ် လေ ၏။ ထို ကာ လ လေ ဝိ သ မီး နှင့် လေ ဝိ အ နွယ် သား တစ် ဦး အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍၊ ထို မိန်း မ သည် သ​ န္ဓေ ရ သ ဖြင့် သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် လျှင် ၎င်း သား အ ဆင်း လှ သည် ကို မြင်၍ သုံး လ ပတ် လုံး ဝှက် ထား လေ ၏။ ထို ထက် ကြာ အောင် မ ဝှက် နိုင် သော ကြောင့် ကိုင်း ရိုး ဖြင့် ရက် သော ကြုတ် ကို ယူ၍ က တ္တ ရာ စေး သစ် စေး နှင့် သုတ် လူး ပြီး လျှင် ကြုတ် တွင် သား ငယ် ကို ထည့်၍ မြစ် ကမ်း စ ကျူ တော၌ ထား လေ ၏။ သူ ငယ့် အစ် မ လည်း မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို သိ လို၍ အ ဝေး မှ ရပ် ကြည့် နေ ခိုက်၊ ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် သည် အ ပျို တော် တို့ ကမ်း ခြေ လှည့် လည် ကြ စဉ်၊ မြစ်၌ ရေ သုံး သပ် ရန် ဆင်း သွား ရာ ကျူ တော တွင် ကြုတ် ကို မြင်၍ ဆောင် ယူ ခဲ့ စေ ရန် ကျွန် မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ခိုင်း သည့် အ တိုင်း ကြုတ် ကို ဖွင့် သော အ ခါ ငို လျက် နေ သော ထို သူ ငယ် ကို မြင် သ ဖြင့် သ နား၍ ဤ သူ ငယ် ကား ဟေ ဗြဲ အ မျိုး ဖြစ် လေ စွ ဟု ဆို သော်၊ သူ ငယ့် အစ် မ က၊ သ ခင် မ အ ဖို့ သူ ငယ် ကို မွေး မြူ ရန် ဟေ ဗြဲ နို့ ထိန်း တစ် ယောက် ကို ကျွန် မ သွား၍ ခေါ် ခဲ့ ရ ပါ အံ့ လော ဟု ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် အား မေး လျှောက် ရာ၊ သွား ချေ ဟု မင်း သ မီး ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မိန်း မ ငယ် သွား၍ သူ ငယ့် မိ ခင် ကို ခေါ် ခဲ့ လျှင် ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် က၊ ဤ သူ ငယ် ကို ယူ သွား၍ ငါ့ အ ဖို့ မွေး လော့။ နို့ ဖိုး ကို ငါ ပေး မည် ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ ထို မိန်း မ သည် သူ ငယ် ကို ယူ သွား၍ မွေး မြူ လေ ၏။ သူ ငယ် ကြီး ပွား၍ ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော့် ထံ သွင်း ခဲ့ သော် မင်း သ မီး သည် သား အ ရာ၌ ထား လျက် ရေ ထဲ မှ ငါ ဆယ် ယူ ရ သည် ဟု ဆို၍ မော ရှေ အ မည် ဖြင့် မှည့် ၏။ မော ရှေ သည် အ ရွယ် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား၍ ၎င်း တို့ အ လုပ် ဝန် များ ကို ကြည့် ရှု ရာ၊ အ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ဟေ ဗြဲ လူ တစ် ယောက် ကို အိ ဂျစ် လူ ရိုက် နှက် သည် ကို မြင် လျှင်၊ ထို ထို ဤ ဤ လှည့် ကြည့် လျက် လူ သူ မ ရှိ ကြောင်း သိ မြင် သော အ ခါ အိ ဂျစ် လူ ကို ရိုက် သတ်၍ သဲ ထဲ တွင် မြှုပ် ဝှက် လေ ၏။ နောက် နေ့ ထွက် သွား ပြန် သော် ဟေ ဗြဲ လူ ချင်း နှစ် ယောက် သတ် ပုတ် လုံး ထွေး ကြ သည် ကို မြင် လျှင်၊ သင် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် ချင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် နှက် သ နည်း ဟု လွန် ကျူး သူ အား မေး သော်၊ ထို သူ က၊ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ကို အုပ် ချုပ် သူ အ ဖြစ်၊ တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ် မည် သူ ခန့် ထား သ နည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် သား ကို သတ် ပစ် သည့် နည်း တူ ငါ့ ကို လည်း သတ် ရန် ကြံ စည် သ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင် မော ရှေ သည် ဤ အ မှု ဧ ကန် ပေါ် ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက် ကြောက် လေ၏။ ထို အ မှု သ တင်း ကို ဖာ ရော မင်း ကြား သော အ ခါ မော ရှေ ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ သ ဖြင့် မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက် ပြေး၍ မိ ဒျန် ပြည် တွင် နေ ထိုင် ၏။ ရေ တွင်း အ နီး ထိုင် နေ သော အ ခါ၊ မိ ဒျန် ပ ရော ဟိတ်၌ ရှိ သော သ မီး ခု နစ် ယောက် တို့ သည် အ ဘ သိုး ဆိတ် များ ကို ရေ တိုက် ရန် လာ ရောက် ခပ် လောင်း၍ စား ခေါင်း ကို ပြည့် စေ ကြ ရာ၊ အ ခြား သိုး ထိန်း တို့ လည်း လာ၍ ထို သ မီး တို့ ကို နှင် ထုတ် ကြ သော် မော ရှေ ထ ရပ် ကူ ညီ လျက် သိုး ဆိတ် များ ကို ရေ တိုက် လေ ၏။ ၎င်း သ မီး တို့ သည် အ ဘ ရွေ လ ထံ ရောက် ကြ လျှင် အ ဘ က၊ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ အ မြန် ရောက် လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သား တစ် ယောက် သည် ကျွန် မ တို့ ကို သိုး ထိန်း တို့ လက် မှ ကယ်၍ ရေ ကို လည်း ခပ် ပေး လျက် သိုး ဆိတ် များ ကို တိုက် ပါ သည် ဟု ပြန် ပြော ကြ သည် နှင့်၊ အ ဘ က၊ ထို သူ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် ထား ခဲ့ ကြ သ နည်း။ အ စာ စား စေ ရန် ခေါ် ချေ ဟု သ မီး တို့ အား ဆို ၏။ မော ရှေ လည်း ထို သူ့ ထံ နေ လို သည် နှင့် အ ညီ မော ရှေ ကို သ မီး ဇိ ပေါ ရ နှင့် ထိမ်း မြား ၍၊ ထို မိန်း မ သား ယောက်ျား ကို ဖွား လျှင် မော ရှေ က၊ သူ စိမ်း ပြည် တွင် ငါ ဧည့် သည် ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ဂေ ရ ရှုံ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။ ကာ လ အ တန် ကြာ သော် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ကွယ် လွန် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း ကျွန် ခံ ရ သော အ ဖြစ် ကြောင့် ညည်း တွား အော် ဟစ် ကြ ကုန်၏။ ထို အ ဖြစ် ကြောင့် ဟစ် ကြ သော အ သံ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ တက် ရောက် ၍၊ ထို သူ တို့ မြည် တမ်း သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ လျှင် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပဋိ ညာဉ် ကို သ တိ ရ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ရှု မြင် သိ မှတ် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည်၊ ယော က္ခ မ ဖြစ် သူ မိ ဒျန် ပ ရော ဟိတ် ယေ သ ရော၏ သိုး ဆိတ် များ ကို ထိန်း ကျောင်း ရာ တွင် သဲ တော အ နောက် ဘက် သို့ ဆောင် သွား ၍ ဟော ရပ် ခေါ် ဘု ရား သ ခင် တောင် တော် သို့ ရောက် သော်၊ ချုံ ထဲ မှ ထွက် သော မီး လျှံ တွင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် ထင် ရှား သ ဖြင့် မီး တောက် လျက် ချုံ မ ကျွမ်း သည် ကို မော ရှေ မြင် ရာ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ချုံ မ လောင် ကြောင်း သိ လို ၍ ဤ ထူး ဆန်း သော ပြာ ဋိ ဟာ ကို ငါ လှည့် သွား ကြည့် ဦး အံ့ ဟု ကြံ သည့် အ တိုင်း၊ လှည့် ကြည့် သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြင် တော် မူ လျှင် မော ရှေ၊ မော ရှေ ဟု ချုံ ထဲ မှ ခေါ် တော် မူ၏။ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု မော ရှေ ထူး လေ သော်၊ ဘု ရား သ ခင် က၊ ဤ သို့ မ ချဉ်း လင့်။ သင် ရပ် တန့် သော နေ ရာ ကား သန့် ရှင်း သော မြေ ဖြစ် သော ကြောင့် ဖိ နပ် ကို ချွတ် လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ သည် သင့် အ ဘ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ လျှင် မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ဖူး ဝံ့ သော ကြောင့် မျက် နှာ ကို ကွယ် ဝှက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ငါ့ လူ မျိုး ခံ ရ သော ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ကို ဒိ ဋ္ဌ ငါ မြင် ပြီ။ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ကြောင့် အော် ဟစ် သံ ကို ငါ ကြား ပြီ။ ၎င်း တို့ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ အ ကြောင်း ကို လည်း ငါ သိ ပြီ။ သူ တို့ ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် လွှတ်၍ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ အာ မော ရိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ၊ သာ ယာ ကျယ် ဝန်း လျက် နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့ ထို ပြည် က ပို့ ဆောင် ရန် ငါ သက် ဆင်း ပြီ။ ယ ခု လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အော် ဟစ် သံ သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် ၍ ထို သူ တို့ အား အိ ဂျစ် လူ တို့ နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အ မှု ကို ငါ မြင် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ရန် ဖာ ရော မင်း ထံ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ က လည်း၊ ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် နိုင် ရန် အ ကျွန်ုပ် ကား မည် သူ နည်း ဟု ဘု ရား သ ခင် အား ပြန် လျှောက် လျှင်၊ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ မည်။ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် သော အ ထိမ်း အ မှတ် ကား ထို လူ မျိုး ကို အိဂျစ် ပြည် မှ သင် ထုတ် ဆောင် ပြီး သော်၊ ဤ တောင် တော် ပေါ် တွင် ငါ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထံ အ ကျွန်ုပ် ရောက်၍ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျှင် ထို ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး ခဲ့ ကြ သော် အ ဘယ် သို့ ပြန် ပြော ရ ပါ မည် နည်း ဟူ၍ ဘု ရား သ ခင် အား မေး လျှောက် ရာ၊ ဘု ရား သ ခင် က၊ ငါ သည် ငါ ဖြစ် ၏ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ ဖြစ် သည် မည် သော ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြန် ပြော လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ကြား ပြော ရ မည်။ ထို အ မည် ကား၊ ကာ လ အ စဉ် ငါ့ အ မည်၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ငါ့ ဘွဲ့ နာ မ ဖြစ် ၏။ သွား၍ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ ကို စည်း ဝေး စေ ပြီး လျှင် သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ ဘုရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား ထင် ရှား တော် မူ လျက် သင် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သင် တို့ အား ပြု ကြ သော အ မှု ကို လည်း ကောင်း ဒိ ဋ္ဌ ငါ ကြည့် ရှု မှတ် ထား ပြီ။ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ခံ ရ သော ညှဉ်း ပန်း ခြင်း မှ၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ အာ မော ရိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့ သင် တို့ ကို ပို့ ဆောင် ရန် ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကြား ပြော လော့။ သင့် စ ကား ကို ထို သူ တို့ နား ထောင် ကြ သည် နှင့် အ ညီ သင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ အိ ဂျစ် ဘု ရင့် ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် တို့ နှင့် တွေ့ ကြုံ တော် မူ ပြီ ဖြစ် ၍၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရန် တော သို့ သုံး ရက် ခ ရီး သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တောင်း ရ မည်။ အိ ဂျစ် ဘု ရင် သည် အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင် သွား ခွင့် မ ပေး အံ့ သည် ကို ငါ သိ ၏။ ငါ လည်း လက် ရုံး တော် ဆန့်၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြု လ တ္တံ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် ထို ပြည် ကို ဒဏ် သင့် စေ မည်။ ထို နောက် မှ သင် တို့ ကို လွှတ် လိမ့် မည်။ ထို လူ မျိုး ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ မျက် နှာ သာ ရ စေ၍ သင် တို့ ထွက် သွား ရာ ကာ လ လက် ချည်း မ သွား ရ ဘဲ၊ မိန်း မ တို့ က၊ ကိုယ့် အိမ် နီး ချင်း၊ အိမ် တွင် တည်း ခို သူ တို့ ထံ ရွှေ ထည်၊ ငွေ ထည်၊ အ ဝတ် ထည် များ ကို တောင်း ၍ သင် တို့ သား သ မီး များ ကို ဝတ် ဆင် စေ လျက် အိ ဂျစ် လူ တို့ ဥ စ္စာ ကို သိမ်း သွား ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ က၊ ထို သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ယုံ၊ စ ကား ကို လည်း မ နာ ခံ ဘဲ သင့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား တော် မ မူ ကြောင်း ဆို ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင့် လက် ၌ ရှိ သည် ကား ဘယ် အ ရာ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင် တောင် ဝေး ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ၊ မြေ ပေါ် သို့ ပစ် ချ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပစ် ချ က၊ တောင် ဝေး သည် မြွေ ဖြစ်၍၊ ၎င်း ရှေ့ မှ မော ရှေ ပြေး လေ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင့် လက် ကို ရင် ခွင် သို့ သွင်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လက် ကို ရင် ခွင် သို့ သွင်း ၍ ထုတ် ပြန် သော အ ခါ ထို လက် သည် မိုး ပွင့် အ ဆင်း ကဲ့ သို့ နူ ရ ၏။ တစ် ဖန်၊ သင့် လက် ကို ရင် ခွင် သို့ သွင်း ဦး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် လက် ကို ရင် ခွင် သို့ သွင်း၍ ထုတ် ရာ အ သား မှန် ဖြစ် ပြန် လေ ၏။ ထို သူ တို့ သည် သင့် ကို မ ယုံ၊ ပ ဌ မ လ က္ခ ဏာ သက် သေ ကို မ နာ ခံ လျှင် နောက် ဖြစ် သော လ က္ခ ဏာ သက် သေ ကို ယုံ ကြ လိမ့် မည်။ ထို လ က္ခ ဏာ သက် သေ နှစ် ရပ် ကို မျှ မ ယုံ၊ သင့် စ ကား ကို လည်း မ နာ ခံ သေး လျှင် နိ လ မြစ် ရေ ကို ခပ် ယူ၍ ကုန်း ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း လော့။ ထို သို့ မြစ် ထဲ မှ ခပ် ယူ သော ရေ သည် ကုန်း ပေါ် တွင် သွေး ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် မော ရှေ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ယ မန် က သော် လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် မျိုး အား မိန့် တော် မူ သော အ ခါ မှ သော် လည်း ကောင်း၊ စ ကား မ တတ်၊ နှုတ် ဆွံ့ လျှာ လေး သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လျှောက် ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ လူ့ နှုတ် ကို မည် သူ ပြု ပြင် သ နည်း။ အ သူ၊ ပင်း သူ၊ မြင် သူ၊ မ မြင် သူ တို့ ကို မည် သူ ပြု ပြင် သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ်၍ သွား လော့။ သင့် နှုတ်၌ ငါ တည် နေ၍ မည် သို့ ပြော ရ မည် ကို သွန် သင် ပေ အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ မော ရှေ က၊ အ ရှင် ဘု ရား စေ အံ့ သူ လက် ဖြင့် သာ ပေး ပို့ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား အ မျက် တော် ထား၍ သင့် အစ် ကို ဖြစ် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အာ ရုန် ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ သည် မု ချ ပြန် ပြော မည် ကို ငါ သိ၏။ သင့် ကို ကြို ဆို ရန် သူ ထွက် လာ ပြီ။ တွေ့ မြင် သော အ ခါ စိတ် နှ လုံး ရွှင် လိမ့် မည်။ သင် သည် သူ့ ကို နှုတ် ထည့် စ ကား ပြော၍ သင့် နှုတ် ၌ လည်း ကောင်း၊ သူ့ နှုတ် ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ တည် နေ လျက် မည် သို့ ပြု ကြ ရ မည် ကို လည်း သွန် သင် အံ့။ သူ သည် ထို လူ မျိုး ရှေ့ တွင် စ ကား ပြန် လုပ်၍၊ သင်၏ နှုတ် ကိုယ် စား သင် လည်း သူ့ ဘု ရား သ ခင်၏ ကိုယ် စား ဖြစ် လိမ့် မည်။ လ က္ခ ဏာ သက် သေ များ ကို ပြ ရန် ဤ တောင် ၀ေး ကို လည်း ကိုင် စွဲ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် ယော က္ခ မ ယေ သ ရော့ ထံ ပြန် သွား ၍ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ကျွန် တော့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ သက် ရှင် သည် မ ရှင် သည် ကို သိ မြင် ခြင်း ငှါ ၎င်း တို့ ရှိ ရာ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပေး ပါ ဟု ဆို သော် ယေ သ ရော က၊ အ ကြည် အ သာ သွား တော့ ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လော့။ သင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ အ ပေါင်း တို့ သေ ကြ လေ ပြီ ဟု မိဒျန် ပြည်၌ မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ မော ရှေ သည်၊ သား မ ယား တို့ ကို ခေါ် ယူ ၍ မြည်း ပေါ် မှာ တင် ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် တောင် ဝေး တော် ကို ကိုင် စွဲ လျက် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ရောက် လျှင် ငါ အပ် နှင်း သော သက် သေ နိ မိတ် အ မျိုး မျိုး ကို ဖာ ရော မင်း ရှေ့ ပြ ဖြစ် အောင် ပြ လော့။ သို့ ပြ လျက် ပင် သူ့ စိတ် နှ လုံး ကို ငါ ခဲ ယဉ်း စေ သ ဖြင့် ထို လူ မျိုး ကို လွှတ် လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ဖာ ရော မင်း အား လည်း ဣ သ ရေ လ သည် ငါ့ သား ဖြစ် ၏။ ငါ့ သား ဦး ပင် တည်း။ ငါ့ သား ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ ဟု ငါ အ မိန့် ရှိ လျက် နှင့် မ လွှတ် မူ ၍ ငြင်း ခဲ့ သော ကြောင့် သင့် သား၊ သင့် သား ဦး ကို ပင် ငါ အ ဆုံး စီ ရင် မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ခ ရီး စ ခန်း တွင် မော ရှေ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား တွေ့ ကြုံ၍ သေ စေ ခြင်း ငှါ ကြံ စည် တော် မူ လျှင်၊ ဇိ ပေါ ရ သည် ကျောက် စောင်း ကို ယူ၍ သား၏ အ ရေ ဖျား ကို လှီး ဖြတ် ပြီး မှ လင့် ခြေ ရင်း သို့ ပစ် လျက် စင် စစ် အ ရှင် သည် ကျွန် မ အား သွေး နှင့် စပ် လျဉ်း သော လင် ယောက်ျား ဖြစ် သည် ဟု ဆို သော် မော ရှေ ကို လွှတ် ထား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ မ ယား က၊ သွေး နှင့် စပ် လျဉ်း သော လင် ယောက်ျား ဖြစ် သည် ဟု ဆို သည့် အ ကြောင်း ကား၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မော ရှေ ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှါ တော သို့ သွား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ရုန် သွား၍ ဘု ရား သခင့် တောင် တော် ပေါ် တွင် တွေ့ ကြုံ နမ်း ရှုပ် ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ ခိုင်း တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ လုံး စုံ ကို လည်း ကောင်း၊ မိန့် မှာ တော် မူ သော လ က္ခ ဏာ သက် သေ အ ပေါင်း ကို လည်း ကောင်း အာ ရုန် အား ကြား ပြော လေ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သွား၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ကြီး ရှိ သ မျှ ကို စည်း​ ဝေး စေ ကြ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ လုံး စုံ ကို အာ ရုန် ပြန် ပြော၍ ထို သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် လ က္ခ ဏာ သက် သေ များ ကို ပြ လေ သော်၊ သူ တို့ ယုံ ကြည် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ ရောက် ကြည့် ရှု တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ ခြင်း ကို ရှု မြင် တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ကြား နာ ရ သော အ ခါ ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို တော ၌ ငါ့ ရှေ့ ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ရန် လွှတ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း လျှောက် ကြ သော်၊ ဖာ ရော မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် သံ ကို နာ ခံ ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ငါ လွှတ် စေ ရန် ထို ဘု ရား ကား အ သူ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ငါ မ သိ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို လည်း ငါ မ လွှတ် ဟု ဆို လေ ၏။ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျွန် တော် တို့ နှင့် တွေ့ ကြုံ တော် မူ ပြီ။ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် တော သို့ သုံး ရက် ခ ရီး သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ မ ပြု က၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး သော် လည်း ကောင်း၊ ဓား ဘေး သော် လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် တို့ အား သင့် စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန် ရာ၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် က၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန်၊ သင် တို့ သည် ထို လူ များ ကို အ လုပ် မှ အ ဘယ် ကြောင့် လွတ် လပ် စေ ကြ သ နည်း။ လုပ် ငန်း သို့ ပြန် သွား ကြ ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ ပြည် နေ ဖြစ် သူ ထို လူ မျိုး သည် ယ ခု များ ပြား ကြ ၏။ လုပ် ငန်း မှ သင် တို့ နား နေ စေ ကြ သည် တ ကား ဟု ဖာ ရော မင်း ဆို ၍၊ ထို နေ့ ချင်း တွင် ၎င်း လူ မျိုး အ ပေါ်၌ အုပ် ချုပ် ကြပ် ဆော် သူ တို့ အား၊ အုတ် လုပ် စေ ရန် ကောက် ရိုး ကို ထို လူ တို့ အား ယ မန် ကဲ့ သို့ နောင် မ ပေး ရ။ ကိုယ့် အ ဖို့ သွား ၍ ကောက် ရိုး ရှာ ယူ ကြ စေ။ ယ မန် လုပ် ခဲ့ သော အုတ် အ ရေ အ တွက် အ လုပ် ဝန် ကို ချင်း တို့ အ ပေါ် သို့ တင် ရ မည်။ အ လျှင်း မ လျော့ စေ ရ။ သူ တို့ ပျင်း ရိ သော ကြောင့် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထံ ပူ ဇော် ရန် သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ကြွေး ကြော် တတ် ကြ ၏။ အ လုပ် တွင် စေ ရန် လုပ် ငန်း ဝန် ကို ထို သူ တို့၌ လေး ကြ စေ။ လှည့် ဖြား သော စ ကား ကို ပ မာ ဏ မ ပြု ကြ စေ နှင့် ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ ထို လူ မျိုး အ ပေါ်၌ အုပ် ချုပ် ကြပ် ဆော် သူ တို့ သည် ထွက်၍၊ ကောက် ရိုး ကို ငါ မ ပေး။ တွေ့ နိုင် ရာ အ ရပ် မှ ကိုယ့် အ ဖို့ သွား၍ ရှာ ယူ ကြ စေ။ အ လုပ် ကို လည်း အ လျှင်း မ လျော့ စေ ရ ဟု ဖာ ရော မင်း အ မိန့် ရှိ ကြောင်း ပြန် ကြား သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို သူ တို့ သည် ကောက် ရိုး အ ဖြစ် ကောက် ငုပ် ကို ယူ ခြင်း ငှါ အိ ဂျစ် ပြည် လုံး နှံ့ တ ကွဲ တ ပြား ရှာ ရ ကြ ၏။ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ က လည်း ကောက် ရိုး ရ သည့် အ ခါ က နေ့ စဉ် လုပ် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပြီး စီး ကြ စေ ဟု အ သော့ ခိုင်း ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ၏ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ခန့် ထား သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ကြပ် အ ဆော် တို့ အား၊ သင် တို့ သည် အ ထက် က အုတ် လုပ် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယ မန် နေ့ နှင့် ယ နေ့ လုပ် ငန်း ဝန် တာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြီး စီး ကြ သ နည်း ဟု ဆို ၍ ရိုက် နှက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ကြပ် အ ဆော် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကို ဤ သို့ စီ ရင် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ကောက် ရိုး ကို မ ပေး ဘဲ လျက် အုတ် လုပ် ကြ စေ ဟု ဆို၍ ရိုက် နှက် ကြ ပါ သည်။ ကိုယ် တော့် လူ တို့ ၌ သာ အ ပြစ် ရှိ ပါ သည် ဟု ဟစ် ကြ လျှင်၊ သင် တို့ ပျင်း ရိ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် သွား ကြ အံ့ ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သွား ကြ၊ လုပ် ကြ၊ ကောက် ရိုး ကို ငါ မ ပေး။ အုတ် အ ရေ အ တွက် ပေး မြဲ ပေး ကြ စေ ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ ထို သို့ နေ့ စဉ် လုပ် ရ သော အုတ် ကို အ လျှင်း မ လျော့ စေ ရ ဟု ဆင့် ဆို ရ မည့် အ တွက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ကြပ် အ ဆော် တို့ သည် ဘေး ဆိုး ရောက် ကြောင်း သိ မြင် ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက် လာ ကြ ရာ ရပ် တန့် စောင့် ကြို သော မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို တွေ့ လျှင်၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ လက် တွင် ဓား ဘေး သင့် စေ ရန်၊ ကျွန် တော် တို့ ၏ ဂုဏ် သ တင်း ညို့ ပုပ် စက် ဆုပ် စေ ကြ သော သင် တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှု ကြည့် စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ကြ၏။ မော ရှေ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ပြန် သွား၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ လူ မျိုး ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ကောင်း စီ ရင် တော် မူ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း အ ဘယ် ကြောင့် စေ လွှတ် တော် မူ ပါ သ နည်း။ နာ မ တော် နှင့် ဟော ပြော ခြင်း ငှာ ဖာ ရော မင်း ထံ အ ကျွန်ုပ် ဝင် ရောက် က တည်း က ထို မင်း သည် ဤ လူ မျိုး ကို မ ကောင်း ပြု လေ စွ။ ကိုယ် တော် လည်း လူ မျိုး တော် ကို အ လျှင်း ကယ် လွှတ် တော် မ မူ ပါ ဟု လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း အား မည် သို့ ပြု မည် ကို ယ ခု သင် သိ ရ အံ့။ ထို မင်း သည် အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဒဏ် ခံ ရ လျက် ငါ့ လူ မျိုး ကို လွှတ် ရ လိမ့် မည်။ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဒဏ် ခံ ရ မှ သာ သူ့ ပြည် က ထွက် စေ လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် မော ရှေ အား မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် နှင့် ငါ ထင် ရှား ခဲ့ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ကို မ သိ ကြ။ သူ စိမ်း အ ဖြစ် တည်း ခို ရာ ခါ နာန် ပြည် ကို သူ တို့ အား ပေး သ နား ရန် ပ ဋိ ညာဉ် ကို လည်း ငါ ဖွဲ့ ထား ခဲ့ သည် နှင့်၊ အိ ဂျစ် လူ တို့ ကျွန် စေ စား သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြည် တမ်း သံ ကြား ရ သ ဖြင့် ထို ပ ဋိ ညာဉ် ကို ငါ သ တိ ရ ပြီ။ ထို ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား ပေ တည်း။ သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ အ လုပ် ဝန် မှ ထုတ် ဆောင်၍ ကျွန် စေ စား ရာ မှ လည်း ကယ် လွှတ် လျက် လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ခြင်း၊ မ ဟာ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း များ ဖြင့် ငါ ရွေး နုတ် မည်။ လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် သင် တို့ ကို ငါ သိမ်း ပိုက် လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် မည်။ အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ အ လုပ် ဝန် မှ ထုတ် ဆောင် သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ လက် ရုံး မြှောက် လျက် သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင် သင် တို့ အား အ ပိုင် ပေး မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို သော် လည်း စိတ် နာ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ ကြပ် အ တည်း ကျွန် ခံ ရ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ မော ရှေ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ကြ ၏။ မော ရှေ က၊ အ ကျွန်ုပ် စ ကား ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နား မ ထောင် ကြ လေ စွ။ နှုတ် ဆွံ့ သူ အ ကျွန်ုပ် ၏ စ ကား ကို ဖာ ရော မင်း မည် သို့ နား ထောင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လျှောက် ဆို ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် စေ ရန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ဣသ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထံ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ထံ လည်း ကောင်း၊ စေ ခိုင်း မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ၎င်း တို့ အိမ် ထောင် များ၏ အ ဘ များ ကို ဆို ပေ အံ့။ ဣ သ ရေ လ သား ဦး ရု ဗင်၏ သား များ မှာ ဟာ နုတ်၊ ဖာ လု၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ကာ မိ တို့ တည်း။ ရု ဗင့် အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ထို သို့ ဖြစ် ၏။ ရှိ မောင့် သား များ ကား ယေ မွေ လ၊ ယာ မိန်၊ သြ ဟဒ်၊ ယာ ခိန်၊ ဇော ဟာ၊ ခါ နာန် သူ မိန်း မ၏ သား ရှော လ တို့ တည်း။ ရှိ မောင့် အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ထို သို့ ဖြစ် ၏။ လေ ဝိ သား၊ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ လိုက် အ မည် စာ ရင်း ကား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ တို့ တည်း။ လေ ဝိ အ သက် နှစ် ပေါင်း မှာ တစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တည်း။ ဂေ ရ ရှုံ သား နှင့် အ ဆက် အ နွယ် များ ကား လိ ဗ နိ၊ ရှိ မိ တို့ တည်း။ ကော ဟတ် သား များ ကား အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ တို့ တည်း။ ကော ဟတ် အ သက် နှစ် ပေါင်း မှာ တစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် သုံး နှစ် တည်း။ မေ ရာ ရိ သား များ ကား မ ဟာ လိ နှင့် မု ရှိ တို့ တည်း။ လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ လိုက် ထို သို့ ဖြစ် ၏။ အာ မ ရံ သည် အ ရီး ယော ခေ ဗက် နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု၍ ထို မိန်း မ သည် အာ ရုန် နှင့် မော ရှေ တို့ ကို ဖွား ၏။ အာ မ ရံ့ အ သက် နှစ် ပေါင်း မှာ တစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တည်း။ ဣ ဇ ဟာ သား များ ကား၊ ကော ရ၊ နေ ဖက်၊ ဇိ ခ ရိ တို့ တည်း။ ဩ ဇေ လ သား များ ကား၊ မိ ရှေ လ၊ ဧ လ ဇာ ဖန်၊ သိ သ ရိ တို့ တည်း။ အာ ရုန် သည် အ မိ န ဒပ် သ မီး၊ နာ ရှုန့် နှ မ ဧ လိ ရှ ဘ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍ ထို မိန်း မ သည် နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဣသ မာ တို့ ကို ဖွား ၏။ ကော ရ သား များ ကား အဿိ ရ၊ ဧ လ ကာ န၊ အ ဗျာ သပ် တို့ တည်း။ ကော ရ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ထို သို့ ဖြစ် ၏။ အာ ရုန့် သား ဧ လာ ဇာ သည် ပု တျေ လ သ မီး တစ် ယောက် နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍ ထို မိန်း မ သည် ဖိ န ဟတ် ကို ဖွား ၏။ လေဝိ အိမ် ထောင် များ ၏ အ ဘ တို့ သည် အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ထို သို့ ဖြစ် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ဗိုလ် ခြေ အ လိုက် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လော့ ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ရ သူ တို့ ကား ဆို ခဲ့ သော အာ ရုန် နှင့် မော ရှိ တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ရန် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ထံ လျှောက် ရ သော သူ တို့ ကား ထို မောရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ပင် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် မော ရှေ အား မိန့် မြွက် တော် မူ သော နေ့ ရက်၌ လည်း၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင့် အား ငါ မိန့် မှာ သ မျှ ကို အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ထံ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ မော ရှေ က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် ဆွံ့ သော သူ ဖြစ် ပါ သည် တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် စ ကား ကို ဖာ ရော မင်း မည် သို့ နား ထောင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လျှောက် ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ကြည့် လော့၊ သင့် ကို ဖာ ရော မင်း၏ ဘု ရား အ ရာ ၌ ငါ ခန့် ထား ၍၊ သင့် အစ် ကို အာ ရုန် လည်း သင်၏ ပ ရော ဖက် ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ငါ မိန့် မှာ သ မျှ ကို သင် ပြန် ကြား ရ မည်။ ဖာ ရော မင်း သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကိုယ့် ပြည် မှ လွှတ် ရန် သင့် အစ် ကို အာ ရုန် လျှောက် ထား ရ မည်။ ငါ လည်း ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ကို ခဲ ယဉ်း စေ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ငါ့ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို တိုး ပွား စေ မည်။ သို့ ရာ တွင် ဖာ ရော မင်း သည် သင် တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် သည် နှင့် အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် မှာ ငါ လက် တော် မိုး ၍ မ ဟာ ဒဏ် များ စီ ရင် ခြင်း ဖြင့် ငါ့ ဗိုလ် ခြေ၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် ငါ လက် တော် ဆန့်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ထို ပြည် သူ တို့ ဘောင် မှ ထုတ် ဆောင် သော အ ခါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အိ ဂျစ် လူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ၏။ ဖာ ရော မင်း ထံ လျှောက် ထား ကြ သော အ ခါ မော ရှေ အ သက် ရှစ် ဆယ်၊ အာ ရုန့် အ သက် ရှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် ရှိ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ တစ် စုံ တစ် ရာ သော သက် သေ နိ မိတ် ကို ပြ ကြ လော့ ဟု ဖာ ရော မင်း ဆို လျှင် တောင် ဝေး ကို မြွေ ဖြစ် အံ့ သော ငှါ ကိုင် ယူ၍ ရှေ့ တော် တွင် ချ စေ ရန် အာ ရုန် အား ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ သ ဖြင့် အာ ရုန် သည် ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ရှေ့ တွင် တောင် ဝေး ကို ချ ရာ မြွေ ဖြစ် လေ၏။ ဖာ ရော မင်း လည်း ပ ညာ သည် နှင့် မှော် ဆ ရာ များ ကို ခေါ်၍ အိ ဂျစ် လူ မျိုး ထို ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် အား ဖြင့် ထို နည်း တူ ပြု၍၊ အ သီး အ သီး တို့ တောင် ဝေး ကို ချ သ ဖြင့် မြွေ ဖြစ် ရာ ထို သူ တို့ တောင် ဝေး များ ကို အာ ရုန့် တောင် ဝေး မျို လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခက် မာ သ ဖြင့် ထို လူ မျိုး ကို မ လွှတ် လို ငြင်း ဆို၏။ နံ နက် အ ချိန် ရေ ဆိပ် သို့ ထွက် သွား မည့် ထို ဖာ ရော မင်း နှင့် တွေ့ ရန် မြွေ ဖြစ် ခဲ့ သော တောင် ဝေး ကို ကိုင် စွဲ လျက် မြစ် ကမ်း ခြေ တွင် ရပ် တန့် စောင့် ကြို လော့။ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ လူ မျိုး ကို တော၌ ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ကျွန် တော် ကို ကိုယ် တော့် ထံ စေ လွှတ် တော် မူ သော် လည်း ယ ခု တိုင် ကိုယ် တော် နား မ ထောင် ဘဲ နေ ပါ သည် တ ကား။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ ရ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကျွန် တော် ကိုင် သော တောင် ဝေး ဖြင့် မြစ်​ရေ ကို ရိုက်၍ ထို ရေ သည် သွေး ဖြစ် လိမ့် မည်။ မြစ်၌ ရှိ သော ငါး များ သေ လျက် မြစ် ရေ နံ စော် သော ကြောင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ သည် ထို မြစ် မှ ရေ မ ချိုး ရ၊ ပင် ပန်း ကြ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ရေ သွေး ဖြစ် အံ့ သော ငှါ တောင် ဝေး ကို ကိုင် ယူ၍ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ မြစ် ချောင်း၊ တူး မြောင်း၊ အင်း အိုင်၊ ကန် ရေ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် မှာ လက် ဆန့် စေ ရန် အာ ရုန် အား ကြား ပြော လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် လုံး တွင် သစ် ခွက် ကျောက် ခွက်၌ မျှ မ ကင်း၊ သွေး အ တိ ရှိ လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ပြု၍ ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ရှေ့ တွင် တောင် ဝေး ကို မြှောက် ချီ လျက် မြစ် ရေ ကို ရိုက် သ ဖြင့် ရေ ရှိ သ မျှ သွေး ဖြစ် လေ ၏။ မြစ် ရှိ ငါး များ သေ လျက် မြစ် ရေ နံ စော် သော ကြောင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ သည် မြစ် ရေ ကို မ သောက် နိုင်။ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး သွေး နှံ့ ပျံ့ ကုန် ၏။ အိ ဂျစ် လူ မျိုး ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ လည်း ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် အား ဖြင့် ထို နည်း တူ ပြု ကြ သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း ၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ၊ နန်း တော် သို့ လှည့် ဝင် လျက် ထို အ မှု ကို လည်း နှ လုံး မ သွင်း နေ ၏။ ထို အ ခါ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် မြစ် ရေ ကို မ သောက် နိုင် သော ကြောင့် သောက် ရေ အ လို့ ငှါ မြစ် အ နီး ဝဲ ယာ တွင်း တူး ကြ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ ဒဏ် ခတ် တော် မူ ပြီး လျှင် ခု နစ် ရက် ကုန် လွန် လေ ၏။ ထို နောက် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။ မ လွှတ် လို ငြင်း ဆို လျှင် သင့် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို ဖား ဘေး ဒဏ် သင့် စေ မည်။ မြစ်၌ ဖား ပွား များ၍ နန်း တော် မှ စ သော စက် ခန်း၊ စက် မွေ့ ရာ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အိမ် များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ ပွဲ တော် ဖို၊ အိုး ခွက် တော် များ ၌ လည်း ကောင်း တက် ဝင် ကြ အံ့။ မင်း မှ စ သော ပြည် သူ ပြည် သား ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ဖား များ တက် ကြ အံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မြစ် ချောင်း၊ တူး မြောင်း၊ အင်း အိုင် များ အ ပေါ် မှာ တောင် ဝေး ကိုင် သော လက် ကို ဆန့်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ကုန်း ထက် သို့ ဖား များ ကို တက် စေ ရန် အာ ရုန် အား ကြား ပြော လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ရုန် သည် အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ရေ ပေါ် မှာ လက် ဆန့် သ ဖြင့် ဖား များ တက်၍ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး ကို ဖုံး လွှမ်း ကုန် ၏။ ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ လည်း ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် အား ဖြင့် ထို နည်း တူ ပြု၍ အိ ဂျစ် ပြည် ကုန်း ထက် သို့ ဖား များ ကို တက် စေ ကြ ၏။ ထို နောက် ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ်၍ ဖား များ ကို ငါ နှင့် တ ကွ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် ထို လူ မျိုး ကို ငါ လွှတ် အံ့ ဟု ဆို ၏။ မော ရှေ က လည်း ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ဖို့၊ ကျွန် တော် တောင်း ပန် သ ဖြင့် ဘု ရင် မင်း နှင့် နန်း တော် ဆောင် များ မှ ဖား များ ကို ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး လျက် မြစ်၌ သာ ကျန် ရှိ စေ ရ မည့် အ ချိန် ကို ဘုန်း တော် ကြောင့် ချိန်း ချက် တော် မူ ပါ ဟု ဖာ ရော မင်း အား လျှောက် ထား သော်၊ နက် ဖြန် ဟု ဆို လျှင် ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တူ သူ မ ရှိ ကြောင်း ကိုယ် တော် သိ စေ ခြင်း အ လို့ ငှါ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဖြစ် လျက်၊ ဖား များ သည် ကိုယ် တော် နှင့် နန်း တော် ဆောင် များ မှ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထံ မှ လည်း ကောင်း ပ ပျောက်၍ မြစ်၌ သာ ကျန် ရှိ ပါ အံ့ ဟု မော ရှေ လျှောက် ပြီး လျှင်၊ အာ ရုန် နှင့် အ တူ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက် သွား၍ ဖာ ရော မင်း အ ပေါ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘုရား သင့် ရောက် စေ တော် မူ သော ဖား ဘေး ဒဏ် အ ကြောင်း မော ရှေ ပ ဌ နာ ပြု ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ့ ပ ဌ နာ စ ကား အ ရ ပြု တော် မူ သ ဖြင့် ဖား များ သည် နေ အိမ်၊ ၀င်း မြေ၊ လယ် ပြင် များ တွင် သေ ကြ ရာ၊ ကောက် ပုံ စု ထား ကြ၍ တစ် ပြည် လုံး နံ စော် လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း လည်း သက် သာ ခွင့် ရ ကြောင်း သိ မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စိတ် နှ လုံး ခက် မာ၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး တွင် မြေ လှေး ဖြစ် အံ့ သော ငှါ၊ တောင် ၀ေး ကို ဆန့် မိုး၍ မြေ မှုန့် ကို ရိုက် စေ ရန် အာ ရုန် အား ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ ရာ၊ အာ ရုန် သည် တောင် ဝေး ကိုင် သော လက် ကို ဆန့်၍ မြေ မှုန့် ကို ရိုက် လျှင် အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မြေ မှုန့် ရှိ သ မျှ သည် မြေ လှေး အ တိ ဖြစ်၍ လူ၌ လည်း ကောင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် ၌ လည်း ကောင်း တွယ် ကပ် ကုန် ၏။ ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ လည်း ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် အား ဖြင့် မြေ လှေး ဖြစ် ပွား စေ ခြင်း ငှါ ထို နည်း တူ ပြု သော် လည်း မ တတ် နိုင် ကြ။ လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့၌ မြေ လှေး တွယ် ကပ် လျက် ပင် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ၎င်း ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ က၊ ဤ အ မှု ကား ဘု ရား သ ခင့် လက် ချက် တော် တည်း ဟု ဖာ ရော မင်း အား လျှောက် ထား ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ သေး ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ရေ ဆိပ် သို့ ထွက် သွား သော ဖာ ရော မင်း ရှေ့ တွင် ရပ် တန့် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် နေ လျှင် သင် မှ စ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ နန်း တော် ဆောင် များ ထဲ သို့ လည်း ကောင်း၊ မှက် များ ကို ငါ စေ လွှတ် သ ဖြင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ နေ အိမ် နှင့် တ ကွ တည် နေ ရာ မြေ လည်း မှက် ကောင် များ နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ ငါ သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ စေ ခြင်း အ လို့ ငှါ ငါ့ လူ မျိုး နေ ရာ ဂေါ ရှင် ပြည် ကို ထို နေ့ ပိုင်း ခြား ထား ၍ ၄င်း ပြည် တွင် မှက် ကောင် မ ရှိ စေ ရ။ ငါ့ လူ မျိုး တစ် ဘက်၊ သင့် လူ မျိုး တစ် ဘက်၊ ငါ ခွဲ ခြား ထား မည်။ နက် ဖြန် ပင် ထို လ က္ခ ဏာ သက် သေ ထင် ရှား လိမ့် မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ ဖြင့် ဆိုး သော မှက် ရဲ တို့ သည် ဖာ ရော မင်း နန်း တော် အ စ ရှိ သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အိမ်၌ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ၌ လည်း ကောင်း ပေါ် ပေါက်၍ ထို မှက် ကောင် များ ကြောင့် တိုင်း ပြည် ပျက် ပြား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ပြည် တော် အ တွင်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပူ ဇော် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သော်၊ မော ရှေ က၊ ထို သို့ ပြု ရန် မ သင့် လျော် ပါ။ အိ ဂျစ် လူ တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ ကို ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရ မည်။ ၎င်း တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ ကို သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ပူ ဇော် လျှင် ကျွန် တော် တို့ ကို ပစ် ခတ် ကြ မည် မ ဟုတ် ပါ လော့။ သို့ ဖြစ်၍ တော ထဲ သို့ သုံး ရက် ခ ရီး သွား ပြီး မှ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ အံ့ သည့် အ တိုင်း ပူ ဇော် ကြ ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို ရာ၊ ဖာ ရော မင်း က၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော တွင် ပူ ဇော် ရန် ငါ လွှတ် အံ့။ သို့ သော် လည်း ဝေး စွာ မ သွား ကြ ရ။ ငါ့ အ ဖို့ တောင်း ပန် လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ မော ရှေ က လည်း၊ ကျွန် တော် သည် ရှေ့ တော် မှ ထွက် သွား၍ မှက် များ ကို ဖာ ရော မင်း မှ စ သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထံ မှ နက် ဖြန် ပယ် ရှား တော် မူ မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း ပန် ပါ မည်။ သို့ ရာ တွင် ထို လူ မျိုး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် မ လွှတ် ဘဲ တစ် ဖန် လှည့် စား တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု လျှောက် ပြီး လျှင်၊ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက် သွား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တောင်း ပန် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း မော ရှေ့ ပ ဌ နာ စ ကား အ ရ စီ ရင် လျက် မှက် များ ကို ဖာ ရော မင်း စ သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ မှ တစ် ကောင် မျှ မ ကျန် ပယ် ရှား တော် မူ ၏။ ယ ခု တစ် ကြိမ်၌ လည်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခက် မာ ပြန်၍ ထို လူ မျိုး ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။ မ လွှတ် လို ငြင်း ဆို ၍ ထား သေး လျှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သည် မြင်း၊ မြည်း၊ ကု လား အုပ်၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် စ သော လယ် ပြင် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ အ ပေါ် သို့ ရောက် သ ဖြင့် ပြင်း ထန် သော ကပ် ရော ဂါ ဘေး သင့် လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ဘက်၊ အိ ဂျစ် လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ဘက်၊ ခွဲ ခြား ထား သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် သော တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ရ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ နက် ဖြန် ဤ ပြည် တွင် ထို အ မှု ကို ငါ ဘု ရား ပြု မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန်း ချက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နောက် နေ့ ၌ ထို အ မှု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း သေ ကုန် ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တိ ရ စ္ဆာန် မူ ကား တစ် ကောင် မျှ မ သေ။ ဖာ ရော မင်း သည် လူ ကို စေ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ကြောင်း သိ ရ သော် လည်း စိတ် နှ လုံး ခက် မာ ပြန်၍ ထို လူ မျိုး ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ မီး ဖို ကျပ် ခိုး တစ် လက် ခုပ် စီ ယူ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ မြှောက် ပစ် စေ။ ထို ကျပ် ခိုး သည် အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မြူ မုန့် ဖြစ်၍ ၎င်း ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ပေါက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မီး ဖို ကျပ် ခိုး ကို သူ တို့ ယူ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ ရပ် လျက် ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ မြှောက် ပစ် သ ဖြင့် လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ထွက် လေ ၏။ ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ စ သော အိ ဂျစ် လူ အ ပေါင်း တို့၌ ထို အ နာ စိမ်း စွဲ ကပ် သည် ဖြစ်၍ ၎င်း ဆ ရာ တို့ ပင် မော ရှေ ရှေ့ တွင် မ ရပ် မ တည် နိုင် ချေ။ မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ တွင် ရပ် တန့် လျက် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။ သို့ မ ဟုတ် မြေ တစ် ပြင် လုံး ငါ နှင့် တူ သူ မ ရှိ ကြောင်း သင် သိ စေ ခြင်း အ လို့ ငှါ ယ ခု တစ် ကြိမ် သင့် နှ လုံး ၌ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ၌ လည်း ကောင်း ဘေး ဒဏ် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ သင့် ရောက် စေ မည်။ သင် သည် ငါ့ လူ မျိုး ကို မ လွှတ် ဘဲ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မောက် မာ သေး သ လော။ အိ ဂျစ် ပြည် တည် ထောင် စ ကာ လ မှ ယ ခု တိုင် အောင် မ ကျ စ ဘူး၊ အ လွန် သည်း စွာ သော မိုး သီး ကို နက် ဖြန် ဤ အ ချိန် ခန့် တွင် ပင် ငါ ကျ ရွာ စေ မည်။ ထို ကြောင့် နွား မှ စ၍ လယ် ပြင်၌ ရှိ လေ သ မျှ ကို လုံ ခြုံ ရာ သို့ သွင်း စေ လော့။ အိမ် ကို မ ဆောင် ဘဲ လယ် ပြင် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကျ သ ဖြင့် သေ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ဖာ ရော မင်း၏ ကျေး ကျွန် တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ သူ တို့ သည် ကိုယ့် ကျွန် နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို အိမ် သို့ နှင် သွင်း ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို အ လေး မ မူ သူ တို့ ကား ကိုယ့် ကျွန် နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လယ် ပြင် ၌ ထား ကြ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး၌ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ လယ် ပြင် ရှိ ကောက် ပင် ပဲ ပင် ဟူ သ မျှ တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း မိုး သီး ကျ စေ ခြင်း ငှါ ကောင်း ကင် ထက် သို့ လက် ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တောင် ဝေး ကို ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ ထောင် သော အ ခါ မိုး ကြိုး သံ နှင့် မိုး သီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွှတ် တော် မူ လျက် လောင် မီး လည်း မြေ ပေါ် သို့ ကျ လေ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည်၌ မိုး သီး ကျ ရွာ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် လူ မျိုး ဖြစ် ထွန်း စ ကာ လ မှ ထို ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မ ကျ စ ဘူး၊ အ လွန် သည်း စွာ သော မိုး သီး လောင် မီး ရော လျက် ကျ လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး လယ် ပြင်၌ ရှိ သ မျှ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ လယ် ပြင် ရှိ ကောက် ပင် ပဲ ပင် ခပ် သိမ်း ကို လည်း ကောင်း မိုး သီး ဘေး ထိ ရောက် သည့် ပြင် သစ် ပင် အ ပေါင်း ကို လည်း ချိုး ဖျက် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ ဂေါ ရှင် ပြည်၌ ကား မိုး သီး မ ကျ ချေ။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ် စေ ပြီး လျှင်၊ ယ ခု တစ် ကြိမ် ငါ ပြစ် မှား ပြီ။ ထာ ရ ဘု ရား ဖြောင့် ၍ ငါ နှင့် ငါ့ လူ တို့ ကောက် ကြ ၏။ ပြင်း ထန် သော မိုး ကြိုး သံ နှင့် မိုး သီး များ လှ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တောင်း ပန် လော့။ သင် တို့ ကို ထပ် မံ မ နေ စေ ဘဲ ငါ လွှတ် ပေ အံ့ ဟု ဆို ရာ၊ မော ရှေ က၊ မြို့ ပြင် သို့ ကျွန် တော် ထွက် ရောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လက် အုပ် ချီ ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး ရှင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း ဘု ရင်း မင်း သိ စေ ခြင်း ငှါ မိုး ကြိုး သံ တိတ်၍ မိုး သီး အ ကျ စဲ ပါ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင် တို့ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် အား မ ကြောက် ရွံ့ သေး ကြောင်း ကျွန် တော် သိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို ၏။ မု ယော ပင် သည် အ သီး အ နှံ ထွက် ပြီ၊ ပိုက် ဆံ ပင် လည်း ဖူး ပြီ ဖြစ်၍ ၎င်း အ ပင် များ ကို မိုး သီး ဘေး ထိ ရောက် ၏။ ဂျုံ ပင်၊ ပြောင်း ပင် များ ကား မ ပေါက် သေး သော ကြောင့် ထို ဘေး မ ထိ ချေ။ မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ မှ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လက် အုပ် ချီ သ ဖြင့် မိုး ကြိုး သံ၊ မိုး သီး အ ကျ စဲ၍ မြေ ပေါ် သို့ မိုး မ ရွာ။ မိုး ရွာ ခြင်း၊ မိုး သီး ကျ ခြင်း၊ မိုး ကြိုး ထစ် ခြင်း ရပ် စဲ သည် ကို ဖာ ရော မင်း သိ မြင် လျှင် ပြစ် မှား ပြန်၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နှင့် တ ကွ စိတ် နှ လုံး ခက် မာ ကြ ၏။ မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခဲယဉ်း ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ ပြန် သ တည်း။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍ လျှောက် ကြ သည် ကား၊ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် ကိုယ် ကို မ နှိမ့် ချ ဘဲ မည် မျှ ကြာ ငြင်း ဆန် နေ အံ့ နည်း။ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် လို ငြင်း ဆို လျှင် သင့် ပြည် တွင်း သို့ ကျိုင်း ကောင် များ ကို နက် ဖြန် ငါ ဆောင် ခဲ့ သ ဖြင့်၊ မြေ မျက် နှာ ပြင် ကို မ မြင် သာ အောင် ဖုံး လွှမ်း ၍ မိုး သီး ဘေး ကင်း လွတ် လျက် ကြွင်း ကျန် သ မျှ နှင့် သုံး စွဲ ရန် လယ် ပြင်၌ ပေါက် သ မျှ အ ပင် များ ကို စား ကြ လိမ့် မည်။ သင့် ဘိုး ဘေး တို့ သည် မြေ ပေါ် မှာ ပေါ် ထွန်း ကြ သည့် ကာ လ မှ ယ ခု တိုင် အောင် မ မြင် စ ဘူး သော ကျိုင်း ကောင် ဘေး သည် နန်း တော် ဆောင် မှ စ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အိမ် များ တွင် ပြည့် နှက် လိမ့် မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် ဖာ ရော မင်း ထံ မှ လှည့် ၍ ထွက် သွား လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း၏ ကျေး ကျွန် တို့ က လည်း၊ ထို သူ သည် ကျွန် တော် တို့ အား မည် မျှ ကြာ အောင် အ နှောင့် အ ရှက် ဖြစ် ရ ပါ အံ့ နည်း။ ထို လူ တို့ ကို သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အိ ဂျစ် ပြည် ပျက် သည် ကို သိ တော် မ မူ ပါ သေး သ လော ဟု လျှောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ခဲ့ ကြ ပြန် ရာ ဖာ ရော မင်း က၊ သင် တို့ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရန် သွား ကြ လော့။ သွား အံ့ သူ တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး သော်၊ မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပူ ဇော် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ရ မည် ဖြစ် ပါ သော ကြောင့် လူ ကြီး လူ ငယ် သား သ မီး တို့ မှ စ၍ သိုး စု၊ နွား စု များ နှင့် တ ကွ သွား ရ ကြ ပါ မည် ဟု လျှောက် ရာ၊ ဖာ ရော မင်း က၊ သူ ငယ် နှင့် တ ကွ သင် တို့ ကို ငါ လွှတ် ပ ချေ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ပါ စေ သ တည်း။ သင် တို့ သည် မ ကောင်း မှု ကို မျက် မှောက် ပြု လေ စွ။ သ တိ မူ ကြ လော့။ ထို သို့ မ သွား ရာ။ သင် တို့ အ လို ရှိ အပ် သည့် အ တိုင်း ယောက်ျား လူ ကြီး များ သာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရန် သွား ကြ ချေ ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် ထို သူ တို့ ကို အ ထံ တော် မှ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ကျိုင်း ကောင် များ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ရောက် လာ၍ ၎င်း ပြည် တွင် မိုး သီး မ ဖျက်၊ ကြွင်း ကျန် သော ကောက် ပင် ပဲ ပင် ရှိ သ မျှ ကို စား ကြ စေ ရန် ထို ပြည် ပေါ် မှာ လက် ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တောင် ဝေး ကို အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် မှာ မော ရှေ ဆန့် မိုး လျှင် ထို နေ့ နှင့် ညဉ့် ပတ် လုံး အ ရှေ့ လေ ကို ၎င်း ပြည် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် နံ နက် တိုင် ရောက် သော် အ ရှေ့ လေ သည် ကျိုင်း ကောင် တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ ၍၊ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး သို့ ရောက် လျက် ပြည် လုံး နှံ့ တည် နား ကြ၏။ ထို သို့ အ လွန် ဖျက် ဆီး သော ကျိုင်း ကောင် များ သည် ရှေး ကာ လ က မ ပေါ် စ ဖူး၊ နောင် ကာ လ ကို လည်း ပေါ် လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ထို ကျိုင်း ကောင် များ သည် မြေ မျက် နှာ တစ် ပြင် လုံး ကို ဖုံး လွှမ်း မည်း နက် စေ လျက် ၎င်း ပြည် တွင် မိုး သီး မ ဖျက်၊ ကြွင်း ကျန် သော ကောက် ပင်၊ ပဲ ပင်၊ သစ် ပင် အ သီး ဟူ သ မျှ ကို စား ကြ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး တွင် လယ် ပြင် ရှိ ကောက် ပဲ သစ် ပင် မှ စ၍ အ တက် အညှောက် မျှ မ ကြွင်း မ ကျန် ပြီ။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို လျင် စွာ ခေါ်၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အား လည်း ကောင်း ငါ ပြစ် မှား ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ အ ပြစ် ကို ယ ခု တစ် ကြိမ် မျှ ချမ်း သာ ပေး ပါ။ ဤ သေ ဘေး ကို သာ ငါ့ ထံ မှ ပယ် ရှား ရန် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း ပန် ပါ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ သော်၊ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျိုင်း များ ကို လွှင့်၍ ပင် လယ် နီ သို့ ချ အံ့ သော ငှါ အ လွန် ပြင်း သော အ နောက် လေ ကို တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ကျိုင်း တစ် ကောင် မျှ မ ကျန် ရ ချေ။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ကို ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ သေး ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် စမ်း ယမ်း ဖွယ် သော မှောင် ကျ စေ ရန် ကောင်း ကင် ထက် သို့ လက် ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ လက် ဆန့် လျှင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် လုံး နှံ့ သုံး ရက် ကြာ တ ခဲ နက် မှောင် ကြီး ကျ လေ ၏။ ထို သုံး ရက် ပတ် လုံး ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ မြင်၊ နေ ရင်း နေ ရာ မှ လည်း မ ထ ဝံ့ ကြ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သော် ကား ကိုယ့် နေ အိမ် များ တွင် အ လင်း ရ ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ကြ လော့။ သူ ငယ် များ လည်း လိုက် ကြ စေ။ သိုး နွား များ ကို ကား ထား ခဲ့ ကြ စေ ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ မော ရှေ က၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ရန် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ကျွန် တော် တို့ လက် သို့ ကိုယ် တော် အပ် ပေး ရ ပါ မည်။ ကျွန် တော် တို့ တိ ရ စ္ဆာန် များ အ နက် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရန် ရွေး ချယ် ရ မည် ဖြစ်၍ ၎င်း တို့ ပါ ထွက် သွား ကြ ပါ မည်။ ခွာ မျှ မ ချန် နိုင် ပါ။ မည် သည့် အ ရာ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ရ မည် ကို ထို အ ရပ် သို့ မ ရောက် မီ အ တွင်း မ သိ ကြ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး ကို မ လွှတ် လို ဘဲ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား လော့။ သင် သ တိ ထား၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို မြင် သော နေ့၌ သေ ရ မည် ဖြစ်၍ နောက် တစ် ဖန် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ ကြည့် မ မြင် နှင့် ဟု မော ရှေ အား မိန့် ဆို လျှင်၊ အ ရှင့် အ မိန့် တော် အ တိုင်း မှန် ပါ ၏။ မျက် နှာ တော် ကို နောက် တစ် ဖန် ကြည့် မြင် မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု မော ရှေ လျှောက် ဆို ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် မှာ ဘေး တစ် ကြိမ် ထပ်၍ ငါ သင့် စေ မည်။ ထို နောက် သင် တို့ ကို ဤ ပြည် မှ လွှတ် လိမ့် မည်။ လွှတ် သော အ ခါ အ ကုန် အ စင် နှင် ထုတ် လိမ့် မည်။ ယောက်ျား သည် ယောက်ျား ချင်း မှ လည်း ကောင်း၊ မိန်း မ သည် မိန်း မ ချင်း မှ လည်း ကောင်း၊ ရွှေ ထည် ငွေ ထည် များ ကို တောင်း စေ ခြင်း ငှါ လူ မျိုး အား ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို လူ မျိုး ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ မျက် နှာ သာ ရ စေ တော် မူ၏။ မော ရှေ လည်း အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဖာ ရော မင်း ၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရှေ့ အ သ ရေ ကြီး မြင့် လေ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ ဆင့် ဆို သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သန်း ခေါင် ယံ၌ အိ ဂျစ် ပြည် လယ် သို့ ကြွ သွား ၍၊ နန်း စံ သော ဖာ ရော မင်း၏ သား ဦး မှ စ၍ ကြိတ် ဆုံ ကြိတ် သော ကျွန် မိန်း မ၏ သား ဦး တိုင် အောင် တိ ရ စ္ဆာန် များ၏ သား ဦး များ ပါ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သား ဦး ဟူ သ မျှ တို့ သည် သေ ကြ လိမ့် မည်။ ရှေး ကာ လ၌ မ ဖြစ် စ ဖူး၊ နောင်၌ လည်း မ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော ကြီး စွာ ဟစ် ကြွေး သံ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် လူ မျိုး နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို ခွဲ ခြား ထား တော် မူ ကြောင်း သင် တို့ သိ မှတ် စေ ခြင်း ငှါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို ခွေး မျှ မ ဟိန်း ရ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ အ ရှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ဖြစ် သော ဤ သူ အ ပေါင်း တို့ ကား ကျွန် တော့် ထံ လာ၍ ကိုယ် တော် နှင့် နောက် ပါ လူ အ ပေါင်း တို့ ထွက် ကြွ ကြ ပါ ဟု ရှိ ခိုး တောင်း ပန် မှ ကျွန် တော် ထွက် သွား မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် ဒေါ သ မီး လောင်၍ ဖာ ရော မင်း ထံ မှ ထွက် သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ငါ့ သက် သေ နိ မိတ် များ ကို တိုး ပွား စေ ရန် သင် တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ ဖာ ရော မင်း နေ ရ လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ မှာ ဆို ခဲ့ သော သက် သေ နိ မိတ် အ မျိုး မျိုး ကို မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ပြု သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း ၏ စိတ် နှ လုံး ကို ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ပြည် တော် မှ မ လွှတ် ဘဲ နေ သေး သ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ယ ခု လ သည် သင် တို့ အ ဖို့ ပ ထ မ လ တည်း ဟူ သော နှစ် ဦး လ ဖြစ် ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ပ ရိ သတ် အား သင် တို့ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ယ ခု လ ဆယ် ရက် တွင် လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် အိမ် ထောင် သား ချင်း အ လိုက် တစ် အိမ် ထောင် လျှင် သိုး ဆိတ် တစ် ကောင် ကောင် ကို ရွေး ယူ ကြ စေ။ တစ် ကောင် မ ကုန် အောင် အိမ် ထောင် ငယ် လျှင် နီး စပ် သော အိမ် ထောင် နှင့် ဆုံ၍ လူ ဦး ရေ အ လျောက် ရွေး ယူ ကြ စေ။ အ သီး အ သီး တို့ အိုး စား အ တိုင်း အ ကောင် နှင့် ကိုက် ၍ ရေ တွက် ရ မည်။ ဆို ခဲ့ သော အ ကောင် ကို သိုး များ အ နက် သော် လည်း ကောင်း၊ ဆိတ် များ အ နက် သော် လည်း ကောင်း ရွေး ယူ ၍ ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော အ ထီး ဖြစ် ရ မည်။ ထို လ ဆယ့် လေး ရက် တိုင် အောင် ထိန်း ကျောင်း ထား ပြီး မှ ညဉ့် ဦး ယံ ၌ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ စည်း အ​ဝေး ပ ရိ သတ် တို့ စီ ရင် ကြ၍ အ သွေး ကို ယူ ပြီး လျှင်၊ စား သော အိမ် တံ ခါး ထုပ် နှင့် တံ ခါး တိုင် နှစ် ဘက် မှာ သုတ် ထား ကြ စေ။ အ သား ကို ကား မီး ကင် ပြီး မှ တ ဆေး မဲ့ မုန့်၊ ခါး သော ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် နှင့် ထို ညဉ့် ချင်း တွင် စား ကြ စေ။ အ စိမ်း အ တိုင်း ဖြစ် စေ၊ ရေ နှင့် ပြုတ် ၍ ဖြစ် စေ၊ မ စား ရ။ ဦး ခေါင်း၊ ခြေ၊ ဝမ်း တွင်း သား နှင့် တ ကွ မီး ကင် ပြီး မှ စား ရ မည်။ နံ နက် တိုင် မည် သည် မျှ မ ကြွင်း စေ ရ။ ကြွင်း သ မျှ ကို လည်း ကျွမ်း လောင် စေ လော့။ စား ရ မည့် နည်း ကား၊ ခါး စည်း လျက်၊ ဖိ နပ် စီး လျက်၊ တောင် ဝေး ကိုင် လျက်၊ အ လန့် တ ကြား စား ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ သ ခါ ပွဲ ဖြစ် သ တည်း။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို ညဉ့် တွင် အိ ဂျစ် ပြည် ကို ငါ ဖြတ် သန်း လျက် ၎င်း ပြည် ရှိ လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့၏ သား ဦး ဟူ သ မျှ ကို ဒဏ် ခတ် ၍ အိ ဂျစ် ဘု ရား အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ဒဏ် စီ ရင် မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ဆို ခဲ့ သော အ သွေး သည် သင် တို့ နေ အိမ်၌ လ က္ခ ဏာ သက် သေ ဖြစ်၍ ထို အ သွေး ကို မြင် လျှင်၊ ငါ ရှောင် သွား မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ထို သို့ ငါ ဒဏ် ခတ် သော အ ခါ ဖျက် ဆီး မည့် ဘေး သည် သင် တို့ ကို မ သင့် မ ရောက် ရ။ ဤ နေ့ ရက် သည် သင် တို့ ထိမ်း မှတ် ဖွယ် ရာ ဖြစ် ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ပွဲ အ ဖြစ် ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ ပ ထ မ နေ့၌ ပင် တ ဆေး ကို အိမ် များ မှ ပယ် ပြီး လျှင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ရ မည်။ ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သ တ္တ မ နေ့ တိုင် တ ဆေး ခတ် သော မုန့် ကို စား သူ မည် သည် ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ ပ ထ မ နေ့၌ လည်း ကောင်း၊ သ တ္တ မ နေ့ ၌ လည်း ကောင်း ဓ မ္မ အ စည်း အ​ဝေး ကို ပြု ရ မည်။ ထို နေ့ များ၌ လူ တိုင်း စား သောက် ရေး မှ တစ် ပါး အ ခြား အ လုပ် ကို မ လုပ် မ ဆောင် ရ။ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ရ မည့် အ ကြောင်း ကား ဤ နေ့ ရက်၌ ပင် သင် တို့ ဗိုလ် ခြေ များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ထုတ် ဆောင် သော ကြောင့် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ထို နေ့ ရက် ကို စောင့် ကြ ရ မည်။ ပ ထ မ လ၊ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ဦး မှ စ၍ နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ သင် တို့ စား ရ ကြ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး သင် တို့ အိမ် များ၌ တ ဆေး မ ရှိ ရ။ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် စေ၊ တ ဆေး ခတ် မုန့် ကို စား သော သူ မည် သည် ကား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပ ရိ သတ် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ တ ဆေး ခတ် သော မုန့် ကို မ စား ရ။ သင် တို့ နေ ထိုင် သ မျှ ၌ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ရ မည် ဟု ဆင့် ဆို စေ ခြင်း ငှါ မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ်၍ အိမ် ထောင် သား ချင်း များ အ လိုက် သိုး ဆိတ် များ ကို ရွေး ချယ် ယူ ခဲ့ ပြီး လျှင် ပ သ ခါ အ ကောင် အ ဖြစ် စီ ရင် ကြ လော့။ ဟုဿုပ် ညွန့် တစ် စည်း ကို ယူ၍ အင် တုံ ရှိ အ သွေး ၌ ဆွတ် ပြီး လျှင် တံ ခါး ထုပ်၊ တံ ခါး တိုင် နှစ် ဘက် တွင် သုတ် ထား ကြ လော့။ ထို နောက် နံ နက် တိုင် အောင် မည် သူ မျှ အိမ် တံ ခါး ပြင် သို့ မ ထွက် မ သွား ရ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် ခြင်း ငှါ ဖြတ် သန်း တော် မူ မည်။ တံ ခါး ထုပ် နှင့် တံ ခါး တိုင် နှစ် ဘက် တွင် အ သွေး ကို မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို တံ ခါး ကို ရှောင် သွား တော် မူ ၍ လုပ် ကြံ သော စေ တ မန် တော် သည် သင် တို့ ကို ဒဏ် ခတ် ရန် အိမ် သို့ ဝင် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ သင် တို့ နှင့် သား မြေး များ ၌ အ ထုံး အ ဖွဲ့ အ ဖြစ် ဤ အ မှု ကို အ စဉ် အ မြဲ စောင့် ရှောက် ကြ ရ မည်။ က တိ တော် ရှိ သည် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ လ တ္တံ့ သော ပြည် သို့ သင် တို့ ရောက်၍ လည်း ဤ ဝတ် ကို ပြု ကြ ရ သ ဖြင့်၊ သား မြေး တို့ က၊ ဤ ဝတ် ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ လျှင်၊ အိ ဂျစ် လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သော အ ခါ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အိမ် များ ကို ရှောင် သွား လျက် ငါ တို့ အိမ် များ ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ သ ခါ ပူ ဇော် ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ပြန် ပြော ကြ ရ မည် ဟု မော ရှေ ပြော ဆို ပြီး မှ ထို သူ တို့ ဦး ညွတ် ရှိ ခိုး ကြ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သွား ၍ ပြု ကြ ကုန် ၏။ သန်း ခေါင် အ ချိန် ကျ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နန်း စံ သော ဖာ ရော မင်း၏ သား ဦး မှ စ၍ နှောင် အိမ် တွင်း၌ အ ကျဉ်း ခံ ရ သူ ၏ သား ဦး တိုင် အောင် တိ ရ စ္ဆာန် များ၏ သား ဦး များ ပါ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သား ဦး ဟူ သ မျှ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။ ထို ညဉ့် တွင် ဖာ ရော မင်း မှ စ သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ အ သေ ကင်း သော အိမ် တစ် အိမ် မျှ မ ရှိ သော ကြောင့် အိ ဂျစ် ပြည်၌ ကြီး စွာ သော ဟစ် ကြွေး သံ ဖြစ် လေ ၏။ ညဉ့် အ ခါ၌ ပင် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ်၍ ဘု ရင် မင်း က၊ သင် တို့ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပါ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ဘောင် မှ ထ၍ ထွက် သွား ပြီး လျှင် တောင်း ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ကြ လော့။ သိုး စု နွား စု များ ကို လည်း တောင်း သည့် အ တိုင်း ယူ သွား ကြ လော့။ ငါ့ ကို ပင် ကောင်း ကြီး ပေး ကြ ပါ ဦး လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ အိ ဂျစ် လူ တို့ က လည်း ငါ တို့ ရှိ သ မျှ အ သေ ဖြစ် ကြ ပြီ ဟု ဆို လျက် ပြည် ထဲ မှ အ မြန် ထွက် သွား စေ ရန် နှိုး ဆော် ကြ သည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး တော် သည် တ ဆေး မ ခတ် သေး သော မုန့် စိမ်း ပါ၊ အိုး ခွက် များ ကို အ ဝတ် နှင့် ရော ထုပ်၍ ထမ်း ယူ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ရာ မ သက် မြို့ မှ သု ကုတ် မြို့ သို့ ချီ သွား ကြ ၏။ လူ ဦး ရေ ကား၊ သူ ငယ် များ ကို မ ထည့် မ သွင်း ဘဲ ခြေ လျင် ယောက်ျား​ ခြောက် သိန်း ခန့် ရှိ သ တည်း။ မျိုး ရိုး မ ဟုတ် သော လူ အ များ တို့ လည်း သိုး နွား မှ စ၍ တိ ရ စ္ဆာန် အ များ နှင့် တ ကွ လိုက် ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ မ ဆိုင်း မ လင့် သာ အ နှင် ခံ ရ၍ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို မ ပြင် နိုင် ကြ သော ကြောင့် တ ဆေး မ ခတ် ဘဲ ပါ လာ သော မုန့် စိမ်း ဖြင့် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို ဖုတ် ရ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် တည်း နေ ရ ကြ သော နှစ် ပေါင်း ကား လေး ရာ့ သုံး ဆယ့် တည်း။ နှစ် ပေါင်း လေး ရာ့ သုံး ဆယ့် စေ့ သော နေ့ တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သည့် အ တွက် ထို ညဉ့် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရည် မှတ်၍ စောင့် ရ သော ညဉ့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရည် မှတ်၍ စောင့် ရ သော ညဉ့် ဖြစ် သ တည်း။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပ သ ခါ ပွဲ ထုံး ဖွဲ့ နည်း ဟူ သည် ကား လူ မျိုး ခြား မ စား ရ သော် လည်း၊ ငွေ ဝယ် ကျွန် ဖြစ် လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး မှ စား ခွင့် ရှိ ၏။ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ သူ ရင်း ငှါး ဖြစ် စေ၊ မ စား ရ။ အ သား ကို အိမ့် ပြင် သို့ မ ရောက် စေ ဘဲ တစ် အိမ် တည်း သာ စား ရ၏။ အ ရိုး ကို လည်း မ ချိုး ရ။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ပ ရိ သတ် သည် ထို ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ တွင် ဝင် နေ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ လို လျှင်၊ ၎င်း ဆိုင် ရာ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး မှ တိုင်း ရင်း သား ကဲ့ သို့ ဖြစ် လာ သော ကြောင့် ချဉ်း၍ ကျင်း ပ စေ။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သူ မည် သည် ကား မ စား ရ။ တိုင်း ရင်း သား ၌ လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ၌ လည်း ကောင်း၊ တ ရား တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ ရာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ပြု ကြ ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ၏။ ထို လူ မျိုး အား မော ရှေ ဆင့် ဆို သည် မှာ သင် တို့ သည် ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လွတ် သော ဤ နေ့ ရက် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပြီ။ တ ဆေး ခတ် သော မု့န် ကို မ စား ရ။ အ ဗိ ဗ ခေါ် လ၊ ယ နေ့ ၌ ပင် သင် တို့ ထွက် လွတ် ကြ ပြီ။ သင် တို့ ကို ပေး သ နား ရန် ဘိုး ဘေး များ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည်၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ အာမော ရိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း တော် မူ ပြီး မှ လည်း ယ ခု လ တိုင်း ဤ ဝတ် ကို ပြု ကြ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို စား လျက် သ တ္တ မ နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ရ မည်။ နေ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် တ ဆေး ကို လည်း ကောင်း၊ တ ဆေး ခတ် သော မုန့် ကို လည်းကောင်း မ ရှိ စေ ရ။ ထို ကာ လ၌ လည်း သင် တို့ က၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ထွက် လွတ် ရ သော အ ခါ ထာ ၀ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သော ကျေး ဇူး ကြောင့် ဤ သို့ ပြု ရ သည် ဟု သား များ အား ကြား ပြော ကြ ရ မည်။ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကြောင့် သင် တို့ နှုတ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ရား တည် စေ ရန် ဤ ဝတ် သည်၊ လက် ၌ လ က္ခ ဏာ သက် သေ၊ မျက် မှောင် ကြား၌ အ ထိမ်း အ မှတ် သ ဖွယ် ဖြစ် ရ မည်။ ထို့ ကြောင့် နှစ် စဉ် အ ခါ သ မ ယ၌ ဤ ထုံး ဖွဲ့ နည်း ကို စောင့် ရှောက် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး များ ၌ လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခါ နာန် လူ မျိုး နေ ရာ ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း၍ ထို ပြည် ကို ပေး သ နား တော် မူ လျှင်၊ သင် တို့၌ အ ဦး ဖွား သော သား များ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ၏ သား ဦး အ ပေါင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အပ် နှင်း ကြ ရ မည်။ အ ထီး ဟူ သ မျှ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ဖြစ် ရ မည်။ မြည်း မ တို့ သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ကား သိုး သား ငယ် နှင့် ရွေး နုတ် ရ မည်။ မ ရွေး နုတ် ခဲ့ လျှင် လည် ကို ချိုး ရ မည်။ လူ့ သား တို့ အ နက် သား ဦး အ ပေါင်း တို့ ကို ရွေး နုတ် ကြ ရ မည်။ နောင်၌ လည်း သင် တို့ သား များ က၊ ဤ ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး မြန်း လျှင် ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် ရုံး တော့် တန် ခိုး ဖြင့် ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် တော် မူ ရာ၊ ခွင့် လွှတ် ခြင်း အ မှု၌ ဖာ ရော မင်း ခဲ ယဉ်း သည် နှင့် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သား ဦး အ ပေါင်း ကို ကွပ် မျက် တော် မူ သော ကြောင့် အ ဦး ဖွား သော အ ထီး ဟူ သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရ မည်။ အ ဦး ဖွား သော သား အ ပေါင်း ကို ကား ရွေး နုတ် လေ့ ရှိ သည် ဟု သင် တို့ ပြန် ဆို ကြ ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် ရုံး တော့် တန် ခိုး ဖြင့် ငါ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကြောင့် ဤ ဝတ် သည် သင် တို့ လက်၌ လ က္ခ ဏာ သက် သေ၊ မျက် မှောင် ကြား ၌ သင်း ကျစ် သ ဖွယ် ဖြစ် ရ မည် ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဖာ ရော မင်း လွှတ် သော် ထို လူ မျိုး သည် စစ် မှု တွေ့ ရ လျှင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ သည် ဟု ဘု ရား သ ခင် အောက် မေ့ လျက်၊ နီး သော ဖိ လိ တ္တိ လမ်း ဖြင့် မ ဆောင် ဘဲ ပင် လယ် နီ ကမ်း၊ သဲ တော လမ်း ဖြင့် လှည့် ၍ ဆောင် တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ခင်း ကျင်း သော တပ် စဉ် အ တိုင်း အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ယ မန် ယော သပ် က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အား အ ကြည့် အ ရှု မု ချ ကြွ ရောက် တော် မူ မည်။ ထို အ ခါ ကျွန်ုပ် အ ရိုး များ ကို ဤ ပြည် မှ ဆောင် ယူ ရ မည် ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ခိုင် ခံ့ စွာ သ စ္စာ ဆို စေ သည့် အ တိုင်း သူ့ အ ရိုး များ ကို မော ရှေ ဆောင် ခဲ့ လေ ၏။ တစ် ဖန် သူ တို့ သည် သု ကုတ် မြို့ မှ ချီ သွား၍ သဲ တော စ၊ ဧ သံ မြို့ ၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ၊ သူ တို့ သွား နိုင် စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နေ့ ၍ လမ်း ပြ ရန် တိမ် တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ညဉ့်၌ လင်း စေ ရန် မီး တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း သူ တို့ ရှေ့ က ကြွ တော် မူ ၏။ နေ့ အ ချိန်၌ တိမ် တိုင်၊ ညဉ့် အ ချိန် ၌ မီး တိုင် ကို သူ တို့ ရှေ့ မှ ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ။ မော ရှေ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လှည့် ၍ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ နှင့် ပင် လယ် စပ် ကြား ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့၊ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ များ ရှေ့ မှာ စွဲ ရပ် စေ ခြင်း ငှါ မှာ ထား လော့။ ထို မြို့ ရှေ့၊ ပင် လယ် ကမ်း အ နီး စွဲ ရပ် ကြ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စပ်၍ ဖာ ရော မင်း က၊ ထို သူ တို့ သည် ပြည် နယ် လမ်း ရှူပ် ထွေး သ ဖြင့် သဲ က န္တာ ရ တွင် ကျဉ်း ကျပ် လျက် ရှိ ပြီ ဟု ဆို အံ့ သည် နှင့်၊ ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ကို ငါ ခဲ ယဉ်း စေ၍ သူ လိုက် လံ လိမ့် မည်။ ထို မင်း နှင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ အား ဖြင့် ဂုဏ် တော် ထင် ပေါ် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အိ ဂျစ် လူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ပြု ကြ ၏။ ထို လူ မျိုး ထွက် ပြေး ကြောင်း အိ ဂျစ် ဘု ရင် သ တင်း ကြား သော် မင်း နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ စိတ် ပြောင်း သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို ငါ တို့ စေ စား ရာ မှ သွား ခွင့် ပြု ကြ သည် ကား၊ မည် သို့ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို လိုက် လံ လေ ၏။ မောက် မာ သော လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထွက် သွား ကြ လျှင်၊ ဖာ ရော မင်း၏ စစ် မြင်း၊ စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ စ သော အိ ဂျစ် ဗိုလ် ခြေ တို့ သည် လိုက် လံ၍ ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ အ နီး ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ ရှေ့၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တွင် စွဲ ရပ် သော တပ် ကို မှီ ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ချဉ်း လာ ရာ အိ ဂျစ် လူ တို့ လိုက် ချီ သည် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မျှော် ကြည့် ၍ မြင် သော် အ လွန် ကြောက် လန့် သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ကြ သည့် ပြင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် သင်္ချိုင်း မ ရှိ သော ကြောင့် တော၌ သေ စေ ရန် ငါ တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ သ လော။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင်၍ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ ကျွန် ခံ၍ နေ ပါ ရ စေ ဟူ သော စ ကား ကို အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ငါ တို့ ပြော ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တော၌ သေ ရ သည် ထက် အိ ဂျစ် လူ တို့ ထံ ကျွန် ခံ ရ ခြင်း သည် သာ ၍ ကောင်း သည် ဟု မော ရှေ အား ဆို ကြ လျှင်၊ မော ရှေ က၊ မ ကြောက် ကြ လင့်။ သင် တို့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ယ နေ့ ပြု တော် မူ မည့် ကယ် ဆယ် ခြင်း အ မှု ကို တန့် စား ကြည့် ရှု ကြ လော့။ သင် တို့ သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ ကို ယ နေ့ မြင် ရ သော် လည်း နောက် မည် သည့် အ ခါ မျှ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ ဖို့ စစ် တိုက် တော် မူ မည် ဖြစ်၍ သင် တို့ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ရ မည် ဟု လူ မျိုး အား ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ထံ ဟစ် သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ချီ သွား စေ ခြင်း ငှါ မှာ ထား လော့။ သင် မူ ကား တောင် ဝေး ကို မြှောက် ချီ ပြီး လျင် ပင် လယ် ပေါ် တွင် လက် ဆန့် ၍ ရေ ကို ခွဲ လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပင် လယ် ထဲ၌ ကြည်း ကြောင်း ဝင် သွား ရ ကြ မည်။ အိ ဂျစ် လူ တို့ စိတ် နှ လုံး ကို ငါ ခဲ ယဉ်း စေ၍ သူ တို့ လည်း ဝင် လိုက် ကြ သ ဖြင့် ဖာ ရော မင်း နှင့် ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် စ သော ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ အား ဖြင့် ဂုဏ် တော် ထင် ပေါ် လိမ့် မည်။ ထို ဖာ ရော မင်း နှင့် ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် များ အား ဖြင့် ဂုဏ် တော် ထင် ပေါ် သော အ ခါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အိ ဂျစ် လူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ တပ် ဦး က ကြွ တတ် သော ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် သည် နောက် သို့ ရွှေ့ ၍ လိုက် လေ ၏။ တိမ် တိုင် လည်း ရှေ့ မှ ရွှေ့၍ နောက် ၌ တည် နေ လေ ၏။ ထို သို့ အိ ဂျစ် တပ် နှင့် ဣ သ ရေ လ တပ် ကြား တွင် ဝင် ရောက် ပြီး မှ ညဉ့် အ ခါ လင်း စေ လျက် ပင် တိမ် တိုက် နှင့် တ ကွ မှောင် ကျ သ ဖြင့် တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး တစ် တပ် နှင့် တစ် တပ် မ ချဉ်း ရာ။ ပင် လယ် ပေါ် မှာ မော ရှေ လက် ဆန့် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး ပြင်း ထန် သော အ ရှေ့ လေ ဖြင့် ရေ ကို စီး စေ လျက် ပင် လယ် ကို ကုန်း ဖြစ် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရေ ချင်း ကွဲ ပြတ် လျက် ရှိ သည် နှင့်၊ ပင် လယ် ထဲ၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြည်း ကြောင်း သွား ကြ ရာ ရေ သည် ဝဲ ယာ နှစ် ဘက် မှာ တံ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ဖာ ရော မင်း၏ စစ် မြင်း၊ စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ စ သော အိ ဂျစ် တပ် အ ပေါင်း တို့ လိုက် လံ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မီး တိုင်၊ တိမ် တိုင် ထဲ မှ အိ ဂျစ် တပ် ကို မ စ္ဆိ မ ယံ ၌ စီး ကြည့်၍ ရုန်း ရင်း ခတ် ဖြစ် စေ တော် မူ လျက်၊ ထို သူ တို့ ရ ထား အ သွား ခက် စေ ခြင်း ငှါ ဘီး များ ကို ကပ် စေ တော် မူ ၏။ အိ ဂျစ် လူ တို့ က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ဘက်၌ ငါ တို့ ကို စစ် တိုက် တော် မူ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ထံ မှ ဆုတ် ပြေး ကြ ကုန် အံ့ ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် စ သော အိ ဂျစ် တပ် များ အ ပေါ် သို့ ရေ ပြန် စီး စေ ခြင်း ငှါ ပင် လယ် ပေါ် တွင် လက် ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ မော ရှေ လက် ဆန့် သ ဖြင့် အ ရုဏ် တက် အ ချိန် ပင် လယ် ရေ စီး မြဲ စီး ပြန်၍ အိ ဂျစ် လူ တို့ ဖြတ် ပြေး ကြ သော် လည်း ပင် လယ် အ လယ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြို လှဲ တော် မူ ၏။ ရေ စီး ပြန်၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ဝင် လိုက် သော ဖာ ရော မင်း၏ ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် စ သော ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ ကို လွှမ်း မိုး သ ဖြင့် တစ် ယောက် မျှ မ ကျန် ချေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ပင် လယ် အ လယ် တွင် ကြည်း ကြောင်း လျှောက် သွား လျက် ရေ သည် ဝဲ ယာ နှစ် ဘက် တံ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ထို နေ့ ၌ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ လက် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ လောင်း များ ကို မြင် ရ ကြ ၏။ ထို သို့ အိ ဂျစ် လူ တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သော အ မှု ကြီး ကို ဣ သ ရေ လ လူ တို့ သည် မြင်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ကိုယ် တော် နှင့် တ ကွ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ကို ယုံ ကြည် ကြ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဧ ချင်း ဖွဲ့ ဆို သော စ ကား ဟူ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် သည် ဖြစ်၍ ကိုယ် တော် အား ဧ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ပါ အံ့။ မြင်း နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ ကို ပင် လယ် အ တွင်း ချ လှဲ တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ စွမ်း အား၊ ငါ ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို ရာ ငါ့ ကို ကယ် ဆယ် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ၏။ ထို ဘု ရား သည် ငါ့ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၍ ထော မ နာ ပြု ပါ မည်။ ငါ့ အ ဘ၏ ဘုရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ၍ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စစ် ဗိုလ် မှူး ဖြစ် တော် မူ၏။ နာ မ တော် ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ဖာ ရော မင်း၏ စစ် ရ ထား နှင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ပင် လယ် အ တွင်း ချ လှဲ တော် မူ ပြီ။ လက် ရွေး ဗိုလ် မင်း တို့ လည်း ပင် လယ် နီ ထဲ၌ နှစ် မြှုပ် ကြ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ လွှမ်း မိုး သ ဖြင့် သူ တို့ သည် နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ကျောက် တုံး သ ဖွယ် နစ် သွား ကြ ၏။ တန် ခိုး ကြောင့် ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ညာ လက် တော် သည် ရန် သူ တို့ ကို ချိုး ဖဲ့ ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ ကိုယ်​တော့် တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ သူ တို့ ကို ကြီး မြတ် သော ဘုန်း တော် နှင့် ဖြို လှဲ တော် မူ၍ အ မျက် တော် ရှိန် ကို လွှတ် သ ဖြင့် ရိုး ပြတ် ကဲ့ သို့ ကျွမ်း စေ တော် မူ ၏။ နှာ တော် ရှူ ထုတ် ခြင်း အား ဖြင့် ရေ မောက် ကြွ၍ ရေ အ လျဉ် လည်း စု ပုံ လျက် ပင် လယ် ဗ ဟို ရေ ထု သည် ခဲ မာ ရ လေ ၏။ ငါ လိုက်၍ မှီ လိမ့် မည်။ လက် ရ ပ စ္စည်း ကို ဝေ မျှ ရ မှ ငါ ချင် ရဲ ပြေ မည်။ ဓား ကို ချွတ်၍ လက် ရုံး နှင့် ဖျက် ဆီး မည် ဟု ရန် သူ တို့ ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် ရှူ ထုတ် တော် မူ သ ဖြင့် ပင် လယ် လွှမ်း မိုး ၍ အား ကြီး သော ရေ ထဲ မှာ ခဲ ထုပ် ကဲ့ သို့ သူ တို့ နစ် သွား ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဘု ရား ဟူ သ မျှ တို့ တွင် ကိုယ် တော် နှင့် မည် သည့် ဘု ရား တူ ပါ သ နည်း။ သန့် ရှင်း ခြင်း ကြောင့် ဘုန်း ကြီး တော် မူ ထ သော ချီး မွမ်း ထိုက် ခြင်း ကြောင့် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု တော် မူ သော ကိုယ် တော် နှင့် မည် သည့် ဘု ရား တူ ပါ သ နည်း။ ညာ လက် တော် ဆန့် တော် မူ လျှင် သူ တို့ ကို မြေ မျို လေ ၏။ ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ကို က ရု ဏာ တော် နှင့် လမ်း ပြ တော် မူ၍ သန့် ရှင်း သော စံ ရာ တော် သို့ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ပို့ ဆောင် တော် မူ သော်၊ လူ မျိုး များ သည် သ တင်း ကြား၍ တုန် လှုပ် ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် နာ ကျင် ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ ရ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဧ ဒုံ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ တို့ ထိတ် လန့်၍ မော ဘ ဗိုလ် မှူး တို့ တုန် လှုပ် လျက် ခါ နာန် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ပျက် ပြား ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ပိုင် ရ တော် မူ သော လူ မျိုး တော် ကျော် လွန် သည့် တိုင် အောင် ထို လူ မျိုး များ အ ပေါ် သို့ ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ခြင်း သင့်၍ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ကြောင့် ကျောက် တုံး ကဲ့ သို့ ဆိတ် ဆိတ် နေ ရ ကြ၏။ အို ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား၊ ပိုင် တော် မူ ရာ တောင်၊ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရန် ပြု ပြင် တော် မူ သော အ ရပ်၊ လက် တော် ဖြင့် တည် တော် မူ သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ထဲ သို့ လူ မျိုး တော် ကို သွင်း ၍ စိုက် ထူ တော် မူ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး စံ တော် မူ လိမ့် သ တည်း ဟု ကျူး ဧ ကြ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ဖာ ရော မင်း၏ စစ် မြင်း၊ စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ တို့ သည် ပင် လယ် ထဲ သို့ ဝင် ရာ၊ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ပင် လယ် ရေ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီး ပြန် စေ တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ပင် လယ် အ လယ် တွင် ကြည်း ကြောင်း လျှောက် သွား ရ ကြ၏။ အာ ရုန်၏ အစ် မ ဖြစ် သော ပ ရော ဖက် မ မိ ရိ အံ သည် ပတ် သာ ကို ကိုင်၍ မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ လည်း ပတ် သာ တီး လျက်၊ က ခုန် လျက်၊ လိုက် သွား ကြ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် သည် ဖြစ်၍ ကိုယ် တော် အား ဧ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ မြင်း နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ ကို ပင် လယ် အ တွင်း ချ လှဲ တော် မူ ပြီ ဟု အ တိုင် အ ဖောက် ဆို လေ၏။ ထို နောက် မော ရှေ သည် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို ပင် လယ် နီ မှ ဆောင် သွား သ ဖြင့် ရှု ရ တော သို့ ရောက် ကြ လျှင် ထို တော၌ ရေ မ တွေ့ ဘဲ သုံး ရက် ခ ရီး သွား ပြီး နောက်၊ မာ ရ စ ခန်း သို့ ရောက် သော အ ခါ မာ ရ ရေ ခါး သော ကြောင့် မ သောက် နိုင် ကြ။ ရေ ခါး ကြောင်း အ စွဲ ပြု၍ ထို စ ခန်း ကို မာ ရ ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ ထို လူ မျိုး သည် မော ရှေ အား ညည်း ညူ လျက် မည် သည် ကို သောက် ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို ကြ သော်၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ညွှန် တော် မူ သော သစ် ပင် ကို ရေ ထဲ သို့ ချ လျှင် ရေ ချို လေ ၏။ ထို အ ရပ် တွင် သူ တို့ ကို စုံ စမ်း၍ ဆုံး ဖြတ် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ သည် ကား၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ နာ ယူ၍ မျက် မှောက် တော် တွင် သင့် လျော် စွာ ပြု ကျင့် လျက် မိန့် မှာ တော် မူ ချက် များ ကို နား ထောင် ခြင်း၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း ပြု ကြ လျှင် ငါ သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ ခဲ့ သော ရော ဂါ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ မည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို ကျန်း မာ စေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် စမ်း ရေ တွင်း တစ် ဆယ့် နှစ်၊ စွန် ပ လွံ ပင် ခု နစ် ဆယ် ရှိ သော ဧ လိမ် မြိုင် သို့ ရောက် ရာ ရေ အ နီး တွင် စွဲ ရပ် ကြ ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် ဧ လိမ် မြိုင် မှ ချီ ပြန်၍ အိ ဂျစ် ပြည် က ထွက် လာ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် တွင် ဧ လိမ် မြိုင် နှင့် သိ နာ တောင် ကြား သိန် ခေါ် သဲ တော သို့ ရောက် ကြ ၏။ ထို တော ၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ညည်း ညူ ၍၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ဟင်း အိုး အ နီး ထိုင် လျက် ဝ စွာ စား ရ စဉ် အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ဖြင့် ငါ တို့ သေ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။ ဤ ခပ် သိမ်း သော အ စု အ ရုံး ကို မွတ် သိပ်၍ သေ စေ ရန် သဲ တော အ ရပ် သို့ သင် တို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း လျှောက် လိုက် မည် မ လိုက် မည် ကို စမ်း ခြင်း အ လို့ ငှါ သင် တို့ အ ဖို့ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို ငါ ကျ ရွာ စေ မည်။ သူ တို့ လည်း ထွက် ၍ တစ် ရက် စာ ကို နေ့ စဉ် ကောက် ယူ ရ မည်။ နေ့ စဉ် ထက် ဆ ဌ မ နေ့ တွင် နှစ် ဆ ကောက် ယူ၍ အ သင့် ပြင် ဆင် ကြ ရ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ မှန်း ကို ယ နေ့ ညဉ့် ဦး၌ ပင် သင် တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ နံ နက်၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ညည်း ညူ ခြင်း အ သံ ကို ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ ကား၊ မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ သင် တို့ ညည်း ညူ ရ သ နည်း ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ဆို ကြ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ညဉ့် ဦး၌ သင် တို့ စား ရန် အ သား ကို လည်း ကောင်း၊ နံ နက်၌ ဝ လောက် အောင် မု့န် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး သ နား တော် မူ သော အ ခါ သိ မြင် ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သင် တို့ ညည်း ညူ သော အ သံ ကို ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ သင် တို့ ညည်း ညူ ခြင်း သည် ငါ တို့ နှင့် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် သာ ဆန့် ကျင် ဘက် ဖြစ် သည် ဟု ဆို ၏။ အာ ရုန် အား လည်း မော ရှေ က၊ ညည်း ညူ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ သ ဖြင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ ရ မည် ဟူ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား ကြား ပြော လော့ ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊ အာ ရုန် ကြား ပြော သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် တော သို့ မျှော် ကြည့်၍ တိမ် တိုက်၌ ထင် ရှား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ ကြ ၏။ ညဉ့် ဦး၌ ငုံး ငှက် များ ပေါ် လာ ၍ တပ် စ ခန်း ပြည့် ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ နံ နက်၌ လည်း ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် နှင်း ကျ လျက် ရှိ ၏။ နှင်း ကွဲ ပြီး မှ ဆီး နှင်း ပေါက် မျှ သေး ငယ် သော အ လွှာ အ လွှာ သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ ရှိ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မြင် ရ သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် သည် ကို မ သိ သော ကြောင့် အ ဘယ် အ ရာ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ လျှင် သင် တို့ စား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မုန့် ဖြစ်၍၊ လူ တိုင်း ကိုယ့် တဲ ရှိ သူ တို့ အ ဖို့ အ သီး အ သီး အိုး စား အ လိုက်၊ လူ ဦး ရေ အ လျောက်၊ တစ် ယောက် လျှင် တစ် သြ မဲ စီ ကောက် ယူ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ကြောင်း မော ရှေ ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ၍ နည်း များ အ လျောက် ကောက် ယူ ကြ ၏။ အ သီး အ သီး အိုး စား အ တိုင်း ကောက် ယူ ၍ သြ မဲ တောင်း နှင့် ခြင် ကြ ရာ များ သော သူ၌ မ ပို၊ နည်း သော သူ၌ လည်း မ လို။ နံ နက် တိုင် မည် မျှ မ ကျန် စေ နှင့် ဟု မော ရှေ မြစ် တား သော် လည်း၊ အ ချို့ တို့ သည် မော ရှေ့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နံ နက် တိုင် ကျန် စေ သ ဖြင့် ပိုး ကျ ၍ ချဉ် သိုး လေ၏။ မော ရှေ လည်း အ မျက် ထွက် ၏။ အ သီး အ သီး တို့ သည် နံ နက် တိုင်း အိုး စား အ လျောက် ကောက် ယူ ကြ၏။ နေ ပူ သော အ ခါ အ ရည် ပျော် လေ ၏။ ဆ ဌ မ နေ့၌ အ စာ တစ် ဆ တိုး၍ နှစ် သြ မဲ စီ ကောက် ယူ ကြ ကြောင်း ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကြား ပြော လျှင်၊ မော ရှေ က၊ နက် ဖြန် နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ နား နေ ရာ သန့် ရှင်း သော ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ်၏။ ယ နေ့ ပေါင်း ရ၊ ပြုတ် ရ သည့် အ တိုင်း ပေါင်း ကြ၊ ပြုတ် ကြ လော့။ ပို မို ရာ တစ် ဖို့ ကို ကား၊ နံ နက် တိုင် စောင့် ထိန်း သို ထား ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။ မော ရှေ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း နံ နက် တိုင် သို ထား ကြ ရာ၊ မ ချဉ် မ သိုး၊ ပိုး လည်း မ ကျ ချေ။ မော ရှေ က လည်း၊ ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သော ကြောင့် ပို မို ရာ ကို စား ကြ လော့။ တော တွင် မုန့် တွေ့ မည် မ ဟုတ်။ ခြောက် ရက် ပတ် လုံး ကောက် ယူ ကြ မည်။ သ တ္တ မ နေ့ တွင် ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ်၍ ရ ရှိ လိမ့် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လျက် ပင်၊ အ ချို့ တို့ သည် သ တ္တ မ နေ့ တွင် ကောက် ယူ ရန် ထွက်၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ့ မိန့် မှာ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို မည် မျှ ကြာ မ စောင့် ရှောက် ဘဲ ငြင်း ဆို ကြ အံ့ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို သင် တို့ အား ပေး သ နား တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍ ဆ ဌ မ နေ့ တွင် နှစ် ရက် စာ ပေး တော် မူ သည် ကို မှတ် ကြ လော့။ သ တ္တ မ နေ့၌ လူ အ သီး အ သီး နေ ရင်း နေ ရာ မှ မ ထွက် မ သွား ဘဲ၊ ၎င်း အ ရပ် တွင် သာ နေ လေ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို လူ မျိုး သည် သ တ္တ မ နေ့၌ နား နေ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် ထို မုန့် ကို မ န္န ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ၏။ နံ နံ စေ့ နှင့် တူ၍ ဖြူ သော အ ရောင် ရှိ လျက် ပျား မုန့် ချပ် အ ရ သာ နှင့် တူ ၏။ မော ရှေ လည်း၊ သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော အ ခါ သဲ တော၌ ငါ ကျွေး သော မုန့် ကို သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မြင် ရ စေ ခြင်း ငှါ တစ် သြ မဲ ပြည့် သို ထား ကြ လော့ ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် အာ ရုန် အား၊ အိုး တစ် လုံး ကို ယူ၍ မ န္န မုန့် တစ် သြ မဲ ပြည့် ထည့် ပြီး လျှင် သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် သို ထား လော့ ဟု ဆို ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို မ န္န မုန့် ကို စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ သက် သေ တော် ရှေ့ တွင် အာ ရုန် ထား လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လူ နေ ပြည် သို့ မ ရောက် မီ ခါ နာန် ပြည် နယ် စွန် သို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင် ပင် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး မ န္န မုန့် ကို စား ရ ကြ ၏။ တစ် သြ မဲ ဆို သော် တစ် စ ရွတ် ခန့် တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သိန် တော မှ ခ ရီး ကောက် ချီ၍၊ ရေ ဖိ ဒိမ် စ ခန်း ၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ၎င်း စ ခန်း တွင် သောက် ရန် ရေ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ထို လူ မျိုး က၊ သောက် ရန် ရေ ပေး ပါ ဟု ဆို ၍ မော ရှေ ကို ရန် ပြု ကြ လျှင် ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရန် ပြု ကြ သ နည်း။ ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို လည်း အ ဘယ် ကြောင့် စုံ စမ်း ကြ သ နည်း ဟု မော ရှေ ပြန် ဆို ၏။ လူ မျိုး ရေ ငတ် သ ဖြင့် မော ရှေ အား ညည်း ညူ လျက် ငါ တို့ မှ စ သော သား သ မီး တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို ရေ ငတ်၍ သေ စေ ရန် အိ ဂျစ် ပြည် မှ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း ဟု ဆို ကြ သော်၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ၍ ဤ လူ မျိုး အား အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ရ ပါ အံ့ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို ခဲ နှင့် ပစ် လု ကြ ပါ ပြီ ဟူ၍ လျှောက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် နိ လ မြစ် ကို ရိုက် ခဲ့ သော သင့် တောင် ဝေး ကို ကိုင် စွဲ လျက် လူ မျိုး အား ရှေ့ ဆောင်၍ သွား လော့။ ဟော ရပ် အ ရပ်၌ ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် သင့် ရှေ့ ငါ ရပ် တန့် မည်။ ထို ကျောက် တောင် ကို သင် ရိုက် သ ဖြင့် လူ မျိုး သောက် ရန် ရေ ထွက် လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ ရှေ့ မော ရှေ ပြု လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရန် ပြု လျက် ငါ တို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ၊ မ ရှိ လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား စုံ စမ်း ကြောင်း အ စွဲ ပြု သ ဖြင့် ထို အ ရပ် ကို မဿာ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မေ ရိ ဘ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း သ မုတ် သ တည်း။ ထို နောက် အာ မ လက် လူ တို့ ချီ လာ လျက် ရေ ဖိ ဒိမ် အ ရပ် တွင် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ နှင့် စစ် တိုက် ကြ ရာ တွင်၊ ယော ရှု အား မော ရှေ က၊ လူ များ ကို ရွေး ချယ်၍ အာ မ လက် လူ တို့ နှင့် စစ် တိုက် ခြင်း ငှါ ထွက် ချီ လော့။ ငါ မူ ကား၊ နက် ဖြန် နေ့၌ ဘု ရား သ ခင့် တောင် ဝေး တော် ကို ကိုင် စွဲ လျက် တောင် ထိပ် ပေါ် က ရပ် တန့် မည် ဟု ဆို ၏။ မော ရှေ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း အာ မ လက် လူ တို့ နှင့် စစ် တိုက် ရန် ယော ရှု စီ မံ၍ မော ရှေ၊ အာ ရုန်၊ ဟု ရ တို့ သည် တောင် ထိပ် သို့ တက် ကြ ပြီး နောက်၊ မော ရှေ လက် ချီ၍ ထား စဉ် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ အ ရေး သာ ၏။ လက် ချ လျှင် အာ မ လက် လူ တို့ သာ၏။ သို့ ရာ တွင် မော ရှေ လက် ညောင်း သော ကြောင့် အာ ရုန်၊ ဟု ရ တို့ သည် ကျောက် ကို ယူ၍ မော ရှေ ထိုင် စေ ရန် အောက် သို့ သွင်း ထား ပြီး လျှင်၊ တစ် ယောက် တစ် ဖက် စီ လက် ကို မ ကြ သ ဖြင့် နေ ဝင် သည့် တိုင် အောင် လက် များ တည် မြဲ လေ၏။ ယော ရှု သည် အာ မ လက် လူ မျိုး ကို လုပ် ကြံ၍ ဓား ဘေး သင့် စေ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ မ လက် ဟူ သော အ မှတ် ကို မိုး ကောင်း ကင် အောက် မှ ငါ ချေ ဖျောက် မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ဤ အောင် မှု ကို မှတ် သား ရန် စာ ရင်း သွင်း၍ ယော ရှု အား ဖတ် ကြား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မော ရှေ လည်း ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍ ယေ ဟော ၀ါ နိဿိ ဟု သ မုတ် လေ ၏။ ၎င်း ပြင် မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ မ လက် လူ တို့ အား အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် စစ် တိုက် တော် မူ လိမ့် မည် ဟူ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ လ္လင် တော် သို့ လက် မြှောက် လျက် သ စ္စာ ပြု လေ ပြီ ဟု ဆို သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆောင် တော် မူ ရာ မော ရှေ နှင့် အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့ အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ ကို မော ရှေ့ ယော က္ခ မ ဖြစ် သူ မိ ဒျန် ပ ရော ဟိတ် ယေ သ ရော ကြား သော်၊ ယေ သ ရော က၊ သင့် ယော က္ခ မ ဖြစ် သူ ငါ ယေ သ ရော နှင့် သင့် မ ယား၊ သား နှစ် ယောက် တို့ ပါ သင့် ထံ ရောက် လာ ပြီ ဟု မော ရှေ အား ကြား ပြော စေ လျှင်၊ ယော က္ခ မ ကို ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှါ မော ရှေ ထွက်၍ ရှိ ခိုး နမ်း ရှုပ် လျက် သာ ကြောင်း မာ ကြောင်း ကို အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ပြီး မှ တဲ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ အ တွက် ဖာ ရော မင်း နှင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ လမ်း ခ ရီး၌ တွေ့ ကြုံ သ မျှ သော ဒု က္ခ ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ယော က္ခ မ အား မော ရှေ ကြား ပြော ရာ၊ ယေ သ ရော သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အိ ဂျစ် လူ တို့ လက် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် ၍ ပြု တော် မူ သော ကျေး ဇူး ကြောင့် ဝမ်း မြောက် လျက်၊ သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် လူ များ နှင့် ဖာ ရော မင်း လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ သော ဘု ရား၊ လူ မျိုး တော် ကို ပင် အိ ဂျစ် လူ တို့ လက် အောက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ လူ မျိုး တော့် တစ် ဘက် ထ ကြွ ထောင် လွှား သူ တို့ အ မှု တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် ကြီး မြတ် တော် မူ ကြောင်း ငါ သိ ပြီ ဟု ဆို ၏။ ထို နောက် မော ရှေ့ ယော က္ခ မ ယေ သ ရော သည် ဘု ရား သ ခင် အား ဆက် ကပ် ရန် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆောင် လှူ ပြီး လျှင် အာ ရုန် နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ လည်း မော ရှေ ယော က္ခ မ နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် အ စာ သုံး ဆောင် ခြင်း ငှါ ဝင် လာ ကြ ၏။ နောက် နေ့ ၌ မော ရှေ သည် လူ များ ကို တ ရား စီ ရင် ရန် ထိုင် သော အ ခါ နံ နက် မှ စ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် မော ရှေ့ ရှေ့ အ များ တို့ နေ ရ ကြ ၏။ လူ မျိုး အ ပေါ် မော ရှေ ပြု ရ သ မျှ ကို ယော က္ခ မ မြင် လျှင် လူ များ တို့ အ ပေါ် ပြု ရ သော အ မှု ကား အ သို့ နည်း။ သင် သည် တစ် ယောက် တည်း ထိုင် လျက် လူ အ ပေါင်း တို့ လည်း နံ နက် မှ စ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် သင့် ရှေ့ မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နေ ရ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ မော ရှေ က၊ ဤ လူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မေး လျှောက် ရန် ကျွန်ုပ် ထံ လာ သော ကြောင့် ဖြစ် ပါ ၏။ အ မှု ရှိ လျှင် လည်း ကျွန်ုပ် ထံ လာ၍ အ ချင်း ချင်း ကြား တွင် ကျွန်ုပ် ဆုံး ဖြတ် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို ကြား သိ စေ သည် ဟု ယော က္ခ မ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ ယော က္ခ မ က၊ သင် ပြု သော အ ရာ ကား မ သင့် လျော် ချေ။ သင် မှ စ၍ အ တူ ရှိ သော လူ မျိုး သည် ပင် ပန်း နွမ်း ရိ ကြ လိမ့် မည်။ ဤ အ ရာ သည် သင် တစ် ယောက် တည်း မ တတ် နိုင် အောင် လေး သော အ ရာ ဖြစ် ၏။ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ စေ ရန် ငါ အ ကြံ ပေး မည်။ သင် သည် လူ မျိုး အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင့် ကိုယ် စား ပြု လျက် ၎င်း အ မှု များ ကို ဘုရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ တင် သွင်း ၍၊ သူ တို့ အား ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို သင် ကြား သ ဖြင့် သွား ရ သော လမ်း၊ ကျင့် ရ သော အ ကျင့် များ ကို ကြား သိ စေ ရ မည်။ ထို မှ တစ် ပါး ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လျက်၊ သ စ္စာ စောင့် လျက်၊ လော ဘ ကို ရွံ ရှာ သော စွမ်း ရည် ရှိ သူ တို့ ကို လူ တစ် မျိုး လုံး ထဲ မှ ရွေး ချယ်၍ တစ် ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ်၊ ငါး ဆယ် အုပ်၊ တစ် ဆယ် အုပ် အ ဖြစ် ခန့် ထား ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည် မည် သည့် အ ချိန် အ ခါ မ ဆို လူ မျိုး ကို တ ရား စီ ရင် ကြ စေ။ အ မှု ကြီး ရှိ သ မျှ ကို သင့် ထံ သွင်း စေ၍ အ မှု ငယ် များ ကို ကား ကိုယ် တိုင် စီ ရင် ကြ စေ။ ထို သို့ သူ တို့ ကူ ညီ ဆောင် ရွက် ကြ သ ဖြင့် သင် သက် သာ ရ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် ခွင့် ပြု၍ ထို အ တိုင်း စီ မံ လျှင် သင် သည် တည် တံ့ နိုင် လိမ့် မည်။ ဤ လူ အ ပေါင်း တို့ လည်း စိတ် ဧ လျက် ကိုယ့် နေ ရာ သို့ သွား ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြော ဆို ၏။ မော ရှေ လည်း ယော က္ခ မ စ ကား ကို နာ ခံ သ ဖြင့် အ ကြံ ပေး သ မျှ အ တိုင်း ပြု လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ထဲ မှ စွမ်း ရည် ရှိ သူ တို့ ကို ရွေး ကောက်၍ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် တစ် ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ်၊ ငါး ဆယ် အုပ်၊ တစ် ဆယ် အုပ်၊ ဦး စီး ဦး ကိုင် အ ဖြစ် ခန့် ထား ပြီး မှ၊ ထို သူ တို့ သည် မည် သည့် အ ချိန် အ ခါ မ ဆို လူ မျိုး ကို တ ရား စီ ရင် လျက် ခက် ခဲ သော အ မှု များ ကို မော ရှေ့ ထံ သွင်း၍ သေး ငယ် သော အ မှု ရှိ သ မျှ ကို ကား ကိုယ် တိုင် စီ ရင် ကြ ၏။ ထို နောက် ပြန် သွား ရန် မော ရှေ ခွင့် ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ယော က္ခမ သည် နေ ရင်း ပြည် သို့ သွား လေ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် က ထွက် လာ သည့် နောက် တ တိ ယ လ ထို နေ့ ရက် တွင် သိ နာ တော သို့ ရောက် ကြ ၏။ ရေ ဖိ ဒိမ် စ ခန်း က ချီ လာ ပြီး မှ သိ နာ တော သို့ ရောက်၍ ထို တော၌ တောင် နှင့် ရင် ဆိုင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ မော ရှေ တက် သွား ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တောင် ပေါ် က ခေါ် တော် မူ၍ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့ အား သင် ဆင့် ဆို ကြား ပြော ရ မည် မှာ၊ ငါ သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ပေါ်၌ စီ ရင် ရာ တွင် ရွှေ လင်း တ အ တောင် ဖြင့် သင် တို့ ကို ငါ့ ထံ ချီ ဆောင် ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ရ ကြ ပြီ။ ထို ကြောင့် သင် တို့ သည် ငါ့ ဗျာ ဒိတ် သံ ကို နာ ခံ နာ ယူ၍ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို လည်း စောင့် ရှောက် လျှင်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ငါ ပိုင် ဖြစ် ရာ၌ သင် တို့ သည် လူ မျိုး တ ကာ ထက် ငါ ပိုင် ဆိုင် ရာ အ ထူး ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် နိုင် ငံ တော်၊ သီး သန့် သော လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ ဆင်း လာ၍ လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ဗျာဒိတ် အ လုံး စုံ ကို ပြန် ကြား သော်၊ လူ အ ပေါင်း တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ပြု ပါ မည် ဟု တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း ဝန် ခံ ကြ လျှင် သူ တို့ စ ကား ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မော ရှေ ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ လူ မျိုး သည် သင့် အား ငါ မြွက် ဆို သည် ကို ကြား ၍ သင့် ကို အ စဉ် အ မြဲ ယုံ ကြ စေ ရန် ထူ ထပ် သော တိမ် တိုက် နှင့် တ ကွ သင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ လာ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး၏ စ ကား များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မော ရှေ ပြန် လျှောက် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ပြန် သွား၍ ယ နေ့ နှင့် နက် ဖြန် သူ တို့ ကို သန့် ရှင်း စေ လော့။ အ ဝတ် ကို ဖွပ် လျှော် ကြ စေ။ တ တိ ယ နေ့ ၌ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ ဆင်း သက် မည် ဖြစ် သော ကြောင့် တ တိ ယ နေ့ မ တိုင် မီ အ သင့် ရှိ နေ ကြ စေ။ သင် က လည်း၊ တောင် ပေါ် သို့ မ တက်၊ တောင် ခြေ ကို မျှ မ ထိ ကြ စေ ရန် သ တိ ပြု ကြ ဟု တား မြစ် လျက် လူ မျိုး ရှိ ရာ ပတ် လည်၌ နယ် သတ် မှတ်၍ ထား လော့။ တောင် ကို ထိ မိ သူ မည် သည် ကား အ သေ ခံ စေ။ ထို သူ့ ကို လက် နှင့် မ ထိ ရ ဘဲ ကျောက် ခဲ နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ မြှား နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ ပစ် သတ် ရ မည်။ လူ ဖြစ် စေ၊ တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် စေ၊ အ သက် မ ရှင် စေ ရ။ သိုး ချို တံ ပိုး မှုတ် မှ သာ တောင် ကို တက် ကြ ရ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် မှ လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ဆင်း သက်၍ သန့် ရှင်း စေ သည့် ပြင် သူ တို့ လည်း အ ဝတ် ကို ဖွပ် လျှော် ကြ ၏။ မော ရှေ က လည်း၊ တ တိ ယ နေ့ မ တိုင် မီ အ သင့် ရှိ စေ ကြ လော့။ မ ယား ကို မ ချဉ်း ကြ နှင့် ဟု လူ မျိုး အား တား မြစ်၏။ တ တိ ယ နေ့ နံ နက် အ ချိန်၌ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ တောင် ပေါ် မှာ တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး ခြင်း၊ အ လွန် ကျယ် စွာ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း များ ဖြစ် သ ဖြင့် တပ် စ ခန်း ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တုန် လှုပ် ကြ ၏။ မော ရှေ လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် အား ဖူး တွေ့ စေ ခြင်း ငှါ လူ မျိုး ကို တပ် စ ခန်း မှ ခေါ် ဆောင် သ ဖြင့်၊ သူ တို့ သည် တောင် ခြေ ရင်း ၌ ရပ် နေ ကြ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ မီး တေ ဇော် နှင့် တ ကွ ဆင်း သက် တော် မူ သော ကြောင့် တောင် လုံး နှံ့ မီး ခိုး ထွက်၍ မီး ဖို မှ အ ခိုး တက် သ ကဲ့ သို့ တက် လျက် တစ် တောင် လုံး ပြင်း စွာ တုန် လှုပ် လေ ၏။ တိုး ၍ တံ ပိုး သံ ကျယ် သော အ ခါ မော ရှေ လျှောက် တင် လျှင် အ သံ တော် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ ဆင်း သက် ၍ မော ရှေ ကို တောင် ပေါ် သို့ ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း မော ရှေ တက် လေ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး သည် ဖူး မြင် လို သ ဖြင့် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကျော် ဝင် မိ သည့် အ တွက် အ များ တို့ မ ပျက် စီး ကြ စေ ရန် ဆင်း၍ သ တိ ပေး လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် မ ခတ် ရ စေ ရန် ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း ကြ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ က၊ တောင် ကို ဆီး ကာ လျက် သန့် ရှင်း စေ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လူ မျိုး သည် သိ နာ တောင် သို့ မ တက် နိုင် ကြ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ဆင်း သွား ဦး။ သင် နှင့် အာ ရုန် သာ တက် ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် မ ခတ် ရ စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် လူ မျိုး သည် ငါ့ ထံ တက် လို၍ မ ကျော် မ၀င် စေ နှင့် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ သည် လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ဆင်း ၍ ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင့် ကို ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ မှ တစ်ပါး အ ခြား သော ဘု ရား များ ကို မ ကိုး ကွယ် နှင့်။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို လည်း ကောင်း၊ အ ထက် ကောင်း ကင်၊ အောက် မြေ ကြီး၊ မြေ ကြီး အောက် ရေ ထု ၌ ရှိ သော အရာ ၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ကို လည်း ကောင်း မ လုပ် နှင့်။ ရှိ မ ခိုး၊ ဝတ် မ ပြု နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ရှု စိတ် သော ဘု ရား၊ ငါ့ ကို မုန်း ထား သော သူ တို့ အ မျိုး အ စဉ် တ တိ ယ စ တု တ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင် ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု ကို သား မြေး မြစ် တို့ အ ပေါ် တင်၍ စီ ရင် သော ဘု ရား၊ ငါ့ ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး လျက် ပ ညတ် တော် များ ကို လည်း စောင့် ရှောက် သူ တို့ အ မျိုး အနွယ် အ ထောင် အ သောင်း တို့ အ ပေါ် က ရု ဏာ သက် သော ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု၍ မ သုံး နှင့်။ နာ မ တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု၍ သုံး သူ၌ အ ပြစ် မ ရှိ ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှတ် တော် မ မူ။ ဥ ပုသ် နေ့ ကို သီး သန့် စောင့် ရှောက် ရန် သ တိ ရ လော့။ ခြောက် ရက် အ တွင်း ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ ကို လုပ် ဆောင် ရ သော် လည်း၊ သ တ္တ မ နေ့ သည် သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် သင် မှ စ၍ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ ပါ မည် သည့် အ မှု အ ရေး ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ရ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး၊ မြေ၊ ရေ နှင့် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ခြောက် ရက် တွင် ဖန် ဆင်း ပြီ၊ သ တ္တ မ နေ့၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ သည် ဖြစ်၍ ဥ ပုသ် နေ့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး လျက် သီး သန့် ထား တော် မူ ၏။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား သော ပြည်၌ တာ ရှည် စေ ရန် မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်။ သူ တစ် ပါး ၏ တစ် ဘက်၌ မု သာ သက် သေ မ ခံ နှင့်။ သူ တစ် ပါး၏ အိမ်၊ မ ယား၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ နွား၊ မြည်း မှ စ၍ ပိုင် ဆိုင် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ တပ် မက် သော စိတ် မ ရှိ စေ နှင့် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် အ လုံး စုံ ကို မိန့် တော် မူ ၏။ လူ တစ် မျိုး လုံး သည်၊ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း၊ တောင် မှ မီး ခိုး ထွက် ခြင်း များ ကို သိ မြင် သော အ ခါ၊ ထွက် ပြေး ၍ အ ဝေး၌ ရပ် နေ လျက် သေ တော့ မည် စိုး ၍ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် မိန့် မြွက် တော် မ မူ ပါ စေ နှင့်။ ကိုယ် တော် သာ ဆင့် ဆို တော် မူ ပါ။ နာ ခံ ပါ မည် ဟု မော ရှေ အား လျှောက် ဆို ကြ သော်၊ မော ရှေ က၊ မ ကြောက် ကြ လင့်။ သင် တို့ ကို စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော သ ဘော ရှိ၍ မ ပြစ် မှား ကြ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ ဟု လူ မျိုး အား ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ ရာ တ ခဲ နက် မှောင် အ တိ သို့ ချဉ်း ကပ် သော် လူ မျိုး လည်း အ ဝေး၌ ပင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ မိုး ကောင်း ကင် မှ သင် တို့ အား ငါ မိန့် မြွက် သည် ကို သိ မြင် ကြ ပြီ။ ငါ မှ တစ် ပါး၊ ကိုး ကွယ် ရန် ငွေ ဘု ရား၊ ရွှေ ဘု ရား များ ကို မ လုပ် ကြ နှင့်။ ငါ့ ထံ ပူ ဇော် ရန် မြေ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍ ၎င်း အ ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ အ ဖြစ် သင် တို့ နွား သိုး ဆိတ် များ ကို ပူ ဇော် ကြ ရ မည်။ ငါ့ နာ မ ကို သ တိ ရ စေ မည့် နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ ငါ ကြွ လာ၍ ကောင်း ကြီး ပေး မည်။ ကျောက် ပ လ္လင် ကို တည် လျှင် မူ ကား စို့ နှင့် ဆစ်၍ တည် က၊ ထို ပ လ္လင် မ သန့် ရာ ရောက် သည် ဖြစ် ၍ ဆစ် သော ကျောက် နှင့် မ တည် ရ။ ရှက် ဖွယ် ရာ မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ပ လ္လင် ထက် သို့ လှေ ကား ဖြင့် မ တက် ရ ဟု ဆင့် ဆို ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ရှေ့ တွင် ထား ရ မည့် ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကား၊ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ဖြစ် သော ကျွန် ကို ဝယ် လျှင် ထို ကျွန် သည် ခြောက် နှစ် အ စေ ခံ၍ သ တ္တ မ နှစ် တွင် ကိုယ် နေ ကြေး မဲ့ လွတ် သွား စေ။ တစ် ယောက် တည်း ဝင်၍ ခံ လျှင် တစ် ယောက် တည်း ပင် ထွက် စေ။ ခင် ပွန်း ပါ လျှင်၊ ခင် ပွန်း နှင့် တ ကွ ထွက် စေ။ ခင် ပွန်း ကို သ ခင် ထိမ်း မြား ၍ သား သ မီး ရ လျှင် ခင် ပွန်း နှင့် သား သ မီး တို့ ကို သ ခင် ပိုင် စေ လျက် ကျွန် တစ် ယောက် တည်း သာ ထွက် သွား စေ။ သို့ ရာ တွင် ကျွန် က၊ သ ခင် နှင့် ကျွန် တော့် မ ယား၊ သား သ မီး တို့ ကို ချစ် ခင်၍ မ ထွက် လို ပါ ဟု ပြော ဆို ခဲ့ လျှင် သ ခင် သည် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် သွင်း ပြီး မှ အိမ် တံ ခါး၊ သို့ မ ဟုတ် တံ ခါး တိုင် သို့ ဆောင် ယူ၍ ကျွန် လည်း စူး နှင့် နား ဖောက် ခံ လျက် သ ခင့် ထံ အ စဉ် ကျွန် ခံ စေ။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် သ မီး ကို ကျွန် အ ဖြစ် ရောင်း လျှင်၊ ထို မိန်း မ သည် ဆို ခဲ့ သော ကျွန် ယောက်ျား နည်း တူ ထွက် ရ မည် မ ဟုတ်။ သ ခင် သည် ထို မိန်း မ ကို ကိုယ် တိုင် မှန်း ထား၍ မ နှစ် သက် လျှင် ရွေး နုတ် ခွင့် ပေး စေ။ သ စ္စာ ဖျက် သော ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ရောင်း ခွင့် မ ရှိ။ ကိုယ့် သား နှင့် ထိမ်း မှန်း ထား လျှင် မူ ကား သ မီး ရင်း ကို ပြု သည့် နည်း တူ ပြု စု ရ မည်။ နှောင်း မ ယား ယူ သော် လည်း အ ထက် မ ယား အား အ စား၊ အ ဝတ်၊ မ ယား ဝတ် များ ကို မ လျှော့ ရ။ ထို ဝတ် သုံး ပါး ကို မ ပြု လျှင် ၎င်း မိန်း မ သည် ကိုယ် နေ ကြေး မဲ့ ထွက် စေ။ လူ ကို အ သေ သတ် သူ သည် ကိုယ် တိုင် သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သူ့ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို မ ရှာ ကြံ ဘဲ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ်၍ သတ် မိ လျှင် ပြေး ရ မည့် အ ရပ် ကို ငါ စီ မံ ဦး မည်။ သူ တစ် ထူး ကို လှည့် ဖြား ၍ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် စွာ သတ် သော သူ့ ကို ကား ငါ့ ပ လ္လင် တော် မှ ပင် ဆွဲ ငင် ကွပ် မျက် စေ။ မိ ဘ ကို သတ် ပုတ် သော သူ သည် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ မည် သူ မ ဆို လူ ကို ခိုး ၍ ရောင်း သည် ဖြစ် စေ၊ လက် ငင်း တွေ့ မိ သည် ဖြစ် စေ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သော သူ သည် သေ ဒဏ် မု ချ ခံ စေ။ လူ ချင်း ခိုက် ရန် ဖြစ် ၍ ကျောက် ခဲ နှင့် ထု သည် ကို ဖြစ် စေ၊ လက် သီး နှင့် ထိုး သည် ကို ဖြစ် စေ၊ ခံ ရ သော သူ သည်၊ မ သေ ဘဲ အိပ် ရာ၌ နေ ရ သော် လည်း၊ ထ ၍ တောင် ဝေး နှင့် ထွက် သွား နိုင် လျှင် လက် ရောက် ပြု သူ သည် အ ပြစ် ကင်း စေ။ သို့ ရာ တွင် နာ လျက် နေ ရ သည့် အ တွက် လျော် ငွေ ပေး၍ ကျန်း မာ အောင် ကု သ စေ။ သ ခင် သည် တုတ် နှင့် ရိုက် နှက်၍ ကျွန် ယောက်ျား ဖြစ် စေ၊ ကျွန် မိန်း မ ဖြစ် စေ၊ ရိုက် တွင်း သေ လျှင် လက် စား ချေ ဒဏ် ကို မု ချ ခံ စေ။ တစ် ရက် နှစ် ရက် အ တွင်း မ သေ လျှင် မူ ကား ကျွန် ပိုင် ဖြစ် ၍ သ ခင် မ ခံ ရ။ လူ ချင်း သတ် ပုတ် လုံး ထွေး ရာ တွင် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ ကို ထိ ခိုက် မိ သ ဖြင့် သား ပျက် သည် မှ တစ် ပါး အ န္တ ရာယ် မ ဖြစ် လျှင် လင် တောင်း သည့် လျော် ငွေ ကို စုံ ရာ သ မာ ဓိ တို့ စီ ရင် သည့် အ တိုင်း ပေး စေ။ အ န္တ ရာယ် ရှိ လျှင် မူ ကား အ သက် အ စား အ သက်၊ မျက် စိ အ စား မျက် စိ၊ သွား အ စား သွား၊ လက် အ စား လက်၊ ခြေ အ စား ခြေ၊ မီး လောင် ခြင်း အ စား မီး လောင် ခြင်း၊ ထိ ရှ ခြင်း အ စား ထိ ရှ ခြင်း၊ ဒဏ် ရာ အ စား ဒဏ် ရာ များ ကို ခံ စေ။ သ ခင် သည် ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၏ မျက် စိ ကို ပျက် အောင် ရိုက် လျှင် မျက် စိ ပျက် ရ သည့် အ တွက် အ လွတ် ထွက် သွား ခွင့် ပေး စေ။ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၏ သွား ကို ရိုက် ချိုး လျှင် သွား ကျိုး ရ သည့် အ တွက် အ လွတ် ထွက် သွား ခွင့် ပေး စေ။ နွား သည် လူ ယောက်ျား၊ လူ မိန်း မ ကို သေ အောင် ဝှေ့ လျှင် ခဲ နှင့် ပစ် သတ် စေ။ အ သား ကို မ စား ရ။ နွား ရှင် မူ ကား အ ပြစ် ကင်း စေ။ သို့ ရာ တွင် နွား သည် ယ မန် က ဝှေ့ တတ် သည် ကို နွား ရှင် ကြား သိ ရ လျက် မ စောင့် ရှောက် သည် နှင့် ယောက်ျား မိန်း မ ကို ဝှေ့ သတ် လျှင် ခဲ နှင့် ပစ် သတ် စေ။ နွား ရှင် လည်း အ သေ ခံ စေ။ သို့ မ ဟုတ် ကိုယ် အ သက် ရွေး နုတ် ရန် စီ ရင် ချက် ရ လျှင် စီ ရင် သည့် အ တိုင်း ရွေး နုတ် ရန် လျော် ကြေး ကို ပေး စေ။ သား ငယ်၊ သ မီး ငယ် တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို ဝှေ့ လျှင် လည်း ဆို ခဲ့ သော ဆုံး ဖြတ် ချက် အ တိုင်း ခံ စေ။ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ ကို ဝှေ့ လျှင် မူ ကား ၄င်း ကျွန့် သ ခင် သို့ ငွေ အ ကျပ် သုံး ဆယ် လျော် ပေး စေ။ နွား ကို လည်း ခဲ နှင့် ပစ် သတ် ရ မည်။ မည် သူ မ ဆို တွင်း ကို ဖော် သည် ဖြစ် စေ၊ တူး ၍ မ ပိတ် ဘဲ ထား သည် ဖြစ် စေ၊ ထို တွင်း သို့ နွား မြည်း တစ် ကောင် ကောင် ကျ လျှင်၊ တွင်း ရှင် သည် ပေး လျော် ထိုက် သော နွား မြည်း တန် ဖိုး ကို နွား မြည်း ရှင် အား ပေး လျော် ၍ အ သေ ကောင် ကို ပိုင် စေ။ မည် သူ့ နွား မ ဆို တစ် ဦး နွား ကို ဝှေ့၍ သေ လျှင် ရှင် သော နွား ကို ရောင်း၍ အ ဖိုး ကို သ ခင် နှစ် ဦး ခွဲ ယူ ကြ စေ။ နွား သေ ကို လည်း ထက် ဝက် စီ ယူ ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင် နွား သည် ယ မန် က ဝှေ့ တတ် သည် ကို သိ လျက် နွား ရှင် မ စောင့် ရှောက်၍ ဖြစ် လျှင် နွား အ စား နွား ကို မု ချ လျော် ပေး စေ။ သေ သော နွား ကို ကား ပိုင် စေ။ မည် သူ မ ဆို နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် ကို ခိုး၍ သတ် သည် ဖြစ် စေ၊ ရောင်း သည် ဖြစ် စေ၊ နွား တစ် ကောင် အ စား ငါး ကောင်၊ သိုး ဆိတ် တစ် ကောင် အ စား လေး ကောင် များ ကို လျော် ပေး စေ။ ဖောက် ထွင်း စဉ် သူ ခိုး ကို တွေ့ သ ဖြင့် ရိုက်၍ သေ သော် လည်း သွေး သွန်း ပြစ် ကင်း စေ။ နေ ထွက် မှ ဖြစ် လျှင် မူ ကား မ ကင်း ချေ။ သူ ခိုး သည် လျော် ပေး ရန် တာ ဝန် ရှိ လေ ၏။ ပေး ရန် မ ရှိ လျှင် ခိုး ရာ ပါ ပ စ္စည်း အ တွက် ကိုယ် ကို အ ရောင်း ခံ စေ။ သူ ခိုး လက် တွင် ခိုး ရာ ပါ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ် ကို အ ရှင် တွေ့ မိ လျှင် နှစ် ဆ လျော် ပေး စေ။ ကိုယ့် လယ်၊ ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ၌ စား စေ ရာ တွင် တိ ရ စ္ဆာန် ကို လွှတ် ထား သ ဖြင့် သူ တစ် ပါး ၏ လယ်၌ စား လျှင် ကိုယ့် လယ်၊ ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ ထဲ က အ ကောင်း ဆုံး ကို လျော် ပေး ရ မည်။ မီး ရှို့ စဉ် ဆူး စည်း ကို ကူး သ ဖြင့် သူ တစ် ပါး ၏ ကောက် လှိုင်း ပုံ၊ စ ပါး ပင်၊ လယ် ယာ များ ကို ကျွမ်း လောင် လျှင် မီး ရှို့ သူ သည် မု ချ လျော် ပေး စေ။ မည် သူ မ ဆို သူ တစ် ထူး ထံ၊ ရွှေ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် ကို စောင့် ထိန်း ရန် အပ် ထား စဉ် ထို သူ့ အိမ် မှ ခိုး ယူ ရာ သူ ခိုး ကို ဖမ်း မိ လျှင် နှစ် ဆ လျော် စေ။ မ မိ လျှင် မူ ကား သူ့ ဥ စ္စာ ကို အ လွဲ သုံး စား မှု မ ပြု ကြောင်း သ စ္စာ ဆို ရန် သ မာ ဓိ တို့ ထံ အိမ် ရှင် ဝင် စေ။ ၎င်း နည်း၊ မည် သည့် ကျူး လွန် မှု မျိုး မ ဆို နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ အ ဝတ် တန် ဆာ စ သော ပျောက် သ မျှ သော ဥ စ္စာ နှင့် စပ်၍ ဤ အ ရာ ကား ငါ ပိုင် တည်း ဟု တစ် စုံ တစ် ယောက် ဆို လျှင် နှစ် ဦး သား တို့ အ မှု ကို သ မာ ဓိ တို့ ထံ ဆက် သွင်း၍ သ မာ ဓိ တို့ အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ရ သူ သည် နှစ် ဆ လျော် ပေး စေ။ မည် သူ မ ဆို၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ် စ သော တိ ရ စ္ဆာန် ကို သူ တစ် ထူး ထံ ထိန်း ကျောင်း ရန် အပ်၍ မျက် ကွယ်၌ ထို တိ ရ စ္ဆာန် သေ သည် ဖြစ် စေ၊ အင်္ဂါ ပျက် ယွင်း သည် ဖြစ် စေ၊ တိုက် ယူ သည် ဖြစ် စေ၊ သူ့ ဥ စ္စာ ကို အ လွဲ သုံး စား မှု မ ပြု ကြောင်း နှစ် ဦး သား တို့ ကြား တွင် ထာ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို သည် နှင့် အ ညီ ဥ စ္စာ ရှင် ယုံ ကြည်၍ ထိန်း ကျောင်း သူ မ လျော် ရ။ ခိုး သွား လျှင် မူ ကား ဥ စ္စာ ရှင် အား လျော် ပေး စေ။ သား ရဲ ကိုက် လျှင် သက် သေ အ ဖြစ် ယူ ခဲ့ စေ။ အ ကိုက် ခံ ရ သော အ ကောင် အ တွက် မ လျော် ရ။ မည် သူ မ ဆို သူ တစ် ပါး ထံ တစ် စုံ တစ် ရာ ကို အ ခ မဲ့ ငှါး ၍ ဥ စ္စာ ရှင် မ ပါ ဘဲ သေ သည် ဖြစ် စေ၊ အင်္ဂါ ပျက် ယွင်း သည် ဖြစ် စေ၊ မု ချ လျော် စေ။ ဥ စ္စာ ရှင် ပါ လျှင် မ လျော် ရ။ ပ ခုံး ခွန် နှင့် ဖြစ် က ပ ခုံး ခွန် တွင် ပြေ ငြိမ်း ပြီ။ အ ကြင် သူ သည် မ မှန်း သေး သော အ ပျို က ညာ ကို ဖြား ယောင်း၍ အိပ် စက် လျှင် ထို သူ သည် မ ယား ဖြစ် ရန် ကန် တော့ ဥ စ္စာ တင် သွင်း စေ။ ထို မိန်း မ ကို အ ဘ မ ထိမ်း မြား သော် လည်း တင် သွင်း ကန် တော့ လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း ငွေ ကို လျော် ပေး ရ မည်။ စုံး မ ကို အ သက် မ ရှင် စေ နှင့်။ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် မှား ယွင်း သူ သည် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ငါ ထာ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား တို့ ထံ ပူ ဇော် သော သူ သည် မြေ လှန် ခံ စေ။ သင် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် နေ ခဲ့ ရ ဘူး သည် နှင့် အ ညီ ဝင် နေ သူ ကို မ ညှဉ်း ဆဲ မ နှိပ် စက် ကြ နှင့်။ မု ဆိုး မ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ ဘ သက် ဆိုး ကို သော် လည်း ကောင်း မ ညှဉ်း ပန်း ကြ နှင့်။ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သ ဖြင့် ငါ့ ထံ အော် ဟစ် လျှင် ထို ဟစ် သံ ကို မု ချ ငါ နား ညောင်း သည် နှင့် အ ညီ၊ ပြင်း စွာ အ မျက် တော် ထား လျက် သင် တို့ ကို ဓား ဘေး ဖြင့် ကွပ် မျက်၍ မ ယား တို့ သည် မု ဆိုး မ၊ သား များ လည်း ဘ သက် ဆိုး ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော သင် နှင့် အ တူ နေ သူ ဆင်း ရဲ သား အား ငွေ ကို ချေး လျှင် မြီ ရှင် မ လုပ် ရ။ ငွေ တိုး လည်း မ ယူ ရ။ အ ကယ်၍ သူ တစ် ထူး ၏ အ ဝတ် ကို သင် အ ပေါင် ခံ လျှင် နေ မ ဝင် မီ ပြန် ပေး ရ မည်။ သူ၌ အ ခြား ခြုံ ရန် မ ရှိ။ အ ရေ ပါး ကို ခြုံ သော အ ဝတ် ဖြစ်၏။ သူ သည် မည် သို့ အိပ် ရ မည် နည်း။ ငါ့ ထံ ဟစ် လျှင် က ရု ဏာ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ နား ညောင်း လိမ့် မည်။ ငါ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို ခြင်း၊ သင့် လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး သော မင်း ကို ကျိန် ဆဲ ခြင်း မ ပြု နှင့်။ သင့် စ ပါး ဆန် ရေ အ နက်၊ ဆက် ကပ် ရန် မ ဖင့် နွှဲ နှင့်။ အ ဦး ဖွား သော သား တို့ ကို လည်း ငါ့ အား ဆက် ကပ် ရ မည်။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ရ မည်။ ၎င်း တို့ သား ငယ် များ ကို အ မိ နှင့် ခု နစ် ရက် နေ စေ၍ အ ဌ မ နေ့ ရောက် သော် ငါ့ အား ဆက် ကပ် ရ မည်။ သင် တို့ သည် ငါ့ အ ဖို့ သီး သန့် ထား သူ ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း လယ် တော၌ သား ရဲ ကိုက် သော အ သား ကို မ စား ရ။ ခွေး များ အား ပစ် ပေး ရ မည်။ သိမ် ဖျင်း သော သ တင်း စ ကား ကို မ ပြော ကြား နှင့်။ မ တ ရား သက် သေ အ ဖြစ် သို့ ရောက် ရန် လူ ဆိုး ကို လက် မ ဆက် နှင့်။ အ ဆိုး ပြု ရန်၊ လူ များ နောက် သို့ မ လိုက် နှင့်။ လူ များ ကို ငဲ့၍ တ ရား လွဲ စေ ခြင်း ငှါ၊ အ မှု ၌ သက် သေ မ ခံ နှင့်။ နွမ်း ပါး သူ၏ အ မှု နှင့် စပ်၍ လည်း သူ့ ကို မ ငဲ့ နှင့်။ ရန် သူ ၏ မြည်း၊ နွား၊ လမ်း လွဲ သည် ကို တွေ့ လျှင် အ မှန် ပြန် ပို့ ရ မည်။ သင့် ကို မုန်း ထား သူ၏ မြည်း သည် ဝန် ဖိ၍ လဲ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် မ ဖြုတ် လို သော် လည်း မု ချ ကူ ညီ၍ ဖြုတ် ရ မည်။ တံ စိုး မ စား နှင့်။ တံ စိုး သည် စ က္ခု လင်း သူ တို့ ကို ကွယ် စေ၍ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အ မှု ကို လည်း မှောက် လှန် တတ် ၏။ ဝင် နေ သူ တို့ ကို မ နှိပ် စက် နှင့်။ သင် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် နေ ခဲ့ ရ ဘူး သည် နှင့် အ ညီ ဝင် နေ သူ တို့ စိတ် သ ဘော ကို သိ ကြ ၏။ ခြောက် နှစ် ပတ် လုံး လယ် လုပ်၍ အ သီး အ နှံ ကို သိမ်း ယူ ရ သော် လည်း၊ သ တ္တ မ နှစ် တွင် မ လုပ် ဘဲ လှပ် ထား၍ အ မျိုး သား ချင်း ဆင်း ရဲ သူ တို့ စား ကြ ရ မည်။ ကြွင်း သော အ ရာ ကို လည်း မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ စား ကြ ရ လိမ့် မည်။ စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ များ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ရ မည်။ ခြောက် ရက် အ တွင်း အ လုပ် လုပ် ၍ သ တ္တ မ နေ့ ၌ သင် တို့ နွား မြည်း များ နား နေ ခွင့် ရ လျက်၊ ငယ် သား များ၊ ဝင် နေ သူ များ လည်း သက် သာ ရ ကြ စေ ရန် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ လော့။ ငါ မိန့် ဆို သ မျှ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ အ ခြား သော ဘု ရား တို့ နာ မ ကို သ တိ မ မူ နှင့်။ နှုတ် ဖြင့် မျှ မ ပြော မ ကြား နှင့်။ တစ် နှစ် လျှင် သုံး ကြိမ် ငါ့ ရှေ့ ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ သည် အ ဗိ​ဗ ခေါ် လ၌ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ရ သည် နှင့် အ ညီ ထို လ တွင် အ ခါ သ မ ယ၌ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို ကျင်း ပ၍ ငါ မိန့် မှာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ကြ ရ မည်။ မည် သူ မျှ ငါ့ ထံ သို့ လက် ချည်း မ ဖူး မ မျှော် ရ။ လယ် လုပ်၍ အ ဦး မှည့် အ သီး အ နှံ ပွဲ တည်း ဟူ သော ရိတ် သိမ်း ပွဲ ကို လည်း ကောင်း၊ လယ် မှ အ သီး အ နှံ သို ထား ရာ ကာ လ၊ နှစ် လည်၊ တ လင်း တက် ပွဲ ကို လည်း ကောင်း ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ တစ် နှစ် လျှင် သုံး ကြိမ်၊ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှင့် ထံ ဖူး မျှော် ကြ ရ မည်။ ငါ့ ထံ ဆက် ကပ် သော အ ကောင်၏ အ သွေး ကို တ ဆေး ခတ် မုန့် နှင့် မ ပူ ဇော် ကြ လင့်။ ပူ ဇော် ပွဲ တော် ဆီ ဥ ကို လည်း နံ နက် တိုင် မ ကြွင်း စေ ရ။ သင် တို့ မြေ၌ အ ဦး မှည့် သော အ သီး အ နှံ အ ထူး အ မြတ် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဆောင် သွင်း ကြ ရ မည်။ သိုး ဆိတ် သား ငယ် ကို အ မိ နို့ ရည် နှင့် မ ချက် မ ပြုတ် ရ။ လမ်း ခ ရီး ၌ စောင့် ရှောက် ၍ ငါ အ သင့် ထား သော ဒေ သ သို့ ပို့ ဆောင် စေ ခြင်း ငှါ စေ တ မန် တော် ကို သင် တို့ ရှေ့ က လွှတ် ခဲ့ ပြီ။ ထို စေ တ မန် တော့် ရှေ့ သ တိ မူ၍ မိန့် သံ ကို နာ ခံ ကြ လော့။ ပုန် မ ကန် ကြ နှင့်။ ငါ့ နာ မ သည် သူ၌ တည်၍ သင် တို့၏ ကျူး လွန် မှု များ ကို ဖြေ လွှတ် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည် သူ့ မိန့် သံ ကို နာ ခံ နာ ယူ၍ ငါ မိန့် ဆို သ မျှ အ တိုင်း ပြု ကြ လျှင် သင် တို့ ရန် သူ များ ကို ငါ့ ရန် သူ၊ သင် တို့ ရန် ဘက် များ ကို ငါ့ ရန် ဘက် ပြု မည်။ ငါ့ စေ တ မန် သည် သင် တို့ ရှေ့ က သွား လျက် အာ မော ရိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ခါ န နိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ သို့ သင် တို့ ကို ပို့ ဆောင်၍ ထို လူ မျိုး များ ကို ငါ ကွယ် ပ စေ မည်။ သူ တို့ ဘု ရား များ ကို ရှိ မ ခိုး၊ ဝတ် မ ပြု နှင့်။ အ ကျင့် ဓ လေ့ အ တိုင်း မ ကျင့် နှင့်။ သူ တို့ ကို အ ကုန် အ စင် ဖြို လှဲ၍ ကျောက် တိုင် များ ကို လည်း လုံး လုံး ချိုး ဖျက် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု၍ သင့် စား ဖွယ် သောက် ရာ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ မည်။ အ နာ ရော ဂါ ကို လည်း သင် တို့ ဘောင် မှ ငါ ဖယ် တော် မူ မည်။ သင် တို့ ပြည် တွင် မည် သည့် သ တ္တ ဝါ မ ဆို သား ပျက် ခြင်း၊ မြုံ ခြင်း ရှိ ရ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အ သက် တာ ကို ငါ ပြည့် စုံ စေ မည်။ ငါ့ ထံ မှ ဖြစ် ပွား သော ထိတ် လန့် ခြင်း ကို သင် တို့ ရှေ့ တွင် ငါ စေ လွှတ်၍ သင် တို့ ရောက် မည့် နေ ရာ ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း ကို ငါ ရှုံး နိမ့် စေ လျက် ရန် သူ အ ပေါင်း ကို နောက် သို့ လှည့် စေ မည်။ ဟိ ဝိ၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ က နှင် ထုတ် ရန် ပြား တူ ဘေး ကို ငါ စေ လွှတ် နှင့် မည်။ ပြည် ဆိတ် ညံ လျက် တော သား ရဲ များ ပြား မည် ကို စိုး၍ တစ် နှစ် ချင်း တွင် သင် တို့ ရှေ့ က ငါ နှင် ထုတ် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ပွား များ၍ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ ကြ သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ ရှေ့ က တ ရွေ့ ရွေ့ ငါ နှင် ထုတ် မည်။ သင် တို့ ပြည် အ ဝှမ်း ကို ပင် လယ် နီ မှ ဖိ လိ တ္တိ ပင် လယ် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ သဲ က န္တာ ရ မှ မြစ် ကြီး တိုင် အောင် လည်း ကောင်း ငါ သတ် မှတ် မည်။ ထို ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း သင် တို့ နှင် ထုတ် ရ လိမ့် မည်။ ချင်း တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ချင်း တို့ ဘု ရား များ နှင့် လည်း ကောင်း မိတ် သ ဟာ ယ မ ဖွဲ့ ကြ နှင့်။ သင် တို့ သည် ချင်း တို့ ကြောင့် ငါ့ ကို မ ပြစ် မှား စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ ပြည် ၌ ချင်း တို့ မ နေ ကြ ရ။ ချင်း တို့ ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု လျှင် သင် တို့၌ ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် အ မှန် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် အာ ရုန်၊ နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု တို့ နှင့် တ ကွ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ အ နက် ခု နစ် ဆယ် ပါ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ ရာ သို့ တက်၍ အ ဝေး က ရှိ ခိုး ကြ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ တစ် ယောက် တည်း သာ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ချဉ်း ကပ် ရာ အ ခြား သူ တို့ ကား မ ချဉ်း မ ကပ်၊ လူ မျိုး လည်း မ လိုက် မ တက် ကြ ရ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မော ရှေ သည် လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ သွား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ လုံး စုံ ကို ပြန် ကြား သော် တစ် မျိုး လုံး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ပြု ပါ မည် ဟု တစ် ပြိုင် နက် ဝန် ခံ ကြ ကုန် ၏။ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ လုံး စုံ ကို ရေး တင် ပြီး လျှင် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ တောင် ခြေ ရင်း၌ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဆယ့် နှစ် နွယ် အ လိုက် ကျောက် ဆယ့် နှစ် တိုင် ကို လည်း ကောင်း တည် စိုက် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ငယ် တို့ ကို စေ သည့် အ တိုင်း၊ နွား များ ကို မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ကြ ၏။ မော ရှေ သည် အ သွေး တစ် ဝက် ကို အင် တုံ များ၌ ထည့်၍ တစ် ဝက် ကို ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် သွန်း ပက် ပြီး နောက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် ကျမ်း ကို ယူ လျက် လူ မျိုး ရှေ့ ဖတ် သော် သူ တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း နား ထောင် ပြု လုပ် ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ၏။ မော ရှေ လည်း အ သွေး ကို ယူ ပြီး လျှင် လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် သွန်း ပက် လျက် ဤ အ သွေး ကား၊ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် အ လုံး စုံ နှင့် စပ်၍ သင် တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ ထား တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဥ်၏ အ သွေး တည်း ဟု ပြော ဆို ၏။ ထို နောက် မော ရှေ၊ အာ ရုန်၊ နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု တို့ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ နက် ခု နစ် ဆယ် တို့ တက် ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ဖူး မြင် ကြ ရာ ခြေ တော် အောက်၌ ကျောက် ပြား ခင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကြည် လင် သော ကောင်း ကင် ပြင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ထင် မြင် ရ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ထို အ ကြီး အ မှူး တို့ ကို လက် ရုံး ရှိန် ထိ စေ တော် မ မူ။ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ဖူး မြင် ပြီး မှ စား သောက် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ငါ ရှိ ရာ တောင် ပေါ် သို့ တက်၍ နေ လော့။ သွန် သင် ပေး ရန် ငါ ရေး ထား သော ပ ညတ် တော်၊ တ ရား တော်၊ ကျောက် ပြား များ ကို သင်၌ ငါ အပ် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ တ ပည့် ယော ရှု နှင့် အ တူ ထ ရာ မှ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် တောင် တော် ပေါ် သို့ တက် သွား ၏။ လူ ကြီး တို့ အား ငါ တို့ ပြန် လာ သည့် တိုင် အောင် ဤ အ ရပ်၌ စောင့် နေ ကြ လော့။ အာ ရုန် နှင့် ဟု ရ တို့ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သည် ဖြစ်၍ မည် သူ မ ဆို အ မှု ရှိ လျှင် သူ တို့ ထံ သွား စေ ဟု မှာ ထား ပြီး မှ၊ မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် သို့ တက် သော် တောင် ကို တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည် သိ နာ တောင် ပေါ် မှာ တည် လျက်၊ ခြောက် ရက် ပတ် လုံး တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး၍ သ တ္တ မ နေ့ ရက်၌ တိမ် တိုက် ထဲ မှ မော ရှေ အား ခေါ် တော် မူ ၏။ တောင် ထိပ် ပေါ် မှာ တောက် လောင် သော မီး ကဲ့ သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မျက် မှောက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ထင် ရှား ၏။ မော ရှေ သည် ထို တိမ် တိုက် ထဲ သို့ ဝင် လျက် တောင် ပေါ် သို့ တက်၍ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး တောင် ပေါ် တွင် နေ​ လေ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ငါ့ အ ဖို့ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ စေ ရန် ဆင့် ဆို လော့။ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ထံ မှ အ လှူ ကို ခံ ယူ လော့။ ခံ ယူ ရ မည့် အ လှူ မျိုး ဟူ မူ ကား၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည်၊ လျှော် ချည်၊ ဆိတ် မွေး၊ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ၊ ဖျံ ရေ၊ ရှား သား၊ မီး ပူ ဇော် ရန် ဆီ၊ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ နှင့်၊ တင် ရှို့ ရာ အ သင်း အ ထုံ အ ဖို့ နံ့ သာ ပေါင်း၊ ကိုယ် ဝတ် ရင် လွှမ်း များ ကို ချယ် စီ ရန် မ ဟူ ရာ ကျောက် နှင့် ကျောက် မျက် တည်း ဟူ သော အ လှူ ဝ တ္ထု ကို ခံ ယူ လော့။ သင် တို့ တွင် ငါ စံ နေ ရန် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို ပြု လုပ် ကြ စေ။ ငါ ပြ သ မျှ အ တိုင်း စံ ရာ တော်၊ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ တော် ပုံ စံ နှင့် အ ညီ ပင် ပြု လုပ် လော့။ အ လျား နှစ် တောင့် ထွာ၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ၊ အ မြင့် တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော သေ တ္တာ တော် ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍၊ အ တွင်း အ ပြင် ရွှေ စင် မွမ်း မံ လျက် ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လော့။ ရွှေ လေး ကွင်း ကို သွန်း လုပ်၍ သေ တ္တာ တော်​ခြေ လေး ချောင်း၌ နံ ဘေး တစ် ဘက် နှစ် ကွင်း စီ၊ တပ် ထား လော့။ ရှား သား ထမ်း ပိုး များ ကို လုပ်၍ ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ ပြီး မှ၊ သေ တ္တာ တော် ထမ်း ရန် နံ ဘေး ရှိ ကွင်း များ တွင် လျှို ထား လော့။ ထို ထမ်း ပိုး များ ကို လည်း သေ တ္တာ တော် ကွင်း ထဲ မှ မ နုတ် ဘဲ ထား လော့။ ငါ ပေး လ တ္တံ့ သော သက် သေ တော် ကို ထို သေ တ္တာ တော် တွင် ထည့် လော့။ အ လျား နှစ် တောင့် ထွာ၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ရွှေ စင် နှင့် လုပ် လော့။ ရွှေ ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး ကို ပ လ္လင် တော် စွန်း နှစ် ဘက်၌ ထု လော့။ ခေ ရု ဗ တစ် ပါး တစ် ဘက် စီ၊ အ စွန်း နှစ် ဘက်၌၊ ခေ ရု ဗ တို့ ကို အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် တစ် ဆက် တည်း လုပ် လော့။ ထို ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး တို့ သည် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ပ လ္လင် တော် ကို ရှု ကြည့် ဟန်၊ အ တောင် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ကို ဖြန့် မိုး လျက် ရှိ စေ။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို သေ တ္တာ တော် ပေါ် မှာ တင်၍ ငါ ပေး လ တ္တံ့ သော သက် သေ တော် ကို လည်း ထည့် လော့။ ထို ဌာ န၌ ငါ သည် သင် နှင့် တွေ့ ဆုံ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထံ ဆင့် ဆို ရန် ရှိ သ မျှ ကို အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော်၊ သက် သေ တော် သေ တ္တာ အ ပေါ် ရှိ ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး စပ် ကြား မှ သင့် အား မြွက် ဆို မည်။ အ လျား နှစ် တောင်၊ အ နံ တစ် တောင်၊ အ မြင့် တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော စား ပွဲ တော် ကို လည်း ရှား သား နှင့် လုပ်၍ ရွှေ စင် မွမ်း မံ လျက်၊ ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လော့။ ပြက် လက် တစ် ဝါး ရှိ သော ထောက် ကို လုပ်၍ ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လော့။ ရွှေ လေး ကွင်း ကို လုပ်၍ စား ပွဲ တော် ခြေ လေး ချောင်း လေး ထောင့် ၌ တပ် ထား လော့။ စား ပွဲ တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး ပေါက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ထောက် ခံ ရာ၌ ထို ကွင်း များ ကို တပ် ထား လော့။ စား ပွဲ တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး များ ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍ ရွှေ မွမ်း မံ လော့။ စား ပွဲ တော် နှင့် ဆိုင် သော လင် ပန်း၊ ခွက်၊ တ ကောင်း၊ သွန်း လောင်း ရန် ဖ လား များ ကို ရွှေ စင် နှင့် လုပ် လော့။ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် စား ပွဲ တော် ပေါ် မှာ ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို အ မြဲ ရှိ စေ လော့။ မီး ခုံ တော် ကို လည်း ရွှေ စင် နှင့် လုပ်၍ ခြေ၊ တိုင် အ စ ရှိ သော ပန်း၊ ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် များ ကို တစ် ဆက် တည်း ထု လုပ် လော့။ မီး ခုံ တော် တစ် ဘက် တစ် ချက်၌ ရိုး တန် သုံး လက် စီ ထွက် စေ၍ ရိုး တန်​ ခြောက် လက် ရှိ စေ။ မီး ခုံ တော် မှ ထွက် သော ရိုး တန် ခြောက် လက် တွင် တစ် လက် တစ် လက်၌ ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် နှင့် တ ကွ ဗာ တံ ပွင့် သ ဏ္ဌာန် ပန်း သုံး ပွင့် ရှိ ရ မည်။ မီး ခုံ တိုင်၌ လည်း ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် နှင့် တ ကွ ဗာ တံ ပွင့် သ ဏ္ဌာန် ပန်း လေး ပွင့် ရှိ ရ မည်။ မီး ခုံ တော် မှ ထွက် သော ရိုး တန် ခြောက် လက် အ ရင်း တွင် ရိုး တန် တစ် စုံ တစ် စုံ အောက် ၌ ပွင့် ပတ် တစ် အုံ စီ၊ တစ် ဆက် တည်း ရှိ ရ မည်။ ပွင့် ပတ်၊ ရိုး တန် များ သည် မီး ခုံ နှင့် တစ် ဆက် တည်း ရှိ၍ ရွှေ စင် နှင့် ထု လုပ် သော မီး တစ် ခုံ တည်း ဖြစ် ရ မည်။ မီး ခု နစ် ခွက် ကို လည်း လုပ် ပြီး လျှင် မီး ခုံ တော် ရှေ့ လင်း စေ ရန် တင် ထွန်း ရ မည်။ မီး ညှပ် နှင့် မီး စာ ခံ များ သည် ရွှေ စင် ဖြစ် ရ မည်။ မီး ခုံ တော်၊ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို ရွှေ စင် အ ခွက် သုံး ဆယ် နှင့် လုပ် ရ မည်။ တောင် ပေါ် မှာ သင့် အား ပြ သော ပုံ စံ နှင့် အ ညီ လုပ် ရန် သ တိ ပြု လော့။ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် လက် မြောက် သူ ရက် လုပ် သော ခေ ရု​ဗ ရုပ် ပုံ ပါ၊ တင်း တိမ် ရံ ဆယ် ထည် ဖြင့် စံ ရာ တော် ကို လည်း လုပ် လော့။ တင်း တိမ် ရံ များ သည် အ လျား နှစ် ဆယ့် ရှစ် တောင်၊ အ နံ လေး တောင် စီ၊ တင်း တိမ် ရံ ချင်း၊ အ တိုင်း အ ထွာ ညီ မျှ ရ မည်။ တင်း တိမ် ရံ ငါး ထည် စီ စပ် ရ မည်။ ငါး ထည် စပ် တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် စီ၌ ကွင်း များ ကို ချည် ပြာ နှင့် လုပ်၍ တပ် လော့။ ထို ငါး ထည် စပ် တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် တစ် ဘက်၌ ကွင်း ငါး ဆယ် စီ ကို လုပ်၍ ကွင်း ချင်း ဆိုင် လျက် တပ် ထား လော့။ ရွှေ ချိတ် ငါး ဆယ် ကို လည်း လုပ်၍ ထို ချိတ် များ ဖြင့် တင်း တိမ် ရံ ချင်း ချိတ် တွယ် လျှင် စံ ရာ တော် တစ် ဆောင် တည်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ စံ ရာ တော် အ ပေါ် တဲ မိုး ဖြစ် စေ ရန် တင်း တိမ် ရံ ဆယ့် တစ် ထည် ကို ဆိတ် မွေး နှင့် ရက် လုပ် လော့။ တင်း တိမ် ရံ များ သည် အ လျား အ တောင် သုံး ဆယ်၊ အ နံ လေး တောင် စီ၊ တင်း တိမ် ရံ ဆယ့် တစ် ထည်၊ အ တိုင်း အ ထွာ ညီ မျှ ရ မည်။ တင်း တိမ် ရံ တစ် ထည် ကို ငါး ထည်၊ တစ် ထည် ကို ခြောက် ထည် စပ်၍၊ ဆ ဌ မ အ စပ် ကို တဲ တော် ဦး၌ ခေါက် တင် လော့။ စပ် သော တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် တစ် ဘက် ၌၊ ကွင်း ငါး ဆယ် စီ ကို လုပ် ၍ တပ် လော့။ ကြေး ချိတ် ငါး ဆယ် ကို လည်း လုပ် ၍ ကွင်း များ၌ ချိတ် လျက်၊ တစ် ဆောင် တည်း ဖြစ် စေ ရန် တဲ ကို စပ် လော့။ တဲ တင်း တိမ် ရံ အ နက် ပို မို သော တင်း တိမ် ရံ တစ် ဝက် ကို စံ ရာ တော် နောက် မှာ ဆွဲ ထား လော့။ ပို မို သော တဲ တင်း တိမ် ရံ အ လျား နှစ် တောင် ကို ကား စံ ရာ တော် ဖုံး အုပ် ရန် တစ် ဘက် တစ် တောင် စီ ဆွဲ ထား လော့။ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ ဖြင့် တဲ အ ပေါ် ထပ် မိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဖျံ ရေ ဖြင့် အ ပြင် ထပ် မိုး ကို လည်း ကောင်း လုပ် လော့။ စံ ရာ တော် အ တွင်း၌ ရှား သား ဖြင့် ဘောင် ခွေ များ ကို လုပ်၍ တည် ထား လော့။ ဘောင် ခွေ များ သည် အ လျား ဆယ် တောင်၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ စီ ရှိ ရ မည်။ စ ရွေး နှင့် တ ကွ ပြော့ နှစ် ချောင်း ပါ သော ထို ဘောင် ခွေ များ ကို လုပ် လော့။ စံ ရာ တော် တောင် ဘက်၌ ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် ကို လုပ် ထား လော့။ ထို ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် အ ဖို့ ပြော့ နှစ် ချောင်း ရှိ တစ် ခွေ လျှင် အောက် ခံ ခုံ နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ဆယ် ကို လုပ် လော့။ ထို အ တူ စံ ရာ တော် မြောက် ဘက် ဘေး၌ ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် နှင့် တ ကွ၊ တစ် ခွေ လျှင် နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ဆယ် ကို လုပ် ထား လော့။ စံ ရာ တော် အ နောက် မျက် နှာ၌ လည်း ဘောင် ခွေ ခြောက် ခု ကို လုပ် ထား လော့။ ၎င်း ဘောင် ခွေ ရှစ် ခု ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ တစ် ခွေ လျှင် နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ ဆယ့် ခြောက် ခု ရှိ ရ မည်။ ၎င်း ကန့် လန့် ကျင် များ အ နက် ဘောင် ခွေ အ လယ် ရှိ တစ် ချောင်း သည် အ စွန်း နှစ် ဘက် ကို မှီ ရ မည်။ ဘောင် ခွေ များ ကို ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လျက် ကန့် လန့် ကျင် ပေါက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ရွှေ ကွင်း များ ကို လုပ်၍ ကန့် လန့် ကျင် များ ကို လည်း ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လော့။ တောင် ပေါ် မှာ သင့် အား နည်း ပြ သည့် အ တိုင်း စံ ရာ တော် ကို စိုက် ထူ လော့။ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် လက် မြောက် သူ ခတ် တတ် သော ခေ ရု ဗ ရုပ် ပုံ ပါ ကန့် လန့် ကာ ကို ရက် လုပ် ပြီး လျှင်၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ခု တွင် စွပ် ထား သော ရွှေ မွမ်း ရှား တိုင် လေး လုံး ထိပ်၊ ရွှေ မှို၌ ဆွဲ ထား လော့။ ကန့် လန့် ကာ ကို အ ထက် ချိတ် များ အောက် ထို သို့ ဆွဲ ထား ပြီး လျှင် ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း သို့ သက် သေ တော် သေ တ္တာ ကို သွင်း ထား လော့။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် နှင့် အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ၎င်း ကန့် လန့် ကာ အ ပိုင်း အ ခြား ဖြစ် စေ လော့။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ သက် သေ တော် သေ တ္တာ အ ပေါ် မှာ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပလ္လင် တော် ကို တင် ထား လော့။ ကန့် လန့် ကာ ပြင် စံ ရာ တော် မြောက် ဘက်၌ စား ပွဲ တော် ကို လည်း ကောင်း တောင် ဘက်၌ မီး ခုံ တော် ကို လည်း ကောင်း တူ ရူ ထား လော့။ တဲ တော် မုတ် ဝ ပိတ် ရန် ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး သော ကန့် လန့် ကာ ကို ရက် လုပ် လော့။ ထို ကန့် လန့် ကာ အ ဖို့ ရွှေ မှို များ ပါ သော ရှား တိုင် ငါး လုံး ကို လုပ်၍ ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လော့။ ကြေး အောက် ခံ ခုံ ငါးခု ကို လည်း သွန်း လုပ် လော့။ အ မြင့် သုံး တောင်၊ အ လျား ငါး တောင်၊ အ နံ ငါး တောင်၊ စ တု ရန်း ဖြစ် သော ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော် ကို ရှား သား နှင့် လုပ် လော့။ ပလ္လင် တော် လေး ထောင့် အ ပေါ် တွင် စိန် တောင် များ ကို တစ် ဆက် တည်း လုပ်၍ ကြေး နှင့် ဖုံး အုပ် လော့။ ပြာ ခံ အိုး၊ ကော် ပြား၊ အင် တုံ၊ ခက် ရင်း၊ မီး ကျီး ခံ အ စ ရှိ သော ပ လ္လင် တော် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ကြေး နှင့် လုပ် လော့။ ကြေး ရာ ဇ မတ် ကို လည်း ကောင်း၊ ထောင့် လေး ထောင့် အ ပေါ် မှာ ကြေး လေး ကွင်း ကို လည်း ကောင်း လုပ် ပြီး လျှင်၊ ပ လ္လင် တော် ခါး ဆင့် အောက်၊ အ လယ် ထိ ကပ် ထား လော့။ ပ လ္လင် တော် ထမ်း ရန် ရှား သား ထမ်း ပိုး များ ကို လုပ်၍ ကြေး နှင့် ဖုံး အုပ် ပြီး မှ ပ လ္လင် တော် ကို ထမ်း စဉ် နံ ဘေး နှစ် ချက် ရှိ ကွင်း များ၌ လျှို သည့် အ တိုင်း ထား လော့။ အ ခေါင်း ပါ သော ထို ပ လ္လင် တော် ကို ပျဉ် နှင့် စပ် လုပ် လော့။ တောင် ပေါ် မှာ သင့် အား ပြ သည့် အ တိုင်း ပင် လုပ် ကြ စေ။ စံ ရာ တော် တံ တိုင်း ကို လုပ် ရ မည် ကား၊ တောင် ဘက်၌ အ လျား အ တောင် တစ် ရာ ရှိ သော ပိုး လျော် တင်း တိမ် ရံ ကို ကာ ထား လော့။ ငွေ မှို ငွေ ထိပ် ပတ် ပါ သော တိုင် နှစ် ဆယ် နှင့် ကြေး အောက် ခံ ခုံ နှစ် ဆယ် ရှိ စေ လော့။ ထို နည်း တူ မြောက် ဘက်၌ အ လျား အ တောင် တစ် ရာ ရှိ သော တင်း တိမ် ရံ နှင့် တ ကွ ငွေ မှို ငွေ ထိပ် ပတ် ပါ သော တိုင် နှစ် ဆယ်၊ ကြေး အောက် ခံ ခုံ နှစ် ဆယ် ရှိ စေ လော့။ အ နောက် ဘက် တံ တိုင်း၌ လည်း အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ် ရှိ သော တင်း တိမ် ရံ နှင့် တ ကွ တိုင် တစ် ဆယ်၊ အောက် ခံ ခုံ တစ် ဆယ် ရှိ စေ လော့။ အ ရှေ့ ဘက် တံ တိုင်း ကား အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ် ဖြစ် လျက်၊ တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန် ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် အ လျား အ တောင် နှစ် ဆယ် ရှိ သော ပန်း ထိုး ကန့် လန့် ကာ ကို လုပ် ၍ တိုင် လေး လုံး၊ အောက် ခံ ခုံ လေး ခု ရှိ စေ လော့။ တံ တိုင်း ပတ် လည် တိုင် ရှိ သ မျှ ၌ ငွေ မှို၊ ငွေ ထိပ် ပတ်၊ ကြေး အောက် ခံ ခုံ၊ ရှိ စေ လော့။ တံ တိုင်း သည် အ လျား အ တောင် တစ် ရာ၊ အ နံ တ ညီ တည်း ငါး ဆယ်၊ အ မြင့် ငါး တောင် ဖြစ် လျက် ပိုး လျှော် ထည် နှင့် ကြေး အောက် ခံ ခုံ များ ရှိ စေ လော့။ အ ရာ ရာ၌ စံ ရာ တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ တဲ တော် ကြက် ဆူး၊ တံ တိုင်း ကြက် ဆူး ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း ကြေး နှင့် လုပ် လော့။ အ စဉ် အ တိုင်း မီး ခွက် တင် ထွန်း ခြင်း ငှါ ထောင်း ညှပ် ၍ ရ သော မီး ပူ ဇော် ရန် သံ လွင် ဆီ စစ် ကို သင့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မှာ ထား လော့။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင် သက် သေ တော် ရှေ့ ကန့် လန့် ကာ ပြင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သည် ညဉ့် ဦး မှ နံ နက် တိုင် အောင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ထို အ မှု ကို စီ ရင် ကြ စေ။ ဤ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ စဉ် အ ဆက် စောင့် ရ မည့် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း။ သင့် အစ် ကို အာ ရုန် သည် ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ့ ရှေ့ ဆောင် ရွက် စေ ရန် သူ နှင့် သား များ၊ နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှ သင့် ထံ ခေါ် လော့။ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် တင့် တယ် စေ ခြင်း ငှါ သင့် အစ် ကို အာ ရုန် ဝတ် ရုံ ရန် သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ကို ရက် လုပ် လော့။ ငါ့ ရှေ့ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် အာ ရုန် ကို သီး သန့် စေ ခြင်း ငှါ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ငါ ပြည့် စေ သော သု ခ မိန် အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သင်္ကန်း စုံ ကို လုပ် ကြ စေ ရန် ဆင့် ဆို လော့။ လုပ် ရ မည့် သင်္ကန်း စုံ ဟူ မူ ကား၊ ရင် လွှမ်း၊ ကိုယ် ဝတ်၊ ဝတ် လုံ၊ ကွက် ထောက် လက် ကျပ် ဝတ် လုံ၊ ဗောင်း၊ ခါး ပန်း များ တည်း။ သင့် အစ် ကို အာ ရုန် သည် ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ့ ရှေ့ ဆောင် ရွက် စေ ရန် သူ နှင့် သား တို့ အ ဖို့ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ကို ရက် လုပ် ခြင်း ငှါ၊ အ ပြား အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ရွှေ ချည်၊ လျှော် ချည် များ ကို ယူ ကြ စေ။ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် မှ စ၍ ရွှေ ချည်၊ ပိုး လျှော် များ နှင့် လက် မြောက် သူ့ အ တတ် ဖြင့် ကိုယ် ဝတ် ကို ရက် လုပ် ကြ စေ။ အ နား နှစ် ဖက် တွယ် ကပ် စေ ခြင်း ငှါ ပ ခုံး သိုင်း ကြိုး နှစ် ပင် ရှိ စေ လော့။ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း ကို လည်း အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် မှ စ၍ ရွှေ ချည်၊ ပိုး လျှော် များ နှင့် အ ဆင် တူ တစ် ဆက် တည်း လုပ် လော့။ ရွှေ ပန်း ထည်၌ ထည့် သွင်း ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ထိမ်း အ မှတ် ကျောက် မျက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ထို ကျောက် နှစ် လုံး ကို ကိုယ် ဝတ် ပ ခုံး သိုင်း၌ တပ်၍ သူ တို့ အ မည် များ ကို အ ထိမ်း အ မှတ် အ ဖြစ် အာ ရုန် သည် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ပ ခုံး နှစ် ဘက် ပေါ် မှာ ဆောင် ရ မည်။ ထို ရင် လွှမ်း ၌ ကျောက် မျက် လေး တန်း ချယ် စီ၍ ပ ထ မ အ တန်း ကား၊ ပ တ္တ မြား၊ ဥဿ ဘ ယား၊ မြ။ ဒု တိ ယ အ တန်း ကား ဆီး၊ ကျောက် ပြာ၊ ကြောင်။ တ တိ ယ အ တန်း ကား နီ လာ၊ မ ဟူ ရာ နက်၊ ဂေါ် မုတ်။ စ တု တ္တ အ တန်း ကား မျက် ရွဲ၊ မ ဟူ ရာ၊ န ဂါး သွဲ့ များ ကို အ သီး အ သီး ဆိုင် ရာ ရွှေ ကျောက် အိုး ၌ ထည့် သွင်း လော့။ တံ ဆိပ် ပေါ် မှာ ရေး တင် သ ကဲ့ သို့ ဣ သ ရေ လ၏ သား တို့ အမည် အ လိုက်၊ ထို ကျောက် မျက် များ တွင် ရေး တင်၍ အ သီး အ သီး အ မည် အ လျောက် ဆယ့် နှစ် နွယ် အ မှတ် အ ဖြစ် ဆယ့် နှစ် လုံး ရှိ စေ လော့။ နန်း ကြိုး လိမ် နှစ် ပင် အ ဖျား ကို လုပ် ပြီး ပန်း ထည် နှစ် ခု တွင် သွင်း တပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် ဝတ် ပ ခုံး သိုင်း ရှေ့ မှာ တပ် ထား လော့။ အ ခြား ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လုပ်၍ ကိုယ် ဝတ် ထိ ရင် လွှမ်း အ တွင်း နား နှစ် စွန်း၌ တပ် လော့။ အ ခြား ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လည်း လုပ် ၍ ကိုယ် ဝတ် ပ ခုံး သိုင်း အောက် နှစ် စွန်း ရှေ့ ၌ တွယ် ရာ အ နီး၊ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း အ ထက် တွင် တပ် လော့။ ရင် လွှမ်း ကို ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း အ ပေါ် ၌ တင် လျက် ကိုယ် ဝတ် မှ မ ကွာ စေ ရန် ရင် လွှမ်း ကွင်း နှင့် ကိုယ် ဝတ် ကွင်း များ ကို ကြိုး ပြာ ဖြင့် ချည် ထား ကြ စေ။ အာ ရုန် သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ထဲ သို့ ဝင် သော အ ခါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထာ ဝ ရ အ ထိမ်း အ မှတ် အ ဖြစ် တ ရား စီ ရင် နိုင် ရန် ရင် လွှမ်း ၌ သူ တို့ အ မည် များ ကို နှ လုံး ပေါ် မှာ ဆောင် ရ မည်။ တ ရား စီ ရင် နိုင် ရန် ရင် လွှမ်း ၌၊ ဥ ရိမ် နှင့် သု မိမ် များ ကို သွင်း ထား၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား​ ရှေ့ တော် သို့ အာ ရုန် ဝင် သော အ ခါ နှလုံး ပေါ် မှာ ရှိ သည် နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား တ ရား စီ ရင် ခွင့် ကို ပင် ရှေ့ တော်၌ နှ လုံး ပေါ် မှာ အ မြဲ ဆောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ကိုယ် ဝတ် ဆိုင် ရာ ဝတ် လုံ ကို အ ပြာ ချည် သက် သက် နှင့် ရက် လုပ် ရာ၊ ဝတ် လုံ ၌ ခေါင်း စွပ် ပေါက် ပါ သည် နှင့် မ စုတ် စေ ခြင်း ငှါ သင် တိုင်း လည် ခွံ ကဲ့ သို့ ရက်၍ ကွပ် လော့။ အာ ရုန် သည် အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ခြင်း ငှါ၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် သို့ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဝင် ထွက် သော အ ခါ သေ ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ရန် ဝတ် လုံ ကို ဝတ်၍ ချူ သံ ကို ကြား ကြ လိမ့် မည်။ ရွှေ စင် သင်း ကျစ် ကို လည်း လုပ် ပြီး လျှင် တံ ဆိပ် ပေါ် မှာ ရေး တင် သ ကဲ့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား ပြီး ဟု ရေး တင် ၍၊ ဗောင်း ရှေ့ တွင် ကြိုး ပြာ နှင့် ချည် ထား လော့။ အာ ရုန် သည် ထို သင်း ကျစ် ကို န ဖူး တွင် ဆင် သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လှူ လေ ရာ ရာ၌ သီး သန့် ထား သော အ လှူ ဒါ န ဆိုင် ရာ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း လျက် သူ တို့ ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် နှင့် တွေ့ စေ ရန် န ဖူး၌ အ စဉ် ဆင် ရ မည်။ ကွက် ထောက် လက် ကျပ် ဝတ် လုံ နှင့် ဗောင်း ကို လျှော် ချည် ဖြင့် ရက် လုပ် ၍ ပန်း ထိုး ခါး ပန်း ကို လည်း လုပ် လော့။ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် တင့် တယ် စေ ရန် လက် ကျပ် ဝတ် လုံ၊ ခါး ပန်း၊ ဦး ရစ် များ ကို အာ ရုန့် သား တို့ အ ဖို့ လုပ် လျက်၊ သင့် အစ် ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ့ ရှေ့ ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် ဝတ် ဆင် စေ ပြီး လျှင် ဘိ သိက် သွန်း၍ သီး သန့် ခန့် ထား လော့။ သူ တို့ ရှက် ဖွယ် ရာ မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ခါး မှ ပေါင် ထိ ပိတ် ပေါင်း ဘီ ကို လုပ်၍ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရန် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ ဝင် သော် လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် သော် လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ကင်း လျက် မ သေ စေ ခြင်း ငှာ ထို သို့ ဝတ် ဆင် ကြ စေ။ ဤ ကား အာ ရုန် မှ စ၍ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် အ စဉ် အ ဆက် တို့ စောင့် ရ မည့် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း။ သူ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် သီး သန့် ထား ရ မည့် နည်း ဟူ မူ ကား၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး နှစ် ကောင် ကို ယူ ပြီး လျှင်၊ မုန့် လုံး၊ ဆီ ရော သော မုန့် ပေါက်၊ ဆီ လူး သော မုန့် ချပ် များ ကို တ ဆေး မဲ့ ဂျုံ မုန့် ညက် နှင့် ပေါင်း ၍၊ တောင်း တစ် လုံး၌ ထည့် ပြီး မှ နွား တစ် ကောင်၊ သိုး နှစ် ကောင် နှင့် အ တူ တင် သွင်း လော့။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ သို့ ခေါ်၍ ရေ ဆေး ကြော စေ ပြီး လျှင်၊ သင်္ကန်း စုံ ကို ယူ လျက် အာ ရုန် ၌ လက် ကျပ် ဝတ် လုံ၊ ကိုယ် ဝတ် ဆိုင် ရာ ဝတ် လုံ၊ ကိုယ် ဝတ်၊ ရင် လွှမ်း များ ဆင် ယင် ခြင်း၊ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း ဖြင့် စည်း ပတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ ဗောင်း ဆင် ခြင်း၊ ဗောင်း ၌ သန့် ရှင်း သော သင်း ကျစ် တပ် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး မှ၊ ဘိ သိက် ဆီ ကို ယူ လျက် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း လော့။ သား တို့ ကို လည်း ခေါ်၍၊ လက် ကျပ် ဝတ် လုံ နှင့် ဆင် ယင် ပြီး လျှင်၊ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို ခါး ပန်း စည်း စေ လျက်၊ ဦး ရစ် ပေါင်း စေ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို ရ ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို ထို သို့ ပင် ခန့် ထား လော့။ ၎င်း ပြင် ဆို ခဲ့ သော နွား ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ သို့ ဆောင် ခဲ့၍ နွား ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ စေ။ ထို တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ နွား ကို စီ ရင် ပြီး မှ၊ အ သွေး ကို ယူ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ လက် ချောင်း နှင့် သုတ် ခြင်း၊ အ သွေး ကျန် သ မျှ ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း ခြင်း၊ ဝမ်း တွင်း ၌ ဖုံး လွှမ်း သော ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့၊ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် တ ကွ ဆီ ဥ များ ကို ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ နွား ၏ အ သား၊ အ ရေ၊ အူ နု များ ကို တပ် စ ခန်း ပြင် ကျွမ်း လောင် စေ ခြင်း များ ကို ပြု လော့။ ထို နွား သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သ တည်း။ ယ ခင် သိုး အ နက် တစ် ကောင် ကို ယူ၍ သိုး ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ စေ။ ထို သိုး ကို စီ ရင် ပြီး မှ အ သွေး ကို ယူ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ သွန်း ပက် ခြင်း၊ အ ကောင် ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ် ခြင်း၊ ဝမ်း တွင်း သား နှင့် ခြေ များ ကို ဆေး ကြော၍၊ ဦး ခေါင်း၊ သား တစ် များ နှင့် စု ပုံ လျက် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ တစ် ပုံ လုံး မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို ပြု လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ကျန် သိုး ကို လည်း ယူ၍ သိုး ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ စေ။ ထို သိုး ကို စီ ရင် ပြီး မှ အ သွေး ကို ယူ လျက် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက်ျာ နား ပျဉ်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ သုတ်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည် တွင် အ သွေး သွန်း ပက် လော့။ ပ လ္လင် တော် ထက် ရှိ အ သွေး နှင့် ဘိ သိက် ဆီ ကို ယူ လျက် အာ ရုန် မှ စ၍ သား တို့ ကို သင်္ကန်း စုံ ပါ ဖျန်း သ ဖြင့် အာ ရုန်၊ သား များ၊ သင်္ကန်း စုံ ပါ၊ သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ထို သိုး သည် ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ သိုး ဖြစ် သော ကြောင်၊ ဆီ ဥ၊ မြီး ထူး၊ ဝမ်း တွင်း၌ ဖုံး လွှမ်း သော ဆီ ဥ၊ အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့၊ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် တ ကွ၊ ဆီ ဥ၊ လက်ျာ ပေါင် များ ပြင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ရှိ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပါ သော တောင်း ထဲ မှ၊ မုန့် လုံး၊ ဆီ မုန့် ပေါက်၊ မုန့် ချပ်၊ တစ် ခု စီ ယူ ၍ ရှိ သ မျှ ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် ဝယ် ထား သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် ဦး တိုက် ခြင်း။ သူ တို့ လက် မှ ပြန် ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ထက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပေါ် တွင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အာ ရုန် အား ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ သိုး မှ ကိုယ့် ပိုင် စု ရင် ထူး ကို ယူ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် ဦး တိုက် ခြင်း များ ကို ပြု လော့။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ သိုး၏ ရင် ထူး ဖြစ် သော ဦး တိုက် ရာ အ လှူ၊ ပေါင် ဖြစ် သော မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ များ ကို သီး သန့် ထား ပြီး မှ၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ တိုင်း၊ အာ ရုန် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထို သို့ လှူ ကြ ရ မည်။ ဤ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆက် ကပ် သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ အ နက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဖြစ် သ တည်း။ အာ ရုန် ၏ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ကို သား မြေး တို့ ဆက် လက် သ ဖြင့် ဘိ သိက် သွန်း ခြင်း၊ ခန့် ထား ခြင်း ခံ ရာ၌ ဝတ် ဆင် ကြ စေ။ ပ ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ၍ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ ဝင် ရ သော သား သည် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ဝတ် ဆင် စေ။ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ သိုး၏ အ သား ကို ယူ ၍၊ သီး သန့် ရာ အ ရပ် တွင် ပြုတ် ပြီး မှ ထို အ သား ကို လည်း ကောင်း၊ တောင်း ရှိ မုန့် ကို လည်း ကောင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး အာ ရုန် နှင့် သား တို့ စား ကြ စေ။ သီး သန့် ခန့် ထား ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ များ သည် သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မ ဆိုင် သူ မ စား ရ ဘဲ ကိုယ် တိုင် စား ကြ စေ။ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ အ သား ဖြစ် စေ၊ မုန့် ဖြစ် စေ၊ နံ နက် တိုင် ကြွင်း လျှင် ထို အ ကြွင်း ကို ကျွမ်း လောင် စေ။ သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မည် သူ မျှ မ စား ရ။ ထို သို့ ပင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ငါ မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း ပြု၍ ခန့် ထား ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ဆောင် ရွက် လျက်၊ အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း အ လို့ ငှါ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား တစ် နေ့ တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် သ ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု၍ စင် ကြယ် စေ ပြီး မှ သီး သန့် ထား ခြင်း ငှါ ဘိ သိက် ဆီ သွန်း လော့။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပ လ္လင် တော် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု၍ သီး သန့် ထား လော့။ ထို ပ လ္လင် တော် သည် အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ ထိ မိ သ မျှ သူ တိုင်း သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် ပူ ဇော် ရ မည် မှာ နေ့ စဉ် မ ပြတ်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် နေ့ နှစ် ကောင် ကျ၊ နံ နက် တစ် ကောင်၊ ညဉ့် ဦး ယံ တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ သိုး သား ငယ် တစ် ကောင် နှင့် တ ကွ၊ ထောင်း ညှပ်၍ ရ သော ဆီ တစ် ပိဿာ ရော ပြီး မုန့် ညက် တစ် စ ရွတ် ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် စ ပျစ် ရည် တစ် ပိဿာ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် လော့။ ကျန် သိုး သား ငယ် ကို ကား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ်၊ နံ နက် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ ပါ သည့် နည်း တူ ညဉ့် ဦး ယံ၌ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် လော့။ သင် တို့ အား မိန့် မြွက် ရန် ငါ တွေ့ ဆုံ မည့် ဌာ န၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး၊ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက်၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် ၏။ ထို ဌာ န ၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ၍ ဘုန်း တော် ဖြင့် သီး သန့် စေ မည်။ ငါ့ ရှေ့ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ဆောင် ရွက် စေ ရန် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ သီး သန့် စေ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင် ငါ စံ နေ၍ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် မည်။ ငါ သည် သူ တို့ တွင် စံ နေ ခြင်း ငှါ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ သည် သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ပ လ္လင် တော် ထိပ် ပြင်၊ ဘေး ပတ် လည်၊ စိန် တောင် များ ပါ ရွှေ စင် နှင့် မွမ်း မံ လျက် ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လော့။ ပ လ္လင် တော် ဘေး တစ် ဘက် တစ် ချက် ၌၊ ပြော့ ကြောင်း အောက်၊ ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လုပ် လျက်၊ ပ လ္လင် တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး ပေါက် ဖြစ် စေ ပြီး လျှင်၊ ထို ထမ်း ပိုး များ ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍ ရွှေ မွမ်း မံ လော့။ သက် သေ တော် သေ တ္တာ အ နီး ကန့် လန့် ကာ ပြင်၊ ထို သက် သေ တော် အ ပေါ် ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့၊ သင် နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ ရာ ဌာ န၌ ပင် ၎င်း ပ လ္လင် တော် ကို ထား လော့။ ထို ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း တစ် မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မ ဆက် မ ကပ် ကြ ရ။ အာ ရုန် သည် သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ပ လ္လင် တော် ပြစ် အ ဖို့၊ တစ် နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၏ အ သွေး ဖြင့်၊ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ ဖြစ် စေ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ ထူး သီး သန့် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို စု ရုံး စေ ၍ လူ ဦး ရေ တွက် စစ် သော အ ခါ ဘေး ကင်း လွတ် စေ ရန် အ သီး အ သီး ကိုယ့် အ သက် ရွေး နုတ် ရန် အ ဖိုး ကို စု ရုံး သော အ ခါ ၌ ပင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဆက် ကပ် စေ။ ရေ တွက် စု ရုံး ပြီး သူ တို့ ထံ ကူး သွား ရ သူ တိုင်း၊ ပဲ နှစ် ဆယ် ကျ က ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက်၊ ငွေ ငါး မူး စီ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မြှောက် ဆက် ရာ အ ဖြစ် လှူ စေ။ အ သက် နှစ် ဆယ် ရွယ် နှင့် တိုး တက် ကျော် လွန်၍ ရေ တွက် စု ရုံး ပြီး သူ တို့ ထံ ကူး သွား ရ သူ တိုင်း ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လှူ စေ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ရွေး နုတ် ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လှူ ကြ သော အ ခါ ကြွယ် ဝ သူ ဖြစ် စေ၊ နွမ်း ပါး သူ ဖြစ် စေ၊ ငါး မူး စီ မ ပို မ လျှော့ ရ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ သက် ကို ရွေး နုတ် ရန် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သူ တို့ အ ထိမ်း အ မှတ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ရွေး နုတ် ရန် အ ဖိုး ငွေ ကို သူ တို့ ထံ ခံ ယူ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မှု ရေး အ ဖို့ သို ထား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အ မွှေး ပ ညာ သည် အ တတ် အ တိုင်း​ဖော် စပ် သော အ မွှေး အ ကြိုင်၊ သီး သန့် ရာ ဘိ သိက် ဆီ ကို လုပ် လော့။ သီး သန့် ရာ ဘိ သိက် ဆီ ဖြစ် သည့် နှင့် အ ညီ၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သက် သေ တော် သေ တ္တာ ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ခုံ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အင် တုံ အောက် ခြေ ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ဆီ နှင့် သွန်း သ ဖြင့်၊ အ ထူး သီး သန့် သော အ ရာ များ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ သီး သန့် စေ လော့။ ထိ မိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ့ ရှေ့ ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို ဘိ သိက် သွန်း၍ သီး သန့် စေ လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား လည်း သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ဤ ဆီ ကား၊ ငါ့ အ ဖို့ သီး သန့် သော ဘိ သိက် ဆီ ဖြစ် ရ မည်။ မည် သူ့ ကိုယ် ကို မျှ မ လူး ရ။ ထို ဆီ နိဿ ရည်း အ တိုင်း မ ဖော် ရ။ သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ၊ သီး သန့် သည် ဟု မှတ် ထား ကြ ရ မည်။ အ ကြင် သူ သည်၊ ထို ဆီ နှင့် တူ အောင် ဖော် စပ် ခြင်း၊ မ ဆိုင် သူ့ အား လူး ပေး ခြင်း ကို ပြု အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည် ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အ ကျော်၊ စံ ပါ၊ က ရ မက် တည်း ဟူ သော နံ့ သာ မျိုး ကို လော ဗန် စေး နှင့် တ ကွ အ ညီ အ မျှ ယူ၍၊ အ မွှေး ပ ညာ သည် အ တတ် အ တိုင်း၊ စင် ကြယ် သီး သန့်၍ ဆား ခတ် သော အ မွှေး အ ကြိုင် နံ့ သာ ပေါင်း ကို ဖော် စပ် လော့။ အ ချို့ အ ဝက် ကို လည်း ညက် စွာ ထောင်း ပြီး မှ သင် နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ မည့် ဌာ န၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၌ ပင် သက် သေ တော် ရှေ့ မှာ ထား လော့။ အ ထူး သီး သန့် သည် ဟု မှတ် ထား ကြ ရ မည်။ ထို သို့ ဖော် စပ် သော နံ့ သာ ပေါင်း နိဿ ရည်း အ တိုင်း ကိုယ် သုံး ရန် မ ဖော် မ စပ် ရ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သည် ဟု မှတ် ထား လော့။ အ ကြင် သူ သည် ကိုယ် ရှူ ရန် ထို နံ့ သာ ပေါင်း နှင့် တူ အောင် ဖော် စပ် အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ကြည့် လော့၊ ယု ဒ အ နွယ်၊ ဟု ရ မြေး၊ ဥ ရိ သား၊ ဗေ ဇ လေ လ ကို အ မည် ဖြင့် ငါ ထုတ် ခေါ် ၍၊ သူ နှင့် အ တူ ဒန့် အ နွယ်၊ အ ဟိ သ မက် သား အ ဟော လျ ဘ ကို လည်း၊ ငါ ခန့် ထား လျက် သင့် အား မိန့် မှာ သ မျှ ကို သု ခ မိန် အ ပေါင်း တို့ တတ် မြောက် စေ ခြင်း ငှါ နှ လုံး ထဲ သို့ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ငါ သွင်း ပေး ပြီး သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို သူ တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၊ သက် သေ တော် သေ တ္တာ၊ ၎င်း အ ပေါ် ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော်၊ တဲ တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှေ စင် မီး ခုံ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အင် တုံ နှင့် အောက် ခြေ ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ဆောင် ရွက် ကြ စေ ခြင်း ငှါ၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန် ဝတ် ရုံ ရန် ဖွတ် မြီး ထိုး အ ဝတ်၊ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ နှင့် သား တို့ သင်္ကန်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဘိ သိက် ဆီ နှင့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ၌ သုံး ရန် နံ့ သာ ပေါင်း အ သင်း အ ထုံ ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း လုပ် ဆောင် ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ အ ဖို့ ဥ ပုသ် နေ့ သီး သန့် ထား သော ကြောင့် စောင့် ကြ ရ မည်။ ရှုတ် ချ သူ မည် သည် ကား၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ထို နေ့၌ အ မှု အ ရေး ကို လုပ် ဆောင် သူ တိုင်း အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ ခြောက် ရက် အ တွင်း လုပ် ဆောင် ရ သော် လည်း သ တ္တ မ နေ့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သီး သန့် ၍ နား နေ ရာ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် ထို ဥ ပုသ် နေ့၌ အ မှု အ ရေး ကို လုပ် ဆောင် သူ မည် သည် ကား၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သို့ ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ဥပုသ် နေ့ ကို စောင့် ရှောက် ကြ ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး မြေ ကို ခြောက် ရက် နှင့် ဖန် ဆင်း ပြီး မှ သ တ္တ မ နေ့၌ ငြိမ် ဝပ် သက် သာ စွာ နေ သ ဖြင့် ငါ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြား တွင် ထာ ဝ ရ သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် သိ နာ တောင် ပေါ် မှာ မော ရှေ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ခြင်း ကို အ ဆုံး သတ် ပြီး မှ လက် တော် ဖြင့် အ က္ခ ရာ တင် သော သက် သေ တော် ကျောက် နှစ် ပြား ကို အပ် ပေး တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ရန် ဖင့် နွှဲ ကြောင်း ထို လူ မျိုး သိ သော အ ခါ အာ ရုန့် ထံ စု ရုံး ကြ ပြီး လျှင် ထ ပါ၊ ငါ တို့ ရှေ့ က ကြွ သွား မည့် ဘု ရား များ ကို လုပ် ပေး ပါ။ ငါ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော မော ရှေ ဆို သူ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို မ သိ ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ အာ ရုန် က၊ သင် တို့ မ ယား၊ သား၊ သ မီး များ ဆင် ယင် သော ရွှေ နား တောင်း များ ကို ချွတ် ၍၊ ငါ့ ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဆင် ယင် သော ရွှေ နား တောင်း များ ကို လူ မျိုး လုံး ချွတ်၍ အာ ရုန့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ သော်၊ အာ ရုန် လက် ခံ ပြီး နောက် နွား ရုပ် ပုံ ကို စူး ဆောက် နှင့် လုပ် ၍ သွန်း လေ၏။ သူ တို့ က လည်း အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ဤ ဘု ရား များ သည် သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား များ ဖြစ် သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ကြောင်း အာ ရုန် သိ မြင် လျှင်၊ ရုပ် တု ရှေ့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တည် လျက် နက် ဖြန် နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရည် ၍ ပူ ဇော် ရ သော ပွဲ နေ့ ဖြစ် သည် ဟု ကြော် ငြာ ၏။ နောက် နေ့ နံ နက် အ ချိန် ထို သူ တို့ သည် ထ ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပူ ဇော်၍၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် ပြီး မှ စား သောက် ရန် ထိုင် လျက် မြူး တူး ရန် ထ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဆင်း သွား လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော သင့် လူ မျိုး ပျက် ယွင်း ကြ ပြီ။ ငါ မိန့် မှာ သော လမ်း မှ အ ဆော တ လျင် လွှဲ သွား၍ နွား ရုပ် ကို သွန်း လုပ် ရှိ ခိုး လျက် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ဤ ဘု ရား များ သည် သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား များ ဖြစ် သည် ဟု ကြွေး ကြော် လျက်၊ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ လူ မျိုး သည် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သည် ကို ငါ ရှု မြင် ပြီ။ ထို ကြောင့် ပြင်း စွာ အ မျက် တော် ထား ၍ သူ တို့ ကို ကုန် ခန်း စေ ရန် ငါ ရှိ စေ တော့။ သင့် ကို ကား လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ က လည်း၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော်၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော လူ မျိုး တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြင်း စွာ အ မျက် ထား တော် မူ ပါ သ နည်း။ မ ကောင်း သင့် ရောက် ခြင်း၊ တောင် ရိုး၌ ကွပ် မျက် ခြင်း၊ မြေ ပေါ် က ကုန် ခန်း ခြင်း တိုင် အောင် ထုတ် ဆောင် တော် မူ သည် တ ကား ဟု အ ဘယ် ကြောင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ ဆို ဖွယ် ရှိ ရ ပါ မည် နည်း။ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ငြိမ်း စေ တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် တွင် ပေး လ တ္တံ့ သော ဘေး ဒဏ် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ပါ။ သင် တို့ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး ရေ ကဲ့ သို့ ပွား များ စေ လျက် ဆို ခဲ့ သော ဤ ပြည် နယ် လုံး ကို သင် တို့ အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ အ ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ကိုယ် တော် ကို ပင် တိုင် တည် ၍ ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် သ စ္စာ က တိ ကို ခံ ရ သူ ကျွန် တော် ရင်း အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ဣ သ ရေ လ တို့ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ အ သ နား ခံ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် အား ကြံ ရွယ် တော် မူ သော ဘေး ဒဏ် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည်၊ နှစ် မျက် နှာ တွင် အ က္ခ ရာ တင် ပြီး သက် သေ တော် ကျောက် နှစ် ပြား ကို ကိုင် ယူ လျက် တောင် ပေါ် က လှည့် ဆင်း လေ ၏။ ထို ကျောက် ပြား များ ကား ဘု ရား သ ခင် ပြု ပြင် တော် မူ သော ကျောက် ပြား၊ စာ လည်း ဘု ရား သ ခင် ရေး တင် တော် မူ သော စာ ဖြစ် သ တည်း။ လူ မျိုး ကြွေး ကြော် သံ ကို ကြား လျှင်၊ ယော ရှု က၊ တပ် စား ခန်း ၌ စစ် သံ ပါ တ ကား ဟု မော ရှေ အား ဆို သော်၊ ငါ ကြား သော အ သံ ကား အောင်၍ ကြွေး ကြော် သံ မ ဟုတ်။ ရှုံး ၍ အော် ဟစ် သံ လည်း မ ဟုတ်။ ဧ ချင်း သံ ဖြစ် သ တည်း ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ တပ် စ ခန်း အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ နွား ရုပ် ကို လည်း ကောင်း၊ က ခုန် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မြင် လျှင် မော ရှေ သည် ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် တောင် ခြေ ရင်း တွင် ကျောက် ပြား များ ကို ပစ် ချ ချိုး ဖဲ့ လျက်၊ ချင်း တို့ လုပ် သော နွား ရုပ် ကို ယူ၍ ကြို ချက် ချေ မွ ပြီး မှ ရေ ပေါ် မှာ ကြဲ ပက်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို သောက် စေ ၏။ အာ ရုန် အား လည်း ဤ လူ မျိုး ၌ ကြီး လေး သော အ ပြစ် ရောက် စိမ့် သော ငှါ သူ တို့ သည် သင့် ကို မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အာ ရုန် က၊ အ ရှင်၊ အ မျက် ပြင်း စွာ မ ထွက် ပါ နှင့်။ ဆိုး သွမ်း လေ့ ရှိ သော ဤ လူ မျိုး ကို ကိုယ် တော် သိ ပါ ၏။ ငါ တို့ ရှေ့ က ကြွ သွား မည့် ဘု ရား များ ကို လုပ် ပေး ပါ။ ငါ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော မော ရှေ ဆို သူ ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို မ သိ ပါ ဟု အ ကျွန်ုပ် အား ဆို ကြ လျှင်၊ ရွှေ ရှိ သူ သည် ချွတ် စေ ဟု အ ကျွန်ုပ် ဆို သည့် အ တိုင်း ပေး ကြ ရာ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် သော် ဤ နွား ရုပ် ထွက် ပေါ် ပါ သည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ အာ ရုန် သည် လူ မျိုး ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ ရှေ့ မှောက် ၌ ကဲ့ ရဲ့ ဖွယ် ရောက် အောင် ဖ ရို ဖ ရဲ ဖြစ် စေ မည့် အ ကြောင်း ကို မော ရှေ မြင် သော အ ခါ၊ တပ် စ ခန်း ဝ မှ ရပ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မှန် က ငါ့ ထံ လာ လော့ ဟု ဆို လျှင် လေ ဝိ အ နွယ် သား အ ပေါင်း တို့ ချဉ်း ကပ် စု ရုံး ကြ ၏။ မော ရှေ က လည်း အ သီး အ သီး ဓား လွယ် လျက် တပ် စ ခန်း ဝ တစ် ပေါက် မှ တစ် ပေါက် သို့ ခေါက် ပြန် သွား လာ၍ ညီ အစ် ကို၊ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ နီး စပ် သူ များ ကို ကွပ် မျက် စေ ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း နှင့် စီ ရင် သည့် အ တိုင်း၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ပြု၍ ထို နေ့ ချင်း တွင် လူ မျိုး အ နက် သုံး ထောင် ခန့် ဆုံး ပါး ကြ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယ နေ့ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ အ သီး အ သီး သား၊ ညီ အစ် ကို တို့ ကို ကွပ် မျက် သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယ နေ့ ပင် ကိုယ် ကို ခန့် ထား ကြ လော့ ဟု ဆို လေ ၏။ နောက် နေ့ ၌ မော ရှေ က၊ သင် တို့ သည် ကြီး လေး သော ပြစ် မှု ကို ပြစ် မှား ခဲ့ ကြ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ ပြစ် မှု ပြေ ကောင်း ပြေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ငါ တက် သွား ဦး မည် ဟု ထို လူ မျိုး အား ဆို ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ပြန် သွား၍ ဤ လူ မျိုး သည် ရွှေ ဘု ရား များ ကို လုပ် လျက် ကြီး လေး သော ပြစ် မှု ကို ပြစ် မှား လေ စွ တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ အ လို တော် ရှိ လျှင် သူ တို့ ပြစ် မှု ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ လွှတ် တော် မ မူ လျှင် ရေး ထား တော် မူ သော စာ ရင်း မှ အ ကျွန်ုပ် အ မည် ကို ချေ ဖျက် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ကြင် သူ သည် ငါ့ ကို ပြစ် မှား အံ့။ ထို သူ့ အ မည် ကို စာ ရင်း တော် မှ ငါ့ ချေ ဖျက် အံ့။ ထို ကြောင့် ငါ့ မိန့် မှာ ပြီး သော ဒေ သ သို့ သွား၍ ထို လူ မျိုး ကို ပို့ ဆောင် လော့။ သင့် ရှေ့ ငါ့ စေ တ မန် သွား လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ မည့် နေ့ ရက် တွင် ပင် သူ တို့ အ ပေါ်၌ အ ပြစ် ကို ဆပ် ပေး လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ရုန် မှ စ၍ လူ မျိုး သည် နွား ရုပ် ကို သွန်း လုပ် ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ မျိုး အ နွယ် အား ပေး မည် ဟူ၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် သို့ သင် နှင့် တ ကွ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော လူ မျိုး ပါ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား ကြ လော့။ စေ တ မန် တော် ကို လည်း သင် တို့ ရှေ့ က ငါ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ ခါ န နိ၊ အာ မော ရိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် ၍၊ နို့ ရည်၊ ပျား ရည်၊ လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သည့် အ တွက် လမ်း ခ ရီး တွင် ကုန် ခမ်း စေ မည် ကို စိုး၍ အ လယ်၌ ငါ ကြွ သွား မည် မ ဟုတ် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး သည် ထို မ ကောင်း သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ မည် သူ မျှ တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ မြည် တမ်း ကြ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ သင် တို့ သည် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သည့် အ တွက် တစ် ခ ဏ မျှ ပင် အ လယ်၌ ငါ ကြွ သွား ခဲ့ လျှင် ကုန် ခန်း စေ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် သင် တို့ အား မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို ငါ သိ စိမ့် သော ငှါ တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ကြ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဟော ရပ် တောင် ခြေ ရင်း ၌ တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ပယ် သည် မှ စ၍ မ ဆင် ဘဲ နေ ကြ ၏။ မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း ပြင် ဝေး ကွာ ရာ တွင် ယူ ၍ စိုက် လေ့ ရှိ သော တဲ တော် ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဟု ခေါ် ဝေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘုရား ကို ရှာ သော လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တပ် စ ခန်း ပြင် ရှိ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ ထွက် သွား တတ် ကြ ၏။ မော ရှေ သည် တဲ တော် သို့ ထွက် သွား သော အ ခါ လူ တစ် မျိုး လုံး ထ ၍ ကိုယ့် တဲ ဝ၌ အ သီး အ သီး ရပ် လျက် တဲ တော် တွင်း သို့ မောရှေ ဝင် သည့် တိုင် အောင် ရှု ကြည့် လေ့ ရှိ ကြ ကုန် ၏။ တဲ တော် တွင်း သို့ မော ရှေ ဝင် ရာ တိမ် တိုင် သက် ရောက်၍ တဲ တော် မုတ် ဝ၌ တည် လျက် မော ရှေ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ၏။ တဲ တော် မုတ် ဝ တွင် တိမ် တိုင် တည် နေ သည် ကို မြင် လျှင် လူ တစ် မျိုး လုံး ထ၍ ကိုယ့် တဲ ဝ က အ သီး အ သီး ရှိ ခိုး လေ့ ရှိ ကြ ကုန် ၏။ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ချင်း တို့ ပြော ဆို တတ် ကြ သည့် နည်း တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ နှင့် တွေ့ ဆုံ မိန့် မြွက် တော် မူ လေ့ ရှိ ၏။ တပ် စ ခန်း သို့ ပြန် သွား သော အ ခါ နုန့် သား၊ ကိုယ့် တ ပည့်၊ လု လင် ယော ရှု သည် တဲ တော် မှ မ ထွက် ဘဲ နေ၏။ မော ရှေ က လည်း ဤ လူ မျိုး ကို ဆောင် သွား လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ သင့် ကို အ မည် ဖြင့် ငါ သိ လျက် မျက် နှာ သာ ရ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် အား မိန့် မြွက် တော် မူ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ စေ လွှတ် တော် မူ မည့် သူ ကို သိ စေ တော် မ မူ ပါ။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကျွန်ုပ် သည် ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ လျှင် ရ စေ ခြင်း ငှါ ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း ရန် နည်း လမ်း တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ ဤ လူ မျိုး လည်း လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြောင်း ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း လျှောက် လျှင်၊ ငါ ကိုယ် တိုင် ကြွ သွား၍ နား နေ ခွင့် ရှိ စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် တုံ ကိုယ် တော် တိုင် ကြွ တော် မ မူ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဤ မှ သွား စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် တ ကွ လူ မျိုး တော် သည် ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ ကြောင်း မည် သို့ ထင် ရှား ပါ အံ့ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် လူ မျိုး တော် လည်း မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ်၌ ရှိ သ မျှ သော လူ မျိုး တို့ နှင့် ခွဲ ခြား လေ အောင် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ကြွ သွား တော် မူ ခြင်း ဖြင့် ထင် ရှား သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု မေး လျှောက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သင် လျှောက် သည့် တိုင်း ငါ ပြု မည်။ မျက် နှာ သာ လည်း ရ ပြီ။ သင့် ကို အ မည် ဖြင့် ငါ သိ ပြီ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ ဘုန်း တော် ကို ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တောင်း ပြန် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ တင့် တယ် ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို သင့် မျက် မှောက်၌ ထင် ရှား စေ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ ကို လည်း သင့် ရှေ့၌ ငါ ကြော် ငြာ မည်။ ငါ ကျေး ဇူး ပြု မည့် သူ့ ကို ကျေး ဇူး ပြု မည်။ ငါ သ နား မည့် သူ ကို လည်း သ နား မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ ဖူး ရာ။ ဖူး မြင် သူ လူ သ တ္တ ဝါ ကား၊ အ သက် မ ရှင် ရ ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အ ပါး တော် တွင် ရှိ သော နေ ရာ ကျောက် ပေါ် တွင် ရပ် နေ ရ မည်။ ငါ့ ဘုန်း တော် ထင် ရှား သော အ ခါ သင့် ကို ကျောက် ကြား၌ သွင်း ထား၍ ငါ လွန် သွား သည့် တိုင် အောင် လက် တော် ဖြင့် ဖုံး ထား မည်။ လက် တော် ကို ကြွ ဖယ် သော အ ခါ နောက် ကို သာ ဖူး မြင် ရ မည်။ မျက် နှာ ကို ကား မ ဖူး ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ထက် ကျောက် နှစ် ပြား နှင့် အ လား တူ အ ခြား ကျောက် နှစ် ပြား ကို ဆစ် လော့။ သင် ချိုး ဖဲ့ သော အ ထက် ကျောက် ပြား၌ ပါ သည့် မူ အ တိုင်း ငါ ရေး တင် ဦး မည်။ နံ နက် အ ချိန် အ သင့် နေ လျက် သိ နာ တောင် ပေါ် သို့ တက်၍ တောင် ထိပ်၌ ရှေ့ တော် တွင် ခ စား လော့။ သင် နှင့် အ တူ မည် သူ မျှ မ တက် ရ။ တစ် တောင် လုံး တွင် လူ မ ရှိ စေ ရ။ တောင် ခြေ မှာ လည်း သိုး၊ နွား မ ကျောင်း စေ ရ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် အ ထက် ကျောက် နှစ် ပြား နှင့် အ လား တူ အ ခြား ကျောက် နှစ် ပြား ကို ဆစ် ပြီး လျှင် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ထို ကျောက် နှစ် ပြား ကို ကိုင် ယူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သိ နာ တောင် ပေါ် သို့ တက် သည် နှင့်၊ ထို အ ရပ်၌ တိမ် တိုက် ဖြင့် ဆင်း သက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပါး တော် တွင် ခ စား စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော်၌ ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ ရှေ့ တွင် ကြွ သွား တော် မူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ သ နား သော သ ဘော၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော ရှိ တော် မူ ထ သော၊ အ ထောင် အ သောင်း သော သူ တို့ အ ပေါ် က ရု ဏာ တ ရား ကို ရှေး ရှု တော် မူ ထ သော မ တ ရား ပြု ခြင်း၊ လွန် ကျူး ခြင်း၊ ပြစ် မှား ခြင်း များ ကို ဖြေ လွှတ် သော် လည်း အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု မှတ် တော် မ မူ ထ သော၊ တ တိ ယ၊ စ တု တ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု ကို သား မြေး မြစ် တို့ အ ပေါ် တင်၍ စီ ရင် တော် မူ သော ဘု ရား ဟု ကြော် ငြာ တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် အ ဆော တ လျင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ ပါ လျှင် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ လယ် တွင် ကြွ တော် မူ ပါ။ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် များ ကို လွှတ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကိုယ် တော် ပိုင် သိမ်း ပိုက် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ သည် မှာ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် မ ပြု ဘူး သော အံ့ ဖွယ် မှု များ ကို သင့် လူ မျိုး ရှေ့ ငါ ပြု မည်။ သင့် အ တွက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု သော အ မှု သည် ကြောက် မက် ဖွယ် အ မှု ဖြစ် ကြောင်း သင့် ပတ် လည်၌ ရှိ သ မျှ သော လူ မျိုး တို့ သိ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ယ နေ့ ငါ မိန့် မှာ ချက် ကို စောင့် ရှောက် လော့။ အာ မော ရိ၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ က ငါ နှင် ထုတ် ရာ၊ သင် တို့ ယ ခု သွား သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ အ လယ်၌ ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ သ တိ ထား ကြ လော့။ သူ တို့ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ ကျောက် တိုင် များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ခြင်း ပြု ကြ ရ မည်။ မ ရှု စိတ် အ မည် တော် ရှိ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မ ရှု စိတ် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့် အ ခြား ဘု ရား ကို ရှိ မ ခိုး ကြ ရ။ သင် တို့ သည် ထို ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ သ ဖြင့် ချင်း တို့ ဘု ရား များ နှင့် မှား ယွင်း ခြင်း၊ ထို ဘု ရား များ အား ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို သူ တို့ ပြု ကြ ရာ ခေါ် ဖိတ် ခြင်း ကို ခံ လျက် ယဇ် ကောင် ကို သင် တို့ မ စား စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ သ မီး များ ကို သင် တို့ သား များ နှင့် ထိမ်း မြား ၍ ထို သ မီး တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား များ နှင့် မှား ယွင်း သ ဖြင့် သင် တို့ သား များ ကို လည်း ထို ဘု ရား များ နှင့် မ မှား ယွင်း စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း သ တိ ပြု ကြ လော့။ ဘု ရား ရုပ် များ ကို မ သွန်း မ လုပ် ရ။ သင် တို့ သည် အ ဗိ ဗ ခေါ် လ၌ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ရ သည် နှင့် အ ညီ ထို အ ဗိ ဗ ခေါ် လ တွင် အ ခါ သ မ ယ၌ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို ကျင်း ပ၍ ငါ မိန့် မှာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ကြ ရ မည်။ ဦး စွာ ဖွား သော သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ နွား သိုး မှ စ၍ အ ဦး ဖွား သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ထီး ဟူ သ မျှ သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် ၏။ မြည်း မ တို့ သား ဦး ကို ကား သိုး သား ငယ် နှင့် ရွေး နုတ် ရ မည်။ မ ရွေး နုတ် ခဲ့ လျှင် လည် ကို ချိုး ရ မည်။ သင် တို့ သား များ အ နက် သား ဦး အ ပေါင်း တို့ ကို ရွေး နုတ် ကြ ရ မည်။ မည် သူ မျှ ငါ့ ထံ သို့ လက် ချည်း မ ဖူး မ မျှော် ရ။ ခြောက် ရက် အ တွင်း လုပ် ကိုင်၍ သ တ္တ မ နေ့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ မည်။ လယ် ထွန် ချိန်၊ ရိတ် သိမ်း ချိန်၌ ပင်၊ ထို သို့ နေ ကြ ရ မည်။ ဂျုံ စ ပါး ကောက် ရင် ပေါ် ကာ လ ဆိုင် ရာ သိ တင်း ပွဲ ကို လည်း ကောင်း၊ နှစ် လည် တ လင်း တက် ပွဲ ကို လည်း ကောင်း ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ တစ် နှစ် လျှင် သုံး ကြိမ်၊ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှင့် ထံ ဖူး မြော် ကြ ရ မည်။ တစ် နှစ် လျှင် သုံး ကြိမ်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဖူး မျှော် ရန် သွား ကြ စဉ် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ က ငါ နှင် ထုတ်၍ သင် တို့ နယ် ကို ကျယ် ဝန်း စေ ပြီး ဖြစ် သ ဖြင့် သင် တို့ ပြည် ကို မည် သူ မျှ တပ် မက် မည် မ ဟုတ်။ ငါ့ ထံ ဆက် ကပ် သော အ ကောင်၏ အ သွေး ကို တ ဆေး ခတ် မုန့် နှင့် မ ပူ ဇော် ကြ လင့်။ ပ သ ခါ ပွဲ တော် အ ကောင် ကို နံ နက် တိုင် မ ကြွင်း စေ ရ။ သင် တို့ မြေ၌ အ ဦး မှည့် သော အ သီး အ နှံ အ ထူး အ မြတ် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဆောင် သွင်း ကြ ရ မည်။ သိုး ဆိတ် သား ငယ် ကို အ မိ နို့ ရည် နှင့် မ ချက် မ ပြုတ် ရ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ ပ ညတ် များ အ တိုင်း သင် မှ စ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် ငါ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ သော ကြောင့် ထို ပ ညတ် များ ကို ရေး ထား လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ ထို အ ရပ် မှာ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ နေ လျက် ကျောက် ပြား ပေါ် တွင် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ချက်၊ ပ ညတ် တော် ဆယ် ပါး ကို ရေး ထား လေ ၏။ သက် သေ တော် ကျောက် နှစ် ပြား ကို ကိုင် ယူ လျက် သိ နာ တောင် ပေါ် မှ မော ရှေ ဆင်း သက် ရောက် လာ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် အား လျှောက် တင် ရ သ ဖြင့် မျက် နှာ အ ရေ အ ရောင် ထွက် ကြောင်း ကိုယ် တိုင် မ သိ ချေ။ အာ ရုန် မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် မော ရှေ ကို မြင် သော် မျက် နှာ အ ရေ အ ရောင် ထွက် သော ကြောင့် မ ချဉ်း မ ကပ် ဝံ ကြ။ မော ရှေ ခေါ် သည့် အ လျောက် ချဉ်း ကပ် သူ အာ ရုန် နှင့် ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ပြီး နောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ချဉ်း ကပ် ကြ လျှင် သိ နာ တောင် ပေါ် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် မျက် နှာ ဖုံး ကို ဆင် ယင် သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ဝင်၍ လျှောက် တင် သော အ ခါ မ ထွက် မီ တိုင် အောင် မျက် နှာ ဖုံး ကို ချွတ် ထား လေ့ ရှိ၏။ ထွက် ပြန် ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ၊ မျက် နှာ အ ရေ အ ရောင် ထွက် သည် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြင် ကြ သ ဖြင့် တစ် ဖန် ဝင်၍ မ လျှောက် မီ တိုင် အောင် မျက် နှာ ကို ဖုံး အုပ် တတ် လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် ကို စု ရုံး စေ ၍ သင် တို့ လိုက် နာ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ပ ညတ် များ မှာ၊ ခြောက် ရက် အ တွင်း လုပ် ဆောင် ရ သော် လည်း သ တ္တ မ နေ့ သည် သင် တို့ အ ဖို့ သီး သန့် ထား သော နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ နား နေ ရ သော ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် ထို နေ့၌ အ မှု အ ရေး ကို လုပ် ဆောင် သူ တိုင်း သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ သင် တို့ နေ အိမ် များ တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ မီး မ မွေး ရ ဟု ဆင့် ဆို ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် မှာ၊ သင် တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ စေ လော့။ စိတ် စေ တ နာ ရှိ သူ တိုင်း ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည်၊ လျှော် ချည်၊ ဆိတ် မွေး၊ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ၊ ဖျံ ရေ၊ ရှား သား၊ မီး ပူ ဇော် ရန် ဆီ၊ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ နှင့်၊ တင် ရှို့ ရာ အ သင်း အ ထုံ အ ဖို့ နံ့ သာ ပေါင်း၊ ကိုယ် ဝတ်၊ ရင် လွှမ်း များ ကို ချယ် စီ ရန် မ ဟူ ရာ ကျောက် နှင့် ကျောက် မျက် တည်း ဟူ သော အ လှူ ဝ တ္ထု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် စေ လော့။ သင် တို့ အ နက် သု ခ မိန် ရှိ သ မျှ သည် လာ ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း၊ စံ ရာ တော်၊ ၎င်း ဆိုင် ရာ တဲ၊ အ မိုး၊ ချိတ် များ၊ ဘောင် ခွေ များ၊ ကန့် လန့် ကျင် များ၊ တိုင် များ၊ အောက် ခံ ခုံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ သေ တ္တာ တော် နှင့် ထမ်း ပိုး များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် ကာ ရန် ကန့် လန့် ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော်၊ ထမ်း ပိုး၊ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ နှင့်၊ ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ခုံ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ၊ မီး ခွက်၊ မီး ပူ ဇော် ရန် ဆီ ကို လည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် ထမ်း ပို များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ ကို လည်း ကောင်း၊ တင် ရှို့ ရန် အ သင်း အ ထုံ ကို လည်း ကောင်း၊ စံ ရာ တော် မုတ် ဝ ပိတ် ရန် ကန့် လန့် ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် ကြေး ရာ ဇ မတ်၊ ထမ်း ပိုး၊ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အင် တုံ နှင့် အောက် ခြေ ကို လည်း ကောင်း၊ တံ တိုင်း တင်း တိမ် ရံ နှင့် ဆိုင် ရာ တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန်၊ ကန့် လန့် ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ စံ ရာ တော့် ကြက် ဆူး၊ တံ တိုင်း ကြက် ဆူး နှင့် ကြိုး များ ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရန် ဖွတ် မြီး ထိုး အ ဝတ်၊ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် အ ဖို့ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ နှင့် သား တို့ သင်္ကန်း ကို လည်း ကောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သမျှ အ တိုင်း လုပ် ကြ စေ ဟု ဆင့် ဆို ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် မော ရှေ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ပြီး လျှင်၊ စိတ် နှ လုံး နှိုး ဆော် သူ၊ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် သူ အ ပေါင်း တို့ ပြန် လာ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ အ ဖို့ လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ အ ဖို့ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မြှောက် ဆက် လှူ ဒါန်း ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ရွှေ ကို ဦး တိုက် လှူ ဒါန်း သော သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ စိတ် စေ တ နာ ရှိ သော ယောက်ျား မိန်း မ တို့ လာ၍ ရွှေ တန် ဆာ သက် သက် ဖြစ် သော နှာ ကွင်း၊ နား တောင်း၊ လက် စွပ်၊ လည် ဆွဲ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ ၏။ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည်၊ လျှော် ချည်၊ ဆိတ် မွေး၊ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ၊ ဖျံ ရေ များ ကို ပိုင် သော သူ တိုင်း ဆက် ကပ် ၏။ ငွေ ကြေး ကို မြှောက် ဆက် လှူ ဒါန်း သော သူ တိုင်း ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ လှူ ကို ဆက် ကပ်၏။ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် တော် လျော် သော ရှား သား ကို ပိုင် သူ တိုင်း လည်း ဆက် ကပ် ၏။ နှ လုံး ရည် ကောင်း သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တိုင် ငင် ဝင့် ပြီး လျှင် အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည်၊ လျှော် ချည် တည်း ဟူ သော ငင် ဝင့် သ မျှ ကို ဆက် ကပ် ကြ၏။ နှ လုံး ရည် ထက် သန် သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ လည်း ဆိတ် မွေး ကို ငင် ဝင့် ကြ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ လည်း ကိုယ် ဝတ်၊ ရင် လွှမ်း များ ကို ချယ် စီ ရန်၊ မ ဟူ ရာ ကျောက် နှင့် ကျောက် မျက်၊ မီး ပူ ဇော် ရန် ဘိ သိက် သွန်း ရန် အ ဖို့ လည်း ကောင်း၊ တင် ရှို့ ရာ အ သင်း အ ထုံ အ ဖို့ လည်း ကောင်း ဆီ နှင့် နံ့ သာ ပေါင်း များ ကို ဆက် ကပ် ကြ ၏။ မော ရှေ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ လုပ် ရ မည့် အ ရာ ခပ် သိမ်း အ ဖို့ လှူ ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် သော ယောက်ျား မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ စေ တ နာ အ လျောက် လှူ ကြ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ က၊ ကြည့် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ အ နွယ်၊ ဟု ရ မြေး၊ ဥ ရိ သား၊ ဗေ ဇ လေ လ ကို အ မည် ဖြင့် ထုတ် ခေါ် တော် မူ ၍၊ သူ နှင့် အ တူ ဒန့် အ နွယ်၊ အ ဟိ သ မက် သား အ ဟော လျ ဘ အား လည်း သင် ပေး နိုင် ရန် နှ လုံး ရည် ကို သွင်း တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ပန်း ပု အ လုပ်၊ လက် မြောက် သော အ လုပ်၊ လျှော် ချည် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး အ လုပ်၊ ရက် တတ် သော အ လုပ်၊ အ နည်း နည်း အ ဖုံ ဖုံ အ လုပ်၊ လက် မြောက် သော အ လုပ် အ မျိုး မျိုး ကို တတ် မြောက် စေ ခြင်း ငှါ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ စေ တော် မူ ပြီ။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဗေ ဇ လေ လ၊ အ ဟော လျ ဘ တို့ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၏ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ရှိ သ မျှ ကို လုပ် ဆောင် တတ် စွမ်း နိုင် ရန်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သွင်း တော် မူ သော သု ခ မိန် အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ လုပ် ကြ ရ မည် ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လေ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ သည်၊ ဗေ ဇ လေ လ နှင့် အ ဟော လျ ဘ တို့ မှ စ၍ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သွင်း ပေး တော် မူ သည့် သု ခ မိန် အ ပေါင်း တည်း ဟူ သော အ မှု အ ရေး လုပ် ဆောင် ရန် စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လာ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၏ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ဆောင် ရွက် စေ ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆောင် သွင်း ခဲ့ သော မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု ရှိ သ မျှ ကို မော ရှေ ထံ မှ ခံ ရ ကြ၏။ အ လှူ ဝ တ္ထု ကို စေ တ နာ အ လျောက် နံ နက် တိုင်း ဆောင် သွင်း ကြ သေး သည့် အ တွက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၏ အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ လုပ် ဆောင် သော ပ ညာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ သီး အ သီး လုပ် ရာ မှ မော ရှေ ထံ လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော အ မှု အ ရေး အ ဖို့ ဤ လူ မျိုး သည် လုံ လောက် သည် ထက် များ ပြား စွာ ဆောင် သွင်း ကြ လေ ပြီ ဟု ကြား ပြော လျှင်၊ မော ရှေ က၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ ဖို့ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု များ ကို မည် သည့် ယောက်ျား မိန်း မ မျှ ထပ် မံ မ လုပ် စေ ရ ဟု အ မိန့် ထုတ် ဆင့် ပြီး လျှင် တစ် တပ် လုံး ကြော် ငြာ စေ ၍ မ ဆောင် မ သွင်း ရန် တား မြစ် လေ ၏။ ရ သော အ လှူ ဝ တ္ထု သည် လုပ် ဆောင် ရန် အ မှု အ ရေး အ ဖို့ လုံ လောက် သည် ထက် ပို မို လျက် ရှိ သ တည်း။ ထို အ လုပ် ကို လုပ် ဆောင် ရ သူ တို့ တွင် သု ခ မိန် ရှိ သ မျှ သည် ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် လက် မြောက် သူ ရက် လုပ် သော ခေ ရု ဗ ရုပ် ပုံ ပါ တင်း တိမ် ရံ ဆယ် ထည် ဖြင့် စံ ရာ တော် ကို လုပ် ဆောင် လေ ၏။ တင်း တိမ် ရံ များ သည် အ လျား နှစ် ဆယ့် ရှစ် တောင်၊ အ နံ လေး တောင် စီ၊ တင်း တိမ် ရံ ချင်း အ တိုင်း အ ထွာ ညီ မျှ ၏။ တင်း တိမ် ရံ ငါး ထည် စီ စပ် ၏။ ငါး ထည် စပ် တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် စီ ၌ ကွင်း များ ကို ချည် ပြာ နှင့် လုပ် ၍ တပ် ၏။ ထို ငါး ထည် စပ် တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် တစ် ဘက် ၌ ကွင်း ငါး ဆယ် စီ ကို လုပ် ၍ ကွင်း ချင်း ဆိုင် လျက် တပ် ထား လေ ၏။ ရွှေ ချိတ် ငါး ဆယ် ကို လည်း လုပ်၍ ထို ချိတ် များ ဖြင့် တင်း တိမ် ရံ ချင်း ချိတ် တွယ် လျှင် စံ ရာ တော် တစ် ဆောင် တည်း ဖြစ် လေ ၏။ စံ ရာ တော် အ ပေါ် တဲ မိုး ဖြစ် စေ ရန် တင်း တိမ် ရံ ဆယ့် တစ် ထည် ကို ဆိတ် မွေး နှင့် ရက် လုပ် လေ ၏။ တင်း တိမ် ရံ များ သည် အ လျား အ တောင် သုံး ဆယ်၊ အ နံ လေး တောင် စီ၊ တင်း တိမ် ရံ ဆယ့် တစ် ထည် အ တိုင်း အ ထွာ ညီ မျှ ၏။ တင်း တိမ် ရံ တစ် ထည် ကို ငါး ထည်၊ တစ် ထည် ကို ခြောက် ထည် စပ် ၏။ စပ် သော တင်း တိမ် ရံ နှစ် ထည် အ နား တစ် ဘက် တစ် ဘက် ၌၊ ကွင်း ငါး ဆယ် စီ ကို လုပ်၍ တပ် လေ ၏။ တဲ ကို စပ် သ ဖြင့် တစ် ဆောင် တည်း ဖြစ် စေ ရန် ကြေး ချိတ် ငါး ဆယ် ကို လည်း လုပ်၏။ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ ဖြင့် တဲ အ ပေါ် ထပ် မိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဖျံ ရေ ဖြင့် အ ပြင် ထပ် မိုး ကို လည်း ကောင်း လုပ် လေ ၏။ စံ ရာ တော် အ တွင်း၌ ရှား သား ဖြင့် ဘောင် ခွေ များ ကို လုပ်၍ တည် ထား လေ ၏။ ဘောင် ခွေ များ သည် အ လျား ဆယ် တောင်၊ အ နံ တစ် ထောင့် ထွာ ရှိ၏။ စ ရွေး နှင့် တ ကွ ပြော့ နှစ် ချောင်း ပါ သော ထို ဘောင် ခွေ များ ကို လုပ် လေ၏။ စံ ရာ တော် တောင် ဘက်၌ ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် ကို လုပ် ထား ၏။ ထို ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် အ ဖို့ ပြော့ နှစ် ချောင်း ရှိ တစ် ခွေ လျှင် အောက် ခံ ခုံ နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ဆယ် ကို လုပ် ၏။ ထို အ တူ စံ ရာ တော် မြောက် ဘက် ဘေး၌ ဘောင် ခွေ နှစ် ဆယ် နှင့် တ ကွ၊ တစ် ခွေ လျှင် နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ဆယ် ကို လုပ် ထား လေ၏။ စံ ရာ တော် အ နောက် မျက် နှာ၌ လည်း ဘောင် ခွေ ခြောက် ခု ကို လုပ် ထား လေ ၏။ ၎င်း ဘောင် ခွေ ရှစ် ခု ရှိ သည် နှင့် အ ညီ တစ် ခွေ လျှင် နှစ် ခု၊ ငွေ အောက် ခံ ခုံ ဆယ့် ခြောက် ခု ရှိ ၏။ ၎င်း ကန့် လန့် ကျင် များ အ နက်၊ ဘောင် ခွေ အ လယ် ရှိ တစ် ချောင်း ကို အ စွန်း နှစ် ဘက် မီ စေ ၏။ ဘောင် ခွေ များ ကို ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လျက် ကန့် လန့် ကျင် ပေါက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ရွှေ ကွင်း များ ကို လုပ်၍ ကန့် လန့် ကျင် များ ကို လည်း ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လေ ၏။ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် လက် မြောက် သူ ခတ် တတ် သော ခေ ရု ဗ ရုပ် ပုံ ပါ ကန့် လန့် ကာ ကို ရက် လုပ် ပြီး လျှင်၊ ထို ကန့် လန့် ကာ အ ဖို့ ရွှေ မွမ်း ပြီး ရှား တိုင် လေး လုံး ကို ရွှေ မှို နှင့် တ ကွ လုပ် လေ၏။ ငွေ အောက် ခံ ခုံ လေး ခု ကို လည်း သွန်း လုပ် လေ ၏။ တဲ တော် မုတ် ဝ ပိတ် ရန် ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး သော ကန့် လန့် ကာ ကို ရက် လုပ် လေ ၏။ ထို ကန့် လန့် ကာ အ ဖို့ မှို နှင့် တ ကွ တိုင် ငါး လုံး ကို လုပ် ပြီး လျှင် တိုင် ထိပ် နှင့် တိုင် ပတ် လည် ကို လည်း ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ လေ ၏။ ကြေး အောက် ခံ ခုံ ငါး ခု လည်း ရှိ ၏။ ဗေ ဇ လေ လ သည် အ လျား နှစ် တောင့် ထွာ၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ၊ အ မြင့် တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော သေ တ္တာ တော် ကို ရှား သား နှင့် လုပ် ၍ အ တွင်း အ ပြင် ရွှေ စင် မွမ်း မံ လျက် ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လေ ၏။ ရွှေ လေး ကွင်း ကို သေ တ္တာ တော့် ခြေ လေး ချောင်း၌ နံ ဘေး တစ် ဘက် နှစ် ကွင်း စီ သွန်း လုပ် လေ ၏။ ရှား သား ထမ်း ပိုး များ ကို လုပ်၍ ရွှေ နှင့် မွမ်း မံ ပြီး မှ၊ သေ တ္တာ တော် ထမ်း ရန် နံ ဘေး ရှိ ကွင်း များ တွင် လျှို ထား လေ၏။ အ လျား နှစ် တောင့် ထွာ၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ရွှေ စင် နှင့် လုပ် လေ ၏။ ရွှေ ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး ကို ပ လ္လင် တော် စွန်း နှစ် ဘက်၌ ထု၍၊ ခေ ရု ဗ တစ် ပါး တစ် ဘက် စီ အ စွန်း နှစ် ဘက်၌ ခေ ရု ဗ တို့ ကို အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် တစ် ဆက် တည်း လုပ် လေ ၏။ ထို ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး တို့ သည် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ပ လ္လင် တော် ကို ရှု ကြည့် ဟန်၊ အ တောင် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ကို ဖြန့် မိုး လျက် ရှိ ၏။ အ လျား နှစ် တောင်၊ အ နံ တစ် တောင်၊ အ မြင့် တစ် တောင့် ထွာ ရှိ သော စား ပွဲ တော် ကို လည်း ရှား သား နှင့် လုပ်၍၊ ရွှေ စင် မွမ်း မံ လျက် ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လေ ၏။ ပြက် လက် တစ် ဝါး ရှိ သော ထောက် ကို လုပ်၍ ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လေ ၏။ ရွှေ လေး ကွင်း ကို သွန်း လုပ်၍ စား ပွဲ တော် ခြေ လေး ချောင်း လေး ထောင့်၌ တပ် ထား လေ ၏။ စား ပွဲ တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး ပေါက် အ ဖြစ် ထောက် ခံ ရာ၌ ထို ကွင်း များ ကို တပ် ထား လေ ၏။ စား ပွဲ တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး များ ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍ ရွှေ မွမ်း မံ လေ၏။ စား ပွဲ တော် ပေါ် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် တည်း ဟူ သော လင် ပန်း၊ ခွက်၊ ဖ လား၊ သွန်း လောင်း ရန် တ ကောင်း များ ကို ရွှေ စင် နှင့် လုပ် လေ ၏။ မီး ခုံ တော် ကို လည်း ရွှေ စင် နှင့် လုပ်၍ ခြေ၊ တိုင် အ စ ရှိ သော ပန်း၊ ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် များ ကို တစ် ဆက် တည်း ထု လုပ် လေ ၏။ မီး ခုံ တော် တစ် ဘက် တစ် ချက်၌ ရိုး တန် သုံး လက် စီ ထွက်၍ ရိုး တန် ခြောက် လက် ရှိ ၏။ မီး ခုံ တော် မှ ထွက် သော ရိုး တန် ခြောက် လက် တွင် တစ် လက် တစ် လက်၌ ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် နှင့် တ ကွ၊ ဗာ တံ ပွင့် သ ဏ္ဌာန် ပန်း သုံး ပွင့် ရှိ၏။ မီး ခုံ တိုင်၌ လည်း ပွင့် ပတ်၊ ပွင့် ချပ် နှင့် တ ကွ၊ ဗာ တံ ပွင့် သ ဏ္ဌာန် ပန်း လေး ပွင့် ရှိ၏။ မီး ခုံ တော် မှ ထွက် သော ရိုး တန် ခြောက် လက် အ ရင်း တွင် ရိုး တန် တစ် စုံ တစ် စုံ အောက်၌ ပွင့် ပတ် တစ် အုံ စီ၊ တစ် ဆက် တည်း ရှိ ၏။ ပွင့် ပတ်၊ ရိုး တန် များ သည် မီး ခုံ နှင့် တစ် ဆက် တည်း ရှိ ၍ ရွှေ စင် နှင့် ထု လုပ် သော မီး တစ် ခုံ တည်း ဖြစ် ၏။ မီး ခု နစ် ခွက်၊ မီး ညှပ် နှင့် မီး စာ ခံ များ ကို လည်း ရွှေ စင် ဖြင့် လုပ် လေ ၏။ မီး ခုံ တော်၊ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို ရွှေ စင် အ ခွက် သုံး ဆယ် နှင့် လုပ် လေ၏။ အ မြင့် နှစ် တောင်၊ အ လျား တစ် တောင်၊ အ နံ တစ် တောင်၊ စ တု ရန်း ဖြစ် သော နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍ စိန် တောင် များ လည်း တစ် ဆက် တည်း ဖြစ်၏။ ပ လ္လင် တော် ထိပ် ပြင်၊ ဘေး ပတ် လည် စိန် တောင် များ ပါ ရွှေ စင် နှင့် မွမ်း မံ လျက် ပတ် လည် ရွှေ ပြော့ ကြောင်း ထိုး ထား လေ ၏။ ပ လ္လင် တော် ဘေး တစ် ဘက် တစ် ချက် ၌ ပြော့ ကြောင်း အောက် ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လုပ် လျက် ပ လ္လင် တော် ထမ်း ရန် ထမ်း ပိုး ပေါက် ဖြစ် စေ ပြီး လျှင်၊ ထို ထမ်း ပိုး များ ကို ရှား သား နှင့် လုပ်၍ ရွှေ မွမ်း မံ​ လေ ၏။ အ မွှေး ပ ညာ သည် အ တတ် အ တိုင်း၊ သီး သန့် ရာ ဘိ သိက် ဆီ ကို လည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ မျိုး ဖြင့် စင် ကြယ် သော နံ့ သာ ပေါင်း အ သင်း အ ထုံ ကို လည်း ကောင်း ဖော် စပ် လေ ၏။ အ မြင့် သုံး တောင်၊ အ လျား ငါး တောင်၊ အ နံ ငါး တောင်၊ စ တု ရန်း ဖြစ် သော မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ရှား သား နှင့် လုပ် လေ ၏။ ပ လ္လင် တော် လေး ထောင့် အ ပေါ် တွင် စိန် တောင် များ ကို တစ် ဆက် တည်း လုပ်၍ ကြေး နှင့် ဖုံး အုပ် လေ ၏။ အိုး၊ ကော် ပြား၊ အင် တုံ၊ ခက် ရင်း၊ မီး ကျီး ခံ အ စ ရှိ သော ပ လ္လင် တော် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ကြေး နှင့် လုပ် လေ ၏။ ပ လ္လင် တော် ခါး ဆင့် အောက် အ လယ် ထိ မီ သော ကြေး ရာ ဇ မတ် ကို လုပ် လေ ၏။ ကြေး ရာ ဇ မတ် ထောင့် လေး ထောင့် အ ပေါ် မှာ ထမ်း ပိုး ပေါက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ ကွင်း လေး ကွင်း ကို သွန်း လုပ် ပြီး လျှင်၊ ရှား သား ထမ်း ပိုး များ ကို လုပ်၍ ကြေး နှင့် ဖုံး အုပ် ပြီး မှ၊ ပ လ္လင် တော် ကို ထမ်း ရန် နံ ဘေး နှစ် ချက် ရှိ ကွင်း များ၌ လျှို ထား လေ ၏။ အ ခေါင်း ပါ သော ထို ပ လ္လင် တော် ကို ပျဉ် နှင့် စပ် လုပ် လေ ၏။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ ရှေ့၊ အ စေ ခံ သော မိန်း မ တို့၏ ကြေး မှုံ ပြင် များ ဖြင့် အင် တုံ၊ အောက် ခြေ ကို လည်း လုပ် လေ ၏။ တံ တိုင်း ကို လည်း လုပ် ၍ တောင် ဘက်၊ အ လျား အ တောင် တစ် ရာ ရှိ သော ပိုး လျှော် တင်း တိမ် ရံ ကို ကာ ထား ပြီး လျှင်၊ ငွေ မှို ငွေ ထိပ် ပတ် ပါ သော တိုင် နှစ် ဆယ် နှင့် ကြေး အောက် ခံ နှစ် ဆယ် ရှိ ၏။ မြောက် ဘက် ၌ အ တောင် တစ် ရာ ရှိ သော တင်း တိမ် ရံ နှင့် တ ကွ ငွေ မှို ငွေ ထိပ် ပတ် ပါ သော တိုင် နှစ် ဆယ်၊ ကြေး အောက် ခံ ခုံ နှစ် ဆယ် ရှိ ၏။ အ နောက် ဘက် ၌ လည်း အ တောင် ငါး ဆယ် ရှိ သော တင်း တိမ် ရံ နှင့် တ ကွ ငွေ မှို ငွေ ထိပ် ပတ် ပါ သော တိုင် တစ် ဆယ်၊ အောက် ခံ ခုံ တစ် ဆယ် ရှိ၏။ အ ရှေ့ ဘက် ကား အ တောင် ငါး ဆယ် ဖြစ် လျက်၊ တံ တိုင်း ပတ် လည်၌ တင်း တိမ် ရံ ရှိ သ မျှ သည် ပိုး လျှော် ထည် ဖြစ်၍၊ တိုင် များ၌ ကြေး အောက် ခံ ခုံ၊ ငွေ မှို၊ ငွေ ထိပ် ပတ် ရှိ၍ တိုင် ထိပ် များ လည်း ငွေ မွမ်း မံ လျက် ရှိ ၏။ တံ တိုင်း တိုင် ဟူ သ မျှ လည်း ငွေ ထိပ် ပတ် ရှိ ၏။ တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန် ကန့် လန့် ကာ သည် ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး ထည် ဖြစ် ၏။ အ လျား အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ မြင့် ငါး တောင် ရှိ လျက် တံ တိုင်း တင်း တိမ် ရံ နှင့် တစ် ဆင် တည်း ဖြစ် ၏။ တိုင် လေး လုံး၊ ကြေး အောက် ခံ ခုံ လေး ခု၊ ငွေ မှို၊ ငွေ ထိပ် ပတ် များ ရှိ၏။ တိုင် ထိပ် များ လည်း ငွေ မွမ်း မံ လျက် ရှိ၏။ စံ ရာ တော် ကြက် ဆူး နှင့် ပတ် လည် တံ တိုင်း ကြက် ဆူး ရှိ သ မျှ သည် ကြေး ဖြစ်၏။ မော ရှေ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဣ သ မာ၏ လက် အောက် တွင် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ရေ တွက် သော သက် သေ တော် ရှိ စံ ရာ တော် ကုန် ဝင် ရန် စာ ရင်း ကို ဆို ပေ အံ့။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ ကို ယု ဒ အ နွယ်၊ ဟု ရ မြေး၊ ဥ ရိ သား၊ ဗေ ဇ လေ လ သည် လုပ် ဆောင် ရာ၊ သူ နှင့် အ တူ ပန်း ပု အ လုပ်၊ လက် မြောက် သော အ လုပ်၊ လျှော် ချည် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး အ လုပ် ကို တတ် စွမ်း နိုင် သော ဒန့် အ နွယ်၊ အ ဟိ သ မက် သား အ ဟော လျ ဘ လည်း ရှိ၏။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ မှု အ ရေး အ ဖို့ သုံး ရန် ဦး တိုက် လှူ ဒါန်း သော ရွှေ ချိန် ပေါင်း ကား ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် အ ခွက် ရှစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် ပိဿာ ကျပ် သုံး ဆယ် ဖြစ် သ တည်း။ ရေ တွက် စု ရုံး ပြီး ပ ရိ သတ် ပေး သော ငွေ ချိန် ပေါင် ကား ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် အ ခွက် သုံး ထောင့် ဆယ့် ခု နစ် ပိဿာ၊ ခု နစ် ဆယ့် ငါး ကျပ် ဖြစ် ၏။ အ သက် နှစ် ဆယ့် ရွယ် နှင့် တိုး တက် ကျော် လွန်၍ ရေ တွက် စု ရုံး ပြီး သူ တို့ ထံ ကူး သွား သော လူ ဦး ရေ ခြောက် သိန်း သုံး ထောင့် ငါး ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ သည် ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တ ပေ ခ ခေါ် ငွေ ငါး မူး စီ ကို ပေး ရ၏။ အောက် ခံ ခုံ တစ် ခု၌ ငွေ ချိန် အ ခွက် သုံး ဆယ် စီ ဝင် သည် ဖြစ်၍ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၊ ကန့် လန့် ကာ တော်၏ အောက် ခံ ခုံ တစ် ရာ ကို ငွေ ချိန် အ ခွက် သုံး ထောင် နှင့် သွန်း လုပ် လေ၏။ ကျန် ငွေ ချိန် အ ခွက် ဆယ့် ခု နစ် ပိ သာ ခု နစ် ဆယ့် ငါး ကျပ် နှင့် လည်း တိုင် မှို တိုင် ထိပ် ပတ် များ ကို လုပ်၍ တိုင် ထိပ် များ ကို မွမ်း မံ လေ၏။ ဦး တိုက် လှူ ဒါန်း သော ကြေး ချိန် ပေါင်း ကား အ ခွက် နှစ် ထောင့် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် လေး ပိ ဿာ ဖြစ် သ တည်း။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အောက် ခံ ခုံ၊ ပူ ဇော် ရာ ကြေး ပ လ္လင် တော်၊ ကြေး ရာ ဇ မတ် များ နှင့် ပ လ္လင် တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ပတ် လည် ရှိ တံ တိုင်း အောက် ခံ ခုံ၊ တံ တိုင်း တံ ခါး အောက် ခံ ခုံ များ နှင့် စံ ရာ တော် ကြက် ဆူး၊ တံ တိုင်း ကြက် ဆူး ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း ထို ကြေး နှင့် လုပ် လေ ၏။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် စေ ခြင်း ငှါ ဖွတ် မြီး ထိုး အ ဝတ် ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ရုန် ဝတ် ရုံ ရန် သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ကို လည်း ကောင်း၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ရက် လုပ် လေ ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း လည်း၊ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ကိုယ် ဝတ် ကို လုပ် ရာ၊ ပိုး လျှော် မှ စ သော အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် တ ကွ၊ လက် မြောက် သူ့ အ တတ် ဖြင့် ရက် လုပ် နိုင် ရန် ရွှေ ကို ခတ်၍ နန်း ချည် ဆွဲ လေ ၏။ အ နား နှစ် ဘက် တွယ် ကပ် လျက် ရှိ သော ပ ခုံး သိုင်း ကြိုး နှစ် ပင် ကို ရက် လုပ် လေ၏။ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း ကို လည်း အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် မှ စ၍ ရွှေ ချည်၊ ပိုး လျှော် များ နှင့် တစ် ဆက် တည်း အ ဆင် တူ လုပ် ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် မှ စ၍ ရွှေ ချည်၊ ပိုး လျှော် များ နှင့် လက် မြောက် သူ့ အ တတ် ဖြင့် ကိုယ် ဝတ် အ ဆင် တူ ရင် လွှမ်း ကို ရက် လုပ် ၏။ နှစ် ထပ် လုပ် သည့် အ တိုင်း နှစ် ထပ် ရင် လွှမ်း သည် အ လျား တစ် ထွာ၊ အ နံ တစ် ထွာ၊ စ တု ရန်း ဖြစ်၏။ ထို ရင် လွှမ်း၌ ကျောက် မျက် လေး တန်း ချယ် စီ၍ ပ ထ မ အ တန်း ကား ပ တ္တ မြား၊ ဥဿ ဘ ယား၊ မြ။ ဒု တိ ယ အ တန်း ကား ဆီး၊ ကျောက် ပြာ၊ ကြောင်၊ တ တိ ယ အ တန်း ကား နီ လာ၊ မ ဟူ ရာ အ နက်၊ ဂေါ် မုတ်။ စ တု တ္ထ အ တန်း ကား မျက် ရွဲ၊ မ ဟူ ရာ၊ န ဂါး သွဲ့ များ ကို အ သီး အ သီး ဆိုင် ရာ ရွှေ ကျောက် အိုး ထဲ၌ ထည့် သွင်း လေ ၏။ တံ ဆိပ် ပေါ် မှာ ရေး တင် သ ကဲ့ သို့ ဣ သ ရေ လ၏ သား တို့ အ မည် အ လိုက် ထို ကျောက် မျက် များ တွင် ရေး တင်၍ အ သီး အ သီး အ မည် အ လျောက် ဆယ့် နှစ် နွယ် အ မှတ် အ ဖြစ် ဆယ့် နှစ် လုံး ရှိ သ တည်း။ နန်း ကြိုး လိမ် နှစ် ပင် အ ဖျား ကို လုပ် ပြီး ပန်း ထည် နှစ် ခု တွင် သွင်း တပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် ဝတ် ပ ခုံး သိုင်း ရှေ့ မှာ တပ် ထား ၏။ အ ခြား ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လုပ်၍ ကိုယ် ဝတ် ထိ ရင် လွှမ်း အ တွင်း နား နှစ် စွန်း၌ တပ် ၏။ အ ခြား ရွှေ နှစ် ကွင်း ကို လည်း လုပ်၍ ကိုယ် ဝတ် ပ ခုံး သိုင်း အောက် နှစ် စွန်း ရှေ့၌ တွယ် ရာ အ နီး၊ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း အ ထက် တွင် တပ် ၏။ ရင် လွှမ်း ကို ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း အ ပေါ်၌ တင် လျက် ကိုယ် ဝတ် မှ မ ကွာ စေ ရန် ရင် လွှမ်း ကွင်း နှင့် ကိုယ် ဝတ် ကွင်း များ ကို ကြိုး ပြာ ဖြင့် ချည် ထား ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် ဝတ် ဆိုင် ရာ ဝတ် လုံ ကို အ ပြာ ချည် သက် သက် နှင့် ရက် လုပ် ပြီး လျှင်၊ ဝတ် လုံ၌ လည် စွပ် ပေါက် ပါ သည် နှင့် မ စုတ် စေ ခြင်း ငှါ သင် တိုင်း လည် ခွံ ကဲ့ သို့ ကွပ် လေ၏။ ဝတ် လုံ အ မြိတ်၌ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် သ လဲ သီး ပုံ များ ကို ထိုး လုပ် ပြီး လျှင်၊ ရွှေ စင် ချူ များ ကို လည်း လုပ်၍ ဝတ် လုံ ပတ် လည် အ မြိတ်၊ သ လဲ သီး ပုံ များ ကြား တွင် ဆွဲ ထား သည် နှင့် အ ညီ၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် ဝတ် ရုံ သော ဝတ် လုံ ပတ် လည် အ မြိတ်၌ သ လဲ သီး ပုံ နှင့် ချူ တစ် လုံး ကြား စီ ရှိ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အ ဖို့ လျော် ချည် လက် ကျပ် ဝတ် လုံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ လျှော် ချည် ဗောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ တင့် တယ် သော လျှော် ချည် ဦး ရစ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပိုး လျှော် ပေါင်း ဘီ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပိုး လျှော် မှ စ၍ အ ပြာ အ မောင်း အ နီ ချည် များ နှင့် ပန်း ထိုး သော ခါး ပန်း ကို လည်း ကောင်း ရက် လုပ် လေ ၏။ ထို သို့၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြု လျက် တွေ့ ဆုံ၍ စံ တော် မူ ရာ တဲ တော် အ လုပ် အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ပြီး စီး ကြ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် စံ ရာ တော် နှင့် တဲ တော် မှ စ၍ ချိတ်၊ ဘောင် ခွေ၊ ကန့် လန့် ကျင်၊ တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ အ စ ရှိ သော ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အ နီ ဆိုး သော သိုး ရေ အ မိုး၊ ဖျံ ရေ အ မိုး၊ ကာ ရန် ကန့် လန့် ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ သက် သေ တော် သေ တ္တာ၊ ထမ်း ပိုး များ နှင့် အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော်၊ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ နှင့် ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှေ စင် မီး ခုံ တော်၊ ခင်း ကျင်း ရန် မီး ခွက် မှ စ၍ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ နှင့် မီး ပူ ဇော် ရန် ဆီ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော်၊ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ၊ တင် ရှို့ ရန် အ သင်း အ ထုံ၊ တဲ တော် မုတ် ဝ ပိတ် ရန် ကန့် လန့် ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ကြေး ပ လ္လင် တော် မှ စ၍ ကြေး ရာ ဇ မတ်၊ ထမ်း ပိုး၊ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ အင် တုံ နှင့် အောက် ခြေ များ ကို လည်း ကောင်း၊ တံ တိုင်း တင်း တိမ် ရံ နှင့် ဆိုင် ရာ တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန် ကန့် လန့် ကာ၊ ကြိုး၊ ကြက် ဆူး၊ စံ ရာ တော် နှင့် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မှု ရေး အ ဖို့ အ သုံး အ ဆောင် တော် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရန် ဖွတ် မြီး ထိုး အ ဝတ်၊ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် အ ဖို့ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ နှင့် သား တို့ သင်္ကန်း ကို လည်း ကောင်း၊ မော ရှေ့ ထံ ဆောင် သွင်း ကြ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ လုပ် အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လက် စ သတ် ကြ ပြီး မှ၊ မော ရှေ သည် ထို အ လုပ် အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ကြည့် ရှု လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း လုပ် ဆောင် ကြ သည် ကို သိ မြင်၍ ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ပ ထ မ လ နေ့ ဦး၌ တွေ့ ဆုံ၍ စံ တော် မူ ရာ တဲ တော် ကို စိုက် ထူ လော့။ အ တွင်း၌ သက် သေ တော် သေ တ္တာ ကို သွင်း ထား၍ ကန့် လန့် ကာ ဖြင့် ကာ လော့။ စား ပွဲ တော် ကို လည်း သွင်း၍ ၎င်း အ ပေါ် တွင် ခင်း ကျင်း ရန် ရှိ သ မျှ ကို ခင်း ကျင်း လော့။ မီး ခုံ တော် ကို လည်း သွင်း၍ မီး ခွက် များ ကို တင် ထွန်း လော့။ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရန် ရွှေ ပ လ္လင် တော် ကို သက် သေ တော် သေ တ္တာ ရှေ့ တွင် ထား၍ စံ ရာ တော် မုတ် ဝ ပိတ် ရန် ကန့် လန့် ကာ ကို လည်း ကာ ထား လော့။ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း တွေ့ ဆုံ၍ စံ တော် မူ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ ရှေ့ ထား လော့။ အင် တုံ ကို လည်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကြား တွင်၊ ရေ ထည့်၍ ထား လော့။ ပတ် လည် တံ တိုင်း ကို လည်း စိုက် ထူ၍ တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန် ကန့် လန့် ကာ ကို ကာ ထား လော့။ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ ကို ယူ၍ စံ ရာ တော် နှင့် တ ကွ ရှိ လေ သ မျှ ကို သွန်း လောင်း လျက် စံ ရာ တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို သီး သန့် စေ လော့။ ထို စံ ရာ တော် သည် သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ဘိ သိက် ဆီ သွန်း ၍ သီး သန့် စေ သ ဖြင့် ထို ပ လ္လင် တော် သည် အ ထူး သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အင် တုံ နှင့် အောက်​ခြေ ကို လည်း ဘိ သိက် ဆီ သွန်း ၍ သီး သန့် စေ လော့။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ သို့ ခေါ်၍ ရေ ဆေး ကြော စေ ပြီး လျှင်၊ အာ ရုန် ကို သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ ရှေ့ ဆောင် ရွက် စေ ရန် ဘိသိက် သွန်း ၍ သီး သန့် စေ လော့။ သား တို့ ကို လည်း ခေါ် ၍ လက် ကျပ် ဝတ် လုံ နှင့် ဆင် ယင် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ငါ့ ရှေ့ ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် သူ တို့ အ ဘ ကို ဘိ သိက် သွန်း သ ကဲ့ သို့ ဘိ သိက် သွန်း ၍ သီး သန့် စေ လော့။ ထို သို့ ဘိ သိက် ခံ ရ ခြင်း သည် သူ တို့ အ မျိုး အ ဆက် မ ပြတ်၊ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို အ မြဲ ရ ကြ ရန် ဖြစ် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း မော ရှေ ပြု လေ ၏။ ဒု တိ ယ နှစ်၊ ပ ထ မ လ နေ့ ဦး တွင် စံ ရာ တော် ကို စိုက် ထူ ကြ ၏။ စံ ရာ တော် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပတ် လည်၌ တံ တိုင်း ကို စိုက် ထူ လျက် တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြစ် ရန် ကန့် လန့် ကာ ကို ထား ၍ မော ရှေ သည် အ လုပ် အ ဆောင် ကို လက် စ သတ် လေ ၏။ ထို အ ခါ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ကို တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး ၍ စံ ရာ တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ဘုန်း တော် နှင့် ပြည့် လေ ၏။ ထို သို့ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ ပေါ်၌ တိမ် တိုက် တည် နေ၍ စံ ရာ တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် နှင့် ပြည့် သော ကြောင့် မော ရှေ မ ဝင် နိုင်။ တိမ် တိုက် သည် စံ ရာ တော် မှ တက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ခ ရီး သွား မြဲ သွား ကြ ၏။ မ တက် လျှင် မူ ကား မ တက် မ ချင်း မ သွား ဘဲ နေ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ခ ရီး သွား လေ ရာ ရာ တွင် သူ တို့ မျက် မှောက်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တိမ် တိုက် သည် နေ့ အ ခါ စံ ရာ တော် အ ပေါ် မှာ တည် လျက် ညဉ့် အ ခါ မီး လျှံ ထွက် လျက် နေ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မှ ခေါ်၍၊ မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် ဦး သည် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ လှူ ဒါ န တင် သွင်း ရာ နွား အုပ် မှ သော် လည်း ကောင်း၊ သိုး ဆိတ် မှ သော် လည်း ကောင်း၊ တစ် ကောင် ကောင် ကို ဆက် ကပ် စေ ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ နွား အုပ် မှ မီး ရှို့ ရာ အ လှူ ကို လှူ ဒါန်း လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘု ရား စိတ် တော် နှင့် တွေ့ အံ့ သော ငှါ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ကြန် အင် စုံ သော အ ထီး ကို တင် သွင်း စေ။ မီး ရှို့ ရန် နွား ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် သ ဖြင့် အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း အ ဖြစ် လက် ခံ တော် မူ လိမ့် မည်။ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး၊ မီး ပေါ် တွင် ထင်း ကို ခင်း စီ လျက်၊ သိုး ဆိတ် အုပ် မှ မီး ရှို့ ရာ အ လှူ ကို လှူ ဒါန်း လျှင် ကြန် အင် စုံ သော အ ထီး ကို ဆက် ကပ် စေ။ ကြက် ငှက် အုပ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ရှို့ ရာ အ လှူ ကို လှူ ဒါန်း လျှင် ချိုး ဖြစ် စေ၊ ခို ဖြစ် စေ၊ လှူ ဒါန်း တင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ နီး ကပ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ကို လိမ် ဖြတ်၍ ပလ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ရှို့ ခြင်း၊ အ သွေး ကို ပလ္လင် တော် ဘေး၌ ညှစ် ချ ခြင်း၊ စာ လုပ် နှင့် အ မွေး ကို နုတ် ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ မျက် နှာ ပြာ ပုံ ရာ၌ ပစ် လိုက် ခြင်း၊ အ ကောင် ကို မ ခွဲ ဘဲ တောင် ပံ ကို ဆွဲ ဖြတ် ခြင်း ပြု ပြီး မှ ပ လ္လင် တော် ထက် ရှိ မီး ထင်း ပေါ် တွင် ပူ ဇော် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သ တည်း။ လူ တစ် ဦး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို တင် သွင်း လှူ ဒါန်း လျှင် လော ဗန် တင် လျက် ဆီ လောင်း သော မုန့် ညက် ကို လှူ ဒါန်း ၍၊ အာ ရုန့် သား ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ တို့ ရှေ့ တင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် ဆီ ပါ သော မုန့် ညက် တစ် လက် ဆွန်း နှင့် တ ကွ လော ဗန် ရှိ သ မျှ ကို သဲ့ ယူ၍ မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် အ ဖြစ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် ရ မည်။ အ ကြွင်း အ ကျန် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက် အ ထူး သီး သန့် သည် ဖြစ် လျက် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ မီး ဖို၌ လုပ် သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို တင် သွင်း လျှင် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ညက် နှင့် ပေါင်း ၍ ဆီ ရော သော မုန့် ပေါက်၊ ဆီ လူး သော မုန့် ချပ် များ ကို လှူ ဒါန်း လော့။ သံ အိုး ကင်း နှင့် လုပ် သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် လျှင် ဆီ ရော သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ညက် ကို လှော်၍ လှူ ဒါန်း လော့။ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ အ ပိုင်း ပိုင်း ချိုး ဖြတ်၍ ဆီ လောင်း လော့။ အိုး နှင့် လုပ် သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် လျှင် ဆီ နယ် သော မုန့် ညက် ကို ပြုတ်၍ လှူ ဒါန်း လော့။ ၎င်း ဝ တ္ထု များ ဖြင့် ပြင် ဆင် သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တင် သွင်း ရာ ခံ ယူ သော ပ ရော ဟိတ် သည် ပ လ္လင် တော် အ နီး သို့ ကပ် ပြီး လျှင်၊ မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် ကို ဘော ဇဉ် သ က္ကာ မှ ချီ ယူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပလ္လင် တော် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် ရ မည်။ အ ကြွင်း အ ကျန် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက် အ ထူး သီး သန့် သည် ဖြစ် လျက် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် တ ဆေး၊ ပျား ရည်၊ မည် သည် ကို မျှ မ ပူ ဇော် ရ သည် နှင့် အ ညီ တ ဆေး ပါ သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို မ ဆက် ကပ် ရ။ အ ဦး ပေါ် ရာ အ လှူ ဒါ န အ ဖြစ် ဆက် ကပ် သင့် သော် လည်း စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မ တင် ရ။ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ လှူ ဒါ န ဟူ သ မျှ ၌ ဆား ခတ်၍ သင့် ဘု ရား သ ခင် ဖွဲ့ တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ ဆား ကို မ လစ် လပ် ရ။ ဆက် ကပ် သော အ လှူ ဒါ န ရှိ သ မျှ ၌ ဆား ခတ် ရ မည်။ အ ဦး မှည့် သော အ သီး အ နှံ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း လျှင် မီး လှော် သော စ ပါး၊ ဆန် ခွဲ နှင့် အ သီး များ ကို တင် သွင်း ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဆီ လောင်း၍ လော ဗန် တင် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ဆီ လောင်း သော ဆန် ခွဲ အ ချို့ အ ဝက် နှင့် တ ကွ လော ဗန် ရှိ သ မျှ တည်း ဟူ သော မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် ရ မည်။ နွား အုပ် မှ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို တင် သွင်း လှူ ဒါန်း လျှင် ကြန် အင် စုံ သော အ ထီး အ မ တစ် ကောင် ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တင် သွင်း စေ။ လှူ ဒါန်း သော နွား ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင်၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး စီ ရင် ပြီး လျှင်၊ အာ ရုန့် သား ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ တို့ သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ကြ ရ မည်။ အာ ရုန့် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ရှိ ထင်း မီး အ ထက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ပေါ် တွင် ပူ ဇော် ကြ ရ မည်။ သိုး ဆိတ် အုပ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် လျှင် ကြန် အင် စုံ သော အ ထီး အ မ တစ် ကောင် ကောင် ကို လှူ ဒါန်း စေ။ သိုး သား ငယ် ကို လှူ ဒါန်း လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တင် သွင်း ရာ၊ လှူ ဒါန်း သော သိုး သား ငယ် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင်၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ စီ ရင် ပြီး လျှင် အာ ရုန့် သား တို့ သည် ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ကြ ရ မည်။ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ အ နက် ဆီ ဥ၊ ခါး ဆက် မှ ခွာ ရ သော မြီး ထူး၊ ဝမ်း တွင်း၌ ဖုံး လွှမ်း သော ဆီ ဥ၊ အုပ် ရစ် သော ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် ခါး စောင်း ရှိ ဆီ ဥ၊ ကျောက် ကပ် အ နီး မှ ခွာ ရ သော အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညို့ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် ပြီး မှ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ဖြစ် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် ရ မည်။ ဆိတ် ကို လှူ ဒါန်း လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တင် သွင်း ရာ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ စီ ရင် ပြီး လျှင် အာ ရုန့် သား တို့ သည် ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည် ၌ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ကြ ရ မည်။ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ပ ရော ဟိတ် သည် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ဖြစ် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် ရ မည်။ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ဆီ ဥ နှင့် အ သွေး ကို မ သုံး ဆောင် ရ ဟူ၍ အ မြဲ အ ထုံး အ ဖွဲ့ ဖြစ် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မ ပြု ရ ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ သော အ ရာ ရာ ကို မ တော် တ ဆ ပြု ကျင့် ပြစ် မှား သူ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ဘိ သိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် သည် လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ပြစ် ဒဏ် ထိုက် သော အ ပြစ် ကို ပြစ် မှား မိ လျှင်၊ ထို အ ပြစ် အ တွက် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ကို အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သို့ နွား ပေါက် ကို ဆောင် သွင်း ရာ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ စီ ရင် ရ မည်။ အ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ ဘိ သိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် ဆောင် ယူ ပြီး နောက်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် လက် ချောင်း နှိုက်၍ ထာ ရ ဝ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကန့် လန့် ကာ ရှေ့၊ အ သွေး ကို ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှိ၊ နံ့ သာ ထင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ ၌ အ သွေး သုတ် ခြင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ရှိ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ အ သွေး ကျန် သ မျှ ကို လောင်း ခြင်း ပြု ရ မည်။ နွား၏ အ ရေ၊ အ သား၊ ဦး ခေါင်း၊ ခြေ၊ အူ၊ အူ နု များ နှင့် တ ကွ၊ တစ် ကောင် လုံး ကို ကား တပ် စ ခန်း ပြင်၊ ပြာ သွန် သော စင် ကြယ် ရာ အ ရပ် သို့ ဆောင် သွား လျက် မီး ထင်း ပေါ် တွင် ကျွမ်း လောင် စေ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လည်း ပ ရိ သတ် အ စည်း အ ဝေး သည် မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ သော အ ရာ ရာ ကို မ ထင် မြင် ဘဲ ပြု ကျင့် မှား ယွင်း လျက် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ကြ သည် ဖြစ် လျှင်၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ထင် ရှား သော အ ခါ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက် ကို ဆက် ကပ်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင်၊ ပ ရိ သတ် လူ ကြီး တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ နွား ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် လျက် မျက် မှောက် တော် တွင် ပင် စီ ရင် စေ ကြ ရ မည်။ အ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ ဘိ သိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် ဆောင် ယူ ပြီး နောက်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် လက် ချောင်း နှိုက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ ကန့် လန့် ကာ ရှေ့၊ အ သွေး ကို ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှိ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ အ သွေး သုတ် ခြင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ရှိ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ အ သွေး ကျန် သ မျှ ကို လောင်း ခြင်း၊ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ကို ချီ ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု ရ မည်။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား၌ ပြု သ ကဲ့ သို့ ဤ နွား၌ လည်း ပြု လျက် ပ ရော ဟိတ် သည် ပ ရိ သတ် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ နွား ကောင် ကို တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင် အ စည်း အ ဝေး အ ဖို့ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ အ ထက် နွား ကဲ့ သို့ ကျွမ်း လောင် စေ ရ မည်။ မှူး မတ် တစ် ဦး သည် မ ပြု ရ ဟု ကိုယ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ သော အ ရာ ကို မ တော် မ ဆ ပြစ် မှား ပြု ကျင့် လျက် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဖြစ် လျှင်၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ကို သိ သော အ ခါ ကြန် အင် စုံ သော ဆိတ် ထီး ကို လှူ ဒါန်း တင် သွင်း ၍၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို စီ ရင် မြဲ နေ ရာ၌ စီ ရင် စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ၏ အ သွေး ကို လက် ချောင်း ဖြင့် တို့ ယူ၍ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ သုတ် ခြင်း၊ ကျန် သော အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ဆီ ဥ ကဲ့ သို့ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ကို ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု၍ ထို သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ နက် တစ် ယောက် ယောက် သည် မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ သော အ ရာ ရာ ကို မ တော် တ ဆ ပြစ် မှား ပြု ကျင့် လျက် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဖြစ် လျှင်၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ကို သိ သော အ ခါ ကြန် အင် စုံ သော ဆိတ် မ ကို ထို အ ပြစ် အ တွက် လှူ ဒါန်း တင် သွင်း၍၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ပူ ဇော် မြဲ ပူ ဇော် ရာ၌ စီ ရင် စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ သွေး ကို လက် ချောင်း ဖြင့် တို့ ယူ ၍ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ သုတ် ခြင်း၊ အ သွေး ကျန် သ မျှ ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ အ နက် ဆီ ဥ ကို ခွါ သ ကဲ့ သို့ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ကို ခွါ ပြီး လျှင် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး နှင့် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု လျက် ထို သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် သိုး သား ငယ် ကို လှူ ဒါန်း လျှင်၊ ကြန် အင် စုံ သော အ မ ကို တင် သွင်း၍ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို စီ ရင် မြဲ နေ ရာ၌ စီ ရင် စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ သွေး ကို လက် ချောင်း ဖြင့် တို့ ယူ၍ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ၌ သုတ် ခြင်း၊ အ သွေး ကျန် သ မျှ ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ သိုး သား ငယ် မှ ဆီ ဥ ကို ခွာ သ ကဲ့ သို့ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ ကို ခွါ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ ပေါ် တွင် ပ လ္လင် တော် ထက် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု လျက် ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ကျမ်း တိုက် ၍ မေး သော သက် သေ ခံ သူ သည် သိ မြင် ရာ ကို မ ဖော် ပြ ဘဲ ပြစ် မှား သ ဖြင့် ဝ စီ ဒု စ ရိုက် ဝန် ထမ်း သော် လည်း ကောင်း၊ လူ တစ် ဦး သည် မ သန့် သော သား ယဉ် သား ရဲ အ သေ ကောင် ကို ဖြစ် စေ၊ မ သန့် သော ပိုး မွှား အ ကောင် အ လောင်း ကို ဖြစ် စေ၊ မ သိ ဘဲ ထိ မိ၍ မ သန့် ရာ ရောက် သ ဖြင့် အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သော် လည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုင် သော မ သန့် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မ သိ ဘဲ ထိ မိ၍၊ သိ သော အ ခါ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သော် လည်း ကောင်း၊ လူ တစ် ဦး သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ပြု မည် ဟု အ ကျိုး အ ပြစ် မ မျှော် မြင် ဘဲ ကျိန် ဆို မိ၍ သိ သော အ ခါ ဆို ခဲ့ ရာ အ တွက် အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သော် လည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မိ ၍ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော အ ရာ ရာ ကို ဖော် ပြ ပြီး လျှင်၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် အ တွက် ဒဏ် ပြေ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ သိုး သား ငယ် မ၊ ဆိတ် မ တစ် ကောင် ကောင် ကို အုပ် မှ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် ဆောင် သွင်း ရာ ပ ရော ဟိတ် သည် ထို သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ သိုး ဆိတ် လက် ဝယ် မ ရှိ လျှင် ပြစ် မှု အ တွက် ဒဏ် ပြေ စေ ရန် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ ချိုး နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ခို နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း ရာ၊ ခံ ယူ သော ပ ရော ဟိတ် သည် အ ကောင် ကို မ ခွဲ ဘဲ ဦး ခေါင်း ကို လိမ် ဖြတ်၍ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ကောင် ကို ဦး စွာ ဆက် ကပ် ပြီး လျှင်၊ အ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို ပ လ္လင် တော် ဘေး၌ ဖျန်း ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ကျန် သော အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ ညှစ် ချ ခြင်း ပြု ရ မည်။ တစ် ကောင် ကို ကား မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် အ ရ စီ ရင် လျက် ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ မည်။ ချိုး နှစ် ကောင်၊ ခို နှစ် ကောင် လက် ဝယ် မ ရှိ လျှင် ပြစ် မှု အ တွက် မုန့် ညက် တစ် စ ရွတ် ကို အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် တင် သွင်း လှူ ဒါန်း စေ။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဆီ လောင်း ခြင်း၊ လော ဗန် တင် ခြင်း မ ပြု ရ။ ခံ ယူ သော ပ ရော ဟိတ် သည် မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် အ ဖြစ် တစ် လက် ဆွန်း ကို သဲ့ ယူ၍၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ ပေါ် တွင် ပ လ္လင် တော် ထက် ပူ ဇော် လျက်၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ရာ ရာ အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ အ ကျန် ကား ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နည်း တူ၊ ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ တစ် ဦး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မ တော် တ ဆ လွန် ကျူး ပြစ် မှား မိ လျှင် ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် သင် ပြတ် သော တန် ဖိုး အ တိုင်း ကြန် အင် စုံ သော သိုး ထီး ကို ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အုပ် မှ ဆောင် သွင်း သည့် ပြင်၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ပြစ် မှား ယုတ် လျော့ သည့် အ စား ပ ရော ဟိတ် အား ဆပ် ပေး ရာ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ပေး စေ။ ပ ရော ဟိတ် လည်း ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ သိုး ထီး ဖြင့် ထို သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ လူ တစ် ဦး သည် မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ သော အ ရာ ရာ ကို ပြု ကျင့် မိ ၍ ပြစ် မှား မှန်း မ သိ သော် လည်း ဒု စ ရိုက် ဝန် ထမ်း သ ဖြင့် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် နှင့်၊ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သင် ပြတ် သည့် အ လျောက် ကြန် အင် စုံ သော သိုး ထီး ကို ပ ရော ဟိတ် ထံ အုပ် မှ ဆောင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် ပြစ် မှား မှန်း မ သိ ဘဲ မ တော် တ ဆ ပြု မိ ခြင်း အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် မု ချ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ တစ် ဦး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လွန် ကျူး ပြစ် မှား လျက် အပ် နှံ သော အ ရာ၊ ပေါင် ထား သော အ ရာ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ မျိုး သား ချင်း ကို လှည့် ဖြား လျှင် လည်း ကောင်း၊ ခိုး ယူ ခြင်း၊ လု ယက် ခြင်း ပြု လျှင် လည်း ကောင်း၊ ပျောက် သော အ ရာ ကို တွေ့ လျက် လှည့် ဖြား ၍ မု သာ ကျိန် ဆို လျှင် လည်း ကောင်း၊ ထို တစ် ချက် ချက် ကို ပြု ကျင့် ပြစ် မှား မိ သော အ ခါ၊ ပြစ် မှား ၍ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည့် အ တိုင်း ခိုး ယူ ခြင်း၊ လု ယက် ခြင်း ဖြင့် ရ သော အ ရာ၊ အပ် နှံ သော အ ရာ၊ ပျောက်၍ တွေ့ သော အ ရာ၊ မု သာ ကျိန် ဆို သော အ ရာ အ စား ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ ပြု သည့် နေ့ ရက်၌ ပင်၊ ဥ စ္စာ ရှင် အား အ ပြည့် အ စုံ ပြင် ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး ၍ ဆပ် ပေး ပြီး လျှင်၊ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သင် ပြတ် သည့် အ လျောက် ကြန် အင် စုံ သော သိုး ထီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ ပ ရော ဟိတ် ထံ အုပ် မှ ဆောင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရန် ပြု မိ သော တစ် ချက် ချက် အ ဖို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ညဉ့် လုံး၊ မိုး သောက် တိုင် ရှိ စေ၍ ပ ရော ဟိတ် သည် ပိတ် ဝတ် လုံ နှင့် ပိတ် ပေါင်း ဘီ ကို ဝတ် ရုံ ပြီး လျှင် ပလ္လင် တော် ထက် ရှိ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကျွမ်း သော ပြာ ကို ကော် ယူ၍၊ ပ လ္လင် တော် အ နီး တွင် ထား ခြင်း၊ အ ဝတ် လဲ ပြီး မှ ထို ပြာ ကို တပ် စား ခန်း ပြင် စင် ကြယ် ရာ အ ရပ် သို့ ဆောင် ပို့ ခြင်း ပြု ရ မည်။ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး မ ငြိမ်း ရ ဘဲ တောက် မြဲ တောက် စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် သည် နံ နက် တိုင်း ထင်း ထည့် ၍ ၎င်း အ ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ခင်း စီ ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ဆီ ဥ ကို ထပ် တင် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု ရ မည်။ မီး မ ငြိမ်း ဘဲ၊ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် တောက် မြဲ တောက် စေ။ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ တ ရား ဟူ မူ ကား၊ အာ ရုန့် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ဆက် ကပ် ကြ ရာ၊ ဆီ ပါ သော မုန့် ညက် တစ် လက် ဆွန်း နှင့် တ ကွ လော ဗန် ရှိ သ မျှ ကို ဘော ဇဉ် သ က္ကာ မှ သဲ့ ယူ ၍ မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် အ ဖြစ်၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ရ မည်။ သင် တို့ လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက်၊ အာ ရုန့် အ ဆက် အ နွယ် ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း ကို ဘုန်း ပေး ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထိ မိ သ မျှ သူ တို့ သည် သီး သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သံ အိုး ကင်း တွင် ဆီ နှင့် ရော ပြွမ်း လုပ် ပြီး မှ တင် သွင်း ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ချိုး ဖြတ် ၍ ဆက် ကပ် လော့။ အာ ရုန့် အ ရိုက် အ ရာ ၌ သား စဉ် မြေး ဆက် အ နက် ဘိ သိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် ဆက် ကပ် လျက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ ရ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ ကုန် အ စင် ကျွမ်း လောင် စေ။ ထို နည်း တူ ပ ရော ဟိတ် ၏ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ တိုင်း အ ကုန် အ စင် ကျွမ်း လောင် စေ။ မ စား ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ပြစ် ဖြေ ရန် ဆက် ကပ် သော ပ ရော ဟိတ် သည် သီး သန့် ရာ အ ရပ်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တံ တိုင်း အ တွင်း ၌ ပင် စား ရ မည်။ ဆိုင် ရာ အ သား ကို ထိ မိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် သီး သန့် ရာ ရောက် မည့် ပြင်၊ အ ကြင် အ ဝတ် ကို အ သွေး စွန်း မိ လျှင် ထို အ ဝတ် ကို သီး သန့် ရာ အ ရပ် တွင် ဖွပ် လျှော် ရ မည်။ မြေ အိုး နှင့် ပြုတ် လျှင် ခွဲ ရ မည်။ ကြေး အိုး နှင့် ပြုတ် လျှင် တိုက် ပွတ်၍ ရေ ဆေး ရ မည်။ အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ ပ ရော ဟိတ် ဂိုဏ်း သား ယောက်ျား ဟူ သ ရွေ့ စား ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြင် အ သွေး ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း ပြု ရန် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ တွင်း ဆောင် သွင်း အံ့။ ထို အ သွေး ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ တိုင်း မီး ဖြင့် ကျွမ်း လောင် စေ။ မ စား ရ။ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ တ ရား ဟူ မူ ကား၊ အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ စီ ရင် မြဲ နေ ရာ၌ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ ကို စီ ရင် စေ။ အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ သွန်း ပက်၍၊ ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ တည်း ဟူ သော မြီး ထူး၊ ဝမ်း တွင်း၌ ဖုံး လွှမ်း သော ဆီ ဥ၊ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် ခါး စောင်း ရှိ ဆီ ဥ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျောက် ကပ် အ နီး မှ ခွာ ရ သော အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့ ကို လည်း ကောင်း ဆက် ကပ် ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ထာ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ပူ ဇော် ရ မည်။ အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ ပ ရော ဟိတ် ဂိုဏ်း သား ယောက်ျား ဟူ သ ရွေ့ သီး သန့် ရာ အ ရပ်၌ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ တ ရား အ တိုင်း ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ တ ရား ဖြစ် ၏၊ တ ရား တစ် ပါး တည်း ရှိ လျက် ထို သ က္ကာ မျိုး ဖြင့် အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သော ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ အ ကြင် ပ ရော ဟိတ် သည် လူ တစ် ဦး တ​စ် ယောက် ၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် အံ့။ သ က္ကာ ဆိုင် ရာ သား ရေ သည် ထို ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ်၏။ မီး ဖို၌ ပေါင်း သည် ဖြစ် စေ၊ အိုး၊ သံ အိုး ကင်း၌ လုပ် သည် ဖြစ် စေ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ တိုင်း ဆက် ကပ် သော ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ၊ ဆီ ရော သည် ဖြစ် စေ၊ မ ရော သည် ဖြစ် စေ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဟူ သ မျှ လည်း ပိုင်း ခြား ခြင်း မ ရှိ ဘဲ အာ ရုန့် သား စဉ် မြေး ဆက် အ ပေါင်း တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ရ သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ တ ရား ဟူ မူ ကား၊ ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ ဖြစ် လျှင် ထို သ က္ကာ နှင့် တ ကွ ဆီ ရော သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပေါက်၊ ဆီ လူး သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ချပ်၊ မုန့် ညက် ဖြင့် လုပ်၍ ဆီ ရော ပြွမ်း သော မုန့် လုံး များ ကို ဆက် ကပ် စေ။ ထို အ လှူ ဒါ န ပြင် ချီး မွမ်း ရာ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် တ ကွ တ ဆေး ပါ သော မုန့် ပေါက် များ ကို ဆက် ကပ် စေ။ ၎င်း အ လှူ ဒါ န များ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် တစ် မျိုး စီ ဆက် ကပ် သော်၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၏ အ သွေး ကို သွန်း ပက် သော ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် ၏။ ချီး မွမ်း ရာ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ၏ အ သား ကို နံ နက် တိုင် မ ချန် ဘဲ လှူ ဒါန်း သော နေ့ ချင်း စား ရ မည်။ သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် သော် လည်း ကောင်း၊ စေ တ နာ အ လျောက် သော် လည်း ကောင်း ဖြစ် လျှင် ပူ ဇော် လှူ ဒါန်း သော နေ့ ချင်း စား ခွင့်၊ နောက် နေ့ လည်း အ ကျန် ကို စား ခွင့် ရ လျက်၊ တ တိ ယ နေ့ မှာ ပူ ဇော် သ က္ကာ မှ ကျန် ခဲ့ သ မျှ အ သား ကို မီး ကျွမ်း စေ ရ မည်။ တ တိ ယ နေ့ မှာ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ၏ အ သား ကို စား လျှင် ဆက် ကပ် သူ အား အ ရေး ယူ၍ လက် ခံ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ တိုင်း စား သော သူ သည် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ရ မည်။ အ ကြင် သူ သည် လူ ဆိုင် သော မ သန့် ရာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မ သန့် သော တိ ရ စ္ဆာန် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် မ သန့် ရာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မ သန့် ရာ ဟူ သ မျှ ကို ထိ မိ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပိုင် ရာ တော်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ၏ အ သား ကို စား အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် ဆိုင် ရာ ဆီ ဥ ဟူ သ မျှ ကို မ စား ရ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ အို သေ၊ နာ သေ၊ သား ရဲ ကိုက် သေ၊ အ ကောင် ဆိုင် ရာ ဆီ ဥ ကို အ သုံး ပြု ခွင့် ရှိ၏။ မ စား ရ။ အ ကြင် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် အပ် သော တိ ရ စ္ဆာန်၏ အ သား ကို စား အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ ငှက် သွေး၊ တိ ရ စ္ဆာန် သွေး ဟူ သ မျှ ကို လည်း သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ မ သုံး ဆောင် ရ။ အ ကြင် သူ သည် သုံး ဆောင် အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ဆက် ကပ် သူ သည် ထို သ က္ကာ အ နက် အ လှူ ဒါ န ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း စေ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် တင် သွင်း ရာ ထို ဆီ ဥ နှင့် တ ကွ ရင် ထူး ကို လည်း တင် သွင်း လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် ရင် ထူး ကို ဦး တိုက် ပြီး မှ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ဆီ ဥ ကို မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ရ မည်။ ရင် ထူး ကား၊ အာ ရုန် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ အ နက် မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် လက်ျာ ပေါင် ကို လည်း ပ ရော ဖက် အား လှူ ကြ ရ မည်။ လက်ျာ ပေါင် သည် အာ ရုန့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ နက် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၏ အ သွေး နှင့် ဆီ ဥ ကို ဆက် ကပ် သူ၏ ပိုင် စု ဖြစ် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆက် ကပ် သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ အ နက် ဦး တိုက် ရာ ရင် ထူး၊ မြှောက် ဆက် ရာ ပေါင် များ ကို ငါ ကောက် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လှူ ကြ ရ သော ဆွမ်း အ ဖြစ် ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့၍ ငါ ပေး ခဲ့ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ မှ စ၍ သင်္ကန်း စုံ၊ ဘိ သိက် ဆီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပါ သော တောင်း များ ကို ယူ ဆောင် ပြီး လျှင်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ကို စု ရုံး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ စီ မံ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရိ သတ် စည်း ဝေး ကြ ရာ၊ မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှာ တော် မူ လိုက် သော အ မှု ကား ဤ သို့ တည်း ဟု ပ ရိ သတ် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ မော ရှေ သည် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ကို ခေါ်၍ ရေ ဆေး ကြော စေ ပြီး မှ၊ အာ ရုန်၌ လက် ကြပ် ဝတ် လုံ ဆင် ယင် ခြင်း၊ ခါး ပန်း စည်း ခြင်း၊ ဝတ် လုံ ဝတ် ခြင်း၊ ကိုယ် ဝတ် ဆင် ယင် ခြင်း၊ ကိုယ် ဝတ် ရင် စည်း ဖြင့် စည်း ပတ် ခြင်း၊ ရင် လွှမ်း ထား ခြင်း၊ ရင် လွှမ်း ၌ ဥ ရိမ် နှင့် သု မိမ် တပ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ ဗောင်း ဆင် ခြင်း၊ ဗောင်း ရှေ့ တွင် သန့် ရှင်း သော ရွှေ သစ် ကျစ် တန် ဆာ တပ် ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဘိ သိက် ဆီ ကို ယူ ပြီး လျှင် တဲ တော် နှင့် တ ကွ အ တွင်း ရှိ သ မျှ ကို သွန်း လျက် သီး သန့် စေ ခြင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ၍ ပ လ္လင် တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အင် တုံ နှင့် အောက် ခြေ ကို လည်း ကောင်း သွန်း လျက် သီး သန့် စေ ခြင်း၊ အာ ရုန်၏ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ ဘိ သိက် ဆီ သွန်း လောင်း ၍ သီး သန့် စေ ခြင်း၊ အာ ရုန့် သား တို့ ကို လည်း ခေါ် ၍ လက် ကြပ် ဝတ် လုံ ဝတ် စေ လျက်၊ ခါး ပန်း စည်း စေ လျက်၊ ဦး ရစ် ပေါင်း စေ ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား ကို ဆောင် သွင်း ၍ နွား ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ ရာ၊ စီ ရင် ပြီး မှ မော ရှေ သည် အ သွေး ကို ယူ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပတ် လည် စိန် တောင် များ၌ လက် ချောင်း နှင့် သုတ် သ ဖြင့် စင် ကြယ် စေ ခြင်း၊ အ သွေး ကျန် ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း သ ဖြင့် ပ လ္လင် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု လျက် သီး သန့် စေ ခြင်း၊ ဝမ်း တွင်း၌ အုပ် ရစ် သော ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ၊ အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့၊ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် တ ကွ ဆီ ဥ များ ကို ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ သား၊ အ ရေ၊ အူ နု များ နှင့် အ ကောင် ကို တပ် စား ခန်း ပြင် ကျွမ်း လောင် စေ ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ သိုး ကို လည်း တင် သွင်း၍ သိုး ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ ရာ၊ စီ ရင် ပြီး မှ မော ရှေ သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ခြင်း၊ အ ကောင် ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ်၍ ဦး ခေါင်း၊ သား တစ်၊ ဆီ ဥ များ ကို မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ဝမ်း တွင်း သား နှင့် ခြေ များ ကို ဆေး ကြော လျက် ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ တစ် ပုံ လုံး မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ၏။ ထို အ ရာ သည် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ အ ခြား သိုး ကို လည်း တင် သွင်း၍ သိုး ခေါင်း ပေါ် တွင် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် တင် ကြ ရာ၊ စီ ရင် ပြီး မှ မော ရှေ သည် အ သွေး ကို ယူ လျက် အာ ရုန် ၏ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ သုတ် ခြင်း၊ အာ ရုန့် သား တို့ ကို ခေါ်၍ ၎င်း တို့ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ အ သွေး သုတ် ခြင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည် တွင် အ သွေး သွန်း ပက် ခြင်း၊ ဆီ ဥ၊ မြီး ထူး၊ ဝမ်း တွင်း၌ အုပ် ရစ် သော ဆီ ဥ ရှိ သ မျှ အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့ ကျောက် ကပ် တစ် စုံ နှင့် တ ကွ ဆီ ဥ၊ လက်ျာ ပေါင် များ ကို ယူ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ရှိ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပါ သော တောင်း ထဲ မှ မုန့် လုံး၊ ဆီ မုန့် ပေါက်၊ မုန့် ချပ် တစ် ခု စီ ကို နုတ်၍ ဆီ ဥ နှင့် လက်ျာ ပေါင် ပေါ် တွင် တင် လျက်၊ ရှိ သ မျှ ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ လက် ဝယ် ထား သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် ဦး တိုက် ခြင်း၊ သူ တို့ လက် မှ ပြန် ယူ၍ ပ လ္လင် တော် ထက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပေါ် တွင် ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ သိုး မှ မော ရှေ့ ပိုင် စု ရင် ထူး ကို ယူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် ဦး တိုက် ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဘိ သိက် ဆီ နှင့် ပ လ္လင် တော် ထက် ရှိ အ သွေး ကို ယူ လျက် အာ ရုန် မှ စ ၍ သား တို့ ကို သင်္ကန်း စုံ ပါ ဖျန်း သ ဖြင့် အာ ရုန်၊ သား များ၊ သင်္ကန်း စုံ ပါ သီး သန့် စေ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ က အာ ရုန် နှင့် သား တို့ စား ခွင့် ရ ကြ မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သိုး ကား ကို ပြုတ်၍ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ တောင်း ရှိ မုန့် နှင့် တ ကွ ထို နေ ရာ တွင် စား ကြ လော့။ ကျန် သိုး သား နှင့် မုန့် ကို ကား ကျွမ်း လောင် စေ ကြ လော့။ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် ခန့် ထား ခြင်း မင်္ဂ လာ ပြု တော် မူ မည် ဖြစ်၍ ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ နေ့ ရက် များ မ ကုန် မ ချင်း ခု နစ် ရက် အ တွင်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ မှ မ ထွက် ကြ ရ။ ယ နေ့ ဆောင် ရွက် သော အ မှု မှာ သင် တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှာ တော် မူ လိုက် သော အ မှု တည်း။ သင် တို့ သေ ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ကြ ရန် အ မိန့် တော် အ တိုင်း ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် နေ့ ညဉ့် မ ဟူ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး နေ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ကြ လော့ ဟု အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား မှာ ထား လေ ၏။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ ကို မော ရှေ ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ ကုန် ၏။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ က၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား သား ငယ် ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး ထီး ကို လည်း ကောင်း၊ ကြန် အင် စုံ ရာ ရွေး ယူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆက် ကပ်​ လော့။ မော ရှေ မှာ ထား သ မျှ ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ သို့ ဆောင် ခဲ့ လျက် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ချဉ်း ကပ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ရပ် ကြ ရာ၊ မော ရှေ က၊ သင် တို့ အား ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ လိုက် သော အ မှု ကား ဤ သို့ တည်း ဟု ဆို လေ ၏။ အာ ရုန် အား လည်း မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ကိုယ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ ကိုယ် ဆိုင် သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ၍ ကိုယ့် အ ပြစ် နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ်၏ အ လှူ ဒါ ကို ဆက် ကပ် ၍ ၎င်း တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ အာ ရုန် သည် ပ လ္လင် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား သား ငယ် ကို စီ ရင် ခြင်း၊ သား တို့ ဆက် သွင်း ကြ သော အ သွေး ကို လက် ချောင်း နှိုက် လျက် ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် များ ၌ သုတ် ခြင်း၊ အ သွေး ကျန် ကို ပ လ္လင် တော် ခြေ ရင်း သို့ လောင်း ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၏ ဆီ ဥ၊ ကျောက် ကပ်၊ အ သည်း ဆိုင် ရာ အ ညှို့ ပါ၊ ပ လ္လင် တော် ထက် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ အ သား အ ရေ ကို ကား တပ် စား ခန်း ပြင် ကျွမ်း လောင် စေ လေ ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို လည်း စီ ရင် ခြင်း၊ သား တို့ ဆက် ကြ သော အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ သွန်း ပက် ခြင်း၊ ဆက် ကြ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၏ သား တစ် များ နှင့် ဦး ခေါင်း ကို ပ လ္လင် တော် ထက် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ဝမ်း တွင်း သား နှင့် ခြေ ပါ ဆေး ကြော ပြီး လျှင် ပ လ္လင် တော် ထက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပေါ် တွင် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို ပြု လေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ်၏ အ လှူ ဒါ န ကို တင် သွင်း ရာ ၎င်း တို့ ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဆိတ် ကို ယူ၍ အ ထက် နည်း အ တိုင်း စီ ရင် လျက် အ ပြစ် ဖြေ ရန် ဆက် ကပ် ခြင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို တင် သွင်း လျက် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် အ ရ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို တင် သွင်း ၍ သဲ့ ယူ သော တစ် လက် ဆွန်း ကို ပ လ္လင် တော် ထက် နံ နက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပြင် ပူ ဇော် ခြင်း များ ကို ပြု လေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ဆိုင် သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ နွား နှင့် သိုး ကို စီ ရင် ခြင်း၊ သား တို့ ဆက် ကြ သော အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ဘေး ပတ် လည်၌ သွန်း ပက် ခြင်း၊ လက်ျာ ပေါင် နှင့် ရင် ထူး များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဦး တိုက် ခြင်း များ ကို မော ရှေ မိန့် ဆို သည့် အ လျောက် အာ ရုန် ပြု လေ ၏။ အာ ရုန် သည် လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါ် တွင် လက် ကို ချီ လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် သည် မှ ဆင်း သက် ၍၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင်း သို့ ဝင် ရောက် ပြန် ထွက် လျက် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို ကောင်း ကြီး ထပ် ပေး ကြ သည့် ကာ လ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ထင် ရှား ၍၊ မျက် မှောက် တော် မှ ထွက် လာ သော မီး သည် ပ လ္လင် တော် ထက် ရှိ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဆီ ဥ များ ကို ကျွမ်း လောင် ရာ လူ ပ ရိ သတ် မြင် လျှင် ကြွေး ကြော် လျက် ပျပ် ဝပ် ကြ ကုန် သ တည်း။ အာ ရုန့် သား နာ ဒပ် နှင့် အ ဘိ ဟု တို့ သည် ဆိုင် ရာ မီး ကျီး ခံ ကို ကိုယ် စီ ယူ၍ ထည့် သော မီး ပေါ် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း ဖြူး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မ မူ သော မီး အ ထူး ကို ရှေ့ တော် တွင် ဆက် ကပ် ကြ သည့် အ တွက်၊ မျက် မှောက် တော် မှ မီး ထွက် သင့် လောင် သ ဖြင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ပင် သေ ကြ ရာ၊ မော ရှေ က၊ ငါ သည် ချဉ်း ကပ် သူ တို့ ရှေ့ သီး သန့် ထား ခြင်း၊ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ရှေ့ ဘုန်း တော် ချီး မြှင့် ခြင်း ကို ခံ လို သည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် မှာ ဤ သို့ တည်း ဟု အာ ရုန် အား ဆို လျှင်၊ အာ ရုန် ဆိတ် ဆိတ် နေ လေ ၏။ မော ရှေ သည် အာ ရုန့် ဘ ထွေး သြ ဇေ လ၏ သား မိ ရှေ လ နှင့် ဧ လ ဇာ ဖန် တို့ အား ခေါ်၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ လောင်း များ ကို ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ရှေ့ မှ တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် သွား ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ ချဉ်း ကပ်၍ လက် ကြပ် ဝတ် လုံ မ ချွတ် ဘဲ တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် သွား ကြ ၏။ မော ရှေ သည် အာ ရုန် နှင့် သား ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ အား လည်း သေ ဘေး ကင်း လွတ် ကြ ရန် လည်း ကောင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် ဥ ဿုံ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် မ သင့် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဦး ဆံ ဖျား လျား ချ ခြင်း၊ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း မ ပြု ကြ လင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှို့ တော် မူ သော မီး လောင် ခြင်း အ တွက် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး မြည် တမ်း ကြ စေ။ သင် တို့ မှာ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘိ သိက် ဆီ သွန်း ခြင်း ကို ခံ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် သေ မည် စိုး ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ မှ မ ထွက် ရ ကြ ဟု မော ရှေ မိန့် ချက် အ တိုင်း လိုက် နာ ကြ ၏။ အာ ရုန် မှ စ ၍ ကျန် သော သား ဧ လာ ဇာ နှင့် ဣ သ မာ တို့ အား မော ရှေ က၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက် ကျန် သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ယူ၍ အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ တ ဆေး ကင်း လျက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ နီး စား ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက် သင် နှင့် သား တို့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း ဖြစ် သည့် အ လျောက် သီး သန့် ရာ အ ရပ် တွင် စား ကြ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆက် သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ အ နက် ဦး တိုက် ရာ ရင် ထူး၊ မြှောက် ဆက် ရာ ပေါင် များ ကို လည်း သင် နှင့် သား တို့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း အ ဖြစ် လှူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် သင် မှ စ၍ သား သ မီး တို့ ပါ စင် ကြယ် ရာ အ ရပ် တွင် စား ကြ ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဦး တိုက် ရန် မီး ပူ ဇော် ရာ ဆီ ဥ များ နှင့် တ ကွ မြှောက် ဆက် ရာ ပေါင်၊ ဦး တိုက် ရာ ရင် ထူး များ ကို ဆောင် သွင်း ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း ဖြစ် လိမ့် သ တည်း ဟု ဆို လေ ၏။ မော ရှေ သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဆိတ် ကို ရှာ ဖွေ ရာ ကျွမ်း လောင် ပြီး တွေ့ သော ကြောင့် အာ ရုန်၏ ကျန် သော သား ဧ လာ ဇာ နှင့် ဣ သ မာ တို့ ကို အ မျက် ထွက် လျက်၊ ပ ရိ သတ်၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ဆောင် သွား ရန် လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘုရား ရှေ့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို သင် တို့ အား ပေး တော် မူ ပြီး ဖြစ် လျက် အ ထူး သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တံ တိုင်း အ တွင်း အ ဘယ် ကြောင့် မ စား ကြ သ နည်း။ ငါ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ထို အ သွေး ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ တွင်း မ ဆောင် မ သွင်း ရ သည် နှင့် အ ညီ အ သား ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ တွင်း တွင် မု ချ စား သင့် သည် ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ အာ ရုန် က၊ ယ နေ့ ၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နှင့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ သော် လည်း ဤ ဖြစ် ပျက် သော အ ရာ သည် ကျွန်ုပ် ၌ သင့် ရောက် ခဲ့ ပြီ။ ယ နေ့၌ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို စား ခဲ့ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ ပါ မည် လော ဟု မေး သော စ ကား ကို၊ မော ရှေ ကြား လျှင် နှစ် သက် သ တည်း။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မြေ ကြီး တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ နက် စား အပ် သော သ တ္တ ဝါ မျိုး ကား၊ ဤ သို့ တည်း ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ကြ လော့။ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ အ နက် ခွာ ကွဲ ပြား လျက် စား မြှုံ့ ပြန် တတ် သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ် ၏။ စား မြှုံ့ ပြန် သော အ ကောင်၊ ခွာ ကွဲ သော အ ကောင် တို့ အ နက် မ စား အပ် သော အ ကောင် မျိုး မှာ၊ ကု လား အုပ် သည် စား မြှုံ့ ပြန် သော် လည်း ခွာ မ ကွဲ သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့်။ ခွေး တူ ဝက် တူ သည် စား မြှုံ့ ပြန် သော် လည်း ခွါ မ ကွဲ သော ကြောင့် မ သန့်။ ယုန် သည် စား မြှုံ့ ပြန် သော် လည်း ခွါ မ ကွဲ သော ကြောင့် မ သန့်။ ဝက် သည် ခွါ ကွဲ ပြား သော် လည်း စား မြှုံ့ မ ပြန် သော ကြောင့် မ သန့်။ သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည့် အ လျောက် အ သား ကို မ စား ရ။ အ သေ ကောင် ကို လည်း မ ထိ ကြ ရ။ ရေ ရှိ အ ကောင် တို့ အ နက် စား အပ် ကြ သည် မှာ ပင် လယ် ရေ၊ မြစ် ရေ များ ၌ နေ လျက် ဆူး ထောင်၊ အ ကြေး ရှိ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ်၏။ ပင် လယ် ရေ၊ မြစ် ရေ များ၌ နေ လျက် ရေ သ တ္တ ဝါ စု တို့ အ နက်၊ ဆူး ထောင်၊ အ ကြေး မ ရှိ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ သည် သင် တို့ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ်၏။ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် အ သား ကို မ စား ရ။ အ သေ ကောင် ကို လည်း စက် ဆုပ် ကြ ရ မည်။ ရေ၌ နေ လျက် ဆူး ထောင်၊ အ ကြေး မ ရှိ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ သည် စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သ တည်း။ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် မ စား ရ ဘဲ စက် ဆုပ် အပ် သော အ တောင် ရှိ အ ကောင် တို့ ဟူ မူ ကား၊ စွန် အ မျိုး မျိုး၊ ကျီး အ မျိုး မျိုး၊ ငှက် ကု လား အုပ်၊ ခင် ပုပ်၊ ဇင် ရော်၊ သိမ်း အ မျိုး မျိုး၊ ဇီး ကွက်၊ တင် ကျီး၊ တီး တုတ်၊ လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ လျက် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု ဟူ သ မျှ သည် သင် တို့ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် ၏။ လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ လျက် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု တို့ အ နက် မြေ ပေါ် က ခုန် လွှား နိုင် ရန် ခြေ တံ ရှည် သော၊ ကျိုင်း အ မျိုး မျိုး၊ ပု စဉ်း အ မျိုး မျိုး၊ ပု ရစ် အ မျိုး မျိုး၊ နှံ ကောင် အ မျိုး မျိုး ကို စား အပ် ၏။ ခြေ လေး ဘက် သက် သက် နှင့် အ တောင် ရှိ သော အ ကောင် စု ဟူ သ မျှ ကား စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သ တည်း။ သင် တို့ သည် ထို အ ကောင် များ အား ဖြင့် မ သန့် ရာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ အ သေ ကောင် ကို ဆောင် သွား သော သူ တိုင်း လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ ခွါ စုံ လျက် မ ကွဲ၊ စား မြှုံ့ မ ပြန် သော တိ ရိ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ သည် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည် နှင့် ထိ မိ သော သူ တိုင်း မ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ လေး ချောင်း ထောက် သွား လာ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ နက် ခွာ မ ဟုတ် ဘဲ သွား လာ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ သည် မ သန့် သည့် အ လျောက် အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ မ သန့် သည် နှင့် အ ညီ အ သေ ကောင် ကို ဆောင် သွား သော သူ လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ မြေ ရှိ​ ေပါ များ သော သ တ္တ ဝါ စု တို့ အ နက် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သော အ ကောင် များ ဟူ မူ ကား၊ မြွေ ပါ၊ ကြွက်၊ ဖွတ် အ မျိုး မျိုး၊ တက် တူ၊ သင်း ခွေ ချပ်၊ ပုတ် သင်၊ သင်း ချော၊ ပွေး တို့ တည်း။ သ တ္တ ဝါ စု တို့ အ နက် ထို အ ကောင် များ မ သန့် သည့် အ လျောက် အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ အ သုံး ပြု ရန် သစ် သား၊ အ ထည်၊ သား ရေ၊ လျှော် တေ ဖြင့် လုပ် သော အ သုံး အ ဆောင် တစ် စုံ တစ် ခု ပေါ် တွင် အ သေ ကောင် ကျ လျှင် ထို အ ရာ ကို ရေ စိမ်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ပြီး မှ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မြေ အိုး တွင်း သို့ ကျ လျှင် အိုး တွင်း ရှိ သ မျှ သည် မ သန့် ရာ ရောက်၍ အိုး ကို ခွဲ ရ မည်။ ၎င်း အိုး တွင် ရေ ဖြင့် ချက် စား ရ သော အ စာ နှင့် သောက် ရန် အ ရည် ဟူ သ မျှ လည်း မ သန့်။ မီး ဖို၊ ခုံ လောက် ပေါ် သို့ အ သေ ကောင် ကျ လျှင် မ သန့် သ ဖြင့် ခွဲ ဖျက် ရ မည်။ မ သန့် သည့် အ လျောက် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့်။ ရေ စု ဝေး ရာ စမ်း ပေါက်၊ ကန် ဆည် ဖြစ် လျှင် မူ ကား သန့် ၏။ အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သူ မှာ မ သန့်။ ကြဲ ရန် မျိုး စေ့ ပေါ် တွင် အ သေ ကောင် ကျ လျှင် သန့် ၏။ ရေ စိမ် မှ ကျ လျှင် မ သန့် ရာ ရောက် သ တည်း။ မ စား အပ် သော သ တ္တ ဝါ သေ လျှင် အ သေ ကောင် ကို ထိ မိ သော သူ သည် ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ စား မိ သော သူ မူ ကား၊ အ၀တ် ဖွပ် လျှော် ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ ဆောင် သွား သော သူ လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ မြေ ရှိ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ ယုတ် ဟူ သ မျှ သည် စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ တိုင်း မ စား အပ်။ အ ပါ ဒ က၊ စ တု ပါ ဒ က၊ ဗ ဟု ပါ ဒ က၊ မြေ ရှိ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ ယုတ် ဟူ သ မျှ ပင် စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် မ စား အပ်။ ထို သ တ္တ ဝါ စု တစ် ကောင် ကောင် ဖြင့် ကိုယ် ကို စက် ဆုပ် ဖွယ် မ ဖြစ် စေ ရ။ မ သန့် ရာ ရောက် အောင် ကိုယ် ကို မ ညစ် ညူး စေ ရ။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် လျက် သန့် ရှင်း သည် နှင့် အ ညီ ကိုယ် ကို သီး သန့် ထား လျက် သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ မြေ ရှိ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ စု တစ် ကောင် ကောင် ဖြင့် ကိုယ် ကို မ ညစ် ညူး စေ ရ။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ခြင်း ငှါ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင် တို့ ကို ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် လျက် သန့် ရှင်း သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ လည်း သန့် ရှင်း ကြ ရ မည်။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် အ ရေ ဖျား လှီး မင်္ဂ လာ ကို သား အား ပေး ရ မည်။ အ သွေး ဖြင့် သန့် အောင်၊ သုံး ဆယ့် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ဆက် လက် နေ လျက်၊ သန့် စေ ခြင်း ဆိုင် ရာ နေ့ ရက် များ မ ကုန် မ ချင်း၊ သီး သန့် သော အ ရာ ကို ထိ ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် သို့ တက် ခြင်း မ ပြု ရ။ သား မိန်း မ ကို ဖွား မြင် လျှင် မူ ကား ရာ သီ ရောက် ရာ ထုံး နည်း အ တိုင်း မ သန့် ဘဲ နှစ် သိ တင်း ပတ် လုံး နေ ရ လျက် အ သွေး ဖြင့် သန့် အောင် ခြောက် ဆယ့် ခြောက် ရက် တိုင် တိုင် ဆက် လက် နေ ရ မည်။ သား ယောက်ျား အ တွက် သော် လည်း ကောင်း၊ သား မိန်း မ အ တွက် သော် လည်း ကောင်း၊ သန့် စေ ခြင်း ဆိုင် ရာ နေ့ ရက် များ ကုန် လွန် မှ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် ကောင်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ခို တစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ချိုး တစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရော ဟိတ် ထံ ဆောင် သွား ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ဆက် ကပ်၍ မိန်း မ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သ ဖြင့် သွေး သွန် ရာ မှ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ သား ယောက်ျား သော် လည်း ကောင်း၊ သား မိန်း မ သော် လည်း ကောင်း၊ ဖွား မြင် သော မိ ခင် ဆိုင် ရာ ဝ တ္တ ရား ကား ဤ သို့ တည်း။ သိုး လက် ဝယ် မ ရှိ လျှင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ ချိုး နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ခို နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ဆောင် သွင်း ရာ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သ ဖြင့် သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက်၏ အ သား အ ရေ၌ အ ဖု ထ ခြင်း၊ ပေါ် ထွက် ခြင်း၊ တောက် ထိန် ခြင်း ဖြစ် လျက်၊ နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရောက် သော် ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် ထံ သော် လည်း ကောင်း၊ သား ဖြစ် သူ ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ပါး ထံ သော် လည်း ကောင်း ထို သူ့ ကို ခေါ် သွင်း ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ သား အ ရေ၌ ရှိ သော အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ရှု ကြည့် ရာ အ မှတ် တွင် အ မွေး ဖြူ လျက် အ မှတ် လည်း အ သား အ ရေ ထက် နက် သည် ဟု ထင် မြင် လျှင် နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှန် သ ဖြင့် ရှု ကြည့် သော ပ ရော ဟိတ် သည် မ သန့် ကြောင်း ဖော် ပြ ရ မည်။ အ သား အ ရေ ၌ တောက် ထိန် ဖြူ ဆွတ်၍ အ မွေး မ ဖြူ ဘဲ အ သား အ ရေ ထက် မ နက် ဟု ထင် မြင် လျှင် မူ ကား ပ ရော ဟိတ် သည် အ မှတ် ရှိ သူ့ ကို ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး​လှောင် ထား ပြီး မှ၊ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ရှု ကြည့် ပြန် ရာ အ ရေ ရှိ အ မှတ် မ တိုး ဘဲ ရပ် နေ သည် ဟု သိ မြင် သော် ခု နစ် ရက် ဆက် လက် လှောင် ထား ပြီး ကာ လ၊ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တစ် ဖန် ရှု ကြည့် ပြန် ရာ အ ရေ ၌ အ မှတ် မ တိုး၊ မှေး မှိန် ကြောင်း တွေ့ လျှင် သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ ပေါ် ထွက် နာ သာ ဖြစ် က အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ပြီး မှ သန့် လိမ့် မည်။ သန့် စေ ခြင်း အ တွက် ပ ရော ဟိတ် အား ကိုယ် ကို ပြ ပြီး နောက် အ ရေ၌ ပေါ် ထွက် နာ တိုး လျှင် တစ် ဖန် ပြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ အ ရေ ၌ ပေါ် ထွက် နာ တိုး ကြောင်း တွေ့ သည် နှင့် နူ နာ ရော ဂါ ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် ၌ နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရောက် ခဲ့ လျှင် ပ ရော ဟိတ် ထံ ခေါ် သွင်း ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ရာ အ ရေ ၌ အ သား ဆိုး ပါ လျက် အ မွေး ကို ဖြူ စေ ပြီး သော ဖြူ ဆွတ် ဖူး ထ ကြောင်း တွေ့ လျှင်၊ အ သား အ ရေ တွင် နူ နာ ဟောင်း ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ မ သန့် သည် မှန် သော ကြောင့် မ လှောင် မ ထား ရ။ ပ ရော ဟိတ် ထင် မြင် သည့် အ တိုင်း အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သူ ၏ ဦး ခေါင်း မှ ခြေ ဖ ဝါး တိုင် အောင်၊ အ ရေ လုံး နှံ့ နူ နာ ပေါ် ထွက် လွှမ်း မိုး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ပြန် ရာ တစ် ကိုယ် လုံး နှံ့ နူ နာ လွှမ်း မိုး ကြောင်း တွေ့ သော်၊ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သူ သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ ကိုယ် လုံး ဖြူ ဆွတ် သော ကြောင့် သန့် ချေ ၏။ အ သား ဆိုး ပေါ် ထွက် သည့် ကာ လ မှာ၊ မ သန့် ရာ ရောက် ၍ အ သား ဆိုး ကို ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ အ သား ဆိုး သည် နူ နာ ဖြစ် လျက် မ သန့် ချေ။ ထို နောက် အ သား ဆိုး ပြောင်း ၍ ဖြူ ဆွတ် ပြန် လျှင် ပ ရော ဟိတ် ထံ ပြန် လာ ဦး မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ရာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ဖြူ ဆွတ် ကြောင်း တွေ့ သော် အ မှတ် ရှိ သူ သန့် သည့် အ တိုင်း သန့် ပြီး ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ အ သား အ ရေ ရှိ ကု သ ပြီး သော အ နာ ဆိုး နေ ရာ ၌ ဖြူ ဆွတ် ဖု ထ ခြင်း၊ ဖျော့ နီ တောက် ထိန် ခြင်း ဖြစ် လျှင် ပ ရော ဟိတ် ထံ ပြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ရာ အ မွေး ဖြူ လျက် အ နာ လည်း အ ရေ အောက် စွဲ ရောက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင်၊ အ မာ ရွတ် တွင် ပေါ် ထွက် ပြီး နူ နာ အ မှတ် လ က္ခာ ဏာ ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ သို့ ရာ တွင် ပ​ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ အ မွေး ဖြူ မ ပါ၊ အ ရေ အောက် မ စွဲ မ ရောက်၊ မှေး မှိန် ကြောင်း တွေ့ လျှင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး လှောင် ထား လျက်၊ အ ရေ၌ တိုး သော် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှန် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ တောက် ထိန် ခြင်း သည် မ တိုး ဘဲ၊ နေ မြဲ နေ လျှင် မူ ကား၊ အ မာ ရွတ် သာ ဖြစ် က သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ အ သား အ ရေ ၌ မီး လောင် ဖူး ရှိ လျက် မီး လောင် ရာ အ သား ဆိုး တွင် ဖျော့ နီ တောက် ထိန် ခြင်း၊ ဖြူ ဆွတ် တောက် ထိန် ခြင်း ဖြစ် လျှင် ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ရာ၊ တောက် ထိန် ခြင်း ၌ အ မွေး ဖြူ လျက်၊ အ ရေ ထက် နက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင်၊ မီး လောင် ရာ တွင် ပေါ် ထွက် သော နူ နာ ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှန် ၏။ သို့ ရာ တွင် ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ၊ တောက် ထိန် ရာ၌ အ မွေး ဖြူ မ ပါ၊ အ ရေ အောက် မ စွဲ မ ရောက်၊ မှေး မှိန် ကြောင်း တွေ့ လျှင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး လှောင် ထား ပြီး နောက် ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ရှု ကြည့် ပြန် ရာ၊ အ ရေ၌ တိုး သော် နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှန် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ တောက် ထိန် ခြင်း သည် မ တိုး ဘဲ နေ မြဲ နေ လျက် မှေး မှိန် လျှင် မူ ကား မီး လောင် ဖူး ကြောင့် အ မာ ရွတ် သာ ဖြစ် က သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ ယောက်ျား မိန်း မ တစ် ဦး တစ် ယောက် ၏ ဦး ခေါင်း၌ ဖြစ် စေ၊ မေး၌ ဖြစ် စေ၊ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရောက် ရှိ သော်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ရှု ကြည့် ရာ သိမ် ဖျဉ်း သော အ မွေး ဝါ ပါ လျက် အ ရေ ထက် နက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင် ခေါင်း၊ မေး၌ ပွေး နု နာ ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ သို့ ရာ တွင် ပ ရော ဟိတ် သည် ပွေး နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ရှု ကြည့် ရာ အ မွေး နက် မ ပါ သော် လည်း အ ရေ ထက် မ နက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင် ပွေး နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သူ ကို ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး လှောင် ထား ပြီး နောက်၊ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ရှု ကြည့် ပြန် ရာ ပွေး နာ မ တိုး၊ အ မွေး ဝါ မ ပါ၊ အ နာ လည်း အ ရေ ထက် မ နက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင်၊ ပွေး ရှိ ရာ ကို လှပ်၍ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် ပွေး နာ ရှိ သူ့ ကို ခု နစ် ရက် ဆက် လက် လှောင် ထား ပြီး နောက်၊ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တစ် ဖန် ရှု ကြည့် ရာ အ ရေ၌ ပွေး နာ မ တိုး၊ အ ရေ ထက် မ နက် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင် သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ပြီး မှ သန့် လိမ့် မည်။ သန့် ကြောင်း ဖော် ပြ ပြီး နောက် ပွေး နာ တိုး သော် ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ၊ အ ရေ၌ တိုး ကြောင်း ကို တွေ့ လျှင် အ မွေး ဝါ ကို ရှာ ရန် မ လို၊ မ သန့် ဖြစ် ၏။ အ မွေး နက် ပါ၍ ပွေး နာ နေ မြဲ နေ ကြောင်း သိ မြင် သော် ပွေး နာ ကု သ ပြီး ဖြစ်၍ သန့် သည့် အ လျောက် သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ ယောက်ျား မိန်း မ တစ် ဦး တစ် ယောက်၏ အ သား အ ရေ၌ ဖြူ သော တောက် ထိန် ခြင်း များ ရောက် ခဲ့ သော်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့် ရာ အ သား အ ရေ ရှိ တောက် ထိန် ခြင်း များ ဖျော့ တော့ ကြောင်း တွေ့ လျှင် အ သား အ ရေ၌ ပေါ် ထွက် ပြီး ညှင်း သာ ဖြစ် က သန့် ချေ ၏။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက်၏ ဦး ဆံ ကျွတ် လျှင် ခေါင်း ပြောင် သော် လည်း သန့် ၏။ န ဖူး ထိပ် ဆံ ကျွတ် လျှင် န ဖူး ထိပ် ပြောင် သော် လည်း သန့် ၏။ ပြောင် သော ဦး ခေါင်း၊ န ဖူး ထိပ် များ၌ ဖျော့ နီ သော အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရောက် ခဲ့ သော် ပြောင် သော ဦး ခေါင်း၊ န ဖူး ထိပ် တွင် ပေါ် ထွက် သော နူ နာ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ အ သား အ ရေ၌ နူ နာ ဟန် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ သည် ပြောင် သော ဦး ခေါင်း၊ န ဖူး ထိပ် တွင် ဖျော့ နီ သော အ ဖု ထ ကြောင်း တွေ့ လျှင်၊ နူ နာ စွဲ သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မ သန့် သော ကြောင့် မ သန့် ဟု ဖော် ပြ ရ မည်။ ဦး ခေါင်း ၌ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သ တည်း။ နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှန် သူ ကား အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း၊ ဆံ ဖျား လျား ချ ခြင်း၊ နှုတ် ဖုံး ထား ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ မ သန့် မ သန့် ဟု ဟစ် ကြော် ရ မည်။ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ မ သန့် သည့် အ လျောက် တပ် စား ခန်း ပြင် နေ ရာ ချ ၍ တစ် ယောက် တည်း နေ ရ မည်။ အ ဝတ်၊ သား ရေ၊ အ တိုင် အ ဖောက်၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ တွင် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မ စိမ်း တ စိမ်း၊ မ နီ တ နီ အ ရောင် ရှိ သော် နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် ထံ ပြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သော အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရာ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး လှောင် ထား ပြီး နောက်၊ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ရှု ကြည့် ပြန် သည့် ကာ လ အ ဝတ်၊ အ တိုင် အ ဖောက်၊ တစ် စုံ တစ် ခု သော အ သုံး ပြု ရာ သား ရေ ၌ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ တိုး လျှင် နူ နာ ဆိုး ဖြစ် သော ကြောင့် မ သန့် ချေ။ သိုး ချည် ဖြစ် စေ၊ လျှော် ချည် ဖြစ် စေ၊ အ ဝတ်၊ အ တိုင် အ ဖောက် သော် လည်း ကောင်း၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ သော် လည်း ကောင်း၊ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သော ပ စ္စည်း ကို နူ နာ ဆိုး ဖြစ် သော ကြောင့် မီး ကျွမ်း လောင် စေ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့်၍ အ ဝတ်၊ အ တိုင် အ ဖောက်၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ၌ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မ တိုး ကြောင်း တွေ့ သော်၊ ဖွပ် လျှော် ကြ ပြီး နောက် ပ ရော ဟိတ် သည် ရှု ကြည့်၍ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မှေး မှိန် ကြောင်း တွေ့ လျှင် မူ ကား အ ဝတ်၊ သား ရေ၊ အတိုင် အ ဖောက် မှ ဆုတ် ပစ် ရ မည်။ နောက် တစ် ဖန် အ ဝတ်၊ အ တိုင် အ ဖောက်၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ၌ ပေါ် ပြန် ခဲ့ သော် ပေါ် ထွက် နာ ဖြစ် သော ကြောင့် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သော အ ရာ ကို ကျွမ်း လောင် စေ ရ မည်။ ဖွပ် လျှော် ပြီး အ ဝတ်၊ အ တိုင် အ ဖောက်၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ၌ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကင်း ပျောက် လျှင် မူ ကား ထပ် မံ ဖွပ် လျှော် ပြီး မှ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ သိုး ချည်၊ လျှော် ချည်၊ အ ဝတ် သော် လည်း ကောင်း၊ အ တိုင် အ ဖောက် သော် လည်း ကောင်း၊ သား ရေ ဖြင့် လုပ် သော အ ရာ ရာ သော် လည်း ကောင်း၊ သန့် မ သန့် ကြောင်း ဖော် ပြ နိုင် ရန် စွဲ ရောက် သော နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ဆိုင် ရာ တ ရား ကား ထို သို့ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ လှည့် သွား သော ပ ရော ဟိတ် ထံ ခေါ် သွင်း ကြ ပြီး နောက် ပ ရော ဟိတ် ရှု ကြည့် ရာ နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကင်း ပျောက် ကြောင်း တွေ့ သော်၊ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ့ အ တွက် သန့် သော ငှက် ရှင် နှစ် ကောင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ အ နီ ချည်၊ ဟုဿုပ် ညွန့် များ ကို ဆောင် ယူ ခဲ့ စေ ပြီး လျှင်၊ ငှက် တစ် ကောင် ကို စမ်း ရေ ထည့် သော မြေ အိုး အ ထက် စီ ရင် ရန် မိန့် မှာ ပြီး နောက်၊ ကျန် ငှက် ရှင် တစ် ကောင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ အ နီ ချည်၊ ဟုဿုပ် ညွန့် များ ကို စမ်း ရေ ပေါ် တွင် စီ ရင် သော ငှက် သွေး ၌ ကိုင် ဆွတ်၍၊ နူ နာ သန့် စေ လို သူ့ အ ပေါ် သို့ ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း လျက် သန့် ပြီ ဟု ဖော် ပြ ပြီး မှ ငှက် ရှင် ကို တော တွင် လွှတ် ရ မည်။ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ဆံ အ မွေး ရိတ် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး မှ သန့် ရာ ရောက် သ ဖြင့် တပ် စား ခန်း သို့ ဝင် ခွင့် ရ သော် လည်း ကိုယ့် တဲ ပြင် တွင် ခု နစ် ရက် နေ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ဆံ၊ မုတ် ဆိတ်၊ မျက် ခုံး မွေး မှ စ သော အ မွေး ရှိ သ မျှ ရိတ် ခြင်း၊ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း များ ကို ထပ် မံ ပြု လျက် သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ကြန် အင် စုံ သော သိုး သား ငယ် အ ထီး နှစ် ကောင်၊ ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ မ တစ် ကောင်၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် ဆီ ရော သော မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ် နှင့် ဆီ အ စိတ် များ ကို ဆောင် ယူ ခဲ့ ရာ၊ သန့် စေ သော ပ ရော ဟိတ် သည် သန့် လို သော သူ့ ကို ဆို ခဲ့ သော အ ရာ များ နှင့် တ ကွ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ထား ပြီး လျှင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ယူ၍ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် ခြင်း၊ ဆီ အ စိတ် ပါ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နှင့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ စီ ရင် မြဲ နေ ရာ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တံ တိုင်း အ တွင်း စီ ရင် ခြင်း များ ကို ပြု ရ မည်။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နည်း တူ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ လည်း အ ထူး သီး သန့် လျက် ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် ၏။ ပ ရော ဟိတ် သည် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ၏ အ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ၍ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ သုတ် ခြင်း၊ ဆီ အ ချို့ အ ဝက် ကို လည်း ယူ၍ ကိုယ့် ဝဲ လက် ဝါး တွင် လောင်း ထည့် ပြီး လျှင်၊ ဝဲ လက် ဝါး ရှိ ဆီ၌ ယာ လက် ချောင်း နှိုက် လျှက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း၊ လက် ဝါး ရှိ ဆီ ကျန် အ နက် သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ၏ အ သွေး ပေါ် တွင် သုတ် ခြင်း၊ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် ဝါး ရှိ ဆီ ကျန် နှင့် လောင်း ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် လျက်၊ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ မ သန့် ခြင်း အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး နောက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို စီ ရင်၍၊ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် တ ကွ ပူ ဇော် ရာ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သ ဖြင့် သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ သူ သည် ဆင်း ရဲ ၍ လက် ဝယ် မ ရှိ လျှင် ကိုယ် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု စေ ရန် ဦး တိုက် ရ သော ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော သော မုန့် ညက် တစ် စ ရွတ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆီ အ စိတ် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ လက် ဝယ် ရ နိုင် သော ချိုး နှစ် ကောင်၊ သို့ မ ဟုတ် ခို နှစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ယူ၍ ကိုယ့် သန့် စေ ခြင်း အ တွက် ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရော ဟိတ် ထံ တင် သွင်း ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ သိုး နှင့် ဆီ အ စိတ် ကို ယူ၍ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ခြင်း၊ ထို ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ သိုး ကို စီ ရင် ပြီး မှ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ၏ အ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ၍ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ သုတ် ခြင်း၊ ဆီ အ ချို့ အ ဝက် ကို ကိုယ့် ဝဲ လက် ဝါး တွင် လောင်း ထည့် ပြီး လျှင်၊ ဝဲ လက် လက် ဝါး ရှိ ဆီ အ ချို့ အ ဝက် ကို ယာ လက် ချောင်း နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း၊ လက် ဝါး ရှိ ဆီ အ နက် သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ လက်ျာ နား ပျင်း၊ လက်ျာ လက် မ၊ လက်ျာ ခြေ မ များ၌ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ၏ အ သွေး ရှိ ရာ တွင် သုတ် ခြင်း၊ သန့် စေ ခြင်း လို သော သူ၏ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် ဝါး ရှိ ဆီ ကျန် နှင့် လောင်း ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သူ့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ သန့် စေ ခြင်း အ တွက် ထိုက် သင့် ရာ လက် ဝယ် မ ရှိ သော နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ စွဲ သူ ဆိုင် ရာ ကား ထို သို့ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အ ပိုင် အ ဖြစ် ငါ ပေး သော ခါ နာန် ပြည် သို့ သင် တို့ ဝင် ရောက် ကြ ပြီး လျှင် ပိုင် ရာ ပြည် ရှိ တိုက် တစ် တိုက် တွင် နူ နာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ငါ သင့် စေ သော်၊ တိုက် ရှင် က၊ တိုက် တွင် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ဆိုး ဖြစ် ကြောင်း ကျွန် တော် ထင် ပါ သည် ဟု ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား ရောက် တိုင် ကြား ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှု ကြည့် ရန် တိုက် တွင်း သို့ မ ဝင် မီ တိုက် တွင်း ရှိ သ မျှ မ သန့် ရာ မ ရောက် စေ ခြင်း ငှါ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း တိုက် ကို လွတ် လပ် စေ ပြီး နောက် အ ရှု အ ကြည့် ဝင် ရောက် လျက် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ရှု ကြည့် ရာ၊ နံ ရံ၌ မ စိမ်း တစ် စိမ်း၊ မ နီ တစ် နီ၊ နိမ့် ချိုင့် သော အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ ကြောင်း တွေ့ လျှင်၊ တိုက် တံ ခါး ပြင် သို့ ထွက် သွား လျက် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပိတ် ထား ရ မည်။ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ပ ရော ဟိတ် သည် သွား ရောက် ရှု ကြည့် ပြန် သော် တိုက် နံ ရံ တွင် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ တိုး ကြောင်း တွေ့ လျှင် ပ ရော ဟိတ် မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ရှိ သော ကျောက် များ ကို ထုတ် လျက် မြို့ ပြင် မ စင် ကြယ် သော အ ရပ် သို့ ပစ် လိုက် ခြင်း၊ တိုက် အ တွင်း ပတ် လည်၌ အင်္ဂ တေ ကို ခြစ် ခွာ လျက် မြို့ ပြင် မ စင် ကြယ် သော အ ရပ် သို့ သွန် ခြင်း၊ အ ထက် ကျောက် ရာ တွင် ကျောက် သစ် ယူ၍ အ စား ထိုး ခြင်း၊ အင်္ဂ တေ သစ် ကို လည်း ယူ၍ မွမ်း မံ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ရ မည်။ ထို သို့ ကျောက် ထုတ် ခြင်း၊ ခြစ် ခွာ ခြင်း၊ မွမ်း မံ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး နောက် တိုက် တွင် အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ပေါ် ပြန် သော်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် သွား ရောက် ရှု ကြည့် ရာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ တိုး ကြောင်း တွေ့ လျှင် တိုက် တွင် နူ နာ ဆိုး ဖြစ် သ ဖြင့် မ သန့် သည့် အ တွက်၊ တိုက်၊ ကျောက်၊ သစ် သား၊ အင်္ဂ တေ ရှိ သ မျှ ပါ ဖြို ဖျက် လျက် မြို့ ပြင် မ စင် ကြယ် သော အ ရပ် သို့ ထုတ် ပစ် ရ မည်။ ထို တိုက် ပိတ် ထား သ မျှ ကာ လ အ တွင်း ဝင် မိ သူ သည် ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ အိပ် မိ၊ စား မိ သူ လည်း အ ဝတ် ဖွပ် လျှော် ရ မည်။ တိုက် မွမ်း မံ ခြင်း ပြု ပြီး နောက် ပ ရော ဟိတ် သွား ရောက် ရှု ကြည့် ရာ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ မ တိုး ကြောင်း တွေ့ လျှင် မူ ကား အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကင်း ပျောက် သ ဖြင့် တိုက် သန့် သည် ဟု ဖော် ပြ လျက်၊ သန့် စေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ငှက် နှစ် ကောင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ အ နီ ချည်၊ ဟုဿုပ် ညွန့် များ ကို ယူ၍၊ ငှက် တစ် ကောင် ကို စမ်း ရေ ထည့် သော မြေ အိုး အ ထက် စီ ရင် ပြီး လျှင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ ဟုဿုပ် ညွန့်၊ အ နီ ချည်၊ ကျန် ငှက် ရှင် များ ကို စီ ရင် သော ငှက် သွေး နှင့် စမ်း ရေ၌ ကိုင် ဆွတ်၍ တိုက် ကို ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း လျက်၊ ငှက် အ သွေး၊ စမ်း ရေ၊ ငှက် ရှင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ ဟုဿုပ် ညွန့်၊ အ နီ ချည် များ ဖြင့် သန့် စေ ခြင်း ကို ပြု ရာ၊ ငှက် ရှင် ကို ကား မြို့ ပြင် တော သို့ လွှတ်၍ တိုက် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သ ဖြင့် သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ တစ် ဖန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ယောက်ျား တစ် ဦး တစ် ယောက် ကိုယ် မှ ရိ ယို လျှင် ယို သည့် အ တွက် မ သန့် ချေ။ ကိုယ် မှ ရိ ယို သည် ဖြစ် စေ၊ ယို ခြင်း ကြောင့် ဆို့ သည် ဖြစ် စေ၊ မ သန့် သည့် နည်း မှာ၊ အိပ် ရာ ဟူ သ မျှ၊ ထိုင် ရာ ဟူ သ မျှ လည်း မ သန့် ရာ ရောက်၏။ သူ့ အိပ် ယာ ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း အ၀တ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ သူ့ ထိုင် ရာ တွင် ထိုင် မိ သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ သူ့ ကိုယ် ကို ထိ မိ သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ သူ့ တံ တွေး ထွေး ခြင်း ကို သန့် သော သူ ခံ မိ လျှင် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ တက် စီး သော အ ရာ ရာ သည် မ သန့် ရာ ရောက် သည့် အ တိုင်း၊ အောက် ခံ အ ရာ ရာ ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ ထို အ ရာ များ ကို ထမ်း ဆောင် သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ ရိ ယို သူ သည် လက် မ ဆေး ဘဲ အ ခြား သူ ကို တို့ ထိ လျှင် ခံ ရ သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ ထိ သော မြေ အ သုံး အ ဆောင် ကို ခွဲ စေ။ သစ် သား အ သုံး အ ဆောင် ကို ထိ လျှင် ရေ ဆေး စေ။ ရိ ယို သူ သည် အ နာ ပျောက် သော် သန့် စေ ခြင်း အ တွက် ခု နစ် ရက် စေ့ မှ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ စမ်း ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ချိုး နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ခို နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ ယူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သို့ သွား ရောက် လျက် ပ ရော ဟိတ် ထံ အပ် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင် ဆက် ကပ် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရိ ယို ခြင်း အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ယောက်ျား တစ် ဦး တစ် ယောက် သုက် ယို လျှင် တစ် ကိုယ် လုံး ရေ ချိုး၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ စွန်း သော အ ဝတ်၊ သား ရေ တိုင်း ကို ဖွတ် လျှော်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ မိန်း မ နှင့် အိပ် စက် လျှင် နှစ် ဦး လုံး ရေ ချိုး၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ကြ စေ။ မိန်း မ သွေး သွန် သော် ရာ သီ ရောက် ရာ ခု နစ် ရက် အ တွင်း ထိ မိ သူ တိုင်၊ မ သန့် လျက် နေ စေ။ ထို ကာ လ အိပ် ရာ ဟူ သ မျှ၊ ထိုင် ရာ ဟူ သ မျှ လည်း မ သန့် ချေ။ သူ့ အိပ် ရာ ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ ထိုင် ရာ ကို ထိ မိ သော သူ တိုင်း အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ အိပ် ရာ၊ ထိုင် ရာ ပေါ် တွင် ရှိ သော အ ရာ ကို ထိ မိ လျှင် ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ ရာ သီ ရောက် ရာ တွင် ဆက် ဆံ မိ သူ သည် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး မ သန့် သည့် ပြင် သူ့ အိပ် ရာ ဟူ သ မျှ လည်း မ သန့် ချေ။ ရာ သီ မ ဟုတ် သော အ ချိန် ၌ သော် လည်း ကောင်း၊ ရာ သီ အ ချိန် ကုန် လွန် မှ သော် လည်း ကောင်း၊ နေ့ ရက် များ စွာ သွေး သွန် လျှင် မ သန့် ခြင်း ဆိုင် ရာ သွေး သွန် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ရာ သီ ရောက် ရာ ထုံး နည်း အ တိုင်း မ သန့် ချေ။ ထို ကာ လ သူ့ အိပ် ရာ ဟူ သ မျှ သည် ရာ သီ ရောက် သော အိပ် ရာ နည်း တူ ဖြစ် လျက် ထိုင် ရာ ဟူ သ မျှ လည်း ရာ သီ ဆိုင် ရာ မ သန့် ခြင်း ကဲ့ သို့ မ သန့် သ ဖြင့်၊ ထိ မိ သော သူ တိုင်း မ သန့် ရာ ရောက် သည် နှင့် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ စေ။ အ နာ ပျောက် သော် ခု နစ် ရက် စေ့ မှ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ချိုး နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ခို နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ ယူ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရော ဟိတ် ထံ ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင် ဆက် ကပ် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မ သန့် ခြင်း ဆိုင် ရာ သွေး သွန် ခြင်း အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ လယ် တွင် တည် သော ငါ့ စံ ရာ တော် ကို မ သန့် အောင် ပြု မိ ကြ လျှင်၊ မ သန့် လျက် နေ စဉ် မ သေ ကြ စေ ရန် မ သန့် သော အ ဖြစ် နှင့် ထို လူ မျိုး ကို အ သီး အ ခြား ထား ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ချဉ်း ကပ်၍ အ သေ ခံ ရ သော အာ ရုန့် သား နှစ် ယောက် တို့ ကွယ် လွန် ပြီး မှ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ထက် တိမ် တိုက် တွင် ငါ ပေါ် လာ မည် ဖြစ်၍ သေ တ္တာ တော် ပေါ် ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တွင်း သို့ သေ ဘေး ကင်း လွတ် ရန် အ ခါ ခပ် သိမ်း ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရှိ ကြောင်း အစ် ကို အာ ရုန် အား ဆင့် ဆို လော့။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တွင်း သို့ အာ ရုန် ဝင် ရောက် ရ သော နည်း ဟူ မူ ကား၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သက္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက် တစ် ကောင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ရ ရှိ သော်၊ သန့် ရှင်း သော လက် ကျပ် ပိတ် ဝတ် လုံ ဝတ် ခြင်း၊ ပိတ် ပေါင်း ဘီ ဆင် ခြင်း၊ ပိတ် ခါး ပန်း စည်း ခြင်း၊ ပိတ် ဗောင်း ဆောင်း ခြင်း များ ကို ပြု ရ မည်။ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မ ဝတ် မီ ရေ ချိုး စေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ပ ရိ သတ် မှ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး နှစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ခံ ယူ ပြီး နောက်၊ ကိုယ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား ကို တင် သွင်း လျက် ကိုယ် မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ ခံ ယူ သော ဆိတ် နှစ် ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ထား ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ တစ် မဲ၊ ကင်း ရှင်း မှု အ ဖို့ တစ် မဲ၊ ဆိတ် နှစ် ကောင် ပေါ် တွင် ချ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မဲ ကျ ရာ ဆိတ် ကို တင် သွင်း လျက်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် သည့် ပြင် ကင်း ရှင်း မှု အ ဖို့ မဲ ကျ ရာ ဆိတ် ပေါ် တွင် အ ပြစ် အ တွက် ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး နောက် ကင်း ရှင်း မှု အ ဖို့ တော သို့ လွှတ် ခြင်း ငှါ ထာ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ ရှင် ထား ရ ဦး မည်။ အာ ရုန် သည် ကိုယ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား ကို တင် သွင်း လျက် ကိုယ် မှ စ သော အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ၍ ကိုယ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား ကို စီ ရင် ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော်၌ မီး ကျီး အ ပြည့် ထည့် သော မီး ကျီး ခံ နှင့် တ ကွ နံ့ သာ ထင်း မုန့် တစ် လက် ခုပ် ကို ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း သို့ ဆောင် ယူ လျက်၊ သေ ဘေး ကင်း လွတ် ရန် သက် သေ တော် ပေါ် ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို နံ့ သာ ပေါင်း တိမ် တိုက် ဖုံး အုပ် စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး ပေါ် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း ဖြူး ပြီး နောက်၊ နွား သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ၍ အ ရှေ့ မျက် နှာ ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် တစ် ကြိမ်၊ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ခု နစ် ကြိမ် လက် ချောင်း ဖြင့် ဖျန်း ရ မည်။ ထို နောက် လူ ပ ရိ သတ် ဆိုင် သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဆိတ် ကို စီ ရင်၍ အ သွေး ကို ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း သို့ ဆောင် ယူ ပြီး လျှင် နွား သွေး ဖြင့် ဖျန်း သည့် နည်း တူ ဆိတ် သွေး ဖြင့် လည်း အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ တွင် လည်း ကောင်း ဖျန်း လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မ သန့် ခြင်း၊ လွန် ကျူး ခြင်း များ တည်း ဟူ သော အ ပြစ် အ မျိုး မျိုး အ တွက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ပြစ် အ ဖို့ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ မ သန့် မှု များ အ လယ် တွင် တည် သော တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ပြစ် အ ဖို့ လည်း ကောင်း ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ တွင်း အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ဝင် ရောက်၍ ကိုယ် မှ စ သော အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ စည်း အ ဝေး အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး လျှင် မ ထွက် မ ချင်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင် မည် သူ မျှ မ ပါ ရ။ ထို နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ ထွက် သွား၍ ပ လ္လင် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရာ နွား သွေး၊ ဆိတ် သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ လျက် ပ လ္လင် တော် ပတ် လည် စိန် တောင် များ၌ သုတ် ခြင်း၊ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် လက် ချောင်း ဖြင့် ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း များ ကို ပြု၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မ သန့် မှု များ မှ စင် ကြယ် သီး သန့် ရာ ရောက် စေ ရ မည်။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို အ ဆုံး သတ် ပြု ပြီး နောက် အာ ရုန် သည် အ ရှင် ထား သော ဆိတ် ကို တင် သွင်း ၍၊ ဆိတ် ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် နှစ် ဘက် တင် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ ဒု စ ရိုက် မှု၊ လွန် ကျူး မှု တည်း ဟူ သော အ ပြစ် အ မျိုး မျိုး ကို ဖော် ပြ လျက် ဆိတ် ခေါင်း ပေါ် တွင် လွဲ တင် ပြီး လျှင် အ သင့် ထား သော လူ့ လက် ဖြင့် တော သို့ လွှတ် စေ ရာ၊ တော တွင် အ လွတ် ထား ရ သော ဆိတ် သည် သူ တို့ ဒု စ ရိုက် ရှိ သ မျှ ကို ကွာ ခြား ရာ အ ရပ် သို့ ဆောင် သွား ရ မည်။ အာ ရုန် သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ တွင်း ဝင် ရန် ဝတ် ဆင် ခဲ့ သော ပိတ် သင်္ကန်း စုံ ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင်း သို့ ဝင် ရောက်၍ ချွတ် ထား ပြီး လျှင်၊ သန့် ရှင်း ရာ အ ရပ် တွင် ရေ ချိုး ခြင်း၊ အ ဝတ် လဲ ခြင်း ပြု ပြီး မှ ထွက် လာ ရာ ကိုယ် ဆိုင် သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ လူ ပ ရိ သတ် ဆိုင် သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် သ ဖြင့် ကိုယ့် အ ပြစ် နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဆီ ဥ ကို ကား ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ရ မည်။ ကင်း ရှင်း မှု အ ဖို့ ဆိတ် ကို အ လွတ် ထား သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ပြီး မှ တပ် စား ခန်း အ တွင်း ဝင် ရောက် ခွင့် ရ မည်။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တွင် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု စေ ရန် အ သွေး ကို ဆောင် သွင်း ခဲ့ ပြီး သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား နှင့် ဆိတ် အ ကောင် များ ကို တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင် အ ရေ၊ အ သား၊ အူ နု ပါ ကျွမ်း လောင် စေ ရ မည်။ ကျွမ်း လောင် စေ သော သူ လည်း အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ပြီး မှ တပ် စား ခန်း အ တွင်း ဝင် ရောက် ခွင့် ရ မည်။ ထို နေ့ ရက် သည် နား နေ ရာ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ်၍ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ကြ ရ မည်။ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် တည်း။ အ ဘ အ ရိုက် အ ရာ၌ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဖြင့် ခန့် ထား ပြီး ဘိ သိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရာ သန့် ရှင်း သော ပိတ် သင်္ကန်း စုံ ဝတ် ဆင် ပြီး လျှင်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပြစ် အ ဖို့ လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် စည်း​ ၀ေး သော လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ပြစ် အ ဖို့ လည်း ကောင်း ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၏ အ ပြစ် အ မျိုး မျိုး အ တွက် တစ် နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ်၊ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ သော အ မှု ကား၊ သင် တို့ အ ဖို့ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း ဟု မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အာ ရုန် ပြု လေ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ မှ စ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် ကို ဆင့် ဆို လော့။ သို့ မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လွင် ပြင် တွင် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ သော ယဇ် များ ကို ပ ရော ဟိတ် ရှိ ရာ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပူ ဇော် ကြ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် အ သွေး သွန်း ပက် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ဖြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် ဆီ ဥ ကို မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း ပြု သည့် အ လျောက်၊ မှား ယွင်း ၍ လိုက် ကြ သော နတ် မိ စ္ဆာ တို့ အား ယဇ် များ ကို ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် အ သွေး တစ် မျိုး မျိုး ကို သုံး ဆောင် လျှင် သုံး ဆောင် သူ့ ကို ငါ မျက် နှာ ထား၍ အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် ခ န္ဓာ၏ အ သက် သည် အ သွေး ၌ တည် သည့် အ လျောက် အ သက် ပါ သည့် အ တွက် အ သွေး ဖြင့် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ခွင့် ရှိ သော ကြောင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် သင် တို့ ရုပ် နာမ် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ငါ ပေး ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ က၊ သင် တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ နက် ဖြစ် စေ အ သွေး ကို မည် သူ မျှ မ သုံး ဆောင် ရ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မြစ် တား ခဲ့ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် အ မဲ လိုက် ရာ စား အပ် သော သား ငှက် တစ် ကောင် ကောင် ကို ရ သော် အ သွေး ကို သွန် ထုတ်၍ မြေ ဖို့ ရ မည်။ ကိုယ် ခ န္ဓာ တိုင်း၏ အ သက် ကား အ သွေး နှင့် တ ဝ တည်း ဖြစ်၍ ငါ က၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တစ် မျိုး မျိုး၏ အ သွေး ကို မ သုံး ဆောင် ရ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မြစ် တား ခဲ့ ပြီ။ ဆိုင် ရာ အ သွေး သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ အ မျိုး မျိုး၏ အ သက် ဖြစ် သ ဖြင့် သုံး ဆောင် သော သူ တိုင်း ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ အို သေ၊ နာ သေ၊ သား ရဲ ကိုက် သေ အ ကောင် ကို စား မိ သော သူ တိုင်း၊ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ပြီး မှ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း မ ပြု လျှင် မူ ကား ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ နေ ထိုင် ခဲ့ သော အိ ဂျစ် ပြည် အ ကျင့် ဓ လေ့ အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ ငါ ပို့ ဆောင် မည့် ခါ နာန် ပြည် အ ကျင့် ဓ လေ့ အ လိုက် လည်း ကောင်း သင် တို့ မ ပြု မ ကျင့် ရ။ ၎င်း အ ထုံး အ ဖွဲ့ များ အ တိုင်း မ လျှောက် မ လိုက် ကြ ရ။ ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ပြု ကျင့် စောင့် ထိန်း လျက် လျှောက် လိုက် ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ပေ တည်း။ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင် တို့ အ နက် မည် သူ မျှ ဆွေ မျိုး နီး စပ် သူ့ ကို ဆက် ဆံ ရန် မ ချဉ်း ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင့် အ ဘ ကာ မ ပိုင် ဖြစ် သော သင့် အ မိ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ အ မိ ဖြစ် သော ကြောင့် မ ဆက် ဆံ အပ်။ သင့် အ ဘ ကာ မ ပိုင် နှောင်း မ ယား ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ နှ မ ရင်း ကို ဖြစ် စေ၊ မိ တူ ဖ ကွဲ နှ မ ကို ဖြစ် စေ မ ဆက် ဆံ ရ။ သင့် ရင် သွေး ဖြစ် သော မြေး မ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ ဖ တူ မိ ကွဲ နှ မ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ အ ဘ အူ တုံ ဆင်း ဖြစ် သူ၊ အ ဘ၏ နှ မ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ အ မိ အူ တုံ ဆင်း ဖြစ် သူ၊ အ မိ၏ ညီ မ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ ဘ ကြီး ဘ ထွေး ကာ မ ပိုင် မ ယား ကို မ ချဉ်း ရ။ မ ဆက် ဆံ ရ။ သင့် အ ရီး ဖြစ်၏။ သင် ချွေး မ ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ သား၏ မ ယား ဖြစ် သော ကြောင့် မ ဆက် ဆံ အပ်။ ညီ အစ် ကို၏ ကာ မ ပိုင် မ ယား ကို မ ဆက် ဆံ ရ။ မ ယား ပါ သ မီး ကို လည်း ကောင်း၊ မြေး မ ကို လည်း ကောင်း မ ဆက် ဆံ ရ။ နီး စပ် သူ ဖြစ်၍ အ ဗြ ဟ္မ မှု ဖြစ် ၏။ သင့် မ ယား အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ခယ် မ ကို မ ယား ငယ် အ ဖြစ် မ သိမ်း ရ။ မ ဆက် ဆံ ရ။ ရာ သီ ရောက်၍ မ သန့် ရာ ကာ လ အ တွင်း မိန်း မ ကို ဆက် ဆံ ရန် မ ချဉ်း ရ။ သူ တစ် ပါး၏ မ ယား နှင့် အိပ် စက်၍ ကိုယ် ကို မ ညစ် ညူး စေ ရ။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် အ နက် မည် သူ့ ကို မျှ မော လုတ် နတ် အား ဆက် ကပ်၍ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ ကို မ ညှိုး မ ပုပ် စေ ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ မိန်း မ နှင့် အိပ် စက် သည့် နည်း တူ ယောက်ျား ချင်း မ အိပ် စက် ရ။ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ယောက်ျား ဖြစ် စေ၊ မိန်း မ ဖြစ် စေ၊ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ဆက် ဆံ၍ ကိုယ် ကို မ ညစ် ညူး စေ ရ။ ဓ မ္မ တာ တ ရား နှင့် ဆန့် ကျင့် ဘက် ဖြစ် သ တည်း။ အ ကြင် သူ သည် ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု တစ် စုံ တစ် ခု ကို ပြု ကျင့် အံ့။ ထို သူ သည် အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည် ဖြစ်၍၊ သင် တို့ မ ဝင် မီ ပြု ကျင့် နှင့် သော ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ထုံး အ ဖွဲ့ များ ကို ပြု ကျင့် လျက် ကိုယ် ကို ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် စေ ရန် ငါ မိန့် မှာ ချက် ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် မိ ဘ ကို ခန့် ညား ခြင်း၊ ငါ့ ဥ ပုသ် နေ့ ကို စောင့် ခြင်း ပြု ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ သို့ မ လွှဲ ရ။ ဘု ရား ရုပ် များ ကို မ သွန်း မ လုပ် ကြ ရ။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် သော် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရန် ပူ ဇော် နည်း ဟူ မူ ကား၊ ပူ ဇော် သော နေ့ ချင်း နှင့် နောက် နေ့ ၌ စား ခွင့် ရ လျက် တ တိ ယ နေ့ တိုင် ကျန် သ မျှ ကို ကျွမ်း လောင် စေ။ တတိ ယ နေ့၌ စား လျှင် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ စား မိ သော သူ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သီး သန့် ရာ ကို ညှိုး ပုပ် စေ သ ဖြင့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း လျက် အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ သင် တို့ နေ ပြည် တွင် စ ပါး ရိတ် သိမ်း ကြ သည့် ကာ လ၊ လယ် လုံး ကျွတ် အ စွန်း ပါ ရိတ် ခြင်း၊ ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း မ ပြု ရ။ စ ပျစ် ခြံ ၌ လည်း ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း၊ အ သီး ကြွေ ကို ကောက် ခြင်း မ ပြု ဘဲ ဆင်း ရဲ သား နှင့် ဝင် နေ သူ တို့ အ ဖို့ ချန် ထား လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ အ ချင်း ချင်း ခိုး ယူ ခြင်း၊ လှည့် ဖြား ခြင်း၊ မု သာ သုံး ခြင်း မ ပြု ရ။ သင့် ဘု ရား သ ခင်၏ နာ မ ညှိုး ပုပ် အောင် နာ မ တော် ကို တိုင် တည် လျက် မု သာ မ ကျိန် မ ဆို ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သူ တစ် ပါး မှ လု ယက် ခြင်း၊ အ တင်း ယူ ခြင်း မ ပြု ရ။ သူ ရင်း ငှါး ခ ကို နံ နက် တိုင် မ ဆိုင်း ရ။ နား ပင်း သူ့ ကို ဆဲ ဆို ခြင်း၊ မျက် မ မြင် ရှေ့ ခ လုတ် ထား ခြင်း မ ပြု ရ။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ တ ရား မ လွဲ ရ။ နွမ်း ပါး သူ့ မျက် နှာ ကို မ ညှာ၊ ကြီး မြင့် သူ့ မျက် နှာ ကို မ ငဲ့ ဘဲ သူ့ အ မှု ကို တ ရား နှင့် အ ညီ စီ ရင် လော့။ သင့် အ မျိုး အ တွင်း လှည့် လည် ကုန်း ချော ခြင်း၊ သူ တစ် ပါး အ ပေါ် တွင် သေ ဘေး သင့် စေ ခြင်း မ ပြု ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ညီ အစ် ကို ချင်း ကို မုန်း ထား စိတ် မ ရှိ ရ။ အ ပေါင်း အ ဖော်၏ အ ပြစ် မ ကူး စက် စေ ရန် ဆုံး မ လော့။ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို လက် စား မ ချေ၊ အ ညှိုး မ ထား ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ တိ ရိ စ္ဆာန် မျိုး ခြား ကို မိတ် လိုက် စေ ခြင်း၊ လယ် တွင် မျိုး နှစ် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ ကိုယ်၌ ချည် နှစ် မျိုး ရက် ထည် ကို ဝတ် ခြင်း မ ပြု ရ။ လူ တစ် ဦး သည် မ ရွေး မ လွတ် သေး သော၊ ကြောင်း လမ်း ပြီး ကျွန် မိန်း မ နှင့် အိပ် စက် လျှင် စစ် ဆေး စီ ရင် ခြင်း ခံ ရ မည်။ အ လွတ် မိန်း မ မ ဟုတ် သော ကြောင့် သေ ဒဏ် မ ခံ ကြ ရ။ ထို သူ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို တင် သွင်း ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ သိုး ဖြင့် မှား မိ သော အ ပြစ် အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ သင် တို့ နေ ပြည် သို့ ရောက်၍ သီး စား ပင် အ မျိုး မျိုး ကို စိုက် ပြီး နောက် သုံး နှစ် ပတ် လုံး လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သေး သ ဖွယ် မှတ် လျက် အ သီး ကို မ စား ကြ ရ။ လေး နှစ် မြောက် သော် သီး သ မျှ သော အ သီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သြ ဘာ ဆက် ရာ အ ဖြစ် သီး သန့် လိမ့် မည်။ ငါး နှစ် မြောက် မူ ကား သီး သော အ သီး သည် သင် တို့ ပိုင် ပင် ထွက် ဖြစ် ထိုက် သည့် အ လျောက် စား ခွင့် ရ ကြ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ အ သွေး ပါ သော အ စာ ကို မ စား ရ။ ဇော် ဂ နီ အ တတ်၊ ဗေ ဒင် အ တတ် ကို မ လေ့ လာ ကြ ရ။ န ဖူး ထိပ် ဆံ ရိတ် ခြင်း၊ ပါး မြိုင်း ဖြတ် ခြင်း မ ပြု ကြ ရ။ သူ သေ တို့ အ တွက် အ သား အ ရေ ကို မ လှီး ရ။ ဆေး မင် မ ထိုး ကြ ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ နေ ပြည် သည် ပြည် တန် ဆာ ကြောင့် အ ဗြ ဟ္မ မှု နှင့် မ ပြည့် စေ ရန်၊ သင့် သ မီး ကို ပြည် တန် ဆာ အ ဖြစ် မ ရှုတ် ချ ရ။ ငါ့ ဥ ပုသ် နေ့ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို ခန့် ညား ခြင်း ပြု ကြ လော့၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ က ဝေ နှင့် မှော် ဆ ရာ များ သို့ မ လွှဲ နှင့်။ ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် ရန် သူ တို့ ကို မ လိုက် မ ရှာ ကြ ရ။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ဆံ ဖြူ သူ့ ရှေ့ ရပ် ခြင်း၊ အ သက် ကြီး သူ၏ မျက် နှာ ကို ရို သေ ခြင်း၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ပြု လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ နေ ပြည် တွင် သင့် ထံ ဝင် နေ သူ လူ မျိုး ခြား ကို မ လု မ ယက် ရ။ သင် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် နှင့် နေ ခဲ့ ရ ဖူး သည် နှင့် အ ညီ ဝင် နေ သူ့ ကို သင် တို့ တိုင်း ရင်း သား ကဲ့ သို့ မှတ်၍ ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ကြ ရ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ စီ ရင် မှု၊ တိုင်း တာ မှု၊ ချိန် စက် မှု၊ ခင် တွယ် မှု များ၌ စဉ်း လဲ ခြင်း မ ပြု ကြ ရ။ မှန် သော ချိန် ခွင်၊ မှန် သော အ လေး၊ မှန် သော တင်း၊ မှန် သော ခြင့် ခွက် များ ကို သုံး ပြ ရ မည်။ ငါ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင် တို့ ကို ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် ရှိ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ် ကို မော လုတ် နတ် အား အပ် နှင်း၍ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို မ သန့် စေ ခြင်း၊ နာ မ တော် ကို ညှိုး ပုပ် စေ ခြင်း ပြု သော ကြောင့် ထို သူ့ ကို ငါ မျက် နှာ ထား ၍ အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ အ ကယ်၍ မော လုတ် နတ် အား အပ် နှင်း သော အ ခါ ပြည် သား တို့ သေ ဒဏ် မ ပေး ဘဲ မျက် နှာ လွှဲ ကြ လျှင်၊ ထို သူ့ ကို အိမ် ထောင် သား ခြင်း တို့ ပါ ငါ့ ကိုယ် တိုင် မျက် နှာ ထား လျက် မော လုတ် နတ် နှင့် မှား ယွင်း အံ့ သော ငှါ လိုက် ပါ မှား ယွင်း သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ အ ကြင် သူ သည် က ဝေ၊ မှော် ဆ ရာ တို့ သို့ လွှဲ၍ လိုက်​ လျှောက် မှား ယွင်း အံ့။ ထို သူ့ ကို ငါ မျက် နှာ ထား လျက် အ မျိုး ဘောင် မှ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ် ကို သီး သန့် ထား လျက် သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ကို သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သူ တိုင်း မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သော ကြောင့် ချင့် အ သွေး သည် ချင့် အ ပေါ်၌ တည် ၏။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် သူ တစ် ပါး၏ မ ယား နှင့် မှား ယွင်း လျှင် ထို မိန်း မ ပါ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် အ ဘ ကာ မ ပိုင် နှောင်း မ ယား နှင့် အိပ် စက် လျှင် နှစ် ဦး လုံး မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ ချင်း တို့ အသွေး သည် ချင်း တို့ အ ပေါ်၌ တည် ၏။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ချွေး မ နှင့် အိပ် စက် လျှင် နှစ် ဦး လုံး မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ ဓ မ္မ တာ တ ရား ကို ဖျက် သော ကြော့င် ချင်း တို့ အ သွေး သည် ချင်း တို့ အ ပေါ်၌ တည် ၏။ မိန်း မ နှင့် အိပ် စက် သည့် နည်း တူ ယောက်ျား ချင်း အိပ် စက် လျှင် ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု ကို ပြု သော ကြောင့် နှစ် ဦး လုံး မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ ချင်း တို့ အ သွေး သည် ချင်း တို့ အ ပေါ်၌ တည် ၏။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် မ ယား နှင့် ယော က္ခ မ ပါ သိမ်း ယူ လျှင် အ ဗြ ဟ္မ မှု ဖြစ် သော ကြောင့် လူ မျိုး အ တွင်း၌ အ ဗြ ဟ္မ မှု ပ စေ ရန် ထို သုံး ဦး လုံး မီး လောင် တိုက် ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် အ ဘ ပါ သ မီး သော် လည်း ကောင်း၊ အ မိ ပါ သ မီး သော် လည်း ကောင်း၊ နှ မ ကို သိမ်း ယူ ၍ ဆက် ဆံ လျှင် ရှက် ကြောက် ဖွယ် မှု ဖြစ် သော ကြောင့် အ မျိုး သား တို့ မျက် မှောက် တွင် ပင် ပယ် ရှား ခံ ကြ စေ။ ကိုယ့် နှ မ နှင့် ဆက် ဆံ သည့် အ လျောက် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ရ မည်။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ရာ သီ ရောက် ရာ ကာ လ အ တွင်း မိန်း မ နှင့် ဆက် ဆံ လျှင် ထို ကာ လ အိပ် စက် ကြ သော ကြောင့် အ မျိုး ဘောင် မှ နှစ် ဦး လုံး ပယ် ရှား ခံ ကြ စေ။ အ မိ ညီ မ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ အ ဖ နှ မ ကို သော် လည်း ကောင်း မ ဆက် ဆံ ရ။ နီး စပ် သူ ချင်း ဖြစ် သော ကြောင့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ကြ ရ မည်။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ဘ ကြီး ဘ ထွေး ကာ မ ပိုင် မ ယား ကို ဆက် ဆံ လျှင် နှစ် ဦး လုံး အ ပြစ် ဝန် ထမ်း ရ သည့် အ လျောက် သား သ မီး ကင်း လျက် သေ ကြ လိမ့် မည်။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ညီ အစ် ကို ကာ မ ပိုင် မ ယား ကို သိမ်း ယူ ဆက် ဆံ လျှင် စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် သား သ မီး ကင်း လျက် နေ ရ ကြ မည်။ ငါ ပို့ ဆောင် မည့် နေ ပြည် သည် သင် တို့ ကို မ အန် ထုတ် စေ ခြင်း ငှါ ငါ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် ရှိ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် ကြ လော့။ သင် တို့ ရှေ့ ငါ နှင် ထုတ် လိုက် သော လူ မျိုး၏ အ ထုံး အ ဖွဲ့ များ အ တိုင်း မ လျှောက် မ လိုက် ကြ ရ။ ဆို ခဲ့ သည့် အ ရာ ဟူ သ မျှ ကို ထို သူ တို့ ပြု ကျင့် ကြ သော ကြောင့် ငါ ရွံ ရှာ သည် နှင့် အ ညီ၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ထို သူ တို့ ပြည် ကို ငါ အ ပိုင် ပေး သည့် အ လျောက် သင် တို့ ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ အား ငါ က တိ ထား ခဲ့ ပြီ။ ငါ သည် လူ အ မျိုး မျိုး မှ သင် တို့ ကို သန့် ခြား သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင် တို့ လည်း သန့် သော သား၊ ငှက် နှင့် မ သန့် သော သား၊ ငှက် ကို ပိုင်း ခြား၍ မ သန့် သည့် အ တိုင်း သင် တို့ မှ ငါ ပိုင်း ခြား ခဲ့ သော သား၊ ငှက်၊ မြေ ရှိ ပေါ များ သော တစ် ကောင် ကောင် ဖြင့် သင် တို့ ရုပ် နာမ် စက် ဆုပ် ဖွယ် မ ရောက် စေ ကြ ရ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သန့် သည့် အ လျောက် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် စေ ရန် လူ အ မျိုး မျိုး မှ သင် တို့ ကို သန့် ခြား ခဲ့ ပြီး သော ကြောင့် သင် တို့ လည်း ငါ့ အ ဖို့ သန့် ရှင်း လျက် နေ ကြ ရ မည်။ ယောက်ျား ဖြစ် စေ၊ မိန်း မ ဖြစ် စေ၊ က ဝေ မှော် ဆ ရာ ပါ လျှင် ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ ချင်း တို့ အ သွေး သည် ချင်း တို့ အ ပေါ်၌ တည် ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လင် မ ယူ သေး သော အ ပျို က ညာ ဖြစ် သူ နှ မ အ တွက် လည်း မ သန့် အောင် ပြု ခွင့် ရှိ ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် လူ မျိုး ချင်း တို့ တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ် ကို ရှုတ် ချ၍ မ သန့် အောင် မ ပြု အပ်။ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း၊ ပါး မြိုင်း ရိတ် ခြင်း၊ အ သား အ ရေ၌ လှီး ခြင်း မ ပြု ကြ ရ။ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ သီး သန့် သ ဖြင့် နာ မ တော် ကို မ ညှိုး မ ပုပ် စေ ကြ ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သော ကြောင့် သန့် ရှင်း လျက် နေ ကြ ရ မည်။ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ပြည် တန် ဆာ မိန်း မ၊ ရှုတ် ချ ခံ သော မိန်း မ၊ လင် ကွာ သော မိန်း မ ကို မ သိမ်း မ ယူ ကြ ရ။ လူ မျိုး ကို သီး သန့် ထား သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သန့် ရှင်း သည် နှင့် အ ညီ ချင်း တို့ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ဆက် ကပ် သူ ဖြစ် သော ကြောင့် ပ ရော ဟိတ် သန့် ရှင်း ဆီ သန့် သည် ဟု ဒါ ယ ကာ တို့ မှတ် ယူ ကြ စေ။ ပ ရော ဟိတ် သ မီး ဖြစ် သူ သည် ပြည် တန် ဆာ လုပ် ၍ ကိုယ် ကို ရှုတ် ချ လျှင် အ ဘ ကို ရှုတ် ချ ရာ ရောက် သော ကြောင့် မီး လောင် တိုက် ဒဏ် ခံ စေ။ ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ အ နက် အ ကြီး အ ကဲ အ ဖြစ် ဖြင့် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ဘိ သိက် ဆီ လောင်း ခြင်း ခံ ရ သည့် အ လျောက် သင်္ကန်း စုံ ဝတ် ဆင် ရန် ခန့် ထား သော ပ ရော ဟိတ် သည် ဦး ဆံ ဖား လျား ချ ခြင်း၊ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း မ ပြု ရ သည့် ပြင်၊ မိ ဘ ပင် ဖြစ် သော် လည်း သူ သေ အ လောင်း ရှိ ရာ ဝင်၍ ကိုယ် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ရ။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား ခြင်း ဆိုင် ရာ ဘိ သိက် ဆီ တည် ရှိ သော ကြောင့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ ထွက်၍ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ညှိုး ပုပ် အောင် မ ပြု ရ။ ခါး ကုန်း သူ၊ ပိန် ကြုံ သူ၊ မျက် စိ မ စုံ သူ၊ ယား နာ ဒက် နာ ရှိ သူ သင်း ကွပ် ပြီး သူ တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ အာ ရုန့် အ မျိုး အ နွယ် အ နက် မည် သူ မ ဆို ကြန် အင် ယွင်း လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ ကို ဆက် ကပ် ရန် မ ချဉ်း အပ်။ ကြန် အင် ယွင်း သော ကြောင့် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ဆက် ကပ် ရန် မ ချဉ်း ရ ချေ။ သန့် ရှင်း သည် ဖြစ် စေ၊ အ ထူး သန့် ရှင်း သည် ဖြစ် စေ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို စား ခွင့် ရှိ သော် လည်း၊ ကြန် အင် ယွင်း သော ကြောင့် ငါ သန့် ရှင်း သော ဌာ န များ ညှိုး ပုပ် စေ ရန် ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း ဝင် ခွင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် မ ရ ချေ။ ငါ သည် ထို ဌာ န များ ကို သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ သော မိန့် တော် မူ ချက် ကို၊ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို မ ညှိုး ပုပ် ကြ စေ ရန် ငါ့ အ ဖို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သီး သန့် ထား သော ဝ တ္ထု များ ကို သန့် သော အ ဖြစ် နှင့် သာ သုံး ဆောင် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင် တို့ အ မျိုး အ နွယ် အ စဉ် အ ဆက် အ နက် အ ကြင် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သီး သန့် ထား သော ဝ တ္ထု များ ကို မ သန့် သော အ ဖြစ် နှင့် ချဉ်း ကပ် အံ့။ ထို သူ သည် ငါ့ မျက် မှောက် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ အာ ရုန့် အ မျိုး အ နွယ် အ နက် တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် နူ နာ စွဲ သည် ဖြစ် စေ၊ ရိ ယို သည် ဖြစ် စေ၊ သန့် ရာ မ ရောက် မ ချင်း ထို ဝ တ္ထု များ ကို မ သုံး မ ဆောင် ရ။ အ ကြင် သူ သည် သူ သေ အ လောင်း ကြောင့် မ သန့် သူ့ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ သုတ် ယို သူ့ ကို သော လည်း ကောင်း၊ မ သန့် ရာ ရောက် စေ နိုင် သော ပိုး မွှား ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မ သန့် ခြင်း တစ် မျိုး မျိုး ကူး စေ နိုင် သူ့ ကို သော် လည်း ကောင်း ထိ မိ အံ့။ ထို သူ သည် ဆို ခဲ့ သော တစ် စုံ တစ် ရာ ကို ထိ မိ သည့် အ လျောက် ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ သည့် ပြင် ရေ မ ချိုး မီ ထို ဝ တ္ထု များ ကို မ သုံး ဆောင် ရ။ နေ ဝင် ချိန် သန့် ရာ ရောက် ပြီး မှ ကိုယ့် ဆွမ်း ဖြစ် သော ဝ တ္ထု ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ရ ၏။ အို သေ၊ နာ သေ၊ သား ရဲ ကိုက် သေ အ ကောင် ကို သုံး ဆောင်၍ ကိုယ် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ့ မိန့် မှာ ချက် ကိုဖောက် ကျော် သ ဖြင့် အ ပြစ် ဝန် ထမ်း လျက် သေ ကြ မည် စိုး၍ ထို အ ချက် ကို စောင့် ရှောက် ကြ စေ။ ငါ သည် ထို သူ တို့ ကို သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် ထံ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ သူ ရင်း ငှါး ဖြစ် စေ၊ ပ ရော ဟိတ် မျိုး မ ဟုတ် လျှင် ထို ဝ တ္ထု ကို မ စား ရ။ ပ ရော ဟိတ်၏ ငွေ ဝယ် လူ နှင့် အိမ် ပေါက် သား တို့ မူ ကား ပ ရော ဟိတ် ဆွမ်း ကို စား ခွင့် ရှိ၏။ ပ ရော ဟိတ် မျိုး မ ဟုတ် သူ၏ မ ယား ဖြစ် သော ပ ရော ဟိတ် သ မီး သည် မြှောက် ဆက် ပြီး ဝ တ္ထု ကို မ စား ရ။ သို့ ရာ တွင် သား သ မီး မဲ့ လျက် လင် သေ၊ လင် ကွာ ဖြစ် သော ပ ရော ဟိတ် သ မီး သည် အ ဘ အိမ် သို့ ပြန်၍ ပျို ရွယ် စဉ် ကဲ့ သို့ နေ လျှင် အ ဘ ဆွမ်း ကို စား ခွင့် ရ၏။ မ ဆိုင် သူ မ စား ရ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ထို ဝ တ္ထု ကို မ တော် တ ဆ စား မိ သော် ပ ရော ဟိတ် အား ဝ တ္ထု အ စား ဆပ် ပေး ရာ။ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ပေး စေ။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် အ နက် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရန် ကြန် အင် စုံ သော အ ထီး ကို သာ တင် သွင်း စေ။ ကြန် အင် ယွင်း သော အ ကောင် ကို ကား သင် တို့ အ ဖို့ လက် ခံ ဖွယ် မ ဟုတ် သော ကြောင့် မ တင် မ သွင်း ကြ ရ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် အ ထူး သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် ဖြစ် စေ၊ စေ တ နာ အ လျောက် ဖြစ် စေ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် အုပ် အ နက် မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို တင် သွင်း သော် ကြန် အင် မ ယွင်း ဘဲ စုံ လင် သော အ ကောင် သာ လက် ခံ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ အ ကန်း၊ အ ကျိုး၊ အင်္ဂါ ပျက်၊ ပြည် တည် နာ၊ ဝဲ နာ၊ ကျောက် နာ ရှိ သော အ ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း ခြင်း၊ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး ပူ ဇော် ခြင်း မ ပြု ကြ ရ။ စေ တ နာ အ လျောက် ဖြစ် လျှင်၊ အင်္ဂါ တို ရှည် သော နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် ကို တင် သွင်း ခွင့် ရှိ သော် လည်း သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် မူ ကား လက် ခံ ဖွယ် မ ဟုတ် ချေ။ ဆုံး မ ပြီး အ ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ တင် မ သွင်း ရ။ နေ ပြည် တွင် မ ဆက် ကပ် ကြ ရ။ အ ကယ်၍ လူ မျိုး ခြား တို့ ပေး ကမ်း လျှင် ထို သို့ သော အ ကောင် များ အ နက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို မ တင် မ သွင်း ကြ ရ။ ကြန် အင် ယွင်း သည့် အ လျောက် ပျက် စီး ခြင်း လ က္ခ ဏာ ပါ သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ လက် ခံ ဖွယ် မ ဟုတ် ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သား ငယ် ပေါက် ဖွား သော် အ မိ နှင့် ခု နစ် ရက် နေ စေ ပြီး လျှင် အ ဌ မ နေ့ က စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ လှူ ဒါ န အ ဖြစ် လက် ခံ ဖွယ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ နွား ဖြစ် စေ၊ သိုး ဆိတ် ဖြစ် စေ၊ သား အ မိ နှစ် ကောင် လုံး ကို နေ့ ချင်း မ စီ ရင် ကြ ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ချီး မွမ်း ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် သော အ ခါ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရန် ပူ ဇော် နည်း ဟူ မူ ကား၊ နံ နက် တိုင် မည် ရွေ့ မည် မျှ မ ချန် ဘဲ၊ နေ့ ချင်း စား ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ့ ပ ညတ် များ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန်း ချက် သည့် အ လျောက် သင် တို့ ကြော် ငြာ ရ သော ဓမ္မ အ စည်း အ ဝေး များ ၏ အ ခါ သ မ ယ တော် များ ကား၊ ဤ သို့ တည်း ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ခြောက် ရက် အ တွင်း လုပ် ဆောင် ရ သော် လည်း သ တ္တ မ နေ့ သည် ဓ မ္မ စည်း ဝေး ရာ၊ နား နေ ရာ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် အ မှု အ ရေး မည် သည် ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ကြ ရ။ သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန်း ချက် တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ခါ သ မ ယ၌ ကြော် ငြာ ရ သော ဓမ္မ အ စည်း အ ဝေး များ ဟူ မူ ကား၊ ပ ထ မ လ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ဦး ယံ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ သ ခါ ပွဲ ဖြစ်၏။ ၎င်း လ ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တ ဆေး မဲ့ မုန့် စား ပွဲ ခံ ကြ ရာ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ကြ ရ မည်။ ပ ဌ မ နေ့၌ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ရှိ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ဆက် ကပ် နေ လျက် ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ရှိ ရ ဦး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဥ ပုသ် ထွက် နေ့၌ သင် တို့ အ ဖို့ လက် ခံ တော် မူ စေ ရန် ထို ကောက် လှိုင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပ ရော ဟိတ် ဦး တိုက် ရ မည်။ ကောက် လှိုင်း ကို ဦး တိုက် သော နေ့ ချင်း ပင် ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် ကို မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဆီ ရော သော မုန့် ညက် နှစ် စ ရွတ် ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် စ ပျစ် ရည် တစ် ပိဿာ ကို လည်း ကောင်း ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ဆို ခဲ့ သော နေ့၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ အ လှူ ဒါ န ကို မ တင် မ သွင်း မ ချင်း ပေါင် မုန့်၊ မုန့် ဆန်း၊ အ သီး မည် သည် ကို မျှ မ စား ကြ ရ။ သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း။ ထို မုန့် လုံး နှင့် တ ကွ ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင်၊ နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင် ကို ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် တင် သွင်း ကြ လော့။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် ကောင် ကို တင် သွင်း ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် အ ဦး ဆက် ရာ မုန့် လုံး နှင့် ထို သိုး သား ငယ် နှစ် ကောင် ကို ပ ရော ဟိတ် ဦး တိုက် ရ သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သီး သန့် ရာ ရောက် သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ချင်း ပင် ကြော် ငြာ ရ သည့် အ တိုင်း ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး လုပ် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ် ၌ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သ တည်း။ သင် တို့ နေ ပြည် တွင် စ ပါး ရိတ် သိမ်း ကြ သည့် ကာ လ လယ် လုံး ကျွတ် အ စွန်း ပါ ရိတ် ခြင်း၊ ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း မ ပြု ရ။ ဆင်း ရဲ သား နှင့် ဝင် နေ သူ တို့ အ ဖို့ ချန် ထား လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သ တ္တ မ လ၊ ပ ထ မ နေ့ တွင် တံ ပိုး မှုတ် ရ သော ထိမ်း မှတ် ပွဲ နေ့ ဖြစ်၍ ဓ မ္မ စည်း ဝေး ရာ ဥ ပုသ် ကို စောင့် ကြ လော့။ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ဆက် ကပ် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အ ကယ် စင် စစ် ထို သ တ္တ မ လ တွင် ဒ သ မ နေ့၌ အ ပြစ် ဖြေ ရာ နေ့ ကျ သည့် အ လျောက် ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး လုပ် လျက်၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ဆက် ကပ် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သင် တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ သော နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် အ မှု အ ရေး မည် သည် ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ကြ ရ။ ထို နေ့ ခြိုး ခြံ စွာ မ ပြု သော သူ တိုင်း အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ကြင် သူ သည် ထို နေ့၌ အ မှု အ ရေး တစ် စုံ တစ် ခု ကို လုပ် ဆောင် အံ့။ ထို သူ့ ကို အ မျိုး ဘောင် မှ ငါ ပယ် ဖျက် လိမ့် မည်။ အ မှု အ ရေး မည် သည် ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ကြ ရ။ သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ သည့် အ လျောက်၊ နား နေ ရာ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် ထို လ န ဝ မ ညဉ့် ဦး က စ ၍ ဒ သ မ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ခြိုး ခြံ စွာ ပြု လျက် ဥ ပုသ် စောင့် ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သ တ္တ မ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ က စ၍ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တဲ နေ ပွဲ ကို ခံ ကြ ရာ၊ ပ ထ မ နေ့ ၌ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ရှိ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ဆက် ကပ် ပြီး နောက် ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး လုပ် ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ဆက် ကပ် ကြ ရ ဦး မည်။ အ စု အ ရုံး ကြီး ဖြစ် သ ဖြင့် ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ကြ ရ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ သို ထား ပြီး နောက် သ တ္တ မ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ က စ၍ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပူ ဇော် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရာ၊ ပ ဌ မ နေ့၌ လည်း ကောင်း၊ အ ဌ မ နေ့ ၌ လည်း ကောင်း ဥ ပုသ် စောင့် ကြ လော့။ ပ ထ မ နေ့၌ ထူး မြတ် သော သစ် သီး၊ စွန် ပ လွံ လက်၊ အ ရွက် ဖြာ သော အ ခက် နှင့် မိုး မ ခ ကိုင်း များ ကို ခုတ် ယူ၍ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွှင် လန်း လျက် နေ ကြ လော့။ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် သည့် အ လျောက် တစ် နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ်၊ သ တ္တ မ လ တွင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ပွဲ အ ဖြစ် ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန်း ချက် တော် မူ သော အ ခါ သ မ ယ များ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ပြန် ကြား လေ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အ စဉ် အ တိုင်း မီး ခွက် တင် ထွန်း ခြင်း ငှါ ထောင်း ညှပ်၍ ရ သော မီး ပူ ဇော် ရန် သံ လွင် ဆီ စစ် ကို သင့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မှာ ထား လော့။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင် သက် သေ တော် ဆိုင် ရာ ကန့် လန့် ကာ ပြင်၊ အာ ရုန် သည် ညဉ့် ဦး မှ နံ နက် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ထို အ မှု ကို စီ ရင် စေ။ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ရွှေ စင် မီး ခုံ တော် ပေါ် တွင် မီး ခွက် များ ကို အ စဉ် အ တိုင်း ခင်း ကျင်း စေ။ သင် သည် မုန့် ညက် ကို ယူ၍ တစ် လုံး လျှင် နှစ် စ ရွတ် ကျ မုန့် ပေါက် ဆယ့် နှစ် လုံး ကို ပေါင်း လုပ် ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွှေ စင် စား ပွဲ တော် ပေါ် တွင် တစ် ပုံ လျှင် ခြောက် လုံး ကျ နှစ် ပုံ တင် ထား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ်၊ ထို မုန့် ဆိုင် ရာ မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ မုန့် နှစ် ပုံ ထက် လော ဗန် စစ် ကို ဖြူး လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စောင့် ရှောက် ရ သော ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဥ ပုသ် နေ့ အ စဉ် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခင်း ကျင်း စေ။ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ အ နက် အာ ရုန် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ ထူး သီး သန့် သော ပိုင် ရာ ဖြစ် သ ဖြင့် သန့် ရှင်း ရာ အ ရပ် တွင် စား ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ မိ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ အ ဘ အိ ဂျစ် အ မျိုး ဖြစ် သော လူ တစ် ယောက် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဘောင် တွင် ဝင် ထွက်၍ တပ် စား ခန်း အ တွင်း ဣ သ ရေ လ လူ တစ် ဦး နှင့် သတ် ပုတ် လုံး ထွေး ရာ၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဆဲ ရေး သူ့ ကို တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် လျက် ကြား သ မျှ သော သူ တို့ လက် ကို သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် တင် စေ ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ၏ ခဲ ပစ် ဒဏ် ခံ စေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား လည်း ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အား ဆဲ ရေး သူ တိုင်း အ ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း စေ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ ကို တိုင်း ထွာ သူ လည်း လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ၏ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ကို မု ချ ခံ စေ။ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် စေ၊ နာ မ တော် ကို တိုင်း ထွာ လျှင် သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သူ တစ် ပါး အ သက် ကို သတ် သူ သည် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ တိ ရ စ္ဆာန် အ သက် ကို သတ် သော သူ ကား အ သေ အ စား အ ရှင် လျော် ပေး စေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို ရာ ထို သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ဆဲ ရေး သူ့ ကို တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင် ခဲ ပစ် ဒဏ် ခတ် ကြ သ တည်း။ သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည့် အ ချက် ဟူ မူ ကား၊ ငါ ပေး သ နား သော ပြည် သို့ သင် တို့ ဝင် ရောက် ကြ ပြီး နောက်၊ မြေ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် စောင့် ရ မည်။ ခြောက် နှစ် အ တွင်း လယ်၌ မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ စ ပျစ် ခြံ၌ သုတ် သင် ခြင်း၊ မြေ ထွက် သို ထား ခြင်း များ ကို ပြု ရ သော် လည်း၊ သ တ္တ မ နှစ် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ သုတ် သင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မြေ ကို နား နေ ရာ ဥ ပုသ် စောင့် စေ ရ မည်။ အ လေ့ ပေါက် စ ပါး ကို ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ လှပ် ထား သော စ ပျစ် ခြံ အ သီး ကို ဆွတ် ခူး ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ မြေ ကို နား နေ ရာ ဥ ပုသ် စောင့် စေ ရ မည်။ မြေ ဥ ပုသ် သာ သင် မှ စ၍၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ သူ ရင်း ငှါး နှင့် ဝင် နေ သူ တို့ အ ဖို့ အ စာ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ မြေ ပေါက် သည် သင် တို့ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ပြည် နယ် ရှိ သား တ ကာ အ ဖို့ အ စာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင်၊ ခု နစ် နှစ် ခု နစ် လီ တည်း ဟူ သော နှစ် သိ တင်း ခု နစ် သိ တင်း များ ကို ရေ တွက် သည့် အ လျောက်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ့် ကိုး နှစ် စေ့ သော် သ တ္တ မ လ၊ ဒ သ မ နေ့၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ နေ့၌၊ ပြည် လုံး နှံ့ တံ ပိုး မှုတ် စေ၍ ငါး ဆယ် မြောက် သော နှစ် ကို သီး သန့် ထား လျက် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား လွတ် ခွင့် ကြော် ငြာ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ အ ဖို့ မင်္ဂ လာ နှစ် ဖြစ် သ ဖြင့် အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် ပိုင် မြေ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ သို့ လည်း ကောင်း ပြန် နေ ခွင့် ရှိ ကြ မည်။ ထို ငါး ဆယ် မြောက် သော နှစ် သည် မင်္ဂ လာ နှစ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ အ လေ့ ပေါက် စ ပါး ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ လှပ် ထား သော စ ပျစ် ခြံ အ သီး ဆွတ် ခူး ခြင်း များ ကို မ ပြု ကြ ရ။ သီး သန့် သော မင်္ဂ လာ နှစ် ဖြစ် သ ဖြင့် လယ် အ လေ့ ပေါက် ကို စား ကြ ရ မည်။ ထို မင်္ဂ လာ နှစ် တွင် အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် ပိုင် မြေ သို့ ပြန် နေ ခွင့် ရှိ ကြ မည်။ သင် တို့ သည် သူ တစ် ပါး နှင့် ရောင်း ဝယ် လျှင် အ ချင်း ချင်း မ စဉ်း လဲ ဘဲ၊ မင်္ဂ လာ နှစ် နောက် ကုန် လွန် သော နှစ် အ ရေ အ တွက် နှင့် အ မျှ ဝယ် ခြင်း၊ မြေ ထွက် ကျန် အ ရေ အ တွက် နှင့် အ မျှ ရောင်း ခြင်း ပြု ရ မည်။ မြေ ထွက် ကျန် သ မျှ ကို သာ ရောင်း ဝယ် ခွင့် ရှိ သ ဖြင့် ကျန် နှစ် များ သည် နှင့် အ မျှ တန် ဖိုး တိုး ခြင်း၊ နည်း သည် နှင့် အ မျှ လျော့ ခြင်း ပြု ရ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သ ဖြင့် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ လျက် အ ချင်း ချင်း မ စဉ်း လဲ ကြ ရ။ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် လျှင် ကိုယ့် ပြည် တွင် လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ မြေ လည်း အ သီး အ နှံ ပေး သ ဖြင့် ဝ စွာ စား ခွင့်၊ လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သ တ္တ မ နှစ် တွင် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ မြေ ထွက် သို ထား ခြင်း မ ပြု ရ လျှင် မည် သို့ စား ရ ကြ အံ့ နည်း ဟု သင် တို့ ဆို ဖွယ် ရာ ရောက် သော် လည်း၊ ဆ ဌ မ နှစ် တွင် ငါ စီ မံ နှင့် သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ဖြင့် သုံး နှစ် အ ဖို့ အ သီး အ နှံ ထွက်၍၊ အ ဌ မ နှစ် တွင် မျိုး ကြဲ လျက် န ဝ မ နှစ် မြေ ထွက် ပေါ် သည့် တိုင် အောင် သို ထား ပြီး စ ပါး ကို စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ မြေ သည် ငါ ပိုင် ရာ ဖြစ် လျက် သင် တို့ လည်း ငါ့ ထံ ဝင် နေ သူ အာ ဂ န္တု များ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မြေ ကို အ ဆုံး မ ရောင်း ရ ဘဲ၊ ပိုင် မြေ ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ ရွေး နုတ် နိုင် ခွင့် ရှိ ရ မည်။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဦး သည် ဆင်း ရဲ၍ ပိုင် မြေ အ ချို့ ကို ရောင်း စား ရ လျှင် နီး စပ် သူ အ မွေ ဆိုင် သည် ရောင်း ပြီး မြေ ကို ရွေး ပိုင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ ရွေး ပိုင် သူ မ ရှိ သော် လည်း ကိုယ် တိုင် ရွေး လောက် အောင် ရ တတ် က၊ ရောင်း ပြီး နှစ် များ ကို ရေ တွက် လျက် ဝယ် သူ့ ထံ ပို မို သော တန် ဖိုး ကို ဆပ် ၍ ပိုင် ရင်း မြေ သို့ ပြန် နေ ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ မ လုံ လောက် လျှင် မူ ကား၊ ရောင်း ပြီး သော မြေ ကို မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် အောင် ဝယ် သူ့ လက် တွင် ရပ် နား စေ ပြီး မှ မင်္ဂ လာ နှစ် လက် လွတ် သ ဖြင့် ပိုင် ရင်း မြေ သို့ ပြန် နေ ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ လူ တစ် ဦး သည် မြို့ ရိုး အ တွင်း တိုက် အိမ် တစ် လုံး ကို ရောင်း စား လျှင် ရောင်း သော နှစ် ကုန် လွန် သည့် တိုင် အောင် ရွေး နုတ် နိုင် ခွင့် ရှိ ၏။ တစ် နှစ် အ တွင်း မ ရွေး လျှင် ထို တိုက် အိမ် သည် ဝယ် သူ့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ ဆုံး ပိုင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ မင်္ဂ လာ နှစ်၌ လက် မ လွတ် ရ။ မြို့ ရိုး မဲ့ တော ရွာ ရှိ တိုက် အိမ် ကို မူ ကား လယ် ယာ ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ သည့် အ လျောက် ရွေး နုတ် နိုင် ခွင့် ရှိ လျက် မင်္ဂ လာ နှစ် တွင် လက် လွတ် ရ မည်။ သို့ ရာ တွင် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ရှိ တိုက် အိမ် များ ကို အ ခါ ခပ် သိမ်း ပင် ဂိုဏ်း သား တို့ ရွေး နုတ် ပိုင် ခွင့် ရှိ ၏။ မ ရွေး ဘဲ နေ သော် လည်း ဝ တ္ထု ကံ မြို့၌ ရောင်း သော တိုက် အိမ် သည် မင်္ဂ လာ နှစ် တွင် လက် လွတ် ရ မည်။ အ သို့ ဆို သော် ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ရှိ တိုက် အိမ် များ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သော ကြောင့် တည်း။ ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ရှိ စား ကျက် နှင့် လယ် များ ကို ကား အ လျှင်း မ ရောင်း ရ ချေ။ အ မြဲ ပိုင် မြေ ဖြစ် သ တည်း။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဦး သည် အား လျော့ သ ဖြင့် ဆင်း ရဲ လျှင် ထို သူ့ ကို သင် ထောက် ရှု၍ ဝင် နေ သူ အာ ဂ န္တု အ ဖြစ် ဖြင့် သင် နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ခွင့် ပေး ရ မည်။ နေ နိုင် ခွင့် ရ စေ ရန် ကိုယ် ဘု ရား သ ခင့် ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ လျက် အ တိုး အ မြတ် ကို မ ယူ နှင့်။ အ တိုး စား၍ ငွေ ကို လည်း ကောင်း၊ အ မြတ် စား၍ ရိ က္ခာ ကို လည်း ကောင်း မ ပေး အပ်။ ငါ သည် ခါ နာန် ပြည် ကို အ ပိုင် ပေး လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ခြင်း ငှါ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဦး သည် ဆင်း ရဲ သ ဖြင့် သင့် အား ကိုယ် ကို ရောင်း ချ လျှင် ကျွန် အ ဖြစ် မ စေ စား ဘဲ၊ မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် အောင် သူ ရင်း ငှါး၊ ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် ဖြင့် သာ သင့် ထံ အ စေ ခံ ပြီး မှ၊ သား သ မီး တို့ နှင့် တ ကွ လက် လွတ် ခွင့် ရ၍ ကိုယ် အ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘ ပိုင် မြေ သို့ လည်း ကောင်း ပြန် နေ ရ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ငါ့ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ သ ဖြင့် ကျွန် ရောင်း ကျွန် ဝယ် မ ပြု ရ။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ကြောင့် သင် ကြောက် ရွံ့ လျက် အ ကြပ် အ တည်း မ အုပ် ချုပ် ရ။ ပိုင် အပ် သော ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ များ မှာ မူ ပတ် ဝန်း ကျင် နေ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ထံ တည်း ခို သူ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် လည်း ကောင်း၊ နေ ပြည် တွင် ပေါက် ဖွား သော ချင်း တို့ သား သ မီး အ နက် လည်း ကောင်း၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ ကို အ ပိုင် ဝယ်၍ သား စဉ် မြေး ဆက် လည်း ကျွန် ပိုင် မြေ အ ဖြစ် ဖြင့် ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် ခံ ရ ကြ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဖြစ် သော ညီ အစ် ကို ချင်း ကို ကား အ ကြပ် အ တည်း မ အုပ် ချုပ် ရ။ ဝင် နေ သူ အာ ဂ န္တု တစ် ယောက် သည် ရ တတ် ရာ သူ့ အ နီး နေ ထိုင် သော သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဦး သည် ဆင်း ရဲ၍ ဝင် နေ သူ အာ ဂ န္တု ထံ သို့ လည်း ကောင်း၊ ချင့် အ မျိုး အ နွယ် ထံ သို့ လည်း ကောင်း ကိုယ် ကို ချ ရောင်း လျှင်၊ ကိုယ် ကို ရောင်း ချ သော နှစ် က စ၍ မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် အောင် အ ရှင့် ထံ သူ ရင်း ငှါး အ ဖြစ် ဖြင့် နေ သော နှစ် ကာ လ နှင့် အ မျှ ရောင်း သော ကိုယ် နေ ကြေး ကို ဝယ် သူ နှင့် ရေ တွက် လျက်၊ အ ရှင့် ထံ နှစ် စဉ် သူ ရင်း ငှါး အ ဖြစ် ဖြင့် နေ ရ သည် နှင့် အ ညီ သင့် မျက် မှောက် တွင် အ ကြပ် အ တည်း အုပ် ချုပ် ခွင့် မ ရှိ။ ထို သို့ မ ရွေး နုတ် သော် လည်း သား သ မီး တို့ နှင့် တ ကွ မင်္ဂ လာ နှစ် တွင် လက် လွတ် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ငါ့ ပိုင် ရာ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ၏။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သော ကြောင့် မိ စ္ဆာ ဘု ရား ရုပ် လုပ် ခြင်း၊ ရုပ် ပွား နှင့် ကျောက် တိုင် တည် စိုက် ခြင်း၊ နေ ပြည် တွင် ရုပ် လုံး ပေါ် ကျောက် ကို ရှိ ခိုး ရန် ထား ခြင်း များ ကို မ ပြု ကြ ရ။ ငါ့ ဥ ပုသ် နေ့ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ခန့် ညား ခြင်း ပြု ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း လျှောက် လိုက် လျက် ပ ညတ် တော် များ ကို သင် တို့ စောင့် ထိန်း ပြု ကျင့် ကြ လျှင်၊ ငါ သည် ဥ တု အ လျောက် မိုး ရွာ စေ၍ မြေ လည်း အ သီး အ နှံ ကို ပေး လျက်၊ ခြံ ရှိ အ ပင် များ လည်း အ သီး သီး လျက်၊ စ ပါး နယ် ခြင်း သည် စ ပျစ် သီး ဆွတ် ခူး ချိန် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ဆွတ် ခူး ခြင်း သည် မျိုး ကြဲ ချိန် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း မီ သ ဖြင့် အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ဝ စွာ စား ခွင့် ကိုယ့် ပြည် တွင် လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ နေ ပြည် တွင် ငါ ရန် ကင်း စေ သ ဖြင့် သင် တို့ သည် ထိတ် လန့် ရာ မဲ့ လဲ လျောင်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပြည် နယ် အ တွင်း လည်း သား ရဲ ဘေး ပ စေ ခြင်း၊ ဓား ဘေး ကင်း စေ ခြင်း ငါ ပြု သည့် ပြင်၊ လိုက် လံ ခွင့် ရ လျက် ရှေ့ တွင် ပင် သင် တို့ ဓား ဖြင့် ရန် သူ တို့ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ နက် ငါး ယောက် သည် ရာ တပ် ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ရာ သည် သောင်း တပ် ကို လည်း ကောင်း၊ လိုက် လံ ကြ၍ ရှေ့ တွင် ပင် ဓား ဘေး ဖြင့် ရန် သူ တို့ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ အား မျက် နှာ သာ ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား စေ သည့် ပြင် သင် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် အ တိုင်း ပြု မည်။ သင် တို့ သည် သို ထား ပြီး စ ပါး ဟောင်း ကို စား လျက် မ ကုန် မီ အ သစ် ပေါ်၍ အ ဟောင်း ကို ထုတ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ စိတ် တော် စက် ဆုပ် ခြင်း ကင်း သည့် အ လျောက် ငါ သည် သင် တို့ ဘောင် တွင် စံ ရာ တော် ကို တည် လျက် စ ကြ်ံ ပြု ရာ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် မည်။ သင် တို့ လည်း ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် အိ ဂျစ် လူ မျိုး လက် အောက် ကျွန် မ ခံ စေ ရန် ထို ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည့် အ လျောက် ကြော့ မော့ စွာ သွား လာ နိုင် စေ ရန် ထမ်း ပိုး ကျည်း ကို ချိုး ဖျက် ခဲ့ ပြီ။ ငါ့ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ ပ ညတ် ဟူ သ မျှ ကို လည်း မ ပြု မ ကျင့်။ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စွန့် ပယ် ကြ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ပ ညတ် ဟူ သ မျှ ကို မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဘောက် ကျော် ရာ ရောက် အောင် ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို သင် တို့ စက် ဆုပ် ကြ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ငါ ပြု မည် ကား၊ မျက် စိ အား ကုန် ခြင်း၊ ကိုယ် ပိန် ကြုံ ခြင်း ဖြစ် စေ သည့် အ ဆုတ် နာ၊ ဖျား နာ တည်း ဟူ သော ဥ ပဒ် ကို စီ ရင် သ ဖြင့် မျိုး ကြဲ သော် လည်း ရန် သူ တို့ စား ကြ အံ့ သော ကြောင့် အ ချည်း နှီး ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို မျက် နှာ ထား လျက် ရန် သူ တို့ ရှေ့ သင် တို့ အ ရှုံး ခံ ရ မည့် ပြင်၊ မုန်း ထား သူ တို့ အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ ရ၍ လိုက် လံ သူ မ ရှိ ဘဲ သင် တို့ ပြေး ရ ကြ လ တံ့။ ထို မျှ လောက် ခံ ရ လျက် ငါ့ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ နေ သေး လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ပြစ် မှု များ အ တွက် ခု နစ် ဆ ဆုံး မ လျက်၊ တန် ခိုး ဆိုင် ရာ မာ န ကို ချိုး ဖျက်၍ မိုး ပြင် ကို သံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မြေ ပြင် ကို ကြေး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် စေ သ ဖြင့်၊ မြေ လည်း အ သီး အ နှံ မ ပေး၊ အ ပင် များ လည်း အ သီး မ သီး သော ကြောင့် အ ကျိုး မဲ့ အား ကုန် ကြ လိမ့် မည်။ ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ လျက် ငါ့ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ သော သ ဘော ရှိ သေး လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ပြစ် မှု များ အ လျောက် ဘေး ခု နစ် ဆ သင့် စေ လျက်၊ စေ လွှတ် သော သား ရဲ ဘေး ကြောင့် သား ဆုံး ပါး ခြင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် ပျက် စီး ခြင်း၊ လူ မျိုး နည်း ပါး ခြင်း၊ လမ်း ခြောက် ခေါင် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို မျှ လောက် ခံ ရ လျက် ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ၍ ငါ့ အ ဆုံး အ မ ကို ဝန် မ ခံ သေး လျှင်၊ ငါ လည်း သင် တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ၍ ပြစ် မှု များ အ တွက် ခု နစ် ဆ ဒဏ် ခတ် လျက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ လက် စား ချေ သော ထား ဘေး ကို သင့် စေ သည့် အ လျောက် မြို့ များ အ တွင်း တွင် ခို ဝင် စု ရုံး ကြ သော် ရော ဂ န္တ ရ ကပ် ငါ သင့် စေ သ ဖြင့် ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ သင် တို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ထောက် အ ခံ ကို ငါ ချိုး ဖျက် သည့် ကာ လ မိန်း မ ဆယ် ယောက် တို့ သည် မီး တစ် ဖို တည်း တွင် ပေါင်း၍ အ လေး ချိန် အ တိုင်း မုန် ပြန် ပေး ကြ ရာ သင် တို့ စား ရ သော် လည်း ဝ ကြ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို မျှ လောက် ခံ ရ လျက် ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ၍ ငါ့ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ နေ သေး လျှင်၊ ငါ လည်း ဒေါ သ နှင့် သင် တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ၍ ပြစ် မှု များ အ တွက် ခု နစ် ဆ ဆုံး မ သ ဖြင့်၊ ကိုယ့် သား သ မီး အ သား ကို ပင် သင် တို့ စား ရ ကြ မည်။ စိတ် တော် စက် ဆုပ် သည် နှင့် ငါ သည် သင် တို့ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ဖြို ဖျက် ခြင်း၊ နေ မင်း တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ခြင်း၊ ရုပ် တု အ သေ ကောင် များ အ ပေါ် တွင် သင် တို့ အ သေ ကောင် များ ကို ပစ် ချ ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ မြို့ များ ကို မြို့ ဆိုး ကုန်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ ကို ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ သည့် အ လျောက် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ကို ငါ မ ခံ။ တစ် ပြည် လုံး ကို ငါ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သ ဖြင့် ချဉ်း ဝင် နေ ထိုင် သော ရန် သူ တို့ ပင် အံ့ အား သင့် ကြ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် သင် တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ ပြီး နောက် ငါ သည် ဓား တော် ကို ထုတ် သ ဖြင့် မြေ လည်း ဖုန်း ဆိုး ကုန်း၊ မြို့ များ လည်း မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် သင် တို့ နေ ရ ကြ သည့် အ ခါ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး မြေ သည် နား နေ ခွင့် ရ လျက် ထိုက် သင့် ရာ ဥ ပုသ် များ အ တွက် ဆပ် ခံ လှည့် ယူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ နေ ကြ သည့် အ တွင်း ဥ ပုသ် များ၌ မ ရ သော နား နေ ခွင့် ကို ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ရ လိမ့် မည်။ ကျန် ကြွင်း သေး သော သင် တို့ မှာ မူ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် ပင် တွန့် ဆုတ် တတ် သော စိတ် ကို ငါ ပေး သည့် အ လျောက် ဓား ဘေး ကြောင့် ပြေး လေ့ ရှိ သ ကဲ့ သို့ လေ ခတ် သော သစ် ရွက် သံ လိုက် လံ ခြင်း ဖြင့် ပြေး သွား လျက် လိုက် လံ သူ မ ရှိ ဘဲ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ လိုက် လံ သူ မ ရှိ ဘဲ ဓား ဘေး သင့် သ ကဲ့ သို့ အ ချင်း ချင်း တိုက် လဲ ကြ ရာ ရန် သူ တို့ ရှေ့ ရပ် ခံ နိုင် ခွင့် မ ရှိ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ပျက် စီး ခြင်း၊ ရန် သူ့ ပြည်၌ မျို စား ခြင်း ခံ ရ ကြ မည်။ ကျန် သေး သော သူ တို့ မှာ မူ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဒု စ ရိုက် ကြောင့် လည်း ကောင်း ရန် သူ ပြည် တွင် တိမ် ကော လျက် နေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ယာ ကုပ်၊ ဣ ဇာက်၊ အာ ဗြ ဟံ တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြည် တော် ကို လည်း ကောင်း ငါ အောက် မေ့ လိမ့် မည်။ စွန့် ခွာ ပြီး မြေ သည် သူ တို့ အ ပ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လျက်၊ ထိုက် သင့် ရာ ဥ ပုသ် များ အ တွက် ဆက် ခံ လှည့် ယူ စဉ် တွင် သူ တို့ ကား ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စွန့် ပယ် လျက် ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စက် ဆုပ် ကြ သော ကြောင့် ဒု စ ရိုက် ဒဏ် ဝန် ခံ ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထို မျှ လောက် ပြစ် မှား ကြ သော် လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ရ ဘု ရား ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ သည် ပ ဋိ ညာဥ် တော် ကို ဖျက်၍ သူ တို့ ကို ကုန် ခမ်း စေ ခြင်း ငှါ၊ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် နေ သော သူ တို့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း ငှါ၊ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် နေ သော သူ တို့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း၊ စက် ဆုပ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ခြင်း ငှါ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ တွင် ပင် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ ပြီး ပ ဋိ ညာဥ် တော် ကို သူ တို့ အ ကျိုး အ လို ငှါ အောက် မေ့ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် တိုင် တစ် ဘက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တစ် ဘက်၊ သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆင့် တော် မူ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကား ထို သို့ တည်း။ အ သက် နှစ် ဆယ် က ခြောက် ဆယ် ထိ ယောက်ျား ကို ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် ငွေ ငါး ဆယ် ပြတ် လော့။ မိန်း မ ဖြစ် လျှင် သုံး ဆယ် ပြတ် လော့။ ငါး နှစ် က နှစ် ဆယ် ထိ ယောက်ျား ကို နှစ် ဆယ်၊ မိန်း မ ကို တစ် ဆယ် ပြတ် လော့။ တစ် လ က ငါး နှစ် ထိ သူ ငယ် ကို ငွေ ငါး ကျပ်၊ သူ ငယ် မ ကို ငွေ သုံး ကျပ် ပြတ် လော့။ အ သက် ခြောက် ဆယ် ထက် ကျော် လွန် လျှင် ယောက်ျား ကို ဆယ့် ငါး ကျပ်၊ မိန်း မ ကို တစ် ဆယ် ပြတ် လော့။ အ ကယ်၍ သ စ္စာ ဝတ် ထား သော သူ သည် သင် ပြတ် သည့် အ တိုင်း မ ပေး နိုင် အောင် ဆင်း ရဲ လျှင်၊ ဝ တ္တု ဖြစ် သူ့ ကို ပ ရော ဟိတ် ထံ ခေါ် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် လည်း ပေး နိုင် သည် နှင့် အ မျှ ပြတ် စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ ဒါန်း တင် သွင်း အပ် သော တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် ကောင် ဖြစ် လျှင် ထို သို့ သော အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ ပြီး အ ကောင် တိုင်း သီး သန့် ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ အ ဆိုး အ စား အ ကောင်း၊ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို မ လဲ မ ပြောင်း ရ။ ပြောင်း ခဲ့ လျှင် နှစ် ကောင် လုံး သီး သန့်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ လှူ ဒါန်း မ တင် သွင်း အပ် သော မ သန့် သည့် တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် ကောင် ဖြစ် သော် ကား၊ ပ ရော ဟိတ် ထံ တင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် လည်း အ ကောင်း အ ဆိုး အ လိုက် တန် ဖိုး ပြတ် စေ။ ပြတ် သည့် အ တိုင်း တည် စေ။ ရွေး နုတ် မည် ပြု လျှင် သင် ပြတ် ဆို ချက် အ ရ၊ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ရွေး စေ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ကိုယ် ပိုင် အိမ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား သော် ပ ရော ဟိတ် သည် အ ကောင်း အ ဆိုး အ လိုက် တန် ဖိုး ပြတ် စေ။ ပြတ် သည့် အ တိုင်း တည် စေ။ သီး သန့် ထား သော သူ သည် ရွေး နုတ် မည် ပြု လျှင် သင် ပြတ် ဆို ချက် အ ရ တန် ဖိုး ငွေ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး ၍ ရွေး စေ။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ကိုယ် ပိုင် ဖြစ် သော လယ် ယာ အ ချို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား လျှင် မျိုး ဝင် သည့် အ လိုက် ပြတ် လော့။ မု ယော မျိုး ဆယ် တင်း၀င် မြေ ကွက် ကို ငွေ ငါး ဆယ် ပြတ် လော့။ မင်္ဂ လာ နှစ် တွင် သီး သန့် ထား လျှင် သင် ပြတ် သော တန် ဖိုး တည် စေ။ မင်္ဂ လာ နှစ် လွန် ပြီး မှ သီး သန့် ထား သော် ကား နောက် မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် အောင် ကျန် နှစ် ပေါင်း နှင့် အ မျှ ကျ သော ငွေ ကို ပ ရော ဟိတ် ရေ တွက် လျက် သင် ပြတ် ခဲ့ သော တန် ဖိုး တွင် ခု နှိမ် စေ။ လယ် ယာ ကို သီး သန့် ထား သော သူ သည် ရွေး နုတ် မည် ပြု လျှင် သင် ပြတ် ဆို ချက် အ ရ တန် ဖိုး ငွေ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ရွေး စေ။ ရွေး နုတ် မည် မ ပြု သော် လည်း ကောင်း၊ သူ တ ပါး အား ရောင်း သော် လည်း ကောင်း နောက် နောင် ရွေး နုတ် ခွင့် မ ရှိ ချေ။ ထို လယ် ယာ သည် မင်္ဂ လာ နှစ် လက် လွတ် သော် သဃ်ိ က လယ် ယာ သ ဖွယ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ်၏။ ဘိုး ဘ ပိုင် မ ဟုတ်၊ ဝယ် သော လယ် ယာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား လျှင်၊ သင် ပြတ် ဆို ချက် အ ရ မင်္ဂ လာ နှစ် မ တိုင် မီ ကျ သင့် သော တန် ဖိုး ကို ပ ရော ဟိတ် ရေ တွက် လျက် ထို နေ့ ချင်း ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ပြတ် ဆို ချက် အ တိုင်း ပေး စေ။ မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် သော် ရောင်း ခဲ့ သူ ဘိုး ဘ ပိုင် မြေ ရှင် ထံ လယ် ယာ ပြန် ရောက် စေ။ အ ခါ ခပ် သိမ်း ပဲ နှစ် ဆယ် ကျ ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် ပြတ် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ ဦး ကျ တိ ရ စ္ဆာန် သား ဦး များ ကို မည် သူ မျှ သီး သန့် မ ထား ရ။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် ဖြစ် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ပြီး ဖြစ်၏။ မ သန့် သော တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် သော် သင် ပြတ် ဆို ချက် အ ရ ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ရွေး စေ။ မ ရွေး မူ ကား သင် ပြတ် ဆို ချက် အ တိုင်း ရောင်း စေ။ လူ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ လယ် ယာ မှ စ၍ ပိုင် လေ ရာ ရာ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ လှူ ပြီး သင်္ဃိ က တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ရောင်း ခြင်း၊ ရွေး ခြင်း မ ပြု ရ။ သင်္ဃိ က တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ ထူး သီး သန့်၏။ မြေ လှန် ရာ အပ် လိုက် ပြီး လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ မ ရွေး ရ။ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ၊ သစ် သီး ဖြစ် စေ၊ မြေ ထွက် ဟူ သ မျှ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့်၏။ ၄င်း အ နက် တစ် စုံ တစ် ခု ကို ရွေး နုတ် မည် ပြု လျှင် တန် ဖိုး ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ရွေး စေ။ တောင် ဝှေး အောက် စီ သွား ရ သော နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် ဆယ် ကောင့် တစ် ကောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ရာ ရောက် သ ဖြင့် ကောင်း သည် ဆိုး သည် မ မှတ် ရ။ ပြောင်း လည်း မ ပြောင်း ရ။ ပြောင်း ခဲ့ လျှင် နှစ် ကောင် လုံး သီး သန့်၏။ မ ရွေး ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆင့် တော် မူ သော ပ ညတ် ချက် များ ကား ထို သို့ ဖြစ် သ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ကြ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ နှစ်၊ ဒု တိ ယ လ၊ ပ ထ မ နေ့၌ သိ နာ တော တွင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မှာ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ တစ် မျိုး တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ၊ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ တို့ လည်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ပါ ရှိ စေ လော့။ သင် တို့ ကို ကူ ညီ ရ သူ တို့ အ မည် များ ကား ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ရှေ ဒု ရ သား ဧ လိ ဇု ရ။ ရှိ မောင့် အ နွယ်၊ ဇု ရိ ရှ ဒ္ဒဲ သား ရှေ လု မျေ လ။ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ်၊ ဟေ လုန့် သား ဧ လျာ ဘ။ ယော သပ် သား တို့ တွင် ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ အ မိ ဟုဒ် သား ဧ လိ ရှ မာ။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ်၊ ပေ ဒါ ဇု ရ သား ဂါ မ လျေ လ။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ဂိ ဒေါ နိ သား အ ဘိ ဒန်။ ဤ သူ တို့ သည် ကိုယ့် အ နွယ့် အ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ ကဲ၊ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် များ အ အုပ် အ ချုပ်၊ ပ ရိ သတ် တိုင် ပင် ဘက် များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် အ မည် ပါ ထို သူ တို့ ကို ခေါ်၍၊ ဒု တိ ယ လ၊ ပ ထ မ နေ့၌ လူ ပ ရိ သတ် ကို စည်း ဝေး စေ ပြီး လျှင် အ ဆက် အ နွယ်၊ အိမ် ထောင်၊ အ မည် ဦး ရေ အ လိုက် အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော် သူ တို့ ကို စာ ရင်း ကောက် ကြ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သိ နာ တော၌ မော ရှေ ရေ တွက် လေ၏။ အာ ရှာ့ အ နွယ် သား တို့ တွင် အ ဆက် အ နွယ်၊ အိမ် ထောင်၊ အ မည် အ လိုက် ရေ တွက် သော်၊ စစ် ချီ နိုင် သူ၊ အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော်၊ အာ ရှာ့ အ နွယ် သား လေး သောင်း တစ် ထောင့် ငါး ရာ။ တစ် အိမ် ထောင် လျှင် တစ် ပါး ကျ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ပါ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ရေ တွက် သည့် အ တိုင်း၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ကား သူ တို့ စာ ရင်း တွင် မ သွင်း ချေ။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ နှင့် သည် မှာ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စာ ရင်း တွင် မ သွင်း မ ကောက် ရ။ သက် သေ တော် ရှိ စံ ရာ တော် နှင့် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် ကိ ရိ ယာ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ခန့် ထား သည့် အ လျောက် စံ ရာ တော် နှင့် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ထမ်း ဆောင် ခြင်း၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ ပတ် လည်၌ ချ ရပ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ရ မည်။ စံ ရာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ရာ၌ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သာ ချ ခြင်း၊ စိုက် ရာ၌ လည်း လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သာ ထူ ခြင်း ပြု ကြ ရ မည်။ မ ဆိုင် သူ ချဉ်း ကပ် မိ သော် ကား သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ သည် တပ် စဉ် အ တိုင်း ကိုယ့် တပ်၊ ကိုယ့် အ ပိုင်း တွင် တဲ စိုက် ရ မည်။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ မှာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ပ ရိ သတ် အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် မ သင့် စေ ခြင်း ငှာ သက် သေ တော် ရှိ စံ ရာ တော် ပတ် လည်၌ ချ ရပ်၍ ထို စံ ရာ တော် ကို စောင့် ရှောက် ကြ စေ ဟု၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ ကြ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် တပ် ပိုင်း တွင်၊ ကိုယ့် အိမ် ထောင် အ လံ အ နီး တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ကို မျက် နှာ မူ၍ ပတ် လည် ချ ရပ် ကြ ရ မည်။ တပ် စဉ် အ တိုင်း ယု ဒ တပ် ပိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း ခြောက် ထောင် လေး ရာ ရှိ သ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် တပ် ဦး ချီ ကြ ရ မည်။ တပ် စဉ် အ တိုင်း ရု ဗင့် တပ် ပိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား တစ် သိန်း ငါး သောင်း တစ် ထောင့် လေး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် ဒု တိ ယ ချီ ကြ ရ မည်။ အ လုံး အ ရင်း ဗ ဟို တွင် လေ ဝိ အ နွယ် တပ် သား တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ကို ပင့် ဆောင် လျက် အ သီး အ သီး ရပ် နေ ရာ တပ် ပိုင်း တွင် ချ ရပ် သည့် အ တိုင်း ချီ ကြ ရ မည်။ တပ် စဉ် အ တိုင်း ဧ ဖ ရိမ့် တပ် ပိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား တစ် သိန်း ရှစ် ထောင့် တစ် ရာ ရှိ သ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် တ တိ ယ ချီ ကြ ရ မည်။ ဒန့် တပ် ပိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား တစ် သိန်း ငါး သောင်း ခု နစ် ထောင့် ခြောက် ရာ ရှိ သ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် တပ် ပိုင်း အ တိုင်း နောက် တပ် ချီ ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တပ် စဉ် အ တိုင်း တပ် ပိုင်း စာ ရင်း ဝင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ရေ တွက် သော် ခြောက် သိန်း သုံး ထောင့် ငါး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စာ ရင်း တွင် မော ရှေ မ သွင်း ချေ။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ ၍ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ကိုယ့် အိမ် ထောင် များ အ လိုက် တပ် ပိုင်း တွင် ချ ရပ် ခြင်း၊ ချီ သွား ခြင်း ပြု ကြ ကုန် ၏။ သိ နာ တောင် ၌ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည့် ကာ လ အာ ရုန် နှင့် မော ရှေ တို့ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ တွင်း၊ အာ ရုန့် သား တို့ အ မည် များ ကား သား ဦး နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် စေ ခြင်း ငှါ ဘိ သိက် သွန်း၍ ခန့် ထား ခဲ့ သော အာ ရုန့် သား ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ တို့ အ မည် များ ကား၊ ထို သို့ ဖြစ် ၏။ နာ ဒပ် နှင့် အ ဘိ ဟု မှာ မူ သိ နာ တောင် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး အ ထူး ကို ဆက် ကပ် မိ သော ကြောင့် မျက် မှောက် တော် တွင် သား မ ရှိ ဘဲ သေ ကြ ရာ ဧ လာ ဇာ နှင့် ဣ သ မာ တို့ သည် အ ဘ အာ ရုန့် ရှေ့ တွင် ပ ရော ဟိတ် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ရ ကြ သေး ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် ရှေ့ ဆောင် ရွက် ကြ စေ ခြင်း ငှါ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ချဉ်း ကပ် ရပ် တန့် စေ လော့။ ထို သူ တို့ သည် စံ ရာ တော် ဆိုင် ရာ ဝတ် ကို ပြု လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော့် ရှေ့၊ အာ ရုန် နှင့် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ့ အ တွက် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရာ ၌၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို စောင့် ထိန်း ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို လွှဲ အပ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ထို အ နွယ် ကို အပ် နှင်း လော့။ ခန့် ထား သော အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သာ ပ ရော ဟိတ် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ။ မ ဆိုင် သူ ချဉ်း ကပ် မိ သော် ကား သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် သိ နာ တော၌ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ တွင် အ ဆက် အ နွယ်၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် တစ် လ ကျော် သား ပါ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို စာ ရင်း ကောက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ မော ရှေ သည် မိန့် မှာ တော် မူ ချက် အ ရ စာ ရင်း ကောက် သော်၊ လေ ဝိ သား တို့ အ မည် စာ ရင်း ကား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ တို့ တည်း။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား နှင့် အ ဆက် အ နွယ် များ ကား လိ ဗ နိ၊ ရှိ မိ တို့ တည်း။ ကော ဟတ် သား နှင့် အ ဆက် အ နွယ် များ ကား အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ တို့ တည်း။ မေ ရာ ရှိ သား နှင့် အ ဆက် အ နွယ် များ ကား မ ဟာ လိ၊ မု ရှိ တို့ တည်း။ လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ထို သို့ ဖြစ် သ တည်း။ ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ဂေ ရ ရှုံ့ မှ ဆင်း သက် သော လိ ဗ နိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှိ မိ အ ဆက် အ နွယ် များ တည်း။ တစ် လ ကျော် သား ပါ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား၊ ခု နစ် ထောင့် ငါး ရာ ရှိ သ တည်း။ စံ ရာ တော် ကျော ဘက်၊ အ နောက် မျက် နှာ ၌ ချ ရပ် ရ သော ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ် များ ပေါ် တွင်၊ လေ လ သား ဧ လျာ သပ် သည် ဂေ ရ ရှုံ့ အိမ် ထောင် ဗိုလ် လုပ် ရ မည်။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ ဂေ ရ ရှုံ့ သား တို့ တာ ဝန် ကား၊ စံ ရာ တော်၊ တဲ တော် အ မိုး၊ ထပ် ဆင့် မိုး၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ ကန့် လန့် ကာ၊ စံ ရာ တော် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပတ် လည် တံ တိုင်း တင်း တိမ် ရံ၊ တံ တိုင်း မုတ် ဝ ကန့် လန့် ကာ၊ ကြိုး အ မျိုး မျိုး များ တည်း။ ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် များ သည် ကော ဟတ် မှ ဆင်း သက် သော အာ မ ရုံအ ဆက် အ နွယ်၊ ဣ ဇ ဟာ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟေ ဗြုန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ သြ ဇေ လ အ ဆက် အ နွယ် များ တည်း။ တစ် လ ကျော် သား ပါ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရ သော လူ ပေါင်း ကား ရှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ ရှိ သ တည်း။ စံ ရာ တော် ဘေး၊ တောင် မျက် နှာ၌ ချ ရပ် ရ သော ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် များ ပေါ် တွင်၊ သြ ဇေ လ သား ဧ လိ ဇ ဖန် သည် ကော ဟတ် အိမ် ထောင် ဗိုလ် လုပ် ရ မည်။ သူ တို့ တာ ဝန် ကား သေ တ္တာ တော်၊ စား ပွဲ တော်၊ မီး ခုံ တော်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် များ၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ သုံး သော ကိ ရိ ယာ များ၊ ကန့် လန့် ကာ တော် အ စ ရှိ သော အ သုံး အ ဆောင် များ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဧ လာ ဇာ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ မှု ဆာင် ရွက် သူ တို့ ကို ကြီး ကြပ် လျက် လေ ဝိ ဗိုလ် တ ကာ ၏ အ မှူး ဖြစ် ရ မည်။ မေ ရာ ရိ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် မေ ရာ ရိ မှ ဆင်း သက် သော မ ဟာ လိ အ ဆက် အ နွယ်၊ မု ရှိ အ ဆက် အ နွယ် များ တည်း။ တစ် လ ကျော် သား ပါ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား၊ ခြောက် ထောင့် နှစ် ရာ ရှိ သ တည်း။ စံ ရာ တော့် ဘေး မြောက် မျက် နှာ ၌ ချ ရပ် ရ သော မေ ရာ ရိ အ ဆက် အ နွယ် များ ပေါ် တွင် အ ဘိ ဟဲ လ သား ဇု ရေ လ သည် မေ ရာ ရိ အိမ် ထောင် ဗိုလ် လုပ် လေ ၏။ မေ ရာ ရိ အ နွယ် သား တို့ ခံ ရ သော တာ ဝန် ကား စံ ရာ တော် ဘောင် ခွေ၊ ကန့် လန့် ကျင်၊ တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ အ သုံး အ ဆောင် ကိ ရိ ယာ ရှိ သ မျှ၊ ပတ် လည် တံ တိုင်း တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ ကြက် ဆူး၊ ကြိုး များ တည်း။ စံ ရာ တော့် မျက် နှာ စာ၊ နေ ထွက် ရပ်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ ရှေ့ မျက် နှာ၌ ချ ရပ် ရသူ တို့ မှာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ မှု ဆောင် ရွက် သူ မော ရှေ မှ စ၍ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သာ တည်း။ မ ဆိုင် သူ ချဉ်း ကပ် မိ သော် ကား သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ရေ တွက် သူ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ တွင် တစ် လ ကျော် သား ပါ စာ ရင်း ဝင် ယောက်ျား ပေါင်း ကား နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ရှိ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် သား ဦး အ ပေါင်း တို့ ကို မော ရှေ ရေ တွက် ရာ၊ အ မည် စာ ရင်း အ လိုက် တစ် လ ကျော် ရွယ် ပါ စာ ရင်း ဝင် သား ဦး ယောက်ျား ပေါင်း ကား၊ နှစ် သောင်း နှစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် သုံး ယောက် ရှိ သ တည်း။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ထက် ပို မို သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဦး နှစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် သုံး ယောက် တို့ ကို ရွေး နုတ် ရန် အ ဖိုး မှာ၊ ပဲ နှစ် ဆယ် ကျ ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက်၊ တစ် ယောက် လျှင် ငါး ကျပ် စီ ခံ ယူ ၍၊ ရွေး နုတ် သော ၎င်း တို့ ကိုယ် ဖိုး ငွေ ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား အပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ချက် အ ရ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား အပ် လေ ၏။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မှ စ သော အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ များ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ကော ဟတ် သား တို့ တာ ဝန် မှာ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ သည် တပ် တော် ထွက် ချီ တိုင်း ဝင်၍ ဖြုတ် ချ သော ကာ ရန် ကန့် လန့် ကာ ဖြင့် သက် သေ တော် သေ တ္တာ ကို ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ဖျံ ရေ ဖုံး လျက် အ ပြာ ထည် ထပ် မံ ခင်း အုပ်၍ ထမ်း ပိုး များ လျှို ခြင်း၊ တင် မြဲ တင် သော မုန့် တော် ပါ ရှေ့ တော် မုန့် တင် စား ပွဲ ပေါ် တွင် အ ပြာ ထည် ခင်း ပြီး လျှင် လင် ပန်း၊ ခွက်၊ ဖ လား၊ သွန်း လောင်း ရန် တ ကောင်း များ ကို တင်၍၊ အ နီ ထည် ခင်း ထုပ် လျက်၊ ဖျံ ရေ ထပ် မံ ဖုံး အုပ် လျက်၊ ထမ်း ပိုး များ လျှို ခြင်း၊ မီး ခုံ တော် နှင့် ဆိုင် ရာ မီး ခွက်၊ မီး ညှပ်၊ မီး စာ ခံ၊ ဆီ အိုး များ ကို အ ပြာ ထည် ဖြင့် ထုပ် ပြီး လျှင် အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ ပါ၊ ဖျံ ရေ အိတ် တွင် ထည့် လျက် ထမ်း ပိုး လျှို ခြင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ရွှေ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် အ ပြာ ထည့် ခင်း ပြီး လျှင် ဖျံ ရေ အုပ် လျက်၊ ထမ်း ပိုး များ လျှို ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် သုံး သော ကိ ရိ ယာ များ ကို ယူ ပြီး လျှင် အ ပြာ ထည် အိတ် တွင် ထည့် လျက် ဖျံ ရေ ဖြင့် ဖုံး၍ ထမ်း ပိုး လျှို ခြင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် မှ ပြာ ကို ကော် ယူ၍ အ မောင်း ထည် ခင်း ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ပ လ္လင် တော်၌ သုံး ရာ မီး ကျီး ခံ၊ ခက် ရင်း၊ ကော် ပြား၊ အင် တုံ အ စ ရှိ သော ကိ ရိ ယာ ဟူ သ မျှ ကို တင်၍ ဖျံ ရေ ခင်း အုပ် လျက် ထမ်း ပိုး များ လျှို ခြင်း ကို ပြု ကြ ရ မည်။ ထို သို့ တပ် တော် ထွက် ချီ တိုင်း သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် နှင့် ဆိုင် ရာ ကိ ရိ ယာ ရှိ သ မျှ ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ထုပ် ပိုး ပြီး မှ ကော ဟတ် သား တို့ ထမ်း ဆောင် ရန် ချဉ်း ကပ် ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင် သေ မည် စိုး သ ဖြင့် သန့် ရှင်း ရာ များ ကို မ ထိ မ ကိုင် ကြ ရ။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ကော ဟတ် သား တို့ တာ ဝန် ကား ထို သို့ ပင် တည်း။ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဧ လာ ဇာ၏ ဝ တ္တ ရား ကား မီး ပူ ဇော် ရန် ဆီ၊ တင် ရှို့ ရာ အ သင်း အ ထုံ၊ ဆက် မြဲ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ဆီ များ တည်း။ ၎င်း ပြင် စံ ရာ တော် နှင့် ပါ ရှိ သ မျှ သော သန့် ရှင်း ရာ များ၊ ကိ ရိ ယာ များ ကို ကြီး ကြပ် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ တွင် ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် များ ကို မ ပြတ် စေ ရ။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ များ သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ သည့် ကာ လ၊ သေ ဘေး ကင်း ၍ အ သက် ရှင် နေ ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ စီ ရင် ရ မည် မှာ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ဝင် နှင့် လျက် အ သီး အ သီး လုပ် ငန်း တာ ဝန် ကို စီ မံ ကြ စေ။ ထို သူ တို့ မှာ မူ သေ ကြ မည့် စိုး၍ သန့် ရှင်း ရာ များ ကို ကြည့် ရုံ မျှ မ ဝင် မ ကြည့် ကြ ရ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ် တို့ သည် အ စေ ခံ လျက်၊ ထမ်း လျက်၊ ဆောင် ရွက် ရ သော တာ ဝန် ကား၊ စံ ရာ တော် တင်း တိမ် ရံ၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ မိုး၊ ထပ် ဆင့် မိုး၊ အ ထက် ထပ် ဖျံ ရေ မိုး၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ ကန့် လန့် ကာ၊ စံ ရာ တော် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပတ် လည် တံ တိုင်း တင်း တိမ် ရံ၊ တံ တိုင်း မုတ် ဝ ကန့် လန့် ကာ၊ ကြိုး များ မှ စ သော သုံး ရာ ကိ ရိ ယာ များ ကို ထမ်း ဆောင် ရ သည့် ပြင် အ သုံး ပြု လေ ရာ ရာ တွင် ပင် ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည်။ ၎င်း တို့ တာ ဝန် ကို သင် တို့ သေ ချာ စွာ စီ မံ သည့် အ လျောက် ဂေ ရ ရှုံ့ သား တို့ သည် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အ မိန့် အ တိုင်း ထမ်း လျက်၊ အ စေ ခံ လျက်၊ အ လုံး စုံ ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည်။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တာ ဝန် ကား၊ ထို သို့ ဖြစ်၏။ ၎င်း တို့ လုပ် ငန်း မှာ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဣ သ မာ့ လက် အောက် ဖြစ် သ တည်း။ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ စေ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း ထမ်း ဆောင် ရန် လုပ် ငန်း ကား စံ ရာ တော် ဘောင် ခွေ၊ ကန့် လန့် ကျင်၊ တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ ပတ် လည် တံ တိုင်း တိုင်၊ အောက် ခံ ခုံ၊ ကြက် ဆူး၊ ကြိုး များ မှ စ သော သုံး ရာ ကိ ရိ ယာ များ တည်း။ ၎င်း တို့ တာ ဝန် ကို ကိ ရိ ယာ အ မည် သ ညာ သေ ချာ စွာ သင် တို့ စီ မံ ကြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဣ သ မာ့ လက် အောက် တွင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ စေ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း မေ ရာ ရိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တာ ဝန် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် စာ ရင်း ရ လူ ပေါင်း ကား၊ နှစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ဖြစ် ၏။ မော ရှေ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တွင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ စေ ခံ သူ၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ရေ တွက် ရ လူ ပေါင်း ကား ထို မျှ ပင် တည်း။ အ ဆက် အ နွယ်၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် စာ ရင်း ရ လူ ပေါင်း ကား နှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ့ သုံး ဆယ် ဖြစ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တွင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ စေ ခံ သူ၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ရေ တွက် ရ လူ ပေါင်း ကား ထို မျှ ပင် တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် စာ ရင်း ရ လူ ပေါင်း ကား၊ သုံး ထောင့် နှစ် ရာ ဖြစ် ၏။ မော ရှေ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မေ ရာ ရိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တွင် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ရေ တွက် ရ လူ ပေါင်း ကား ထို မျှ ပင် တည်း။ စာ ရင်း ရ လူ ပေါင်း ကား၊ ရှစ် ထောင့် ငါး ရာ့ ရှစ် ဆယ် ဖြစ် ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ပ ညတ် တော် နှင့် အ ညီ အ သီး အ သီး တို့ တာ ဝန် အ ငန်း အ တာ အ လိုက် မော ရှေ ရေ တွက် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ၍ တပ် စ ခန်း ပြင် သို့ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ထို သူ သည် ပြစ် မှား သော အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ ပြီး လျှင် ခံ ရ သူ့ အား အ ဓ မ္မ ရ သော ဥ စ္စာ အ ပြည့် အ စုံ ပြင် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ တိုး၍ ပြန် ပေး စေ။ ဥ စ္စာ ကို ခံ ထိုက် သူ အ မွေ ဆိုင် ပြတ် လျှင် ချင့် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု အပ် သော သိုး ထီး မှ တစ် ပါး ထို အ ဓ မ္မ ဥ စ္စာ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော်၊ ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တင် သွင်း သော သီး သန့် ရာ အ လှူ ဒါ န တိုင်း၊ ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ဖြစ် သည် နှင့် ဒါ ယ ကာ အ သီး အ သီး တို့ သီး သန့် ထား လျက် ပ ရော ဟိတ် ထံ လှူ ဒါန်း ကြ သော ဝ တ္ထု တိုင်း ထို ပ ရော ဟိတ် ပိုင် ဖြစ် ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သက် သေ မ ရှိ၊ မ ဖမ်း မိ ဘဲ၊ သူ တစ် ပါး နှင့် လျို့ ဝှက် စွာ ဆက် ဆံ သ ဖြင့် ရှုတ် ချ ခြင်း ခံ သည် ကို လင် မ သိ လျက် ပင်၊ ရှုတ် ချ ခံ သည့် မိန်း မ ကို မ ရှု ဆိတ် သော သ ဘော ရောက်၍ မ သင်္ကာ သော် လည်း ကောင်း၊ ရှုတ် ချ မ ခံ သော် လည်း မိန်း မ ကို မ ရှု ဆိတ် သော သ ဘော ရောက်၍ မ သင်္ကာ သော် လည်း ကောင်း၊ လင် သည် မိန်း မ ကို ပ ရော ဟိတ် ထံ ပို့ သွင်း စေ။ အ မှု ဆိုင် ရာ အ လှူ ဒါ န၊ မု ယော မုန့် ညက် တစ် စ ရွတ် ကို လည်း သင်္ကာ ရှင်း ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ ဒု စ ရိုက် ကို သ တိ ပြု တော် မူ ဖွယ် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဆီ လောင်း ခြင်း၊ လော ဗန် တင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ တင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် ထို မိန်း မ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သွင်း ထား ပြီး လျှင်၊ မြေ အိုး တွင် ထည့် သော သီး သန့် ရာ ရေ၌ စံ ရာ တော် တ လင်း ရှိ မြေ မုန့် ကို ယူ ထည့်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ထား သော မိန်း မ၏ ဦး ဆံ ကို ဖြည် လျက် သင်္ကာ  ရှင်း ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သ တိ ပြု တော် မူ ဖွယ် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ထို မိန်း မ လက် သို့ အပ် ပြီး နောက် အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ သော နစ် နာ ခြင်း ရေ ကို ကိုင် ယူ သော ပ ရော ဟိတ် သည် မိန်း မ အား သ စ္စာ မူ စေ၍ ဆို ရ မည် မှာ၊ သင် သည် လင့် ဝတ် အောက် နေ လျက် ညစ် ညူး ရာ သို့ မ သွေ ဘဲ သူ တစ် ပါး နှင့် မ ဆက် ဆံ သည် မှန် လျှင် အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ သော ဤ နစ် နာ ခြင်း ရေ ဘေး ကင်း လွတ် စေ။ လင့် ဝတ် အောက် နေ လျက် သွေ ဖီ၍ တစ် ပါး ယောက်ျား နှင့် ဆက် ဆံ သ ဖြင့် ရှုတ် ချ ခံ သည် မှန် လျင် မူ ကား၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ဤ အ မင်္ဂ လာ စ ကား များ ကို ပု ရ ပိုက် တွင် ရေး၍ နစ် နာ ခြင်း ရေ သို့ ဖျက် ထည့် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ သော ထို ရေ ကို မိန်း မ အား တိုက် ရာ ရေ ဝင်၍ နစ် နာ စေ လိမ့် မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် သင်္ကာ ရှင်း ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို မိန်း မ လက် မှ ယူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် လျက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင်၊ မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် အ ဖြစ် သဲ့ ယူ သော တစ် လက် ဆွန်း ကို ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ပြီး နောက် ထို ရေ ကို မိန်း မ အား တိုက် စေ။ မိန်း မ သည် လင့် ဝတ် ကို ဖောက် ကျော်၍ ရှုတ် ချ ခံ သည် မှန် လျှင် သောက် ပြီး အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ သော ထို ရေ ဝင်၍ နစ် နာ စေ သ ဖြင့် ဝမ်း ဖော ခြင်း၊ ပေါင် သိမ် ခြင်း ခံ ရ သည့် အ လျောက် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် တွင် ကျိန် ဆဲ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ရှုတ် ချ မ ခံ၊ စင် ကြယ် လျှင် မူ ကား ဘေး လွတ်၍ သ န္ဓေ တည် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ သင်္ကာ ရှင်း ရာ တ ရား ကား ထို သို့ တည်း။ လင် ရှိ မိန်း မ သည် လင့် ဝတ် အောက် နေ လျက် သွေ ဖီ၍ ရှုတ် ချ ခံ သော် လည်း ကောင်း၊ လင် သည် မ ယား ကို မ ရှု ဆိတ် သော သ ဘော ရောက်၍ မ သင်္ကာ သော် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ထား ပြီး လျှင် ထို မိန်း မ၌ ဤ တ ရား ကို ပ ရော ဟိတ် အ ပြည့် အ စုံ စီ ရင် ရ မည်။ ယောက်ျား သည် ဒု စ ရိုက် နှင့် ကင်း လျက် မိန်း မ သည် ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း လျက် နေ ကြ ရ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သူ သည် စ ပျစ် ရည်၊ သေ ရည် သေ ရက် ကို ပယ် လျက် သေ ရည် သေ ရက် ချဉ်၊ စ ပျစ် ရည် ချဉ်၊ စ ပျစ် ရည် ချို၊ စ ပျစ် သီး အ စို အ ခြောက် ကို မ သုံး ဆောင် ရ ဘဲ၊ သီး ခြား နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး အ စေ့ အ ခွံ မှ စ၍ စ ပျစ် ပင် နှင့် စပ် လျဉ်း သ မျှ ကို မ သုံး ဆောင် ရ။ သ စ္စာ ဝတ် အ တိုင်း သီး ခြား နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ဦး ဆံ မ ရိတ် ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ကိုယ် ကို သီး ခြား ထား သော အ ဓိ ဋ္ဌာန် ရက် မ စေ့ မ ချင်း သီး သန့် သ ဖြင့် ဦး ဆံ ရှည် လျား စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ကိုယ် ကို သီး ခြား ထား သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သူ သေ အ လောင်း ရှိ ရာ မ ဝင် ရ သည် နှင့်၊ မိ ဘ၊ ညီ အစ် ကို၊ မောင် နှမ သေ သော် လည်း ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ သီး ခြား ခြင်း လ က္ခ ဏာ ရှိ သော ကြောင့် ကိုယ် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ရ။ သီး ခြား နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သည့် အ လျောက်၊ အ နီး တွင် တစ် စုံ တစ် ယောက် ရှောင် တ ခင် သေ သ ဖြင့် သီး ခြား သော ဦး ခေါင်း မ သန့် ရာ ရောက် ခဲ့ လျှင် သန့် ရာ ရောက် သော သ တ္တ မ နေ့ တွင် ဦး ဆံ ရိတ် လျက်၊ အ ဌ မ နေ့၌ ချိုး နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ ခို နှစ် ကောင် ဖြစ် စေ၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ပ ရော ဟိတ် ထံ ဆောင် သွင်း စေ။ ပ ရော ဟိတ် လည်း အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင် ဆက် ကပ်၍ သူ သေ အ လောင်း ကြောင့် ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ထို သူ သည် နေ့ ချင်း ပင် ဦး ခေါင်း ကို သီး သန့် ထား ပြန်၍၊ မ သန့် ရာ ရောက် သည့် အ တွက် သီး ခြား နေ ခဲ့ သော အ ဓိ ဋ္ဌာန် ရက် ပျက် သော ကြောင့် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် ကောင် ကို ဆောင် သွင်း လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ပျက် ခဲ့ သော အ ဓိ ဋ္ဌာန် ရက် နှင့် အ မျှ သီး ခြား ထား ရ ဦး မည်။ သီး ခြား နေ သော ကာ လ စေ့ သော် ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား ဝ တ္တ ရား ကား၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ သို့ ခေါ် ဆောင် သော ထို သူ သည်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် မ တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော သိုး ထီး တစ် ကောင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မုန့် ညက် နှင့် လုပ်၍ ဆီ ရော သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပေါက်၊ ဆီ လူး သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ချပ် များ နှင့် ပြည့် သော တောင်း တစ် လုံး ကို လည်း ကောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆောင် သွင်း လှူ ဒါန်း ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း ပြီး လျှင် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ တ ဆေး မဲ့ မုန့် နှင့် တ ကွ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး ထီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ ဆက် ကပ် ခြင်း များ ကို ပြု ရ မည်။ ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သီး ခြား ခြင်း ဆိုင် ရာ ဦး ဆံ ကို ရိတ် ပြီး လျှင် မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အောက် မီး တွင် ထည့် ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် လည်း ပြုတ် ပြီး သိုး ထီး လက်၊ တောင်း ရှိ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပေါက် တစ် လုံး၊ မုန့် ချပ် တစ် ချပ် များ ကို ယူ၍ သီး ခြား ခြင်း ဆိုင် ရာ ဦး ဆံ ရိတ် ပြီး သူ၊ ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား လက် ပေါ် တွင် တင် ထား ပြီး နောက်၊ ဦး တိုက် ရာ ရင် ထူး၊ မြှောက် ဆက် ရာ ပေါင် များ နည်း တူ ပ ရော ဟိတ် အ ဖို့ သီး သန့် ရာ အ ပိုင် ဖြစ် သော ထို ဝ တ္ထု များ ကို ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ပြီး မှ ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား သည် စ ပျစ် ရည် သောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ သ စ္စာ ဝတ် ထား သော ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား ဝတ် တ ရား၊ လက် ဝယ် ရှိ သော အ ခြား ဝ တ္ထု မ ဆို ဘဲ သီး ခြား ခြင်း ကို ရည် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လှူ ဒါန်း ရ သော တ ရား ကား ထို သို့ တည်း။ သ စ္စာ ထား သည့် အ တိုင်း သီး ခြား နေ ခြင်း ဆိုင် ရာ တ ရား နှင့် အ ညီ ပြည့် စုံ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး၍ စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် လွှတ်၍ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မျက် နှာ သာ ပေး၍ ချမ်း သာ သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ သော မင်္ဂ လာ စ ကား ကို အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ ငါ၏ နာ မ ကို ထို သို့ တည် စေ ကြ လျှင် ငါ လည်း ကောင်း ကြီး ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မော ရှေ သည် စံ ရာ တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြီး သတ် စိုက် ထူ၍ ဘိ သိက် ဆီ သွန်း သ ဖြင့် သီး သန့် ထား သည့် နေ့ ရက်၌၊ စာ ရင်း ဝင် သူ တို့ ဗိုလ်၊ အိမ် ထောင် များ အ အုပ် အ ချုပ်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ သီး အ သီး ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ နှစ် ပါး လျှင် ပေါင်း မိုး ပါ သော လှည်း တစ် စီး၊ နွား တစ် ရှဉ်း ကျ ပေါင်း လှည်း ခြောက် စီး၊ နွား ခြောက် ရှဉ်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ စံ ရာ တော် မျက် နှာ စာ သို့ ဆောင် သွင်း လှူ ဒါန်း ကြ ရာ၊ မော ရှေ သည် လှည်း ရော နွား ပါ လက် ခံ၍ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အား အပ် ရာ၊ အ ငန်း အ တာ အ လိုက် ဂေ ရ ရှုံ့ သား တို့ အား လှည်း နှစ် စီး၊ နွား နှစ် ရှဉ်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ငန်း အ တာ အ လိုက် မေ ရာ ရိ သား တို့ အား လှည်း လေး စီး၊ နွား လေး ရှဉ်း ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား ဣ သ မာ့ လက် ဖြင့် အပ် လေ ၏။ ကော ဟတ် သား တို့ အား ကား၊ သန့် ရှင်း ရာ များ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် လျက် ပ ခုံး ဖြင့် ထမ်း ကြ ရ သော ကြောင့် မ အပ် ချေ။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ဘိ သိက် ဆီ သွန်း သော နေ့၌ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် အ နု မော ဒ နာ ပ ဏ္ဏာ များ ကို ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ဆောင် သွင်း လှူ ဒါန်း ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို အ နု မော ဒ နာ ပြု ရန် အ ကြီး အ ကဲ အ သီး အ သီး တို့ အ လှည့် ကျ ရက်၌ ဆက် သွင်း လှူ ဒါန်း ကြ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ပ ထ မ နေ့၌ ယု ဒ အ နွယ်၊ အ မိ န ဒပ် သား နာ ရှုန် ဆက် သွင်း လှူ ဒါန်း သော ဝ တ္ထု များ ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး။ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို အ မိ န ဒပ် သား နာ ရှုန် လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ဒု တိ ယ နေ့ ၌ ဣ သ ခါ့ အ နွယ် တွင် အ ကြီး အ ကဲ၊ ဇု အာ့ သား နာ သ နေ လ ဆက် သွင်း လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး၊ ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ၊ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဇု အာ့ သား နာ သ နေ လ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ တ တိ ယ နေ့ ၌ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဟေ လုန့် သား ဧ လျာ ဘ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဟေ လုန့် သား ဧ လျာ ဘ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ စ တု တ္ထ နေ့၌ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ရှေ ဒု ရ သား ဧ လိ ဇု ရ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ရှေ ဒု ရ သား ဧ လိ ဇု ရ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ပ ဉ္စ မ နေ့၌ ရှိ မောင် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဇု ရိ ရှ ဒ္ဒဲ သား ရှေ လု မျေ လ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဇု ရိ ရှ ဒ္ဒဲ သား ရှေ လု မျေ လ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ဆ ဌ မ နေ့၌ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဒွေ လ သား ဧ လျာ သပ် လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဒွေ လ သား ဧ လျာ သပ် လှူ ဒါန်း သ တည်း။ သ တ္တ မ နေ့၌ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ အ မိ ဟုဒ် သား ဧ လိ ရှာ မာ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို အ မိ ဟုဒ် သား ဧ လိ ရှ မာ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ အ ဌ မ နေ့၌ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ပေ ဒါ ဇု ရ သား ဂါ မ လျေ လ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ပေ ဒါ ဇု ရ သား ဂါ မ လျေ လ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ န ဝ မ နေ့၌ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဂိ ဒေါ နိ သား အ ဘိ ဒန် လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော၊ ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဂိ ဒေါ နိ သား အ ဘိ ဒန် လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ဒ သ မ နေ့၌ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ အ မိ ရှ ဒ္ဒဲ သား အ ဟေ ဇာ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို အ မိ ရှဲ ဒ္ဒဲ သား အ ဟေ ဇာ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ဧ ကာ ဒ သ မ နေ့၌ အာ ရှာ့ အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ သြ က ရန့် သား ပါ ဂျေ လ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို သြ က ရန့် သား ပါ ဂျေ လ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ဒွါ ဒ သ မ နေ့၌ နဿ လိ အ နွယ် သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဧ နန့် သား အ ဟိ ရ လှူ ဒါန်း သည် ကား၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် တစ် ပိဿာ သုံး ဆယ် စီး ငွေ လင် ပန်း တစ် ချပ်၊ ကျပ် ခု နစ် ဆယ် စီး ငွေ အင် တုံ တစ် လုံး၊ နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော ကျပ် တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် တစ် လုံး၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး တစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ငါး ကောင် စီ ကို ဧ နန့် သား အ ဟိ ရ လှူ ဒါန်း သ တည်း။ ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် နံ့ သာ ပေါင်း အ ပြည့် ရှိ သော တစ် ဆယ် စီး ရွှေ ခွက် ဆယ့် နှစ် လုံး၊ ရွှေ ချိန် ပေါင် တစ် ပိဿာ နှစ် ဆယ်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် တ ကွ နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် နှစ် ကောင် စီ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက် နှစ် ဆယ့် လေး ကောင် နှင့် တ ကွ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ခြောက် ဆယ် စီ များ တည်း။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ဘိ သိက် ဆီ သွန်း ပြီး နောက် အ နု မော ဒ နာ ပ ဏ္ဏာ ပေါင်း သည် ထို သို့ ဖြစ်၏။ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လျှောက် ဆို ရန် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင်း သို့ ဝင် သော် သက် သေ တော် သေ တ္တာ အ ပေါ် ရှိ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ထက် ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး စပ် ကြား မှာ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား၍ ပြန် လျှောက် ရ ၏။ အာ ရုန် လိုက် နာ လျက် မီး ခုံ တော် မျက် နှာ စာ သို့ မီး ခွက် များ ကို လှည့် ၍ တင် ထွန်း လေ ၏။ မီး ခုံ တော် လုပ် နည်း မှာ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ တော် မူ ခဲ့ သော ပုံ စံ နှင့် အ ညီ ခြေ က ပွင့် ချပ် တိုင် အောင် ရွှေ ဖြင့် ထု လုပ် သော မီး ခုံ တော် ဖြစ် သ တည်း။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ရွေး ကောက်၍ သန့် စေ လော့။ သန့် စေ ရ မည့် နည်း ဟူ မူ ကား၊ အ ပြစ် ကင်း ရှင်း ခြင်း ရေ ဖြင့် သူ တို့ ကို ဖျန်း ပြီး လျှင် မိ မိ တို့ လည်း သန့် ရာ ရောက် ကြ ရန် တစ် ကိုယ် လုံး အ မွေး ရိတ် ပယ် ခြင်း၊ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ နွား ပေါက် တစ် ကောင် နှင့် ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဖြစ် သော ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် ပါ ဆောင် ယူ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ စေ။ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား ပေါက် တစ် ကောင် ကို သင် ထပ် ယူ ပြီး လျှင်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို တင် သွင်း လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် ကို စု ရုံး စေ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို တင် သွင်း သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် တင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဖြင့် အာ ရုန် ဦး တိုက် စေ။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ လည်း နွား ပေါက် များ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် လက် တင် ကြ ပြီး နောက် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် တစ် ကောင်၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆက် ကပ် လော့။ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ရှေ့ တွင် လည်း လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ထား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဦး တိုက် သ ဖြင့်၊ ငါ့ ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် စေ ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် သန့် ခြား ပြီး မှ၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဆိုင် ရာ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် ဝင် ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့။ သန့် စေ၍ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ဦး တိုက် ရ သည့် အ ကြောင်း မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဦး များ အ စား ထို သူ တို့ ကို ရွေး ကောက် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဆိုင် ရာ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ချဉ်း ကပ် မိ ကြ သ ဖြင့် ဘေး ရောက် မည့် စိုး၍ အ ကွယ် အ ကာ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ လည် ကောင်း၊ အာ ရုန် နှင့် သား တို့ အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ငါ အပ် လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့၌ ပြု ကြ ၏။ သူ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ပင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ ကြ ၏။ အာ ပတ် ကင်း ခြင်း၊ အ ဝတ် လျှော် ခြင်း များ ကို လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ပြု ကြ ပြီး လျှင် အာ ရုန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် သူ တို့ ကို ဦး တိုက် လျက် သန့် ရာ ရောက် စေ ခြင်း ငှါ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု လေ ၏။ ထို နောက် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သည် အာ ရုန် နှင့် သား တို့ ရှေ့ တွင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဆိုင် သော အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် ဝင် သွား ကြ၏။ သူ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် သူ တို့၌ ပြု ကြ သ တည်း။ အ သက် ငါး ဆယ် ကျော် သူ တို့ မူ ကား ဆက် လက် မ လုပ် မ ဆောင် ဘဲ ကံ ကျွေး အ လုပ် မှ ထွက် ကြ ရ မည်။ တာ ဝန် ကင်း လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဆိုင် ရာ ဝတ် ကို ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ကူ ညီ၍ ဆောင် ရွက် ခွင့် ရှိ စေ။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ဝတ် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထို သို့ စီ ရင် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ကြ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ နှစ်၊ ပ ထ မ လ၌ သိ နာ တော တွင် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ခါ သ မ ယ၌ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကျင်း ပ ကြ စေ။ ယ ခု လ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ဦး ယံ အ ခါ သ မ ယ၌ ပင် ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ သ မျှ သော အ ချက် အ ရ ကျင်း ပ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ စေ ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို ရာ၊ ပ ထ မ လ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ဦး ယံ၌ သိ နာ တော တွင် ပ သ ခါ ပွဲ ကို မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ၍ ကျင်း ပ ကြ ၏။ ထို နေ့ ရက်၌ သူ သေ အ လောင်း ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ ကို မ ကျင်း ပ ရ သူ အ ချို့ တို့ သည် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ ထံ နေ့ ချင်း ချဉ်း ဝင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် သူ သေ အ လောင်း ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် ကြ သည် မှန် ပါ၏။ အ ခါ သ မ ယ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင် တင် သွင်း လှူ ဒါန်း ခွင့် မ ရ သည် မှာ အ သို့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ မော ရှေ က၊ သင် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ငါ မ ကြား မ ချင်း ဆိုင်း လင့် ကြ ဦး ဟု ပြန် ဆို ပြီး နောက်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သင် တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ နက် တစ် ဦး ဦး သည် သူ ​သေ အ လောင်း ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် သော် လည်း ကောင်း၊ ခ ရီး လွန် သော် လည်း ကောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပ သ ခါ ပွဲ ကျင်း ပ ခွင့် ရှိ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ဒု တိ ယ လ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ဦး ယံ ၌ တ ဆေး မဲ့ မုန့်၊ ခါး သော ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် နှင့် စား ကြ စေ။ အ ရိုး ကို မ ချိုး ရ။ နံ နက် တိုင် အောင် မည် သည် ကို မျှ မ ကြွင်း စေ ရ။ ပ သ ခါ ပွဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဟူ သ မျှ အ တိုင်း ကျင်း ပ ကြ ရ မည်။ ခ ရီး မ သွား ဘဲ သန့် လျက် ပင်၊ ပ သ ခါ ပွဲ ကို မ ကျင်း ပ သော သူ မူ ကား အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ စေ။ အ ခါ သ မ ယ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း လှူ ဒါန်း ခြင်း မ ပြု သော ကြောင့် အ ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း စေ။ သင် တို့ တွင် ဝင် နေ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ လို လျှင် ပ သ ခါ ပွဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ တိုင်း ကျင်း ပ စေ။ ဝင် နေ သူ၌ လည်း ကောင်း၊ တိုင်း ရင်း သား၌ လည်း ကောင်း ထုံး ဖွဲ့ ချက် တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ ရာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ စံ ရာ တော် ကို စိုက် ထူ သော နေ့ ရက်၌ တိမ် တိုက် သည် သက် သေ တော် ရှိ တဲ တော် တည်း ဟူ သော စံ ရာ တော် ကို လွှမ်း မိုး ပြီး လျှင် ညဉ့် ဦး မှ စ၍ နံ နက် တိုင် အောင် စံ ရာ တော် အ ထက် မီး သ ဏ္ဌာန် တည်၏။ အ ခါ ခပ် သိမ်း လွှမ်း မိုး သော တိမ် တိုက် သည် ညဉ့် တိုင်း မီး သ ဏ္ဌာန် ဖြစ်၏။ တိမ် တိုက် သည် တဲ​ တော် မှ တက် သည့် အ ခါ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ချီ မြဲ ချီ သွား ကြ၍ တန့် ရပ် ရာ အ ရပ် တိုင်း လည်း စ ခန်း ချ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ ရ ချီ သွား ခြင်း၊ စ ခန်း ချ ခြင်း ပြု လျက် စံ ရာ တော် အ ထက် တိမ် တိုက် တည် နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး စွဲ ရပ် လေ့ ရှိ ကြ၏။ နေ့ ရက် ကြာ မြင့် စွာ စံ ရာ တော် အ ထက် တိမ် တိုက် တည် နေ ခဲ့​သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ကျိုး နွံ လျက် မ ချီ ဘဲ နေ ကြ၏။ စံ ရာ တော် အ ထက် နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် တိမ် တိုက် တည် နေ သော အ ခါ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ ရ စွဲ ရပ် ခြင်း၊ ချီ သွား ခြင်း ပြု ကြ၏။ ညဉ့် ဦး မှ စ၍ နံ နက် တိုင် သာ တည် နေ လျက် နံ နက် အ ချိန် တက် သော် ချီ သွား ကြ၏။ နေ့ ဖြစ် စေ၊ ညဉ့် ဖြစ် စေ၊ တိမ် တိုက် တက် လျှင် ချီ သွား ကြ၏။ နှစ် ရက် ဖြစ် စေ၊ တစ် လ ဖြစ် စေ၊ တစ် နှစ် ဖြစ် စေ၊ စံ ရာ တော် အ ထက် တိမ် တိုက် ဆိုင်း လင့် တည် နေ လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မ ချီ ဘဲ စွဲ ရပ် လျက် တက် မှ သာ ချီ သွား ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ ရ စ ခန်း ချ ခြင်း၊ ချီ သွား ခြင်း ပြု၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို မော ရှေ ဖြင့် ထုတ် ဆင့် ချက် အ တိုင်း ကျိုး နွံ ကြ ကုန် သ တည်း။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ ပ ရိ သတ် စည်း ဝေး စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ တပ် များ ချီ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း ငွေ တံ ပိုး နှစ် လက် ကို ထု လုပ် လော့။ နှစ် လက် လုံး မှုတ် ကြ သော် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သင့် ထံ စု ရုံး ကြ စေ။ တစ် လက် တည်း ကို မှုတ် ကြ သော် ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် များ အုပ် ချုပ် သူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သာ သင့် ထံ စု ရုံး ကြ စေ။ အ ချက် ပေး သံ နှင့် မှုတ် ကြ သော် အ ရှေ့ မျက် နှာ၌ ချ ရပ် သော တပ် များ ချီ ကြ စေ။ အ ချက် ပေး သံ နှင့် နှစ် ကြိမ် မြောက် မှုတ် ကြ သော် တောင် မျက် နှာ၌ ချ ရပ် သော တပ် များ ချီ ကြ စေ။ တပ် စဉ် အ လိုက် ချီ စေ ခြင်း ငှါ အ ချက် ပေး သံ နှင့် မှုတ် ကြ ရ မည်။ ပ ရိ သတ် ကို စု ရုံး စေ လို သော် ကား အ ချက် သံ မ ပေး ဘဲ မှုတ် ကြ စေ။ အာ ရုန့် သား ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ တို့ သည် သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက်၊ အ မြဲ အ ထုံး အ ဖွဲ့ ဖြစ် ရ သော ထို တံ ပိုး များ ကို မှုတ် ကြ ရ မည်။ နေ ပြည် တွင် ရန် မူ သူ တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် သင် တို့ ချီ သော အ ခါ အ ချက် ပေး သံ နှင့် တံ ပိုး မှုတ် ကြ လျှင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှတ် သား တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သ ဖြင့် ရန် သူ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် ကြ လိမ့် မည်။ ရွှင် လန်း ဖွယ် ရာ နေ့၊ ပြု မြဲ ပွဲ နေ့၊ လ ဆန်း ပွဲ နေ့ များ တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ တံ ပိုး မှုတ် ကြ လျှင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ မှတ် သား တော် မူ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဒု တိ ယ နှစ်၊ ဒု တိ ယ လ၊ နှစ် ဆယ် ရက် နေ့ တွင် တိမ် တိုက် သည် သက် သေ တော် ရှိ စံ ရာ တော် အ ထက် မှ တက် သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သိ နာ တော မှ ခ ရီး ကောက် ချီ၍ ပါ ရန် တော သို့ ရောက် ကြ လျှင် တိမ် တိုက် တန့် ရပ်၏။ မော ရှေ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဤ ပ ထ မ အ ကြိမ် ချီ သွား ကြ သည် မှာ၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ တပ် ပိုင်း သည် တပ် စဉ် အ လိုက် တပ် ဦး ချီ ကြ ရာ၊ ၎င်း တပ် ပေါ် တွင် အ မိ န ဒပ် သား နာ ရှုန်၊ ဣ သ ခါ့ အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဇု အာ့ သား နာ သ နေ လ၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဟေ လုန့် သား ဧ လျာ ဘ တို့ ဗိုလ် လုပ် ကြ ၏။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား၊ မေ ရာ ရိ သား တို့ သည် ဖြုတ် ချ ပြီး စံ ရာ တော် ကို ထမ်း ဆောင် ချီ သွား ကြ ပြီး နောက်၊ ရု ဗင့် တပ် ပိုင်း သည် တပ် စဉ် အ လိုက် ဆက် ချီ ကြ ရာ ၎င်း တပ် ပေါ် တွင် ရှေ ဒု ရ သား ဧ လိ ဇု ရ၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဇု ရိ ရှဲ ဒ္ဒဲ သား ရှေ လု မျေ လ၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဒွေ လ သား ဧ လျာ သပ် တို့ ဗိုလ် လုပ် ကြ ၏။ ရှေ့ လွန် စိုက် ထူ အံ့ သော စံ ရာ တော် အ ဖို့ ကော ဟတ် သား တို့ သည် သန့် ရှင်း ရာ များ ကို ထမ်း ဆောင် ချီ သွား ကြ ပြီး နောက်၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပိုင်း သည် တပ် စဉ် အ လိုက် ဆက် ချီ ကြ ရာ၊ ၎င်း တပ် ပေါ် တွင် အ မိ ဟုဒ် သား ဧ လိ ရှာ မာ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ပေ ဒါ ဇု ရ သား ဂါ မ လျေ လ၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဂိ ဒေါ နိ သား အ ဘိ ဒန် တို့ ဗိုလ် လုပ် ကြ၏။ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ တပ် ပိုင်း သည် တပ် စဉ် အ လိုက် နောက် တပ် ချီ ကြ ရာ ၎င်း တပ် ပေါ် တွင် အ မိ ရှ ဒ္ဒဲ သား အ ဟေ ဇာ၊ အာ ရှာ့ အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် သြ က ရန့် သား ပါ ဂျေ လ၊ နဿ လိ အ နွယ် သား တို့ တပ် ပေါ် တွင် ဧ နန့် သား အ ဟိ ရ တို့ ဗိုလ် လုပ် ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် တပ် စဉ် အ လိုက် ထို သို့ ခ ရီး ကောက် ချီ ကြ သ တည်း။ ထို အ ခါ မော ရှေ က ငါ ပေး မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ကျွန်ုပ် တို့ သွား လျက် ရှိ ကြ ပြီ။ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် ပါ လျှင် ကျေး ဇူး ပြု ကြ ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ရည် သော မင်္ဂ လာ စ ကား မိန့် တော် မူ ခဲ့ ပြီ ဟု မိ ဒျန် အ မျိုး၊ ရွေ လ သား၊ ယော က္ခ မ ဖြစ် သူ ဟော ဗပ် အား ဆို လျှင် ငါ မ လိုက် လို။ နေ ရင်း ပြည်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ သို့ ပြန် တော့ မည် ဟု ဆို သော်၊ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့်၍ မ ပြန် ပါ လင့်။ သဲ တော တွင် ကျွန်ုပ် တို့ ချ ရပ် ရာ များ ကို အ ဘ သိ သော ကြောင့် ကျွန်ုပ် တို့ မျက် စိ ဖြစ် ပါ၏။ အ တူ လိုက် ပါ လျှင် ကျွန်ုပ် တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သော ကျေး ဇူး နှင့် အ မျှ၊ အ ဘ အား ပြု ကြ ပါ မည် ဟု ဆို လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော် မှ သူ တို့ သုံး ရက် ခ ရီး ချီ သွား ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ လည်း သုံး ရက် ခ ရီး အ တွင်း ရှေ့ လွန် သွား လျက် ချ ရပ် ရာ ကို ရှာ ဖွေ ၏။ နေ့ အ ချိန် ချ ရပ် ရာ မှ ချီ သွား တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တိမ် တိုက် တော် သည် လွှမ်း မိုး လျက် နေ ၏။ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ကြ သော အ ခါ တိုင်း မော ရှေ က၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထ တော် မူ၍ ရန် သူ တော် တို့ ကွယ် လွင့် ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် ကို မုန်း သော သူ တို့ လည်း မျက် မှောက် တော် မှ ပြေး ကြ ပါ စေ သော ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ချ ရပ် ကြ သော အ ခါ တိုင်း လည်း အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ထောင် အ သောင်း ရှိ ရာ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း လျှောက် တောင်း လေ့ ရှိ၏။ လူ မျိုး တော် သည် ဒု က္ခ အ တွက် နား တော် ရောက် ညည်း ညူ ကြ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ လျှင် အ မျက် ထား၍ လောင် မီး ကျ စေ တော် မူ သည့် အ လျောက် တပ် စ ခန်း အ စွန် အ ဖျား တွင် ကျွမ်း သည် နှင့် မော ရှေ အား ဟစ် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မော ရှေ တောင်း ပန် သ ဖြင့် မီး ငြိမ်း လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လောင် မီး သည် ထို အ ရပ်၌ သင့် လောင် သည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ တ ဗေ ရ ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ လိုက် ပါ လူ ထု တို့ သည် တပ် မက် ကြ ရာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က လည်း စား ရန် အ သား ကို မည် သို့ ရ ပါ အံ့ နည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် အ ဖိုး မဲ့ စား ရ သော ငါး သား မှ စ၍ သ ခွါး သီး၊ ဖ ရဲ သီး၊ ကြက် သွန် အ မြိတ်၊ အ ဥ၊ အ ဖြူ များ ကို အောက် မေ့ ကြ ၏။ ယ ခု မှာ မူ ငါ တို့ ညည်း သော ဤ မ န္န မုန့် မှ တစ် ပါး ချင် ရဲ ပြေ ရန် မည် သည် မျှ မ ရှိ တ ကား ဟု ငို ကြွေး လျက် ဆို ကြ၏။ မ န္န မုန့် သည် နံ နံ စေ့ နှင့် တူ၍ ပ ယင်း အ ဆင်း ရှိ၏။ လှည့် လည် ကောက် ယူ ကြ ပြီး လျှင် ကြိတ် ခြင်း၊ ထောင်း ခြင်း ကို ပြု လျက် ချက် ပြုတ် ပေါင်း လုပ် ကြ သော် ဆီ ကြော် မုန့် အ ရ သာ နှင့် တူ ၏။ ညဉ့် အ ခါ တပ် စ ခန်း တွင် ကျ သော နှင်း နှင့် တ ကွ မ န္န မုန့် ကျ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ် တဲ ဝ တွင် ငို ကြွေး ကြ သည် ကို မော ရှေ ကြား လျှင် စိတ် ဆိုး သည့် ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ပြင်း စွာ အ မျက် ထား တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မော ရှေ က၊ ကျွန် တော် မျိုး ၌ ဒု က္ခ ရောက် စေ တော် မူ၍ မျက် နှာ သာ တော် မ ပေး ဘဲ ဤ တစ် မျိုး လုံး ဝန် ကို တင် တော် မူ သည့် အ ကြောင်း မှာ အ သို့ နည်း။ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပေး လ တ္တံ့ သော ပြည် သို့ နို့ စို့ သူ ငယ် ကို အ ဘ ပွေ့ ဆောင် သည့် နည်း တူ ဤ လူ မျိုး ကို ရင် ခွင်၌ ပွေ့ ဆောင် လော့ ဟု အ မိန့် ပေး တော် မူ သည့် အ ကြောင်း မှာ ကျွန် တော် မျိုး သ န္ဓေ လွယ်၍ ဖွား မြင် ပါ သ လား။ စား ရန် အ သား ကို ပေး ပါ ဟု ငို ကြွေး၍ တောင်း သော ဤ တစ် မျိုး လုံး အား ကျွန် တော် မျိုး မည် သို့ ပေး နိုင် အံ့ နည်း။ ဤ တစ် မျိုး လုံး ကို လေး လံ သော မ နိုင် ဝန် ဖြစ်၍ ကျွန် တော် မျိုး တစ် ယောက် တည်း မ ဆောင် နိုင် ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး ၌ ထို သို့ ပြု တော် မူ မည် ဖြစ် လျှင် ဒု က္ခ ဆက် လက် မ တွေ့ စေ ခြင်း ငှါ မျက် နှာ သာ တော် ပေး ၍ အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ အ နက် လူ ကြီး များ၊ ဗိုလ် များ ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် သိ သူ ခုနစ် ဆယ် တို့ ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ နီး ငါ့ ထံ၊ သင် နှင့် အ တူ ခ စား ကြ ရ စေ ရန် စု ရုံး လော့။ ငါ လည်း သင့် အား ဆင်း သက် မိန့် မြွက် လျက် သင်၌ ရှိ သော ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် ကို ခွဲ ယူ၍ လွှဲ အပ် ခံ ရ မည့် ထို သူ တို့ သည် သင် နှင့် တ ကွ လူ မျိုး တော့် ဝန် ကို ဆောင် ကြ လိမ့် မည်။ တစ် ယောက် တည်း ဆက် လက် မ ဆောင် ရ။ လူ ပ ရိ သတ် အား လည်း ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ နက် ဖြန် အ သား စား ခွင့် ပေး တော် မူ မည် ဖြစ်၍ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ သင် တို့ က၊ စား ရန် အ သား ကို မည် သို့ ရ ပါ အံ့ နည်း။ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သု ခ ခံ စား ခဲ့ ကြ ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား တော် ရောက် ငို ကြွေး ကြ သည် ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စား ရန် အ သား ကို ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ မော ရှေ က၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် လိုက် သော လူ ပေါင်း ကား၊ ခြေ လျင် သွား သူ ခြောက် သိန်း ပါ ပါ၏။ ကိုယ် တော် မှာ မူ တစ် လ ပတ် လုံး စား ရန် အ သား ကို ပေး မည် ဟု က တိ ထား တော် မူ ပြီ တ ကား။ ချင် ရဲ ပြေ စေ ရန် နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် အုပ် များ ကို သတ် ရ မည် လော။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရှိ သ မျှ ငါး များ ကို ကျုံး ယူ ရ မည် လော ဟု ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ရုံး တော် တို သ လော။ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် သည် တည်၊ မ တည် ကို ယ ခု ပင် သင် သိ လိမ့် မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ထွက် သွား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို လူ ပ ရိ သတ် အား ပြန် ကြား ပြီး လျှင် လူ ကြီး တို့ အ နက် ခု နစ် ဆယ် ကို စု ရုံး လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော့် ပတ် လည် ထား ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တိမ် တိုက် တွင် ဆင်း သက် မိန့် မြွက် လျက် မော ရှေ ၌ ရှိ သော ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် ကို ခွဲ ယူ၍ လူ ကြီး ခု နစ် ဆယ် ပေါ် တွင် လွှဲ အပ် တော် မူ၏။ ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် သက် ရောက် ခိုက် တစ် ကြိမ် မျှ သာ သူ တို့ ဟော ပြော ခွင့် ရ ကြ ၏။ စာ ရင်း ဝင် သူ ဖြစ် လျက် တဲ တော် သို့ မ သွား ဘဲ တပ် စ ခန်း အ တွင်း နေ ရစ် သော ဧ လ ဒဒ်၊ မေ ဒဒ် အ မည် ရှိ သူ နှစ် ယောက် တို့ အ ပေါ် တွင် လည်း ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် သက် ရောက် သ ဖြင့် တပ် စ ခန်း အ တွင်း ဟော ပြော ကြ သည် ဖြစ် ၍၊ လု လင် တစ် ယောက် သည် မော ရှေ့ ထံ အ သော့ သွား လျက် တပ် စ ခန်း အ တွင်း ဧ လ ဒဒ် နှင့် မေ ဒဒ် တို့ ဟော ပြော လျက် နေ ကြ သည် ကို လျှောက် ကြား သော်၊ ငယ် စဉ် က ပင် မော ရှေ့ တ ပည့် ဖြစ် သူ နုန့် သား ယော ရှု က၊ အို အ ရှင် မော ရှေ၊ မြစ် တား ပါ ဟု လျှောက် ရာ၊ မော ရှေ က၊ ငါ့ အ တွက် မ ရှု ဆိတ် သ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် ဝိ ညာဉ် တော် သွန်း လောင်း တော် မူ သ ဖြင့် ရှိ သ မျှ ပင် ပ ရော ဖက် ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ တပ် စ ခန်း သို့ ဝင် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တိုက် စေ တော် မူ သော လေ ဖြင့် ပင် လယ် မှ ဆောင် ယူ ခဲ့ သော ငုံး ငှက် များ သည် တပ် စ ခန်း ပတ် လည် တစ် ရက် ခ ရီး ခန့် တိုင် အောင် မြေ မှ အ မြင့် နှစ် တောင် ခန့် ပျံ လျက် ကျ ကြ ရာ၊ လူ ပ ရိ သတ် သည် ထို နေ့ နှင့် ညဉ့် ပါ နောက် နေ့ တစ် နေ့ လုံး ငုံး ငှက် များ ကို ထ၍ ဖမ်း ယူ ကြ ပြီး လျှင် တပ် စ ခန်း ပတ် လည် တွင် အ ခြောက် လှန်း ကြ သည် မှာ အ နည်း ဆုံး ဖမ်း ယူ သူ သည် တင်း တစ် ရာ ခန့် ရ ၏။ သို့ ရာ တွင် ငုံး သား ကို ဝါး လျက် နေ ကြ စဉ် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် တော် ထား၍ ပြင်း ပြ စွာ ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို အ ရပ် ၌ တပ် မက် သူ တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရာ ဖြစ် သော ကြောင့် ကိ ဗြုတ် ဟ တ္တ ဝါ ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ လူ မျိုး တော် သည် ကိ ဗြုတ် ဟ တ္တ ဝါ စ ခန်း မှ ချီ သွား ပြီး လျှင် ဟာ ဇ ရုတ် စ ခန်း သို့ ရောက်၍ ချ ရပ် ကြ ၏။ မိ ရိ အံ၊ အာ ရုန် တို့ သည် ကု ရှ အ မျိုး မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သော မော ရှေ ကို ထို မိန်း မ အ တွက် မ ကောင်း တင်း ပြော ကြ သည် မှာ၊ မော ရှေ အား သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သ လော။ ငါ တို့ အား လည်း ပေး တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ကြ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ရှိ နေ သူ တ ကာ ထက် မော ရှေ သည် စိတ် နှိမ့် ချ သူ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သုံး ဦး လုံး ပင် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ လာ ကြ လော့ ဟု မော ရှေ၊ အာ ရုန်၊ မိ ရိ အံ တို့ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လာ ရောက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း တိမ် တိုင် တွင် ဆင်း သက်၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ၌ တည် လျက် အာ ရုန်၊ မိ ရိ အံ တို့ ကို ခေါ် တော် မူ သည် နှင့် နှစ် ဦး လုံး ချဉ်း ကပ် ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မိန့် မှာ တော် မူ ချက် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့ တွင် ပ ရော ဖက် များ ရှိ ခဲ့ လျှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ အား မ နော အာ ရုံ ဖြင့် ငါ့ ကို ကျွမ်း ဝင် စေ ခြင်း၊ အိပ် မက် ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး ခြင်း များ ကို ပြု လေ့ ရှိ၏။ ဘုံ ဗိ မာန် တော် လုံး ၌ သ စ္စာ စောင့် သော ငါ့ ကျွန် ရင်း မော ရှေ အား ထို သို့ ပြု လေ့ မ ရှိ။ ထို သူ၌ မူ ကား စ ကား ဝှက် များ ကို မ သုံး ဘဲ နှုတ် ခွန်း ဆိုင် လျက် အ ထင် အ ရှား ဗျာ ဒိတ် ထား သည့် ပြင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သဏ္ဌာန် ကို လည်း ဖူး မြင် ခွင့် ပေး လေ့ ရှိ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် ငါ့ ကျွန် ရင်း မော ရှေ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ကောင်း တင်း ပြော ဝံ့ ကြ သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ အ မျက် ထား၍ ထွက် ကြွ တော် မူ ရာ၊ တိမ် တိုက် သည် တဲ တော် အ ထက် မှ တက် ခွာ လျှင် မိ ရိ အံ လည်း မိုး ပွင့် အ ဆင်း ကဲ့ သို့ နူ ရ၏။ အာ ရုန် သည် မိ ရိ အံ နူ သည် ကို ကြည့် မြင် သော်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် တို့ မိုက် မဲ စွာ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ဝန် ကို တင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ သား အ ရေ ထက် ဝက် ပျက် ပြီး သော လျှော မွေး ကဲ့ သို့ နေ စေ တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု မော ရှေ အား တောင်း ပန် လျှင်၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကင်း ပျောက် စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ့ အ ဘ သည် သူ့ မျက် နှာ ကို တံ တွေး ထွေး ရုံ မျှ သာ ပြု လျှင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး အ ရှက် ကွဲ လျက် နေ ရ မည် မ ဟုတ် လော။ တပ် စ ခန်း ပြင် တွင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး လှောင် ထား ပြီး မှ ပြန် ဝင် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မိ ရိ အံ ကို ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် တပ် စ ခန်း အ ပြင် လှောင် ထား၍ ပြန် ဝင် ခွင့် မ ပေး မီ လူ မျိုး တော် တို့ မ ချီ ကြ။ ထို နောက် လူ မျိုး တော် တို့ သည် ဟာ ဇ ရုတ် စ ခန်း မှ ချီ သွား၍ ပါ ရန် တော၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ ပေး သ နား သော ခါ နာန် ပြည် ကို စူး စမ်း စေ ခြင်း ငှါ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ ကိုယ့် အ နွယ် ပေါ် တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် လော့ ဟူ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မော ရှေ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ တို့ ကို ပါ ရန် တော မှ စေ လွှတ် လိုက် ၏။ ခါ နာန် ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် မော ရှေ စေ လွှတ် အ မိန့် ရှိ သည် မှာ နေ ဂပ် ခေါ် တောင် တန်း သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် တိုင်း ပြည် အ ခြင်း အ ရာ မှ စ ၍၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ကြီး သည် အား နည်း သည် ကို လည်း ကောင်း၊ နည်း သည် များ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ နေ ပြည် ကောင်း သည် ဆိုး သည် ကို လည်း ကောင်း၊ တပ် များ တွင် ဖြစ် စေ၊ ခံ မြို့ များ တွင် ဖြစ် စေ၊ အ ခြေ အ နေ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ သြ ဇာ ရှိ သည် မ ရှိ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သစ် ပင် ပေါ သည်၊ မ ပေါ သည် ကို လည်း ကောင်း ကြည့် ရှု၍ ထို ပြည် ထွက် အ သီး ကို ဆောင် ခဲ့ ရန် လုံ့ လ ထုတ် ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် လေ၏။ ထို ကာ လ သည် စ ပျစ် သီး မှည့် စ ရာ သီ ဖြစ် သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် တက် သွား ပြီး လျင် ဇိ န တော မှ စ၍ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ၊ ရ ဟော ဘ မြို့ တိုင် အောင် ပြည် နယ် တစ် လျှောက် စူး စမ်း ကြ ၏။ နေ ဂပ် ခ ရိုင် သို့ တက် သွား၍ အာ န က အ မျိုး သား အ ဟိ မန်၊ ရှေ ရဲ၊ တာ လ မဲ တို့ နေ သော ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကား အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဇော န မြို့ မ တည် ထောင် မီ ခု နစ် နှစ် က တည် သော မြို့ ဖြစ် သ တည်း။ ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် သို့ ရောက် လျှင် လူ နှစ် ယောက် ဦး ပဲ့ ထမ်း ရ သော အ သီး တစ် ပြွတ် တည်း နှင့် ပြည့် စုံ သည့် စ ပျစ် ခိုင် ကို ဖြတ်၍ သ လဲ သီး၊ သ ဖန်း သီး များ နှင့် တ ကွ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။ ထို အ ရပ်၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဖြတ် ယူ သော အ သီး ပြွတ် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ ထို ပြည် ကို အ ရက် လေး ဆယ် အ တွင်း စူး စမ်း ပြီး မှ ပြန် လာ၍ ပါ ရန် တော၊ ကာ ဒေ ရှ မြို့၊ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် မှ စ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို ပြည် ထွက် အ သီး ကို ပြ လျက် သ တင်း ပြန် ကြား ကြ သည် မှာ၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် စေ လွှတ် လိုက် သော ပြည် သို့ ရောက်၍ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သည် မှန် ပါ၏။ ထို ပြည် ထွက် အ သီး ကား ဤ အ သီး ပင် တည်း။ သို့ ရာ တွင် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် အား ကြီး ကြ ပါ၏။ မြို့ များ လည်း ကြီး ကျယ် သော ခံ မြို့ များ ဖြစ် ပါ၏။ ထို အ ရပ်၌ အာ န က အ မျိုး သား တို့ ကို တွေ့ ခဲ့ ရ ကြ ပါ ပြီ။ နေ ဂပ် ခ ရိုင် တွင် အာ မ လက် လူ မျိုး၊ တောင် တန်း၌ ဟိ တ္တိ၊ ယေ ဗု သိ၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း တစ် လျှောက် ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ နေ ကြ ပါ သည် ဟု မော ရှေ အား လျှောက် ထား ကြ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ ရှေ့ လူ ပ ရိ သတ် ငြိမ် ဝပ် စေ ခြင်း ငှါ ကာ လက် က၊ ငါ တို့ အောင် နိုင် ကြ မည်။ ရုတ် ချင်း ချီ တက် သိမ်း ယူ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို သော် လည်း၊ အ တူ တက် သွား ခဲ့ သူ တို့ က၊ ထို ပြည် သား တို့ သည် ငါ တို့ ထက် အား ကြီး ကြ သော ကြောင့် ငါ တို့ မ ချီ မ တက် ဝံ့ ချေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ လျှောက် သွား ၍ စူး စမ်း သော ပြည် သည် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို မျို စား လေ့ ရှိ သည် တ ကား။ ငါ တို့ မြင် ခဲ့ သ မျှ သော သူ တို့ သည် အ ရပ် အ မောင်း ကြီး လှ လေ စွ။ အာ န က အ မျိုး သား တို့ မှ စ သော ကိုယ် ကြီး မြင့် သူ တို့ ကို တွေ့ မြင် ကြ သည့် အ ခါ ငါ တို့ နှင့် သူ တို့ အ ထင် အ တိုင်း ငါ တို့ သည် နှံ ကောင် မျှ သာ ဖြစ် ကြ သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ စူး စမ်း ခဲ့ သော ပြည် နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် သတင်း ဆိုး ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ကြား ပြော ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် တစ် ညဉ့် လုံး အော် ဟစ် မြည် တမ်း ငို ကြွေး လျက်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ ကို ညည်း ညူ၍ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သော် လည်း ကောင်း၊ ဤ သဲ တော၌ သော် လည်း ကောင်း၊ သေ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။ ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် တော် မူ သ နည်း။ သား မ ယား တို့ လည်း သုံ့ ပန်း ခံ ရ ကြ တော့ မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ရ လျှင် ကောင်း လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ကြ ပြီး နောက်၊ တစ် ယောက် ယောက် ကို ဗိုလ် တင်၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ သည့် အ တွက်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ စည်း အ ဝေး ပ ရိ သတ် မျက် မှောက်၌ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ရာ၊ ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သော နုန့် သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် တို့ သည် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား ဆို ကြ သည် မှာ၊ ငါ တို့ လျှောက် သွား၍ စူး စမ်း သော ပြည် သည် အ လွန် တ ရာ ကောင်း သော ပြည် ဖြစ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို နှစ် သက် လျှင် နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ထို ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း ပေး အပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လျက် ငါ တို့ ဓား စာ ဖြစ် သော ထို ပြည် သား တို့ ကို မ ကြောက် ကြ ပါ လင့်။ ချင်း တို့ ကွယ် ကာ သော အ ရိတ် ပယ် ရှား ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ တော် မူ၏။ မ ကြောက် ကြ လင့် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခံ ကြ စေ ဟု ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဆို ကြ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၌ ထင် ရှား သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ လူ မျိုး သည် မည် မျှ ကြာ ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု ကြ မည် နည်း။ သူ တို့ အ လယ် တွင် ငါ စီ ရင် ခဲ့ သ မျှ သော သက် သေ လ က္ခ ဏာ များ ကို မ ထောက် မ ထား ဘဲ၊ မည် မျှ ကြာ ငါ့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ မည် နည်း။ ထို သူ တို့ ကို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ငါ သင့် စေ၍ ပယ် ဖျက် ပြီး လျှင် သင့် ကို ကား၊ သာ၍ မြင့် မြတ် တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ မော ရှေ က ဤ လူ မျိုး ကို တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို ပြည် သား တို့ သည် သ တင်း ကြား လျက်၊ ကိုယ် တော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် ကို ထင် ထင် ပြ တော် မူ၍ ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် တည် နေ စေ သော တိမ် တိုက် ဖြင့် နေ့ အ ချိန် တိမ် တိုင်၌ လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် အ ချိန် မီး တိုင်၌ လည်း ကောင်း ရှေ့ က ကြွ သွား တော် မူ သည့် အ လျောက် သူ တို့ အ လယ် တွင် ရှိ နေ တော် မူ ကြောင်း ကို ကြား သိ သော ခါ နာန် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ပြန် ကြား ကြ ပါ လိမ့် မည်။ တစ် ဦး တစ် ယောက် တည်း ကဲ့ သို့ ဤ လူ မျိုး ကို အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကြား သိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ စ္စာ ဆို သည့် အ တိုင်း ဤ လူ မျိုး ကို ထို ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း တော် မ မူ နိုင် သော ကြောင့် သဲ တော တွင် အ ဆုံး စီ ရင် လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်။ မ ဟာ က ရု ဏာ တော် အ တိုင်း အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သည် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင်၊ ဤ လူ မျိုး၏ ဒု စ ရိုက် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ သည့် နှင့် အ ညီ ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ ဦး ဟု တောင်း လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း ငါ ချမ်း သာ ပေး ခဲ့ ပြီ။ သ ဘော ချင်း မ တူ လျက် စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် နာ သော ငါ့ ကျွန် ရင်း ကာ လက် ကို ကား ရောက် ခဲ့ သော ပြည် ကို ငါ ဆောင် သွင်း မည့် အ တိုင်း အ နွယ် တိုင် ပိုင် ခွင့် ပေး လိမ့် မည်။ အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် တောင် ကြား တွင် နေ ထိုင် ကြ သော ကြောင့် နက် ဖြန် ဆုတ်၍ ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် သဲ တော သို့ ပြန် သွား ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ကို ညည်း ညူ လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော ဤ ပ ရိ သတ် ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ အံ့ နည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ညည်း ညူ သံ ကို ငါ ကြား ခဲ့ ပြီ။ သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ နား တော် ရောက် ပြော ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း သင် တို့၌ ငါ စီ ရင် မည် ဟု အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ တော့ မည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သော သား သ မီး တို့ ကား ငါ ဆောင် သွင်း သည့် အ လျောက် သင် တို့ ပယ် သော ပြည် ကို သိ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မှာ မူ ဤ သဲ တော တွင် အ သေ ကောင် ဖြစ် နေ ကြ သည့် ပြင်၊ သား သ မီး တို့ လည်း သဲ တော တွင် သင် တို့ အ သေ ကောင် များ မ ပျက် မ ချင်း၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် သင် တို့ မှား ယွင်း သော ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း လျက် ထိန်း ကျောင်း လျက် နေ ကြ ရ ဦး မည်။ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သော အ ရက် လေး ဆယ် အ ရေ အ တွက် အ လိုက် တစ် ရက် လျှင် တစ် နှစ် ကျ၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် သင် တို့ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း လျက် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် စု ရုံး လျက် ဆိုး သွမ်း သော ဤ ပ ရိ သတ်၌ ထို သို့ စီ ရင် လိမ့် မည်။ ဤ သဲ တော တွင် သေ ကြေ ပျက် စီး ကြ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ စူး စမ်း ရန် သွား ခဲ့ သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သော နုန့် သား ယော ရှု၊ ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် တို့ သာ လျှင် အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြ၏။ မော ရှေ သည်၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သော အ ချက် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ပြန် ကြား လျှင် လူ ပ ရိ သတ် သည်း စွာ မြည် တမ်း လျက် နံ နက် အ ချိန်၌ ထ ပြီး လျှင်၊ တောင် ထိပ် သို့ တက် သွား သော် ငါ တို့ ပြစ် မှား သည် မှန် ပါ၏။ ယ ခု မှာ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သော နေ ရာ သို့ ချီ တက် ပါ မည် ဟု ဆို ကြ ရာ၊ မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ အံ့ နည်း။ အ ထ မြောက် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အ လယ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မ မူ သော ကြောင့် ရန် သူ တို့ ရှေ့ အ ရှုံး မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ မ ချီ မ တက် ကြ နှင့်။ ထို တောင် ထိပ် တွင် အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် တစ် ဘက်၌ ရှိ သော ကြောင့် ဓား ဘေး ဖြင့် သင် တို့ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် မ လိုက် ဘဲ ပြန် ဆုတ် ကြ သည့် အ တွက် သင် တို့ ဘက်၌ ရှိ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု တား မြစ် သော် လည်း၊ သူ တို့ သည် ပျာ ယီး ပျာ ယာ တောင် ထိပ် သို့ ချီ တက် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ နှင့် မော ရှေ မူ ကား တပ် စ ခန်း မှ မ ထွက် မ သွား ချေ။ ထို အ ခါ တောင် ထိပ်၌ ရှိ နေ သော အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် ဆင်း လာ၍ ဟော မာ မြို့ ရောက် လုပ် ကြံ နှိမ် နှင်း ကြ သ တည်း။ အ ထူး သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် ဖြစ် စေ၊ စေ တ နာ အ လျောက် ဖြစ် စေ၊ ပြု မြဲ ပွဲ အ လျောက် ဖြစ် စေ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် အုပ် အ နက် စိတ် တော် ပြေ ဘွယ် ရ နံ့ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် လို က။ သိုး ထီး ဖြစ် လျှင် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ တစ် ပိဿာ့ ငါး ဆယ် ရော သော မုန့် ညက် နှစ် စ ရွတ် ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် စ ပျစ် ရည် တစ် ပိဿာ့ ငါး ဆယ် ကို လည်း ကောင်း၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ဖြစ် စေ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် စေ။ အ ထူး သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ မှ စ သော မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ တစ် မျိုး မျိုး ဖြစ် စေ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဖြစ် စေ၊ နွား ကို ဆက် ကပ် လျှင်၊ ထို နွား နှင့် တ ကွ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆီ နှစ် ပိဿာ ရော သော မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ် ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ စ ပျစ် ရည် နှစ် ပိဿာ ကို လည်း ကောင်း၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ ဖြစ် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် စေ။ နွား၊ သိုး ထီး၊ သိုး ဆိတ် သား ငယ် တစ် ကောင် ကောင် နှင့် တ ကွ ထို သို့ ပြု လျက်၊ ဆက် ကပ် သည့် အ ရေ အ တွက် အ လိုက် တစ် ကောင် စီ၌ ပြု ကြ လော့။ တိုင်း ရင်း သား အ ပေါင်း တို့ သည် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် သော် ထို နည်း အ တိုင်း ပြု ကြ စေ။ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက်၊ ဝင် နေ သူ မှ စ သော အာ ဂ န္တု တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် လို က သင် တို့ ပြု ရ သည့် အ တိုင်း ပင် ပြု စေ။ အ စည်း အ ဝေး ကို ထောက် လျက် သင် တို့၌ လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ တို့၌ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ ရာ၏။ ဝင် နေ သူ တို့ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် သင် တို့ နည်း တူ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ သင် တို့၌ လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ တို့၌ လည်း ကောင်း တ ရား တစ် ပါး၊ စီ ရင် ထုံး တစ် မျိုး တည်း သာ ရှိ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ပြည် ထွက် ခဲ ဖွယ် ကို စား ကြ မည့် ရှိ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မြှောက် ဆက် ရန် အ လှူ ကို မြှောက် ဆက် ရ သည် မှာ၊ မုန့် ဆန်း ဦး အ နက် မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် မုန့် ပေါက် ကို ချီ ယူ လျက် ကောက် နယ် တ လင်း နှင့် ဆိုင် သော မြှောက် ဆက် ရာ လှူ နည်း အ တိုင်း မြှောက် ဆက် ကြ လော့။ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မုန့် ဆန်း ဦး အ နက် မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ ဒါန်း ကြ လော့။ လူ ပ ရိ သတ် မျက် ကွယ်၌ မ တော် တ ဆ ပြု မိ လျှင် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ နှင့် တ ကွ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ဖြစ် စေ ရန် နွား ပေါက် တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း ဆက် ကပ် ကြ စေ။ မ တော် တ ဆ ပြစ် မှား မိ ခြင်း အ တွက် မီး ပူ ဇော် ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ရ ဘု ရား ရှေ့ တင် သွင်း လှူ ဒါန်း ကြ သော ကြောင့် ပ ရော ဟိတ် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ မ တော် တ ဆ ပြစ် မှား မိ ခြင်း သည် တစ် မျိုး လုံး နှင့် စပ် ဆိုင် သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် နှင့် ဝင် နေ သူ တို့ ပါ ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် တည်း မ တော် တ ဆ ပြစ် မှား မိ မူ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် အ ခါ လည် သော ဆိတ် မ တစ် ကောင် ကို ဆက် ကပ် စေ။ ပ ရော ဟိတ် သည် မ တော် တ ဆ ပြစ် မှား မိ သူ အ ပြစ် အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ တိုင်း အ ပြစ် ပြေ၍ ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် တိုင်း ရင်း သား သော် လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ သော် လည်း ကောင်း မ တော် တ ဆ ပြု မိ သူ ဆိုင် ရာ တ ရား တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ ရာ၏။ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ တ မင် မှား သော သူ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကဲ့ ရဲ့ ရာ ရောက် သော ကြောင့် အ မျိုး သား ဘောင် မှ ပယ် ရှား ခံ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ လေး စား ပြု လျက် ပ ညတ် တော် ကို ဖောက် ကျော် သည့် အ တွက် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း၍ မု ချ ပယ် ရှား ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သဲ တော တွင် ရှိ နေ ကြ စဉ် ဥ ပုသ် နေ့၌ ထင်း ခွေ သော လူ တစ် ယောက် ကို တွေ့၍၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် မှ စ သော အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ သို့ ခေါ် သွင်း ရာ၊ မည် သို့ စီ ရင် ရန် ဗျာ ဒိတ် မ ရ သေး သော ကြောင့် အ ကျဉ်း ထား ကြ ပြီး နောက်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို သူ သည် တပ် စ ခန်း ပြင် အ ပေါင်း ပ ရိ သတ်၏ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ကို မု ချ ခံ စေ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ပ ရိ သတ် သည် တပ် စ ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင် ခဲ ပစ် ဒဏ် ခတ် ကြ သ ဖြင့် ထို သူ သေ လေ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် ပန်း ပွား များ ကို လုပ်၍ အ ဝတ် မြိတ်၌ ကြိုး ပြာ နှင့် တပ် ထား ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ ထို နောက် လေ ဝိ မြစ်၊ ကော ဟတ် မြေး၊ ဣ ဇ ဟာ့ သား ကော ရ သည် ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဧ လျာ ဘ သား ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ၊ ပေ လက် သား သြ န တို့ ပါ လူ တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သ ရေ ရှိ သူ လူ ပ ရိ သတ် တိုင် ပင် ဘက် အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ နှင့် တ ကွ မော ရှေ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ လျက်၊ ထို နောက် ကော ရ နှင့် အ ပေါင်း အ သင်း တို့ အား မော ရှေ က၊ နက် ဖြန် နံ နက်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သူ တို့ ကို ဖော် ပြ လျက် ရွေး ချယ် တော် မူ၍ သန့် ရှင်း သူ့ ကို အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ကော ရ အား လည်း မော ရှေ က၊ အို လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ထို ကြောင့် သင် မှ စ၍ အ ပေါင်း အ သင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် စု ရုံး သော လူ များ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ အာ ရုန် မှာ မူ မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ညည်း ညူ ကြ သ နည်း ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ဧ လျာ ဘ သား ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ကို ခေါ် စေ သော်၊ သူ တို့ က၊ ငါ တို့ မ လာ။ သဲ တော တွင် သေ စေ ရန် နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ သည် မှာ သာ မ ည ထင် လျက် ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း မူ ဦး မည် လော။ အ ကယ် စင် စစ် နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့ သင် ပို့ ဆောင်၍ လယ် ခြံ များ ကို ပိုင် ရ​စေ ပြီ မ ဟုတ်။ ဤ သူ တို့ မျက် စိ ကို မှောက် မည် လော။ ငါ တို့ မ လာ ဟု ပြန် ဆို ကြ သည့် အ တွက်၊ မော ရှေ သည် ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက်၍ သူ တို့ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ထောက် ရှု တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် မြည်း တစ် ကောင် ကို မျှ မ သိမ်း မ ယူ။ တစ် ယောက် အ ကျိုး ကို မျှ မ ဖျက် ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တင် လျှောက် လေ၏။ တစ် ဖန် ကော ရ အား မော ရှေ က၊ သင် မှ စ၍ အ ပေါင်း အ သင်း တို့ ပါ အာ ရုန် နှင့် တ ကွ နက် ဖြန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ စု ရုံး ကြ ရ မည်။ သင် နှင့် အာ ရုန် မှ စ၍ အ သီး အ သီး တို့ သည် ဆိုင် ရာ မီး ကျီး ခံ ကို ကိုယ် စီ ယူ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ထည့် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး ကျီး ခံ နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ကို ဆောင် ယူ ကြ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဆိုင် ရာ မီး ကျီး ခံ ကို ကိုယ် စီ ယူ၍ မီး၊ နံ့ သာ ပေါင်း ထည့် ပြီး လျှင် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ နှင့် တ ကွ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ရပ် နေ ကြ ရာ၊ ကော ရ သည် လူ ပ ရိ သတ် အား လုံး ကို တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ရင် ဆိုင် စု ရုံး စေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည် အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား ထင် ရှား လျက်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ သည် ဤ ပ ရိ သတ် ကို ရုတ် ခြင်း ကျွမ်း လောင် စေ မည်။ ချင်း တို့ နှင့် ခွဲ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ သူ တို့ သည် ပျပ် ဝပ် လျက် အို ဘု ရား သ ခင် လူ အ ပေါင်း တို့၏ ဝိ ညာဉ် ရှင် ဘု ရား၊ တစ် ဦး တည်း ပြစ် မှား သည့် အ တွက် ပ ရိ သတ် လုံး ၌ အ မျက် ထား တော် မူ မည် လော ဟု တောင်း ပန် ကြ ရာ၊ မော ရှေ ထ၍ လိုက် ပါ သော ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ဤ လူ ဆိုး တို့ ဥ စ္စာ ကို မ ထိ ဘဲ ချင်း တို့ တဲ ရှိ ရာ မှ ထွက် ခွာ ကြ လော့။ သို့ မ ဟုတ် ချင်း တို့ ပြစ် မှု စီ ရင် ရာ ပါ သွား ကြ မည် ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ကော ရ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ နေ ရာ အ ရပ် ပတ် ဝန်း ကျင် မှ ထွက် ခွာ ကြ၏။ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ လည်း မ ယား သား သ မီး တို့ နှင့် တ ကွ ကိုယ့် တဲ ဝ သို့ ထွက် လျက် ရပ် နေ ကြ ရာ၊ မော ရှေ က၊ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို ငါ့ အ လို အ လျောက် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စေ ခိုင်း တော် မူ၍ ငါ ပြု ရ ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ မည့် နည်း မှာ၊ ဤ သူ တို့၌ လူ ခပ် သိမ်း တို့ သေ ခြင်း၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ဒု က္ခ ခံ စား ခြင်း၊ ဓ မ္မ တာ အ တိုင်း ဖြစ် လျှင်၊ ငါ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မ မူ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဥ ပဒ် အ ထူး ကို စီ မံ တော် မူ သည့် အ လျောက် မြေ ခံ တွင်း ဟ လျက် ထို သူ တို့ နှင့် တ ကွ ဖက် စပ် သူ ရှိ သ မျှ ပါ မျို စား သ ဖြင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ အ သက် ရှင် လျက် ပင် ကျ ရောက် သော် ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ထီ လေး စား ပြု ကြ ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ပြော ဆို သည့် အ ဆုံး၌ မြေ ပ ထ ဝီ သည် သူ တို့ အောက် ကွဲ လျက်၊ ခံ တွင်း ဟ လျက် သူ တို့ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား၊ ကော ရ နှင့် ဖက် စပ် သူ ရှိ သ မျှ၊ ဥ စ္စာ ရှိ သ မျှ ပါ မျို စား သ ဖြင့်၊ သူ တို့ နှင့် တ ကွ ဖက် စပ် သူ ရှိ သ မျှ သည် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ အ သက် ရှင် လျက် ပင် ကျ ရောက် လျက် မြေ ပိတ် ဖုံး သ ဖြင့် ပ ရိ သတ် ဘောင် မှ ဆုံး ပါး ကြ ၏။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ တို့ ကို လည်း မြေ ကြီး မျို စား မည် ဟု ပြော ဆို လျက် ချင်း တို့ အော် ဟစ် သံ ကြောင့် ပြေး ကြ ကုန်၏။ လောင် မီး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ထွက်၍ နံ့ သာ ပေါင်း ဆက် ကပ် သူ နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ကို ကျွမ်း သ တည်း။ ကိုယ့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ၍ ပြစ် မှား သော ဤ သူ တို့ မီး ကျီး ခံ များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆက် သွင်း ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သီး သန့် ရာ ရောက် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် စေ ရန် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ ဖုံး အ ဖို့ အ ပြား ခပ် လုပ် ကြ စေ ဟု၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မျက် နှာ စာ သို့ လာ ရောက် ကြ သော်၊ မော ရှေ က၊ မီး ကျီး ခံ ကို ယူ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှိ မီး ကို ကော် ထည့် လျက် နံ့ သာ ပေါင်း ကို ဖြူး ပြီး လျှင် ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ သို့ အ သော့ ဆောင် သွား လျက် သူ တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ အ မျက် တော် ထွက်၍ ဘေး သင့် လေ ပြီ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ စည်း အ ဝေး အ လယ် သို့ အ လျင် ဆောင် သွား သော အာ ရုန် သည် လူ ပ ရိ သတ်၌ ဘေး သင့် သည် ကို တွေ့ သော် နံ့ သာ ပေါင်း ကို ဖြူး၍ သူ တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု လျက် သေ သူ ရှင် သူ တို့ ကြား တွင် ရပ် သ ဖြင့် ဘေး ဥ ပဒ် ငြိမ်း လေ ၏။ ဘေး ဥ ပဒ် ငြိမ်း၍ အာ ရုန် သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ၊ မော ရှေ ရှိ ရာ သို့ ပြန် လေ ၏။ လေ ဝိ အိမ် ထောင် များ အ အုပ် အ ချုပ် အ ဖို့ လည်း တောင် ၀ေး တစ် ချောင်း ရှိ အပ် သည် ဖြစ်၍ ထို တောင် ၀ေး ၌ အာ ရုန့် အ မည် ရေး ထား ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ လေ့ ရှိ သော ဌာ န၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၌ သက် သေ တော် ရှေ့ မှာ ထား လော့။ ငါ ရွေး ချယ် အံ့ သော သူ၏ တောင် ဝေး တွင် အ ဖူး ပေါ် သ ဖြင့် သင် တို့၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ညည်း ညူ သံ ကို ငါ ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ကြီး အ ကဲ အ ပေါင်း တို့ သည် အိမ် ထောင် များ အ လိုက်၊ တစ် ပါး လျှင် တောင် ဝေး တစ် ချောင်း ကျ ဆယ့် နှစ် ချောင်း ကို အပ် ပေး ကြ ရာ၊ သက် သေ တော် ရှိ တဲ တော်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ထား လေ ၏။ မော ရှေ သည် နောက် နေ့ သက် သေ တော် ရှိ တဲ တော် တွင်း သို့ ဝင် သော် လေ ဝိ အိမ် ထောင် အ ဖို့ ဖြစ် သော အာ ရုန့် တောင် ဝေး တွင် အ ဖူး ပေါ် လျက်၊ အ ပွင့် ပွင့် လျက်၊ ဗာ တံ သီး မှည့် လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ လျှင်၊ တောင် ဝေး ရှိ သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ထုတ် ပြ ရာ သူ တို့ သည် ရှု ကြည့်၍ ဆိုင် ရာ တောင် ဝေး ကို ကိုယ် စီ ယူ လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ပုန် ကန် သော သူ တို့၊ ငါ့ တစ် ဘက် ညည်း ညူ သံ ကို သင် ဖြတ်၍ သေ ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ကြ စေ ရန် သူ တို့၌ သက် သေ လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ် ဖြင့် အာ ရုန်၏ တောင် ဝေး ကို သက် သေ တော် ရှေ့ တွင် ပြန် ထား လျက် စောင့် ထိန်း လော့ ဟု၊ မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မော ရှေ ပြု လေ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ပျက် စီး ရ တော့ မည်။ ရှိ သ မျှ ပင် သေ၍ ပျက် စီး ရ တော့ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် မိ သူ တိုင်း သေ တတ်၏။ ကျွန် တော် ရှိ သ မျှ တို့ ပျက် စီး ရ မည် လော ဟု မော ရှေ အား လျှောက် ဆို ကြ ၏။ အာ ရုန် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား သင် မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက်၊ အ မျိုး အ နွယ် တို့ ပါ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ဆိုင် ရာ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ကြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ဆိုင် ရာ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ကား သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ သာ ထမ်း ကြ ရ မည်။ သက် သေ တော် ရှိ တဲ တော် ရှေ့ ခ စား ရ သော သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ဆည်း ကပ် ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် ထို အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သော သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း လေ ဝိ အ နွယ် တို့ ကို ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး လျက်၊ သင့် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ နှင့် တဲ တော် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ကို ဆောင် ရွက် ကြ ရာ သင် တို့ နှင့် တ ကွ သေ ဘေး ကင်း လွတ် ရန် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ သုံး အ ဆောင် များ သို့ လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ လည်း ကောင်း မ ချဉ်း ကြ ရ။ ထို သူ တို့ သည် သင့် ထံ ဆည်း ကပ် လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ၊ ဝတ် ကြီး ဝတ် ငယ် ရှိ သ မျှ ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ။ မ ဆိုင် သူ ကား သင် တို့ ထံ မ ချဉ်း ရ။ နောက် တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် မ သင့် စေ ခြင်း ငှါ၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ကို သင် တို့ ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း လေ ဝိ အ နွယ် တို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ရွေး ကောက် သည့် အ တိုင်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဝတ် ကြီး ဝတ် ငယ် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ ခြင်း ငှါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ လှူ ဝ တ္ထု အ ဖြစ် သင် တို့ အား အပ် နှင်း လေ ပြီ။ သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဝတ်၊ ကန့် လန့် ကာ အ တွင်း ဝတ် ကို ပ ရော ဟိတ် တာ ဝန် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး သ နား ပြီး ဖြစ်၍ မ ဆိုင် သူ ချဉ်း ကပ် မိ သော် သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် အာ ရုန် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ငါ့ အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြှောက် ဆက် သော သီး သန့် ရာ များ အ နက် သို ထား သ မျှ ကို သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း ပိုင် စု အ ဖြစ် ငါ အပ် နှင်း ပြီ။ မီး မ ပူ ဇော် ဘဲ ချန် ထား သော အ ထူး သီး သန့် များ အ နက် သင့် ပိုင် စု ကား ငါ့ ထံ ဆက် သွင်း သော အ လှူ ဒါ န တည်း ဟူ သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ ဟူ သ မျှ တည်း။ သင် နှင့် သား စဉ်​မြေး ဆက် တို့ အ ဖို့ အ ထူး သီး သန့် လိမ့် မည်။ သင့် အ ဖို့ သီး သန့် သည် နှင့် အ ညီ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ အ ရပ်၌ စား ရ မည်။ ယောက်ျား တိုင်း စား ခွင့် ရှိ၏။ ထို မှ တစ် ပါး ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု မှ စ၍ ဦး တိုက် ရာ အ လှူ ဟူ သ မျှ သည် သင့် ပိုင် စု ဖြစ်၏။ သင် နှင့် တ ကွ သား သ မီး တို့ အား အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း အ ဖြစ် ငါ ပေး ပြီး ဖြစ်၍ သင့် အိမ် ထောင်၌ သန့် သူ တိုင်း စား ခွင့် ရှိ၏။ စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ အ ထူး အ မြတ် မှ စ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ သော လက် ဦး လက် ဖျား များ ကို သင့် အား ငါ အပ် နှင်း ပြီ။ တစ် ပြည် လုံး တွင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် သွင်း သော အ ဦး မှည့် အ သီး အ နှံ များ သည် သင့် ပိုင် ရာ ဖြစ် သ ဖြင့် အိမ် ထောင်၌ သန့် သူ တိုင်း စား ခွင့် ရှိ ၏။ ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ သဃင်္ိ က ဝ တ္ထု တိုင်း သင့် ပိုင် ရာ ဖြစ် ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် အပ် ရာ များ အ နက် အ ဦး ဖွား သော လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တိုင်း သင့် ပိုင် ရာ ဖြစ်၏။ သို့ ရာ တွင် လူ တို့ သား ဦး၊ မ သန့် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သား ဦး များ ကို ရွေး နုတ် ရ မည်။ ရွေး နုတ် ရန် အ ဖိုး မှာ အ သက် တစ် လ ပြည့် သော် သင် ဖြတ် ဆို ချက် အ ရ ပဲ နှစ် ဆယ် ကျ ကျပ် ချိန် တော် အ လိုက် ငွေ ငါး ကျပ် နှင့် ရွေး နုတ် ရ မည်။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် သား ဦး များ ကို သန့် ရှင်း သည် နှင့် အ ညီ မ ရွေး မ နုတ် ရ။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော်၌ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ခြင်း၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆီ ဥ ကို ဆက် ကပ် ခြင်း ပြု ရာ တွင်၊ ဦး တိုက် ရာ ရင် ထူး နှင့် လက်ျာ ပေါင် များ နည်း တူ ၎င်း အ သား လည်း သင့် ပိုင် ရာ ဖြစ်၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြှောက် ဆက် ကြ သော သီး သန့် ရာ အ လှူ များ ကို သင် နှင့် သား သ မီး တို့ အား အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း အ ဖြစ် ငါ အပ် ပြီး ဖြစ်၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သ စ္စာ တော် အား ဖြင့် သင် မှ စ သော အ ဆက် အ နွယ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် အာ ရုန် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သူ တို့ နေ ပြည် တွင် အ မွေ ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ဘောင် တွင် ဝေ ပုံ စု ကို လည်း ကောင်း သင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ သင့် ဝေ ပုံ စု နှင့် အ မွေ ကား ငါ ပင် တည်း။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အား လည်း တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဝတ် ကို ပြု၍ ဆောင် ရွက် ကြ သည့် အ တွက် ဣ သ ရေ လ ပြည် ထွက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို အ မွေ အ ဖြစ် ငါ အပ် ပေး သည့်​ အလျောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း၍ သေ ဘေး နှင့် မ တွေ့ ရန် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် သို့ နောက် တစ် ဖန် မ ချဉ်း ကပ် ဘဲ၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သာ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဝတ် ကို ပြု၍ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ကြ ရ မည်။ သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ အ မွေ မ ရှိ ကြ ရာ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြှောက် ဆက် လှူ ဒါန်း ရ သော ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အား အ မွေ အ ဖြစ် ငါ အပ် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ အ မွေ မ ရှိ ကြောင်း ငါ စီ ရင် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ လှူ ကို ကောက် နယ် တ လင်း စ ပါး၊ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း စ ပျစ် ရည် အ လှူ များ နည်း တူ မှတ် ယူ မည်။ ထို သို့ သင် တို့ လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှ ခံ ယူ ကြ သော ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ နက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ လှူ အ ဖြစ် မြှောက် ဆက် လှူ ဒါန်း သော ဝ တ္ထု ကို ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန် အား လွှဲ အပ် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ခံ ရ သ မျှ အ နက် သီး သန့် ထား အပ် သော အ ထူး အ မြတ် ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ လှူ အ ဖြစ် မြှောက် ဆက် ကြ ရ မည်။ ထို သို့ အ ထူး အ မြတ် ကို မြှောက် ဆက် ကြ သော် ကောက် နယ် တ လင်း ထွက် စ ပါး၊ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း ထွက် စ ပျစ် ရည် အ လှူ နည်း တူ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အ ဖို့ မှတ် ယူ မည်။ တစ် ဖန် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော တ ရား ထုံး ဖွဲ့ ချက် ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထမ်း ပိုး မ တင် ကြန် အင် စုံ လင် သော နွား နီ မ တစ် ကောင် ကို သင် တို့ ထံ ဆောင် သွင်း ကြ ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ့ ထံ သင် တို့ အပ် လွှဲ ကြ သော် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သည် တပ် စ ခန်း ပြင် သို့ ထုတ် လျက် ကိုယ့် မျက် မှောက် တွင် စီ ရင် စေ ပြီး နောက်၊ သွေး အ ချို့ အ ဝက် ကို လက် ချောင်း ဖြင့် ယူ၍ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ဘက် လှည့် လျက် ခု နစ် ကြိမ် ဖျန်း ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် မျက် မှောက် တွင် လည်း အ သား၊ အ ရေ၊ အ သွေး၊ အူ နု နှင့် တ ကွ တစ် ကောင် လုံး ကို ကျွမ်း လောင် စေ ပြီး လျှင်၊ သစ် က တိုး သား အ ရိုး၊ ဟုဿုပ် ညွန့်၊ အ နီ ချည် များ ကို ယူ၍ လောင် သော မီး ထဲ သို့ ချ ပစ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း ပြု ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် သည် အ ဝတ် လျှော် လျက် ရေ ချိုး ပြီး နောက် တပ် စ ခန်း တွင်း သို့ ဝင်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ ကျွမ်း လောင် မှု ပြု သော သူ လည်း အ ဝတ် လျှော်၍ ရေ ချိုး ပြီး နောက် ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ သန့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ကျွမ်း သော နွား ပြာ မုန့် ကို သိမ်း ယူ လျက် တပ် စ ခန်း ပြင် စင် ကြယ် ရာ အ ရပ် တွင် ထား ပြီး လျှင် အ ညစ် အ ကြေး ကင်း ရှင်း ခြင်း ရေ ဖျော် စပ် ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ပ ရိ သတ် အ တွက် အ ပြစ် ကင်း ရာ ကင်း ကြောင်း အ ဖို့ သို ထား ရ မည်။ ကျွမ်း သော နွား ပြာ မုန့် ကို သိမ်း ယူ သူ လည်း အ ဝတ် လျှော်၍ ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ တို့၌ လည်း ကောင်း အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ကား ဤ သို့ တည်း။ သူ သေ အ လောင်း ကို ထိ မိ သော သူ သည် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး မ သန့် ဘဲ နေ လျက်၊ တ တိ ယ နေ့၊ သ တ္တ မ နေ့၊ နှစ် ရက် တွင် အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို ပြု၍ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ တ တိ ယ နေ့၊ သ တ္တ မ နေ့၊ နှစ် ရက် တွင် အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို မ ပြု သော် ကား သန့် မည် မ ဟုတ်။ အ ကြင် သူ သည် သူ သေ အ လောင်း ကို ထိ ပြီး လျှင် အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို မ ပြု အံ့။ ထို သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ တော် ကို မ သန့် အောင် ပြု ရာ ရောက် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ အ ညစ် အ ကြေး ကင်း ရှင်း ရာ ရေ သွန်း ပက် ခြင်း ကို မ ခံ သည့် အ တွက် သန့် ရာ မ ရောက်။ မ သန့် လျက် ပင် နေ သေး၏။ ဆိုင် ရာ တ ရား ကား၊ တဲ တွင် လူ သေ လျှင် ဝင် လာ သူ၊ တဲ ရှိ သူ ဟူ သ မျှ သည် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး မ သန့် လျက် နေ ရ သည့် ပြင်၊ မ ဖုံး မ စည်း ဘဲ ဖွင့် ထား သော အိုး တိုင်း ပါ မ သန့်။ ကွင်း ပြင်၌ လည်း ထား ဖြင့် သေ သူ မှ စ သော သူ သေ အ လောင်း၊ အ ရိုး၊ သင်္ချိုင်း များ ကို ထိ မိ သူ တိုင်း ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ ထို သို့ မ သန့် ရာ ရောက် သူ တို့ အ ဖို့ ကျွမ်း ပြီး ကင်း ရှင်း ရာ ကင်း ရှင်း ကြောင်း နွား ပြာ မုန့် အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ၍ အိုး ရှိ စမ်း ရေ နှင့် ဖျော် စပ် ပြီး လျှင်၊ သန့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ဟုဿုပ် ညွန့် ကို ကိုင် ယူ လျက် ထို ရေ တွင် ဆွတ်၍ တဲ၊ လူ၊ အိုး ရှိ သ မျှ၌ လည်း ကောင်း၊ ဓား ဖြင့် သေ သူ မှ စ သော သူ သေ အ လောင်း၊ အ ရိုး၊ သင်္ချိုင်း များ ကို ထိ မိ သူ တို့၌ လည်း ကောင်း၊ တ တိ ယ နေ့၊ သ တ္တ မ နေ့ တွင် ဖျန်း သ ဖြင့် သ တ္တ မ နေ့ ပင် အာ ပတ် ဖြေ ပြီး နောက် မ သန့် သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ခြင်း၊ ရေ ချိုး ခြင်း ပြု၍ ညဉ့် ဦး အ ချိန် သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မ သန့် ရာ ရောက် မိ၍ အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို မ ပြု သော သူ မှာ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို မ သန့် အောင် ပြု သော ကြောင့် လူ ပ ရိ သတ် ဘောင် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ မည်။ အ ညစ် အ ကြေး ကင်း ရှင်း ရာ ရေ သွန်း ပက် ခြင်း ကို မ ခံ သည့် အ တွက် မ သန့် လျက် နေ သေး၏။ အ မြဲ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ကား ထို သို့ တည်း။ အ ညစ် အ ကြေး ကင်း ရှင်း ခြင်း ရေ ဖျန်း သော သူ သည် အ ဝတ် လျှော် ရ မည်။ ထို ရေ ကို ထိ မိ သော သူ လည်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည်။ မ သန့် သူ ထိ မိ သော အ ရာ တိုင်း မ သန့် ရာ ရောက် သည် နှင့် ထို အ ရာ ကို ထိ မိ သော သူ လည်း ညဉ့် ဦး တိုင် မ သန့် လျက် နေ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် ပ ဌ မ လ တွင် ဇိ န တော သို့ ဝင် ရောက်၍ ကာ ဒေ ရှ မြို့၌ နေ ကြ စဉ် မိ ရိ အံ သေ လွန် သ ဖြင့် သင်္ဂြိုဟ် ရ လေ၏။ ရေ မ ရှိ သည့် အ တွက် လူ ပ ရိ သတ် သည်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် စု ရုံး ကြ ရာ၊ မော ရှေ ကို ရန် ပြု၍ ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် သေ လွန် သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် အ တူ သေ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။ တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ ဤ သဲ တော တွင် သေ ကြ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ ကြ သ နည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ခေါ်၍ ဤ အ ရပ် ဆိုး သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ ကြ သ နည်း။ မျိုး ကြဲ ရာ၊ သ ဖန်း၊ စ ပျစ်၊ သ လဲ ဖြစ် ထွန်း ရာ အ ရပ် မ ဟုတ်။ သောက် ရန် ရေ မျှ ပင် မ ရှိ ချေ ဟု ဆို ကြ သော်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ သည် အ စည်း အ ဝေး က တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး သို့ သွား ရောက် ပျပ် ဝပ် ကြ စဥ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ထင် ရှား၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ တောင် ဝေး ကို ယူ၍၊ အာ ရုန် နှင့် အ တူ လူ ပ ရိ သတ် ကို ကျောက် တောင် ရှေ့ စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် မော ရှေ က၊ အို ပုန် ကန် သူ တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ တို့ သည် ဤ ကျောက် တောင် ထဲ မှ သင် တို့ အ ဖို့ ရေ ထွက် စေ ရ မည် လော ဟု ဆို လျက် လက် ရုံး မြှောက် ချီ၍၊ ကျောက် တောင် ကို တောင် ဝေး ဖြင့် နှစ် ကြိမ် ရိုက် ခတ် သော် ရေ အ မြောက် အ များ ထွက်၍ လူ ပ ရိ သတ် နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ သုံး သောက် ရ ကြ ၏။ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ တွင် ငါ့ ကို ယုံ ကြည်၍ သီး သန့် မ ထား ကြ သော ကြောင့် ဤ အ စည်း အ ဝေး ကို ငါ ပေး သ နား သော ပြည် သို့ သင် တို့ မ ဆောင် သွင်း ကြ ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရန် ပြု ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ မေ ရိ ဘ ရေ ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ၎င်း တို့ ရှေ့ သီး သန့် ခြင်း ကို ခံ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကျွန် တော် တို့ အော် ဟစ် ကြ သော် နား ညောင်း တော် မူ သည့် အ လျောက် စေ တ မန် တော် ကို လွှတ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ကိုယ် တော် သိ ပါ၏။ ယ ခု မှာ ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ပြည် နယ် စွန်း ရှိ ကာ ဒေ ရှ မြို့ သို့ ရောက် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ။ ကျွန် တော် တို့ သည် လယ် ခြံ များ ကို မ လျှောက်၊ တွင်း ရေ ကို လည်း မ သောက်၊ ပြည် နယ် မ လွန် မ ချင်း ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင် ဘဲ လမ်း မ တော် ဖြင့် သာ လျှောက် သွား ကြ ပါ မည့် အ ကြောင်း ညီ ဣ သ ရေ လ တင် လျှောက် သည် ကို ကြား စေ လျှင်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင် က၊ ဓား လက် နက် နှင့် ငါ ချီ ထွက်၍ မ ဆီး မ ဆို့ ရန်၊ မ ဖြတ် မ သွား ကြ ရ ဟု ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည် လမ်း မ တော် ဖြင့် သာ လျှောက် သွား ပါ မည်။ လူ ဖြစ် စေ၊ တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် စေ၊ ပြည် ရှိ ရေ ကို သုံး သောက် က တန် ဘိုး ပေး ပါ မည်။ အ န္တ ရာယ် မ ပြု ဘဲ ခြေ လျင် ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ ဟု ခွင့် ပန် သော် လည်း မ ဖြတ် မ သွား ကြ ရ ဟု ဆို လျက်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင် သည် လက် ရုံး ရည် နှင့် အ လုံး အ ရင်း ပါ ချီ ထွက် ဆီး ဆို့၍၊ ပြည် နယ် ကို ဖြတ် သွား ခွင့် မ ပေး သည့် အ တွက် ဣ သ ရေ လ လွှဲ ရှောင် ရ လေ၏။ မေ ရိ ဘ ရေ အ နီး ငါ့ အ မိန့် တော် ကို သင် တို့ ဖီ ဆန် ကြ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ ပေး သ နား သော ပြည် သို့ ဝင် ခွင့် မ ရ ဘဲ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ အာ ရုန် သွား ရ မည်။ အာ ရုန် နှင့် သား ဧ လာ ဇာ တို့ ကို ဟော ရ တောင် ပေါ် သို့ ခေါ် သွား ပြီး လျှင်၊ အာ ရုန် မှ သင်္ကန်း စုံ ကို ချွတ်၍ သား ဧ လာ ဇာ၌ ဝတ် ဆင် လော့။ အာ ရုန် မူ ကား ထို အ ရပ် တွင် ပင် သေ လွန်၍ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ သွား ရ မည် ဟု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ လိုက် နာ လျက် ပ ရိ သတ် အား လုံး မျက် မှောက် ဟော ရ တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား ကြ ပြီး မှ၊ မော ရှေ သည် အာ ရုန် မှ သင်္ကန်း စုံ ကို ချွတ်၍ သား ဧ လာ ဇာ၌ ဝတ် ဆင် ပြီး လျင် တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် အာ ရုန် သေ လွန် လေ၏။ မော ရှေ၊ ဧ လာ ဇာ တို့ ဆင်း လာ ကြ ရာ၊ အာ ရုန် သေ လွန် သည် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ပ ရိ သတ် အား လုံး သိ မြင် ကြ သည့် ကာ လ ရက် ပေါင်း သုံး ဆယ် တိုင် တိုင် အာ ရုန့် အ တွက် ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၌ စံ နေ သော ခါ နာန် လူ မျိုး၊ အာ ရဒ် ဘု ရင် သည် အ သ ရိမ် လမ်း ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ချီ လာ ကြ သော သ တင်း ကို ကြား လျှင် ဆီး ဆို့ တိုက် ခိုက်၍ အ ချို့ ကို သုံ့ ဘမ်း သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ လက် တွင်း သို့ ထို လူ မျိုး ကို အပ် နှင်း တော် မူ လျှင် ချင်း တို့ မြို့ များ ကို မြေ လှန် ကြ ပါ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သ စ္စာ မူ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း၍ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို အပ် နှင်း တော် မူ သည် နှင့် ချင်း တို့ နှင့် တ ကွ မြို့ များ ပါ မြေ လှန် ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဟော မာ ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ဧ ဒုံ ပြည် ကို ကွင်း ခြင်း ငှါ ဟော ရ တောင် မှ ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် ချီ သွား ကြ ရာ လူ ပ ရိ သတ် သည် ခ ရီး အ ကြား တွင် စိတ် ပျက် လျက်၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် သေ ကြ စေ ရန် အိ ဂျစ် ပြည် မှ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ ခဲ ဖွယ် သောက် ဖွယ် မ ရှိ။ တင်း မ တိမ် သော ဤ မုန့် ကို ငါ တို့ ညည်း လှ ပြီ ဟု ဘု ရား သ ခင် ကို လည်း ကောင်း၊ မော ရှေ ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် ဘက် ဆို ကြ သည့် အ တွက်၊ မြွေ ဆိုး များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် အ ကိုက် ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ များ သေ ကြ ၏။ ထို ကြောင့် လူ ပ ရိ သတ် သည် မော ရှေ့ ထံ လာ ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် ဘက် ပြော ဆို၍ ပြစ် မှား မိ ကြ ပါ ပြီ။ ထို မြွေ များ ကို ကျွန် တော် တို့ မှ ပယ် ရှား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း ပန် ပါ ဟု လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ တောင်း ပန် သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မြွေ ရုပ် ကို လုပ်၍ တိုင် ပေါ် မှာ တင် ထား လော့။ အ ကိုက် ခံ ရ သူ တိုင်း ရှု ကြည့် က အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မော ရှေ သည် ကြေး မြွေ ရုပ် ကို လုပ် ၍ တိုင် ပေါ် မှာ တင် ထား သည့် ကာ လ မြွေ ကိုက် မိ သူ မည် သူ မ ဆို ကြေး မြွေ ရုပ် ကို မျှော် ကြည့် လျှင် အ သက် ချမ်း သာ ရ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ချီ ပြန်၍ သြ ဗုတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ပြီး နောက်၊ သြ ဗုတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ မော ဘ ပြည် အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ တော ရှိ ဣ ဇာ ဗာ ရိမ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ပြီး မှ၊ ချီ ပြန်၍ ဇေ ရက် ချောင်း အ နီး စွဲ ရပ် ပြီး လျှင်၊ ချီ ပြန်၍ အာ မော ရိ ပြည် စပ်၊ သဲ တော ရှိ အာ နုန် ချောင်း တစ် ဘက်၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ အာ နုန် ချောင်း ကား၊ မော ဘ ပြည်၊ အာ မော ရိ ပြည် နယ် ခြား ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စစ် ပွဲ တော် ဧ ချင်း၌ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ သု ပ အ ရပ် တွင် ဝါ ဟိပ် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အာ နုန် ချောင်း မြွာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ရ မြို့ အ ထိ ရောက် လျက်၊ မော ဘ နယ် စွန်း ကို မှီ သော ချောင်း မြွာ ကမ်း ပါး စောက် များ ကို လည်း ကောင်း ရ ကြ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ ထို အ ရပ် မှ လည်း လူ မျိုး တော် ကို စု ရုံး စေ လော့။ ငါ ရေ ပေး မည် ဟူ၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ရာ ဗေ ရ ရေ တွင်း ရောက် ချီ သော်၊ မ တ္တ နာ စ ခန်း မှ န ဟာ လျေ လ စ ခန်း သို့ လည်း ကောင်း၊ န ဟာ လျေ လ စ ခန်း မှ ဗာ မုတ် စ ခန်း သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗာ မုတ် စ ခန်း မှ ယေ ရှိ မုန် တော နှင့် ရင် ဆိုင် နေ သော မော ဘ ပြည်၊ ဝိ သ ဂါ တောင် တန်း ဦး ရှိ ချိုင့် သို့ လည်း ကောင်း ချီ သွား ကြ ၏။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ထံ သံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ် လျက် ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ။ ကျွန် တော် တို့ သည် လယ် ခြံ များ သို့ မ လွှဲ။ တွင်း ရေ ကို လည်း မ သောက်။ ပြည် နယ် မ လွန် မ ချင်း လမ်း မ တော် ဖြင့် သာ လျှောက် သွား ကြ ပါ မည် ဟု ခွင့် ပန် သော် လည်း၊ ရှိ ဟုန် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အား ပြည် နယ် ဖြတ် သွား ခွင့် မ ပေး ဘဲ အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ စု ရုံး ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် သဲ တော သို့ ချီ ထွက် သည် နှင့် ယာ ဟတ် မြို့ သို့ ရောက်၍ စစ် တိုက် သော်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ထား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် အာ နုန် ချောင်း မှ ယ ဗ္ဗုတ် ချောင်း အ ထိ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ခိုင် လုံ​ သော နယ် စပ် တိုင် အောင်၊ ထို မင်း ပိုင် ပြည် နှင့် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ပြီး မှ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ဆိုင် ရာ ဇ န ပုဒ် များ မှ စ သော အာ မော ရိ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ကား၊ မော ဘ ပြည် တွင် အ ထက် အုပ် စိုး သော မင်း ကို စစ် တိုက်၍ အာ နုန် ချောင်း အ ထိ ပိုင် သော ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို သိမ်း ယူ သူ၊ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း မြို့ တော် ဖြစ် သ တည်း။ သို့ နှင့် အ ညီ ပြက် ရယ် တေး ဖွဲ့ ဆို သူ က ရှိ ဟုန် မင်း မြို့ တော်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ သို့ လာ၍ ပြု ပြင် တည် ထောင် ကြ လော့။ ရှိ ဟုန် မင်း မြို့ တော်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ ထွက် သော မီး လျှံ သည် မော ဘ ပြည်၊ အာ ရ မြို့ နှင့် တ ကွ အာ နုန် ချောင်း အ နီး တောင် စား များ ပါ ကျွမ်း လောင် လေ ပြီ။ အို မော ဘ ပြည်၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အို ခေ မု ရှ တ ပည့် သား တို့၊ ပျက် ပြား ကြ လေ ပြီ။ ထို ဘု ရား သည် တ ပည့် သား တို့ ကို ပြေး ရ သူ အ ဖြစ်၊ တ ပည့် သ မီး တို့ ကို သုံ့ ဘမ်း သူ အ ဖြစ် အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ထံ အပ် ရ လေ ပြီ တ ကား။ ငါ တို့ ပစ် ခတ် ခြင်း ဖြင့် ဟေ ရှ ဘုန် ပြည် သည် ဒိ ဘုန် မြို့ အ ထိ ပျက် လေ ပြီ။ မေ ဒ ဘ မြို့ အ နီး ရှိ နော ဖာ မြို့ အ ထိ ငါ တို့ ဆိတ် ညံ့ စေ ကြ ပြီ ဟု ဖွဲ့ ဆို တတ် ကြ သ တည်း။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် အာ မော ရိ ပြည် တွင် နေ ထိုင် ကြ ရာ၊ ယာ ဇာ မြို့ ကို စူး စမ်း ရန် မော ရှေ စေ လွှတ် ပြီး နောက် ဇ န ပုဒ် များ ပါ သိမ်း ယူ ၍၊ နေ ရင်း အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် ကြ ပြီး လျှင်၊ လှည့် လျက် ဗာ ရှန် ပြည် လမ်း ဖြင့် ချီ တက် ကြ သည့် ကာ လ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း သည် အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ပါ ဆီး ဆို့ တိုက် ခိုက် ရန် ဧ ဒြိ မြို့ သို့ ချီ ထွက် သ ဖြင့်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း မှ စ၍ အ လုံး အ ရင်း နှင့် ပိုင် သော ပြည် ကို သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် မ ကြောက် လင့်။ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ထို မင်း ကို လည်း ပြု ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို မင်း မှ စ သော သား တော် များ နှင့် အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် လုပ် ကြံ၍ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ချီ ပြန်၍ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နီး၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ထို အ ခါ အာ မော ရိ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ပြု သ မျှ ကို ဇိ ဖော့် သား ဗာ လက် မင်း သိ မြင်၍၊ မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မြောက် များ သည့် အ တွက် ကြောက် လန့် ရွံ ရှာ လျက်၊ မိ ဒျန် အ မျိုး လူ ကြီး တို့ အား၊ ယ ခု မှာ ဤ အ လုံး အ ရင်း သည် ကွင်း ပြင် ရှိ မြက် ပင် ကို နွား ဟပ် စား သ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ ကို ဟပ် စား တော့ မည် ဟု ဆို ကြ၏။ ထို ကာ လ ဇိ ဖော့် သား၊ မော ဘ ပြည်၌ အုပ် စိုး သော ဗာ လက် မင်း သည်၊ မြစ် ကြီး အ နား၊ လူ မျိုး သား ချင်း တို့ ပြည်၊ ပေ သော် မြို့ နေ၊ ဗော ရ သား ဗာ လမ် ကို ခေါ် ပင့် ခြင်း ငှါ ရာ ဇ သံ များ ကို စေ လွှတ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရောက် လာ သော လူ တစ် မျိုး သည် ကျွန်ုပ် နှင့် ရင် ဆိုင် စွဲ ရပ် လျက် မြေ မျက် နှာ ပြင် ကို လွှမ်း မိုး ကြ ပြီ တ ကား။ ကျွန်ုပ် ထက် ခွန် အား ကြီး သော ဤ လူ မျိုး ကို ကြွ လာ၍ အ မင်္ဂ လာ ပေး ပါ လော့။ ကျွန်ုပ် တို့ သည် လုပ် ကြံ လျက် ဤ ပြည် မှ နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နိုင် လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မင်္ဂ လာ ပေး သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မင်္ဂ လာ ပေး သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ကို လည်း ကောင်း ကျွန်ုပ် သိ ပါ၏ ဟု ကြား စေ သည့် အ တိုင်း၊ မော ဘ အ မျိုး၊ မိ ဒျန် အ မျိုး လူ ကြီး တို့ သည် ယ တြာ ကန် တော့ ပွဲ ပါ လျက် ဗာ လမ့် ထံ သွား ရောက် ရာ ဗာ လက် မင်း အ မှာ တော် စ ကား ကို ပြန် ကြား လျှင်၊ ဗာ လမ် က၊ ယ နေ့ ညဉ့် ဤ တွင် တည်း ခို ကြ ပါ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် ကို ငါ ဆင့် ဆို မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း မော ဘ မှူး မတ် တို့ တည်း နေ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကြွ လာ၍ ဗာ လမ် အား သင့် ထံ ရှိ သော ဤ သူ တို့ ကား၊ မည် သူ များ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ဗာ လမ် က၊ အ ကျွန်ုပ် ထံ ဇိ ဖော့် သား၊ မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း စေ လွှတ်၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရောက် လာ သော လူ မျိုး သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ကို လွှမ်း မိုး ကြ ပြီ တ ကား။ လာ၍ အ မင်္ဂ လာ ပေး လော့။ ကျွန်ုပ် စစ် တိုက် လျက် နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နိုင် လိမ့် မည် ဟု ကြား စေ ကြောင်း လျှောက် ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် က မင်္ဂ လာ ရှိ သော ထို လူ မျိုး ကို လိုက် သွား၍ အ မင်္ဂ လာ မ ပေး ရ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း နံ နက် အ ချိန် ၌ ဗာ လမ် ထ ပြီး လျှင်၊ ဗာ လက် မင်း၏ မှူး မတ် တို့ အား သင် တို့ ပြည် သို့ ပြန် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား လိုက် သွား ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဟု ဆို လျှင်၊ မော ဘ မှူး မတ် တို့ ထ သွား၍ ဗာ လက် မင်း ထံ ရောက် သော် ဗာ လမ် သည် လိုက် လာ ရန် ငြင်း ဆို ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ၏။ ဗာ လက် မင်း သည် အ ရင် ထက် များ ပြား လျက် အ သ ရေ ကြီး သော မှူး မတ် တို့ ကို လွှတ် ပြန်၍၊ ဗာ လမ့် ထံ ရောက် ကြ သော် ကန့် ကွက် ခြင်း မ ပြု ဘဲ ဆက် ဆက် ကြွ လာ ပါ။ ကျွန်ုပ် သည် ဂုဏ် ထူး ကို တင် လျက် ကိုယ် တော် မိန့် ဆို သ မျှ ကို လိုက် နာ ပါ မည်။ ကြွ လာ၍ ဤ လူ မျိုး ကို အ မင်္ဂ လာ ပေး ပါ လော့ ဟု ဇိ ဖော့် သား ဗာ လက် မင်း မိန့် မှာ တော် မူ ကြောင်း ကို ပြန် ကြား ကြ လျှင်၊ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ ထပ် မံ မိန့် တော် မူ မည် ကို ငါ သိ ရန် သင် တို့ လည်း ယ နေ့ ညဉ့် ဤ တွင် တည်း နေ ကြ ပါ ဦး ဟု ဗာ လက် မင်း ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား ဆို လေ ၏။ ညဉ့် အ ခါ၌ ဘု ရား သ ခင် ကြွ လာ၍ ဗာ လမ် အား သင့် ကို ခေါ် ခြင်း ငှါ ထို သူ တို့ လာ သည် ဖြစ် လျှင် ထ၍ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် ငါ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း သာ ပြု ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ဗာ လမ် ထ ပြီး လျှင် မြည်း မ ကို က တင် လျက် မော ဘ မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။ ထို သို့ လိုက် သွား မှု ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် အ မျက် တော် ထား၍ ငယ် သား နှစ် ယောက် တို့ နှင့် တ ကွ မြည်း စီး သွား သော ဗာ လမ် ကို ဆီး တား ရန် လမ်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ရပ် နေ၏။ ဓား လွတ် ကိုင် လျက် လမ်း၌ ရပ် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ကို မြည်း မြင် လျှင် လမ်း ဖဲ့၍ လွင် ပြင် သို့ သွား သည့် အ တွက် ပြန် လှည့် စေ ရန် ဗာ လမ် ရိုက် နှက် လေ၏။ ထို နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် စ ပျစ် ခြံ စပ်၊ စည်း ရိုး နှစ် ဘက် ရှိ သော လမ်း ကြား တွင် ရပ် နေ သည် ကို မြည်း မြင် သော်၊ စည်း ရိုး ကို တိုး၍ ဗာ လမ့် ခြေ ကို ညှပ် မိ သည့် အ တွက် ဗာ လမ် ရိုက် ပြန် လေ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် သွား ပြန်၍ ဝဲ ယာ မ လှည့် သာ သော လမ်း ကျဉ်း တွင် ရပ် နေ သည် ကို မြည်း မြင် သော်၊ ဝပ် သည့် အ တွက် ဗာ လမ် မျက် မန် ထ၍ တောင် ဝေး ဖြင့် ရိုက် နှက် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြည်း၏ နှုတ် ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို သုံး ကြိမ် မြောက် ရိုက် နှက် စေ ရန်၊ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မြည်း မေး သော် ဗာ လမ် က၊ ငါ့ ကို သင် ပြောင် လှောင် လေ စွ။ ငါ့ လက် ဝယ် ထား ရှိ က သတ် လေ ပြီ ဟု ဆို လျှင်၊ မြည်း က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် တစ် သက် ပတ် လုံး ယ နေ့ တိုင် အောင် ကိုယ် တော် စီး သော မြည်း မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို သို့ ပြု လေ့ ရှိ ဖူး ပါ သ လော ဟု ဗာ လမ် အား မေး သော် မ ရှိ ဟု ဝန် ခံ ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ့် စ က္ခု ကို ဖွင့် တော် မူ၍ ဓား လွတ် ကိုင် လျက် လမ်း၌ ရပ် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ကို ဗာ လမ် မြင် သ ဖြင့် ဦး ညွတ် ပျပ် ဝပ် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ မြည်း ကို သုံး ကြိမ် မြောက် အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် နှက် သ နည်း။ ရုတ် ခြင်း သွား သည် ကို မြင်၍ ဆီး တား ရန် ငါ ကြွ လာ ပြီ။ မြည်း သည် ငါ့ ကို မြင် သ ဖြင့် သုံး ကြိမ် တိုင် လွှဲ ရှောင် ခဲ့ ပြီ။ ထို သို့ မ ရှောင် ခဲ့ လျှင် ငါ သည် သင့် ကို ကွပ် မျက်၍ မြည်း အား အ သက် ချမ်း သာ ပေး လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ သော်၊ ဗာ လမ် က၊ အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ ဆီး ဆို့ ရန် လမ်း တွင် ရပ် နေ တော် မူ သည် ကို မ သိ ပါ။ ယ ခု မှာ သွား စေ တော် မ မူ လို လျှင် ပြန် သွား ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် ငါ ပေး မည့် ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို သာ ဆင့် ဆို ရ မည် ဟု ခွင့် ပြု တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဗာ လက် မင်း၏ မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ ဗာ လမ် လိုက် သွား လေ၏။ ဗာ လက် မင်း သည် ဗာ လမ် လိုက် လာ ကြောင်း ကြား သိ သော် အာ နုန် ချောင်း အ နီး၊ မော ဘ ပြည် နယ် စွန်း ရှိ အာ ရ မြို့ သို့ ခ ရီး ဦး ကြို ထွက် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကို ခေါ် ပင့် ရန် ကျွန်ုပ် စေ လွှတ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ မ ကြွ လာ ခြင်း ကား အ သို့ နည်း။ ကျွန်ုပ် သည် ဂုဏ် မ တင် နိုင် ပါ သ လော ဟု မေး ရာ၊ ဗာ လမ် က၊ ယ ခု ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် သော် လည်း ကိုယ် တိုင် တစ် စုံ တစ် ရာ ပြော နိုင် ခွင့် ရှိ သ လော။ ကျွန်ုပ် နှုတ် တွင် ဘု ရား သ ခင် ထည့် သွင်း တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် ကို သာ ဆင့် ဆို ပါ မည် ဟု ဆို လျက်၊ ဗာ လက် မင်း နှင့် အ တူ လိုက်၍ ကိ ရ ယဿု ဇုတ် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ရာ၊ ဗာ လက် မင်း သည် နွား၊ သိုး များ ကို ပူ ဇော် ပြီး လျှင် ဗာ လမ် နှင့် မှူး မတ် တို့ အား ပေး ပို့ လေ၏။ နံ နက် အ ချိန်၌ ဗာ လက် မင်း သည် ဗာ လမ် ကို ဗာ မုတ် ဗာ လ ကုန်း သို့ ခေါ် ဆောင် သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ တပ် စွန် တပ် ဖျား ကို ပြ သော်၊ ဗာ လမ် က၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ခု နစ် ခု ကို ဤ တွင် တည် လျက် နွား ထီး ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း စီ မံ ပါ လော့ ဟု တောင်း သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ လက် မင်း လိုက် နာ၍ နှစ် ဦး လုံး ပင် ပ လ္လင် တိုင်း ပေါ် တွင် နွား သိုး တစ် ကောင် စီ ကို ဆက် ကပ် ကြ ၏။ ထို နောက် ဗာ လမ် က၊ ကိုယ့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ နီး ရပ် နေ ပါ ဦး လော့။ ကျွန်ုပ် ထွက် သွား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ လာ တွေ့ ကြုံ က၊ ဖော် ပြ တော် မူ သည့် အ ရာ ကို ကျွန်ုပ် ပြန် ကြား ပါ မည် ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ကုန်း ထိပ် သို့ တက် သွား ရာ ဘု ရား သ ခင် တွေ့ ကြုံ တော် မူ သော် ဗာ လမ် က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ခု နစ် ခု ကို ပြု ပြင် လျက် ပ လ္လင် တိုင်း ပေါ် တွင် နွား သိုး တစ် ကောင် စီ ကို ဆက် ကပ် ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ့် နှုတ် တွင် ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို ထည့် သွင်း၍ ဗာ လက် မင်း ထံ ပြန် သွား လျက် ထို အ တိုင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ မော ဘ မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ နီး ရပ် နေ သည် ကို ဗာ လမ် ပြန် ရောက် တွေ့ မြင်၍၊ က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း သည် အာ ရံ ပြည်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ တောင် တန်း မှ ငါ့ ကို ခေါ် ဆောင် လျက် ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို လာ၍ အ မင်္ဂ လာ ပေး လော့။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကို လာ၍ ကျိန် ဆို လော့ ဟု ဆို ရာ ၌၊ ဘု ရား သ ခင် အ မင်္ဂ လာ ပေး တော် မ မူ သော လူ မျိုး ကို ငါ မည် သို့ ပေး ဝံ့ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျိန် ဆို တော် မ မူ သော လူ မျိုး ကို ငါ မည် သို့ ကျိန် ဆို ဝံ့ သ နည်း။ ငါ သည် ကျောက် တောင် ထွဋ် က စီး ကြည့် ၍ ကုန်း ထိပ် က ထောက် ရှု သော် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပါ အ ဝင် ဟု မ ထင်၊ တစ် ပါး တည်း နေ သော လူ တစ် မျိုး ကို မြင် ရ သည် တ ကား။ မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ များ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို မည် သူ ရေ တွက် နိုင် သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တစ် စိတ် ကို မည် သူ စာ ရင်း ကောက် နိုင် သ နည်း။ ငါ သည် ထို ဖြောင့် သူ တို့ သေ ခြင်း မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ အို ခြင်း မျိုး ကို လည်း ကောင်း ခံ စား ရ ပါ စေ သော ဟု ဆို သော်၊ ဗာ လက် မင်း က၊ ကိုယ် တော် သည် ကျွန်ုပ်၌ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ ကျွန်ုပ် သည် ရန် သူ တို့ ကို အ မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ခေါ် လျက် ပင် မင်္ဂ လာ ကို သာ ပေး ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ ကျွန်ုပ် နှုတ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထည့် သွင်း တော် မူ ချက် ကို ဆင့် ဆို ရန် သ တိ မူ အပ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ပြန် ဆို လေ၏။ ဗာ လက် မင်း က၊ ထို လူ မျိုး အား လုံး မ ဟုတ်၊ တပ် စွန် တပ် ဖျား ကို သာ မြင် နိုင် သော အ ရပ် တစ် ပါး သို့ ကျွန်ုပ် နှင့် လိုက်၍ အ မင်္ဂ လာ ပေး ပါ လော့ ဟု ဆို လျက်၊ ပိ သ ဂါ တောင် တန်း ဦး၊ ဇော ဖိမ် ကွင်း ပြင် သို့ ပို့ ဆောင်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ပြီး လျှင် ပ လ္လင် တိုင်း ပေါ် တွင် နွား သိုး တစ် ကောင် စီ ကို ဆက် ကပ် လေ ၏။ ဗာ လမ် က လည်း ကိုယ့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ နီး ဤ တွင် ရပ် နေ ပါ ဦး လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တွေ့ ဆုံ ရန် သွား ပါ ရ စေ ဟု ခွင့် ပန် ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တွေ့ ကြုံ တော် မူ သော် ဗာ လမ့် နှုတ်၌ ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို ထည့် သွင်း၍ ဗာ လက် မင်း ထံ ပြန် သွား လျက် ထို အ တိုင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ မော ဘ မှူး မတ် တို့ နှင့် တ ကွ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ နီး ရပ် နေ သည် ကို ဗာ လမ် ပြန် ရောက် တွေ့ မြင် ရာ ဗာ လက် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မည် သို့ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ပါ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ဗာ လမ် က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ၊ အို ဇိ ဖော့် သား ဗာ လက် မင်း၊ စိတ် စော၍ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ နား ထောင် ပါ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် မု သာ ဆို ရန် လူ၊ ပြောင်း လဲ ရန် လူ့ သား ဖြစ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် က တိ ထား ပြီး မှ မ ပြည့် စုံ စေ ဘဲ သ စ္စာ ဆို ပြီး မှ အ တည် မ ပြု ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။ မင်္ဂ လာ ပေး စေ ဟု နာ ခံ ရ သော ငါ သည် ကိုယ် တော် ပေး သော မင်္ဂ လာ ကို မ ဖျက် နိုင်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး ၌ ဘေး သင့် ခြင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ၌ ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း များ ကို မျှော် ကြည့်၍ မ မြင် ချေ။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် ဘု ရင် မြတ် အောင် သံ ကို ကြား ရ ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဘု ရား သ ခင် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ဤ လူ မျိုး သည် စိုင် နှင့် အ မျှ ဗ လ ပြည့် စုံ ၏။ ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကို ဗေ ဒင် ယ တြာ ဖြင့် မ ပြု နိုင်။ ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ကား ကြီး လှ လေ စွ ဟု ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကို ရည်၍ ယ ခု ခေတ် ဆို ဖွယ် ရှိ၏။ ထို လူ မျိုး သည်၊ သီ ဟ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ထ ကြွ လျက် ကိုက် သတ် သော အ ကောင်၏ အ သွေး အ သား ကို မ စား မ သောက် မ ချင်း ဝပ် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို သော်၊ ဗာ လက် မင်း က၊ အ မင်္ဂ လာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မင်္ဂ လာ ကို သော် လည်း ကောင်း မ ပေး ပါ နှင့် ဟု မြစ် တား လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း လိုက် နာ ရ မည့် အ ကြောင်း ကျွန်ုပ် ကြား ပြော နှင့် သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ဗာ လမ် ပြန် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် ဗာ လက် မင်း က၊ ကြွ လာ ပါ၊ ကျွန်ုပ် သည် အ ရပ် တစ် ပါး သို့ ပို့ ဆောင် ဦး မည်။ ထို အ ရပ် မှ ဘု ရား သ ခင် သည် အ မင်္ဂ လာ ပေး ခွင့် ပြု ကောင်း ပြု တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဗာလမ် အား ဆို လျက်၊ ယေ ရှိ မုန် တော နှင့် ရင် ဆိုင် နေ သော ပေ ဂု ရ တောင် ထိပ် သို့ ခေါ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ ဗာ လမ် က၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ခု နစ် ခု ကို ဤ တွင် တည် လျက် နွား ထီး ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း စီ မံ ပါ လော့ ဟု တောင်း သည့် အ တိုင်း ဗာ လက် မင်း လိုက် နာ ၍၊ ပ လ္လင် တိုင်း ပေါ် တွင် နွား သိုး တစ် ကောင် စီ ကို ဆက် ကပ် လေ ၏။ ဗာ လမ် သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ လို ရှိ တော် မူ ကြောင်း သိ လျှင် ယ မန် ကာ လ များ ကဲ့ သို့ ယ တြာ ကို မ လိုက် မ ရှာ ဘဲ၊ သဲ တော သို့ မျက် နှာ ပြု လျက် မျှော် ကြည့် ရာ အ နွယ် များ အ လိုက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ စွဲ ရပ် နေ ကြ သည် ကို မြင် သော် ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် သ ဖြင့်၊ က ရား စုံ ဖြင့် ရေ သွန်း လောင်း သည့် အ လျောက် ရေ များ သော ဝမ်း ရာ၌ မျိုး ကြဲ ခွင့် ရှိ သည် ပြင် ထို လူ မျိုး၏ ဘု ရင် သည် အာ ဂတ် မင်း ထက် မြင့် မြတ် လျက် နိုင် ငံ လည်း ဂုဏ် ကြီး လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဘု ရား သ ခင် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ဤ လူ မျိုး သည် စိုင် နှင့် အ မျှ ဗ လ ပြည့် စုံ၍ ရန် မူ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို မြှား ဖြင့် ခွင်း လျက်၊ အ ရိုး ကို ချိုး လျက် မျို စား ကြ လိမ့် မည်။ သီ ဟ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ငုံ့ လျက် ဝပ် လျက် နေ ရာ မည် သူ ဆွ ဝံ့ မည် နည်း။ သင့် ကို မင်္ဂ လာ ပေး သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ စေ သော။ အ မင်္ဂ လာ ပေး သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ စေ သော ဟူ၍ တည်း။ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း သည် ဗာ လမ် ကို အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် လက် ခုပ် တီး လျက်၊ ရန် သူ တို့ အား အ မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ကျွန်ုပ် ခေါ် သော် လည်း သုံး ကြိမ် တိုင် မင်္ဂ လာ ကို သာ ပေး လေ သည် တ ကား။ ထို ကြောင့် နေ ရာ ရင်း သို့ ပြေး သွား လော့။ ဂုဏ် အ သ ရေ တင် မည် ဟု ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ လျက် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဂုဏ် မ ရောက် စေ ရန် တား မြစ် တော် မူ သည် ဟု ဆို သော်၊ ယ ခု မှာ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ မ ပြန် မီ ဘု ရင် မင်း လူ မျိုး အား နောင် ကာ လ ဤ လူ မျိုး ပြု လ တ္တံ့ သော အ ခြင်း အ ရာ ကို ကျွန်ုပ် ကြား ပြော ပါ မည် ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ယ ခု မ ဟုတ်၊ ချက် ခြင်း လည်း မ ဟုတ်၊ ထို လူ မျိုး ကို ထောက် ရှု မြော် မြင် ရာ ယာ ကုပ် အ မျိုး မှ ပေါ် ထွက် သော ကြယ်၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် မှ ပေါ် ထွန်း သော ရာ ဇ လှံ တံ သည် မော ဘ အ မျိုး နား ထင်၊ ရှေ သ အ နွယ် ဦး ထိပ် ကို ခွင်း၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ရဲ ရင့် စွာ ပြု သော် ရန် မူ သော ဧ ဒုံ အ မျိုး နှင့် စိ ရ တောင် ကို အ ပိုင် ရ သည့် ပြင်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သည် ရွှေ မြို့ တော်၌ စိုး စံ လျက် နေ စဉ် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ အား ဖြို ဖျက် အံ့ သည် ကို ငါ မြင် ပြီ ဟူ၍ တည်း။ အာ မ လက် လူ မျိုး ကို စီး ကြည့်၍ က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ လူ မျိုး ခြား တို့၏ အ ထွဋ် အ မြတ် ဖြစ် သော အာ မ လက် လူ မျိုး သည် အ ဆုံး၌ ပျက် စီး ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ကေ နိ လူ မျိုး ကို စီး ကြည့်၍ က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ သင့် နေ ရာ မြဲ လျက်၊ ကျောက် တောင်၌ သိုက် မြုံ တည် သော် လည်း အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သိမ်း သွား သည့် တိုင် အောင်၊ ကေ နိ လူ မျိုး ပျက် စီး ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို ပြန် သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ သည့် ကာ လ မည် သူ အ သက် ချမ်း သာ ရ ရှာ မည် နည်း။ ကိ တ္တိမ် စစ် သင်္ဘော များ ရောက် လာ သ ဖြင့် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သော မြစ် ကြီး တစ် ဘက် ရှိ အာ ရှု ရိ လူ မျိုး ပင် ပျက် စီး ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ဗာ လမ် ထ လျက် နေ ရာ ရင်း သို့ ပြန် သွား၏။ ဗာ လက် မင်း လည်း ပြန် လေ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ရှိ တ္တိမ် မြို့၌ စွဲ ရပ် သည့် ကာ လ၊ မော ဘ အ မျိုး သ မီး တို့ နှင့် မှား ယွင်း၍ ၎င်း တို့ ဘု ရား ပူ ဇော် ပွဲ သို့ အ ဖိတ် ခံ ရ သည့် အ လျောက် စား သောက် လျက် ထို ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ထို သို့ ဗာ လ ပေ ဂု ရ နတ် ကို မှီ ဝဲ ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား အ မျက် တော် ထား လျက်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မှ လွှဲ စေ ရန် လူ မျိုး တော် အ အုပ် အ ချုပ် ရှိ သ မျှ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ နေ အ လင်း၌ ကား တင် စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ က၊ သင် တို့ အ သီး အ သီး အုပ် စု အ နက် ဗာ လ ပေ ဂု ရ နတ်၌ မှီ ဝဲ သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ကြ လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ တ ရား ပိုင် မင်း တို့ အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တစ် ယောက် သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ငို ကြွေး လျက် နေ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် နှင့် မော ရှေ့ မျက် မှောက် တွင် ပင် မိ ဒျန် အ မျိုး မိန်း မ ကို ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန် မြေး၊ ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် သည် မြင်၍ လှံ ကိုင် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အ လယ် မှ ထ ပြီး လျှင်၊ တဲ အ တွင်း သို့ သူ့ ကို လိုက် လံ ထိုး သတ် ရာ မိန်း မ ဝမ်း ပါ ဖောက် သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် ကပ် ရော ဂါ ငြိမ်း လေ၏။ ထို ကပ် ရော ဂါ နှင့် သေ သော လူ ပေါင်း ကား နှစ် သောင်း လေး ထောင် တည်း။ မိ ဒျန် အ မျိုး မိန်း မ နှင့် တ ကွ သေ ဒဏ် ခံ သော ဣ သ ရေ လ လူ၏ အ မည် ကား၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် တွင် တစ် အိမ် ထောင် အ ကြီး အ ကဲ၊ သာ လု သား ဇိ မ ရိ တည်း။ သေ ဒဏ် ခံ သော မိ ဒျန် အ မျိုး မိန်း မ အ မည် ကား၊ မိ ဒျန် အ မျိုး တွင် တစ် အိမ် ထောင် သား တို့ အ အုပ် အ ချုပ်၊ ဇု ရ သ မီး ကော ဇ ဘိ တည်း။ ဣ သ ရေ လ သား ဦး ရု ဗင်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ ဟာ နုတ် မှ ဆင်း သက် သော ဟာ နုတ် အ ဆက် အ နွယ်၊ ဖာ လု မှ ဆင်း သက် သော ဖာ လု အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟေ ဇ ရုံ မှ ဆင်း သက် သော ဟေ ဇ ရုံ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ကာ မိ မှ ဆင်း သက် သော ကာ မိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ရု ဗင့် အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား၊ လေး သောင်း သုံး ထောင့် ခု နစ် ရာ့ သုံး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ ဖာ လု သား ကား၊ ဧ လျာ ဘ တည်း။ ဧ လျာ ဘ သား များ ကား၊ နေ မွေ လ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ တည်း။ ထို ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ သည် လူ ပ ရိ သတ် တိုင် ပင် ဘက် ဖြစ် လျက် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခိုက် ရန် ပြု သော ကော ရ၏ အ ပေါင်း အ သင်း ပါ ဝင်၍ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ခိုက် ရန် ပြု ပြီး မှ၊ သက် သေ မော် ကွန်း အ ဖြစ် လူ ပေါင်း နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ကို မီး ကျွမ်း လောင် သည့် ကာ လ၊ သေ ဒဏ် ခံ သော ကော ရ အ ပေါင်း အ သင်း နှင့် တ ကွ မြေ ခံ တွင်း ဟ လျက် မျို စား ခံ ရ သူ တို့ ပင် တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော် လည်း ကော ရ၏ သား တို့ သည် သေ ဒဏ် မ ခံ ရ ချေ။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ရှိ မောင့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ နေ မွေ လ မှ ဆင်း သက် သော နေ မွေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ယာ မိန် မှ ဆင်း သက် သော ယာ မိန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ယာ ခိန် မှ ဆင်း သက် သော ယာ ခိန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ဇေ ရ မှ ဆင်း သက် သော ဇေ ရ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှော လ မှ ဆင်း သက် သော ရှော လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ရှိ မောင့် အ ဆက် အ နွယ် လူ ပေါင်း ကား၊ နှစ် သောင်း နှစ် ထောင့် နှစ် ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဂဒ် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ဇေ ဖုန် မှ ဆင်း သက် သော ဇေ ဖုန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟ ဂ္ဂိ မှ ဆင်း သက် သော ဟ ဂ္ဂိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှု နိ မှ ဆင်း သက် သော ရှု နိ အ ဆက် အ နွယ်၊ သြ ဇ နိ မှ ဆင်း သက် သော သြ ဇ နိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဧ ရိ မှ ဆင်း သက် သော ဧ ရိ အ ဆက် အ နွယ်၊ အ ရုဒ် မှ ဆင်း သက် သော အ ရုဒ် အ ဆက် အ နွယ်၊ အ ရေ လိ မှ ဆင်း သက် သော အ ရေ လိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ဂဒ် အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား လေး သောင်း ငါး ရာ ရှိ သ တည်း။ ယု ဒ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ ခါ နာန် ပြည်၌ သေ သော ဧ ရ နှင့် သြ နန် တို့ မှ တစ် ပါး၊ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ရှေ လ မှ ဆင်း သက် သော ရှေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဖာ ရက် မှ ဆင်း သက် သော ဖာ ရက် အ ဆက် အ နွယ်၊ ဇေ ရ မှ ဆင်း သက် သော ဇေ ရ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ဖာ ရက်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ ဟေ ဇ ရုံ မှ ဆင်း သက် သော ဟေ ဇ ရုံ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟာ မု လ မှ ဆင်း သက် သော ဟာ မု လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ယု ဒ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား၊ ခု နစ် သောင်း ခြောက် ထောင့် ငါး ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဣ သ ခါ့ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ တော လ မှ ဆင်း သက် သော တော လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဖု ဝါ မှ ဆင်း သက် သော ဖု ဝါ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ယာ ရှုပ် မှ ဆင်း သက် သော ယာ ရှုပ် အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှိ မ ရုန် မှ ဆင်း သက် သော ရှိ မ ရုန့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ဣ သ ခါ့ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား ခြောက် သောင်း လေး ထောင် သုံး ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ဇာ ဗု လုန့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ သ ရက် မှ ဆင်း သက် သော သ ရက် အ ဆက် အ နွယ်၊ ဧ လုန် မှ ဆင်း သက် သော ဧ လုန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ယာ လေ လ မှ ဆင်း သက် သော ယာ လေ လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ဇာ ဗု လုန့် အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား ခြောက် သောင်း ငါး ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ယော သပ်၏ သား မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ် တို့ တွင်၊ မ နာ ရှေ့ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ မာ ခိ ရ မှ ဆင်း သက် သော မာ ခိ ရ အ ဆက် အ နွယ်၊ မာ ခိ ရ သား ဂိ လဒ် မှ ဆင်း သက် သော ဂိ လဒ် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ဂိ လဒ် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ ယေ ဇာ မှ ဆင်း သက် သော ယေ ဇာ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟေ လက် မှ ဆင်း သက် သော ဟေ လက် အ ဆက် အ နွယ်၊ အ သ ရေ လ မှ ဆင်း သက် သော အ သ ရေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှေ ခင် မှ ဆင်း သက် သော ရှေ ဆင့် အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှ မိ ဒ မှ ဆင်း သက် သော ရှ မိ ဒ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟေ ဖာ မှ ဆင်း သက် သော ဟေ ဖာ့ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ဟေ ဖာ့ သား ဇ လော ဖဒ်၌ ကား သား ယောက်ျား မ ရှိ။ မာ လာ၊ နော အာ၊ ဟော ဂ လာ၊ မိ လ ခါ၊ တိ ရ ဇာ အ မည် ရှိ သော သ မီး များ သာ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော မ နာ ရှေ့ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား ငါး သောင်း နှစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဧ ဖ ရိမ့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ရှု သေ လ မှ ဆင်း သက် သော ရှု သေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဗေ ခါ မှ ဆင်း သက် သော ဗေ ခါ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ တာ ဟန် မှ ဆင်း သက် သော တာ ဟန့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ရှု သေ လ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ဧ ရန် မှ ဆင်း သက် သော ဧ ရန့် အ ဆက် အ နွယ် တည်း၊ ထို သို့ ဖြစ် သော ဧ ဖ ရိမ့် အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား သုံး သောင်း နှစ် ထောင့် ငါး ရာ ရှိ သ တည်း။ ယော သပ်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ထို သို့ ဖြစ် သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဗင်္ယာ မိန့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ဗေ လ မှ ဆင်း သက် သော ဗေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ အာ ရှ ဗေ လ မှ ဆင်း သက် သော အာ ရှ ဗေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ အ ဟိ ရံ မှ ဆင်း သက် သော အ ဟိ ရံ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှု ဖံ မှ ဆင်း သက် သော ရှု ဖံ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဟု ဖံ မှ ဆင်း သက် သော ဟု ဖံ့ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ဗေ လ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ အာ ရ ဒ မှ ဆင်း သက် သော အာ ရ ဒ အ ဆက် အ နွယ်၊ နေ မန် မှ ဆင်း သက် သော နေ မန့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား လေး သောင်း ငါး ထောင့် ခြောက် ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဒန့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ရှု ဟံ မှ ဆင်း သက် သော ရှု ဟံ့ အ ဆက် အ နွယ် တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော ဒန့် အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ရှု ဟံ့ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား၊ ခြောက် သောင်း လေး ထောင့် လေး ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ အာ ရှာ့ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ယိ မ န မှ ဆင်း သက် သော ယိ မ န အ ဆက် အ နွယ်၊ ဣ ရွှိ မှ ဆင်း သက် သော ဣ ရွှိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဗေ ရိ ယ မှ ဆင်း သက် သော ဗေ ရိ ယ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ဗေ ရိ ယ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ဟေ ဗာ မှ ဆင်း သက် သော ဟေ ဗာ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ မာ လ ချေ လ မှ ဆင်း သက် သော မာ လ ချေ လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ အာ ရှာ၏ သ မီး အ မည် ကား စေ ရ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော အာ ရှာ့ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား ငါး သောင်း သုံး ထောင့် လေး ရာ ရှိ သ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ နဿ လိ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား ယာ ဇေ လ မှ ဆင်း သက် သော ယာ ဇေ လ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဂု နိ မှ ဆင်း သက် သော ဂု နိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ယေ ဇာ မှ ဆင်း သက် သော ယေ ဇာ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှိ လင် မှ ဆင်း သက် သော ရှိ လင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ထို သို့ ဖြစ် သော နဿ လိ အ ဆက် အ နွယ် စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား လေး သောင်း ငါး ထောင့် လေး ရာ ရှိ သ တည်း။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး စာ ရင်း ဝင် လူ ပေါင်း ကား ခြောက် သိန်း တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ့ သုံး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ ပြည် နယ် ကို မဲ ချ၍ ဦး ရေ နည်း များ အ လိုက် ပိုင် ရာ ကို ပိုင်း ခြား ပြီး နောက် လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် အ နွယ် အ မည် များ အ တိုင်း အ ပိုင် ရ ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် စာ ရင်း ဝင် သည် ကား ဂေ ရ ရှုံ မှ ဆင်း သက် သော ဂေ ရ ရှုံ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ကော ဟတ် မှ ဆင်း သက် သော ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ်၊ မေ ရာ ရိ မှ ဆင်း သက် သော မေ ရာ ရိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ အာ ရုန်၏ သား နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ အ နက်၊ နာ ဒပ် နှင့် အ ဘိ ဟု တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး အ ထူး ကို ဆက် ကပ် မိ သော ကြောင့် သေ ရ ကြ၏။ တစ် လ ကျော် သား ပါ စာ ရင်း ဝင် ယောက်ျား ပေါင်း ကား နှစ် သောင်း သုံး ထောင် ရှိ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင် အ မွေ ပုံ မ ခံ ရ သော ကြောင့် အ မျိုး စာ ရင်း၌ မ ပါ မ ဝင် ချေ။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နီး၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ တို့ စာ ရင်း ကောက် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကား ထို သို့ တည်း။ ထို နောက် ယော သပ် သား မ နာ ရှေ့ အ ဆက် အ နွယ် များ အ နက် မ နာ ရှေ့ သား မာ ခိ ရ၊ ၎င်း သား ဂိ လဒ်၊ ၎င်း သား ဟေ ဖာ၊ ၎င်း သား ဇ လော ဖဒ်၏ သ မီး၊ မာ လာ၊ နော အာ၊ ဟော ဂ လာ၊ မိ လ ခါ၊ တိ ရ ဇာ တို့ သည်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး၊ မော ရှေ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ပ ရိ သတ် အား လုံး ရှေ့၊ ချဉ်း ကပ် ရပ် နေ ကြ လျက်၊ ကျွန် မ တို့ အ ဘ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် ဘက် စု ရုံး သော ကော ရ အ ပေါင်း အ သင်း ၌ မ ပါ မ ဝင် သော် လည်း ကိုယ့် ပြစ် ဒဏ် ကို ခံ လျက် သား ယောက်ျား မ ရ ဘဲ သဲ တော တွင် သေ လွန် လေ ပြီ။ သား ယောက်ျား မ ရှိ သော် လည်း အ ဆက် အ နွယ် မှ ကျွန် မ တို့ အ ဘ အ မည် ပ ပျောက် သည် မှာ အ သို့ ပါ နည်း။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ တွင်း ပိုင် စု ပေး တော် မူ ပါ ဟူ သော တောင်း လျှောက် ချက် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ မော ရှေ တင် သွင်း လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား လည်း သင် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် သား ယောက်ျား မ ရှိ ဘဲ သေ သော် သူ့ အ မွေ စု ကို သ မီး ဆက် ခံ စေ။ သ မီး မ ရှိ လျှင် ညီ အစ် ကို တို့ ရ ကြ စေ။ ညီ အစ် ကို တို့ မ ရှိ က ဘ ကြီး ဘ ထွေး တို့ ရ ကြ စေ။ ဘ ကြီး ဘ ထွေး မ ရှိ က ဆွေ မျိုး ရင်း ချာ အ ပိုင် ရ စေ ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ အာ ဗာ ရိမ် တောင် ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ ပေး သ နား သော ပြည် ကို မြော် ကြည့် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဝိ ညာဉ် တော် တည် သော နုန့် သား ယော ရှု ကို ခေါ်၍ လက် တင် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ နှင့် ပ ရိ သတ် အား လုံး မျက် မှောက် တွင် ရပ် စေ လျက် ခန့် ထား ပြီး နောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် လိုက် နာ ကြ စေ ရန် သင့် အာ ဏာ အ ချို့ ကို လွှဲ တင် လော့။ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သည် ကိုယ့် ရှေ့ တွင် ရပ် နေ သော ယော ရှု အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၊ ဥ ရိမ် ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် ကို ရှာ ဖွေ သော် အ မိန့် အ တိုင်း ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် ပါ ချီ ထွက် ခြင်း၊ ချီ ဝင် ခြင်း၊ ပြု ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ ရ မည် မှာ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကြန် အင် စုံ လျက် အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် နေ့ နှစ် ကောင် ကျ၊ နံ နက် တစ် ကောင်၊ ညဉ့် ဦး ယံ တစ် ကောင် နှင့် တ ကွ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် ထောင်း ညှပ်၍ ရ သော ဆီ တစ် ပိဿာ ရော ပြီး မုန့် ညက် တစ် စ ရွတ် ကို ပူ ဇော် လော့။ သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် စီ မံ တော် မူ သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဖြစ်၏။ သိုး သား ငယ် တစ် ကောင် နှင့် တ ကွ သွန်း လောင် ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သေ ရည် သေ ရက် တစ် ပိဿာ ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သွန်း လောင်း လော့။ ကျန် သိုး သား ငယ် ကို ကား စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ်၊ နံ နက် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ ပါ သည့် နည်း တူ ညဉ့် ဦး ယံ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် လော့။ ပ ထ မ လ ဆယ့် လေး ရက် နေ့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ သ ခါ ပွဲ ဖြစ်၏။ ၎င်း လ ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ မှ စ၍ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား လျက် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပူ ဇော် ပွဲ ခံ ကြ ရာ၊ ပ ထ မ နေ့ တွင် ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ပြု ရာ၌၊ မီး ပူ ဇော် ရာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် နှစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် တိုင်း နှင့် တ ကွ ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ်၊ သိုး ထီး နှင့် တ ကွ နှစ် စ ရွတ်၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တကွ၊ တစ် စ ရွတ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ နံ နက် တိုင်း ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ့ ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ လော့။ ထို နည်း အ တိုင်း ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး နေ့ စဉ် မ ပြတ် ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့်၊ ဆိုင် သော သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ့ ပြင် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ကြ လော့။ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ လည်း ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ရှိ ရ ဦး မည်။ သိ တင်း ပွဲ အ တွင်း လက် ဦး လက် ဖျား ဆက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဘော ဇဉ် အ သစ် ကို တင် သွင်း သော နေ့၌ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ပြု ရာ တွင်၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် နှစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် တိုင်း နှင့် တ ကွ ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ်။ သိုး ထီး နှင့် တ ကွ နှစ် စ ရွတ်၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ တစ် စ ရွတ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ လော့။ သ တ္တ မ လ ပ ထ မ နေ့၌ လည်း တံ ပိုး မှုတ် ရာ ပွဲ နေ့ ဖြစ်၍ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ပြု ရာ တွင်၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် နှင့် တ ကွ ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ်၊ သိုး ထီး နှင့် တ ကွ နှစ် စ ရွတ်၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ၊ တစ် စ ရွတ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ လ ဆန်း နေ့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ အ သီး အ သီး ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင်၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ကြ လော့။ ထို သ တ္တ မ လ တွင် ဒ သ မ နေ့၌ လည်း အ မှု အ ရေး မည် သည် ကို မျှ မ လုပ် ဆောင် ဘဲ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု လျက် ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ပြု ရာ၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် နှင့် တ ကွ ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ်၊ သိုး ထီး နှင့် တ ကွ နှစ် စ ရွတ်၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ တစ် စ ရွတ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ သ တ္တ မ လ ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ က စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ကြ ရာ ပ ထ မ နေ့ တွင် ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ ဓ မ္မ အ စည်း အ ဝေး ပြု ရာ၌၊ စိတ် တော် ပြေ ဘွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ဆယ့် သုံး ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် ဆယ့် သုံး ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ ဆီ ရော ပြီး မုန့် ညက် သုံး စ ရွတ် စီ၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ နှစ် စ ရွတ် စီ။ သိုး သား ငယ် ဆယ့် လေး ကောင် အ သီး အ သီး နှင့် တ ကွ တစ် စ ရွတ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ဒု တိ ယ နေ့၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ တ တိ ယ နေ့ ၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ဆယ့် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ စ တု တ္ထ နေ့၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ဆယ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ပ ဥ္စ မ နေ့၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ကိုး ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ဆ ဌ မ နေ့ ၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ရှစ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ သ တ္တ မ နေ့၌ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး နှစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ဆယ့် လေး ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ဆက် ကပ် ကြ လော့။ အ ဌ မ နေ့ ၌ ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း မ လုပ် ဘဲ အ စု အ ရုံး ကြီး ပြု ရာ တွင်၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ မီး ပူ ဇော် ရာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် အ ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင် ရေ အ လိုက် နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ ပြု မြဲ ပွဲ များ၌ သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက်၊ စေ တ နာ အ လျောက် အ လှူ ဒါ န များ ပြင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ အ ဖြစ် ထို အ ရာ များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် သ မျှ အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ သီး အ သီး၏ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ အား မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် မှာ ယောက်ျား တစ် ဦး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သ စ္စာ ဝတ် ထား သော် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း ရန် ကျိန် ဆို သော် လည်း ကောင်း၊ မ ဖောက် မ ကျော် ဘဲ နှုတ် ထွက် သ မျှ အ တိုင်း ပြု စေ။ အ ဘ အုပ် ထိန်း သော ပျို ရွယ် သူ မိန်း မ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သ စ္စာ ဝတ် ထား ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ ခြင်း ပြု သော်၊ ထို သို့ ပြု သည် ကို အ ဘ ကြား လျက် ဆိတ် ဆိတ် နေ လျှင် သ စ္စာ ဝတ် ထား သ မျှ၊ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ သ မျှ အ တိုင်း တည် စေ။ အ ဘ သည် ကြား သော နေ့၌ မြစ် တား လျှင် မူ ကား သ စ္စာ ဝတ် ထား သ မျှ၊ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ သ မျှ မ တည်။ အ ဘ မြစ် တား သည့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချမ်း သာ ပေး တော် မူ မည်။ ထို သို့ သော မိန်း မ သည် သ စ္စာ ဝတ် ထား ချက်၊ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ မိ ချက် များ အ ရ ပြု ရ သည့် အ တွင်း လင် ရ၍၊ လင် ကြား သိ သော နေ့၌ ဆိတ် ဆိတ် နေ လျှင် သ စ္စာ ဝတ် ထား ချက်၊ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ ချက် များ အ တိုင်း တည် စေ။ လင် သည် ကြား သိ သော နေ့၌ မြစ် တား လျှင် မူ ကား သ စ္စာ ဝတ် ထား ချက်၊ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ မိ ချက် များ ကို ဖျက် စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ချမ်း သာ ပေး တော် မူ မည်။ လင် သေ၊ လင် ကွာ မိန်း မ မှာ မူ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ သ မျှ အ တိုင်း တည် စေ။ လင် ရှိ သော မိန်း မ ကား သ စ္စာ ဝတ် ထား ခြင်း၊ ချုပ် တည်း ရန် ကျိန် ဆို ခြင်း ပြု သည် ကို၊ လင် ကြား လျက် မ မြစ် တား ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ လျှင် သ စ္စာ ဝတ် ထား သ မျှ ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ သ မျှ အ တိုင်း တည် စေ။ လင် သည် ကြား သော နေ့၌ ပယ် ဖျက် လျှင် မူ ကား၊ နှုတ် ထွက် သ မျှ သော သ စ္စာ ဝတ် ထား ချက် ချုပ် တည်း ရန် ဝန် ခံ ချက် များ မ တည်။ လင် ဖျက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချမ်း သာ ပေး တော် မူ မည်။ လင် သည် သ စ္စာ ဝတ် ထား သ မျှ၊ ခြိုး ခြံ ရန် ကျိန် ဆို သ မျှ ကို တည် စေ ခွင့်၊ ပယ် ဖျက် ခွင့် ရှိ၏။ အ ကယ် ၍ လင် သည် နေ့ တိုင်း ဆိတ် ဆိတ် နေ လျှင် သ စ္စာ ဝတ် ထား သ မျှ၊ ဝန် ခံ သ မျှ ကို တည် စေ ရာ ရောက်၏။ ကြား သော နေ့၌ ဆိတ် ဆိတ် နေ ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ တည် စေ ပြီး သည့် နောက် ပယ် ဖျက် လျှင်၊ မ ယား အ တွက် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။ လင် နှင့် မ ယား ကို စပ် လျဉ်း၍ လည်း ကောင်း၊ အ ဘ အုပ် ထိန်း သော ပျို ရွယ် သူ သ မီး နှင့် အ ဘ ကို စပ် လျဉ်း ၍ လည်း ကောင်း၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကား ထို သို့ တည်း။ လူ မျိုး တော် အား မော ရှေ က၊ မိ ဒျန် လူ မျိုး အ ပေါ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ကို ပြု အံ့ သော ငှါ သင် တို့ အ နက်၊ ရဲ မက် လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ သီး သီး၌ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ထောင် ကျ ချီ ကြ စေ ဟု ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ တစ် ထောင် တပ် များ အ နက် တစ် နွယ် လျှင် တစ် ထောင် ကျ ပို့ အပ် သော လက် နက် ကိုင် တစ် သောင်း နှစ် ထောင် ကို၊ သန့် ရှင်း သော အ သုံး အ ဆောင် များ၊ အ ချက် ပေး ရန် တံ ပိုး များ ပါ သူ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် နှင့် တ ကွ မော ရှေ စစ် ချီ စေ ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် လျက်၊ ယောက်ျား တိုင်း ကို လုပ် ကြံ ရာ ဧ ဝိ၊ ရေ ကင်၊ ဇု ရ၊ ဟု ရ၊ ရေ ဘ တည်း ဟူ သော မိ ဒျန် မင်း ငါး ပါး ပြင် ဗော ရ သား ဗာ လမ် ကို လည်း ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဒျန် မိန်း မ များ၊ သူ ငယ် များ ကို သုံ့ ဘမ်း လျက် နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် နှင့် ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ ကို လက် ရ သိမ်း လျက်၊ နေ ထိုင် ရာ မြို့၊ တပ် ချ ရာ အ ရပ် ရှိ သ မျှ ကို လည်း မီး တိုက် ပြီး မှ၊ မော ရှေ သည် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ မှ စ၍ ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ တပ် ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြို ဆို ရာ၊ စစ် ပွဲ မှ ပြန် လာ သော ဗိုလ် ထု ကို အုပ် ချုပ် သူ၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ အာ၊ အ မျက် ထွက် လျက်၊ မိန်း မ အ ပေါင်း ကို အ သက် ရှင် ထား ရာ သ လော။ ဗာ လမ် အ ကြံ ပေး သည့် အ တိုင်း ပေ ဂု ရ နတ် အ မှု အ ရေး၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လွန် ကျူး စေ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ် တွင် ကပ် ရော ဂါ ရောက် စေ သော မိန်း မ များ ကား ဤ သူ တို့ တည်း။ သင် တို့ မှာ မူ တပ် စ ခန်း ပြင် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး စွဲ ရပ် လျက် လူ ကို လုပ် ကြံ ခဲ့ သူ၊ လူ သေ အ လောင်း ကို ထိ မိ သူ တိုင်း ပင် တ တိ ယ နေ့၊ သ တ္တ မ နေ့၊ နှစ် ရက် တွင် သုံ့ ဘမ်း သူ တို့ နှင့် တ ကွ အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ အ ဝတ် မှ စ သော သား ရေ၊ ဆိတ် မွေး၊ သစ် သား များ ဖြင့် လုပ် သော အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ လည်း အာ ပတ် ကင်း ခြင်း ကို ပြု ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင်၊ စစ် ထွက် ခဲ့ သော သူ ရဲ တို့ အား ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ က မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော တ ရား ထုံး ဖွဲ့ ချက် ကား၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ သံ၊ ဘင်၊ ခဲ အ စ ရှ သော မီး ချ ခံ သော အ ရာ ရာ ကို၊ မီး ချ၍ သန့် စေ သည့် ပြင် အ ညစ် အ ကြေး ကင်း ရှင်း ခြင်း ရေ ဖြင့် လည်း စင် ကြယ် စေ။ မီး ချ မ ခံ သော အ ရာ ရာ ကို ကား ရေ ဆေး စေ။ သ တ္တ မ နေ့ ၌ အ ဝတ် လျှော်၍ သန့် ရာ ရောက် ပြီး မှ တပ် စ ခန်း အ တွင်း သို့ ဝင် ခွင့် ရှိ ကြောင်း ပြန် ကြား လေ ၏။ ထက် ဝက် ခွဲ ပြီး လျှင် တစ် ဝက် ကို စစ် ထွက် ခဲ့ သော သူ ရဲ တို့ အား လည်း ကောင်း၊ တစ် ဝက် ကို ပ ရိ သတ် ဥဿုံ အား လည်း ကောင်း ဝေ ပေး လော့။ စစ် ထွက် ခဲ့ သော သူ ရဲ တို့၏ ထက် ဝက် စု အ နက်၊ လူ၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ တွင် ငါး ရာ လျှင် တစ် ဖို့ ကျ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ပိုင် စု တော် ကို ကောက် ယူ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သို့ အပ် ပေး လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထက် ဝက် စု အ နက် လည်း လူ မှ စ၍၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ် တည်း ဟူ သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ တွင် ငါး ဆယ် လျှင် တစ် ဖို့ ကျ နုတ် ယူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ တော် ကို စောင့် ရှောက် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သို့ အပ် ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ တို့ လိုက် နာ ကြ ၏။ ဗိုလ် ထု တို့ လက် ရ ဥ စ္စာ များ အ နက် အ ကျန် အ ကြွင်း ကား သိုး ဆိတ် ခြောက် သိန်း ခု နစ် သောင်း ငါး ထောင်၊ အ ပျို က ညာ မိန်း မ သုံး သောင်း နှစ် ထောင် ရှိ သည် နှင့်၊ စစ် ထွက် ခဲ့ သော သူ ရဲ တို့၏ ထက် ဝက် စု တည်း ဟူ သော သိုး ဆိတ် သုံး သိန်း သုံး သောင်း ခု နစ် ထောင့် ငါး ရာ၊ မော ရှေ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဖြစ် သော ထို ပိုင် စု တော် ကို ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သို့ အပ် ပေး လေ ၏။ ထို နောက် အ လုံး အ ရင်း ကို အုပ် ချုပ် သူ၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ သည် မော ရှေ့ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ကိုယ် အုပ် ချုပ် သော သူ ရဲ တို့ ကို စာ ရင်း ကောက်၍ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ လျော့ ပါ။ ထို ကြောင့် ကိုယ် အ သက် ရွေး နုတ် သော အ ဖိုး အ ဖြစ် အ သီး အ သီး ရ သော ခြေ ကြိုး၊ လက် ကောက်၊ လက် စွပ်၊ နား တောင်း၊ လည် ဆွဲ၊ ရွှေ တန် ဆာ များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း လှူ ဒါန်း ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ တို့ သည် ရွှေ ဖြင့် ပြီး သော ထို တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ မှ ခံ ယူ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ အ ဖြစ် ရွှေ ချိန် တစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ခု နစ် ပိဿာ၊ ကျပ် ငါး ဆယ် ကို မြှောက် ဆက် ကြ ၏။ သူ ရဲ အ သီး အ သီး တို့ ကား လက် ရ ဥ စ္စာ ကို ကိုယ့် အ ဖို့ သိမ်း ယူ ကြ ပြီ။ မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ တို့ သည် ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ မှ သာ ရွှေ ကို ခံ ယူ ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မှတ် သား တော် မူ ဖွယ် အ ဖြစ် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ တွင်း တင် သွင်း ကြ၏။ တိ ရ စ္ဆာန် အ မြောက် အ မြား ကို ပိုင် သော ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ သည် ယာ ဇာ နယ်၊ ဂိ လဒ် နယ် များ တွင် စား ကျက် ကောင်း သည် ကို သိ မြင် သော်၊ မော ရှေ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ တို့ နှင့် ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ထံ ဝင် လျက်၊ အ ရှင့် စိတ် နှင့် တွေ့ ပါ လျှင် ဤ ပြည် ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ပိုင် ယူ ပါ ရ စေ။ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု တောင်း လျှောက် ကြ သော်၊ ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ အား မော ရှေ က၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ စစ် ချီ ကြ ခိုက် ကိုယ် တိုင် ဤ အ ရပ် တွင် ထိုင် နေ ကြ မည် လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် သို့ ကူး သွား မည့် စိတ် ပျက် အောင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မြစ် တား ကြ သ နည်း။ တိုင်း ပြည် ကို ရှု ကြည့် စေ ခြင်း ငှါ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ က ငါ စေ လွှတ် ခဲ့ သော သင် တို့ အ ဘ များ လည်း ထို သို့ ပြု လျက်၊ ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် သို့ သွား၍ တိုင်း ပြည် ကို ရှု ကြည့် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် သို့ ဝင် မည့် စိတ် ပျက် အောင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မြစ် တား ကြ သည့် နေ့ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု မိ သော ထို တစ် ဆက် လုံး မ ကုန် မ ချင်း၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ကာ လ ပတ် လုံး အ မျက် တော် ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို သဲ တော တွင် လှည့် လည် စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ယ ခု မှာ မူ အ ပြစ် သား စု ဖြစ် သော သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် ရှိန် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၌ တိုး ပွား စေ ခြင်း ငှါ အဘ တို့ အ စား ထွက် ပေါ် ကြ လေ စွ။ သင် တို့ သည် နောက် တော် မှ တွန့် ဆုတ် လျှင် ကိုယ် တော် သည် ဤ သဲ တော တွင် ထား ခဲ့ ဦး မည်။ သင် တို့ လည်း ဤ တစ် မျိုး လုံး ကို ဖျက် ဆီး လေ ပြီ ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ ထို သူ တို့ ချဉ်း ကပ်၍ တိ ရ စ္ဆာန် များ အ ဖို့ ခြံ များ၊ သူ ငယ် တို့ အ ဖို့ မြို့ ရွာ များ ကို ပြင် ဆင် ပြီး လျှင်၊ ကျွန် တော် တို့ ပိုင် စု သည် ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ကျ သော ကြောင့် မြစ် တစ် ဘက်၌ သူ တို့ နှင့် အ တူ ပိုင် စု ယူ ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု တောင်း လျှောက် ကြ သော်၊ ထို သို့ မ ပြု လျှင် မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ရာ ရောက် သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အ ပေါ်၌ ပြစ် ဒဏ် သင့် မည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ သူ ငယ် တို့ အ ဖို့ မြို့ များ၊ သိုး ဆိတ် တို့ အ ဖို့ ခြံ များ ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ နှုတ် ထွက် က တိ အ တိုင်း ပြု ကြ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ က ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် အ ရှင် ဘု ရား အ မိန့် အ တိုင်း ပြု ကြ ပါ မည်။ မိန်း မ များ၊ သူ ငယ် များ နှင့် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ကို ဂိ လဒ် မြို့ ရွာ များ တွင် နေ စေ ပြီး မှ၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် သူ ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် အ ရှင် ဘု ရား အ မိန့် အ တိုင်း စစ် တိုက် ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ကူး ချီ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ၏။ မော ရှေ သည် ထို သူ တို့ ကို ရည်၍ ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ၊ နုန့် သား ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ အား မိန့် မှာ လျက်၊ ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ တွင် လက် နက် ကိုင် ဟူ သ မျှ သည် တစ် ပြည် လုံး ရှုံး နိမ့် သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ကြ လျှင် ဂိ လဒ် နယ် ကို ပိုင် ရာ အ ဖြစ် ထို သူ တို့ အား ပေး ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် မ ကူး မ ချီ လျှင် မူ ကား သင် တို့ အ လယ် ခါ နာန် ပြည် တွင် သာ အ ပိုင် ရ ကြ စေ ဟု ဆို သည့် ကာ လ။ ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား မိန့် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဆောင် ရွက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ခါ နာန် ပြည် သို့ ကူး ချီ ကြ ပါ မည်။ ယော် ဒန် မြစ် ဤ ဘက်၌ သာ ပိုင် စု တည် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ သည် ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် ယော သပ် သား မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း နိုင် ငံ၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း နိုင် ငံ များ ကို မြို့ ရွာ ကျေး လက် နှင့် တ ကွ လယ် မြေ များ ပါ အပ် ပေး လေ ၏။ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ သည် ဒိ ဘုန်၊ အ တ ရုတ်၊ အာ ရော်၊ အ တ ရုတ် ရှော ဖန်၊ ယာ ဇာ၊ ယု ဗ္ဗေ ဟ၊ ဗက် နိ မ ရ၊ ဗေ သာ ရန် တည်း ဟူ သော ခံ မြို့ များ ကို သိုး ခြံ များ ပါ ပြု ပြင် ကြ ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန်၊ ဧ လာ လေ၊ ကိ ရ ယ သိမ်၊ နေ ဗော၊ ဗာ လ မောင်၊ ရှိ ဗ မ မြို့ များ ကို ပြု ပြင် လျက် အ မည် သစ် သ မုတ် ကြ ၏။ မ နာ ရှေ့ သား မာ ခိ ရ၏ အ ဆက် အ နွယ် သား တို့ သည် ဂိ လဒ် နယ် သို့ ချီ၍ သိမ်း ယူ လျက် နေ ရင်း အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် သ ဖြင့်၊ မော ရှေ အပ် ပေး သည့် အ တိုင်း နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား ယာ ဣ ရ လည်း၊ ၎င်း နယ် ရှိ ရွာ များ ကို ချီ၍ သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ဟာ ဝုတ် ယာ ဣ ရ အ မည် ဖြင့် သ မုတ် လေ၏။ နော ဗာ လည်း ချီ၍ ကေ နတ် မြို့ နှင့် ဇ န ပုဒ် များ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ကိုယ့် အ မည် ဖြင့် နော​ဗာ မြို့ ဟု သ မုတ် လေ၏။ မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ လက် အောက် တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ တပ် စဉ် အ လိုက် ထွက် လာ ကြ သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် အ ရ မော ရှေ ရေး ထား သော တပ် ချ ခြင်း၊ တပ် ချီ ခြင်း များ ကား၊ သု ကုတ် မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ သဲ တော စ၊ ဧ သံ မြို့၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ဧ သံ မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ ရင် ဆိုင်၊ ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ ကို လှည့် လျက် မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ ရှေ့ တွင် စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ ရှေ့ မှ ချီ ပြန်၍ ပင် လယ် တွင် လျှောက် သွား လျက် သဲ တော သို့ ရောက် သော် ဧ သံ တော၌ သုံး ရက် ခ ရီး ချီ ပြီး လျှင် မာ ရ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ မာ ရ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ စမ်း ရေ တွင်း တစ် ဆယ့် နှစ်၊ စွန် ပ လွံ ပင် ခု နစ် ဆယ် ရှိ သော ဧ လိမ် မြိုင် သို့ ရောက် ရာ၊ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဧ လိမ် မြိုင် မှ ချီ ပြန်၍ ပင် လယ် နီ ကမ်း ခြေ တွင် စွဲ ရပ် ကြ၏။ ပင် လယ် နီ မှ ချီ ပြန်၍ သိန် တော၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ သိန် တော မှ ချီ ပြန်၍ ဒေါ ဖ ကာ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဒေါ ဖ ကာ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ အာ လု ရှ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ အာ လု ရှ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ လူ မျိုး တော် တို့ သောက် ရန် ရေ မ ရှိ သော ရေ ဖိ ဒိမ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ရေ ဖိ ဒိမ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ သိ နာ တော၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ သိ နာ တော မှ ချီ ပြန်၍ ကိ ဗြုတ် ဟ တ္တ ဝါ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ကိ ဗြုတ် ဟ တ္တ ဝါ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဟာ ဇ ရုတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဟာ ဇ ရုတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ရိ သ မ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ရိ သ မ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ရိ မ္မုန် ဖာ ရက် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ရိ မ္မုန် ဖာ ရက် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ လိ ဗ န စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ လိ ဗ န စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ရိဿ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ရိဿ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ကေ ဟ လာ သ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ကေ ဟ လာ သ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ရှာ ဖာ တောင်၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ရှာ ဖာ တောင် မှ ချီ ပြန်၍ ဟာ ရ ဒ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဟာ ရ ဒ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ မ က္က လုတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ မ က္က လုတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ တာ ဟတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ တာ ဟတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ တာ ရ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ တာ ရ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ မိ သ ကာ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ မိ သ ကာ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဟာ ရှ မော န စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဟာ ရှ မော န စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ မော သ ရုတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ မော သ ရုတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဗင်္ယာ ကန် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဗင်္ယာ ကန် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဟော ရ ဂိဒ် ဂဒ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဟော ရ ဂိဒ် ဂဒ် စား ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ယု မ္ဘာ သ စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ယု မ္ဘာ သ စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဧ ဗြော န စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဧ ဗြော န စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ ဇိ န တော၊ ကာ ဒေ ရှ မြို့၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ကာ ဒေ ရှ မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ ဧ ဒုံ ပြည် နယ် စပ်၊ ဟော ရ တောင်၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဟော ရ တောင် ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထွက် လာ ကြ ပြီး နောက် လေး ဆယ် မြောက် သော နှစ်၊ ပ ဥ္စ မ လ၊ ပ ထ မ နေ့၌၊ အ သက် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် တွင် ထို တောင် ပေါ် မှာ သေ လွန် လေ ၏။ ထို ကာ လ ခါ နာန် ပြည်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၌ စံ နေ သော၊ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ အာ ရဒ် ဘု ရင် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ချီ လာ ကြ သော သ တင်း ကို ကြား လေ၏။ လူ မျိုး တော် တို့ လည်း ဟော ရ တောင် မှ ချီ ပြန်၍ ဇာ လ မော န စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဇာ လ မော န စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ပု နုန် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ပု နုန် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ သြ ဗုတ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ သြ ဗုတ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ မော ဘ ပြည် နယ် စွန်း ရှိ ဣ ဇာ ဗာ ရိမ် စ ခန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ဣ ဇာ ဗာ ရိမ် စ ခန်း မှ ချီ ပြန်၍ ဒိ ဘုန် ဂဒ် မြို့၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ဒိ ဘုန် ဂဒ် မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ အာ လ မုန် ဒိ ဗ လ သိမ် မြို့၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ အာ လ မုန် ဒိ ဗ လ သိမ် မြို့ မှ ချီ ပြန်၍ နေ ဗော တောင် ရင် ဆိုင်၊ အာ ဗာ ရိမ် တောင် တန်း၌ စွဲ ရပ် ကြ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နီး၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ ရောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ရှေ့ က တိုင်း ရင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို နှင် ထုတ် လျက် ချင်း တို့ ရုပ် လုံး ပေါ် ကျောက် များ နှင့် ဆင်း တု ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း၊ မြင့် ရာ ဌာ န ရှိ သ မျှ ကို ဖြို ဖျက် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင်၊ ပိုင် ရာ အ ဖြစ် ငါ ပေး သော တစ် ပြည် လုံး ကို ပိုင် ယူ လျက် နေ ရာ ကျ ကြ လော့။ သင် တို့ အ ဆက် အ နွယ် များ အ လိုက် မဲ ချ၍ အ ပိုင် ရ ကြ စေ။ ဦး ရေ များ လျှင် အ ပိုင်း ကျယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဦး ရေ နည်း လျှင် အ ပိုင်း ကျဉ်း ကို လည်း ကောင်း မဲ ကျ သည် နှင့် အ ညီ ပေး ဝေ ကြ လော့။ လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် အ နွယ် များ အ တိုင်း အ ပိုင် ရ ကြ စေ။ သင် တို့ ရှေ့ က တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို အ ကြွင်း မဲ့ မ နှင် ထုတ် ဘဲ နေ လျှင် မူ ကား ချန် ထား သော သူ တို့ သည်၊ သင် တို့ မျက် စိ များ၌ ငြောင့်၊ နံ ဘေး များ၌ ဆူး သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် နေ ပြည် တွင် သင် တို့ ကို ရန် မူ ကြ သည့် ပြင်၊ ငါ လည်း ထို သူ တို့ အ ပေါ် တွင် စီ ရင် မည့် အ ကြံ အ တိုင်း သင် တို့၌ စီ ရင် မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တောင် အ လား သည် ဇိ န တော မှ ဧ ဒုံ ပြည် စွန်း တစ် လျှောက် ဖြစ် သည် နှင့် အ ရှေ့ စွန်း၊ ရေ ငံ အိုင် က စ ၍၊ အ က ရ ဗ္ဗိမ် တောင် ကြား တောင် မျက် နှာ မှ လှည့် လျက် ဇိ န မြို့ သို့ ရောက် ပြီး မှ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ တောင် ဘက် စွန်း အ ထိ၊ ၎င်း မှ ဟာ ဇ ရ ဒ္ဒါ မြို့၊ အ ဇ မုန် မြို့ များ ကို လျှောက် လျက်၊ အိ ဂျစ် ချောင်း သို့ ကွေ့၍ ပင် လယ်၌ ဆုံး ရ မည်။ အ နောက် အ လား မှာ မြေ ထဲ ပင် လယ် တည်း။ မြောက် အ လား ကို ကား မြေ ထဲ ပင် လယ် မှ ဟော ရ တောင် အ ထိ၊ ဟော ရ တောင် မှ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ အ ထိ သတ် မှတ် လျက်၊ ဇေ ဒဒ် မြို့ စွန်း အ ထိ၊ ၎င်း မှ ဇိ ဖြုန် မြို့ အ ထိ လား လျက် ဟာ ဇ ရေ နန် မြို့၌ ဆုံး ရ မည်။ အ ရှေ့ အ လား ကို ကား ဟာ ဇ ရေ နန် မြို့ မှ ရှေ ဖံ မြို့ အ ထိ သတ် မှတ် လျက်၊ ရှေ ဖံ မြို့ မှ အ ဣ န မြို့ အ ရှေ့ ရိ ဗ လ မြို့ အ ထိ၊ ၎င်း မှ ဂ င်္နေ သ ရက် အိုင် အ ရှေ့ ဘက် တောင် ခြေ အ ထိ၊ ၎င်း မှ ယော် ဒန် မြစ် အ ထိ ဆင်း၍ ရေ ငံ အိုင်၌ ဆုံး ရ မည်။ သင် တို့ နေ ပြည် အ လား များ သည် ထို သို့ ဖြစ် ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ က၊ သင် တို့ အ နက် ကိုး နွယ် နှင့် တစ် ဝက် အား ပေး ဝေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ လျောက် မဲ ကျ ၍ သင် တို့ ပိုင် ရ သည့် ပြည် ကား ထို သို့ တည်း။ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ မှာ မူ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပိုင် စု ကို ခံ ရ လေ ပြီ။ ထို နှစ် နွယ် နှင့် တစ် ဝက် သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့၊ နေ ထွက် ရာ အ ရပ်၌ ပိုင် စု ကို ရ ကြ လေ ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မှာ ထား လေ ၏။ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ ခေါ် ရ သော အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ၊ ယု ဒ အ နွယ်၊ ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက်၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် အ မိ ဟုဒ် သား ရှ မွေ လ၊ ယော သပ် သား တို့ တွင် မ နာ ရှေ့ အ နွယ်၊ ဧ ဖုဒ် သား ဟံ ယေ လ။ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ ရှိ ဖ တန့် သား ကေ မွေ လ၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ်၊ ပါ နက် သား ဧ လိ ဇ ဖန်၊ ဣ သ ခါ့ အ နွယ်၊ အ ဇ္ဇန့် သား ပါ လ တေ လ၊ အာ ရှာ့ အ နွယ်၊ ရှေ လော မိ သား အ ဟိ ဟုဒ်၊ နဿ လိ အ နွယ်၊ အ မိ ဟုဒ် သား ပေ ဒ ဟေ လ တို့ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ခါ နာန် ပြည် တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် စု ကို ပိုင်း ခြား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော အ ကြီး အ ကဲ များ ကား ဤ သူ တို့ တည်း။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နီး၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ကိုယ့် ပိုင် စု အ နက် နေ ထိုင် ရန် မြို့ များ နှင့် တ ကွ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ စား ကျက် များ ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ဝ တ္ထု ကံ အ ဖြစ် လွှဲ အပ် ကြ စေ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ထို မြို့ များ သည် သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ ဖြစ် လျက် ပတ် ဝန်း ကျင် လည်း နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ အ စ ရှိ သော တိ ရ စ္ဆာန် များ စား ကျက် ဖြစ် ရ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား လွှဲ အပ် ရ သော မြို့ ပိုင် စား ကျက် အ ကျယ် အ ဝန်း ကား မြို့ ရိုး အ ပြင် ပတ် လည်၌ တောင် ရေ တစ် ထောင် ရှိ စေ။ အ လယ် ဗ ဟို ရှိ မြို့ ပြင်၊ အ ရှေ့ အ နောက်၊ တောင် မြောက်၊ လေး မျက် နာ၌ တိုင်း တာ ရ သော တောင် ရေ နှစ် ထောင် ကား မြို့ ပိုင် စား ကျက် ဖြစ် ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တို့ ပိုင် စု အ နက် မြို့ များ ကို လွှဲ အပ် ရာ တွင် ဦး ရေ များ လျှင် မြို့ အ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဦး ရေ နည်း လျှင် မြို့ အ နည်း ကို လည်း ကောင်း နုတ် လျက် အ နွယ် အ သီး အ သီး တို့ သည် ပိုင် စု အ လျောက် မြို့ များ ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား လွှဲ အပ် ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ့ အ သက် ကို မ တော် တ ဆ သတ် မိ သော လူ သတ် တို့ ပြေး သွား ခို ဝင် ရာ မြို့ များ ကို ရွေး ချယ် ကြ လော့။ ထို မြို့ များ သည် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တ ရား စီ ရင် ခံ ရန် လူ သတ် တို့ ရပ် ခွင့် မ ရ မ ချင်း၊ သေ စား သေ စေ သူ့ လက် မှ ခို ဝင် ရာ မြို့ များ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ထို ခြောက် မြို့ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် စေ၊ သူ့ အ သက် ကို မ တော် တ ဆ သတ် မိ သော လူ တိုင်း ပြေး သွား ခို ဝင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ သေ စား သေ စေ သူ သည် လူ သတ် ကို တွေ့ ရာ တွင် ကိုယ် တိုင် သတ် စေ။ လူ ပ ရိ သတ် သည် သတ် မိ သူ နှင့် သေ စား သေ စေ သူ တို့ ကြား တွင် ဤ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ နှင့် အ ညီ စီ ရင်၍၊ သေ စား သေ စေ သူ့ လက် မှ ထို လူ သတ် ကို ကယ် လွှတ် လျက် ပြေး ရောက် ပြီး ခို ဝင် ရာ မြို့ သို့ ပြန် ပို့ စေ။ သန့် ရှင်း သော ဆီ ဖြင့် ဘိသိက် ခံ ပ ရော ဟိတ် မင်း မ လွန် မ ချင်း ၎င်း မြို့ တွင် ထို သူ နေ ထိုင် ရ မည်။ သို့ ရာ တွင် လူ သတ် သည် မည် သည့် အ ခါ မ ဆို ပြေး ရောက် ပြီး ခို ဝင် ရာ မြို့ နယ် မှ ထွက် သည် နှင့်၊ ထို အ ချက် များ သည် သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် နေ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ အ ကြင် သူ သည် သူ့ အ သက် ကို သတ် အံ့။ ထို လူ သတ် သည် သက် သေ ခံ အ များ ထွက် ဆို သည့် အ တိုင်း သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သက် သေ ခံ တစ် ဦး တည်း ထွက် ဆို လျှင် သေ ဒဏ် လွတ် စေ။ ၎င်း ပြင် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော လူ သတ်၏ အ သက် အ စား အ ဖိုး မ ယူ ရ။ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ခို ဝင် ရာ မြို့ သို့ ပြေး ရောက် ပြီး သူ လည်း ပ ရော ဟိတ် မင်း မ လွန် မီ ပြင် ပ တွင် ပြန် နေ ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ အ သက် ဖိုး မ ယူ ရ။ အ သို့ ဆို သော် အ သွေး သည် နေ ပြည် ကို ညစ် ညူး စေ သည် နှင့် အ ညီ၊ သင် တို့ နေ ရာ ပြည် ကို ညစ် ညူး အောင် မ ပြု ရ။ အ သွေး သွန်း သူ၏ အ သွေး မှ တစ် ပါး၊ နေ ပြည် အ တွင်း သွန်း ပြီး အ သွေး အ စား နေ ပြည် အ တွက် မည် သည့် နည်း မျှ ဖြေ ခြင်း ကို မ ပြု နိုင်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင် ကိန်း ဝပ် သည့် အ လျောက် ငါ စံ နေ သော သင် တို့ နေ ပြည် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ယော သပ် သား တို့၏ အ ဆက် အ နွယ် များ အ နက် မ နာ ရှေ့ မြေး၊ မာ ခိ ရ သား၊ ဓိ လဒ် အ ဆက် အ နွယ် တွင် အိမ် ထောင် များ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ သည် မော ရှေ မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် များ အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြည် နယ် ကို အ ပိုင် အ ဖြစ် မဲ ချ ၍ ပေး ဝေ စေ ခြင်း ငှါ အ ရှင် ဘု ရား အား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား လည်း ကျွန် တော် တို့၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သူ ဇ လော ဖဒ်၏ ပိုင် စု ကို သူ့ သ မီး တို့ အား ပေး ရန် အ မိန့် တော် ကို ခံ ပါ ပြီ။ ထို သ မီး တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် အ ခြား အ နွယ် သား တို့ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လျှင်၊ ၎င်း တို့ အ မွေ စု ကို ကျွန် တော် တို့ ဘိုး ဘေး များ ပိုင် စု မှ နုတ် ယူ လျက် ဝင် သွား မည့် အ နွယ်၏ ပိုင် စု တွင် ထပ် ဆင့် စေ သ ဖြင့်၊ ကျွန် တော် တို့ ပိုင် ရာ ဝေ စု လျော့ ပါ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မင်္ဂ လာ နှစ် တိုင် သော်၊ ၎င်း တို့ အ မွေ စု ကို ဝင် သွား မည့် အ နွယ် ပိုင် စု တွင် ထပ် ဆင့် စေ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် တို့ ဘိုး ဘေး များ အ နွယ်၏ ပိုင် စု လျော့ မြဲ လျော့ လိမ့် မည် ဟု တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ က၊ ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ တောင်း လျှောက် သည် မှာ သင့် လျော် ၏။ ဇ လော ဖဒ်၏ သ မီး တို့ ကို ရည် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် ကား သူ တို့ အ ဘ၏ အ နွယ် ချင်း သား၊ နှစ် သက် သူ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု စေ။ သို့ နှင့် အ ညီ တစ် နွယ် မှ တစ် နွယ် သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် စု မ လွှဲ မ ပြောင်း ရ။ အ သီး အ သီး တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ အ နွယ် ပိုင် စု ကို လက် မ လွှတ် ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တစ် နွယ် နွယ်၌ အ မွေ စု ကို ဆက် ခံ သော သ မီး တိုင်း လည်း ဘိုး ဘေး တို့ ပိုင် စု ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ ပိုင် မြဲ ပိုင် စေ ခြင်း ငှါ ကိုယ့် အ နွယ် ချင်း နှင့် သာ အိမ် ထောင် ဘက် ပြု စေ။ သို့ နှင့် အ ညီ တစ် နွယ် မှ တစ် နွယ် သို့ ပိုင် စု မ လွှဲ မ ပြောင်း ရ။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် ပိုင် စု ကို လက် မ လွှတ် ကြ ရ ကြောင်း မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နီး၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မော ရှေ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကား ထို သို့ တည်း။ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ အ ရာ ဗာ ချိုင့်၊ သဲ တော ရှိ သု ဖ မြို့ ရင် ဆိုင်၊ ပါ ရန် မြို့ နှင့် တော ဖေ လ၊ လာ ဗန်၊ ဟာ ဇ ရုတ်၊ ဒိ ဇ ဟပ် မြို့ များ စပ် ကြား တွင် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား မော ရှေ ဆင့် ဆို ချက် များ အ ကြောင်း၊ စိ ရ တောင် လမ်း ဖြင့်၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ နှင့်၊ ဟော ရပ် တောင် သည် ခ ရီး ဆယ့် တစ် ရက် ကွာ သ တည်း။ ဟော ရပ် တောင် တွင် ငါ တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ဤ တောင် မှာ သင် တို့ နေ ရ ခြင်း ကြာ လေ ပြီ။ လှည့် ပတ်၍ ခ ရီး ကောက် ချီ လျက်၊ အာ မော ရိ တောင် တန်း မှ စ သော နီး စပ် သည့် အ ရာ ဗာ ချိုင့်၊ ခင် တန်း ခ ရိုင်၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင် များ သို့ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက်၊ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ပြည် နယ် သို့ လည်း ကောင်း၊ လေ​ဗ နုန် တောင် တန်း သို့ လည်း ကောင်း၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ကြီး တိုင် အောင် ပင် ချီ သွား ကြ လော့။ နေ ပြည် ကို သင် တို့ ရှေ့ တွင် ငါ အပ် ပြီ။ ဘိုး ဘေး ဖြစ် သူ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပါ ပေး မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဝင် သွား ပိုင် ယူ ကြ လော့ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ သော အ ခါ၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး လျက် အ ဆ တစ် ထောင် တိုး ပွား အောင် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ ရန် မူ ခြင်း မှ စ သော လေး လံ ခြင်း တာ ဝန် ကို၊ ငါ တစ် ယောက် တည်း မည် သို့ ထမ်း နိုင် အံ့ နည်း။ အ သ ရေ ရှိ လျက်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် နှင့် ပြည့် စုံ သော သူ တို့ ကို အ နွယ် များ အ လိုက် ရွေး အပ် ကြ လော့။ အ အုပ် အ ချုပ် အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား မည် ဟု ဆို လျှင်၊ ကိုယ် တော် မိန့် မှာ တိုင်း ပြု ထိုက် သည် ဟု သင် တို့ ဝန် ခံ ကြ သည် နှင့် သင် တို့ အ နွယ် များ အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ၊ အ သ ရေ ရှိ သော ပ ညာ ရှိ တို့ ကို၊ ငါ ရွေး ကောက် လျက်၊ တစ် ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ်၊ ငါး ဆယ် အုပ်၊ တစ် ဆယ် အုပ်၊ အ ကြီး အ ကဲ အ အုပ် အ ချုပ် အ ဖြစ် အ နွယ် များ အ လိုက် ခန့် ထား ခဲ့ ၏။ ထို အ ခါ၌ ပင် သင် တို့ တ ရား သူ ကြီး တို့ အား ငါ က၊ သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တွင် အ ချင်း ချင်း ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ နှင့် ဖြစ် စေ၊ အ မှု ရှိ လျင်၊ နာ ခံ၍ တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။ လူ ကြီး လူ ငယ် မ ရွေး၊ မျက် နှာ မ ထောက်၊ နာ ခံ ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။ ဆုံး ဖြတ် ချက် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆိုင် သော ကြောင့်၊ လူ ကို မ ကြောက် ရ။ သင် တို့ မ စီ ရင် နိုင် အောင် ခက် ခဲ သော အ မှု ကို ကား၊ ငါ့ ထံ သွင်း လော့။ လက် ခံ မည် ဟု မှာ လိုက် သည့် ပြင် ပြု ထိုက် လေ ရာ ရာ ကို၊ ထို အ ခါ သင် တို့ အား ငါ မှာ ခဲ့ ၏။ ထို နောက် ငါ့ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ သော ကြောက် မက် ဖွယ် သဲ တော ကြီး တစ် လျှောက်၊ ဟော ရပ် တောင် မှ အာ မော ရိ တောင် တန်း လမ်း ဖြင့် ချီ သွား လျက်၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ သို့ ရောက် ကြ ရာ၊ ငါ က၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော အာ မော ရိ တောင် တန်း သို့ ရောက် ကြ ပြီ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို ပြည် ကို သင် တို့ ရှေ့ တွင် အပ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ ချီ တက်၍၊ ပိုင် ယူ ကြ လော့ ဟု ဆို သော်၊ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ ထို ပြည် ကို စုံ စမ်း၍၊ ချီ တက် ရာ လမ်း၊ ရောက် ရာ မြို့ နှင့် ဆိုင် သော သ တင်း ကို ပြန် ကြား ရန်၊ လူ တို့ ကို တင် ရင် စေ လွှတ် ပါ ရ စေ ဟု၊ တောင်း လျှောက် သော စ ကား ကို ငါ နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ၊ လူ ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ရွေး ကောက် သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် တောင် တန်း ကို လှည့် တက် လျက်၊ ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် သို့ ရောက်၍ စူး စမ်း ကြ ပြီး နောက်၊ ပြည် ထွက် အ သီး ကို ဆွတ် ယူ၍၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် သည် ကောင်း လှ စွ တ ကား ဟု ငါ တို့ အား သ တင်း ပြန် ကြား ကြ သော် လည်း၊ သင် တို့ သည် သွား လို သော သ ဘော မ ရှိ ဘဲ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျက်၊ တဲ များ တွင် ညည်း ညူ ကြ သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို မ နှစ် မြို့ သော ကြောင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း၍ ဖျက် ဆီး အံ့ သော ငှါ၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ လေ စွ။ ငါ တို့ ချီ တက် ရ ကြ အံ့ သော ပြည် ကား၊ အ သို့ နည်း။ ပြည် သား တို့ သည် ငါ့ တို့ ထက် အ ရပ် အ မောင်း ကြီး မြင့် လျက် မြို့ များ လည်း ကောင်း ကင် အ ထိ မြင့် သော ခံ မြို့ ကြီး များ ဖြစ်၏။ အာ န က အ မျိုး သား တို့ ကို တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ ကြ ပြီ ဟူ၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပြန် ကြား သော စ ကား အ တွက် စိတ် ပျက် ကြ ပြီ ဟု ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ ငါ က၊ ထို သူ တို့ ကို ကြောက် ရွံ့၍ အံ့ အား မ သင့် ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ စ ကား သံ ကို ကြား လျှင်၊ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ အ ကယ် စင် စင်၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ကောင်း ကို၊ ဆို သွမ်း သူ ဤ လူ မျိုး တစ် ဆက် တွင် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ မြင် ရ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် ရှာ သော ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် သာ လျှင် မြင် ခွင့် ရ၍၊ နင်း ပြီး သော နယ် ကို၊ ထို သူ နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ငါ ပေး မည် ဟု သ စ္စာ ဆို တော် မူ သည့် ပြင်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် သင် တို့ အ တွက် အ မျက် တော် ထား လျက် သင် လည်း ဝင် ခွင့် ရ မည် မ ဟုတ်။ သင့် ရှေ့ တွင် ခ စား သူ နုန့် သား ယော ရှု မူ ကား၊ ဝင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အ ပိုင် ရ စေ မည် ဖြစ်၍၊ အား ပေး လော့။ ၎င်း ပြင်၊ အ ကောင်း အ ဆိုး ကို မ သိ သေး သော သား သ မီး များ၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ တော့ မည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သော သူ ငယ် များ ပင်၊ ဝင် သွား လျက် ငါ ပေး သည် နှင့် အ ညီ ပိုင် ယူ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မှာ မူ ဆုတ်၍၊ ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် သဲ တော သို့ ပြန် ချီ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ သင် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကျွန် တော် တို့ ပြစ် မှား ပြီ မှန် ပါ၏။ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း၊ ချီ တက် တိုက် ခိုက် ပါ မည် ဟု ငါ့ အား ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် စစ် လက် နက် များ ကို ကိုင် လျက်၊ တောင် တန်း သို့ မ ထီ မဲ့ မြင် ချီ တက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ချင်း တို့ အ လယ် တွင် ငါ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ အ ရှုံး မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ မ ချီ တက်၊ မ တိုက် ခိုက် ရ မည့် အ ကြောင်း၊ မြစ် တား လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဆင့် ဆို သော် လည်း၊ သင် တို့ သည် နား မ ထောင် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျက်၊ တောင် တန်း သို့ မောက် မာ စွာ ချီ တက် ကြ သည့် ကာ လ၊ တောင် တန်း ၌ ရှိ နေ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် ချီ ထွက် ဆီး ဆို့ လျက် စိ ရ တောင်၊ ဟော မာ မြို့ ရောက် ပျား များ ကဲ့ သို့ လိုက် လံ ဖိ နင်း ကြ ၏။ သင် တို့ သည် ပြန် လာ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ငို ကြွေး ဟစ် အော် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား စိုက် နာ ယူ တော် မ မူ။ ထို ကြောင့်၊ ကာ ဒေ ရှ မြို့၌ ကြာ မြင့် စွာ နေ မြဲ နေ ရ ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ တို့ သည် ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် သဲ တော သို့ ဆုတ် ချီ လျက်၊ စိ ရ တောင် ကို ကြာ မြင့် စွာ ကွင်း ကြ ပြီး လျှင်၊ လူ မျိုး တော် အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ စိ ရ တောင် တွင် နေ ကြ သော၊ သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သူ၊ ဧ သော့ အ မျိုး သား တို့ သည် ပြည် နယ် ကို သင် တို့ ဖြတ် သွား သည့် အ တွက်၊ ကြောက် ရွံ့ ကြ မည်။ ထို လူ မျိုး အား မ တိုက် ခိုက် ရန် သ တိ ပြု ကြ လော့။ စိ ရ တောင် ကို ဧ သော အား ငါ အ ပိုင် ပေး ပြီး ဖြစ်၍၊ ထို ပြည် နယ် အ တွင်း ဖ ဝါး ချ ရာ ကို မျှ၊ သင် တို့ အား ပေး မည် မ ဟုတ်။ ခဲ ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကို၊ တန် ဖိုး ပေး ၍၊ သုံး သောက် ရန် ဝယ် ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြု လေ ရာ ရာ၌ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လျက်၊ ဤ သဲ တော ကြီး တွင် လျှောက် သွား ရ ခြင်း ကို ထောက် ရှု တော် မူ ရာ သင် တို့၌ မည် သည် မျှ မ လို ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သူ၊ ဧ သော့ အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ စိ ရ တောင် မှလည်း ကောင်း၊ ဧ လတ် မြို့၊ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ များ နှင့် အ ရာ ဗာ ချိုင့် လမ်း မှလည်း ကောင်း ထွက် ခွာ ကြ ၏။ ထို နောက် ငါ တို့ သည် လှည့် လျက်၊ မော ဘ ပြည် လမ်း ဖြင့် လျှောက် သွား ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မော ဘ လူ မျိုး ကို ရန် မူ လျက် စစ် မ တိုက် နှင့်။ အာ ရ ပြည် ကို လော တ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ပြီး ဖြစ်၍ ထို ပြည် နယ် အ တွင်း သင် တို့ အ ပိုင် အ ဖြစ် ပေး မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ရှေး ကာ လ၌ စိ ရ တောင် တွင် ဟော ရိ လူ မျိုး နေ ထိုင် ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပြု သည့် နည်း တူ၊ ဧ သော့ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဆို ခဲ့ သော လူ မျိုး ကို ပယ် ရှား လျက် ပြည် ကို အ ပိုင် ရ၍ နေ ရာ ကျ ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဇေ ရက် ချောင်း ကို ထ၍ ကူး ချီ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ ကူး ချီ ကြ၏။ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ မှ ချီ ထွက် သည့် နေ့ က စ၍၊ စစ် သူ ရဲ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် တပ် စား ခန်း အ တွင်း ကုန် ဆုံး ခြင်း နေ့၊ ဇေ ရက် ချောင်း ကို ငါ တို့ ကူး ချီ ခြင်း နေ့ တိုင် အောင်၊ ခ ရီး ရက် တာ ကား၊ သုံး ဆယ့် ရှစ် နှစ် ကြာ သ တည်း။ တပ် စား ခန်း အ တွင်း ကုန် ဆုံး တိမ် ကော စေ ခြင်း ငှါ၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ရုံး ဆန့် တော် မူ ၏။ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လူ မျိုး တော် ဘောင် မှ ကုန် ဆုံး ကွယ် လွန် ကြ ပြီး နောက်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ရင် ဆိုင် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ ရန် မူ လျက် မ တိုက် ခိုက် ကြ နှင့်။ လော တ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ပြီး ဖြစ် ၍၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည် နယ် အ တွင်း၊ သင် တို့ အ ပိုင် အ ဖြစ် ပေး မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ဇံ ဇု မ္မိမ် ဟု အ မ္မုန် လူ မျိုး တို့ သ မုတ် သော ရေ ဖိမ် လူ မျိုး သည် ထို ပြည် တွင် ရှေး ကာ လ နေ ထိုင် ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍၊ ရေ ဖိမ် ပြည် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ ၏။ ထို အ တူ၊ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင် ပင် ရွာ သူ ရွာ သား ဖြစ် သော အာ ဝိ လူ မျိုး တို့ ကို က ရေ တေ ကျွန်း သား တို့ သည် ၎င်း ကျွန်း မှ ထွက် ချီ လျက် ပယ် ရှား ပြီး လျှင်၊ နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အာ နုန် ချောင်း ကို ထ သွား ကူး ချီ ကြ လော့။ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ကို နေ ပြည် နှင့် တ ကွ၊ သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း ပြီ ဖြစ်၍ စ တင် တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ ကြ လော့။ ယ နေ့ က စ၍၊ သင် တို့ အ ကြောင်း ကို သ တင်း ကြား လျက် တုန် လှုပ် နာ ကျင် အံ့ သော၊ ကောင်း ကင် အောက် တစ် လျှောက် ရှိ လူ မျိုး တ ကာ့ အ ပေါ် တွင်၊ သင် တို့ အ တွက် ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် သော သ ဘော ကို ငါ သွင်း ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ကေ ဒ မုတ် တော မှ၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း ထံ သံ တ မန် တို့ ကို ငါ စေ လွှတ် လျက်၊ ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ။ ကျွန် တော် တို့ သည်၊ ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင် ဘဲ၊ လမ်း မ ဖြင့် သာ လျှောက် သွား ကြ ပါ မည်။ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရန် ထို မင်း စိတ် သ ဘော ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခဲ ယဉ်း ခက် မာ စေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း သည် ဖြတ် သွား ခွင့် မ ပေး လို ချေ။ သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယ ခု မှ စ၍ ရှိ ဟုန် မင်း နှင့် နေ ပြည် ကို သင် တို့ ရှေ့ တွင် ငါ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း အ ပိုင် ရ ခြင်း ငှာ၊ စ တင် သိမ်း ယူ ကြ လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ရှိ ဟုန် မင်း သည်၊ အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ပါ၊ ငါ တို့ ကို ဆီး ဆို့ တိုက် ခိုက် ရန်၊ ယာ ဟတ် မြို့ သို့ ချီ ထွက် ရာ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ ထို မင်း မှ စ သော သား တော် များ ပါ၊ အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ကို ငါ တို့ လုပ် ကြံ လျက် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ် များ ပါ၊ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ထို ကာ လ မြေ လှန် သည့် ပြင်၊ မြို့ ရွာ ရှိ ဥစ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို ကား လက် ရ ယူ ကြ ၏။ အာ နုန် ချိုင့် ကမ်း ပေါ် ရှိ အာ ရော် မြို့ နှင့် ချိုင့် လယ် ရှိ မြို့ မှ စ၍၊ ဂိ လဒ် နယ် တိုင် အောင် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ မ ရ သော ခံ မြို့ တစ် မြို့ မျှ မ ရှိ ချေ။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည်၊ ယ ဗ္ဗုတ် ချောင်း ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် ခင် တန်း ရှိ မြို့ ရွာ များ နှင့် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် ထား တော် မူ ခဲ့ သော အ ရပ် ရပ် ကို ကား သင် တို့ မ ချဉ်း မ ရောက် ကြ ရာ၊ ထို နောက် ငါ တို့ လှည့် ပြန်၍ ဗာ ရှန် လမ်း ဖြင့် ချီ တက် ကြ သည့် ကာ လ၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း သည်၊ အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ပါ၊ ဆီး ဆို့ တိုက် ခိုက် ရန် ဧ ဒြိ မြို့ သို့ ချီ ထွက် သ ဖြင့်၊ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း မှ စ၍ အ လုံး အ ရင်း နှင့် ပိုင် သော ပြည် ကို၊ သင့် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ ကြောက် လင့်။ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ထို မင်း ကို လည်း ပြု ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ တို့ လက် တွင်း သို့၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း နှင့် အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ ပါ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ငါ တို့ လုပ် ကြံ၍၊ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ် ရှိ သ မျှ ပါ၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း အား ပြု သ ကဲ့ သို့၊ ထို ကာ လ မြေ လှန် သည့် ပြင်၊ မြို့ ရွာ ရှိ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို ကား လက် ရ ယူ ကြ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ရေ ဖိမ့် အ နွယ် အ နက်၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း တစ် ပါး သာ ရှိ၏။ လူ သာ မန် အ တောင် အ တိုင်း၊ အ လျား ကိုး တောင်၊ အ နံ လေး တောင် ရှိ သော ထို မင်း၏ သံ ကျောက် ခေါင်း သည်၊ အ မ္မုန် ပြည် ရ ဗ္ဗာ မြို့ တော်၌ ရှိ သည် တ ကား။ ထို ကာ လ ငါ တို့ ပိုင် ရ သော ပြည် နယ် အ နက်၊ အာ နုန် ချောင်း အ နီး ရှိ အာ ရော် မြို့ မှ၊ ဂိ လဒ် ခင် တန်း တစ် ဝက် နယ် ကြား အ ထိ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ပါ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အား ငါ ပေး ၏။ ဂိ လဒ် နယ် ကျန် တစ် ဝက် ကို ကား၊ ရေ ဖိမ် ပြည် ဟု ခေါ် ဝေါ် သော ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း နိုင် ငံ၊ အာ ဂေါ ဘ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး နှင့် တ ကွ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား ငါ ပေး ၏။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား ယာ ဣ ရ သည် ဗာ ရှန် ပြည် ဖြစ် သော အာ ဂေါ ဘ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို ဂေ ရှု ရ၊ မာ ခါ အ မျိုး သား တို့ နယ် စွန်း အ ထိ သိမ်း ယူ လျက်၊ ကိုယ့် အ မည် အ လိုက်၊ ဟာ ဝုတ် ယာ ဣ ရ ဟု သ မုတ်၍၊ ယ ခု တိုင် အောင် တွင် သ တည်း။ မာ ခိ ရ အ ဆက် အ နွယ် တို့ အား၊ ဂိ လဒ် နယ် ကို ငါ ပေး ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အား ဂိ လဒ် နယ် ကြား မှ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နယ် စပ် ဖြစ် သော ယ ဗ္ဗုတ် ချောင်း နှင့် နယ် စပ် ဖြစ် သော အာ နုန် ချောင်း လယ် အ ထိ၊ ပြည် နယ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဂ င်္နေ သ ရက် အိုင် မှ စ၍၊ ပိ သ ဂါ တောင် ခြေ ရင်း ရှိ၊ အ ရာ ဗာ အိုင် ခေါ် ရေ ငံ အိုင် တိုင် အောင်၊ နယ် စပ် ဖြစ် သော ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် အ ရာ ဗာ ချိုင့် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ ပေး ၏။ ထို ကာ လ သင် တို့ အား ငါ က၊ ဤ ပြည် နယ် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ အ နက် ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဆွေ မျိုး ရင်း ချာ ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ကူး ချီ ရာ တွင်၊ တိ ရ စ္ဆာန် အ မြောက် အ မြား ကို သင် တို့ ပိုင် ကြောင်း၊ ငါ သိ သည့် အ လျောက်၊ ထို တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် တ ကွ၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ် တို့ ကို ငါ ဝေ ခဲ့ သော မြို့ များ၌ နေ စေ ကြ လော့။ သင် တို့ အား ရန် ငြိမ်း ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သည့် နည်း တူ ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကို ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ လည်း အ ပိုင် ရ လျက် ရန် ငြိမ်း ခွင့် ရှိ ကြ ပြီး မှ၊ ငါ ဝေ ခဲ့ သော ပိုင် စု သို့ အ သီး အ သီး ပြန် လာ ခွင့် ရ မည့် အ ကြောင်း၊ မှာ လိုက် ပြီး နောက်၊ ယော ရှု အား လည်း ဤ မင်း နှစ် ပါး၌ သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သ မျှ ကို သင် ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ပြီ။ ကူး ရောက် ရာ နိုင် ငံ ဟူ သ မျှ အား၊ ထို နည်း တူ စီ ရင် တော် မူ ဦး မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ ဖို့ စစ် တိုက် တော် မူ သော ကြောင့် မ ကြောက် လင့် ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ ထို ကာ လ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ သည် မှာ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မြတ် သော ဘုန်း ဂုဏ် နှင့် လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ကို၊ ကျွန် တော် မျိုး အား စ တင် ဖော် ပြ တော် မူ လေ ပြီ။ ဤ သို့ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု တော် များ နှင့် အ မျှ စီ ရင် နိုင် သော ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် ၌ သော် လည်း ကောင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ ၌ သော် လည်း ကောင်း၊ ရှိ သေး ၏ လော။ ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက်၊ ကောင်း မြတ် ရာ ခင် တန်း ဖြစ် သော ပြည် ကောင်း နှင့် လေ ဗ နုန် တောင် တန်း ကို မြင် ရ ရန်၊ ကူး သွား ပါ ရ စေ ဟု၊ တောင်း လျှောက် သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ အ တွက် ငါ့ အ ပေါ်၌ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ နား မ ညောင်း ဘဲ မိန့် တော် မူ သည် မှာ တော် ပြီ။ ဤ အ ရေး နှင့် စပ်၍ ဆက် လက် မ လျှောက် လင့်။ ဤ ယော် ဒန် မြစ် ကို မ ကူး ရ သည့် အ တွက် ပိ သ ဂါ တောင် ထိပ် သို့ တက် ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ အ ရပ် များ သို့ မျှော် ကြည့် လော့။ သင် မြင် ရ သော ပြည် သို့၊ အ ပိုင် ရ စေ ရန်၊ လူ မျိုး တော် ရှေ့ ဦး ဆောင် လျက် ကူး ချီ ရ သော ယော ရှု ကို ခန့် ထား၍ ထောက် မ အား ပေး ခဲ့ လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ငါ တို့ သည် ဗက် ပေ ဂု ရ မြို့ ရင် ဆိုင် ချိုင့် တွင် စွဲ ရပ် နေ ကြ ရ သ တည်း။ ယ ခု မှာ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သည့် ပြည် ကို ဝင် ရောက် ပိုင် ရ လျက် ရှင် နေ ခွင့် ရ ခြင်း ငှာ၊ ငါ သွန် သင် သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို နား ထောင် လိုက် နာ ကြ လော့။ ငါ ဆင့် ဆို သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း အ လို့ ငှါ၊ ထို မိန့် မှာ ချက် ၌ သွင်း ခြင်း၊ နုတ် ခြင်း မ ပြု ကြ ရာ၊ ဗာ လ ပေ ဂု ရ နတ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် အ မှု ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ကြ ပြီ။ ထို နတ် နောက် လိုက် သွား သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လူ မျိုး တော်​ ဘောင် မှ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆည်း ကပ် သ မျှ သော သူ တို့ မှာ မူ၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှင် နေ ကြ ၏။ သင် တို့ ပိုင် ရန် ဝင် သွား မည့် ပြည် တွင် လိုက် နာ အပ် သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို ငါ့ အား ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင်၊ ငါ သွန် သင် ခဲ့ ပြီ။ ထို ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ကြား ရ သည့် အ လျောက်၊ ဤ လူ မျိုး သည် ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် နှင့် ပြည့် စုံ သော လူ မျိုး ကြီး ပါ တ ကား ဟု ဝန် ခံ ကြ မည့် လူ အ မျိုး မျိုး ရှေ့ တွင်၊ သင် တို့ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် အ ကြောင်း ရင်း ဖြစ် သော ထို အ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ ပ ဌ နာ ပြု ကြ သော အ ခါ တိုင်း ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နီး ကပ် တော် မူ သ ကဲ့ သို့၊ နီး ကပ် သော ဘု ရား များ ကို ကိုး ကွယ် သော လူ မျိုး ကြီး ရှိ သေး ၏ လော။ ယ နေ့ တွင် သင် တို့ ရှေ့ ငါ ထား သော ဤ ပ ညတ် တ ရား အ လုံး စုံ နှင့် အ မျှ၊ ဖြောင့် မတ် သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို ရ သော လူ မျိုး ကြီး ရှိ သေး ၏ လော။ သင် တို့ သည် တောင် ခြေ ရင်း သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ခ စား ကြ စဉ်၊ မိုး သား အ မိုက် တိုက် မှောင် အ တိ ၌၊ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် အ ထိ၊ ထို တောင် မှ မီး တောက် သော်၊ ပုံ သဏ္ဌာန် မ မြင် ရ ဘဲ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား ရုံ မျှ ကြား ရ သော သင် တို့ အား၊ မီး အ လယ် မှ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ၍၊ သင် တို့ လိုက် နာ ကြ စေ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ်၊ ပ ညတ် တော် ဆယ် ပါး ကို၊ ဖော် ပြ လျက်၊ ကျောက် နှစ် ပြား ထက် အ က္ခ ရာ တင် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ၌ ပင်၊ သင် တို့ ပိုင် ရန် ကူး ဝင် သော ပြည် တွင် လိုက် နာ ကြ စေ ခြင်း ငှါ၊ ထို ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို သွန် သင် ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ငါ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ သင် တို့ ကို ကား၊ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ပိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ၊ သံ မိုက် လုံ တည်း ဟူ သော အိ ဂျစ် ပြည် မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် ယူ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ အ တွက်၊ ငါ့ အ ပေါ်၌ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ဤ ပြည် ကောင်း သို့ ဝင် ရောက် ခွင့်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး သွား ခွင့် မ ပေး ဟု သ စ္စာ ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကူး သွား ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ဤ ပြည် နယ် တွင် ငါ သေ ရ တော့ မည်။ သင် တို့ မှာ မူ၊ ကူး ချီ လျက်၊ ထို ပြည် ကောင်း ကို အ ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို မ မေ့ မ လျော့။ ပ ညတ် ထား တော် မူ ခဲ့ သော တစ် စုံ တစ် ရာ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တူ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို မ လုပ် ခြင်း ငှါ၊ သ တိ မူ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွမ်း လောင် သော မီး၊ မ ရှု ဆိတ် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏။ သင် တို့ သည် သား မြေး တို့ ကို ရ လျက်၊ နေ ပြည် တွင် ကြာ မြင့် စွာ နေ ရ သော အ ခါ၊ တစ် စုံ တစ် ရာ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တူ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို လုပ် ၍ မှား ယွင်း သ ဖြင့်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ အ မျက် တော် တိုက် အ ဆိုး ပြု ကြ လျှင်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ လျက် အ ပိုင် ရ မည့် ပြည် တွင် တာ ရှည် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ အ ဆော တ လျင် ပျက် စီး ပ ပျောက် ရ မည့် အ ကြောင်း သက် သေ များ အ ဖြစ်၊ မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ယ နေ့ ပင် ငါ ခေါ် ၏။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် သင် တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ သိမ်း သွား တော် မူ ရာ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွင်း၊ ဦး ရေ အ နည်း ငယ် ကျန် ကြွင်း သော သင် တို့ သည်၊ ရူ ပါ ရုံ၊ သ ဒ္ဒါ ရုံ၊ ရ သာ ရုံ၊ ဂ န္ဓာ ရုံ များ ခံ စား ခြင်း ကင်း သော၊ လူ့ လက် ဖြင့် ထု လုပ် ပြီး ကျောက်၊ သစ် သား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ရ ကြ မည်။ သို့ သော် လည်း၊ ထို အ ရပ်၌ ပင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သော အ ခါ၊ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ လိုက် ရှာ လျှင်၊ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လူ သ တ္တ ဝါ ကို ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည် က စ၍၊ ကောင်း ကင် တစ် စွန်း မှ တစ် စွန်း တိုင် အောင်၊ ဤ မျှ လောက် ကြီး ကျယ် သော တန် ခိုး ဖြစ် မ ဖြစ်၊ ကြား၊ မ ကြား ကို သင် တို့ မ ဖြစ် မီ ရှေး ကာ လ နေ့ ရက် များ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ မေး ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ ကြား ရ သည့် နည်း တူ၊ မီး အ လယ် မှ ဘု ရား မိန့် သံ ကို ကြား၍၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ ဘူး သော လူ တစ် မျိုး ရှိ သေး ၏ လော။ ၎င်း ပြင်၊ သင် တို့ အ တွက် မျက် မှောက် ထင် ထင်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သ မျှ အ လျောက်၊ စုံ စမ်း ခြင်း၊ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ပြ ခြင်း၊ စစ် တိုက် ခြင်း၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ခြင်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် တန် ခိုး ပြ ခြင်း များ ဖြင့် လူ တစ် မျိုး ကို တစ် မျိုး အ တွင်း မှ ထုတ် ဆောင် ရန် သွား ဝံ့ ဖူး သော ဘု ရား ရှိ သေး ၏ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် ကြောင်း၊ ကိုယ် တော့် ပြင် အ ခြား မ ရှိ ကြောင်း ကို သိ သာ စေ ခြင်း ငှါ၊ သင် တို့ အား သာ လျှင် ဖော် ပြ ပြီး ဖြစ် ၏။ အ ဆုံး အ မ ပေး တော် မူ အံ့ သော ငှါ၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ မိန့် တော် သံ ကြား ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် တွင် လည်း မ ဟာ မီး တော် ကို မြင် ရ သည့် အ တိုင်း၊ မီး အ လယ် မှ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကြား ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ထက် ကောင်း ကင်၌ လည်း ကောင်း၊ အောက် မြေ ကြီး၌ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် မှန် ကြောင်း၊ ကိုယ် တော့် ပြင် အ ခြား မ ရှိ ကြောင်း များ ကို ယ နေ့ ပင် သိ မှတ် နှ လုံး သွင်း ကြ သည့် ပြင်၊ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပါ ကောင်း စား လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် တွင် အ စဉ် တာ ရှည် ခွင့် ရ ကြ အံ့ သော ငှါ ယ ခု ငါ ဆင့် ဆို သော ထုံး ဖွဲ့ မိန့် မှာ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့ ဟု မော ရှေ ဆို လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို ခေါ်၍ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ယ နေ့၌ ပင် သင် တို့ အား ငါ ဆင့် ဆို သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို နာ ခံ သင် ကြား လျက် စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ ငါ သည် ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင့် ကို ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား များ ကို မ ကိုး ကွယ် နှင့်။ အ ထက် ကောင်း ကင်၊ အောက် မြေ ကြီး၊ မြေ ကြီး အောက် ရေ ထု၌ ရှိ သော အ ရာ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တူ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို မ လုပ် နှင့်။ ရှိ မ ခိုး၊ ဝတ် မ ပြု နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ရှု ဆိတ် သော ဘု ရား၊ ငါ့ ကို မုန်း ထား သော သူ တို့ အ မျိုး အ စဉ်၊ တတိ ယ၊ စ တု တ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု ကို သား မြေး မြစ် တို့ အ ပေါ် တင်၍ စီ ရင် သော ဘု ရား၊ ငါ့ ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး လျက်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို လည်း စောင့် ရှောက် သူ တို့ အ မျိုး အ နွယ် အ ထောင် အ သောင်း တို့ အ ပေါ်၊ က ရု ဏာ သက် သော ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ၍ မ သုံး နှင့်။ နာ မ တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ၍ သုံး သူ ၌ အ ပြစ် မ ရှိ ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှတ် တော် မ မူ။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို သီး သန့်၍ စောင့် ရှောက် လော့။ ခြောက် ရက် အ တွင်း ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ ကို လုပ် ဆောင် ရ သော် လည်း၊ သ တ္တ မ နေ့ သည်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သင် မှ စ၍၊ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ နွား၊ မြည်း မှ စ သော တိ ရ စ္ဆာန်၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ ပါ၊ မည် သည့် အ မှု အ ရေး ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ရ သ ကဲ့ သို့ နား နေ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကျွန် ခံ ရ သော သင့် ကို သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ၍ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း အောက် မေ့ ရ မည်။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို စောင့် ရှောက် ရန် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သ တည်း။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား သော ပြည်၌ တာ ရှည် ကောင်း စား အံ့ သော ငှါ၊ ငါ မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မိဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်။ သူ့ ဥစ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်။ သူ တစ် ပါး၏ တစ် ဘက်၌ မု သာ သက် သေ မ ခံ နှင့်။ သူ တစ် ပါး၏ မ ယား၊ အိမ်၊ လယ် ယာ၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ နွား၊ မြည်း မှ စ၍၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ လော ဘ တပ် မက် ခြင်း မ ရှိ နှင့်။ ထို ပ ညတ် တော် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တောင် ပေါ် မှာ မိုး သား မှောင် အ တိ မီး အ လယ် မှ သင် တို့ အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား၊ အ သံ ကျယ် စွာ မိန့် မြွက် သည့် အ ဆုံး၌၊ ကျောက် နှစ် ပြား ထက် အ က္ခ ရာ တင် ပြီး လျှင်၊ ငါ့ အား အပ် ပေး တော် မူ ၏။ တောင် မှ မီး တောက် ခိုက်၊ အ မိုက် တိုက် အ လယ် က ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို သင် တို့ ကြား ကြ သော်၊ အ နွယ် များ အ အုပ် အ ချုပ် နှင့် လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ ရှိ ရာ သို့ ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကို ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် မီး အ လယ် မှ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား ရ သည့် ပြင်၊ လူ သ တ္တ ဝါ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် မြွက် တော် မူ သော် လည်း အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြောင်း၊ ယ နေ့ သိ မြင် ရ ကြ ပေ ၏။ ကိုယ် တော် သာ ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သ မျှ ကို နာ ခံ ပါ။ ကိုယ် တော် အား ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ဆင့် ဆို ရာ၊ နာ ခံ ပြု ကျင့် ကြ ပါ မည် ဟု ငါ့ အား သင် တို့ တောင်း လျှောက် သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ၍၊ ငါ သည် ဤ လူ မျိုး ၏ တောင်း လျှောက် သံ ကို ကြား လေ ပြီ။ လျှောက် သ မျှ ကား သင့် လျော်၏။ သူ တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပါ အ စဉ် ကောင်း စား ကြ အံ့ သော ငှါ၊ ထို သို့ သော သ ဘော တည် မြဲ လျက်၊ ငါ့ အား ခန့် ညား ခြင်း၊ ပ ညတ် ဟူ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း ပြု ကြ စေ သ တည်း။ တဲ များ သို့ ပြန် သွား ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး နောက်၊ ဤ နေ ရာ၊ အ ပါး တော် တွင် ခ စား ဦး လော့။ ငါ အ ပိုင် ပေး သော ပြည် အ တွင်း ထို လူ မျိုး လိုက် နာ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ သွန် သင် ရ မည့် ပ ညတ် ဟူ သ မျှ နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို သင့် အား ထုတ် ဆင့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် တွင် အ လွန် တိုး ပွား လျက် ကောင်း စား ကြ အံ့ သော ငှါ၊ နား ထောင် စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ ဦး လော့။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ နား ထောင် ကြ ဦး။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တစ် ဆူ တည်း သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ သင် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့၊ ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ကြ လော့။ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သော ထို အ ချက် ကို ပင်၊ နှ လုံး သွင်း သည့် ပြင်၊ သား သ မီး တို့ အား လည်း အာ ဂုံ ဆောင် စေ ၍၊ အိမ် မှာ ထိုင် နေ စဉ်၊ လမ်း လျှောက် စဉ်၊ အိပ် ရာ ဝင် စဉ်၊ နိုး ထ စဉ်၊ ဆွေး နွေး လျက်၊ လက် တွင် လ က္ခ ဏာ သက် သေ အ ဖြစ် မျက် မှောင် ကြား တွင် သင်း ကျစ် အ ဖြစ်၊ ဆောင် ထား ခြင်း၊ ဝင်း အိမ် တံ ခါး တိုင် များ၌ အ က္ခ ရာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ ဝ စွာ စား သောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ မေ့ မ လျော့ စေ ခြင်း ငှာ၊ သ တိ မူ လျက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား စွာ ဝတ် ပြု၍၊ နာ မ တော် ကို သာ တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို ကြ ရ မည်။ မဿာ အ ရပ်၌ ပြု သ ကဲ့ သို့၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ စုံ အ စမ်း မ ပြု ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော စီ ရင် ချက်၊ သက် သေ ခံ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ထိန်း သိမ်း လျက်၊ နောင် ၌ လည်း သင် တို့ သား များ က၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော သက် သေ ခံ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ သင် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဖာ ရော မင်း ထံ ကျွန် ခံ ရ ဘူး သော ငါ တို့ ကို၊ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ဖြင့် ထုတ် ဆောင် ရာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် တစ် နန်း တော် လုံး ၌ လည်း ကောင်း၊ ပြင်း ထန် သော သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကြီး များ ကို ငါ တို့ ရှေ့ ဖော် ပြ ပြီး လျှင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ကို ပေး သ နား ၍ ပို့ သွင်း ရန် ထုတ် ဆောင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ အ စဉ် ကောင်း စား လျက် အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ခြင်း ငှါ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို လိုက် နာ၍၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ကြ မည့် အ ကြောင်း မိန့် မှာ တော် မူ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို ပ ညတ် အ လုံး စုံ ကို မျက် မှောက် တော် တွင် စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လျှင်၊ ငါ တို့ ဖြောင့် မတ် ရာ ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟု ပြန် ပြော ကြ လေ ကုန်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဝင် ရောက်၌ အ ပိုင် ရ ကြ မည့် ပြည် သို့ သင် တို့ ကို ဆောင် သွင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ ထက် ခွန် အား တန် ခိုး ကြီး သော ဟိ တ္တိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ၊ အာ မော ရိ၊ ခါ န နိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ၊ လူ ခု နစ် မျိုး အ များ အ ပြား ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ သား များ ကို အ ခြား ဘု ရား များ အား ဝတ် ပြု စေ ခြင်း ငှါ၊ နောက် တော် မှ လွှဲ ဖယ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက်၊ အ ဆော တ လျင် ပယ် ရှား တော် မူ လိမ့် မည်။ ချင်း တို့၌ စီ ရင် ရ မည့် နည်း ကား၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ ကျောက် တိုင် များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ခြင်း၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို မီး တိုက် ခြင်း ပြု ကြ ရ မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး တ ကာ ထက်၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ လူ မျိုး တော် အ ဖြစ်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော လူ မျိုး ဖြစ် ကြ သည် တ ကား၊ လူ မျိုး တ ကာ ထက် များ ပြား သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွဲ လမ်း၍ ရွေး ချယ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည် လူ မျိုး တ ကာ ထက် အ သေး အ နုပ် ပါ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို မြတ် နိုး ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ တော် ကို စောင့် တော် မူ လို သော ကြောင့်၊ ကျွန် ခံ နေ ရာ မှ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း လက် မှလည်း ကောင်း၊ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ဖြင့် ရွေး နုတ် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ပြီး။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် တော် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး၍၊ ပ ညတ် တော် များ ကို လည်း စောင့်ရှောက် သူ တို့၏ အ မျိုး အ စဉ်၊ အ ထောင် အ သောင်း အ ဆက် တိုင် အောင်၊ ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် သ ဖြင့် သ စ္စာ တော် မဖျက် သော ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် အား မုန်း ထား သော သူ တို့ ကို ကား၊ မ ဆိုင်း မ လင့် ဘဲ၊ ဆပ် ပေး ဖျက် ဆီး တော် မူ သော ဘု ရား မှန် ကြောင်း သိ မှတ် လျက်၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သော ပ ညတ် တော် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ နောင် ကာ လ၊ ဤ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း သင် တို့ နား ထောင် စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ သည် ကို ထောက်၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် လျက်၊ သင် တို့ ကို မြတ် နိုး၍ များ ပြား အောင် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ သင် တို့ သို့ ပေး သ နား ရန် ဘိုး ဘေး များ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် တွင် သား သ မီး တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ မြေ အ သီး အ နှံ၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို လည်း ကောင်း၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သား ငယ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ဦး မည်။ သင် တို့ သည် လူ မျိုး တ ကာ ထက် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ လူ ဖြစ် စေ၊ တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် စေ၊ မြုံ သော ကျား၊ မ၊ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ မှ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကို ပယ် လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သိ မြင် ခဲ့ ကြ သော ရော ဂါ ဆိုး တစ် စုံ တစ် ရာ ကို မျှ သင့် စေ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အား မုန်း ထား သော သူ တို့ အ ပေါ်၌ သာ သင့် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ အံ့ သော လူ အ မျိုး မျိုး ကို မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ ကုန် ဆုံး စေ ရ မည်။ ချင်း တို့ ဘု ရား များ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် မ ဖြစ် စေ ရန်၊ ဝတ် မ ပြု ကြ လင့်။ ဤ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ငါ တို့ ထက် များ ပြား လှ ကြ၏။ မည် သို့ နှင် ထုတ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု သင် တို့ အောက် မေ့ ကြ ရာ တွင် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ကြ သော မ ဟာ စုံ စမ်း ခြင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆောင် တော် မူ ရာ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ နှင့် အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ခြင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ ကြ လော့။ ထို နည်း တူ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ ကြောက် ရွံ သော လူ မျိုး ရှိ သ မျှ ၌ စီ ရင် တော် မူ မည့် ပြင်၊ ပုန်း ရှောင် ရ သော ကျန် ကြွင်း သူ တို့ ပင် သင် တို့ ရှေ့ မ ပျက် မ ချင်း၊ ပျား တူ ဘေး ကို လည်း စေ လွှတ် တော် မူ မည်။ သင် တို့ အ လယ် တွင် ရှိ တော် မူ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ကောင်း သော မ ဟာ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထို လူ မျိုး တို့ အ တွက် အံ့ အား မ သင့် ကြ နှင့်။ တော သား ရဲ တိုး ပွား မည် ကို စိုး၍၊ ထို လူ မျိုး များ ကို ရှောင် တ ခင် ကုန် ဆုံး စေ ခွင့် မ ပေး သော် လည်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရွေ့ ရွေ့ ပယ် ရှင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ချင်း တို့ ရုပ် တု ဘု ရား များ ကို မီး တိုက် လျက်၊ ကျော့ မိ ရာ မ ရောက် ခြင်း ငှာ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သော မွမ်း မံ သည့် ရွှေ ငွေ ကို တပ် မက် ၍ မ သိမ်း မ ယူ ကြ နှင့်။ မြေ လှန် ဖွယ် ရာ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လုံး လုံး စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ လျက်၊ ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် ကဲ့ သို့ မြေ လှန် ရာ ကိုယ် တိုင် မ ပါ မ ရောက် အောင်၊ အိမ် တွင်း သို့ မ သွင်း ကြ ရ။ ဘိုး ဘေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် ကို ဝင် ရောက် ပိုင် ရ လျက် အ သက် ချမ်း သာ စွာ တိုး ပွား ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ပ ညတ် ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို နှိမ့် ချ လျက် စုံ စမ်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် မည့် စိတ် ရှိ မ ရှိ သိ သာ ရန်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး၊ ပို့ ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော သဲ က န္တာ ရ ခ ရီး တစ် လျှောက် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ကို သိ ကြ စေ ခြင်း ငှါ၊ သင် တို့ ကို နှိမ့် ချ၍ မွတ် သိပ် စေ တော် မူ သော အ ခါ၊ သင် တို့ သော် လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး များ သော် လည်း ကောင်း၊ မ သိ ဘူး သော မ န္န မုန့် နှင့် ကျွေး မွေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ ထို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး၊ အ ဝတ် နွမ်း ရိ ခြင်း၊ ခြေ ပေါက် ကွဲ ခြင်း ကင်း သည် ကို ထောက် ၍ သား အား အ ဘ ဆုံး မ သည့် နည်း တူ ပင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား ဆုံး မ တော် မူ သည် ကို နှ လုံး သွင်း လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း ခြင်း၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ကိုယ် တော် အား ခန့် ညား ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မွန် သော ပြည်၊ လွင် ပြင်၊ တောင် ရိုး များ မှ ထွက် စီး ရာ ချောင်း ရေ၊ စမ်း ရေ၊ စိမ့် ရေ များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည်၊ ဂျုံ စ ပါး၊ မု ယော စ ပါး၊ စ ပျစ်၊ သ ဖန်း၊ သ လဲ ပင် များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည်၊ သံ လွင် သီး၊ ပျား ရည် နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည်၊ မ တောင့် မ တ၊ ခဲ ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကို သုံး ဆောင် ရ သော ပြည်၊ သံ ကျောက် တောင်၊ ကြေး သ တ္တု တူး ဖော် ရ သော ကုန်း များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည် သို့၊ ဆောင် သွင်း တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ သည် ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ရ လျက်၊ ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကောင်း အ တွက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ကို သြ ဘာ ဆက် ကြ လိမ့် မည်။ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သော မိန့် မှာ ဆုံး ဖြတ် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ကို မေ့ လျော့ ရာ ရောက် ၍ ဝ စွာ စား သောက် ပြီး မှ၊ တည် ဆောက် မည့် တိုက် အိမ် ကောင်း များ တွင် နေ ထိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ နှင့် တ ကွ၊ ကိုယ် ပိုင် ရွှေ ငွေ စ သည့် အ ရာ ရာ တိုး ပွား သည့် ကာ လ၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ အ တည် ပြု အံ့ သော ငှါ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရ အောင် စွမ်း ရည် တန် ခိုး သ နား တော် မူ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ သင် တို့ သိ မှတ် ရ မည် ကား အ ခြား မ ဟုတ်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွမ်း လောင် သော မီး သ ဖွယ် ဦး ဆောင် ကူး ကြွ တော် မူ၍၊ က တိ တော် အ တိုင်း လျင် မြန် စွာ ဖျက် ဆီး နှင် ထုတ် ခွင့် ကို သင် တို့ ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ထို လူ မျိုး များ ကို သင် တို့ ရှေ့ နှိမ် နင်း ပယ် ရှား တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ရှေ့ ထို သို့ မောင်း နှင် တော် မူ ပြီး နောက်၊ ငါ တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့်၊ ဤ ပြည် ကို အ ပိုင် ပေး ခြင်း ငှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆောင် သွင်း တော် မူ ပြီ ဟု မ အောက် မေ့ ကြ လင့်။ သင် တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ သည့် အ ကြောင်း ကား၊ ထို လူ မျိုး တို့ ဆိုး သွမ်း သော ကြောင့် တည်း။ သင် တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ စိတ် သ ဘော ရိုး သား ခြင်း များ ကြောင့်၊ ချင်း တို့ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ ခြင်း ငှါ၊ ဝင် ရောက် ခွင့် ရ ကြ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို လူ မျိုး တို့ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ထောက်၍၊ ဘိုး ဘေး များ ဖြစ် သူ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ချက် ကို အ တည် ပြု အံ့ သော ငှါ၊ သင် တို့ ရှေ့ နှင် ထုတ် တော် မူ ၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သူ သင် တို့ အား၊ ဤ ပြည် ကောင်း ကို သင် တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့် အ ပိုင် ပေး တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု သိ မှတ် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ သဲ တော တွင် အ မျက် တိုက် ပြု မိ ကြ သည် ကို မ မေ့ ဘဲ သ တိ ရ ကြ လော့၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သည့် နေ့ က စ၍၊ ဤ နေ ရာ သို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ ဟော ရပ် တောင် တွင် ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် တိုက် ပြု မိ ကြ သည့် အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပယ် ရှား အံ့ သော အ မျက် ထား တော် မူ ၏။ သင် တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ ကျောက် နှစ် ပြား ကို ခံ ယူ ရန် တောင် ပေါ် သို့ ငါ တက် သွား၍၊ မည် သည့် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး နေ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ စည်း ဝေး ကြ သည့် နေ့ ရက် တော်၊ တောင် ပေါ် တွင် မီး အ လယ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း၊ လက် တော် ဖြင့် အ က္ခ ရာ တင် သော ကျောက် နှစ် ပြား ကို ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် ပေး တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် လွန် သော အ ခါ၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ထို ကျောက် နှစ် ပြား ကို အပ် ပေး တော် မူ လျက်၊ ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ထ၍ ဤ အ ရပ် မှ အ သော့ ဆင်း သွား လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် က ဆောင် ခဲ့ သော သင့် လူ မျိုး သည် ပျက် ယွင်း ကြ ပြီ။ ငါ မိန့် မှာ သော နည်း လမ်း မှ အ ဆော တ လျင် လွှဲ သွား လျက်၊ ရုပ် တု ကို သွန်း လုပ် ကြ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ လူ မျိုး သည် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သည် ကို ငါ ရှု မြင် ပြီ။ ကောင်း ကင် အောက် မှ၊ အ မည် ပါ၊ ပယ် ရှား ချေ ဖျောက် ရန် ငါ ရှိ စေ တော့။ သင့် ကို ကား၊ ချင်း တို့ ထက် များ ပြား၍ တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ကျောက် နှစ် ပြား ကို လက် စုံ ကိုင် ယူ လျက်၊ မီး တောက် သော တောင် ပေါ် က လှည့် ဆင်း၍ ရှု ကြည့် ရာ၊ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော လမ်း မှ အ ဆော တ လျင် လွှဲ သွား လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား၍၊ နွား ရုပ် သွန်း လုပ် ကြ သည် ကို သိ မြင် သ ဖြင့်၊ ကျောက် နှစ် ပြား ကို သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် ပင် စုံ ကိုင် ပစ် ချ ချိုး ဖဲ့ ပြီး မှ၊ ထို အ ခါ တွင် အာ ရုန် ကို ပယ် ရှား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင်း စွာ အ မျက် ထား တော် မူ သော ကြောင့်၊ အာ ရုန့် အ ဖို့ လည်း အ သ နား တော် ခံ ပြီး နောက်၊ ချင်း တို့ ပြစ် မှု တည်း ဟူ သော နွား ရုပ် ကို ယူ၍၊ ကြို ချက် လျက် မုန့် မုန့် ကြေ ထောင်း ထု ချေ မွ ပြီး မှ တောင် ပေါ် က စီး ဆင်း သော ချောင်း ရေ တွင် ထို အ မုန့် ကို ငါ သွန် ပစ် လေ ၏။ တ ဗေ ရ၊ မဿာ၊ ကိ ဗြုတ် ဟ တ္တ ဝါ အ ရပ် များ ၌ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် တော် တိုက် ပြု ကြ သည့် ပြင်၊ ငါ ပေး သော ပြည် ကို ချီ တက် ပိုင် ယူ ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် ဖြင့်၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ မှ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း လျက် မ လိုက် မ နာ ဘဲ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် ခဲ့ ကြ ပြီ။ သင် တို့ သည် ငါ သိ သည့် နေ့ က စ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး၊ ငါ ပျပ် ဝပ် သည့် အ ကြောင်း မှာ၊ သင် တို့ ကို ပယ် ရှား မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ငါ က၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော်၊ တန် ခိုး တော် ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရွေး နုတ် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ဤ လူ မျိုး ကို ဖျက် ဆီး တော် မ မူ ပါ လင့်။ ဤ သူ တို့ မှာ၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ပိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး ဖြစ် ကြ ပါ သ တည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ သ နား တော် ခံ လေ ၏။ ထို အ ခါ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ထက် ကျောက် နှစ် ပြား နှင့် အ လား တူ၊ အ ခြား ကျောက် နှစ် ပြား ကို ဆစ်၍၊ သစ် သား ဖြင့် သေ တ္တာ တော် ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ငါ ရှိ ရာ တောင် ပေါ် သို့ တက် ဦး လော့။ သင် ချိုး ဖဲ့ သော အ ထက် ကျောက် ပြား၌ ပါ သည့် မူ အ တိုင်း ငါ ရေး တင် ပြီး မှ၊ သေ တ္တာ တော် တွင် ထည့် လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရှား သား ဖြင့် သေ တ္တာ တော် လုပ်၍၊ အ ထက် ကျောက် နှစ် ပြား နှင့် အ လား တူ၊ အ ခြား ကျောက် နှစ် ပြား ဆစ် ပြီး လျှင်၊ ထို ကျောက် နှစ် ပြား ကို ကိုင် ယူ လျက်၊ တောင် ပေါ် သို့ ငါ တက် ပြန် သော်၊ သင် တို့ စည်း ဝေး ကြ သည့် နေ့ ရက် တော်၌၊ တောင် ပေါ် တွင် မီး အ လယ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သော ပ ညတ် တော် ဆယ် ပါး ကို အ ထက် မူ အ တိုင်း အ က္ခ ရာ တင်၍ အပ် ပေး တော် မူ ပြီး နောက်၊ ငါ သည် တောင် ပေါ် က လှည့် ဆင်း၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို ကျောက် နှစ် ပြား ကို လုပ် ပြီး သော သေ တ္တာ တော် တွင် ထည့် လျက် အ မြဲ ထား လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ ကန် ရေ တွင်း များ မှ၊ မော သ ရုတ် စား ခန်း သို့ ချီ သွား ကြ ပြီး သော်၊ ထို အ ရပ်၌ အာ ရုန် သေ လွန်၍ သင်္ဂြိုဟ် ရ သည့် ကာ လ၊ သား ဧ လာ ဇာ သည် အ ဘ အ ရိုက် အ ရာ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို ဆက် ခံ ဆောင် ရွက် လေ၏။ ထို စား ခန်း မှ၊ ဂုဒ် ဂေါ ဒ စား ခန်း သို့ လည်း ကောင်း၊ ဂုဒ် ဂေါ ဒ စား ခန်း မှ ချောင်း အ သွယ် သွယ် ရှိ သော ယု ပ္ဘါ သ အ ရပ် သို့လည်း ကောင်း၊ ချီ ပြန် ကြ သ တည်း။ ထို ကာ လ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော်၌ ခ စား လျက် ဝတ် ပြု စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ကို ယ ခု တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သန့် ခြား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် တွင် အ မွေ ဝေ ပုံ စု ကို မ ရ ကြ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ တော် အ တိုင်း ထို အ နွယ်၏ အ မွေ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် တည်း။ ငါ သည် အ ထက် နည်း တူ၊ အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး တောင် ပေါ် မှာ နေ ရာ၊ ထို ကာ လ၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း လျက်၊ သင် တို့ ကို ဖျက် ဆီး လို တော် မ မူ သ ဖြင့်၊ ပေး မည် ဟူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ကို ဤ လူ မျိုး ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ စေ ခြင်း ငှာ၊ ထ ၍ ဦး ဆောင် ချီ သွား လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ မှ စ၍ ဘ ဝဂ် အ ထိ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ လျက် ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို စွဲ လမ်း မြတ် နိုး သည့် အ လျောက်၊ အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် သော သင် တို့ ကို၊ လူ မျိုး တ ကာ ထက်၊ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ရွေး ချယ် တော် မူ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း မြဲ မ ခဲ ယဉ်း ဘဲ၊ နှ လုံး ၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား ထက် ဘု ရား၊ အ ရှင် ထက် အ ရှင်၊ တန် ခိုး ကြီး လျက် ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ မ ဟာ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက် မျက် နှာ ကြီး ငယ် မ ထောက်၊ တံ စိုး မ စား။ ဖ သက် ဆိုး နှင့် မု ဆိုး မ တို့ အ မှု ကို တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် သည့် ပြင်၊ ဝင် နေ သူ တို့ အား လည်း မြတ် နိုး ၍၊ အ စား အ သောက် အ ဝတ် များ ကို ပေး သ နား တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် နေ ဘူး သော သင် တို့ လည်း ဝင် နေ သူ တို့ ကို ချစ် ခင် လျက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား စွာ ဝတ် ပြု ဆည်း ကပ် ၍၊ နာ မ တော် ကို သာ တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို ကြ ရ မည်။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ သော ကြောက် မက် ဖွယ် ဤ တန် ခိုး များ ကို ပြု စု တော် မူ ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ ချီး မွမ်း ထိုက် ချီး မွမ်း ရာ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ၏။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် လူ ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် သာ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆင်း သွား ကြ သော် လည်း ယ ခု မှာ မူ၊ ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး နှင့် အ မျှ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား များ ပြား စေ တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး လျက်၊ မှာ ထား ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် မိန့် ဆို တော် မူ ချက် များ ကို အ စဉ် စောင့်​ ရှောက် ကြ လော့။ ယာ ခင်း ကဲ့ သို့ မျိုး ကြဲ၍ ခြေ ဖြင့် ရေ သွင်း ရ သော သင် တို့ ထွက် ခဲ့ ပြီး အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် မ တူ ချေ။ သင် တို့ ကူး ချီ၍ ပိုင် ယူ မည့် ပြည် သည်၊ တောင်၊ ချိုင့် များ ပြား သ ဖြင့် မိုး ရေ ကို သောက် ရ သော ပြည်၊ နှစ် ဦး မှ စ၍ နှစ် ကုန် တိုင် အောင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အာ ရုံ ပြု လျက် ကြောင့် ကြ တော် မူ သော ပြည် ဖြစ် သော ကြောင့် တည်း။ ယ နေ့ ငါ မိန့် မှာ သော ပ ညတ် တော် များ ကို နာ ယူ နား ထောင် လျက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ၍ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ ဝတ် ပြု ကြ လျှင်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို စု သိမ်း ကြ စေ ခြင်း ငှါ ရာ သီ အ လျောက် မိုး ဦး မိုး နှောင်း ကို ရွာ စေ သည့် ပြင်၊ တိ ရ စ္ဆာန် စား ကျက် တွင် မြက် ပင် ကို ပေါက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် သင် တို့ ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ဆင့် ဆို သော ဤ အ ချက် ကို စိတ် နှ လုံး သွင်း ခြင်း၊ လက် တွင် လ က္ခ ဏာ သက် သေ အ ဖြစ်၊ မျက် မှောင် ကြား တွင် သင်း ကျစ် အ ဖြစ်၊ ဆောင် ထား ခြင်း၊ အိမ် မှာ ထိုင် နေ စဉ်၊ လမ်း လျှောက် စဉ်၊ အိပ် ရာ ဝင် စဉ်၊ နိုး ထ စဉ်၊ ဆွေး နွေး လျက် သား သ မီး တို့ အား သွန် သင် ခြင်း၊ ဝင်း အိမ်၊ တံ ခါး တိုင် များ၌ အ က္ခ ရာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ သို့ မှ မြေ ကြီး အ ထက် ကောင်း ကင် နေ့ ရက် တာ ရှည် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ နေ့ ရက် တာ နှင့် သား သ မီး တို့ နေ့ ရက် တာ သည် ပေး မည် ဟု ဘိုး ဘေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် တွင် ရှည် လျား လိမ့် မည်။ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ဤ ပ ညတ် ကို စောင့် ရှောက် ထိန်း သိမ်း လိုက် နာ လျက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး လျက်၊ နည်း လမ်း တော် တိုင်း၌ လိုက် လျှောက် ၍ ကိုယ် တော့် ထံ ဆည်း ကပ် ကြ လျှင် ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ ထက် ခွန် အား တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး များ ကို တိုက် ယူ နိုင် ကြ သ ဖြင့် ခြေ ချ ရာ အ ရပ် ရပ် ကို ပိုင် ယူ လျက်၊ သဲ က န္တာ ရ မှ လေ ဗ နုန် တောင် အ ထိ၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ကြီး မှ နောက် မျက် နှာ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ အ ထိ၊ သင် တို့ ပြည် ထောင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ တွက် ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် သော သ ဘော ကို နင်း သ မျှ သော အ ရပ် ရပ် သို့၊ က တိ တော် အ တိုင်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သွင်း တော် မူ မည် ဖြစ်၍ မည် သူ မျှ သင် တို့ ရှေ့ မ ခံ မ ရပ် နိုင် ချေ။ သင် တို့ ရှေ့ ယ နေ့ ငါ ထား သော မင်္ဂ လာ အ မင်္ဂ လာ နှစ် ပါး ကား၊ ယ ခု ငါ ဆင့် ဆို သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် များ ကို လိုက် နာ ကြ လျှင်၊ မင်္ဂ လာ တည်း။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် များ ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ ယ နေ့ ငါ မိန့် မှာ သော လမ်း မှ လွှဲ သွား၍၊ မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘု ရား များ နောက် သို့ လျှောက် လိုက် ကြ လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ တည်း။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကို ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ရန် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ မည် ပြု ကြ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ယူ နေ ထိုင် ရ ကြ မည်။ သင် တို့ ရှေ့၊ ယ နေ့ ငါ ထား သ မျှ သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် တွင် အ သက် တည် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ ရ သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို ဆို ဦး အံ့။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် များ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် များ အောက်၌ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဘုရား များ အား၊ သင် တို့ တိုက် ယူ ကြ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဝတ် ပြု ရာ ဌာ န ဟူ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ ကျောက် တိုင် များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို မီး တိုက် ခြင်း၊ ရုပ် တု ဘု ရား များ ကို ခုတ် လှဲ ခြင်း ပြု၍၊ အ မည် ကို ပင် ထို နေ ရာ မှ ပယ် ဖျက် ကြ ရ မည်။ ချင်း တို့ နည်း အ လိုက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် မ ပြု ရ ဘဲ၊ နာ မ တော် တည် ရန်၊ သင် တို့ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နေ ရာ များ အ နက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န ကို သာ ရှာ ဖွေ တိုး ဝင် လျက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ၊ မြှောက် ဆက် ရာ လက် ဆောင်၊ သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက်၊ စေ တ နာ အ လျောက်၊ အ လှူ ဒါ န နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် သား ဦး များ ကို ဆောင် သွင်း ကြ ရာ၊ ထို ဌာ န၌ ပင်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သုံး ဆောင် သည့် ပြင်၊ ပြု လေ ရာ ရာ တွင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ခြင်း ကြောင့်၊ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ ရ မည်။ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ရ စေ တော် မူ သော ပြည် တွင် ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် မှ ရန် ငြိမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ နာ မ တော် တည် ရန် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့ ငါ မှာ ထား သ မျှ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ဆယ် ဘို့ တစ် ဘို့ အ လှူ၊ မြှောက် ဆက် ရာ လက် ဆောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သ စ္စာ ထား သော အ လှူ မြတ် များ ကို ဆောင် သွင်း ကြ ရာ၊ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် တ ကွ၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် အ မွေ ဝေ ပုံ စု မ ရ သော ဂါ မ ဝါ သီ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပါ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ရှု မြင် ရာ အ ရပ် ရပ်၌ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို မ ပူ ဇော် ရန် သ တိ မူ လျက်၊ အ နွယ် တစ် နွယ် နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ သာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ၍၊ ငါ မှာ ထား သ မျှ အ တိုင်း ဝတ် ပြု ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ အ လျောက် မြို့ ရွာ များ အ တွင်း အ မဲ ကို စီ ရင် လျက်၊ မ သန့် သူ၊ သန့် သူ တို့ ပါ သ မင် ဒ ရယ် သား ကို စား ရ သည့် နည်း တူ၊ ချင် ရဲ ပြေ အောင် စား ခွင့် ရှိ ကြ၏။ အ သွေး ကို ကား၊ မ သုံး ဆောင် ရ။ ရေ ကဲ့ သို့ မြေ ပေါ် တွင် သွန် ကြ ရ မည်။ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် ဆီ များ အ နက် လှူ အပ် သော ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် သား ဦး များ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက်၊ စေ တ နာ အ လျောက်၊ အ လှူ ဒါ န ကို သော်လည်း ကောင်း၊ မြှောက် ဆက် ရာ လက် ဆောင် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း မ သုံး ဆောင် ရ ဘဲ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ သာ၊ ရှေ့ တော် တွင် ပင် သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယော်က်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ဂါ မ ဝါ သီ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပါ သုံး ဆောင် လျက် ပြု လေ ရာ ရာ၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ ရ မည်။ နေ ပြည် တွင် အ သက် တည် သည့် ကာ လ ပတ် လုံး၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ဝတ် မ ပျက် ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ က တိ တော် အ တိုင်း ပြည် နယ် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျယ် ဝန်း စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ အ မဲ သား ကို စား လို သော ဆ န္ဒ ရှိ သ ဖြင့် စား အံ့ ဟု ကြံ စည် သော်၊ ချင် ရဲ ပြေ အောင် စား ခွင့် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ သွေး ကို ကား၊ မ သုံး ဆောင် ဘဲ တည် မြဲ ကြ လော့။ အ သွေး သည် အ သက် မှန် သည် ကို ထောက်၍ အ သက် ပါ သည့် အ သား ကို မ စား ကြ ရ။ မ သုံး ဆောင် ဘဲ၊ ရေ ကဲ့ သို့ မြေ တွင် သွန် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပါ ကောင်း စား ကြ အံ့ သော ငှာ၊ မ သုံး ဆောင် ဘဲ နေ ကြ လော့။ သင် တို့ သီး သန့် ရာ အ လှူ များ နှင့် သ စ္စာ ဝတ် အ လျောက် အ လှူ များ မှာ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို အ သွေး အ သား ပါ ပူ ဇော် လျက်၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ အ သွေး ကို ကား သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း၍၊ အ သား ကို ယူ စား ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ဖြောင့် မှန် သင့် လျော် စွာ ပြု ကျင့် ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပါ၊ အ စဉ် ကောင်း စား ကြ အံ့ သော ငှါ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ဤ အ ချက် များ ကို နာ ယူ စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ သင် တို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ မည့် ပြည် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ဖျက် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ တိုက် ယူ ပြီး လျှင် နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ရှေ့ ပယ် ရှား ခံ ပြီး သော လူ မျိုး တို့ ထုံး နည်း သို့ ကျော့ မိ ရာ မ ရောက် ရန်လည်း ကောင်း၊ ထပ် တူ ပြု လို သ မှု၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို မည် သို့ ဝတ် ပြု ကြ သ နည်း ဟူ၍ ချင်း တို့ ဘု ရား များ အ ကြောင်း မ မေး မြန်း ရန်လည်း ကောင်း၊ သ တိ မူ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မုန်း ထား ရွံ ရှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု လျက်၊ သား သ မီး များ ကို ပင် မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သော ကြောင့် ချင်း တို့ ထုံး နည်း အ လိုက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် မ ပြု ကြ လင့်။ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော အ ချက် ကို သွင်း ခြင်း၊ နုတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ ထို ပ ရော ဖက်၊ ထို မြင် မက် သူ့ စ ကား ကို မ နာ မ ယူ ကြ ရ။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် နှလုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့၊ ကိုယ် တော် အား ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ခြင်း ရှိ မ ရှိ သိ အံ့ သော ငှာ၊ စုံ စမ်း တော် မူ သ တည်း။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ လိုက် လျှောက် ၍၊ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား စွာ ဝတ် ပြု ဆည်း ကပ် လျက်၊ မိန့် မှာ တော် မူ ချက် များ ကို လည်း နာ ယူ စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ ထို ပ ရော ဖက်၊ ထို မြင် မက် သူ သည် သင် တို့ လိုက် လျှောက် ရန် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော လမ်း မှ ဖယ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် က ရွေး နုတ် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် ဖောက် ပြန် ခြင်း စ ကား ကို ထွက် ဆို ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သို့ မှ၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မ လိုက် လျော၊ မ နာ ယူ နှင့်။ မျက် စောင်း ဖြင့် ညှာ တာ စာ နာ ခြင်း ကင်း လျက်၊ မ ဝှက် ထား ဘဲ ကိုယ် တိုင် လက် ရောက် ပြု ပြီး မှ တစ် မျိုး လုံး လက် ရောက် ပြု သ ဖြင့်၊ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် က ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ သွေး ဆောင် ရန် ရှာ ကြံ သော ကြောင့်၊ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် လော့။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး လည်း ကြား သိ ကြောက် ရွံ့ လျက် ထို ဆိုး သွမ်း မှု အ လိုက် ပြု တော့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ရှာ ဖွေ မေး မြန်း စိ စစ် သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ပြု ကျင့် ကြ သည် ကို သေ ချာ မှန် ကန် စွာ တွေ့ သော်၊ ထို မြို့ ကို မြေ လှန်၍၊ ရှိ နေ သ မျှ သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ ဓား ဘေး သင့် စေ ပြီး နောက်၊ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ဟူ သ မျှ ကို လည်း မြို့ လမ်း ဆုံ တွင် စု ပုံ၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မြို့ ပါ အ ကုန် အ စင် မီး တိုက် ကြ လော့။ နောက် တစ် ဖန် မ ပြု စု ရ၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း အ မြဲ ဖြစ် ရ မည်။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သ မင်၊ ဒ ရယ်၊ ဆတ်၊ တော ဆိတ်၊ တောင် ဆိတ်၊ အောင်း၊ တောင် သိုး များ မှ စ၍ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ အ နက်၊ ခွာ ကွဲ ပြား လျက် စား မြုံ့ ပြန် တတ် သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ် ၏။ စား မြုံ့ ပြန် သော အ ကောင်၊ ခွာ ကွဲ သော အ ကောင် တို့ အ နက်၊ မ စား အပ် သော အ ကောင် မျိုး မှာ၊ ကု လား အုပ်၊ ယုန်၊ ခွေး တူ ဝက် တူ များ သည် စား မြုံ့ ပြန် သော် လည်း ခွာ မ ကွဲ သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့်။ ဝက် လည်း၊ ခွာ ကွဲ၍ စား မြုံ့ မ ပြန် သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည့် အ လျောက်၊ အ သား ကို မ စား ရ။ အ သေ ကောင် ကို လည်း မ ထိ ကြ ရ။ ရေ ရှိ အ ကောင် တို့ အ နက် စား အပ် ကြ သည် မှာ၊ ဆူး ထောင်၊ အ ကြေး ရှိ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ် ၏။ ဆူး ထောင်၊ အ ကြေး မ ရှိ သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို ကား သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည့် အ လျောက် မ စား ကြ ရ။ သန့် သော ကြက် ငှက် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ်၏။ ဥ ဗျိုင်း အ မျိုး မျိုး၊ မြီး တောင် ပို၊ လင်း ဆွဲ တို့ တည်း။ အ တောင် ရှိ ယုတ် သော အ ကောင် စု ဟူ သ မျှ ကို လည်း သင် တို့ အ ဖို့ မ သန့် သည့် အ လျောက်၊ မ စား အပ်။ အ တောင် ရှိ လျက် သန့် သော အ ကောင် ဟူ သ မျှ ကို စား အပ်၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော လူ မျိုး ဖြစ် သော ကြောင့် အို သေ၊ နာ သေ အ ကောင် ကို မ စား ကြ ရ။ သင် တို့ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း ဝင် နေ သူ တို့ အား စား ရန် ပေး ခွင့်၊ တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ အား ရောင်း ချ ခွင့် ရှိ၏။ သိုး ဆိတ် သား ငယ် ကို အ မိ နို့ ရည် နှင့် မ ချက် မ ပြုတ် ရ။ နှစ် စဉ် လယ် ထွက် အ သီး အ နှံ အ နက်၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို သန့် ခြား ပြီး လျှင်၊ နာ မ တော် တည် ရန် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ အ နက်၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ နှင့် နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် သား ဦး များ ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ စဉ် ခန့် ညား ရန် သင် ကြား အံ့ သော ငှါ မျက် မှောက် တော် တွင် ပင် သုံး ဆောင် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည့် ကာ လ၊ နာ မ တော် တည် ရန် ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န ဝေး၍ ခ ရီး ကွာ သ ဖြင့်၊ ထို ဝ တ္ထု ကို မ ဆောင် နိုင် လျှင်၊ တန် ဖိုး ငွေ ကို၊ ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့ ထုပ် ကိုင် ဆောင် သွား၍၊ သုံး နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ်၊ တ တိ ယ နှစ် မြေ ထွက် ဟူ သ မျှ အ နက်၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ထုတ် ယူ၍၊ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း စု ပုံ ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် အ မွေ ဝေ ပုံ စု မ ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား မှ စ သော တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ များ တို့ အား ဝင် ရောက် လျက် ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ပေး ကြ သည် နှင့် ပြု လေ ရာ ရာ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ တောင်း ယူ ခွင့် ရှိ သော် လည်း ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ချေး လေ သ မျှ လွတ် ငြိမ်း စေ ရ မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ တော် အ တိုင်း ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သင် တို့ သည် မြောက် မြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ချေး ယူ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ချေး ငှား ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ အုပ် အ စိုး ခံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ အုပ် စိုး ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကယ်၍ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း နွမ်း ပါး သူ ရှိ ခဲ့ လျှင်၊ လက် မ ခက် ဘဲ ရက် စက် သော စိတ် ကင်း လျက်၊ ထို နွမ်း ပါး သူ သား ချင်း အား၊ အ လို ဆ န္ဒ ပြည့် ရန် လုံ လောက် အောင်၊ လက် လွယ် စွာ ချေး ငှါး ရ မည်။ လွတ် ငြိမ်း ရာ သ တ္တ မ နှစ် ရောက် လု ပြီ ဟူ၍ ယုတ် မာ သော အ ကြံ နှင့် ထို နွမ်း ပါး သူ သား ချင်း အား တွန့် တို လျက် မ ပေး ကမ်း ဘဲ နေ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ထို သူ အော် ဟစ် ခြင်း ကြောင့် ပြစ် ဒဏ် မ သင့် ရန် သ တိ မူ လော့။ မ စ သည့် အ တွက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လုပ် ဆောင် ပြု မူ ရာ ရာ ၌၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ မည် ကို ထောက်၍၊ တွန့် တို သော စိတ် မ ရှိ ဘဲ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ နေ ပြည် ရှိ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ အား လက် လွယ် ကြ လော့ ဟူ၍ ငါ မိန့် မှာ သည့် အ ကြောင်း ကား၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ သည် နေ ပြည် အ တွင်း ပြတ် စဲ မည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် တည်း။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ဟေ ဗြဲ ယောက်ျား၊ မိန်း မ တစ် ဦး သည်၊ သင့် ထံ ကိုယ် ကို ရောင်း ချ ရ လျှင်၊ ခြောက် နှစ် စေ စား ပြီး မှ သတ္တ မ နှစ် တွင် လွတ် သွား ခွင့် ပေး လော့။ လွတ် သွား ခွင့် ပေး သည့် ကာ လ၊ လက် ချည်း မ လွှတ် ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ သိုး ဆိတ် အုပ်၊ ကောက် နယ် တ လင်း၊ ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း များ မှ လည် ဆွဲ သ ဖွယ် ပေး ကမ်း လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကျွန် ခံ ရ သော သင် တို့ ကို ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း အောက် မေ့ ကြ လော့။ သို့ နှင့် အ ညီ ယ နေ့ ဤ မိန့် မှာ ချက် ကို ငါ ပေး ၏။ သို့ ရာ တွင် သင်၌ ကောင်း စား သည့် အ လျောက်၊ သင် မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ချစ် ခင် သော ကျွန် က၊ ကျွန် တော် မ ထွက် လို ပါ ဟု ပြော ဆို လျှင်၊ အိမ် တံ ခါး သို့ ကပ်၍၊ စူး နှင့် ထုတ် ချင်း နား ဖောက် ခံ ပြီး မှ၊ သင့် ထံ အ စဉ် ကျွန် ခံ စေ။ ကျွန် မိန်း မ ကို လည်း၊ အ ထက် နည်း အ တိုင်း ပြု ရ မည်။ သူ ရင်း ခ တစ် ဝက် နှင့် ခြောက် နှစ် ပတ် လုံး အ စေ ခံ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် လွှတ် ရန် ခဲ ယဉ်း သည် ကို မ အောက် မေ့ ကြ လင့်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြု လေ ရာ ရာ၌ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ တွင် အ ဦး ဖွား သော အ ထီး ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား ရ သည့် အ လျောက် ထို နွား ကို စေ စား ခြင်း၊ ထို သိုး ဆိတ် ကို အ မွေး ညှပ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌၊ နှစ် စဉ် သုံး ဆောင် ကြ လော့။ ခြေ၊ မျက် စိ၊ အင်္ဂါ ချို့ တဲ့ ခြင်း မှ စ၍ အ ချက် မ လွတ်၊ ကြန် အင် ယွင်း မူ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ ပူ ဇော် ရ ဘဲ၊ သ မင် ဒ ရယ် သား ကို စား ရ သည့် နည်း တူ မ သန့် သူ၊ သန့် သူ တို့ ပါ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း သုံး ဆောင် ခွင့် ရှိ ကြ၏။ အ သွေး ကို ကား မ သုံး ဆောင် ရ။ ရေ ကဲ့ သို့ မြေ တွင် သွန် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဗိ ဗ ခေါ် လ၊ ညဉ့် အ ခါ၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို ထောက် ၍ ထို လ ကို အ မှတ် ပြု လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ လော့။ နာ မ တော် တည် ရန် ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ အ နက် ထို ပ သ ခါ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ကြ ရာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ အ လန့် တ ကြား ထွက် လာ ရ သည့် အ လျောက်၊ ထို ပြည် မှ ထွက် လာ သည့် နေ့ ရက် ကို တစ် သက် ပတ် လုံး သ တိ ရ အံ့ သော ငှါ၊ ခု နစ် ရက် အ တွင်း၊ တ ဆေး ခတ် သော မုန့် ကို မ သုံး ဆောင် ဘဲ၊ ခြိုး ခြံ ခြင်း မုန့် တည်း ဟူ သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ သုံး ဆောင် ကြ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင်၊ နေ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် တ ဆေး မ ရှိ စေ ရ။ ပွဲ ဦး ည နေ၌ ပူ ဖော် ရ သော အ သား မည် သည် ကို မျှ နံ နက် တိုင် မ ကြွင်း စေ ရ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မြို့ ရွာ များ အ တွင်း ပ သ ခါ ယဇ် ကို မ ပူ ဇော် ရ ဘဲ၊ နာ မ တော် တည် ရန် ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ သာ နေ ဝင် ရာ ညဉ့် ဦး အ ချိန်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ကြ သော အ ချိန် တွင် ပူ ဇော် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ ချက် စား ပြီး လျှင်၊ မိုး သောက် သော်၊ အိမ် သို့ ပြန် သွား ခွင့် ရှိ ကြ၏။ ခြောက် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို သာ စား ပြီး မှ၊ သ တ္တ မ နေ့ တွင် အ မှု အ ရေး ကို မ လုပ် ဆောင် ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ စု အ ရုံး ကြီး ကို ပြု ကြ လော့။ စ ပါး ကို တံ စဉ် ကြော့ သည့် နေ့ က စ၍ ခု နစ် သိ တင်း ထိ ရေ တွက် သော်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ စေ တ နာ အ လျောက် လှူ ဖွယ် လက် ဆောင် ပါ လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သိ တင်း ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရာ၊ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ သင် တို့ ဘောင် ရှိ ဂါ မ ဝါ သီ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဝင် နေ သူ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ မုဆိုး မ တို့ ပါ နာ မ တော် တည် ရန် ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သင် လည်း အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကျွန် ခံ ခဲ့ ကြောင်း အောက် မေ့၍၊ ဤ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ ရ မည်။ ကောက် နယ် တ လင်း၊ ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း များ မှ သို ထား ကြ သည့် ကာ လ၊ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တဲ နေ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရာ၊ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ဂါ မ ဝါ သီ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ ပါ ထို ပွဲ သ ဘင်၌ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ မှ စ သော ပြု လေ ရာ ရာ တွင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည် ကို ထောက်၍၊ ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ ပင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး အား ရ ရွှင် လန်း စွာ ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ကြ လော့။ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ၊ သိ တင်း ပွဲ၊ တဲ နေ ပွဲ များ၌၊ တစ် နှစ် လျှင် သုံး ကြိမ်၊ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န၌ ဖူး မျှော် ကြ သော်၊ လက် ချည်း မ ဟုတ် ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ ထိုက် သင့် ရာ ကို အ သီး အ သီး လှူ ဒါန်း ဖူး မျှော် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ တွင် တ ရား သူ ကြီး၊ တ ရား ခုံ တို့ ကို၊ အ နွယ် များ အ လိုက် ခန့် ထား ကြ ရ မည်။ ထို သူ တို့ သည် လူ မျိုး တော် အ ပေါ် တွင် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ကြ စေ။ တ ရား မ လွဲ၊ မျက် နှာ ကို မ ထောက်၊ တံ စိုး ကို မ စား ကြ နှင့်။ တံ စိုး သည် ပ ညာ ရှိ တို့ ဉာဏ် စ က္ခု ကို ကွယ် စေ၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၏ အ မှု ကို လည်း မှောက် လှန် တတ်၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကို ပိုင် ရ လျက် ရှင် နေ ခွင့် ရ ခြင်း ငှါ တ ရား အ တိုင်း သာ လျှောက် လိုက် ကြ လော့။ အ ချက် မ လွတ်၊ ကြန် အင် ယွင်း သော နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် တို့ ကို ပူ ဇော် မှု သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် မ ပူ ဇော် ကြ ရ။ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ ကြောင်း သ တင်း ကြား မိ လျှင်၊ စစ် ဆေး သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ ဘောင် တွင် ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ပြု ကျင့် သည် ကို သေ ချာ မှန် ကန် စွာ တွေ့ သော်၊ အ ဆိုး ပြု ကျင့် သူ ထို ယောက်ျား မိန်း မ ကို၊ မြို့ တံ ခါး ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ လော့။ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သူ သည် သက် သေ ခံ တစ် ဦး တည်း ထွက် ဆို က၊ သေ ဒဏ် လွတ် စေ။ နှစ် ဦး သုံး ဦး ထွက် ဆို သော် သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သက် သေ ခံ တို့ လက် ရောက် ပြု ပြီး မှ၊ တစ် မျိုး လုံး လက် ရောက် ပြု သ ဖြင့်၊ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သို့ မှ၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မြို့ ရွာ များ တွင် သင် တို့ မ စီ ရင် နိုင် အောင် ထူး ဆန်း သော သွေး သွန်း မှု၊ လိမ် လည် မှု၊ လက် ရောက် မှု ရှိ သော် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့ ထ သွား ပြီး လျှင်၊ ထို ဌာ န ၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခ စား လျက် ဝတ် ပြု သော ပ ရော ဟိတ် နှင့်၊ တ ရား မင်း ပြ ဌာန်း ချက် ကို မ နာ မ ယူ ဘဲ မောက် မာ စွာ ပြု ဝံ့ သော သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သို့ မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ တစ် မျိုး လုံး ကြား သိ ကြောက် ရွံ့ လျက် မောက် မာ စွာ ပြု တော့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ နေ ထိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး တ ကာ တို့ နည်း တူ၊ ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် မင်း မြှောက် မည် ဟု အ ကြံ အ စည် ပြု ကြ လျှင်၊ အ မျိုး မ တူ၊ တစ် ပါး အ မျိုး သား ဖြစ် သူ ကို မ မြှောက် ရ ဘဲ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ နက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ အံ့ သော သူ့ ကို သာ၊ မင်း မြှောက် ကြ ရ မည်။ သို့ ရာ တွင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မ ပြန် ကြ ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍ ထို မင်း သည် မြောက် မြား သော မြင်း တပ် ကို ရ ရန် အ ကြံ နှင့် လူ မျိုး တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မ ပြန် စေ ရ။ မြောက် မြား သော မြင်း တပ် ကို မ ပိုင် ရ။ စိတ် တော် ငဲ့ ပါ မည် ကို စိုး ၍၊ မြောက် မြား သော မိ ဖု ရား ကို သိမ်း ခြင်း၊ မြောက် မြား သော ရွှေ ငွေ ကို ဆည်း ပူး ခြင်း မ ပြု ရ။ ၎င်း ပြင်၊ နန်း တက် သည့် ကာ လ၌ ထို မင်း သည် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ လက် ရှိ ဤ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ရေး ကူး ပြီး လျှင်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ တစ် နွယ် လုံး သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ မွေ ဝေ ပုံ စု မ ရ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ မှ စ၍ ပိုင် တော် မူ ရာ အ လှူ ကို သုံး ဆောင် ကြ စေ။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် တွင် အ မွေ မ ရ ကြ။ က တိ တော် အ တိုင်း သူ တို့ အ မွေ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ဦး သည်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး အ တွင်း သိ တင်း သုံး ရာ မြို့ များ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့၊ စိတ် ရော ကိုယ် ပါ ရောက် လာ လျှင်၊ ထို ဌာ န၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ခ စား ရ သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ နည်း တူ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု လျက် ဝတ် ပြု ရ သ ဖြင့်၊ ဘိုး ဘ ပိုင် ကို ရောင်း စား ခွင့် ရ သည့် ပြင်၊ ဂိုဏ်း သား ချင်း တို့ နှင့် အ တူ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆွမ်း ကို သုံး ဆောင် စေ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ တိုင်း ရင်း သား မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ တိုင်း မ ပြု ကျင့်၊ မ လေ့ လာ နှင့်။ သင် တို့ တွင်၊ သား သ မီး တို့ ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် သူ၊ ဟူး ရား အ တတ်၊ ဗေ ဒင် အ တတ်၊ ဇော် ဂ နီ အ တတ် လေ့ လာ သူ၊ စုန်း တတ် သူ၊ မ န္တာန် ရွတ် တတ် သူ၊ က ဝေ၊ မှော် ဆ ရာ၊ လူ သေ တို့ ထံ မေး မြန်း သူ၊ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ စေ ရ။ ထို ဓ လေ့ များ ကို လေ့ လာ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ၎င်း ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ များ အ တွက် သင် တို့ ရှေ့ က၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ၏။ သင် တို့ မှာ မူ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ စုံ လင် ခြင်း ရှိ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ တိုက် ယူ မည့် လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ စ ကား ကို၊ နာ ယူ လေ့ ရှိ ကြ သည် မှန်၏။ သင် တို့ ကို ကား၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခွင့် ပြု တော် မ မူ ချေ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ နက်၊ သင် တို့ နာ ယူ ရ မည့် ပ ရော ဖက် ကို ငါ ကဲ့ သို့ ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ မည်။ ဟော ရပ် တောင် မှ စည်း ဝေး ကြ သည့် နေ့ ရက် တော်၌၊ သင် တို့ က၊ သေ ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ကြ ရန်၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ထပ် မံ မ ကြား ဝံ့။ ဤ မ ဟာ မီး တော် ကို လည်း ထပ် မံ မ ကြည့် ဝံ့ ပါ ဟု သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တောင်း လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို သူ တို့ လျှောက် ချက် ကား သင့် လျော် ၏။ ငါ သည် သူ တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ နက်၊ ပ ရော ဖက် ကို သင် ကဲ့ သို့ ပေါ် ထွန်း စေ၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို သူ့ နှုတ် တွင် ထည့် သွင်း မည့် အ လျောက်၊ မိန့် မှာ သ မျှ ကို ဆင့် ဆို လိမ့် မည်။ အ ကြင် သူ သည်၊ ငါ့ ကိုယ် စား အဖြစ် ဆင့် ဆို သော ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို မ နာ ယူ အံ့။ ထို သူ့ ကို ငါ ပြစ် ဒဏ် ပေး မည်။ ငါ့ ကိုယ် စား အ ဖြစ်၊ ငါ မိန့် မှာ တိုင်း မ ဟုတ်၊ မောက် မာ စွာ ဟော ပြော ဝံ့ သော ပ ရော ဖက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ ၏ ကိုယ် စား အ ဖြစ် ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် မူ ကား၊ သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ကယ် ၍ သင် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ဟုတ် မ ဟုတ် မည် သို့ ပိုင်း ခြား အံ့ နည်း ဟု အောက် မေ့ ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု ၍၊ ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မ ပြည့် စုံ မ ဖြစ် ပျက် က၊ ထို အ ချက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မ မူ။ မောက် မာ စွာ ဟော ပြော ဝံ့ သော ထို ပ ရော ဖက် ကို မ ကြောက် ရွံ့ ကြ ရ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို၊ ပယ် ဖျက် တော် မူ သည့် အ လျောက် သင် တို့ တိုက် ယူ လျက် ချင်း တို့ မြို့ ရွာ တိုက် အိမ် များ၌ နေ ထိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ထို ပြည် တွင် မြို့ သုံး မြို့ ကို သီး ခြား ထား ရ သည့် အ တိုင်း၊ လူ သတ် တို့ ပြေး ဝင် ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ ပိုင် စု အ ဖြစ် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကို သုံး ပိုင်း ပိုင်း လျက် လမ်း ဖောက် ကြ လော့။ မုန်း ထား ခြင်း ကင်း သည် ဖြစ်၍၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ထိုက် သူ့ ကို စိတ် နာ သော သေ စား သေ စေ သူ သည် ခ ရီး ရှည် သ ဖြင့် လိုက် မီ လျက် သတ် မိ မည် စိုး သော ကြောင့်၊ ထို သုံး မြို့ ကို သီး ခြား ထား စေ ဟု ငါ အ မိန့် ရှိ၏။ သူ တစ် ပါး ကို မုန်း ထား ချောင်း မြောင်း လျက် အ သေ လက် ရောက် သတ် သူ သည်၊ ဆို ခဲ့ သော မြို့ တစ် မြို့ သို့ ပြေး ဝင် သော် ကား၊ နေ ရင်း မြို့ လူ ကြီး တို့ သည် ပြေး ဝင် ရာ မြို့ က ခေါ် ဆောင် စေ ပြီး လျှင်၊ သေ ဒဏ် ခတ် ရန်၊ သေ စား သေ စေ သူ့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ကြ စေ။ ကောင်း စား ကြ ရ အံ့ သော ငှါ၊ မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ အ ပြစ် ကင်း သူ၏ သွေး သွန်း ပြစ် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မှ ပယ် ရှား ကြ စေ။ ပိုင် စု အ ဖြစ် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သည့်အ တိုင်း ဆက်ခံရသော ပြည် အ တွင်း ရှေး သူ ဟောင်း တို့ စိုက် ထား ခဲ့ သော သူ တစ် ပါး ၏ မြေ မှတ် တိုင် ကို မ ရွှေ့ ကြ ရ။ မည် သည့် ပြစ် မှား မှု မ ဆို၊ သက် သေ ခံ တစ် ဦး ဖြင့် ဒု စ ရိုက် ပြစ် မှု မ တည် စေ ရ။ သက် သေ ခံ နှစ် ဦး သုံး ဦး ထွက် ဆို က တည် စေ။ သူ တစ် ပါး တ ရား ဖောက် ကျော် သည် ဟု တစ် ဦး တစ် ယောက် မ တ ရား သက် သေ ခံ လျှင်၊ ထို တ ရား ဘက် တို့ ကို ဖြစ် အံ့ သော တ ရား သူ ကြီး နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ရှိ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရပ် နေ စေ လျက်၊ တ ရား သူ ကြီး တို့ စစ် ဆေး သည့် အ တိုင်း၊ ထို သက် သေ သည် အ မှန် မ ဟုတ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါ်၌ မု သာ သက် သေ ခံ ကြောင်း ထင် ရှား သော်၊ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် ချီ ထွက် လျက်၊ သင် တို့ ထက် များ ပြား သည့် မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် နှင့် ပြည့် စုံ သော ရဲ မက် တို့ ကို တွေ့ မြင် သည့် ကာ လ၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့်၊ မ ကြောက် မ ရွံ့ ကြ ရ။ စစ် မ တက် မီ၊ ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ချဉ်း လာ လျက် ကိုယ့် ရဲ မက် တို့ အား နှိုး ဆော် ရ မည် မှာ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ နာ ခံ ကြ လော့။ ရန် သူ တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် ယ နေ့ ချဉ်း ဝင် ကြ တော့ မည်။ စိတ် ပျက် ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် တုန် လှုပ် ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘေး လွတ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ဗိုလ် ထု နှင့် တ ကွ ကြွ ချီ၍၊ ရန် သူ တို့ ကို စစ် တိုက် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု နှိုး ဆော် ပြီး မှ၊ တပ် ရေး တို့ က လည်း၊ သင် တို့ အ တွင်း၊ တိုက် အိမ် သစ် ကို တည် ဆောက် လျက် အိမ် တက် ပွဲ မ ပြု ရ သေး သူ ရှိ လျှင် စစ် ရေး၌ ကျ ဆုံး သ ဖြင့် အိမ် တက် ပွဲ ကို သူ တစ် ပါး မ ပြု ရစေ ခြင်း ငှါ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ။ စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး လျက် မ သုံး စား ရ သေး သူ ရှိ လျှင်၊ စစ် ရေး၌ ကျ ဆုံး သ ဖြင့်၊ သူ တစ် ပါး မ သုံး စား ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ။ မိန်း မ ကို မှန်း ထား လျက် မ သိမ်း ပိုက် ရ သေး သူ ရှိ လျှင်၊ စစ် ရေး၌ ကျ ဆုံး သ ဖြင့်၊ သူ တစ် ပါး မ သိမ်း ပိုက် ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကြောက် ရွံ့ စိတ် လျော့ သူ ရှိ လျှင် တပ် သား ချင်း တို့ စိတ် မ လျော့ စေ ခြင်း ငှါ၊ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ရဲ မက် တို့ အား မိန့် ဆို သည့် အ ဆုံး၌ ရဲ မက် တို့ အ ပေါ် တွင် ဗိုလ် မှူး များ ကို ခန့် ထား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် မြို့ တစ် မြို့ ကို တိုက် ယူ ရန် ချဉ်း ဝင် ကြ မည့် ကာ လ၊ အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ကို ကြော် ငြာ ကြ ရ သည့် အ တိုင်း၊ ခံ ယူ လို ကြောင်း တုံ့ ပြန်၍၊ တံ ခါး ဖွင့် ပေး ကြ လျှင်၊ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် လ မိုင်း အ မှု ကို ထမ်း ကြ စေ။ မိန်း မ၊ သူ ငယ်၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ မှ စ၍၊ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ ကို လက် ရ သိမ်း ယူ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ရန် သူ တို့ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ ကို သုံး စား ကြ ရ မည်။ သင် တို့ နှင့် ဝေး ကွာ လျက် ဆို အံ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ မ ပိုင် ဆိုင် ရာ မြို့ ရွာ များ ကို ထို နည်း အ တိုင်း ပြု ကြ လော့။ မြို့ တစ် မြို့ ကို သိမ်း ယူ ရန် ကြာ မြင့် စွာ တိုက် ခိုက် ဝန်း ဝိုင်း ရ ကြ လျှင်၊ အ ပင် များ မှ အ သီး ကို စား ခွင့် ရှိ၏။ ပု ဆိန် ကို မြှောက် ဝင်၍ မ ခုတ် မ လှဲ မ ဖျက် ဆီး ကြ ရ။ ခြံ ရှိ အ ပင် များ သည် တိုက် ခိုက် ရ သော ရန် သူ မ ဟုတ် ချေ။ အ သီး မ သီး ဟု သင် တို့ သိ သော အ ပင် မျိုး ကို ကား ခုတ် လှဲ ဖျက် ဆီး သ ဖြင့် ခု ခံ သော မြို့ ကို ရ သည့် တိုင် အောင် က တုတ် လုပ် ခွင့် ရှိ ကြ ၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် နယ် အ တွင်း၊ သတ် သူ မ ထင် ရှား ဘဲ လူ သေ အ လောင်း ကို တော အ ရပ်၌ တွေ့ လျှင်၊ လူ ကြီး၊ တ ရား သူ ကြီး တို့ ထွက် လာ၍ လူ သေ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ များ အ ထိ တိုင်း တာ ကြ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ နီး ဆုံး သော မြို့ ရွာ ရှိ လူ ကြီး များ တို့ သည် စေ စား ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး တင် ခြင်း မ ခံ ဘူး သော နွား မ တန်း ကို ယူ ၍၊ လယ် မ လုပ်၊ မျိုး မ ကြဲ၊ ရေ မ ပြတ် သော ချောင်း ရှိ ရာ ချိုင့် ထဲ သို့ ငင် သွား လျက်၊ လည် ကို ချိုး ကြ စေ။ ရှေ့ တော်၌ ဝတ် ပြု စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ဘု ရား သခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လက် ရောက် မှု မှ စ၍ အ မှု အ မျိုး မျိုး ကို ဆုံး ဖြတ် ရ သော လေ ဝိ အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ချဉ်း လာ ကြ ပြီး လျှင်၊ အ လောင်း နှင့် နီး သော ထို မြို့ ရွာ ရှိ လူ ကြီး တို့ သည် ချိုင့် တွင် လည် ချိုး ပြီး နွား မ တန်း အ ပေါ်၌ လက် ဆေး လျက်၊ ငါ တို့ သည် ဤ သွေး သွန်း မှု ကို လက် ရောက် မ ပြု။ မြင် လည်း မ မြင် ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို ချမ်း သာ ပေး၍၊ လူ မျိုး တော် ဘောင် တွင် အ ပြစ် ကင်း သူ၏ သွေး သွန်း ပြစ် ကို ထား တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု တောင်း လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း သွေး သွန်း ပြစ် ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လျက် သင် တို့ ဘောင် တွင် အ ပြစ် ကင်း သူ၏ သွေး သွန်း ပြစ် ကို ပယ် ရှား ရာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် ချီ ထွက် ကြ သည့် ကာ လ၊ လက် တွင်း သို့ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား သူ များ အ နက် ရှု ချင် ဖွယ် လှ ပ သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို မြင်၍ သိမ်း ပိုက် ရန် ခင် မင် သော သ ဘော ရှိ လျှင်၊ အိမ် သို့ ခေါ် ဆောင် ပြီး မှ၊ ဆံ ရိတ် ခြင်း၊ လက် သည်း ဖြတ် ခြင်း၊ သုံ့ ဘမ်း ပါ အ ဝတ် လဲ ခြင်း၊ မိ ဘ တို့ အ တွက် တစ် လ တိုင် တိုင် မြည် တမ်း နေ ထိုင် ခြင်း များ ကို ပြု စေ ပြီး နောက်၊ သူ့ ထံ ဝင် ထွက် လျက် သ မီး ခင် ပွန်း ဖြစ် ကြ လော့။ ထို မိန်း မ အား စိတ် ကုန် လျှင်၊ ရှုတ် ချ ခဲ့ သည် ကို ထောက်၍၊ ကျွန် စေ စား ခြင်း၊ ရောင်း ခြင်း မ ပြု ဘဲ အ လို အ လျောက် ထွက် သွား စေ။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး၌၊ မေတ္တာ ရှိ၊ မေ တ္တာ မဲ့ မ ယား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ၊ ထို နှစ် ယောက် ဖွား မြင် သော သား များ အ နက် သား ဦး သည်၊ မေ တ္တာ မဲ့ သူ၏ သား ဖြစ် လျှင်၊ သား တို့ အား အ မွေ ဝေ ပေး သည့် ကာ လ၊ သား ဦး ဖြစ် သူ၊ မေ တ္တာ မဲ့ သော မ ယား၏ သား အ စား၊ မေ တ္တာ ရှိ သော မ ယား၏ သား ငယ် အား၊ သြ ရ သ အ မွေ မ ပေး ဘဲ၊ ခွန် အား၏ က န ဦး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သြ ရ သ အ ခွင့် အ ရာ ကို ရ ထိုက် သူ၊ မေ တ္တာ မဲ့ သော မ ယား ၏ သား အား ပိုင် ဆိုင် သ မျှ အ နက် နှစ် ပုံ ကို ဝေ ပေး လျက် သြ ရ သ သား ဟူ၍ မှတ် စေ။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး ၌၊ မိ ဘ တို့ ဆုံး မ သော် လည်း၊ မ နာ ခံ၊ မ နာ ယူ၊ ခဲ ယဉ်း တော် လှန် သော သား ရှိ လျှင်၊ မိ ဘ တို့ သည်၊ ထို သား ကို မြို့ ရွာ လူ ကြီး တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ဝ အ နီး သို့ ဆွဲ ငင် ခေါ် ဆောင် လျက်၊ ကျွန် တော် တို့ သား သည်၊ မိ ဘ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ၊ ခဲ ယဉ်း တော် လှန် သူ၊ အ သောက် အ စား လွန် ကြူး သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျောက် ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း မြို့ ရွာ နေ ယော က်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ စေ။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား သိ ကြောက် ရွံ့ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကယ် ၍ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော ပြစ် မှု ပြု သူ ကို သေ ဒဏ် ခတ် လျက် ကား တင် ကြ လျှင်၊ ကား တင် ခံ ရ သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သူ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ကြ အံ့ သော ငှါ၊ အ လောင်း ကို ကား တိုင်၌ ညဉ့် မ သိပ် ဘဲ နေ့ ချင်း မြေ မြှုပ် ကြ လော့။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် လမ်း လွဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ အ မှန် ပြန် ပို့ ရ မည်။ ပိုင် ရှင် ကို မ သိ သော်လည်း ကောင်း၊ အ နေ ဝေး သော်လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ မောင်း နှင်၍ ပိုင် ရှင် လိုက် ရှာ လျက် အပ် နှံ ခွင့် မ ရ မ ချင်း ထိန်း သိမ်း လော့။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ ပျောက် သော မြည်း ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ထည် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ခြား တစ် စုံ တစ် ရာ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ သင် တွေ့ လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ ထို နည်း တူ ပြု လော့။ လမ်း ခ ရီး တွင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ မြည်း နွား ဝပ် လဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ မု ချ ကူ ညီ ထောက် မ လော့။ မိန်း မ သည် ယောက်ျား ဝတ် ဆင် ရာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ယောက်ျား သည် မိန်း မ ဝတ် ဆင် ရာ ကိုလည်း ကောင်း၊ မ ဝတ် မ ဆင် ရ။ ဝတ် ဆင် လျှင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ လမ်း အ နီး သစ် ပင် ရှိ၊ မြေ ရှိ သိုက် မြုံ၌၊ ဥ အ ထက် ဖြစ် စေ၊ သား ငယ် အ ထက် ဖြစ် စေ၊ ဝပ် နေ သော ငှက် မ ကို တွေ့ ကြုံ လျှင်၊ သား ရော အ မိ ပါ မ ယူ ရ။ သား ငယ် ကို နှိုက် ယူ သော် လည်း၊ ကောင်း စား လျက် တာ ရှည် ခွင့် ရ အံ့ သော ငှါ၊ အ မိ ကို လွှတ် လော့။ တိုက် အိမ် သစ် ကို တည် ဆောက် သည့် ကာ လ၊ အ မိုး မှ လူ ကျ သ ဖြင့် တိုက် အိမ်၌ သွေး သွန်း ပြစ် ရောက် မည် စိုး၍၊ စိန် တောင် ကို ကာ လော့။ သင် တို့ ကြဲ ရာ မျိုး မှ ရ သော အ သီး အ နှံ၊ စ ပျစ် သီး ပါ သီး သန့် ရာ ဝ တ္ထု ဖြစ် မည် စိုး၍၊ စ ပျစ် ခြံ တွင် မျိုး နှစ် မျိုး မ ကြဲ ရ။ နွား နှင့် မြည်း ကို ဖက်၍ လယ် မ လုပ် ရ။ သိုး ချည် လျှော် ချည် နှစ် မျိုး ရက် ထည် ကို မ ဝတ် ရ။ ခြုံ ထည် အ မြိတ် လေး ထောင့်၌ ပန်း ပွား များ ကို လုပ်၍ တပ် လော့။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည် မိန်း မ ကို ယူ လျက်၊ ဝင် ထွက် ပြီး မှ မေ တ္တာ ကုန် သည့် အ တိုင်း၊ ငါ ယူ သော ဤ မိန်း မ ထံ ဝင် သော်၊ က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ ကို မ တွေ့ ဟူ သော ပ ရိ ယာယ် စ ကား ဖြင့် အ သ ရေ ဖျက် လျှင်၊ က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ မ တွေ့ ကြောင်း မှန် လျှင် မူ ကား၊ ထို မိန်း မ ကို အ ဘ အိမ် ဝင်း တံ ခါး အ နီး သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ယုတ် မာ စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ အ ဘ အိမ်၌ ပင် ပြည် တန် ဆာ လုပ် သော ကြောင့် မြို့ ရွာ နေ ယောက်ျား တို့ သည် ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ စေ။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည်၊ ကာ မ ပိုင် လင် ရှိ မိန်း မ နှင့် ဆက် ဆံ သည် ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ ယောက်ျား မိန်း မ နှစ် ဦး လုံး သေ ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ သို့ မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည်၊ ယောက်ျား မှန်း ပြီး သော အ ပျို က ညာ ကို မြို့ ရွာ အ တွင်း တွေ့ ကြုံ ဆက် ဆံ လျှင်၊ မြို့ အ တွင်း ဖြစ် လျက် မ အော် သော မိန်း မ နှင့်၊ သာ မိ က မိန်း မ ကို ရှုတ် ချ သော ယောက်ျား နှစ် ဦး လုံး ကို မြို့ တံ ခါး ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ယောက်ျား မှန်း ပြီး သော မိန်း မ ကို၊ တော အ ရပ်၌ တွေ့ ကြုံ၍ မု ဒိမ်း ကျင့် လျှင် မူ ကား၊ ကျင့် သူ ယောက်ျား သာ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ အ ကယ်၍ မ မှန်း သေး သော အ ပျို က ညာ ကို လူ တစ် ဦး တွေ့ ကြုံ ၍ ကိုင် ဆွဲ ဆက် ဆံ သည် ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ ထို ဆက် ဆံ သူ သည် သ မီး ကို ရှုတ် ချ သည့် အ တွက် အ ဘ အား ငွေ ငါး ဆယ် ကန် တော့ ရ မည့် ပြင်၊ တစ် သက် ပတ် လုံး မ စွန့် မ ကွာ ရ သော မ ယား အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက် စေ။ မည် သူ မ ဆို၊ အ ဘ နှောင်း မ ယား ကို မ သိမ်း ပိုက်၊ မ ဆက် ဆံ ရ။ သင်း ကွပ် ပြီး သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ပ ရိ သတ် တော်၌၊ မ ပါ မ ဝင် ရ။ အ ဗြ ဟ္မ ပြု ၍ ရ သော သား သည် အ နွယ် ဒ သ မ အ ဆက် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ် တော်၌ မ ပါ မ ဝင် ရ။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို မြတ် နိုး၍၊ ဗာ လမ်၏ စိတ် အ ကြံ ကို နား ညောင်း သော သ ဘော တော် မ ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ထို အ မင်္ဂ လာ ကို မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ တော် မူ သော် လည်း၊ ချင်း တို့ စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ ကျိုး ကို သား စဉ် မြေး ဆက် တည် သည့် ကာ လ ပတ် လုံး၊ သင် တို့ မ ရှာ ကြ ရ။ ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ ဖြစ် သော ဧ ဒုံ အ မျိုး သား တို့ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် သင် တို့ နေ ထိုင် ခဲ့ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ မ ရွံ ရှာ ကြ ရ။ အ နွယ် တ တိ ယ အ ဆက် သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ် တော် ၌ ပါ ဝင် ကြ စေ။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ တစ် ဘက် ချီ ထွက် စွဲ ရပ် ကြ သည့် ကာ လ၊ ညစ် ညူး ရာ အ မျိုး မျိုး ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ညဉ့် အ ခါ ဖြစ် ပျက် သော အ ရာ ကြောင့်၊ မ သန့် ရာ ရောက် သူ ရှိ လျှင်၊ တပ် စား ခန်း ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ နေ လွဲ သော အ ချိန် နေ ချိုး လျက် နေ ဝင် မှ သာ တပ် စား ခန်း အ တွင်း သို့ ပြန် ဝင် စေ။ ပိုင် ရှင့် လက် မှ လွတ်၍၊ သင် တို့ ထံ ပြေး လာ သော ကျွန် ကို ပြန် မ အပ် ဘဲ၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် သ ဘော ကျ ရွေး ချယ် သော မြို့ ရွာ တစ် ရပ် ရပ်၌၊ အ နှိပ် အ စက် ကင်း လျက် သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် စေ။ ဣ သ ရေ လ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ တွင်၊ ပြည် တန် ဆာ မ၊ ပြည် တန် ဆာ ယောက်ျား မ ရှိ စေ ရ။ ထို ကျား၊ မ တို့ ရ သော ပြည့် တန် ဆာ ခ ငွေ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် သ စ္စာ ဝတ် ဖြေ ခြင်း ငှါ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် သို့ မ ဆောင် မ သွင်း ကြ ရ။ ငွေ၊ ရိ က္ခာ မှ စ၍၊ ငှါး တတ် သော အ ရာ ရာ အ တွက်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ အ တိုး မ စား ရ။ တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ ထံ အ တိုး စား သော် လည်း၊ သင် တို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ရ သော ပြည် တွင် ပြု လေ ရာ ရာ၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ စေ ခြင်း ငှါ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ အ တိုး မ စား ဘဲ နေ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သ စ္စာ ဝတ် ကို ထား ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မု ချ တောင်း ယူ တော် မူ မည် ဖြစ်၍၊ အ ပြစ် မ ရောက် စေ ခြင်း ငှါ၊ မ ဖင့် နွဲ ဘဲ ဖြေ ကြ လော့။ သူ တစ် ပါး စ ပျစ် ခြံ တွင်း သို့ ဝင် မိ လျှင်၊ ချင် ရဲ ပြေ အောင် အ သီး ကို စား ခွင့် ရှိ သော် လည်း၊ မ ထည့် မ ယူ ကြ ရ။ သူ တစ် ပါး၏ လယ် တွင်း သို့ ဝင် မိ လျှင်၊ စ ပါး နှံ ကို ဆွတ် ခူး ခွင့် ရှိ သော် လည်း၊ တံ စဉ် ကြော့ ၍ မ ရိတ် ကြ ရ။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည်၊ မိန်း မ ကို ဆောင် ယူ ပေါင်း သင်း ပြီး မှ၊ ရှက် ဖွယ် ရာ ကို တွေ့ လျက် မ နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ ဖြတ် စာ ရေး ပေး၍ အိမ် မှ ထုတ် ပြီး နောက်၊ ထွက် ခွာ သော မိန်း မ သည် အိမ် ထောင် ပြု ပြန် သော်၊ နောက် လင်၊ မေ တ္တာ ကုန် သ ဖြင့် ဖြတ် စာ ရေး ပေး လျက် အိမ် မှ ထုတ် သော်လည်း ကောင်း၊ သေ သော်လည်း ကောင်း။ အ ထက် ကွာ ထား သော လင် သည်၊ မ သန့် ရာ ရောက် ပြီး သော ထို မိန်း မ ကို ပြန်၍ မ သိမ်း ပိုက် ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည်၌ ထို အ မှု ဖြင့် ပြစ် ဒဏ် မ သင့် စေ ကြ လင့်။ အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည် မိန် မ ကို ဆောင် ယူ လျှင်၊ တစ် နှစ် အ တွင်း စစ် ချီ ခြင်း၊ အ မှု ထမ်း ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဆောင် ယူ သော မိန်း မ ရွှင် လန်း စေ ရန် အိမ်၌ နေ စေ။ ကြိတ် ဆုံ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ထက် ကျေက် သွား ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ သက် မွေး ရာ ဖြစ် သော ကြောင့်။ အ ပေါင် မ ခံ ရ။ အ ကယ် ၍ ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တစ် စုံ တစ်​ ယောက် ကို လူ တစ် ဦး ခိုး သွား ၍ ကျွန် စေ စား ခြင်း၊ ရောင်း ခြင်း ပြု သည် ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ ထို ခိုး သူ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အ ကယ်၍ သူ တစ် ပါး အား တစ် စုံ တစ် ရာ ကို ချေး ငှါး လျှင်၊ ပေါင် နှံ မည့် အ ရာ ကို သူ့ အိမ် အ တွင်း ဝင်၍ မ ယူ ဘဲ၊ ပြင် ပ၌ ရပ် နေ လျက် ချေး ယူ သူ ထုတ် ပေး စေ။ သင် တို့ နေ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း၊ ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် စေ၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သော သူ ရင်း ငှါး ကို မ ညှဉ်း ပန်း ရ။ ဆင်း ရဲ သည့် အ တွက် အ ခ ကို စိတ် စွဲ လမ်း သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ခြင်း ကြောင့်၊ ပြစ် ဒဏ် သင့် မည် ကို စိုး၍၊ နေ မ ဝင် မီ နေ့ စဉ် ပေး လော့။ အ ဘ သည် သား၏ ပြစ် မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ သား သည် အ ဘ၏ ပြစ် မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် ပြစ် မှု ကြောင့် သာ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး တို့ အ မှု နှင့် စပ်၍ တ ရား လွှဲ ခြင်း၊ မု ဆိုး မ အ ဝတ် ကို အ ပေါင် ခံ ခြင်း မ ပြု ကြ ရ။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကျွန် ခံ ရ သော သင် တို့ ကို ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း အောက် မေ့ ရ သည် နှင့် အ ညီ ထို သို့ လိုက် နာ ကြ ရန် ငါ မိန့် မှာ သ တည်း။ သင် တို့ လယ် တွင် စ ပါး ရိတ် သိမ်း ကြ သည့် ကာ လ၊ ကောက် လှိုင်း မေ့ ကျန် လျှင်၊ ပြု လေ ရာ ရာ၌ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ စေ ခြင်း ငှါ၊ ပြန်၍ မ ယူ ဘဲ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အ ဖို့ ရှိ စေ။ သံ လွင် သီး ကို ရိုက် ခါ ကြ ပြီး လျှင်၊ အ သီး ကျန် ကို မ ချွေ မ ယူ ဘဲ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အ ဖို့ ရှိ စေ။ စ ပျစ် သီး ကို ဆွတ် ခူး ကြ ပြီး လျှင်၊ ကောက် သင်း မ ကောက် ဘဲ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အ ဖို့ ရှိ စေ။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် သင် တို့ ကျွန် ခံ ခဲ့ ကြောင်း အောက် မေ့ ရ သည် နှင့် အ ညီ ထို သို့ လိုက် နာ ကြ ရန် ငါ မိန့် မှာ သ တည်း။ အ ကယ်၍ လူ နှစ် ဦး အ မှု ရှိ လျက် တ ရား ဆိုင် ကြ ရာ၊ ဆုံး ဖြတ် ရ သော တ ရား သူ ကြီး တို့ သည် ဖြောင့် သူ့ ကို လွှတ်၍ ဆိုး သူ့ ကို အ ပြစ် စီ ရင် သည် နှင့် အ ညီ၊ စ ပါး နင်း နယ် သော နွား ကို၊ ပါး ချုပ် တပ်၍ မ ထား ရ။ အ ကယ်၍ အ တူ နေ ညီ အစ် ကို တို့ အ နက်၊ တစ် ဦး သည် သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင်၊ မု ဆိုး မ သည် အိမ် ထောင် သား ချင်း ပြင်၊ မ ဆိုင် သူ နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု ရ။ မတ် သည်၊ မတ် ဝတ် အ တိုင်း အိမ် ထောင် ပြု လျက် ဝင် ထွက် ရ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မှ အစ် ကို့ အ မည် မ ကျေ ပျောက် စေ ခြင်း ငှါ၊ ဖွား မြင် သော သား ဦး သည်၊ သေ လွန် သူ၏ အ မည် ရိုက် ရာ ကို ဆက် ခံ စေ။ မတ် က အိမ် ထောင် မ ပြု လို လျှင်၊ မ ရီး သည် မြို့ ရွာ လူ ကြီး တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ဝ အ နီး သို့ သွား လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အစ် ကို့ အ မည် တည် စေ အံ့ သော ငှါ၊ ကျွန် တော် မ၌ မတ် ဝတ် ကို မ ပြု လို၊ ငြင်း ဆို ပါ သည် ဟု လျှောက် ထား သည့် အ တိုင်း၊ လူ ကြီး တို့ ခေါ် ငင် မေး မြန်း ကြ ရာ၊ မတ် က၊ ကျွန် တော် သည် မ ရီး နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု လို ပါ ဟု အ ခိုင် အ မာ ငြင်း ပယ် သော်၊ မ ရီး သည်၊ လူ ကြီး တို့ ရှေ့ ချဉ်း လာ၍၊ မတ်၏ ဖိ နပ် ကို ချွတ် ခြင်း၊ မျက် နှာ ကို တံ တွေး ထွေး ခြင်း ပြု လျက်၊ အစ် ကို၏ အိမ် ထောင် မ တည် လို သော သူ တိုင်း၌ ထို သို့ ပြု ကြ ပါ စေ သော ဟု ကျိန် ဆို သည့် အ လျောက်၊ ဖိ နပ် ချွတ် ခံ ရ သော သူ၏ အိမ် ထောင် ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ ဘောင် တွင် အ မည် တွင် စေ။ အ ကယ်၍ လူ နှစ် ဦး သတ် ပုတ် လုံး ထွေး ကြ ရာ၊ တစ် ဦး၏ မ ယား သည် ရန် ဘက် လက် မှ ကိုယ့် လင် လွတ် စေ ရန် ချဉ်း ဝင် လျက်၊ ငယ် ပါ ကို ကိုင် ဆွဲ လျှင်၊ မျက် စောင်း ဖြင့် မ ညှာ တာ ဘဲ လက် ဖြတ် ဒဏ် ပေး ကြ လော့။ သင် တို့ အိတ်၌ အ လေး ကြီး ငယ် ကို မ ထား ရ။ အိမ်၌ လည်း တင်း ကြီး ငယ် ကို မ ထား ရ။ ပိုင် စု အ ဖြစ် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် တွင် ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် မှ ရန် ငြိမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ထို အ ရေး ကို မ မေ့ မ လျော့ ဘဲ အာ မ လက် ဟူ သော အ မှတ် ကို မိုး ကောင်း ကင် အောက် မှ ချေ ဖျောက် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ နေ ထိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် တွင်၊ မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ လက် ဦး လက် ဖျား အ မျိုး မျိုး အ နက် ယူ၍ တောင်း၌ ထည့် ပြီး လျှင်၊ နာ မ တော် တည် ရန် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ မည့် ဌာ န သို့ ဆောင် သွား လျက် ဖြစ် အံ့ သော ပ ရော ဟိတ် ထံ ဝင် ရောက် ပြီး လျှင်၊ ပေး မည် ဟူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ကျွန် တော် တို့ ဝင် ရောက် ခွင့် ရ ကြောင်း၊ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ယ နေ့ ဝန် ခံ ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို ကြ လော့။ ပ ရော ဟိတ် လည်း၊ ထို တောင်း ကို လက် ခံ လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် မျက် နှာ စာ တွင် ချ ထား ပြီး နောက်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သင် တို့ က၊ ငါ တို့ အ ဘ သည်၊ လေ လွင့် သော အာ ရံ လူ မျိုး ဖြစ် လျက် လူ အ ရေ အ တွက် နည်း ပါး ခိုက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ရောက် တည်း ခို၍၊ ခွန် အား တန် ခိုး ကြီး လျက် များ ပြား သော လူ မျိုး ဖြစ် လာ သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း၍ အ ကြပ် အ တည်း စေ စား ကြ ရာ၊ ငါ တို့ အော် ဟစ် ကြ သော အ သံ ကို၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ နှိပ် စက် ညှဉ်း ဆဲ အ ပင် အ ပန်း ခံ ရ ခြင်း များ ကို ထောက် ရှု တော် မူ၍၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ခြင်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် တန် ခိုး နှင့် သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ပြ ခြင်း များ ဖြင့်၊ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ဤ ပြည်၊ ဤ ဒေ သ ကို သွင်း ဆောင် လျက် ပေး သ နား တော် မူ လေ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ပေး သ နား တော် မူ သော မြေ အ သီး အ နှံ လက် ဦး လက် ဖျား ကို တင် သွင်း ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ကြ လော့။ ထို သို့ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ တောင်း ကို ချ ထား ပြီး လျှင်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ရှိ ခိုး လျက်၊ သင် တို့ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ မျှ သော စည်း စိမ် အ တွက် သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဝင် နေ သူ တို့ ပါ၊ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သုံး နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ်၊ သန့် ခြား ရ သော တ တိ ယ နှစ် မြေ ထွက် ဟူ သ မျှ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို သန့် ခြား ပြီး လျှင်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မုဆိုး မ တို့ သည်၊ သင် တို့ မြို့ ရွာ များ အ တွင်း ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ လှူ ဒါန်း ပေး ကမ်း ကြ ရာ၊ သန့် ရှင်း သော စံ ရာ တော် ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် မှ စီး ကြည့် တော် မူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပေး သ နား သော၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး ရာ ပြည် နယ် နှင့် တ ကွ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ကြ လော့။ ဤ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို လိုက် နာ ကြ ရန်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ယ နေ့ မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့၊ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ နည်း လမ်း တော် များ၌ လိုက် လျှောက် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ မိန့် မှာ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ နား ထောင် မည့် အ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ သင် တို့ ဝန် ခံ ကြ ပြီ။ ထို နောက် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ၊ မော ရှေ သည် လူ မျိုး တို့ အား မှာ ထား သည် ကား၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ပ ညတ် ကို စောင့် ရှောက် ကြ လော့။ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ကြ ပြီး မှ၊ ယ နေ့ ငါ မှာ ထား ရာ ထုံး ဖြူ သုတ် ကျောက် များ ကို ဧ ဗ လ တောင် တွင် ထူ ထောင် သည့် ပြင်၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ခြင်း ပြု၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ထို အ ရပ် တွင် သုံး ဆောင် လျက် အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ဤ ပ ညတ် တ ရား ချက် ဟူ သ မျှ ကို ထူ ထောင် ပြီး ကျောက် များ ပေါ် တွင် တည့် လင်း ထင် ရှား စွာ အ က္ခ ရာ တင် ကြ ရ မည်  ဟု မှာ ထား လေ ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် တ ကွ မော ရှေ က လည်း၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ ဆိတ် ဆိတ် နာ ခံ ကြ ဦး။ ယ နေ့ သင် တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် ရောက် ကြ လေ ပြီ။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား ထောင် ၍၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သော မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို လိုက် နာ ကြ လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား နှိုး ဆော် လေ၏။ ထို နေ့ တွင် လူ မျိုး တော် အား မော ရှေ က၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ကြ ပြီး နောက်၊ ရှိ မောင်၊ လေ ဝိ၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ခါ၊ ယော သပ်၊ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ် တို့ သည် လူ မျိုး တော် အား မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ဂေ ရ ဇိမ် တောင် ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ ရု ဗင်၊ ဂဒ်၊ အာ ရှာ၊ ဇာ ဗု လုန်၊ ဒန်၊ နဿ လိ အ နွယ် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ဧ ဗ လ တောင် ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ ရပ် နေ ကြ ရ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ လည်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား၊ အ သံ ကျယ် စွာ ကြော် ငြာ ကြ ရ မည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွံ ရှာ တော် မူ ဖွယ်၊ လူ၏ လက် ဖြစ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို သွန်း ထု လျက် လျှို့ တ ဝှက် တည် ထား သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ အ ဘ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ မိ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ ရို သေ သ မှု မ ပြု သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ သူ တစ် ပါး မြေ မှတ် တိုင် ကို ရွေ့ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ မျက် မ မြင် ကို လမ်း လွဲ စေ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ ဝင် နေ သူ၊ ဘ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အ မှု နှင့် စပ်၍ တ ရား လွဲ စေ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ အ ဘ၏ နှောင်း မ ယား ကို သိမ်း ပိုက် ဆက် ဆံ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ဆက် ဆံ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ ဘ တူ မိ ကွဲ နှ မ ကို ဖြစ် စေ၊ မိ တူ ဘ ကွဲ နှ မ ကို ဖြစ် စေ၊ ဆက် ဆံ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ ယော က္ခ မ ကို ဆက် ဆံ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ သူ တစ် ပါး ကို လျှို့ တ ဝှက် သတ် သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ အ ပြစ် ကင်း သူ ကို အ သေ သတ် ရန် အ ခ ယူ သူ ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ ဤ ပ ညတ် တ ရား ချက် များ ကို မ လိုက် နာ ဘဲ၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ သူ ကား အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ အာ မင် ဟူ၍ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဝန် ခံ ကြ စေ။ သင် တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ နာ ယူ လျက်၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လျှင်၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး တ ကာ ထက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချီး မြှင့် တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ထို သို့ နာ ခံ ကြ လျှင်၊ ထက် ကြပ် သက် ရောက် လ တ္တံ့ သော မင်္ဂ လာ များ ကား မြို့ တွင်း မြို့ ပြင် အ နှံ့ အ ပြား၌၊ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ သား သ မီး တို့ မှ စ၍၊ မြေ အ သီး အ နှံ နှင့် နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ပေါက် ဘွား သော သား ငယ် များ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ တင်း တောင်း၊ အိုး ခွက် များ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ ချီ ဝင် ခြင်း၊ ချီ ထွက် ခြင်း၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တိုက် ခိုက် ရန် တစ် လမ်း တည်း ချီ လာ သော ရန် သူ တို့ သည် သင် တို့ ရှေ့ ရှုံး သ ဖြင့် လမ်း ခု နစ် သွယ် ဆုတ် ပြေး ကြ ရ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျီ သွင်း ရာ မှ စ သော ပြု လေ ရာ ရာ၌ မင်္ဂ လာ ကို စီ မံ လျက် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား သော ပြည် တွင် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ လ တ္တံ့။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက် နည်း လမ်း တော် များ၌ သင် တို့ လိုက် လျှောက် ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် တော် တိုင် အ ဖို့ သီး သန့် သော လူ မျိုး အ ဖြစ် တည် စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ကြ သည် ကို ထောက်၍၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် သင် တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ လ တ္တံ့။ ပေး မည် ဟူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် တွင် သား သ မီး တို့ မှ စ သော တိ ရ စ္ဆာန်၏ သား ငယ် နှင့် မြေ အ သီး အ နှံ၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ များ အ ပြား ကို ပေး တော် မူ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မိုး ကောင်း ကင် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် မြတ် ကို ဖွင့် ထား လျက်၊ ရာ သီ အ လျောက် မိုး ရွာ စေ၍၊ ပြု လေ ရာ ရာ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သည်၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ ထံ ချေး ယူ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ချေး ငှါး ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင်၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် မ လိုက် နာ ကြ လျှင်၊ ထက် ကြပ် သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မင်္ဂ လာ များ ကား၊ မြို့ တွင်း မြို့ ပြင် အ နှံ့ အ ပြား၌၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ တင်း တောင်း၊ အိုး ခွက် များ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ သား သ မီး တို့ မှ စ၍၊ မြေ အ သီး အ နှံ နှင့် နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သား ငယ် များ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ ချီ ဝင် ခြင်း၊ ချီ ထွက် ခြင်း၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ ကိုယ် တော် ကို စွန့် ပယ် လျက် ဆိုး သွမ်း စွာ ပြု ကျင့် ကြ သည် ကို ထောက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ အ ဆော တ လျင် ပျက် စီး ပ ပျောက် ကြ သည့် တိုင် အောင် ပြု မူ ကြံ စည် ရာ ရာ၌ ကျိန် စာ ထိ ခြင်း၊ ဆုံး ရှုံး ခြင်း၊ နှိပ် ကွပ် ခြင်း များ ကို သင့် ရောက် စေ သည့် ပြင်၊ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ သော ပြည် နယ် မှ ကုန် ခန်း သည့် တိုင် အောင်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် စွဲ မြဲ စေ တော် မူ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် အ ဆုတ် နာ၊ ဖျား နာ၊ ဒ ဟ တေ ဇော နာ၊ ကျောက် နာ များ နှင့် ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ဟ ဝါ ယော ကပ်၊ ပု လု ဝ က ကပ် များ သည် သင် တို့ မ ပျက် မ ချင်း ထက် ကြပ် ရောက် လ တ္တံ့။ သင် တို့ ဦး ခေါင်း ထက် ရှိ မိုး ပြင် သည် ကြေး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အောက် ရှိ မြေ ပြင် သည် သံ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ပြည် တွင် မိုး ရေ ကို မြူ မုန့် ဖြစ် ပြန် စေ တော် မူ၍ သင် တို့ မ ပျက် မ ချင်း ကောင်း ကင် မှ ရွာ ကျ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တစ် လမ်း တည်း ချီ သွား သော သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ရှုံး သ ဖြင့် လမ်း ခု နစ် သွယ် ဆုတ် ပြေး လျက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အ ရပ် ရပ် တွင် ထိတ် လန့် ဖွယ် အ ကြောင်း ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ မောင်း နှင် သူ ကင်း လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး သည် သင် တို့ အ လောင်း များ ကို ကိုက် စား ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကု သ၍ မ ရ သော၊ အိ ဂျစ် အ နာ ဆိုး၊ ဘင် နာ၊ ယား နာ၊ ဒက် နာ များ ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ရူး သွပ် နာ၊ ဉာဏ် စ က္ခု ကွယ် နာ စိတ် တွေ ဝေ နာ များ ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ဒဏ် ခတ် တော် မူ သည် နှင့် သင် တို့ သည် မှောင် အ တိ၌ စမ်း ယမ်း ရ သော မျက် မ မြင် တို့ နည်း တူ၊ မွန်း တည့် အ ချိန် စမ်း ယမ်း လျက် အ ကြံ ထ မြောက် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ကယ် မ သူ မ ရှိ ဘဲ တစ် သက် ပတ် လုံး အ ညှဉ်း အ ပန်း အ လု အ ယက် ကို သာ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ မိန်း မ ကို မှန်း ထား သော် လည်း၊ ပေါင်း သင်း ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ တိုက် အိမ် ကို တည် ဆောက် သော် လည်း၊ နေ ထိုင် ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး သော် လည်း၊ သုံး စား ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် ပိုင် နွား ကို ရှေ့ တွင် သတ် လျက်၊ စား ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ပိုင် မြည်း ကို မျက် မြင် လု လျက်၊ ပြန် ယူ ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ လုပ် ကြ မည် မ ဟုတ်။ ကယ် မ သူ မ ရှိ ဘဲ၊ သိုး ဆိတ် များ လည်း ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ သား သ မီး များ သည် လူ မျိုး ခြား လက် တွင်း သို့ ရောက် ကြ ရာ၊ နေ့ စဉ် မ ပြတ် လွမ်း ဆွတ် မျှော် ကြည့်၍ သင် တို့ မျက် စိ အား ကုန် သော် လည်း လက် ရုံး ရည် မ ရှိ ချေ။ မြေ အ သီး အ နှံ နှင့် ချွေး နှဲ စာ ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ခြား စား မျို ကြ သည့် အ ခိုက်၊ သင် တို့ သည် တစ် သက် ပတ် လုံး အ ညှဉ်း အ ပန်း အ နှိပ် အ စက် ခံ ရ လျက်၊ ဒိ ဋ္ဌ ရှု မြင် ရ သော ထို အ ခြင်း အ ရာ များ အ တွက် ရူး သွပ် ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ဒူး နှင့် ခြေ သ လုံး များ ပြင်၊ ခြေ ဖ ဝါး မှ ဦး ထိပ် တိုင် အောင်၊ ကု သ၍ မ ရ သော အ နာ ဆိုး ဘေး ကို သင့် စေ တော် မူ လ တ္တံ့။ မြှောက် ကြ မည့် မင်း နှင့် တ ကွ သင် တို့ ကို ဘိုး ဘေး မှ စ၍ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ခြား လက် တွင်း သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရောက် စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ကျောက်၊ သစ် သား ဖြင့် လုပ် သော အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ရ မည့် သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိမ်း သွား တော် မူ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် အံ့ အား သင့် ရာ၊ ပုံ ခိုင်း ရာ ပြောင် လှောင် ရာ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ လယ် တွင် မျိုး အ များ အ ပြား ကျ သော် လည်း၊ ကျိုင်း ကောင် ဖျက် သော ကြောင့်၊ အ နည်း ငယ် သာ ကျီ သွင်း ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို စိုက် ပျိုး ပြု စု သော် လည်း၊ ပိုး စား သော ကြောင့်၊ အ သီး ဆွတ် ခွင့်၊ အ ရည် သောက် ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြည် နယ် အ နှံ အ ပြား တွင် သံ လွင် ပင် ပေါ များ သော် လည်း၊ သီး ကင်း ကြွေ ကျ သော ကြောင့်၊ ဆီ လိမ်း ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား သ မီး များ ကို မွေး ဖွား သော် လည်း၊ သုံ့ ဘမ်း ပါ သွား သော ကြောင့်၊ အ တူ နေ ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် ပိုင် သစ် ပင် အ မျိုး မျိုး နှင့် မြေ အ သီး အ နှံ သည် ကျိုင်း စာ ဖြစ် လ တ္တံ့။ သင် တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင်၊ မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် နှင့် ပ ညတ် တော် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ကြ သော်၊ ထို သို့ သော အ မင်္ဂ လာ ဟူ သ မျှ သည်၊ သင် တို့ ပ ပျောက် သည့် တိုင် အောင်၊ ထက် ကြပ် လိုက် မှီ သင့် ရောက် မည့် ပြင်၊ သင် တို့ မှ စ၍ မျိုး စဉ် နွယ် ဆက် အ ပေါ် တွင် သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ် တည် လိမ့် သ တည်း။ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကြွယ် ဝ လျက် ပင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ကို စိတ် စေ တ နာ နှင့် အား ရ ရွှင် လန်း စွာ မ ဆောင် ရွက် သော ကြောင့်၊ သံ ထမ်း ပိုး တင် သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ကို ပယ် ရှား တော် မ မူ မ ချင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ မည့် ရန် သူ တို့ အ မှု ကို မွတ် သိပ် ရေ ငတ် လျက်၊ အ ဝတ် မှ စ သော အ ရာ ရာ မဲ့ လျက် ထမ်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ မှ စ၍၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သား ငယ် များ ကို မ ချန် ဘဲ၊ သား ယဉ် များ နှင့် တ ကွ၊ မြေ အ သီး အ နှံ ကို စား မျို ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ၀ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး အ တွင်း၊ သင် တို့ ခို လှုံ ရာ ခံ တပ် မြို့ ရိုး မြင့် များ မ ပြို မ ချင်း၊ မြို့ ရှိ သ မျှ ကို ရန် သူ တို့ ဝန်း ဝိုင်း ပိတ် ဆို့ ကြ သ ဖြင့်၊ ကျပ် တည်း ကျဉ်း မြောင်း စွာ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော၊ ကိုယ့် ရင် သွေး ဖြစ် သူ သား သ မီး တို့၏ အ သား ကို ပင် သင် တို့ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ သိမ် မွေ့ နူး ညံ့ သ ဖြင့် မြေ ပေါ် သို့ ခြေ မ ချ ဝံ့ သူ၊ နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ သော မိန်း မ လည်း၊ သိမ်း ပိုက် သော ယောက်ျား၊ သား၊ သ မီး တို့ အား တွန့် တို လျက်၊ သင် တို့ မြို့ ဟူ သ မျှ ကို ကျပ် တည်း ကျဉ်း မြောင်း စွာ ရန် သူ တို့ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သည့် ကာ လ၊ အ စာ မဲ့ သော ကြောင့် ကိုယ် ဖွား သော သူ ငယ် နှင့် ကျ သော အ ချင်း ကို လျှို့ တ ဝှက် စား လိမ့် သ တည်း။ သင် တို့ သည်၊ ဤ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သော ပ ညတ် တ ရား ချက် ဟူ သ မျှ ကို မ စောင့် ရှောက်၊ မ လိုက် နာ ဘဲ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သော ဘုန်း ကြီး၍ ကြောက် မက် ဖွယ် နာ မ တော် ကို မ ခန့် ညား ကြ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ မှ စ၍ အ ဆက် အ နွယ်၌၊ ထူး ဆန်း ကြီး မား သော ဘေး များ နှင့် ရော ဂါ ဆိုး များ ကို ကြာ မြင့် စွာ စွဲ မြဲ စေ လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သင် တို့ ကြောက် ရွံ့ ခဲ့ သော အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကို၊ သင့် ရောက် စွဲ ကပ် စေ တော် မူ ဦး မည်။ ဤ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် မ ပါ သော ရော ဂါ နှင့် ဘေး အ မျိုး မျိုး ကို လည်း သင် တို့ ပ ပျောက် သည့် တိုင် အောင်၊ သင့် ရောက် စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား ဘူး သော သင် တို့ သည် ကိုယ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် သည့် အ တွက်၊ ဦး ရေ အ နည်း ငယ် သာ ကြွင်း ကျန် ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့၌ ရွှင် လန်း စွာ ကျေး ဇူး ပြု၍ များ ပြား စေ တော် မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ရွှင် လန်း စွာ ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား တော် မူ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ သော ပြည် နယ် မှ ဆွဲ နုတ် ခံ ရ ကြ သော သင် တို့ ကို မြေ ကြီး တစ် စွန်း မှ တစ် စွန်း တိုင် အောင် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဘိုး ဘေး မှ စ၍ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မ သိ ဘူး သော၊ ကျောက် သစ် သား ဖြင့် လုပ် ပြီး အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် သက် သာ ခွင့်၊ နား နေ ခွင့် ကင်း လျက်၊ နှ လုံး တုန် လှုပ် ခြင်း၊ မျက် စိ အား ကုန် ခြင်း၊ စိတ် အား လျော့ ခြင်း များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ့် ရှေ့၌ ကိုယ့် အ သက် တွဲ လွဲ နေ ရာ တွင် ရှင် မည် ဟု မ ထင် ဘဲ၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ကြောက် ရွံ့ လျက် နေ ရ စဉ်၊ စိတ် ထိတ် လန့် ရာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဒိ ဋ္ဌ ရှု မြင် ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ ထောက် ၍ နံ နက် အ ခါ၊ ညဉ့် အ ချိန် ရောက် ပါ စေ သော။ ညဉ့် အ ခါ၊ နံ နက် အ ချိန် ရောက် ပါ စေ သော ဟု ဆို ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို သင် တို့ မြင် ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ ဆို ခဲ့ သော် လည်း သင်္ဘော များ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် သွား စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ အ ဖြစ်၊ ရန် သူ တို့ အား ကိုယ် ကို ရောင်း မည် ပြု ကြ ရာ၊ ဝယ် သူ မ ရှိ ချေ ဟု မော ရှေ ဆင့် ဆို လေ၏။ ဟော ရပ် တောင် တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ပြင် မော ဘ ပြည်၌ ထပ် ဖွဲ့ စေ ရန်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ် ချက် များ ကား ထို သို့ တည်း။ ဤ နေ ရာ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ လည်း၊ ငါ တို့ အား ဆီး ဆို့ စစ် တိုက် ရန် ချီ ထွက် ကြ သော ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း တို့ ကို ငါ တို့ လုပ် ကြံ၍ ချင်း တို့ ပြည် နယ် ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ နှင့် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား၊ အ ပိုင် ပေး ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ သင် တို့ ပြု လေ ရာ ရာ၌ အ ကြံ ထ မြောက် ခွင့် ရ ကြ အံ့ သော ငှါ၊ ဤ ပ ဋိ ညာဉ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ သင် တို့ မှာ မူ၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ငါ တို့ အ နေ အ ထိုင် ကိုလည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နယ် တစ် လျှောက် အ ဖြတ် အ သန်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သိ မှတ် ကြ သည့် ပြင်၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရာ ဖြစ် သော ချင်း တို့ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျောက်၊ သစ် သား ဆင်း တု များ ကို မြင် ဖူး ကြ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို သို့ သော သူ့ အား ချမ်း သာ ပေး လို သော သ ဘော တော် ကင်း လျက်၊ မ ရှု ဆိတ် ခြင်း နှင့် ဒေါ သ မီး တောက် သ ဖြင့်၊ ဤ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သ မျှ အ မင်္ဂ လာ ကို သင့် စေ လျက်၊ ကောင်း ကင် အောက် မှ အ မည် ပါ ချေ ဖျောက် တော် မူ မည့် ပြင်၊ ဤ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ အ မင်္ဂ လာ အ ချက် ချက် အ ရ၊ ထို သူ့ ကို ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နှင့် ခွဲ ခြား၍၊ ဘေး သင့် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မြင် ကြ ရာ၊ ထို နည်း အ တိုင်း ဤ ပြည်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခြင်း၊ မ ဟာ ဒေါ သ မီး လောင် ရ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ထို လူ မျိုး သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွန့် ပယ် ကြ သည့် ပြင်၊ ဝေ ဖန် တော် မူ ခြင်း ကင်း လျက် မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် သွား ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး ကြ သော ကြောင့် ဤ ပြည်၌ အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့်၊ ဤ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သ မျှ အ မင်္ဂ လာ ကို သင့် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဒေါ သ အ ရှိန် နှင့် မ ဟာ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ ထို လူ မျိုး ကို နေ ပြည် မှ ဆွဲ နုတ် ပြီး လျှင်၊ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ ခြား ပြည် ရောက် ပယ် ပစ် တော် မူ သည် တ ကား ဟု တုံ့ ပြန် ကြ လိမ့် မည်။ ကွယ် ဝှက် သော အ ရေး အ ရာ များ သည်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ်၏။ ဖော် ပြ ပြီး အ ရေး အ ရာ များ ကား၊ ဤ ပ ညတ် တ ရား ချက် ဟူ သ မျှ ကို လိုက် နာ ကြ ရ အံ့ သော ငှါ ငါ တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ဆိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ သင် တို့ ရှေ့ ငါ ထား ခဲ့ သော မင်္ဂ လာ အ မင်္ဂ လာ အ ကျိုး ဆက် ဟူ သ မျှ သည် နောင် ကာ လ၌ သင့် ရောက် သော် သင် တို့ သည် ကိုယ့် ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ တွင်း၊ ထို အ ချက် များ ကို နှ လုံး သွင်း လျက် သား သ မီး တို့ ပါ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ၍၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ အ တိုင်း ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ နာ ယူ ကြ လျှင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း၊ အ ကျိုး ဆက် ကို လည်း ပြောင်း ၍၊ က ရု ဏာ သက် လျက်၊ ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မှ ပြန် သိမ်း တော် မူ ဦး မည်။ ကောင်း ကင် အ ဆုံး ထိ သင် တို့ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော် လည်း ထို နေ ရာ မှ ပင် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် သိမ်း ဆောင် ယူ တော် မူ လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ပိုင် ပြည် ကို ဆက် ခံ ရန် ခေါ် သွင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထက် ကျေး ဇူး ပြု၍ များ ပြား စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့၊ ချစ် ကြည် မြတ် နိုး သ ဖြင့်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြ စေ ခြင်း ငှါ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး နှင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ အား ညှဉ်း ပန်း မုန်း ထား သော ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ထို အ မင်္ဂ လာ အ လုံး စုံ ကို သင့် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မှာ မူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ၍ နာ ခံ လျက်၊ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သ မျှ သော ပ ညတ် တော် များ ကို လိုက် နာ ကြ လိမ့် မည်။ ယ နေ့ ငါ ဆင့် ဆို သော ဤ ပ ညတ် သည် သင် တို့ မ မှီ နိုင် အောင် ခဲ ယဉ်း၍ ဝေး ကွာ သည် မ ဟုတ်။ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် လိုက် နာ ခြင်း အ လို့ ငှါ သင် တို့ နှုတ်၊ သင် တို့ နှ လုံး၊ သင် တို့ အ နီး အ ပါး၌ တည် ရှိ သ တည်း။ ၎င်း နောက် မော ရှေ သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား သွား ရောက် မိန့် ဆို သည် ကား၊ ငါ သည် ယ နေ့ အ သက် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် ပြည့်၍၊ ချီ ဝင် ခြင်း၊ ချီ ထွက် ခြင်း ကို ဆက် လက် ပြု နိုင် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ဤ ယော် ဒန် မြစ် ကို မ ကူး ရ ဟု မြစ် တား တော် မူ ပြီး ဖြစ် ၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဦး ဆောင် ကူး ကြွ လျက်၊ တိုက် ယူ ခွင့် ကို သင် တို့ ရ ကြ အံ့ သော ငှါ၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ပယ် ရှား တော် မူ လိမ့် မည်။ ယော ရှု လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ တော် အ တိုင်း ဦး တည် ကူး ချီ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပယ် ရှား တော် မူ သော အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း၊ သြ ဃ မင်း တို့၌ ပြည် နိုင် ငံ ပါ၊ စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ အား စီ ရင် လျက် သင် တို့ ရှေ့ အပ် နှင်း တော် မူ သည် နှင့် ငါ မိန့် မှာ သ မျှ ပ ညတ် အ တိုင်း သင် တို့ ပြု ကြ ရ မည်။ ကြောက် ရွံ ခြင်း၊ အံ့ အား သင့် ခြင်း ကင်း လျက်၊ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် ကြ လော့။ အ တူ ချီ ကြွ တော် မူ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် မော ရှေ သည် ယော ရှု ကို ခေါ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး မျက် မှောက် တွင် မှာ ထား သည် ကား အား ယူ၍ ရဲ ရင့် လော့။ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် ကို ဤ လူ မျိုး နှင့် တ ကွ ဝင် သွား သ ဖြင့် အ ပိုင် ပေး ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ အ တူ ကြွ လျက် ဦး ဆောင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား တော် မ မူ သော ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လော့ ဟူ၍ တည်း။ မော ရှေ သည်၊ ဤ ပ ညတ် တ ရား ကို ရေး သား ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် ရ သော လေ ဝိ အ နွယ် သား ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ အား လွှဲ အပ် လျက်၊ မိန့် ဆို သည် မှာ ခု နစ် နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ်၊ ထို နောက် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သေ ချိန် နီး ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငါ ခန့် ထား အံ့ သော ငှါ ယော ရှု ကို ခေါ်၍၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ တွင်း နှစ် ဦး လုံး ခ စား ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရှေ နှင့် ယော ရှု တို့ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တွင်း သို့ ဝင် ရောက် ခ စား ကြ ရာ၊ တဲ တော် အ တွင်း၊ မုတ် ဝ အ နီး တည် လာ သော တိမ် တိုင်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား၍၊ မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ သင် အိပ် ပျော် ပြီး နောက် ဤ လူ မျိုး သည် ဝင် ရောက် နေ ထိုင် ရာ ပြည် ရှိ ခြား နား သော ဘု ရား များ နှင့် ထ ကြွ မှား ယွင်း လျက်၊ ငါ့ ကို စွန့် ပယ်၍ ငါ ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖောက် ကျော် ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ငါ သည်၊ အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့် ထို သူ တို့ ကို စွန့် ပယ် လျက် မျက် နှာ တော် လွှဲ သည့် အ တိုင်း၊ တွေ့ ကြုံ ကြ ရ သော ဘေး ဒု က္ခ များ ကြောင့် ပျက် စီး ရ သူ ထို လူ မျိုး က၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ပါ ရှိ တော် မ မူ သည့် အ တွက် ဤ ဘေး တွေ့ ကြ ပြီ မ ဟုတ် တုံ လော ဟု အောက် မေ့ ကြ လိမ့် မည်။ အ ခြား ဘု ရား များ သို့ လွှဲ သွား လျက် ပြု ကျင့် ကြ သော ဆိုး သွမ်း မှု ကို ထောက်၍ ထို ကာ လ၌ မျက် နှာ တော် ကို မု ချ ငါ လွှဲ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ဤ သီ ချင်း ကို ရေး သား လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ့ သက် သေ အ ဖြစ် နှုတ် ငုံ ရ အောင် ထို သူ တို့ အား သွန် သင် လော့။ မျက် မှောက် ထင် ထင် သက် သေ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော နေ့ ချင်း တွင် မော ရှေ သည် ဤ သီ ချင်း ကို ရေး တင် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား သွန် သင် လေ၏။ နုန့် သား ယော ရှု ကို ခန့် ထား တော် မူ လျက်၊ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို သင် ဆောင် သွင်း ရာ ငါ ပါ ရှိ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် အား ယူ၍ ရဲ ရင့် လော့ ဟု ဆင့် ထပ် လေ၏။ မော ရှေ သည် ဤ ပ ညတ် တ ရား ချက် များ ကို ကျမ်း ပြု၍ အ ပြီး သတ် ရေး သား ပြီး မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား မှာ ထား သည် ကား သင် တို့ တစ် ဘက်၌ သက် သေ အ ဖြစ်၊ ဤ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ယူ၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ အ နီး သို ထား ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ပုန် ကန် ခြင်း၊ နှ လုံး ခဲ ယဉ်း ခြင်း များ ကို သိ လှ လေ စွ။ ယ ခု ငါ အ သက် ရှင်၍ ပါ ရှိ လျက် ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လေ့ ရှိ ကြ ပြီ။ ငါ သေ လျှင် မူ ကား၊ သာ၍ ပုန် ကန် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ နွယ် လူ ကြီး နှင့် ဗိုလ် မှူး တို့ တစ် ဘက်၌ သက် သေ များ အ ဖြစ် မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ငါ ခေါ်၍ ဤ အ ချက် များ ကို ပြန် ကြား ရ အံ့ သော ငှါ၊ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ ကြ လော့။ ငါ သေ ပြီး နောက် သင် တို့ သည် မု ချ မှား ယွင်း၍ ငါ ဆင့် ဆို သော နည်း လမ်း မှ လွှဲ သွား ကြ မည့် အ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ ဆိုး ပြု လျက် အ မှု အ ရေး များ ဖြင့် အ မျက် တော် တိုက် ကြ သော ကြောင့်၊ နောင် ကာ လ၌ ဘေး သင့် ရောက် မည့် အ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ သိ သည် ဟူ၍ တည်း။ မော ရှေ သည်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ စည်း အ ဝေး ရှေ့၊ သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ချက် များ ကို အ ပြီး သတ် မြွက် ဆို သည် ကား၊ အ ချင်း ကောင်း ကင်၊ နာ ခံ လော့။ ငါ ဖွဲ့ ဆို မည်။ မြေ ပ ထ ဝီ လည်း ငါ မြွက် ဆို ချက် များ ကို နာ ယူ ပါ စေ သော။ ငါ့ သွန် သင် ချက် သည် မိုး သ ဖွယ် ရွာ လျက် မြွက် ဆို ချက် လည်း၊ နှင်း သ ဖွယ် ကျ လျက်၊ မြက် နု ပေါ် တွင် နှင်း ပေါက် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ကောက် ပင် ပေါ် တွင် မိုး စက် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ တည် ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ငါ ကြော် ငြာ မည့် အ လျောက် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ လော့။ အ ပြု အ မူ တော် စုံ လင် လျက်၊ နည်း လမ်း တော် များ တ ရား ယှဉ် လျက်၊ ထို ကျောက် တောင် သည် တ သ မတ် တည်း သ စ္စာ စောင့် ၍ ဖြောင့် မတ် မှန် ကန် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏။ ကောက် ကျစ် စဉ်း လဲ သော လူ မျိုး တစ် ဆက် သည် သား ရင်း မ ဟုတ် သော ကြောင့် ကြန် အင် ယွင်း လျက် ဖောက် ပြန် ကြ လေ ပြီ။ အို ဉာဏ် ပ ညာ ကင်း လျက် ယုတ် မာ သော လူ မျိုး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ထို သို့ ကာ ပြန် ကြ မည် လော။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ ကို ဖြစ် ပွား စေ သော အ ဘ၊ ဖန် ဆင်း၍ တည် စိုက် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ရှေး ကာ လ ကို သ တိ ရ လျက်၊ အ စဉ် အ ဆက် နှစ် ပေါင်း များ ကို အောက် မေ့ ကြ လော့။ အ ဘ ထံ မေး မြန်း လျှင်၊ ဖော် ပြ မည်။ လူ ကြီး တို့ ထံ မေး မြန်း လျှင် ကြား ပြော ကြ မည်။ ထို လူ မျိုး ကို၊ က န္တာ ရ အ ရပ်၊ သား ရဲ ဟောက် ရာ လ ဟာ ပြင် အ ရပ်၌၊ တွေ့ တော် မူ က တည်း က၊ ဝန်း ရံ ပြု စု လျက်၊ စ က္ခု သူ ငယ် အိမ် သ ဖွယ် စောင့် ထိန်း တော် မူ၏။ ရွှေ လင်း တ သည် သား ငယ် များ ကို သိုက် မြုံ မှ နှိုး ဆော်၍၊ အုပ် ထိန်း ဝဲ ပျံ သည့် နည်း တူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြန့် သော အ တောင် တော် ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး ကို ဆောင် ယူ သယ် ပိုး လျက် အ ခြား ဘု ရား မ ဟုတ်၊ ကိုယ် တော် သာ လျှင် ပို့ ဆောင် တော် မူ၏။ နေ ပြည် ရှိ မြင့် မြတ် ရာ များ၌ စီး နင်း စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ ကို စား ရ ကြ ၏။ ကျောက် ကြား ထွက် ပျား ရည်၊ မီး ခတ် ကျောက် ထွက် ဆီ မှ စ၍ နွား နို့ ဓမ်း၊ သိုး နို့ ရည့် ပြင်၊ သိုး ကြီး သိုး ငယ့် ဆီ ဥ၊ ဗာ ရှန် ပြည် နွား သား၊ ဆိတ် သား နှင့် တ ကွ ဂျုံ စ ပါး အ ထူး အ မြတ် များ ကို တိုက် ကျွေး တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ စ ပျစ် သီး အ သွေး တည်း ဟူ သော စ ပျစ် ရည် သောက် ခွင့် ကို ရ ကြ ပြီ တ ကား။ ယေ ရှု ရုန် သည် ဆူ ဖြိုး သန် မာ ကြွယ် ဝ သ ဖြင့် ကန် လျက် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို စွန့်၍ ကယ် တင် ရာ ကျောက် တောင် ကို ပြောင် လှောင် လေ၏။ အ ခြား ဘု ရား များ ဖြင့် မ ရှု ဆိတ် တော် မူ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ များ ဖြင့် အ မျက် တော် တိုက် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု လျက်၊ ဘု ရား မ ဟုတ် သော နတ် ဆိုး၊ ကိုယ် တိုင် မ သိ၊ ဘိုး ဘေး တို့ မ ကျွမ်း၊ နောက် ပေါ် ဘု ရား တု များ အား ပူ ဇော် ကြ ရာ၊ ဖွား ရင်း ကျောက် တောင် ကို သ တိ လစ် လျက်၊ ဝေ ဒ နာ ခံ စား တော် မူ ခဲ့ ရာ ဘု ရား သ ခင် ကို မေ့ လျော့ ကြ လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှု မြင်၍၊ ထို သို့ အ မျက် တော် တိုက် သော သား သ မီး များ ကို အ ရေး မ ယူ ဘဲ မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် မျက် နှာ တော် လွှဲ၍၊ အ ကျိုး အ ပြစ် ကို မြော် ကြည့် မည်။ ထို လူ မျိုး သည်၊ ကောက် ကျစ် သော သား စဉ်၊ သ စ္စာ ဖျက် သော မြေး ဆက် ဖြစ် လျက်၊ ဘု ရား မ စစ် ဖြင့် မ ရှု ဆိတ် တော် မူ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ အ န တ္တ များ ဖြင့် အ မျက် တော် တိုက် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု ကြ သည့် အ လျောက်၊ ငါ လည်း လူ မျိုး မ စစ် ဖြင့် မ ရှု ဆိတ် ခြင်း၊ ယုတ် မာ သော လူ မျိုး ခြား ဖြင့် အ မျက် တိုက် ခြင်း ကို ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ နှာ တော် ထွက် လောင် မီး သည် မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် ပေါက် ရောက် သ မျှ ကို ကျွမ်း လျက်၊ တောင် အ ခြေ အ မြစ် တိုင်း ကို သင့် လျက်၊ အ ဝီ စိ တိုင် အောင် ပင် တောက် လျက် ရှိ၏။ လူ ပျို နှင့် အ ပျို၊ နို့ စို့ သူ ငယ် နှင့် ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ တို့ ပါ အိမ့် အ ပြင် ဓား ဖြင့် သော်လည်း ကောင်း၊ အိမ့် အ တွင်း ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြင့် သော်လည်း ကောင်း၊ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ထို လူ မျိုး သည် အ ကြံ အ စည် ပ လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကင်း ကြ သည် တ ကား။ ဉာဏ် ပ ညာ မ ကင်း လျှင်၊ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို နား လည်၍ အ ကျိုး အ ပြစ် ကို လည်း မြော် မြင် ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။ ၎င်း တို့ ကျောက် တောင် တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရောင်း ချ အပ် နှင်း တော် မ မူ ခဲ့ လျှင်၊ လိုက် လံ သူ တစ် ယောက် ကြောင့်၊ ထောင် တပ် သည်လည်း ကောင်း၊ နှစ် ယောက် ကြောင့် သောင်း တပ် သည်လည်း ကောင်း၊ မည် သို့ ပြေး ကြ ရ မည် နည်း။ ရန် သူ တို့ သ မာ ဓိ ပြု ကြ သည့် အ တိုင်း ပင်၊ ချင်း တို့ ကျောက် တောင် သည် ငါ တို့ ကျောက် တောင် နှင့် မ တူ၊ ချင်း တို့ စ ပျစ် ပင် လည်း သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ ခြံ တွင် ပေါက် ရောက် သော စ ပျစ် ပင် မျိုး ဖြစ် လျက်၊ ခါး သော အ ပြွတ်၊ အ ဆိပ် ပါ သော အ သီး သီး သ ဖြင့် အ ရည် မှာ မူ မြွေ ဆိုး မြွေ ဟောက်၏ ပြင်း ထန် သော အ ဆိပ် အ တောက် ဖြစ်၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ သည် အ ပါး တော်၌ သို ထား ရာ၊ လှောင် တိုက် တော်၌ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် ရာ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ဘေး သင့် ရာ နေ့ ရက် နီး လျက်၊ တ မ လွန် လျင် မြန် သည့် အ လျောက်၊ ချင်း တို့ ခြေ ချော် ကြ သည့် ကာ လ၊ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း၊ ဆပ် ပေး တော် မူ ခြင်း သည် အ ရံ သင့် ရှိ သည် တ ကား။ လက် ရုံး တန် ခိုး အား လျော့ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ကျဉ်း သား၊ အ လွတ် သား မ ကျန် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ရှု မြင် တော် မူ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း လဲ၍ လူ မျိုး တော် ဘက်၌ တ ရား စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ စဉ်း စား ကြ ဦး။ အ ခြား မ ဟုတ်။ ငါ သာ လျှင် ဘု ရား ဖြစ်၏။ ငါ သာ လျှင် အ သက် ပေး ခြင်း နှင့် နုတ် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ထိ ပါး ခြင်း နှင့် ကု သ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ စီ ရင်၏။ အို လူ မျိုး ခြား တို့၊ လူ မျိုး တော် ကို ထောက်၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ သွေး အ တွက်၊ ရန် သူ တော် တို့ အား လက် စား ချေ ခြင်း။ ဆပ် ပေး ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြည် တော် နှင့် လူ မျိုး တော့် အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု တော် မူ လိမ့် မည် ဟူ သော သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ချက် ရှိ သ မျှ ကို မော ရှေ နှင့် နုန့် သား ယော ရှု တို့သည် လူ မျိုး တော် ရှေ့ သွား ရောက် မြွက် ဆို ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား အ ထက် မိန့် မှာ ချက် ဟူ သ မျှ ကို ဆင့် ဆို သည့် အ ဆုံး၌ မော ရှေ က၊ ဤ ပ ညတ် တ ရား အ ချက် ချက် ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ သား မြေး တို့ အား သင် တို့ မှာ ထား ရ မည့် ယ နေ့ ငါ သက် သေ ခံ သ မျှ ကို နှ လုံး သွင်း ကြ လော့။ ဤ တ ရား သည် အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အ သက် ရှင် ရာ ရှင် ကြောင်း ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ၍ ပိုင် ယူ မည့် ပြည် တွင် တာ ရှည် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို လေ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ရင် ဆိုင်၊ မော ဘ ပြည် ရှိ ဤ အာ ဗာ ရိမ် တောင် တန်း၊ နေ ဗော တောင် ထိပ် သို့ တက် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး သော ပြည် ကို မြော် ကြည့် လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ ပေး သော ပြည် ကို မြော် ကြည့် ခွင့် ရ သော် လည်း ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရှိ ချေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မော ရှေ မ ကွယ် လွန် မီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပေး ခဲ့ သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ အ ချက် ဟူ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ နာ တောင် က ကြွ လာ၍ စိ ရ ပြည် မှ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် ထွန်း လင်း တော် မူ၏။ ပါ ရန် တောင် တန်း က ရောင် ခြည် တော် လွှတ် လျက်၊ ညာ လက် တော် က မီး တောက် ပ လျက်၊ သန့် ရှင်း သူ ကု ဋေ သချေ များ မှ ပေါ် ထွန်း တော် မူ၏။ မြတ် နိုး တော် မူ သော အ နွယ် များ အ နက် သန့် ရှင်း သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လက် တော် အောက် တွင် မြဲ လျက်၊ ခြေ တော် ရင်း တွင် ခ စား လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လျက် ရှိ ကြ၏။ မော ရှေ သည်၊ ယာ ကုပ် ပ ရိ သတ်၏ ပိုင် ရာ အ ဖြစ်၊ ပ ညတ် တ ရား ကို ထုတ် ဆင့် လေ၏။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ သည် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ပါ စု ရုံး ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ယေ ရှု ရုန်၏ ဘု ရင် မင်း ဖြစ် တော် မူ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ် သည် မ ပျက် မ သေ၊ ရှင် နေ ခွင့် ရ ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင် လူ ဦး ရေ နည်း ပါး စေ သ တည်း။ ယု ဒ အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ယု ဒ တောင်း လျှောက် သံ ကို နား ညောင်း၍ အ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ဆည်း ကပ် စေ တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး တော့် အ ဖို့ ကိုယ့် လက် ရုံး ဖြင့် တိုက် ခဲ့ သည့် အ လျောက် ရန် သူ တို့ တစ် ဘက်၌ စစ် ကူ တော် မူ ပါ ဟူ၍ တည်း။ လေ ဝိ အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ကိုယ် တော်၏ သု မိမ် နှင့် ဥရိမ် သည် မဿာ အ ရပ်၌ စုံ စမ်း တော် မူ ခြင်း၊ မေ ရိ ဘ ရေ အ နီး ရန် ပြု တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သူ၊ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ၏ အ ပိုင် ဖြစ် ပါ စေ သော။ ထို အ နွယ် သည် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ကို မ မှတ်၊ သား သ မီး တို့ ကို မ သိ၊ မိ ဘ တို့ ကို ငါ မ တွေ့ မ မြင် ရ ဟု ဆို ရာ ရောက် သည့် တိုင် အောင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လျှောက် ခြင်း၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စောင့် ခြင်း ပြု လျက်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး အား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပ ညတ် တ ရား တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ သွန် သင် ရ သည့် ပြင်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ ကြ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို အ နွယ်၏ စွမ်း ရည် သ တ္တိ ကို တိုး တက် စေ လျက်၊ အ ပြု အ မူ ကို လည်း ငဲ့ ကွက် တော် မူ ပါ။ မုန်း ထား၍ ရန် ဘက် ပြု သူ တို့၏ ခါး ကို ထ ခွင့် မရ စေ ခြင်း ငှါ၊ ထုတ် ချင်း ထိုး ခုတ် တော် မူ ပါ ဟူ၍ တည်း။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ သော သူ သည် ဝန်း ရံ တော် မူ ရာ၌ လုံ ခြုံ စွာ အ စဉ် နေ ရ၏။ ကိုယ် တော် လည်း၊ သူ့ ပ ခုံး ကြား တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ ယော သပ် အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ၎င်း နယ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ သော။ မိုး ကောင်း ကင် အ သီး မြတ် တည်း ဟူ သော နှင်း ပေါက်၊ အောက် ရှိ ဝပ် ရာ ရေ ထု၊ နေ ရှိန် ကြောင့် ပေါ် ထွက် သော အ သီး မြတ်၊ လ ရာ သီ ကြောင့် ပေါ် ပေါက် သော အ သီး မြတ်၊ တည် ဦး က တောင် ထိပ် နှင့် ရှေး မ ဆွ က ကုန်း များ ရှိ အ သီး မြတ်၊ မြေ ကြီး နှင့် ကြွယ် ဝ သ မျှ အ သီး မြတ် များ မှ မင်္ဂ လာ သည် ချုံ တော် တွင် ကိန်း ဝပ် သော အ ရှင်၏ ကျေး ဇူး တော် နှင့် တ ကွ၊ ယော သပ်၏ ဦး ခေါင်း ပေါ် ညီ အစ် ကို တို့ အ နက် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ၏ ဦး ထိပ် ပေါ် သို့ သက် ရောက် ပါ စေ သော။ နွား ပေါက် သ ဖွယ် သား ဦး သည် ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် ပြည့် စုံ၍ မြေ ကြီး အ စွန်း ထိ လူ အ မျိုး မျိုး ကို စိုင် ဦး ချို များ ဖြင့် တစ် ပြိုင် နက် ခတ် ဝှေ့ လေ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဧ ဖ ရိမ်၏ သောင်း တပ်၊ မ နာ ရှေ၏ ထောင် တပ် များ ဖြစ် ကြ သည် ဟူ၍ တည်း။ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ အို ဇာ ဗု လုန်၊ ဖောက် ကား မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ အို ဣ သ ခါ၊ နေ ထိုင် မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ထို အ နွယ် များ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ စည်း စိမ် နှင့် သဲ သောင် သိုက် ဘ ဏ္ဍာ ကို ညှစ် ယူ သည့် လျောက် လူ မျိုး များ ကို တောင် ပေါ် သို့ ခေါ် ပင့်၍ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ပူ ဇော် ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ ကြ သည် ဟူ၍ တည်း။ ဂဒ် အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ဂဒ် နယ် ကို ကျယ် ဝန်း စေ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို အ နွယ် သည် သီ ဟ သ ဖွယ် အောင်း လျက်၊ လက် မောင်း နှင့် ဦး ထိပ် များ ကို ကိုက် စား တတ် ၏။ အာ ဏာ ရှင်၏ ပိုင် စု ကို ခွဲ ခြား ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ထူး အ မြတ် ကို ကိုယ့် အ ဖို့ ရွေး ချယ် ပြီး လျှင်၊ လူ မျိုး တော်၏ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ နှင့် တ ကွ ချီ ဝင်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ရာ တ ရား ချက် များ ကို စီ ရင် လေ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ ဒန့် အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ဒန် သည် ဗာ ရှန် ပြည် က ခုန် လွှား သော ခြင်္သေ့  ပျို သ ဖွယ် ဖြစ် သည် ဟူ၍ တည်း။ နဿ လိ အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မင်္ဂ လာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ပြည့် ဝ ရောင့် ရဲ သော အို နဿ လိ၊ အိုင် ကြီး နှင့် အောက် အ ကြေ ပါ ပိုင် ယူ လော့ ဟူ၍ တည်း။ အာ ရှာ့ အ နွယ် ကို ရည်၍ ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ အာ ရှာ သည် သား အ ပေါင်း တို့ အ နက် မင်္ဂ လာ တော် ကို ခံ၍ ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ရှေ့ မျက် နှာ ရ လျက်၊ ဆီ တွင် ခြေ နှစ် ခွင့် ရ ပါ စေ သော။ မင်း ထုပ် လည်း သံ ကြေး များ ဖြင့် ပြီး လျက်၊ တာ ရှည် သည် နှင့် အ မျှ ခွန် အား ဗ လ ရ ပါ စေ သော ဟူ၍ တည်း။ အို ယေ ရှု ရုန်၊ သင် တို့ အား စစ် ကူ ရန် အာ ကာ သ ကောင်း ကင် ကို ဘုန်း အာ နု ဘော် တော် နှင့် တ ကွ၊ စီး ကြွ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဂုဏ် ရည် တူ မည် သူ မျှ မ ရှိ ချေ။ ရှေး မ ဆွ က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ခို လှုံ ရာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ကာ လ အ စဉ် ထောက် ပင့် တော် မူ၏။ ပယ် ရှား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ လျက် ရန် သူ တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ က နှင် ထုတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ယာ ကုပ် အ စဉ် အ ဆက် တို့ သည် မိုး ကောင်း ကင် မှ နှင်း ကျ ရာ၊ ဆန် စ ပါး စ ပျစ် ရည် ပေါ များ ရာ ပြည် တွင် အ သီး အ ခြား လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ၏။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ စစ် ကူ ရန် ဒိုင်း လွှား၊ ဂိုဏ်း တင် ရန် ဓား သ ဖွယ် ဖြစ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့်၊ အောင် မြင် ရာ ရောက် ကြ ပြီး သော သင် တို့ နှင့် မည် သည့် လူ မျိုး တူ သ နည်း။ သင် တို့ ထံ ကျိုး နွံ ဟန် ဆောင် ကြ မည့် ရန် သူ တို့၏ မြင့် မြတ် ရာ များ၌ ခြေ နင်း ခွင့် ရ ကြ လိမ့် တ ကား ဟု ဖွဲ့ ဆို သ တည်း။ မော ဘ လွင် ပြင် မှ၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ရင် ဆိုင်၊ နေ ဗော ခေါ် ပိ သ ဂါ တောင် ထိပ် သို့ မော ရှေ တက် သွား လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒန် မြို့ အ ထိ ဂိ လဒ် နယ် တ ရှောက်၊ နောက် မျက် နှာ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ ထိ၊ နဿ လိ၊ ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ၊ ယု ဒ နယ် များ တစ် လျှောက်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင် နှင့် တ ကွ၊ ဇော ရ မြို့ အ ထိ၊ စွန် ပ လွံ မြို့ ခေါ် ယေ ရိ ခေါ မြို့ ချိုင့် တည်း ဟူ သော မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် လျှောက်၊ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို ညွှန် ပြ လျက်၊ အ ဆက် အ နွယ် တို့ သို့ ပေး မည် ဟူ၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သည် ကား ဤ ပြည် တည်း။ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခွင့် ငါ ပေး သော် လည်း သင် ကူး ရောက် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ သည် မော ဘ ပြည် တွင် ကွယ် လွန် ရ လေ၏။ ထို ပြည် ရှိ ဗက် ပေ ဂု ရ မြို့ ရင် ဆိုင် ချိုင့် တွင် ဈာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ သော် လည်း၊ မည် သူ မျှ ယ ခု တိုင် သင်္ချိုင်း ကို မ သိ ချေ။ မော ရှေ သည် မျက် စိ မ မှုန်၊ အင် အား မ လျော့ ဘဲ အ သက် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် တွင် ကွယ် လွန် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း ရက် ပေါင်း သုံး ဆယ် တိုင် တိုင် မော ဘ လွင် ပြင် တွင် မော ရှေ အ တွက် ငို ကြွေး ကြ လျက်၊ မြည် တမ်း မှု ဆိုင် ရာ ငို ကျွေး ရ သော နေ့ ရက် များ ကုန် လွန် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ မော ရှေ၏ လက် တင် ခြင်း အား ဖြင့် ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ သော နန်ု့ သား ယော ရှု၏ စ ကား ကို နား ထောင်၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ နုန့် သား၊ တ ပည့် ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း မော ရှေ ကွယ် လွန် လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ ပေး သော ပြည် ရောက် သင် နှင့် တ ကွ လိုက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ထ၍ ဤ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ကြ လော့။ မော ရှေ အား ငါ က တိ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ခြေ ချ ရာ အ ရပ် ရပ် ကို ငါ ပေး ပြီ။ သဲ က န္တာ ရ မှ ထို လေ ဗ နုန် တောင် ထိ၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ကြီး မှ အ​နောက် ဘက် ရှိ မြေ ထဲ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ အ ထိ၊ ဟိ တ္တိ ပြည် တစ် လျှောက် သင် တို့ ပြည် ထောင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင့် အ သက် တာ ကာ လ ပတ် လုံး၊ မည် သူ မျှ သင့် ရှေ့၌ မ ခံ ရပ် နိုင် ရာ။ ငါ သည် မော ရှေ နှင့် အ တူ ရှိ သ ကဲ့ သို့ သင် နှင့် အ တူ ရှိ လ တ္တံ့။ မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား မည် မ ဟုတ်။ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ကို ဤ လူ မျိုး အား အ ပိုင် ပေး ခွင့် ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် အား ယူ၍ ရဲ ရင့် လော့။ သို့ ရာ တွင် ကြံ တိုင်း အောင် ဆောင် တိုင်း မြောက် ရန် ငါ့ ကျွန် ရင်း မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သော ပ ညတ် တ ရား ကို ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင် ဘဲ၊ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ အံ့ သော ငှာ၊ အ တိုင်း ထက် အ လွန် ရဲ ရင့်၍ အား ယူ လော့။ ထို ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သ မျှ အ တိုင်း စောင့် ရှောက် လိုက် နာ နိုင် ရန် လည်း နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ဖတ် ရွတ် ဆင် ခြင် လော့။ သို့ မှ ခ ရီး မှု ထ မြောက်၍ ကြံ တိုင်း အောင် လိမ့် မည်။ မိန့် မှာ သော အ ရှင် ကား၊ ငါ ပင် မ ဟုတ် လော။ အံ့ အား သင့် ခြင်း၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် လော့။ သွား လေ ရာ ရာ သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ နှင့်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ အား၊ ယော ရှု က၊ ဤ ပြည် နယ် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား၍ သင် တို့ ရန် ငြိမ်း စေ တော် မူ သည် ဟူ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မိန့် မှာ ချက် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ မိန်း မ များ၊ သူ ငယ် များ နှင့် တ ကွ တိ ရ စ္ဆာန် ပါ ယော် ဒန် မြစ် ဤ ဘက်၌ မော ရှေ နေ ခဲ့ သော ပြည် နယ် တွင် နေ စေ လျက်၊ သင် တို့ အ နက် စစ် ခေါင်း မာ သူ အ ပေါင်း တို့ မှာ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှေ့၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် ၍ ကူး ချီ စစ် ကူ ကြ စေ။ သင် တို့ အား ရန် ငြိမ်း ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော ပြည် ကို ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ လည်း အ ပိုင် ရ လျက် ရန် ငြိမ်း ခွင့် ရှိ ကြ ပြီး မှ၊ နေ ထွက် ရာ အ ရပ်၊ ယော် ဒန် မြစ် ဤ ဘက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ဝေ ခဲ့ သော ပိုင် ရာ ပြည် နယ် သို့ ပြန် ရောက် ပိုင် ယူ ခွင့် ရ ကြ မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ သူ တို့ က၊ မိန့် မှာ သ မျှ ပြု ပါ မည်။ စေ လွှတ် ရာ သို့ သွား ပါ မည်။ အ ရာ ရာ၌ မော ရှေ၏ မိန့် ချက် ကို နား ထောင် ခဲ့ သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော့် မိန့် ချက် ကို လည်း နား ထောင် ပါ မည်။ ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မော ရှေ နှင့် အ တူ ရှိ သ ကဲ့ သို့၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရာ ရာ၌ မိန့် ဆို ချက် ကို မ လိုက် မ နာ၊ ဖီ ဆန် သူ မည် သူ မ ဆို သေ ဒဏ် ခံ ပါ မည်။ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် တော် မူ ပါ ဟု ယော ရှု ထံ ဝန် ခံ ကြ ကုန်၏။ နုန့် သား ယော ရှု သည် သူ လျှို နှစ် ယောက် ကို ရှိ တ္တိမ် မြို့ မှ စေ လွှတ်၍၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ မှ စ သော တစ် ပြည် လုံး ကို စူး စမ်း ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သွား ပြီး လျှင်၊ ရာ ခပ် အ မည် ရှိ သော ပြည် တန် ဆာ့ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် တည်း ခို ကြ ၏။ ဤ ပြည် ကို စုံ စမ်း ရန်၊ ယ နေ့ ညဉ့် မြို့ တွင်း သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ချို့ ဝင် ကြောင်း ယေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကြား သော်၊ ရာ ခပ် ထံ စေ လွှတ်၍၊ သင့် အိမ် သို့ ဝင် ရောက် သူ တို့ ကို အပ် လော့။ ထို သူ တို့ သည် နေ ပြည် တစ် လျှောက် အ စုံ အစမ်း လာ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆင့် ဆို စေ ရာ၊ ယော် ဒန် မြစ် ကူး ဆိပ် လမ်း ဖြင့် မင်း စေ တို့ လိုက် ကြ စဉ်၊ မြို့ ပြင် သို့ ရောက် လျှင် မြို့ တံ ခါး ပိတ် လေ ၏။ သူ လျှို တို့ မ အိပ် မီ၊ သူ တို့ ရှိ ရာ တိုက် မိုး ပေါ် သို့ ရာခပ် တက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ ပြည် ကို သင် တို့ အား ပေး တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း သင် တို့ ကြောင့် ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့၍ ပျက် ပြား ကြ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျွန် မ ရိပ် မိ ပါ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင် တို့ ထွက် လာ ကြ သော အ ခါ ပင် လယ် နီ ရေ ကို သင် တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခန်း ခြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် ရှိ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း နှင့် သြ ဃ မင်း နှစ် ပါး တို့ အား သင် တို့ မြေ လှန် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျွန် မ တို့ ကြား ရ ကြ ပါ ပြီ။ ထို သ တင်း ကို ကြား က တည်း က၊ သင် တို့ ကြောင့် မည် သူ မျှ ရဲ ရင့် ခြင်း မ ရှိ နိုင် အောင်၊ ကျွန် မ တို့ စိတ် လျော့ ကြ ပါ၏။ သင် တို့ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ထက် ကောင်း ကင်၊ အောက် မြေ ကြီး ပါ စိုး ပိုင် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ သူ လျှို တို့ က၊ ငါ တို့ အ မှု အ ရေး ကို မ ဖော် လျှင်၊ သင့် အ သက် အ စား ငါ တို့ အ သေ ခံ ပါ မည်။ ဤ ပြည် ကို ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော အ ခါ သ စ္စာ နှင့် ကျေး ဇူး ပြု ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ၏။ ထို မိန်း မ သည်၊ မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် နေ အိမ် ရှိ သော ကြောင့် ပြူ တင်း ပေါက် မှ ကြိုး ဖြင့် လျှော ဆင်း စေ လျက်၊ လိုက် ရှာ သူ တို့ သည် သင် တို့ ကို ဖမ်း မိ မည် စိုး၍ တောင် ပေါ် သို့ ပြေး လျက်၊ သူ တို့ မ ပြန် မ ချင်း သုံး ရက် တိုင် တိုင် ပုန်း နေ ကြ လော့။ ပြန် မှ ထွက် သွား ကြ လော့ ဟု ဆို သော်၊ သူ လျို တို့ က၊ သင် ပေး သော သ စ္စာ ဝန် နှင့် ငါ တို့ မ ကင်း စေ ရန် ဤ ပြည် သို့ ငါ တို့ ဝင် ရောက် သည့် ကာ လ၊ ထို ကြိုး နီ ကို ယ ခု လျှော ဆင်း ကြ သော ပြူ တင်း ပေါက်၌ ချည် ထား၍၊ မိ ဘ၊ မောင် ဘွား များ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကို အိမ် သို့ သွင်း ထား လော့။ သင့် အိမ်၌ ပါ ရှိ သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို လက် လွန် လျှင် ထို သူ၏ အ သွေး သည် ငါ တို့ ဦး ထိပ် ထက် တည် ပါ စေ။ သင့် အိမ် တံ ခါး မှ ထွက် သွား၍ သေ လျှင် မူ ကား၊ ချင့် အ သွေး သည် ချင့် ဦး ထိပ် ထက် တည်၍ ငါ တို့ ကင်း ကြ မည်။ ငါ တို့ အ မှု အ ရေး ကို သင် ဖော် ပြ လျှင် လည်း သင် ပေး သော သ စ္စာ ဝန် နှင့် ငါ တို့ ကင်း လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော အ ခါ မိန်း မ က၊ သင် တို့ စ ကား အ တိုင်း ရှိ ပါ စေ တော့ ဟု ဝန် ခံ လျက်၊ လွှတ် လိုက် သည် နှင့် သူ တို့ ထွက် သွား ကြ၏။ မိန်းမ လည်း ထို ကြိုး နီ ကို ပြူ တင်း ပေါက်၌ ချည် ထား လေ ၏။ သူ လျို နှစ် ယောက် တို့ သည် တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား လျက် လမ်း တစ် လျှောက် လိုက် ရှာ သူ တို့ မ တွေ့ ၍ မ ပြန် မ ချင်း၊ သုံး ရက် တိုင် တိုင် အောင်း နေ ပြီး မှ တောင် ပေါ် က ဆင်း လျက် မြစ် ကူး ပြီး နောက် နန်ု့ သား ယော ရှု ထံ ရောက် သော်၊ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သ မျှ ကို ပြန် ကြား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တစ် ပြည် လုံး ကို ငါ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း ငါ တို့ ရှေ့ ပျက် ပြား လိမ့် တ ကား ဟု လျှောက် ဆို ကြ၏။ ယော ရှု သည် နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ ရှိ တ္တိမ် မြို့ မှ ထွက် ချီ လျက်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို မ ကူး မီ မြစ် နား တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။ သုံး ရက် စွဲ ရပ် ပြီး မှ ဗိုလ် မှူး တို့ သည် တပ် တစ်လျှောက် လိုက် သွား၍ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပင့် ဆောင် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ ကိုလည်း ကောင်း မြင် ကြ လျှင် နေ ရာ မှ ထွက် ချီ၍ မ ချဉ်း ဘဲ တောင် ရေ နှစ် ထောင် ခန့် ကွာ လိုက် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ မ သွား ဘူး သော် လည်း သွား ရာ လမ်း ကို သိ ကျွမ်း ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ပ ရိ သတ် အား ဆင့် ဆို ကြ၏။ ယော ရှု က လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နက် ဖြန် နေ့ အံ့ ဖွယ် မှု များ ကို သင် တို့၌ ပြု တော် မူ မည် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အား၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ လွန်၍ ပင့် ဆောင် ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ပင့် ဆောင် ကြ ၏။ ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် မော ရှေ နှင့် အ တူ ရှိ သ ကဲ့ သို့ သင် နှင့် အ တူ ရှိ အံ့ ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သိ စေ ခြင်း ငှါ၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ယ နေ့ မှ စ၍၊ သင့် ကို ငါ ချီး မြှင့် မည်။ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ပင့် ဆောင် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ယော် ဒန် မြစ် ရေ စ သို့ ရောက် လျှင်၊ ထို မြစ် ရေ တွင် ရပ် တန့် ကြ စေ ဟူ သော အ မိန့် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ယော ရှု က၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ရန် ချဉ်း ခဲ့ ကြ လော့။ သင် တို့ တွင် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား တည် ရှိ လျက် ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဟိ ဝိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ၊ အာ မော ရိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ မှ မု ချ နှင် ထုတ် တော် မူ မည့် အ ကြောင်း သိ ကြ စေ ရန် လ က္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင်၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ သည်၊ ယော် ဒန် မြစ် ကို ဦး ဆောင် ကြွ ဝင် လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ၊ လူ ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ရွေး ကောက် ကြ လော့။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ခြေ သည် ယော် ဒန် မြစ် ရေ တွင် နင်း ရပ် သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက်၊ အ ထက် မှ စီး လာ သော ရေ ကွဲ ပြတ်၍ တစ် ဘက် သတ် စု ပုံ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ထို နောက် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ဦး တည် သည် နှင့် လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး သွား ရန် တဲ များ မှ ထွက် ကြ သည့် အ ခါ၊ ရိတ် သိမ်း ချိန် ကာ လ ကမ်း လုံး ပြည့် လျှံ သော ယော် ဒန် မြစ် ရေ စ၌၊ သေ တ္တာ တော် ပင့် ဆောင် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ ခြေ ချ လိုက် သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် အ ထက် မှ စီး လာ သော ရေ တန့် ရပ်၍၊ ဇာ ရ တန် မြို့ အ နီး၊ အာ ဒံ မြို့ ဆိပ် ထိ ဝေး ကွာ စွာ တစ် ဘက် သတ် စု ပုံ လျက် အ ရာ ဗာ အိုင် ခေါ် ရေ ငံ အိုင် သို့ စီး ဆင်း သော မြစ် ရေ လည်း လုံး လုံး ပြတ်၍၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ တည့် တည့် ကူး သွား ရ ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ မူ ကား၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြည်း ကြောင်း သွား၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် သို့ အ ကုန် အ စင် မ ရောက် မ ချင်း မြစ် အ လယ် မြေ ပေါ် တွင် ရပ် မြဲ ရပ် နေ ကြ၏။ ယော် ဒန် မြစ် ကို တစ် မျိုး လုံး ကူး သွား ပြီး မှ၊ ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ၊ လူ ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ရွေး ချယ် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ယော် ဒန် မြစ် အ လယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ မြဲ စွဲ စွာ နင်း ရာ အ ရပ် မှ ကျောက် ဆယ့် နှစ် လုံး ကို ယူ လျက် ယ နေ့ ညဉ့် စွဲ ရပ် ရာ စား ခန်း၌ ချ ထား စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ စီ မံ ခဲ့ သော လူ ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ ယော် ဒန် မြစ် လယ် ရှိ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ သွား လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် များ အ လိုက် တစ် ယောက် လျှင် ကျောက် တစ် လုံး စီ ထမ်း ဆောင် ခဲ့ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘောင် တွင် လ က္ခ ဏာ သက် သေ အ ဖြစ် တည် သည် နှင့် နောင် ကာ လ သား မြေး တို့ က၊ ဤ ကျောက် များ ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ သည် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကြွ ဝင် စဉ်၊ ထို သေ တ္တာ တော် ရှေ့ မြစ် ရေ ပြတ် ကြောင်း၊ ဣ သရေ လ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ထိမ်း မှတ် ဖွယ် ရာ ဖြစ် သည် တ ကား ဟူ ၍ သင် တို့ ပြန် ပြော ရ ကြ မည် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ ယော ရှု ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း နာ ခံ၍ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် များ အ လိုက် ကျောက် ဆယ့် နှစ် လုံး ကို ယော် ဒန် မြစ် လယ် မှ စွဲ ရပ် ရာ စ ခန်း သို့ ဆောင် ယူ ချ ထား ကြ ၏။ ယော် ဒန် မြစ် အ လယ်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ နင်း ရာ အ ရပ်၌ ယော ရှု စိုက် ထူ သော ကျောက် ဆယ် နှစ် လုံး သည်၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှိ သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် နှင့် အ ညီ၊ ယော ရှု အား မော ရှေ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ ကို ယော ရှု ဆင့် ဆို သ မျှ မပြီး မ ချင်း၊ သေ တ္တာ တော် ပင့် ဆောင် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် လယ် တွင် ရပ် တန့် ခိုက်၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ အ လျင် အ မြန် ကူး သွား ရ ကြ၏။ အ ကုန် အ စင် ကူး သွား ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ပါ၊ ပ ရိ သတ် တို့ မျက် မှောက် တွင် ကူး ကြ၏။ မော ရှေ မိန့် မှာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ကူး ချီ ရ သော ရု ဗင့် အ နွယ် သား၊ ဂဒ် အ နွယ် သား၊ မာ န ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက်၊ လူ ပေါင်း လေး သောင်း ခန့် တို့ သည် လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် စစ် တိုက် ရန် ယေ ရိ ခေါ လွင် ပြင် သို့ ကူး ချီ ကြ၏။ ထို နေ့၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ရှေ့၊ ယော ရှု ကို ချီး မြှင့် တော် မူ သ ဖြင့် မော ရှေ ကို ခန့် ညား သည့် နည်း တူ၊ ယော ရှု ကို လည်း အ သက် တာ ကာ လ ပတ် လုံး ခန့် ညား ကြ ကုန်၏။ ယော ရှု က၊ ယော် ဒန် မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ကြ လော့ ဟု ပ ရော ဟိတ် တို့ အား ဆင့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် လယ် မှ တက် လာ၍၊ ကုန်း ကို နင်း သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက်၊ မြစ် ရေ သည် ကမ်း လုံး ပြည့် လျံ အောင် ယ မန် ကဲ့ သို့ စီး မြဲ စီး ပြန် သ တည်း။ လူ ပ ရိ သတ် သည် ပ ဌ မ လ၊ ဆယ် ရက် နေ့ တွင်၊ ယော် ဒန် မြစ် မှ တက်၍ ယေ ရိ ခေါ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ်၌ တပ် စွဲ ကြ ရာ၊ ယော် ဒန် မြစ် မှ ဆောင် ယူ ခဲ့ သော ကျောက် ဆယ့် နှစ် လုံး ကို ယော ရှု စိုက် ထူ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ နောင် ကာ လ အ ဖိုး တို့ ထံ၊ ဤ ကျောက် များ ကား အ သို့ နည်း ဟု သား မြေး တို့ မေး ကြ သော်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကြည်း ကြောင်း ကူး လာ ရ သော ကြောင့် တည်း ဟု ညွှန် ပြ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက် နေ အာ မော ရိ ဘု ရင် တို့ နှင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ရှိ ခါ န နိ ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကူး၍ မ ပြီး မ ချင်း၊ သူ တို့ ရှေ့ ယော် ဒန် မြစ် ရေ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခန်း ခြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ကြား သိ ကြ လျှင်၊ ဣသ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြောင့် ရဲ ရင့် ခြင်း မ ရှိ နိုင် အောင် စိတ် လျော့ ကြ ၏။ ထို ကာ လ ယော ရှု အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကျောက် စောင်း ဓား များ ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ထပ် ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ယော ရှု သည် ကျောက် စောင်း ဓား များ ကို လုပ် လျက် အ ရာ လုတ် ခေါ် ကုန်း ၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ပေး လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ မ ယူ ကြ သည့် အ တွက် ငါ ပေး မည် ဟု ဘိုး ဘေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး ရာ ပြည် ကို သင် တို့ မ မြင် ရ ကြ ဟု သ စ္စာ ဆို တော် မူ သည့် အ လျောက် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သူ၊ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ မ ကုန် မ ဆုံး မီ အ တွင်း နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ကာ လ ပတ် လုံး သဲ က န္တာ ရ၌ လှည့် လည် ရ ကြ၏။ သူ တို့ အ စား ပေါက် ဖွား စေ တော် မူ သော သား မြေး တို့ သည်၊ ခ ရီး အ ကြား လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ ရ သေး သော ကြောင့် ထို မင်္ဂ လာ ကို ယော ရှု ပေး ရ လေ၏။ တစ် မျိုး လုံး မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး နောက် အ နာ မ ပျောက် မ ချင်း တပ် စ ခန်း၌ နေ ရ ကြ စဉ် ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ ကဲ့ ရဲ့ သော ဝန် ကို သင် တို့ အ ပေါ် မှ ယ နေ့ ငါ လှိမ့် ချ လိုက် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည် ကို အ စွဲ ပြု လျက်၊ ထို အ ရပ် ကို ဂိလ ဂါလ ဟူ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် တွင် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် တွင် ချ ရပ် လျက် ထို လ၊ ဆယ့် လေး ရက်၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန်၊ ယေ ရိ ခေါ လွင် ပြင်၌ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ပြီး မှ နောက် နေ့ ခါ နာန် စ ပါး ဖြင့် လုပ် သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် နှင့် မုန့် ဆန်း ကို နေ့ ချင်း စား ကြ ရာ၊ စား ကြ ပြီး နောက် မ န္န မုန့် ကွယ်၍၊ ထို မ န္န မုန့် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နောက် တစ် ဖန် မ စား ရ ကြ ချေ။ ထို နှစ် တွင် ပင် ခါ နာန် မြေ ထွက် ကို စား ရ ကြ၏။ ယော ရှု သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ အ နီး ရှိ နေ စဉ် မျှော် ကြည့် ရာ ဓား လွတ် ကိုင် လျက် ရပ် နေ သူ တစ် ဦး ကို ရင် ဆိုင် တွေ့ မြင် သော်၊ သူ့ ထံ ချဉ်း၍ သင် ကား ငါ တို့ ဘက်၌ လော၊ ရန် သူ့ ဘက်၌ လော ဟု မေး လျှင်၊ ထို သို မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိုလ် ခြေ တို့ ဗိုလ် မှူး အ ဖြစ် ငါ ရောက် လာ ပြီ ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ ယော ရှု ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် ကျွန် တော် မျိုး အား မည် သို့ အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ အံ့ နည်း ဟု လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိုလ် ခြေ တို့ ဗိုလ် မှူး က၊ သင် ရပ် တန့် သော နေ ရာ ကား၊ သန့် ရှင်း ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဖိ နပ် ကို ချွတ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ယော ရှု ပြု လေ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထွက် သူ ဝင် သူ မ ရှိ ရ အောင်၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ပိတ် ဆို့ ဝိုင်း ထား ကြ သည် နှင့် ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ဘု ရင် နှင့် တ ကွ စစ် ခေါင်း မာ သူ များ ပါ သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း လေ ပြီ။ အ သံ ရှည် စွာ တံ ပိုး မှုတ် သ ဖြင့်၊ မှုတ် သံ ကြား သော တပ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ကျယ် စွာ တပ် သံ ပေး လျှင် တစ် ပြိုင် နက် မြို့ ရိုး ပြို လဲ၍၊ အ သီး အ သီး တို့ တည့် တည့် တက် ဝင် ကြ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နုန့် သား ယော ရှု သည် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ သိုးချို တံ ပိုး ခု နစ် လက် ကိုင် ပ ရော ဟိတ် ခု နစ် ပါး တို့ ဦး တည် ကြ စေ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ တပ် သား တို့ အား လည်း လက် နက် ကိုင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ ချီ လျက်၊ မြို့ ကို လှည့် ပတ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ထို သို့ ယော ရှု မိန့် မှာ ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ သိုး ချို တံ ပိုး ခု နစ် လက် ကိုင် ပ ရော ဟိတ် ခု နစ် ပါး တို့ သည်၊ တံ ပိုး မှုတ် လျက် သွား ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ လိုက် လေ၏။ တံ ပိုး မှုတ် လျက် သွား မြဲ သွား သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ရှေ့၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ချီ သွား သော်၊ တပ် မ လည်း သေ တ္တာ တော် နောက် လိုက် ချီ ရ၏။ တပ် သား တို့ အား ယော ရှု က၊ ငါ မိန့် ဆို သော တပ် သံ ပေး မည့် နေ့ မ တိုင် မီ ကြွေး ကြော် သံ၊ တပ် သံ၊ စ ကား သံ မ ပြု ရ။ ထို နေ့ မှ တပ် သံ ပေး ကြ လော့ ဟု မှာ ထား နှင့် လေ၏။ ထို သို့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို မြို့ ပတ် လည် တစ် ကြိမ် ဝိုင်း သွား စေ ပြီး နောက်၊ ညဉ့် အ ခါ တပ် စ ခန်း သို့ ပြန် ဝင် ကြ လေ၏။ ယော ရှု သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ကြ ရာ၊ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ တံ ပိုး မှုတ် လျက် သွား မြဲ သွား သော သိုး ချို တံ ပိုး ခု နစ် လက် ကိုင် ပ ရော ဟိတ် ခု နစ် ပါး တို့ မျက် မှောက် တွင် လက် နက် ကိုင် တို့ ချီ သွား လျက် တပ် မ မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် နောက် လိုက် ချီ ကြ၏။ ဒု တိ ယ နေ့၌ လည်း မြို့ ကို တစ် ကြိမ် လှည့် ပတ်၍ တပ် စ ခန်း သို့ ပြန် ဝင် လျက်၊ ခြောက် ရက် ပတ် လုံး ထို သို့ ပြု ကြ၏။ ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ အ ရုဏ် တက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင်၊ ထို နေ့ တွင် သာ ယ မန် နည်း အ တိုင်း မြို့ ကို ခု နစ် ကြိမ် လှည့် ပတ် ကြ၏။ သ တ္တ မ မြောက် လှည့် ပတ် စဉ် ပ ရော ဟိတ် တို့ တံ ပိုး မှုတ် ကြ သော အ ခါ ယော ရှု က၊ တပ် သံ ပေး ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား မြို့ ကို အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ ဤ မြို့ နှင့် မြို့၌ ရှိ သ မျှ ပါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မြေ လှန် ကြ ရ မည်။ ငါ တို့ စေ လွှတ် သော တ မန် တို့ ကို ဝှက် ထား သူ၊ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် မှ စ၍ အိမ်၌ ပါ ရှိ သ မျှ တို့ ကို သာ အ သက် ချမ်း သာ ပေး ရ မည်။ မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ကို သင် တို့ ယူ မိ လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး ဒု က္ခ ရောက်၍ မြေ လှန် ခံ ရ ကြ မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ သော ကြောင့် ထို ဥစ္စာ ကို သတိ နှင့် ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ရွှေ ငွေ မှ စ၍ ကြေး သံ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘ ဏ္ဍာ တော် သို့ သွင်း ကြ ရ မည် ဟု တပ် သား တို့ အား မိန့် ဆို ပြီး လျှင်၊ တပ် သား တို့ တပ် သံ ပေး ခြင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း ကို ပြု ကြ ကုန်၏။ ထို သို့ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား သော တပ် သား တို့ သည် ကျယ် စွာ တပ် သံ ပေး ကြ သော အ ခါ တစ် ပြိုင် နက် မြို့ ရိုး ပြို လဲ သ ဖြင့် အ သီး အ သီး တို့ တည့် တည့် တက် ဝင်၍ မြို့ ကို သိမ်း ယူ ကြ ရာ၊ မြို့ တွင်း ရှိ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ လူ ပျို၊ လူ အို၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ မြည်း ဟူ သ မျှ ကို ဓား ဖြင့် မြေ လှန် ကြ သ တည်း။ ပြည် ကို စူး စမ်း သော သူ လျှို နှစ် ယောက် အား ယော ရှု က၊ ပြည် တန် ဆာ့ အိမ် သို့ ဝင်၍၊ သင် တို့ ဆို ခဲ့ သော သ စ္စာ က တိ အ တိုင်း ထို မိန်း မ နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ထွက် စေ လော့ ဟု မိန့် မှာ သည် နှင့် အ ညီ၊ သူ လျှို လု လင် တို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ ရာ ခပ် မှ စ၍၊ မိ ဘ၊ မောင် ဘွား၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ထွက် စေ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တပ် စား ခန်း အ ပ တွင် ထား ကြ ပြီး မှ ရွှေ ငွေ မှ စ သော ကြေး သံ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စံ ရာ တော် ရှိ ဘ ဏ္ဍာ ထိုက် လျက် မြို့ နှင့် တ ကွ၊ ရှိ သ မျှ ပါ မီး တိုက် ကြ၏။ ယော ရှု သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ အ စူး အ စမ်း စေ လွှတ် သော တ မန် တို့ ကို ဝှက် ထား သူ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ရှိ ရှိ သ မျှ အား အ သက် ချမ်း သာ ပေး သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဘောင် တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရ ကြ သ တည်း။ ထို အ ခါ ယော ရှု က၊ မည် သူ မ ဆို ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ထ၍ တည် ပြန် အံ့။ ထို သူ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ အ မင်္ဂ လာ ရ ပါ စေ။ မြို့ အ တည် တွင် သား ဦး၊ တံ ခါး ရွက် အ တပ် တွင် သား ထွေး သေ ပါ စေ ဟူ သော သ စ္စာ ကို ဆို စေ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော ရှု နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ၍ ပြည် လုံး နှံ့ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ လေ၏။ ထို ကာ လ၊ ယု ဒ အ နွယ်၊ ဇေ ရ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ မြေး၊ ကာ မိ သား အာ ခန် သည် မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ကို ယူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လွန် ကျူး ရာ ရောက် ကြ သည့် အ တွက် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် ထား တော် မူ သ တည်း။ ယော ရှု လည်း ယေ ရိ ခေါ မြို့ မှ လူ တို့ ကို စေ လွှတ်၍၊ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့၊ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ နီး ရှိ၊ အာ ဣ မြို့၊ ပြည် နယ် ပါ၊ သွား ရောက် စူး စမ်း ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ဣ မြို့ သို့ သွား ရောက် စူး စမ်း ပြီး မှ ယော ရှု ထံ ပြန် ရောက် လျှင် ထို မြို့ သား တို့ နည်း ပါး သော ကြောင့် တစ် တပ် လုံး ချီ၍ အ ပန်း မ ခံ စေ ဘဲ လူ နှစ် ထောင် သုံး ထောင် သာ အာ ဣ မြို့ သို့ ချီ တက် တိုက် ခိုက် ကြ စေ ဟု အ ကြံ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ လူ သုံး ထောင် ခန့် ချီ သွား၍၊ အာ ဣ မြို့ သား တို့ ရှေ့ ဆုတ် ပြေး ကြ ရာ၊ အာ ဣ မြို့ သား တို့ သည် မြို့ တံ ခါး ဝ မှ ရှေ ဗ ရိမ် ရွာ လမ်း အ ဆင်း တိုင် အောင် လိုက် လံ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် လူ သုံး ဆယ့် ခြောက် ယောက် ကျ ဆုံး သည့် အ တွက် တပ် သား တို့ အ ရည် ပျော် မ တတ် စိတ် လျော့ ကြ ၏။ ယော ရှု လည်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မှုန့် ကြဲ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ပျပ် ဝပ် ကြ ပြီး မှ ယော ရှု က၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် နှင့် ရောင့် ရဲ နေ ရ သော်၊ ကောင်း လေ စွ။ ဤ လူ မျိုး ကို အာ မော ရိ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း၍ ပျက် စီး စေ ခြင်း ငှာ၊ ယော် ဒန် မြစ် ဤ ဘက် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ တော် မူ ပါ သ နည်း။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ရန် သူ့ ရှေ့ ကျော ခိုင်း ရ ပြီ ဖြစ်၍၊ အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြော နိုင် တော့ အံ့ နည်း။ ခါ န နိ အ စ ရှိ သော ဤ တိုင်း ရင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကြား လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဝန်း ဝိုင်း၍ အ မည် ကို လည်း မြေ ပေါ် မှ ချေ ဖျောက် ကြ လိမ့် တ ကား။ ဤ သို့ ပြု လျှင်၊ မြင့် မြတ် သော နာ မ တော် အ ဖို့ အ လို့ ငှာ မည် သို့ ပြု တော် မူ အံ့ နည်း ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ပျပ် ဝပ်၍ နေ သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ပြစ် မှား ပြီ။ ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ကျော် ပြီ။ မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ကို ခိုး ယူ ကွယ် ဆို၍ ကိုယ့် ပ ရိ ဘော ဂ အ တွင်း ဝှက် ထား လေ ပြီ။ ထို ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပင် မြေ လှန် ခံ အပ် ပြီ ဖြစ်၍၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ မ ခံ ရပ် နိုင် ဘဲ ကျော ခိုင်း ရ ကြ သ တည်း။ မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ကို သင် တို့ အ တွင်း မှ မ ပယ် မ ဖျက် ကြ လျှင် သင် တို့ နှင့် အ တူ ငါ ဆက် လက် တည် နေ မည် မ ဟုတ်။ ထ၍ လူ မျိုး တော် ကို သန့် ရှင်း စေ ရန် သင် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ နက် ဖြန် နေ့ မ တိုင် မီ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင် တို့ အ တွင်း တွင် မြေ လှန် အပ် သော အ ရာ ရှိ၏။ ထို အ ရာ ကို သင် တို့ အ တွင်း မှ မ ပယ် မ ချင်း၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ ခံ ရပ် နိုင် ကြ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည်၊ နက် ဖြန် နံ နက် အ နွယ် များ အ လိုက် ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မဲ ကျ သော အ နွယ် သည်၊ အ ဆက် များ အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ မဲ ကျ သော အ ဆက် သည် အိမ် ထောင် များ အ လိုက်လည်း ကောင်း၊ မဲ ကျ သော အိမ် ထောင် သည် လူ အ စဉ် အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ ချဉ်း ကပ် ကြ ပြီး လျှင်၊ မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ရှိ၍ မဲ ကျ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖောက် ကျော်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ယုတ် မာ စွာ ပြု သော ကြောင့်၊ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ပါ မီး လောင် တိုက် ဒဏ် ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယော ရှု သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို အ နွယ် များ အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ပြီး လျှင် မဲ ကျ သော ယု ဒ အ နွယ် အ နက်၊ ယု ဒ အ ဆက် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မဲ ကျ သော ဇေ ရ အ ဆက် အ နက်၊ အိမ် ထောင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မဲ ကျ သော ဇာ ဗ ဒိ အိမ် ထောင် အ နက်၊ လူ အ စဉ် အ လိုက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ချဉ်း ကပ် စေ ရာ၊ ယု ဒ အ နွယ်၊ ဇေ ရ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ မြစ်၊ ကာ မိ သား အာ ခန့် အ ပေါ် တွင် မဲ ကျ လေ ၏။ အာ ခန် အား ယော ရှု က၊ ငါ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း၍ ဝန် ချ လော့။ သင် ပြု မိ သော အ မှု ကို မ ထိမ် မ ချန်၊ ငါ့ အား ပြော ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ အာ ခန် က၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကျွန် တော် မု ချ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ ပြု မိ သော အ မှု ကား၊ လက် ရ ပ စ္စည်း အ တွင်း၊ ဗာ ဗု လုန် အ ဖြစ် အ ဖိုး ထိုက် ဝတ် လုံ၊ ငွေ ချိန် နှစ် ပိဿာ၊ ရွှေ တုံး ချိန် ကျပ် ငါး ဆယ် များ ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ လော ဘ အ လျောက် ကျွန် တော် ယူ မိ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော့် တဲ အ လယ် ငွေ ကို အောက် ဆုံး မြှုပ် ထား ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို ပြီး နောက်၊ ယော ရှု စေ လွှတ် သူ တို့ သည် အ သော့ သွား၍၊ တဲ အ တွင်း ငွေ အောက် ဆုံး မြှုပ် ထား သော အ ရာ များ ကို တွေ့ သ ဖြင့် ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို ထံ ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ချ ထား ကြ၏။ ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ဇေ ရ သား အာ ခန် နှင့် တ ကွ ထို ငွေ၊ ဝတ် လုံ၊ ရွှေ တုံး၊ သား၊ သ မီး၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ တဲ၊ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ပါ၊ အာ ခေါ် ချိုင့် သို့ ထုတ် သွား၍၊ ယော ရှု က၊ ငါ တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဒု က္ခ ပေး ရ သ နည်း။ ယ နေ့ ပင် သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒု က္ခ ပေး တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို ပြီး မှ၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ထို သူ နှင့် ပါ သ မျှ ကို ခဲ ပစ် ဒဏ်၊ မီး လောင် တိုက် ဒဏ် ပေး ပြီး နောက်၊ ပြာ ပုံ ပေါ် တွင် ယ နေ့ တိုင် တည် ရှိ သော ကျောက် ပုံ ကြီး ကို ပုံ ထား မှ သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မျက် တော် ရှိန် ငြိမ်း လေ ၏။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို အ စွဲ ပြု၍၊ အာ ခေါ် ချိုင့် ဟု ယ နေ့ တိုင် တွင် သ တည်း။ ထို နောက် ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ်၍ အာ ဣ မြို့ သို့ ထ သွား လော့။ အာ ဣ ဘု ရင် နှင့် လူ သူ၊ မြို့ နယ်၊ မြေ များ ကို သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း ပြီ။ ယေ ရိ ခေါ ဘု ရင် နှင့် မြို့ ကို ပြု သ ကဲ့ သို့၊ အာ ဣ ဘု ရင် နှင့် မြို့ ကို ပြု ရ မည်။ လက် ရ ဥစ္စာ၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ မှာ သင် တို့ ပိုင် ဖြစ် ရ မည်။ မြို့ နောက် ဖေး တပ် ပုန်း ချ ထား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ဣ မြို့ သို့ ယော ရှု နှင့် စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ထွက် ချီ စဉ်၊ ယော ရှု သည် စစ် ခေါင်း မာ သူ သုံး သောင်း ကို ရွေး ကောက်၍ ညဉ့် ချင်း စေ လွှတ် ရာ၊ ထို မြို့ ကို တိုက် ရန် မ ဝေး မ ကွာ ဘဲ မြို့ နောက် ဖေး တပ် ပုန်း ချ လျက်၊ ရှိ သ မျှ အ သင့် နေ ကြ လော့။ ငါ နှင့် နောက် ပါ အ ပေါင်း တို့ သည် မြို့ သို့ ချဉ်း ကပ် သည့် ကာ လ၊ ယ မန် ကဲ့ သို့ စစ် တိုက် ရန် ထွက် လာ သူ တို့ ရှေ့ ဆုတ် ဟန် ပြု သ ဖြင့် ယ မန် သို့ ပင် ဆုတ် ပြေး ကြ ပြီ ဟု ထင် မှတ် သော ရန် သူ တို့ လည်း ဆုတ် ဟန် ပြု သော ငါ တို့ ကို၊ ဝေး ကွာ သည့် တိုင် အောင် လိုက် လံ ကြ သော အ ခါ တပ် ပုန်း ချ ရာ မှ ထ၍ မြို့ ကို သိမ်း ယူ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အောင် မြင် ပြီး မှ တစ် မြို့ လုံး မီး ရှို့၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြု ကြ လော့။ ငါ မိန့် မှာ ပြီ ဟု ဆို ပြီး နောက်၊ ယော ရှု စေ လွှတ် သော တပ် သည် ချ ရာ အ ရပ် သို့ သွား၍ အာ ဣ မြို့ အ နောက်၊ ၎င်း မြို့ နှင့် ဗေ သ လ မြို့ စပ် ကြား တွင် တပ် ပုန်း ချ ကြ၏။ ယော ရှု မူ ကား၊ ထို ညဉ့် တွင် တပ် မ စား ခန်း၌ နေ ရစ်၏။ လူ ငါး ထောင် ခန့် ကို ရွေး ချယ်၍၊ အာ ဣ မြို့ အ နောက်၊ ၎င်း မြို့ နှင့် ဗေ သ လ မြို့ စပ် ကြား တွင် တပ် ပုန်း ချ စေ ၏။ ထို သို့ မြောက် မျက် နှာ တစ် တပ် လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ အ နောက် မျက် နှာ တပ် ပုန်း ကို လည်း ကောင်း၊ ချ ထား ပြီး မှ ယော ရှု သည် ချိုင့် ထဲ သို့ ညဉ့် ချင်း ဆင်း ချီ လေ ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို အာ ဣ ဘု ရင် သိ မြင် လျှင်၊ ဘက် ပါ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ အ သော့ ထ ၍၊ မြို့ နောက် ဖေး ၌ တပ် ပုန်း ချ သည် ကို မ သိ ဘဲ ဣ သ ရေ လ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရန် စီ မံ ထား သော အ ရာ ဗာ ချိုင့် သို့ ချီ ထွက် ကြ ကုန် ၏။ ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး ပါ ရှုံး ဟန် ပြု လျက်၊ သဲ က န္တာ ရ လမ်း ဖြင့် ဆုတ် ပြေး ကြ ရာ၊ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ကိုင် သော လှံ ကို အာ ဣ မြို့ သို့ ရွယ် လော့။ သင့် လက် သို့ ငါ အပ် မည် ဟု ယော ရှု အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုင် သော လှံ ကို မြို့ သို့ ယော ရှု ရွယ် သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် တပ် ပုန်း သည် ချ ရာ အ ရပ် မှ အ သော့ ထ၍၊ မြို့ ကို ပြေး ဝင် သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ရုတ် ခြင်း မီး တိုက် ကြ ၏။ မြို့ စီး တပ် လည်း မြို့ တွင်း မှ ထွက်၍၊ ရှေ့၊ နောက်၊ ဣ သ ရေ လ စစ် သား တို့ ညှပ် မိ သော ရန် သူ တို့ ကို၊ တစ် ယောက် မျှ ထွက် လွတ် ကြွင်း ကျန် မ ရှိ၊ လုပ် ကြံ ကြ၏။ အာ ဣ ဘု ရင် ကို ကား လက် ရ ဘမ်း၍၊ ယော ရှု ထံ ယူ သွား ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ သည် သဲ က န္တာ ရ သို့ လိုက် လံ သော အာ ဣ မြို့ သား တို့ ကို စစ် မြေ ပြင် တွင် ပင်၊ အ ကုန် အ စင် ကျ ဆုံး သည့် တိုင် အောင်၊ ဓား ဘေး သင့် စေ ပြီး မှ အာ ဣ မြို့ သို့ တစ် တပ် လုံး ပြန် ဝင်၍ ဓား ဘေး သင့် စေ သ ဖြင့်၊ ယောက်ျား မိန်း မ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် ရှိ သော အာ ဣ မြို့ လုံး ကျွတ် နေ့ ချင်း ကျ ဆုံး ကြ သည် မှာ၊ အာ ဣ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို မြေ လှန်၍ မ ကုန် မ ချင်း၊ လှံ ရွယ် သော လက် ကို ယော ရှု မ ရုပ် မ သိမ်း သော ကြောင့် တည်း။ လက် ရ ဥစ္စာ၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ မှာ မူ ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ စစ် သား တို့ အ ပိုင် ရ ကြ၏။ ယော ရှု သည် အာ ဣ မြို့ ကို ထို သို့ မီး တိုက်၍ ယ နေ့ တိုင် အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ ၏။ အာ ဣ ဘု ရင် ကို မူ ကား၊ ညဉ့် ဦး တိုင် ကား တင် ပြီး လျှင်၊ ယော ရှု အ မိန့် အ တိုင်း၊ နေ ဝင် ချိန် တွင် အ လောင်း ကို ဖြုတ်၍ မြို့ တံ ခါး ဝ၌ ချ ထား ပြီး မှ ယ နေ့ တိုင် တည် ရှိ သော ကျောက် ပုံ ကြီး ကို အ လောင်း ထက် ပုံ ထား ကြ၏။ ထို ကျောက် ထက်၌ လည်း မော ရှေ ပ ညတ် တ ရား ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ ယော ရှု ကူး၍ အ က္ခ ရာ တင် လေ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး၊ လူ ကြီး၊ ဗိုလ် မှူး၊ တ ရား သူ ကြီး၊ အ မျိုး စစ်၊ ဝင် နေ ကပ် ပါး တို့ ပါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ ရှေ့၊ သေ တ္တာ တော် ဝဲ ယာ၌ တစ် ဝက် ကား ဂေ ရ ဇိမ် တောင်၊ တစ် ဝက် ကား ဧ ဗ လ တောင် အ နီး ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ဦး စွာ မင်္ဂ လာ ပေး ရ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပေး ပြီး မှ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သော မင်္ဂ လာ အ မင်္ဂ လာ စ ကား များ နှင့် ပ ညတ် တ ရား ချက် အ လုံး စုံ ကို ဖတ် ရွတ် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လူ ပ ရိ သတ်၊ မိန်း မ၊ သား သ မီး၊ ဝင် နေ ကပ် ပါး တို့ ရှေ့၊ မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သ မျှ အ နက် ယော ရှု မ ဖတ် မ ရွတ် သော အ ချက် တစ် ချက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ထို ကာ လ၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက် ခင် တန်း၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင်၊ လေ ဗ နုန် တောင် ရင်း ရှိ မြေ ထဲ ပင်လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် နေ သော ဟိ တ္တိ၊ အာ မော ရိ၊ ခါ န နိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သ တင်း ကြား လျှင်၊ ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရ လ တပ် ကို တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း တိုက် ခိုက် ရန် စု ဝေး ကြ သ တည်း။ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ မှာ မူ ယေ ရိ ခေါ မြို့၊ အာ ဣ မြို့ များ၌ ယော ရှု ပြု ခဲ့ သော အ ရေး ကို ကြား သော်၊ သံ တ မန် အ ဟန်၊ ယော ရှု တပ် ချ သော ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ သော်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ရောက် လာ သည် ဖြစ်၍၊ မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ကြ ပါ ဟု ယော ရှု နှင့် တပ် သား တို့ အား တောင်း ပန် ကြ လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ က၊ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ပိုင် နယ် တွင် နေ ထိုင် သူ ဖြစ် ပါ လိမ့် မည်။ အ ဘယ် သို့ မိတ် သဟာ ယ ဖွဲ့ နိုင် ကြ အံ့ နည်း ဟု ထို ဟိ ဝိ လူ မျိုး တို့ အား ဆို ကြ သော်၊ သူ တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ကျွန် မှန် ပါ၏ ဟု ယော ရှု အား လျှောက် ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ မည် သည့် လူ မျိုး နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် က လာ ကြ သ နည်း ဟု ယော ရှု မေး ရာ၊ ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကြောင့် အ လွန် ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ကျွန် တော် မျိုး ခံ လာ ကြ ပါ ပြီ။ အီဂျစ် ပြည် တွင် စီ ရင် သ မျှ မှ စ၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ အာ မော ရိ အ မျိုး၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း နှင့် အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ စံ၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း နှစ် ပါး တို့ ၌ စီ ရင် သ မျှ သော သ တင်း တော် ကို ကြား ရ သော ကြောင့် အ မျိုး သား ချင်း လူ ကြီး တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ က၊ ခ ရီး စ ရိတ် ဆောင် ယူ လျက် သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ပြီး လျှင်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ကျွန် တော် မျိုး ခံ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ကြ ပါ ဟု တောင်း ပန် ရန် မှာ ထား ကြ ပါ ၏။ ကြည့် တော် မူ ပါ။ သင် တို့ ထံ လာ လို၍ ကျွန် တော် တို့ ခ ရီး ထွက် သော နေ့၌ အိမ် မှ ပူ နွေး စွာ ထုတ် ခဲ့ သော စား နပ် ရိ က္ခာ သည် ယ ခု သွေ့ ခြောက် ကြေ မွ လျက် ရှိ ပါ၏။ အ ပြည့် ထည့် ခဲ့ သော စ ပျစ် ရည် ဘူး သစ် လည်း၊ စုတ် ကွဲ ပါ ပြီ။ ခ ရီး ဝေး ကွာ သည့် အ တွက် အ ဝတ် နှင့် ဖိ နပ် ဟောင်း နွမ်း ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ကြ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ မေး မလျှောက် ဘဲ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို ကိုင် ကြည့် ပြီး မှ ယော ရှု လည်း မိတ် ဖွဲ့၍၊ အ သက် ကို ချမ်း သာ ပေး ရန် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု သည့် အ လျောက်၊ ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သ စ္စာ ဆို ကြ သ တည်း။ မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ပြီး မှ သုံး ရက် လွန် သော်၊ ကိုယ့် ပိုင် နယ် တွင် နေ ထိုင်၍ အ နီး အ နား ဖြစ် ကြောင်း ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ လျှင်၊ သုံး ရက် ခ ရီး သွား၍၊ သူ တို့ နေ ထိုင် သော ဂိ ဗောင်၊ ခေ ဖိ ရ၊ ဗေ ရုတ်၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ များ သို့ ရောက် ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တိုင် တည် လျက် ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သ စ္စာ ဆို မိ သည် ကို ထောက်၍၊ မ ကွပ် မျက် ကြ ချေ။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ အား လူ ပ ရိ သတ် တို့ ညည်း ညူး ကြ သော အ ခါ၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က၊ ငါ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သစ္စာ ဆို မိ သော ကြောင့် သူ တို့ ကို မ ထိ ရ ကြ။ ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ အ တွက်၊ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် သင့် မည် ကို စိုး ရိမ်၍၊ အ သက် ချမ်း သာ ပေး ကြ ကုန် အံ့ ဟု လူ ပ ရိ သတ် တို့ အား ပြန် ဆို ကြ ၏။ အ သက် ချမ်း သာ ပေး ရန် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ဆို သည့် အ တိုင်း လူ ပ ရိ သတ် တို့ အ ဖို့ ထင်း ခွေ ရေ ခပ် ထား ကြ ၏။ ယော ရှု လည်း ထို သူ တို့ ကို ခေါ်၍ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ပိုင် နယ် တွင် နေ ထိုင် သူ ဖြစ် လျက် ဝေး ကွာ သော အ ရပ် မှ လာ ရောက် ကြ ပါ သည် ဟု ငါ တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် လှည့် စား ကြ သ နည်း။ ထို အ တွက် သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရ လျက်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ်၊ ကျွန် သီး တော် များ အ စဉ် ဖြစ် ကြ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ၊ သူ တို့ က၊ ဤ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို ကိုယ် တော် တို့ အား ဝေ ပေး လျက် ရှေ့ မှောက် တွင် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန်၊ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သေ ချာ စွာ ကြား သိ ရ သည် ဖြစ်၍၊ သေ ဘေး ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့် ထို သို့ ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ။ ယ ခု မှာ ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် လက် အောက် တွင် ရှိ ပါ၏။ သ ဘော တော် အ တိုင်း ထိုက် သင့် ရာ ပြု တော် မူ ပါ ဟု ယော ရှု ထံ ဝန် ခံ ကြ လျှင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင် ဟော ဟံ၊ ယာ မုတ် ဘု ရင် ပိ ရံ၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင် ယာ ဖျာ၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် ဒေ ဗိ ရ မင်း တို့ ထံ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ်၍၊ ယော ရှု မှ စ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ သော ဂိ ဗောင် မြို့ ကို လုပ် ကြံ ရန် ချီ တက် စစ် ကူ ကြ ပါ လော့ ဟု အ မှာ တော် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင်၊ ထို အာ မော ရိ မင်း ငါး ပါး တို့ စု ပေါင်း ၍ အ လုံး အ ရင်း အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ဂိ ဗောင် မြို့ သို့ ချီ တက် စွဲ ရပ် တိုက် ခိုက် ကြ ရာ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် ယော ရှု တပ် ချ သော ဂိ လ ဂါ မြို့ သို့ စေ လွှတ်၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကို ရှု ကြည့် လျက် နေ တော် မ မူ ပါ လင့်။ အ ဆော တ လျင် ချီ တက် စစ် ကူ ကယ် မ တော် မူ ပါ။ ခင် တန်း တစ် လျှောက် နေ သော အာ မော ရိ ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည် ကျွန် တော် တို့ ကို စု ပေါင်း တိုက် ခိုက် ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ လေ ၏။ ရုတ် တ ရက် တိုက် ခိုက် သော်၊ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စဉ့် က ရဲ ပြေး စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဂိ ဗောင် မြို့ အ နီး လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ်၍ ဗေ သော ရုန် မြို့ အ တက် လမ်း ဖြင့် အ ဇေ ကာ၊ မ က္က ဒါ မြို့ များ တိုင် အောင် လိုက် လံ လုပ် ကြံ လေ၏။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ဗေ သော ရုန် မြို့ အ ဆင်း လမ်း ဖြင့် ပြေး ကြ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဇေ ကာ မြို့ တိုင် အောင် လမ်း တစ် လျှောက် ကြီး စွာ သော မိုး သီး များ ကို သွန် ချ တော် မူ သည် နှင့် မိုး သီး ကြောင့် သေ သူ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဓား ကြောင့် သေ သည် ထက် များ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ အာ မော ရိ လူ မျိုး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သော နေ့၌၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မျက် မှောက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယော ရှု က၊ အို နေ မင်း၊ ဂိ ဗောင် မြို့ အ ထက်၌ လည်း ကောင်း၊ အို လ မင်း၊ အာ ယ လုန် ချိုင့် ၌ လည်း ကောင်း၊ ရပ် တန့် ကြ ပါ လော့ ဟု လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး တော် သည် ရန် သူ တို့ ကို လက် စား မ ချေ ရ မ ချင်း၊ နေ မင်း ရပ် လျက်၊ လ မင်း ဆိုင်း သည် ဟု ယာ ရှာ ဧ ချင်း ဖွဲ့ ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ နေ သည် ဝင် မြဲ မ ဝင်၊ ကောင်း ကင် အ လယ် နေ့ သ ဖွယ် ရပ် တန့်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဘက်၌ စစ် တိုက် လျက်၊ လူ့ စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ သော ထို နေ့ ကဲ့ သို့ ရှေ့၌ မ ဖြစ်၊ နောက်၌ လည်း မ ဖြစ် ဘူး ချေ။ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ စွဲ ရပ် ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ၏။ ထို ဘု ရင် မင်း ငါး ပါး တို့ ပြေး၍၊ မ က္က ဒါ ဥမင်၌ ပုန်း နေ ကြ ရာ၊ မ က္က ဒါ ဥမင် တွင် ပုန်း နေ သော မင်း ငါး ပါး ကို တွေ့ ပါ ပြီ ဟု ယော ရှု ထံ ကြား လျှောက် လျှင်၊ ယော ရှု က ဥမင် ဝ ကို ကြီး စွာ သော ကျောက် များ နှင့် လှိမ့် ပိတ်၍ လူ စောင့် ထား ကြ ပြီး နောက်၊ ရန် သူ တို့ ကို မ ဆိုင်း မ လင့် လိုက် လံ၍၊ တွေ့ မိ သ မျှ သတ် ကြ လော့။ ချင်း တို့ မြို့ သို့ မ ဝင် စေ လင့်။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟု မိန့် မှာ လေ ၏။ ထို သို့ ယော ရှု မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကို အ ဆုံး သတ် လုပ် ကြံ၍ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ လည်း ခံ တပ် မြို့ များ သို့ ခို ဝင် ကြ သော အ ခါ၊ စစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယော ရှု တပ် ရွှေ့ ရာ မ က္က ဒါ မြို့ သို့ ဘေး လွတ် စွာ ပြန် လာ ကြ သော ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မည် သူ မျှ မ စ မ တင့် ဝံ့ ချေ။ ထို နောက် ယော ရှု က၊ ဥမင် ကို ဖွင့်၍ ဘု ရင် ငါး ပါး တို့ ကို ငါ့ ထံ ထုတ် ခဲ့ ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် မင်း ငါး ပါး တို့ ကို ဥမင် မှ ယော ရှု ထံ ထုတ် သွင်း ကြ သော အ ခါ၊ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ နောက် ပါ စစ် ကဲ တို့ အား ထို ဘု ရင် တို့ လည် ကို ချဉ်း၍ နင်း ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ ချဉ်း ၍ နင်း ကြ ရာ၊ ယော ရှု က၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် စစ် တိုက် သော ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကို ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို ပြီး မှ သေ ဒဏ် စီ ရင်၍ ကား တိုင် ငါး စင် ပေါ် တွင် ညဉ့် ဦး တိုင် တင် ထား စေ ၏။ နေ ဝင် ချိန် တွင် ယော ရှု အ မိန့် အ ရ၊ အ လောင်း များ ကို ဖြုတ်၍၊ ပုန်း အောင်း ခဲ့ သော ဥမင် အ တွင်း ချ ထား ပြီး လျှင် ဥမင် ဝ ကို ကြီး စွာ သော ကျောက် များ ဖြင့် ပိတ် ဆို့ လျက် ယ နေ့ တိုင် တည် ရှိ သ တည်း။ ထို နေ့၌ ယော ရှု သည်၊ မ က္က ဒါ မြို့ ကို ဘု ရင် မင်း ပါ သိမ်း ယူ၍၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ မြို့ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန်၊ မြေ လှန် လျက် ယေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ မ က္က ဒါ ဘု ရင် ကို ပြု လေ၏။ ယော ရှု သည်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ မ က္က ဒါ မြို့ မှ လိ ဗ န မြို့ သို့ ချီ တက် တိုက် ခိုက် ရာ၊ ထို မြို့ နှင့် ဘု ရင် မင်း ပါ ဣ သ ရေ လ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် မြို့ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် ယေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ထို ဘု ရင် ကို လည်း ပြု လေ၏။ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ လိ ဗ န မြို့ မှ လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ချီ တက် စွဲ ရပ် တိုက် ခိုက် ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် ဒု တိ ယ နေ့ သိမ်း ယူ သည့် ကာ လ၊ လိ ဗ န မြို့ ကို ပြု သည့် နည်း တူ ထို မြို့ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ၏။ ဂေ ဇာ ဘု ရင် ဟော ရံ မင်း သည် စစ် ကူ ရန် လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ချီ လာ သော်၊ ထို မင်း နှင့် ဘက် ပါ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ယော ရှု လုပ် ကြံ လေ၏။ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ လာ ခိ ရှ မြို့ မှ ဧ ဂ လုန် မြို့ သို့ ချီ တက် စွဲ ရပ် တိုက် ခိုက် ရာ၊ နေ့ ချင်း သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ လာ ခိ ရှ မြို့ ကို ပြု သည့် နည်း တူ၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် မြို့ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို မြေ လှန် လေ၏။ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ ဧ ဂ လုန် မြို့ မှ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ချီ တက် တိုက် ခိုက် ရာ သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ မြို့ ရွာ လူ အ ပေါင်း တို့ ပါ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက်၊ ဧ ဂ လုန် မြို့ ကို ပြု သည့် နည်း တူ မြို့ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန်၊ မြေ လှန် လေ၏။ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ၊ ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ လှည့် ချီ တိုက် ခိုက် ရာ၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ပါ၊ သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် မြို့ ရွာ ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ မြေ လှန် လျက်၊ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လိ ဗ န ဘု ရင် နှင့် မြို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု သ ကဲ့ သို့ ဒေ ဗိ ရ ဘုရင် နှင့် မြို့ ကို ပြု လေ၏။ ထို သို့ ယော ရှု သည် ခင် တန်း၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၊ ရု ဖေ လာ ခ ရိုင်၊ တောင် စောင်း၊ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို ဘု ရင် မင်း များ ပါ လုပ် ကြံ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဇီ ဝ သက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် မြေ လှန် လျက်၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ မှ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ ဂိ ဗောင် မြို့ ရောက် ဂေါ ရှင် တစ် နယ် လုံး ကိုလည်း ကောင်း၊ လုပ် ကြံ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဘက်၌ စစ် တိုက် တော် မူ သော ကြောင့် ဆို ခဲ့ သော ဘု ရင် မင်း များ နှင့် ပိုင် သော ပြည် ပါ တစ် ပြိုင် နက် အောင် မြင် ပြီး မှ ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး နှင့် တ ကွ၊ စွဲ ရပ် ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ၏။ ထို သ တင်း ကို ဟာ ဇော် ဘု ရင် ယာ ဘိန် မင်း ကြား သော်၊ မာ ဒုန် ဘု ရင် ယော ဗပ် မင်း၊ ရှိ မ ရုန် ဘု ရင်၊ အာ ခ ရှပ် ဘု ရင် မင်း တို့ ထံ လည်း ကောင်း၊ မြောက် ပိုင်း ခင် တန်း၊ ဂ င်္နေ သ ရက် အိုင် တောင် ဘက် ရှိ အ ရာ ဗာ ချိုင့်၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင်၊ အ နောက် မျက် နှာ ဒေါ ရ ကုန်း တန်း များ ၌ တည် သော ဘု ရင် မင်း တို့ ထံ လည်း ကောင်း၊ အ ရှေ့ အ နောက်၌ နေ သော ခါ န နိ လူ မျိုး၊ ခင် တန်း တစ် လျှောက် နေ အာ မော ရိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး၊ ဟေ ရ မုန် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ မိ ဇ ပါ နယ်၌ နေ သော ဟိ ဝိ လူ မျိုး တို့ ထံ လည်း ကောင်း၊ ထို အ ခါ ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ သူ တို့ ကို မ ကြောက် လင့်။ နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အား၊ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို မ သာ လောင်း ချည်း ငါ အပ် နှင်း မည်။ မြင်း များ၏ သ ခေါက် ကြော ကို ဖြတ် ခြင်း၊ ရ ထား တပ် ကို မီး တိုက် ခြင်း များ ကို ပြု ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယော ရှု သည်၊ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ချီ တက်၍ မေ ရုံ အိုင် အ နီး စွဲ ရပ် သူ တို့ ကို ရုတ် တ ရက် တိုက် ခိုက် ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် ဇိ ဒုန် မြို့ ကြီး သို့လည်း ကောင်း၊ မိ သ ရ ဖေါ သ မိမ် မြို့ သို့လည်း ကောင်း၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ မိ ဇ ပါ ချိုင့် သို့လည်း ကောင်း၊ အ ဖြာ ဖြာ လိုက် လံ လျက် တစ် ယောက် မ ကျန်၊ လုပ် ကြံ ကြ၏။ ယော ရှု လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မြင်း များ၏ သ ခေါက် ကြော ကို ဖြတ် ခြင်း၊ ရ ထား တပ် ကို မီး တိုက် ခြင်း များ ကို ပြု လေ၏။ ထို နောက် ယော ရှု သည် လှည့် ချီ၍၊ ဆို ခဲ့ ပြီး နိုင် ငံ တ ကာ တို့၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် ဖြစ် သော ဟာ ဇော် မြို့ ကို သိမ်း ယူ လျက်၊ ဘု ရင် မင်း ကို ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့၌ ဇီ ဝ သက် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ မြေ လှန်၍၊ မြို့ ကို လည်း မီး တိုက် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆို ခဲ့ သော ဘု ရင် မင်း တို့ နှင့် တ ကွ စိုး စံ သော မြို့ များ ပါ ယော ရှု သိမ်း ယူ၍ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ မြေ လှန် သည် မှာ၊ ယော ရှု မီး တိုက် ခဲ့ သော ဟာ ဇော် မြို့ မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား မြို့ များ ကို ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ မီး မ တိုက် ဘဲ တည် ရာ ကုန်း ပေါ် တွင် ရှိ မြဲ ရှိ စေ လျက် လက် ရ ဥစ္စာ၊ တိရ စ္ဆာန် များ မှာ ဣ သ ရေ လူ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် ဖြစ်၏။ ဇီ ဝ သက် ရှိ သူ ဟူ သ မျှ ကို ကား၊ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ဖျက် ဆီး လုပ် ကြံ ကြ၏။ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း မော ရှေ ဆင့် ဆို လေ ရာ ရာ၊ မည် သည် ကို မျှ မ လှပ် မ ထား ယော ရှု ပြု လေ၏။ ယော ရှု သည် ဆို ခဲ့ သော ဘု ရင် မင်း တို့ ကို ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ စစ် တိုက်၍ ရ၏။ ထို ကာ လ ယော ရှု ချီ သွား၍၊ ဟေ ဗြုန်၊ ဒေ ဗိ ရ၊ အာ နပ် မြို့ များ နှင့် ယု ဒ ပြည်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ခင် တန်း တစ် လျှောက် နေ သော အာ န က လူ မျိုး ကို ပယ် ဖျက်၍၊ မြို့ များ ပါ၊ မြေ လှန် သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် နယ် တွင် တစ် ယောက် မျှ မ ကျန်၊ ဂါ ဇ၊ ဂါ သ၊ အာ ဇုတ် မြို့ များ၌ သာ ကြွင်း ကျန် နေ ထိုင် ကြ၏။ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ယော ရှု သည် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို သိမ်း ယူ၍ အ နွယ် အ သီး အ သီး တို့ ဝေ ပုံ အ လိုက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပိုင် ဖြစ် စေ၏။ ပြည် တော် လည်း ရန် စစ် ငြိမ်း လေ၏။ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက်၊ အာ နုန် ချောင်း မှ စ၍ ဟေ ရ မုန် တောင် တိုင် အောင်၊ အ ရှေ့ ဘက် အရာ ဗာ ချိုင့် တစ် လျှောက် ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လုပ် ကြံ၍ အ ပိုင် ရ သော ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မင်း တို့ အ မည် များ ကား၊ ထို ဘု ရင် မင်း နှစ် ပါး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လုပ် ကြံ ကြ ပြီး လျှင် ထို ပြည် နယ် ကို ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ နှင့် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ အား မော ရှေ အ ပိုင် ပေး လေ ၏။ ယေ ရိ ခေါ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဗေ သ လ မြို့ အ နီး အာ ဣ ဘု ရင် တစ် ပါး ယေ ရု ရှ လင် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင် တစ် ပါး ယာ မုတ် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဂေ ဇာ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဒေ ဗိ ရ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဂေ ဒါ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ အ ဒု လံ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ မ က္က ဒါ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဗေ သ လ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ တာ ပွါ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဟေ ဖာ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ အာ ဖက် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ လာ ရှ ရုန် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ မာ ဒုန် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဟာ ဇော် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ရှိ မ ရုန် မေ ရုန် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ အာ ခ ရှပ် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ တာ နက် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ကေ ဒေ ရှ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် ယော က နံ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဒေါ ရ ကုန်း တန်း၌ ဒေါ ရ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ဂိ လ ဂါ လ နယ် ဂေါ အိမ် ဘု ရင် တစ် ပါး၊ တိ ရ ဇာ ဘု ရင် တစ် ပါး၊ ပေါင်း သုံး ကျိပ် တစ် ပါး တို့ တည်း။ ယော ရှု အို မင်း လှ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် အို မင်း လှ ပြီ။ ပိုင် ရ မည့် ပြည် ကား များ စွာ ကျန် သေး ၏။ တောင် မျက် နှာ အာ ဝိ လူ မျိုး တို့ ပိုင် တစ် နယ် လုံး၊ အာ မော ရိ နယ် စပ် အာ ဖက် မြို့ တိုင် အောင်၊ ဇိ ဒုန် လူ မျိုး တို့ ပိုင် ဖြစ် သော မာ ရာ နယ် နှင့်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ တစ် နယ် လုံး၊ ဟေ ရ မုန် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ၊ ဗာ လ ဂဒ် မြို့ မှ စ၍ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ တိုင် အောင်၊ လေ ဗ နုန် တောင် အ ရှေ့ ဘက် တစ် နယ် လုံး နှင့် ဂေ ဗ လ တစ် နယ် လုံး၊ လေ ဗ နုန် တောင် မှ စ၍ မိ သ ရ ဖော သ မိမ် မြို့ တိုင် အောင်၊ ဇိ ဒုန် လူ မျိုး တို့ ပိုင် ခင် တန်း တစ် နယ် လုံး များ တည်း။ ဆို ခဲ့ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ငါ နှင် ထုတ် မည်။ သင် မှာ မူ၊ ငါ့ အ မိန့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အား အ ပိုင် ဝေ ပေး လော့။ ယ ခု ပင် ဣ သ ရေ လ ကိုး နွယ် နှင့် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား၊ အ ပိုင် ဝေ ဖန် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ဝေ ပေး ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နှင့် ရု ဗင်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ရ ပြီး ပြည် နယ် များ ကား၊ အာ နုန် ချိုင့် ကမ်း ပေါ် ရှိ အာ ရော် မြို့ နှင့် ချိုင့် လယ် ရှိ မြို့ မှ စ၍ ဒိ ဘုန် မြို့ တိုင် အောင်၊ မေ ဒ ဘ ပျံ့ တစ် လျှောက် လုံး အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နယ် စပ် တိုင် အောင် အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း အုပ် စိုး ခဲ့ သော မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ဂိ လဒ် နယ်၊ ဂေ ရှု ရ၊ မာ ခါ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် နယ်၊ ဟေ ရ မုန် တောင် တစ် လျှောက်၊ သာ လ က မြို့ ထိ၊ ဗာ ရှန် တစ် ပြည် လုံး၊ အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ နှင့် ဧ ဒြိ မြို့ များ၌ စံ နေ သော ရေ ဖိမ့် အ နွယ် အ နက် ကျန် သေး သူ၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း အုပ် စိုး ခဲ့ သော နိုင် ငံ တစ် ဝှမ်း လုံး များ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို မော ရှေ လုပ် ကြံ နှင် ထုတ် ခဲ့ လေ ၏။ ဂေ ရှု ရ၊ မာ ခါ အ မျိုး သား တို့ ကို မူ ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မ နှင် ထုတ် ကြ သည့် အ တွက် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဣ သ ရေ လ နယ် တွင် နေ ထိုင် သေး၏။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သာ လျှင် မြေ ပိုင် မ ရ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ပူ ဇော် ရာ များ ကို အ ပိုင် ရ ကြ၏။ မော ရှေ သည် ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ အား အိမ် ထောင် အ လိုက် ဝေ ပေး သော နယ် ကား၊ အာ နုန် ချိုင့် ကမ်း ပေါ် ရှိ အာ ရော် မြို့ နှင့် ချိုင့် လယ် ရှိ မြို့ မှ စ၍ မေ ဒ ဘ ပျံ့ တစ် လျှောက် လုံး၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် တ ကွ ပျံ့ ရှိ မြို့ ရွာ၊ ဒိ ဘုန် မြို့၊ ဗာ မုတ် ဗာ လ မြို့၊ ဗက် ဗာ လ မောင် မြို့၊ ယာ ဟတ် မြို့၊ ကေ ဒ မုတ် မြို့၊ မေ ဖတ် မြို့၊ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့၊ စိ ဗ မာ မြို့၊ ချိုင့် လယ် ကုန်း ပေါ် ရှိ ဇာ ရက် ရှာ ဟာ မြို့၊ ဗက် ပေ ဂု ရ မြို့၊ အာ ဇုတ် ပိ သ ဂါ မြို့၊ ဗက် ယေ ရှိ မုတ် မြို့၊ ပျံ့ ရှိ အ မြို့ မြို့ နှင့် တ ကွ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း နိုင် ငံ တစ် လျှောက် လုံး များ တည်း။ ထို မင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ထို ပြည် နေ၊ လက် အောက် ခံ မိ ဒျန် အ ကြီး အ ကဲ ငါး ပါး၊ ဧ ဝိ၊ ရေ ကင်၊ ဇု ရ၊ ဟု ရ၊ ရေ ဘ တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ မော ရှေ လုပ် ကြံ ရာ ဗော ရ သား၊ မှော် ဆ ရာ ဗာ လမ် ကို လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ နယ် စပ် သည် ယော် ဒန် မြစ် ဖြစ်၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ရု ဗင့် အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ရ သော မြို့ ရွာ များ ကား ထို သို့ တည်း။ မော ရှေ သည်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အား အိမ် ထောင် အ လိုက် ဝေ ပေး သော နယ် ကား၊ ယာ ဇာ မြို့ မှ စ၍၊ ဂိ လဒ် နယ် အ တွင်း မြို့ ရှိ သ မျှ နှင့် ရ ဗ္ဗာ မြို့ ရှေ့ အာ ရော် မြို့ တိုင် အောင် အ မ္မုန် ပြည် တစ် ဝက်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ စ၍ ရာ မတ် မိ ဇ ပါ မြို့၊ ဗေ တော နိမ် မြို့ များ တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ မ ဟာ နိမ် မြို့ မှ စ၍ ဒေ ဗိ ရ မြို့ နယ် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ တစ် လျှောက် လုံး၊ ချိုင့်၌ လည်း၊ ဗေ သာ ရံ မြို့၊ ဗက် နိ မ ရ မြို့၊ သု ကုတ် မြို့၊ ဇာ ဖုန် မြို့ အ စ ရှိ သော ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ဂင်္နေ သ ရက် အိုင်၊ ရေ လက် ယော် ဒန် မြစ် အ စပ် ရှိ၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ ရှိ ဟုန် မင်း ပိုင် အ ကြွင်း အ ကျန် များ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ရ သော မြို့ ရွာ များ ကား ထို သို့ တည်း။ မော ရှေ သည်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား အိမ် ထောင် အ လိုက် ဝေ ပေး သော နယ် ကား၊ မ ဟာ နိမ် မြို့ မှ စ၍၊ ဗာ ရှန် ပြည် တည်း ဟူ သော ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း နိုင် ငံ တစ် လျှောက် လုံး၊ ဗာ ရှန် ပြည် အ ဝင်၊ ဟာ ဝုတ် ယာ ဣ ရ မြို့ ရွာ ခြောက် ဆယ်၊ ဂိလဒ် နယ် တစ် ၀က်၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း စံ နေ ခဲ့ သော မြို့ တော်၊ အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ နှင့် ဧ ဒြိ မြို့ များ တည်း။ မ နာ ရှေ့ သား မာ ခိ ရ အ ဆက် တစ် ဝက်၊ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ ထို သို့ ပိုင် ရ ကြ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဖက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့၊ မော ဘ လွင် ပြင်၌ မော ရှေ ဝေ ပေး သော နယ် များ ကား၊ ထို သို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် ဆိုင် ရာ ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့် လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အ ဖို့ မြေ ပိုင် ကို မော ရှေ မ ပေး ချေ။ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ နှစ် နွယ် နှင့် တစ် ဝက် တို့ အား၊ မော ရှေ ကိုယ် တိုင် အ ပိုင် ရ စေ ခဲ့ ပြီ။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အား အ မျိုး သား ချင်း နည်း တူ၊ မြေ ပိုင် မ ပေး သော် လည်း ထို ကာ လ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ရှိ ယော ရှု ထံ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ချဉ်း လာ ကြ ရာ၊ ကေ နတ် အ မျိုး ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် က၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့၌ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွန် တော် ကို ရည်၍ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို ကိုယ် တော် သိ မှတ် ပါ လိမ့် မည်။ မော ရှေ က၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် သင် လိုက် ရှာ သော ကြောင့်၊ သင် နင်း ပြီး သော နယ် သည် သင် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ ပိုင် မု ချ ဖြစ် ရ မည် ဟု သ စ္စာ ဆို ပါ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် သဲ က န္တာ ရ၌ လှည့် လည် ရ စဉ်၊ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ မိန့် တော် မူ သော နေ့ မှ စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် က တိ တော် အ လျောက်၊ ကျွန် တော် ကို လေး ဆယ့် ငါး နှစ် ပတ် လုံး အ သက် ရှင် ခွင့် ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ ယ နေ့ ရှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ပြည့် သော ကျွန် တော် သည် မော ရှေ စေ လွှတ် သော နေ့ က ကဲ့ သို့၊ ယ ခု သန် မာ လျက် စစ် ချီ၊ စစ် တိုက်၊ စစ် ဝင် ခြင်း အ မှု၌ ထို အ ခါ ကဲ့ သို့ ပင် ယ ခု သန် မာ ပါ သေး ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ထို နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဤ ခင် တန်း ကို ပေး ပါ လော့။ ထို ကာ လ ကိုယ် တော် ကြား သိ သည် နှင့် အ ညီ အာ န က လူ မျိုး နေ ထိုင် လျက် ခံ တပ် မြို့ များ နှင့် ပြည့် စုံ သော် လည်း က တိ တော် အ ရ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် ခွင့် ပေး ကောင်း ပေး တော် မူ လိမ့် မည် ဟု တောင်း ဆို လျှင်၊ ယော ရှု သည် ကောင်း ကြီး ပေး လျက် ဟေ ဗြုန် ခင် တန်း ကို ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် အား အ ပိုင် ပေး သည် နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် ရှာ သော ကေ နတ် အ မျိုး ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် သည် ဟေ ဗြုန် ခင် တန်း ကို ယ နေ့ တိုင် အ ပိုင် ရ သ တည်း။ ဟေ ဗြုန် မြို့ အ မည် ဟောင်း ကား အာ န က အ မျိုး သား တို့ တွင် အ ကြီး အ မှူး အာ ဘ ကို အ စွဲ ပြု လျက် ကိ ရ ယ သာ ဘ ဟု တွင် သ တည်း။ ပြည် တော် လည်း ရန် စစ် ငြိမ်း လေ ၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ မဲ ကျ၍ ရ သော နယ် သည် တောင် ပိုင်း အ စွန်း ရှိ ဇိ န တော တစ် လျှောက်၊ ဧ ဒုံ နယ် စပ် တိုင် အောင် မီ သည် နှင့် တောင် အ လား ကား၊ ရေ ငံ အိုင် တောင် ဘက် အ ကွေ့ က စ၍၊ အ က ရ ဗ္ဗိမ် တောင် ကြား တောင် မျက် နှာ မှ ထွက် လျက် ဇိ န မြို့ သို့ ရောက် ပြီး မှ၊ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ မြို့ တောင် ဘက် သို့ မီ ၏။ ၎င်း မှ ဟေ ဇ ရုံ မြို့၊ အ ဒ္ဒါ မြို့ များ သို့ လျှောက် လျက်၊ ကာ ကာ မြို့ ထိ လှည့် သ ဖြင့် အ ဇ မုန် မြို့ ကို ရောက် ပြီး လျှင်၊ အိ ဂျစ် ချောင်း သို့ လိုက်၌ ပင် လယ်၌ ဆုံး သ တည်း။ အ ရှေ့ အ လား ကား၊ ယော် ဒန် မြစ် ဝ တိုင် အောင်၊ ရေ ငံ အိုင် တစ် လျှောက် တည်း။ မြောက် အ လား ကား၊ ယော် ဒန် မြစ် စီး ဝင် ရာ ရေ ငံ အိုင် ကွေ့ မှ ထွက်၍ ဗေ သော ဂ လ မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗေ သ ရာ ဗ မြို့ မြောက် ဘက် လျှောက် လျက်၊ ရု ဗင့် သား ဗော ဟန်၏ ကျောက် တိုင် သို့လည်း ကောင်း၊ ရောက် ပြီး မှ အာ ခေါ် ချိုင့် က၊ ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ တက် သော်၊ မြောက် ဘက် သို့ လှည့် သ ဖြင့် ချောင်း တောင် ဘက် ရှိ၊ အ ဒု မ္မိမ် တောင် ကြား ရင် ဆိုင် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ကို မျက် နှာ မူ လျက်၊ အင် ရှေ မက် အိုင် သို့ ရောက်၍ အင်္ရော ဂေ လ စမ်း ရေ အ စွန်း ထိ၊ ၎င်း မှ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ဖြင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တည် ရာ ယေ ဗု သိ တောင် စောင်း တောင် ဘက် သို့ လျှောက် ၍၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် အ နောက်၊ ရေ ဖိမ် ချိုင့် မြောက် ဘက် ရှိ တောင် ထိပ် သို့ တက် ပြီး မှ နေ ဖ တော စမ်း ရေ တွင်း ကို လျှောက် ဆင်း သ ဖြင့် ဧ ဖ ရုန် တောင် ရှိ မြို့ များ အ ထိ ၎င်း မှ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ တည်း ဟူ သော ဗာ လာ မြို့ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း မြို့ အ နောက် ဘက် စိ ရ တောင် သို့ လှည့် လျက်၊ ခေ သ လုန် တောင် တည်း ဟူ သော ယာ ရိမ် တောင် စောင်း မြောက် ဘက် အ နီး ရောက် သော် ဗက် ရှေ မက် မြို့ သို့ ဆင်း၍ တိ မ နတ် မြို့ သို့ လျှောက် ပြီး မှ၊ ဧ ကြုန် တောင် စောင်း မြောက် ဘက် အ ထိ ၎င်း မှ ရှိ ကြုန် မြို့၊ ဗာ လာ တောင်၊ ယာ ဗ နေ လ မြို့ များ သို့ ရောက်၍ ပင် လယ်၌ ဆုံး သ တည်း။ အ နောက် အ လား ကား၊ မြေ ထဲ ပင် လယ် တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ရ သော နယ် မှာ ထို သို့ ပင် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယော ရှု သည် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် နယ် အ တွင်း၊ ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် အား အာ န က အ ဘ အာ ဘ၏ မြို့၊ ကိ ရ ယ သာ ဘ ခေါ် ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို အ ပိုင် ပေး၏။ ကာ လက် သည် အာ န က အ မျိုး သား ရှေ ရှဲ၊ အ ဟိ မန်၊ တာ လ မဲ သုံး ယောက် တို့ ကို ထို မြို့ ထဲ မှ နှင် ထုတ် ပြီး နောက် ကိ ရ ယဿေ ဖာ အ မည် ဟောင်း ရှိ သော ဒေ ဗိ ရ မြို့ သား တို့ ရှိ ရာ သို့ ချီ ပြန် သော်၊ ကိ ရ ယဿေ ဖာ မြို့ ကို လုပ် ကြံ တိုက် ယူ သူ့ အား၊ ငါ့ သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား မည် ဟု ကာ လက် ဆို လျှင်၊ ကေ နတ် အ မျိုး၊ ညီ သြ သံ ယေ လ တိုက် ယူ သည့် အ လျောက်၊ သ မီး အာ မ ခ သ နှင့် ပေး စား လေ၏။ ထို မိန်း မ သည် လင့် အိမ် သို့ ရောက် ပြီး မှ အ ဘ ထံ လယ် တစ် ကွက် တောင်း ရန် တိုင် ပင်၌ သွား ရောက် ရာ၊ မြည်း ပေါ် မှ ဆင်း လျှင် ကာ လက် က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို လို သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ကောင်း ကြီး ပေး စေ လို ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် နေ ဂပ် ခ ရိုင် တွင် ကျွန် မ ကို နေ စေ သည် ဖြစ်၍၊ စမ်း ရေ တွင်း ကို ပေး ပါ ဦး ဟု တောင်း ဆို သည့် အ လျောက် အ ထက် စမ်း ရေ တွင်း နှင့် အောက် စမ်း ရေ တွင်း များ ကို ပေး လေ ၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ရ သော နယ် ကို ပြ ပေ ဦး အံ့။ နေ ဂပ် ခ ရိုင် အ တွင်း၊ ဧ ဒုံ နယ် စပ် အ နီး၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် သော မြို့ များ ကား၊ ကပ် ဇေ လ၊ ကေ ဒေ ရှ၊ ဟာ ဇော်၊ ဣ သ နန်၊ ဇိ ဖ၊ တေ လင်၊ ဗာ လုတ်၊ ဟာ ဇော် မြို့ သစ်၊ ဟာ ဇော် မြို့ ဟောင်း တည်း ဟူ သော ဟေ ဇ ရုံ၊ အာ မန်၊ ရှေ မ၊ မော လ ဒါ၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ၊ ဗိ ဇ္ဇော သ ယာ၊ ဗာ လာ၊ ဣ အိမ်၊ အာ ဇင်၊ ဧ လ တော လဒ်၊ ခေ သိ လ၊ ဟော မာ၊ ဇိ က လတ်၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် တွင် လည်း ဧ ရှ တော လ၊ ဇော ရာ၊ ရှာ ရိမ်၊ အ ဒိ သိမ်၊ ဂ ဒေ ရ၊ ဂ ဒေ ရော သိမ် မြို့ များ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆယ့် လေး မြို့၊ လာ ခိ ရှ၊ ဗော ဇ ကတ်၊ ဧ ဂ လုန်၊ နေ ဇိပ်၊ ကိ လ၊ အာ ခ ဇိမ်၊ မ ရေ ရှ မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆင် ခြေ ဖုံး နိ ဂုံး ပါ အာ ဇုတ် မြို့၊ အိ ဂျစ် ချောင်း နှင့် မြေ ထဲ ပင် လယ် ကမ်း တိုင် အောင်၊ ဆင် ခြေ ဖုံး နိ ဂုံး ပါ ဂါ ဇ မြို့ များ တည်း။ ခင် တန်း ၌ လည်း၊ ရှ မိ ရ၊ ယ တ္တိ ရ၊ စော ခေါ၊ ဧ ရှ တ မော၊ အာ နိမ်၊ ဂေါ ရှင်၊ ဟော လုန်၊ ဂိ လော မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ၊ ဆယ့် တစ် မြို့၊ အာ ရပ်၊ ဒု မာ၊ ဧ ရှန်၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ကိုး မြို့၊ မော န၊ က ရ မေ လ၊ ဇိ ဖ၊ ယု တ္တ၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် တည်း ဟူ သော ကိ ရ ယတ် ဗာ လ၊ ရ ဗ္ဗာ မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ၊ နှစ် မြို့ တည်း။ သဲ တော၌ လည်း၊ ဗေ သ ရာ ဗ၊ မိ ဒ္ဒိန်၊ သေ ကာ က၊ နိ ဗ ရှန်၊ ဣ ရ မေ လက်၊ အ င်္ဂေ ဒိ မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ခြောက် မြို့ တည်း။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို ကား၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ မ နှင် ထုတ် နိုင် သည့် အ တွက် ယ နေ့ တိုင် အောင်၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ နှင့် အ တူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ထိုင် သေး ၏။ အာ ခိ လူ မျိုး နယ် စပ် ကို လျှောက် လျက်၊ အ နောက် မျက် နှာ၊ အောက် ဗေ သော ရုန်၊ ဂေ ဇာ မြို့ များ အ ထိ၊ ယာ ဖ လက် လူ မျိုး နယ် စပ် ကို လျှောက်၍ ပင် လယ်၌ ဆုံး လေ ၏။ ထို သို့ ယော သပ် သား မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ် တို့ သည် အ ပိုင် ကို ရ ကြ ၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် တို့ ရ သော နယ် စပ် ကား၊ အ ရှေ့ စွန်း အ တ ရုတ် အ ဒ္ဒါ မြို့ မှ အ ထက် ဗေ သော ရုန် မြို့ အ ထိ၊ မြောက် ဘက်၌၊ အ နောက် စွန်း မိတ် မေ သ မြို့ မှ ထွက်၍ ထို မြို့ အ ရှေ့၊ တာ နတ် ရှိ လော မြို့ သို့ လှည့် သ ဖြင့်၊ ယ နော ဟ မြို့ အ ရှေ့ သို့ ရောက် ပြီး မှ အ တ ရုတ်၊ နာ ရ၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ များ သို့ ဆင်း လျက် ယော် ဒန် မြစ်၌ ဆုံး လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ တာ ပွာ မြို့ မှ ကာ န ချောင်း တစ် လျှောက် အ နောက် သို့ လိုက် လျက်၊ ပင် လယ်၌ ဆုံး သ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ကား၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် တွင် သီး ခြား ရ သော မြို့ ရွာ များ ပါ ထို သို့ ပင် တည်း။ ဂေ ဇာ မြို့၌ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် သည့် အ တွက် ထို ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ယ နေ့ တိုင် ဧ ဖ ရိမ့် နယ် တွင် နေ ထိုင် လျက် လ မိုင်း သား ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ယော သပ် သား ဦး မ နာ ရှေ့ အ နွယ် မဲ ကျ၍ ရ သော နယ် ကား၊ မ နာ ရှေ့ သား ဦး၊ ဂိ လဒ် အ ဘ မာ ခိ ရ သည် သူ ရဲ ကောင်း ဖြစ်၍ ဂိ လဒ်၊ ဗာ ရှန် နယ် များ ကို ရ လေ ၏။ မ နာ ရှေ၏ အ ခြား သား အ ဗျေ ဇာ၊ ဟေ လက်၊ အ သ ရေ လ၊ ရှေ ခင်၊ ဟေ ဗာ၊ ရှ မိ ဒ တို့ အ ဆက် များ လည်း အိမ် ထောင် အ လိုက် မဲ ကျ ၍ ပိုင် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် ယော သပ် သား မ နာ ရှေ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ တည်း။ မ နာ ရှေ့ တီ၊ မာ ခိ ရ မြစ်၊ ဂိ လဒ် မြေး၊ ဟေ ဖာ့ သား၊ ဇ လော ဖဒ်၌ ကား၊ သား ယောက်ျား မ ရှိ။ မာ လာ၊ နော အာ၊ ဟော ဂ လာ၊ မိ လ ခါ၊ တိ ရ ဇာ အ မည် ရှိ သော သ မီး များ သာ ရှိ သ ဖြင့်၊ ထို မိန်း မ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ၊ နန်ု့ သား ယော ရှု နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ထံ ချဉ်း ကပ်၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ တွင်း ကျွန် မ တို့ အ ပိုင် ရ စေ ခြင်း ငှာ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ ရ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ တွင်း အ ပိုင် ပေး ကြ ၏။ မ နာ ရှေ့ နယ် စပ် သည် အာ ရှာ မြို့ မှ ရှေ ခင် မြို့ ရင် ဆိုင် မိတ် မေ သ မြို့ သို့ ရောက် ပြီး မှ လက်ယာ ဘက် အင် တာ ပွာ မြို့ သို့ ရောက် ၏။ ထို ချောင်း တောင် ဘက် နယ် သည်၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် ပိုင်၊ မြောက် ဘက် ကား မ နာ ရှေ့ အ နွယ် ပိုင် ဖြစ် ၏။ ပင် လယ် ကမ်း တစ် လျှောက် နယ် စပ် လျက်၊ မြောက် ဘက် အာ ရှာ နယ် နှင့်လည်း ကောင်း၊ အ ရှေ့ ဘက် ဣ သ ခါ နယ် နှင့် လည်း ကောင်း စပ် ၏။ အာ ရှာ နှင့် ဣ သ ခါ နယ် များ တွင် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် ပိုင် သော မြို့ များ ကား၊ ကုန်း သုံး တန်း ဖြစ် သော ဗက် ရှန်၊ ဣ ဗ လံ၊ ဒေါ ရ၊ အ င်္ဒေါ ရ၊ တာ နက်၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ များ နှင့် နိ ဂုံး များ တည်း။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ သည် ၎င်း မြို့ များ တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် သ ဖြင့် ထို ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ အ တင်း နေ ကြ သေး ၏။ နောက် ကာ လ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အင် အား တိုး တက် သော အ ခါ ထို သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ လ မိုင်း သား ဖြစ် စေ ကြ၏။ ထို ကာ လ ယော ရှု ထံ ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မင်္ဂ လာ ကြောင့် ကြီး ပွား သော အ နွယ် ဖြစ် သူ ကျွန် တော် တို့ အား မဲ ကျ ရာ တစ် နယ် တည်း ပေး သည် မှာ အ သို့ ကြောင့် နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ယော ရှု က၊ ကြီး ပွား သော အ နွယ် ဖြစ် သူ သင် တို့၌ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ကျဉ်း မြောင်း သည် ဖြစ် လျှင်၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ပိုင် ပြည် ရှိ တော အ ရပ် သို့ သွား၍ ခုတ် ထွင် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ရာ၊ ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ က၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း သည် ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ မ လောက် သေး သည် မှန် သော် လည်း ချိုင့် ရှိ ဗက် ရှန် မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ယေ ဇ ရေ လ ချိုင့် ၌ လည်း ကောင်း၊ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ မှာ သံ ဖြင့် ပြီး သော စစ် ရ ထား ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ပြန် လျှင်၊ ယော ရှု က၊ ခွန် အား နှင့် တ ကွ ကြီး ပွား သော အ နွယ် ဖြစ် သူ သင် တို့ သည် တစ် နယ် တည်း ကို မ ရ သင့်။ တော ကြီး ဖြစ် သော ခင် တန်း ကို ခုတ် ထွင်၍ အ ပိုင် ရ ကြ မည်။ သံ ရ ထား တပ် နှင့် ခွန် အား ကြီး သော ခါ နာန် လူ မျိုး လူ တို့ ကို နှင် ထုတ် ပြီး မှ တော ခင် တန်း၊ အ ဆင်း ချိုင့် ကို လည်း ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ တည်း ဟူ သော ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ အား ပြော ဆို၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ တစ် ပြည် လုံး ရှုံး နိမ့် သည့် ကာ လ၊ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် ရှိ လော မြို့ တွင် စည်း ဝေး လျက်၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ကို စိုက် ထူ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် အ ပိုင် မ ရ သူ ခု နစ် နွယ် ကြွင်း ကျန် သေး သည် ဖြစ်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ယော ရှု က၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် ကို လုံး ဝ ပိုင် ဆိုင် ရန် ဖင့် နွှဲ ကြ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ဦး မည် နည်း။ တစ် နွယ် လျှင် သုံး ယောက် ကျ စီ မံ ကြ လော့။ ပြည် လုံး နှံ့ လျှောက် သွား လျက် ပိုင် ထိုက် ရာ မြေ ပုံ ကို ရေး သား၍ ငါ့ ထံ ပြန် လာ ကြ စေ ရန် ငါ စေ လွှတ် မည်။ ထို သူ တို့ သည်၊ ယု ဒ အ နွယ် ကို တောင် မျက် နှာ၊ ယော သပ် အ နွယ် ကို မြောက် မျက် နှာ၊ ကိုယ့် နယ် များ၌ ထား၍ ကျန် ပြည် နယ် ကို ခု နစ် ပိုင်း ပိုင်း ခြား ရေး သား ပြီး လျှင်၊ ငါ့ ထံ သွင်း ကြ သော အ ခါ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် သင် တို့ အ ဖို့၊ ဤ ဌာ န၌ ငါ မဲ ချ မည်။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် ဆိုင် ရာ မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သူ တို့ အ တွင်း ဝေ စု မ ရ ကြ။ ဂဒ် အ နွယ်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် နှင့် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် မှာ မူ၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ပေး ခဲ့ သော အ ပိုင် ကို ရ ကြ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ထို သို့ ပြည် လုံး နှံ့ လျှောက် သွား လျက် ရေး သား၍၊ ငါ့ ထံ ပြန် လာ ကြ သော အ ခါ ဤ ရှိ လော မြို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် သင် တို့ အ ဖို့၊ ငါ မဲ ချ မည် ဟု ယော ရှု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း စီ မံ ပြီး သူ တို့ ထွက် လျက်၊ ပြည် လုံး နှံ့ လျှောက် သွား၍ စာ ရင်း တွင် မြို့ ရွာ စဉ် အ လိုက် ခု နစ် ပိုင်း ပိုင်း ခြား ပြီး လျှင်၊ တပ် ချ ရာ ရှိ လော မြို့ ယော ရှု ထံ ပြန် လာ ကြ သော်၊ ထို မြို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပြည် နယ် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ ဝေ ပုံ အ လိုက်၊ ယော ရှု မဲ ချ၍ ဝေ ပေး လေ ၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ မဲ ကျ၍ ရ သော နယ် သည် ယု ဒ နှင့် ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ ကြား တွင် ကျ ၏။ မြောက် အ လား ကား၊ ယော် ဒန် မြစ် မှ ထွက်၍ ယေ ရိ ခေါ တောင် စောင်း မြောက် ဘက် မှ အ နောက် မျက် နှာ ခင် တန်း ကို ဖြတ် ကျော် လျက်၊ ဗေ သ ဝင် သဲ တော သို့ ရောက် ပြီး နောက် ဗေ သ လ ခေါ် လု ဇ မြို့ နှင့် တောင် စောင်း တောင် ဘက် ကို လျှောက် သ ဖြင့်၊ အောက် ဗေ သော ရုန် မြို့ တောင် ဘက် ရှိ တောင် ခြေ ရင်း၊ အ တ ရုတ် အ ဒ္ဒါ မြို့ သို့ ဆင်း သ တည်း။ အ နောက် အ လား ကား၊ ဗေ သော ရုန် မြို့ တောင် ဘက် ရှိ ထို တောင် မှ တောင် မျက် နှာ သို့ လှည့် လျက် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် ရာ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ တည်း ဟူ သော ကိ ရ ယတ် ဗာ လ မြို့၌ ဆုံး သ တည်း။ တောင် အ လား ကား၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ အ နောက် စွန်း မှ ထွက် လျက်၊ နေ ဖ တော စမ်း ရေ တွင်း သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ရှေ့၊ ရေ ဖိမ့် ချိုင့် မြောက် ဘက် ရှိ တောင် ခြေ ရင်း သို့ လာ၍၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ဖြင့် ယေ ဗု သိ တောင် စောင်း တောင် ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ အင်္ရော ဂေ လ စမ်း ရေ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဆင်း ပြီး နောက် မြောက် မျက် နှာ သို့ လှည့် သ ဖြင့် အင် ရှေ မက် မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ဒု မ္မိမ် တောင် ကြား ရင် ဆိုင် ဂေ လိ လုတ် မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရု ဗင့် သား ဗော ဟန်၏ ကျောက် တိုင် သို့ လည်း ကောင်း၊ ရောက် လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ အ ရာ ဗာ ချိုင့် ရင် ဆိုင် ရှိ တောင် စောင်း မြောက် ဘက် သို့ ရောက် လျက်၊ ချိုင့် ထဲ သို့ ဆင်း ပြီး လျှင်၊ ဗေ သော ဂ လ တောင် စောင်း မြောက် ဘက် ကို လျှောက်၍၊ ရေ ငံ အိုင် မြောက် ကွေ့၊ ယော် ဒန် မြစ် ဝ၌ ဆုံး သ တည်း။ အ ရှေ့ အ လား ကား၊ ယော် ဒန် မြစ် တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား၊ အ လား အ လာ ပါ။ ထို သို့ ပင် တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော မြို့ များ ကား၊ ယေ ရိ ခေါ၊ ဗေ သော ဂ လ၊ မေ က္ကေ ဇဇ်။ ခေ ဖာ ဟာ မော နဲ၊ သြ ဖ နိ၊ ဂေ ဗ မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆယ့် နှစ် မြို့။ ဗေ သု လ၊ ဟော မာ။ ဇိ က လတ်၊ ဗက် မာ က ဗုတ်၊ ဟာ ဇာ သု သ။ ဗက် လေ ဗောက်၊ ရှ ရု ဟင် မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆယ့် သုံး မြို့။ အ ဣ န၊ ရိ မ္မုန်၊ ဧ သာ၊ အာ ရှန် မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ၊ လေး မြို့ မှ စ၍၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင် ရှိ၊ ဗာ လတ် ဗေ ရ ခေါ် ရာ မ မြို့ အ ထိ၊ ထက် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ သော ရွာ များ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ ပိုင် နယ် ဝေ ပုံ သည် ကျယ် ဝန်း များ ပြား သည့် အ တွက် ၎င်း ပိုင် ရာ နယ် အ တွင်း ရှိ မောင့် အ နွယ် သား တို့ အ ပိုင် ရ ကြ ၏။ တ တိ ယ မဲ ကျ၍ အိမ် ထောင် အ လိုက် ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် နယ် စပ် သည် စာ ရိဒ် မြို့ မှ ထွက် လျက်၊ အ နောက် မျက် နှာ မ ရာ လ မြို့၊ ဒ ဗ္ဗ ရှက် မြို့ များ သို့လည်း ကောင်း၊ ယော က နံ မြို့ ရှေ့ ရှိ ချောင်း သို့ လည်း ကောင်း မီ ၏။ စာ ရိဒ် မြို့ မှ၊ နေ ထွက် ရာ အ ရှေ့ မျက် နှာ သို့ လှည့်၍ ခိ သ လု တ္တာ ဗော် မြို့ နယ် နှင့် ဒါ ဗ ရတ် မြို့ များ သို့ ရောက် လျက်၊ ယာ ဖျာ မြို့ သို့ တက် ပြီး မှ၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ ဂါ သေ ဖာ မြို့၊ အိ တ္တ ကာ ဇိန် မြို့၊ ရိ မ္မုန် မြို့၊ နေ အာ မြို့ များ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ မြောက် မျက် နှာ ဟ န္န သုန် မြို့ သို့ လှည့်၍ ယိ ဖ သေ လ ချိုင့် ၌ ဆုံး လေ ၏။ ထို မှ တစ် ပါး၊ က တ္တတ်၊ န ဟာ လာ လ၊ ရှိ မ ရုန်၊ ဣ ဒ လ၊ ဗက် လင် မြို့ များ မှ စ၍၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆယ့် နှစ် မြို့ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား၊ ၎င်း မြို့ များ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး များ တည်း။ ယေ ဇ ရေ လ၊ ခေ သု လုတ်၊ ရှု နင်၊ ဟာ ဖ ရိမ်၊ ရှိ ဟုန်၊ အာ န ဟာ ရတ်၊ ရ ဗ္ဗိတ်၊ ကိ ရှုန်၊ အာ ဗက်၊ ရေ မက်၊ အ င်္ဂ န္နိမ်၊ အင်္ဟ ဒ္ဒါ၊ ဗက် ပ ဇ္ဇက်။ တာ ဗော်၊ ရှာ ဟ ဇိ မ၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ များ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ ဆယ့် ခြောက် မြို့ တည်း။ နယ် စပ် သည် ယော် ဒန် မြစ်၌ ဆုံး လေ၏။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ ဣ သ ခါ့ အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား ၎င်း မြို့ များ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး များ တည်း။ ဟေ လ ကတ်၊ ဟာ လိ၊ ဗေ တင်၊ အာ ခ ရှပ်၊ အာ လ မ္မေ လက်၊ အာ မဒ်၊ မိ ရှ လ မြို့ များ တည်း။ နယ် စပ် သည် အ နောက် မျက် နှာ က ရ မေ လ တောင် နှင့် ရှိ ဟော ရ လိ ဗ နတ် ချောင်း များ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ ဗက် ဒါ ဂုန် မြို့ သို့ လှည့် ၍၊ ဗေ သ မက် မြို့၊ န ယေ လ မြို့ များ မြောက် ဘက်၊ ယိ ဖ သေ လ ချိုင့် တွင် ဇာ ဗု လုန် နယ် နှင့် စပ် လျက်၊ မြောက် မျက် နှာ ရှိ ကာ ဗု လ မြို့ ကို လျှောက် ၍၊ ဧ ဗြုန်၊ ရ ဟော ဘ၊ ဟ မ္မုန်၊ ကာ န မြို့ များ နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ ကြီး တိုင် အောင် ရောက် ပြီး မှ ရာ မ မြို့၊ တု ရု ခံ တပ် မြို့၊ ဟော သ မြို့ များ သို့ လှည့် လျက်၊ ပယ် လယ် ကမ်း ရှိ အာ ခ ဇိမ် မြို့ အ နီး ဆုံး လေ ၏။ ထို မှ တစ် ပါး၊ အု မ္မ၊ အာ ဖက်၊ ရ ဟော ဘ မြို့ များ မှ စ၍၊ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ၊ နှစ် ဆယ့် နှစ် မြို့ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ အာ ရှာ့ အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား ၎င်း မြို့ များ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး များ တည်း။ အ နောက် မျက် နှာ အာ ဇာ နု တ္တာ ဗော် မြို့ သို့ လှည့်၍၊ ဟု ကုတ် မြို့ သို့ ရောက်၏။ တောင် ဘက် ၌၊ ဇာ ဗု လုန် နယ် သို့ လည်း ကောင်း၊ အ နောက် ဘက် ၌ အာ ရှာ နယ် သို့လည်း ကောင်း၊ အ ရှေ့ ဘက်၌ ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း ရှိ ယု ဒ အ ပိုင် သို့ လည်း ကောင်း မီ ၏။ ခံ တပ် မြို့ များ ကား၊ ဇိ ဒ္ဒိမ်၊ ဇေ ရ၊ ဟ မ္မတ်၊ ကေ ဒေ ရှ၊ ဧဒြိ အင် ဟာ ဇော်၊ ဣ ရုန်၊ မိ ဂဒ၊ လေ လ၊ ဟော ရင်၊ ဗေ သ နတ်၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ များ မှ စ၍ ဆင် ခြေ ဖုံး ပါ၊ ဆယ့် ကိုး မြို့ တည်း။ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ နဿ လိ အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား၊ ၎င်း မြို့ များ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး များ တည်း။ ရှာ လ ဗ္ဗိန်၊ အာ ယ လုန်၊ ဂိ ဗ္ဗ သုန်၊ ဗာ လတ်၊ ယေ ဟုတ်၊ ဗေ န ဗေ ရက်၊ ဂါ သ ရိ မ္မုန်၊ မေ ယာ ကုန်၊ ရ က္ကုန် မြို့ များ နှင့် တ ကွ ယု ပ္ပေ မြို့ ရင် ဆိုင် ခ ရိုင် တည်း။ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ သည် လဲ ရှ မြို့ ကို ချီ တက် တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ လျက်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ပြီး လျှင် အ ပိုင် ရ၍ နေ ရာ ကျ သည် နှင့် အ နွယ် ၏ အ ဘ ဒန့် အ မည် အ လိုက်၊ ဒန် မြို့ ဟု တွင် သ ဖြင့် ကိုယ့် နယ် ကို တိုး ပွား စေ ကြ ၏။ အိမ်​ထောင် အ လိုက်၊ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ ရ သော အ ပိုင် ကား၊ ၎င်း မြို့ များ နှင့် ဆင်​ခြေ ဖုံး များ တည်း။ ရှိ လော မြို့ ရှိ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ၌ ထာ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ၊ နုန့် သား ယော ရှု နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အိမ်​ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ သည် မဲ ချ၍ ပိုင် ရာ နယ် များ ကို ထို သို့ အ ပြီး သတ် ဝေ ပေး ကြ သ တည်း။ နောက် တစ် ဖန် ယော ရှု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဂါ လိ လဲ ပြည်၊ နဿ လိ ခင် တန်း ရှိ ကေ ဒ ရှ မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ ရှေ ခင် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ ခင် တန်း ရှိ ဟေ ဗြုန် ခေါ် ကိ ရ ယ သာ ဘ မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သီး သန့် ထား ကြ ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဖက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့၌ လည်း ရု ဗင် နယ် ရှိ တော ပျံ့၌ ဗေ ဇာ မြို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဂဒ် နယ် ရှိ ဂိ လဒ် ခ ရိုင် ၌ ရာ မုတ် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မ နာ ရှေ နယ် ရှိ ဗာ ရှန် ခ ရိုင်၌ ဂေါ လန် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ရွေး ထား ကြ ၏။ ထို မြို့ များ ကို ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဖြစ် စေ၊ ကပ် ပါး ဝင် နေ သူ ဖြစ် စေ၊ သူ့ အ သက် ကို မ တော် တ ဆ သတ် မိ သော သူ တိုင်း ပြေး သွား ၍ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ရပ် ခွင့် မ ရ မ ချင်း သေ စား သေ စေ သူ့ လက် ဖြင့် မ သေ စေ ရန် ရွေး ချယ် ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျို သား တို့ သည် ပိုင် ရာ နယ် အ တွင်း ဆို အံ့ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ များ နှင့် စား ကျက် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ ရ ပေး ကြ ၏။ ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် များ ပေါ် တွင် မဲ ကျ ရာ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန်၏ သား မြေး တို့ သည် ယု ဒ၊ ရှိ မောင်၊ ဗင်္ယာ မိန့် နယ် များ တွင် မဲ ကျ သည့် အ တိုင်း ဆယ့် သုံး မြို့ ကို ရ ကြ ၏။ ကြွင်း သော ကော ဟတ် သား မြေး တို့ သည် ဧ ဖ ရိမ်၊ ဒန်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် များ တွင် မဲ ကျ သည့် အ တိုင်း ဆယ် မြို့ ကို ရ ကြ ၏။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား မြေး တို့ သည် ဣ သ ခါ၊ အာ ရှာ၊ နဿ လိ၊ ဗာ ရှန် ပြည် ရှိ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် များ တွင် မဲ ကျ သည့် အ တိုင်း ဆယ့် သုံး မြို့ ကို ရ ကြ ၏။ မေ ရာ ရိ သား မြေး တို့ သည်၊ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် ရု ဗင်၊ ဂဒ်၊ ဇာ ဗု လုန် နယ် များ တွင် ဆယ့် နှစ် မြို့ ကို ရ ကြ ၏။ မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဆို အံ့ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ပါ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား မဲ ချ ၍ ပေး ကြ ၏။ ယု ဒ ခင် တန်း ရှိ အာ န က အ ဘ အာ ဘ၏ မြို့၊ ကိ ရ ယ သာ ဘ ခေါ် ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို စား ကျက် ပါ ပေး ရာ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး နှင့် လယ် ယာ များ ကို ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် အား အ ပိုင် ပေး ကြ ၏။ ပ ရော ဟိတ် အာ ရုန့် သား မြေး တို့ အား ပေး ကြ သည် မှာ လူ သတ် ခို ဝင် ရာ ဟေ ဗြုန်၊ လိ ဗ န၊ ယ တ္တိ ရ၊ အာ ရုန့် သား မြေး ပ ရော ဟိတ် တို့ ရ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ပေါင်း ကား၊ စား ကျက် ပါ ဆယ့် သုံး မြို့ တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် သူ၊ ကြွင်း သော ကော ဟတ် သား မြေး တို့ အား မဲ ချ ၍ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် တွင် တာ နက်၊ ဂါ သ ရိ မ္မုန် မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ပါ၊ နှစ် မြို့ ကို လည်း ကောင်း ပေး ကြ ၏။ ကြွင်း သော ကော ဟတ် သား မြေး အ ဆက် အ နွယ် တို့ ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ပေါင်း ကား စား ကျက် ပါ ဆယ် မြို့ တည်း။ လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဂေ ရ ရှုံ့ သား မြေး တို့ အား မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် တွင် ပေး ကြ သည် မှာ ဗာ ရှန် ပြည် ရှိ လူ သတ် ခို ဝင် ရာ ဂေါ လန်၊ ဗေ ရှ တေ ရ မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ပါ နှစ် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ နဿ လိ နယ် တွင် ဂါ လိ လဲ ပြည် ရှိ၊ လူ သတ် ခို ဝင် ရာ ကေ ဒေ ရှ၊ ဟ မ္မု ဒ္ဒော၊ ကာ တန် မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ပါ သုံး မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး ကြ ၏။ အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက်၊ ဂေ ရ ရှုံ့ သား မြေး တို့ ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ပေါင်း ကား စား ကျက် ပါ ဆယ့် သုံး မြို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ သား မြေး အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် သူ၊ ကြွင်း သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ဇာ ဗု လုန် နယ် တွင် ပေး ကြ သည် မှာ ယော က နံ၊ ကာ တ၊ ဒိ မ န၊ န ဟာ လာ လ မြို့ များ နှင့် အ ဆက် အ နွယ် အ လိုက် မေ ရာ ရိ သား မြေး ဖြစ် သူ၊ ကြွင်း သော လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ သည် မဲ ကျ သည့် အ တိုင်း ရ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ များ ကား ထို ဆယ့် နှစ် မြို့ တည်း။ ထို သို့ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော တစ် ပြည် လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣသ ရေ လ လူ မျိုး အ ပိုင် ရ၍ နေ ရာ ကျ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ သ မျှ အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရန် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ သူ တို့ ရှေ့ မ ခံ ရပ် နိုင် စေ ရန် လက် တွင်း သို့ အ လုံး စုံ အပ် နှင်း တော် မူ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ ရန် ငြိမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော ဆု ကျေး ဇူး တစ် ပါး မျှ မ ယုတ် မ လျော့ ဘဲ အ ပြည့် အ စုံ ဖြစ် သ တည်း။ ထို နောက် ယော ရှု သည်၊ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ နှင့် မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ ကို ခေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မှာ ထား သ မျှ ကို သင် တို့ စောင့် လျှောက် လျက် ငါ မိန့် ဆို သ မျှ ကို လည်း နာ ခံ ကြ ပြီ။ နေ့ ရက် ကြာ မြင့် စွာ ယ နေ့ တိုင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို မ စွန့် ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တာ ဝန် ကို စောင့် ရှောက် ခဲ့ ကြ ပြီ။ ယ ခု မှာ က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ရန် ငြိမ်း ခွင့် ကို သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ ဖြင့် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ပေး ခဲ့ သော ကိုယ့် ပိုင် နယ်၊ ကိုယ့် တဲ များ သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ထား ခဲ့ သော အ မိန့် တော် နှင့် ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း ပြု ကျင့် ၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ခြင်း၊ နည်း လမ်း ​တော် တိုင်း၌ လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ အ မိန့် တော် ကို စောင့် ထိန်း ခြင်း၊ ကိုယ် တော် ထံ ဆည်း ကပ် ခြင်း၊ စိတ် နှ လုံး အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ ဝတ် ပြု ခြင်း များ ကို သ တိ မူ ကြ လော့ ဟု မှာ ထား လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင်၊ နေ ရာ တဲ များ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု လေ ၏။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် အား၊ ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက်၌ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ တွင်း ယော ရှု အ ပိုင် ပေး ခဲ့ ပြီ။ ဗာ ရှန် ပြည် ၌ မော ရှေ ယ မန် ပေး ခဲ့ သော တစ် ဝက် ကို ပြန် လွှတ် သော အ ခါ ယော ရှု က၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ သံ၊ အ ဝတ် တန် ဆာ၊ တိ ရ စ္ဆာန် မှ စ သော စည်း စိမ် အ မြောက် အ မြား ပါ လျက်၊ နေ ရာ တဲ များ သို့ ပြန် သွား ပြီး လျှင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ရန် သူ့ ထံ မှ လက် ရ ပ စ္စည်း ကို ဝေ ငှ ကြ လော့ ဟူ၍ ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ ထို အ ခါ ရု ဗင့် အ နွယ် သား၊ ဂဒ် အ နွယ် သား၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ သည် မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ၊ အ ပိုင် ရ ပြီး သော ဂိ လဒ် နယ် သို့ ခါ နာန် ပြည်၊ ရှိ လော မြို့ နေ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ ပြန် သွား လျက်၊ ခါ နာန် ပြည်၊ ယော် ဒန် ခ ရိုင် သို့ ရောက် သော် ယော် ဒန် မြစ် အ နီး ထင် ရှာ သော ပ လ္လင် ကြီး ကို တည် ကြ ၏။ ခါ နာန် ပြည် က န ဦး၊ ယော် ဒန် ခ ရိုင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် နယ် အ ဝင်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် သား၊ ဂဒ် အ နွယ် သား၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ သည် ပ လ္လင် ကို တည် ကြ သည် တ ကား ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ လျှင်၊ ထို သူ တို့ ကို ချီ တက် စစ် တိုက် ရန် ရှိ လော မြို့ တွင် ပ ရိ သတ် အား လုံး စည်း ဝေး ကြ ၏။ သင် တို့ ပိုင် နယ် မ သန့် ခဲ့ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တဲ တော် တည် နေ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် သို့ ဖြတ် ကူး၍၊ ငါ တို့ အတွင်း ပိုင် နယ် ကို ယူ ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ လ္လင် တော် မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား ပ လ္လင် ကို တည် ဆောက် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ပုန် မ ကန် ကြ လင့်။ ဇေ ရ သား အာ ခန် သည် မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ကို ယူ၍ လွန် ကျူး သည့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် သူ့ ကိုယ် တိုင် သေ ဒဏ် ခံ ရုံ နှင့် မ ငြိမ်း ဘဲ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ပ ရိ သတ် အ ပေါ် တွင် အ မျက် ဒဏ် သင့် ရောက် ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု ဆင့် ဆို ကြောင်း ပြန် ကြား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ အား ရု ဗင့် အ နွယ် သား၊ ဂဒ် အ နွယ် သား၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တို့ က နောင် ကာ လ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ထို သို့ ဆို မိ လျှင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ သော သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး အ ဖို့ မ ဟုတ်။ ကျွန် တော် တို့ နှင့် သင် တို့ ကြား တွင် သက် သေ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ဘိုး ဘေး တို့ တည် လုပ် ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပုံ ကို ကြည့် ကြ ဦး လော့ ဟု ဆို ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် တို့ အောက် မေ့ ကြ ပါ ၏။ ကျွန် တော် တို့ သည် ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လျက်၊ နောက် တော် မှ လွှဲ သွား လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တဲ တော် ရှေ့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် မှ တစ် ပါး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ မှ စ သော သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး အ ဖို့၊ ပ လ္လင် တစ် မျိုး ကို တည် ဆောက် သော ပြစ် မှု သည် ကျွန် တော် တို့ နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော ဟု ဆို ကြ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ဖိ နပ် ဟတ် နှင့် လိုက် ပါ သူ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သော ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ရု ဗင်၊ ဂဒ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ ပြော ဆို သော စ ကား ကို ကြား လျှင်၊ နှစ် သက် ကြ သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ တော် ကို သင် တို့ မ ဖောက် ကျော် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ အ လယ် တွင် တည် ရှိ တော် မူ ကြောင်း ယ နေ့ ငါ တို့ သိ ရ ကြ ပါ၏။ သင် တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် မှ ယ နေ့ လွတ် မြောက် စေ ကြ ပြီ ဟု ရု ဗင်၊ ဂဒ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ အား ဆို ပြီး နောက် ထို သူ တို့ နေ ရာ ဂိ လဒ် နယ် မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ ခါ နာန် ပြည် သို့၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် တ ကွ ပြန် သွား ကြား ပြော ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထို စ ကား ကို နှစ် သက်၍၊ ရု ဗင်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ နေ ရာ နယ် ကို ချီ တက် ဖျက် ဆီး မည့် အ ကြံ ကင်း ငြိမ်း လျက် ဘု ရား သ ခင် ကို သြ ဘာ ဆက် ကြ ကုန် ၏။ ရု ဗင်၊ ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ က လည်း ယေ ဟော ဝါ သာ လျှင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း ငါ တို့ ကြား တွင် သက် သေ တည်း ဟူ၍ ထို ပလ္လင် ကို ဧ ဒ ဟု သ မုတ် ကြ သ တည်း။ ကာ လ အ တန် ကြာ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် မှ ရန် ငြိမ်း ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ပြီး နောက်၊ ယော ရှု သည် အို မင်း လှ သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ နက်၊ လူ ကြီး၊ အ အုပ် အ ချုပ်၊ တ ရား သူ ကြီး၊ အ ကြီး အ မှူး တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ငါ သည် အို မင်း လှ ပြီ။ သင် တို့ လည်း၊ ကိုယ့် အ တွက် ဤ လူ မျိုး ခြား တို့ အား၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သ မျှ ကို သိ မြင် ကြ လေ ပြီ။ သင် တို့ ဘက်၌ စစ် တိုက် သော အ ရှင် ကား ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ယော် ဒန် မြစ် မှ စ၍ အ နောက် ဘက် ရှိ မြေ ထဲ ပင် လယ် တိုင် အောင် ငါ ပယ် ရှား ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ပြင်၊ ကျန် သေး သော လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ပြည် ကို သင် တို့ အ နွယ် များ၏ အ ပိုင် ဖြစ် စေ ရန် ငါ ဝေ ပေး ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ရှေ့ မျက် ကွယ် သည့် တိုင် အောင်၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ကို မောင်း နှင် လျက် က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ချင်း တို့ ပြည် ကို ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍၊ မော ရှေ့ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ရှိ အ ချက် ချက် ကို ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင် ဘဲ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ အံ့ သော ငှာ၊ အ တိုင်း ထက် အ လွန် ရဲ ရင့် ကြ လော့။ ကျန် လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် မ ပေါင်း မ သင်း၊ ချင်း တို့ ဘု ရား များ ကို ဝတ် မ ပြု၊ ရှိ မ ခိုး။ နာ မ ကို မျှ သ တိ မ မူ၊ သ စ္စာ မ ဆို ဘဲ ယ နေ့ တိုင် အောင် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆည်း ကပ် သည့် နည်း တူ၊ ဆည်း ကပ် ကြ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ရှေ့ မှ၊ ခွန် အား နှင့် ပြည့် စုံ သော လူ မျိုး ကြီး တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ယ နေ့ တိုင် မည် သူ မျှ သင် တို့ ရှေ့ မ ခံ မ ရပ် နိုင်။ က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ဘက်၌ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စစ် တိုက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ ရဲ တစ် ယောက် က ထောင် တပ် ကို လိုက် လံ ခွင့် ရ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ဖောက် ပြန်၍၊ လူ မျိုး ခြား အကြွင်း အ ကျန် တို့ နှင့် မှီ ဝဲ လျက် ထိမ်း မြား ပေါင်း သင်း ခဲ့ လျှင်၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ကို မျက် ကွယ် အောင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆက် လက် မ နှင် ထုတ် ဘဲ၊ ထို သူ တို့ သည် နံ ဘေး ၌ နှင် တံ သ ဖွယ်၊ မျက် စိ၌ ဆူး သ ဖွယ်၊ ညွတ် ကွင်း၊ ကျော့ ကွင်း များ သ ဖွယ် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ဤ ပြည် ကောင်း မှ သင် တို့ မ ပျက် မ ချင်း၊ နေ ရ ကြ လိမ့် မည် ကို နှ လုံး သွင်း၍ သိ မှတ် ကြ လော့။ ငါ မူ ကား လူ သ တ္တ ဝါ ဟူ သ မျှ တို့ သွား မြဲ လမ်း ကို ယ နေ့ သွား ရ တော့ မည်။ သင် တို့ အား လုံး သည် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ သော ဆု ကျေး ဇူး တစ် ပါး မျှ မ ယုတ် ကြောင်း၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် ပါ သိ ကြ သည့် အ လျောက် ထို နောက် ယော ရှု သည် ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ခပ် သိမ်း ကို ရှေ ခင် မြို့ သို့ စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် လူ ကြီး၊ အ အုပ် အ ချုပ်၊ တ ရား သူ ကြီး၊ အ ကြီး အ မှူး တို့ ကို ခေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် နေ ကြ ရာ၊ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ အား ယော ရှု က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ရှေး ကာ လ၌ နာ ခေါ်၊ အာ ဗြ ဟံ တို့ အ ဘ တေ ရ မှ စ၍ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ သည် မြစ် ကြီး အ ရှေ့ ဘက် တွင် အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု လျက် နေ ကြ စဉ် ငါ သည် သင် တို့ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ကို မြစ် ကြီး တစ် ဘက် မှ ခေါ် ဆောင် ပြီး လျှင် ခါ နာန် ပြည် တစ် လျှောက် သွား စေ၍ ဣ ဇာက် ကို ပေး လျက် အ မျိုး အ နွယ် များ ပြား စေ ၏။ ဣ ဇာက် အား လည်း ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော တို့ ကို ပေး ပြီး မှ စိ ရ တောင် ကို ဧ သော သို့ အ ပိုင် ပေး၏။ ယာ ကုပ် နှင့် သား တို့ သည် အီဂျစ် ပြည် သို့ သွား ကြ ပြီး နောက် ငါ သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် အိ ဂျစ် ပြည်၌ စီ ရင် သ မျှ ဘေး ဒဏ် ကို သင့် စေ ပြီး မှ၊ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ သည် ပင် လယ် သို့ ရောက် ကြ သော်၊ ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် များ နှင့် ပင် လယ် နီ တိုင် အောင်၊ အိ ဂျစ် စစ် သား တို့ လိုက် လံ သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဘိုး ဘေး တို့ ဟစ် ကြ ရာ၊ အိ ဂျစ် တပ် နှင့် ဣ သ ရေ လ တပ် တို့ စပ် ကြား တွင် ငါ မှောင် ချ လျက် သူ တို့ အ ပေါ် ပင် လယ် ရေ ပြန် စီး လွှမ်း မိုး စေ၏။ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ငါ စီ ရင် သော အ ရာ များ ကို သင် တို့ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ကြ ပြီ။ သဲ က န္တာ ရ တွင် ကြာ မြင့် စွာ သင် တို့ နေ ရ ကြ ပြီး မှ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက်၌ နေ ထိုင် သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ပြည် သို့ ငါ ပို့ ဆောင် သ ဖြင့် သင် တို့ နှင့် စစ် တိုက် ကြ သော်၊ သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း၍ နေ ပြည် ကို ပိုင် ရ သူ သင် တို့ ရှေ့ ပယ် ရှား လေ ၏။ သင် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ၍၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ရောက် သော် စစ် တိုက် သော ယေ ရိ ခေါ မြို့ သား နှင့် အာ မော ရိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး များ ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ ရှေ့ ငါ စေ လွှတ် ခဲ့ သော ပျား တူ ဘေး သည် သင် တို့ ဓား မ ကျိုး၊ လေး မ ကျိုး ဘဲ လျက် အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် နှစ် ဦး ကို နှင် ထုတ် သော အ ခါ ငါ ပေး သည် နှင့် အ ညီ ကိုယ် တိုင် မ ခုတ် ထွင် ရ သော လယ် ယာ၊ မ တည် ဆောက် ရ သော မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် ခွင့်၊ မ စိုက် မ ပျိုး ရ သော စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ ထွက် စား သောက် ခွင့် များ ကို ရ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက်၊ မြစ် ကြီး အ ရှေ့ ဘက် ရှိ ပြည် ထောင် နှင့် အိ ဂျစ် ပြည်၌ ဘိုး ဘေး တို့ ဝတ် ပြု ခဲ့ ရာ ဘု ရား များ ကို ပယ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ သ စ္စာ စောင့် လျက် အ စုံ အ လင် ဝတ် ပြု ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် မ ပြု သင့် ဟု သင် တို့ ထင် မှား ခဲ့ မူ မြစ် ကြီး အ ရှေ့ ဘက် ဘိုး ဘေး တို့ ဝတ် ပြု ခဲ့ ရာ ဘု ရား များ မှ သော် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ နေ ထိုင် ရာ ပြည် ရင်း သား အာ မော ရိ လူ မျိုး၏ ဘု ရား များ မှ သော် လည်း ကောင်း၊ ဝတ် ပြု ရန် ဘု ရား များ ကို ယနေ့ ရွေး ချယ် ကြ လော့။ ငါ နှင့် ငါ့ အိမ် ထောင် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ဝတ် ပြု တော့ မည် ဟု ဆို သော် လူ ပ ရိ သတ် က အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် မှု သည် ကျွန် တော် နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ကျွန် တော် တို့ ကို အ စေ ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင်၍ မျက် မှောက် ထင် ထင် မ ဟာ နိ မိတ် များ ကို ပြ လျက် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ပြည် နယ် တွင် ဖြတ် သွား ရာ လမ်း ခ ရီး တစ် လျှောက် စောင် မ တော် မူ သော ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား ဖြစ် ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် တို့ ရှေ့ အာ မော ရိ လူ မျိုး နှင့် တိုင်း ရင်း သား အ မျိုး မျိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် တို့ လည်း ကိုယ့် ဘု ရား ဖြစ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ဝတ် ပြု ကြ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ သော်၊ ယော ရှု က၊ သင် တို့ သည် သန့် ရှင်း သော ဘု ရား၊ မ ရှု စိတ် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ခြင်း ငှာ မ စွမ်း နိုင် ကြ။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ လွန် ကျူး မှု၊ ပြစ် မှု များ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ်၍ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု လျှင်၊ အ ကောင်း ပြု တော် မူ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြောင်း လဲ၍ အ ဆိုး ပြု တော် မူ ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ၊ လူ ပ ရိ သတ် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ကျွန် တော် တို့ ဝတ် ပြု ပါ မည် ဟု ယော ရှု အား တစ် ဖန် ဝန် ခံ ကြ ရာ၊ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ရန် ထို ဘု ရား ကို ရွေး ချယ် ပါ ပြီ ဟူ သော သက် သေ ဖြစ် ကြ သည် ဟု ယော ရှု ဆို သော် ဟုတ် ပါ၏ ဟု ပ ရိ သတ် တို့ ဝန် ခံ ကြ သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျှင်၊ ပါ ရှိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ ကို စွန့် ပယ် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ စိတ် ညွှတ် ကြ လော့ ဟု ယော ရှု မိန့် ဆို လျှင်၊ ပ ရိ သတ် က၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ပါ မည်။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လည်း နာ ခံ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ သော်၊ ယော ရှု သည် ထို နေ့ တွင် ပင် လူ ပ ရိ သတ် နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့၍၊ ရှေ ခင် မြို့၌ ဓ မ္မ သတ် ထုံး နည်း ကို ထား လေ ၏။ ယော ရှု သည် ထို ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ချက် ကို ဘု ရား သ ခင့် ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် တင် သွင်း ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ နီး ရှိ ညန် ပင် အောက်၌ ကျောက် တိုင် ကြီး ကို စိုက် ထူ လျက် ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ပြီး ဗျာ ဒိတ် တော် အ လုံး စုံ ကို ကြား ရ သော ဤ ကျောက် တိုင် သည် ငါ တို့ အ ဖို့ သက် သေ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ငြင်း ဆို နိုင် ရန် လည်း သင် တို့ အ ဖို့ သက် သေ ဖြစ် ဦး မည် ဟု လူ ပ ရိ သတ် တို့ အား မိန့် ဆို ပြီး နောက် ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ ရ ကြ သော ပိုင် နယ် သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု လေ ၏။ ထို နောက် နုန့် သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း ယော ရှု သည်၊ အ သက် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် ရှိ၍ ကွယ် လွန် သော်၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း၊ ဂါ ရှ ကုန်း မြောက် ဘက်၊ ကိုယ် ပိုင် တိ မ နဿေ ရ မြို့ နယ် တွင် စျာ ပ န ပြု ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ယော ရှု လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး မှ စ၍၊ ၎င်း လူ မျိုး အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သော အ မှု အ လုံး စုံ ကို သိ မြင် သူ၊ ယော ရှု မ ရှိ နောက် အ သက် ရှင် သေး သော လူ ကြီး တို့ လက် ထပ် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ကြ ကုန်၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆောင် ခဲ့ သော ယော သပ် အ ရိုး များ ကို ကား ရှေ ခင့် အ ဘ ဟာ မော်၏ အ မျိုး သား တို့ ထံ အ ဖိုး ငွေ တစ် ပိဿာ ပေး၍ ယာ ကုပ် ဝယ် ထား သ ဖြင့် ယော သပ် သား တို့ အ ပိုင် ဖြစ် သော မြေ ကွက်၌ စျာ ပ န ပြု ကြ ကုန်၏။ အာ ရုန့် သား ဧ လာ ဇာ လည်း ကွယ် လွန် လျှင် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း တွင် သား ဖိ န ဟတ် ရ သော ဖိ န ဟတ် ကုန်း၌ စျာ ပ န ပြု ကြ ကုန်၏။ ယော ရှု ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ ခါ န နိ လူ မျိုး နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘက်၌ မည် သူ တပ် ဦး ချီ တက် ရ ပါ မည် နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ယု ဒ အ နွယ် ချီ တက် ရ မည်။ ထို ပြည် ကို သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် ပေး ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ လျှင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှိ မောင့် အ နွယ် အား ယု ဒ အ နွယ် က ခါ န နိ လူ မျိုး နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ကျွန် တော် တို့ ပိုင် စု နယ် သို့ လိုက် ခဲ့ ပါ။ ကျွန် တော် တို့ လည်း သင် တို့ ပိုင် စု နယ် သို့ လိုက် ပါ မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရှိ မောင့် အ နွယ် လိုက် ပါ လေ ၏။ ယု ဒ အ နွယ် ချီ သွား ရာ ခါ န နိ၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို သူ တို့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် ဗေ ဇက် မြို့ တွင် လူ ပေါင်း တစ် သောင်း ကို လုပ် ကြံ ကြ ၏။ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကို ဗေ ဇက် မြို့ တွင် တွေ့ ဆုံ တိုက် ခိုက် ရာ ခါ န နိ၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို လုပ် ကြံ ဆဲ တွင် အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ပြေး လေ သော်၊ ယု ဒ အ နွယ် လိုက် လံ ဖမ်း ဆီး၍ လက် မ၊ ခြေ မ များ ကို ဖြတ် ကြ လေ ၏။ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း က၊ ဘု ရင် မင်း ခု နစ် ကျိပ် တို့ သည် လက် မ၊ ခြေ မ ပြတ် သည် နှင့် အ ထက် က ငါ့ စား ပွဲ အောက် တွင် ကောက် စား ကြ ဖူး ပြီ။ ငါ စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ လျောက် ငါ ၌ လည်း ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ ပြီ ဟု ဝန် ခံ ပြီး နောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပို့ ထား ကြ ရာ ကွယ် လွန် လေ ၏။ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တိုက် ယူ၍၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် မီး တိုက် ကြ ပြီး လျှင် ခင် တန်း ခ ရိုင်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် များ၌ နေ ထိုင် သော ခါ န နိ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ရန် ချီ သွား ကြ စဉ် ကိ ရ ယ သာ ဘ အ မည် ဟောင်း ရှိ သော ဟေ ဗြုန် မြို့ နေ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက်၍ ရှေ ရှဲ၊ အ ဟိ မန်၊ တာ လ မဲ တို့ ကို လုပ် ကြံ ကြ လေ ၏။ တစ် ဖန် ကိ ရ ယဿေ ဖာ အ မည် ဟောင်း ရှိ သော ဒေ ဗိ ရ မြို့ သား တို့ ရှိ ရာ သို့ ချီ ပြန် သော်၊ ကိ ရ ယဿေ ဖာ မြို့ ကို လုပ် ကြံ တိုက် ယူ သူ့ အား၊ ငါ့ သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား မည် ဟု ကာ လက် ဆို လျှင် ကေ နတ် အ မျိုး ညီ သြ သံ ယေ လ တိုက် ယူ သည့် အ လျောက်၊ သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား လေ၏။ ထို မိန်း မ သည်၊ လင့် အိမ် သို့ ရောက် ပြီး မှ၊ အ ဘ ထံ လယ် တစ် ကွက် တောင်း ရန် တိုင် ပင်၍ သွား ရောက် ရာ မြည်း ပေါ် မှ ဆင်း လျက်၊ ကာ လက် က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို လို သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ကောင်း ကြီး ပေး စေ လို ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် နေ ဂပ် ခ ရိုင် တွင် ကျွန် မ ကို နေ စေ သည် ဖြစ်၍၊ စမ်း ရေ တွင်း ကို ပေး ပါ ဦး ဟု တောင်း ဆို သည့် အ လျောက် အ ထက် စမ်း ရေ တွင်း နှင့် အောက် စမ်း ရေ တွင်း များ ကို ပေး လေ ၏။ ကေ နိ လူ မျိုး မော ရှေ့ ယော က္ခ မ၏ သား မြေး မြစ် တို့ သည် စွန် ပ လွံ မြို့ မှ၊ အာ ရဒ် မြို့ တောင် ဘက် ယု ဒ တော သို့ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ နှင့် လိုက် သွား၍၊ နေ ရင်း သား တို့ နှင့် အ တူ နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ တစ် ဖန် ယု ဒ အ နွယ် သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှိ မောင့် အ နွယ် နှင့် လိုက် သွား၍၊ ဇေ ဖတ် မြို့ ရှိ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ ကို လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ မြို့ ကို လည်း မြေ လှန် လျက်၊ ဟော မာ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ တစ် ဖန် လည်း ယု ဒ အ နွယ် သည် ဂါ ဇ မြို့ နှင့်လည်း ကောင်း နယ်၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ နှင့်၎င်း နယ်၊ ဧ ကြုန် မြို့ နှင့် ၎င်း နယ် များ ကို သိမ်း ယူ လေ၏။ ယု ဒ အ နွယ် နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် သူ သည် တောင် ပေါ် ရှိ သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် လေ၏။ ချိုင့် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို ကား သံ ဖြင့် ပြီး သော စစ် ရ ထား ရှိ သော ကြောင့် မ နှင် မ ထုတ် နိုင် သေး ချေ။ မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို ကာ လက် အား အပ် နှင်း ကြ၍၊ သူ သည် အာ န က သား သုံး ယောက် တို့ ကို ထို မြို့ မှ နှင် ထုတ် လေ၏။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ သော ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ၊ သူ တို့ သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် အ တူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ကြ သ တည်း။ ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ လည်း၊ ဗေ သ လ မြို့ သို့ ချီ တက် ရာ၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ ၏။ လု ဇ အ မည် ဟောင်း ရှိ သော ဗေ သ လ မြို့ ကို စူး စမ်း စေ ရာ မြို့ တွင်း မှ ထွက် လာ သူ တစ် ယောက် ကို သူ လျှို တို့ တွေ့ မြင် သည် နှင့် မြို့ ဝင် ပေါက် ကို ပြ ပါ။ ငါ တို့ ချမ်း သာ ပေး မည် ဟု ဆို သော်၊ မြို့ ဝင် ပေါက် ကို ပြ ပြီး မှ၊ မြို့ သား တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် ထို သူ နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား အား လုံး တို့ ကို လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ ထို သူ သည် ဟိ တ္တိ ပြည် သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ မြို့ သစ် တည်၍ လု ဇ မြို့ ဟု သ မုတ် သည့် အ တိုင်း၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို သို့ တွင် သ တည်း။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် မူ ကား၊ ဗက် ရှန်၊ တာ နက်၊ ဒေါ ရ၊ ဣ ဗ လံ၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ များ နှင့် နိ ဂုံး များ တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် သ ဖြင့်၊ ထို ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ အ တင်း နေ ကြ သေး ၏။ နောင် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အင် အား တိုး တက် သော အ ခါ၊ ထို သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ လ မိုင်း သား ဖြစ် စေ ကြ ၏။ ထို နည်း တူ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သည် ဂေ ဇာ မြို့၌ နေ သော ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ၊ ရော ပြွမ်း လျက် နေ ကြ၏။ ထို နည်း တူ ဇာ ဗု လုန် အ နွယ် သည် ကိ တ ရုန် မြို့ သား၊ နာ ဟာ လော လ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ ထို ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ ရော ပြွမ်း နေ ထိုင် လျက်၊ လ မိုင်း အ မှု ကို ထမ်း ရ ကြ ၏။ ထို နည်း တူ အာ ရှာ့ အ နွယ် သည် အ က္ခော၊ ဇိ ဒုန်၊ အာ လပ်၊ အာ ခ ဇိပ်၊ ဟေ လ ဗ၊ အာ ဖိတ်၊ ရ ဟော ဘ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ ပြည် ရင်း သား ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ နှင့် ရော ပြွမ်း နေ ထိုင် ကြ ၏။ ထို နည်း တူ နဿ လိ အ နွယ် သည် ဗက် ရှေ မက်၊ ဗေ သ နတ် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ ပြည် ရင်း သား ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ နှင့် ရော ပြွမ်း နေ ထိုင် ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ၄င်း မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် လ မိုင်း အ မှု ကို ထမ်း ရ ကြ၏။ အာ မော ရိ လူ မျိုး ကား၊ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ ကို ခင် တန်း သို့ တက် စေ၍၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ၌ ဆင်း နေ ခွင့် မ ပေး ကြ။ ထို အာ မော ရိ လူ မျိုး သည် ဟေ ရက် တောင် မှ စ၍၊ အာ ယ လုန် မြို့ နှင့်၊ ရှာ လ ဗိမ် မြို့ များ တွင် အ တင်း နေ သေး ရာ ယော သပ် အ နွယ် သား တို့ လက် ရုံး ရည် တိုး တက် သော အ ခါ လ မိုင်း အ မှု ကို ထမ်း ရ ကြ၏။ အာ မော ရိ လူ မျိုး နေ ရ သော အ ရပ် ကား၊ အ က ရ ဗ္ဗိမ် တောင် ကြား နှင့် သေ လ မြို့ မှ စ၍ အ ထက် အ ရပ် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ဗော ခိမ် မြို့ သို့ ကြွ လာ၍၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အား သစ္စာ ထား သော ဤ ပြည် ရောက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ငါ က သင် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ ငါ ဖျက် မည် မ ဟုတ်။ ဤ ပြည် သူ ပြည် သား နှင့် သင် တို့ မိတ် သ ဟာ ယ မ ဖွဲ့ ရ။ ချင်း တို့ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို ဖျက် ရ မည် ဟု ငါ မိန့် ဆို သော် လည်း ငါ့ မိန့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ မ နာ မ ယူ ကြ။ မည် သို့ ပြု ကြ ဘိ သ နည်း။ တစ် ဖန် လည်း ငါ က၊ ဤ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ မှ ငါ နှင် ထုတ် မည် မ ဟုတ်။ သူ တို့ သည် သင် တို့ နံ ဘေး တွင် ဆူး သ ဖွယ်၊ သူ တို့ ဘု ရား များ လည်း ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို ခဲ့ ကြောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ထို သို့ အ မိန့် တော် ပြန် လျှင်၊ တစ် မျိုး လုံး အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ သည် နှင့် ထို မြို့ ကို ဗော ခိမ် အ မည် မှည့်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ကြ လေ ၏။ ယော ရှု သည် လူ မျိုး တော် ကို ပြန် သွား ခွင့် ပြု ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ ရ သော ပိုင် နယ် ကို သိမ်း ယူ ခြင်း ငှာ သွား ကြ၏။ လူ မျိုး တော် သည် ယော ရှု လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး မှ စ၍၊ ၎င်း လူ မျိုး အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သော အ မှု ကြီး အ လုံး စုံ ကို သိ မြင် သူ၊ ယော ရှု မ ရှိ နောက် အ သက် ရှင် သေး သော လူ ကြီး တို့ လက် ထပ် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း၊ နုန့် သား ယော ရှု သည် အ သက် တ ရာ့ တစ် ဆယ့် ရှိ၍ ကွယ် လွန် သော်၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း၊ ဂါ ရှ ကုန်း မြောက် ဘက်၊ ကိုယ် ပိုင် တိ မ နတ် ဟေ ရက် မြို့ နယ် တွင် စျာ ပ န ပြု ကုန် ၏။ ထို တစ် ဆက် လုံး လည်း ဘိုး ဘေး တို့ ထံ ရောက် ကြ ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ စီ ရင် တော် မူ သော အ မှု ကို လည်း ကောင်း၊ မ သိ သော တစ် ဆက် ပေါ် ပေါက် လာ သ တည်း။ ထို ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက်၊ ဗာ လ နတ် တို့ အား ဝတ် ပြု သည့် ပြင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ်၍ ထက် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး တို့ ဘု ရား များ အ နက် အ ချို့ သော ဘု ရား နောက် သို့ လိုက် လျက် ရှိ ခိုး ကြ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ မျက် တော် တိုက် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ်၍၊ ဗာ လ နတ်၊ အာ ရှ တ ရက် နတ် တို့ ကို ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက် လု ယက် ဖျက် ဆီး သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ်၍၊ ထက် ဝန်း ကျင် ရှိ ရန် သူ တို့ လက် သို့ ရောင်း ချ တော် မူ သ ဖြင့် ၎င်း တို့ ရှေ့၌ မ တည် မ တန့် နိုင် ကြ။ ထွက် သွား လေ ရာ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို၍ မိန့် မြွက် တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ဆိုး ပြု ရန် လက် ရုံး ဆန့် တော် မူ ခြင်း ကြောင့် ပြင်း စွာ ဒု က္ခ ရောက် ကြ သ တည်း။ လု ယက် သူ တို့ လက် မှ ကယ် ဆယ် သော တ ရား မင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ သော် လည်း၊ ၎င်း မင်း တို့ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ။ အ ခြား ဘု ရား တို့ နှင့် မှား ယွင်း၍ ရှိ ခိုး ကြ သည့် ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် များ ကို ဘိုး ဘေး တို့ လိုက် နာ သည့် အ လျောက် မ လိုက် မ နာ ဘဲ လျှောက် လိုက် သော နည်း လမ်း မှ လည်း အ ဆော တ လျင် လွှဲ သွား ကြ ၏။ ထို သို့ တ ရား မင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ သော အ ခါ ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် သူ တို့ အ ကြောင်း ကြောင့် မြည် တမ်း ကြ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စိတ် တော် မ သာ မ ယာ ရှိ သည် နှင့် ထို မင်း ကာ လ မ လွန် မ ချင်း၊ သူ နှင့် အ တူ ရှိ သည့် အ လျောက် ရန် သူ တို့ လက် မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် တော် မူ ၏။ တ ရား မင်း ကွယ် လွန် သော အ ခါ မှာ မူ သူ တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ထက် ဖောက် ပြန် ဆုတ် ယုတ် လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား တို့ နောက် သို့ လိုက်၍ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ကြ သည့် ပြင် ကိုယ့် ကြမ်း တမ်း သော နည်း လမ်း နှင့် အ ကျင့် ဓ လေ့ များ ကို မ စွန့် မ ပယ် ကြ လေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက်၊ ငါ မိန့် ဆို ချက် ကို ဤ လူ မျိုး မ နာ မ ယူ။ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ကျော် သော ကြောင့် ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ယော ရှု လက် တွင်း သို့ မ အပ် မ နှင်း။ အ ဆော တ လျင် လည်း မ နှင် မ ထုတ် ဘဲ ထား တော် မူ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ မင်း ငါး ပါး နှင့် ခါ န နိ လူ မျိုး၊ ဇိ ဒုန် လူ မျိုး၊ ဗာ လ ဟေ ရ မုန် တောင် မှ စ၍ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ တိုင် အောင် လေ ဗ နုန် တောင် ပေါ် မှာ နေ ထိုင် သော ဟိ ဝိ လူ မျိုး တို့ တည်း။ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ မှာ ဘိုး ဘေး တို့ အား မော ရှေ ဖြင့် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ညတ် များ ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး လိုက် နာ မည် မ လိုက် နာ မည် ကို အ ထင် အ ရှား စုံ စမ်း စေ ခြင်း ငှာ ကြွင်း ကျန် ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ အာ မော ရိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ဟိ ဝိ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နှင့် ရော ပြွမ်း နေ ထိုင်၍ သူ တို့ သ မီး များ နှင့် ကိုယ့် သ မီး တို့ ကို လည်း ပေး စား လျက်၊ ၎င်း တို့ ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေ့ လျော့ သည့် ပြင် ဗာ လ နတ်၊ အ ရှဲ ရာ နတ် တို့ ကို ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့် မေ သော ပေါ တာ မိ ဘု ရင် ခု ရှံ ရိ ရှ သိမ် မင်း လက် တွင်း သို့ ရောင်း ချ တော် မူ၍ ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး ကျွန် ခံ ရ သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လျှင်၊ ကယ် ဆယ် သူ ဖြစ် သော ကေ နတ် အ မျိုး ကာ လက် ညီ သြ သံ ယေ လ ကို သူ တို့ ဘက် တွင် ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ်၌ ကိန်း ဝပ် သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင် လျက် စစ် ချီ လေ သော်၊ မေ သော ပေါ တာ မိ ဘု ရင် ခု ရှံ ရိ ရှ သိမ် မင်း ကို သူ့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း သည့် အ လျောက် လက် ရုံး ရည် သာ လေ ၏။ အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် တစ် ပြည် လုံး ငြိမ်း ချမ်း၍ ကေ နတ် အ မျိုး သြ သံ ယေ လ ကွယ် လွန် လေ ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့် မော ဘ ဘု ရင် ဧ ဂ လုန် မင်း ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ တစ် ဘက် တွင် အား တိုး တက် စေ တော် မူ ၍ ထို မင်း သည်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား၊ အာ မ လက် အ မျိုး သား တို့ ကို စု ရုံး ပြီး လျှင်၊ စစ် ချီ လုပ် ကြံ ရာ စွန် ပ လွံ မြို့ ကို သိမ်း ယူ သ ဖြင့်၊ ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး၊ မော ဘ ဘု ရင် ဧ ဂ လုန် မင်း ထံ၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တို့ ကျွန် ခံ ရ သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လျှင်၊ ကယ် ဆယ် သူ အ ဖြစ်၊ ဝဲ လက် သန် မာ သည့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ဂေ ရ သား ဧ ဟု ဒ ကို သူ တို့ ဘက် တွင် ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ၏။ မော ဘ ဘု ရင် ဧ ဂ လုန် မင်း ထံ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ပို့ ဆက် ရန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ခိုင်း စေ ကြ ရာ၊ ဧ ဟု ဒ သည်၊ အ လျား တစ် တောင် ရှိ သန် လျက် ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ယာ ပေါင် အ ဝတ် အ တွင်း ၌ စည်း နှောင် လျက်၊ အ လွန် ဝ ဖြိုး သူ၊ မော ဘ ဘု ရင် ဧ ဂ လုန် မင်း ထံ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ကို ဆက် သွင်း လေ ၏။ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ကို ဆက် သွင်း ပြီး နောက်၊ အ ဆောင် ကိုင် တို့ ကို လိုက် ပို့ လျက်၊ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ အ နီး ရှိ ကျောက် ရုပ် တု များ ရှိ ရာ က ပြန် လာ၍၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် အား တီး တိုး စ ကား တင် ရန် ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် ဘု ရင် မင်း က၊ တိတ် ဆိတ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ လျှင်၊ ခ စား သူ အ ပေါင်း တို့ ထွက် ခွာ ကြ လေ၏။ ထို အ ခါ လေ သာ နန်း ဆောင် တွင် တစ် ကိုယ် တည်း စံ နေ ရာ ဧ ဟု ဒ ချဉ်း ကပ်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ် အား ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် ဆင့် ဆို ရန် ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် မှ ဘု ရင် မင်း ဆင်း သက် လျှင်၊ ဧ ဟု ဒ သည်၊ ဝဲ လက် ကို ဆန့် တန်း လျက်၊ ယာ ပေါင် မှ သန် လျက် ကို ထုတ်၍၊ ဘု ရင် မင်း၏ ဝမ်း ကို ထိုး ရာ သန် လျက် သည် လက် ကိုင် ရိုး ပါ ထုတ် ချင်း စူး ဝင် သ ဖြင့် ဝမ်း တွင်း က မ နုတ် မီ အ ဆီ လွှမ်း လျက် ရှိ လေ ၏။ ဧ ဟု ဒ သည်၊ အ ဆောင် ဦး သို့ ထွက် လျက် ဆောင် မ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား သော့ ခတ်၍ ထွက် သွား သည့် နောက် လက် သုံး တော် တို့ လာ ရောက် ရာ အ ဆောင် တံ ခါး များ သော့ ခတ် လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ မြင် သော် လေ သာ ဆောင် ထဲ တွင် အ ခင်း သွား သည် ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို လျက်၊ ရှက် လောက် ဖွယ် စောင့် ဆိုင်း ပြီး မှ တံ ခါး ကို မ ဖွင့် သော ကြောင့် သော့ ကို ယူ၍ ဖွင့် ကြ ရာ၊ နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် လဲ၍ သေ နေ သော ကိုယ့် အ ရှင် ကို တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ထို သို့ စောင့် ဆိုင်း နေ ကြ သည့် အ ခိုက် ဧ ဟု ဒ သည် ကျောက် ရုပ် တု များ ရှိ ရာ အ ရပ် ကို လွန် သွား၍ စိ ရပ် ရွာ သို့ လွတ် မြောက် စွာ ရောက် ပြီး မှ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ပေါ် တွင် တံ ပိုး မှုတ် သ ဖြင့်၊ သူ့ နောက်၊ ခင် တန်း ပေါ် က ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဆင်း လိုက် ကြ ၏။ သူ က လည်း၊ ငါ့ နောက် လိုက် ခဲ့ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရန် သူ ဖြစ် သော မော ဘ လူ မျိုး ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သ တည်း ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဆင်း လိုက် ကြ ရာ မော ဘ လူ မျိုး နှင့် စစ် ပြိုင်၍ ယော် ဒန် မြစ် ကူး ဆိပ် များ ကို သိမ်း ယူ သ ဖြင့်၊ လူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ကူး နိုင်။ သန် မာ သော မော ဘ စစ် သူ ရဲ တစ် ယောက် မျှ လည်း လွတ် မြောက် ခွင့် မ ရ စေ ဘဲ၊ လူ တစ် သောင်း ခန့် ကို လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ မော ဘ လူ မျိုး သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ လက် ရုံး အောက် နိမ့် ကျ၍ အ နှစ် ရှစ် ဆယ် တိုင် တိုင် တစ် ပြည် လုံး ငြိမ်း ချမ်း လေ၏။ ဧ ဟု ဒ နောက် မှ အာ နတ် သား ရှံ ဂါ ပေါ် ထွန်း ပြီး လျှင် ဖိ လိ တ္တိ လူ ခြောက် ရာ ကို သ န ချွန်း ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို ကယ် ဆယ် လေ ၏။ ဧ ဟု ဒ ကွယ် လွန် သည် ကာ လ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ တစ် ဖန် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့်၊ ဟာ ဇော် မြို့ စံ ခါ နာန် ဘု ရင် ယာ ဘိန် မင်း လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရောင်း ချ တော် မူ၏။ ဗိုလ် ချုပ် ကား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ ဟာ ရော ရှက် မြို့၌ နေ ထိုင် သူ သိ သ ရ ဖြစ် သ တည်း။ ထို မင်း တွင် သံ ဖြင့် ပြီး သော စစ် ရ ထား ကိုး ရာ ရှိ လျက် အ နှစ် နှစ် ဆယ် ပတ် လုံး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ပြင်း စွာ နှိပ် စက် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် မ ဖြစ် သော လ ပိ ဒုတ် မ ယား ဒေ ဗော ရ သည်၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင် ရာ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ ရာ မ မြို့ နှင့် ဗေ သ လ မြို့ များ စပ် ကြား၊ ဒေ ဗော ရ စွန် ပ လွံ ပင် အောက်၌ ထိုင် နေ စဉ် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ခံ ရန် သူ့ ထံ လာ ရောက် တတ် ကြ သ တည်း။ ဒေ ဗော ရ သည် နဿ လိ နယ်၊ ကေ ဒေ ရှ မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော အ ဘိ နောင့် သား ဗာ ရက် ကို ခေါ် စေ ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ နဿ လိ အ နွယ်၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ အ နက် လူ ပေါင်း တစ် သောင်း နှင့် တ ကွ တာ ဗော် တောင် အ ရောက် ချီ သွား လော့။ ငါ လည်း၊ ယာ ဘိန် မင်း၏ ဗိုလ် ချုပ် သိ သ ရ နှင့် ရ ထား တပ် ကို အ လုံး အ ရင်း ပါ၊ သင် ရှိ ရာ ကိ ရှုန် မြစ် တို့ သွေး ဆောင် လျက် သင့် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟူ၍ မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် တုံ လော ဟု ဆို ရာ၊ ဗာ ရက် က၊ ကျွန် တော် နှင့် အ တူ အ ရှင် မ ကြွ လျှင်၊ သွား ပါ မည်။ မ ကြွ လျှင် မူ ကား၊ မ သွား ဝံ့ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဒေ ဗော ရ က၊ မု ချ သင် နှင့် လိုက် ပါ မည်။ သို့ ရာ တွင် သင် သည် သွား သော ခ ရီး မှု ကြောင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ရ ရှိ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ သ ရ ကို မိန်း မ တစ် ဦး လက် တွင်း သို့ ရောင်း ချ တော် မူ မည် ဟု ဆို လျက် ထ ပြီး မှ ဗာ ရက် နှင့် အ တူ ကေ ဒေ ရှ မြို့ ရောက် သွား လေ ၏။ ဗာ ရက် သည် နဿ လိ အ နွယ်၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား တို့ ကို ကေ ဒေ ရှ မြို့ သို့ ခေါ် ပြီး လျှင်၊ လိုက် ပါ သော သူ ရဲ တစ် သောင်း နှင့် တ ကွ ဒေ ဗော ရ ပါ အ တူ ချီ တက် လေ ၏။ မော ရှေ့ ယော က္ခ မ ဖြစ် သော ဟော ဗပ်၏ သား မြေး မြစ် အ ပါ အ ဝင်၊ ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ သည် ကေနိ လူ မျိုး နှင့် ခွာ ၍၊ ကေ ဒေ ရှ မြို့ အ နီး၊ ဇာ န န္နိမ် အ ရပ် ရှိ ညန် ပင် ခြေ ရင်း အ ထိ တဲ စိုက် နှင့် သ တည်း။ အ ဘိ နောင့် သား ဗာ ရက် သည် တာ ဗော် တောင် သို့ တက် ကြောင်း ကို သိ သ ရ အား ကြား ပြော လျှင် သိ သ ရ သည် သံ ဖြင့် ပြီး သော စစ် ရ ထား ကိုး ရာ နှင့် လိုက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ ဟာ ရော ရှက် မြို့ မှ ကိ ရှုန် မြစ် အ ရောက် စု ရုံး စေ ရာ ဗာ ရက် အား ဒေ ဗော ရ က၊ ထ လော့။ ယ နေ့ ကား၊ သိ သ ရ ကို သင့် လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သော နေ့ ဖြစ် သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ရှေ့ က ကြွ ချီ တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု ဆို လေ သော် လူ တစ် သောင်း နှင့် တ ကွ တာ ဗော် တောင် က ဗာ ရက် ဆင်း သွား လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သိ သ ရ နှင့် ရ ထား တပ် မှ စ သော အ လုံး အ ရင်း အ ပေါင်း တို့ ကို ဗာ ရက် ရှေ့ တွင် ဓား ဖြင့် ရှုံး စေ တော် မူ သော ကြော့င် စီး နင်း ရာ ရ ထား မှ သိ သ ရ ဆင်း၍ ခြေ လျင် ပြေး ရ လေ ၏။ ဗာ ရက် မူ ကား၊ ရ ထား တပ် နှင့် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ ဟာ ရော ရှက် မြို့ တိုင် လိုက် လံ၍ သိ သ ရ၏ အ လုံး အ ရင်း တစ် ယောက် မ ကျန် ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ ကုန်၏။ ထို ကာ လ၌ ဟေ ဗာ့ အ မျိုး သား ချင်း ကေ နိ လူ တို့ နှင့် ဟာ ဇော် ဘု ရင် ယာ ဘိန် မင်း သင့် မြတ် သ ဖြင့် ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ တဲ သို့ သိ သ ရ ခြေ လျင် ပြေး သော်၊ ယေ လ သည် သိ သ ရ ကို ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ လျက် အ ရှင် ကျွန် မ ရှိ ရာ သို့ လှည့် ပါ လော့။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း တော် မူ ပါ ဟု ခေါ် ဆို သည့် အ တိုင်း တဲ ထဲ သို့ လှည့် ဝင် လျှင် ယေ လ သည် တင်း တိမ် ဖြင့် ဖုံး ထား ရာ ငါ ရေ ငတ်၍ အ နည်း ငယ် သောက် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း သည် နှင့် နို့ ထည့် သော သား ရေ အိတ် ကို ဖွင့် ၍ တိုက် ပြီး မှ ဖုံး မြဲ ဖုံး ထား ၏။ သိ သ ရ က လည်း၊ တဲ ပေါက် ဝ တွင် စောင့် နေ လျက်၊ လူ တစ် ယောက် ရှိ သ လော ဟူ၍ တစ် စုံ တစ် ဦး မေး လာ လျှင်၊ မ ရှိ ကြောင်း ပြန်​ ပြော ပါ ဟု မှာ ထား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ သည် သိ သ ရ အိပ် မော ကျ သည့် အ ခိုက် တဲ ကြက် ဆူး တစ် ချောင်း နှင့် လက် ရိုက် ကို ကိုင် ယူ၍၊ တိတ် တ ဆိတ် ချဉ်း သွား ပြီး မှ နား ထင် ကို ကြက် ဆူး နှင့် မြေ အ ထိ ထုတ် ချင်း ပေါက် ရိုက် သွင်း သ ဖြင့် သေ လေ ၏။ ဗာ ရက် သည် သိ သ ရ ကို လိုက် လံ ရာ ယေ လ ကြို ဆို ရန် ထွက်၍ လာ ပါ ဦး။ အ ရှင် လိုက် ရှာ သူ့ ကို ကျွန် မ ပြ ပါ မည် ဟု ဆို သော် ဝင်၍ ကြည် ရာ နား ထင် တွင် ကြက် ဆူး စူး စိုက် လျက် သေ နေ သော သိ သ ရ ကို တွေ့ မြင် ရ၏။ ထို နေ့ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် ခါ နာန် ဘု ရင် ယာ ဘိန် မင်း ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို ဘု ရင် ကို မ ဖျက် ဆီး မီ အ တွင်း သူ တို့ လက် ရုံး ရည် အ စဉ် တိုး တက် ၏။ ထို နေ့ ရက်၌ ဒေ ဗော ရ နှင့် အ ဘိ နောင့် သား ဗာ ရက် တို့ အောင် ချင်း ဖွဲ့ ဆို သည် ကား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် ဦး ဆံ ဖား လျား ကျ လျက် အ ပျော် စစ် ထမ်း ရ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သြ ဘာ ပြု ကြ လော့။ အို ဘု ရင် မင်း မြတ် နှင့် မှူး မတ် တို့ နာ ခံ နာ ယူ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကျူး ဧ စွာ ချီး မွမ်း မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စိ ရ ခင် တန်း ပေါ် က ကိုယ် တော် ကြွ လျက်၊ ဧ ဒုံ ပြည် မှ စစ် ချီ တော် မူ သော အ ခါ မြေ လှုပ် ခြင်း၊ မိုး ရွာ ခြင်း၊ တိမ် တိုက် မှ ရေ ပေါက် ကျ ခြင်း များ ဖြစ် ပါ ၏။ တောင် များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ လည်း ကောင်း၊ ထို သိ နာ တောင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ လည်း ကောင်း၊ တုန် လှုပ် ပါ၏။ အာ နတ် သား ရှံ ဂါ့ လက် ထက် နှင့် ယေ လ လက် ထက်၌ လမ်း မ များ ဆိတ်၍ တော လမ်း များ ဖြင့် ခ ရီး သည် တို့ လိုက် ရ ကြ၏။ ငါ ဒေ ဗော ရ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ မိ သ ဖွယ် မ ပေါ် မ ချင်း ရပ် သူ ရွာ သား များ ပြတ် စဲ ခဲ့ လေ စွ။ ဘု ရား သစ် များ ကို ရွေး ချယ် ပြီး မှ မြို့ ရွာ တံ ခါး အ နီး တွင် အ တိုက် အ လု ခံ ရ ကြ ရာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လေး သောင်း၌ ဒိုင်းလွှား၊ လှံ၊ ဓား တစ် စင်း မျှ မ တွေ့ မ ရှိ ချေ။ ငါ့ စိတ် သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ တွင်း အ ပျော် စစ် ထမ်း သော ဗိုလ် ချုပ် တို့ ကို ငဲ့ ကွက် ခြင်း ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သြ ဘာ ပြု ကြ လော့။ အို မြည်း ရွှေ များ ကို စီး တတ် သူ တို့၊ အို ကော် ဇော် ပေါ် တွင် ထိုင် နေ တတ် သူ တို့၊ အို လမ်း ခ ရီး၌ ခြေ လျင် သွား ရ သူ တို့ စဉ်း စား ကြ ဦး။ လေး သ မား တို့ အ သံ ဗ လံ နှင့် ကင်း ကွာ သော၊ ရေ ခပ် ရာ အ ရပ်၌ ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား မှု၊ ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ တွင် စီ ရင် သော တ ရား မှု များ ကို ပြန် ကြား ပါ လေ စေ။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် သည် စစ် ချီ ထွက် သွား ရ ကြ သ တည်း။ အို ဒေ ဗော ရ၊ နိုး ကြား၍၊ နိုး ကြား၍ အောင် ချင်း ဖွဲ့ ဆို လော့။ အို အ ဘိ နောင့် သား ဗာ ရက် ထ ပြီး လျှင် သင့် သုံ့ ဘမ်း လူ တို့ ကို သိမ်း သွား လော့။ ထို အ ခါ ကျန် ကြွင်း သော ဗိုလ် မှူး တို့ ဆင်း လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် လည်း သူ ရဲ တို့ အ ဖြစ်၊ ငါ့ ထံ ဆင်း ကြ ၏။ အို ဗင်္ယာ မိန့်၊ အာ မ လက် ပြည်၌ အ မြစ် စွဲ လျက် နေ သော ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် သင့် နောက် လိုက် ပါ သည့် ပြင် မာ ခိ ရ အ နွယ် အ နက် အာ ဏာ ရှင် တို့ ပေါ် ထွန်း၍ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် အ နက် စစ် စာ ရေး တော် ကြီး တို့ ရောက် လာ၏။ ဣ သ ခါ့ နည်း တူ ဗာ ရက် ခြေ ရင်း ချိုင့် တွင်း သို့ ဣ သ ခါ မှူး မတ် တို့ သည် ဒေ ဗော ရ ဘက် ပါ၍ တစ် ဟုန် တည်း ဆင်း ကြ၏။ ရု ဗင့် အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် ပြင်း စွာ ကြံ စည် ခြင်း ရှိ၏။ သိုး ကို ခေါ် သံ နာ ခံ လို၍ သိုး ခြံ အ နီး တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ ဘိ သ နည်း။ ရု ဗင့် အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် ပြင်း စွာ တွေး တော ဆင် ခြင် ခြင်း ရှိ လေ စွ။ ဂိ လဒ် အ နွယ် သည် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် တွင် ဆိုင်း ငံ့၍ နေ၏။ ဒန့် အ နွယ် လည်း အ ဘယ် ကြောင့် သင်္ဘော တွင် နေ ထိုင် ဘိ သ နည်း။ အာ ရှာ့ အ နွယ် လည်း ပင် လယ် ကမ်း၊ သင်္ဘော ဆိပ် များ အ နီး တွင် နေ ထိုင် ကြ သည် တ ကား။ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ်၊ နဿ လိ အ နွယ် တို့ မူ ထင် ရှား သော စစ် မြေ ပြင်၌ ရဲ ရင့် စွာ အ သက် စွန့် စား ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း တို့ ချီ လာ၍ စစ် တိုက် ကြ သည် တ ကား၊ ခါ နာန် ဘု ရင် မင်း တို့ သည် မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြစ်၊ တာ နက် မြို့ အ နီး၊ စစ် တိုက် သော် လည်း ငွေ ကို လု ယက် ခွင့် မ ရ ကြ ချေ။ ကြယ် များ သည် ကောင်း ကင် မှ စစ် တိုက် ခြင်း၊ ခ ရီး လှည့် စဉ် သိ သ ရ ကို တိုက် ခိုက် ခြင်း ပြု ရာ တွင် ထာ ဝ ရ မြစ် တည်း ဟူ သော ကိ ရှုန် မြစ် လည်း သူ တို့ ကို ပယ် ရှား လိုက်၏။ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ခွန် အား နှင့် ကြွ ချီ လိမ့် သ တည်း။ ထို သို့ ပေါက် ပြေး ရာ တွင် အင် အား ကြီး သော မြင်း တပ်၏ ခွာ သံ တ ဖြုန်း ဖြုန်း ဖြစ်၏။ စစ် သူ ရဲ တို့ ကို ခု ခံ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် တော် သို့ အ ကူ အ ညီ မ ဝင် လာ ကြ သော ကြောင့်၊ မေ ရော ဇ ရွာ နှင့် ၎င်း ရွာ သား တို့ ကို အ မင်္ဂ လာ ထား ကြ လော့။ ပြင်း စွာ ထား ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စေ တ မန် တော် ဆင့် ဆို၏။ ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ မူ၊ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ တဲ တွင် နေ ထိုင် သော မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မင်္ဂ လာ ရှိ လေ ပြီ တ ကား။ ရေ ကို တောင်း ရာ နို့ ရည် ကမ်း ခြင်း၊ သောက် တော် ဖ လား နှင့် နို့ ဓမ်း ဆက် ခြင်း ကို ပြု၏။ ကြက် ဆူး ကို ကိုင် လျက်၊ ဗိသု ကာ တို့၏ လက် ရိုက် ကို ယာ လက် ဖြင့် ယူ၍၊ သိ သ ရ ဦး ခေါင်း ကို ထိုး နှက် သ ဖြင့် နား ထင် ကို ထုတ် ချင်း ပေါက် ရိုက် သွင်း သည် နှင့် ခြေ ရင်း၌ ကျ လဲ ပြီး လျှင် စင်း စင်း နေ၏။ ခြေ ရင်း၌ ကျ လဲ၍ ကျ ရာ တွင် စင်း စင်း သေ လေ စွ တ ကား။ သိ သ ရ၏ အ မိ သည် လေ သာ ပြူ တင်း က စီး ကြည့်၍ သူ စီး သော ရ ထား သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဖင့် နွှဲ လာ ရ သ နည်း။ ရ ထား ဘီး များ လည်း အ ဘယ် ကြောင့် နောက် ကျ ရ သ နည်း ဟု မြည် တမ်း ရာ ပ ညာ ရှိ နန်း တွင်း သူ တို့ ပြန် လျှောက် သည့် ပြင်၊ ကိုယ် တိုင် အောက် မေ့ မိ သည် မှာ လက် ရ ဥစ္စာ ကို ဝေ ဖန် နေ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ ရဲ အ သီး အ သီး တို့ အား၊ ကျွန် မိန်း မ တစ် ယောက် နှစ် ယောက်၊ သိ သ ရ အား ပန်း ထိုး သော အ ထည်၊ ပန်း ဆိုး၍ ပန်း ထိုး သော အ ထည်၊ အ သုံ့ အ ဘမ်း ကုပ် တင် ပန်း ဆို၍ ပန်း ထိုး သော တစ် ထည် နှစ် ထည် ကို ဝေ ဖန် ကြ သည် ဟု ဆို ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သူ့ အ တူ ပျက် စီး ကြ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး သူ တို့ ကား၊ အ ရှိန် တန် ခိုး နှင့် ထွက် ပေါ် သော နေ မင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ကြ သ တည်း။ ထို နောက် အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် တစ် ပြည် လုံး ငြိမ်း ချမ်း လေ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့် မိ ဒျန် လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မိ ဒျန် လက် ရုံး ရည် သာ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် တောင် များ တွင် လှိုဏ် ခေါင်း၊ ဥမင် နှင့် ခံ တပ် များ ကို ပြု လုပ် ကြ၏။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ စိုက် ပျိုး ပြီး မှ မိ ဒျန် လူ မျိုး၊ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ မှ စ သော အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ သည် ချီ လာ စွဲ ရပ် သ ဖြင့် ဂါ ဇ မြို့ တိုင် ရောက် အောင် မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ ကို ဖျက် ဆီး လျက် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ မြည်း မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ တိုင်း ပြည် အ တွင်း တွင် စား ရန် အ စာ မျှ မ ကျန် မ ကြွင်း စေ ရ။ ထို သူ တို့ သည် တိ ရ စ္ဆာန် များ နှင့် တဲ များ ပါ လျက် ကျိုင်း အုပ် နှင့် အ မျှ အ မြောက် အ မြား လာ ကြ၍ လူ နှင့် ကု လား အုပ် လည်း မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင် ထို ပြည် သို့ ချီ လာ ဖျက် ဆီး ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး ကြောင့် အ လွန် ဆင်း ရဲ လှ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ၏။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော ပ ရော ဖက် က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင် တို့ ကို ငါ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ပြီ။ ထို ပြည် သား တို့ လက် အောက် မှ လည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် သ မျှ သော သူ တို့ လက် အောက် မှလည်း ကောင်း၊ ကယ် နုတ် သည့် ပြင်၊ ချင်း တို့ ကို သင် တို့ ရှေ့ နှင် ထုတ် လျက်၊ ပြည် ကို လည်း အပ် လွှဲ ခဲ့ လေ ပြီ။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သင် တို့ နေ ရာ အာ မော ရိ လူ မျိုး ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား များ ကို ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ နှင့် ဟု ငါ ပ ညတ် သော် လည်း မ လိုက် မ နာ ကြောင်း မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ကြွ လာ၍၊ သြ ဖ ရ မြို့၊ အ ဗျေ ဇာ့ အ နွယ် သား ယော ရှ ပိုင် ညန် ပင် အောက် တွင် ထိုင် နေ ရာ၊ ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး မျက် ကွယ် ဖြစ် စေ ရန် ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း တွင် ဂျုံ စ ပါး ကို နယ် လျက် နေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် ထင် ရှား ၍ အို စစ် ခေါင်း မာ သူ၊ သင် နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ သည် ဟု ဆို လျှင်၊ ဂိ ဒေါင် က၊ အို အ ရှင် မြတ်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ သည် မှန် ပါ လျှင်၊ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ဘေး ဆိုး သင့် ရောက် ပါ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော ဟူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ ပြန် ကြား သ မျှ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ယ ခု မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပယ်၍ မိ ဒျန် လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ခဲ့ လေ စွ တ ကား ဟု ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှု မြင်၍ ပြ က တေ့ ခွန် အား နှင့် သွား ပြီး လျှင်၊ မိ ဒျန် လူ မျိုး လက် တွင်း မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် လော့။ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် လိုက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ဂိ ဒေါင် က၊ အို အ ရှင် မြတ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် ရန် အ ကျွန်ုပ်၌ မည် သည့် တန် ခိုး ရှိ ပါ သ နည်း။ မ နော ရှေ့ အ နွယ် တွင် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ဆွေ အ မျိုး တို့ ဆင်း ရဲ လှ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် လည်း အ ဘ၏ အိမ် သား တို့ တွင် အ သိမ် အ ဖျင်း ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ သည် မှန် သ ဖြင့် မိ ဒျန် တစ် မျိုး လုံး ကို တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့၊ သင် လုပ် ကြံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ဂိ ဒေါင် က မျက် မှောက် တော် တွင် အ ကျွန်ုပ် မျက် နှာ သာ ရ ပါ မူ အ ကျွန်ုပ် အား ဗျာ ဒိတ် ပေး သော အ ရှင် သည် ကိုယ် တော် ပင် ဖြစ် ကြောင်း နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ပြ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ပြန် ရောက်၍ ပါ လာ သော လက် ဆောင် တော် ကို ကိုယ် တော့် မျက် မှောက်၌ မ ဆက် မ ချင်း၊ ဤ ဌာ န က ကွယ် ကြွ တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု လျှောက် ထား လေ သော်၊ သင် ပြန် ရောက် သည့် တိုင် အောင် စောင့် ဆိုင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် သွား၍ ဆိတ် သား ငယ် တစ် ကောင် နှင့် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ညက် တစ် တင်း ဖြင့် ပေါင်း သော မုန့် ပြား များ ပြင် ဆင် ပြီး လျှင်၊ ဆိတ် သား ကို တောင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ ပြုတ် ရည် ကို အိုး ၌လည်း ကောင်း၊ ထည့် သွင်း လျက်၊ စေ တ မန် တော် ရှိ သည့် ညန် ပင် အောက် သို့ ယူ ဆောင် ဆက် သ ရာ၊ ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် က အ မဲ သား နှင့် မုန့် ပြား များ ကို ဤ ကျောက် ဖျာ ပေါ် တွင် ခင်း ကျင်း လော့။ ပြုတ် ရည် ကို လည်း သွန်း လောင်း လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု သော်၊ စေ တ မန် တော် သည် ကိုင် ဆောင် သော တောင် ဝှေး ကို ဆန့် တန်း လျက် အ မဲ သား နှင့် မုန့် ပြား များ ကို တို့ သ ဖြင့် ကျောက် ဖျာ မှ မီး တောက်၍၊ အ မဲ သား နှင့် မုန့် ပြား များ ကို ကျွမ်း လောင် ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် လည်း ကွယ် သွား လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ဖြစ် ကြောင်း ဂိ​ ဒေါင် သိ မြင် ရ လျှင်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ စေ တ မန် တော် ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် မြင် ရ လေ စွ တ ကား ဟု လျှောက် ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မ ကြောက် နှင့်။ စိတ် ဧ ချမ်း လော့။ သေ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဂိ ဒေါင် သည် ထို အ ရပ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ပြီး မှ ယေ ဟော ဝါ ရှာ လုံ အ မည် မှည့် ရာ ယ နေ့ တိုင် အောင် အ ဗျေ ဇာ့ အ နွယ် သား တို့ နေ ရာ သြ ဖ ရ မြို့၌ တည် ရှိ လေ သ တည်း။ ထို နေ့ ညဉ့် အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ဘ ပိုင် နွား များ အ နက် အ သက် ခု နစ် နှစ် ပြည့် သော နှစ် ကောင် မြောက် နွား ကို ဆွဲ၍၊ အ ဘ ကိုး ကွယ် ရာ ဗာ လ နတ်၏ ယဇ် ပ လ္လင် ကို ဖြို ဖျက် လျက် အ နီး ရှိ တံ ခွန် တိုင် ကို လည်း ခုတ် လှဲ ပြီး လျှင် ဤ ခံ တပ် အ ထက် သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို သင့် တင့် စွာ တည် ၍၊ ထို နှစ် ကောင် မြောက် နွား ကို ခုတ် လှဲ ပြီး တံ ခွန် တိုင် ထင်း နှင့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ဂိ ဒေါင် လည်း ငယ် သား တစ် ဆယ် ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြု လေ၏။ သို့ ရာ တွင် အ ဘ အိမ် ထောင် သား ချင်း နှင့် မြို့ သား တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ သည့် အ လျောက် နေ့ အ ချိန် တွင် မ ပြု ဝံ့ ဘဲ ညဉ့် အ ချိန် တွင် ပြု လေ ၏။ ထို မြို့ သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ ကြ သော အ ခါ ပြို ပျက် လျက် ရှိ သော ဗာ လ နတ်၏ ပ လ္လင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ နီး ရှိ ခုတ် လှဲ ထား သော တံ ခွန် တိုင် ကိုလည်း ကောင်း၊ ထပ် မံ တည် ပြီး သော ပ လ္လင် တော် တွင် နှစ် ကောင် မြောက် ဆက် ကပ် သော နွား ကိုလည်း ကောင်း၊ မြင် ကြ သော် ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး မေး မြန်း ပြီး မှ ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် ပြု လေ ပြီ ဟု ပြော ဆို ကြ၏။ ဗာ လ နတ်၏ ပ လ္လင် ကို ဖြို ဖျက်၍ အ နီး ရှိ တံ ခွန် တိုင် ကို လည်း ခုတ် လှဲ သော သင့် သား ကို သေ ဒဏ် ခံ ရန် ထုတ် လော့ ဟု ယော ရှ အား မြို့ သား တို့ ပြော ဆို ကြ သော်၊ ယော ရှ က၊ သင် တို့ သည် ဗာ လ နတ် ဘက်၌ လျှောက် လဲ ကြ မည် လော။ ကယ် ဆယ် ကြ မည် လော။ သူ့ ဘက်၌ လျှောက် လဲ သူ သည် နံ နက် အ ခါ မ လွန် မီ သေ ဒဏ် ခံ စေ။ အ ကယ်၍ ဘု ရား ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ကိုယ့် ပ လ္လင် ကို တစ် စုံ တစ် ယောက် ဖြို ဖျက် သော ကြောင့် ကိုယ့် အ ဖို့ ကိုယ် တိုင် လျှောက် လဲ ပါ စေ ဟု တစ် ဘက်၌ ရပ် သော သူ အ ပေါင်း တို့ အား ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဗာ လ နတ်၏ ပ လ္လင် ကို ဂိ ဒေါင် ဖြို ဖျက် သည့် အ တွက် သူ့ ကိုယ် တိုင် တစ် ဘက် တွင် လျှောက် လဲ ပါ စေ ဟု ဆို ပြန် လျက် ထို နေ့ ရက်၌ ပင် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ ဟူ၍ အ မည် သစ် ကို ပေး လေ၏။ ထို အ ခါ မိ ဒျန် လူ မျိုး၊ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ မှ စ၍ အ ရှေ့ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ စု ရုံး လျက် မြစ် ကူး ပြီး လျှင် ယေ ဇ ရေ လ ချိုင့် တွင် စွဲ ရပ် ကြ ရာ၊ ဂိ ဒေါင့် အ ပေါ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် သ ဖြင့်၊ သူ သည် တံ ပိုး မှုတ် သော အ ခါ အ ဗျေ ဇာ့ အ နွယ် သား တို့ လိုက် ပါ ကြ ၏။ မ နာ ရှေ့ နယ် တစ် လျှောက် လုံး တွင် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် ၎င်း တို့ လိုက် ကြ သည့် ပြင် အာ ရှာ၊ ဇာ ဗု လုန် နှင့် နဿ လိ နယ် များ သို့ လည်း တ မန် တို့ ကို လွှတ် သော ကြောင့် ကြို ဆို ချီ တက် လာ ရောက် ကြ ကုန်၏။ ဘု ရား သ ခင် အား ဂိ ဒေါင် က၊ ကိုယ်​တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် လက် ရုံး အား ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် တော် မူ မည် မှန် လျှင် ကောက် နယ် တ လင်း တွင် တစ် ကောင် ထွက် သိုး မွေး ကို ဖြန့် ကြဲ ထား ပါ မည်။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ခြောက် သွေ့ လျက် ကြဲ ထား သော သိုး မွေး ကို သာ နှင်း စို လျှင် မိန့် တော် မူ တိုင်း ပင် ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို အ ကျွန်ုပ် လက် ရုံး အား ဖြင့် ကယ် ဆယ် တော် မူ မည့် အ ကြောင်း အ မှန် သိ သာ ရ ပါ မည် ဟု လျှောက် ထား သော်၊ နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင် သိုး မွေး ကို နယ် ညှစ် ရာ၊ နှင်း ရည် တစ် အင် တုံ အ ပြည့် အ လျှံ ရ၏။ တစ် ဖန် လည်း ဂိ ဒေါင် က၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် တွင် စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ယ ခု တစ် ကြိမ် တစ် ခါ သာ သိုး မွေး အား ဖြင့် စုံ စမ်း လျက် လျှောက် ထား ပါ ရ စေ။ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင်း စို လျက် ကြဲ ထား သော သိုး မွေး ကို သာ ခြောက် သွေ့ ပါ စေ ဟု ဘု ရား သ ခင် အား လျှောက် ထား သည့် အ တိုင်း၊ ထို ညဉ့် တွင် ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ သ ဖြင့် မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင်း စို၍ သိုး မွေး သွေ့ ခြောက် လျက် ရှိ၏။ ယေ ရု ဗ္ဗာ လ တည်း ဟူ သော ဂိ ဒေါင် သည် လိုက် ပါ သ မျှ သူ တို့ နှင့် တ ကွ နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင်၊ ဟာ ရုတ် စမ်း ရေ တွင်း အ နီး စွဲ ရပ် ရာ မိ ဒျန် တပ် ကား မြောက် ဘက်၊ မော ရေ တောင် ခြေ ရင်း ချိုင့် တွင် စွဲ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် နှင့် လိုက် ပါ သူ များ ပြား သည့် အ တွက် ငါ တို့ လက် ရုံး သာ ငါ တို့ ကို ကယ် ဆယ် ပြီ ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် မည့် စိုး သော ကြောင့်၊ ၎င်း တို့ လက် တွင်း သို့ မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို ငါ မ အပ် နှင်း ချေ။ သို့ ဖြစ်၍ ကြောက် ရွံ တုန် လှုပ် သူ တိုင်း၊ ဂိ လဒ် တောင် မှ ပြန် သွား စေ ဟူ၍ တပ် သား တို့ တွင် ကြော် ငြာ လော့ ဟု ဂိ ဒေါင် အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လူ နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ပြန်၍၊ တစ် သောင်း သာ ကျန် ရစ် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ တပ် သား တို့ များ ပြား သေး သော ကြောင့်၊ ရေ ရှိ ရာ သို့ ခေါ် ဆောင် လော့။ ထို အ ရပ်၌ သင့် အ တွက် ငါ စစ် ဆေး မည်။ အ ကြင် သူ သည် သင် နှင့် လိုက် ပါ ရ မည် ဟု ငါ ဆို မူ ထို သူ လိုက် သွား ရ မည်။ အ ကြင် သူ မ လိုက် ရ ဟု ငါ ဆို မူ ထို သူ မ လိုက် မ သွား ရ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တပ် သား တို့ ကို ရေ ရှိ ရာ သို့ ဂိ ဒေါင် ခေါ် ဆောင် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ခွေး သည် ရေ ကို လျက် သောက် သ ကဲ့ သို့ လျှာ ဖြင့် လျက် သောက် သော လူ တစ် စု၊ ဒူး ချ၍ သောက် သော လူ တစ် စု၊ ထို နှစ် စု ကို ခွဲ ထား စေ ဟု ဂိ ဒေါင် အား မိန့် တော် မူ လေ သော်၊ လက် ခုပ် ဖြင့် လျက် သောက် သော လူ အ ရေ အ တွက် ကား သုံး ရာ ရှိ၏။ ကြွင်း ကျန် သော လူ အ ပေါင်း တို့ ကား ဒူး ချ လျက် သောက် ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို လျက် သောက် သော လူ သုံး ရာ အား ဖြင့် သင့် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း၍၊ သင် တို့ ကို ကယ် ဆယ် မည်။ ကျန် ကြွင်း သော အ သီး အ သီး တို့ ကား ကိုယ့် ဌာ န သို့ ပြန် သွား ကြ စေ ဟု ဂိ ဒေါင် အား မိန့် တော် မူ လျှင် သူ တို့ စား နပ် ရိ က္ခာ နှင့် တံ ပိုး များ ကို ဆောင် ယူ ပြီး နောက် ဣ သ ရေ လ တပ် သား အ သီး အ သီး တို့ ကို ကိုယ့် အိမ် သို့ ဂိ ဒေါင် လွှတ် လိုက် လျက် ဆို ခဲ့ သော သုံး ရာ ကို သာ မ လွှတ် ဘဲ ထား လေ၏။ မိ ဒျန် တပ် ကား ၎င်း တို့ အောက် ချိုင့် တွင် ရှိ သ တည်း။ ထို နေ့ ညဉ့် တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထ၍၊ ထို စွဲ ရပ် ရာ သို့ ဆင်း ချီ လော့။ သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း ပြီ။ မိ ဒျန် လူ မျိုး၊ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ မှ စ၍၊ အ ရှေ့ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ကျိုင်း အုပ် နှင့် အ မျှ များ ပြား လျက် ချိုင့် တွင် စီ စဉ် နေ လေ၏။ ကု လား အုပ် များ လည်း သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင် များ ပြား လှ ၏။ ဂိ ဒေါင် ဆိုက် ရောက် စဉ် လူ တစ် ယောက် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် အား အိပ် မက် ပြန် ကြား သည် မှာ နား ထောင် ဦး။ မု ယော မုန့် တစ် ပြား သည် ငါ တို့ တပ် တွင်း သို့ လိမ့် လာ ရာ တဲ ရှင် တ တဲ သို့ ဝင် လျက် တိုက် ခိုက် မိ သ ဖြင့် ပြို ပျက်၍ အ ဆင့် ဆင့် နေ သည် ဟူ သော အိပ် မက် ကို ငါ မြင် မက် သည် ဟု ဆို သော်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် က ထို မုန့် ပြား ကား အ ခြား မ ဟုတ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် ၏ ဓား ပင် တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး နှင့် ဗိုလ် ထု အ ပေါင်း တို့ ပါ ထို သူ့ လက် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ လေ ပြီ ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် အိပ် မက် ပြန် ကြား ခြင်း နှင့် ဖွင့် ပြ ခြင်း ကို ကြား ရာ ဦး ညွတ် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သို့ ပြန် ရောက် သော် ထ ကြ၊ မိ ဒျန် ဗိုလ် ထု ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် လူ သုံး ရာ တို့ ကို သုံး စု ခွဲ ထား ပြီး လျှင်၊ တံ ပိုး တစ် လက် နှင့် မီး ခွက် ပါ သော အိုး တစ် လုံး ကို ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ လက် ကိုင် စေ လျက် ငါ့ ကို ကြည့် ပြီး လျှင် ငါ ပြု သည့် အ လျောက် ပြု ကြ လော့။ တပ် ပြင် ရောက် သော အ ခါ၌ လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ လော့။ ငါ နှင့် တ ကွ လိုက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ တံ ပိုး မှုတ် ကြ သော် သင် တို့ လည်း တပ် ပတ် လည် ဝန်း ဝိုင်း၍ တံ ပိုး မှုတ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဂိ ဒေါင် အ တွက် ဟူ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့ ဟု မှာ ထား လေ ၏။ ထို သို့ ဂိ ဒေါင် နှင့် လိုက် ပါ သူ တစ် ရာ သည် မ ဇ္စျိ မ ယံ အ တွင်း ကင်း စောင့် လဲ သော အ ခိုက် တပ် ပြင် ရောက်၍၊ တံ ပိုး မှုတ် ပြီး လျှင် ကိုင် စွဲ သော အိုး များ ကို လည်း ရိုက် ခွဲ သည့် အ လျောက် သုံး စု လုံး တံ ပိုး မှုတ် ပြီး လျှင်၊ အိုး များ ကို ရိုက် ခွဲ၍ ဝဲ လက်၌ မီး ခွက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ယာ လက်၌ မှုတ် သော တံ ပိုး ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဂိ ဒေါင်၏ ဓား ဘေး ဟူ၍ ကြွေး ကြော် ကြ ရာ၊ တပ် ထက် ဝန်း ကျင်၌ အ သီး အ သီး တို့ ရှိ ရာ အ ရပ် တွင် တည် နေ အော် ဟစ် သ ဖြင့် တပ် သား အ ပေါင်း တို့ ပြေး သွား ရ ကုန် ၏။ ထို တံ ပိုး သုံး ရာ ကို မှုတ် ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တပ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို အ ချင်း ချင်း ဓား ဝင့် စေ လျက်၊ ဇေ ရ ရာ မြို့၊ ဗက် ရှိ တ္တ ရွာ တိုင် လည်း ကောင်း၊ တ ဗ္ဗတ် မြို့ အ နီး ရှိ အာ ဗေ လ မ ဟော လ တောင် စောင်း တိုင် လည်း ကောင်း၊ ပြေး ကြ ရာ၊ နဿ လိ၊ အာ ရှာ၊ မ နာ ရှေ နယ် များ အ တွင်း မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ စု ရုံး၍ မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို လိုက် ကြ ကုန် ၏။ ဂိ ဒေါင် လည်း ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း တစ် လျှောက် လုံး တွင် တ မန် တို့ ကို လွှတ်၍ မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို မြစ် တား ရန် ယော် ဒန် မြစ် တစ် လျှောက်၊ ဗက် ဗာ ရ ရွာ တိုင် အောင် မြစ် ကူး ဆိပ် များ ကို သိမ်း ယူ စေ ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ဧ ဖ ရိမ့် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ စု ရုံး၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် လျှောက်၊ ဗက် ဗာ ရ ရွာ တိုင် အောင်၊ သိမ်း ယူ ကြ ကုန် ၏။ မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို လိုက် လံ ရာ အ ခိုက်၊ မိ ဒျန် ဗိုလ် ချုပ် သြ ရ ဘ နှင့် ဇေ ဘ နှစ် ယောက် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ သြ ရ ဘ ကို သြ ရ ဘ ခေါ် ကျောက် တောင် အ နီး တွင်လည်း ကောင်း၊ ဇေ ဘ ကို ဇေဘ ခေါ် ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း အ နီး တွင်လည်း ကောင်း အ ဆုံး စီ ရင်၍ ၎င်း တို့ ဦး ခေါင်း နှစ် လုံး ကို ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ ဂိ ဒေါင် ရှိ ရာ သို့ ဆောင် ယူ လာ ကြ ၏။ ဧ ဖ ရိမ့် သူ ရဲ တို့ က၊ ငါ တို့ ကို မ ခေါ် ဘဲ၊ မိ ဒျန် လူ မျိုး နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် အ ဘယ် ကြောင့် ချီ သွား သ နည်း ဟု မေး မြန်း ၍ ပြင်း စွာ အ ပြစ် တင် ကြ ရာ၊ ဂိ ဒေါင် က၊ သင် တို့ နှင့် နှိုင်း ယှဉ် လျှင်၊ ငါ ပြု လုပ် သော အ မှု ကား၊ မည် သို့ နည်း။ အ ဗျေ ဇာ စု သိမ်း ခြင်း ထက် ဧ ဖ ရိမ် ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း သည် သာ၍ မြတ် ပါ သည် မ ဟုတ် လော။ မိ ဒျန် ဗိုလ် ချုပ် သြ ရ ဘ နှင့် ဇော ဘ တို့ ကို၊ သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ သင် တို့ နှင့် ယှဉ် သော် ငါ တတ် စွမ်း နိုင် သော အ ရာ ကား မည် သို့ နည်း ဟု ပြန် ပြော လျှင်၊ စိတ် ကျေ နပ် ကြ လေ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် လိုက် ပါ သော လူ သုံး ရာ နှင့် တ ကွ ယော် ဒန် မြစ် သို့ ရောက်၍ ကူး ပြီး လျှင်၊ မော ပန်း စွာ လိုက် လံ ကြ ရာ သူ ကုတ် မြို့ သား တို့ အား မိ ဒျန် ဘု ရင် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ ကို ငါ လိုက် လံ ရ သည် နှင့် ပါ ရှိ သူ တို့ မော ပန်း လှ၍ မု့န် လုံး ပေး ပါ ဟု တောင်း သော်၊ သု ကုတ် မြို့ ဝန် တို့ က၊ သင့် ဗိုလ် ထု အား မုန့် ပေး ရန် အ တွက် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ သည် သင့် လက် တွင်း သို့ ရောက် ရှိ ပြီ လော ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ဂိ ဒေါင် က၊ ထို သို့ ဆို ကြ သော ကြောင့် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ ကို ငါ့ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် နှင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊ တော ဆူး နှင့် ရှား စောင်း များ ရော ထွေး လျက်၊ သင် တို့ အ သား အ ရေ ကို နင်း နယ် မည် ဟု ဆို၏။ ထို မြို့ မှ ပေ နွေ လ မြို့ သို့ သွား ရောက်၍ အ ထက် နည်း တောင်း ဆို ပြန် လျှင်၊ ပေ နွေ လ မြို့ သား တို့ လည်း၊ သု ကုတ် မြို့ သား တို့ နည်း တူ ပြော ဆို လိုက် လျှင်၊ ဂိ ဒေါင် က၊ စစ် ငြိမ်း၍ ငါ ပြန် လာ သော အ ခါ ဤ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ဖျက် မည် ဟု ကြိမ်း မောင်း ပြော ဆို ၏။ ထို အ ခါ ဓား ကိုင် သူ ရဲ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ကျ ဆုံး သည် ဖြစ်၍၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ အ နက် ကျန် ကြွင်း သ မျှ သော တပ် သား တစ် သောင်း ငါး ထောင် ခန့် ပါ ကာ ကော် မြို့ တွင် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ ခို ဝင်၍ စိတ် ချ စွာ နေ ကြ ရာ၊ ဂိ ဒေါင် သည် နော ဗာ မြို့၊ ယု ဗ္ဗေ ဟ မြို့ များ အ ရှေ့ ဘက်၊ တဲ ရှင် နှင့် နေ ထိုင် သူ တို့ လမ်း ဖြင့် ချီ တက် လျက် ထို တပ် သား တို့ ကို လုပ် ကြံ သ ဖြင့် မိ ဒျန် ဘု ရင် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း နှစ် ပါး တို့ ပြေး ကြ ပြန် သော်၊ လိုက် လံ ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် တစ် တပ် လုံး ကို ဖျက် ဆီး လိုက် လေ ၏။ ထို နောက် ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် သည် စစ် မြေ ပြင် မှ ဟေ ရက် တောင် ကြား ဖြင့် ပြန် လာ ရာ၊ သု ကုတ် မြို့ သား လု လင် တစ် ယောက် ကို ဘမ်း မိ၍ မေး စစ် သော်၊ သု ကုတ် မြို့ ဝန် တို့ နှင့် လူ ကြီး ခု နစ် ကျိပ် ခု နစ် ယောက် တို့ အ ကြောင်း၊ ၎င်း လု လင် ဖော် ပြ လျှင်၊ သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ရှိ ရာ သို့ လာ ရောက်၍ လိုက် ပါ သော မော ပန်း သူ တို့ အား မုန့် ပေး ရန် အ တွက် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ သည် သင့် လက် တွင်း သို့ ရောက် ရှိ ပြီ လော ဟု ပြက် ရယ် ပြု၍ သင် တို့ မေး သော ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ ကို ကြည့် ကြ လော့ ဟု ဆို လျက် ထို မြို့ ရှိ လူ ကြီး တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် တော ဆူး နှင့် ရှား စောင်း များ ရော ထွေး၍ မြို့ သား တို့ ကို နင်း နယ် သည့် ပြင် ပေ နွေ လ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ဖျက် လျက် မြို့ သား တို့ ကို လည်း ကွပ် မျက် လေ၏။ ထို နေ့ ရက် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ အား၊ တာ ဗော် မြို့ တွင် သင် တို့ ကွပ် မျက် ခဲ့ ဘူး သော သူ တို့ ကား မည် သို့ သော သူ ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး လေ သော်၊ အ ရှင့် နည်း တူ ဖြစ်၍ အား လုံး တို့ ပင် မင်း သား တို့ အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် ရှိ သည် ဟု ပြန် လျှောက် လျှင် ထို သူ တို့ သည် ငါ့ မိ ခင့် သား၊ ငါ့ ညီ များ ပင် ဖြစ် သည် တ ကား။ သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ စေ ခဲ့ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ သင် တို့ အ သက် ကို လည်း ချမ်း သာ ပေး ပြီ ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ သား ဦး ယေ သာ အား ထ၍ ကွပ် မျက် လော့ ဟု ဆို သော်၊ အ သက် နု နယ် သေး သ ဖြင့် ဓား မ ထုတ် ဝံ့ ဘဲ နေ လေ ၏။ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ က၊ သင့် ကိုယ် တိုင် ထ၍ ကွပ် မျက် ပါ လော့။ လူ့ ကိုယ် အ လိုက် အား ရှိ သည် ဟု ဆို သော် အ ခါ ဂိဒေါင် ထ၍ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မု န္န မင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် ပြီး နောက် ၎င်း တို့ စီး နင်း သော ကု လား အုပ် ကုပ် တင် တန် ဆာ များ ကို သိမ်း ယူ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က၊ အ ရှင် သည် ကျွန် တော် တို့ ကို မိ ဒျန် လူ မျိုး လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် တော် မူ သ ဖြင့် သား စဉ် မြေး ဆက် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ကြ သော်၊ ဂိ ဒေါင် က၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ မင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ ငါ့ သား လည်း ပြု ရ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင် မင်း ပြု တော်မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ရန် သူ တို့ သည် ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး ဘာ ဝ၊ ရွှေ နား တောင်း ကို ဆင် ယင် ကြ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ ရှိ သ မျှ လက် ရ သော နား တောင်း များ ကို ပေး ဆက် စေ ရန် ငါ တောင်း သည် ဟု ထပ် မံ ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ က ပေး ပါ မည် ဟု ဆို လျက်၊ အ ဝတ် ကို ခင်း၍၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် လက် ရ နား တောင် များ ကို ချ ထား ကြ လျှင်၊ ဂိ ဒေါင် ရ သော ရွှေ နား တောင်း များ၏ အ ချိန် ကား၊ မိ ဒျန် ဘု ရင် တို့ ဆင် ယင် သော လည် ဆွဲ၊ နှာ ဆွဲ၊ နီ မောင်း သော ဝတ် လုံ၊ ကု လား အုပ်၊ ကုပ် တင် တန် ဆာ များ အ လွတ်၊ ဆယ့် ခု နစ် ပိ သာ ရှိ သ တည်း။ ဂိ ဒေါင် သည် ထို ရွှေ နှင့် ဧ ဖုဒ် အ ရုပ် သွန်း လုပ်၍၊ နေ ရင်း သြ ဖ ရ မြို့ တွင် တည် ထား သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ထို အ ရုပ် နှင့် မှား ယွင်း လိုက် ပါ ကြ သည့် ပြင်၊ ဂိ ဒေါင် နှင့် တ ကွ အိမ် သူ အိမ် သား တို့၌ ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထို သို့ မိ ဒျန် လူ မျိုး သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ တွင် နိမ့် ကျ သ ဖြင့် နောက် တစ် ဖန် ခေါင်း မ ထောင် ဝံ့ ချေ။ တစ် ပြည် လုံး လည်း ဂိ ဒေါင့် လက် ထက် ပတ် လုံး အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ငြိမ်း ချမ်း လေ သ တည်း။ ရှေ ခင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် သူ အ ပျော် မ ယား လည်း သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင်၍ အ ဘိ မ လက် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် သည် အ သက် ကြီး ရင့်၍ ကွယ် လွန် သော်၊ အ ဗျေ ဇာ့ အ နွယ် သား တို့ နေ ရာ သြ ဖ ရ မြို့ မှာ အ ဘ ယော ရှ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ ရ သ တည်း။ ဂိ ဒေါင် ကွယ် လွန် ပြီး သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဖောက် ပြန်၍ ဗာ လ နတ် တို့ နှင့် မှား ယွင်း လိုက် ပါ သ ဖြင့် ဗာ လ ဗေ ရိတ် ကို ဘု ရား အ ရာ ဝင် လျက် ဝန်း ဝိုင်း သ မျှ ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ခဲ့ သော  ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သ တိ မ ရ ဘဲ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ဂိ ဒေါင် တည်း ဟူ သော ယေ ရု ဗ္ဗာ လ ပြု သ မျှ ကျေး ဇူး အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို မ ဆပ် ကြ ချေ။ ထို နောက် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ၏ သား အ ဘိ မ လက် သည် ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ ဦး ရီး များ မှ စ၍ မိ ခင်၏ ဆွေ ရင်း မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ပြော ဆို သည် မှာ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ သား ခု နစ် ကျိပ် တို့ အုပ် စိုး သင့် ပါ သ လော။ လူ တစ် ဦး တည်း အုပ် စိုး သင့် ပါ သ လော။ ကျွန် တော် သည် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၏ အ ရိုး အ သား ဖြစ် ကြောင်း ကို သ တိ ရှိ ပါ လော့ ဟူ ၍ ရှေ ခင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ အား ဆင့် ဆို ကြ ပါ ဟု ထုတ် ဖော် ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း ရှေ ခင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ အား ဦး ရီး တို့ ဆင့် ဆို ကြ ရာ၊ သူ တို့ က၊ အ ဘိ မ လက် သည် ငါ တို့ ညီ သား အစ် ကို ဖြစ် ပေ သည် ဟု ဝန် ခံ လျက်၊ စိတ် ငဲ့ ကွက် သ ဖြင့် ဗာ လ ဗေ ရိတ် ဗိ မာန် အ တွင်း မှ ငွေ ခု နစ် ဆယ် ကို ထုတ် ပေး သော်၊ အ ဘိ မ လက် သည် လူ မိုက် လူ သွမ်း တို့ ကို ငှာ လျက် လိုက် စေ ပြီး လျှင်၊ သြ ဖ ရ မြို့ ရှိ အ ဘ အိမ် သို့ သွား ရောက်၍ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သော ယေ ရု ဗ္ဗာ လ သား ခု နစ် ကျိပ် ကို ကျောက် ဖျာ ကြီး တစ် ချပ် ပေါ် တွင် ကွပ် မျက် လေ၏။ ယေ ရု ဗ္ဗာ လ၏ သား ထွေး ယော သံ ကား တိမ်း ရှောင် နေ သော ကြောင့် ကြွင်း ကျန် ရစ် သ တည်း။ ထို နောက် ရှေ ခင် မြို့၊ ဗက် မိ လ္လော မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် ရှေ ခင် မြို့ ရှိ ကျောက် တိုင် မိုး ရာ ညန် ပင် အောက် တွင် စည်း ဝေး လျက် အ ဘိ မ လက် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် ကုန်၏။ ယော သံ ကြား သိ သော်၊ ဂေ ရ ဇိမ် တောင် ထိပ် သို့ တက် သွား ရပ် နေ ပြီး လျှင်၊ သည်း စွာ အော် ဟစ် သည် မှာ အို ရှေ ခင် မြို့ သား တို့ သင် တို့ တောင်း လျှောက် ချက် ကို ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ရန် ငါ ပုံ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ အ ခါ တစ် ပါး၌ သစ် ပင် တို့ သည် ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် ရာ ဇ ဘိ သိက် သွန်း ရန် ထွက် သွား ကြ ရာ၊ သံ လွင် ပင် အား အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင် သံ လွင် ပင် က၊ ဘု ရား သ ခင်၌လည်း ကောင်း၊ လူ၌ လည်း ကောင်း၊ ဂုဏ် ရ စေ သော ငါ့ အ ဆီ အ နှစ် ကို စွန့် ပယ် လျက် သစ် ပင် တ ကာ တို့ အ ထက်၌ လှုပ် ရှား ရန် သွား သင့် ပါ သ လော ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ဖန် သစ် ပင် တို့ သည် သ ဖန်း ပင် အား၊ ကိုယ် တော် ကြွ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင် သ ဖန်း ပင် က လည်း၊ ငါ့ ချို မြိန် သော အ သီး မြတ် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ သစ် ပင် တ ကာ တို့ အ ထက်၌ လှုပ် ရှား ရန် သွား သင့် ပါ သ လော ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ဖန် သစ် ပင် တို့ သည် စ ပျစ် ပင် အား ကိုယ် တော် ကြွ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင် စ ပျစ် ပင် က လည်း၊ ဘု ရား သ ခင်၌လည်း ကောင်း၊ လူ၌လည်း ကောင်း၊ ရွှန် လန်း စေ သော ငါ့ အ ရည် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ သစ် ပင် တ ကာ တို့ အ ထက်၌ လှုပ် ရှား ရန် သွား သင့် ပါ သ လော ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ဖန် သစ် ပင် အ ပေါင်း တို့ သည် ဆူး လေ ပင် အား ကိုယ် တော် ကြွ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ ဆူး လေ ပင် က၊ သ စ္စာ တည် စွာ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ငါ့ ကို ချီး မြှင့် ပါ မူ ငါ့ အ ရိပ် တွင် ခို ဝင် ကြ လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ဆူး လေ ပင် အ တွင်း မှ မီး ထွက်၍ လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် များ ကို ကျွမ်း လောင် စေ ဟု သစ် ပင် တို့ အား ပြန် ဆို လေ သ တည်း။ ထို သို့ နှင့် အ ညီ၊ အ ဘိ မ လက် ကို မင်း တင် မြှောက် ကြ သည် မှာ သင် တို့ သ စ္စာ တည် လျက် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု လုပ် လျှင်လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ဗ္ဗာ လ ကျေး ဇူး ပြု သည့် အ လိုက် သူ နှင့် တ ကွ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား လက် စား ချေ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ ဘ သည် သင် တို့ ဘက်၌ အ သက် စွန့် စား၍ စစ် ပြိုင် လျက်၊ မိ ဒျန် လူ မျိုး လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ သော် လည်း ယ နေ့ တွင် ငါ့ အ ဘ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ တ ဘက်၌ ပုန် ကန် ပြီး မှ၊ သား ခု နစ် ကျိပ် တို့ ကို ကျောက် ဖျာ ကြီး တစ် ချပ် ပေါ် တွင် ကွပ် မျက် ခြင်း၊ ကျွန် မိန်း မ၏ သား၊ သင် တို့ ညီ အစ် ကို တော် အ ဘိ မ လက် ကို ရှေ ခင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် ခြင်း များ ကို သင် တို့ ပြု လုပ် ရာ၌ ယေ ရု ဗ္ဗာ လ နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား သ စ္စာ တည် လျက် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု လုပ် လျှင်လည်း ကောင်း၊ အ ဘိ မ လက် ကို အ မှီ ပြု၍ ရွှန် လန်း ကြ လော့။ အ ဘိ မ လက် လည်း သင် တို့ ကို အ မှီ ပြု၍ ရွှင် လန်း ပါ စေ။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် အ ဘိ မ လက် မှ မီး ထွက် လျက် ရှေ ခင် မြို့၊ ဗက် မိ လ္လော မြို့ သား တို့ ကို ကျွမ်း လောင် ပါ စေ၊ ဗက် မိ လ္လော မြို့ သား တို့ မှ လည်း မီး ထွက် လျက် အ ဘိ မ လက် ကို ကျွမ်း လောင် ပါ စေ ဟု အော် ဟစ် ပြီး လျှင် ယော သံ ထွက် ပြေး၍၊ အစ် ကို အ ဘိ မ လက် ဘေး ကြောင့် ဗေ ရ မြို့ သို့ သွား ရောက် နေ ထိုင် လေ၏။ သုံး နှစ် ပတ် လုံး ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ ဘိ မ လက် အုပ် ချုပ် ပြီး နောက် ရှေ ခင် မြို့ သား တို့ သည် အ ဘိ မ လက် ကို ချောင်း ကြည့် စေ ရန် တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် ကင်း ထား ရာ၊ တောင် ကျော်၍ သွား သော ခ ရီး သည် တို့ ကို ထို သူ တို့ လု ယက် ကြ ကြောင်း အ ဘိ မ လက် ကြား လေ၏။ ဧ ဗက် သား ဂါ လ သည် ညီ အစ် ကို တို့ နှင့် အ တူ ရှေ ခင် မြို့ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း ရောက် လာ ရာ ၎င်း မြို့ သား တို့ အား ထား ကြ၏။ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် စ ပျစ် ခြံ အ သီး ကို ဆွတ်၍ ဖိ နင်း ခြင်း၊ ပျော် ပွဲ ကျင်း ပ ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား၏ ဗိ မာန် အ တွင်း ဝင် ရောက် ခြင်း၊ စား သောက် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ အ ဘိ မ လက် ကို လည်း ကျိန် ဆို ကြ ရာ၊ ဧ ဗက် သား ဂါ လ က၊ သူ့ လက် အောက်၌ ငါ တို့ ကျွန် ခံ နိုင် ရန် အ ဘိ မ လက် ကား မည် သူ နည်း။ ရှေ ခင် ကား မည် သူ နည်း။ အ ဘိ မ လက် သည် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ သား မျှ သာ မ ဟုတ် လော။ ဇေ ဗု လ ကား၊ ၎င်း၏ ကိုယ် စား လှယ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ရှေ ခင့် အ ဘ ဟာ မော်၏ လူ တို့ အောက် တွင် ကျွန် ခံ ကြ လေ။ အ ဘိ မ လက် အောက် တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ကျွန် ခံ ရ မည် နည်း။ ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ အောက် တွင် ပါ ရှိ ချေ သော် အ ဘိ မ လက် ကို ငါ ပယ် ရှား မည် ဟု ဆို သည့် ပြင် အ ဘိ မ လက် အား လည်း ဗိုလ် ထု များ စွာ နှင့် ချီ တက် ခဲ့ လော ဟု ဆို လိုက်၏။ ဧ ဗက် သား ဂါ လ စ ကား ကို မြို့ အုပ် ဇေ ဗု လ ကြား လျှင် အ မျက် ထွက် လျက် ကြည့် ပါ လော့။ ဧ ဗက် သား ဂါ လ သည် ညီ အစ် ကို တို့ နှင့် တ ကွ ရှေ ခင် မြို့ သို့ ဝင် ရောက် ပြီး လျှင်၊ မြို့ သား တို့ ကို သင့် တစ် ဖက်၌ ထ ကြွ စေ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍၊ ပါ ရှိ သော ရဲ မက် တို့ နှင့် ညဉ့် အ ချိန် ချီ လာ၍ မြို့ အ ပြင် က ချောင်း လျက် နေ တော် မူ ပါ။ နံ နက်၊ နေ ဝန်း ပေါ် လျှင် ပေါ် ချင်း ထ၍ မြို့ ကို ပစ် ခတ် သော် ဂါ လ နှင့် ပါ ရှိ သော သူ တို့ သည် ဆီး ကြို ခု ခံ ကြ သော အ ခါ ပြု လို တိုင်း ပြု လုပ် စီ ရင် တော် မူ ပါ ဟု တော ရ မ မြို့ ရှိ အ ဘိ မ လက် ထံ တ မန် တို့ ကို စေ၍ လျှောက် ထား လေ၏။ အ ဘိ မ လက် သည် ပါ ရှိ သော ရဲ မက် တို့ နှင့် ညဉ့် အ ခါ ထ ပြီး လျှင် တပ် လေး တပ် ခွဲ၍ ရှေ ခင် မြို့ အ ပ တွင် ချောင်း လျက် နေ ကြ စဉ် ဧ ဗက် သား ဂါ လ လည်း မြို့ မှ ထွက် ပြီး လျှင်၊ တံ ခါး ဝ အ နီး ရပ် နေ ရာ၊ အ ဘိ မ လက် နှင့် ပါ ရှိ သော ရဲ မက် တို့ ပါ ချောင်း ရာ က ထ ကြ၏။ ထို သူ တို့ ကို ဂါ လ မြင် လျှင် တောင် ပေါ် က လူ များ ဆင်း သက် လာ ပြီ ဟု ဇေ ဗု လ အား ဆို သော်၊ ဇေ ဗု လ က တောင် ရိပ် ကို ပင် လူ ကဲ့ သို့ ထင် မြင် သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ဖန် ဂါ လ က၊ ကြည့် ပါ ဦး။ လူ များ သည် တောင် ရိုး ပေါ် မှ ဆင်း သက်၏။ တစ် တပ် ကား၊ မော နေ နိမ် ညန် ပင် လမ်း ဖြင့် လာ ကြ သည် ဟု ပြော ပြန် သော်၊ ဇေ ဗု လ က၊ သူ့ လက် အောက်၌ ငါ တို့ ကျွန် ခံ နိုင် ရန် အ ဘိ မ လက် ကား မည် သူ နည်း ဟူ၍ ကြွား ဝါ သော နှုတ် သည် ယ ခု အ ဘယ် မှာ နည်း။ ထို လူ တို့ သည် သင် မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ တို့ ပင် မ ဟုတ် လော။ ထွက်၍ စစ် ပြိုင် လော့ ဟု ဆို လျှင် ဂါ လ သည် ရှေ ခင် မြို့ သား တို့ ရှေ့ တွင် ထွက်၍၊ စစ် ပြိုင် ရာ၊ အ ထိ အ ရှ အ ကျ အ ဆုံး များ သော ကြောင့် ပြေး သွား လျှင်၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တိုင် အောင် အ ဘိ မ လက် လိုက် လံ လေ၏။ အ ဘိ မ လက် သည် အ ရု မ မြို့၌ ခို နေ စဉ် ဂါ လ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကို၊ ရှေ ခင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ရာ မှ ဇေ ဗု လ နှင့် ထုတ် လေ၏။ နောက် နေ့၌ မြို့ သား တို့ သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြောင်း အ ဘိ မ လက် ကြား သော်၊ ရဲ မက် တို့ ကို သုံး တပ် ခွဲ ပြီး လျှင်၊ ချောင်း၍ ကြည့် နေ စဉ် မြို့ သား တို့ ထွက် လာ သည့် အ ခိုက် ထ၍ လုပ် ကြံ ရာ အ ဘိ မ လက် နှင့် လိုက် ပါ သော တပ် သည် မြို့ တံ ခါး ဝ တိုင် အောင် အ ပြင်း ချီ၍ တိုက် ခိုက် စောင့် နေ ကြ၏။ အ ခြား တပ် နှစ် တပ် ကား၊ လယ် ယာ တွင် ရှိ သူ တို့ ထံ အ ပြင်း ချီ လျက် တိုက် ခိုက် လုပ် ကြံ လေ၏။ အ ဘိ မ လက် သည် တစ် နေ့ ချင်း ဖြင့် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ ပြီး သော် ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ ကို ကွပ် မျက်၍ မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ပြီး လျှင် ဆား ဖြင့် ကြဲ ဖြန့် လေ၏။ ပါ ရှိ သော ရဲ မက် တို့ နှင့် တ ကွ ဇာ လ မုန် တောင် သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် ပု ဆိန် ကို ကိုင်၍ သစ် ကိုင်း ခုတ် ဖြတ် ထမ်း ဆောင် လျက် ပါ ရှိ သူ တို့ အား မြင် ခဲ့ ကြ ရာ ငါ့ အ မှု အ လျောက်၊ အ လျင် အ မြန် ပြု ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် သ ဖြင့် ပါ ရှိ သ မျှ သော သူ အ သီး အ သီး တို့ လည်း သစ် ကိုင်း ကို ခုတ် ဖြတ် ပြီး လျှင် အ ဘိ မ လက် နောက် က လိုက် လျက် မြေ တိုက် ကို ထို သစ် ကိုင်း များ ဖြင့် အုံ၍ မီး တိုက် ရာ မိန်း မ ယောက်ျား တစ် ထောင် ခန့် ရဲ တိုက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သေ ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် အ ဘိ မ လက် သည် သေ ဗက် မြို့ ရောက် ချီ ပြီး လျှင် တပ် စွဲ သိမ်း ယူ လေ၏။ မြို့ တွင်း၌ မူ ခိုင် ခံ့ သော ရဲ တိုက် ရှိ သ ဖြင့် မြို့ သူ မြို့ သား ယောက်ျား မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ပြေး ဝင် လျက် အ ပေါက် ကို ပိတ် ထား ပြီး လျှင် ရဲ တိုက် အ ပေါ် ထပ် သို့ တက် သွား ကြ ကုန် ၏။ အ ဘိ မ လက် သည် ဝင် လာ တိုက် ခိုက် လျက် ရဲ တိုက် တံ ခါး ကို မီး တိုက် ရန် ချဉ်း ကပ် သော် ကျောက် ကျည် ပွေ့ ကို အ ဘိ မ လက် ဦး ခေါင်း ထက် မိန်း မ တစ် ယောက် ပစ် ချ သ ဖြင့် ဦး ခွံ ကွဲ လျှင် လက် နက် ကိုင် လူ ငယ် ကို အ မြန် ခေါ် လျက် ငါ့ ကို မိန်း မ သတ် သည် ဟု ဆို လေ့ မ ရှိ စေ ခြင်း ငှါ၊ သင့် ဓား ကို ထုတ်၍ သတ် လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ထိုး သတ် သ ဖြင့် သေ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် အ ဘိ မ လက် သေ သည် ကို သိ မြင် လျှင် အ သီး အ သီး ကိုယ့် ဌာ န သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ထို သို့ ညီ အစ် ကို ခု နစ် ကျိပ် ကို ကွပ် မျက် ခြင်း ကြောင့် အ ဘ အား ပြု လုပ် ခဲ့ သော ဆိုး သွမ်း မှု ကို ဘု ရား သ ခင် သည် အ ဘိ မ လက် အ ပေါ် တွင် ဆပ် ပေး သည့် ပြင် ရှေ ခင် မြို့ သား တို့ ပြု သ မျှ သော ဆိုး သွမ်း မှု ကို လည်း ချင်း တို့ ဦး ထိပ် ထက် ရောက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ယေ ရု ဗ္ဗာ လ သား ယော သံ ကျိန် ဆို သော အ မင်္ဂ လာ သက် ရောက် သ တည်း။ အ ဘိ မ လက် နောက် ဣ သ ခါ့ အ နွယ်၊ ဒေါ ဒေါ့ မြေး၊ ဖု ဝါ့ သား တော လ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် ရန် ပေါ် ထွန်း၍ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ပေါ်၊ ရှ မိ ရ မြို့၌ နေ ထိုင် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် ပတ် လုံး အုပ် စိုး စီ ရင် ပြီး မှ ကွယ် လွန် သော် ရှ မိ ရ မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ၏။ ၎င်း နောက် ဂိ လဒ် အ နွယ် ယာ ဣ ရ သည် ပေါ် ထွန်း၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး အုပ် စိုး စီ ရင်၏။ သား သုံး ကျိပ် တို့ သည် မြည်း ပျို တစ် ကောင် စီ စီး နင်း၍ ဂိ လဒ် ပြည် တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဟာ ဝုတ် ယာ ဣ ရ အ မည် တွင် သော မြို့ တစ် မြို့ စီ ကံ ကျွေး ပြု၏။ ယာ ဣ ရ ကွယ် လွန် သော် ကာ မုန် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဗာ လ နတ်၊ အာ ရှ တ ရက် နတ် တို့ မှ စ၍ ရှု ရိ၊ ဇိ ဒုန်၊ မော ဘ၊ အ မ္မုန်၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု သည့် ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် မ ပြု ဘဲ စွန့် ပယ် ကြ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား၍ ဖိ လိ တ္တိ နှင့် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောင်း ချ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး နေ ရာ ဂိ လဒ် ပြည် တွင် နေ ထိုင် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို ၎င်း နှစ် မှ စ၍ နှစ် ပေါင်း ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ပြီး လျှင် ယုဒ၊ ဗင်္ယာ မိန့်၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပြင်း စွာ ဒု က္ခ ရောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ​ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ဗာ လ နတ် ကို ဝတ် ပြု ရာ၌ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အော် ဟစ် ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ်၊ အာ မော ရိ၊ အ မ္မုန်၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ဇိ ဒုန်၊ အာ မ လက်၊ မော နိ လူ မျိုး တို့ နှိပ် စက် သော အ ခါ၌ ငါ့ ထံ အော် ဟစ် သ ဖြင့် သူ တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ငါ ကယ် ဆယ် သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ မူ ကား၊ ငါ့ ကို စွန့် ပယ် လျက် အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ကြ လေ ပြီ။ သို့ အ တွက် ငါ ကယ် ဆယ် တော့ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရွေး ချယ် သော ဘု ရား များ ထံ သွား၍ အော် ဟစ် ကြ လော့။ ဒု က္ခ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ ပင် ကယ် ကြ စေ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ထို သူ တို့ က၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ မျက် မှောက် တော် တွင် သင့် လျော် သည့် အ လျောက် စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ယ ခု တစ် ခါ မျှ သာ ကယ် တော် မူ ပါ ဘု ရား ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ သ နား တော် မြတ် ခံ ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ ကို ပစ် ပယ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ကြ သော်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ပင် ပန်း ခြင်း ကြောင့် စိတ် တော် မ သာ မ ယာ ရှိ တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ စု ရုံး၍ ဂိ လဒ် ပြည် တွင် စွဲ ရပ် သည့် အ တွင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း စည်း ဝေး၍ မိ ဇ ပါ မြို့ မှာ စွဲ ရပ် ကြ စဉ်၊ ဂိ လဒ် ပြည် အ မတ် မျိုး တို့ က အ ကြင် သူ သည် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို ဦး စွာ စစ် ပြိုင် အံ့။ ထို သူ သည် ဂိ လဒ် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် စေ ဟု အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ကြ ၏။ ဂိ လဒ် အ နွယ် ယေ ဖ သ သည် စစ် ခေါင်း မာ သူ ဖြစ်၏။ အ ဖ ကား ဂိ လဒ်။ အ မိ ကား ပြည် တန် ဆာ ဖြစ် သ တည်း။ ဂိ လဒ် မ ယား ဖွား မြင် သော သား တို့ အ ရွယ် မြောက် သော်၊ ယေ ဖ သ အား အ ခြား သော မိန်း မ၏ သား ဖြစ် သော ကြောင့် အ ဖ အိမ် တွင် အ မွေ ကို နင် မ ခံ ထိုက် ဟု ပြော ဆို နှင် ထုတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ညီ တို့ ထံ မှ ပြေး သွား လျက်၊ တော ဘ နယ် တွင် နေ ရာ ကျ သော ယေ ဖ သ ထံ၊ လူ သွမ်း တို့ ဆည်း ကပ် လိုက် သွား ကြ ရာ မ ကြာ မီ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် စစ် ပြိုင် ကြ၏။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ စစ် ပြိုင် သော အ ခါ ဂိ လဒ် ပြည် လူ ကြီး တို့ သည် ယေ ဖ သ ကို ခေါ် ရန် တော ဘ နယ် သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် ကျွန် တော် တို့ စစ် ပြိုင် နိုင် ရန် လိုက်၍ ဗိုလ် မှူး လုပ် ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ ရာ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မုန်း သ ဖြင့် အ ဖ အိမ် မှ နှင် ထုတ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု ဘေး သင့် သည့် ကာ လ၊ အ ဘယ် ကြောင့် လာ ရောက် ခေါ် ခိုင်း ကြ သ နည်း ဟု ဂိ လဒ် ပြည် လူ ကြီး တို့ အား ယေ ဖ သ ပြန် ဆို သော်၊ ထို သူ တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ နှင့် အ တူ လိုက်၍ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို စစ် ပြိုင် ခြင်း အ လို့ ငှာ တစ် ဖန် တိုး ဝင် လာ ရောက် ရ ပါ သည် ဖြစ်၍ ဂိ လဒ် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ မှူး အ ဖြစ် တင် မြှောက် ပါ မည် ဟု ယေ ဖ သ အား ထပ် မံ တောင်း ပန် သော အ ခါ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ငါ့ ကို ပြန် စေ ပြီး မှ ငါ့ လက် တွင်း သို့ ထို သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ လျှင် သင် တို့ အ ပေါ် အ ကြီး အ မှူး အ ဖြစ် အ မှန် တင် မြှောက် မည် လော ဟု ဂိ လဒ် ပြည် လူ ကြီး တို့ အား ယေ ဖ သ မေး ပြန် ရာ ဂိ လဒ် ပြည် လူ ကြီး တို့ က၊ အ ရှင့် စ ကား အ တိုင်း အ မှန် ပြု ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် နှင့် ကျွန် တော် တို့ ကြား တွင် သက် သေ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု ယေ ဖ သ အား ဝန် ခံ ကြ၏။ ထို အ ခါ ဂိ လဒ် ပြည် လူ ကြီး တို့ နှင့် အ တူ ယေ ဖ သ လိုက် သွား သ ဖြင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် အ ကြီး အ မှူး အ ဖြစ်၊ ဗိုလ် ချုပ် အ ဖြစ်၊ တင် မြှောက် ကြ၏။ ယေ ဖ သ သည် ထို သို့ ဝန် ခံ သ မျှ သော အ ချက် ကို မိ ဇ ပါ မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် တင် လျှောက် လေ၏။ ထို နောက် ယေ ဖ သ သည် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင့် ထံ သံ တ မန် စေ လွှတ် သ ဖြင့် ကျွန်ုပ် အ ပေါ် တွင် မည် သည့် အ ကြောင်း ရှိ၍ ကျွန်ုပ် နိုင် ငံ ကို ချီ တက် စစ် တိုက် ပါ သ နည်း ဟု မေး​ စေ ရာ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင် က၊ အ ကြောင်း ဆို ရ လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ လာ ရောက် စဉ် အာ နုန် ချောင်း မှ စ၍ ယ ဗ္ဗုတ် ချောင်း၊ ယော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် ကျွန်ုပ် ပိုင် ပြည် ကို သိမ်း ယူ ဘူး သော ကြောင့် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ရန် ပြေ စေ လို မူ ပြန် အပ် ပါ ဟု သံ တ မန် တို့ အား ပြော လိုက် လေ၏။ တစ် ဖန် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင့် ထံ ယေ ဖ သ စေ လွှတ် သော သံ တ မန် တို့ က၊ ယေ ဖ သ အ မှာ တော် ဆက် လိုက် သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် မော ဘ ပြည် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သိမ်း ယူ သည် မ ဟုတ် ပါ။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ စဉ် သဲ က န္တာ ရ ကို လျှောက် လျက်၊ ပင် လယ် နီ ကူး၍ ကာ ဒေ ရှ မြို့ သို့ ရောက် သော်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင့် ထံ သံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ်၍၊ ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ ဟု ခွင့် ပန် သော် လည်း၊ ထို ဘု ရင် မင်း သည် မ နာ မ ယူ။ ထို နည်း တူ မော ဘ ဘု ရင့် ထံ စေ လွှတ် ပြန် ရာ၊ အ ခွင့် မ ရ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ မြို့ တွင် ဆိုင်း ငံ့ နေ ရ ပြီး လျှင် သဲ က န္တာ ရ ကို လျှောက် လျက်၊ ဧ ဒုံ ပြည် နှင့် မော ဘ ပြည် များ ကို ကွင်း၍ မော ဘ ပြည့် အ ရှေ့ ဘက် လှည့် သွား ပြီး မှ အာ နုန် ချောင်း တစ် ဖက် တွင် စ ခန်း ချ ရ ကြ၏။ အာ နုန် ချောင်း သည် မော ဘ ပြည်၏ နယ် ခြား ဖြစ် သည့် အ လျောက် ၎င်း ပြည် အ တွင်း တွင် မ ဝင် မ ရောက် ကြ ချေ။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ စံ၊ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ထံ သံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ် လျက် ကျွန် တော် တို့ ဌာ န သို့ ရောက် ရန် ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ ဟု ခွင့် ပန် သော် လည်း၊ ရှိ ဟုန် မင်း သည် ပြည် နယ် ဖြတ် သွား ရန် ထို လူ မျိုး တို့ ကို စိတ် မ ချ ရ၍၊ အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ စု ရုံး ပြီး လျှင်၊ ယာ ဟတ် မြို့ တွင် စွဲ ရပ် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် သော်၊ ရှိ ဟုန် မင်း နှင့် အ လုံး အ ရင်း ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဣ သ ရေ လ လက် တွင်း သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း လုပ် ကြံ ကြ ရာ၊ ထို ပြည် တွင် နေ ထိုင် သော အာ မော ရိ လူ မျိုး၏ ပြည် နယ် တစ် လျှောက် လုံး ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သိမ်း ယူ ကြ၏။ ထို သို့ အာ နုန် ချောင်း မှ ယ ဗ္ဗုတ် ချောင်း အ ထိ လည်း ကောင်း၊ သဲ က န္တာ ရ မှ ယော် ဒန် မြစ် အ ထိ လည်း ကောင်း၊ အာ မော ရိ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို အ ပိုင် ရ ကြ သ တည်း။ ထို သို့ လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ ရှေ့ တွင် အာ မော ရိ လူ မျိုး၏ ပြည် ကို သိမ်း ယူ တော် မူ ပြီး ဖြစ် လျက် သင် သည် အ ပိုင် ယူ ရ မည် လော။ ကိုယ့် ဘု ရား ခေ မု ရှ ပေး သော ပြည် ကို အ ပိုင် ယူ ရာ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ကျွန်ုပ် တို့ မှာ မူ ရှေ့ တွင် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိမ်း ယူ တော် မူ သ မျှ ကို အ ပိုင် ယူ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ သင် သည် မော ဘု ရင် ဇိ ဖော် သား ဗာ လက် မင်း ထက် မြင့် မြတ် ပါ သ လော။ ထို မင်း သည် ဣ သ ရေ လူ မျိုး နှင့် ရန် ပြု၍ စစ် တိုက် ဘူး သ လော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ၌လည်း ကောင်း၊ အာ ရော် မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ ၌ လည်း ကောင်း၊ အာ နုန် ချောင်း တစ် လျှောက် ရှိ သ မျှ သော မြို့ ရွာ များ ၌ လည်း ကောင်း၊ နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ ပတ် လုံး နေ စဉ် အ ခါ၊ အ ဘယ် ကြောင့် မ သိမ်း မ ယူ ဘိ သ နည်း။ သင့် အား ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ။ သင် သာ လျှင် ကျွန်ုပ် ကို စစ် မူ၍ အ ဆိုး ပြု လုပ် သည် တ ကား။ တ ရား မင်း မြတ် တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကြား တွင် ယ နေ့ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု အ မှာ တော် ဆက် လိုက် ကြောင်း လျှောက် ထား ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင် သည် ယေ ဖ သ၏ အ မှာ စ ကား ကို မ နာ မ ယူ ချေ။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ဖ သ အ ပေါ် တွင် ကိန်း ဝပ် သ ဖြင့် ဂိ လဒ် နယ် မိ ဇ ပါ မြို့ တိုင် အောင်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ မ နာ ရှေ နယ် များ ကို လျှောက် သွား ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့ မှ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ရှိ ရာ အ ရောက် ချီ တက် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယေ ဖ သ သ စ္စာ ဆို သည် မှာ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် တွင်း သို့ ကိုယ် တော် အပ် နှင်း တော် မူ ပါ လျှင်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် စစ် ငြိမ်း၍ ပြန် ရောက် သော အ ခါ အ ကြင် သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အိမ် တံ ခါး တွင်း မှ ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ အံ့။ ထို သူ သည် ကိုယ် တော် ပိုင် ဖြစ် ပါ၍ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် ပါ အံ့ ဟု ဆို ပြီး မှ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် တိုး ကပ် သော် သူ့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် အာ ရော် မြို့ မှ စ၍ မိ န္နိတ် မြို့ နှင့် အာ ဗေ လ ခေ ရ မိမ် မြို့ များ ရောက် အောင်၊ မြို့ ပေါင်း နှစ် ဆယ့် ကို ပြင်း စွာ လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် လေ၏။ ထို သို့ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ နိမ့် ကျ လေ ၏။ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ နေ အိမ် သို့ ယေ ဖ သ ပြန် ရောက် ရာ ဧ က ဓီ တ ဖြစ် သော သ မီး သည် ပတ် သာ တီး ခြင်း၊ က ခုန် ခြင်း ပြု လျက် ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ၏။ သူ မှ တစ် ပါး သား သ မီး မ ရှိ ချေ။ ယေ ဖ သ မြင် လျှင် မြင် ချင်း၊ အို ချစ် သ မီး သင် သည် ငါ့ ကို ငုံ့ မှိုင် စေ၍ ဒု က္ခ ရောက် စေ သော သူ ဖြစ် လေ စွ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် နှုတ် မြွက် မိ ချေ ပြီ။ ပြန်၍ မ နုတ် နိုင် ဟု ဆို လျက် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လေ၏။ သ မီး က၊ အို ဖ ခင်၊ ထို သို့ နှုတ် မြွတ် မိ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မ္မုန် အ မျိုး သား ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် စား ချေ ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ နှုတ် မြွတ် သည့် အ တိုင်း ကျွန် မ ကို စီ ရင် ပါ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ကျွန် မ အ ဖို့ ပြု သင့် သည် မှာ ခင် တန်း ပေါ် တွင် လျှောက် လျက်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ နှင့် အ ပျို ဖြစ် ကြောင်း မြည် တမ်း ရန် အ တွက် နှစ် လ တိ တိ အ ခွင့် ကို သာ ပေး ပါ ဟူ၍လည်း ကောင်း အ ဘ အား လျှောက် ထား သည့် အ တိုင်း၊ အ ဖ က၊ သွား လေ တော့ ဟု ဆို လျက် နှစ် လ သတ် မှတ် ပြီး လျှင် လွှတ် လိုက် ရာ၊ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ နှင့် တ ကွ ထွက် သွား ပြီး သော် ခင် တန်း ပေါ် တွင် အ ပျို ဖြစ် ကြောင်း မြည် တမ်း လေ၏။ ဧ ဖ ရိမ့် သူ ရဲ တို့ စု ရုံး လျက် ဇာ ဖုန် မြို့ သို့ ချီ သွား ပြီး လျှင် ယေ ဖ သ အား ငါ တို့ ကို မ ခေါ် မ ကြား ဘဲ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် အ ဘယ် ကြောင့် ချီ သွား သ နည်း။ သင့် အ ပေါ်၊ နေ အိမ် ကို မီး တိုက် မည် ဟု ဆို ကြ ရာ ယေ ဖ သ က၊ ငါ မှ စ၍ အ နွယ် သား ချင်း တို့ သည် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ ပြင်း အ ထန် ရန် ပြု ကြ စဉ် အ ခါ သင် တို့ ကို ခေါ် ကြား သော် လည်း ရန် သူ တို့ လက် မှ ကယ် နုတ် ကြ သည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို သို့ မ ကယ် ကြောင်း ငါ သိ မြင် သ ဖြင့် ကိုယ့် အ သက် ကို ဆောင် ကိုင် ပြီး လျှင်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ချီ သွား သော်၊ ငါ့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ၏။ ယ နေ့ တွင် မည် သည့် အ ကြောင်း ရှိ၍ ငါ နှင့် စစ် တိုက် ရန် ချီ လာ ကြ သ နည်း ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ဂိ လဒ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး၍ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရာ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ က အ ချင်း ဂိ လဒ် ပြည် သား တို့ သင် တို့ သည် ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် များ အ တွင်း မှ ထွက် ပြေး ရ သူ မျှ သာ ဖြစ် သ တည်း ဟု ကဲ့ ရဲ့ သည် ကို ထောက်၍ ဂိ လဒ် သူ ရဲ တို့ လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သား တို့ ကို ဆီး ဆို့၍ ယော် ဒန် ကူး ဆိပ် များ ကို သိမ်း ယူ သ ဖြင့် လွတ် ပြေး သော ဧ ဖ ရိမ် အ နွယ် တစ် စုံ တစ် ယောက် က၊ ကူး ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် တောင်း သော အ ခါ၊ ဂိ လဒ် သူ တို့ က ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် ဟုတ် သ လော ဟု မေး စစ် ကြ ရာ၊ မ ဟုတ် ပါ ဆို လျှင် ဆိ ဗော လက် ဟူ၍ ဆို စမ်း လော့ ဟု အ မိန့် ပေး ကြ သော်၊ စ ကား မ ပြီ သ၍ စိ ဗော လက် ဟု လိုက် ဆို သည် နှင့် ဖမ်း ဆီး လျက် ယော် ဒန် မြစ် ကူး ဆိပ် တွင် သတ် ကြ၏။ ထို အ ခါ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် လေး သောင်း နှစ် ထောင် ကျ ဆုံး ကြ ကုန် ၏။ ဂိ လဒ် အ နွယ် ယေ ဖ သ သည် ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို ခြောက် နှစ် တိုင် တိုင် အုပ် စိုး စီ ရင် ပြီး လျှင် ကွယ် လွန် သော်၊ ဂိ လဒ် မြို့ တစ် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ ၏။ ယေ ဖ သ နောက်၊ ဗက် လင် မြို့ သား ဣ ဗ ဇန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင် ၏။ ထို သူ၌ သား သုံး ကျိပ်၊ သ မီး သုံး ကျိပ် ရှိ သည် နှင့် သ မီး များ ကို အ ခြား သို့ ဆောင် နှင်း၍ အ ခြား မှ လည်း ချွေး မ သုံး ကျိပ် ကို ခေါ် ဆောင် ထား သ တည်း။ ဣ ဗ ဇန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ခု နစ် နှစ် တိုင် အုပ် စိုး စီ ရင် ပြီး လျှင် ကွယ် လွန် သော်၊ ဗက် လင် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ၏။ ဣ ဗ ဇန့် နောက် ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် သား ဧ လုန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း တစ် ဆယ် အုပ် စိုး စီ ရင် ပြီး လျှင် ကွယ် လွန် သော် ဇာ ဗု လုန် နယ်၊ အာ ယ လုန် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ ၏။ ဧ လုန့် နောက်၊ ပိ ရ သုန် မြို့ နေ ဟိ လေ လ သား အာ ဗ ဒုန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင်၏။ ထို သူ၌ မြည်း ပျို တစ် ကောင် စီ စီး နင်း ခွင့် ရ သော သား လေး ကျိပ် နှင့် မြေး သုံး ကျိပ် ရှိ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရှစ် နှစ် တိုင် တိုင် အုပ် စိုး စီ ရင် ပြီး လျှင်၊ ပိ ရ သုန် မြို့ နေ၊ ဟိ လေ လ သား အာ ဗ ဒုန် ကွယ် လွန် သော်၊ ဧ ဖ ရိမ် နယ်၊ အာ မ လက် လူ မျိုး နေ ရာ ခင် တန်း ပေါ် ရှိ ပိ ရ သုန် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ လေ၏။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဒန့် အ နွယ်၊ ဇော ရာ မြို့ သား၊ မာ နော် အ မည် တွင် သော သူ တစ် ဦး ရှိ ရာ ၎င်း၏ မ ယား သည် သား မ ရ၊ မြုံ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ထင် ရှား လျက် သင် သား မ ရ၊ မြုံ သော် လည်း သ န္ဓေ လွယ်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ထို မိန်း မ သည် ခင် ပွန်း ထံ သွား ရောက်၍ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော့် သ ဏ္ဌာန်၊ ကြောက် မက် ဘွယ် ကောင်း သော သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် တစ် ပါး သည် ကျွန် မ ထံ သို့ ရောက် လာ ပြီး လျှင်၊ ဘယ် က ကြွ လာ သည် ဟု ကျွန် မ မ မေး မိ။ သူ က လည်း အ မည် ကို မ ဖော် မ ပြ ဘဲ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ သင် သ န္ဓေ လွယ်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ထို သား သည် အ မိ ဝမ်း တွင်း မှ စ၍ သေ လွန် သည့် နေ့ တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား အ ဖြစ် နေ ရ လ တ္တံ့ သော ကြောင့်၊ စ ပျစ် ရည် မှ စ၍ သေ ရည် သေ ရက် နှင့် မ သန့် သော အ စာ ကို မျှ မ သုံး ဆောင် ရ ဟူ၍ မိန့် ဆို သည် ဟု ပြန် ကြား လေ၏။ ထို အ ခါ မာ နော် က အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဘွား မြင် မည့် သား၌ ပြု ရန် နည်း ကို စေ လွတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ ယုံ တော် တစ် ဖန် လာ ရောက် သွန် သင် ပါ စေ သော ဟူ၍ တောင်း လျှောက် အ သ နား တော် ခံ လျက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့် ခင် ပွန်း ဖြစ် သော မာ နော် မ ရှိ ခိုက်၊ လယ် ယာ တွင် ထိုင် နေ သူ မိန်း မ ထံ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် လာ ပြန် ရာ၊ ထို မိန်း မ သည် အ လျင် အ မြန် ပြေး သွား၍ ဟို နေ့ လာ ရောက် သူ သည် ကျွန် မ ရှေ့ ဝယ် ထင် ရှား ပြန် ပြီ ဟု ခင် ပွန်း အား ပြော ကြား သော်၊ မာ နော် ထ၍၊ ထို သူ ရှိ ရာ သို့ မိန်း မ နောက် က လိုက် သွား ရာ၊ အ ရှင် သည် ဤ မိန်း မ အား ပြော ဆို သူ မှန် သ လော ဟု မေး လျှင် မှန် ကြောင်း ဝန် ခံ လေ၏။ မာ နော် က၊ အ ရှင့် စ ကား အ တိုင်း တည် ပါ လျှင် သူ ငယ့် အ လေ့ အ လာ အ ကျင့် အ ကြံ ကား၊ မည် သို့ ဖြစ် ပါ မည် နည်း ဟု မေး သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က သင့် မိန်း မ အား ငါ သ တိ ပေး ခဲ့ သ မျှ ကို ကြဉ် ရှောင် ပါ စေ။ စ ပျစ် ပင် နှင့် စပ် လျဉ်း သ မျှ ကို မ စား စေ ဘဲ စ ပျစ် ရည်၊ သေ ရည် သေ ရက်၊ မ သန့် သော အ စာ ကို မျှ မ သုံး ဆောင် စေ နှင့်။ ငါ မိန့် ခဲ့ သ မျှ အ တိုင်း စောင့် ရှောက် ပါ စေ ဟု မာ နော် အား မိန့် ဆို လေ၏။ မာ နော် က၊ အ ရှင့် ရှေ့ တွင် ဆိတ် သား ငယ် တစ် ကောင် ကို ခင်း ကျင်း ခွင့် ရ ရုံ မျှ တား ပါ ရ စေ ဟု လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က၊ ငါ့ ကို တား သော် လည်း သင့် ဘော ဇဉ် ကို ငါ မ သုံး မ ဆောင်။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ပြု လုပ် လို မှု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဆက် ကပ် လော့ ဟု ဆို လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ဖြစ် ကြောင်း မာ နော် မ သိ သေး ချေ။ မာ နော် က လည်း အ ရှင့် စ ကား အ တိုင်း တည် ခဲ့ သော် ထော မ နာ ပြု ရ စေ ရန်၊ အ ရှင့် အ မည် မှာ မည် သို့ ခေါ် ဝေါ် ပါ သ နည်း ဟု မေး ပြန် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က အံ့ သြ ဖွယ် ကောင်း သော ငါ့ နာ မ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မေး ပြန် သ နည်း ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ ဆိတ် သား ငယ် နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို မာ နော် ယူ ဆောင် လျက်၊ ကျောက် ဖျာ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဆက် ကပ် ပြီး နောက် မာ နော် ဇ နီး ခင် ပွန်း တို့ ရှု ကြည့် သည့် အ ခိုက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် အံ့ သြ စွာ ပြု လုပ် သည် မှာ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် မှ ကောင်း ကင် သို့ တက် လွင့် သော မီး လျှံ အ တွင်း တက် ကြွ သ တည်း။ ထို အ ခါ မာ နော် ဇ နီး ခင် ပွန်း တို့ ရှု ကြည့် လျက် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် မာ နော် ဇ နီး ခင် ပွန်း တို့ အား တစ် ဖန် မ ထင် ရှား ချေ။ ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် ဖြစ် ကြောင်း မာ နော် သိ မြင် သ ဖြင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ဖူး မြင် ရ သည့် အ တွက် အ မှန် သေ ရ တော့ မည် ဟု မိန်း မ အား ဆို သော် မိန်း မ က၊ အ ကယ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သေ စေ တော် မူ လို လျှင် ကျွန် မ တို့ လက် တွင်း မှ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ကို ခံ ယူ မည် မ ဟုတ် သည့် ပြင် ဤ အ ချိန် အ ခါ တွင် ထို သို့ သော အ ကြောင်း အ ရာ အ ကုန် အ စင် ကို ဖော် ပြ ကြား ပြော တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို မိန်း မ သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင်၍ ရှံ ဆုန် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို သူ ငယ် အ ရွယ် မြောက် လျှင် ဇော ရာ မြို့ နှင့် ဧ ရှ တော လ မြို့ များ စပ် ကြား၊ မ ဟာ နေ ဒန် အ ရပ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် ဦး စွာ နှိုး ဆော် လေ ၏။ အ ခါ တစ် ပါး၊ ရှံ ဆုန် သည် တိ မ နတ် မြို့ သို့ သွား ရောက် ရာ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး ဖြစ် သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို မြင် လျှင်၊ မိ ဘ ထံ ပြန် လာ၍ တိ မ နတ် မြို့၌ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး ဖြစ် သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို မြင် ခဲ့ ပါ သည်။ ကျွန် တော့် ခင် ပွန်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ တောင်း ဆို ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ မိ ဘ တို့ က၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး တွင် ခင် ပွန်း ပြု ရန် ခေါ် ဆောင် ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ငါ တို့ အ မျိုး အ နက် မိန်း မ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သ လော ဟု ပြော ဆို သော် လည်း၊ ရှံ ဆုန် က၊ ထို မိန်း မ ကို သာ တောင်း ပေး ပါ။ အ လွန် ပင် မြတ် နိုး လှ ပါ သည် ဟု အ ဘ အား လျှောက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး အ စိုး ရ သည် ဖြစ်၍ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး၌ ရန် မူ ရန် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘုရား ပြု တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ထံ တော် မှ ဖြစ် ပွား သည် ကို မိ ဘ တို့ မ သိ ကြ ချေ။ ထို နောက် ရှံ ဆုန် သည် မိ ဘ တို့ နှင့် အ တူ၊ တိ မ နတ် မြို့ ခ ရီး သွား ရာ တိ မ နတ် မြို့ ရှိ စ ပျစ် ခြံ သို့ ရောက် သော်၊ ခြင်္သေ့ ပျို တစ် ကောင် ဟောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် အ ဆော တ လျင် သက် ရောက် သ ဖြင့်၊ ရှံ ဆုန် လက် ချည်း ဖြစ် သော် လည်း၊ ဆိတ် သား ငယ် ကို ဆွဲ ဖဲ့ နိုင် သ ကဲ့ သို့ ဆွဲ ဖဲ့ လေ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို မိ ဘ တို့ အား မ ကြား မ ပြော ဘဲ နေ လေ ၏။ ထို မြို့ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ မိန်း မ နှင့် စ ကား နှီး နှော၍ အ လွန် ပင် မြတ် နိုး သည် နှင့် နောက် မ ကြာ မီ သိမ်း ဆောင် ရန် ပြန် သွား စဉ်၊ ထို ခြင်္သေ့ သေ ကို လှည့် ဝင် ရှု ကြည့် ရာ ၎င်း အ သေ ကောင် တွင် ပျား စွဲ၍ အ ရည် ရှိ မှန်း သိ လျင် ဖွပ် ယူ စား သောက် လျက် သွား လေ သော်၊ မိ ဘ တို့ ထံ လာ ရောက် ပေး ကမ်း သည် နှင့် စား ကြ သော် လည်း ထို ပျား ရည် ကို ခြင်္သေ့ သေ မှ ဖွပ် ခဲ့ ကြောင်း မ ကြား မ ပြော နေ လေ၏။ အ ဘ လည်း ချွေး မ ရှိ ရာ သို့ တစ် ဖန် သွား ရောက် သ တည်း။ ထို အ ခါ လူ ပျို တို့ ထုံး စံ အ တိုင်း စား သောက် ပွဲ ပြု လုပ် သော ရှံ ဆုန် ကို မြင် ကြ လျှင်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် သုံး ဆယ် တို့ ကို ခေါ်၍ ထိုင် နေ ကြ စဉ် ရှံ ဆုန် က စ ကား ထာ ဝှက် ပါ မည်။ ပွဲ ခံ သော ခု နစ် ရက် အ တွင်း ဘော် ဆို နိုင် လျှင် ပိတ် တ ဘက် ထည် သုံး ဆယ် နှင့် အ ဝတ် စုံ သုံး ဆယ် ပေး ပါ မည်။ မ ဖော် နိုင် မူ ငါ့ အား သင့် တို့ က ပိတ် တ ဘက် ထည် သုံး ဆယ် နှင့် အ ဝတ် စုံ သုံး ဆယ် ပေး ကြ ရ မည် ဟု ပြော လျှင် သူ တို့ က၊ စ ကား ထာ ကို ဝှက် ပါ၊ ငါ တို့ နား ထောင် ပါ ရ စေ ဦး ဟု ပြန် ဆို ကြ၏။ ထို အ ခါ ရှံ ဆုန် က၊ စား ဝါး သူ့ အ တွင်း မှ အ စာ၊ သန် စွမ်း သူ့ အ တွင်း မှ အ ချို၊ ထွက် စ တ ကား ဟူ၍ ဝှက် လေ ရာ သုံး ရက် မြောက် သော် လည်း မ ဖော် မ ဆို နိုင် ကြ။ လေး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ရှံ ဆုန် မ ယား အား သူ တို့ က၊ သင် နှင့် တ ကွ အ ဘ အိမ် ထောင် ကို ငါ တို့ မီး မ တိုက် စေ ရန် ထို သို့ သော စ ကား ထာ ကို ဖော် ပြ ပါ မည့် အ ကြောင်း၊ ကိုယ့် လင် ကို ဖြား ယောင်း ပါ။ ငါ တို့ ဉစ္စာ ကို ရ ရန် သာ ခေါ် ဖိတ် သည် မ ဟုတ် တုံ လော ဟု ကြိမ်း မောင်း ကြ သည် နှင့် မိန်း မ သည် လင် ရှံ ဆုန် ထံ တွင် ငို ကြွေး လျက် ကျွန် မ အား အ ရှင် မေ တ္တာ မဲ့၍ ချစ် ခြင်း မ ရှိ ပါ။ ကျွန် မ အား မ ဖော် မ ပြ သေး ဘဲ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို စ ကား ထာ ဝှက် ထား လေ ပြီ ဟု ဆို သော် မိ ဘ တို့ အား မ ဖော် မ ပြ ခဲ့ သော စ ကား ထာ ကို သင့် အား ဖော် ပြ ရ မည် လော ဟု ပြန် ဆို သော် လည်း ထို ပွဲ ခံ ရာ ခု နစ် ရက် အ တွင်း ငို ကြွေး သည့် ပြင် နောက် ဆုံး နေ့၌ ပူ စာ သ ဖြင့် မိန်း မ အား ဖော် ပြ ရာ မိန်း မ လည်း ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ဖော် ပြော လေ ၏။ မြို့ သား တို့ က၊ ပျား ရည် ထက် မည် သည့် အ ရာ ချို သ နည်း။ ခြင်္သေ့ ထက် မည် သည့် သ တ္တ ဝါ သန် စွမ်း သ နည်း ဟု ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့၊ နေ မ ဝင် မီ၊ ဖော် ဆို ကြ ရာ ရှံ ဆုန် က၊ ငါ့ နွား မ နှင့် မ ထွန် လင့် မူ။ ဖြေ ဖွင့် နိုင် သူ မ ရှိ ဟူ၍ ဆို ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် အ ဆော တ လျင် သက် ရောက် သည် နှင့် အာ ရှေ ကေ လုန် မြို့ သို့ ဆင်း သွား၍ မြို့ သား သုံး ဆယ် ကို သတ် ဖြတ် လုယက် သ ဖြင့် စ ကား ထာ ဖော် သူ တို့ အား အ ဝတ် စုံ များ ပေး အပ် ပြီး နောက် အ မျက် ထွက် လျက် အ ဘ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ မ ယား ကို ကား ရှံ ဆုန့် လူ ပျို ရံ ဖြစ် သူ မိတ် ဆွေ တစ် ဦး ယူ လေ ၏။ နောက် မ ကြာ မီ ဂျုံ စ ပါး ရိတ် ချိန် အ ခါ ရှံ ဆုန် သည် ဆိတ် သား ငယ် တ ကောင် နှင့် မ ယား ကို အ ကြည့် အ ရှု သွား၍ မိန်း မ အိပ် ခန်း ထဲ သို့ ဝင် မည် ဟု ခွင့် ပန် ရာ ယော က္ခ မ က အ ခွင့် မ ပြု ဘဲ ငါ့ သ မီး ကို သင် မေ တ္တာ မဲ့ ကြောင်း ထင် မှတ် အောက် မေ့ သ ဖြင့် သင့် မိတ် ဆွေ အား ငါ ပေး စား လိုက် ပြီ။ သူ့ ထက် သူ့ ညီ မ သာ၍ တင့် တယ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ စား ယူ ပါ လေ ဟု ဆို သော်၊ ယ ခု တစ် ကြိမ် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့၌ ဘေး သင့် စေ သော် လည်း အ ပြစ် နှင့် ငါ ကင်း စင် လိမ့် မည် ဟု ပြန် ဆို လျက် ရှံ ဆုန် ထွက် သွား ပြီး လျှင် မြေ ခွေး သုံး ရာ ကို ဖမ်း ဆီး၍ နှစ် ကောင် စီ အ မြီး ချင်း ဆက် သွယ် လျက် ကြား၌ မီး ထုတ် ချည်၍ ညှိ ပြီး လျှင် ဂျုံ ခင်း သို့ လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့၏ ဂျုံပင် နှင့် ကောက် လှိုင်း ပုံ များ မှ စ၍ စ ပျစ် ခြံ၊ သံ လွင် ခြံ များ ကို စွဲ လောင် လေ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ က ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ တိ မ နတ် မြို့ သား သည် သ မက် ရှံ ဆုန်၏ မ ယား ကို ပြန် သိမ်း၍ ၎င်း မိတ် ဆွေ အား ပေး စား သော ကြောင့် ရှံ ဆုန် ပြု လုပ် လေ ပြီ ဟု ပြန် ဆို ကြ လျှင် အ ဘ နှင့် တ ကွ သ မီး ပါ မီး တိုက် ကြ ကုန်၏။ ရှံ ဆုန် က လည်း၊ ထို သို့ ပြု လုပ် ကြ လျှင် ငါ သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဆပ် ပေး ပြီး မှ စိတ် ကျေ နပ် လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် ရှောင် တ ခင် အ ပြင်း အ ထန် သူ တို့ ကို သတ် ဖြတ် လုပ် ကြံ ပြီး နောက် ဧ တံ ကျောက် ခွက် သို့ သွား ရောက်၍ အောင်း နေ လေ၏။ ထို နောက် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ယု ဒ နယ် သို့ ချီ လာ စွဲ ရပ် လျက် လေ ဟိ ရွာ အ နီး အ နှံ့ အ ပြား တပ် ချ ကြ သော် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ က ငါ တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် မည် သည့် အ တွက် ချီ လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ငါ တို့ အား ရှံ ဆုန် ပြု လုပ် သ ကဲ့ သို့ သူ့ ကို ချည် နှောင် ပြု လုပ် ရန် ချီ လာ ကြ သည် ဟု ပြန် ဆို ရာ ယု ဒ အ နွယ် သား သုံး ထောင် သည် ဧ တံ ကျောက် ခွက် သို့ ဆင်း သက်၍ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး အ စိုး ရ ကြောင်း သင် မ သိ ခဲ့ လော။ ငါ တို့၌ သင် ပြု သော အ ရာ ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး ဆို ကြ ၏။ ငါ့ ကို ပြု လုပ် ကြ သ ကဲ့ သို့ သူ တို့ အား လည်း ငါ ပြု လုပ် သည် ဟု ပြန် ဆို ရာ သင့် ကို ချည် နှောင်၍ ဖိ လိ တ္တိ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရန် ငါ တို့ ဆင်း ခဲ့ သည် ဟု ဆို ကြ လျှင်၊ ရှံ ဆုန် က သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မ သတ် မ ဖြတ် ပါ မည့် အ ကြောင်း သ စ္စာ ဆို ကြ လော့ ဟု တောင်း ပန် သော်၊ သူ တို့ က၊ ထို သို့ မ ပြု လုပ် ပါ။ တင်း တင်း ချည် နှောင်၍ သာ ဖိ လိ တ္တိ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရ မည်။ ငါ တို့ ကား မ သတ် မ ဖြတ် ပါ ဟု ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ကြိုး သစ် နှစ် ချောင်း နှင့် ချည် နှောင် လျက် ကျောက် ခွက် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ လေ၏။ လေ ဟိ ရွာ သို့ ရောက်၍ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ မြင် လျင် မြင် ချင်း ကြွေး ကြော် ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် အ ဆော တ လျင် သက် ရောက် သ ဖြင့် လက် ရုံး တွင် ချည် နှောင် သော ကြိုး များ သည် မီး လောင် သော ကြိုး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက် လက် ထိပ် ကြိုး များ လည်း ပြတ် ကင်း လေ ၏။ မြည်း မေး ရိုး အ စို တစ် ချောင်း တွေ့၍ စွဲ ကိုင် လျက် လူ ပေါင်း တစ် ထောင် ကို လုပ် ကြံ ပြီး လျှင် ရှံ ဆုန် က မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် အ ပုံ ပုံ၊ မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် လူ တစ် ထောင် ကို ငါ လုပ် ကြံ ပြီ ဟု ကြွေး ကြော် ပြီး နောက် မေး ရိုး ကို ပစ် လိုက် သ ဖြင့် ထို အ ရပ် ကို ရာ မတ် လေ ဟိ ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ အ လွန် ရေ ငတ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သူ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ ကိုယ် တော် သည် ဤ ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ခွင့် ကို ကျွန် တော် မျိုး ၏ လက် ရုံး အား ဖြင့် ပေး တော် မူ ခဲ့ ငြား သော် လည်း ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ရေ ငတ် သ ဖြင့် သေ ရ မည့် ဆဲ ဆဲ တွင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ရ တော့ မည် ဟု တောင်း လျှောက် သော် ဘု ရား သ ခင် သည် လေ ဟိ ရွာ တွင် ရှိ ရင်း ကျောက် တွင်း ကို ဖောက် ထွင်း တော် မူ သ ဖြင့် ရေ ထွက် ရာ သောက် ရ ပြီး မှ အ သက် အား တိုး သည် နှင့် ထို တွင်း ကို အ င်္ဟ က္ကော ရ ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် လေ ဟိ ရွာ တွင် တည် ရှိ သ တည်း။ ရှံ ဆုန် သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် ထက် ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် အုပ် စိုး စီ ရင် လေ ၏။ နောက် တစ် ဖန် ရှံ ဆုန် သည် ဂါ ဇ မြို့ သို့ သွား လျက် ပြည် တန် ဆာ မိန်း မ တစ် ယောက် ကို တွေ့ မြင်၍ ၎င်း ထံ ဝင် နေ ရာ ရှံ ဆုန် ရောက် လာ ပြီ ဟု သ တင်း ကြား ကြ သော်၊ ဂါ ဇ မြို့ သား တို့ ဝန်း ဝိုင်း လျက် နံ နက် မိုး သောက် လျင် သတ် ရ တော့ မည် ဟု အောက် မေ့၍ တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး မြို့ တံ ခါး အ နီး မှာ တိတ် ဆိတ် စွာ ချောင်း နေ ကြ လေ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် သန်း ခေါင် တိုင် တိုင် အိပ် နေ ပြီး မှ ထို အ ချိန်၌ ပင် ထ သွား၍ မြို့ တံ ခါး ရွက် များ နှင့် ၎င်း တိုင် နှစ် လုံး ကို ကန့် လန့် ကျင် ပါ နုတ် ယူ ပြီး လျှင် ဟေ ဗြုန် မြို့ ရင် ဆိုင် တောင် ထိပ် အ ရောက် ထမ်း ဆောင် သွား လေ ၏။ နောက် တစ် ဖန် စော ရက် ချိုင့် တွင် နေ ထိုင် သည့် ဒေ လိ လ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ချစ် ကြိုက် ပြန် လျှင် ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ သည် ထို မိန်း မ ထံ လာ ရောက်၍ မည် သည့် နည်း နှင့် ကြီး စွာ သော ခွန် အား တည် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှာ မည် သည့် နည်း နှင့် ချည် နှောင် ရ သည် ကိုလည်း ကောင်း သင် သိ ရန် ရှံ ဆုန် အား ဖြား ယောင်း ပါ။ ငါ တို့ တစ် ယောက် လျှင် ငွေ ဆယ့် တစ် ပိဿာ စီ ပေး ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ပြီး သော်၊ ရှံ ဆုန် အား ဒေ လိ လ က၊ မည် သည့် နည်း နှင့် ကြီး စွာ သော ခွန် အား တည် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ မည် သည့် နည်း နှင့် ချည် နှောင် ရ သည် ကိုလည်း ကောင်း ဖော် ပြ ပါ ဟု မေး စမ်း သော် ရှံ ဆုန် က၊ မ ခြောက် သေး သော ဒူး လေး ကြိုး အ စို ခု နစ် ပင် ဖြင့် ငါ့ ကို ချည် နှောင် ပါ မူ သူ တစ် ပါး ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက် အား လျော့ လိမ့် မည် ဟု ပြော လေ၏။ ကျွန် မ ကို လှောင်၍ မု သာ သုံး လေ ပြီ။ ယ ခု မည် သည့် နည်း နှင့် ချည် နှောင် ရ သည် ကို ဖော် ပြ ပါ ဟု ဒေ လိ လ တောင်း ပန် ပြန် သော်၊ မ ဆွဲ ရ သေး သော လွန် ကြိုး အ သစ် ဖြင့် ချည် နှောင် ပါ မူ သူ တစ် ပါး ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက် အား လျော့ လိမ့် မည် ဟု ပြော ပြန် သည့် အ တိုင်း ဒေ လိ လ သည် အိပ် ခန်း တွင် ချောင်း မြောင်း သူ တို့ ကို ထား လျက် လွန် ကြိုး အ သစ် ယူ၍ ချည် နှောင် ပြီး လျှင် အို ရှံ ဆုန် သင့် အ ပေါ် တွင် ဖိ လိ တ္တိ တို့ ရောက် ရှိ ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် ပြန် သော် ချည် မျှင် ကဲ့ သို့ လက် ရုံး ကြိုး များ ကို သူ ဖြတ် လိုက် လေ၏။ ဒေ လိ လ က လည်း၊ ယ ခု တိုင် အောင် ကျွန် မ ကို လှောင်၍ မု သာ သုံး ခဲ့ ပြန် ပြီ။ မည် သည့် နည်း နှင့် ချည် နှောင် ရ သည် ကို ဖော် ပြ ပါ ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က ကျစ် ဆံ ခု နစ် သွယ် ကို ရက် ကန်း သား နှင့် ရော ရက် လျှင် ဖြစ် မည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရက် သည့် ပြင် လက် ခတ် ခတ် ပြီး လျှင် အို ရှံ ဆုန် သင့် အ ပေါ် တွင် ဖိ လိ တ္တိ တို့ ရောက် ရှိ ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် သော် အိပ် ရာ မှ နိုး၍ ရက် ကန်း သား နှင့် တ ကွ ရက် ကန်း စင် ပါ ဆွဲ နုတ် လေ၏။ ထို အ ခါ ဒေ လိ လ က၊ သင့် စိတ် သည် ကျွန် မ နှင့် မ မျှ ဘဲ လျက် ကျွန် မ ကို ချစ် ကြောင်း မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် သ နည်း၊ သုံး ကြိမ် မြောက် အောင် ကျွန် မ ကို လှောင်၍ မည် သည့် နည်း နှင့် ကြီး စွာ သော ခွန် အား တည် သည် ကို မ ဖော် မ ပြ လေ စွ တ ကား ဟု မြည် တွန် သည့် ပြင် နေ့ စဉ် မ ပြတ် ထို သို့ သော စ ကား နှင့် သွေး ဆောင် ပူ စာ သ ဖြင့် သေ လောက် အောင် စိတ် ငြီး ငွေ့ သော ရှံ ဆုန် သည် စိတ် တွင် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖော် ပြ မိ သည် မှာ ငါ သည် အ မိ ဝမ်း တွင်း မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား အ ဖြစ် နေ ရ သည့် အ လျောက် ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် သင် တုန်း ဓား မ တင် ရ သေး။ ဆံ ပယ် ခြင်း ခံ ရ မူ ခွန် အား ကွယ် ပျောက်၍ လူ တိုင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက် အား လျော့ လိမ့် မည် ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ဒေ လိ လ သည် စိတ် တွင် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖော် ပြ မိ ကြောင်း သိ မြင် သော် ယ ခု တစ် ကြိမ် လာ ကြ တော့။ စိတ် တွင် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖော် ပြ မိ လေ ပြီ ဟူ၍ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ ကို ခေါ် စေ သည့် အ လျောက် လက် ဆောင် တွင် ပါ လျက် ရောက် လာ ကြ ပြီး နောက် ဒူး ပေါ် တွင် ဦး ခေါင် တင် လျက် ရှံ ဆုန် ကို အိပ် စေ ပြီး မှ ဆ တ္တာ သည် ခေါ်၍ ကျစ် ဆံ ခု နစ် သွယ် ရိတ် စေ သ ဖြင့် ခွန် အား ကွယ် ပျောက် သည် နှင့် အ သ ရေ ယုတ် လျော့ စေ ၏။ ထို အ ခါ ဒေ လိ လ က အို ရှံ ဆုန်၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ဖိ လိ တ္တိ တို့ ရောက် ရှိ ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် သော် အိပ် ရာ မှ နိုး လျှင် ရှံ ဆုန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခွာ ကြွ တော် မူ ကြောင်း မ သိ သေး သော ကြောင့် အ ထက် ကဲ့ သို့ အ ပြင် သို့ ထွက် လျက် ရုန်း၍ ရ မည် ထင် မှတ် လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ဖမ်း ဆီး၍ မျက် စိ နှစ် လုံး ကို ထိုး ဖောက် ပြီး လျှင် ဂါ ဇ မြို့ သို့ ဆောင် သွား၍ ခြေ ချင်း ခတ် လျက် နှောင် အိမ် အ တွင်း တွင် စ ပါး ကြိတ် စေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဦး ဆံ ရိတ် ပြီး မှ တစ် ဖန် ရှည် စ ဖြစ် သ တည်း။ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ က ငါ တို့ ဘု ရား သည် ရန် သူ ရှံ ဆုန် ကို ငါ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ၎င်း တို့ ဘု ရား ဒါဂုန် အား ခမ်း နား စွာ ပူ ဇော်၍ ပျော် ရွှင် ရန် စု ဝေး ကြ ကုန်၏။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း ရှံ ဆုန် ကို မြင် သော အ ခါ ငါ တို့ ဘု ရား သည် နေ ပြည် ပျက် စီး စေ ၍ ပြည် သား များ စွာ သတ် ဖြတ် သော ထို ရန် သူ ကို ငါ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟူ၍ ကိုယ့် ဘု ရား အား ထော မ နာ ပြု ကြ ကုန် ၏။ စိတ် ကြည် လင် သော အ ခါ သူ တို့ က ရွှင် လန်း ကြ ရန် ရှံ ဆုန် ကို ခေါ် စေ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရှံ ဆုန် ကို နှောင် အိမ် အ တွင်း မှ ထုတ် ခေါ် သ ဖြင့် ရွှင် လန်း ကြ ပြီး နောက် ကျောင်း ခေါင် တိုင် ကြား တွင် ထား သော ရှံ ဆုန် က ကျောင်း ထောက် ခံ သော တိုင် များ ကို အ မှီ သ ဟဲ ပြု ရန် စမ်း သပ် ပါ ရ စေ ဟု လက် ဆွဲ သူ လု လင် အား တောင်း ပန် လေ၏။ ထို ကျောင်း မှာ ဖိ လိ တ္တိ မင်း ပေါင်း တို့ ပါ ယောက်ျား မိန်း မ ပြည့် နှက် စွာ ရှိ သည့် ပြင် ရှံ ဆုန် ရွှင် လန်း စေ သည့် ကာ လ အ မိုး ထက် ကြည့် ရှု နေ ထိုင် သူ ယောက်ျား မိန်း မ သုံး ထောင် ခန့် ရှိ ရာ ရှံ ဆုန် သည် အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် အ ကျွန်ုပ်၏ မျက် စိ တစ် လုံး အ တွက် ကျေ နပ် အောင် ဆပ် ပေး ရန်၊ ယ ခု တစ် ကြိမ် မှ သာ အား တိုး စေ တော် မူ ပါ ဘု ရား ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု လျက် အ မိုး ထောက် ခံ သော အ လယ် တိုင် နှစ် တိုင် ကို လက် နှစ် ဘက် ဖြင့် ဆုပ် ကိုင် ပြီး မှ အား ဆည်း၍ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် တ ကွ သေ ရ ပါ စေ ဟု ဆို လျက် အား ကြီး စွာ ကိုယ် ကို ကုန်း ဝပ် လေ သော်၊ မင်း တို့ မှ စ၍ အ တွင်း ရှိ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ်၌ ကျောင်း ပြို ပိ သ ဖြင့် သေ ဆဲ တွင် သတ် သော သူ တို့ ကား အ သက် ရှင် စဉ် သတ် ခဲ့ သူ တို့ ထက် များ ပြား သေး ၏။ သူ့ ညီ မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ လာ ရောက် ပြီး လျှင် အ လောင်း ကို ဆောင် ယူ ပြန် လျက် ဇော ရာ မြို့ နှင့် ဧ ရှ တော လ မြို့ များ စပ် ကြား အ ဘ မာ နော်၏ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ၏။ ရှံ ဆုန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် အုပ် စိုး စီ ရင် လေ သ တည်း။ ထို ကာ လ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း တွင် နေ ထိုင် သော မိ က္ခာ ခေါ် သူ တစ် ယောက် ရှိ သ တည်း။ အ မိ အား ပျောက် ဆုံး သည့် အ တွက် ကျွန် တော့် ရှေ့ တွင် အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ ရန် မိ ခင် ကျိန် ဆို သော ငွေ ဆယ့် တစ် ပိဿာ သည် ကျွန် တော့် လက် တွင် ရှိ ပါ၏။ ကျွန် တော် ယူ မိ ပါ ပြီ ဟု ဆို သော် အ မိ က၊ ငါ့ သား သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို ငွေ ဆယ့် တစ် ပိဿာ ကို ပြန် ပေး လျှင် အ မိ က၊ ထို ငွေ ဖြင့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို သွန်း ထု ရန် ငါ့ သား အ လို့ ငှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား ပြီး ဖြစ်၍ သင့် အား ပြန် ပေး ရာ ရောက် သည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ထို ငွေ ကို သား ထံ က ပြန် ရ သော အ ခါ ငွေ နှစ် ရာ ယူ၍ ပန်း ထိမ့် ထံ အပ် ပြီး လျှင်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို သွန်း ထု ပြီး မှ မိ က္ခာ့ အိမ် တွင် တည် ထား လေ၏။ မိ က္ခာ ခေါ် ထို လူ သည် ဘု ရား ကျောင်း ဆောင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ဧ ဖုဒ် အ ရုပ်၊ တေ ရပ် အ ရုပ် များ ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ သား တစ် ယောက် ကို ကိုယ့် ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ခန့် ထား၏။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရင် မ ရှိ သည် ဖြစ်၍ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ လို ရှိ ရာ လိုက် သ တည်း။ ထို အ ခါ ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ နေ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ယု ဒ အ နွယ် လု လင် တစ် ယောက် သည် ထို မြို့ တွင် တည်း ခို နေ ပြီး လျှင် ခ ရီး မှု ထ မြောက် ရာ အ ရပ်၌ တည်း ခို ရ အံ့ သော ငှာ ထွက်၍ ခ ရီး သွား စဉ် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ မိ က္ခာ အိမ် သို့ ရောက် ရာ မိ က္ခာ က၊ မည် သည့် အ ရပ် က လာ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် သည် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ နေ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ဖြစ် ပါ၏။ ခရီး မှု ထ မြောက် ရာ အ ရပ် တွင် တည်း ခို ရန် ခ ရီး သွား ဆဲ ပါ ဟု ဆို ပြန် သော်၊ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ အ ဖ အ ဖြစ် ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် နေ ထိုင် ပါ လော့။ တစ် နှစ် လျှင် ငွေ ဒ င်္ဂါး တစ် ဆယ် နှင့် အ ဝတ် တစ် စုံ ကိုလည်း ကောင်း၊ စား ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကိုလည်း ကောင်း ပေး ပါ မည် ဟု မိ က္ခာ ပြော ဆို သည် တွင် ထို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ဝင်၍၊ သူ နှင့် အ တူ နေ ရန် သ ဘော ရှိ သည့် အ လျောက် မိ က္ခာ သည် ထို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား လု လင် ကို သား ကဲ့ သို့ အ မှတ် ထား လျက် ကိုယ့် ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ခန့် ထား သည့် အ တိုင်း မိ က္ခာ့ အိမ်၌ နေ ထိုင် လေ၏။ မိ က္ခာ က လည်း၊ ယ ခု မှာ ငါ့ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ လိမ့် မည့် အ ကြောင်း ငါ သိ ပြီ ဟု ပြော ဆို၏။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရင် မ ရှိ ချေ။ ထို ကာ လ၊ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် များ တွင် ပိုင် စု ကို မ ရ သေး သော ကြောင့် နေ ထိုင် ရန် အ ပိုင် ကို ရှာ ကြံ သ ဖြင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ နက် သူ ရဲ ကောင်း ငါး ယောက် တို့ အား ပြည် ကို အ စစ် အ ဆေး သွား ကြ လော့ ဟု ပြော ဆို လျက် တစ် ပြည် လုံး ကို စူး စမ်း စစ် ဆေး ရန် ဇော ရာ မြို့၊ ဧ ရှ တော လ မြို့ များ မှ စေ လွှတ် လိုက် သည့် အ တိုင်း ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ မိ က္ခာ အိမ် အ နီး ရောက်၍ တည်း ခို နေ ကြ၏။ မိ က္ခာ့ အိမ် အ နီး ရှိ သည့် အ ခိုက် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား လု လင့် စ ကား သံ ကို မှတ် မိ၍ အိမ် တွင်း သို့ လှည့် ဝင် ပြီး လျှင် ဤ အ ရပ် သို့ မည် သူ ခေါ် ခဲ့ သ နည်း။ ဤ တွင် မည် သည့် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် သ နည်း။ ဤ နေ ရာ၌ မည် သည့် တာ ဝန် ရှိ သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ထို ထို ဤ ဤ မိ က္ခာ ပြု လုပ်၍ ငါ့ ကို ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ငှား ထား လေ ပြီ ဟု ပြန် ဆို လျှင် သူ တို့ က၊ ခ ရီး မှု သည် အ ထ မြောက် မည် မ မြောက် မည် ကို သိ ရ ရန် ဘု ရား သ ခင် အား မေး လျှောက် ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် က၊ အ ကြည် အ သာ သွား ကြ လော့။ သင် တို့ ခ ရီး မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တွင် တည် သည် ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို လူ ငါး ယောက် တို့ ထွက် သွား သ ဖြင့် လဲ ရှ မြို့ သို့ ရောက် ရာ ၎င်း မြို့ သား တို့ သည် ဇိ ဒုန် မြို့ သား တို့ အ လိုက် ဘေး ကင်း၍ ငြိမ်း ချမ်း စွာ နေ ထိုင် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ရှက် ခွဲ ရန် အာ ဏာ ပိုင် ပေး သူ မ ရှိ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဇိ ဒုန် မြို့ နှင့် ဝေး ကွာ သည့် ပြင် အ ခြား မြို့ နှင့် မ ဆိုင် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သိ မြင် ပြီး နောက် ဇော ရာ မြို့၊ ဧ ရှ တော လ မြို့ ရှိ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် လာ ကြ သော် အ မျိုး သား ချင်း တို့ က မည် သို့ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ လျှင် ထ သွား၍ တိုက် ခိုက် ကြ ကုန် အံ့။ ထို နယ် သည် အ လွန် တ ရာ ကောင်း လှ သည် ကို ကျွန်ုပ် တို့ သိ မြင် ခဲ့ ပြီ။ သင် တို့ ဆိုင်း လင့် လို သေး သ လော။ ဝင် ရောက်၍ အ ပိုင် ယူ ရန် မ ဖင့် နွှဲ ကြ နှင့်။ သွား ခဲ့ သော် ငြိမ်း ချမ်း စွာ နေ ထိုင် သော လူ မျိုး ထံ ရောက် လိမ့် မည်။ နယ် လည်း ကျယ် ဝန်း လှ၏။ လော က တွင် ပေါ် သ မျှ သော အ ရာ နှင့် ပြည့် စုံ သည်။ ထို ဌာ န ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် နှင်း တော် မူ လေ ပြီ ဟု ပြန် ကြား ကြ ၏။ ထို အ ခါ စစ် လက် နက် ဆင် ယင် ပြီး သော ဒန့် အ နွယ် သူ ရဲ ကောင်း ခြောက် ရာ သည် ဇော ရာ မြို့၊ ဧ ရှ တော လ မြို့ များ မှ ချီ ထွက် ခ ရီး သွား ကြ ရာ၊ ယု ဒ နယ်၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ မှာ စွဲ ရပ် သည် ဖြစ်၍ ထို အ ရပ် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် မ ဟာ နေ ဒန် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ထို စ ခန်း သည် ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ နှင့် ကျော ချင်း ကပ် တည် ရှိ ၏။ ထို အ ရပ် မှ ထ ချီ လျှင် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ မိ က္ခာ့ အိမ် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ လဲ ရှ နယ် ကို အ စူး အ စမ်း သွား ဖူး သူ ငါး ယောက် တို့ က ထို အိမ် စု တွင် ဧ ဖုဒ် အ ရုပ်၊ တေ ရပ် အ ရုပ်၊ သွန်း ထု ပြီး ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ တည် ထား ကြောင်း မ သိ ပါ သ လော။ မည် သို့ ပြု လုပ် ရ မည် ကို ဆင် ခြင် ကြ ဦး လော့ ဟု ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ဆို သော် သူ တို့ သည် လှည့် ဝင် သ ဖြင့်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား လု လင် ရှိ ရာ မိ က္ခာ့ အိမ် သို့ ရောက်၍ သာ ကြောင်း မာ ကြောင်း ကို မေး မြန်း ဆဲ တွင် စစ် လက် နက် ဆင် ယင် ပြီး သော ဒန့် အ နွယ် သား ခြောက် ရာ တို့ လည်း တံ ခါး အ နီး မှာ စောင့် နေ ကြ၏။ နယ် ကို အ စူး အ စမ်း သွား ဖူး သူ ငါး ယောက် တို့ ချဉ်း ကပ် ဝင် ရောက် ပြီး လျှင် ဧ ဖုဒ် အ ရုပ်၊ တေ ရပ် အ ရုပ်၊ သွန်း ထု ပြီး ရုပ် ပွား ဆင်း ထု များ ကို ခိုး ယူ ကြ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် သည် စစ် လက် နက် ဆင် ယင် ပြီး သော သူ ရဲ ခြောက် ရာ တို့ နှင့် အ တူ တံ ခါး ဝ အ နီး စောင့် နေ ၏။ ထို လူ ငါး ယောက် တို့ သည် မိ က္ခာ အိမ် သို့ ဝင်၍ ဧ ဖုဒ် အ ရုပ်၊ တေ ရပ် အ ရုပ်၊ သွန်း ထု ပြီး ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို ခိုး ယူ ကြ လျှင်၊ မည် သို့ ပြု လုပ် ကြ သ နည်း ဟု ပ ရော ဟိတ် မေး သော်၊ ထို သူ တို့ က၊ လက် ဖြင့် နှုတ် ကို ဖုံး အုပ် လျက် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ လော့။ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ ဘ အ ဖြစ် ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် လိုက် ပါ လော့။ တစ် ဦး တစ် အိမ် တည်း ၌ သာ ပ ရော ဟိတ် ပြု သင့် သ လော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် တစ် ဆက် တစ် နွယ် လုံး၌ ပြု သင့် သ လော ဟု မေး ဆို ကြ သော်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် စိတ် ရွှင် လန်း သ ဖြင့် ဧ ဖုဒ် အ ရုပ်၊ တေ ရပ် အ ရုပ်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို သိမ်း ပိုက် လျက် ထို သူ တို့ အ လယ် တွင် ပါ သွား လေ ၏။ သူ ငယ် များ မှ စ၍ တိ ရ စ္ဆာန် များ နှင့် အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ရှေ့ ထား လျက် လှည့် ချီ ပြန် သ ဖြင့် မိ က္ခာ့ အိမ် နှင့် အ တော် ဝေး ကြ သော် မိ က္ခာ့ အိမ် နီး ချင်း တို့ စု ရုံး ပြီး လျှင် ဒန့် အ နွယ် သား တို့ ကို လိုက် မှီ ဟစ် ခေါ် ရာ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ သည် မျက် နှာ ပြု ပြီး လျှင် သင် စု ရုံး လိုက် လာ ခြင်း အ ကြောင်း ကား မည် သို့ နည်း ဟု မိ က္ခာ အား မေး ပြန် သော်၊ ငါ ပြု လုပ် သော ဘု ရား များ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ကို ခေါ် သွား ကြ လေ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ၌ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သေး သ နည်း။ အ ကြောင်း ကား မည် သို့ နည်း ဟူ၍ မေး ဖွယ် ရှိ သ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင် ဒန့် အ နွယ် သား တို့ က၊ ခက် ထန် သော စိတ် ရှိ သူ တို့ သည် သင် တို့ ကို သတ် ဖြတ် သ ဖြင့် သင် နှင့် တ ကွ အ ဆွေ အ မျိုး တို့ ပါ အ သက် မ ဆုံး ရှုံး စေ ရန် ထို သို့ အ သံ ကျယ် စွာ မ အော် နှင့် ဟု သ တိ ပေး လျက် ခ ရီး ချီ မြဲ ချီ ကြ ၏။ မိ က္ခာ မူ ကား ခု ခံ နိုင် ရန် အ စွမ်း မ ရှိ သည် ကို သိ သည် နှင့် နေ အိမ် သို့ ပြန် လေ၏။ ဒန့် အ နွယ် သား တို့ သည် မိ က္ခာ ပြု လုပ် ခဲ့ သော အ ရုပ် များ နှင့် ငှား ထား သော ပ ရော ဟိတ် ကို ခေါ် သွား လျက် ဘေး ကင်း၍ ငြိမ်း ချမ်း စွာ နေ ထိုင် သော လဲ ရှ မြို့ သား တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် လျှင် ဓား ဖြင့် သတ် သည့် ပြင် မြို့ ကို မီး တိုက် ကြ ကုန်၏။ ဗက် ရ ဟော ဘ မြို့ အ နီး ရှိ ချိုင့် တွင် တည် သော ထို မြို့ သည် ဇိ ဒုန် မြို့ နှင့် ဝေး ကွာ၍ အ ခြား မြို့ နှင့် မ ဆိုင် သော ကြောင့် ကယ် ဆယ် သူ မ ရှိ ချေ။ ထို နောက် မြို့ ကို တည် ထောင် ပြန်၍ နေ ထိုင် သော် ဣ သ ရေ လ ရ သော သား၊ ၎င်း တို့ ဘိုး ဘေး ဖြစ် သော ဒန့် အ မည် အ လိုက် လဲ ရှ အ မည် ဟောင်း ရှိ သော ထို မြို့ ကို ဒန့် မြို့ ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ပါ ရှိ သော ရုပ် ပွား ကို ကိုး ကွယ် ရန် ဒန့် အ နွယ် သား တို့ တည် ထား ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ သား ဂေ ရ ရှုံ၏ အ ဆက် အ နွယ် ယော န သန် နှင့် သား မြေး တို့ သည် ပြည် တော် သား တို့ ကို သိမ်း သွား သည့် ကာ လ တိုင် အောင် ဒန့် အ နွယ် တွင် ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် နှင့် နေ ကြ ၏။ မိ က္ခာ ပြု လုပ် ခဲ့ သော ရုပ် ပွား ကား ရှိ လော မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် တည် သ မျှ ကာ လ အ တွင်း တည် ရှိ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရင် မ ရှိ သေး သည့် ကာ လ၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း အ စွန်း အ ဖျား တွင် တည်း ခို သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် သည် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ သူ အ ပျော် မ ယား တစ် ယောက် ကို သိမ်း ယူ လေ ၏။ ထို မိန်း သည် မျောက် မ ထား ပြီး လျှင်၊ အ ဖ အိမ် သို့ ပြန် သွား လျက် လေး လ တိုင် တိုင် နေ ရာ၊ လင် ထ၍ ငယ် သား တစ် ယောက် နှင့် မြည်း နှစ် စီး ပါ ဖျောင်း ဖျ ပြော ဆို ပြန် သိမ်း ရန် လိုက် သွား ရောက် ရှိ သော်၊ အ ဖ အိမ် သို့ မ ယား ခေါ် သွင်း သ ဖြင့် အ ဖ မြင် လျှင် မြင် ချင်း ဝမ်း မြောက် စွာ လက် ခံ လေ ၏။ မ ယား၏ အ ဖ ဖြစ် သော ယော က္ခ မ ဆိုင်း ထား သည့် အ တိုင်း၊ သ မက် သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် စား သောက် လျက် တည်း ခို နေ ပြီး နောက်၊ လေး ရက် မြောက် သော နံ နက် အ ချိန် တွင် ထွက် သွား မည့် အ ကြံ နှင့် ထ သော အ ခါ မ ယား၏ အ ဖ က၊ ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် အ နည်း ငယ် ကို စား သောက်၍ အား ရှိ ပြီး မှ သွား ပါ ဟု ဆို သည့် အ လျောက် နှစ် ယောက် လုံး ပင် စား သောက် နေ ထိုင် ကြ၏။ ယ နေ့ တစ် ညဉ့် စိတ် ရွှင် လန်း စွာ နေ ပါ ဦး ဟု သ မက် အား ဆို ပြန် လျှင် သွား ခြင်း ငှါ ထ သော် လည်း ယော က္ခ မ တိုက် တွန်း သ ဖြင့် ထို ညဉ့် အိပ် ပြန် လေ ၏။ ငါး ရက် မြောက် သော နံ နက် အ ချိန် သွား ခြင်း ငှါ ထ သော အ ခါ ယော က္မ က၊ မွန်း လွဲ သည့် တိုင် အောင် အား ရ စွာ နေ ပါ ဦး ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း နှစ် ယောက် လုံး စား သောက် နေ ကြ ပြီး လျှင်၊ မ ယား နှင့် ငယ် သား ပါ သွား ခြင်း ငှါ ထ ပြန် ကြ သည့် ကာ လ၊ ယော က္ခ မ ဖြစ် သော ထို မိန်း မ၏ အ ဖ က၊ ကြည့် ပါ လော့။ ယ နေ့ နေ စောင်း ပြီ ဖြစ်၍ ယ နေ့ ညဉ့် ကို လည်း အိပ် ပါ ဦး။ နေ ကျ သ ဖြင့် စိတ် ရွှင် လန်း စွာ ဤ အိမ် တွင် တည်း ခို ဦး လော့။ နက် ဖြန် နံ နက် ခ ရီး ထွက်၍ အိမ် ကို ပြန် သွား ပါ တော့ ဟု ဆို သော် လည်း သ မက် သည် မ ဆိုင်း လို၍ ထ သွား ပြီး လျှင် ယေ ရု ရှ လင် တည်း ဟူ သော ယေ ဗုတ် မြို့ နှင့် ရင် ဆိုင် အ ရပ် သို့ ကုန်း တင် ပြီး မြည်း နှစ် စီး နှင့် မ ယား ပါ ရောက် လေ ၏။ ယေ ဗုတ် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် လျှင် နေ ကျ သည် ကို မြင်၍ ငယ် သား က၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ ဤ မြို့ အ တွင်း တစ် ညဉ့် ဝင် ရောက် တည်း ခို ကြ စို့ ဟု သ ခင် အား ဆို သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် မ ဆိုင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ ထို မြို့ အ တွင်း သို့ မ ဝင် ထိုက်။ ဂိ ဗာ မြို့ အ ရောက် သွား မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ဂိ ဗာ ဖြစ် စေ၊ ရာ မ ဖြစ် စေ၊ တစ် မြို့ မြို့ တွင် တည်း ခို အံ့။ သွား ဦး လော့ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ငယ် သား အား ဆို လျက် ခ ရီး သွား မြဲ သွား လျှင် ဗင်္ယာ မိန့် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး ရောက် သည့် ကာ လ၊ နေ ဝင် လေ ၏။ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် တည်း ခို မည့် အ ကြံ နှင့် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် ရောက် ရာ အိမ် တွင် တည်း ခို ရန် ခေါ် ဖိတ် သူ မ ရှိ သည် နှင့် လမ်း ဆုံ မှာ ထိုင် နေ ရ ၏။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နေ ရာ ထို ဂိ ဗာ မြို့ တွင် ခို ကပ် နေ ထိုင် သူ၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း သား၊ လူ အို တစ် ယောက် သည် ညဉ့် ချမ်း အ ချိန် လယ် ယာ မှ ပြန် လာ စဉ် လမ်း ဆုံ တွင် ခ ရီး သည် တစ် ယောက် ထိုင် နေ သည် ကို မျှော် ကြည့် သိ မြင် လျှင် ဘယ် ကို သွား၍ ဘယ် က လာ သ နည်း ဟု မေး သော် လူ အို က၊ စိတ် သာ ချ လော့။ လို သ မျှ မှာ ငါ့ တာ ဝန် ရှိ စေ တော့။ လမ်း ဆုံ တွင် မ တည်း ခို နှင့် ဟု ဆို လျက်၊ အိမ် တွင်း သို့ ခေါ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ခြေ ဆေး၍ စား သောက် ခွင့် ရ ကြ၏။ မြည်း များ ကို လည်း ကျွေး မွေး လေ၏။ ထို သို့ စိတ် ရွှင် လန်း စွာ နေ ကြ သော အ ခါ တ ရား မဲ့ မြို့ သား အ ချို့ တို့ သည် အိမ် ကို ဝန်း ဝိုင်း၍ တံ ခါး ကို ပြင်း စွာ ရိုက် ခတ် ကြ လျက် သင့် အိမ် တွင် ဝင် နေ သော ယောက်ျား နှင့် ငါ တို့ ဆက် ဆံ လို သည် ဖြစ် ၍ ငါ တို့ ထံ ထုတ် ခဲ့ လော့ ဟု အိမ့် ရှင် ဖြစ် သော လူ အို အား ဆို ကြ သော်၊ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ အိမ် ရှင် ထွက်၍ အ မောင် တို့ ထို သို့ မ ပြစ် မှား ကြ နှင့်။ ထို သူ သည် ငါ့ အိမ်၌ ဧည့် သည် ဖြစ် ပါ၍ ယုတ် မာ စွာ မ ပြု ကြ ပါ နှင့်။ ငါ့ တွင် က ညာ ဖြစ် သော သ မီး နှင့် ထို လူ၏ အ ပျော် မ ယား ရှိ၍ သူ တို့ ကို သင် တို့ ထံ ထုတ် ပေး ပါ မည်။ အ သ ရေ ရှုတ် ချ၍ ပြု လို သ မျှ အ တိုင်း ပြု ကြ ပါ လေ။ ထို လူ ကို ကား ယုတ် မာ စွာ မ ပြု ကြ ပါ နှင့် ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း၊ မ နာ မ ယူ ကြ သော ကြောင့် ထို ဧည့် သည် သည် ကိုယ့် အ ပျော် မ ယား ကို ကိုင် ဆွဲ ထုတ် ပေး သ ဖြင့် ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် စွာ တ ညဉ့် လုံး ပြု ပြီး နောက် မိုး သောက် မှ လွှတ် လိုက် ကြ၏။ ထို အ ချိန် တွင် မိန်း မ ပြန် ရောက်၍ ကိုယ့် သ ခင့် အိမ် တံ ခါး ရှေ့ မှာ လဲ လျက် မိုး လင်း သည့် တိုင် အောင် နေ လေ၏။ သူ့ သ ခင် လည်း နံ နက် အ ချိန် ထ လျက် ခ ရီး သွား ခြင်း ငှါ အိမ် တံ ခါး ကို ဖွင့်၍ ထွက် သော်၊ မ ယား သည် တံ ခါး ခုံ ကို လက် တင်၍ လဲ လျက် နေ သည် ကို မြင် လျှင်၊ ထ လော့ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို သော် လည်း ပြန် ဆို ခြင်း မ ရှိ သော ကြောင့် မြည်း ပေါ် တွင် သူ့ ကို တင် လျက် ကိုယ့် ဌာ န အ ရောက် ခ ရီး နှင် လေ၏။ ကိုယ့် အိမ့် အ တွင်း ဝင် လျက် ဓား ကို ဆွဲ၍ မ ယား၏ အ လောင်း ကို ဆယ့် နှစ် ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး သို့ ပေး ဝေ လိုက် သ ဖြင့် သိ မြင် သူ အ ပေါင်း တို့ က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ခဲ့ သည့် နေ့ မှ စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဤ သို့ သော အ မှု ကို တစ် ကြိမ် တစ် ခါ မျှ မ မြင် မ ဖြစ် စ ဘူး သော ကြောင့် နှ လုံး သွင်း ခြင်း၊ ကြံ စည် ခြင်း ပြု၍ တိုင် ပင် ကြ ဦး လော့ ဟု ပြော ဆို ကြ၏။ ထို အ ခါ ဒန် မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် ဂိ လဒ် ပြည် သား တို့ နှင့် တ ကွ ချီ ထွက် ပြီး လျှင်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ စု ရုံး ရာ တွင် လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့၏ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဓား ကိုင် သူ ရဲ လေး သိန်း ပါ ဘု ရား သ ခင်၏ လူ မျိုး တော် အ စု အ ရုံး၌ မျက် နှာ ပြ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ချီ သွား ကြောင်း ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ကြား ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က ထို ဆိုး သွမ်း မှု မှာ မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း ဖော် ပြ ကြ ပါ ဟု ဆို သော်၊ အ သေ ခံ ရ သူ မိန်း မ၏ လင် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား က၊ ကျွန် တော် သည် အ ပျော် မ ယား နှင့် တ ကွ ဗင်္ယာ မိန့် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် တည်း ခို ရန် ဝင် ရောက် သည့် ကာ လ၊ ၎င်း မြို့ သား တို့ ထ ကြွ လျက်၊ ညဉ့် အ ခါ တည်း အိမ် ကို ဝန်း ဝိုင်း ကြ ပြီး လျှင် ကျွန် တော် ကို သတ် ရန် ကြံ ရွယ်၍ မ ယား ကို အ သ ရေ ရှုတ် ချ သ ဖြင့် သေ စေ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ ဗြ ဟ္မ မှု၊ ယုတ် မာ မှု ကို ပြု ကျင့် ကြ သော ကြောင့် ကျွန် တော် သည် မ ယား ၏ အ လောင်း ကို ဆောင် ယူ၍၊ အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ် လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ပိုင် ဆိုင် ရာ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ပေး ဝေး လိုက် ပါ၏။ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ဤ အ မှု နှင့် စပ် လျဉ်း၍ တိုင် ပင် ပြီး လျှင် အ ကြံ ပေး ကြ ပါ လော့ ဟု ပြော ဆို သော်၊ တစ် မျိုး လုံး တို့ သည် တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ ထ၍၊ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ကိုယ့် နေ ရာ သို့ မ သွား၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ မ ပြန်၊ ဂိ ဗာ မြို့၌ စီ ရင် ရ မည့် အ ရေး မှာ ထို မြို့ ကို မဲ ချ၍ အ တိုက် သွား ကြ သည့် ပြင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဗင်္ယာ မိန့် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ ယုတ် မာ ခြင်း အ လိုက် ငါ တို့ ဆပ် ပေး ခွင့် ရ ကြ ရန်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ အ နက် တစ် ရာ လျှင် တစ် ဆယ်၊ တစ် ထောင် လျှင် တစ် ရာ၊ တစ် သောင်း လျှင် တစ် ထောင်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ တောင်း ခံ မည့် သူ တို့ ကို ရွေး ချယ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ တစ် ဘက်၌ တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ အ သင်း ဖွဲ့၍ စည်း ဝေး ကြ ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် အား တ မန် များ ကို စေ လွှတ်၍ သင် တို့ အ တွင်း ဤ ဆိုး သွမ်း မှု ကား မည် သို့ နည်း။ ယ ခု မှာ ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ တ ရား မဲ့ သူ တို့ ကို အ ဆုံး စီ ရင် သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဖြစ် သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ငါ တို့ ကျွမ်း လောင် စေ ရန် အပ် ပေး ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် ကြ လျှင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ကား ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စ ကား ကို မ နာ ခံ လို သ ဖြင့် ထို အ မျိုး သား တို့ နှင့် ချီ ထွက် စစ် ပြိုင် ရန် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် စု ရုံး ကြ၏။ ထို နေ့ ရက် တွင် ဂိ ဗာ မြို့ သား လက် ရွေး သူ ရဲ ခု နစ် ရာ မှ တစ် ပါး မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ စု ရုံး ပြီး သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ မှာ ဓား ကိုင် သူ ရဲ နှစ် သောင်း ငါး ထောင် တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ အ နက် ဝဲ လက် သန် မာ လျက် ဆံ ချည် တစ် ပင် ကို မ လွဲ အောင် လောက် လွှဲ ပစ် တတ် သော လက် ရွေး သူ ရဲ ခု နစ် ရာ ပါ သ တည်း။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ကို ခြွင်း ချန်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် စု ရုံး ပြီး ဓား ကိုင် သူ ရဲ စစ် သား တို့ ကား လေး သိန်း တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ပြီး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖို့ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် မည် သူ ဦး စား ချီ တက် ရ ပါ မည် နည်း ဟု ဘု ရား သ ခင် အား မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယု ဒ အ နွယ် ဦး စွာ ချီ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ချီ သ ဖြင့် ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး တပ် စွဲ ကြ ကုန်၏။ ထို မြို့ ရှေ့ စစ် ခင်း၍ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ချီ တက် ကြ သော်၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ လည်း ဂိ ဗာ မြို့ မှ ချီ ထွက် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သား နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ကို ထို နေ့၌ သတ် လှဲ ကြ၏။ ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ချဉ်း ကြ သော်၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ မှ ချီ ထွက် ဆီး ဆို့ လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဓား ကိုင် တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် တို့ ကို သတ် လှဲ ကြ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း နှင့် ရဲ မက် တို့ ပါ ဗေ သ လ မြို့ သို့ လှည့် ချီ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ထိုင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ ဂိ ဗာ မြို့ ထက် ဝန်း ကျင်၌ တပ် ပုန်း များ ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ချ ထား ကြ လေ၏။ တ တိ ယ နေ့ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် ချီ တက်၍ ယ မန် ကဲ့ သို့ ဂိ ဗာ မြို့ ရှေ့ တွင် စစ် ခင်း ကြ သည့် ကာ လ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ချီ ထွက် ဆီး ဆို့ လျက် မြို့ မှ ကွာ လမ်း စွာ လိုက် ကြ ရာ၊ အ ပြင် အ ပ၊ ဗေ သ လ မြို့၊ ဂိ ဗာ မြို့ သွား လမ်း များ တွင် ယ မန် ကဲ့ သို့ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ သုံး ကျိပ်​မြောက် သတ် ဖြတ် လုပ် ကြံ ပြီး မှ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ က၊ ငါ တို့ ရှေ့ ယ မန် ကဲ့ သို့ ရှုံး ခဲ့ ပြီ ဟု ဝင့် ဝါ ကြ သည် နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က မြို့ နှင့် ကွာ ဝေး သော လမ်း တိုင် အောင် ဆုတ် ပြေး သွေး ဆောင် ကြ စို့ ဟု ဆို ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ သည် နေ ရင်း ဌာ န မှ ချီ ထွက်၍ ဗာ လ တာ မာ အ ရပ်၌ စစ် ခင်း ပြန် စဉ် တပ် ပုန်း လည်း နေ ရင်း ဌာ န မာ ရေ ဂိ ဗာ မှ ချီ ထွက် သည့် ကာ လ၊ ဂိ ဗာ မြို့ ရှေ့ တွင် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ အ နက် လက် ရွေး သူ ရဲ တစ် သောင်း ပေါ် လာ သ ဖြင့် စစ် ရေး ခဲ ယဉ်း ပြင်း ထန် သော် လည်း ဘေး သင့် ရောက် မည့် အ ကြောင်း မ သိ သေး ချေ။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ထို နေ့ ရက် တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန့် ဓား ကိုင် သူ ရဲ နှစ် သောင်း ငါး ထောင့် တစ် ရာ ကို သတ် ဖြတ် ကြ၏။ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် စစ် ရှုံး သည် ကို သိ မြင် ကြ ကြောင်း မှာ ဂိ ဗာ မြို့ ရှေ့ ချ ထား သော တပ် ပုန်း ကို ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ စိတ် ချ သော ကြောင့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ရှေ့ ဆုတ် ခဲ့ ကြ ရာ တပ် ပုန်း သည် ဂိ ဗာ မြို့ ကို တိုက် ရန် အ ပြင်း ချီ ဝင်၍ တစ် မြို့ လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခြင်း တည်း။ မြို့ တွင်း မှ မီး ခိုး တက် လွင့် ခြင်း နိ မိတ် ကို အ ထင် အ ရှား ပြ ရန် ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ သည် တပ် ပုန်း အား မှာ နှင့် ပြီး ဖြစ်၏။ ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ တို့ သည် စစ် တိုက် ရာ မှ ဆုတ် ပြီး ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ သုံး ကျိပ် မြောက် သတ် ဖြတ် လုပ် ကြံ ပြီး မှ ငါ တို့ ရှေ့ ယ မန် ကဲ့ သို့ မု ချ စစ် ရှုံး ခဲ့ ပြီ ဟု ဝင့် ဝါ ကြ သည့် အ ခိုက် မြို့ တွင်း မှ မီး ခိုး တိုင် သ ဖွယ် အ ခိုး တက် လွင့် ရာ၊ ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ တို့ လှည့် ကြည့်၍ တစ် မြို့ လုံး ကောင်း ကင် သို့ မီး ခိုး တက် လွင့် သည် ကို မြင် ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ လည်း လှန်၍ တိုက် သ ဖြင့် ဘေး သင့် ကြောင်း ကို ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ တို့ သိ မြင် လျှင် ကြောက် ရွံ့၍ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ ရှေ့ တွင် တော လမ်း အ ရောက် ပြေး ကြ ရာ စစ် သူ ရဲ တို့ လိုက် မှီ သည့် ပြင် မြို့ ရွာ များ မှ ထွက် လာ သူ တို့ လည်း ခို ဝင် သူ တို့ ကို ဖျက် ပြီး လျှင် လိုက် လံ ဝန်း ဝိုင်း လျက် နေ ထွက် ရာ ဂိ ဗာ မြို့ အ ရှေ့ တိုင် အောင် ပုန်း နေ ရာ အ ရပ် တွင် နင်း နယ် သည့် အ လျောက် ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ ကောင်း တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ကျ ဆုံး ကြ ကုန်၏။ ကျန် သော သူ တို့ လှည့်၍ တော အ ရပ် ရှိ ရိ မ္မုန် ကျောက် တောင် သို့ ပြေး ကြ စဉ်၊ လိုက် လံ သူ တို့ သည် လူ ငါး ထောင် ကို လမ်း တွင် ကောက် သိမ်း၍ ဂိ ဒုံ မြို့ တိုင် လိုက် လံ လျက် လူ နှစ် ထောင် ကို လုပ် ကြံ ကြ သ ဖြင့် တစ် နေ့ ချင်း တွင် ကျ ဆုံး သော ဗင်္ယာ မိန့် ဓား ကိုင် သူ ရဲ ကောင်း အ ရေ အ တွက် ကား နှစ် သောင်း ငါး ထောင် တည်း။ လူ ခြောက် ရာ တို့ မူ ကား လှည့် လျက်၊ တော အ ရပ် ရှိ ရိ မ္မုန် ကျောက် တောင် အ ရောက် ပြေး၍ ထို ကျောက် တောင် အ တွင်း လေး လ ပတ် လုံး အောင်း နေ ရ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ရှိ ရာ သို့ လွန်၍ တိုက် ပြန် သ ဖြင့် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ်၌ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မှ စ သော တွေ့ ရှိ သ မျှ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် ၎င်း မြို့ ရွာ များ ကို လည်း မီး တိုက် ကြ ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က ငါ တို့ အ နက် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ အား သ မီး ထိမ်း မြား ခြင်း မ ပြု ရ ဟု မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် သ စ္စာ ထား ခဲ့ ပြီး ဖြစ်၍ လူ မျိုး တော် သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ လာ ရောက် ပြီး လျှင် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် အော် ဟစ် ငို ကြွေး ထိုင် နေ ကြ လျက် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ယ နေ့ တွင် အ နွယ် တစ် နွယ် တိမ် ကော ရ သည့် အ ကြောင်း ကား၊ မည် သို့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ၏။ နောက် နေ့၌ လူ မျိုး တော် သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တည် ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ မ လာ မ ရောက် သူ ကို ရည် လျက် ထို သူ တို့ မှာ သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု အ ထူး သ စ္စာ ထား နှင့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ပ ရိ သတ် နှင့် အ တူ မ ပါ မ ဝင် သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု စစ် မေး ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် အ တွက် ပူ ပန် လျက် ယ နေ့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် အ နွယ် တစ် နွယ် ပြတ် စဲ ခဲ့ ပြီ။ ငါ တို့ သည် သူ တို့ အား သ မီး ထိမ်း မြား ခြင်း မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို နှင့် ပြီး ဖြစ်၍၊ ကျန် ရှိ သူ တို့ အ တွက် မိန်း မ များ ကို မည် သို့ စီ မံ ရ မည် နည်း ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍ ပ ရိ သတ် သည် စစ် သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို စေ လွှတ်၍ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို သူ ငယ် မ ကျန်၊ ဓား ဖြင့် အ လုပ် အ ကြံ သွား ကြ ချေ။ အ ချုပ် အ ခြာ ဆို သော်၊ လူ ကြီး လူ ငယ် ယောက်ျား မှ စ၍ ယောက်ျား နှင့် သင့် မြတ် ဘူး သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ သည် မြေ လှန် ခံ စေ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် အ ညီ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ နက် ယောက်ျား နှင့် မ သင့် မြတ် ဘူး သော အ ပျို က ညာ လေး ရာ ကို စစ် သူ ရဲ တို့ တွေ့ ရှိ သည် နှင့် ခါ နာန် ပြည် ရှိ လော မြို့ တပ် ချ ရာ စ ခန်း သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။ ထို နောက် လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် ရိ မ္မုန် ကျောက် တောင် တွင် ပုန်း အောင် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ထံ ရန် ငြိမ်း ပြီ ဟု ကြော ငြာ ထုတ် ဆင့် သည့် ကာ လ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ပြန် လာ သ ဖြင့် အ ရှင် ထား သော ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မိန်း မ တို့ နှင့် ထိမ်း မြား သော် လည်း မ လောက် မ ငှ ချေ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အက် ကွဲ စေ တော် မူ သော ကြောင့် လူ မျိုး တော် သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ တွက် ပူ ပန် လျက် ပင် ရှိ သေး၏။ ထို အ ခါ ပ ရိ သတ် လူ ကြီး တို့ က ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် မိန်း မ တို့ ပျက် စီး ပြီ ဖြစ်၍ ကျန် ရှိ သူ တို့ အ တွက် မိန်း မ များ ကို မည် သို့ စီ မံ ရ မည် နည်း ဟု မေး မြန်း လျက် ဗေ သ လ မြို့ မြောက် ဘက်၊ ၎င်း မြို့ မှ ရှေ ခင် မြို့ နား လမ်း အ ရှေ့ ဘက်၊ လေ ဗော န မြို့ တောင် ဘက်၊ ရှိ လော မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရည် ရွယ်၍ နှစ် စဉ် မ ပြတ် ပူ ဇော် ပွဲ လုပ် တတ် သည် ဟု အောက် မေ့ သ ဖြင့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ အား စ ပျစ် ခြံ များ တွင် အ ချောင်း အ မြောင်း သွား၍ နေ ကြ လော့။ ရှိ လော မြို့ သူ သ တို့ သ မီး တို့ သည် ပွဲ တွင် က အံ့ သော ငှါ လာ ကြ လျှင် စ ပျစ် ခြံ မှ ထွက် လျက် ထို မြို့ သူ တို့ ကို အ သီး အ သီး ကြင် ဘက် အ ဖြစ် ဖမ်း၍ ဗင်္ယာ မိန့် နယ် သို့ ဆောင် သွား ကြ လော့။ သူ တို့ အ ဖ သော်လည်း ကောင်း၊ မောင် သော်လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် တင် ရန် ငါ တို့ ထံ လာ ခဲ့ သော် ငါ တို့ က စစ် ရေး တွင် အ သီး အ သီး တို့ အ တွက် မိန်း မ ကို ချန် ထား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ လည်း အ ပြစ် ခံ ရ စေ ရန် ပေး စား သည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း ငါ တို့ အား ပေး သ နား ပါ ဟူ၍ တောင်း ပန် လိုက် မည် ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ လိုက် နာ၍ က သော မိန်း မ တို့ အ နက်၊ လူ ဦး ရေ အ လိုက်၊ ဖမ်း ယူ ဆောင် သွား ကြ ပြီး လျှင်၊ ပိုင် စု ရ နယ် သို့ ပြန် သွား ၍ မြို့ များ ကို တည် ထောင် လျက် နေ ထိုင် ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် အ နွယ်၊ ကိုယ့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ပိုင် စု သို့ ထွက် သွား ကြ၏။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရင် မ ရှိ သည် ဖြစ်၍ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ လို ရှိ ရာ လိုက် သ တည်း။ တ ရား မင်း တို့ အုပ် စိုး စီ ရင် ကြ သည့် ကာ လ ပြည် တော် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ရောက် သ ဖြင့် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ သား တစ် ယောက် သည် မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် တို့ ပါ မော ဘ ပြည် သို့ သွား ရောက် မှီ ခို ကြ လေ ၏။ ထို သူ၏ အ မည် ကား၊ ဧ လိ မ လက်၊ မ ယား၊ နော မိ၊ သား နှစ် ယောက် တို့ လည်း မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် အ မည် ရှိ ကြ သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ယု ဒ နယ်၊ ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင်၊ ဗက် လင် မြို့ သား ဖြစ် လျက် မော ဘ ပြည် သို့ သွား ပြီး လျှင် နေ ထိုင် ကြ ရာ၊ နော မိ ၏ ခင် ပွန်း ကွယ် လွန် သ ဖြင့် မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် တို့ ကျန် ရစ် ကြ ၏။ ထို သား တို့ သည် မော ဘ ပြည် သူ၊ သြ ရ ပ နှင့် ရု သ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တို့ ကို ကြင် ဘက် အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက်၍ နှစ် ပေါင်း ဆယ် နှစ် ခန့် နေ ထိုင် ပြီး မှ၊ မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် နှစ် ဦး လုံး ကွယ် လွန် ပြန် သ ဖြင့်၊ နော မိ သည် သား လင် မဲ့ လျက် ကျန် ရစ် လေ သော်၊ လူ မျိုး တော် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြည့် ရှု၍ အ စာ ပေး သ နား တော် မူ ကြောင်း ကို မော ဘ ပြည် တွင် နေ သေး စဉ် ကြား ရ သည် နှင့် ထို ပြည် မှ ချွေး မ နှစ် ယောက် တို့ နှင့် တ ကွ ပြန် သွား ရန် ထ ပြီး လျှင်၊ ၄င်း ချွေး မ တို့ ပါ နေ ရာ အ ရပ် မှ ထွက် သွား၍ ယု ဒ ပြည် သို့ တစ် ဖန် အ ရောက် ခ ရီး သွား ကြ လေ၏။ ထို အ ခါ နော မိ က ချွေး မ တို့ အား သင် တို့ နှစ် ယောက် လုံး ပင်၊ ကိုယ့် အ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လေ။ ကွယ် လွန် သူ တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု ကြ သည့် အ လျောက် သင် တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ နောက် အိမ် ထောင် နှင့် ငြိမ်း ချမ်း စွာ နှစ် ယောက် လုံး နေ ထိုင် ခွင့် ကို သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ၍ နမ်း ရှုပ် ရာ၊ ၄င်း တို့ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ လျက် ကျွန် မ တို့ သည် အ ရှင် မ နှင့် အ တူ အ ရှင် မ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ လိုက် ပါ ပါ မည် ဟု ဆို ကြ လျှင်၊ နော မိ က၊ ငါ့ သ မီး တို့ ပြန် ကြ လေ။ မည် သည့် အ တွက် ငါ နှင့် လိုက် လို ကြ သ နည်း။ သင် တို့ ကြင် ဘက် ပြု ရန် ငါ့ ဝမ်း တွင် သား ရှိ ပါ သေး သ လော။ ငါ့ သ မီး တို့၊ ငါ သည် အိမ် ထောင် ပြု ရန် အို မင်း လှ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ပြန် သွား ကြ လေ။ အ ကယ်၍ မျှော် လင့် စ ရာ ရှိ သေး သည် ဟု ငါ ဆို လျှင် လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ ညဉ့် ပင် အိမ် ထောင် ပြု၍ သား တို့ ကို ဖွား မြင် လျှင် လည်း ကောင်း၊ ထို သား များ အ ရွယ် ရောက် သည့် တိုင် အောင် အိမ် ထောင် မ ပြု ဘဲ သင် တို့ ဆိုင်း ငံ့ မည် လော။ ငါ့ သ မီး တို့ ထို သို့ မ ဟုတ် စေ ရ။ ထာဝရ ဘု ရား လက် တော် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် ရှိ သ ဖြင့် သင် တို့ အ တွက် အ လွန် ပင် နစ် နာ လှ သည် ဟု ဆို သော်၊ ၄င်း တို့ တစ် ဖန် အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ ပြီး လျှင် သြ ရ ပ သည် ယော က္ခ မ ကို နမ်း၍ နှုတ် ဆက် လေ၏။ ရု သ မူ ကား မှီ ဝဲ နေ ထိုင် လေ ၏။ ထို အ ခါ နော မိ က၊ သင့် အစ် မ သည် ဘု ရား ရင်း နှင့် အ မျိုး ရင်း ထံ သို့ ပြန် သွား လေ ပြီ။ အစ် မ နောက် တွင် လိုက် သွား လေ ဟု ဆို သော်၊ ရု သ က၊ အ ရှင် မ နောက် သို့ မ လိုက် စေ ရန်၊ စွန့် ခွာ ရ မည့် အ ကြောင်း မ တိုက် တွန်း ပါ နှင့်။ သွား လေ ရာ သို့ လိုက် ပါ ပါ မည်။ တည်း ခို လေ ရာ ၌ တည်း ခို ပါ မည်။ အ ရှင် မ အ မျိုး သည် ကျွန် မ အ မျိုး၊ အ ရှင် မ ဘု ရား သည် ကျွန် မ ဘု ရား ပင် တည်း။ အ ရှင် မ သေ သော အ ရပ်၌ ကျွန် မ လည်း သေ၍ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ပါ မည်။ သေ ခြင်း မှ တစ် ပါး အ ခြား အ ကြောင်း ကြောင့် အ ရှင် မ နှင့် ခွဲ ခွာ ခဲ့ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် မ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို သည့် အ လျောက် လိုက် ရန် စိတ် ပြ ဌာန်း သည် ကို နော မိ သိ လျှင် ထပ် မံ မ တိုက် တွန်း ဘဲ နေ လေ ၏။ ထို သူ နှစ် ယောက် တို့ သည် ခ ရီး သွား မြဲ သွား သ ဖြင့် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် လျှင် တစ် မြို့ လုံး ဆူ ညံ ဝိုင်း အုံ လျက် ဤ သူ ကား နော မိ လော ဟု မေး ကြ ရာ သူ က၊ နော မိ ဟူ၍ မ ခေါ် ပါ လင့်။ မာ ရ ဟု ခေါ် ကြ ပါ။ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် ကျွန် မ၌ အ လွန် နစ် နာ လှ အောင် ပြု တော် မူ ပါ ၏။ ကျွန် မ သည် အ စုံ အ လင် ထွက် သွား ရ သော် လည်း၊ ဆုံး ပါး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် စေ တော် မူ၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် မ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ခံ လျက် ဘေး သင့် စေ တော် မူ သည် နှင့် နော မိ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ခေါ် ကြ ပါ သ နည်း ဟူ ၍ ပြန် ပြော လေ၏။ ထို သို့ နော မိ သည် မော ဘ ပြည် မှ လိုက် ပါ သူ မော ဘ အ မျိုး သ မီး၊ ချွေး မ ဖြစ် သော ရု သ နှင့် ပြန် ၍ မု ယော စ ပါး ရိတ် သိမ်း စ အ ချိန် တွင် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ နော မိ လင် ဧ လိ မ လက်၏ အ မျိုး အ နက်၊ ပေါ များ သူ ဗော ဇ အ မည် ရှိ သော ဆွေ မျိုး တစ် ဦး ရှိ၏။ ထို အ ခါ မော ဘ ပြည် သူ ရု သ က၊ မု ယော ခင်း အ တွင်း သွား၍ စိတ် နှင့် တွေ့ သူ့ နောက် က ကောက် သင်း ကောက် ပါ ရ စေ ဟု နော မိ ထံ အ ခွင့် ပန် လျှင် ငါ့ သ မီး၊ သွား လေ လော့ ဟု အ ခွင့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ သွား ရောက် ပြီး လျှင် အ ခင်း တွင် ရိတ် သိမ်း သူ တို့ နောက် လိုက်၍ ကောက် သင်း ကောက် ရာ ဧ လိ မ လက် အ မျိုး ဖြစ် သော ဗော ဇ ပိုင် မြေ ကွက် တွင် ကောက် မိ လေ ၏။ ဗော ဇ သည် ဗက် လင် မြို့ မှ လာ ရောက်၍ သင် တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည် ရှိ ပါ စေ သော ဟု ရိတ် သိမ်း သူ တို့ အား ဆို လျှင် သူ တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် အား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို ကြ၏။ ဤ မိန်း မ ငယ် သည် မည် သူ နှင့် ဆိုင် သ နည်း ဟု လယ် ခေါင်း အား မေး မြန်း သော်၊ မော ဘ ပြည် မှ နော မိ နှင့် အ တူ လိုက် ပါ သော မော ဘ အ မျိုး သ မီး ဖြစ် ပါ သည်။ ကောက် လှိုင်း စု တွင် ရိတ် သိမ်း သူ တို့ နောက် လိုက်၍ ကောက် သင်း ကောက် ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် ပန် သည့် အ လျောက် တဲ တွင် ခ ဏ နား ပြီး မှ နံ နက် အ ချိန် မှ စ၍ ယ ခု တိုင်၊ ကောက် လျက် နေ ပါ သည် ဟု လယ် ခေါင်း လျှောက် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ရု သ အား ဗော ဇ က၊ နား ထောင် ပါ၊ ချစ် သ မီး၊ အ ခြား အ ခင်း များ တွင် ကောက် သင်း ကောက် ရန် ဤ အ ရပ် မှ မ ထွက် မ သွား ဘဲ ငါ့ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ပါ လော့။ ရိတ် သိမ်း သော အ ခင်း ကို မှတ်၍ လိုက် လော့။ လု လင် တို့ သည် သင်၌ မ ထိ မ ခိုက် ရန် မှာ နှင့် ပြီ မ ဟုတ် လော။ ရေ ငတ် လျှင် အိုး ထား ရာ သို့ သွား၍ လု လင် တို့ ခပ် လောင်း သော ရေ ကို သောက် လော့ ဟု ဆို သော်၊ ရု သ သည် ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျက် လူ မျိုး ခြား ဖြစ် သော ကျွန် မ ကို သိ မှတ် ရန်၊ စိတ် တော် နှင့် မည် သည့် အ ကြောင်း ဖြင့် တွေ့ ရ ပါ သ နည်း ဟု လျှောက် ရာ ဗော ဇ က၊ သင့် လင် ကွယ် လွန် ပြီး နောက် ယော က္ခ မ အား ပြု စု သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် သည် ချက် မြှုပ် ရာ ဌာ န နှင့် မိဘ တို့ ကို စွန့် ၍ ယ မန် က မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ထံ ရောက် လာ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ အ သေ အ ချာ သိ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အ မှု အ တိုင်း ဆပ် ပေး တော် မူ၍ အ တောင် တော် အောက် တွင် ခို လှုံ ရန် လာ ရောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ဆု ကျေး ဇူး တော် ကို သင် ရ ပါ စေ သော ဟု ဆို သော အ ခါ ရု သ က၊ အို အ ရှင်၊ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ပါ ရ စေ။ အ ရှင့် ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် ကျွန် မ အ မျိုး မ တူ သော် လည်း မေတ္တာ စ ကား ဖြင့် အ ရှင် နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ စား သောက် ချိန် တွင် ဗော ဇ က၊ လာ လှည့်၊ စား ပါ လော့။ ပုံး ရည် တွင် စိမ်၍ စား လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရု သ သည် ရိတ် သိမ်း သူ တို့ အ နီး ထိုင်၍ ပေး ကမ်း ကြ သော မုန့် ဆန်း ကို ဝ စွာ စား ပြီး မှ အ ကျန် ချန် ထား သေး ၏။ တစ် ဖန် ကောက် သင်း ကောက် ရန် ထ သော အ ခါ လု လင် တို့ အား ဗော ဇ က၊ ထို မိန်း မ ငယ် သည် ကောက် လှိုင်း စု အ တွင်း တွင် ကောက် သင်း ကောက် ပါ စေ။ အ ပြစ် မ တင် ကြ နှင့်။ ကောက် ဆုပ် များ မှ သူ့ အ ဖို့ ချ သ ဖြင့် ကောက် ယူ ပါ စေ။ မ ဆို ကြ ပါ နှင့် ဟု မှာ ထား လေ ၏။ ရု သ သည် ထို အ ခင်း တွင် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ကောက်၍ မု ယော စ ပါး ကို နယ် ရာ တစ် တင်း ခန့် ရ သ ဖြင့် မြို့ တွင်း သို့ ရွက် ဝင်၍ ယော က္ခ မ အား ပြ လျက် ဝ စွာ စား ပြီး မှ ချန် ထား သော အ စာ ကို လည်း ထုတ် ပေး လေ၏။ ယ နေ့ အ ဘယ် အ ခင်း တွင် ကောက်၍ လုပ် ဆောင် သ နည်း။ သင့် ကို ကြည့် ရှု သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု ယော က္ခ မ ဆို လျှင် ယ နေ့ ကျွန် မ လုပ် ဆောင် သော အ ခင်း ရှင့် အ မည် ကား ဗော ဇ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဆို လျက် အ ခင်း ရှင့် အ မည် ကို ယော က္ခ မ အား ကြား ပြော သော် နော မိ က၊ သေ သူ ရှင် သူ တို့၌ မ ပြတ် မ စဲ ကျေး ဇူး ပြု သော ထို သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ သော ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ဆွေ မျိုး နီး စပ် ရွေး ပိုင် သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ချွေး မ အား ပြော လျှင်၊ မော ဘ ပြည် သူ ရု သ က ရိတ် သိမ်း မှု မ ပြီး မ ချင်း၊ ငါ့ လု လင် တို့ နှင့် မ ခွဲ ဘဲ ကောက် လော့ ဟု မိန့် မှာ ကြောင်း ပြန် ကြား ရာ၊ နော မိ က၊ ငါ့ သ မီး၊ အ ခြား အ ခင်း တွင် အ ထိ အ ခိုက် မ ရှိ စေ ရန် ထို သူ့ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် အ ပေါင်း အ သင်း ပြု လျှင် တော် လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော သည့် အ လျောက် ချွေး မ ရု သ သည် မု ယော ဂျုံ စ ပါး ရိတ် သိမ်း မှု မ ပြီး မ ချင်း ဗော ဇ၏ ကျွန် မိန်း မ တို့ နှင့် မ ခွဲ ဘဲ ကောက် သင်း ကောက် လျက် ယော က္ခ မ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် လေ ၏။ ထို နောက် ယော က္ခ မ နော မိ က၊ ငါ့ သ မီး၊ သင်၌ ငြိမ်း ချမ်း စွာ နား နေ ခွင့် ရ ရန်၊ ငါ မ ရှာ သင့် သ လော။ သင့် အ ပေါင်း အ သင်း ကျွန် မိန်း မ တို့၏ အ ရှင် ဗော ဇ သည် ငါ တို့ ဆွေ မျိုး ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သူ ယ နေ့ ညဉ့် တွင် ကောက် နယ် တ လင်း ၌ မု ယော စ ပါး လှေ့ လျက် ရှိ လိမ့် မည် ဖြစ်၍၊ ရေ ချိုး ခြင်း၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း၊ အ ဝတ် ဆင် ယင် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင်၊ ကောက် နယ် တ လင်း သို့ သွား လေ လော့။ စား သောက် မှု မ ပြီး မီ မျက် နှာ မ ပြ ဘဲ သူ အိပ် သော အ ခါ အိပ် ရာ ကို မှတ် သား လျက် ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် ခြေ ရင်း မှ စောင် ကို ဖွင့်၍ ဝင် အိပ် လေ လော့။ သင် ပြု အပ် သော အ ကြောင်း ကို ဖော် ပြ လိမ့် မည် ဟု ဆို သော်၊ ရု သ က၊ အ မိ ပြော သ မျှ အ တိုင်း လိုက် နာ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ပြီး နောက် ကောက် နယ် တ လင်း သို့ သွား ရောက် လျက် ယော က္ခ မ ပြော ဆို သ မျှ အ တိုင်း လိုက် နာ လေ ၏။ ဗော ဇ သည် စား သောက် သ ဖြင့် စိတ် ရွှင် လန်း လျက် စ ပါး ပုံ ခြေ ရင်း တွင် သွား ရောက် အိပ် နေ ရာ၊ တိတ် တ ဆိတ် ရု သ ချဉ်း ကပ် ပြီး သော် ခြေ ရင်း မှ စောင် ကို ဖွင့်၍ ဝင် အိပ် လေ ၏။ သန်း ခေါင် အ ချိန်၌ ထို သူ လန့် လျက် လူး လှိမ့် သော အ ခါ ခြေ ရင်း တွင် အိပ် နေ သော မိန်း မ ကို တွေ့ မြင် သည် နှင့် သင် မည် သူ နည်း ဟု မေး လျှင် အ ရှင့် ကျွန် မ ရု သ ဖြစ် ပါ၏။ အ ရှင် သည် ရွေး ပိုင် သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် စောင် အ မြိတ် ဖြင့် ကျွန် မ ကို ခြုံ လွှမ်း ပါ ဟု လျှောက် ရာ ဗော ဇ က၊ ချစ် သ မီး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ သော။ သူ ဌေး ဖြစ် စေ၊ ဆင်း ရဲ သား ဖြစ် စေ၊ ပျို ရွယ် သူ တို့ နောက် သို့ မ လိုက် လို သော ကြောင့် ယ ခု သင် ပြု သော ကျေး ဇူး သည် ရှေး ထက် သာ၍ ကြီး မြတ် လှ ၏။ ချစ် သ မီး၊ မ ကြောက် လင့်။ တောင်း လျှောက် သ မျှ ကို ငါ ပြု ပါ မည်။ သင် သည် နှ လုံး ရည် ကောင်း သော မိန်း မ ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ့ လူ မျိုး နေ ရာ တစ် မြို့ လုံး သိ ကြ၏။ ငါ သည် ရွေး ပိုင် သူ မှန် ငြား သော် လည်း ငါ့ ထက် သာ၍ ရင်း သော ရွေး ပိုင် သူ တစ် ဦး ရှိ သေး၏။ ယ နေ့ ညဉ့် တွင် အိပ် နေ ပါ ဦး။ နက် ဖြန် ထို သူ သည် ရွေး ပိုင် သည့် ဝ တ္တ ရား ကို စောင့် ရှောက် လျှင် တော် သင့်၏။ ပြု ပါ လေ စေ။ စောင့် လို သော သ ဘော မ ရှိ ပါ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ လျောက် ငါ စောင့် ရှောက် မည်။ အ ရုဏ် တက် သည့် တိုင် အောင် အိပ် တော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရု သ သည် အ ရုဏ် တက် သည့် တိုင် အောင် ခြေ ရင်း တွင် အိပ် လျက် ကောက် နယ် တ လင်း သို့ မိန်း မ လာ ကြောင်း မည် သူ မျှ မ သိ ရန် ဗော ဇ အ လို ရှိ သည့် အ လျောက် ညီ အစ် ကို မ သိ တ သိ အ ချိန် ထ လေ ၏။ ဗော ဇ က လည်း သင်၌ ပါ သော တ ဘက် ကို ဖြန့် ခင်း လော့ ဟု ဆို၍ ရု သ ဖြန့် ခင်း ရာ၊ မု ယော စ ပါး ခြောက် ပြည် ခြင် ပြီး လျှင် ပေး အပ် ရွက် စေ၏။ မြို့ တွင်း သို့ ဝင် သွား သ ဖြင့် ယော က္ခ မ ထံ သို့ ရောက် သော်၊ ငါ့ သ မီး၊ မည် သို့ နည်း ဟု ယော က္ခ မ မေး မြန်း ရာ ဗော ဇ ပြု သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ ယော က္ခ မ ထံ လက် ချည်း မ ပြန် နှင့် ဟု ဆို လျက် မု ယော စ ပါး ခြောက် ပြည် ပေး လိုက် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ပြန် ကြား လျှင် ယော က္ခ မ က၊ ငါ့ သ မီး၊ ဤ အ မှု မည် သို့ ဖြစ် ပွား သည် ကို မ သိ မ ချင်း ထိုင် နေ လော့။ ထို သူ သည် အ မှု ကို ယ နေ့ အ ပြီး မ သတ် ဘဲ နေ မည် မ ဟုတ် ချေ ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ဗော ဇ သည် မြို့ တံ ခါး ဝ သို့ သွား ရောက် ထိုင် နေ စဉ်၊ ပြော ခဲ့ ဘူး သော ရွေး ပိုင် သူ သီး သန့် သွား ရာ၊ ဟေ့ အ ချင်း၊ လှည့်၍ ဤ တွင် ထိုင် ဦး လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း လှည့်၍ ထိုင် နေ လေ ၏။ ထို နောက် မြို့ လူ ကြီး တစ် ကျိပ် ကို လည်း ခေါ် လျက် ထိုင် ကြ ပါ ဦး ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ ထိုင် နေ ကြ သော အ ခါ ရွေး ပိုင် သူ အား ဗော ဇ က၊ မော ဘ ပြည် မှ ပြန် လာ သော နော မိ သည် ငါ တို့ အစ် ကို တော် သူ ဧ လိ မ လက် ပိုင် သော မြေ ကွက် ကို ရောင်း ချ လို သည် ဖြစ်၍ ဤ တွင် ထိုင် နေ ကြ သော ငါ့ အ မျိုး လူ ကြီး တို့ ရှေ့၊ ဝယ် ပါ ဟူ၍ ဆို လို ရင်း ရှိ သည့် အ တိုင်း သင် ရွေး လို မူ ရွေး ပါ လော့။ မ ရွေး လို မူ ကြား ပြော ပါ။ သင် မှ တစ် ပါး ရွေး ပိုင် သူ မ ရှိ၊ သင့် နောက် ငါ သည် ရွေး ပိုင် သူ ဖြစ် ပါ ဟု ဆို လျှင် ရွေး ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ ဗော ဇ က၊ ထို မြေ ကွက် ကို နော မိ လက် မှ ဝယ် မည့် နေ့ ရက်၌ သေ လွန် သူ၏ အ မည် ကို ကိုယ့် အ မွေ စု တွင် တည် စေ ရန် သေ လွန် သူ့ မ ယား မော ဘ ပြည် သူ ရု သ ကို ဝယ် ယူ ရဦး မည် ဟု ဆို သော် ရွေး ပိုင် သူ က၊ ငါ သည် ကိုယ့် အ မွေ စု ပျက် မည့် စိုး သော ကြောင့် မ ရွေး နိုင် ချေ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ရွေး ပိုင် ထိုက် ခွင့် ကို သင့် ကိုယ် တိုင် ယူ ပါ တော့ ဟု ဆို၏။ ဣ သ ရေ လ ရှေး ဟောင်း ထုံး စံ မှာ ရွေး ခြင်း အ မှု၊ လွှဲ ပြောင်း ခြင်း အ မှု ခိုင် ခံ့ စေ ခြင်း ငှါ၊ တစ် ဦး သည် တစ် ဦး သို့ ကိုယ် စီး နင်း သော ဖိ နပ် ကို ချွတ်၍ ပေး အပ် လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု လျှင်၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တွင် သက် သေ အ ဖြစ် တည် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဗော ဇ အား ရွေး ပိုင် သူ က၊ ကိုယ် တိုင် ဝယ် ပါ တော့ ဟု ဆို လျက် စီး သော ဖိ နပ် ကို ချွတ် ပေး ရာ လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ အား ဗော ဇ က၊ ငါ သည် နော မိ လက် မှ ဧ လိ မ လက်၊ ခိ လျုန်၊ မ ဟာ လုန် တို့ ပိုင် သ မျှ ကို ဝယ် သည့် ပြင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် နေ ရင်း မြို့ တံ ခါး အ တွင်း၌ သေ လွန် သူ၏ အ မည် မ ပျက် မ ကွက် စေ ဘဲ အ မွေ စု တွင် တည် စေ ခြင်း ငှါ မ ဟာ လုန့် မ ယား၊ မော ဘ ပြည် သူ ရု သ ကို လည်း ကြင် ဘက် အ ဖြစ် ဝယ် ယူ ကြောင်း ယ နေ့ သင် တို့ သည် သက် သေ ဖြစ် ကြ သည် ဟု ပြော ဆို သည့် အ လျောက် တံ ခါး အ နီး ရှိ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် လူ ကြီး တို့ က ငါ တို့ သည် သက် သေ ဖြစ် ကြ၏။ သင့် အိမ် သို့ ဝင် ရောက် သူ ဤ မိန်း မ ငယ်၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို တည် ဆောက် သော ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ တို့ နည်း တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် လည်း ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင်၊ ဗက် လင် မြို့ ပေါ် တွင် သြ ဇာ ကြီး၍ အ သ ရေ တိုး တက် ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သ ဖြင့် ဤ မိန်း မ ငယ် မှ ဆင်း သက် သော သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် ယု ဒ မ ယား တာ မာ ဖွား မြင် သော ဖာ ရက် အ မျိုး အ နွယ် နည်း တူ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု ဆို ကြ သ တည်း။ ဗော ဇ သည် ရု သ ကို ကြင် ဖက် အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် သ န္ဓေ တည်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော အ ခါ နော မိ အား မြို့ သူ တို့ က၊ ယ နေ့ သင်၌ ရွေး ပိုင် သူ့ ကို ပြတ် ကင်း စေ တော် မ မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို သူ ငယ်၏ အ မည် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ သ ရေ ရှိ ပါ စေ သော။ သင့် ကို ချစ် မြတ် နိုး သ ဖြင့် သား ခု နစ် ယောက် ထက် မြတ် သော ချွေး မ သည် သူ ငယ် ကို ဖွား မြင် သော ကြောင့် ထို သူ ငယ် သည် အ သက် ကို အား ဖြည့် သူ၊ အို မင်း သော အ ခါ ကျွေး မွေး သူ၊ သင်၌ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ ၏။ နော မိ သည် ထို သူ ငယ် ကို ယူ ငင် ပွေ့ ပိုက် လျက် အ ထိန်း အ ရာ၌ တည် လေ၏။ နော မိ သည် သား ယောက်ျား ကို ရ လေ ပြီ ဟု အိမ် နီး ချင်း မိန်း မ တို့ ဆို လျက် သြ ဗက် အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ လေ၏။ သြ ဗက် သား ကား၊ ယေ ရှဲ၊ ယေ ရှဲ သား ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း ဖြစ် သ တည်း။ ဖာ ရက် သား စဉ် မြေး ဆက် မှာ မူ ဖာ ရက် သား၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ဟေ ဇ ရုံ သား၊ အာ ရံ။ အာ ရံ့ သား၊ အ မိ န ဒပ်၊ အ မိ န ဒပ် သား၊ နာ ရှုန်၊ နာ ရှုန့် သား စာ လ မုန်။ စာ လ မုန့် သား ဗော ဇ၊ ဗော ဇ သား သြ ဗက်။ သြ ဗက် သား ယေ ရှဲ၊ ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ် မင်း တည်း။ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း၊ ရာ မ သိမ် ဇု ဖိမ် မြို့ နေ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ ဇု ဖ တီ၊ တော ဟူ့ မြစ် ဧ လိ ဟု မြေး၊ ယေ ရော ဟံ့ သား ဖြစ် သော ဧ လ ကာ န အ မည် ရှိ သူ တစ် ဦး၌ မ ယား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ တစ် ယောက် ကား ဟ န္န၊ တစ် ယောက် ကား ပေ နိ န္န အ မည် ရှိ သ တည်း။ ပေ နိ န္န တွင် သား သ မီး ရ လျက် ဟ န္န မူ မှာ မ ရ ချေ။ ဧ လ ကာ န သည် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ လော မြို့ တွင် ရှိ ခိုး မှု ပြု ရန်လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရန် လည်း ကောင်း၊ နှစ် စဉ် မ ပြတ် နေ ထိုင် သော မြို့ မှ သွား လေ့ ရှိ၏။ ရှိ လော မြို့၌ ဧ လိ သား၊ ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် နှစ် ပါး တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှာ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဖြင့် ရှိ နေ ကြ သ တည်း။ ပူ ဇော် ချိန် တိုင် ရောက် သော် ဧ လ ကာ န သည် မ ယား ပေ နိ န္န နှင့် သား သ မီး တို့ အား အ ညီ အ မျှ ပေး လျက်၊ ဟ န္န ကို တစ်စု သာ ပေး တတ် ၏။ သို့ ရာ တွင် ဟ န္န အား သား ရ ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မ မူ သော် လည်း ချစ် ခင် လှ သ တည်း။ သား ဆု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မ မူ ကြောင်း မ ယား ပြိုင် ဖြစ် သူ သိ ၍ ဟ န္န စိတ် ညစ် အောင် ဆွ လေ့ ရှိ သည့် အ လျောက် နှစ် စဉ် မ ပြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ သွား သည့် အ ခါ ဧ လ ကာ န ထို သို့ ပေး တိုင်း ဆွ သ ဖြင့် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ လျှင် ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က၊ ဟ န္န၊ အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ကြွေး နေ ရ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ညစ် ရ သ နည်း။ သား တစ် ကျိပ် ရ သည် ထက် ငါ ကောင်း မြတ် သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို၏။ ရှိ လော မြို့၌ စား သောက် ကြ ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး တိုင် အ နီး၊ ဖ တိုင် တော် တွင် ပ ရော ဟိတ် ဧလိ ထိုင် နေ ခိုက်၊ ဟ န္န သည် ထ ပြီး လျှင် အ လွန် စိတ် ညစ် ငို ကြွေး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ အို ဗိုလ်​ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော်၏ ကျွန်၊ ကျွန် မ ကို မ မေ့ မ လျော့ ဘဲ သ တိ ရ သ ဖြင့် ကျွန် မ ၏ ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို ရှု မြင် တော် မူ သည့် အ လျောက် သား ဆု သ နား တော် မူ ပါ လျှင် ထို သား ကို ဦး ဆံ ပယ် ရန် သင် တုန်း ဓား မ တင် ဘဲ အ သက် ထက် ဆုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အပ် နှင်း ပါ မည် ဟု သ စ္စာ ဆို လေ၏။ ယစ် မူး သည် ဟု ထင် သော ကြောင့် သင် မည် မျှ ကြာ ယစ် မူး နေ မည် နည်း။ သင့် စ ပျစ် ရည် ကို ကြဉ် ရှောင် လော့ ဟု ဆို လျှင် ဟ န္န က၊ ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ အ ရှင်၊ ကျွန် မ သည် စိတ် ပျက် သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ၍ စ ပျစ် ရည် နှင့် သေရည် သေ ရက် ကို မ သောက် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် စိတ် နှ လုံး ကို သွန် ပြ ခဲ့ လေ ပြီ။ အ ရှင့် တ ပည့် ကျွန် မ ကို တ ရား မဲ့ သူ ဟူ၍ မ မှတ် ပါ နှင့်။ ကျွန် မ သည် မြည် တမ်း ရန် အ ကြောင်း၊ စိတ် ထွက် ရန် အ ကြောင်း များ ပြား လှ သည် ဖြစ်၍ ယ ခု တိုင် အောင် အ သ နား တော် ခံ နေ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော် ဧ လိ က၊ အ ကြည် အ သာ သွား လေ လော့။ ယ ခု ဆု တောင်း သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ရာ ထို မိန်း မ က၊ အ ရှင့် တ ပည့် ကျွန် မ သည် အ ရှင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ပါ စေ သော ဟု ဆို ပြီး လျှင် ကြည် လင် သော မျက် နှာ နှင့် သွား၍ အ စာ စား လေ ၏။ ထို သူ တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ရှိ ခိုး ပြီ သော် ရာ မ မြို့ ရှိ ကိုယ့် နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လေ၏။ ဧ လ ကာ န သည် မ ယား ဟ န္န နှင့် ဆက် ဆံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ တိ ရ တော် မူ သ ဖြင့် ဟ န္န သ န္ဓေ ရ၍ နှစ် လည် သော အ ခါ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ထို သား ဆု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပန် ခဲ့ ကြောင်း အ စွဲ ပြု၍ ရှ မွေ လ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ဧ လ ကာ န သည် အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား နှစ် စဉ် ပူ ဇော် မြဲ ပူ ဇော် ရန် လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ ဝတ် ဖြေ ဆို ရန် လည်း ကောင်း၊ ထွက် သွား မည့် ရှိ ရာ ဟ န္န က၊ ထို သူ ငယ် နို့ ခွာ ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ဖူး မျှော် ၍ အ မြဲ နေ စေ ရန် ကျွန် မ ခေါ် ဆောင် သွား ပါ မည် ဟု ခင် ပွန်း အား ဆို လျက် မ သွား ဘဲ နေ လျှင် ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က၊ စိတ် ရှိ သည့် အ တိုင်း နို့ ခွာ အောင် ဆိုင်း လင့် နေ ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ က တိ တော် သာ တည် ပါ စေ သော ဟု ဆို ရာ မ ယား သည် သူ ငယ် နို့ မ ခွာ မ ချင်း တိုက် လျက် နေ ထိုင် လေ၏။ နို့ ခွာ ပြီး မှ သုံး ခါ လည် နွား တစ် ကောင် မုန့် ညက် တစ် တင်း၊ စ ပျစ် ရည် တစ် ပုံး နှင့် တ ကွ နု နယ် သော သူ ငယ် ကို ခေါ် ဆောင်၍ ရှိ လော မြို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ ရောက် သော်၊ နွား ကို စီ ရင် လျက် သူ ငယ် ကို ဧ လိ ထံ သွင်း စဉ် ဟ န္န က၊ အ ရှင် ကျွန် မ သည် ကိုယ် တော် အ သက် ရှင် သည့် အ လျောက် အ ထက် က အ ရှင့် အ နီး ရပ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု ဖူး သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ၏။ ဤ သား ဆု ကို ကျွန် မ ပန် ပါ၏။ ပန် သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ကျွန် မ လည်း သား ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် နှင်း ပါ ပြီ။ အ သက် ထက် ဆုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် နှင်း ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ပြီး လျှင် ထို ဌာ န ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး လျက်၊ ဟ န္န ထော မ နာ လျှောက် သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကျွန် မ စိတ် ရွှင် လန်း လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ဦး ချို ရှည် မြင့် ရ ပါ၏။ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး တော် နှင့် အား ရ လျက်၊ ရန် သူ တို့ တစ် ဘက် တွင် နှုတ် ဖွင့် ရ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တူ မျှ သော သန့် ရှင်း သူ ပု ဂ္ဂိုလ် မ ရှိ။ ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး အ ခြား ဘု ရား မ ရှိ။ ငါ တို့ ဘု ရား နှင့် တူ မျှ သော ကျောက် တောင် တော် မ ရှိ ပါ ချေ။ မောက် မာ များ ပြား သော စကား နှင့် စော် ကား သော စ ကား များ ကို နှုတ် မ မြွက် ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ သိ ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ သော ဘု ရား ဖြစ်၍၊ အ ပြု အ ကျင့် များ ကို ချင့် ချိန် တော် မူ ၏။ အ စွမ်း ကောင်း သူ တို့၏ လေး များ ကျိုး ပြတ် လျက် လဲ လွယ် သူ တို့ သည် ခွန် အား စည်း နှောင် ရ ကြ ပါ ပြီ။၊ ပြည့် ဝ သူ တို့ သည် သူ ရင်း ခ စား ရ၍၊ မွတ် သိပ် သူ တို့ ကား ချင် ရဲ ပြေ ကြ ပါ ပြီ။ မြုံ သော မိန်း မ သည် သား ခု နစ် ယောက် ဖွား မြင်၍ သား များ သော မိန်းမ ကား ယုတ် လျော့ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သေ စေ ခြင်း ရှင် စေ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ သက် စေ ခြင်း၊ တက် စေ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း စီမံ တော် မူ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဆင်း ရဲ ခြင်း၊ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း နှိမ့် ချ ခြင်း၊ ချီး မြှင့် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ စီ ရင် တော် မူ ပါ၏။ မြေ ပ ထ ဝီ ထောက် တိုင် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင်၍ လော က ဓာတ် ကို တင် ထား တော် မူ ပြီး သည့် နှင့် အ ညီ ဆင်း ရဲ သူ တို့ ကို မြေ မုန့် ထဲ က ချီး မြှင့် လျက် နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို အ မှိုက် ပုံ ထဲ က တင် မြှောက် ပြီး လျှင် မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ နေ ရာ ချ သ ဖြင့် ဘုန်း ကြီး သော ပ လ္လင် တော် ကို ဆက် ခံ စေ တော် မူ၏။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ တို့၏ ခြေ ကို စောင် မ တော် မူ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား အ မိုက် မှောင် တွင် ဆိတ် ဆိတ် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ စွမ်း သ တ္တိ ဖြင့် မည် သူ မျှ နိုင် မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ပြိုင် ဘက် သူ တို့ သည် ကျိုး ပဲ့ လိမ့် မည်။ ၎င်း တို့ အ ထက် မိုး ခြုန်း စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ ဖြင့် ခန့် ထား သော ဘု ရင် မင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စုံ စေ၍ ဘိ သိက် တော် ခံ အ ရှင်၏ ဦး ချို ကို ရှည် မြင့် စေ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို နောက် ဧ လ ကာ န သည် ရာ မ မြို့ ရှိ ကိုယ့် နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရာ သူ ငယ် မူ ကား၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ လိ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် နေ လေ၏။ အိုး စ သော အ သုံး အ ဆောင် တွင် ထိုး ဆယ် လျက် ပါ သ မျှ ကို ပ ရော ဟိတ် သိမ်း ယူ တတ်၏။ ရှိ လော မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ အား ထို သို့ ပြု လေ့ ရှိ သ တည်း။ ထို့ ပြင် ဆီ ဥကို မီး မ ရှို့ မီ ပ ရော ဟိတ်၏ ငယ် သား သည် လာ ရောက်၍ ပ ရော ဟိတ် အ ဖို့ ကင် ရန် အ မဲ ပေး လော့။ ကျက် ပြီး သော အ မဲ ကို မ ယူ လို။ မ ချက် သေး သော အ မဲ ကို သာ ယူ လို သည် ဟု ပူ ဇော် သူ့ အား တောင်း ဆို တတ် ၏။ ထို သူ က ယ ခု ပင် ဆီ ဥကို မီး ရှို့ ပါ မည်။ နောက် မှ အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ယူ ပါ ဟု ဆို လျှင် ထို သို့ မ ဟုတ်။ ချက် ချင်း ပေး လော့။ မ ပေး မူ အ နိုင့် အ ထက် ယူ လိမ့် မည် ဟု ဆို တတ် ၏။ ၎င်း သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရန် သ က္ကာ ကို ထို သို့ မ ထီ လေး စား ပြု သော ကြောင့် ရှေ့ တော် တွင် သူ တို့ အ ပြစ် ကြီး လေ စွ တ ကား။ သူ ငယ် ရှ မွေ လ သည် ပိတ် ကိုယ် ဝတ် ကို ဝတ် ဆည်း လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် လေ ၏။ နှစ် စဉ် ပူ ဇော် မြဲ ပူ ဇော် ရန်၊ အ မိ အ ဘ တို့ ရောက် ရှိ လာ သော အ ခါ အ မိ သည် သား အ ဖို့ ချုပ် လုပ် သော အ ကျီငယ် တစ် ထည် ကို နှစ် တိုင်း ယူ ခဲ့ ရာ ဧ လိ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဆက် နှင်း သော သား အ စား ဤ မိန်း မ တွင် အ မျိုး အ နွယ် ကို ပေး တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ ဧ လ ကာ န သ မီး ခင် ပွန်း တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး သည် နှင့် သူ တို့ သည် ကိုယ့် နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြည့် ရှု တော် မူ သ ဖြင့် ဟ န္န သ​န္ဓေ ရ ၍ သား သုံး ယောက်၊ သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို ဖွား မြင် လေ၏။ သူ ငယ် ရှ မွေ လ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တွင် ကြီး ပွား သ တည်း။ ထို ကာ လ အို မင်း သော ဧ လိ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၌ သား တို့ ပြု ကျင့် သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ဝတ် ပြု သော မိန်း မ တို့ နှင့် မှား ယွင်း ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကြား သိ လျှင် ထို လူ အ ပေါင်း တို့ မှ ငါ ကြား ရ သော မ ကောင်း မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု ကျင့် ကြ သ နည်း။ အို ငါ့ သား တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် တို့ ပြော ဆို သည် ကို ငါ ကြား ရ သော သ တင်း ကား၊ မ ကောင်း လေ စွ။ လူ တစ် ဦး က တစ် ဦး ကို ပြစ် မှား လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စုံ ရာ သ မာ ဓိ ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား မူ မည် သူ ဖြန် ဖြေ နိုင် သ နည်း ဟု ဆို သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ လို သည့် အ လျောက် အ ဘ စ ကား ကို မ လိုက် မ နာ ကြ လေ။ သူ ငယ် ရှ မွေ လ ကား ကြီး ပွား မြဲ ကြီး ပွား၍ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့၊ လူ့ ရှေ့ မျက် နှာ သာ ရ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ ထံ ရောက် လာ သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် တစ် ပါး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အိ ဂျစ် ပြည်၊ ဖာ ရော မင်း၏ လက် အောက် နေ စဉ် သင့် ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ထင် ရှား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ့ ပ လ္လင် သို့ တက် လာ လျက် နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် ရှို့ ရန်လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ပင့် ဆောင် ရန် လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ အ နက် သင့် ဘိုး ဘေး ကို ငါ့ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ရွေး ကောက် သည့် ပြင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တို့၏ မီး ပူ ဇော် ရာ များ ကို သင့် ဘိုး ဘေး တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ ကိန်း ဝပ် သော ဌာ န၌ စီ မံ သော ယဇ် နှင့် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ကန် ကျောက် သည့် ပြင် ငါ့ ထက် သင့် သား တို့ ကို မြတ် နိုး ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော်၏ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ထွဋ် အ မြတ် အား ဖြင့် ဆူ ဖြိုး ကြ သည် မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ သို့ ဖြစ်၍ သင့် ဘိုး ဘေး မှ စ သော သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ သည် ငါ ရှေ့ တွင် အ မြဲ သွား လာ ရ မည် ဟု မိန့် ခဲ့ သော် လည်း ငါ့ ကို ရို သေ သော သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဂုဏ် ရှိ စေ မည်။ ငါ့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သူ တို့ ကား အ သ ရေ ကင်း လိမ့် မည် ဖြစ် သော ကြောင့် မိန့် ခဲ့ ရင်း အ ချက် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး စေ သ တည်း ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ပြန် ၏။ သင့် အ မျိုး သား တို့ အ နက် အို မင်း သူ မ ရှိ စေ ရန် သင့် လက် ရုံး ကိုလည်း ကောင်း ဘိုး ဘေး တို့ လက် ရုံး ကိုလည်း ကောင်း ငါ ဖြတ် ရ မည့် အ ချိန် နီး လှ ပြီ တ ကား။ သင် မူ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ခံ စား သ မျှ သော စည်း စိမ် တွင် ကိုယ် အိုး အိမ် ဆင်း ရဲ သည် ကို ရှု မြင် ရ၍ သင့် အ မျိုး သား တို့ အ နက် အို မင်း သူ မည် သည့် အ ခါ မျှ ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ငါ့ ပ လ္လင် တော် မှ ပယ် စွန့် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ မည် မ ဟုတ် သော၊ သင့် ညာ တိ ဖြစ် သူ လည်း သင့် မျက် စိ အား ကုန် စေ ခြင်း ငှါလည်း ကောင်း၊ စိတ် ပျက် စေ ခြင်း ငှါလည်း ကောင်း ဖြစ် မည့် ပြင် သား စဉ် မြေး ဆက် အ ပေါင်း တို့ သည် လူ့ ဓား ကြောင့် သေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သား ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် နှစ် ယောက် တို့ အ ပေါ်၌ သင် သိ မှတ် ရန် ကျ ရောက် သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား နှစ် ဦး လုံး တို့ သည် တစ် နေ့ တည်း သေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် စိတ် အ လို တော် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ သ စ္စာ စောင့် သော ပ ရော ဟိတ် တစ် ဦး ကို ပေါ် ထွန်း စေ ပြီး လျှင် ၎င်း အ မျိုး သား တို့ ကို အ မြဲ တည် စေ သ ဖြင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ရှေ့ အ စဉ် မ ပြတ် သွား လာ ရ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ သင့် အ မျိုး သား တို့ အ နက် ကြွင်း ကျန် သူ တိုင်း ထို သူ့ ထံ လာ၍ ကျွန် တော် တစ် လုပ် စား ရ စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် ဆိုင် သော နေ ရာ တစ် ခု ခု တွင် ကျွန် တော် ကို ခိုင်း ပါ ဟု အ ခ ငွေ နှင့် မုန့် တစ် လုံး အ တွက် ဝပ် လျှိုး တောင်း ပန် လိမ့် မည် ဟူ၍ အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။ သူ ငယ် ရှ မွေ လ သည် ဧ လိ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် နေ သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ပါး ရှား၍ ရူ ပါ ရုံ နိ မိတ် နည်း လှ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က၊ ကျွန် တော် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် ထူး၍ ဧ လိ ထံ အ မြန် သွား ပြီး လျှင် အ ရှင် ခေါ် သော ကြောင့် ကျွန် တော် လာ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ ဧ လိ က၊ ငါ မ ခေါ် အိပ် ချေ တော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ သွား၍ လျောင်း ပြန် ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် တော် မူ ပြန် သော်၊ ရှ မွေ လ ထ၍ ဧ လိ ထံ သွား ပြီး လျှင်၊ အ ရှင် ခေါ် သော ကြောင့် ကျွန် တော် လာ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ ဧ လိ က၊ ငါ့ သား၊ ငါ မ ခေါ်၊ အိပ် ချေ တော့ ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ လ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ သိ မ ကျွမ်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လည်း မ ခံ ရ ဖူး သေး။ သုံး ကြိမ် မြောက် ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် တော် မူ သော် ရှ မွေ လ ထ၍ ဧ လိ ထံ သွား ပြန် ပြီး လျှင် အ ရှင် ခေါ် သော ကြောင့် ကျွန် တော် လာ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ ဧ လိ သည် သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ ကြောင်း သိ မြင်၍ သွား လေ။ အိပ် ချေ ဦး။ နောက် တစ် ဖန် ခေါ် လျှင် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ သည် ဟူ၍ လျှောက် ထား လော့ ဟု ရှ မွေ လ အား သင် ကြား လိုက် သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ သွား၍ ကိုယ့် အိပ် ရာ၌ လျောင်း နေ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ ရောက် တည် နေ၍ ရှ မွေ လ၊ ရှ မွေ လ ဟု အ ထက် နည်း တူ ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က၊ အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကြား သူ တိုင်း နား နှစ် ဘက် အူ လောက် ဖွယ် အ မှု ကို ဣ သ ရေ လူ မျိုး တွင် ငါ စီ ရင် တော့ မည်။ ဧ လိ အိမ် ထောင် ကို ရည်၍ မိန့် မှာ ခဲ့ သော အ ချက် တိုင်း၊ ဧ လိ ၌ အ စ က အ ဆုံး တိုင် အောင် ယ ခု သင့် ရောက် စေ တော့ မည်။ ငါ ဘု ရား အား သူ့ သား တို့ ပြစ် မှား ပြော ဆို မှု ကို သိ လျက် နှင့် မ တား မ မြစ် ခြင်း ကြောင့် ၎င်း၏ အိမ် ထောင် သား တို့ ကို ကာ လ အ စဉ် စီ ရင် တော် မူ မည့် အ ကြောင်း ဖော် ပြ လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် ဧ လိ အိမ် ထောင် သား တို့ အ ပြစ် သည် ယဇ် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ ဖြင့် လည်း ကောင်း မည် သည့် အ ခါ မျှ မ ပြေ ကြောင်း ၎င်း တို့ အား ငါ သ စ္စာ မူ လိုက် ပြီ ဟု ရှ မွေ လ အား မိန့် တော် မူ၏။ ရှ မွေ လ သည် နံ နက် တိုင် အောင် အိပ် နေ ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် လှစ် လေ၏။ မြင် ရ သော ရူ ပါ ရုံ ကို ဧ လိ အား မ ပြော မ ကြား ဝံ့ ဘဲ နေ လျှင် ဧ လိ က ရှ မွေ လ အား၊ ငါ့ သား ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် သော အ ခါ ကျွန် တော် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည် နှင့် ဧ လိ က၊ ဖော် ပြ တော် မူ သော အ ရာ ကား မည် သို့ နည်း။ မ ထိန် ချန် ပါ နှင့်။ ဖော် ပြ တော် မူ သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို ထိန် ချန် ခဲ့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ဆို ရာ ရှ မွေ လ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ထိန် မ ချန်၊ အ ကုန် အ စင် ဖော် ပြ လေ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် မှန် က အ လို တော့် အ တိုင်း စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဧ လိ ဝန် ခံ လေ၏။ ရှ မွေ လ အ ရွယ် ရောက် လျှင် သူ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ၍ စ ကား တစ် ခွန်း မျှ အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ တော် မ မူ သည် နှင့် ဒန် မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဖက် အ ဖြစ်၌ ရှ မွေ လ တည် မြဲ ကြောင်း သိ ကြ လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ လော မြို့ တွင် နှုတ် က ပတ် တော် အား ဖြင့် ရှ မွေ လ ကို ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ၍ ၎င်း မြို့ ၌ အ ကြိမ် ကြိမ် ထင် ရှား တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သို့ ရှ မွေ လ စ ကား ရောက် လာ သ တည်း။ တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ တပ် သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဆီး ကြို တိုက် ခိုက် ခြင်း ငှါ ချီ သွား၍ ဧ ဗ နေ ဇာ မြို့ အ နီး စွဲ ရပ် လျှင် ဖိ လိ တ္တိ တပ် လည်း အာ ဖက် မြို့၌ စွဲ ရပ် လျက် နေ ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် စစ် ခင်း ကျင်း ပြီး နောက် ဣ သ ရေ လ တပ် ကို ဆီး ကြို တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှုံး၍ စစ် မြေ ပြင် တွင် ရဲ မက် လေး ထောင် ခန့် ဆုံး ပါး ကြ ၏။ တပ် စ ခန်း သို့ စစ် သား တို့ ပြန် ရောက် လျှင် ဣ သ ရေ လူ ကြီး တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိ တ္တိ တို့ ရှေ့ ငါ တို့ ကို ယ နေ့ အ ဘယ် ကြောင့် ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ သ နည်း။ ငါ့ တို့ ထံ ရောက် လာ၍ ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ရှိ လော မြို့ မှ ပင့် ဆောင် ခဲ့ ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ နှီး နှော ပြီး သည့် အ တိုင်း၊ ရှိ လော မြို့ သို့ စေ လွှတ် လျက် ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ တော် မူ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေတ္တာ ကို ပင့် ဆောင် ကြ ရာ၊ ဧ လိ သား ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် နှစ် ပါး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ နှင့် အ တူ ပါ လာ ကြ ၏။ တပ် စား ခန်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ရောက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တစ် တပ် လုံး သည် သည်း စွာ ကြွေး ကြော် သ ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ပဲ့ တင် ခတ် လေ၏။ ကြွေး ကြော် သံ ကို ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ကြား လျှင် ဟေ ဗြဲ တပ် စား ခန်း က သည်း စွာ ကြွေး ကြော် သံ ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး မြန်း သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် သည် ထို တပ် စ ခန်း သို့ ရောက် ကြောင်း သိ ကြ လျှင် ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ က ဘု ရား သ ခင် ထို တပ် စခန်း သို့ ကြွ တော် မူ ပြီ တ ကား ဟု ဆို လျက် ကြောက် ရွံ့ ကြ ကုန်၏။ သူ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ထက် က ထို သို့ တစ် ကြိမ် မျှ မ ဖြစ် ဘူး သေး။ ငါ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ တန် ခိုး ကြီး သော ထို ဘု ရား များ လက် တွင်း မှ ငါ တို့ ကို မည် သူ ကယ် ပါ အံ့ နည်း။ ထို ဘု ရား များ ကား အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို သဲ တော တွင် ဒဏ် အ မျိုး မျိုး ခတ် တော် မူ သော ဘု ရား ပေ တည်း။ အ ချင်း ဖိ လိ တ္တိ တို့၊ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ သည် လူ တို့ ထံ ကျွန် ခံ ရ သည့် နည်း တူ သူ တို့ ထံ အ ချင်း တို့ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ၊ ယောက်ျား ဘာ ဝ အား ဆည်း ကြ ကုန် အံ့။ ယောက်ျား ဘာ ဝ စစ် တိုက် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း အား ပေး ကြ ပြီး လျှင် စစ် တိုက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှုံး ပြန် သ ဖြင့် ကိုယ့် အိမ် သို့ အ သီး အ သီး ပြေး ဝင် ကြ လေ၏။ ဣ သ ရေ လ ခြေ သည် သူ ရဲ သုံး သောင်း သေ သည့် အ လျောက် အ လုပ် အ ကြံ ပြင်း ထန် လှ သည် တ ကား။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ရန် သူ တို့ သုံ့ ရ သည့် ပြင် ဧ လိ သား ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် နှစ် ပါး တို့ ကို လည်း အ သေ သတ် ကြ လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ် သား တစ် ယောက် သည် စစ် မြေ ပြင် မှ ပြေး လာ၍ ကိုယ့် အ ဝတ် ဆုတ် လျက် ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် တင် လျက် ရှိ လော မြို့ သို့ တစ် နေ့ ချင်း ဆိုက် ရောက် သည့် ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် အ တွက် စိတ် ပူ ဆွေး သော ဧ လိ သည် လမ်း အ နီး ရှိ ဖ တိုင် ပေါ် တွင် မျှော် ကြည့်၍ ထိုင် နေ၏။ ပြေး လာ သူ သည် မြို့ တွင်း ဝင် ရောက် ကြား ပြော လျှင် တစ် မြို့ လုံး အော် ဟစ် ကြ ရာ အော် ဟစ် သံ ကို ဧ လိ ကြား သည် နှင့် ဤ အုတ် အုတ် သဲ သဲ အ သံ ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး စေ သော်၊ ထို သူ လျင် မြန် စွာ လာ ရောက်၍ ဧ လိ ကို ပြော ကြား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ သည် အ သက် ကိုး ဆယ် ရှစ် နှစ် ရှိ၍ မျက် ပျဉ်း ကျ သ ဖြင့် မ မြင် နိုင် ချေ။ ပြေး လာ သော သူ က၊ ကျွန် တော် သည် ယ နေ့ တွင် စစ် ရေး မှ ပြေး လာ၍ ဆိုက် ရောက် သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင် ဧ လိ က၊ ငါ့ သား၊ အ ရေး ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး လေ သော်၊ ထို တ မန် က၊ ဣ သ ရေ လ တပ် သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ရှေ့ ဆုတ် ပြေး ရ၍ အ လုပ် အ ကြံ ပြင်း ထန် လှ ပါ သည်။ အ ရှင့် သား ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် နှစ် ပါး တို့ သေ ဆုံး ကြ ပါ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် လည်း သုံ့ ရ ပါ သွား ပြီ ဟု လျှောက် ထား လေ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် အ ကြောင်း ကြား သိ လျှင် ဧ လိ သည် တံ ခါး အ နီး ဖ တိုင် ပေါ် က နောက် ပြန် လဲ သ ဖြင့် လေး လံ သော သူ အို ဖြစ် သည့် အ တိုင်း လည် ဆစ် ကျိုး၍ သေ လေ၏။ ထို သူ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် အုပ် စိုး စီ ရင် သည် ဖြစ် ၏။ ၎င်း ချွေး မ ဖြစ် သူ ဖိ န ဟတ်၏ မ ယား သည် သ န္ဓေ ရင့် မာ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် သုံ့ ရ ပါ သွား ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ယော က္ခ မ နှင့် လင် ပါ သေ ဆုံး ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြား သော အ ခါ ဝမ်း နာ ခြင်း ဝေ ဒ နာ ဆိုက်၍ ခါး ကုန်း လျက် မွေး ဖွား လေ ၏။ သေ လု ဆဲ တွင် အ နီး ရှိ မိန်း မ တို့ က မ ကြောက် ပါ နှင့်။ သား ယောက်ျား ဖွား မြင် ပြီ ဟု ဆို ကြ သော် လည်း အ ရေး မ ယူ၊ စ ကား မ ဆို နေ လေ၏။ နောက် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် သုံ့ ရ ပါ သွား သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ယော က္ခ မ နှင့် လင် ပါ ဆုံး ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း အ ကြောင်း ပြု၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘုန်း အ သ ရေ ကွယ် ပျောက် ပြီ ဟု ဆို လျက် ထို သား ကို ဣ ခ ဗုဒ် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် သုံ့ ရ ပါ သွား သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘုန်း အ သ ရေ ကွယ် ပျောက် ပြီ ဟု ဆို ပြန်၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို သုံ့ ရ ပြီး လျှင် ဧ ဗ နေ ဇာ မြို့ မှ အာ ဇုတ် မြို့ သို့ ဆောင် သွား လျက် ဒါ ဂုန် ဘု ရား ကျောင်း အ တွင်း သွင်း၍ ဒါ ဂုန် အ နီး ချ ထား ကြ ၏။ နောက် နေ့ နံ နက် အ ချိန် အာ ဇုတ် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ထ ကြ လျှင် ဒါ ဂုန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ မှောက် လဲ လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ ကြ သ ဖြင့် ယူ မ၍ နေ ရာ ရင်း တွင် တည် ထား ကြ ပြန် ၏။ နောက် နံ နက် အ ချိန်၌ လည်း ထ ကြ သော်၊ ဒါ ဂုန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရှေ့၊ ဦး ခေါင်း နှင့် လက် နှစ် ဘက် ပြတ် ၍ ကိုယ် ချည်း သက် သက် မှောက် လဲ လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ ကြ ပြန် ၏။ ပြတ် သော လက် နှစ် ဘက် နှင့် ဦး ခေါင်း ကား တံ ခါး ခုံ တွင် တည် ရှိ၏။ ထို ကြောင့် အာ ဇုတ် မြို့ တွင် ဒါ ဂုန့် ပ ရော ဟိတ် တို့ မှ စ၍ ၎င်း ကျောင်း အ တွင်း ထွက် ဝင် သူ တို့ သည် တံ ခါး ခုံ ကို ယ ခု တိုင် အောင် နင်း လေ့ မ ရှိ ချေ။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဇုတ် မြို့ နှင့် ၎င်း နယ် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို လေး လံ သော လက် တော် နှင့် ဖျက် ဆီး၍ ဘင် နာ ဖြင့် လည်း ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။ အာ ဇုတ် မြို့ သား တို့ သိ မြင် ကြ လျှင် ငါ တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ဘု ရား ဒါ ဂုန် ၌ လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ပြင်း ထန် စွာ လက် တော် တင် ဖိ ခြင်း ကြောင့် ထို ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ငါ တို့ နှင့် ကင်း ပါ စေ ဟု သ ဘော ညီ ညွတ် ပြီး လျှင် ဖိ လိ တ္တိ မင်း အ ပေါင်း တို့ လာ ရောက် စု ရုံး စေ ပြီး မှ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ မင်း တို့ က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ဂါ သ မြို့ သို့ ရွှေ့ ထား ပါ စေ ဟု ဆုံး ဖြတ် သည့် အ တိုင်း ရွှေ့ ထား ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို ကြီး စွာ သော အ ထိတ် တ လန့် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ လက် တော် တင် ဖိ၍ မြို့ သူ မြို့ သား လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဘင် နာ ပေါ် ထွက် ခြင်း ခံ ရ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ဧ ကြုန် မြို့ သို့ ပို့ လိုက် ကြ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော်သည် ဧ ကြုန် မြို့ သို့ ရောက် သော်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ က၊ ငါ တို့ မှ စ၍ အ မျိုး သား ချင်း တို့ သေ စေ ခြင်း ငှါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ငါ တို့ ထံ ရွှေ့ လိုက် ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ်၍ ဖိ လိ တ္တိ မင်း အ ပေါင်း တို့ လာ ရောက် စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ငါ တို့ မှ စ၍ အ မျိုး သား ချင်း တို့ မ သေ စေ ရန် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို နေ ရင်း ဌာ န သို့ ပြန် ၍ ပို့ လိုက် ကြ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် လေး လံ သော လက် တော် တင် ဖိ ခြင်း ဖြင့် တစ် မြို့ လုံး တွင် ထိတ် လန့် ဖွယ် သေ ဘေး သင့် ရောက် စေ တော် မူ သည့် ပြင် မ သေ ကျန် သူ တို့ လည်း ဘင် နာ ခံ ရ ကြ သည် နှင့် အော် ဟစ် သံ သည် ကောင်း ကင် တိုင် တက် ရောက် လာ သော ကြောင့် တည်း။ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ခု နစ် လ စံ နေ ပြီး မှ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် မှော် ဆ ရာ တို့ ကို ခေါ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း။ နေ ရင်း ဌာ န သို့ မည် သည့် နည်း ဖြင့် ပို့ ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ လျှင် သူ တို့ က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ပြန် ပို့ လိုက် မူ အ ချည်း စည်း မ ပို့ လိုက် ရ။ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရန် အ လှူ ဝတ္ထု ကို ထည့် လှူ လျှင်၊ ရော ဂါ ကင်း သည့် ပြင်၊ လက် တော် တင် ဖိ ခြင်း အ ကြောင်း ကို သိ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဟော ကြ ရာ၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ စိတ် နှ လုံး ခက် မာ သည့် နည်း တူ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ခက် မာ ကြ သ နည်း။ ၎င်း တို့ သည် ပြင်း ထန် သော စီ ရင် တော် မူ ချက် ကို ခံ ပြီး မှ လူ မျိုး တော် တို့ ကို လွှတ် သ ဖြင့် သွား ရ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု လှည်း သစ် တ စီး ကို လုပ် ပြီး နောက် ထမ်း ဘိုး မ တင် ဘူး သေး သော သား ငယ် ရှိ နွား မ တစ် ရှဉ်း နှင့် က၍ သား ငယ် တို့ ကို ခြံ တွင်း သို့ သွင်း ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သေ တ္တာ တော် ကို လှည်း ပေါ် မှာ တင် လျက် ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရန် လှူ သော ရွှေ ရုပ် များ ကို ကြုတ်၌ ထည့်၍ သေ တ္တာ တော် အ နီး ထား ပြီး လျှင် သွား ရန် လွှတ် လိုက် လော့။ ဗက် ရှေ မက် မြို့ အ ရောက် နေ ရင်း ပြည် သို့ သွား ရာ လမ်း ဖြင့် လျှောက် လိုက် လျှင် ငါ တို့ ၌ ဤ ကြီး လေး သော ဘေး ကို ထို ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း သိ ရ ကြ မည်။ မ သွား ခဲ့ မူ လက် တော့် ဒဏ် ကြောင့် မ ဟုတ်။ အ လျောက် ဘာ သာ သင့် ကြောင်း သိ ရ ကြ မည် ဟူ၍ ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း လှည်း ကို နွား မ တစ် ရှဉ်း က ခြင်း၊ သား ငယ် ကို ခြံ တွင် လှောင် ထား ခြင်း၊ ရွှေ ဘင် နာ ရုပ် ရွှေ ကြွက် ရုပ် များ ပါ သော ကြုတ် နှင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို လှည်း၌ တင် ခြင်း များ စီ မံ ပြီး လျှင် နွား မ တို့ သည် ဗက် ရှေ မက် မြို့ လမ်း မ ဖြင့် မ တိမ်း မ ယိမ်း ဖြောင့် ဖြောင့် တွန် လျက် သွား ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ လည်း ဗက် ရှေ မက် နယ် နိ မိတ် တိုင် အောင် လိုက် ပို့ ကြ ၏။ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား တို့ သည် ချိုင့် တွင် ဂျုံ စ ပါး ရိတ် သိမ်း လျက် ရှိ စဉ် မျှော် ကြည့်၍ သေ တ္တာ တော် ကို မြင် လျှင် ဝမ်း မြောက် စွာ ဖူး ကြို ကြ ၏။ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား ယော ရှု၏ လယ် ကွက် အ တွင်း ကျောက် ဖျာ ကြီး အ နီး လှည်း ဆိုက် ရောက် သော်၊ လှည်း ကို ခွဲ စိတ် ပြီး နောက် နွား မ တို့ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် နှင့် တ ကွ၊ ရွှေ ရုပ် များ ပါ သော ကြုတ် ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ဆွဲ ချ ၍ ကျောက် ဖျာ ကြီး ပေါ် တွင် တင် ထား လျှင် ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား တို့ သည် ထို နေ့ တွင် ပင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ၍ သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ဆက် ကပ် ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ မင်း ငါး ပါး တို့ လည်း ရှု မြင် ပြီး လျှင် ဧ ကြုန် မြို့ ရောက် နေ့ ချင်း ပြန် သွား ကြ သ တည်း။ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ဖူး မြင် ကြ သည့် ကာ လ၊ ယေ ခေါ နိ အ မျိုး သား တို့ မ ရွှင် လန်း ကြ သည့် အ တွက် ထို လူ ငါး သောင်း နှင့် ခု နစ် ဆယ် ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ၏။ အ ပြင်း အ ထန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လုပ် ကြံ တော် မူ သော ကြောင့် မြည် တမ်း ကြ ၏။ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား တို့ က လည်း၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော ဤ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် သ နည်း။ ငါ တို့ ထံ မှ မည် သူ့ ထံ သို့ ကြွ သွား တော် မူ မည် နည်း ဟု ဆွေး နွေး ကြ ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ပြန် ပို့ ကြ ပါ ပြီ။ ဆင်း လာ၍ ပင့် ဆောင် ကြ ပါ ဟု ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ သား တို့ ထံ တ မန် စေ လွှတ် လျက် တောင်း ပန် လိုက် ကြ သည့် အ တိုင်း ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ သား တို့ သည် ဆင်း လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် လျက် တောင် ပေါ် ရှိ အ ဘိ န ဒပ် အိမ် တွင် သွင်း ထား ပြီး လျှင် သား ဧ လာ ဇာ ကို စောင့် ထိန်း ရန် သီး သန့် ထား ကြ၏။ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ တွင် နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် တိုင် တိုင်၊ သေ တ္တာ တော် ကြာ မြင့် စွာ တည် ရှိ သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လွမ်း ဆွတ် ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ရှ မွေ လ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား စိတ် လုံး လုံး ပြန် သည် မှန် က ထို ဘု ရား ကို သာ ဝတ် ပြု ရန် စိတ် နှ လုံး ပြင် ဆင် လျက် အာ ရှ တ ရက် နတ် မှ စ၍ ထူး ခြား သော ဘု ရား များ ကို စွန့် ပယ် ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် တွင်း မှ သင် တို့ ကို ကယ် ဆယ် ပါ လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား ဟော ပြ သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဗာ လ နတ်၊ အာ ရှ တ ရက် နတ် တို့ ကို စွန့် ပယ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ဝတ် ပြု ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ရှ မွေ လ က၊ သင် တို့ အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ငါ အ သ နား တော် ခံ ရန် မိ ဇ ပါ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး စု ရုံး ကြ စေ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ၎င်း မြို့ ၌ စု ရုံး သော နေ့ တွင် ရေ ခပ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှာ သွန်း လောင်း ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ခဲ့ ကြ ပြီ ဟု ဝန် ခံ ကြ လေ၏။ ရှ မွေ လ လည်း မိ ဇ ပါ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အုပ် စိုး စီ ရင် လျက် နေ လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စု ရုံး ကြောင်း ကြား သိ လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ထံ၊ ၎င်း မင်း တို့ စစ် ချီ ရာ၊ ချီ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် ရှ မွေ လ အား ကျွန် တော် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ အ စဉ် မ ပြတ် ပ ဌ နာ ပြု ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ရှ မွေ လ သည် နို့ စို့ သိုး သား ငယ် ကို ကောင် လုံး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် လျက် ဣ သ ရေ လူ မျိုး အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ၏။ ထို သ က္ကာ ကို ရှ မွေ လ ပူ ဇော် သည့် အ ခိုက်၊ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ဣ သ ရေ လ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချဉ်း လာ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိုး ခြုန်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ အ ထိတ် တ လန့် ဖြစ် လျက် ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ရှုံး ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ လည်း မိ ဇ ပါ မြို့ မှ ချီ ထွက်၍ ဗက် ကာ မြို့ အ ရောက် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လိုက် လံ လုပ် ကြံ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ နှင့် ရှင် မြို့ ကြား တွင် ကျောက် တိုင် တစ် တိုင် စိုက် ထူး ပြီး လျှင်၊ ငါ တို့ ကို ယ ခု တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ စ တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဧ ဗ နေ ဇာ ဟူ၍ သ မုတ် လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး သည် ထို သို့ နိမ့် ကျ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ပြည် နယ် အ တွင်း နောက် တစ် ဖန် မ နင်း မ ကျော် ဝံ့ ချေ။ ရှ မွေ လ လက် ထက် ပတ် လုံး၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး အ ပေါ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တင် ဖိ လျက် ရှိ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သိမ်း ယူ ပြီး ဣ သ ရေ လ ပိုင် မြို့ ရွာ များ ကို ဧ ကြုန် မြို့ မှ စ၍ ဂါ သ မြို့ တိုင် အောင် ပြန် အပ် ရ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကိုယ့် နယ် ကို အ ကုန် အ စင် ပြန် သိမ်း လျက် အာ မော ရိ ပြည် သား တို့ နှင့် မိတ် သဂ ဟ အ ဖြစ် နေ ထိုင် ကြ၏။ ရှ မွေ လ သည် ဣ သ ရေလ လူ မျိုး ကို အ သက် ထက် ဆုံး အုပ် စိုး စီ ရင် လျက် ဗေ သ လ မြို့၊ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မိ ဇ ပါ မြို့ များ သို့ နှစ် စဉ် လှည့် ပတ် သွား ရောက် သ ဖြင့် ၎င်း မြို့ ရှိ သ မျှ တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင် ကိုယ့် အိမ် ရှိ ရာ ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် သွား၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး မြဲ အုပ် စိုး စီ ရင် လေ၏။ ၎င်း မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း တည် လေ သ တည်း။ ရှ မွေ လ သည် အို မင်း သော အ ခါ၊ ကိုယ့် သား များ ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ်၌ တ ရား မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား လေ၏။ သား ဦး ကား၊ ယော လ၊ သား ငယ် ကား အ ဘိ ယ အ မည် ရှိ သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တွင် တ ရား မင်း ပြု သော် လည်း၊ အ ဘ နည်း လမ်း သို့ မ လိုက် ဘဲ ငွေ ကို ငဲ့ သ ဖြင့် တံ စိုး စား၍ အ လွဲ ဆုံး ဖြတ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် စု ရုံး ပြီး လျှင် ရာ မ မြို့၊ ရှ မွေ လ ထံ လာ ရောက် လျက် အ ရှင် သည် အို မင်း လှ ပါ ပြီ။ အ ရှင့် သား တို့ လည်း အ ရှင့် နည်း လမ်း သို့ မ လိုက် ကြ ပါ။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ ထုံး တမ်း အ တိုင်း ကျွန် တော် တို့ ကို အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် သော ဘု ရင် တစ် ပါး ချီး မြှောက် ပါ ဟု လျှောက် ထား ကြ၏။ ရှ မွေ လ လည်း ကျွန် တော် တို့ အား အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် သော ဘု ရင် ပေး သ နား ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ချက် ကို မ သာ ယာ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို သူ တို့ တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ချက် ကို နား ထောင် ဦး။ သင့် ကို သာ စွန့် ပယ် သည် မ ဟုတ်။ ငါ့ ကို လည်း နန်း ချ၍ စွန့် ပယ် ကြ ကုန် ပြီ။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော နေ့ မှ စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ငါ့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း၊ အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ခြင်း နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ပြု ကျင့် သ မျှ သော အ မှု အ ရာ အ လျောက် သင့် အား လည်း ပြု ကြ လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ သူ တို့ စ ကား ကို နား ထောင် လျက် အုပ် စိုး မည့် ဘု ရင်၏ ရာ ဇ သတ် ထုံး နည်း ကို ဖော် ပြ၍ သ တိ ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရှ မွေ လ သည် ဘု ရင် တောင်း ဆို သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို အ ကုန် အ စင် ဆင့် ဆို သည် မှာ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး မည့် ဘု ရင်၏ ရာ ဇ သတ် ထုံး နည်း ကား ရ ထား သူ ရဲ၊ မြင်း သူ ရဲ၊ ရှေ့ တော် ပြေး အ ဖြစ် ဖြင့် ထား ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ တစ် ထောင် မှူး၊ ငါး ဆယ် မှူး အ ဖြစ် ဖြင့် ထား ခြင်း ငှါလည်း ကောင်း၊ လယ် တော် ထွန် ခြင်း၊ စ ပါး တော် ရိတ် ခြင်း၊ စစ် ကိ ရိ ယာ နှင့် ရ ထား တန် ဆာ များ ကို လုပ် ဆောင် ခြင်း အ မှု၌ ထား ခြင်း ငှါလည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သား များ ကို ကောက် ယူ လိမ့် မည်။ အ မွှေး အ ထုံ သွေး ခြင်း၊ ပွဲ တော် ချက် ခြင်း၊ မုန့် တော် ဆက် ခြင်း အ မှု များ ကို ပြု စေ ရန် သင် တို့ သ မီး များ ကို လည်း ကောက် ယူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ လယ် ကွက် မှ စ၍ စ ပျစ် သံ လွင် ခြံ များ အ နက် အ ကောင်း ဆုံး ကို သိမ်း ယူ လျက်၊ ကျေး ကျွန် တို့ အား အပ် ပေး လိမ့် မည်။ သင် တို့ စ ပျစ် သီး မှစ၍ အ သီး အ နှံ အ မျိုး မျိုး ကို ဆယ် ခိုင့် တစ် ခိုင် ကောက် ခံ လျက် မှူး မတ် တို့ နှင့် ကျေး ကျွန် တို့ အား အပ် ပေး လိမ့် မည်။ သင် တို့ ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ များ နှင့် အ ကောင်း ဆုံး သော နွား မြည်း များ ကို အ မှု တော် လုပ် ဆောင် ခြင်း ငှါ ကောက် ယူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သိုး ဆိတ် များ ကို ဆယ် ကောင့် တစ် ကောင် ကောက် ခံ မည့် ပြင် သင် တို့ လည်း ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ သင် တို့ တင် မြှောက် ခဲ့ သော ဘု ရင် ကြောင့် အော် ဟစ် ကြ သော် လည်း ထို နေ့ ရက်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ ဖော် ပြ လေ သော်၊ ၎င်း တို့ စ ကား ရှိ သ မျှ ကို ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ရှ မွေ လ လျှောက် ထား ရာ၊ ၎င်း တို့ စ ကား အ ရ လိုက် နာ လျက် ဘု ရင် မင်း ကို တင် မြှောက် လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ရှ မွေ လ က၊ အ သီး အ သီး ကိုယ့် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ လေ ဟု ဣ သ ရေ လူ မျိုး တို့ အား မိန့် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ်၊ အာ ဖိ တီ၊ ဗေ ခေါ ရတ် မြစ်၊ ဇေ ရော့် မြေး၊ အ ဗျေ လ သား၊ ကိ ရှ အ မည် ရှိ သော ပေါ များ သူ တစ် ယောက် ရှိ၏။ ထို သူ၌ အ ဆင်း လှ သည့် ရှော လု အ မည် ရှိ သော သား ထူး သား မြတ် တစ် ယောက် ရှိ၏။ ပြည် သူ တ ကာ တို့ ထက် ပ ခုံး စွန်း မြင့်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် သူ့ ထက် ထူး မြတ် သူ မ ရှိ ချေ။ ရှော လု အ ဘ ကိ ရှ၏ မြည်း များ ပျောက် လွင့် သော ကြောင့် သား ရှော လု အား ကိ ရှ က၊ ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ မြည်း များ ကို အ ရှာ ထွက် သွား လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သည် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း နှင့် ရှ လိ ရှ ခ ရိုင် ကို ရှောက်၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ လျှင် ရှာ လိမ် ခ ရိုင် နှင့် ဗင်္ယာ မိန် နယ် ကို လည်း ရှောက်၍ မ တွေ့ ကြ ချေ။ ဇု ဖ ခ ရိုင် သို့ ရောက် သော်၊ ရှော လု က၊ ပြန် ကြ စို့။ မ ပြန် လျှင် အ ဘ သည် မြည်း များ ကို မေ့ လျော့ လျက် ငါ တို့ အ တွက် စိုး ရိမ် လိမ့် မည် ဟု လိုက် ပါ သော ငယ် သား အား ပြော ဆို ရာ၊ ငယ် သား က၊ ထို မြို့ တွင် သြ ဇာ ကြီး သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် တစ် ပါး ရှိ၏။ ဟော ပြော တိုင်း မှန် သည် နှင့် သူ့ ထံ ဝင် ကြ စို့။ ကျွန် တော် တို့ သွား ရ မည့် ခ ရီး ကို ဖော် ပြ ကောင်း ပြ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် သော်၊ ရှော လု က၊ ဝင် ခဲ့ လျှင် သူ့ အ ဖို့ မည် သည့် အ ရာ ကို ဆောင် ရ မည် နည်း။ ခွက် တွင် ပါ ရှိ သော မုန့် ကုန် ခဲ့ ပြီ ဖြစ်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အား ဆက် သ ရန် လက် ဆောင် မ ရှိ။ တစ် စုံ တစ် ရာ ပါ ရှိ သေး သ လော ဟု ငယ် သား အား မေး ပြန် လျှင်၊ ငယ် သား က၊ ကျွန် တော့် လက် တွင် ငွေ တစ် မတ် ရှိ သေး၏။ ကျွန် တော် တို့ ခ ရီး ကို ဖော် ပြ ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် လူ ယုံ တော် အား ပေး လှူ ပါ မည် ဟု ရှော လု အား ပြန် လျှောက်၏။ ရှေး အ ခါ က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မေး လျှောက် ရန် သွား လို လျှင်၊ ပ ရော ဖက် ဟု ယ ခု ကာ လ ခေါ် သော သူ့ ကို အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ဟု ခေါ် လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ့ ထံ သွား ကြ စို့ ဟု ဆို ရိုး ရှိ သ တည်း။ ရှော လု က လည်း၊ ကောင်း ပါ ပြီ။ ဝင် ကြ စို့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှိ ရာ မြို့ သို့ အ ရောက် တက် သွား ကြ ရာ ရေ ခပ် ရန် ထွက် လာ သော မိန်း မ ငယ် တို့ ကို တွေ့၍ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ရှိ သ လော ဟု မေး လျှင် သင် တို့ ရှေ့ တွင် ရှိ ပါ သည်။ ယ နေ့ မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လာ ပြီ ဖြစ် ပါ၍ အ လျင် အ မြန် ဝင် သွား ကြ လော့။ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် မြင့် ရာ ဌာ န၌ ပူ ဇော် ပွဲ ယ နေ့ ပြု လျက် ရှိ၏။ မြို့ တွင်း သို့ အ ရှင် တို့ ဝင် လျှင် ဝင် ချင်း၊ မြင့် ရာ ဌာ န သို့ ဘုန်း ပေး ရန် မ တက် မ ကြွ မီ ဆ ရာ ကို တွေ့ ပါ လိမ့် မည်။ ထို ဆ ရာ သည် ပူ ဇော် ပွဲ ကို မင်္ဂ လာ ပေး ရ မည် ဖြစ်၍ သူ မ ရောက် မ ချင်း စား လေ့ မ ရှိ ပါ။ ပေး ပြီး မှ ခေါ် ဖိတ် ခံ ရ သူ တို့ သုံး ဆောင် တတ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ တက် သွား ပါ၊ ယ ခု ပင် တွေ့ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော သည် နှင့် အ ညီ တက် သွား၍ ဝင် ကြ သော်၊ ရှ မွေ လ သည် မြင့် ရာ ဌာ န သို့ တက် ကြွ ရန် ထွက် လာ စဉ် တွေ့ ကြုံ လေ၏။ ရှော လု မ ရောက် မီ တစ် နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာ နက် ဖြန် ဤ အ ချိန်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ် သား တစ် ဦး သည် သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ စေ လွတ် သည့် အ တိုင်း သင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မင်း အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း ရ မည်။ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် တွင်း မှ သူ ကယ် ဆယ် လ တ္တံ့။ ငါ့ ထံ လူ မျိုး တော် အော် ဟစ် သံ ရောက် သည် ဖြစ်၍၊ ငါ ကြည့် ရှု သည် ဟု မိန့် တော် မူ နှင့် သည့် အ လျောက် ရှ မွေ လ တွေ့ မြင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ သော သူ့ ကို ကြည့် လော့။ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် ထို သူ အာ ဏာ ပိုင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန်၏။ ထို အ ခါ ရှော လု သည် မြို့ တံ ခါး အ တွင်း ရှိ ရှ မွေ လ ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ့ အိမ် ကို ညွှန် ပြ ပါ လော့ ဟု တောင်း ပန် သော်၊ ရှ မွေ လ က၊ ငါ သည် အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ဖြစ်၏။ ငါ့ ရှေ့ က မြင့် ရာ ဌာ န သို့ တက် သွား လော့။ ငါ နှင့် အ တူ ယ နေ့ သုံး ဆောင် ရ လိမ့် မည်။ နက် ဖြန် သင့် စိတ် တွင် ရှိ သ မျှ ကို ငါ ဖော် ပြ လျက် သွား ခွင့် ပြု ပါ မည်။ လွန် ခဲ့ သော သုံး ရက် က ပျောက် သော မြည်း များ ကို ကား အ ရေး မ ယူ လင့်။ တွေ့ လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ရ တ နာ မြတ် ရှိ သ မျှ သည် မည် သူ့ အ ဖို့ ဖြစ် သ နည်း။ သင် မှ စ၍ ဆွေ ရင်း မျိုး သား တို့ အ ဖို့ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော ဟု ရှော လု အား ပြော ဆို လေ၏။ ရှော လု က လည်း၊ ကျွန် တော် သည် ဣ သ ရေ လ အ နွယ် များ တွင် အ ထွေး ဆုံး ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား ဖြစ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ အ ဘ အိမ် ထောင် သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် အိမ် ထောင် များ တွင် အ သိမ် အ ဖျင်း မျှ သာ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ကျွန် တော် အား အ ဘယ် ကြောင့် ထို စ ကား မျိုး ကို မိန့် ဆို တော် မူ သ နည်း ဟု ပြန် လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု နှင့် ငယ် သား ကို ဧည့် ခန်း အ တွင်း သို့ ခေါ် သွင်း သ ဖြင့် သုံး ကျိပ် ခန့် ရှိ သော ခေါ် ဖိတ် ခံ ရ သူ ပ ရိ သတ် တို့ ထက် ထူး မြတ် သော နေ ရာ ကို ပေး ပြီး နောက် ပွဲ တော် ချက် ကို ခေါ် လျက် သိမ်း ထား ပါ ဆို၍ ငါ အပ် ပေး သော အ သား ကို ယူ ဆောင် ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပွဲ တော် ချက် သည် တစ် ပေါင် လုံး ကို ယူ ခဲ့ ပြီး လျှင် ရှော လု ရှေ့ တွင် ခင်း တည် လေ၏။ ရှ မွေ လ က လည်း၊ သင့် ရှေ့ ခင်း တည် ပြီး သော ပွဲ တော် ကို သုံး ဆောင် လော့။ ပ ရိ သတ် ကို ငါ ခေါ် ဖိတ် သည် မှန် သော် လည်း၊ မှန်း ထား သော အ ချိန် မ တိုင် မီ သိမ်း ထား ပြီး ဟု ပြော ဆို လျက် ထို နေ့၌ ရှောလု နှင့် အ တူ သုံး ဆောင် လေ ၏။ ထို သူ တို့ သည် မြင့် ရာ ဌာ န မှ မြို့ တွင်း သို့ သက် ဝင် ပြီး လျှင် တိုက် မိုး ရင် ပြင် တွင် ဆွေး နွေး လျက် နေ ကြ လေ၏။ ညဉ့် သန့် စင်၍ အ ရုဏ် တက် လု နီး သော် ရှ မွေ လ သည် တိုက် မိုး ရင် ပြင် ပေါ် မှ ရှော လု ကို နှိုး၍ ထ လော့၊ ငါ သွား ခွင့် ပြု မည် ဟု ဆို သော အ ခါ ရှော လု ထ ပြီး လျှင် နှစ် ဦး လုံး ပင် အ ပြင် သို့ ထွက် ကြ၏။ မြို့ အ စွန် သို့ ရောက် လျှင် ရှ မွေ လ က၊ ငယ် သား ကို ရှေ့ ကသွား နှင့် စေ။ သင် မူ ကား ရပ် နေ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ငါ ပြန် မည် ဟု ရှော လု အား ဆို သည့် အ လျောက် ငယ် သား လွန်၍ သွား သော်၊ ရှ မွေ လ သည် ဆီ ဘူး ကို ယူ၍ ဦး ခေါင်း ပေါ်၌ သွန်း လောင်း လျက် နမ်း ရှုပ် ပြီး မှ ပိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် မင်း အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး တော် မူ သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ ယ ခု ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား သော အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် နယ် စွန်း၊ ဇေ လ​ဇ ရွာ၊ ရာ ခေ လ သင်္ချိုင်း အ နီး တွေ့ ဆုံ မည့် လူ နှစ် ယောက် က၊ လိုက် ရှာ သော မြည်း များ ကို တွေ့ ပြီ။ သင့် အ ဘ သည် မြည်း များ ကို မေ့​လျော့ လျက် သင့် အ တွက် စိုး ရိမ်၍ ငါ့ သား ကို မည် သို့ ပြု လုပ် ရ မည် နည်း ဟု အောက် မေ့ နေ ကြောင်း နှင့် ကြား ပြော ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ရပ် မှ သွား၍ တာ ဗော် ညန် တော တွင် တွေ့ ဆုံ မည့် ဗေ သ လ မြို့ သို့ ဘု ရား ဖူး သွား၍ ဆိတ် သား ငယ် သုံး ကောင်၊ မုန့် သုံး လုံး နှင့် စ ပျစ် ရည် ဘူး ကို ဆောင် သော လူ သုံး ယောက် တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် သင် လက် ခံ အပ် သော မုန့် နှစ် လုံး ကို ဆက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို နောက် ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် ထား ရာ ဘု ရား သ ခင့် တောင် တော် အ နီး သို့ ရောက် သော် မြင့် ရာ ဌာ န မှ စောင်း၊ ပတ် သာ၊ တ ယော၊ ပလွေ ပါ ရှိ သူ တို့ ကို ရှေ့ ထား လျက် ဆင်း လာ ဟော ပြော သူ ပ ရော ဖက် စု ကို တွေ့ လျှင် တွေ့ ချင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင့် အ ပေါ် သို့ အ ဆော တ လျင် သက် ရောက် သ ဖြင့် လူ တ ဖြစ် ပြောင်း လဲ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ ဟော ပြော ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ဤ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ထင် ရှား သော အ ခါ သင် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ နေ တော် မူ သည် ဖြစ်၍ အ ခွင့် အ တိုင်း ပြု လေ လော့။ သင် ကား ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ သွား နှင့် ပြီး လျှင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ရန်လည်း ကောင်း၊ မည် သို့ ပြု အပ် ကြောင်း သင် ကြား ရန် လည်း ကောင်း၊ သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ ဆင်း လာ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ မ ရောက် မ ချင်း ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် ဆိုင်း လင့် လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ ထံ မှ ထွက် သွား ရန် ကျော ခိုင်း သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက်၊ ရှော လု အား စိတ် သ ဘော သစ် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သွင်း တော် မူ၏။ ထို နေ့ တွင် ပင် ဆို ခဲ့ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ လုံး စုံ ထင် ရှား လျက် တောင် တော် သို့ ရောက် ကြ လျှင်၊ ပ ရော ဖက် စု တို့ ကြို ဆို ကြ သည့် အ ခိုက် ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု အ ပေါ် သို့ အ ဆော တ လျင် သက် ရောက် သ ဖြင့် သူ တို့ နှင့် ပါ ဝင် ဟော ပြော ရ ၏။ ထို သို့ ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် ရှော လု ဟော ပြော သည် ကို သိ ကျွမ်း ရင်း သူ တို့ မြင် ကြ လျှင် ကိ ရှ၏ သား ၌ မည် သို့ ဖြစ် သ နည်း။ ရှော လု လည်း ပ ရော ဖက် တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် ပြီ လော ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ရာ ထို မြို့ သား တစ် ယောက် က ၎င်း တို့၏ ဘိုး ဘ ကား မည် သူ နည်း ဟု ပြန် လှန် မေး လေ၏။ ထို သို့ သော အ ခြင်း အ ရာ ကို အ စွဲ ပြု၍ ရှော လု လည်း ပ ရော ဖက် တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် ပြီ လော ဟူ၍ ဆို ရိုး စ ကား ဖြစ် သ တည်း။ ရှော လု သည် ဟော ပြော မှု ကို ဆောင် ရွက် ပြီး မှ မြင့် ရာ ဌာ န ရောက် တက် သွား လေ၏။ ထို နောက် ရှော လု၏ ဘ ထွေး က၊ အ ဘယ် ကို သွား ကြ သ နည်း ဟု ရှော လု နှင့် ငယ် သား အား မေး လျှင် မြည်း များ ကို လိုက် ရှာ၍ မ တွေ့ သ ဖြင့် ရှ မွေ လ ထံ ဝင် ရောက် ပါ သည် ဟု ပြန် ပြော ရာ ရှ မွေ လ မိန့် မြွက် သော စ ကား များ ကို ငါ့ အား ပြန် ကြား ပါ ဟု ဘ ထွေး တောင်း ပန် သော်၊ မြည်း များ တွေ့ ကြောင်း ကို တပ် အပ် ဖော် ပြ ပါ သည် ဟု ဘ ထွေး အား ပြန် ပြော လေ၏။ ရှ မွေ လ မိန့် မြွက် သော နိုင် ငံ ရေး ကို ကား မ ပြော မ ကြား ချေ။ ထို နောက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို မိ ဇ ပါ မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ရှ မွေ လ က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဖြစ် သော သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ထုတ် ဆောင် သည့် ပြင် ထို ပြည် သား တို့ လက် အောက် မှ လည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် သ မျှ သော နိုင် ငံ များ လက် အောက် မှ လည်း ကောင်း၊ ကယ် နုတ် ခဲ့ သည် ဖြစ် လျက် သင် တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် ခန့် ထား ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ခြင်း ကြောင့် ဘေး ဒု က္ခ အ မျိုး မျိုး မှ ကယ် ဆယ် သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ကို ယ နေ့ စွန့် ပယ် ရာ​ရောက် ကြ ပြီ တ ကား။ သို့ နှင့် အ ညီ အ နွယ် များ၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် ကြ လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း အ မျိုး အ နွယ် ဟူ သ မျှ ကို ချဉ်း ကပ် စေ ပြီး လျှင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ကို မဲ ကျ လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ကို အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ပြီး နောက် မာ တ ရိ အိမ် ထောင် ကို မဲ ကျ လေ၏။ မာ တ ရိ အိမ် ထောင် ကို လူ သူ အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ပြီး လျှင် ကိ ရှ သား ရှော လု ကို မဲ ကျ ရာ ရှာ၍ မ တွေ့ ချေ။ ထို သူ မ လာ သေး လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ကြ ရာ ဝန် စည် စ လယ် တွင် ပုန်း အောင် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ လျင် အ မြန် ခေါ်၍ ပ ရိ သတ် အ လယ် တွင် ရပ် သော်၊ လူ တ ကာ တို့ ထက် ပ ခုံး စွန်း မြင့် လေ ၏။ ရှ မွေ လ က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သူ့ ကို ကြည့် ကြ လော့။ တစ် မျိုး လုံး တွင် တူ မျှ သူ မ ရှိ ဟု ပ ရိ သတ် အား ပြော ဆို လျှင် ဘု ရင် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟူ၍ လူအ ပေါင်း တို့ ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် ရှ မွေ လ သည် နိုင် ငံ ရေး ဆိုင် ရာ ရာ ဇ သတ် ထုံး နည်း ကို ပ ရိ သတ် အား ထုတ် ဆင့် ရေး သား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် သိမ်း ထား ပြီး လျှင် ပ ရိ သတ် ကို အ သီး အ သီး အိမ် သို့ ပြန် လွှတ် လိုက် ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရာ ဘု ရား သ ခင် စိတ် စွဲ စေ တော် မူ သော လူ စွမ်း ကောင်း တို့ သည် နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ တ ရား မဲ့ သူ တို့ က မူ ကား ဤ သူ သည် ငါ တို့ ကို မည် သို့ ကယ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု၍ ပ ဏ္ဏာ မ ဆက် သော် လည်း ရှော လု မင်း ချုပ် တည်း လေ၏။ ထို နောက် အ မ္မုန် အ မျိုး နာ ဟတ် မင်း ချီ လာ၍ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ အ နီး တပ် စွဲ ရာ၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တို့ က ကျွန် တော် တို့ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ တော် မူ ပါ။ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ပါ မည် ဟု နာ ဟတ် မင်း အား တင် လျှောက် ကြ လေ သော်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး နာ ဟတ် မင်း က ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ရှက် ကို ငါ ခွဲ ရန် သင် တို့၏ လက်ျာ မျက် စိ ဟူ သ မျှ ကို ထိုး ဖောက် ရ မှ သာ မိတ် ဖွဲ့ ခံ မည် ဟု မိန့် ဆို ရာ ဣ သ ရေ လ တစ် နိုင် ငံ လုံး သို့ တ မန် စေ လွှတ် ရန် ခု နစ် ရက် တာ ချမ်း သာ ပေး တော်မူ ပါ။ ကယ် မ သူ မ ပေါ် မ ရှိ က အ သျှင့် ထံ ထွက် ခံ ပါ မည် ဟု ယာ ဗက် မြို့ လူ ကြီး တို့ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း နေ ရာ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ တ မန် တို့ လာ ရောက်၍ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား ကြား ပြော လျှင် တစ် မြို့ လုံး အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ ၏။ ရှော လု မင်း သည် လယ် တော မှ နွား များ ကို မောင်း နှင် ပြန် လာ သော အ ခါ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ဘယ် အ တွက် ငို ကြွေး ကြ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ယာ ဗက် မြို့ တ မန် တို့ စ ကား ကို လျှောက် ကြား ကြ ၏။ ထို သ တင်း ကို ရှော လု မင်း ကြား သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် အ ဆော တ လျင် သက် ရောက်၍ ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် သ ဖြင့် နွား တစ် ရှဉ်း ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ် ပြီး လျှင် ရှော လု နှင့် ရှ မွေ လ နောက်၌ မ လိုက် မ ချီ သူ တို့ နွား များ ကို ထို သို့ စီ ရင် မည် ဟု ကြော် ငြာ စေ သူ တ မန် တို့ လက် ဖြင့် ဣ သ ရေ လ တစ် နိုင် ငံ လုံး သို့ ပို့ လိုက် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ် ပွား သော ထိတ် လန့် ခြင်း သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် သည့် အ လျောက် တစ် သ ဘော တည်း လိုက် ချီ ကြ ရာ ဗေ ဇက် မြို့ တွင် ကြည့် ရှု စစ် ဆေး သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ သုံး သိန်း၊ ယု ဒ သူ ရဲ သုံး သောင်း ရှိ ကြ သ တည်း။ တပ် ဗိုလ် တို့ က နက် ဖြန် နေ ပြင်း သော အ ချိန် ချမ်း သာ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား ကြား ပြော လော့ ဟု လာ ရင်း တ မန် တို့ ကို မှာ ထား လိုက် သည့် အ တိုင်း တ မန် တို့ ပြန်​ရောက် ကြား ပြော သ ဖြင့် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ဝမ်း မြောက် ကြ သည် နှင့် အ ညီ ကျွန် တော် တို့ သည် သင် တို့ ထံ နက် ဖြန် ထွက် ခံ ပါ မည်။ အ လို ရှိ ရာ ပြု ကြ ပါ။ နောက် နေ့ တွင် ရှော လု မင်း သည် တပ် တော် ကို သုံး ကြောင်း သုံး သွယ် ခွဲ၍ နံ နက် ယံ အ ချိန် အ မ္မုန် တပ် မ ကို တိုး ဝင် တိုက် ခိုက် ရာ နေ ပြင်း ချိန် တိုင် အောင် လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ကျန် ကြွင်း သူ နှစ် ဦး မျှ မ ပူး မ တွဲ နိုင် ဘဲ ဖ ရို ဖ ရဲ ကွဲ လွင့် ပျက် စီး ရ ကြ ၏။ ထို အ ခါ တပ် တော် သား တို့ က၊ ရှော လု သည် ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု အပ် သ လော ဟု ဆို သော သူ တို့ ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ ငါ တို့ သတ် ရန် အပ် ပါ လော့ ဟု ရှ မွေ လ အား လျှောက် တောင်း ကြ သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အောင် မြင် ခွင့် ကို ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဤ နေ့ မည် သူ့ ကို မျှ မ သတ် ရ ဟု အ မိန့် ထုတ် လေ ၏။ ထို နောက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ရှ မွေ လ က၊ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ သွား၍ တိုင်း နိုင် ငံ ကို အ သစ် တည် ထောင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ တစ် မျိုး လုံး ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင် ထို မြို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ရှော လု ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် ကြ လေ၏။ ထို မြို့ တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လျက် ရှော လု မင်း နှင့် တ ကွ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် အား ရ ဝမ်း မြောက် ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ငါ သည် သင် တို့ တောင်း လျှောက် ရာ လိုက် နာ၍ ဘု ရင် မင်း ကို တင် မြှောက် လေ ပြီ။ ထို ဘု ရင် မင်း သည် သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် သွား လာ လျက် ရှိ၏။ ၎င်း ပြင် ငယ် စဉ် က စ၍ ယ နေ့ တိုင် သင် တို့ မျက် မှောက်၌ သွား လာ သော ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ ငါ၏ သား များ လည်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ၏။ ယ ခု ငါ ရှိ သေး စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ရှေ့၊ ငါ့ အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ လော့။ ငါ သည် မည် သူ့ နွား မြည်း ကို လု ယူ ဘူး သ နည်း။ မည် သူ့ ကို ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် ဘူး သ နည်း။ မည် သူ့ ထံ မှ မျက် နှာ ဖုံး အ ဖြစ် လက် ဆောင် ကို ခံ ဘူး သ နည်း။ ထို သို့ ပြု မိ လျှင် ငါ ပြန် ပေး မည် ဟု ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ အား ဆို သော် ထို သူ တို့ က ကိုယ် တော် သည် ညှဉ်း ပန်း ဘူး သည် မ ဟုတ်။ နှိပ် စက် ဘူး သည် မ ဟုတ်။ တံ စိုး စား ဘူး သည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ဝန် ခံ ကြ လျှင် ငါ့ လက် တွင် တစ် စုံ တစ် ရာ မ တွေ့ ကြောင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယ နေ့ သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ပြီ။ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း လည်း သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ရာ ဟုတ် မှန် ကြောင်း ကို ဝန် ခံ ကြ ကုန်၏။ တစ် ဖန် ရှ မွေ လ က၊ ထို ဘု ရား ကား မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခန့် ထား၍ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ဘု ရား ပေ တည်း။ ထို ကြောင့် ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍ သင် တို့ တိုင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သ မျှ သော တ ရား မှု များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပင် ယ ခု ငါ ဖော် ပြ စဉ်၊ ရပ် ဆိုင်း ကြ ဦး လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ယာ ကုပ် ရောက် သည့် ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အော် ဟစ် ကြ လျှင် ထို ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ရန် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ်၍ ဤ ဒေ သ တွင် ဘိုး ဘေး များ ကို နေ ရာ ချ တော် မူ ပြီး နောက် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေ့ လျော့ ကြ သည့် အ တွက် သူ တို့ နှင့် စစ် တိုက် သော ဟာ ဇော် ဗိုလ် ချုပ် သိ သ ရ မှ စ၍ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး နှင့် မော ဘ ဘု ရင် တို့ လက် တွင်း သို့ ရောင်း ချ တော် မူ လိုက်၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ က၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စွန့် ပယ် လျက် ဗာ လ နတ်၊ အာ ရှ တ ရက် နတ် တို့ ကို ဝတ် ပြု ရာ၌ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ ရန် သူ တို့ လက် မှ ယ ခု ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ လျှင် ကိုယ် တော် ကို ဝတ် ပြု ပါ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် ကြ ပြန် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ၊ ဗာ ရက်၊ ယေ ဖ သ၊ ရှ မွေ လ တို့ ကို စေ လွှတ်၍ ပတ် ဝန်း ကျင် ရန် သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် သင် တို့ ဘေး ကင်း စွာ နေ ထိုင် ရ ကြ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင် နာ ဟတ် မင်း ချီ လာ ကြောင်း ကို ကြား သိ လျှင် မူ ကား သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရင် အ ဖြစ် စိုး စံ တော် မူ လျက် ပင် သင် တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် တစ် ပါး စိုး စံ အပ် သည် ဟု တောင်း ဆို ဘိ လေ စွ။ သို့ နှင့် အ ညီ သင် တို့ တောင်း ဆို၍ တင် မြှောက် သော ဘု ရင်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခန့် ထား တော် မူ ရ သော ဘု ရင် ကို ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ဝတ် ပြု လျက် မိန့် တော် မူ ချက် ကို မ ဖီ မ ဆန်၊ လိုက် နာ သည့် ပြင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ အုပ် စိုး သော ဘု ရင် နှင့် တ ကွ လိုက် ကြ လျှင် ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ မိန့် တော် မူ ချက် ကို မ လိုက် မ နာ၊ ဖီ ဆန် လျှင် မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သည် ဘိုး ဘေး များ အ ပေါ် တွင် တင် ဖိ ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ အ ပေါ်၌ လည်း တင် ဖိ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် သင် တို့ မျက် မှောက်၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ တော် မူ အံ့ သော တန် ခိုး ကြီး ကို ရပ် တန့်၍ ကြည့် ကြ ဦး လော့။ ယ ခု မှာ ဂျုံ စ ပါး ရိတ် သိမ်း ချိန် မ ဟုတ် လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ ပ ဌ နာ ပြု သည့် အ တိုင်း မိုး ခြုန်း ခြင်း နှင့် တ ကွ ရွာ စေ တော် မူ မည် ကို ထောက် ၍ ဘု ရင် တောင်း ဆို သော အ ပြစ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ကြီး လေး ကြောင်း သိ မြင် ကြ လိမ့် မည် ဟု လူ ပ ရိ သတ် အား မိန့် ဆို ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျှင် ထို နေ့၌ မိုး ခြုန်း ခြင်း နှင့် တ ကွ ရွာ စေ တော် မူ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ရှ မွေ လ ကို တစ် မျိုး လုံး ကြောက် ရွံ့ ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သေ ဘေး လွတ် စေ ရန် ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ အ သ နား ခံ တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် လျှောက် တောင်း သော အ ပြစ် ကို ထပ် ဆင့်၍ ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ ဟု ရှ မွေ လ ထံ တောင်း ပန် ကြ လေ ၏။ ရှ မွေ လ က လည်း၊ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ထို သို့ သော အ ပြစ် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ ပြု မိ ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ဝတ် ပြု လျက် နောက် တော် သို့ လိုက် ရာ မှ မ လွှဲ ကြ နှင့်။ အ လ ဟဿ အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် လျက် မ ကယ် နိုင် သော ဘု ရား များ နောက် သို့ လမ်း လွဲ၍ မ လိုက် ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ နား၍ သင် တို့ ကို လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း မ ဟာ နာ မ တော် ကြောင့် လူ မျိုး တော် ကို စွန့် တော် မူ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ငါ မူ ကား သင် တို့ အ ဖို့ အ သ နား တော် မ ခံ သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ခြင်း အ မှု သည် ကင် ဝေး ပါ စေ သော။ သင် တို့ အား ကောင်း မြတ် ဖြောင့် မှန် သော လမ်း ကို ပြ ဦး မည်။ သင် တို့ သည် လူ မျိုး အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သော မ ဟာ ကျေး ဇူး တော် ကို ထောက် ရှု သဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် သ စ္စာ စောင့်၍ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ဝတ် ပြု ကြ လော့။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မြဲ ပြု ခဲ့ မူ ဘု ရင် နှင့် တ ကွ ပယ် ရှား ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ပ ရိ သတ် အား မိန့် ဆို လေ၏။ ရှော လု မင်း သည် အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး သော နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် သုံး ထောင် ကို ရွေး ကောက် ပြီး လျှင် ယာ ယီ နန်း စိုက် သော မိတ် မတ် မြို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ဗေ သ လ တောင် ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ လူ နှစ် ထောင် ယော န သန် နေ ရာ၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့၌ လူ တစ် ထောင် ကို ထား၍ ကြွင်း သူ တို့ ကို အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြန် လွှတ် လေ၏။ ယော န သန် သည် ဂေ ဗ မြို့ ရှိ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် ကို လုပ် ကြံ ရာ လုပ် ကြံ ကြောင်း ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သ တင်း ကြား ကြ၏။ ရှော လု မင်း က လည်း၊ ဟေ ဗြဲ လူ တို့ ကြား သိ ကြ စေ ဟု မိန့် ဆို လျက် တစ် နိုင် ငံ လုံး တံ ပိုး မှုတ် စေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် ကို ရှော လု မင်း လုပ် ကြံ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ တို့ ရွံ ရှာ သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား သိ သော် ရှော လု မင်း ရှိ ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ သွား ရောက် စု ရုံး ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် လည်း၊ ဣ သ ရေ လ တပ် နှင့် တိုက် ခိုက် ရန် စု ရုံး လျက် စစ် ရ ထား သုံး သောင်း၊ မြင်း စီး သူ ရဲ ခြောက် ထောင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ရှိ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ သော ခြေ သည် သူ ရဲ တို့ ချီ တက်၍ ဗေ သ ဝင် မြို့ ရှေ့၊ မိတ် မတ် မြို့ တွင် စွဲ ရပ် ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ၍ ဆင်း ရဲ သည် ကို သိ ကြ သော အ ခါ ဥမင်၊ ဆူး ချုံ၊ ကျောက် ဂူ၊ မြေ တိုက်၊ မြေ တွင်း များ ၌ ပုန်း အောင်း ၍ နေ ရ သည့် ပြင် ဟေ ဗြဲ အ ချို့ တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ ဂဒ် နယ်၊ ဂိ လဒ် နယ် များ သို့ ကူး သွား ကြ၏။ ရှော လု မင်း ကား ဂိ လ ဂါ လ မြို့၌ နေ ရစ် ရာ နောက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ တုန် လှုပ် ချောက် ချား လျက် ကွဲ သွား ကြ ကုန် ၏။ ရှော လု မင်း သည် ရှ မွေ လ ချိန်း ချက် သော ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် ဆိုင်း လင့် ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ မ လာ မ ရောက် နောက် ပါ သူ တို့ လည်း ကွဲ လွင့် သည် ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း က၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ယူ ဆောင် ခဲ့ လော့ ဟု တောင်း ဆို လျက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထို သို့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ပြီး လျှင် ပြီး ချင်၊ ရှ မွေ လ ရောက် လာ၍ ရှော လု မင်း ခ ရီး ဦး ကြို ရာ၊ ရှ မွေ လ က၊ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း က၊ နောက် ပါ သူ တို့ ကွဲ လွင့် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ချိန်း ချက် သော နေ့ ရက် တွင် ကိုယ် တော် မ ကြွ လာ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မိတ် မတ် မြို့၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် စု ရုံး ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သိ ရ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ အ သ နား တော် မ ခံ ရ မီ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ချီ လာ မည် ဟု စိုး ရိမ် သည့် အ တွက် ကိုယ် ကို တိုက် တွန်း၍ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ရ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် ရာ ရှ မွေ လ က၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် ကို မ စောင့် ရှောက် သည် မှာ မိုက် လေ စွ တ ကား။ စောင့် ရှောက် ခဲ့ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ခွင့် ကို သင့် အ မျိုး မ ပြတ်၊ ဆက် လက် တည် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ယ ခု မူ ကား၊ အုပ် စိုး ခွင့် ဆက် လက် တည် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို သင် မ စောင့် ရှောက် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ ဘော တော် မြတ် ရာ လူ တစ် ဦး ကို ရှာ တွေ့ ပြီး ဖြစ်၍ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ရှော လု မင်း အား မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ထ သွား လေ ၏။ ရှော လု မင်း လည်း၊ ကျန် ရစ် သော ရဲ မက် ခြောက် ရာ ခန့် ကို ကြည့် ရှု စစ် ဆေး ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ နှင့် သား တော် ယော န သန် ပါ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့၌ ရပ် ဆိုင်း ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကား မိတ် မတ် မြို့ တွင် စွဲ ရပ် လျက် နေ သေး ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် မ က တိုက် ခိုက် လု ယူ ရန် စစ် တံ ခွန် သုံး သွယ် ထွက် လာ ပြီး လျှင် တစ် သွယ် ကား ရွာ လ ခ ရိုင်၊ သြ ဖ ရ မြို့ လမ်း သို့ လည်း ကောင်း တစ် သွယ် ကား ဗေ သော ရုန် မြို့ လမ်း သို့ လည်း ကောင်း၊ တစ်သွယ် ကား သဲ က န္တာ ရ အ နီး ဇေ ဘိုင် ချိုင့် နှင့် ရင် ဆိုင်၊ နယ် စပ် လမ်း သို့ လည်း ကောင်း လွှင့် သွား ကြ သ တည်း။ ထို ကာ လ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ဓား၊ လှံ များ ကို ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ လုပ် ကြ မည် ကို စိုး ရိမ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ တစ် ပြည် လုံး တွင် ပန်း ပဲ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ စေ သည် နှင့် သို့ ဖြစ်၍ စစ် တိုက် ရာ ကာ လ တွင် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် မှ တစ် ပါး၊ ရဲ မက် တို့ လက်၌ ဓား၊ လှံ၊ မ ရှိ ချေ။ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် သည် မိတ် မတ် မြို့ လမ်း ထိပ် သို့ ရွှေ့ ချ ကြ ၏။ တစ် နေ့ သ၌ သား တော် ယော န သန် သည်၊ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကို ခွင့် မ ပန် ဘဲ၊ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် သို့ ကူး သွား ကြ အံ့ ဟု လက် နက် ကိုင် လု လင် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကား၊ ဂိ ဗာ နယ် စွန်း၊ မိ ဂ ရုန် ရွာ ရှိ သ လဲ ခြံ တွင် နောက် ပါ ရဲ မက် ခြောက် ရာ ခန့် နှင့် တ ကွ ချ ရပ် လေ၏။ ရှိ လော မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် ဧ လိ မြစ်၊ ဖိ န ဟတ် မြေး၊ ဣ ခ ဗုဒ် အစ် ကို ဖြစ် သူ အ ဟိ တုပ် သား၊ အ ဟိ ယ လည်း ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ပင့် ဆောင် လျက် ပါ ရှိ၏။ ယော န သန် ထွက် သွား ကြောင်း မည် သူ မျှ မ သိ ချေ။ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် ရောက် ယော န သန် စူး စမ်း သော လမ်း ကြား တစ် ဘက် တစ် ချက် တွင် ဗော ဇက် အ မည်၊ သေ နေ အ မည် ရှိ သော ကျောက် တောင် နှစ် လုံး ရှိ၏။ တစ် လုံး ကား မြောက် ဘက်၊ မိတ် မတ် မြို့ နှင့်လည်း ကောင်း၊ တစ် လုံး ကား၊ တောင် ဘက် ဂေ ဗ မြို့ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ရင် ဆိုင် ကျ သ တည်း။ ယော န သန် က လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ တို့ ကင်း တပ် သို့ ကူး သွား ကြ အံ့။ လူ များ သည် ဖြစ် စေ၊ နည်း သည် ဖြစ် စေ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ ကယ် စိမ့် သော ငှါ ကန့် ကွက် ခြင်း မ ရှိ နိုင် သည် ဖြစ်၍ ငါ တို့ ကို မ စ ကောင်း မ စ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လက် နက် ကိုင် လု လင် အား ဆို လျှင်၊ စိတ် တိုင်း ကျ ရာ ပြု လုပ် ပါ။ ကျွန် တော် လည်း စိတ် တော် နှင့် ထပ် တူ လိုက် ပါ မည် ဟု လု လင် ဝန် ခံ သော်၊ ယော န သန် က၊ ထို သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ ကူး သွား ၍ ကိုယ် ကို ဖော် ပြ မည်။ ငါ တို့ မ ရောက် မ ချင်း ရပ် နေ လော့ ဟု သူ တို့ ဆို လျှင် ငါ တို့ သည် သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ မ သွား ဘဲ ရပ် မြဲ ရပ် နေ မည်။ တက် ခဲ့ လော့ ဟု ဆို ခဲ့ မူ ငါ တို့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ မည့် လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သော ကြောင့် တက် သွား ကြ အံ့ ဟု ဆို ပြီး လျှင် လေး ဘက် ထောက် တက် လျှင် လု လင် လည်း လိုက် လေ၏။ ယော န သန့် ရှေ့ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ရှုံး သေ၍ လု လင် လည်း နောက် ထပ် လုပ် ကြံ လေ ၏။ ယော န သန် နှင့် လု လင် တို့ ပ ဌ မ လုပ် ကြံ ခြင်း အား ဖြင့် နွား တစ် ရှဉ်း ထွန် လောက် သော မြေ ကွက် အ တွင်း တွင် လူ နှစ် ဆယ် ခန့် ရှုံး သေ သည် ဖြစ် ၍ စစ် မြေ ပြင် ရှိ တပ် စ ခန်း ၌ လည်း ကောင်း၊ လိုက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် သည့် ပြင် ကင်း တပ် သား တို့ နှင့် စစ် တံ ခွန် တပ် သား တို့ လည်း ကြောက် ရွံ့ ကြ လေ၏။ မြေ လှုပ် ခြင်း ကြောင့် လည်း အား ကြီး စွာ ကြောက် ရွံ့ လျက် ရန် သူ အ လုံး အ ရင်း တို့ ပျက် ပြား ကွဲ လွင့် ကြ သည် ကို ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ ရှော လု မင်း၏ ကင်း စောင့် တို့ ကြည့် မြင် ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း က တပ် မ တော် မှ ထွက် သွား သူ့ ကို သိ အံ့ သော ငှါ ကြည့် ရှု စစ် ဆေး လော့ ဟု အ ပါး တော် ရှိ သူ တို့ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း စစ် ဆေး ရာ ယော န သန် နှင့် လက် နက် ကိုင် လု လင် ကို မ တွေ့ ချေ။ ထို ကာ လ၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ကို ပင့် ဆောင် လေ့ ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် အ ဟိ ယ အား ရှော လု မင်း က ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ပင့် ဆောင် ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ ခိုက် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း တိုး တက် ပျက် ပြား သည် ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း က၊ နေ ဦး လော့ ဟု ပ ရော ဟိတ် အား မိန့် ဆို ပြီး လျှင် အ ပါး တော် ရှိ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ လျက် စစ် မြေ ပြင် သို့ ရောက် လျှင် ဖိ လိ တ္တိ ရဲ မက် တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ခုတ် ကြ သ ဖြင့် ကြီး စွာ ပျက် ပြား ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ်သို့ အ ရပ် ရပ် မှ လိုက် ပါ ဝင် နေ သူ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ သည် ရှော လု မင်း နှင့် ယော န သန် တို့ နောက်၌ လိုက် သော ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ဘက် သို့ ကူး ဝင် ကြ သည့် ပြင် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း တွင် ပုန်း အောင်း၍ နေ သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ဖိ လိ တ္တိ ရဲ မက် တို့ ပြေး ကြောင်း ကြား လျှင် ထက် ကြပ် လိုက် လံ တိုက် ခိုက် ကြ ကုန် ၏။ ထို နေ့ ရက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် တော် မူ၍ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ လွန် စစ် ရောက် လေ၏။ ထို နေ့ ရက်၌ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ပင် ပန်း ကြ သော် လည်း ရှော လု မင်း က၊ ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် စား ချေ ခွင့် ရ၍ ညဉ့် ဦး မ တိုင် မီ အ စာ စား သူ တိုင်း အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ ဟု ဗိုလ် ထု အား သ စ္စာ တော် ခံ စေ သည့် အ လျောက် မည် သူ မျှ အ စာ မ စား ရ။ မြေ ပြင် တွင် ပျား ရည် လွှမ်း မိုး သော ပျား လ ပို့ ပေါ ရာ သို့ ပြည် သား တို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ဗိုလ် ထု သည် ပျား လ ပို့ ပေါ ရာ သို့ ရောက် လျှင် ပျား ရည် ယို ကျ လျက် ရှိ သော် လည်း သ စ္စာ တော် ခံ မိ သော ကြောင့် မည် သူ မျှ ခံ တွင်း ကို လက် နှင့် မ တို့ ဝံ့။ ယော န သန် မူ ကား၊ ဗိုလ် ထု အား ခ မည်း တော် သ စ္စာ ခံ စေ ကြောင်း ကို မ ကြား မ သိ သည် နှင့် လက် သုံး တော် လှံ ဖျား ဖြင့် ပျား လ ပို့ ကို ကော်၍ လက် နှင့် ခံ တွင်း သို့ ယူ သွင်း သ ဖြင့် စ က္ခု ကြည် လင် သော်၊ ယ နေ့ အ စာ စား သော သူ၌ အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ ဟု ခ မည်း တော် သ စ္စာ ပေး ကြောင်း လူ တစ် ယောက် ကြား လျှောက် လျှင် ဗိုလ် ထု မော ပန်း သည် ကို ယော န သန် သိ၍ ခ မည်း တော် သည် ပြည် သား တို့ ကို နှောင့် ရှက် လေ ပြီ။ ဤ ပျား ရည် အ နည်း ငယ် ကို ငါ စား၍ စ က္ခု ကြည် လင် သည် တ ကား။ ရန် သူ တို့ လက် မှ သုံ့ ရ သော အ စာ ကို ဗိုလ် ထု စား သောက် ရ လျှင်၊ မည် မျှ အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ယ ခု မှာ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လုပ် ကြံ ရ ခြင်း သည် အ ကျိုး ကြီး မ ဟုတ် စွ တ ကား ဟု ဆို လေ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို မိတ် မတ် မြို့ မှ အာ ယ လုန် မြို့ တိုင် အောင် လုပ် ကြံ ရ သ ဖြင့် ဗိုလ် ထု သည် အ လွန် မော ပန်း သည် ဖြစ် ၍ သုံ့ ရ သော သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ နွား သား ငယ် များ ကို တစ် ဟုန် တည်း သိမ်း ရုံး ခုတ် သတ် ပြီး လျှင် အ သွေး ပါ စား ကြ လေ၏။ ဗိုလ် ထု သည် ထို သို့ အ သွေး ပါ စား မိ သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ရာ ရောက် ပြီ ဟု ရှော လု မင်း အား တင် လျှောက် ကြ လျှင် ရှော လု မင်း က သင် တို့ သည် တ ရား ပျက် ကြ လေ ပြီ။ ယ ခု ငါ့ ထံ သို့ ကျောက် ဖျာ ကြီး ကို လှိမ့် ခဲ့ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အ သီး အ သီး လက် ရ သော နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် ဟူ သ မျှ ကို ဤ ဌာ န သို့ ဆောင် ယူ သတ် ဖြတ် ပြီး လျှင် စား ကြ လော့။ အ သွေး ပါ စား ခြင်း အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ပြစ် မှား နှင့် ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဗိုလ် ထု အ တွင်း အ နှံ့ အ ပြား ထုတ် ဆင့် လော့ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း အ သီး အ သီး တို့ သည် ထို ညဉ့် တွင် ပင် နွား စ သည် တို့ ကို ၎င်း ဌာ န သို့ ဆောင် ယူ သတ် ဖြတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တည် လေ၏။ ထို ပ လ္လင် တော် ကား ဦး စွာ တည် သော ပ လ္လင် တည်း။ တစ် ဖန် ရှော လု မင်း က၊ ညဉ့် အ ခါ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လိုက် လံ၍၊ မိုး လင်း တိုင် အောင် တစ် ယောက် မ ကျန် ဖျက် ဆီး ကြ အံ့ ဟု မိန့် ဆို ရာ စိတ် တော် ရှိ ရာ ပြု တော် မူ ပါ ဟု ဗိုလ် ထု ဝန် ခံ ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် က လည်း ဤ ဌာ န တွင် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ တိုး ဝင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု နှိုး ဆော် သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လိုက် လံ ရ ပါ မည် လော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှော လု မင်း မေး လျှောက် ရာ ထို နေ့ တွင် ဗျာ ဒိတ် ပြန် တော် မ မူ။ သို့ ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း က၊ ဗိုလ် မှူး ဗိုလ် ချုပ် အ ပေါင်း တို့ အ ပါး တော် သို့ ချဉ်း ကြ လော့။ ယ နေ့ မည် သည့် အ မှု ဖြင့် ပြစ် မှား မိ သည် ကို သိ မြင် အံ့ သော ငှါ စစ် ဆေး ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ကယ် ဆယ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သား တော် ယော န သန် ပင် ဖြစ် သော် လည်း မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင် လူ ပ ရိ သတ် တွင် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ပြန် မ လျှောက် ချေ။ ရှော လု မင်း က လည်း၊ သင် တို့ တစ် ဘက်၊ ငါ နှင့် သား တော် ယော န သန် တစ် ဘက်၊ ရပ် နေ ကြ အံ့ ဟု မိန့် ဆို လျှက် စိတ် တော် ရှိ ရာ ပြု တော် မူ ပါ ဟု ဗိုလ် ထု ဝန် ခံ ကြ ၏။ ထို နောက် ရှော လု မင်း က ဟုတ် မှန် ရာ မဲ ကျ စေ တော် မူ ပါ ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း လျှောက် ပြီး လျှင် မဲ ချ ရာ ဗိုလ် ထု လွတ်၍ ရှော လု မင်း နှင့် ယော န သန် အ ပေါ် သို့ ကျ သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ငါ တစ် ဘက်၊ သား တော် ယော န သန် တစ် ဘက်၊ မဲ ချ ဦး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း မဲ ကျ သော ယော န သန် အား၊ သင် ပြု မိ သော အ မှု ကို ဖော် ပြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ လက် သုံး တော် လှံ ဖျား ဖြင့် ပျား ရည် အ နည်း ငယ် ကို ကော် စား မိ ပါ ပြီ။ အ မိန့် အ တိုင်း သေ ဒဏ် ခံ ပါ တော့ မည် ဟု ယော န သန် ဝန် ခံ သော် ရှော လု မင်း က၊ ယော န သန် သင် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ မ သေ စေ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု တိုင် တည် ရာ ဗိုလ် ထု က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ဘို့ ဤ ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ခြင်း ကို ပြု ဘူး သူ ယော န သန် သည် သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် လော။ ကင်း ဝေး စေ တော် မူ ပါ။ သူ သည် ယ နေ့ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ ဆောင် ရွက် သည် ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဦး ဆံ တစ် ပင် မျှ မြေ သို့ မ ကျ ရ ဟု တင် လျှောက် လျက် ယော န သန် ကို သေ ဘေး မှ ရွေး နုတ် ကြ ကုန် ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို မ လိုက် လံ ဘဲ ဆုတ် ပြန် ရာ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ရှော လု မင်း သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး ရန် အ ခွင့် တော် ရ သည် နှင့် ပတ် ဝန်း ကျင် ရန် သူ တည်း ဟူ သော မော ဘ နှင့် ဧ ဒုံ မှ စ၍ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဇော ဘ ဘု ရင် များ နှင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကိုလည်း ကောင်း စစ် တို က် လေ ရာ ရာ၌ ရဲ ရင့် စွာ ပြု၍ အောင် မြင် သည့် ပြင် အာ မ လက် လူ မျိုး ကို လည်း လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို လု ယက် ဖျက် ဆီး သူ တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် နုတ် လေ ၏။ သား တော် များ ကား ယော န သန်၊ ဣ ရွှိ၊ မေ လိ ခိ ရွှ တို့ တည်း။ သ မီး တော် နှစ် ပါး ကား အ ကြီး မေ ရပ်၊ အ ငယ် မိ ခါ လ တည်း။ မိ ဖု ရား ကား၊ အ ဟိ မတ် သ မီး အ ဟိ နောင် တည်း။ ဗိုလ် ချုပ် ကား ဘ ထွေး တော် နေ ရ သား အာ ဗ နာ တည်း။ ခ မည်း တော် ကိ ရှ နှင့် အာ ဗ နာ့ အ ဘ နေ ရ တို့ သည် အ ဗျေ လ၏ သား ဖြစ်၏။ ရှော လု မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး နှင့် အ ကြီး အ ကျယ် စစ် ရေ ဖြစ် ပွား၍ ရှော လု မင်း သည် သူ ရ သ တ္တိ ရှိ သူ၊ အ စွမ်း သ တ္တိ ရှိ သူ ဟူ သ မျှ ကို တွေ့ တိုင်း ခေါ် ယူ ဖွဲ့ စည်း လေ့ ရှိ၏။ တစ် ဖန် ရှ မွေ လ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ အ ပေါ် တွင် သင့် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း ခြင်း ငှါ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ထို ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ဦး လော့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော လမ်း ခ ရီး တွင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား အာ မ လက် လူ မျိုး ပြု သော ကန့် ကွက် မှု ကို ယ ခု ငါ ဆပ် ပေး တော့ မည် ဖြစ်၍ ထို လူ မျိုး ကို သွား ရောက် လုပ် ကြံ လော့။ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ချန် မ လှပ် ဘဲ မြေ လှန် လျက် ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ နို့ ညှာ၊ နို့ စို့ မှ စ၍ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကု လား အုပ်၊ မြည်း များ ကို သုတ် သင် လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ရှော လု မင်း အား ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း သည် ဗိုလ် ထု ကို စု ရုံး၍ တေ လိမ် မြို့၌ ကြည့် ရှု စစ် ဆေး ရာ ခြေ သည် သူ ရဲ နှစ် သိန်း၊ ယု ဒ ရဲ မက် တစ် သောင်း ရှိ သည် နှင့် အ ညီ အာ မ လက် မြို့ သို့ ချီ ပြီး လျှင်၊ ၎င်း ချိုင့်၌ တပ် စွဲ လျက် ကေ နိ လူ မျိုး တို့ အား အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို သင် တို့ ပြု ခဲ့ ဘူး သော ကျေး ဇူး ကြောင့်၊ အာ မ လက် လူ မျိုး နှင့် ပျက် စီး ရာ မ ပါ စေ ခြင်း ငှါ၊ ထို လူ မျိုး အ တွင်း မှ ထွက် ခွာ၍ သွား ကြ လော့ ဟု အ မှာ တော် အ တိုင်း ထွက် သွား ကြ ပြီး နောက် ရှော လု မင်း သည် ဟ ဝိ လ မြို့ မှ စ၍ အိ ဂျစ် ပြည် အ ရှေ့၊ ရှု ရ မြို့ တိုင် အောင် အာ မ လက် လူ မျိုး ကို လုပ် ကြံ လေ၏။ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကို လက် ရ ဖမ်း၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လေ ၏။ ရှော လု မင်း နှင့် ဗိုလ် ထု တို့ သည် အာ ဂတ် မင်း မှ စ၍ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား၊ ဆူ ဖြိုး သော သိုး သား ငယ်၊ အ ကောင်း ဆုံး အ မြတ် ဆုံး ဟူ သ မျှ ကို မြေ လှန် ရာ မ ပါ စေ ဘဲ ချန် လှပ် လျက် အ ညံ့ အ ဖျင်း ဟူ သ မျှ ကို ပါ စေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ၍၊ ငါ သည် ရှော လု ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် ခဲ့ သော ကြောင့် စိတ် တော် မ သာ မ ယာ ဖြစ် လေ ပြီ။ အ မိန့် တော် များ ကို သူ မ လိုက် မ နာ၊ ငါ့ ထံ မှ တွန့် ဆုတ် လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ သည် ဒေါ သ ခု ခံ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တစ် ညဉ့် လုံး ပ ဌ နာ ပြု ပြီး မှ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ရှော လု မင်း ကို တွေ့ ခြင်း ငှါ သွား ရာ ရှော လု မင်း သည် က ရ မေ လ မြို့ သို့ ရောက် ရာ တွင် အောင် လံ စိုက် ထူ လျက် လှည့် လည် လွန် သွား သ ဖြင့် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ရောက် သော သ တင်း ကို ကြား သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း ထံ ဝင် ရောက် သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ကိုယ် တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် အ တည် ပြု ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ထား လေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ ကြား ရ သော သိုး သံ၊ နွား သံ များ ကား၊ မည် သို့ နည်း ဟု ရှ မွေ လ မေး သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ဗိုလ် ထု သည် ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရန် သိုး၊ နွား အ ကောင်း ဆုံး တို့ ကို ချန် လှပ် ၍ အာ မ လက် လူ မျိုး လက် မှ သိမ်း ယူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ကြွင်း သ မျှ ကို ကား မြေ လှန် ရာ ပါ စေ ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ရှ မွေ လ က၊ နား ထောင် ဦး လော့။ ယ မန် နေ့ ညဉ့် ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပြန် ကြား မည် ဟု ဆို လျှင်၊ ပြန် ကြား တော် မူ ပါ ဟု ရှော လု မင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ က၊ သင် သေး နုပ် သည် ဟု ကိုယ် ကို ထင် မှတ် လျက် ပင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့၏ မ ကိုဋ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် သွန်း တော် မူ ပြီး လျှင် အ ပြစ် သား ဖြစ် သော အာ မ လက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို မြေ လှန် ရန် ခ ရီး သွား လျက်၊ အ ကုန် အ စင် ပျက် ပြုန်း သည့် တိုင် အောင် စစ် တိုက် လော့ ဟူ သော အ မိန့် နှင့် လွှတ် လိုက် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် လက် ရ ဥစ္စာ ကို တစ် ဟုန် တည်း သိမ်း ယူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၍ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သ ဖြင့် အ မိန့် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ဆန် ဘိ သ နည်း ဟု မေး သော် ရှော လု မင်း က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို လိုက် နာ ခဲ့ ပါ ပြီ။ စေ လွှတ် တော် မူ ရာ လမ်း တွင် လိုက်၍ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကို သိမ်း ယူ လျက်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို မြေ လှန် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ဗိုလ် ထု မူ ကား၊ ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ပူ ဇော် ရန် မြေ လှန် အပ် သော လက် ရ ဥစ္စာ အ ကောင်း အ မြတ် အ နက် သိုး၊ နွား များ ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ရှ မွေ လ က လည်း၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း လိုက် နာ ခြင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ သည့် နည်း တူ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ၍ သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး ကို နှစ် သက် တော် မူ သ လော။ လိုက် နာ ခြင်း သည် ပူ ဇော် ခြင်း ထက်လည်း ကောင်း၊ နား ထောင် ခြင်း သည် သိုး ထီး ဆီ ဥ ထက် လည်း ကောင်း မြတ် လှ ၏။ လွန် ဆန် မှု သည် နတ် ဟော ခြင်း ပြစ် မှု နှင့် လည်း ကောင်း၊ မ ခန့် ညား မှု သည် ရုပ် တု ကိုး ကွယ် ခြင်း ပြစ် မှု နှင့် လည်း ကောင်း၊ တူ မျှ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို သင် ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း သင့် ကို ဘု ရင့် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ရာ အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ ဗိုလ် ထု ကို လန့်၍ သူ တို့ စ ကား ကို လိုက် နာ သည့် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော့် အ မိန့် ကို လည်း ကောင်း ကျူး လွန် မိ ပါ ပြီ။ အ ပြစ် ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ခွင့် ရ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လှည့် တော် မူ ပါ ဟု ရှော လု မင်း လျှောက် ထား သော် ရှ မွေ လ က သင် နှင့် ငါ မ ပြန်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို သင် ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း သင့် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ပြီး လျှင် သွား အံ့ သော ငှါ လှည့် စဉ်၊ ရှော လု မင်း သည် ဝတ် လုံ မြိတ် ကို ကိုင် ဆွဲ သ ဖြင့် စုတ် ပြတ် သော အ ခါ ရှ မွေ လ က၊ ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ တိုင်း နိုင် ငံ ကို သင် မှ ဆုတ် ဖြတ်၍ သင့် ထက် မြတ် သော သူ တ ထူး အား လွှဲ အပ် တော် မူ လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ တန် ခိုး ရှင် ကား က တိ တော် ပျက် ခြင်း၊ ပြောင်း လဲ ခြင်း များ ကို ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် ပြောင်း လဲ ရန် လူ ဖြစ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ၏။ ရှော လု မင်း က လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ တို့ ရှေ့ တွင် လည်း ကောင်း ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် အ လယ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ဂုဏ် အ သ ရေ မ ပျက် စေ ဘဲ ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ခွင့် ရ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လှည့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း နောက် သို့ ပြန် လိုက် သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှော လု မင်း ရှိ ခိုး ရ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က၊ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကို ငါ့ ထံ သို့ သွင်း ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက် အာ ဂတ် မင်း သည် ခါး စွာ သော သေ ဘေး မု ချ လွန် သွား ပြီ ဟူ သော အ ထင် နှင့် နှောင် ကြိုး တဲ လျက် ဝင် လာ ရာ ရှ မွေ လ က၊ သင့် ဓား ဘေး ဖြင့် မိန်း မ များ တို့ သား ဆုံး ရ သည့် နည်း တူ သင့် အ မိ လည်း သား ဆုံး သော မိန်း မ ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို လျက် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက်၌ အာ ဂတ် မင်း ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ထို နောက် ရာ မ မြို့ သို့ ရှ မွေ လ ပြန် သွား လျှင် ရှော လု မင်း သည် နေ ရင်း ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ နန်း တော် သို့ ဝင် လေ ၏။ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း အ တွက် အ လွန် ဝမ်း နည်း ၍ မ ကွယ် လွန် မီ တိုင် အောင် ရှော လု မင်း ကို မ ကြည့် တော့ ချေ။ ထာ ၀ ရ ဘု ရား လည်း ဣ သ ရေ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ရှော လု ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် သည့် အ တွက် စိတ် တော် မ သာ မ ယာ ဖြစ် တော် မူ သ တည်း။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား၊ ရှော လု အ တွက် မည် မျှ ကြာ သင် ဝမ်း နည်း မည် နည်း။ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် အ ဖြစ် မှ သူ့ ကို ပယ် ခဲ့ လေ ပြီ။ သင့် ဘူး တွင် ဆီ အ ပြည့် ထည့် ပြီး လျှင် ငါ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း ဗက် လင် မြို့ သား ယေ ရှဲ ထံ သွား လော့။ ၎င်း သား တို့ အ နက် ဘု ရင် တစ် ပါး ကို ငါ စီ မံ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သော် ရှော လု ကြား လျှင် ကွပ် မျက် မည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ သွား နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ရှ မွေ လ လျှောက် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က နွား မ တန်း တစ် ကောင် ကို ငင်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရန် ငါ ရောက် လာ ပြီ ဟု ပြော လေ လော့။ ပူ ဇော် ပွဲ သို့ ယေ ရှဲ ကို ခေါ် ဖိတ် လော့။ ပြု အပ် သော အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ ငါ ညွှန် ပြ မည့် သူ့ ကို ဘိ သိက် သွန်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ရှ မွေ လ လိုက် နာ၍ ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ရောက် သော အ ခါ မြို့ လူ ကြီး တို့ သည် တုန် လှုပ် လျက် ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ကြ ပြီး လျှင် မိတ် ဆွေ အ ဖြစ် ရောက် လာ တော် မူ ပါ သ လော ဟု နှုတ် ဆက် ကြ သော်၊ မှန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရန် လာ ရောက် ပြီ။ ကိုယ် ကို သီး သန့် စေ ပြီး မှ ပူ ဇော် ပွဲ သို့ လိုက် ခဲ့ ကြ လော့ ဟု ဆို လေ၏။ ယေ ရှဲ နှင့် သား တို့ ကို လည်း သီး သန့် စေ၍ ပူ ဇော် ပွဲ သို့ ခေါ် ဖိတ် သည် နှင့် အ ညီ ရောက် လာ ကြ သော်၊ ဧ လျာ ဘ ကို ရှု ကြည့်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် တော် ခံ အပ် သူ သည် မျက် မှောက်၌ မု ချ ရှိ ပြီ တ ကား ဟု အောက် မေ့ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သူ့ မျက် နှာ ရည် နှင့် အ ရပ် အ မောင်း ကို မ ထောက် ရှု နှင့်။ သူ့ ကို ငါ ပယ် ပြီ။ လူ တို့ ကဲ့ သို့ ငါ ရှု မြင် သည် မ ဟုတ်။ လူ တို့ သည် ဗ ဟို ဒ္ဒ သ ဏ္ဌာန် ကို ရှု မြင် တတ်၏။ ငါ ဘု ရား မူ ကား အ ဇ္စျ တ္တ သ ဏ္ဌာန် ကို ရှု မြင် သည် ဟု ရှ မွေ လ အား မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ယေ ရှဲ သည် အ ဘိ န ဒပ် ကို ခေါ်၍ ရှ မွေ လ ရှေ့ လျှောက် သွား စေ ရာ ရှ မွေ လ က ဤ သူ့ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မ မူ ဟု ဆို ၏။ တစ် ဖန် ဂိမာ ကို လျှောက် သွား စေရာ ဤ သူ့ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မမူ ဟု ဆို ပြန် ၏။ ထို သို့ ယေ ရှဲ သည် သား ခု နစ် ယောက် တို့ ကို ရှ မွေ လ ရှေ့ လျှောက် သွား စေ သော အ ခါ ဤ သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မ မူ ဟု ဆို ပြီး လျှင် သင်၌ သား ကုန် ပြီ လော ဟု မေး ရာ ယေ ရှဲ က၊ သိုး ကျောင်း လျက် နေ သော သား ထွေး ရှိ ပါ သေး သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ရှ မွေ လ က ခေါ် စေ လော့။ သူ မ ရောက် မ ချင်း စား ပွဲ ထိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ခေါ် သွင်း ရာ ရွှေ သော အ ဆင်း ရှိ သည် နှင့် သ ဏ္ဌာန် လှ၍ ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထ၍ ဘိ သိက် သွန်း လော့။ ဤ သူ ပေ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ သည် ဆီ ထည့် သော ဘူး ကို ယူ လျက်၊ အစ် ကို တို့ အ လယ် တွင် ဘိ သိက် သွန်း လျှင် သွန်း ချင်း၊ ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် အ ဆော တ လျင် သက် ရောက်၍ တည် လေ သ တည်း။ ရှ မွေ လ ကား ရာ မ မြို့ သို့ ထ သွား လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု မင်း မှ ခွာ သွား ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ နတ် ဆိုး ပူး ဝင် ရာ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က ကိုယ် တော့် အ ပေါ် သို့ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ နတ် ဆိုး ပူး ဝင် လေ စွ တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ လိ မ္မာ စွာ တီး တတ် သော စောင်း သ မား ကို ရှာ ဖွေ ရန် ခ စား သော ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ကပ် ရောက် သော နတ် ဆိုး သည် ကိုယ် တော့် အ ပေါ် တွင် တည် သော အ ခါ စောင်း တီး ခြင်း အား ဖြင့် ကျန်း မာ တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ လျှင် လိ မ္မာ စွာ တီး တတ် သော စောင်း သ မား ကို စီ မံ၍ ခေါ် သွင်း လော့ ဟု ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား ရှော လု မင်း အ မိန့် ထုတ် သော်၊ လူ ပျို တော် တစ် ယောက် က ဗက် လင် မြို့ နေ ယေ ရှဲ၏ သား သည် လိ မ္မာ စွာ စောင်း တီး တတ် သူ၊ တပ် ခေါင်း မာ သူ၊ စစ် ရေး တတ် သူ၊ နှုတ် သ တ္တိ ရှိ သူ၊ အ ဆင်း လှ သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို ကျွန် တော် သိ မြင် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း သူ နှင့် အ တူ ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း က၊ သိုး ကျောင်း လျက် နေ သော သင့် သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ့ ထံ သို့ လာ စေ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ယေ ရှဲ ထံ စေ လွှတ် သ ဖြင့် ယေ ရှဲ သည် မုန့် တင် မြည်း တစ် စီး၊ စ ပျစ် ရည် တစ် ဘူး၊ ဆိတ် သား ငယ် တစ် ကောင် ကို သား ဒါ ဝိဒ် နှင့် တ ကွ ရှော လု မင်း ထံ ပို့ ဆက် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ထံ ဝင် ရောက် ခ စား ရာ မြတ် နိုး လှ သ ဖြင့် လက် သုံး တော် ကိုင် ရာ ထူး ကို ပေး လေ ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ စိတ် တိုင်း ကျ သော ကြောင့် ငါ့ ထံ၌ ခ စား ပါ စေ ဟု ယေ ရှဲ အား တောင်း ဆို လိုက် လေ ၏။ ထို နောက် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ကပ် ရောက် သော နတ် သည် ရှော လု မင်း အ ပေါ် တွင် တည် သော အ ခါ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် စောင်း တီး ခြင်း အား ဖြင့် နတ် ဆိုး ခွာ သွား၍ ရှော လု မင်း သက် သာ ကျန်း မာ ခွင့် ရ လေ ၏။ ထို နောက် စစ် တိုက် ရန် ယု ဒ နယ်၊ စော ခေါ မြို့ တွင် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း တို့ စု ရုံး စည်း ဝေး ပြီး လျှင် ၎င်း မြို့ နှင့် အ ဇေ ကာ မြို့ ကြား၊ ဧ ဖက် ဒ မ္မိမ် အ ရပ်၌ စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ရှော လု မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ လည်း စု ရုံး၍၊ ဧ လာ ချိုင့် တွင် စွဲ ရပ် ပြီး လျှင် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် စီ စဉ် ခင်း ကျင်း ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ချိုင့် တစ် ဖက် တောင် ပေါ် တွင်လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ တပ် သည် ချိုင့် တစ် ဘက် တောင် ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ရပ် တန့် ကြ သ တည်း။ ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း ထဲ မှ ထွက် လာ တတ် သော ဂါ သ မြို့ သား၊ စီး ချင်း ထိုး သူ ရဲ၊ အ ရပ် ခြောက် တောင့် ထွာ မြင့် သူ ဂေါ လျတ် သည် ကြေး မောက် ရူ ကို ဆောင်း လျက် ခွက် ငါး ဆယ် စီး ကြေး ရင် အုပ် ကို ဆင် ယင် လျက် ကြေး ခြေ ပတ် ကို ပတ် လျက် ကြေး ဖြင့် ပြီး သော ပစ် လှံ ကို ပိုး လွယ် လျက် ရှိ ၏။ ထို လှံ ကား သံ ချိန် ခြောက် ပိဿာ စီး သော အ သွား၊ ရက် ကန်း လက် လိပ် နှင့် အ မျှ အ ရိုး ရှိ သ တည်း။ ဒိုင်း လွှား ကိုင် တစ် ယောက် လည်း သူ့ ရှေ့ က သွား ရ၏။ ထို သူ ရဲ သည် ရပ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် စစ် ချီ၍ ခင်း ကျင်း လို ကြ သ နည်း။ ငါ သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး သင် တို့ ကား ရှော လု၏ ကျွန် ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ ရဲ တစ် ယောက် ကို ရွေး ကောက်၍ ငါ နှင့် စီး ချင်း ထိုး ရန် ဆင်း လာ ပါ စေ။ ငါ့ ကို အောင်၍ သတ် နိုင် လျှင် ငါ တို့ ကျွန် ခံ မည်။ ငါ အောင်၍ သတ် နိုင် မူ သင် တို့ ကျွန် ခံ လျက် ငါ တို့ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည် ဟု ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု အား ကြွေး ကြော် လေ ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု ကို မ ထီ လေး စား ပြု၏။ စီး ချင်း ထိုး မည့် သူ တစ် ယောက် ကို ထုတ် ပေး လော့ ဟူ၍ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကြွေး ကြော် သော စ ကား ကို ရှော လု မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား လျှင် အ လွန် ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ ကုန်၏။ ယု ဒ နယ်၊ ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင်၊ ဗက် လင် မြို့ သား ဖြစ် သော ဒါ ဝိဒ်၏ အ ဘ ယေ ရှဲ၌ သား ရှစ် ယောက် ရှိ ၏။ ထို သူ သည် ရှော လု မင်း လက် ထက် အ သက် ကြီး၍ အို မင်း သူ ဖြစ် သ တည်း။ ယေ ရှဲ၏ သား တို့ အ နက် သား ကြီး သုံး ယောက် တို့ သည် ရှော လု မင်း နောက် က စစ် တိုက် ရန် လိုက် ပါ ကြ၏။ စစ် တိုက် ရာ ပါ သူ တို့ အ မည် များ ကား သား ဦး ဧ လျာ ဘ၊ ဒု တိ ယ သား အ ဘိ န ဒပ်၊ တ တိ ယ သား ရှိ မာ တို့ တည်း။ ရှော လု မင်း နောက် တော် သို့ ထို သား ကြီး သုံး ယောက် တို့ လိုက် ပါ ကြ ရာ၊ သား ထွေး ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ထံ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ဘ သိုး များ ကို ထိန်း ကျောင်း ရန် ဗက် လင် မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သွား တုံ ပြန် တုံ ပြု လေ့ ရှိ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ သည် ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင်၊ နံ နက် တစ် ကြိမ်၊ ညဉ့် ဦး တစ် ကြိမ်၊ ချဉ်း ကပ်၍ ရပ် လေ ၏။ သိုး များ ကို ကျောင်း သူ့ ထံ အပ် ပြီး လျှင် အ ဘ ပေး လိုက် သ မျှ ကို ဆောင် သွား ရာ စစ် တိုက် ရန် ဗိုလ် ထု ကြွေး ကြော် လျက် ထွက် သွား သည့် အ ခိုက် ခံ က တုတ် သို့ ရောက် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ တပ် နှင့် ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ရင် ဆိုင် ခင်း ကျင်း လျက် ရှိ နှင့် သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် သည် ပါ သော ရိ က္ခာ ကို စ ခန်း စောင့် ထံ အပ် ပြီး မှ၊ ဗိုလ် ထု ရှိ ရာ သို့ လိုက် ပြေး၍ အစ် ကို တို့ ကို နှုတ် ဆက် စ ကား ပြော စဉ် အ ခါ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး၊ ဂါ သ မြို့ သား၊ စီး ချင်း ထိုး သူ ရဲ ဂေါ လျက် သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ထဲ မှ ထွက် လာ၍ ယ မန် ကဲ့ သို့ ဆို သော စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် ကြား လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သူ့ ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် တွန့် ဆုတ် လျက်၊ ယ ခု ထွက် လာ သော ထို သူ ရဲ ကို မြင် ကြ သ လော။ ဣ သ ရေ လ တပ် ကို မ ထီ လေး စား ပြု ရန် ထွက် လာ ပြီ တ ကား။ သူ့ ကို သတ် နိုင် သူ့ အား ဘု ရင် မင်း က ကြီး စွာ သော စည်း စိမ် ကို ပေး သ နား မည့် ပြင် သ မီး တော် နှင့် ထိမ်း မြား လျက် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ အ တွင်း ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို လည်း မင်း မှု မင်း တိုင်း လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ထို ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို သတ်၍ ဣ သ ရေ လ တပ် ခံ ရ သော မ ထီ လေး စား မှု ကို ပယ် ရှင်း သူ၌ မည် သို့ ကျေး ဇူး ပြု မည် နည်း။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိုလ် ထု ကို မ ထီ လေး စား ပြု ရန် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော ထို ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း ဟု အ နီး ရှိ စစ် သား တို့ အား မေး မြန်း လျှင် သူ တို့ က သတ် နိုင် သူ၌ ဤ သို့ သော ကျေး ဇူး ကို ပြု တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ယ မန် ကဲ့ သို့ ပြန် ပြော ကြ ၏။ ထို သူ တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် ပြော နေ သည် ကို အစ် ကို ဧ လျာ ဘ ကြား လျှင်၊ အ မျက် ထွက်၍ အ ဘယ် ကြောင့် ရောက် လာ သ နည်း။ အ မျက် ထွက်၍ အ ဘယ် ကြောင့် ရောက် လာ သ နည်း။ တော ရှိ နည်း သော သိုး များ ကို မည် သူ့ ထံ အပ် ခဲ့ သ နည်း။ သင် စိတ် ကြီး ခြင်း၊ ဆိုး ညစ် ခြင်း များ ကို ငါ သိ၏။ စစ် ပွဲ ကို ရှု ကြည့် ရန် သာ လာ သည် ဟု ဆို ရာ ဒါ ဝိဒ် က၊ အ ကြောင်း ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ ကျွန် တော် သည် မည် သည့် ပြစ် မှု ကို ပြု မိ ပါ သ နည်း ဟု ပြန် ပြော ပြီး နောက် အ ခြား သူ တို့ ထံ လှည့်၍ ယ မန် ကဲ့ သို့ မေး မြန်း လျှင် ရှေး နည်း အ တူ ပြန် ပြော ကြ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် ပြော သော စ ကား ကို ကြား သူ တို့ တင် လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း ခေါ် ရာ ဒါ ဝိဒ် က၊ ထို သူ့ အ တွက် မည် သူ မျှ စိတ် မ ငယ် ပါ စေ လင့်။ ကျွန် တော် မျိုး သည် ထို ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို ထွက်၍ တိုက် ပါ မည် ဟု ရှော လု မင်း အား ပြန် လျှောက် လျှင် ထို ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို သင် ထွက်၍ မ တိုက် နိုင်။ သင် ကား လူ လား မ မြောက် သေး။ ထို သူ မှာ ငယ် က တည်း က ပင် စစ် မှု၍ ကျင် လည် ခဲ့ ပြီ ဟု ရှော လု မင်း မိန့် ဆို သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ဘ ပိုင် သိုး များ ကို ထိန်း ကျောင် စဉ် အ ခါ ခြင်္သေ့ ဖြစ် စေ၊ ဝံ ဖြစ် စေ လာ၍ သိုး အုပ် အ တွင်း မှ တစ် ကောင် ကို ကိုက် ယူ ရာ လိုက် လံ ရိုက် နှက်၍ ခံ တွင်း မှ ပင် ဆွဲ ယူ ပါ၏။ ရန် မူ ရာ တွင် လည်း မေး ကို ဆွဲ ကိုင် ရိုက် သတ် ပါ၏။ ခြင်္သေ့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဝံ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် မျိုး ရိုက် နှက် ခဲ့ ပြီ။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော ဤ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ သည် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိုလ် ထု ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော ကြောင့် ထို သား ရဲ နှင့် အ တူ ဖြစ် ပါ လိမ့် မည်။ ခြင်္သေ့ ဘေး၊ ဝံ ဘေး မှ ကျွန် တော် မျိုး ကို လွတ် စေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ၏ လက် တွင်း မှ လည်း လွတ် မြောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ထွက် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ ပါ စေ သော ဟု ဒါ ဝိဒ် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ဒါ ဝိဒ် အား၊ ချပ် တန် ဆာ တော် ကို ဝတ် ဆင် စေ လျက်၊ ကြေး မောက် ရူ ကို ဆောင်း ပေး ခြင်း၊ ရင် အုပ် ကို ဆင် ပေး ခြင်း များ ကို စီ မံ သည့် အ တိုင်း၊ ဒါ ဝိဒ် သည် မ စမ်း သပ် သေး သော ချပ် တန် ဆာ အ ပေါ် မှာ ဓား တော် ကို ပတ် စည်း ၍ သွား မည့် ပြု ရာ ဤ ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ ကို မ စမ်း သပ် ဘူး သော ကြောင့် ကျွန် တော် မ သွား တတ် ပါ ဟု ရှော လု မင်း ထံ တင် လျှောက်၍ ချွတ် ပယ် ပြီး မှ ရှိ ရင်း တုတ် နှင့် လောက် လွှဲ ကို ကိုင် လျက် ချော မာ သော ကျောက် ငါး လုံး ကို ချောင်း ထဲ မှ ရွေး ကောက်၍ သိုး ထိန်း တို့ သုံး တတ် သော လွယ် အိတ်၌ ထည့် ပြီး လျှင် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ထံ ချဉ်း ကပ် လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ လည်း ဒိုင်း လွှား ကိုင် သူ့ ကို ရှေ့ တည် လျက် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ သို့ ချဉ်း လာ ပြီး လျှင် တိမ်း ငဲ့ ကြည့် ရှု၍ ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် သော် ရှု ချင် ဖွယ် ရွှေ အ ဆင်း ရှိ သော လူ လား မ မြောက် သေး သူ ဖြစ် သည့် အ တွက် မ ခန့် လေး စား ပြု လျက် သင် သည် တုတ် နှင့် လာ သည် ကား၊ ငါ ခွေး ဖြစ် သ လော ဟု ဆို ပြီး လျှင် ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို တိုင် တည်၍ ဒါ ဝိဒ် ကို ကျိန် ဆဲ သည့် ပြင် ချဉ်း ခဲ့ လော့။ ငါ သည် သင့် အ သား ကို ငှက် စာ၊ သား ရဲ စား ဖြစ် စေ မည် ဟု ခြိမ်း ခြောက် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် က၊ သင် သည် ဓား၊ ထိုး လှံ၊ ပစ် လှံ များ နှင့် ချဉ်း လာ၏။ ငါ ကား၊ သင် မ ထီ လေး စား ပြု သော ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ချဉ်း လာ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ လက် တွင်း သို့ သင့် ကို ယ နေ့ အပ် နှင်း တော် မူ မည် ဖြစ်၍ ရိုက် သတ် လျက် ခေါင်း ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း အ သေ ကောင် များ ကို ငှက် စာ၊ တော သား ရဲ စာ၊ ယ နေ့ ငါ ဖြစ် စေ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရား သ ခင် တည် နေ တော် မူ ကြောင်း ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ သိ ရ ကြ သည့် ပြင် ဓား၊ လှံ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် ဆယ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် ကြောင်း ကို လည်း ဤ ဗိုလ် ထု အ ပေါင်း တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ စစ် မက် ရေး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ သည် ဖြစ်၍ သင် တို့ ကို ငါ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ အား ပြန် ဆို လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ထ ကြွ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် စစ် ထိုး ခြင်း ငှါ ချဉ်း လာ သော် ဒါ ဝိဒ် လည်း၊ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ နှင့် စစ် ထိုး ရန် စစ် ဦး သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ အ ဆော တ လျင် ပြေး ဝင်၍ အိတ် ထဲ မှ ကျောက် ခဲ ကို နှိုက် ယူ လွှဲ ပစ် ရာ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ၏ န ဖူး ကို ထိ မှန် ဖောက် ဝင် သ ဖြင့် စိုက် လဲ လေ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ဓား လက် နက် မ ကိုင် ဘဲ လောက် လွှဲ နှင့် ကျောက် ခဲ အား ဖြင့် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို အောင် မြင် ရိုက် သတ် လေ သ တည်း။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို ပြေး ဝင် ဖိ နင်း လျက် ၎င်း၏ ဓား ကို ဆွဲ နုတ် ပြီး လျှင် ခေါင်း ကို ဖြတ် ၍ အ သေ သတ် လေ၏။ ဖိလိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း လည်း သူ ရဲ ကောင်း သေ သည် ကို သိ မြင်၍ ထွက် ပြေး ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ ရဲ မက် တို့ ထ၍ ဂါ သ မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ဧ ကြုန် မြို့ တံ ခါး တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ အောင် သံ ပေး လျက် လိုက် လံ ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် လည်း ဂါ သ မြို့ နှင့် ဧ ကြုန် မြို့ တံ ခါး များ တိုင် အောင် ထိ ရှ ကျ ဆုံး ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ တပ် သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လိုက် လံ ရာ မှ ပြန် လာ ပြီး လျှင် သူ တို့ တပ် စ ခန်း ရှိ ရိ က္ခာ များ ကို သိမ်း ယူ ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ၏ ခေါင်း ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဆောင် သွား၍ သုံ့ ရ လက် နက် ကို ကား ကိုယ့် တဲ တွင် သိမ်း ထား လေ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ နှင့် စီး ချင်း ထိုး ရန် ဒါ ဝိဒ် ထွက် သွား သည် ကို ရှော လု မင်း မြင် သော်၊ ထို လု လင် ကား၊ မည် သူ့ သား နည်း ဟု ဗိုလ် ချုပ် အာ ဗ နာ ကို မေး ရာ အ ရှင် မင်း မြတ် အ သက် တော် ရှင် သည့် အ တိုင်း ကျွန်​တော် မ သိ ပါ ဟု အာ ဗ နာ တင် လျှောက် လျှင် ဘု ရင် မင်း က၊ ထို လု လင် သည် မည် သူ့ သား ဖြစ် သည် ကို မေး မြန်း လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို လုပ် ကြံ ပြီး နောက် ဒါ ဝိဒ် ပြန် လာ ရာ လက် တွင် ပါ လာ သော သူ ရဲ၏ ခေါင်း နှင့် တ ကွ ရှော လု မင်း ထံ အာ ဗ နာ ခေါ်၍ ဆက် သွင်း ရာ၌ ရှော လု မင်း က အ ချင်း လု လင်၊ သင် ကား မည် သူ့ သား နည်း ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် သည် အ ရှင့် ကျွန်၊ ဗက် လင် မြို့ နေ ယေ ရှဲ၏ သား ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဒါ ဝိဒ် တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို သို့ တင် လျှောက် ပြီး နောက် သား တော် ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် တစ် စိတ် တည်း ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ သက် တ မျှ ချစ် လေ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ထို နေ့ တွင် ပင် အ ပါး တော် မြဲ စေ၍ အ ဘ အိမ် သို့ ပြန် သွား ခွင့် မ ပေး ချေ။ အ သက် တ မျှ ချစ် သော ကြောင့် ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် ဒါ ဝိဒ် အား၊ ဓား၊ လေး၊ ခါး စည်း မှ စ သော ချပ် တန် ဆာ အ စုံ နှင့်၊ ဝတ် လုံ ကို ပင်၊ ချွတ် ပေး လေ၏။ ရှော လု မင်း ခိုင်း စေ လေ ရာ ရာ၌ ဒါ ဝိဒ် ပြီး မြောက် သည့် အ တိုင်း စစ် ဗိုလ် မှူး ခန့် ထား သော်၊ ရှော လု မင်း၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် တ ကွ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ပါ ကြိုက် ညီ ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို လုပ် ကြံ ပြီး မှ တပ် တော် နှင့် တ ကွ ဒါ ဝိဒ် ပြန် လာ ရာ ရှော လု မင်း ကို ကြို ဆို ရန် မိန်း မ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ တိုင်း ထွက် လာ၍ စောင်း ပတ် သာ တီး လျက်၊ က ခုန် လျက်၊ ဝမ်း မြောက် ဝမ်း သာ သီ ချင်း ဆို ကြ သည် မှာ ရှော လု အ ထောင် ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် အ သောင်း သောင်း လုပ် ကြံ လေ ပြီ တ ကား ဟု ရွှင် လန်း စွာ ဖွဲ့ ဆို ကြ သ တည်း။ ထို တ ဘောင် ကို ရှော လု မင်း မ နှစ် သက် သည် နှင့် ဒါ ဝိဒ် ကို အ သောင်း သောင်း၊ ငါ့ ကို အ ထောင် ထောင် ဟူ၍ သာ ထော မ နာ ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ နိုင် ငံ တော် မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ ရာ ကျန် သေး သ နည်း ဟု ဆို လျက် ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထ သ ဖြင့် ထို နေ့ မှ စ၍ ဒါ ဝိဒ် ကို မျက် စောင်း ညိတ် လေ ၏။ နောက် နေ့၌ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ နတ် ဆိုး သည် ရှော လု မင်း အ ပေါ် သို့ အ ဆော တ လျင် ကပ် ရောက် သည် နှင့် နန်း ရင် ပြင် တွင် လှံ တော် ကို ကိုင် လျက် ချောက် ချား ရွတ် ဆို ရာ ဒါ ဝိဒ် တီး ရ မြဲ တီး လျှင် ရှော လု မင်း က၊ ဒါ ဝိဒ် ကို နန်း နံ ရံ နှင့် ကပ် အောင် ထိုး သတ် မည် ဟု ကြံ စည်၍ လှံ တော် လွှတ် လိုက် ရာ၊ နှစ် ကြိမ် မြောက် ဒါ ဝိဒ် တိမ်း ရှောင် ရ လေ ၏။ ကိုယ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခွာ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် အ ပါး တော် မှ ရွှေ့ ပြောင်း၍ ထောင် တပ် မှူး ရာ ထူး ကို ခန့် ထား လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် လည်း စစ် သား တို့ ရှေ့ တွင် သွား လာ ဆောင် ရွက် ရ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် ပြု လေ ရာ ရာ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ပြီး မြောက် လေ သ တည်း။ ဤ သို့ ပြီး မြောက် ကြောင်း ရှော လု မင်း သိ မြင် သော်၊ ခန့် ညား လေ၏။ ဣ သ​ရေ လ နှင့် ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး မူ ကား ကိုယ့် ရှေ့ တွင် သွား လာ ဆောင် ရွက် သော ဒါ ဝိဒ် ကို ချစ် ခင် ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် ရှော လု မင်း က၊ ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် တွင် ငါ့ လက် ကို မ ရောက် စေ ဘဲ ဖိ လိ တ္တိ လက် သင့် ရောက် ပါ စေ ဟု အ ကောက် ကြံ လျက် ဒါ ဝိဒ် ကား၊ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စစ် မှု ကို ငါ့ အ တွက် ရဲ ရင့် စွာ ထမ်း ဆောင် လျှင် သ မီး တော် အ ကြီး မေ ရပ် နှင့် ထိမ်း မြား မည် ဟု မိန့် ဆို သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ကျွန် တော် သည် သ မက် တော် ဖြစ် ရန် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တွင် အ ခြေ အ နေ နှင့် ဆွေ သား ချင်း တို့ ကား မည် သို့ ပါ နည်း ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ရှော လု မင်း သည် သ မီး တော် မေ ရပ် ကို ဒါ ဝိဒ် အား ထိမ်း မြား ရန် အ ချိန် ရောက် လျှင် မ ဟော လ မြို့ သား အ ဒြေ လ နှင့် ထိမ်း မြား လေ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် ကို သ မီး တော် မိ ခါ လ စုံ မက် သည့် အ ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြား သိ ရာ အား ရ ဝမ်း မြောက် လျက် ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် သို့ ဖိ လိ တ္တိ လက် ရောက် စေ ရန် ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် သ မီး တော် နှင့် ထိမ်း မြား မည် ဟု အ ကောက် ကြံ ပြန်၍ ဒါ ဝိဒ် အား သင် သည် ယ ခု တစ် ဖန် မှ သ မက် တော် ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား ဒါ ဝိဒ် ကို တိတ် တ ဆိတ် တိုက် တွန်း ကြ ရ မည် မှာ ဘု ရင် မင်း သည် သင့် ကို မြတ် နိုး၏။ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ လည်း ချစ် ခင် ကြ၏။ သ မက် တော် လုပ် ပါ ဟူ၍ တိုက် တွန်း ရန် မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် အား တီး တိုး စ ကား ဖြင့် တိုက် တွန်း ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် က ကျွန် တော် သည် သိမ် ငယ် သော ဆင်း ရဲ သား ဖြစ် လျက် ဘု ရင် မင်း၏ သ မက် တော် ဖြစ် ရ မည် မှာ အ သေး အ နုပ် ထင် ကြ သ လော ဟု ပြန် ပြော သော် ထို သို့ သော စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် ပြော ပါ သည် ဟု ရှော လု မင်း အား ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ တင် လျှောက် ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လက် ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သေ စေ ရန် အ ကောက် ဉာဏ် နှင့် ရှော လု မင်း က၊ ဒါ ဝိဒ် အား ပြော ကြ ရ ဦး မည် မှာ ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် စား ချေ ခြင်း အ ဖြစ် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ အ ရေ ဖျား တစ်ရာ မှ တစ် ပါး အ ခြား ကန် တော့ လက် ဆောင် ကို ဘု ရင် မင်း လို တော် မ မူ ဟူ၍ ပြော ဆို ရ မိန့် မှာ လေ၏။ ထို သို့ သော အ မိန့် တော် ကို ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ပြန် ကြား ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် သည် သ မက် တော် အ ဖြစ် ကို လို လား၍ ချိန်း ချက် သော အ ချိန် မ တိုင် မီ လက် အောက် ရှိ စစ် သား တို့ ပါ ချီ ထွက် လျက် ဖိ လိ တ္တိ လူ နှစ် ရာ ကို လုပ် ကြံ ပြီး မှ အ ရေ ဖျား ဥဿုံ ကို သ မက် တော် ဖြစ် ရန် ဘု ရင် မင်း ထံ ဆက် သွင်း ကန် တော့ လျှင် ဘု ရင် မင်း လည်း သ မီး တော် မိ ခါ လ နှင့် ဆောင် နှင်း လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သ မီး တော် မိ ခါ လ ချစ် ခင် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သိ မြင် သ ဖြင့် ရှော လု မင်း သည် အ တိုင်း ထက် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ အ စဉ် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ သ တည်း။ ထို မှ တစ် ပါး ဖိ လိ တ္တိ တပ် ဗိုလ် တို့ ချီ ထွက် လေ့ ရှိ၏။ ချီ ထွက် လေ ရာ ရာ၌ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း၏ ကျေး ကျွန် အ ပေါင်း တို့ ထက် အောင် မြင် ပြီး မြောက် သ ဖြင့် အ မည် ကျော် စော လေ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် ကို သေ ကြောင်း ကြံ ရန် သား တော် ယော န သန် နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မှာ ထား လေ၏။ သား တော် ယော န သန် မူ ကား ဒါ ဝိဒ် ကို အ လွန် မြတ် နိုး သ ဖြင့်၊ ဒါ ဝိဒ် အား ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း သည် သင့် ကို သေ ကြောင်း ကြံ လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် နံ နက် အ ခါ သ တိ ရှိ လျက် ဆိတ် ကွယ် ရာ တွင် ပုန်း နေ လော့။ ငါ လည်း၊ သင် ပုန်း ရာ အ ရပ် သို့ ခ မည်း တော် ကို ခ စား ရန် ထွက် လာ လျက် သင် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ လျှောက် တင် ပြီး လျှင် ကြား သိ သ မျှ ကို ပြန် ကြား မည် ဟု ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယော န သန် သည် ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ထံ ဒါ ဝိဒ် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ ကောင်း ပြော ဆို သည် မှာ အို ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် ဒါ ဝိဒ် ကို ပြစ် မှား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ရှင် အား သူ ပြစ် မှား သည် မ ဟုတ် အ ကျိုး တော် ကို များ စွာ ဆောင် ရွက် ပါ၏။ အ သက် ကို ဆောင် ကိုင် လျက် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို လုပ် ကြံ သော အ မှု အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ဖို့ ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ထို အ မှု ကို အ ရှင် သိ မြင် သ ဖြင့် ဝမ်း မြောက် ခဲ့ ရ ပြီ။ သို့ ဖြစ် လျက် ဒါ ဝိဒ် ကို အ ကြောင်း မဲ့ သတ်၍ အ ပြစ် ကင်း သူ၏ အ သွေး သွန်း ပြစ် ဖို့ အ ဘယ် ကြောင့် ရောက် တော် မူ အံ့ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော် ရှော လု မင်း သည် ယော န သန် တင် လျှောက် ချက် ကို နာ ယူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို သေ ကြောင်း ကြံ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု သ စ္စာ မူ လေ၏။ ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ခေါ်၍ အ လုံး စုံ ပြန် ပြော ပြီး မှ ရှော လု မင်း ထံ သွင်း သည့် အ တိုင်း ခ စား မြဲ ခ စား ရ လေ၏။ တစ် ဖန် စစ် ရေး ဖြစ် ပြန် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် ချီ ထွက်၍ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရာ ပြင်း ထန် စွာ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ရန် သူ တို့ ဆုတ် ပြေး ရ ကြ၏။ ထို နောက် ရှော လု မင်း သည် လှံ တော် ကိုင် လျက် နန်း တော် တွင် ထိုင် နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ကပ် ရောက် သော နတ် ဆိုး တည် သ ဖြင့် စောင်း တီး နေ သော ဒါ ဝိဒ် ကို နန်း နံ ရံ နှင့် ကပ် အောင် ထိုး သတ် မည့် ရွယ် ချိန် သော် ဒါ ဝိဒ် တိမ်း ရှောင် ပြေး သွား၍ ထို ညဉ့် တွင် ဘေး လွတ် လေ၏။ လှံ တော် ကား နန်း နံ ရံ ကို စူး ဝင် လေ သ တည်း။ ရှော လု မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ချောင်း မြောင်း၍ နံ နက် အ ချိန် သတ် ရန် နေ အိမ် သို့ လူ လွှတ် ထား ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် အား မ ယား မိ ခါ လ ဖော် ပြ လျက် အ ရှင် သည် ယ နေ့ ညဉ့် အ သက် လွတ် အောင် မ ကြံ လျှင် နံ နက် အ ချိန် သေ ရ တော့ မည် ဟု ဆို ပြီး မှ ပြူ တင်း ပေါက် မှ ဆင်း စေ သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ပြေး သွား၍ ဘေး လွတ် လေ၏။ ထို နောက် မိ ခါ လ သည် တေ ရပ် အ ရုပ် ကို ခု တင် ပေါ် တွင် လှဲ လျက် စောင် ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ ပြီး လျှင် ဦး ခေါင်း ကို ကွယ် ကာ ရန် ဆိတ် မွေး ကွန် ချာ နှင့် အုပ် ထား လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ရှော လု မင်း စေ လွှတ် သူ တို့ လာ ရောက် ရာ ကိုယ် မ ကျန်း ရှိ သည် ဟု မ ယား ပြော ဆို လိုက် သော် ကိုယ် တိုင် သတ် ရန် ခု တင် ပါ ထမ်း ယူ ခဲ့ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ရှော လု မင်း စေ လွှတ် သူ တို့ ဝင် ရောက် ကြည့် ရှု ကြ ရာ ခု တင် ပေါ် တွင် ဦး ခေါင်း ကို ဆိတ် မွေး ကွန် ချာ အုပ် လျက် လှဲ ထား သော တေ ရပ် အ ရုပ် ကို သာ တွေ့ ကြ သည် နှင့် အ ညီ ရှော လု မင်း က၊ ရန် သူ တော် ကို ဘေး လွတ် ရန် ထွက် သွား စေ၍ ငါ့ အား အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ လှည့် စား ဘိ သ နည်း ဟု မိ ခါ လ ကို မေး မြန်း ရာ မိ ခါ လ က၊ ငါ့ ကို မ ဆီး တား နှင့်။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ လက် ဖြင့် သင် သေ လို သ နည်း ဟူ၍ သူ ပြော ဆို ကြောင်း တင် လျှောက် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မူ ကား၊ ဘေး လွတ်၍ ပြေး သွား လျက် ရာ မ မြို့ ရှိ ရှ မွေ လ ထံ ရောက် လျှင် ရှော လု မင်း ပြု သ မျှ ကို လျှောက် ပြီး နောက် ရှ မွေ လ နှင့် တ ကွ ကျောင်း တိုက် သို့ သွား၍ နေ ထိုင် ကြ လေ ၏။ ရှော လု မင်း သည် ရာမ မြို့၊ ကျောင်း တိုက် တွင် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ကြောင်း သ တင်း ကြား သော်၊ ဖမ်း ဆီး ရန် လူ တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ ရှ မွေ လ ဥက္က ဌ ပြု လျက်၊ ပ ရော ဖက် စု တို့ ဟော ပြော နေ ကြ သည် ကို မြင် လျှင် ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် သ ဖြင့် ပါ ဝင် ဟော ပြော ကြ၏။ ထို သ တင်း ကို ရှော လု မင်း ကြား၍ အ ခြား သူ တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ သူ တို့ လည်း ဟော ပြော ရ ကြ ၏။ သုံး ကြိမ် မြောက် စေ လွှတ် သူ တို့ လည်း ဟော ပြော ရ ကြ၏။ ရှော လု မင်း ကိုယ် တိုင် ရာ မ မြို့ သို့ သွား ရာ စေ ခု အ ရပ် ရှိ ရေ ကန် ကြီး သို့ ရောက် သော် ရှ မွေ လ နှင့် ဒါ ဝိဒ် တို့ အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လျှင် လူ တစ် ယောက်၊ ရာ မ မြို့၊ ကျောင်း တိုက် မှာ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ထို ကျောင်း သို့ သွား စဉ် တွင် သူ့ အ ပေါ် သို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် သ ဖြင့် ရာ မ မြို့ ကျောင်း တိုက် တိုင် အောင် ဟော ပြော သွား ရောက် လျက် ရှ မွေ လ ရှေ့ တွင် ဟော ပြော၍ ဝတ် လဲ တော် ကို ချွတ် ပြီး လျှင် တစ် နေ့ နှင့် တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး အ ချည်း စည်း လဲ လျက် နေ လေ၏။ ထို ကြောင့် ရှော လု မင်း လည်း ပ ရော ဖက် တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် ပြီ လော ဟု ဆို လေ့ ရှိ ကြ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် သည် ရာ မ မြို့၊ ကျောင်း တိုက် မှ ပြန် ပြေး၍ ယော န သန့် ထံ ရောက် ရာ ခ မည်း တော် သည် ကျွန် တော် ကို အ သက် သေ ကြောင်း ကြံ တော် မူ သည် မှာ မည် သည့် အ ပြစ်၊ မည် သည့် ဒု စ ရိုက် ကို ခ မည်း တော် အား ပြု မိ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ယော န သန် က၊ ထို သို့ မ ဖြစ် ပါ စေ လင့်။ သင် သေ ရ မည် မ ဟုတ်။ ခ မည်း တော် သည် မည် သည့် အ မှု ကြီး ငယ် ကို မျှ ငါ မ သိ ဘဲ မ ပြု မ လုပ်။ ထို အ မှု မ ဖြစ် နိုင် ရာ။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ထိမ် ချန် မည် နည်း ဟု ဆို သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က ကျွန် တော် ကို အ ရှင် မြတ် နိုး ကြောင်း ခ မည်း တော် မု ချ သိ တော် မူ သ ဖြင့် သား တော် မ ပူ ပန် စေ ရန် မ သိ စေ လင့် ဟု ကြံ ရွယ် တော် မူ ပါ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် နှင့် သေ ဘေး သည် ခြေ တစ် လှမ်း မျှ သာ ကွာ တော့ သည် ဟု သ စ္စာ မူ လျက် ပြန် ဆို လေ၏။ ယော န သန် က လည်း၊ သင့် အ လို အ တိုင်း ငါ မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် က နက် ဖြန် နေ့ သည် လ ဆန်း နေ့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ ပွဲ တော် စာ ကို ကျွန် တော် စား မြဲ စား သင့် သော် လည်း တ တိ ယ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် မြို့ ပြင်၌ ပုန်း နေ ရန် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် ကို ခ မည်း တော် ရှု မြင် တော် မ မူ က၊ ဒါ ဝိဒ် သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ နေ ရင်း ဗက် လင် မြို့ တွင် နှစ် စဉ် ပြု မြဲ ပြု လုပ် သော ပွဲ သို့ အ ဆော တ လျင် သွား ခွင့် တောင်း ပန် ကြောင်း တင် လျှောက် ပါ။ ကောင်း ပြီ ဟု မိန့် ဆို လျှင် ကျွန် တော် မျိုး ချမ်း သာ ရ ပါ ပြီ။ အ မျက် တော် ထွက် လျှင် မူ ကား အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ဆုံး ဖြတ် ပြီး ဖြစ် ကြောင်း အ ရှင် သိ ပါ လိမ့် မည်။ အ ရှင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ ကျွန် တော် မျိုး၌ အ ပြစ် ရှိ သည် မှန် က ကျေး ဇူး ပြု၍ ကိုယ် တိုင် သတ် တော် မူ ပါ။ ခ မည်း တော် ထံ အ ဘယ် ကြောင့် အပ် တော် မူ ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို သော်၊ ယော န သန် က၊ ထို သို့ မ ထင် ပါ လင့်။ ခ မည်း တော် သည် အ ကယ်၍ သင်၌ အ သက် အ န္တ ရာယ် ဆုံး ဖြတ် ပြီး ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ သိ လျှင် မ ပြော မ ကြား ဘဲ နေ မည် လော ဟု ဆို ရာ၊ အ ရှင် အား ခ မည်း တော် ခက် ထန် စွာ မိန့် ဆို သည် မ ဆို သည် ကို ကျွန် တော် အား မည် သူ သ တင်း ပေး ပါ မည် နည်း ဟု ဒါ ဝိဒ် မေး လျှင် ယော န သန် က၊ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြ အံ့ ဟု ဆို လျက် နှစ် ဦး လုံး ပင် ထွက် သွား ကြ ကုန်၏။ ထို အ ခါ ယော န သန် က၊ နက် ဖြန်၊ သန် ဘက်၊ ယ ခု အ ချိန် တွင် ခ မည်း တော် ကို စုံ စမ်း ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် အား အ ကောင်း ကြံ သည် မှန် က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ သ တင်း မ ပေး ဘဲ ငါ နေ မည် မ ဟုတ်။ ခ မည်း တော် သည် မ ကောင်း ကြံ မှန် က ငါ ဖော် ပြ၍ ဘေး လွတ် စွာ ထွက် သွား ခွင့် မ ပေး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ယော န သန့် အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခ မည်း တော် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ သင် နှင့် အ တူ ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ အ သက် ရှင် သေး သည် ဖြစ် လျှင် သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် အ တိုင်း ပြု၍ အ သက် ချမ်း သာ ပေး မည် မ ဟုတ် လော။ ဒါ ဝိဒ်၏ ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကို မြေ ပေါ် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှင်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ငါ့ သား​မြေး တို့၌ အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ်၊ ကျေး ဇူး ပြု ပါ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ ပျက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ရန် သူ တို့ လက် ဖြင့် ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တိုင် အောင် ယော န သန် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် ကို အ သက် တ မျှ ချစ် သော ကြောင့် ချစ် သည့် အ တိုင်း တစ် ဖန် သ စ္စာ ပေး လေ၏။ ထို နောက် ယော န သန် က၊ နက် ဖြန် နေ့ သည် လ ဆန်း နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် သင့် နေ ရာ လပ် ကြောင်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ သင် သုံး ရက် ပုန်း နေ ပြီး မှ အ မြန် ပြန် လာ၍ ယ မန် အ မှု တွင် ပုန်း နေ သော အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဤ ကျောက် ပုံ အ နီး နေ ဦး လော့။ ငါ သည် စက် ကွင်း ချိန် ရွယ် သော အ ဟန် နှင့် ထို ကျောက် ပုံ အ နီး သို့ မြှား သုံး စင်း လွှတ် လိုက် ပြီး မှ မြှား ကို ရှာ ကောက် ရန် သူ ငယ် တစ် ယောက် စေ၍ နင့် နောက် တွင် မြှား ရှိ သည်၊ ကောက် လော့ ဟု ဆို ပြီး လျှင် ပြန် ခဲ့ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ချမ်း သာ ရ လေ ပြီ။ နင့် ရှေ့ တွင် မြှား ရှိ သည် ဟု သူ ငယ် အား ဆို ခဲ့ မူ၊ ပြေး သွား လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထွက် သွား ရန် ပြု တော် မူ ပြီး ဖြစ်၏။ ယ ခု ငါ တို့ နှစ် ဦး တိုင် ပင် သော အ မှု နှင့် စပ် လျဉ်း၍ သင် နှင့် ငါ့ အ လယ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ စဉ် ရှိ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဒါ ဝိဒ် အား ပြော ဆို လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် မြို့ ပြင်၌ ပုန်း နေ စဉ် လ ဆန်း နေ့​ရောက် သည့် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း သည် ပွဲ တော် တည် ရန် နန်း နံ ရံ အ နီး ရှိ နေ ရာ တော် မှာ ထိုင် မြဲ ထိုင် လျက် ယော န သန် ထ ရပ်၍ နံ ဘေး တော် ဘက်၌ အာ ဗ နာ ထိုင် လျှင် ဒါ ဝိဒ် နေ ရာ လပ် သ တည်း၊ ရှော လု မင်း သည် ဒါ ဝိဒ်၌ အ ကြောင်း တစ် ခု ရှိ ပြီ။ မ သန့် မ စင် သည် ဟု အောက် မေ့၍ ထို နေ့ တွင် မ မေး မ မြန်း ချေ။ လ ဆန်း နှစ် ရက်၊ ဒု တိ ယ နေ့ လည်း ဒါ ဝိဒ် နေ ရာ လပ် သေး သည် ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း က၊ ယေ ရှဲ၏ သား သည် မ နေ့ နှင့် ယ နေ့ စား တော် ပွဲ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် မ လာ သ နည်း ဟု သား တော် ယော န သန် အား မေး လျှင် ယော န သန် က ဒါ ဝိဒ် သည် ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ခွင့် ပန် လျက် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နေ ရင်း မြို့၌ ပူ ဇော် ပွဲ လုပ် ကြ ပါ သည်။ အစ် ကို လည်း ကျွန် တော် ကို ခေါ် ဖိတ် သည် ဖြစ်၍ အ ရှင် ကြည် သာ လျှင် ညီ အစ် ကို တို့ ကို အ တွေ့ အ မြင် ထွက် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟူ၍ ပန် သည့် အ တိုင်း စား ပွဲ တော် သို့ မ လာ မ ရောက် ပါ ဟု တင် လျှောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း သည် ယော န သန် ကို အ မျက် ထွက်၍ မှား ယွင်း ဆိုး ညစ် သော မိန်း မ၏ သား၊ သင့် ကိုယ် တိုင် အ ရှက် ရ ရန်လည်း ကောင်း၊ သင့် အ မိ လည်း အ ရှက် ကွဲ ရန် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရှဲ သား ကို မျက် နှာ လိုက် သည် ဟု ငါ သိ ပြီ မ ဟုတ် လော။ မြေ ပေါ် တွင် ယေ ရှဲ၏ သား အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သင် သည် တည် နေ ခွင့်၊ နန်း ဆက် ခံ ခွင့် ရ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို ကြောင့် သူ့ ကို ခေါ် စေ လော့။ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင် ယော န သန် က၊ အ ဘယ် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် နည်း။ မည် သို့ ပြု ပါ သ နည်း ဟု ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း အား မေး မြန်း သည့် အ တွက် ရှော လု မင်း သည် ယော န သန် ကို ထိ မှန် ရန် လှံ တော် လွှတ် လိုက် သည် နှင့် ဒါ ဝိဒ် ကို ကွပ် မျက် ရန် ခ မည်း တော် ဆုံး ဖြတ် ပြီး ဖြစ် ကြောင်း ယော န သန် သိ လေ၏။ ထို ကြောင့် ယော န သန် သည် ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက်၍ စား ပွဲ တော် မှ ထ သွား လျက် ခ မည်း တော် အ ရှက် ခွဲ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် အ တွက် ပူ ပန် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထို လ ဆန်း နှစ် ရက် တွင် မ စား မ သောက် နေ လေ၏။ နောက် နံ နက်၊ ဒါ ဝိဒ် နှင့် ချိန်း ချက် သော အ ချိန်၌ ယော န သန် သည် သူ ငယ် နှင့် တ ကွ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ် အား ငါ လွှတ် သော မြှား များ ကို ပြေး၍ ရှာ ကောက် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သူ ငယ် ပြေး သွား ရာ မြှား ကို လွန်၍ လွှတ် လိုက် လေ ၏။ လွှတ် လိုက် သော မြှား ကျ ရာ အ ရပ် သို့ သူ ငယ် ရောက် လျှင် ယော န သန် က၊ နင့် ရှေ့ တွင် မြှား ရှိ သည် မ ဟုတ် လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မ ဖင့် မ နွှဲ၊ အ ဆော တ လျင် ကောက် လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ သူ ငယ် အား ဟစ် လိုက် သော်၊ မြှား ကို ကောက်၍ သ ခင် သို့ ပြန် ဆက် လေ ၏။ ထို အ မူ အ ရာ ကို ယော န သန် နှင့် ဒါ ဝိဒ် တို့ သာ နား လည်၍ သူ ငယ် မူ ကား နား မ လည် သည် နှင့် အ ညီ ယော န သန် သည် လေး မြှား တော် ကို သူ ငယ် အား အပ်၍ မြို့ တွင်း သို့ ဆောင် သွား လော့ ဟု ဆို လေ၏။ သူ ငယ် ပြန် သွား သည့် နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် ကျောက် ပုံ ကွယ် မှ ထ၍ သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် ပြီး လျှင် သူ တို့ အ ချင်း ချင်း ဖက် နမ်း ငို ကြွေး လျက် ဒါ ဝိဒ် မ ချုပ် မ တည်း နိုင် ချေ။ ယော န သန် က၊ ငါ နှင့် သင့် အ လယ်၊ ငါ့ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် သင့် အ မျိုး အ နွယ့် အ လယ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ စဉ် ရှိ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ တို့ နှစ် ဦး လုံး သ စ္စာ မူ ခဲ့ သည် ကို အောက် မေ့၍ ဘေး လွတ် စွာ သွား လေ လော့ ဟု ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် သွား၍ ယော န သန် သည် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ပ ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် ရှိ ရာ နော ဗ မြို့ သို့ ရောက် သော် အ ဟိ မ လက် တုန် လှုပ် လျက် ခ ရီး ဦး ကြို ပြုပြီး လျှင် အ ခြွေ အ ရံ ကင်း၍ တစ် ပါး တည်း ရောက် လာ သည် ကား၊ အ သို့ ပါ နည်း ဟု မေး ရာ ဒါ ဝိဒ် က၊ ငါ စေ လွှတ် မိန့် မှာ သော အ ရေး ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ဖော် မ ပြ ရ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ဘု ရင် မင်း သည် အ ရေး ကုန် လွှဲ အပ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငယ် သား တို့ ကို ချိန်း ချက် သော အ ရပ် သို့ ကျွန် တော် လွှတ် ထား ခဲ့ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် မှာ ယ ခု မည် သည့် အ စာ ရှိ ပါ သ နည်း။ မုန့် ငါး လုံး ပေး တော် မူ ပါ။ မ ရှိ လျှင် တစ် စုံ တစ် ခု ကို ပေး ပါ ဟု တောင်း သည့် ကာ လ၊ ငါ မှာ သီး သန့် ထား သော မုန့် မှ တစ် ပါး အ ခြား မုန့် မ ရှိ။ နောက် ပါ ငယ် သား တို့ သည် မာ တု ဂါ မ နှင့် ကင်း ကြ၏ လော ဟု ဒါ ဝိဒ် အား ပ ရော ဟိတ် မေး မြန်း သော အခါ ဒါ ဝိဒ် က၊ ယ ခု သာ မ ည ခ ရီး ဖြစ် သော် လည်း ကျွန် တော် ယ မန် ချီ ထွက် ရ သည့် နည်း တူ မာ တု ဂါ မ နှင့် ကင်း လွတ် ကြ ပါ၏။ ငယ် သား တို့ အ သုံး အ ဆောင် များ ပါ သီး သန့် ပြီး ဖြစ်၍ ယ နေ့ တွင် မု ချ သီး သန့် လျက် ရှိ ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် သည် မုန့် ဟောင်း ကို ပယ်၍ အ သစ် ထား သော နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ စွန့် ခဲ့ သော ရှေ့ တော် တင် မုန့် မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား မ ရှိ သော ကြောင့် ထို သီး သန့် ထား သော မုန့် ကို ပင် ပေး လေ ၏။ ထို နေ့၌ ရှော လု မင်း၏ ကျေး ကျွန် တို့ အ ဝင်၊ ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ အ မည် ရှိ သူ သိုး တော် အုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဝတ် ပြု နေ ရ သ တည်း။ အ ဟိ မ လက် အား ဒါ ဝိဒ် က အ ရေး တော် ကုန် ရန် အ မြန် လာ ရ သော ကြောင့် ကျွန် တော်၌ ဓား စ သည့် လက် နက် တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ပါ။ ကိုယ် တော် မှာ ဓား လှံ ရှိ ပါ သ လော ဟု မေး သော် ပ ရော ဟိတ် က၊ ဧ လာ ချိုင့်၌ သင် လုပ် ကြံ ခဲ့ သော ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ဂေါ လျတ်၏ ဓား သည် ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ နောက် တွင် အ ဝတ် နှင့် ပတ် လျက် ရှိ၏။ အ လို ရှိ မူ ယူ လေ လော့။ အ ခြား ဓား မ ရှိ ဟု ဆို လျှင်၊ ထို ဓား ကား အ တု မဲ့ ဓား ဖြစ် သည်။ ပေး ပါ လော့ ဟု ဒါ ဝိဒ် ဆို ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကို ကြောက် ရွံ့၍ ထို နေ့ တွင် ပင် ထ ပြီး လျှင် ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ထံ ပြေး သွား ခို ဝင် ရာ၊ အာ ခိတ် မင်း၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က ဤ သူ သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သူ့ ကို ရည် သ ဖြင့် ရှော လု အ ထောင် ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် အ သောင်း သောင်း လုပ် ကြံ လေ ပြီ တ ကား ဟူ၍ က ခုန် လျက် တ ဘောင် ဖွဲ့ ဆို ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု အာ ခိတ် မင်း အား တင် လျှောက် ကြ လေ၏။ ထို စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် နှ လုံး သွင်း၍ ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း အား အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ပြန် သော ကြောင့် ၎င်း တို့ ရှေ့ တွင် အ မူ ဟန် ပန် ပြောင်း၍ တံ ခါး ရွက် ပေါ် တွင် ခြစ် လျက် မုတ် ဆိတ် ပေါ် မှာ သွား ရည် ကျ လျက် အ ရူး သ ဏ္ဌာန် နေ လေ၏။ အာ ခိတ် မင်း က ကြည့် လော့။ ဤ သူ သည် အ ရူး ဖြစ်၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ကြ သ နည်း။ အ ရူး များ ကို ငါ အ လို ရှိ သည် ထင် သော ကြောင့် ရှေ့ တော် တွင် အ ရူး ကို ပြ ခြင်း ငှါ သွင်း ကြ သ လော။ နန်း တွင်း သို့ မ သွင်း အပ် ဟု ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ထို မြို့ မှ ပြေး ပြန်၍ အ ဒု လံ ဥမင် သို့ ဘေး လွတ် စွာ ရောက် ကြောင်း အစ် ကို တို့ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကြား သော်၊ သူ့ ထံ သို့ သွား ကြ သည့် ပြင် အ မှု ရှိ သူ၊ ကြွေး များ သူ၊ စိတ် မ ရောင့် ရဲ သူ ဟူ သ မျှ တို့ လည်း စု ရုံး ဝင် ရောက် ကြ သ ဖြင့် လူ လေး ရာ ခန့် အ ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် အ ကြီး အ ကဲ လုပ် လေ၏။ ထို အ ရပ် မှ မော ဘ ပြည်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင် မော ဘ ဘု ရင် အား ကျွန် တော်၌ ဘု ရား သ ခင် မည် သို့ စီ မံ တော် မူ မည် ကို မ သိ မီ အ တွင်း အ ရှင့် ထံ မိ ဘ တို့ ခို ကိုး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် အပ် ထား သည့် အ တိုင်း ခိုင် လုံ သော ဥမင်၌ ဒါ ဝိဒ် အောင်း နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး မော ဘ ဘု ရင် ထံ မိ ဘ တို့ နေ ရ ကြ၏။ ထို နောက် ပ ရော ဖက် ဂဒ် က၊ ခိုင် လုံ သော ဤ ဥမင်၌ မ နေ ပါ လင့်။ ယု ဒ နယ် အ ရောက် သွား လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် ဒါ ဝိဒ် သည် ဟာ ရက် တော တိုင် သွား ရောက် သ တည်း။ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း သည် ဂိ ဗာ-မြို့ အ နီး၊ ကုန်း ပေါ် ရှိ မန် ကျည်း ပင် အ ရိပ် တွင် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ခြံ ရံ လျက် လှံ တော် ကိုင်၍ စံ နေ စဉ် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ဒါ ဝိဒ် ပေါ် ပေါက် ကြောင်း ကြား သိ လျှင် အ ခြံ အ ရံ တို့ အား အို ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ယေ ရှဲ၏ သား သည် သင် တို့ အား လယ် ယာ များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို ပေး သည့် ပြင်၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး ခန့် ထား လိမ့် မည် ဟု မြော် လင့်၍ ငါ့ တစ် ဘက်၌ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သင်း ဖွဲ့ ကြ ပြီ လော။ ယေ ရှဲ၏ သား နှင့် သား တော် မိတ် ဖွဲ့ ကြောင်း၊ ယ နေ့ သ တင်း အ တိုင်း ငါ့ ကျွန် တိတ် တ ဆိတ် တော် လှန် စေ ရန် သား တော် အား ပေး ကြောင်း များ ကို ဖော် ပြ သူ၊ ငါ့ အား ကြင် နာ သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ တော့ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ရာ ရှော လု မင်း၏ ကျေး ကျွန် အ ခြံ အ ရံ တို့ အ ပါ ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ က၊ ယေ ရှဲ၏ သား သည် နော ဗ မြို့ နေ အ ဟိ တုပ် သား အ ဟိ မ လက် ထံ ရောက် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ဟိ မ လက် သည် သူ့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ပြီး လျှင် စား နပ် ရိ က္ခာ နှင့် တ ကွ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ဂေါ လျတ်၏ ဓား ပါ ပေး လိုက် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် မြင် ခဲ့ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သော် ဘု ရင် မင်း ခေါ် စေ သည့် အ တိုင်း အ ဟိ တုပ် သား ပ ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် နှင့် နော ဗ မြို့ နေ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ပါ အ ထံ တော် သို့ ရောက် လာ ကြ၏။ ရှော လု မင်း က၊ အို အ ဟိ တုပ်၏ သား၊ နား ထောင် လော့ ဟု ဆို လျှင် နာ ခံ ပါ သည် အ ရှင် ဟု အ ဟိ မ လက် ဝန် ခံ သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ သင် သည် ယေ ရှဲ၏ သား အား စား နပ် ရိ က္ခာ နှင့် ထား လက် နက် ကို ပေး ပြီး လျှင် သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး လျှောက်၍ ယ နေ့ သ တင်း အ တိုင်း တိတ် တ ဆိတ် တော် လှန် စေ ရန် ထို သူ နှင့် အ ဘယ် ကြောင့် သင်း ဖွဲ့ သ နည်း ဟု မေး ရာ အ ဟိ မ လက် က၊ ဘု ရင် မင်း၏ ကျေး ကျွန် အ ပေါင်း တို့ တွင် နန်း တော် အ တွင်း အ သ ရေ ရှိ သော သ မက် တော်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ သ စ္စာ စောင့် သူ သည် မည် သူ နည်း။ သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး လျှောက် သည် ကား ယ ခု ပင် အ စ ပြု၍ မေး လျှောက် သည် မ ဟုတ် ပါ။ ကျွန် တော် မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် မှာ ဘု ရင် မင်း အ ပြစ် တင် တော် မ မူ ပါ လင့်။ ဤ အ မှု နှင့် စပ် လျဉ်း၍ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ ကျွန် တော် မ သိ ပါ ဟု ချေ ပ ရာ တွင် ဘု ရင် မင်း က၊ အို အ ဟိ မ လက်၊ သင် မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပါ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ခြံ ရံ လျက် ရှိ သော ရှေ့ တော် ပြေး တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် ဘက် ပါ ဖြစ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး သည် ကို သိ လျက် ငါ့ အား မ ဖော် မ ပြ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ လှည့်၍ သတ် ကြ လော့ ဟု အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သော် လည်း ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ကွပ် မျက် ရန် လက် မျှ မ ဆန့် ဝံ့ ကြ ချေ။ သို့ ဖြစ်၍ ဒေါ ဂ အား ဘု ရင် မင်း က သင် လှည့်၍ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ကွပ် မျက် လော့ ဟု အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည့် အ တိုင်း ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ လှည့်၍ ပိတ် ကိုယ် ဝတ် သင်္ကန်း ဝတ် ရုံ သော ပ ရော ဟိတ် ရှစ် ဆယ့် ငါး ပါး တို့ ကို ထို နေ့ ချင်း တွင် ကွပ် မျက် သတ် ဖြတ် ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ဝ တ္ထု ကံ ဖြစ် သော နော ဗ မြို့ ကို လည်း ဖျက် ပယ် လျက် ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ်၊ နို့ စို့ မှ စ၍ နွား၊ မြည်း၊ သိုး များ ပါ ဓား ဖြင့် သုတ် သင် လေ၏။ အ ဟိ တုပ် မြေး၊ အ ဟိ မ လက် သား တို့ အ နက်၊ အ ဖျာ သာ သည် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ သို့ လက် လွတ် ထွက် ပြေး ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ရှော လု မင်း စီ ရင် ကြောင်း ကြား ပြော သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က၊ ထို နေ့ တွင် ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ ရှိ သည် ကို ထောက်၍ ရှော လု မင်း ထံ ဖော် ပြ မည် ကို ငါ သိ ၏။ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ခံ ရ သော သေ ပြစ် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် ရှိ လေ စွ တ ကား။ ငါ နှင့် အ တူ နေ လော့။ မ ကြောက် လင့်။ သင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သော သူ သည် ငါ့ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သည် မည်၏။ ငါ နှင့် အ တူ နေ မူ လုံ ခြုံ လိမ့် မည် ဟု အ ဗျာ သာ အား ဆို၏။ ထို နောက် ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ကိ လ မြို့ ကို တိုက် ခိုက်၍ စ ပါး ကျီ များ ပါ သိမ်း ယူ သော သ တင်း ဒါ ဝိဒ် ကြား လျှင် ထို ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လုပ် ကြံ ရန် အ ကျွန်ုပ် ချီ သွား ရ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ချီ လော့။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လုပ် ကြံ၍ ကိ လ မြို့ ကို ကယ် ဆယ် လော့ ဟု ဒါ ဝိဒ် အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ အ ပေါင်း ပါ တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ယု ဒ နယ် တွင် ကြောက် ရွံ့ စွာ အောင်း နေ ရ ပါ လျက် ဖိ လိ တ္တိ ဗိုလ် ထု နှင့် စစ် တိုက် ရန် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ ထွက် ရ မည့် ဆို လျှင် သာ၍ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ကောင်း လေ စွ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဒါ ဝိဒ် ထပ် မံ မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထ၍ ကိ လ မြို့ သို့ ဆင်း ချီ လော့။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော်မူ သည့် အ တိုင်း အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ကိ လ မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် ချီ သွား၍၊ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရာ အ ပြင်း အ ထန် လုပ် ကြံ လျက် တိ ရ စ္စာန် ရှိ သ မျှ ကို လက် ရ သိမ်း ယူ လေ၏။ ကိ လ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် ထို သို့ ကယ် ဆယ် သ တည်း။ အ ဟိ မ လက် သား အ ဗျာ သာ သည် ကိ လ မြို့ တိုင် အောင် ဒါ ဝိဒ် ထံ၊ ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ကိုင် ဆောင် လျက် လိုက် ပြေး လေ၏။ ကိ လ မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် ရောက် လာ သ တင်း ကြား သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ ဒါ ဝိဒ် သည် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် ရောက်၍ တံ ခါး ကန့် လန့် ကျင် များ ဖြင့် ချည် နှောင် ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ငါ့ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် လွှဲ အပ် တော် မူ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက် ကိ လ မြို့ သို့ ဆင်း ချီ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ဝန်း ဝိုင်း တိုက် ခိုက် ရန် ဗိုလ် ထု အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် လည်း၊ ရှော လု မင်း မ ကောင်း ကြံ သည် ကို သိ လျှင် ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ကို ပေး ပါ လော့ ဟု တောင်း ဆို ပြီး နောက် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ လာ၍ ဖျက် သိမ်း ရန် ရှော လု မင်း ကြံ စည် ကြောင်း ကိုယ် တော် ကျွန် ကြား ရ ပါ ပြီ။ ကိ လ မြို့ သား တို့ သည် သူ သတ် ကွင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် ကို အပ် မည် လော။ ကိုယ် တော့် ကျွန် ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ ရှော လု မင်း ဆင်း ချီ မည် လော။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော့် ကျွန် အား ဗျာ ဒိတ် ပေး သ နား တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သော်၊ ဆင်း ချီ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ဒါ ဝိဒ် က ကိ လ မြို့ သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ရှော လု မင်း လက် တွင်း သို့ အပ် မည် လော ဟု မေး လျှောက် ပြန် သော်၊ အပ် လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ ဒါ ဝိဒ် သည် ခြောက် ရာ ခန့် ရှိ သော အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် ကိ လ မြို့ မှ ထွက် ချီ ပြီး လျှင် သင့် ရာ အ ရပ် သို့ ထွက် သွား ကြ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ကိ လ မြို့ မှ ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး သော သ တင်း ကို ကြား သိ လျှင် မ ချီ မ ထွက် ဘဲ နေ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ဇိ ဖ တော ရှိ၊ ခင် တန်း ပေါ် တွင် လုံ ခြုံ သော အ ရပ် များ၌ ခို နေ ရာ၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ရှော လု မင်း ရှာ သော် လည်း သူ့ လက် တွင်း သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် နှင်း တော် မ မူ။ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ ရန် ရှော လု မင်း ချီ လာ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် သိ နှင့် သည့် အ တိုင်း ဇိ ဖ တော ရှိ ပိတ် ပေါင်း တွင် ခို နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် နှစ် ဦး လုံး သ စ္စာ မိတ် ထပ် ဖွဲ့ ပြီး နောက်၊ ပိတ် ပေါင်း တွင် ဒါ ဝိဒ် ခို မြဲ ခို နေ ရာ ယော န သန် မူ ကား၊ အိမ် တော် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ ထို အ ခါ ဇိ ဖ တော သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့၊ ရှော လု မင်း ထံ တက် လာ ပြီး လျှင် ကျွန် တော် တို့ နေ ရာ ယေ ရှိ မုန် တော တောင် မျက် နှာ၊ ဟ ခိ လ ခင် တန်း ပေါ် တွင် လုံ ခြုံ သော ပိတ် ပေါင်း များ၌ ဒါ ဝိဒ် ပုန်း အောင်း သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဆင်း ချီ တော် မူ လို က၊ ဆင်း ချီ တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် တို့ သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် လက် တော် သို့ ဒါ ဝိဒ် ကို အပ် ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို ကြင် နာ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင် ငါ ကြား သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် အ လွန် လိ မ္မာ သူ ဖြစ်၍ ခြေ ချ ရာ အ ရပ် နှင့် မြင် ဘူး သော သူ့ ကို သေ ချာ စွာ မှတ် သား ရန် ပြန် သွား ကြ ပါ လော့။ ထို သို့ သူ ပုန်း အောင်း ရာ အ ရပ် များ ကို မှတ် သား ပြီး မှ ငါ့ ထံ သို့ အ မှန် ပြန် လာ လျှင် ငါ လည်း ချီ လိုက်၌ ပြည် နယ် အ တွင်း၌ နေ ခဲ့ မူ ယု ဒ အိမ် ထောင် စေ့ ငါ လိုက် ရှာ မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ထို သူ တို့ သည် ဇိ ဖ တော သို့ တင် ရင် ပြန် သွား ကြ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကား၊ ယေ ရှိ မုန် တော တောင် မျက် နှာ၊ အ ရာ ဗာ ချိုင့် ရှိ မော န တော သို့ ရွှေ နှင့် သ တည်း။ ရှော လု မင်း နှင့် တပ် တော် သား တို့ ချီ ထွက် လိုက် ရှာ ကြ သော သ တင်း ကို ဒါ ဝိဒ် ကြား သော်၊ မော န တော ရှိ ကျောက် ငူ သို့ ဆင်း ချီ ပုန်း အောင်း၏။ ထို သ တင်း အ ရ မော န တော တစ် လျှောက် ရှော လု မင်း လိုက် လံ ရာ ရှော လု မင်း သည်လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ သည်လည်း ကောင်း ကျောက် တောင် တစ် ဘက် တစ် ချက် လိုက် လျက်၊ ပြေး လျက်၊ နေ ကြ စဉ်၊ ရှော လု မင်း နှင့် တပ် တော် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ဝန်း ဝိုင်း ချဉ်း ကပ် လာ သော ကြောင့် အ လန့် တ ကြား ထွက် ပြေး ရန် ဒါ ဝိဒ် အ ကြံ ယူ ဆဲ တွင် ခြေ လျင် တော် ရောက် လာ၍ အ လျင် အ မြန် ပြန် ကြွ တော် မူ ပါ။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သည် ပြည် တော် ကို တိုက် ခိုက် ပါ ပြီ ဟု ရှော လု မင်း အား တင် လျှောက် သော် ရှော လု မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် နောက် လိုက် လံ ရာ မှ ပြန် လှည့် လျက် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် ချီ သွား ကြောင်း အ စွဲ ပြု၍ ထို အ ရပ် ကို သေ လ ဟ မ္မ လေ ကုပ် အ မည် ဖြင့် ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ထို မှ ဒါ ဝိဒ် ထွက်၍ အ ဂေ ဒိ တော ရှိ လုံ ခြုံ ရာ အ ရပ် များ တွင် ခို နေ လေ၏။ ရှော လု မင်း သည် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လိုက် လံ ရာ မှ ပြန် လျှင် အ ဂေ ဒိ တော၌ ဒါ ဝိဒ် ခို နေ သော သ တင်း ကြား သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ အ နက် သုံး ထောင် ကို ရွေး ကောက်၍ တောင် ဆိတ် များ နေ ရာ ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ချီ ထွက် လိုက် ရှာ လေ၏။ လိုက် ရှာ စဉ် သိုး ခြံ များ အ နီး ရှိ ဥမင် ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ ရှော လု မင်း သည် ကိုယ် သုတ် သင် ရန် ဝင် သွား ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ လည်း ဥမင် အ ဆုံး၌ ခို လျက် ရှိ ကြ၏။ ထို အ ခါ အ ပေါင်း ပါ တို့ က၊ အ လို အ တိုင်း ပြု ခွင့် ရ စေ ရန် ရန် သူ ကို သင့် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သော နေ့ ရက် သည် ယ ခု တိုင် ရောက် ပြီ ဟု ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် ထ၍ ရှော လု မင်း၏ ဝတ် လဲ တော် အ မြိတ် ကို တိတ် တ ဆိတ် ဖြတ် ယူ လေ၏။ ထို နောက် ရှော လု မင်း ဝတ် လဲ တော် မြိတ် ကို ဖြတ် ယူ မိ သည့် အ တွက် နောင် တ ရ သည် နှင့် ဒါ ဝိဒ် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ့ အ ရှင်၊ ထို ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို လက် ရောက် မှု အ ပြစ် သည် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော ဟု အ ပေါင်း ပါ တို့ အား ဆို လျက် ရှော လု မင်း တစ် ဘက်၌ သောင်း ကျန်း မှု ကို ကန့် ကွက် လေ၏။ ရှော လု မင်း သည် ချီ မြဲ ချီ ရန် ဥမင် မှ ထွက် ပြီး နောက်၊ ဒါ ဝိဒ် လည်း ဥမင် မှ ထွက် လာ၍ အို အ ရှင် မင်း မြတ် ဟု နောက် တော် က ဟစ် ခေါ် သ ဖြင့်၊ ရှော လု မင်း လှည့် ကြည့် ရာ ဒါ ဝိဒ် သည် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျှင် အ ကျိုး တော် ပျက် ရန် ဒါ ဝိဒ် ရှာ ကြံ သည် ဟု မ လို သူ တို့ ကုန်း စ ကား ကို အ ဘယ် ကြောင့် နား ယောင် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ရှု တော် မူ ပါ။ ယ နေ့ တွင် အ ရှင် သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဥမင် အ တွင်း အ ရှင် ကို ကျွန် တော့် လက် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သည် နှင့် လုပ် ကြံ ရန် တိုက် တွန်း ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ဖြစ် သော ကျွန် တော့် အ ရှင် ကို လက် ရောက် ကျူး လွန် မည် မ ဟုတ် ဟု ပြ ဌာန်း လျက် အ သက် တော် ကို ချမ်း သာ စေ ပါ၏။ အို ခ မည်း တော် ကျွန် တော် လက် ဝယ် ရှိ သော ဝတ် လဲ တော် မြိတ် ကို ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ။ ထို အ မြိတ် သာ ဖြတ် လျက် မ လုပ် ကြံ သည် ကို ထောက်၍ ကျွန် တော်၌ လက်​ ရောက် မှု၊ လွန် ကျူး မှု မ ရှိ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော့် အ သက် ကျော့ မိ ရန် အ ရှင် မင်း လိုက် ရှာ သော် လည်း၊ ကျွန် တော် ရန် တုံ့ မ မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် နှင့် ကျွန် တော့် အ လယ် တွင် စီ ရင်၍ ပြစ် မှား သူ့ အ ပေါ် တွင် ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ကျွန် တော် မူ ကား၊ လက် ရောက် ကျူး လွန် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ဆိုး သွမ်း သူ မှ ဆိုး သွမ်း မှု ထွက် တတ် သည် ဟူ သော ရှေး စ ကား ပုံ အ တိုင်း ကျွန် တော် လက် ရောက် ကျူး လွန် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မင်း ဖြစ် သော အ ရှင် သည် မည် သူ့ ကို လိုက် လံ ရန် ထွက် ချီ ခဲ့ ပါ သ နည်း။ ခွေး သေ ကောင်၊ ခွေး လှေး ကောင် မျှ သာ မ ဟုတ် ပါ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား မင်း အ ဖြစ်၊ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွန် တော့် အ လယ် တွင် စီ ရင် လျက် ကျွန် တော့် အ မှု ကို ထောက် ရှု ချေ ပ၍ အ ရှင့် လက် တော် မှ လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို သို့ သော စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် တင် လျှောက် ပြီး သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ အို ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ်၊ သင့် စ ကား သံ လော ဟု မေး လျက် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ၏။ တစ် ဖန် ရှော လု မင်း က၊ သင်၌ အ ဆိုး ကို ငါ ပြု သော် လည်း ငါ၌ အ ကောင်း သင် ပြု သည် ကို ထောက်၍ ငါ့ ထက် သင် ဖြောင့် မတ် လေ ပြီ။ ငါ့ ကို သင့် လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သော် လည်း မ လုပ် မ ကြံ မူ၍ ကျေး ဇူး ပြု ကြောင်း ယ ခု သင် ဖော် ပြ လေ ပြီ။ လူ တို့ သည် ရန် သူ ကို တွေ့ မိ လျှင် ဘေး မဲ့ လွှတ် လိမ့် မည် လော။ ငါ၌ ယ နေ့ သင် ပြု သော ကျေး ဇူး အ စား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ယ ခု မှာ သင် သည် ဘု ရင့် အ ဖြစ် သို့ ရောက်၍ ဣ သ ရေ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ခွင့် တည် မြဲ လိမ့် မည် ဟု ငါ သိ သည့် အ လျောက် ငါ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို မ သုတ် မ သင်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် မှ ငါ့ နာ မ ကို မ ဖျက် မ ပယ် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ မူ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် သ စ္စာ မူ ပြီး နောက် ရှော လု မင်း သည် နန်း တော် သို့ ပြန် သွား၍ ဒါ ဝိဒ် လည်း အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ လုံ ခြုံ သော နေ ရာ ရင်း သို့ တက် သွား လေ၏။ ရှ မွေ လ ကွယ် လွန် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး စု ရုံး၍ ငို ကြွေး မြည် တမ်း မှု ကို ပြု ပြီး လျှင် ရာ မ မြို့၊ သူ့ ကျောင်း တွင်း ၌ ပင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ကုန်၏။ ဒါ ဝိဒ် လည်း ပါ ရန် တော သို့ ဆင်း သွား လေ၏။ ထို အ ခါ သိုး သုံး ထောင်၊ ဆိတ် တစ် ထောင် ရ ဟတ် သော မော န အ ရပ် သား တစ် ဦး သည် က ရ မေ လ အ ရပ် တွင် အ လုပ် တာ ဝန် ရှိ သည့် အ တိုင်း သိုး များ ကို အ မွေး ညှပ် လျက် နေ၏။ သူ့ အ မည် ကား နာ ဗ လ မ ယား ကား၊ အ ဘိ ဂဲ လ တည်း။ ထို မိန်း မ သည် ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း နှင့် ဉာဏ် ကောင်း၏။ ကာ လက် အ မျိုး သား ဖြစ် သော ထို ယောက်ျား မူ ကား၊ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် သော အ ကျင့် သ ဘော ရှိ၏။ တော တွင် ခို နေ သော ဒါ ဝိဒ် သည် နာ ဗ လ သိုး မွေး ညှပ် လျက် ရှိ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် ငယ် သား တစ် ကျိပ် တို့ အား နာ ဗ လ ရှိ ရာ က ရ မေ လ အ ရပ် သို့ သွား ကြ လော့။ ထို သူ့ ကို ငါ့ ကိုယ် စား နှုတ် ဆက်၍ ပြော ဆို ရ မည် မှာ သင် မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှင့် တ ကွ ပိုင် ရှိ သ မျှ ပါ အ န္တ ရာယ် ကင်း ကြ ပါ စေ သော။ ငယ် သား တို့ ရောက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် ကိုယ် စား ထို သို့ သော စ ကား များ ကို နာ ဗ လ အား ပြန် ကြား ပြီး လျှင် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ လေ၏။ နာ ဗ လ က လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် ဆို သူ ကား မည် သူ နည်း၊ ယေ ရှဲ သား ဆို သူ ကား မည် သူ နည်း။ ယ ခု သ မ ယ တွင် အ ရှင့် ထံ မှ ထွက် ပြေး သော ကျွန် များ စွာ ရှိ ပါ တ ကား။ ကိုယ် စား ဖွယ် သောက် ရာ နှင့် အ မွေး ညှပ် သူ တို့ အ ဖို့ စီ ရင် ခဲ့ သော အ မဲ ဟင်း လျာ များ ကို ငါ နုတ်၍ မ သိ သော အ လေ အ လွင့် တို့ အား ပေး ရ မည် လော ဟု ဆို လိုက် သော် ဒါ ဝိဒ်၏ ငယ် သား တို့ သည် ကျော ခိုင်း လျက် ပြန် သွား ပြီး မှ ထို သို့ သော စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် အား ပြန် ကြား လေ ၏။ ထို အ ခါ အ ပေါင်း ပါ တို့ အား ဒါ ဝိဒ် က၊ ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ ဓား ကို ပတ် စည်း ကြ လော့ ဟု ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မှ စ၍ အ သီး အ သီး တို့ သည် ဓား ကို ပတ် စည်း ကြ ပြီး လျှင် လူ နှစ် ရာ ကို စ ခန်း စောင့် စေ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ လေး ရာ ခန့် လိုက် ပါ ကြ လေ၏။ နာ ဗ လ မ ယား အ ဘိ ဂဲ လ အား ငယ် သား တစ် ယောက် ပြော ကြား သည် မှာ ကျွန် တော် တို့ သ ခင့် ထံ နှုတ် ဆက် ရန် တော မှ တ မန် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် စေ လွှတ် ရာ၊ သ ခင် ငေါက် ငမ်း လိုက် ပါ၏။ ကျွန် တော် တို့ သည် ထို သ တိ နှင့် ရော နှော သွား လာ သော အ ခါ အ လွန် ကျေး ဇူး ပြု ကြ သ ဖြင့် အ ရှက် မ ကွဲ ရ၊ တစ် ကောင် မျှ မ ပျောက် ရ ပါ။ စား ကျက် တွင် ထိန်း ကျောင်း စဉ် အ ခါ လည်း သူ တို့ သည် နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ခြံ စည်း သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ ကျွန် တော့် သ ခင် မှ စ သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့၌ ဘေး အ န္တ ရာယ် ဆုံး ဖြတ် ပြီး ဖြစ်၍ မည် သို့ ပြု အပ် သည် ကို သ ခင် မ ဆင် ခြင် အောက် မေ့ ပါ လော့။ သ ခင့် မူ ကား၊ တ ရား မဲ့ သော ကြောင့် မ လျှောက် ဝံ့ ပါ ဟု ဆို သော် မြည်း စီး လျက် ဆင်း သွား စဉ် တောင် ကွယ် ရာ တွင် ချီ လာ သော ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ရင် ဆိုင် တွေ့ ဆုံ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မူ ကား ထို သူ ပိုင် သိုး တစ် ကောင် မျှ မ ပျောက် စေ ရန် တော တွင် စောင့် ရှောက် သော ကျေး ဇူး သည် မု ချ အ ချည်း နှီး ဖြစ် လေ ပြီ။ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို သူ ဆပ် လေ ပြီ။ နံ နက် မိုး လင်း သော်၊ သူ နှင့် တော် စပ် သူ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို မ သတ် ခဲ့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ပြ ဌာန်း နှင့် သ တည်း။ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း မြည်း ပေါ် မှ ဆင်း၍ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လေ၏။ ခြေ ရင်း တွင် ထို သို့ ပျပ် ဝပ် လျက် အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ အ ပေါ် တွင် သာ အ ပြစ် ဝန် တင် တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ အား အ ရှင့် ထံ အ သ နား ခံ ခွင့် ပေး၍ ကျွန် မ၏ လျှောက် ချက် ကို နား စိုက် တော် မူ ပါ။ နာ ဗ လ ခေါ် ထို တ ရား မဲ့ သူ့ ကို အ ရှင် အ ရေး ယူ တော် မ မူ ပါ လင့်။ အ မည် အ လိုက် သ ဘော ရှိ ပါ၏။ နာ ဗ လ ဟူ သည် နှင့် အ ညီ ဗာ လ ဖြစ် ပါ၏။ ကျွန် တော် မျိုး မ လည်း၊ အ ရှင် စေ လွှတ် သော ငယ် သား တို့ ကို မ တွေ့ လိုက် ရ ပါ။ ယ ခု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း ကာ ယ ကံ မြောက်၊ အ သွေး သွန်း၍ အောင် မြင် ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကန့် ကွက် တော် မူ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ရှင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သော ရန် သူ တို့ သည် နာ ဗ လ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ အ ရှင့် အ ဖို့ ယ ခု ပါ လာ သော လက် ဆောင် ကို နောက် ပါ ငယ် သား တို့ အား သိမ်း ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မ လွန် ကျူး မိ သော ပြစ် မှု ကို ကန် တော့ တောင်း ပန် ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စစ် မှု ကို အ ရှင် ထမ်း ဆောင် သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အ ရှင်၌ လည်း အ သက် ထက် ဆုံး ဘေး​ရောက် မည် မ ဟုတ် ပါ။ အ ရှင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို လိုက် ရှာ သူ တို့ ထ ကြွ သော် လည်း အ ရှင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သက် ရ တ နာ ကြုတ် တွင် အ ရှင့် အ သက် ကို ထည့် ပိတ်၍ ထား ပါ စေ သော။ ရန် သူ တို့ အ သက် ကို ကား လွှဲ ပစ် သော လောက် စာ ကဲ့ သို့ ပစ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ရှင်၌ ပြည့် စုံ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် မင်း ဖြစ် စေ တော် မူ သော အ ခါ အ ကြောင်း မဲ့ အ သွေး သွန်း၍ အောင် မြင် ရ သော အ မှု သည် အ ရှင်၌ နောင် တ သံ ဝေ ဂ ရ ရန် အ ကြောင်း ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် အား ထို သို့ သော မင်္ဂ လာ ပြု တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ကျွန် မ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် က လည်း၊ ယ နေ့ ငါ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ သင့် ကောင်း သော ဉာဏ် လည်း မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ ယ နေ့ ကာ ယ ကံ မြောက် အ သွေး သွန်း၍ အောင် မြင် ပြစ် ကို တား မြစ် သူ သင် ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မု ချ ဆို သော် သင် တို့၌ ငါ ပြု အံ့ သော အ န္တ ရာယ် ကို ကန့် ကွက် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် သည် အ ဆော တ လျင် လာ ရောက် မ တွေ့ မ ဆုံ လျှင် မိုး မ လင်း မီ နာ ဗ လ နှင့် တော် စပ် သူ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို သတ် လေ ပြီ ဟု အ ဘိ ဂဲ လ အား ပြော ဆို လျက်၊ သူ၌ ပါ သော လက် ဆောင် ကို ခံ ယူ ပြီး လျှင် သင့် စ ကား ကို ငါ လိုက် နာ၍ မျက် နှာ သာ ပေး ပြီ။ နေ အိမ် သို့ အ ကြည် အ သာ ပြန် သွား လော့ ဟု ဆို လေ ၏။ အ ဘိ ဂဲ လ လည်း နာ ဗ လ ထံ ပြန် ရောက်၍ ဘု ရင် တို့ ကျင်း ပ သော ပွဲ ကဲ့ သို့ ပြု လုပ် လျက် မူး ယစ် ရွှင် လန်း စွာ နေ သော နာ ဗ လ ကို တွေ့ ရာ၊ မိုး မ လင်း မီ အ တွင်း မည် သည် ကို မျှ မ ပြော မ ကြား ရ ချေ။ မိုး လင်း၍ နာ ဗ လ အ ယစ် ပြေ သော အ ခါ ဆို ခဲ့ သော အ ခြင်း အ ရာ များ ကို မ ယား ပြော လျှင် ပြော ချင်း ကျောက် တိုင် သ ဖွယ် သေ ငယ် ဇော နှင့် မြော နေ ရာ၊ ဆယ် ရက် ခန့် ရှိ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် သေ လေ ၏။ နာ ဗ လ သေ ကြောင်း ကြား သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် လွန် ကျူး အံ့ သော ပြစ် မှု ကို ဖယ် ရှား လျက် နာ ဗ လ ကဲ့ ရဲ့ သော အ မှု ကို ချေ ပ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နာ ဗ လ၏ ဒု စ ရိုက် ကို ချင့် ဦး ထိပ် ထက် တုံ့ ပြန် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ပြီး မှ အ ဘိ ဂဲ လ ကို ကြင် ဘက် ပြု ရန် အောင် တ မန် များ ကို စေ လွှတ်၍ က ရ မေ လ အ ရပ် သို့ အ ဘိ ဂဲ လ ထံ ရောက် ကြ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် အ ရှင် မ ကို ကြင် ဘက် အ ဖြစ် ခေါ် ဆောင် ရန် ကျွန် တော် တို့ အား စေ ခိုင်း လိုက် ပါ သည် ဟု ပြော ဆို ကြ လျှင် အ ဘိ ဂဲ လ ထ၍ ကျွန် မ သည် အ ရှင့် ကျွန် တို့၏ ခြေ ကို ပင် ဆေး သော ကျွန် မိန်း မ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ လျက် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် အ မြန် ထ သ ဖြင့် နောက် ပါ ကျွန် မိန်း မ ငါး ယောက် နှင့် မြည်း စီး လျက် အောင် တ မန် တို့ နောက် သို့ လိုက်၍ ကြင် ဘက် မျှ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် ကို လည်း သိမ်း၍ ထို မိန်း မ နှစ် ယောက် နှင့် ကြင် ဘက် ပြု လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် ခင် ပွန်း ဖြစ် သော သ မီး တော် မိ ခါ လ ကို ကား ဂ လ္လိမ် မြို့ နေ လဲ ရှ သား ပါ လ တိ နှင့် ရှော လု မင်း ထိမ်း မြား ပြီး ဖြစ် သ တည်း။ ထို နောက် ဂိ ဗာ မြို့၊ ရှော လု မင်း ထံ၊ ဇိ ဖ တော သား တို့ လာ ရောက် ပြီး လျှင် ယေ ရှိ မုန် တော နှင့် ရင် ဆိုင်။ ဟ ခိ လ ခင် တန်း ပေါ်၌ ဒါ ဝိဒ် ပုန်း အောင်း သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ရှော လု မင်း သည် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် လက် ရွေး သုံး ထောင် နှင့် တ ကွ ဒါ ဝိဒ် ကို လိုက် ရှာ ရန် ဇိ ဖ တော သို့ ဆင်း ချီ၍ ယေ ရှိ မုန် တော နှင့် ရင် ဆိုင်၊ ဟ ခိ လ ခင် တန်း ပေါ် တွင် လမ်း အ နီး တပ် စား ခန်း ချ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မူ ကား တော တွင် ပင် နေ၍ ရှော လု မင်း လိုက် ရှာ ကြောင်း သိ သည့် အ တိုင်း သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် ရှော လု မင်း ရောက် ရှိ ရာ အ ရပ် ကို သိ ရ လေ ၏။ ရှော လု မင်း ချ ရပ် သော တပ် စ ခန်း သို့ ဒါ ဝိဒ် သွား ရောက်၍ ဘု ရင် မင်း နှင့် နေ ရ သား ဗိုလ် ချုပ် အာ ဗ နာ တို့ နေ ရာ ကို ရှု မြင် သော် ရှော လု မင်း သည် ခံ က တုတ် အ တွင်း၊ ရဲ မက် တို့ ကာ ရံ လျက် စံ နေ လေ ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် က ရှော လု မင်း တပ် ချ ရာ သို့ မည် သူ လိုက် မည် နည်း ဟု ဟိ တ္တိ အ မျိုး သား အ ဟိ မ လက် နှင့် ဇေ ရု ယာ့ သား၊ ယွာ ဘ ညီ၊ အ ဘိ ရှဲ တို့ အား မေး လျှင် ကျွန် တော် လိုက် ပါ မည် ဟု အ ဘိ ရှဲ ဝန် ခံ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ဘိ ရှဲ တို့ သည် ညဉ့် အ ခါ ရဲ မက် တို့ နေ ရာ သို့ ရောက် လျှင် ခေါင်း ရင်း တွင် လှံ တော် စိုက် လျက် အာ ဗ နာ နှင့် ရဲ မက် တို့ ကာ ရံ လျက် ခံ က တုတ် အ တွင်း ရှော လု မင်း စက် တော် ခေါ် သည် ကို ရှု မြင် သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် ရန် သူ ကို အ ရှင့် လက် တွင်း သို့ ယ ခု အပ် နှင်း တော် မူ သည့် နှင့် အ ညီ တစ် ခါ တည်း မြေ သို့ ထုတ် ချင်း ပေါက် လှံ နှင့် ထိုး ပါ ရ စေ။ နှစ် ခါ မ ထိုး ရ ပါ ဟု အ ဘိ ရှဲ လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် က၊ မ လုပ် ကြံ ပါ လင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို လက် ရောက် ပြု၍ အ ပြစ် ကင်း နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း စု တေ့ ချိန် ရောက်၍ ဖြစ် စေ၊ စစ် ပွဲ၌ ကျ၍ ဖြစ် စေ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း အား လက် ရောက် မှု သည် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင် ခေါင်း ရင်း တော် ရှိ လှံ တော် နှင့် သောက် တော် ရေ ဘူး ကို ယူ ဆောင် သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ဘိ ရှဲ အား ဆို ပြီး လျှင် ရှော လု မင်း ခေါင်း ရင်း ရှိ လှံ တော် နှင့် သောက် တော် ရေ ဘူး ကို ဒါ ဝိဒ် ယူ ဆောင် ရာ တစ် တပ် လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အိပ် မော ကျ စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အိပ် ပျော် ကြ သ ဖြင့်၊ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ နိုး မ ကြား မ သိ မ မြင် ဘဲ ထွက် သွား ရ ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ချောက် တစ် ဘက် သို့ ကူး၍ ကွာ ဝေး ရာ တောင် ထိပ်၌ ရပ် လျက် နေ ရ သား အာ ဗ နာ နှင့် ရဲ မက် တို့ ကို ဟစ် ခေါ် ပြီး လျှင် အို အာ ဗ နာ၊ သင် မ ထူး ဘဲ နေ မည် လော ဟု မေး သော် ဘု ရင် မင်း ကို ဟစ် သော သင် ကား မည် သူ နည်း ဟု အာ ဗ နာ ပြန် ဆို ရာ ဒါ ဝိဒ် က၊ သင် သည် သူ ရဲ ကောင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တွင် သင် နှင့် မည် သူ တူ သ နည်း။ သို့ ဖြစ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် ကိုယ့် အ ရှင် ဘု ရင် မင်း ကို မ စောင့် ကြပ် သ နည်း။ သင့် အ ရှင် ဘု ရင် မင်း ကို လုပ် ကြံ ရန် လူ တစ် ယောက် ဝင် လေ ပြီ တ ကား။ သင် ပေါ့ လျော့ သည် မှာ မ ကောင်း လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကိုယ့် အ ရှင် ကို မ စောင့် ကြပ် သော သင် တို့ သည် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် ကြ လေ ပြီ။ ခေါင်း ရင်း တော် တွင် ထား သော လှံ တော် နှင့် သောက် တော် ရေ ဘူး အ ဘယ် မှာ ရှိ သည် ကို ကြည့် လော့ ဟု အာ ဗ နာ အား ဟစ် ပြော သော အ သံ ကို ရှော လု မင်း သိ မှတ် သ ဖြင့် အို ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ်၊ သင့် စ ကား သံ လော ဟု မေး မြန်း လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော့် အ သံ ဖြစ် ပါ၏။ အ ရှင် သည် ကျွန် တော် မျိုး ကို အ ဘယ် ဒု စ ရိုက် ပြု မိ သော ကြောင့် လိုက် လံ တော် မူ ပါ သ နည်း။ အို အ ရှင် မင်း မြတ် ကျွန် တော် မျိုး၏ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို နား စိုက် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော့် တစ် ဘက်၌ အ ရှင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှိုး ဆော် တော် မူ သည် မှန် ပါ လျှင် ပူ ဇော် ခြင်း ရ နံ့ ကို ခံ တော် မူ ပါ စေ သော။ လူ တို့ နှိုး ဆော် လျှင် မူ ကား၊ အ ခြား ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု ရန် ထွက် သွား လော့ ဟု ဆို လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် အ တွင်း ခြေ မ နင်း နိုင် အောင် ယ နေ့ ပင် ကျွန် တော် ကို နှင် ထုတ် ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် အ မင်္ဂ လာ ရ ရှိ ကြ ပါ စေ သော။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် နှင့် ကင်း ဝေး သော ပြည်၌ ကျွန် တော် ခေါင်း မ ချ ရ ပါ စေ လင့်။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မှာ မူ ခင် တန်း ပေါ် တွင် ခါ ငှက် ကို လိုက် ရှာ သူ့ နည်း တူ ကျွန် တော့် အ သက် ကို လိုက် ရှာ ရန် ချီ ထွက် လေ စွ တ ကား ဟု တင် လျှောက် လေ၏။ ရှော လု မင်း က လည်း၊ ငါ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ အို ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ် ပြန် လာ လော့။ ငါ့ အ သက် ကို ယ နေ့ သင် အ မြတ် တ နိုး မှတ် ယူ သော ကြောင့် သင့် အား အ န္တ ရာယ် ပြု တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ပ ညာ မဲ့၍ အ လွန် မှား ယွင်း ခဲ့ လေ ပြီ ဟု ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် က၊ အို ဘု ရင် မင်း မြတ် လှံ တော် ကို ကြည့် တော် မူ ပါ။ ငယ် သား တစ် ယောက် ကူး၍ ယူ လာ ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် ကို ကျွန် တော့် လက် တွင်း သို့ ယ နေ့ အပ် နှင်း တော် မူ သော် လည်း၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း အား လက် ရောက် မှု မ ပြု သည် ကို ထောက်၍ အ သီး အ သီး ဖြောင့် မတ် စွာ သ စ္စာ စောင့် သည့် အ တိုင်း ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော့် အ သက် ကို မွန် မြတ် သည် ဟု ယ နေ့ ကျွန် တော် မှတ် ယူ သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော့် အ သက် ကို လည်း မှတ် ယူ၍ ဒု က္ခ ဟူ သ မျှ မှ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ပြန် လျှောက် လျှင် ရှော လု မင်း က အို ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ် သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ပြု လေ ရာ ရာ တွင် အောင် မြင် ပါ စေ သော ဟု ဆို ပြီး မှ နန်း တော် သို့ ပြန် ၀င် ၍ ဒါ ဝိဒ် လည်း ထွက် သွား လေ ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် က၊ ငါ သည် ရှော လု မင်း လက် ဖြင့် တစ် နေ့ နေ့ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် သို့ ပြေး ခို ရ သည့် ထက် ကောင်း သော အ ရာ မ ရှိ တော့ ပြီ။ ရှော လု မင်း လည်း ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး တွင် ဆက် လက် လိုက် ရှာ ရန် စိတ် လျော့ မည် ဖြစ်၍ သူ့ လက် တွင်း မှ ငါ လွတ် ကင်း လိမ့် မည် ဟု ကြံ စည် သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် သည် အ ပေါင်း ပါ လူ ခြောက် ရာ တို့ နှင့် တ ကွ ဂါ သ ဘု ရင်၊ မော ခ သား အာ ခိတ် မင်း ထံ ကူး ဝင် ကြ ပြီး လျှင်၊ မ ယား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင်၊ နာ ဗ လ ခင် ပွန်း ဟောင်း က ရ မေ လ အ ရပ် သူ အ ဘိ ဂဲ လ တို့ ပြင်၊ နောက် ပါ သူ မှ စ၍ အ သီး အ သီး တို့ သား မ ယား များ ပါ အာ ခိတ် မင်း စံ နေ ရာ ဂါ သ မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ လေ၏။ ရှော လု မင်း သည် ဂါ သ မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး သော သ တင်း ကို ကြား လျှင်၊ နောက် တစ် ဖန် မ လိုက် မ ရှာ ဘဲ နေ လေ၏။ ထို နောက် အာ ခိတ် မင်း အား ဒါ ဝိဒ် က၊ ကျွန် တော် သည် ရှေ့ တော် တွင် မျက် နှာ သာ ရ ပါ မူ၊ ကျေး လက် မြို့ တစ် မြို့၌ နေ ထိုင် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ မြို့ တော် အ တွင်း ကျွန် တော် မျိုး မ နေ ထိုက် ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ တွင် ပင် ဇိ က လတ် မြို့ ကို အာ ခိတ် မင်း ပေး အပ် သ ဖြင့်၊ ထို မြို့ သည် ယ ခု တိုင် ယု ဒ ဘု ရင် တို့ ပိုင် ဖြစ် သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် သည် ဖိ လိ တ္တိ ပြည်၌ နေ ထိုင် သော ပ ရိ စ္ဆေ ဒ၊ တစ် နှစ် နှင့် လေး လ အ တွင်း အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ချီ သွား၍ အိ ဂျစ် ပြည် အ နီး၊ ရှု ရ မြို့ နှင့် တေ လံ မြို့ ကြား အ ရပ် ရပ် တွင် နေ ထိုင် ကြ သူ ဂေ ရှု ရ၊ ဂေ ဇာ၊ အာ မ လက် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် လျက် ထို နယ် တွင် ယောက်ျား မိန်း မ တို့ ကို အ ရှင် မ ထား ဘဲ လုပ် ကြံ၍ သိုး၊ နွား၊ မြည်း၊ ကု လား အုပ် များ နှင့် အ ဝတ် တန် ဆာ များ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် အာ ခိတ် မင်း ထံ ပြန် ရောက် လေ ၏။ အာ ခိတ် မင်း က၊ သင် တို့ သည် ယ နေ့ အ ဘယ် အ ရပ် မှ တိုက် ခိုက် ပြန် လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင် အ တွင်း ယု ဒ၊ ယေ ရ မေ လ၊ ကေ နိ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် ရာ များ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် ပြု ကြောင်း နှင့် ဖိ လိ တ္တိ ပြည် တွင် နေ ထိုင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ထို သို့ ပင် ပြု လေ့ ရှိ ကြောင်း ကို သ တင်း ပေး မည့် စိုး ရိမ် သည့် အ တွက် ဒါ ဝိဒ် သည် ဂါ သ မြို့ သို့ အ သုံ့ အ ဘမ်း အ ဖြစ် ယောက်ျား မိန်း မ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ အ ရှင် မ ထား သည် နှင့် အ ညီ အာ ခိတ် မင်း က၊ ဒါ ဝိဒ် သည် ကိုယ့် အ မျိုး သား ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လူ မျိုး တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြု လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် ငါ့ ထံ အ စဉ် ကျွန် ခံ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် ကို ယုံ ကြည် လေ၏။ ထို နောက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ရန် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း တို့ စု ရုံး ကြ သည့် ကာ လ အာ ခိတ် မင်း က၊ သင် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ လည်း အ လုံး အ ရင်း တွင် ပါ ဝင်၍ ငါ့ နောက် လိုက် ချီ ရ မည် ကို သိ မှတ် လော့ ဟု ဒါ ဝိဒ် အား မိန့် ဆို သော်၊ သို့ ဖြစ် လျှင် ကျွန် တော် မျိုး၏ စွမ်း ရည် ကို အ ရှင် သိ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဒါ ဝိဒ် ဝန် ခံ ရာ၊ အာ ခိတ် မင်း က၊ သို့ ဖြစ် ခဲ့ မူ၊ သင့် အား သက် တော် စောင့် ရာ ထူး ကို အ မြဲ ခန့် ထား မည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ရှ မွေ လ ကွယ် လွန် ခဲ့ ရာ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ငို ကြွေး မြည် တမ်း မှု ကို ပြု ပြီး လျှင် ချက် သို ရာ ရာ မ မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ခဲ့ ပြီ။ က ဝေ နှင့် မှော် ဝင် တို့ ကို လည်း ပြည် နယ် အ တွင်း ရှော လု မင်း သုတ် သင် ပြီး ဖြစ် သ တည်း။ ဖိ လိ တ္တိ စစ် သည် တို့ စု ရုံး၍၊ ရှု နင် မြို့ တွင် တပ် စွဲ ကြ၏။ ရှော လု မင်း လည်း ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ပြီး လျှင် ဂိ လ ဗော တောင်၌ တပ် စွဲ ရာ၊ ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း ကို မြင် လျှင် အ လွန် ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် သော် လည်း အိပ် မက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဥရိမ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထူး တော် မ မူ။ သို့ ဖြစ်၍ ရှော လု မင်း က၊ ငါ သွား ရောက် မေး မြန်း နိုင် သော က ဝေ မ တစ် ယောက် ကို ရှာ ကြ လော့ ဟု ကျွန် ရင်း တို့ အား မိန့် ဆို သော အ ခါ အ ဒေါ ရ မြို့ တွင် က ဝေ မ တစ် ယောက် ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း သည် ဝတ် လဲ တော် မ ဆင် ဘဲ ဆင်း ရဲ သား ဟန် ဆောင် လျက် နောက် ပါ ငယ် သား နှစ် ယောက် နှင့် ညဉ့် အ ခါ ထို မိန်း မ ထံ သွား ရောက် ပြီး လျှင် သင် အ မှီ ပြု သော ဇော် ဂ နီ တန် ခိုး အား ဖြင့် ကျွန် တော် အ လို ရှိ သူ့ ကို ခေါ် ပေး ပါ ဟု ဆို သော် က ဝေ မ က က ဝေ နှင့် မှော် ဝင် တို့ ကို ပြည် နယ် အ တွင်း ရှော လု မင်း ပယ် ရှား သော အ မှု ကို သိ လျက် ငါ့ အ သက် သေ စေ ခြင်း ငှါ အ ဘယ် ကြောင့် ကွင်း ထောင် သ နည်း ဟု ပြန် ဆို ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဤ အ မှု ကြောင့် အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍ ရှော လု မင်း သ စ္စာ ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ က ဝေ မ က၊ မည် သူ့ ကို ခေါ် ပေး ရ မည် နည်း ဟု မေး ရာ ရှ မွေ လ ဟု ဆို ပြီး နောက် ရှော လု ကို က ဝေ မ ကြည့် မြင် သော် အ ဘယ် ကြောင့် ကျွန် မ ကို လှည့် စား ဘိ သ နည်း။ အ ရှင် သည် ရှော လု မင်း ပါ တ ကား ဟု ဟစ် အော် တင် လျှောက် လေ၏။ ရှော လု မင်း က လည်း၊ မ ကြောင့် လင့်။ ဘာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး သော် က ဝေ မ က၊ မြေ ထဲ က ဘု ရား တက် လာ သည် ကို မြင် ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင်၊ အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် မည် သို့ နည်း ဟု မေး ပြန် ရာ ဝတ် လုံ ဆင် လျက် လူ အို တက် လာ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော် ရှ မွေ လ ဖြစ် ကြောင်း ရှော လု မင်း ရိပ် မိ သ ဖြင့် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လေ ၏။ မည် သည့် အ တွက် ငါ့ ကို ခေါ်၍ နှောင့် ရှက် သ နည်း ဟု ရှ မွေ လ မေး သော်၊ ရှော လု မင်း က၊ အ လွန် ကျဉ်း မြောင်း ခြင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် ရောက် ပါ ပြီ။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ စစ် တိုက် မည့် ရှိ ရာ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် မှ ခွါ ပြီး ဖြစ်၍ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ အိပ် မက် အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ထူး တော် မ မူ သော ကြောင့် မည် သို့ ပြု အပ် သည် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှါ ကိုယ် တော် ကို ပင့် ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင် ရှ မွေ လ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် မှ ခွါ၍ တစ် ဘက်၌ ရှိ သည် မှန် မူ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို မေး တော့ သ နည်း။ ငါ့ အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် လျက် တိုင်း နိုင် ငံ ကို သင့် လက် မှ ဆုတ် ဖြတ်၍ တစ် ပါး သူ ဒါ ဝိဒ် အား လွှဲ အပ် တော် မူ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျက်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် အ တိုင်း အာ မ လက် လူ မျိုး အား သင် မ ပြု သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ မှု ကို သင်၌ ယ နေ့ စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ သင် မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သော ကြောင့် သင် နှင့် သင့် သား တို့ ပါ နက် ဖြန် ငါ ရှိ ရာ သို့ ရောက် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ဆို သော် ရှော လု မင်း သည် လွန် ခဲ့ သော တစ် နေ့ နှင့် တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး ပွဲ တော် စာ မ သုံး သည့် အ တွက် အား နည်း သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ရှ မွေ လ စ ကား ကို ကြား ရ သည် နှင့် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ရုတ် ခြင်း မှောက် လဲ၍ စင်း စင်း နေ လေ၏။ ထို အ ခါ က ဝေ မ ချဉ်း လာ၍ ရှော လု မင်း အ လွန် ကြောက် လန့် သည် ကို သိ မြင် လျှင် ကျွန် တော် မျိုး မ သည် အ ရှင့် စ ကား ကို လိုက် နာ ပါ ပြီ။ အ သက် ကို ဆောင် ကိုင် လျက် ပင် မိန့် တော် မူ ရာ ကျွန် မ လိုက် နာ သည့် အ တိုင်း အ ရှင် လည်း ကျွန် တော် မျိုး မ တင် စ ကား ကို နား တော် စိုက် လျက် အ ပြန် ခ ရီး၌ အား ပြည့် စေ ရန် ရှေ့ တော် တွင် ကျွန် မ ဆက် သော ပွဲ တော် စာ အ နည်း ငယ် ကို သုံး ဆောင် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သော် လည်း မ စား လို ဟု ငြင်း ပယ် လေ၏။ နောက် ပါ ကျွန် ရင်း နှင့် က ဝေ မ ပါ တိုက် တွန်း တောင် ပန် သ ဖြင့် ၎င်း တို့ တိုက် တွန်း ချက် ကို ရှော လု မင်း နာ ယူ၍ လဲ ရာ မှ ရပ် ပြီး လျှင် ခု တင် ပေါ် တွင် ထိုင် လေ၏။ က ဝေ မ လည်း တင်း ကုပ် တွင် ကျွေး ထား သော နွား ငယ် တစ် ကောင် ကို အ မြန် စီ ရင်၍ မုန့် ညက် ကို လည်း တ ဆေး မ ခတ် ဘဲ ယူ နယ် ပေါင်း လုပ် ပြီး မှ ရှော လု မင်း နှင့် ကျွန် ရင်း တို့ ရှေ့ တည် ဆက် သည့် အ လျောက် သူ တို့ သုံး ဆောင်၍ ထို ညဉ့် ချင်း တွင် ထွက် သွား ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း တို့ သည် အာ ဖက် မြို့၌ စု ရုံး ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ကား ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရှိ စမ်း ရေ တွင်း အ နီး တပ် စွဲ ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ သည် ရာ တပ်၊ ထောင် တပ်၊ ဖွဲ့ စည်း ချီ သွား၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ လည်း နောက် တပ် မ တွင် အာ ခိတ် မင်း နှင့် အ တူ ချီ ရ ကြ သော်၊ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ က လိုက် ချီ သော ဟေ ဗြဲ တို့ ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင် ဤ သူ သည် ငါ့ ထံ ကြာ မြင့် စွာ ခို နေ သော ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရှော လု မင်း၏ ကျွန် ဒါ ဝိဒ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ခို ဝင် သော နေ့ မှ စ၍ ယ ခု တိုင်၊ သူ၌ အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ တွေ့ ဟု အာ ခိတ် မင်း ပြန် ဆို သော် လည်း၊ ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ စိတ် ဆိုး၍ ဘု ရင် စီ မံ ထား သော မြို့ သို့ ပြန် လွှတ် တော် မူ ပါ။ စစ် ရေး တွင် ရန် မူ မည် ကို စိုး ရိမ် ဖွယ် ရှိ သ ဖြင့် ကျွန် တော် တို့နှင့် အ တူ စစ် ချီ ခွင့် ပြု တော် မ မူ ပါ လင့်။ သူ သည် မည် သည့် လက် ဆောင် ဖြင့် ကိုယ့် သ ခင် စိတ် ပြေ စေ မည် နည်း။ ကျွန် တော် တို့ ရဲ မက် များ၏ ခေါင်း မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို ဒါ ဝိဒ် ကို ရည် သ ဖြင့် ရှော လု အ ထောင် ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် အ သောင်း သောင်း လုပ် ကြံ လေ ပြီ တ ကား ဟူ၍ က ခုန် လျက် တ ဘောင် ဖွဲ့ ဆို ကြ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော အ ခါ အာ ခိန် မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ခေါ် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု လေ ပြီ။ ဝင် ရောက် သည့် နေ့ မှ စ၍ ယ ခု တိုင် မ တော် သော အ ရာ တစ် ခု မျှ ငါ မ တွေ့ သည့် အ လျောက် ငါ နှင့် အ တူ စစ် ဝင် ခြင်း၊ စစ် ထွက် ခြင်း အ မှု ကို ငါ အား ရ ခဲ့ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် သင့် ကို ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ သ ဘော မ ကျ သည့် အ တွက် ၎င်း တို့ မျက် မုန်း မ ကြိုး စေ ရန် အ သာ အ ကြည် ပြန် သွား လော့ ဟု မိန့် ဆို လျှင် ကျွန် တော် သည် မည် သည့် ပြစ် မှု ကို ပြု ဘူး ပါ သ နည်း။ ကျွန် တော့် အ ရှင် ဘု ရင် မင်း၏ ရန် သူ တို့ ကို ချီ လိုက်၍ မ တိုက် စေ ရန် ဝင် နေ သည့် နေ့ မှ စ၍ ယ ခု တိုင် မည် သည့် ပြစ် မှု ကို တွေ့ ဘူး ပါ သ နည်း ဟု ဒါ ဝိဒ် မေး လျှောက် သော် အာ ခိတ် မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် ကဲ့ သို့ သင့် ကို ငါ အား ရ သော် လည်း ဖိ လိ တ္တိ မင်း တို့ မူ ငါ တို့ နှင့် အ တူ စစ် တိုက် မ လိုက် ရ ဟူ၍ ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ ကြ ပြီ။ ထို ကြောင့် လိုက် ပါ သော သင့် အ ရှင်၏ ကျွန် တို့ နှင့် အ တူ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ မိုး လင်း လျှင် လင်း ချင်း ပြန် သွား လော့ ဟု ဒါ ဝိဒ် အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် သည် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကား ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ချီ သွား သ တည်း။ သုံး ရက် အ တွင်း ဇိ က လတ် မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ပြန် မ ရောက် မီ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ သည် နေ ဂပ် ခ ရိုင် နှင့် ဇိ က လတ် မြို့ သို့ တိုက် ခိုက်၍ တစ် မြို့ လုံး လုပ် ကြံ မီး ရှို့ ပြီး လျှင် မြို့ ရှိ မိန်း မ မှ စ သော အ ယုတ်၊ အ လတ်၊ အ မြတ် အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ သတ် ဘဲ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား နှင့် သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ပြန် ရောက် လျှင် မ ယား၊ သား၊ သ မီး တို့ သုံ့ ဘမ်း ပါ သွား၍ မြို့ လည်း မီး ကျွမ်း လောင် ပြီး ဖြစ် သည် ကို တွေ့ ရ သည် နှင့် အား ကုန် သည့် တိုင် အောင် အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ်၏ မ ယား နှစ် ယောက် ဖြစ် စေ သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် နှင့် က ရ မေ လ အ ရပ် သား နာ ဗ လ၏ ခင် ပွန်း ဟောင်း အ ဘိ ဂဲ လ တို့ သည် သုံ့ ဘမ်း ပါ သွား လေ ပြီ။ အ ပေါင်း ပါ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် သား သ မီး များ အ တွက် နစ် နာ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် ကို ခဲ နှင့် ပစ် သတ် ရန် ကြံ စည် ကြ သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် အ လွန် ကျဉ်း မြောင်း ခြင်း သို့ ရောက် သော် လည်း ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍ အား ယူ လေ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က၊ ဧ ဖုဒ် ရ တ နာ ကို ပေး ပါ လော့ ဟု အ ဟိ မ လက် သား ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း အ ဗျာ သာ ပေး အပ် လျှင် ဤ တပ် ကို လိုက် လံ သော် မီ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဒါ ဝိဒ် မေး လျှောက် ရာ လိုက် လံ လော့။ မု ချ မီ၍ ပြန် သိမ်း ရ လိမ့် မည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဒါ ဝိဒ် က၊ သင် သည် မည် သူ့ လူ၊ မည် သည့် အ ရပ် သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် သည် အာ မ လက် လူ မျိုး တစ် ယောက်၏ အ စေ ခံ၊ အိ ဂျစ် ပြည် သား လူ ငယ် ဖြစ် ပါ၏။ မ ကျန်း မ မာ သော ကြောင့် လွန် ခဲ့ သော သုံး ရက် တွင် သ ခင် စွန့် ထား ခဲ့ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် တို့ သည် နေ ဂပ် ခ ရိုင် အ တွင်း ခေ ရ သိ၊ ယု ဒ၊ ကာ လက် အ မျိုး သား တို့ ပိုင် ရာ များ ကို တိုက် ခိုက်၍ ဇိ က လတ် မြို့ ကို မီး တိုက် ခဲ့ ပါ သည် ဟု ပြော ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် က၊ ထို တပ် ရှိ ရာ သို့ လမ်း ပြ မည် လော ဟု မေး သော်၊ ကျွန် တော် ကို မ သတ်၊ သ ခင့် ထံ သို့ လည်း မ အပ် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို မူ တပ် ရှိ ရာ သို့ လမ်း ပြ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ပြီး နောက် လမ်း ပြ သည့် အ တိုင်း ဖိ လိ တ္တိ နယ်၊ ယု ဒ နယ် များ မှ လု ယက် ရ ရှိ ခဲ့ သော အ ရာ များ ကြောင့် တပ် စ ခန်း နှံ့ ပျော် ပွဲ စား သောက် လျက် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ လျှင်၊ နောက် နံ နက် မိုး မ သောက် မီ က စ၍ ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ဒါ ဝိဒ် လုပ် ကြံ ရာ၊ ကု လား အုပ် စီး လျက် လက် လွတ် ထွက် ပြေး သော လု လင် ပျို လေး ရာ မှ တစ် ပါး တစ် ယောက် မျှ မ ထွက် မ လွတ် ချေ။ ဒါ ဝိဒ် သည် မ ယား နှစ် ယောက် နှင့် တ ကွ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ သိမ်း သွား သ မျှ ကို ပြန် ရ၍၊ အ ယုတ်၊ အ လတ်၊ အ မြတ်၊ သား သ မီး မှ စ သော သိမ်း သွား ရာ ပါ နှင့် လက် ရ ဟူ သ မျှ ကို မ ကြွင်း မ ကျန် ရ လေ၏။ ပြန် ရ သော သိုး၊ နွား များ ရှေ့ မှ ဒါ ဝိဒ် သိမ်း စု တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို မောင်း နှင် လျက် ဤ အ ရာ များ ကား ဒါ ဝိဒ်၏ လက် ရ ဥစ္စာ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ လေ၏။ မော ပန်း၍ ဒါ ဝိဒ် နောက် သို့ မ လိုက် နိုင် သည့် အ တွက် ဗေ သော် ချောင်း အ နီး ထား ခဲ့ ရ သော လူ နှစ် ရာ ရှိ ရာ သို့ ပြန် ရောက် သော်၊ ထို သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ ကို ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ ကြ သ ဖြင့် အ နီး သို့ ရောက် သည် နှင့် ဒါ ဝိဒ် နှုတ် ဆက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် နှင့် လိုက် ပါ သူ တို့ အ နက် တ ရား မဲ့ သော လူ ဆိုး တို့ က ဤ သူ တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် မ လိုက် မ ပါ သော ကြောင့် ငါ တို့ လက် ရ ဥစ္စာ များ ကို မ ဝေ မ ပေး ဘဲ ကိုယ် သား မ ယား ကို သာ ခေါ် ယူ ထွက် သွား ကြ စေ ဟု ဆို ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် က၊ အို ညီ အစ် ကို တို့ ငါ တို့ ကို စောင့် ရှောက်၍ ရန် ဘက် တပ် ကို ငါ တို့ လက် တွင် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ရ ရှိ သည့် အ ရာ များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထို သို့ သ ဘော မ ထား သင့်။ ဤ အ မှု၌ သင် တို့ စ ကား ကို မည် သူ နာ ယူ မည် နည်း။ အ တိုက် သွား သူ နှင့် အ မျှ စား ခန်း စောင့် လည်း ရ ထိုက် ပေ၏။ နှစ် ဦး လုံး ပင် အ ညီ အ မျှ ရ ကြ စေ ဟု စီ ရင် သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ မှ စ၍ ယ ခု တိုင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ဖြစ် စီ ရင် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လူ မျိုး နှင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး စစ် တိုက် ရာ ဣ သ ရေ လ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ၍ ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး တစ် လျှောက် ကျ ဆုံး ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ရဲ မက် တို့ သည် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ ကို ထပ် ကြပ် လိုက် လံ လျက် သား တော် ယော န သန်၊ အ ဘိ န ဒပ်၊ မေ လ ခိ ရွှ တို့ ကို လုပ် ကြံ ကြ၏။ ရှော လု မင်း လည်း အ ပြင်း အ ထန် အ တိုက် ခံ ရာ၌ လေး တပ် မှ မြှား ထိ မှန် သ ဖြင့် ပြင်း ပြ စွာ ဝေ ဒ နာ ရောက် သော ကြောင့် လက် နက် တော် ကိုင် အား လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော ဤ သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ ချဉ်း လာ ထိုး သတ်၍ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် စွာ မ ပြု မ လုပ် စေ ရန် သင့် ဓား ကို ဆွဲ နုတ် ထိုး သတ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သော် လည်း လက် နက် တော် ကိုင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သည် နှင့် မ ပြု ဝံ့ သော ကြောင့် ကိုယ် တိုင် ဓား တော် ကို ဆွဲ ယူ လျက် ဓား ဦး ပေါ် တွင် လှဲ သေ လေ၏။ လက် နက် တော် ကိုင် လည်း ရှော လု မင်း သေ သည် ကို သိ မြင် လျှင် ကိုယ့် ဓား ဦး ပေါ် တွင် လှဲ၍ ရှော လု မင်း နှင့် အ တူ သေ လေ၏။ ရှော လု မင်း မှ စ၍ သား တော် သုံး ပါး၊ လက် နက် တော် ကိုင် နှင့် ကိုယ့် ရံ တပ် သား တို့ ပါ ထို နေ့ ချင်း တွင် သေ ကြ ကုန် ၏။ ချိုင့် တစ် ဘက် နှင့် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် တွင် နေ ထိုင် သူ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ ကွယ် လွန် ကြောင်း ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ဆုတ် ပြေး ရ ကြောင်း များ ကို ကြား သိ လျှင် ကိုယ့် မြို့ ရွာ များ မှ စွန့် ခွာ ထွက် ပြေး ကြ ရာ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ဝင် ရောက် နေ ထိုင် ကြ ၏။ နောက် နေ့၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ သည် ကျ ဆုံး သူ တို့ မှ ပါ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ရန် လာ ကြ သော် ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး တွင် သား တော် သုံး ပါး နှင့် တ ကွ ရှော လု မင်း ကျ ဆုံး သည် ကို တွေ့ မြင် ရာ ဦး ခေါင်း တော် ကို ဖြတ်၍ ချွတ် ယူ သော လက် နက် စုံ နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပြည် ရှိ ရုပ် ပွား ကျောင်း များ လူ သူ များ ထံ၊ သ တင်း ကြော် ငြာ ရာ အ ဖြစ် အ နှံ့ အ ပြား ပို့ လိုက် ကြ ၏။ လက် နက် တော် ကို အာ ရှ တ ရက် နတ် စင် တွင် ထား၍ အ လောင်း တော် ကို ကား ဗက် ရှန် မြို့ ရိုး မှာ ဆွဲ ထား ကြ၏။ ရှော လု မင်း၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ပြု သော အ မှု ကို ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တို့ ကြား လျှင် သူ ရဲ ကောင်း အ ပေါင်း တို့ သည် ညဉ့် ချင်း ရောက် ချီ သွား လျက် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ အ လောင်း များ ကို ဗက် ရှန် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ ချ ယူ ပြီး သော် ယာ ဗက် မြို့ သို့ ပြန် ရောက်၍ မီး သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။ အ ရိုး တော် များ ကို လည်း ကောက် ယူ လျက် ယာ ဗက် မြို့ ရှိ မန် ကျည်း ပင် အောက် တွင် ဘူ မိ စျာ ပ န ပြု ပြီး မှ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် အ စာ ရှောင် ကြ ကုန် ၏။ ရှော လု မင်း ကွယ် လွန် ပြီး ဖြစ် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မူ ကား၊ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို လုပ် ကြံ ရာ မှ ပြန် လာ၍ ဇိ က လတ် မြို့ မှာ နေ လျက် နှစ် ရက် ရှိ သော်၊ နောက် နေ့ တွင် ရှော လု မင်း တပ် တွင်း က ပြေး လာ သော လူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက် ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် တင် လျက် ဒါ ဝိဒ် ထံ ရောက်၍ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လေ ၏။ မည် သည် အ ရပ် က လာ ခဲ့ သ နည်း ဟု ဒါ ဝိဒ် မေး ရာ ဣ သ ရေ လ တပ် တွင်း မှ ပြေး ခဲ့ ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင် အ ရေး တော် ကား မည် သို့ နည်း။ ငါ့ အား ပြန် ပြော လော့ ဟု ဒါ ဝိဒ် မေး ပြန် သော်၊ ဣ သ ရေ လ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ၍ လူ အ များ ကျ ဆုံး လျက် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် လည်း ကွယ် လွန် ကြ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန်၊ ကွယ် လွန် သည် ကို မည် သို့ သိ သ နည်း ဟု သ တင်း ပေး လု လင် အား မေး မြန်း ရာ၊ ထို လု လင် က၊ ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး ပေါ် သို့ ကျွန် တော် တက် မိ သ ဖြင့်၊ ရှော လု မင်း သည် လှံ တော် ကို တံ ကဲ ပြု လျက် မြင်း စီး သူ ရဲ၊ ရ ဓား စီး သူ ရဲ တို့ ထက် ကြပ် လိုက် လံ လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ မြင် သော အ ခါ၊ ရှော လု မင်း လှည့် ကြည့်၍ ကျွန် တော် မြင် လျှင် ခေါ် တော် မူ ပါ၏။ ကျွန် တော် က လည်း၊ ရောက် ပါ ပြီ ဘု ရား ဟု တင် လျှောက် ရာ သင် ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် ကျွန် တော် အာ မ လက် လူ မျိုး ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ တွင် ငါ၌ အ သက် အ န္တရာယ် မ ဖြစ် သေး သော် လည်း မူး မော် သော ဝေ ဒ နာ ရောက် သော ကြောင့် ချဉ်း ကပ် ၍ သတ် ပါ လော့ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း လဲ ပြို လျှင် အ သက် မ ရှင် မည် ကို ကျွန် တော် သိ သ ဖြင့် အ ပါး တော် သို့ ချဉ်း၍ သတ် ပါ၏။ ဦး ခေါင်း တော် မှ မ ကိုဋ် ကို လည်း ကောင်း၊ လက် မောင်း တော် မှ မောင်း လက် စွပ် ကို လည်း ကောင်း၊ သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် အ ရှင် ဘု ရား ထံ ဆောင် ယူ ခဲ့ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ အ သီး အ သီး ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ကြ ပြီး လျှင် ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး သော ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရဲ မက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် အ စာ မ စား ဘဲ မြည် တမ်း ငို ကြွေး လျက် နေ ကြ ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် က မည် သည့် အ ရပ် သား နည်း ဟု သ တင်း ပေး လု လင် အား မေး လျှင် ကျွန် တော် သည် တစ် ပါး အ မျိုး သား၊ အာ မ လက် လူ မျိုး ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဒါ ဝိဒ် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သိ ဘိက် တော် ခံ မင်း အား လက် ရောက် မှု ကို မည် သို့ ပြု ဝံ့ သ နည်း ဟု ဆို ပြီး လျှင် ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ် လျက် သူ့ ကို ချဉ်း ဝင် ကွပ် မျက် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း အ သေ သတ် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို ကျွန် တော် သတ် ပါ သည် ဟူ၍ နှုတ် ဖြင့် ဝန် ခံ သည် နှင့် အ ညီ ချင့် အ သွေး သည် ချင့် ဦး ထိပ် ထက် တည် စေ ဟု ဆို လေ ၏။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သင့် စစ် မြေ ပြင် တွင် သင့် တင့် တယ် ခြင်း ကျ ဆုံး လေ စွ။ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ ကျ ကြ ပြီ တ ကား။ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး သ မီး တို့ ရွှင် လန်း ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော အ မျိုး၏ သ မီး တို့ အောင် ပွဲ ခံ ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း၊ မ ရ စေ ရန် ဂါ သ မြို့ နှင့် အာ ရှ ကေ လုန် လမ်း ဆုံ များ တွင် ထို သ တင်း ကို မ ကြော်ငြာ ကြ လင့်။ အ ချင်း ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး သင့် အ ပေါ် တွင် စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ ဒိုင်း လွှား၊ ရှော လု မင်း၏ ဒိုင်း လွှား သည် စွန့် ပစ် ခြင်း ခံ လျက် ဆီ လူး ခြင်း မဲ့ သော ကြောင့် နှင်း လည်း မ ကျ၊ မိုး လည်း မ ရွာ၊ မြေ ထွက် အ လှူ လည်း မ ပေါ စေ ရ။ ကျ ဆုံး သူ တို့ အ သွေး၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ အ ဆီ ကို မ သောက် ဘဲ ယော န သန်၏ လေး တော် သည် မ တွန့် မ ဆုတ်။ ရှော လု မင်း ၏ ဓား တော် လည်း မ ပြန် ချေ။ မေ တ္တာ ကြွယ် ဝ လျက် နှစ် သက် ဖွယ် ကောင်း သော ရှော လု မင်း နှင့် ယော န သန် တို့ သည် ရှင် အ တူ၊ သေ မ ကွဲ ဘဲ ရွှေ လင်း တ ထက် မြန်၍ ခြင်္သေ့ ထက် သန် ကြ လေ စွ တ ကား၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သ မီး တို့ ရဲ ထည် ကို ဝတ် စေ သည့် ပြင် ရွှေ ရ တ နာ ဆင် ယင် ပေး တတ် သော ရှော လု မင်း အ တွက် ငို ကြွေး ကြ လော့။ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ သည် စစ် ပွဲ တွင် ကျ၍ ယော န သန် လည်း သင့် စစ် မြေ ပြင် တွင် ဆုံး လေ စွ တ ကား။ အို အစ် ကို ယော န သန်၊ သင့် အ တွက် ငါ စိတ် ငြိုး ငယ် ရ လေ ပြီ။ ငါ အ လွန် နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ်၏။ သင့် မေတ္တာ လည်း မိန်း မ တို့ မေတ္တာ ထက် ငါ့ အ ပေါ် တွင် လွန် ကဲ၍ အံ့ သြ ဖွယ် ဖြစ် ပါ ၏။ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ ကျ၍ စစ် လက် နက် များ လည်း ဆုံး ပါး ပြီ တ ကား ဟု ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အား သွန် သင် အပ် သော လေး တော် သီ ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ယု ဒ မြို့ တစ် မြို့ သို့ တက် သွား ရ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျှင်၊ တက် သွား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ဒါ ဝိဒ် က၊ မည် သည့် မြို့ သို့ တက် သွား ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး လျှောက် ပြန် လျှင် ဟေ ဗြုန် မြို့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် သည် မ ယား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင်၊ က ရ မေ လ အ ရပ် သား နာ ဗ လ၏ ခင် ပွန်း ဟောင်း အ ဘိ ဂဲ လ တို့ နှင့် တ ကွ ထို မြို့ သို့ တက် သွား လျက် နောက် ပါ သူ တို့ ကို၊ အ သီး အ သီး သား မ ယား ပါ ခေါ်၍ ဟေ ဗြုန် မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် ကြ ရာ ယု ဒ ရဲ မက် တို့ သည် လာ ရောက်၍ ကိုယ့် လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် ကို ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြ ၏။ ရှော လု မင်း အ လောင်း တော် ကို ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ သည် ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ လျှင်၊ ကိုယ့် အ ရှင် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ရှော လု မင်း အ လောင်း တော် ကို စျာ ပ န ကိ စ္စ ဖြင့် ကျေး ဇူး ပြု ကြ သော သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား အ ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ တော် အ တိုင်း သင် တို့၌ ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ လည်း ထို သို့ ပြု ကြ သော ကောင်း မှု ကြောင့် ကျေး ဇူး အ ထူး ပြု လိမ့် မည်။ ယ ခု မှာ သင် တို့ အ ရှင် ရှော လု မင်း ကွယ် လွန် သော် လည်း လက် ရုံး ရည် နှင့် ရဲ ရင့် ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ က ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် ငါ့ ကို ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြ ပြီ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ၎င်း မြို့ သား တို့ ထံ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် လေ ၏။ ရှော လု မင်း၏ ဗိုလ် ချုပ် ဖြစ် ခဲ့ သူ၊ နေ ရ သား အာ ဗ နာ မူ ကား၊ ရှော လု မင်း သား တော် ဣ ရှ ဗော ရှက် ကို မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ကူး သွား စေ ပြီး လျှင် ဂိ လဒ် နယ် သား၊ ယေ ဇ ရေ လ ချိုင့် သား များ နှင့် အာ ရှာ၊ ဧ ဖ ရိမ့်။ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ် သား တို့ မှ စ သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် မင်း မြှောက် နှင့် လေ ပြီ။ ရှော လု မင်း သား တော် ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း သည် အိမ် နိမ့် လေး ဆယ် ရှိ သော်၊ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ၌ နန်း တက်၍ နှစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ မှာ မူ ဒါ ဝိဒ် မင်း ဘက် ပါ ဖြစ် ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ အ ပေါ် တွင် ဟေ ဗြုန် မြို့၌ နန်း စံ ခု နစ် နှစ် နှင့် ခြောက် လ ဖြစ် သ တည်း။ တစ် ဖန် နေ ရ သား အား ဗ နာ သည် ရှော လု မင်း သား တော် ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း၏ သူ ရဲ တို့ နှင့် တ ကွ မ ဟာ နိမ် မြို့ မှ ဂိ ဗောင် မြို့ သို့ ချီ သွား ရာ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာဘ လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သူ ရဲ တို့ နှင့် တ ကွ ချီ သွား သော်၊ ဂိ ဗောင် ကန် အ နီး တွင် တပ် ချင်း ဆုံ မိ သ ဖြင့် ကန် တစ် ဘက် စီ ချ ရပ် ကြ၏။ ထို အ ခါ အာ ဗ နာ က၊ ငယ် သား ချင်း တို့ သည် ထွက်၍ ငါ တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် စစ် က စား ကြ ပါ စေ ဟု ယွာ ဘ အား ဆို သော်၊ ထွက် ခဲ့ ကြ စေ ဟု ယွာ ဘ ဝန် ခံ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း သား တော် ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း ဘက် ပါ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သူ ရဲ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ညီ အ မျှ ထွက် သွား ဆုံ မိ လျှင် အ သီး အ သီး တို့ သည် တစ် ယောက် ခေါင်း ကို တစ် ယောက် ဖက် လျက် နံ ဘေး ကို ဓား ထိုး လျက် လဲ သေ ကြ လေ၏။ ထို အ မှု ကို အ စွဲ ပြု၍ ဂိ ဗောင် မြို့ ရှိ ၎င်း အ ရပ် ကို ဟေ လ က သ ဇ္ဇု ရိမ် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ လေ ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် အ လွန် ပြင်း ထန် စွာ စစ် တိုက် ရာ၌ အာ ဗ နာ နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သူ ရဲ တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် ကြ လေ ၏။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာဘ၊ အ ဘိ ရှဲ၊ အာ သ ဟေ လ၊ သုံး ယောက် လုံး ပါ ကြ ၏။ အာ သ ဟေ လ သည် တော ဒ ရယ် ကဲ့ သို့ လျင် မြန် သူ ဖြစ်၍ အာ ဗ နာ ကို လိုက် လံ ရာ တွင် ဝဲ ယာ မ တိမ်း မ ယိမ်း ဘဲ လိုက် လေ ၏။ အာ ဗ နာ သည် လှည့် ကြည့်၍ သင် ကား အာ သ ဟေ လ လော ဟု မေး သော် အာ သ ဟေ လ မ နာ မ ယူ ဘဲ အ မြဲ လိုက် သော ကြောင့် အာ ဗ နာ သည် လှံ အ နှောင့် နှင့် ဝမ်း ကို ထုတ် ချင်း ပေါက် ထိုး သ ဖြင့် လဲ ကျ ရာ တွင် အာ သ ဟေ လ သေ လေ၏။ အာ သ ဟေ လ လဲ သေ သော အ ရပ် သို့ ရောက် သ မျှ သူ တို့ ရပ် ဆိုင်း ကြ သော် လည်း ယွာ ဘ နှင့် အ ဘိ ရှဲ တို့ သည် အာ ဗ နာ ကို လိုက် မြဲ လိုက်၍ ဂိ ဗောင် တော လမ်း အ နီး ဂိ အာ မြို့ နှင့် ရင် ဆိုင်၊ အ မ္မ တောင် သို့ ရောက် ကြ သော် နေ ဝင် လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် အာ ဗ နာ့ ထံ စု ရုံး၍ တောင် ပေါ် တွင် တစ် လုံး တည်း ရပ် တန့် ကြ ပြီး လျှင် အာ ဗ နာ က ဓား သည် အ စဉ် စား အပ် သ လော။ အ ဆုံး၌ နစ် နာ လိမ့် မည် ကို မ သိ သ လော။ တပ် သား တို့ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း မ လိုက် ဘဲ ပြန် ဆုတ် စေ ရန် အ မိန့် ကို မည် သည့် ကာ လ မှ ပေး မည် နည်း ဟု ယွာ ဘ အား ဟစ် မေး သော်၊ ယွာ ဘ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် မ တောင်း ပန် ခဲ့ လျှင် တပ် သား တို့ သည် မိုး သောက် မှ သာ ညီ အစ် ကို ချင်း မ လိုက် ဘဲ ပြန် ဆုတ် မည် ဖြစ် သည် ဟု ဆို ပြီး နောက် တံ ပိုး မှုတ် သော အ ခါ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို မ လိုက် လံ မ တိုက် ခိုက် ဘဲ တစ် တပ် လုံး ရပ် ဆိုင်း ကြ၏။ အာ ဗာ န နှင့် အ ပေါင်း ပါ ရဲ မက် တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် သို့ ညဉ့် ချင်း ရောက်၊ အ ရာ ဗာ ချိုင့် ကို လျှောက် ၍ ကူး သွား ပြီး လျှင် ဗိ သ ရုန် လျှို တစ် လျှောက် ချီ လျက်၊ မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် ကြ ၏။ ယွာ ဘ သည် အာ ဗ နာ ကို လိုက် ရာ မှ ဆုတ် ပြန်၍ တစ် တပ် လုံး စု ရုံး ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း သူ ရဲ တို့ အ နက်၊ အာ သ ဟေ လ အ ပြင်၊ စစ် သား တစ် ကျိပ် ကိုး ယောက် သာ လျော့ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သူ ရဲ တို့ သည် အာ ဗ နာ့ ဘက် ပါ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား သုံး ရာ့ ခြောက် ကျိပ် တို့ ကို အ သေ လုပ် ကြံ လေ ၏။ အာ သ ဟေ လ၏ အ လောင်း ကို ထမ်း ယူ၍ ဗက် လင် မြို့ ရှိ သူ့ အ ဖ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပြီး လျှင်၊ ယွာ ဘ နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ သည် ညဉ့် ချင်း ရောက် ချီ သွား၍ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ အ ရုဏ် တက် အ ချိန် ရောက် ကြ၏။ ရှော လု မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ သည် ကြာ မြင့် စွာ စစ် တိုက် ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း မှာ အာ ဗ လ တိုး တက် ၍ ရှော လု မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ မှာ ကား အား လျော့ ကြ လေ ၏။ ဟေ ဗြုန် မြို့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း​ရ သော သား တော် တို့ တွင် သား ဦး ကား၊ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် မြင် သော သား တော် အာ မ နုန်၊ ဒု တိ ယ သား ကား က ရ မေ လ အ ရပ် နေ နာ​ဗ လ၏ ခင် ပွန်း ဟောင်း အ ဘိ ဂဲ လ မြင် သော သား တော် ခိ လပ်၊ တ တိ ယ သား ကား၊ ဂေ ရှု ရ ဘု ရင် တာ လ မဲ မင်း၏ သ မီး တော် မာ ခါ မြင် သော သား တော် အ ဗ ရှ လုံ၊ စ တု တ္ထ သား ကား ဟ ဂ္ဂိတ် မြင် သော သား တော် အ ဒေါ နိ ယ၊ ပ ဥ္စမ သား ကား အ ဘိ တ လ မြင် သော သား တော် ရှေ ဖ တိ၊ ဆ ဌ မ သား ကား မိ ဘု ရား ဧ ဂ လာ မြင် သော သား တော် ဣ သ ရံ တို့ တည်း။ ဆို ခဲ့ သော သား တော် များ သည် ဟေ ဗြုန် မြို့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား တော် များ ဖြစ် ၏။ ရှော လု မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ စစ် တိုက် ကြ သည့် ကာ လ အာ ဗ နာ သည် ရှော လု မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ တွင် ကိုယ် ကို အာ ဏာ ကြီး စေ လေ ၏။ ရှော လု မင်း ၌ အာ ယ၏ သ မီး၊ ရိ ဇ ပ အ မည် ရှိ သော မောင်း မ ငယ် တစ် ယောက် ကျန် ရှိ သည် နှင့် ဣ ရှ ဗော ရှက် က၊ ငါ့ ခ မည်း တော်၏ မောင်း မ ငယ့် ထံ သင် အ ဘယ် ကြောင့် ဝင် ရ သ နည်း ဟု အာ ဗ နာ အား ဆို မိ သည့် အ တွက် ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက် အာ ဗ နာ က၊ ငါ့ ကို ယု ဒ ဘက် ပါ ခွေး ခေါင်း မှတ် သ လော။ ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် တွင်း သို့ သင့် ကို မ အပ်။ သင့် ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း၏ ညီ တော် နောင် တော် မှ စ သော ဆွေ တော် မျိုး တော် အ ပေါင်း တို့ အား ယ နေ့ တိုင် အောင် ငါ ပြု သော ကျေး ဇူး ကို မဲ့ လျက် ဤ မိန်း မ ကြောင့် အ ပြစ် တင် လေ ဘိ တ ကား။ ဣ ရ ဗော ရှက် မင်း ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် စ ကား တစ် ခွန်း မျှ မ တုံ့ မ ပြန် ဝံ့ ချေ။ ထို နောက် အာ ဗ နာ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ကိုယ့် အ တွက် တ မန် တို့ ကို စေ၍ ဤ ပြည် ကား မည် သူ့ လက် ဝယ် ပါ သ နည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကျွန် တော် နှင့် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ တော် မူ လျှင် အ ရှင့် ထံ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ညွှတ် စေ ရန် ကျွန် တော့် လက် ရုံး သည် အ ရှင့် လက် ရုံး ဖြစ် ပါ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တင် ဆက် သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ကောင်း ပြီ။ သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ မည်။ သို့ ရာ တွင် တောင်း ဆို ရန် တစ် ခု ရှိ သည် မှာ ငါ့ မျက် နှာ ကို အ ဖူး အ မြင် လာ သော အ ခါ ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ ကို တင် ရင် မ ဆက် က၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို ဖူး မြင် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် ဆို သည့် ပြင်၊ ရှော လု မင်း သား တော် ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း ထံ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် လျက်၊ ဖိ လိ တ္တိ တို့ အ ရေ ဖျား တစ် ရာ နှင့် ကန် တော့ လက် ဆောင် တင် သွင်း၍ ရ သော ငါ့ ကြင် ဘက် မိ ခါ လ ကို ပို့ အပ် ပါ လော့ ဟု အ မှာ တော် သ လိုက် သည့် အ တိုင်း ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း သည် မိ ခါ လ ကို လဲ ရှ သား၊ နောက် လင် ပါ လ တေ လ ထံ မှ ပြန် သိမ်း စေ၏။ ပါ လ တေ လ လည်း၊ ငို ကြွေး လျက် ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ ရောက် လိုက် လာ သော် ပြန် သွား လော့ ဟု အာ ဗ နာ ဆို သည့် အ တိုင်း ပြန် သွား ရ ၏။ အာ ဗ နာ သည် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ နှင့် တိုင် ပင် လျက် ယ မန် က ပင် ဒါ ဝိဒ် ကို မင်း မြှောက် ရန် သင် တို့ ကြံ စည် ခဲ့ ကြ ပြီ။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို ရည်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဣ သ ရေ လူ မျိုး တော် ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး နှင့် အ ခြား ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဒါ ဝိဒ်၏ လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကယ် ဆယ် မည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည် ဖြစ်၍ ယ ခု လုံ့ လ ထုတ် ကြ လော့ ဟု တိုက် တွန်း သည့် ပြင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ အား လည်း ညှိ နှိုင်း ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တို့ နှင့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား အ ပေါင်း တို့ ကြိုက် ညီ ကြ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ တင် လျှောက် ရန် ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ လူ နှစ် ကျိပ် နှင့် တ ကွ အာ ဗ နာ ရောက် သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အာ ဗ နာ နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ အ ဖို့ စား သောက် ပွဲ ခင်း ကျင်း လေ၏။ ထို နောက် အာ ဗ နာ က၊ ကျွန် တော် ထွက် သွား ပြီး လျှင် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် သ ဘော တော် အ လျောက် အုပ် စိုး ခွင့် ရ စေ ရန် အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို စု ရုံး ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ခွင့် ပြု၍ ဘေး မဲ့ သွား ရ လေ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ခွင့် ပြု၍ ဟေ ဗြုန် မြို့ မှ အာ ဗ နာ ဘေး မဲ့ ထွက် သွား ပြီး နောက် ယွာ ဘ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း သူ ရဲ တို့ သည် လက် ရ ဥစ္စာ အ မြောက် အ မြား နှင့် စစ် အောင် ရာ မှ ပြန် လာ လျက် အ ပေါင်း ပါ တစ် တပ် လုံး ဆိုက် ရောက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း ထံ နေ ရ သား အာ ဗ နာ ဝင် ရောက် ပြီ။ ခွင့် ပေး တော် မူ သ ဖြင့် ဘေး မဲ့ ထွက် သွား ရ လေ ပြီ ဟူ သော သ တင်း ကို ယွာ ဘ ကြား သော်၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ဝင်၍ မည် သို့ ပြု တော် မူ ဘိ သ နည်း။ အာ ဗ နာ သည် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် သည် ဖြစ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် အ လွတ် ထွက် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ သ နည်း။ နေ ရ သား အာ ဗ နာ သည် စစ် ဝင် ခြင်း၊ စစ် ထွက် ခြင်း အ မှု နှင့် စီ မံ သ မျှ ကို သိ လို၍ ကိုယ် တော် အား လှည့် ဖြား ခြင်း ငှါ ရောက် လာ ကြောင်း ဘု ရင် မင်း သိ အပ် သည် ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ယွာ ဘ သည် အ ပါး တော် က ထွက် သွား လျက် ဒါ ဝိဒ် မင်း မ သိ စေ ဘဲ အာ ဗ နာ ကို လိုက် ခေါ် ရန် ခြေ လျင် တို့ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် သိ ရ ရေ တွင်း မှာ မှီ ၍ ပြန် ခေါ် သည့် အ တိုင်း ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ယွာ ဘ သည် နှစ် ကိုယ့် တစ် စိတ် တိုင် ပင် လို ဟန် မြို့ တံ ခါး ဝ သို့ ခေါ် ပြီး လျှင် ညီ အာ သ ဟေ လ အ သွေး ကို သွန်း မိ သည့် အ တွက် ဝမ်း ကို ထိုး သတ် သ ဖြင့် အာ ဗ နာ သေ လေ ၏။ ထို အ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော် ငါ နှင့် တ ကွ တစ်နိုင် ငံ လုံး သည် နေ ရ သား အာ ဗ နာ့ အ သွေး ကို သွန်း ပြစ် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘုရား ရှေ့ တော် တွင် အ စဉ် ကင်း လျက် ရှိ ပါ ၏။ ယွာ ဘ နှင့်လည်း ကောင်း အ မျိုး အ ဆွေ တို့ ဦး ထိပ် ထက် သင့် ရောက် ပါ စေ သော။ ယွာ ဘ၏ ဆွေ မျိုး အ စဉ် အ ဆက်၊ ရိ နာ၊ နူ နာ၊ ဓား ဘေး၊ မွတ် သိပ် ခြင်း ဘေး များ သင့် သည့် ပြင်၊ ဗိုင်း ငင့် လျက် အ သက် မွေး ရ ပါ စေ သော ဟု ကျိန် ဆို လေ ၏။ ယွာ ဘ နှင့် ညီ အ ဘိ ရှဲ တို့ သည် ညီ ထွေး အာ သ ဟေ လ ကို ဂိ ဗောင် စစ် ရေး တွင် အာ ဗ နာ လုပ် ကြံ သည့် အ တွက် ထို သို့ လက် စား ချေ ကြ သ တည်း။ ယွာ ဘ နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ အား ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ အာ ဗ နာ့ အ လောင်း ရှေ့ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း၊ လျော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း အ မှု ကို ပြု ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် တိုင် လိုက် ပို့ လျက် ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ်ကြ ရာ မြေ ပုံ့ အ နီး ဘု ရင် မင်း အော် ဟစ် ငို ကြွေး သော် ပ ရိ သတ် လုံး ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် အာ ဗ နာ အ တွက် ငို ချင်း ဖွဲ့ ဆို သည် မှာ အို အာ ဗ နာ၊ သင် သည် သူ မိုက် သေ၊ သေ အပ် သ လော။ လူ ဆိုး တို့ လက် ဖြင့် ကျ ဆုံး သည့် နည်း တူ လက် ထိတ် မ ခတ်၊ ခြေ ချင်း မ စွဲ ဘဲ၊ ကျ ဆုံး လေ စွ တ ကား ဟု ဖွဲ့ ဆို လျှင် ပ ရိ သတ် လုံး လည်း ငို ကြွေး ကြ ပြန် ၏။ ထို နောက် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ချဉ်း ကပ်၍ နေ မ ဝင် မီ ပွဲ တော် တည် ရန် တောင်း ပန် ကြ သော် လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ နေ မ ဝင် မီ မည် သည့် ပွဲ တော် စာ မ ဆို ငါ မြည်း စမ်း မိ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု သ စ္စာ ဆို သော အ ခါ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် ဘု ရင် မင်း ပြု သ မျှ ကို နှစ် သက် ကြ သည့် အ တိုင်း ဤ အ မှု ကို လည်း သိ မှတ်၍ နှစ် သက် ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး လည်း နေ ရ သား အာ ဗ နာ ကို ကွပ် မျက် ရန် ဘု ရင် မင်း သ ဘော မ တူ ကြောင်း ထို နေ့ တွင် နား လည် ကြ သ တည်း။ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား လည်း ဘု ရင် မင်း က၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး ၌ ကြီး မြတ် သော စစ် ဘု ရင် တစ် ပါး ယ နေ့ ကျ ဆုံး ကြောင်း ကို မ သိ ကြ လော။ ငါ သည် ဘိ သိက် တော် ခံ ဘု ရင် မင်း မှန် သော် လည်း၊ ယ နေ့ နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ ၏။ ဇေ ရု ယာ့ သား ဖြစ် သော ဤ သူ တို့ ကား၊ ငါ့ ထက် ကြမ်း ကြုတ် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ သွမ်း တို့ အ ကျင့် ဆိုး အ တိုင်း ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။ ထို သို့ ဟေ ဗြုန် မြို့၌ အာ ဗ နာ သေ ကြောင်း ကို ရှော လု မင်း၏ သား တော် ကြား သော် စိတ် လက် လျော့၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး လည်း ကြောက် ရွံ့ ကြ သ တည်း။ ရှော လု မင်း သား တော် ယော န သန်၌ လည်း ခြေ ဆွံ သော သား တစ် ယောက် ကျန် ရစ် ၏။ ယေ ဇ ရေ လ ချိုင့် တွင် ရှော လု မင်း နှင့် ယော န သန် အ ဖြစ် အ ပျက် သ တင်း ရောက် သော်၊ အ ထိန်း တော် သည် ငါး နှစ် ရွယ် ရှိ သော ထို သား တော် ကို အ လန့် တ ကြား ချီ ပြေး စဉ် တွင် လွတ် ကျ သ ဖြင့် ခြေ ဆွံ့ လေ၏။ အ မည် ကား မေ ဖိ ဗော ရှက် တည်း။ စက် ခန်း အ တွင်း သ လွန် ထက် ဝယ် စက် တော် ခေါ် သော ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း ကို ရိုက် သတ် ပြီး လျှင်၊ ခေါင်း ကို ဖြတ် ယူ လျက် အ ရာ ဗာ ချိုင့် လမ်း ဖြင့် တစ် ညဉ့် လုံး ပြေး သွား၍ ဟေ ဗြုန် မြို့၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ခေါင်း ကို သွင်း ဆက် ပြီး မှ အ ရှင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို လိုက် ရှာ သော ရန် သူ တော် ရှော လု မင်း၏ သား တော်၊ ဣ​ရှ ဗော ရှက် မင်း၏ ခေါင်း ကို ရှု တော် မူ ပါ လော့။ အ ရှင် မင်း မြတ်၌ ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ရှာ ကြံ ခဲ့ သော အ ဆိုး မှု ကို ယ နေ့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ဆပ် တော် မူ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ကြ၏။ ယ ခု မှာ အိမ် အ တွင်း သ လွန် ထက် ဝယ် အိပ် စက် သော သူ တော် ကောင်း ကို သတ် ခဲ့ သော မ သူ တော် တို့ ထံ ထို သူ့ အ သွေး ကို တောင်း လျက် မြေ ပေါ် မှ မု ချ ပယ် ထိုက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဗေ ရုတ် မြို့ နေ ရိ မ္မုန်၏ သား၊ ရေ ခပ် နှင့် ဗာ နာ ညီ အစ် ကို တို့ အား မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ငယ် သား တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့်၍ ထို သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် စေ လျက်၊ ခြေ လက် များ ကို ဟေ ဗြုန် ကန် အ နီး ဖြတ် ယူ ဆွဲ ထား၏။ ဣ ရှ ဗော ရှက် မင်း ဦး ခေါင်း ကို ကား ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ အာ ဗ နာ့ သင်္ချိုင်း တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ လေ ၏။ ထို နောက် ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ လာ ရောက်၍ ကျွန် တော် တို့ သည် အ ရှင့် အ ရိုး အ သား စင် စစ် ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ယ မန် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး သော ရှော လု မင်း လက် ထက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ စစ် ဝင် စစ် ထွက် မှု ကို စီ မံ သူ ကား၊ အ ရှင် ပေ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို ထိန်း ကျောင်း ရ လျက်၊ ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ရ မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း တင် လျှောက် ကြ လေ၏။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် ဟေ ဗြုန် မြို့၌ စံ နေ သော ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ် ရှိ သော် နန်း တက်၍ နန်း စံ လေး ဆယ် အ နက် ဟေ ဗြုန် မြို့၌၊ ယု ဒ အ နွယ် အ ပေါ် တွင် ခု နစ် နှစ် နှင့် ခြောက် လ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဣ သ ရေ လ ယု ဒ၊ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် သုံး ဆယ့် သုံး နှစ် မင်း ပြု သ တည်း။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ၊ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် သူ၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ရဲ မက် တို့ နှင့် တ ကွ ဘု ရင် မင်း ကိုယ် တိုင် ချီ သွား လျှင် ထို သူ တို့ က ဤ မြို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း မ ဝင် နိုင် ဟု ထင် မှတ် လျက် သင် မ ဝင် နိုင် ရန် မျက် မ မြင် နှင့် ခြေ ဆွံ့ တို့ သာ ဆီး ဆို့ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ကြား ပြော ကြ လေ ၏။ ၎င်း ခံ မြို့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း စံ နေ၍ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ဟု တွင် စေ လျက် မိ လ္လော ပြ အိုး မှ စ၍ ပတ် လည် အ တွင်း တည် ဆောက် ပြန် လေ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ထို မင်း၌ တန် ခိုး အာ ဏာ တိုး ပွား ကြီး မြင့် လျက် ရှိ ၏။ တု ရု ဘု ရင် ဟိ ရံ မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို လွှတ်၍ သစ် က တိုး သစ် နှင့် လက် သ မား၊ ပန်း ရန် သ မား တို့ ကို ပို့ ဆက် သည့် အ တိုင်း နန်း တော် ကို တည် ဆောက် ရ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ တွက် ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် တည် မြဲ စေ၍ အာ ဏာ ကြီး စေ တော် မူ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း သိ မြင် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဟေ ဗြုန် မြို့ မှ ရွှေ့ ပြောင်း၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှာ စံ နေ သော အ ခါ အ ခြား မိ ဖု ရား နှင့် မောင်း မ တို့ ကို ယူ ပြန် သ ဖြင့် သား တော် သ မီး တော် များ ကို ရ သေး ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ရ သော သား တော် ကို အ မည် များ ကား ရှ မွာ၊ ရှော ဗပ်၊ နာ သန်၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် ကို ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြ သော သ တင်း ကြား သိ ကြ သော် ဒါ ဝိဒ် ကို လိုက် ရှာ ရန် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း တို့ ချီ တက် လာ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သ ဖြင့် ခိုင် လုံ သော ဥမင် သို့ ဆင်း ချီ လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ရဲ မက် တို့ ချီ လာ၍ ရေ ဖိမ် ချိုင့်၌ အ နှံ့ အ ပြား တပ် ချ ကြ သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် စစ် တက် ရ ပါ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပါ မည် လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျင်၊ စစ် တက် လော့။ သင့် လက် တွင်း သို့ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို မု ချ ငါ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် မြို့ သို့ ချီ သွား၍ သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ ရာ ရေ ပန်း ပေါက် ထွက် သ ကဲ့ သို့ ရန် သူ တို့ ကို၊ ငါ့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေါက် ပျက် စေ တော် မူ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လေ ၏။ ထို အ မှု ကို အ စွဲ ပြု၍ ​ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် အ မည် ဖြင့် တွင် စေ သ တည်း။ ထို အ ရပ်၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် က စွန့် လွှတ် ခဲ့ ရ သော ရုပ် ပွား များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ သိမ်း ယူ ကြ ၏။ တစ် ဖန် ဖိ လိ တ္တိ တပ် ချီ တက် ပြန်၍ ရေ ဖိမ့် ချိုင့် တွင် အ နှံ့ အ ပြား တပ် ချ ကြ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် သော် ရင် ဆိုင် မ တက် ရ။ နောက် သို့ ပန်း၍ ပိုး စာ မြိုင် အ နီး ချဉ်း ကပ် ပြီး မှ ပိုး စာ မြိုင် အ ထက် ဖျား က တပ် သံ ကြား လျှင် လုံ့ လ ပြု လော့။ ထို အ ခါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း ကို လုပ် ကြံ ရန် သင့် ရှေ့ တွင် ကြွ ချီ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း လိုက် နာ၍ ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဂေ ဗ မြို့ မှ ဂေ ဇာ မြို့ အ ရောက် လုပ် ကြံ ကြ လေ ၏။ နောက် တစ် ဖန် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ လက် ရွေး ဟူ သ မျှ ရဲ မက် သုံး သောင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ပြီး လျှင် ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ တော် မူ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရာ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ယု ဒ နယ်၊ ဗာ လာ မြို့ မှ၊ ပင့် ဆောင် ခြင်း ငှါ၊ နောက် ပါ သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ချီ သွား လေ ၏။ ကုန်း ပေါ် ရှိ အ ဘိ န ဒပ် အိမ် ထဲ မှ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို လှည်း သစ် ပေါ် တွင် တင်၍ ပင့် ဆောင် ရာ အ ဘိ န ဒပ် ၏ သား၊ သြ ဇ နှင့် အ ဟိ သြ တို့ သည် ထို လှည်း ကို မောင်း နှင် ရ ကြ ၏။ ထို သို့ ကုန်း ပေါ် ရှိ အ ဘိ န ဒပ် အိမ် မှ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် တင် လှည်း ကို ထုတ် ယူ သော အ ခါ သေ တ္တာ တော် ရှေ့ အ ဟိ သြ ဦး စီး လျက် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် တ ကွ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထင်း ရူး သား ဖြင့် လုပ် သော စောင်း၊ တ ယော၊ ပတ် သာ၊ လှုပ် ချူ နှင့် လက် ကွင်း စ သော တူ ရိ ယာ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ တီး မှုတ် ကြ ကုန်၏။ နာ ခုန်၏ တ လင်း သို့ ရောက် သော် နွား တိုက် လဲ သည် နှင့် သြ ဇ သည် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ကိုင် ဆွဲ မိ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား၍ မှောက် မှား ခြင်း အ တွက် ခတ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် ဒဏ် ချက် ဖြင့် သေ တ္တာ တော် အ နီး၌ ပင် သြ ဇာ သေ လေ ၏။ သြ ဇ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ ခွင်း ဖောက် တော် မူ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် စိတ် နာ၍ ထို အ ရပ် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ​ပေ ရ ဇော ဇ အ မည် တွင် စေ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် သည် ငါ့ ထံ မည် သို့ ရောက် နိုင် အံ့ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် ထို ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့၍ ကိုယ့် နေ ရာ မြို့ တော် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို မ ပင့် မ သွင်း ဝံ့ ဘဲ ဂါ သ မြို့ သား သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် တွင် လွှဲ တင် ထား ရာ ထို ဂါ သ မြို့ သား သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ထား သ မျှ သုံး လ ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သြ ဗ ဒေ ဒုံ နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို အ ကျိုး ထူး ပေး တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကြောင့် သြ ဗ ဒေ ဒုံ နှင့် ပိုင် သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ကျိုး ထူး ပေး တော် မူ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သော အ ခါ တစ် ဖန် ထွက်၍ သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် မှ ကိုယ့် မြို့ တော် သို့ ဘု ရား သ ခင် သေ တ္တာ တော် ကို ဝမ်း မြောက် စွာ ပင့် ဆောင် စဉ် သေ တ္တာ တော် ထမ်း သူ တို့ သည် ခြေ ခြောက် လှမ်း သွား ပြီး မှ ဆူ ဖြိုး သော နွား များ ကို ဆက် ကပ် ပူ ဇော် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း လည်း ပိတ် ကိုယ် ဝတ် ကို ဝတ် ဆည်း လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ ကြိုး ပန်း စွာ က ခုန် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သို့ ကြွေး ကြော် လျက် တံ ပိုး မှုတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေတ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ဝင် ရောက် ဆဲ အ ခါ ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ သည် ပြူ တင်း ပေါက် မှ စီး ကြည့်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ခုန် လျက် လာ သည် ကို မြင် သော် မ ခန့် မ ညား နှ လုံး သွင်း လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တော တော် ကို သွင်း၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း စိုက် ထား ပြီး သော တဲ တော် ဗ ဟို တွင် သင့် မြတ် စွာ ထား ပြီး မှ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း ဆက် ကပ် ပူ ဇော် လေ ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း ကိ စ္စ ကို ဆောင် ရွက် ပြီး လျှင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ လူ ပ ရိ သတ် အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး တည်း ဟူ သော ထို ပ ရိ သတ်၊ ယောက်ျား၊ မိန်း မ တို့ အား တစ် ယောက် လျှင် မုန့် ပေါက် တစ် လုံး၊ အ မဲ တစ် တုံး၊ စ ပျစ် ပြဉ် တစ် ပြား စီ ဝေ ငှ ပြီး နောက် အ သီး အ သီး ကိုယ့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ရ ကြ၏။ နန်း တော် သား တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး အံ့ သော ငှါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ဝင် ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ သည် ကြို ဆို လျက် တင် လျှောက် သည် မှာ ပေါ့ ပျက် သူ အ ရှက် မဲ့ အ ဝတ် လစ် သည့် နည်း တူ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့၏ ကျွန် မိန်း မ များ ရှေ့ တွင် ပင် အ ဝတ် လစ် သော ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် ယ နေ့ အ လွန် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ဆို သော် ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ လည်း အ သက် ထက် ဆုံး သား သ မီး မ ဖွား မ မြင် ရ ချေ။ ထို နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရင် မင်း ကို ဝန်း ဝိုင်း သော ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကင်း ငြိမ်း စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း နန်း တော် တွင် စံ နေ ရ သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း က ကြည့် လော့။ ငါ သည် သစ် က တိုး နန်း တော်၌ စံ နေ ရ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် မူ တင်း တိမ် ရံ အ တွင်း၌ စံ နေ ရ သေး သည် တ ကား ဟု ပ ရော ဖက် နာ သန် အား မိန့် ဆို လျှင် သ ဘော တော် ရှိ ရာ ပြု တော် မူ ပါ တော့၊ ထာ ၀ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရင် မင်းနှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဟု နာ သန် ပြန် ပြော လေ၏။ ထို ညဉ့် တွင် နာ သန် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် သည် မှာ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ထံ သွား၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင် သည် ငါ စံ နေ ရာ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ရ မည် လော။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော နေ့ က စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင်၊ ဗိ မာန် နှင့် ငါ မ နေ။ စံ ရာ ယာ ယီ တဲ နှင့် သာ ကြွ ချီ ခဲ့၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ငါ ကြွ ချီ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ငါ စံ နေ ရန် သစ် က တိုး ဗိ မာန် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ တည် မ ဆောက် သ နည်း ဟူ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ထိန်း ရန် ခန့် ထား သော ဣ သ ရေ လ တ ရား မင်း တစ် ဦး တစ် ယောက် အား မိန့် ဆို ဘူး သ လော ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရ မည့် ပြင်၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဒါ ဝိဒ် အား ဆက် လက် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် တွင် မင်း ဖြစ် စေ ရန် ထိန်း ကျောင်း နေ ရာ သိုး ခြံ ထဲ မှ သင့် ကို ငါ ရွေး ထုတ် သည် နှင့် အ ညီ သွား လေ ရာ ရာ ငါ ပါ ရှိ လျက် ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို သင့် ရှေ့ မှ ငါ ပယ် ရှား လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင်၊ မြေ ပေါ် တွင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သူ တို့ ကဲ့ သို့ သင့် အား ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ စေ မည်။ သင့် အ သက် တာ စေ့၍ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ပြီး နောက် သင် မှ ဆင်း သက် သော အ နွယ် ကို ငါ တင် မြှောက် လျက် အုပ် စိုး ခွင့် ကို တည် စေ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ရ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း သူ့ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ စေ မည်။ ငါ နှင့် သူ သည် သား အ ဘ ဖြစ် လ တ္တံ့။ ဒု စ ရိုက် ကို သူ ပြု မိ လျှင် လူ့ သား တို့ ခံ ထိုက် သော ကြိမ် ဒဏ် ချက် ဖြင့် သာ ငါ ဆုံး မ ၍ သင့် အ ရင် ငါ ပယ် ရှား သော ရှော လု မှ က ရု ဏာ ကို ရုပ် သိမ်း သည့် နည်း တူ သင့် အ နွယ် မှ ရုပ် သိမ်း မည် မ ဟုတ်။ သင့် အိမ် ထောင် နှင့် အုပ် စိုး ခွင့် သည် သင့် နောက် အ စဉ် တည် မြဲ လိမ့် မည်။ ရာ ဇ ပ လ္လင် လည်း တည် မြဲ လိမ့် မည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ နာ သန် လည်း ထို ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ဟူ သ မျှ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ တိုး ဝင် ပျပ် ဝပ် လျက် အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ဤ အ ဖြစ် အ နေ သို့ ပို့ ဆောင် ခြင်း ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ ရ ပါ သ နည်း။ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို ကျေး ဇူး တော် ကို သာ မ ည သ ဖွယ် မှတ် ယူ တော် မူ လျက် ရှည် လျား သော နောင် ကာ လ တိုင် အောင် ကျွန် တော် မျိုး၏ အိမ် ထောင် ကို ရည်၍ လူ တို့ ဘာ ဝ အ လိုက် မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ တ ကား၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျွန် တော် ကို သိ မှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ဒါ ဝိဒ် ကမည် သို့ တောင်း လျှောက် ရ ပါ ဦး မည် နည်း၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ဤ ကြီး မြတ် သော ကျေး ဇူး အ လုံး စုံ ကို ကျွန် တော် မျိုး သိ ခွင့် ရ စေ ရန် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ထောက်၍ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ပြု တော် မူ ပါ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြား သိ သ မျှ တွင် ကိုယ် တော် နှင့် တူ သော ဘု ရား ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား မ ရှိ ပါ။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ စ၍ အ ခြား ပြည် များ နှင့် ချင်း တို့ ဘု ရား များ အ တွင်း မှ ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး တော့် အ ဖို့လည်း ကောင်း၊ ပြည် တော့် အ ဖို့လည်း ကောင်း၊ ထို လူ မျိုး တော့် ရှေ့ တွင် ကြောက် မက် ဖွယ် အ မှု ကြီး များ ကို စီ ရင် လျက် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရ အံ့ သော ငှါ ကိုယ် တော် တိုင် ကြွ၍ ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ် ရွေး နုတ် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လူ မျိုး ရှိ သေး သ လော။ ကိုယ် တော် သည် ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို အ စဉ် တည် မြဲ စေ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ထို လူ မျိုး ၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး နှင့် အိမ် ထောင် ပါ ရည်၍ မိန့် တော် မူ ချက် ကို ယ ခု အ မြဲ အ တည် ပြု လျက် အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သည် ဟူ၍ နာ မ တော် ကို အ စဉ် အ မြဲ ချီး မြှောက် ကြ ပါ စေ သော၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဒါ ဝိဒ်၏ အိမ် ထောင် လည်း မျက် မှောက် တော် တွင် တည် မြဲ ပါ လိမ့် မည်။ အို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် ပင် သင့် အိမ် ထောင် ကို အ စဉ် အ ဆက် ငါ တည် ဆောက် မည် ဟု ကျွန် တော် မျိုး အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် သာ ရှေ့ တော် တွင် ဤ ပ ဌ နာ ကို ကျွန် တော် မျိုး ပြု ဝံ့ ပါ ၏။ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မှန် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် လည်း ဟုတ် မှန် ပါ၏။ ဤ ကျေး ဇူး တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး အား သ နား မည် ဟု သ စ္စာ ဆို တော် မူ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် မျိုး၏ အိမ် ထောင် သည် စဉ် ဆက် မ ပြတ် ရှေ့ တော် တွင် တည် ခွင့် ရ စေ ရန် ကောင်း ကြီး ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ စဉ် ဆက် မ ပြတ် ကျွန် တော် မျိုး ၏ အိမ် ထောင် ၌ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် တည် ရှိ ပါ စေ သော ဟူ၍ တောင်း လျှောက် သ တည်း။ သို့ ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို လုပ် ကြံ နှိမ် နင်း၍ ၎င်း မြို့ တော်၏ ဂုဏ် ရည် တိမ် ကော စေ ၏။ မော ဘ ပြည် ကို လည်း လုပ် ကြံ ရာ၊ ပြည် သား တို့ ကို မြေ ပေါ် တွင် လဲ စေ လျက် ကြိုး နှင့် တိုင်း တာ ပြီး လျှင် အ သေ သတ် ရန် နှစ် ကြိုး၊ ဘေး မဲ့ လွှတ် ရန် တစ် ကြိုး၊ စီ မံ၍ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ ၏။ မြစ် ကြီး တစ် လျှောက် ပြန် သိမ်း အုပ် စိုး ရန် ထွက် ချီ သော ဇော ဘ ဘု ရင်၊ ရ ဟော ဘ မင်း သား တော်၊ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ကို လည်း ဒါဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ရာ မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ ခြေ သည် သူ ရဲ နှစ် သောင်း တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး မှ စစ် ရ ထား မြင်း တစ် ရာ ကို သာ သိမ်း၍ ကျန် သ မျှ မူ ကား သ ခေါက် ကြော ကို ဖြတ် လေ ၏။ ဇော ဘ ဘု ရင် ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ကို စစ် ကူ ရန် ဒ မာ သက် မြို့ မှ ချီ လာ သော ရှု ရိ ရဲ မက် တို့ အ နက် နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ပြီး မှ ဒ မာ သက် နိုင် ငံ ပိုင် ရှု ရိ ပြည် တွင် မြို့ စောင့် တပ် များ ကို ထား ၍ ရှု ရိ ပြည် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ချီ လေ ရာ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ၏ ဗိုလ် မှူး တို့ လက် မှ ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း သိမ်း၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဆောင် သွား ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ပိုင်၊ ဘေ တ မြို့၊ ဗေ ရော သဲ မြို့ များ မှ ကြေး များ ကို လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သိမ်း သွား လေ ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ကြောင်း ဟာ မတ် ဘု ရင် တော ဣ မင်း ကြား လျှင် ကိုယ့် ရန် ဘက် ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း တိုက် ခိုက် လုပ် ကြံ သော ကြောင့် အောင် ဆု သြ ဘာ ဆက် ရန် သား တော် ယော ရံ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ စေ လွှတ် ရာ လက် ဆောင် တော် ရွှေ ဖ လား၊ ငွေ ဖ လား၊ ကြေး ဖ လား များ ပါ လာ သည် နှင့် အ ညီ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဆား ချိုင့် တွင် ရှု ရိ တပ် သား တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် တို့ ကို လုပ် ကြံ ပြန် လာ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း၌ ကျော် စော ကိတ္တိ ရှိ ၏။ ဧ ဒုံ ပြည် အ ရပ် ရပ် တွင် လည်း မြို့ စောင့် တပ် များ ကို ထား၍ ဧ ဒုံ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ချီ လေ ရာ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လေ ၏။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ ကို ဗိုလ် ချုပ် အ ဟိ လုဒ် သား ယော ရှ ဖတ် ကို အ တွင်း ဝန် စ ရာ ယ ကို သံ တော် ဆင့် ခန့်၍ အ ဟိ တုပ် သား ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ့ သား အ ဟိ မ လက် တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် ကြ ၏။ ယော ယဒ သား ဗေ နာ ယ ကို ခေ ရ သိ နှင့် ပေ လ သိ တပ် တော် တွင် အ ကြီး အ မှူး ခန့်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် တို့ လည်း ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ယော န သန့် အ တွက် ငါ ကျေး ဇူး ပြု ရန် ရှော လု မင်း၏ ဆွေ တော် မျိုး တော် တစ်ဦး တစ် ယောက် ကျန် သေး သ လော ဟု မေး သော်၊ ရှော လု မင်း၏ နန်း တော် သား အ ပါ အ ဝင် ဇိ ဘ အ မည် ရှိ သော ကျွန် တစ် ယောက် ကို ရှေ့ တော် သို့ ခေါ် သွင်း ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ သင် ဇိ ဘ လော ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် မျိုး မှန် ပါ သည် ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း က လည်း ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် အ တိုင်း ငါ ပြု စု ရန် ရှော လု မင်း ဆွေ တော် မျိုး တော် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ကျန် သ လော ဟု မေး သော အ ခါ ယော န သန့် သား၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တစ် ယောက် ရှိ ပါ သေး သည် ဟု ဇိ ဘ တင် လျှောက် ရာ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မေး ပြန် လျှင် လော ဒေ ဗာ မြို့ နေ အ မျေ လ သား မာ ခိ ရ အိမ် တွင် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း၊ မ ကြောက် လင့်။ သင့် အ ဘ ယော န သန့် အ တွက် သင့် အား ငါ မု ချ ငါ ကျေး ဇူး ပြု၍၊ သင့် ဘိုး တော် ရှော လု မင်း ပိုင် သ မျှ မြေ ကို ပေး မည့် ပြင် စား ပွဲ တော် တွင် စား သောက် ခွင့် ကို အ စဉ် ပေး မည် ဟု မိန့် ဆို သော် မေ ဖိ ဗော ရှက် က ခွေး သေ သ ဖွယ် ဖြစ် သူ ကျွန် တော် မျိုး သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ဘု ရင် မင်း အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း ဟု သံ တော် ဦး တင် လေ ၏။ အ ရှင် မင်း မြတ် အ မိန့် တော် ရှိ ရာ ကျွန် တော် မျိုး နာ ခံ ဆောင် ရွက် ပါ မည် ဟု ဇိ ဘ ဝန် ခံ လေ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မေဖိ ဗောရှက် သည် သား တော် ရင်း ကဲ့ သို့ စား ပွဲ တော် တွင် စား သောက် ခွင့် ရ သ တည်း။ မေ ဖိ ဗော ရှက်၌ မိ က္ခာ အ မည် ရှိ သော သား ငယ် တစ် ယောက် ရှိ၏။ ဇိ ဘ နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း မေ ဖိ ဗော ရှက်၏ ကျွန် ရင်း ဖြစ် ကြ၏။ ထို သို့ ခြေ နှစ် ဖက် ဆွံ့ သော မေ ဖိ ဗော ရှက် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ထိုင် လျက် ဘု ရင် မင်း စား ပွဲ တော် တွင် စား သောက် ခွင့် ကို အ စဉ် ရ သ တည်း။ ၎င်း နောက် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့၏ ဘု ရင် ကွယ် လွန်၍၊ သား တော် ဟာ နုန် သည် အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စိုး စံ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ငါ့ အား ဟာ နုန့် ခ မည်း တော် နာ ဟတ် မင်း ကျေး ဇူး ပြု ဖူး သည့် နည်း တူ သား တော် ကို ကျေး ဇူး ပြု ထိုက် ပေ သည် ဟု အောက် မေ့ လျက် ခ မည်း တော့် အ တွက် နှစ် သိမ့် စေ ရန် ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် လေ၏။ အ မ္မုန် ပြည် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ အ မ္မုန် မှူး မတ် တို့ က ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ခ မည်း တော် ကို ရို သေ သော စိတ် နှင့် နှစ် သိမ့် စေ ရန် ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် သည် ဟု ထင် မှတ် ပါ သ လော။ မြို့ တော် ကို စူး စမ်း စစ် ဆေး၍ ဖြို လှဲ ရန် သာ စေ လွှတ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ကိုယ့် အ ရှင် ဟာ နုန် မင်း ထံ တင် လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ ဟာ နုန် မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရာ ဇ သံ တို့ ကို ဖမ်း ပြီး လျှင် မုတ် ဆိတ် တစ် ခြမ်း ကို ရိတ် လျက် တင် ပါး ထိ အ ဝတ် တစ် ပိုင်း ကို ဖြတ် လျက် လွှတ် လိုက် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သော်၊ ထို သူ တို့ အ လွန် ရှက် မည် ကို ထောက် သ ဖြင့် ယေ ရိ ခေါ မြို့ တွင် ဆိုင်း လင့်၍ မုတ် ဆိတ် ရှည် မှ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု တင် ကြို မှာ ထား လိုက် လေ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရှေ့ ထို သို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သည် ကို သိ မြင် လျှင် ဗက် ရ ဟော ဘ မြို့ နှင့် ဇောဘ မြို့ နေ ရှုရိ ခြေ သည် နှစ် သောင်း၊ မာ ခါ ဘု ရင် နှင့် သူ ရဲ တစ် ထောင်၊ တော ဘ သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ အား အ ငှါး ခေါ် ထား ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော် ယွာ ဘ နှင့် သူ ရဲ ကောင်း တပ် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို ချီ တက် စေ ရာ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ချီ ထွက်၍ မြို့ တံ ခါး အ နီး တွင် စီ စဉ် ခင်း ကျင်း လျက် ဇော ဘ၊ ရ ဟော ဘ မြို့ နေ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ နှင့် တော ဘ သူ ရဲ၊ မာ ခါ သူ ရဲ တို့ ကား လွင် ပြင်၌ အ သီး အ ခြား နေ ကြ ၏။ ယွာ ဘ သည် ရှေ့ တပ်၊ နောက် တပ်၊ နှစ် ဘက် ညှပ် ကြောင်း မြင် လျှင် ဣ သ ရေ လ လက် ရွေး သူ ရဲ တို့ ကို ကောက် လျက် ရှု ရိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် ခင်း ကျင်း ၍ ကျန် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ မှာ ညီ အ ဘိ ရှဲ လက် အောက် အပ် နှင်း လျက် အ မ္မုန် တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် ခင်း ကျင်း စေ ပြီး လျှင် ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ အ ရေး သာ က ငါ့ ကို ကူ ညီ လော့။ အ မ္မုန် သူ ရဲ တို့ သာ က သင့် အား ငါ အ ကူ ချီ လာ မည်။ အား ယူ လော့။ ငါ တို့ လူ မျိုး၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ဆိုင် ရာ မြို့ ရွာ များ အ ဖို့ လုံ့ လ ထုတ် ကြ ကုန် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း အ လို တော် ရှိ ရာ စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ပြီး မှ အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ချဉ်း ကပ် တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ရှု ရိ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ ကြ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ လည်း ရှု ရိ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ သည် ကို သိ မြင် လျှင် အ ဘိ ရှဲ ရှေ့ မှ မြို့ တွင်း သို့ ဆုတ် ပြေး ခို ဝင် ကြ သည် နှင့် ယွာ ဘ သည် အ မ္မုန် ပြည် က ထွက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ၏။ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ရှုံး ကြောင်း ကို ထို ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ သိ မြင် လျှင် စု ရုံး စည်း ဝေး ပြန် သည့် ပြင် မြစ် ကြီး တစ် ဘက် ရှိ ရှု ရိပ် တပ် များ ကို လည်း ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ခေါ် စေ ၍ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ ဗိုလ် ချုပ် ရှော ဗက် တပ် ဦး ချီ လျက် ဟေ လံ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ၏။ ထို သ တင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော်၊ ဣ သ ရေ လ တပ် အ ပေါင်း ကို စု ရုံး ပြီး လျှင် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး လျက် ဟေ လံ မြို့ အ ရောက် ချီ ရာ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း တပ် ကို ဆီး ဆို့ ခင်း ကျင်း တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ဆုတ် ပြေး ရ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ရှု ရိ ရ ထား စီး သူ ရဲ ခု နစ် ရာ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ လေး သောင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ သည့် ပြင်၊ ဗိုလ် ချုပ် ရှော ဗက် ကို လည်း စစ် မြေ ပြင်၌ ပင် ကျ ဆုံး စေ ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ လက် အောက် ခံ မင်း ဟူ သ မျှ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ရှေ့ ရှုံး ကြောင်း သိ မြင် လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ထံ တောင်း ပန် တိုး လျှိုး၍ လက် အောက် ခံ ဖြစ် ရ ကြ၏။ ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ လည်း အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် စစ် မ ကူ ဝံ့ ကြ။ ဘု ရင် မင်း တို့ စစ် ချီ လေ့ ရှိ သော နှစ် ဦး သ မ ယ တိုင် ရောက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် စံ နေ လျက် ယွာ ဘ ကို ဗိုလ် မှူး များ နှင့် တ ကွ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း ပါ ချီ တက် စေ သည့် အ တိုင်း အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ဖျက် ပြီး မှ ရဗ္ဗာ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ည နေ ချမ်း အ ချိန် သ လွန် မှ ထ ပြီး လျှင် နန်း တော် အ မိုး ပြင် တွင် စ င်္ကြံ လျှောက် ခိုက်၊ ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း လှ သော မိန်းမ တစ် ယောက် ရေ ချိုး လျက် နေ သည် ကို မြင်၍ မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း စုံ စမ်း စေ ရာ ဧ လျံ့ သ မီး၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ၏ မ ယား၊ ဗာ သ ရှေ ဘ ဖြစ် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သော် အ ထံ တော် သို့ ခေါင် သွင်း၍ မ သန့် ခြင်း ရပ် စဲ သော ထို မိန်း မ ကို ခြေ တော် တင် လေ၏။ ထို မိန်း မ သည် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် ပြီး နောက် သ န္ဓေ တည် သည် ကို ထောက်၍ ကျွန် မ၌ သ န္ဓေ ရှိ ပါ ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လျှောက် ကြား လိုက် ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ ကို ငါ့ ထံ ပြန် လွှတ် လော့ ဟု ယွာ ဘ အား မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း ယွာ ဘ ပြန် လွှတ် လေ ၏။ ဥရိ ယ ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က ယွာ ဘ မှ စ သော ဗိုလ် ထု တို့ အ ဖြစ် အ နေ နှင့် စစ် အ ရေး အ ရာ များ ကို မေး မြန်း ပြီး မှ သင့် အိမ် သို့ သွား၍ ခြေ ဆေး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဥရိ ယ သည် နန်း တော် မှ ထွက် သွား ပြီး နောက် ပွဲ တော် စာ ကို ပို့ လိုက် သော် လည်း အိမ် သို့ မ ပြန် ဘဲ နန်း တော် တံ ခါး အ နီး ကိုယ့် အ ရှင့် ကျွန် အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ အိပ် နေ လေ၏။ အိမ် သို့ မ သွား ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော်၊ သင် သည် ခ ရီး ရောက် မ ဆိုက် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် အိမ် သို့ မ သွား ဘဲ နေ သ နည်း ဟု မေး ရာ ဥရိ ယ က၊ သေ တ္တာ တော် မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု၊ ယု ဒ ဗိုလ် ထု တို့ သည် တဲ များ တွင် နေ ရ ကြ ပါ၏။ ကျွန် တော် မျိုး သ ခင် ယွာ ဘ နှင့် ကိုယ် တော်၏ ဗိုလ် များ လည်း စစ် မြေ ပြင်၌ တည်း ခို နေ ရ ကြ ပါ၏။ ကျွန် တော် မျိုး မူ ကား မ ယား နှင့် ပျော် မွေ့ စား သောက် ရန် အိမ် သို့ ပြန် အပ် ပါ သ လော။ ဘု ရင် မင်း အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် မျိုး မ သွား ပါ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ပြန် လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က ယ နေ့ နေ ဦး လော့။ နက် ဖြန် ငါ ပြန် လွှတ် မည် ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ ဥရိ ယ သည် ထို နေ့ အ တွင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ရ ၏။ နောက် နေ့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဥရိ ယ ကို ခေါ် ပြန်၍ ယစ် မူး သည့် တိုင် အောင် ရှေ့ တော် တွင် သောက် စား ခွင့် ပြု သော် လည်း အိမ် သို့ မ ပြန် ဘဲ ကိုယ့် အ ရှင့် ကျွန် တို့ နှင့် အ တူ ညဉ့် အိပ် ခြင်း ငှါ ထွက် သွား လေ၏။ နံ နက် အ ခါ ယွာ ဘ ထံ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရေး၍ ဥရိ ယ လက် ဖြင့် ပို့ လိုက် သော အ မိန့် တော် စာ မှာ အ ပြင်း အ ထန် တိုက် ခိုက် ရာ ဥရိ ယ ကို စစ် ဦး တင် ထား ပြီး လျှင် ကျ ဆုံး စေ ရန် ပြန် ဆုတ် လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း မြို့ ကို မျှော် ကြည့် လျက် နေ သော ယွာ ဘ သည် သူ ရဲ ကောင်း တို့ ခု ခံ ရာ အ ရပ် သို့ ဥရိ ယ ကို လွှတ်၍ မြို့ သား တို့ ချီ ထွက် လျက် ယွာ ဘ နှင့် တိုက် ခိုက် ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ဗိုလ် မှူး အ ချို့ တို့ နှင့် ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ ကျ ဆုံး လေ ၏။ ထို နောက် ယွာ ဘ သည် စစ် သ တင်း အ လုံး စုံ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ကြား လျှောက် စေ သော ခြေ လျင် အား မှာ လိုက် သည် မှာ ဘု ရင် မင်း ထံ စစ် သ တင်း အ လုံး စုံ ကို ကြား လျှောက် ပြီး နောက် အ ကယ်၍ ဘု ရင် မင်း က စစ် တိုက် ရာ တွင် မြို့ အ နီး သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ချဉ်း ကပ် ကြ သ နည်း။ မြို့ ရိုး ပေါ် က ပစ် လွှတ် မည် ကို မ သိ ကြ သ လော။ ယေ ရု ဗ္ဗေ ရှက် သား အ ဘိ မ လက် ကို လုပ် ကြံ သူ ကား မည် သူ နည်း။ မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ကျောက် ကျည် ပွေ့ နှင့် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ ပစ် ချ သ ဖြင့် သေ ဗက် မြို့ ပြင် တွင် သေ ရ သည် မ ဟုတ် လော။ မြို့ ရိုး အ နီး သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ချဉ်း ကပ် ကြ သ နည်း ဟု အ မျက် ထွက်၍ မိန့် တော် မူ လျှင် သင် က၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ သေ ပါ ပြီ ဟူ၍ တင် လျှောက် လော့ ဟု မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း ခြေ လျင် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လာ ရောက် လျှောက် ကြား သည် မှာ ရန် သူ တို့ သည် စစ် ရေး သာ လျက် စစ် မြေ ပြင် တိုင် အောင် လိုက် လံ ကြ ရာ မြို့ တံ ခါး တိုင် အောင် ကျွန် တော် မျိုး တို့ ပြန် လှန် တိုက် ခိုက် ကြ ပါ ပြီ။ လေး သ မား တို့ သည် မြို့ ရိုး ပေါ် က ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကို ပစ် သ ဖြင့် ဘု ရင် မင်း၏ ဗိုလ် မှူး အ ချို့ တို့ နှင့် တ ကွ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ယွာ ဘ အား ပြန် ကြား ရ မည် မှာ ဤ အ မှု ကြောင့် စိတ် မ ပျက် နှင့်။ စစ် ပွဲ တွင် မည် သူ မ ဆို ဓား စာ ဖြစ် တတ် ကြ၏။ မြို့ ကို အ ပြင်း အ ထန် တိုက် ခိုက်၍ ဖြို လှဲ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် ယွာ ဘ ကို အား ပေး လော့ ဟု မှာ လိုက် ပြန်၏။ ဥရိ ယ ကျ ဆုံး ကြောင်း မ ယား ကြား သိ သော အ ခါ လင် ကြောင့် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု လေ၏။ ထို သို့ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကိ စ္စ ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထို မိန်း မ ကို နန်း တော် သို့ ခေါ် စေ၍ မိ ဖု ရား မြှောက် ရာ သား ယောက်ျား ကို မီး ရှူး မြင် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ပြု သော အ မှု ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဖက် နာ သန် သည် တိုး ဝင် ပြီး လျှင် မြို့ တစ် မြို့ တွင် သူ ဌေး တစ် ဦး၊ ဆင်း ရဲ သား တစ် ဦး နေ ပါ၏။ သူ ဌေး မှာ အ လွန် များ ပြား သော သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ရှိ၏။ ဆင်း ရဲ သား မူ ကား၊ ကိုယ် တိုင် ဝယ်၍ မွေး မြူ သော သိုး မ ငယ် မှ တစ် ပါး၊ တစ် ကောင် မျှ မ ရှိ ပါ။ ထို သိုး မ ငယ် သည် သ ခင့် အ စာ ကို စား လျက် ရေ ခွက် မှ သောက် လျက် ရင် ခွင်၌ အိပ် လျက် သ မီး ရင်း သ ဖွယ် အိမ် တွင် သ ခင် သား သ မီး တို့ နှင့် အ တူ ကြီး ပွား ရ ပါ၏။ ဧည့် သည် တစ် ဦးရောက် ရာ သူ ဌေး သည် ဧည့် ဝတ် ပြု ရန် ကိုယ် သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ကို နှ မြော၍ ဆင်း ရဲ သား၏ သိုး မ ငယ် ကို ဆွဲ ယူ စီ ရင် ပါ သည် ဟု ပြော လေ သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထို သူ ဌေး ကို ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို သို့ ပြု သော သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် ၏။ ထောက် ညှာ ခြင်း ကင်း လျက် ထို အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့် သိုး မ ငယ် အ စား လေး ဆ လျော် ပေး ရ မည် ဟု မိန့် ဆို၏။ နာ သန် က လည်း၊ ထို သူ ကား ဘု ရင် မင်း ပင် တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ငါ သည် သင့် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း ၍ ရှော လု လက် မှ ကယ် လွှတ် သည့် ပြင် သင့် အ ရှင့် အိမ် ထောင် သား ချင်း မှ စ သော ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး ကို အပ် နှင်း လျက် သင့် အ ရှင့် ကြင် ဘက် တို့ ကို လည်း သိမ်း ပိုက် ခွင့် ပြု ခဲ့ ပြီ။ ထို အ ရာ များ နှင့် တင်း မ တိမ် လျှင် ငါ ထပ်၍ ပေး ဦး မည် ဖြစ် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ကျင့်၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သည် မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ သင် သည် ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ ကို ဓား ဖြင့် သေ ကြောင်း ကြံ လျက် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့၏ ဓား ဘေး နှင့် ဆုံး စေ ပြီး လျှင် မ ယား ကို သိမ်း ယူ ပြီး တ ကား။ ငါ့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လျက် ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ၏ မ ယား ကို သိမ်း ယူ သော ကြောင့်၊ သင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ သည် ယ ခု က စ၍ ဓား ဘေး နှင့် ကင်း တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား ငါ သည် သင့် နန်း တွင်း က ပင် သင့် အား ဘေး ပေါ် ထွက် စေ၍ သင့် မျက် မှောက် တွင် ကြင် ဖက် များ ကို သိမ်း ယူ လျက် အ ခြား သူ့ အား အပ် ပေး မည်။ ထို သူ သည် နေ အ လင်း တွင် ပင် ဆက် ဆံ လိမ့် မည်။ သင် သည် ဤ အ မှု ကို လျှို့ တ ဝှက် ပြု၏။ ငါ မူ ကား နေ အ လင်း တွင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မျက် မှောက် ထင် ထင် စီ ရင် မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ ဟု ဝန် ချ လျှင် နာ သန် က၊ ဘု ရင် မင်း အ ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွှတ်၍ သေ ဒဏ် မှ ချမ်း သာ စေ တော် မူ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ဤ ပြစ် မှု အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရန် သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ဖွယ် ရာ အ ကြောင်း ရှိ သော ကြောင့် ယ ခု ရ သော သား သည် မု ချ သေ ရ မည် ဟု ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဥရိ ယ မ ယား တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား ၌ ပြင်း ပြ သော ဝေ ဒ နာ ရောက် ရှိ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ တွင်း ဆောင် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် တစ် ညဉ့် လုံး လျောင်း လဲ၍ နေ လေ၏။ ဘု ရင် မင်း ကို ထူ မ ရန် နန်း တော် သား အ ကြီး အ မှူး တို့ ချဉ်း လာ ကြ သော်၊ ဘု ရင် မင်း သည် မ ထ၊ ပွဲ တော် လည်း မ သုံး ချေ။ ခု နစ် ရက် စေ့၍ သူ ငယ် သေ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ သူ ငယ် အ သက် ရှင် သေး စဉ် ငါ တို့ တင် သော် လည်း နာ ယူ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို တင် လျှောက် က ကိုယ် ကို အ န္တ ရာယ် ပြု မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် မ တင် မ လျှောက် ဝံ့ ကြ။ သို့ ရာ တွင် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အ ချင်း ချင်း တီး တိုး ပြော ကြ သည် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း သိ မြင် လျှင် သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို ရိပ် မိ လျက် သူ ငယ် သေ ပြီ လော ဟု မေး ရာ သေ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါ နန်း ကြိမ်း ပြင် မှ ထ၍ ရေ သုံး သပ် ခြင်း၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း၊ ဝတ် လဲ တော် ဆင် ယင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် သို့ သွား၍ ရှိ ခိုး ပြီး နောက် နန်း တော် သို့ ပြန် ဝင် လျက် တောင်း ဆို ဆက် သ သော ပွဲ တော် စာ ကို သုံး ဆောင် လေ၏။ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က လည်း၊ ဘု ရင် မင်း သည် မည် သို့ ပြု တော် မူ ပါ သ နည်း။ သူ ငယ် အ သက် ရှင် သေး စဉ် သူ ငယ့် အ တွက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ ငို ကြွေး ပါ၏။ သေ မှ ထ၍ သုံး ဆောင် တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု တင် လျှောက် ကြ ရာ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို သ နား၍ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စေ တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ ငါ ငို ကြွေး၏။ ယ ခု သူ ငယ် သေ ပြီ ဖြစ်၍ ပွဲ တော် မ သုံး ဘဲ နေ လျှင် အ ဘယ် အ ကျိုး နည်း။ ပြန်၍ ခေါ် ဆောင် နိုင် မည် လော။ ငါ သည် သူ ရှိ ရာ သို့ သွား ရ မည်။ သူ မူ ကား ငါ ရှိ ရာ သို့ မ လာ လေ စွ ဟု မိန့် ဆို၏။ တစ် ဖန် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကြင် ဘက် ဗာ သ ရှေ ဘ ကို နှစ် သိမ့် စေ ရန် သူ့ ထံ သို့ ဝင်၍ ဆက် ဆံ ရာ သား ယောက်ျား ကို မီး ရှူး မြင် သော်၊ ရှော လ မုန် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ ငယ် ကို မြတ် နိုး တော် မူ သ ဖြင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် ကို လွှတ်၍ မြတ် နိုး တော် မူ ကြောင်း အ စွဲ ပြု လျက် ​ယေ ဒိ ဒိ အ မည် ဖြင့် မှည့် စေ တော် မူ၏။ ယွာ ဘ လည်း အ မ္မုန် ပြည်၊ ရ ဗ္ဗာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက်၍ မြို့ တော် ကို ရ ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ခြေ လျင် တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် ကျွန် တော် မျိုး သည် ရ ဗ္ဗာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ ရေ ကာ မြို့ ကို ရ ပါ ပြီ။ ယ ခု မှာ ကျွန် တော် မျိုး သည် ခံ မြို့ ကို သိမ်း ယူ က ကျွန် တော့် အ မည် ဖြင့် သ မုတ် မည် စိုး၍ ကျန် ဗိုလ် ထု တို့ ကို စု ရုံး ပြီး လျှင် မြို့ အ နီး တပ် စွဲ လျက် သိမ်း ယူ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း ကို စု ရုံး လျက် ရ ဗ္ဗာ မြို့ ရောက် ချီ သွား၍ တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ ပြီး နောက် ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် စီး မ ကိုဋ် ကို မိ လ ကုံ ဘု ရား ရုပ် ဦး ခေါင်း မှ ချွတ် ယူ၍ ချယ် လယ် သော ကျောက် မျက် ကို ကိုယ့် ဦး ခေါင်း တော် မှာ ဆင် ယင် လျက် အ လွန် များ ပြား သော ဥစ္စာ ပ စ္စည်း ကို လည်း လု ယူ လေ၏။ မြို့ သား တို့ ကို ကား ခေါ် ထုတ်၍ လွှ၊ သံ ထွန်၊ သံ ပု ဆိန် များ နှင့် အ လုပ် ဝန် တာ ချ လျက် အုတ် ကျင်း များ၌ လည်း လုပ် ကိုင် စေ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ၌ ထို သို့ စီ ရင် ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ၏။ အာ မ နုန့် အ ဆွေ ဖြစ် သော ဘ ကြီး တော် ရှိ မာ၏ သား၊ လှည့် ဖြား ဉာဏ် ကောင်း သူ ယော န ဒပ် က အို မင်း သား၊ တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ အ ဘယ် ကြောင့် ဖျော့ တော့ ရ သ နည်း။ ကျွန် တော် ကို မ ပြော ရ သ လော ဟု မေး လျှင် ညီ တော် အ ဗ ရှ လုံ၏ နှ မ တော် တာ မာ ကို ငါ အ လွန် စုံ မက် သည် ဟု အာ မ နုန် ပြန် ပြော သော် ယော န ဒပ် က၊ နာ ဟန် ဆောင် လျက် သ လွန် ပေါ် မှာ လျောင်း နေ လော့။ ခ မည်း တော် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ သော အ ခါ မင်း သား က၊ နှ မ တော် တာ မာ ကို စေ လွှတ် တော် မူ၍ ကျွန် တော့် ရှေ့ တွင် သူ ချက် သည် ကို မြင် လျက် သူ့ လက် ဖြင့် ကျွေး သော အာ ဟာ ရ ကို စား ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ခွင့် တောင်း လော့ ဟု အ ကြံ ပေး သည့် အ လျောက် အာ မ နုန် သည် နာ ဟန် ဆောင် လျက် လျောင်း နေ ခိုက် ဘု ရင် မင်း အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ သော အ ခါ အာ မ နုန် က နှ မ တော် တာ မာ ကို စေ လွှတ် တော် မူ၍ ကျွန် တော့် ရှေ့ တွင် မုန့် နှစ် ပြား ကို လုပ် လျက် သူ့ လက် ဖြင့် စား ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် ပန် သည် နှင့် အ ညီ ဒါ ဝိဒ် မင်း လည်း တာ မာ ရှိ ရာ ပင် တိုင် နန်း ကို စေ ၍ မောင် တော် အာ မ နုန့် အိမ် တော် သို့ သွား ပြီး လျှင် အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ချက် ပေး ပါ လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း တာ မာ သည် လျောင်း နေ သော မောင် တော် အာ မ နုန့် အိမ် တော် သို့ သွား ပြီး လျှင် မုန့် ညက် ကို ယူ နယ်၍ မောင် တော့် ရှေ့ မှာ ပင် မုန့် ပြား လုပ် လျက် ဖုတ် ကင် လေ ၏။ ထို နောက် မုန့် အိုး ကင်း ကို ကိုင် ယူ၍ အာ မ နုန့် ရှေ့ တွင် တည် ထား စေ ရာ မ စား ဘဲ ငါ့ ထံ မှ ရှိ သ မျှ တို့ ထွက် သွား ကြ စေ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ထွက် သွား ကြ ၏။ တာ မာ အား လည်း နှ မ တော် လက် ဖြင့် ငါ စား ရန် အ ဆောင် တွင်း သို့ သွင်း ခဲ့ ပါ လော့ ဟု ဆို သည့် အ လျောက် တာ မာ သည် ကိုယ် တိုင် လုပ် ပြီး သော မုန့် ပြား များ ကို မောင် တော် အာ မ နုန် ရှိ ရာ အ ဆောင် တွင်း သို့ သွင်း လေ ၏။ ထို သို့ အာ မ နုန် စား စေ ရန် ယူ သွင်း ခဲ့ သော အ ခါ သူ သည် ဖမ်း လျက် ငါ့ နှ မ တော် လာ လှည့် ငါ နှင့် အ တူ အိပ် စက် ပါ လော့ ဟု ဆို ရာ တာ မာ က၊ အို မောင် တော် နှ မ တော် ကို မ ရှုတ် ချ ပါ နှင့်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ မ အပ် သော ထို ယုတ် မာ မှု ကို မ ပြု ပါ လင့်။ ကျွန် မ သည် ကိုယ့် အ ရှက် ကို မည် သည့် အ ရပ် သို့ ပို့ နိုင် သ နည်း။ မောင် တော် လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လူ ယုတ် များ အ တွင်း အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ခ မည်း တော့် ထံ တောင်း လျှောက် ပါ လော့။ မ ထိမ်း မြား ဘဲ နေ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ပြော ဆို သော် လည်း အာ မ နုန် သည် မ နာ မ ယူ။ နှ မ တော် ထက် အား ကြီး သူ ဖြစ် ၍ အိပ် စက် ရှုတ် ချ လေ ၏။ ထို နောက် အ ထက် စုံ မက် သည် ထက် အ လွန် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ မုန်း လာ သည် ဖြစ်၍ အာ မ နုန် က၊ ထ သွား တော့ ဟု ဆို လျှင် နှ မ တော် က မ သင့် ပါ။ နှ မ တော် အား မောင် တော် ပြု ကျင့် ခဲ့ သော ပြစ် မှု ထက် ယ ခု နှင် ထုတ် ခြင်း ပြစ် မှု သည် ကြီး လေး စွ တ ကား ဟု ဆို သော် လည်း အာ မ နုန် မ နာ မ ယူ ဘဲ ကိုယ့် အ မှု ထမ်း အိမ် တော် သား ကို ခေါ် လျက် ဤ မိန်း မ ကို နှင် ထုတ်၍ ကန့် လန့် ကျင် ထိုး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ သ မီး တော် က ညာ တို့ ဝတ် ဆင် လေ့ ရှိ သည့် ရှည် လျား သော အ ဆင် တန် ဆာ ဆင် ယင် သူ ထို မင်း သ မီး ကို အိမ် တော် သား နှင် ထုတ်၍ ကန့် လန့် ကျင် ထိုး လေ ၏။ တာ မာ သည် ရှည် လျား သော အ ဆင် တန် ဆာ ကို ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ပြာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ထိပ် ထက် လက် တင်၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လျက် ပြန် သွား လေ ၏။ မောင် တော် ရင်း အ ဗ ရှ လုံ က၊ သင် သည် မောင် တော် အာ မ နုန် နှင့် အ တူ နေ ခဲ့ ရ သ လော။ အို နှ မ တော်၊ မောင် တော် ဖြစ် သည် ကို ထောက်၍ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ပါ လော့။ ဂ ရု မ စိုက် နှင့် ဟု သ တိ ပေး သ ဖြင့် တာ မာ သည် မောင် တော် ရင်း အ ဗ ရှ လုံ့ အိမ် တော် တွင် အ သ ရေ ပျက် လျက် နေ ရ ရှာ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ကြား သိ သော အ ခါ အ မျက် တော် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လေ ၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း နှ မ တော် တာ မာ ကို အာ မ နုန် ရှုတ် ချ သည် ဖြစ်၍ နောင် တော် အား အ ဆိုး အ ကောင်း ကို မျှ မ ပြော ဘဲ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ လေ၏။ ထို နောက် နှစ် နှစ် ကြာ သော်၊ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဧ ဖ ရိမ် မြို့ အ နီး၊ ဗာ လ ဟာ ဇော် ရွာ၌ သိုး မွေး ညှပ် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ ညီ တော် နောင် တော် အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် သည့် ပြင် ခ မည်း တော် ထံ တိုး ဝင် လျက် ကျွန် တော် မျိုး သည် သိုး မွေး ညှပ် ပွဲ ကို ကျင်း ပ သည် ဖြစ် ပါ၍ ခ မည်း တော် မှ စ သော မှူး တော်၊ မတ် တော် တို့ ပါ ကျွန် တော် မျိုး နှင့် အ တူ ကြွ ရောက် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် လျှင် ဘု ရင် မင်း က မ တော် ပါ၊ ငါ့ သား၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ဝန် လေး မည် ဖြစ်၍ အား လုံး မ သွင်း သင့် ဟု ဆို သော်၊ အ ဗ ရှ လုံ နှိုး ဆော် တောင်း ပန် သော် လည်း မ လိုက် မ ကြွ ဘဲ ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ အ ဗ ရှ လုံ က၊ ကြွ တော် မ မူ ပါ လျှင် နောင် တော် အာ မ နုန် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ပြန် ရာ အ ဘယ် ကြောင့် လွှတ် စေ လို သ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မေး သည့် ကာ လ အ ဗ ရှ လုံ နှိုး ဆော် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း အာ မ နုန် မှ စ၍ မင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို စေ လွှတ် လေ ၏။ အိမ် တော် သား တို့ အား အ ဗ ရှ လုံ သည် တင် ကူး ၍ မှာ ထား သည် မှာ စ ပျစ် ရည် သောက် သ ဖြင့် အာ မ နုန် ရွှင် လန်း သော အ ခါ အာ မ နုန် ကို သတ် ကြ လော့ ဟု ငါ ဆို လျှင် ဆို ချင်း သတ် ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ အ မိန့် ပေး သူ ငါ ရှိ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အား ယူ လျက် ရဲ ရင့် စွာ ပြု ကြ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် အ ညီ အာ မ နုန် ကို အိမ် တော် သား တို့ လုပ် ကြံ ရာ မင်း သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ ကိုယ် စီ လား စီး လျက် ပြေး သွား ကြ ဆဲ တွင် မင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ပါး မ ချန်၊ အ ဗ ရှ လုံ သတ် ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော်၊ ထ၍ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် ပြီး လျှင် နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် လှဲ နေ ရာ အ ပါး တော် တွင် ခ စား နေ သော မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ လည်း ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ကြ ၏။ နောင် တော် ရှိ မာ၏ သား ယော န ဒပ် က မင်း သား ပျို အ ပေါင်း တို့ အား သတ် ပြီ ဟူ သော သ တင်း ကို အ ရှင် ယုံ တော် မ မူ သင့် ပါ။ အာ မနုန် တစ် ပါး တည်း သာ သေ ပါ ပြီ။ နှ မ တော် တာ မာ ကို ရှုတ် ချ သည့် နေ့ က စ၍ အ ဗ ရှ လုံ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ လေ ပြီ။ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ သား တော် ဟူ သ မျှ သေ ကြ ပြီ ဟု ထင် လျက် နှ လုံး ပူ ပန် တော် မ မူ ပါ လင့်။ အာ မ နုန် တစ် ပါး တည်း သာ သေ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ၏။ အ ဗ ရှ လုံ မူ ကား၊ ထွက် ပြေး သ တည်း။ ထို အ ခါ ကင်း စောင့် အ မှု ထမ်း သည် မျှော် ကြည့်၍ ကိုယ့် နောက်၊ တောင် ခြေ လမ်း၍ လူ များ လာ သည် ကို မြင် ရာ ဘု ရင် မင်း အား ယော န ဒပ် က၊ ရှု တော် မူ ပါ။ မင်း သား တို့ ရောက် ကြ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် မျိုး လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း မှန် ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ဆဲ တွင် မင်း သား တို့ ရောက် လာ၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ လည်း သည်း စွာ ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း ဂေ ရှု ရ ဘု ရင်၊ အ မိ ဟုဒ် သား တာ လ မဲ မင်း ထံ ပြေး သွား လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် သား တော် ဦး အ တွက် နေ့ ရှိ သ မျှ မြည် တမ်း လေ ၏။ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဂေ ရှု ရ ပြည် သို့ ပြေး သွား၍ သုံး နှစ် ပတ် လုံး နေ စဉ် အ ခါ သေ ပြီး သော အာ မနုန် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အ လွမ်း ပြေ လျက် အ ဗ ရှ လုံ ကို တ သ လေ ၏။ ထို သို့ ဘု ရင် မင်း သည် အ ဗ ရှ လုံ အား စိတ် တမ်း တ ကြောင်း ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ သိ သည် ဖြစ်၍ တေ ကော မြို့ ရှိ ဉာဏ် ပ ညာ လျင် လျား သော မိန်း မ ကို ခေါ် စေ ပြီး လျှင် သင် သည် လူ သေ့ အ တွက် ကြာ မြင့် စွာ မြည် တမ်း ရ သော မိန်းမ သ ဏ္ဌာန်၊ ဆီး မ လိမ်း ဘဲ အ သု ဘ အ ဝတ် ကို ဝတ်၍ ငို ကြွေး ဟန် ဆောင် လျက် ဘု ရင် မင်း အ ထံ တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ဤ သို့ သော စ ကား ကို တင် လျှောက် လော့ ဟု နှုတ် ပေး သွန် သင် သည့် အ တိုင်း ထို တေ ကော မြို့ သူ သည် အ ထံ တော် သို့ ဝင် ပြီး သော်၊ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အို ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကယ် မ သ နား တော် မူ ပါ ဟု သံ တော် ဦး တင် လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း က၊ အ ကြောင်း ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး လျှင် ကျွန် တော် မ သည် မု ဆိုး မ မှန် ပါ ၏။ လင် သေ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် မျိုး မ၌ ရှိ သော သား နှစ် ယောက် တို့ သည် လယ် တော တွင် သတ် ပုတ် လုံး ထွေး ကြ ရာ ဖျန် ဖြေ သူ မ ရှိ သော ကြောင့် တစ် ယောက် လက် လွန်၍ တစ် ယောက် သေ ဆုံး ပါ ပြီ။ ယ ခု မှာ ဆွေ မျိုး ညာ တိ အ ပေါင်း တို့ သည် ကျွန် တော် မျိုး မ အား ရန် ဘက် ပြု လျက် ညီ အစ် ကို ချင်း သတ် သော သူ့ ကို သေ စား သေ စေ ရန် အပ် လော့ ဟု တောင်း ဆို ကြ ပါ ၏။ ထို ကြောင့် အ မွေ ခံ ကို ဖျက် ဆီး၍ ကျွန် တော် မ၏ ကျန် မီး တောက် ကို ငြိမ်း စေ လျက် လင့် အ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ဆက်အ နွယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ချန် ခြွင်း ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ အိမ် သို့ ပြန် လော့။ သင့် အ မှု ကို ရည်၍ ငါ အ မိန့် ထုတ် ဆင့် မည် ဟု ဆို ရာ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မျိုး မ နှင့် ဆွေ မျိုး ညာ တိ တို့၌ အ ပြစ် ရောက် ပါ စေ။ ဘု ရင် မင်း မြတ် နှင့် ရာ ဇ ပလ္လင် တော် သာ ကင်း လွတ် ပါ စေ သော ဟု တေ ကော မြို့ သူ ကန် တော့ ပန်း ဆက် လျှင် သင်၌ အ ပြစ် တင်သူ့ ကို ငါ ထံ သို့ ခေါ် ခဲ့ လော့။ နောက် တစ် ဖန် အ ပြစ် တင် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သည့် ကာ လ သေ စား သေ စေ သူ သည် ကျွန် တော် မ၏ သား ကို မ သတ် မိ စေ ရန် သေ ကြောင်း မ ကြံ ရ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အောက် မေ့၍ အ မိန့် ထုတ် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ပြန် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင့် သား၏ ဆံ တစ် ပင် မျှ မြေ သို့ မ ကျ ရ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ မိန်း မ က လည်း၊ အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ ကျွန် တော် မျိုး မ သံ တော် ဦး တင် ပါ ရ စေ ဦး ဟု ခွင့် ပန် လျှင် လျှောက် လော့ ဟု မိန့် ဆို ရာ မိန်း မ က၊ ထို သို့ မှန် ခဲ့ မူ ဘု ရား သ ခင်၏ လူ မျိုး တော့် တစ် ဖက်၌ အ ဘယ် ကြောင့် အ မှု ရှာ တော် မူ ပါ သ နည်း။ ယ ခု ထုတ် ဆင့် သော အ မိန့် တော် ကို ထောက် လျှင် နှင် ထုတ် တော် မူ သော သား တော် ကို ပြန် မ ခေါ် သည့် အ တွက် ဘုရင် မင်း ကိုယ် တော် တိုင် အ ပြစ် ရှိ ရာ ရောက် လေ ပြီ တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သေ တတ် သူ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ မြေ ပေါ် တွင် ပက် ပြီး မှ ပြန် ခပ်၍ မ ရ နိုင် သော ရေ နှင့် တူ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် လည်း၊ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ ၏ အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ ဘဲ ကိုယ် တော် နှင့် ကင်း ဝေး လျက် မ နေ ရ စေ ခြင်း ငှါ ကြံ ရွယ် တော် မူ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် မ သည် အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ ဤ သို့ တင် လျှောက် ရန် လာ သည့် အ ကြောင်း မှာ ရပ် သူ ရွာ သား တို့ ချောက် လှန့် ကြ သ ဖြင့် ကျွန် တော် မျိုး မ က ဘု ရင် မင်း အား တင် လျှောက် ပါ မည်။ ဘု ရင် မင်း သည် ကျွန် တော် မျိုး မ ၏ တောင်း လျှောက် ချက် ကို လိုက် နာ ကောင်း လိုက် နာ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း မြတ် လည်း၊ ကျွန် တော် မျိုး မ နှင့် သား ပါ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ ရာ ပြည် က ပယ် ရှား လို သူ ၏ လက် တွင်း မှ ကယ် မ သ နား တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ကိုး စား ပါ ၏။ ကျွန် တော် မျိုး မ က လည်း၊ အ ရှင် မင်း မြတ် သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ပိုင်း ခြား ခွင့် ရ သော၊ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် သ ဖွယ် ဖြစ် ပါ ၍ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ အ မိန့် တော် ကြောင့် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည် ဟူ၍ အောက် မေ့ ပါ၏။ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ မေး မြန်း သည် ကို မ ထိန် ချန် ပါ နှင့် ဟု မိန့် ဆို သော် အ ရှင် မင်း မြတ် မေး မြန်း တော် မူ ပါ ဟု မိန်း မ သံ တော် ဦး တင် လျှင် လျှောက် ထား သ မျှ သည် ယွာ ဘ အ ကြံ မ ဟုတ် လော ဟု ဘု ရင် မင်း မေး ရာ မိန်း မ က၊ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ကိုယ် တော် အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ရှင် မင်း မြတ်၏ ထင် မြင် ချက် ကို ဝဲ ယာ သို့ ရှောင် ထွက် နိုင် သူ မ ရှိ ချေ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် ယွာ ဘ သည် ကျွန် တော် မျိုး မ အား မိန့် မှာ လျက် လျှောက် ထား ရန် ရှိ သ မျှ ကို နှုတ် ပေး သွန် သင် ပါ၏။ ဤ အ မှု ဖြစ် ဟန် ကို ပြောင်း လဲ စေ ခြင်း ငှါ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ယွာ ဘ သည် ထို သို့ စီ မံ လေ ပြီ။ အ ရှင် မှာ မူ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သိ ကျွမ်း လေ အောင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော့် ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ မျှ ပ ညာ ရှိ တော် မူ သည် ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း က၊ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ငါ ခွင့် ပြု ပြီ။ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ကို သွား ၍ ခေါ် လော့ ဟု ယွာ ဘ အား မိန့် ဆို ရာ ယွာ ဘ သည် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း မြတ် စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့် ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ ကြောင်း ကို ကျွန် တော် မျိုး သိ ရ ပါ သည် ဟု ကျေး ဇူး တော် ကို သြ ဘာ ပြု ပြီး မှ ဂေ ရှု ရ ပြည် သို့ ထွက် သွား ၍ အ ဗ ရှ လုံ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ခေါ် ဆောင် လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို မ ဖူး စေ နှင့်။ သူ့ အိမ် တော် သို့ သာ သွား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ အ ဗ ရှ လုံ သည် ခ မည်း တော်၏ မျက် နှာ တော် ကို မ ဖူး ရ ဘဲ အိမ် တော် သို့ ဝင် ရ ရှာ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး တွင် အ ဗ ရှ လုံ ကဲ့ သို့ အ ဆင်း လှ၍ ချီး မွမ်း ထိုက် သူ မ ရှိ။ ခြေ ဖ ဝါး မှ ဦး ထိပ် တိုင် အောင် အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ရာ မ ရှိ ချေ။ ဦး ဆံ လေး သော ကြောင့် နှစ် လည် တိုင်း အ လေး တော် အ လိုက် နှစ် ပိဿာ စီး ဖြတ် ရ လေ၏။ အ ဗ ရှ လုံ သည် သား သုံး ယောက်၊ သ မီး တစ် ယောက် တို့ ကို ရ၍ တာ မာ အ မည် ရှိ သော ထို သ မီး ကား ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း လှ၏။ အ ဗ ရှ လုံ သည် နှစ် နှစ် တိုင် တိုင် ဘု ရင် မင်း၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး ခွင့် မ ရ ဘဲ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ပြီး မှ ဘု ရင် မင်း ထံ သွင်း စေ ရန် ယွာ ဘ ကို ခေါ် သော် မ လာ တစ် ကြိမ် ခေါ် ပြန် ရာ မ လာ သည့် အ တွက် အိမ် တော် သား တို့ အား ကြည့် လော့။ ငါ့ အ ခင်း နှင့် နီး စပ် သော ယွာ ဘ၏ မု ယော ခင်း ကို သွား ရောက် မီး တိုက် လော့ ဟု အ မိန့် ပေး သည့် အ တိုင်း အိမ် တော် သား တို့ မီး တိုက် ကြ ရာ ယွာ ဘ သည် အ ဗ ရှ လုံ အိမ် တော် သို့ ထ သွား ပြီး လျှင် ကျွန် တော့် မု ယော ခင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် အိမ် တော် သား တို့ မီး တိုက် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော် အ ဗ ရှ လုံ က ကျွန် တော် သည် ဂေ ရှု ရ ပြည် မှ အ ဘယ် ကြောင့် လာ ခဲ့ ရ တော့ သ နည်း။ ထို ပြည်၌ ယ ခု တိုင် နေ ရ သော်၊ ကောင်း လေ စွ ဟူ သော လျှောက် ချက် ကို ခ မည်း တော့် ထံ တင် စေ ရန် သင့် ကို ငါ ခေါ် ပါ၏။ ယ ခု ပင် ဘု ရင် မင်း မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြင် ပါ ရ စေ။ အ ပြစ် ရှိ က၊ ကွပ် မျက် ပါ စေ ဟု ယွာ ဘ အား ပြော ဆို သည် နှင့် အ ညီ ယွာ ဘ သည် ဘု ရင် မင်း ထံ ဝင်၍ တင် လျှောက် သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ ကို ဘု ရင် မင်း ခေါ် သည့် အ လျောက် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျှင် အ ဗ ရှ လုံ ကို နမ်း ရှုပ် လေ ၏။ ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ သည် မြင်း များ နှင့် ရ ထား ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် ပြေး ငါး ဆယ် ကို လည်း ကောင်း၊ စီ မံ လျက် နံ နက် တိုင်း ထ သ ဖြင့် တံ ခါး ဝ လမ်း နံ ဘေး တွင် ရပ် နေ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း စီ ရင် ခြင်း ခံ အပ် သော အ မှု သည် မည် သူ့ ကို မ ဆို ခေါ်၍ အ ဘယ် မြို့ က နည်း ဟု မေး ရာ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တွင် အ မည် သော အ နွယ် သား ဖြစ် ကြောင်း လျှောက် သော် အ ဗ ရှ လုံ က၊ သင့် အ မှု ကား မှန် ကန်၏။ သို့ ရာ တွင် စစ် ဆေး မည့် သူ ကို ဘု ရင် မင်း မ ခန့် မ ထား ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။ ၎င်း ပြင် အ ဗ ရှ လုံ က၊ ငါ သည် နေ ပြည် တွင် တ ရား မင်း အ ဖြစ် သို့ ရောက် ပါ စေ တော့။ သို့ ဖြစ် ပါ မူ ရာ ဇ ဝတ် မှု၊ တ ရား မှု ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ လာ လျှင် တ ရား နှင့် အ ညီ ငါ စီ ရင် မည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။ လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ရှိ ခိုး ခြင်း ငှါ ချဉ်း လာ သော အ ခါ လက် လှမ်း၍ ဆွဲ ငင် နမ်း ရှုပ် လေ့ ရှိ ၏။ စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရန် ဘု ရင် မင်း ထံ လာ ကြ သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ အား အ ဗ ရှ လုံ သည် ထို သို့ ပြု လျက် ဖြား ယောင်း လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း က၊ အ ကြည် အ သာ သွား လော့ ဟု အ ခွင့် ပေး သည့် အ လျောက် ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ရှိ သ မျှ သို့ သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် တံ ပိုး မှုတ် သံ ကြား သော် ဟေ ဗြုန် မြို့ ၌ အ ဗ ရှ လုံ မင်း နန်း တက် ပြီ ဟူ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အ ဗ ရှ လုံ ခေါ် လာ သော လူ နှစ် ရာ တို့ သည် အ ခြင်း အ ရာ ကို မ သိ ဘဲ ရိုး ဖြောင့် စွာ လိုက် ပါ ကြ သ တည်း။ ပူ ဇော် ခြင်း အ မှု ကို ပြု ဆဲ တွင် အ ဗ ရှ လုံ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ တိုင် ပင် ခံ အ မတ်၊ ဂိ လော မြို့ သား၊ အ ဟိ သော ဖေ လ ကို နေ ရင်း ဂိ လော မြို့ မှ ခေါ် လေ၏။ အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် ပါ လူ တို့ တိုး ပွား များ ပြား လျက် အ တွင်း မီး အား ကြီး လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် သို့ စိတ် ပါ ကြ ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လူ တစ် ဦး လာ ရောက် သ တင်း ပေး သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ထွက် ပြေး ကြ ကုန် အံ့။ မ ပြေး လျှင် အ ဗ ရှ လုံ့ လက် တွင်း မှ တစ် ယောက် မျှ ကင်း လွတ် မည် မ ဟုတ်။ သား တော် သည် ရှောင် တ ခင် တိုက် လာ သ ဖြင့် ငါ တို့ မှ စ၍ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ပါ ဓား ဘေး မ သင့် ရောက် စေ ရန် အ ဆော တ လျင် ထွက် ပြေး ကြ လော့ ဟု ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် အ ပါး တော် ထမ်း ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို ရာ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က အ ရှင် မင်း မြတ် သ ဘော တော် ရှိ တိုင်း ကျွန် တော် မျိုး တို့ လိုက် ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ လျှင် ဘု ရင် မင်း သည် မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တစ် ကျိပ် တို့ ကို နန်း တော် စောင့် ထား ပြီး မှ၊ နန်း တော် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ထွက် ကြွ လေ၏။ ထို အ ခါ ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ အား ဘု ရင် မင်း က၊ သင် သည် ကိုယ့် ပြည် နှင့် ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး ခြား ဖြစ် လျက် ငါ တို့ နောက် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် လိုက် လို သ နည်း။ မင်း လောင်း ထံ သွား နေ လော့။ သင် ခို ဝင် သည် ကား မ နေ့ က ပင် တည်း။ ယ နေ့ မှာ ငါ့ ကိုယ် တိုင် သွား ခွင့် ရှိ သည့် အ တိုင်း သွား ရာ သို့ သင် လှည့် လည်၍ လိုက် ရ မည် လော။ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ ကျေး ဇူး ကို ခံ စား လျက် ပြန် လော့ ဟု မိန့် ဆို သော အ ခါ အိ တ္တဲ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် အ ရှင် မင်း မြတ် အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သေ ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ရှင် ရ သည် ဖြစ် စေ၊ အ ရှင် မင်း မြတ် စံ နေ တော် မူ ရာ အ ရပ် တွင် ကျွန် တော် မျိုး လည်း ရှိ နေ ပါ ရ မည် ဟု တင် လျှောက် သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ သို့ ဖြစ် လျှင် ကူး ချီ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ သည် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် သူ ငယ် တို့ ပါ ကူး ချီ လေ ၏။ ထို နောက် ဘု ရင် မင်း သည် တပ် တော် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ တော သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကေ ဒြုန် ချောင်း ကို ကူး ကြ ရာ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။ ဇာ ဒုတ် လည်း ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ထမ်း ဆောင် လျက် ရှိ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ပေါင်း တို့ ပါ ဆိုက် ရောက် ကြ၏။ မြို့ တွင်း မှ တပ် တော် သား တို့ ထွက်၍ မ ကုန် မ ချင်း သေ တ္တာ တော် ကို ချ ထား ခိုက် အ ဗျာ သာ တက် သွား ၏။ ဘု ရင် မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ပင့် လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ လျှင် သေ တ္တာ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖူး မြင် ခွင့် ရ စေ ရန် ငါ့ ကို ပြန် သိမ်း တော် မူ လိမ့် မည်။ သင့် ကို ငါ မ မြတ် နိုး ဟု ပယ် တော် မူ ခဲ့ လျှင် အ လို တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သ တည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သိ မှတ် ပြီ လော။ သင့် သား အ ဟိ မတ် နှင့် အ ဗျာ သာ့ သား ယော န သန်၊ ထို နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ်၍ အ ကြည် အ သာ မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ဝင် လော့။ သင် တို့ ထံ မှ သ တင်း မ ရောက် မီ၊ တော စ ကူး တို့ ဆိပ် တွင် ငါ ဆိုင်း လင့် မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် အား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ပင့်၍ နေ ကြ ကုန်၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ငို ကြွေး လျက် ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက် ခြေ နင်း ချွတ် လျက် သံ လွင် တောင် အ ထက် လမ်း ဖြင့် ကျော် သွား ရာ နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ လည်း ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက် ငို ကြွေး လျက် တက် ကြ စဉ် အ ဗ ရှ လုံ့ အ သင်း အ ပင်း ၌ အ ဟိ သော ဖေ လ ပါ ဝင် ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဟိ သော ဖေ လ၏ ဉာဏ် ကို မိုက် မဲ စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လေ့ ရှိ သော တောင် ထိပ် သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရောက် သော် အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ သည် ဝတ် လုံ ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် တင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လာ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း က သင် သည် နောက် တော် လိုက် လျှင် ငါ ၌ ဝန် စီး လိမ့် မည်။ မြို့ သို့ ပြန်၍ အ ဗ ရှ လုံ အား ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် သည် ခ မည်း တော့် ထံ ကျွန် ခံ ခဲ့ ဘူး သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော့် အ ထံ၌ လည်း ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် လျှင် အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ကို ငါ့ အ ကျိုး အ တွက် ဖျက် ဆီး ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ တို့ လည်း မြို့ တော် တွင် သင် နှင့် အ တူ ရှိ မည် မ ဟုတ် လော။ နန်း တွင်း၌ ကြား သ မျှ သ တင်း ကို၊ ထို ပ ရော ဟိတ် တို့ အား ပြန် ကြား လော့။ ၎င်း တို့ ၌ ရှိ သော ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ်၊ အ ဗျာ သာ့ သား ယော န သန်၊ ထို နှစ်​ယောက် တို့ အား ဖြင့် ကြား သ မျှ သ တင်း ကို ငါ့ ထံ သို့ ပို့ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ဟု ရှဲ သည် မြို့ တော် သို့ ပြန် သွား၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် သို့ ဝင် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် တောင် ထိပ် ကို ကျော် ရုံ မျှ သာ ရှိ သော အ ခါ မေ ဖိ ဗော ရှက်၏ ကျွန် ဇိ ဘ သည် မုန့် လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ အ သီး မှည့် လုံး ရေ တစ် ရာ၊ စ ပျစ် ရည် တစ် ပုံး များ ကို ကုန်း က ပြီး မြည်း နှစ် စီး ပေါ် တွင် တင် ဆောင် လျက် ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လာ ရာ ဘု ရင် မင်း က ထို လက် ဆောင် ကား အ သို့ နည်း ဟု ဇိ ဘ အား မေး လျှင် မြည်း များ မှာ နန်း တော် သား တို့ စီး စေ ရန် မုန့် နှင့် အ သီး များ မှာ ငယ် သား တို့ စား စေ ရန် စ ပျစ် ရည် မှာ တော၌ မော ပန်း သူ တို့ သောက် စေ ရန် ဖြစ် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သော် ဘု ရင် မင်း က၊ သင့် အ ရှင့် သား တော် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မေး ပြန် လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ခ မည်း တော်၏ နိုင် ငံ ကို ငါ့ အား ယ နေ့ ပြန် အပ် မည် ဟု ထင် မှတ် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ရစ် ပါ သည် ဟု ဇိ ဘ တင် လျှောက် သည် နှင့် သို့ ဖြစ် လျှင် မေ ဖိ ဗော ရှက် ပိုင် သ မျှ သည် သင် ပိုင် ဖြစ် ပါ၏ ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို ရာ ဇိ ဘ က ဦး ထိပ် ထက် ဆင် ရွက် ပါ ပြီ။ အ ရှင် မင်း မြတ် ရှေ့ တော် တွင် မျက် နှာ သာ ရ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဇေ ရု ယာ့ သား အ ဘိ ရှဲ က၊ ဤ ခွေး သေ ကောင် သည် အ ရှင် မင်း မြတ် ကို ဆဲ ဆို သည် မှာ အ သို့ နည်း။ ကျွန် တော် လိုက်၍ ချင့် ခေါင်း ကို ဖြတ် ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် တောင်း လျှင် ဘု ရင် မင်း က အို ဇေ ရု ယာ့ သား တို့၊ သင် တို့ သည် ငါ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ဆဲ ပါ လေ စေ။ ဒါ ဝိဒ် ကို ဆဲ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခွင့် ပြု သည် မှန် က အ ဘယ် ကြောင့် ဆဲ သ နည်း ဟူ၍ ဆို ဝံ့ သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ဆင် ခြင် ဦး လော့။ ကိုယ့် ရင် သွေး ဖြစ် သော သား တော် ပင် ငါ့ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ လေ စွ။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ထို သူ သည် သာ ၍ ဆဲ ဆို မည် မ ဟုတ် လော။ ရှိ စေ တော့။ ဆဲ ဆို ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခိုင်း တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ဒု က္ခ ကို ထောက် ရှု၍ ယ နေ့ ခံ ရ သော ဆဲ ဆို ခြင်း အ မင်္ဂ လာ အ စား ကောင်း သော မင်္ဂ လာ ကို ပေး ကောင်း ပေး တော် မူ လိမ့် မည် ဟု အ ဘိ ရှဲ နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် နောက် တော် ပါ တို့ နှင့် ချီ မြဲ ချီ စဉ် ရှိ မိ လည်း ခဲ မြေ စိုင် ဖြင့် ပစ် ခတ် လျက် ဆဲ ဆို လျက် တောင် နံ ရံ တွင် ယှဉ် ပြိုင် လျှောက် လိုက် လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ လည်း မော ပန်း စွာ စား ခန်း သို့ ရောက် လျှင် အ ပန်း ဖြေ ကြ ကုန် ၏။ အ ဗ ရှ လုံ နှင့် အ ဟိ သော ဖေ လ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဝင် ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ ဆွေ ခင် ပွန်း၊ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ လည်း အ ဗ ရှ လုံ့ ထံ တိုး ဝင်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော၊ ရှည် ပါ စေ သော ဟု သြ ဘာ ဆက် လေ ရာ အ ဗ ရှ လုံ က၊ သင့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း အား ပြု သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကား၊ ထို သို့ ပင် လော။ အ ဆွေ ခင် ပွန်း နောက် သို့ မ လိုက် သည် မှာ မည် သို့ နည်း ဟု ဆို လျှင် ဟု ရှဲ က၊ မ ဟုတ် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ စ၍ ဤ ပ ရိ သတ် နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ ရွေး ချယ် သော မင်း ၏ ဘက် သား ကျွန် တော် မှန် ပါ သည်။ ထို မင်း၌ ခ စား ပါ မည်။ ၎င်း ပြင်၊ မည် သူ့ ထံ ကျွန် ခံ၌ ပါ မည် နည်း။ သား တော့် ထံ မ ဟုတ် လော။ ကျွန် တော် သည် ခ မည်း တော် ထံ၌ ကျွန် ခံ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော့် ထံ ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု အ ဗ ရှ လုံ အား ဝန် ခံ လေ ၏။ ထို နောက် မည် သို့ ပြု ရ မည့် အ ရေး ကို အ ကြံ ပေး လော့ ဟု အ ဟိ သော ဖေ လ အား အ ဗ ရှ လုံ မေး လျှင် အ ဟိ သော ဖေ လ က၊ နန်း တော် စောင့် ထား ခဲ့ သော ခ မည်း တော်၏ မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တို့ ထံ ဝင် တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် သား တော် သည် ခ မည်း တော် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ကြောင်း ကို ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား၍ ကိုယ် တော့် ဘက် ပါ အ ပေါင်း တို့ သည် လက် ရုံး ရည် တိုး တက် ကြ လိမ့် မည် ဟု အ ကြံ ပေး သည့် အ တိုင်း နန်း တော် အ မိုး ပြင် တွင် အ ဗ ရှ လုံ အ ဖို့ ပိ တာန် ကြက် စေ၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး မျက် မှောက် တွင် ခ မည်း တော်၏ မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တို့ ထံ အ ဗ ရှ လုံ ဝင် လေ ၏။ ထို ကာ လ အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ သာ မ ဟုတ်။ ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ဖြစ် စေ၊ သူ ပေး သ မျှ သော အ ကြံ သည် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး လျှောက် ခံ ရ သော ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် တူ ၏။ ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ အား အ ဟိ သော ဖေ လ က၊ ကျွန် တော် သည် ရဲ မက် တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ရွေး ကောက် လျက် ယ နေ့ ညဉ့် ပင် ချီ ထွက်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို လိုက် လံ ပါ ရ စေ။ မော ပန်း လက် လျော့ လျက် ရှိ နေ စဉ် မီ၍ နောက် ပါ အ ပေါင်း တို့ ထိတ် လန့် ထွက် ပြေး ကြ သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း ကို သာ ကျွန် တော် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင် တစ် မျိုး လုံး ကို ကိုယ် တော့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ပါ မည်။ အ လို ရှိ သူ တစ် ဦး တည်း ကို ရ က၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ပြန် လာ၍ တစ် မျိုး လုံး ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် သော စ ကား ကို အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ သ ဘော တူ ကြ ၏။ ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ က၊ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ ကို ခေါ် ဦး လော့။ သူ့ အ ကြံ ကို လည်း နား ထောင် ကြ အံ့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ဟု ရှဲ လာ ရာ အ ဟိ သော ဖေ လ သည် ဤ သို့ အ ကြံ ပေး ပြီ။ သူ့ အ ကြံ ကို လိုက် နာ သင့် သ လော။ မ သင့် လျှင် အ ကြံ ပေး ဦး လော့ ဟု အ ဗ ရှ လုံ ဆို သည့် ကာ လ ဟု ရှဲ က၊ အ ဟိ သော ဖေ လ ယ ခု ပေး သော အ ကြံ မ သင့် သေး ပါ။ ခ မည်း တော် နှင့် နောက် ပါ တို့ သည် စွမ်း ရည် ကောင်း သူ ဖြစ် လျက် တော၌ သား ငယ် ပျောက် ဆုံး သော ဝံ မ ကဲ့ သို့ ခက် ထန် သော စိတ် ရှိ ကြောင်း ကို ကိုယ် တော် သိ ပါ၏။ ခ မည်း တော် လည်း စစ် ရေး တတ် သူ ဖြစ်၍ တပ် သား တို့ နှင့် အ တူ စား ခန်း ချ မည် မ ဟုတ်။ ယ ခု ပင် တွင်း၌ ဖြစ် စေ၊ ခို အောင်း ရာ၌ ဖြစ် စေ၊ ဝှက် ကွယ် လျက် ရဲ မက် တို့ အ ပေါ် တွင် ရုတ် တ ရက် လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ထို သ တင်း ကို ကြား သိ သူ တို့ က အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် ပါ သူ တို့ ဆုံး ရှုံး ပြီ ဟု ကြား ပြော ကြ မည် ဖြစ် ၍ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ နှ လုံး သ တ္တိ ရှိ သော သူ ရဲ ပင် စိတ် လျော့ ပါ လိမ့် မည်။ ခ မည်း တော် သည် စွမ်း ရည် ကောင်း သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘက် ပါ တို့ လည်း သူ ရဲ ကောင်း ဖြစ် ကြ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သိ ကြ ပါ၏။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် ဒန် မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ စု ရုံး စေ ပြီး မှ ကိုယ် တော် တိုင် ချီ တော် မူ သင့် ကြောင်း ကျွန် တော် အ ကြံ ပေး ပါ သည်။ ထို သို့ ခ မည်း တော် နှင့် တွေ့ ဆုံ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ရာ မြေ ပေါ် မှာ နှင်း ကျ သ ကဲ့ သို့ လွှမ်း မိုး က ၎င်း မှ စ၍ ဘက် ပါ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ကြွင်း ကျန် တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ ကယ်၍ ခံ တပ် မြို့ တစ် မြို့ သို့ ဆုတ် ခံ ပြီ ဖြစ် လျှင် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ကြိုး ကိုယ် စီ ယူ ခဲ့၍ ကျောက် စ ရစ် တစ် ခဲ ကို မျှ မ ချန် ဘဲ ထို မြို့ ကို မြစ် ထဲ သို့ ဆွဲ ချ ရ ကြ မည် ဟု တင် လျှောက် သော် အ ဗ ရှ လုံ၌ ဘေး ရောက် စေ ခြင်း ငှါ အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ကောင်း ကို ပျက် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘုရား ပြ ဌာန်း တော် မူ ပြီး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ က အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ ပေး သော အ ကြံ သည် အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ထက် ကောင်း မြတ် လှ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ တို့ ထံ ဟု ရှဲ ဆို သည် မှာ အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ အား အ ဟိ သော ဖေ လ က ဤ သို့ သော အ ကြံ၊ ကျွန် တော် က ဤ သို့ သော အ ကြံ များ ကို ပေး ကြ ပါ ပြီ။ ထို ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ အ မြန် စေ လွှတ် လျက် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ ဘေး လွတ် စေ ခြင်း ငှါ ယ ခု ညဉ့် ပင် တော စ ကူး တို့ ဆိပ် တွင် ချ ရပ် တော် မ မူ ဘဲ အ ဆော တ လျင် ကူး ချီ တော် မူ ပါ ဟု ကြား လျှောက် စေ ရန် ပြော ဆို လေ ၏။ ယော န သန် နှင့် အ ဟိ မတ် တို့ သည် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လျှင် ထင် ရှား မည့် စိုး သော ကြောင့် အ ရော ဂေ လ အ ရပ် မှာ တိမ်း နေ စဉ်၊ မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် လာ၍ သ တင်း ပေး လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လျှောက် ရန် သွား သော အ ခါ လု လင် တစ် ယောက် မြင် လိုက်၍ အ ဗ ရှ လုံ ထံ လျှောက် ထား ရာ နှစ် ဦး လုံး အ ဆော တ လျင် ပြေး ပြီး လျှင် ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ သား တစ် ယောက် အိမ် သို့ ရောက် သ ဖြင့် ဝင်း၌ ရှိ သော ရေ တွင်း ထဲ သို့ ဆင်း ပုန်း ရာ အိမ် ရှင် မ သည် တွင်း ဝ ကို ဖုံး ပြီး မှ ဆန် လှန်း ၍ ထား သော ကြောင့်၊ မ ရိပ် မိ ကြ ချေ။ အ ဗ ရှ လုံ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထို အိမ် သို့ ထပ် ရောက် လျက် အ ဟိ မတ် နှင့် ယော န သန် တို့ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု အိမ် ရှင် မ အား မေး လျှင် ချောင်း တစ် ဖက် သို့ ကူး သွား ကြ ပြီ ဟု ပြန် ပြော သည် နှင့် ရှာ ဖွေ မ တွေ့ သော ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ လေ၏။ ထို အ ခါ အ ဟိ မတ် နှင့် ယော န သန် တို့ သည် ရေ တွင်း မှ တက်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ သွား ရောက် သ တင်း ပေး ကြ သည် မှာ ကိုယ် တော့် တစ် ဖက် ၌ ဤ သို့ သော အ ကြံ ကို အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး ပါ ပြီ။ ထို ကြောင့် အ မြန် ထ၍ မြစ် ကို ကူး ချီ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ကြ၏။ မိုး သောက် သော်၊ မ ကူး သေး သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ အ ဟိ သော ဖေ လ သည် ကိုယ် ပေး သော အ ကြံ သို့ မ လိုက် ကြ သည် ကို သိ မြင် သ ဖြင့်၊ မြည်း ကို က တင် ပြီး လျှင် နေ ရင်း မြို့ ရောက် စီး သွား၍ အိမ် မှု ရေး ရာ ကို စီ မံ ပြီး မှ ဆွဲ ကြိုး ချ လျက် သေ လွန် ရာ အ ဘ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ရောက်၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ပါ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ လေ၏။ အ ဗ ရှ လုံ သည် ယွာ ဘ နေ ရာ၌ အာ မ သ ကို ဗိုလ် ချုပ် ခန့် ထား၏။ အာ မ သ ကား နာ ဟတ် သ မီး၊ ယွာ ဘ အ မိ ဇေ ရု ယာ၏ ညီ မ အ ဘိ ဂဲ လ နှင့် သင့် မြတ် သော ဣ သ ရေ အ မျိုး ယေ သာ၏ သား ဖြစ် သ တည်း။ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဂိ လဒ် နယ် တွင် တပ် စွဲ လေ၏။ မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရောက် သော အ ခါ အ မ္မုန် ပြည်၊ ရ ဗ္ဗာ မြို့ နေ၊ နာ ဟတ် သား ရှော ဘိ၊ လော ဒေ ဗာ မြို့ နေ၊ အ မျေ လ သား မာ ခိ ရ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရော ဂေ လိမ် မြို့ သား ဗာ ဇိ လဲ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် နောက် တော် ပါ တို့ ကို ကြည့် ရှု စစ် ဆေး ပြီး လျှင် ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ ကို ခန့် ထား ၏။ တပ် တော် ကို သုံး စု ခွဲ၍ တစ် စု ကို ယွာ ဘ သို့လည်း ကောင်း၊ တစ် စု ကို ဇေ ရု ယာ့ သား၊ ယွာ ဘ ညီ၊ အ ဘိ ရှဲ သို့ လည်း ကောင်း၊ တစ် စု ကို ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ သို့လည်း ကောင်း အပ် လျက် ငါ့ ကိုယ် တိုင် ကြပ် မ ချီ တက် မည် ဟု တပ် တော် သား တို့ အား မိန့် ဆို ရာ တပ် တော် သား တို့ က၊ ချီ တက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကျွန် တော် တို့ ဆုတ် ပြေး ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ထက် ဝက် ကျ ဆုံး သည် ဖြစ် စေ၊ ရန် သူ တို့ အ ရေး မ ယူ လောက် ပါ။ ဘု ရင် မင်း မှာ မူ လူ တစ် သောင်း ထက် မြတ် ပါ သည်။ သို့ အ တွက် ကျွန် တော် တို့ ကို မ စ ရန် မြို့ တွင်း၌ အ သင့် စံ တော် မူ ပါ လျှင် သာ၍ ကောင်း ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ သင် တို့ သ ဘော အ တိုင်း ငါ ပြု မည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ တပ် တော် သား တို့ လည်း ထောင် တပ်၊ ရာ တပ် ချီ ထွက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း သည် မြို့ တံ ခါး ဝ လမ်း နံ ဘေး တွင် ရပ် နေ လျက် ယွာ ဘ၊ အ ဘိ ရှဲ၊ အိ တ္တဲ တို့ အား ငါ့ မျက် နှာ ကို ထောက်၍ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ကို ညှာ တာ ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လိုက် ၏။ တပ် အ လုံး တို့ လည်း အ ဗ ရှ လုံ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဗိုလ် ချုပ် တို့ အား အ မှာ စ ကား ကို ကြား သိ ကြ လေ ၏။ တပ် တော် သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် စစ် မြေ ပြင် သို့ ချီ ထွက်၍ ဧ ဖ ရိမ် သစ် တော၌ တိုက် ခိုက် ကြ ရာ ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သူ ရဲ တို့ ရှေ့၊ ရှုံး နိမ့် လျက်၊ အ ပြင်း အ ထန် လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ထို နေ့ ချင်း တွင် လူ နှစ် သောင်း ကျ ဆုံး လေ ၏။ ထို နေ့၌ တော တောင် အ နှံ့ စစ် သား တို့ ကွဲ လွင့် ကြ သည် ဖြစ်၍ တော စာ ဖြစ် သူ တို့ သည် ဓား စာ ဖြစ် သူ တို့ ထက် များ လေ စွ တ ကား။ လား စီး လျက် ပြေး သော အ ဗ ရှ လုံ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သူ ရဲ တို့ နှင့် တွေ့ ဆိုင် မိ သည် နှင့် အ ကိုင်း အ ခက် ရှုပ် ထွေး သော ညန် ပင် အောက် သို့ စီး ဝင် ရာ လည် ကို အ ကိုင်း ညှပ် သော်၊ လား ရုန်း ထွက် သ ဖြင့် မိုး မြေ အ ကြား တွဲ လွဲ နေ ရစ် လေ ၏။ မြင် သူ တစ် ယောက် က ညန် ပင်၌ အ ဗ ရှ လုံ တွဲ လွဲ နေ သည် ကို ကျွန် တော် မြင် ခဲ့ သည် ဟု ယွာ ဘ အား ကြား ပြော ရာ သင် မြင် ခဲ့ သည် မှန် က မြေ သို့ ကျ အောင် အ ဘယ် ကြောင့် မ ထိုး သတ် သ နည်း။ သတ် ခဲ့ လျှင် ငွေ ဒ င်္ဂါး  တစ် ဆယ် နှင့် ခါး စည်း ကို ငါ ဆု ပေး လေ ပြီ ဟု ယွာ ဘ ပြော ဆို သော် ကျွန် တော် သည် ငွေ အ ခွက် တစ် ဆယ် ပင် လက် ဝယ် ခံ ရ သော် လည်း ဘု ရင့် သား တော် ကို လက် ရောက် ပြု ဝံ့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ကျွန် တော် တို့ ကြား ရ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သား တော် အ ဗ ရှ လုံ အား စောင့် ရှောက် ကြ လော့ ဟု ကိုယ် တော် နှင့် အ ဘိ ရှဲ အိ တ္တဲ တို့ ကို ဘု ရင် မင်း မှာ တော် မူ လိုက် ပါ၏။ အ ကယ်၍ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် လျက် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ကျွန် တော် ရှာ ကြံ လျှင် ဘု ရင် မင်း ထံ ဝှက် ကွယ် နိုင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ကိုယ် တော် ပင် ကျွန် တော့် ဘက်၌ နေ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ပြော ဆို သော်၊ ယွာ ဘ က၊ သင် နှင့် အ တူ ဖင့် နွှဲ့ စွာ ငါ မ နေ နိုင် ဟု ဆို လျက် လှံ ယဉ် သုံး စင်း ကို ကိုင် ဆောင်၍ ညန် ကိုင်း လယ် တွင် အ သက် ရှိ သေး သော အ ဗ ရှ လုံ၏ နှ လုံး ကို ထုတ် ချင်း ပေါက် ထိုး လျှင် လက် နက် ကိုင် တစ် ကျိပ် တို့ လည်း ဝိုင်း ဝန်း ခုတ် သတ် ကြ သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ သေ လေ ၏။ ယွာ ဘ သည် တပ် တော် သား တို့ အား ပြန် သိမ်း ရန် တံ ပိုး မှုတ် သော်၊ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ကို လိုက် လံ ရာ မှ တပ် တော် သား တို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ အ ဗ ရှ လုံ့ အ လောင်း ကို လည်း ဖြုတ် ယူ၍ ထို တော ရှိ တွင်း နက် ထဲ သို့ ချ ပြီး လျှင် ကျောက် များ ကို ဖို့ ပုံ ကြ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ သည် အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြန် ပြေး ကြ ၏။ အ ဗ ရှ လုံ သည် ကိုယ့် အ မည် မ တိမ် ကော စေ ခြင်း ငှါ သား မ ရှိ ဟု အောက် မေ့၍ အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ မင်း ချိုင့် တွင် ကျောက် တိုင် ကို စိုက် ထူ လျက် ကိုယ့် အ မည် ဖြင့် သ မုတ် ခဲ့ သော ကြောင့် ယ နေ့ တိုင် အောင် အ ဗ ရှ လုံ့ မော် ကွန်း ဟု တွင် လေ သ တည်း။ ထို အ ခါ ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရန် သူ တော် တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ကြောင်း ကို ကျွန် တော် အ သော့ သွား ၍ ဘု ရင် မင်း ထံ သ တင်း ကြား လျှောက် ပါ ရ စေ ဟု ခွင့် ပန် လျှင် ယွာ ဘ က၊ သင် သည် ယ နေ့ သ တင်း ပေး မ ဖြစ် ရ။ နောက် နေ့ သ တင်း ကို ကား ပေး ခွင့် ရှိ၏။ ယ နေ့ မှာ သား တော် ကွယ် လွန် သည့် အ တွက် သင် သ တင်း ပေး ရန် မ သင့် ဟု ဆို ပြီး မှ ကု ရှ လူ မျိုး တစ် ယောက် အား၊ ဘု ရင် မင်း ထံ သွား၍ သိ မြင် သ မျှ ကို လျှောက် ကြား လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ကု ရှ လူ မျိုး သည် ယွာ ဘ အား ဦး ညွှတ် လျက် အ သော့ သွား လေ ၏။ တစ် ဖန် ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ် က၊ ဘေး တွေ့ မည် ဖြစ် သော် လည်း ထို ကု ရှ လူ မျိုး၏ နောက် ထပ် အ သော့ လိုက် ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် တောင်း ပြန် သော်၊ ငါ့ သား ဆု ရ ထိုက် သော သ တင်း မ ဟုတ် ဘဲ လျက် အ ဘယ် ကြောင့် သွား လို သ နည်း ဟု ယွာ ဘ မြစ် တား ရာ ဘေး တွေ့ ပါ စေ တော့။ ကျွန် တော် သွား ပါ မည် ဟု ဆို လျှင် ယွာ ဘ အ ခွင့် ပေး သ ဖြင့် အ ဟိ မတ် သည် မြစ် ကမ်း ခြေ လမ်း ဖြင့် သွား၍ ကု ရှ လူ မျိုး ကို လွန် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် တံ ခါး တော် နှစ် ထပ် ကြား မှာ ထိုင် နေ ရာ တံ ခါး တော် အ ထက် မြို့ ရိုး ပေါ် သို့ တက် သွား သော ကင်း စောင့် မြော် ကြည့် ၍ လူ တစ် ယောက် ပြေး လာ သည် ကို မြင် လျှင် ဘု ရင် မင်း အား အော် ဟစ် တင် လျှောက် သော် ဘု ရင် မင်း က၊ တစ် ယောက် တည်း ဖြစ် လျှင် သ တင်း ပေး ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို သူ ချဉ်း လာ ရာ ကင်း စောင့် သည် အ ခြား သူ ပြေး လာ သည် ကို မြင် သည့် အ တိုင်း လူ တစ် ယောက် ပြေး လာ သေး သည် ဟု တံ ခါး စောင့် အား အော် ဟစ် ပြန် ကြား သည့် ကာ လ ဘု ရင် မင်း က ထို သူ လည်း သ တင်း ပေး ဖြစ် မည် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ အ ရင် သူ ၏ လာ ခြင်း ကား၊ ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ် လာ ခြင်း နှင့် တူ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ထို သူ ကား လူ ကောင်း ဖြစ် သည်။ သ တင်း ကောင်း ပေး လိမ့် မည် ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ အ ဟိ မတ် က၊ သု ခ ချမ်း သာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု အော် ဟစ် ပြီး လျှင် မျက် မှောက် တော် တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် မင်း မြတ် တစ် ဘက် ၌ လက် ရုံး ထောင် သူ တို့ ကို အပ် နှင်း တော် မူ သော ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် ရာ ဘု ရင် မင်း က၊ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ချမ်း သာ၏ လော ဟု မေး လျှင် အ ဟိ မတ် က၊ ယွာ ဘ သည် ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ ကျွန် တော် မျိုး ကို စေ လွှတ် သော အ ခါ ရုန်း ရင်း ခတ် ဖြစ် ဆဲ ကို သာ မြင် ရ သ ဖြင့် တပ် ရာ မ သိ ခဲ့ ရ ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် ကာ လ ရွှေ့၍ ရပ် နေ ဦး လော့ ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ရွှေ့ ရပ် လေ၏။ ကု ရှ လူ မျိုး ထပ် ရောက် သော် အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ သ တင်း ပေး ရန် လာ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပုန် ကန် သူ အ ပေါင်း တို့ လက် တွင်း မှ ကိုယ် တော် ကို ယ နေ့ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် လျှင် သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ချမ်း သာ၏ လော ဟု ဘု ရင် မင်း မေး ပြန် သော်၊ ကု ရှ လူ မျိုး က၊ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ ရန် သူ တော် မှ စ၍ အ ကျိုး တော် ပျက် ရန် သောင်း ကျန်း သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သား တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် သည့် ကာ လ ဘု ရင် မင်း သည် နှ လုံး တော် မ သာ လျက် မြို့ တံ ခါး ထိပ် တန် ဆောင်း တွင်း သို့ ဝင် ရန် တက် သွား စဉ် အို ငါ့ သား အ ဗ ရှ လုံ၊ ငါ့ သား၊ ငါ့ သား၊ အ ဗ ရှ လုံ၊ သင့် ကိုယ် စား ငါ မ သေ ပါ လေ။ အို အ ဗ ရှ လုံ၊ ငါ့ သား၊ ငါ့ သား ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် အ ဗ ရှ လုံ့ အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း တော် မူ သည် ဟု ယွာ ဘ ကြား လျှင် လည်း ကောင်း၊ သား တော့် အ တွက် ဘု ရင် မင်း စိတ် ကြေ ကွဲ တော် မူ သည် ဟု တပ် တော် သား တို့ ကြား ကြ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ထို နေ့ ပင် တစ် တပ် လုံး အောင် ပွဲ ခံ ရ မည့် အ စား၊ မြည် တမ်း မှု ကို ပြု ရ ကြ သ ဖြင့်၊ စစ် ပွဲ မှ အ ရှက် ကွဲ ၍ လျှို့ တ ဝှက် ပြန် ပြေး ရ သော စစ် သား တို့ နည်း တူ မြို့ တွင်း သို့ လျှို့ တ ဝှက် ဝင် ရ ကြ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း လည်း မျက် နှာ တော် ကို အုပ် လျက် အို ငါ့ သား အ ဗ ရှ လုံ၊ အို အ ဗ ရှ လုံ ငါ့ သား၊ ငါ့ သား ဟု အော် ဟစ် ငို ကြွေး လျက် စံ နေ ရာ ယ ခု ပင် ထွက် ကြွ တော် မူ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မေ တ္တာ စ ကား ကို မိန့် တော် မူ ပါ။ ကြွ တော် မ မူ က ယ နေ့ ညဉ့် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ၊ ကိုယ် တော့် ထံ ခြံ ရံ တော့ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍ ကျွန် တော် တင် လျှောက် ပါ၏။ ထို အ ရေး သည် ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင် ကိုယ် တော် တွေ့ ကြုံ ခဲ့ ဖူး သော ဒု က္ခ ဟူ သ မျှ ထက်၊ သာ၍ ကြီး လေး ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် သော် ဘု ရင် မင်း သည် မြို့ တံ ခါး သို့ ထွက် ကြွ စံ နေ လေ၏။ ထို သို့ စံ နေ ကြောင်း ကို တစ် တပ် လုံး ကြား သိ သော အ ခါ အ ထံ တော် ရောက် တိုး ဝင် ကြ ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ မူ ကား အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြေး သွား နှင့် ကြ သ တည်း။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ က ဖိ လိ တ္တိ စ သော ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ ငါ တို့ ကို ကယ် ဆယ် ခဲ့ သော ဘု ရင် မင်း သည် အ ဗ ရှ လုံ ကြောင့် ပြည် တွင်း မှ ထွက် ရှောင် တော် မူ ရ ပြီ။ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှောက် ကြ သော အ ဗ ရှ လုံ လည်း စစ် ပွဲ၌ ကျ ဆုံး လေ ပြီ။ ဘု ရင် မင်း ကို မ ဆောင် ကြဉ်း ဘဲ အ ဘယ် ကြောင့် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ သ တည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ခိုက် ရန် ပြု လျက် နေ ကြ လေ၏။ အာ မ သ အား လည်း သင် သည် ငါ့ အ ရိုး အ သား ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ယွာ ဘ နေ ရာ၌ သင့် ကို အ မြဲ မ ခန့် ထား လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ကြား ပြော ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ လိုက် သည် နှင့် အ ညီ ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို တ သ ဘော တည်း ညွတ် စေ သ ဖြင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ပြန် ကြွ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း ပြန် လာ၍ ယော် ဒန် မြစ် သို့ ရောက် သော် ယု ဒ တပ် သည် ဘု ရင် မင်း ကို ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် တိုင် လိုက် ပို့ ရန် ကြံ ရွယ် လျက် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ရောက် ခ ရီး ဦး ကြို ဆို ကြ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း အ လို တော် ရှိ နန်း တော် သား တို့ ကို ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် သယ် ပိုး ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း ကူး မည့် ရှိ ရာ ဂေ ရ သား ရှိ မိ သည် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အ ပြစ် ပေး တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အ ရှင် မင်း မြတ် ထွက် တော် မူ သော နေ့၌ ဝန် တို မိ စ္ဆာ ပြု မိ သော အ ရာ ကို အ ရေး ယူ ၍ ဂ ရု စိုက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ပြစ် မှား မိ သည် ကို ကျွန် တော် သိ ပါ၍ ယော သပ် အ နွယ် အ နက် အ ရှင် မင်း မြတ် ကို ဦး စွာ လာ ရောက် ကြို ဆို သူ ကား ကျွန် တော် ပင် တည်း ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဇေ ရု ယာ့ သား အ ဘိ ရှဲ က၊ ရှိ မိ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို ဆဲ ဆို ခဲ့ သည့် အ တွက် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ အို ဇေ ရု ယာ့ သား တို့ ယ နေ့ ငါ့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု သော သင် တို့ သည် ငါ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် ကြ သ နည်း။ ငါ သည် ယ နေ့ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဖြစ် ကြောင်း သိ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ သေ ဒဏ် ပေး မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ ရှိ မိ အား လည်း သင် သည် သေ ဒဏ် ခံ မည် မ ဟုတ် ဟု သ စ္စာ က တိ ထား လေ ၏။ ထို နောက် ဘု ရင် မင်း ထွက် ခွာ သည့် နေ့ မှ စ၍ ဘေး လွတ် စွာ ပြန် လာ သော နေ့ တိုင် အောင် ခြေ သည်း မ ထိုး၊ နှုတ် ခမ်း မွေး မ ဖြတ်၊ အ ဝတ် ကို လည်း မ ဖွပ် မ လျှော် သော ရှော လု မင်း မြေး တော် မေ ဖိ ဗော ရှက် သည် ဘု ရင် မင်း ကို ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လာ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ခ ရီး ဦး ကြို လာ ကြ သော အ ခါ မေ ဗိ ဗော ရှက် အား ဘု ရင် မင်း က အို မေ ဖိ ဗော ရှက်၊ နောက် တော် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် မ လိုက် ခဲ့ သ နည်း ဟု မေး လျှင် အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ခြေ ဆွံ့ သော ကျွန် တော် မျိုး သည် နောက် တော် သို့ စီး လိုက် ရန် မြည်း ကို က တင် မည့် ရှိ ရာ ကျွန် တော် မျိုး ၏ ကျွန် က လှည့် စား ပါ၏။ ဘု ရင် မင်း မြတ် အ ထံ တော်၌ လည်း ကျွန် တော် မျိုး ကို ကုန်း ချော ပါ ပြီ။ အ ရှင် မင်း မြတ် သည် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ၍ သ ဘော တော် မြတ် ရာ စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ သည် အ ရှင် မင်း မြတ် ရှေ့ တော်၌ လူ သေ သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ လျက် ပင် စား ပွဲ တော် တွင် စား ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ ကျွန် တော် မျိုး အား ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဘုရင် မင်း မြတ် ထံ ထပ် မံ အ သ နား ခံ ရန် အ ခွင့် ကား မည် သို့ ပါ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော် ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို အ ဘယ် ကြောင့် လျှောက် တင် ရ ဦး မည် နည်း။ သင် နှင့် ဇိ ဘ တို့ ပါ ပိုင် မြေ ကို ခွဲ ယူ ကြ လော့။ ငါ စီ ရင် ပြီ ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို ရာ မေ ဗိ ဗော ရှက် က အ ရှင် မင်း မြတ် သည် ဘေး လွတ် စွာ နန်း တော် သို့ ပြန် တော် မူ ရ ပြီ ဖြစ်၍၊ အား လုံး ကို ပင် သူ ယူ ပါ စေ တော့ ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ဂိ လဒ် နယ် သား ဗာ ဇိ လဲ လည်း ရော ဂေ လိမ် မြို့ မှ ဆင်း လာ၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် တိုင် ဘုရင် မင်း လိုက် ပို့ ခြင်း ငှာ ယော် ဒန် မြစ် ရောက် နောက် တော် က လိုက် လေ ၏။ ဗာ ဇိ လဲ သည် အ လွန် ရ တတ် သူ၊ အ သက် ရှစ် ဆယ် ရွယ် အို မင်း လှ သူ ဖြစ် လျက် မ ဟာ နိမ် မြို့ တွင် ဘု ရင် မင်း စံ နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး လုပ် ကျွေး ပြု စု သည် နှင့် ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ နှင့် အ တူ ကူး လိုက် လော့။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ အ ပါး တော် တွင် သင့် ကို ငါ လုပ် ကျွေး ပြု စု ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ဗာ ဇိ လဲ က၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် သို့ လိုက် နေ ရ မည် မှာ ကျွန် တော် အ သက် ကြီး လှ ပါ ပြီ။ ယ နေ့ ပင် အ သက် ရှစ် ဆယ် ပြည့် လျက် ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ဆိုး အ ကောင်း ကို ပိုင်း ခြား ၍ အ စား အ သောက် အ ရ သာ ကို ခံ စား လျက် အ ငြိမ့် သည် အ ငြိမ့် သား တို့ သီ ဆို သံ ကို အာ ရုံ ပြု နိုင် ပါ မည် လော။ ကျွန် တော် မျိုး အ တွက် အ ရှင် မင်း မြတ် အ ပေါ် တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ဝန် ပို ဖြစ် စေ ရ ပါ မည် နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် နှင့် အ တူ ယော် ဒန် မြစ် ကူး ပြီး ရုံ သာ လိုက် ပါ ဦး မည်။ ထို မျှ လောက် ကြီး စွာ သော ဆု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဘု ရင် မင်း မြတ် ပေး တော် မူ ရ အံ့ နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး သည် မိ ဘ သင်္ချိုင်း ရှိ ရာ နေ ရင်း မြို့၌ သေ လွန် ရန် ပြန် သွား ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော့် ကျွန် ခိ မ ဟံ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ၍ နောက် တော် လိုက် ခွင့် ပြု လျက် သ ဘော တော် မြတ် ရာ စီ မံ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ခိ လ ဟံ သည် ငါ နှင့် အ တူ လိုက် ရ မည်။ သူ့ အား သင့် အ လို အ တိုင်း၊ သင့် အား လည်း တောင်း လျှောက် သ မျှ အ တိုင်း ငါ ပြု မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် ယော် ဒန် မြစ် ကို တပ် တော် သား အ ပေါင်း တို့ ကူး ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း သည် ဗာ ဇိ လဲ ကို နမ်း ရှုပ် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ၍ နေ ရင်း မြို့ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု ပြီး မှ ကိုယ် တော် တိုင် ကူး လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ခိ လ ဟံ နောက် တော် ပါ လျက် ဂိ လ ဂါလ မြို့ ရောက် ကူး သွား ရာ ယု ဒ တစ် တပ် လုံး နှင့် ဣ သ ရေ လ တပ် ထက် ဝက် တို့ လိုက် ပို့ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ၍၊ ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် ကြ သော ယု ဒ သူ ရဲ တို့ သည် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ နန်း တော် သား တို့ နှင့် တ ကွ နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ ကို ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရောက် အ ဘယ် ကြောင့် လျှို့ တ ဝှက် ဆောင် ကြဉ်း ကြ ပါ သ နည်း ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ယု ဒ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ က၊ ဘု ရင် မင်း သည် ငါ တို့ နှင့် နီး စပ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ဤ အ မှု အ တွက် အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် မျက် ကြ သ နည်း။ ငါ တို့ သည် ဘု ရင် မင်း၏ ရိ က္ခာ တော် ကို စား ၍ ဆု လပ် တော် ကို ခံ ယူ ကြ ပါ သ လော ဟု ပြန် ပြော ကြ လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့ မူ ကား၊ ဘု ရင် မင်း ကို ဆယ် ပိုင်း ပိုင်၏။ သင် တို့ ထက် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သာ၍ ဆိုင်၏။ ကိုယ့် ဘု ရင် မင်း ကို ဆောင် ကြဉ်း ရန် ဦး စွာ အ ကြံ ပေး သော ငါ တို့ အား အ ဘယ် ကြောင့် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ကြ သ နည်း ဟု တုံ့ ပြန် ပြော ဆို ကြ ရာ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ စ ကား ထက် ယု ဒ သူ ရဲ တို့ စ ကား သည် ရုန့် ရင်း လေ စွ တ ကား။ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ဗိ ခ ရိ သား၊ ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သော အ ကြောင်း မဲ့ ရောက် လာ သူ လူ ဆိုး လူ သွမ်း သည် တံ ပိုး မှုတ် လျက် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ငါ တို့ ဝေ ပုံ မ ဟုတ်။ ယေ ရှဲ သား သည် ငါ တို့ ပိုင် စု မ ဟုတ် ချေ ဟု ကြော် ငြာ လျှင် ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ မှ ထွက် ခွာ၍ ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။ ယု ဒ သူ ရဲ တို့ မူ ကား ယော် ဒန် မြစ် မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက်၊ ကိုယ့် ဘု ရင် မင်း နှင့် မ ကွာ လိုက် ကြ ကုန်၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နန်း တော် သို့ ရောက် သော အ ခါ နန်း တော် စောင့် ထား ခဲ့ သော မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တစ် ကျိပ် တို့ ကို ခေါ်၍ ဝန်း ကျင် ကြေး တိုက်၌ လှောင် ထား ပြီး လျှင် ထွက် ဝင် ခြင်း ကို မ ပြု ဘဲ ရိ က္ခာ ကို သာ ထောက် ပံ့ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် အ သက် ထက် ဆုံး အ ချုပ် ခံ၍ မု ဆိုး မ သ ဖွယ် နေရ ရှာ ကြ၏။ ထို နောက် ဘု ရင် မင်း က၊ ယု ဒ သူ ရဲ တို့ ကို သုံး ရက် အ တွင်း စု ရုံး လျက် သင့် ကိုယ် တိုင် လည်း ထက် ကြပ် လိုက် ခဲ့ လော့ ဟု အာ မ သ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း အာ မ သ သည် ယု ဒ သူ ရဲ တို့ ကို စု ရုံး ရန် သွား ရာ ချိန်း ချက် လိုက် သော နေ့၌ မ ရောက်၊ နောက် ကျ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ အ ဗ ရှ လုံ ပြု သော အ မှု ထက်၊ ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ ပြု သော အ မှု သည် သာ၍ ဆိုး လိမ့် မည်။ သင့် အ ရှင် ငါ၏ စစ် သား တို့ ကို ခေါ်၍ ထို သူ သည် ငါ့ မျက် ကွယ်၊ ခံ တပ် မြို့ တစ် မြို့ သို့ မ ခို ဝင် မိ စေ ရန် လိုက် လံ လော့ ဟု အ ဘိ ရှဲ အား မိန့် ဆို လျှင် ယွာ ဘ၏ လူ များ မှ စ၍ ခေ ရ သိ၊ ပေ လ သိ တပ် တော် နှင့် သူ ရဲ ကောင်း အ ပေါင်း တို့ သည် ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ ကို လိုက် လံ အံ့ သော ငှာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အ ဘိ ရှဲ နောက် လိုက် ချီ ကြ ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ နယ် ကျောက် တော် သို့ ရောက်၍ အာ မ သ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရာ ယွာ ဘ သည် ဆင် ယင် သော ချပ် ဝတ် တန် ဆာ ပေါ် တွင် အိမ် နှင့် တ ကွ ဓား တစ် စင်း ကို ခါး ၌ ညှပ် စည်း လျက် သွား စဉ် အိမ် မှ ဓား ကျွတ် ၍ ကျ ၏။ ယွာ ဘ သည် အာ မ သ မေး ကို ယာ လက် ဖြင့် ကိုင် မ ကာ နမ်း ရှုပ် ဟန် အ ယုံ သွင်း လျက် ငါ့ ညီ၊ မာ ၏ လော ဟု ဆို ပြီး လျှင် ကောက် ကိုင် သော ဓား နှင့် အာ မ သ သ တိ လစ် စဉ်၊ ဝမ်း ကို တစ် ချက် တည်း အ သေ ထိုး သတ် ရာ အူ ထွက်၍ မြေ သို့ ကျ လေ ၏။ ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ ကို ယွာ ဘ နှင့် ညီ အ ဘိ ရှဲ တို့ လိုက် လံ ကြ သည့် ကာ လ၊ ထို သို့ ရွှေ့ ထား ပြီး မှ တပ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ယွာ ဘ နောက် လိုက် ချီ၍ ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ ကို လိုက် လံ ကြ ၏။ ရှေ ဘ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ရှိ သ မျှ ထံ လှည့် လည် ရာ တွင် ဗေ ရိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ လိုက် ကြ လျက် အာ ဗေ လ ဗက် မာ ခါ မြို့ သို့ ရောက်၍ ခို ဝင် ကြ သော်၊ ယွာ ဘ နှင့် လိုက် ပါ သူ တို့ သည် ထို မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ပြီး လျှင် အ ပြင် မြို့ ရိုး သို့ ကပ် အောင် က တုတ် လှန် လျက် မြို့ ရိုး ကို ဖြို လှဲ ရန် အ ကြံ နှင့် တူး ဆွ ကြ ရာ၊ မြို့ တွင်း နေ ပ ညာ ရှိ မိန်း မ တစ် ယောက် က၊ နား ထောင် ကြ ပါ ဦး။ နား ထောင် ကြ ပါ ဦး။ ကျွန် မ သည် ယွာ ဘ နှင့် တိုင် ပင် ခွင့် ရ ရန် ချဉ်း လာ ပါ ဟူ ၍ ယွာ ဘ အား လျှောက် ထား ကြ လော့ ဟု အော် ဟစ် သည့် အ တိုင်း ယွာ ဘ ချဉ်း လာ သော အ ခါ သင် သည် ယွာ ဘ လော ဟု ထို မိန်း မ မေး လျှင် ဟုတ်၏ ဟု ဆို သော်၊ ကျွန် တော် မ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ရာ နား ထောင် လျက် နေ သည် ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို နောက် မိန်း မ က အ ကြောင်း ပြီး စေ လို သော် အာ ဗေ လ မြို့ တွင် မေး မြန်း ဦး လော့ ဟု ရှေး အ ထက် ဆို ရိုး စ ကား ရှိ ပါ ၏။ ကျွန် မ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် သ စ္စာ တော် ကို မ ဖောက်၊ အာ ဏာ တော် ကို လည်း ကြောက် ရွံ့ သူ များ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ တွင် အ မိ သ ဖွယ် ဖြစ် သော ဤ မြို့ မ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ ရွယ် လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ မြို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မျို စား လို ပါ သ နည်း ဟု လျှောက် လျှင် ယွာ ဘ က၊ ဖျက် ဆီး မျို စား ခြင်း အ မှု သည် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော။ အ ရေး ကား ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း နေ၊ ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သူ သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် သော ဒါ ဝိဒ် မင်း တစ် ဖက် ၌ လက် ရုံး ထောင် လေ ပြီ။ ထို သူ့ ကို အပ် က ဤ မြို့ မှ ငါ ပြန် ချီ မည် ဟု ဆို သော် သူ့ ဦး ခေါင်း ကို ကိုယ် တော် ရှိ ရာ မြို့ ရိုး ထက် ကျော် ပစ် လိုက် ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ပြီး မှ၊ ထို မိန်း မ သည် ပ ညာ ရှိ သည့် အ တိုင်း မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ထံ သွား ရောက် နှိုး ဆော် ပြီး လျှင် ဗိ ခ ရိ သား ရှေ ဘ၏ ဦး ခေါင်း ကို ဖြတ်၍ ယွာ ဘ ရှိ ရာ ပစ် ချ လိုက် သော အ ခါ ယွာ ဘ တံ ပိုး မှုတ် သ ဖြင့် တပ် သား တို့ သည် အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြန် လျက် ယွာ ဘ လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ပြန် သွား လေ ၏။ ယွာ ဘ ကို ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ချုပ်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ ကို ခေ ရ သိ နှင့် ပေ လ သိ တပ် တော် တွင် အ ကြီး အ မှူး၊ အ ဒေါ ရံ ကို လ မိုင်း ဝန်၊ အ ဟိ လုဒ် သား ယော ရှ ဖတ် ကို အ တွင်း ဝန် ရှေ ဝ ကို သံ တော် ဆင့် ခန့်၍ ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် ကြ ၏။ ယာ ဣ ရ အ မျိုး သား ဣ ရ လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် ထက် သုံး နှစ် ပတ် လုံး အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဘု ရင် မင်း မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို ကွပ် မျက် သော ရှော လု နှင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ အ ပေါ် တွင် အ သွေး ပြစ် တည် လျက် ရှိ သည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မ ဟုတ်၊ အာ မော ရိ အ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် ဖြစ် ကြ၏။ သူ တို့၌ ဣ သ ရေ လ အမျိုး သား တို့ သ စ္စာ က တိ ထား ကြ သော် လည်း၊ ရှော လု မင်း သည် ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ စိတ် အား ထက် သန် သည် နှင့် ကွပ် မျက် ရန် ကြံ ရွယ် သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို ခေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး အား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး ကြ စေ ရန် အ ပြစ် ဖြေ ခြင်း အ ဖြစ် သင် တို့ အ ဖို့ မည် သို့ ငါ ပြု ရ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှင် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ က၊ ရှော လု မင်း နှင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ မှ အ သက် ဖိုး ရွှေ ငွေ ကို အ လို မ ရှိ ပါ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ ကျွန် တော် တို့ သေ ဒဏ် ပေး ခွင့် မ ရ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော် သင် တို့ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ငါ ပြု မည် ဟု မိန့် ဆို ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ရှော လု မင်း သား တော် ယော န သန် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သစ္စာ မိတ် ဖွဲ့ သည် ကို ထောက် သ ဖြင့်၊ ရှော လု မင်း သား တော် ယော န သန် ရ သော မေ ဖိ ဗော ရှက် အား ညှာ တာ၍ အာ ယ သ မီး ရိ ဇ ပ တွင် ရှော လု မင်း ရ သော သား တော်၊ အာ မော နိ နှင့် မေ ဖိ ဗော ရှက် နှစ် ယောက် ရှော လု မင်း သ မီး တော် မေ ရပ် တွင် မ ဟော လ မြို့ နေ၊ ဗာ ဇိ လဲ သား အ ဒြေ လ ရ သော သား ငါး ယောက် တို့ ကို ခေါ် ပြီး မှ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် လိုက် သ ဖြင့် ထို သူ ခု နစ် ယောက် တို့ သည် မု ယော စ ပါး ရိတ် သိမ်း စ အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ တောင် ပေါ် တွင် ကား တင် ခံ လျက် တစ် ပြိုင် နက် သေ ကြ ရှာ လေ ၏။ အာ ယ သ မီး ရိ ဇ ပ သည် လျှော် တေ ကို ယူ၍ တည်း ခို ရန် ကျောက် ပေါ် မှာ မိုး ပြီး လျှင် ဆို ခဲ့ သော အ လောင်း များ ကို နေ့ အ ချိန် လေ သ တ္တ ဝါ၊ ညဉ့် အ ခါ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ မ ချဉ်း ကပ် စေ ခြင်း ငှါ စ ပါး ရိတ် သိမ်း စ ကာ လ မှ စ ၍ မိုး ဦး မ ကျ မီ တိုင် အောင် စောင့် ရှောက် လျက် နေ လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကိုယ် လုပ် တော်၊ အာ ယ သ မီး ရိ ဇ ပ ပြု သော အ မှု ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သော်၊ ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး၌ ရှော လု မင်း ကို လုပ် ကြံ သူ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ဆွဲ ထား ကြ သည့် အ လောင်း တော် များ ကို ဗက် ရှန် လမ်း ဆုံ မှ လျှို့ တစ် ဝှက် ဆောင် ယူ သော ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တို့ ထံ ချီ ထွက် ၍ ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ အ ရိုး များ ကို ဖော် ထုတ် ယူ ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင် ကား တင် ခံ ရ သူ တို့ အ ရိုး များ နှင့် စု ပေါင်း လျက် ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဇေ လ မြို့၊ ရှော လု မင်း ခ မည်း တော် ကိ ရှ၏ သင်္ချိုင်း၌ စျာ ပ န ပြု ကြ လေ၏။ ဘု ရင် မင်း မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ပြီး စီး ကြ သည့် ကာ လ ပြည် တော် အ ဖို့ ပြု သော ပ ဌ နာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး စစ် တိုက် ပြန် သော အ ခါ နောက် ပါ တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ချီ ထွက် ၍ ဆီး ဆို့ တိုက် ခိုက် ရာ အ ချိန် သုံး ပိဿာ စီး ကြေး လှံ ကို ကိုင် လျက် ဓား သစ် လွယ် သူ ရေ ဖိမ့် အ နွယ်၊ ဣ ရှ ဗိ ဗေ နုပ် သည် မော ပန်း သော ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို လုပ် ကြံ မည့် ပြု ရာ ဇေ ရု ယာ့ သား အ ဘိ ရှဲ သည် ထို ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ ကို ခုတ် သတ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ကယ် မ လေ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရဲ မက် တို့ က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ အ လင်း မ ကွယ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ဘု ရင် မင်း သည် နောက် တစ် ဖန် ကျွန် တော် နှင့် အ တူ မ ချီ မ ထွက် ရ ဟု သ စ္စာ ဆို ကြ လေ၏။ ထို နောက် ဂေါ ဘ မြို့ တွင် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ကြ ပြန် ရာ ဟု ရှ မြို့ သား သိ ဗေ ခဲ သည် ရေ ဖိမ့် အ နွယ် သာ ဖ ကို သတ် လေ၏။ တစ် ဖန် ဂေါ ဘ မြို့ တွင် ပင် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ကြ ပြန် သော်၊ ဗက် လင် မြို့ နေ ယာ ဣ ရော ရ ဂိမ့် သား ဧ လ ဟာ နန် သည် ရက် ကန်း လက် လိပ် နှင့် အ မျှ လှံ ရိုး ကို ကိုင် သော ဂါ သ မြို့ သား ဂေါ လျတ် ကို သတ် လေ ၏။ ဂါ သ မြို့ တွင် တစ် ဖန် စစ် တိုက် ပြန် ရာ အ ရပ် အ မောင်း ကြီး မြင့်၍ လက် ခြေ ခြောက် ချောင်း စီ၊ နှစ် ရပ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် လေး ချောင်း ရှိ သော ရေ ဖိမ့် အ နွယ် တစ် ယောက် က ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း နောင် တော် ရှိ မာ၏ သား ယော န သန် သည် ထို သူ့ ကို သတ် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် နောက် ပါ တို့ လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကျ ဆုံး သော ထို လေး ယောက် တို့ အား ဂါ သ မြို့ နေ ရေ ဖိမ်၏ အ နွယ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ရှော လု မင်း မှ စ ၍ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ လက် တွင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် တော် မူ သည့် ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ဖွဲ့ ဆို သော သီ ချင်း ကား ချီး မွမ်း ခံ ထိုက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ ပ ဌ နာ ပြု သ ဖြင့် ရန် သူ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် ရ လိမ့် မည်။ သေ မင်း၏ လှိုင်း တံ ပိုး များ ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း၊ ဖျက် ဆီး ရာ သြ ဃ များ ခြောက် လှန့် ခြင်း၊ မ ရ ဏ နိုင် ငံ၏ နှောင် ကြိုး များ ရစ် ပတ် ခြင်း၊ သေ မင်း၏ ညွတ် ကွင်း များ နီး ကပ် ခြင်း ကို ငါ ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ကျဉ်း ကျပ် သော အ ဖြစ် မှ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ခေါ် တောင်း လျှောက် သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ထဲ မှ ငါ့ လျှောက် သံ ကို ကြား လျက် ငါ့ ဟစ် ခေါ် သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အ မျက် တော် ကြောင့် မြေ ကြီး ညွတ် လျက် တုန် လှုပ် ခြင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် အ ခြေ အ မြစ် လှုပ် ရှား၍ ရွေ့ ခါ ခြင်း များ ဖြစ် ၏။ နှာ တော် မှ အ ခိုး ထွက် လျက် နှုတ် တော် မှ မီး လျှံ လည်း ကျွမ်း လောင် လျက် မီး သွေး များ ကို တောက်ညိ စေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ကင် များ ကို ညွတ် စေ၍ ကြွ ဆင်း တော် မူ ရာ ခြေ ဖ ဝါး တော် အောက်၌ အမိုက် တိုက် ကျ လေ ၏။ ခေ ရု ဗ ကို စီး ဝဲ လျက် လေ ပြင်း အ တောင် ပေါ် တွင် ထင် ရှား စွာ ကြွ တော် မူ၏။ ထူ ထပ် သည့် မိုး သား၊ ထပ် ဆင့် သည် တိမ် တိုက် တည်း ဟူ သော မှောင် မိုက် အ တိ ကို ပတ် လည် တော်၌ တဲ တော် ဖြစ် စေ တော် မူ၏။ ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် ဖြင့် မီး ကျီး များ တောက် ညိ ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ကို ချုန်း စေ ခြင်း၊ မြင့် မြတ် သော အ ရှင် သည် အ သံ တော် မြွက် ခြင်း ပြု တော် မူ ၏။ မြှား တော် များ ကို ပစ်၍ ရန် သူ တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ၏။ လျှပ် စစ် ပြက် စေ သ ဖြင့်၊ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ရှိ၍ နှာ တော် ဖြင့် ရှူ မှုတ် တော် မူ သည့် ကာ လ သ မု ဒ္ဒ ရာ အောက် ခံ များ ထင် ပေါ် လျက် မြေ ကြီး အ ခြေ အ မြစ် များ ဟင်း လင်း ပေါ် ရ၏။ အ ထက် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ကိုယ် တော် သည် စေ လွှတ် လျက် ငါ့ ကို ရေ ကြီး သော ဘေး မှ ဆွဲ ယူ ကယ် ဆယ် တော် မူ၏။ အား ကြီး သော ရန် သူ တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ထက် ခွန် အား ကြီး သော မုန်း ထား သူ တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ ငါ ၌ ဘေး သင့် ရောက် သည့် နေ့ ရက် တွင် ချဉ်း ဝင် ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အ ထောက် အ မ ဖြစ် တော် မူ ၏။ ကျယ် ဝန်း ရာ အ ရပ် သို့ ငါ့ ကို ထုတ် ဆောင် တော် မူ လျက် နှစ် သက် သော ကြောင့် ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ ငါ့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျိုး ကို သ နား တော် မူ၏။ ငါ့ လက် များ စင် ကြယ် သည့် အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဆိုး သွမ်း စွာ မ ခွာ ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နည်း လမ်း တော် များ ကို ငါ စောင့် ရှောက် ခဲ့ ပြီ။ ငါ့ ရှေ့၌ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် ရှိ သ မျှ တည် သည့် အ လျောက် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို ငါ မ ကြဉ် မ ရှောင်။ ၎င်း ပြင် ငါ သည် ရှေ့ တော်၌ စုံ လင် ခြင်း ရှိ လျက် ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် မှ ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ စောင့် ထိန်း ခဲ့ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည် ဖြောင့် မတ် လျက် မျက် မှောက် တော်၌ စင် ကြယ် သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆပ် ပေး တော် မူ ၏။ က ရု ဏာ ရှိ သူ့ အား၊ က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ စုံ လင် သူ့ အား စုံ လင် တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ စင် ကြယ် တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဆုံး မ ခက် သူ့ အား ခက် ထန် တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ၏။ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ကယ် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ မော် မောက် သူ တို့ ကို ကား မျက် မှောက် ပြု၍ နှိမ့် ချ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် မီး ခွက် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် အ ကျွန်ုပ်၏ မှောင် မိုက် ကို လင်း စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် အား ဖြင့် တပ် ကို ဝင် စီး ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် မြို့ ရိုး ကို ခုန် လွှား ခြင်း ပြု နိုင် ပါ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ နည်း လမ်း တော် သည် စုံ လင်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် စစ် ဆေး ပြီး ဖြစ်၏။ ကိုး စား သ မျှ သော သူ တို့ အ ဖို့ ကိုယ် တော် သည် ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး၊ မည် သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သ နည်း။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ပြင် မည် သူ သည် ကျောက် တောင် ဖြစ် သ နည်း။ ငါ့ ခံ တပ် ဖြစ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် စုံ လင် သူ တို့ အား နည်း လမ်း တော် ကို ပြ တော် မူ၏။ ငါ့ ခြေ များ ကို ဒ ရယ် မ၏ ခြေ ကဲ့ သို့ ချ စေ တော် မူ ပြီး လျှင် ကိုယ့် မြင့် မြတ် ရာ များ၌ တင် မြှောက် ၍ ထား တော် မူ၏။ စစ် မှု၌ ကျင် လည် အောင် ငါ့ လက် များ ကို သွန် သင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ကြေး လေး ကို ပင် ငါ့ လက် ရုံး များ သည် တင် နိုင်၏။ ကိုယ် တော် သည် ကယ် တင် ခြင်း ဒိုင်း လွှား ကို လည်း သ နား တော် မူ လျက် သိမ် မွေ့ နူး ညံ့ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ကြီး မြင့် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ နင်း ရာ ပြန့် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ကျွန်ုပ် ခြေ မ ချော် ခဲ့ ရ ပါ။ ရန် သူ တို့ ကို ငါ လိုက် လံ ပယ် ရှား လျက် ပျက် စီး၍ မ ကုန် မီ ပြန် လာ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ကုန် ခန်း၍ မ ထ နိုင် အောင် ငါ ထိုး ဖောက် သ ဖြင့် ငါ့ ခြေ အောက်၌ ပြို လဲ ကြ ပြီ။ စစ် ပြိုင် နိုင် ရန် ခွန် အား ကို အ ကျွန်ုပ်၌ ကိုယ် တော် စည်း ပေး တော် မူ လျက် အ ကျွန်ုပ် အောက် ထ ကြွ သူ တို့ ကို နှိမ် နင်း တော် မူ ပါ၏။ မုန်း ထား သူ တို့ အား အ ကျွန်ုပ် ခုတ် ဖြတ် နိုင် စေ ရန် ရန် သူ တို့ ကို နောက် လှည့် စေ တော် မူ ပါ ၏။ သူ တို့ လှည့် ကြည့် သော် လည်း ကယ် လာ သူ မ ရှိ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လှည့် ကြည့် သော် လည်း ထူး တော် မ မူ။ မြေ မှုန့် ကဲ့ သို့ သူ တို့ ကို ငါ ချေ မွ၍ လမ်း ရွှံ့ ကဲ့ သို့ ဖိ နှိပ် နင်း နယ်၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လူ မျိုး ချင်း တို့ ဘက် ပြိုင် မှု များ မှ ကယ် နုတ် တော် မူ၍ လူ မျိုး ခြား တို့၏ အ ကြီး ဥက္ကဋ္ဌ အ ဖြစ် စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ ပြီ။ ငါ မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး သည် ငါ့ အ စေ ကို ခံ ရ၏။ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည် ငါ့ ကို ကျိုး နွံ ဟန် ဆောင် လျက် ငါ့ အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း ငါ့ အ မိန့် ကို နား ထောင် ရ ကြ၏။ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည် ညှိုး နွမ်း ၍ ပုန်း ကွယ် ရာ များ မှ တုန် လှုပ် လျက် ထွက် လာ ရ ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ သက် ရှင် တော် မူ၏။ ငါ့ ကျောက် တောင် တော်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ငါ့ ကို ကယ် တင် ရာ ခိုင် ခံ့ သော ဘု ရား သ ခင် သည် မြင့် မြတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို ဘု ရား သ ခင် ပင် ငါ့ အ တွက် လက် စား ချေ၍ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ့ အောက် သို့ နှိမ့် ချ သည့် ပြင် ရန် သူ တို့ လက် မှ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ထ ကြွ သူ တို့ ထက် ချီး မြှင့်၍ ကြမ်း ကြုတ် သူ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျေး ဇူး တော် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် အ ကျွန်ုပ် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ နာ မ တော် ဂုဏ် ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ပါ မည်။ ခန့် ထား တော် မူ သော ဘု ရင်၊ ဘိ သိက် သွန်း တော် မူ သော ဒါ ဝိဒ် မှ စ၍ အ ဆက် အ နွယ် တို့ ကို အ ထူး ကယ် လွှတ် လျက် ကာ လ အ စဉ် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နောက် ဆုံး ဖွဲ့ ဆို ခြင်း ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ သူ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ သာ ယာ စွာ ဖွဲ့ ဆို သော ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ငါ့ နှုတ် တွင် ရှိ လျက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ အား ဖြင့် မိန့် တော် မူ ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ကျောက် တောင် တော် က လည်း၊ ငါ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် လူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဖြောင့် မတ် စွာ အုပ် စိုး စီ ရင် သူ သည် နေ ဝန်း ပေါ် လာ၊ အ ရှိန် များ ဖြာ သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မိုး တိမ် မ သန်း၊ နေ အ ရောင် လျှမ်း သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မိုး ရွာ ပြီး နောက် အ လင်း ဆိုက် ရောက်၊ မြက် နု ပေါက် သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လိမ့် သ တည်း ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ အ မျိုး အ နွယ် သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ထို သို့ ပင် မ ဟုတ် လော။ သေ ချာ စွာ စီ မံ၍ စောင့် ရှောက် တော် မူ အံ့ သော ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ငါ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ ပြီ။ အောင် မြင် ခွင့် မှ စ၍ ငါ လို သ မျှ ကို ဖြစ် ပွား စေ တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော။ တ ရား မဲ့ သူ တို့ မူ ကား လက် ကိုင် မ ရ၊ ထိုး ပစ်၍ ချ ရ သော ဆူး လေ ပင် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထိ လို သော သူ သည် သံ တုတ်၊ လှံ တံ ကိုင် စွဲ ရ မည်။ ပေါက် ရာ အ ရပ်၌ ပင် မီး ရှို့ ခံ ရ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ သူ ရဲ ကောင်း တို့ အ မည် များ ကား ဗိုလ် မှူး တို့ တွင် အ ကြီး ဆုံး ဖြစ် သူ၊ လူ ရှစ် ရာ ကို လှံ ဖြင့် တစ် ခါ တည်း လုပ် ကြံ သော ဟ ခ မော နိ သား ယာ ရှော ဗံ တည်း။ ဒု တိ ယ ဗိုလ် ကား ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ ဆုတ် ပြေး ကြ သည့် နောက် စစ် တိုက် ရန် စု ရုံး ပြီး ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် တ ကွ မ ထီ လေး စား ပြု သူ ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ အ ပါ အာ ဟော့ အ နွယ်၊ ဒေါ ဒေါ့ သား ဧ လာ ဇာ တည်း။ ထို သူ ထွက် သွား လျက် လက် ညောင်း ၍ ဓား ကို မ လွှတ် မ ခွာ နိုင် သည့် တိုင် အောင် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ ကို လုပ် ကြံ ရာ ထို နေ့ ချင်း တွင် ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သည် နှင့် တပ် တော် သား တို့ သည် လု ယူ ရုံ မျှ သာ လှည့် ပြန် ရ ကြ သ တည်း။ တ တိ ယ ဗိုလ် ကား ဟာ ရာ မြို့ နေ၊ အာ ဂိ သား ရှ မ္မ တည်း။ ပဲ မြေ ကွက်၌ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ စု ရုံး စဉ်၊ တပ် တော် သား တို့ ဆုတ် ပြေး ကြ သည့် ကာ လ ထို သူ သည် မြေ ကွက် အ လယ် တွင် ရပ် တန့် ခု ခံ လျက် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ ကို လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ခွင့် ကို ထာဝရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ၏။ ဦး ဆောင် ဗိုလ် သုံး ကျိပ် အ နက် သုံး ယောက် တို့ သည် စ ပါး ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ တွင် ရေ ဖိမ် ချိုင့်၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ စွဲ ရပ် လျက် နေ ကြ စဉ် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ အ ဒု လံ ဥမင် သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ခိုင် လုံ သော ဥမင် တွင် နေ၍ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် လည်း ဗက် လင် မြို့ မှာ စွဲ ခိုက် ဗက် လင် မြို့ တံ ခါး အ နီး ရှိ တွင်း ရေ ကို ငါ သောက် ပါ ရ စေ ဟု ဒါ ဝိဒ် တောင့် တ ပြော ဆို မိ ရာ ထို ရဲ ဗိုလ် သုံး ယောက် တို့ သည် ဇေ ရု ယာ့ သား၊ ယွာ ဘ ညီ၊ အ ဘိ ရှဲ သည် ဆို ခဲ့ သော ဗိုလ် သုံး ယောက် တို့ တွင် ဦး ဆောင် ဖြစ် လျက် ရန် သူ သုံး ရာ ကို လှံ ဖြင့် လုပ် ကြံ သည် နှင့် အ ညီ ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ နှင့် အ တူ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ ၏။ သုံး ယောက် တို့ အ နက် အ သ ရေ ရှိ သော ကြောင့် ဗိုလ် မှူး ဖြစ် သော် လည်း ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ ဘွဲ့ ကို မ ရ ချေ။ မြောက် မြား စွာ ပြု ဘူး သော ကပ် ဇေ လ မြို့ နေ သူ ရဲ ယော ယု ဒ သား၊ ဗေ နာ ယ လည်း၊ မော ဘ လူ မျိုး အ ရေ လ သား နှစ် ယောက် ကို သတ် သည့် ပြင် မြေ တွင်း ၌ အောင်း နေ သော ခြ င်္သေ့ ကို မိုး ပွင့် ကျ ရာ ကာ လ တွင် ဆင်း ဝင် သတ် လေ ၏။ လှံ လက် နက် စွဲ ကိုင် သော စွမ်း ရည် ကောင်း သူ အိ ဂျစ် လူ မျိုး တစ် ယောက် ထံ တုတ် နှင့် သာ ချဉ်း ဝင်၍ ထို အိ ဂျစ် လူ မျိုး လက် မှ လှံ ကို လု ယူ ပြီး လျှင် ၎င်း လှံ ဖြင့် ထိုး သတ် လေ ၏။ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ ထို သို့ ပြု သ ဖြင့် ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ နှင့် အ တူ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ ၏။ ဗိုလ် သုံး ကျိပ် တို့ ထက် အ သ ရေ ရှိ သော် လည်း ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ ဘွဲ့ ကို မ ရ ချေ။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကိုယ် ရံ တော် မှူး ရာ ထူး ကို ခန့် ထား သ တည်း။ ဗိုလ် သုံး ကျိပ် အ ပါ အ ဝင် များ ကား ယွာ ဘ ညီ အာ သ ဟေ လ ဗက် လင် မြို့ နေ ဒေါ ဒေါ့ သား ဧ လ ဟာ နန် ဟာ ရုတ် မြို့ သား ရှ မ္မ။ ဟာ ရုတ် မြို့ သား ဧ လိ က ပါ လက် မြို့ သား ဟေ လက် တေ ကော မြို့ နေ ဣ ကေ ရှ သား ဣရ။ အာ န သုတ် မြို့ သား အ ဗျေ ဇာ။ ဟု ရှ မြို့ သား မေ ဗု န္နဲ။ အာ ဟော့ အ နွယ် ဇာ လ မုန်၊ နေ တော ဖ မြို့ သား မ ဟာ ရဲ နေ တော ဖ မြို့ နေ၊ ဗာ နာ့ သား ဟေ လက် ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ နေ၊ ရိ ဘဲ သား အိ တ္တဲ။ ပိ ရ သုန် မြို့ သား ဗေ နာ ယ ဂါ ရှ ချိုင့် သား ဟိ ဒ္ဒဲ။ အ ရာ ဗ မြို့ သား အ ဗျာ လ ဗုန်။ ဗာ ရု ဟိမ် မြို့ သား အာ ဇ မာ ဝက်။ ရှာ လ ဗိမ် မြို့ သား ဧ လျာ ဘ ယာ ရှင်၏ သား တို့ ယော န သန် ဟာ ရာ မြို့ သား ရှ မ္မ။ အာ ရာ မြို့ နေ ရှာ ရ သား အ ဟိ အံ။ မာ ခါ မြို့ နေ အ ဟ သ ဘဲ သား ဧ လိ ဖ လက် ဂိ လော မြို့ နေ အ ဟိ သော ဖေ လ သား ဧ လျံ က ရ မေ လ မြို့ သား ဟေ ဇ ရဲ အာ ရပ် မြို့ သား ဖာ ရဲ ဇော ဘ မြို့ နေ နာ သန့် သား ဣ ဂါ လ ဂဒ် နယ် သား ဗာ နိ အ မ္မုန် မျိုး ဇေ လက်။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ၏ လက် နက် ကိုင် ဗေ ရုတ် မြို့ နေ န ဟာ ရဲ ဣ သ ရိ အ နွယ်ဣရ။ ဣ သ ရိ အ နွယ် ဂါ ရက် ဟိ တ္တိ မျိုး ဥရိ ယ ပေါင်း သုံး ကျိပ် ခု နစ် ယောက် တို့ တည်း။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား ၍ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို စာ ရင်း ယူ စေ ခြင်း ငှါ ဒါ ဝိဒ် မင်း အား နှိုး ဆော် တော် မူ သည် နှင့် ဘု ရင် မင်း က လူ ဦး ရေ ကို ငါ သိ ရန် ဒန် မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ရှိ သ မျှ သို့ လှည့် သွား လျက် လူ မျိုး ကို စာ ရင်း ကောက် ခဲ့ လော့ ဟု အ ပါး တော် ထမ်း ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ အား မိန့် ဆို ရာ ယွာ ဘ က၊ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း မြတ် ရှု တော် မူ ရန် လူ တို့ ကို အ ဆ တစ် ရာ တိုး ပွား အောင် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင် အ ရှင် မင်း မြတ် သည် ဤ အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု တော် မူ စေ လို ပါ သ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော် လည်း ယွာ ဘ နှင့် ဗိုလ် များ အ ပေါ် တွင် အ မိန့် တော် လွှမ်း မိုး သ ဖြင့် ယွာ ဘ နှင့် ဗိုလ် များ တို့ ပါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို စာ ရင်း ကောက် ရန် အ ထံ တော် မှ ထွက် သွား ကြ ရာ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ၍ ချိုင့် လယ် ရှိ သော မြို့ ယာ ဘက်၊ အာ ရော် မြို့ တွင် စ ခန်း ချ ပြီး လျှင် ဂဒ် နယ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ယာ ဇာ မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဂိ လဒ် နယ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဟိ တ္တိ ပြည် ကာ ဒေ ရှ မြို့ သို့ လည်း ကောင်း ဒန် မြို့ သို့ လည်း ကောင်း သွား ရောက် ပြီး မှ ဇိ ဒုံ မြို့ ကို လှည့် လျက် တု ရု ခံ မြို့ မှ ဟိ ဝိ နှင့် ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ သို့ သွား ရောက် ပြီး နောက် ယု ဒ နယ်၊ နေ ဂပ် ခရိုင် ရှိ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် သွား ရောက် ကြ ၏။ ထို သို့ နိုင် ငံ တစ် ဝှမ်း လုံး လှည့် သွား ၍ ကိုး လ နှင့် ရက် ပေါင်း နှစ် ဆယ် လွန် မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် ကြ သည့် ကာ လ ယွာ ဘ သည် လူ ဦး ရေ စာ ရင်း ကို ဘု ရင် မင်း အား ဆက် သ ရာ ဣ သ ရေ လ အမျိုး ဓား ကိုင် သူ ရဲ ကောင်း ရှစ် သိန်း၊ ယု ဒ သူ ရဲ ငါး သိန်း စာ ရင်း ရ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် လူ စာ ရင်း ယူ ပြီး နောက် နောင် တ ရ လျက် အ ကျွန်ုပ် ပြု မိ သည် မှာ ပြစ် မှား လှ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ လွန် မိုက် မှား မိ သော ကျွန် တော် မျိုး ၏ ဒု စ ရိုက် မှု ကို ပယ် ပ တော် မူ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ သ နား တော် ခံ လေ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ၊ ပ ရော ဖက် ဂဒ် သို့ ရောက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် ထံ သွား ရောက် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ သင့် အ ပေါ် တွင် ငါ မိုး ထား သော ဘေး သုံး မျိုး အ နက် တစ် မျိုး ကို ငါ စီ ရင် ရန် ရွေး ချယ် လော့ ဟူ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ပြည် တော်၌ ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့်လို သ လော။ ရန် သူ တို့ လိုက် လံ စဉ် တွင် ၄င်း တို့ ရှေ့ သုံး လ ပတ် လုံး သင် ပြေး လို သ လော။ ပြည် တော်၌ သုံး ရက် ပတ် လုံး ကပ် ရော ဂါ သင့် လို သ လော။ စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ ငါ ပြန် လျှောက် ခွင့် ရ ရန် ယ ခု ပင် စဉ်း စား ဆင် ခြင် လော့ ဟု ပြော ဆို သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ငါ သည် ကျဉ်း ကျပ် ရာ ရောက် လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ က ရု ဏာ တော် ကြီး လှ သည် ဖြစ်၍ လက် တော် သို့ သာ ရောက် ပါ စေ။ လူ့ လက် သို့ မ ရောက် ပါ စေ နှင့် ဟု ဂဒ် အား ပြန် ပြော သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နံ နက် ယံ မှ စ၍ ပြ ဌာန်း တော် မူ သော နေ့ အ တွင်း ဒန် မြို့ မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် ကပ် ရော ဂါ သင့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လူ မျိုး ခု နစ် သောင်း သေ ကြ ကုန် ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် စေ တ မန် တော် လက် ဆန့် စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ဘေး ဒဏ် မှ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ၍ တော် ပြီ။ သင့် လက် ရုပ် သိမ်း လော့ ဟု လူ မျိုး တော် ကို ဖျက် ဆီး သော စေ တ မန် တော် အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န၏ ကောက် နယ် တ လင်း အ နီး တွင် စေ တ မန် တော် ရပ် နေ သ တည်း။ လူ မျိုး တော် အား ဒဏ် ခတ် သော စေ တ မန် တော် ကို မြင် ရ လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မိ ပါ ပြီ။ ဤ သိုး စု မှာ မူ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် သာ လက် တော် သင့် ရောက် ပါ စေ သော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ လေ ၏။ ထို နေ့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဝင် ရောက် သော် ဂဒ် က၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န ၏ ကောက် နယ် တ လင်း ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တက် သွား၍ တည် လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း တက် သွား ရာ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နှင့် တ ကွ ထွက် လာ သည် ကို အ ရော န ကြည့် မြင် လျှင် ဆီး ၍ ဘု ရင် မင်း ထံ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် မင်း မြတ် သည် ကျွန် တော် မျိုး ရှိ ရာ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ကြွ လာ တော် မူ ပါ သ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း က လူ မျိုး တွင် ကပ် ရော ဂါ ရပ် စဲ စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လို ၍ သင့် ကောက် နယ် တ လင်း ကို ဝယ် ရန် လာ သည် ဟု မိန့် ဆို လျှင် အ ရော န က အ ရှင် မင်း မြတ် သ ဘော တော် ရှိ ရာ ယူ ၍ ပူ ဇော် တော် မူ ပါ။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖို့ နွား များ၊ ထင်း အ ဖို့ စွပ် ဖား နှင့် နွား ထမ်း ပိုး များ ရှိ ပါ သည်။ အ လုံး စုံ ကို ဘု ရင် မင်း မြတ် ထံ ကျွန် တော် ဆက် ပါ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် တော် နှင့် တွေ့ တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တင် လျှောက် ရာ ဘု ရင် မင်း က အ ဖိုး မဲ့ ရ သော အ ရာ များ ကို ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ ပူ​ဇော် မည် မ ဟုတ်။ မု ချ တန် ဖိုး ပေး မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ငွေ ဒ င်္ဂါး ငါး ဆယ် ပေး၍ တ လင်း နှင့် နွား များ ပါ ဝယ် ပြီး မှ ထို အ ရပ်၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လျက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လျှင် ပြည် တော် အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၌ ကပ် ရော ဂါ ဘေး ရပ် စဲ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် သည့် ကာ လ ခြုံ ထည် ဖြင့် မ လုံ နိုင် သည် ဖြစ်၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ အ ရှင် မင်း မြတ် အ ဖို့ ပျို ရွယ် သော က ညာ ကို ရှာ ဖွေ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် အ ပါး တော် တွင် ခ စား ပြု စု လျက် အ ချမ်း လုံ တော် မူ ရန် ရင် ခွင် တော်၌ အိပ် စက် ပါ စေ ဟု တင် လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ဆင်း လှ သော ပျို ရွယ် သူ့ ကို ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့ ရှာ စေ ရာ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို တွေ့၍ အ ထံ တော် သို့ ဆောင် သွင်း ကြ သော် အ လွန် အ ဆင်း လှ သော ထို ပျို ရွယ် သူ သည် ဘု ရင် မင်း ကို လုပ် ကျွေး ပြု စု သော် လည်း ခြေ တော် မ တင်။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ၊ ပ ရော ဟိတ် အ​ဗျာ သာ တို့ နှင့် တိုင် ပင် ရာ သူ တို့ သည် အ ဒေါ နိ ယ ဘက် သို့ လိုက် ပါ၍ အား ပေး ကြ လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ရှိ မိ၊ ရေ ဣ တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ သူ ရဲ ကောင်း တို့ မူ ကား အ ဒေါ နိ ယ ဘက် သို့ မ လိုက် မ ပါ ကြ။ အ ဒေါ နိ ယ သည် အ င်္ရော ဂေ လ အ ရပ်၊ ဇော ဟေ လက် ကျောက် ဖျာ ပေါ် တွင် ဆူ ဖြိုး သော သိုး နွား များ ကို စီ ရင် လျက် ဘု ရင် မင်း၏ သား၊ ညီ တော် နောင် တော် တို့ နှင့် ယု ဒ သူ ရဲ ဘု ရင် မင်း၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ကို ခေါ် ဖိတ်၍၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ဗေ နာ ယ စ သော သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် ညီ တော် ရှော လ မုန် ကို ကား မ ခေါ် မ ဖိတ် ချေ။ ထို အ ခါ ရှော လ မုန်၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ အား နာ သန် က၊ ဟ ဂ္ဂိတ် သား အ ဒေါ နိ ယ သည် ငါ တို့ အ ရှင် ဒါဝိဒ် မင်း မ သိ ဘဲ ဘု ရင် လုပ် ကြောင်း ကို မ ကြား သ လော။ သို့ ဖြစ်၍ သင့် အ သက် နှင့် သား တော် ရှော လ မုန့် အ သက် ချမ်း သာ ရန် ငါ အ ကြံ ပေး ပါ ရ စေ။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဝင် ၍ အို အ ရှင် မင်း မြတ် ကိုယ် တော် က၊ သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စိုး စံ၍ နန်း ထိုင် ရ မည် ဟု ကျွန် တော် မျိုး မ အား သ စ္စာ ထား တော် မူ ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော။ သို့ ဖြစ် ပါ လျက် အ ဒေါ နိ ယ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဘု ရင် လုပ် ရ ပါ သ နည်း ဟူ ၍ တင် လျှောက် လော့။ ထို သို့ အ ထံ တော်၌ တင် လျှောက် စဉ် တွင် ငါ ဝင် ၍ သင့် စ ကား ကို ထောက် ကူ မည် ဟု အ ကြံ ပေး သည့် အ တိုင်း ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် လုပ် ကျွေး ရာ အ တွင်း ဆောင် ရှိ အို မင်း လှ သော ဘု ရင် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း ရှေ့ ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး သော် အ ကြောင်း ကား အ သို့ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မေး ရာ အို အ ရှင် ကိုယ် တော် က၊ သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ အ ရိုက် အ ရာ ဆက် ခံ စိုး စံ၍ နန်း ထိုင် ရ မည် ဟု ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် ကျွန် တော် မျိုး မ အား သ စ္စာ ထား တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် အ ဒေါ နိ ယ သည် အ ရှင် မင်း မြတ် မ သိ ဘဲ ယ ခု ပင် ဘု ရင် လုပ် လျက် ဆူ ဖြိုး သော သိုး နွား များ စွာ ကို စီ ရင်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ သား တော် တို့ နှင့် တ ကွ ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ ပါ ခေါ် ဖိတ် လေ ပြီ။ သား တော် ရှော လ မုန် ကို ကား မ ခေါ် မ ဖိတ် ပါ။ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ အ ရိုက် အ ရာ တော် ဆက် ခံ လျက် နန်း ထိုင် လ တ္တံ့ သော သူ့ ကို အ ရှင် မင်း မြတ် ဖော် ပြ လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး စောင့် မျှော် ကြ ပါ ၏။ ဖော် ပြ တော် မ မူ ခဲ့ လျှင် မင်း မြတ် သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် တော် မူ သည့် ကာ လ ကျွန် တော် မျိုး မ နှင့် သား ရှော လ မုန် တို့ မှာ ရာ ဇ ဝတ် သင့် သူ ဖြစ် ကြ တော့ မည် ဟု ဗာ သ ရှေ ဘ တင် လျှောက် ဆဲ တွင် အို အ ရှင် မင်း မြတ် အ ဒေါ နိ ယ သည် ငါ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စိုး စံ၍ နန်း ထိုင် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ လော။ ထို သူ သည် ယ နေ့ ပင် ထွက်၍ ဆူ ဖြိုး သော သိုး နွား များ စွာ ကို စီ ရင် လျက် ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ သား တော် တို့ မှ စ၍ ဗိုလ် များ နှင့် ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ ကို ခေါ် ဖိတ် သည့် အ တိုင်း အ ဒေါ နိ ယ မင်း သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု သူ တို့ ကြွေး ကြော် လျက် အ တူ စား သောက် ကြ ပါ ပြီ တ ကား။ ကျွန် တော် မျိုး မှ စ၍ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ နှင့် သား တော် ရှော လ မုန် တို့ ကို မ ခေါ် မ ဖိတ် ပါ။ အ ရှင် မင်း မြတ် အ ရိုက် အ ရာ ဆက် ခံ၍ နန်း ထိုင် မည့် သူ ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား မ ဖော် မ ပြ ဘဲ အ ရှင် မင်း မြတ် အ လို နှင့် ဤ အ မှု ဖြစ် ပါ သ လော ဟု တင် လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ဗာ သ ရှေ ဘ ကို ခေါ် သွင်း လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ဝင် လာ၍ ရှေ့ တော် တွင် ရပ် နေ လေ၏။ ဗာ သ ရှေ ဘ သည် အ ထံ တော်၌ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် ကာ လ အ စဉ် ကျွန် မ အ ရှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု သြ ဘာ ဆက် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ တို့ ကို ခေါ် သွင်း လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ ရ အ ထံ တော် သို့ ဝင် ရောက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း က၊ သင် တို့ အ ရှင် ငါ၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ကို ခေါ် လျက် သား တော် ရှော လ မုန် ကို ငါ့ စီး တော် လား ပေါ် မှာ တင် ၍ ဂိ ဟုန် အ ရပ် သို့ ပို့ ကြ ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ ဘိ သိက် သွန်း ကြ စေ။ ရှော လ မုန် မင်း သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု ကြွေး ကြော် ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း ကို ပြု လျက် ခြံ ရံ သော သင် တို့ နှင့် တ ကွ၊ သား တော် ပြန် ဝင်၍ နန်း ထိုင် စေ။ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး ပေါ် တွင် မင်း အ ဖြစ် ငါ တင် မြှောက် သည် နှင့် အ ညီ သား တော် သည် ငါ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ စိုး စံ လိမ့် မည် ဟူ၍ မိန့် ဆို သော် ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ က ထို သို့ ဖြစ် ပါ စေ သော။ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ကူ ညီ စွာ မိန့် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း မြတ်၌ တည် ရှိ တော် မူ သည့် နည်း တူ ရှော လ မုန် မင်း၌ လည်း တည် ရှိ တော် မူ၍ ကျွန် တော့် အ ရှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း မြတ်၏ အာ ဏာ တော် ထက် သား တော်၏ အာ ဏာ တော် ကြီး မြင့် ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် လေ၏။ ထို နောက် ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ တို့ သည် ခေ ရ သိ၊ ပေ လ သိ တပ် တော် နှင့် တ ကွ ချီ ထွက် သ ဖြင့် ရှော လ မုန် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း စီး တော် လား ပေါ် မှာ တင် လျက် ဂိ ဟုန် အ ရပ် သို့ ပို့ ကြ ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် သည် တဲ တော် မှ ယူ ခဲ့ သော ဆီ ဘူး နှင့် ရှော လ မုန် ကို ဘိ သိက် သွန်း ၍ တံ ပိုး မှုတ် သော် တပ် တော် သား တို့ က ရှော လ မုန် မင်း သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ လည်း နောက် တော် လိုက် လျက် မြေ ပ ထ ဝီ အက် ကွဲ လောက် အောင် အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ တီး မှုတ် ကြွေး ကြော် ကြ သ ဖြင့် အ ဒေါ နိ ယ နှင့် ခေါ် ဖိတ် ခံ ရ သူ တို့ သည် စား သောက် ပွဲ အ ပြီး တွင် ကြား ရ သ တည်း။ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ယွာ ဘ ကြား ၍ မြို့ တော်၌ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပြု ကြ သည် ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး စဉ် ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ၏ သား ယော န သန် လာ လျှင် အ ဒေါ နိ ယ က အို နှ လုံး ရည် ရှိ ၍ သ တင်း ကောင်း ပေး မည့် သူ ဝင် ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို သော် ယော န သန် က၊ ကျွန် တော် တို့ အ ရှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ရှော လ မုန် ကို မု ချ ဘု ရင် တင် မြှောက် ခဲ့ ပြီ။ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ တို့ မှ စ၍၊ ခေ ရ သိ၊ ပေ လ သိ တပ် တော် ကို ရှော လ မုန် နှင့် အ တူ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လား တော် ပေါ် မှာ တင် လျက် ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ သည် ဂိ ဟုန် အ ရပ်၌ ရာ ဇ ဘိ သိက် သွန်း ၍ မြို့ တော် ပဲ့ တင် ခတ် အောင် ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် ပြန် ဝင် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် တို့ ကြား ကြ သည် ကား ထို အ သံ ပင် တည်း။ ရှော လ မုန် လည်း ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ထက် စံ ရ သော ကြောင့် ကျွန် တော် တို့ အ ရှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သြ ဘာ ဆက် ရန် ဝင် လာ၍ ရှော လ မုန် မင်း ၏ နာ မ သည် ခ မည်း တော်၏ နာ မ ထက် မွန် မြတ် ခြင်း၊ အာ ဏာ တော် လည်း ခ မည်း တော့် အာ ဏာ ထက် ကြီး မြင့် ခြင်း များ ကို ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော ဟု တင် လျှောက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း သည် သ လွန် တော် ပေါ် မှာ ဦး ညွှတ် လျက် ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ငါ့ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် ယ နေ့ တင် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ကြောင်း ကို အ ဒေါ နိ ယ အား ပြန် ကြား လျှင် အ ဒေါ နိ ယ ခေါ် ဖိတ် သူ အ ပေါင်း တို့ အ လန့် တ ကြား ထ လျက် တ ကွဲ တ ပြား ပြန် သွား ကြ သော် အ ဒေါ နိ ယ လည်း ရှော လ မုန် မင်း ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် ထ သွား ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် ကို ကိုင် လျက် နေ လေ၏။ အ ဒေါ နိ ယ သည် ရှော လ မုန် မင်း အား ကြောက် ရွံ့၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် ကို ကိုင် လျက် ပင် ကျွန် တော် အား မ ကွပ် မျက် ပါ မည့် အ ကြောင်း ရှော လ မုန် မင်း ယ နေ့ သ စ္စာ ဆို တော် မူ ပါ စေ ဟု တောင်း ပန် ကြောင်း ကို ရှော လ မုန် မင်း ထံ တင် လျှောက် ကြ လေ သော် ဘု ရင် မင်း က၊ သူ ကောင်း ဖြစ် လျှင် ဆံ တစ် ပင် မျှ မြေ သို့ မ ကျ ရ။ အ ဆိုး တွေ့ လျှင် မူ ကား သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် အ ဒေါ နိ ယ ကို ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် မှ ခေါ် စေ သည့် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း၊ ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ရှိ ခိုး ရာ ရှော လ မုန် မင်း က သင့် အိမ် သို့ သွား လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကွယ် လွန် ချိန် နီး သော အ ခါ သား တော် ရှော လ မုန် အား မှာ ထား သည် ကား လူ သ တ္တ ဝါ ဟူ သ မျှ တို့ သွား မြဲ လမ်း ကို ငါ လိုက် ရ တော့ မည်။ သင် မှာ မူ ယောက်ျား ဘာ ဝ လုံ့ လ ထုတ် လော့။ ၎င်း ပြင် ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ သည် စစ် ရေး မ ဖြစ် ဘဲ စစ် အ သွေး ကို သွန်း သ ဖြင့် ကိုယ် ပတ် သော ခါး စည်း၊ ကိုယ် စီး သော ဖိ နပ် များ ကို စစ် အ သွေး လူး စေ လျက် ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ချုပ် နှစ် ဦး၊ နေ ရ သား အာ ဗ နာ၊ ယေ သာ့ သား အာ မ သ တို့ အား ပြု သော အ မှု၊ ငါ၌ ပင် ပြု ရာ ရောက် သော အ မှု ကို သင် သိ သည် နှင့် အ ညီ ပ ညာ ရှိ သည့် အ တိုင်း စီ ရင် ၍ ဆံ ဖြူ အို မင်း သော ထို သူ့ ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ငြိမ် သက် စွာ ဆင်း သွား ခွင့် မ ပေး နှင့်။ ဂိ လဒ် နယ် ရှိ ဗာ ဇိ လဲ ၏ သား တို့ ကို ကား ကျေး ဇူး ပြု၍ စား ပွဲ တော် တွင် စား ရ သူ တို့ အ ဝင် ဖြစ် စေ လော့။ သင့် နောင် တော် အ ဗ ရှ လုံ ကြောင့် ငါ တိမ်း ရှောင် ရ သော အ ခါ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ လာ၍ ကျေး ဇူး ပြု ကြ ၏။ မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ငါ ထွက် သော နေ့၌ ရုန့် ရင်း စွာ ဆဲ ဆို သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ နေ ဂေ ရ သား ရှိ မိ သည် သင့် လက် ဝယ် ရှိ၏။ ငါ့ ကို ခ ရီး ကြို ဆို ရန် ယော် ဒန် မြစ် သို့ လာ စဉ် ငါ မ ကွပ် မျက် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော် လည်း သင် သည် ပ ညာ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ ပြစ် ကင်း သူ ဟု မ မှတ် ဘဲ မည် သို့ စီ ရင် ထိုက် သည် ကို သိ သည် နှင့် အ ညီ သေ ဒဏ် စီ ရင် လျက် ဆံ ဖြူ အို မင်း သော ထို သူ လည်း မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း စေ လော့ ဟု မှာ ထား ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် ရာ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ၌ စျာ ပ န ပြု ကြ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကား ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် နန်း စံ ခု နစ် နှစ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် သုံး ဆယ့် သုံး နှစ်၊ နှစ် ရပ် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ နေ၍ အာ ဏာ တော် ခိုင် ခံ့ သည့် ကာ လ ရှော လ မုန် မင်း ၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ ထံ ဟ ဂ္ဂိတ် သား အ ဒေါ နိ ယ လာ ရောက် ရာ ဗာ သ ရှေ ဘ က မိတ် ဆွေ အ ဖြစ် လာ သ လော ဟု မေး လျှင် မှန် ပါ ၏။ လျှောက် ရန် လည်း ရှိ ပါ သည် ဟု တင် သော်၊ မယ် တော် က ပြော ပါ ဦး ဟု ဆို ၏။ အ ဒေါ နိ ယ က လည်း နိုင် ငံ တော် သည် ကျွန် တော့် ပိုင် ရာ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် မင်း ပြု မည် ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး မျှော် လင့် ခဲ့ ကြ သည် ကို မယ် တော် သိ ပါ ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ နိုင် ငံ တော် သည် လက် ပြောင်း လျက် ညီ တော် ပိုင် ဖြစ် လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ မယ် တော့် ထံ ဆု တစ် ပါး ကို ကျွန် တော် ခံ လို ပါ၏။ မျက် နှာ လွှဲ တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု လျှောက် လျှင် တောင်း လော့ ဟု ဆို ရာ မယ် တော့် မျက် နှာ ကို လွှဲ တော် မ မူ သော ရှော လ မုန် မင်း သည် ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် နှင့် ကျွန် တော် အား ထိမ်း မြား ဆောင်း နှင်း တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပေး ပါ ဟု လျှောက် သော် ဗာ သ ရှေ ဘ က၊ ကောင်း ပြီ။ သင့် အ ဖို့ ဘု ရင် မင်း ထံ တောင်း မည် ဟု ဆို ပြီး မှ အ ဒေါ နိ ယ အ ဖို့ တောင်း အံ့ သော ငှါ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဝင် သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း သည် ထ၍ မယ် တော် ကို ဆီး ကြို ဦး ညွှတ် ပြီး လျှင် ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ထိုင် ပြန် လျက် လက်ျာ ဘက်၌ မယ် တော် ထိုင် ရန် ပ လ္လင် တစ် ခု ကို တည် ခင်း စေ ၏။ မယ် တော် က၊ သိမ် ငယ် သော ဆု တစ် ပါး ကို တောင်း လို ပါ၏။ မျက် နှာ လွှဲ တော် မ မူ လင့် ဟု ဆို သော် တောင်း တော် မူ ပါ။ မယ် တော်။ လွှဲ မည် မ ဟုတ် ဟု ဘု ရင် မင်း ပြန် လျှောက် ရာ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို နောင် တော် အ ဒေါ နိ ယ နှင့် ထိမ်း မြား ဆောင် နှင်း တော် မူ စေ လို သည် ဟု တောင်း လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း က၊ အ ဒေါ နိ ယ အ ဖို့ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို သာ အ ဘယ် ကြောင့် တောင်း သ နည်း။ နောင် တော် ဖြစ် သူ အ ဒေါ နိ ယ မှ စ၍ ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ တို့ အ ဖို့ နိုင် ငံ တော် ကို ပင် တောင်း ပါ ဦး ဟု ပြန် ဆို ပြီး မှ ထို ဆု ကို တောင်း သော အ ဒေါ နိ ယ သည် ကိုယ့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ရာ မ ရောက် ခဲ့ လျှင် ငါ့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော။ က တိ တော် နှင့် အ ညီ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ငါ့ ကို ခိုင် ခံ့ စွာ တင်၍ နန်း ညွန့် နန်း နွယ် ကို ပေး သ နား တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ဒေါ နိ ယ သည် ယ နေ့ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို ပြီး နောက် လွှတ် လိုက် သော ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ သည် အ ဒေါ နိ ယ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား ဘု ရင် မင်း က သင် သည် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော် လည်း အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သေ တ္တာ တော် ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရှေ့ ပင့် ဆောင် သည့် ပြင် ခ မည်း တော် ဆင်း ရဲ ရောက် လေ ရာ ရာ သင် ပါ ဆင်း ရဲ ခံ ခဲ့ သည် ကို ထောက် ၍ ယ ခု ချမ်း သာ ပေး မည်။ အာ န သုတ် မြို့ ရှိ သင့် ပိုင် မြေ သို့ သွား နေ လော့ ဟု မိန့် ဆို ရာ ၌ ဧ လိ အ နွယ် ကို ရည်၍ ရှိ လော မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ စေ ရန် အ ဗျာ သာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး မှ ရှော လ မုန် မင်း နုတ် ပယ် သ တည်း။ ယွာ ဘ သည် အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် သို့ မ ပါ သော် လည်း၊ အ ဒေါ နိ ယ ဘက် သို့ လိုက် ပါ မိ သည့် အ တွက် ထို သ တင်း ကို ကြား သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တဲ တော် သို့ ပြေး ဝင်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် ကို ကိုင် လျက် နေ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တဲ တော် သို့ ယွာ ဘ ပြေး ဝင် လျက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ နီး တွင် ခို နေ ပါ သည် ဟု ရှော လ မုန် မင်း အား တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါ ယွာ ဘ ကို လည်း ကွပ် မျက် လော့ ဟူ သော အ မိန့် နှင့် ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ ကို လွှတ် လိုက် သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တဲ တော် သို့ ဗေ နာ ယ ရောက် သော်၊ ထွက် ခဲ့ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် ပါ သည် ဟု ဆို လျှင် ငါ မ ထွက်။ ဤ ဌာ န တွင် ပင် အ သေ ခံ မည် ဟု ဆို သည် နှင့် ယွာ ဘ ဤ သို့ ဆို ကြောင်း ဗေ နာ ယ ပြန် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ အ ကြောင်း မဲ့ ယွာ ဘ သွန်း ခဲ့ သော အ သွေး အ ပြစ် ကို ငါ နှင့် တ ကွ ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ မှ ပယ် စေ ခြင်း ငှါ သူ ဝန် ခံ ချက် အ တိုင်း ကွပ် မျက် သင်္ဂြိုဟ် လိုက် လော့။ ကိုယ့် ထက် ဖြောင့် မတ် ကောင်း မွန် သူ၊ ဣ သ ရေ ဗိုလ် ချုပ်၊ နေ ရ သား အာ ဗ နာ နှင့် ယု ဒ ဗိုလ် ချုပ်၊ ယေ သာ့ သား အာ မ သ တို့ ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ခွင့် မ ပြု ဘဲ ဓား ဖြင့် သတ် ခဲ့ သည့် အ တွက် ချင့် အ သွေး ကို ချင့် ဦး ထိပ် ထက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရောက် စေ တော် မူ မည်။ ထို သူ တို့ အ သွေး လည်း ယွာ ဘ နှင့် သား မြေး မြစ် တို့ ဦး ထိပ် ထက် အ စဉ် ရောက် သ ဖြင့် ခ မည်း တော်၊ နန်း ညွန့် နန်း နွယ် သား မြေး မြစ် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ရာ ဇ ပ လ္လင် ပါ ကာ လ အ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ငြိမ် သက် ခြင်း တည် ရှိ ပါ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ သည် သွား ရောက် ၍ ယွာ ဘ ကို ကွပ် မျက် ပြီး လျှင် တော ရှိ သူ့ နေ ရာ ဝင်း အ တွင်း သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ ရာ ထူး ၌ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဗျာ သာ့ ရာ ထူး ၌ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် ကို လည်း ကောင်း ခန့် ထား လေ ၏။ ထို နောက် ဘု ရင် မင်း သည် ရှိ မိ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း ၌ အိမ် ဆောက် ၍ နေ လော့။ မြို့ ပြင် မည် သည့် အ ရပ် ကို မျှ သင် မ ထွက် မ သွား ရ။ မြို့ ပြင် သို့ ထွက်၍ ကေ ဒြုန် ချောင်း ကို ကူး သော နေ့၌ ပင်၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ကို သိ မှတ် လော့။ သင့် အ သွေး လည်း သင့် ဦး ထိပ် ထက် တည် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို သော်၊ ရှိ မိ က၊ အ မိန့် တော် သင့် မြတ် လှ ပါ ပြီ။ အ ရှင် မင်း မြတ် အ မိန့် တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး လိုက် နာ ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ တွင်း ကြာ မြင့် စွာ နေ လေ ၏။ သုံး နှစ် ကျော် လွန် သော အ ခါ ရှိ မိ ကျွန် တို့ အ နက် နှစ် ယောက် သည် မာ ခါ့ သား၊ ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ထံ ပြေး သွား ၍ ၎င်း မြို့၌ ခို ဝင် ကြောင်း ရှိ မိ ကြား သော်၊ မြည်း ကို က တင် ပြီး လျှင် ဂါ သ မြို့ စံ အာ ခိတ် မင်း ထံ စီး သွား၍ ကျွန် တို့ ကို ရှာ ဖွေ ခေါ် ခဲ့ လေ ၏။ ထို သို့ ရှိ မိ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဂါ သ မြို့ သို့ သွား၍ ပြန် လာ သည် ဟု ရှော လ မုန် မင်း ကြား လေ သော် ရှိ မိ ကို ခေါ် လျက် သင် သည် မြို့ ပြင် ထွက် ၍ အ ခြား သို့ သွား သော နေ့၌ ပင်၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု သေ ချာ စွာ သိ မှတ် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို သော သင့် အား ငါ သ တိ ပေး ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် က လည်း၊ ကျွန် တော် နာ ခံ ရ သော အ မိန့် တော် သင့် မြတ် လှ ပါ ပြီ ဟု ဝန် ခံ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ငါ ပေး သော သ စ္စာ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ သတ် မှတ် သော စည်း ကမ်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘယ် ကြောင့် ဖောက် ကျော် ဘိ သ နည်း ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ ငါ့ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ပြု ခဲ့ သော ဒု စ ရိုက် ကို လည်း စိတ် တွင် သင် သိ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကို သင့် ဦး ထိပ် ထက် တည် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ ရှော လ မုန် မင်း မူ ကား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ အ စဉ် အ မြဲ တည် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ အား အ မိန့် ပေး သည့် အ တိုင်း ရှိ မိ ကို ထုတ် လျက် ကွပ် မျက် လေ ၏။ ထို သို့ ရှော လ မုန် မင်း အာ ဏာ တော် ခိုင် ခံ့ သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် ကို ဆောင် ယူ၍ သ မက် တော် ဖြစ် ပြီး နောက် နန်း တော်၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး တည် ဆောက် မှု မ ပြီး မီ အ တွင်း ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စံ စား စေ ၏။ ထို ကာ လ မ တိုင် မ ချင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် မ တည် သေး သည် ဖြစ်၍ လူ မျိုး တော် သည် မြင့် ရာ ဌာ န များ တွင် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး သည် နှင့် အ ညီ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် လျှောက် သော် လည်း မြင့် ရာ ဌာ န များ ၌ ပူ ဇော် ၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သ တည်း။ ဘု ရင် မင်း သည် မြင့် ရာ မ ဟာ ဌာ န တော် တည်း ဟူ သော ဂိ ဗောင် မြို့ သို့ ပူ ဇော် ရန် သွား ၍ ထို ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ တစ် ထောင် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထို မြို့၌ ညဉ့် အ ချိန် အိပ် မက် တွင် ရှော လ မုန် မင်း အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား လျက် ငါ ပေး ရ မည့် ဆု ကို တောင်း လော့ ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော် ရှော လ မုန် မင်း က ကိုယ် တော့် ကျွန်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် သ ဘော ဖြောင့် လျက် သ စ္စာ စောင့် လျက် တ ရား အ တိုင်း မျက် မှောက် တော် တွင် ကျင့် ကြံ ပြု မူ သည် နှင့် အ ညီ ကျေး ဇူး အ ထူး ကို ပြု တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ၎င်း ပြင် သား ကို ခ မည်း တော့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် ဝယ် ထိုင် ခွင့် ပေး တော် မူ လျက် ယ ခု ပြု သော ကျေး ဇူး အ ထူး ကို ရံ ထား တော် မူ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သွား လမ်း လာ လမ်း ကို မျှ မ တတ် သော၊ သူ ငယ် ဖြစ် သူ ကျွန် တော် မျိုး ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ ၌ ဆက် ခံ စိုး စံ စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် မျိုး လည်း အ တိုင်း မ သိ များ ပြား စွာ ရွေး ချယ် တော် မူ သော လူ မျိုး တော့် အ လယ် တွင် ရှိ နေ ရ ပါ သည် ဖြစ် ၍ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် ရန် အ ဆိုး အ ကောင်း ပိုင်း ခြား တတ် သော ဉာဏ် ကို ကျွန် တော် မျိုး အား ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ များ ပြား သော ဤ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် သူ ကား မည် သူ ပါ နည်း ဟု တောင်း လျှောက် ၏။ ထို သို့ တောင်း လျှောက် သော ပ ဌ နာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ ၍ သင် သည် ရှည် ကြာ သော အ သက် တာ သော် လည်း ကောင်း၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ သော် လည်း ကောင်း၊ ရန် အောင် ခွင့် သော် လည်း ကောင်း၊ မ တောင်း ဘဲ တ ရား အ ရာ ကျွမ်း ကျင် ရန် ဉာဏ် သ တ္တိ ကို သာ တောင်း လျှောက် သော ကြောင့် သင့် နှင့် တူသူ ရှေး၌ မ ဖြစ် စ ဘူး နောင်၌ လည်း မ ဖြစ် နိုင် ရန် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ၍ ကျွမ်း ကျင် ရာ ဉာဏ် ကို သင် တောင်း သည့် အ တိုင်း ငါ ပေး မည့် ပြင် သင့် အ သက် တာ ကာ လ ပတ် လုံး၊ တု ပ နိုင် သူ ဘု ရင် တစ် ပါး မျှ မ ရှိ လောက် အောင် သင် မ တောင်း သော စည်း စိမ် နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ကို လည်း ငါ ပေး ဦး မည်။ နည်း လမ်း တော် များ၌ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် လိုက် လျှောက် ခဲ့ သည့် နည်း တူ သင် လည်း လိုက် လျှောက်၍ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ မိန့် မှာ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျှင် ရှည် ကြာ သော အ သက် တာ ကို လည်း ငါ ပေး ဦး မည် ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှော လ မုန် မင်း နိုး ၍ အိပ် မက် မှန်း ကို သိ လေ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ရှေ့ ရပ် နေ လျက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ပြီး လျှင် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အ ဖို့ စား သောက် ပွဲ ကို စီ ရင် စေ ၏။ ထို နောက် ပြည် တန် ဆာ မ နှစ် ယောက် တို့ သည် ရှေ့ တော် သို့ လာ ရောက် ခ စား လျက် တစ် ယောက် က၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ နှင့် ဤ မိန်း မ သည် တစ် အိမ် တည်း နေ ကြ ရာ ကျွန် မ သည် သား ဖွား ပါ ၏။ သုံး ရက် လွန် သော် ဤ မိန်း မ လည်း သား ဖွား ပါ၏။ ကျွန် မ တို့ နှစ် ယောက် မှ တစ် ပါး အိမ် ၌ ဧည့် သည် မ ရှိ ပါ။ ညဉ့် အ ခါ ဤ မိန်း မ ဖိ မိ ၍ သူ့ သား ငယ် သေ လျှင် သန်း ခေါင်း ယံ တွင် ကျွန် မ အိပ် ပျော် ခိုက် ကျွန် မ သား ငယ် ကို ထ လာ ခိုး ယူ လျက် ကိုယ့် ရင် ခွင် ၌ သိပ် ထား ပါ ၏။ သူ့ သား သေ ကို ကား ကျွန် မ ရင် ခွင် ၌ ထား လာ ပါ ၏။ နံ နက် အ ချိန် သား ငယ် ကို နို့ တိုက် ရန် ကျွန် မ ထ သော အ ခါ ထို သား ငယ် သေ ကြောင်း သိ ရ ပါ ၏။ အ သေ အ ချာ ကြည့် ရှု ရာ ကျွန် မ ဖွား မြင် သော သား မ ဟုတ် ပါ ဟု တင် လျှောက် ၏။ တစ် ယောက် သော မိန်း မ က မ ဟုတ် ပါ။ အ ရှင် သည် ငါ့ သား၊ အ သေ မှာ သင့် သား ဖြစ် သည် ဟု ငြင်း ဆို ရာ လျှောက် ရင်း မိန်း မ က ထို သို့ မ ဟုတ်။ အ သေ သင့် သား အ ရှင် ငါ့ သား ဟု ဆို ၍ ရှေ့ တော် ၌ ငြင်း ခုံ ကြ လျှင်၊ တစ် ယောက် က၊ အ ရှင် ငါ့ သား၊ အ သေ သင့် သား ဖြစ် ကြောင်း တစ် ယောက် က လည်း၊ ထို သို့ မ ဟုတ်။ အ သေ သင့် သား၊ အ ရှင် ငါ့ သား ဖြစ် ကြောင်း ဆို ကြ သည့် အ မှု မှာ ဓား ယူ ခဲ့ ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ရှေ့ တော် သို့ ဓား ရောက် သော်၊ ရှင် သော သူ ငယ် ကို ထက် ဝက် ခွဲ လျက် တစ် ယောက် တစ် ခြမ်း စီ ရ ယူ စေ ဟူ ၍ ဘု ရင် မင်း စီ ရင် သော အ ခါ ရှင် သော သူ ငယ်၏ အ မိ ရင်း သည် သား ကို ကြင် နာ သ ဖြင့် အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ရှင် သော သူ ငယ် ကို မ သတ် ဘဲ ဤ မိန်း မ အား အပ် လိုက် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက်၏။ တစ် ယောက် က ငါ ပိုင်၊ သင် ပိုင် မ ဖြစ် စေ ရန် ခွဲ ဝေ ပါ စေ ဟု ဆို လျှင် ရှင် သော သူ ငယ် ကို မ သတ် ဘဲ လျှောက် ရင်း မိန်း မ ရ ယူ စေ။ သူ သည် အ မိ ရင်း မှန် သည် ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို ၏။ ထို သို့ ဘု ရင် မင်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ချက် ကို ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား သိ သော အ ခါ တ ရား စီ ရင် ရန် ဘုရား သ ခင့် ထံ မှ ပညာ တော် ရ ရှိ ကြောင်း မှတ် ကျုံး လျက် ဘု ရင် မင်း ကို ခန့် ညား ကြ ကုန် ၏။ ဣ သ ရေ တစ် မျိုး လုံး ကို ရှော လ မုန် မင်း စိုး စံ သော အ ခါ မှူး တော် မတ် တော် တို့ ကား ဇာ ဒုတ် သား အာ ဇ ရိ သည် ပ ရော ဟိတ် ရှိ ရှ သား ဧ လိ ဟော ရပ် နှင့် အ ဟိ ယ တို့ သည် သံ တော် ဆင့်၊ အ ဟိ လုဒ် သား ယော ရှ ဖတ် သည် အ တွင်း ဝန် ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ သည် ဗိုလ် ချုပ်၊ ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် နာ သန့် သား အာ ဇ ရိ သည် ဝန် ရှင် တော် မင်း ကြီး။ နာ သန့် သား ဇာ ဗုဒ် သည် အ ကြီး တော် ပ ရော ဟိတ် အ ဟိ ရှာ သည် လက် သုံး တော် ချုပ်၊ အာ ဗ ဒ သား အ ဒေါ နိ ရံ သည် လ မိုင်း ဝန် ဖြစ် ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် နန်း တော် သား အ ပေါင်း တို့ အ ဖို့ တစ် နှစ် တွင် တစ် လ စီ၊ အ လှည့် ကျ ရိ က္ခာ တော် ဆက် သွင်း ရန် ဣ သ ရေ လ တစ် နိုင် ငံ လုံး ၌ ရှော လ မုန် မင်း ခန့် ထား သော မြို့ ဝန် တစ် ကျိပ် နှစ် ပါး တို့ အ မည် များ ကား ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ခ ရိုင် တွင် ဗင် ဟု ရ။ မာ ကတ်၊ ရှာ လ ဗိမ်၊ ဗက် ရှေ မက်၊ ဧ လု မ္ဘေ သ နန် မြို့ ရွာ ခ ရိုင် တွင် ဗင် ဒေ ကာ။ ဟေ ဖာ နယ် နှင့် တ ကွ စော ခေါ၊ အ ရု ဗုတ် မြို့ ရွာ ခ ရိုင် တွင် ဗင် ဟေ သက်၊ ဒေါ ရ ကုန်း တန်း ခ ရိုင် တွင် ရှော လ မုန် မင်း၏ သ မီး တော် တာ ဖတ် နှင့် ဆောင် နှင်း သော ဗင် အ ဘိ န ဒပ်၊ တာ နက်၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ ရွာ နှင့် တ ကွ ဗက် ရှန် မြို့ မှ စ၍ ယော က မံ မြို့ တစ် ဘက်၊ အာ ဗေ လ မ ဟော လ မြို့ တိုင် အောင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ အောက် ဇာ ရ တန် မြို့ အ စပ်၊ ဗက် ရှန် နယ် ခ ရိုင် တွင် အ ဟိ လုဒ် သား ဗာ နာ။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား ယာ ဣ ရ ယူ ရ သော ဂိ လဒ် နယ် ရှိ မြို့ ရွာ များ ပြင် မြို့ ရိုး၊ ကြေး မင်း ထုပ် နှင့် ပြည့် စုံ သည့် မြို့ ကြီး ခြောက် ဆယ် ရှိ သော ဗာ ရှန် ပြည်၊ အာ ဂေါ ဘ ခ ရိုင်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် ခ ရိုင် တွင် ဗင် ဂေ ဗ။ မ ဟာ နိမ် ခ ရိုင် တွင် ဣ ဒ္ဒေါ့ သား အ ဟိ န ဒပ်။ နဿ လိ ခ ရိုင် တွင် ရှော လ မုန် မင်း၏ သ မီး တော် ဗာ ရှ မတ် နှင့် ဆောင် နှင်း သော အ ဟိ မတ်။ အာ ရှာ နှင့် ဗာ လုတ် ခ ရိုင် တွင် ဟု ရှဲ သား ဗာ နာ၊ ဣ သ ခါ ခ ရိုင် တွင် ပါ ရွာ့ သား ယော ရှ ဖတ်။ ဗင်္ယာ မိန့် ခ ရိုင် တွင် ဧ လာ့ သား ရှိ မိ။ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း၏ နိုင် ငံ၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် သြ ဃ မင်း၏ နိုင် ငံ ဖြစ် ဖူး သော ဒိ လဒ် ခ ရိုင် တွင် ဥရိ သား ဂေ ဗ တို့ တည်း။ တစ် နိုင် ငံ လုံး တွင် ဝန် ရှင် တော် မင်း ကြီး တစ် ပါး တည်း ရှိ၏။ ယု ဒ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား လျက် ရွှင် လန်း စွာ စား သောက် နေ ထိုင် ကြ ကုန် ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် မြစ် ကြီး မှ စ၍ ဖိ လိတ္တိ ပြည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် တိုင်း နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို အုပ် စိုး ရ သည့် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ လက် အောက် ခံ ဖြစ် လျက် အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ ၏။ နန်း တော် တွင် တစ် နေ့ စာ ရိ က္ခာ တော် ကား ဂျုံ မုန့် ညက် တင်း ပေါင်း သုံး ရာ၊ မု ယော မုန့် ညက် တင်း ပေါင်း ခြောက် ရာ၊ သ မင် ဒ ရယ်၊ ဆတ် နှင့် ဆူ ဖြိုး သော ကြက် ငှက် များ ကို မ ဆို ဘဲ ဆူ ဖြိုး သော နွား တစ် ဆယ်၊ အ လွတ် နွား နှစ် ဆယ်၊ သိုး တစ် ရာ ကုန် သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် တိ ဖ သ မြို့ မှ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင် ဘု ရင် တ ကာ တို့ ကို အုပ် စိုး ရ သည့် အ လျောက် ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ စစ် မက် ရေး မ ရှိ။ လက် ထက် တော် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ယု ဒ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဒန် မြို့ မှ စ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ၊ သ ဖန်း ခြံ ရိပ် တွင် စိတ် ချ စွာ နေ ထိုင် ရ ကြ လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း၌ စစ် ရ ထား က သော မြင်း လေး သောင်း နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် ရှိ ၏။ ဆို ခဲ့ သော မြို့ ဝန် တို့ သည် ရှော လ မုန် မင်း နှင့် စား ပွဲ တော် တွင် ထိုင် ခွင့် ရ သူ တို့ အ ဖို့ ရိ က္ခာ တော် တစ် မျိုး မ ကျန်၊ အ လှည့် ကျ သွင်း ရ ကြ သည့် ပြင် မြင်း တော်၊ လား တော် စား ရန် စ ပါး ကောက် ရိုး များ ကို လည်း တာ ဝန် အ လိုက် ဇောင်း တော် ရောက် သွင်း ရ ကြ ၏။ သဲ သောင် နှင့် အ မျှ များ ပြား ကျယ် ဝန်း သော ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း၏ ဉာဏ် ပ ညာ သည် အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် အ ရှေ့ ပြည် သား အ မျိုး မျိုး တို့ ၏ ပ ညာ ထက် ထူး ချွန် ၍ ဇေ ရ အ နွယ်၊ မ ဟော လ သား၊ ဧ သန်၊ ဟေ မန်၊ ကာ လ ကော လ၊ ဒါ ရ ဒ အ စ ရှိ သော ပ ညာ သည် အ ပေါင်း တို့ ထက် လွန် ကဲ လျက် ပတ် ဝန်း ကျင် ခပ် သိမ်း သော တိုင်း နိုင် ငံ အ နှံ့ ကျော် စော ၏။ ရှော လ မုန် မင်း၏ ပ ညာ သ တင်း ကို ကြား သော ဘု ရင် တ ကာ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ နက် ပ ညာ စ ကား ကို ကြား နာ ရန် ရောက် လာ ကြ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ မြဲ မ ဟာ မိတ် ဖြစ် သူ၊ တု ရု ဘု ရင် ဟိ ရံ မင်း သည် ရှော လ မုန် ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြောင်း ကြား၍ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် ရာ ရှော လ မုန် မင်း က ဟိ ရံ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ ပြန် သည် ကား ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ခြေ ဖ ဝါး အောက် သို့ ရန် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှိမ့် ချ တော် မ မူ မ ချင်း ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် စစ် ရေး များ အ တွက် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် မ တည် မ ဆောက် ခဲ့ ရ ကြောင်း ကို အ ကြည် တော် သိ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ၌ သာ ယာ ခွင့် ကို ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ ဖြင့် ရန် မူ သူ မ ရှိ၊ ဘေး အ န္တ ရာယ် ကင်း သည် တစ် ကြောင်း၊ သင့် အ ရိုက် အ ရာ၊ သင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက်၊ ငါ တင် မြှောက် မည့် သင့် သား သည် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရ လိမ့် မည် ဟု ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် တစ် ကြောင်း များ ကြောင့် ကိုယ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန် ကျွန်ုပ် ကြံ စည် ပါ ၏။ လေ ဗ နုန် တော ရှိ သစ် က တိုး သစ် များ ကို ကျွန်ုပ် အ ဖို့ ခုတ် လုပ် ရန် အ မှု ထမ်း တို့ အား အ မိန့် ပေး ပါ လော့။ အ ကြည် တော် ဆုံး ဖြတ် ရာ အ ခ ကို ပေး မည့် ပြင် ကျွန်ုပ် အ မှု ထမ်း တို့ လည်း ကူ ညီ စေ ပါ မည်။ ဇိ ဒုန် လူ မျိုး တို့ အ ခုတ် အ လုပ် ကျွမ်း ကျင် သည့် နည်း တူ ကျွန်ုပ် တွင် ကျွမ်း ကျင် သူ မ ရှိ ကြောင်း အ ကြည် တော် သိ ပါ သည် ဟု အ မှာ တော် သ လိုက် လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း၏ အ မှာ တော် စ ကား ကို ဟိ ရံ မင်း ကြား လျှင် ဤ နိုင် ငံ ကြီး ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ စား ပ ညာ ရှိ သော သား ကို ပေး သ နား တော် မူ သော ထာ ဝရ ဘု ရား သည် ယ နေ့ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု အား ရ ဝမ်း​ မြောက် လျက် ရှော လ မုန် မင်း အား အ ကြည် တော် ပေး ပို့ သော အ မှာ တော် စ ကား ကို ကျွန်ုပ် ကြား သိ ပါ ပြီ။ အ လို ရှိ သော သစ် က တိုး နှင့် ထင်း ရူး သစ် ပါ သယ် ပိုး ပါ မည်။ လေ ဗ မုန် တော မှ ပင် လယ် သို့၊ ကျွန်ုပ် အ မှု ထမ်း တို့ ထုတ် စေ ပြီး လျှင် အ ကြည် တော် စီ မံ သော ဆိပ် ကမ်း ရောက် ပင် လယ် လမ်း ဖြင့် ဖောင် ဖွဲ့ မျှော ၍ လုံး ကောက် အပ် နှင်း ပါ စေ မည်။ အ ကြည် တော် လည်း နန်း တော် သား တို့ အ ဖို့ စား နပ် ရိ က္ခာ ထောက် ရန် ကျွန်ုပ် အ လို ရှိ ပါ သည် ဟု ရာ ဇ သံ ပြန် လွှတ် သည့် အ တိုင်း ဟိ ရံ မင်း သည် ရှော လ မုန် မင်း အ လို ရှိ သ မျှ သစ် က တိုး၊ ထင်း ရူး သစ် များ ကို ပေး ပို့ လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း ဟိ ရံ မင်း ၏ နန်း တော် သား တို့ အ ဖို့ တစ် နှစ် လျှင် ဂျုံ ဆန် တင်း ရေ နှစ် သိန်း၊ ထောင်း ညှပ်၍ ရ သော ဆီ ချိန် ခွက် ငါး ထောင်၊ ရိ က္ခာ များ ကို ပေး ပို့ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း အား ပ ညာ ကို ပေး တော် မူ ၏။ ဟိ ရံ မင်း နှင့် ရှော လ မုန် မင်း နှစ် ပါး တို့ လည်း မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ၍ သင့် မြတ် ကြ သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး တွင် လ မိုင်း အ မှု ထမ်း သုံး ထောင် ကို စီ မံ ၍ တစ် လှည့် တစ် သောင်း စီ လေ ဗ နုန် တော သို့ စေ လွှတ် သည့် နှင့် အ ညီ တော တွင် တစ် လ၊ အိမ် တွင် နှစ် လ နေ ရ ကြ ၏။ လ မိုင်း ဝန် ကား အ ဒေါ နိ ရံ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ရှော လ မုန် မင်း အ မိန့် တော် အ ရ ဆစ် ပြီး ကျောက် နှင့် ဗိ မာန် တော် အ မြစ် ချ ရန် ကောင်း မွန် သော ကျောက် ကြီး များ ကို တူး ဖော် ရ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း၊ ဟိ ရံ မင်း တို့၏ ဗိ သု ကာ များ နှင့် ဂေ ဗ လ မြို့ သား ဗိ သု ကာ များ လည်း ကျောက် များ၊ သစ် သား များ ကို ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ဆစ် ရွေ ပြင် ဆင် ကြ လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထွက် သော သ က္က ရာဇ် လေး ရာ့ ရှစ် ဆယ် နန်း စံ လေး နှစ်၊ ဇိ ဖ ခေါ် ဒု တိ ယ လ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို စ တည် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ရှော လ မုန် မင်း တည် ဆောက် သော ဗိ မာန် တော် ကား အ လျား အ တောင် ခြောက် ဆယ်၊ အ နံ အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ မြင့် အ တောင် သုံး ဆယ် တည်း။ ဗိ မာန် တော် မျက် နှာ စာ မုတ် ဆောင် အ လျား မှာ ဗိ မာန် တော် အ နံ နှင့် အ မျှ အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ မုတ် ဆောင် အ နံ ကား ဆယ် တောင် ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် လေ သာ ပေါက် ကို ရာ ဇ မတ် ကွက် လုပ်၏။ ဗိ မာန် တော် အ ပြင် ခန်း၊ အ တွင်း ခန်း နံ ရံ အ ပ ပတ် လည်၌ အ ခန်း ငယ် သုံး ဆင့် ကို လုပ် ရာ ဗိ မာန် တော် နံ ရံ ကို မ ဖောက် ဘဲ ၎င်း နံ ရံ တွင် ရက် မ ခံ ဖောင်း ရစ် များ ကို လုပ်၍ အောက် ထပ် အ နံ ငါး တောင်၊ အ လယ် ထပ် အ နံ ခြောက် တောင်၊ အ ပေါ် ထပ် အ နံ ခု နစ် တောင် ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် ကို တည် လုပ် သော အ ခါ ကျောက် တွင်း မှ ဆစ် ခဲ့ ပြီး ကျောက် များ နှင့် သာ တည် ဆောက် သော ကြောင့် တူ၊ ပု ဆိန် စ သော သံ လက် နက် များ နှင့် ထု လုပ် သံ မ ကြား ချေ။ အောက် ဆင့် ခန်း သို့ ဝင် ရန် တံ ခါး ဝ သည် ဗိ မာန် တော် တောင် နံ ရံ၌ ရှိ ၏။ အ လယ် ဆင့်၊ အ ထက် ဆင့် တိုင် အောင် ကြောင် လိမ် လှေ ကား ဖြင့် တက် ရ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ မိုး ကို သစ် က တိုး ဒိုင်း ပျဉ် ဖြင့် မိုး၍၊ တည် ဆောက် မှု ကို အ ပြီး သတ် လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် ပတ် လည် တွင် တည် ဖွဲ့ သော အ ခန်း ဆင့် များ ကား အ မြင့် ငါး တောင် စီ ရှိ လျက် သစ် က တိုး ရက် မ ဖြင့် ဗိ မာန် တော် ဖောင်း ရစ် တွင် တင် လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် ကား ယ ခု တည် နေ သော ဗိ မာန် တော် ကို ထောက် ၍ သင် သည် ငါ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ တိုင်း ကျင့် ကြံ ခြင်း၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ တိုင်း လိုက် နာ ခြင်း၊ မိန့် မှာ ချက် ဟူ သ မျှ အ တိုင်း စောင့် ရှောက် ကျင့် ကြံ ခြင်း များ ကို ပြု လျှင်၊ ငါ လည်း၊ သင့် အ ဘ ဒါဝိဒ် အား ပေး ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ တည် ပြု လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို မ စွန့် ဘဲ ထို အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင် စံ နေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ပြီး စီး သည် မှာ အောက် ခင်း မှ ထုပ် လျောက် တိုင် အောင် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း နံ ရံ များ ကို သစ် က တိုး ပျဉ် ဖြင့် ကာ ၍ အောက် ခင်း ကို ကား ထင်း ရူး ပျဉ် ဖြင့် ခင်း လေ ၏။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ ဖြစ်၊ ဗိ မာန် တော် နောက် ပိုင်း၊ အ တောင် နှစ် ဆယ် ရှိ အ တွင်း ခန်း ကို သစ် က တိုး ပျဉ် ဖြင့် ကာ ရံ သည့် အ လျောက် ရှေ့ ပိုင်း အ ပြင် ခန်း ကား၊ အ တောင် လေး ဆယ် ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ပတ် လည် ၌ ကျောက် မ ပေါ် အောင် အ သီး အ ပွင့် ပုံ ချယ် လှယ် သော သစ် က တိုး ပျဉ် ဖြင့် ဖုံး ကာ လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ထား ရန် အ တွင်း ခန်း ကို ဖွဲ့ ရာ အ လျား၊ အ နံ၊ အ မြင့်၊ အ တောင် နှစ် ဆယ် စီ ရှိ သော ဌာ န ကို ရွှေ စင် ဖြင့် မွမ်း မံ လျက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း သစ် က တိုး သား ဖြင့် လုပ် လေ ၏။ အ တွင်း ခန်း ထဲ တွင် ရွှေ စင် ဖြင့် မွမ်း မံ လျက် ရှေ့ ၌ ရွှေ ကြိုး များ ကို သွယ် တန်း ၍ ၎င်း မှ စ သော ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဆောင် လုံး ရွှေ အ ပြည့် မွမ်း မံ လေ ၏။ အ တွင်း ခန်း ရှိ ပ လ္လင် တော် ကို လည်း ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ လေ ၏။ အ တွင်း ခန်း တွင် အ မြင့် ဆယ် တောင် ရှိ သော ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး ကို သံ လွင် သား ဖြင့် လုပ် ရာ အ တောင် တစ် ဘက် ငါး တောင် စီ၊ တစ် ဘက် ဖျား မှ တစ် ဘက် ဖျား တိုင် အောင် ဆယ် တောင် ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခန်း၊ ပြင် ခန်း၊ နံ ရံ များ တွင် ခေ ရု ဗ၊ စွံ ပ လွန် ပင်၊ ပန်း ပွင့် ပုံ များ ကို ထု လုပ် သည့် ပြင် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခန်း၊ ပြင် ခန်း၊ ကြမ်း ကို လည်း ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ လေ ၏။ အ တွင်း ခန်း သို့ ဝင် ရန်၊ ငါး ထောင့် ကုံး တံ ခါး ဘောင် ခွေ လျက်၊ သံ လွင် သား တံ ခါး ရွက် ကို လုပ် ပြီး လျှင် ထို သံ လွင် သား တံ ခါး နှစ် ရွက် တွင် ခေ ရု ဗ၊ စွံ ပ လွန် ပင်၊ ပန်း ပွင့် ပုံ များ ကို ထု လုပ် ၍ ၎င်း ခေ ရု ဗ၊ စွံ ပ လွန် ပင် ပုံ များ ပေါ် တွင် ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ လေ ၏။ ထို နည်း တူ အ ပြင် ခန်း သို့ ဝင် ရန် လေး ထောင့် တံ ခါး ဘောင် ကို သံ လွင် သား ဖြင့် ခွေ လျက် ခေါက် တံ ခါး ရွက် တစ် စုံ ကို ထင်း ရူး သား ဖြင့် လုပ် ပြီး လျှင် ခေ ရု ဗ၊ စွံ ပ လွန် ပင်၊ ပန်း ပွင့် ပုံ များ ကို ထု လုပ်၍ ရွှေ ဖြင့် ပုံ လုံး ပေါ် မွမ်း မံ လေ ၏။ အ တွင်း တံ တိုင်း ကို လည်း ဆစ် ပြီး ကျောက် သုံး ရစ်၊ ရွေ ပြီး သစ် က တိုး သား တစ် ရစ် ကျ၊ ဆင့် တည် လေ ၏။ နန်း စံ လေး နှစ်၊ ဇိ ဖ ခေါ် လ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကျောက် မြစ် ကို ချ လျက် ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး တည် ဆောက် ရာ နန်း စံ ဆယ့် တစ် နှစ်၊ ဗု လ ခေါ် အ ဌ မ လ တွင် န မူ နာ ပုံ စံ အ တိုင်း အ လုံး စုံ ပြီး စီး သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ကိုယ့် နန်း တော် ကို ဆယ့် သုံး နှစ် နှင့် အ ပြီး သတ် တည် ဆောက် ရာ လေ ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် မှာ သစ် က တိုး သား တိုင် စဉ် လေး တန်း ကို ထူ ပြီး မှ ၎င်း အ သား ရက် မ ကပ် ၍ အ လျား အ တောင် တစ် ရာ၊ အ နံ ငါး ဆယ်၊ အ မြင့် သုံး ဆယ် ရှိ လျက် တိုင် အ ထက် ဆင့် ကြား သုံး တန်း တွင် တစ် တန်း လျှင် ဆယ့် ငါး ခန်း စီ၊ ပေါင်း လေး ဆယ့် ငါး ခန်း အ ပေါ်၌ အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ သုံး ဆယ် ရှိ သော တိုင် စု ခေါ် မုတ် ဆောင် ကို လည်း လုပ် လျက် ၎င်း ရှေ့ စ နု ဆောင် မျက် နှာ စာ တွင် မုတ် ရိုး ထောက် တိုင် နှင့် တ ကွ စ မြင် ခံ လေ ၏။ တ ရား ပ လ္လင် တည် ၍ တ ရား စီ ရင် ရန် စ မုတ် ဆောင် တော် လုပ် ရာ ကြမ်း ခင်း မှ မျက် နှာ ကြက် တိုင် အောင်၊ သစ် က တိုး ပျဉ် ဖြင့် ခင်း ကာ လျက် ထို စ မုတ် ဆောင် အ တွင်း ရှိ တံ တိုင်း ၌ ကိုယ့် စံ နန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ဖာ ရော မင်း သ မီး တော် မိ ဖု ရား ခေါင့် စံ နန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ စ မုတ် ဆောင် နည်း တူ လုပ် လေ ၏။ အ ပြင် နန်း မြို့ ရိုး နှင့် တ ကွ ဆို ခဲ့ သော အ ဆောင် တော် များ ကို အ တွင်း အ ပြင် အ မြစ် မှ စ၍ ခေါင် တိုင် အောင် စ နစ် အ တိုင်း လွှ ဆွဲ၍ ဆစ် ပြီး ကောင်း မွန် သော ကျောက် များ နှင့် တည် ဆောက် ရာ အ မြစ် ကား၊ ထု ထည် ဆယ် တောင်၊ ရှစ် တောင် ရှိ လျက် ကောင်း မွန် သော ကျောက် ကြီး များ တည်း။ အ ပေါ်၌ လည်း သစ် က တိုး သား နှင့် တ ကွ၊ စ နစ် အ တိုင်း ဆစ် ပြီး ကောင်း မွန် သော ကျောက် များ ဆင့် ၏။ ပတ် လည် နန်း မြို့ ရိုး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော်၊ မုတ် ဆောင် တော် ရှိ၊ အ တွင်း တံ တိုင်း နည်း တူ ဆစ် ပြီး ကျောက် သုံး ရစ်၊ ရွေ ပြီး သစ် က တိုး သား တစ် ရစ် ကျ ဆင့် တည် လေ ၏။ အ မြင့် ဆယ့် ရှစ် တောင်၊ လုံး ပတ် ဆယ့် နှစ် တောင် ရှိ သော ကြေး တိုင် နှစ် တိုင် ကိုလည်း ကောင်း၊ တိုင် ထိပ် ပေါ် တွင် တင် ရန် အ မြင့် ငါး တောင် ရှိ သော ကြေး တိုင် အုပ် နှစ် ခု ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လုပ် သည့် ပြင် တိုင် အုပ် နှစ် ခု ပေါ် တွင် ချယ် လှယ် ရန် ရက် ကျစ် သော ကွန် ချာ၊ ပန်း ဆိုင်း မြိတ် တစ် စုံ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပေါ် ရှိ တိုင် အုပ် ကို ပတ် ရစ် ရန် တိုင် အုပ် တစ် ခု လျှင် သ လဲ သီး ပုံ နှစ် ကုံး စီ ကို လည်း ကောင်း၊ လုပ် ရ ၏။ မုတ် ဆောင် အ နီး တိုင် ထက် အ မြင့် လေး တောင် ရှိ သော တိုင် အုပ် ကို ကြာ ပန်း အိုး သဏ္ဌာန် လုပ် လျက် ကွန် ချာ လွှမ်း သော တိုင် အုပ် ခါး လယ် တွင် တိုင် အုပ် တစ် ခု လျှင် လုံး ရေ နှစ် ရာ ရှိ သ လဲ သီး ပုံ အ ကုံး များ ကို ချယ် လယ် ပြီး နောက် ထို တိုင် နှစ် လုံး ကို ဗိ မာန် တော် မုတ် ဆောင် အ နီး စိုက် ထား၍ လက်ျာ တိုင် ကို ယာ ခိန်၊ လက် ဝဲ တိုင် ကို ဗော ဇ ဟု သ မုတ် လေ ၏။ တိုင် ထိပ် ပေါ် တွင် ကြာ ပန်း အိုး သဏ္ဌာန် လုပ် သ ဖြင့်၊ အ ပြီး သတ် သ တည်း။ အ ကျယ် ဆယ် တောင်၊ စောက် ငါး တောင်၊ လုံး ပတ် သုံး ဆယ် ရှိ သော ကြေး ရေ ကန် ကို သွန်း လုပ် ရာ ရေ ကန် အ နား ရစ် အောက် ပတ် လည် တွင် တစ် ပြိုင် နက် သွန်း လုပ် သော တစ် တောင် လျှင် ဆယ် လုံး ကျ အ သီး ပုံ နှစ် တန်း ပါ လျက် အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ လေး ဘက် တွင် တစ် ဖက် လျှင် သုံး ကောင် ကျ နောက် ပိုင်း အ တွင်း၊ မျက် နှာ ကား အ ပြင် သို့ မူ သော နွား ရုပ် ဆယ့် နှစ် ကောင် ပေါ် မှာ တင် ထား လေ ၏။ ကြာ ပွင့် ချပ် သဏ္ဌာန်၊ ဖ လား အ နား ရစ် ပါ လျက် ထု လက် တစ် ဝါး ဖြစ် သော ထို ရေ ကန် ၌ ရေ ချိန် ခွက် ငါး သောင်း ဝင် ရှိ ၏။ အ လျား အ နံ လေး တောင် စီ၊ အ မြင့် သုံး တောင် ရှိ သော ကြေး အောက် ခံ တစ် ဆယ် ကို လုပ် သည် မှာ အောက် ခံ တစ် ခု တွင် ကြေး ဝင် ရိုး နှင့် ကြေး ဘီး နှစ် စုံ ရှိ လျက် ခြေ လေး ချောင်း အ ထက် ကြေး အင် တုံ တင် ရန် ပန်း ဆိုင်း ချယ် လယ် သော ကြေး ခ နောက် ကို သွန်း လုပ် ၏။ ခ နောက် လည် ဆစ် အ ဝင်၊ အ ထက်၊ အ မြင့် တစ် တောင်၊ တစ် တောင့် ထွာ ပြွန် လုံး သဏ္ဌာန် ကြေး က ရွတ် ကို ထား ၍ ၎င်း၌ ပန်း ထု လျက်၊ စ တု ရန်း အ ထောက် အ ခံ ရှိ ၏။ အ ထောက် အ ခံ အောက် မှာ အ မြင့် တစ် ထောင့် ထွာ ရှိ သော ထို ဘီး နှစ် စုံ၏ ဝင် ရိုး များ သည် အောက် ခံ အ တွင်း တပ် ထား လျက် ရှိ၏။ ဘီး ပုံ ကား၊ စစ် ရ ထား နှင့် တူ လျက် ဝင် ရိုး၊ ထောက်၊ တ ကူ၊ ပုံ တောင်း များ ပါ သွန်း လုပ် လေ၏။ အောက် ခံ လေး ထောင့်၊ တစ် ထောင့် တစ် ထောင့်၌ တစ် ဆက် တည်း သွန်း လုပ် သော ခ နောက် ရှိ၏။ အောက် ခံ ထိပ် တွင် အ မြင့် တစ် ထွာ ရှိ သော က ရွတ် ခွေ ရှိ သည့် ပြင် တစ် ဆက် တည်း သွန်း လုပ် သော အ ထောက် အ ခံ လည်း ရှိ ၏။ အ ထောက် အ ခံ ရှိ အ ကွက် များ ၌ ခေ ရု ဗ၊ ခြင်္သေ့၊ စွံ ပ လွန် ပင် ပုံ များ နှင့် ပတ် လည် ပန်း ဆိုင်း ကို လည်း ထု လေ ၏။ ထို သို့ စ နစ် သဏ္ဌာန် လုံး ရပ် တူ စွာ အောက် ခံ တစ် ဆယ် ကို သွန်း လုပ် သ တည်း။ အ ကျယ် လေး တောင်၊ ရေ ချိန် ခွက် နှစ် ထောင် ဝင်၊ ကြေး အင် တုံ ဆယ် လုံး ကို သွန်း လုပ် ၍ အောက် ခံ တစ် ခု တစ် ခု ပေါ် တွင် တစ် လုံး စီ တင် ထား လျက်၊ ဗိ မာန် တော် တောင် ဘက်၌ ငါး ခု၊ မြောက် ဘက်၌ ငါး ခု၊ ထား၍ ရေ ကန် ကို ကား ဗိ မာန် တော် အ ရှေ့ တောင် ထောင့် ၌ ထား ၏။ အိုး၊ ကော် ပြား၊ ဖ လား များ ကို လည်း ဟိ ရံ လုပ် ရ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တွင် ဟိ ရံ ပြု ရ သည် မှာ တိုင် တစ် စုံ။ အိုး သဏ္ဌာန် တိုင် ထိပ် အုပ် တစ် စုံ၊ အိုး သဏ္ဌာန် တိုင် ထိပ် အုပ် ကို ဖုံး လွှမ်း ရန် ကွန် ချာ တစ် စုံ။ အိုး သဏ္ဌာန် တိုင် ထိပ် အုပ် နှစ် ခု ကို ဖုံး လွှမ်း သော ကွန် ချာ အ ချယ်၊ သ လဲ သီး ပုံ နှစ် ကုံး စီ၊ လုံး ရေ လေး ရာ။ အောက် ခံ တစ် ဆယ် အ ပေါ် တင် အင် တုံ တစ် ဆယ်၊ ရေ ကန် တစ် ကန်၊ အောက် ခံ နွား ရုပ် ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ အိုး၊ ကော် ပြား၊ ဖ လား များ တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ရှော လ မုန် မင်း အ ဖို့ ချွတ် ပြီး ကြေး နှင့် လုပ်၍ အ ပြီး သတ် လေ ၏။ မြေ စေး ရှိ ရာ ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း ပြင်၊ သု ကုတ် မြို့ နှင့် ဇာ ရ တန် မြို့ များ ကြား တွင်၊ ဘု ရင် မင်း သွန်း လုပ် စေ ရာ ကြေး ချိန် မ သိ နိုင် အောင် အ သုံး အ ဆောင် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ များ ပြား၍ ရှော လ မုန် မင်း မ ချိန် မ တွယ် ချေ။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း ပူ ဇော် ရာ ရွှေ ပ လ္လင် တော်၊ ရှေ့ တော် မုန့် တင် ရွှေ စား ပွဲ တော် အ တွင်း ခန်း ရှေ့ ဝဲ ယာ နှစ် ဘက်၊ ရွှေ ပွင့်၊ ရွှေ မီး ခွက် များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ရွှေ စင် မီး ခုံ တော် ငါး ခု စီ ရွှေ မီး ကော် များ၊ ရွှေ စင် ဖြင့် ပြီး သော လင် ပန်း၊ မီး ညှပ်၊ ဖ လား၊ ခွက်၊ မီး ကျီး ခံ များ၊ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ တွင်း ခန်း တံ ခါး၊ ဗိ မာန် တော် ပြင် ခန်း တံ ခါး များ အ ဖို့ ရွှေ ပ တ္တာ များ တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ ကို လုပ် စေ လျက် ဗိ မာန် တော် အ မှု ကို အ ပြီး သတ် ပြီး လျှင် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တွင် ဆောင် သွင်း သ တည်း။ ထို အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ဇိ အုန် ခေါ် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် မှ ပင့် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တည်း ဟူ သော အ မျိုး အ နွယ် ဦး စီး ဦး ကိုင်၊ အိမ် ထောင် အ ကြီး အ ကဲ ဟူ သ မျှ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ အ ထံ တော် သို့ ဆင့် ခေါ် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဧ သ နိမ် ခေါ် သ တ္တ မ လ တွင် ကျင်း ပ မြဲ ပူ ဇော် ပွဲ အ တွင်း ရှော လ မုန် မင်း ထံ စု ရုံး ၍ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ရောက် လာ ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပ ရော ဟိတ် တို့ ပင့် ချီ လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် တဲ တော် ရှိ သန့် ရှင်း သော အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ ပါ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ နှင့် တ ကွ ပင့် ဆောင် ကြ သော အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း မှ စ၍ စု ရုံး ပြီး သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် မ ရေ မ တွက် နိုင် သော သိုး နွား များ ကို သေ တ္တာ တော် ရှေ့ ပူ ဇော် ကြ လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခန်း၊ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၊ ခေ ရု ဗ အ တောင့် အောက်၊ ပြင် ဆင် ပြီး နေ ရာ သို့ သွင်း ထား ကြ ရာ ခေ ရု ဗ အ တောင် များ သည် သေ တ္တာ တော် တည် ရာ ပေါ် တွင် ဖြန့် နေ သည့် အ တိုင်း သေ တ္တာ တော် နှင့် ထမ်း ပိုး များ ပါ မိုး ကာ လျက် ရှိ ၏။ ထမ်း ပိုး များ ရှည် လျား သ ဖြင့် အ တွင်း ခန်း မျက် နှာ စာ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ အ စွန်း ကို မြင် ရ သော် လည်း ပြင် ခန်း သို့ မ ရောက်၊ ယ နေ့ တိုင် ရှိ သ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ဟော ရပ် တောင်၌ မော ရှေ ထည့် ခဲ့ သော ကျောက် နှစ် ပြား မှ တစ် ပါး၊ သေ တ္တာ တော် အ တွင်း တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ။ ထို နောက် ရှော လ မုန် မင်း က၊ မှောင် အ တိ တွင် ငါ စံ နေ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ။ စံ တော် မူ ရာ ဗိ မာန်၊ အ စဉ် ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န တော် ကို အ ကျွန်ုပ် မု ချ တည် ဆောက် ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ပြီး လျှင် လှည့် ကြည့် ၍၊ ရပ် နေ ကြ သော ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး သည် မှာ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း တည် ဆောက် ရန် ကြံ ရွယ် သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ကြံ ရွယ် သည် ကား သင့် မြတ် ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ သင့် ကိုယ် တိုင် ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ခွင့် မ ရ။ ရင် သွေး ဖြစ် သော သင့် သား သာ လျှင် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟု ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ငါ သည် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ ပေါ် ထွန်း ၍ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် ထိုင် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရ သည် မှာ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တည် ပြု တော် မူ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သည့် ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ပါ ရှိ သည့် သေတ္တာ တော် ကို လည်း ဗိ မာန် တော် တွင် ငါ သွင်း ထား ပြီ ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပ ရိ သတ် ဥဿုံ မျက် မှောက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့၊ လက် အုပ် ချီ ၍ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ သို့ ဖြစ် ၍ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သင် လိုက် လျှောက် သည့် အ တိုင်း သား မြေး တို့ လည်း ငါ့ မျက် မှောက် တွင် လိုက် လျှောက် ရာ လမ်း ကို သ တိ ပြု ကြ လျှင် ငါ့ ရှေ့ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ ရ သော သင့် အ မျိုး မင်း ရိုး မ ပြတ် ရ ဟု ကျွန် တော် ရင်း ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ တော် ကို စောင့် တော် မူ ပါ။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကျွန် တော် ရင်း ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား မိန့် ဖူး သော ဗျာ ဒိတ် ကို ယ ခု တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ။ သို့ ရာ တွင် ဤ မြေ ပ ထ ဝီ ၌ ဘု ရား သ ခင် မု ချ စံ နေ တော် မူ ပါ မည် လော။ ဘ ဝဂ် အ ထိ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် မှာ ပင် ကိုယ် တော် မ ဆံ့ နိုင် ပါ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကား သာ ၍ မ ဆံ့ လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် ချက်၊ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို ငဲ့၍ ယ နေ့ ပြု သော ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ငါ့ နာ မ တည် မည် ဟူ၍ ရည် ရွယ် တော် မူ သော ဤ ဌာ န၊ ဤ ဗိ မာန် တော် ကို နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မျက် မှောက် ပြု တော် မူ သည့် အ လျောက် ဤ ဌာ န သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် ဤ ဌာ န သို့ မျက် နှာ မူ လျက် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို စံ နေ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း ၍ ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ လူ တစ် ဦး သည် သူ တစ် ပါး ကို ပြစ် မှား၍ သစ္စာ ဆို ရန် တာ ဝန် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဤ ဗိ မာန် တော် တွင် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ဝင် ရောက် သ စ္စာ ဆို လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ၍ ဆိုး သူ့ ဦး ထိပ် ထက် ချင့် အ လေ့ အ လာ အ ကျိုး ဆက် ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် သူ့ အား၊ ဖြောင့် သည့် အ တိုင်း၊ လွတ် ရာ ကောင်း ကျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် များ အ ပေါ် တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် ခံ ရ သော အ ခါ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လာ ၍ နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ လျက် ဤ ဗိ မာန် တော် တွင် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ်၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး သ နား ခဲ့ သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ပါ ဦး။ ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် မိုး မ ရွာ အောင် ပိတ် ဆို့ လျက် ဆုံး မ တော် မူ သော အ ခါ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ၍ ဒု စ ရိုက် ရှောင် ကြဉ် ကြ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း၍ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ဖြစ် သူ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် သည့် ပြင် လိုက် အပ် သော လမ်း ကောင်း ကို ညွှန် ပြ တော် မူ လျက် လူ မျိုး တော် အား အ ပိုင် ပေး ခဲ့ သော ပြည် ပေါ် တွင် မိုး ရွာ စေ တော် မူ ပါ။ ပြည် တော်၌ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ်၊ ဒ ဟ ဝါ ယော ကပ်၊ ပိုး ကောင်၊ ကျိုင်း ကောင်၊ နှံ ကောင် စား ခြင်း ကပ်၊ တိုင်း ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို ရန် သူ ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း ကပ် မှ စ သော မည် သည့် ရော ဂါ၊ မည် သည့် ဒဏ် ချက် မ ဆို သင့် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ နက် ကိုယ် ခံ ရ သော ဒဏ် ချက် ကို သိ သူ တိုင်း၊ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ လက် အုပ် ချီ လျက် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် လျှင် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် နှင့် ထပ် တူ နာ မ တော် ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သိ ကျွမ်း ခန့် ညား ကြ စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကို နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ကြောင်း သိ ကြ စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ပ ဌ နာ ပြု သည့် အ တိုင်း စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ရန် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လူ မျိုး တော် ချီ ထွက် ရ သော အ ခါ ရွေး ချယ် တော် မူ သော မြို့ နှင့် နာ မ တော် အ ဖို့ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘုရား ထံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင်၊ အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း၍ သူ တို့ အ ရေး ကို မိုင်း မ တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် ကင်း သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် အ မျက် တော် ထား ၍ အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ နီး အ ဝေး တစ် ပြည် ပြည် သို့ ရန် သူ တို့ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ရ သည် ဖြစ် သော်၊ ပါ သွား ရ သော ထို ပြည် ၌ စိတ် ပြောင်း လျက် နောင် တ ရ ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ လွန် ကျူး မိ ပါ ပြီ။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မိ ပါ ပြီ ဟု အ သ နား တော် ခံ သည် နှင့် အ ညီ သိမ်း သွား ရ သော ရန် သူ့ ပြည် မှ ပင် စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လာ သည့် ပြင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ပြည်၊ ရွေး ချယ် တော် မူ သော မြို့ နာ မ တော် အ ဖို့ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း၍ သူ တို့ အ ရေး ကို မိုင်း မ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရှော လ မုန် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် မှု ကို အ ဆုံး သတ်၍ ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော် ရှေ့၊ ကောင်း ကင် ထက် သို့ လက် အုပ် ချီ လျက်၊ ဒူး ထောက် လျက် ပြု ရာ မှ ထ ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် ကို ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကောင်း ကြီး ပေး သည် မှာ က တိ တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို ရန် ငြိမ်း ခွင့် ပြု တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ဖြင့် ပေး တော် မူ ခဲ့ သော က တိ တော် မြတ် အ တိုင်း၊ တ သ ဝေ မျှ မ တိမ်း ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘိုး ဘေး များ နှင့် အ တူ ရှိ သည် နည်း တူ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် လည်း၊ မ စွန့် မ ထား၊ အ တူ ရှိ တော် မူ ၍ ဘိုး ဘေး များ အား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ညတ် တော် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက် နည်း လမ်း တော် တိုင်း ၌ လိုက် လျှောက် ကြ ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ စိတ် သ ဘော ကို ဘက် တော် သို့ လှည့် တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ လည်း၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက်၍ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက် ယ နေ့ အ တိုင်း၊ ငါ တို့ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ စိတ် နှ လုံး စုံ လင် ကြ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် နွား နှစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ သိုး တစ် သိန်း နှစ် သောင်း များ ကို ရှော လ မုန် မင်း ဆက် ကပ် ပူ ဇော် စေ သည့် အ လျောက် ဘု ရင် မင်း မှ စ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို အ နု မော ဒ နာ ပြု ကြ ကုန် ၏။ ထို နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ရှိ ပူ ဇော် ရာ ကြေး ပ လ္လင် တော် သည် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ဆီ ဥကို ငယ်၍ မ ဆံ့ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ တံ တိုင်း ဗ ဟို ချက် ကို ဘု ရင် မင်း သီး သန့် ထား၍ ထို ဌာ န တွင် ဆို ခဲ့ သော သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ရ ၏။ ထို ကာ လ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ မှ စ၍ အိ ဂျစ် ချောင်း တိုင် အောင် အ ရပ် ရပ် က လာ ရောက် ကြ သော ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် ကြီး နှင့် တ ကွ ငါ တို့ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ ခု နစ် ရက် နှစ် ပတ်၊ ဆယ့် လေး ရက် တိုင် တိုင် ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ပြီး သော် ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ပ ရိ သတ် ကို လွှတ် လိုက် ရာ သူ တို့ သည် ဘု ရင် မင်း ကို သြ ဘာ ဆက် လျက် ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လူ မျိုး တော် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ မျှ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ နေ အိမ် များ သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် များ မှ စ ၍ ပြု လုပ် လို သ မျှ ကို အ ပြီး သတ် သည့် ကာ လ၊ ဂိ ဗောင် မြို့၌ ထင် ရှား ခဲ့ သည့် နည်း တူ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား ပြန် လျက် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် သင့် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို ငါ နာ ယူ ပြီ။ သင် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် ကို ငါ သီး သန့် ထား လျက် နာ မ တော် တည် မြဲ စေ သည့် အ တိုင်း အ စဉ် မ ပြတ် ငါ မျက် မှောက် ပြု ၍ အ ရေး ယူ မည်။ သင် သည် ငါ မိန့် မှာ တိုင်း ပြု၍ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက် သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ဖြောင့် မှန် စုံ လင် သော စိတ် သ ဘော နှင့် လိုက် လျှောက် လျှင် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ ရ သော သင့် အ မျိုး မင်း ရိုး မ ပြတ် ရ ဟု သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် အား က တိ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ပေါ် တွင် သင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ကာ လ အ စဉ် ငါ တည် မြဲ စေ မည်။ သင့် တို့ ဖြစ် စေ၊ သား မြေး တို့ ဖြစ် စေ၊ ငါ စီ ရင် ခဲ့ သော မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ နောက်တော် မှ တွန့် ဆုတ် လျက် အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် သွား ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး ကြ လျှင် မူ ကား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ပေး ထား သော ပြည် မှ ပယ် ရှား လျက် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ဤ ဗိ မာန် ကို လည်း မျက် မှောက် မှ စွန့် ပယ် မည် ဖြစ် ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် ပုံ ခိုင်း ရာ ပြောင် လှောင် ရာ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ မြင့် မြတ် သော ဤ ဗိ မာန့် အ နီး သီ သွား သူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ အား သင့် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် နှင့် ထို ဗိ မာန် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ စီ ရင် တော် မူ သ နည်း ဟု ကဲ့ ရဲ့ မေး မြန်း သော် ဘိုး ဘေး တို့ အား အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သူ တို့ စွန့် ၍ အ ခြား ဘု ရား များ ထံ မှီ ဝဲ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ ထို ဘေး ဆိုး အ လုံး စုံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် ရောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ပြော ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ နှစ် ရပ် လုံး ကို ဆောက် ၍ နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် ပြည့် သော အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း သ ဘော တော် အ တိုင်း သစ် က တိုး၊ ထင်း ရူး သား နှင့် တ ကွ၊ ရွှေ များ ကို ပေး ပို့ သော တု ရု ဘုရင် ဟိ ရံ မင်း အား ဂါ လိ လဲ ပြည် နယ် အ တွင်း မြို့ ရွာ နှစ် ဆယ် ကို ပေး ရာ ရှော လ မုန် မင်း ပေး သော မြို့ ရွာ များ ကို တု ရု မြို့ မှ ဟိ ရံ မင်း ထွက် လာ ၍ ကြည့် ရှု သော် မ နှစ် သက် သ ဖြင့် အ ကြည် တော် ပေး သော ဤ မြို့ ရွာ များ ကား အ သို့ နည်း ဟု ဆို သည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ ကာ ဗု လ ဟု ယ နေ့ တိုင် အောင် တွင် သ တည်း။ ဟိ ရံ မင်း လည်း ရှော လ မုန် မင်း အား ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင့် ခြောက် ရာ ကို ပေး လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် လ မိုင်း အ မှု ထမ်း ဖွဲ့ ခြင်း အ ကြောင်း မှာ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ မိလ္လော ပြ အိုး၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး မှ စ ၍ ဟာ ဇော် မြို့၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့၊ ဂေ ဇာ မြို့ များ ကို တည် ဆောက် ရန် တည်း။ ဂေ ဇာ မြို့ ကို ကား အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ချီ တက် တိုက် ခိုက် မီး ရှို့ လျက်၊ ခါ နာန် အ မျိုး မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လုပ် ကြံ ပြီး မှ သ မီး တော် ဖြစ် သော ရှော လ မုန် မင်း မိ ဖု ရား သို့ လက် ဖွဲ့ သည် နှင့် အ ညီ ရှော လ မုန် မင်း တည် ထောင် ပြု စု လေ ၏။ ၎င်း ပြင် အောက် ဗေ သော ရုန် မြို့၊ ဗာ လတ် မြို့၊ ပြည် တော် အ တွင်း သဲ က န္တာ ရ ရှိ တာ ဒ မော် မြို့ များ နှင့် ရိ က္ခာ တော် သို ရာ မြို့ များ၊ စစ် ရ ထား ထိန်း မြို့ များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ နေ ရန် မြို့ များ မှ စ ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ လေ ဗ နုန် တောင်၊ နိုင် ငံ တော် အ ရပ် ရပ် တွင် တည် ဆောက် လို သ မျှ ကို တည် ဆောက် ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မ ဖွဲ့ ဘဲ ရဲ မက် တော်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ မှူး တော်၊ မတ် တော်၊ စစ် ကဲ၊ ရ ထား တပ် ဗိုလ်၊ မြင်း တပ် ဗိုလ် ရာ ထူး များ တွင် သာ ခန့် ထား လေ ၏။ စီ မံ သ မျှ သော အ မှု တော် ကို လုပ် ဆောင် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု ရ သော အ ကြီး အ ကဲ ငါး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ ဖာ ရော မင်း သ မီး တော် သည် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် မှ ထွက် ၍ မိ ဖု ရား အ ဖို့ တည် ဆောက် သော နန်း မ တွင် စံ နေ စဉ်၊ မိ လ္လော ပြ အိုး ကို ရှော လ မုန် မင်း ပြင် ဆင် လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ တည် သော ရှေ့ တော် ရှိ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း နှင့် တ ကွ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို တစ် နှစ် သုံး ကြိမ် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု အ ပြီး သတ် ပြီး လျှင် ရှော လ မုန် မင်း သည် ဧ ဒုံ ပြည်၊ ဧ လုတ် မြို့ အ နီး၊ ပင် လယ် နီ ဆိပ် ကမ်း ရှိ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ တွင် သင်္ဘော အ များ တည် လုပ် ရာ ဟိ ရံ မင်း လည်း ပင် လယ် သွား ကျွမ်း ကျင် သူ ကိုယ့် သင်္ဘော သား တို့ ကို ရှော လ မုန် မင်း ၏ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် အ တူ စီး စေ ၍ သြ ဖိ ရ ပြည် သို့ လွှင့် သွား လျက် ရွှေ ချိန် ခွက် တစ် သောင်း နှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ ကို ဆောင် ယူ ခဲ့ ပြီး လျှင် ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဆက် သ ကြ လေ ၏။ ရှေ ဘ ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ကြောင့် ရှော လ မုန် မင်း၏ ကျော် စော ကိ တ္တိ သ တင်း ကို ကြား လျှင် စ ကား ဝှက် များ ဖြင့် စုံ စမ်း ရန် ထွက် လာ ရာ နံ့ သာ မျိုး၊ ကျောက် မျက်၊ ရွှေ အ မြောက် အ မြား ကို တင် ဆောင် သော ကု လား အုပ် တို့ နှင့် တ ကွ များ စွာ သော အ ခြံ အ ရံ တို့ ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက်၍ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် စိတ်၌ ကြံ စည် သ မျှ ကို စော ဒ နာ တင် သည့် ကာ လ မ​ဖြေ နိုင် အောင် နက် နဲ သော စော ဒ နာ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ရှော လ မုန် မင်း သည် အ ကြွင်း မဲ့ ဖြေ ဆို လေ ၏။ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ သည် ရှော လ မုန် မင်း ၏ ဉာဏ် ပ ညာ၊ တည် ဆောက် ပြီး နန်း တော်၊ ပွဲ တော် စာ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နေ ထိုင် ပုံ၊ နန်း တော် သား တို့ ဆင် ယင် ခ စား ပုံ၊ ရေ ကြည် တော် အ ရာ ရှိ တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော်၌ မီး ရှို့ ပူ ဇော် နည်း များ ကို အ လုံး စုံ သိ မြင် သော အ ခါ စိတ် အား လျော့ ၍ အ ကြည် တော် ၏ အ ပြု အ မူ နှင့် ဉာဏ် ပ ညာ အ ကြောင်း ကိုယ့် ပြည် မှ ကြား ရ သော သ တင်း မှန် ပေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တိုင် ရောက်၍ မ မြင် မီ၊ ကျွန်ုပ် မ ယုံ သေး ပါ။ ယ ခု မှာ ယ ခင် ကြား သော သ တင်း သည် ထက် ဝက် မျှ မ မှီ ချေ။ အ ကြည် တော့် ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဘုန်း စည်း စိမ် ကား၊ ကျွန်ုပ် ကြား ရ သော သ တင်း ထက် လွန် ကဲ ပေ ၏။ အ ပါး တော် တွင် အ မြဲ ခ စား လျက် ပ ညာ တော် ကို နာ ယူ ရ သော အ ကြည် တော် ၏ အ မှု ထမ်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သည် သာ ယာ ကြ လေ စွ။ အ ကြည် တော် ကို နှစ် သက် ၍ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် တင် တော် မူ သော အ ကြည် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား အ စဉ် မြတ် နိုး တော် မူ သော ကြောင့်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် စေ ရန် အ ကြည် တော် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခန့် ထား တော် မူ ပြီ ဟု သြ ဘာ ပြု ပြီး လျှင် ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင့် ခြောက် ရာ၊ ကျောက် မျက် နှင့် နံ့ သာ မျိုး၊ အ မြောက် အ မြား ကို ဆက် သွင်း လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ ဆက် သွင်း သော နံ့ သာ မျိုး နှင့် အ မျှ၊ နောက် တစ် ဖန် မ ရောက် ချေ။ သြ ဖိ ရ ပြည် မှ ရွှေ တင် ယူ သော၊ ဟိ ရံ မင်း ၏ သင်္ဘော များ ဖြင့် နံ့ သာ သား၊ ကျောက် မျက် များ စွာ ကို လည်း တင် ဆောင် ခဲ့ သည် နှင့် အညီ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ လက် ရန်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ညိမ့် တော် တို့ တီး ရန် စောင်း တ ယော များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း လုပ် စေ ၏။ ဤ မျှ လောက် ကောင်း သော နံ့ သာ သား သည် ယ နေ့ တိုင် မ ပေါ် မ ရောက် ချေ။ လက် တော် ဖြင့် ရှော လ မုန် မင်း ပေး သော လက် ဆောင် တော့် ပြင်၊ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ လို သ မျှ တောင်း တိုင်း ပေး လိုက် ပြီး မှ ဘု ရင် မ သည် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ရွှေ ချိန် ခြောက် ပိဿာ စီ စီး သော ဒိုင်း လွှား ရှည် နှစ် ရာ တစ် ပိဿာ့ ငါး ဆယ် စီ စီး သော ဒိုင်း လွှား ဝိုင်း သုံး ရာ များ ကို ထု လုပ် စေ ပြီး လျှင် လေ ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် တွင် ဆွဲ ထား လေ ၏။ ဆင် စွယ် ဖြင့် ပြီး သော ရွှေ စင် မွမ်း မ ဟာ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လုပ် သည် မှာ လှေ ကား သ ဖွယ် အောက် ခြေ ခြောက် ဆင့် ထား ၍ လ ခြမ်း သဏ္ဌာန် ပိ တာန် ကြက် လျက် စံ ရာ တော် ဝဲ ယာ၊ လက် ရုံး တန်း အ နီး၊ ရပ် ဟန် ခြင်္သေ့ နှစ် စီး ပြင်၊ အ ခြေ ခြောက် ဆင့် ဝဲ ယာ အ စွန်း ပေါ် တွင် လည်း ရပ် ဟန် ခြင်္သေ့ ဆယ့် နှစ် စီး ကို တင် ၏။ ထို သို့ သော ရာ ဇ ပလ္လင် သည် အ ဘယ် တိုင်း နိုင် ငံ၌ မျှ မ ရှိ။ ရှော လ မုန် မင်း သောက် တော် ဖ လား များ သည် ရွှေ ဖြင့် ပြီး ၏။ လေ ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ လည်း ရွှေ စင် ဖြင့် ပြီး ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ငွေ ကို အ ရေး မ ယူ သည့် အ တိုင်း၊ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် တစ် ခု မျှ မ ထား။ ဘု ရင် မင်း သည် တာ ရှု သင်္ဘော များ ကို ဟိ ရံ မင်း ၏ သင်္ဘော များ နှင့် အ တူ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း သုံး နှစ် တစ် ကြိမ်၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ဆင် စွယ်၊ မျောက် များ၊ ဒေါင်း များ ကို တင် ဆောင် ပြန် လာ တတ် ကြ ၏။ ထို သို့ ရှော လ မုန် မင်း သည် မြေ ပေါ် ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ ထက် ဉာဏ် ပ ညာ၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ လွန် ကဲ ၍ နှ လုံး တွင် ဘု ရား သ ခင် သွင်း ပေး တော် မူ သော ဉာဏ် ပ ညာ ကို နာ ယူ ရန် မြေ တစ် ပြင် လုံး မှ အ ဖူး အ မြော် လာ ကြ ရာ အ သီး အ သီး တို့ သည် ရွှေ ထည်၊ ငွေ ထည်၊ အ ဝတ် ထည်၊ နံ့ သာ မျိုး၊ လက် နက်၊ မြင်း၊ လား များ ကို ပ ဏ္ဏာ အ ဖြစ် နှစ် စဉ် ဆက် သ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ များ ကို ဖွဲ့ စည်း သည့် အ လျောက် ရ ထား တစ် ထောင့် လေး ရာ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ရ ထား ထိန်း မြို့ များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ပါး တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ ထား လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ငွေ ကို ကျောက် ခဲ များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ သစ် က တိုး ပင် များ ကို ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် တွင် အ လေ့ ပေါက် ပိုး စာ ပင် များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ ပွား များ စေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ဖောက် ကား သည့် အ တိုင်း အ ဝယ် တော် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရောက် လာ သော မြင်း အုပ် များ ကို အ ဖိုး နှင့် အုပ် လိုက် ဝယ် ကြ ရာ၊ ရ ထား တစ် စီး လျှင် ငွေ ခြောက် ရာ၊ မြင်း တစ် စီး လျှင် ငွေ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ်၊ ရောင်း ဝယ် လေ့ ရှိ ၏။ ဟိ တ္တိ မင်း၊ ရှု ရိ မင်း တို့ လည်း အ ဝယ် တော် တို့ လက် မှ ဝယ် ရ ကြ ၏။ မိ ဖု ရား ခု နစ် ရာ၊ မောင်း မ ကိုယ် လုပ် သုံး ရာ ရှိ၍ သူ တို့ သည် စိတ် တော် ကို ငဲ့ စေ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း အို မင်း သော အ ခါ၊ ဆို ခဲ့ သော မိန်း မ များ က၊ အ ခြား ဘု ရား များ ဘက် သို့ စိတ် နှ လုံး တော် ကို ငဲ့ ပါ စေ ကြ သည် နှင့် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် ၌ စုံ လင် သော စိတ် မ ရှိ ဘဲ ဇိ ဒုန် ဘု ရား မ အာ ရှ တ ရက်၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် သော အ မ္မုန် ဘု ရား မိ လ ကုံ တို့ နောက် သို့ လိုက် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် ရှာ သည့် နည်း တူ၊ မ လိုက် မ ရှာ၊ မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လေ ၏။ ထို ကာ လ ရှော လ မုန် မင်း သည် စက် ဆုပ် ဖွယ် သော မော ဘ ဘု ရား ခေ မု ရှ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရား မော လုတ် တို့ အ ဖို့၊ ယေရု ရှ လင် မြို့ ရှေ့၊ တောင် ပေါ် တွင် မြင့် ရာ ဌာ န ကို ပြု ပြင် သည့် ပြင် ကိုယ့် ဘု ရား များ အား ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သော မျိုး ခြား မိန်း မ တ ကာ အ တွက် လည်း ပြု ပြင် သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် ငါ မိန့် မှာ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား ကို မ စောင့် ရှောက် လို သော ကြောင့် နိုင် ငံ တော် ကို သင့် လက် မှ ငါ မု ချ ဆုတ် ဖြတ် လျက် သင့် ကျွန် အား ပေး မည်။ သို့ ရာ တွင် သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် ကို ထောက် ထား ၍ သင့် လက် ထက် ငါ မ ဆုတ် ဖြတ် သေး။ သင့် သား လက် မှ ဆုတ် ဖြတ် မည်။ ၎င်း ပြင် ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် နှင့် ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ထောက် ထား ၍ နိုင် ငံ လုံး ဆုတ် ဖြတ် မည် မ ဟုတ်။ သင့် သား လက် ဝယ် တစ် နွယ် ကို ထား ဦး မည် ဟု ရှော လ မုန် မင်း အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှော လ မုန် မင်း အား ရန် မူ မည့် သူ၊ ဧ ဒုံ မင်း မျိုး ဟာ ဒဒ် ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ၏။ ငယ် ရွယ် သူ ဖြစ် လျက် ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ခ မည်း တော်၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ချို့ နှင့် အ တူ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြေး သွား ရာ မိ ဒျန် ပြည် မှ ပါ ရန် မြို့ သို့ ဆိုက် ရောက် သော်၊ ၎င်း မြို့ သား အ ချို့ ကို ခေါ် လျက် အိ ဂျစ် ပြည်၊ ဖာ ရော မင်း ထံ ရောက် လျှင် ထို မင်း ထံ မြေ နှင့် အိမ် ကို ရ ၍ ရိ က္ခာ ထောက် ပံ့ ခံ ရ သူ ဖြစ် သ တည်း။ ဖာ ရော မင်း သည် ဟာ ဒဒ် ကို အ ထူး မျက် နှာ သာ ပေး သ ဖြင့် မိ ဖု ရား တာ ပ နက် ညီ မ တော် နှင့် ဆောင် နှင်း ရာ ညီ မ တော် ဖွား မြင် သော သား ဂေ နု ဗတ် ကို နန်း တော် တွင် တာ ပ နက် မွေး စား သည် နှင့် အ ညီ ဂေ နု ဗတ် သည် ဖာ ရော မင်း သား တော် များ နှင့် အ တူ နန်း တော် အ တွင်း ကြီး ပွား လေ ၏။ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကျိန်း စက် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ သေ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ ဟာ ဒဒ် ကြား လျှင် ကျွန် တော့် ပြည် သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် သော်၊ ဖာ ရော မင်း က၊ သင့် ပြည် သို့ ပြန် လို သည် မှာ ငါ့ ထံ၌ အ ဘယ် အ ရာ လစ် ဟင်း ၍ နည်း ဟု မေး မြန်း သည့် ကာ လ မ လစ် ဟင်း ပါ။ သို့ ရာ တွင် ပြန် ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ပြန် ၏။ ရှော လ မုန် မင်း အား ရန် မူ မည့် သူ၊ ဧ လျာ ဒ သား ရေ ဇုန် ကို လည်း ဘု ရား သ ခင် ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ၏။ ထို သူ ကား၊ ကိုယ့် သ ခင်၊ ဇော ဘ ဘု ရင် ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ထံ မှ ပြေး ပြီး နောက် ၎င်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ သည့် ကာ လ၊ စု ဆောင်း ရ ရှိ သော လူ များ အ ပေါ် တွင် ဗိုလ် လုပ် လျက် ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ မင်း ပြု သူ ဖြစ် သ တည်း။ သူ သည် ရှု ရိ ပြည် ကို အုပ် စိုး လျက် ဟာ ဒဒ် ပြု သော အ ဆိုး မှု ပြင်၊ ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရွံ ရှာ ၍ ရန် မူ လေ ၏။ ထို ပြင် ရှော လ မုန် မင်း ၏ ကျေး ကျွန် ဖြစ် သော ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ ဇေ ရ ဒ ရွာ နေ၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် သည် ဘု ရင် မင်း တစ် ဘက် လက် ရုံး ထောင် သူ ဖြစ် ၏။ အ မိ ကား ဇေ ရွာ အ မည် ရှိ သော မု ဆိုး မ တည်း။ လက် ရုံး ထောင် သည် မှာ မိ လ္လော ပြ အိုး ကို တည်၍ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း မြို့ ရိုး ပေါက် ကို ရှော လ မုန် မင်း ပြု ပြင် သော အ ခါ စွမ်း ရည် ကောင်း သော ယေ ရော ဗောင် သည် အ မှု အ ရေး ၌ လုံ့ လ ထုတ် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို သိ မြင် လျှင် ယော သပ် အ နွယ် တို့ တာ ဝန် ပေါ် တွင် အ ကြီး အ ကြပ် ခန့် ထား လေ ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ယေ ရော ဗောင် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား စဉ် ဝတ် လုံ သစ် ရုံ ရှိ သော ရှိ လော မြို့ နေ ပ ရော ဖက် အ ဟိ ယ နှင့် တွေ့ ဆုံ၍ မြို့ ပြင်၌ နှစ် ယောက် တည်း ရှိ ကြ ရာ အ ဟိ ယ သည် ကိုယ် ရုံ သော ဝတ် လုံ သစ် ကို ကိုင် လျက် ထို သူ သည် ငါ့ ကို စွန့်၍ ဇိ ဒုန် ဘု ရား မ အာ ရှ တ ရက်၊ မော ဘ ဘု ရား ခေ မု ရှ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရား မိလ ကုံ များ ကို ရှိ ခိုး လျက်၊ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ ငါ့ နည်း လမ်း များ ၌ လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ကျင့် ခြင်း၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း စောင့် ထိန်း ခြင်း များ ကို ပြု တော့ သည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ၊ ရွေး ချယ် သော ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို ထောက် ထား ၍ သူ့ လက် မှ နိုင် ငံ လုံး ကို မ နုတ် သေး ဘဲ အ သက် ထက် ဆုံး မင်း ပြု စေ လျက်၊ သူ့ သား လက် မှ နိုင် ငံ ကို နုတ် ပြီး လျှင်၊ ဆယ် နွယ် ကို သင့် အား ငါ ပေး မည်။ နာ မ တော် တည် ရန် ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် သည် ငါ့ မျက် မှောက်၌ ကာ လ အ စဉ် အလင်း ရ စေ ရန် ရှော လ မုန် သား သို့ တစ် နွယ် ကို ငါ ပေး ထား ၏။ ငါ ရွေး ယူ သည် နှင့် အ ညီ သင် လည်း သ ဘော ရှိ တိုင်း အုပ် စိုး ခွင့် ရ၍ ဣ သ ရေ လ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင် သည် ငါ့ မိန့် မှာ တိုင်း နား ထောင် ၍ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့၊ ငါ့ နည်း လမ်း များ ၌ လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ကျင့် ခြင်း၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ မိန့် မှာ ချက် များ အ တိုင်း စောင့် ထိန်း ခြင်း များ ကို ပြု လျှင်၊ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ လျက် ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး အ နွယ် တည် မြဲ စေ ခဲ့ သည့် နည်း တူ သင့် အ မျိုး အ နွယ် လည်း တည် မြဲ စေ ၍ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို အပ် ပေး မည်။ ဆို ခဲ့ သော ပြစ် မှု ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် အ နွယ် ကို ငါ ရှုတ် ချ သော် လည်း အ စဉ် ရှုတ် ချ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ၏။ ထို ကြောင့်၊ ယေ ရော ဗောင် ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှော လ မုန် မင်း ရှာ ကြံ ရာ ယေ ရော ဗောင် သည် အိ ဂျစ် ပြည်၊ ရှိ ရှက် မင်း ထံ ပြေး ဝင်၍ ရှော လ မုန် မင်း ကွယ် လွန် သည့် တိုင် အောင် အိ ဂျစ် ပြည်၌ ခို နေ လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် ဉာဏ် ပ ညာ ပါ ရှော လ မုန် အ ရေး တော် ပုံ တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး ကို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် စိုး စံ ပြီး မှ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ရော ဗောင် သည် အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ရော ဗောင် ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် ရန် ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ကြ ရာ သူ လည်း သွား လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ထံ မှ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြေး ဝင် ခို နေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် သည် ထို သ တင်း ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ ခေါ် စေ သူ ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ ရော ဗောင် မင်း ထံ သို့ ဝင် လျက် ခ မည်း တော် သည် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် ခဲ ယဉ်း သော ထမ်း ပိုး ကို တင် တော် မူ ပါ ပြီ။ လက် ထက် တော် မှာ ခမည်း တော် တင် ခဲ့ သည့် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး နှင့် ခဲ ယဉ်း သော တာ ဝန် ကို ပေါ့ စေ တော် မူ လျှင် ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ၊ ဖ ဝါး ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ရော ဗောင် မင်း က၊ ပြန် ကြ ဦး လော့။ သုံး ရက် ရောက် မှ လာ ကြ ပါ ဦး ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြန် သွား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း သည် ခ မည်း တော် ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် အ ပါး တော် မြဲ သူ လူ ကြီး တို့ နှင့် တိုင် ပင် ရာ ဤ ပ ရိ သတ် အား ငါ ပြန် ပြော ရန် မည် သို့ အ ကြံ ပေး ကြ မည် နည်း ဟု မေး သော်၊ လူ ကြီး တို့ က ဘု ရင် မင်း သည် ယ နေ့ ဤ ပ ရိ သတ် အောက် ကျွန် သ ဖွယ် သူ တို့ အ လို အ တိုင်း ဆောင် ရွက် လျက်၊ ကောင်း သော စ ကား ဖြင့် ပြန် ဆို တော် မူ လျှင် ဘု ရင် မင်း အောက်၊ အ စဉ် ကျွန် ခံ ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော် လည်း ရော ဗောင် မင်း သည် လူ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို မ လိုက်။ အ ပါး တော် မြဲ၊ ဖွား ဘက် တော်၊ လူ ပျို တော် တို့ နှင့် တိုင် ပင် လျက် ခ မည်း တော် တင် တော် မူ ခဲ့ သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ ဟူ၍ လျှောက် တောင်း သော ဤ ပ ရိ သတ် အား ငါ ပြန် ပြော ရန် မည် သို့ အ ကြံ ပေး ကြ မည် နည်း ဟု မေး သော် ဖွား ဘက် လူ ပျို တော် တို့ က ခ မည်း တော် သည် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် လေး စွာ တင် သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ ဟူ ၍ တင် လျှောက် သော ဤ ပ ရိ သတ် အား ငါ့ လက် သန်း သည် ခ မည်း တော့် ခါး ထက် တုတ် ၏။ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး ဝန် ကို တင် ခဲ့ သည် မှန် ၏။ ငါ ကား ထပ် ၍ တင် ဦး မည်။ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို နှင် တံ ဖြင့် ဆုံး မ ခဲ့ သည် မှန်၏။ ငါ ကား ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ ဦး မည် ဟူ၍ ပြန် ပြော တော် မူ ပါ ဟု အ ကြံ ပေး ကြ လေ ၏။ သုံး ရက် ရောက် မှ လာ ကြ ပါ ဦး ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း သုံး ရက် စေ့ ၍ ယေ ရော ဗောင် နှင့် တစ် ပ ရိ သတ် လုံး ပါ ရော ဗောင် မင်း ထံ ဝင် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း သည် ပ ရိ သတ် တင် စ ကား ကို နား မ ဝင် ရ ခြင်း အ ကြောင်း မှာ ရှိ လော မြို့ နေ အ ဟိ ယ ဖြင့်၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ ဖြစ် ပွား လာ သော အ ကြောင်း တည်း။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ဘု ရင် မင်း နား မ ဝင် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့၊ နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ငါ တို့ ဝေ ပုံ လော။ ယေ ရှဲ သား သည် ငါ တို့ ပိုင် စု မ ဟုတ် ချေ။ အို ဒါ ဝိဒ်၊ ကိုယ့် အိမ် ထောင် ကို မြင် လှည့် ဦး လော့ ဟု ဘု ရင် မင်း ရှေ့ ပြန် ပြော လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် နေ အိမ် များ သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ယု ဒ နယ် မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကား ရော ဗောင် မင်း အုပ် စိုး ရ လေ၏။ လ မိုင်း ဝန် အ ဒေါ ရံ ကို စေ လွှတ် ရာ ဣ သ ရေ လ တစ်မျိုး လုံး ခဲ နှင့် ပစ် သတ် ကြ သည့် အ တွက် ရော ဗောင် မင်း သည် ရ ထား ပေါ် သို့ အ မြန် တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ပြန် ပြေး ရ လေ၏။ ထို သို့ ပင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရိုး ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ပုန် ကန် ကြ သ တည်း။ ယေ ရော ဗောင် ပြန် ရောက် ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကြား သိ ကြ သော အ ခါ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ ခေါ် စေ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် တင် မြှောက် ကြ၏။ ယု ဒ အ နွယ် မှ တစ် ပါး ဒါ ဝိဒ် မင်း ရိုး ကို မှီ ခို သူ မ ရှိ ချေ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရော ဗောင် မင်း ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး နှင့် စစ် တိုက် ၍ နိုင် ငံ တော် ကို ရှော လ မုန် မင်း သား တော် ရော ဗောင် မင်း လက် သို့ ပြန် ရောက် စေ ရန် ယု ဒ အ မျိုး တွင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ပါ လက် ရွေး သူ ရဲ ပေါင်း တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း တို့ ကို စု ရုံး သည့် ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှေ မာ ယ သို့ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ ထို နောက် ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ပေါ် တွင် ရှေ ခင် မြို့ ကို ချဲ့ တည် စံ နေ ရာ မှ ရွေ့ ၍ ပေ နွေ လ မြို့ ကို ချဲ့ တည် ပြန် ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း က လည်း ဤ နိုင် ငံ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရိုး ထံ ပြန် ကောင်း ပြန် လိမ့် မည်။ ပြည် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော်၌ ပူ ဇော် ခြင်း ငှါ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား မြဲ သွား ကြ လျှင်၊ ကိုယ် သ ခင် ယု ဒ ဘု ရင် ရော ဗောင် မင်း ဘက် သို့ စိတ် ပြောင်း လျက် ငါ့ ကို လုပ် ကြံ၍ ထို ဘု ရင့် ထံ ခို ဝင် ပြန် ကြ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ သော ကြောင့် အ ကြံ ယူ ၍ နွား ရုပ် နှစ် ကောင် ကို ရွှေ နှင့် လုပ် လျက် သင် တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ဖန် များ လှ ပြီ။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော ဘု ရား များ ကို ဖူး မြင် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ဗေ သ လ မြို့၌ တစ် ကောင်၊ ဒန် မြို့၌ တစ် ကောင် ကို ထား သ ဖြင့် ပြည် သား တို့ သည် ဒန် မြို့ ရောက် နွား ရုပ် ဖူး သွား လေ့ ရှိ ကြ သည့် အ တိုင်း ပြစ် မှား ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် လာ ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် မြင့် ရာ ဌာ န များ တွင် ကျောင်း များ ကို တည် ဆောက် ၍ လေ ဝိ အ နွယ် မ ဟုတ် သော ပြည် သား တို့ အ နက် လူ တို့ ကို ပ ရော ဟိတ် ခန့် ထား လေ ၏။ ယု ဒ ပြည်၌ ကျင်း ပ လေ့ ရှိ သော ပူ ဇော် ပွဲ ကဲ့ သို့ အ ဋ္ဌ မ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် တွင် ဗေ သ လ မြို့ ၌ ပွဲ ကို စီ မံ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် သို့ တက် ပြီး လျှင် ကိုယ် လုပ် သော နွား ရုပ် များ အား ပူ ဇော် လေ၏။ ကိုယ် တည် သော မြင့် ရာ ဌာ န များ ဆိုင် သည့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို လည်း ဗေ သ လ မြို့ မှာ နေ ရာ ပေး လေ၏။ ထို သို့ သ ဘော အ တိုင်း ချိန်း ချက် သော အ ဋ္ဌ မ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ စီ မံ သည့် ပွဲ အ ခါ ဗေ သ လ မြို့၌ ကိုယ် တည် သော ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် သို့ တက် ပြီး လျှင် မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ ၏။ ထို အ ခါ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ရန် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် အ နီး ယေ ရော ဗောင် မင်း ရပ် နေ စဉ် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် တစ် ပါး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ယု ဒ ပြည် မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ၎င်း ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ကြွေး ကြော် သည် မှာ အို ပ လ္လင်၊ ပ လ္လင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး ၌ ယော ရှိ အ မည် ရှိ သော သူ ငယ် တစ် ယောက် ဖွား မြင် လ တ္တံ့။ ထို သူ သည် သင့် အ ပေါ် တွင် မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သည့် မြင့် ရာ ဌာ န များ ဆိုင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ပူ ဇော် လျက် လူ သေ တို့ အ ရိုး များ ပါ မီး တိုက် လိမ့် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ တော် မူ အံ့ သော သက် သေ နိ မိတ် ကား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် သည် အက် ကွဲ လျက် လောင် စာ များ လည်း ယို ကျ လိမ့် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော သက် သေ နိ မိတ် နှင့် တ ကွ၊ ထို နေ့ ချင်း တွင် ဟော ပြော လေ ၏။ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ကြွေး ကြော် သော စ ကား ကို ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြား လျှင် ထို သူ့ ကို ဖမ်း လော့ ဟု မိန့် ဆို လျက်၊ ပ လ္လင် ပေါ် မှ လက် ကို ဆန့် ညွှန် ရာ ထို လက် သည် မ ရုပ် နိုင် အောင် သေ ခြောက် သည့် ပြင် ပ လ္လင် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဖော် ပြ သော သက် သေ နိ မိတ် အ တိုင်း အက် ကွဲ၍ လောင် စာ များ ယို ကျ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း က ပြ က တေ့ အ ဖြစ် သို့ ငါ့ လက် ရုံး ရောက် စေ ခြင်း ငှါ ငါ့ အ ဖို့ တောင်း လျှောက် ၍ သင့် ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ ပါ လော့ ဟု ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ကို တောင်း ပန် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အ သ နား တော် ခံ သ ဖြင့် ဘု ရင် မင်း လက် ရုံး သည် ပြ က တေ့ အ ဖြစ် သို့ ရောက် ပြန် လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း က လည်း၊ နန်း တော် သို့ လိုက်၍ အား ဖြည့် ပါ လော့။ ဆု လပ် ကို လည်း ပေး ဦး မည် ဟု ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အား ဆို လျှင် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က နန်း ဝက် ခွဲ ၍ ပေး သော် လည်း ဘု ရင် မင်း နောက် ငါ မ လိုက်၊ ဤ အ ရပ် တွင် အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက် ရ။ လာ လမ်း ဖြင့် မ ပြန် ရ ဟူ၍ ငါ့ အား မြစ် တား လိုက် ပြီ ဟု ဘု ရင် မင်း ထံ ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊ ဗေ သ လ မြို့ လာ လမ်း ကို ကွင်း လျက် အ ခြား လမ်း ဖြင့် ပြန် သွား လေ ၏။ ထို ကာ လ ဗေ သ လ မြို့ နေ၊ အို မင်း သော ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ထံ သား တစ် ယောက် လာ ၍ ဗေ သ လ မြို့ ၌ ထို နေ့ တွင် ပင် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ပြု မူ သ မျှ နှင့် ဘု ရင် မင်း အား တင် လျှောက် သော စ ကား များ ကို ပြန် ကြား လျှင် အ ဘ က၊ အ ဘယ် လမ်း ဖြင့် ပြန် သွား သ နည်း ဟု မေး သည့် အ တိုင်း ယု ဒ ပြည် မှ လာ ရောက် သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ပြန် လမ်း ကို သား တို့ ပြ ကြ ရာ၊ မြည်း ကို က တင်၍ ယူ ခဲ့ လော့ ဟု ဆို သည့် အ လျောက် က တင် ပြီး မြည်း ကို အ ဘ စီး လျက် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော့် နောက် လိုက် သွား ရာ ညန် ပင် ရိပ် တွင် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ သော အ ခါ သင် သည် ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မှန် သ လော ဟု မေး သော်၊ မှန် သည် ဟု ဝန် ခံ လေ ၏။ ပ ရော ဖက် က လည်း ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ အိမ် သို့ လိုက်၍ အာ ဟာ ရ သုံး ဦး လော့ ဟု ခေါ် ဖိတ် လျှင် ကျွန်ုပ် သည် သင့် နောက် မ လိုက်၊ အိမ် သို့ မ ဝင် နိုင်။ ဤ အ ရပ် တွင် သင် နှင့် အ တူ အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ထို အ ရပ် တွင် အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို မ စား မ သောက် ရ။ လာ လမ်း ဖြင့် မ ပြန် ရ ဟူ ၍ ကျွန်ုပ် အား ဆင့် ဆို လိုက် ပြီ ဟု ပြန် ပြော သည့် ကာ လ၊ ကျွန်ုပ် လည်း သင် ကဲ့ သို့ ပ ရော ဖက် ဖြစ်၏။ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး က၊ သင့် အိမ် တွင် အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို စား သောက် စေ ရန် ထို သူ့ ကို ခေါ် လော့ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ကျွန်ုပ် အား အ မိန့် ရှိ သည် ဟု မု သာ သုံး လျက် ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း အ တူ လိုက် ပြီး လျှင် အာ ဟာ ရ နှင့် ရေ ကို သူ့ အိမ် တွင် စား သောက် လေ ၏။ ထို နှစ် ပါး လုံး စား ပွဲ ထိုင် ကြ စဉ်၊ ခေါ် သူ ပ ရော ဖက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက်၍ ထို သို့ သုံး ဆောင် ကြ ပြီး မှ လိုက် ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် အ ဖို့ မြည်း ကို က တင် လျက် စီး သွား စေ ရာ ခ ရီး အ ကြား တွင် တွေ့ သော ခြင်္သေ့ ကိုက် သတ် ပြီး လျှင် လဲ၍ နေ သော အ လောင်း အ နီး၊ ခြင်္သေ့ နှင့် မြည်း ပါ ရပ် နေ ကြ ၏။ ထို သို့ လဲ ရှိ သော အ လောင်း နှင့် ရပ် နေ သည့် ခြင်္သေ့ ကို မြင် သူ ခ ရီး သည် တို့ က၊ အို မင်း သော ပ ရော ဖက် နေ ထိုင် ရာ မြို့ တွင် သ တင်း ပေး ကြ သည့် ကာ လ ခေါ် သူ ပ ရော ဖက် ကြား လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ကိုက် ဖြတ် သော ခြင်္သေ့ သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ပြီး လျှင် မြည်း ကို က တင်၍ ယူ ခဲ့ လော့ ဟု သား တို့ အား ဆို သည့် အ လျောက် က တင် ပြီး မြည်း ကို အ ဘ စီး သွား လျက် ခ ရီး အ ကြား လဲ ရှိ သော အ လောင်း၊ ရပ် နေ သည့် မြည်း နှင့် ခြင်္သေ့ တို့ ကို တွေ့ ရာ ခြင်္သေ့ သည် အ လောင်း ကို မ စား၊ မြည်း ကို လည်း မ ကိုက် မ ဖြတ် ချေ။ အို မင်း သော ပ ရော ဖက် သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ အ လောင်း ကို မြည်း ပေါ် သို့ ပွေ့ တင် ပြီး လျှင် မြည်း တမ်း မှု ကို ပြု လျက် သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ငှါ နေ ရင်း မြို့ သို့ ဆောင် ယူ ပြီး မှ ကိုယ့် သင်္ချိုင်း ၌ မြှုပ် ထား လျက် အို ငါ့ ညီ ဟု ဟစ်၍ မြည်း တမ်း ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက် ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း ကို မ ကြဉ် မ ရှောင် ဘဲ ပြည် သား တို့ အ နက် ပ ရော ဟိတ် လုပ် လို သူ၊ မည် သူ့ ကို မ ဆို မြင့် ရာ ဌာ န များ ဆိုင် သော ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ခန့် ထား လေ့ ရှိ သည် နှင့် ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး ကို မြေ ပြင် မှ ပယ် ရှား သုတ် သင် ထိုက် သော ပြစ် မှု ရောက် သ တည်း။ ထို ကာ လ ယေ ရော ဗောင် မင်း သား တော် အ ဘိ ယ မ ကျန်း မ မာ သည့် အ တွက် မိ ဖု ရား သည် ရှိ လော မြို့ နေ အ ဟိ ယ အိမ် သို့ ထ သွား လေ ၏။ မ မြင် နိုင် အောင် မျက် ပျဉ်း ကျ လျက် အို မင်း သော အ ဟိ ယ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ သွင် ပြောင်း ၍ မ ကျန်း မ မာ သော သား အ တွက် မေး မြန်း ရန် သင့် ထံ လာ ရောက် အံ့ သော ယေ ရော ဗောင်၏ မိ ဖု ရား အား ဤ အ တိုင်း ပြန် ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ ရ တံ ခါး ဝ သို့ ဝင် သော ခြေ သံ ကို အ ဟိ ယ ကြား လျှင် အို ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ မိ ဖု ရား၊ ဝင် ခဲ့ လော့။ အ သွင် ပြောင်း ၍ အ ဘယ် ကြောင့် လာ သ နည်း။ သင့် အား ငါ ပြန် ကြား ရ မည် ကား နစ် နာ သော စ ကား ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို ကျော ခိုင်း၍ အ ခြား ဘု ရား များ နှင့် ရုပ် တု များ ကို လုပ် လျက် သင့် အ ရင် ဖြစ် ခဲ့ သူ အ ပေါင်း တို့ ထက် ဆိုး သွမ်း မှု ကို အ မျက် တော် တိုက် ပြု လေ စွ တ ကား၊ သို့ ဖြစ် ၍ ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး၌ ဘေး သင့် စေ လျက် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တွင် ယေ ရော ဗောင် နှင့် တော် စပ် သူ အ ကျဉ်း သား၊ အ လွတ် သား၊ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို သုတ် သင်၍ အ မှိုက် ကျွမ်း လောင် ဘိ သ ကဲ့ သို့ ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး ကို အ ကြွင်း မဲ့ ငါ ကျွမ်း လောင် စေ မည်။ မြို့ တွင်း သေ အ လောင်း များ မှာ ခွေး စာ၊ မြို့ ပြင် သေ အ လောင်း များ မှာ ငှက် စာ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ကြား လော့။ သင် မူ ကား၊ စံ နန်း တော် သို့ ထ သွား လော့။ မြို့ ဝင် လျှင် ဝင် ချင်း မင်း သား သေ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး လည်း မြည် တမ်း ၍ စျာ ပ န ပြု ကြ လိမ့် မည်။ ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး တွင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြည် ညို သူ ဖြစ် သော ကြောင့် ဤ မင်း သား တစ် ပါး သာ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ချိန် စေ့ သည့် အ လျောက် ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး ကို ပယ် ရှား အံ့ သော ဣ သ ရေ ဘု ရင် တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ မည် ကား ယ ခု ပင် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် တိုက် တံ ခွန် တိုင် များ ကို စိုက် ထူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ရေ ၌ ကျူ ပင် လှုပ် ရှား သ ကဲ့ သို့ ဒဏ် ခတ် တော် မူ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် ကောင်း မှ မြစ် ကြီး တစ် ဘက် သို့ ကွဲ လွင့်​ စေ တော် မူ မည်။ ကိုယ် တိုင် ပြစ် မှား ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို လည်း ပြစ် မှား စေ သော ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ပြစ် မှု များ ​ကြောင့် ၎င်း လူ မျိုး ကို စွန့် ပစ် တော် မူ မည် ဟု ဆင့် ဆို သော် မိ ဖု ရား သည် တိ ရ ဇာ မြို့ ရောက် ထ သွား ၍ စံ နန်း တံ ခါး ခုံ ကို ကျော် မိ လျှင် သူ ငယ် သေ လေ ၏။ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် အ ဟိ ယ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဣသ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး စျာ ပ န ပြု ၍ မြည် တမ်း မှု ကို ပြု ကြ ကုန် ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း ပြု သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် စစ် တိုက် ခြင်း၊ မင်း ပြု ခြင်း အ မှု များ ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် နန်း စံ ပြီး မှ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အတူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် နာ ဒပ် သည် အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ နိုင် ငံ၌ နန်း စံ သူ၊ ရှော လ မုန် မင်း သား တော် ရော ဗောင် မင်း သည် အိမ် နိမ့် လေး ဆယ့် တစ် နှစ် ရှိ သော် နန်း တက် ၍ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နေ ရာ မြို့ ရွာ များ အ နက် နာ မ တော် တည် ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၌ ဆယ့် ခု နစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား အ မ္မုန် အ မျိုး သ မီး နေ မ တည်း။ ယု ဒ အ မျိုး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၍ ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှား သ မျှ ထက်၊ အ မျက် တော် တိုက် ပြစ် မှား ကြ ရာ အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော တောင် ပေါ် စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် များ၌ မြင့် ရာ ဌာ န၊ ကျောက် တိုင် နှင့် တံ ခွန် တိုင် များ ကို တည် လုပ် သည့် ပြင် ပြည် တန် ဆာ ယောက်ျား မိန်း မ များ ကို သီး သန့် ထား လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ ဟူ သ မျှ အ လိုက် ပြု ကျင့် ကြ ကုန် ၏။ ရော ဗောင် မင်း နန်း စံ ငါး နှစ် တွင် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ရှိ ရှက် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ ဘ ဏ္ဍာ ရှိ သ မျှ နှင့် ရှော လ မုန် မင်း လုပ် ထား ခဲ့ သော ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ ပါ သိမ်း သွား လေ ၏။ ရော ဗောင် မင်း သည် ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ အ စား ကြေး ဒိုင်း လွှား များ ကို လုပ် ပြီး လျှင် နန်း တော် တံ ခါး ဗိုလ် ဖြစ် သော ရှေ့ တော် ပြေး မှူး တို့ ထံ အပ် ထား လျက် ဗိ မာန် တော် သို့ ဘု ရင် မင်း ကြွ ချီ တိုင်း ရှေ့ တော် ပြေး တို့ သည် ဒိုင်း လွှား များ ကို ဆောင် ကိုင် ပြီး နောက်၊ ကိုယ့် အ ဆောင် တွင် ပြန် ထား ရ ကြ ၏။ ရော ဗောင် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ရော ဗောင် မင်း နှင့် ယေ ရော ဗောင် မင်း တို့ သည် အ စဉ် စစ် ဖြစ် ကြ ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သ မီး နေ မ၏ သား ရော ဗောင် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အ ဘိ ယံ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ခ မည်း တော် ပြု ခဲ့ သော ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မြဲ ပြု လျက် ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ စုံ လင် သော စိတ် မ ရှိ ချေ။ ရော ဗောင် မင်း နှင့် ယေ ရော ဗောင် မင်း တို့ သည် အ သက် ထက် ဆုံး စစ် ဖြစ် ကြ သည့် နည်း တူ အ ဘိ ယံ မင်း နှင့် ယေ ရော ဗောင် မင်း တို့ လည်း စစ် ဖြစ် ကြ ကုန် ၏။ အ ဘိ ယံ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အ ဘိ ယံ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အာ သ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ သ မင်း သည် ဘီ တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ လိုက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လျက် ပြည် တန် ဆာ ယောက်ျား များ ကို ပြည် တော် မှ နှင် ထုတ်၍ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ တည် လုပ် ခဲ့ သော ရုပ် တု ရှိ သမျှ ကို ပယ် ရှား သည့် ပြင် စက် ဆုပ် ဖွယ် သော အ ရှဲ ရာ ရုပ် ပွား လုပ် ခဲ့ သော ဘွား တော် မာ ခါ ကို အိမ် နိမ့် သို့ ချ ထား ပြီး လျှင် ဆို ခဲ့ သော ရုပ် ပွား ကို ဖြို လှဲ လျက် ကေ ဒြုန် ချိုင့် တွင် မီး တိုက် လေ ၏။ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို မ ပယ် သော် လည်း အာ သ မင်း သည် လက် ထက် တော် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော်၌ စုံ လင် သော စိတ် ရှိ ၏။ ခ မည်း တော် သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ဘ ဏ္ဍာ များ နှင့် ကိုယ် တိုင် သီး သန့် ထား သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ပါ ဗိ မာန် တော် သို့ သွင်း ထား သ တည်း။ အာ သ မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း တို့ သည် အ သက် ထက် ဆုံး စစ် ဖြစ် ကြ သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း သည် ယု ဒ ပြည် နယ် စပ် သို့ ချီ သွား ပြီး လျှင် ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း ထံ ထွက် ဝင် ခွင့် မ ရှိ ကြ စေ ရန် ရာ မ မြို့ ကို တည် ရာ အာ သ မင်း သည် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၌၊ ကြွင်း သ မျှ ဘ ဏ္ဍာ၊ ရွှေ ငွေ များ ကို ထုတ် ယူ၍ အပ် လိုက် သူ ရာ ဇ သံ တို့ လက် ဖြင့် ဒ မာ သက် မြို့ စံ၊ ရှု ရိ ဘု ရင်၊ ဟေ ဇ ယုန် မင်း မြေး တော်၊ တာ ဗ ရိ မ္မုန် မင်း သား တော်၊ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ထံ ပေး ပို့ လျက် ကျွန်ုပ် သည် အ ကြည် တော် နှင့်လည်း ကောင်း၊ ခ မည်း တော် သည် အ ကြည် တော့် ခ မည်း တော် နှင့် လည်း ကောင်း မဟာ မိတ် ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက် လက် ဆောင် တော် ရွှေ ငွေ များ ကို ကျွန်ုပ် ပေး ပို့ ပါ၏။ ကျွန်ုပ် နယ် စပ် မှ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း ထွက် သွား စေ ရန် သူ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော မ ဟာ မိတ် ကို ဖျက်၍ ကူ ညီ ပါ ဟူ သော အ မှာ တော် ကို ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း လိုက် နာ လျက် ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ သို့ တပ် ဗိုလ် တို့ ကို ချီ တက် စေ သည့် အ တိုင်း ဣ ယုန်၊ ဒန်၊ အာ ဗေ လ၊ ဗက် မာ ခါ မြို့ များ မှ စ၍ ဂ င်္နေ သ ရက် ချိုင့် တစ် ဝှမ်း လုံး နှင့် နဿ လိ တစ် နယ် လုံး ကို လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဗာ ရှာ မင်း ကြား သော် တည် ဆဲ ဖြစ် သော ရာ မ မြို့ ကို လက် လွှတ် ၍ တိ ရ ဇာ မြို့၌ စံ နေ စဉ် အာ သ မင်း သည် ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး အား တစ် ယောက် မ ကျန်၊ အ မိန့် တော် ထုတ် ဆင့် ပြီး လျှင် ဗာ ရှာ မင်း တည် ဆဲ ဖြစ် သော ရာ မ မြို့ မှ ကျောက်၊ သစ် သား များ ကို သယ် ယူ၍ မိ ဇ ပါ မြို့ နှင့် ဗင်္ယာ မိန့် နယ် ရှိ ဂေဗ မြို့ များ ကို ချဲ့ တည် လေ ၏။ အာ သ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် လက် ရုံး ရည် ရှိ သ မျှ၊ တည် ထောင် သော မြို့ များ ပါ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ အို မင်း သော အ ခါ မှာ မူ ခြေ တော် တွင် အ နာ ရောက် လေ၏။ အာ သ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဘီ တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယော ရှ ဖတ် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင်း ယေ ရော ဗောင် မင်း သား တော် နာ ဒပ် မင်း နန်း တက်၍ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ သော ခမည်း တော် ၏ ဒု စ ရိုက် လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လေ ၏။ နာ ဒပ် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အာ သ မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း တို့ သည် အ သက် ထက် ဆုံး စစ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း နန်း စံ သုံး နှစ် တွင် အ ဟိ ယ သား ဗာ ရှာ မင်း နန်း တက်၍ တိ ရ ဇာ မြို့ ၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် လေး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ သော ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ဒု စ ရိုက် လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် သည့် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ဗာ ရှာ မင်း ကို ရည်၍ ဟာ နန့် သား ယေ ဟု သို့ ရောက် လာ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မြေ မုန့် ထဲ မှ သင့် ကို ငါ မင်း မြှောက် သော် လည်း၊ သင် သည် ယေ ရော ဗောင် လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက်၍ အ မျက် တော် တိုက် ပြစ် မှု များ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ပြစ် မှား စေ သော ကြောင့် သင် ဗာ ရှာ နှင့် အ မျိုး အ နွယ် ပါ ငါ ကျွမ်း လောင် စေ၍ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင်၏ အ မျိုး အ နွယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ လျက် မြို့ တွင်း သေ အ လောင်း များ မှာ ခွေး စာ၊ မြို့ ပြင် သေ အ လောင်း များ မှာ ငှက် စာ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗာ ရှာ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဗာ ရှာ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် တိ ရ ဇာ မြို့ တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ သား တော် ဧလာ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ထို သို့ ပင် ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ အ မျက် တော် တိုက် သော ကာ ယ ကံ မှု ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဗာ ရှာ မင်း ပြု သ မျှ သော ဆိုး သွမ်း မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ လုပ် ကြံ မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ဟာ နန့် သား ပ ရော ဖက် ယေ ဟု အား ဖြင့် ဗာ ရှာ မင်း နှင့် အ မျိုး အ နွယ် ပါ ရည် ၍ ရောက် လာ သ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ့် ခြောက် နှစ် တွင် ဗာ ရှာ မင်း သား တော် ဧ လာ မင်း နန်း တက်၍ တိ ရ ဇာ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် နှစ် စိုး စံ ပြီး နောက် ရာ ဇ ပ လ္လင် တက် ၍ နန်း စံ လျှင် စံ ချင်း ဗာ ရှာ မင်း ၏ ဆွေ တော် မျိုး တော်၊ အ စွယ် အ ပွား ယောက်ျား တစ် ဦး တစ် ယောက် မ ကျန်၊ မင်း မျိုး ဟူ သ မျှ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ဧ လာ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ သြ မ ရိ မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း ပါ ဂိ ဗ္ဗ သုန် မြို့ မှ ထွက် ချီ လျက် တိ ရ ဇာ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ရာ မြို့ ကို သိမ်း ယူ ပြီ ဟု ဇိ မ ရိ မင်း သိ သော အ ခါ မြေ နန်း ဆောင် သို့ ဝင်၍ ကိုယ် တော် တိုင် မီး တိုက် လျက် သေ ရ သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း သော ပြစ် မှု များ ကို ပြု ကျင့် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တိုင် ပြစ် မှား ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို လည်း ပြစ် မှား စေ သော ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ဒု စ ရိုက် လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် သ တည်း။ ဇိ မ ရိ မင်း ပြု မူ သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် အ တွင်း မီး ထ ခြင်း ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ ပြည် သား တို့ ကွဲ ပြား ၍ အ ချို့ ကား ဂိ နတ် သား တိ ဗ နိ ကို မင်း မြှောက် ရန် လိုက် ပါ ကြ၏။ အ ချို့ ကား သြ မ ရိ မင်း ဘက် သို့ လိုက် ပါ ကြ ၏။ သြ မ ရိ မင်း ဘက် လိုက် ပါ သူ တို့ သည် ဂိ နတ် သား တိ ဗ နိ ဘက် ပါ လူ တို့ ကို နိုင် နင်း ရာ တိ ဗ နိ ကျ ဆုံး ၍ သြ မ ရိ မင်း နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် တစ် နှစ် တွင် သြ မ ရိ မင်း နန်း တက်၍ တိ ရ ဇာ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင်ငံ ကို စိုး စံ ရ သော ဆယ့် နှစ် နှစ် အ တွင်း ခြောက် နှစ် စံ ပြီး မှ ရှ မာ ရိ တောင် တော် ကို တောင့် ရှင် ရှ မာ ရ ထံ ငွေ ချိန် ခွက် ခြောက် ဆယ် နှင့် ဝယ် ၍ တောင် ပေါ် တွင် မြို့ တည် ရာ တောင့် ရှင် ရှ မာ ရ အ မည် ကို အ စွဲ ပြု လျက် ရှ မာ ရိ ဟု တွင် သ တည်း။ သြ မ ရိ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ သြ မ ရိ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အာ ဟပ် သည် အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် သြ မ ရိ မင်း သား တော် အာ ဟပ် မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ သြ မ ရိ မင်း သား တော် အာ ဟပ် မင်း သည် အ ရင် ဖြစ် ခဲ့ သော မင်း အ ပေါင်း တို့ ထက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ပြစ် မှု များ အ တိုင်း လိုက် သည် ကို အ ပ္ပ ၀ဇ္ဇ ဟု ထင် မှတ် သည့် ပြင် ဇိ ဒုန် ဘုရင် ဧ သ ဗာ လ မင်း သ မီး တော် ယေ ဇ ဗေ လ ကို မိ ဖု ရား မြှောက် သည့် အ လျောက် ဗာ လ နတ် အား ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် ကိုယ် တိုင် တည် ဆောက် သော ဗာ လ ၏ ဗိ မာန်၌ ဗာ လ အ ဖို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တည် ၏။ တံ ခွန် တိုင် ကို လည်း စိုက် ထူ၍ အ ရင် ဖြစ် ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ ထက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် တော် တိုက် ပြစ် မှား ချေ ၏။ အာ ဟပ် မင်း လက် ထက် ဗေ သ လ မြို့ နေ ဟိ ဧ လ သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို တည် ပြန် ရာ နုန့် သား ယော ရှု အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း မြို့ အ တည် တွင် သား ဦး အ ဘိ ရံ၊ တံ ခါး ရွက် အ တပ် တွင် သား ထွေး စေ လုပ် သေ လေ ၏။ ဂိ လဒ် နယ်၊ တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ က၊ ငါ ခ စား လျက် နေ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း နှစ် ကာ လ ရှည် သ မျှ အ တွင်း ငါ မ ဆင့် မ ချင်း မိုး နှင်း ကျ ရွာ မည် မ ဟုတ် ဟု အာ ဟပ် မင်း အား ဆင့် ဆို ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ဧ လိ ယ သို့ ရောက် လာ သည် ကား ဤ အ ရပ် မှ အ ရှေ့ သို့ သွား ၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ ခေ ရိတ် ချောင်း အ နီး၊ ပုန်း နေ လျက်၊ ငါ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ကျီး အ တို့ ပေး လာ သော အာ ဟာ ရ ကို စား၍ ချောင်း ရေ ကို သောက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက် ဧ လိ ယ သွား ၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ ခေ ရိတ် ချောင်း အ နီး တွင် နေ ရာ နံ နက် တစ် ကြိမ်၊ ညဉ့် တစ် ကြိမ်၊ ကျီး အ တို့ ပေး လာ သော မုန့် နှင့် ဟင်း လျာ ကို စား ၍ ချောင်း ရေ ကို သောက် ရ လေ ၏။ အ တန် ကြာ သော် မိုး မ ရွာ သော ကြောင့် ချောင်း ရေ ခန်း ခြောက် သ တည်း။ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် သည် ကား၊ ဇိ ဒုန် ပိုင် ဇ ရ တ္တ မြို့ ရောက် ထ သွား ၍ နေ လော့။ ထို မြို့၌ သင့် ကို အာ ဟာ ရ ကျွေး စေ ရန် မု ဆိုး မ တစ် ယောက် အား ငါ မိန့် မှာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဇ ရ တ္တ မြို့ ရောက် ထ သွား လျက် မြို့ တံ ခါး ဝ အ နီး သို့ ရောက်၍ ထင်း ခွေ သော မု ဆိုး မ ကို တွေ့ မြင် လျှင် ငါ သောက် ရန် ခွက် နှင့် ရေ အ နည်း ငယ် ယူ ခဲ့ ပါ ဟု ဟစ် တောင်း သည် နှင့် အ ညီ သွား ယူ မည် ပြု ရာ စား ဖွယ် အ နည်း ငယ် ကို လည်း သင့် လက် တွင် ယူ ခဲ့ ပါ ဦး လော့ ဟု ထပ် မံ ဟစ် ပြန် လျှင် မိန်း မ က၊ ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အိုး တွင် မုန့် ညက် တစ် လက် ဆွန်း၊ ဘူး တွင် ဆီ အ နည်း ငယ် မှ တစ် ပါး၊ မုန့် တစ် လုံး မျှ မ ရှိ ပါ။ တ ပည့် တော် မ တို့ သား အ မိ ဖုတ် စား ပြီး နောက် သေ ရန် ထင်း နှစ် ချောင်း ကို ခွေ ရ သည် တ ကား ဟု ပြန် ပြော သော်၊ ဧ လိ ယ က၊ မ စိုး ရိမ် လင့်။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း သွား ၍ လုပ် လော့။ ဦး စွာ ငါ့ အ ဖို့ မုန့် ငယ် လုပ်၍ ယူ ခဲ့ ပါ။ သင် တို့ သား အ မိ အ ဖို့ နောက် မှ လုပ် လော့။ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိုး ရွာ စေ တော် မ မူ မ ချင်း၊ အိုး ၌ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး၌ ဆီ မ လျော့ ရ ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လျှင် ဧ လိ ယ စ ကား အ တိုင်း သွား၍ လုပ် ပြီး နောက် ဧ လိ ယ နှင့် သား အ မိ တို့ ပါ ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ စား ရ၍ ဧ လိ ယ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အိုး၌ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး၌ ဆီ မ လျော့ ချေ။ ထို နောက် အိမ့် ရှင် မ၏ သား သည် ရော ဂါ ကပ် ၍ ပြင်း ပြ စွာ ဝေ ဒ နာ တိုး တက် သည့် အ တွက် နိ ဇီ ဝ သ ဘော သို့ ရောက် လျှင် မိ ခင် က၊ အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် မ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် ပါ သ နည်း။ သား ကို သေ စေ လျက် ကိုယ့် အ ပြစ် ကို တ ပည့် တော် မ သ တိ ရ စေ ရန် ရောက် လာ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ရာ ဧ လိ ယ က၊ သား ကို အပ် ပေး လော့ ဟု ဆို လျက် ရင် ခွင် မှ ဆောင် ယူ၍ တည်း ခို ရာ အ ထက် ဆင့် ရှိ ကိုယ့် အိပ် ရာ ပေါ် တွင် ထား ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် ၏ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တည်း ခို ရ သူ၊ ဤ မု ဆိုး မ ၏ သား ကို သေ စေ ၍ ဒု က္ခ ပေး တော် မူ ပါ သ လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ဌ နာ ပြု ပြီး နောက် သူ ငယ့် အ ပေါ် တွင် သုံး ကြိမ် ဝပ် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ ငယ်၏ ဇီ ဝ ကို ပြန် သွင်း တော် မူ ပါ ဟု ထပ် မံ ပြု သော ပ ဌ နာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် သည် သ ဇီ ဝ သ ဘော သို့ ပြန် ရောက် လေ ၏။ ဧ လိ ယ လည်း သူ ငယ် ကို အ ထက် ဆင့် မှ အောက် ဆင့် သို့ ယူ သွား၍ ကြည့် လော့။ သင့် သား အ သက် ရှင် ပြီ ဟု ဆို လျက် မိ ခင် အား အပ် ပေး ရာ ထို မိန်း မ က၊ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဖြစ် မှန်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ဆင့် ဆို သော ဘုရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် မှန် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ယ ခု တ ပည့် တော် မ သိ ပါ ပြီ ဟု ဧ လိ ယ အား လျှောက် ဆို သ တည်း။ ကာ လ ရှည် ကြာ ပြီး နောက် တ တိ ယ နှစ် တွင် ဧ လိ ယ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ အာ ဟပ် ထံ အ ထင် အ ရှား သွား လော့။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ငါ မိုး ရွာ စေ တော့ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဧ လိ ယ သည် အာ ဟပ် မင်း ထံ အ ထင် အ ရှား သွား၏။ ထို ကာ လ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် အား ကြီး သည် ဖြစ်၍ မြင်း၊ လား စ သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ မ သေ စေ ခြင်း ငှါ မြက် တော တွေ့ ကောင်း တွေ့ ရန် ပြည် လုံး နှံ့ လျှောက်၍ စမ်း ရေ တွင်း၊ ချောင်း ရှိ ရာ အ ရပ် သို့ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြည် လုံး နှံ ခ ရီး တာ ဝေ လျက် အာ ဟပ် မင်း နှင့် သြ ဗ ဒိ တို့ တစ် လမ်း စီ သွား ကြ ကုန်၏။ သြ ဗ ဒိ သည် လျှောက် သွား၍ ခ ရီး အ ကြား တွင် ဧ လိ ယ နှင့် တွေ့ ဆုံ သော် မှတ် မိ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော် သည် ကျွန် တော် အ ရှင် ဧ လိ ယ ပါ လော ဟု ပျပ် ဝပ် မေး လျှောက် လျှင်၊ မှန် ပေ ၏။ သင့် သ ခင့် ထံ ပြန် သွား၍ ဧ လိ ယ ရှိ ကြောင်း ကြား ပြော လော့ ဟု ဆို သည့် ကာ လ သြ ဗ ဒိ က၊ ကျွန် တော် မျိုး အ သေ ခံ ရ စေ ရန် အာ ဟပ် မင်း လက် တွင်း သို့ ပို့ အပ် သည် မှာ မည် သို့ ပြစ် မှား၍ ပါ နည်း။ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ ရန် ကျွန် တော့် သ ခင် မ လွှတ် သော နိုင် ငံ၊ လူ မျိုး မ ကျန် တော့ ပါ။ မ ရှိ ဟု ပြန် ဆို သော နိုင် ငံ လူ မျိုး တ ကာ တို့ အား မ ရှိ ကြောင်း သ စ္စာ ဆို စေ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ မူ ကိုယ် တော် က၊ သင့် သ ခင့် ထံ သွား၍ ဧ လိ ယ ရှိ ကြောင်း ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက် ကျွန် တော် သွား သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ကျွန် တော် မ သိ သော အ ရပ် သို့ ကိုယ် တော် ကို ဆောင် သွား ၍ သ တင်း ရ သူ အာ ဟပ် မင်း မ တွေ့ လျှင် ငယ် စဉ် က ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား သော ကျွန် တော် မျိုး ကို ကွပ် မျက် ပါ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဖက် တို့ ကို ယေ ဇ ဗေ လ ကွပ် မျက် သော အ ခါ ပ ရော ဖက် တစ် ရာ ကို ငါး ဆယ် စီ ဥမင်၌ ဝှက် ထား လျက် ရေ စာ ကျွေး မွေး ခဲ့ ဘူး သော ဆောင် ရွက် မှု အ ကြောင်း အ ရှင် ကြား သိ တော် မ မူ ပါ လော။ ယ ခု မှာ ကိုယ် တော် က၊ သင့် သ ခင့် ထံ သွား၍ ဧ လိ ယ ရှိ ကြောင်း ကြား ပြော ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ကျွန် တော် ကို ကွပ် မျက် ပါ လိမ့် မည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ ဧ လိ ယ က၊ ငါ ခ စား လျက် နေ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ သည် ယ နေ့ ပင် အာ ဟပ် မင်း ထံ အ ထင် အ ရှား မု ချ သွား မည် ဟု ဆို ပြန်၏။ သြ ဗ ဒိ သည် အာ ဟပ် မင်း ထံ သွား၍ သ တင်း ပေး သ ဖြင့် ဧ လိ ယ ကို တွေ့ ခြင်း ငှါ အာ ဟပ် မင်း လိုက် လာ၍ တွေ့ သော အ ခါ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို နှောင့် ရှက် သူ၊ တွေ့ ရ ပြီ လော ဟု မေး လျှင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ငါ မ နှောင့် ရှက်။ သင် နှင့် သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် များ ကို စွန့် လျက် ဗာ လ နတ် တို့ နောက် သို့ လိုက်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို နှောင့် ရှက် ကြ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကိုလည်း ကောင်း၊ ဗာ လ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ့ ငါး ဆယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ယေ ဇ ဗေ လ စား ပွဲ၌ စား သော အ ရှဲ ရာ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် သို့ စု ဝေး စေ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း အာ ဟပ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် စေ၍ ပ ရော ဖက် တို့ ပါ က ရ မေ လ တောင်၌ စု ဝေး စေ သည့် ကာ လ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ သို့ ဧ လိ ယ ချဉ်း ကပ်၍ နုန့် နဲ့ စွာ ဒွိ ဟ လိုက် ကြ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ကြ မည် နည်း။ ယေ ဟော ဝါ သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် လိုက် ကြ လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် လိုက် ကြ လော့ ဟု ဆို သော်၊ ပရိ သတ် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ဧ လိ ယ က လည်း၊ ယေ ဟော ဝါ၏ ပ ရော ဖက် ကား ငါ တစ်ယောက် တည်း ကျန် ၏။ ဗာ လ၏ ပ ရော ဖက် တို့ ကား လေး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ နှစ် ဖက် သို့ နွား နှစ် ကောင် ကို ပေး လော့။ နှစ် ကောင် အ နက် တစ် ကောင် ကို သူ တို့ ရွေး ယူ လျက် မီး မ ထည့် သော ထင်း ပေါ် တွင် အ ပိုင်း ပိုင်း စီ ရင်၍ တင် ထား ကြ ပါ လေ စေ။ ငါ လည်း မီး မ ထည့် သော ထင်း ပေါ် တွင် တစ် ကောင် ကို စီ ရင် ၍ တင် ထား ပါ မည်။ ကိုယ့် ဘု ရား ၏ နာ မ အား ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ ငါ မူ ကား ယေ ဟော ဝါ ၏ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု ပါ မည်။ မီး ဖြင့် တုံ့ ပြန် တော် မူ သော အ ရှင် သည် ဘု ရား မှန် ပါ လေ​စေ ဟု လူ ပ ရိ သတ် အား ပြော ဆို သော်၊ ကောင်း ပြီ ဟု ဝန် ခံ ကြ ကုန် ၏။ တစ် ဖန် ဧ လိ ယ က သင် တို့ ကား အ များ ဖြစ် သော ကြောင့် နွား တစ် ကောင် ကို အ ရင် ယူ ၍ စီ ရင် ပြီး လျှင် မီး မ ထည့် ဘဲ ကိုယ့် ဘု ရား နာ မ ကို ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့ ဟု ဗာ လ၏ ပ ရော ဖက် တို့ အား ဆို သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သည် နွား ကို ခံ ယူ၍ စီ ရင် ပြီး လျှင် အို ဗာ လ ဘု ရား၊ မြွက် ကြား တော် မူ ပါ ဟူ ၍ နံ နက် မှ မွန်း တည့် တိုင် အောင် ဗာ လ ၏ နာ မ အား ပ ဌ နာ ပြု ကြ သော် လည်း၊ မြွက် သံ ပြု သူ မ ရှိ သည် နှင့် ကိုယ် တည် သော ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပတ် လည် တွင် ကိုယ် ကို ယိမ်း နွှဲ့ ကြ ၏။ မွန်း တည့် သော်၊ ဧ လိ ယ က၊ ကျယ် စွာ ဟစ် ကြ လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား မှန် လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ဖိုလ် ဝင် စား သော် လည်း ကောင်း၊ တ ပို တ ပါး သွား ခိုက် သော် လည်း ကောင်း၊ ခ ရီး လွန် သော် လည်း ကောင်း၊ မ နိုး အောင် အိပ် မော ကျ ကောင်း ကျ သော်လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ပြက် ရယ် ဆို သည့် ကာ လ သူ တို့ သည် ကျယ် စွာ ဟစ် လျက် အ သွေး ယို စီး စေ ရန် အ လေ့ အ တိုင်း ဓား၊ သံ လျက် များ နှင့် ကိုယ် ကို ဆွ လှီး ၍ မွန်း လွဲ ပြီး နောက် ညဉ့် ဦး ပူ ဇော် ချိန် တိုင် အောင် ရွတ် ဆို ကြ သော် လည်း မြွက် သံ ပြု သူ၊ အ ရေး ယူ သူ မ ရှိ ချေ။ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က ချဉ်း ခဲ့ ကြ လော့ ဟု ပ ရိ သတ် အား ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း ချဉ်း လာ ကြ ရာ ဧ လိ ယ သည် ပြို ပျက် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ပြု ပြင် လေ၏။ ၄င်း ပြင် သင့် အ မည် ကား၊ ဣ သ ရေ လ တည်း ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့ အမျိုး အ နွယ် များ အ လိုက် ကျောက် ဆယ့် နှစ် လုံး ကို ယူ ပြီး သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လျက် မျိုး နှစ် စိတ် ဝင်​မြေ အ ကျယ် ပတ် လည် ၌ ကျုံး တူး ပြီး လျှင် အ ပိုင်း ပိုင်း စီ ရင် သည့် နွား ကို ပြင် ဆင် သော ထင်း ပုံ ထက် တင် ထား လေ ၏။ အိုး လေး လုံး အ ပြည့် ရေ ခပ် ပြီး မှ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ထင်း ကို လောင်း ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ဖန် လောင်း ဦး လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆို သည့် အ တိုင်း လောင်း ကြ ရာ ထပ်၍ လောင်း ဦး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် လျောက် သုံး ကြိမ် ​မြောက် လောင်း ကြ သ ဖြင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပတ် လည် သို့ ရေ စီး ၍ ကျုံး ကို လည်း ပြည့် စေ ကြ ၏။ ညဉ့် ဦး ပူ ဇော် ချိန် ရောက် သော် ပ ရော ဖက် ဧ လိ ယ ချဉ်း ကပ်၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ဣ သ ရေ လ တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် လည်း ကိုယ် တော့် ကျွန် ဖြစ် ၍ ဤ အ မှု အ လုံး စုံ ကို အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ယ နေ့ သိ ကြ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ယေ ဟော ဝါ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ချင်း တို့ စိတ် သ ဘော ကို ပြောင်း လဲ စေ သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ဤ ပ ရိ သတ် သိ စေ ခြင်း ငှါ၊ မြွက် ကြား တော် မူ ပါ။ မြွက် ကြား တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ မီး ကျ၍ ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ စ ရှိ သော ထင်း၊ ကျောက်၊ မြေ မုန့် ပါ၊ ကျွမ်း လောင် လျက် ကျုံး ရှိ ရေ ကို လည်း ခန်း ခြောက် စေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် မြင် လျှင် ပျပ် ဝပ်၍ ယေ ဟော ဝါ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ယေ ဟော ဝါ သည် ဘု ရား သခင် ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ သည့် ကာ လ၊ ဧ လိ ယ က၊ ဗာ လ၏ ပ ရော ဖက် တို့ ကို တစ် ယောက် မျှ မ လွတ် စေ ဘဲ ဖမ်း ဆီး ကြ လော့ ဟု အ မိန့် ပေး သည့် အ တိုင်း ဖမ်း ဆီး ကြ ပြီး လျှင် ဧ လိ ယ သည် ကိ ရှုန် ချောင်း သို့ ထုတ် သွား ၍ ကွပ် မျက် လေ သ တည်း။ ထို နောက် ဧ လိ ယ က၊ ကြွ၍ ပွဲ တော် တည် ပါ လော့။ သည်း စွာ ရွာ အံ့ သော မိုး သံ ကြား သည် ဟု အာ ဟပ် မင်း အား ဆို လျှင် ပွဲ တော် တည် ရန် အာ ဟပ် မင်း သွား ရာ ဧ လိ ယ သည် က ရ မေ လ တောင် ထိပ် သို့ တက်၍ မြေ ပေါ် တွင် တုပ် ဝပ် နေ ရာ မှ ငယ် သား အား တက်၍ ပင် လယ် သို့ ကြည့် လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း တက် ကြည့် ပြီး လျှင် မည် သည် ကို မျှ မ မြင် ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် သွား ၍ ကြည့် ဦး လော့ ဟု မိန့် ဆို ပြန် ၏။ ခု နစ် ကြိမ် မြောက် သော အ ခါ ငယ် သား က၊ လူ လက် သ ဖွယ် သေး ငယ် သော မိုး တိမ် သည် ပင် လယ် မှ တက် လာ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ အာ ဟပ် မင်း ထံ သွား ပြီး လျှင် မိုး မ ဆီး တား မီ ရ ထား တော် က ၍ ပြန် တော် မူ ရန် တင် လျှောက် လော့ ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ မ ကြာ မ တင် မိုး ကောင်း ကင် သည် မိုး သက် မုန် တိုင်း နှင့် မှိုင်း အုန် လျက် သည်း ထန် စွာ ရွာ သွန်း လေ ၏။ အာ ဟပ် မင်း လည်း ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ စီး သွား စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် တည် သ ဖြင့် ဧ လိ ယ သည် ခါး စည်း ၍ အာ ဟပ် မင်း ရှေ့ ဆောင် ပြု လျက် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရောက် အ သော့ သွား လေ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ အား၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် သော အ မှု မှ စ၍ ဧ လိ ယ ပြု သ မျှ ကို အာ ဟပ် မင်း သည် ယေ ဇ ဗေ လ ထံ ကြား ပြော လျှင် ယေ ဇ ဗေ လ သည် ခြေ လျင် စေ၍ နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန် ရောက် သော် ထို ပ ရော ဖက် တို့ အ သက် ကဲ့ သို့ သင့် အ သက် ကို ငါ မ ဖြစ် စေ လျှင် ဘု ရား များ တို့ သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ဧ လိ ယ ထံ အ မှာ တော် ရောက် သည် နှင့် ဧ လိ ယ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် ယု ဒ နယ်၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ ရောက်၊ သေ ဘေး လွတ် ရန် ထ သွား ၍ ထို မြို့ တွင် ငယ် သား ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် သဲ က န္တာ ရ သို့ တစ် ရက် ခ ရီး သွား လျက် ချုံ ရိပ် တွင် ထိုင်၍ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ညီး ငွေ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘိုး ဘေး တို့ ထက် မ မြတ် ပါ ဟု သေ ဆု ကို တောင်း လျှောက် ပြီး သော် ချုံ ရိပ် တွင် ပင် အိပ် ပျော် လေ ၏။ ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး က၊ ထ စား လော့ ဟု တို့၍ ဆို သည့် အ တိုင်း ဧ လိ ယ ကြည့် ရာ ခေါင်း ရင်း၌ ကင် ပြီး မုန့် လုံး နှင့် ရေ ဘူး ကို မြင် သ ဖြင့် စား သောက် ပြီး မှ အိပ် ပြန် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စေ တ မန် တော် လာ ပြန်၍ တို့ လျက်၊ အား ကုန် လောက် အောင် ခ ရီး ရှည် သော ကြောင့် ထ စား ဦး လော့ ဟု ဆို သည့် အ လျောက် နိုး ထ စား သောက် ပြီး လျှင်၊ ထို အ စာ ဖြင့် အား ပြည့် လျက် ဟော ရပ် ခေါ် ဘု ရား သ ခင့် တောင် တော် ရောက် အ ရက် လေး ဆယ် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး သွား ပြီး မှ ဥမင် ထဲ သို့ ဝင်၍ တည်း ခို လေ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် ကား ဧ လိ ယ ဤ အ ရပ် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် သင် ရောက် လာ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ဧ လိ ယ က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင့် အ တွက် အ လွန် မ ရှု စိတ် ပါ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ကို စွန့် ပယ်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် များ ကို ဖြို ဖျက် လျက် ပ ရော ဖက် တော် များ ကို ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် ကြ ပါ ပြီ။ တစ် ယောက် တည်း ကျန် သော အ ကျွန်ုပ် အ သက် အန္တ ရာယ် ကို ပင် ရှာ ကြံ ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် ထွက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ တောင် ပေါ် တွင် ရပ် နေ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ ချီ တော် မူ ရာ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း သည် ရှေ့ တော် မှ တောင် များ ကို ခွဲ၍ ကျောက် ငူ များ ကို ချိုး ဖဲ့၏။ သို့ ရာ တွင် မုန် တိုင်း ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ တော် မ မူ၊ မုန် တိုင်း နောက် မြေ လှုပ် ၏။ မြေ လှုပ် ခြင်း၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ တော် မ မူ။ မြေ လှုပ် ခြင်း နောက် မီး လျှံ ပေါ် ၏။ မီး လျှံ ၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ တော် မ မူ။ မီး လျှံ နောက် သဲ့ သဲ့ အ သံ ထွက် သည် ကို ဧ လိ ယ ကြား လျှင် မျက် နှာ ကို သ င်္ကန်း နှင့် အုပ် လျက် ဥမင် ဝ သို့ ထွက် ၍ ရပ် နေ ရာ၊ ဧ လိ ယ ဤ အ ရပ် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် သင် ရောက် လာ သ နည်း ဟူ သော မြွက် တော် မူ သံ ကို ကြား သော်၊ ဧ လိ ယ က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင့် အ တွက် အ လွန် မ ရှု စိတ် ပါ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ကို စွန့် ပယ်၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် များ ကို ဖြို ဖျက် လျက် ပ ရော ဖက် တော် များ ကို ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် ကြ ပါ ပြီ။ တစ် ယောက် တည်း ကျန် သော အ ကျွန်ုပ် အ သက် အန္တ ရာယ် ကို ပင် ရှာ ကြံ ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဒ မာ သက် သဲ က န္တာ ရ လမ်း ဖြင့် ပြန် သွား ၍ ရောက် သော အ ခါ ဟာ ဇေ လ ကို ရှု ရိ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း လော့။ နိမ် ရှိ သား ယေ ဟု ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း လော့။ အာ ဗေ လ မ ဟော မြို့ နေ၊ ရှာ ဖတ် သား ဧ လိ ရှဲ ကို သင့် ကိုယ် စား ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း လော့။ သို့ ပြု လျှင် ဟာ ဇေ လ ဓား နှင့် လွတ် သူ တို့ ကို ယေ ဟု ကွပ် မျက် လိမ့် မည်။ ယေ ဟု ဓား နှင့် လွတ် သူ တို့ ကို လည်း ဧ လိ ရှဲ ကွပ် မျက် လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ဗာ လ နတ် ရှေ့ ၌ ဒူး ထောက် ခြင်း၊ နမ်း ရှုပ် ဦး ညွတ် ခြင်း၊ ကင်း သူ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ခု နစ် ထောင် တို့ ကို ငါ့ အ ဖို့ ကြွင်း စေ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဧ လိ ယ သည် ထို အ ရပ် မှ သွား ၍ ထယ် ထိုး သော နွား ဆယ့် နှစ် ရှဉ်း အ နက် နောက် ဆုံး ထိုး သူ ရှာ ဖတ် သား ဧ လိ ရှဲ ကို တွေ့ မြင် ရာ အ နီး သို့ ရောက် လျှင် ကိုယ့် သ င်္ကန်းကို သူ့ အ ပေါ် သို့ ပစ် တင် လိုက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ သည် နွား ကို စွန့်၍ ဧ လိ ယ နောက် သို့ အ သော့ လိုက် လျက် မိ ဘ တို့ ကို နမ်း ရှုပ် ပါ ရ စေ။ ပြီး မှ နောက် တော် သို့ လိုက် ပါ မည် ဟု အ ခွင့် တောင်း ရာ ဧ လိ ယ က သင်၌ မည် သို့ ငါ ပြု ဘိ သ နည်း။၊ ပြန် သွား လော့ ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ ပြန် သွား၍ ကိုယ့် နွား တစ် ရှဉ်း ကို စီ ရင် လျက် ထယ် ကိ ရိ ယာ များ နှင့် ချက်၍ လုပ် သား တို့ အား ကျွေး ပြီး မှ ဧ လိ ယ နောက် သို့ လိုက် လျက် တ ပည့် ဖြစ် လေ ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း သည် ပ ဒေ သ ရာဇ် မင်း သုံး ကျိပ် နှစ် ပါး တို့ နှင့် မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် ပါ အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ဝန်း တိုက် ခိုက် လေ ရာ မြို့ အ တွင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ထံ၊ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် မိန့် မှာ သည် ကား သင့် ရွှေ ငွေ၊ သင် မြတ် နိုး သော မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် ပြီ ဟူ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ကျွန် တော် နှင့် ကျွန် တော် ပိုင် သ မျှ ပါ အ ရှင် ပိုင် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျောက် လိုက် ၏။ ထပ် မံ ရာ ဇ သံ တို့ လာ ရောက်၍ သင် ပိုင် ရွှေ ငွေ၊ မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ ကို ငါ့ ထံ ဆက် သ ရ မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် မှာ နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန် ငါ့ ကျွန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြီး လျှင် သင့် နန်း တော် မှ စ၍ သင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နေ အိမ် များ တွင် လျှောက် စစ် လျက် သင် နှစ် သက် သ မျှ ကို လက် ရွေး သိမ်း ယူ စေ မည် ဟူ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ၏ အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ ဘု ရင် သည် ပြည် လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ်၍ ထို မင်း ရန် ရှာ သည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ရွှေ ငွေ၊ မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ ကို တောင်း ဆို လိုက် ရာ ငါ မ ငြင်း ဟု မိန့် ဆို သော် လူ ကြီး မှ စ၍ ပ ရိ သတ် လုံး က၊ နာ ယူ ဝန် ခံ တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု လျှောက် တင် ကြ သည် နှင့် အ ညီ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ ရာ ဇ သံ တို့ အား ဘု ရင် မင်း က၊ အ ထက် အ မိန့် ပါ သ မျှ ကို ကျွန် တော် နာ ခံ သော် လည်း နောက် ထပ် အ မိန့် တော် ကို မ နာ ခံ နိုင် ပါ ဟု အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ လျှောက် တင် ရန် မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း ရာ ဇ သံ တို့ ပြန် သွား တင် လျှောက် ကြ ရာ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း က၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ကြေ မွ သော အ မှုန့် ကို ငါ့ နောက် ပါ သူ တို့ တစ် ယောက် တစ် ဆုပ် စီ စေ့ င ခဲ့ လျှင် ဘု ရား များ တို့ သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု မှာ လိုက် သော် ဓား သိမ်း ရ သူ ကဲ့ သို့ မ သိမ်း ရ သေး သူ မ ပ လွှား သင့် ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို စ ကား ကို ယာ ယီ နန်း တွင် မင်း အ ပေါင်း တို့ နှင့် သောက် စား လျက် နေ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ကြား လျှင် စစ် ခင်း ကြ လော့ ဟု ဗိုလ် မှူး တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည် အ တိုင်း မြို့ ရှေ့ မှာ စစ် ခင်း ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ထံ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ချဉ်း လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သည် ကား ကြီး စွာ သော ထို အ လုံး အ ရင်း ကို မြင် ၏ လော။ သင့် လက် သို့ ယ နေ့ အပ် မည့် အ လျောက် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို လျှင် အာ ဟပ် မင်း က လည်း၊ မည် သူ့ လက် ဖြင့် ပါ နည်း ဟု မေး လျှောက် ရာ၊ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ လက် ဖြင့် တည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ပြန် သည့် ကာ လ စ တင် တိုက် ခိုက် ရ မည် ကား မည် သည့် ဘက် က ပါ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော် ဘု ရား မင်း တည်း ဟု ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ အာ ဟပ် မင်း သည် အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ နှစ် ရာ့ သုံး ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ ကို စု ရုံး ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ရှိ ရဲ မက် ပေါင်း ခု နစ် ထောင် တို့ ကို လည်း စု ဝေး စေ ၏။ ရန် မူ ရန် လာ သည် ဖြစ် စေ လက် ရ ဖမ်း ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို သို့ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ သည် နောက် ထပ် အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ၊ မြို့ တွင်း မှ ချီ ထွက် လျက် အ သီး အ သီး တစ် ယောက် ကျ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ရှု ရိ တပ် ပျက် ပြေး ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ လိုက် ကြ ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း မူ ကား မြင်း စီး လျက် မြင်း စီး သူ ရဲ အ ချို့ နှင့် ထွက် ပြေး ၍ လွတ် လေ ၏။ ဣ သ ရေ ဘု ရင် လည်း မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် များ ကို ချီ ထွက် ဖျက် ဆီး လျက် ရှု ရိ တပ် ကို အ ပြင်း အ ထန် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ပြီး နောက် ဆို ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် နှစ် ဦး သ မ ယ တိုင် ရောက် သော အ ခါ စစ် တိုက် ရာ ရှု ရိ ဘု ရင် ချီ လာ ဦး မည် ဖြစ် ၍ ခိုင် လုံ အောင် သ တိ နှင့် စီ မံ လော့ ဟု နှိုး ဆော် လေ ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင့် ကျေး ကျွန် တို့ က လည်း သူ တို့ ဘု ရား သည် တောင် ကို အ စိုး ရ သော ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ ကို နိုင် ကြ ပေ ၏။ လွင် ပြင်၌ တိုက် ရ လျှင် မူ ကား ငါ တို့ မု ချ နိုင် ကြ လိမ့် မည်။ မင်း တို့ ကို ချန် လှပ်၍ သူ တို့ နေ ရာ၌ ဗိုလ် မှူး များ ကို တင် ထား တော် မူ လျက် ကျ ဆုံး သော အ လုံး အ ရင်း နှင့် အ မျှ မြင်း အ စား မြင်း၊ ရ ထား အ စား ရ ထား၊ အ လုံး အ ရင်း ဖြည့် စွက် တော် မူ ပါ။ လွင် ပြင် ၌ တိုက် ရ လျှင် ကျွန် တော် တို့ မု ချ နိုင် ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် တင် ကြ သော စ ကား ကို လိုက် နာ စီ ရင် လေ ၏။ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း သည် နှစ် ဦး အ ခါ သ မ ယ တွင် ရှု ရိ ဗိုလ် ထု ကို စု ရုံး စေ ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် ရန် အာ ဖက် မြို့ သို့ ချီ သွား ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း စား နပ် ရိ က္ခာ အ စုံ နှင့် စု ရုံး လျက် ဆီး ဆို့ ရန် ချီ ထွက် ကြ ရာ ပြည် လုံး နှံ့ သော ရှု ရိ တပ် တို့ ရှေ့ တွင် ဆိတ် အုပ် နှစ် စု မျှ သ ဖွယ် စွဲ ရပ် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ချဉ်း ကပ် ပြန် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သည် ကား ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ရား သည် လွင် ပြင် ကို အ စိုး မ ရ၊ တောင် ကို သာ အ စိုး ရ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သော ကြောင့် ကြီး စွာ သော ထို အ လုံး အ ရင်း ကို သင့် လက် သို့ အပ် ဦး မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ မည် ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင်၊ တပ် နှစ် သွယ် ရင် ဆိုင် စွဲ လျက် သ တ္တ မ နေ့ ၌ စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ရှု ရိ ခြေ သည် တစ် သိန်း ကို နေ့ ချင်း လုပ် ကြံ သ ဖြင့်၊ ကြွင်း သော တပ် သား တို့ သည် အာ ဖက် မြို့ ရောက် ပြေး ခို ကြ လျှင် လူ နှစ် သောင်း ခု နစ် ထောင် တို့ အ ပေါ် သို့ မြို့ ရိုး ပြို လဲ လေ ၏။ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း လည်း မြို့ တွင်း ရှိ အိမ် အ တွင်း ခန်း သို့ ပြေး ခို သော်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဘု ရင် မင်း များ သည် သ နား တတ် ကြောင်း၊ ကျွန် တော် တို့ ကြား ရ ပါ သည်။ ကျွန် တော် တို့ သည် လျှော် တေ ဝတ် လျက် လည် တွင် ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ တိုး လျှိုး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ အ သက် တော် ကို ချမ်း သာ ပေး ကောင်း ပေး ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် တင် သည့် အ တိုင်း လျှော် တေ ဝတ် လျက် လည် တွင် ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ တိုး လျှိုး ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ကျွန် ဗင်္ဟာ ဒဒ် က အ သက် ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြောင်း နှင့် လျှောက် တင် ကြ သော်၊ ငါ့ နောင် တော် အ သက် ရှင် သေး သ လော ဟု မေး ရာ နိ မိတ် ကောင်း စ ကား ဟု ရုတ် ခြည်း ထင် မှတ် လျက် အ ရှင့် နောင် တော် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် ပါ တည်း ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ သွား ၍ ခေါ် ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် အ ညီ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ရောက် လျှင် ရ ထား တော် ထက် သို့ တက် ခွင့် ရ ပြီး နောက် အ ရှင့် ခ မည်း တော် လက် မှ ကျွန် တော့် ခ မည်း တော် ယူ ထား သော မြို့ များ ကို ပြန် ဆက် ပါ့ မည် ပြင် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင်း ၌ ရှု ရိ ရပ် ကွက် ကို ကျွန် တော့် ခ မည်း တော် သတ် မှတ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ အ ရှင် လည်း ဒ မာ သက် မြို့ တွင်း၌ ဣ သ ရေ လ ရပ် ကွက် သတ် မှတ် တော် မူ ပါ ဟု ဆို ရာ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထို သို့ သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ လျှင် လွှတ် လိုက် မည် ဟု ဆို ၍ သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တစ် ပါး က၊ ငါ့ ကို ရိုက် နှက် ပါ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အ ပေါင်း အ ဖော် အား ဆို သော် မ ရိုက် လို ပါ ဟု ငြင်း ဆို သည် နှင့် ထို ပ ရော ဖက် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို မ နာ ယူ သော ကြောင့်၊ ငါ့ ထံ မှ သွား စဉ် တွင် ခြင်္သေ့ ကိုက် သတ် တော့ မည် ဟု ဆို သည့် အ ရ၊ ထို သူ သွား စဉ် တွင် ခြင်္သေ့ တွေ့၍ ကိုက် သတ် လေ ၏။ ထို ပ ရော ဖက် သည် အ ခြား သူ့ ကို တွေ့ သ ဖြင့် ငါ့ ကို ရိုက် နှက် ပါ လော့ ဟု ဆို ပြန် သည် နှင့် အ ညီ နာ ကျင် စွာ အ ရိုက် အ နှက် ခံ ပြီး မှ မျက် ခုံး ပေါ် တွင် အ ဝတ် ပတ် စည်း၍ အ သွင် ပြောင်း လျက် လမ်း တွင် ဘု ရင် မင်း ကို ငံ့ လင့် ရန် သွား လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း ထွက် လာ ရာ ထို ပ ရော ဖက် က၊ ကျွန် တော် မျိုး စစ် တိုက် မည် ပြု စဉ် တွင် စစ် ပွဲ မှ ထွက် လာ သူ တစ် ဦး သည် သုံ့ ဘမ်း သူ တစ် ယောက် ကို ကျွန် တော့် ထံ အပ်၍ ထို သူ့ ကို စောင့် ထိန်း လော့။ ပျောက် လျှင် သူ့ အ သက် အ စား သင့် အ သက် သော် လည်း ကောင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် သော် လည်း ကောင်း၊ လျော် ရ မည် ဟု ထား ခဲ့ သော် လည်း ကျွန် တော် မျိုး၌ အ ရပ် ရပ် အ မှု များ ပြား သည့် အ တွက် ထို သူ ပျောက် ပါ သည် ဟု ဟစ် ကြွေး လျှင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထို အ တိုင်း သင် ခံ ရ မည်။ သင့် ကိုယ် တိုင် ဆုံး ဖြတ် လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ရာ ပ ရော ဖက် သည် ပတ် စည်း သော အ ၀တ် ကို ရုတ် ခြင်း ဖြည် သ ဖြင့် ပ ရော ဖက် ဖြစ် ကြောင်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သိ မြင် လေ ၏။ ပ ရော ဖက် က လည်း ငါ မြေ လှန် ခဲ့ သူ့ ကို သင် လွှတ် လိုက် သည့် အ တွက် သူ့ အ သက် အ စား သင့် အ သက် သူ့ ဗိုလ် ထု အ စား သင့် ဗိုလ် ထု ခံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် စိတ် မျက် ငြို ငြင် စွာ ရှ မာ ရိ မြို့ နန်း တော် သို့ ဝင် သွား လေ ၏။ ထို နောက် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ တွင် ၄င်း မြို့ သား နာ ဗုတ် ပိုင် စ ပျစ် ခြံ သည် ရှ မာ ရိ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း စံ နန်း တော့် အ နီး တွင် ရှိ သည် ဖြစ်၍ အာ ဟပ် မင်း က၊ သင့် ခြံ သည် နန်း တော် နှင့် နီး စပ် သော ကြောင့်၊ ယာ ခင်း တော် လုပ် ရန် ဆက် သ လော့။ သာ ၍ ကောင်း သော ခြံ ကို ဖြစ် စေ၊ တန် ဖိုး ကို ဖြစ် စေ၊ သင် အ လို ရှိ ရာ ပေး မည် ဟု နာ ဗုတ် အား ဆို လျှင် နာ ဗုတ် က၊ ဘိုး ဘ ပိုင် မြေ ကို ဆက် သ ရန် ကျွန် တော် နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော ဟု ပြန် လျှောက် ရာ ဘိုး ဘ ပိုင် မြေ ကို မ ဆက် လို ဟု ယေ ဇ ရေ ရ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ငြင်း ဆို သော ကြောင့် အာ ဟပ် မင်း သည် စိတ် မျက် ငြို ငြင် စွာ နန်း တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပွဲ တော် မ တည်။ သာ လွန် ပေါ် တွင် မျက် နှာ မ ပေး ဘဲ လျောင်း နေ လေ ၏။ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ သည် ဝင် လာ ၍ ပွဲ တော် မ တည် နိုင် အောင် အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် တော် ငြို ငြင် ရ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ကို ခေါ်၍ သင့် စ ပျစ် ခြံ ကို တန် ဖိုး နှင့် ဖြစ် စေ၊ ခြံ စား နှင့် ဖြစ် စေ၊ ဆက် သ လော့။ အ လို ရှိ ရာ ငါ ပေး မည် ဆို သော် လည်း ထို ခြံ ကို မ ဆက် လို ကြောင်း ငြင်း ပယ် သည့် အ တွက် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် ဆို သော်၊ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ က၊ ကိုယ် တော် သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ရှင် ဟုတ် ပါ၏ လော။ ရွှင် လန်း သော စိတ် နှင့် ထ၍ ပွဲ တော် တည် ပါ လော့။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ်၏ စ ပျစ် ခြံ ကို ကျွန် မ ဆက် သ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ပြီး နောက် အာ ဟပ် မင်း တံ ဆိပ်၊ အ မည် တော် ဖြင့် စာ ရေး ၍ နာ ဗုတ် နေ သော မြို့ ရှိ မှူး မတ် နှင့် လူ ကြီး များ ထံ ပို့ လိုက် လေ ၏။ အ မိန့် တော် စာ ကား၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ လျက်၊ ပ ရိ သတ် အ ထက် ၌ နာ ဗုတ် ကို တင် ထား စေ။ သူ့ ရှေ့ တွင် တ ရား မဲ့ သူ နှစ် ယောက် ကို ထား ၍ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဘု ရင် မင်း ကို သင် ပုတ် ခတ် လေ ပြီ ဟု သက် သေ ခံ စေ ပြီး မှ ထုတ် ၍ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ လော့ ဟူ သ တည်း။ ယေ ဇ ဗေ လ ပေး လိုက် သော အ မိန့် တော် စာ ပါ သည့် အ တိုင်း နာ ဗုတ် နေ သော မြို့ ရှိ မှူး မတ် နှင့် လူ ကြီး တို့ ပြု ကြ သည် မှာ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ လျက် ပ ရိ သတ် အ ထက် ၌ နာ ဗုတ် ကို တင် ထား ပြီး လျှင် တ ရား မဲ့ သူ နှစ် ယောက် ဝင် လာ၍ သူ့ ရှေ့ တွင် ထိုင် လျက် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဘု ရင် မင်း ကို နာ ဗုတ် ပုတ် ခတ် လေ ပြီ ဟု လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ သက် သေ ခံ ချက် အ ရ မြို့ ပြင် သို့ ထုတ်၍ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ခဲ ပစ် ဒဏ် ဖြင့် နာ ဗုတ် သေ ကြောင်း မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ ထံ လျှောက် ကြား လိုက် သည့် အ တိုင်း ယေ ဇ ဗေ လ ကြား သိ သော်၊ တန် ဖိုး နှင့် မ ဆက် လို သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ်၏ စ ပျစ် ခြံ ကို ထ၍ သိမ်း ယူ တော် မူ ပါ။ နာ ဗုတ် ကွယ် လွန်၍ သေ ဆုံး ပါ ပြီ ဟု လျှောက်၏။ နာ ဗုတ် သေ လွန် ကြောင်း အာ ဟပ် မင်း ကြား လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ်၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် ထ သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ ရှ မာ ရိ မြို့ နေ ဣ သ ရေ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ထ သွား လော့။ သူ သည် နာ ဗုတ်၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် သွား ရောက် လေ ပြီ။ သင် က လည်း၊ လူ ကို ကွပ် မျက် ၍ ဥစ္စာ ကို သိမ်း ယူ ပြီ လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ နာ ဗုတ်၏ အ သွေး ကို ခွေး များ လျက် ကြ ရာ အ ရပ်၌ ပင်၊ သင့် အ သွေး ကို လည်း လျက် ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ရောက် သော်၊ အာ ဟပ် မင်း က၊ အ ချင်း ရန် သူ၊ ငါ့ ကို တွေ့ ပြီ လော ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ယ က၊ ငါ တွေ့ ရ ပြီ။ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လို၍ ကိုယ် ကို ရောင်း လေ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် သင် အာ ဟပ်၌ ကျွမ်း လောင် ရာ ဘေး ကို ငါ သင့် စေ လျက် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တွင် အာ ဟပ် နှင့် တော် စပ် သူ အ ကျဉ်း သား၊ အ လွတ် သား၊ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို သုတ် သင် လျက် ငါ့ အား အ မျက် တော် တိုက် သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး နှင့် အ ဘိ ယ သား ဗာ ရှာ မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ လျက် မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ တိုက် တွန်း သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လို ၍ ကိုယ် ကို ရောင်း သော အာ ဟပ် မင်း နှင့် တူ သူ မ ရှိ ချေ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ရှေ့ မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော အာ မော ရိ အ မျိုး သား တို့ ပြု သ မျှ အ တိုင်း ရုပ် ပွား ဆင်း တု နောက် သို့ လျှောက် လိုက် လျက် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ကို လည်း ပြု လေ့ ရှိ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြား လျှင် အာ ဟပ် မင်း သည် ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ခင်း ၍ အိပ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ဖြည်း ညှင်း စွာ သွား လာ သ ဖြင့် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် သည် ကား အာ ဟပ် သည် ငါ့ ရှေ့ တွင် နှိမ့် ချ သည် ကို သင် မြင် သ လော။ ထို သို့ နှိမ့် ချ သည့် အ တွက် ဆို ခဲ့ သော ဘေး ဒဏ် ကို သူ့ လက် ထက်၌ ငါ သင့် စေ မည် မ ဟုတ်။ သား လက် ထက်၊ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရှု ရိ နိုင် ငံ နှင့် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ သည် သုံး နှစ် တိုင် စစ် မ တိုက် ဘဲ နေ ပြီး နောက် တ တိ ယ နှစ် တွင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း လာ ခိုက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မင်း က၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သည် ငါ တို့ ပိုင် ဖြစ် လျက် ရှု ရိ ဘု ရင် လက် မှ ပြန် မ သိမ်း ဘဲ နေ သည် ကို မ သိ ကြ လော ဟု ကိုယ့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ယော ရှ ဖတ် မင်း အား လည်း အ ကြည် တော် သည် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့၊ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ စစ် ချီ မည် လော ဟု မေး ရာ ယော ရှ ဖတ် မင်း က၊ ကျွန်ုပ် သည် အ ကြည် တော် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ထု လည်း အ ကြည် တော့် ဗိုလ် ထု ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မြင်း တပ် လည်း အ ကြည် တော် မြင်း တပ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အား ပြန် ဆို လေ ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ပါ လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အား ဆို သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် ပ ရော ဖက် လေး ရာ ခန့် ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ငါ သည် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သင့် သ လော။ မ ချီ သင့် သ လော ဟု မေး ရာ ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရင် မင်း လက် တော် သို့ အ ရှင် ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ကျွန်ုပ် တို့ မေး မြန်း ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဖက် ရှိ ပါ သေး သ လော ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း မေး ပြန် သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ရန် ဣ မ လ သား မိ က္ခာ တစ် ပါး ရှိ သေး ၏။ ထို သူ့ ကို ကား မ နှစ် သက်။ ကျွန်ုပ်၌ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို မ ဟော၊ အ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဟော တတ် သည် ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို လျှင် အ ကြည် တော် ထို သို့ မ ထင် ပါ လင့် ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း ပြန် ဆို သည် နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် အ မတ် တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ ဣ မ လ သား မိ က္ခာ ကို အ မြန် ခေါ် သွင်း လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ရှေ့ တ လင်း ပြင်၌ ကိုယ် စီ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် မင်း မြောက် တန် ဆာ ဆင် ယင် စံ နေ ကြ စဉ်၊ ရှေ့ တော် တွင် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ဟော ပြော ကြ ရာ ခေ နာ နာ့ သား ဇေ ဒ ကိ သည် လုပ် ခဲ့ သော သံ ဦး ချို တစ် စုံ ကို ယူ ဆောင် လျက် ရှု ရိ တပ် မ ပျက် မ ချင်း ဤ ဦး ချို ဖြင့် ခတ် ဝှေ့ တော် မူ ရ မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ဟု ဆို သည့် ပြင်၊ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် သို့ မြို့ သို့ စစ် ချီ၍ အောင် မြင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘု ရင် မင်း လက် တော် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဟော ပြော ကြ ကုန် ၏။ မိ က္ခာ ကို ခေါ် သော သူ က ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဘု ရင် မင်း အား တစ် ခွန်း တစ် သံ တည်း ဟော ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် လည်း သူ တို့ နည်း တူ၊ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဟော တော် မူ ပါ ဟု တိုက် တွန်း လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ မည့် ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို သာ ငါ ဆင့် ဆို မည် ဟု မိ က္ခာ ပြန် ပြော လေ ၏။ ရှေ့ တော် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း က၊ အ ချင်း မိ က္ခာ၊ ငါ တို့ သည် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သင့် သ လော၊ မ ချီ သင့် လော ဟု မေး လျှင် စစ် ချီ၍ အောင် မြင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘု ရင် မင်း လက် တော် သို့ ထာ ဝ ရ ဘုရား အပ် နှင်း တော် မူ ပေ လိမ့် မည် ဟု မိ က္ခာ ပြန် ဆို သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍ ဟုတ် မှန် ရာ မှ တစ် ပါး မည် သည် ကို မျှ မ ဟော စေ ရန် ဘယ် နှစ် ကြိမ် သ စ္စာ ဆို စေ ရ မည် နည်း ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့၊ တောင် ရိုး ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြော် မြင် ရ လေ စွ။ အ ရှင် မ ရှိ သော ဤ သူ အ သီး အ သီး တို့၊ ကိုယ့် နေ ရာ ရင်း သို့ ဘေး မဲ့ ပြန် ကြ ပါ လေ စေ ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ဤ သူ သည် ကျွန်ုပ်၌ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို မ ဟော၊ အ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ​ ဟော တတ် သည် ဟူ၍ ကျွန်ုပ် ပြော ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို လျှင် မိ က္ခာ ဖော် ပြ သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ပါ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပ လ္လင် တော် ထက် စံ တော် မူ လျက် ဝဲ ယာ တော် နှစ် ဘက်၌ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ရ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ၍ ကျ ဆုံး စေ ရန် အာ ဟပ် ကို မည် သူ သွေး ဆောင် မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင် ထို ထို ဤ ဤ တစ် ပါး တစ် မျိုး စီ လျှောက် ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် ရပ် လျက် အ ကျွန်ုပ် သွေး ဆောင် ပါ မည် ဟု လျှောက် သော်၊ အ သို့ နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ရာ ထို မင်း ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် တွင် လှည့် ပတ် သော နတ် အ ဖြစ် အ ကျွန်ုပ် သွား ရောက် စောင့် တည် ပါ မည် ဟု ပြန် လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့။ သွေး ဆောင် နိုင် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် တွင် လှည့် ပတ် သော နတ် ပူး ကပ် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း အ ပေါ်၌ လည်း အ မင်္ဂ လာ ဗျာ ဒိတ် ကို ပေး တော် မူ ခဲ့ ပြီ ဟု ဖော် ပြ လေ ၏။ ထို နောက် ခေ နာ နာ့ သား ဇေ ဒ ကိ သည် ချဉ်း လာ၍ မိ က္ခာ၏ ပါး ကို ပုတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ထံ မှ ထွက် ခွာ၍ သင့် ကို ထောက် ခံ ရန် မည် သို့ ရောက် လာ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ပုန်း ရှောင် ခြင်း ငှာ အ တွင်း ခန်း သို့ ဝင် သော နေ့ ၌ ပင်၊ သိ ရ လိမ့် မည် ဟု မိ က္ခာ ပြန် ဆို ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က လည်း၊ မိ က္ခာ ကို မြို့ ဝန် အာ မုန် နှင့် သား တော် ယော ရှ တို့ ထံ ယူ သွား ၍ ချမ်း သာ စွာ ငါ မ ပြန် မီ တိုင် အောင် နှောင် အိမ်၌ သွင်း လျက် ဆင်း ရဲ စွာ စား သောက် စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် မှာ လျှင် မိ က္ခာ က၊ အ ကယ်၍ ဘု ရင် မင်း ချမ်း သာ စွာ ပြန် လာ ရ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ်​ပေး တော် မူ သည် မ ဟုတ် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အို လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ နာ ခံ ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း တို့ သည် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ ကြ ရာ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ကျွန်ုပ် သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ စစ် ပွဲ သို့ ဝင် မည်။ အ ကြည် တော် မူ ကား မင်း မြောက် တန် ဆာ ကို ဆင် ယင် ပါ လော့ ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ စစ် ပွဲ သို့ ဝင် လေ သ တည်း။ ရှု ရိ ဘု ရင် က၊ အ ခြား သူ အ ယုတ် အ မြတ် အ လတ် တို့ ကို မ တိုက် ဘဲ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို သာ တိုက် ကြ လော့ ဟု ရ ထား တပ် ဗိုလ် မှူး သုံး ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ အား မိန့် မှာ နှင့် သည့် အ တိုင်း ရ ထား တပ် ဗိုလ် မှူး တို့ သည် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ဤ သူ ကား ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မု ချ တည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် တိုက် ရန် လှည့် ဝိုက် ကြ ရာ ယော ရှ ဖတ် မင်း ဟစ် ခေါ် သံ ပြု သည် နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မ ဟုတ် ကြောင်း ရ ထား တပ် မှူး တို့ သိ သော်၊ လွှဲ ရှောင် ကြ ၏။ သူ ရဲ တစ် ယောက် ယမ်း ဆ ပစ် ခတ် သော မြှား သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို သံ ချပ် ရင် အုပ် အ မြိတ် ကြား တွင် မှန် သော် ငါ့ ကို ထိ ပြီ။ စစ် ပွဲ က လှည့် မောင်း လော့ ဟု ရ ထား တော် ထိန်း အား မိန့် ဆို ပြီး နောက် တစ် နေ့ လုံး တိုး တက် တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ရ ထား အောက် ခင်း တွင် ဒဏ် ချက် မှ ယို စီး သော အ သွေး အိုင် စဉ် ဘု ရင် မင်း သည် ရ ထား တော် ကို တံ ကဲ ပြု လျက် ရှု ရိ တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ၍ နေ ပြီး လျှင် ညဉ့် ဦး အ ချိန် ကွယ် လွန် သ ဖြင့် အ သီး အ သီး တို့ ကိုယ့် ပြည်၊ ကိုယ့် မြို့ ရွာ သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟူ သော ဟစ် သံ သည် နေ ဝင် ကျော် အ ချိန် တွင် တစ် တပ် လုံး ထုတ် ချင်း ပေါက် လေ ၏။ ထို သို့ ကွယ် လွန် သော ဘု ရင် မင်း ၏ အ လောင်း ကို ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ဆောင် ယူ၍ စျာ ပ န ပြု ကြ ကုန် ၏။ ရ ထား တော် ကို ကား ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ပြည် တန် ဆာ တို့ ရေ ချိုး လေ့ ရှိ သော ရေ ကန် အ နီး တွင် ဆေး ကြော သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အ သွေး ကို ခွေး များ လျက် ကြ ၏။ အာ ဟပ် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် တည် ဆောက် သော ဆင် စွယ် နန်း၊ ပြု စု သော မြို့ ရွာ များ ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အာ ဟပ် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် အာ ခ ဇိ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် အာ သ မင်း နည်း လမ်း ကို မ လွှဲ ဘဲ လိုက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ၏။ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ကား မ စွန့် မ ပယ်။ ထို ဌာ န များ၌ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ပူ ဇော် ၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သေး ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း လည်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ လေ ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ပြု မူ သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် မှ စ၍ စစ် ရေး များ နှင့် လက် ရုံး ရည် ပါ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ ခ မည်း တော် အာ သ မင်း လက် ထက် ကြွင်း ခဲ့ သော ပြည် တန် ဆာ ယောက်ျား မိန်း မ များ ကို ပြည် တော် မှ နှင် ထုတ် လေ ၏။ ဧ ဒုံ ပြည် မှာ မင်း မဲ့၍ ဘု ရင် ခံ ကို ခန့် ထား ရ၏။ သြ ဖိ ရ ပြည် မှ ရွှေ တင် ယူ ရန် ယော ရှ ဖတ် မင်း တည် ပြီး သော တာ ရှု သင်္ဘော များ သည် ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ ဆိပ် တွင် ပျက်၍ မ သွား ရ သော် အာ ဟပ် မင်း သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း က ကျွန်ုပ် သင်္ဘော သား တို့ သည် အ ကြည် တော့် သင်္ဘော သား တို့ နှင့် အ တူ စီး ကြ ပါ စေ ဟု ယော ရှ ဖတ် မင်း ထံ အ ခွင့် တောင်း သော် လည်း မ ရ ချေ။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဘင် တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယ ဟော ရံ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း နန်း စံ ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ခ မည်း တော် မယ် တော် တို့ နည်း လမ်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင့် နည်း လမ်း များ အ လျောက် လိုက် လျှောက် ၍ ဗာ လ နတ် ကို ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး လျက် ခ မည်း တော် ပြု ကျင့် သ မျှ အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် တော် တိုက် ပြု သ တည်း။ အာ ဟပ် မင်း ကွယ် လွန် ပြီး နောက် မော ဘ ပြည် သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို ပုန် ကန် လေ ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း သည် ရှ မာ ရိ နန်း တော် အ ထက်၊ လေ သာ ပြူ တင်း မှ ကျ၍ နာ ကျင် ရာ ဤ ဝေ ဒ နာ မှ ငါ ထ မြောက် ဦး မည် လော ဟု ဧကြုန် မြို့ ရှိ ဗာ လ ဇေ ဗုပ် ဘု ရား ထံ သွား ရောက် မေး လျှောက် ရန် သံ တ မန် တို့ ကို မိန့် မှာ စေ လွှတ် သော် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က၊ ရှ မာ ရိ ဘု ရင် စေ လွှတ် သော သံ တ မန် တို့ ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ထ သွား ၍ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ဣ သ ရေ လ ပြည်၌ ဘု ရား မ ရှိ သော ကြောင့် ဧ ကြုန် မြို့ ရှိ ဗာ လ ဇေ ဗုပ် ဘု ရား ထံ မေး ရန် သွား ရာ သ လော။ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ယ ခု နေ သော သာ လွန် ထက် မှ ဆင်း ခွင့် မ ရ။ မု ချ သေ ရ မည် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဧ လိ ယ သွား လေ ၏။ သံ တ မန် တို့ ပြန် လာ ကြ သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း က အ ဘယ် ကြောင့် ပြန် လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော် လူ တစ် ယောက် သည် ကျွန် တော် တို့ ကို တွေ့ ဆုံ ရန် လာ ပြီး လျှင် စေ လွှတ် သော ဘု ရင့် ထံ ပြန် သွား ၍ ကြား ပြော ရ မည် မှာ ဣ သ ရေ လ ပြည်၌ ဘု ရား မ ရှိ သော ကြောင့် ဧ ကြုန် မြို့ ရှိ ဗာ လ ဇေ ဗုပ် ဘု ရား ထံ မေး ရန် လွှတ် ရာ သ လော။ သို့ ဖြစ်၍ သင် သည် ယ ခု နေ သော သာ လွန် ထက် မှ ဆင်း ခွင့် မ ရ။ မု ချ သေ ရ မည် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာဒိတ် တော် ကို ပြန် ကြား ရန် မှာ လိုက် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း က၊ ထို သို့ လာ ရောက် တွေ့ ဆုံ ပြော ဆို သူ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း ဟု မေး လျှင် သား ရေ ကြမ်း ကို ဝတ် လျက် သား ရေ နု ခါး ပန်း ကို စည်း သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော် ထို သူ ကား တိရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဘု ရင် မင်း ဆို ၏။ အုပ် ချုပ် သူ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ကို စေ လွှတ်၍ အုပ် ချုပ် သူ သည် တောင် ထိပ် တွင် ထိုင် နေ သော ဧ လိ ယ ထံ ရောက် လျှင် အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ သင် ဆင်း လာ ရန် အ မိန့် တော် ပါ သည် ဟု ဆို ရာ ဧ လိ ယ က၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မှန် လျှင် သင် နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ပါ၊ ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ ၍ ကျွမ်း လောင် ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ ၍ အုပ် ချုပ် သူ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ပါ ကျွမ်း လောင် လေ ၏။ တစ် ဖန် အုပ် ချုပ် သူ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ကို စေ လွှတ်၍ အုပ် ချုပ် သူ က၊ အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ အ ဆော တ လျင် သင် ဆင်း လာ ရန် အ မိန့် တော် ပါ သည် ဟု ဆို ရာ ဧ လိ ယ က၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် လူ ယုံ တော် မှန် လျှင် သင် နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ပါ ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ ၍ ကျွမ်း လောင် ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ကောင်း ကင် မှ ဘု ရား သ ခင် ၏ မီး တော် ကျ ၍ အုပ် ချုပ် သူ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ပါ ကျွမ်း လောင် လေ ၏။ တ တိ ယ အုပ် ချုပ် သူ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် ကို စေ လွှတ် ပြန် သော်၊ ထို အုပ် ချုပ် သူ သည် တက် ပြီး လျှင်၊ ဧ လိ ယ ရှေ့ ဒူး တုပ် လျက် အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ ကျွန် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် ကျွန် ထို လူ ငါး ဆယ် တို့ အ သက် ကို အ မြတ် တ နိုး ပြု တော် မူ ပါ။ အ ထက် အုပ် ချုပ် သူ တို့ နှင့် ငါး ဆယ် တပ် နှစ် တပ် လုံး ပါ ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ၍ ကျွမ်း လောင် လေ စွ။ ကျွန် တော့် အ သက် ကို ကား အ မြတ် တ နိုး ပြု တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ သူ့ ကို မ ကြောက် လင့်။ အ တူ ဆင်း လိုက် လော့ ဟု ဧ လိ ယ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဆင်း လိုက် ၍ ဘု ရင် မင်း အား ဆင့် ဆို သည် မှာ ဣ သ ရေ လ ပြည် ၌ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မေး လျှောက် ရ သော ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ သော ကြောင့် ဧ ကြုန် မြို့ ရှိ ဗာ လ ဇေ ဗုပ် ဘု ရား ထံ မေး ရန် သံ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ရာ သ လော။ သို့ ဖြစ်၍ သင် သည် ယ ခု နေ သော သာ လွန် ထက် မှ ဆင်း ခွင့် မ ရ။ မု ချ သေ ရ မည် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။ ဧ လိ ယ ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း ကွယ် လွန် လျှင် သား တော် မ ရှိ သော ကြောင့် ယော ရံ သည် ယော ရှ ဖတ် မင်း သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် ယ ဟော ရံ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင် အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း တက် သ တည်း။ အာ ခ ဇိ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဧ လိ ယ ကို ကောင်း ကင် သို့ လေ ဘွေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆောင် ယူ တော် မူ ချိန် နီး သော ကာ လ ဧ လိ ယ သည် ဧ လိ ရှဲ နှင့် အ တူ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ထွက် သွား မည့် ပြု ရာ ဧ လိ ယ က၊ ဤ တွင် နေ ရစ် လော့၊ ငါ့ ကို ဗေ သ လ မြို့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ဧ လိ ရှဲ အား ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း တ ပည့် တော် သည် ကိုယ် တော် နှင့် မ ခွဲ ပါ ဟု ပြန် ပြော လျက် ဗေ သ လ မြို့ ရောက် သွား ကြ ၏။ ထို မြို့ ၌ ရှိ သော ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ ထွက် လာ လျက် ကိုယ် တော့် အ ရှင် ကို ကိုယ် တော့် ဦး ထိပ် ထက် မှ ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရုပ် သိမ်း တော် မူ မည် ကို သိ ပါ ၏ လော ဟု မေး ကြ သော်၊ ငါ သိ လှ၏။ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့ ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ဧ လိ ယ က လည်း၊ အို ဧ လိ ရှဲ၊ ဤ တွင် နေ ရစ် လော့။ ငါ့ ကို ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း တ ပည့် တော် သည် ကိုယ် တော် နှင့် မ ခွဲ ပါ ဟု ပြန် ပြော လျက် ယေ ရိ ခေါ မြို့ ရောက် သွား ကြ ၏။ ထို မြို့ ၌ ရှိ သော ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တို့ လည်း ဧ လိ ရှဲ ထံ ချဉ်း လာ လျက် ကိုယ် တော့် အ ရှင် ကို ကိုယ် တော့် ဦး ထိပ် ထက် မှ ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရုပ် သိမ်း တော် မူ မည် ကို သိ ပါ ၏ လော ဟု မေး ကြ သော်၊ ငါ သိ လှ ၏။ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့ ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ဧ လိ ယ က လည်း၊ ဤ တွင် နေ ရစ် လော့။ ငါ့ ကို ယော် ဒန် မြစ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘုရား စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း တ ပည့် တော် သည် ကိုယ် တော် နှင့် မ ခွဲ ပါ ဟု ပြန် ပြော လျက် နှစ် ပါး လုံး ပင် ယော် ဒန် မြစ် ရောက် သွား မြဲ သွား ၍ ရပ် နေ ကြ ရာ ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား ငါး ကျိပ် တို့ ထွက် လာ လျက် အ ဝေး က ရပ် ကြည့် နေ စဉ် ဧ လိ ယ သည် ကိုယ့် သင်္ကန်း ကို ချွတ် ယူ ခေါက် လိပ် ပြီး လျှင် မြစ် ရေ ကို ရိုက် သော်၊ ရေ ဝဲ ယာ ကွဲ၍ နှစ် ပါး လုံး ပင် ကြည်း ကြောင်း ကူး သွား ရ ကြ ၏။ မြစ် တစ် ဘက် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ဧ လိ ယ က၊ သင် နှင့် ခွဲ၍ ငါ့ ကို ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ မီ၊ ငါ့ ထံ ဆု ကျေး ဇူး ကို တောင်း လော့ ဟု ဧ လိ ရှဲ အား ဆို လျှင် ကိုယ် တော့် ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် အ နက် သြ ရ သ အ မွေ ကို တ ပည့် တော့် အ ပေါ် တွင် တည် ပါ စေ သော ဟု တောင်း သော်၊ ဧ လိ ယ က၊ ခဲ ယဉ်း သော ဆု ကို သင် တောင်း လေ စွ။ သင့် မျက် မှောက် တွင် ငါ့ ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ ခဲ့ လျှင် ရ လိမ့် သ တည်း ဟု ဆို၏။ ထို သို့ ပြော ဆို လျက် သွား မြဲ သွား ကြ စဉ်၊ မီး လျှံ ဖြင့် ပြီး သော မြင်း နှင့် ယဉ် များ ပေါ် လာ လျက် နှစ် ပါး ကို ခွဲ ခွာ၍ လေ ဘွေ အား ဖြင့် ကောင်း ကင် သို့ ဧ လိ ယ တက် ရ သည် ကို ဧ လိ ရှဲ မြင် လျှင် အို အ ဘ၊ အ ဘ၊ ဣ သ ရေ လ အား ကိုး ရာ မြင်း နှင့် ယာဉ် များ ပါ တ ကား ဟု ဟစ် လေ၏။ ဧ လိ ယ ကွယ် ပျောက် သ ဖြင့် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ကိုင်၍ နှစ် ပိုင်း ဆုတ် ဖြတ် ပြီး နောက် ဧ လိ ယ မှ ကျ ခဲ့ သော သင်္ကန်း ကို ကောက် ယူ ပြန် သွား ရာ ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း တွင် ရပ် လျက် ဧ လိ ယ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု ဆို လျက် ဧ လိ ယ မှ ကျ ခဲ့ သော သင်္ကန်း နှင့် ရေ ကို ရိုက် သော် ရေ ဝဲ ယာ ကွဲ၍ ဧ လိ ရှဲ ကူး သွား ရ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ နေ ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ကို ရပ် ကြည့်၍ မြင် ကြ သော် ဧ လိ ရှဲ အ ပေါ် တွင် ဧ လိ ယ၏ ဉာဏ် ဝိ ညာဉ် ကိန်း ဝပ် ပြီ ဟု ဆို၍ ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့၌ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ ငါး ကျိပ် ရှိ ပါ၏။ ကိုယ် တော့် အ ရှင် ကို လိုက် ရှာ ကြ ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် ချီ မ၍ တောင် ပေါ် သို့ ဖြစ် စေ၊ ချိုင့် ထဲ သို့ ဖြစ် စေ၊ တစ် နေ ရာ ရာ၌ ချ ကောင်း ချ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ လျှင် ဧ လိ ရှဲ က မ လွှတ် နှင့် ဟု မြစ် တား သော် လည်း၊ အ ထပ် ထပ် ခွင့် တောင်း သည် နှင့် အား နာ သော ကြောင့် စေ လွှတ် ကြ ဟု ခွင့် ပြု ရ၏။ စေ လွှတ် သော လူ ငါး ကျိပ် တို့ သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ရှာ၍ မ တွေ့ သ ဖြင့် ယေ ရိ ခေါ မြို့ တွင် ရှိ သေး သော ဧ လိ ရှဲ ထံ ပြန် လာ ကြ သော အ ခါ မ သွား လင့် ဟူ၍ ငါ မြစ် တား သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို၏။ ထို နောက် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သား တို့ က၊ အ ရှင် မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဤ မြို့ တည် ရာ ဌာ န သည် သာ ယာ ပါ၏။ သို့ ရာ တွင် ရေ မ ကောင်း သည့် အ တွက် နေ သူ တို့ သား ပျက် တတ် ပါ သည် ဟု ဧ လိ ရှဲ အား လျှောက် ကြ လျှင် အိုး သစ် တစ် လုံး ကို ဆား ထည့်၍ ယူ ခဲ့ ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက် ယူ ခဲ့ ကြ ရာ ဧ လိ ရှဲ သည် စမ်း ရေ တွင်း သို့ သွား၍ ဆား ခတ် လျက် ထို ရေ ကို ငါ ဥပဒ် ကင်း စေ ပြီ။ နောက် တစ် ဖန် သေ ဘေး၊ သား ပျက် ခြင်း ဘေး မ ရှိ ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ထို ရေ သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဥ ပဒ် ကင်း လေ သ တည်း။ ထို မြို့ မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ သွား စဉ် တွင် လု လင် ငယ် တို့ သည် မြို့ တွင်း မှ ထွက်၍ ဟေ့ ဦး ပြည်း။ သွား လော့။ ဟေ့ ဦး ပြည်း။ သွား လော့ ဟု ပြောင် လှောင် ကြ ရာ ဧ လိ ရှဲ လှည့် ကြည့် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို တိုင် တည်၍ ဓိ ဌာန် လျှင် တော နက် မှ ဝံ မ နှစ် ကောင် ထွက် လာ သ ဖြင့်၊ လု လင် လေး ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ ကို ဆွဲ ဖြတ် လေ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ မှ က ရ မေ လ တောင် သို့ သွား ပြီး လျှင် ရှ မာ ရိ မြို့ ရောက် ပြန် သွား လေ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း နန်း စံ ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း သား တော် ယော ရံ မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ဆယ့် နှစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော် လည်း ခ မည်း တော် တည် လုပ် ခဲ့ သော ဗာ လ နတ် ဆိုင် ရာ ကျောက် တိုင် ကို ပယ် ရှား သည့် အ တွက် ခ မည်း တော်၊ မယ် တော် တို့ နှင့် အ မျှ ပြစ် မှား သည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့်၊ စွဲ မြဲ လေ၏။ မော ဘ ဘု ရင် မေ ရှာ မင်း သည် သိုး အ များ ရှိ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ သိုး သား ငယ် တစ် သိန်း၊ သိုး ကြီး တစ် သိန်း မှ ထွက် သော အ မွေး ကို ဆက် သ ရ၏။ အာ ဟပ် မင်း ကွယ် လွန် ပြီး နောက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို မော ဘ ဘု ရင် ပုန် ကန် သော အ ခါ ယော ရံ မင်း သည် ရှ မာ ရိ မြို့ မှ ချီ ထွက်၍ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ထံ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ်၍ မော ဘ ဘု ရင် သည် ကျွန်ုပ် ကို ပုန် ကန် လေ ပြီ။ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ မော ဘ ပြည် သို့ စစ် ချီ မည် လော ဟု မေး ရာ ယော ရှ ဖတ် မင်း က၊ လိုက် ချီ ပါ မည်။ ကျွန်ုပ် သည် အ ကြည် တော် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ထု လည်း အ ကြည် တော့် ဗိုလ် ထု ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မြင်း တပ် လည်း အ ကြည် တော့် မြင်း တပ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် ပါ ၏။ အ ဘယ် လမ်း ဖြင့် ချီ ရ မည် နည်း ဟု မေး သော်၊ ဧ ဒုံ သဲ က န္တာ ရ လမ်း ဟု ပြန် ဆို သည့် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင်၊ ယု ဒ ဘု ရင်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင် တို့ သည် အ ကွေ့ လမ်း ဖြင့် ခု နစ် ရက် ချီ သွား ကြ ရာ ဗိုလ် ခြေ တို့ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ သောက် သုံး ရန် ရေ မ ရှိ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ အ လို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ မင်း သုံး ပါး ကို မော ဘ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရန် ခေါ် ဆောင် တော် မူ လေ စွ တ ကား ဟု ဆို ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေး လျှောက် ရန် ထို ဘု ရား၏ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး မ ရှိ ပါ လော ဟု မေး သော်၊ ဧ လိ ယ ၏ တ ပည့် ရင်း ရှာ ဖတ် သား ဧ လိ ရှဲ ရှိ ပါ သည် ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ၏ ကျွန် တစ် ယောက် တင် လျှောက် လျှင်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း က၊ ထို သူ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ဟု ဆို၍ မင်း သုံး ပါး တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သွား ကြ ၏။ ဧ လိ ရှဲ က လည်း၊ သင် သည် ငါ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ သင့် ခ မည်း တော်၊ မယ် တော် တို့ ပ ရော ဖက် များ ထံ သွား လေ လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အား ဆို သော်၊ ထို သို့ မ မိန့် ပါ လင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ မင်း သုံး ပါး ကို မော ဘ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် ဆောင် တော် မူ ပြီ တ ကား ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပြန် ဆို သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ ငါ ခ စား လျက် နေ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ကယ်၍ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း၏ မျက် နှာ ကို ငါ မ ငဲ့ လျှင် သင့် ကို ငါ ထောက် ရှု တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို၏။ စောင်း သ မား တီး သော အ ခါ ဧ လိ ရှဲ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း စောင်း သ မား ကို ခေါ် ခဲ့ လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ၍ ဆင့် ဆို သည် မှာ ဤ ချောင်း ခြောက် တွင် အ ကန့် များ စွာ ဆည် ကြ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ မှ စ၍ နွား၊ သိုး၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ လုံ လောက် စွာ သောက် သုံး ရန်၊ မိုး မ ဆင်၊ လေ မ နှင် ဘဲ ထို ချောင်း ရေ ပြည့် လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ၏။ ထို အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ အ သိမ် အ ဖျင်း မျှ သာ ဖြစ် သည် နှင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် မြို့ ကောင်း မြို့ ခိုင် သ မျှ လုပ် ကြံ ခြင်း၊ သစ် ကောင်း ရှိ သ မျှ ခုတ် လှဲ ခြင်း၊ စမ်း တွင်း ရှိ သ မျှ ဖို့ ခြင်း၊ လယ် မြေ ကောင်း ရှိ သ မျှ ကျောက် ချ၍ ဖျက် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း နံ နက် ပူ ဇော် ချိန် ခန့် တွင် ဧ ဒုံ ပြည် မှ စိမ့် ထွက် သော ရေ သည် အ နှံ့ ပြည့် လေ ၏။ ထို ဘု ရင် မင်း တို့ ချီ လာ ကြောင်း မော ဘ ပြည် သား တို့ ကြား ကြ သော်၊ ဓား လွယ် နိုင် သူ မှ စ ၍ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ သည် စု ရုံး လျက် ပြည် နယ် စွန်း က ခံ ရပ် နှင့် ကြ ၏။ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ သော အ ခါ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် နေ ရောင် ကြောင့် သွေး အ တိ နီ သော ရေ ကို မြင် ကြ လျှင် အ သွေး ပါ တ ကား။ ဘု ရင် မင်း တို့ သည် အ ချင်း ချင်း လုပ် ကြံ၍ သေ ကြ လေ ပြီ။ အ ချင်း မော ဘ လူ မျိုး တို့၊ လု ယူ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ညာ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တပ် သို့ ရောက် ကြ သော်၊ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ ထ၍ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ဆုတ် ပြေး ရ သော မော ဘ သူ ရဲ တို့ ကို ချင်း တို့ ပြည် တွင်း ရောက် လိုက် လံ လုပ် ကြံ၍ မြို့ ရွာ များ ဖြို ဖျက် ခြင်း၊ လယ် မြေ ကောင်း ဟူ သ မျှ တွင် လူ တိုင်း ကျောက် ချ၍ ဖုံး အုပ် ခြင်း၊ စမ်း တွင်း ရှိ သ မျှ ဖို့ ခြင်း၊ သစ် ကောင်း ရှိ သ မျှ ခုတ် လှဲ ခြင်း များ ပြု၏။ မ ဖျက် သေး သော ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ ကို လည်း လောက် လွှဲ သူ ရဲ တို့ ဝိုင်း ဝန်း ပစ် ခတ် ကြ ရာ မ ခံ မ ရပ် နိုင် ကြောင်း သိ မြင် သော မော ဘ ဘု ရင် သည် ဧ ဒုံ ဘု ရင့် ထံ ပေါက် ရောက် နိုင် ရန် ဓား ကိုင် သူ ရဲ ခု နစ် ရာ ကို ခေါ်၍ တိုက် ဝင် သော် လည်း မ ပေါက် နိုင် သည် နှင့် ကိုယ့် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း ရံ သား ဦး ကို မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ဒဏ် ကြီး လေး သော ကြောင့် ထို ပြည် မှ ဆုတ် ခွာ၍ ကိုယ့် ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား၏ ခင် ပွန်း ဖြစ် သူ တစ် ယောက် သည် ဧ လိ ရှဲ အား အ ရှင် သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သူ၊ ကိုယ် တော့် ကျွန်၊ တ ပည့် တော် မ၏ ခင် ပွန်း သေ ပြီး ဖြစ် ရာ မြီ ရှင် သည် သား နှစ် ယောက် ကို ကျွန် စေ စား ရန် လာ ရောက် ပါ ပြီ ဟု အော် လျှောက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ သင့် အ တွက် မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း။ သင့် အိမ် တွင် ဘာ ရှိ သ နည်း။ ပြော လော့ ဟု မေး လျှင် အ ရှင့် တ ပည့် တော် မ အိမ် တွင် ဆီ ဘူး တစ် လုံး မှ တစ် ပါး၊ မည် သည် မျှ မ ရှိ ပါ ဟု လျှောက် ရာ၊ ပြန် လော့။ အိမ် နီး ချင်း တို့ ထံ၊ အိုး လွတ် အ မြောက် အ များ ကို ငှား ယူ ပြီး လျှင် သင် နှင့် သား များ ပါ အိမ် သို့ ဝင်၍ တံ ခါး ပိတ် ပြီး မှ အိုး ရှိ သ မျှ တွင် ဆီ ငှဲ့ လောင်း လျက် ပြည့် သော အိုး ကို ရွှေ့ ထား လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ထို မိန်း မ သွား၍ သား များ နှင့် အ တူ အိမ် သို့ ဝင် လျက် တံ ခါး ပိတ် ပြီး မှ သား တို့ အပ် သော အိုး များ တွင် ဆီ ငှဲ့ လောင်း ၍ ပြည့် လျှင် အိုး ပေး ဦး လော့ ဟု သား တစ် ယောက် အား တောင်း သော်၊ တစ် လုံး မျှ မ ကျန် ပြီ ဟု ပြန် ဆို သည် နှင့် ဆီ ထွက် ရပ် လေ ၏။ မိန်း မ လည်း၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ထံ သွား ရောက် လျှောက် ကြား လျှင်၊ ထို ဆီ ကို ရောင်း၍ ကျွေး မြီ ကို ဆပ် ပြီး နောက် အ ကျန် ဖြင့် သား များ ပါ အ သက် မွေး ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ တစ် နေ့ သ ၌ ရှု နင် မြို့ သို့ ဧ လိ ရှဲ သွား ရောက် ရာ မြို့ ရှိ ဂုဏ် ကြီး သူ မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ဘုန်း ပေး စေ ရန် ပင့် ဖိတ် သည် နှင့် အ ညီ ထို မြို့ သို့ ရောက် တိုင်း ဘုန်း ပေး ရန် ဝင် လေ့ ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ခင် ပွန်း အား ထို မိန်း မ က၊ ကျွန် မ တို့ အိမ် ကို ထွက် ဝင် သော ဤ ပု ဂ္ဂိုလ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သန့် ရှင်း သူ ဖြစ် သည် ဟု ရိပ် မိ ပါ ပြီ။ နံ ရံ ကာ ပြီး အ ဆောင် ငယ် တစ် ဆောင် ကို သူ့ အ ဖို့ ဆောက် လုပ်၍ ခု တင်၊ စား ပွဲ၊ ထိုင် ခုံ၊ မီး ခုံ များ ကို ထား ကြ ကုန် အံ့။ ရောက် သော အ ခါ တိုင်း၊ ထို အ ဆောင် တွင် သိ တင်း သုံး လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ဧ လိ ရှဲ ရောက် လာ၍ ထို အ ဆောင် တွင် သိ တင်း သုံး နေ စဉ်၊ တ ပည့် ဂေ ဟာ ဇိ အား ဤ ရှု နင် မြို့ သူ့ ကို ခေါ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ခေါ်၍ ဧ လိ ရှဲ ရှေ့ ထို မိန်း မ ရပ် နေ လျှင် ဧ လိ ရှဲ က၊ ငါ တို့ ကို ဤ မျှ လောက် ကြည် ညို စွာ သင် ပြု သည့် အ တွက် မည် သို့ တုံ့ ဆပ် ရ မည် နည်း။ ဘု ရင် မင်း ထံ ဖြစ် စေ၊ ဗိုလ် ချုပ် ထံ ဖြစ် စေ၊ ပြော စေ လို သ လော ဟူ ၍ ဂေ ဟာ ဇိ အား မေး စေ ရာ၊ မိန်း မ က၊ တ ပည့် တော် မ သည် ဆွေ မျိုး ဘောင် တွင် ရောင့် ရဲ ခွင့် ရ ရှိ ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ဤ မိန်း မ အ ဖို့ မည် သို့ ပြု သင့် သ နည်း ဟု ဧ လိ ရှဲ မေး ပြန် သည် နှင့် ဂေ ဟာ ဇိ က၊ ထို မိန်း မ၌ သား သ မီး မ ရှိ။ ခင် ပွန်း လည်း အို မင်း လှ ပြီ ဟု လျှောက် လျှင် တစ် ဖန် ခေါ် ဦး လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ခေါ်၍ တံ ခါး ဝ တွင် မိန်း မ ရပ် နေ စဉ်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ နောင် နှစ် ယ ခု သ မ ယ မိုး ဦး ကာ လ တွင် သား ယောက်ျား ကို ချီ ပိုက် ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို သော်၊ မိန်း မ က၊ အို အ ရှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ တ ပည့် တော် မ အား မ လှည့် စား ပါ နှင့် ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ထို မိန်း မ သည် သ န္ဓေ တည်၍ နောင် နှစ် မိုး ဦး ကာ လ ဧ လိ ရှဲ မိန့် ဆို ထား သော အ ခါ တွင် သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် လေ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ထို သူ ငယ် သည် သိ တတ် သော အ ရွယ် ရောက် ပြီး နောက် ရိတ် သိမ်း သူ တို့ ရှိ ရာ ဖ ခင့် ထံ သွား ရောက်၍ ဦး ခေါင်း ကိုက် လှ သည် ဟု ပြော သော်၊ ဖ ခင် က၊ မိ ခင့် ထံ ပို့ လိုက် လော့ ဟု ငယ် သား အား ပြော သည့် အ တိုင်း မိ ခင့် ထံ ပို့ လိုက် သော သူ ငယ် သည် မွန်း တည့် တိုင် အောင် မိ ခင့် ရင် ခွင်၌ ရှိ လျက် သေ လေ ၏။ မိ ခင် သည် အိမ် ပေါ် သို့ တက် ပြီး နောက် အ လောင်း ကို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ ခု တင် ပေါ် တွင် သိပ် ထား၍ တံ ခါး ပိတ် လျက် ထွက် သွား ပြီး လျှင် ခင် ပွန်း အား၊ ကျွန် မ သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှိ ရာ သို့ အ လျင် သွား ၍ ပြန် နိုင် ရန် ငယ် သား တစ် ယောက် နှင့် မြည်း တစ် စီး ကို ပေး ပါ လော့ ဟု ဟစ် တောင်း သော်၊ ခင် ပွန်း က၊ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ သွား လို သ နည်း။ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ မ ဟုတ် ပါ တ ကား ဟု ဆို ရာ သွား သင့် ပါ သည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ မြည်း ကို က တင် ပြီး လျှင် ငယ် သား အား ငါ အ မိန့် မ ရှိ ဘဲ အ သွား မ နှေး စေ လင့်။ နှင် လော့ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် ခ ရီး သွား ၍ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် သို့ ရောက် လေ ၏။ အ တော် ကွာ က မြင် သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က၊ ရှု နင် မြို့ သူ ပါ တ ကား။ အ မြန် သွား၍ ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက်၊ ကိုယ် တိုင် မာ၏ လော။ ခင် ပွန်း မာ၏ လော။ သူ ငယ် မာ ၏ လော ဟူ၍ တ ပည့် ဂေ ဟာ ဇိ ကို မေး စေ သည့် အ တိုင်း မာ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ က ရ မေ လ တောင် ရှိ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ထံ ရောက်၍ ခြေ ကို ဖက် လျက် နေ သော မိန်း မ အား တွန်း ဖယ် ရန် ဂေ ဟာ ဇိ ချဉ်း လာ လျှင် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က ရှိ စေ တော့။ သူ သည် စိတ် ပူ ပန် လေ စွ။ ငါ့ အား ဖော် ပြ တော် မ မူ ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ထိန် ချန် လေ ပြီ ဟု ဆို ၏။ မိန်း မ က လည်း၊ အ ရှင့် ထံ တ ပည့် တော် မ သည် သား ဆု ပန် ပါ သ လော။ မ လှည့် ဖြား စေ ရန် လျှောက် ထား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ဆို လျှင် ဂေ ဟာ ဇိ အား၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ ခါး စည်း လျက် ငါ့ တောင် ဝေး ကို ကိုင် လျက် တွေ့ ကြုံ သူ တိုင်း နှင့် နှုတ် ဆက် ခြင်း တုံ့ ပြန် ခြင်း မ ပြု ဘဲ သွား ပြီး လျှင်၊ ထို တောင် ဝေး ကို သူ ငယ့် မျက် နှာ ပေါ် တွင် တင် ထား လော့ ဟု မိန့် မှာ စဉ်၊ သူ ငယ့် မိ ခင် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် နှင့် ကိုယ် တော့် အ သက် ရှင် သည့် အ တိုင်း အ ရှင် မ ပါ က၊ တ ပည့် တော် မ သွား မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု လျှောက် သည် နှင့် ဧ လိ ရှဲ လိုက် သွား လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ လည်း တင် ရင် သွား ၍ သူ ငယ့် မျက် နှာ ပေါ် တွင် တောင် ဝေး ကို တင် ထား ရာ သူ ငယ် သည် မြွက် သံ မ ပြု၊ အ ရေး မ ယူ နေ သော ကြောင့် ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက် သူ ငယ် မ နိုး ပါ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် အိမ် သို့ ရောက် သော် ကိုယ့် ခု တင် ပေါ် တွင် သူ ငယ် သေ လျက် နေ သည် ကို တွေ့ လျှင် အ ဆောင် တွင်း သို့ ဝင်၍ နှစ် ယောက် တည်း ရှိ စေ ရန် တံ ခါး ပိတ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တောင်း လျှောက် ပြီး နောက် တက်၍ သူ ငယ့် အ ပေါ် တွင် မှောက် လျက် နှုတ် ချင်း၊ မျက် စိ ချင်း၊ လက် ချင်း အပ် လျက် တုပ် ဝပ် နေ ၏။ သူ ငယ့် အ သား ပူ နွေး သော်၊ အ ဆောင် တွင်း မှာ စ င်္ကြံ တစ် ခေါက် ဆင်း လျှောက် ပြီး မှ တက် ပြန်၍ သူ ငယ့် အ ပေါ် တွင် တုပ် ဝပ် သော်၊ သူ ငယ် သည် ခု နစ် ကြိမ် ချေ ဆတ် လျက် မျက် စိ ဖွင့် လေ ၏။ ဧ လိ ရှဲ လည်း ဂေ ဟာ ဇိ အား ခေါ် ပြီး လျှင် ဤ ရှု နင် မြို့ သူ့ ကို ခေါ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ခေါ် ငင် လာ ရောက် ရာ ဧ လိ ရှဲ က၊ သင့် သား ကို ပိုက် ပွေ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို လျှင် မိန်း မ သည် ဝင်၍၊ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ပြီး မှ သား ကို ပိုက် လျက် ထွက် သွား လေ ၏။ ပြည် တော် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် သည့် ကာ လ၊ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ပြန် ရောက် ပြီး နောက် သူ့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တို့ ထိုင် နေ ကြ သည် နှင့် ထို ဂိုဏ်း သား တို့ အ ဖို့ ဖျဉ်း အိုး ကြီး ကို တည်၍ ချက် ပြုတ် လော့ ဟု တ ပည့် အား ဆို သော အ ခါ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် သည် ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ဆွတ် ခူး ရန် တော သို့ ဝင် သော်၊ တော နွယ် ပင် ကို တွေ့၍ မ သိ ဘဲ လျက် ထို ဘူး သီး ကို ရင် ခွင် အ ပြည့် ဆွတ် ယူ ပြီး မှ ဖျဉ်း အိုး ထဲ သို့ ခွဲ စိတ် ထည့် သွင်း လေ ၏။ ခပ် လောင်း စား သောက် နေ ကြ စဉ် အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ ဖျဉ်း အိုး တွင် သေ ဘေး တွေ့ ရ ပြီ တ ကား ဟု အော် ၍ မ စား ဝံ့ ဘဲ နေ ကြ ရာ ဧ လိ ရှဲ က၊ မုန့် ညက် ကို ယူ ခဲ့ ဟု ဆို လျက် ဖျဉ်း အိုး တွင် ခတ် ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ စား သောက် ရန် ခပ် လောင်း ဦး လော့ ဟု ဆို ပြန် သော် ဖျဉ်း အိုး ၌ ဘေး ကင်း လေ ၏။ ထို နောက် ဗာ လ ရှ လိ ရှ မြို့ သား တစ် ယောက် သည် အ ဦး မှည့် မု ယော ဆန် ဖြင့် လုပ် သော မုန့် လုံး နှစ် ဆယ် နှင့် ခြံ ထွက် သီး ပြွတ် များ ကို လွယ် အိတ် တွင် ထည့် ၍ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ထံ ဆက် ကပ် ရာ ဧ လိ ရှဲ က၊ ဤ သူ များ ကို ကျွေး လော့ ဟု မိန့် ဆို လျှင် လူ တစ် ရာ ကို ဤ မျှ လောက် နှင့် ကျွေး နိုင် အံ့ လော ဟု တ ပည့် လျှောက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ သူ တို့ ကို ကျွေး လော့။ ဝသည့် ပြင် ကျန် ကြွင်း လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ထည့် ကျွေး၍ စား သောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် အ ညီ ကျန် ကြွင်း သေး ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ ဗိုလ် ချုပ် ဖြစ် သော စစ် ခေါင်း မာ သူ နေ မန့် လက် ဖြင့် အောင် မြင် ခွင့် ကို ရှု ရိ ပြည် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ထို ဗိုလ် ချုပ် သည် ကိုယ့် သ ခင့် ရှေ့ မျက် နှာ ရ သူ၊ ဂုဏ် ရှိ သူ ဖြစ်၏။ သို့ ရာ တွင် နူ နာ စွဲ ရှာ လေ ၏။ အ နု ကြမ်း စီး ရန် ချီ သွား သော ရှု ရိ တပ် သား တို့ ဖမ်း ခဲ့၍ နေ မန်၏ ခင် ပွန်း ထံ အ စေ ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ ပြည် သူ မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် က၊ ကျွန် မ သ ခင် သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် နှင့် တွေ့ ပါ စေ သော။ တွေ့ လျှင် နူ နာ ကို ပျောက် ကင်း စေ လိမ့် မည် ဟု သ ခင် မ အား လျှောက် ဆို သော စ ကား ကို ဘု ရင် မင်း ထံ တင် လျှောက် သည့် ကာ လ ရှု ရိ ဘု ရင် က သွား လော့။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ အ မှာ တော် စာ ပေး လိုက် မည် ဟု အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း နေ မန် သည် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ရာ၊ ရွှေ ဒ င်္ဂါး ခြောက် ထောင်၊ အ ဝတ် ဆယ် စုံ များ ကို ယူ ဆောင် ထွက် သွား၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ရောက်၍ ကျွန်ုပ် ကျွန် ရင်း နေ မန် ကို နူ နာ ပျောက် ကင်း စေ ရန် ဤ အ မှာ တော် စာ နှင့် တ ကွ၊ အ ကြည် တော့် ထံ လွှတ် ပါ သည် ဟူ သော အ မှာ တော် စာ ကို ဆက် သ လျှင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဖတ် ကြည့် သော အ ခါ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် လျက် နူ နာ ပျောက် ကင်း စေ ရန် ဤ သူ့ ကို ပို့ လိုက် သည် မှာ အ သက် ပေး ပိုင် နုတ် ပိုင် သော ဘု ရား ငါ ဖြစ် ပါ သ လော။ ထို မင်း ရန် ရှာ ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ လော့ ဟု ဆို ၏။ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဧ လိ ရှဲ သည် ဝတ် လဲ တော် ကို ဣ သ ရေ လ ဘုရင် ဆုတ် သည် ဟု ကြား သော်၊ ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း ကား အ သို့ နည်း။ ဣ သ ရေ လ ပြည်၌ ပ ရော ဖက် ရှိ ကြောင်း သိ စေ ရန် ငါ့ ထံ လွှတ် လိုက် လော့ ဟု ဘု ရင် မင်း အား မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း နေ မန် သည် မြင်း ရ ထား စီး၍ ဧ လိ ရှဲ၏ အိမ် တံ ခါး ပြင် တွင် ဆိုက် ရပ် ရာ၊ ယော် ဒန် မြစ် သို့ သွား လျက် ခု နစ် ကြိမ် မြောက် ရေ ချိုး လော့။ အ သား ပြောင်း၍ စင် ကြယ် လိမ့် မည် ဟု လူ လွှတ် သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ ဆင့် ဆို သည့် အ တွက် နေ မန် အ မျက် ထွက် လျက် ပ ရော ဖက် ကိုယ် တိုင် လာ ရောက် ရပ် တန့် ပြီး လျှင် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ နာ မ တော် ကို တိုင် တည်၍ အ နာ ပေါ် တွင် လက် ရိပ် ပြ သ ဖြင့် နူ နာ ပျောက် ကင်း စေ လိမ့် မည် ဟု ငါ ထင် မှတ် ၏။ ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ အာ ဗ န မြစ်၊ ဖာ ဖာ မြစ် များ သည် ဣ သ ရေ လ မြစ် ရေ ရှိ သ မျှ ထက် သာ ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို မြစ် များ တွင် ငါ ချိုး သ ဖြင့်၊ မ စင် ကြယ် ရာ သ လော ဟု ဆို လျက် ဒေါ သ နှင့် လှည့် မောင်း လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ကျွန် တို့ ချဉ်း ၍ အို အ ဘ၊ ကြီး လေး သော အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် ပ ရော ဖက် အ မိန့် ရှိ က၊ လိုက် နာ မည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ရေ ချိုး၍ စင် ကြယ် သော့ ဟု စီ ရင် သည် မှာ သာ၍ နာ ခံ ထိုက် သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ၏ အ မိန့် အ တိုင်း၊ နေ မန် သွား၍ ယော် ဒန် မြစ် တွင် ခု နစ် ကြိမ် ငုပ် သ ဖြင့် သူ့ အ သား သည် သူ ငယ် နု အ သား ကဲ့ သို့ ပြောင်း၍ စင် ကြယ် လေ၏။ ထို နောက် လိုက် ပါ သူ အ ပေါင်း နှင့် တ ကွ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ထံ ပြန် လာ၍ ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် ဣ သ ရေ လ ပြည် မှ တစ် ပါး မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း၊ ကျွန် တော် ယ ခု သိ ရ သည် ဖြစ် ပါ၍ ကျွန် တော် မျိုး လက် မှ ဝ တ္ထု ကို ခံ ယူ တော မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ ငါ ခ စား လျက် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း မည် သည် ကို မျှ မ ခံ မ ယူ ဟု ဆို လျှင် ထပ် မံ တိုက် တွန်း သော် လည်း ငြင်း ပယ် လေ ၏။ နေ မန် က လည်း၊ သို့ ဖြစ် လျှင် ကျွန် တော် မျိုး အား လား နှစ် စီး တင် မြေ ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး အ ခြား ဘု ရား အား မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ သို့ ရာ တွင် ကျွန် တော့် သ ခင် သည် ရိ မ္မုန် နတ် ဗိ မာန် သို့ တက် သွား ပ သ ရာ ကျွန် တော့် လက် ကို တံ ကဲ ပြု သည် နှင့် ကျွန် တော် လည်း ရိ မ္မုန် နတ် ဗိ မာန်၌ ဦး ညွတ် မိ သည့် အ တွက် ကျွန် တော် မျိုး အ ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု လျှောက် လျှင် ဧ လိ ရှဲ က၊ အ ကြည် အ သာ သွား လေ လော့ ဟု ဆို သည် နှင့် အ တန် ကွာ သွား ရောက် လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဧ လိ ရှဲ၏ တ ပည့် ဂေ ဟာ ဇိ က၊ ဤ ရှု ရိ လူ မျိုး နေ မန်၏ လက် ဆောင် ကို ငါ့ အ ရှင် မ ခံ မ ယူ ဘဲ ပယ် လိုက် လေ စွ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ အ သော့ လိုက် ၍ တစ် စုံ တစ် ခု ကို ယူ မည် ဟု ကြံ လျက် နောက် သို့ လိုက် သွား လေ၏။ အ သော့ လိုက် လာ သည် ကို နေမန် မြင် လျှင် ရ ထား ထက် မှ တွေ့ ဆုံ ရန် ဆင်း ပြီး သော်၊ ကျန်း မာ ကြ ၏ လော ဟု မေး ရာ ဂေ ဟာ ဇိ က ကျန်း မာ ကြ ပါ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း မှ ယ ခု ပင် ရောက် လာ သော ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား လု လင် နှစ် ယောက် အ တွက် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် နှင့် အ ဝတ် နှစ် စုံ ကို တောင်း ခံ ရန် ကျွန် တော့် အ ရှင် စေ လွှတ် ပါ သည် ဟု ဆို လျှင် နေ မန် က ခွက် ခြောက် ဆယ် ကို ပင် မ တွန့် တို။ ယူ ပါ လော့ ဟု တိုက် တွန်း လျက် ငွေ ချိန် ခွက် ခြောက် ဆယ် ကို အိတ် နှစ် လုံး တွင် ထည့်၍ အ ဝတ် နှစ် စုံ ပါ ကျွန် နှစ် ယောက် ထမ်း စေ ပြီး လျှင် ဂေ ဟာ ဇိ ရှေ့ သွား ရ ကြ၏။ ကုန်း သို့ ရောက် သော အ ခါ ဝ တ္ထု ကို လက် ခံ၍ လိုက် ပို့ သူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် လျက် အိမ် အ တွင်း သို ထား ပြီး နောက် ကိုယ့် အ ရှင့် ရှေ သွား ရောက် ရပ် နေ ရာ၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ အို ဂေ ဟာ ဇိ အ ဘယ် က လာ သ နည်း ဟု မေး လျှင် ဘယ် ကို မျှ အ ရှင့် တ ပည့် မ သွား ပါ ဟု လျှောက် သော် ဧ လိ ရှဲ က၊ ထို သူ သည် သင့် ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ရ ထား ထက် မှ လှည့် ဆင်း သည့် အ ခါ ငါ့ အ သိ ဉာဏ် ကင်း ဝေး သည် မ ဟုတ်။ ယ ခု ခေတ် ကား ငွေ မှ စ၍ အ ထည်၊ သံ လွင်၊ စ ပျစ် ခြံ၊ သိုး၊ နွား၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ ကို ခံ ယူ ထိုက် သော ခေတ် လော။ ထို ကြောင့်၊ နေ မန်၏ နူ နာ သည် သင် မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် စွဲ ကပ် လိမ့် မည် ဟု ဆို သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် မိုး ပွင့် အ ဆင်း ကဲ့ သို့ နူ နာ သင့်၍ အ ရှင့် ထံ မှ ထွက် သွား ရ လေ ၏။ ထို နောက် ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တို့ က ကိုယ် တော့် ရှေ့ တွင် ကျွန် တော် တို့ နေ ရ သော အ ရပ် ကျဉ်း မြောင်း ပါ၏။ ယော် ဒန် မြစ် သို့ သွား ပြီး လျှင် နေ ရာ ထိုင် ခင်း တည် ဆောက် ရန် လူ တိုင်း သစ် တစ် လုံး ကျ ခုတ် လုပ် ပါ စေ ဟု ဧ လိ ရှဲ ထံ ခွင့် ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း ပေး ရာ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နှင့် အ တူ လိုက် ကြွ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည် နှင့် အ ညီ ဝန် ခံ၍ လိုက် သွား လေ ၏။ ယော် ဒန် မြစ် သို့ ရောက် ပြီး နောက် သစ် ကို ခုတ် လှဲ လျက် ရွေ ဖျင်း ကြ စဉ် ပု ဆိန် တစ် လက် ကျွတ်၍ မြစ် ထဲ သို့ ကျ သွား သည် နှင့် ကျ သူ က၊ အို အ ရှင် ဘုရား ငှါး ခဲ့ သော ပု ဆိန် ပါ တ ကား ဟု ဟစ် လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က၊ အ ဘယ် မှာ ကျ သ နည်း ဟု မေး၍ ညွှန် ပြ သော နေ ရာ တွင် တုတ် ကို ခုတ် ချ သ ဖြင့် ပု ဆိန် ပေါ လော မျော ရာ ဆယ် ယူ လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ သည့် အ လျောက် လက် ဆန့်၍ ဆယ် ယူ လေ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ နှင့် စစ် ရေး ဖြစ် ပွား ရာ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နှင့် တိုင် ပင်၍ ထို ထို ဤ ဤ အ ရပ် တွင် တပ် စွဲ မည် ဟု ပြ ဌာန်း လျှင် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က၊ ထို ထို ဤ ဤ အ ရပ် တွင် ရှု ရိ တပ် စွဲ ချ မည် ဖြစ်၍ ထို အ ရပ် ကို ကြဉ် ရှောင် လော့ ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ သ တင်း ပေး နှင့် သည့် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း သည် ဘု ရား သ ခင်၏ လူ ယုံ တော် သ တိ ပေး ရာ အ ရပ် သို့ သူ လျှို စေ လွှတ် သ ဖြင့်၊ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ရှောင် ၍ ဘေး လွတ် လေ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ရှု ရိ ဘု ရင် စိတ် ပူ ပန် လျက် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး နောက် ငါ တို့ အ နက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ဘက် ပါ သူ့ ကို ငါ့ အား မ ဖော် မ ပြ ဘဲ နေ ကြ မည် လော ဟု ဆို လျှင် ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ စက် ခန်း ဆောင် တွင် အ ရှင် မင်း မြတ် မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ပင် ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ရှဲ သည် ဣ သ ရေ ဘု ရင် အား ပြန် ကြား လေ့ ရှိ ပါ သည် တ ကား ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ငါ ဖမ်း ဆီး ရ မိ စေ ရန် ထို သူ့ နေ ရာ အ ရပ် ကို သွား၍ ချောင်း ကြည့် လော့ ဟု မိန့် ဆို ရာ ဒေါ သန် မြို့ တွင် ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် နှင့် တ ကွ၊ သူ ရဲ အ မြောက် အ မြား ကို စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ ညဉ့် ချင်း ချီ သွား လျက် မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ရာ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ တ ပည့် သည် နံ နက် အ ချိန် နိုး ထ ထွက် သွား သော အ ခါ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် နှင့် တ ကွ၊ ဗိုလ် ထု ဝိုင်း ထား သည် ကို မြင် ရ၍ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ မည် သို့ ပြု ပါ မည် နည်း ဟု လျှောက် လျှင် ဧ လိ ရှဲ က၊ မ ကြောက် လင့်။ ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ သူ တို့ သည် ရန် သူ့ ဘက်၌ ရှိ သူ တို့ ထက် များ လှ ပါ သည် ဟု ဆို ပြီး မှ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို သူ မြင် စေ ရန် စ က္ခု ကို ဖွင့် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို လု လင်၏ စ က္ခု ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ ပတ် ဝန်း ကျင် တစ် တောင် လုံး တွင် မီး လျှံ ဖြင့် ပြီး သော မြင်း နှင့် ယဉ် များ ပြည့် လျက် ရှိ သည် ကို မြင် ရ ၏။ ရှု ရိ တပ် ချဉ်း ဝင် သော အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဤ သူ တို့ စက္ခု အ လင်း ကွယ် စေ ရန် ဒဏ် ခတ် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဒဏ် ခတ် တော် မူ ရာ ဧ လိ ရှဲ က၊ ဤ လမ်း၊ ဤ မြို့ မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှာ သော သူ ရှိ ရာ ငါ ပို့ မည်။ လိုက် ကြ လော့ ဟု ဆို လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပို့ လေ ၏။ မြို့ တွင်း သို့ ရောက် ကြ သော် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို သူ တို့ မြင် ရ စေ ရန် စ က္ခု ကို ဖွင့် တော် မူ ပါ ဟု ဧ လိ ရှဲ တောင်း လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ ထို သူ တို့ စ က္ခု ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင်း မှန်း ကို သိ မြင် ကြ ကုန် ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သိ မြင် သော်၊ အို အ ဘ၊ ကွပ် ရ မည် လော ဟု ဧ လိ ရှဲ အား မေး လျှင် မ ကွပ် နှင့်။ ဓား၊ လေး၊ လက် နက် တော် ဖြင့် ဖမ်း မိ သူ တို့ ကို ကွပ် အပ် ပါ သ လော။ သူ တို့ ရှေ့ တွင် စား ဖွယ် သောက် ဖွယ် တည် ကျွေး၍ စား သောက် စေ ပြီး မှ ချင်း တို့ သ ခင် ထံ ပြန် ပါ စေ ဟု ဆို သော်၊ ကြီး စွာ သော စား သောက် ပွဲ ကို ခင်း ကျင်း လျက် စား သောက် စေ ပြီး မှ ချင်း တို့ သ ခင့် ထံ လွှတ် လိုက်၍ ပြန် သွား ကြ ပြီး လျှင် ရှု ရိ တပ် သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ အ နု ကြမ်း စီး မ လာ ဝံ့ ချေ။ ထို အ ခြင်း အ ရာ နောက် ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း သည် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ထား သ ဖြင့်၊ မြည်း ခေါင်း တစ် လုံး ကို ငွေ ရှစ် ဆယ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ချိုး ငှက် ချေး တစ် စ လယ် ကို ငွေ ငါး ကျပ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဝယ် ရ မန်း တိုင် အောင် ထို မြို့ တွင် ကြီး စွာ သော မွတ် သိပ် ခြင်း ဖြစ် ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် မြို့ ရိုး တစ် လျှောက် မြန်း ကြွ စဉ်၊ မိန်း မ တစ် ယောက် က၊ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ကယ် တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျှင် ဘု ရင် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ မှာ မူ ကောက် နယ် တ လင်း မှ သော် လည်း ကောင်း၊ ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း မှ သော် လည်း ကောင်း၊ မည် သို့ ကယ် နိုင် အံ့ နည်း။ အ ကြောင်း ကား အ ဘယ် သို့ နည်း ဟု မေး ရာ သင့် သား ကို ငါ တို့ စား ရန် ယ နေ့ အပ် လော့။ နက် ဖြန် ငါ့ သား ကို စား ကြ မည် ဟု မိန်း မ တစ် ယောက် ဆို သည့် အ တိုင်း ကျွန် မ သား ကို ချက် ပြုတ်၍ စား ကြ ပါ ပြီ။ နောက် နေ့ စား ရန် သင့် သား ကို အပ် လော့ ဟု ကျွန် မ တောင်း ရာ မ အပ် ဘဲ ဝှက် ထား ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် လေ၏။ မြို့ ရိုး တစ် လျှောက် မြန်း ကြွ သော ဘု ရင် မင်း သည် ထို မိန်း မ စ ကား ကို ကြား လျှင် ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် သ ဖြင့် အ တွင်း၌ လျှော် တေ ဝတ် ဆင် ကြောင်း မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သိ မြင် ရ ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း က လည်း ရှာ ဖတ် သား ဧ လိ ရှဲ၏ ခေါင်း နှင့် ကိုယ် ယ နေ့ မ ကွဲ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု ကျိန် ဆို ပြီး မှ လွှတ် လိုက် သော ရှေ့ တော် ပြေး မ ရောက် မီ၊ ကိုယ့် အိမ် တွင် လူ ကြီး တို့ နှင့် အ တူ ထိုင် နေ သော ဧ လိ ရှဲ က၊ ထို လူ သတ် သည် ငါ့ ခေါင်း ကို ဖြတ် စေ ရန် လွှတ် လိုက် ကြောင်း သိ မြင် ကြ၏ လော။ ရှေ့ တော် ပြေး ရောက် သော အ ခါ တံ ခါး ပိတ်၍ ဆီး တား ကြ လော့။ ရှေ့ တော် ပြေး နောက် သူ့ သ ခင့် ခြေ သံ ကို မ ကြား ရ သ လော ဟူ၍ ပြော စဉ် တွင် ပင် ရှေ့ တော် ပြေး ရောက် လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ငါ စောင့် မြင် လျှင် မူ ကား အ ဘယ် အ ကျိုး နည်း ဟူ၍ အ မိန့် တော် ပြန် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန်၊ ဂျုံ မုန့် ညက် တစ် စိတ် ကို ငွေ တစ် ကျပ်၊ မု ယော ဆန် တစ် ခြွ ကို ငွေ တစ် ကျပ် နှင့် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ဝယ် ရ လိမ့် မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ၏။ လက် ကို ဘု ရင် မင်း တံ ကဲ ပြု လေ့ ရှိ သော စစ် ကဲ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ကောင်း ကင် ပြွန် ဝ ကို ဖွင့် တော် မူ မှ သာ ဤ အ မှု ဖြစ် လိမ့် တ ကား ဟု ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အား ပြက် ရယ် ဆို သော် သင် သည် မျက် စိ နှင့် မြင် ရ သော် လည်း စား ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို ကာ လ၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ထိုင် နေ သော လူ နူ လေး ယောက် တို့ က ငါ တို့ သည် ဤ အ ရပ်၌ မ သေ မ ချင်း၊ အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ ရ မည် နည်း။ ဤ အ ရပ်၌ ထိုင် နေ လျှင် သေ တော့ မည်။ မြို့ တွင်း ဝန် ပြန် က မွတ် သိပ် သည့် အ တွက် သေ ရ မည်။ ထို ကြောင့် ရှု ရိ တပ် တွင်း သို့ ဝင် ကြ ကုန် အံ့။ ထား လျှင် ရှင် ရ မည်။ သတ် လျှင် သေ ရ မည် ဟု အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ပြီး လျှင် ဆည်း ဆာ အ ချိန် တွင် ထ သွား၍ ရှု ရိ တပ် ဦး သို့ ရောက် သော် အ ခါ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ မ တွေ့ ချေ။ အ ကြောင်း ကား၊ ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ်၊ ကြီး စွာ သော အ လုံး အ ရင်း၏ တ ခဲ နက် သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား စေ တော် မူ၍ ရှု ရိ တပ် သား တို့ က၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် ငါ တို့ ကို တိုက် စေ ရန် ဟိ တ္တိ ဘု ရင်၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် များ ထံ စစ် ကူ တောင်း လေ ပြီ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို လျက် ဆည်း ဆာ အ ချိန် တွင် ပင် ထ၍ တဲ ရှင်၊ မြင်း၊ မြည်း များ ကို မ သိမ်း မ ယူ နိုင် ဘဲ၊ တစ် တပ် လုံး လက် လွတ် ထွက် ပြေး နှင့် ကြ သ တည်း။ လူ နူ တို့ သည် တပ် ဦး သို့ ရောက် သော အ ခါ တဲ တစ် ဆောင် သို့ ဝင် ရောက် စား သောက်၍ ရွှေ၊ ငွေ၊ အ ထည် အ လိပ် များ ကို သယ် ယူ ဝှက် ထား ပြီး မှ တစ် ဆောင် သို့ ကူး ဝင် လျက် သယ် ယူ ဝှက် ထား ကြ ပြီး သော်၊ ငါ တို့ ပြု သော အ မှု ကား၊ မ ကောင်း လေ စွ။ ယ နေ့ သည် မင်္ဂ လာ နေ့ ဖြစ် လျက်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ပြီ တ ကား။ မိုး သောက် တိုင် အောင် ဖင့် နွှဲ လျှင် ငါ တို့ အ ပေါ်၌ ပြစ် ဒဏ် သင့် မည်။ နန်း တော် သား တို့ အား ကြား ပြော ရန် အ သော့ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် လျက် ရှု ရိပ် တပ် သို့ ကျွန် တော် တို့ သွား ရောက် ရာ ချည် လျက်၊ စိုက် လျက် ရှိ သော မြင်း၊ မြည်း၊ တဲ ရှင် များ မှ တစ် ပါး၊ လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ မ တွေ့။ အ သံ ကို လည်း မ ကြား ပါ ဟု မြို့ တံ ခါး စောင့် တို့ ထံ သွား ရောက် ဟစ် ဆို ဖော် ပြ သော်၊ တံ ခါး တော် စောင့် တို့ ကြွေး ကြော်၍ အ တွင်း တော် ရောက် လျှောက် ကြား စေ၏။ ဘု ရင် မင်း လည်း ညဉ့် အ တွင်း တွင် ထ ပြီး လျှင်၊ ရှု ရိ လူ မျိုး တို့၏ ပ ရိ ယာယ် ကို ဖော် ပြ မည်။ ငါ တို့ မွတ် သိပ် မှန်း ကို သိ သ ဖြင့်၊ မြို့ တွင်း မှ ထွက် လျှင် လက် ရ ဖမ်း၍ မြို့ ကို ဝင် စီး ရန် အ ကြံ နှင့် ဆုတ် ခွာ လျက် တပ် ပုန်း ချ လေ ပြီ ဟု ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို သည့် ကာ လ၊ ကျွန် တစ် ယောက် က၊ မြို့ တော် တွင် ကျန် သူ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း နှင့် ထပ် တူ၊ ပိန် ကြုံ၍ ကြွင်း သေး သော မြင်း ငါး စီး နှင့် သွား ရောက် ရှု ကြည့် ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် လျှင် သွား ရောက် ရှု ကြည့် လော့ ဟု ဘု ရင် မင်း ခွင့် ပြု သည့် အ တိုင်း မြင်း က ပြီး၊ ရ ထား နှစ် စီး ဖြင့် မောင်း နှင် လေ ၏။ ယော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် လိုက် လံ ရာ အ လန့် တ ကြား ပြေး သော ရှု ရိ တပ် သား တို့ ပစ် ချ သော အ ထည် အ လိပ် နှင့် လက် နက် များ ကို လမ်း တစ် လျှောက် လုံး တွေ့ ရ ကြောင်း၊ စေ သူ တို့ ပြန် လည် တင် လျှောက် ကြ လျှင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ထွက် ခွင့် ရ၍ ရှု ရိ တပ် စား ခန်း၌ ရှိ သ မျှ ကို သယ် ယူ ကြ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ ရ ဂျုံ မုန့် ညက် တစ် စိတ် ကို ငွေ တစ် ကျပ်၊ မု ယော ဆန် တစ် ခြွ ကို ငွေ တစ် ကျပ် နှင့် ဝယ် ရ ကြ ကုန် ၏။ လက် ကို ဘု ရင် မင်း ထံ ကဲ ပြု လေ့ ရှိ သော စစ် ကဲ လည်း တံ ခါး ဗိုလ် ရာ ထူး နှင့် စောင့် ရ သည် ဖြစ်၍ ဘု ရင် မင်း လာ ရောက် စဉ် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဆင့် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နင်း မိ ကြ သ ဖြင့် သေ ရ လေ ၏။ ထို သို့ နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန်၊ ဂျုံ မုန့် ညက် တစ် စိတ် ကို ငွေ တစ် ကျပ်၊ မု ယော ဆန် တစ် ခွဲ ကို ငွေ တစ် ကျပ် နှင့် ရှမာ ရိ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ဝယ် ရ လိမ့် မည် ဟု ဘု ရင် မင်း အား ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဆင့် ဆို သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ကောင်း ကင် ပြွန် ဝ ကို ဖွင့် တော် မူ မှ သာ ဤ သို့ ဖြစ် လိမ့် တ ကား ဟု ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အား ပြက် ရယ် သည့် အ တွက် သင် သည် မျက် စိ နှင့် မြင် ရ သော် လည်း စား ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ပြန် ဆို သည့် အ လျောက် တံ ခါး စောင့် လျက် နေ သော ထို စစ် ကဲ သည် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နင်း မိ ကြ သ ဖြင့် သေ ရ သ တည်း။ တစ် ရံ ရော အ ခါ ဧ လိ ရှဲ သည် အ သက် ရှင် ပြန် စေ ဘူး သော သူ ငယ်၏ မိ ခင် အား အိမ် သူ အိမ် သား ပါ ထ သွား၍ ခို ဝင် ခွင့် ရ သော ဒေ သ၌ နေ ထိုင် လော့။ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ၍ တစ် ပြည် လုံး၌ ခု နစ် နှစ် တိုင် တိုင် သင့် ရောက် လ တ္တံ့ ဟု သ တိ ပေး သော်၊ ထို မိန်း မ သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ စ ကား ကို နာ ယူ လျက် အိမ် သူ အိမ် သား ပါ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် သို့ ထ သွား၍၊ ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး နေ ထိုင် လေ ၏။ ခု နစ် နှစ် စေ့ သ ဖြင့် ဖိ လိ တ္တိ ပြည် မှ ပြန် လာ သော အ ခါ ကိုယ့် အိမ် မြေ ကို ရ အံ့ သော ငှါ ဘု ရင် မင်း ထံ အ သ နား ခံ ဝင် ရောက် စဉ် ဘု ရင် မင်း သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ တ ပည့် ဂေ ဟာ ဇိ နှင့် ဆွေး နွေး ဆဲ ဖြစ်၏။ ဧ လိ ရှဲ ပြု သော အ ကြီး အ ကျယ် ရှိ သ မျှ ကို ပြန် ကြား လော့ ဟု မိန့် ဆို လျှင် သေ သူ့ ကို ရှင် ပြန် စေ ကြောင်း ပြန် ကြား ခိုက် ရှင် ပြန် စေ ဘူး သော သူ ငယ့် မိ ခင် သည် ကိုယ့် အိမ် မြေ ကို ရ လို ကြောင်း နှင့် ဘု ရင် မင်း ထံ အ သ နား ခံ ရာ ဂေ ဟာ ဇိ က၊ အို အ ရှင် မင်း မြတ်၊ ဧ လိ ရှဲ ရှင် ပြန် စေ သော သူ ငယ် နှင့် မိ ခင် ကား ထို သူ တို့ ပင် တည်း ဟု တင် လျှောက် သော်၊ မိန်း မ အား ဘု ရင် မင်း မေး သည် အ လျောက် ပြန် ကြား လေ ၏။ ထို ကြောင့် ဘု ရင် မင်း က၊ သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ နှင့် ပြည် တော် က ထွက် သော နေ့ မှ စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင်၊ မြေ စု ဆ များ ကို ပေး စေ ဟု မိန့် ဆို လျက် အ မတ် တစ် ယောက် အား စီ မံ စေ ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ဧ လိ ရှဲ သည် ဒ မာ သက် မြို့ သို့ သွား ရောက် ရာ မ ကျန်း ခန့် သော ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း ထံ ဤ မြို့ သို့ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရောက် လာ ကြောင်း တင် လျှောက် လျှင် ဘု ရင် မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ကို တွေ့ ဆုံ ရန် လက် ဆောင် နှင့် တ ကွ သွား လျက် ဤ ဝေ ဒ နာ နှင့် ငါ ထ မြောက် ဦး မည် လော ဟူ၍ သူ့ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ မေး လျှောက် လော့ ဟု ဟာ ဇေ လ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဟာ ဇေ လ သည် ကု လား အုပ် လေး ဆယ် ပေါ် တွင် ဒ မာ သက် မြို့ ထွက် အ ထူး အ မြတ် ကို တင် ဆောင် လျက်၊ သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ သည် နှင့် ရှေ့ မှောက် တွင် ရပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် တော်၏ သား ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း က ဤ ဝေ ဒ နာ မှ အ ကျွန်ုပ် ထ မြောက် ဦး မည် လော ဟူ၍ မေး လျှောက် ရန် ကိုယ် တော့် ထံ စေ လွှတ် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ ဘု ရင် မင်း သည် ထ မြောက် ဦး မည် ဟူ၍ ပြန် လျှောက် လေ လော့။ သို့ သော် လည်း၊ မု ချ ကွယ် လွန် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ ဟာ ဇေ လ မျက် နှာ ပျက် သည့် တိုင် အောင် စိန်း စိန်း ကြည့်၍ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ငို ကြွေး လေ ၏။ ဟာ ဇေ လ က လည်း၊ အ ရှင် ငို ကြွေး ရ ခြင်း ကား အ သို့ ကြောင့် ပါ နည်း ဟု မေး လျှင် သင် သည် ခံ တပ် မြို့ များ ကို မီး တိုက် လျက်၊ လက် ရွေး သူ ရဲ များ ကို ဓား နှင့် ကွပ် လျက် သူ ငယ် များ ကို ဆောင့် သတ် လျက် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ များ ကို ခွဲ ဖောက် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ ပြု လ တ္တံ့ သော အ န္တ ရာယ် ကို ငါ သိ မြင်၍ ငို ကြွေး သည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ဟာ ဇေ လ က၊ ခွေး မျှ သာ ဖြစ် သော ကျွန် တော် မျိုး သည် ဤ ကြီး စွာ သော အ မှု ကို ပြု နိုင် အံ့ လော ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ သင် သည် ရှု ရိ ဘု ရင် ဖြစ် လိမ့် မည် ကို ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။ ဟာ ဇေ လ သည် ကိုယ့် သ ခင့် ထံ ပြန် ရောက် သည့် ကာ လ အ ဘယ် သို့ ဧ လိ ရှဲ မိန့် ဆို သ နည်း ဟု မေး လျှင် ထ မြောက် တော် မူ ဦး မည် ဟူ၍ မိန့် ဆို ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ပြီး လျှင် နောက် နေ့၌ အ ထည် ကို ရေ ဆွတ်၍ မျက် နှာ တော် ပေါ် တွင် ဖုံး အုပ် သည့် အ တွက် ဘု ရင် မင်း ကွယ် လွန် ရာ အ ရိုက် အ ရာ၌ ဟာ ဇေ လ နန်း စံ လေ ၏။ အာ ဟပ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယော ရံ မင်း နန်း စံ ငါး နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း သား တော် ယ ဟော ရံ မင်း သည် အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ရှစ် နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ အာ ဟပ် မင်း သ မီး တော် နှင့် ထိမ်း မြား သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း ကို အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ လိုက် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို ထောက် ထား ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် အ လင်း မ ကွယ် ရ ဟူ သော ဂ တိ တော် အ တိုင်း၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို ဖျက် ဆီး ရန် အ လို တော် မ ရှိ ချေ။ ထို ယ ဟော ရံ မင်း လက် ထက် တွင် လက် အောက် ခံ ဖြစ် သော ဧ ဒုံ ပြည် ပုန် ကန် လျက် မင်း သစ် တင် မြှောက် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ရ ထာ တပ် အ​ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ဇာ ဣ ရ မြို့ သို့ ဘု ရင် မင်း ချီ ရပ် ရာ ကိုယ် တိုင် နှင့် ရ ထား တပ် ဗိုလ် များ ကို ဝိုင်း လာ သော ဧ ဒုံ သူ ရဲ တို့ အား ညဉ့် အ ချိန် ထ၍ တိုက် ခိုက် လျှင် ကိုယ့် စစ် သား တို့ အိမ် ရောက် ဆုတ် ပြေး ကြ သည့် အ တွက် ယု ဒ ဘု ရင့် လက် အောက် ခံ ဖြစ် သော ဧ ဒုံ လူ မျိုး သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ခြား နား လေ ၏။ လိ ဗ န မြို့ လည်း ထို ကာ လ ပုန် ကန် လေ ၏။ ယ ဟော ရံ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယ ဟော ရံ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အာ ခ ဇိ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ ဟပ် မင်း သား တော် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယော ရံ မင်း နန်း စံ ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် ယ ဟော ရံ မင်း သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော် နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ တစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ဣ သ ရေ လ ဘုရင် သြ မ ရိ မင်း မြေး တော် အာ သ လိ တည်း။ အာ ခ ဇိ မင်း သည် အာ ဟပ် မင်း သ မက် တော် ဖြစ်၍ အာ ဟပ် မင်း မျိုး နည်း လမ်း ကို လိုက် လျက် ထို အ မျိုး ကဲ့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ အာ ဟပ် မင်း သား တော် ယော ရံ မင်း နှင့် အ တူ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ ချီ ၍ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကို စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ က၊ ယော ရံ မင်း ကို ထိ မှန် အောင် ပစ် ခတ် ကြ ၏။ ထို မြို့၌ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း နှင့် စစ် တိုက် ၍ ပစ် ခတ် ခံ ရ သော အ နာ ကို ကု သ ရန် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယော ရံ မင်း ဆုတ် ပြန် ခဲ့ ရာ ယ ဟော ရံ မင်း သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း လည်း ယေ ဇ ရေ လ မြို့၌ မ ကျန်း ခန့် သော ထို မင်း ကို သွား ရောက် ကြည့် ရှု လေ ၏။ ထို ကာ လ၊ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ရှဲ သည် ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တစ် ပါး ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ခါး စည်း လျက် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့၊ ဤ ဆီ ဘူး ကို ယူ ဆောင် ထွက် သွား လော့။ ရောက် သော်၊ နိမ် ရှိ မြေး၊ ယော ရှ ဖတ် သား ယေ ဟု ကို ရှာ၍ တွေ့ သော အ ခါ၊ သူ့ ထံ ဝင် လျက် သား ချင်း တို့ ထံ မှ အ တွင်း ဆောင် သို့ ခေါ် ငင် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ငါ ဘိ သိက် သွန်း ပြီ ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လျက် ဤ ဆီ ဘူး ကို ကိုင်၍ သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ်၌ သွန်း လောင်း ပြီး မှ မ ဆိုင်း မ လင့်၊ တံ ခါး ဖွင့် ၍ ပြေး လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း၊ ထို ပ ရော ဖက် ငယ် သည် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ သွား ရောက် လေ ၏။ ဗိုလ် မင်း တို့ အ တူ နေ ထိုင် ကြ သည် ကို တွေ့ ရာ အို ဗိုလ် မင်း၊ ဗိုလ် မင်း အား ဆင့် ဆို ရန် ပါ သည် ဟု ဆို လျှင်၊ ငါ တို့ အ နက် မည် သူ့ ကို နည်း ဟု ယေ ဟု မေး သော်၊ ဗိုလ် မင်း ပင် တည်း ဟု ပြန် ဆို သည် နှင့် အိမ် တွင်း သို့ ထ ဝင် သည့် ကာ လ၊ ပ ရော ဖက် ငယ် သည် သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ဆီ သွန်း လောင်း လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ငါ ဘိ သိက် သွန်း ပြီ။ ငါ့ ကျွန် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ မှ စ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် အ ပေါင်း တို့ အ သွေး ကို ယေ ဇ ဗေ လ သွန်း သော ပြစ် မှု အ တွက် ကိုယ့် သ ခင် အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကို သင် လုပ် ကြံ ခြင်း ဖြင့်၊ ငါ တုံ့ ဆပ် တော် မူ မည်။ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တွင် အာ ဟပ် နှင့် တော် စပ် သူ အ ကျဉ်း သား၊ အ လွတ် သား၊ ယောက်ျား ဟူ သ မျှ ကို ငါ သုတ် သင်၍ တစ် ဆက် လုံး ပျက် စီး စေ လျက် နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး နှင့် အ ဟိ ယ သား ဗာ ရှာ မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ ယေ ဇ ဗေ လ လည်း စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို မ ခံ ရ ဘဲ ယေ​ဇ ရေ လ မြေ ကွက်၌ ခွေး စာ ဖြစ် ရ မည် ဟု ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် တံ ခါး ဖွင့်၍ ပြေး လေ ၏။ ထို နောက် ဗိုလ် ချင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ ယေ ဟု ထွက် လာ ရာ တစ် ယောက် က၊ ထို အ ရူး လာ ခြင်း ကား ဘယ် အ ကြောင်း နည်း။ အ ကြံ ကောင်း ၏ လော ဟု မေး လျှင် ထို သူ့ ကိုလည်း ကောင်း၊ သူ့ စ ကား ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သိ ကြ သည် ဟု ဆို သော်၊ ငါ မ သိ။ ဖွင့် ပြော လော့ ဟု မေး ကြ သည် နှင့် ထို သူ ပြော သည် ကား ဤ သို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ငါ ဘိ သိက် သွန်း ပြီ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည် ဟု ဖွင့် ပြော သော အ ခါ ရုတ် ခြင်း ထ ၍ အ သီး အ သီး ကိုယ့် ဝတ် လုံ ကို လှေ ခါး ထစ် ပေါ် တွင် ယေ ဟု နင်း ရန် ခင်း ပြီး လျှင် ယေ ဟု သည် ဘု ရင် မင်း ဖြစ် သည် ဟု ကြွေး ကြော် ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း ပြု ကြ သည် နှင့် နိမ် ရှိ မြေး၊ ယေ ရှ ဖတ် သား ယေ ဟု သည် ယော ရံ မင်း တစ် ဘက် အ တွင်း မီး ထ လေ ၏။ ထို ကာ လ၊ ယော ရံ မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ သည် ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း တစ် ဘက် ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ ကို ကွယ် ကာ ကြ ရာ ပစ် ခတ် ခံ ရ သော အ နာ ကို ကု သ ရန် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယော ရံ မင်း ဆုတ် ပြန် နှင့် သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ယေ ဟု က၊ ငါ့ ကို ကြိုက် ညီ လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ မည် သူ မျှ သ တင်း ပေး မ သွား စေ နှင့် ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ ယော ရံ မင်း စံ နေ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း အ ကြည့် အ ရှု လာ ရောက် နေ ထိုင် စဉ်၊ ယေ ဘု သည် ရ ထား စီး၍ ချီ သွား လေ ၏။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ မြော် စင် ထက် စောင့် ကြည့် ရ သူ သည် ယေ ဟု နှင့် အ လုံး အ ရင်း လာ သည် ကို မြင် သ ဖြင့်၊ အ လုံး အ ရင်း ကို မြင် ပါ သည် ဟု ဟစ် လျှင် ယော ရံ မင်း က သ တင်း ကောင်း သ လော ဟု မေး ရန် မြင်း သည် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း မြင်း သည် တော် သွား ရောက် လျက် သ တင်း ကောင်း သ လော ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား သည့် ကာ လ ယေ ဟု က သင် သည် သ တင်း ကောင်း နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့ ဟု မိန့် ဆို၏။ စောင့် ကြည့် သူ က လည်း မြင်း သည် တော် ရောက်၍ မ ပြန် မ လာ ကြောင်း ပြော ပြီး နောက် သ တင်း ကောင်း သ လော ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား ရန် ထပ် မံ လွှတ် သော မြင်း သည် တော် တစ် ဦး ရောက် သည့် ကာ လ၊ ယေဟု က၊ သင် သည် သ တင်း ကောင်း နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ထို သူ လည်း ရောက်၍ မ ပြန် မ လာ ပါ။ မောင်း နှင် လာ ခြင်း ကား၊ အ ရူး ကဲ့ သို့ မောင်း နှင် လေ့ ရှိ သော နိမ် ရှိ သား ယေ ဟု မောင်း နှင် ခြင်း နှင့် တူ ပါ သည် ဟု စောင့် ကြည့် သူ ပြန် ကြား လျှင် ယော ရံ မင်း က၊ ရ ထား တော် က လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း က ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယော ရံ မင်း နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း တို့ သည် ကိုယ် စီ ရ ထား တော် စီး လျက် ယေ ဟု ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ထွက် ကြ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ်၏ မြေ ကွက် တွင် တွေ့ ကြ လေ ၏။ ယေ ဟု ကို မြင် သော အ ခါ အို ယေ ဟု၊ သ တင်း ကောင်း သ လော ဟု ယော ရံ မင်း မေး လျှင် ယေ ဟု က၊ သင့် မယ် တော် ယေ ဇ ဗေ လ၏ မှား ယွင်း မှု၊ ပြု စား မှု မြောက် မြား သ မျှ အ တွင်း၊ မည် သို့ ကောင်း လိမ့် မည် နည်း ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ယော ရံ မင်း က၊ အို အာ ခ ဇိ မင်း၊ တော် လှန် လေ ပြီ ဟု ဆို လျက် လှည့် မောင်း၍ ပြေး လေ ၏။ ယေ ဟု စွဲ ကိုင် ပစ် ခတ် သော မြှား သည် ယော ရံ မင်း၏ လက် ပြင် ကြား မှ နှ လုံး ထိ ခွင်း ဖောက် သ ဖြင့် ရ ထား တော် ပေါ် တွင် ယော ရံ မင်း ကျ ဆုံး သော် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း သည် ထို အ ရေး ကို မြင် လျှင် ဗေ သာ ဂ နံ လမ်း ဖြင့် ပြေး ရာ ယေ ဟု လိုက် လံ လျက် ထို မင်း ကို လည်း ရ ထား ပေါ် တွင် လုပ် ကြံ လော ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ဣ ဗ လံ မြို့ အ နီး၊ ဂု ရ ကုန်း လမ်း တွင် လုပ် ကြံ ကြ သော ကြောင့် မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ ရောက် ပြေး၍ ကွယ် လွန် လေ ၏။ အ လောင်း တော် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ကျေး ကျွန် တို့ တင် ဆောင် ပြီး လျှင် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ဒါဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ ကိုယ့် သင်္ချိုင်း တော်၌ စျာ ပ န ပြု ကြ လေ ၏။ ထို အာ ခ ဇိ မင်း သည် အာ ဟပ် မင်း သား တော် ယော ရံ မင်း နန်း စံ ဆယ့် တ နှစ် တွင် ယု ဒ နိုင် ငံ၌ နန်း တက် ခဲ့ ပြီ။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယေ ဟု ရောက် ကြောင်း ယေ ဇ ဗေ လ ကြား လျှင် မျက် ခမ်း ၌ ဆေး သား ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း၌ ဆင် ယင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက် လေ သာ ပြူ တင်း မှ စီး ကြည့် နေ ရာ မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ယေ ဟု ဝင် လာ သော အ ခါ၊ ယေ ဇ ဗေ လ က၊ ကိုယ့် သ ခင် ကို သတ် သော အို ဇိ မ ရိ၊ အ ကြံ ကောင်း၏ လော ဟု မေး သော်၊ ယေ ဟု သည် မော် ကြည့်၍ ငါ့ ဘက် ပါ မည် နည်း။ မည် သူ နည်း ဟု မေး လျှင် လေ သာ ပြူ တင်း မှ မိန်း မ စိုး တစ် ယောက် သုံး ယောက် တို့ စီး ကြည့် သည့် ကာ လ သူ့ ကို တွန်း ချ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း တွန်း ချ လိုက် ကြ သ ဖြင့်၊ နန်း မြို့ ရိုး နှင့် မြင်း များ အ ပေါ် တွင် သွေး စက် စဉ် ၏။ မြင်း များ လည်း အ လောင်း ကို နင်း သွား လေ ၏။ ယေ ဟု သည် ဝင်၍ သုံး ဆောင် ပြီး နောက် အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ သော ထို မိန်း မ အ လောင်း ကို မင်း သ မီး ဖြစ် သည့် အ တွက် ရှု ကြည့် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ချက် အ ရ သွား ရောက် ကြ ရာ ဦး ခွံ၊ ခြေ ချောင်း၊ လက် ချောင်း မျှ သာ တွေ့ ကြ သည် ဖြစ်၍ ပြန် လာ ကြား လျှောက် ကြ သော်၊ ယေ ဟု က ဤ အ မှု ကား အ ခြား မ ဟုတ်။ ယေ ဇ ဗေ လ သည်၊ ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် တွင် ခွေး စာ ဖြစ် လျက် ယေ ဇ​ဗေ လ တည်း ဟု ဆို ခွင့် မ ရှိ စေ ရန်၊ သူ့ အ လောင်း သည် ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် ပေါ် တွင် မြေ စာ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟူ၍ တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ကျွန် တော် ရင်း ဧ လိ ယ အား ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် တည်း ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အာ ဟပ် မင်း၏ သား တော် မြေး တော် ခု နစ် ကျိပ် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ၄င်း မြို့ ရှိ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ဝန်၊ လူ ကြီး၊ အ ကြီး တော် များ ထံ၊ ယေ ဟု မင်း ရေး လိုက် သော အ မိန့် စာ ကား၊ သင် တို့ သ ခင့် သား တော် မြေး တော် များ နှင့် တ ကွ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ်၊ လက် နက်၊ ခံ မြို့ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဤ အ မိန့် စာ ရောက် သည့် ကာ လ ၄င်း သား တော် မြေး တော် တို့ အ နက် ကောင်း မွန် သင့် မြတ် သူ့ ကို ရွေး ချယ် ၍ ခ မည်း တော် ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် တင် မြှောက် ပြီး လျှင် သင် တို့ သ ခင့် မျိုး နွယ် အ ဖို့ စစ် တိုက် ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် သ တည်း။ ထို သူ တို့ က၊ ဘု ရင် မင်း နှစ် ပါး ပင်၊ သူ့ ရှေ့ တွင် မ ခံ မ ရပ် နိုင်။ ငါ တို့ ကား မည် သို့ ခံ ရပ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု အ လွန် ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ လက် သုံး တော် ချုပ်၊ မြို့ ဝန်၊ အ ကြီး တော် နှင့် လူ ကြီး တို့ က၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် များ ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ။ အ မိန့် တော် ကို လိုက် နာ ပါ မည်။ မင်း မြှောက် ဝံ့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ပြု တော် မူ ပါ ဟု ဝန် ခံ လိုက် ကြ သော အ ခါ သင် တို့ သည် ငါ့ ဘက်၌ နေ၍၊ အ မိန့် အ တိုင်း လိုက် နာ မည် ဖြစ် လျှင်၊ သင် တို့ သ ခင့် သား တော် မြေး တော် တို့ ဦး ခေါင်း များ ကို နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန်၊ ငါ ရှိ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယူ ခဲ့ ကြ လော့ ဟု နောက် ထပ် အ မိန့် စာ ကို ယေ ဟု မင်း ပို့ လိုက် လေ၏။ မင်း သား ခု နစ် ကျိပ် တို့ ကား မြို့၌ အ ကြီး အ ကဲ ပြု လုပ် သူ အ ကြီး တော် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ ကြ သ တည်း။ ထို စာ ရောက် လျှင် ရောက် ချင်း မင်း သား ခု နစ် ကျိပ် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ကွပ် မျက် လျက် ဦး ခေါင်း များ ကို တောင်း တွင် ထည့်၍ ယေ ဟု ရှိ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ပို့ လိုက် သည် နှင့် အ ညီ မင်း သား ဦး ခေါင်း များ ရောက် ကြောင်း လူ တစ် ယောက် ဝင် ရောက် လျှောက် ထား လျှင် ယေ ဟု မင်း က၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် နှစ် ပုံ ခွဲ ၍ မိုး သောက် တိုင် အောင် ထား ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ မိုး သောက် သော်၊ ယေ ဟု ထွက် ရပ် လျက် အို ဖြော့င် မတ် သူ တို့၊ ငါ သည် ငါ့ သ ခင့် တစ် ဘက်၌ အ တွင်း မီး ထ၍ ကွပ် မျက် လေ ပြီ။ ဤ မင်း သား တို့ ကို ကား မည် သူ လုပ် ကြံသ နည်း။ ကျွန် တော် ရင်း ဧ လိ ယ အား ဖြင့် ထား ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကို ရည်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည် မြေ ဝယ် မ ကျ ရ ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့ ဟု မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား မိန့် ဆို လျက် ယေ ဇ ရေ လ မြို့၌ ကျန် ကြွင်း သော အာ ဟပ် မင်း မျိုး မှ စ၍ ဘက် ပါ အ ကြီး အ ကဲ၊ ကျွမ်း ဝင် သူ၊ ပ ရော ဟိတ် အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် ကွပ် မျက် လေ ၏။ ထို နောက် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ထွက် သွား ရာ ခ ရီး အ ကြား၊ သိုး ထိန်း တို့ စု ဝေး လေ့ ရှိ သော စ ရပ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း၏ ညီ တော် နောင် တော် တို့ ကို တွေ့ သ ဖြင့် မည် သူ နည်း ဟု မေး လျှင် အာ ခ ဇိ မင်း၏ ညီ တော် နောင် တော် များ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် မိ ဖု ရား၏ သား တော် သ မီး တော် တို့ အ ဖြစ် အ နေ ကို မေး မြန်း ရန် လာ ပါ သည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ယေ ဟု မင်း က၊ လက် ရ ဖမ်း ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဖမ်း၍ ထို စ ရပ် ရေ တွင်း အ နီး လေး ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် လေ ၏။ ထို စ ရပ် မှ ထွက် သော အ ခါ ခ ရီး ဦး ကြို ဆို သော ရေ ခပ် သား ယော န ဒပ် ကို တွေ့ ဆုံ နှုတ် ဆက် လျက် ငါ့ စိတ် သည် သင့် စိတ် နှင့် ညီ မျှ သည့် နည်း တူ၊ သင့် စိတ် လည်း ညီ မျှ၏ လော ဟု မေး ရာ ညီ မျှ ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ သော် ထို သို့ မှန် မူ လက် ကမ်း လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း လက် ကမ်း လျှင် ရ ထား ထက် တင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တွက် ငါ့ စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း ကို ကြည့် မှတ် ရန် လိုက် လော့ ဟု ဆို၍ ရ ထား စီး စေ ၏။ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ရောက် သော် ဧ လိ ယ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် အ ညီ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကြွင်း သ မျှ ကို မ ကုန် မ ချင်း ကွပ် မျက် လေ၏။ ထို နောက် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ လျက် ယေ ဟု မင်း က၊ အာ ဟပ် မင်း သည် ဗာ လ ဘု ရား ကို ပေါ့ ပေါ့ သာ ဝတ် ပြု၏။ ငါ ယေ ဟု မူ ကား အား ကြီး စွာ ပြု မည်။ ထို ကြောင့် ဗာ လ၏ ပ ရော ဖက်၊ ပ ရော ဟိတ် များ မှ စ၍ ဝတ် ပြု သူ အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် ခေါ် ဖိတ် ကြ လော့။ ငါ သည် ဗာ လ ဘု ရား အား တ ခမ်း တ နား ပူ ဇော် မည်။ မ လာ မ ရောက် သူ မှာ အ သက် မ ရှင် ရ ဟု ဗာ လ နတ် အား ကိုး ကွယ် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် အ ကြံ နှင့် ပ ရိ ယာယ် ဖြင့် မိန့် ဆို၏။ ဗာ လ ဘု ရား ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ကြော် ငြာ ကြ သော်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့၊ ယေ ဟု မင်း ကြော် ငြာ ချက် အ ရ ဗာ လ ကို ဝတ် ပြု သူ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ လာ ရောက် ကြ ပြီး လျှင် ဗာ လ၏ ဗိ မာန် သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် တစ် ဗိ မာန် လုံး ပြည့် လေ၏။ ထို အ ခါ ဘ ဏ္ဍာ တော် ထိန်း အား၊ ဗာ လ ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ ဆင် ယင် ရန် အ ဝတ် များ ကို ထုတ် ပေး လော့ ဟု ယေ ဟု မင်း မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ထုတ် ပေး ပြီး နောက်၊ ရေ ခပ် သား ယော န ဒပ် နှင့် အ တူ ဗာ လ၏ ဗိ မာန် တွင်း သို့ ဝင်၍ ဝတ် ပြု သူ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ မ ပါ၊ ဗာ လ ဘုရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ သာ ရှိ စေ ရန် ကြည့် ရှု စစ် ဆေး ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ရန် ဝင်၍၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ပြီး မှ၊ သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် လွတ် လျှင်၊ အ စား သေ ရ မည် ဟု ဆို လျက် ဗိ မာန် ပြင် တွင် သူ ရဲ ရှစ် ကျိပ် ကို ယေ ဟု မင်း ထား နှင့် ခဲ့ သည့် အ လျောက် ဝင်၍ လုပ် ကြံ ကြ လော့။ မ ထွက် မ လွတ် စေ လင့် ဟု ရှေ့ တော် ပြေး နှင့် စစ် ကဲ တို့ အား မိန့် ဆို သော အ ခါ ရှေ့ တော် ပြေး နှင့် စစ် ကဲ တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လျက် အ လောင်း များ ကို ထုတ်၍ ဗာ လ၏ ဗိ မာန် ဆိုင် ရာ ဝ တ္ထု ကံ မြို့ သို့ သွား ရောက် ပြီး နောက် ဗာ လ၏ ဗိ မာန် ရှိ ကျောက် တိုင် များ ကို ထုတ် ယူ မီး တိုက် ကြ ၏။ ထို သို့ ဗာ လ၏ ကျောက် တိုင် နှင့် ဗိ မာန် ကို ဖြို ဖျက်၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ကိုယ် သုတ် သင် ရာ အိမ် ဖြစ် စေ သ ဖြင့်၊ ယေ ဟု မင်း သည် ဗာ လ နတ် ကို ဣ သ ရေ လ ပြည် မှ ပယ် ရှား လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဗေ သ လ မြို့ နှင့် ဒန် မြို့ ရှိ ရွှေ နွား ရုပ် များ အား မှီ ဝဲ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ အ လို အ တိုင်း အာ ဟပ် မင်း မျိုး၌ အ ပြီး သတ် စီ ရင် လျက် ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ဖြောင့် မှန် မှု ကို သင့် လျော် စွာ ပြု လုပ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် သင့် သား မြေး လေး ဆက် မြောက် စိုး စံ ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟူ၍ ယေ ဟု မင်း အား မိန့် တော် မူ သော် လည်း၊ ယေ ဟု မင်း သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း အ ကြွင်း မဲ့ လိုက် လျှောက်ရန် စိတ် နှ လုံး မ မူ ဘဲ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော ယေရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့် လေ စွ။ ယေ ဟု မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း ၏ မယ် တော် အာ သ လိ သည် သား တော် ကွယ် လွန် ကြောင်း သိ လျှင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ပေါင်း တို့ ကို သုတ် သင် လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် အာ ခ ဇိ မင်း၏ နှ မ တော်၊ ယ ဟော ရံ မင်း၏ သ မီး တော် ယော ရှေ ဘ သည် ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ မင်း ညီ မင်း သား တို့ အ နက် အာ ခ ဇိ မင်း သား တော် ယော ရှ ကို လျှို့ တ ဝှက် ယူ၍၊ အ သက် ဘေး မှ ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ အာ သ လိ မျက် ကွယ်၊ စက် ခန်း ဆောင် တွင် အ ထိန်း တော် ပါ ဝှက် ထား လေ ၏။ ပြည် တော် ကို အာ သ လိ စိုး စံ စဉ်၊ အ ရီး တော် နှင့် အ တူ ဗိ မာန် တော် တွင် ခြောက် နှစ် တိုင် တိုင် ယော ရှ ပုန်း နေ ရ လေ ၏။ ခု နစ် နှစ် မြောက် သော အ ခါ ယော ယ ဒ သည် ကိုယ် ရံ တော် ရဲ မက် နှင့် ရှေ့ တော် ပြေး ရဲ မက် တပ် မှူး တို့ ကို ဗိမာန် တော် တွင်း သို့ ခေါ် သွင်း ၍ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ခြင်း၊ သ စ္စာ ဆို ခြင်း ကို ပြု စေ ပြီး မှ မင်း သား ကို ထုတ် ပြ လျက် သင် တို့ ဆောင် ရွက် ကြ ရ သည် မှာ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဝင် စောင့် ရ သော သင် တို့ အ နက် နန်း တော် ကို တစ် စု၊ သု ရ တံ ခါး တော် ကို တစ် စု၊ ကင်း တံ ခါး တော် ကို တစ် စု၊ ခွဲ ဝေ စောင့် ကြပ်၍ နန်း တော် လုံ ခြုံ စေ ရ မည်။ ထို သို့ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ရာ တပ် မှူး တို့ သည် လိုက် နာ လျက် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဝင် စောင့် ရ သူ၊ ထွက် ခွင့် ရ သူ၊ ကိုယ့် တပ် သား များ ကို ခေါ် ငင် ဝင် ရောက် ကြ သော အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သည် ဗိ မာန် တော် ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း သုံး ခဲ့ သော လှံ နှင့် ဒိုင်း လွှား များ ကို ရာ တပ် မှူး တို့ လက် သို့ အပ် လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် နှင့် ပူ​ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို မျက် နှာ မူ သူ ရှေ့ တော် ပြေး တို့ သည် လက် နက် ကိုယ် စီ ကိုင် လျက် မင်း လောင်း ကို ခြံ ရံ ကွယ် ကာ ရန် တစ် ဘက် မှ တစ် ဘက် အ ထိ ရပ် နေ ကြ ရာ၊ ယော ယ ဒ သည် မင်း သား ကို ယူ ဆောင်၍ သ ရ ဖူ နှင့် မင်း ကျင့် တ ရား ကျမ်း ကို တင် လျက် ရာ ဇ ဘိ သိက် သွန်း၍ မင်း မြှောက် ပြီး မှ ဘု ရင် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု လက် ခုပ် တီး လျက် ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ အာ သ လိ သည် ရှေ့ တော် ပြေး နှင့် လူ ပ ရိ သတ် တို့ ကြွေး ကြော် သံ ကို ကြား၍ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ရောက် သော်၊ မင်း တို့ ထုံး စံ အ တိုင်း တပ် မှူး နှင့် တံ ပိုး မှုတ် သူ တို့ ဝန်း ရံ လျက် တိုင် တော့် အ နီး ရပ် နေ သော ဘု ရင် မင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှင် လန်း စွာ တံ ပိုး မှုတ် သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ မြင် လျှင်၊ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် လျက် တော် လှန် ပြီ၊ တော် လှန် ပြီ ဟု ဟစ် အော် လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ က လည်း၊ ဗိ မာန် တော် တွင် မ သေ စေ လင့် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တပ် အ ကြား တံ တိုင်း ပြင် သို့ ထုတ် လျက် လိုက် လာ သူ တို့ ပါ လုပ် ကြံ ကြ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ရဲ မက် တို့ ကို အုပ် ချုပ် သော ရာ တပ် မှူး တို့ အား မှာ ထား သည့် အ တိုင်း အာ သ လိ ကို ကိုင် ဖမ်း လျက် မြင်း သွင်း သော နန်း တော် လမ်း ဖြင့် ထုတ်၍ ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ယော ယ ဒ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် စေ ရန် ဘု ရင် မင်း မှ စ သော လူ ပ ရိ သတ် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တွင် လည်း ကောင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် နှင့် ဘု ရင် မင်း ကြား တွင် လည်း ကောင်း၊ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ စေ ပြီး နောက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ဗာ လ၏ ဗိ မာန် ကို သွား ရောက် ဖြို ဖျက် လျက် ယဇ် ပ လ္လင် များ နှင့် ရုပ် တု များ ကို ချိုး ဖဲ့ လျက် ဗာ လ၏ ပ ရော ဟိတ် မဿန် ကို ယဇ် ပ လ္လင် များ ရှေ့ ကွပ် မျက် ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သည် ဗိ မာန် တော် မှူး များ ကို ခန့် ထား ပြီး လျှင် ရာ တပ် မှူး မှ စ၍ ကိုယ် ရံ တော် ရဲ မက်၊ ရှေ့ တော် ပြေး ရဲ မက် များ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် သည့် အ လျောက် ဘုရင် မင်း ကို ဗိ မာန် တော် မှ ဆောင်၍ ကင်း တံ ခါး တော် လမ်း ဖြင့် နန်း တော် သို့ ပို့ ကြ သည့် အ တိုင်း ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စိုး စံ ရာ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ဝမ်း မြောက် လျက် မြို့ တော် ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။ အာ သ လိ ကို ကား နန်း တော် အ တွင်း ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် နှင့် ကြ သ တည်း။ ယေ ဟု မင်း နန်း စံ ခု နစ် နှစ် တွင် ယော ရှ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ခု နစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သူ ဇိ ဗိ တည်း။ ယော ရှ မင်း သည် ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သွန် သင် သ မျှ ကာ လ အ တွင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ၏။ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ကား မ စွန့် မ ပယ်။ ထို ဌာ န များ ၌ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ပူ ဇော် ၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သေး ၏။ ယော ရှ မင်း က လည်း စေ တ နာ အ လျောက် ဗိ မာန် တော် သွင်း အ လှူ ငွေ၊ ဦး ရေ အ လိုက် ဖြတ် ဆို ရာ အ လှူ ငွေ တည်း ဟူ သော ဗိမာန် တော် သွင်း အ လှူ ငွေ ရှိ သ မျှ ကို ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ ရာ ထေး ဖာ ရန်၊ သိ ကျွမ်း သူ တို့ ထံ အ သီး အ သီး တို့ အ လှူ ခံ ကြ စေ ဟု ပ ရော ဟိတ် တို့ အား အ မိန့် ရှိ ၏။ ယော ရှ မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် တိုင် အောင် ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ များ ကို ပ ရော ဟိတ် တို့ မ ထေး ဖာ သေး သည် ဖြစ် ၍ ယော ယ ဒ မှ စ သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ယော ရှ မင်း ခေါ် လျက် ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ များ ကို မ ထေး ဖာ ကြ သည် မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ သိ ကျွမ်း သူ တို့ လှူ သော ငွေ ကို ယ ခု မှ စ၍ ကိုယ် တိုင် မ ယူ ဘဲ ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ အ ဖို့ သွင်း အပ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် လူ ပ ရိ သတ် လှူ သော ငွေ ကို လက် မ ခံ၊ ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ ကို လည်း မ ထေး ဖာ ပါ ဟု ဝန် ခံ ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သည် သေ တ္တာ တစ် လုံး ကို ယူ၍ အ ဖုံး တွင် ဖောက် ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် အ ဝင် ယာ ဘက်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် အ နီး၊ ချ ထား သ ဖြင့် ဗိ မာန် တော် သို့ သွင်း လှူ သော ငွေ ဟူ သ မျှ ကို ၄င်း သေ တ္တာ၌ ထည့် သွင်း ကြ သည် နှင့် အ လှူ ငွေ မြောက် မြား သည် ကို မြင် သည့် ကာ လ သံ တော် ဆင့် နှင့် ပ ရော ဟိတ် မင်း တို့ ဝင်၍ ဗိ မာန် တော်၌ တွေ့ သော အ လှူ ငွေ ကို ရေ တွက် ထုပ် ထား ကြ ပြီး လျှင် ထို သို့ ရေ တွက် သော ငွေ ကို ထေး ဖာ မှု တွင် ကြီး ကြပ် သူ ဗိ မာန် တော် မှူး တို့ လက် သို့ အပ် ၍ ဗိ မာန် တော်၌ လုပ် ရ သော ပန်း တဉ်း၊ ပန်း ပု၊ ပန်း ရန်၊ ကျောက် ဆစ် သ မား တို့ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ဗိ မာန် တော် အက် ကွဲ ရာ များ ကို ထေး ဖာ ရာ သစ် သား နှင့် ဆစ် ပြီး ကျောက် မှ စ သော ကိ ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး ကို ဝယ် ရန် အ တွက် လည်း ကောင်း ပေး ကြ ၏။ အ လုပ် လုပ် သူ တို့ အား ထုတ် ပေး ရန် ငွေ ထိန်း သူ တို့ သ စ္စာ စောင့် ကြ သော ကြောင့် စာ ရင်း မ ယူ ချေ။ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ငွေ ကို မူ ကား၊ ဗိ မာန် တော် တွင် သွင်း လှူ ရ သည် မ ဟုတ်။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ထို အ ခါ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း သည် စစ် ချီ၍ ဂါ သ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ ပြီး မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ရန် တပ် ဦး လှည့် သည့် ကာ လ၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ မင်း သည် ဘေး တော်၊ ဘိုး တော်၊ ခ မည်း တော်၊ ယု ဒ ဘုရင် ယော ရှ ဖတ်၊ ယ ဟော ရံ၊ အာ ခ ဇိ မင်း တို့ သီး သန့် ထား ခဲ့ ရာ အ လှူ များ နှင့် ကိုယ် တိုင် သီး သန့် ထား ရာ အ လှူ များ မှ စ သော ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် များ ရှိ ရွှေ ကို ယူ လျက် ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ထံ ပေး လိုက် သည့် အ တွက် တပ် လှည့်၍ ပြန် လေ ၏။ ယော ရှ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် တွင် ယေ ဟု မင်း သား တော် ယော ခတ် မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ဆယ့် ခု နစ် နှစ် စိုး စံ ရ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့်၊ လိုက် လျှောက် လေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက် ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း နှင့် သား တော် ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း တို့ လက် တွင်း သို့ အ ဖန် ဖန် အပ် နှင်း တော် မူ ၏။ ယော ခတ် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယော ခတ် မင်း သည် ဘေး တော်၊ ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယ ဟော ရှ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် ယော ခတ် မင်း သား တော် ယ ဟော ရှ မင်း နန်း တက် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ရ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု ဟူ သ မျှ ကို မ စွန့်၊ လိုက် လျှောက် လေ၏။ ယ ဟော ရှ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကို စစ် တိုက် ခြင်း လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယ ဟော ရှ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် ယေ ရော ဗောင် နန်း တက် လေ ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ကွယ် လွန် အံ့ သော ဝေ ဒ နာ စွဲ နေ စဉ် အ တွင်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း လာ ရောက် ပြီး လျှင် အို အ ဘ၊ အ ဘ၊ ဣ သ ရေ လ အား ကိုး ရာ မြင်း နှင့် ယဉ် များ ပါ တ ကား ဟူ၍ ရှေ့ မှောက် တွင် ငို ကြွေး သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က၊ လေး နှင့် မြှား ကို ကောက် ယူ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ကောက် ယူ ရာ လေး ကိုင် စွဲ လော့ ဟု မိန့် ဆို ချက် အ ရ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကိုင် စွဲ လျှင် ဧ လိ ရှဲ သည် ဘု ရင် မင်း လက် ပေါ် တွင် ကိုယ့် လက် ကို တင် လျက် ရှေ့ ပြူ တင်း ပေါက် ကို ဖွင့် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက် ဖွင့် လေ၏။ ပစ် လော့ ဟု ဆို ၍ ပစ် လေ သော်၊ ဧ လိ ရှဲ က ရှု ရိ လူ မျိုး ကို အောင် မြင် ရာ မြှား တော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အောင် မြင် ရာ မြှား တော် ဖြစ် သည် တ ကား။ ရှု ရိ ရဲ မက် တို့ မ ကုန် မ ချင်း၊ အာ ဖက် မြို့ တွင် ဘု ရင် မင်း လုပ် ကြံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် မြှား များ ကို ကောက် ယူ ဦး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် ကောက် ယူ သော်၊ ကြမ်း ပျဉ် ကို ရိုက် လော့ ဟု ဆို၍ သုံး ကြိမ် သာ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရိုက် သည့် အ တွက် ဘုရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် အ မျက် ထွက် လျက် ငါး ကြိမ် ခြောက် ကြိမ် ရိုက် သင့် ပေ၏။ ရိုက် က၊ ရှု ရိ ရဲ မက် မ ကုန် မ ချင်း လုပ် ကြံ ရ လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ သုံး ကြိမ် သာ လုပ် ကြံ ရ တော့ မည် ဟု မိန့် မှာ လေ၏။ ယော ခတ် မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း နှိပ် စက် လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထောက် ၍ ထို လူ မျိုး ကို ဖျက် ဆီး ရန် အ လို တော် မ ရှိ။ မျက် နှာ တော် မူ လျက် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို ပြ လျက် ရှေ့ တော် မှ ပယ် ပစ် တော် မ မူ သေး။ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကွယ် လွန်၍၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ သား တော် ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း နန်း စံ သည့် ကာ လ ယော ခတ် မင်း သား တော် ယ ဟော ရှ မင်း သည် သုံး ကြိမ် မြောက် လုပ် ကြံ၍ ခ မည်း တော် ယော ခတ် မင်း လက် ထက် သိမ်း ယူ ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ ကို ဗ ဟာ ဒဒ် မင်း လက် မှ ပြန် ရ လေ ၏။ ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ မင်း သား တော် အာ မ ဇိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော် နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယု ဒ္ဒန် တည်း။ ထို မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သော် လည်း၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ခ မည်း တော် ယော ရှ မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း ပြု လျက် မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို မ စွန့် မ ပယ်။ ထို ဌာ န များ ၌ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သေး ၏။ အာ မ ဇိ မင်း သည် အာ ဏာ တော် ခိုင် ခံ့ လျှင် ခိုင် ခံ့ ချင်း၊ ခ မည်း တော် အား လုပ် ကြံ သူ ကျေး ကျွန် တို့ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် အ ရ အ ဘ သည် သား၏ ပြစ် မှု ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ သား သည် အ ဘ၏ ပြစ် မှု ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ။ မည် သူ မ ဆို၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု ကြောင့် သာ သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟူ၍ မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် ပါ သည် နှင့် အ ညီ ချင်း တို့ သား သ မီး များ ကို ကား မ ကွပ် မျက် ချေ။ အာ မ ဇိ မင်း သည် ဧ ဒုံ ရဲ မက် တစ် သောင်း ကို ဆား ချိုင့် တွင် လုပ် ကြံ လျက် သေ လ မြို့ ကို တိုက် ယူ ပြီး လျှင် ယုဿေ လ ဟူ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် သ မုတ် သ တည်း။ ထို နောက် ယေ ဟု မင်း မြေး တော်၊ ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ကျွန်ုပ် တို့ သည် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ မှာ တော် သ လိုက် သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း က၊ လေ ဗ နုန် ဆူးပင် သည် လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် ထံ စေ လွှတ် ၍ သင့် သ မီး ကို ငါ့ သား နှင့် ထိမ်း မြား လော့ ဟု ဆို ခိုက်၊ လေ ဗ နုန် သား ရဲ တစ် စီး လျှောက် သွား ရာ ဆူး ပင် ကို နင်း မိ လေ စွ တ ကား။ အ ကြည် တော် သည် ဧ ဒုံ ပြည် ကို အောင် ခဲ့ သော ကြောင့် စိတ် နေ မြင့် လှ၏။ နန်း တော် တွင် စံ လျက် ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် လော့။ အ ကြည် တော် မှ စ၍ ယု ဒ အ လုံး အ ရင်း ပါ ကျ ဆုံး ရန် အ န္တ ရာယ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရှာ သ နည်း ဟု ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ ပြန် လိုက် သော် လည်း အာ မ ဇိ မင်း မ နာ မ ယူ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း စစ် ချီ၍ ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ အ နီး၊ မင်း နှစ် ပါး မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ကြ သော အ ခါ ယု ဒ အ လုံး အ ရင်း တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း ရှေ့၊ ရှုံး နိမ့် လျက်၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ အ သီး အ သီး ဆုတ် ပြေး ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း သည် အာ ခ ဇိ မင်း မြေး တော်၊ ယော ရှ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကို ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင် ဖမ်း မိ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ သွား လျက် ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး မှ ထောင့် တံ ခါး တိုင် အောင် မြို့ ရိုး အ တောင် လေး ရာ ကို ဖြို ဖျက် ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် ရှိ ရွှေ ငွေ စ သော အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ နှင့် ပြည် ရေး အ တွက် အာ မ ခံ တို့ ကို ယူ ပြီး မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ ၏။ ယ ဟော ရှ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း နှင့် ဖြစ် သော စစ် ရေး၊ လက် ရုံး ရည် ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယ ဟော ရှ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယေ ရော ဗောင် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင် ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ ယော ရှ မင်း သား တော်၊ ယုဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း သည် စည်း စိမ် တော် ဆယ့် ငါး နှစ် ခံ စား ရ သေး ၏။ အာ မ ဇိ မင်း စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ အ တွင်း မီး ထ ကြ သည့် အ တွက် ပြေး ခို ရာ၊ လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ စေ လွှတ် လုပ် ကြံ ပြီး မှ အ လောင်း တော် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မြင်း နှင့် တင် ဆောင် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ နိုင် ငံ သား တို့ သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် ခြောက် နှစ် ရှိ သော သြ ဇိ ကို ခ မည်း တော် အာ မ ဇိ မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ မင်း မြှောက် ကြ လေ ၏။ ထို မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ အ ထက် ဘု ရင် ကျိန်း စက် ပြီး နောက် ဧ လတ် မြို့ ကို ယု ဒ နိုင် ငံ အ ဝင် ပြန် ဖြစ် စေ လျက် ပြု စု လေ ၏။ ယော ရှ မင်း သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ငါး နှစ် တွင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း သား တော့် ယေ ရော ဗောင် မင်း နန်း တက် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌၊ လေး ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ၏ ပြစ် မှု ဟူ သ မျှ ကို မ စွန့် ချေ။ ဂါ သေ ဖာ မြို့ နေ၊ အ မိ တ္တဲ သား၊ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် ယော န အား ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ နယ် နိ မိတ် ကို ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ မှ စ ၍ အ ရာ ဗာ အိုင် တိုင် အောင် ယေ ရော ဗောင် ပြန် သိမ်း ရ ခြင်း ကား၊ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တွင် အ ကျဉ်း သား၊ အ လွတ် သား မ ကျန်၊ မ စ နိုင် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ဘဲ၊ ပြင်း ပြ စွာ ရှုတ် ချ ခံ ရ သည် ကို ရှု မှတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ကောင်း ကင် အောက် မှ အ မည် ပါ မ ကျေ မ ပျောက် စေ ရန် ကြံ ရွယ် တော် မူ လျက် ယ ဟော ရှ မင်း သား တော် ယေ ရော ဗောင် မင်း လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကယ် ဆယ် တော် မူ သ တည်း။ ယေ ရော ဗောင် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် လက် ရုံး ရည်၊ စစ် ရေး၊ ယု ဒ နိုင် ငံ အ ဝင် ဟာ မတ် မြို့ နှင့် ဒ မာ သက် မြို့ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ ဖို့ ပြန် သိမ်း ခြင်း များ ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဖြစ် သော ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် ဇာ ခ ရိ သည် အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း သား တော် သြ ဇိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် ခြောက် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါး ဆယ့် နှစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယေ ခေါ လိ တည်း။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် အာ မ ဇိ မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သော် လည်း မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို မ စွန့် မ ပယ်၊ ထို ဌာ န များ၌ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဘု ရင် မင်း သည် အ သက် ထက် ဆုံး၊ နူ နာ စွဲ သည့် အ တွက် စံ နန်း ဆောင် တွင် သီး ခြား စံ နေ ရ လျှင် သား တော် ယော သံ သည် နန်း တော်၊ နိုင် ငံ တော် ကို အုပ် စိုး စီ ရင် ရ ၏။ သြ ဇိ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ သြ ဇိ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ၊ ကျိန်း စက် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယော သံ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် ယေ ရော ဗောင် မင်း သား တော် ဇာ ခ ရိ မင်း သည် ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင်ငံ ကို ခြောက် လ သာ စိုး စံ ရ ရာ၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ အ လိုက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့် ချေ။ ယာ ဗက် သား ရှ လ္လုံ သည် အ တွင်း မီး ထ လျက် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ထို မင်း ကို လုပ် ကြံ ကွပ် မျက်၍ အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း တက် လေ ၏။ ဇာ ခ ရိ မင်း စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကား၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက်၊ သင့် သား မြေး လေး ဆက် မြောက်၊ စိုး စံ ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟူ၍ ယေ ဟု အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဖြစ် သ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ကိုး နှစ် တွင် ယာ ဗက် သား ရှ လ္လုံ မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ တစ် လ သာ စိုး စံ မိ လျှင် ဂါဒိ သား မေ န ဟင် သည် တိ ရ ဇာ မြို့ မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ချီ လျက် ယာ ဗက် သား ရှ လ္လုံ မင်း ကို ၄င်း မြို့ တွင် လုပ် ကြံ ကွပ် မျက်၍ အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း တက် လေ ၏။ ရှ လ္လုံ မင်း စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် အ တွင်း မီး ထ ခြင်း ပါ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ တိ ရ ဇာ မြို့ မှ ချီ လာ သော မေ န ဟင် မင်း သည် ဖွင့် မ ပေး သော တိ ဖ သ မြို့ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး များ ကို နေ သူ တို့ ပါ လုပ် ကြံ လျက် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ တို့ ကို ခွဲ ဖောက် လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ကိုး နှစ် တွင် ဂါ ဒိ သား မေ န ဟင် မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ဆယ် နှစ် စိုး စံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို တစ် သက် ပတ် လုံး မ စွန့် ချေ။ ပြည် တော် ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ပု လ မင်း တိုက် လာ သော်၊ မေ န ဟင် မင်း က ပုလ မင်း၏ လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကိုယ့် အာ ဏာ ခိုင် ခံ့ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး သောင်း ကို ဆက် သွင်း သ ဖြင့်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် မ ရပ် တန့် ဘဲ ကိုယ့် ပြည် သို့ ဆုတ် ပြန် လေ၏။ အာ ရှု ရိ မင်း ထံ ဆက် သွင်း သော ပ ဏ္ဏာ ငွေ မှာ ဣ သ ရေ လ သူ ဌေး သူ ကြွယ် အ သီး အ သီး တို့ မှ ငွေ အ ကျပ် ငါး ဆယ် စီ၊ မေ န ဟင် မင်း ကောက် ခံ သ တည်း။ မေ န ဟင် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ မေ န ဟင် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် ပေ က ဟိ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း နန်း စံ ငါး ဆယ် တွင် မေ န ဟင် မင်း သား တော် ပေ က တိ မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် နှစ် စိုး စံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့် ချေ။ စစ် ကဲ ဖြစ် သူ၊ ရေ မ လိ သား ပေ ကာ သည် အာ ဂေါ ဘ၊ အ ရေ ဟ မှ စ၍ ဂိ လဒ် နယ် သား ငါး ကျိပ် ပါ အ တွင်း မီး ထ လျက်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ မြေ နန်း ဆောင် တွင် ထို မင်း ကို လုပ် ကြံ ကွပ် မျက် ပြီး လျှင် အ ရိုက် အ ရာ ဤ နန်း တက် လေ ၏။ ပေ က တိ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း နန်း စံ ငါး ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင် ရေ မ လိ သား ပေ ကာ မင်း နန်း တက် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် စိုး စံ ရ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း၏ ပြစ် မှု များ ကို မ စွန့် ချေ။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပေ ကာ မင်း လက် ထက်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း ချီ လာ၍ ဣ ယုန်၊ အာ ဗေ လ ဗက် မာ ခါ၊ ယာ နော၊ ကေ ဒေ ရှ၊ ဟာ ဇော် မြို့ များ နှင့် တ ကွ ဂိ လဒ်၊ ဂါ လိ လဲ၊ နဿ လိ နယ် များ ကို သိမ်း ယူ လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား လေ ၏။ သြ ဇိ မင်း သား တော် ယော သံ မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ် တွင် ဧ လာ့ သား ဟော ရှေ သည် အ တွင်း မီး ထ လျက် ရေ မ လိ သား ပေ ကာ မင်း ကို လုပ် ကြံ ကွပ် မျက်၍ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း တက် လေ ၏။ ပေ ကာ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ရေ မ လိ သား၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပေ ကာ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် သြ ဇိ မင်း သား တော် ယော သံ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ဇာ ဒတ် သ မီး ယေ ရု ရှာ တည်း။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် သြ ဇိ မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု သော် လည်း၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို မ စွန့် မ ပယ်။ ထို ဌာ န များ ၌ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ သေး ၏။ ဗိ မာန် တော် တံတိုင်း အ ထက် တံ ခါး ကို လည်း ထို မင်း ပြင် ဆင် လေ ၏။ ယော သံ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ လက် ထက် တော် တွင် ရှု ရိ ဘု ရင် ရေ ဇိန် မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရေ မ လိ သား ပေ ကာ မင်း တို့ ကို၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရန် စ ချီ စေ တော် မူ ၏။ ယော သံ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အာ ခတ် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ရေ မ လိ သား ပေ ကာ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော သံ မင်း သား တော် အာ ခတ် မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ရ၏။ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ မ ပြု ကျင့် ဘဲ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွှံ ရာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ လိုက် သား တော် ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် သည့် ပြင်၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကုန်း များ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ အ ရပ် ရပ် ရှိ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် များ အောက် ၌ လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ၏။ ထို မင်း လက် ထက် ရှု ရိ ဘု ရင် ရေ ဇိန် မင်း နှင့် ရေ မ လိ သား၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပေ ကာ မင်း တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ဝန်း ကြ ရာ အာ ခတ် မင်း ကို မ အောင် နိုင် သော် လည်း၊ ဧ လတ် မြို့ ကို ရှု ရိ ဘု ရင် သိမ်း ယူ လျက် ကိုယ့် နိုင် ငံ အ ဝင် ဖြစ် ပြန် စေ ပြီး လျှင် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို မောင်း နှင် ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ ဝင် ရောက် နေ ထိုင် ကြ ကုန် ၏။ ထို ကြောင့် အာ ခတ် မင်း သည် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် သည် မှာ အ ကြည် တော် ၏ သား၊ အ ကြည် တော် ၏ လက် အောက် ခံ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ၏။ ရန် မူ သူ ရှု ရိ ဘု ရင် နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ လက် မှ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် ဆယ် ရန် ချီ တော် မူ ခဲ့ ပါ ဟူ သော အ မှာ တော် နှင့် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် ရှိ ရွှေ ငွေ များ ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် ထံ ပ ဏ္ဏာ တော် ဆက် သွင်း သည့် အ တိုင်း၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် လိုက် နာ၍ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ချီ တက် သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ရေ ဇိန် မင်း ကို ကွပ် မျက် လျက်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လည်း ကိ ရ မြို့ သို့ သုံ့ ဘမ်း ဆောင် သွား လေ ၏။ အာ ခတ် မင်း သည် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း ကို တွေ့ ဆုံ ရာ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို မြို့ ရှိ ပူဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို မြင် လျှင် တည် လုပ် နည်း နှင့် ပုံ စံ ပါ ပ ရော ဟိတ် ဥ ရိ ယ ထံ ပို့ လိုက် သော်၊ ဒ မာ သက် မြို့ မှ အာ ခတ် မင်း ပို့ လိုက် သည့် နည်း အ တိုင်း အာ ခတ် မင်း မ ပြန် မီ ပ ရော ဟိတ် ဥ ရိ ယ တည် လုပ် နှင့် သ တည်း။ ဒ မာ သက် မြို့ မှ အာ ခတ် မင်း ပြန် ရောက်၍ ထို ပ လ္လင် ကို မြင် လျှင် ချဉ်း ကပ် တက် သွား လျက် ထို ပ လ္လင် ပေါ် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ သက္ကာ ၏ အ သွေး သွန်း ပက် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး မှ ကိုယ့် ပ လ္လင် နှင့် ဗိ မာန် တော် ဦး စပ် ကြား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ရှိ ရင်း ကြေး ပ လ္လင် တော် ကို ကိုယ့် ပ လ္လင် မြောက် ဘက်၌ ရွှေ့ ထား လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ဥ ရိ ယ အား မှာ ထား သည် ကား၊ နံ နက် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ညဉ့် ဦး ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ်၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ တို့၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပ လ္လင် တော် ကြီး ပေါ် တွင် ပူ ဇော်၍ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ သော သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး၏ အ သွေး ကို လည်း သွန်း ပက် လော့။ ကြေး ပ လ္လင် တော် မှာ အ ကျွန်ုပ် မေး လျှောက် ရာ ဖြစ် ရ မည် ဟူ၍ အာ ခတ် မင်း မှာ ထား သ မျှ အ တိုင်း ပ ရော ဟိတ် ဥ ရိ ယ ပြု လေ ၏။ အာ ခတ် မင်း သည် အောက် ခံ များ ရှိ ခါး ထောက် ကို ချွတ် ပြီး လျှင် အင် တုံ တော် ကို ရွှေ့ လျက် ကြေး နွား ရုပ် ပေါ် မှ ရေ ကန် တော် ကို လည်း ချ ၍ ကျောက် ချင်း ထက် ထား ၏။ နန်း တော် ရှိ ဥ ပုသ် တော် ဆောင် နှင့် ဘု ရင် မင်း ထွက် ဝင် ရာ အ ပြင် စ မုတ် ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အား ငဲ့ ၍ ဗိမာန် တော် သို့ ရွှေ့ ပြောင်း ၏။ အာ ခတ် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အာ ခတ် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ဟေ ဇ ကိ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခတ် မင်း နန်း စံ ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင် ဧ လာ့ သား ဟော ရှေ မင်း နန်း တက်၍ ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ကိုးနှစ် စိုး စံ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သော် လည်း အ ထက် ဘု ရင် မင်း တို့ နှင့် အ မျှ မ ဆိုး မ သွမ်း ချေ။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ရှာ လ မ နေ ဇာ မင်း စစ် ချီ လာ ရာ ဟော ရှေ မင်း သည် ပ ဏ္ဏာ ဆက် သွင်း၍ လက် အောက် ခံ ဖြစ် ပြီး နောက် နှစ် စဉ် ဆက် မြဲ ပ ဏ္ဏာ ကို မ ဆက် ဘဲ အိ ဂျစ် ဘု ရင် သွာ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် ၏။ တော် လှန် မည့် အ ကြံ ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ရိပ် မိ သ ဖြင့်၊ ဖမ်း ယူ ချုပ် ထား ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့ စစ် ချီ လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ရောက် သော်၊ သုံး နှစ် ပတ် လုံး ဝိုင်း ထား လေ ၏။ ဟော ရှေ မင်း နန်း စံ ကိုး နှစ် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ရ ၍ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တို့ ကို အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သိမ်း သွား လျက် ဟာလ နယ်၌ လည်း ကောင်း၊ ဂေါ ဇန် နယ်၌ လည်း ကောင်း နေ စေ ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကား အိ ဂျစ် ပြည်၊ ဖာ ရော မင်း လက် တွင်း မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြစ် မှား လျက် အ ခြား ဘု ရား များ ကို ခန့် ညား သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ စီ ရင် ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဆန့် ကျင် သော စဉ်း လဲ မှု များ ကို လျှို့ တ ဝှက် ပြု ခြင်း၊ ကင်း စင် မှ စ၍ ခံ မြို့ တိုင် အောင် မြို့ ရွာ တိုင်း ၌ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် လုပ် ခြင်း၊ အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော တောင် ပေါ်၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် များ တွင် ကျောက် တိုင်၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို စိုက် ထူ ခြင်း၊ သူ တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ထပ် တူ၊ ထို မြင့် ရာ ဌာ န ရှိ သ မျှ ၌ မီး ဖြင့် ပူ ဇော်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် တိုက် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ကျင့် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တား ဆီး တော် မူ ခဲ့ သော ရုပ် ပွား ဆင်း တု တို့ အား ဝတ် ပြု ခြင်း များ ကြောင့် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ မိန့် မှာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ကို လည်း ငါ ကျွန် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ ဖြင့် ထား စေ သော တ ရား တော် အ ရ ငါ့ ပ ညတ် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လျက် ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့ ဟူ ၍ ပ ရော ဖက်၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ အ ပေါင်း တို့ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး တို့ အား ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ သော် လည်း ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး စား ခြင်း ကင်း သော ဘိုး ဘေး တို့ ထပ် ထူ၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း လျက် မ လိုက် မ နာ ကြ သည့် ပြင် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို စွန့် ပစ် ခြင်း၊ အ လ ဟဿ ဖြစ် လျက် အ လ ဟဿ လိုက် ခြင်း၊ ထို နည်း တူ မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ ခဲ့ သော ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ နောက် လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် အ ချက် ချက် ကို စွန့် ပယ် လျက် နွား ရုပ် တစ် စုံ ကို သွန်း လုပ် ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် ကို စိုက် ထူ ခြင်း၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား ရှိ ခိုး ခြင်း၊ ဗာ လ နတ် အား ဝတ် ပြု ခြင်း၊ သား သ မီး တို့ ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ခြင်း၊ ဟူး ရား အ တတ် နှင့် ဇော် ဂ နီ အ တတ် ကို လေ့ လာ ခြင်း၊ အ မျက် တော် တိုက်၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လို ၍ ကိုယ် ကို ရောင်း ခြင်း များ ကို ကျင့် ကြံ ကြ ၏။ ထို ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ပြင်း စွာ အ မျက် ထား ၍ မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ရှား တော် မူ သ ဖြင့် ယုဒ အ နွယ် မှ တစ် ပါး တစ် နွယ် မျှ ကျန် တော့ သည် မ ဟုတ်။ ယု ဒ အနွယ် လည်း ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တော် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး စီ ရင် ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို သာ လျှောက် လျှောက်  လိုက် ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို စွန့် လျက်၊ မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ပစ် တော် မူ သည့် တိုင် အောင် ဖိ စီး သော သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရှုတ် ချ တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မှ ဆုတ် ဖြတ် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ထို အ မျိုး သည် နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် ကို မင်း မြှောက် ကြ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ မ လိုက် ကြ စေ ရန် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကန့် ကွက် လျက် ကြီး လေး သော ပြစ် မှု ကို ကျူး လွန် စေ ၏။ ယေ ရော ဗောင် မင်း ပြု သ မျှ ပြစ် မှု ကို ထို အ မျိုး သား တို့ မ စွန့်၊ အ စဉ် လိုက် လျှောက် ကြ သော ကြောင့်၊ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် အ လျောက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ရှား တော် မူ၍ နေ ရင်း ပြည် မှ အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သိမ်း သွား ခြင်း ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ခံ ရ ကြ သ တည်း။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် လည်း ဗာ ဗု လုန်၊ ကု သ၊ အာ ဝ၊ ဟာ မတ်၊ သေ ဖ ရ ဝိမ့် မြို့ များ မှ လူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ များ တွင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ စား ထား သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ များ ကို အ ပိုင် ရ လျက် အ တည် ကျ ကြ ၏။ အ တည် ကျ စ က ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မ ခန့် ညား သော ကြောင့် လူ အ ချို့ ကို ကိုက် သတ် စေ ရန်၊ ခြင်္သေ့ များ ကို လွှတ် တော် မူ သည့် အ တွက် ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ များ သို့ ကိုယ် တော် သုံ့ ဘမ်း ဆောင် သွင်း တော် မူ သော လူ မျိုး တို့ သည် ပြည့် ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား ကို နား မ လည် ကြ သော ကြောင့် ခြင်္သေ့ များ ကို လွှတ် ၍ ကိုက် သတ် စေ ပါ သည် တ ကား ဟု အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အား တင် လျှောက် ကြ သော်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် က ထို ပြည် မှ သုံ့ ဘမ်း ခဲ့ သော ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ကို ပြန် ပို့၍ ထို ပြည့် ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား သွန် သင် လျက် နေ ပါ လေ စေ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ရှ မာ ရိ မြို့ မှ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ သွား ရောက် နေ ထိုင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ခြင်း တ ရား ကို သွန် သင် လေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ထို လူ မျိုး အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား ရုပ် များ ကို လုပ် ပြီး လျှင် တစ် မျိုး စီ အ တည် ကျ သော မြို့ ရွာ၌ ရှ မာ ရိ ပြည် ရင်း သား တို့ တည် ဆောက် ခဲ့ သော မြင့် ရာ ဌာ န ရှိ ကျောင်း အ တွင်း တင် ထား ကြ သော ဘု ရား များ ကား ဗာ ဗု လုန် မြို့ အ လာ တို့ သည် သူ ကုတ် ဗေ နတ် ဘု ရား၊ ကု သ မြို့ အ လာ တို့ သည် နေ ရ ဂါ လ ဘု ရား၊ ဟာ မတ် မြို့ အ လာ တို့ သည်၊ အ ရှိ မ ဘု ရား၊ အာ ဝ မြို့ အ လာ တို့ သည် နိ ဗ ဟာ ဇ ဘု ရား၊ တာ တက် ဘု ရား များ ကို တင် ထား ကြ၏။ သေ ဖ ရ ဝိမ် မြို့ အ လာ တို့ သည် ကိုယ့် မြို့ ရှင် အာ ဒြ မ္မေ လက်၊ အာ န မ္မေ လက် ဘု ရား များ ထံ သား သ မီး တို့ ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ကြ ကုန်၏။ ထို သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ သော် လည်း၊ မြင့် ရာ ဌာ န ဆိုင် သော ကျောင်း များ တွင် ပူ ဇော် စေရန် အ ပေါင်း ပါ အ နက်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ရွေး ကောက် ခန့် ထား ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ လျက် သုံ့ ဘမ်း ခြင်း မ ခံ ရ မီ ကိုယ့် လူ မျိုး လိုက် ပါ သော ထုံး နည်း အ တိုင်း ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို ဝတ် ပြု၍၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှေး ထုံး နည်း အ လိုက် ပြု လေ့ ရှိ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ ဟု သ မုတ် တော် မူ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် ပ ညတ် တော်၊ တ ရား တော်၊ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ အ တိုင်း မ လိုက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော မ ရှိ ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့၍ မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည် မှာ အ ခြား ဘု ရား များ ကို ခန့် ညား၊ ရှိ ခိုး၊ ဝတ် ပြု၊ ပူ ဇော် ခြင်း မ ပြု ရ။ မ ဟာ တန် ခိုး တော် ပြ လျက် လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း လျက် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ခန့် ညား၊ ရှိ ခိုး၊ ပူ ဇော် ကြ ရ မည်။ သင် တို့ အ ဖို့ ရေး သား တော် မူ ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ နှင့် ပ ညတ် တော်၊ တ ရား တော် ကို အ စဉ် စောင့် ရှောက် ကြ ရ မည်။ ဝင် နေ သူ လူ မျိုး တို့ လည်း မ လိုက် မ နာ ဘဲ ရှေး ထုံး နည်း အ တိုင်း ပြု၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ လျက် ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို ဝတ် ပြု ကြ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ အ လိုက် သား စဉ် မြေး ဆက် ယ နေ့ တိုင် အောင် ပြု ကြ ကုန် ၏။ ဧ လာ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဟော ရှေ မင်း နန်း စံ သုံး နှစ် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခတ် မင်း သား တော် ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဇာ ခ ရိ သ မီး အ ဘိ တည်း။ ထို မင်း သည် ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သည် နှင့် အ ညီ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ပယ် ရှား ပြီး လျှင် ကျောက် တိုင်၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ချိုး ဖဲ့၍ ထို နေ့ ရက် ကာ လ တိုင် အောင် န ဂါး မင်း ဟု သ မုတ် လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ သော မော ရှေ လုပ် ခဲ့ သည့် ကြေး မြွေ ရုပ် ကို လည်း ချေ မွှ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား သူ ထို မင်း နှင့် တူ ညီ သော ယု ဒ ဘု ရင် တစ် ပါး မှ ရှေး ကာ လ မှ စ၍ နောင် ကာ လ တိုင် အောင် မ ပေါ် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆည်း ကပ် လျက် အ စဉ် တ စိုက် နောက် တော် သို့ လိုက်၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော ပညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် သည် နှင့် အ ညီ ထို မင်း နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ချီ လေ ရာ ရာ အောင် မြင်၍ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် အောက် မ ခံ၊ ခြား နား လေ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ဂါ ဇ မြို့ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး တိုင် အောင် ကင်း စင် များ၊ ခံ မြို့ များ ပါ လုပ် ကြံ လေ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း နန်း စံ လေး နှစ်၊ ဧ လာ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဟော ရှေ မင်း နန်း စံ ခု နစ် နှစ် တွင် အာ ရှု ရိ ဘုရင် ရှာ လ မ နေ ဇာ မင်း သည် ရှ မာ ရို မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ထား လေ ၏။ သုံး နှစ် တိုင် လျှင် ဟေ ဇ ကိ မင်း နန်း စံ ခြောက် နှစ်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဟော ရှေ မင်း နန်း စံ ကိုး နှစ် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ ကို ရ ကြ ရာ၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သိမ်း သွား လျက် ဟာ လ နယ်၌ လည်း ကောင်း၊ ဂေါ ဇန် နယ် ရှိ ဟာ ဗော် မြစ် အ နီး ၌ လည်း ကောင်း၊ မေ ဒိ ပြည် နယ် မြို့ ရွာ များ ၌ လည်း ကောင်း နေ စေ ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကား ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို သူ တို့ နား မ ထောင် ဘဲ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ ဆင့် ဆို ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို မ လိုက် မ နာ၊ ဖောက် ကျော် သော ကြောင့် တည်း။ ဟေ ဇ ကိ မင်း နန်း စံ ဆယ့် လေး နှစ် တွင် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိမ် မင်း သည် ယု ဒ ပြည် ရှိ ခံ တပ် မြို့ များ ကို ချီ တက် လုပ် ကြံ ရာ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ တင် သ မျှ ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် ပါ မည်။ ပြန် ဆုတ် တော် မူ ပါ ဟု လာ ခိ ရှ မြို့ ရှိ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် ထံ တင် လျှောက် စေ သော်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း အ ပေါ် တွင် ငွေ ချိန် ခွက် ကိုး ထောင်၊ ရွှေ ချိန် ခွက် ကိုး ရာ ဝန် ကို တင် လိုက် သည် နှင့် အ ညီ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် ဘ ဏ္ဍာ တိုက်၌ ရှိ သ မျှ ငွေ ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း ပို့ သွင်း သည့် ပြင် ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ချယ် လယ် သော ရွှေ နှင့် ကိုယ် တိုင် မွမ်း မံ သော တိုင် တော့် ရွှေ များ ကို ခွါ၍၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် ထံ ပို့ သွင်း ရ ၏။ သို့ ရာ တွင် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ သို့ လာ ခိ ရှ မြို့ မှ တာ တန်၊ ရာ ဗ သာ ရိတ်၊ ရာ ဗ ရှာ ခ ဘွဲ့ ခံ ဗိုလ် မင်း တို့ ကို များ စွာ အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ချီ တက် စေ သည့် အ တိုင်း၊ ဆိုက် ရောက် ရာ ခ ဝါ သည် မြေ ကွက် ရှိ လမ်း မ အ နီး၊ အ ထက် ရေ ကန် ပြွန် ဝ နား တွင် စွဲ ရပ် ကြ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း ကို ဟစ် အော် ခေါ် ပင့် ကြ သော အ ခါ ဟိ လ ခိ သား လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န အာ သပ် သား အ တွင်း ဝန် ယော အာ တို့ ဆီး ကြို ကြ သော်၊ ရာ ဗ ရှာ ခ က၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ သင် တို့ သင် တို့ ပြန် ကြား ရ မည့် ဧ က ရာဇ် မင်း ဖြစ် တော် မူ သော အာ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ အ မှာ တော် ကား သင် ကိုး စား ရာ ကိုး စား ကြောင်း မှာ မည် သို့ နည်း။ နှုတ် ထွက် စ ကား မျှ သာ ဖြစ် လျက် စစ် တိုက် နိုင် ရန် အ ကြံ စွမ်း ရည် သ တ္တိ ရှိ သည် ဟု အောက် မေ့ သည် တ ကား။ ငါ့ ကို ခြား နား သည် မှာ မည် သူ ၌ ကိုး စား သ နည်း။ ကျိုး ပျက် လွယ် သော ကျူ တုတ် သ ဖွယ် အိ ဂျစ် ပြည် ကို ကိုး စား ပါ သည် တ ကား။ ထို ကျူ တုတ် သည် တံ ကဲ ပြု သူ တို့၏ လက် ကို စူး ရှ တတ် သည့် နည်း တူ ကိုး စား သူ တို့ အား အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ပြု လေ့ ရှိ ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကိုး စား ကြ သည် ဟု ဆို ပြန် မူ က၊ ထို ဘု ရား၏ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် များ ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း ပယ် ရှား ပြီး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ တွင် သာ ရှိ ခိုး ကြ ရ မည် ဟု ယု ဒ ပြည် သူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့် ပြီ မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန်ုပ် သ ခင် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် နှင့် လောင်း ကြေး စပ် ပါ လော့။ သင်၌ မြင်း စီး သူ ရဲ လုံ လောက် လျှင် မြင်း နှစ် ထောင် ပေး ပါ မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ ရ လိမ့် မည် ဟု ကိုး စား လျက် ကျွန်ုပ် သ ခင်၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ နက် အ နိမ့် ဆုံး မြို့ ဝန် ကို ပင် မျက် နှာ မ ပေး ဘဲ မည် သို့ နေ ဝံ့ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ ခွင့် တော် မ ရ ဘဲ ဤ မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ယ ခု ကျွန်ုပ် ချီ လာ သ လော။ ထို ပြည် ကို ချီ တက် ဖျက် ဆီး လော့ ဟု ကျွန်ုပ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ကြောင်း ကို ပြန် ကြား လော့ ဟူ၍ ဆို ရာ ဟိ လ ခိ သား ဧ လျာ ကိမ်၊ ရှေ ဗ န၊ ယော အာ တို့ က ကျွန် တော် မျိုး တို့ နား လည် သော အာ ရံ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြန် ကြား ပါ လော့။ မြို့ ရိုး ပေါ် ရှိ လူ တို့ ရှေ့၊ ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား မ သုံး ပါ နှင့် ဟု ရာ ဗ ရှာ ခ အား လျှောက် ကြ သော်၊ ရာ ဗ ရှာ ခ က၊ သင် နှင့် သင့် သ ခင် ကို သာ ဤ သို့ ပြော စေ ရန် ငါ့ သ ခင် စေ တော် မူ သ လော။ သင် တို့ နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ကျင် ကြီး ကျင် ငယ် ကို သောက် စား ရ သော မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ စေ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ရပ် လျက် ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ကျယ် စွာ ကြွေး ကြော် သည် မှာ ဘု ရင် ဧ က ရာဇ် ဖြစ် သော အာ ရှု ရိ မင်း အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ မိန့် တော် ကား၊ လွတ် ရာ လွတ် ကြောင်း ကို မ တတ် နိုင် သည့် အ တွက် ဟေ ဇ ကိ မင်း လှည့် ဖြား သည် ကို နား မ ယောင် ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ တော် မူ မည်။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ဤ မြို့ မ ရောက် ရ ဟူ သော စ ကား ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ကိုး စား ကြ နှင့်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ သည် ကိုယ့် ပြည် ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ လော။ ဟာ မတ် မြို့၊ အာ ပဒ် မြို့ ဘု ရား များ နှင့် သေ ဖ ရ ဝိမ် မြို့၊ ဟေ န မြို့၊ ဣ ဝါ မြို့ ဘု ရား များ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ငါ့ လက် တွင်း မှ ရှမာ ရိ မြို့ ကို ဆိုင် ရာ ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ လော။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ငါ့ လက် တွင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ရန် တိုင်း ပြည် များ ရှင် ဘု ရား တို့ အ နက် ကိုယ့် ပြည် ကို မည် သည့် ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ နည်း ဟု ထုတ် ဆင့် ကြွေး ကြော် ရာ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် မ တုံ့ မ ပြန် ကြ နှင့် ဟူ သော ဘု ရင့် အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း ခွန်း တုံ့ မ ပြန်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ဟိ လ ခိ သား၊ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န၊ အာ သပ် သား၊ အ တွင်း ဝန် ယော အာ တို့ မူ ကား ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက် ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ဝင်၍ ရာ ဗ ရှာ ခ စ ကား ကို ပြန် ကြား တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း ကြား သော်၊ ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ခြုံ ခြင်း ကို ပြု လျက် ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် လျှော် တေ ခြုံ သူ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ​ဗ န နှင့် ပ ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို၊ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ထံ ကြား လျှောက် စေ သည် မှာ ဤ နေ့ ကား နှောင့် ရှက် ခြိမ်း ခြောက် ကဲ့ ရဲ့ ရာ နေ့ ဖြစ် လေ ပြီ။ သား ဖွား ချိန် စေ့ သော် လည်း၊ ဖွား နိုင် ရန် အား မ ရှိ လေ စွ။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ကဲ့ ရဲ့ စေ ရန် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် စေ လွတ် လိုက် သော ကျေး ကျွန် ဖြစ် သူ ရာ ဗ ရှာ ခ စ ကား ဥဿုံ ကို ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား၍ ဆုံး မ ကောင်း ဆုံး မ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် ကြွင်း ကျန် သူ တို့ အ ဘို့ ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ ပါ ဟူ၍ ဟေ ဇ ကိ မင်း တောင်း ပန် ချက် ကို ကျေး ကျွန် တို့ လာ ရောက် လျှောက် ထား ကြ သော်၊ ဟေ ရှာ ယ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ငါ့ ကို ပုတ် ခတ် သော သင် ကြား ရ သည့် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ၏ ကျေး ကျွန် တို့ စကား များ ကြောင့် မ ကြောက် လင့်။ ထို မင်း သည် ငါ သွင်း သော မ နော ဖြင့် သ တင်း ဆိုး ကြား လျှင် ကြား ချင်း ကိုယ့် ပြည် သို့ ဆုတ် ပြန် သည့် ကာ လ ထား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး လ တ္တံ့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင် တို့ သ ခင့် ထံ ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လေ၏။ ထို အ ခါ လာ ခိ ရှ မြို့ မှ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ဆုတ် ခွါ ကြောင်း ရာ ဗ ရှာ ခ ကြား လျှင် ပြန် ဆုတ်၍ လိ ဗ န မြို့ ကို တိုက် လျက် တွေ့ သည့် ကာ လ၊ ကု ရှ ဘု ရင် တိ ရ က္က မင်း ချီ တက် လာ ကြောင်း အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကြား သည် နှင့် ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို ထပ် မံ စေ လွှတ် လျက် မိန့် မှာ သည် မှာ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မ ရောက် ရ ဟူ သော သင် ကိုး စား သော ဘု ရား သ ခင်၏ လှည့် ဖြား ခြင်း ကို နား မ ယောင် နှင့်။ ပြည် တ ကာ ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် လုပ် ကြံ၍ မြေ လှန် ခဲ့ ကြောင်း ကြား သိ လေ ပြီ။ သင် လွတ် မြောက် မည် လော။ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ မြေ လှန် ခဲ့ ရာ ဂေါ ဇန်၊ ခါ ရန်၊ ရေ ဇပ် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ မှ စ၍ တေ လ သာ မြို့ ရှိ ဧ ဒင် အ မျိုး သား တို့ ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရား များ သည် လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ လော။ ဟာ မတ်၊ အာ ပဒ် ဘု ရင် များ မှ စ၍ သေ ဖ ရ ဝိမ်၊ ဟေ န၊ ဣ ဝါ ဘု ရင် တို့ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း အား ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လေ ၏။ အ မှာ တော် စာ ကို ရာ ဇ သံ တို့ လက် မှ ဟေ ဇ ကိ မင်း ခံ ယူ ဖတ် ကြည့် ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြန့် ခင်း လျက် အ သ နား တော် ခံ သည် မှာ ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် တစ် ဆူ တည်း သာ လျှင် မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ ဟူ သ မျှ ကို ပိုင် တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နား တော် ညိတ်၍ ကြား တော် မူ ပါ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စ က္ခု တော် စိုက်၍ ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား ကို ကဲ့ ရဲ့ ရန် ဤ သူ့ ကို မှာ လိုက် သော သ နာ ခ ရိပ် ၏ စ ကား ကို ကြား တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အာ ရှ ရိ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ပြည် ပါ ဖျက် ဆီး၍ ဆိုင် ရာ ဘု ရား များ ကို လည်း မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ပြီ။ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ လူ့ လက် ဖြင့် ထု လုပ် သော သစ် သား နှင့် ကျောက် ဖြစ်၍ ပျက် ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ တို့ သည် ကိုယ် တော် တစ် ဆူ တည်း သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ စေ ရန် ထို ဘု ရင့် လက် မှ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု လေ၏။ ထို အ ခါ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ ကြား လိုက် သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း ကြောင့် ငါ့ ရှေ့ တွင် သင် ပြု သော ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း၍ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ရည် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ချက် ဟူ မူ ကား သ တို့ သ မီး က ညာ ဇိ အုန် သည် သင့် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ၍ ပြက် ရယ် ခြင်း၊ သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင် သည် သင့် နောက် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ ခြင်း ပြု လေ ပြီ။ မည် သူ့ ကို သင် ကဲ့ ရဲ့ ပုတ် ခတ် သ နည်း၊ မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် ကြိမ်း မောင်း သံ လွှင့်၍ မျက် နှာ မောက် မော် သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ငါ ဘု ရား ကို ပေ တည်း။ ရာ ဇ သံ တို့ ဖြင့် ငါ ဘု ရား ကို သင် ကဲ့ ရဲ့ သည် မှာ ငါ မောင်း နှင် သော စစ် ရ ထား များ နှင့် တ ကွ လေ ဗ နုန် တောင် ထိပ် ကို ဖြတ် ကျော် ၍ တစ် ဘက် သို့ ရောက် လေ ပြီ။ အ မြင့် ဆုံး သစ် က တိုး ပင်၊ အ မြတ် ဆုံး ထင်း ရူး ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ၍ ခြံ မြိုင် အ စွန်း အ ဖျား ထဲ သို့ ငါ ခို ဝင် မိ ပြီ။ အ ခြား ပြည် ရှိ တွင်း ရေ ကို ငါ တူး ဖော် သောက် ရ ပြီ။ အိ ဂျစ် မြစ် လက် ကြား ရေ ရှိ သ မျှ ကို ငါ့ ခြေ အောက် တွင် ခန်း ခြောက် စေ ပြီ ဟု သင် ဝါ ကြွား လေ သည် တ ကား။ သင် မ ကြား မ သိ သ လော။ ယ မန် တွင် ငါ စီ ရင်၍ ရှေး ကာ လ က ပင် ပြ ဌာန်း ပြီး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ခံ မြို့ များ ကို ပျက် စီး ရာ အ မှိုက် ပုံ ဖြစ် စေ ရန် ယ ခု သင် ပေါ် ထွန်း ရ ပြီ။ ထို ကြောင့် ပျက် စီး ရာ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် လက် ရုံး ရည် ညံ့ သ ဖြင့် ထိတ် လန့် ရှက် ကြောက်၍ စား ကျက် မြက် နု၊ စိမ်း လန်း သော မြက်၊ တိုက် မိုး ပေါ် ပေါက် သော အ ပင်၊ မ အောင် သော ကောက် ပင် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ၏။ ငါ သည် သင်၏ အ ထွက် အ ဝင် အ နေ အ ထိုင် နှင့် တ ကွ ငါ့ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ ခြင်း ကို သိ ၏။ ထို သို့ ထ ကြွ ခြင်း နှင့် ငါ ကြား ရ သော စော် ကား ခြင်း များ ကြောင့် သင့် ကို နှာ ကွင်း တပ်၍ ဇက် ခွံ့ လျက် လာ လမ်း ဖြင့် ပြန် စေ မည် ဟူ၍ တည်း။ သင့် ကိုယ် တိုင် မှတ် ရန် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ကား ဤ နှစ် တွင် အ လေ့ ပေါက် မြေ ထွက် ကို လည်း ကောင်း၊ ဒု တိ ယ နှစ် တွင် ကောက် အိုင်း ကို လည်း ကောင်း၊ စား ရ လျက် တ တိ ယ နှစ် တွင် မျိုး ကြဲ ရိတ် သိမ်း ခွင့်၊ စ ပျစ် ပင် စိုက် ပျိုး ခွင့် ရ၍ အ သီး အ နှံ ကို စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ရည် ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ပြန် သည် ကား ထို မင်း သည် မြို့ ကို ချဉ်း ခွင့်၊ မြှား ပစ် ခွင့်၊ မြို့ ပြင် တွင် ဒိုင်း လွှား ရေး ပြ ခွင့်၊ က တုတ် လှန် ခွင့် ရ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို ညဉ့် ချင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စေ တ မန် တော် ထွက် ပေါ်၍ အာ ရှု ရိ တပ် တွင် တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း ငါး ထောင် တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ အ သက် မ ရှိ၊ အ လောင်း ချည်း တွေ့ ရ သည် တ ကား။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း ဆုတ် ခွာ ပြန် သွား၍ နိ နေ ဝေ မြို့၌ စံ နေ စဉ် နိ သ ရုတ် ခေါ် ကိုယ့် ဘု ရား၏ ကျောင်း တွင် ရှိ ခိုး လျက် နေ ရာ သား တော် အာ ဒြ မ္မေ လက် နှင့် ရှ ရေ ဇာ တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ အာ ရ ရတ် ပြည် သို့ ပြေး ဝင် ကြ၏။ သား တော် ဧ သ ရ ဟ ဒ္ဒုန် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ထို ကာ လ ဟေ ဇ ကိ မင်း၌ သေ အံ့ သော ဝေ ဒ နာ စွဲ ကပ် ရာ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဝင် ရောက်၍၊ သင် သည် အ သက် မ ရှင်၊ သေ ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် နန်း ရေး နန်း လျာ ကို စီ မံ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ကြား သော် ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် နံ ရံ သို့ မျက် နှာ မူ ပြီး လျှင် အ လယ် နန်း မြို့ ရိုး သို့ မ ရောက် သေး သော ဟေ ရှာ ယ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ ဟေ ရှာ ယ က၊ သ ဖန်း ပြဉ် ကို ယူ ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ ယူ၍ အ နာ စိမ်း ပေါ် တွင် အုပ် ထား ရာ၊ ကင်း ပျောက် လေ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချမ်း သာ ပေး တော် မူ၍ တ တိ ယ နေ့၌ ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ဖူး ခွင့် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး ခဲ့ သည် ဖြစ်၍ ဟေ ရှာ ယ က ဂ တိ တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ မည် ကို သိ ရ အံ့ သော နိ မိတ် တော် မှာ နေ ရိပ် ဆယ် ဖ ဝါး အ တိုး လို သ လော။ အ ဆုတ် လို သ လော ဟု မေး သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ နေ ရိပ် ဆယ် ဖ ဝါး အ တိုး မှာ အ ညံ့ ဖြစ် သော ကြောင့် ဆယ် ဖ ဝါး အ ဆုတ် ဖြစ် ပါ လေ စေ ဟု တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ပ နာ ပြု ခြင်း အား ဖြင့် အာ ခတ် မင်း နေ ချိန် တွင် မွန်း လွဲ ဆယ် ဖ ဝါး ကို ဆုတ် စေ တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ဗာ လ ဒန် မင်း သား တော် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဗေ ရော ဒ ဗာ လ ဒန် မင်း သည် ဟေ ဇ ကိ မင်း ကျန်း ခန့် တော် မ မူ ကြောင်း ကြား သ ဖြင့် အ မှာ တော် စာ နှင့် လက် ဆောင် တော် များ ကို ပို့ လိုက် ရာ ဟေ ဇ ကိ မင်း လက် ခံ လျက် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တော် ရှိ ရွှေ ငွေ များ မှ စ၍ နံ့ သာ မျိုး အ ဘိုး ထိုက် နံ့ သာ ဆီ၊ လက် နက် တိုက် အ ဆောင် အ ရွက် တော် ဟူ သ မျှ ကို ဖွင့် ပြ လေ၏။ နန်း တော် မှ စ သော နိုင် ငံ တော် တ ဝှမ်း လုံး တွင် မ ဖွင့် မ ပြ သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ ချေ။ ထို နောက် ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဝင် ရောက်၍ ထို သူ တို့ သည် မည် သို့ တင် လျှောက် ကြ သ နည်း။ မည် သည့် ပြည် မှ လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ဝေး ကွာ သော ပြည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ လာ ရောက် ကြ ပါ ပြီ ဟု ပြန် ဆို လျှင် နန်း တော် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ ကြ သ နည်း ဟု မေး ပြန် သည့် ကာ လ နန်း တွင်း ရှိ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို မြင် ကြ လေ ပြီ။ အ ဆောင် အ ရွက် တော် အ နက် အ ကျွန်ပ် မ ဖွင့် မ ပြ သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ ဟု ဟေ ဇ ကိ မင်း ပြန် ဆို လေ ၏။ ဟေ ရှာ ယ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လော့။ နန်း တွင်း ရှိ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ တိုင် ဘိုး ဘေး တို့ ဆည်း ပူး ခဲ့ သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ မ ခြွင်း မ ချန်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ရာ နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် လိမ့် မည်။ သင် မှ ဆင်း သက် သော သား မြေး တို့ လည်း သိမ်း သွား ခံ ရ ပြီး လျှင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် နန်း တော် တွင် မိန်း မ စိုး ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ယ ခု ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် သင့် လျော် ပါ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် လက် ထက် ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း၊ တည် တန့် ခြင်း ရှိ ရ လျှင် သင့် လျော် ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဟေ ရှာ ယ အား ပြန် ဆို လေ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန်၊ လက် ရုံး ရည် နှင့် ကန် တော် ဆည် လျက် ပြွန် တော် သွယ် လျက် မြို့ တွင်း သို့ ရေ သွင်း ခြင်း များ ပါ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် မ နာ ရှေ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါး ဆယ့် ငါး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ဟ ဇ္ဇိ ဘ တည်း။ ထို မင်း သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ လိုက် မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ခ မည်း တော် ဟေ ဇ ကိ မင်း ပယ် ဖျက် ခဲ့ သော မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် ပြန် ခြင်း၊ ဗာ လ နတ် အ ဖို့ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို တည် လုပ် ခြင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း အ လိုက် တံ ခွန် တိုင် စိုက် ထူ ခြင်း များ ကို ပြု လျက် က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု လေ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါ့ နာ မ တည် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ ရာ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ပူ ဇော် ရန် ပ လ္လင် များ ကို တည် လုပ် သည့် ပြင် တံ တိုင်း တော် နှစ် ထပ် တွင် လည်း က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား ပူ ဇော် ရန် ပ လ္လင် များ ကို တည် လုပ် လေ ၏။ သား တော် ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကပ်၍ ဗေ ဒင် အ တတ် နှင့် ဇော် ဂ နီ အ တတ် ကို လေ့ လာ လျက် က ဝေ နှင့် မှော် ဝင် တို့ ကို ချီး မြှင့် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ မျက် တော် တိုက် ဆိုး သွမ်း မှု ကို များ စွာ ပြု လေ၏။ ဗိ မာန် တော် တွင် လည်း အ ရှဲ ရာ နတ် ရုပ် ကို ထု လုပ် တင် ထား လေ၏။ ထို ဗိ မာန် ကို ရည်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သား တော် ရှော လ မုန် မင်း တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် မှာ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နေ ရာ မြို့ ရွာ များ အ နက် ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဤ ဗိ မာန် တော်၌ ငါ့ နာ မ အ စဉ် တည်၍ ငါ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မိန့် မှာ သော ပ ညတ် တ ရား အ ရ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး စောင့် ရှောက် ကျင့် ကြံ လျှင် ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ပေး ခဲ့ သော ပြည် မှ သူ တို့ ခြေ ကို လေ လွင့် စေ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် ပင် မ လိုက် နာ ဘဲ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဆိုး သွမ်း မှု ထက် မ နာ ရှေ သည် သာ၍ လမ်း လွဲ စေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယု ဒ ဘု ရင် မ နာ ရှေ သည် တိုင်း ရင်း သား အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ဆိုး သွမ်း မှု ထက် ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြု လျက် ကိုယ့် ရုပ် တု များ ဖြင့် ယု ဒ အ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ကြား သူ တိုင်း နား နှစ် ဖက် အူ လောက် ဖွယ် ဘေး ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး ငါ သင့် စေ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ ဆိုင် ရာ တာ ကြိုး၊ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ဆိုင် ရာ ချိန် သီး ဖြင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို သတ် မှတ် ပြီး လျှင် ပု ကန် သုတ်၍ မှောက် ထား တတ် သည့် နည်း တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ငါ သုတ် သင် မည်။ မ နာ ရှေ မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့်၍ ယု ဒ အ မျိုး သား ပြစ် မှား စေ သည့် ပြင် အ ပြစ် ကင်း သူ အ မြောက် အ မြား တို့ အ သွေး ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ပြည် အ လျှံ သွန်း လေ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် ပြစ် မှု များ ပါ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် နန်း တွင်း ရှိ သြ ဇ ခေါ် ဥ ယျာဉ် တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အာ မုန် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ မုန် မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နှစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ယုမ္ဘာ မြို့ သား ဟာ ရုပ် ၏ သ မီး၊ မေ ရှု လ မက် တည်း။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် မ နာ ရှေ မင်း အ လိုက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက် ခ မည်း တော် နည်း လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် သ ဖြင့် ဝတ် ပြု ခဲ့ သော ရုပ် တု များ ကို ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး လျက် ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့်၍ နည်း လမ်း တော် အ တိုင်း မ လိုက် မ လျှောက် ချေ။ ကျေး ကျွန် တို့ သည် အ တွင်း မီး ထ လျက်၊ နန်း တော် တွင် အာ မုန် မင်း ကို လုပ် ကြံ ကြ ရာ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် အ တွင်း မီး ထ သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ပြီး လျှင် သား တော် ယော ရှိ ကို အ ရိုက် အ ရာ ၌ မင်း မြှောက် ကြ၏။ အာ မုန် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ သြ ဇ ခေါ် ဥ ယျာဉ် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ယော ရှိ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယော ရှိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ သုံး ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဗော ဇ ကတ် မြို့ သား အာ ဒါ ယ၏ သ မီး၊ ယေ ဒိ ဒ တည်း။ ထို မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လျက် ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင်၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း နည်း လမ်း အ တိုင်း လုံး လုံး လိုက် လျှောက် လေ ၏။ နန်း စံ ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် ယော ရှိ မင်း သည် မေ ရှု လံ့ မြေး၊ အာ ဇ လိ သား၊ သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန် ကို ဗိ မာန် တော် သို့ စေ ခိုင်း သည် မှာ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ ထံ သွား၍ လူ ပ ရိ သတ် တို့ လက် မှ အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ တို့ ခံ ယူ လျက် ဗိ မာန် တော် တွင် သွင်း ထား သော အ လှူ ငွေ ကို ပေါင်း ရုံး ပြီး လျှင် ငွေ လက် ခံ သူ တို့ သ စ္စာ စောင့် ကြ သော ကြောင့် စာ ရင်း မ ယူ ချေ။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ က၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ဗိ မာန် တော် တွင် ငါ တွေ့ ပြီ ဟု ဆို လျက် သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန် အား အပ် ရာ သံ တော် ဆင့် ဖတ် ပြီး နောက် ဘု ရင် မင်း ထံ ပြန် ဝင်၍ ဗိ မာန် တော်၌ တွေ့ သော အ လှူ ငွေ ကို ထုတ် သ ဖြင့် ထေး ဖာ မှု တွင် ကြီး ကြပ် သူ ဗိ မာန် တော် မှူး တို့ လက် သို့ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အပ် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ လည်း ကျမ်း တစ် စောင် ကို ကျွန် တော် မျိုး သို့ အပ် လိုက် ပါ သည် ဟု ပြန် ကြား တင် လျှောက် ပြီး လျှင် ရှေ့ တော် တွင် ဖတ် ရွတ် လေ၏။ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ဆို ချက် ကို ဘု ရင် မင်း ကြား ရ သော်၊ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် လျက် ပ ရော ဟိတ် ဟိ လ ခိ၊ ရှာ ဖန့် သား အ ဟိ ကံ၊ မိ က္ခာ့ သား အာ ခ ဗော်၊ သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန်၊ သက် တော် စောင့် အ သာ ယ တို့ အား မိန့် မှာ သည် ကား ငါ မှ စ သော လူ ပ ရိ သတ် နှင့် ယု ဒ တ မျိုး လုံး အ တွက် ယ ခု တွေ့ သော ကျမ်း ဆို ချက် ကို ထောက်၍ ထာ ဝ ရ ဘုရား ထံ သွား ရောက် မေး လျှောက် ကြ လော့။ ငါ တို့ ကို ရည်၍ ရေး ထား ခဲ့ သော ဤ ကျမ်း ဆို ချက် များ ကို ဘိုး ဘေး တို့ မ လိုက် မ နာ ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် သည် ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြင်း ပြ စွာ ကျ ရောက် လေ ပြီ ဟု မိန့် မှာ သည် နှင့် အ ညီ ပ ရော ဟိတ် ဟိ လ ခိ၊ အ ဟိ ကံ အာ ခ ဗော်၊ ရှာ ဖန်၊ အ သာ ယ တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဒု တိ ယ အ ရပ် တွင် နေ ထိုင် သူ၊ ဟ ရ ဟတ် မြေး၊ တိ က ဝ သား၊ အ ချုပ် ဝန် ရှ လ္လုံ၏ ခင် ပွန်း ပ ရော ဖက် မ ဟု လ ဒ ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ဤ မြို့၌ ငါ သင့် စေ လ တ္တံ့ သော ဘေး ကို သင့် ကိုယ် တိုင် မ တွေ့ မ ကြုံ ရ ဘဲ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ ရောက် ခွင့်၊ ဘေး ကင်း စွာ သင်္ချိုင်း သို့ ဝင် ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဘု ရင် မင်း ထံ ပြန် ကြား တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ အ မျိုး လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ငင် စု ဝေး စေ ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ်၊ ပ ရော ဖက် မှ စ သော ယု ဒ ပြည် သူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား၊ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ ပါ ဗိ မာန် တော် သို့ တက်၍ ဗိ မာန် တော် တွင် တွေ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ကျမ်း ဆို ချက် အ လုံး စုံ ကို ပ ရိ သတ် ရှေ့ ဖတ် ပြီး မှ တ ရား ပ လ္လင် ထက် ရပ် နေ လျက် ထို ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သော ပ ဋိ ညာဉ် ချက် များ ကို အ တည် ပြု အံ့ သော ငှါ၊ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ လိုက် လျှောက်၍၊ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ရာ ပ ရိ သတ် လုံး နှစ် သက် တူ ညီ ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ နှင့် ဒု တိ ယ ပ ရော ဟိတ် တို့ မှ စ သော အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ တို့ သည် ဗာ လ နတ်၊ အ ရှဲ ရာ နတ် နှင့် က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အ ဖို့ တည် လုပ် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဗိ မာန် တော် မှ ထုတ် ယူ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပြင် ကေ ဒြုန် ချိုင့် ရှိ မြေ ကွက် များ၌ မီး တိုက် ပြီး လျှင် ပြာ ကို ဗေ သ လ မြို့ သို့ ပို့ ရ ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင် မှ စ၍ ယု ဒ မြို့ ရွာ များ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ကြ စေ ရန် ယု ဒ ဘု ရင် တို့ ခန့် ထား ခဲ့ သော ပ ဆန်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ နေ၊ လ၊ ဆယ့် နှစ် ရာ သီ စ သော က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ နှင့် ဗာ လ နတ် အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ပ ဆန်း တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကွပ် မျက် လျက် ဗိ မာန် တော် ရှိ တံ ခွန် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပြင် ကေ ဒြုန် ချိုင့် သို့ ထုတ်၍ မီး တိုက် ချေ မွှ ပြီး လျှင် အ မုန့် ကို လူ ယုတ် တို့ သင်္ချိုင်း ပုံ တွင် ကြဲ ဖြန့် လေ၏။ အ ရှဲ ရာ နတ် အ ဖို့၊ ဗိ မာန် တော် တွင် မိန်း မ တို့ ရက်၍ ကာ ထား သော၊ ပြည့် တန် ဆာ ယောက်ျား တို့ အ ခန်း ကို လည်း ဆွဲ ချ လျက် မြို့ တံ ခါး တော် အ ဝင် ဝဲ ဘက်၊ မြို့ ဝန် ယော ရှု တံ ခါး ဦး ရှိ၊ မြင့် ရာ ဌာ န ကို ဖြို ဖျက် သည့် ပြင် ဂေ ဗ မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် ယု ဒ မြို့ ရွာ တိုင်း၌ မြင့် ရာ ဌာ န များ တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ခေါ် ငင်၍ ၄င်း ဌာ န များ ကို မ သန့် ရာ ဖြစ် စေ လေ၏။ ထို ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ချင်း တို့ နှင့် အ တူ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို စား ခွင့် ရ ကြ သော် လည်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သို့ တက် ခွင့် မ ရ ချေ။ နောက် တစ် ဖန် မည် သူ မျှ မော လုပ် နတ် အား သား သ မီး တို့ ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ခွင့် မ ရ စေ ရန်၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ရှိ တော ဖက် အ ရပ် ကို မ သန့် ရာ ဖြစ် စေ ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် အ ဝင်၊ စ င်္ကြံ တန်း လျား တွင် မိန်း မ စိုး နာ သ မ္မေ လက်၏ အ ခန်း အ နီး၊ နေ မင်း အား ယု ဒ ဘု ရင် တို့ လှူ ခဲ့ သော မြင်း ရုပ် များ ကို ဖျက်၍ ဆိုင် ရာ ရ ထား ကို လည်း မီး တိုက် လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် မိုး အ ထက် အာ ခတ် မင်း လေ သာ ဆောင် အ နီး၊ ယု ဒ ဘု ရင် တို့ တည် လုပ် ခဲ့ သော ပ လ္လင် များ နှင့် ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း နှစ် ထပ် တွင် မ နာ ရှေ မင်း တည် လုပ် ခဲ့ သော ပ လ္လင် များ ကို ဖြို ဖျက် ထောင်း ထု လျက် အ မုန့် ကို ကေ ဒြုန် ချောင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ စေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှေ့၊ ပျက် စီး ခြင်း ခေါ် ကုန်း တောင် ဘက် ရှိ စက် ဆုပ် ဖွယ် သော ဇိ ဒုန် ဘု ရား မ အာ ရှ တ ရက်၊ မော ဘ ဘု ရား ခေ မု ရှ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရား မိ လ ကုံ တို့ အ ဖို့ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း ပြု ပြင် ခဲ့ သော မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို လည်း မ သန့် ရာ ဖြစ် စေ လျက် ဆိုင် ရာ ကျောက် တိုင် များ ကို ချိုး ဖဲ့၍ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ပြီး လျှင် ထို ဌာ န များ ကို လူ့ အ ရိုး များ နှင့် ပြည့် စေ လေ ၏။ ၄င်း ပြင် ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ပြစ် မှား စေ သော နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း တည် လုပ် ခဲ့ သော မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို ဖြို ဖျက် ချေ မွှ မီး တိုက်၍ တံ ခွန် တိုင် ကို လည်း မီး တိုက် လေ၏။ ယော ရှိ မင်း သည် လှည့် လည် ကြည့် ရှု၍ တောင် ပေါ် ရှိ သင်္ချိုင်း များ ကို မြင် ရာ သင်္ချိုင်း ရှိ အ ရိုး များ ကို ယူ စေ လျက် ယ ခု ဖြစ် ဆဲ အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ဟော ခဲ့ သူ၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဆင့် ဆို သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း မ သန့် ရာ ဖြစ် စေ ရန် ထို ပ လ္လင် ပေါ် တွင် မီး တိုက် လေ၏။ ငါ မြင် ရ သော ထို က မ္ပည်း တိုင် ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး သော်၊ မြို့ သား တို့ က၊ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင့် ပေါ် တွင် ယ ခု ပြု တော် မူ သော အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ဟော ခဲ့ သူ၊ ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၏ သင်္ချိုင်း ဖြစ် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ လျှင် ရှိ စေ တော့။ သူ့ အ ရိုး များ ကို မည် သူ မျှ မ ရွှေ့ စေ လင့် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ထို အ ရိုး များ နှင့် ရှ မာ ရိ မြို့ နယ် မှ ပေါ် ထွန်း ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် အ ရိုး များ ပါ ရှိ စေ ကြ၏။ ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ၌ အ မျက် တော် တိုက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ တည် ဆောက် ခဲ့ သော ကျောင်း ရှိ သ မျှ ကို လည်း ရှ ပယ် ရှား လျက် ဗေ သ လ မြို့ တွင် စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ လိုက် စီ ရင်၍ ဆိုင် ရာ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ချင်း တို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် များ ပေါ် တွင် ကွပ် မျက် ခြင်း၊ လူ့ အ ရိုး များ ကို မီး တိုက် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ချီ ၏။ ထို နောက် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ဤ ကျမ်း လာ ရှိ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ လော့ ဟု တစ် မျိုး လုံး အား မိန့် ဆို သည် နှင့် ယော ရှိ မင်း သည် ဗိ မာန် တော်၌ ပ ရော ဟိတ် ဟိ လ ခိ တွေ့ သော ပ ည တ္တိ ကျမ်း ချက် များ ကို အ တည် ပြု အံ့ သော ငှါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး၌ တွေ့ ရှိ သ မျှ က ဝေ၊ မှော် ဆ ရာ၊ တေ ရပ် အ ရုပ် နှင့် အ ခြား ရုပ် တု မှ စ သော စက် ဆုပ် ဖွယ် ဘု ရား အ မျိုး မျိုး ကို ဖွဲ ပြာ ဖြစ် စေ လေ၏။ မော ရှေ၏ ပ ညတ် တ ရား အ လုံး စုံ အ ရ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ဘက် တော် သို့ လျှောက် လိုက် သူ ယော ရှိ မင်း နှင့် တူ ညီ သော ဘု ရင် တစ် ပါး မျှ ရှေး၌ မ ပေါ် စ ဘူး။ နောက်၌ လည်း မ ပေါ် ခဲ့ ချေ။ သို့ ရာ တွင် အ မျက် တော် တိုက် မ နာ ရှေ မင်း ပြု ခဲ့ သော ပြစ် မှု များ ကြောင့် ယု ဒ အ မျိုး ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ထား တော် မူ သော အ မျက် တော် ရှိန် မ ငြိမ်း ဘဲ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို မျက် မှောက် မှ ပယ် ရှား သည့် နည်း တူ ယု ဒ အ မျိုး ကို လည်း ပယ် ရှား ၍ ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ဤ ဗိ မာန် တွင် ငါ့ နာ မ တည် စေ မည် ဟူ သော ဗိ မာန် တော် ကို ပင် ငါ စွန့် ခွာ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယော ရှိ မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ ထို မင်း လက် ထက် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို တိုက် ရန် ဥ ဖ ရတ် မြစ် ရောက် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း ချီ တက် ရာ ဆီး ဆို့ မည့် ချီ လာ သော ယော ရှိ မင်း သည် မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ အ နီး ရင် ဆိုင် တွေ့ လျှင် တွေ့ ချင်း ကျ ဆုံး သည့် ကာ လ၊ အ လောင်း တော် ကို မေ ဂိ ဒ္ဒေါ မြို့ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ ကျေး ကျွန် တို့ တင် ဆောင် သယ် ပိုး ၍ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ပြီး နောက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် သား တော် ယော ခတ် ကို ခေါ် လျက် အ ရိုက် အ ရာ၌ ရာ ဇ ဘိ သိက် သွန်း ၍ မင်း မြှောက် ကြ ကုန် ၏။ ယော ခတ် မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် ရှိ သော် နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို၌ သုံး လ သာ စိုး စံ ရ ၏၊ မယ် တော့် အ မည် ကား လိ ဗ န မြို့ သား ယေ ရ မိ ၏ သ မီး၊ ဟာ မု တ လ တည်း။ ထို မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ ပြု သ မျှ အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း နန်း ချ လျက် ဟာ မတ် ပြည်၊ ရိ ဗ လ မြို့၌ ချုပ် ထား ပြီး လျှင် ယု ဒ ပြည် တွင် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် ဒဏ် တပ် လေ ၏။ ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း သည် ယော ရှိ မင်း သား တော် ဧ လျာ ကိမ် ကို ယော ယ ကိမ် အ မည် သစ် ပြောင်း ၍ ခ မည်း တော့် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း တင် လျက် ယော ခတ် မင်း ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ယူ သွား ရာ ထို ပြည် တွင် ကွယ် လွန် လေ ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း သည် ဖာ ရော မင်း တပ် ခဲ့ သော ဒဏ် ငွေ ကို ဆက် သွင်း ရန် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ်၌ ပျမ်း မျှ ဖြတ် ဆို သည့် အ လျောက် အ သီး အ သီး တို့ ရွှေ ငွေ ကို အ နိုင့် အ ထက် ကောက် ခံ၍ ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း ထံ ဆက် သွင်း ရ လေ ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆဉ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ရု မ မြို့ သား ပေ ဒါ ယ၏ သ မီး၊ ဇေ ဗု ဒ တည်း။ ထို မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ ပြု သ မျှ အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ ထို မင်း လက် ထက်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ချီ လာ ရာ ယော ယ ကိမ် မင်း သည် သုံး နှစ် လက် အောက် ခံ ပြီး မှ တော် လှန် ခြား နား လေ၏။ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့် ထား ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ခါ လ ဒဲ၊ ရှု ရိ၊ မော ဘ၊ အ မ္မုန် တပ် သား တို့ အား အ နု ကြမ်း စီး စေ တော် မူ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း ပြု မူ စီ ရင် သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျှင် သား တော် ယေ ခေါ နိ သည် အ ရိုက် ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ အိ ဂျစ် ချောင်း နှင့် ဥ ဖ ရတ် မြစ် အ ကြား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ပိုင် ပြည် နယ် များ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သိမ်း ယူ သော ကြောင့် ကိုယ့် ပြည် မှ နောက် တစ် ဖန် အိ ဂျစ် ဘု ရင် မ ချီ မ ထွက် ဝံ့ ချေ။ ယေ ခေါ နိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ သုံး လ သာ စိုး စံ ရ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား ဧ လ နာ သန်၏ သ မီး၊ န ဟု တ္တ တည်း။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် ပြု သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့်၏။ ထို ကာ လ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း၏ ဗိုလ် ချုပ် တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ထား ကြ၏။ ထို သို့ ဝိုင်း ထား စဉ် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ကိုယ် တိုင် ချီ လာ သည် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း သည် မယ် တော် နှင့် တ ကွ မှူး တော် မတ် တော်၊ မိန်း မ စိုး၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ပါ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ထံ တိုး ဝင် ချဉ်း ကပ် ရာ၌ နန်း စံ ရှစ် နှစ် တွင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သုံ့ ဘမ်း၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော်၊ ဘ ဏ္ဍာ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ယူ လျက် ဗိ မာန် တော် တွင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း မွမ်း မံ ခဲ့ သော ရွှေ တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ယူ ပြီး လျှင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ သ မျှ သော မှူး တော် မတ် တော်၊ သူ ဌေး၊ သူ ကြွယ်၊ ပန်း တဉ်း၊ ပန်း ပု၊ လူ ပေါင်း တစ် သောင်း ကို သိမ်း သွား ၍ ဆင်း ရဲ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို သာ ချန် ထား ခဲ့၏။ ယေ ခေါ နိ မင်း မှ စ သော မယ် တော်၊ မိ ဖု ရား များ၊ မိန်း မ စိုး များ၊ အ ရာ ရှိ များ ပြင်၊ စစ် ခေါင်း မာ သူ ခု နစ် ထောင်၊ စစ် ရေး နှင့် ပန်း တဉ်း ပန်း ပု တတ် သူ တစ် ထောင် တို့ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ရာ အ ရိုက် အ ရာ၌ ယေ ခေါ နိ မင်း၏ ဘ ထွေး တော် မဿ နိ ကို ဇေ ဒ ကိ အ မည် သစ် ပြောင်း၍ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နန်း တင် ခဲ့ လေ ၏။ ဇေ ဒ ကိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် တစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား လိ ဗ န မြို့ သား ယေ ရ မိ၏ သ မီး၊ ဟာ မု တ လ တည်း။ ထို မင်း သည် ယော ယေ ကိမ် မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သည့် အ တွက် မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ပစ် သည့် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယုဒ တစ် ပြည် လုံး၌ ဘေး သင့် သ တည်း။ ဇေ ဒ ကိ မင်း လည်း ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကို ခြား နား သည် ဖြစ်၍ နန်း စံ ကိုး နှစ်၊ ဒ သ မ လ၊ ဆယ် ရက် တွင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် အ လုံး အ ရင်း ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက်၍ မြို့ ပတ် လည် တွင် က တုတ် လှန် ပြီး လျှင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ ဆယ့် တစ် နှစ် တိုင် အောင် တပ် စွဲ ဝိုင်း ထား ကြ၏။ စ တု တ္ထ လ၊ ကိုး ရက် နေ့ တိုင် ရောက် သော်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ စာ မဲ့ မွတ် သိပ်၍ မြို့ ရိုး လည်း ပေါက် သ ဖြင့် ညဉ့် အ ခါ ခါ လ ဒဲ စစ် တပ် ဝိုင်း ထား လျက် ပင်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ စစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဥ ယျာဉ် တော့် အ နီး၊ မြို့ ရိုး နှစ် ထပ် ကြား မ လွယ် တံ ခါး ဖြင့် ထွက်၍ အ ရာ ဗာ ချိုင့် လမ်း သို့ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ သည် ဘု ရင် မင်း ကို လိုက် လံ လျက် ယေ ရိ ခေါ ချိုင့် တွင် ဗိုလ် ထု ကွဲ ပြား နှင့် သော ထို ဘု ရင် မင်း ကို မီ၍ ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ ရိ ဗ လ မြို့ ရှိ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ထံ ယူ သွား သော်၊ စီ ရင် သည့် အ တိုင်း သား တော် တို့ ကို ခ မည်း တော် မျက် မှောက် တွင် ပင် ကွပ် မျက် ၍ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကို လည်း မျက် စိ ဖောက် ပြီး လျှင် ခြေ ချင်း စွဲ လျက် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ကြ ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ကိုး နှစ်၊ ပ ဥ္စ မ လ၊ ခု နစ် ရက် တွင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ ကျွန် ယုံ၊ ကိုယ့် ရံ တော် မှူး၊ နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက်၍ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် မှ စ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တိုက် ကြီး၊ အိမ် ကြီး ဟူ သ မျှ ကို မီး တိုက် လေ ၏။ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နောက် ပါ ခါ လ ဒဲ ဗိုလ် ထု တို့ လည်း ယေ ရု ရှ လင် ပတ် လည် မြို့ ရိုး ကို ဖြို ဖျက် ကြ ပြီး လျှင် မြို့ တွင်း၌ ကြွင်း ကျန် သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သည် သိမ်း သွား လျက် ဆင်း ရဲ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ကား လယ် ခြံ လုပ် ကိုင် စေ ရန် ထား ခဲ့ ၏။ ဗိ မာန် တော် ရှိ ကြေး တိုင် များ၊ ကြေး ရေ ကန်၊ ကြေး အောက် ခံ များ ကို ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဖဲ့၍ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ကြ ၏။ အိုး၊ ကော် ပြား၊ မီး ညှပ်၊ ခွက် မှ စ၍ ဝတ် ပြု ရာ ကြေး အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ယူ လျက် ရွှေ တန် ဆာ၊ ငွေ တန် ဆာ တည်း ဟူ သော မီး ကျီး ခံ၊ အင် တုံ များ ကို လည်း၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ယူ သွား လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ ရှော လ မုန် မင်း လုပ် ခဲ့ သော တိုင် နှစ် တိုင်၊ ရေ ကန် တစ် ကန်၊ အောက် ခံ များ၏ ကြေး ကို ကား မ ချိန် မ တွယ် နိုင် ချေ။ တိုင် မှာ အ မြင့် ဆယ့် ရှစ် တောင်၊ ကြေး တိုင် အုပ် အ မြင့် သုံး တောင် တွင် ကြေး ကွန် ချာ နှင့် ကြေး သ လဲ သီး ပုံ များ ချယ် လှယ်၏။ ဒု တိ ယ တိုင် လည်း၊ ကွန် ချာ ပါ၊ ထို နည်း တူ ပင် တည်း။ ကိုယ် ရံ တော် မှူး သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း စ ရာ ယ၊ ဒု တိ ယ ပ ရော ဟိတ် ဇေ ဖ နိ၊ အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ သုံး ယောက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ စစ် သူ ရဲ အုပ် မိန်း မ စိုး တစ် ယောက်၊ နောက် တွေ့ မင်း တိုင် ပင် အ မတ် ငါး ယောက်၊ ပြည် တော် ဆိုင် ရာ စစ် အ မိန့် တော် ပြန် သံ တော် ဆင့် တစ် ယောက်၊ နောက် တွေ့ ပြည် သား ခြောက် ဆယ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖမ်း ဆီး၍ ရိ ဗ လ မြို့ ရှိ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ထံ ယူ သွား ရာ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား၊ ဂေ ဒ လိ ကို ချန် ထား ခဲ့ သော ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား လေ ၏။ တပ် မှူး ဖြစ် သူ၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန်၊ နေ တော ဖ မြို့ နေ တာ နု မက် သား စ ရာ ယ၊ မာ ခါ မြို့ သား ယေ ဇ နိ တို့ သည် ဂေ ဒ လိ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ခန့် ထား ခဲ့ ကြောင်း ကြား သိ လျှင် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ ဂေ ဒ လိ ထံ လာ ရောက် ကြ ရာ ဂေ ဒ လိ က၊ ခါ လ ဒဲ စစ် သား တို့ ကို မ ကြောက် ကြ လင့်။ ဤ ပြည် တွင် နေ လျက် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ထံ ကျွန် တော် မျိုး ခံ လျှင် ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ထို သူ တို့ အား သ စ္စာ ထား လျက် ပင် သ တ္တ မ လ တွင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ဖြစ် သူ၊ ဧ လိ ရှ မာ့ မြေး၊ နာ သ နိ သား၊ ဣ ရှ မေ လ သည် လူ တစ် ကျိပ် နှင့် လာ၍ ဂေ ဒ လိ နှင့် မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ အ ပေါင်း ပါ ယု ဒ လူ မျိုး၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ကို လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ပြီး လျှင် တပ် မှူး များ မှ စ သော ပြည် သူ ပြည် သား လူ ကြီး လူ ငယ် ရှိ သ မျှ သည် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး ကို ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြေး ဝင် ကြ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း သိမ်း သွား ခံ ရ သော သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ်၊ ဒွါ ဒ သ မ လ၊ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် ရက် ၌ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဧ ဝိ လ မေ ရော ဒက် မင်း နန်း တက်၍ ထို မင်း ကို ကြေး တိုက် မှ လွှတ် ပြီး လျှင် ကောင်း မွန် စွာ နှုတ် ခွန်း သ လျက် လက် အောက် ခံ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ ထက် နေ ရာ တော် မြင် စေ လေ ၏။ ယေ ခေါ နိ မင်း သည် ကြေး တိုက် အ ဝတ် ကို လဲ၍ အ သက် ထက် ဆုံး အ ထံ တော်၌ ပွဲ တော် စာ ကို အ စဉ် စား သောက် ခွင့် ရ၏။ အ သက် ထက် ဆုံး ပင် ပွဲ တော် စာ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် အ စဉ် ကျွေး မွေး သ တည်း။ ယာ ဖက် သား များ ကား ဂေါ မာ၊ မာ ဂေါ ဂ၊ မာ ဒဲ၊ ယာ ဝန်၊ တု ဗ လ၊ မေ ရှက်၊ ထိ ရတ် တို့ တည်း။ ဂေါ မာ့ သား များ ကား အာ ရှ ကေ နတ်၊ ဒိ ဖတ်၊ တော် ဂ မ တို့ တည်း။ ယာ ဝန့် သား များ ကား ဧ လိ ရှာ၊ တာ ရှု၊ ကိ တ္တိမ်၊ ရော ဒ နိမ် တို့ တည်း။ ဟာ မ သား များ ကား ကု ရှ၊ မိ ဇ ရိမ်၊ ဖု တ၊ ခါ နာန် တို့ တည်း။ ကု ရှ သား များ ကား၊ သေ ဘ၊ ဟ ဝိ လ၊ သာ ဘ တ၊ ရာ ဂ မ၊ သ တ္တေ ခါ တို့ တည်း။ ရာ ဂ မ သား များ ကား ရှေ ဘ၊ ဒေ ဒန် တို့ တည်း။ ကု ရှ သည် သား နိမ် ရော ဒ ကို လည်း ရ သေး ၏။ ထို သား သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ အ စွမ်း ကောင်း သော လူ ဦး ဖြစ်၏။ မိ ဇ ရိမ့် သား များ ကား လု ဒိမ်၊ အာ န မိမ်၊ လ ဟာ ဗိမ်၊ န တ္တု ဟိမ် ပါ သ ရု သိမ်၊ ကာ သ လု ဟိမ်၊ က တ္တော ရိမ် တို့ တည်း။ ကာ သ လု ဟိမ် မှ ဖိ လိ တ္တိမ် ဆင်း သက်၏။ ခါ နာန့် သား များ ကား သား ဦး ဇိ ဒုန်၊ ဟေ သ။ ယေ ဗု သိ၊ အာ မော ရိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ။ ရှေ မ သား များ ကား၊ ဧ လံ၊ အာ ရှု ရိ၊ အာ ဖာ ဇဒ်၊ လု ဒ၊ အာ ရံ၊ ဥ ဇ၊ ဟု လ၊ ဂေ သာ၊ မေ ရှက် တို့ တည်း။ အာ ဖာ ဇဒ် သား၊ ရှာ လ။ ရှာ လ သား၊ ဟေ ဗာ တည်း။ ဟေ ဗာ သည် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို ရ သည့် အ နက် တစ် ယောက် မှာ ၎င်း လက် ထက် မြေ ခွဲ ဝေ ယူ ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဖာ လက် အ မည် မှည့်၏။ သူ့ ညီ မှာ ယု တ္တန် အ မည် ရှိ၏။ ယု တ္တန့် သား များ ကား အာ လ မော ဒဒ်၊ ရှေ လပ်၊ ဟာ ဇာ မာ ဝက်၊ ယေ ရ။ သြ ဖိ ရ၊ ဟ ဝိ လ၊ ယော ဗပ် တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယု တ္တန့် သား များ ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ စေ ရောက်၊ နာ ခေါ်၊ တေ ရ၊ အာ ဗြ ဟံ တည်း ဟူ သော အ ဗြံ တို့ တည်း။ အာ ဗြံ ဟံ့ သား များ ကား ဣ ဇာက် နှင့် ဣ ရှ မေ လ တို့ တည်း။ သား စဉ် မြေး ဆက် ဟူ မူ ကား ဣ ရှ မေ လ သား ဦး န ဗာ ယုတ်။ ကေ ဒါ၊ အာ ဒ ဗေ လ၊ မိ ဗ သံ၊ မိ ရှ မ၊ ဒု မာ၊ မာ စ။ ဟာ ဒဒ်၊ တေ မ၊ ယေ တု ရ၊ နာ ဖိ ရှ၊ ကေ ဒ မာ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဣ ရှ မေ လ သား များ ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ အာ ဗြ ဟံ့ နှောင်း မ ယား ကေ တု ရ သည် ဇိ မ ရံ၊ ယုတ် ရှန်၊ မေ ဒန်၊ မိ ဒျန်၊ ဣ ရှ ဗက်၊ ရှု အာ တို့ ကို ဖွား မြင်၏။ ယုတ် ရှန့် သား များ ကား ရှေ ဘ နှင့် ဒေ ဒန် တို့ တည်း။ မိ ဒျန့် သား များ ကား ဧ ဖာ၊ ဧ ဖေ ရ၊ ဟာ နုတ်၊ အ ဘိ ဒ၊ ဧ လ ဒါ တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကေ တု ရ သား မြေး ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ အာ ဗြ ဟံ့ သား ကား၊ ဣ ဇာက်၊ ဣ ဇက် သား များ ကား ဧ သော နှင့် ဣ သ ရေ လ တို့ တည်း။ ဧ သော့ သား များ ကား၊ ဧ လိ ဖတ်၊ ရွေ လ၊ ယု ရှ၊ ယာ လံ၊ ကော ရ တို့ တည်း။ ဧ လိ ဖတ် သား များ ကား၊ တေ မန်၊ သြ မ ရ၊ ဇေ ဖိ၊ ဂါ တံ၊ ကေ နတ်၊ တိ မ န၊ အာ မ လက် တို့ တည်း။ ရွေ လ သား များ ကား နာ ဟတ်၊ ဇေ ရ၊ ရှ မ္မ၊ မိ ဇ္ဇ တို့ တည်း။ စိ ရ သား များ ကား လော တန်၊ ရှော ဗ လ၊ ဇိ ဘောင်၊ အာ န၊ ဒိ ရှုန်၊ ဧ ဇာ၊ ဒိ ရှန် တို့ တည်း။ လော တန့် သား များ ကား၊ ဟော ရိ နှင့် ဟော မံ တို့ တည်း။ လော တန့် နှ မ ကား၊ တိ မ န တည်း။ ရှော ဗ လ သား များ ကား အာ လျန်၊ မ နာ ဟတ်၊ ဧ ဗ လ၊ ရှေ ဖိ၊ သြ နံ တို့ တည်း။ ဇိ ဘောင့် သား များ ကား၊ အာ ယ နှင့် အာ န တို့ တည်း။ အာ န သား ကား၊ ဒိ ရှန်။ ဒိ ရှန့် သား များ ကား ဟံ ရံ၊ ဧ ရှ ဗန်၊ ဣ သ ရန်၊ ခေ ရန် တို့ တည်း။ ဧ ဇာ့ သား များ ကား၊ ဗိ လ ဟန်၊ ဇာ ဝန်၊ ယာ ကန် တို့ တည်း။ ဒိ ရှုန့် သား များ ကား ဥ ဇ နှင့် အာ ရန် တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် မင်း ပြု သူ မ ရှိ မီ ဧ ဒုံ ပြည်၌ မင်း ပြု သူ များ ကား၊ ဗော ရ သား ဗေ လာ သည် ဒိ န္နာ ပ မြို့၌ မင်း ပြု ၏။ ဗေ လာ မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ ဗော ဇ ရ မြို့ နေ ဇေ ရ သား ယော ဗပ် မင်း ပြု လေ ၏။ ယော ဗပ် မင်း ကွယ် လွန်၍၊ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ တေ မန် ပြည် သား ဟု ရှံ မင်း ပြု လေ ၏။ ဟု ရှံ မင်း ကွယ် လွန်၍ မော ဘ ပြည် တွင် မိ ဒျန် လူ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် အောင် မြင် သူ၊ ဗေ ဒဒ် သား ဟာ ဒဒ် သည်၊ ဟု ရှံ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ မင်း ပြု ရာ မြို့ တော် ကား၊ အာ ဝိတ် မြို့ တည်း။ ဟာ ဒဒ် မင်း ကွယ် လွန် ၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ၌ မာ သ ရက် မြို့ သား စာ မ လ မင်း ပြု လေ ၏။ စာ မ လ မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ မြစ် အ နီး ရှိ ရ ဟော ဘုတ် မြို့ သား ရှော လ မင်း ပြု လေ ၏။ ရှော လ မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ အာ ခ ဗော့် သား ဗာ လ ဟာ နန် မင်း ပြု လေ၏။ ဗာ လ ဟာ နန် မင်း ကွယ် လွန်၍ သူ့ အ ရိုက် အ ရာ၌ ဟာ ဒဒ် မင်း ပြု ရာ၊ မြို့ တော် ကား ပေါ မြို့ တည်း။ မိ ဖု ရား ကား မေ ဇ ဟပ်​မြေး၊ မာ တ ရက် သ မီး၊ မ ဟေ တ ဗေ လ တည်း။ ဟာ ဒဒ် မင်း လည်း ကွယ် လွန် လေ ၏။ ဧ ဒုံ အ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ များ ကား တိ မ န၊ အာ လျ၊ ယေ သက်၊ အ ဟော လိ ဗာ မ၊ ဧ လာ၊ ပိ နုန်။ ကေ နတ်၊ တေ မန်၊ မိ ဗ ဇာ၊ မာ ဂ ဒျေ လ၊ ဣ ရံ တို့ သည် ဧ ဒုံ လူ မျိုး တွင် အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ၏ သား များ ဟူ မူ ကား၊ ရု ဗင်၊ ရှိ မောင်၊ လေ ဝိ၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ခါ၊ ဇာ ဗု လုန်။ ဒန်၊ ယော သပ်၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ နဿ လိ၊ ဂဒ်၊ အာ ရှာ တို့ တည်း။ ယု ဒ သည် ခါ နာန် အ မျိုး ရှု အာ့ သ မီး တွင် ရ သော သား များ ကား ဧ ရ၊ သြ နန်၊ ရှေ လ၊ သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ယုဒ ၏ သား ဦး ဧ ရ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ ဆိုး သွမ်း သူ ဖြစ်၍ ကွပ် မျက် တော် မူ ၏။ ချွေး မ တာ မာ တွင် ရ သော သား များ ကား၊ ဖာ ရက် နှင့် ဇေ ရ တို့ တည်း။ ယု ဒ သား ပေါင်း ကား၊ ငါး ယောက် တို့ တည်း။ ဖာ ရက် သား များ ကား၊ ဟေ ဇ ရုံ နှင့် ဟာ မု လ တို့ တည်း။ ဇေ ရ သား များ ကား ဇိ မ ရိ၊ ဧ သန်၊ ဟေ မန်၊ ကာ လ ကော လ၊ ဒါ ရ၊ ပေါင်း ငါး ယောက် တို့ တည်း။ ကာ မိ သား ကား၊ မြေ လှန် ရာ ပါ ဥစ္စာ ၌ လွန် ကျူး လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဒု က္ခ ပေး သော အ ခါ တည်း။ ဧ သန့် သား ကား၊ အာ ဇ ရိ တည်း။ ဟေ ဇ ရုံ ရ သော သား များ ကား ယေ ရ မေ လ၊ အာ ရံ၊ ကာ လက် တို့ တည်း။ အာ ရံ့ သား၊ အ မိ န ဒပ်၊ အ မိ န ဒပ် သား၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ နာ ရှုန်၊ နာ ရှုန့် သား၊ စာ လ မ။ စာ လ မ သား၊ ဗော ဇ။ ဗော ဇ သား၊ သြ ဗက်။ သြ ဗက် သား၊ ယေ ရှဲ တည်း။ ယေ ရှဲ သား ဦး၊ ဧ လျာ ဘ။ ဒု တိ ယ သား၊ အ ဘိ န ဒပ်။ တ တိ ယ သား၊ ရှိ မာ။ စ တု တ္တ သား၊ နာ သ နေ လ။ ပ ဥ္စ မ သား ရ ဒ္ဒဲ။ ဆ ဌ မ သား၊ သြ ဇင်။ သ တ္တ မ သား၊ ဒါ ဝိဒ် တို့ တည်း။ သူ တို့ နှ မ များ ကား ဇေ ရု ယာ နှင့် အ ဘိ ဂဲ လ တို့ တည်း။ ဇေ ရု ယာ့ သား များ ကား အ ဘိ ရှဲ၊ ယွာ ဘ၊ အာ သ ဟေ လ၊ ပေါင်း သုံး ယောက် တို့ တည်း။ အ ဘိ ဂဲ လ သား ကား အာ မ သ။ အာ မ သ အ ဘ မှာ ဣ ရှ မေ လ အ မျိုး ယေ သာ တည်း။ ဟေ ဇ ရုံ့ သား ကာ လက် သည် မ ယား အ ဇု ဘ နှင့် ယေ ရုတ် တွင် ရ သော သား များ ကား ယေ ရှာ၊ ရှော ဗပ်၊ အာ ဒုန် တို့ တည်း။ အ ဇု ဘ သေ ပြီး မှ ဧ ဖ ရတ် ကို သိမ်း ၍၊ ဟု ရ ကို ရ ပြန် ၏။ ဟု ရ သား ကား ဥ ရိ။ ဥ ရိ သား ကား၊ ဗေ ဇ လေ လ တည်း။ ထို နောက် ဟေ ဇ ရုံ သည် အ သက် ခြောက် ဆယ် ရှိ သော်၊ မာ ခိ ရ သ မီး၊ ဂိ လဒ် နှ မ နှင့် စုံ ဘက် ၍ စေ ဂုပ် ကို ရ ၏။ စေ ဂုပ် သား ကား ဂိ လဒ် နယ် တွင် မြို့ ရွာ နှစ် ဆယ့် သုံး မြို့ ကို ပိုင် သော ယာ ဣ ရ တည်း။ ဂေ ရှု ရ နှင့် အာ ရံ တို့ သည် ထို ဟာ ဝုတ် ယာ ဣ ရ မြို့ ရွာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကေ နတ် မြို့ နှင့် နိဂုံး များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ ပေါင်း ခြောက် ဆယ် ကို သိမ်း ယူ ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ ကား ဂိ လဒ် အ ဘ မာ ခိ ရ၏ သား မြေး များ တည်း။ ကာ လက် ဧ ဖ ရတ် မြို့၌ ဟေ ဇ ရုံ သေ ပြီး နောက် သူ့ မ ယား အ ဘိ ယ သည် သား အာ ရှု ရ ကို ဖွား မြင် ၏။ အာ ရှု ရ သား ကား တေ ကော တည်း။ ဟေ ဇ ရုံ့ သား ဦး ယေ ရ မေ လ၏ သား များ ကား၊ သား ဦး အာ ရံ၊ ဗု န၊ သြ ရင်၊ သြ ဇင်၊ အ ဟိ ယ တို့ တည်း။ အာ တ ရ အ မည် ရှိ သော အ ခြား မ ယား တွင် သြ နံ ကို ရ ၏။ ယေ ရ မေ လ၏ သား ဦး အာ ရံ့ သား များ ကား မာ ဇ၊ ယာ မိန်၊ ဧ ကာ တို့ တည်း။ သြ နံ့ သား များ ကား ရှ မ္မဲ နှင့် ယာ ဒ တို့ တည်း။ ရှ မ္မဲ သား များ ကား နာ ဒပ် နှင့် အ ဘိ ရှု ရ တို့ တည်း။ အ ဘိ ရှု ရ သည် မ ယား အ ဘိ ဟဲ လ တွင် အာ ဗန် နှင့် မော လိဒ် တို့ ကို ရ ၏။ နာ ဒပ် သား များ ကား သေ လက် နှင့် အ ပ္ပိမ် တို့ တည်း။ သေ လက်၌ သား မ ရှိ။ အ ပ္ပိမ့် သား ဣ ရှိ။ ဣ ရှိ သား၊ ရှေ ရှန်။ ရှေ ရှန့် သား၊ အာ လဲ တည်း။ ရှ မ္မဲ ညီ ယာ ဒ သား များ ကား၊ ယေ သာ နှင့် ယော န သန် တို့ တည်း။ ယေ သာ ၌ သား မ ရှိ။ ယော န သန့် သား များ ကား၊ ပေ လက် နှင့် ဇာ ဇ တို့ တည်း။ ယေ ရ မေ လ သား မြေး တို့ ကား ဤ သည် တို့ တည်း။ ရှေ ရှန်၌ သား မ ရှိ။ သ မီး သက် သက် ရှိ၏။ ရှေ ရှန်၌ ယာ ဟ အ မည် ရှိ သော အိ ဂျစ် အ မျိုး သား ကျွန် ယောက်ျား တစ် ယောက် ရှိ ၍၊ ထို ကျွန် နှင့် သ မီး တစ် ယောက် ကို ထိမ်း မြား သ ဖြင့် သား အ တ္တဲ ကို ဖွား မြင် ၏။ အ တ္တဲ သား၊ နာ သန်။ နာ သန့် သား၊ ဇာ ဗဒ်။ ယေ ဟု သား၊ အာ ဇ ရိ။ အာ ဇ ရိ သား၊ ဟေ လက်။ ဟေ လက် သား၊ ဧ လာ သ။ ဧ လာ သ သား၊ သိ သ မဲ။ သိ သ မဲ သား၊ ရှ လ္လုံ။ ရှ လ္လုံ့ သား၊ ယေ က မိ။ ယေ က မိ သား၊ ဧ လိ ရှ မာ တည်း။ ယေ ရ မေ လ၏ ညီ ကာ လက် သား များ ကား သား ဦး မေ ရှာ နှင့် ဟေ ဗြုန် မှ စ သော မ​ ရေ ရှ အ နွယ် တို့ တည်း။ မေ ရှာ့ သား ကား၊ ဇိ ဖ တည်း။ ဟေ ဗြုန့် သား များ ကား ကော ရ၊ တာ ပွာ၊ ရေ ကင်၊ ရှေ မ တို့ တည်း။ ရှေ မ သား ကား၊ ရာ ဟံ။ ရာ ဟံ့ သား၊ ယော် ကောင် တည်း။ ရေ ကင့် သား ကား၊ ရှ မ္မဲ။ ရှ မ္မဲ သား၊ မော န။ မော န သား၊ ဗက် ဇု ရ တည်း။ ကာ လက် နှောင်း မ ယား ဧ ဖာ သည် ခါ ရန်၊ မော ဇ၊ ဂါ ဇက် တို့ ကို ဖွား မြင်၏။ ခါ ရန့် သား ကား၊ ဂါ ဇက် တည်း။ ယာ ဒဲ သား များ ကား ရေ ဂင်၊ ယော သံ၊ ဂေ ရှံ၊ ပေ လက်၊ ဧ ဖာ၊ ရှာ ဖ တို့ တည်း။ ကာ လက် နှောင်း မ ယား မာ ခါ သည် ရှေ ဗာ နှင့် တိ ရ ဟာ န တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မာ ဒ မ န္နာ့ အ ဘ ရှာ ဖ၊ မာ ခ ဗေ န အ ဘ ရှေ ဝ၊ ဂိ ဗာ့ အ ဘ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖွား မြင် ၏။ ကာ လက် သ မီး ကား အာ ခ သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ကာ လက် သား မြေး ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ ဧ ဖ ရတ် သား ဦး ဟု ရ သား များ ကား၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ့် အ ဘ ရှော ဗ လ။ ဗက် လင့် အ ဘ စာ လ မ၊ ဗက် ဂါ ဒါ့ အ ဘ ဟာ ရပ် တို့ တည်း။ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ့် အ ဘ ရှော ဗ လ သား များ ကား၊ ဟာ ရော နှင့် မ န ဟေ သိ အ မျိုး တစ် ပိုင်း တည်း။ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ့် အ ဆက် အ နွယ် များ ကား ဣ သ ရိ၊ ဖု ဟိ၊ ရှု မ သိ၊ မိ ရှ ရိ တို့ တည်း။ မိ ရှ ရိ မှ ဇော ရာ သိ နှင့် ဧ ရှ တော လိ တို့ ဆင်း သက် ကြ ၏။ စာ လ မ သား များ ကား ဗက် လင်၊ နေ တော ဖာ သိ၊ အ တ ရုတ်၊ ဗက် ယွာ ဘ၊ ဇော ရာ သိ ဖြစ် သူ မ န ဟေ သိ အ မျိုး တစ် ပိုင်း၊ ယာ ဗက် မြို့၌ နေ သော စာ ရေး စု၊ တိ ရ သိ၊ ရှိ မ သိ၊ စု ခ သိ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ရေ ခပ် အ မျိုး ၏ အ ဘ ဟမ္မတ် မှ ဆင်း သက် သော ကေ နိ အ မျိုး ဖြစ် ကြ ကုန် ၏။ ဟေ ဗြုန် မြို့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား တော် တို့ တွင် သား ဦး ကား၊ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် မြင် သော သား တော် အာ မ နုန်၊ ဒု တိ ယ သား ကား က ရ မေ လ အ ရပ် သူ အ ဘိ ဂဲ လ မြင် သော သား တော် ဒံ ယေ လ။ တ တိ ယ သား ကား၊ ဂေ ရှု ရ ဘု ရင် တာ လ မဲ မင်း ၏ သ မီး တော် မာ ခါ မြင်​ သော သား တော် အ ဗ ရှ လုံ။ စ တု တ္ထ သား ကား၊ ဟ ဂ္ဂိတ် မြင် သော သား တော် အ ဒေါ နိ ယ။ ပ ဥ္စ မ သား ကား အ ဘိ တ လ မြင် သော သား တော် ရှေ ဖ တိ။ ဆ ဌ မ သား ကား၊ မိ ဖု ရား ဧ ဂ လာ တွင် ရ သော သား တော် ဣ က ရံ တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တော် များ တွင် ရ သော သား တို့ ကို ချန် လှပ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် များ ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ နှ မ တာ မာ လည်း ရှိ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သား တော် ကား ရော ဗောင် မင်း၊ ၎င်း သား တော်၊ အ ဘိ ယ မင်း၊ ၎င်း သား တော်၊ အာ သ မင်း၊ ၎င်း သား တော်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း။ ၎င်း သား တော် ယ ဟော ရံ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ အာ ခ ဇိ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ ယော ရှ မင်း။ ၎င်း သား တော် အာ မ ဇိ မင်း။ ၎င်း သား တော် သြ ဇိ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ ယော သံ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ အာ ခတ် မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ မ နာ ရှေ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ အာ မုန် မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ ယော ရှိ မင်း တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော် ဦး ကား၊ ယော ဟ နန်။ ဒု တိ ယ သား တော်၊ ယော ယ ကိမ်။ တ တိ ယ သား တော်၊ ဇေ ဒ ကိ၊ စ တု တ္ထ သား တော်၊ ရှ လ္လုံ မင်း တို့ တည်း။ ယော ယ ကိမ် မင်း သား တော် ကား၊ ယေ ခေါ နိ။ ယေ ခေါ နိ မင်း သား တော် ကား၊ ဇေ ဒ ကိ တည်း။ အ ကျဉ်း ခံ ရ သော ယေ ခေါ နိ မင်း သား တော် များ ကား၊ ရှာ လ သေ လ၊ မာ လ ခိ ရံ၊ ပေ ဒါ ယ၊ ရှေ န ဇာ၊ ယေ က မိ၊ ဟော ရှ မ၊ နေ ဒ ဘိ တို့ တည်း။ ပေ ဒါ ယ သား များ ကား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် ရှိ မိ တို့ တည်း။ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ သား များ ကား၊ မေ ရှု လံ၊ ဟာ န နိ၊ နှ မ ရှေ လော မိတ် တို့ နှင့် တ ကွ ဟ ရှု ဘ၊ သြ ဟေ လ၊ ဗေ ရ ခိ၊ ဟ သ ဒိ၊ ယု ရှဿေ သက်၊ ဤ ငါး ယောက် တို့ တည်း။ ဟာ န နိ သား မြေး များ ကား၊ ပေ လ တိ၊ ယေ ရှာ ယ၊ ရေ ဖာ ယ အ ဆက် အ နွယ်၊ အာ နန့် အ ဆက် အ နွယ်၊ သြ ဗ ဒိ အ ဆက် အ နွယ်၊ ရှေ က နိ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ ရှေ က နိ သား ကား ရှေ မာ ယ၊ ရှေ မာ ယ သား များ၊ ဟ တ္တုတ်၊ ဣ ဂါ လ၊ ဗာ ရိ၊ နာ ရိ၊ ရှာ ဖတ်၊ ပေါင်း ခြောက်ယောက် တို့ တည်း။ နာ ရိ သား များ ကား ဧ လျော နဲ၊ ဟေ ဇ ကိ၊ အာ ဇ ရိ ကံ၊ ပေါင်း သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ဧ လျော နဲ သား များ ကား၊ ဟော ဒ ဝိ၊ ဧ လျာ ရှိပ်၊ ပေ လာ ယ၊ အ က္ကုပ်၊ ယော ဟ နန်၊ ဒ လာ ယ၊ အာ န နိ၊ ပေါင်း ခု နစ် ယောက် တို့ တည်း။ ယု ဒ သား စဉ် မြေး ဆက် ကား၊ ဖာ ရက်၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ကာ မိ၊ ဟု ရ၊ ရှော ဗ လ တို့ တည်း။ ရှော ဗ လ သား ကား၊ ရာ ယ။ ရာ ယ သား၊ ယာ ဟတ်။ ယာ ဟတ် သား၊ အ ဟု မဲ နှင့် လာ ဟဒ် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည်၊ ဇော ရာ သိ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ တေ ကော့ အ ဘ အာ ရှု ရ၌ ဟေ လ နှင့် နာ ရ ဟူ သော မ ယား နှစ် ယောက် ရှိ ၍၊ နာ ရ ဖွား မြင် သော သား များ ကား အ ဟု ဇံ၊ ဟေ ဖာ၊ တေ မ နိ၊ ဟာ ဟ ရှ တာ ရိ တို့ တည်း။ ဟေ လ သား များ ကား ဇေ ရက်၊ ယေ ဇော်၊ ဧ သ နန် တို့ တည်း။ ကော ဇ သား များ ကား အာ နုပ်၊ ဇော ဗေ ဗ၊ ဟာ ရုံ့ သား အ ဟာ ရေ လ၏ အ ဆက် အ နွယ် တို့ တည်း။ နာ ကျင် စွာ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ ဖွား မြင် ရ သည် ကို အ စွဲ ပြု လျက် ယာ ဗက် ဟု မိ ခင် မှည့် သော သူ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ထက် အ သ ရေ ရ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ယာ ဗက် က၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး လျက်၊ မြေ ပိုင် ကို ကျယ် ဝန်း စေ လျက်၊ လက် ရုံး တော် ကို တင် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၌ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ဘေး ကို ကွယ် ကာ တော် မူ ပါ ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် အား ပ ဌ နာ ပြု၍ တောင်း လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ ပေး သ နား တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ရှု ဟ ညီ ကာ လက် သား ကား၊ မ ဟိ ရ။ မ ဟိ ရ သား၊ ဧ ရှ တုန်။ ဧ ရှ တုန့် သား များ ကာ ဗက် ရာ ဖ၊ ပါ သာ၊ ဣ ရ နာ ဟတ် အ ဘ တေ ဟိ န္န တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ရေ ခါ့ အ နွယ် ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ ကေ နတ် သား များ ကား သြ သံ ယေ လ နှင့် စ ရာ ယ တို့ တည်း။ သြ သံ ယေ လ သား ကား ဟာ သတ် တည်း။ မော နော သဲ သား ကား သြ ဖ ရ တည်း။ စ ရာ ယ သား ကား ယွာ ဘ။ ယွာ ဘ သား များ၊ လက် မြောက် သူ ဖြစ် သော ဂေ ဟ ရာ ရှိမ် တို့ တည်း။ ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက်၏ သား များ ကား၊ ဣ ရု၊ ဧ လာ၊ နာ မ၊ ဧ လာ့ အ နွယ်၊ ကေ နတ် တို့ တည်း။ ယေ ဟ လ လေ လ သား များ ကား၊ ဇိ ဖ၊ ဇိ ဖာ၊ တိ ရိ၊ အာ သ ရေ လ တို့ တည်း။ နာ ဟံ့ နှ မ၊ ဟော ဒိ ယ မ ယား၏ သား များ ကား၊ ဂါ ရံ့ အ နွယ် ကိ လ အ ဘ နှင့် မာ ခါ့ အ နွယ် ဧ ရှ တ မော တို့ တည်း။ ရှိ မုန့် သား များ ကား အာ မ နုန်၊ ရိ န္န၊ ဗင်္ဟာ နန် တိ လုန် တို့ တည်း။ ဣ ရှိ သား များ ကား ဇော ဟက် နှင့် ဗ င်္ဇော် ဟက် တို့ တည်း။ ယု ဒ သား ဖြစ် သူ ရှေ လ၏ သား များ ကား၊ လေ က အ ဘ ဧ ရ၊ မ ရေ ရှ အ ဘ လာ ဒ၊ ပိတ် ချော ကို ရက် တတ် သူ အာ ရှ ဗာ့ အ ဆက် အ နွယ်၊ ယော ကိမ်၊ ခေါ ဇေ ဘ အ နွယ်၊ ယာ ရှု ဗိ လင်၊ မော ဘ ပြည်၌ အ စိုး ရ သော ယော ရှ နှင့် သာ ရပ် တို့ တည်း။ ကျမ်း ဟောင်း အ ရ ထို သူ တို့ သည် အိုး ထိန်း ဖြစ် လျက်၊ အ မှု တော် ထမ်း ရန် ဘု ရင် မင်း အ နီး န တိမ်၊ ဂ ဒေ ရ မြို့ များ တွင် နေ ကြ ကုန်၏။ ရှိ မောင့် သား များ ကား နေ မွေ လ၊ ယာ မိန်၊ ယာ ရိပ်၊ ဇေ ရ၊ ရှော လ တို့ တည်း။ ရှော လ သား ကား ရှ လ္လုံ။ ၎င်း သား မိ ဗ သံ၊ ၎င်း သား မိ ရှ မ၊ ၎င်း သား ဟ မွေ လ၊ ၎င်း သား ဇ က္ကုရ၊ ၎င်း သား ရှိ မိ တည်း။ ရှိ မိ သည် သား ဆယ့် ခြောက် ယောက် နှင့် သ မီး ခြောက် ယောက် တို့ ကို ရ သော် လည်း ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ မှာ သား မ များ သည့် အ တွက် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ နှင့် အ မျှ မ တိုး မ ပွား ချေ။ ထို မှ တစ် ပါး ဧ တံ၊ အ ဣ န၊ ရိ မ္မုန်၊ တော ခင်၊ အာ ရှန် ဟူ သော ငါး မြို့ နှင့် တ ကွ ဗာ လ မြို့ အ ထိ၊ ထက် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ သော ရွာ များ ကို ပိုင် ကြ၏။ ဘိုး စဉ် ဘေး ဆက် စာ ရင်း ဝင် သူ တို့ နေ ရာ များ ကား ထို သို့ ပင် တည်း။ မေ ရှော ဗပ်၊ ယာ မ လတ်၊ အာ မ ဇိ သား ယော ရှ။ ယော လ၊ အာ သေ လ မြစ်၊ စ ရာ ယ မြေး၊ ယေ ရှ ဘိ သား ယေ ဟု။ ဧ လျာ နဲ၊ ယာ ကော ဘ၊ ယေ ရှော ဟာ ယ၊ အ သာ ယ၊ အ ဒျေ လ၊ ယေ သိ မျေ လ၊ ဗေ နာ ယ နှင့် တ ကွ ရှေ မာ ယ တွတ်၊ ရှိ မ ရိ တီ၊ ယေ ဒါ ယ မြစ်၊ အာ လုန့် မြေး၊ ရှိ ဖိ သား ဇိ ဇ။ ဆို ခဲ့ သော သူ တို့ သည် ကိုယ့် အ ဆက် အ နွယ် များ တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် လျက် အိမ် ထောင် အ များ တိုး ပွား သည့် အ တွက် ဂေ ဒေါ် မြို့ ဝင် လမ်း၊ ချိုင့် အ ရှေ့ ဘက် တိုင် အောင်၊ သိုး စား ကျက် ကို အ ရှာ သွား သော အ ခါ၊ တစ် ဖန် ရှိ မောင့် အ နွယ် သား သူ ရဲ ငါး ရာ တို့ သည် ဗိုလ် မှူး ဖြစ် သော ဣ ရှိ သား၊ ပေ လ တိ၊ နာ ရိ၊ ရေ ဖာ ယ၊ သြ ဇေ လ တို့ ပါ စိ ရ တောင် သို့ ချီ တက်၍ အ ထက် စစ် ဘေး လွတ် သူ အာ မ လက် အ မျိုး သား အ ကျန် အ ကြွင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရာ ကျ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ၏ သား ဦး ရု ဗင့် သား များ ကား ဟာ နုတ်၊ ဖာ လု၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ကာ မိ တို့ တည်း။ ယော လ သား ကား၊ ရှေ မာ ယ။ ၎င်း သား ဂေါ ဂ။ ၎င်း သား ရှိ မိ။ ၎င်း သား မိ က္ခာ။ ၎င်း သား ရာ ယ။ ၎င်း သား ဗာ လ။ ၎င်း သား အာ ရှု ရိ ဘု ရင် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း သိမ်း သွား သော ရု ဗင့် အ နွယ် တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ၊ ဗေ ရာ တည်း။ ရှော လု မင်း လက် ထက်၊ ဟာ ဂ ရ လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက်၍ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ဂိ လဒ် ပြည် အ ရှေ့ ဘက် တစ် လျှောက် လုံး တွင် သူ တို့ တဲ များ၌ ဝင် နေ ကြ၏။ ဗာ ရှန် ပြည် တွင် သာ လ က မြို့ တိုင် အောင် သူ တို့ ရင် ဆိုင် နေ ရာ ကျ သော ဂဒ် အ နွယ် သား တို့ ကား၊ ပ ဌ မ ယော လ၊ ဒု တိ ယ ရှာ ဖံ၊ ယာ နဲ၊ ရှာ ဖတ် တို့ နှင့်၊ သူ တို့ အ ဆွေ အ မျိုး ဖြစ် သော မိ က္ခေ လ၊ မေ ရှု လံ၊ ရှေ ဘ၊ ယော ရဲ၊ ယာ ခန်၊ ဇာ ယာ၊ ဟေ ဗာ၊ ခု နစ် ယောက် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ အ ဘ ကား၊ အ ဘိ ဟဲ လ။ ၎င်း အ ဘ ဟု ရိ၊ ၎င်း အ ဘ ယာ ရော်၊ ၎င်း အ ဘ ဂိ လဒ်၊ ၎င်း အ ဘ မိက္ခေ လ၊ ၎င်း အ ဘ ယေ ရှိ ရှဲ၊ ၎င်း အ ဘ ယာ ဒေါ၊ ၎င်း အ ဘ ဗု ဇ တည်း။ ဂု နိ မြေး၊ အာ ဗ ဒ ဒျေ လ သား အာ ဟိ သည် ၎င်း တို့ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ်၏။ သူ တို့ သည် ဗာ ရှန် ပြည်၊ ဂိ လဒ် နယ် မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ အ စွန်း ရောက် ရှာ ရုန် စား ကျက် များ တွင် လည်း ကောင်း နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ ဤ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယု ဒ ဘု ရင် ယော သံ မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း တို့ လက် ထက် သား စဉ် မြေး ဆက် စာ ရင်း ဝင် ကြ ၏။ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တွင် ဒိုင်း နှင့် ဓား ကို ကိုင်၍ လေး နှင့် ပစ် တတ် သူ၊ စစ် ရေး ကျွမ်း ကျင် သ ဖြင့် စစ် ချီ နိုင် သော သူ ရဲ ကောင်း လေး သောင်း လေး ထောင့် ခု နစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ် ရှိ သည် နှင့်၊ ဟာ ဂ ရ၊ ယေ တု ရ၊ နာ ဖိ ရှ၊ နော ဒပ် လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ တိုက် ခိုက် ရာ၌ ဘု ရား သ ခင် အား ကိုး စား ဟစ် ခေါ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း ၍ မ စ တော် မူ သ ဖြင့် ဟာ ဂ ရ လူ မျိုး မှ စ သော ဘက် ပါ အ ပေါင်း တို့ ကို ရ သည့် ပြင်၊ ကု လား အုပ် ငါး သောင်း၊ သိုး ဆိတ် နှစ် သိန်း ငါး သောင်း၊ မြည်း နှစ် ထောင်၊ လူ တစ် သိန်း တို့ ကို သုံ့ ပန်း ရ ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် နှင့် စစ် တိုက် သော ကြောင့် ရန် သူ အ များ ကျ ဆုံး သည် နှင့် ကိုယ့် လူ မျိုး သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် ကာ လ တိုင် အောင် ၎င်း တို့ ပြည် ၌ နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် သည် ထို ပြည် တွင် ဗာ ရှန် မြို့ မှ စ ၍ ဗာ လ ဟေ ရ မုန် မြို့၊ စ နိ ရ တောင်၊ ဟေ ရ မုန် တောင် တိုင် အောင် တိုး ပွား လျက် နေ ၏။ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် လျက် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သော စစ် ခေါင်း မာ သူ များ ကား ဧ ဖေ ရ၊ ဣ ရှိ၊ ဧ လျေ လ၊ အာ ဇ ရေ လ၊ ယေ ရ မိ၊ ဟော ဒ ဝိ၊ ယာ ဒျေ လ တို့ တည်း။ ရု ဗင့် အ နွယ်၊ ဂဒ် အ နွယ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် သည် ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင့် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် ၍ ကိုယ့် ရှေ့ ဘု ရား သ ခင် ပယ် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သား တို့ ဘု ရား များ နှင့် မှား ယွင်း ကြ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ပု လ မင်း၊ တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း တို့ သ ဘော ကို ဆော် သြ တော် မူ သည် နှင့် ဟာ လ နယ်၊ ဟာ ဗော် နယ်၊ ဟာ ရ နယ် များ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဂေါ ဇန် နယ် ရှိ မြစ် အ နီး သို့ လည်း ကောင်း သိမ်း သွား လျက် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရာ ချ ထား၏။ လေ ဝိ သား များ ကား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ တို့ တည်း။ ကော ဟတ် သား များ ကား အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ တို့ တည်း။ အာ မ ရံ့ သား သ မီး များ ကား၊ အာ ရုန်၊ မော ရှေ၊ မိ ရိ အံ တို့ တည်း။ အာ ရုန့် သား များ ကား၊ နာ ဒပ်၊ အ ဘိ ဟု၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ တည်း။ ဧ လာ ဇာ့ သား ကား၊ ဖိ န ဟတ်။ ဖိ န ဟတ် သား အ ဘိ ရွှ။ အ ဘိ ရွှ သား၊ ဗု က္ကိ။ ဗု က္ကိ သား၊ သြ ဇိ။ သြ ဇိ သား၊ ဇေ ရ ဟိ။ ဇေ ရ ဟိ သား၊ မေ ရာ ယုတ်။ မေ ရာ ယုတ် သား၊ အာ မ ရိ။ အာ မ ရိ သား၊ အ ဟိ တုပ်။ အ ဟိ တုပ် သား၊ ဇာ ဒုတ်။ ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ်။ အ ဟိ မတ် သား၊ အာ ဇ ရိ။ အာ ဇ ရိ သား၊ ယော ဟ နန်။ ယော ဟ နန့် သား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ရှော လ မုန် မင်း တည် သော ဗိ မာန် တော်၌ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ရ သူ အာ ဇ ရိ။ အာ ဇ ရိ သား၊ အာ မ ရိ။ အာ မ ရိ သား အ ဟိ တုပ်။ အ ဟိ တုပ် သား၊ ဇာ ဒုတ်။ ဇာ ဒုတ် သား၊ ရှ လ္လုံ။ ရှ လ္လုံ့ သား၊ ဟိ လ ခိ။ ဟိ လ ခိ သား၊ အာ ဇ ရိ။ အာ ဇ ရိ သား၊ စ ရာ ယ။ စ ရာ ယ သား ယော ဇ ဒက် တည်း။ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း လက် ဖြင့် ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိမ်း သွား စေ တော် မူ သော အ ခါ ထို ယော ဇ ဒက် ပါ သွား သ တည်း။ လေ ဝိ သား များ ကား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ တို့ တည်း။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား များ ကား လိ ဗ နိ၊ ရှိ မိ တို့ တည်း။ ကော ဟတ် သား များ ကား အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ တို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ သား များ ကား မ ဟာ လိ၊ မု ရှိ တို့ တည်း။ လေ ဝိ အ ဆက် အ နွယ် များ သည် အိမ် ထောင် အ လိုက် ထို သို့ ဖြစ်၏။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား ကား၊ လိ ဗ နိ။ ၎င်း သား ယာ ဟတ်။ ၎င်း သား ဇိ မ္မ။ ၎င်း သား ယော အာ။ ၎င်း သား ဣ ဒ္ဒေါ။ ၎င်း သား ဇေ ရ။ ၎င်း သား ယာ တ ရဲ တည်း။ ကော ဟတ် သား ကား အ မိ န ဒပ်။ ၎င်း သား ကော ရ။ ၎င်း သား အဿိ ရ။ ၎င်း သား ဧ လ ကာ န။ ၎င်း သား ဧ ဗျာ သပ်။ ၎င်း သား အဿိ ရ။ ၎င်း သား တာ ဟတ်။ ၎င်း သား ဥ ရေ လ။ ၎င်း သား သြ ဇိ။ ၎င်း သား ရှော လ တည်း။ ဧ လ ကာ န သား များ ကား အာ မ သဲ နှင့် အ ဟိ မုတ် တို့ တည်း။ ဧ လ ကာ န သား မြေး တို့ ကား ဇော ဖဲ။ ၎င်း သား နာ ဟတ်။ ၎င်း သား ဧ လျာ ဘ။ ၎င်း သား ယေ ရော ဟံ။ ၎င်း သား ဧ လ ကာ န တည်း။ ရှ မွေ လ သား များ ကား သား ဦး ယော လ နှင့် ဒု တိ ယ သား အ ဘိ ယ တို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ သား ကား မ ဟာ လိ။ ၎င်း သား လိ ဗ နိ။ ၎င်း သား ရှိ မိ။ ၎င်း သား သြ ဇ။ ၎င်း သား ရှိ မာ။ ၎င်း သား ဟ ဂ္ဂျာ။ ၎င်း သား အ သာ ယ တည်း။ ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် သော လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ မှာ ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ ရာ တဲ တော် ၏ ဝတ် ကြီး ဝတ် ငယ် ဆောင် ရွက် ရန် ရာ ထူး ကို ခံ ရ ကြ သ တည်း။ အာ ရုန် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် မူ ကား ဘု ရား သ ခင့် ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ မှာ ထား သ မျှ အ တိုင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် များ ထက် ပူ ဇော် ဆက် ကပ် မှု၊ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် နှင့် ဆိုင် သ မျှ သော အ မှု၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ပြု မှု များ ကို ဆောင် ရွက် သူ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ အာ ရုန့် သား ကား၊ ဧ လာ ဇာ။ ၎င်း သား ဖိ န ဟတ်။ ၎င်း သား အ ဘိ ရွှ။ ၎င်း သား ဗု က္ကိ။ ၎င်း သား သြ ဇိ။ ၎င်း သား ဇေ ရ ဟိ။ ၎င်း သား မေ ရာ ယုတ်။ ၎င်း သား အာ မ ရိ။ ၎င်း သား အ ဟိ တုပ်။ ၎င်း သား ဇာ ဒုတ်။ ၎င်း သား အ ဟိ မတ် တည်း။ ၎င်း တို့ နေ ရာ ကျ သော ဝ တ္တု ကံ မြို့ နယ် များ ကို ဆို ပေ အံ့။ ကော ဟတ် အ ဆက် အ နွယ်၊ အာ ရုန့် သား မြေး တို့ အား မဲ ကျ သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ နယ် ရှိ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို စား ကျက် ပါ ပေး ရာ၊ ဆင် ခြေ ဖုံး နှင့် လယ် ယာ များ ကို ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် အား ပေး ကြ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် နယ် တွင် ဂေ ဗ၊ အာ လ မက်၊ အာ န သုတ် မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ကို လည်း ကောင်း ပေး ကြ၏။ အ ဆက် အ နွယ် များ အ လိုက် ရ ကြ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ပေါင်း ကား ဆယ့် သုံး မြို့ တည်း။ အ ဆက် အ နွယ် အ နက် ကြွင်း သော ကော ဟတ် သား မြေး တို့ အား မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် တွင် ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ဆယ် မြို့ ကို မဲ ချ၍ ပေး ကြ၏။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား မြေး တို့ အား၊ ဣ သ ခါ နယ်၊ အာ ရှာ နယ်၊ နဿ လိ နယ်၊ ဗာ ရှန် ပြည် နေ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် များ တွင် အ ဆက် အ နွယ် များ အ လိုက် ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ဆယ့် သုံး မြို့ ကို ပေး ကြ ၏။ မေ ရာ ရိ သား မြေး တို့ အား ရု ဗင့် နယ်၊ ဂဒ် နယ်၊ ဇာ ဗု လုန် နယ် များ တွင် အ ဆက် အ နွယ် များ အ လိုက် ဝ တ္ထု ကံ မြို့ ဆယ့် နှစ် မြို့ ကို မဲ ချ၍ ပေး ကြ ၏။ လေ ဂိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပေး ကြ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ များ ကို စား ကျက် ပါ ပေး ကြ ၏။ ယု ဒ အ နွယ် သား၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် သား ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ နယ် များ တွင် အ မည် ပါ သော ဝ တ္ထု ကံ မြို့ များ ကို မဲ ချ၍ ပေး ကြ ၏။ ကော ဟတ် သား မြေး အ ဆက် အ နွယ် အ ချို့ တို့ အား ဧ ဖ ရိမ် နယ် တွင် ပေး ကြ သည် မှာ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် တွင် အာ နေ ရ၊ ဗိ လံ မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ကို လည်း ကောင်း၊ ကြွင်း သော ကော ဟတ် သား မြေး အ ဆက် အ နွယ် တို့ အား ပေး ကြ ၏။ ဂေ ရ ရှုံ့ သား မြေး တို့ အား မ နာ ရှေ့ အ ဆက် အ နွယ် တစ် ဝက် နယ် တွင် ပေး ကြ သည် မှာ၊ နဿ လိ နယ် တွင် ဂါ လိ လဲ ပြည် ရှိ ကေ ဒေ ရှ၊ ဟ မ္မုန်၊ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ကို လည်း ကောင်း ပေး ကြ၏။ မေ ရာ ရိ သား မြေး ဖြစ် သူ ကြွင်း သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ဇာ ဗု လုန် နယ် တွင် ပေး ကြ သည် မှာ၊ ရိ မ္မုန်၊ တာ ဗော် မြို့ များ နှင့် စား ကျက် ကို လည်း ကောင်း၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဘက်၊ ယော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့၊ ရု ဗင် နယ် တွင်၊ တော ရှိ ဗေ ဇာ၊ ယာ ဟတ်၊ ကေ ဒ မုတ်၊ ဣ သ ခါ့ သား များ ကား တော လ၊ ဖု ဝါ၊ ယာ ရှုပ်၊ ရှိ မ ရုန်၊ ပေါင်း လေး ယောက် တို့ တည်း။ တော လ သား များ ကား သြ ဇိ၊ ရေ ဖာ ယ၊ ယေ ရေ လ၊ ယာ မဲ၊ ယိ ဗ သံ၊ ရှ မွေ လ တို့ တည်း။ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ လိုက် တော လ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သော ထို စစ် ခေါင်း မာ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် ထက်၊ နှစ် သောင်း နှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ အ ရေ အ တွက် ရှိ ကြ ၏။ သြ ဇိ သား ကား၊ ဣ ဇ ရ ဟိ။ ဣ ဇ ရ ဟိ သား များ မိ က္ခေ လ၊ သြ ဗ ဒိ၊ ယော လ၊ ဣ ရှ ယာ၊ အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ ငါး ယောက် တို့ တည်း။ သူ တို့ ၌ သား မ ယား များ ပြား သော ကြောင့် ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အိမ် ထောင် များ အ လိုက် စစ် မှု ထမ်း ရ သူ တပ် သား သုံး သောင်း ခြောက် ထောင် ရှိ ကြ ၏။ သူ တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ဣ သ ခါ့ အ ဆက် အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ အ တွင်း စစ် ခေါင်း မာ သူ ရှစ် သောင်း ခု နစ် ထောင် တို့ သည် ဘိုး စဉ် ဘေး ဆက် စာ ရင်း ဝင် ကြ သ နည်း။ ဗင်္ယာ မိန့် သား များ ကား၊ ဗေ လ၊ ဗေ ခါ၊ ယေ ဒ ယေ လ၊ ပေါင်း သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ဗေ လ သား များ ကား ဧ ဇ ဗုန်၊ သြ ဇိ၊ သြ ဇေ လ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ ဣ ရိ၊ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သော စစ် ခေါင်း မာ သူ ငါး ယောက် တို့ တည်း။ နှစ် သောင်း နှစ် ထောင့် သုံး ဆယ့် လေး ယောက် တို့ သည် ဘိုး စဉ် ဘေး ဆက် စာ ရင်း ဝင် ကြ ၏။ ဗေ ခါ့ သား များ ကား၊ ဇေ မိ ရ၊ ယော ရှ၊ ဧ လျေ ဇာ၊ ဧ လျော နဲ၊ သြ မ ရိ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ အ ဘိ ယ၊ အာ န သုတ်၊ အာ လ မက် တို့ တည်း။ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ အ လိုက် စစ် ခေါင်း မာ သူ နှစ် သောင်း နှစ် ရာ တို့ သည် ဘေး စဉ် ဘိုး ဆက် စာ ရင်း ဝင် ကြ ၏။ ယေ ဒ ယေ လ သား ကား၊ ဗိ လ ဟန် တည်း။ ဗိ လ ဟန့် သား များ ကား ယု ရှ၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ ဧ ဟု ဒ၊ ခေ နာ နာ၊ ဇေ သန်၊ တာ ရှု၊ အ ဟိ ရှ ဟာ တို့ တည်း။ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ အ လိုက်၊ ယေ ဒ ယေ လ၏ ထို သား မြေး တို့ အ တွင်း စစ် ချီ တိုက် ခိုက် နိုင် သော စစ် ခေါင်း မာ သူ တစ် သောင်း ခု နစ် ထောင့် နှစ် ရာ ရှိ၏။ ထို မှ တစ် ပါး ရှု ပိမ်၊ ဟု ပိမ်၊ ဣ ရ သား မြေး၊ ဟု ရှိမ်၊ အာ ဟေ ရ သား မြေး တို့ တည်း။ ဗိ လ ဟာ မြေး၊ နဿ လိ သား များ ကား ယာ ဇေ လ၊ ဂု နိ၊ ယေ ဇာ၊ ရှ လ္လုံ တို့ တည်း။ မ နာ ရှေ့ သား ဦး ကား၊ အာ သ ရေ လ တည်း။ ရှု ရိ အ မျိုး ဖြစ် သူ နှောင်း မ ယား တွင် ရ သော သား ကား ဂိ လဒ် အ ဘ မာ ခိ ရ တည်း။ မာ ခိ ရ သည် မာ ခါ အ မည် ရှိ သော ဟု ပိမ် နှင့် ရှု ပိမ် တို့ နှ မ နှင့် စုံ ဖက် ၍ နှစ် ဆက် မြောက် သော သား ကား ဇလော ဖဒ် အ မည် ရှိ သူ တည်း။ ဇ လော ဖဒ် ၌ သ မီး သာ ရှိ၏။ မာ ခိ ရ မ ယား မာ ခါ သည် သား ကို ဖွား မြင်၍ ပေ ရက် အ မည် ဖြင့် မှည့်၏။ သူ့ ညီ ကား ရှေ ရက် အ မည် ရှိ ၏။ သူ့ သား များ ကား ဥ လံ နှင့် ရေ ကင် တို့ တည်း။ ဥ လံ့ သား ကား ဗေ ဒန် တည်း။ ဤ သည် ကား မ နာ ရှေ့ မြေး၊ မာ ခိ ရ သား ဖြစ် သော ဂိ လဒ်၏ သား တို့ တည်း။ သူ့ နှ မ ဟ မ္မော လေ ကက် သည် ဣ ရှော ဒ၊ အ ဗျေ ဇာ၊ မာ လာ တို့ ကို ဖွား မြင် ၏။ ရှ မိ ဒ သား များ ကား အ ဟိ အန်၊ ရှေ ခင်၊ လိ က ဟိ၊ အ နိ အံ တို့ တည်း။ ဧ ဖ ရိမ့် သား ကား ရှု သေ လ။ ၎င်း သား ဗေ ရက်။ ၎င်း သား တာ ဟတ်။ ၎င်း သား ဧ လာ ဒ။ ၎င်း သား တာ ဟတ်။ ၎င်း သား ဇာ ဗဒ်။ ၎င်း သား ရှု သေ လ တည်း။ ထို မှ တစ် ပါး သိုး နွား လု ယူ ရန် ချီ လာ သူ ဧ ဖ ရိမ့် သား ဧ ဇာ နှင့် ဧ လဒ် တို့ ကို ဂါ သ မြို့ နေ၊ ပြည် ရင်း သား တို့ လုပ် ကြံ ကြ သော ကြောင့်၊ ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ အ ဘ ဧ ဖ ရိမ် မြည် တမ်း လျက် နေ ရာ ညီ အစ် ကို တို့ သည် နှစ် သိမ့် စေ ခြင်း ငှါ လာ ကြ ၏။ နောက် တစ် ဖန် မ ယား ထံ ဝင် သ ဖြင့် သ န္ဓေ ရ၍ သား ကို ဖွား မြင် သော် အ ဘ သည် အိမ် ထောင်၌ ဘေး သင့် သည် ကို အ စွဲ ပြု၍ ဗေ ရိ ယ အ မည် ဖြင့် မှည့် သ တည်း။ သ မီး ရှေ ရ ကား အောက် ဗေ သော ရုန် မြို့၊ အ ထက် ဗေ သော ရုန် မြို့၊ သြ ဇင် ရှေ ရ မြို့ များ ကို ပြု စု သူ တည်း။ သူ့ သား ကား ရေ ဖ။ ၎င်း သား ရေ ရှပ်။ ၎င်း သား တေ လ။ ၎င်း သား တာ ဟန်။ ၎င်း သား လာ ဒန်။ ၎င်း သား အ မိ ဟုဒ်။ ၎င်း သား ဧ လိ ရှ မာ။ ၎င်း သား နုန်။ ၎င်း သား ယော ရှု တည်း။ သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော နေ ရာ ဟူ မူ ကား ဗေ သ လ မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ၊ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ နာ ရန် မြို့၊ အ နောက် ဘက် ရှိ ဂေ ဇာ မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ၊ ရှေ ခင် မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ၊ ဂါ ဇ မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ နယ် စွန်း ရှိ ဗက် ရှန်၊ တာ နက်၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ၊ ဒေါ ရ မြို့ များ နှင့် နိ ဂုံး များ တွင် ဣ သ ရေ လ သား ယော သပ်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ အာ ရှာ့ သား များ ကား ယိ မ န၊ ဣ ရွှာ၊ ဣ ရွှိ၊ ဗေ ရိ ယ နှင့် နှ မ စေ ရ တို့ တည်း။ ဗေ ရိ ယ သား များ ကား ဟေ ဗာ၊ မာ လ ချေ လ တို့ တည်း။ မာ လ ချေ လ သား ကား ဗိ ရ ဇာ ဝိတ် တည်း။ ဟေ ဗာ့ သား များ ကား ယာ ဖ လက်၊ ရှော မေ ရ၊ ဟော သံ နှင့် နှ မ ရှု အာ တို့ တည်း။ ယာ ဖ လက် သား များ ကား ပါ သက်၊ ဗိ မ ဟာ လ၊ အာ ရှ ဝက် တို့ တည်း။ ရှ မာ ရ သား များ ကား အာ ဟိ၊ ရော ဂ၊ ယေ ဟု ဗ္ဗ၊ အာ ရံ တို့ တည်း။ ညီ ဟေ လင့် သား များ ကား ဇော ဖ၊ ဣ မ န၊ ရှေ လက်၊ အာ မ လ တို့ တည်း။ ဇော ဖ သား များ ကား သု အာ၊ ဟာ နေ ဖာ၊ ရွာ လ၊ ဗေ ရိ၊ ဣ မ ရ။ ဥလ္လ သား များ ကား အာ ရာ၊ ဟံ ယေ လ၊ ရေ ဇိ ယ တို့ တည်း။ အာ ရှာ့ အ နွယ် အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ်၊ ဗိုလ် တ ကာ၏ အ မှူး ဖြစ် သော ထို လက် ရွေး စစ် ခေါင်း မာ သူ တို့ အ တွင်း စစ် ချီ တိုက် ခိုက် နိုင် သူ နှစ် သောင်း ခြောက် ထောင် တို့ သည် ဘိုး စဉ် ဘေး ဆက် စာ ရင်း ဝင် ကြ၏။ ဗင်္ယာ မိန့် သား များ ကား သား ဦး ဗေ လ၊ ဒု တိ ယ သား အာ ရှ ဗေ လ၊ တ တိ ယ သား အ ဟိ ရံ။ စ တု တ္ထ သား နော ဟ၊ ပ ဥ္စ မ သား ရာ ဖ တို့ တည်း။ ရှ ဟာ ရိမ် သည် မ ယား ဟု ရှိမ် နှင့် ဗာ ရာ တို့ ကို စွန့် ခွာ ပြီး မှ၊ ထို သူ တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ၍ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ လိုက် အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် ကြ ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ နေ ဂိ ဗောင် အ ဘ၏ မ ယား ကား မာ ခါ အ မည် ရှိ၏။ မိ က လုတ် သား ကား ရှိ မာ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ကို မျက် နှာ မူ လျက် ညီ အစ် ကို အ ချို့ တို့ နှင့် အ တူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ ၏။ နေ ရ သား ကား ကိ ရှ။ ကိ ရှ သား ကား ရှော လု မင်း။ ရှော လု မင်း သား တော် များ ကား ယော န သန်၊ မေ လ ခိ ရွှ၊ အ ဘိ န ဒပ်၊ ဣ ရှ ဗာ လ တို့ တည်း။ ယော န သန့် သား ကား မေ ရိ ဗ္ဗာ လ၊ မေ ရိ ဗ္ဗာ လ သား ကား မိ က္ခာ။ မိ က္ခာ့ သား များ ကား ပိ သုန်၊ မေ လက်၊ တာ ရာ၊ အာ ခတ် တို့ တည်း။ အာ ခတ် သား ကား ယု ဒ္ဒါ။ ယု ဒ္ဒါ့ သား များ ကား အာ လ မက်၊ အာ ဇ မာ ဝက်၊ ဇိ မ ရိ တို့ တည်း။ ဇိ မ ရိ သား ကား မော ဇ။ မော ဇ သား၊ ဗိ နာ။ ၎င်း သား ရာ ဖာ။ ၎င်း သား ဧ လာ သ။ ၎င်း သား အာ ဇေ လ တည်း။ အာ ဇေ လ သား ခြောက် ယောက် အ မည် များ ကား အာ ဇ ရိ ကံ၊ ဗော ခေ ရု၊ ဣ ရှ မေ လ၊ ရှ ရိ ယ၊ သြ ဗ ဒိ၊ ဟာ နန် တို့ တည်း။ အာ ဇေ လ ညီ ဧ ရှက် သား များ ကား သား ဦး ဥ လံ၊ ဒု တိ ယ သား ယု ရှ၊ တ တိ သား ဧ လိ ဖ လက် တို့ တည်း။ စစ် ခေါင်း မာ လျက် လေး တော် တပ် ဝင် ရ သော ဥ လံ့ သား တို့၌ သား မြေး များ ပြား ၍ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် အ ရေ အ တွက် ရှိ ကြ၏။ ဤ သည် ကား ဗင်္ယာ မိန့် သား စဉ် မြေး ဆက် ဖြစ် သ တည်း။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ဘေး စဉ် ဘိုး ဆက် စာ ရင်း ဝင်၍ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး တင် လျက် ရှိ၏။ ယု ဒ အ နွယ် လွန် ကျူး မှု အ တွက် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ ပြီး မှ၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ မြို့ ရွာ များ တွင် က န ဦး နေ ထိုင် ရ သူ တို့ ကား ပြည် သူ ပြည် သား များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ၊ ကျွန် သီး တော် များ တို့ တည်း။ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် သား တို့ အ နက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ထိုင် ရ သူ တို့ ကား၊ ယု ဒ သား ဖာ ရက် အ ဆက် ဗာ နိ တီ၊ ဣ မ ရိ မြစ်။ သြ မ ရိ မြေး၊ အ မိ ဟုဒ် သား၊ ဥ သဲ၊ ရှေ လ အ ဆက် သား ဦး အ သာ ယ နှင့် သား များ။ ဇေ ရ အ ဆက် ယွေ လ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ခြောက် ရာ့ ကိုး ဆယ်။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ဟာ သေ နွာ့ မြစ် ဟော ဒ ဝိ မြေး၊ မေ ရှု လံ့ သား၊ သ လ္လု။ ယေ ရော ဟံ့ သား ဣ ဗ နိ ယ။ မိ ခ ရိ မြေး၊ သြ ဇိ သား၊ ဧ လာ။ ဣ ဗ နိ ယ မြစ်၊ ရွေ လ မြေး၊ ရှေ ဖ တိ သား၊ မေ ရှု လံ တို့ မှ စ ၍၊ သား စဉ် မြေး ဆက် အ လိုက် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ကိုး ရာ့ ငါး ဆယ့် ခြောက် ယောက် တို့ တည်း။ ဤ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ဆက် အ နွယ် အိမ် ထောင် များ အ လိုက် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ အ နက် ယေ ဒါ ယ၊ ယော ယာ ရိပ်၊ ယာ ခိန်၊ အ ဟိ တုပ် တွတ်၊ မေ ရာ ယုတ် တီ၊ ဇာ ဒုတ် မြစ်၊ မေ ရှု လံ့ မြေး၊ ဟိ လ ခိ သား၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှူး အာ ဇ ရိ။ မာ လ ခိ ယ မြစ်၊ ပါ ရှု ရ မြေး၊ ယေ ရော ဟံ့ သား၊ အ ဒါ ယ။ ဣ မေ ရ တွတ်၊ မေ ရှိ လ မုတ် တီ၊ မေ ရှု လံ့ မြစ်၊ ယာ ဇေ ရ မြေး၊ အ ဒျေ လ သား၊ မာ ရှဲ တို့ မှ စ၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ် တို့ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ကို တတ် စွမ်း သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ နက် မေ ရာ ရိ အ ဆက် ဟာ ရှ ဘိ မြစ်၊ အာ ဇ ရိ ကံ့ မြေး၊ ဟာ ရှုပ် သား၊ ရှေ မာ ယ။ ဗာ က ဗ က္ကာ၊ ဟေ ရက်၊ ဂ လာ လ၊ အာ သပ် မြစ်၊ ဇိ ခ ရိ မြေး၊ မိ က္ခာ့ သား၊ မဿ နိ။ ယေ ဒု သုန့် မြစ်၊ ဂ လာ လ မြေး၊ ရှေ မာ ယ သား၊ သြ ဗ ဒိ။ နေ တော ဖ ရွာ စဉ် နေ ဧ လာ ကာ န မြေး၊ အာ သ သား၊ ဗေ ရ ခိ တို့ တည်း။ ကော ရ မြစ်၊ ဧ ဗျာ သပ် မြေး၊ ကော ရေ့ သား ရှ လ္လုံ သည် ဆွေ ရင်း မျိုး ချာ ဖြစ် သူ၊ ကော ရ အ ဆက် အ နွယ် တို့ ပါ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ တော် ကို ကြည့် ရှု လျက် တဲ တော် အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ လည်း ရှေး ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တပ် တော် အ ထွက် အ ဝင် ကို စောင့် ကြည့် ကြ ရာ၊ ဧ လာ ဇာ့ သား ဖိ န ဟတ် သည် အ ကြီး အ မှူး လုပ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း ထို သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ၏။ မ ရှေ လ မိ သား ဇာ ခ ရိ သည် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ ဖြစ်၏။ လက် ရွေး တံ ခါး စောင့် ရာ ထူး ကို ခံ ရ သူ နှစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ​မြော် အ မြင် ဆ ရာ ရှ မွေ လ တို့ ခန့် ထား သည် နှင့် အ ညီ နေ ရင်း ရွာ များ၌ ဘေး စဉ် ဘိုး ဆက် စာ ရင်း ပါ ဝင် ကြ၏။ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ လည်း တဲ တော် တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် အ ထွက် အ ဝင် ကို အ လှည့် ကျ ကြည့် ရှု ဆောင် ရွက် ရ သည် မှာ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက် လေး မျက် နှာ၌ စောင့် နေ ရ ကြ၏။ ရွာ နေ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် ခု နစ် ရက် အ ပတ် တိုင်း မ ကြာ မ ကြာ လာ၍ ဝိုင်း ကူ ရ ကြ၏။ အ ချို့ တို့ လည်း ရေ တွက် ထုတ် သွင်း သော အ ဆောင် အ ရွက် တော် များ ကို ကြည့် ရှု ရ ကြ၏။ အ ချို့ တို့ မှာ မူ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ရှိ ပ ရိ ဘော ဂ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ မှ စ၍ မုန့် ညက်၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ လော် ဗန်၊ နံ့ သာ ပေါင်း များ ကို ကြည့် ရှု ရ ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် ဂိုဏ်း သား အ ချို့ တို့ လည်း နံ့ သာ ဆီ ကို ဖော် စပ် ရ ကြ၏။ လေ ဝိ အ နွယ်၊ ကော ရ အ ဆက်၊ ရှ လ္လုံ သား ဦး မ တ္တိ သိ သည် ရာ ထူး အ လျောက် သံ အိုး ကင်း ဖြင့် ဖုတ် ကင် သော မုန့် ကို ကြည့် ရှု ရ၏။ ကော ဟတ် အ ဆက်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ချို့ တို့ လည်း ဥ ပုသ် နေ့ တိုင်း ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို ပြင် ဆင် ရ ကြ၏။ ဆို ခဲ့ သော သူ တို့ သည် လေ ဝိ အ နွယ်၊ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ်၊ သီ ချင်း သည် ဖြစ် သည့် အ လျောက် နေ့ ညဉ့် မ ဟူ သီ ဆို ရ သည် ဖြစ်၍ အ ခြား အ မှု အ ရေး နှင့် ကင်း လျက် ဗိ မာန် တော် ခန်း များ တွင် နေ ရ ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ၍ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် အ လိုက် လေ ဝိ အ နွယ် အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် ကြ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ နေ ဂိ ဗောင့် အ ဘ ယေ လ၏ မ ယား ကား မာ ခါ အ မည် ရှိ၏။ မိ က လုတ် သား ကား၊ ရှိ မံ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် အ တူ၊ မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ၏။ နေ ရ သား ကား ကိ ရှ။ ကိ ရှ သား ကား ရှော လု မင်း။ ရှော လု မင်း သား တော် များ ကား ယော န သန်၊ မေ လ ခိ ရွှ၊ အ ဘိ န ဒပ်၊ ဣ ရှ ဗာ လ တို့ တည်း။ ယော န သန့် သား ကား မေ ရိ ဗ္ဗာ လ။ မေ ရိ ဗ္ဗာ လ သား ကား မိ က္ခာ။ မိ က္ခာ့ သား များ ကား ပိ သုန်၊ မေ လက်၊ တာ ရာ တို့ တည်း။ အာ ခတ် သား ကား ယာ ရာ။ ယာ ရာ့ သား များ ကား အာ လ မက်၊ အာ ဇ မာ ဝက်၊ ဇိ မ ရိ တို့ တည်း။ ဇိ မ ရိ သား ကား မော ဇ။ မော ဇ သား ဗိ မာ။ ၎င်း သား ရေ ဖာ ယ၊ ၎င်း သား ဧ လာ သ။ ၎င်း သား အာ ဇေ လ တည်း။ အာ ဇေ လ သား ခြောက် ယောက် အ မည် များ ကား အာ ဇ ရိ ကံ၊ ဗော ခေ ရု၊ ဣ ရှ မေ လ၊ ရှ ရိ ယ၊ သြ ဗ ဒိ၊ ဟာ နန် တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး စစ် တိုက် ရာ ဣ သ ရေ လ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ ၍ ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး တစ် လျှောက် ကျ ဆုံး ကြ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ ရဲ မက် တို့ သည် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ ကို ထပ် ကြပ် လိုက် လံ လျက် သား တော် ယော န သန်၊ အ ဘိ န ဒပ်၊ မေ လ ခိ ရွှ တို့ ကို လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ရှော လု မင်း လည်း အ ပြင်း အ ထန် အ တိုက် ခံ ရာ၌ လေး တပ် မှ မြှား ထိ မှန် သ ဖြင့် ဝေ ဒ နာ ရောက် သော ကြောင့်၊ လက် နက် တော် ကိုင် အား လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော ဤ သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ ချဉ်း လာ ၍ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် စွာ မ ပြု မ လုပ် စေ ရန် သင့် ဓား ကို ဆွဲ နုတ် ထိုး သတ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သော် လည်း လက် နက် တော် ကိုင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သည် နှင့် မ ပြု ဝံ့ သော ကြောင့် မင်း ကိုယ် တိုင် ဓား တော် ကို ဆွဲ ယူ လျက် ဓား ဦး ပေါ် တွင် လှဲ သေ လေ၏။ လက် နက် တော် ကိုင် လည်း ရှော လု မင်း သေ သည် ကို သိ မြင် လျှင် ကိုယ့် ဓား ဦး ပေါ် တွင် လှဲ သေ လေ၏။ ရှော လု မင်း မှ စ၍ သား တော် သုံး ပါး နှင့် ဆွေ တော် မျိုး တော် အ ပေါင်း တို့ ပါ ထို သို့ သေ ကြ ကုန်၏။ ချိုင့် တွင် နေ ထိုင် သ မျှ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ ကွယ် လွန် ကြောင်း ရဲ မက် တို့ ဆုတ် ပြေး ရ ကြောင်း များ ကို ကြား သိ လျှင် ကိုယ့် မြို့ ရွာ များ မှ စွန့် ခွာ ထွက် ပြေး ကြ ရာ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ဝင် ရောက် နေ ထိုင် ကြ၏။ နောက် နေ့၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ သည် ကျ ဆုံး သူ တို့ မှ ပါ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ရန် လာ ကြ သော် ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး တွင် သား တော် တို့ နှင့် တ ကွ ရှော လု မင်း ကျ ဆုံး သည် ကို တွေ့ မြင် ရာ၊ ဦး ခေါင်း တော် ကို ဖြတ်၍ ချွတ် သိမ်း သော လက် နက် စုံ နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပြည် ရှိ ရုပ် ပွား များ၊ လူ သူ များ ထံ သ တင်း ကြော် ငြာ ရာ အ ဖြစ် အ နှံ့ အ ပြား ပို့ လိုက် ကြ၏။ လက် နက် တော် ကို ကိုယ့် ဘု ရား များ ကျောင်း တွင် ထား၍ ဦး ခေါင်း တော် ကို ကား ဒါ ဂုန် ကျောင်း၌ ဆွဲ ထား ကြ ၏။ ရှော လု မင်း၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ပြု သော အ ခြင်း အ ရာ ကို ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကြား လျှင်၊ သူ ရဲ ကောင်း အ ပေါင်း တို့ သည် ချီ သွား လျက် ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် တို့ အ လောင်း များ ကို ယူ ပြီး သော် ယာ ဗက် မြို့ ရောက် ပို့၍ အ ရိုး တော် များ ကို ယာ ဗက် မြို့ ရှိ ညန် ပင် အောက် တွင် ဘူ မိ စျာ ပ န ပြု ပြီး မှ ခု နက် ရက် တိုင် တိုင် အ စာ ရှောင် ကြ လေ ၏။ ထို နောက် ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ စု ရုံး၍ ကျွန် တော် တို့ သည် အ ရှင့် အ ရိုး အသား စင် စစ် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ယ မန်၊ ရှော လု မင်း လက် ထက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ စစ် ဝင် စစ် ထွက် မှု ကို စီ မံ သူ ကား အ ရှင် ပေ တည်း။ အရှင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် သည် ဣ သ ရေ လူ မျိုး တော် ကို ထိန်း ကျောင်း ရ လျက် ထို လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ရ မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း တင် လျှောက် ကြ လေ ၏။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် ဟေ ဗြုန် မြို့၌ စံ နေ သော ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ပြီး လျှင် ၎င်း မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် ရှ မွေ လ ဆင့် ဆို ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ကြ လေ ၏။ တိုင်း ရင်း သား ဖြစ် သူ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ၊ ယေ ဗုတ် တည်း ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဣ သ ရေ လ အလုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကိုယ် တိုင် ချီ သွား လျှင်၊ ထို မြို့ သား တို့ က ဤ မြို့ သို့ သင် မ ဝင် ရ ဟု ကြိမ်း ပ ကြ သော် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တည်း ဟူ သော ဇိ အုန် ခံ မြို့ ကို သိမ်း ယူ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို ဦး စွာ လုပ် ကြံ သူ သည် ဗိုလ် ချုပ် ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည့် အ တိုင်း ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ သည် တပ် ဦး တက် ဝင် သ ဖြင့် ဗိုလ် ချုပ် ရာ ထူး ကို ရ လေ ၏။ ၎င်း ခံ မြို့၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း စံ နေ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ကိုယ် တော် တိုင် မိ လ္လော ပြ အိုး မှ စ၍ ပတ် လည်၌ မြို့ သစ် တည် လျက် မြို့ ဟောင်း ကို ကား ယွာ ဘ ပြု စု ရ လေ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ထို မင်း ၌ တန် ခိုး အာ ဏာ တိုး ပွား ကြီး မြင့် လျက် ရှိ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရည် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် ကို မင်း မြှောက် ခြင်း ငှါ ဣ သ ရေ လူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ နိုင် ငံ တော် တွင် စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ထမ်း ရွက် သော သူ ရဲ ကောင်း တို့ အ ထက် အ ကြီး အ မှူး တို့ အ မည် နှင့်၊ နောက် တော် ပါ သူ ရဲ ကောင်း တို့ အ မည် အ ရည် များ ကား ဗိုလ် မှူး တို့ တွင် အ ကြီး ဆုံး ဖြစ် သူ လူ သုံး ရာ ကို လှံ ဖြင့် တစ် ခါ တည်း လုပ် ကြံ သော ဟ ခ မော နိ အ နွယ် ယာ ရှော ဗ တည်း။ ဒု တိ ယ ဗိုလ် ကား ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ အ ပါ၊ အာ ဟော့ အ နွယ်၊ ဒေါ ဒေါ့ သား ဧ လာ ဇာ တည်း။ ပါ သ ဒ မ္မိမ် အ ရပ် ရှိ မ ယော မြေ ကွက်၌ ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ စစ် တိုက် ရန် စု ရုံး စဉ် တပ် တော် သား တို့ ဆုတ် ပြေး ကြ သည့် ကာ လ ထို သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း နောက် တော် ပါ သည် နှင့် အ ညီ၊ မြေ ကွက် အ လယ် တွင် ရပ် တန့် ခု ခံ လျက် ဖိ လိ တ္တိ သူ ရဲ တို့ ကို လုပ် ကြံ ကြ သ ဖြင့် ကြီး စွာ သော အောင် မြင် ဘေး လွတ် ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ၏။ ဦး ဆောင် ဗိုလ် သုံး ကျိပ် အ နက် သုံး ယောက် တို့ သည် ရေ ဖိမ် ချိုင့်၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် စွဲ ရပ် လျက် နေ ကြ စဉ် ဒါ ဝိဒ် ခို ရာ ကျောက် တောင် ရှိ အ ဒု လံ ဥ မင် သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ခိုင် လုံ သော ဥ မင် တွင် နေ ၍ ဖိ လိ တ္တိ ကင်း တပ် လည်း ဗက် လင် မြို့ မှာ စွဲ ခိုက်၊ ဗက် လင် မြို့ တံ ခါး အ နီး ရှိ တွင်း ရေ ကို ငါ သောက် ပါ ရ စေ ဟု ဒါ ဝိဒ် တောင့် တ ပြော ဆို မိ ရာ၊ ယွာ ဘ ညီ အ ဘိ ရှဲ သည် ဆို ခဲ့ သော ဗိုလ် သုံး ယောက် တို့ တွင် ဦး ဆောင် ဖြစ် လျက် ရန် သူ သုံး ရာ ကို လှံ ဖြင့် လုပ် ကြံ သည် နှင့် အ ညီ ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ နှင့် အ တူ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ၏။ သုံး ယောက် တို့ အ တွင်း နှစ် ယောက် ထက် အ သ ရေ ရှိ သော ကြောင့် ဗိုလ် မှူး ဖြစ် သော် လည်း ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ ဘွဲ့ ကို မ ရ ချေ။ မြောက် မြား စွာ ပြု ဘူး သော ကပ် ဇေ လ မြို့ နေ သူ ရဲ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ လည်း မော ဘ လူ မျိုး အ ရေ လ သား နှစ် ယောက် ကို သတ် သည့် ပြင် မြေ တွင်း၌ အောင်း နေ သော  ခြင်္သေ့ ကို မိုး ပွင့် ကျ ရာ ကာ လ တွင် ဆင်း ဝင် သတ် လေ ၏။ ရက် ကန်း လက် လိပ် နှင့် အ မျှ လှံ လက် နက် ကို စွဲ ကိုင် သော အ ရပ် အ မောင်း ငါး တောင် ကြီး မြင့် သူ၊ အိ ဂျစ် လူ မျိုး တစ် ယောက် ထံ တုတ် နှင့် သာ ချဉ်း ဝင်၍ ထို အိ ဂျစ် လူ မျိုး လက် မှ လှံ ကို လု ယူ ပြီး လျှင် ၎င်း လှံ ဖြင့် ထိုး သတ် လေ၏။ ယော ယ ဒ သား၊ ဗေ နာ ယ ထို သို့ ပြု သ ဖြင့် ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ နှင့် အ တူ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ ၏။ ဗိုလ် သုံး ကျိပ် တို့ ထက် အ သ ရေ ရှိ သော် လည်း ရဲ ဗိုလ် သုံး ဦး တို့ ဘွဲ့ ကို မ ရ ချေ။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကိုယ့် ရံ တော် မှူး ရာ ထူး ကို ခန့် ထား သ တည်း။ ဗိုလ် ထု အ ပါ အ ဝင် သူ ရဲ ကောင်း များ ကား ယွာ ဘ ညီ အာ သ ဟေ လ။ ဗက် လင် မြို့ နေ၊ ဒေါ ဒေါ့ သား ဧ လ ဟာ နန်။ ဟာ ရော် မြို့ သား ရှ မ္မုတ်။ ပေ လောင် မြို့ သား ဟေ လက်။ အာ ဟော့ အ နွယ် ဣ လဲ။ နေ တော ဖ မြို့ သား မ ဟာ ရဲ။ နေ တော ဖ မြို့ နေ ဗာ နာ့ သား ဟေ လက်။ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ နေ၊ ရိ ဘဲ သား ဣ တ္တဲ။ ပိ ရ သုန် မြို့ သား ဗေ နာ ယ။ ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ သား အာ ဇ မာ ဝက်။ ရှာ လ ဗိမ် မြို့ သား ဧ လျာ ဘ။ ဂိ ဇော န အ နွယ် ဟာ ရှိမ်၏ သား တို့ ဟာ ရာ မြို့ နေ ရှာ ဂဲ သား ယော န သန်။ ဟ ဂ္ဂေ ရိ သား မိ ဗ ဟာ။ အ မ္မုန် မျိုး ဇေ လက်။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ၏ လက် နက် ကိုင်၊ ဗေ ရုတ် မြို့ နေ န ဟာ ရဲ။ ဟိ တ္တိ မျိုး ဥ ရိ ယ။ အာ လဲ သား ဇာ ဗဒ်။ ရု ဗင့် သူ ရဲ သုံး ကျိပ် အုပ် ရှိ ဇ သား အ ဒိ န။ မာ ခါ့ သား ဟာ နန်။ မိ သ န မြို့ သား ယော ရှ ဖတ်။ အာ ရှ တ ရုတ် မြို သား သြ ဇိ။ မ ဟာ ဝ မြို့ သား ဧ လျေ လ။ ဧ လ နန့် သား ယေ ရိ ဗဲ နှင့် ယော ရှ ဝိ။ မော ဘ မျိုး ဣ သမ၊ ဧ လျေ လ၊ သြ ဗက်။ မေ ဇော ဗိတ် မြို့ သား ယာ သေ လ တို့ တည်း။ ဂိ ဗာ မြို့ နေ ရှေ မာ့ သား အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ အ ဟေ ဇာ နှင့် ညီ ယော ရှ၊ အာ ဇ မာ ဝက် သား ယေ ဇေ လ နှင့် ပေလက်၊ ဗ ရာ ခ။ အာ န သုတ် မြို့ သား ယေ ဟု။ ဗိုလ် သုံး ကျိပ် အုပ် သူ ရဲ ကောင်း၊ ဂိ ဗောင် မြို့ သား ဣ ရှ မာ ယ၊ ယေ ရ မိ၊ ယ ဟာ ဇေ လ၊ ယော ဟ နန်။ ဂ ဒ ရ မြို့ သား ယော ဇ ဗဒ်၊ ဧ လု ဇဲ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ ဗာ လျာ၊ ရှေ မ ရိ၊ ဟာ ရိပ် အ နွယ် ရှေ ဖ တိ။ ကော ရ အ နွယ်၊ ဧ လ ကာ န၊ ဣ ရှ ယာ၊ အာ ဇ ရေ လ။ ယော ဇာ နှင့် ယာ ရှော ဗ၊ ဂေ ဒေါ် မြို့ နေ ယေ ရော ဟံ့ သား ယော လွာ နှင့် ဇေ ဗ ဒိ တို့ သည် သဲ က န္တာ ရ လုံ ခြုံ ရာ အ ရပ် ရှိ ဒါ ဝိဒ် ထံ ၀င် ၍ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ရဲ ရင့် သော မျက် နှာ၊ တော တောင် နေ ဒ ရယ် ကဲ့ သို့ လျင် မြန် လျက်၊ လှံ ရေး ဒိုင်း လွှား ရေး တတ် မြောက် သော ဂဒ် အ နွယ် စစ် ခေါင်း မာ သူ တို့ ဟူ မူ ကား ပ ထ မ ဧ ဇာ၊ ဒု တိ ယ သြ ဗ ဒိ၊ တ တိ ယ ဧ လျာ ဘ၊ ဂဒ် အ နွယ် သား ထို ရဲ ဗိုလ် တို့ သည် အ ငယ် မှာ စစ် သား တစ် ရာ နှင့် အ မျှ အ ကြီး မှာ တစ် ထောင် နှင့် အ မျှ တူ ညီ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ပ ထ မ လ တွင် ကမ်း တစ် လျှောက် လွှမ်း မိုး သော ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ရာ အ ရှေ့ ဘက်၊ အ နောက် ဘက်၊ ချိုင့် ရှိ သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို မောင်း နှင် ကြ ၏။ ဗင်္ယာ မိန်၊ ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ သည် လုံ ခြုံ ရာ အ ရပ် တွင် ရှိ နေ သည့် ဒါ ဝိဒ် ထံ ဝင် လာ ကြ သော အ ခါ ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ သူ ဒါ ဝိဒ် က၊ ရန် မ မူ ဘဲ ငါ့ ကို အ ကူ အ ညီ လာ သည် မှန် လျှင် ငါ နှင့် တစ် စိတ် တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ရန် သူ တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ရန် လာ လျှင် မူ ကား ငါ၌ လက် ရောက် မှု ကင်း သော ကြောင့် ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ရှု ကြည့် စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို သော်၊ ဗိုလ် ချုပ် အာ မ သဲ အ ပေါ် သို့ ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက်၍ အို ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ပိုင်၊ ကိုယ် တော့် ဘက် ပါ ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကိုယ် တော် ကို မ စ တော် မူ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် နှင့် ကူ ညီ သူ တို့ အ ပေါ် ချမ်း သာ ခြင်း မင်္ဂ လာ တည် ရောက် ပါ စေ သော ဟု ဖွဲ့ ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် သည် လက် ခံ၍ အ သီး အ သီး တို့ အား တပ် မှူး ရာ ထူး ကို ပေး လေ ၏။ စစ် ခေါင်း မာ သော ရဲ ဗိုလ် ဖြစ် ကြ သ ဖြင့် အ နု ကြမ်း စီး သူ တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ ကူ ညီ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ထို ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် ဗိုလ် ခြေ နှင့် အ မျှ ကြီး စွာ သော ဗိုလ် ထု ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် ဒါ ဝိဒ် ဘက် သို့ တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ ပါ ဝင် ကူ ညီ ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ရှော လု မင်း ၏ နိုင် ငံ ကို ဒါ ဝိဒ် လက် သို့ လွှဲ ပြောင်း ခြင်း ငှါ၊ ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် ထံ ဝင် လာ သူ၊ စစ် လက် နက် ကိုင် ရဲ မက် ဦး ရေ စာ ရင်း ဟူ မူ ကား ယု ဒ အ နွယ် သား၊ ဒိုင်း လွှား၊ လှံ၊ လက် နက် ကိုင် ခြောက် ထောင့် ရှစ် ရာ၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် သား၊ စစ် ခေါင်း မာ သော သူ ရဲ ခု နစ် ထောင့် တစ် ရာ၊ ထို ကာ လ တိုင် အောင် ရှော လု မင်း မျိုး ကို အ များ အ ပြား စောင့် ရှောက် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ရှော လု မင်း အ မျိုး သား ချင်း တို့ သုံး ထောင်။ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ တွင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သော သူ ရဲ ကောင်း နှစ် သောင်း ရှစ် ရာ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် ထက် ဝက် မှ ဒါ ဝိဒ် ကို မင်း မြှောက် ရန် အ မည် စာ ရင်း ပါ ဝင် သူ တစ် သောင်း ရှစ် ထောင်။ ဣ သ ခါ့ အ နွယ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို အုပ် လျက် အ မြော် အ မြင် ပ ညာ ရှိ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ပြု သင့် ရာ ပြု သင့် ကြောင်း ကို နား လည် သူ တပ် မှူး နှစ် ရာ။ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ်၊ စိတ် ဒွိ ဟ ကင်း လျက်၊ လက် နက် စုံ နှင့် စစ် ချီ၍ ခင်း ကျင်း စီ မံ ခြင်း ကျွမ်း ကျင် သူ ငါး သောင်း။ နဿ လိ အ နွယ်၊ ဗိုလ် တစ် ထောင် နှင့် တ ကွ ဒိုင်း လွှား၊ လှံ၊ လက် နက် ကိုင် သုံး သောင်း ခု နစ် ထောင်။ ဒန့် အ နွယ်၊ စစ် စီ မံ ခြင်း ကျွမ်း ကျင် သူ နှစ် သောင်း ရှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ။ အာ ရှာ့ အ နွယ်၊ စစ် ချီ၍ စီ မံ ခြင်း ကျွမ်း ကျင် သူ လေး သောင်း။ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် ရှိ ရု ဗင်၊ ဂဒ်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် ထက် ဝက် မှ လက် နက် စုံ ကိုင် သူ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် စစ် ခင်း ကျင်း ခြင်း ကျွမ်း ကျင် သော သူ များ ဖြစ် လျက် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် ကို မင်း မြှောက် ခြင်း ငှာ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ရောက် လာ၍ ကြွင်း ကျန် သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ လည်း ဒါ ဝိဒ် ကို မင်း မြှောက် ရန် သ ဘော တူ ညီ ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် တစ် ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ် စ သော အ ကြီး အ ကဲ ဟူ သ မျှ နှင့် တိုင် ပင် ပြီး လျှင်၊ လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သ ဘော တူ ကြ၏။ ထို သို့ ပြု ရန် ဝန် ခံ ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ မှ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ရန် အိ ဂျစ် နယ် ဝင် ရှိ ဟော ရ ချောင်း မှ စ ၍ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ တိုင် အောင်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို စု ဝေး စေ ပြီး လျှင် နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရာ ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် ရန် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး နှင့် တ ကွ ယု ဒ ပိုင်၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ တည်း ဟူ သော ဗာ လာ မြို့ သို့ ချီ သွား လေ ၏။ အ ဘိ န ဒပ် အိမ် ထဲ မှ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို လှည်း သစ် ပေါ် တွင် တင် ဆောင် ရာ၊ သြ ဇ နှင့် အ ဟိ သြ တို့ သည် ထို လှည်း ကို မောင်း နှင် ရ ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် တ ကွ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သီ ချင်း ဆို လျက် စောင်း၊ တ ယော၊ ပတ် သာ၊ ခွက် ကွင်း၊ တံ ပိုး များ ကို ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် တီး မှုတ် ကြ ကုန်၏။ ခိ ဒုန်၏ တ လင်း သို့ ရောက် သော် နွား တိုက် လဲ သည် နှင့် သြ ဇ သည် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို လှမ်း ကိုင် ဆွဲ မိ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား ၍၊ သေ တ္တာ တော် ကို ကိုင် ဆွဲ ခြင်း အ တွက် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် သြဇ သေ လေ၏။ သြ ဇ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ ခွင်း ဖောက် တော် မူ သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် စိတ် နာ၍ ထို အ ရပ် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ပေ ရ ဇော ဇ အ မည် တွင် စေ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ငါ့ ထံ မည် သို့ ပင့် ဆောင် ရ အံ့ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ထို ကာ လ ဘု ရား သ ခင် အား ကြောက် ရွံ့၍ ကိုယ့် နေ ရာ မြို့ တော် တွင်း သို့ သေ တ္တာ တော် ကို မ ပင့် မ သွင်း ဘဲ၊ ဂါ သ မြို့ သား သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် တွင် လွှဲ တင် ထား ရာ ထို သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် အ နီး တဲ တော်၌ ဘု ရား သ ခင့် သေတ္တာ တော် ထား သ မျှ သုံး လ ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် ပိုင် သ မျှ ကို အ ကျိုး ထူး ပေး တော် မူ ၏။ တု ရု ဘု ရင် ဟိ ရံ မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို လွှတ်၍ နန်း တော် တည် ဆောက် ရန် သစ် က တိုး သစ် နှင့် ပန်း ရန် သ မား၊ လက် သ မား တို့ ကို ပို့ ဆက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ တွက် ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် တည် မြဲ စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ဏာ ကြီး စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သိ မြင် လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှာ စံ နေ သော အ ခါ အ ခြား မိ ဖု ရား တို့ ကို ယူ ပြန် သ ဖြင့် သား တော် သ မီး တော် များ ကို ရ သေး ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ရ သော သား တော် တို့ အ မည် များ ကား ရှ မွာ၊ ရှော ဗပ်၊ နာ သန်၊ ရှော လ မုန်။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် ဒါ ဝိဒ် ကို ရာ ဇ ဘိ သိက် ဖြင့် ချီး မြှင့် ခြင်း သ တင်း ကြာ သိ ကြ သော် ဒါ ဝိဒ် ကို ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း တို့ ချီ တက်၍ လိုက် ရှာ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သ ဖြင့် ဆီး ဆို့ ရန် ချီ သွား လေ ၏။ ဖိ လိ တ္တိ တပ် တို့ သည် ရေ ဖိမ် ချိုင့် တွင် အ နု ကြမ်း စီး ချီ လာ ကြ သော်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် စစ် ဘက် ရ ပါ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ပါ မည် လော ဟု ဘုရား သ ခင့် ထံ မေး လျှောက် လျှင် စစ် တက် လော့၊ သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် မြို့၌ ချီ တက် သော ဖိ လိ တ္တိ တပ် ကို လုပ် ကြံ ရာ ရေ ပန်း ပေါက် ထွက် သ ကဲ့ သို့ ရန် သူ တို့ ကို ငါ့ လက် ရုံး ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပေါက် ပျက် စေ တော် မူ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လေ ၏။ ထို အ မှု ကို အ စွဲ ပြု၍ ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် အ မည် ဖြင့် ခေါ် ဝေါ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ရပ်၌ ဖိ လိ တ္တိ တပ် က စွန့် လွှတ် ခဲ့ ရ သော ဘု ရား ရုပ် များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အ မိန့် ထုတ် သည့် အ တိုင်း မီး တိုက် ကြ ၏။ တစ် ဖန် ထို ချိုင့် တွင် ဖိ လိ တ္တိ တပ် အ နု ကြမ်း စီး ကြ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ မေး လျှောက် ပြန် သော် အ မှီ မ တက် ရ။ ပန်း ၍ ပိုး စာ မြိုင် အ နီး ချဉ်း ကပ် ပြီး မှ၊ ပိုး စာ မြိုင် အ ထက် ဖျား က တပ် သံ ကြား လျှင် ချီ ထွက် လော့။ ငါ ဘု ရား သ ခင် သည် ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း ကို လုပ် ကြံ ရန် သင့် ရှေ့ တွင် ကြွ ချီ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း လိုက် နာ ၍ ဖိ လိ တ္တိ အ လုံး အ ရင်း ကို ဂိ ဗောင် မြို့ မှ ဂေ ဇာ မြို့ အ ထိ လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကျော် စော ကိ တ္တိ သည် အ တိုင်း တိုင်း အ ပြည် ပြည် သို့ ရောက် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မင်း အား လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ထိတ် လန့် စေ တော် မူ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် တိုက် အိမ် များ ကို တည် ဆောက်၍ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကိန်း ဝပ် ရန် နေ ရာ ကို ပြု ပြင် လျက် တဲ တော် ကို လည်း စိုက် ထူ ပြီး လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ စဉ် အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ထမ်း ခြင်း ပြု ရန် ရွေး ချယ် တော် မူ ခဲ့ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ ထို သေ တ္တာ တော် ကို မ ထမ်း အပ် ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ပြု ပြင် ပြီး နေ ရာ တော် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် အံ့ သော ငှါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ စု ရုံး ရ သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ နက်၊ အာ ရုန့် အ နွယ် မှ စ၍ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို စု ဝေး စေ သည် မှာ၊ ကော ဟတ် အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ ဥ ယေ လ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ်၊ မေ ရာ ရိ အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ အ သာ ယ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ်၊ ဂေ ရ ရှုံ့ အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ ယော လ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ရာ့ သုံး ဆယ်။ ဧ လိ ဇ ဖန့် အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ ရှေ မာ ယ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှစ် ရာ။ ဟေ ဗြုန့် အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ ဧ လျေ လ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှစ် ဆယ်။ သြ ဇေ လ အ နွယ်၊ အ ကြီး အ ကဲ အ မိ န ဒပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ တည်း။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ တို့ နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း ဝင် ဥ ရေ လ၊ အ သာ ယ၊ ယော လ၊ ရှေ မာ ယ၊ ဧ လျေ လ၊ အ မိ န ဒပ် တို့ ကို ခေါ်၍ မိန့် ဆို သည် ကား၊ သင် တို့ သည် လေ ဝိ ဂိုဏ်း တွင် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ ဖြစ် ကြ သည် နှင့် ငါ ပြု ပြင် ပြီး နေ ရာ တော် သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် အံ့ သော ငှါ ကိုယ် တိုင် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပါ သန့် ရှင်း ကြ စေ။ ဥ ပ ဒေ သ တော် အ တိုင်း မ ဟုတ်၊ သင် တို့ မ ပါ ဘဲ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ယ မန် ငါ တို့ လိုက် ရှာ မိ သည့် အ တွက် ငါ တို့ ကို ခွင်း ဖောက် တော် မူ ခဲ့ လေ စွ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ ရ၊ ထို ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သေတ္တာ တော် ကို ပင့် ဆောင် အံ့ သော ငှါ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ကြ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ ရ မော ရှေ မှာ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထမ်း ပိုး လျှို ပြီး သော သေ တ္တာ တော် ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ထမ်း ဆောင် ကြ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ကြီး အ ကဲ တို့ လည်း တ ယော၊ စောင်း၊ ခွက် ကွင်း စ သော တု ရိ ယာ မျိုး နှင့် သီ ဆို တတ် သူ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခြိမ့် ခြိမ့် မွမ်း အောင် ရွှင် လန်း စွာ တီး ဆို အံ့ သော ငှါ ခန့် ထား ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထုတ် ဆင့် သည့် အ တိုင်း ယော လ သား ဟေ မန်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဗေ ရ ခိ သား အာ သပ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း မေ ရာ ရိ အ နွယ် ဖြစ် သူ ကု ရှာ ယ သား ဧ သန် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဒု တိ ယ တန်း၊ ဇာ ခ ရိ၊ ဗင်၊ ယာ ဇေ လ၊ ရှေ မိ ရာ မုတ်၊ ယေ ဟေ လ၊ ဥ န္နိ၊ ဧ လျာ ဘ၊ ဗေ နာ ယ၊ မာ သေ ယ၊ မ တ္တိ သိ၊ ဧ လိ ဖ လေ၊ မိတ် နေ ယ၊ အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ သြ ဗ ဒေ ဒုံ နှင့် ယေ လ တို့ ကို လည်း ကောင်း ခန့် ထား ကြ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ သီ ဆို သူ ဟေ မန်၊ အာ သပ်၊ ဧ သန် တို့ သည် ကြေး ခွက် ကွင်း တီး ခြင်း၊ ဇာ ခ ရိ၊ အ ဇေ လ၊ ရှေ မိ ရာ မုတ်၊ ယေ ဟေ လ၊ ဥန္နိ၊ ဧ လျာ ယ၊ မာ သေ ယ၊ ဗေ နာ ယ တို့ သည် ညာ သံ မှီ သော တ ယော ကို ထိုး ခြင်း၊ မ တ္တိ သိ၊ ဧ လိ ဖ လေ၊ မိတ် နေ ယ၊ သြ ဗ ဒေ ဒုံ၊ ယေ လ၊ အာ ဇ ဇိ တို့ သည် ဘယ် သံ တည်၍ စောင်း တီး ခြင်း များ ကို ပြု ရ ကြ ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ ခေ န နိ သည် သီ ချင်း အ တတ် ကျွမ်း ကျင် သော ကြောင့် သီ ချင်း ဆ ရာ ကြီး ဖြစ် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး နှင့် ထောင် တပ် အုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို သြ ဗ ဒေ ဒုံ့ အိမ် မှ ပင့် ဆောင် အံ့ သော ငှါ ဝမ်း မြောက် စွာ သွား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ထမ်း ရန် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် မ စ တော် မူ သည့် အ တွက် နွား ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် များ ကို ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သေ တ္တာ တော် ထမ်း လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ၊ သီ ချင်း ဆ ရာ ခေ န နိ မှ စ သော သီ ဆို သူ များ တို့ သည် ပိတ် ချော ဝတ် လုံ ကို ဝတ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း မှာ မူ ပိတ် ကိုယ် ဝတ် ပါ ဆင် ယင် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သို့ ကြွေး ကြော် လျက် နှဲ ခ ရာ၊ တံ ပိုး၊ ခွက် ကွင်း၊ တ ယော၊ စောင်း များ ကို ခြိမ့် ခြိမ့် မွမ်း တီး မှုတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ပင့် ဆောင် ကြ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ရောက် ဆဲ အ ခါ ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ သည် ပြူ တင်း ပေါက် မှ စီး ကြည့်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း တီး က လျက် လာ သည် ကို မြင် သော် မ ခန့် မ ညား နှ လုံး သွင်း လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို သွင်း၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း စိုက် ထား ပြီး သော တဲ တော် ဗ ဟို တွင် ထား ပြီး မှ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ လေ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း ကိ စ္စ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ဆောင် ရွက် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ လူ ပ ရိ သတ် အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ယောက်ျား၊ မိန်း မ အ သီး အ သီး တို့ အား မုန့် တစ် လုံး၊ အ မဲ တစ် တုံး၊ စ ပျစ် ပြဉ် တစ် ပြား စီ ဝေ ငှ လေ ၏။ ထို နေ့ ၌ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အာ သပ် နှင့် အ သင်း သား ချင်း တို့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ၍ ဦး စွာ ဖွဲ့ ဆို စေ သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု လျက် အ မှု တော် များ ကို လူ အ မျိုး မျိုး သိ စေ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ဆို ကျူး ဧ၍ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ကို ဆင် ခြင် ကြ လော့။ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော်၌ ဂုဏ် ယူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ရွှင် လန်း ကြ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တန် ခိုး တော် ကို လိုက် ရှာ လျက် မျက် နှာ တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ရှာ ဖွေ ကြ လော့။ ပြု တော် မူ ခဲ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ထူး ဆန်း သော အ မှု တော် များ နှင့် နှုတ် တော် ထွက် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း သ တိ ရ ကြ လော့။ ကျွန် တော် ရင်း အာ ဗြ ဟံ့ အ နွယ်၊ ရွေး ကောက် တော် မူ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့၊ ကိုယ် တော် မြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ဘု ရား ဖြစ် လျက် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည် မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး တည် လျက် ရှိ၏။ သင် တို့ သည် အ ရေ အ တွက် နည်း ပါး ၍၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ ဖြစ် လူ တစ် မျိုး မှ တစ် မျိုး၊ တစ် နိုင် ငံ မှ တစ် နိုင် ငံ သို့ လူး လာ ကြ ရ သည့် ကာ လ၊ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ချင်း ဆို ကြ လော့။ နာ မ တော် ကို တစ် နေ့ နောက် တစ် နေ့ အောင် မြင် တော် မူ ရာ သ တင်း ကို လွှင့် ကြ လော့။ လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ ဘုန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့၌ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို လည်း ကောင်း ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ်၍ အ လွန် ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် ခန့် ညား ခြင်း ကို ခံ ထိုက် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရား ဟူ သ မျှ သည် အ တု မျှ သာ ဖြစ် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏၊ ဘုန်း နှင့် ဂုဏ် တော် သည် ရှေ့ တော်၌ လည်း ကောင်း၊ တန် ခိုး နှင့် အာ နု ဘော် သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ လည်း ကောင်း တည်၏။ လူ အ မျိုး အ နွယ် ခပ် သိမ်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် သည် ဘုန်း ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ လော့။ ပူ ဇော် သ က္ကာ ပါ လျက် ရှေ့ တော် သို့ တိုး ဝင် လျက် သန့် ရှင်း စွာ ဆင် ယင် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကြ လော့။ အို မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ရှေ့ တော်၌ တုန် လှုပ် ကြ လော့။ ဤ လော က သည် မ လှုပ် မ ရှား နိုင် အောင် တည် လျက် ရှိ ၏။ မိုး ကောင်း ကင် သည် ဝမ်း မြောက် စေ။ မြေ ပ ထ ဝီ လည်း ရွှင် လန်း စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိုး စံ တော် မူ သည် ဟု လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ပြော ဆို ကြ စေ။ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ ပါ ဟိန်း ဟုန်း ခြင်း၊ လယ် ပြင် နှင့် ပေါ် ပေါက် သ မျှ ပါ ရွှင် မြူး ခြင်း ပြု စေ။ ထို အ ခါ မြေ ကြီး သား တို့ ကို တ ရား စီ ရင် ခြင်း ငှါ ကြွ လာ တော် မူ မည် ဖြစ်၍ တော ပင် များ သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား ရှေ့ တော် တွင် ကျူး ဧ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် သော ကြောင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ကယ် တင် တော် မူ သော အို ဘု ရား သ ခင်၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ၍ ထော မ နာ ပြု ခြင်း၌ ဂုဏ် ရောက် ရ ကြ မည့် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် လျက် လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် မှ စု သိမ်း လွှတ် ထား တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှေး ကာ လ အ ဆက် ဆက် မှ စ၍ နောင် ကာ လ အ ဆက် ဆက် တိုင် အောင် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဖွဲ့ ဆို သော် လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် အာ မင် ဟု ဝန် ခံ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ သ တည်း။ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း စေ ရန် ဟေ မန် နှင့် ယေ ဒု သုန် စ သည့် အ မည် စာ ရင်း ဝင် ရွေး ချယ် သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း ထား ခဲ့ ၏။ ဟေ မန် နှင့် ယေ ဒု သုန် တို့ ဝယ်၊ ခြိမ့် ခြိမ့် မွမ်း တီး ရ သူ တို့ အ ဖို့ တံ ပိုး၊ ခွက် ကွင်း များ နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ထော မ နာ သီ ချင်း ဆို ရန် တု ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး ရှိ ၏။ ယေ ဒု သုန့် သား တို့ ကား တံ ခါး ဗိုလ် ဖြစ် ကြ ၏။ ထို နောက် လူ ပ ရိ သတ် သည် အ သီး အ သီး ကိုယ့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း လည်း နန်း တော် သား တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး အံ့ သော ငှါ ပြန် လည် လေ ၏။ ထို နောက် နန်း တော် တွင် စံ နေ ရ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ကြည့် လော့။ ငါ သည် သစ် က တိုး နန်း တော်၌ စံ နေ ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ မူ၊ တင်း တိမ် ရံ အ တွင်း၌ စံ နေ ရ သေး သည် တ ကား ဟု ပ ရော ဖက် နာ သန် အား မိန့် ဆို လျှင်၊ သ ဘော တော် ရှိ ရာ ပြု တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဟု နာ သန် ပြန် ပြော လေ ၏။ ထို ညဉ့် တွင် နာ သန် သို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် သည် မှာ၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ထံ သွား ၍ သင် သည် ငါ စံ နေ ရန် ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ရ မည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ထုတ် ဆောင် သော နေ့ က စ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဗိ မာန် နှင့် ငါ မ နေ။ စံ ရာ ယာ ယီ တဲ များ နှင့် သာ ကိန်း ဝပ် ခဲ့ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် အ တူ ငါ ကြွ ချီ ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ငါ စံ နေ ရန် သစ် က တိုး ဗိ မာန် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ တည် မ ဆောက် သ နည်း ဟူ၍ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ထိန်း ရန် ခန့် ထား သော ဣ သ ရေ လ တ ရား မင်း တစ် ဦး တစ် ယောက် အား မိန့် ဆို ဘူး သ လော ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရ မည့် ပြင်၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဒါ ဝိဒ် အား ဆက် လက် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မင်း ဖြစ် စေ ရန် ထိန်း ကျောင်း နေ ရာ သိုး ခြံ ထဲ မှ သင့် ကို ငါ ရွေး ထုတ် သည် နှင့် အ ညီ သွား လေ ရာ ရာ ငါ ပါ ရှိ လျက်၊ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို သင့် ရှေ့ မှ ငါ ပယ် ရှား လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သူ တို့ ကဲ့ သို့ သင့် အား ကျော် စော စေ မည်။ သင့် အ သက် တာ စေ့ ၍ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ လား ရ ပြီး နောက် သင် မှ ဆက် နွယ် သော သား ကို ငါ တင် မြှောက် လျက် အုပ် စိုး ခွင့် ကို တည် စေ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ငါ့ အ ဖို့ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ရ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း သူ့ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ စေ မည်။ ငါ နှင့် သူ သည် သား အ ဘ ဖြစ် လ တ္တံ့။ သင့် အ ရင် နန်း ထိုင် သူ မှ က ရု ဏာ ကို ရုပ် သိမ်း သည့် နည်း တူ ထို သား မှ မ ရုပ် မ သိမ်း ဘဲ၊ ငါ့ ဗိ မာန်၊ ငါ့ နိုင် ငံ တော်၌ အ စဉ် တည် စေ လျက် ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို လည်း တည် မြဲ စေ လိမ့် မည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ နာ သန် လည်း ထို ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ဟူ သ မျှ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ တိုး ဝင် ပျပ် ဝပ် လျက် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ဤ အ ဖြစ် အ နေ သို့ ပို့ ဆောင် ခြင်း ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ ရ ပါ သ နည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ထို ကျေး ဇူး တော် ကို သာ မ ည သ ဖွယ် အောက် မေ့ သည့် ပြင် ကျွန် တော် ကို ဘုန်း ကြီး သူ မှတ် ယူ လျက် ရှည် လျား သော နောင် ကာ လ တိုင် အောင် ကျွန် တော် မျိုး၏ အိမ် ထောင် ကို ရည်၍ မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် မျိုး အား ပေး တော် မူ သော ဂုဏ် အ သ ရေ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ အ ကျွန်ုပ် ဒါ ဝိဒ် က မည် သို့ လျှောက် ထား ရ ပါ ဦး မည် နည်း။ ကျွန် တော် မျိုး ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို ထောက် ထား၍ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ဤ ကြီး မြတ် သော ကျေး ဇူး အ လုံး စုံ ကို ပြု လျက် ကြီး မြတ် သော အ မှု အ လုံး စုံ ကို ပြ တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြား သိ သ မျှ တွင် ကိုယ် တော် နှင့် တူ သော ဘု ရား ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား မ ရှိ ပါ။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရွေး နုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး တော် ရှေ့၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို နှင် ထုတ် လျက် ကြောက် မက် ဖွယ် အ မှု ကြီး များ ဖြင့် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရ အံ့ သော ငှါ ကိုယ် တော် တိုင် ကြွ၍ ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ် ရွေး နုတ် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လူ တစ် မျိုး ရှိ သေး သ လော။ ကိုယ် တော် သည် ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို အ စဉ် ထား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ထို လူ မျိုး ၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ပြီ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ကျွန် တော် မျိုး နှင့် အိမ် ထောင် ပါ ရည်၍ မိန့် တော် မူ ချက် ကို ယ ခု တည် မြဲ စေ လျက် အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ဖို့ ဘု ရား သခင် ဖြစ် တော် မူ သည် ဟူ၍ နာ မ တော် အ စဉ် တည် လျက် ချီး မြှောက် ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဒါ ဝိဒ်၏ အိမ် ထောင် လည်း မျက် မှောက် တော် တွင် တည် မြဲ ပါ လိမ့် မည်။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ပင် အ ကျွန်ုပ် အိမ် ထောင် ကို အ စဉ် အ ဆက် တည် ဆောက် တော် မူ မည် ဟု ကျွန် တော် မျိုး အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် သာ ရှေ့ တော် တွင် ကျွန် တော် မျိုး ပ ဌ နာ ပြု ဝံ့ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မှန် သော ဘု ရား ဖြစ်၍ ဤ ကျေး ဇူး တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး အား သ နား မည် ဟု သ စ္စာ ဆို တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး၏ အိမ် ထောင် သည် စဉ် ဆက် မ ပြတ် ရှေ့ တော် တွင် တည် ခွင့် ရ စေ ရန် ယ ခု ကောင်း ကြီး ပေး သ နား တော် မူ ပါ ပြီ။ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သည် ဖြစ်၍ စဉ် ဆက် မ ပြတ် မင်္ဂ လာ တည် ရှိ ပါ လိမ့် မည် ဟု တောင်း လျှောက် သ တည်း။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို လုပ် ကြံ နှိမ် နင်း ၍ ၎င်း တို့ လက် မှ ဂါ သ မြို့ နှင့် နိ ဂုံး များ ကို သိမ်း ယူ လေ ၏။ မော ဘ ပြည် ကို လည်း လုပ် ကြံ ရာ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ ၏။ ဥဖ ရတ် မြစ် တစ် လျှောက် အာ ဏာ တော် တည် စေ ရန် ထွက် ချီ သော ဇော ဘ ဘု ရင် ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ကို လည်း ဟာ မတ် မြို့ ရောက် ဒါဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ရာ၊ စစ် ရ ထား တစ် ထောင်၊ မြင်း စီး သူ ရဲ ခု နစ် ထောင်၊ ခြေ သည် သူ ရဲ နှစ် သောင်း တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး မှ စစ် ရ ထား မြင်း တစ် ရာ ကို သာ သိမ်း၍ ကျန် သ မျှ မူ ကား သ ခေါက် ကြော ကို ဖြတ် လေ ၏။ ဇော ဘ ဘု ရင် ဟာ ဒ ဒေ​ဇာ မင်း ကို စစ် ကူ ရန် ဒ မာ သက် မြို့ မှ ချီ လာ သော ရှု ရိ ရဲ မက် တို့ အ နက် နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ပြီး မှ ဒ မာ သက် နိုင် ငံ ဝင် ရှု ရိ ပြည် တွင်၊ မြို့ စောင့် တပ် များ ကို ထား၍ ရှု ရိ ပြည် သား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ၏။ ဒါဝိဒ် မင်း ချီ လေ ရာ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ ဗိုလ် မှူး တို့ လက် မှ ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း သိမ်း၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဆောင် သွား ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ပိုင် တိ ဗ ဟတ် မြို့၊ ခုန် မြို့ များ မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သိမ်း ခဲ့ သော ကြေး များ စွာ ဖြင့် ရှော လ မုန် မင်း သည် ကြေး​ ရေ ကန်၊ တိုင်၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို သွန်း လုပ် လေ ၏။ ဇော ဘ ဘု ရင်၊ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း လုပ် ကြံ ကြောင်း ဟာ မတ် ဘု ရင် တော ဥ မင်း ကြား လျှင်၊ ကိုယ့် ရန် ဘက် ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း တိုက် ခိုက် လုပ် ကြံ သော ကြောင့် အောင် ဆု သြ ဘာ ဆက် ရန် သား တော် ဟ ဒေါ ရံ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ စေ လွှတ် ရာ လက် ဆောင် တော် ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ ဖ လား အ မျိုး မျိုး ပါ လာ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထို ဖ လား များ ကို ဧ ဒုံ၊ မော ဘ၊ အ မ္မုန်၊ ဖိ လိ တ္တိ၊ အာ မ လက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မှ သိမ်း ယူ ခဲ့ သော ရွှေ ငွေ များ နှင့် တ ကွ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား လေ ၏။ ဇေ ရု ယာ့ သား အ ဘိ ရှဲ သည် ဆား ချိုင့် တွင် ဧ ဒုံ တပ် သား တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် တို့ ကို လုပ် ကြံ သော အ ခါ ဧဒုံ ပြည် တွင် မြို့ စောင့် တပ် များ ကို ထား ၍၊ ထို ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် အောက် ခံ ဖြစ် ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ချီ လေ ရာ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ရာ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လေ ၏။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ ကို ဗိုလ် ချုပ်၊ အ ဟိ လုပ် သား ယော ရှ ဖတ် ကို အ တွင်း ဝန်၊ ရှ ဝ ရှာ ကို သံ တော် ဆင့် ခန့်၍ အ ဟိ တုပ် သား ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ့ သား အ ဘိ မ လက် တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် ကြ၏။ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ ဘို၊ ခေ ရ သိ နှင့် ပေ လ သိ တပ် တော် တွင် အ ကြီး အ မှူး ခန့်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် တို့ လည်း အ ပါး တော် တွင် ထူး မြတ် သော ရာ ထူး ကို ရ ကြ သ တည်း။ ၎င်း နောက်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့၏ ဘု ရင် နာ ဟတ် မင်း ကွယ် လွန် ၍ သား တော် သည် အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စိုး စံ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ငါ့ အား ဟာ နုန့် ခ မည်း တော် နာ ဟတ် မင်း ကျေး ဇူး ပြု ဘူး သော ကြောင့် သား တော် ကို ကျေး ဇူး ပြု ထိုက် ပေ သည် ဟု အောက် မေ့ လျက် ခ မည်း တော့် အ တွက် နှစ် သိမ့် စေ ရန် ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် လေ၏။ နှစ် သိမ့် စေ မည့် အ ကြံ နှင့် အ မ္မုန် ပြည်၊ ဟာ နုန် မင်း ထံ ရောက် ကြ သော အ ခါ အ မ္မုန် မှူး မတ် တို့ က၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ခ မည်း တော် ကို ရို သေ သော စိတ် နှင့် နှစ် သိမ့် စေ ရန် ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် သည် ဟု ထင် မှတ် ပါ သ လော။ ပြည် တော် ကို စူး စမ်း စစ် ဆေး၍ ဖြို လှဲ ရန် သာ ရာ ဇ သံ တို့ ရောက် လာ ကြ သည် မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ဟာ နုန် မင်း ထံ တင် လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဟာ နုန် မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရာ ဇ သံ တို့ ကို ဖမ်း ပြီး လျှင် မုတ် ဆိတ် ပါး မြိုင်း ကို ရိတ် လျက် တင် ပါး ထိ အ ဝတ် တစ် ပိုင်း ကို ဖြတ် လျက် လွှတ် လိုက်၏။ ထို သို့ ပြု ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လူ လာ ရောက် ကြား လျှောက် သော် ထို သူ တို့ အ လွန် ရှက် မည် ကို ထောက် သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း က ယေ ရိ ခေါ မြို့ တွင် ဆိုင်း လင့်၍ မုတ် ဆိတ် ရှည် မှ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု တင် ကြို မှာ ထား လိုက် လေ၏။ ဟာ နုန် မင်း မှ စ သော အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရှေ့ ကိုယ် ကို စက် ဆုပ် ရွှံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် စေ ကြောင်း သိ မြင် လျှင် မေ သော ပေါ တာ မိ ပြည်၊ ရှု ရိ မာ ခါ ပြည်၊ ဇော ဘ ပြည် များ၌ စစ် မြင်း ရ ထား ငှါး ရန် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး သောင်း ထုတ် ပေး ကြ ၏။ ငှါး ရ ပြီး စစ် ရ ထား သုံး သောင်း နှစ် ထောင် မှ စ သော မာ ခါ ဘု ရင် နှင့် သူ့ ရဲ မက် တို့ ချီ လာ၍ မေ ဒ ဘ မြို့ ရှေ့ တပ် စွဲ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော်၊ ယွာ ဘ နှင့် သူ ရဲ ကောင်း တပ် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို ချီ တက် စေ ရာ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် ချီ ထွက်၍ မြို့ တံ ခါး အ နီး တွင် စီ စဉ် ခင်း ကျင်း လျက် ချီ လာ သော ဘု ရင် မင်း တို့ ကား လွင် ပြင်၌ အ သီး အ ခြား နေ ကြ၏။ ယွာ ဘ သည် ရှေ့ တပ် နောက် တပ်၊ နှစ် ဘက် ညှပ် ကြောင်း မြင် လျှင် ဣ သ ရေ လ လက် ရွေး သူ ရဲ တို့ ကို ကောက် လျက် ရှု ရိ တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် ခင်း ကျင်း ၍၊ ကျန် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ မှာ ညီ အ ဘိ ရှဲ လက် အောက် အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း အ မ္မုန် တပ် ကို ဆီး ဆို့ ရန် ခင်း ကျင်း ကြ ရာ၊ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ အ ရေး သာ က ငါ့ ကို ကူ ညီ လော့။ အ မ္မုန် သူ ရဲ တို့ သာ က သင့် အား ငါ ကူ မည်။ အား ယူ လော့။ ငါ တို့ လူ မျိုး၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ဆိုင် ရာ မြို့ ရွာ များ အ ဖို့ လုံ့ လ ထုတ်၍ တိုက် ကြ ကုန် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း အ လို တော် ရှိ ရာ စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ယွာ ဘ ဆို ပြီး မှ၊ အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ချဉ်း ကပ် တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ရှု ရိ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ ကြ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ လည်း ရှု ရိ တပ် ဆုတ် ပြေး ရ သည် ကို သိ မြင် လျှင် ညီ အ ဘိ ရှဲ ရှေ့ မှ မြို့ တွင်း သို့ ဆုတ် ပြေး ခို ဝင် ကြ သည် နှင့် ယွာ ဘ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ရှုံး ကြောင်း ကို ထို ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ သိ မြင် လျှင် မြစ် ကြီး တစ် ဘက် ရှိ ရှု ရိ တပ် များ ကို လည်း ရာ ဇ သံ ဖြင့် ခေါ် ဆောင်၍ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း၏ ဗိုလ် ချုပ် ရှော ပက် တပ် ဦး ချီ လာ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော် ဣ သ ရေ လ တပ် အ ပေါင်း ကို စု ရုံး ပြီး လျှင် ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး လျက် စစ် ခင်း ကျင်း ရာ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ သည် တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ တပ် ရှေ့ ဆုတ် ပြေး ရ၍၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ရှု ရိ ရ ထား စီး သူ ရဲ ခု နစ် ထောင်၊ ခြေ သည် သူ ရဲ လေး သောင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ သည့် ပြင် ဗိုလ် ချုပ် ရှော ပက် ကို လည်း ကွပ် မျက် လေ ၏။ ဟာ ဒ ဒေ ဇာ မင်း ၏ လက် အောက် ခံ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ရှေ့ ရှုံး ကြောင်း သိ မြင် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ တောင်း ပန် တိုး လျှိုး၍ လက် အောက် ခံ ဖြစ် ရ ကြ၏။ ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ လည်း အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် စစ် ကူ ရန် တွန့် ဆုတ် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း တို့ စစ် ချီ လေ့ ရှိ သော နှစ် ဦး သ မ ယ တိုင် ရောက် သော အ ခါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း စံ နေ ရစ် ရာ ယွာ ဘ သည် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း ကို ခေါ် ဆောင် လျက် အ မ္မုန် ပြည် ကို တိုက် ဖျက် ပြီး မှ ရ ဗ္ဗာ မြို့ ကို ချဉ်း ကပ် ဝိုင်း ဝန်း၍ လုပ် ကြံ ဖြို လှဲ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် စီး မ ကိုဋ် ကို မိ လ ကုံ ဘု ရား ရုပ် ဦး ခေါင်း မှ ချွတ် ယူ၍ ချယ် လယ် သော ကျောက် မျက် ကို ကိုယ့် ဦး ခေါင်း တော် မှာ ဆင် ယင် လျက် အ လွန် များ ပြား သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကို လည်း လု ယူ ပြီး လျှင်၊ မြို့ သား တို့ ကို ခေါ် ထုတ်၍ လွှ၊ သံ ထွန်၊ ပု ဆိန် များ ဖြင့် ကွပ် မျက် လေ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ၌ ထို သို့ စီ ရင် ပြီး မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ ၏။ ထို နောက် ဂေ ဇာ မြို့ တွင် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ကြ ရာ ဟု ရှ မြို့ သား သိ ဗေ ခဲ သည် ရေ ဖိမ့် အ နွယ် သိ ပ္ပဲ ကို သတ် ၍ ဖိ လိ တ္တိ ဗိုလ် ထု ကို နှိမ် နှင်း လေ ၏။ တစ် ဖန် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို စစ် တိုက် ကြ ပြန် သော် ယာ ဣ ရ သား ဧ လ ဟာ နန် သည် ရက် ကန်း လက် လိပ် နှင့် အ မျှ လှံ ရိုး ကို ကိုင် သော ဂါ သ မြို့ သား ဂေါ လျတ်၏ ညီ၊ လာ ခ မိ ကို သတ် လေ ၏။ ဂါ သ မြို့ တွင် တစ် ဖန် စစ် တိုက် ပြန် ရာ အ ရပ် အ မောင်း ကြီး မြင့်၍ လက် ခြေ ခြောက် ချောင်း စီ၊ နှစ် ရပ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် လေး ချောင်း ရှိ သော ရေ ဖိမ့် အ နွယ် တစ် ယောက် က၊ ဣ သ ရေ လ ဗိုလ် ထု ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း နောင် တော် ရှိ မာ၏ သား ယော န သန် သည် ထို သူ့ ကို သတ် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် နောက် ပါ တို့ လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကျ ဆုံး သော ထို သူ တို့ ကား ဂါ သ မြို့ နေ ရေ ဖိမ်၏ အ နွယ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို နောက် စာ တန် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ထ၍ ထို အ မျိုး ကို စာ ရင်း ယူ စေ ရန် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား နှိုး ဆော် သည် နှင့်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ မှ စ၍ ဒန် မြို့ တိုင် အောင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို စာ ရင်း လှည့် ကောက် ပြီး လျှင် လူ ဦး ရေ ကို ငါ သိ ရန် စာ ရင်း ဆက် လော့ ဟု ယွာ ဘ နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ အား မိန့် ဆို ရာ၊ ယွာ ဘ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို အ ဆ တစ် ရာ တိုး ပွား အောင် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ တစ် မျိုး လုံး၊ အ ရှင် မင်း မြတ် ၏ ကျေး ကျွန် မ ဟုတ် ပါ လော။ အ ရှင် သည် ဤ အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ကြံ စည် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၌ အ ဘယ် ကြောင့် ပြစ် ဒဏ် ခတ် စေ တော် မူ လို ပါ သ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော် လည်း၊ ယွာ ဘ အ ပေါ် တွင် အ မိန့် တော် လွှမ်း မိုး သ ဖြင့် ယွာ ဘ သည် ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့ ထွက် သွား လှည့် လည် ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် သည့် ကာ လ၊ လူ ဦး ရေ စာ ရင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ဆက် သ သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဓား ကိုင် သူ ရဲ တစ် သန်း နှင့် တစ် သိန်း၊ ယု ဒ သူ ရဲ လေး သိန်း ခု နစ် သောင်း၊ စာ ရင်း ရ သ တည်း။ ယွာ ဘ သည် အ မိန့် တော် ကို ရွံ ရှာ သည် ဖြစ်၍ လေ ဝိ နှင့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် စာ ရင်း ကို မ ထည့် မ သွင်း ချေ။ ထို အ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မ မူ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ အ ကျွန်ုပ် ဤ သို့ ပြု၍ ကြီး လှ စွာ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ အ လွန် မိုက် မှား မိ သော ကျွန် တော် မျိုး၏ ဒု စ ရိုက် မှု ကို ပယ် ပ တော် မူ ပါ ဟု ဘု ရား သ ခင် အား အ သ နား တော် ခံ လေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ဂဒ် သို့ ရောက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် ထံ သွား ရောက် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ငါ မိုး ထား သော ဘေး သုံး မျိုး အ နက် တစ် မျိုး ကို ငါ စီ ရင် ရန်၊ ရွေး ချယ် လော့ ဟူ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သုံး နှစ် ပတ် လုံး အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် တစ် ပါး၊ သုံး လ ပတ် လုံး ရန် သူ တို့ ရှေ့ ဓား ဘေး သင့်၍ ပျက် ပြုန်း ခြင်း ကပ် တစ် ပါး၊ သုံး ရက် ပတ် လုံး ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ဖျက် ဆီး ၍ ပြည် တော်၌ ကပ် ရော ဂါ တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ဓား တော် ဘေး ထိ ခြင်း ကပ် တစ် ပါး၊ ဤ သုံး ပါး အ နက် ရွေး ချယ် လော့။ စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ ငါ ပြန် လျှောက် ခွင့် ရ ရန် ယ ခု ပင် ဆင် ခြင် လော့ ဟု ပြော ဆို လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ငါ သည် ကျဉ်း ကျပ် ရာ ရောက် လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ က ရု ဏာ တော် အ လွန် ကြီး လှ သည် ဖြစ်၍ လက် တော် သို့ သာ ရောက် ပါ စေ။ လူ့ လက် သို့ မ ရောက် ပါ စေ နှင့် ဟု ဂဒ် အား ပြန် ပြော သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကပ် ရော ဂါ သင့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ခု နစ် သောင်း ဆုံး ပါး ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် စေ တ မန် တော် ကို လွှတ် သည့် အ တိုင်း ဖျက် ဆီး မည့် ပြု ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှု မြင်၍ ထို ဘေး ဒဏ် မှ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ သ ဖြင့် တော် ပြီ၊ သင့် လက် ကို ရုပ် သိမ်း လော့ ဟု ဖျက် ဆီး သော စေ တ မန် တော် အား မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး သြ ရ နန်၏ ကောက် နယ် တ လင်း အ နီး တွင် စေ တ မန် တော် ရပ် လျက် ရှိ သ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် မျှော် ကြည့် သ ဖြင့် မိုး မြေ အ ကြား ရပ် တန့်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ထက် ဓား လွတ် ကိုင် မိုး လျက် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ကို မြင် ရ သော် လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ လျှော် တေ ဝတ်၍ ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ လူ မျိုး ကို စာ ရင်း ကောက် ရန် အ မိန့် ပေး သူ သည် အ ကျွန်ုပ် မ ဟုတ် ပါ လော။ ပြစ် မှား ၍ ဒု စ ရိုက် ပြု မိ သူ ကား အ ကျွန်ုပ် ပါ တည်း။ ဤ သိုး စု မှာ မူ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဆွေ သား မျိုး ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် သာ လက် တော် သင့် ရောက် ပါ စေ သော။ လူ မျိုး တော် ကို ဒဏ် ခတ် ရန် သင့် ရောက် တော် မ မူ ပါ စေ လင့် ဟု ဘု ရား သ ခင် အား တောင်း လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး သြ ရ နန်၏ ကောက် နယ် တ လင်း ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အဖို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို ဒါ ဝိဒ် တက် သွား၍ တည် ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရန် ဂဒ် အား မိန့် တော် မူ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ဖြင့် ဂဒ် ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း တက် သွား လေ ၏။ ဂျုံ စပါး နယ် နေ သော သြ ရ နန် လှည့် ကြည့်၍ စေ တ မန် တော် ကို မြင် ရ လျှင် ပါ ရှိ သော သား လေး ယောက် တို့ သည် ပုန်း ရှောင် ကြ ၏။ ချဉ်း လာ သော ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို သြ ရ နန် မော် ကြည့်၍ မြင် ရ လျှင် ကောက် နယ် တ လင်း မှ ထွက် ပြီး သော် မျက် မှောက် တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် နေ စဉ်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ လူ မျိုး တွင် ကပ် ရော ဂါ ရပ် စဲ စေ ခြင်း ငှါ ဤ ကောက် နယ် တ လင်း ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လို သော ကြောင့် မ ယုတ် သော တန် ဖိုး နှင့် ရောင်း ချ လော့ ဟု မိန့် ဆို သော်၊ သြ ရ နန် က၊ အ ရှင် မင်း မြတ်၊ သ ဘော တော် ရှိ ရာ ပြု လုပ် ရန် ခံ ယူ တော် မူ ပါ။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖို့ နွား များ၊ ထင်း အ ဖို့ စွပ် ဖား များ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖို့ ဂျုံ စပါး ပါ ရှိ သ မျှ ကို ကျွန် တော် ဆက် သ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ငါ သည် တန် ဖိုး နှင့် မု ချ ဝယ် ယူ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သင့် ဥ စ္စာ ကို ငါ မ ခံ မ ယူ။ အ ဖိုး မဲ့ ရ သော အ ရာ ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ရွှေ ချိန် ကျပ် ခြောက် ရာ ကို သြ ရ နန် အား တ လင်း အ ဖိုး ပေး လေ ၏။ ထို အ ရပ်၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ဆက် ကပ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု လျှင်၊ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် ကောင်း ကင် မှ ကျ သော မီး ဖြင့် တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း စေ တ မန် တော် သည် ဓား အိမ် ၌ ဓား ကို ပြန် သွင်း လေ ၏။ ဤ ဌာ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော်၊ ဤ တ လင်း လည်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ ဝင် နေ သူ တို့ ကို အ မိန့် တော် နှင့် စု ဝေး စေ လျက် ဆစ် ပြီး ကျောက် များ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ကျောက် ဆစ် သ မား တို့ ကို စီ မံ ၍၊ တံ ခါး တော် များ အ ဖို့ သံ ချွန်၊ မျှော့ လုပ် ရန် သံ နှင့် ကြေး မ ချိန် မ တွယ် ဘဲ အ မြောက် အ မြား ကို လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ ဇိ ဒုန် နှင့် တု ရု လူ မျိုး တို့ ဆက် သ ကြ သည် နှင့် အ ညီ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော သစ် က တိုး သစ် အ မြောက် အ မြား ကို လည်း ကောင်း အ သင့် ထား လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း သား တော် ရှော လ မုန် သည် နု နယ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ တည် ဆောက် အံ့ သော ဗိ မာန် တော် မှာ နိုင် ငံ တိုင်း ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ လောက် အောင် ထူး ဆန်း ခမ်း နား ရ မည် ဖြစ်၍ ငါ ပြင် ဆင် ခဲ့ အံ့ ဟု အောက် မေ့ သ ဖြင့် မ ကွယ် လွန် မီ များ စွာ စု ဆောင်း လေ၏။ သား တော် ရှော လ မုန် ကို လည်း ခေါ်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် မိန့် မှာ သည် ကား၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို ကိုယ် တိုင် တည် ဆောက် ရန် ကြံ ရွယ် သော် လည်း၊ ငါ့ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ သင် သည် အား ကြီး စွာ စစ် တိုက်၍၊ လူ့ အ သွေး အ မြောက် အ မြား သွန်း ခဲ့ လေ ပြီ။ ငါ့ မျက် မှောက်၊ မြေ ပေါ် တွင် အ သွေး များ စွာ သွန်း သော ကြောင့် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် ကို မ တည် မ ဆောက် ထိုက်။ ရန် ကင်း ငြိမ်း သော သား တစ် ယောက် ကို သင် ရ လိမ့် မည်။ ရှော လ မုန် ဟူ သော အ မည် နှင့် အ ညီ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ ရန် ကင်း စေ လျက် သူ့ လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ငြိမ်း ချမ်း သာ ယာ ခွင့် ကို ငါ ပေး မည်။ ထို သူ သာ ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ရ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် သူ သည် သား အ ဘ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် သူ့ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ကာ လ အ စဉ် ငါ တည် မြဲ စေ မည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ လျက် သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် မည့် အ ကြံ ထ မြောက် ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင် သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် နိုင် ရန် လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် ရန် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ တိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို သင့် အား ပေး သ နား တော် မူ ပါ စေ သော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရည် ၍ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ မှ သာ လျှင် အ ကြံ ထ မြောက် လိမ့် မည်။ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် အား ယူ ၍ ရဲ ရင့် လော့။ ငါ သည် ဆင်း ရဲ ခံ စဉ် ပင် ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး သန်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ကု ဋေ၊ ပေါ များ သ ဖြင့် မ ချိန် တွယ် နိုင် သော ကြေး၊ သံ၊ သစ် သား၊ ကျောက် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ အ သင့် ပြင် ဆင် ခဲ့ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ မှူး မတ် တို့ အား လည်း၊ သား တော် ရှော လ မုန် ကို ကူ ညီ ကြ စေ ရန် ဒါ ဝိဒ် မင်း မိန့် မှာ သည် ကား၊ သင် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ၌ သာ ယာ ခွင့် ကို ပေး တော် မူ သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို ငါ့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့် လူ မျိုး တော် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တစ် ပြည် လုံး ကျွန် တော် မျိုး ခံ ရ ကြ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် ရှာ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ဖို့ တည် ဆောက် အံ့ သော ဗိ မာန် တော် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ နှင့် ဘု ရား သ ခင်၏ သန့် ရှင်း သော အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို ဆက် သွင်း ခွင့် ရ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ထ၍ တည် ဆောက် ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကြီး ရင့် အို မင်း သော အ ခါ သား တော် ရှော လ မုန် ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် မင်း မြှောက် ရာ၊ ဣ သ ရေ လ မှူး မတ်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ လေ ၏။ အ သက် သုံး ဆယ် ကျော်၊ ဦး ရေ စာ ရင်း ဝင် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပေါင်း ကား သုံး သောင်း ရှစ် ထောင် တည်း။ ထို သူ တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် မှု ကို ကြည့် ရှု ရ သူ နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ တ ရား သူ ကြီး နှင့် တ ရား ခုံ ခြောက် ထောင်၊ တံ ခါး စောင့် လေး ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော တု ရိ ယာ မျိုး ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ထော မ နာ ပြု ရ သူ လေး ထောင် တို့ တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် လေ ဝိ သား ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ ညီ နောင် အ လိုက် ခွဲ ထား ရာ၊ ဂေ ရ ရှုံ့ အ နွယ် ကား လာ ဒန် နှင့် ရှိ မိ တို့ တည်း။ လာ ဒန့် သား များ ကား သား ဦး ယေ ဟေ လ၊ ဇေ သံ၊ ယော လ၊ သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ရှိ မိ သား များ ကား ရှေ လော မုတ်၊ ဟာ ဇေ လ၊ ဟာ ရန်၊ သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် လာ ဒန့် အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် ကြ ၏။ ရှိ မိ သား များ ကား ယာ ဟတ်၊ ဇိ ဇ၊ ယု ရှ၊ ဗေ ရိ ယ၊ လေး ယောက် တို့ တည်း။ သား ဦး ယာ ဟတ်၊ ဒု တိ ယ သား ဇိ ဇ ဖြစ်၏။ ယု ရှ နှင့် ဗေ ရိ ယ တို့ တွင် သား များ စွာ မ ရှိ၍ နှစ် ဦး လုံး ပင် တစ် အိမ် ထောင် တည်း မှတ် သား ရ ၏။ ကော ဟတ် သား များ ကား၊ အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ၊ လေး ယောက် တို့ တည်း။ အာ မ ရံ့ သား များ ကား အာ ရုန် နှင့် မော ရှေ တို့ တည်း။ အာ ရုန် မှာ မူ သား စဉ် မြေး ဆက် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ နာ မ တော် ဖြင့် ကောင်း ကြီး ပေး ခြင်း များ ကို အ စဉ် ပြု စေ ရန် အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ အ ဖြစ် သီး ခြား ခွဲ ထား သူ ဖြစ် ၏။ လေ ဝိ အ နွယ် စာ ရင်း တွင် ပါ ဝင် သော ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မော ရှေ ၏ သား များ ကား၊ ဂေ ရ ရှုံ နှင့် ဧ လျေ ဇာ တို့ တည်း။ ဣ​ဇ ဟာ့ သား ဦး ကား၊ ရှေ လော မိတ် တည်း။ ဟေ ဗြုန့် သား များ ကား သား ဦး ယေ ရိ၊ ဒု တိ ယ သား အာ မ ရိ၊ တ တိ ယ သား ယ ဟာ ဇေ လ၊ စ တု တ္ထ သား ယေ က မံ တို့ တည်း။ သြ ဇေ လ သား များ ကား သား ဦး မိ က္ခာ၊ ဒု တိ ယ သား ဣ ရှ ယာ တို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ သား များ ကား မ ဟာ လိ နှင့် မု ရှိ တို့ တည်း။ မ ဟာ လိ သား များ ကား ဧ လာ ဇာ နှင့် ကိ ရှ တို့ တည်း။ ဧ လာ ဇာ၌ သား မ ရှိ၊ သ မီး များ သာ ရှိ၏။ ဧ လာ ဇာ သေ ပြီး နောက် ညီ ကိ ရှ သား များ နှင့် ထိမ်း မြား ၏။ မု ရှိ သား များ ကား မ ဟာ လိ၊ ဧ ဒါ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ဆို ခဲ့ သော သူ တို့ သည် အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော်၍ ဗိ မာန် တော် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ကို ဆောင် ရွက် ရ လျက် ဦး ရေ အ လိုက် စာ ရင်း ဝင် သူ တို့၏ အိမ် ထောင် များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ်၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား များ ဖြစ် ကြ၏။ စာ ရင်း ဝင် ခြင်း ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် အား ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် အ စဉ် စံ တော် မူ သော ကြောင့်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည် တဲ တော် နှင့် အ ဆောင် အ ရွက် တော် များ ကို ပင့် ဆောင် ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ အ ဆုံး သတ် အ မိန့် တော် ဖြင့် အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို စာ ရင်း​ ဝင် စေ လေ၏။ ထို သူ တို့ သည် အာ ရုန်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ လက် ထောက် အ ဖြစ် သီး သန့် ထား ရာ ရှိ သ မျှ ကို စင် ကြယ် စေ လျက် ဗိ မာန် တော် မှ စ၍ တံ တိုင်း၊ အ ခန်း များ တွင် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ ရှေ့ တော် တင် မုန့် မှ စ၍ တ ဆေး မဲ့ သည့် မုန့် ပြား၊ မုန့် ပေါင်း၊ မုန့် ပြုတ် တည်း ဟူ သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ဆိုင် ရာ မုန့် ညက် ကို ချိန် တွယ် တိုင်း ထွာ လျက် ပြင် ဆင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ဂုဏ် တော် ကို ညဉ့် နံ နက် တိုင်း ရပ် လျက် ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ပြု မြဲ ပွဲ နေ့ များ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ရေ တွက် လျက် ပြင် ဆင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် ဝတ် ကို ပြု လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော အာ ရုန်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ကို ဆောင် ရွက် ခြင်း တာ ဝန် များ ရှိ ကြ သ တည်း။ အ လှည့် ကျ ခွဲ ထား သည့် အ တိုင်း အာ ရုန်၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို ဆို ပေ အံ့။ အာ ရုန့် သား များ ကား နာ ဒပ်၊ အဘိ ဟု၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ တည်း။ နာ ဒပ် နှင့် အ ဘိ ဟု မှာ မူ အ ဘ လက် ထက်၊ သား မ ရှိ ဘဲ သေ ကြ ရာ ဧ လာ ဇာ နှင့် ဣ သ မာ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ရ ကြ သေး၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဧ လာ ဇာ့ အ ဆက် ဇာ ဒုတ်၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက် အ ဟိ မ လက် တို့ နှင့် တ ကွ အ လှည့် သင့် ခွဲ ထား ကြ ရာ၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက် ထက် ဧ လာ ဇာ့ အ ဆက် အ ကြီး အ ကဲ များ ပြား သည် နှင့် အ ညီ ဧ လာ ဇာ့ အ ဆက် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ဆယ့် ခြောက် ပါး၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ရှစ် ပါး တို့ ကို ခန့် ထား ကြ၏။ ဧ လာ ဇာ၊ ဣ သ မာ တို့ နှစ် ဆက် တွင် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ဆိုင် ရာ အ ကြီး အ ကဲ၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် ဆိုင် ရာ အ ကြီး အ ကဲ များ ရှိ သည် ဖြစ်၍ သီး ခြား ခန့် ထား ရန် မဲ ချ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ မှူး တော် မတ် တော်၊ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ သား အ ဟိ မ လက်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ ရှေ့ တွင် ပင် လေ ဝိ အ နွယ်၊ နာ သ နေ လ သား၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ မာ ယ သည် မှတ် သား လျက် ဧ လာ ဇာ့ အ ဆက်၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက်၊ အိမ် ထောင် တိုင်း လှည့် လည် မဲ ချ ရာ၊ ထို သူ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ ရ အ ဘ အာ ရုန် စီ မံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဗိမာန် တော် မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် ထို သို့ ပင် အ လှည့် ကျ ဝင် ရ ကြ၏။ ကြွင်း သော လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ ဟူ မူ ကား အာ မ ရံ့ အ ဆက် တွင် ရှု ဗွေ လ သား တို့ အ နက် ယေ ဒေ ယ တည်း။ ရေ ဟ ဘိ သား များ တွင် သား ဦး ဣ ရှ ယာ တည်း။ ဣ ဇ ဟာ့ အ ဆက် တွင် ရှေ လော မုတ် သား တို့ အ နက် ယာ ဟတ် တည်း။ ဟေ ဗြုန့် သား ဦး ယေ ရိ၊ ဒု တိ ယ သား အာ မ ရိ၊ တ တိ ယ သား ယ ဟာ ဇေ လ၊ စ တု တ္ထ သား ယေ က မံ တို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ သား များ ကား မ ဟာ လိ နှင့် မု ရှိ တို့ တည်း။ ယာ ဇိ သား ကား ဗေ နော တည်း။ ဒါ ဝိဒ် မင်း မှ စ၍ ဇာ ဒုတ်၊ အ ဟိ မ လက်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ ရှေ့၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော အာ ရုန့် သား မြေး တို့ နည်း တူ ပင် မဲ ချ ရာ ခံ ရ ကြ၏။ အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ တို့ အိမ် ထောင် တိုင်း လည်း ညီ့ အိမ် ထောင် များ ကဲ့ သို့ ခံ ရ ကြ သ တည်း။ ထို မှ တစ် ပါး၊ စောင်း၊ တ ယော၊ ခွက် ကွင်း များ နှင့် ဟော ပြော လျက် ထော မ နာ မှု ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် အာ သပ်၊ ဟေ မန်၊ ယေ ဒု သုန့် ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း မှ စ၍ မှူး မတ် တို့ ခွဲ ထား သော စာ ရင်း ဟူ မူ ကား၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သြ ဝါ ဒ ခံ ဟော ပြော ရ သူ အာ သပ် လက် အောက် ဇ က္ကု ရ၊ ယော သပ်၊ နာ သ နိ၊ အာ ရှ ရေ လ တို့ သည် အာ သပ် ဂိုဏ်း သား များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျေး ဇူး တော် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ၍ စောင်း နှင့် ဟော ပြော ရ သူ၊ ဂိုဏ်း အ ဘ ယေ ဒု သုန့် လက် အောက်၊ ဂေ ဒ လိ၊ ဇေ ရိ၊ ယေ ရှာ ယ၊ ဟာ ရှ ဘိ၊ မ တ္တိ သိ၊ ခြောက် ယောက် တို့ သည် ယေ ဒု သုန့် ဂိုဏ်း သား များ ဖြစ် ကြ သတည်း။ အ ဘ လက် အောက် တွင် ခွက် ကွင်း၊ တ ယော၊ စောင်း များ နှင့် သီ ဆို လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ၌ ထော မ နာ မှု ကို ပြု ရ ကြ၏။ အာ သပ်၊ ယေ ဒု သုန် ဟေ မန် တို့ မှာ ဘု ရင် မင်း၏ သြ ဝါ ဒ ခံ များ တည်း။ ဆို ခဲ့ သော သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ထော မ နာ သီ ချင်း ကျွမ်း ကျင် လေ့ ကျက် သူ ဂိုဏ်း သား ချင်း အ ပေါင်း ပါ နှစ် ရာ့ ရှစ် ကျိပ် ရှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် ဆ ရာ တ ပည့် အ ကြီး အ ငယ် မ ခြား ဆောင် ရွက် ရန် တာ ဝန် အ တွက် မဲ ချ ကြ ရာ၊ ပ ဌ မ မဲ ကျ သူ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား ယော သပ်၊ ဒု တိ ယ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဂေ ဒ လိ၊ တ တိ ယ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဇ က္ကု ရ စ တု တ္ထ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဣ ဇ ရိ၊ ပ ဥ္စ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် နာ သ နိ၊ ဆ ဌ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဗု က္ကိ၊ သ တ္တ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ယေ ရှ ရေ လ၊ အ ဌ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ယေ ရှာ ယ၊ န ဝ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် မဿ နိ၊ ဒ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ရှိ မိ၊ ဧ ကာ ဒ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် အာ ဇ ရေ လ၊ ဒွါ ဒ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဟာ ရှ ဘိ၊ တေ ရ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ရှု ဗွေ လ၊ စု ဒ္ဒ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် မ တ္တိ သိ၊ ပ န္န ရ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ယေ ရိ မုတ်၊ သော ဠ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဟာ န နိ၊ သ တ္တ ရ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ယော ရှ ဗေ က ရှ အ ဌာ ရ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဟာ နန်၊ ဧ ကူ န ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် မ လ္လော သိ ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဧ လျာ သာ၊ ဧ က ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဟော သိ ရ၊ ဗာ ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ဂိ ဒ္ဒါ လ တိ၊ တေ ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် မ ဟာ ဇ ယုတ်၊ စ တု ဝီ သ မ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် နှစ် ယောက် အ ဝင် ရော မ န္တေ ဇာ တို့ တည်း။ ကော ရ အ နွယ်၊ အာ သပ် မြေး၊ ကော ရေ သား မေ ရှိ လ မိ မှ စ၍ အ လှည့် ကျ ခွဲ ထား သော တံ ခါး စောင့် များ ကို ဆို ပေ အံ့။ မေ ရှိ လ မိ သား များ ကား သား ဦး ဇာ ခ ရိ၊ ဒု တိ ယ ယဒ ယေ လ၊ တ တိ ယ ဇေ ဗ ဒိ၊ စ တု တ္ထ ယာ သ နေ လ၊ ပ ဥ္စ မ ဧ လံ၊ ဆ ဌ မ ယော ဟ နန်၊ သ တ္တ မ ဧ လျော နဲ တို့ တည်း။ ရှေ မာ ရ ရ သော သား တို့ သည် စွမ်း ရည် ကောင်း သူ ဖြစ် ကြ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို အုပ် စိုး ရ၏။ အ မည် များ ကား သြ သ နိ၊ ရေ ဖေ လ၊ သြ ဗက်၊ ဧ လ ဇာ ဗဒ် တို့ နှင့် ခွန် အား ကြီး သူ ညီ ဧ လိ ဟု၊ သေ ခ မိ တို့ တည်း။ သြ ဗ ဒေ ဒုံ၏ ဆို ခဲ့ သော သား မြေး တို့ နှင့် သား ရော ညီ ပါ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ခြင်း ငှါ စွမ်း ရည် ရှိ သူ ပေါင်း ကား ခြောက် ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ တည်း။ မ ရှေ လ မိ၏ သား ညီ ကား ခွန် အား ကောင်း သူ တစ် ကျိပ် ရှစ် ယောက် တို့ တည်း။ မေ ရာ ရိ အ နွယ် ဟော သ၏ သား တို့ တွင် ရှိ မ ရိ သည် သား ဦး မ ဟုတ် သော် လည်း အ ဘ လွှဲ အပ် သော ကြောင့် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သ တည်း။ ဒု တိ ယ သား ဟိ လ ခိ၊ တ တိ ယ တေ ဗ လိ၊ စ တု တ္ထ ဇာ ခ ရိ မှ စ၍ သား ရော ညီ ပါ တစ် ကျိပ် သုံး ယောက် တို့ တည်း။ ဤ သူ တို့ သည် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နည်း တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော်၌ အ မှု ဆောင် ရာ ထူး ကို ရ လျက် တံ ခါး မှူး များ ဖြစ် ကြ သည် နှင့်၊ တံ ခါး တိုင်း အ ဖို့ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် အ ကြီး အ ငယ် မ ခြား မဲ ချ ကြ ရာ၊ ရှေ လ မိ သည် အ ရှေ့ မျက် နှာ ကို လည်း ကောင်း၊ သူ့ သား ဉာဏ် ကောင်း သော ဇာ ခ ရိ သည် မြောက် မျက် နှာ ကို လည်း ကောင်း၊ သြ ဗ ဒေ ဒုံ သည် တောင် မျက် နှာ ကို လည်း ကောင်း၊ သား များ သည် အ ဆောင် အ ရွက် တော် တိုက် ကို လည်း ကောင်း၊ ရှု ပိမ် နှင့် ဟော သ တို့ သည် တောင် တက် ရာ လမ်း ရှိ ရှ လ္လေ ခက် ခေါ် တံ ခါး အ နီး အ နောက် မျက် နှာ ကို လည်း ကောင်း မဲ ကျ သ ဖြင့် ရ ကြ ၏။ ကော ရ၊ မေ ရာ ရိ တို့ အ နွယ်၊ တံ ခါး မှူး တို့ တာ ဝန် သည် ထို သို့ ပင် တည်း။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် အ ဆောင် အ ရွက် တော် နှင့် အ လှူ တော် ဘ ဏ္ဍာ များ ကို ထိန်း ရ သော သား ချင်း ဖြစ် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မှာ၊ အာ မ ရံ၊ ဣ ဇ ဟာ၊ ဟေ ဗြုန်၊ သြ ဇေ လ တို့ အ နွယ် များ အ နက်၊ မော ရှေ့ သား ဂေ ရ ရှုံ၏ အ ဆက် ရှေ ဗွေ လ သည် ဘ ဏ္ဍာ ထိန်း တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် ချုပ် ရ ၏။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ တွင်း ဧ လျေ ဇာ့ သား ရေ ဟ ဘိ၊ ၎င်း သား ယေ ရှာ ယ၊ ၎င်း သား ယော ရံ၊ ၎င်း သား ဇိ ခ ရိ၊ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ရှ မွေ လ၊ ကိ ရှ သား ရှော လု၊ နေ ရ သား အာ ဗ နာ၊ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ မှ စ၍ အ ခြား သီး သန့် ထား သ မျှ အ လှူ ဒါ န သည် ရှေ လော မုတ် နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ လက် ဝယ် ရှိ သ တည်း။ ဣ ဇ ဟာ့ အ နွယ်၊ ခေ န နိ နှင့် သား တို့ သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ဝန် ထမ်း၊ တ ရား သူ ကြီး၊ တ ရား ခုံ ဖြစ် ကြ ၏။ ဟေ ဗြုန့် အ နွယ်၊ ခွန် အား ကြီး သူ ဟာ ရှ ဘိ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် အ နောက် ဘက် ဣ သ ရေ လ ပြည် တစ် လျှောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် နှင့် မင်း မှု များ ကို ဆောင် ရွက် ရ ကြ ၏။ တစ် နှစ် အ တွင်း လ စဉ် အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် ရန် ဘု ရင် မင်း ထံ အ လှည့် ကျ ဝင် ထွက် ရ သူ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး များ နှင့် ဗိုလ် မှူး တို့ စာ ရင်း ကား တစ် လှည့် တွင် နှစ် သောင်း လေး ထောင် ဖြစ် သ တည်း။ ဒု တိ ယ အ လှည့် အာ ဟော့ အ နွယ် ဗိုလ် ဒေါ ဒဲ၊ စစ် ကဲ မိ က လုတ် တို့ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ စ တု တ္ထ လ အ လှည့် ယွာ ဘ ညီ၊ စ တု တ္ထ ဗိုလ် အ သ ဟေ လ ကွယ် လွန် ပြီး နောက် သား ဇေ ဗ ဒိ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ပ ဥ္စ မ လ အ လှည့် ဣ ဇ ဟာ့ အ နွယ်၊ ပ ဥ္စ မ ဗိုလ် ရှံ ဟုတ် နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ဆ ဌ မ လ အ လှည့် တေ ကော မြို့ နေ ဣ ကေ ရှ သား ဆ ဌ မ ဗိုလ် ဣ ရ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ သ တ္တ မ လ အ လှည့် ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ်၊ ပေ လောင် မြို့ သား၊ သ တ္တ မ ဗိုလ် ဟေ လက် နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ အ ဋ္ဌ မ လ အ လှည့် ဇာ ရ အ နွယ်၊ ဟု ရှ မြို့ သား၊ အ ဋ္ဌ မ ဗိုလ် သိ ဗေ ခဲ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ န ဝ မ လ အ လှည့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ အာ န သုတ် မြို့ သား၊ န ဝ မ ဗိုလ် အ ဗျေ ဇာ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ဒ သ မ လ အ လှည့် ဇေ ရ အ နွယ်၊ နေ တော ဖ မြို့ သား၊ ဒ သ မ ဗိုလ် မ ဟာ ရဲ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ဧ ကာ ဒ သ မ လ အ လှည့် ဖ ဧ ရိမ့် အ နွယ်၊ ပိ ရ သုန် မြို့ သား၊ ဧ ကာ ဒ သ မ ဗိုလ် ဗေ နာ ယ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ဒွါ ဒ သ မ လ အ လှည့် သြ သံ ယေ လ အ နွယ်၊ နေ တော ဖ မြို့ သား၊ ဒွါ ဒ သ မ ဗိုလ် ဟေ လ ဒဲ နှင့် စစ် သည် နှစ် သောင်း လေး ထောင် တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ဦး စီး ဦး ကိုင် များ ကား ရု ဗင့် အ နွယ် တွင် ဇိ ခ ရိ သား ဧ လျေ ဇာ၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် တွင် မာ ခါ့ သား ရှေ ဖ တိ၊ လေ ဝိ အ နွယ် တွင် ကေ မွေ လ သား ဟာ ရှ ဘိ။ အာ ရုန့် အ နွယ် တွင် ဇာ ဒုတ်၊ ယု ဒ အ နွယ် တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း နောင် တော် ဧ လိ ဟု၊ ဣ သ ခါ့ အ နွယ် တွင် မိ က္ခေ လ သား သြ မ ရိ၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် တွင် သြ ဗ ဒိ သား ဣ ရှ မာ ယ၊ နဿ လိ အ နွယ် တွင် အာ ဇ ရေ လ သား ယေ ရိ မုတ်။ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် တွင် အာ ဇ ဇိ သား ဟော ရှေ၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တွင် ပေ ဒါ ယ သား ယော လ၊ ဂိ လဒ် နယ် ရှိ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် ဝက် တွင် ဇာ ခ ရိ သား ဣ ဒ္ဒေါ၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် တွင် အာ ဗ နာ့ သား ယာ သေ လ၊ ဒန့် အ နွယ် တွင် ယေ ရော ဟံ့ သား အာ​ဇ ရေ လ တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တွင် တပ် မှူး တို့ ကား ထို သို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ ခဲ့ သည် ဖြစ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ သက် နှစ် ဆယ့် အောက် ယုတ် သူ တို့ ကို စာ ရင်း မ ယူ။ ဇေ ရု ယာ့ သား ယွာ ဘ စာ ရင်း ကောက် စ ပြု ရာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် သင့် သည့် အ တွက် အ ဆုံး မ သတ် ရ။ ကောက် ပြီး သူ တို့ ကို လည်း ရွှေ တိုက် စာ ရင်း တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း မ သွင်း ချေ။ အ ဒျေ လ သား အာ ဇ မာ ဝက် သည် ရွှေ တိုက် ဝန်၊ သြ ဇိ သား ယော န သန် သည် ခံ တပ် များ မှ စ၍ အ ဝေး မြို့ ရွာ ရှိ ဘဏ္ဍာ တော် ဝန်၊ ကာ လက် သား ဧ ဇ ရိ သည် အ ရာ တော် ဝန်၊ ရာ မ မြို့ သား ရှိ မိ သည် စ ပျစ် ဥယျာဉ် တော် အုပ်၊ ရှိ ဖ မုတ် မြို့ သား ဇာ ဗ ဒိ သည် စ ပျစ် သီး စ ပျစ် ရည် ဝန်၊ ဂေ ဒါ မြို့ သား ဗာ လ ဟာ နန် သည် ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် ရှိ သံ လွင်၊ ပိုး စာ ဥယျာဉ် တော် အုပ်၊ ယော ရှ သည် သံ လွင် ဆီ ဝန်၊ ရှာ ရုန် လွင် ပြင် သား ရှိ တ ရဲ သည် ရှာ ရုန် လွင် ပြင် ရှိ နွား တော် ဝန်၊ အာ ဒ လဲ သား ရှာ ပတ် သည် ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် ရှိ နွား တော် ဝန်၊ ဣ ရှ မေ လ အ မျိုး သြ ဗိ လ သည် ကု လား အုပ် တော် ဝန်၊ မေ ရော နုတ် မြို့ သား ယေ ဒေ ယ သည် မြည်း တော် ဝန်၊ ဟာ ဂ ရ အ မျိုး ယာ ဇဇ် သည် သိုး တော် ဝန်၊ ဤ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ပိုင် ရာ တော် ကို အုပ် ထိန်း ရ ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း တူ တော် ယော န သန် သည် ပ ညာ ရှိ သံ တော် ဆင့် မင်း တိုင် ပင်၊ ဟ ခ မော နိ သား ယေ ဟေ လ သည် သား တော် တို့၏ အ ကြီး တော်၊ အ ဟိ သော ဖေ လ သည် မင်း တိုင် ပင် အ မတ်၊ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ သည် ဘု ရင် မင်း၏ အ ဆွေ ခင် ပွန်း၊ ယွာ ဘ သည် ဗိုလ် ချုပ်၊ အ ဗျာ သာ နှင့် ဗေ နာ ယ သား ယော ယ ဒ တို့ သည် အ ဟိ သော ဖေ လ ရာ ထူး ကို ဆက် ခံ သူ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ တစ် ဖန် ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ ဦး စီး ဦး ကိုင် အ လှည့် ကျ အ မှု တော် ထမ်း ဗိုလ် မှူး၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် သား တော် တို့ ပိုင် သက် ရှိ သက် မဲ့ ဘ ဏ္ဍာ တော် ဝန် တည်း ဟူ သော မှူး တော် မတ် တော် တို့ မှ စ၍ မိန်း မ စိုး များ နှင့် စစ် ခေါင်း မာ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် စု ဝေး စေ ပြီး လျှင်၊ ရပ် လျက် မိန့် ဆို သည် မှာ ငါ့ ညီ အစ် ကို၊ ငါ့ လူ မျိုး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ခြေ တော် တင် ခုံ တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေ တ္တာ တည် မြဲ ရာ ဗိ မာန် တော် ကို ငါ ဆောက် မည် ကြံ ရွယ် လျက် ကိုယ် တိုင် ပြင် ဆင် ခဲ့ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် က သင် သည် စစ် တိုက်၍ လူ့ အ သွေး သွန်း သူ ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် ကို မ တည် မ ဆောက် ထိုက် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ယု ဒ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ အ နွယ် တွင် ငါ့ အ ဘ အိမ် ထောင် ကို လည်း ကောင်း၊ မင်း အ ဖြစ် ရွေး ကောက် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ညီ အစ် ကို များ အ နက် ငါ့ ကို မြတ် နိုး၍ အ စဉ် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး တွင် ဘု ရင် ဖြစ် စေ ရန် ရွေး ကောက် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပေး သ နား တော် မူ သော သား များ တို့ အ နက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နိုင် ငံ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက် ထိုင် ရန် သား တော် ရှော လ မုန် ကို ရွေး ချယ် လျက် ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ နှင့် သား အ ဘ ဖြစ် အံ့ သော ငှါ ရွေး ကောက် သော သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ ဗိ မာန် တော်၊ တံ တိုင်း တော် များ ကို တည် ဆောက် ရ လိမ့် မည်။ ငါ မိန့် မှာ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို ယ နေ့ ကဲ့ သို့ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် သူ လိုက် နာ လျှင် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ကာ လ အ စဉ် ငါ တည် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ဤ ပြည် ကို ပိုင် ရ လျက် သား စဉ် မြေး ဆက်၊ ဆက် ခံ ခွင့် ရှိ ကြ စေ ရန် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ် တော် တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ရှေ့ တွင် လည်း ကောင်း ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ချက် များ ကို အ ကြွင်း မဲ့ စီ စစ် လိုက် လျှောက် ကြ လော့။ သား တော် ရှော လ မုန်၊ ခ မည်း တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ကို သိ ကျွမ်း၍ ကြည် ညို သော စိတ် နှ လုံး နှင့် စုံ လင် စွာ ဝတ် ပြု လော့။ ထာ ဝ ရ ဘုရား သည် ခပ် သိမ်း သော စိတ် နှ လုံး စီ စစ် လျက် အ ကြံ အ စည် ဟူ သ မျှ ကို သိ မြင် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ကို ရှာ ဖွေ လျှင် အ တွေ့ ခံ တော် မူ လိမ့် မည်။ ခွာ လျှင် မူ ကား အ စဉ် စွန့် ပစ် တော် မူ လိမ့် မည်။ သ တိ ပြု လော့။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ဆိုင် ရာ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် စေ ရန် သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ ပြီ။ အား ယူ ၍ တည် ဆောက် လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် သား တော် ရှော လ မုန် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် မုတ် ဆောင်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက်၊ အ ထက် ခန်း၊ အ တွင်း ခန်း၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ပ လ္လင် တော် ခန်း များ မှ စ သော အ ဆောင် ဆောင် ၏ ပုံ စံ ကို လည်း ကောင်း၊ တံ တိုင်း၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လှိုင် တန်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် အ ဆောင် အ ရွက် တော် နှင့် အ လှူ တော် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် များ ၏ ပုံ စံ ကို လည်း ကောင်း၊ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရ ရှိ သည့် အ တိုင်း ပေး လျက်၊ ခွဲ ထား သော ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ တို့ နေ ရာ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် လုပ် ကိုင် မှု မှ စ၍ ဆိုင် ရာ အ ဆောင် အ ရွက် တော် ရှိ သ မျှ ပုံ စံ များ နှင့် တ ကွ၊ ရွှေ အ သုံး အ ဆောင် တော် အ မျိုး မျိုး အ ဖို့ ရွှေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် တော် အ မျိုး မျိုး အ ဖို့ ငွေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှေ မီး ခွက် ပါ မီး ခုံ တော် ဟူ သ မျှ အ ဖို့ ရွှေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း အ သုံး ဝင် သည့် အ တိုင်း၊ ငွေ မီး ခွက် ပါ မီး ခုံ တော် ဟူ သ မျှ အ ဖို့ ငွေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် မုန့် တင် စား ပွဲ ဟူ သ မျှ အ ဖို့ ရွှေ ချိန် နှင့် ငွေ စား ပွဲ တော် များ အ ဖို့ ငွေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှေ စင် ဖြင့် ပြီး သော ခက် ရင်း၊ အင် တုံ၊ တ ကောင်း တော် မှ စ၍ ရွှေ ဖ လား တော် ဟူ သ မျှ အ ဖို့ ရွှေ ချိန် နှင့် ငွေ ဖ လား တော် ဟူ သ မျှ အ ဖို့ ငွေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် အ ဖို့ ချွတ် ပြီး ရွှေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို အ တောင် ဖြင့် ဖုံး လွှမ်း သော စီး နင်း တော် မူ ရာ ခေ ရု ဗ အ ဖို့ ရွှေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း အပ် ပေး ၏။ ဆို ခဲ့ သော ပုံ စံ ရှိ သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော အ က္ခ ရာ အား ဖြင့် ငါ သိ ကျွမ်း ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ဝန် ခံ သ တည်း။ သား တော် ရှော လ မုန် အား ဒါ ဝိဒ် မင်း မိန့် ပြန် သည် မှာ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် အား ယူ ၍ ရဲ ရင့် စွာ တည် ဆောက် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ပင် သင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပြီ။ ဗိမာန် တော် လုပ် ကိုင် မှု အ ဆုံး မ သတ် မ ချင်း စွန့် ခွာ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် လုပ် ကိုင် မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် ခွဲ ထား သော ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပြင် မည် သည့် အ လုပ် မျိုး မ ဆို စေ တ နာ ထက် သန် လျက် လက် မြောက် သူ ဟူ သ မျှ တို့ သည် သင်၌ ရှိ ကြ လေ ပြီ။ မှူး တော် မတ် တော် မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း အ မိန့် အ တိုင်း လိုက် နာ ဆောင် ရွက် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် လုံး အား လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင် ရွေး ချယ် တော် မူ သော သား တော် ရှော လ မုန် သည် နု နယ် လျက် အ လုပ် ကြီး မြတ်၏။ ဘုံ ဗိ မာန် တော် သည် လူ့ အ ဖို့ မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ရွှေ ထည် အ ဖို့ ရွှေ၊ ငွေ ထည် အ ဖို့ ငွေ၊ ကြေး ထည် အ ဖို့ ကြေး၊ သံ ထည် အ ဖို့ သံ၊ သစ် သား ထည် အ ဖို့ သစ် သား များ မှ စ၍ ခြယ် စီ ရန် မ ဟူ ရာ ကျောက်၊ ခ နောက် စိမ်း ကျောက်၊ ရောင် စုံ ကျောက်၊ ကျောက် မျက် အ မျိုး မျိုး နှင့် ကျောက် ဖြူ ပြား များ စွာ ပြင် ဆင် ခဲ့ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ်၊ ဦး စီး ဦး ကိုင် အိမ် ထောင် အ ကြီး အ ကဲ များ မှ စ၍ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး များ နှင့် အ ရာ ထမ်း အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် လုပ် ကိုင် မှု အ ဖို့ ရွှေ ချိန် ခွက် တစ် သိန်း ငါး သောင်း၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး တစ် သောင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး သိန်း၊ ကြေး ချိန် ခွက် ငါး သိန်း လေး သောင်း၊ သံ ချိန် ခွက် သုံး သန်း များ ကို စေ တ နာ ထက် သန် စွာ လှူ ဒါန်း ကြ ၏။ ကျောက် မျက် ရှိ သူ တို့ လည်း ဂေ ရ ရှုံ အ နွယ် ယ ဟေ လ ကြည့် ကြပ် ရ သော ဘ ဏ္ဍာ တိုက် သို့ သွင်း လှူ ကြ၏။ ထို သို့ စုံ လင် သော စိတ် နှင့် စေ တ နာ ထက် သန် စွာ လှူ ဒါန်း ကြ သည် ဖြစ်၍ လူ ပ ရိ သတ် ရွှင် လန်း ကြ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း လည်း အား ရ ဝမ်း မြောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် လူ ပ ရိ သတ် လုံး ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သြ ဘာ ဆက် သည် မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဘ၊ ဣ သ ရေ လ၏ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဘုန်း ကြက် သ ရေ အာ နု ဘော် တော် နှင့် မ ဟာ တန် ခိုး တော် သည် ကိုယ် တော့် မှာ သာ ရှိ ပါ ၏။ မိုး မြေ ၌ ရှိ သ မျှ သည် ကိုယ် တော် ပိုင် ဖြစ် ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နိုင် ငံ တော် လည်း ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် သည် အ ထွဋ် အ မြတ် ဆုံး ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ ကို အုပ် စိုး တော် မူ သည့် အ တိုင်း စည်း စိမ် ချမ်း သာ ဂုဏ် အ သ ရေ သည် အ ထံ တော် မှ ရောက် လာ ပါ၏။ လက် ရုံး တော် တွင် တန် ခိုး တော်၊ အ စွမ်း တော် ရှိ၍ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကြီး မြင့် ခြင်း၊ ခွန် အား ရှိ ခြင်း များ ကို ပေး တော် မူ နိုင် ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော နာ မ တော် နှင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ ၏။ ယ ခု ကဲ့ သို့ စေ တ နာ ထက် သန် စွာ လှူ ဒါန်း နိုင် ခွင့် ရ ရှိ ရန် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် လူ မျိုး သည် မည် သူ ပါ နည်း။ ရ ရာ သ မျှ ကို အ ထံ တော် က ရ ရှိ သည် ဖြစ် ပါ၍ ပိုင် ရာ တော် မှ လှူ ဒါန်း ရ ကြ ပါ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ နည်း တူ အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း ဧည့် သည် အာ ဂ န္တု များ ဖြစ် လျက် တည် မြဲ ခွင့် မ ရ။ အ သက် တာ သည် မြေ ပေါ် တွင် အ ရိပ် မျှ သာ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် စု ဆောင်း ထား သ မျှ ပင် လက် တော် မှ ရ ကြ သော ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည် စိတ် နှ လုံး ဟူ သ မျှ ကို စီ စစ် လျက် ဖြောင့် မှန် ခြင်း ကို သာ နှစ် သက် တော် မူ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ဖြောင့် မှန် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် ဤ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို စေ တ နာ ထက် သန် စွာ လှူ ဒါန်း သည့် ပြင်၊ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ဤ ပ ရိ သတ် လည်း ထက် သန် စွာ လှူ ဒါန်း ကြောင်း ဝမ်း မြောက် ဝမ်း သာ သိ မြင် ရ ပါ ၏။ ဘိုး ဘေး ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ဣ သ ရေ လ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ မျိုး တော်၏ စိတ် အ ကြံ အ စည် တွင် ဤ အ ရေး ကို အ စဉ် နှ လုံး သွင်း စေ လျက် ဘက် တော် သို့ စိတ် သ ဘော ညီ ညွတ် စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ရှော လ မုန် အား လည်း မိန့် မှာ တော် မူ ချက်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် အ လုံး စုံ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ စိမ့် သော ငှါ လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ပြင် ဆင် ထား သည့် အ တိုင်း ဘုံ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် စိမ့် သော ငှါ လည်း ကောင်း၊ စုံ လင် သော စိတ် နှလုံး ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ပြီး မှ လူ ပ ရိ သတ် လုံး အား၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သြ ဘာ ဆက် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တစ် ပ ရိ သတ် လုံး သြ ဘာ ဆက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း ကို လည်း ကောင်း ရှိ ခိုး လျက် ဦး ညွတ် ကြ ကုန် ၏။ နောက် နေ့ ၌ နွား တစ် ထောင်၊ သိုး ထီး တစ် ထောင်၊ သိုး သား ငယ် တစ် ထောင် ကို ဆိုင် ရာ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ပါ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် သည့် ပြင် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ဖို့ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ အ မြောက် အ မြား ဆက် ကပ် လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ စား သောက် ပွဲ ပြု ကြ ကုန် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ရှော လ မုန် ကို လည်း ဒု တိ ယ အ ကြိမ် မင်း မြှောက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် မင်း အ ဖြစ်၊ ဇာ ဒုတ် ကို ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြ သည် နှင့်၊ ရှော လ မုန် သည် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ လျက် အာ ဏာ ကြီး မြင့်၍ တစ် မျိုး လုံး နာ ခံ ကြ လေ ၏။ မှူး တော် မတ် တော်၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သော သူ တို့ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ပေါင်း တို့ သည် ရှော လ မုန် မင်း အုပ် စိုး ခြင်း ကို ဝန် ခံ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ရှေ့၊ ရှော လ မုန် မင်း ကို အ ထူး ချီး မြှောက် တော် မူ၍ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တစ် ပါး မျှ မ ရ သော အာ ဏာ တန် ခိုး ကို ပေး သ နား တော် မူ ၏။ ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး ကို အုပ် စိုး ခွင့် ရ လျက်၊ ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် နန်း စံ ခု နစ် နှစ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် သုံး ဆယ့် သုံး နှစ်၊ နှစ် ရပ် ပေါင်း လေး ဆယ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး သ တည်း။ စည်း စိမ် ချမ်း သာ၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ကြွယ် ဝ လျက် အ သက် ကြီး ရင့် မှ ကွယ် လွန် ရာ သား တော် ရှော လ မုန် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ရှော လ မုန် မင်း နှင့် အ တူ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ၍၊ ကြီး မြင့် စွာ ချီး မြှောက် တော် မူ သ ဖြင့် အာ ဏာ ခိုင် ခံ့ လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး၊ တ ရား သူ ကြီး မှ စ သော အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ဖြစ် သူ၊ မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ အား မိန့် ဆို လျက် သဲ တော၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ လုပ် ခဲ့ သော ဘု ရား သ ခင် နှင့် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် တည် ရာ ဂိ ဗောင် မြို့ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န သို့ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ နှင့် တ ကွ ချီ သွား ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ရာ တော် ပြင် ဆင် လျက် စိုက် ထူ နှင့် သည့် တဲ တော် သို့ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း ပင့် ဆောင် ပြီး ဖြစ် သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား တဲ တော် ရှေ့၊ ဟု ရ မြေး၊ ဥရိ သား ဗေ ဇ လေ လ လုပ် ခဲ့ သော ကြေး ပ လ္လင် တော် ရှိ သေး သည် ဖြစ် ၍ ရှော လ မုန် မင်း နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ပါ ချဉ်း ကပ် ကြ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှိ ကြေး ပ လ္လင် တော် သို့ ရှော လ မုန် မင်း ရောက် သော်၊ ထို ပ လ္လင် ပေါ် မှာ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ တစ် ယောက် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထို ညဉ့် တွင် ရှော လ မုန် မင်း အား ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား လျက် ငါ ပေး ရ မည့် ဆု ကို တောင်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ရှော လ မုန် မင်း က၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ကျေး ဇူး အ ထူး ပြု ၍ အရိုက် အ ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆက် ခံ စိုး စံ စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ယ ခု မှာ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ များ ပြား သော လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို မင်း မြှောက် တော် မူ ပြီ ဖြစ် ပါ ၍ ခ မည်း တော် ၌ ထား ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို တည် စေ တော် မူ လျက် ဤ လူ မျိုး ရှေ့ သွား လမ်း လာ လမ်း ရ ရှိ စေ ရန် ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ ဤ လူ မျိုး တော် ကြီး ကို မည် သူ အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု တောင်း လျှောက် ရာ ဘု ရား သ ခင် က၊ သင် သည် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ဂုဏ် အ သ ရေ သော် လည်း ကောင်း၊ ရန် အောင် ခွင့် သော် လည်း ကောင်း၊ ရှည် ကြာ သော အ သက် တာ သော် လည်း ကောင်း၊ မ တောင်း ဘဲ ငါ မင်း မြှောက် သည့် အ တိုင်း လူ မျိုး တော် အား အုပ် စိုး စီ ရင် နိုင် ရန် ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပညာ ကို စွဲ လမ်း တောင်း လျှောက် သော ကြောင့် ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ ကို ငါ ပေး မည့် ပြင် ရှေး ၌ သော် လည်း ကောင်း၊ နောင် ၌ သော် လည်း ကော်င်း၊ ဘု ရင် တစ် ပါး မျှ မ ရ ရှိ သော စည်း စိမ် ချမ်း သာ နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ကို လည်း ငါ ပေး ဦး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှော လ မုန် မင်း သည် ဂိ ဗောင် မြို့၊ မြင့် ရာ ဌာ န ရှိ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် ရှေ့ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး လျက် နေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း လည်း စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ များ ကို ဖွဲ့ စည်း သည့် အ လျောက် ရ ထား တစ် ထောင် လေး ရာ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ရ ထား ထိန်း မြို့ များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ပါး တော် ၌ လည်း ကောင်း ထား လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ရွှေ၊ ငွေ ကို ကျောက် ခဲ များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ သစ် က တိုး ပင် များ ကို ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် တွင် အ လေ့ ပေါက် ပိုး စာ ပင် များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ ပွား များ စေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ဖောက် ကား သည့် အ တိုင်း အ ဝယ် တော် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရောက် လာ သော မြင်း အုပ် များ ကို အ ဖိုး နှင့် အုပ် လိုက် ဝယ် ကြ ရာ ရ ထား တစ် စီး လျှင် ငွေ ခြောက် ရာ၊ မြင်း တစ် စီး လျှင် ငွေ တ ရာ့ ငါး ဆယ် ရောင်း ဝယ် လေ့ ရှိ ၏။ ဟိ တ္တိ မင်း၊ ရှု ရိ မင်း တို့ လည်း အ ဝယ် တော် တို့ လက် မှ ဝယ် ရ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ နိုင် ငံ အ ဖို့ နန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ဆောက် မည့် အ ကြံ ရှိ၍ ကံ ကျွေး လူ ခု နစ် သောင်း၊ တောင် ပေါ် တွင် ကျောက် ဆစ် သ မား ရှစ် သောင်း၊ ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ် သူ သုံး ထောင် ခြောက် ရာ တို့ ကို စီ မံ ပြီး လျှင် တု ရု ဘု ရင် ဟု ရံ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် သည် ကား အ ကြည် တော် သည် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား နန်း တော် ဆောက် ရန် သစ် က တိုး သစ် ကို ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ကျွန်ုပ် အား လည်း ပေး ပါ ဦး လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ မြဲ ထုံး တမ်း အ လိုက် ရှေ့ တော် တွင် နံ့ သာ ပေါင်း အ သင်း အ ထုံ ကို တင် ရှို့ ရန် လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် မုန့် ကို အ စဉ် တင် ရန်လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် ယံ၊ နံ နက် ယံ၊ ဥပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပွဲ တော် နေ့ များ၌ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ရန်လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို ကျွန်ုပ် တည် ဆောက်၍ လှူ ဒါန်း ပါ မည်။ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘု ရား တ ကာ တို့ ထက် ကြီး မြတ် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် အံ့ သော ဗိ မာန် လည်း ကြီး မြတ် သင့် ပါ ၏။ ဘ ဝဂ် အ ထိ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် မှာ ပင် ထို ဘု ရား မ ဆံ့ နိုင် သည် ဖြစ်၍ စံ နေ တော် မူ ရန် ဗိ မာန် ကို မည် သူ တည် ဆောက် နိုင် အံ့ နည်း။ ရှေ့ တော် တွင် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ရာ ဗိ မာန် တော် ကို သာ တည် ဆောက် အံ့ သော ကျွန်ုပ် ကား မည် သူ ပါ နည်း။ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ သံ မှ စ သော အ မောင်း၊ အ နီ၊ အ ပြာ ချည် များ ဖြင့် လက် မြောက် လျက် သ တ္တု အ မျိုး မျိုး ကို ထု လုပ် တတ် သူ တစ် ယောက် ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ၍ ယု ဒ ပြည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ကျွန်ုပ် ထံ ရှိ သော လက် မြောက် သူ တို့ နှင့် ဝိုင်း ဝန်း စေ ရန် လွှတ် စေ လို ပါ ကြောင်း သစ် ကို ခုတ် လုပ် သော အ မှု ထမ်း တို့ အား ဂျုံ ဆန် တင်း ရေ နှစ် သိန်း၊ မု ယော ဆန် တင်း ရေ နှစ် သိန်း၊ စ ပျစ် ရည် ချိန် ခွက် ငါး သိန်း၊ ဆီ ချိန် ခွက် ငါး သိန်း များ ကို ကျွန်ုပ် ပေး ပါ မည် ဟု အ မှာ တော် သ လိုက် လေ ၏။ တု ရု ဘု ရင် ဟု ရံ မင်း သည် ရှော လ မုန် မင်း ထံ အ မှာ တော် စာ ပြန် ကြား သည် ကား လူ မျိုး တော် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြတ် နိုး သော ကြောင့် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရင် အ ဖြစ် အ ကြည် တော် ကို တင် တော် မူ ပြီ။ ဗိ မာန် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ နန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ဆောက် ရန် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ စား ဉာဏ် ပ ညာ၊ သ တိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် နှင့် ပြည့် စုံ သော သား ကို ပေး သ နား တော် မူ ထ သော မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကြည် တော် မင်း မြတ် ဂ တိ ထား သော ဂျုံ၊ မု ယော ဆန်၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို အ ကြည် တော့် ကျွန် တို့ အား ထောက် မ ပါ လော့။ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ကြည် တော် လို သ မျှ သစ် များ ကို လေ ဗ နုန် တော မှ ခုတ် ယူ၍ ပင် လယ် လမ်း ဖြင့် ယု ပ္ပေ မြို့ ရောက် ဖောင် ဖွဲ့ စုံ မျော ပါ စေ မည်။ အ ကြည် တော် မူ ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် သယ် ပိုး နိုင် ပါ ပြီ ဟု ပြန် ကြား လိုက် ၏။ ထို နောက် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စာ ရင်း သွင်း ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ ဝင် နေ သူ တို့ ကို ရှော လ မုန် မင်း ထပ် မံ စာ ရင်း ယူ ပြန် ရာ တစ် သိန်း ငါး သောင်း သုံး ထောင့် ခြောက် ရာ ရ သ တည်း။ ထို သူ တို့ အ နက် ကံ ကျွေး လူ ခု နစ် သောင်း၊ တောင် ပေါ် တွင် ကျောက် ဆစ် သ မား ရှစ် သောင်း၊ ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ် သူ အ လုပ် ခေါင်း သုံး ထောင့် ခြောက် ရာ တို့ ကို စီ မံ လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန် ကျောက် မြစ် ချ ရ သော စ နစ် မှာ ရှေး တောင် တာ အ တိုင်း၊ အ လျား အ တောင် ခြောက် ဆယ်၊ အ နံ အ တောင် နှစ် ဆယ် တည်း။ ဗိ မာန် တော် ဦး မုတ် ဆောင် အ လျား မှာ ဗိ မာန် တော် အ နံ နှင့် အ မျှ အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ မြင့် အ တောင် တ ရာ့ နှစ် ဆယ် ရှိ လျက် ရွှေ စင် ဖြင့် အ တွင်း ကို မွမ်း မံ စေ ၏။ ထို အ ခန်း တော် ရှိ ထုပ် လျောက်၊ နံ ရံ၊ တံ ခါး ခုံ၊ တံ ခါး ရွက် များ ကို ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ၍ နံ ရံ တွင် ခေ ရု ဗ ပုံ များ ထု ထား စေ ၏။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ အ ခန်း တော် အ လျား ကို ဗိ မာန် တော် အ နံ နှင့် အ မျှ အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ နံ ကို လည်း အ တောင် နှစ် ဆယ် လုပ်၍ ရွှေ စစ် အ ခွက် တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ဖြင့် မွမ်း မံ စေ ၏။ စွဲ သော ရွှေ မှို အ ချိန် ကား အ ကျပ် ငါး ဆယ် တည်း။ အ ထက် ခန်း များ ကို လည်း ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ စေ ၏။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ အ ခန်း တော် တွင် ထု လုပ်၍ ရွှေ ဖြင့် မွမ်း မံ သော ခေ ရု ဗ နှစ် ပါး ရုပ် ပုံ မှာ ပြင် ခန်း တော် ကို မျက် နှာ မူ ဟန် ရပ် နေ ၏။ ပိတ် ချော မှ စ၍ အ ပြာ၊ အ မောင်း၊ အ နီ ချည် များ နှင့် ခေ ရု ဗ ပုံ ပါ ကန့် လန့် ကာ ကို ရက် လုပ် စေ ၏။ ဗိ မာန် တော် ဦး တွင် အ မြင့် သုံး ဆယ့် ငါး တောင် ရှိ တိုင် နှစ် တိုင် ကို လည်း ကောင်း၊ တိုင် ထိပ် ပေါ် တွင် အ မြင့် ငါး တောင် ရှိ တိုင် အုပ် နှစ် ခု ကို လည်း ကောင်း၊ သွန်း လုပ် လျက် တိုင် အုပ် ပေါ် တွင် ထု လုပ် သော ပန်း ကုံး အ ထက် လုံး ရေ တစ် ရာ ရှိ သ လဲ သီး ပုံ၊ တစ် ကုံး စီ ချယ် လှယ် ပြီး နောက် ထို တိုင် နှစ် လုံး ကို ဗိ မာန် တော် ဦး ဝဲ ယာ တွင် စိုက် ထား ၍ လက်ျာ တိုင် ကို ယာ ခိန်၊ လက် ဝဲ တိုင် ကို ဗော ဇ ဟု သ မုတ် သ တည်း။ အ လျား အ နံ အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ မြင့် ဆယ် တောင် ရှိ သော ပူ ဇော် ရာ ကြေး ပ လ္လင် ကို လည်း တည် လုပ် စေ ၏။ အ ကျယ် ဆယ် တောင်၊ စောက် ငါး တောင်၊ လုံး ပတ် သုံး ဆယ် ရှိ သော ကြေး ရေ ကန် ကို သွန်း လုပ် ရာ၊ အောက် ပတ် လည် တွင် တစ် ပြိုင် နက် သွန်း လုပ် သော တစ် တောင် လျှင် ဆယ် လုံး ကျ အ သီး ပုံ နှစ် တန်း ပါ လျက် အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ လေး ဘက် တွင် တစ် ဘက် လျှင် သုံး ကောင် ကျ နောက် ပိုင်း အ တွင်း မျက် နှာ ကား အ ပြင် သို့ မူ သော နွား ရုပ် ဆယ့် နှစ် ကောင် ပေါ် မှာ တင် ထား စေ ၏။ ကြာ ပွင့် ချပ် သ ဏ္ဌာန်၊ ဖ လား အ နား ရစ် ပါ လျက် ထု လက် တစ် ဝါး ဖြစ် သော ထို ရေ ကန်၌ ရေ ချိန် ခွက် ခု နစ် သောင်း ငါး ထောင် ဆံ့ ဝင်၏။ အင် တုံ ဆယ် လုံး သွန်း လုပ်၍ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ ရာ ကို ဆေး ကြော သုတ် သင် ရန် ဝဲ ယာ ငါး လုံး စီ ထား စေ ၏။ ရေ ကန် မူ ကား ပ ရော ဟိတ် တို့ ဆေး ကြော ရန် ဖြစ် သ တည်း။ ရွှေ မီး ခုံ တော် တစ် ဆယ် ကို လည်း ပုံ ဟောင်း နှင့် အ ညီ သွန်း လုပ် ၍ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝဲ ယာ ငါး ခုံ စီ၊ ထား စေ ၏။ စား ပွဲ တော် တစ် ဆယ် ကို လည်း လုပ် ၍ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝဲ ယာ ငါး ခု စီ ထား လျက် ရွှေ ဖ လား တစ် ရာ ကို လည်း လုပ် စေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ဆိုင် ရာ အ တွင်း တံ တိုင်း၊ အ ပြင် မ ဟာ ရံ တံ တိုင်း၊ ဆိုင် ရာ ကြေး ပြား ဖုံး အုပ် သော တံ ခါး များ ကို လည်း လုပ် စေ ၏။ ရေ ကန် ကို ကား ဗိ မာန် တော် အ ရှေ့ တောင် ထောင့် ၌ ထား စေ ၏။ သူ့ ဗိသု ကာ ဟု ရံ လည်း အိုး၊ ကော် ပြား၊ ဖ လား မှ စ၍ ရှော လ မုန် မင်း အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တွင် ပြု ရ သည် မှာ တိုင် တစ် စုံ၊ အိုး သ ဏ္ဌာန် ပါ တိုင် ထိပ် အုပ် တစ် စုံ၊ အိုး သ ဏ္ဌာန် တိုင် ထိပ် အုပ် ဖုံး လွှမ်း ရန် ကွန် ချာ တစ် စုံ၊ အိုး သ ဏ္ဌာန် တိုင် ထိပ် အုပ် နှစ် ခု ကို ဖုံး လွှမ်း သော ကွန် ချာ အ ချယ်၊ သ လဲ သီး ပုံ နှစ် ကုံး စီ၊ လုံး ရေ လေး ရာ၊ အောက် ခံ နှင့် အ ပေါ် တင် အင် တုံ များ ရေ ကန် နှင့် အောက် ခံ နွား ရုပ် ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ အိုး၊ ကော် ပြား၊ ခ ရင်း မှ စ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို ရှော လ မုန် မင်း အ ဖို့ စင် ကြယ် ပြီး ကြေး နှင့် လုပ်၍ အ ပြီး သတ် လေ ၏။ ရွှေ စင် ဖြင့် ပြီး သော မီး ညှပ်၊ ဖ လား၊ ခွက်၊ မီး ကျီး ခံ များ တည်း ဟူ သော ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ နှင့် အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ဆိုင် ရာ အ တွင်း တံ ခါး၊ ဗိ မာန် တော် အ မှု ကို အ ပြီး သတ် ပြီး လျှင် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သ ဏ္ဌာန် တိုက် တွင် ဆောင် သွင်း သ တည်း။ ထို အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေတ္တာ ကို ဇိ အုန် ခေါ် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် မှ ပင့် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တည်း ဟူ သော အ မျိုး အ နွယ် ဦး စီး ဦး ခိုင်၊ အိမ် ထောင် အ ကြီး အ ကဲ ဟူ သ မျှ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဆင့် ခေါ် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သ တ္တ မ လ တွင် ကျင်း ပ မြဲ ပူ ဇော် ပွဲ အ တွင်း ဘု ရင် မင်း ထံ စု ရုံး ၍ လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ရောက် လာ ကြ ရာ သေ တ္တာ တော် ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပင့် ချီ လျက် တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် နှင့် တဲ တော် ရှိ သန့် ရှင်း သော အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ ပါ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ ပင့် ဆောင် ကြ သော အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း မှ စ ၍ စု ရုံး ပြီး သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် မ ရေ မ တွက် နိုင် သော သိုး နွား များ ကို သေ တ္တာ တော် ရှေ့ ပူ ဇော် ကြ လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခန်း၊ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၊ ခေ ရု ဗ အ တောင့် အောက် ပြင် ဆင် ပြီး နေ ရာ သို့ သွင်း ထား ကြ ရာ ခေ ရု ဗ အ တောင် များ သည် သေ တ္တာ တော် တည် ရာ ပေါ် တွင် ဖြန့် နေ သည့် အ တိုင်း သေ တ္တာ တော် နှင့် ထမ်း ပိုး များ ပါ မိုး ကာ လျက် ရှိ ၏။ ထမ်း ပိုး များ ရှည် လျား သ ဖြင့် အ တွင်း ခန်း မျက် နှာ စာ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ အ စွန်း ကို မြင် ရ သော် လည်း ပြင် ခန်း သို့ မ ရောက်။ ယနေ့ တိုင် ရှိ သ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ တော် မူ သည့် ကာ လ ဟော ရပ် တောင် ၌ မော ရှေ ထည့် ခဲ့ သော ကျောက် နှစ် ပြား မှ တစ် ပါး သေ တ္တာ တော် အ တွင်း တစ်စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ။ ထို အ ခါ အ လှည့် ကို လှပ် ထား၍ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး သော ပ ရော ဟိတ် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ ထွက် လာ ပြီး လျှင် ခွက် ခွင်း၊ တ ယော၊ စောင်း ကိုင် လျက်၊ ပိတ် ချော ဝတ် ဆင် သော အာ သပ်၊ ဟေ မန်၊ ယေ ဒု သုန် မှ စ ၍ ဂိုဏ်း သား အ မျိုး ချင်း တည်း ဟူ သော သီ ဆို သူ လေ ဝိ အ နွယ် သား ရှိ သ မျှ တို့ သည် တံ ပိုး မှုတ် သော ပ ရော ဟိတ် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် တို့ နှင့် တ ကွ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ ရှေ့ ဘက် ရပ် နေ ကြ စဉ် ထို နောက် ရှော လ မုန် မင်း က၊ မှောင် အ တိ တွင် ငါ စံ နေ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ။ စံ တော် မူ ရာ ဗိ မာန်၊ အ စဉ် ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊ လှည့် ကြည့်၍ ရပ် နေ ကြ သော ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း တည် ဆောက် ရန် ကြံ ရွယ် သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ကြံ ရွယ် သည် ကား သင့် မြတ် ၏။ သို့ ရာ တွင် သင့် ကိုယ် တိုင် ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ခွင့် မ ရ၊ ရင် သွေး ဖြစ် သော သင့် သား သာ လျှင် ငါ့ နာ မ အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟု ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ငါ သည် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ ပေါ် ထွန်း၍ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် ထိုင် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရ သည် မှာ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တည် ပြု တော် မူ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ပါ ရှိ သည့် သေ တ္တာ တော် ကို လည်း ဗိမာန် တော် တွင် ငါ သွင်း ထား ပြီ ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် သင် လိုက် လျှောက် သည့် အ တိုင်း သား မြေး တို့ လည်း ငါ့ ပ ညတ် တ ရား၌ လိုက် လျှောက် ရာ လမ်း ကို သ တိ ပြု ကြ လျှင် ငါ့ ရှေ့ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ ရ သော သင့် အ မျိုး မင်း ရိုး မ ပြတ် ရ ဟု ကျွန် တော် ရင်း ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ တော် ကို စောင့် တော် မူ ပါ။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း အား မိန့် ဘူး သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ယ ခု တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ။ သို့ သော် လည်း၊ လူ့ ဘောင် တွင် ဤ မြေ ပ ထ ဝီ၌ ဘု ရား သ ခင် မု ချ စံ နေ တော် မူ ပါ မည် လော။ ဘ ဝဂ် အ ထိ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် မှာ ပင် ကိုယ် တော် မ ဆံ့ နိုင် ပါ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကား သာ၍ မ ဆံ့ လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် ချက်၊ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို ငဲ့၍ ပြု သော ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့် နာ မ တော် တည် မည် ဟူ၍ ရည် ရွယ် တော် မူ သော ဤ ဌာ န၊ ဤ ဗိ မာန် တော် ကို နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မျက် မှောက် ပြု တော် မူ သည့် အ လျောက် ဤ ဌာ န သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် ဤ ဌာ န သို့ မျက် နှာ မူ လျက် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို စံ နေ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း ၍ ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ လူ တစ် ဦး သည် သူ တစ် ပါး ကို ပြစ် မှား ၍ သ စ္စာ ဆို ရန် တာ ဝန် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဤ ဗိ မာန် တော် တွင် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ဝင် ရောက် သ စ္စာ ဆို လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ ၍ ဆိုး သူ့ ဦး ထိပ် ထက် ချင့် အ လေ့ အ လာ အ ကျိုး ဆက် ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် သူ့ အား ဖြောင့် သည့် အ တိုင်း လွတ် ရာ ကောင်း ကျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် များ အ ပေါ် တွင် စီ ရင်၍ ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် ခံ ရ သော အ ခါ ပြန် လာ ၍ နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ လျက် ဤ ဗိ မာန် တော် တွင် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော်၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ်၍ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် သူ တို့ အား ပေး သ နား ခဲ့ သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ပါ ဦး။ ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် မိုး မ ရွာ အောင် ပိတ် ဆို့ လျက် ဆုံး မ တော် မူ သော အ ခါ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ၍ ဒု စ ရိုက် မှု ရှောင် ကြဉ် ကြ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း ၍ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ဖြစ် သူ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် သည့် ပြင် လိုက် အပ် သော လမ်း ကောင်း ညွှန် ပြ တော် မူ လျက် လူ မျိုး တော် အား အ ပိုင် ပေး ခဲ့ သော ပြည် တော် တွင် မိုး ရွာ စေ တော် မူ ပါ။ ပြည် တော် ၌ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ်၊ ဒ ဟ ဝါ ယော ကပ်၊ ပိုး ကောင်၊ ကျိုင်း ကောင်၊ နှံ ကောင်၊ စား ခြင်း ကပ်၊ တိုင်း ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို ရန် သူ ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း ကပ် မှ စ သော မည် သည့် ရော ဂါ၊ မည် သည့် ဒဏ် ချက် မ ဆို သင့် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ နက် ဒဏ် ချက် နှင့် ဝေ ဒ နာ ကို သိ သူ တိုင်း၊ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ လက် အုပ် ချီ လျက် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် လျှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် မ ဟုတ် သော လူ မျိုး ခြား တို့ လည်း မ ဟာ နာ မ တော် နှင့် အား ကြီး စွာ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် အ တွက် ဝေး လှ သော ပြည် မှ ပင် ရောက် လာ ၍ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် ခံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် နှင့် ထပ် တူ နာ မ တော် ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သိ ကျွမ်း ခန့် ညား ကြ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကို နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ကြောင်း သိ ကြ စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ပ ဌ နာ ပြု သည့် အ တိုင်း စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ရန် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လူ မျိုး တော် ချီ ထွက် ရ သော အ ခါ ရွေး ချယ် တော် မူ သော မြို့ နှင့် နာ မ တော် အ ဖို့ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် ကို ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း ၍ သူ တို့ အ ရေး ကို မိုင်း မ တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် ကင်း သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ တွက် အ မျက် တော် ထား ၍ အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ နီး အ ဝေး အ ပြည် ပြည် သို့ ရန် သူ တို့ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ရ သည် ဖြစ် သော်၊ ပါ သွား ရ သော ထို ပြည်၌ စိတ် ပြောင်း လျက် နောင် တ ရ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ လွန် ကျူး မိ ပါ ပြီ။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မိ ပါ ပြီ ဟု အ သ နား တော် ခံ သည် နှင့် အ ညီ သုံ့ ဘမ်း ပါ သွား ရ သော ပြည် မှ ပင် စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လာ သည့် ပြင် ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ပြည်၊ ရွေး ချယ် တော် မူ သော မြို့၊ နာ မ တော် အ ဖို့ အ ကျွန်ုပ် တည် ဆောက် သော ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း လျှောက် ကြ လျှင် အ သ နား တော် ခံ တောင်း လျှောက် ချက် များ ကို စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း၍ သူ တို့ အ ရေး ကို မိုင်း မ လျက် ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သော လူ မျိုး တော် ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ယ ခု မှ စ၍ ဤ ဌာ န၌ ပြု သော ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း လျက် အာ ရုံ ပြု တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ တန် ခိုး တော် ဆိုင် ရာ သေ တ္တာ တော် နှင့် တ ကွ စံ တော် မူ ရာ သို့ တက် ကြွ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော်၏ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ကယ် တင် ခြင်း ကို ဆင် ယင်၍ ကြည် ညို သူ တို့ လည်း ကောင်း စား ဝမ်း မြောက် စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဒါ ဝိဒ်၌ သက် သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို အောက် မေ့ လျက် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို မျက် နှာ မဲ့ စေ တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။ မီး ကျ ၍ ဗိ မာန် တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် လွှမ်း မိုး သည့် ကာ လ ဖူး လျက် နေ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ကျောက် ခင်း ပေါ် တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် သည် ဟု ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ တစ် ပ ရိ သတ် လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ နွား နှစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ သိုး တစ် သိန်း နှစ် သောင်း များ ကို ရှော လ မုန် မင်း ဆက် ကပ် ပူ ဇော် စေ သည့် အ လျောက် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ တစ် ပ ရိ သတ် လုံး သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကိ အ နု မော ဒ နာ ပြု ကြ ကုန်၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ကိုယ့် တာ ဝန် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စဉ်၊ တီး မှုတ် သီ ဆို ခြင်း အား ဖြင့်၊ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် သည် ဟူ၍ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော တု ရိ ယာ မျိုး ကို လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ တီး မှုတ် လျက် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် တံ ပိုး မှုတ် လျက် ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ ရပ် နေ ကြ ကုန် ၏။ ရှော လ မုန် မင်း တည် လုပ် သော ပူ ဇော် ရာ ကား ပ လ္လင် တော် သည် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် ဆီ ဥ ကို မ ဆံ့ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ရှေ့၊ တံ တိုင်း ဗ ဟို ချက် ကို သီး သန့် ထား၍ ထို ဌာ န တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ သက္ကာ ဆီ ဥ ကို ပူ ဇော် ရ ၏။ ထို ကာ လ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ မှ စ၍ အိ ဂျစ် ချောင်း တိုင် အောင် အ ရပ် ရပ် က လာ ရောက် ကြ သော ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် ကြီး နှင့် တ ကွ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ နု မော ဒ နာ ပွဲ ခု နစ် ရက်၊ ပူ ဇော် ပွဲ ခု နစ် ရက် ကျင်း ပ ပြီး နောက် ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် အ စု အ ရုံး ကြီး ကို ပြု ကြ ကုန် ၏။ သ တ္တ မ လ နှစ် ဆယ့် သုံး ရက် တွင် ပ ရိ သတ် ကို နေ အိမ် များ သို့ လွှတ် လိုက် ရာ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း၊ ရှော လ မုန် မင်း တို့ နှင့် ဣသ ရေ လ လူ မျိုး တော် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သော ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော် နန်း တော် များ ကို ကြံ ရွယ် သ မျှ ထ မြောက်၍ အ ပြီး သတ် သည့် ကာ လ ညဉ့် အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား လျက် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာ ငါ သည် သင့် ပ ဌ နာ ကို နာ ယူ ၍ ပူ​ဇော် ရာ ဗိ မာန် အ ဖြစ် ဤ ဌာ န ကို ရွေး ချယ် ပြီ။ မိုး မ ရွာ အောင် ပိတ် ဆို့ ခြင်း၊ ပြည် တော် ကို ကျိုင်း ကောင် စား ခြင်း၊ လူ မျိုး တော်၌ ရော ဂ အ န္တ ရ ကပ် သင့် ခြင်း များ ကို ငါ စီ မံ သည့် ကာ လ ငါ့ နာ မ ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် သည် စိတ် နှိမ့် ချ စွာ ပ ဌ နာ ပြု၍ ငါ့ မျက် နှာ ကို လိုက် ရှာ လျက် ဒု စ ရိုက် လမ်း ကို ကြဉ်ရှောင် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ငါ နား ညောင်း၍ အ ပြစ် ကို လွှတ် သည့် ပြင်၊ နေ ပြည် ကို လည်း ချမ်း သာ စေ မည်။ ယ ခု မှ စ၍ ဤ ဌာ န ၌ ပြု သော ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း လျက် အာ ရုံ ပြု မည်။ ဤ ဗိ မာန် ကို ငါ ရွေး ချယ် သီး သန့် ထား လျက် နာ မ တော် တည် မြဲ စေ သည့် အ တိုင်း အ စဉ် မ ပြတ် ငါ မျက် မှောက် ပြု ၍ အ ရေး ယူ မည်။ သင် သည် ငါ မိန့် မှာ တိုင်း ပြု ၍ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် လိုက် လျှောက် လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို အုပ် စိုး ရ သော သင့် အ မျိုး မင်း ရိုး မ ပြတ် ရ ဟု သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင့် ရာဇ ပ လ္လင် ကို ငါ တည် မြဲ စေ မည်။ သင် တို့ သည် ငါ စီ ရင် ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ မိန့် မှာ ချက် များ ကို စွန့် ပယ် ၍ နောက် တော် မှ တွန့် ဆုတ် လျက် အ ခြား ဘုရား များ နောက် လိုက် သွား ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး ကြ လျှင် မူ ကား၊ ပေး ထား သော ပြည် တော် မှ ဆွဲ နုတ် လျက်၊ ငါ့ နာ မ အ ဖို့ သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ဤ ဗိ မာန် ကို လည်း မျက် မှောက် မှ စွန့် ပယ်၍ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် ပုံ ခိုင်း ရာ၊ ပြောင် လှောင် ရာ ဖြစ် စေ မည်။ မြင့် မြတ် သော ဤ ဗိ မာန့် အ နီး သီ သွား သူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ အား သင့် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် နှင့် ထို ဗိမာန် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ စီ ရင် တော် မူ သ နည်း ဟု မေး မြန်း သော်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သူ တို့ စွန့် ၍ အ ခြား ဘု ရား များ ထံ မှီ ဝဲ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့် ထို ဘေး ဆိုး အ လုံး စုံ သင့် ရောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ပြော ကြ လတ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် များ ကို ဆောက်၍ နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ် ပြည့် သော အ ခါ ဟု ရံ မင်း ထံ မှ ရ သော မြို့ ရွာ များ ကို ပြု စု လျက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို နေ ရာ ချ လေ ၏။ ထို နောက် ရှော လ မုန် မင်း သည် ဟာ မတ် ဇော ဘ နယ် သို့ ချီ တက် အောင် မြင် ပြီး လျှင် သဲ က န္တာ ရ ရှိ တာ ဒ မော် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ မတ် နယ် ၌ တည် ထောင် သ မျှ သော ရိ က္ခာ တော် သို ရာ မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ ရိုး၊ တံ ခါး၊ မင်း ထုပ် နှင့် ပြည့် စုံ သော အ ထက်၊ အောက်၊ ဗေ သော ရုန် ခေါ် ခံ တပ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဗာ လတ် မြို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ရိ က္ခာ တော် သို ရာ မြို့ များ၊ စစ် ရ ထား ထိန်း မြို့ များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ နေ ရန် မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ လေ ဗ နုန် တောင်၊ နိုင် ငံ တော် အ ရပ် ရပ် တွင် တည် ဆောက် လို သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ဆောက် ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို လ မိုင်း အ မှု ထမ်း မ ဖွဲ့ ဘဲ ရဲ မက် တော်၊ စစ် ကဲ ချုပ်၊ ရ ထား တပ် ဗိုလ်၊ မြင်း တပ် ဗိုလ် ရာ ထူး များ တွင် သာ ခန့် ထား လေ ၏။ အ မှု တော် ကို လုပ် ဆောင် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု ရ သော အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ရောက် လေ ရာ ဌာ န တိုင်း သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း နန်း တော် တွင် မိ ဖု ရား မ စံ ထိုက် ဟု အောက် မေ့ လျက် ဖာ ရော မင်း သ မီး တော် ကို ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် မှ ခေါ်၍ မိ ဖု ရား အ ဖို့ တည် ဆောက် သော နန်း မ တွင် စံ စေ လေ ၏။ ထို နောက် ရှော လ မုန် မင်း သည် ဗိ မာန် တော် မုတ် ဆောင် ရှေ့ တည် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော် ပေါ် တွင် မော ရှေ ပ ညတ် အ တိုင်း နေ့ စဉ် ပူ ဇော် ထိုက် သ မျှ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လျက် ဥ ပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့ များ ပြင် တစ် နှစ် သုံး ကြိမ် ပြု မြဲ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ၊ သိ တင်း ပွဲ၊ တဲ နေ ပွဲ နေ့ များ၌ ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ၏။ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ သည့် အ လိုက်၊ အ လှည့် ကျ ခွဲ ထား သော ပ ရော ဟိတ် တို့ တာ ဝန် ကို လည်း ကောင်း၊ နေ့ စဉ် ဝတ် အ တိုင်း၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ပ ရော ဟိတ် တို့ ရှေ့ အ မှု ဆောင် ရွက် ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ တာ ဝန် ကိုလည်း ကောင်း၊ တံ ခါး တိုင်း တွင် ခွဲ ထား သော တံ ခါး စောင့် ဝန် ကို လည်း ကောင်း၊ အ သီး အ သီး အား ချ ထား သည် ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထား ခဲ့ သည့် အ လျောက် တည်း။ အ မှု တော် များ၊ ဘ ဏ္ဍာ တော် များ နှင့် စပ် ဆိုင် သော အ ရေး မှာ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြု ရ ကြ ၏။ အ မြစ် ချ သည် က စ၍ အ ပြီး သတ် သည့် တိုင် အောင် ပြင် ဆင် ပြီး သည့် အ လျောက်၊ ရှော လ မုန် မင်း ပြု လုပ်၍ ထာဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိမာန် တော် ပြီး စီး ထ မြောက် သ တည်း။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဧ ဒုံ ပြည်၊ ပင် လယ် ကမ်း ရှိ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ နှင့် ဧ လုတ် မြို့ သို့ ထွက် သွား ရာ၊ ဟု ရံ မင်း လည်း ပင် လယ် သွား ကျွမ်း ကျင် သူ တို့ ပါ သင်္ဘော များ ကို ရှော လ မုန် မင်း ၏ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် အ တူ သြ ဖိ ရ ပြည် သို့၊ စီး စေ သည့် အ တိုင်း ရွှေ ချိန် ခွက် တစ် သောင်း သုံး ထောင့် ငါး ရာ ကို ဆောင် ယူ ခဲ့ ပြီး လျှင် ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဆက် သ ကြ လေ ၏။ ရှေ ဘ ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ သည် ရှော လ မုန် မင်း ၏ ကျော် စော ကိ တ္တိ သ တင်း ကို ကြား လျှင် နံ့ သာ မျိုး၊ ကျောက် မျက်၊ ရွှေ အ မြောက် အ မြား ကို တင် ဆောင် သော ကု လား အုပ် တို့ နှင့် တ ကွ များ စွာ သော အ ခြံ အ ရံ တို့ ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ စ ကား ဝှက် များ ဖြင့် စုံ စမ်း ရန် ရောက် ၍ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် စိတ်၌ ကြံ စည် သ မျှ ကို စော ဒ နာ တင် သည့် ကာ လ မ ဖြေ နိုင် အောင် နက် နဲ သော စော ဒ နာ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ရှော လ မုန် မင်း သည် အ ကြွင်း မဲ့ ဖြေ ဆို လေ ၏။ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ သည် ရှော လ မုန် မင်း၏ ဉာဏ် ပ ညာ၊ တည် ဆောက် ပြီး နန်း တော်၊ ပွဲ တော် စာ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နေ ထိုင် ပုံ၊ နန်း တော် သား တို့ ဆင် ယင် ခ စား ပုံ၊ ရေ ကြည် တော် အ ရာ ရှိ တို့ ဆင် ယင် ပုံ နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် ၌ မီး ရှို့ ပူ ဇော် နည်း များ ကို သိ မြင် သော အ ခါ စိတ် အား လျော့ ၍ အ ကြည် တော်၏ အ ပြု အ မူ နှင့် ဉာဏ် ပ ညာ အ ကြောင်း ကိုယ့် ပြည် မှ ကြား ရ သော သ တင်း မှန် ပေ ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တိုင် ရောက်၍ မ မြင် မီ၊ ကျွန်ုပ် မ ယုံ သေး ပါ။ ယ ခု မှာ အ ကြည် တော် ပ ညာ ကြီး သည် ဟူ သော ယ ခင် သ တင်း သည် ထက် ဝက် မျှ မ မှီ ချေ။ ကျွန်ုပ် ကြား ရ သော သ တင်း ထက် အ ကြည် တော် လွန် ကဲ ပေ ၏။ အ ပါး တော် တွင် အ မြဲ ခ စား လျက် ပ ညာ တော် ကို နာ ယူ ရ သော အ ကြည် တော်၏ အ မှု ထမ်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ သည် သာ ယာ ကြ လေ စွ။ အ ကြည် တော် ကို နှစ် သက်၍ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကိုယ် စား အ ဖြစ် ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ထက် တင် တော် မူ သော အကြည် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား မြတ် နိုး ၍ အ စဉ် တည် မြဲ စေ တော် မူ လို သော ကြောင့် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် စေ ရန် အ ကြည် တော် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ ပြီ ဟု သြ ဘာ ပြု ပြီး လျှင် ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင် ခြောက် ရာ၊ ကျောက် မျက် နှင့် နံ့ သာ မျိုး အ မြောက် အ မြား ကို ဆက် သွင်း လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ရှေဘ ဘုရင် မ ဆက် သွင်း သော နံ့ သာ မျိုး ကဲ့ သို့ နောက် တစ် ဖန် မ ရောက် ချေ။ သြ ဖိ ရ ပြည် မှ ရွှေ တင် ယူ သော ဟု ရံ မင်း၏ သင်္ဘော သား များ နှင့် ရှော လ မုန် မင်း၏ သင်္ဘော သား တို့ ဖြင့် နံ့ သာ သား၊ ကျောက် မျက် များ ကို လည်း တင် ဆောင် ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ ဗိ မာန် တော် နှင့် နန်း တော် လက် ရန်း များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ငြိမ့် တော် တို့ တီး ရန် စောင်း၊ တ ယော များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း လုပ် လေ ၏။ ဤ မျှ လောက် ကောင်း သော နံ့ သာ သား သည် ယု ဒ ပြည် သို့ ထို ကာ လ မ ပေါ် မ ရောက် သေး။ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ ဆက် သ သော လက် ဆောင် တော် ပြင်၊ ရှော လ မုန် မင်း သည် ဘု ရင် မ လို သ မျှ တောင်း တိုင်း ပြန် ပေး လိုက် ပြီး မှ ဘု ရင် မ သည် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ရွှေ ချိန် ခြောက် ပိဿာ စီ စီး သော ဒိုင်း လွှား ရှည် နှစ် ရာ၊ သုံး ပိဿာ စီ စီး သော ဒိုင်း လွှား ဝိုင်း သုံး ရာ များ ကို ထု လုပ် စေ ပြီး လျှင် လေ​ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် တွင် ဆွဲ ထား လေ ၏။ ဆင် စွယ် ဖြင့် ပြီး သော ရွှေ စင် မွမ်း မ ဟာ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လုပ် သည် မှာ လှေ ခါး သ ဖွယ် အောက် ခြေ ခြောက် ဆင့် နှင့် ခြေ တော် တင် ရွှေ ခုံ ကို ရာ ဇ ပ လ္လင် နှင့် ယှဉ် ထား လျက် စံ ရာ တော် ဝဲ ယာ၊ လက် ရုံး တန်း အ နီး၊ ရပ် ဟန် ခြင်္သေ့ နှစ် စီး ပြင်၊ အ ခြေ ခြောက် ဆင့် ဝဲ ယာ အ စွန်း ပေါ် တွင် လည်း ရပ် ဟန် ခြင်္သေ့ ဆယ့် နှစ် စီး ကို တင်၏။ ထို သို့ သော ရာ ဇ ပလ္လင် သည် အ ဘယ် တိုင်း နိုင် ငံ၌ မျှ မ ရှိ။ ရှော လ မုန် မင်း သောက် တော် ဖ လား များ သည် ရွှေ ဖြင့် ပြီး၏။ လေ ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ လည်း ရွှေ စင် ဖြင့် ပြီး၏။ ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ငွေ ကို အ ရေး မ ယူ ချေ။ ဟု ရံ မင်း၏ သင်္ဘော သား များ နှင့် အ တူ တာ ရှု မြို့ သို့ သုံး နှစ် တစ် ကြိမ် ခေါက် ပြန် သွား သော ဘု ရင် မင်း၏ သင်္ဘော များ ဖြင့် ရွှေ၊ ငွေ၊ ဆင် စွယ်၊ မျောက် များ၊ ဒေါင်း များ ကို တင် ဆောင် ခဲ့ ကြ ၏။ ထို သို့ ရှော လ မုန် မင်း သည် မြေ ပေါ် ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ ထက် ဉာဏ် ပ ညာ၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ လွန် ကဲ ၍ နှ လုံး တွင် ဘု ရား သ ခင် သွင်း ပေး တော် မူ သော ဉာဏ် ပ ညာ ကို နာ ယူ ရန် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ ဘု ရင် မင်း အ ပေါင်း တို့ အ ဖူး အ မြော် လင့် ကြ ရာ အ သီး အ သီး တို့ သည် ရွှေ ထည်၊ ငွေ ထည်၊ အ ဝတ် ထည်၊ နံ့ သာ မျိုး၊ လက် နက်၊ မြင်း၊ လား များ ကို ပ ဏ္ဏာ အ ဖြစ် နှစ် စဉ် ဆက် သ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ပိုင် စစ် ရ ထား က သော မြင်း လေး ထောင်၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ရ ထား ထိန်း မြို့ များ၌ လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ အ ပါး တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ ထား လေ ၏။ မြစ် ကြီး မှ စ ၍ ဖိ လိ တ္တိ ပြည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် အ ရပ် ရပ် ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ရ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ငွေ ကို၊ ကျောက် ခဲ များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ သစ် က တိုး ပင် များ ကို ရှဖေ လာ ခ ရိုင် တွင် အ လေ့ ပေါက် ပိုး စာ ပင် များ နှင့် အ မျှ လည်း ကောင်း၊ ပွား များ စေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် အ တိုင်း တိုင်း အ ပြည် ပြည် မှ မြင်း များ ကို ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည် ပ ရော ဖက် နာ သန့် အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ၊ ရှိ လော မြို့ သား အ ဟိ ယ ပ ရော ဖက် ကျမ်း၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ကို ရည် သော အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ဣ ဒ္ဒေါ၏ ဗျာ ဒိတ် ကျမ်း များ တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ များ၌ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ လုံး ကို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် စိုး စံ ပြီး မှ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် ရော ဗောင် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ရော ဗောင် ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် ရန်၊ ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ကြ ရာ သူ လည်း သွား လေ၏။ ရှော လ မုန် မင်း ထံ မှ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြေး ဝင် ခို နေ သော၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် သည် ထို သ တင်း ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း ပြန် လာ၍ ခေါ် စေ သူ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ ရော ဗောင် မင်း ထံ သို့ ဝင် လျက် ခ မည်း တော် သည် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် ခဲ ယဉ်း သော ထမ်း ပိုး ကို တင် တော် မူ ပါ ပြီ။ လက် ထက် တော် မှာ ခမည်း တော် တင် ခဲ့ သည့် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး နှင့် ခဲ ယဉ်း သော တာ ဝန် ကို ပေါ့ စေ တော် မူ လျှင် ကျွန် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ ဖ ဝါး ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ရော ဗောင် မင်း က၊ သုံး ရက် မြောက် မှ လာ ကြ ပါ ဦး ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြန် သွား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း သည် ခ မည်း တော် ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် အ ပါး တော် မြဲ သူ၊ လူ ကြီး တို့ နှင့် တိုင် ပင် ရာ ဤ ပ ရိ သတ် အား ငါ ပြန် ပြော ရန် မည် သို့ အ ကြံ ပေး ကြ မည် နည်း ဟု မေး သော်၊ လူ ကြီး တို့ က၊ ဘု ရင် မင်း သည် ဤ ပ ရိ သတ် အား ကျေး ဇူး ပြု လျက် နှစ် သိမ့် စေ သော စ ကား ကောင်း ဖြင့် ပြန် ဆို တော် မူ လျှင် ဘုရင် မင်း အောက် အ စဉ် ကျွန် ခံ ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော် လည်း ရော ဗောင် မင်း သည် လူ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို မ လိုက်၊ အ ပါး တော် မြဲ၊ ဖွား ဘက် တော် လူ ပျို တော် တို့ နှင့် တိုင် ပင် လျက် ခ မည်း တော် တင် တော် မူ ခဲ့ သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ ဟူ၍ လျှောက် တောင်း သော ဤ ပ ရိ သတ် အား ငါ ပြန် ပြော ရန် မည်သို့ အ ကြံ ပေး ကြ မည် ဟု မေး သော် ဖွား ဘက် လူ ပျို တော် တို့ က ခ မည်း တော် သည် ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် လေး စွာ တင် သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ ဟူ၍ တင် လျှောက် သော ပ ရိ သတ် အား ငါ့ လက် သန်း သည် ခ မည်း တော့် ခါး ထက် တုတ် ၏။ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး ဝန် ကို တင် ခဲ့ သည် မှန်၏။ ငါ ကား ထပ် ၍ တင် ဦး မည်။ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို နှင် တံ ဖြင့် ဆုံး မ ခဲ့ သည် မှန် ၏။ ငါ ကား၊ ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ ဦး မည် ဟူ၍ ပြန် ဆို တော် မူ ပါ ဟု အ ကြံ ပေး ကြ လေ ၏။ သုံး ရက် မြောက် မှ လာ ကြ ပါ ဦး ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း သုံး ရက် စေ့ ၍ ယေ ရော ဗောင် နှင့် တစ် ပ ရိ သတ် လုံး ပါ ရော ဗောင် မင်း ထံ ဝင် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း သည် ပ ရိ သတ် တင် စ ကား ကို နား မ ဝင် ရ ခြင်း အ ကြောင်း မှာ ရှိ လော မြို့ နေ အ ဟိ ယ ဖြင့် နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မှ ဖြစ် ပွား လာ သော အ ကြောင်း တည်း။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ဘု ရင် မင်း နား မ ဝင် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့၊ အ သီး အ သီး နေ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ငါ တို့ ဝေ ပုံ လော။ ယေ ရှဲ သား သည် ငါ တို့ ပိုင် စု မ ဟုတ် ချေ။ အို ဒါ ဝိဒ်၊ ကိုယ့် အိမ် ထောင် ကို မြင် လှည့် ဦး လော့ ဟု ဘု ရင် မင်း ရှေ့ ပြန် ပြော လျက် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး နေ အိမ် များ သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ယု ဒ နယ် မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကား ရော ဗောင် မင်း အုပ် စိုး ရ လေ ၏။ လ မိုင်း ဝန် ဟ ဒေါ ရံ ကို စေ လွှတ် ရာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ခဲ နှင့် ပစ် သတ် ကြ သည့် အ တွက် ရော ဗောင် မင်း သည် ရ ထား ပေါ် သို့ အ မြန် တက် ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ပြန် ပြေး ရ လေ ၏။ ထို သို့ ပင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရိုး ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ပုန် ကန် ကြ သ တည်း။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရော ဗောင် မင်း ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး နှင့် စစ် တိုက်၍ နိုင် ငံ တော် ကို ရော ဗောင် မင်း လက် သို့ ပြန် ရောက် စေ ရန် ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် တို့ တွင် လက် ရွေး သူ ရဲ ပေါင်း တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း တို့ ကို စု ရုံး သည့် ကာ လ၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှေ မာ ယ သို့ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ ရော ဗောင် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ စံ၍ ယု ဒ ပြည် တွင် ခံ တပ် မြို့ များ ကို တည် ဆောက် ရာ ဗိုလ် မှူး များ ကို ခန့် ထား ပြီး လျှင် ဆီ၊ စ ပျစ် ရည်၊ ရိ က္ခာ တော် များ ကို သို ထား ၍ ခံ တပ် မြို့ အ သီး အ သီး ကို ဒိုင်း လွှား၊ လှံ လက် နက် များ နှင့် အ လွန် ခိုင် ခံ့ စေ၏။ ယု ဒ နယ်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ် သည် ဘက် တော် ပါ ဖြစ် လျက် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ တစ် ဝှမ်း လုံး ရှိ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခို ဝင် ကြ ကုန် ၏။ ၄င်း ပြင် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ အ နက် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ရှာ ဖွေ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ရန် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ နောက် ထပ် ရောက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် ရော လ မုန် မင်း တို့ နည်း လမ်း အ တိုင်း သုံး နှစ် တိုင် တိုင် လျှောက် လိုက် သ ဖြင့် ယု ဒ နိုင် ငံ နှင့် ရှော လ မုန် မင်း သား တော် ရော ဗောင် မင်း ကို သုံး နှစ် ပတ် လုံး အား ပေး လျက် ခိုင် ခံ့ စေ ကြ ၏။ ရော ဗောင် မင်း သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ယေ ရိ မုတ် နှင့် ယေ ရှဲ မြေး၊ ဧ လျာ ဘ သ မီး အ ဘိ ဟဲ လ တို့ ရ သော သ မီး မ ဟာ လတ် ကို မိ ဖု ရား မြှောက် ၍ ယု ရှ၊ ရှေ မ ရိ၊ ဇာ ဟံ၊ သား တော် များ ကို ရ ၏။ ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ့ သ မီး မာ ခါ နှင့် သင့် မြတ်၍ အ ဘိ ယ၊ အ တ္တဲ၊ ဇိ ဇ၊ ရှေ လော မိတ် တို့ ကို ရ ၏။ မိ ဖု ရား ဆယ့် ရှစ် ပါး၊ မောင်း မ ကိုယ် လုပ် ခြောက် ကျိပ် တို့ ကို သိမ်း ပိုက် လျက် သား တော် နှစ် ကျိပ် ရှစ်၊ သ မီး တော် ခြောက် ကျိပ် ရ သော ရော ဗောင် မင်း သည် မိ ဖု ရား မောင်း မ ကိုယ် လုပ် အ ပေါင်း တို့ ထက် အ ဗ ရှ လုံ့ သ မီး မာ ခါ ကို မြတ် နိုး သော ကြောင့် မာ ခါ တွင် ရ သော သား တော် အ ဘိ ယ အား၊ ထီး နန်း ဆက် ခံ စေ ရန် ညီ တော် နောင် တော် တို့ အ ပေါ် ၌ ဥ ပ ရာ ဇာ ဘွဲ့ ကို ချီး မြှင့် လေ ၏။ သား တော် တို့ ကို ကား၊ ယု ဒ နယ်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ် အ ရပ် ရပ် ခံ တပ် မြို့ များ တွင် သ တိ ပ ညာ နှင့် ရာ ထူး ပေး လျက် ရိ က္ခာ တော် များ စွာ ထောက် မ သည့် ပြင် ကြင် ဘက် များ ကို လည်း ဆောင် နှင်း ၏။ ရော ဗောင် မင်း သည် စွမ်း အား ကြီး၍ အာ ဏာ တော် တည် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တ ရား တော် ကို ယု ဒ လူ မျိုး ပါ စွန့် ၍ ယု ဒ ပိုင် ခံ တပ် မြို့ များ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ချီ လာ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှိ ရှက် မင်း အ ရေး ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ စု ရုံး ကြ သော ယု ဒ မှူး မတ် များ နှင့် ရော ဗောင် မင်း ထံ ပ ရော ဖက် ရှေ မာ ယ ဝင် လာ၍ ဆင့် ဆို သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင် တို့ သည် ငါ့ ကို စွန့် ကြ သည့် အ လျောက် ငါ လည်း သင် တို့ ကို ရှိ ရှက် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ပြီ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည် ဟု ဘု ရင် မင်း နှင့် ယု ဒ မှူး မတ် တို့ နှိမ့် ချ စွာ ဝန် ခံ ကြ လေ ၏။ ထို သို့ နှိမ့် ချ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် တော် မူ သော် သူ တို့ သည် နှိမ့် ချ ကြ လေ ပြီ။ ငါ ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ်။ ရှိ ရှက် လက် ဖြင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် ကို မ သွန်း ဘဲ မ ကြာ မီ ချမ်း သာ စေ မည်။ သို့ ရာ တွင် ထို မင်း အောက် ကျွန် တော် မျိုး ခံ ရ လျက် ငါ့ အ မှု အ ရေး နှင့် နိုင် ငံ ရှင် တို့၏ အ မှု အ ရေး ဆောင် ရွက် ခြင်း ကို သိ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ရှေ မာ ယ သို့ ရောက် ပြန် လေ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ရှိ ရှက် မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက်၍ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် ဘ ဏ္ဍာ ရှိ သ မျှ နှင့် ရှော လ မုန် မင်း လုပ် ထား ခဲ့ သော ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ ပါ သိမ်း သွား လေ ၏။ ရော ဗောင် မင်း သည် ရွှေ ဒိုင်း လွှား များ အ စား၊ ကြေး ဒိုင်း လွှား များ ကို လုပ် ပြီး လျှင် နန်း တော် တံ ခါး ဗိုလ် ဖြစ် သော ရှေ့ တော် ပြေး မှူး တို့ ထံ အပ် ထား လျက် ဗိ မာန် တော် သို့ ဘု ရင် မင်း ကြွ ချီ တိုင်း၊ ရှေ့ တော် ပြေး တို့ သည် ဒိုင်း လွှား များ ကို လိုက် ပါ ဆောင် ကိုင် ပြီး နောက် ကိုယ့် အ ဆောင် တွင် ပြန် ထား ရ ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း နှိမ့် ချ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လုံး လုံး မ ဖျက် ဆီး ဘဲ အ မျက် တော် ကို သိမ်း တော် မူ၏။ ယုဒ ပြည်၌ လည်း သူ တော် ကောင်း များ ရှိ သေး သော ကြောင့် တည်း။ ထို သို့ အ မ္မုန် အ မျိုး သ မီး နေ မ၏ သား ရော ဗောင် မင်း သည် အိမ် နိမ့် လေး ဆယ့် တစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက် လျက် ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နေ ရာ မြို့ ရွာ များ အ နက် နာ မ တော် တည် ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် ခု နစ် နှစ် နန်း စံ၍ အာ ဏာ တော် ခိုင် ခံ့ အုပ် စိုး ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ရန် စိတ် မ စွဲ လမ်း သော ကြောင့် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု မိ လေ ၏။ ရော ဗောင် မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သ မျှ သည် ပ ရော ဖက် ရှေ မာ ယ နှင့် အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ဣ ဒ္ဒေါ တို့ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ တွင် စာ ရင်း ပါ ဝင် လျက် ရှိ၏။ ရော ဗောင် မင်း နှင့် ယေ ရော ဗောင် မင်း တို့ သည် အ စဉ် စစ် ဖြစ် ကြ ၏။ ရော ဗောင် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အ ဘိ ယ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ လက် ရွေး သူ ရဲ ကောင်း အ လုံး အ ရင်း လေး သိန်း နှင့် အ ဘိ ယ မင်း စစ် ခင်း ကျင်း ရာ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် လက် ရွေး စစ် ခေါင်း မာ သူ ရှစ် သိန်း နှင့် ဆီး ဆို့ ခင်း ကျင်း လေ၏။ အ ဘိ ယ မင်း သည် ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း၊ ဇေ မ ရိမ် ကုန်း ပေါ် မှာ ရပ် လျက် အို ယေ ရော ဗောင် နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို သ စ္စာ တော် ဆား ဖြင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ လျက် အပ် တော် မူ ကြောင်း သိ ရ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျက် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ရှော လ မုန် မင်း ကျွန်၊ နေ ဗတ် သား ယေ ရော ဗောင် သည် ကိုယ့် သ ခင် ကို ပုန် ကန် ၍ အ တွင်း မီး ထ သော အ ခါ အ သက် ငယ်၍ စိတ် နု သေး သော ကြောင့် မ နှိပ် ကွပ် နိုင် သူ ရှော လ မုန် မင်း သား တော် ရော ဗောင် မင်း တစ် ဘက်၌၊ လူ သွမ်း လူ ပေါ့ တို့ ပါ ဝင် ခိုင် မာ ကြ သည် မှန် ၏။ ယ ခု မှာ၊ ဘု ရား အ ဖြစ် ယေ ရော ဗောင် သွန်း လုပ် သည့် ရွှေ နွား ရုပ် ပါ သော သင် တို့ အ မြောက် အ မြား သည်၊ ဒါဝိဒ် မင်း သား မြေး တို့ လက် ရှိ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နိုင် ငံ ကို၊ နှိပ် ကွပ် ရန် ကြံ စည် ကြ လေ စွ။ သင် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သူ အာ ရုန့် အ နွယ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို နှင် ထုတ် လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထုံး နည်း အ လိုက်၊ ပ ရော ဟိတ် များ ကို ခန့် ထား ကြ ပြီ မ ဟုတ် လော။ မည် သူ မ ဆို၊ နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ပါ လျက်၊ ကိုယ် ကို သီး သန့် ရာ လာ လျှင်၊ ဘု ရား မ ဟုတ် သော အ ရုပ် ထံ၊ ပ ရော ဟိတ် အ ရာ ကို ခံ နိုင် ကြ သည် တ ကား။ ငါ တို့ မှာ မူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ စွန့်။ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် သော အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် ဆိုင် ရာ ဆောင် ရွက် ကြ သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ ရှိ ကြ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် နံ သာ ပေါင်း အ သင်း အ ထုံ ကို၊ နံ နက် တိုင်း၊ ညဉ့် ဦး တိုင်း၊ ပူ ဇော် ခြင်း၊ ရွှေ စင် စား ပွဲ ပေါ် တွင် ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို ခင်း ကျင်း ခြင်း၊ ညဉ့် ဦး တိုင်း၊ ထွန်း ရ သော ရွှေ မီး ခုံ ဆိုင် ရာ မီး ခွက် များ ကို ပြင် ဆင် ခြင်း များ ဖြင့်၊ သင် တို့ စွန့် ခွာ သော ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ကျိုး နွံ လျက် နေ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့၏ တပ် ဦး ၌ ရှိ တော် မူ၍၊ ပ ရော ဟိတ် တော် တို့ လည်း အ ချက် ပေး သံ နှင့် တံ ပိုး မှုတ် ရန် အ သင့် ရှိ ကြ၏။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရန် မူ၍ စစ် မ တိုက် ကြ နှင့်။ အောင် နိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု ကြော် ငြာ စဉ် တွင်၊ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် နောက် ပိုး တပ် ပုန်း ချ လျက်၊ ယု ဒ တပ် ရင် ဆိုင်၌ တပ် မ၊ နောက် ပိုး ၌ တပ် ပုန်း ညှပ်၏။ ယု ဒ ရဲ မက် တို့ သည် လှည့် ကြည့်၍၊ ရှေ့ နောက် တပ် ညှပ် သည် ကို မြင် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ခြင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း ကို ပြု ပြီး မှ၊ တပ် သံ ပေး သော အ ခါ၊ ယေ ရော ဗောင် မင်း နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ ကို၊ အ ဘိ ယ မင်း နှင့် ယု ဒ အ လုံး အ ရင်း တို့ ရှေ့၊ ဘု ရား သခင် ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ၏။ ဆုတ် ပြေး ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို၊ ယု ဒ လက် သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ဘိ ယ မင်း နှင့် ဘက် ပါ ရဲ မက် တို့ သည် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ်၍၊ ဣ သ ရေ လ လက် ရွေး သူ ရဲ ငါး သိန်း ကျ ဆုံး သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ထို အ ခါ ရှုံး နိမ့်၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကိုး စား သော ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အောင် မြင် ကြ၏။ အ ဘိ ယ မင်း သည် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကို လိုက် လံ လျက်၊ ဗေ သ လ၊ ယေ ရှ န၊ ဧ ဖ ရိမ် မြို့ များ နှင့် နိ ဂုံး များ ကို သိမ်း ယူ ပြီး နောက်၊ အ ဘိ ယ မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည် အာ ဗ လ ယုတ် လက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခတ် တော် မူ သော ဒဏ် ချက် နှင့် ကွယ် လွန် လေ ၏။ အ ဘိ ယ မင်း မူ ကား၊ အား ဗ လ တိုး တက် လျက်၊ မိ ဖု ရား တစ် ကျိပ် လေး ပါး တို့ နှင့် သင့် မြတ်၍၊ သား တော် နှစ် ကျိပ် နှစ် ပါး၊ သ မီး တော် တစ် ကျိပ် ခြောက် ပါး တို့ ကို ရ၏။ အ ဘိ ယ မင်း ပြု မူ သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့်၊ အ ကျင့် အ ကြံ အ ပြော အ ဆို များ ပါ၊ ပ ရော ဖက် ဣ ဒ္ဒေါ့ အ ဋ္ဌ က ထာ တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ အ ဘိ ယ မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ သား တော် အာ သ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ထို မင်း လက် ထက်၊ ဆယ် နှစ် တိုင် တိုင် ပြည် ထဲ ရေး သာ ယာ ၏။ အာ သ မင်း သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် သင့် လျော် စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ မျိုး ခြား ယဇ် ပ လ္လင် နှင့် မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ပယ် ရှား ၍၊ ကျောက် တိုင်၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ချိုး ဖဲ့ ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ အ မျိုး အား၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ လျက် ပ ညတ် တော် နှင့် တ ရား တော် အ တိုင်း ပြု ကျင့် စေ ရန်၊ ထုတ် ဆင့် လေ ၏။ ယု ဒ မြို့ ရွာ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် နေ မင်း တိုင် များ ကို ပယ် ရှား၍၊ နိုင် ငံ တော် ရေး သာ ယာ ၏။ အာ သ မင်း ၌၊ ဒိုင်း လွှား ရှည် နှင့် လှံ ကိုင် ယု ဒ သူ ရဲ ကောင်း သုံး သိန်း၊ ဒိုင်း လွှား ဝိုင်း နှင့် လေး ကိုင် ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ ကောင်း နှစ် သိန်း ရှစ် သောင်း ရှိ ၏။ ထို နောက်၊ စစ် ရ ထား သုံး ရာ ပါ သူ ရဲ တစ် သန်း နှင့် ကု ရှ ဘု ရင် ဇေ ရ မင်း ချီ လာ၍ မ ရေ ရှ မြို့ သို့ ရောက် သော်၊ အာ သ မင်း သည် ဆီး ဆို့ ရန် ထွက် ချီ လျှင်၊ မ ရေ ရှ မြို့ အ နီး ဇေ ဖ သ ချိုင့်၌ စစ် ခင်း ကြ ရာ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ လုံး အ ရင်း ကြီး နှင့် အား နည်း သူ တို့ ကြား တွင်၊ ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး ထောက် မ သူ မ ရှိ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို ကိုး စား လျက်၊ နာ မ တော် ဖြင့် ဤ အ လုံး အ ရင်း ကြီး အား၊ တိုက် ခိုက် ရန် ချီ လာ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထောက် မ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ လူ မျှ သာ ဖြစ် သော ရန် သူ တော် အား အောင် နိုင် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ အာ သ မင်း နှင့် ယု ဒ ရဲ မက် တို့ ရှေ့၊ ဘု ရား သ ခင် ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဆုတ် ပြေး ရ သော ကု ရှ ရဲ မက် တို့ ကို၊ အာ သ မင်း နှင့် ဘက် ပါ ရဲ မက် တို့ သည် ဂေ ရာ မြို့ ရောက် လိုက် လံ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဗိုလ် ထု တော် ရှေ့၊ အ သက် ဘေး မ လွတ် ဘဲ၊ ပျက် စီး ကျ ဆုံး ကြ လေ ၏။ ယု ဒ ရဲ မက် တို့ လည်း လက် ရ ဥ စ္စာ အ များ သိမ်း ယူ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ် ပွား သော ထိတ် လန့် ခြင်း သည် ဂေ ရာ မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် သ ဖြင့်၊ ဥ စ္စာ ဓ န များ သော ထို မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ကို လုပ် ကြံ လု ယူ ပြီး လျှင်၊ တင်း ကုပ် များ ပါ ဖြို ဖျက် လျက်၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကု လား အုပ် များ ကို ယူ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက်၊ ဩ ဒက် သား အာ ဇ ရိ အ ပေါ် သို့ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက်၍၊ အာ ဇ ရိ သည် အာ သ မင်း ကို ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက် ဆင့် ဆို သည် မှာ၊ အို အာ သ မင်း မှ စ၍၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် တော်၌ နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ရှာ ဖွေ လျှင် အ တွေ့ ခံ တော် မူ လိမ့် မည်။ စွန့် ခွာ လျှင် မူ ကား၊ စွန့် ခွာ တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ဓွန့် ရှည် စွာ ကာ လ များ တွင်၊ မှန် သော ဘု ရား တ ရား၊ သွန် သင် သော ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် ကင်း လျက် နေ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ ဒု က္ခ တွေ့ ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ပြန် လာ သော အ ခါ တိုင်း၊ အ တွေ့ ခံ တော် မူ လေ ပြီ။ ထို ကာ လ များ တွင်၊ ပြည် နယ် အ ရပ် ရပ်၌ ဖီ ဆန် ခြင်း အ ထူး ရောက် သော ကြောင့်၊ ခ ရီး သွား လာ သူ တို့ ရန် ဧ သည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘေး ရန် အ မျိုး မျိုး ဖြစ် ပွား စေ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ လူ မျိုး ချင်း၊ မြို့ ရွာ ချင်း တိုက် ဖျက် ကြ ကုန် ၏။ သင် တို့ မူ ကား၊ အား ယူ လျက် လက် မ လျော့ ကြ နှင့်။ အ လုပ် အ ကိုင် အ တွက် အ ကျိုး ဆက် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို၏။ အာ သ မင်း သည် ပ ရော ဖက် ဩ ဒက် ဟော ပြော ချက် ကို ကြား လျှင်၊ အား ယူ လျက်၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် တစ် ပြည် လုံး နှင့်၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း ရှိ သိမ်း စု မြို့ ရွာ များ မှ၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဘု ရား များ ကို ပယ် ရှား၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မုတ် ဆောင် ဦး တွင်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ပြု ပြင် လေ ၏။ ထို နောက် အာ သ မင်း၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မင်း နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကို သိ ကြ သဖြင့်၊ ဘက် တော် သို့ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ သား အ မြောက် အ မြား ပါ ဝင် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ၊ ရှိ မောင် နယ် များ မှ ခို ဝင် လာ သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် တစ် မျိုး လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ စု ဝေး စေ သည့် အ တိုင်း၊ အာ သ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ငါး နှစ်၊ တ တိ ယ လ တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် ရာ၊ ပါ လာ သော လက် ရ ဥ စ္စာ အ နက်၊ နွား ခု နစ် ရာ၊ သိုး ဆိတ် ခု နစ် ထောင် များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ နေ့ ချင်း ပူ ဇော် ကြ ကုန် ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ ရှာ ဖွေ ခြင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ မ ရှာ ဖွေ သော လူ ကြီး လူ ငယ်၊ ယောက်ျား မိန်း မ၌ မ ဆို သေ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖွဲ့ လျက်၊ ကြွေး ကြော် သံ၊ တံ ပိုး၊ နှဲ ခ ရာ မှုတ် သံ နှင့် တ ကွ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဟစ် လျက် သ စ္စာ ဆို ကြ ကုန် ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ သ စ္စာ ဆို၍၊ အ လို ဆ န္ဒ အ ကုန် အ စင် လိုက် ရှာ ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ သ စ္စာ ဆို ရ သည့် အ တွက် ဝမ်း မြောက် ကြ ကုန်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း အ တွေ့ ခံ တော် မူ၍၊ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ၌ ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။ အာ သ မင်း သည်၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် သော အ ရှဲ ရာ ရုပ် ပွား လုပ် ခဲ့ သော ဖွား တော် မာ ခါ ကို၊ အိမ် နိမ့် သို့ ချ ထား ပြီး လျှင်၊ ဆို ခဲ့ သော ရုပ် ပွား ကို ဖြို လှဲ ချေ မွှ လျက်၊ ကေ ဒြုန် ချိုင့် တွင် မီး တိုက် လေ၏။ ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို မ ပယ် သော် လည်း၊ အာ သ မင်း သည်၊ လက် ထက် တော် ကာ လ ပတ် လုံး၊ စုံ လင် စိတ် ရှိ၏။ ခ မည်း တော် သီး သန့် ထား ခဲ့ သော ဘ ဏ္ဍာ များ နှင့်၊ ကိုယ် တိုင် သီး သန့် ထား သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ပါ၊ ဗိ မာန် တော် သို့ သွင်း ထား သ တည်း။ နောက် တစ် ဖန်၊ နန်း စံ သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် တိုင် အောင်၊ စစ် ရေး မ ပေါ် မ ထွက် ချေ။ အာ သ မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် ခြောက် နှစ် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း သည်၊ ယု ဒ ပြည် နယ် စပ် သို့ ချီ သွား ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ ဘုရင် အာ သ မင်း ထံ ထွက် ဝင် ခွင့် မ ရှိ ကြ စေ ရန်၊ ရာ မ မြို့ ကို တည် ရာ၊ အာ သ မင်း သည်၊ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် ရှိ ရွှေ ငွေ ဘ ဏ္ဍာ များ ကို ထုတ် ယူ၍၊ ဒ မာ သက် မြို့ စံ၊ ရှု ရိ ဘု ရင် ဗင်္ဟာ ဒဒ် မင်း ထံ ပေး ပို့ လျက်၊ ကျွန်ုပ် သည် အ ကြည် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ခ မည်း တော် သည် အ ကြည် တော့် ခ မည်း တော် နှင့်လည်း ကောင်း၊ မ ဟာ မိတ် ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ ရွှေ ငွေ များ ကို ကျွန်ုပ် ပေး ပို့ ပါ၏။ ကျွန်ုပ် နယ် စပ် မှ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း ထွက် သွား စေ ရန်၊ သူ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော မ ဟာ မိတ် ကို ဖျက်၍၊ ကူ ညီ ပါ ဟူ သော အ မှာ တော် ကို၊ ဗင်္ဟာ ဒဒ် မင်း လိုက် နာ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ သို့ တပ် ဗိုလ် တို့ ကို ချီ တက် စေ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ ယုန်၊ ဒန်၊ အ ဗေ လ မိမ် မှ စ၍၊ နဿ လိ တစ် နယ် လုံး ရှိ ရိ က္ခာ တော် သို ထား ရာ မြို့ များ ကို လုပ် ကြံ ကြ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဗာ ရှာ မင်း ကြား သော်၊ ရာ မ မြို့ တည် ဆောက် မှု ကို လက် လွှတ် ခဲ့ ရာ တွင်၊ အာ သ မင်း သည်၊ ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ဗာ ရှာ မင်း တည် ဆဲ ဖြစ် သော ရာ မ မြို့ မှ၊ ကျောက်၊ သစ် သား များ ကို သယ် ယူ၍၊ မိ ဇ ပါ၊ ဂေ ဗ မြို့ များ ကို ချဲ့ တည် လေ၏။ ထို အ ခါ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ဟာ နန် သည်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ မင်း ထံ ဝင် လာ၍၊ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ကိုယ့် ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မ ကိုး စား ဘဲ၊ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ကိုး စား သည့် အ တွက်၊ ရှု ရိ ဘု ရင့် အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ဘုရင် မင်း လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် လေ စွ တ ကား။ ကု ရှ၊ လိ ဗု ရဲ မက် တို့ သည်၊ ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ အ မြောက် အ မြား ပါ သော အ လုံး အ ရင်း ကြီး ဖြစ် လျက်၊ ထာဝ ရ ဘု ရား ကို ဘုရင် မင်း ကိုး စား သော ကြောင့်၊ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် တော် သို့ စုံ လင် သော စိတ် ရှိ သူ တို့ အ ဖို့ တန် ခိုး ပြ ခြင်း ငှာ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ စ က္ခု တော် လှည့် လှည် ကြည့် ရှု ၏။ ဤ အ ရေး ၌ ဘု ရင် မင်း မိုက် မဲ စွာ ပြု လေ စွ တ ကား။ ယ ခု မှ စ၍ စစ် ရေး ပေါ် ထွက် ရ လ တ္တံ့ ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို သို့ သော စ ကား ကြောင့်၊ အာ သ မင်း သည် ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက်၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ကို နှောင် အိမ် တွင် သွင်း ထား လေ၏။ ထို ကာ လ ပြည် သူ ပြည် သား အ ချို့ တို့ ကို လည်း ညှဉ်း ပန်း လေ ၏။ အာ သ မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သ မျှ သည်၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ နန်း စံ သုံး ဆယ့် ကိုး နှစ် ရှိ သော်၊ ခြေ တော် တွင် အ နာ ဆိုး ရောက် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ရှာ၊ ဆေး ဆရာ များ ကို သာ မှီ ဝဲ လေ ၏။ အာ သ မင်း သည်၊ နန်း စံ လေး ဆယ့် တစ် နှစ် တွင်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် ကွယ် လွန် လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင်၊ အ မွှေး ပ ညာ သည် အ တတ် ဖြင့် ဖော် စပ် ပြီး နံ့ သာ ပေါင်း အ မွှေး အ ကြိုင် နှင့် ပြည့် သော၊ ကိုယ် ထွင်း ခဲ့ သည့် သင်္ချိုင်း ဂူ ရှိ သော သလွန် တော်၌ စျာ ပ န ပြု ကြ ရာ၊ ကြီး စွာ သော မီး ပွဲ သ ဘင် ကျင်း ပ ကြ ကုန်၏။ ခ မည်း တော် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ သော ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ကို ခု ခံ ရန်၊ ကိုယ့် နိုင် ငံ ခိုင် ခန့် စေ လျက်၊ ယု ဒ ပြည် လုံး ရှိ ခံ တပ် မြို့ များ တွင်၊ ဗိုလ် ထု များ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ ပြည် မှ စ ၍၊ ခ မည်း တော် အာ သ မင်း သိမ်း စု ပါ ဧ ဖ ရိမ် နယ် ရှိ မြို့ ရွာ တိုင်း တွင်၊ ကင်း တပ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ထား လေ ၏။ ထို မင်း နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ ၍၊ အာ ဏာ တည် စေ တော် မူ၏။ ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ဆက် သွင်း သ ဖြင့်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ဂုဏ် အ သ ရေ များ ပြား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နည်း လမ်း တော် များ ကို စိတ် အား ထက် သန် လျက်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် တံ ခွန် တိုင် များ ကို ပယ် ရှား ၏။ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် လျက်၊ ပါ ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း အ ရ၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ဩ ဝါ ဒ ပေး ကြ လေ၏။ ယု ဒ ပြည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ တိုင်း နိုင် ငံ သား တို့ အ ပေါ် သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ် ပွား သော ထိတ် လန့် ခြင်း သက် ရောက် သည် ဖြစ်၍၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကို စစ် မ တိုက် ဝံ့ ကြ ချေ။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး အ ချို့ တို့ သည် ယော ရှ ဖတ် မင်း ထံ ငွေ ခွန် တော်၊ ပ ဏ္ဏာ တော် များ ကို ဆက် သွင်း ၍၊ အာ ရပ် လူ မျိုး တို့ လည်း၊ သိုး ထီး ခု နစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ၊ ဆိတ် ထီး ခု နစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ များ ကို ဆက် သ ကြ ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည် ခွန် အား ဗ လ ကြီး ပွား လျက်၊ ယု ဒ ပြည် တွင် ခံ တပ် နှင့် ရိ က္ခာ တော် သို ထား ရာ မြို့ များ ကို တည် ဆောက် သည့် ပြင်၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ ၌ တည် ဆောက် မှု များ ပြား ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် စစ် ခေါင်း မာ သော သူ ရဲ များ ကို ထား ၏။ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် စာ ရင်း ဝင် သော ယု ဒ အ နွယ်၊ ထောင် တပ် မှူး တို့ မှာ၊ ဗိုလ် မှူး အာ ဒ န နှင့် စစ် ခေါင်း မာ သူ သုံး သိန်း၊ ဒု တိ ယ ဗိုလ် မှူး ယော ဟ နန် နှင့် နှစ် သိန်း ရှစ် သောင်း၊ တ တိ ယ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် စိတ် နှစ် ပါး ကို လှူ သော၊ ဇိ ခ ရိ သား အာ မ သိ နှင့် စစ် ခေါင်း မာ သူ နှစ် သိန်း၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ စစ် ခေါင်း မာ သူ ဧ လျာ ဒ နှင့်၊ လေး၊ ဒိုင်း လွှား ကိုင် နှစ် သိန်း၊ ဒု တိ ယ၊ ယော ဇ ဗဒ် နှင့်၊ လက် နက် ကိုင် သူ ရဲ တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း တို့ တည်း။ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ခံ တပ် မြို့ များ တွင် ဘု ရင် မင်း ထား သော သူ ရဲ များ မှ တစ် ပါး၊ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် သူ တို့ ကား၊ ထို သူ တို့ ပင် တည်း။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ စည်း စိမ် ချမ်း သာ များ ပြား ၍၊ အာ ဟပ် မင်း နှင့် အ မျိုး ဆက် လျက်၊ နှစ် အ တော် ကြာ သော်၊ ရှာ မ ရိ မြို့ ရှိ အာ ဟပ် မင်း ထံ လာ ခိုက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း သည်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း နှင့် လိုက် ပါ သူ တို့ အ ဖို့၊ သိုး နွား များ စွာ ကို စီ ရင် ပြီး မှ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ ကို ကူ ညီ တိုက် ခိုက် ရန် နှိုး ဆော် သည် မှာ၊ အ ကြည် တော် သည်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့၊ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ စစ် ချီ မည် လော ဟု၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း အား မေး ရာ၊ ကျွန်ုပ် သည် အ ကြည် တော် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ထု လည်း အ ကြည် တော့် ဗိုလ် ထု ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ၍၊ စစ် ကူ ပါ မည် ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ပါ လော့ ဟု၊ ဣ သ ရေ လ ဘုရင် အား ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည်၊ ပ ရော ဖက် လေး ရာ တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင်၊ ငါ တို့ သည်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သင့် သ လော၊ မ ချီ သင့် လော ဟု မေး ရာ၊ ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရင် မင်း လက် တော် သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် နှင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ကျွန်ုပ် တို့ မေး မြန်း ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် ရှိ ပါ သေး သ လော ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း မေး ပြန် သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ရန်၊ ဣ မ လ သား မိ က္ခာ တစ် ပါး ရှိ သေး ၏။ ထို သူ့ ကို ကား မ နှစ် သက်။ ကျွန်ုပ်၌ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို မ ဟော၊ အ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ အ စဉ် ဟော တတ် သည် ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို လျှင်၊ အ ကြည် တော်၊ ထို သို့ မ ထင် ပါ လင့် ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ပြန် ဆို သည် နှင့်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် အ မတ် တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍၊ ဣ မ လ သား မိ က္ခာ ကို အ မြန် ခေါ် သွင်း လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း နှင့်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ သည်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ရှေ့ တ လင်း ပြင် ၌၊ ကိုယ် စီ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက်၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ ဆင် ယင် စံ နေ ကြ စဉ်၊ ရှေ့ တော် တွင် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ဟော ပြော ကြ ရာ၊ ခေ နာ နာ့ သား ဇေ ဒ ကိ သည်၊ လုပ် ခဲ့ သော သံ ဦး ချို တစ် စုံ ကို ယူ ဆောင် လျက်၊ ရှု ရိ တပ် မ ပျက် မ ချင်း၊ ဤ ဦး ချို ဖြင့် ခတ် ဝှေ့ တော် မူ ရ မည် ဟူ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ဟု ဆို သည့် ပြင်၊ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ၍၊ အောင် မြင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘု ရင် မင်း လက် တော် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဟော ပြော ကြ ကုန် ၏။ မိ က္ခာ ကို ခေါ် သော သူ က၊ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဘု ရင် မင်း အား၊ တစ် ခွန်း တစ် သံ တည်း ဟော ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် လည်း၊ သူ တို့ နည်း တူ၊ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဟော တော် မူ ပါ ဟု တိုက် တွန်း လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို သာ ဆင့် ဆို ပါ မည် ဟု၊ မိ က္ခာ ပြန် ပြော လေ ၏။ ရှေ့ တော် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ ဘု ရင် မင်း က၊ အ ချင်း မိ က္ခာ၊ ငါ တို့ သည်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သင့် သ လော၊ မ ချီ သင့် သ လော ဟု မေး လျှင်၊ စစ် ချီ ၍ အောင် မြင် တော် မူ ကြ ပါ စေ သော။ ဘု ရင် မင်း တို့ လက် သို့ အပ် နှင်း ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိ က္ခာ ပြန် ဆို သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍၊ ဟုတ် မှန် ရာ မှ တစ် ပါး၊ မည် သည် ကို မျှ မ ဟော စေ ရန်၊ ဘယ် နှစ် ကြိမ် သ စ္စာ ဆို စေ ရ မည် နည်း ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည်၊ အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့၊ တောင် ရိုး ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ကြ သည် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် မြော် မြင် ရ လေ စွ။ အ ရှင် မ ရှိ သော ဤ သူ အ သီး အ သီး တို့၊ ကိုယ့် နေ ရာ ရင်း သို့ ဘေး မဲ့ ပြန် ကြ ပါ လေ စေ ဟူ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ဤ သူ သည် အ ကျွန်ုပ်၌ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို မ ဟော၊ အ မင်္ဂ လာ စ ကား ကို သာ ဟော တတ် သည် ဟူ ၍၊ ကျွန်ုပ် ပြော ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို လျှင်၊ မိ က္ခာ ဖော် ပြ သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ ပါ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပ လ္လင် တော် ထက် စံ တော် မူ လျက်၊ ဝဲ ယာ တော် နှစ် ဘက်၌ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ရ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ ၍ ကျ ဆုံး စေ ရန်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် ကို မည် သူ သွေး ဆောင် မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ထို ထို ဤ ဤ တစ် ပါး တစ် မျိုး စီ လျှောက် ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် ရပ် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် သွေး ဆောင် ပါ မည် ဟု လျှောက် သော်၊ အ သို့ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ရာ၊ ထို မင်း ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် တွင်၊ လှည့် ပတ် သော နတ် အ ဖြစ်၊ အ ကျွန်ုပ် သွား ရောက် စောင့် တည် ပါ မည် ဟု ပြန် လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့။ သွေး ဆောင် နိုင် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ နှုတ် တွင် လှည့် ပတ် သော နတ် ပူး ကပ် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း အ ပေါ် ၌ လည်း၊ အ မင်္ဂ လာ ဗျာ ဒိတ် ကို ပေး တော် မူ ခဲ့ ပြီ ဟု ဖော် ပြ လေ ၏။ ထို နောက် ခေ နာ နာ့ သား ဇေ ဒ ကိ သည် ချဉ်း လာ၍၊ မိ က္ခာ၏ ပါး ကို ပုတ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် ခွာ၍ သင့် ကို ထောက် ခံ ရန်၊ မည် သို့ ရောက် လာ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ပုန်း ရှောင် ခြင်း ငှာ အ တွင်း ခန်း သို့ ဝင် သော နေ့၌ ပင်၊ သိ ရ လိမ့် မည် ဟု၊ မိ က္ခာ ပြန် ဆို ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က လည်း၊ မိ က္ခာ ကို မြို့ ဝန် အာ မုတ် နှင့် သား တော် ယော ရှ တို့ ထံ ယူ သွား ၍၊ ချမ်း သာ စွာ ငါ မ ပြန် မီ တိုင် အောင်၊ နှောင် အိမ် ၌ သွင်း လျက်၊ ဆင်း ရဲ စွာ စား သောက် စေ၊ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လျှင်၊ မိ က္ခာ က၊ အ ကယ်၍ ဘု ရင် မင်း ချမ်း သာ စွာ ပြန် လာ ရ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မ ဟုတ် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အို လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆို လေ ၏။ ထို နောက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း တို့ သည်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ကျွန်ုပ် သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ စစ် ပွဲ သို့ ဝင် မည်။ အ ကြည် တော် မူ ကား၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ ကို ဆင် ယင် ပါ လော့ ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း အား ဆို ပြီး မှ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည်၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ စစ် ပွဲ သို့ ဝင် ကြ သ တည်း။ ရှု ရိ ဘု ရင် က၊ အ ခြား သူ၊ အ ယုတ် အ မြတ် အ လတ် တို့ ကို မ တိုက် ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို သာ တိုက် ကြ လော့ ဟု၊ ရ ထား တပ် ဗိုလ် မှူး တို့ အား မိန့် မှာ နှင့် သည့် အ တိုင်း၊ ရ ထား တပ် ဗိုလ် မှူး တို့ သည်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကို မြင် ကြ သော အ ခါ၊ ဤ သူ ကား ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တည်း ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ တိုက် ရန် ဝိုင်း ဆီး ကြ ရာ၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ဟစ် ခေါ် သံ ပြု လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မ စ၍ ရန် သူ တို့ ကို ဆုတ် ခွာ စေ တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် မ ဟုတ် ကြောင်း ရ ထား တပ် မှူး တို့ သိ သော်၊ လွှဲ ရှောင် ကြ လေ ၏။ သူ ရဲ တစ် ယောက် ယမ်း ဆ ပစ် ခတ် သော မြှား သည်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ကို၊ သံ ချပ် ရင် အုပ် အ မြိတ် ကြား တွင် မှန် သော်၊ ငါ့ ကို ထိ ပြီ။ စစ် ပွဲ က လှည့် မောင်း လော့ ဟု၊ ရ ထား တော် ထိန်း အား မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ တစ် နေ့ လုံး တိုး တက် တိုက် ခိုက် ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည်၊ ရ ထား တော် ကို တံ ကဲ ပြု လျက်၊ ည နေ စောင်း တိုင် တိုင် ရှု ရိ တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ၍ နေ ပြီး လျှင်၊ နေ ဝင် ချိန် ခန့် တွင် ကွယ် လွန် လေ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း မူ ကား၊ ဘေး ကင်း လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နန်း တော် သို့ ပြန် လာ ရာ၊ ဟာ နန့် သား အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ယေ ဟု သည်၊ ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း အား လျှောက် ဆို သည် မှာ၊ ဘု ရင် မင်း သည် လူ ဆိုး ကို ထောက် မ အပ် သ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မုန်း ထား သူ တို့ ကို ချစ် အပ် သ လော။ ဤ အ မှု ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် သည်၊ ဘု ရင် မင်း အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင်၊ တစ် ပြည် လုံး၌ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ပယ် ရှား ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ ဖွေ ရန် စိတ် စွဲ လမ်း သည် မှာ၊ ဘုရင် မင်း ၌ ကောင်း သော အ ကျင့် ရှိ သေး သည် ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ စံ နေ သည့် ကာ လ၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ မှ စ၍ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း တိုင် အောင့် လှည့် လည် လျက်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် တော် သို့ ပြန် ဝင် စေ ၏။ ယု ဒ နိုင် ငံ တွင် ခံ တပ် မြို့ အ သီး အ သီး၌ တ ရား သူ ကြီး တို့ ကို ခန့် ထား ၍ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ သင် တို့ စီ ရင် မှု ကို သ တိ ထား ကြ လော့။ လူ့ ကိုယ် စား မ ဟုတ်။ စီ ရင် ရာ ပါ ရှိ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကိုယ် စား စီ ရင် ရ ကြ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ သော စိတ် ရှိ လျက် သ တိ နှင့် စီ ရင် ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သည်၊ မျက် နှာ ကြီး ငယ် မ ထောက်၊ တံ စိုး ကို မ စား။ မ တ ရား စီ ရင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် ဆို၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ သော အ ခါ၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ သာ သ နာ မှု နှင့် လော က မှု များ ကို စီ ရင် ကြ စေ ရန်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ကို ရွေး ချယ် ခန့် ထား၍ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ သ စ္စာ စောင့် လျက်၊ စုံ လင် သော စိတ် နှ လုံး နှင့်၊ စီ ရင် ကြ လော့။ မြို့ ရွာ တစ် လျှောက် နေ ထိုင် သော အ မျိုး သား ချင်း တို့ သည်၊ သွေး သွန်း မှု၊ ပ ညတ် တော် နှင့် တ ရား တော် လွန် ကျူး မှု၊ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် လွန် ကျူး မှု တစ် စုံ တစ် ရာ အ တွက်၊ သင် တို့ ရှေ့ အ ယူ ခံ သော အ ခါ၊ သင် တို့ နှင့် အ ယူ ခံ သူ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် သင့် မည် ကို စိုး ရိမ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ မ ရောက် ကြ စေ ရန်၊ သ တိ ပေး လော့။ ထို သို့ ပြု လျှင်၊ သင် တို့ သည် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ကြ မည် မ ဟုတ်။ သာ သ နာ မှု ၌၊ ပ ရော ဟိတ် အာ မ ရိ သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် ရ မည်။ မင်း မှု၌၊ ယု ဒ အ နွယ် ကို အုပ် ချုပ် သူ၊ ဣ ရှ မေ လ သား ဇေ ဗ ဒိ သည် ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် ရ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မူ ကား၊ တ ရား စာ ရေး ကြီး ဖြစ် ကြ ရ မည်။ အား ယူ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း သော သူ တို့ ဘက်၌ တည် ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော ဟု မိန့် မြွက် လေ ၏။ ထို နောက်၊ မော ဘ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် မ ဟု နိမ် လူ မျိုး တို့ သည်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ လာ ကြ ရာ၊ အိုင် ကြီး တစ် ဘက် ဧ ဒုံ ပြည် မှ အ လုံး အ ရင်း များ စွာ ချီ လာ ၍၊ အင်္ဂေ ဒိ ခေါ် ဟာ ဇု ဇု န္တာ မာ မြို့၌ စွဲ ရပ် သည် ဟု၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း သ တင်း ကြား လျှင်၊ ကြောက် ရွံ့၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ရှာ ဖွေ လျက်၊ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၏။ ယု ဒ ပြည် လုံး ရှိ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ရှာ ဖွေ တောင်း လျှောက် အံ့ သော ငှာ၊ လာ ရောက် စည်း ဝေး ကြ ကုန် ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း သစ် ဥ ပ စာ တွင် စည်း ဝေး သော၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ရှေ့ ရပ် လျက်၊ အို ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို စိုး ပိုင် လျက်၊ လူ မျိုး တို့ တိုင်း နိုင် ငံ ဟူ သ မျှ ကို အုပ် စိုး တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ မည် သူ မျှ မ တန့် စား နိုင် သော လက် ရုံး တန် ခိုး ရှိ တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည် တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို၊ လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ ရှေ့ နှင် ထုတ် လျက်၊ အ ဆွေ တော် အာ ဗြံ ဟံ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား၊ တိုင်း ပြည် ကို ပေး သနား တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို သူ တို့ သည် အ တည် ကျ ၍၊ နာ မ တော် အ ဖို့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို တည် ဆောက် ကြ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် မှာ၊ ဓား ဘေး၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ဘေး၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် ဘေး၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ဘေး သင့် ရောက် လျှင်၊ နာ မ တော် တည် ရာ ဤ ဗိ မာန် တော် သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် တန့် ပ ဌ နာ ပြု သော အ ခါ၊ နား ညောင်း၍ ကယ် ဆယ် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ကိုး စား ကြ ပါ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကွင်း ရှောင် စေ လျက် တိုက် ဖျက် ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ ခြွင်း ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဤ အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ သည်၊ အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော၊ ကိုယ် တော် ပိုင် ရာ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နှင် ထုတ် ရန် ချီ၍၊ ယ ခု ကျေး ဇူး ဆပ် ကြ ပါ ပြီ တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အင် အား မ မျှ၊ ချီ လာ သော ဤ အ လုံး အ ရင်း ကြီး ကို စီ ရင် တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ လော။ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို မ သိ နိုင် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို သာ အာ ရုံ ပြု ကြ ပါ သည် ဟု တောင်း လျှောက် စဉ်၊ ယု ဒ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ သား မ ယား တို့ နှင့် တ ကွ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် နေ ကြ ကုန် ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ လေ ဝိ အ နွယ်၊ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား၊ မဿ နိ တီ၊ ယေ လ မြစ်၊ ဗေနာ ယ မြေး၊ ဇာ ခ ရိ သား၊ ယ ဟာ ဇေ လ အ ပေါ် သို့၊ ပ ရိ သတ် အ လယ် တွင် သက် ရောက် ၍၊ ထို သူ က၊ အို ယော ရှ ဖတ် မင်း မှ စ သော ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ထို အ လုံး အ ရင်း ကြီး ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း မ ရှိ ကြ လင့်။ ဤ စစ် မှု သည် သင် တို့ တာ မ ဟုတ်၊ ငါ ဘု ရား တာ ဖြစ် ၏။ ဇိ ဇ လမ်း ဖြင့် တက် လာ သော ရန် သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ နက် ဖြန် ချီ သွား ကြ လော့။ ယေ ရွေ လ တော စပ် ချိုင့် အ စွန်း တွင် တွေ့ ဆုံ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ သော် လည်း၊ သင် တို့ စစ် တိုက် ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် ဆယ် ခြင်း အ မှု ကို ရပ် နေ တန့် စား ကြည့် ရှု ကြ လော့။ အို ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ ကြောက် ရွံ့ လျက် တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နက် ဖြန် ချီ ထွက် ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် လျှင်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး စဉ်၊ လေ ဝိ အ နွယ် ကော ဟတ် နှင့် ကော ရ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို သံ ကုန် ဟစ်၍ ထ ရပ် ချီး မွမ်း ကြ လေ ၏။ နောက် နေ့ နံ နက် ထ၍၊ တေ ကော တော လမ်း ဖြင့် ချီ ထွက် ကြ စဉ်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း ရပ် လျက်၊ အို ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် လျှင်၊ တည် မြဲ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပ ရော ဖက် တော် တို့ ကို ယုံ ကြည် လျှင် လည်း၊ အောင် မြင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ၊ ဗိုလ် ထု နှင့် တိုင် ပင်၍၊ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့ ဟု ဂုဏ် တော် ကို ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ တပ် ဦး မှ သန့် ရှင်း စွာ ဆင် ယင် ၍ ချီ သွား သူ တို့ ကို ခန့် ထား သည် နှင့် အ ညီ၊ ဂုဏ် တော် ကို ဖွဲ့ ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ရန် မူ လာ သော အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ တစ် ဘက်၊ တပ် ပုန်း ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ မ္မုန်၊ မော ဘ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ စိ ရ တောင် တန်း သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး ပြီး မှ၊ အ ချင်း ချင်း ဝိုင်း အုံ ဖျက် ဆီး ကြ၏။ ယု ဒ ရဲ မက် တို့ သည်၊ တော ရှိ မြော် စင် သို့ ရောက်၍၊ ထို အ လုံး အ ရင်း ကို ရှု ကြည့် ရာ၊ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ မြေ ပေါ် တွင် ကျ ဆုံး သော အ လောင်း များ ကို မြင် ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း နှင့် သူ ရဲ တို့ ပါ၊ လက် ရ သိမ်း ယူ ရန် ချဉ်း လာ ရာ၊ မ သယ် ပိုး နိုင် အောင် များ ပြား သော အ ဖိုး ထိုက် တန် ဆာ၊ အ ဝတ် အ စား၊ ပ စ္စည်း များ ကို တွေ့ သည် နှင့်၊ အ လွန် များ ပြား သော ကြောင့်၊ သုံး ရက် တိုင် တိုင် သိမ်း ဆည်း ချွတ် ယူ လျက် နေ ပြီး မှ၊ စ တု တ္ထ နေ့ တွင်၊ ဗ ရာ ခ ချိုင့်၌ စည်း ဝေး ကြ ကုန် ၏။ ထို ချိုင့်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ သည် ကို အ စွဲ ပြု၍၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဗ ရာ ခ ချိုင့် ဟု တွင် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ရန် သူ တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တိုက် ဖျက် တော် မူ သည် ဟု၊ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ တို့ ကြား သိ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ထိတ် လန့် ခြင်း သင့် ရောက် သည့် အ တိုင်း၊ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း၏ ဘု ရား သ ခင် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့်၊ ပြည် ထဲ ရေး သာ ယာ လေ ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ယု ဒ နိုင် ငံ ကို၊ နှစ် ဆယ့် ငါး နှင့် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား။ ရှိ လ ဟိ သ မီး အ ဇု ဘ တည်း။ ထို မင်း သည်၊ ခ မည်း တော် အာ သ မင်း နည်း လမ်း ကို မ လွှဲ ဘဲ လိုက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ ၏။ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ကား၊ မ စွန့် မ ပယ်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ကို စွဲ လမ်း သော စိတ် မ ရှိ ကြ သေး။ ယော ရှ ဖတ် မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည်၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ပါ ဝင် သော၊ ဟာ နန့် သား ယေ ဟု အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ မ ရေ ရှ မြို့ နေ့ ဒေါ ဒ ဝ သား ဧ လျေ ဇာ က၊ ဘု ရင် မင်း သည် အာ ခ ဇိ မင်း နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ သော ကြောင့်၊ အ လုပ် အ ဆောင် တော် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ပယ် တော် မူ လ တ္တံ့ ဟု ဟော ပြော သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို သင်္ဘော များ ပျက်၍ တာ ရှူ မြို့ သို့ မ သွား ရ ချေ။ ယော ရှ ဖတ် မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက်၊ ဘင် တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင်၊ စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ သား တော် ယေ ဟော ရံ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း သား တော်၊ ယ ဟော ရံ မင်း ညီ တော် များ ကား၊ အာ ဇ ရိ၊ ယေ ဟေ လ၊ ဇာ ခ ရိ၊ အာ ဇ ရိ၊ မိ က္ခေ လ၊ ရှေ ဖ တိ တို့ တည်း။ ခ မည်း တော် သည်၊ များ စွာ သော လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ၊ ရွှေ ငွေ ရေ တ နာ နှင့် တ ကွ၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ ခံ တပ် မြို့ များ ကို၊ သား တော် ငယ် တို့ အား အ ပိုင် စား ပေး လျက်၊ သား ဦး ယ ဟော ရံ အား၊ နိုင် ငံ ကို အပ် နှင်း ခဲ့ ၏။ ယ ဟော ရံ မင်း သည်၊ ခ မည်း တော့် နိုင် ငံ ကို ဆက် ခံ ၍ အား ဗ လ ရှိ သော အ ခါ၊ ညီ တော် အ ပေါင်း တို့ နှင့် ဣ သ ရေ လ မှူး မတ် အ ချို့ တို့ ကို၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် လေ ၏။ ယ ဟော ရံ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ရှစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ အာ ဟပ် မင်း သ မီး တော် နှင့် ထိမ်း မြား သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း ကို၊ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ လိုက် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ လင်း မ ကွယ် စေ ရ ဟု က တိ ထား လျက် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထောက် ထား ၍၊ ထို မင်း မျိုး ကို ဖျက် ပယ် ရန် အ လို တော် မ ရှိ ချေ။ လက် အောက် ခံ ဖြစ် သော ဧ ဒုံ ပြည် သည်၊ ထို ယ ဟော ရံ မင်း လက် ထက် ပုန် ကန် လျက်၊ မင်း သစ် တင် မြှောက် ကြ သည် ဖြစ် ၍၊ ဗိုလ် မှူး၊ ရ ထား တပ်၊ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဘု ရင် မင်း ချီ သွား စွဲ ရပ် ရာ၊ ကိုယ် တိုင် နှင့် ရ ထား တပ် ဗိုလ် များ ကို ဝိုင်း လာ သော ဧ ဒုံ သူ ရဲ တို့ အား၊ ညဉ့် အ ချိန် ထ၍ တိုက် ခိုက် သော် လည်း၊ ယု ဒ ဘု ရင် လက် အောက် ခံ ဖြစ် သော ဧ ဒုံ လူ မျိုး သည်၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ခြား နား လေ၏။ လိ ဗ န မြို့ လည်း၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ခွာ သော ဘု ရင့် လက် အောက် မှ၊ ထို ကာ လ ပုန် ကန် လေ ၏။ ထို မင်း သည်၊ ယု ဒ တောင် ပေါ် များ တွင် မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် ၍၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို၊ အ နိုင့် အ ထက် မှား ယွင်း စေ ၏။ ထို ကာ လ၊ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ယ ထံ မှ ရောက် လာ သော စာ ဟူ မူ ကား၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ သ နှင့် ခ မည်း တော် ယော ရှ ဖတ် တို့ နည်း လမ်း ကို မ လိုက်။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း ကို၊ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ လိုက် လျက်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ပါ၊ မှား ယွင်း စေ သည့် အ ပြင်၊ သင့် ထက် ကောင်း မြတ် သော သား ချင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် သည့် အ တွက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင့် သား မ ယား မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ကို၊ ကြီး လေး သော ဒဏ် စီ ရင် လျက်၊ သင် လည်း အူ ၌ ပြင်း စွာ သော ရော ဂါ ရောက်၍၊ တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ ထွက် ကျ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး နှင့် ကု ရှ ပြည် အ နီး နေ သော အာ ရပ် လူ မျိုး တို့ စိတ် ကို၊ ယ ဟော ရံ မင်း တစ် ဘက် ထ ကြွ စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် သို့ ချီ တက် တိုက် ဝင် ပြီး လျှင်၊ နန်း တော် တွင် တွေ့ သ မျှ ဥ စ္စာ များ နှင့် မိ ဖု ရား၊ သား တော်၊ သ မီး တော် များ ကို သိမ်း သွား ရာ၊ သား တော် ထွေး အာ ခ ဇိ သာ ကျန် ရစ် လေ၏။ ၎င်း နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကု သ၍ မ ရ နိုင် သော၊ အူ၌ ရော ဂါ ရောက် စေ တော် မူ၍၊ နှစ် နှစ် ကျော် လွန် သော အ ခါ၊ အ နု ကြမ်း စီး လာ သော အာ ရပ် လူ မျိုး တို့ သည်၊ တပ် တော် အ တွင်း ဝင်၍ နောင် တော် တို့ ကို ကွပ် မျက် သော ကြောင့်၊ သား တော် ထွေး အာ ဇ ခိ ကို၊ ခ မည်း တော် အ ရိုက် အ ရာ၌၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ မင်း မြှောက် ကြ ကုန်၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယ ဟော ရံ မင်း သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် လေး ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ တစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဩ မ ရိ မင်း မြေး တော် အာ သ လိ တည်း။ ထို မင်း လည်း၊ မယ် တော် ပေး သော အ ကြံ ဆိုး အ တိုင်း၊ အာ ဟပ် မင်း မျိုး နည်း လမ်း ကို လိုက် လျက်၊ ခ မည်း တော် ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ ပြည် ကျိုး ယုတ် စေ ရန် အ ကြံ ပေး လျက် ရှိ သော အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ် မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း သည်၊ ပေး ကြ သော အ ကြံ အ တိုင်း အာ ဟပ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယော ဟံ မင်း နှင့် အ တူ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရာ မုတ် မြို့ သို့ ချီ၍၊ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကို စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ ရှု ရိ သူ ရဲ တို့ က၊ ယော ရံ မင်း ကို ထိ မှန် အောင် ပစ် ခတ် ကြ ၏။ ထို မြို့၌ ရှု ရိ ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း နှင့် စစ် တိုက်၍ ပစ် ခတ် ခံ ရ သော အ နာ ကို ကု သ ရန်၊ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယော ရံ မင်း ဆုတ် ပြန် ခဲ့ ရာ၊ ယာ ဟော ရံ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း လည်း၊ ယေ ဇ ရေ လ မြို့၌ မ ကျန်း ခန့် သော ထို မင်း ကို သွား ရောက် ကြည့် ရှု လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ ခ ဇိ မင်း ပျက် စီး ရ အံ့ သော အ ကြောင်း ကား၊ ယော ရံ မင်း ထံ အ ကြည့် အ ရှု သွား ရောက် စဉ်၊ အာ ဟပ် အ မျိုး ကို သုတ် သင် စေ ရန်၊ ရာ ဇ ဘိ သိက် ပေး၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော၊ နိမ် ရှိ သား ယေ ဟု ကို ဆီး ဆို့ ရန်၊ ယော ရံ မင်း နှင့် အ တူ ချီ ထွက် ခြင်း ကြောင့် တည်း။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကို ပြစ် ဒဏ် အ တိုင်း ယေ ဟု စီ ရင် သော အ ရေး အ တွင်း၊ အာ ခ ဇိ မင်း ထံ ခ စား သော ယု ဒ မှူး တော် မတ် တော် တို့ နှင့်၊ တူ တော် တို့ ကို တွေ့ ဆုံ၍ ကွပ် မျက် ပြီး လျှင်၊ ရှ မာ ရိ မြို့၌ ပုန်း ရှောင် လျက် နေ သော အာ ခ ဇိ မင်း ကို လည်း လိုက် ရှာ ဖမ်း ဆီး၍၊ ယေ ဟု ထံ ပို့ အပ် ကွပ် မျက် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ရှာ ဖွေ သူ ယော ရှ ဖတ် မင်း သား တော် ဖြစ် သည် ကို ထောက် ၍၊ စျာ ပ န ပြု ကြ လေ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း မျိုး မှာ၊ နိုင် ငံ ကို အုပ် ချုပ် ရန် စွမ်း ရည် သ တ္တိ မ ရှိ ချေ။ အာ ခ ဇိ မင်း၏ မယ် တော် အာ သ လိ သည်၊ သား တော် ကွယ် လွန် ကြောင်း သိ လျှင်၊ ယု ဒ မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ပေါင်း တို့ ကို သုတ် သင် လေ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ဘု ရင့် သ မီး တော် ယော ရှေ ဘ သည်၊ ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ မင်း ညီ မင်း သား တို့ အ နက်၊ အာ ခ ဇိ မင်း သား တော် ယော ရှ ကို လျှို့ တ ဝှက် ယူ၍၊ အ ထိန်း တော် ပါ၊ စက် ခန်း ဆောင် တွင် ဝှက် ထား လေ ၏။ ထို သို့ ယ ဟော ရံ မင်း သ မီး တော် အာ ခ ဇိ မင်း နှ မ တော်၊ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ ၏ ခင် ပွန်း ယော ရှေ ဘ သည်၊ အာ သ လိ ဓား ဘေး မှ လွတ် စေ ခြင်း ငှာ ဝှက် ထား သည့် အ တိုင်း၊ ပြည် တော် ကို အာ သ လိ စိုး စံ စဉ်၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ခြောက် နှစ် တိုင် တိုင် ယော ရှ ပုန်း နေ ရ လေ ၏။ ခု နစ် နှစ် မြောက် သော အ ခါ၊ ယော ယ ဒ သည် အား ယူ၍၊ ရာ တပ် မှူး ဖြစ် သူ၊ ယေ ရော ဟံ့ သား အာ ဇ ရိ၊ ယော ဟ နန် သား ဣ ရှ မေ လ၊ ဩ ဗက် သား အာ ဇ ရိ၊ အ ဒါ ယ သား မာ သေ ယ၊ ဇိ ခ ရိ သား ဧ လိ ရှ ဖတ် တို့ ကို ပ ဋိ ညာဉ် သစ္စာ ဆို စေ ပြီး နောက်၊ ထို သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ လှည့် လည် လျက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ နှင့်၊ ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် အ အုပ် အချုပ် တို့ ကို၊ မြို့ ရွာ များ မှ ခေါ်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ကုန်၏။ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် တွင်၊ ပ ရိ သတ် ကို မင်း လောင်း နှင့် သ စ္စာ ဆို စေ ပြီး မှ၊ ယော ယ ဒ က၊ မင်း သား လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို ရည်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မင်း ပြု ရ မည်။ သင် တို့ ဆောင် ရွက် ကြ ရ မည် မှာ၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဝင် စောင့် ရ သော ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ နက်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး တော် ကို တစ် စု၊ နန်း တော် ကို တစ် စု၊ အ ခြေ ခံ တံ ခါး ကို တစ် စု၊ ခွဲ ဝေ စောင့် ကြပ် ရ မည်။ အ ခြား သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း စောင့် နေ ကြ ရ မည်။ သီး သန့် သူ ဖြစ် သော ပ ရော ဟိတ် များ နှင့်၊ အ မှု တော် ဆောင် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မှ တစ် ပါး၊ မည် သူ မျှ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ မ ဝင် စေ နှင့်။ အ ခြား သူ အ ပေါင်း တို့ ကား၊ ဘု ရား ဝတ် တော် ကို ဆောင် ရွက် နေ ကြ ရ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ မင်း လောင်း ကိုယ် ရံ အ ဖြစ်၊ လက် နက် ကိုယ် စီ စွဲ ကိုင် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ချဉ်း ဝင် သူ ဟူ သ မျှ ကို ကွပ် မျက်၍၊ မင်း လောင်း ထွက် ဝင် တော် မူ တိုင်း၊ ကာ ကွယ် ကြ ရ မည် ဟု မှာ ထား လေ၏။ ထို သို့ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သာ နှင့် ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး လိုက် နာ လျက်၊ အ လှည့် ကျ ထွက် သင့် သူ တို့ ကို၊ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ ထွက် ခွင့် မ ပေး သေး သည် နှင့် အ ညီ၊ ဥ ပုသ် နေ့ စောင့် ရ သူ၊ ထွက် ခွင့် ရ သူ၊ ကိုယ့် တ ပည့် များ ကို ခေါ် ငင် ဝင် ရောက် ကြ သော အ ခါ၊ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သည်၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း သုံး ခဲ့ သော လှံ၊ ဒိုင်း လွှား၊ လက် နက် များ ကို၊ ရာ တပ် မှူး သို့ လက် သို့ အပ် ပြီး လျှင်၊ ရှိ သ မျှ တို့ ကို၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အား မျက် နှာ မူ လျက်၊ လက် နက် ကိုယ် စီ ကိုင် လျက်၊ မင်း လောင်း ကို ခြံ ရံ ကွယ် ကာ ရန်၊ တစ် ဘက် မှ တစ် ဘက် အ ထိ ရပ် နေ စေ ၏။ ထို အ ခါ မင်း သား ကို၊ ယူ ဆောင်၍ သ ရ ဖူ နှင့် မင်း ကျင့် တ ရား ကျမ်း ကို တင် လျက်၊ ယော ယ ဒ နှင့် သား တို့ သည် ရာ ဇ ဘိ သိက် သွန်း ၍ မင်း မြှောက် ကြ ပြီး မှ၊ ဘုရင် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ အာ သ လိ သည်၊ ပ ရိ သတ် သွား လာ သံ၊ ဘု ရင် မင်း အား ဩ ဘာ ဆက် သံ များ ကို ကြား ၍၊ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ ဗိမာန် တော် သို့ သွား ရောက် သော်၊ တပ် မှူး နှင့် တံ ပိုး မှုတ် သူ တို့ ဝန်း ရံ လျက်၊ ဗိ မာန် တော် အ ဝင် တိုင် တော် အ နီး ရပ် နေ သော ဘု ရင် မင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ရွှင် လန်း စွာ တံ ပိုး မှုတ် သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ တု ရိ ယာ မျိုး ကို တီး လျက်၊ ထော မ နာ ဖွဲ့ သီ ဆို သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြင် လျှင်၊ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် လျက်၊ တော် လှန် ပြီ၊ တော် လှန် ပြီ ဟု ဟစ် ဆို လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ လည်း၊ ရဲ မက် တို့ အ ပေါ် အုပ် ချုပ် သော ရာ တပ် မှူး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် တွင် မ သတ် လင့် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တပ် အ ကြား တံ တိုင်း ပြင် သို့ ထုတ် လျက်၊ လိုက် လာ သူ တို့ ပါ လုပ် ကြံ ကြ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အာ သ လိ ကို ကိုင် ဖမ်း လျက်၊ မြင်း သွင်း သော နန်း တော် တံ ခါး ဝ သို့ ရောက် လျှင် ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ယော ယ ဒ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် စေ ရန်၊ ဘု ရင် မင်း မှ စ သော လူ ပ ရိ သတ် နှင့် ကိုယ့် အ ကြား တွင် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ စေ ပြီး နောက်၊ တစ် ပ ရိ သတ် လုံး သည်၊ ဗာ လ၏ ဗိ မာန် ကို သွား ရောက် ဖြို ဖျက် လျက်၊ ယဇ် ပလ္လင် များ နှင့် ရုပ် တု များ ကို ချိုး ဖဲ့ လျက်၊ ဗာ လ၏ ပ ရော ဟိတ် မဿန် ကို၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ရှေ့ ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း အ မိန့် တော် အ ရ၊ ရွှင် လန်း စွာ သီ ဆို ခြင်း နှင့် တ ကွ၊ မော ရှေ့ ပည တ္တိ ကျမ်း နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ထံ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် အံ့ သော ငှာ၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ခွဲ ခြား ခဲ့ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ လက် အောက် ၌၊ ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ ရာ ထူး များ ကို ယော ယ ဒ စီ ရင် သည့် ပြင်၊ လုံး လုံး မ သန့် ရှင်း သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ၊ ဗိ မာန် တော် တွင်း သို့ မ ဝင် စေ ခြင်း ငှာ၊ တံ ခါး စောင့် တို့ ကို လည်း ခန့် ထား ပြီး လျှင်၊ ရာ တပ် မှူး မှ စ၍၊ မှူး တော် မတ် တော်၊ မြို့ ဝန် များ နှင့်၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း ကို ဗိ မာန် တော် မှ ဆောင် သည့် အ လျောက်၊ အထက် တံ ခါး တော် ဖြင့် နန်း တော် သို့ ပို့၍ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် တင် ကြ ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ဝမ်း မြောက် လျက်၊ မြို့ တော် ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။ အာ သ လိ ကို ကား၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် နှင့် ကြ သ တည်း။ ယော ရှ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် ခု နစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သူ ဇိဗိ တည်း။ ယော ရှ မင်း သည်၊ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ၏ အ သက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ ၏။ ယော ယ ဒ ဆောင် နှင်း သော မိ ဖု ရား နှစ် ပါး တွင်၊ သား တော် သ မီး တော် တို့ ကို ရ ၏။ သေ တ္တာ တစ် လုံး ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ပြင် တွင် ချ ထား ကြ ၏။ သဲ တော ၌ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ စီ မံ ခဲ့ သော အ လှူ တော် ငွေ ကို ဆက် သွင်း ကြ စေ ရန်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ပြည် လုံး နှံ့ ထုတ် ဆင့် ကြော် ငြာ သည့် အ တိုင်း၊ မှူး တော် မတ် တော် များ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဝမ်း မြောက် စွာ ဆက် သွင်း လျက်၊ သေ တ္တာ တော် မ ပြည့် မ ချင်း ထည့် လှူ ကြ ၏။ အ လှူ ငွေ မြောက် မြား သည် ကို မြင်၍၊ ထို သ တ္တာ တော် ကို ရွှေ တိုက် တော် သို့ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပို့ သွင်း တိုင်း၊ သံ တော် ဆင့် နှင့် သာ သ နာ စာ ရေး တော် ကြီး တို့ လာ ရောက် ထုတ် ယူ ပြီး မှ၊ သေ တ္တာ တော် ကို နေ ရာ ရင်း သို့ ပြန် ပို့ ရ ကြ၏။ ထို သို့ နေ့ စဉ် ပြု၍ ငွေ များ စွာ သို မှီး ရ ရှိ သော်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ယော ယ ဒ တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော် လုပ် ကိုင် မှု ကို ဆောင် ရွက် သူ တို့ အား အပ် ၍၊ ဗိ မာန် တော် ကို ပြု ပြင် ခိုင် ခံ့ စေ ရန် ဗိသု ကာ၊ ပန်း ရန်၊ ပန်း ပဲ၊ ပန်း တဉ်း သ မား တို့ ကို ငှား သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ လုပ် ဆောင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် ကို၊ မူ လ အ တိုင်း ခိုင် ခံ့ စွာ ပြု ပြင် ထေး ဖာ၍ ပြီး စီး ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ကျန် ငွေ ကို ဘု ရင် မင်း နှင့် ယော ယ ဒ တို့ ထံ ဆက် သွင်း ရာ၊ ဗိ မာန် တော် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ပူ ဇော် ရန် ကိ ရိ ယာ တန် ဆာ၊ ခွက်၊ ရွှေ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို လုပ် စေ ပြီး လျှင်၊ ယော ယ ဒ အ သက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဗိ မာန် တော် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို နေ့ စဉ် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ၏။ ယော ယ ဒ သည် အို မင်း လျက်၊ အ သက် တ ရာ့ သုံး ဆယ် ရှိ၍ ကွယ် လွန် သော်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ အ မှု တော် နှင့် ဗိ မာန် တော် အ မှု၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကျိုး များ ကို သယ် ပိုး ရွက် ဆောင် သူ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ ကုန် ၏။ ယော ယ ဒ ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ ယု ဒ မှူး တော် မတ် တော် တို့ သည် ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ပျပ် ဝပ်၍၊ ပေး ကြ သော အ ကြံ ကို ဘု ရင် မင်း လိုက် နာ သည့် အ လျောက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ကို စွန့် လျက်၊ တံ ခွန် တိုင် နှင့် ရုပ် တု များ ကို ဝတ် ပြု ကြ ကုန်၏။ ထို ပြစ် မှု ကြောင့်၊ ယု ဒ ပြည် နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် သင့် ရောက် သ တည်း။ ဆုံး မ သ တိ ပေး ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ ကြ စေ ရန်၊ ပ ရော ဖက် တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ မ လိုက် မ နာ ကြ ချေ။ ထို ကာ လ၊ ဘု ရား သ ခင် ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ ပ ရော ဟိတ် ယော ယ ဒ သား ဇာ ခ ရိ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် ၍၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ထက် ရပ် လျက် ဆင့် ဆို သည် မှာ၊ သင် တို့ သည် ကိုယ် ကျိုး ယုတ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပညတ် တော် များ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ခွာ ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ လည်း သင် တို့ ကို စွန့် ခွာ တော် မူ ပြီ၊ ဟူ သော ဘု ရား သ ခင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည် သင်း ဖွဲ့ လျက်၊ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း၊ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် အ ရ၊ ခဲ နှင့် ပစ် သတ် ကြ ၍၊ သေ လု ဆဲ အ ခါ၊ ဤ အ မှု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှု ကြည့် စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို ခဲ့ ၏။ ယော ရှ မင်း သည်၊ ဇာ ခ ရိ အ ဘ ယော ယ ဒ ပြု ခဲ့ သော ကျေး ဇူး ကို မ ထောက် ထား ဘဲ၊ သား ကို သတ် လေ စွ တ ကား။ နှစ် လည် သော အ ခါ၊ ရှု ရိ အ လုံး အ ရင်း တို့ သည်၊ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ဝင် ရောက်၍၊ မှူး တော် မတ် တော် အ ပေါင်း တို့ ကို သုတ် သင် လျက်၊ လက် ရ ဥ စ္စာ ဟူ သ မျှ ကို ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ ဘု ရင် မင်း ထံ ပို့ ဆက် ကြ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး သည်၊ များ ပြား သော အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ခွာ ကြ သော ကြောင့်၊ သိမ် ငယ် သော ရှု ရိ အ လုံး အ ရင်း လက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ယော ရှ မင်း ကို ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် စေ တော် မူ ၏။ ရန် သူ တို့ ပြန် ဆုတ် ပြီး နောက်၊ ယော ရှ မင်း ကျေး ကျွန် တို့ သည်၊ ဝေ ဒ နာ ပြင်း စွာ ခံ နေ ရ သော ဘု ရင် မင်း တစ် ဘက်၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ယ ဒ သား၏ အ သွေး သွန်း မှု အ တွက် အ တွင်း မီး ထ ၍၊ သာ လွန် ပေါ် တွင် အ သေ လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ ဒါဝိဒ် မြို့ တော် ၌ စျာ ပ န ပြု သော် လည်း၊ သင်္ချိုင်း တော် တွင် မ ပြု ကြ ချေ။ လုပ် ကြံ သူ တို့ ကား၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သ မီး ရှိ မတ် သား ဇာ ဗဒ်၊ မော ဘ အ မျိုး သ မီး ရှိ မ ရိတ် သား ယော ဇ ဗက် တို့ တည်း။ ယော ရှ မင်း၏ သား တော် တို့ နှင့်၊ ကြီး လေး စွာ ခံ ရ သော ဗျာ ဒိတ်၊ ဗိ မာန် တော် ထေး ဖာ သော အ မှု များ သည်၊ ရာဇ ဝင် ဋီ ကာ တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ သား တော် အ မ ဇိ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ မ ဇိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယ ဒ္ဒန် တည်း။ ထို မင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သော် လည်း၊ စုံ လင် သော စိတ် နှင့် ပြု သည် မ ဟုတ်။ အာ ဏာ တော် ခိုင် ခံ့ လျှင် ခိုင် ခံ့ ချင်း၊ ခ မည်း တော် အား လုပ် ကြံ သူ ကျေး ကျွန် တို့ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ချင်း တို့ သား သ မီး များ ကို ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် အ ရ၊ အ ဘ သည် သား ၏ ပြစ် မှု ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သား သည် အ ဘ၏ ပြစ် မှု ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ။ မည် သူ မ ဆို၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု ကြောင့် သာ သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု၊ မော ရှေ့ ကျမ်း တွင် ပ ညတ် သည် နှင့် အ ညီ လိုက်၍ မ ကွပ် မျက် ချေ။ ၎င်း ပြင် အာ မ ဇိ မင်း သည်၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန့် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး လျက်၊ ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ လက် အောက် တွင်၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ဖွဲ့ စည်း ကြည့် ရှု သော အ ခါ၊ လှံ နှင့် ဒိုင်း လွှား ကိုင်၊ စစ် ချီ နိုင် သူ၊ အ သက် နှစ် ကျော်၊ လက် ရွေး သူ ရဲ သုံး သိန်း တို့ ကို ရ၏။ ဣ သ ရေ လ စစ် ခေါင်း မာ သူ တစ် သိန်း ကို လည်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင် နှင့် ငှား ရ၏။ ထို ကာ လ၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် သည် လာ၍၊ အို ဘု ရင် မင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း အား၊ လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ပါ လင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တည်း ဟူ သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ၊ ရှိ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ခေါ် လျှင် မူ ကား၊ လုံ့ လ ထုတ်၍ စစ် တိုက် လော့။ ရန် သူ ရှေ့ ဘု ရား သ ခင် ကျ ဆုံး စေ တော် မူ မည်။ ဘု ရား သ ခင်၌ အောင် မြင် စေ ခြင်း၊ ကျ ဆုံး စေ ခြင်း တန် ခိုး ရှိ တော် မူ သည် ဟု ဆို လျှင်၊ အာ မ ဇိ မင်း က၊ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း တို့ အား ပေး ရ သော ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် ရ မည် လော ဟု မေး မြန်း သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ငွေ ထက် များ စွာ ပေး တော် မူ နိုင် ၏ ဟု ပြန် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဧ ဖ ရိမ် ပြည် မှ လိုက် ပါ သော အ လုံး အ ရင်း ကို၊ အာ မ ဇိ မင်း ခွဲ ထား လျက်၊ နေ ရာ ရင်း သို့ ပြန် လွှတ် သည့် အ တွက်၊ ထို သူ တို့ သည် ယု ဒ အ မျိုး ကို ရန် ငြိုး ဖွဲ့ ပြီး လျှင်၊ ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက်၊ နေ ရာ ရင်း သို့ ပြန် သွား ကြ လေ ၏။ အာ မ ဇိ မင်း သည်၊ ရဲ ရင့် သော စိတ် နှင့် ဆား ချိုင့် သို့ တပ် ဦး ချီ သွား ၍၊ စိ ရ ပြည် သား တစ် သောင်း ကို လုပ် ကြံ ပြီး မှ၊ ယု ဒ ရဲ မက် တို့ လည်း၊ အ ခြား တစ် သောင်း ကို သုံ့ ဘမ်း လျက်၊ ကျောက် တောင် ထိပ် သို့ ဆွဲ ငင် တွန်း ချ ရာ၊ ကျိုး ပဲ့ ပျက် စီး ကြ လေ ၏။ စစ် ကူ ခွင့် မ ပေး ဘဲ အာ မ ဇိ မင်း ပြန် လွှတ် သော အ လုံး အ ရင်း မူ ကား၊ ရှ မာ ရိ နယ် စပ် မှ ဗေ သော ရုန် မြို့ တိုင် အောင်၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ တစ် လျှောက် အ နု ကြမ်း စီး လျက်၊ လူ သုံး ထောင် ကို သတ် ၍ ဥ စ္စာ များ စွာ လက် ရ သိမ်း သွား ကြ ၏။ အာ မ ဇိ မင်း သည်၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ ကို လုပ် ကြံ၍ ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ ထို စိ ရ ပြည် သား တို့ လက် မှ သိမ်း စု ဘု ရား များ ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား အ ဖြစ် ချီး မြှင့် ရှိ ခိုး လျက်၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သည့် အ တွက်၊ အာ မ ဇိ မင်း အ ပေါ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား ၍၊ ပ ရော ဖက် ကို စေ လွှတ် ဆင့် ဆို သည် မှာ၊ ဘုရင် မင်း၏ လက် တွင်း မှ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို ပင် မ ကယ် ဆယ် နိုင် သော၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ဖွေ သ နည်း ဟု ဆင့် ဆို လျှင်၊ သင် သည် မင်း တိုင် ပင် လော။ တိတ် လော့။ အ ဘယ့် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ လို သ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သော်၊ ပ ရော ဖက် က၊ အ ကျွန်ုပ် ပေး သော အ ကြံ ကို ဘု ရင် မင်း မ လိုက် မ နာ ဘဲ၊ ဤ အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့်၊ ဘု ရင် မင်း ကို ဖျက် ဆီး ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် ကြံ ရွယ် တော် မူ ကြောင်း ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ရိပ် မိ သည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး လျှင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ လေ ၏။ ထို နောက်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း သည် တိုင် ပင် လျက်၊ ယေ ဟု မင်း မြေး တော်၊ ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣသ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း ထံ စေ လွှတ်၍၊ ကျွန်ုပ် တို့ သည် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု၊ အ မှာ တော် သ လိုက် သော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း က၊ လေ ဗ နုန် ဆူး ပင် သည်၊ လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် ထံ စေ လွှတ်၍၊ သင့် သ မီး ကို ငါ့ သား နှင့် ထိမ်း မြား လော့ ဟု ဆို ခိုက်၊ လေ ဗ နုန် သား ရဲ တစ် စီး လျှောက် သွား ရာ၊ ဆူး ပင် ကို နင်း မိ လေ စွ တ ကား။ အ ကြည် တော် သည်၊ ဧ ဒုံ ပြည် ကို အောင် ခဲ့ သည် ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ စိတ် နေ မြင့်၍ ဝါ ကြွား ၏။ နန်း တော် တွင် စံ လော့။ အ ကြည် တော် မှ စ ၍ ယု ဒ အ လုံး အ ရင်း ပါ ကျ ဆုံး ရန်၊ အ န္တ ရာယ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ကြံ ကြ သ နည်း ဟု၊ ယု ဒ ဘုရင် အာ မ ဇိ မင်း ထံ ပြန် ဆို လိုက် ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရား များ ကို လိုက် ရှာ သည့် အ တွက်၊ ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ရန် ဘု ရား သ ခင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အာ မ ဇိ မင်း မ နာ မ ယူ သော ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း စစ် ချီ ၍၊ ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ အ နီး၊ မင်း နှစ် ပါး မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ကြ သော အ ခါ၊ ယု ဒ အ လုံး အ ရင်း တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း ရှေ့ ရှုံး နိမ့် လျက်၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ အ သီး သီး ဆုတ် ပြေး ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း သည်၊ အာ ခ ဇိ မင်း မြေး တော်၊ ယော ရှ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကို၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင် ဖမ်း မိ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပို့ လျက်၊ ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး မှ ထောင့် တံ ခါး တိုင် အောင်၊ မြို့ ရိုး အ တောင် လေး ရာ ကို ဖြို ဖျက် ပြီး လျှင်၊ ဩ ဗ ဒေ ဒုံ့ လက် တွင်၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ ရွှေ ငွေ စ သော အ သုံး အ ဆောင် ဟူ သ မျှ၊ နန်း တော် ရှိ ဘ ဏ္ဍာ များ နှင့်၊ ပြည် ရေး အ တွက် အာ မ ခံ တို့ ကို ယူ ပြီး မှ၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် ချီ လေ ၏။ ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ဟော ရှ မင်း ကွယ် လွန် ပြီး နောက်၊ ယော ရှ မင်း သား တော်၊ ယုဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း သည်၊ စည်း စိမ် တော် ဆယ့် ငါး နှစ် စံ စား ရ သေး ၏။ အာ မ ဇိ မင်း အ စ အ ဆုံး စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် သည်၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ မ လိုက် ဘဲ ပြန် ဆုတ် က တည်း က၊ ယ ရု ရှ လင် မြို့၌ အ တွင်း မီး ထ ကြ သည့် အ တွက်၊ အာ မ ဇိ မင်း ပြေး ခို ရာ၊ လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ စေ လွှတ် လုပ် ကြံ ပြီး မှ၊ အ လောင်း တော် ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ မြင်း နှင့် တင် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ မြို့ တော် ရှိ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ လေ ၏။ ယု ဒ နိုင် ငံ သား တို့ သည်၊ အိမ် နိမ့် ဆယ့် ခြောက် နှစ် ရှိ သော ဩ ဇိ ကို၊ ခ မည်း တော် အာ မ ဇိ မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ မင်း မြှောက် ကြ လေ ၏။ ထို မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ၊ အ ထက် ဘု ရင် ကျိန်း စက် ပြီး နောက်၊ ဧ လုတ် မြို့ ကို ယု ဒ နိုင် ငံ အ ဝင် ပြန် ဖြစ် စေ လျက်၊ ပြု စု လေ ၏။ ဩ ဇိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် ဆယ့် ခြောက် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက် ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ငါး ဆယ့် နှစ် နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယေ ခေါ လိ တည်း။ ထို မင်း သည်၊ ခ မည်း တော် အာ မ ဇိ မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ရူ ပါ ရုံ ကို ဖော် ပြ တတ် သော ဇာ ခ ရိ လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ ဖွေ လေ ၏။ ထို သို့ ရှာ ဖွေ စဉ် တွင် ဘု ရား သ ခင် အောင် မြင် စေ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ချီ တက် တိုက် ခိုက် ၍၊ ဂါ သ၊ ယာ ဗ နေ၊ အာ ဇုတ် မြို့ ရိုး များ ကို ဖြို ဖျက် ပြီး မှ၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ အာ ဇုတ် နယ် တွင် မြို့ ရွာ များ ကို တည် ထောင် လေ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ဂု ရ ဗာ လ မြို့ နေ၊ အာ ရပ် လူ မျိုး၊ မ ဟု နိမ် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ တွင်၊ ဘု ရား သ ခင် မ စ တော် မူ၍၊ အ မ္မုန် လူ မျိုး တို့ လည်း၊ ဩ ဇိ မင်း ထံ အ ခွန် ဆက် သွင်း ရ ကြ ၏။ ခွန် အား ဗ လ များ စွာ တိုး တက် လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ ၏။ ဩ ဇိ မင်း သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ထောင့် တံ ခါး၊ ချိုင့် တံ ခါး၊ မြို့ ရိုး ထောင့် ထိပ် တွင် ခိုင် ခံ့ သော ပြ အိုး များ ကို တည် ဆောက် လျက်၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ စွာ ရှိ သော ကြောင့်၊ တော တွင်လည်း ကောင်း၊ ပျံ့ တွင်လည်း ကောင်း၊ ရှ ဖေ လာ ခ ရိုင် တွင် လည်း ကောင်း၊ ရဲ တိုက် တည် ခြင်း၊ ရေ တွင်း တူး ခြင်း များ ကို စီ မံ ပြီး လျှင်၊ မြေ အ လုပ် ကို ဝ သီ တော် ပါ သည် နှင့်၊ တောင် ယာ၊ ခြံ၊ စ ပျစ်၊ ဥ ယျာဉ် များ ၌၊ လုပ် သူ လုပ် သား များ ကို စေ ခိုင်း ၏။ ဗိုလ် မှူး တော် ဟာ န နိ ကြီး ကြပ် လျက်၊ ဗိုလ် တပ် ရေး မာ သေ ယ နှင့် သံ တော် ဆင့် ယေ လ တို့ စာ ရင်း ယူ သည့် အ တိုင်း၊ တပ် စဉ် အ လိုက် ချီ ထွက်၍ တိုက် ခိုက် တတ် သော၊ ဩ ဇိ မင်း ရှိ အ လုံး အ ရင်း မှာ၊ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ်၊ စစ် ခေါင်း မာ သူ နှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ တို့ လက် အောက်၊ ရန် သူ တော် တို့ ကို ခွန် အား ဗ လ နှင့် စစ် တိုက် သော သူ ရဲ ကောင်း သုံး သိန်း ခု နစ် ထောင့် ငါး ရာ တည်း။ ဩ ဇိ မင်း သည်၊ ဗိုလ် ထု တော် အ ဖို့၊ ဒိုင်း လွှား၊ လှံ၊ သံ မောက် ရူ၊ ရင် အုပ်၊ လေး၊ လောက် လွှဲ ပစ် ရန် ကျောက် များ ကို ပြု ပြင် ပြီး မှ၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ကြံ စည် တတ် မြောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကြီး စွာ သော ကျောက် နှင့် မြှား ကို ပစ် လွှတ် နိုင် သော ယ န္တ ယား စက် ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ထိပ် ပြ အိုး ပေါ် တွင် ဆင် ထား လေ၏။ ထို သို့ ခွန် အား ဗ လ တိုး တက် သည့် တိုင် အောင်၊ အံ့ ဩ ဖွယ် မ စ တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သည် ဖြစ်၍၊ ကျော စော ကိ တ္တိ အ နှံ့ ပြား ရောက် ၏။ ခွန် အား ဗ လ တိုး တက် သည့် အ တွက် စိတ် နေ မြင့် သော်၊ ဩ ဇိ မင်း ဖောက် ပြန်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ တော် ကို ဖျက် လျက်၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် တင် ရှို့ မည့် အ ကြံ နှင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် အာ ဇ ရိ သည်၊ ရဲ ရင့် သူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဟိတ် ရှစ် ကျိပ် နှင့် တ ကွ၊ နောက် ထပ် လိုက် ဝင် ပြီး လျှင်၊ အို ဩ ဇိ မင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ခြင်း အ မှု သည်၊ ဘုရင် မင်း နှင့် မ ဆိုင် ပါ။ တင် ရှို့ ရန် သီး သန့် ထား သော အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် သာ ဆိုင် ပါ ၏။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ ထွက် တော် မူ ပါ။ သ စ္စာ တော် ကို ဖျက် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ဂုဏ် အ သ ရေ ရ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု မြစ် တား သည့် အ တွက်၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရန် မီး ကျီး ခံ ကိုင် လျက် နေ သော ဩ ဇိ မင်း သည်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို အ မျက် ထား လျှင် ထား ချင်း၊ ဗိ မာန် တော် တွင်၊ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော့် အ နီး၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ရှေ့ မှောက်၌ ပင်၊ ဘု ရင် မင်း န ဖူး မှာ သ ဖန်း သီး ပေါ် လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း အာ ဇ ရိ မှ စ ၍ ပ ရော ဟိတ် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ န ဖူး တော် တွင် သ ဖန်း သီး ပေါ် သည် ကို မြင် သော်၊ အ ဆော တ လျင် ထွက် စေ ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သည် ကို သိ၍၊ အ မြန် ထွက် ကြွ လေ ၏။ ဩ ဇိ မင်း သည်၊ အ သက် ထက် ဆုံး၊ နူ နာ စွဲ သည့် အ တွက်၊ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ စံ နန်း ဆောင် တွင် သီး ခြား စံ နေ ရ လျှင်၊ သား တော် ယော သံ သည်၊ နန်း တော်၊ နိုင် ငံ တော် ကို အုပ် စိုး စီ ရင် ရ ၏။ ဩ ဇိ မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ သော အ ကြွင်း အ ကျန် ကို၊ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ရေး ထား သ တည်း။ ဩ ဇိ မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် သော်၊ နူ နာ စွဲ သည် ဟု ဆို လျက်၊ သင်္ချိုင်း တော် မြေ တစ် ကွက် တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ ရာ၊ သား တော် ယော သံ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ယော သံ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဇာ ဒုတ် သ မီး ယေ ရု ရှာ တည်း။ ထို မင်း သည် ခ မည်း တော် ဩ ဇိ မင်း ပြု မူ သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု လျက်၊ ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း ရောက် မ ဝင်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ မူ ကား၊ ဖောက် ပြန် လျက် နေ သေး ၏။ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ ထက် တံ ခါး ကို လည်း၊ ထို မင်း ပြင် ဆင်၍၊ ဩ ဖေ လ အ ရပ် မြို့ ရိုး ကို အ လွန် ခိုင် ခံ့ စေ ၏။ ယု ဒ ခင် တန်း တွင် မြို့ ရွာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ တော ကုန်း မြင့် တွင် ခံ တပ် များ နှင့် ရဲ တိုက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ထား လေ ၏။ အ မ္မုန် ဘု ရင် ကို လည်း စစ် တိုက်၍ အောင် မြင် သ ဖြင့်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ရှုံး သော နှစ် မှ စ၍၊ ဒု တိ ယ၊ တ တိ ယ နှစ် တိုင် အောင်၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ဂျုံ ဆန် တင်း ရေ တစ် သိန်း၊ မု ယော ဆန် တင်း ရေ တစ် သိန်း များ ကို၊ ဆက် သွင်း ရ ကြ ၏။ ထို သို့ ယော သံ မင်း သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် အ လေ့ အ ကျင့် တည် ကြည် သော ကြောင့်၊ ခွန် အား ဗ လ တိုး တက် သ တည်း။ ယော သံ မင်း ပြု မူ ကျင့် ကြံ သော အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် စစ် ရေး ပါ၊ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် မှ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ သော ယော သံ မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ သား တော် အာ ခတ် သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ ခတ် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ရာ၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လျက်၊ ဗာ လ နတ် ရုပ် များ ကို သွန်း လုပ် လေ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ လိုက်၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် တွင် မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လျက်၊ သား တော် သ မီး တော် တို့ ကို ပူ ဇော် သည့် ပြင်၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကုန်း များ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ အ ရပ် ရပ် ရှိ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် များ အောက်၌ လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော်၍ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရှု ရိ တပ် တို့ လုပ် ကြံ လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား ကို ဒ မာ သက် မြို့ သို့ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား လေ ၏။ လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် သော ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ လည်း အပ် နှင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရေ မ လိ သား ပေ ကာ မင်း သည်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ စွန့် ခွာ သော ယု ဒ သူ ရဲ ကောင်း၊ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း တို့ ကို၊ နေ့ ချင်း လုပ် ကြံ ရာ၊ ဘု ရင် မင်း၏ သား တော် မာ သေ ယ၊ လက် သုံး တော် ချုပ် အာ ဇ ရိ ကံ၊ နန်း ရံ ဧ လ ကာ န တို့ ကို လည်း၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် သူ ရဲ ဇိ ခ ရိ ကွပ် မျက် သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ကိုယ့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အ နက်၊ မိန်း မ နှင့် သား သ မီး ပါ၊ လူ ပေါင်း နှစ် သိန်း ကို သုံ့ ဘမ်း၍၊ လက် ရ ဥ စ္စာ များ နှင့် တ ကွ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သိမ်း သွား လေ ၏။ ထို မြို့ နေ၊ ဩ ဒက် အ မည် ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် သည်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ သော ဗိုလ် ထု ကို ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လျက်၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား ၍၊ သင် တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ခဲ့ သော ယု ဒ အ မျိုး ကို၊ မိုး ကောင်း ကင် အ ထိ တက် သော ဒေါ သ ဟုန် ဖြင့်၊ လုပ် ကြံ ကြ ပြီ တ ကား။ ယ ခု မှာ သင် တို့ သည်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို နင်း ချေ၍၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ အ ဖြစ် စေ စား ရန် အ ကြံ ရှိ ကြ လေ စွ။ သင် တို့ ကား၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တွင်၊ ဒု စ ရိုက် နှင့် ကင်း သ လော။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် အ ရှိန် တည် လျက် ရှိ သော ကြောင့်၊ ငါ့ စ ကား ကို နာ ယူ လျက်၊ သုံ့ ဘမ်း ခဲ့ သော အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ပြန် လွှတ် ကြ လော့ ဟု နှိုး ဆော် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ ယော ဟ နန် သား အာ ဇ ရိ၊ မေ ရှိ လ မုတ် သား ဗေ ရ ခိ၊ ရှ လ္လုံ့ သား ဟေ ဇ ကိ၊ ဟာ ဒ လဲ သား အာ မ သ တို့ သည်၊ စစ် ပြန် သူ တို့ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု၍၊ သုံ့ ဘမ်း လူ များ ကို မြို့ တွင်း သို့ မ သွင်း ရ။ ဒု စ ရိုက် များ ပြား သည့် အ လျောက် အ မျက် တော် ဒဏ် ခံ ထိုက် လျက် နေ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၌၊ ရှိ ရင်း အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် အ ပေါ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဒု စ ရိုက် အ သစ် ထပ် တင် ရန် အ ကြံ ရှိ ကြ သည် တ ကား ဟု မြစ် တား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ လက် နက် ကိုင် သူ ရဲ တို့ သည်၊ သုံ့ ဘမ်း လူ နှင့် လက် ရ ဥ စ္စာ များ ကို၊ မှူး တော် မတ် တော် မှ စ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ ရှေ့ ထား ခဲ့ ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ဆို ခဲ့ သော အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ထ သွား လျက်၊ သုံ့ ဘမ်း လူ များ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ အ ဝတ် နွမ်း သူ တို့ အား၊ အ ဝတ် နှင့် ဖိ နပ် များ ကို၊ လက် ရ ဥ စ္စာ ထဲ က ဝတ် ဆင် စေ ခြင်း၊ အ စား အ သောက် ကျွေး မွေး ခြင်း၊ ဆီ လိမ်း ကျံ စေ ခြင်း များ ပြု ပြီး နောက်၊ အား နည်း သူ တို့ ကို မြည်း စီး စေ လျက်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ၊ စွန် ပ လွံ မြို့ ခေါ်၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ရောက် ပို့ ပြီး မှ၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် ကြ ကုန် ၏။ အာ ခတ် မင်း သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ယူ စု ပုံ လျက်၊ တံ ခါး တော် များ ကို ပိတ် ထား ပြီး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ လမ်း ထောင့် ရှိ သ မျှ တွင် ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို တည် လုပ်၍၊ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ မြို့ ရွာ များ၌ လည်း၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား အ မျက် တော် တိုက်၊ အ ခြား ဘုရား တို့ အား မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ရန်၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို စီ မံ လေ ၏။ အာ ခတ် မင်း အ စ အ ဆုံး ပြု မူ ကျင့် ကြံ သ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် သည်၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် သော အာ ခတ် မင်း ကို၊ သင်္ချိုင်း တော်၌ စျာ ပ န မ ပြု ဘဲ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ပြု ကြ လျှင်၊ သား တော် ဟေ ဇ ကိ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက် ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၌၊ နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဇာ ခ ရိ သ မီး အ ဘိ ယ တည်း။ ထို မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် သည် နှင့် အ ညီ၊ နန်း စံ တစ် နှစ် ပ ဌ မ လ တွင်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး များ ကို ဖွင့်၍ ပြု ပြင် ပြီး မှ၊ ဗိ မာန် တော် အ ရှေ့ တံ တိုင်း အ တွင်း၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို စု ဝေး စေ လျက်၊ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ အို လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ ကိုယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း စေ လျက်၊ မ သန့် ရာ များ ကို ဌာ န တော် မှ ထုတ် ပယ် ကြ လော့။ ဘိုး ဘေး တို့ သည် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် သ ဖြင့်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ခွာ၍၊ စံ ရာ တော် ကို ကျော ခိုင်း ခြင်း၊ မျက် နှာ လွှဲ ခြင်း ပြု ပြီး မှ၊ မုတ် ဆောင် တော် တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား ခြင်း၊ မီး ခွက် တော် များ ကို ငြိမ်း သတ် ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် အား၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင်၊ နံ့ သာ ပေါင်း နှင့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို မ ပူ ဇော် ဘဲ နေ ကြ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ အ မျက် တော် သင့် သည့် အ တွက်၊ ယ ခု ဒိ ဋ္ဌ မြင် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ထိတ် လန့် ရာ၊ ပြက် ရယ် ပြု ရာ၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ တော် မူ လေ ပြီ။ ထို ပြစ် မှု ကြောင့် ပင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး၍၊ သား မ ယား တို့ လည်း သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ ကြ ၏။ အ မျက် တော် ဒဏ် သည်၊ ငါ တို့ မှ လွှဲ ဖယ် အံ့ သော ငှာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ မည့် အ ကြံ ရှိ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် လျက်၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် လျက်၊ ခ စား ကြ စေ ရန်၊ အ မှု တော် ဆောင် အ ဖြစ် ရွေး ချယ် တော် မူ ခဲ့ သော ငါ့ သား တို့၊ လျစ် လျူ မ ရှု ကြ နှင့် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ လေ ဝိ အ မျိုး ကော ဟတ် အ နွယ် အာ မ သဲ သား မာ ဟတ် နှင့် အာ ဇ ရိ သား ယော လ၊ မေ ရာ ရိ အ နွယ် အာ ဗ ဒိ သား ကိ ရှ နှင့်၊ ယေ ဟ လေ လ သား အာ ဇ ရိ၊ ဂေ ရ ရှုံ့ အ နွယ် ဇိ မ္မ သား ယော အာ နှင့်၊ ယော အာ့ သား ဧ ဒင်၊ ဧ လိ ဇ ဖန့် အ နွယ် ရှိ မ ရိ နှင့် ယွေ လ၊ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား ဇာ ခ ရိ နှင့် မဿ နိ၊ ဟေ မန့် ဂိုဏ်း သား ယေ ဟေ လ နှင့် ရှိ မိ၊ ယေ ဒု သုန် ဂိုဏ်း သား ရှေ မာ ယ နှင့် ဩ ဇ လ တို့ သည်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ်၍၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ဗိ မာန် တော် ကို စင် ကြယ် အောင် ပြု ရန် ဝင် ကြ ကုန် ၏။ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခန်း ကို စင် ကြယ် အောင် ပြု ရန်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ဝင် လျက်၊ မ စင် ကြယ် ရာ ဟူ သ မျှ ကို တံ တိုင်း တော် သို့ ထုတ် ပြီး မှ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သယ် ပိုး ၍ ကေ ဒြုန် ချိုင့် သို့ ပို့ ကြ ၏။ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် အ စ ပြု၍၊ ရှစ် ရက် တိုင် လျှင် မုတ် ဆောင် တော် သို့ ရောက် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း၊ ဒု တိ ယ ရှစ် ရက် ဆောင် ရွက် ၍၊ ၎င်း လ ဆယ့် ခြောက် ရက် မြောက် သော်၊ ဗိ မာန် တော် လုံး ကို သန့် ရှင်း၍ ပြီး စီး ကြ ၏။ ထို နောက်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဗိ မာန် တော် မှ စ၍၊ မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် တ ကွ၊ ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် မုန့် တင် စား ပွဲ တော် နှင့် တ ကွ၊ ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ စင် ကြယ် အောင် ပြု ကြ ပါ ပြီ။ ၎င်း ပြင် အာ ခတ် မင်း လက် ထက် သ စ္စာ တော် ဖောက်၍ စွန့် ပယ် ခဲ့ သော အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း၊ သန့် ရှင်း အောင် ပြု ပြင် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့၊ တင် ထား ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ကြ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍၊ စု ဝေး စေ သော မြို့ ဝန် တို့ ပါ၊ ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ပြီး လျှင်၊ မင်း မျိုး၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ဖို့ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ဆောင် ခဲ့ သော ဆိတ် ထီး ခု နစ် ကောင် နှင့် တ ကွ၊ နွား၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ကောင် စီ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် ပေါ် မှာ ဆက် ကပ် စေ ခြင်း ငှါ၊ အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ အား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ နွား များ ကို စီ ရင်၍၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် အ သွေး ကို သယ် ယူ လျက်၊ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် သွန်း ပက် ကြ ၏။ သိုး ကြီး သိုး ငယ် တို့ ကို လည်း စီ ရင်၍၊ အ သွေး ကို ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် သွန်း ပက် ကြ ပြီး မှ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ဆိတ် များ ကို လည်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ပ ရိ သတ် ရှေ့ ဆောင် သွင်း လျက် လက် တင် ကြ ပြီး နောက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ တွက် ဆက် ကပ် ရ မည် ဟူ သော ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် အ ရ၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် စီ ရင်၍၊ တစ် မျိုး လုံး အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန်၊ ပ လ္လင် တော့် ပေါ် မှာ အ သွေး ကို ဆက် ကပ် ပူ ဇော် ကြ ကုန် ၏။ ပ ရော ဖက် တော် တို့ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မှ စ၍ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ တော် ဂဒ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ စီ မံ ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ ခွက် ခွင်း၊ တ ယော၊ စောင်း ကိုင် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ဗိ မာန် တော် တွင် နေ စေ သည် နှင့်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော တု ရိ ယာ ကိုင် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ၊ တံ ပိုး ကိုင် သူ ပ ရော ဟိတ် များ ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ ဆက် ကပ် ကြ စေ ဟု ဟေ ဇ ကိ မင်း မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပူ ဇော် လျှင် ပူ ဇော် ချင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော တု ရိ ယာ မျိုး ကို အ စ ချီ၍ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား အား ထော မ နာ သီ ဆို ခြင်း ပြု လျက်၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ ရှိ ခိုး နေ ကြ စဉ်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မ ကုန် မ ချင်း ပြု မြဲ ပြု ကြ ကုန် ၏။ ပူ ဇော် မှု ပြီး စီး သော အ ခါ၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ တို့ သည် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း မှ စ ၍ မှူး တော် မတ် တော် တို့ လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ ဆို တော် အာ သပ် တို့ လင်္ကာ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို ဖွဲ့ ဆို ကြ စေ ရန်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား စီ မံ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရွှင် လန်း စွာ သီ ဆို လျက်၊ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ကိုယ် ကို သီး သန့် ထား ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ ချီး မွမ်း ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ဆောင် ယူ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် သည်၊ ချီး မွမ်း ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် သွင်း လျက်၊ စေ တ နာ ထက် သန် သူ တိုင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို လည်း ဆက် သွင်း လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် လူ ပ ရိ သတ် ဆက် သွင်း ကြ သော အ ရေ အ တွက် ကား၊ နွား ခု နစ် ဆယ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ရာ၊ သိုး သား ငယ် နှစ် ရာ တို့ တည်း။ ထို ပြင်၊ သီး သန့် ထား သော အ ရေ အ တွက် ကား၊ နွား ခြောက် ရာ၊ သိုး ဆိတ် သုံး ထောင် ဖြစ် သ တည်း။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို အ ရေ ခွာ ရန် ပ ရော ဟိတ် မ လုံ လောက် သော ကြောင့်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ထက်၊ တည် ကြည်၍ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ သူ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ အ မှု တော် မ ပြီး မ ချင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ သည့် တိုင် အောင်၊ ကူ ညီ ရ ကြ ၏။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆိုင် သော သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ၊ မိ သ ဟာ ယ သ က္ကာ ဆီ ဥ လည်း များ ပြား လှ ၏။ ထို သို့ ဗိ မာန် တော် သည် တည် မြဲ ပြည့် စုံ လေ ၏။ လူ မျိုး တော် အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင် စီ စဉ် တော် မူ သော ဝတ် မှု ကို ရုတ် တ ရက် ဆောင် ရွက် နိုင် ကြ သော​ကြောင့်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် ကြ ကုန် ၏။ ထို သို့ ဘု ရင် မင်း နှင့် လူ ပ ရိ သတ် တို့ သ ဘော တူ ကြ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ အ မြောက် အ မြား တို့ သည်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း၊ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ လေ့ မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် ကျင်း ပ ကြ စေ ရန်၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ မှ စ၍ ဒန် မြို့ တိုင် အောင်၊ ပြည် လုံး နှံ့ ဖိတ် ကြား ကြေ ငြာ လိုက် ၏။ အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ ပြည် တစ် လျှောက် ခြေ လျင် တော် ဆောင် သွား သော၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ ခေါ် ဖိတ် စာ ဟူ မူ ကား၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် တို့ လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် ကျန် ကြွင်း သော သင် တို့ ရှိ ရာ သို့၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ဣ သ ရေ လ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ကြွ တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ၊ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လာ ကြ လော့။ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် သည့် အ တွက်၊ သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် သော ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နည်း တူ၊ စိတ် မ ခဲ ယဉ်း ကြ ဘဲ၊ သင် တို့ မှ အ မျက် တော် ဒဏ် လွှဲ စိမ့် သော ငှာ၊ သင် တို့ ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် ကို အပ် နှံ လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် သီး သန့် ထား တော် မူ သော ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင်၍ ဝတ် ပြု ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သင် တို့ ပြန် လာ လျှင်၊ ညီ အစ် ကို သား သ မီး တို့ သည်၊ သိမ်း သွား သူ တို့ ရှေ့ က ရု ဏာ သက် ခြင်း ကို ခံ ရ၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် လာ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လာ ကြ လျှင်၊ ကျေး ဇူး က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မျက် နှာ လွှဲ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟူ ၍ တည်း။ ခြေ လျင် တော် တို့ သည်၊ ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ နယ် တစ် လျှောက် မှ စ၍ ဇာ ဗု လုန် နယ် တိုင် အောင်၊ တစ် မြို့ မှ တစ် မြို့ သို့ သွား ရောက် ကြ ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပြက် ရယ် ပြု၍ ကဲ့ ရဲ့ ကြ သော် လည်း၊ အာ ရှာ၊ မ နာ ရှေ၊ ဇာ ဗု လုန် အ နွယ် သား တို့ အ နက်၊ စိတ် နှိမ့် ချ သူ အ ချို့ တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် ကြ သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ အ မိန့် အ တိုင်း၊ တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း လိုက် နာ ကြ စိမ့် သော ငှာ၊ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင့် လက် ရုံး တော် တည် သည် ဖြစ်၍၊ ဒု တိ ယ လ၌ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရန်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပ ရိ သတ် အ မြောက် အ မြား ရောက် လာ ကြ ကုန်၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ယဇ် ပ လ္လင် များ နှင့်၊ နံ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် များ ကို ပယ် ရှား၍၊ ကေ ဒြုန် ချိုင့် ထဲ သို့ ပစ် ချ ပြီး လျှင်၊ ဒု တိ ယ လ၊ ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို စီ ရင် ကြ သည့် အ တွက်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ရှက် ရ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး မှ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဗိ မာန် တော် သို့ ဆက် သွင်း ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မော ရှေ ၏ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ၊ ရာ ထူး အ လိုက် ရပ် နေ လျက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အပ် ပေး သော အ သွေး ကို၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သွန်း ပက် ရ ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ စု ဝေး သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ အ သံ မြည် သော တု ရိ ယာ မျိုး ဖြင့်၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ကို ကျွမ်း ကျင် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား၊ မေ တ္တာ စ ကား ဖြင့် ပြော လေ၏။ ထို သို့ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပွဲ ကျင်း ပ စဉ်၊ စား သောက် လျက်၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ချီး မွမ်း လျက် နေ ကြ ပြီး မှ၊ ထို အ ခါ။ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ မှ စ၍၊ ယု ဒ ပ ရိ သတ်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် လာ ပ ရိတ် သတ် တို့ နှင့်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ခို ဝင် လာ ရောက် သူ၊ ယု ဒ ပြည် ခို ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် ကြ လေ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် မှ စ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ထို သို့ ပွဲ မ ကျင်း ပ ဘူး သော ကြောင့်၊ အ တိုင်း ထက် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ကြ ကုန် ၏။ လေ ဝိ အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ထ၍၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ အား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး ကြ သော်၊ စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ တက် ရောက် သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ သံ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ သ တည်း။ ထို အ မှု ပြီး စီး ပြီး နောက်၊ စည်း ဝေး သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ များ သို့ ထွက် သွား၍၊ ယုဒ၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ ဧ ဖ ရိမ်၊ မ နာ ရှေ နယ် များ ရှိ ကျောက် တိုင်၊ တံ ခွန် တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ချိုး ဖဲ့ လျက်၊ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို ဖျက် လျက်၊ မ ကြွင်း မ ကျန် ဖျက် ဆီး ပြီး မှ၊ နေ ရင်း မြို့ ရွာ ပိုင် ဆိုင် ရာ အိမ် သို့၊ အ သီး အ သီး ပြန် သွား ကြ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ တပ် တော် တံ ခါး အ တွင်း ကျေး ဇူး တော် ဂုဏ် တော် ချီး မွမ်း ခြင်း တည်း ဟူ သော၊ အ သီး အ သီး ဆိုင် ရာ တာ ဝန် များ ကို၊ အ လှည့် ကျ အ လိုက် ချ ထား လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း အ ရ၊ ညဉ့် နံ နက် ဥ ပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ပြု မြဲ ပွဲ နေ့ များ တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ အ ဖို့၊ ဝ တ္တ ရား အ တိုင်း၊ ပိုင် တော် မူ ရာ အ နက် လှူ ဒါန်း သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တ ရား တော် ဘက် သို့ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ လုံး လုံး လိုက် နိုင် ကြ စေ ရန်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ က၊ ဝ တ္တ ရား အ တိုင်း လှူ ဒါန်း ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း မိန့် ဆို၏။ ထို အ မိန့် တော် ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဆန်၊ စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ ပျား ရည် မှ စ သော မြေ အ သီး အ နှံ လက် ဦး လက် ဖျား ကို လည်း ကောင်း၊ အ ခြား ဥ စ္စာ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အ မြောက် အ မြား ဆောင် ယူ လှူ ဒါန်း ကြ သည့် ပြင်၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ နေ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် နှင့် တ ကွ၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား၍ လှူ အပ် သော ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ဆောင် ယူ လျက်၊ အ ပုံ ပုံ စု ထား ကြ သည် မှာ၊ တ တိ ယ လ အ စ ပြု၍၊ သ တ္တ မ လ တိုင် သော် ပြီး စီး ကြ သ တည်း။ ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ သည်၊ အ ပုံ ပုံ စု ထား ကြ သည် ကို လာ ရောက် ရှု မြင် ကြ သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး ကြ ပြီး လျှင်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို စု ပုံ ထား သည့် အ ကြောင်း မေး မြန်း ရာ၊ ဇာ ဒုတ် အ ဆက် ပ ရော ဟိတ် မင်း အာ ဇ ရိ က၊ လူ မျိုး တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ကို ဗိ မာန် တော် သို့ ဆောင် သွင်း ကြ သည် က စ၍၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် လုံ လောက် စွာ စား သောက် ရ သည့် ပြင်၊ အ များ အ ပြား ကြွင်း ကျန် ပါ၏။ ဤ တွင် ထား သ မျှ မှာ၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တည်း ဟု လျှောက် သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ဘ ဏ္ဍာ ခန်း များ ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ တံ ခါး တော် စောင့်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း ဝင်၊ ယိ မ န သား ကော ရ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ နှင့် အ ထူး သီး သန့် ရာ အ လှူ များ ကို ဝေ ငှ ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် အား စေ တ နာ အ လျောက် လှူ သော ဝ တ္ထု များ တွင် အ အုပ် အ ချုပ် ခန့် ထား ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို၊ အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော် လျက် အ လှည့် ကျ ခွဲ ထား သည့် တာ ဝန် အ လိုက်၊ စာ ရင်း သွင်း ၍၊ တ ဘောင် လုံး ဆိုင် ရာ မ ယား၊ သား၊ သ မီး တို့ ကို၊ စာ ရင်း သွင်း ရန် ဝတ် ကို၊ သီး သန့် ထား သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် ပြု ရ ကြ၏။ ထို မြို့ များ တွင် လည်း၊ နိ ဂုံး ကျေး လက် နေ သော အာ ရုန့် အ နွယ် သား ပ ရော ဟိတ် အ ပေါင်း တို့ နှင့်၊ စာ ရင်း ဝင် သ မျှ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ဝေ ငှ ရ သော သူ တို့ သည်၊ အ မည် စာ ရင်း နှင့် တ ကွ ရှိ သေး သ တည်း။ ထို သို့ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ စီ မံ လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင်၊ သ စ္စာ တ ရား နှင့် အ ညီ ဖြောင့် မှန် သင့် လျော် စွာ ပြု ကျင့်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ ဖွေ မည့် အ ကြံ နှင့်၊ ပ ညတ် တ ရား နှင့် မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ဗိ မာန် တော် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ရာ၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ပြု သည့် အ တွက်၊ ကြံ တိုင်း ထ မြောက် လေ ၏။ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သ စ္စာ နှင့် ဆောင် ရွက် ပြီး နောက်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း သည် ယု ဒ ပြည် သို့ ချီ တက်၍၊ ခံ တပ် မြို့ များ ကို ဖောက် ဖျက် သိမ်း ယူ ရန် စွဲ ရပ် ရာ၊ ချီ တက် သ ဖြင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ စစ် မျက် နှာ မူ သည် ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း သိ လျှင်၊ မြို့ ပြင် ရှိ စမ်း ရေ ပေါက် များ ကို ပိတ် သွင်း ရန်၊ မှူး တော် မတ် တော်၊ ရဲ ဗိုလ် တို့ နှင့် တိုင် ပင် သည့် အ တိုင်း၊ ကူ ညီ နှိုး ဆော် ကြ သ ဖြင့်၊ စု ရုံး သော လူ အ မြောက် အ မြား တို့ က၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ရောက် လာ သော်၊ ရေ များ စွာ အ ဘယ့် ကြောင့် တွေ့ ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ စမ်း ရေ ပေါက် ရှိ သ မျှ နှင့်၊ မြို့ ပြင် တွင် စီး သော ချောင်း ကို ပိတ် သွင်း ကြ ကုန် ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း လည်း၊ အား ယူ ၍၊ ပြို ပျက် သော မြို့ ရိုး နှင့် ပြင် မြို့ ရိုး ကို ပြု ပြင် လျက်၊ ပြ အိုး များ ကို လည်း တည် ဆောက် သည့် ပြင်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ ရှိ မိ လ္လော ပြ အိုး ကို ခိုင် ခံ့ စေ ပြီး မှ၊ စစ် လက် နက်၊ ဒိုင်း လွှား များ စွာ ကို လုပ် လေ ၏။ စစ် ဗိုလ် များ ကို လည်း ခန့် ထား၍၊ မြို့ တံ ခါး အ နီး ကျယ် ဝန်း ရာ တွင် စု ဝေး စေ ပြီး လျှင်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် နှင့် ဘက် ပါ အ လုံး အ ရင်း ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ၊ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘက်၌ သာ၍ ခွန် အား ကြီး ကျယ် ၏။ ထို မင်း ဘက် မှာ၊ လူ့ လက် ရုံး ရည် မျှ သာ ရှိ၏။ ငါ တို့ ဘက် မှာ မူ၊ စစ် ရေး ကို ကူ ညီ သော ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မူ သည် ဟု၊ အား ပေး မြွက် ဆို သော အ ခါ၊ မြို့ သား တို့ သည်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း မိန့် ဆို ချက် ကို ကိုး စား ကြ ကုန် ၏။ ထို နောက်၊ မင်း ခမ်း မင်း နား အ စုံ နှင့်၊ လာ ခိ ရှ မြို့ ရှေ့ တွင် စွဲ ရပ် သော အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း သည်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ၊ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် ထုတ် ပြန် စေ သော၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း ၏ အ မှာ တော် ကား၊ ဝိုင်း ထား ခြင်း ကို ခံ ရ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ မည် သည့် အ ရာ ၌ ကိုး စား ကြ သ နည်း။ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ မည် ဟူ သော သွေး ဆောင် ခြင်း စ ကား ဖြင့်၊ မွတ် သိပ် လျက်၊ ရေ ငတ် လျက်၊ သေ ရ ကြ မည် မ ဟုတ် လော။ ထို ဘု ရား၏ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် များ ကို၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ကိုယ် တိုင် ပယ် ရှား ပြီး လျှင်၊ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တစ် ခု တည်း ရှေ့ တွင် ရှိ ခိုး လျက်၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ကြ ရ မည် ဟု၊ ယု ဒ ပြည် သူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အား၊ မိန့် ဆို ပြီ မ ဟုတ် လော။ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ ကို၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ မှ စ၍၊ ငါ လက် ထက် တိုင်၊ မည် သို့ စီ ရင် ခဲ့ ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ တိုင်း နိုင် ငံ သား တို့ ဘု ရား များ သည် ကိုယ့် ပြည် ကို ငါ့ လက် မှ လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ လော။ သင် တို့ ကို ငါ့ လက် တွင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွတ် မြောက် နိုင် စေ ရန်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ မြေ လှန် ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ အ နက်၊ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို မည် သည့် ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ဘူး သ နည်း။ ယ ခု မှာ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထို သို့ သွေး ဆောင် လှည့် ဖြား သည် ကို နား မ ရောင် ကြ နှင့်။ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ လက် တွင်း မှ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ လက် တွင်း မှလည်း ကောင်း၊ မည် သည့် လူ မျိုး၊ မည် သည့် နိုင် ငံ ရှင် ဘု ရား မျှ၊ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို မ လွတ် မြောက် စေ နိုင် သည် မှန် လျှင်၊ သင် တို့ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ ကို မည် သို့ လွတ် မြောက် စေ နိုင် မည် နည်း ဟု ပြန် ဆို ပြီး သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွန် တော် ရင်း ဟေ ဇ ကိ မင်း ကို၊ ရာ ဇ သံ တို့ ဆက် လက် ကဲ့ ရဲ့ ကြ သေး ၏။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် က လည်း၊ တိုင်း နိုင် ငံ သား တို့ ဘု ရား များ သည်၊ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို ငါ့ လက် တွင်း မှ မ လွတ် မြောက် စေ နိုင် သည့် နည်း တူ ပင်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ၏ ဘုရား ကား။ ကိုယ့် လူ မျိုး ကို လွတ် မြောက် စေ နိုင် မည် မ ဟုတ် ဟူ ၍၊ ဣသ ရေ လ လူ မျိုး ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ ကဲ့ ရဲ့ ဆဲ ဆို သော အ မှာ တော် စာ ကို လည်း ရေး ပို့ လိုက် ၏။ ရာ ဇ သံ တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ပေါ် ရှိ လူ တို့ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် စေ၍၊ မြို့ ကို သိမ်း ယူ ခြင်း ငှာ၊ ယုဒ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့်၊ ကျယ် စွာ ကြွေး ကြော် လျက်၊ လူ့ လက် ဖြစ် နိုင် ငံ ခြား ဘု ရား များ ကို ကဲ့ ရဲ့ သည့် နည်း တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘု ရား သ ခင် ကို ကဲ့ ရဲ့ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ တို့ သည်၊ ကောင်း ကင် သို့ ဟစ် လျက် ပ ဌ နာ ပြု ကြ သည့် အ တွက်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် တပ် တော်၌၊ မှူး တော် မတ် တော်၊ ဗိုလ် မှူး မှ စ၍၊ စစ် ခေါင်း မာ သူ ဟူ သ မျှ တို့ ကို၊ လွှတ် သော စေ တ မန် တော့် လက် ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ဆီး တော် မူ သည် နှင့်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သည် မျက် နှာ ပျက် လျက်၊ ကိုယ့် ပြည် သို့ ဆုတ် ပြန်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား ကျောင်း သို့ ဝင် ရောက် ရာ၊ သား တော် ရင်း တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ကြ လေ ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ လွတ် မြောက် စေ ပြီး လျှင်၊ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ လှူ ဒါ န များ နှင့်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ လက် ဆောင် တော် များ ကို၊ လူ အ များ တို့ ဆက် သွင်း ကြ သ ဖြင့်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ ဤ သ မ ယ မှ စ၍၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ ဂုဏ် အ သ ရေ ကြီး မြင့် လေ ၏။ ထို ကာ လ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း၌ သေ အံ့ သော ဝေ ဒ နာ စွဲ ကပ် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ဌ နာ ပြု သော ကြောင့်၊ နိ မိတ် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ သော် လည်း၊ ခံ စား ခဲ့ ရ သော ကျေး ဇူး တော် ကို မ တုံ့ ပြန် ဘဲ၊ စိတ် နေ မြင့် သည့် အ တွက်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ယု ဒ ပြည် သူ ယေရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ်၌ အ မျက် တော် တည် သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း စိတ် နေ မြင့် မိ ရာ မှ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ပါ၊ နှိမ့် ချ ကြ သည် ဖြစ်၍၊ အ မျက် တော် ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း လက် ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရုပ် သိမ်း တော် မူ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ အ တိုင်း ထက် အ လွန် ဂုဏ် အ သ ရေ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရ သ ဖြင့်၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျောက် မျက်၊ နံ့ သာ ပေါင်း၊ ဒိုင်း လွှား မှ စ သော အ ဖိုး ထိုက် တန် ဆာ အ မျိုး မျိုး အ ဖို့၊ ရွှေ တိုက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆန်၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ သို ထား ရန် တိုက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် အ မျိုး မျိုး ထား ရန် တင်း ကုပ် နှင့် သိုး ခြံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ စီ မံ လေ ၏။ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ စွာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ ပြား သည့် အ တွက်၊ မြို့ ရွာ များ ကို တည် ထောင် လေ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ ဂိ ဟုန် အ ထက် စမ်း ရေ ကို ပိတ် သွင်း လျက်၊ အ နောက် ဘက် ရှိ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် သို့ တည့် တည့် စီး ဝင် စေ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် ကြံ တိုင်း ထ မြောက် သ တည်း။ ပြည် တော် တွင် ဖြစ် ပွား သော အံ့ ဖွယ် မှု ကို မေး လျှောက် ရန်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် တို့ စေ လွှတ် လိုက် သော ရာ ဇ သံ အ ရေး မှာ သာ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း အ ကြံ အ စည် ကို စုံ စမ်း၍ သိ ခြင်း ငှာ ဘု ရား သ ခင် လွှတ် ထား တော် မူ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့် ကောင်း မှု များ သည်၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ဝင် ပါ၊ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဗျာ ဒိတ် ကျမ်း တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ စဉ် မြေး တော် အ ဆက် တို့ သင်္ချိုင်း တော် အ ထက် ပိုင်း တွင်၊ စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ အ လေး အ မြတ် ပြု ကြ၏။ သား တော် မ နာ ရှေ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ငါး ဆယ့် ငါး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ ထို မင်း သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ လိုက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက်၊ ခ မည်း တော် ဟေ ဇ ကိ မင်း ဖြို ဖျက် ခဲ့ သော မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် ပြန် ခြင်း၊ ဗာ လ နတ် တို့ အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို တည် လုပ် ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် စိုက် ထူ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု လေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါ့ နာ မ တည် မြဲ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ ရာ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း၊ ပူ ဇော် ရန် ပ လ္လင် များ ကို တည် လုပ် သည့် ပြင်၊ တံ တိုင်း တော် နှစ် ထပ် တွင် လည်း၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား ပူ ဇော် ရန် ပလ္လင် များ ကို တည် လုပ် လေ၏။ သား တော် သ မီး တော် တို့ ကို ဟိ န္နုံ ချိုင့် တွင် မီး ဖြင့် ဆက် ကပ်၍၊ ဗေ ဒင်၊ ဇော် ဂ နီ နှင့် ပ ရော ဂ အ တတ် ကို လေ့ လာ လျက်၊ က ဝေ နှင့် မှော် ဝင် တို့ ကို ချီး မြှင့် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင်၊ အ မျက် တော် တိုက် ဆိုး သွမ်း မှု ကို များ စွာ ပြု လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် တွင် လည်း၊ ရုပ် တု ကို ထု လုပ် တင် ထား လေ ၏။ ထို ဗိ မာန် ကို ရည်၍၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် သား တော် ရှော လ မုန် မင်း တို့ အား၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ နေ ရာ မြို့ ရွာ များ အ နက်၊ ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဤ ဗိ မာန် တော်၌၊ ငါ့ နာ မ အ စဉ် တည် ၍၊ မော ရှေ အား ဖြင့် ငါ မှာ ထား ခဲ့ သည့် ဥ ပ ဒေ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ ရ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး စောင့် ရှောက် ကျင့် ကြံ လျှင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ချ ထား ခဲ့ သော ပြည် မှ ခြေ ကြွ စေ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် ပင်၊ မ နာ ရှေ မင်း သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထက် သာ ၍ ပြစ် မှား စေ ရန်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို မှား ယွင်း စေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ နာ ရှေ မင်း နှင့် လူ မျိုး တော် တို့ အား ဗျာ ဒိတ် ပေး လျက် ပင်၊ မ နာ မ ယူ ကြ သော ကြောင့်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ရဲ ဗိုလ် တို့ ကို နှိုး ဆော် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သည် ချီ တက်၍ မ နာ ရှေ မင်း ကို ဖမ်း ဆီး ချည် နှောင် ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ နှာ ကွင်း တပ် လျက် ပို့ ကြ လေ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း သည် ကျဉ်း မြောင်း သော အ ခါ၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ အ ထူး နှိမ့် ချ လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ခ ညောင်း တောင်း လျှောက် လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို နား ညောင်း ၍၊ နိုင် ငံ တော် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့်၊ ယေ ဟော ဝါ သည် ဘုရား သ ခင် မှန် ကြောင်း ကို၊ မ နာ ရှေ မင်း သိ လေ ၏။ ထို နောက် မ နာ ရှေ မင်း သည်၊ ဂိ ဟုန် စမ်း အ နောက် ဘက်၊ ငါး တံ ခါး တိုင် အောင်၊ ချိုင့် တစ် လျှောက်၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် ပြင် မြို့ ရိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဩ ဖေ လ အ ငူ ပတ် လည် ၌၊ အ လွန် မြင့် သော မြို့ ရိုး ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ဆောက် ပြီး မှ၊ ယု ဒ ပြည်၌ ရှိ သ မျှ သော ခံ တပ် မြို့ များ တွင်၊ ရဲ ဗိုလ် တို့ ကို ခန့် ထား လေ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဗိ မာန် တော် တွင် တင် ထား ခဲ့ သော ရုပ် တု ကို လည်း ကောင်း၊ ဗိ မာန် တော် တည် ရာ တောင် ပေါ် မှ စ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ရပ် ရပ်၌ တည် လုပ် ခဲ့ သော ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ပစ် ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ပြု ပြင် လျက်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ပူ ဇော် ရာ သ က္ကာ နှင့် ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ၍၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု ကြ ရန် မိန့် ဆို လေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည်၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ တွင် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ သေး သော် လည်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ကို သာ ပူ ဇော် ကြ လေ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း စီ ရင် သော အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အား ပ ဌ နာ ပြု ချက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ဖြင့်၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ တို့ ဆုံး မ ချက် များ ပါ၊ ဣ သ ရေ လ ရာဇ ဝင်၌ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ ဆို ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ပြု ချက်၊ နား ညောင်း တော် မူ ချက် များ ပြင်၊ စိတ် မ နှိမ့် ချ မီ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော်၍ ပြစ် မှား ချက် များ၊ မြင့် ရာ ဌာ န မှ စ သော တံ ခွန် တိုင် နှင့် ရုပ် တု များ ကို တည် လုပ် ခဲ့ သော အ ရပ် များ သည်၊ ဆ ရာ တော် တို့ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ တွင် တင် သွင်း လျက် ရှိ ၏။ မ နာ ရှေ မင်း သည်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက်၊ နန်း မြို့ တော် အ တွင်း စျာ ပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင်၊ သား တော် အာ မုန် သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ အာ မုန် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ နှစ် နှစ် သာ စိုး စံ ရ ၏။ ခ မည်း တော် မ နာ ရှေ မင်း အ လိုက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက်၊ ခမည်း တော် ထု လုပ် ခဲ့ သော ရုပ် ပွား များ ကို ဝတ် ပြု ပူ ဇော်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ခ မည်း တော် မ နာ ရှေ မင်း စိတ် နှိမ့် ချ ပြန် သည့် နည်း တူ မ ချ ဘဲ၊ အား ကြီး စွာ မှား ယွင်း လေ ၏။ ကျေး ကျွန် တို့ သည်၊ အ တွင်း မီး ထ လျက်၊ နန်း တော် တွင် အာ မုန် မင်း ကို လုပ် ကြံ ကြ ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ အ တွင်း မီး ထ သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ပြီး လျှင်၊ သား တော် ယော ရှိ ကို အ ရိုက် အ ရာ၌ မင်း မြှောက် ကြ ၏။ ယော ရှိ သည်၊ အိမ် နိမ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ သုံး ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ ရ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ကျင့် ကြံ လျက်၊ ဝဲ ယာ သို့ မ ယိမ်း မ ယိုင်၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း နည်း လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လေ ၏။ နန်း စံ ရှစ် နှစ်၊ နု နယ် စဉ် က ပင်၊ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ ဖွေ ၍၊ နန်း စံ ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ ပြည် လုံး ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န၊ တံ ခွန် တိုင်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို သုတ် သင် ရန် ထုတ် ဆင့် လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် ဗာ လ နတ် တို့ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဖြို ဖျက် ခြင်း၊ အ ထက် ရှိ နေ မင်း တိုင် များ ကို ခုတ် လှဲ ခြင်း၊ တံ ခွန် တိုင် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို ချိုး ဖဲ့ ချေ မွ ခြင်း ပြု ပြီး မှ၊ ပူ ဇော် ခဲ့ သူ တို့ သင်္ချိုင်း ပုံ တွင် အ မုန့် ကို ကြဲ ဖြန့် စေ ၏။ ဆိုင် ရာ ယဇ် ပ လ္လင် ပေါ် တွင်၊ ချင်း တို့ ပ ရော ဟိတ် အ ရိုး များ ကို မီး တိုက် ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ရှင်း လင်း စေ သည့် ပြင်၊ ထို သို့ ပြည် တော် နှင့် ဗိ မာန် တော် ကို ရှင်း လင်း စေ သည့် အ တွင်း၊ ယော ရှိ မင်း သည် နန်း စံ ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင်၊ အာ ဇ လိ သား ရှာ ဖန်၊ ဝန် စု ရ မာ သေ ယ၊ ယော ခတ် သား အ တွင်း ဝန် ယေ အာ တို့ ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် ပြု ပြင် ရန် စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ ထံ သွား၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် ပ ရိ သတ် တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ မ နာ ရှေ၊ ဧ ဖ ရိမ် မှ စ၍၊ ကြွင်း ကျန် သူ ဣ သ ရေ လ ပ ရိ သတ် တို့ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ အ ထွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခံ ယူ လျက်၊ ဗိ မာန် တော် တွင် သွင်း ထား သော အ လှူ ငွေ ကို၊ ကြီး ကြပ် သူ ဗိ မာန် တော် မှူး တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ၍၊ ဗိ မာန် တော် ကို ထေး ဖာ ပြင် ဆင် စေ ရန်၊ ဆောင် ရွက် သူ တို့ အား ဆင့် ကဲ အပ် ပြန် သည် နှင့် အ ညီ၊ ယု ဒ ဘု ရင် တို့ ဖျက် ဆီး ခဲ့ သော အ ဆောင် တော် ထုပ် လျောက် ပြင် ဆင် ရန် လည်း ကောင်း၊ ဆစ် ပြီး ကျောက် နှင့် ဒိုင်း ကျား များ ကို ဝယ် ရန် လည်း ကောင်း၊ ပန်း တဉ်း၊ ပန်း ပု တို့ အား အပ် ပေး ရာ၊ သ စ္စာ စောင့် လျက် လုပ် ကြ ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား မေ ရာ ရိ အ နွယ် ယာ ဟတ် နှင့် ဩ ဗ ဒိ၊ ကော ဟတ် အ နွယ် ဇာ ခ ရိ နှင့် မေ ရု လံ မှ စ သော၊ တု ရိ ယာ မျိုး ကို ကျွမ်း ကျင် သူ တို့ သည်၊ ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု ရ သည့် ပြင်၊ အ လုပ် ခေါင်း၊ စာ ရေး၊ တံ ခါး မှူး အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ကံ ကျွေး လုပ် ဆောင် သူ ခပ် သိမ်း ကို ကြည့် ရှု ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ရှိ ကြ သေး ၏။ ဗိ မာန် တော် တွင် သွင်း ထား သော အ လှူ ငွေ ကို ထုတ် ယူ သည့် ကာ လ၊ ပ ရော ဟိတ် ဟိ လ ခိ သည်၊ မော ရှေ အား ဖြင့် ထား ခဲ့ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ဗိ မာန် တော် တွင် ငါ တွေ့ ပြီ ဟု ပြော ဆို လျက်၊ သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန် အား အပ် ရာ၊ ရှာ ဖန် သည် ဘု ရင် မင်း ထံ ပြန် ဝင် ၍၊ အပ် နှင်း တော် မူ သ မျှ ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ ပြီး စီး ခဲ့ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော်၌ တွေ့ သော အ လှူ ငွေ ကို ထုတ် လျက်၊ ကြီး ကြပ် သူ ဗိ မာန် တော် မှူး တို့ လက် သို့ အပ် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟိ လ ခိ လည်း၊ ကျမ်း တစ် စောင် ကို ကျွန် တော် မျိုး သို့ အပ် လိုက် ပါ သည် ဟု ပြန် ကြား တင် လျှောက် ပြီး လျှင်၊ ရှေ့ တော် တွင် ဖတ် ရွတ် လေ ၏။ ပ ညတ် တ ရား ချက် ကို ဘု ရင် မင်း ကြား ရ သော်၊ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် လျက်၊ ဟိ လ ခိ၊ ရှာ ဖန့် သား အ ဟိ ကံ၊ မိ က္ခာ့ သား အာ ဗ ဒုန်၊ သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန်၊ သက် တော် စောင့် အ သာ ယ တို့ အား၊ မိန့် မှာ သည် ကား၊ ငါ မှ စ သော၊ ယု ဒ၊ ဣ သ ရေ လ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ အ တွက်၊ ယ ခု တွေ့ သော ကျမ်း ဆို ချက် ကို ထောက် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သွား ရောက် မေး လျှောက် ကြ လော့။ ဤ ကျမ်း တွင် ရေး ထား ခဲ့ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဘိုး ဘေး တို့ မ စောင့် မ ရှောက် ကြ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ကို၊ ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြင်း ပြ စွာ သွန် ချ လေ ပြီ ဟု မိန့် မှာ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဟိ လ ခိ နှင့် စေ သူ တို့ ပါ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဒု တိ ယ အ ရပ် တွင် နေ ထိုင် သူ ဟ သ ရ မြေး၊ တုတ် ဟတ် သား၊ အ ချုပ် ဝန် ရှ လ္လုံ ၏ ခင် ပွန်း ပ ရော ဖက် မ ဟု လ ဒ ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ဤ မြို့ နှင့် နေ ထိုင် သူ တို့၌ ငါ သင့် စေ လ တ္တံ့ သော ဘေး ကို၊ သင့် ကိုယ် တိုင် မ တွေ့ မ ကြုံ ရ ဘဲ၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ ရောက် ခွင့်၊ ဘေး ကင်း စွာ သင်္ချိုင်း သို့ ဝင် ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟု၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ပြန် ကြား တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ ၍ ယု ဒ အ မျိုး လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ငင် စု ဝေး စေ ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား မှ စ သော၊ ယု ဒ ပြည် သူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား၊ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ဗိမာန် တော် သို့ တက် ၍၊ ဗိ မာန် တော် တွင် တွေ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ကျမ်း ဆို ချက် အ လုံး စုံ ကို၊ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ဖတ် ရွတ် ပြီး မှ၊ နေ ရာ တော် ထက် ရပ် နေ လျက်၊ ထို ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သော ပ ဋိ ညာဉ် ချက် များ ကို ဆောင် ရွက် အံ့ သော ငှာ၊ စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား နောက် တော် သို့ လိုက်၍၊ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း မည့် အ ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ရာ၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဝန် ခံ စေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စောင့် ရှောက် ကြ ကုန် ၏။ ယော ရှိ မင်း သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ပိုင် ဆိုင် သော အ နယ် နယ် မှ၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ဘု ရား များ ကို ထုတ် ပယ်၍၊ ကျန် သ မျှ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဝတ် ပြု စေ သ ဖြင့်၊ လက်ထက် တော် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ မ လွှဲ ဘဲ လိုက် ကြ ကုန် ၏။ ယော ရှိ မင်း သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ပ သ ခါ ပွဲ ကျင်း ပ ရာ၊ ပ ဌ မ လ ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို စီ ရင် ကြ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အား ဆိုင် ရာ တာ ဝန် ကို အပ် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် ဝတ် ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် နှိုး ဆော် သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ၍၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို ဩ ဝါ ဒ ပေး ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား လည်း၊ သင် တို့ ပ ခုံး ပေါ် တွင် ဝန် မ ဖြစ် စေ ရန်၊ သန့် ရှင်း သော သေ တ္တာ တော် ကို၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း တည် ဆောက် ခဲ့ သော ဗိ မာန် တော် တွင်း သို့ ပြန် သွင်း ကြ လော့။ ယ ခု မှ စ၍ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် နှင့် လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း၊ သား တော် ရှော လ မုန် မင်း တို့ စာ တန်း နှင့် အ ညီ၊ အိမ် ထောင် အ လိုက်၊ အ လှည့် ကျ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် ကို ပြင် ဆင် ၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော လူ ပ ရိ သတ် ၌ ခွဲ ခြား သော အိမ် ထောင် များ နှင့် အ မျှ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အိမ် ထောင် အ နက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် ဆိုင် ရာ တစ် စု စီ ရပ် နေ စဉ်၊ မော ရှေ အား ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ရန်၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး မှ၊ ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို စီ ရင်၍၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ဖို့ အ သင့် ပြင် ဆင် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ယော ရှိ မင်း သည်၊ ပိုင် တော် မူ ရာ အ နက်၊ ပ သ ခါ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ သိုး ဆိတ် သုံး သောင်း၊ နွား သုံး ထောင် များ ကို လူ ပ ရိ သတ် အား ပေး ရာ၊ မှူး တော် မတ် တော် တို့ လည်း၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ အား၊ စေ တ နာ နှင့် ပေး ကြ သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှူး ဟိ လ ခိ၊ ဇာ ခ ရိ၊ ယေ ဟေ လ တို့ သည်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အား၊ ပ သ ခါ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ သိုး ဆိတ် နှစ် ထောင့် ခြောက် ရာ၊ နွား သုံး ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ကြီး အ ကဲ ကော န နိ၊ ညီ ရှေ မာ ယ၊ နာ သ နေ လ တို့ နှင့်၊ ဟာ ရှဘ်၊ ယေ လ၊ ယော ဇ ဗဒ် တို့ သည်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား၊ သိုး ဆိတ် ငါး ထောင်၊ နွား ငါး ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး ကြ ၏။ ထို သို့ ဝတ် တော် ကို အ သင့် ပြင် ဆင် ကြ လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ကိုယ့် ဆိုင် ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည် ခွဲ ခြား ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ရပ် လျက်၊ ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို စီ ရင် ပြီး နောက်၊ အ ရေ ခွာ ရ သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ လက် မှ၊ အ သွေး ကို ပ ရော ဟိတ် တို့ ခံ ယူ ၍ သွန်း ပက် သည့် ပြင်၊ လူ ပ ရိ သတ်၌ ခွဲ ခြား သော အိမ် ထောင် တိုင်း အား ပေး ၍၊ မော ရှေ ၏ ကျမ်း ချက် အ ရ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် စိမ့် သော ငှာ၊ မီး ရှို့ ရန် အ ပိုင်း များ ကို ခွဲ ထုတ် ကြ ၏။ နွား များ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ တိုင်း ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို မီး ကင် လျက်၊ အ ခြား သီး သန့် ရာ များ ကို ကား၊ အိုး အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြုတ်၍၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ အား၊ အ လျင် အ မြန် ပေး ပြီး နောက်၊ အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဆီ ဥ များ ကို၊ ညဉ့် တိုင် အောင် ပူ ဇော် ရ သည့် အ တွက်၊ ကိုယ် မှ စ၍ အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ဖို့၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပြင် ဆင် ရ ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် အ ဆို တော် ယေ ဒု သုန်၊ ဟေ မန်၊ အာ သင် တို့ စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ အာ သင် ဂိုဏ်း သား သီ ဆို သူ တို့ သည် ကိုယ် ဆိုင် ရာ၌ လည်း ကောင်း၊ တံ ခါး စောင့် တို့ သည် တံ ခါး တိုင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပြင် ဆင် သည့် အ လျောက်၊ မ ရွှေ့ ဘဲ စောင့် နေ ရ ကြ၏။ ထို သို့ ယော ရှိ မင်း အ မိန့် တော် အ ရ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ ရန်၊ ဘု ရား ဝတ် ကို နေ့ ချင်း ပြင် ဆင် ကြ ကုန် ၏။ လာ ရောက် စည်း ဝေး သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း၊ ပ သ ခါ ပွဲ၊ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို၊ ထို အ ခါ၊ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ကျင်း ပ လေ ၏။ ယော ရှိ မင်း သည်၊ ဗိ မာန် တော် အ မှု ကို အ ကုန် အ စင် စီ မံ ပြီး နောက်၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် အ နီး၊ ခါ ခေ မိတ် မြို့ သို့ စစ် ချီ၍ လာ သော အိ ဂျစ် ဘု ရင် နေ ခေါ မင်း ကို ဆီး ဆို့ ရန်၊ ချီ ထွက် သည့် ကာ လ၊ အ ကြည် တော် ယု ဒ ဘု ရင် သည်၊ ကျွန်ုပ် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် ပါ သ နည်း။ ယ ခု အ ကြည် တော် ကို တိုက် ရန် မ ဟုတ်၊ ရန် သူ တော် ကို သာ တိုက် ရန် ချီ လာ ပါ၏။ အ ဆော တ လျင် ချီ သွား စေ ခြင်း ငှာ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ။ ဖျက် ဆီး တော် မူ ခြင်း နှင့် ကင်း လွတ် အောင်၊ ကျွန်ုပ် ဘက်၌ တည် ရှိ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် အ စွမ်း ကို ရှောင် လော့ ဟု၊ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် သော် လည်း၊ ယော ရှိ မင်း သည်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ နေ ခေါ မင်း စ ကား ကို မ လိုက် နာ ဘဲ၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ ကို ချွတ်၍၊ ထို မင်း နှင့် စစ် တိုက် ရန် တပ် ဤ လှည့် ချီ စေ ပြီး လျှင်၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ ချိုင့် သို့ ဆိုက် ရောက် စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ ယော ရှိ မင်း ကို လေး အ မှု ထမ်း တို့ ထိ မှန် အောင် ပစ် သ ဖြင့်၊ ငါ့ ကို ထိ ပြီ။ ဆောင် ယူ လော့ ဟု၊ ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ကျေး ကျွန် တို့ သည် စစ် ရ ထား မှ ဒု တိ ယ ရ ထား သို့ ရွှေ့ ပြောင်း ပြီး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ယူ သွား လေ၏။ ကွယ် လွန် ၍၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့၏ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာ ပ န ပြု ကြ ရာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး သည်၊ ယော ရှိ မင်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း မှု ကို ပြု ကြ ကုန် ၏။ ယော ရှိ မင်း အ တွက် ယေ ရ မိ ဖွဲ့ ဆို သော ငို ချင်း ကို ရည် ၍ လည်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ လျောက်၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် အ ငြိမ့် သည် အ ငြိမ့် သား တို့ သီ ဆို ကြ သည့် ပြင်၊ ငို ချင်း လင်္ကာ တွင် ပါ ဝင် သ တည်း။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ယော ရှိ မင်း သား တော် ယော ခတ် ကို ခေါ် လျက်၊ ခ မည်း တော် အ ရိုက် အ ရာ၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် မင်း မြှောက် ကြ ကုန်၏။ ယော ခတ် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ သုံး လ သာ နန်း စံ ရ၏။ အိ ဂျစ် ဘု ရင် သည် နန်း ချ ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ ပြည် တွင် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် ဒဏ် တပ် လျက်၊ နောင် တော် ဧ လျာ ကိမ် ကို၊ ယော ယ ကိမ် အ မည် သစ် ပြောင်း၍၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင် နန်း တင် ပြီး မှ၊ ညီ တော် ယော ခတ် ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သိမ်း သွား လေ ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ ရ ရာ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် နေ စဉ်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ချီ လာ တိုက် ခိုက် ပြီး လျှင်၊ ထို မင်း ကို ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ရန် ချည် နှောင် သည့် ပြင်၊ ဗိ မာန် တော် အ သုံး အ ဆောင် အ ချို့ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား၍၊ ကိုယ့် နန်း တော် တွင် ထား လေ ၏။  ယော ယ ကိမ် မင်း ပြု မူ သော အ ကြွင်း အ ကျန် နှင့်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ကျင့်၊ ထင် ရှား သော ဒု စ ရိုက် ပါ၊ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ သား တော် ယေ ခေါ နိ သည်၊ အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။ ယေ ခေါ နိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ သုံး လ ဆယ် ရက် နန်း စံ ရ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် နေ စဉ်၊ နှစ် ဦး သ မ ယ အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း စေ လွှတ်၍၊ ဗိ မာန် တော် အ ဘိုး ထိုက် တန် ဆာ များ နှင့် ထို မင်း ကို ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား လျက်၊ ဘ ထွေး တော် ဇေ ဒ ကိ ကို၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင် နန်း တင် ခဲ့ လေ ၏။ ဇေ ဒ ကိ မင်း သည်၊ အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် တစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ဆယ် တစ် နှစ် စိုး စံ ရ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ရှေ့ စိတ် မ နှိမ့် ချ ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ထံ တိုင် တည် ၍ သ စ္စာ မူ စေ ခဲ့ သော နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ကို ခြား နား သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် တော် သို့ မ ပြောင်း လဲ ဘဲ၊ စိတ် သ ဘော ခဲ ယဉ်း မြဲ ခဲ ယဉ်း လေ၏။  ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ လိုက် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် သီး သန့် ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗိ မာန် ကို မ သန့် အောင် ပြု ကြ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော် နှင့် စံ ရာ တော် ကို ထောက် ညှာ သည့် အ တွက်၊ တ မန် တော် တို့ ကို ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ စေ လွှတ် တော် မူ သော် လည်း၊ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် တွင် တင် ထား သော အ မျက် တော် မ ငြိမ်း နိုင် အောင်၊ ဘု ရား သ ခင် တ မန် တော် တို့ အား ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ လေး စား ခြင်း၊ ပ ရော ဖက် တို့ အား ပြောင် လှောင် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သည် နှင့်၊ လူ ပျို၊ အ ပျို၊ အို မင်း မ စွမ်း တို့ ကို မ ထောက် ညှာ ဘဲ၊ သန့် ရှင်း သော် ဗိ မာန် တော် တွင် လက် ရွေး သူ ရဲ တို့ ပါ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် အံ့ သူ၊ ခါ လ ဒဲ ဘု ရင် ကို ချီ တက် စေ ပြီး လျှင်၊ ရှိ သ မျှ ကို ပင် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ၏။ ထို မင်း သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် ရှိ အ သုံး အ ဆောင် အ ကြီး အ ငယ် များ မှ စ၍၊ ဗိ မာန် တော် ဘ ဏ္ဍာ၊ ဘုရင် မင်း နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ ဘ ဏ္ဍာ ဟူ သ မျှ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ပို့၍၊ ဗိ မာန် တော်၊ တိုက် အိမ် အ ဆောင် ဆောင် ကို မီး တိုက် လျက်၊ ဆိုင် ရာ အ ဖိုး ထိုက် တန် ဆာ များ ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ မြို့ ရိုး ကို လည်း ဖြို ဖျက် စေ ပြီး မှ၊ ဓား ဘေး လွတ် သူ တို့ ကို ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား၍၊ ပေ ရ သိ နိုင် ငံ မ တည် မ ချင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် သား တော် တို့ ထံ ကျွန် ခံ ရ ကြ၏။ မြေ သည်၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ ထိုက် သင့် ရာ ဥ ပုသ် များ အ တွက် ဆပ် ခံ လှည့် ယူ ခွင့် မ ရ မ ချင်း၊ နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် တိုင် တိုင်၊ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တည် ဖြစ် ရန်၊ ထို သို့ ခံ ရ ကြ သ တည်း။ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ထို ဘု ရင့် စိတ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှိုး ဆော် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပေ ရ သိ နိုင် ငံ တစ် လျှောက် ဖတ် ရွတ် ကြော် ငြာ စေ သော အ မိန့် တော် ကား။ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း မိန့် တော် မူ သည် မှာ မိုး ကောင်း ကင် ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြေ ကြီး နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို၊ ငါ့ အား ပေး သ နား တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ယု ဒ ပြည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်၊ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန် တာ ဝန် ထား တော် မူ လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့်၊ လူ မျိုး တော် အ နက် မည် သူ မ ဆို၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည် လျက် ပြန် သွား ကြ စေ ဟု ထုတ် ဆင့် သ တည်း။ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ထို ဘုရင့် စိတ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှိုး ဆော် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပေ ရ သိ နိုင် ငံ တစ် လျှောက် ဖတ် ရွတ် ကြော် ငြာ စေ သော အ မိန့် တော် ကား၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြေ ကြီး နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို ငါ့ အား ပေး သ နား တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ယု ဒ ပြည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန် တာ ဝန် ထား တော် မူ လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် လူ မျိုး တော် အ နက် မည် သူ မ ဆို၊ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် တည် လျက် ပြန် သွား၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို၊ ထို မြို့၌ တည် ဆောက် ကြ စေ။ ကိုယ် တော် ကား၊ မှန် သော ဘု ရား ပေ တည်း။ ထို လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ တည်း ခို ရာ၌ နေ သော တိုင်း ရင်း သား တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ အ လှူ ဒါ န များ ပြင်၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ဥ စ္စာ၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖြင့် ထောက် မ လိုက် ကြ စေ ဟု ထုတ် ဆင့် ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား၍ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် ရန် ဘု ရား သ ခင် နှိုး ဆော် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော ယုဒ၊ ဗင်္ယာ မိန့် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ပေါင်း တို့ သွား ကြ မည့် ပြု ရာ၊ အိမ် နီး ဝန်း ကျင် တို့ သည်၊ အ လှူ ဒါ န များ ပြင်၊ ရွှေ ထည်၊ ငွေ ထည်၊ ဥ စ္စာ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ အ ဘိုး ထိုက် တန် ဆာ များ ဖြင့် ထောက် မ လိုက် ကြ ၏။ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း လည်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ နေ ဗုဒ် ခ နေ ဇာ မင်း သိမ်း ယူ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား တို့ ဗိ မာန်၌ သွင်း ထား ခဲ့ သော၊ ဗိ မာန် တော် အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ထုတ် ယူ၍၊ အ ခွန် တော် ဝန် မိ သ ရေ ဒတ် လက် ဖြင့်၊ ယု ဒ မင်း မျိုး အ ကြီး အ ကဲ ရှေ ရှ ဗာ ဇာ့ ထံ ရေ တွက် အပ် ပေး စေ ၏။ အ ရေ အ တွက် ကား၊ ရွှေ အင် တုံ သုံး ဆယ်၊ ငွေ အင် တုံ တစ် ထောင်၊ ဓား နှစ် ဆယ့် ကိုး စင်း၊ ရွှေ ဖ လား သုံး ဆယ်၊ ဒု တိ ယ တန်း ငွေ ဖ လား လေး ရာ့ တစ် ဆယ်၊ အ ခြား အ သုံး အ ဆောင် တစ် ထောင် မှ စ သော၊ ရွှေ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် အ ပေါင်း၊ ငါး ထောင့် လေး ရာ များ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ ပြန် သွား သော အ ခါ ရှေ ရှ ဗာ ဇာ ဆောင် ယူ လေ ၏။ ပါ ရုတ် အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် တစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ရှေ မ တိ အ ဆက်၊ သုံး ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ အာ ရာ့ အ ဆက်၊ ခု နစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် ငါး ယောက်၊ ပါ ဟတ် မော ဘ အ နွယ်၊​ယော ရှု နှင့် ယွာ ဘ တို့ အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် ရှစ် ရာ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ဧ လံ့ အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် လေး ယောက်၊ ဇ တ္တု အ ဆက်၊ ကိုး ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး ယောက်၊ ဇ က္ခဲ အ ဆက်၊ ခု နစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ်၊ ဗာ နိ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ လေး ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ဗေ ဗဲ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်၊ အ ဇ ဂဒ် အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ အ ဒေါ နိ ကံ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ခြောက် ယောက်၊ ဗိ ဂ ဝဲ အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် ငါး ဆယ့် ခြောက် ယောက်၊ အာ ဒိန့် အ ဆက်၊ လေး ရာ့ ငါး ဆယ် လေး ယောက်၊ ဟေ ဇ ကိ အ နွယ်၊ အာ တာ့ အ ဆက်၊ ကိုး ဆယ့် ရှစ် ယောက်၊ ဗေ ဇဲ အ ဆက်၊ သုံး ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်၊ ယော ရ အ ဆက်၊ တစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ဟာ ရှုံ့ အ ဆက်၊ နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်၊ ဂိ ဗ္ဗါ မြို့ သား ကိုး ဆယ့် ငါး ယောက်၊ အာ န သုတ် မြို့ သား တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်၊ အာ ဇ မာ ဝက် မြို့ သား လေး ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ်၊ ခေ ဖိ ရ၊ ဗေ ရုတ် မြို့ သား၊ ခု နစ် ရာ့ လေး ဆယ့် သုံး ယောက်၊ ရာ မ၊ ဂေ ဗ မြို့ သား၊ ခြောက် ရာ့ နှစ် ဆယ့် တစ် ယောက်၊ မိတ် မတ် မြို့ သား တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ ဗေ သ လ၊ အာ ဣ မြို့ သား၊ နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်၊ နေ ဗော မြို့ သား၊ ငါး ဆယ့် နှစ် ယောက်၊ မာ ဂ ဗိတ် သား မြေး၊ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် ခြောက် ယောက်၊ အ ခြား သူ ဧ လံ့ သား မြေး၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ့် လေး ယောက်၊ ဟာ ရိမ့် သား မြေး၊ သုံး ရာ့ နှစ် ဆယ်၊ လော ဒ၊ ဟာ ဒိဒ်၊ ဩ နော မြို့ သား၊ နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ငါး ယောက်၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သား၊ သုံး ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး ယောက်၊ သေ နာ မြို့ သား၊ သုံး ထောင့် ခြောက် ရာ သုံး ဆယ် တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် စာ ရင်း ကား၊ ယော ရှု အ နွယ်၊ ယေ ဒါ ယ အ ဆက်၊ ကိုး ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် သုံး ပါး၊ ဟာ ရိမ့် အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် တစ် ဆယ့် ခု နစ် ပါး တို့ တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား စာ ရင်း ကား၊ ဟော ဒ ဝိ အ နွယ်၊ ယော ရှု နှင့် ကပ် မျေ လ တို့ အ ဆက်၊ ခု နစ် ဆယ့် လေး ယောက်၊ သီ ဆို သူ၊ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား၊ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်၊ တံ ခါး စောင့် မျိုး၊ ရှ လ္လုံ၊ အာ တာ၊ တာ လ မုန်၊ အ က္ကုပ်၊ ဟ တိ တ၊ ရှော ဗဲ တို့ အ ဆက်၊ ပေါင်း တစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ကိုး ယောက် တို့ တည်း။ ထို မှ တစ် ပါး၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မှန် မ မှန်၊ အိမ် ထောင် အ မျိုး အ ဆက် ကို မ ဖော် ပြ နိုင် သော၊ တေ လ၊ မေ လ၊ တေ လ ဟာ သ နယ်၊ ခေ ရုပ်၊ အ ဒ္ဒန်၊ ဣ မေ ရ မြို့ များ မှ ပြန် သွား သူ တို့ ကား၊ ဒေ လာ ယ၊ တော ဘိ ယ၊ နေ ကော ဒ တို့ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ ငါး ဆယ့် နှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် မျိုး ဟာ ဗာ ယ အ ဆက်၊ ဟ က္ကုတ် အ ဆက်၊ ဂိ လဒ် ပြည် သား ဗာ ဇိ လဲ အ မျိုး သ မီး ကို သိမ်း ပိုက်၍။ အ မျိုး ၏ အ မည် ကို ခံ သူ ဗာ ဇိ လဲ အ ဆက် တို့ သည်၊ ရွှေ တိုက် စာ ရင်း တွင် ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် ရှာ၍ မ တွေ့ သော ကြောင့်၊ သီး သန့် သူ့ အ ဆက် မ ဟုတ် ဟု ထင် မှတ် သည့် အ လျောက်၊ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး မှ ချ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် ခံ မင်း က၊ ဥ ရိမ် နှင့် သု မိန် ကို ဆင် ယင် သော ပ ရော ဟိတ် မ ပေါ် ထွန်း မီ၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ များ ကို ထို သူ တို့ မ သုံး ဆောင် ရ ဟု စီ ရင် လေ ၏။ မြင်း ခု နစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ခြောက်၊ လား နှစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး၊ ကု လား အုပ် လေး ရာ့ သုံး ဆယ့် ငါး၊ မြည်း ခြောက် ထောင့် ခု နစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် ပါ ရှိ သ တည်း။ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် အ ချို့ တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ရာ သို့ ရောက် ကြ သော်၊ ဗိ မာန် တော် ကို နေ ရာ ရင်း တွင် တည် ဆောက် ရန်၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး ခြောက် သောင်း တစ် ထောင်၊ ငွေ ချိန် ခွက် နှစ် ထောင့် ငါး ရာ များ နှင့်၊ သင်္ကန်း စုံ တစ် ရာ ကို၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် သို့ သ ဒ္ဓိ န္ဒြေ ဖြင့် သွင်း လှူ ကြ၏။ ထို သို့ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ၊ သီ ဆို သူ များ၊ တံ ခါး စောင့် များ၊ ကျွန် သီး တော် များ၊ အ သည် သား များ တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ကိုယ့် ဇာ တိ မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ရာ ကျ ကြ သ တည်း။ သ တ္တ မ လ တိုင် ရောက် သော်၊ မြို့ ရွာ များ၌ အ ခြေ ကျ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ လာ ရောက် စု ရုံး ကြ ရာ၊ ယော ဇ ဒက် သား ယော ရှု နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ပ ရော ဟိတ် များ၊ ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရပ်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း အ ရ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် အံ့ သော ငှာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဘု ရား သ ခင် အား၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် လုပ် လျက်၊ ထို ပြည် နေ သူ တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်၊ နေ ရာ ရင်း တွင် တည် ပြီး လျှင်၊ ညဉ့် နံ နက် မ ပြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ လေ ၏။ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့် အ ညီ၊ တဲ နေ ပွဲ ကို ကျင်း ပ လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ၊ ကောင် ရေ အ လိုက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို နေ့ စဉ် ပူ ဇော် ပြီး မှ၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ လ ဆန်း နေ့ မှ စ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား သော ပြု မြဲ ပွဲ နေ့ များ ဆိုင် ရာ သ က္ကာ၊ စေ တ နာ အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ လှူ ဒါန်း သူ ရှိ သ မျှ တို့၏ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ ၏။ ဗိ မာန် တော် တိုက် မြစ် ကို မ ချ ရ သေး သော် လည်း၊ သ တ္တ မ လ တစ် ရက် က အ စ ပြု၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ ၏။ ကျောက် ဆစ် သ မား နှင့် ဗိသု ကာ တို့ အား ငွေ ပေး လျက်၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း အ ခွင့် ပြု သည့် အ တိုင်း၊ သစ် က တိုး သစ် များ ကို လေ ဗ နုန် တော မှ ယု ပ္ပေ ဆိပ် ရောက် စုံ မျော စေ ခြင်း ငှာ၊ ဇိ ဒုန်၊ တု ရု မြို့ သား တို့ အား လည်း။ စား နပ် ရိ က္ခာ နှင့် ဆီ များ ကို ပေး ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ရာ သို့ ရောက် ပြီး နောက်၊ ဒု တိ ယ နှစ်၊ ဒု တိ ယ လ တွင်၊ ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ယော ဇ ဒက် သား ယော ရှု တို့ မှ စ၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ နှင့်၊ သုံ့ ဘမ်း ရာ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ အ နက် အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော် သူ တို့ ကို၊ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု၌ ကြည့် ကြပ် ရန် ခန့် ထား ကြ၏။ ထို အ ခါ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ဖြစ် သူ၊ ယု ဒ အ ဆက် ယော ရှု နှင့် သား ညီ များ၊ ကပ် မျေ လ နှင့် သား များ၊ ဟေ န ဒဒ် အ ဆက် နှင့် သား ညီ များ တို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန့် တော် တည် ဆောက် သူ တို့ ကို ကြည့် ကြပ် အံ့ သော ငှာ၊ တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ ရပ် တန့် သည့် အ လျောက်၊ ဗိ မာန် တော် တိုက် မြစ် ကို တည် ဆောက် သူ တို့ ချ သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဩ ဝါ ဒ ပေး ခဲ့ သည့် အ လိုက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ရန်၊ သင်္ကန်း ရုံ ၍ တံ ပိုး ကိုင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့်၊ ခွက် ခွင်း ကိုင် သော လေ ဝိ အ နွယ် အာ သပ် ဂိုဏ်း သား တို့ ရပ် တန့် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ပေါ် တွင် ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် သည် ဟု၊ အ တိုင် အ ဖောက် ကျေး ဇူး တော်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း သီ ဆို ကြ ရာ၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော် တိုက် မြစ် အ ချ ပြီး မြောက် သည် ဖြစ်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဂုဏ် တော် ကို ဟစ် အော် ချီး မွမ်း ကြ လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် သစ် တိုက် မြစ် ချ သည် ကို မြင် သော်၊ ဗိ မာန် တော် ဟောင်း ကို မြင် ဖူး သော အို မင်း သူ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် အ များ တို့ သည်၊ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ခြင်း၊ အ များ တို့ လည်း၊ ဟစ် အော် ရွှင် လန်း ခြင်း ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ ပ ရိ သတ် တို့ ငို ကြွေး သံ၊ ရွှင် လန်း သံ များ ကို မ ပိုင်း ခြား နိုင်၊ ကျယ် စွာ အော် ဟစ် ကြ သော ကြောင့်၊ အ ဝေး က ပင် ကြား ရ လေ ၏။ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ် သား တို့၏ ရန် သူ တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ဗိမာန် တော် ကို၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ တည် ဆောက် ကြောင်း ကြား သိ လျှင်၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ထံ လာ ရောက်၍၊ ငါ တို့ လည်း၊ ဤ ပြည် သို့ ပို့ သော အာ ရှု ရိ ဘုရင် ဧ သ ရ ဟ ဒ္ဒုန် မင်း လက် ထက် က စ၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ကို၊ သင် တို့ ကဲ့ သို့ ပင်၊ ရှာ ဖွေ လျက် ပူ ဇော် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် ကူ ညီ တည် ဆောက် ခွင့် ပြု ကြ ပါ လော့ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ယော ရှု တို့ မှ စ သော ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ က၊ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ဘုရား သ ခင့် အ ဖို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု နှင့် မ ဆိုင် ပါ။ ငါ တို့ သာ လျှင်၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း အ မိန့် တော် အ ရ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ တည် ဆောက် ရ မည် ဟု ပြန် ဆို ကြ၏။ အာ ရွှေ ရု မင်း နန်း တက် စ တွင်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ်၌ စွဲ ချက် တင် သွင်း ကြ ၏။ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း လက် ထက်၌ လည်း၊ ဗိ ရှ လံ၊ မိ သ ရေ ဒတ်၊ တ ဗေ လ တို့ နှင့် ဘက် ပါ သူ တို့ သည်၊ အာ ရံ ဘာ သာ အ က္ခ ရာ ဖြင့် ရေး ၍၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ထံ ထပ် သွင်း ကြ ၏။ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် နေ၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ စွဲ ဆို သော အ ကြောင်း မှာ၊ အ ထံ တော် မှ ကျွန် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် လာ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ထ ကြွ သောင်း ကျန်း လေ့ ရှိ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ပြု ပြင် လျက်၊ အ ခြေ အ မြစ် ကို ထေး ဖာ၍ ထပ် ဆင့် သော မြို့ ရိုး ပြီး လု သည် တစ် ကြောင်း၊ ထို မြို့ ကို ပြု ပြင် လျက် မြို့ ရိုး ပြီး စီး လျှင်၊ ငွေ တော်၊ အ ကောက် တော်၊ အ ခွန် တော် များ မ ပေး မ ဆောင် သည့် အ တွက်၊ အ ကျိုး တော် ယုတ် မည် တစ် ကြောင်း များ ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည်၊ သ စ္စာ တော် ဓား ကို ခံ ရ သူ များ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ကျိုး တော် ယုတ် မည် ကို မ ရှု စိတ် နိုင် သော ကြောင့်၊ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နေ့ စဉ် မှတ် နန်း စဉ် စာ ရင်း ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ က၊ ထို မြို့ သည် ရှေး ကာ လ မှ စ၍၊ သောင်း ကျန်း တော် လှန် လျက်၊ တိုင်း ကျိုး၊ ပြည် ကျိုး၊ မင်း ဧ က ရာဇ် အ ကျိုး များ ကို ဆုတ် ယုတ် စေ သ ဖြင့်၊ အ ဖျက် အ ဆီး ခံ ရ သော မြို့ ဖြစ် သည် ဟု သိ မှတ် တော် မူ စေ ရန်၊ ထောက် ခံ ဆက် သွင်း ပါ သည်။ ထို မြို့ နှင့် မြို့ ရိုး ပါ ပြု ပြင် ပြီး စီး ခဲ့ လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် အာ ဏာ တော် သည်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ၌ တည် တော့ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း ကို၊ ထောက် ခံ တင် သွင်း ပါ သည် ဟူ၍ တည်း။ ထို့ ကြောင့် ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဘု ရင် ခံ ရေ ဟုံ၊ အ တွင်း ဝန် ရှိ မ ရှဲ တို့ မှ စ၍၊ ရှ မာ ရိ နယ် နှင့် မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ပြည် နယ် များ တွင် နေ ထိုင် သော ဘက် ပါ သူ တို့ ထံ အ မိန့် တော် ပြန် လိုက် သည် မှာ၊ ငြိမ် သက် စွာ နေ ကြ လော့။ သင် တို့ ပို့ ဆက် သော တင် လွှာ ကို၊ ရှေ့ တော် တွင် ဖတ် ရွတ် ဖော် ပြ စေ သည့် အ တိုင်း၊ အ မိန့် ထုတ် ဆင့်၍ ရှာ ဖွေ ကြည့် ရှု ရာ၊ ထို မြို့ သည် ရှေး ကာ လ က ပင်၊ ဧ က ရာဇ် မင်း တို့ တစ် ဘက် သောင်း ကျန်း တော် လှန် ပုန် ကန် သည် တစ် ကြောင်း၊ ဘုန်း ကြီး သော ဘု ရင် မင်း တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နန်း စံ လျက်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး၍၊ ငွေ တော်၊ အ ကောက် တော်၊ အ ခွန် တော် ကောက် ခံ ဖူး သည် တစ် ကြောင်း များ ကို တွေ့ ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ နောက် အ မိန့် တော် မ ထုတ် မ ချင်း၊ ထို သူ တို့ သည် မြို့ ကို မ ပြု မ ပြင် ဘဲ နေ ကြ စေ ရန်၊ တား မြစ် ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း၊ အ ကျိုး တော် မ ယုတ် စိမ့် သော ငှာ၊ ဤ အ မှု အ ရေး နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ လုံ့ လ ထုတ် ကြ လော့ ဟု ပြန်ကြား လိုက် ၏။ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း အ မိန့် တော် ကို၊ ရေ ဟုံ၊ အ တွင်း ဝန် ရှိ မ ရှဲ တို့ နှင့် ဘက် ပါ သူ တို့ ရှေ့ ဖတ် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း တို့ သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နေ ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ အ ဆော တ လျင် သွား ၍၊ အ နိုင့် အ ထက် ကန့် ကွက် ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု လည်း၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တိုင် အောင် ရပ် စဲ သ တည်း။ ထို ကာ လ၊ ပ ရော ဖက် ဟ ဂ္ဂဲ၊ ဣ ဒေါ့ သား ပ ရော ဖက် ဇာ ခ ရိ တို့ သည်၊ ယု ဒ ပြည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ များ ၌ နေ ထိုင် သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု ၍ နှိုး ဆော် ဟော ပြော ကြ သည့် အ တွက်၊ ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ယော ဇ ဒက် သား ယော ရှု တို့ ထ သွား လျက်၊ အား ပေး သူ ဘု ရား သ ခင့် ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် အ တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် စ ပြု ပြန် ကြ၏။ ထို အ ခါ၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ ချုပ် တာ တ နဲ၊ ရှေ သာ ဗော ဇ နဲ တို့ မှ စ သော ဘက် ပါ သူ တို့ လာ ရောက်၍၊ ဤ ဗိ မာန် တည် ဆောက် ခြင်း၊ တံ တိုင်း ပြီး စီး ခြင်း များ ကို၊ မည် သူ့ အ မိန့် တော် နှင့် ပြု ကြ သ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ ဗိ မာန် တည် ဆောက် သော ဒါ ယ ကာ တို့၏ အ မည် ကား၊ အ သို့ နည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မေး မြန်း ကြ သော် လည်း၊ ယု ဒ အ ကြီး အ ကဲ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် မျက် မှောက် ပြု တော် မူ သည့် အ တွက်၊ ဒါ ရိ မင်း ထံ တင် သွင်း ချက် အ ရ၊ အ မိန့် တော် မ ပြန် မ ချင်း မ ကန့် ကွက် ကြ ချေ။ ကျွန် တော် တို့ သည်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ရောက် ရာ၊ ကြီး မား သော ကျောက် များ နှင့် တည် လုပ်၍၊ နံ ရံ တွင် ယက် မ ကပ် လျက်၊ လက် မှု ဖြင့် လုံ့ လ ထုတ် သော ကြောင့် ပြီး မြောက် မည့် အ ကြောင်း၊ ထို အ ကြီး အ ကဲ တို့ အား၊ ဤ ဗိ မာန် တည် ဆောက် ခြင်း၊ တံ တိုင်း ပြီး စီး ခြင်း များ ကို၊ မည် သူ့ အ မိန့် တော် နှင့် ပြု ကြ သ နည်း ဟု မေး ပြီး မှ၊ ဘု ရင် မင်း ထံ တင် သွင်း ထောက် ခံ ရန်၊ ဦး စီး ဦး ခိုင် တို့ အ မည် များ ကို လည်း မေး ကြ ရာ၊ သူ တို့ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည်၊ မိုး မြေ့ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် များ ဖြစ် လျက်၊ ရှေး ကာ လ ဘုန်း ကြီး သူ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တည် ဆောက် ခဲ့ သော ဗိ မာန် တော် ကို ပြု ပြင် ကြ ပါ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို အ မျက် တော် တိုက် ပြု ကြ သည့် အ တွက် ဤ ဗိ မာန် ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လည်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား သော၊ ခါ လ ဒဲ အ မျိုး ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ခဲ့ ပါ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ဤ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ထုတ် ဆင့် ပြီး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ အ ထက် ဗိ မာန် တော် မှ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ထုတ် ယူ လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ဗိ မာန် အ တွင်း သွင်း ထား ခဲ့ သော ရွှေ၊ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို၊ ကု ရု မင်း ပြန် ထုတ်၍၊ ဘု ရင် ခံ ရာ ထူး ဖြင့် ခန့် ထား ခံ ရ သူ ရှေ ရှ ဗာ ဇာ့ ထံ အပ် လျက်၊ ဤ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် တွင် ယူ ဆောင် သွင်း ထား လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကို လည်း၊ နေ ရာ ရင်း တွင် တည် ဆောက် ကြ စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ထို ရှေ ရှ ဗာ ဇာ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက်၍၊ ဗိ မာန် တော် အ ခြေ အ မြစ် ကို ချ လေ ၏။ ထို ကာ လ က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင် တည် ဆောက် မှု မ ပြီး မြောက် သေး ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော အ ကြောင်း များ ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ သို့ ဖြစ်၍၊ အ လို တော် ရှိ ပါ က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန်၊ ကု ရု မင်း အ မိန့် တော် ရှိ မ ရှိ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ဘဏ္ဍာ သို ထား ရာ တိုက် တွင် ရှာ ဖွေ ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လျှင်၊ သ ဘော တော် မြတ် ရာ အ မိန့် ပေး တော် မူ ပါ ဟု တင် သွင်း ကြ ၏။ ထို အ ခါ၊ ဒါ ရိ မင်း အ မိန့် တော် အ ရ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ဘ ဏ္ဍာ သို ထား ရာ စာ ရင်း တိုက် မှ စ၍ ရှာ ဖွေ ကြ လျှင်၊ မေ ဒိ ပြည်၊ အာ ခ မေ သ မြို့ စံ နန်း တော်၌ တွေ့ သော အ မိန့် တော် စာ လိပ် ကား၊ ကု ရု မင်း နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ထုတ် ဆင့် တော် မူ သည် မှာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ ပူ ဇော် သက္ကာ ဆက် ကပ် ရာ ဌာ န ဗိ မာန် တော် ကို၊ ခိုင် ခံ့ သော အ မြစ် ချ ပြီး လျှင်၊ အ မြင့် အ တောင် ခြောက် ဆယ်၊ အ နံ အ တောင် ခြောက် ဆယ်၊ ကြီး မား သော ကျောက် သုံး ရစ်၊ သစ် သား တစ် ရစ် ကျ၊ တည် ဆောက် ကြ စေ၊ ကုန် ဝင် စ ရိတ် ကို လည်း၊ ရွှေ တိုက် တော် က ထုတ် ပေး စေ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ၊ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ထုတ် ယူ လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ဆောင် ခဲ့ သော ရွှေ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် နေ ရာ ရင်း သို့ ပြန် သွင်း စေ။ သင် လည်း၊ ဗိမာန် တော် တွင်း သို့ ကိုယ် တိုင် ပြန် သွင်း လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို့ ကြောင့်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ ချုပ် တာ တ နဲ၊ ရှေ သာ ဗော ဇ နဲ တို့ မှ စ၍၊ ဘက် ပါ အ နောက် ဘက် သား အ ဖာ သ သက် လူ မျိုး တို့၊ ကင်း ကင်း နေ၍၊ ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု ကို ရှိ စေ လော့။ ယု ဒ ဘု ရင် ခံ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ နေ ရာ ရင်း၌ ဤ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် ကြ စေ။ ၎င်း ပြင်၊ ဤ ဗိ မာန် ကို တည် ဆောက် သူ ယု ဒ အ ကြီး အ ကဲ တို့ အား ထောက် မ ရန် ထုတ် ဆင့် သည် ကား၊ အ လုပ် မ ဖင့် နွှဲ ရ စေ ရန်၊ ကုန် ဝင် စ ရိတ် ကို၊ ပိုင် တော် မူ ရာ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ငွေ တော် ထဲ က၊ လုံ့ လ ထုတ်၍ ပေး ကြ လော့။ မည် သူ မ ဆို၊ ထို အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျှင်၊ ချင့် အိမ် မှ ထုတ် ယူ သော ထုပ် လျောက် စွန်း တွင်၊ ချင်း ကို ကြိုး တင် လျက်၊ အိမ် ကို လည်း ကိုယ် သုတ် သင် ရာ အိမ် ဖြစ် စေ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဤ ဗိ မာန် တော် ကို ဖျက် ဆီး ရန် သော် လည်း ကောင်း၊ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် ရန် သော် လည်း ကောင်း၊ ကြံ စည် သော မင်း မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ ထို ဗိမာန်၌ နာ မ တော် တည် စေ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဖြို လှဲ တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ ဒါရိ မင်း အ မိန့် တော် ထုတ် ပြီ။ လုံ့ လ ပြု၍ ဆောင် ရွက် ကြ လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို သို့ ထုတ် ဆင့် သော ဒါ ရိ မင်း အ မိန့် တော် ကြောင့်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ ချုပ် တာ တ နဲ၊ ရှေ သာ ဗော ဇ နဲ တို့ နှင့်၊ ဘက် ပါ သူ တို့ သည်၊ လုံ့ လ ထုတ်၍ ဆောင် ရွက် ကြ၏။ ယု ဒ အ ကြီး အ ကဲ တို့ လည်း၊ ပ ရော ဖက် ဟ ဂ္ဂဲ၊ ဣ ဒေါ့ သား ဇာ ခ ရိ တို့ နှိုး ဆော် ဟော ပြော သည့် အ တွက်၊ ကြံ တိုင်း အောင် ဆောင် တိုင်း မြောက် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၏ အ မိန့် တော် နှင့်၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း၊ ဒါ ရိ မင်း၊ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း တို့ အ မိန့် တော် အ ရ တည် ဆောက်၍၊ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ ခြောက် နှစ်၊ အာ ဒါ ခေါ် လ၊ တ တိ ယ ရက် တွင်၊ ဗိ မာန် တော် ပြီး မြောက် လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ မှ စ၍၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဤ ဗိ မာန် တော် အ နု မော ဒ နာ ပွဲ ကို ဝမ်း မြောက် စွာ ကျင်း ပ ကြ ရာ၊ နွား တစ် ရာ၊ သိုး ထီး နှစ် ရာ၊ သိုး သား ငယ် လေး ရာ များ ကို ဆက် ကပ် သည့် ပြင်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ဖို့၊ အ မျိုး အ နွယ် များ အ လိုက်၊ ဆိတ် ထီး ဆယ့် နှစ် ကောင် ကို ဆက် ကပ် ကြ ၏။ မော ရှေ၏ ကျမ်း ချက် အ ရ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ဘု ရား ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန်၊ အ လှည့် ကျ ခွဲ ထား သော တာ ဝန် ကို၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား အပ် ပေး ကြ၏။ သုံ့ ဘမ်း ရာ မှ ပြန် ရ သူ တို့ နှင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ အံ့ သော ငှာ၊ ထို ပြည် နေ လူ မျိုး ခြား တို့ မ သန့် ရာ မှ ခွဲ ထွက် သူ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တည် ဆောက် မှု၌၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အား၊ ထောက် မ လို သော စိတ် ကို သွင်း ပေး လျက်၊ ဝမ်း မြောက် ခွင့် ပြု တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ကို၊ ရွှင် လန်း စွာ ကျင်း ပ၍ စား သောက် ကြ ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော၊ မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို တတ် မြောက် သူ ဆ ရာ တော် ဧ ဇ ရ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပြန် သွား မည့် ကာ လ၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် ရှိ သော ကြောင့်၊ တောင်း သ မျှ ကို ဘု ရင် မင်း ပေး ရ လေ၏။ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ ခု နစ် နှစ် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ အ သည် သား၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ သီ ဆို သူ၊ တံ ခါး စောင့်၊ ကျွန် သီး တော် များ တို့ အ နက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ အ ချို့ လိုက် သွား၍၊ နန်း စံ ခု နစ် နှစ်၊ ပ ဥ္စ မ လ တွင် ဆိုက် ရောက် ကြ၏။ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် နေ့၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ထွက် သွား ရန် ကြံ စည် သော ဧ ဇ ရ သည်၊ သူ့ အ ပေါ် တွင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ မြင့် မြတ် သော လက် တော် တည် ရှိ သော ကြောင့်၊ ပ ဥ္စ မ လ တစ် ရက် နေ့ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် လေ၏။ သွား သည့် အ ကြောင်း ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ရှာ ဖွေ စောင့် ရှောက် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား သင် ကြား ရန် စိတ် စွဲ လမ်း ခြင်း ကြောင့် တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး ထား တော် မူ သော မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ အား၊ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ထုတ် ပြန် သော အ မိန့် တော် စာ ကား၊ ဘု ရင် ထက် ဘု ရင် အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း သည်၊ မိုး ကောင်း ကင် ရှင် ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် ဆ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ၌ စုံ လင် စေ သ တည်း။ နိုင် ငံ တော် ရှိ ဣ သ ရေ လ အ သည် သား၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ နက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား လို သော သူ တို့ အား၊ သင် နှင့် အ တူ လိုက် ခွင့် ပြု သော အ မိန့် တော် ကို ထုတ် ဆင့် သည် မှာ၊ သင့် လက် ဝယ် ရှိ သော၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း နှင့် အ ညီ၊ ယု ဒ ပြည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ကြောင်း ကို မေး မြန်း စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် စံ တော် မူ သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မင်း တိုင် ပင် တို့ လှူ ဒါန်း ကြ သည့် ရွှေ ငွေ၊ ဗာ ဗု လုန် တစ် နယ် လုံး မှ ရ သ မျှ ရွှေ ငွေ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ ဣ သ ရေ လ အ သည် သား နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ လှူ ဒါန်း ကြ သော အ လှူ ငွေ များ ကို ဆောင် သွား စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မင်း တိုင် ပင် ခု နစ် ပါး တို့ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ သင် သည်၊ နွား၊ သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ် မှ စ၍၊ ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို၊ ထို ငွေ နှင့် ဝယ် ပြီး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ တွင်း၊ သင့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ရှိ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင့် ပေါ် တွင် ဆက် ကပ် လော့။ ကျန် ရွှေ ငွေ ကို၊ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ လိုက်၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ပါ၊ သ ဘော တူ ညီ ရာ သုံး ကြ လော့။ သင့် လက် သို့ ပေး အပ် သော၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ဆက် သွင်း လော့။ ၎င်း ပြင်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ လို သေး သော အ သုံး ကျ ရာ များ မှ၊ ရွှေ တိုက် က ထုတ် ယူ ခွင့် ကို ငါ ပေး သည် နှင့် အ ညီ၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ရှိ သ မျှ သော ရွှေ တိုက် ဝန် တို့ အား၊ ငါ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည် ကား၊ မိုး ကောင်း ကင် ရှင် ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် ဆ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ တောင်း သ မျှ အ တိုင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ဂျုံ ဆန် တင်း ရေ တစ် ထောင်၊ စ ပျစ် ရည် ချိန် ခွက် နှစ် ထောင့် ငါး ရာ၊ ဆီ ချိန် ခွက် နှစ် ထောင့် ငါး ရာ အ ထိ၊ ဆား မှာ မည် မျှ မ ဆို လုံ့ လ ထုတ်၍ ပေး ကြ စေ။ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ ရ၊ ထို ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့၊ တ သ ဝေ မ တိမ်း လိုက် နာ ကြ လော့။ ငါ ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ၊ သား တော် အ စဉ် မြေး တော် အ ဆက်၊ နိုင် ငံ ပေါ် တွင် အ ဘယ့် ကြောင့် အ မျက် တော် ရောက် အံ့ နည်း။ ထို မှ တစ် ပါး၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ သီ ဆို သူ၊ တံ ခါး စောင့်၊ ကျွန် သီး တော်၊ ဗိ မာန် တော် အ မှု ဆောင် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ၊ ငွေ တော်၊ အ ခွန် တော်၊ အ ကောက် တော် မ ခွဲ ရ ဟူ၍ တည်း။ သင် ဧ ဇ ရ က လည်း၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ရှိ၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် တ ရား တော် ကို နား လည် သူ၊ သင့် လူ မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် စေ ရန်၊ တ ရား သူ ကြီး တ ရား ခုံ တို့ ကို သင့် လက် ဝယ် ရှိ သော ဘု ရား သ ခင့် ပ ည တ္တိ ကျမ်း အ တိုင်း ခန့် ထား လော့။ နား မ လည် သူ တို့ ကို လည်း သင် ကြား ကြ လော့။ သင့် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော်၊ ငါ့ ဘု ရင့် အ မိန့် တော် များ ကို၊ မ လိုက် မ နာ သူ မည် သူ မ ဆို၊ သေ ဒဏ်၊ နှင် ထုတ် ခြင်း ဒဏ်၊ သက် ရှိ သက် မဲ့ သိမ်း ယူ ခြင်း ဒဏ်၊ ထောင် ဒဏ် တစ် ရပ် ရပ် ကို၊ မု ချ ခံ စေ ဟူ၍ ထုတ် ဆင့် သ တည်း။ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း လက် ထက်၊ ငါ နှင့် အ တူ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပြန် သွား သူ၊ ဘေး စဉ် ဘိုး ဆက် စာ ရင်း အ တိုင်း၊ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ အ မည် များ ကား။ ဖိ န ဟတ် အ ဆက် ဂေ ရ ရှုံ၊ ဣ သ မာ့ အ ဆက် ဒံ ယေ လ။ ဒါ ဝိဒ် အ ဆက် ဟ တ္တုတ်၊ ရှေ က နိ အ နွယ်၊ ပါ ရုတ် အ ဆက် ဇာ ခ ရိ နှင့် စာ ရင်း ဝင် ယောက်ျား တစ် ရာ့ ငါး ဆယ်။ ပါ ဟတ် မော ဘ အ ဆက် ဇေ ရ ဟိ သား ဧ လျော နဲ နှင့် ယောက်ျား နှစ် ရာ။ ရှေ က နိ အ ဆက် ယ ဟာ ဇေ လ သား နှင့် ယောက်ျား သုံး ရာ။ အာ ဒိန့် အ ဆက်၊ ယော န သန့် သား ဧ ဗက် နှင့် ယောက်ျား ငါး ဆယ်။ ဧ လံ့ အ ဆက်၊ အာ သ လိ သား ယေ ရှာ ယ နှင့် ယောက်ျား ခု နစ် ဆယ်။ ရှေ ဖ တိ အ ဆက် မိ က္ခေ လ သား ဇေ ဗ ဒိ နှင့် ယောက်ျား ရှစ် ဆယ်။ ယွာ ဘ အ ဆက် ယေ ဟေ လ သား ဩ ဗ ဒိ နှင့် ယောက်ျား နှစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် ရှစ်။ ရှေ လော မိတ် အ ဆက် ယော သိ ဖိ သား နှင့် ယောက်ျား တစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ်။ ဗေ ဗဲ အ ဆက် ဗေ ဗဲ သား ဇာ ခ ရိ နှင့် ယောက်ျား နှစ် ဆယ့် ရှစ်။ အာ ဇ ဂဒ် အ ဆက် ဟ က္က တန့် သား ယော ဟ နန် နှင့် ယောက်ျား တစ် ရာ့ တစ် ဆယ်။ အ ဒေါ နိ ကံ့ သား နှောင်း တို့ အ ဆက် ဖြစ် သူ ဧ လိ ဖ လက်၊ ယွေ လ၊ ရှေ မာ ယ တို့ နှင့် ယောက်ျား ခြောက် ဆယ်။ ဗိ ဂ ဝဲ အ ဆက် ဥ သဲ၊ ဇ ဗ္ဗုဒ် တို့ နှင့်၊ ယောက်ျား ခု နစ် ဆယ် တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြို့ သို့ စီး သော မြစ် နား တွင် စု ဝေး စေ လျက်၊ သုံး ရက် ပတ် လုံး တဲ၌ နေ ကြ စဉ်၊ အ သည် သား နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ငါ စစ် ဆေး ရာ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် ကို မျှ မ တွေ့ သ ဖြင့်၊ အ ကြီး အ ကဲ ဧ လျေ ဇာ၊ အ ရေ လ၊ ရှေ မာ ယ၊ ဧ လ နာ သန်၊ ယာ ရိပ်၊ ဧ လ နာ သန်၊ နာ သန်၊ ဇာ ခ ရိ၊ မေ ရှု လံ တို့ နှင့် ဆ ရာ တော် ယော ယာ ရိပ်၊ ဧ လ နာ သန် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ က သိ ဖိ မြို့၌ နေ ရစ် သော အ အုပ် အ ချုပ် ဣ ဒ္ဒေါ့ ထံ စေ လွှတ် လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန့် တော် အ မှု ဆောင် တို့ ကို ခေါ် စေ ရန်၊ ထို မြို့ ရှိ ဣ ဒ္ဒေါ မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့်၊ ကျွန် သီး တော် များ အား ဆင့် ဆို မှာ လိုက် လေ ၏။ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ မြင့် မြတ် သော လက် တော် တည် ရှိ သော ကြောင့်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ သား လေ ဝိ အ နွယ်၊ မ ဟာ လိ အ ဆက်၊ ဣ ရှ ကေ လ၊ ရှေ ရ ဘိ တို့ နှင့်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဆယ့် ရှစ်။ မေ ရာ ရိ အ ဆက်၊ ဟာ ရှ ဘိ၊ ယေ ရှာ ယ တို့ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှစ် ဆယ်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား ထောက် ခံ ရန်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ စီ မံ ခဲ့ သော ကျွန် သီး တော် တို့ အ နက်၊ စာ ရင်း ဝင် သူ နှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် တို့ ကို ခေါ် ခဲ့ ကြ ၏။ ထို နောက်၊ ဥ စ္စာ ခမ်း နား၊ သား သ မီး များ နှင့် တ ကွ၊ ငါ တို့ သွား ရာ လမ်း ဖြောင့် ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ရှာ ရန်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် နှိမ့် ချ စွာ အ စာ ရှောင် အံ့ သော နေ့ ကို၊ အ ဟာ ဝ မြစ် နား မှာ၊ ငါ ကြော် ငြာ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ရ မည် ဆို သော်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် လက် တော် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကာ ကွယ် ရန် တည် ရှိ တော် မူ ပါ၏။ စွန့် ခွာ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မူ ကား၊ အ မျက် တော်၊ တန် ခိုး တော် သင့် ရောက် ပါ သည် ဟု၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ငါ တို့ တင် လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တွက်၊ လမ်း ခ ရီး၌ ရန် သူ တို့ ကို တိုက် လှန် စေ ခြင်း ငှာ၊ စစ် သူ ရဲ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို တောင်း ရန် ငါ ရှက် လှ ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ တောင်း လျှောက် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ၊ ရှေ ရ ဘိ၊ ဟာ ရှ ဘိ တို့ မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ဆယ်၊ ပ ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ ဆယ့် နှစ် ပါး ကို ငါ ရွေး ကောက် ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ဖို့၊ ဘု ရင် မင်း၊ မင်း တိုင် ပင်၊ မှူး တော် မတ် တော် တို့ နှင့် တွေ့ သ မျှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို မြှောက် ဆက် ကြ သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ချိန် တွယ် ပေး အပ် သည် မှာ၊ ငွေ ချိန် ခွက် တစ် သောင်း ကိုး ထောင့် ငါး ရာ၊ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် အ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး တစ် ထောင် စီး ရွှေ ဖ လား နှစ် ဆယ်၊ ရွှေ နှင့် အ မျှ ထိုက် တန် သော ကြေး စင် အ သုံး အ ဆောင် တစ် စုံ များ ကို၊ လက် ရောက် အပ် ပေး သော အ ခါ၊ ငါ က၊ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သူ ဖြစ် ကြ၏။ အ သုံး အ ဆောင် များ ပါ သီး သန့် လေ ပြီ။ ရွှေ ငွေ များ လည်း၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လှူ ဒါန်း ခဲ့ သော ဝ တ္ထု ဖြစ် ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဗိ မာန် တော် အ ခန်း များ တွင်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ အိမ် ထောင် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ရှေ့ မ ချိန် မ ချင်း၊ ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် ကြ လော့ ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ ချိန် ခဲ့ သော ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိမာန် တော် သို့ ပို့ ဆောင် ခြင်း ငှာ ခံ ယူ ကြ၏။ ငါ တို့ လည်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား လို သည့် အ တိုင်း၊ ပ ဌ မ လ တစ် ဆယ့် နှစ် ရက်၊ အ ဟာ ဝ မြစ် မှ ထွက် သွား ကြ ရာ၊ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် လက် တော် တည် ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ခ ရီး အ ကြား တပ် ပုန်း ချ နေ သော ရန် သူ တို့ လက် မှ လွတ် စေ တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက်၍ သုံး ရက် ဆိုင်း နေ ပြီး မှ၊ သုံ့ ဘန်း သိမ်း သွား ရာ မှ ပြန် လာ ရ သူ တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ တွက် နွား ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ကိုး ဆယ့် ခြောက် ကောင်၊ သိုး သား ငယ် ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် ကောင် များ ကို၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် လျက်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် လည်း၊ ဆိတ် ထီး ဆယ့် နှစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ရှိ ဘု ရင် ခံ ချုပ် နှင့် ဘု ရင် ခံ တို့ ထံ၊ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် ကို တင် ကြ ရာ၊ သူ တို့ သည်၊ လူ မျိုး တော့် အ စေ နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ပြု စု ကြ ကုန်၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ နောက်၊ ငါ့ ထံ ချဉ်း လာ သော အ ကြီး အ ကဲ အ ချို့ တို့ က၊ ပ ရာ ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဣ သ ရေ လ အ သည် သား တို့ သည်၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ယေ ဗု သိ၊ အ မ္မုန်၊ မော ဘ၊ အိ ဂျစ်၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ များ ကို လိုက် လျက်၊ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ နှင့် မ ခွဲ မ ခွာ ဘဲ၊ ချင်း တို့ သား သ မီး များ ကို ကိုယ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ သား နှင့် လည်း ကောင်း၊ ထိမ်း မြား သ ဖြင့်၊ သီး သန့် သော အ ဆက် အ နွယ် သည်၊ နိုင် ငံ ခြား လူ မျိုး တို့ နှင့် ရော ရှက် လေ ပြီ။ အ ကြီး အ ကဲ အ ရာ ရှိ တို့ ပင်၊ ဤ လွန် ကျူး မှု ကို ရှေ့ တည် ပြု ကြ ပြီ တ ကား ဟု ကြား ပြော ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင်၊ အ တွင်း ပြင် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက်၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ကို လည်း နုတ် လျက်၊ မှိုင် တွေ လျက် ငါ ထိုင် နေ ရ ၏။ ထို သို့၊ ညဉ့် ဦး ပူ ဇော် ချိန် တိုင် အောင် ငါ မှိုင် တွေ လျက် ထိုင် နေ စဉ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် တုန် လှုပ် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ လွန် ကျူး မှု အ တွက်၊ ငါ့ ထံ စု ဝေး ကြ ကုန် ၏။ ညဉ့် ဦး ပူ ဇော် ချိန် တွင်၊ အ တွင်း ပြင် ဆုတ် ပြီး ဝတ် နှင့်၊ စိတ် ပျက် ရာ မှ ငါ ထ ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လက် အုပ် ချီ လျက်၊ ဒူး ထောက် လျက်၊ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ၍ ကိုယ် တော့် ထံ မ မော် ဝံ့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒု စ ရိုက် မှု သည်၊ ဦး ခေါင်း ကို လွှမ်း မိုး သည့် တိုင် အောင် များ ပြား လျက်၊ အ ပြစ် လည်း၊ မိုး ကောင်း ကင် အ ထိ ကြီး လေး ပါ ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ လက် ထက် မှ စ၍၊ ယ နေ့ တိုင်၊ အ ပြစ် သား များ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ဘု ရင် တို့ နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ပါ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ယ ခု ကဲ့ သို့၊ နိုင် ငံ ခြား မင်း လက် သို့ အပ် နှင်း ခြင်း၊ ဓား ဘေး သင့် ခြင်း၊ သိမ်း သွား ခြင်း၊ လု ယက် ခြင်း၊ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား စ က္ခု အ လင်း ကို ပေး လျက်၊ ကျွန် ခံ ရ စဉ် အ နည်း ငယ် သာ ယာ ခွင့် ပေး တော် မူ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဘေး လွတ် စေ၍၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ ကြက် ဆူး အ ဖြစ် စိုက် ထား သော ကျေး ဇူး တော် မှာ၊ ဇင်္ဂ မ မျှ ဖြစ် ပါ သေး ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ သော် လည်း၊ ကျွန် ခံ လျက် နေ ရ စဉ် ပင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် စွန့် တော် မ မူ ဘဲ၊ ကိုယ် တော် ၏ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ခြင်း၊ ပျက် စီး ရာ ကို ထေး ဖာ ခြင်း၊ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ပြန် တည် ခြင်း သာ ယာ ခွင့် အ မျိုး မျိုး ကို ပေး စိမ့် သော ငှာ၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင့် ရှေ့၊ မျက် နှာ သာ ရ စေ တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆိုး သွမ်း မှု များ နှင့် ကြီး လေး သော အ ပြစ် များ ကြောင့်၊ ခံ ရ သော ဒု က္ခ ကို လည်း ကောင်း၊ ခံ ထိုက် သ မျှ သော အ ပြစ် ဒဏ် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ဆပ် ပေး တော် မ မူ ဘဲ၊ ဤ မျှ လောက် ကြွင်း ကျန် စေ သော ကျေး ဇူး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ မ ထောက် မျှော် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ပ ညတ် တော် ကို တစ် ဖန် ဖောက် ကျော်၍၊ ဤ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ အ တိုင်း လိုက် တတ် သော လူ မျိုး နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ကြ လျှင်၊ တစ် ယောက် မျှ မ လွတ်၊ အ ကြွင်း အ ကျန် မ ရှိ၊ ဖျက် ဆီး သည့် တိုင် အောင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ မျက် ထား တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ လော။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ယ နေ့ တွင် ပင်၊ ဘေး လွတ် သော အ ကြွင်း အ ကျန် မျှ သာ ရှိ သေး သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ် တော် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ပါ၏။ အ ပြစ် သင့် လျက် ပင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် မျက် မှောက် တော် တွင် နေ ရ ကြ ပါ ပြီ။ ထို အ ပြစ် ကြောင့်၊ ရှေ့ တော် တွင် ရပ် တန့် နိုင် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ထို သို့ ဧ ဇ ရ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ငို ကြွေး ဝန် ချ တောင်း လျှောက် သော အ ခါ၊ ဣ သ ရေ လ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ်၊ ပ ရိ သတ် ကြီး သည်၊ ဧ ဇ ရ ထံ စု ရုံး၍ သည်း စွာ ငို ကြွေး ကြ ရာ၊ ဧ လံ့ အ နွယ်၊ ယေ ဟေ လ သား ရှေ က နိ က၊ ကျွန် တော် တို့ သည်၊ တိုင်း ရင်း သား တို့ သ မီး နှင့် ထိမ်း မြား၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် မိ ပါ ပြီ။ သို့ ရာ တွင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌၊ အ ပြစ် လွတ် ရန် မျှော် လင့် ရာ မျှော် လင့် ကြောင်း ရှိ ပါ သေး ၏။ အ ရှင် မှ စ၍၊ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် တုန် လှုပ် သူ တို့ သ တိ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဤ မိန်း မ များ နှင့် ချင်း တို့ သား သ မီး ရှိ သ မျှ ကို၊ တ ရား နှင့် အ ညီ စွန့် ပယ် ပါ မည် ဟု၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ထ၍ ရဲ ရင့် စွာ စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ဤ အ မှု သည်၊ ကိုယ် တော် နှင့် ဆိုင် ပါ၏။ ကျွန် တော် တို့ လည်း ထောက် ခံ ကြ ပါ မည် ဟု လျှောက် သည် နှင့်၊ ဧ ဇ ရ ထ၍၊ ပ ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ အား၊ ထို စ ကား အ တိုင်း ပြု ရ မည် ဟူ သော သ စ္စာ ကို ပေး ရာ သ စ္စာ ဆို ကြ ကုန်၏။ ထို အ ခါ၊ ဧ ဇ ရ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ ထ သွား ၍၊ ဧ လျာ ရှိပ် သား ယော ဟ နန့် အ ခန်း သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သုံး ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ လွန် ကျူး မှု ကြောင့် ဝမ်း နည်း လျက်၊ မည် သည့် ရေ စာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ဘဲ နေ လေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍။ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး ကြော် ငြာ သည် မှာ၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ခဲ့ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ စု ရုံး ရ မည့် အ ကြောင်း၊ မည် သူ မ ဆို၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် လူ ကြီး တို့ သ တိ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ သုံး ရက် အ တွင်း မ လာ မ ရောက် လျှင်၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ ပ ရိ သတ် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း၊ ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ မြေ လှန် ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း များ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သုံး ရက် အ တွင်း၊ န ဝ မ လ နှစ် ဆယ် ရက်၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် စည်း ဝေး ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ တံ တိုင်း တွင်၊ ထို အ မှု ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ မိုး ရွာ ခြင်း ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ တုန် လှုပ် လျက် ထိုင် နေ ကြ စဉ်။ ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ ထ၍၊ သင် တို့ သည် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် ကြ လေ ပြီ။ မျိုး ခြား မိန်း မ တို့ နှင့် ထိမ်း မြား သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ အ ပြစ် ကြီး ပွား လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဝန် ချ လျက်၊ အ လို တော် အ တိုင်း လိုက်၍၊ နိုင် ငံ ခြား သား များ၊ မျိုး ခြား မိန်း မ များ နှင့် ခွဲ ခွာ ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ။ တစ် ပ ရိ သတ် လုံး အော် ဟစ် ဝန် ခံ ကြ သည် မှာ၊ ကိုယ် တော် မိန့် ဆို သည့် အ လျောက် ပြု သင့် လှ ပါ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ထို သို့ ပုန် ကန် သော ကျွန် တော် တို့ သည် များ ပြား လှ ပါ၏။ မိုး ဥ တု ဖြစ် သည်နှင့် ကျွန် တော် တို့ အိမ့် ပြင် မှာ မ တည်း ခို နိုင် ပါ။ အ မှု လည်း တစ် ရက် နှစ် ရက် အ တွင်း ပြီး နိုင် မည် မ ဟုတ် ပါ။ သို့ ဖြစ်၍၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ အ တွက် အ ကြီး အ ကဲ များ ကို ခန့် ထား ပြီး နောက်၊ မျိုး ခြား မိန်း မ များ နှင့် ထိမ်း မြား သော မြို့ ရွာ သား တို့ သည်၊ ဆိုင် ရာ မြို့ ရွာ လူ ကြီး၊ တ ရား သူ ကြီး များ ပါ၊ ချိန်း ချက် သော အ ချိန် များ တွင် လာ ရောက် လျက်၊ ဤ အ မှု နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ကျွန် တော် တို့ ဘု ရား သ ခင် အ မျက် တော် ရှိန် ငြိမ်း အောင် ပြု ကြ ပါ လေ စေ ဟူ၍ တည်း။ အာ သ ဟေ လ သား ယော န သန်၊ တိ က ဝ သား ယ ဟာ ဇိ တို့ နှင့်၊ ဘက် ပါ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား မေ ရှု လံ၊ ရှ ဗ္ဗ သဲ တို့ သာ လျှင် ခု ခံ ကြ ၏။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ခဲ့ ရ သူ တို့ ဝန် ခံ ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ နှင့် တ ကွ အိမ် ထောင် အ လိုက် စာ ရင်း ဝင် သူ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ သည်၊ ရာ ထူး ကို ခံ ပြီး လျှင်၊ ဒ သ မ လ တစ် ရက် နေ့ တွင်၊ ဤ အ မှု ကို စစ် ဆေး ဆုံး ဖြတ် ရန် ရုံး ထိုင် လျက်၊ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် နေ့ မ တိုင် မီ၊ မျိုး ခြား မိန်း မ နှင့် ထိမ်း မြား သူ တို့ အ မှု ပြီး စီး လေ၏။ မျိုး ခြား မိန်း မ နှင့် ထိမ်း မြား သော ပ ရော ဟိတ် ဂိုဏ်း သား များ ကား၊ ယော ဇ ဒက် သား ယော ရှု နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ အ ဆက်၊ မာ သေ ယ၊ ဧ လျေ ဇာ၊ ယာ ရိပ်၊ ဂေ ဒ လိ တို့ တည်း။ ထို သူ တို့ က၊ မ ယား ကို စွန့် ပါ မည် ဟူ၍ လက် ဝါး ရိုက် သည့် ပြင်၊ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် နှင့် အ ညီ၊ သိုး ထီး ကို အ ပြစ် အ တွက် ဆက် ကပ် ရ ကြ၏။ ဣ မေ ရ အ ဆက်၊ ဟာ နန် နှင့် ဇေ ဗ ဒိ တို့ တည်း။ ဟာ ရိမ့် အ ဆက်၊ မာ သေ ယ၊ ဧ လိ ယ၊ ရှေ မာ ယ၊ ယေ ဟေ လ၊ ဩ ဇိ တို့ တည်း။ ပါ ရှု ရ အ ဆက်၊ ဧ လျော နဲ၊ မာ သေ ယ၊ ဣ ရှ မေ လ၊ နာ သ နေ လ၊ ယော ဇ ဗဒ်၊ ဧ လာ သာ တို့ တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ ကား၊ ယော ဇ ဗဒ်၊ ရှိ မိ၊ ကေ လာ ယ ခေါ် ကေ လိ တ၊ ပေ သ ဟိ၊ ယု ဒ၊ ဧ လျေ ဇာ တို့ တည်း။ သီ ဆို သူ ကား၊ ဧ လျာ ရှိပ် တည်း။ တံ ခါး စောင့် များ ကား၊ ရှ လ္လုံ၊ တေ လင်၊ ဥ ရိ တို့ တည်း။ ဣ သ ရေ လ အ သည် သား များ ကား၊ ပါ ရုတ် အ ဆက်၊ ရာ မိ၊ ယေ ဇိ၊ မာ လ ခိ ယ၊ မိ ယာ မိန်၊ ဧ လာ ဇာ၊ မာ လ ခိ ယ၊ ဗေ နာ ယ တို့ တည်း။ ဧ လံ့ အ ဆက်၊ မဿ နိ၊ ဇာ ခ ရိ၊ ယေ ဟေ လ၊ အာ ဗ ဒိ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ ဧ လိ ယ တို့ တည်း။ ဇ တ္တု အ ဆက်၊ ဧ လျော နဲ၊ ဧ လျာ ရှိပ်၊ မဿ နိ၊ ယေ ရိ မုတ်၊ ဇာ ဗဒ်၊ အာ ဇိ ဇ တို့ တည်း။ ဗေ ဗဲ အ ဆက်၊ ယော ဟ နန်၊ ဟာ န နိ၊ ဇ ဗ္ဗ၊ အာ သ လဲ တို့ တည်း။ ဗာ နိ အ ဆက်၊ မေ ရှု လံ၊ မ လ္လုတ်၊ အ ဒါ ယ၊ ယာ ရှုပ်၊ ရှာ လ၊ ရာ မုတ် တို့ တည်း။ ပါ ဟတ် မော ဘ အ ဆက်၊ အာ ဒ န၊ ခေ လာ လ၊ ဗေ နာ ယ၊ မာ သေ ယ၊ မဿ နိ၊ ဗေ ဇ လေ လ၊ ဗိ နွိ၊ မ နာ ရှေ တို့ တည်း။ ဟာ ရှုံ့ အ ဆက်၊ မ တ္တ နဲ၊ မ တ္တ သ၊ ဇာ ဗဒ်၊ ဧ လိ ဖ လက်၊ ယေ ရ မဲ၊ မ နာ ရှေ၊ ရှိ မိ တို့ တည်း။ နေ ဗော့ အ ဆက်၊ ယေ လ၊ မ တ္တိ သိ၊ ဇာ ဗဒ်၊ ဇေ ဗိ နာ၊ ဣ ဒ္ဒေါ၊ ယော လ၊ ဗေ နာ ယ တို့ တည်း။ ဆို ခဲ့ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် မျိုး ခြား မိန်း မ နှင့် ထိမ်း မြား၍၊ အ ချို့ တို့ သား သ မီး ရ ကြ သ တည်း။ ဟာ ခ လိ သား နေ ဟ မိ ပြန် ကြား ချက် ဟူ မူ ကား၊ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ်၊ ခိ သ လု လ တွင်၊ ရှု ရှန် နန်း တော်၌ ငါ ရှိ နေ စဉ်၊ ညီ ဟာ နန် နှင့် ယု ဒ ပြည် မှ လာ ရောက် သူ တို့ အ ချို့ တို့ ဝင် ကြ သော်၊ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရာ မှ လွတ် မြောက် ကြွင်း ကျန် သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ကြောင်း နှင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ကြောင်း ကို ငါ မေး မြန်း ရာ၊ သူ တို့ က၊ ယု ဒ ပြည် တွင် သုံ့ ဘမ်း ရာ မှ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ သည်၊ ကြီး လေး သော ဒု က္ခ နှင့် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ၊ မြို့ ရိုး ပြို ပျက် လျက်၊ တံ ခါး လည်း မီး လောင် ပါ ပြီ ဟု ပြန် ပြော ကြ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သော်၊ ငါ သည် ထိုင် နေ ငို ကြွေး ပြီး လျှင်၊ နေ့ ရက် အ တန် ကြာ မြည် တမ်း လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော်၌ အ စာ ရှောင်၍ ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊ အို မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး ၍ ပ ညတ် တော် များ ကို လည်း၊ စောင့် ရှောက် သူ တို့ အား၊ ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် လျက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ မ ဟာ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် မှ စ၍ အိမ် ထောင် သား ချင်း နှင့် တ ကွ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ပါ၊ ပြစ် မှား မိ သော အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကို ဝန် ချ သည့် ကာ လ တွင်၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တွက်၊ ယ ခု အ ခါ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မျက် မှောက် တော် တွင် ကျွန် တော် မျိုး တောင်း လျှောက် သော ပ ဌ နာ ကို နာ ယူ နား ညောင်း လျက် အာ ရုံ ပြု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် မှ ဖောက် ပြန်၍၊ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ထား တော် မူ ခဲ့ သော မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် လေ စွ တ ကား။ ဤ သူ တို့ မှာ၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော်၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ရွေး နုတ် ခဲ့ သော ကျွန် တော် ရင်း၊ လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ မ တော် ကို ကြည် ညို ခန့် ညား သော ကျွန် တော် မျိုး မှ စ၍ ကျွန် တော် အ ပေါင်း တို့ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း လျက်၊ ယ နေ့ ပင် ကျွန် တော် မျိုး ကို ကောင်း ကျိုး ပေး၍၊ ဤ သူ့ ရှေ့ မျက် နှာ ရ စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ငါ ကား ရေ ကြည် ဝန် ဖြစ် သ တည်း။ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ်၊ နိ သန် လ တွင်၊ ရှေ့ တော် သို့ စ ပျစ် ရည် သွင်း စဉ်၊ ငါ ယူ၍ ဆက် လေ ၏။ ယ မန် ရှေ့ တော် တွင် ငါ့ မျက် နှာ တစ် ခါ မျှ ညှိုး ဖူး သည် မ ဟုတ်။ ဘု ရင် မင်း က၊ ကျန်း ခန့် လျက် အ ဘယ့် ကြောင့် မျက် နှာ ညှိုး ရ သ တည်း။ မု ချ စိတ် ပူ လိမ့် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ငါ သည် အ လွန် ကြောက် လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် ဘု ရင် မင်း မြတ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ သော၊ ကျွန် တော့် ဘိုး ဘေး သင်္ချိုင်း ရှိ ရာ မြို့ သည်၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လျက်၊ တံ ခါး လည်း မီး ကျွမ်း လောင် သော ကြောင့်၊ မျက် နှာ မ ညှိုး ဘဲ မည် သို့ နေ နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို တောင်း လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ၊ ငါ သည် မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို အာ ရုံ ပြု၍၊ ဘု ရင် မင်း အား၊ ရှေ့ တော် တွင် ကျွန် တော် မျိုး မျက် နှာ သာ ရ လျက် သ ဘော တော် မြတ် ပါ က၊ ဘိုး ဘေး သင်္ချိုင်း ရှိ ရာ မြို့ ကို ပြု စု ရန်၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ကျွန် တော် မျိုး သွား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ မြောက် သား တော် နှင့် နှစ် ပါး စံ နေ ခိုက်၊ သွား မည့် ကာ လ နှင့် ပြန် မည့် ကာ လ ကို မေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ ချိန် ကို ငါ တင် လျှောက် ပြီး မှ၊ ဘု ရင် မင်း သ ဘော တော် မြတ် သ ဖြင့်၊ ငါ့ ကို ခွင့် ပြု တော် မူ လိုက် ရာ၊ ငါ က သ ဘော တော် မြတ် ပါ လျှင်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ တို့ ထံ၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ကျွန် တော် အား သွား ခွင့် ပြု စေ ရန် အ မှာ တော် စာ ကို လည်း ကောင်း၊ သစ် တော ဝန် အာ သပ် အား လည်း၊ ဗိ မာန် တော် ရဲ တိုက်၊ မြို့ ရိုး၊ တည်း အိမ်၊ တံ ခါး ထုပ် များ အ ဖြစ် သစ် ပေး စေ ရန် အ မှာ တော် စာ ကိုလည်း ကောင်း၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် မြင့် မြတ် သော လက် တော် တည် ရှိ သော ကြောင့်၊ ဘု ရင် မင်း ပေး တော် မူ ၏။ ထို နောက်၊ ဘု ရင် မင်း ထည့် လိုက် သော ဗိုလ် မှူး နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ပါ၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ တို့ ထံ ရောက်၍ အ မှာ တော် စာ ကို ငါ တင် ပြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား အ ကျိုး ပြု စု ရန် လူ တစ် ယောက် လာ ကြောင်း ကို၊ ဟော ရုန် မြို့ သား သ မ္ဘာ လတ် နှင့် ကျွန် ဖြစ် သူ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး တော ဘိ ယ တို့ ကြား လျှင်၊ အ လွန် တစ် ရာ ဝန် တို ကြ သ တည်း။ ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက်၍ သုံး ရက် နေ ပြီး မှ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ ဖို့ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော အ ကြံ အ စည် ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ဖော် ပြ ဘဲ၊ ညဉ့် အ ခါ ထ ပြီး လျှင်၊ ငါ သာ လား စီး လျက်၊ နောက် ပါ သူ အ ချို့ နှင့် တ ကွ၊ ချိုင့် တံ ခါး ဖြင့် ထွက် ၍၊ န ဂါး ခေါ် ရေ တွင်း တူ ရူ၊ အာ လ ဝီ တံ ခါး ရောက် သွား လျက်၊ ပြို ပျက် သော မြို့ ရိုး နှင့် မီး ကျွမ်း လောင် သော တံ ခါး များ ကို ကြည့် ရှု ဆင် ခြင် ပြီး လျှင်၊ စမ်း တွင်း တံ ခါး နှင့် ရေ ကန် တော် တိုင် အောင် ဆက် သွား ရာ၊ လား လမ်း မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ညဉ့် ချင်း ပင် ချောင်း လမ်း ဖြင့် စီး သွား၍၊ မြို့ ရိုး ကို ကြည့် ရှု ဆင် ခြင် ပြီး နောက်၊ ချိုင့် တံ ခါး မှ ပြန် ဝင် လေ ၏။ မည် သို့ သွား သည်၊ မည် သို့ ကြံ စည် သည် ကို အ ရာ ရှိ တို့ မ သိ။ ယု ဒ အ သည် သား၊ ပ ရော ဟိတ်၊ မှူး မတ်၊ အ ရာ ရှိ မှ စ၍၊ လုပ် ဆောင် အံ့ သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် အား မျှ၊ ကိုယ့် အ ကြံ ကို မ ဖော် မ ပြ သေး။ ထို နောက် ငါ က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း၊ တံ ခါး လည်း မီး လောင် ခြင်း၊ ငါ တို့ ခံ ရ သော ဒု က္ခ များ ကို သင် တို့ သိ မြင် ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ကို တည်၍ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကင်း အံ့ သော ငှာ၊ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို လျက်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ မြင့် မြတ် သော လက် တော် တည် ရှိ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကြား ပြော လျှင်၊ သူ တို့ က၊ ထ၍ တည် လုပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို လျက်၊ ထို ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု ရန် အ ချင်း ချင်း အား ပေး ကြ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဟော ရုန် မြို့ သား သ မ္ဘာ လတ်၊ ကျွန် ဖြစ် သော အ မ္မုန် အ မျိုး တော ဘိ ယ၊ အာ ရပ် အ မျိုး ဂေ ရှင် တို့ ကြား သိ လျှင်၊ သင့် အ ကြံ အ စည် ကား အ သို့ နည်း။ ဘု ရင် မင်း ကို ပုန် ကန် မည် လော ဟု၊ ကဲ့ ရဲ့ ပြက် ရယ် မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ငါ က၊ မိုး ကောင်း ကင့် ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ အ ကြံ ထ မြောက် စေ တော် မူ မည် ဖြစ် ၍၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် ဖြစ် သော ငါ တို့ တည် လုပ် ကြ ပါ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ဘာ မျှ မ ဆိုင် မ ပိုင်၊ အ မှတ် အ သား မ ရှိ ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ထို ကာ လ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဧ လျာ ရှိပ် သည်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် တ ကွ ထ၍၊ သိုး တံ ခါး ကို တည် ဆောက် လျက်၊ သီး သန့် ထား ပြီး လျှင် တံ ခါး ရွက် တပ် ထား ကြ ၏။ မေ အာ ပြ အိုး မှ ဟာ န နေ လ ပြ အိုး တိုင် အောင် သီး သန့် ထား ကြ သ တည်း။ သူ တို့ အ စပ်၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သား များ။ ၎င်း အ စပ်၊ ဣ မ ရိ သား ဇ က္ကု ရ တို့ တည် ဆောက် ၏။ ဟဿေ နာ့ သား တို့ သည်၊ ငါး တံ ခါး ကို တည် ဆောက်၍၊ တံ ခါး ထုပ်၊ တံ ခါး ရွက်၊ တံ ခါး ကျင်၊ မင်း ထုပ် များ ကို တပ် ထား ကြ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟ က္ကုတ် မြေး၊ ဥ ရိ ယ သား မေ ရ မုတ်။ ၎င်း အ စပ်၊ မေ ရှ ဇ ဗေ လ မြေး၊ ဗေ ရခိ သား မေ ရှု လံ။ ၎င်း အ စပ်၊ ဗာ နာ့ သား ဇာဒုတ် တို့ ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ တေ ကော မြို့ သား တို့ ပြင် ဆင် ကြ သော် လည်း၊ ဆိုင် ရာ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ ကိုယ့် အ ရှင့် တာ ဝန် ကို မ ထမ်း မ ဆောင် ကြ။ ပါ သာ့ သား ယော ယ ဒ နှင့်၊ ဗေ သော ဒေ ယ သား မေ ရှု လံ တို့ သည်၊ မြို့ ဟောင်း တံ ခါး ကို ပြင် ဆင်၍၊ တံ ခါး ထုပ်၊ တံ ခါး ရွက် တံ ခါး ကျင်၊ မင်း ထုပ် များ ကို တပ် ထား ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဂိ ဗောင် မြို့ နေ မေ လ တိ၊ မေ ရော နုတ် မြို့ နေ ယာ ဒုန် တို့ သည်၊ ဂိ ဗောင်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် ဘု ရင် ခံ့ ပ လ္လင် တိုင် အောင် ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ပန်း တိမ် သ မား ဟာ ဟာ ယ သား ဩ ဇေ လ။ ၎င်း အ စပ်၊ အ မွှေး ပ ညာ သည် ဟာ န နိ တို့ သည်၊ မြို့ ရိုး ကျယ် အ ထိ ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟု ရ သား၊ ယေ ရု ရှ လင် တစ် ပိုင်း နယ် ပိုင် ရေ ဖာ ယ။ ၎င်း အ စပ်၊ ကိုယ့် အိမ် မျက် နှာ စာ တွင်၊ ဟာ ရု မပ် သား ယေ ဒါ ယ။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟာ ရှ ဗ နိ သား ဟ တ္တုတ် တို့ ပြင် ဆင် ကြ၏။ မြို့ ရိုး တစ် ပိုင်း နှင့် တ န္နု ရိမ် ပြ အိုး ကို၊ ဟာ ရိမ့် သား မာ လ ခိ ယ၊ ပါ ဟတ် မော ဘ သား ဟာ ရှုတ် တို့ ပြင် ဆင် ကြ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟာ လော ဟက် သား၊ ယေ ရု ရှ လင် တစ် ပိုင်း၊ နယ် ပိုင် ရှ လ္လုံ နှင့် သ မီး တို့ ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ဟာ နုန် သည်၊ ဇာ နော မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ ချိုင့် တံ ခါး ကို တည် ဆောက်၍၊ တံ ခါး ရွက်၊ တံ ခါး ကျင်၊ မင်း တုပ် များ ကို တပ် ထား ပြီး လျှင်၊ အာ လ ဝီ တံ ခါး ထိ၊ မြို့ ရိုး တောင် ရေ တစ် ထောင် ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ရေ ခပ် သား၊ ဗေ သ က္က ရင် နယ် ပိုင် မာ လ ခိ ယ သည်၊ တံ ခါး ကို တည် ဆောက်၍၊ တံ ခါး ရွက်၊ တံ ခါး ကျင်၊ မင်း တုပ် များ ကို တပ် ထား၏။ ကော လ ဟော ဇ သား၊ မိ ဇ ပါ နယ် ပိုင် ရှ လ္လုံ သည်၊ စမ်း တွင်း တံ ခါး ကို တည် ဆောက်၍၊ တံ ခါး မိုး၊ တံ ခါး ရွက်၊ တံ ခါး ကျင်၊ မင်း ထုပ် များ ကို တပ် ထား လျက်၊ ဥ ယျာဉ် တော် အ နီး၊ ရှိ လောင် ရေ ကန် မြို့ ရိုး ကို၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် အ ထက် စောင်း တန်း တိုင် အောင် ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ အာ ဇ ဗုတ် သား၊ ဗက် ဇု ရ တစ် ပိုင်း၊ နယ် ပိုင် နေ ဟ မိ သည်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သင်္ချိုင်း တော် တူ ရူ၊ လုပ် ခဲ့ သော ကန် တော်၊ ရဲ ဗိုလ် တို့ အိမ် ရာ တိုင် အောင် ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ လေ ဝိ အ နွယ်၊ ဗာ နိ သား ရေ ဟု ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ကိ လ တစ်ပိုင်း၊ နယ် ပိုင် ဟာ ရှ ဘိ သည်၊ နယ် တာ ဝန် ကို ပြင် ဆင်၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟေ န ဒဒ် သား၊ ဟာ ရှ ဘိ ညီ၊ ကိ လ တစ် ပိုင်း၊ နယ် ပိုင် ဗာ ဝဲ ပြင် ဆင်၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ယော ရှု သား၊ မိ ဇ ပါ မြို့ အုပ် ဧ ဇာ သည်၊ လက် နက် တိုက် သို့ တက် ရာ မြို့ ရိုး ထောင့် ထိ ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဇ ဗ္ဗဲ သား ဗာ ရုတ် သည်၊ မြို့ ထောင့် မှ၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဧ လျာ ရှိပ် ဝင်း တံ ခါး အ ထိ တစ် ပိုင်း ကို၊ စိတ် အား ကြီး စွာ ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟ က္ကုတ် မြေး၊ ဥ ရိ ယ သား မေ ရ မုတ် သည်၊ ဧ လျာ ရှိပ် ဝင်း တံ ခါး မှ၊ ဝင်း ထောင့် အ ထိ တစ် ပိုင်း ကို၊ ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ မြစ် ကမ်း ပြင် နေ ပ ရော ဟိတ် တို့ ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ကိုယ့် အိမ် မျက် နှာ စာ တွင်၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ ဟာ ရှုပ် တို့၊ ၎င်း အ စပ်၊ ကိုယ့် အိမ် ရှေ့ တွင် အာ န နိ မြေး မာ သေ ယ သား အာ ဇ ရိ တို့ ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဟေ န ဒဒ် သား ဗိ နွိ သည်၊ အာ ဇ ရိ အိမ် မှ မြို့ ရိုး ကွေ့ ထောင့် အ ထိ တစ် ပိုင်း ကို၊ ပြင် ဆင်၏။ မြို့ ရိုး ထောင့် နှင့် တ ကွ၊ ထောင့် ဝင်း အ နီး၊ နန်း မြင့် ရှေ့၊ အ ငူ ပြ အိုး ကို၊ ဥ ဇဲ သား ပါ လ လ၊ ၎င်း အ စပ်၊ ပါ ရုတ် သား ပေ ဒါ ယ တို့ ပြင် ဆင်၏။ အ ငူ ပြ အိုး နှင့် အ ရှေ့ မျက် နှာ ရေ တံ ခါး အ နီး၊ ဩ ဖေ လ အ ရပ် တွင်၊ ကျွန် သီး တော် တို့ နေ ရ ကြ သ တည်း။ ၎င်း အ စပ်၊ တေ ကော မြို့ သား တို့ သည်၊ အ ငူ ပြ အိုး ကြီး မှ ဩ ဖေ လ အ ရပ် မြို့ ရိုး အ ထိ၊ တစ် ပိုင်း ကို ပြင် ဆင် ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် မြင်း တံ ခါး အ ထက်၊ ကိုယ့် အိမ် မျက် နှာ စာ တွင်၊ အ သီး အ သီး ပြင် ဆင် ကြ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဣ မေ ရ သား ဇာ ဒုတ် သည်၊ ကိုယ့် အိမ် မျက် နှာ စာ တွင် ပြင် ဆင်၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ရှေ ကနိ သား၊ ရှေ့ တံ ခါး မှူး ရှေ မာ ယ ပြင် ဆင် ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ရှေ လ မိ သား ဟာ န နိ နှင့်၊ ဇာ လပ်၏ ဆ ဋ္ဌ မ သား ဟာ နုန် တို့ သည်၊ တစ် ပိုင်း ကို ပြင် ဆင် ကြ၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ဗေ ရ ခိ သား မေ ရှု လံ သည် ကိုယ့် အ ဆောင် မျက် နှာ စာ တွင် ပြင် ဆင်၏။ ၎င်း အ စပ်၊ ပန်း ထိမ် သ မား မာ လ ခိ ယ သည်၊ ဥ ပ စာ တံ ခါး တူ ရူ၊ မြို့ ရိုး ကွေ့ ရှိ တန် ဆောင်း အ ထိ၊ ကျွန် သီး တော် နှင့် ကုန် သည် တို့ နေ ရပ် အ ရောက် ပြင် ဆင် ၏။ မြို့ ရိုး ကွေ့ ရှိ တန် ဆောင်း နှင့် သိုး တံ ခါး ကြား တွင်၊ ပန်း ထိမ် သ မား နှင့် ကုန် သည် တို့ ပြင် ဆင် ကြ၏။ မြို့ ရိုး ကို ငါ တို့ ထို သို့ တည် ကြောင်း သ မ္ဘာ လတ် ကြား သိ သော အ ခါ၊ ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက်၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ရှ မာ ရိ ဗိုလ် ထု တို့ ရှေ့၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ အား နည်း သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မည် သို့ ပြု ကြ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ကိုယ် ကို အပ် ကြ မည် လော။ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ မည် လော။ နေ့ ချင်း လက် စ သတ် မည် လော။ ကျွမ်း လောင် ပြီး ကျောက် သေ ပြာ ပုံ ကို၊ ကျောက် ရှင် ဖြစ် စေ မည် လော ဟု ပြက် ရယ် ပြော ဆို လျှင်၊ အ နီး ရှိ အ မ္မုန် အ မျိုး တော ဘိ ယ က၊ သူ တို့ တည် သော မြို့ ရိုး ကို မြေ ခွေး ထိ သော် ပြို လိမ့် တ ကား ဟု၊ ထောက် ခံ ပြော ဆို လေ ၏။ အို အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ခံ ရ ပါ၏။ ချင်း တို့ ကဲ့ ရဲ့ သော စ ကား သည်၊ ချင်း တို့ ဦး ထိပ် သို့ ရောက် လျက်၊ သိမ်း သွား ရာ ပြည် တွင် လု ယက် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ မြို့ ရိုး တည် ဆောက် သူ တို့ ရှေ့၊ အ မျက် တော် တိုက် ပြော ဝံ့ သူ တို့ ဒု စ ရိုက် ကို၊ ဖုံး ထား တော် မ မူ။ အ ပြစ် ကို လည်း၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ချေ ဖျောက် တော် မ မူ ပါ လင့်။ ငါ တို့ မူ ကား၊ မြို့ ရိုး ကို တည် ရာ၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် တည် ဆောက် ကြ သော ကြောင့်၊ ပတ် လည် မြို့ ရိုး အ မြင့် တစ် ဝက် တိ ပြီး စီး သ တည်း။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ပြု ပြင် ခြင်း၊ အက် ကွဲ ရာ များ ထေး ဖာ ခြင်း ကိ စ္စ ပြု ကြ သည် ကို၊ သ မ္ဘာ လတ်၊ တော ဘိ တို့ မှ စ၍၊ အာ ရပ်၊ အမ္မုန်၊ အာ ဇုတ် လူ မျိုး တို့ ကြား သိ လျှင်၊ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ကွဲ လွဲ ကြ စေ ရန် သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ကြ ကုန် အံ့ ဟု၊ တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ၏။ ငါ တို့ မှာ မူ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ ရန် သူ တို့ ကြောင့် နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ကင်း ထား ရ ကြ ၏။ ထို ကာ လ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ က၊ ဝန် ထမ်း သော သူ တို့ သည် အား ကုန် ကြ ပြီ။ ကျောက် ကျိုး ကျောက် ပဲ့ များ လှ၏။ မြို့ ရိုး ပြီး အောင် မ တတ် နိုင် ဟု ဆို ကြ ၏။ ရန် သူ တို့ က လည်း၊ ထို သူ တို့ မ သိ မ မြင် စေ ဘဲ၊ ငါ တို့ ဝင် ရောက် သတ် ဖြတ် သ ဖြင့်၊ အ လုပ် ပြတ် စဲ ရ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ ကြ၏။ ရန် သူ တို့ အ နီး နေ ထိုင်၍ ငါ တို့ ထံ လာ ကြ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ က လည်း၊ အ ရပ် ရပ် မှ ဝင် ရောက် သူ တို့ ကို၊ ကျွန် တော် တို့ နေ ရာ သို့ ပြန် ကြ ပါ စေ ဟု၊ ဆယ် ကြိမ် မြောက် ခွင့် တောင်း ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ မြို့ ရိုး အ တွင်း ထင် ရှား ရာ နိမ့် သော နေ ရာ များ တွင်၊ ဓား၊ လှံ၊ လေး လက် နက် ကိုင် တို့ ကို၊ အိမ် ထောင် အ လိုက် ငါ ချ ထား ၍၊ ရှု ကြည့် ပြီး လျှင်၊ မှူး မတ်၊ အ ရာ ရှိ နှင့် ကြွင်း သော သူ တို့ အား၊ ရန် သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ လင့်။ ကြီး မြတ်၍ ကြောက် မက် ဖွယ် သော အ ရှင် ဘု ရား ကို သ တိ ရ လျက်၊ ညီ အစ် ကို၊ မ ယား၊ သား သ မီး၊ အိမ် များ အ တွက်၊ တိုက် လှန် ကြ လော့ ဟု၊ ရပ် လျက် နှိုး ဆော်၏။ ရန် သူ့ အ ကြံ ကို ငါ တို့ သိ နှင့် သည့် ပြင်၊ ဘု ရား သ ခင် လည်း ဖျက် ဆီး တော် မူ သည် ဟု၊ ချင်း တို့ ရိပ် မိ သော အ ခါ၊ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည်၊ ဆိုင် ရာ လုပ် ရင်း မြို့ ရိုး ကို ပြန် လုပ် ခွင့် ရ ကြ ၏။ ထို ကာ လ မှ စ၍ ငါ့ ငယ် သား တို့ အ နက်၊ မြို့ ရိုး အ လုပ် ကို တစ် ဝက် လုပ် စဉ် အ ခါ၊ တစ် ဝက် မှာ၊ ရင် အုပ်၊ လှံ၊ ဒိုင်း လွှား လေး များ ကို စွဲ ကိုင် ရ ကြ၏။ အုပ် ချုပ် သူ တို့ မူ ကား၊ မြို့ ရိုး တည် လုပ် သော ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ နောက် ရပ် နေ ကြ ၏။ ဝန် ထမ်း သူ တို့ သည်၊ လက် တစ် ဘက် နှင့် လုပ်၍၊ တစ် ဘက် ကား လက် နက် ကိုင် ရ ကြ၏။ တည် လုပ် သူ တို့ လည်း၊ ဓား ဆောင် လျက် တည် လုပ် ရ ကြ၏။ ငါ့ အ နီး တံ ပိုး မှုတ် သူ နေ ရ သည် ဖြစ်၍၊ မှူး မတ်၊ အ ရာ ရှိ နှင့် ကြွင်း သော သူ တို့ အား ငါ ဆို သည် မှာ၊ အ လုပ် သည် ကြီး လှ၏။ မြို့ ရိုး ပေါ် မှာ တစ် ယောက် နှင့် တစ် ယောက် ဝေး ကွာ စွာ နေ ရ သည့် အ တွက်၊ အ ကြင် အ ရပ် မှ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား ရ အံ့၊ ထို အ ရပ် ရှိ ငါ တို့ ထံ စု ရုံး ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ အ ဖို့ စစ် တိုက် တော် မူ မည် ဟု ဆို၏။ ထို သို့ ပင် ငါ တို့ လုပ် ကိုင် ကြ စဉ်၊ ငယ် သား တစ် ဝက် သည်၊ အ ရုဏ် တက် ချိန် မှ စ၍ ကြယ် ပေါ် သည် တိုင် အောင်၊ လှံ လက် နက် ကို ကိုင် ရ ကြ ၏။ ထို ကာ လ ငါ က၊ လူ တိုင်း ငယ် သား ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း မှာ တည်း ခို ရ မည်။ သို့ ပြု လျှင်။ ညဉ့်၌ ကင်း စောင့် သူ၊ နေ့၌ လုပ် ဆောင် သူ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ပ ရိတ် သတ် တို့ အား မိန့် ဆို၏။ ငါ နှင့် တ ကွ၊ ညီ အစ် ကို များ၊ ငယ် သား များ၊ လိုက် ပါ သူ ကိုယ် ရံ များ တို့ သည်၊ အ ဝတ် မြဲ လျက်၊ လက် နက် စွဲ လျက်၊ နေ ရ ကြ သ တည်း။ ထို အ ခါ ဆင်း ရဲ သား ယောက်ျား၊ မိန်း မ တို့ သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး ချင်း တို့ ကို ဟစ်၍ မြည် တွန် ကြ သည် မှာ။ အ ချို့ က၊ ငါ တို့ နှင့် သား သ မီး ပါ များ လှ၏။ စ ပါး ဆန် ကို လု ယူ၍ စား သောက် အ သက် မွေး ကြ ကုန် အံ့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ က၊ ငါ တို့ သည်၊ လယ် ယာ၊ စ ပျစ် ခြံ၊ အိမ် များ ကို ပေါင် နှံ ရ တော့ မည်။ မွတ် သိပ် သည့် အ တွက် ဆန် စ ပါး ကို လု ယူ ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ က၊ ငါ တို့ သည်၊ လယ် ယာ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို ပေါင်၍ အ ခွန် တော် အ တွက် ငွေ ချေ ရ၏။ ငါ တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည်၊ သား ချင်း တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ၊ သား သ မီး လည်း၊ ချင်း တို့ သား သ မီး နှင့် တူ လျက် ပင်၊ သား သ မီး တို့ ကို ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ရောက် စေ ရ တော့ မည်။ ရောက် ပြီး သ မီး တို့ အ ဖို့ လည်း၊ ပိုင် ရင်း၊ လယ် ယာ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို သူ တစ် ပါး ရ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လက် ရုံး ရည် မ ရှိ စွ တ ကား ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို ကြ ၏။ ထို သို့ မြည် တွန် သော စ ကား ကို ငါ ကြား ရ သော အ ခါ၊ အ လွန် အ မျက် ထွက်၍။ အ လို အ လျောက် ဆင် ခြင် ပြီး မှ၊ မှူး မတ် အ ရာ ရှိ တို့ ကို အ ပြစ် တင် သည် မှာ၊ သင် တို့ သည် အ မျိုး သား ချင်း တို့၌ အ တိုး စား ကြ သည် တ ကား ဟု ငါ ဆို ပြီး လျှင်၊ သူ တို့ ရှိ ရာ ပ ရိ သတ် ကြီး ကို စု ရုံး စေ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ရောင်း ချ ခဲ့ ပြီး သော ယု ဒ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို၊ တတ် နိုင် သ မျှ ငါ တို့ ရွေး နုတ် ကြ ပြီ။ သင် တို့ ကား၊ ကိုယ့် အမျိုး သား ချင်း တို့ ကို ရောင်း ချ၍၊ ငါ တို့ ရွေး နုတ် ရ မည် လော ဟု ဆို လျှင်၊ သူ တို့ သည် မ ပြော ဝံ့ ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ ငါ က လည်း၊ သင် တို့ ပြု သော အ မှု မ ကောင်း လေ စွ။ ရန် သူ လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ ရဲ့ မည် ဟု စိုး ရိမ် လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော စိတ် နှင့် ကျင့် ကြံ သင့် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ နှင့် တ ကွ ညီ အစ် ကို များ၊ ငယ် သား များ တို့ လည်း၊ ငွေ၊ ဆန် စ ပါး များ ကို၊ အ တိုး စား၍ ချေး ငှား တတ် ကြ၏။ အ တိုး စား သော ဓလေ့ ကို စွန့် ပယ် ကြ ကုန် အံ့။ ယ နေ့ တွင် ပင်၊ သူ တို့ လယ် ယာ၊ စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ၊ အိမ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ တစ် ရာ လျှင် တစ် ခိုင် ကျ ခွဲ ယူ သော၊ ငွေ၊ ဆန် စ ပါး၊ စပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြန် ပေး ကြ ကုန် အံ့ ဟု ငါ ဆို သော်၊ သူ တို့ က အ မိန့် အ တိုင်း ပြန် ပေး ပါ မည်။ မည် သည် ကို မျှ မ တောင်း မ ယူ ပါ ဟု၊ ဝန် ခံ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ငါ ခေါ်၍၊ က တိ နှင့် အ ညီ ပြန် ပေး ပါ မည် ဟု သ စ္စာ ဆို စေ ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ခါး ပိုက် ကို ခါ လျက်၊ က တိ ဖျက် သူ တို့ ကို၊ နေ အိမ် နှင့် ချွေး နှဲ စာ မှ၊ ဘု ရား သ ခင် ခါ ပစ် တော် မူ ပါ စေ သော။ သူ တို့ လည်း၊ လွင့် စဉ် သည့် တိုင် အောင်၊ ထို သို့ ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော ဟု ဆို သော်၊ တစ် ပ ရိ သတ် လုံး သည် အာ မင် ဟု ဝန် ခံ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း၍ က တိ အ တိုင်း ပြု ကြ၏။ ထို မှ တစ် ပါး၊ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ် တွင်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ခံ ရာ ထူး ကို ငါ ခံ ရ သည့် ကာ လ မှ စ၍၊ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် အောင်၊ ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး၊ ငါ နှင့် ညီ အစ် ကို များ ပါ ရိ က္ခာ တော် ကို မ စား၊ လွန် ခဲ့ သော ဘု ရင် ခံ တို့ ကို ကား၊ ပြည် က ကျွေး ရ ကြ သည် မှာ၊ တစ် နေ့ လျှင် မုန့်၊ စ ပျစ် ရည် ပြင်၊ ငွေ လေး ဆယ် ကျ ပေး ရ ကြ၏။ ငယ် သား တို့ လည်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင် အ နိုင့် အ ထက် မင်း မူ ကြ၏။ ငါ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော ကြောင့်၊ ထို သို့ မ ပြု။ လယ် ယာ ကို လည်း မ ဝယ် ဘဲ၊ ကိုယ် တိုင် မြို့ ရိုး မှု ကို လုပ် မြဲ လုပ် လျက်၊ ငယ် သား ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဝိုင်း ညီ စေ သေး၏။ ၎င်း ပြင်၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ရပ် မှ ရောက် လာ သူ တို့ ကို မ ဆို ဘဲ၊ အ ခြား ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နှင့် အ ရာ ရှိ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ သည် ငါ့ စား ပွဲ၌ အ မြဲ စား သောက် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ့ စား ပွဲ အ ဖို့၊ နေ့ စဉ် နွား တစ် ကောင်၊ လက် ရွေး သိုး ခြောက် ကောင်၊ ကြက် အ များ ကို စီ ရင် ရ၏။ ဆယ် ရက် တစ် ကြိမ်၊ စ ပျစ် ရည် အ မျိုး မျိုး များ စွာ ကို လည်း တင် ရ၏။ ဤ မျှ လောက် ကုန် သော် လည်း၊ လေး လံ သော တာ ဝန် ကို ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထမ်း ဆောင် ရ သော ကြောင့်၊ ဘု ရင် ခံ ရိ က္ခာ တော် ကို ငါ မ တောင်း၊ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ဤ လူ မျိုး အ ဖို့၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု သ မျှ ကို သ တိ ရ၍၊ အ ကျွန်ုပ် အား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။ ထို အ ခါ၊ မြို့ တံ ခါး ရွက် များ ကို မ တပ် ရ သေး မီ၊ သ မ္ဘာ လတ်၊ တော ဘိ ယ၊ အာ ရပ် အ မျိုး ဂေ ရှင် မှ စ၍၊ အ ခြား ရန် သူ တို့ ပါ၊ မြို့ ရိုး တည်၍ ခိုင် လုံ ကြောင်း ကို ကြား သိ သော်၊ သ မ္ဘာ လတ် နှင့် ဂေ ရှင် တို့ က၊ ဩ နော ချိုင့် ရှိ ခေ ဖိ ရိမ် ရွာ တွင် တွေ့ ဆုံ ရန် လာ ပါ ဟု၊ မ ကောင်း ပြု လို သော သ ဘော နှင့် ငါ့ ကို ကြား မှာ လျှင်၊ ငါ က၊ ကြီး သော အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ဆောင် ရွက် ရ သည့် အ တွက်၊ မ ဆင်း မ လာ နိုင်။ သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ ဆင်း လာ ရန်၊ အ သို့ ကြောင့် ထို အမှု ကို လက် လွှတ်၍ ရပ် ဆိုင်း ရ အံ့ နည်း ဟု ခြေ လျင် စေ လွှတ် ပြန် ကြား လျက်၊ ထို သို့ ပင် လေး ကြိမ် မြောက် ကြား မှာ သည် နှင့်၊ ထို သို့ ပင် ငါ ပြန် ကြား ရ ၏။ ထို နောက်၊ ငါး ကြိမ် မြောက် သ မ္ဘာ လတ် စေ လွှတ် သော လူ ငယ် တွင်၊ တံ ဆိပ် မ ခတ် သော စာ ကား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို သည့် ပြင်၊ ဂေ ရှင် လည်း ထောက် ခံ သည် မှာ၊ သင့် ကိုယ် တိုင် ဘု ရင် လုပ် လို၍၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နှင့် ပုန် ကန် လို သော သ ဘော ရှိ သ ဖြင့်၊ မြို့ ရိုး ကို တည် လုပ် ပြီ။ သင့် အား ရည် ၍၊ ယု ဒ ပြည် တွင် ဘု ရင် ရှိ သည် ဟု ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ သင် ခန့် ထား ပြီ ဟူ သော သတင်း အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း ထံ တင် လျှောက် ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ တိုင် ပင် ရန် လာ ပါ လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ က လည်း၊ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ငါ မ ပြု။ သင့် အ လို အ လျောက် ကြံ စည် သည် တ ကား ဟု ပြန် ကြား လိုက် ၏။ ထို သို့ ခြောက် လှန့် ခြင်း ကား၊ အ မှု မ ပြီး ဘဲ လက် လျော့ လိမ့် မည် ဟု၊ သူ တို့ ရှိ သ မျှ အောက် မေ့ ကြ သ တည်း။ သို့ ရာ တွင်၊ ငါ သည် သာ၍ လက် သန် မာ ၏။ ထို ကာ လ၊ မ ဟေ တ ဗေ လ မြေး ဒေ လာ ယ သား ဖြစ် သော၊ တံ ခါး ပိတ် လျက် နေ သူ ရှေ မာ ယ အိမ် သို့ ငါ သွား လျှင်၊ သူ က၊ ဘုရား သ ခင် စံ ရာ တော် ဗိ မာန် အ တွင်း တွေ့ ဆုံ လျက်၊ တံ ခါး တော် ပိတ်၍ နေ ကြ ကုန် အံ့။ ကိုယ် တော် ကို သတ် ရန် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ညဉ့်၌ မု ချ လာ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို ရာ၊ ငါ က၊ ငါ သို့ သော သူ သည်၊ ပြေး ရ အံ့ လော။ ငါ သို့ သော သူ သည်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင်၍ အ သက် ချမ်း သာ အံ့ လော။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ထို သို့ ပြု သော တော ဘိ ယ နှင့် သ မ္ဘာ လတ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် အား ခြောက် လှန့် သူ ပ ရော ဖက် မ နော ဒိ နှင့် တ ကွ၊ အ ခြား ပ ရော ဖက် တို့ ကို လည်း ကောင်း မှတ် တော် မူ ပါ။ ရက် ပေါင်း ငါး ဆယ့် နှစ် ရက် စေ့ သော်၊ ဧ လု လ ခေါ် လ နှစ် ဆယ့် ငါး ရက် တွင်၊ မြို့ ရိုး အ ပြီး သတ် သ တည်း။ ထို သ တင်း ကို ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ရန် သူ လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ ကြား လျှင်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ တန် ခိုး တော် ဖြင့် အ မှု ပြီး ကြောင်း ကို ရိပ် မိ၍၊ မျက် နှာ ပျက် လျက် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ တော ဘိ ယ ကောင်း ကြောင်း ကို ငါ့ ထံ ပြော ဆို ခြင်း၊ ငါ့ စ ကား ကို လည်း တော ဘိ ယ ထံ ပြန် ကြား ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သည့် ပြင်၊ တော ဘိ ယ သည်၊ ငါ့ ကို ကြောက် ရွံ့ စေ ရန် စာ ပေး လိုက် ၏။ မြို့ ရိုး အ ပြီး သတ်၍ တံ ခါး ရွက် များ ကို ငါ တပ် ထား ပြီး မှ၊ တံ ခါး စောင့်၊ သီ ဆို သူ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ခန့် ထား သည့် ပြင်၊ သ စ္စာ စောင့် လျက် ဘု ရား သ ခင် ကို အ ထူး ရို သေ သူ ရဲ တိုက် မှူး ဟာ န နိ နှင့် ငါ့ ညီ ဟာ နန် တို့ သို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို အပ် ပြီး လျှင်၊ နေ မ မြင့် မ ချင်း မြို့ တံ ခါး ကို မ ဖွင့် စေ လင့်။ တံ ခါး စောင့် ရှိ စဉ်၊ တံ ခါး များ ကို ပိတ်၍ မင်း ထုပ် ထိုး စေ။ မြို့ သား တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် ဥ ပ စာ တွင်၊ အ လှည့် ကျ ကင်း စောင့် ကြ စေ ဟု စီ ရင် ၏။ ထို ကာ လ မြို့ ကျယ် ဝန်း၍ လူ နည်း ပါး၏။ တိုက် အိမ် များ ကို မ တည် မ ဆောက် ကြ သေး။ မှူး မတ် အ ရာ ရှိ အ သည် သား တို့ ပါ စု ရုံး ၍၊ ဘေး စဉ် ဘိုး ဆက် အ လိုက် စာ ရင်း ယူ စေ ရန် အ ကြံ ကို၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် သွင်း ပေး တော် မူ၏။ ငါ တွေ့ သော ဦး စွာ ရောက် သူ တို့ စာ ရင်း အ ရ မှာ၊ ပါ ရုတ် အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် တစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်။ ရှေ ဖ တိ အ ဆက်၊ သုံး ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်။ အာ ရာ့ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ ငါး ဆယ် နှစ် ယောက်။ ပါ ဟတ် မော ဘ အ နွယ်၊ ယော ရှု နှင့် ယွာ ဘ တို့ အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် ရှစ် ရာ တစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ ဧ လံ အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ ငါး ဆယ့် လေး ယောက်။ ဇ တ္ထု အ ဆက်၊ ရှစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး ယောက်။ ဇ က္ခဲ အ ဆက်၊ ခု နစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ်။ ဗိ နွိ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ လေး ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ ဗေ ဗဲ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ အာ ဇ ဂဒ် အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် သုံး ရာ နှစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်။ အ ဒေါ နိ ကံ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ခု နစ် ယောက်။ ဗိ ဂ ဝဲ အ ဆက်၊ နှစ် ထောင့် ခြောက် ဆယ့် ခု နစ် ယောက်။ အာ ဒိန့် အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ ငါး ဆယ့် ငါး ယောက်။ ဟေ ဇ ကိ အ နွယ်၊ အာ တာ့ အ ဆက်၊ ကိုး ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ ဟာ ရှုံ့ အ ဆက်၊ သုံး ရာ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ ဗေ ဇဲ အ ဆက်၊ သုံး ရာ့ နှစ် ဆယ့် လေး ယောက်။ ဟာ ရိပ် အ ဆက်၊ တစ် ရာ့ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်။ ဂိ ဗောင် မြို့ သား၊ ကိုး ဆယ့် ငါး ယောက်။ ဗက် လင်၊ နေ တော ဖ မြို့ သား၊ တစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ အ န သုတ် မြို့ သား၊ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ ဗေ သာ ဇ မာ ဝက် မြို့ သား၊ လေး ဆယ့် နှစ် ယောက်။ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ်၊ ခေ ဖိ ရ၊ ဗေ ရုတ် မြို့ သား၊ ခု နစ် ရာ့ လေး ဆယ့် သုံး ယောက်။ ရာ မ၊ ဂေ ဗ မြို့ သား၊ ခြောက် ရာ့ နှစ် ဆယ့် တစ် ယောက်။ မိတ် မတ် မြို့ သား၊ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် နှစ် ယောက်။ ဗေ သ လ၊ အာ ဣ မြို့ သား၊ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်။ အ ခြား နေ ဗော မြို့ သား၊ ငါး ဆယ့် နှစ် ယောက်။ အ ခြား သူ ဧ လံ သား၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် လေး ယောက်။ ဟာ ရိမ့် သား၊ သုံး ရာ့ နှစ် ဆယ်။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သား၊ သုံး ရာ လေး ဆယ့် ငါး ယောက်။ လော ဒ၊ ဟာ ဒိဒ်၊ ဩ နော မြို့ သား၊ ခု နစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် တစ် ယောက်။ သေ နာ မြို့ သား၊ သုံး ထောင့် ကိုး ရာ သုံး ဆယ် တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် စာ ရင်း ကား၊ ယော ရှု အ နွယ်၊ ယေ ဒါ ယ အ ဆက်။ ကိုး ရာ ခု နစ် ဆယ့် သုံး ပါး။ ဣ မေ ရ အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် ငါး ဆယ် နှစ် ပါး။ ပါ ရှု ရ အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ လေး ဆယ် ခု နစ် ပါး။ ဟာ ရိမ့် အ ဆက်၊ တစ် ထောင့် တစ် ဆယ့် ခု နစ် ပါး တို့ တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား စာ ရင်း ကား၊ ဟော့ ဒေ ဝ အ နွယ်၊ ယော ရှု နှင့် ကပ် မြေ လ တို့ အ ဆက်၊ ခု နစ် ဆယ့် လေး ယောက်။ သီ ဆို သူ၊ အာ သပ် ဂိုဏ်း သား၊ တစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ရှစ် ယောက်။ တံ ခါး စောင့် ရှ လ္လုံ၊ အာ တာ၊ တာ လ မုန်၊ အ က္ကုပ် ဟ တိ တ၊ ရှော ဗဲ တို့ အ ဆက်၊ တစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ရှစ် ယောက် တို့ တည်း။ နှစ် ရပ် ပေါင်း သုံး ရာ့ ကိုး ဆယ့် နှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ထို မှ တစ် ပါး၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မှန် မ မှန်၊ အိမ် ထောင် အ မျိုး အ ဆက် ကို၊ မ ဖော် ပြ နိုင် သော၊ တေ လ မေ လ၊ တေ လ ဟာ သ နယ်၊ ခေ ရုပ်၊ အ ဒ္ဒုန်၊ ဣ မေ ရ မြို့ များ မှ ပြန် သွား သူ တို့ ကား။ ဒေ လာ ယ၊ တော ဘိ ယ၊ နေ ကော ဒ တို့ အ ဆက်၊ ခြောက် ရာ့ လေး ဆယ့် နှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ပ ရော ဟိတ် ဟ ဗာ ယ အ ဆက်၊ ဟ က္ကုတ် အ ဆက်၊ ဂိ လဒ် ပြည် သား ဗာ ဇိ လဲ အ မျိုး သ မီး ကို သိမ်း ပိုက်၍ အ မျိုး၏ အ မည် ကို ခံ သူ ဗာ ဇိ လဲ အ ဆက် တို့ သည်၊ ရွှေ တိုက် စာ ရင်း တွင်၊ ဆွေ စဉ် မျိုး ဆက် ရှာ၍ မ တွေ့ သော ကြောင့်၊ သီး သန့် သူ့ အ ဆက် မ ဟုတ် ဟု ထင် မှတ် သည့် အ လျောက်၊ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး မှ ချ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် ခံ မင်း က၊ ဥ ရိမ် နှင့် သု မိမ် ကို ဆင် ယင် သော ပ ရော ဟိတ် မ ပေါ် ထွန်း မီ၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ များ ကို ထို သူ တို့ မ သုံး ဆောင် ရ ဟု စီ ရင် လေ ၏။ မြင်း ခု နစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် ခြောက်၊ လား နှစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး။ ကု လား အုပ်၊ လေး ရာ့ သုံး ဆယ့် ငါး၊ မြည်း ခြောက် ထောင့် ခု နစ် ရာ နှစ် ဆယ် ပါ ရှိ သ တည်း။ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရန် အိမ် ထောင် အအုပ် အချုပ် အ ချို့ တို့ လှူ ဒါန်း ကြ သည် မှာ၊ ဘု ရင် ခံ မင်း က၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး တစ် ထောင်၊ အင် တုံ တော် ငါး ဆယ်၊ သင်္ကန်း စုံ ငါး ရာ့ သုံး ဆယ်။ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ က၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး နှစ် သောင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် တစ် ထောင့် တစ် ရာ များ ကို ဘ ဏ္ဍာ တိုက် သို့ သွင်း လှူ ကြ၏။ ကြွင်း သော သူ တို့ က၊ ရွှေ ဒင်္ဂါး နှစ် သောင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် တစ်ထောင်၊ သင်္ကန်း စုံ ခြောက် ဆယ့် ခု နစ် များ ကို လှူ ဒါန်း ကြ၏။ ထို သို့ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ၊ တံ ခါး စောင့် များ၊ သီ ဆို သူ များ၊ ကျွန် သီး တော် များ၊ အ သည် သား များ တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ကိုယ့် ဇာ တိ မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ရာ ကျ ကြ သ တည်း။ သ တ္တ မ လ တိုင် ရောက် သော်၊ မြို့ ရွာ များ၌ အ ခြေ ကျ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ရေ တံ ခါး ရှေ့ ကျယ် ဝန်း သော အ ရပ် သို့ တစ် ဦး တည်း ကဲ့ သို့ လာ ရောက် စု ရုံး လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော၊ မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ထုတ် ယူ ပါ မည့် အ ကြောင်း၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဧ ဇ ရ ကို တောင်း ပန် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို သ တ္တ မ လ တစ် ရက်၌၊ နား ထောင် နာ ယူ ရန်၊ လုံ လောက် သော ယောက်ျား မိန်း မ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ပ ရော ဟိတ် ဧဇရ ထုတ် ယူ ပြီး လျှင်၊ ၎င်း အ ရပ်၊ ထို သူ တို့ ရှေ့၊ နံ နက် မှ စ၍ မွန်း တည့် တိုင် အောင်၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ဖတ် ရွတ် ရာ၊ စေ့ စေ့ နား ထောင် ကြ၏။ မ တ္တိ သိ၊ ရှေ မ၊ အ နာ ယ၊ ဥ ရိ ယ၊ ဟိ လ ခိ၊ မာ သေ ယ တို့ သည်၊ ယာ ဘက်၌ လည်း ကောင်း၊ ပေ ဒါ ယ၊ မိ ရှေ လ၊ မာ လ ခိ ယ၊ ဟာ ရှုံ၊ ဟာ ရှ ဗ ဒါ န၊ ဇာ ခ ရိ၊ မေ ရှု လံ တို့ သည်၊ ဝဲ ဘက်၌ လည်း ကောင်း ရပ် နေ လျက်၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ထက်၊ သစ် သား ဖြင့် လုပ် ပြီး တ ရား ပလ္လင် ပေါ် တွင်၊ ရပ် နေ သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဧ ဇ ရ သည်၊ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ကျမ်း စာ ကို ဖွင့် သော အ ခါ၊ ပ ရိတ် သတ် ဥဿုံ ထ ရပ် ကြ ၏။ ဧ ဇ ရ သည်၊ မ ဟာ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ရာ၊ လက် အုပ် ချီ သော ပ ရိ သတ် သည်၊ အာ မင်၊ အာ မင် ဟု ဝန် ခံ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ပြီး လျှင်၊ နေ ရာ မှ ထ ရပ် ကြ ရာ၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ချက် ကို ကြား နာ သော ပ ရိ သတ် တို့ ငို ကြွေး ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ဘု ရင် ခံ နေ ဟ မိ၊ ကျမ်း တတ် ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ တို့ နှင့်၊ ပ ရိ သတ် အား သွန် သင် သင် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ က၊ ဤ နေ့ ကား၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော နေ့ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို မ ပြု ရ ဟု နှိုး ဆော် ကြ သည့် ပြင်၊ ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် သော နေ့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ချို မြိန် ရာ ကို သွား၍ စား သောက် လျက်၊ ပြင် ဆင် ရန် မဲ့ သူ တို့ အား လည်း ဝေ ငှ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ရွှင် လန်း ခွင့် သည် သင် တို့၏ ခံ တပ် သ ဖွယ် ဖြစ်၍ ဝမ်း မ နည်း ကြ နှင့် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ သီး သန့် သော နေ့ ဖြစ် သည့် အ တွက်၊ ဝမ်း မ နည်း ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့ ဟု၊ ပ ရိ သတ် ငြိမ် သက် စေ ရန်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ထပ် ပြော ကြ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် တို့ လည်း၊ ဟော ပြော ချက် ကို နား လည် သော ကြောင့်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ စား သောက် ခြင်း၊ ဝေ ငှ ခြင်း များ ကို ပြု ရန် သွား ကြ ကုန် ၏။ ဒု တိ ယ နေ့ ရက် တွင်၊ တစ် မျိုး လုံး ဆိုင် ရာ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ တို့ သည်၊ ပညတ္တိ ကျမ်း ချက် ကို ကျွမ်း ကျင် လိမ္မာ ရန်၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဧ ဇ ရ ထံ စု ရုံး ကြ ရာ၊ ကိုယ့် တိုက် မိုး ပေါ်၊ ကိုယ့် ဝင်း အ တွင်း၊ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း တွင်၊ ရေ တံ ခါး နှင့် ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး အ နီး၊ ကျယ် ဝန်း ရာ များ တွင် တဲ ထိုး ကြ ၏။ သိမ်း သွား ရာ မှ ပြန် လာ ရ သော ပ ရိ သတ် ဥဿုံ လည်း၊ တဲ ထိုး၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ထိုင် နေ ကြ သည် မှာ၊ နုန့် သား ယော ရှု လက် ထက် မှ ထို နေ့ တိုင် အောင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဤ မျှ လောက် မ ကျင်း ပ ကြ ချေ။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ပွဲ ကို ကျင်း ပ ကြ စဉ်၊ ပ ဌ မ နေ့ မှ နောက် ဆုံး နေ့ တိုင် အောင်၊ ဘုရား သခင်၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို နေ့ စဉ် ဖတ် ရွတ် လျက်၊ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ ရ၊ အ စု အ ရုံး ကြီး ကို ပြု ကြ ကုန်၏။ ထို လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ မြေ မုန့် တင် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက် စည်း ဝေး ကြ သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဖြစ် သူ တို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ခွာ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ အ ပြစ် နှင့် ကိုယ့် အ ပြစ် များ ကို ထ ရပ် ဝန် ချ ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို၊ နေ့ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ဖတ် ရွတ် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ အ ချိန် လေး ပိုင်း တစ် ပိုင်း ရှိ ခိုး ဝန် ချ ခြင်း များ ကို၊ မတ် တတ် ရပ် လျက် ပင် ပြု ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယော ရှု၊ ဗာ နိ၊ ကပ် မြေ လ၊ ရှေ ဗ နိ၊ ဗု န္နိ၊ ရှေ ရ ဘိ၊ ဗာ နိ၊ ခေ န နိ တို့ သည်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ရပ်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကျယ် စွာ အော် ဟစ် ပြီး မှ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ယော ရှု၊ ကပ် မြေ လ၊ ဗာ နိ၊ ဟာ ရှ ဗ နိ၊ ရှေ ရ ဘိ၊ ဟော ဒိ ယ၊ ရှေ ဗ နိ၊ ပေ သ ဟိ တို့ ဆို သည် မှာ၊ ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် တော် မူ သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရပ် လျက် ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ဩ ဘာ ဆက် ခြင်း မ ကုန် နိုင် အောင် မြင့် မြတ် လျက်၊ ဘုန်း တော် နှင့် ပြည့် စုံ သော နာ မ တော် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ကိုယ် တော် သာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ လျက်၊ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် နှင့် တ ကွ၊ မိုး၊ မြေ၊ ရေ မှ စ သော ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း စောင့် ရှောက် တော် မူ ပါ၏။ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ တို့ လည်း၊ ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည်၊ ဥ ရ မြို့ မှ အာ ဗြံ ကို ရွေး ချယ် ခေါ် ယူ ပြီး လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ အ မည် သစ် ကို ပေး လျက်၊ ယုံ ကြည် သော စိတ် ရှိ သည် ကို တွေ့ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ခါ န နိ၊ ဟိ တ္တိ၊ အာ မော ရိ၊ ဖေ ရ ဇိ၊ ယေ ဗု သိ၊ ဂိ ရ ဂါ ရှိ လူ မျိုး တို့ ပြည် ကို၊ သူ နှင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ အား ပေး မည် ဟူ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ တည် ပြု တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘိုး ဘေး များ ခံ ရ သော ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ကို သိ မြင်၍၊ ပင် လယ် နီ အ နီး သူ တို့ ဟစ် သံ ကို ကြား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် တ ကွ၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ထောင် လွှား ဖိ စီး ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ်၌ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြ လျက်၊ ယ ခု ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ထင် ပေါ် စေ တော် မူ ပါ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ ရှေ့၊ ရေ ချင်း ခွဲ လျက်၊ ပင် လယ် ထဲ၌ ကြည်း ကြောင်း သွား စေ တော် မူ သည့် ပြင်၊ လိုက် လံ သူ တို့ ကို ကား၊ အား ကြီး သော ရေ ထဲ တွင် ကျောက် ကို ချ သ ကဲ့ သို့၊ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ချ တော် မူ ပါ ၏။ သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန်၊ ညဉ့်၌ မီး တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ နေ့၌ တိမ် တိုင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဦး တည်၍၊ သိ နာ တောင် ပေါ် သို့၊ ဆင်း သက် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ မှန် ကန် သော ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မွန် မြတ် သော ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ မိန့် မှာ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် မှ မိန့် မြွက် တော် မူ သည့် ပြင်၊ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ဖြင့်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဥ ပုသ် နေ့ တော်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့်၊ မိန့် မှာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပါ၏။ မွတ် သိပ် သော အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို လည်း ကောင်း၊ ငတ် သော အ ခါ၊ ကျောက် တောင် မှ ရေ ကို လည်း ကောင်း၊ ထုတ် ပေး တော် မူ၍၊ သ နား မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် ကာ သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ရန် မိန့် တော် မူ ရာ၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထောင် လွှား၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း လျက်၊ အ မိန့် ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ မ ယူ။ သူ တို့ ရှေ့ ပြု တော် မူ ခဲ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ခဲ ယဉ်း သော စိတ် နှင့် ပုန် ကန် လျက်၊ ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ပြန် ရောက် စိမ့် သော ငှာ၊ ဗိုလ် မှူး ကို တင် မြှောက် ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ၀ သော သ ဘော ရှိ၍၊ ချမ်း သာ စေ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ စွန့် တော် မ မူ ချေ။ နွား ရုပ် ကို သွန်း လုပ်၍၊ ဤ ရုပ် တု သည်၊ သင် တို့ ကို အိဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု၊ များ စွာ တော် လှန် ပြစ် မှား ကြ သော် လည်း၊ ကိုယ် တော် သည်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် ကြောင့်၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် စွန့် တော် မ မူ ဘဲ၊ နေ့၌ ဦး တည် ရန် တိမ် တိုက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ညဉ့်၌ သွား ရ သော လမ်း လင်း စေ ရန် မီး တိုင် ကိုလည်း ကောင်း ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ။ သူ တို့ ကျွမ်း ကျင် လိမ် မာ စေ ရန် မွန် မြတ် သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ မ န္န မုန့် တော် ကို သူ တို့ ခံ တွင်း မှ မ ရုပ် သိမ်း ဘဲ၊ အ ငတ် ဖြေ ရန် ရေ ကို လည်း သ နား တော် မူ လျက်၊ သဲ က န္တာ ရ တွင်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး၊ မ တောင့် မ တ ရ အောင် စား နပ် ရိ က္ခာ ကို ထောက် မ တော် မူ၍၊ အ ဝတ် နွမ်း ရိ ခြင်း၊ ခြေ ပေါက် ကွဲ ခြင်း များ မ ရှိ ရ ချေ။ လူ မျိုး ခြား တို့၏ တိုင်း နိုင် ငံ များ ကို ပေး၍၊ တစ် ဘက် စွန်း မှ တစ် ဘက် စွန်း တိုင် အောင် ချ ထား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရှိ ဟုန် မင်း ပိုင် ဟေ ရှ ဘုန် ပြည် နှင့်၊ ဩ ဃ မင်း ပိုင် ဗာ ရှန် ပြည် များ ကို အ ပိုင် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ သား မြေး တို့ ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ လျက်၊ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ မည် ဟု၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား က တိ ထား တော် မူ သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ သည် နှင့်၊ သား မြေး တို့ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ ကြ ရာ၊ ခါ န နိ လူ မျိုး မှ စ သော တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို၊ ဘု ရင် မင်း များ ပါ၊ သူ တို့ ရှေ့ ရှုံး နိမ့် လျက်၊ အ လို ရှိ ရာ ပြု နိုင် ကြ စေ ရန် လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သည် ပြန့် ပြော သော ပြည်၊ ခံ တပ် မြို့ များ ကို သိမ်း ယူ၍။ ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး ပြည့် သော တိုက် အိမ်၊ ဖော် ပြီး ရေ ကန်၊ စ ပျစ်၊ သံ လွင် ခြံ၊ အ သီး သီး သော အ ပင် ပါ၊ အ မြောက် အ မြား ကို ပိုင် ရ သ ဖြင့်၊ မ ဟာ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် စား သောက် ဝ ဖြိုး ရွှင် မြူး ကြ ကုန်၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် ကို ပုန် ကန် ခြင်း၊ တ ရား တော် ကို ဖီ ဆန် ကျော ခိုင်း ခြင်း၊ အ ထံ တော် သို့ ပြန် လှည့် ရန် နှိုး ဆော် သော ပ ရော ဖက် တော် တို့ ကို ကွပ် မျက် ခြင်း များ နှင့် ပြစ် မှား တော် လှန် ကြ သည့် အ တွက်၊ နှိပ် စက် သော ရန် သူ တို့ လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ရာ၌၊ နှိပ် စက် ခံ ရ၍ ကိုယ် တော် ထံ အော် ဟစ် ကြ သော အ ခါ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း လျက်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ ကယ် ဆယ် မည့် သူ တို့ ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပါ ၏။ တစ် ဖန် ငြိမ်း ချမ်း ခွင့် ရ၍၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် သည် နှိပ် နင်း သော ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် ပြန် သည် နှင့်၊ ကိုယ် တော့် ထံ ပြန် လှည့် အော် ဟစ် ကြ ပြန် ရာ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ နား ညောင်း တော် မူ လျက်၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ အ ဖန် ဖန် ကယ် ဆယ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ တ ရား တော် သို့ ပြန် လှည့် စေ ခြင်း ငှာ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် တော် မူ ပါ၏။ သို့ ရာ တွင် ထောင် လွှား သော စိတ် နှင့်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ ခံ ဘဲ၊ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လွန် ကျူး၍၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း သ ဖြင့် တွန့် ဆုတ် လျက် မ နာ မ ယူ ကြ ချေ။ နှစ် ကာ လ များ စွာ သည်း ခံ၍၊ ဝိ ညာဉ် တော် ထောက် ခံ သူ ပ ရော ဖက် တော် တို့ အား ဖြင့်၊ နှိုး ဆော် တော် မူ သော် လည်း၊ နား မ ထောင် ကြ သ ဖြင့်၊ ဤ နိုင် ငံ သား တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း တော် မူ ရာ၊ ကျေး ဇူး က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ သော ဘု ရား ဖြစ်၍၊ များ လှ သော က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး စွန့် ပစ် တော် မ မူ ပါ။ ထို ကြောင့်၊ ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် လျက်၊ တန် ခိုး ကြီး၍ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ မ ဟာ ဘု ရား၊ အို အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘုရား သ ခင်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် တို့ လက် ထက် မှ ယ ခု တိုင် အောင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ ပ ရော ဖက် များ၊ ဘိုး ဘေး များ နှင့် လူ မျိုး တော် အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် တွင်၊ သင့် ရောက် သော ဒု က္ခ ကို အ ရေး မ ယူ သင့် ဟု မှတ် တော် မ မူ ပါ လင့်။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် သ မျှ အ ရာ ရာ၌၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြစ် မှား သော် လည်း၊ ကိုယ် တော် သ စ္စာ စောင့် တော် မူ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရင်၊ မှူး မတ်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ ဘိုး ဘေး များ တို့ လည်း။ တ ရား တော် ကို မ စောင့် မ ရှောက်။ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် တော် မူ ချက် နှင့်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို မ နာ မ ယူ ကြ။ ထို သူ တို့ သည်၊ ကိုယ့် နိုင် ငံ၌ လည်း ကောင်း၊ ပေး သ နား တော် မူ သော မ ဟာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် အ ညီ ပြန့် ပြော ကျယ် ဝန်း ရာ ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် ကို မ ဆောင်၊ ဒု စ ရိုက် ကို လည်း မ ကြဉ် မ ရှောင် ကြ ချေ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ယ ခု ကာ လ ကျွန် သက် သက် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ အ သီး အ နှံ စား သောက် ရန်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ဤ ပြည် တွင် ပင်၊ ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ အ ပြစ် များ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား တော် မူ သော ဘု ရင် တို့ သည်၊ ဤ ပြည် ကျိုး ကို များ စွာ ခံ စား ရ သည့် ပြင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ သက် ဦး ဆံ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ၊ အ လို ရှိ ရာ စိုး ပိုင် ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ မှာ မူ၊ ကြီး စွာ သော နှိပ် စက် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ပါ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် ပင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ တည် မြဲ သော ပ ဋိ ညာဉ် စာ ချုပ် ကို ရေး ထား ၍၊ မှူး မတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ တံ ဆိပ် ခတ် ကြ ပြီ ဟု မြွက် ဆို ကြ ၏။ တံ ဆိပ် ခတ် သူ တို့ ဟူ မူ ကား၊ ဟာ ခ လိ သား ဘု ရင် ခံ မင်း နေ ဟ မိ၊ ပ ရော ဟိတ် ဇေ ဒ ကိ၊ စ ရာ ယ၊ အာ ဇ ရိ၊ ယေ ရ မိ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း ဝင် အာ ဇ နိ သား ယော ရှု၊ ဟေ န ဒဒ် အ နွယ် ဗိ နွိ၊ ကြွင်း သော ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ် သား၊ တံ ခါး စောင့်၊ သီ ဆို သူ၊ ကျွန် သီး တော် အ စ ရှိ သော၊ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် အံ့ သော ငှာ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ နှင့် ခွာ၍၊ အ သိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ မ ယား သား သ မီး နှင့် တ ကွ။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ကြီး အ ကဲ တို့ ထံ ဆည်း ကပ် လျက်၊ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား ဖြင့်၊ ဘု ရား သ ခင် ထား တော် မူ ခဲ့ သော တရား တော် အ တိုင်း လိုက် နာ ခြင်း၊ ငါ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ ဆုံး ဖြတ် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ သော အ ချက် ချက် ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ခြင်း၊ ငါ တို့ သား သ မီး များ ကို တိုင်း ရင်း သား တို့၏ သား သ မီး များ နှင့် မ ပေး စား မ ထိမ်း မြား ခြင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ မှ စ၍ သီး သန့် သော နေ့ များ တွင် တိုင်း ရင်း သား တို့ ရောင်း လာ သော စ ပါး ကုန် ပ စ္စည်း ကုန် များ ကို မ ဝယ် မ ယူ ခြင်း၊ သ တ္တ မ နှစ် တွင် လယ် ယာ လှပ် ထား၍၊ ကြွေး မ တောင်း မ ယူ ခြင်း များ ကို ပြု ပါ မည် ဟု အ ဓိ ဋ္ဌာန် သ စ္စာ ဆို ကြ ကုန်၏။ ၎င်း ပြင် နှစ် တိုင်း အ လှည့် ကျ အ ချိန်၌၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ဆို နှင့် အ ညီ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း၊ ထို ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ လ္လင် ပေါ် မှာ ရှို့ ရန် ထင်း အ လှူ ကို၊ အိမ် ထောင် များ အ လိုက် ဆောင် သွင်း ကြ ရန်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ အ သည် သား တို့ မဲ ချ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် တွင်၊ နှစ် စဉ် မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ မှ စ၍ သီး ဦး အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ဆို ချက် အ ရ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော်၌ အ မှု တော် ဆောင် ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ၊ ငါ တို့ သား ဦး နှင့်၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် သား ဦး များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဘ ဏ္ဍာ ခန်း သို့၊ မုန့် ဆန်း၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ၊ အ သီး အ မျိုး မျိုး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ လက် ဦး လက် ဖျား များ ကို လည်း ကောင်း၊ လယ် လုပ် သော မြို့ ရွာ တိုင်း မှ ခံ စား အပ် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ထံ၊ မြေ ထွက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး သွင်း ရန် ပြ ဋ္ဌာန်း ကြ၏။ ထို ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို၊ အာ ရုန့် အ နွယ် ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ရှေ့၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခံ ယူ လျက်၊ ၎င်း အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဘ ဏ္ဍာ ခန်း သို့ သွင်း ဆောင် ကြ ရ မည်။ ထို သို့ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား မှ စ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ များ ကို၊ ဗိ မာန် တော် အ သုံး အ ဆောင် သို ထား သော၊ အ မှု ဆောင် ပ ရော ဟိတ်၊ တံ ခါး စောင့်၊ သီ ဆို သူ တို့ ရှိ ရာ အ ခန်း သို့၊ ဆောင် သွင်း ကြ ရ မည်။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကို ငါ တို့ မ စွန့် မ ခွာ ရ ချေ။ ထို ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ မှူး မတ် တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ လျက်၊ ကြွင်း သူ တို့ ကား၊ ဆယ် အိမ် လျှင် တစ် အိမ် ကျ၊ သန့် ရှင်း သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် လည်း ကောင်း၊ ကျန် ကိုး အိမ် မူ၊ အ ခြား မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ နေ ထိုင် ကြ ရန် မဲ ချ ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ အ လို အ လျောက် ဝင် နေ သူ တိုင်း ကို လည်း။ ပြည် သား တို့ ဩ ဘာ ပေး ကြ ကုန် ၏။ ရှာ လ အ ဆက်၊ ဇာ ခ ရိ၊ ယော ယာ ရိပ်၊ အ ဒါ ရ၊ ဟ ဇာ ယ၊ ကော လ ဟော ဇ၊ ဗာ ရုတ် တို့ မှ ဆင်း သက် သော မာ သေ ယ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ သော ဖာ ရက် အ ဆက် သူ ရဲ ကောင်း လေး ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ရှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ယေ ရှာ ယ၊ ဣ သေ လ၊ မာ သေ ယ၊ ကော လာ ယ၊ ပေ ဒါ ယ၊ ယော ဒ၊ မေ ရှု လံ တို့ မှ ဆင်း သက် သော သ လ္လု။ ၎င်း​နောက်၊ ဂ ဗ္ဗဲ နှင့် သ လ္လဲ အ စ ရှိ သော သူ ရဲ ကိုး ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက် တို့ တည်း။ ဇိ ခ ရိ သား ယော လ သည်၊ ထို သူ တို့ ကို အုပ် ရ၏။ ဟာ သေ နွာ့ သား ယု ဒ လည်း။ မြို့ တွင် ဒု တိ ယ အ ရပ် ကို အုပ် ရ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ အ နက်၊ ယော ယာ ရိပ် သား ယေ ဒါ ယ၊ ယာ ခိန်၊ အ ဟိ တုပ် တွတ်၊ မေ ရာ ယုတ် တီ၊ ဇာ ဒုတ် မြစ်၊ မေ ရှု လံ့ မြေး၊ ဟိ လ ခိ သား၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှူး စ ရာ ယ အ စ ရှိ သော၊ ဗိ မာန် တော် မှု ကို ဆောင် ရွက် သူ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် နှစ် ပါး၊ မာ လ ခိ ယ၊ ပါ ရှု ရ၊ ဇာ ခ ရိ၊ အံ ဇိ၊ ပေ လ လိ၊ ယေ ရော ဟံ တို့ မှ ဆင်း သက် သူ အ ဒါ ယ အ စ ရှိ သော၊ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ဆွေ မျိုး သား ချင်း နှစ် ရာ့ လေး ဆယ့် နှစ် ပါး၊ ဣ မေ ရ တီ၊ မေ ရှိ လ မုတ် မြစ်၊ အ ဟာ သဲ မြေး၊ အာ ဇ ရေ လ သား အာ မ ရှဲ အ စ ရှိ သော၊ တတ် စွမ်း သူ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ရှစ် ပါး တို့ တည်း။ ဟ ဂ ဒေါ လိမ့် သား ဇာ ဗ ဒေ လ သည်၊ ထို သူ တို့ ကို အုပ် ရ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ နက်၊ ဗု န္နိ တီ၊ ဟာ ရှ ဘိ မြစ်၊ အာ ဇ ရိ ကံ့ မြေး၊ ဟာ ရှုပ် သား ရှေ မာ ယ။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန့် တော့် ပြင် အ မှု ကို စီ ရင် ရ သူ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း အ အုပ် အ ချုပ် ရှ ဗ္ဗေ သဲ နှင့် ယော ဇ ဗဒ်၊ အာ သပ် မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ မြေး၊ မိ က္ခာ့ သား၊ ဘု ရား ဝတ်၌ ဦး ဆောင်၍ ထော မ နာ ပြု သူ မဿ နိ၊ ဂိုဏ်း သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် လက် ထောက် ဖြစ် သူ ဗာ က ဗု ကိ၊ ယေ ဒု သုန့် မြစ်၊ ဂ လာ လ မြေး၊ ရှ မွာ့ သား ဩ ဗ ဒိ တို့ တည်း။ သန့် ရှင်း သော မြို့ တွင်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပေါင်း နှစ် ရာ့ ရှစ် ဆယ့် လေး ယောက် နေ ကြ၏။ အ က္ကုပ်၊ တာ လ မုန် တို့ မှ စ၍၊ တံ ခါး စောင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ပေါင်း ကား၊ တစ် ရာ့ ခု နစ် ဆယ့် နှစ် ယောက် တည်း။ ကြွင်း သော ဣ သ ရေ လ အ သည် သား များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား များ တို့ သည်၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ တွင်၊ ကိုယ့် ဆိုင် ရာ အ ရပ် ရပ်၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ဇိ ဟ နှင့် ဂိ သ ပ တို့ သည်၊ ဩ ဖေ လ အ ရပ် တွင် နေ သော ကျွန် သီး တော် တို့ ကို အုပ် ရ ၏။ ယု ဒ အ နွယ်၊ ဇေ ရ အ ဆက်၊ မေ ရှ ဇ ဗေ သား ပေ သ ဟိ သည်၊ လူ မျိုး တော့် အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ အ တွက်၊ ဘု ရင် မင်း အ ပါး တွင် နေ ရ၏။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နေ သော ကျေး လက် မြို့ ရွာ များ မှာ၊ ကိ ရ ယ သာ ဘ မြို့ နှင့် နိ ဂုံး၊ ဒိ ဘုန် မြို့ နှင့် နိ ဂုံး၊ ယေ ကပ် ဇေ လ မြို့ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး၊ ဇာ နော၊ အ ဒု လံ မြို့ များ နှင့် ဆင် ခြေ ဖုံး၊ လာ ခိ ရှ မြို့ နှင့် ပတ် ဝန်း ကျင်၊ အ ဇေ ကာ မြို့ နိ ဂုံး များ တည်း။ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ မှ စ၍ ဟိ န္နုံ ချိုင့် တိုင် အောင် နေ ရာ ကျ ကြ ၏။ ယု ဒ နယ် တွင် ခွဲ ခြား နေ ခဲ့ ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ချို့ တို့ သည်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၌ ဝင် နေ ကြ သ တည်း။ ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် ယော ရှု တို့ နောက် ပါ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ စာ ရင်း ကား၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကား၊ ယော ရှု၊ ဗိ နွိ၊ ကပ် မျေ လ၊ ရှေ ရ ဘိ၊ ယု ဒ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပါ၊ ထော မ နာ ပြု ခြင်း ကို အုပ် ချုပ် သူ မဿ နိ၊ ၎င်း တို့ နှင့် ဝဲ ယာ ထော မ နာ ပြု ရ သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဗာ က ဗု ကိ၊ ဥ န္နိ တို့ တည်း။ ယော ရှု သား ကား၊ ယော ယ ကိမ်၊ ယော ယ ကိမ့် သား၊ ဧ လျာ ရှိပ်၊ ဧ လျာ ရှိပ် သား၊ ယော ယ ဒ၊ ယော ယ ဒ သား၊ ယော န သန်။ ယော န သန့် သား၊ ယာ ဒွါ တည်း။ ယော ယ ကိမ့် လက် ထက် အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် ပ ရော ဟိတ် များ ဟူ မူ ကား၊ စ ရာ ယ သား မေ ရာ ယ၊ ယေ ရ မိ သား ဟာ န နိ၊ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ စဉ်၊ ဧ လျာ ရှိပ်၊ ယော ယ ဒ၊ ယော ဟ နန်၊ ယာ ဒွါ တို့ လက် ထက်၊ လေ ဝိ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို စာ ရင်း မှတ် သွင်း ကြ ၏။ ဧ လျာ ရှိပ် သား ယော ဟ နန့် လက် ထက် တိုင် အောင်၊ လေ ဝိ အိမ် ထောင် အ အုပ် အ ချုပ် တို့ ကို စာ ရင်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ရာ ဇ ဝင်၌ တင် သွင်း သ တည်း။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း အ အုပ် အ ချုပ် ဟာ ရှ ဘိ၊ ရှေ ရ ဘိ၊ ကပ် မျေ လ သား ယော ရှု တို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ဝဲ ယာ၊ ဂုဏ် တော်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ရ ကြ ၏။ မဿ နိ၊ ဗာ က ဗု တိ၊ ဩ ဗ ဒိ၊ မေ ရှု လံ၊ တာ လ မုန်၊ အ တ္တုပ် တို့ သည်၊ တံ ခါး အ နီး အ ဆောင် အ ရွက် တော် တိုက် များ ကို စောင့် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ ယော ဇ ဒက် မြေး ယော ရှု သား ယော ယ ကိမ်၊ ဘု ရင် ခံ နေ ဟ မိ၊ ကျမ်း တတ် ပ ရော ဟိတ် ဧ ဇ ရ တို့ လက် ထက်၌ ဆောင် ရွက် ရ ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး အ နု မော ဒ နာ ပွဲ တွင်၊ ခွက် ခွင်း၊ စောင်း၊ တ ယော နှင့် တ ကွ၊ သီ ဆို ထော မ နာ ပြု လျက်၊ ထို ပွဲ ကို ရွှင် လန်း စွာ ကျင်း ပ ကြ စေ ရန်၊ ဆိုင် ရာ အ ရပ် ရပ် မှ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ရှာ ဖွေ ခေါ် ငင် ၍၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ သည်၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး လျှင်၊ လူ ပ ရိ သတ်၊ မြို့ ရိုး၊ တံ ခါး များ ပါ၊ သန့် ရှင်း စေ ကြ၏။ ထို အ ခါ၊ ငါ သည် ယု ဒ မှူး မတ် တို့ ကို မြို့ ရိုး ပေါ် သို့ တက် စေ လျက်၊ ထော မ နာ သီ ဆို သူ နှစ် သွယ် အ မြောက် အ မြား ကို စီ မံ ရာ၊ အာ လ ဝီ တံ ခါး သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ မြို့ ရိုး ထက် လက် ယာ ရစ် စီ တန်း လျှောက် သွား ရ သော တစ် သွယ် နောက်၊ တံ ပိုး ကိုင် ပ ရော ဟိတ် ဂိုဏ်း သား အ ချို့ အာ သပ် သား၊ ဇ က္ကု ရ၊ ၎င်း သား မိ က္ခာ၊ ၎င်း သား မဿ နိ၊ ၎င်း သား ရှေ မာ ယ၊ ၎င်း သား ယော န သန်၊ ၎င်း သား ဇာ ခ ရိ နှင့်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော တု ရိ ယာ မျိုး ကို ကိုင် ဆောင် သူ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှေ မာ ယ၊ အာ ဇ ရေ လ၊ မိ လ လဲ၊ ဂိ လ လဲ၊ မာ ဣ၊ နာ သ နေ လ၊ ယု ဒ၊ ဟာ နန် တို့ လိုက် ရ ကြ သော်၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဧ ဇ ရ ဦး တည် လေ၏။ စမ်း တွင်း တံ ခါး အ နီး၊ မြို့ ရိုး မြင့် စ တွင်၊ စောင်း တန်း ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် သို့ တည့် တည့် တက်၍၊ ၎င်း နန်း တော် အ ထက်၊ ဗိ မာန် တော် အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ ရေ တံ ခါး တိုင် လျှောက် သွား ကြ သ တည်း။ မြို့ ရိုး ထက် လက် ဝဲ ရစ် လှည့် သွား သော သီ ဆို သူ တစ် သွယ် သည်၊ ငါ နှင့် ကျန် ပ ရိ သတ် တစ် ဝက် လိုက် လျက်၊ တ န္နု ရိမ် ပြ အိုး၊ မြို့ ရိုး ကျယ်၊ ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး၊ မြို့ ဟောင်း တံ ခါး၊ ငါး တံ ခါး၊ ဟာ န နေ လ ပြ အိုး၊ မေ အာ ပြ အိုး များ အ လွန်၊ သိုး တံ ခါး သို့ ရောက် သော်၊ ထောင့် တံ ခါး အ နီး ရပ် သ ဖြင့်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တွင်၊ ထော မ နာ သီ ဆို သူ နှစ် သွယ် ရပ် နေ ကြ ၏။ ငါ နှင့် တ ကွ လိုက် ပါ သူ မှူး မတ် တို့ တစ် ဝက်၊ ဧ လျာ ကိမ်၊ မာ သေ ယ၊ မိ ညာ မိန်၊ မိ က္ခာ၊ ဧ လျော နဲ၊ ဇာ ခ ရိ၊ ဟာ န နိ တည်း ဟူ သော တံ ပိုး ကိုင် ပ ရော ဟိတ် များ၊ မာ သေ ယ၊ ရှေ မာ ယ၊ ဧ လာ ဇာ၊ ဩ ဇိ၊ ယော ဟ နန်၊ မာ လ ခိ ယ၊ ဧ လံ၊ ဧ ဇာ တို့ ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ အ ကြီး အ ကဲ ယေ ဇ ရာ ဟိ နှင့် တ ကွ၊ သီ ဆို သူ တို့ သည် ကျယ် စွာ သီ ဆို ကြ ၏။ ထို နေ့ ရက်၌ အား ရ ဝမ်း မြောက် ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ အ မြောက် အ မြား ဆက် ကပ် ၍၊ သား မ ယား ပါ ရွှင် လန်း ကြ သည် နှင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရွှင် လန်း သံ ကို အ ဝေး က ပင် ကြား ရ ကြ ၏။ ထို အ ခါ၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခ စား လျက် နေ ကြ သော ကြောင့်၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် အား ရ ဝမ်း မြောက် ကြ သည့် အ လျောက်၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ၊ လက် ဦး လက် ဖျား၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ တည်း ဟူ သော ဝ တ္ထု များ သို ထား ရာ အ ခန်း များ ကို ကြည့် ရှု ရန် လည်း ကောင်း၊ ပ ညတ် တ ရား အ ရ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခံ စား အပ် သော ရိ က္ခာ ကို၊ မြို့ နယ် များ မှ ကောက် ခံ ရန် လည်း ကောင်း၊ ခန့် ထား ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် နေ ဟ မိ တို့ လက် ထက်၊ သီ ဆို သူ၊ တံ ခါး စောင့် တို့ အား၊ နေ့ စဉ် ရိ က္ခာ ထောက် ပံ့ သည့် ပြင်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ဖို့၊ သီး သန့် လှူ ဒါန်း ကြ၏။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ လည်း။ အာ ရုန့် အ နွယ် တို့ အ ဖို့ တစ် ဆင့် လှူ ဒါန်း ကြ သ တည်း။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ခွဲ ခြား လျက် နေ ကြ သ တည်း။ ထို သို့ မ တွေ့ မီ၊ တော ဘိ ယ နှင့် တော် စပ် သူ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် အ ခန်း များ ကို အုပ် စိုး သော ပ ရော ဟိတ် ဧ လျာ ရှိပ် သည်၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ နံ့ သာ ပေါင်း၊ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ မှ စ၍။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား၊ သီ ဆို သူ၊ တံ ခါး စောင့် တို့ အ ဖို့ ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့ သည့် ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ များ နှင့်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အား မြှောက် ဆက် ရ သော အ လှူ ဟူ သ မျှ ယ မန် သို ထား ရာ အ ခန်း ကြီး ကို၊ တော ဘိ ယ အ ဖို့ ပြင် ဆင် ခဲ့ ပြီ။ ငါ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင်၊ အ ပါး တော် သို့ သွား နေ ခိုက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ မ ရှိ။ ကာ လ ကြာ မှ ဘု ရင် မင်း ထံ အ ခွင့် တောင်း၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း၊ တော ဘိ ယ အ ဖို့ အ ခန်း ပြင် ဆင် သော ပြစ် မှု ကို ဧ လျာ ရှိပ် ပြု နှင့် ကြောင်း ငါ ကြား သိ လျှင်၊ အ လွန် စိတ် နာ လျက်၊ တော ဘိ ယ၏ ပ ရိ ဘော ဂ ရှိ သ မျှ ကို ထုတ် ပစ် ပြီး မှ၊ အ ခန်း များ စင် ကြယ် စေ ရန် စီ ရင်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန့် တော် အ သုံး အ ဆောင် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ နံ့ သာ ပေါင်း များ ကို ဆောင် ယူ ပြန် သွင်း လေ ၏။ အ မှု တော် ဆောင် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား နှင့် သီ ဆို သူ တို့ သည်၊ ရိ က္ခာ တော် မ ရ သည့် အ တွက်၊ ကိုယ့် လယ် မြေ ရှိ ရာ ထွက် သွား ကြောင်း ငါ သိ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် စွန့် ခွာ ကြ သ နည်း ဟု၊ အ ရာ ရှိ တို့ အား ပြစ် တင် ပြော ဆို ပြီး နောက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို စု ရုံး စေ လျက်၊ ရာ ထူး ရင်း၌ ခန့် ရ ပြန်၏။ ထို ကာ လ၊ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ကို ကြက် သ ရေ တိုက် သို့ သွင်း မြဲ သွင်း ရ ကြ သည် နှင့်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သို့ ဝေ ဖန် ရန် တာ ဝန် အ တိုင်း၊ သ စ္စာ စောင့် သူ ဟု မှတ် ယူ သော ပ ရော ဟိတ် ရှေ လ မိ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဇာဒုတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပေ ဒါ ယ တို့ ကို၊ ကြက် သ ရေ တိုက် အုပ်၊ မဿ နိ မြေး ဇ က္ကု ရ သား ဟာ နန် ကို လက် ထောက်၊ ခန့် ထား လေ၏။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ထို အ မှု ကို ထောက်၍ အ ကျွန်ုပ် အား သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် နှင့် ဆိုင် ရာ ဝတ် အ ဖို့ ပြု ခဲ့ သော ကောင်း မှု ကို ချေ ဖျောက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထို ကာ လ၊ ဥ ပုသ် နေ့၌ စ ပျစ် သီး ဖိ နင်း ခြင်း၊ ကောင်း လှိုင်း သွင်း ခြင်း၊ မြည်း ဝန် တင် ခြင်း များ ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း သို့ စ ပျစ် သီး၊ စ ပျစ် ရည်၊ သ ဖန်း သီး မှ စ၍၊ အ မျိုး မျိုး ဆောင် သွင်း ကြ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ မြင် သော ကြောင့်၊ စား ဖွယ် သောက် ရာ ရောင်း ချ သော နေ့ တွင် ပင် ငါ သ တိ ပေး ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ တု ရု မြို့ သား တို့ လည်း၊ ငါး စ သည် များ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွင်း၍ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ထံ ဥ ပုသ် နေ့၌ ရောင်း ချ သည့် အ တွက်၊ ယု ဒ မှူး မတ် တို့ အား၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို ဖျက်၍ သင် တို့ ပြု သော ပြစ် မှု ကား၊ အ သို့ နည်း။ ဘိုး ဘေး တို့ လည်း ထို သို့ ပြု သ ဖြင့်၊ ခံ ခဲ့ ရ သော ဘေး ဒု က္ခ အ မျိုး မျိုး ကို၊ ငါ တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ဤ မြို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သင့် ရောက် စေ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို ဖျက် သော ကြောင့်၊ အ မျက် တော် ဒဏ် လွန် ကဲ သင့် ရောက် လေ စွ တ ကား ဟု၊ ငါ အ ပြစ် တင် ပြီး မှ၊ အ ဖိတ် နေ့ နေ ရောင် ကွယ် သည် မှ ဥ ပုသ် နေ့ ကုန် သည့် တိုင် အောင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး များ ပိတ် ထား ရ မည် ဟု စီ ရင်၍၊ ဥပုသ် နေ့၌ မြို့ တွင်း သို့ ကုန် စည် မ သွင်း စေ ရန်၊ ငါ့ ငယ် သား အ ချို့ ကို တံ ခါး စောင့် ခန့် ထား ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ကုန် သည်၊ စျေး သည် တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပြင် မှာ ပင် တစ် ကြိမ် နှစ် ကြိမ် ဆိုင် ခင်း ကြ သ ဖြင့်၊ ငါ က၊ မြို့ ရိုး ပတ် လည် တွင် အ ဘယ့် ကြောင့် ဆိုင် ခင်း ကြ သ နည်း။ နောက် တစ် ဖန် ခင်း လျှင်၊ ရိုက် ဒဏ် စီ ရင် မည် ဟု၊ သ တိ ပေး သည် က စ၍၊ ဥပုသ် နေ့ တွင် မ လာ ကြ ချေ။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အား လည်း၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး လျှင်၊ ဥပုသ် နေ့ ကို သီး သန့် စိမ့် သော ငှာ၊ တံ ခါး စောင့် သွား ကြ ရ မည် ဟု ငါ စီ မံ၏။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ဤ အ မှု ကို လည်း ထောက်၍ အ ကျွန်ုပ် အား သ တိ ရ လျက်၊ မ ဟာ က ရု ဏာ တော် အ လျောက် သ နား တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် တင် ခြင်း၊ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ ရိုက် နှက် ခြင်း၊ ဆံ ပင် ဆွဲ မွှေ့ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ သ မီး ကို ချင်း တို့ သား နှင့်လည်း ကောင်း၊ ချင်း တို့ သ မီး ကို ကိုယ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ သား နှင့် လည်း ကောင်း၊ မ ထိမ်း မြား မည့် အ ကြောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ဆို စေ လျက်၊ ဣ သ ရ လ ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း သည် ထို သို့ ပြု သော ကြောင့်၊ ပြစ် မှား ရာ ရောက် သည် မ ဟုတ် လော။ ဘု ရား သ ခင် မြတ် နိုး တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ တိုင်း တိုင်း အ ပြည် ပြည်၌ ဘု ရင် တူ မ ရှိ ရ အောင်။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ပေါ် တွင် မင်း မြှောက် တော် မူ သော ထို မင်း ကို ပင်၊ မျိုး ခြား မိန်း မ တို့ ပြစ် မှား စေ ခဲ့ ပြီ တ ကား။ ထို့ ကြောင့်၊ မျိုး ခြား မိန်း မ တို့ နှင့် ထိမ်း မြား ခြင်း အ ပြစ် ကြီး ပြု၍၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် သော သင် တို့ စ ကား အ တိုင်း၊ ငါ တို့ လိုက် ရ မည် လော ဟု ဆို ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဧ လျာ ရှိပ် မြေး ယော ယ ဒ သား တစ် ယောက် သည်၊ ဟော ရုန် မြို့ သား သ မ္ဘာ လတ်၏ သ မက် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သူ့ ကို ငါ နှင် ထုတ် ၏။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ခံ ရ သော ပ ဋိ ညာဉ် သစ္စာ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖောက် ကျော် သူ တို့ အား မှတ် တော် မူ ပါ။ ထို သို့ ငါ သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး ကို လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ကင်း ရှင်း စေ ပြီး မှ၊ ပ ရော ဟိတ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ သီး အ သီး တို့ တာ ဝန် အ တိုင်း ဝတ္တ ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ချိန်း ချက် သော အ ချိန်၌ ထင်း အ လှူ၊ လက် ဦး လက် ဖျား အ လှူ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ စီ မံ၏။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ ရ၍ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ ဟူ၍ တည်း။ အ ထူး ထူး အ ပြား ပြား သော ရွှေ ဖ လား များ နှင့်၊ စ ပျစ် ရည် များ စွာ ကို ဘု ရင် မင်း တည် ခင်း သည့် အ လျောက် သောက် ရ ကြ လေ ၏။ အ သီး အ သီး တို့ သ ဘော ရှိ ရာ လိုက် ကြ ရ မည် ဟု၊ နန်း တွင်း အ ရာ ရှိ တို့ အား ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို သည် ဖြစ်၍ အ နိုင့် အ ထက် မ ဟုတ်၊ တ ရား နှင့် အ ညီ သောက် ရ ကြ ၏။ မိ ဖု ရား ဝါ ရှ တိ လည်း၊ အာ ရွှေ ရု မင်း နန်း တွင်း ရှိ မိန်း မ တို့ အ ဖို့ စား သောက် ပွဲ သ ဘင် ယင် လေ၏။ မိ ဖု ရား သည် မိန်း မ စိုး တို့ ပြန် ကြား သော အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန်၍ မ လာ သည့် အ တွက်၊ ဘု ရင် မင်း ဒေါ သ အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လေ ၏။ မိန်း မ စိုး တို့ ပြန် ကြား သော ငါ အာ ရွှေ ရု မင်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ မ လိုက် မ နာ သော မိ ဖု ရား ဝါ ရှ တိ၌၊ ဓ မ္မ သတ် နှင့် အ ညီ၊ မည် သို့ စီ ရင် ရ မည် နည်း ဟု မေး မြန်း လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး တော် မတ် တော် တို့ ရှေ့ မ မု ကန် က၊ မိ ဖု ရား ဝါ ရှ တိ သည်၊ ဘု ရင် မင်း ကို သာ တော် လှန် သည် မ ဟုတ် ပါ။ ဘု ရင် မင်း ပိုင် ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ မှူး မတ် အ ပေါင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ များ ကို လည်း၊ တော် လှန် ရာ ရောက် ပါ ပြီ။ မိ ဖု ရား ဝါ ရှ တိ ကို ဘု ရင် အာ ရွှေ ရု မင်း ခေါ် ၍ မ လာ ဟု၊ အ နှံ့ အ ပြား ပြော ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ မိ ဖု ရား ပြု သော ဤ အ မှု ကို ခပ် သိမ်း သော မိန်း မ တို့ ကြား သိ လျှင်၊ ကိုယ့် ခင် ပွန်း အား မ ထီ လေး စား ပြု ကြ မည် သာ မ က၊ ယ နေ့ တွင် ပင်၊ ပေ ရ သိ၊ မေ ဒိ မှူး မတ် က တော် တို့ သည်၊ မိ ဖု ရား ပြု သော ဤ အ မှု ကို ကြား သိ လျှင်၊ မှူး တော် မတ် တော် အ ပေါင်း တို့ အား ထို သို့ ပြန် ပြော ကြ သ ဖြင့်၊ မ ထီ လေး စား ပြု ခြင်း၊ ဒေါ သ အ မျက် ထွက် ခြင်း များ ပြား ပါ လိမ့် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဘု ရင် မင်း သ ဘော တော် ရှိ ပါ လျှင်၊ ဝါ ရှ တိ သည် အာ ရွှေ ရု မင်း ထံ နောက် တစ် ဖန် မ ဝင် ရ ဟု အ မိန့် ထုတ် ဆင့်၍၊ မ ပ မ ပျောက် နိုင် သော၊ ပေ ရ သိ၊ မေ ဒိ လူ မျိုး ဓ မ္မ သတ် တွင် တင် သွင်း လျက်၊ သူ့ ထက် မြတ် သော မိန်း မ ကို၊ မိ ဖု ရား မြှောက် တော် မူ ပါ။ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် ကို ကျယ် ဝန်း သော နိုင် ငံ တစ် လျှောက်၊ ထုတ် ဆင့် တော် မူ သော အ ခါ၊ အ ယုတ်၊ အ လတ်၊ အ မြတ် ဖြစ် သော ခင် ပွန်း တို့ အား၊ မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ရို သေ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ထို နောက်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း စိတ် ပြေ သော အ ခါ၊ ဝါ ရှ တိ နှင့် သူ ပြု သော အ မှု ကို လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် ချက် ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ သော်၊ အ ထံ တော်၌ ခ စား သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ အ ဆင်း လှ သော သ မီး က ညာ တို့ ကို၊ ဘု ရင် မင်း အ ဖို့ ရှာ ကြ ပါ စေ။ တွေ့ ခဲ့ သ မျှ အ ဆင်း လှ သော ထို သ မီး က ညာ တို့ ကို၊ ရှု ရှန် မှန် နန်း တော် တွင်၊ ဘု ရင် မင်း မိန်း မ စိုး ဖြစ် သူ ဟေ ဂဲ လက် သို့ အပ် စေ ခြင်း ငှာ၊ နိုင် ငံ တော် ပြည် ထောင် တ ကာ တွင် ကြီး ကြပ် သူ တို့ ကို ခန့် ထား တော် မူ ပါ။ ကိုယ် ကို လိမ်း ကျံ ရန် နံ့ သာ အ မျိုး မျိုး အပ် ပေး စေ ၍၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် နိုး တော် မူ သော က ညာ ကို၊ ဝါ ရှ တိ အ ရာ၌ မိ ဖု ရား မြှောက် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် စ ကား အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှစ် သက်၍ စီ ရင် လေ ၏။ ထို မော် ဒ ကဲ သည်၊ မိ သက် ဆိုး၊ ဘ သက် ဆိုး ဖြစ် သူ၊ အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် လှ၍ ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း သော၊ ဘ ထွေး သ မီး၊ ဟ ဒ သာ ခေါ် ဧ သ တာ ကို၊ မိ ဘ တို့ သေ က တည်း က၊ သ မီး ရင်း သ ဖွယ် ထား လျက် မွေး စား လေ၏။ ဘု ရင် မင်း ထုတ် ဆင့် သော အ မိန့် တော် ကို ကြော် ငြာ သည့် အ တိုင်း၊ ရှု ရှန် မှန် နန်း တော် အုပ် ဟေ ဂ လက် သို့ ရောက် သော သ မီး က ညာ အ မြောက် အ မြား နှင့် ဧ သ တာ လည်း ရောက်၏။ ဧ သ တာ သည်၊ ဟေ ဂဲ စိတ် နှင့် တွေ့၍ မျက် နှာ ရ သ ဖြင့်၊ လိမ်း ကျံ ရန် နံ့ သာ အ မျိုး မျိုး မှ စ သော အ ဝတ် အ စား များ နှင့်၊ နန်း တော် ရှိ လက် ရွေး အ ပျို တော် ခု နစ် ယောက် ကို အ ဆော တ လျင် အပ် ပေး ပြီး လျှင်၊ အ ပျို တော် များ ပါ၊ မှန် နန်း ဆောင် အ မြတ် ဆုံး နေ ရာ တွင် ထား၏။ မော် ဒ ကဲ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊ ဧ သ တာ သည် အ မျိုး အ နွယ် ကို မ ဖော် မ ပြ သေး။ မော် ဒ ကဲ လည်း၊ ဧ သ တာ၌ မည် သို့ ရှိ နေ သည်၊ မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို သိ ခြင်း ငှာ၊ မှန် နန်း တံ တိုင်း ပြင် မှာ၊ နေ့ စဉ် လျှောက် သွား လေ့ ရှိ၏။ အ ပျို တော် တို့ ထုံး နည်း အ တိုင်း၊ မု ရန် ဆီ ခြောက် လ၊ နံ့ သာ မျိုး နှင့် အ ခြား လိမ်း ကျံ ရန် ဆီ ခြောက် လ၊ ဆယ့် နှစ် လ ပတ် လုံး လိမ်း ကျံ ရန် ကာ လ စေ့ ပြီး မှ၊ အာ ရွှေ ရု မင်း ထံ အ လှည့် ကျ ဝင် ရ ကြ သော အ ခါ၊ အ ဆောင် တော် သို့ ဝင် ရ သော အ ပျို တော် သည်၊ မှန် နန်း တော် မှ အ လို ရှိ သ မျှ ယူ သွား ရာ၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန် ဝင်၍ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော်၊ ဒု တိ ယ မှန် နန်း ဆောင် တွင်၊ မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တော် များ ကို ကြည့် ရှု သူ မိန်း မ စိုး ရှာ ရှ ဂါ ဇ ထံ သို့ ပြန် ရ လေ၏။ ဘု ရင် မင်း အ မြတ် တ နိုး အ မည် ဖြင့် မ ခေါ် လျှင်၊ နောက် တစ် ဖန် အ ထံ တော် သို့ မ ဝင် ရ။ သ မီး ရင်း သ ဖွယ် မော် ဒ ကဲ မွေး စား သော၊ ဘ ထွေး အ ဘိ ဟဲ လ သ မီး ဧ သ တာ သည်၊ အ လှည့် ကျ၍ ဘု ရင် မင်း ထံ ဝင် ရ သော အ ခါ၊ မှန် နန်း တော် အုပ် မိန်း မ စိုး ဟေ ဂဲ စီ ရင် ရာ မှ တ ပါး၊ မည် သည် ကို မျှ မ ယူ ဘဲ။ တွေ့ သ မျှ တို့ ရှေ့ မျက် နှာ ရ သ တည်း။ အာ ရွှေ ရု မင်း နန်း စံ ခု နစ် နှစ်၊ တေ ဗက် ခေါ် ဒ သ မ လ တွင်၊ ဧ သ တာ ကို အ ဆောင် တော် သို့ သွင်း ဆက် သော အ ခါ၊ ဘု ရင် မင်း သည် မိ ဖု ရား တ ကာ တို့ ထက် မြတ် နိုး၍၊ အ ပျို က ညာ အပေါင်း တို့ ထက် လည်း မျက် နှာ သာ ရ ပေး သ ဖြင့် မာ လိက တန် ဆာ ကို ဆင် ယင် စေ လျက် ဝါ ရှ တိ အ ရာ ၌ မိ ဖု ရား မြှောက် ပြီး လျှင်၊ ဧ သ တာ့ ပွဲ ဟူ၍ ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ သ ဘင် ကို၊ မှူး တော် မတ် တော်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အ ဖို့ ယင် လျက်၊ ပြည် ထောင် တ ကာ တွင် အ ငြိမ်း ပေး သည့် ပြင်၊ ရက် ရော စွာ လှူ ဒါန်း လေ ၏။ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် သ မီး က ညာ တို့ ရောက် ပြန် သော အ ခါ၊ မော ဒ ကဲ သည် နန်း တော် တံ ခါး အ တွင်း နေ ထိုင် ရ၏။ ဧ သ တာ လည်း မော် ဒ ကဲ မွေး စား သည် က ကဲ့ သို့၊ အ မိန့် ကို နား ထောင် လျက် ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း အ မျိုး အ နွယ် ကို မ ဖော် မ ပြ သေး။ ထို သို့ နန်း တော် တံ ခါး အ တွင်း၊ မော် ဒ ကဲ နေ ထိုင် လျက် ရှိ စဉ် အ ခါ၊ အ ဝင် အ ထွက် စောင့် ကြည့် ရ သော မိန်း မ စိုး ဗိ ဂ သံ၊ တေ ရက် နှစ် ယောက် တို့ သည်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း ကို စိတ် နာ၍ လက် ရောက် ပြု ရန် ကြံ စည် ကြ ရာ၊ မော် ဒ ကဲ ရိပ် မိ သ ဖြင့်၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ အား ဖော် ပြ လေ၏။ ဧ သ တာ လည်း မော် ဒ ကဲ ဖော် ပြ ကြောင်း ဘု ရင် မင်း ထံ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ စစ် ကြော၍ အ မှန် ထင် ရှား သော်၊ ထို သူ နှစ် ယောက် တို့ ကို လည် ဆွဲ တိုင်၌ ဆွဲ ထား၍၊ နေ့ စဉ် မှတ် စာ တန်း တွင်၊ ဘု ရင် မင်း ရှေ့ တင် သွင်း ကြ သ တည်း။ ထို အ ခြင်း အ ရာ နောက်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း သည်၊ အာ ဂတ် အ မျိုး ဟ မ္မေ ဒါ သ သား ဟာ မန် ကို သူ ကောင်း ပြု၍၊ အ ပါး တော် မြဲ မှူး တော် မတ် တော် တ ကာ တို့ ထက် နေ ရာ ထူး ပေး သည် နှင့် အ ညီ၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ နန်း တော် တံ ခါး သို့ ဝင် ရောက် သော ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဟာ မန် ရှေ့ ဦး ညွှတ် ရှိ ခိုး ရ ကြ၏။ ထို သို့ မော် ဒ ကဲ ဦး မ ညွှတ် ရှိ မ ခိုး ကြောင်း ဟာ မန် သိ၍၊ ဒေါ သ ထွက် သော် လည်း၊ မော် ဒ ကဲ တစ် ယောက် တည်း ကို လက် ရောက် ပြု ရန် သေး နုပ် သည် ထင် သော ကြောင့်၊ ကြား သိ သည့် အ တိုင်း၊ မော် ဒ ကဲ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သူ၊ အာ ရွှေ ရု မင်း နိုင် ငံ လုံး ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ကွပ် မျက် အံ့ သော ငှာ ရှာ ကြံ လျက်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း နန်း စံ ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင်၊ နိ သ နိ ခေါ် ပ ဌ မ လ မှ စ၍ အာ ဒါ ခေါ် ဒွါ ဒ သ မ လ တိုင် အောင်၊ ဟာ မန် ရှေ့၌ နေ့ စဉ် လ စဉ် ပု ရ မဲ ကို ချ ကြ ၏။ ထို နောက်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း ထံ ဟာ မန် က၊ နိုင် ငံ တော် ပြည် ထောင် တ ကာ တွင်၊ လူ အ မျိုး မျိုး နှင့် သီး ခြား နေ လျက် နှံ့ ပြား သော လူ တစ် မျိုး ရှိ ပါ၏။ သူ တို့ ဓ မ္မ သတ် သည် အ ခြား လူ မျိုး တို့ ဓ မ္မ သတ် နှင့် မ တူ။ ဘု ရင် မင်း ဓ မ္မ သတ် ကို လည်း မ ကျင့် သော ကြောင့်၊ နေ ထိုင် ခွင့် ပေး တော် မူ ရန် မ သင့် ပါ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဘု ရင် မင်း သ ဘော တော် ရှိ ပါ လျှင်၊ ကွပ် မျက် ရ အံ့ သော ငှာ အ မိန့် တော် စာ အပ် တော် မူ ပါ။ ဘ ဏ္ဍာ တော် ထဲ သို့ ထည့် သွင်း ရန်၊ တိုင်း ကျိုး ပြည် ကျိုး ဆောင် ရွက် သူ တို့ လက် တွင်း သို့၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး သိန်း ကို ကျွန် တော် ချိန် သွင်း ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း သည်၊ တံ ဆိပ် လက် စွပ် တော် ကို ချွတ်၍၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရန် သူ၊ အာ ဂတ် အ မျိုး၊ ဟ မ္မေ ဒါ သ သား ဟာ မန် သို့ ပေး လျက်၊ သင့် သ ဘော အ တိုင်း ပြု ရန်၊ ထို လူ မျိုး နှင့် တ ကွ၊ ငွေ ပါ၊ သင် ပိုင် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ ရ၊ ပ ဌ မ လ ဆယ့် သုံး ရက် တွင် သံ တော် ဆင့် များ ကို ခေါ်၍၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ ဘု ရင် ခံ ချုပ်၊ ဘု ရင် ခံ၊ မှူး တော် မတ် တော် တို့ ထံ၊ ဟာ မန် မိန့် မှာ သ မျှ ကို၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ဘာ သာ အ က္ခ ရာ အ လိုက်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း အ မည် တော် ဖြင့် ရေး လျက်၊ လက် စွပ် တော် တံ ဆိပ် ခတ် နှိပ် ပြီး လျှင်၊ အာ ဒါ ခေါ် ဒွါ ဒ သ မ လ ဆယ့် သုံး ရက် တွင်၊ ယု ဒ အ မျိုး လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ ကို မိန်း မ များ ပါ၊ နေ့ ချင်း ဖျက် ဆီး သတ် ဖြတ် ကွပ် မျက် လု ယူ စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် စာ ကို၊ ခြေ လျင် တို့ လက် ဖြင့် ပြည် ထောင် တိုင်း ပို့၍၊ ထို နေ့ မ တိုင် မီ အ ရန် သင့် ရှိ နေ ကြ ရ မည့် ရာ ဇ သတ် စာ တန်း ကို၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား ကြော် ငြာ လေ၏။ ထို သို့ ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် ထုတ် ဆင့် သော ရာ ဇ သတ် တော် ကို၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ခြေ လျင် တို့ ရုတ် ခြင်း ထွက် သွား ပြီး နောက်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ဟာ မန် တို့ သည် ထိုင်၍ စား သောက် ကြ၏။ ရှု ရှန် မြို့ တော် ကား မ ငြိမ် မ သက် ရှိ သ တည်း။ ထို အ မှု ခပ် သိမ်း ကို မော် ဒ ကဲ သိ သော်၊ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ ပြာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ မြို့ တွင်း သို့ သွား ပြီး လျှင်၊ အ လွန် နစ် နာ သ ဖြင့် ပြင်း ထန် စွာ အော် ဟစ်၍၊ နန်း တော် တံ ခါး အ တွင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် သူ မ ဝင် ရ သော ကြောင့်၊ တံ ခါး ပြင် တွင် ရပ် နေ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း၏ ရာ ဇ သတ် အ မိန့် တော် ရောက် သ မျှ ပြည် ထောင် တ ကာ၌၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု ရာ အ များ တို့ လည်း ပြာ နှင့် လျှော် တေ ခင်း လျက် လျောင်း ကြ၏။ မော် ဒ ကဲ အ ကြောင်း ကို၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ၏ အ ပျို တော် တို့ နှင့် မိန်း မ စိုး တို့ ကြား ပြော ကြ သော အ ခါ၊ အ လွန် ဝမ်း နည်း သ ဖြင့်၊ လျှော် တေ ကို လဲ စေ ရန် အ ဝတ် ကို ပေး လိုက် သော် လည်း၊ မော် ဒ ကဲ မ ယူ ဘဲ နေ သော ကြောင့်၊ ဧ သ တာ့ ရှေ့ ခ စား ရန် ဘု ရင် မင်း စီ မံ ခဲ့ သော မိန်း မ စိုး ဟာ တက် ကို ခေါ်၍၊ မည် သည့် အ မှု၊ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် နည်း ဟု မေး ရန်၊ မော် ဒ ကဲ ထံ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ မော် ဒ ကဲ ရှိ ရာ နန်း တော် တံ ခါး ရှေ့၊ မြို့ တော် ကျယ် ဝန်း ရာ အ ရပ် သို့၊ ဟာ တက် သွား ရောက် ရာ၊ မော် ဒ ကဲ သည် ကိုယ် ၌ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် လို၍ ဘ ဏ္ဍာ တော် ထဲ သို့ သွင်း ရန် ဟာ မန် က တိ ထား သော ငွေ ချိန် ကို လည်း ကောင်း၊ ဖော် ပြ ပြီး လျှင်၊ ဧ သ တာ့ ထံ ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် စေ ဟူ သော၊ ရှု ရှန် နန်း တော် မှ ထုတ် ဆင့် ပြီး ရာ ဇ သတ် စာ တန်း ကို အပ် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း ထံ ကိုယ့် လူ မျိုး အ တွက် ဝင် ရောက် တောင်း လျောက် အ သ နား တော် ခံ ရန် မှာ ထား လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ ဟာ တက် ပြန် သွား၍၊ မော် ဒ ကဲ စ ကား ကို၊ ဧ သ တာ့ ထံ ပြန် ကြား လေ ၏။ ဧ သ တာ သည်၊ မော် ဒ ကဲ သိ စေ ရန်၊ ဟာ တက် အား မှာ လိုက် ပြန် သည် ကား၊ ယောက်ျား မိန်း မ မ ဆို၊ ဘု ရင် မင်း ခေါ် တော် မ မူ ဘဲ အ တွင်း နန်း မြို့ ရိုး အ ထံ တော် သို့ ဝင် မိ သော သူ၌၊ အ သက် ချမ်း သာ စေ ရန် ရာ ဇ ရွှေ လှံ တံ ကမ်း တော် မ မူ လျှင်၊ သေ ဒဏ် ခံ ရ သော တစ် ချက် လွှတ် ရာ ဇ သတ် ရှိ ကြောင်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း မှ စ၍၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သိ ကြ ပါ၏။ ကျွန် မ ကို ကား၊ ရက် ပေါင်း သုံး ဆယ် အ တွင်း၊ ဘု ရင် မင်း ခေါ် တော် မ မူ ဟူ သော စ ကား ကို၊ မော် ဒ ကဲ အား ပြန် ကြား သော အ ခါ၊ မော် ဒ ကဲ က နန်း တော်၌ စံ နေ ရ သော် လည်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တ ကာ တို့ နှင့် ကင်း လျက် တစ် ယောက် တည်း ဘေး လွတ် မည် မ ထင် ပါ လင့်။ သင် သည် ယ ခု ကာ လ ဆိတ် ဆိတ် နေ ခဲ့ မူ၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘေး လွတ် ခြင်း ချမ်း သာ တစ် နည်း နည်း ပေါ် ပါ လိမ့် မည်။ သင် ကား၊ ဆွေ မျိုး ညာ တိ တို့ နှင့် တ ကွ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ သင် မိ ဖု ရား ဖြစ် ရ သည် မှာ၊ ယ ခု အ မှု ဆောင် ရွက် ရန် ဖြစ် သည် မ ဖြစ် သည် ကို၊ မည် သူ သိ နိုင် အံ့ နည်း ဟု ပြန် ကြား လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ မော် ဒ ကဲ အား ပြန် ကြား သည် နှင့် အ ညီ၊ မော် ဒ ကဲ သွား၍ ပြု လေ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့၌ ဧ သ တာ သည်၊ မာ လိ က တန် ဆာ ကို ဆင် ယင် ပြီး လျှင်၊ နန်း တော် အ တွင်း မြို့ ရိုး၊ နန်း ဦး ရင် ဆိုင် ရပ် နေ ရာ၊ နန်း ဦး မုတ် ဝ တူ ရူ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ နေ သော ဘု ရင် မင်း သည်၊ မြို့ ရိုး တော် အ တွင်း ရပ် နေ သော မိ ဖု ရား ဧ သ တာ ကို မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ သာ ပေး၍၊ လက် သုံး တော် ရာ ဇ ရွှေ လှံ တံ ကို ကမ်း လှမ်း သော်၊ ဧ သ တာ ချဉ်း ကပ် လျက် လှံ တံ တော် ဖျား ကို ထိ လေ၏။ ဘု ရင် မင်း က၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ၊ ဘယ် အ ကြောင်း နည်း။ မည် သည် ကို လို သ နည်း။ နိုင် ငံ တော် တစ် ဝက် တိုင် အောင် ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ဧ သ တာ က၊ ဘု ရင် မင်း သ ဘော တော် မြတ် ပါ မူ၊ ဘု ရင် မင်း အ ဖို့ ကျွန် မ ယင် သော စား သောက် ပွဲ သို့၊ ဟာ မန် နှင့် တ ကွ၊ ယ နေ့ ကြွ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ မိ ဖု ရား တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဝင် ရန်၊ အ လျင် အ မြန် ဟာ မန် လာ စေ ဟု ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို ပြီး မှ၊ မိ ဖု ရား ယင် သော စား သောက် ပွဲ သို့၊ ဟာ မန် နှင့် အ တူ ကြွ ဝင် လေ၏။ စ ပျစ် ရည် ပွဲ တော် သုံး စဉ် ဘု ရင် မင်း က၊ မည် သို့ တောင်း လျှောက် လို သ နည်း။ ငါ ပေး မည်။ မည် သည် ကို လို သ နည်း။ နိုင် ငံ တော် တစ် ဝက် တိုင် အောင် ငါ ပေး မည် ဟု၊ ဧ သ တာ အား မိန့် ဆို လျှင်၊ ကျွန် မ တောင်း လျှောက် လို သည် ကား၊ အ ထံ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ၍၊ ကျွန် မ တောင်း လျှောက် မည့် အ လို ဆ န္ဒ ကို သ ဘော တော် မြတ် ပါ မူ၊ နက် ဖြန် ကျွန် မ ယင် မည့် စား သောက် ပွဲ သို့၊ ဟာ မန် နှင့် အ တူ ကြွ တော် မူ ပါ ဦး။ အ မိန့် တော် မြတ် ရင်း အ တိုင်း၊ ကျွန် မ အ သ နား တော် ခံ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် လေ ၏။ ဟာ မန် သည်၊ ထို နေ့ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း စွာ ထွက် သွား ရာ၊ နန်း တော် တံ ခါး ဝ တွင်၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ မ ထ ဘဲ နေ မြဲ နေ သော မော် ဒ ကဲ ကို မြင် သ ဖြင့်၊ ဒေါ သ ထွက် သော် လည်း၊ ချုပ် တည်း လျက် အိမ် သို့ သွား၍ မ ယား ဇေ ရက် နှင့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် စည်း စိမ် ကြီး မြတ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သား သ မီး များ ပြား ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း သူ ကောင်း ပြု တော် မူ ကြောင်း နှင့်၊ မှူး တော် မတ် တော် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ထက် နေ ရာ ထူး ပေး တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဖော် ပြ ပြီး နောက်၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ လည်း၊ ယင် တော် မူ သော စား သောက် ပွဲ သို့၊ ငါ မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ ဝင် ခွင့် မ ပေး။ နက် ဖြန် နေ့ ပင် ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ ငါ့ ကို ခေါ် ဖိတ် တော် မူ သေး ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ နန်း တော် တံ ခါး ဝ၌၊ ယု ဒ လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ နေ ထိုင် ခွင့် ရ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဖော် ပြ ခဲ့ သည့် အ ရာ မ လောက် သေး ပါ ဟု ဆို ရာ၊ မ ယား ဇေ ရက် နှင့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း အ ပေါင်း တို့ က၊ တောင် ရေ ငါး ဆယ် မြင့် သော လည် ဆွဲ တိုင် စိုက် ပါ စေ။ ထို တိုင်၌ မော် ဒ ကဲ ကို ဆွဲ ထား စေ ရန် နက် ဖြန် သံ တော် ဦး တင် လော့။ ထို့ နောက်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် အ တူ၊ စား သောက် ပွဲ သို့၊ ရွှင် လန်း စွာ ဝင် ခွင့် ရ လိမ့် မည် ဟူ သော အ ကြံ ကို၊ ဟာ မန် နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ လည် ဆွဲ တိုင် စိုက် စေ၏။ ထို ညဉ့်၌၊ ဘု ရင် မင်း စက် တော် မ ခေါ် နိုင် သ ဖြင့်၊ နေ့ စဉ် မှတ် စာ တန်း ကို ဆက် သွင်း စေ ရန် အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် ဖတ် သော်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း အား၊ အ ဝင် အ ထွက် စောင့် ကြည့် ရ သော မိန်း မ စိုး ဗိ ဂ သံ၊ တေ ရက် နှစ် ယောက် တို့ လက် ရောက် ပြု မည့် အ ကြံ ကို မော် ဒ ကဲ ဖော် ပြ ကြောင်း တွေ့ လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ထို အ တွက် မော် ဒ ကဲ သည်၊ မည် သည့် အ ရာ၊ မည် သည့် ဂုဏ် ထူး ကို ခံ ရ ပြီ နည်း ဟု မေး မြန်း သော်၊ အ ပါး တော် မြဲ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ မည် သည် မျှ မ ရ သေး ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ နန်း မြို့ ရိုး အ တွင်း၊ မည် သူ ရှိ သ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မေး လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ဟာ မန် သည်၊ စိုက် ပြီး လည် ဆွဲ တိုင်၌ မော် ဒ ကဲ ကို ဆွဲ ထား ရ မည့် အ ကြောင်း သံ တော် ဦး တင် ရန်၊ အ ပြင် နန်း မြို့ ရိုး အ တွင်း ဝင် လာ ခိုက် ဖြစ်၍၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ ဟာ မန် သည်၊ နန်း မြို့ ရိုး အ တွင်း စောင့် နေ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ရာ၊ ဝင် စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဟာ မန် ဝင် လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ ဘု ရင် ချီး မြှင့် လို သော သူ့ အား၊ မည် သို့ ပြု ထိုက် သ နည်း ဟု မေး မြန်း ရာ၊ ငါ့ ထက် သာ၍ ဘု ရင် မင်း ချီး မြှင့် လို သော သူ၊ မည် သူ ရှိ တော့ အံ့ နည်း ဟု အောက် မေ့ သော ဟာ မန် က၊ ဘု ရင် မင်း ချီး မြှင့် လို သူ အ ဖို့ ကား၊ ဘု ရင် မင်း ချီး မြှင့် လို သူ့ ကို ဆင် ယင် ရန်၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ နှင့် မြင်း တော် ပါ၊ ကြီး မြတ် သော အ မတ် တစ် ပါး ပါး ကိုင် စေ လျက်၊ မြို့ လမ်း မ တော် တ လျှောက် မြင်း စီး ရာ တွင်၊ ဘု ရင် မင်း ချီး မြှင့် လို သော သူ့ အား ထို သို့ ပြု ရ မည့် အ ကြောင်း၊ သူ ရှေ့ က ကြော် ငြာ ပါ လေ စေ ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ သင် တင် သည့် အ တိုင်း၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ နှင့် မြင်း တော် ပါ အ သော့ ယူ သွား၍၊ နန်း တော် တံ ခါး အ တွင်း နေ ထိုင် သော ယု ဒ လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ အား၊ မ ယုတ် မ လျော့ ပြု လော့ ဟု မိန့် ဆို၏။ ဟာ မန် သည်၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ နှင့် မြင်း တော် ပါ ယူ သွား၍၊ မော် ဒ ကဲ ကို ဆင် ယင် ပြီး လျှင်၊ မြို့ လမ်း မ တော် တစ် လျှောက် စီး စေ ရာ တွင်၊ ဘု ရင် မင်း ချီး မြှင့် လို သော သူ့ အား၊ ထို သို့ ပြု ရ မည့် အ ကြောင်း၊ သူ့ ရှေ့ က ကြော် ငြာ လျက်၊ နန်း တော် တံ ခါး သို့ မော် ဒ ကဲ ပြန် ရောက် လေ၏။ ဟာ မန် မူ ကား၊ မြည် တမ်း၍ ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက်၊ အိမ် သို့ အ မြန် သွား ပြီး လျှင်၊ မ ယား ဇေ ရက် နှင့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း အ ပေါင်း တို့ ထံ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ဖော် ပြ သော်၊ မ ယား ဇေ ရက် နှင့် ပ ညာ ရှိ အ ဆွေ တို့ က၊ သင် နှိမ့် ချ စ ပြု ခဲ့ ရ သော မော် ဒ ကဲ သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး မှန် လျှင်၊ သင် နိုင် မည် မ ဟုတ်။ မု ချ အ နိမ့် ခံ ရ မည် ဟု ပြန် ပြော ကြ၏။ ထို သို့ ပြော စဉ် တွင်၊ ဘု ရင် မင်း မိန်း မ စိုး တို့ ရောက် လာ၍၊ ဧ သ တာ ယင် သော စား သောက် ပွဲ သို့၊ ဟာ မန် အ သော့ လိုက် လာ ရ မည့် အ ကြောင်း ပြန် ကြား ကြ၏။ ထို သို့ ဘု ရင် မင်း နှင့် ဟာ မန် တို့ သည်၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ နှင့် အ တူ ပွဲ တော် တည် ရန် ဝင် ရောက် ပြီး လျှင်၊ ဒု တိ ယ နေ့ စ ပျစ် ရည် ပွဲ တော်၌ ဘု ရင် မင်း က၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ၊ မည် သို့ တောင်း လျှောက် လို သ နည်း။ ငါ ပေး မည်။ မည် သည် ကို လို သ နည်း။ နိုင် ငံ တော် တစ် ဝက် တိုင် အောင် ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ က၊ အို ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် မ သည် မျက် နှာ သာ ရ၍၊ သ ဘော တော် မြတ် ပါ မူ၊ ကျွန် မ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ အ သက် ချမ်း သာ ကို လည်း ကောင်း၊ အ လို ဆ န္ဒ အ တိုင်း၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကိုလည်း ကောင်း ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ မှ စ၍ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ပါ၊ သတ် ဖြတ် ကွပ် မျက် ဖျက် ဆီး ခံ ရ သော အ ဖြစ် သို့ ရောင်း ချ ပါ ပြီ။ ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ အ ဖြစ် သို့ ရောင်း ချ ရုံ မျှ ဖြစ် ခဲ့ လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း အ ကျိုး တော် ယုတ် သည် နှင့် အ မျှ၊ ရန် သူ က အ ဖိုး မ လျော် နိုင် သော် လည်း၊ ကျွန် မ ဆိတ် ဆိတ် နေ ရ လေ စွ ဟု တင် လျှောက် လေ၏။ အာ ရွှေ ရု မင်း က၊ ထို သို့ ပြု ရန် ကြံ စည် ဝံ့ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး မြန်း ရာ၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ က၊ ဘက် ပြိုင် သော ရန် သူ မှာ၊ ဆိုး သွမ်း သော ဤ ဟာ မန် တည်း ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဟာ မန် သည်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မိ ဖု ရား တို့ ရှေ့ တုန် လှုပ် လျက် နေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ဘု ရင် မင်း အ မျက် ထွက်၍၊ စ ပျစ် ရည် ပွဲ တော် မှ ဥ ယျာဉ် တော် သို့ ထ သွား ရာ တွင်၊ ဘု ရင် မင်း ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် မည် ကို ရိပ် မိ သော ဟာ မန် သည်၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ ထံ အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် တောင်း ရန် ထ ပြီး လျှင်၊ ဥ ယျာဉ် တော် မှ စ ပျစ် ရည် ပွဲ ခန်း တော် သို့၊ ဘု ရင် မင်း ပြန် ကြွ ခိုက်၊ ဧ သ တာ စက် ရာ သာ လွန် ကို မှီ ခို ပျပ် ဝပ် သ ဖြင့်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ့ ရှေ့ နန်း တွင်း၌ ပင်၊ မိ ဖု ရား ကို ရှုတ် ချ မည် လော ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက်၊ ဟာ မန့် မျက် နှာ ကို မင်း စေ တို့ ဖုံး ချည် ကြ၏။ အ ပါး တော် မြဲ မိန်း မ စိုး ဟာ ဗော န က လည်း၊ ဘု ရင် မင်း အ ကျိုး တော် ကို လို လား သော မော် ဒ ကဲ အ ဖို့ ဟာ မန် စိုက် သော အ မြင့် တောင် ရေ ငါး ဆယ် ရှိ လည် ဆွဲ တိုင် သည်၊ ချင့် အိမ် ဝင်း၌ ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ထို တိုင်၌ ဆွဲ ထား စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ မော် ဒ ကဲ အ ဖို့ စိုက် ခဲ့ သော လည် ဆွဲ တိုင်၌ ဟာ မန် ကို ဆွဲ ထား သ ဖြင့်၊ ဘု ရင် မင်း စိတ် တော် ပြေ လေ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် အာ ရွှေ ရု မင်း သည်၊ ယု ဒ လူ မျိုး၏ ရန် သူ ဟာ မန့် အိမ် ကို၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ သို့ ပေး၏။ မော် ဒ ကဲ နှင့် မည် သို့ တော် စပ် သည် ကို ဧ သ တာ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း ထံ မော် ဒ ကဲ ဝင် ရ၍၊ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဟာ မန် မှ ပြန် သိမ်း သော တံ ဆိပ် လက် စွပ် တော် ကို မော် ဒ ကဲ သို့ ချွတ် အပ်၏။ ဧ သ တာ လည်း၊ ဟာ မန့် အိမ် ကို မော် ဒ ကဲ အုပ် ထိန်း စေ ၏။ တစ် ဖန် ဧ သ တာ သည်၊ ဘု ရင် မင်း ခြေ တော် ရင်း၌ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တစ် ဘက် ဟာ မန် ကြံ စည် ခဲ့ သော ဘေး ကို ပယ် ပ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း၊ အ ထံ တော် တွင် မျက် ရည် နှင့် တောင်း ပန် သော်၊ ရာ ဇ ရွှေ လှံ တံ ကို ဧ သ တာ သို့ ဘု ရင် မင်း ကမ်း လှမ်း သ ဖြင့်၊ ရှေ့ တော် မှာ ထ ရပ် ပြီး မှ၊ ဧ သ တာ က၊ ကျွန် မ ကို မျက် နှာ သာ ပေး၍ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ပါ လျှင် လည်း ကောင်း၊ အ မှု ကို လည်း၊ အ လို တော် ကျ၍ သ ဘော တော် မြတ် ပါ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် ရန် အာ ဂတ် အ မျိုး ဟ မ္မေ ဒါ သ သား ဟာ မန် ကြံ စည် ခဲ့ သော အ မိန့် တော် စာ များ ကို ဖျက် ပယ် ပြီ ဟူ၍ ထပ် မံ ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့၌ သင့် လ တ္တံ့ သော ဘေး ကို လည်း ကောင်း၊ ဆွေ မျိုး ညာ တ ကာ တို့ ပျက် စီး အံ့ သော အ မှု ကိုလည်း ကောင်း၊ မည် သို့ ရှု စိတ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု တင် လျှောက် ရာ၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ တို့ အား ဘု ရင် အာ ရွှေ ရု မင်း က၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို လက် ရောက် ပြု လို သော ဟာ မန် ကို၊ လည် ဆွဲ တိုင်၌ ကွပ် မျက် စေ ခဲ့ ပြီ။ ချင့် အိမ် ကို လည်း ဧ သ တာ အား ငါ ပေး ပြီ။ ဘု ရင့် အ မည် ဖြင့် ရေး၍၊ လက် စွပ် တော် တံ ဆိပ် ခတ် နှိပ် ပြီး သော အ မိန့် တော် စာ ကို ကား၊ မည် သူ မျှ မ ဖျက် မ ပယ် နိုင်။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ကြောင်း သင် တို့ အ လို ရှိ ရာ ကို၊ ငါ့ ဘု ရင့် အ မည် ဖြင့် စာ ရေး၍ လက် စွပ် တော် တံ ဆိပ် ခတ် နှိပ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သိ ဝန် ခေါ် တ တိ ယ လ၊ နှစ် ဆယ့် သုံး ရက် နေ့ တွင်၊ သံ တော် ဆင့် များ ကို ခေါ်၍၊ မော် ဒ ကဲ မိန့် မှာ သ မျှ ကို၊ အိ န္ဒိ ယ ပြည် မှ ကု ရှ ပြည် တိုင် အောင်၊ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ့် ခု နှစ် ပြည် ထောင် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထံ ကိုယ့် ဘာ သာ အ က္ခ ရာ အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် ခံ ချုပ်၊ ဘု ရုင် ခံ၊ မှူး တော် မတ် တော် တို့ ထံ၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ဘာ သာ အ က္ခ ရာ အ လိုက် လည်း ကောင်း၊ ရန် သူ တို့ အား တုန့် ပြန် ရန်၊ ထို နေ့ မ တိုင် မီ၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ရံ သင့် ရှိ နေ ကြ ရ မည့် ရာ ဇ သတ် စာ တန်း ကို၊ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား ကြော် ငြာ လေ၏။ ထို သို့ ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် ထုတ် ဆင့် သော ရာ ဇ သတ် တော် ကို၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ လျင် သော မြင်း တော် ပေါ် တွင် စီး သူ မြင်း သည် တော် တို့ ရုတ် ခြည်း စိုင်း နှင် ထွက် သွား ပြီး နောက်၊ မော် ဒ ကဲ သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ၊ ဖွဲ့ ဖြူ၊ ဖွဲ့ ပြာ ကို ဆင် ယင် လျက်၊ ကြီး မြင့် သော ရွှေ မ ကိုဋ် ကို ဆောင်း လျက်၊ လျှော် ထည်၊ အ မောင်း ထည် ဝတ် လုံ ကို ခြုံ လျက်၊ ဘု ရင် မင်း ထံ မှ ထွက် သွား ရာ၊ ရှု ရှန် တစ် မြို့ တော် လုံး ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် ကြ ကုန်၏။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ လည်း၊ ထွန်း ကား ခြင်း၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် ခြင်း၊ အ သ ရေ မြင့် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း ၏ ရာ ဇ သတ် အ မိန့် တော် ရောက် သ မျှ ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ မြို့ ရွာ တိုင်း၌၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ မင်္ဂ လာ နေ့၊ ပွဲ နေ့ ကို ကျင်း ပ ကြ၏။ ပြည် သူ ပြည် သား အ များ တို့ လည်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့်၊ ယု ဒ ဘာ သာ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း၏ ရာ ဇ သတ် အ မိန့် တော် အ ရ ပြု လုပ် ရန် အ ချိန် ရောက်၍၊ ယု ဒ လူ မျိုး၏ ရန် သူ တို့ နှိမ် နှင်း မည့် အ ကြံ မှောက် လှန် လျက်၊ မျက် မုန်း ကြိုး သူ တို့ ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နိုင် ခွင့် ရ သော နေ့၊ အာ ဒါ ခေါ် ဒွါ ဒ သ မ လ ဆယ့် သုံး ရက်၌၊ အာ ရွှေ ရု မင်း ပိုင် ပြည် ထောင် တ ကာ အ တွင်း၊ မြို့ ရွာ တိုင်း ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ တို့ ကို လက် ရောက် ပြု စေ ခြင်း ငှာ စု ရုံး ကြ ရာ၊ လူ အ မျိုး မျိုး ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်၊ မည် သူ မျှ မ ခံ မ ရပ် နိုင် ချေ။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လျက်၊ မျက် မုန်း ကျိုး သူ တို့ အား အ လို ရှိ တိုင်း ပြု ကြ၏။ ရှု ရှန် နန်း မြို့ တော် အ တွင်း၊ ကျ ဆုံး သူ တို့ စာ ရင်း ကို၊ ထို နေ့၌ ပင် ဘု ရင် မင်း ရှေ့ ဆက် သွင်း ကြ ရာ၊ မိ ဖု ရား ဧ သ တာ အား ဘု ရင် မင်း က၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ရှု ရှန် နန်း မြို့ တော် တွင်၊ ဟာ မန့် သား ဆယ် ယောက် နှင့် တ ကွ၊ ယောက်ျား ငါး ရာ တို့ ကို လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး ကြ ပြီ။ အ ခြား ပြည် ထောင် များ၌ မည် မျှ လောက် ပြု ကြ လိမ့် တ ကား။ မည် သို့ တောင်း လျှောက် လို သ နည်း။ ငါ ပေး မည်။ မည် သည် ကို လို သေး သ နည်း။ ငါ စီ ရင် မည် ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ဧ သ တာ က၊ ဘု ရင် မင်း သ ဘော တော် မြတ် ပါ မူ၊ ရှု ရှန် မြို့ တော် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တိုး အား။ ယ နေ့ ရာ ဇ သတ် အ တိုင်း၊ နက် ဖြန် ပြု ခွင့် ပေး လျက်၊ ဟာ မန့် သား ဆယ် ရောက် တို့ ကို၊ လည် ဆွဲ တိုင်၌ ဆွဲ ထား စေ တော် မူ ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ရှု ရှန် မြို့ တော် တွင် ရာ ဇ သတ် ကို ဘု ရင် မင်း ထုတ် ဆင့် သ ဖြင့်၊ ဟာ မန့် သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို၊ ဆွဲ ထား သည့် ပြင်၊ ရှု ရှန် မြို့ တော် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အာ ဒါ လ ဆယ့် လေး ရက်၌ စု ရုံး ပြန် လျက်၊ ရှု ရှန် မြို့ သား သုံး ရာ တို့ ကို လုပ် ကြံ ကြ၏။ ဥ စ္စာ ကို ကား၊ မ သိမ်း မ ယူ ကြ။ ရှု ရှန် မြို့ တော် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မှာ၊ ဆယ့် သုံး ရက်၊ ဆယ့် လေး ရက် များ၌ စု ရုံး သ ဖြင့်၊ ငါး ရက် မှ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ၍၊ ရွှင် လန်း သော စား သောက် ပွဲ ကို ကျင်းပ ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ တော ရွာ များ၌ နေ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ အာ ဒါ လ ဆယ့် လေး ရက် ကို၊ အ ချင်း ချင်း ဝေ ငှ စား သောက် လျက်၊ ရွှင် လန်း ရာ မင်္ဂ လာ နေ့ အ ဖြစ် ဖြင့် ဆောင် ရွက် လေ့ ရှိ ကြ သ တည်း။ ပူ ရ ဟူ သော စ ကား အ ရ၊ ထို နေ့ ရက် များ ကို ပူ ရိမ် ဟု တွင် ကြ သ တည်း။ ထို စာ ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ တွေ့ အ မြင် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ ဖြစ် အ ပျက် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ လည်း ထို စာ နှင့် အ ညီ၊ ချိန်း ချက် သော သ မ ယ၌၊ ဆို ခဲ့ သော နှစ် ရက် ကို၊ ကိုယ် မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက်၊ ဘာ သာ ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ နှစ် စဉ် မ ပြတ် စောင့် ရှောက် သည့် ပြင်၊ ပြည် ထောင် တ ကာ မြို့ ရွာ တိုင်း ရှိ၊ အိမ် ထောင် ဟူ သ မျှ အ စဉ် အ ဆက်၊ ပု ရိမ် ခေါ် နေ့ ရက် များ ကို၊ ယု ဒ လူ မျိုး၌ မ ပ မ ပျောက်၊ အ ထိမ်း အ မှတ် ကို လည်း အ မျိုး အ နွယ် တွင် မ ပျက် စေ မည့် အ ကြောင်း သ တိ ရ မည့် တာ ဝန် ကို ခံ ရ ကြ သ တည်း။ အ ဘိ ဟဲ လ သ မီး မိ ဖု ရား ဧ သ တာ နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ တို့ သည်၊ ပု ရိမ် ဆိုင် ရာ ဒု တိ ယ အ မိန့် စာ ကို အ တည် ပြု ကြ စေ ရန်၊ ကြပ် တည်း စွာ ထပ် ရေး ပြန် သည် မှာ၊ ပု ရိမ် အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို အ တည် ပြု ရန်၊ ဧ သ တာ ရေး ထား သော စာ သည်၊ စာ တန်း၌ ရှိ သ တည်း။ အာ ရွှေ ရု မင်း သည်၊ ပြည် တော် တွင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ အ ထိ၊ အ ခွန် ခွဲ ခန့် လေ၏။ အာ ဏာ တန် ခိုး ဆိုင် ရာ အ မှု အ ရေး များ နှင့်၊ ဘု ရင် မင်း သူ ကောင်း ပြု၍ မော် ဒ ကဲ ဘုန်း ကြီး ခြင်း အ ကြောင်း ပါ၊ မေ ဒိ၊ ပေ ရ သိ ရာ ဇ ဝင် တွင် ရေး ထား လျက် ရှိ၏။ ကိုယ့် အ မျိုး အ ကျိုး ရှာ ကြံ၍၊ ကိုယ့် အ နွယ် တို့ အား မေ တ္တာ စ ကား ပြော လေ့ ရှိ သော၊ ယု ဒ လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ သည်၊ အာ ရွှေ ရု မင်း အောက် အ မြင့် ဆုံး သော ရာ ထူး ကို ရ လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ တွင် တန် ခိုး ကြီး၍၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ နှစ် သက် ကြ သူ ဖြစ် သ တည်း။ ဥ ဇ ပြည်၌ နေ သော ယော ဘ အ မည် ရှိ သူ တစ် ဦး သည်၊ စုံ လင် ဖြောင့် မတ် မှန်၍၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လျက် ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ်၏။ သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် တို့ ကို ရ၏။ သူ ပိုင် ဆိုင် ရာ ကား၊ သိုး ဆိတ် ခု နစ် ထောင်၊ ကု လား အုပ် သုံး ထောင်၊ နွား ရှဉ်း ငါး ရာ၊ မြည်း မ ငါး ရာ နှင့် အ လွန် များ ပြား သော ငယ် သား တို့ တည်း။ ထို့ ကြောင့်၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ တွင်၊ အ ကြီး မြတ် ဆုံး သော သူ ဖြစ်၏။ ယော ဘ၏ သား တို့ သည်၊ အ လှည့် ကျ နေ့ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး အိမ် သို့ သွား၍ စား သောက် ပွဲ ကို ခင်း ကျင်း သည် နှင့်၊ အ တူ စား သောက် ရန်၊ နှ မ သုံး ယောက် ကို လည်း ခေါ် ဖိတ် လေ့ ရှိ ကြ၏။ စား သောက် ပွဲ ရက် တ ပတ် ကုန် လွန် သော အ ခါ။ ယော ဘ က၊ ငါ့ သား တို့ သည် ပြစ် မှား၍၊ ဘု ရား သ ခင် အား စိတ်၌ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ပြု ကောင်း ပြု ကြ လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက်။ သား တို့ ကို ဆင့် ခေါ် သန့် စင် စေ ပြီး လျှင်။ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ရှိ သ မျှ ဦး ရေ အ လိုက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လေ၏။ ယော ဘ သည် ထို သို့ အ စဉ် ပြု မြဲ ဖြစ် သ တည်း။ တစ် နေ့ သ၌ ကောင်း ကင် သား တို့ သည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် သို့ ဝင် ရောက် ခ စား ကြ ရာ။ စာ တန် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ပါ လာ သည် ဖြစ်၍။ စာ တန် အား။ အ ဘယ် က လာ သ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ သော်။ စာ တန် က၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် ပေါ် တွင် လှည့် ပတ် သွား လာ ရာ မှ လာ ရောက် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် စုံ လင် ဖြောင့် မှန်၍၊ ငါ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ် သူ၊ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ကဲ့ သို့ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ကြောင်း၊ သင် သိ မှတ် ပြီ လော ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ စာ တန် က ယော ဘ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကျိုး မဲ့ ခန့် ညား ပါ သ လော။ သူ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား နှင့် ပိုင် သ မျှ ကို ဝိုင်း ရံ ကာ ကွယ် တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် တုံ လော့။ သူ့ လက် ဖြင့် ပြု သ မျှ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ များ လည်း နေ ပြည် တွင် တိုး တက် ပွား များ လေ ပြီ။ ထို ပိုင် သ မျှ ကို လက် တော် ဖြင့် ဆန့် တန်း၍၊ ထိ ခိုက် တော် မူ ပါ က။ မျက် မှောက် ထင် ထင် ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို မု ချ ပြု ပါ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သူ ပိုင် သ မျှ သည်၊ သင့် လက် ဝယ် ရှိ၏။ သူ့ ကိုယ် ကား၊ မ ထိ ခိုက် လင့် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အ ထံ တော် မှ စာ တန် ထွက် သွား လေ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ယော ဘ၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ အစ် ကို အ ကြီး အိမ် တွင် ခဲ ဖွယ် စား လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် လျက် နေ ကြ ရာ၊ ယော ဘ ထံ လူ တစ် ယောက် လာ၍၊ ထွန် နေ သော နွား များ နှင့်၊ အ နီး တွင် ကျက် စား လျက် ရှိ သော မြည်း မ များ ကို၊ ရှေ ဘ အ မျိုး သား တို့ တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ကြ ပါ ပြီ။ ငယ် သား တို့ ကို လည်း ဓား ဖြင့် သတ် ရာ၊ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။ ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင်၊ တစ် ယောက် လာ ပြန် ရာ၊ ဘု ရား သ ခင်၏ လောင် မီး သည် မိုး မှ ကျ၍၊ သိုး၊ ဆိတ် နှင့်၊ ငယ် သား များ ကို လောင် ကျွမ်း ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။ ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင် တစ် ယောက် လာ ပြန် ရာ၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ သည်၊ တပ် သုံး တပ် ကို ဖွဲ့ စည်း၍၊ ကု လား အုပ် များ ကို ရှောင် တ ခင် အ တင်း သိမ်း သွား ကြ ပါ ပြီ။ ငယ် သား တို့ ကို လည်း ထား ဖြင့် သတ် ရာ၊ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။ ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင်၊ တစ် ယောက် လာ ပြန်၍ ကိုယ် တော်၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ အစ် ကို ကြီး အိမ် တွင် ခဲ ဖွယ် စား လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ က န္တာ ရ မုန် တိုင်း ကျ၍၊ အိမ် လေး ထောင် ကို တိုက် ဝှေ့ သည့် အ တွက်၊ ထို ပျို ရွယ် သူ တို့ အ ပေါ် သို့ အိမ် ပြို ပိ သ ဖြင့် သေ ကြ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ ယော ဘ သည် ထ ပြီး လျှင်၊ ဝတ် လုံ ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း ကို ပြု၍၊ ပျပ် ဝတ် ရှိ ခိုး လျက်၊ ငါ သည်၊ အ ချည်း စည်း အ မိ ဝမ်း မှ လာ ခဲ့ ရ သည့် အ တိုင်း၊ အ ချည်း စည်း ပင် ပြန် သွား ရ တော့ မည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် ရုတ် သိမ်း တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ယော ဘ သည် ဤ အ မှု ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မ ပြစ် မှား ဘဲ၊ ဘု ရား သ ခင်၌ မ သင့် မ လျော် ဟု မ မြွက် မ ဆို ချေ။ တစ် နေ့ သ၌ ကောင်း ကင် သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဝင် ရောက် ခ စား ကြ ပြန် ရာ၊ စာ တန် လည်း အ ထံ တော်၌ ခ စား ခြင်း ငှာ၊ သူ တို့ နှင့် ပါ လာ သည် ဖြစ်၍၊ စာ တန် အား အ ဘယ် က လာ သ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ သော်၊ စာ တန် က မြေ ကြီး တစ် လျှောက် ပေါ် တွင် လှည့် ပတ် သွား လာ ရာ မှ လာ ရောက် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင်၊ စုံ လင် ဖြောင့် မှန်၍၊ ငါ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ် သူ၊ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ကဲ့ သို့ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ကြောင်း သင် သိ မှတ် ပြီ လော။ သူ သည် စုံ လင် ခြင်း ကို ကိုယ်၌ မြဲ စွဲ လျက် နေ၏။ ဖျက် ဆီး စေ ရန် ငါ့ အား သင် ပန် ထွာ နှိုး ဆော် ခြင်း သည်၊ အ ကြောင်း မဲ့ ဖြစ် လေ ပြီ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ စာ တန် က၊ အ ရေ အ စား အ ရေ၊ အ သက် အ စား ပိုင် သ မျှ နှင့် လဲ လှယ် တတ် သည့် အ တိုင်း၊ အ ရိုး အ သား ကို လက် တော် ဖြင့် ဆန့် တန်း၍ ထိ ခိုက် တော် မူ ပါ က၊ မျက် မှောက် ထင် ထင် ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို မု ချ ပြု ပါ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သူ သည် သင့် လက် ဝယ် ရှိ၏။ အ သက် ကို ကား ခြွင်း ထား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ စာ တန် သည် အ ထံ တော် မှ ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ ယော ဘ၌ ခြေ ဖ ဝါး မှ ဦး ထိပ် တိုင် အောင်၊ အ နာ ဆိုး ဘေး သင့် စေ၏။ ယော ဘ သည် ကိုယ် ကို ခြစ် ရန် အိုး ခြမ်း ကို ကိုင် ယူ၍၊ ပြာ ထဲ တွင် ထိုင် နေ ရာ၊ မ ယား က အ ရှင် သည်၊ စုံ လင် ခြင်း ကို ကိုယ်၌ မြဲ စွဲ သေး သ လော။ ဘု ရား သ ခင် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး လျှင် သေ ပေ တော့ ဟု ဆို သော်၊ ယော ဘ က၊ မိန်း မ ယုတ် ပြော သ ကဲ့ သို့၊ သင် ပြော လေ စွ တ ကား။ ဘု ရား သ ခင် အ ထံ တော် မှ အ ကောင်း ကို ခံ လျှင်၊ အ ဆိုး ကို လည်း ခံ အပ် သည် မ ဟုတ် တုံ လော ဟု ဆို၏။ ဤ အ မှု ရှိ သ မျှ နှင့် စပ်၍ လည်း၊ ယော ဘ သည် ဝ စီ ကံ မျှ မ ပြစ် မှား ချေ။ ထို အ ခါ။ ယော ဘ၏ အ ဆွေ ခင် ပွန်း သုံး ဦး ဖြစ် သော၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ်၊ ရှု အာ့ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ်၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇော ဖာ တို့ သည်၊ ဘေး သင့် ရောက် သ မျှ ကို ကြား သိ ကြ သော ကြောင့်၊ စာ နာ၍ နှစ် သိမ့် စေ ခြင်း ငှာ ခ ရီး ချိန်း ချက် လျက်၊ နေ ရာ ရင်း မှ အ သီး အ သီး လာ ရောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ အ ဝေး က မျှော် ကြည့် ရာ၊ ယော ဘ မှန်း မ သိ သ ဖြင့်၊ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ခြင်း၊ အ သီး အ သီး ဝတ် လုံ ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် ကျ စေ ရန် ကောင်း ကင် သို့ မြှောက် ကြဲ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ၏။ ခု နှစ် ရက် နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး၊ ယော ဘ နှင့် အ တူ မြေ ပေါ် မှာ ထိုင် နေ ကြ ရာ၊ ကြီး စွာ သော ပူ ပန် ခြင်း ဒု က္ခ ကို သိ မြင် ကြ သော ကြောင့်၊ မည် သူ မျှ စ ကား မ ပြော မ ဆို နိုင် ချေ။ ငါ ဖွား သော နေ့ နှင့်၊ သား ယောက်ျား သ န္ဓေ တည် ပြီ ဟု ကြား ပြော သော ညဉ့် သည်။ ပ ပျောက် ပါ စေ။ ထို နေ့ ကို ဘ ဝဂ် ပေါ် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် ထုတ် ခေါ် တော် မ မူ။ အ လင်း မ သက် မ ရောက်၊ မှောင် လည်း မှောင် မိုက် ပါ စေ။ မှောင် မိုက် နှင့် သေ မင်း ရိပ် ကား။ ထို နေ့၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် ပါ စေ။ မိုး သား တိမ် တိုက် လွှမ်း အုပ်၍၊ နေ့ အ ချိန် ကျ သော မှောင် မိုက် အ တိ သည်၊ ထို နေ့ ကို ခြောက် လှန့် ပါ စေ။ ထို ညဉ့် လည်း။ တ ခဲ နက် မှောင် နှင့် မ လွတ်၊ နှစ် စဉ် နေ့ ရက် များ တွင် ရွှင် လန်း ခွင့် မ ပြု၊ လ အ ရေ အ တွက် တွင် လည်း မ ပါ မ ဝင် စေ နှင့်။ ထို ညဉ့် သည် မြုံ၍၊ ကြွေး ကြော် သံ မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ ရာ ဟု ကို နှိုး ဆော် တတ် သူ၊ နေ့ ရက် ကို ကျိန် ဆို တတ် သူ တို့ ပင်၊ ထို ညဉ့် ကို အ မင်္ဂ လာ ပေး ကြ ပါ စေ။ ဆည်း ဆာ အ ချိန် ကြယ် ရောင် မိုက် ပါ စေ။ ထို ညဉ့် သည် အ လင်း ကို စောင့် စား၍ မ ရ။ နေ အ ရုဏ် စ က္ခု ကို မျှ မ တွေ့ ပါ စေ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ့ အ မိ၏ ဝမ်း ကို မ ပိတ် မ ပင်၊ ဒု က္ခ ဆင်း ရဲ ကို ငါ မျက် မှောက် မှ မ ဖုံး မ ကွယ်၍ တည်း။ ငါ သည် ဖွား စ က အ ဘယ့် ကြောင့် မ သေ၊ အ မိ ဝမ်း မှ အ ဘယ် ကြောင့် မ ကွယ် လွန် ရ သ နည်း။ ငါ့ ကို ဒူး ပေါ် မှာ မ သိပ်၊ ရင် ခွင်၌ နို့ မ တိုက် ဘဲ အ ဘယ့် ကြောင့် မ နေ ရ သ နည်း။ သို့ တည်း မ ဟုတ်။ မြေ မြှုပ် ရ သော လျှော် မွေး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အ လင်း ကို မ မြင် ရ သော သူ ငယ် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ငါ မ ဖြစ် ခဲ့ ပါ လေ။ ထို နေ ရာ၌ မူ ကား။ လူ ဆိုး တို့ သည် ထ ကြွ ဟုန် ပြတ် စဲ လျက်၊ အား လျော့ သူ တို့ သည် ငြိမ်း အေး လျက်၊ ချုပ် နှောင် ခံ ရ သူ တို့ သည်၊ ကြပ် ဆော် သံ ကို မ ကြား ရ ဘဲ အ တူ တ ကွ ချမ်း သာ ရ လျက်။ လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ ရှိ ကြ ရာ၊ ကျွန် သည် သ ခင် နှင့် ကင်း လွတ် လျက် နေ စွ တ ကား။ ဒု က္ခိ တ တို့ သည် အ လင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ စိတ် နစ် နာ သူ တို့ သည် အ သက် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ရ ကြ သ နည်း။ ထို သူ တို့ သည်၊ သေ ခြင်း ကို မ ကြုံ ရ ဘဲ၊ စောင့် စား လျက်၊ သိုက် တူး သည် ထက်၊ သေ ခြင်း ကို ရှာ ဖွေ လျက်၊ သင်္ချိုင်း တွေ့ လျှင် အား ရ ရွှင် လန်း ဝမ်း မြောက် လျက် နေ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ဆီး ကာ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မ ထင် ရှား ရာ လမ်း လျှောက် သူ လည်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ရ သ နည်း။ ငါ့ အ စား အ သောက် ကား၊ ညဉ်း တွား ရ ခြင်း ဖြစ်၏။ ငါ၏ ဟစ် အော် သံ လည်း၊ စီး သော ရေ ကဲ့ သို့ တည်း။ ငါ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ဘေး သင့် လျက်၊ ထိတ် လန့် ဖွယ် ရာ ဘေး ရောက် လေ ပြီ။ ငါ သည် ချမ်း သာ ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ အေး မြ ခြင်း မ ရှိ။ အ နှောင့် အ ရှက် ကို သာ ခံ ရ သည် ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင့် ကို ဆွေး နွေး နှီး နှော ရန် ဝံ့ စား လျှင်၊ စိတ် ရှိ မည် လော။ မည် သူ သည် ချုပ် တည်း၍ စ ကား မ ပြော ဘဲ နေ နိုင် ပါ မည် နည်း။ သင် သည် လူ အ များ ကို သွန် သင် ဆုံး မ၍၊ မ သန် စွမ်း သော လက် များ ကို ပင် ခိုင် ခံ့ စေ ခဲ့ ပြီ။ သင့် စ ကား သည် နုန့် နဲ့ သူ့ ကို ထောက် မ လျက်၊ အား လျော့ သော ဒူး ဆစ် များ ကို လည်း တည့် မတ် စေ ခဲ့ ပြီ။ ယ ခု မူ ကား၊ ကိုယ် တိုင် အ မှု တွေ့၍ စိတ် လျော့ လျက်၊ ထိ ခိုက် ခံ ရ သော ကြောင့် ငေး မှိုင် လေ စွ တ ကား။ သင်၏ ရို သေ ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ သင် စိတ် ချ ရာ စိတ် ချ ကြောင်း၊ အ လေ့ အ လာ စုံ လင် ခြင်း လည်း၊ သင့် မျှော် လင့် ရာ မျှော် လင့် ကြောင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ အ ပြစ် ကင်း လျက် နှင့်၊ မည် သူ ပျက် စီး ဘူး ပါ သ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ်၌ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ လည်း၊ ပယ် ရှား ခံ ရ ဘူး သ နည်း ဟု ဆင် ခြင် ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ သည် မှာ။ ဒု စ ရိုက် ကို ထွန် ယက်၍ ဒု က္ခ မျိုး ကို ကြဲ သော သူ တို့ သည်၊ ထို အ တိုင်း ပင် ရိတ် သိမ်း ရ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှု ထုတ် တော် မူ ခြင်း ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ ပျက် စီး၍၊ အ မျက် တော် ရှိန် ဖြင့် ကုန် ဆုံး ရ ကြ၏။ ဗ ဏ္ဍု ဟိန်း ခြင်း၊ ကေ သ ရာ ဇာ ဟောက် ခြင်း ငြိမ်း လျက်၊ တိ န၏ အ စွယ် ကျိုး ပျက် လေ ပြီ။ ကိုက် စား ရန် မဲ့ သော ကြောင့်၊ သီ ဟ သေ၍၊ ခြင်္သေ့ ငယ် တို့ ကွဲ လွင့် ရ ကြ သ တည်း။ အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လျှို့ တ ဝှက် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် သံ ကို၊ သော တာ ရုံ ဖြင့် သိုး သိုး သန့် သန့် ကြား ရ၍၊ မျက် မှောက် တွင် ရှိ ထို ပုံ သ ဏ္ဌာန်၏ အာ ရုံ ကို မ မြင် ရ သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ကြား ရ သော သဲ့ သဲ့ အ သံ ကား၊ လူ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ မှာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ လူ စွမ်း ကောင်း လည်း၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ရှေ့ စင် ကြယ် ခြင်း ရှိ နိုင် သ လော။ အ မှု တော် ဆောင် တို့ ကို၊ ကိုး စား တော် မ မူ။ တ မန် တော် များ ကို ပင် မှောက် မှား ပြစ် တင် တော် မူ၏။ မြေ မုန့်၌ အ မြစ် ချ သော မြေ အိမ် တွင်၊ တည်း နေ သူ တို့ ကို မူ ကား၊ သာ၍ တင် တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ သည် ပိုး ရွ ကဲ့ သို့ ကြေ မွ လျက်၊ တစ် နေ့ ချင်း တွင် ကုန် ဆုံး၍။ မည် သူ မျှ ပ မာ ဏ မ ပြု ဘဲ၊ အ စဉ် ပျက် စီး ရ ကြ၏။ သူ တို့၏ တဲ ကြိုး ဖြုတ် ပြီး လျှင်။ ဉာဏ် ပ ညာ ကင်း မဲ့ လျက် သေ ရ ကြ ကုန် သည် ဟု ကြား ရ လေ၏။ သင် ဟစ် ခေါ် လျှင်၊ ထူး မည့် သူ ရှိ သ လော။ သန့် ရှင်း သူ တို့ အ နက်၊ မည် သူ့ ထံ လှည့်၍ ကိုး စား ပါ မည် နည်း။ လူ မိုက် သည် ဒေါ သ ကြောင့် ပျက် စီး၍၊ မ လိ မ္မာ သူ လည်း၊ ကော ဓ ကြောင့် သေ တတ်၏။ လူ မိုက် သည် စည်း စိမ် အ မြစ် စွဲ သည် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် မြင် ရ သော် လည်း၊ သူ့ မြေ ရာ ကို ရုတ် တ ရက် အ မင်္ဂ လာ ပြု၏။ ထို သူ၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ လုံ ခြုံ ရာ နှင့် ဝေး ကွာ၍၊ ကယ် လွှတ် သူ ကင်း လျက်၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် နှိပ် စက် ဒဏ် ကို ခံ ရ ကြ၏။ သူ တို့ ရိတ် သိမ်း ထား သည် ကို၊ ဆူး စည်း ထဲ မှ မွတ် သိပ် သူ ခိုး စား၍၊ သူ တို့ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ ကို လည်း ညွှတ် ကွင်း ထောင် ထား လျက် ရှိ၏။ ဒု က္ခ သည် မြေ မုန့် ထဲ မှ မ ထွက်၊ ပင် ပန်း ခြင်း လည်း မြေ ပေါက် မ ဟုတ် ချေ။ မီး ပွား များ သည် တက် လွင့် တတ် သည့် နည်း တူ၊ လူ လည်း မွေး ဖွား၍ ဒု က္ခ ခံ ရ တတ်၏။ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် မူ၊ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ၍၊ ကိုယ့် အ မူ အ ရာ ကို၊ ဘု ရား သ ခင် ထံ အပ် နှင်း တော့ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ စူး စမ်း၍ မ မီ နိုင် သော တန် ခိုး များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ စီ ရင် တော် မူ၏။ မြေ အ ပြင် တွင် မိုး ရွာ စေ၍၊ လယ် ကွင်း ပြင်၌ လည်း ရေ သွန်း တော် မူ၏။ နိမ့် ကျ သူ တို့ ကို ချီး မြှောက်၍၊ ညှိုး ငယ် သူ တို့ ကို လည်း လုံ ခြုံ စွာ ထား တော် မူ၏။ စဉ်း လဲ သူ တို့၏ လက် မှု ပ ညာ အ ထ မ မြောက် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ကြံ အ စည် များ ကို လည်း ကွယ် ပ စေ တော် မူ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ ကို၊ ကိုယ့် စဉ်း လဲ ခြင်း အား ဖြင့် ဖမ်း ဆီး တော် မူ၍၊ လိမ် လည် ကောက် ကျစ် သူ တို့၏ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် လည်း၊ ရုတ် ခြင်း ပယ် ပျက် လေ၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ နေ့ အ ချိန် တွင် မှောင် မိုက် နှင့် တွေ့၍၊ မွန်း တည့် အ ခါ၌ လည်း၊ ညဉ့် ကဲ့ သို့ စမ်း ယမ်း သွား လာ ရ ကြ၏။ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို မူ ကား၊ ထို သူ တို့၏ ဓား ဘေး တည်း ဟူ သော နှုတ် မှလည်း ကောင်း၊ ခွန် အား ကြီး သူ၏ လက် မှလည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ၏။ နွမ်း ပါး သူ တို့ သည် ထို သို့ ပင် မျှော် လင့် ခွင့် ရ ကြ၍၊ ဒု စ ရိုက် လည်း ကိုယ့် နှုတ် ကို ပိတ် ရ၏။ ဘု ရား သ ခင် ပဲ့ ပြင် တော် မူ သော သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဆုံး မ တော် မူ ခြင်း ကို ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ မ ပြု ပါ နှင့်။ ထို အ ရှင် သည်၊ နာ ကျင် ခြင်း နှင့် ပတ် စည်း ခြင်း စီ ရင်၍၊ ထိ ပါး ခြင်း နှင့် သက် သာ ခြင်း ကို လည်း၊ လက် တော် ဖြင့် ပြု တော် မူ၏။ ဘေး ခြောက် ပါး မှ သင့် ကို လွတ် မြောက် စေ၍၊ မု ချ အား ဖြင့် ဘေး ခု နစ် ပါး ထိ ခိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ အ စာ ခေါင်း ပါး ရာ ကာ လ၊ ဓား ဘေး မှလည်း ကောင်း၊ ရွေး နုတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ လျှာ နှင့် တံ ချက် မှ ကွယ် ကာ၍၊ ဘေး ဆိုး သင့် ရာ ကာ လ၊ သင် ကြောက် ရွံ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘေး ဆိုး နှင့် မွတ် သိပ် ခြင်း ကို ပင် ရယ် မော ခွင့် ရ၍၊ သင် သည် မြေ ပေါ် ရှိ သား ရဲ တို့ ကို လည်း မ ကြောက် မ ရွံ့ ရ။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ လယ် ရှိ ကျောက် များ နှင့် မိတ် ဖွဲ့၍၊ မြေ သ တ္တ ဝါ များ နှင့်၊ အ တူ တ ကွ သင့် တင့် ရ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် တဲ လုံ ခြုံ သည် ကို သိ မှတ်၍၊ လယ် ယာ စား ကျက် များ ကို ရှု ကြည့် ရာ၊ မည် သည် မျှ မ ပျောက် မ ဆုံး ချေ။ သင် မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် လည်း မြက် တော ကဲ့ သို့ စည်း ကား မည် ကို သိ ရ လ တ္တံ့။ ရာ သီ အ လျောက် ကောက် လှိုင်း ပုံ တ လင်း သို့ ရောက် သည့် နည်း တူ၊ သင် လည်း ကြီး ရင့် သန် မာ လျက် ပင်၊ သင်္ချိုင်း သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ ကြည့် ပါ လော့။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ ကို ကျွန်ုပ် တို့ စီ စစ် လျက်၊ ထို သို့ မှန် ပါ၏။ ကိုယ့် ကောင်း စား ခြင်း အ လို့ ငှာ၊ နား ထောင် သိ မှတ် ပါ လော့ ဟု မြွက် ဆို၏။ သို့ ပြု လျှင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရှိ သဲ ထက် လေး ပါ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ယောင် ယမ်း ပြော မိ ပါ ပြီ။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ မြှား တော် များ သည်၊ ငါ့ ကို ခွင်း၍၊ မြှား ဆိပ် ကို ပင် ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သုံး သောက် ရ၏။ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ကြောက် လန့် ဖွယ် ရာ များ လည်း၊ ခင်း ကျင်း စီ စဉ် လျက် ရှိ လေ ပြီ။ မြက် ပေါ များ လျက် မြည်း ရိုင်း ဟီ ခြင်း၊ ကောက် ရိုး ရှိ လျက် နွား တွန် ခြင်း ပြု မည် လော။ အ ရ သာ မဲ့ အ စာ ကို ဆား မ ခတ် ဘဲ စား နိုင် သ လော။ အ ရွက် သက် သက် ဟင်း ရည် လည်း၊ မြိန် ရှက် ခြင်း ရှိ ပါ သ လော။ ချဉ် သိုး သော စား ဖွယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၍၊ မြည်း စမ်း ခြင်း ကို မျှ ငါ မ နှစ် မြို့။ ငါ စောင့် မျှော် ရာ ကို ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ၍၊ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ခံ ယူ ရ ပါ စေ သော။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို ချေ မွှ ရန် အ လို တော် ရှိ လျက်၊ လက် တော် ရောက်၍ ပယ် ဖျောက် တော် မူ ပါ စေ။ သို့ မှ နှစ် သိမ့် ခွင့် ရ တော့ မည်။ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင်၏ အ မိန့် တော် ကို မ ငြင်း ဆန် သည် နှင့် အ ညီ၊ ညှာ တာ ခြင်း ကင်း သော ဝေ ဒ နာ ကြောင့် ရွှင် လန်း ရ တော့ မည်။ ငါ၌ စောင့် မျှော် နိုင် ရန် ခွန် အား ကား၊ မည် သည့် အ ရာ နည်း။ စိတ် ရှည် နိုင် ရန် ငါ့ အ ဆုံး ကား၊ မည် သည့် အ ရာ နည်း။ ငါ့ စွမ်း အား သည်၊ ကျောက် တောင် အား နှင့်လည်း ကောင်း။ ငါ့ အ သား လည်း ကြေး နှင့်လည်း ကောင်း၊ တူ ပါ သ လော။ ငါ၏ အ ဇ္စျ တ္တ၌ အ မှီ တ ကဲ ပျက် လျက်၊ အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ ကို လည်း နှင် ထုတ် ပြီး မ ဟုတ် လော။ စိတ် ပျက် လု သူ၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ မိန့် တော် ကို စွန့် ပစ် အံ့ ဆဲ ဆဲ သူ ပင်၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း၏ သ နား ခြင်း ကို ခံ သင့် ပါ၏။ ပူ သော အ ခါ ပျောက်၍၊ ပြင်း ပြ သော အ ခါ စီး ရာ အ ရပ် တွင် ခန်း ခြောက် သည် နှင့်၊ ထို လမ်း ဖြင့် သွား သော ခ ရီး သည် တို့ သည်၊ လွှဲ ရှောင်၍ သဲ တော သို့ တက် ရောက် ရာ၊ ပျက် စီး ကြ ကုန်၏။ တေ မ အ မျိုး ခ ရီး သည် တို့ သည် ရေ ရှာ လျက်၊ ရှေ ဘ အ မျိုး ခ ရီး သွား တို့ လည်း စောင့် မျှော် လျက်၊ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် သော်၊ အား ထား မိ သည့် အ တွက် ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ ကြ ရှာ သ တည်း။ သင် တို့ သည် ထို နည်း တူ ဖြစ် လျက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း ထိတ် လန့် ကြ၏။ ငါ့ အား ပေး ကမ်း ပါ။ ငါ့ အ တွက် လက် ဆောင် ပေး ပါ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ရန် သူ့ လက် မှ ကယ် ဆယ် ပါ။ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ လက် မှ ရွေး နှုတ် ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ တောင်း ပန် သ လော။ ညွှန် ပြ လော့။ ငါ ဆိတ် ဆိတ် နေ ပါ မည်။ မည် သို့ လမ်း လွှဲ သည် ကို လည်း၊ နား လည် စေ ပါ လော့။ ဖြောင့် မှန် သော စ ကား များ သည်၊ ခက် ထန် လှ စွာ တ ကား။ သင် တို့ ဆုံး မ သည် မှာ၊ မည် သည့် အ ပြစ် ကြောင့် ဆုံး မ ကြ သ နည်း။ စိတ် ပျက် သူ၏ စ ကား များ သည် လေ သက် သက် ဖြစ် ပါ လျက်၊ ၎င်း စ ကား ကို ပင် ဆုံး မ မည့် ကြံ စည် ကြ သ လော။ သင် တို့ သည် ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို မဲ ကောက်၍၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ကို ပင် ရောင်း ကြ လိမ့် တ ကား။ ငါ့ ကို ယ ခု လှည့် ကြည့် ပါ လော့။ မျက် မှောက် ထင် ထင် မု ချ ငါ မု သာ ကင်း လွတ်၏။ မ တ ရား မ ဖြစ် စေ ရန် အ ထင် ပြောင်း လဲ ကြ လော့။ ငါ့ အ မှု လည်း ဖြောင့် မှန် သည် ဖြစ်၍ ပြောင်း လဲ ကြ ဦး လော့။ ငါ့ လျှာ ဖျား တွင် မ တ ရား မှု ရှိ သ လော။ အ ဆိုး ကို မြည်း စမ်း၍ မ သိ မြင် နိုင် သ လော။ လူ တို့ သည်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လ မိုင်း သား ကဲ့ သို့၊ အ မှု ထမ်း ရ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ရက် တာ လည်း၊ သူ ငှား၏ ရက် တာ နှင့် တူ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ရိပ် ကို မက်၍ မော ဟိုက် သော ကျွန်၊ အ ခ ကို လို၍ စောင့် စား သော သူ ငှား ကဲ့ သို့၊ ငါ သည် အ ချည်း နှီး သော လ များ ကို ပိုင် ရ၍၊ ပင် ပန်း ခံ ရ သော ညဉ့် များ ကို လည်း စီ မံ တော် မူ၏။ အိပ် လျှင် မူ ကား၊ မည် သည့် အ ခါ ထ နိုင် မည် နည်း ဟု ဆင် ခြင် လျက် ရှိ သည် နှင့်၊ ညဉ့် တာ ရှည်၍ နံ နက် ဆည်း ဆာ အ ချိန် တိုင် တိုင်၊ လူး လျက် လှိမ့် လျက် ညီး ငွေ့ လေ၏။ ငါ့ အ သား သည် လောက် နှင့် မြေ ဆိုင် ဖုံး လွှမ်း၍၊ အ ရေ လည်း တင်း မာ လျက်၊ ရိ ယို လျက် ရှိ၏။ ငါ့ အ သက် တာ သည်၊ ရက် ကန်း ခြေ နင်း စက် ထက် လျင် မြန်၍၊ မျှော် လင့် ခြင်း မဲ့ ကွယ် ပျောက် လေ၏။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် သည် လေ ဖြစ် ကြောင်း ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ကောင်း စား ခြင်း ကို ထပ် မံ၍ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ ကျွန်ုပ် ကို ရှု မြင် သော သူ လည်း၊ ရှု ကြည့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ က အ ကျွန်ုပ် မ ရှိ ပြီ။ မိုး တိမ် သည် လွင့် ပါး ပျောက် ကွယ် သည့် နည်း တူ၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား သူ သည်၊ ပြန် တက် ရ မည် မ ဟုတ်။ နေ အိမ် သို့ မ ပြန် မ လာ။ နေ ရင်း အ ရပ်၌ လည်း၊ သူ့ ကို နောင် မ တွေ့ မ မြင် ရ။ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် ကို မ ချုပ် တည်း ဘဲ၊ စိတ် ဆင်း ရဲ၍ ပြော ဆို ခြင်း၊ စိတ် နစ် နာ၍ ညည်း တွား ခြင်း ပြု ပါ မည်။ အ စောင့် ထား တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ စေ ရန်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဝဲ ဂ ယက် သော်လည်း ကောင်း၊ ငါး ကြီး အာ န န္ဒ သော် လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ သ လော။ မွေ့ ရာ ဖြင့် ချမ်း သာ ရ မည်။ အိပ် ရာ ဖြင့် လည်း ညည်း တွား ခြင်း သက် သာ ရ မည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ သော အ ခါ၊ ကိုယ် ကို ရွံ ရှာ သ ဖြင့်၊ ရှင် လျက် အ စဉ် မ နေ လို။ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် တာ သည်၊ တစ် ရှု တစ် ရှိုက် သာ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ရှိ ပါ လေ စေ။ လူ သည် မည် သို့ သော သ တ္တ ဝါ ဖြစ်၍ ချီး မြှောက် ခြင်း၊ စိတ် တော် စွဲ လမ်း ခြင်း၊ နံ နက် တိုင်း ကြည့် ရှု ခြင်း၊ အ စဉ် မ ပြတ် စစ် ဆေး ခြင်း များ ကို၊ ပြု တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တံ တွေး ကို မျို ခိုက် မျက် နှာ တော် မ လွှဲ ဘဲ၊ မည် မျှ ကြာ မ လျစ် မ လျူ နေ တော် မူ မည် နည်း။ လူ တို့ ကို စောင့် ကြည့် တော် မူ သော အ ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား သည် မှန် ပါ က၊ ကိုယ် တော် အား မည် သို့ ပြု မိ ပါ သ နည်း။ အ သက် ရှင် ခြင်း ဝန် လေး သည့် တိုင် အောင်၊ ရှေ့ တော် တွင် ခ လုတ် အ ဖြစ် ဖြင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ထား တော် မူ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် လွန် ကျူး သော ပြစ် မှု ကို မ ဖြေ မ လွှတ်၊ ဒု စ ရိုက် ကို လည်း မ ဆောင် မ သွား ဘဲ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် နေ တော် မူ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် မြေ မုန့်၌ ယ ခု အိပ် ရ ပါ မည်။ လိုက် စစ် ရှာ ဖွေ တော် မူ သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ရှု အာ့ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင် သည် ထို သို့ ကြား ပြော၍၊ လေ ပြင်း ကဲ့ သို့ သော စ ကား များ ကို၊ မည် မျှ ကြာ နှုတ် မြွက် မည် နည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လွှဲ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည် တ ရား လွှဲ ခြင်း ကို ပြု တော် မူ သ လော။ သင်၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား ခဲ့ လျှင်၊ ၎င်း လွန် ကျူး သော ပြစ် ဒဏ် အောက် သို့ ရောက် စေ တော် မူ လေ ပြီ။ အ စ အ ဦး၌ သိမ် ဖျင်း သော် လည်း၊ အ ဆုံး၌ များ စွာ တိုး ပွား လိမ့် သ တည်း။ ထို သူ တို့ သည် သင့် အား ပြော ဆို ညွှန် ပြ လျက်၊ နှ လုံး ထွက် စ ကား များ ကို ပြန် ကြား မည် မ ဟုတ် လော။ ကြိမ် ပင် သည် စိမ့် မ ရှိ ဘဲ ပေါက် နိုင် သ လော။ ကိုင်း ပင် သည် ရေ မ ရှိ ဘဲ ကြီး ပွား နိုင် သ လော။ ထို အ ပင် သည် မ ဆွဲ မ နုတ် သည့် အ ခါ၊ စိမ်း လန်း လျက် ရှိ သေး စဉ်၊ အ ပင် တ ကာ ထက် လွယ် ကူ စွာ ညှိုး နွမ်း တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို မေ့ လျော့ သူ ခပ် သိမ်း တို့၏ အ ကျိုး ဆက် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ လူ သ ရော် လူ ပျက်၏ စောင့် မျှော် ခြင်း လည်း၊ ပျက် စီး လိမ့် မည်။ သူ သည်၊ နေ ရောင် ခြည် ဖြင့် ကြည် လင်၍၊ ဥ ယျာဉ်၌ အ ခက် အ လက် နှံ့ ပြား လျက်၊ အ မြစ် လည်း မြေ စာ ပုံ ကို ပတ် စွဲ၍၊ ကျောက် ရှိ ရာ ကို သိ မြင် တတ် သော် လည်း၊ နုတ် ပစ် ခံ ရ သော အ ခါ၊ နေ ရင်း အ ရပ် က၊ နင့် ကို ငါ မ မြင် စ ဘူး ဟု ငြင်း ဆို လိမ့် မည်။ ထို သူ၏ ရွှင် လန်း ရာ အ ကျိုး ဆက် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ မြေ မှ လည်း အ ခြား သူ တို့ ပေါက် ကြ ဦး မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ စုံ လင် သော သူ့ ကို မ ငြင်း မ ပယ်။ လူ ဆိုး တို့ ကို ကား၊ လက် ရုံး အား ပေး တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ သင်၏ ခံ တွင်း ကို ရယ် မော ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ နှုတ် ခမ်း ကို ကြွေး ကြော် ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ ပြည့် ဝ စေ တော် မူ ဦး မည်။ သင့် အား မုန်း ထား သူ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း ကို လွှမ်း ခြုံ လျက်၊ လူ သွမ်း တို့၏ တဲ လည်း မ တည် မ နေ ရာ ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် ဘက် ပြိုင် လို လျှင်၊ မေး ခွန်း တော် တစ် ထောင် အ နက်၊ တစ် ခွန်း ကို မျှ မ ဖြေ နိုင်။ ကိုယ် တော် သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ချွန် လျက်၊ တန် ခိုး ကြီး လျက် ရှိ တော် မူ သည် နှင့်၊ မည် သူ သည် စိတ် ခဲ ယဉ်း စွာ ခု ခံ၍၊ ဒဏ် ကင်း လျက် နေ ရ ဖူး သ နည်း။ တောင် များ ကို ရုတ် တ ရက် ရွှေ့၍၊ အ မျက် တော် ကြောင့် ဖြို လှဲ တော် မူ၏။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို နေ ရာ ရင်း မှ လှုပ် ရှား တော် မူ၍၊ တည် ရာ တိုင် များ လည်း တုန် လှုပ် ရ၏။ နေ ကို မြစ် တား တော် မူ၍ မ ထွက်၊ ကြယ် များ ကို လည်း ကာ ရံ၍ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် တော် မူ၏။ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကိုယ် တော် တစ် ပါး တည်း ကြက်၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် လေ၏။ ခု နစ် စဉ်၊ အဿ ဝ နီ၊ ကြ တ္တိ ကာ မှ စ သော၊ တောင် မျက် နှာ တိုက် ခန်း များ ကို ဖန် ဆင်း လျက်၊ စူး စမ်း၍ မ မီ နိုင် သော တန် ခိုး ကြီး များ ကို လည်း ကောင်း၊ ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ စီ ရင် တော် မူ၏။ အ နား မှာ သီ ကြွ တော် မူ၍ ငါ မ မြင်၊ လွန် ကြွ တော် မူ၍ လည်း၊ ငါ မ သိ။ ဖမ်း ဆီး တော် မူ ရာ၌၊ အ ဘယ် သို့ ပြု တော် မူ သ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ မည် သူ တွန်း လှန် နိုင် သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ မျက် တော် ကို ပြန် သိမ်း တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ရေ နတ် န ဂါး ကို ကူ ညီ သူ တို့ သည်၊ လက် တော် အောက် သို့ ဝတ် လျှိုး ရ သည် မှန် လျှင်၊ ငါ မူ ကား၊ စ ကား ရွေး ချယ်၍၊ ကိုယ် တော့် အား ထု ချေ နိုင် သ လော။ အ ကယ်၍ ငါ ဖြောင့် မတ် သော် လည်း၊ မ ထု ချေ ဘဲ၊ တစ် ဘက် အ မှု သည့် ထံ၊ အ သ နား ခံ တော့ မည်။ ငါ ခေါ်၍ ထူး တော် မူ သော် လည်း၊ စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ ဟု မ ယုံ နိုင်။ မိုး သက် မုန် တိုင်း ဖြင့် ငါ၌ အ နာ တ ရ ပြု၍၊ ဒဏ် ချက် ရာ ကို လည်း၊ အ ကြောင်း မဲ့ များ ပြား စေ လျက်၊ အ သက် ရှူ သာ ခွင့် မ ပြု ဘဲ၊ နစ် နာ ခြင်း နှင့် ပြည့် ဝ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သန် စွမ်း သူ၏ တန် ခိုး အ ကြောင်း နှင့် စပ် လျဉ်း လျှင်၊ ငါ ပင် ရှိ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တ ရား ဆုံး ဖြတ် ခြင်း အ ကြောင်း နှင့် စပ် လျဉ်း လျှင်၊ ငါ့ အား မည် သူ ချိန်း ချက် မည် နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ၏။ ငါ ဖြောင့် မတ် သော် လည်း၊ ငါ့ စ ကား ပင်၊ ငါ့ ကို အ ပြစ် စီ ရင် လိမ့် မည်။ စုံ လင် သော် လည်း၊ လိမ် လည် ကောက် ကျစ် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ငါ ကား စုံ လင်၏။ ကိုယ် ကို ဂ ရု မ စိုက်။ အ သက် ကို လည်း ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ပြု သ တည်း။ ပိုင်း ခြား ခြင်း မ ရှိ သည် ကို ထောက်၍ ငါ က၊ ကိုယ် တော် သည် စုံ လင် သူ၊ ဆိုး သွမ်း သူ တို့ ကို ပယ် ရှင်း တော် မူ သည် ဟု ဆို လေ၏။ သေ စေ တတ် သော ဘေး ဆိုး သည် ရုတ် တ ရက် သင့်၍၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ စိတ် ပျက် သည် ကို၊ ကဲ့ ရဲ့ တော် မူ၏။ မြေ ကြီး ကို လူ ဆိုး တို့ လက် သို့ အပ် နှင်း၍၊ တ ရား မင်း တို့ မျက် နှာ ကို ဖုံး အုပ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ပင် မ ဟုတ် ပါ လျှင်၊ မည် သူ ပြု ပါ သ နည်း။ ငါ့ အ သက် တာ သည် ခြေ လျင် တော် ထက် မြန်၍ ကောင်း စား ခြင်း ကို မ မြင် ရ ဘဲ ထွက် ပြေး လျက်၊ လှော် လောင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ကောင် ကို သုတ် သော လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ပျံ သွား လေ၏။ အ ကယ်၍ ငါ က၊ ညည်း တွား ခြင်း ကို မေ့ လျော့၍၊ မျက် နှာ ကြည် ကြည် ရွှင် ရွှင် နေ မည် ဟု အောက် မေ့ လျှင်၊ မိုး ပွင့် ရေ ဖြင့် ချိုး လျက်၊ လက် များ ကို စင် ကြယ် အောင် ဆေး သော် လည်း၊ မ စင် တွင်း၌ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ ဝတ် က ပင် စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ပါ လိမ့် မည်။ စီ ရင် ရာ သို့ စုံ ညီ သွား ရောက်၍၊ ငါ ထု ချေ လျှောက် လဲ ခွင့် ရ ရန်၊ ကိုယ် တော် သည် ငါ ကဲ့ သို့ လူ ဖြစ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် ပါ။ နှစ် ဘက် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ လက် ဝါး စီး အုပ်၍၊ အ လယ်၌ စုံ ရာ သ မာ ဓိ လည်း မ ရှိ ချေ။ အာ ဏာ တော့် ရိုက် ဒဏ် ကို၊ ငါ၌ ရပ် စဲ၍၊ ဘေး လည်း ငါ့ အား မ ချောက် ပါ စေ နှင့်။ သို့ မှ ကိုယ် တော် ကို မ ကြောက် မ ရွံ့ လျှောက် ထား ဝံ့ ပါ မည်။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ကိုယ်၌ ကြောက် ရွံ့ ရန် မ ရှိ သော ကြောင့် တည်း။ ငါ အ သက် ရှင် ခြင်း ကို စိတ်၌ စက် ဆုပ် လျက် ရှိ၏။ ညည်း တွား ခြင်း ကို ပြု မြဲ ပြု၍၊ နစ် နာ သည့် အ တိုင်း ပင် ပြော ဆို ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် အား ငါ က၊ အ ပြစ် စီ ရင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဘက် ပြိုင် တော် မူ ရန် အ ကြောင်း ကို လည်း၊ ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ပါ မည်။ ညှဉ်း ပန်း တော် မူ ခြင်း၊ လက် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း ရာ ကို ရွံ့ ရှာ ခြင်း၊ လူ ဆိုး တို့ အ ကြံ အ စည် ပါ တွင် ရောင် ခြည် တော် လွှတ် ခြင်း များ သည်၊ ကိုယ် တော်၌ အ ကျိုး ရှိ ပါ သ လော။ မံ သ စ က္ခု ရှိ၍၊ လူ့ ဘာ ဝ အ တိုင်း မြင် တော် မူ သ လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို ပုံ ကျ အောင် လက် တော် စုံ ဖြင့် လှည့် ပတ် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော် လည်း၊ ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ တ ကား။ အိုး မြေ လုပ် သ ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ကြောင်း ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ မြေ မုန့် ဖြစ် ပြန် စေ တော် မူ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နို့ ရည် ကဲ့ သို့ သွန်း လောင်း၍၊ နို့ ဓမ်း ကဲ့ သို့ ခဲ ပျစ် စေ တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အ ရေ အ သား နှင့် ဖုံး လွှမ်း၍၊ အ ရိုး အ ကြော များ နှင့် လည်း ဖွဲ့ စည်း တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အား အ သက် နှင့် ကျေး ဇူး ကို သ နား၍၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို ကြည့် ရှု စောင့် ထိန်း တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း၊ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို စိတ် တော်၌ သို ထား တော် မူ လျက် ရှိ ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် သိ လှ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ လျှင်၊ ကိုယ် တော် မှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒု စ ရိုက် ကင်း သည် ဟူ၍ လည်း ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ဆို သွမ်း လျှင် အ မင်္ဂ လာ ရှိ မည်။ ဖြောင့် မတ် သော် လည်း၊ အ ရှက် ပြည့် လျက်၊ ဒု က္ခ ဆင်း ရဲ ကို ဆင် ခြင်၍၊ မော် ကြည့် ဝံ့ မည် မ ဟုတ်။ မောက် မာ လျှင်၊ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ လိုက် လံ၍၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ များ ကို အ ကျွန်ုပ်၌ ပြု တော် မူ ဦး မည် တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက်၌ သက် သေ များ ကို အ တန် တန် ပြ လျက်၊ အ မျက် တော် ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ တစ် တပ် နောက် တစ် တပ် မ ပြတ် လုပ် ကြံ ခံ ရ လေ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို လွယ် သော ဝမ်း မှ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ထုတ် တော် မူ ပါ သ နည်း။ မ ထုတ် ခဲ့ လျှင်၊ မည် သူ မျှ မ မြင် ရ ဘဲ သေ လွန် သ ဖြင့်၊ မ ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက် ဝမ်း မှ ပင် သင်္ချိုင်း သို့ ပို့ ခဲ့ ရ လေ ပြီ။ ထို အ ခါ၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇော ဖာ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား။ များ ပြား သော စ ကား ကို ထု ချေ ရ မည် မ ဟုတ် လော။ စ ကား အိုး လည်း ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ရ မည် လော။ သင် ပြော သော အ ချည်း နှီး စ ကား အ တွက်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ၍၊ သင် ကဲ့ ရဲ့ သော အ ခါ၊ ရှုတ် ချ သူ မ ရှိ သ လော။ သင် က၊ ငါ သွန် သင် ချက် သည် သန့် စင်၏။ ရှေ့ တော် တွင် လည်း ငါ စင် ကြယ် သည် ဟု ပြော ဆို လေ ပြီ။ သင့် တစ် ဘက်၌ ဘု ရား သ ခင် နှုတ် မြွက် မိန့် ဆို လျက်၊ အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ၊ နှစ် ဆ ရှိ သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို၊ သင့် အား ဖော် ပြ တော် မူ ပါ စေ။ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် အ ပြစ် ကို လျော့၍ စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း၊ သိ မှတ် ပါ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင့် နက် နဲ ရာ ကို မီ နိုင် သ လော။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ ပြည့် စုံ ရာ ကို မီ နိုင် သ လော။ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် ထက် မြင့်၍ မည် သို့ ပြု နိုင် သ နည်း။ င ရဲ ထက် နက် ရှိုင်း၍ မည် သို့ သိ နိုင် သ နည်း။ ပ မာ ဏ ဆို သော်၊ မြေ ကြီး ထက် ကျယ် ဝန်း၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ထက် ရှည် လျား၏။ ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ၍ ချုပ် နှောင် ပြီး လျှင်၊ စု ရုံး စေ တော် မူ သည် ကို၊ မည် သူ တွန်း လှန် နိုင် သ နည်း။ ကိုယ် တော် သည်၊ လျှပ် ပေါ် သော သူ တို့ ကို သိ လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို လည်း၊ လျစ် လျူ ရာ၌ သိ မြင် တော် မူ၏။ ပ ညာ မဲ့ သူ တို့ ကား၊ လူ အ ဖြစ် မြည်း ရိုင်း သား ငယ် ပေါက် ဖွား ရိုး ရှိ ခဲ့ လျှင်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ရ လိမ့် မည်။ သင် သည်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ပြု ပြင်၍၊ ကိုယ် တော့် ထံ လက် အုပ် ချီ လျှင်လည်း ကောင်း၊ လက် ဝယ် ရှိ သော ဒု စ ရိုက် ကို ကင်း ဝေး စေ လျက်၊ သင့် တဲ များ တွင် မ တ ရား မှု ကို တည်း ခို ခွင့် မ ပြု လျှင်လည်း ကောင်း၊ အ စွန်း အ ကွက် မ ထိ ဘဲ မော် ကြည့် လျက်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မဲ့ လျက် တည် ကြည် စွာ နေ ရ လိမ့် မည်။ ဒု က္ခ ကို မေ့ လျော့၍၊ စီး လွန်း ပြီး သော ရေ အ ယဉ် ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ ရ လ တ္တံ့။ သင့် အ သက် တာ သည် မွန်း တည့် ရောင် ထက် ထွန်း ကား၍၊ မှောင် မိုက် သော် လည်း၊ နံ နက် ယံ ကဲ့ သို့ လင်း လိမ့် မည်။ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြောင်း ရှိ သ ဖြင့် စိတ် ချ စွာ နေ၍၊ လျှောက် ကြည့် ပြီး လျှင်၊ စိတ် ဧ စွာ အိပ် ပျော် ရ လ တ္တံ့။ ထိတ် လန့် ရာ မဲ့ လဲ လျောင်း ရ၍၊ လူ အ များ တို့ လည်း သင့် ကို ခ ယ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မှာ၊ မျက် စိ အား ကုန် လျက်၊ ထွက် ပြေး ခွင့် မဲ့၍။ ချင်း တို့၏ စောင့် မျှော် ရာ စောင့် မျှော် ကြောင်း ကား၊ အ သက် သေ ခြင်း တည်း ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ယော ဘ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင် တို့ သည် လူ မျိုး ထူး ဖြစ် လျက်၊ သင် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဉာဏ် ပ ညာ ပါ၊ တိမ် ကော လိမ့် တ ကား။ ငါ လည်း သင် တို့ ကဲ့ သို့ ဉာဏ် ရှိ၍၊ သင် တို့ ထက် ငါ ယုတ် ညံ့ သည် မ ဟုတ်။ ထို သို့ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို မ သိ ဘဲ မည် သူ ရှိ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် အား ခေါ်၍၊ ထူး တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော ငါ သည်၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ ပြက် ရယ် ပြု ရာ ဖြစ် ခဲ့ လေ ပြီ။ စုံ လင် ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ပြက် ရယ် ဖွယ် ဖြစ် လေ စွ တ ကား။ ချမ်း သာ ရ သူ တို့ သည်၊ ပျက် စီး ခံ ရ သူ ကို၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လျက်၊ ခြေ ချော် သူ တို့ ကို လည်း ထို သို့ ပြု လွယ် ကြ၏။ ဓား ပြ တို့ တဲ များ သည် လုံ ခြုံ၏။ ကိုယ့် ဘု ရား ကို ဆောင် ကိုင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် စိတ် တော် ကို ဆွ သူ တို့ လည်း၊ စိတ် ချ စွာ နေ ရ ကြ၏။ သင် မေး မြန်း လျှင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ပင်၊ သွန် သင် ကြား ပြော ကြ လိမ့် မည်။ လျှောက် ထား လျှင်၊ မြေ ကြီး မှ စ၍ ရေ သ တ္တ ဝါ များ လည်း၊ သွန် သင် ဖော် ပြ ကြ လ တ္တံ့။ ခံ တွင်း ဖြင့် အ စာ အ ဟာ ရ ကို မြည်း စမ်း သည့် နည်း တူ၊ နား ဖြင့် လည်း အ ပြော အ ဆို ကို စစ် ဆေး တတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ အို မင်း သူ တို့ သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ လျက်၊ အ သက် ရှည်၍ လည်း ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရ၏။ ကိုယ် တော်၌ ကား၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ တန် ခိုး တော် ရှိ၍၊ အ ကြံ အ စည်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို လည်း ပိုင် တော် မူ၏။ တည် ထောင် ခွင့် မ ရ နိုင် အောင် ဖြို ဖျက် တော် မူ၏။ လွတ် ခွင့် မ ရ နိုင် အောင် လည်း၊ လူ ကို ချုပ် နှောင် တော် မူ၏။ ရေ ကို ဆီး တား တော် မူ သော်၊ မိုး ခေါင်၏။ လွှတ် တော် မူ သော်၊ မြေ ကြီး ကို လွှမ်း မိုး လျက် ဖျက် ဆီး တတ်၏။ ကိုယ် တော်၌ တန် ခိုး တော်၊ အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ တော် ရှိ၍၊ မှောက် မှား သူ နှင့် မှောက် မှား စေ သူ တို့ ကို ပိုင် တော် မူ၏။ မင်း တိုင် ပင် တို့ ကို လု ယက် သိမ်း သွား၍၊ တ ရား မင်း တို့ ကို လည်း ရူး သွပ် စေ တော် မူ၏။ ရှင် ဘု ရင် များ ချုပ် နှောင် သူ တို့ ကို လွှတ် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း ဘု ရင် တို့ ကို ခါး ကြိုး ချည် တော် မူ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို လည်း လု ယက် သိမ်း သွား၍၊ သက် တော် ရှည် တို့ ကို မှောက် လှန် တော် မူ၏။ သ စ္စာ စောင့် အ မတ် တို့ နှုတ် သ တ္တိ ကို ပယ်၍ လူ ကြီး တို့၏ အ သိ ဉာဏ် ကို နုတ် ပစ် တော် မူ၏။ မှူး မတ် များ ကို အ ရှက် ကြီး ခွဲ၍၊ အ ကြီး အ မှူး တို့ ခါး စည်း များ ကို လျော့ ဟာ စေ တော် မူ၏။ မှောင် မိုက် ထဲ၌ နက် နဲ ရာ များ ကို ထုတ် ဖော်၍၊ သေ ခြင်း အ ရိပ် ကို လည်း ထင် လင်း စေ တော် မူ၏။ လူ မျိုး တို့ အား၊ တိုး ပွား ခြင်း၊ ဖျက် ဆီး ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ နှံ့ ပြား ခြင်း၊ ဆောင် သွား ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု တော် မူ၏။ ပြည် သူ ပြည် သား များ အ ပေါ် တွင် အုပ် ချုပ် သူ တို့၏ ဉာဏ် ကို နုတ် ယူ၍၊ လမ်း မ ရှိ သော တော အ ရပ်၌ လှည့် လည် စေ တော် မူ၏။ အ လင်း မဲ့ မှောင် မိုက်၌ စမ်း ယမ်း လျက်၊ ယစ် မူး သော သူ ကဲ့ သို့ ယိမ်း ယိုင် လျက် သွား စေ တော် မူ၏။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို၊ ဒိ ဋ္ဌ သု တ ငါ မြင် ရ ကြား ရ၍ နား လည် ခဲ့ ပြီ။ သင် တို့ သိ သ မျှ ကို ငါ သိ၍၊ သင် တို့ ထက် ငါ ယုတ် ညံ့ သည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် အ န န တ္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ လျှောက် ထား၍၊ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ ချေ ပ ရန် အ လို ရှိ ပါ၏။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ မူ ကား၊ မု သာ မွမ်း မံ သူ၊ အ သုံး မဲ့ ဆေး သ မား များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ တိတ် တိတ် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ပါ ချေ က၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ ရာ ရောက် တော့ မည်။ ငါ ဆုံး မ ချက် ကိုလည်း ကောင်း၊ နှုတ် မြွက် သော ပဲ့ ပြင် ချက် ကိုလည်း ကောင်း၊ နား ထောင် နာ ခံ ကြ ကုန်။ ဘု ရား သ ခင် ဘက်၌၊ မ တ ရား သ ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ပ ရိ ယယ် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ပြော ဆို ဝံ့ ကြ သ လော။ မျက် နှာ တော် ကို ငဲ့၍၊ ဘု ရား သ ခင် ဘက်၌ ထု ချေ ကြ မည် လော။ စီ စစ် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လျှင်၊ သင် တို့၌ အ ကျိုး ရှိ မည် လော။ လူ ချင်း လှည့် စား သ ကဲ့ သို့၊ ကိုယ် တော် ကို လှည့် စား ကြ မည် လော။ မျက် နှာ ကို လျှို့ တ ဝှက် ထောက် ကြ လျှင်၊ သင် တို့ ကို ဆုံး မ တော် မူ လိမ့် မည်။ မြင့် မြတ် တော် မူ ခြင်း ကြောင့်၊ သင် တို့ သည် ထိန့် လန့် လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ကြောက် ရွံ့ ရာ ရောက် ကြ မည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ ဥ ဒါန်း စ ကား များ သည်၊ ပြာ ပုံ သ ဖွယ် က တုတ် များ လည်း သ ရွတ် သ ဖွယ် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ တိတ် နေ ကြ လော့၊ ငါ ပြော ဆို ပါ မည်။ ဖြစ် လို ရာ ဖြစ် ပါ စေ။ မု ချ အား ဖြင့်၊ ငါ့ အ လောင်း ကို ငါ ကိုက် ချီ၍၊ အ သက် ကို လည်း ဆောင် ကိုင် တော့ မည်။ ငါ့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ၍၊ စောင့် မျှော် ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ သော် လည်း၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ပင်၊ အ မှု နည်း လမ်း များ ကို ချေ ပ ဦး မည်။ လူ သ ရော် လူ ပျက် တို့ လည်း၊ ရှေ့ တော် သို့ မ ဝင် နိုင် ကြ သည် ကို ထောက် ချင့်၍၊ ငါ သည် ကယ် တင် ရေး ကယ် တင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ငါ ပြော ဆို ချက် ကို နာ ခံ နာ ယူ၍၊ ကြား ပြော မည့် စ ကား ကို နား ထောင် ကြ ပါ လော့။ တ ရား မှု ကို ငါ စီ စဉ် ထား ခဲ့ လေ ပြီ။ ဖြောင့် မတ် သည် ဟူ၍ စီ ရင် မည် ကို ငါ သိ၏။ ငါ နှင့် မည် သူ ဘက် ပြိုင် မည် နည်း။ ထွက် ပေါ် လျှင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ၍ ငါ အ သေ ခံ မည်။ အ ကျွန်ုပ်၌ ဒဏ် နှစ် ရပ် ကို စီ ရင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မ မူ လျှင် မျက် နှာ တော် ကွယ် အောင် ပုန်း ရှောင် မည် မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ဘေး ဖြင့် မ ခြောက် လှန့် ဘဲ၊ လက် တော် ကင်း ဝေး စေ တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ခေါ် တော် မူ သော အ ခါ၊ ထု ချေ ပါ မည်။ သို့ တည်း မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် လျှောက် လဲ ရာ ကို တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် သည်၊ မည် မျှ များ ပြား သ နည်း။ လွန် ကျူး မှု၊ ပြစ် မှု များ ကို လည်း သိ စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ရန် သူ သ ဖွယ် ထင် မှတ်၍၊ အ ဘယ့် ကြောင့် မျက် နှာ လွှဲ တော် မူ ပါ သ နည်း။ လေ တိုက် သော သစ် ရွက် ကို လှုပ် ရှား၍၊ ဖွဲ ခြောက် ကို လည်း လိုက် လံ တော် မူ မည် လော။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် စပ်၍ နစ် နာ စ ရာ များ ကို မှတ် သား လျက်၊ ငယ် ပြစ် များ ကို ပြန် ပေး တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ခြေ ထိပ် ခတ် တော် မူ ပြီ။ သွား လေ ရာ ရာ ကို စောင့် ကြည့် လျက်၊ ခြေ ရာ များ ကို လည်း ကန့် သတ် တော် မူ၏။ ဆွေး မြေ့ သော အ ရိုး၊ ပိုး စား သော အ ဝတ် ကဲ့ သို့၊ အား လျော့ ရ သူ ဖြစ် လေ စွ တ ကား။ မိန်း မ မှ ဖွား မြင် သော လူ သည်၊ အ သက် တာ တို၍၊ အ နှောင့် အ ရှက် ပြည့် ဝ လေ ၏။ ပန်း ကဲ့ သို့ ပွင့်၍ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ရွေ့ သွား၍ မ တည် မ မြဲ ရာ။ ထို သို့ သော သူ ကို ရှု မှတ်၍၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် တ ရား ဆိုင် လို တော် မူ ပါ သ လော။ မ စင် ကြယ် ရာ မှ စင် ကြယ် ရာ ပေါ် ထွက် ပါ စေ။ မ ထွက် နိုင် ချေ။ လူ့ အ သက် တာ ကို ပြ ဋ္ဌာန်း၍၊ လ ရက် အ ပိုင်း အ ခြား ကို သိ လျက်၊ မ လွန် နိုင် သော စည်း ကမ်း ကို သတ် မှတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ သူ ရင်း ငှား ကဲ့ သို့ နေ့ တာ ရက် တာ၌ မွေ့ လျော် ရ စေ ရန်၊ လူ ကို ရှု ကြည့် တော် မ မူ ဘဲ နား နေ ပါ လေ စေ။ သစ် ပင် ကို ခုတ် လှဲ သော် လည်း၊ နောက် တစ် ဖန် အ တက် ပေါက်၍၊ အ ခက် အ လက် မ ပြတ် မ စဲ ဟု မျှော် လင့် ရန် ရှိ သေး၏။ အောက် မြေ၌ အ မြစ် ဟောင်း၍၊ အ ပေါ် မြေ တွင် အ ငုတ် သေ သော် လည်း၊ ရေ ဓာတ် ငွေ့ ကြောင့်၊ ပျိုး ပင် ကဲ့ သို့ အ ဖု ပေါ် လျက်၊ အ ခက် အ လက် များ လည်း ပေါက် လိမ့် ဦး မည်။ လူ သန် စွမ်း မူ ကား၊ သေ၍ လဲ နေ ရ၏။ လူ သည် သေ လွန် ပြီး နောက်၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ အိုင် ရေ ကုန် ခန်း၍၊ ရေ အ ယဉ် သွေ့ ခြောက် သ ကဲ့ သို့၊ လူ သည် အိပ် လဲ၍ မ ထ ရ။ မိုး ကောင်း ကင် မ ပျောက် မ ချင်း၊ နိုး ထ ခြင်း၊ အိပ် ပျက် ခြင်း ကို မ ခံ ရာ၊ အ မျက် တော် မ ပြေ မ ချင်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖုံး ကွယ်၍၊ ဝှက် ထား တော် မူ ပါ စေ။ သ တိ ရ ပြန် လျက်၊ အ ချိန် ကာ လ ကို ချိန်း ချက် တော် မူ ပါ စေ သော၊ လူ သေ လျှင် ရှင် ဦး မည် လော။ သို့ မှန် ခဲ့ လျှင်၊ ပြေး လွတ် ခွင့် မ ရ မ ချင်း၊ နေ့ ရက် တာ ရှိ သ မျှ အ တွင်း၊ လ မိုင်း သား အ ဖြစ် စောင့် မျှော် ၍၊ ကိုယ် တော် ခေါ် တော် မူ သော အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် ထူး ပါ မည်။ လက် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း ရာ ကို၊ တ သ တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ယ ခု မူ ကား၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ လှမ်း များ ကို ရေ တွက်၍၊ ပြစ် မှု ကို စောင့် ကြည့် တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော။ လွန် ကျူး မှု ကို ကျည် ထောက် တွင် တံ ဆိပ် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ဒု စ ရိုက် ကို ကော် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ပိတ် ခတ် တော် မူ လေ ပြီ။ မု ချ ဆို သော်၊ ပြို လဲ သော တောင် ပျက် ပြုန်း လျက်၊ နေ ရာ ရင်း မှ ကျောက် ဆောင် ရွေ့ ရ လျက်၊ ရေ အ ယဉ် ဖြင့် ကျောက် များ ကျေ မွ လျက်၊ လွှမ်း မိုး ခြင်း ဖြင့် မြေ ဆိုင် ရ ပါ သည့် နည်း တူ၊ ကိုယ် တော် သည် လူ၏ မျှော် လင့် ရာ အ ကြောင်း ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ၏။ ကာ လ အ စဉ် နိုင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ လူ သည် လွန် သွား ရ၏။ မျက် နှာ နေ ကို ဖျက်၍၊ လွှတ် လိုက် တော် မူ၏။ သား တို့ သည် ဂုဏ် အ သ ရေ ရောက် ကြ သော် လည်း၊ သူ မ သိ။ နိမ့် ကျ ကြ သော် လည်း၊ နား မ လည် ချေ။ မု ချ အား ဖြင့်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် နာ ကျင် ခြင်း ကို ခံ ရ၍၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် လည်း ညည်း တွား ရ လ တ္တံ့ ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင် မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ခန့် ညား ခြင်း သ ဘော ကို ပယ် ဖျက်၍၊ ကြည် ညှိ ခြင်း သ ဘော ကို လည်း ဆီး တား လေ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော် သင့် နှုတ် ကို ဒု စ ရိုက် သွန် သင် သည့် အ တိုင်း၊ စဉ်း လဲ သော လျှာ ကို သင် ရွေး ချယ် လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် မ ဟုတ်။ သင့် စ ကား များ ပင်၊ သင့် ကို အ ပြစ် စီ ရင် လေ ပြီ။ နှုတ် ခမ်း လည်း သင့် တစ် ဘက်၌ လျှောက် လဲ လေ ပြီ။ သင် သည် အ ဦး ဆုံး ဖွား သော လူ လော။ တောင် များ မ တည် မီ ပေါက် ဖွား သ လော။ ဘု ရား သ ခင်၏ သု ဓ မ္မာ သ ဘင် တွင် နား ထောင်၍၊ ပ ညာ တော် ကို ဥဿုံ ပိုင် သ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ဘဲ၊ မည် သည် ကို သိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နား မ လည် ဘဲ၊ မည် သည် ကို နား လည် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ တွင်၊ သင့် အ ဘ ထက် အ သက် ကြီး လျက်၊ ဆံ ဖြူ အို မင်း သူ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် နှင့် စပ် လျဉ်း ရာ နှစ် သိမ့် ခြင်း စ ကား မှ စ၍၊ ဖြည်း ညှင်း သော စ ကား များ သည်၊ သင့် အ ဖို့ မ လောက် ပါ သ လော။ လူ သည် မည် သို့ သော သ တ္တ ဝါ ဖြစ်၍ သန့် စင် ရ အံ့ နည်း။ မိန်း မ မှ ဖွား မြင် သော သူ ပင် မည် သို့ သော သ တ္တ ဝါ ဖြစ်၍ ဖြောင့် မတ် ရ အံ့ နည်း။ သန့် ရှင်း သူ တို့ ကို ကိုး စား တော် မ မူ။ အာ ကာ သ ကောင်း ကင် လည်း၊ မျက် မှောက် တော် တွင် စင် ကြယ် သည် မ ဟုတ်။ မ တ ရား ခြင်း ကို ရေ ကဲ့ သို့ သောက်၍၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖောက် ပြန် တတ် သော လူ မူ ကား၊ သာ၍ မ စင် ကြယ် သ တည်း။ ဆိုး သွမ်း ကြမ်း ကြုတ် သော သူ သည်၊ ဝင် စား ရ သော အ သက် တာ နှစ် ကာ လ ပတ် လုံး၊ နာ ကျင် ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို ခံ ရ၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် အ သံ ကို ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ ကောင်း စား စဉ် တွင် ပင်၊ လု ယက် ဖျက် ဆီး သူ ရောက် လျက်၊ မှောင် မိုက် သော ဘေး မှ မ လွတ်၊ ဓား ဘေး အ သင့် စောင့် နေ သည် ဟု ထင် သည် နှင့်၊ ထ မင်း အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍ လှည့် လည် လိုက် ရှာ တတ်၏။ မှောင် မိုက် သော နေ့ ရက် သည် အ ရံ သင့် ရှိ ကြောင်း ကို သိ လျက်၊ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း၊ ခဲ ယဉ်း ခြင်း လည်း၊ သူ့ ကို ချောက် လှန့်၍၊ တိုက် ရန် အ သင့် ရှိ သော ရှင် ဘု ရင် ကဲ့ သို့ အောင် နိုင် တတ်၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို သူ သည် ဘု ရား သ ခင် တစ် ဘက်၌ လက် ရုံး ဆန့် လျက်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ရဲ ဝံ့ ခဲ့ ပြီ။ လည် ပင်း ခိုင် မာ၍ ထူ ထပ် သော ဒိုင်း လွှား ဦး ဖြင့် ကွယ် ကာ လျက်၊ ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို ပြေး ဝင် လေ ပြီ။ မျက် နှာ ဆူ ဖြိုး လွန်း၍၊ ခါး လည်း တုတ် ဝ လျက်၊ အ မှိုက် ပုံ ဖြစ် သင့် သော မြို့ ပျက် များ၊ လူ မ နေ အပ် သော အိမ် များ၌ တည်း ခို ဝံ့ လေ ပြီ။ ကြွယ် ဝ မည်။ စည်း စိမ် တည် မည် မ ဟုတ်။ မြေ ပေါ် တွင် ပ စ္စည်း ပြန့် ပြော မည် မ ဟုတ်။ မှောင် မိုက် ဘေး မှ မ လွတ် ရ ဘဲ၊ အ မျက် တော် ရှိန် ဖြင့် အ ခက် အ လက် များ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ ခံ တွင်း တော် ရှူ မှုတ် ခြင်း အား ဖြင့် နှင့် ထုတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကိုယ် ကို မှောက် မှား စေ လျက်၊ အ န တ္တ၌ မ ကိုး စား စေ နှင့်။ အ န န္တ အ ကျိုး ဆက် ကို ခံ ရ လ တ္တံ့။ အ သက် တာ မ စေ့ မှီ ပင်၊ အ ပြည့် အ စုံ ခံ ရ၍၊ အ ရွက် တက် လည်း စိမ်း လန်း မည် မ ဟုတ်။ စ ပျစ် ပင် ကဲ့ သို့ အ သီး မ အောင် မာ ဘဲ၊ သံ လွင် ပင် ကဲ့ သို့ အ ပွင့် များ ကြွေ ကျ လ တ္တံ့။ လူ ပျက် လူ သ ရော် တို့ အ သင်း အ ပင်း ကား၊ အ ပို ဖြစ် သ တည်း။ တံ စိုး စား သူ တို့၏ တဲ များ လည်း မီး ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ သည်၊ မ ကောင်း သော အ ကြံ ကို သ န္ဓေ ယူ၍၊ လှည့် စား ခြင်း ကို ကိုယ် ဝန် ဆောင် လက်၊ ဒု ရိုက် ကို ဖွား မြင် တတ် သည် ဟု မြွက် ဆို၏။ လေ သက် သက် ဖြစ် သော စ ကား များ ကုန် ဆုံး ဦး မည် လော။ မည် သည် က နှိုး ဆွ၍ သင် တုံ့ ပြန် သ နည်း။ ငါ လည်း သင် တို့ ကဲ့ သို့ ပြော ဆို နိုင်၏။ သင် တို့ စိတ် သည် ငါ့ စိတ် ဖြစ် ခဲ့ မူ၊ သင် တို့ ကို ရည်၍ စ ကား စီ စဉ် လျက် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ နိုင် လေ ပြီ။ နှုတ် ဖြင့် သင် တို့ ကို ခိုင် ခံ့ စေ၍၊ နှုတ် ခမ်း လှုပ် ရုံ မျှ နှင့် ပြေ ပျောက် စေ နိုင်၏။ ငါ ပြော ဆို သော်၊ ငါ၌ နာ ကျင် ခြင်း မ သက် သာ။ မ ပြော ဘဲ နေ သော် လည်း၊ မည် သည့် ဒု က္ခ ကင်း လိမ့် မည် နည်း။ ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ ကို မော ပန်း စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ညာ တ ကာ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ကို လည်း၊ တိမ် ကော စေ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖမ်း ဆီး တော် မူ ခြင်း သည်၊ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ဖြစ်၍၊ ပိန် ကြုံ ရ ခြင်း လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ မှောက် တွင် ထ ကြွ လျှောက် လဲ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အ မျက် တော် နှင့် သတ် ဖြတ်၍ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ တော် မူ၏။ ရန် သူ သည် အံ ကြိတ် လျက် စ က္ခု တော် ကို ရှင် စေ ပါ၏။ လူ တို့ သည် လည်း ပ စပ် ဖြဲ လျက်၊ ငါ့ ထံ သို့ တစ် ပြိုင် နက် စု ရုံး၍၊ ပါး ကို ရိုက် ပုတ် အ ရှက် ခွဲ ကြ လေ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆိုး သွမ်း သူ တို့ ထံ အပ် နှံ၍၊ လူ ဆိုး တို့ လက် တွင်း သို့ ပစ် နှင် တော် မူ လေ စွ တ ကား။ ချမ်း သာ စဉ် ပင်၊ ငါ့ ကို ခွဲ ဖျက် လျက်၊ လည် ကို ကိုင် ညှစ်၍ အ မွှာ မွှာ ခွဲ တော် မူ လေ ပြီ။ စက် ကွင်း အ ဖြစ် ဖြင့် ငါ့ ကို ထား လျက်၊ ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ လေး သ မား တို့ ကို စု ရုံး၍၊ ငါ့ နှ လုံး သည်း ပွတ် ကို ခွင်း စေ သည့် ပြင်၊ သည်း ခြေ ကို လည်း သွန် ပစ် တော် မူ၏။ ငါ့ ကို အ ရှို ရှို ခွဲ ပေါက် ပြီး လျှင်၊ သူ ရဲ ကောင်း ကဲ့ သို့ အ ဆော တ လျင် ဝင် စီး တော် မူ၏။ အ ချင်း မြေ ကြီး၊ ငါ့ အ သွေး ကို မ ဖုံး မ ကွယ် ပါ နှင့်။ အော် ဟစ် သံ လည်း ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ အော် ဟစ် သံ လည်း ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ ယ ခု ပင် ငါ့ သက် သေ သည် ကောင်း ကင်၌ ရှိ၍၊ သာ ဓ က လည်း ဘ ဝဂ် ဝယ် ရှိ တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ မ ပြန် လမ်း ဖြင့်၊ နှစ် ပေါင်း မ ကြား မ မြင့် မီ၊ ထွက် သွား ရ လ တ္တံ့။ ငါ့ ဇီ ဝ ကုန်၍၊ အ သက် တာ ဆုံး ပြီ။ သုဿန် သို့ လည်း ရောက် လု ပြီ။ လှည့် စား တတ် သူ တို့ သည်၊ ငါ နှင့် အ တူ မု ချ ရှိ ကြ၍၊ ၎င်း တို့၏ မြှောက် ဆွ ခြင်း ကို ငါ ရှု မြင် လျက် နေ ရ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် စား အ ပေါင်း ထား၍၊ ကိုယ် တော် တိုင် အာ မ ခံ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် လက် ဝါး ရိုက် မည့် လူ၊ မည် သူ ရှိ တော့ အံ့ နည်း။ သူ တို့ စိတ် ကို ဉာဏ် နှင့် ကင်း ဝေး စေ၍၊ သူ တို့ ကို ချီး မြှောက် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အ ကြင် သူ သည် အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ အ လု အ ယက် ခံ ရန် သ တင်း ပေး၏။ ထို သူ၏ သား သ မီး တို့ လည်း မျက် စိ အား ကုန် လိမ့် မည်။ ငါ့ ကို လူ မျိုး တို့ ပုံ ခိုင်း ရာ ထား တော် မူ၍၊ မျက် နှာ လည်း ထွေး ခံ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ဒေါ သ ကြောင့် ငါ့ မျက် စိ မှုန်၍၊ ကိုယ် အင်္ဂါ ရှိ သ မျှ သည် အ ရိပ် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကြောင့် အံ့ အား သင့် လျက်၊ အ ပြစ် ကင်း သော သူ လည်း၊ လူ သ ရော် လူ ပျက် နှင့် ဆန့် ကျင် စိတ် ထ ကြွ လေ၏။ သို့ ရာ တွင် ဖြောင့် မတ် သော သူ သည် ကိုယ့် နည်း လမ်း ကို စွဲ မြဲ လျက်၊ လက် သန့် စင် သူ သည် အား တိုး တက် ကြီး ပွား လိမ့်ည်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကား။ တစ် ဖန် ပြန်၍ စဉ်း စား ကြ ဦး လော့။ သင် တို့ အ နက် ပ ညာ ရှိ တစ် ဦး ကို မျှ၊ ငါ ရှာ၍ မ တွေ့ ချေ။ ငါ့ အ သက် တာ လွန် သွား ပြီ။ ငါ့ စိတ် ကွန် မြူး သော အ ကြံ များ လည်း ပြတ် တုံး ခဲ့ ပြီ။ အ လင်း သည် မှောင် မိုက်၌ နီး စပ် သည် ဟူ၍၊ ညဉ့် နေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ ကြ၏။ အ ကယ်၍ ငါ သည် မ ရ ဏ နိုင် ငံ ကို နေ အိမ် အ ဖြစ် ဖြင့် စောင့် မျှော် လျက်၊ မှောင် မိုက်၌ အိပ် ရာ ခင်း လျှင်လည်း ကောင်း၊ သုဿန် အား ငါ့ အ ဖ၊ လောက် အား လည်း ငါ့ အ မိ နှ မ ဟု ဆို လျှင်လည်း ကောင်း၊ ငါ စောင့် မျှော် ရာ အ ခြေ ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ ထို သို့ သော အ ကြောင်း ကို မည် သူ မြင် ရ မည် နည်း။ မြေ မုန့်၌ နား နေ ချိန် ကျ သော အ ခါ၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၏ ကန့် လန့် ကျင် သို့ ဆင်း သွား ရ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို အ ခါ၊ ရှု အာ့ အ မျိုး သား ပိ လ ဒဒ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သင် တို့ သည် စ ကား ရှာ၍ မည် မျှ ကြာ မည် နည်း။ ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ထို နောက် အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြော ဆို ကြ ဦး မည်။ အ ဘယ့် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို တိ ရ စ္ဆာန် ကဲ့ သို့ မှတ်၍၊ မ သန့် မ စင် ဟု ထင် မြင် ကြ သ နည်း။ အ မျက် ထွက်၍ ကိုယ် ကို သတ် ဖြတ် သော သင့် အ တွက်၊ မြေ ကြီး ဆိတ် လျက်၊ ကျောက် ဆောင် လည်း နေ ရာ ရင်း မှ ရွေ့ ရ မည် လော။ အ ကယ် စင် စစ်၊ လူ ဆိုး၏ အ လင်း ပျောက်၍၊ မီး လျှံ လည်း တောက် လောင် တော့ မည် မ ဟုတ်။ သူ့ တဲ တွင် အ လင်း မိုက်၍၊ အ ပေါ် ရှိ မီး အိမ် လည်း ငြိမ်း လိမ့် မည်။ ခွန် အား ဆိုင် ရာ ခြေ လှမ်း ကျဉ်း မြောင်း လျက်၊ ကိုယ်၏ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် လည်း ကိုယ် ကို ဖြို လှဲ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ခြောက် လှန်း လွဲ သ ဖြင့် ပိုက် ထဲ သို့ ရောက်၍၊ တွင်း ကျ ပေါ် တွင် လျှောက် သွား ရ၏။ ထောင် သော ကိုင်း သည် ခြေ ဖ နောင့် ကို ရိုက် ကျော့၍။ ညွှတ် ကွင်း လည်း သူ့ ကို မိ လိမ့် မည်။ သူ့ ကို ထောင် ရန် မြေ၌ ကွင်း လျှော ကိုလည်း ကောင်း၊ လမ်း၌ ထောင် ချောက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဝှက် ထား လေ ပြီ။ ဝန်း ဝိုင်း သော ဥ ပဒ် များ သည် သူ့ ကို ချောက် လှန့်၍။ ခြေ ကို ထက် ကြပ် နင်း လိမ့် မည်။ မွတ် သိပ် သ ဖြင့် ခွန် အား လျော့၍ ထော့ နဲ့ သွား ရ သော်၊ ဘေး လည်း အ ရံ သင့် ရှိ၏။ သေ မင်း၏ သား ဦး သည်၊ သူ့ ကိုယ် အင်္ဂါ ရှိ သ မျှ ကို စား မျို လိမ့် မည်။ သူ ကိုး စား သော ယာ ယီ တဲ အ တွင်း မှ နုတ် ယူ ခြင်း ကို ခံ၍။ ဘေး မင်း ထံ သို့ သွား ရ လ တ္တံ့။ မ ဆိုင် သူ တို့ သည် သူ့ တဲ တွင် တည်း ခို၏။ မြေ ယာ ပေါ် တွင် လည်း ကန့် မုန့် ကို ကြဲ ပက် လိမ့် မည်။ အောက်၌ အ မြစ် များ သွေ့ ခြောက်၍၊ အ ပေါ် အ ခက် အ လက် လည်း ညှိုး နွမ်း လိမ့် မည်။ နေ ပြည်၌ သူ့ အ မှတ် သ ညာ ကွယ် ပျက်၍၊ တစ် ပြင် လုံး၌ လည်း နာ မ တည် မည် မ ဟုတ်။ အ လင်း မှ မှောင် မိုက် ထဲ သို့ သူ့ ကို တွန်း ချ၍၊ လော က မှ မောင်း နှင် ကြ လိမ့် မည်။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တွင် သူ့ သား မြေး မ ပါ မ ရှိ။ တည်း ခို ရာ အ ရပ် များ၌ လည်း၊ မ ကြွင်း မ ကျန် ချေ။ အ နောက် ပြည် သား တို့ သည် သူ့ နေ့ ရက် ကို အံ့ အား သင့်၍၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ လည်း၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ လိမ့် မည်။ အ ကယ် စင် စစ် မ တ ရား သူ၏ နေ ရာ များ နှင့်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို မ သိ သော သူ၏ အ ရပ် သည်၊ ထို သို့ ပင် တည်း ဟု မြွက် ဆို၏။ ဆယ် ကြိမ် မြောက် ငါ့ ကို ကျိုး ယုတ် စေ၍၊ သင် တို့၌ အ ရှက် မ ရှိ ဘဲ ပုတ် ခတ် ဝံ့ သေး ချေ၏။ အ ကယ်၍ ငါ မှောက် မှား သည် မှန် က၊ ထို မှောက် မှား ခြင်း သည် ငါ နှင့် သာ ဆိုင် ပါ၏။ မု ချ အား ဖြင့် သင် တို့ သည်၊ ငါ့ တစ် ဘက်၌ ဝါ ကြွား၍၊ အ ရှက် ကို ထုတ် ဖော် ချေ ပ ကြ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် အ လွဲ စီ ရင်၍၊ ပိုက် တော် ဖြင့် ချ ဖမ်း တော် မူ သည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ကြည့် ကြ လော့။ အ ဓ မ္မ ဟူ၍ ငါ ဟစ် သော် လည်း၊ ထူး တော် မ မူ။ အော် သော် လည်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ငါ လျှောက် သွား၍ မ ပေါက် ရန်၊ လမ်း မ လမ်း ကြား များ ကို ပိတ် ဆီး လျက်၊ မှောင် ကျ စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ၏ ကြက် သ ရေ ကို ချွတ်၍၊ ဦး ရစ် ကို လည်း ချ တော် မူ၏။ ငါ့ ကို ဝိုင်း ရံ ဖြို လှဲ တော် မူ သ ဖြင့် ငါ ထွက် ခွာ ခဲ့ ရ ပြီ။ သစ် ပင် ကို နုတ် သ ကဲ့ သို့၊ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြောင်း ကို လည်း နုတ် ယူ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် ထွက်၍။ ရန် သူ သ ဖွယ် ထင် မှတ် တော် မူ၏။ စစ် တပ် တော် များ သည်၊ တစ် ပြိုင် နက် ချီ လာ ပြီး လျင် က တုတ် လှန်၍၊ ငါ၏ တဲ ကို ဝန်း ဝိုင်း လျက် စ ခန်း ချ ကြ လေ၏။ ညီ အစ် ကို တို့ ကို ငါ နှင့် ကွာ ဝေး စေ တော် မူ၍၊ အ သိ အ ကျွမ်း များ လည်း၊ စိမ်း ကား သူ တို့ ဖြစ် ကြ လေ ပြီ။ နီး စပ် သူ တို့ သည် လျစ် လျူ ရှု၍၊ မိတ် သင်္ဂ ဟ တို့ လည်း၊ ငါ့ ကို မေ့ လျော့ ကြ ပြီ။ ကျွန် မိန်း များ မှ စ သော အိမ် သူ အိမ် သား တို့ သည်၊ ငါ့ ကို သူ စိမ်း သ ဖွယ် မှတ်၍၊ လူ မျိုး ခြား ဖြစ် သည် ဟု ထင် မြင် ကြ လေ ပြီ။ ကျွန် ကို ငါ ခေါ်၍ မ ထူး ချေ။ ခ ယ မြွက် ဆို ရ သည် တ ကား။ မ ယား သည် ငါ၏ ထွက် သက် ဝင် သက် လေ ကို ရွံ ရှာ၍၊ ညီ အစ် ကို မောင် နှ မ တို့ လည်း၊ ငါ့ ကို စက် ဆုပ် ကြ၏။ သူ ငယ် တို့ ပင် ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု၍၊ ငါ ထ မည် ပြု သော်၊ သ ရော် တတ် ကြ၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည် ငါ့ ကို ရွံ့ ရှာ လျက်၊ ချစ် ခင် သူ တို့ လည်း စိတ် ပြောင်း လဲ ကြ ပြီ။ ငါ့ အ သား အ ရေ သည် အ ရိုး၌ ကပ် လျက်၊ လက် မ တင် မျှ ငါ လွတ် မြောက် ခဲ့ ပြီ။ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ဖြစ်သော သင် တို့၊ ငါ့ အား သ နား ကြ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် လက် တော် သည် ငါ့ ကို ထိ ခိုက် ပြီ ဖြစ်၍ သ နား ကြ ပါ။ သင် တို့ လည်း ငါ့ အ သား နှင့် မ ရောင့် ရဲ ဘဲ၊ ဘု ရား သ ခင် ကဲ့ သို့ အ ဘယ့် ကြောင့် ငါ့ ကို လိုက် လံ ညှဉ်း ပန်း ကြ သ နည်း။ ငါ ပြော ဆို ချက် ကို ရေး သား လျက် ရှိ ပါ စေ သော။ စာ စောင် တွင် လည်း တင် သွင်း လျက် ရှိ ပါ စေ သော။ သံ စို့ ဖြင့် ကျောက် စာ ထွင်း ၍၊ ခဲ ရေ ပါ လျက် မြဲ ပါ စေ သော။ သင် တို့ က၊ ထို သူ၌ မူ လ ကြောင်း ရင်း ကို တွေ့ လျက်၊ လိုက် လံ ညှဉ်း ပန်း လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျှင်၊ ဓား ဘေး ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သည် ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဓား ဘေး ဒဏ် ရက် စက် သည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို အ ခါ၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇေ ဖာ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ သို့ အ တွက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် စိတ် ရှုပ် ထွေး လျက်၊ စိတ် လျင် မြန် လျက် ပင်၊ တုံ့ ပြန် ရန် အ ကြောင်း ကို ရ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် အား အ ရှက် ခွဲ သော ဆုံး မ ချက် ကို ကြား ရ သည် နှင့်၊ စိတ်၌ နား လည် သည့် အ တိုင်း၊ တုံ့ ပြန် ရန် အ ကြောင်း ကား၊ ထို သူ၏ စိတ် မြင့် ခြင်း သည်၊ အာ ကာ သ တိုင် အောင် ရောက်၍၊ ဦး ခေါင်း လည်း မိုး တိမ် ကို ထိ သော် လည်း၊ ကိုယ့် ကျင် ကြီး ကဲ့ သို့ အ စဉ် ပျက် စီး ရ သ ဖြင့်၊ မြင် ဖူး သော သူ တို့ က အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မေး ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိပ် မက် ကဲ့ သို့ လွင့် ပါး၍ သူ့ ကို မ တွေ့ မ မြင်။ ညဉ့် အ ခါ ရူ ပါ ရုံ ကဲ့ သို့ ကွယ် ပျောက် ရ လိမ့် မည်။ မြင် ဘူး သော သူ သည် သူ့ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ နေ ရင်း အ ရပ်၌ လည်း နောင် မ တွေ့ ချေ။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို လက် နှင့် ပြန် ပေး၍၊ သား သ မီး တို့ လည်း နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ပင် ခ ယ ကြ လ တ္တံ့။ ငယ် ရွယ် ခြင်း ဂုဏ် ဖြင့်၊ အ ရိုး များ တောင့် တင်း စဉ် တွင်၊ မြေ မုန့်၌ အိပ် လဲ ရ လိမ့် မည်။ သူ့ ခံ တွင်း၌ ဒု စ ရိုက် ကို မြိန် ရှက် သ ဖြင့်၊ လျှာ အောက် တွင် ဝှက် ထား လျက်၊ လျှာ ခင် တွင် ဆီး တား၍ မ မြို ဘဲ နှ မြော သော် လည်း၊ ဝမ်း၌ အ စာ ချဉ် သိုး လျက်၊ မြွေ ဆိုး အ ဆိပ် တောက် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကို စား မျို ခဲ့ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ဝမ်း မှ နှုတ် ယူ တော် မူ၍၊ အံ ထုတ် ရ လ တ္တံ့။ မြွေ ဆိုး အ ဆိပ် အ တောက် ကို စို့၍၊ မြွေ ဟောက် အ စွယ် ကြောင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ မြစ် ချောင်း သ ဖွယ် စီး သော ပျား ရည် နှင့် နို ဓမ်း ကို ပင်၊ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ချွေး နဲ စာ ကို မ မျို ရ ဘဲ ဆပ် ပေး၍၊ ဆည်း ပူး သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် အ မျှ ဝမ်း မြောက် ခွင့် မ ရ ချေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ သူ သည် နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို နှိပ် စက် ပစ် ထား လျက်၊ ကိုယ် မ တည် မ ဆောက် သော အိမ် ကို လည်း လု ယက် လေ ပြီ။ စိတ်၌ မ ရောင့် ရဲ သည် ဖြစ်၍၊ နှစ် သက် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ကယ် ယူ နိုင် မည် မ ဟုတ်။ အ ကြွင်း မဲ့ စား သော ကြောင့်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခိုင် ခံ့ မည် မ ဟုတ်။ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ စေ အ ခါ အ ကျဉ်း အ ကျပ် သို့ ရောက်၍၊ ဒု က္ခ ဆင်း ရဲ ခံ သ မျှ သော သူ သည်၊ ထို သူ့ ကို လက် ရောက် ပြု လိမ့် မည်။ ဝ စွာ စား စေ တော့။ အ စား အ သောက် အ ရာ၌ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို စေ လွှတ်၍၊ သွန် ချ တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ထို သူ သည် သံ လက် နက် ကို ကြောက် ရွံ့ ပြေး ရာ၊ ကြေး လေး ဖြင့် ထုတ် ချင်း ခွင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ မြှား ကို ကျောက် ကုန်း မှ ထွက် အောင် ဆွဲ နုတ်၏။ အ သည်း မှ စဉ်း သွား ထွက်၍ ဘေး များ သင့် ရောက် လေ ပြီ။ သူ့ ဘ ဏ္ဍာ အ ဖို့ မှောင် အ တိ ရံ ထား လျက်၊ မ မှုတ် ရ သော မီး သည်၊ ထို သူ နှင့် တ ကွ၊ တဲ၌ ကျန် သ မျှ ပါ ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ မိုး ကောင်း ကင် သည်၊ သူ၏ ဒု စ ရိုက် ကို ဖော် ပြ၍၊ မြေ ကြီး လည်း၊ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ လ တ္တံ့။ သူ့ တိုက် ထွက် ပျောက် သွား လျက်၊ အ မျက် တော် နေ့ ရက်၌ အ သိမ်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ဆို သွမ်း သူ သည် ဤ ဝေ ပုံ ကို ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ခံ ရ၍၊ ထို သို့ သော ပိုင် စု ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ သည် ဟု မြွက် ဆို၏။ အ ခွင့် ပေး ကြ လျှင် ငါ ပြော ဆို မည်။ ပြော ပြီး မှ ကဲ့ ရဲ့ ဦး လော့။ ငါ ညည်း တွား သည် ကား၊ လူ့ အ ကြောင်း လော။ အ ဘယ့် ကြောင့် ငါ စိတ် မ တို အပ် သ နည်း။ ငါ့ ကို လှည့် ကြည့်၍ အံ့ အား သင့် လျက်၊ နှုတ် ကို လက် နှင့် ပိတ် ထား ကြ လော့။ ငါ သ တိ ရ လျှင်၊ စိတ် လျော့၍၊ ကိုယ် တုန် လှုပ် ရ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် အ သက် ရှင် ရ ခြင်း၊ အ ရွယ် ရောက် ရ ခြင်း၊ ခွန် အား တိုး ပွား ရ ခြင်း များ ကား၊ အ ဘယ့် ကြောင့် နည်း။ သူ တို့ မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် သည်၊ မျက် မှောက်၌ ပင် တည် မြဲ ကြ၏။ အိမ် သူ အိမ် သား များ လည်း၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် လုံ ခြုံ၍၊ အာ ဏာ တော့် ရိုက် ဒဏ် ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မ မူ။ သူ တို့ နွား သိုး သည် မိတ် လိုက်၍ မျိုး မ တုံး။ နွား မ လည်း ပေါက် ပွား လျက် သား မ ပျက်။ သား သ မီး သူ ငယ် တို့ သည်၊ သိုး စု ကဲ့ သို့ များ ပြား၍၊ က ခုန် ခွင့် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် စောင်း ပတ် သာ တီး ခြင်း၊ သီ ဆို ခြင်း နှင့် တ ကွ၊ နှဲ ခ ရာ မှုတ် သံ ကို နာ ခံ ရွှင် လန်း လျက်၊ ကောင်း စား စဉ် အ သက် တာ ကုန် လွန်၍၊ တ ခ ဏ မျှ နှင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ခွင့် ရ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် အား ထို သူ တို့ က၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို မ သိ လို သော ကြောင့် ထွက် ကြွ တော် မူ ပါ။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ငါ တို့ ဝတ် ပြု ရ အံ့ နည်း။ မည် သည့် အ ကျိုး ကို ရ၍ တောင်း ပန် ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို တတ် ကြ၏။ ၎င်း တို့ သည် ကိုယ့် ကောင်း စား ခွင့် ကို၊ ကိုယ် ပိုင် သည် မ ဟုတ်။ လူ ဆိုး တို့ အ ကြံ အ စည် သည် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး စွ တ ကား ဟု ဆို ပါ ဦး။ ထို သူ၏ သား သ မီး တို့ အ တွက်၊ ဒု စ ရိုက် အ ကျိုး ဆက် ကို ဘု ရား သ ခင် ရန် ထား တော် မူ သည် ဟု ဆို ပါ ဦး။ သူ့ ကိုယ် တိုင် သိ ရ စေ ရန်၊ သူ့ ကိုယ်၌ ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ။ ကိုယ့် မ ကောင်း ကျိုး ကို ကိုယ့် မျက် စိ မြင် ရ လျက်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ မျက် တော် ကို သူ့ ကိုယ်၌ ခံ သောက် ရ ပါ စေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ သူ့ လ ရက် အ ပိုင်း အ ခြား တစ် ဝက် မျှ နှင့် ဆုံး ပြီး သည့် နောက်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား မည် သို့ အာ ရုံ ပြု နိုင် တော့ အံ့ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် မြင့် ရာ အ ရပ်၌ နေ သူ တို့ ကို ပင်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် တော် အား အ သိ ပ ညာ ကို သင် ကြား မည့် သူ ရှိ သ လော။ တစ် ဦး မူ ကား၊ မ ကောင်း စား ရ ဘဲ၊ စိတ် နစ် နာ စွာ သေ ရ လေ၏။ နှစ် ဦး လုံး တို့ သည် အ တူ တ ကွ မြေ မုန့်၌ အိပ် လဲ၍၊ လောက် များ လွှမ်း မိုး လျက် ရှိ၏။ ထို သူ၏ နည်း လမ်း ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် မည် သူ ဖော် ပြ ဝံ့ မည် နည်း။ အ ပြု အ မူ အ တိုင်း မည် သူ ဆပ် ပေး မည် နည်း။ ထို သူ့ ကို သင်္ချိုင်း သို့ ပို့ ပြီး လျှင်၊ မှတ် တိုင် ကို စောင့် နေ ကြ ရာ၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် ချိုင့် မြေ ဆိုင် များ ပင် သာ ယာ လျက် ရှိ၏။ ရှေ့၌ အ တိုင်း မ သိ သော သူ တို့ ဖြစ် သွား ကြ သည့် နည်း တူ၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း လိုက် ရ ကြ လ တ္တံ့။ သို့ ဖြစ်၍၊ သင် တို့ ပြန် ပြော ချက် များ သည် တ ရား နှင့် မ ညီ သော ကြောင့်၊ ငါ့ ကို နှစ် သိမ့် စေ ခြင်း ကား၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် လေ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို အ ခါ၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား။ လူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၌ အ သုံး ဝင် နိုင် သ လော။ လိ မ္မာ သူ သည်၊ ကိုယ်၌ သာ လျှင် မု ချ အ သုံး ကျ လိမ့် မည်။ သင် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ကို၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် အာ ရုံ ပြု တော် မူ သ လော။ အ ကျင့် အ ကြံ စုံ လင် ခြင်း အ ကြောင်း ကြောင့် လည်း၊ အ ကျိုး ရှိ တော် မူ သ လော။ သင် ရို သေ ခန့် ညား ခြင်း အ တွက် ဆုံး မ၍၊ သင် နှင့် တ ရား ဆိုင် တော် မူ ပါ သ လော။ သင် ဆိုး သွမ်း ခြင်း များ ပြား လှ သည် မ ဟုတ် လော။ ဒု စ ရိုက် လည်း၊ မ ကုန် မ ဆုံး ချေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ သင် သည် ညီ အစ် ကို ထံ အ ချည်း အ နှီး အ ပေါင်း ခံ သည့် ပြင်၊ အ ဝတ် မဲ့ သူ တို့၏ ခြုံ စောင် ကို ပင် ခွာ ယူ ခဲ့ လေ ပြီ။ မော ပန်း သူ အား ရေ ကို မ တိုက်။ မွတ် သိပ် သူ့ အား လည်း အ စာ ကို မ ကျွေး။ လက် ရုံး ကောင်း သူ သည် နေ ပြည် ကို ပိုင် ရ၍၊ မျက် နှာ ကြီး သူ လည်း တည် နေ ခွင့် ရ ရှိ လျက် ပင်၊ မု ဆိုး မ တို့ ကို သင် လက် ချည်း လွှတ် လျက်၊ ဖ သက် ဆိုး တို့၏ လက် ရုံး များ ကို လည်း ချိုး ဖဲ့ ခဲ့ လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် ထောင် သော ကိုင်း များ သည်၊ သင့် ကို ဝိုင်း ရံ လျက်၊ ရုတ် ခြင်း ဘေး လည်း ချောက် လှန့် လေ ပြီ။ မှောင် ကျ သော ဘေး ကို လည်း ကောင်း၊ လွှမ်း မိုး စီး သွား သော ရေ ဘေး ကို လည်း ကောင်း၊ မ သိ မ မြင် သ လော။ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် ဝယ် ရှိ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ကြယ် များ၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် မြင့် လှ သည် ကို ကြည့် လော။ သင် က၊ ဘု ရား သ ခင် မည် သည် ကို သိ သ နည်း။ မိုး သား အ ပေါ် မှ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် နိုင် သ လော။ ကိုယ် တော် ကြည့်၍ မ မြင် နိုင် ရန် တိမ် တိုက် ကို ခြုံ ရုံ လျက်၊ ကောင်း ကင် ပိ တာန့် အ ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် သည် ဟု ဆို၏။ သင် ကား၊ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင်၍ မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ လော့။ သို့ မှ ကောင်း စား ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ နှုတ် တော် ထွက် တ ရား ကို ခံ ယူ၍၊ မု က္ခ ပတ် တော် ကို လည်း နှ လုံး သွင်း လော့။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ တော် သို့ ပြန် လာ၍၊ မ တ ရား မှု ကို သင့် တဲ များ မှ ကင်း ဝေး စေ လျှင်၊ တည် ဆောက် ခွင့် ရ ဦး မည်။ သင့် ရ တ နာ ကို မြေ တွင်လည်း ကောင်း၊ ဩ ဖိ ရ ရွှေ ကို ချိုင့် ရှိ ကျောက် များ တွင်လည်း ကောင်း၊ ထား ခဲ့ လျှင်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်။ သင့် ရ တ နာ မြတ်၊ ဘော် စင် အ ရာ၌ ဖြစ် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ သင် သည် အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၌ မွေ့ လျော်၍၊ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် မော် ကြည့် ခွင့် ရ သည့် ပြင်၊ တောင်း ပန်၍ နား ညောင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ သင်၏ သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ ရ လ တံ့။ သင် ပြ ဋ္ဌာန်း သော အ ချက် သည် တည်၍၊ သွား ရာ လမ်း တွင် လည်း၊ အ လင်း ထွန်း တောက် လိမ့် မည်။ သင့် ကို နှိမ့် ချ ကြ သော အ ခါ၊ သင် က၊ မာ န ကြီး သည် ဟု မြည် တမ်း လျှင်၊ နိမ့် ကျ သော သင့် ကို ကယ် တင် တော် မူ လ တ္တံ့။ အ ပြစ် မ ကင်း သူ့ ကို ပင် လွတ် မြောက် စေ တော် မူ၍၊ ထို သူ လွတ် မြောက် ရ ခြင်း ကား၊ သင့် လက် စင် ကြယ် သော ကြောင့် တည်း ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် တွေ့ ဆုံ ရာ ကို သိ လျက်၊ စံ တော် မူ ရာ သို့ တိုး ဝင် ရ ပါ စေ သော။ သို့ မှ ငါ တ ရား မှု ကို ရှေ့ တော် တွင် စီ စဉ် ထား၍၊ နှုတ် ဖြင့် များ စွာ ချေ ပ လိမ့် မည်။ တုံ့ ပြန် တော် မူ မည့် အ ချက် ကို သိ လျက်၊ မည် သို့ မိန့် မြွက် တော် မူ မည် ကို လည်း သိ ရ လိမ့် မည်။ မ ဟာ တန် ခိုး တော် ဖြင့် ဘက် ပြိုင် တော် မူ မည် လော။ ထို သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မု ချ အ ရေး ယူ တော် မူ မည်။ ထို အ ရပ်၌ သ ဘော ဖြောင့် သူ သည် ချေ ပ ခွင့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ တ ရား စီ ရင် သော အ ရှင့် ထံ၊ ကာ လ အ စဉ် ငါ ထွက် မြောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ယ ခု မှာ မူ ကား၊ ငါ ရှေ့ သို့ တိုး သော်၊ ကိုယ် တော် မ ရှိ။ နောက် သို့ ဆုတ် သော် လည်း၊ မ တွေ့ မ မြင် ချေ။ ပြု ပြင် တော် မူ ရာ ဝဲ ဘက်၌ မ ဖူး ရ။ ယာ ဘက်၌ လည်း ငါ မ မြင် အောင် ပုန်း ရှောင် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ အ လေ့ အ လာ ကို သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ စစ် ဆေး လျှင်၊ ရွှေ စင် ကဲ့ သို့ ငါ ထွက် ပေါ် လိမ့် မည်။ ခြေ တော် ရာ ကို ငါ နင်း လိုက်၍၊ နည်း လမ်း တော် ကို လည်း မ လွှဲ ဘဲ စောင့် ရှောက် ခဲ့ ပြီ။ နှုတ် မြွက် တော် မူ သော ပ ညတ် တော် ကို မ ပယ်။ မု က္ခ ပတ် တော် ကို လည်း၊ ဓ မ္မ တာ တ ရား ထက် နှစ် သက် ခဲ့ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ တ သ မတ် တည်း ဖြစ်၍၊ မည် သူ ပြောင်း လဲ စေ နိုင် မည် နည်း။ သ ဘော တော် မြတ် ရာ စီ ရင် တော် မူ သ တည်း။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ့ အ ငန်း အ တာ ကို ပြည့် စေ တော် မူ၍၊ ထို သို့ သော အ ရာ များ စွာ ကို စီ ရင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ငါ အား လျော့၍၊ စဉ်း စား သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့၏။ ငါ့ စိတ် နှ လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် အ ရည် ဖျော်၍၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ အား ကို လျော့ စေ တော် မူ ခဲ့ လေ ပြီ။ မှောင် မိုက် ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို ဖုံး အုပ် သော မှောင် အ တိ ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ စိတ် ပျက် သည် မ ဟုတ်။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချိန်း ချက်၍ ထား တော် မူ သ နည်း။ ထို သို့ သော နေ့ ရက် ကာ လ များ ကို၊ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ တို့ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် မ မြင် ရ ကြ သ နည်း။ စား ရန် မြက် သီး ကို လယ် ယာ တွင် ရိတ်၍၊ လူ ဆိုး တို့ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ်၌ လည်း ကောက် သင်း ကောက် ရ ကြ၏။ ညဉ့် အ ခါ အ ဝတ် ချည်း စည်း အိပ် ရ၍၊ ချမ်း အေး သော် လည်း ခြုံ စောင် မ ရှိ ချေ။ တောင် ပေါ် တွင် မိုး ကြီး စို စွတ် လျက်၊ ခို စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ကျောက်​တောင် ကို ဖက် ယမ်း ကြ ရှာ လေ၏။ ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို ရင် ခွင် မှ လု ယူ၍၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့၏ အ ဝတ် ကို အ ပေါင် ခံ တတ် သူ တို့ ရှိ ကြ သေး၏။ သူ ဆင်း ရဲ တို့ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း သွား လာ၍၊ ကောက် လှိုင်း များ ကို ထမ်း ဆောင် လျက် ပင် မွတ် သိပ် ရ ကြ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ သံ လွင် ပင် ကြား တွင် ဆီ ကို ညှပ် ပေး၍၊ စ ပျစ် ကျင်း ကို ဖိ နင်း ရ လျက် ပင် ငတ် ရ ကြ၏။ စည် ကား သော မြို့ တွင် လူ တို့ ညည်း တွား လျက်၊ ထိ ပါး ခံ ရ သူ တို့ အော် ဟစ် သော် လည်း၊ ထို အ ဓ မ္မ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ။ အ လင်း ကို ဆန့် ကျက် ဘက်၍၊ အ လင်း လမ်း များ ကို မ မှတ် သား ဘဲ၊ ထို ခ ရီး၌ မ မြဲ သော သူ တို့ အ နက်၊ လူ သတ် သည် အ ရုဏ် တက် က ထ ပြီး လျှင်၊ နိမ့် ကျ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို သတ် ဖြတ်၍၊ ညဉ့်၌ ခိုး သူ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ မ ယာ ခိုး က လည်း၊ မည် သူ မျှ ငါ့ ကို မ မြင် ရ ဟု ဆို လျက်၊ မျက် နှာ ဖုံး အုပ်၍၊ ဆည်း ဆာ အ ချိန် တိုင် ဆိုင်း လင့် ၏။ အ ချို့ တို့ လည်း မှောင် ကျ သော အ ခါ၊ အိမ် များ ကို ဖောက် ထွင်း၍၊ အ လင်း ကို မ နှစ် မြို့ ဘဲ၊ နေ့ အ ခါ ပုန်း ရှောင် လျက် နေ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ သေ မင်း အ ရိပ် ဆိုင် ရာ ကြောက် မက် ဖွယ် ကို သိ၍၊ နံ နက် ယံ ကို ထို အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ထင် ကြ၏။ သင် တို့ က၊ ထို သူ သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် တွင် အ လျင် အ မြန် ပျောက်၍၊ နေ ပြည်၌ ပိုင် စု ပေါ် တွင် အ မင်္ဂ လာ တည် သည့် အ တိုင်း၊ စပျစ် ဥ ယျာဉ် သို့ လည်း ပြန် သွား လမ်း မ ရ။ မိုး ခေါင်၍ နေ ပူ ခြင်း သည်၊ မိုး ပွင့် ကို မျို စား သ ကဲ့ သို့၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ လည်း ပြစ် မှား သူ တို့ ကို မျို စား တတ်၏။ ထို သူ ကို အ မိ မေ့ လျက်၊ လောက် စား လျက်၊ နောင် မည် သူ မျှ သ တိ မ ရ။ မ တ ရား ခြင်း သည် သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ကျိုး ပြတ် လိမ့် မည်။ မု ဆိုး မ အား အ ကောင်း ကို မ ပြု ဘဲ၊ သား မ ဖွား သော အ မြုံ မ အား၊ အ ဆိုး ကို ပြု သူ ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း ဟု ဆို ရိုး ရှိ သော် လည်း၊ အ စွမ်း ကောင်း သူ တို့ ကို၊ တန် ခိုး တော် ဖြင့် အ သက် တာ ရှည် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည်၊ အ သက် ရှည် မည် ဟု မ ထင် လျက် ပင်၊ ထ ခွင့် ရ ကြ၏။ စိတ် ချ ခွင့် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ မှီ တံ ကဲ ကို ရ ကြ၍၊ သူ တို့၏ နည်း လမ်း များ ကို လည်း ကြည့် ရှု တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ သည် ချီး မြှောက် ခြင်း သို့ ရောက်၍ ရုတ် တ ရက် မ ရှိ ချေ။ လူ ဟူ သ မျှ ကဲ့ သို့ ရှုတ် ချ သိမ်း ယူ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကောက် နှံ ကဲ့ သို့ ရိတ် ဖြတ် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ခံ ရ ကြ၏။ ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင်၊ ငါ သည် မု သာ သုံး သူ ဖြစ် ကြောင်း၊ စ ကား လည်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် ကြောင်း များ ကို၊ မည် သူ ထင် ရှား စေ မည် နည်း ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ရှု အာ့ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ် တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ အ စိုး ပိုင် ခွင့်၊ ကြောက် မက် စေ ခွင့် များ သည်၊ ကိုယ် တော်၌ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ မြင့် မြတ် သော ဌာ န တော် များ တွင် ငြိမ် သက် စေ တော် မူ၏။ ဗိုလ် ခြေ တော် များ ကို ရေ တွက် နိုင် သ လော။ ရောင် ခြည် တော် သည်၊ မည် သူ့ အ ပေါ် သို့ မ ရောက် ဘဲ နေ သ နည်း။ သို့ ဖြစ်၍ လူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင်၊ မည် သို့ ဖြောင့် မတ် ရ အံ့ နည်း။ မိန်း မ မှ ဖွား မြင် သူ သည် မည် သို့ သန့် စင် ရ အံ့ နည်း။ မျက် မှောက် တော် တွင်၊ လ သည် အ ရောင် မ တောက်။ ကြယ် များ လည်း စင် ကြယ် သည် မ ဟုတ်။ လောက် သ ဖွယ် ဖြစ် သော လူ၊ ပိုး ကောင် သ ဖွယ် ဖြစ် သော လူ သား ကား၊ သာ၍ မ စင် ကြယ် သ တည်း ဟု မြွက် ဆို၏။ ပ ညာ မဲ့ သူ့ အား၊ အ ကြံ အ စည် နှင့် အ မျှော် အ မြင် ကို တွင် ကျယ် စွာ ကြား ပြော ပြီ တ ကား။ မည် သူ့ အား စ ကား ပြော ဆို သ နည်း၊ မည် သူ့ လေ ကို ထုတ် ယူ၍ ပြော ဆို သ နည်း။ ရေ သ တ္တ ဝါ နှင့်၊ ရေ ထု အောက် ရှိ သော အ သူ ရ ကာယ် တို့ သည် နာ ကျင် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ၏။ မျက် မှောက် တော် တွင်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ဟင်း လင်း ပွင့်၍။ င ရဲ လည်း အ ဖုံး အ ကွယ် မ ရှိ ချေ။ လ ဟာ အ ထက် မြောက် မျက် နှာ ကို ကြက် တော် မူ လျက်၊ အ တွယ် မ ရှိ ဘဲ မြေ ကြီး ကို ဆွဲ ထား တော် မူ၏။ မိုး သား များ၌ ရေ ကို လှောင် ထား တော် မူ၍၊ ရေ လည်း မိုး သား ကို မ ထွင်း မ ဖောက်။ မိုး တိမ် ကို ဖြန့်၍၊ ပ လ္လင် တော် ရင် ပြင် ကို ကွယ် ကာ တော် မူ၏။ အ လင်း နှင့် အ မိုက် စပ် မိ ရာ တိုင် အောင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ မျက် နှာ ပြင် အ ဝန်း ကို သတ် မှတ် တော် မူ လေ ပြီ။ ဆုံး မ တော် မူ သော အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် တည် ရာ တိုင် များ သည်၊ အံ့ အား သင့် လျက် တုန် လှုပ် ရ၏။ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့်၊ လှိုင်း တံ ပိုး ကို ထ ကြွ စေ၍၊ ဉာဏ် တော် အား ဖြင့်၊ ရေ နတ် န ဂါး ကို ထိုး ခုတ် တော် မူ၏။ လေ တော် ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြည် လင် စေ၍၊ လက် တော် ဖြင့် အ ပြေး လျင် သော န ဂါး ကြီး ကို ပစ် ခွင်း တော် မူ၏။ ကြည့် ပါ လော့။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကား၊ နည်း လမ်း တော်၏ အ ကာ မျှ သာ တည်း။ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သိုး သိုး သန့် သန့် ကြား ရ ကြ၏။ တန် ခိုး တော် ဆိုင် ရာ မိုး ချုန်း သံ ကို ကား၊ မည် သူ နား လည် နိုင် သ နည်း ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို့ နောက်၊ ယော ဘ သည် ပုံ ဆောင် ချက် ကို ဆက် လက် မြွက် ဆို သည် ကား၊ ငါ့ တ ရား မှု ကို ပယ် ပ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ စိတ် ကို နစ် နာ စေ တော် မူ သော အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ဇီ ဝ အ သက် ရှိ သေး လျက်၊ နှာ ခေါင်း၌ ဘု ရား သ ခင် ရှု မှုတ် တော် မူ သော လေ ရှိ သေး လျက်၊ ငါ သ စ္စာ ဆို သည် မှာ၊ ငါ သည် မ တ ရား သော စ ကား ကို နှုတ် မ မြွက်။ ပ ရိ ယာယ် စ ကား ကို လည်း လျှာ ဖြင့် မ ဆို ချေ။ သေ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ စုံ လင် သည် ဟု၊ မ ငြင်း မ ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ စ ကား မှန် သည် ဟု ဝန် ခံ ရ ခြင်း ကား၊ ငါ နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ သော။ ငါ့ နေ့ ရက် တာ အ တွင်း၊ စိတ် နှ လုံး က အ ပြစ် မ တင် ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ ဖြောင့် မတ် သည် ဟု မ လွှတ် ဘဲ အ မြဲ ဝန် ခံ မည်။ ငါ့ ရန် သူ သည် လူ ဆိုး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ သူ လည်း မ တ ရား သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ စေ သော။ လူ သ ရော် လူ ပျက်၏ အ သက် ကို၊ ဘု ရား သ ခင် နုတ် ယူ သိမ်း တော် မူ သော အ ခါ၊ သူ၌ မည် သို့ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြာင်း ရှိ တော့ အံ့ နည်း။ ဒု က္ခ ရောက် သော အ ခါ၊ သူ ဟစ် သံ ကို၊ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ မည် လော။ ထို သူ သည် အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၌ အ ခါ ခပ် သိမ်း မွေ့ လျော်၍၊ ဘု ရား သ ခင် အား ပ ဌ နာ ပြု မည် လော။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ လက် ရုံး တော် အ ကြောင်း ကို၊ သင် တို့ အား သွန် သင် လျက်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ ပြု အ မူ တော် များ ကို ထိမ် ချန် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ထို သို့ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ဘူး ပါ လျက်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် အ ချည်း အ နှီး သက် သက် ဖြစ် ကြ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင့် ထံ တော်၌ လူ ဆိုး၏ ဝေ ပုံ၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ တော် မှ ကြမ်း ကြုတ် သူ ခံ ရ သော ပိုင် စု ဟူ မူ ကား၊ ဆင်း သက် သော သား မြေး များ ပြား ပါ သော် လည်း၊ ဓား စာ ဖြစ်၏။ အ စာ အာ ဟာ ရ နှင့် လည်း ရောင့် ရဲ ခွင့် မ ရ ကြ။ ကျန် ကြွင်း သော သူ တို့ မှာ သေ ဘေး တွေ့၍ မြေ မြှုပ် ခံ ကြ ရာ၊ မု ဆိုး မ တို့ သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို မ ပြု ရ ကြ။ မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ ငွေ ကို ဆည်း ပူး၍၊ ရွှံ့ နှင့် အ မျှ အ ဝတ် တန် ဆာ ကို စု ဆောင်း ထား သော် လည်း၊ ထား သော အ ဝတ် ကို ဖြောင့် မတ် သူ ဝတ် ဆင်၍၊ ငွေ ကို လည်း အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ ဝေ ငှ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည်၊ လယ် စောင့် သူ ထိုး တတ် သော တဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ပိုး ရွ လုပ် ထား သ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အိမ် ကို တည် ဆောက် ရ၏။ ဥ စ္စာ ဓ န ရှိ၍ အိပ် သော် လည်း၊ ထပ် မံ၍ မ အိပ် ရ။ မျက် စိ ပွင့် လျှင် ပွင့် ချင်း မ ရှိ ချေ။ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ များ သည်၊ ရေ ဘေး ကဲ့ သို့ သူ့ ကို လိုက် မီ လျက်၊ ညဉ့် အ ခါ၌ လေ ဗွေ တိုက် သွား လေ၏။ အ ရှေ့ လေ သည်၊ သူ့ ကို နေ ရာ အ ရပ် မှ ဆောင် ချီ တိုက် သွား၍ မ တည် မ နေ နိုင်။ မ ညှာ တာ ဘဲ မြှား တော် နှင့် ပစ် သ ဖြင့်၊ လက် တော် မှ ပြေး သွား မြဲ ပြေး သွား ရ၏။ လူ တို့ လည်း လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် လျက်၊ ပြက် ရယ် ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ နေ ရာ အ ရပ် မှ၊ သူ ပြေး သွား ရ သ တည်း။ ငွေ သ တ္တု အ ရပ်၊ ချွတ် လှော် ရ သော ရွှေ နေ ရာ ရင်း မု ချ ရှိ၏။ မြေ ကြီး ထဲ မှ သံ ကို ထုတ် ယူ လျက်၊ ကျောက် ကို အ ရည် ကျို၍ ကြေး ထွက်၏။ လူ သည် မြေ ထု စွန်း တိုင် အောင်၊ သေ မင်း အ ရိပ်၌ မှောင် အ တိ၌ ရှိ သော ကျောက် မျက် များ ကို လိုက် စစ်၍၊ ထို မှောင် မိုက် ကို ပျောက် လင်း စေ တတ်၏။ လူ တို့ နေ ရာ အ ရပ် နှင့် ကွာ ဝေး သော သ တ္တု တွင်း ကို ဖောက် ထွင်း ပြီး လျှင်၊ လူ တို့ နှင့် ကွင်း၍ တွဲ လဲ လွှဲ ဆင်း ရာ၊ ကျော် နင်း သူ တို့ ပင် မေ့ လျော့ ကြ ကုန်၏။ မြေ ကြီး မူ ကား၊ အ ပေါ် မှာ အ စာ အာ ဟာ ရ ပေါက် သော် လည်း၊ အောက်၌ မီး လောင် သ ကဲ့ သို့ လှိမ့် လှန် ခံ ရ လေ၏။ ထို မြေ၌ ရွှေ သ တ္တု ရှိ သည့် ပြင်၊ ကျောက် များ၌ ကား၊ နီ လာ နေ ရာ ရင်း တည်း။ ထို လမ်း ကို မည် သည့် ငှက် ရဲ မ သိ။ စွန့် မျက် စိ ပင် မ မြင် ရ။ သား ရဲ များ မ နင်း ရ။ ခြင်္သေ့ လည်း မ တိုး မ သွား ချေ။ လူ သည် သံ ကျောက် ကို လက် တွန်း၍၊ တောင် များ ကို အ ခြေ အ မြစ် ပါ မှောက် လှန် တတ်၏။ ကျောက် တောင် တွင် မြောင်း များ ကို ဖောက် ချ သ ဖြင့်၊ ရ တ နာ အ မျိုး မျိုး ကို မျက် စိ နှင့် မြင် ရ၏။ မ ယို မ ဖိတ် စေ ခြင်း ငှာ မြောင်း ရေ ကို ဆည်း ပိတ်၍၊ ကွယ် ဝှက် သ မျှ ကို ထုတ် ဖော် တတ်၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ကား။ အ ဘယ် မှာ ရှာ၍ တွေ့ မည် နည်း။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် နေ ရာ ရင်း လည်း၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ ထို အ ကဲ ကို လူ တို့ မ ခတ် နိုင်။ အ သက် ရှိ သူ တို့ နေ ပြည်၌ လည်း ရှာ၍ မ တွေ့ ချေ။ ရေ ထု က ငါ၌ မ ရှိ သ မု ဒ္ဒ ရာ က လည်း၊ ငါ နှင့် အ တူ မ နေ ဟု ဆို ကြ၏။ သိင်္ဂ နိက် ပင် အ စား မ ရ၊ တန် ဖိုး မျှ တ ရန် ငွေ ကို မ ချိန် နိုင်။ ဩ ဖိ ရ ရွှေ၊ မ ဟူ ရာ ကျောက် မျက်၊ နီ လာ များ နှင့် မ စက် နိုင် ရာ။ ကု ရှ ပြည် ဥဿ ဘ ယား မ ညီ မျှ ဘဲ၊ လှော် ပြီး ရွှေ နှင့် လည်း မ စက် နိုင် ချေ။ င ရဲ မင်း၊ သေ မင်း တို့ က၊ သော တာ ရုံ ဖြင့် သိုး သိုး သန့် သန့် ကြား ရ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင် မူ ကား၊ ထို လမ်း ကို မြင်၍ နေ ရာ ရင်း ကို သိ တော် မူ၏။ မိုး ရွာ ခြင်း ဥ ပ ဒေ နှင့်၊ မိုး ကြိုး ပစ် ခြင်း နည်း လမ်း ကို စီ ရင် တော် မူ သော အ ခါ၊ ထို ဉာဏ် ကို သိ မြင် ဖော် ပြ တည် ထောင် စီ စစ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ဖြစ်၏။ ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ် ရှောင် သော သ ဘော လည်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တည်း ဟု၊ လူ တို့ အား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ မြွက် ဆို လေ၏။ ထို့ နောက်၊ ယော ဘ သည် ပုံ ဆောင် ချက် ကို ဆက် လက် မြွက် ဆို သည် ကား၊ ရွှေ မြို့ တော် တံ ခါး သို့ သွား ရောက်၍၊ လမ်း ဆုံ တွင် ငါ့ ထိုင် ရာ ကို ပြင် ဆင် သော အ ခါ၊ ငါ့ ကို မြင် သော်၊ လူ ပျို တို့ ဆုတ် ခွာ လျက်၊ လူ အို တို့ ထ ရပ် နေ ကြ သည့် ပြင်၊ အ ရာ ရှိ တို့ မ ပြော မ ဆို၊ နှုတ် ကို လက် ပိတ် လျက်၊ အာ ခေါင်၌ လျှာ ကပ် သ ဖြင့်၊ မှူး မတ် တို့ စ ကား သံ ငြိမ်း ရ လေ ၏။ ပျက် စီး လု သူ ပြု သော ဩ ဘာ သည်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် တည် လျက်၊ မု ဆိုး မ လည်း၊ စိတ် ရွှင် လန်း၍ ကြွေး ကြော် ခွင့် ရှိ ချေ၏။ ငါ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ဝတ် ဆင် ခြုံ ရုံ၍၊ တ ရား စောင့် ခြင်း လည်း၊ ဝတ် လုံ ဗောင်း ထုပ် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ငါ သည် ကန်း သူ၌ မျက် စိ၊ ချို့ တဲ့ သူ၌ ခြေ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ နွမ်း ပါး သူ တို့၌ အ ဖ ဖြစ် လျက်၊ မ သိ မ ကျွမ်း သူ့ အ မှု ကို ငါ စီ စစ် သ ဖြင့်၊ မ တ ရား သူ့ အ စွယ် ကို ချိုး ဖြတ်၍၊ ကိုက် စား သူ့ ကို ပ စပ် မှ ပင် နုတ် ယူ လေ၏။ ငါ က လည်း၊ ကိုယ့် သိုက် မြုံ၌ သေ ခွင့် ရ လျက်၊ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ အ သက် တာ တိုး ပွား ဦး မည်။ ငါ့ အ မြစ် သည် ရေ ကို သုံး သောက် ခွင့်၊ အ ခက် အ လက် လည်း နှင်း ပေါက် တည် နေ ခွင့် ခံ စား သည့် အ လျောက်၊ ငါ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ပွင့် လန်း၍၊ စွဲ ကိုင် သော လေး ဟောင်း နွမ်း ခြင်း မ ရှိ ဟု အောက် မေ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ကြံ ပေး ရာ ကို တိတ် ဆိတ် စွာ ဆိုင်း လင့်၍၊ လူ တို့ နား ထောင် ကြ၏။ ငါ့ စ ကား သည် သူ တို့ အ ပေါ် သို့ စိမ့် ကျ၍၊ ငါ ပြော ဆို ပြီး နောက် မ တုံ့ ပြန် ကြ ချေ။ မိုး ဦး ကျ၍ မိုး ရွာ ခြင်း ကို စောင့် စား သ ကဲ့ သို့၊ ငါ့ စ ကား ကို ပ စပ် ဟ လျက်၊ စောင့် စား လျက် နေ ကြ၏။ သူ တို့ ယုံ ကြည် စိတ် ချ ခြင်း ကင်း သော အ ခါ၊ ငါ ပြုံး ရယ်၍၊ ငါ့ မျက် နှာ ကြည် လင် ခြင်း ကို သူ တို့ မ ချွတ် မ ယွင်း နိုင် ကြ။ အ ကြီး အ ကဲ အ ဖြစ် ဖြင့် ထိုင် နေ လျက်၊ သူ တို့ လိုက် အပ် သော နည်း လမ်း ကို ငါ ရွေး ချယ်၍၊ ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း၌ ရှင် ဘု ရင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မြည် တမ်း သူ တို့ ကို နှစ် သိမ့် စေ သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ငါ တည် နေ ခွင့် ရ သ တည်း။ ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် အုပ် ကို အ ထိန်း အ ကျောင်း ခွေး များ နှင့် အ တူ နေ ရာ မ ရ ထိုက် သော အ ဘ ရှိ သူ တို့ တည်း ဟူ သော၊ ငါ့ ထက် ငယ် ရွယ် သူ တို့ သည်၊ ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ လေ စွ။ အင် အား ပျက် ပြီး သူ တို့၏ လက် သ တ္တိ ကြောင့်၊ ငါ့၌ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ ထို သူ တို့ သည် မွတ် သိပ် ခြင်း၊ ဆင်း ရဲ ခြင်း များ ကြောင့် ပိန် ကြုံ၍၊ ယ မန် အ ခါ က ဆိတ် ညံ ရာ လ ဟာ ဖြစ် သော တော၌၊ သဲ ကို ကိုက် စား ရ ကြ၏။ ချုံ တွင် အ ရွက် ကို ခူး ယူ လျက်၊ အ ဥ ကို စား ရ ကြ၏။ သူ ခိုး လိုက် ကြ သ ကဲ့ သို့ ဟစ် ခြင်း၊ လူ့ ဘောင် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ချောက်၊ မြေ တွင်း၊ ကျောက် ဂူ များ တွင် နေ ရ ကြ၏။ ချုံ ရှိ ရာ၌ ဟီ သံ ပြု လျက်၊ ခ ရား ပင် ရင်း တွင် ပူး ကပ် နေ ရ ကြ၏။ လူ မိုက် လူ ယုတ် တို့ သား များ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ နေ ပြည် မှ ရိုက် ထုတ် ခံ ရ ကြ ပြီ။ ယ ခု မူ ကား၊ ငါ သည် သူ တို့ တေး ဖွဲ့ ရာ၊ ပုံ ခိုင်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လေ ပြီ။ သူ တို့ သည် ငါ့ ကို စက် ဆုပ် သ ဖြင့် ခွာ နေ လျက်၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို တံ တွေး မ ထွေး ဘဲ မ နေ ကြ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ့ လေး ညှို့ ကို လျော့၍၊ ငါ့ ကို နှိမ့် ချ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ တွင် ပါး ချပ် ကြိုး ကို ချွတ် ကြ ခဲ့ ပြီ။ လူ ညံ့ စု လည်း ညာ ဘက်၌ ထ ကြွ လျက်၊ ခြေ ကို တွန်း ချ၍၊ ဖျက် ဆီး ရန် က တုတ် များ ကို လှန် ကြ၏။ ငါ သွား ရာ လမ်း ကို ချွတ် ယွင်း စေ၍၊ ဘေး ဒု က္ခ ကို တိုး ပွား စေ ကြ၏။ သူ တို့ တစ် ဘက်၌ မ စ သူ မ ရှိ ချေ။ ဖြို ဖျက် လျှင်၊ ဖျက် ခြင်း ကျယ် သော အ ပေါက် ကို ဝင် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ့ အ ပေါ် သို့ လှိမ့် တက် တိုက် ဝင် ကြ လေ၏။ ဥ ပဒ် များ သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် လှည့် ရောက်၍၊ ငါ့ အ သ ရေ ကို လေ ကဲ့ သို့ လိုက် လံ ကြ သ ဖြင့်၊ ချမ်း သာ သု ခ သည် မိုး တိမ် ကဲ့ သို့ လွင့် ပါး လေ ပြီ။ ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ စိတ် ကြေ ကွဲ လျက်၊ ဒု က္ခ နေ့ ရက် များ သည် ငါ့ ကို ကိုင် ဖမ်း ကြ၏။ ညဉ့် အ ချိန် ငါ့ အ ရိုး များ ထိုး ကျင့်၍၊ မ အိပ် မ စဲ ကိုက် ခဲ သော အ နာ သည်၊ အား ကြီး သော ကြောင့်၊ ငါ့ အ ဝတ် များ မ တော် မ တန် ဖြစ်၍၊ အင်္ကျီ လည် ခွံ ကဲ့ သို့ စည်း ပတ် လျက် ရှိ၏။ ငါ့ ကို ရွှံ့ ထဲ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ငါ သည် မြေ မုန့် နှင့် ပြာ သ ဏ္ဌာန် တူ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် သော်၊ ထူး တော် မ မူ။ တန့် ရပ် ပါ သော် လည်း၊ မျက် နှာ ထား တော် မူ ချေ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် တွင် ပြောင်း လဲ ရက် စက်၍၊ လက် ရုံး တန် ခိုး ဖြင့် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ တော် မူ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို ချီ၍ လေ ဟုန် စိတ် စေ သည့် ပြင် ပြင်း ပြ သံ ဖြင့် အ ရည် ဖျော် တော် မူ၏။ သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ ခပ် သိမ်း တို့ တွေ့ ဆုံ ရာ ဌာ န တည်း ဟူ သော သေ ခြင်း သို့၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ပြန် သွား စေ တော် မူ မည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ သော် လည်း၊ ပြို ပျက် လျက် ပင် လက် ဆန့် တန်း ခွင့်၊ ပျက် စီး လျက် ပင် အော် ဟစ် ခွင့် ရှိ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ခဲ ယဉ်း သော နေ့ ရက် တာ ကို ခံ ရ သူ့ အ တွက် ငါ ငို ကြွေး၍၊ နွမ်း ပါး သူ့ အ တွက် ငါ စိတ် ညစ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ ငါ သည် အ ကောင်း ကို စောင့် မျှော် သော်၊ အ ဆိုး သင့် ရောက် ခဲ့၏။ အ လင်း ကို စောင့် စား သော်၊ မှောင် ကျ ခဲ့ လေ စွ။ မ ပြတ် မ စဲ ငါ့ သည်း အူ ပူ လျက်၊ ဒု က္ခ နေ့ ရက် များ သင့် ရောက် လေ ပြီ။ နေ ရောင် ကို ရှောင် လျက်၊ မှိုင် ကာ မှိုင် ကာ သွား လာ ရ၏။ ပ ရိ သတ် တွင် ရပ်၍ အော် ဟစ် ရ သည် နှင့်၊ ခွေး အ၏ အစ် ကို၊ ကု လား အုပ် ငှက်၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ်၏။ ငါ့ အ သား မည်း၍ အ ရိုး များ ပူ လောင် လျက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ငါ့ စောင်း သည် မြည် တမ်း သံ၊ နှဲ ခ ရာ လည်း ငို ကြွေး သံ ကို ပြု လေ စွ တ ကား။ ငါ သည် ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ပြီး ဖြစ်၍၊ အ ပျို ကို ရှု ကြည့် တပ် မက် မည် လော။ အ ထက် ဘ ဝဂ် ဝယ် စံ နေ တော် မူ သော အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ၊ ခံ ရ သော ဝေ ပုံ ပိုင် စု ကား။ မည် သို့ နည်း။ မ တ ရား သူ၌ ဥ ပဒ်၊ ဒု စ ရိုက် ပြု သူ၌ ဘေး ဖြစ် သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ လမ်း ကို ရှု ကြည့်၍၊ ခြေ လှမ်း များ ကို ရေ တွက် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ လမ်း တော် မှ လွှဲ နင်း လျက်၊ မျက် စိ နောက် စိတ် လိုက် သ ဖြင့်၊ လက်၌ အ စွန်း အ ကွက် ကပ် ငြိ ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ ငါ ကြဲ သော်၊ သူ တ ထူး စား၍၊ လယ် ထွက် ကို လည်း အ မြစ် ပါ နုတ် ပစ် ပါ စေ သော။ သူ့ မ ယား ကို စိတ် စွဲ၍၊ သူ့ အိမ် တံ ခါး ဝ မှာ ချောင်း မြောင်း ခဲ့ လျှင်၊ ငါ့ မ ယား သည် သူ တစ် ပါး အ တွက် ထောင်း ဖွတ် ရ သည့် ပြင်၊ အ သ ရေ ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ စေ သော။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို အ မှု သည် ဆိုး ယုတ် မှု ဖြစ်၍၊ သ မာ ဓိ တို့ ထံ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ၏။ ငါ့ အ ကျိုး စီး ပွား ရှိ သ မျှ ကို နုတ် ယူ၍၊ င ရဲ တိုင် အောင် ကျွမ်း လောင် သော မီး ဖြစ် သ တည်း။ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ ဘက် ပြိုင် လာ သော အ မှု ကို၊ ငါ ငြင်း ဆို ခဲ့ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ထ တော် မူ သော အ ခါ၊ မည် သို့ ပြု၍၊ ရှု ကြည့် တော် မူ သော အ ခါ၊ မည် သို့ လဲ လျှောက် ရ အံ့ နည်း။ ဝမ်း၌ ငါ့ ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် သည်၊ ထို ကျွန် ကို လည်း ဖန် ဆင်း၍၊ နှစ် ဦး လုံး ကို ပင် တစ် ပါး တည်း ပြု ပြင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ခြုံ စောင် မဲ့၊ ခါး ဝတ် မဲ့ ဆင်း ရဲ သူ ပျက် စီး သည် ကို ငါ မြင်၍၊ ထို သူ့ ခါး ပင် ငါ့ ကို ဩ ဘာ မ ပြု ရ ဘဲ၊ ငါ့ သိုး သ ငယ် အ မွေး အား ဖြင့် မ နွေး ဘဲ နေ ရ လျှင်လည်း ကောင်း၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ငါ့ အား မ စ မည် ကို ရိပ် မိ၍၊ ဖ သက် ဆိုး ကို လက် ရောက် ပြု ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ ငါ့ မောင်း အိုး သည် ပ ခုံး မှ ကျ၍၊ လက် မောင်း လည်း ညှပ် ရိုး ပါ ပြတ် ကျိုး ပါ စေ သော။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ သင့် လ တ္တံ့ သော ဘေး ဥ ပဒ် ကို ကြောက် ရွံ့၍၊ မြင့် မြတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ မည် သည့် အ ပြစ် ကို မျှ ငါ မ ပြု ဝံ့ ချေ။ ငါ သည် ရွှေ ကို ကိုး စား ရာ ကိုး စား ကြောင်း ပြု လျက်၊ ရွှေ စင် အား လည်း၊ ငါ စိတ် ချ ရာ စိတ် ချ ကြောင်း ဟု ဆို ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ ငါ၌ စည်း စိမ် တိုး ပွား၍၊ များ စွာ သော ဥ စ္စာ ဓ န ကို လက် ဝယ် ရ သ ဖြင့်၊ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ နေ မင်း အ ရောင် တောက် ခြင်း၊ လ မင်း လင်း ပြောင် လျှောက် သွား ခြင်း များ ကို၊ အာ ရုံ ပြု သ ဖြင့်၊ လျှို့ ဝှက် စွာ စိတ် စွဲ လျက်၊ နှုတ် ဖြင့် လက် ကို နမ်း ရှုတ် ဝတ် ပြု ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ အ ထက်၌ စံ နေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် အား၊ ငြင်း ဆန် ရာ ရောက် သည့် အ တိုင်း ထို အ မှု လည်း သ မာ ဓိ တို့ ထံ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ၏။ ငါ့ ငြင်း ချက် ကို တစ် ဦး တစ် ယောက် နား ထောင် ပါ စေ သော။ ငါ လက် မှတ် ထိုး ပြီ။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘက် ပြိုင် ရှင် ရေး ထား သော စွပ် စွဲ ချက် ကို ငါ ရ ပါ စေ သော။ ရ ခဲ့ ပါ မူ၊ ထမ်း ဆောင် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ဦး ရစ် သ ဖွယ် ပတ် စည်း ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြု ပြီး လျှင်၊ ထို အ ရှင့် ထံ မှူး မတ် ကဲ့ သို့ ချဉ်း ကပ်၍ ခြေ ရာ စဉ် ကို ဖော် ပြ လိမ့် မည်။ ငါ့ မြေ သည် တစ် ဘက်၌ အော် ဟစ်၍။ ထယ် ကြောင်း များ လည်း တစ် ပြိုင် နက် ငို ကြွေး ရ လျှင်လည်း ကောင်း၊ တန် ဖိုး မ ပေး ဘဲ အ သီး အ နှံ ကို စား လျက်၊ မြေ ရှင် တို့ ထွက် သက် ဝင် သက် ကုန် စေ ခဲ့ လျှင်လည်း ကောင်း၊ ဂျုံ စ ပါး အ စား ဆူး ပင်၊ မု ယော စ ပါး အ စား၊ ပေါင်း ပင် များ ထွက် ပေါက် ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို၏။ ယော ဘ စ ကား ပြီး၏။ ထို သို့ ကိုယ် ဖြောင့် မတ် သည် ဟု ယော ဘ ထင် မြင် သော ကြောင့်၊ သုံး ဦး သား တို့ မ တုံ့ ပြန် ဘဲ နေ ကြ ရာ၊ ဗု ဇ အ မျိုး၊ ရာ မ အ နွယ်၊ ဗာ ရ ခေ လ၏ သား ဧ လိ ဟု သည် ဒေါ သ မီး လောင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ထက် ကိုယ် ဖြောင့် မတ် သည် ဟူ သော စ ကား ကြောင့်၊ ယော ဘ အ ပေါ် တွင် အ မျက် ထွက် သည့် ပြင်၊ ယော ဘ အား အ ပြစ် ဖော် ပြ ရန် ချေ ပ ချက် ကို၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း သုံး ဦး တို့ မ တွေ့ ကြ သည့် အ တွက်၊ ၎င်း တို့ ကို လည်း အ မျက် ထွက် သေး၏။ ထို သူ တို့ သည် ဧ လိ ဟု ထက် အ သက် ကြီး သည် နှင့် အ ညီ၊ ယော ဘ အား ပြော ခွင့် ရ ရန် ဧ လိ ဟု ဆိုင်း လင့် သော် လည်း၊ ၎င်း သုံး ဦး တို့ နှုတ် တွင် ချေ ပ လျက် မ ရှိ သည် ကို သိ မြင် သော ကြောင့်၊ အ မျက် ထွက် လေ၏။ ထို အ ခါ ဗု ဇ အ မျိုး၊ ဗာ ရ ခေ လ၏ သား ဧ လိ ဟု တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အ သက် ငယ် ပါ၏။ သင် တို့ မူ ကား အို မင်း ကြ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် အား နာ၍၊ သ ဘော ရှိ တိုင်း သင် တို့ အား မ ဖော် ပြ ဝံ့ ချေ။ နေ့ ရက် တာ ရှည် သူ ပြော ဆို သင့်၏။ နှစ် ပေါင်း များ စွာ ရှိ သူ သည်၊ ပ ညာ စ ကား ကို သိ စေ အပ် သည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ သော် လည်း၊ လူ၌ ဝိ ညာဉ် တော် ရှိ၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ ဇီ ဝ အ သက် လည်း၊ နား လည် စေ သ တည်း။ ပ ညာ ရှိ သော သူ တို့ မှ၊ အ သက် ကြီး သူ များ မ ဟုတ်။ တ ရား ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ကို နား လည် သော သူ တို့ ကား၊ လူ ကြီး များ မ ဟုတ် ချေ။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ သ ဘော ရှိ တိုင်း ဖော် ပြ ပါ မည်။ နား ထောင် ပါ လော့ ဟု အ ကျွန်ုပ် ဆို ရ၏။ ကြည့် ပါ လော့။ သင် တို့ စ ကား ကို အ ကျွန်ုပ် စောင့် စား၏။ မည် သို့ ပြော ဆို မည် ကို ရှာ ဖွေ ကြ စဉ် လည်း အ ချက် ကြီး အ ချက် ကောင်း ကို နား စွင့် လျက် နေ၏။ ထို သို့ နား ထောင် သော် လည်း၊ သင် တို့ အ နက် ယော ဘ၏ စ ကား ကို တုံ့ ပြန် ထု ချေ နိုင် သူ မ ရှိ လေ စွ တ ကား။ ပ ညာ ရှင် ကို ငါ တို့ တွေ့ ပြီ။ လူ ချင်း မ နိုင်၊ ဘု ရား သ ခင် သာ လျှင်၊ နိုင် တော် မူ မည် ဟု မ ပြော ကြ နှင့်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တ ဘက်၌ ပြော ဆို ရန် စီ စဉ်၍ မ ထား သေး၊ အ ကျွန်ုပ် လည်း သင် တို့ စ ကား အ တိုင်း ပြန် ပြော မည် မ ဟုတ်။ ထို သူ တို့ သည် ကြောက် လန့် သ ဖြင့်၊ စ ကား ဖြတ်၍ ဆက် လက် မ တုံ့ ပြန် နိုင်။ ထို သို့ မ တုံ့ ပြန် မ ပြော ဆို ဘဲ နေ ကြ သည့် နည်း တူ၊ အ ကျွန်ုပ် လည်း ဆိုင်း လင့် ရ ဦး မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် တာ ဝန် အ တိုင်း တုံ့ ပြန်၍၊ သ ဘော ကို ဖော် ပြ ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် စ ကား များ နှင့် ပြည့် လျက်၊ အ တွင်း စိတ် က ကျပ် တည်း စွာ နှိုး ဆော် လှ လေ ပြီ။ ဝမ်း လည်း၊ ပေါက် ထွက် ရန် မ ရှိ သော စ ပျစ် ရည် နှင့် တူ လျက်၊ သား ရေ ဘူး သစ် ကဲ့ သို ပေါက် ကွဲ အံ့ သည် ကို စိုး ရိမ်၍၊ လွတ် ငြိမ်း စေ ရန် နှုတ် ဖွင့် လျက် တုံ့ ပြန် ပြော ဆို လိမ့် မည်။ လူ့ မျက် နှာ ကို အ ကျွန်ုပ် မ ထောက် ပါ ရ စေ နှင့်။ မည် သူ့ ဘွဲ့ နာ မ ကို မျှ အ ကျွန်ုပ် သုံး မည် မ ဟုတ်။ ထို သို့ သုံး ရန် လည်း နား မ လည်။ သုံး မိ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် သည်၊ မ ကြာ မီ သိမ်း သွား တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း ယော ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ပြော ဆို သ မျှ သော စ ကား များ ကို နား ထောင် နာ ခံ ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် မြွက်၍၊ ခံ တွင်း၌ လျှာ ဖြင့် ပြော ဆို ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် စ ကား များ သည်၊ ဖြောင့် မှန် သော စိတ် သ ဘော နှင့် ယှဉ် လျက်၊ တတ် သိ သ မျှ ကို ရိုး သား စွာ နှုတ် မြွက် လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း၍၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ ဇီ ဝ အ သက် သည် ရှင် စေ တော် မူ၏။ သင် တတ် နိုင် လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ ရပ် နေ လျက်၊ စီ စဉ်၍ တုံ့ ပြန် လော့။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် သင် နှင့် တူ၏။ နှစ် ဦး စ လုံး ပင် မြေ မှ နုတ် ယူ ရာ ဖြစ်၏။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘေး သည် သင့် ကို မ ချောက်။ နှိပ် စက် ခြင်း လည်း သင့် အ ပေါ် တွင် မ လေး။ ထို သို့ ဆို ရာ၌ သင် မ ဖြောင့် မ မှန်။ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ထက် ကြီး မြတ် တော် မူ ကြောင်း ကို၊ အ ကျွန်ုပ် တုံ့ ပြန် ပါ မည်။ အ မှု အ ရာ တော် များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဖော် ပြ တော် မ မူ သည့် အ တွက်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ဘက် ပြိုင် သ နည်း။ လူ သ တိ မ မူ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် နည်း မ က၊ နှစ် နည်း အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ၏။ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် လူ တို့ ငိုက် မျဉ်း လျက်၊ အိပ် မော ကျ ရာ ညဉ့် အ ခါ။ ရူ ပါ ရုံ အိမ် မက်၌၊ သူ တို့၏ နား များ ကို ဖွင့် ပြီး လျှင်၊ သွန် သင် ဆုံး မ ချက် ကို တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် တော် မူ၏။ သို့ ပြု၍ သူ တို့ ကို အ ကျင့် အ ကြံ မှ လွှဲ ဖယ် လျက်၊ မာန် မာ န ကို ကွယ် ဝှက် တော် မူ သည့် ပြင်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ မ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ ဓား လှံ သွား ကို မ တိုက် စေ ခြင်း ငှာလည်း ကောင်း၊ သက် ဇီ ဝ ကို ထိန်း သိမ်း တော် မူ၏။ မ မြင် ရ သည့် တိုင် အောင် အ သား ကုန် ခန်း ၍၊ မ ထင် ရှား သော အ ရိုး များ သည် ပေါ်၏။ သူ့ ဇီ ဝ အ သက် လည်း၊ သင်္ချိုင်း တွင်း နှင့် သေ မင်း အာ ဏာ သား တို့ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက် ရှိ၏။ လူ အား ထိုက် သင့် ရာ ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ၊ တစ် ထောင် တွင် ဧ က ဒဂ် ရ အ နက် ပြန် သော တ မန် တော် တစ် ပါး ရှိ က၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ မ ဆင်း ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို သူ့ ကို ကယ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ရွေး နုတ် ရာ အ ကြောင်း ကို တွေ့ ခဲ့ ပြီ ဟု၊ သ နား၍ လျှောက် ဆို လျှင်၊ ထို သူ၏ အ သား အ ရေ သည်၊ သူ ငယ် ထက် နု ဖတ်၍၊ ပျို ရွယ် သော နေ့ ရက်၌ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပြန် လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ထံ တောင်း ပန် သ ဖြင့်၊ နှစ် သက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လူ အား ဖြောင့် မတ် သော သ ဘော ကို ပြန် ပေး တော် မူ တတ် သည် နှင့် အ ညီ၊ မျက် နှာ တော် ကို ရွှင် လန်း စွာ ဖူး မြင် လျက်၊ ကြွေး ကြော် ရ သည် မှာ၊ အ ချင်း ယော ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် စ ကား ကို နား ထောင် နာ ယူ၍ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ လော့။ အ ကျွန်ုပ် ပြော ဦး မည်။ သင် ဖြောင့် မတ် သည် ဟု အ ကျွန်ုပ် မှတ် လို သော ကြောင့်၊ ပြော ဆို ရန် ရှိ ခဲ့ လျင် တုံ့ ပြန် ပြော ပါ ဦး လော့။ မ ရှိ လျှင် မူ ကား၊ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ လျက် နား ထောင် ပါ။ ပ ညာ ကို အ ကျွန်ုပ် ဆို ပါ မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို့ နောက်၊ ဧ လိ ဟု ဆက် လက် မြွက် ဆို ပြန် သည် ကား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထိုက် သင့် ရာ ကို အ ချင်း ချင်း သိ ရန်၊ တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် ချက် ကို ရွေး ချယ် ကြ ကုန် အံ့။ သူ က ဘု ရား သ ခင်၌ လူ မွေ့ လျော် သော် လည်း၊ ကောင်း ကျိုး မ ရှိ ဟု ပြော ဆို ခဲ့ လေ ပြီ တ ကား။ အ ကယ် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင် သည် အ ဆိုး ကိုလည်း ကောင်း၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည် အ လွဲ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ မု ချ ပြု တော် မ မူ။ ဤ မြေ ကြီး ကို ဘု ရား သ ခင် ထံ၊ မည် သူ အပ် နှံ ခဲ့ သ နည်း။ တစ် လော က လုံး ကို မည် သူ တည် ထောင် ခဲ့ သ နည်း။ ကိုယ် တော် တိုင် အာ သာ ပ မာ ဏ ပြု၍၊ ဇီ ဝ အ သက် နှင့် ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပြန် သိမ်း တော် မူ လျှင်၊ လူ သည် မြေ မုန့် ဖြစ် ပြန်၍၊ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ လည်း တစ် ပြိုင် နက် ပျက် စီး ကြ လ တ္တံ့။ သင့်၌ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ လျင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြော ဆို သံ ကို နား ထောင် နာ ခံ လော့။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ တုန် လှုပ် ကွယ် လွန် လျက်၊ မှူး မတ် တို့ လည်း လူ့ လက် ဖြင့် မ ဟုတ်၊ ရာ ထူး မှ ခွဲ ချ ခံ ရ လျက်၊ သန်း ခေါင် အ ချိန်၌ ရုတ် ခြင်း သေ ကြ သည် တ ကား။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ လူ သွား ရာ လမ်း ကို ရှု ကြည့်၍၊ ခြေ လှမ်း ရှိ သ မျှ ကို သိ မြင် တော် မူ၏။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု ကျင့် တတ် သူ တို့ ပုန်း ရှောင် နိုင် ရန်၊ မှောင် မိုက် သော်လည်း ကောင်း၊ သေ မင်း အ ရိပ် သော်လည်း ကောင်း၊ မ ရှိ ချေ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ရှေ့ တော် တွင် တ ရား စီ ရင် ရာ သို့ လူ ကို ခေါ် သွင်း၍၊ ထပ် မံ စစ် ဆေး တော် မူ ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ။ တန် ခိုး ကြီး သူ တို့ ကို ပင် မ စစ် ကြော ဘဲ ချိုး ဖဲ့၍၊ အ ရိုက် အ ရာ တွင်၊ သူ တ ထူး တို့ ကို ခန့် ထား တော် မူ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ထို သူ တို့ အ ပြု အ မူ များ ကို မှတ် လျက်၊ ညဉ့် ချင်း ဖြို လှဲ ချေ မွ တော် မူ၏။ နွမ်း ပါး သူ့ ဟစ် သံ ကို ရှေ့ တော် ရောက် ဝင် စေ၍၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အော် သံ ကို လည်း နား ညောင်း တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် လူ တစ် ဦး ကို ဖြစ် စေ၊ တစ် မျိုး လုံး ကို ဖြစ် စေ၊ ချမ်း သာ ပေး တော် မူ လျှင်၊ မည် သူ အ ပြစ် စီ ရင် နိုင် သ နည်း။ မျက် နှာ တော် လွှဲ လျှင်၊ မည် သူ ဖူး မြင် ရ အံ့ နည်း။ ထို သို့ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား၊ ညွှတ် ကွင်း နှင့် ကင်း လွတ် စေ ခြင်း ငှာ၊ လူ သ ရော် လူ ပျက် သည် မင်း မ မူ ရ။ သင့် အ လို အ လျောက် မ ဟုတ် သော ဆပ် ပေး တော် မူ ရာ ကို၊ သင် ငြင်း ပယ် မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် မ ဟုတ်၊ သင် ကိုယ် တိုင် ရွေး ချယ်၍၊ သိ သ မျှ ကို ပြော ဆို ပါ လော့။ ဉာဏ် ကောင်း သူ မှ စ၍၊ အ ကျွန်ုပ် စ ကား ကို ကြား နာ သူ ပ ညာ ရှိ တို့ က၊ ယော ဘ သည် အ သိ ဉာဏ် မဲ့ ပြော ဆို သည်၊ စ ကား များ လည်း လိ မ္မာ ကင်း သည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ကြ လိမ့် မည်။ ယော ဘ သည် ဒု စ ရိုက် သား တို့ ကဲ့ သို့ တုံ့ ပြန် တတ် သော ကြောင့်၊ စုံ စမ်း ခြင်း ကို အ စဉ် ခံ ရ ပါ စေ သော။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ သူ သည် ကိုယ့် ပြစ် မှု အ ပေါ် တွင် ပုန် ကန် မှု ထပ် ပွား၍၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှေ့ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ဆန့် ကျင်၍ စ ကား များ စွာ ပြော သည် ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက်၊ ဧ လိ ဟု ထပ် မံ မြွက် ဆို ပြန် ကား၊ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ သင် နှင့် တ ကွ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အား၊ ပြန် ပြော ပါ မည်။ မိုး ကောင်း ကင် ကို ရှု မြင်၍၊ သင့် အ ပေါ် က မြင့် ဝေး သော အာ ကာ သ ကို လည်း မော် ကြည့် ပါ လော့။ သင် ပြစ် မှား လျှင်၊ ကိုယ် တော်၌ မည် သည့် အ ကျိုး ယုတ် သ နည်း။ လွန် ကျူး မှု များ ပြား သော်၊ မည် သည့် အ န္တ ရာယ် ဖြစ် စေ နိုင် သ နည်း။ ဖြောင့် မတ် လျှင် မူ ကား၊ မည် သည့် ပ ဏ္ဏာ၊ မည် သည့် လက် ဆောင် ကို ရ တော် မူ သ နည်း။ သင့် မ တ ရား မှု သည် အ လား တူ သူ နှင့် လည်း ကောင်း၊ တ ရား မှု လည်း လူ သား နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဆိုင် ၏။ ညှဉ်း ပန်း မှု များ ပြား သည့် အ တွက် နှင့်၊ အ စွမ်း တန် ခိုး ရှိ သူ တို့ လက် ရုံး အ တွက်၊ လူ တို့ တ အော် ဟစ် ကြွေး ရ ကြ သော် လည်း၊ လူ ဆိုး တို့၏ မာန် မာ န ကြောင့် ဟစ် ခေါ် ရ ကြ သော် လည်း၊ ထူး တော် မ မူ။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ချည်း နှီး ဟစ် သံ ကို နား ညောင်း၍ အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ သည် မှန် လျှင်၊ ကိုယ် တော် အား ပ မာ ဏ မ ပြု ဟု ဝန် ခံ စဉ်၊ သင့် ကို မု ချ အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ။ သို့ ရာ တွင် ဆိုင်း လင့် ပါ ဦး။ သင့် အ မှု သည် ရှေ့ တော် တွင် ရှိ၏။ ယ ခု မူ ကား၊ အ မျက် ထား၍ ကြွ ရောက် တော် မ မူ၊ မောက် မာ ခြင်း ကို လည်း အ ရေး ယူ တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ ယော ဘ သည် အ ချည်း နှီး နှုတ် မြွက်၍၊ အ သိ ပ ညာ မဲ့ စ ကား ကို များ စွာ ပြော သည် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ့် အ သိ ပ ညာ ကို စိတ် ဖြာ ရာ မှ သိမ်း ရုံး၍၊ ဖန် ဆင်း သော အ ရှင်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ကြောင်း ကို၊ ထင် ရှား စေ ပါ မည်။ အ ကယ် စင် စစ်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မု သာ မ သုံး၊ အ သိ ပ ညာ စုံ လင် သူ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ၏။ ကြည့် ပါ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် တန် ခိုး ကြီး၍ ဉာဏ် သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ လျက်၊ မည် သူ့ ကို မျှ ငြင်း ပယ် တော် မ မူ။ လူ ဆိုး တို့၏ အ သက် တာ ကို ရှည် စေ တော် မ မူ။ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အား တ ရား အ တိုင်း ပေး တော် မူ၏။ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ မှ မျက် နှာ တော် ကို မ လွှဲ။ ထို သူ တို့ ကို နန်း စံ သော ရှင် ဘု ရင် တို့ နှင့် အ တူ အ စဉ် နေ ရာ ပေး၍၊ ချီး မြှောက် တော် မူ၏။ အ ကယ်၍ သူ တို့ သည် ခြေ ချင်း ခတ် လျက်၊ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကြိုး နှင့် ချည် နှောင် ခံ နေ ရ လျှင်၊ သူ တို့ ရဲ ဝံ့ သော အ ပြု အ မူ များ နှင့် လွန် ကျူး မှု များ ကို ဖော် ပြ တော် မူ လျက်၊ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို နား နေ စေ၍၊ ဒု စ ရိုက် မှ ပြောင်း လဲ ကြ မည့် အ ကြောင်း မိန့် မှာ တော် မူ၏။ နား ထောင်၍ ဆောင် ရွက် ဝတ် ပြု ကြ လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည် ရက် တာ ကို ကောင်း စား ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ နှစ် တာ ကို သာ ယာ ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ ကုန် လွန် စေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ နား မ ထောင် လျှင် မူ ကား၊ ဓား လှံ သွား ကို တိုက် လျက်၊ အ သိ ပ ညာ မဲ့ သေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သ ရော် ပျက် ရယ် စိတ် ရှိ သူ တို့ သည်၊ ရန် ငြိုး ထား၍၊ ချည် နှောင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော အ ခါ၊ ဟစ် ခေါ် လေ့ မ ရှိ ကြ။ ပျို ရွယ် သေး စဉ် ဆုံး ပါး လျက်၊ မေ ထုန် လိုက် စား သူ တို့ ကဲ့ သို့ သေ ရ ကြ၏။ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ သူ တို့ ကို၊ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ ခြင်း အား ဖြင့် ကယ် လွှတ်၍၊ နှိပ် စက် ခံ ရ စဉ် ပင်၊ နား ကို ဖွင့် တော် မူ၏။ ထို နည်း တူ သင့် ကို လည်း၊ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း ခံ တွင်း မှ၊ ကျယ် ဝန်း ပြန့် ပြော ရာ သို့ သွေး ဆောင် တော် မူ၍၊ စား ပွဲ တည် သော အ စာ ကို ဆီ ဥ ဩ ဇာ နှင့် ပြည့် စေ လို တော် မူ သော် လည်း၊ သင် သည် ဆိုး ယုတ် သော စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း နှင့် ပြည့် သော ကြောင့်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ခြင်း သည်၊ သင့် ကို ကျော့ ဖမ်း လိမ့် မည်။ သင့် ကို ရွေး နုတ် ရန် အ ဖိုး ကြီး လှ သည် ဖြစ်၍ လမ်း မ လွဲ ဘဲ၊ သင့် အ မျက် လည်း မ ထီ လေး စား ရာ သို့ မ သွေး ဆောင် စေ ရန် သ တိ မူ လော့။ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း နှင့် ကင်း လွတ် စေ ရန်၊ သင်၏ အော် ဟစ် သံ ကိုလည်း ကောင်း၊ စည်း စိမ် တန် ခိုး ရှိ သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ရေး ယူ တော် မူ မည် လော။ ညဉ့် ကို မ တောင့် တ လင့်။ လူ မျိုး တို့ ပယ် ရှား ခံ ရာ အ ခါ ဖြစ်၏။ သ တိ မူ လော့။ ဒု စ ရိုက် ကို မ ငဲ့ ကွက် နှင့်။ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ထက်၊ ထို သို့ သော အ မှု ကို သင် ရွေး ချယ် ခဲ့ လေ ပြီ။ ကြည့် ပါ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် မြင့် မြတ် စွာ စီ ရင် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် တူ သော ဆ ရာ ကား၊ မည် သူ နည်း။ နည်း လမ်း တော် ကို ကိုယ် တော် အား မည် သူ ပြ ခဲ့ သ နည်း။ မ တ ရား ပြု တော် မူ သည် ဟု မည် သူ ဆို အပ် သ နည်း။ လူ တို့ ဖွဲ့ ဆို တတ် သော အ မှု တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း ငှာ၊ သ တိ မူ လော့။ ထို အ မှု တော် ကို၊ လူ ရှိ သ မျှ သည် အ ဝေး က ပင် မျှော် ကြည့်၍ ရိပ် မိ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြီး မြတ်၍၊ ငါ တို့ မ သိ မ ကျွမ်း။ နှစ် ပ ရိ စ္ဆေ ဒ တော် ကို လည်း စီ စစ်၍ မ ရေ တွက် နိုင်။ ယာ ယီ နန်း တော် ဖြစ် သော မိုး တိမ် ဖြန့် ခြင်း၊ မိုး ချုန်း ခြင်း များ ကို၊ နား လည် နိုင် သူ ရှိ သ လော။ ရောင် ခြည် တော် ကို ပတ် လည် ဖြာ လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အောက် ရေ နှင့် ဖုံး အုပ် တော် မူ၏။ ထို သို့ အား ဖြင့် လူ အ မျိုး မျိုး ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သည့် ပြင်၊ အ စား အ စာ အ မြောက် အ မြား ကို ပေး သ နား တော် မူ၏။ လျှပ် စစ် ကို လက် တော် ဖြင့် ကိုင် ရွယ်၍၊ စက် ကွင်း ကို မှန် စေ ခြင်း ငှာ၊ မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ သံ တော် လည်း ချီ ကြွ တော် မူ သော အ ရှင့် အ ကြောင်း ကို၊ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ အား ထင် ရှား စေ သ တည်း။ အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် နှ လုံး သည်၊ ဤ အ မှု ကြောင့် နေ ရာ မှ တုန် လှုပ် လန့် ခုန် တတ်၏။ နှုတ် တော် ထွက် တောက် ထွန်း ခြိမ်း ချုန်း သံ များ ကို နား ထောင် နာ ခံ ကြ လော့။ ကောင်း ကင် အောက် တစ် လျှောက် လွှတ် ထား၍၊ မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် လျှပ် စစ် ပြက် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ မိုး ချုန်း၍၊ ဘုန်း တန် ခိုး အ သံ ဗ လံ တော် နှင့် ထွက် သော ချုန်း သံ ကို ကြား ကြ သော အ ခါ၊ ဆီး တား တော် မ မူ။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ သံ တော် နှင့် အံ့ ဩ ဖွယ် ခြိမ်း ချုန်း သည့် ပြင်၊ ငါ တို့ မ သိ နိုင် သော တန် ခိုး ကြီး များ ကို စီ ရင် တော် မူ ရာ၊ မိုး ပွင့် အားလည်း ကောင်း၊ မိုး သေး နှင့် သည်း ထံ သော မိုး အားလည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် သို့ ကျ လော့ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ၏။ ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ ခံ ရ သော လူ အ ပေါင်း တို့ သိ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ရှိ သ မျှ သော သူ၏ လက် မှု ကို ပိတ် ထား တော် မူ၍၊ သား ရဲ တို့ လည်း၊ မှီ အောင်း ရာ အ ရပ် များ သို့ ဝင် သွား လျက် နား နေ ရ ကြ၏။ မိုး သက် မုန် တိုင်း သည် မိ မိ တိုက် ခန်း မှလည်း ကောင်း၊ အ ချမ်း လည်း လေ ပြင်း မှလည်း ကောင်း၊ ထွက် လာ၍၊ ဘု ရား သ ခင် မှုတ် တော် မူ သော လေ အား ဖြင့်၊ ဆီး နှင်း ကျ လျက်၊ ရေ မျက် နှာ ပြင် ပင် အ ခဲ ဖြစ် လေ၏။ ရေ ဓာတ် ငွေ့ ဖြင့် မိုး သား ကို လေး လံ စေ၍၊ လျှပ် စစ် ပါ သော မိုး တိမ် ကို ဖြန့် တော် မူ သည့် ပြင်၊ အ ချင်း ယော ဘ၊ ဤ စ ကား ကို နား ထောင်၍၊ ဘု ရား သ ခင်၏ အံ့ ဖွယ် မှု များ ကို ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ လော့။ ထို အ မှု များ အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ၍၊ မိုး တိမ် မှ လျှပ် စစ် ထွန်း တောက် စေ တော် မူ သည့် နည်း ကို သင် သိ သ လော။ သွန်း လှုပ် သော ကြေး မုံ ပြင် နှင့် အ မျှ ခိုင် ခံ့ သော အာ ကာ သ ကောင်း ကင် ကို၊ ကိုယ် တော် ကြက် သ ကဲ့ သို့ သင် ကြက် နိုင် သ လော။ မိုက် မဲ ခြင်း ကြောင့် လျှောက် ထား ချက် ကို မ စီ စဉ် တတ် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ အား၊ မည် သို့ လျှောက် ထား သင့် သည် ကို သွန် သင် ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ လျှောက် ထား ခွင့် တောင်း ဝံ့ မည် လော။ လူ သည် ကိုယ် ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ငှာ၊ စီ ရင် ဘူး သ လော။ လေ တိုက် သ ဖြင့်၊ ကြည် လင် သော အာ ကာ သ ကောင်း ကင် အ လင်း ညီး ပြောင် ခြင်း ကို လူ မ ကြည့် နိုင် ရ ကား။ မြောက် မျက် နှာ မှ တိမ် တောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘုန်း တော် ကို၊ ဘု ရား သ ခင် ဆင် ယင် တော် မူ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ကို ရှာ၍ မ တွေ့ နိုင် ကြ။ ကိုယ် တော် သည် တန် ခိုး ကြီး လျက်၊ ကြွယ် ဝ သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း များ ကို၊ လွှဲ တော် မ မူ။ သို့ ဖြစ်၍၊ လူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရ ကြ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ချွန် သူ တို့ ကို ပင် ထောက် ထား တော် မ မူ ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း ထဲ မှ၊ ယော ဘ အား တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် ကား၊ အ ကြံ အ စည် တော် ကို ပ ညာ မဲ့ စ ကား များ နှင့်၊ မိုက် မှောင် စေ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ သင့် အား ငါ မေး မြန်း သည့် အ တိုင်း၊ ယောက်ျား ဘာ ဝ ခါး စည်း လျက် ဖြေ ဆို လော့။ မြေ ပ ထ ဝီ လည်း ခတ် သော တံ ဆိပ် ရာ ထင် မြင် သ ကဲ့ သို့ ပြောင်း လဲ၍၊ အ ဝတ် တန် ဆာ သ ဖွယ်၊ အ သီး သီး ထွက် ပေါ် လေ၏။ လူ ဆိုး တို့၌ မူ ကား၊ အ လင်း ကို ချုပ် ချယ် လျက်၊ ချီ သော လက် ရုံး လည်း ကျိုး ပြတ် လေ ပြီ။ သင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ စမ်း ဝ သို့ ရောက်၍၊ ရေ ထု နက် ရှိုင်း ရာ၌ သွား လာ ဘူး သ လော။ သေ ခြင်း တံ ခါး များ ကို နား လည် ခွင့်၊ သေ မင်း အ ရိပ် တံ ခါး များ ကို သိ မြင် ခွင့် ရ ဘူး သ လော။ မြေ ကြီး အ ကျယ် အ ဝန်း ကို သိ မှတ် ဘူး သ လော၊ အ ကုန် အ စင် တတ် မြောက် ဖော် ပြ လော့။ ထို ကာ လ က ဖွား မြင်၍၊ အ သက် တာ လည်း၊ ရှည် လျား သော ကြောင့်၊ သင် သိ လေ စွ တ ကား။ အ လင်း ဖြာ ခြင်း၊ အ ရှေ့ လေ လည်း မြေ အ ပြင် တွင် လွင့် ပြား ခြင်း နည်း ကား၊ မည် သို့ နည်း။ မိုး ရေ၌ အ ဖ ရှိ သ လော။ နှင်း ပေါက် များ ကို မည် သူ ဖြစ် ပွား စေ ခဲ့ သ နည်း။ မည် သူ့ ဝမ်း မှ ရေ ခဲ ထွက် ပေါ် ခဲ့ သ နည်း။ ကောင်း ကင် ဆီး နှင်း ကို လည်း၊ မည် သူ ဖွား မြင် ခဲ့ သ နည်း။ ရေ သည် ကျောက် ကဲ့ သို့ ခဲ မာ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ မျက် နှာ ပြင် လည်း ပြစ် ချွဲ လျက် ရှိ၏။ သင် သည် ကြ တ္တိ ကာ၏ နိ ယ ထုံ ကို နှောင် ဖွဲ့ ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ အဿ ဝ တီ၏ သီ ဟ ဇာ ကို ဖြေ လွှတ် ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ တတ် နိုင် သ လော။ ဆယ့် နှစ် ခွင် ကြယ် စု ကို ရာ သီ အ လျောက် ထုတ် ဖော် ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ ခု နစ် စဉ် နှင့် တ ကွ အ ခြံ အ ရံ တို့ အား လမ်း ပြ ခြင်း သော် လည်း ကောင်း၊ တတ် နိုင် သ လော။ မိုး ကောင်း ကင် နည်း ဥ ပ ဒေ သ များ ကို သိ၍၊ ၎င်း အာ ဏာ ပိုင် ခွင့် ကို မြေ ကြီး ပေါ် တွင် တည် နိုင် သ လော။ ရေ များ သည် သင့် အ လို အ တိုင်း လွှမ်း စေ ခြင်း ငှာ၊ မိုး တိမ် အား အ သံ လွှင့်၍ မိန့် ခေါ် နိုင် သ လော။ ကျွန် တော် ရှိ ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ သော လျှပ် စစ် ကို၊ ပြတ် စေ ခြင်း ငှာ လွှတ် နိုင် သ လော။ မိုး တိမ် အ တွင်း၌ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ထည့် သွင်း သူ၊ ဥ က္ကာ ကြယ် အား၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ပေး သူ ကား မည် သူ နည်း။ ကျီး အ သား ငယ် တို့ သည် အ စာ မဲ့ လှည့် လည် လျက်၊ ငါ ဘု ရား ထံ အော် သော အ ခါ၊ အ မဲ ကို မည် သူ စီ ရင် သ နည်း။ သင် သည် တောင် ဆိတ် မွေး ချိန် ကို သိ၍၊ သ မင် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို စောင် မ သ လော။ လ စေ့ သည် ကို ရေ တွက်၍၊ မွေး ဖွား ချိန် ကို သိ သ လော။ ထို တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ဝပ် လျှင် ဝပ် ချင်း၊ သား ငယ် တို့ ကို ပေါက် ဖွား ရ သ ဖြင့်၊ ဝေ ဒ နာ ငြိမ်း လေ၏။ သား ငယ် တို့ လည်း သန် မာ လျက်၊ လွင် ပြင်၌ ကြီး ပွား၍ ခွာ သွား ပြီး နောက် မ ပြန် မ လာ တတ်။ မြို့၌ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ မောင်း နှင် သ မား၏ အော် ငေါက် သံ ကို လည်း၊ နား စွင့် လေ့ မ ရှိ။ မြက် အ မျိုး မျိုး ကို ရှာ ဖွေ လျက်၊ တောင် ရိုး တစ် လျှောက် တွင် ကျက် စား တတ် ကြ သ တည်း။ စိုင် သည် စေ စား ခြင်း ကို ခံ လို၍၊ သင့် စား ခွက် နား၌ နေ မည် လော။ ထယ် ဖွဲ့ ကြိုး နှင့် ပတ် ချည်၍၊ လယ် ကွင်း များ တွင် သင့် နောက် က ဆွဲ ရုန်း မည် လော။ စိုင် အား ကြီး ခြင်း ကြောင့် စိတ် ချ၍၊ လုပ် ငန်း ကို လွှဲ အပ် မည် လော။ သင့် စ ပါး ကို ကောက် နယ် တ လင်း၌၊ စု သိမ်း ဆောင် သွင်း မည် ဟု ယုံ သ လော။ ရွှင် လန်း စွာ အ တောင် ခတ် တတ် သော၊ ငှက် ကု လား အုပ်၏ အ တောင် နှင့် အ မွေး သည်၊ ကျင် နာ လေ့ ရှိ သ လော။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို ငှက် သည် မြေ၌ ဥ ထား ခဲ့၍၊ မြေ မုန့် ဓာတ် ဖြင့် နွေး စ ရာ တွင်။ နင်း မိ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ရဲ ခွဲ ဖျက် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ မ ရ ချေ။ အ တောင် ကို ချီ ခတ် သော အ ခါ၊ မြင်း နှင့် တ ကွ စီး လိုက် သူ့ ကို ပင် ပြက် ရယ် ပြု တတ်၏။ သင် သည် မြင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ၍၊ လည် ပင်း လှုပ် ခါ ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား စေ သ လော။ နှာ မှုတ် သံ အ ဟုန် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ခွန် အား နှင့် ရွှင် လန်း စွာ လွင် ပြင် ပေါက် လျက်၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် ထက် သွား သော်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ ထိန် လန့် ခြင်း နှင့် ကင်း၍ ဓား သွား ကြောင့် မ ဆုတ်။ မြှား ကျည် တောက် နှင့် တ ကွ၊ ပြောင် လက် သော လှံ၊ ဓား မြှောင် များ သည်၊ ကျောက် ကုန်း ပေါ် က လှုပ် သံ ပြု ရာ။ ထို မြင်း သည် တံ ပိုး သံ ကို ကြား သော်၊ မ ရပ် တန့် ဘဲ ခုန် ပေါက် လျက် လှုပ် ကြွ လျက် ဒုံး ပြေး တတ်၏။ တံ ပိုး မှုတ် လျှင် မှုတ် ချင်း ဟီ လျက်၊ စစ် ဗိုလ် တို့၏ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ နှင့် တွက် စစ် အ နံ့ ကို၊ အ ဝေး က ပင် ခံ တတ် သ တည်း။ ဥ ဩ ငှက် သည် အ တောင် ကို ဖြန့် လျက်၊ တောင် မျက် နှာ သို့ ပျံ သွား တတ် သည် ကား၊ သင့် ဉာဏ် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။ လင်း ယုန် ငှက် လည်း ပျံ တက်၍၊ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ အ သိုက် လုပ် တတ် သည် ကား၊ သင့် အ မိန့် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။ ထို ငှက် သည် ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် တည် နေ၍၊ ခံ တပ် သ ဖွယ် ကျောက် စွယ်၌ ပင် နား နေ တတ်၏။ ထို အ ရပ် မှ အ ကောင် ကို ရှာ ကြည့် ရာ၊ အ ဝေး က ပင် မျက် စိ မြင် ရ၏။ သား ငယ် တို့ လည်း၊ အ သွေး ကို သောက် မျို တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ထိ ရှ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ လည်း၊ ထို ငှက် ရောက် လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လေ ပြင်း မုန် တိုင်း ထဲ မှ ယော ဘ အား တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် ကား၊ သင့် အား ငါ မေး မြန်း သည့် အ တိုင်း၊ ယောက်ျား ဘာ ဝ ခါး စည်း လျက် ဖြေ ဆို လော့။ သင် သည် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ငြင်း ဆို၍၊ ငါ့ ကို ပြစ် တင် စီ ရင် မည် လော။ ငါ ဘု ရား ကဲ့ သို့ လက် ရုံး ရည် ရှိ သည့် ပြင်၊ ငါ့ အ သံ ကဲ့ သို့ မိုး ချုန်း နိုင် သ လော။ တတ် ပေ မူ၊ မြင့် မြတ် ချီး မြှောက် ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် ကို ဝတ် ခြုံ ပြီး လျှင်၊ မြေ မုန့် ဖြင့် အ တူ တ ကွ မြှုပ် ကွယ်၍၊ မျက် နှာ များ ကို မှောင် မိုက် နှင့် ဖုံး အုပ် လော့။ သို့ ပြု လျှင်၊ ကိုယ့် လက် ရုံး ဖြင့် ကိုယ် ကို ကယ် နိုင် လေ စွ ဟု၊ ငါ ချီး မွမ်း လိမ့် သ တည်း။ သင် နှင့် အ တူ ငါ ဖန် ဆင်း သော ရေ မြင်း ကို ဆင် ခြင် လော့။ နွား ကဲ့ သို့ မြက် ကို စား သော် လည်း၊ ခါး ၌ လည်း ကောင်း၊ ဝမ်း ကြော၌ လည်း ကောင်း၊ ခွန် အား ဗ လ တည်၍။ အ မြီး သည် ထင်း ရူး ခက် ကဲ့ သို့ တွဲ လျား ကျ လျက်၊ ပေါင် ကြော များ လည်း လိမ် ရှက် လျက် ရှိ၏။ အ ဋ္ဌိ အ ရိုး များ သည်၊ ကြေး ပြွန် သံ ချောင်း များ နှင့် တူ၏။ ထို တိ ရ စ္ဆာန် သည် ဘု ရား သ ခင်၏ က နား ဦး အ မှု အ ရာ ဖြစ် လျက်၊ ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် က၊ လက် နက် အပ် ပေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ ၎င်း အ စာ သည်၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး တို့ မြူး ထူး ရာ တောင် တန်း၌ ပေါက် ထွက် တတ်၏။ ရေ မြင်း သည်၊ စိမ့်၊ ကျူ တော၊ မြစ် ချင်း ပင် အောက် များ၌ ဝပ် နေ သ ဖြင့်၊ မြစ် ချင်း ပင် များ သည် အ ရိပ် နှင့် လွှမ်း မိုး၍၊ မြစ် နား ရှိ မိုး မ ခ ပင် များ လည်း ဝိုင်း ကာ လျက် ရှိ၏။ မြစ် ရေ သည် တ ဟုန် တည်း စီး လာ သော်၊ မ ကြောက်။ ၎င်း ခံ တွင်း ရောက် ယော် ဒန် မြစ် တက် စီး သော် လည်း၊ စိတ် ချ လျက် နေ၏။ ၎င်း ကို အ ထင် အ ရှား ဖမ်း ယူ၍၊ နား ဖား ဖောက် လျက် ကြိုး ကွင်း တပ် နိုင် သ လော။ ဖွတ် မိ ကျောင်း ကို လည်း၊ ငါး မြှား နှင့် ဆွဲ ယူ လျက်၊ လျှာ ကို ကြိုး နှင့် တည့် ချည် နိုင် သ လော။ န ဖား တွင် ကြိုး ထိုး လျက်၊ ပါး ချိပ်၌ ကွင်း တပ် နိုင် သ လော။ ၎င်း သည် သင့် အား များ စွာ တောင်း ပန် လျက်၊ ခ ယ လျှောက် ထား မည် လော။ အ စဉ် ကျွန် ခံ ခြင်း ငှာ သင် နှင့် ပ ဋိ ဉာဉ် ဖွဲ့ မည် လော။ ငှက် နှင့် ကျီ စား သ ကဲ့ သို့ ကျီ စား လျက်၊ သ မီး တို့ အ ဖို့ လှောင် ထား မည် လော။ အ လုပ် သည် တို့ သည်၊ ကုန် သည် တို့ အား ရောင်း ချ ဝေ ငှ မည် လော။ သား ရေ ကို ဒစ် သံ ချွန် ချက် များ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ဦး ခေါင်း ကို မှိန်း ချက် များ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ပြည့် စေ နိုင် သ လော။ လက် တင် ရုံ မျှ ပြု မိ လျှင်၊ လုပ် ကြံ မှု ကို သ တိ ရ၍ ထပ် မံ မ ပြု ချေ။ ၎င်း ကို နိုင် မည် ဟု မျှော် လင့် ခဲ့ လျှင်၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ်၏။ မြင် ရုံ မျှ နှင့် ပင် ခြေ ကုန် လက် ပန်း ရှိ မည် မ ဟုတ် လော။ ထို မိ ကျောင်း ကို ထ ကြွ စေ ရန် ရဲ ရင့် သူ မ ရှိ က၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် ခံ ရပ် နိုင် သူ ကား။ မည် သူ နည်း။ ကောင်း ကင် အောက် ရှိ ရှိ သ မျှ ငါ ပိုင် ရာ ဖြစ်၍၊ ငါ တုံ့ ပြန် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ မည် သူ ပေး နှင့် ဖူး သ နည်း။ မိ ကျောင်း၏ ကိုယ် အင်္ဂါ မှ စ သော၊ ခွန် အား ဗ လ လင်္ကာ ရ အ ချိုး အ စား နှင့် စပ်၍၊ မ ပြော ဘဲ တိတ် ဆိတ် စွာ ငါ မ နေ။ အ ပေါ် ရံ အ ဝတ် ကို မည် သူ မျှ ချွတ် လှန် နိုင် သ နည်း။ ပါး စောင် ရိုး ထဲ သို့ ဝင် လျက်၊ မျက် နှာ တံ ခါး ကို မည် သူ ဖွင့် နိုင် သ နည်း။ သွား အ စွယ် များ ပတ် လည်၌ ကြောက် မက် ဖွယ် ရှိ၏။ လုံ ခြုံ စွာ တံ ဆိပ် ခတ် နှိပ် သော ဒိုင်း လွှား တန် များ သည်၊ မောက် မာ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လျက်၊ လေ မျှ မ ဝင် နိုင် အောင်၊ တစ် တန်း တည်း နှင့် တစ် တန်း နီး စပ်၍၊ မ ခွာ နိုင် အောင် လည်း အ ချင်း ချင်း ပူး တွဲ ဖွဲ့ ရှက် လျက် ရှိ၏။ ချေ ဆတ် သော အ ခါ အ လင်း တောက်၍၊ မျက် စိ များ လည်း နေ အ ရုဏ် စ က္ခု နှင့် တူ သည့် ပြင်၊ အာ ခံ တွင်း မှ မီး ရှူး မီး ပန်း သ ဖွယ်၊ လွှတ် လျက်၊ ကျူ ထင်း ဖြင့် ဆူ ပွက် သော အိုး သ ဖွယ်၊ အ ခိုး အ ငွေ့ သည် နား ပေါက် မှ ထွက်၍၊ ရှူ ထုတ် သော လေ သည် မီး သွေး ကို ညှိ လျက်၊ အာ ခံ တွင်း မှ မီး လျှံ ထွက် တတ်၏။ လည်၌ ခွန် အား တည်၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ လည်း ရှေ့ တွင် မြူး ထူး လျက် ရှိ၏။ ဝမ်း ပျဉ် သား များ သည်၊ ပူး ကပ် တင်း မာ၍ မ ရွေ့ နိုင်။ နှ လုံး လည်း ကျောက် နှင့် အ မျှ၊ ကျိတ် ဆုံ အောက် ခံ ကျောက် နှင့် အ မျှ ပင် မာ ကျော၏။ ထ ကြွ သော အ ခါ ဗိုလ် မှူး တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ အ ကြောက် ကြီး သ ဖြင့် ရူး သွပ် ကြ၏။ ဓား၊ လှံ၊ မြှား စ ကြာ၊ သံ ချပ် များ နှင့် တိုက် ခိုက် သော် လည်း၊ မ ခံ ရပ် နိုင်။ သံ ကို ကောက် ရိုး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကြေး ကို သစ် ဆွေး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ထင် မှတ်၍၊ ထို မိ ကျောင်း အောက် ပိုင်း များ သည်၊ ထက် ချွန် သော အိုး ခြမ်း သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ရွှံ့ ပေါ် တွင် ကောက် နယ် စက် ပုံ ဖြန့် ချီ တတ်၏။ ပင် လယ် ကို ရေ အိုး ကဲ့ သို့ ပွက် ထ စေ လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို လည်း ဆီ မွှေး ချက် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ တတ်၏။ လွန် သွား ရာ လမ်း ထွန်း တောက် သ ဖြင့်၊ ပင် လယ် သည် ဆံ ဖြူ ရောင် ဆောင်၏။ ပြ က တေ့ အ တိုင်း ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း၍၊ ကိုင်း ရှိုင်း ရ သော တိ ရ စ္ဆာန် မ ရှိ ချေ။ မြင့် မြတ် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ကြည့် ဝံ့ လျက်၊ သား ရဲ တ ကာ တို့၏ ဘု ရင် ဖြစ် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ၊ ယော ဘ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြန် လျှောက် သည် ကား၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တပ် နိုင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မည် သည့် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကို မျှ မ ဆီး တား နိုင် ကြောင်း ကို၊ အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ၏။ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို၊ နား ဖြင့် သာ အ ကျွန်ုပ် ကြား ခဲ့ ရ ဘူး ပါ သည်။ ယ ခု မူ ကား မျက် စိ နှင့် ဖူး မြင် ရ ပါ၏။ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည်၊ ကိုယ့် စ ကား ကို ကြဉ် ပယ် လျက်၊ မြေ မုန့် နှင့် ပြာ တွင် ထိုင်၍ နောင် တ ရ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယော ဘ အား မိန့် မြွက် တော် မူ ပြီး မှ၊ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် အား လည်း၊ သင် နှင့် တ ကွ အ ဆွေ ခင် ပွန်း နှစ် ယောက် တို့ သည်၊ ငါ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထိုက် သင့် ရာ ကို၊ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ကဲ့ သို့ မ ပြော ဆို သော ကြောင့်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ အ မျက် ထား၏။ ထို့ ကြောင့် ငါ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထိုက် သင့် ရာ ကို၊ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ကဲ့ သို့ မ ပြော မ ဆို သည့် အ တွက်၊ သင် တို့ ကို ငါ မ ရှုတ် ချ စေ ရန်၊ နွား ထီး ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် တို့ ကို ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ထံ ဆောင် သွား၍၊ ကိုယ့် အ ဖို့ မီး ရှို့ ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် ကြ လော့။ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ သည် မျက် နှာ သာ ရ၍၊ သင် တို့ အ တွက် တောင်း ပန် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ တေ မန့် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ်၊ ရှု အာ့ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ်၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇော ဖာ တို့ သည် သွား ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော ဘ အား၊ မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ၏။ အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ အ တွက် လည်း တောင်း ပန် ပြီး မှ၊ ယော ဘ၌ သု ခ ချမ်း သာ ကို ရ ပြန် စေ၍၊ ယ ခင် ပိုင် ရှိ သ မျှ ထက် နှစ် ဆ ပေး တော် မူ၏။ ထို အ ခါ၊ ညီ အစ် ကို မောင် နှ မ မှ စ၍၊ ယ ခင် အ သိ အ ကျွမ်း အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သူ့ ထံ လာ ရောက်၍၊ နေ အိမ်၌ အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင်​သင့် ရောက် စေ တော် မူ သော ဘေး ဒု က္ခ ကို စာ နာ လျက် နှစ် သိမ့် စေ သည့် ပြင်၊ အ သီး အ သီး ရွှေ တစ် ကွင်း နှင့် ဒင်္ဂါး တစ် ပြား စီ ပေး ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း၊ ယော ဘ အား နောက် ကို ရှေး ထက် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ၌ သိုး ဆိတ် တစ် သောင်း လေး ထောင်၊ ကု လား အုပ် ခြောက် ထောင်၊ နွား ရှဉ်း တစ် ထောင်၊ မြည်း မ တစ် ထောင် ရှိ၏။ သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် လည်း ရှိ၍၊ သ မီး ဦး ကို ယေ မိ မ၊ အ လတ် ကို ကေ ဇိ ယ၊ အ ထွေး ကို ကေ ရင် ဟ မ္ပု ဟု၊ အ မည် မှည့် လေ၏။ တစ် ပြည် လုံး တွင်၊ ယော ဘ၏ သ မီး တို့ နှင့် အ မျှ လှ သော မိန်း မ တစ် စုံ တစ် ယောက် မ ရှိ ချေ။ အ ဘ လည်း၊ မောင် တို့ နှင့် အ တူ တ ကွ အ မွေ ပေး သ တည်း။ ထို့ နောက် ယော ဘ သည်၊ အ နှစ် တစ် ရာ လေး ဆယ် နေ သေး လျက်၊ သား မြေး မြစ် တို့ ကို မြင် ရ ပြီး မှ၊ အို မင်း ကြီး ရင့်၍ သေ လွန် လေ၏။ လူ ဆိုး တို့ အ ကြံ ပေး ရာ သို့ မ လျှောက် မ လိုက်၊ အ ပြစ် သား တို့ လမ်း၌ မ ရပ် မ နေ။ မ ထီ လေး စား ပြု သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ တွင် မ နေ မ ထိုင်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော်၌ မွေ့ လျော်၍၊ ထို တ ရား တော် ကို နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် စဉ်း စား ဆင် ခြင် သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မြစ် နား တွင် စိုက် ထား၍၊ အ ရွက် မ ညှိုး ဘဲ၊ ရာ သီ အ လျောက် အ သီး သီး သော သစ် ပင် နှင့် တူ လိမ့် မည်။ ကြံ တိုင်း အောင် လျက် ဆောင် တိုင်း မြောက် လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မှာ မူ၊ ထို သို့ မ ဟုတ်။ လေ လွင့် သော ဖွဲ နှင့် တူ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ လူ ဆိုး တို့ သည် တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ရာ တွင်လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် သား တို့ သည် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ စည်း ဝေး ရာ တွင် လည်း ကောင်း၊ ရပ် တည်၍၊ နေ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ လမ်း ကို သိ ကျွမ်း တော် မူ၏။ လူ ဆိုး တို့ လမ်း မူ ကား၊ ပျောက် ဆုံး ရ မည်။ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ ချည်း နှီး ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း တစ် ဘက်၌၊ မြေ ကြီး ဘု ရင် တို့ သည် ထ ကြွ၍၊ မင်း တို့ သည် တိုင် ပင် လျက်၊ အ ချုပ် အ နှောင် တော် များ ကို ချိုး ဖြတ်၍၊ နှောင် ကြိုး တော် များ ပယ် ရှား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ နေ တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား ပြုံး ရယ် လျက်၊ ထို သူ တို့ ကို ကဲ့ ရဲ့ တော် မူ လိမ့် မည်။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ငါ ပြန် ကြား ဦး မည်။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် ငါ့ သား ဖြစ်၏။ ယ နေ့ သင့် ကို ငါ ဖြစ် ပွား စေ ပြီ။ သင် တောင်း လျှောက် လျှင် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို အ ပိုင် အ ဖြစ် ငါ ပေး၍၊ မြေ ကြီး ကို လည်း အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် ရ စေ မည်။ ထို သူ တို့ ကို သံ လှံ တံ နှင့် ချိုး ၍၊ မြေ အိုး ကို ခွဲ စိတ် သ ကဲ့ သို့ ခွဲ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ အ ချင်း ဘု ရင် တို့၊ လိ မ္မာ ကြ လော့။ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ တ ရား မင်း တို့၊ သ တိ မူ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ဝတ် ပြု ကြ လော့။ တုန် လှုပ် လျက် ရွှင် လန်း ကြ လော့။ အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့်၊ လမ်း ခု လတ်၌ မ ပျက် စီး ရ ခြင်း ငှာ၊ သား တော် ကို ရို သေ ကျိုး နွံ ကြ လော့။ မ ကြာ မီ ပင် အ မျက် တော် ထား လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ သ မျှ သော သူ တို့ ကား မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ အ လွန် တိုး ပွား၍၊ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ သူ တို့ များ ပြား ကြ ပါ၏။ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မှီ ခို၍၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ရည်၍ ဆို သူ တို့ များ လှ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ပတ် လည်၌ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဦး ခေါင်း ကို ထူ ပင့် တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ ဟစ် ခေါ်၍၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ပေါ် မှ ထူး တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စောင့် မ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ငါ လှဲ၍ အိပ် ပျော် ပြီး နောက် နိုး မြဲ နိုး ရ ၏။ ဝန်း ဝိုင်း လျက် နေ သူ အ ထောင် အ သောင်း ကို၊ ငါ ကြောက် ရွံ့ မည် မ ဟုတ်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ ရှိ သ မျှ တို့၏ ပါး ရိုး ကို ရိုက် နှက် ၍၊ လူ ဆိုး တို့ ၏ သွား ကို ချိုး တော် မူ ပါ ပြီ။ အောင် မြင် ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် သာ ရ ပါ ၏။ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် သို့ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် သက် ရောက် ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဖြောင့် မတ် ရာ ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ သော အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ခေါ် သော အ ခါ ထူး တော် မူ ပါ။ အကျဉ်း အ ကျပ် အ ဖြစ် မှ ထွက် မြောက် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အား သ နား ၍၊ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ ချင်း လူ သား တို့၊ ငါ့ ဘုန်း အ သ ရေ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် ရှုတ် ချ ကြ မည် နည်း။ မည် မျှ ကြာ အောင် အ န တ္တ ကို နှစ် သက်၍ မု သာ ကို လိုက် စား ကြ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကြည် ညို သူ့ ကို ကိုယ် တော် အ ဖို့ သီး ခြား ထား တော် မူ ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ငါ ခေါ် သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကြား နာ တော် မူ မည်။ ကြောက် ရွံ့၍ အ ပြစ် မ ပြု ဘဲ နေ ကြ လော့။ ကိုယ့် အိပ် ရာ ပေါ် တွင် ကိုယ့် စိတ် နှ လုံး နှင့် ချင့် ချိန် ၍ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ လော့။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် သ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား ကြ လော့။ အ ကောင်း ကို မည် သူ ပြ သ မည် နည်း ဟု ဆို သော သူ တို့ များ လှ သော ကြောင့်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် ၌ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို ထွန်း လင်း စေ တော် မူ ပါ။ စ ပါး ဆန် ရေ တိုး တက် ပေါ များ သည့် အ ခါ၊ ဝမ်း မြောက် ကြ သည် ထက်၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး ကို ရွှင် လန်း စေ တော် မူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သာ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် စေ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ စိတ် ချ စွာ လှဲ လျက် အိပ် ပျော် ပါ တော့ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ မြွက် ဆို ချက် ကို နား ညောင်း ၍၊ စဉ်း စား ချက် ကို လည်း ထောက် ရှု တော် မူ ပါ။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရင်၊ အ ကျွန်ပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သည် ဖြစ် ၍၊ အော် ဟစ် သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နံ နက် ယံ ၌ အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သံ ကို ကြား ရ တော် မူ လိမ့် မည်။ နံ နက် ယံ၌ ပ ဌ နာ ပြု လျက် စောင့် နေ ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည် ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို နှစ် သက် တော် မူ သော ဘု ရား မ ဟုတ် ပါ။ အ ဆိုး သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ တည်း ခို ရာ မ ရ ပါ။ ရှေ့ တော် ၌ မောက် မာ သော သူ တို့ ရပ် တည် ရ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ ရှိ သ မျှ ကို၊ ကိုယ် တော် မုန်း ထား ၍၊ မု သာ သုံး သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ မည်။ လူ သတ် တို့ နှင့် လှည့် စား သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စက် ဆုပ် တော် မူ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် မြောက် မြား သည့် အ လျောက်၊ စံ ရာ တော် သို့ ဝင် လာ ပါ မည်။ ခန့် ညား သည့် အ လျောက်၊ သန့်ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် ရှေ့ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တပ် ပုန်း များ ကြောင့်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ တိုင်း လမ်း ပြ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် မျက် မှောက်၌ နည်း လမ်း တော် ကို ဖြောင့် စေ တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ နှုတ် ၌ သ စ္စာ မ ရှိ။ အ တွင်း နှ လုံး သည် ဆိုး ယုတ် ခြင်း အ တိ၊ လည် ချောင်း လည်း ပွင့် နေ သော သင်္ချိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် ပါ လျက်၊ လျှာ နှင့် မြှောက် ပင့် တတ် ကြ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ထို သူ တို့ ကို အ ပြစ် စီ ရင် တော် မူ၍၊ ကိုယ့် အ ကြံ အ စည် ဖြင့် ပြို လဲ ကြ ပါ စေ၊ ကိုယ် တော် ကို ပုန် ကန်၍ ကျူး လွန် မှု မြောက် မြား သည့် အ လျောက်၊ နှင် ထုတ် တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ သူ တို့ သည်၊ ကွယ် ကာ တော် မူ မည် ဖြစ်၍၊ ကာ လ အ စဉ် ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် ကြ ပါ မည်။ နာ မ တော် ကို ချစ် ခင် ကြည် ညို သူ တို့ လည်း ကိုယ် တော် ကြောင့် အား ရ ကြ ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၍၊ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ်၊ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ကွယ် ကာ ခြံ ရံ တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မျက် တော် ထား၍ အ ကျွန်ုပ် ကို ပဲ့ ပြင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မ သာ မ ယာ သော စိတ် ရှိ၍ ဆုံး မ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ပိန် ကြုံ လျက် ရှိ သော ကြောင့် သ နား တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ ရိုး စုံ နာ ကျင် လျက် ရှိ သော ကြောင့် ချမ်း သာ စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဝိ ညာဉ် လည်း၊ ဒု က္ခ ပြင်း စွာ ရောက် လျက် ရှိ ခဲ့ လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မည် မျှ ကြာ ဆိုင်း လင့်၍ နေ တော် မူ မည် နည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တစ် ဖန် ကြွ လာ၍ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ။ သေ ရာ၌ ကိုယ် တော် ကို သ တိ မ ရ တတ် ကြ ပါ။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၌၊ ကျေး ဇူး တော် ကို မည် သူ ချီး မွမ်း ပါ မည် နည်း။ ငါ သည် ညည်း တွား ရ၍ မော ပန်း လျက် ရှိ၏။ ခု တင် ကို မျက် ရည် နှင့် ဖျန်း ၍ ညဉ့် တိုင်း အိပ် ရာ ကို ရွှဲ စေ ၏။ ပူ ဆွေး ရ ခြင်း ကြောင့် မျက် စိ ပျက် ၍၊ ရန် သူ တို့ ကြောင့် မှုန် လျက် နေ ၏။ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ။ ငါ့ ငို ကြွေး သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား နာ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း လျက်၊ ပ ဌ နာ ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ မည်။ ငါ့ ရန် သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ ထိတ် လန့် ခြင်း၊ ရှောင် တ ခင် လန့်၍ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို လိုက် လံ သူ အ ပေါင်း တို့ မှ ကယ် ယူ ၍ လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် လျှင်၊ ကယ် လွှတ် သူ မ ရှိ စဉ်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို၊ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ရန် သူ အ ပိုင်း ပိုင်း ဆွဲ ဖြတ် ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ အ မှု ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု ကျင့် မိ သော် လည်း ကောင်း၊ အ ဓ မ္မ မှု ကို ဆုတ် ကိုင် မိ သော် လည်း ကောင်း၊ အ ကြောင်း မဲ့ ရန် ဘက် ဖြစ် သူ့ ကို မ ကယ် ဘဲ၊ သင့် တင့် စွာ နေ သူ့ ကို မ ကောင်း ပြု လုပ် မိ သော် လည်း ကောင်း၊ ရန် သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် ကို အ မှီ လိုက်၍၊ အ သက် ကို မြေ ကြီး ရောက် ဖိ နင်း ခွင့်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ကို မြေ မှုန့် ၌ ချ ထား ခွင့် ရ ပါ စေ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မျက် တော် နှင့် ထ၍ အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ တို့ ဒေါ သ ကို ခံ ရပ် တော် မူ ပါ။ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း စီ ရင် ချက် ကို စီ မံ တော် မူ ပြီး သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ နိုး ကြား တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး အ စု အ ရုံး တို့ ကို ခြံ ရံ စေ လျက်၊ သူ တို့ အ ထက် ဘ ဝဂ် သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို တ ရား စီ ရင် တော် မူ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် စုံ လင် ခြင်း အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ လူ ဆိုး တို့ ၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို အ ဆုံး သတ်၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို တည် ကြည် စေ တော် မူ ပါ။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ နှ လုံး ကျောက် ကပ် ကို ပင် စစ် ဆေး တော် မူ ၏။ သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ ကို ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ့ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဖြောင့် မတ် သော တ ရား မင်း၊ နေ့ စဉ် အ မျက် ထား သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏။ လူ ဆိုး သ ဘော မ ပြောင်း လျှင်၊ ဓား တော် ကို ကျင်း လျက်၊ လေး တော် ကို တင် ၍ ရွယ် တော် မူ ၏။ ထို သူ့ အား၊ မီး မြှား တော် များ ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ သေ ဘေး လက် နက် များ ကို ရွယ် တော် မူ ၏။ ကြည့် လော့။ ထို သူ သည် ဒု စ ရိုက် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား လျက်၊ မ ကောင်း သော အ ကြံ ကို သ န္ဓေ ယူ၍၊ မု သာ ကို ဖွား မြင် ပြီ။ တွင်း ကို တူး ဖော်၍ ကိုယ် တူး သော တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။ မ ကောင်း သော အ ကြံ သည်၊ ကိုယ့် ဦး ခေါင်း ပေါ် သို့ ပြန် ရောက်၍၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း သည်၊ ကိုယ့် ထိပ် ပေါ် သို့ သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း မည်။ မြင့် မြတ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ဂုဏ် ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် သည်၊ မြေ ကြီး တစ် ဝှမ်း လုံး၌ အ လွန် ထူး မြတ် ပါ၏။ ဘုန်း တော် ကို ကောင်း ကင် ထက် ၌ ထင် ရှား စေ တော် မူ၏။ ရန် ဘက် တော် များ ကြောင့်၊ ရန် သူ နှင့် ရန် တုံ့ ပြု သူ တို့ ကို ပယ် ရှား ရန်၊ နို့ စို့ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ နှုတ် ဖြင့် စွမ်း အား ကို တည် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ လက် တော် နှင့် စီ ရင် တော် မူ သည့် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ စီ မံ ထား တော် မူ သည့် လ နှင့် ကြယ် နက္ခတ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် သော်၊ လူ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍၊ ကိုယ် တော် အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ့ သား သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ ကို ဘု ရား သ ခင် အောက် အ နည်း ငယ် သာ နိမ့် စေ ပြီး လျှင်၊ ဘုန်း အ သ ရေ မ ကိုဋ် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် သည်၊ မြေ ကြီး တစ် ဝှမ်း လုံး ၌ အ လွန် ထူး မြတ် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို၊ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ချီး မွမ်း လျက်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ကို ဖော် ပြ ပါ မည်။ မြင့် မြတ် သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော်၌ အား ရ ရွှင် လန်း လျက်၊ နာ မ တော် ဂုဏ် တော် ကို ကျူး ဧ ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ တို့ သည်၊ ရှေ့ တော်၌ ပြန် ဆုတ် ပြို လဲ ပျက် စီး ရ ကြ ပါ၏။ တ ရား ပလ္လင် သို့ တက် လျက်၊ ဖြောင့် မှန် စွာ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သော ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ဆုံး မ၍၊ လူ ဆိုး တို့ ကို ဖျက် ဆီး ပြီး လျှင်၊ အ မည် ပါ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် ချေ ဖျောက် တော် မူ ပါ ပြီ။ ရန် သူ တို့ သည် ကုန် ဆုံး လျက်၊ အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ကြ ပြီ။ နုတ် ပယ် တော် မူ သော မြို့ များ လည်း အ မှတ် မျှ မ ရှိ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား၊ ကာ လ အ စဉ် စံ နေ၍၊ တ ရား ပ လ္လင် တော် ကို ပြင် ဆင် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ တစ် လော က လုံး ကို ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို မျှ တ စွာ စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒု က္ခ ရောက် သော ကာ လ တွင် လည်း၊ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ အ ဖို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် အား ရှာ ဖွေ သူ တို့ ကို စွန့် ထား တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ နာ မ တော် အ ကျွမ်း ဝင် သူ တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ၌ ကိုး စား ကြ လိမ့် မည်။ သေ ခြင်း တံ ခါး များ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ချီ ကြွ တော် မူ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သ နား တော် မူ ၍၊ မုန်း ထား သူ တို့ ကြောင့် ခံ ရ သော ဒု က္ခ ကို ရှု မြင် တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ဂုဏ် တော် အ ပေါင်း ကို အ ကျွန်ုပ် ဖော် ပြ ပါ မည်။ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် မြို့ တံ ခါး များ ၌၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို အ ကြောင်း ပြု ၍ ရွှင် လန်း ပါ မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ တူး လုပ် သော တွင်း ၌ နစ် မြုပ် လျက်၊ ဝှက် ထား သော ပိုက် တွင် ခြေ မိ လျက် ရှိ နေ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ လူ ဆိုး ကို ကိုယ့် လက် ဖြစ် ကျော့ ကွင်း ၌ မိ စေ လျက် ထင် ရှား တော် မူ ပါ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် ကို မေ့ လျော့ သူ လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တည်း ဟူ သော လူ ဆိုး တို့ သည်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ပြန် ရ ကြ မည်။ နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို၊ အ စဉ် မေ့ လျော့ ၍ နေ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ သူ ဆင်း ရဲ တို့ ၏ စောင့် မျှော် ခြင်း လည်း၊ အ စဉ် ပျက် ရ မည် မ ဟုတ်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နိုး ထ ၍ လူ ကို အ နိုင် ပေး တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို၊ ရှေ့ တော် ၌ တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ ကြောက် မက် ဖွယ် စီ မံ၍၊ လူ မျှ သာ ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဒု က္ခ ရောက် သော ကာ လ တွင်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ပုန်း ကွယ် လျက် ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မူ ပါ သ နည်း။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ မာ န ထောင် လွှား လျက် ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို လိုက် လံ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် ကြံ စည် သော ပ ရိ ယာယ် များ ၌ မိ ကြ ပါ စေ သော၊ လူ ဆိုး သည်၊ ကိုယ့် လို ရင်း ဆ န္ဒ အ ကြောင်း ဝါ ကြွား လျက်၊ လော ဘ ကြီး သော စိတ် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုတ် ခတ်၍၊ မ ထီ လေး စား ပြု တတ် ပါ ၏။ မျက် နှာ မော် မောက် လျက်၊ စစ် ဆေး တော် မ မူ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား မ ရှိ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ခါ ခပ် သိမ်း အောက် မေ့ တတ် ပါ ၏။ မ မြင် သာ အောင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် မြင့် လှ ရာ တွင်၊ အ ခါ ခပ် သိမ်း အ ကြံ မြောက် သ ဖြင့်၊ ရန် ဘက် ရှိ သ မျှ တို့ အား မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ် ၏။ ငါ ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ သား စဉ် မြေး ဆက် မ ဆင်း ရဲ ရ ဟု၊ စိတ် တွင် အောက် မေ့ ရာ၊ နှုတ် သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း၊ လှည့် စား ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက်၊ လျှာ အောက်၌ အ ကျိုး ဖျက် ဆီး ခြင်း နှင့် မ ကောင်း ပြု ကျင့် ခြင်း တည် ပါ ၏။ ကျေး ရွာ များ တွင် ခို အောင်း လျက်၊ ပုန်း ကွယ် ရာ များ တွင်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ့ ကို သတ် ဖြတ် လျက်၊ ခို ကိုး ရာ မဲ့ သူ့ ကို ချောင်း ကြည့် လျက် နေ ပါ ၏။ ပိတ် ပေါင်း တွင် ခြင်္သေ့ အောင်း နေ သ ကဲ့ သို့၊ ပုန်း ကွယ် ရာ ၌ ခို အောင်း ၍၊ ဆင်း ရဲ သား ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ချောင်း မြောင်း နေ ပါ ၏။ ကိုယ့် ပိုက် ဖြင့် ဖမ်း မိ ဆွဲ ယူ လေ စွ တ ကား။ ဝပ် လျက် ငုံ့ လျက် နေ စဉ်၊ ခွန် အား ကြီး သော မောင်း ဖြင့်၊ ခို ကိုး ရာ မဲ့ ဖြစ် သူ တို့ ကျ ဆုံး ရ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် မေ့ လျော့ နေ တော် မူ ပြီ။ မျက် နှာ တော် လွှဲ ထား တော် မူ ၏။ မည် သည့် အ ခါ မျှ ရှု မြင် တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ စိတ် တွင် အောက် မေ့ တတ် ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထ တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လက် ရုံး တော် ကို ချီ တော် မူ ပါ။ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို မေ့ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လူ ဆိုး ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ကို မ ထီ လေး စား ပြု လျက်၊ စစ် ဆေး တော် မ မူ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် တွင် အောက် မေ့ ရ သ နည်း။ ကိုယ် တော် မြင် တော် မူ ပါ၏။ အ ကျိုး ဖျက် ဆီး ခြင်း နှင့် အ ငြိုး ထား ခြင်း များ ကို၊ လက် စား ချေ ရန် ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ၏။ ခို ကိုး ရာ မဲ့ သူ သည်၊ ကိုယ် တော့် ထံ ကိုယ် ကို လွှဲ အပ် ပါ၏။ ဖ သက် ဆိုး ကို လည်း၊ ကိုယ် တော် မ စ တော် မူ ပါ ၏။ လူ ဆိုး၏ လက် ရုံး ကို ချိုး၍၊ လူ သွမ်း ၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို၊ မ ကုန် မ ချင်း စစ် ဆေး တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကာ လ အ စဉ် ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် တော် မူ၍၊ ပြည် တော် ထဲ မှ လူ မျိုး ခြား တို့ ပျောက် ကွယ် ကြ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ အ လို ဆ န္ဒ ကို သိ လျက်၊ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ကို ပြု ပြင် လျက် နား ညောင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဖ သက် ဆိုး နှင့် နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ အ မှု ကို ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မြေ ကြီး သား ဖြစ် သော သူ သည်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် နေ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ခို လှုံ သူ၊ ငါ၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် အား၊ တောင် ပေါ် သို့ ငှက် ကဲ့ သို့ ပျံ သွား လော့။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ ကို၊ မှောင် ခို လျက် ခွင်း ပစ် ခြင်း ငှာ၊ လေး ညှို့ တင်၍ တပ် ပြီး မြှား ဖြင့် ရွယ် ကြ ပြီ တ ကား။ အ ခြေ အ မြစ် များ ပျက် စီး လျှင်၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည် မည် သို့ တတ် နိုင် အံ့ နည်း၊ ဟူ၍ အ ဘယ့် ကြောင့် သင် တို့ ဆို ရ သ နည်း။ သန့် ရှင်း ရာ ဗိ မာန် တော်၌ တည် လျက်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ့ သား တို့ ကို မျက် စိ တော် ဖြင့် ရှု ကြည့်၍၊ မျက် ခွံ တော် ဖြင့် စံ ချ တော် မူ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ချ တော် မူ၍၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း နှစ် သက် သူ နှင့် လူ ဆိုး တို့ ကို မုန်း ထား ရွံ ရှာ တော် မူ၏။ လူ ဆိုး တို့ အ ပေါ် သို့ ကျော့ ကွင်း များ ကို ကျ ရောက် စေ တော် မူ မည်။ မီး၊ ကန့် နှင့် လေ ပူ သည်၊ သူ တို့ သုံး သောက် ရန် ဝေ ပုံ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို နှစ် သက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် နှာ တော် ကို၊ ဖြောင့် မတ် သူ သာ ဖူး မျှော် ရ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည် ညို သူ သည် ပြတ် စဲ လျက်၊ သ စ္စာ ရှိ သူ လည်း လူ့ သား တို့ ဘောင် တွင် တိမ် မြုပ် ပြီ ဖြစ်၍၊ ကယ် မ တော် မူ ပါ။ လူ တို့ သည်၊ တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး အ ချည်း နှီး ပြော ဆို လျက်၊ မြှောက် ပင့် သော နှုတ် ခမ်း၊ နှစ် ခွ သော စိတ် နှင့် မြွက် ဆို တတ် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို လု ယက် ခြင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ညည်း တွား ခြင်း အ တွက်၊ ယ ခု ငါ ထ၍၊ တောင့် တ ကြ သော လုံ ခြုံ ရာ ၌ ကွယ် ကာ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် များ သည် စင် ကြယ် လျက်၊ မီး ဖို၌ မြေ အ ထိ ခု နစ် ကြိမ် ချွတ် ပြီး သော ငွေ စင် နှင့် တူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စောင့် ထိန်း ၍၊ ဤ လူ မျိုး မှ အ စဉ် ကွယ် ကာ တော် မူ မည်။ လူ့ သား တို့ ဘောင် တွင် ယုတ် ညံ့ ခြင်း ကို သိ ဒ္ဓိ တင် သည့် အ ခါ၊ အ ရပ် ရပ် တွင် လူ ဆိုး တို့ သွား လာ ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မည် မျှ ကြာ အ စဉ် မေ့ လျော့၍၊ မျက် နှာ တော် ကို မည် မျှ ကြာ လွှဲ ထား တော် မူ မည် နည်း။ ကိုယ့် စိတ် ဖြင့် ကြံ ဖန် လျက်၊ တစ် နေ့ လုံး စိတ် ပူ လျက်၊ မည် မျှ ကြာ နေ ရ ပါ မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အပေါ် တွင် ရန် သူ ကြီး မြင့် လျက်၊ မည် မျှ ကြာ နေ ရ ပါ မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည့် ရှု နား ညောင်း၍၊ အ သေ အိပ် ခြင်း ကို အ ကျွန်ုပ် မ အိပ် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ မျက် စိ လင်း စေ တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် လျှင်၊ ရန် သူ က၊ ငါ နိုင် လေ ပြီ ဟု ဆို ၍၊ အ ကျွန်ုပ် ရွေ့ ရ သည့် ကာ လ၊ ရန် ဘက် တို့ ရွှင် လန်း ကြ ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ကိုယ် တော်၏ က ရု ဏာ တော် ၌ ကိုး စား ပါ၏။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကြောင့် စိတ် ရွှင် လန်း ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် အား ငါ သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို မည်။ ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ ဟု၊ ယုတ် မာ သူ တို့ သည် စိတ် တွင် အောက် မေ့၍၊ ဖောက် ပြန် လျက် စက် ဆုပ် စွာ ပြု ကျင့် ကြ ပြီ။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ နား လည် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ သော သူ ရှိ မ ရှိ ကို သိ မြင် ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ လူ့ သား တို့ ကို ငုံ့ ကြည့် တော် မူ ရာ၊ ခပ် သိမ်း တို့ လမ်း လွဲ၍ ညစ် ညမ်း လျက် ရှိ နေ ကြ ကုန် ပြီ။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ငါ့ လူ မျိုး ကို ထ မင်း အ ဖြစ် စား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပ ဌ နာ မ ပြု ဘဲ၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သော သူ ခပ် သိမ်း တို့ သည်၊ အ သိ ပညာ မဲ့ ကြ သ လော။ ဖြောင့် မတ် သော လူ မျိုး တွင်၊ ဘု ရား သ ခင် ရှိ နေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ လျက် နေ ကြ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ခို လှုံ သော ဆင်း ရဲ သား ၏ အ ကြံ အ စည် ကို၊ သင် တို့ အ ရှက် ခွဲ ကြ မည် လော။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ တွင်း မှ ပေါ် လာ ပါ စေ သော။ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် လာ စေ တော် မူ သော အ ခါ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ရွှင် လန်း၍၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ဝမ်း မြောက် ရ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တဲ တော်၌ တည်း ခို ရ သူ၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ပေါ်၌ နေ ထိုင် ရ သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ စုံ လင် စွာ ကျင် လည် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် မှန် ကန် စွာ ပြော ဆို သူ၊ လျှာ ဖြင့် ကုန်း ချော ခြင်း၊ သူ တစ် ပါး၌ ဆိုး သွမ်း ခြင်း၊ အိမ် နီး ချင်း အား ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း မ ပြု သူ၊ ဆိုး ယုတ် သော သူ့ ကို အ ရေး မ ယူ ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား သူ တို့ ကို ဂုဏ် တင် သူ၊ ကိုယ့် အ ကျိုး ပျက် အောင် သ စ္စာ မူ မိ သော် လည်း အ တည် ပြု သူ၊ ငွေ တိုး ချ ခြင်း၊ အ ပြစ် ကင်း သူ့ တစ် ဘက် ၌ လာဘ် ယူ ခြင်း မ ပြု သူ ပေ တည်း။ ထို သို့ ပြု ကျင့် သူ သည် ရွေ့ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ သည် ဖြစ်၍၊ ထိန်း သိမ်း တော် မူ ပါ။ ဖောက် ပြန် သူ တို့၏ စိတ် ဒု က္ခ တိုး ပွား လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထို သူ တို့ ဆက် သ သော အ သွေး သ က္ကာ များ ကို ဆက် သ ခြင်း၊ သူ တို့ နာ မ များ ကို နှုတ် မြွက် ခြင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ၏ ပိုင် စု၊ ငါ သုံး သောက် ရန် ဝေ ပုံ ဖြစ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ဝေ စု ကို စောင့် ထိန်း တော် မူ၏။ ငါ့ အ ဖို့ ချ ထား သော နယ် နိ မိတ် သာ ယာ လျက်၊ ကောင်း မြတ် သော အ ပိုင် ရ ရှိ ပါ ၏။ အ ကြံ ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ပြု ပါ မည်။ ညဉ့် တိုင်း၊ ငါ့ နှ လုံး ကျောက် ကပ် ဆုံး မ ပါ၏။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ အ စဉ် မျက် မှောက် ပြု ပါ ပြီ။ ငါ့ လက်ျာ ဘက်၌ ရှိ နေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ငါ ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ် ပါ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ့ စိတ် နှ လုံး ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ငါ့ ဝိ ညာဉ် သည် ရွှင် လန်း ပါ ၏။ ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ လည်း လုံ ခြုံ စွာ တည်း ခို ပါ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် ပစ် ထား တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ကြည် ညို သူ့ ကို ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် ကြုံ ကြိုက် စေ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အ သက် လမ်း ကို အ ကျွန်ုပ် အား၊ ကိုယ် တော် သိ ကျွမ်း စေ တော် မူ မည်။ ရှေ့ တော်၌ တင်း တိမ် ဖွယ် အား ရ ခွင့်၊ ညာ ဘက် တော်၌ ကာ လ အ စဉ် ပျော် မွေ့ ခွင့် တည် ရှိ လှ ပေ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဖြောင့် မှန် ရာ ကို နာ ခံ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် သံ ကို ကြား နာ လျက်၊ ပ ရိ ယာယ် ကင်း သော နှုတ် မှ ထွက် ရာ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ မျှ တ ခြင်း တ ရား ကို မျက် မှောက် ပြု တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ခံ ထိုက် ရာ စီ ရင် ချက် ကို ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး ကို စံ ချ လျက်၊ ညဉ့် အ ခါ၌ ရှု ကြည့် လျက်၊ ချော် မ တွေ့ ဘဲ ချွတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ နှုတ် ဖြင့် မ ကျူး မ လွန် ရ ဟူ၍၊ အ ကျွန်ုပ် ပြ ဋ္ဌာန်း ပါ၏။ လူ တို့ ဘာ ဝ အ ပြု အ ကျင့် များ ကို၊ ထောက် လျှင်၊ နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် အား ဖြင့်၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ နည်း လမ်း မှ၊ အ ကျွန်ုပ် လွှဲ ရှောင် လျက် နေ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ခြေ မ ချော် ဘဲ၊ နည်း လမ်း တော် ကို စွဲ မြဲ စွာ လျှောက် လိုက် ခဲ့ ပါ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ထူး တော် မူ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ခေါ် ပါ၏။ နား တော် လှည့်၍၊ လျှောက် ဆို ချက် ကို နာ ခံ တော် မူ ပါ။ ကိုး စား သူ တို့ ကို၊ ထ ကြွ သူ တို့ မှ ညာ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ကယ် တော် မူ သော အို အ ရှင်၊ အံ့ ဖွယ် သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် များ ကို ပြ တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ သည်၊ သ နား စိတ် ချုပ် ချယ်၍ မောက် မာ စွာ ပြော ဆို လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ခြေ ရာ ကို၊ ယ ခု ဝိုင်း မိ သ ဖြင့် မြေ ကြီး အထိ ဖြို လှဲ ရန် စိုက် ကြည့် လျက်၊ ကိုက် စား လို သော ခြင်္သေ့ အို၊ ခို အောင်း သော ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ် နေ ကြ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထ ပြီး လျှင်၊ ဆိုင် ပြိုင်၍ ဖြို လှဲ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို၊ လူ ဆိုး တို့ လက် မှ ဓား တော် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ လော က သား တို့ လက် မှ လက် ရုံး တော် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ သည်၊ ဤ ဘ ဝ၌ ကိုယ့် ပိုင် စု ကို ရ လျက်၊ ဘ ဏ္ဍာ တော် များ ကြောင့် ဝမ်း ပြည့် လျက်၊ သား သ မီး များ ကို ရ ရှိ ၍၊ ကျန် ရစ် သော ပ စ္စည်း ကို၊ ကိုယ့် သား ငယ် ကို ဆက် ခံ ရ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ဖြောင့် မတ် သော အ ဖြစ် ၌ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မျှော် ခွင့်၊ နိုး ထ ရ သည့် ကာ လ၊ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် ရောင့် ရဲ ခွင့် ရ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ စွမ်း အား ဖြစ် တော် မူ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ချစ် ခင် ကြည် ညို ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ ကျောက် တောင်၊ ငါ့ ခံ တပ်၊ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် သော အ ရှင်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ခို လှုံ ရာ ကျောက် စွယ်၊ ငါ့ ဒိုင်း လွှား၊ ငါ့ ကယ် တင် ရာ ဦး ချို၊ ငါ့ ရဲ တိုက် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ချီး မွမ်း ခံ ထိုက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ငါ ပ ဌ နာ ပြု သ ဖြင့်၊ ရန် သူ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် ရ လိမ့် မည်။ သေ မင်း ၏ နှောင် ကြိုး များ ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း၊ ဖျက် ဆီး ရာ ဩ ဃ များ ချောက် လှန့် ခြင်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ၏ နှောင် ကြိုး များ ရစ် ပတ် ခြင်း၊ သေ မင်း ၏ ညွှတ် ကွင်း များ နီး ကပ် ခြင်း ကို၊ ငါ ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ကျဉ်း ကျပ် သော အ ဖြစ် မှ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ခေါ် တောင်း လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ဗိ မာန် တော် ထဲ မှ ငါ့ လျှောက် သံ ကို ကြား လျက်၊ ရှေ့ တော် ရောက် ငါ ဟစ် ခေါ် သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ၊ အ မျက် တော် ကြောင့် မြေ ကြီး ညွှတ် လျက် တုန် လှုပ် ခြင်း၊ တောင် များ ၏ အ ခြေ အ မြစ် လှုပ် ရှား ၍ ရွေ့ ခါ ခြင်း များ ဖြစ် ၏။ နှာ တော် မှ အ ခိုး ထွက် လျက်၊ နှုတ် တော် မှ မီး လျှံ လည်း ကျွမ်း လောင် လျက်၊ မီး သွေး များ ကို တောက် ငြိ စေ ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ ကောင်း ကင် ကို ညွှတ် စေ ၍၊ ကြွ ဆင်း တော် မူ ရာ၊ ခြေ ဖ ဝါး တော် အောက် ၌ အ မိုက် တိုက် ကျ လေ ၏။ ခေ ရု ဗ ကို စီး ဝဲ လျက်၊ လေ ပြင်း အ တောင် များ အ ပေါ် တွင် လျင် မြန် စွာ စ ကြာ ဖြန့် ချီ တော် မူ ၏။ မည်း မှောင် သည့် မိုး သား၊ ထပ် ဆင့် သည့် တိမ် တိုက် တည်း ဟူ သော မှောင် မိုက် အ တိ ကို၊ ကိုယ် တော်၏ ပတ် လည် တော်၌၊ ပုန်း ကွယ် ရာ တဲ တော် ဖြစ် စေ တော် မူ၏။ ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် ဖြင့် တိမ် တိုက် များ ကို၊ မိုး သီး နှင့် မီး ကျီး များ ဖောက်၍ ရွာ ကျ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မိုး ကို ချုန်း စေ ခြင်း၊ မြင့် မြတ် သော အ ရှင် သည်၊ အ သံ တော် မြွက် ခြင်း ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ မိုး သီး နှင့် မီး ကျီး များ ကို ရွာ စေ တော် မူ၏။ မြှား တော် များ ကို ပစ်၍၊ ရန် သူ တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ၏။ လျှပ် စစ် အ ထပ် ထပ် ပြက် စေ သ ဖြင့်၊ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မိန့် တော် ရှိ၍၊ နှာ တော် ဖြင့် ရှူ မှုတ် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ရေ စီး ရေ မြောင်း အောက် ခံ များ ထင် ပေါ် လျက်၊ မြေ ကြီး အ ခြေ အ မြစ် များ ဟင်း လင်း ပေါ် ရ ပါ၏။ အ ထက် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ၊ ကိုယ် တော် သည် စေ လွှတ် လျက်၊ ငါ့ ကို ရေ ကြီး သော ဘေး မှ ဆွဲ ယူ ကယ် ဆယ် တော် မူ ၏။ အား ကြီး သော ရန် သူ တို့ လက် မှလည်း ကောင်း၊ ငါ့ ထက် ခွန် အား ကြီး သော မုန်း ထား သူ တို့ လက် မှလည်း ကောင်း၊ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ၏။ ငါ၌ ဘေး သင့် ရောက် သည့် နေ့ ရက် တွင် ချဉ်း ဝင် ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အ ထောက် အ မ ဖြစ် တော် မူ ၏။ ကျယ် ဝန်း ရာ အ ရပ် သို့ ငါ့ ကို ထုတ် ဆောင် တော် မူ လျက်၊ နှစ် သက် သော ကြောင့် ကယ် လွှတ် တော် မူ၏။ ငါ့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျိုး ကို သ နား တော် မူ၏။ ငါ့ လက် များ စင် ကြယ် သည့် အ လျောက်၊ ဆပ် ပေး တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဆိုး သွမ်း စွာ မ ခွါ ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နည်း လမ်း တော် များ ကို ငါ စောင့် ရှောက် ခဲ့ ပြီ။ ငါ့ ရှေ့ ၌ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် ရှိ သ မျှ တည် သည့် အ လျောက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို မ စွန့် မ ပယ်။ ၎င်း ပြင်၊ ငါ သည် ရှေ့ တော် ၌ စုံ လင် ခြင်း ရှိ လျက်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် မှ ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ စောင့် ထိန်း ခဲ့ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည် ဖြောင့် မတ် လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ငါ့ လက် စင် ကြယ် သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆပ် ပေး တော် မူ ၏။ က ရု ဏာ ရှိ သူ့ အား၊ က ရု ဏာ နှင့် ပြည် စုံ တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ စုံ လင် သူ့ အား၊ စုံ လင် တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ စင် ကြယ် သူ့ အား၊ စင် ကြယ် တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဆုံး မ ခက် သူ့ အား ခက် ထန် တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ၏။ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ကယ် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ မော် မောက် သူ တို့ မျက် စိ များ ကို ကား၊ နှိမ့် ချ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် မီး ခွက် ကို ထွန်း လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ မှောင် မိုက် ကို လင်း စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် အား ဖြင့် တပ် ကို ဝင် စီး ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် မြို့ ရိုး ကို ခုန် လွှား ခြင်း ပြု နိုင် ပါ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ နည်း လမ်း တော် သည် စုံ လင်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် စစ် ဆေး ပြီး ဖြစ်၏။ ကိုး စား သ မျှ သော သူ တို့ အ ဖို့၊ ကိုယ် တော် သည် ဒိုင်း၊ လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး၊ မည် သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သ နည်း။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ပြင်၊ မည် သူ သည် ကျောက် တောင် ဖြစ် သ နည်း။ ထို ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ၌ ခွန် အား ကို စည်း ပေး လျက်၊ ငါ့ လမ်း ကို စုံ လင် စေ တော် မူ၏။ ငါ့ ခြေ များ ကို ဒ ရယ် မ၏ ခြေ ကဲ့ သို့ ချ စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် မြင့် မြတ် ရာ များ၌ တင် မြှောက်၍ ထား တော် မူ၏။ စစ် မှု၌ ကျင် လည် အောင် ငါ့ လက် များ ကို သွန် သင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ကြေး လေး ကို ပင် ငါ့ လက် ရုံး များ သည် တင် နိုင် ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ ကယ် တင် ခြင်း ဒိုင်း လွှား ကို လည်း သ နား တော် မူ၍၊ ညာ လက် တော် ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ထူ ပင့် လျက်၊ သိမ် မွေ့ နူး ညံ့ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် ကြီး မြင့် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ နင်း ရာ ပြန့် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ မ ချော် ခဲ့ ရ ပါ။ ရန် သူ တို့ ကို မှီ အောင် ငါ လိုက် လံ လျက်၊ ပျက် စီး ၍ မ ကုန် မီ ပြန် လာ မည် မ ဟုတ်။ မ ထ နိုင် အောင် ငါ ထိုး ဖောက် သ ဖြင့်၊ ငါ့ ခြေ အောက် ၌ ပြို လဲ ကြ ရ မည်။ စစ် ပြိုင် နိုင် ရန် ခွန် အား ကို၊ အ ကျွန်ုပ်၌ ကိုယ် တော် စည်း ပေး တော် မူ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် ထ ကြွ သူ တို့ ကို နှိမ့် နင်း တော် မူ ပါ ၏။ မုန်း ထား သူ တို့ အား၊ အ ကျွန်ုပ် ခုတ် ဖြတ် နိုင် စေ ရန်၊ ရန် သူ တို့ ကို နောက် လှည့် စေ တော် မူ ပါ ၏။ သူ တို့ အော် ဟစ် သော် လည်း ကယ် လာ သူ မ ရှိ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဟစ် ခေါ် သော် လည်း၊ ထူး တော် မ မူ။ လေ လွင့် သော မြူ မှုန့် ကဲ့ သို့၊ သူ တို့ ကို ငါ ချေ မွ ၍၊ လမ်း ရွှံ့ နွံ ကဲ့ သို့ ပစ် လိုက် ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လူ မျိုး တော်၏ ဘက် ပြိုင် မှု များ မှ ကယ် နုတ် တော် မူ၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့၏ အ ကြီး ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ငါ မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး သည်၊ ငါ့ အ စေ ကို ခံ ရ ၏။ ငါ့ အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် ကြား ခြင်း၊ ငါ့ အ မိန့် ကို နား ထောင် လျက်၊ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည်၊ ငါ့ ကို ကျိုး နွံ ဟန် ဆောင် ကြ ၏။ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည် ညှိုး နွမ်း၍၊ ပုန်း ကွယ် ရာ များ မှ တုန် လှုပ် လျက် ထွက် လာ ရ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ သက် ရှင် တော် မူ၏။ ငါ့ ကျောက် တောင် တော်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ငါ့ ကို ကယ် တင် ရာ ဘု ရား သ ခင် သည် မြင့် မြတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို ဘု ရား သ ခင် ပင်၊ ငါ့ အ တွက် လက် စား ချေ ၍၊ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ့ အောက် သို့ နှိမ့် နင်း သည့် ပြင်၊ ရန် သူ တို့ လက် မှ ငါ့ ကို ကယ် နုတ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ထ ကြွ သူ တို့ ထက် ချီး မြှင့်၍၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ့ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျေး ဇူး တော် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင်၊ အ ကျွန်ုပ် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ နာ မ တော့် ဂုဏ် ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ပါ မည်။ ခန့် ထား တော် မူ သော ဘု ရင်၊ ဘိ သိက် သွန်း တော် မူ သော ဒါ ဝိဒ် မှ စ၍၊ အ ဆက် အ နွယ် တို့ ကို၊ အ ထူး ကယ် လွှတ် လျက်၊ ကာ လ အစဉ် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို မိုး ကောင်း ကင် ထုတ် ဖော် လျက်၊ လက် မှု တော် ကို မိုး ပိ တာန် ပြ သ ၏။ တစ် နေ့ က တစ် နေ့ အား ပြန် ကြား လျက်၊ တစ် ညဉ့် က တစ် ညဉ့် အား အ သိ ပ ညာ ထုတ် ပြ လျက် နေ စဉ်၊ မိန့် မြွက် ခြင်း၊ ပြော ဆို ခြင်း မဲ့၍၊ ကြား နိုင် ရန် စ ကား မ ရှိ သော် လည်း၊ အ တိုင်း အ တာ သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး သို့လည်း ကောင်း၊ အ မြွက် အ ဆို သည် လော က အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ရောက် ပြီ။ နေ ဗိ မာန် ထား တော် မူ သည် နှင့်၊ သူ ရိ ယ သည်၊ အ ခန်း ထဲ မှ ထွက် လာ သော မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရွှင် လန်း စွာ ပြေး တာ ဝင် သော သူ လျင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ တူ လျက်၊ ကောင်း ကင် တစ် စွန်း မှ ထွက် ၍ တစ် စွန်း တိုင် အောင် လှည့် လည် သ ဖြင့်၊ နေ၏ အ ပူ အ ရှိန် မှ ကွယ် ဝှက် ရာ မည် သည် မျှ မ ရှိ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ရား တော် စုံ လင်၍၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို အား ဖြည့် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သက် သေ တော် ဟုတ် မှန်၍၊ မ လိမ္မာ သူ့ ကို လိမ္မာ စေ တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နည်း လမ်း တော် များ ဖြောင့် မတ် ၍၊ စိတ် နှ လုံး ကို ရွှင် လန်း စေ တတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တော် စင် ကြယ် ၍၊ စ က္ခု အာ ရုံ ကို လင်း စေ တတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် သည် သန့် စင် ၍၊ အ မြဲ တည် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဥပ ဒေ သ တော် များ ဖြောင့် မှန်၍၊ သ စ္စာ နှင့် ပြည့် စုံ လှ ၏။ ရွှေ ထက် လည်း ကောင်း၊ ရွှေ စင် အ များ ထက် လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ပျား ရည် နှင့် ပျား လ ပို့ များ ထက် ချို မြိန် ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ထို အ ရာ များ ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ဆုံး အ မ ကို လည်း ကောင်း၊ စောင့် ရှောက် ခြင်း ကြောင့် အ ကျိုး အ မြတ် ကို လည်း ကောင်း၊ ခံ ရ ပါ ၏။ မ တော် တ ဆ ပြစ် မှု များ ကို၊ မည် သူ သိ မြင် နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ မ ထင် မ ရှား သော အ ပြစ် များ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လွတ် ကင်း စေ တော် မူ ပါ။ တ မင် ပြစ် မှား ၍၊ အ ပြစ် တ ရား ကို အုပ် စိုး ခြင်း မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို ချုပ် တည်း တော် မူ ပါ။ သို့ မှ အ ကျွန်ုပ် စုံ လင် ၍၊ ကြီး ကျယ် သော လွန် ကျူး ခြင်း မှ လွတ် ကင်း ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ ကျောက် တောင် တော်၊ ရွေး နုတ် ပိုင် ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ နှုတ် ထွက် စ ကား များ နှင့် စိတ် ဆင် ခြင် ချက် များ သည်၊ မျက် မှောက် တော်၌ လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ပါ စေ သော။ ဒု က္ခ ရောက် သော နေ့ ရက်၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရင် မင်း အား ထူး တော် မူ ပါ စေ သော၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မြှင့် ပါ စေ သော။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် မှ မ စ ခြင်း ကို စေ လွှတ် လျက်၊ ဇိ အုန် မြို့ ထဲ မှ ထောက် မ တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဟူ သ မျှ ကို သ တိ ရ လျက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ စေ သော၊ သ ဘော မြတ် ရာ ကို သ နား လျက်၊ ကြံ တိုင်း အောင် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော်၏ ကယ် တင် ခြင်း ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အောင် ပွဲ ခံ လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ နာ မ တော်၌၊ အောင် လံ များ ကို စိုက် ထူ ကြ ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကိုယ် တော်၏ လျှောက် ထား ချက် ရှိ သ မျှ ပြည့် စုံ ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို ကယ် တော် မူ ကြောင်း ယ ခု ငါ သိ ပြီ။ သန့် ရှင်း သော ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ညာ လက် ရုံး တော်၏ ကယ် တင် ခြင်း စွမ်း အား နှင့် ထူး တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ချို့ တို့ သည် ရ ထား တပ်၌ လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ တို့ သည် မြင်း တပ်၌လည်း ကောင်း၊ အား ကိုး ချီး မွမ်း တတ် ကြ၏။ ငါ တို့ မူ ကား၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ၌ အား ကိုး ချီး မွမ်း ကြ မည်။ သူ တို့ ပြို လဲ ကျ ဆုံး ကြ ရာ၊ ငါ တို့ ထ ရပ် တည် တံ့ ရ ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဘု ရင် မင်း ကို ကယ် တင်၍၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ခေါ် သော အ ခါ၊ ထူး တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဘု ရင် မင်း သည် ကိုယ် တော်၏ တန် ခိုး တော်၌ ဝမ်း မြောက် ခွင့်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ၌ အား ရ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ရှိ ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ သူ့ နှုတ် ထွက် လျှောက် ချက် ကို မ ပယ် ဘဲ၊ သ ဘော မြတ် ရာ ကို သ နား တော် မူ လျက်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ နှင့် ကြို တင်၍၊ ရွှေ စင် မ ကိုဋ် ကို ဆောင်း စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော့် ထံ အ သက် ဆု ကို လျှောက် တောင်း သော အ ခါ၊ ကာ လ အ စဉ် အ သက် တာ ရှည် ခြင်း ကို ပင် သ နား တော် မူ ပါ ပြီ။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ၌ သူ့ ဘုန်း အ သ ရေ ကြီး မြတ် လျက်၊ တန် ခိုး အာ နု ဘော် ကို ကိုယ် တော် တင် တော် မူ ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ စဉ် မြဲ ရာ မင်္ဂ လာ ပေး လျက်၊ ရှေ့ တော်၌ အား ရ ရွှင် လန်း စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား၍၊ မြင့် မြတ် သော အ ရှင်၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ ရန် သူ တော် ရှိ သ မျှ ကို လက် ရုံး တော် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ မုန်း ထား သော သူ တို့ ကို ညာ လက် တော် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ တင် ဖိ လျက်၊ မျက် နှာ တော် ထား သော အ ချိန်၌၊ မီး ပုံ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် ရှိန် ဖြင့် မျို စား ခြင်း ခံ ၍၊ မီး ကျွမ်း လောင် စား လိမ့် မည်။ သူ တို့၏ သား မြေး ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှလည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ နွယ် ကို လူ့ သား တို့ ဘောင် မှ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ဖျက် ဆီး တော် မူ မည်။ အ ကျိုး တော် ယုတ် စေ လျက်၊ မ မြောက် ရ သော အ ကြံ ကို၊ သူ တို့ ကြံ စည် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် မျက် နှာ ရင် ဆိုင် လေး ညှို့ တင် လျက် ကျော ခိုင်း စေ တော် မူ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား တန် ခိုး တော် အား ဖြင့်၊ မြင့် မြတ် ရာ တွင် စံ တော် မူ ပါ။ ထို သို့ နှင့် အ ညီ၊ အ စွမ်း တော် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို ရ ကြ ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် စွန့် ထား တော် မူ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ကယ်၊ အော် ဟစ် သံ ကို မ ကြား ဘဲ အ ဘယ့် ကြောင့် ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မူ ပါ သ နည်း။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ရာ၊ ကိုယ် တော် မ ထူး၊ ချမ်း သာ မ ပေး သော် လည်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထော မ နာ ထက် စံ တော် မူ သော အို အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် သန့် ရှင်း တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည်၊ ကိုယ် တော် ၌ ကိုး စား ခဲ့ ရာ၊ ကိုး စား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ကယ် နုတ် တော် မူ ပါ ၏။ ကိုယ် တော့် ထံ ဟစ် ခေါ် ရာ၊ လွတ် မြောက် ရ လျက်၊ အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဘဲ ကိုး စား ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မှာ မူ၊ လူ မ ဟုတ်၊ ပိုး ကောင် မျှ ဖြစ် ပါ၏။ လူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ သူ တို့ မ ထီ လေး စား ပြု ရာ ဖြစ် ပါ၏။ မြင် သ မျှ သော သူ တို့ ပြက် ရယ် ပြု ကြ ပါ ၏။ နှုတ် ခမ်း စူ ၍ ဦး ခေါင်း ခါ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကိုယ် ကို လွှဲ အပ် ပါ တော့၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ။ နှစ် သက် သည့် အ လျောက် ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ လေ စေ ဟု သ ရော် ကြ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ မိ ဝမ်း ထဲ က ထုတ် တော် မူ ၍၊ ရင် ခွင် ၌ သိပ် ထား လျက် ပင် ကိုး စား စေ တော် မူ ပါ ၏။ ဖွား စ က ပင်၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ကျွန်ုပ် အပ် နှင်း ခံ ရ ၍၊ အ မိ ဝမ်း က ပင်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ ဒု က္ခ ရောက် လျှင်၊ ကယ် မည့် သူ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ နွား လား များ စွာ ဝန်း ရံ လျက်၊ ဘာ ရှန် ဥ သ ဘ တို့ ဝိုင်း မိ ကြ ပါ ပြီ။ ကိုက် ဖြတ် ဟိန်း ဟောက် သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့၊ ပ စပ် ဟ လျက် ရှိ ကြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် သွန် လိုက် သော ရေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် နေ ပါ၏။ အ ရိုး အ ဆစ် ရှိ သ မျှ လွဲ လျက်၊ နှ လုံး သည် ဖ ယောင်း ကဲ့ သို့ အ တွင်း၌ အ ရည် ပျော် လျက်၊ ခွန် အား သည် အိုး ခြမ်း ကဲ့ သို့ ခန်း ခြောက် လျက်၊ လျှာ သည် မေး ရိုး များ ကို ကပ် လျက် ရှိ နေ ရာ၊ သေ တွင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် ကို ရောက် စေ တော် မူ ပါ၏။ ခွေး တို့ ဝန်း ရံ လျက်၊ လူ ဆိုး တို့ အ သင်း အ ပင်း ဝိုင်း မိ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ လက် များ ကို ထိုး ဖောက် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ ရိုး ရှိ သ မျှ ကို ရေ တွက်၍ ရ ပါ၏။ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စိုက် ကြည့် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ဝတ် များ ကို အ ချင်း ချင်း ခွဲ ဝေ၍၊ အ တွင်း အင်္ကျီ ကို မဲ ချ ကောက် ယူ ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တော် မူ သော အ ရှင်၊ အ လျင် အ မြန် မ စ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ သက် ကို ဓား ဘေး မှ လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် အ တ္တ ဘော ကို ခွေး ဘေး မှ လည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ခြင်္သေ့ ခံ တွင်း နှင့် စိုင် ဦး ချို ဘေး မှ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တော် မူ ပါ။ နား ညောင်း တော် မူ ပါ ပြီ။ နာ မ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ညီ အစ် ကို တို့ အား ဖော် ပြ လျက်၊ ပ ရိ သတ် တော့် အ လယ် တွင် ကိုယ် တော့် ကို ချီး မွမ်း မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သူ တို့၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ယာ ကုပ် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့၊ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့၊ ကိုယ် တော် ကို ရို သေ ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည်၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ့ ဒု က္ခ ကို ရွံ ရှာ ခြင်း၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ကင်း လျက်၊ မျက် နှာ လွှဲ တော် မ မူ။ ခေါ် သည့် ကာ လ၊ နာ ခံ တော် မူ ပြီ ဟူ ၍ တည်း။ ပ ရိ သတ် တော် ကြီး ၌ အ ကျွန်ုပ် ချီး မွမ်း ရာ ချီး မွမ်း ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ခန့် ညား သူ တို့ ရှေ့ သ စ္စာ ဝတ် များ ကို အ ကျွန်ုပ် ဖြေ သ ဖြင့်၊ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ သည် ဝ ပြော စွာ စား ရ ခွင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လိုက် ရှာ သူ တို့ သည် ချီး မွမ်း ခွင့် ခံ ရ လျက်၊ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို အ စဉ် အ မြဲ အား တက် ပါ စေ သော ဟူ သော မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နိုင် ငံ တော်၏ ဘု ရင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ အုပ် စိုး သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား ရှိ သ မျှ ပင် သ တိ ရ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ပြန် လာ လျက်၊ လူ အ မျိုး အ နွယ် ခပ် သိမ်း တို့ သည်၊ ရှေ့ တော်၌ ရှိ ခိုး ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကြွယ် ဝ သော မြေ ကြီး သား ရှိ သ မျှ စား သောက် ရှိ ခိုး ရ လျက်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို အ ရှင် မ ထား နိုင် ဘဲ၊ မြေ မှုန့် အ ဖြစ် သို့ ဆင်း ရ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ရှေ့ တော် ၌ ဦး ညွှတ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ နွယ် တစ် ဆက် သည် ဝတ် ပြု ရ သည့် အ လျောက်၊ အ ရှင် ဘု ရား နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း၊ စီ ရင် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို၊ ပေါ် လာ ရ မည့် အ မျိုး၊ ဖြစ် ပွား ရ မည့် အ ဆက် အား ဖော် ပြ ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် အ ထိန်း အ ကျောင်း ဖြစ် တော် မူ ၍၊ ငါ၌ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။ စိမ်း လန်း သော စား ကျက် များ၌ ငါ့ ကို ဝပ် နေ စေ၍၊ ငြိမ် သက် ရာ မြစ် ရေ ချောင်း ရေ များ အ နီး ဆောင် သွား တော် မူ၏။ ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို အား ဖြည့် လျက်၊ နာ မ တော် အ တွက် လမ်း ဖြောင့် များ၌ ဆောင် ယူ တော် မူ၏။ သေ မင်း အ ရိပ် ကျ ရာ ချိုင့် ကို ပင် ငါ လျှောက် သွား ရ သော် လည်း၊ ဘေး အ န္တ ရာယ် ကို ကြောက် ရွံ့ မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် အကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ နေ ၏။ လှံ တံ တော်၊ တောင် ဝေး တော် ဖြင့် နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ ပါ ၏။ ရန် သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ စား ပွဲ တည် လျက်၊ ဦး ခေါင်း ကို ဆီ နှင့် လိမ်း တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ခွက် ဖ လား ပြည့် လျှံ လျက် ရှိ ပါ ၏။ သု ခ ချမ်း သာ နှင့် က ရု ဏာ တော် သည်၊ တစ် သက် ပတ် လုံး ငါ နှင့် မု ချ ထက် ကြပ် ပါ လာ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် တွင် အ စဉ် နေ ထိုင် ခွင့် ကို ငါ ရ ပါ လိမ့် သ တည်း။ ဤ မြေ ကြီး နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည် စုံ သ မျှ၊ လော က နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ် ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ်၌ အ မြစ် ချ၍၊ ရေ အ လျဉ် များ ပေါ် တွင် တည် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တောင် တော် ပေါ် သို့ တက် ရ သူ၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ ရပ် တန့် ရ သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ သန့် စင် သော လက်၊ စင် ကြယ် သော စိတ် ရှိ လျက်၊ အ န တ္တ ကို မ စွဲ မ လမ်း၊ လှည့် ဖြား ၍ သ စ္စာ မ မူ သူ ပေ တည်း။ ထို သူ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ခံ ယူ ရ လိမ့် မည်။ အို ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဤ သို့ သော သူ တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ၍၊ မျက် နှာ တော် ကို ရှာ ဖွေ သော အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ အ ချင်း မြို့ တံ ခါး တို့၊ ထိပ် များ ကို မြှောက် ကြ လော့။ အ ချင်း ထာ ဝ ရ တံ ခါး တို့၊ မြှင့် ကြ လော့၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ကြွ ဝင် တော် မူ မည်။ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ စွမ်း အား တန် ခိုး နှင့် ပြည် စုံ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စစ် မှု ၌ တန် ခိုး ကြီး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ အ ချင်း မြို့ တံ ခါး တို့၊ ထိပ် များ ကို မြှောက် ကြ လော့။ အ ချင်း ထာ ဝ ရ တံ ခါး တို့၊ မြှင့် ကြ လော့။ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ကြွ ဝင် တော် မူ မည်။ ထို ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ပင် လျှင်၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ပေ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် စွဲ လမ်း ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ၌ ကိုး စား ခဲ့ ပါ၏။ အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် ၌ ရန် သူ တို့ ဝါ ကြွား ခွင့် ရှိ စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် သော သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ အ ရှက် ကွဲ ရ မည် မ ဟုတ်။ အ ကြောင်း မဲ့ သ စ္စာ ဖောက် သော သူ တို့ ကား၊ အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နည်း တော် များ ကို ညွှန် ပြ၍၊ လမ်း တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ အ ကျွန်ုပ် စောင့် မျှော် သော ကြောင့်၊ သ စ္စာ တော် နှင့် ပို့ ဆောင်၍၊ သွန် သင် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရှေး မ ဆွ က တည် မြဲ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် များ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ငယ် ပြစ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျူး လွန် ခြင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ တော် မ မူ ဘဲ၊ ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း ကို ထောက် ၍၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း မွန် ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ ပြစ် သား တို့ ကို နည်း လမ်း တော် ၌ သွန် သင် တော် မူ လိမ့် မည်။ စိတ် နှိမ့် ချ သော သူ တို့ ကို တ ရား လမ်း၌ ပို့ ဆောင်၍၊ နည်း လမ်း တော် ကို လည်း၊ သွန် သင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နည်း လမ်း တော် ရှိ သ မျှ သည်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် နှင့် သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ တို့ ၌၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ တော် ဖြစ် ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြီး လေး သော အ ကျွန်ုပ် အ ပြစ် ကို၊ နာ မ တော် အ တွက် ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ ရွေး ချယ် အပ် သော လမ်း တော် ၌ သွန် သင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို သူ သည် ချမ်း သာ စွာ နေ ထိုင် လျက်၊ အ မျိုး အ နွယ် လည်း နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ လျက် နေ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ခန့် ညား သူ တို့ အား ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ခွင့်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ကို သိ မြင် ခွင့် ပြု တော် မူ မည်။ ငါ့ ခြေ များ ကို ပိုက် ထဲ မှ နုတ် ယူ တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ အ စဉ် မ ပြတ် ငါ မျက် မှောက် ပြု လျက် နေ ၏။ ခို ကိုး ရာ မဲ့၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သော အ ကျွန်ုပ် ကို လှည့် ကြည့်၍၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် ရာ မှ ထွက် မြောက် စေ၍၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် အ ဖြစ် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရဲ ခြင်း၊ ပင် ပန်း ခြင်း များ ကို ဆင် ခြင်၍၊ အ ပြစ် ရှိ သ မျှ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ရက် စက် စွာ မုန်း ထား လျက်၊ များ ပြား သော ရန် သူ တို့ ကို ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို စောင့် ထိန်း၍ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ သည် ဖြစ်၍ အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ စုံ လင် ခြင်း နှင့်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ ကိုယ် တော့် အား စောင့် မျှော် သူ အ ကျွန်ုပ် ကို ထိန်း သိမ်း ပါ စေ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဒု က္ခ ရှိ သ မျှ မှ ရွေး နုတ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စုံ လင် စွာ လျှောက် လိုက် ခဲ့ သော အ ကျွန်ုပ်၏ အ မှု ကို ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ တိမ်း မ ယိမ်း ဘဲ ကိုး စား ခဲ့ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို စံ ချ စစ် ဆေး လျက်၊ နှ လုံး နှင့် ကျောက် ကပ် ကို စစ် ကြော တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ သ စ္စာ တော် အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ခဲ့ ပါ ပြီ။ လျှပ် ပေါ် သူ တို့ နှင့် မ ထိုင် ခဲ့ ပါ။ သီ လ ကြောင် တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း မည် မ ဟုတ် ပါ။ လူ ဆိုး တို့ အ သင်း အ ပင်း ကို မုန်း ထား ၍၊ လူ သွမ်း တို့ နှင့် ထိုင် နေ မည် မ ဟုတ် ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို လှည့် ပတ် ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ ပြစ် ကင်း ခြင်း နှင့် လက် ဆေး ပါ မည်။ သို့ မှ၊ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း သံ ကို လွှင့် လျက်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ကို ကြား ပြော ခွင့် ရ ပါ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စံ တော် မူ ရာ ဗိ မာန် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘုန်း တော် ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် နှစ် သက် ပါ ၏။ အ ပြစ် သား တို့ နှင့် အ တူ အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ သတ် တို့ နှင့် အ တူ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို လည်း ကောင်း၊ ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထို သူ တို့ သည် စဉ်း လဲ ခြင်း ကို ဆုပ် ကိုင် လျက်၊ ညာ လက် လည်း တံ စိုး နှင့် ပြည့် လှ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား စုံ လင် စွာ လျှောက် လိုက် ပါ မည်။ ရွေး နုတ်၍၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ ငါ သည် ညီ ညာ သော အ ရပ်၌ ခြေ မြဲ လျက်၊ ပ ရိ သတ် တို့ အ လယ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ကို ဩ ဘာ ပြု မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ အ လင်း၊ ငါ့ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မည် သူ့ ကို ကြောက် ရ အံ့ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ အ သက် ၏ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မည် သူ့ ကို ရွံ့ ရ အံ့ နည်း။ ငါ့ ရန် ဘက် ငါ့ ရန် သူ ဖြစ် သော လူ ဆိုး တို့ သည်၊ ငါ့ အ သား ကို စား ခြင်း ငှာ ချဉ်း ဝင် ကြ သော်၊ ထိ ခိုက် ကျ ဆုံး ကြ ၏။ ငါ့ တစ် ဘက်၌ ဗိုလ် ခြေ တပ် ချ သော် လည်း၊ ကြောက် ရွံ့ မည် မ ဟုတ်။ စစ် ရေး ဖြစ် ပွား လျက် ပင်၊ စိတ် ချ လျက် နေ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကြက် သ ရေ တော် ကို ဖူး မျှော် လျက်၊ စံ ရာ တော် တွင် မေး လျှောက် ရ အံ့ သော ငှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ငါ တောင်း လျှောက် ၍၊ ဗိ မာန် တော်၌ အ သက် ထက် ဆုံး နေ ထိုင် ခွင့် တစ် ဆု တည်း ကို ရှာ ကြံ မည်။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် နေ့ ရက်၌ ကိုယ် တော် သည်၊ ငါ့ ကို မ ဏ္ဍပ် တော် ထဲ၌ ဖုံး ကွယ် ခြင်း၊ တဲ တော် အ တွင်း၌ ဝှက် ထား ခြင်း ပြု လျက်၊ ကျောက် တောင် ပေါ် သို့ တင် မြှောက် ထား တော် မူ လိမ့် မည်။ ယ ခု မှာ၊ ဝန်း ရံ သော ရန် သူ တို့ အ ပေါ်၌ ငါ့ ဦး ခေါင်း ကို မော် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော်၏ တဲ တော်၌ ရွှင် လန်း ရာ ပူ ဇော် သက္ကာ များ ကို ဆက် သ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် ကြွေး ကြော် သော အ ခါ၊ နား ညောင်း လျက် က ရု ဏာ သက် ၍ ထူး တော် မူ ပါ။ ငါ့ မျက် နှာ ကို ရှာ ကြ လော့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး က၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မျက် နှာ တော် ကို အကျွန်ုပ် ရှာ ဖွေ ပါ မည် ဟု အောက် မေ့၍ ဆို၏။ အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ မျက် နှာ လွှဲ ခြင်း၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အ မျက် တော် နှင့် ပယ် ထား ခြင်း ပြု တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် သည် အကျွန်ုပ် ၏ အ ထောက် အ မ ဖြစ် တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် တော် မူ သော အို ဘု ရား သ ခင်၊ စွန့် ပစ် ပယ် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ငါ့ ကို မိ ဘ တို့ စွန့် ထား ခဲ့ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိမ်း ပိုက် တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နည်း လမ်း တော် ကို သွန် သင် လျက်၊ တပ် ပုန်း များ ကြောင့်၊ လမ်း ဖြောင့် ဖြင့် လိုက် ပို့ တော် မူ ပါ။ ရန် ဘက် တို့ အ လို သို့၊ အပ် နှံ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မု သာ သက် သေ တို့ နှင့် ရက် စက် စွာ ကြိမ်း မောင်း သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ ကြ ပါ ပြီ။ သူ ရှင် တို့ နေ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း ကို မြင် ရ ပါ မည် ဟု ယုံ ကြည် ရင်း မ ဟုတ် လျှင်၊ အား လျော့ ပါ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် လျက်၊ အား ယူ၍ ရဲ ရင့် သော စိတ် ရှိ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် ဦး လော့။ အ ကျွန်ုပ် ကျောက် တောင် ဖြစ် သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ပါ မည်။ ထူး တော် မ မူ ဘဲ မ နေ ပါ နှင့်။ နေ တော် မူ လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် သင်္ချိုင်း တွင်း ထဲ သို့ ဆင်း သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ လိမ့် မည်။ အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ဘက် သို့၊ လက် အုပ် ချီ လျက် ဟစ် ခေါ် သော အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ သ နား တော် ခံ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ မ ကောင်း ကြံ စည် လျက် ပင်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် အား လော က ဝတ် စ ကား ပြော ဆို သော လူ ဆိုး တို့၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ထုတ် သွား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထို သူ တို့ အား ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း သော အ ပြု အ ကျင့်၊ ကိုယ့် လက် အ ပြု အ မူ အ လိုက်၊ ထိုက် သင့် ရာ ဆပ် ပေး တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ လက် တော် မှု ကိုလည်း ကောင်း၊ မ ထောက် မ ထား သော ထို သူ တို့ အား တည် ဆောက် တော် မ မူ ဘဲ၊ ဖြို လှဲ တော် မူ လိမ့် တ ကား။ ငါ့ အ သ နား တော် ခံ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ စွမ်း အား၊ ငါ့ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ ထောက် အ မ ခံ ရ၏။ ငါ့ စိတ် ရွှင် လန်း၍ ကိုယ် တော် ကို သီ ဆို ချီး မွမ်း မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော်၏ စွမ်း အား ဖြစ် လျက်၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း အ ဖို့ ကယ် တင် ရာ ရဲ တိုက် ဖြစ် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တော် ကို ကယ် တင်၍၊ အ ပိုင် တော် ကို ကောင်း ကြီး ပေး လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ပွေ့ ဆောင် တော် မူ ပါ။ အို စွမ်း အား ကြီး သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ လော့။ နာ မ တော် သည် ဘုန်း ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ လျက်၊ သန့် ရှင်း စွာ ဆင် ယင်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် ကြ လော့။ မိုး သား ပေါ် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သံ တော် ရှိ လျက်၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မိုး ချုန်း သံ ပြု တော် မူ၏။ မိုး သား များ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ သံ တော် သည်၊ တန် ခိုး နှင့် လည်း ကောင်း၊ အာ နု ဘော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ပြည့် စုံ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ သံ တော် သည်၊ သစ် က တိုး ပင် များ ကို ချိုး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လေ ဗ နုန် တောင် သစ် က တိုး ပင် များ ကို၊ အ ပိုင်း ပိုင်း ချိုး ဖြတ် လျက်၊ လေ ဗ နုန် တောင် နှင့် စိ ရုန် တောင် များ ကို၊ နွား သား ငယ်၊ စိုင် သား ငယ် တို့ ဘာ ဝ၊ ခုန် ပေါက် စေ တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သံ တော် သည်၊ မီး လျှံ များ ကို ခွဲ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သံ တော် သည်၊ က န္တာ ရ တော ကို လှုပ် ရှား စေ၏။ ကာ ဒေ ရှ က န္တာ ရ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လှုပ် ရှား စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သံ တော် သည်၊ သ မင် ဒ ရယ် မ တို့ ကို သား ဖွား စေ လျက်၊ သစ် တော များ ကို ဟင်း လင်း ဖြစ် စေ၏။ ဗိ မာန် တော်၌ ရှိ သ မျှ တို့ က၊ ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သော ဟု ဝန် ခံ ကြ၏။ ရေ လွှမ်း မိုး သည့် ဘေး သင့် ရာ ကာ လ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကာ လ အ စဉ် ၌ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် အ ဖြစ် စံ နေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော် ကို စွမ်း အား ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် အား ရန် ငြိမ်း ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ တို့ အား ရွှင် လန်း ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆယ် ယူ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် သော်၊ ကျန်း မာ စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မှ တက် စေ လျက်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ မ ဆင်း စေ ဘဲ၊ အ ရှင် ထား တော် မူ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကြည် ညို သူ တို့ ကျူး ဧ လျက်၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အ မျက် တော် သည် တစ် ခ ဏ မျှ၊ ကျေး ဇူး တော် သည် တစ် သက် ပတ် လုံး တည် ၏။ ညဉ့် အ ခါ၌ ငို ကြွေး ခြင်း ဝင် ရောက် တည်း ခို သော် လည်း၊ နံ နက် ထ သော်၊ ရွှင် လန်း ရ ၏။ ကောင်း စား စဉ် အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် က၊ မည် သည့် ကာ လ မျှ ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို မိ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ တောင် ကို ကိုယ် တော် ခိုင် ခံ့ စေ ပြီး နောက်၊ မျက် နှာ တော် ကို လွှဲ တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ဒု က္ခ ရောက် ရ ပါ ၏။ ထို အ ခါ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် အား အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် သည် မှာ၊ သေ ခြင်း ခံ၍ သင်္ချိုင်း တွင်း ထဲ သို့ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရာ တွင်၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ ပါ မည် နည်း။ မြေ မှုန့် က ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ သ စ္စာ တော် ကို ဖော် ပြ ပါ မည် လော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နား ညောင်း ၍၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မ စ သော အ ရှင့် အ ဖြစ် တည် တော် မူ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား အ သ နား တော် ခံ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည်၊ မြည် တမ်း ခြင်း ကို က ခုန် ခြင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ လျှော် တေ ကို ချွတ်၍၊ ဝမ်း မြောက် ခြင်း နှင့် ခါး စည်း တော် မူ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဝိ ညာဉ် သည် ဆိတ် ဆိတ် မ နေ ဘဲ၊ ဂုဏ် တော် ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ပါ၏။ မည် သည့် ကာ လ မျှ အ ရှက် မ ကွဲ စေ ဘဲ၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အား နား တော် ညောင်း၍၊ လျင် မြန် စွာ ကယ် တင် တော် မူ ပါ။ ကယ် တင် ရန် ခိုင် ခံ့ သော ကျောက် တောင်၊ လုံ ခြုံ ရာ ခံ တပ် အ ဖြစ်၊ နေ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကျောက် တောင်၊ အ ကျွန်ုပ် ခံ တပ် ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ နာ မ တော် အ တွက် ကြောင့်၊ လမ်း ပြ ပို့ ဆောင် တော် မူ ပါ။ ဝှက် ထား ကြ သည့် ပိုက် ထဲ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ရာ ဖြစ် သော ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို နုတ် ယူ တော် မူ လ တ္တံ့။ အ ကျွန်ုပ် ဝိ ညာဉ် ကို လက် တော် သို့ အပ် ပါ ပြီ။ သ စ္စာ ရှိ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ရွေး နုတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ မု သာ အ န တ္တ ကို ဂ ရု ပြု သူ တို့ အား မုန်း ထား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား ပါ ၏။ က ရု ဏာ တော် ကြောင့်၊ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို ရှု မြင် လျက်၊ အ သက် ဒု က္ခ များ ကို သိ မှတ် တော် မူ ၍၊ ရန် သူ့ လက် သို့ မ ရောက် စေ ဘဲ၊ ကျယ် ဝန်း သော အ ရပ်၌ ခြေ မြဲ စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် ရောက် သော အ ကျွန်ုပ် ကို၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ မျက် စိ သည်၊ ကိုယ် စိတ် များ ပါ၊ ပူ ဆွေး ခြင်း ကြောင့်၊ အား ဆုတ် လျက် ရှိ ပါ ၏။ အ သက် တာ သည် ပူ ပန် ခြင်း ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ နှစ် တာ သည် ညည်း တွား ရ ခြင်း ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ကုန် ခန်း လျက် ရှိ ပါ၏။ ကိုယ့် မ တ ရား သော အ မှု ကြောင့်၊ အား လျော့၍၊ အ ရိုး များ ဆွေး မြေ့ ကြ ပါ၏။ ရန် ဘက် ပြု သူ ရှိ သ မျှ ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အိမ် နီး ချင်း တို့ အ ထူး ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ အ သိ အ ကျွမ်း တို့ တွန့် ရွံ့ ရာ ဖြစ် လျက်၊ အ ပြင် အ ပ တွေ့ မြင် သူ တိုင်း ရှောင် ပြေး ကြ ပါ၏။ အ မှတ် မ ရ သော သေ လွန် သူ ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မေ့ ကြ ပါ ပြီ။ အိုး ကွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သော၊ အ များ တို့ ရှုတ် ချ ပြော ဆို ချက် ကို အ ကျွန်ုပ် ကြား ရ၏။ အ ကျွန်ုပ်၏ တစ် ဘက်၌ အ ကြံ ယူ လျက်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကြ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော်၌ ကိုး စား၍၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း ဟု ဝန် ခံ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ်၏ နေ့ ရက် ကာ လ များ သည်၊ လက် တော်၌ တည် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ရန် သူ တို့ လက် မှလည်း ကောင်း၊ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် ၌ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် လွှတ် ၍၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် ကယ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု သော အ ကျွန်ုပ် ကို အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လူ ဆိုး တို့ သာ အ ရှက် ကွဲ ၍၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ၌ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ရ ပါ စေ။ ဖြောင့် မတ် သူ့ တစ် ဘက်၌၊ မာ န နှင့် မ လေး မစား ထောင် လွှား ပြော ဆို တတ် သော၊ မု သာ နှုတ် ခမ်း များ ကို တိတ် စေ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သူ တို့ အ ဖို့ သို ထား ၍၊ ကိုး စား သူ တို့ အ ဖို့ လူ သား တို့ ရှေ့ တွင် စီ မံ သော ဆု ကျေး ဇူး သည်၊ ကြီး လှ သည် တ ကား။ လူ တို့ သောင်း ကျန်း မှု များ မှ ကွယ် ကာ၍၊ အ ထံ တော်၌ ဝှက် ထား တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ရန် တွေ့ ခြင်း များ နှင့် ကင်း လွတ် အောင်၊ မ ဏ္ဍပ် တော် အ တွင်း ဖုံး ထား တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ခံ မြို့ တော်၌ အံ့ ဖွယ် ရာ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို၊ ငါ့ အား ပြ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ရှေ့ တော် မှ ပယ် ရှား ခြင်း ခံ ရ ပါ ပြီ ဟု၊ ထိတ် လန့် လျက် ဆို မိ သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် သော်၊ အ သ နား တော် ခံ သံ များ ကို နား ညောင်း တော် မူ သေး ၏။ ကြည် ညို သူ အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သ စ္စာ စောင့် သူ တို့ ကို စောင် မ လျက်၊ မာ န ကြီး သူ တို့ ကို၊ များ ပြား စွာ ဆပ် ပေး တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် သူ အ ပေါင်း တို့၊ အား ယူ ၍ ရဲ ရင့် သော စိတ် ရှိ ကြ လော့။ လွန် ကျူး ချက် ဖြေ လွှတ် ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖုံး အုပ် ခြင်း ခံ ရ သူ သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ပ ရိ ယာယ် သ ဘော ကင်း လျက်၊ မ တ ရား သော အ မှု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှတ် တော် မူ ခြင်း မ ခံ ရ သူ သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ နှုတ် မ မြွက် ဘဲ နေ သော်၊ တစ် နေ့ လုံး ညည်း တွား ရ၍၊ အ ကျွန်ုပ် အ ရိုး များ ဆွေး မြေ့ ရ ပါ၏။ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် လက် တော် တင် ဖိ သ ဖြင့်၊ နွေ ကာ လ သွေ့ ခြောက် သည့် နည်း တူ၊ အ ကျွန်ုပ် ခြင် ဆီ ခြောက် သွား ပါ၏။ လွန် ကျူး ချက် များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဝန် ချ မည် ဟု အောက် မေ့ သည့် အ တိုင်း၊ မ တ ရား မှု ကို မ ထိန် မ ချန် ဘဲ၊ ကိုယ့် အ ပြစ် ကို၊ ကိုယ် တော့် ထံ ဝန် ခံ လျှင်၊ မ တ ရား မှု အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ၏။ ထို ကြောင့်၊ ကြည် ညို သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို တွေ့ နိုင် သည့် အ ခါ တွင်၊ ပ ဌ နာ ပြု ကြ ပါ စေ။ ရေ ဘေး သည်၊ သူ တို့ ထံ ချဉ်း ရောက် နိုင် မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ပုန်း ကွယ် ရာ ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ မှ ထိန်း သိမ်း လျက်၊ အောင် မြင် ရာ သီ ချင်း များ နှင့် ဝန်း ရံ စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ငါ သည်၊ သင့် ကို ရှု ကြည့် လျက်၊ သွား အပ် သော လမ်း ၌ လိ မ္မာ ရန်၊ သွန် သင် ၍ အ ကြံ ပေး မည်။ ဇက် နှင့် ဇက် ကြိုး တပ်၍ မ ချုပ် တည်း လျှင်၊ မ ချဉ်း မ လာ သော မြင်း လား ကဲ့ သို့၊ ဉာဏ် မဲ့ လျက် မ နေ နှင့်။ လူ ဆိုး သည်၊ ပူ ပန် ခြင်း များ တွေ့ ကြုံ ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား သူ့ ကို ကား၊ က ရု ဏာ တော် ဝန်း ရံ လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သ ဘော ဖြောင့် သူ အ ပေါင်း တို့၊ အား ရ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ချီး မွမ်း ခြင်း သည်၊ သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ နှင့် သင့် လျော် ၏။ စောင်း တီး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ကြိုး ဆယ် ပင် စောင်း နှင့် ဂုဏ် တော် ကို ကျူး ဧ ခြင်း ပြု ကြ လော့။ ကိုယ် တော် အား သီ ချင်း သစ် ဆို လျက်၊ ကျင် လည် စွာ ကျယ် ကျယ် တီး ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် မှန် ကန် ၍၊ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ လည်း၊ သ စ္စာ နှင့် ညီ ညွတ် ၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် တ ရား စောင့် ခြင်း ကို နှစ် သက် တော် မူ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် နှင့်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပြည့် လျက် ရှိ ၏။ မိုး ကောင်း ကင် ကို အ မိန့် တော် အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို နှုတ် တော် ထွက် သက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ထာဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ များ ကို စု ပုံ လျက်၊ ရေ ထု ကို လှောင် တိုက် များ၌ သို ထား တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား၍၊ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ရို သေ ကြ စေ။ မြွက် ဆို တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် ဖြစ် ရ၏။ မိန့် တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် တည် ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့၏ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် ကို အ ချည်း နှီး၊ လူ မျိုး တို့၏ အ ကြံ အ စည် များ ကို အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကား၊ အ စဉ် မြဲ လျက်၊ နှ လုံး တော် အ ကြံ အ စည် များ လည်း၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် သော လူ မျိုး၊ ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ် ရွေး ချယ် ခံ ရ သော လူ မျိုး သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ငုံ့ ကြည့်၍၊ လူ သား ခပ် သိမ်း ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ စိတ် နှ လုံး ကို ပြု ပြင် ၍၊ အ မှု အ ရပ် ရပ် ကို သိ မြင် သော အ ရှင် သည်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ မှ ရှု ကြည့် တော် မူ ၏။ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဗိုလ် ခြေ များ သော ကြောင့်၊ အောင် မြင် ခွင့်၊ သူ ရဲ လည်း ခွန် အား ကြီး သော ကြောင့်၊ လွတ် မြောက် ခွင့် ခံ ရ သည် မ ဟုတ်။ အောင် မြင် ခွင့် ရ စေ ရန်၊ မြင်း တပ် အ ကျိုး မဲ့ ၍၊ အင် အား ကြီး သော် လည်း၊ ဘေး မှ မ လွှတ် နိုင် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကိုယ် တော် အား ခန့် ညား ၍၊ က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် မျှော် သူ တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ သေ ဘေး မှ ကယ် လွှတ် ခြင်း၊ အ စာ ခေါင်း ပါး သည့် ကာ လ၊ အ သက် ရှင် ခြင်း ကို ပေး တော် မူ ၏။ ငါ တို့ အ ထောက် အ မ၊ ငါ တို့ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ စိတ် ပါ လျက် စောင့် မျှော် နေ ကြ ပြီ။ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ၌ ကိုး စား ကြ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် ၌ စိတ် ရွှင် လန်း ရကြ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ စောင့် မျှော်  ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ ငါ သည် အ ခါ ခပ် သိမ်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ၍၊ ဂုဏ် တော် ကို အ စဉ် မ ပြတ် မြွက် ဆို မည်။ ငါ့ စိတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ဂုဏ် ရောက် သ ဖြင့်၊ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ ကြား သိ ၍ ဝမ်း မြောက် ရ ကြ မည်။ ငါ နှင့် အ တူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ လော့။ နာ မ တော် အား ထော မ နာ ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ ငါ ရှာ ဖွေ ရာ၊ ကိုယ် တော် နား ညောင်း ၍၊ ငါ ကြောက် ဖွယ် ရှိ သ မျှ မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် ကို မျှော် ကြည့် သူ တို့ သည်၊ မည် သည့် ကာ လ မျှ မျက် နှာ မ ပျက် ရ ဘဲ၊ ကြည် ကြည် ရွှင် ရွှင် ရှိ ရ ကြ ၏။ ဤ သူ ဆင်း ရဲ အော် ဟစ် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နား ညောင်း လျက်၊ ဒု က္ခ ရှိ သ မျှ မှ ကယ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည်၊ ခန့် ညား သူ တို့ ပတ် လည်၌ တပ် ချ လျက်၊ ကယ် လွှတ် တတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း အ ရ သာ ကို ဝင် စား သိ မြင် ကြ လော့။ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သန့် ရှင်း သူ တို့၊ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား ကြ လော့။ ခန့် ညား သူ တို့ ၌၊ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။ ခြင်္သေ့ ပျို များ သည်၊ စား ရာ မဲ့ ၍ ငတ် မွတ် ရ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ ၌၊ အ ကောင်း ဆို သ မျှ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။ အ ချင်း သူ ငယ် တို့၊ လာ ရောက် နား ထောင် ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ခြင်း ဝတ် ကို၊ ငါ သွန် သင် မည်။ မည် သူ သည် အ သက် ကို နှစ် သက် ၍၊ တာ ရှည် ကောင်း စား လို သ နည်း။ ကိုယ့် လျှာ ကို မ ကောင်း သော အ ရာ မှ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် နှုတ် ကို ပ ရိ ယာယ် ပြော ဆို ခြင်း မှ လည်း ကောင်း၊ စောင့် စေ။ ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ်၍ သု စ ရိုက် ကို ယှဉ် လျက်၊ ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ရှာ ဖွေ လိုက် လံ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ အော် ဟစ် သံ ကို လည်း နား ညောင်း တော် မူ ၏။ မ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို ကား၊ မျက် နှာ ထား ၍ အ မည် ကို ပင် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပယ် ရှား တော် မူ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အော် ဟစ် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နား ညောင်း လျက်၊ ဒု က္ခ ရှိ သ မျှ မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြေ ကွဲ သော နှ လုံး ရှိ သူ တို့ အ နီး ရှိ နေ ၍၊ ကြေ မွ သော စိတ် ရှိ သူ တို့ ကို ကယ် တော် မူ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ ၏ ဒု က္ခ များ ပြား သော် လည်း၊ ရှိ သ မျှ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ သူ့ အ ရိုး ရှိ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် တော် မူ ၍၊ တစ် ချောင်း မျှ မ ကျိုး မ ပဲ့ ရ။ လူ ဆိုး သည်၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ဖြင့် သေ ဒဏ် ခံ ၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို မုန်း ထား သူ တို့ လည်း၊ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ သက် ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ခို လှုံ သူ တစ် ယောက် မျှ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အား ပြိုင် ဆိုင် သူ တို့ နှင့် ပြိုင် ဆိုင်၍၊ တိုက် ခိုက် သူ တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် တော် မူ ပါ။ လွှား တော်၊ ဒိုင်း တော် ကို စွဲ ကိုင်၍၊ စစ် ကူ ရန် ထ တော် မူ ပါ။ လှံ တော် ထုတ်၍၊ လိုက် လံ သူ တို့ ကို ဆီး ဆို့ လျက်၊ သင့် ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ငါ ဖြစ် သည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် အား မိန့် ဆို တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ တို့ သည် အ ရှက် ကွဲ လျက် အ သ ရေ ပျက် ကြ ပါ စေ သော။ ဘေး အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ တို့ လန်၍၊ ကျိုး ယုတ် ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် မောင်း နှင် သ ဖြင့်၊ လေ လွင့် သော ဖွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် လိုက် လံ ရာ၊ ရှောင် ပြေး ရ သော လမ်း မှောင်၍ ချော် ပါ စေ သော။ သူ တို့ သည် အ ကြောင်း မဲ့ ပိုက် ချ လျက်၊ အ ကြောင်း မဲ့ တွင်း တူး လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကြ လေ ပြီ။ ပျက် စီး ခြင်း သည် သူ့ အ ပေါ် သို့ အ မှတ် မဲ့ သင့် လျက်၊ ကိုယ် ချ သော ပိုက်၌ မိ သ ဖြင့်၊ ကိုယ့် ပျက် စီး ရာ သို့ ကျ ရောက် ပါ စေ သော။ သို့ မှ ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ် သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ဝမ်း မြောက်၍၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း၌ ရွှင် လန်း ရာ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ခွန် အား မ မျှ သူ့ လက် မှ၊ ဆင်း ရဲ သူ့ ကိုလည်း ကောင်း၊ လု ယက် ဖျက် ဆီး သူ့ လက် မှ၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ့ ကို လည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ သော ကိုယ် တော် နှင့် မည် သူ တူ ပါ သ နည်း ဟု၊ ငါ့ အ ရိုး ရှိ သ မျှ တွန် ဆို လိမ့် မည်။ မ ဖြောင့် မ မှန် သော သက် သေ တို့ သည် ထ လျက်၊ ငါ မ သိ သော အ ကြောင်း များ နှင့် စပ်၍ စစ် မေး လျက်၊ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို ဆပ် ပေး ကြ သ ဖြင့်၊ ငါ စိတ် လျော့ ရ ပါ ၏။ ငါ သည်၊ သူ တို့ မ ကျန်း မ မာ ကြ သော်၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ အ စာ ရှောင် လျက်၊ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် ရ ၏။ ငါ ပို့ သော မေ တ္တာ သည်၊ ငါ့ အ တွင်း သို့ ပြန် ရောက် ၏။ ငါ့ မိတ် ဆွေ၊ ငါ့ ညီ အစ် ကို ဖြစ် ဘိ သ ကဲ့ သို့ ကျင့် ကြံ လျက်၊ အ မိ ကို လွမ်း ဆွတ် မြည် တမ်း သူ ကဲ့ သို့ ငုံ့ ၍ မှိုင် နေ ၏။ သူ တို့ မူ ကား၊ ငါ ခ လုတ် တိုက် မိ ရာ၊ ရွှင် လန်း စု ရုံး ကြ သည့် ပြင်၊ ငါ မ သိ သော လူ ယုတ် တို့ ပင် စု ရုံး ၍၊ မ ရပ် မ စဲ ငါ့ ကို ဆွဲ ဖြတ် လျက်၊ လူ ပျက် လူ သ ရော် တို့ ကဲ့ သို့ စိုက် ကြည့် လျက်၊ အံ ခဲ ကြ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ မည် မျှ ကြာ အောင် ကြည့်၍ နေ တော် မူ မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို သူ တို့ ဖျက် ဆီး ရာ ဘေး မှ လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် အ တ္တ ဘော ကို ခြင်္သေ့ တို့ ဘေး မှ လည်း ကောင်း၊ ကယ် နုတ် တော် မူ ပါ။ ပ ရိ သတ် တော် ကြီး တွင် ကျေး ဇူး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ တို့ ဘောင် တွင် ဂုဏ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ချီး မွမ်း ပါ မည်။ မ တ ရား သ ဖြင့် ရန် ပြု သူ တို့ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ ရွှင် လန်း ခွင့်၊ အ ကြောင်း မဲ့ မုန်း ထား သူ တို့ ကို၊ မျက် ရိပ် ပြ ခွင့် မ ရ ပါ စေ နှင့်။ သူ တို့ သည် ရန် ငြိမ်း ခြင်း အ ကြောင်း မ တိုင် ပင် ဘဲ၊ ပြည် တော် တွင် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ထိုင် သူ တို့ တစ် ဘက်၊ လိမ် လည် သော စွဲ ဆို ချက် များ ကို ကြံ စည် ၍၊ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက် ၌ ပါး စပ် ဟ လျက်၊ ဟေ့ ဟေ့။ ကိုယ့် မျက် စိ ဖြင့် မြင် ခဲ့ ပြီ ဟု ဆို ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ရှု မြင် တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စွာ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မ မူ ပါ လင့်။ အို အ ရှင် ဘု ရား။ အ ကျွန်ုပ် အ မှု လဲ လျှောက် ၍ ဆုံး ဖြတ် ရန်၊ နိုး ကြား ကြွ ရောက် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ ရှင်၊ အ ကျွန်ပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ကို တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ လျက်၊ ထို သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် ၌ ရွှင် လန်း ခွင့် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ ဟေ့၊ ငါ တို့ စိတ် တိုင်း ကျ ဖြစ် ရ ပြီ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သူ့ ကို စား မျို ရ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ စိတ် တွင် အောက် မေ့ ခြင်း မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ဒု က္ခ ကြောင့် အား ရ သော သူ တို့ သည်၊ တစ် လုံး တည်း ကျိုး ယုတ် အ ရှက် ရ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက် ၌ ထောင် လွှား သူ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း၊ အ သ ရေ ပျက် ခြင်း နှင့် လွှမ်း ခြုံ ရ ကြ ပါ စေ သော၊ အ ကျွန်ုပ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို နှစ် သက် သူ တို့ မူ ကား၊ ဝမ်း မြောက် ကြွေး ကြော် လျက်၊ ကိုယ် တော့် ကျွန်၏ ကောင်း စား ခြင်း ၌ နှစ် သက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကြီး မြတ် တော် မူ စေ သ တည်း ဟု၊ အ စဉ် မ ပြတ် မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် က လည်း၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ကိုယ် တော်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို မြွက် ဆို လျက်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် အား ကြောက် ရွံ့ ရ သော အ ကြောင်း မည် သည် ကို မျှ၊ လူ ဆိုး သည် မျက် မှောက် မ ပြု ကြောင်း ကို၊ သူ၏ ကျူး လွန် မှု အား ဖြင့် ငါ နှ လုံး သွင်း ၏။ ကိုယ့် မ တ ရား မှု ပေါ် ပေါက်၍၊ ရွံ ရှာ ခံ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ သူ ဒိ ဋ္ဌ မြှောက် စား တတ်၏။ သူ သည် ဒု စ ရိုက် ပြု ခြင်း နှင့် လှည့် စား ခြင်း အ ကြောင်း နှုတ် မြွက် လျက်၊ လိ မ္မာ စွာ သု စ ရိုက် ပြု ခြင်း ကို လှပ် ထား လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို အိပ် ရာ ပေါ် တွင် ကြံ စည် လျက်၊ အ ဆိုး ကို မ ရွံ ရှာ ဘဲ၊ မ ကောင်း သော လမ်း ကို အ မြဲ လိုက် တတ် ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် သည် ကောင်း ကင် သို့လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် သည်၊ မိုး တိမ် သို့ လည်း ကောင်း၊ မှီ ပါ၏။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း သည် တောင် တော် ကြီး များ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည်၊ မ ဟာ ရေ ထု နှင့်လည်း ကောင်း၊ တူ မျှ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မျိုး ကို ထိန်း သိမ်း တော် မူ ပါ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် လွန် ကဲ လှ ပါ သည်။ အ တောင် တော့် အောက်၌ လူ့ သား တို့ ခို လှုံ ရ လျက်၊ ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း သူ တို့ အား၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ အား၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ တည် မြဲ တည် စေ တော် မူ ပါ။ မာန် မာ န ခြေ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ထိ ခိုက် ခွင့်၊ လူ ဆိုး လက် သည် နှင် ထုတ် ခွင့် မ ရ ပါ စေ နှင့်။ ထို အ ရပ်၌ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ သည်၊ မောင်း နှင် တွန်း ချ ရာ ခံ ရ၍၊ ထ နိုင် ကြ ဦး မည် မ ဟုတ်။ အ ဆိုး ပြု ကျင့် သူ တို့ ကြောင့် စိတ် မျက် ခြင်း၊ မ တ ရား ပြု ကျင့် သူ တို့ ကြောင့် ငြူ စူ ခြင်း မ ရှိ လင့်။ မ ကြာ မီ သူ တို့ သည် မြက် ကဲ့ သို့ ညှိုး ရ၍၊ မြက် နု ကဲ့ သို့ နွမ်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား လျက်၊ ကောင်း မှု ပြု လော့။ နေ ပြည်၌ နေ လျက်၊ သ စ္စာ တ ရား၌ ကျက် စား လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ မွေ့ လျော် လျှင်၊ စိတ် လို ဖတ် ရှိ ရာ များ ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ သင့် အ မှု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လွှဲ အပ်၍ ကိုး စား လျှင်၊ ကိုယ် တော် သည် စီ ရင် ရာ၊ သင်၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို အ လင်း ရောင် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စောင့် ခြင်း ကို မွန်း တည့် ရောင် ခြည် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ထင် ပေါ် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ၍ စောင့် မျှော် လော့။ မ ကောင်း သော အ ကြံ အောင်၍ အ မှု ထ မြောက် ရ သူ ကြောင့် စိတ် မျက် ခြင်း မ ရှိ လင့်။ အ မျက် မ ထွက် ဘဲ၊ ဒေါ သ မီး ကို ငြိမ်း စေ လော့။ အ ဆိုး ကို ဖြစ် ပွား စေ သော စိတ် မျက် ခြင်း မ ရှိ လင့်။ အ ဆိုး ပြု ကျင့် သူ တို့ သည်၊ ပယ် ရှား ရာ ခံ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် သူ တို့ မူ ကား၊ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ တစ် ခ ဏ မျှ ကြာ လျှင်၊ လူ ဆိုး ရှိ နေ ရ မည် မ ဟုတ်။ သူ့ နေ ထိုင် ရာ ကို၊ စီ စစ် လျက် ပင် မ တွေ့ ချေ။ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ မူ ကား၊ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ လျက်၊ မ ဟာ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကို ဝင် စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ လူ ဆိုး သည်၊ တ ရား သူ့ ကို မ ကောင်း ကြံ စည်၍၊ အံ ခဲ လျက် နေ ရာ၊ ထို သူ၏ နေ့ ရက် ရောက် လာ ဆဲ ရှိ သည် ကို၊ သိ မြင် သော အ ရှင် ဘု ရား ပြုံး ရယ် တော် မူ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ဖြို လှဲ ရန်လည်း ကောင်း၊ အ ကျင့် အ ကြံ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ ကို သတ် ဖြတ် ရန် လည်း ကောင်း၊ ဓား ထုတ် လျက်၊ လေး တင် လျက် ရှိ နေ ကြ ရာ၊ ကိုယ့် ဓား ဖြင့် နှ လုံး ကို ထိုး ဖောက် ခြင်း၊ ကိုယ့် လေး များ ကျိုး ပြတ် ခြင်း ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ များ စွာ သော လူ ဆိုး တို့၏ ကြိမ်း မောင်း သံ ထက်၊ ဖြောင့် မတ် သူ၏ အား နည်း ခြင်း ကောင်း၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ လူ ဆိုး တို့ လက် ရုံး ရည် ကျိုး ပြတ် ခံ ရ ရာ၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထောက် မ တော် မူ၏။ စုံ လင် သူ တို့၏ နေ့ ရက် ကာ လ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ ပိုင် ရာ သည်၊ ကာ လ အ စဉ် တည် ရ လိမ့် မည်။ ဒု က္ခ ကာ လ၌ အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဘဲ၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ရာ ကာ လ ရောင့် ရဲ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ပျောက် ကွယ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရန် သူ တို့ သည်၊ စား ကျက်၏ တင့် တယ် ခြင်း ကဲ့ သို့ ပြုန်း တီး၍၊ မီး ခိုး ကဲ့ သို့ ပျောက် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် ခံ ရ သူ တို့ သည်၊ နေ ပြည် ကို ပိုင် ခွင့်၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ သူ တို့ သည်၊ ပယ် ရှား ခွင့် ခံ ရ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ချေး ငှား ရ ပြီး လျှင် လူ ဆိုး မ ဆပ် နိုင်၊ ဖြောင့် မတ် သူ မူ ကား၊ သ နား ညှာ တာ ၍ ပေး ကမ်း ရ၏။ လူ့ ခြေ ရာ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည် စေ လျက်၊ လျှောက် လိုက် ရာ လမ်း ကို နှစ် သက် ရာ၊ သူ့ လက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုင် ဆွဲ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ခ လုတ် တိုက် မိ သော် လည်း လဲ ကျ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဖြောင့် မတ် သူ သည် ကိုး ရာ မဲ့ လျက်၊ သူ့ သား မြေး တို့ လည်း တောင်း စား လျက် နေ ရ ကြ သည် ကို၊ ငယ် ရွယ် စဉ် မှ စ၍၊ ယ ခု အို မင်း သည့် ကာ လ တိုင် အောင်၊ ငါ မ မြင် ရ စ ဖူး။ သူ သည် နေ့ ရှိ သ မျှ သ နား လျက်၊ ချေး ငှား လျက်၊ သား မြေး တို့ လည်း ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ၏။ ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ်၍၊ သု စ ရိုက် ကို ယှဉ် လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် နေ ထိုင် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ တ ရား သ ဖြင့် စောင့် ခြင်း ကို၊ နှစ် သက်၍၊ ကြည် ညို သူ တို့ ကို စွန့် ထား တော် မ မူ။ ကာ လ အ စဉ် ထိန်း သိမ်း တော် မူ၏။ လူ ဆိုး၏ သား မြေး တို့ မူ ကား၊ ပယ် ရှား ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည် နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် နေ ထိုင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ နှုတ် ဖြင့် ဉာဏ် ပ ညာ အ ကြောင်း မြွက် ဆို လျက်၊ လျှာ ဖြင့် မျှ တ ခြင်း အ ကြောင်း ပြော ဆို တတ်၏။ စိတ် နှ လုံး ထဲ၌ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် တည် ရှိ၍၊ ခြေ တစ် လှမ်း မျှ မ ချော် ရ။ လူ ဆိုး သည် ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို ချောင်း မြောင်း၍၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သော် လည်း၊ သူ့ လက် တွင် အပ် နှင်း ခြင်း၊ ဆုံး ဖြတ် ချိန် တွင် ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် ၍၊ နည်း လမ်း တော် ကို စောင့် ရှောက် လော့။ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ သင့် ကို ချီး မြှောက် တော် မူ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ ပယ် ရှား ရာ ခံ ရ သည် ကို သင် သိ မြင် ရ လ တ္တံ့။ အ စိုး တ ရ ပြု လျက်၊ ပေါက် ရင်း အ ရပ် တွင် စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ကြီး ပွား လျက် လူ ဆိုး နေ သည် ကို၊ ငါ မြင် ရ ပြီး နောက်၊ တစ် ဖန်၊ သူ့ နေ ထိုင် ရာ သို့ သီ သွား၍ ကြည့် လျှင်၊ သူ မ ရှိ။ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ။ စုံ လင် သူ့ ကို မှတ် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို ရှု ကြည့် လော့။ ရန် ငြိမ်း သော ထို သူ ၌ အ မျိုး အ နွယ် ရှိ ၏။ ကျူး လွန် သူ တို့ မူ ကား၊ တစ် စု တည်း ပျက် စီး လျက်၊ အ မျိုး အ နွယ် ပါ ပယ် ရှား ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ်၏။ ဒု က္ခ ရောက် ရာ ကာ လ၌၊ ကိုယ် တော် သည်၊ သူ တို့ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သူ တို့ ကို မ စ ကယ် နုတ်၍၊ ကိုယ် တော်၌ ခို လှုံ ကြ သော ကြောင့်၊ လူ ဆိုး တို့ လက် မှ ကယ် နုတ် လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မျက် တော် ထား၍၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ပဲ့ ပြင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဒေါ သ ထွက်၍ ဆုံး မ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မြှား တော် များ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မှန် လျက်၊ လက် တော် လည်း တင် ဖိ လျက် ရှိ ပါ၏။ အ မျက် တော် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် အ သား၌ စုံ လင် ခြင်း၊ ကိုယ့် အ ပြစ် ကြောင့် အ ရိုး များ၌ သက် သာ ခြင်း မ ရှိ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ မ တ ရား မှု များ သည်၊ ဦး ခေါင်း ကို လွှမ်း မိုး၍၊ မ ထမ်း နိုင် အောင် လေး လံ သော ဝန် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ၏။ မိုက် မိ ခြင်း ကြောင့် ဒဏ် ရာ များ သည်၊ နံ စော် ပုပ် ပျက် လျက် ရှိ ပါ၏။ ငုံ့၍ ကုန်း လျက်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ မှိုင် ကာ မှိုင် ကာ သွား လာ ရ ပါ၏။ ခါး သည် အ လွန် ပူ ပြင်း လျက်၊ အ သား၌ စုံ လင် ခြင်း မ ရှိ ပါ။ ထုံ ကျင် ခြင်း၊ နုန်း ခွေ ခြင်း လည်း ရှိ၍၊ စိတ် နှ လုံး မ ငြိမ် မ သက် သော ကြောင့် အော် ဟစ် ရ ပါ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ အ လို ဆ န္ဒ ရှိ သ မျှ သည်၊ ရှေ့ တော်၌ ထင် ရှား လျက်၊ ညည်း တွား ရ ခြင်း လည်း မ ကွယ် မ ဝှက် ပါ။ စိတ် နှ လုံး မော ဟိုက် လျက်၊ ခွန် အား ကုန် ခန်း လျက်၊ စ က္ခု အ လင်း ကွယ် ပ လျက် နေ ရ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ နာ ရော ဂါ ကို၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ သည်၊ ကြည့် ကာ သာ နေ လျက်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ လည်း၊ အ ဝေး က ရပ် နေ ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ တို့ သည်၊ ကျော့ ကွင်း များ ထောင် ထား လျက်၊ နာ ကျင် စေ လို သူ တို့ လည်း၊ အ ကျိုး ပျက် အောင် လိမ် လည် မှု များ ကို နေ့ ရှိ သ မျှ ကြံ စည် ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ နား ပင်း သူ ကဲ့ သို့ မ ကြား ဘဲ၊ အ သူ ကဲ့ သို့ နှုတ် မ ဖွင့် ဘဲ နေ ရ ပါ၏။ မု ချ ဆို လျှင်၊ နား မ ကြား သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ တုံ့ ပြန် ရန် စ ကား မ ရှိ သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရှိ နေ ရ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော်၌ စောင့် မျှော် ၍၊ ကိုယ် တော် တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် က၊ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ ရွှင် လန်း ခွင့်၊ ခြေ ချော် မိ သော အ ခါ ထောင် လွှား ခွင့် မ ရ အောင်၊ တောင်း လျှောက် ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် လဲ လု မ တတ် ဖြစ် လျက် ပူ ပန် ခြင်း ကို အ စဉ် မျက် မှောက် ပြု လျက် နေ ရ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် မ တ ရား မှု ကို ဖော် ပြ လျက်၊ အ ပြစ် အ တွက် ပူ ပန် ပါ၏။ ရန် သူ တို့ ကား၊ သန် မာ ပေါ့ ပါး လျက်၊ မ တ ရား သ ဖြင့် မုန်း ထား သူ တို့ တိုး ပွား များ ပြား ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ရာ ကို လျှောက် လိုက် သော ကြောင့်၊ အ ကောင်း အ တွက် အ ဆိုး ဆပ် ပေး တတ် သူ တို့ ရန် ဘက် ပြု ကြ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို စွန့် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် တော် မူ သော အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ မြန် ကြွ၍ မ စ တော် မူ ပါ။ ဝ စီ ကံ မျှ ပြစ် မှား ခြင်း မ ပြု မိ အောင်၊ ကိုယ့် ပြော ပုံ ကို စောင့် ထိန်း မည်။ ငါ့ ရှေ့၌ လူ ဆိုး တို့ ရှိ နေ စဉ်၊ ကိုယ့် နှုတ် ကို ချုပ် တည်း မည် အောက် မေ့ လျက်၊ အ ကောင်း ကို ပင် မ ပြော မ ဆို ဘဲ၊ မျို သိပ် လျက် ဆိတ် ဆိတ် နေ ရာ၊ ပူ ပန် ခြင်း မွှေ နှောက် ရာ ရောက်၏။ အ တွင်း စိတ် နှ လုံး ပူ ပြင်း၍၊ စဉ်း စား ခြင်း မီး လောင် သ ဖြင့်၊ ငါ မြွက် ဆို သည် မှာ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ အ ဆုံး ကိုလည်း ကောင်း၊ နေ့ ရက် တာ မည် မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ သိ စေ၍၊ အ နိ စ္စ ဖြစ် ကြောင်း၊ သိ စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ နေ့ ရက် တာ ကို၊ တစ် မိုက် ခန့် မျှ သာ ကမ်း သတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ရှေ့ တော် တွင် အ သက် တာ သည်၊ အ ရေး ယူ ဖွယ် မ ဟုတ် ပါ။ လူ ဟူ သ မျှ တို့ မှာ၊ တည် တံ့ လျက် ပင်၊ အ ခိုး အ ငွေ့ သက် သက် မု ချ ဖြစ် ပါ၏။ အ သွင် ဆောင်၍ သာ သွား လာ လျက်၊ အ ခိုး အ ငွေ့ ကို သာ ကြံ ဖန် လျက်၊ ထိန်း သိမ်း မည့် သူ့ ကို မ သိ ဘဲ၊ ဥစ္စာ ကို ဆည်း ပူး တတ် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မည် သည့် အ ရာ ကို စောင့် စား နေ ရ ပါ သ နည်း။ ကိုယ် တော်၌ သာ လျှင် မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ ပါ၏။ လွန် ကျူး ချက် ရှိ သ မျှ မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ လူ မိုက် တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် နှုတ် မ ဖွင့် ဘဲ၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ခဲ့ ရ ပါ၏။ ဒဏ် ချက် ကို လွှဲ ဖယ် တော် မူ ပါ။ လက် တော် ဒဏ် ချက် ကြောင့်၊ အား ကုန် ခန်း လျက် ရှိ ပါ ပြီ။ မ တ ရား မှု အ တွက် ကြောင့် ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် တော် မူ သော အ ခါ၊ လူ၏ တင့် တယ် ခြင်း ကို ပိုး စား သ ကဲ့ သို့ ပျောက် လွင့် စေ တော် မူ ပါ၏။ လူ ဟူ သ မျှ တို့ မှာ၊ အ ခိုး အ ငွေ့ သက် သက် မု ချ ဖြစ် ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း၍၊ အော် ဟစ် သံ ကို လည်း ကြား တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မျက် ရည် များ ကို ကြည့်၍၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဘိုး ဘေး ရှိ သ မျှ ကဲ့ သို့ ရှေ့ တော် ၌ ဝင် နေ သူ၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် သော အ ကျွန်ုပ် အား၊ ပျောက် ဆုံး ချိန် မ တိုင် မ ချင်း ရွှင် လန်း ခွင့် ရ စေ ရန်၊ မျက် နှာ လွှဲ တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ငါ စောင့် နေ မျှော် လင့် ရာ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ဘက် သို့ ငဲ့၍၊ အော် ဟစ် သံ ကို ကြား လျက်၊ ရွှံ့ နွံ နှင့် ကြောက် မက် ဖွယ် ဗွက် ထဲ မှ ဆယ် ယူ ပြီး လျှင်၊ ကျောက် တောင် ပေါ်၌ ရပ် စေ၍၊ ခြေ ရာ များ ကို မြဲ စေ တော် မူ၏။ ငါ၏ နှုတ် တွင်း သို့ လည်း၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဂုဏ် တော် ချီး မွမ်း ရာ သီ ချင်း သစ် ကို သွင်း တော် မူ၏။ အ များ သိ မြင် ခန့် ညား၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား ကြ လိမ့် မည်။ မာ န ကြီး သော သူ နှင့် မု သာ သုံး သော သူ တို့ ဘက် သို့ မ လိုက် ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ ရာ အံ့ ဖွယ် မှု များ နှင့်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် ကြံ စည် တော် မူ ချက် များ သည် များ ပြား လှ၍၊ ရှေ့ တော်၌ စီ စဉ် မ ထား နိုင် ပါ။ ဖော် ပြ ပြော ဆို လို လျှင်၊ ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် ပါ။ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ကို နှစ် သက် တော် မ မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ နား များ ကို ဖွင့် တော် မူ ပါ ပြီ။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း အ လို တော် မ ရှိ ပါ။ ထို အ ခါ၊ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ကျမ်း ဂန်၌ အ ကျွန်ုပ် နှင့် စပ်၍ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ရောက် လာ ပါ ပြီ။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို၊ စိတ် နှ လုံး အ တွင်း ကွယ် ဝှက် ခြင်း၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် သ စ္စာ တော် ကို၊ ပ ရိ သတ် တော် ကြီး ထံ မှ ထိမ် ချန် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ သ စ္စာ တော် နှင့် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို ဖော် ပြ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် လည်း၊ က ရု ဏာ တော် များ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ချုပ် ချယ်၍ ထား တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ။ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် သ စ္စာ တော် သည်၊ အ စဉ် ထိမ်း သိမ်း ပါ လိမ့် မည်။ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော ဘေး ဥ ပဒ် များ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဝန်း ရံ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဒု စ ရိုက် များ သည်၊ ကိုယ် ကို အုပ် မိ သ ဖြင့် မျှော် ၍ မျှ မ ကြည့် နိုင် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဆံ ပင် ထက် များ ပြား၍၊ စိတ် ပျက် လျက် ရှိ နေ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သ နား၍ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မြန် ကြွ၍ မ စ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ရှာ ကြံ သူ တို့ သည်၊ တစ် လုံး တည်း အ ရှက် ကွဲ၍၊ ကျိုး ယုတ် ကြ ပါ စေ သော။ ဘေး အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ တို့ လန်၍၊ အ သ ရေ ပျက် ကြ ပါ စေ သော။ ဟေ့ ဟေ့ ဟု ဆို တတ် သူ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ ထိတ် လန့် ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ မှာ၊ ကိုယ် တော်၌ ရွှင် လန်း ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း ကို နှစ် သက် သ မျှ သူ တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ် တော် မူ စေ သ တည်း ဟု၊ အ စဉ် မ ပြတ် မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး လျက် ရှိ နေ ရ သော် လည်း၊ အ ရှင် ဘု ရား သ တိ ရ တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ထောက် မ ကယ် လွှတ် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဆိုင်း လင့် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဒု က္ခိ တ ကို ထောက် ထား သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ဒု က္ခ ရောက် သော နေ့ ရက်၌၊ ထို သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် လွှတ် လျက်၊ အ သက် ရှင် နေ စေ ရန် ထိန်း သိမ်း လျက်၊ နေ ပြည်၌ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ စား စေ တော် မူ မည်။ ရန် သူ တို့ အ လို သို့ လွှဲ အပ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ သာ လွန် ပေါ် တွင် နုန်း ခွေ သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထောက် မ၍၊ နာ ဖျား မ ကျန်း အိပ် ရာ ကို ပြု စု တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ မူ ကား၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က ရု ဏာ တော် သက်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ ခဲ့ သော အ ကျွန်ုပ် ကို သက် သာ စေ တော် မူ ပါ ဟု၊ လျှောက် ထား ပါ ၏။ ငါ့ ကို ရည်၍ ရန် သူ တို့ က၊ မည် သည့် အ ခါ သူ သေ လျက်၊ အ မည် ပ ပျောက် ရ ပါ မည် နည်း ဟု မ ကောင်း ပြော ဆို တတ် ကြ ပါ ၏။ အ ကြည့် အ ရှု လာ သော်၊ အ ချည်း နှီး စ ကား ကို ပြော ဆို လျက်၊ ဒု က္ခ အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မှတ် သား ပြီး လျှင်၊ ထွက် သွား ၍ ထုတ် ဖော် ပြန် ကြား ရာ၊ မုန်း ထား သူ ရှိ သ မျှ သည်၊ ငါ့ ကို ကုန်း ချော လျက်၊ ဘေး အ န္တ ရာယ် ကြံ စည် လျက်၊ သူ၌ အ နာ ဆိုး စွဲ ကပ် သ ဖြင့်၊ ယ ခု တုံး လုံး နေ ရာ မှ ထ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ကြ ပါ၏။ ငါ ကိုး စား ခဲ့ သော၊ ငါ့ ထ မင်း ကို စား သော မိတ် ဆွေ ရင်း ပင်၊ ငါ့ ကို ခြေ နှင့် ကျောက် ကန် ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ကို လက် စား ချေ နိုင် ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ က ရု ဏာ သက် လျက် ထူ မ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌၊ ရန် သူ သည် အောင် သံ ပြု ခွင့် မ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် သက် တော် မူ ကြောင်း သိ ရ ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ စုံ လင် စွာ အ မြဲ ရောက် စေ လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် ရှေ့ တော်၌ နေ ရာ ချ တော် မူ ပါ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ န န္တ ကာ လ ပတ် လုံး မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အာ မင်။ အာ မင်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ချောင်း မြောင်း ရေ ကို သ မင် ဒ ရယ် တောင့် တ သ ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို တောင့် တ ပါ၏။ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ငတ် လှ၏။ မည် သည့် အ ခါ မှ ရှေ့ တော် သို့ ရောက်၍၊ ဖူး မျှော် ရ ပါ မည် နည်း။ သင့် ဘု ရား ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု နေ့ ရှိ သ မျှ လှောင် ပြောင် ကြ စဉ်၊ ငါ့ မျက် ရည် သည် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် စား သောက် ဖွယ် ဖြစ် ရ လေ စွ။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ရာ ကြွေး ကြော် ခြင်း၊ ထော မ နာ ပြု ခြင်း အ သံ မြွက် ဆို လျက်၊ ဘု ရား ဖူး သူ လူ ပ ရိ သတ် ကို ငါ ဦး ဆောင် ခဲ့ ရ ကြောင်း သ တိ ရ၍၊ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကြေ ကွဲ လျက် ရှိ၏။ အို ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ညှိုး ငယ် ရ သ နည်း။ အ တွင်း၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ငြိမ် မ ဝပ် ရှိ ရ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ကို မျှော် လင့် လော့။ ငါ့ အား မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ သော အ ရှင် ကို၊ ငါ ချီး မွမ်း ခွင့် ရ ဦး မည်။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ အ တွင်း၌ ညှိုး ငယ် လျက် ရှိ ပါ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ယော် ဒန် မြစ် ဖြာ ရာ၊ ဟေ ရ မုန် တောင် တန်း နှင့် မိ ဇ ရ ကုန်း မှ၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် သ တိ ရ ပါ၏။ ရေ ကျ တော် များ ဟုန်း သံ ဖြင့်၊ ချောက် အ ချင်း ချင်း ခေါ် တုံ့ ခေါ် ရာ၊ လှိုင်း တံ ပိုး တော် ရှိ သ မျှ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လွှမ်း မိုး ပါ ပြီ။ နေ့ အ ခါ တွင်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ညဉ့် အ ခါ တွင်၊ ကိုယ့် အ သက် သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ ဂုဏ် တော် သီ ဆို ခွင့် ကို ရ ဦး မည်။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် မေ့ တော် မူ ပါ သ နည်း။ ရန် သူ နှိပ် စက် ခံ ရ၍၊ မှိုင် ကာ မှိုင် ကာ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် သွား လာ ရ ပါ သ နည်း ဟု ငါ့ ကျောက် တောင် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် ထံ လျှောက် ထား မည်။ ငါ့ ရန် သူ တို့ က၊ သင့် ဘု ရား ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု နေ့ ရှိ သ မျှ လှောင် ပြောင် လျက်၊ ငါ့ အ ရိုး ကို ချိုး ဘိ သ ကဲ့ သို့ ကဲ့ ရဲ့ တတ် ကြ၏။ အို ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ညှိုး ငယ် ရ သ နည်း။ အ တွင်း၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ငြိမ် မ ဝပ် ရှိ ရ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ကို မျှော် လင့် လော့။ ငါ့ အား မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ သော ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ရ ဦး မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဘု ရား တ ရား မ ကြည် ညို သော လူ မျိုး နှင့် ဆန့် ကျင်၍၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို လဲ လျှောက် လျက် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ လိမ် လည်၍ မ တ ရား ပြု ကျင့် သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အား ကိုး ရာ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် စွန့် ပယ် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ရန် သူ နှိပ် စက် ခံ ရ၍၊ မှိုင် ကာ မှိုင် ကာ အ ဘယ့် ကြောင့် သွား ရ ပါ သ နည်း။ အ လင်း တော် နှင့် သ မ္မာ တ ရား တော် ကို စေ လွှတ်၍၊ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် သို့ လမ်း ပြ ပို့ ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော်၊ အ ကျွန်ုပ် သော မ နဿ ဖြစ် ရာ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ်၍၊ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင်း တီး လျက်၊ ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ပါ မည် ဘု ရား။ အို ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ညှိုး ငယ် ရ သ နည်း။ အ တွင်း၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ငြိမ် မ ဝပ် ရှိ ရ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ကို မျှော် လင့် လော့။ ငါ့ အား မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ သော ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ရ ဦး မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ရှေး ကာ လ တွင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ လက် ထက်၊ မည် သည့် အ မှု ကို ပြု တော် မူ ကြောင်း ကြား ပြော ကြ သည့် ပြင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ့် သော တ ဖြင့် ကြား ကြ ရ ပါ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို လက် တော် ဖြင့် နုတ် ပယ်၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ ကို စိုက် ထူ တော် မူ ပါ၏။ လူ မျိုး တို့ ကို ဒု က္ခ ရောက် စေ လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ကို ပြန့် ပွား စေ တော် မူ၏။ ကိုယ့် ဓား ဖြင့် နေ ပြည် ကို ပိုင် ရ ခွင့်၊ ကိုယ့် လက် ရုံး ဖြင့် အောင် မြင် ခွင့် ကို ရ ကြ သည် မ ဟုတ် ပါ။ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကျေး ဇူး ကို ခံ စား၍၊ ညာ လက် ရုံး တော် အား ဖြင့် ရ ကြ လေ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ အောင် မြင် ခွင့် ကို စီ ရင် တော် မူ ပါ ဦး။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကြောင့် ရန် သူ တို့ ကို တွန်း လှဲ၍၊ နာ မ တော် ကြောင့် ရန် ဘက် တို့ ကို နှိပ် နင်း ရ ကြ ပါ မည်။ ကိုယ့် လေး ကို အား ကိုး မည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် ဓား ဖြင့် အောင် မြင် ခွင့် မ ရ ပါ။ ကိုယ် တော် သာ လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရန် သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် လျက်၊ မုန်း ထား သူ တို့ ကို အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မူ ပါ၏။ နေ့ ရှိ သ မျှ ဘု ရား သ ခင်၌ ဂုဏ် ရောက် ခဲ့ လျက်၊ အ စဉ် အ မြဲ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ မည်။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ ဗိုလ် ခြေ များ နှင့် မ ချီ ကြွ ဘဲ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပယ်၍၊ အ သ ရေ ပျက် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ရန် သူ တို့ ရှေ့ မှ လန် စေ တော် မူ၍၊ မုန်း ထား သူ တို့ သည် အ လို ရှိ ရာ လု ယူ ရ ကြ ပါ၏။ သိုး များ ကဲ့ သို့၊ အ စာ အ ဖြစ် အပ် လိုက်၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပါ ၏။ အ မြတ် မ ရ ဘဲ လူ မျိုး တော် ကို၊ အ ဖိုး မဲ့ ရောင်း ချ တော် မူ ပါ ၏။ တိုင်း ရင်း သား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သူ တို့ ပြက် ရယ် ပြု၍ သ ရော် ရာ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ပုံ ခိုင်း ရာ၊ လူ မျိုး တို့ ခေါင်း ညိတ် ရာ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ၏။ ထို မျှ လောက် ဒု က္ခ ရောက် သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မ မေ့။ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို မ ဖျက် ကြ ပါ။ ကိုယ် တော် သည်၊ ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ တွင် ချိုး ဖဲ့ ၍၊ သေ ခြင်း အ ရိပ် နှင့် ဖုံး လွှမ်း တော် မူ ခဲ့ ပါ သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ စိတ် အား မ ဆုတ်။ တ ရား တော် လမ်း မှ ခြေ လှမ်း မ လွဲ ကြ ပါ။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ နာ မ တော် ကို မေ့ လျော့၍၊ အ ခြား သော ဘု ရား ထံ လက် အုပ် ချီ သည် မှန် လျှင်၊ စိတ်၌ ဝှက် ထား ရာ များ ကို သိ မြင် သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ စီ စစ်၍ မ ထုတ် ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော့် အ တွက် ကြောင့်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ကွပ် မျက် ခံ လျက်၊ သတ် ရန် ထား သော သိုး များ ကဲ့ သို့ အ မှတ် ခံ လျက် နေ ရ ကြ ပါ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ နိုး ကြား တော် မူ ပါ။ အ ဘယ့် ကြောင့် ကျိန်း စက် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ထ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ စဉ် စွန့် ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ဘယ့် ကြောင့် မျက် နှာ တော် လွှဲ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ခံ ရ သော ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် ခြင်း ကို မေ့ လျော့ တော် မူ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည်၊ မြေ မှုန့် တိုင် အောင် နှိမ့် ချ ခံ ရ၍၊ ဝမ်း လည်း မြေ နှင့် ကပ် လျက် ရှိ ရ ပါ၏။ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို ထောက် မျှော်၍၊ မ စ ရွေး နုတ် ခြင်း ငှာ ကြွ တော် မူ ပါ။ ငါ သည် မင်္ဂ လာ စ ကား နှင့် စိတ် တက် ကြွ လျက်၊ ပြည့် ရှင် မင်း ကြီး နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ ငါ စီ ကုံး သော စာ ကို မြွက် ဆို မည်။ ငါ့ လျှာ လည်း စာ ရေး ကောင်း၏ က ညစ် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ အ ရှင် မင်း မြတ် သည် လူ့ သား တို့ ထက် တင့် တယ် ၍၊ နှုတ် တော် သည် ဖွယ် ရာ ခြင်း နှင့် မွမ်း လျက် ရှိ သော ကြောင့်၊ အ စဉ် အ မြဲ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ ပါ ၏။ တန် ခိုး ကြီး တော် မူ သော အ ရှင်၊ ဓား ကို ပေါင် တော်၌ စည်း လျက်၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် တော် ကို ဆင် ယင် လျက်၊ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း၊ နူး ညံ့ ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ တွက် ကြောင့်၊ အာ နု ဘော် တော် နှင့် အောင် မြင် ၍ စီး သွား တော် မူ ပါ။ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ များ ကို၊ ညာ လက် တော် ဖြင့် သွန် သင် ခံ ရ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရန် သူ တို့ နှ လုံး ကို စူး သော မြှား တော် များ ထက် သည် ဖြစ်၍၊ ဖ ဝါး တော် အောက် သို့ လူ မျိုး တို့ ကျ ရောက် ကြ ပါ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် လျက်၊ နိုင် ငံ တော် ၏ ရာ ဇ လှံ တံ သည် တ ရား လှံ တံ ဖြစ် ပါ ၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို နှစ် သက် ၍၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ရွံ ရှာ သော ကြောင့်၊ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ဘု ရင် ချင်း တို့ ထက်၊ မင်္ဂ လာ ဆီ သွန်း တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ဝတ် အ ထည် တော် ရှိ သ မျှ သည်၊ မု ရန် စေ့၊ အ ကျော်၊ သစ် ကြံ ပိုး နံ့ နှင့် မွှေး ကြိုင် ၍၊ ဆင် စွယ် နန်း တော် များ မှ ကြား ရ သော ကြိုး တပ် တူ ရိ ယာ မျိုး အား ဖြင့်၊ အား ရ ရွှင် လန်း တော် မူ ရ ပါ ၏။ အ ပြည် ပြည် က မင်း သ မီး တို့ သည်၊ မောင်း မ မိဿံ အ ဝင် ဖြစ် လျက်၊ ညာ ဘက် တော် မှာ၊ ဩ ဖိ ရ ရွှေ ထည် ဆင် ယင် သော မိ ဖု ရား ရှိ နေ ပါ ၏။ ငါ့ သ မီး၊ နား ထောင် လော့။ ဆင် ခြင် ၍ နာ ယူ လော့။ ကိုယ့် လူ မျိုး နှင့် အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ ကို မေ့ လျော့ လျက်၊ သင့် အ ရှင် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး လော့။ သင်၏ အ ဆင်း တင့် တယ် ခြင်း ကို ပြည့် ရှင် မင်း ကြီး နှစ် သက် တော် မူ သည့် ပြင်၊ တု ရု အ မျိုး သ မီး မှ စ၍၊ ပြည် သူ တို့ တွင် သူ ဌေး သူ ကြွယ် တို့ သည်၊ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ နှင့် သင့် ကို ခ ယ ကြ လိမ့် မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း ကြီး သ မီး သည်၊ အ တွင်း တော် ဆောင် ၌ ကြက် သ ရေ နှင့် ပြည့် စုံ လျက်၊ ရွှေ ချည် ထိုး သော အ ဝတ် အ ထည် ကို ဆင် ယင် ၏။ ဇာ ချည် ထိုး သော အ ထည် အ ခင်း ပေါ် မှာ၊ ပြည့် ရှင် မင်း အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ရာ၊ နောက် ပါ ရံ ရွေ တော် အ ပျို တော် တို့ လည်း၊ ပါ လာ ရ လိမ့် မည်။ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း နှင့် ခေါ် ခဲ့ ရ၍၊ ပြည့် ရှင် မင်း၏ နန်း တော် ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ဘိုး ဘေး တို့ ကိုယ် စား၊ သား တော် တို့ ပေါ် ထွန်း၍၊ မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး တွင်၊ မင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ရ ပါ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ နာ မ တော် ကို အ မျိုး အ ဆက် ဆက် သ တိ ရ စေ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး တို့ သည်၊ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ခို လှုံ ရာ၊ ငါ တို့ စွမ်း အား ဖြစ် လျက်၊ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ တွေ့ လွယ် သော အ ထောက် အ မ ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ မြစ် ချောင်း တော် များ သည်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ မြို့ တော်၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ၏ ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န တော် ကို ရွှင် လန်း စေ တတ် ၏။ ဗ ဟို တွင် ဘု ရား သ ခင် စံ နေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို မြို့ တော် မ ရွေ့ ရ။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ရုဏ် တက် ချိန် စောင် မ တော် မူ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ထ ကြွ ၍၊ တိုင်း နိုင် ငံ များ လည်း လှုပ် ရှား ရ ကြ၏။ အ သံ တော် လွှင့် တော် မူ သော်၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ ရည် ပျော် ရ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လျက်၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ၊ ဖုန်း ဆိုး များ ဖြစ် စေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ ကို၊ လာ ရောက် ရှု ကြည့် ကြ လော့။ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ စစ် ရေး များ ကို ရပ် စဲ စေ၍၊ လေး ကို ချိုး လျက်၊ လှံ ကို ဖြတ် လျက်၊ စစ် ရ ထား များ ကို မီး ရှို့ တော် မူ ၏။ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ စေ။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ စေ။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ဘုန်း ပွင့် မည်။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ဘုန်း ပွင့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လျက်၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ လူ မျိုး ရှိ သ မျှ တို့၊ လက် ခုပ် တီး ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့၊ အောင် သံ လွှင့် ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ မြင့် မြတ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခန့် ညား ဖွယ် ဘု ရား၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို အ စိုး ရ သော မ ဟာ မင်း မြတ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ တို့ အောက် ၌ လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ငါ တို့ ခြေ အောက်၌ လည်း ကောင်း၊ နှိပ် နင်း တော် မူ ပြီ။ ချစ် တော် မူ သော ယာ ကုပ် ၏ ဘုန်း ကြက် သ ရေ ဖြစ် သော၊ ငါ တို့ ပိုင် ပြည် ကို ရွေး ချယ် တော် မူ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကြွေး ကြော် သံ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တံ ပိုး မှုတ် သံ နှင့် လည်း ကောင်း၊ တက် ကြွ တော် မူ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် အား ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရင် မင်း မြတ် အား ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ၏ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လိ မ္မာ စွာ ကျူး ဧ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ် ၌ စိုး စံ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သန့် ရှင်း သော ရာ ဇ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တို့ ၏ မှူး မတ် များ သည်၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား သ ခင့် လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် စု ရုံး ကြ ၏။ ဤ လော က ၏ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် သူ တို့ ကို၊ မြင့် မြတ် လှ သော ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ သ တည်း။ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ပေါ် ရှိ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ မြို့ တော် ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ်၍၊ အ လွန် ချီး မွမ်း ခံ ထိုက် တော် မူ ၏။ မ ဟာ မင်း မြတ် ၏ မြို့ တော်၊ မြောက် မျက် နှာ မှာ ရှိ သော ဇိ အုန် မြို့ တော် သည်၊ လှ ပ တင့် တယ် ၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှစ် သိမ့် ဖွယ် သော နေ ရာ ဖြစ် သ တည်း။ ဘုံ ဗိ မာန် တော် များ တွင်၊ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ထင် ရှား လျက် ရှိ တော် မူ၏။ ဘု ရင် မင်း တို့ သည် စု ပေါင်း ချီ လာ ကြ ရာ၊ မြင် လျှင် မြင် ချင်း အံ့ အား သင့်၍၊ အ ထိတ် အ လန့် ပြေး လျက်၊ ထို အ ရပ်၌ ပင် သား ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ ရ ကြ ၏။ တာ ရှု မြို့ သွား သင်္ဘော များ ကို၊ အ ရှေ့ လေ နှင့် တိုက် ဖျက် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ ကြား ဖူး သည့် အ တိုင်း ပင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မြို့ တော်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ မြို့ တော်၌၊ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ ကြ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ထို မြို့ တော် ကို၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် စေ တော် မူ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို ဗိ မာန် တော် အ တွင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆင် ခြင် ကြ ပါ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် နာ မ တော် နှံ့ ပြား သည့် နည်း တူ၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း နှံ့ ပြား ပါ ၏။ ညာ လက် တော် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား နှင့် ပြည့် စုံ လျက် ရှိ ပါ၏။ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကြောင့်၊ ဇိ အုန် မြို့ ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ယု ဒ အ မျိုး သ မီး တို့ ရွှင် လန်း ကြ စေ။ လူ မျိုး ရှိ သ မျှ တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ ယ ခု ခေတ် သား၊ လူ ယုတ် လူ မြတ်၊ သူ ကြွယ်၊ သူ ဆင်း ရဲ အ ပေါင်း တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ သည်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် အ ကြောင်း စဉ်း စား လျက်၊ နှုတ် ဖြင့် ဉာဏ် ပ ညာ အ ကြောင်း မြွက် ဆို လိမ့် မည်။ ပုံ ဆောင် ရာ ဗျာ ဒိတ် ကို နာ ခိုက်၊ နက် နဲ ရာ များ ကို စောင်း တီး လျက် ဖွင့် ပြ တော့ မည့်။ မု ချ ဆင်း ကြ ရ လ တ္တံ့။ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ သေ လျက်၊ မိုက် မဲ သူ နှင့် တ ကွ ဉာဏ် တုံး သူ တို့ ပျက် စီး ၍၊ ကြွယ် ဝ သ မျှ ကို၊ သူ တစ် ပါး တို့ ဆက် ခံ ကြ ရာ ၏။ လယ် ယာ များ ကို ကိုယ့် အ မည် ဖြင့် သ မုတ် ကြ လျက် ပင်၊ တည် မြဲ ရာ အိမ်၊ အ စဉ် အ ဆက် နေ ရာ တိုက် ကား၊ သင်္ချိုင်း ပေ တည်း။ လူ သည် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခံ စား၍ တည် မြဲ သည် မ ဟုတ်။ ပျက် စီး တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် ထပ် တူ ရှိ လေ စွ။ ကိုယ် ကို စိတ် ချ သူ တို့ အ ကျိုး ဆက်၊ ကိုယ့် ပိုင် စု ကို ခင် မင် သူ တို့ အ ဆုံး ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ၌ လှောင် ထား ခြင်း၊ သေ မင်း ထိန်း ကျောင်း ခြင်း ကို ခံ ရ ၍၊ နံ နက် တိုင် သော်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ နင်း နယ် ကြ စဉ်၊ ကြက် သ ရေ အ ဆောင် ကင်း လျက်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် အ သွင် ကွယ် ပျောက် ရ လ တ္တံ့။ ငါ့ ကို မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ဆောင် သွား၍၊ ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို မ ရ ဏာ့ တန် ခိုး မှ ရွေး နုတ် တော် မူ မည်။ တစ် ဦး ဦး ရ တတ် ၍၊ အိမ် စည်း စိမ် တိုး တက် သော်၊ မ ကြောက် ပါ လင့်။ သေ သော အ ခါ ဥ စ္စာ ပါ သွား ခွင့်၊ စည်း စိမ် လိုက် ဆင်း ခွင့် မ ရ ချေ။ အ သက် ရှင် လျက် နေ စဉ်၊ ကိုယ့် အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၍၊ ကိုယ့် အ ကျိုး ကို ပြု စု သူ တို့ ဘာ ဝ ချီး မွမ်း ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ အ လင်း ကို နောက် နောင် မ မြင် ရ သော ဘိုး ဘေး တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ရ လ တ္တံ့။ ဉာဏ် ကင်း သော လူ သည်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခံ စား သော် လည်း၊ ပျက် စီး တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် ထပ် တူ ရှိ လေ စွ တ ကား။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ပေး လျက်၊ နေ ထွက် ရာ အ ရပ် မှ နေ ဝင် ရာ အ ရပ် တိုင် အောင် မြေ ကြီး ကို ခေါ် တော် မူ ၏။ တင့် တယ် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ သော ဇိ အုန် မြို့ တော် မှ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ရောင် ခြည် လွှတ် တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ကြွ လာ ၍၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ရှေ့ တော် ၌၊ မီး ကျွမ်း လောင် လျက်၊ ပတ် လည် တော် ၌၊ မိုး သက် မုန် တိုင်း သည်း ထန် လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး တော် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း အ လို့ ငှာ၊ အ ထက် ကောင်း ကင် သို့ လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး သို့ လည်း ကောင်း၊ ခေါ် လျက်၊ မိ သ ဟာ ယ သ က္ကာ ဖြင့် ငါ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု၍၊ ကြည် ညို သူ တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ကိုယ် တော် တိုင်၊ တ ရား မင်း ဖြစ် ၍၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို၊ ကောင်း ကင် ကြော် ငြာ လိမ့် မည်။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော်၊ နား ထောင် ကြ။ သင် တို့ ဘု ရား ဖြစ် သော ငါ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မိန့် ဆို ၍ သ တိ ပေး မည်။ သင် တို့ ၏ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၊ ငါ ရှေ့၌ အ စဉ် ရှိ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ အ တွက်၊ သင့် ကို အ ပြစ် တင် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ တင်း ကုပ် ရှိ နွား ပေါက် ကို လည်း ကောင်း၊ သင့် ခြံ ရှိ ဆိတ် ထီး ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ ခံ ယူ မည် မ ဟုတ်။ တော သား ရဲ ရှိ သ မျှ နှင့်၊ တောင် အ ထောင် အ သောင်း များ ပေါ် နေ တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။ တောင် ပေါ် ရှိ ငှက် အ သီး သီး ကို ငါ သိ လျက်၊ လွင် ပြင် တွင် သွား လာ သ မျှ ကို မျက် မှောက် ပြု၏။ အ ကယ်၍ ငါ ဆာ မွတ် ခဲ့ မူ၊ သင့် အား ငါ ပြော မည် မ ဟုတ်။ ဤ လော က နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ သည်၊ ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။ နွား ထီး အ သား၊ ဆိတ် ထီး အ သွေး ကို၊ ငါ သုံး ဆောင် ရ မည် လော။ ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ၊ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ပူ ဇော် လျက်၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ရှေ့ သ စ္စာ ဝတ် များ ကို ဖြေ လော့။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ ငါ့ ကို ပ ဌ နာ ပြု လျှင်၊ ငါ ကယ် လွှတ် သ ဖြင့်၊ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ အား လည်း၊ သင် သည် ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို ကြား ပြော ခြင်း၊ ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ကို နှုတ် မြွက် ခြင်း နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို ရွံ ရှာ ၍၊ မိန့် ဆို တော် မူ ချက် ကို ကျော ခိုင်း ပြီ တ ကား။ သင် သည် သူ ခိုး ကို မြင် သော်၊ သက် ဝင် လျက်၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ တို့ နှင့် ဆက် ဆံ တတ် ၏။ နှုတ် ကို ဒု စ ရိုက်၌ သွင်း၍၊ လျှာ ဖြင့် လိမ် လည် ခြင်း ကို စီ မံ တတ် ၏။ ထိုင် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ညီ အစ် ကို ကို စွဲ ဆို လျက်၊ ကိုယ့် အ မိ ၏ သား ကို အ ပြစ် တင် တတ် ၏။ ထို သို့ ပြု ရာ၊ ငါ ဆိတ် ဆိတ် နေ သ ဖြင့်၊ သင် နှင့် ထပ် တူ ဖြစ် ကြောင်း ထင် မှတ် သော် လည်း၊ သင့် အ ပြစ် ကို ငါ ဖော် ပြ ၍၊ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ စီ စဉ် ထား မည် ဟု ငါ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် မေ့ လျော့ သူ တို့၊ ကယ် လွှတ် သူ မ ရှိ ဘဲ လျက်၊ ငါ ဆွဲ ဖြတ် ဒဏ် ကို မ ခတ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ဤ အ ချက် ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ပူ ဇော် သော သူ သည်၊ ငါ့ ဘုန်း ကို ချီး မြှောက် လျက်၊ ငါ ဘု ရား သ ခင့် ကယ် တင် ခွင့် ထင် ရှား ရာ လမ်း ကို ပြင် ဆင် ရာ ရောက် ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် ၌၊ က ရု ဏာ သက် ၍၊ က ရု ဏာ တော် များ ပြား သည် နှင့် လျော် စွာ၊ ကျူး လွန် မှု များ ကို ဖြေ ဖျောက် တော် မူ ပါ။ ဒု စ ရိုက် နှင့် စင် ကြယ် အောင် အ ကျွန်ုပ် ကို ဆေး ကြော၍၊ အ ပြစ် မှ သန့် စင် စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကျူး လွန် ခြင်း များ ကို၊ သိ မြင် လျက်၊ ပြစ် မှု ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် နေ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် ကို သာ ပြစ် မှား၍၊ မျက် မှောက် တော်၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု မိ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ မိန့် တော် မူ ရာ၌ ဖြောင့် မှန် တော် မူ ကြောင်း၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ရာ၌၊ သန့် ရှင်း တော် မူ ကြောင်း ထင် ရှား လျက် ရှိ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ ဖွား စ က ပင် ဒု စ ရိုက် ပါ လျက်၊ သ န္ဓေ တည် သော နေ့ က ပင် အ ပြစ် ပါ လျက် ရှိ ပါ လေ စွ။ ကိုယ် တော် သည် အ တွင်း နှ လုံး၌၊ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း ကို နှစ် သက်၍၊ ကွယ် ဝှက် ရာ များ၌၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို သိ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ဟုဿုပ် ညွန့် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကို သုတ် သင် တော် မူ ပါ။ စင် ကြယ် ပါ လိမ့် မည်။ ဆေး ကြော တော် မူ ပါ။ မိုး ပွင့် ထက် ဖြူ စင် ပါ လိမ့် မည်။ ချိုး တော် မူ သော အ ရိုး များ၌ ခြင် ဆီ စိမ့် ရ ခြင်း ငှာ၊ အား ရ ရွှင် လန်း ဖွယ် ရာ ကို ကြား စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ ပြစ် များ မှ မျက် နှာ တော် လွှဲ၍၊ ဒု စ ရိုက် ရှိ သ မျှ ကို ဖြေ ဖျောက် တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ်၌ စင် ကြယ် သော စိတ် နှ လုံး ကို ဖန် ဆင်း၍၊ တည် ကြည် သော သ ဘော ကို ပြု ပြင် တော် မူ ပါ။ အ ထံ တော် မှ အ ကျွန်ုပ် ကို နှင် ထုတ် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ရုပ် သိမ်း ခြင်း ပြု တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကယ် တင် တော် မူ ရာ သု ခ ကို ရ ပြန် စေ လျက်၊ စေ တ နာ စိတ် အ လျောက် ထောက် မ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် လည်း ကျူး လွန် သူ တို့ အား၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို သွန် သင် သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ပြစ် သား တို့ ပြန် လာ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် သော ဘု ရား၊ လူ သတ် ပြစ် နှင့် ကင်း လွတ် စေ တော် မူ ပါ။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း၊ လျှာ ဖြင့် ကြွေး ကြော် ပါ မည်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ နှုတ် ခမ်း များ ကို ဖွင့် တော် မူ ပါ။ နှုတ် ဖြင့် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို နှစ် မြို့ တော် မ မူ၊ မူ လျှင်၊ ပူ ဇော် ခဲ့ လေ ပြီ။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို လည်း နှစ် သက် တော် မ မူ။ ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မူ သော ပူ ဇော် သ က္ကာ မူ ကား၊ ကျိုး ပဲ့ သော စိတ် ဖြစ်၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကျိုး ပဲ့ ကြေ မွ သော စိတ် နှ လုံး ကို၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ။ စိတ် စေ တ နာ တော် နှင့် ဇိ အုန် မြို့ ကို ကျေး ဇူး ပြု လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး များ ကို တည် တော် မူ ပါ။ ထို ကာ လ၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ကောင် လုံး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို နှစ် သက် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင်၊ နွား ပေါက် များ ကို ဆက် ကပ် ကြ ပါ လိမ့် မည်။ အ ချင်း တန် ခိုး ကြီး သူ၊ အ ကျိုး ဖျက် မှု ၌၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ဝါ ကြွား သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင့် က ရု ဏာ တော် သည်၊ နေ့ စဉ် မ ပြတ် တည် မြဲ ၏။ အ ချင်း လှည့် စား တတ် သူ၊ သင့် လျှာ သည် ထက် သော သင် တုန်း ကဲ့ သို့၊ ဆိုး ယုတ် မှု ကို စီ မံ တတ် ၏။ သင် သည်၊ ကောင်း မှု ထက် မ ကောင်း မှု ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် သော စ ကား ထက် မု သာ ကို လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် တတ် ၏။ သင် သည် ဖျက် ဆီး တတ် သော စ ကား ဟူ သ မျှ နှင့်၊ လိမ် လည် သော လျှာ ကို နှစ် သက် တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သင့် ကို အ စဉ် ဖြို လှဲ ကော် ချ လျက်၊ အိမ် တွင်း မှ နှင် ထုတ် ခြင်း၊ အ သက် ရှင် သူ တို့ တိုင်း ပြည် မှ နုတ် ပစ် ခြင်း ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း တို့ လည်း၊ သိ မြင် ရို သေ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို မ ခို လှုံ ဘဲ၊ ကိုယ့် ပစ္စည်း ကြွယ် ဝ ခြင်း ၌ ကိုး စား၍၊ ကိုယ့် အ လို ဆ န္ဒ၌ ခိုင် ခံ့ သော တန် ခိုး ကြီး သူ ပါ တ ကား ဟု လှောင် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော်၌၊ စိမ်း လန်း သော သံ လွင် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် က ရု ဏာ တော်၌၊ ကာ လ အ စဉ် ကိုး စား ပါ၏။ ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ကောင်း မြတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကြည် ညို သူ တို့ ရှေ့၊ နာ မ တော် ကို စောင့် မျှော် လျက် နေ ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ ဟု ယုတ် မာ သူ တို့ သည်၊ စိတ် တွင် အောက် မေ့၍၊ ဖောက် ပြန် လျက် စက် ဆုပ် ဖွယ် မ တ ရား မှု များ ကို ပြု ကျင့် ကြ ပြီ။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ နား လည် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ သော သူ ရှိ မ ရှိ ကို သိ မြင် ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ လူ သား တို့ ကို ငုံ့ ကြည့် တော် မူ ရာ၊ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ဆုတ် ယုတ်၍ ညစ် ညမ်း လျက် ရှိ နေ ကြ ကုန် ပြီ။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ငါ့ လူ မျိုး ကို ထ မင်း အ ဖြစ် စား လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ပ ဌ နာ မ ပြု ဘဲ၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ သည်၊ အ သိ ပ ညာ မဲ့ ကြ သ လော။ သင့် တစ် ဘက်၌ တပ် စွဲ သူ တို့ အ ရိုး များ ကို၊ ဘု ရား သ ခင် ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် မ ရှိ ရာ တွင်၊ အ လွန် ကြောက် ရွံ့ လျက် ရှိ နေ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ငြင်း ပယ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထို သူ တို့ ကို သင် အ ရှက် ခွဲ ရ လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ တွင်း မှ ပေါ် လာ ပါ စေ သော။ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် ကို၊ ဘု ရား သ ခင် ပြန် လာ စေ တော် မူ သော အ ခါ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ရွှင် လန်း ၍၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ဝမ်း မြောက် ရ လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ နာ မ တော် အား ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင်၍၊ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ တောင်း လျှောက် ချက် ကို နား ညောင်း၍၊ နှုတ် မြွက် သော ပ ဌ နာ ကို ကြား နာ တော် မူ ပါ။ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ သည် အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် အား ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ ပြု ကြ လေ စွ တ ကား။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ့ ကို ကူ ညီ တော် မူ သော အ ရှင်၊ ငါ့ အ သက် ကို ထောက် မ တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ ငါ့ ရန် သူ တို့ အား မ ကောင်း ကျိုး ဆပ် ပေး၍၊ သ စ္စာ တော် အား ဖြင့် ပယ် ရှား တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ စေ တ နာ စိတ် နှင့် ကိုယ် တော် အား ပူ ဇော် လျက်၊ ကောင်း မြတ် သော နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ခပ် သိမ်း သော ဒု က္ခ တွင်း မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရန် သူ တို့ ကို၊ ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် စီး ကြည့်၍ အား ရ လေ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ပ်၏ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ သ နား တော် ခံ သော အ ခါ၊ လွှဲ ရှောင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ နား ညောင်း၍ ထူး တော် မူ ပါ။ ရန် သူ၏ စ ကား သံ ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုး ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ မ ငြိမ် မ ဝပ် ညည်း တွား မြည် တမ်း လျက် နေ ရ ပါ ၏။ သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် ၌ အ ပြစ် ဖို့ ၍၊ အ မျက် ထွက် လျက် ရန် ရှာ ကြ ပါ ၏။ အ တွင်း စိတ် နှ လုံး သည် နာ ကျင်၍၊ သေ ဘေး ကို ကြောက် လန့် ခြင်း သည် သင့် ရောက် လျက် ရှိ ပါ ၏။ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ဖြစ် လာ ၍၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ လွှမ်း မိုး လျက် ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် က၊ ငါ သည် ချိုး ငှက် ကဲ့ သို့ အ တောင် ရှိ ခဲ့ လျှင်၊ အ ခြား တစ် ပါး သို့ ပျံ သွား နား နေ ရ လေ ပြီ။ ဝေး စွာ လှည့် လည်၍၊ တော က န္တာ ရ တွင် တည်း ခို ရ လေ ပြီ။ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း နှင့် လွတ် အောင်၊ အ လျင် အ မြန် ပျံ ရ လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ မိ ပါ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ မြို့ တော် တွင် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း နှင့် ဘက် ပြိုင် ခြင်း ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ရ ပြီး ဖြစ်၍၊ သူ တို့ ဘာ သာ စ ကား ကို ထူး ခြား ကွဲ လွဲ စေ တော် မူ ပါ။ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မြို့ ရိုး ပေါ် မှာ လှည့် လည် ကြ ရာ၊ မြို့ တွင်း မှာ၊ အ ဓ မ္မ မှု နှင့် အ ကျိုး ဖျက် မှု ရှိ ပါ ၏။ ဆိုး ယုတ် ခြင်း သည် မြို့ လယ်၌ ရှိ၍၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် လှည့် စား ခြင်း သည်၊ လမ်း များ ၌ မ ပြတ် မ စဲ ပါ။ ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ သူ သည် ရန် သူ မ ဟုတ်။ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် သည်း ခံ နိုင် လေ ပြီ။ တစ် ဘက်၌ ဝါ ကြွား သူ သည် မုန်း ထား သူ မ ဟုတ်။ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ငါ လွှဲ ရှောင် ၍ နေ လေ ပြီ။ ငါ နှင့် ဂုဏ် ရည် တူ၊ ငါ့ အ ဖော်၊ ငါ့ အ ကျွမ်း ဝင် သူ၊ သင် ပင် တည်း။ ငါ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း သာ ယာ စွာ ဆွေး နွေး တိုင် ပင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့၊ ပ ရိ သတ် နှင့် အ တူ သွား လာ တတ် ကြ ၏။ သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ အ တွင်း တွင် ဆိုး သွမ်း ခြင်း တည် ရှိ သ ဖြင့်၊ သေ မင်း အုပ် မိ ပါ စေ။ အ သက် ရှင် လျက် ပင်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ကျ ရောက် ကြ ပါ စေ။ ငါ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ညဉ့် ဦး ယံ၊ နံ နက် ယံ၊ မွန်း တည့် ယံ များ၌၊ ငါ ပြု မည့် ညည်း တွား မြည် တမ်း သံ ကို ကြား တော် မူ လိမ့် မည်။ တိုက် လှန် သူ များ လှ သော် လည်း၊ စစ် ရေး တွင် ပင်၊ ငါ့ အ သက် ကို ရန် ရှင်း စွာ ရွေး နုတ် တော် မူ လေ ပြီ။ ရှေး ကာ လ က စံ နေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ကြား နာ၍၊ ပြောင်း လဲ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ၊ ဘု ရား သ ခင် အား မ ခန့် ညား သူ တို့ ကို နှိပ် နှင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို သို့ သော သူ သည်၊ သ စ္စာ ဖျက်၍၊ မိတ် ဖြစ် ပြီး သူ တို့ ကို လက် ရောက် ခြင်း၊ ထော ပတ် ကဲ့ သို့ စ ကား ချော မွတ် လျက် ပင်၊ စစ် တိုက် ရန် ကြံ စည် ခြင်း ပြု လေ ပြီ။ သူ့ စ ကား သည် ဆီ ထက် ပျော့ ပြောင်း လျက် ပင်၊ ဓား လွတ် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ ကိုယ့် ဝန် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လွှဲ အပ် လော့။ ထောက် မ တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း ကို မည် သည့် ကာ လ မျှ၊ ရွှေ့ သွား စေ ခွင့် ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ထို သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရာ တွင်း ထဲ သို့ ချ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ လူ သတ် နှင့် လှည့် စား သူ တို့ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် တာ တစ် ဝက် ခန့် မျှ နေ ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ကိုယ် တော် ၌ ကိုး စား ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ လူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စိတ် ဇော နှင့် လိုက် ရှာ၍၊ နေ့ ရှိ သ မျှ တိုက် ခိုက် နှိပ် စက် ကြ ပါ ၏။ ရန် သူ တို့ သည် နေ့ ရှိ သ မျှ စိတ် ဇော နှင့် လိုက် ရှာ၍၊ မာ န စိတ် နှင့် တိုက် ခိုက် သူ တို့ များ လှ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ ကြောက် ရွံ့ နေ ရ သော ကာ လ တွင်၊ ကိုယ် တော်၌ ကိုး စား ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် ကို အ မှီ ပြု၍၊ က တိ တော် ကို ချီး မွမ်း မည်။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၌ ကိုး စား ပြီး ဖြစ် သူ ငါ့ ကို၊ လူ တို့ မည် သို့ ပြု နိုင် သ နည်း။ သူ တို့ သည်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ငါ့ စ ကား ကို အ လွဲ ကောက် လျက်၊ မ ကောင်း ကို သာ ကြံ စည် ကြ၏။ ငါ့ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သည့် အ တိုင်း၊ စု ရုံး ချောင်း မြောင်း လျက်၊ ငါ့ ခြေ ရာ များ ကို ခံ၍ လိုက် ကြ၏။ ဒု စ ရိုက် အား ဖြင့် လွတ် မြောက် ကြ ပါ မည် လော။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ထို လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် တော် ထား၍ ဖြို လှဲ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ လေ လွင့် ခြင်း များ ကို ကိုယ် တော် မှတ် သား လျက်၊ မျက် ရည် များ ကို ဘူး တော် တွင် ထည့် ထား တော် မူ ပါ။ စာ ရင်း တော်၌ သွင်း ထား ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ဘက်၌ ရှိ နေ တော် မူ၍၊ အော် ဟစ် သော အ ခါ၊ ရန် သူ တို့ လန် ကြ ရ မည် ကို ငါ သိ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို အ မှီ ပြု၍၊ က တိ တော် ကို ချီး မွမ်း မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍၊ က တိ တော် ကို ချီး မွမ်း မည်။ ကြောက် ရွံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၌ ကိုး စား ပြီး ဖြစ် သူ ငါ့ ကို၊ လူ တို့ မည် သို့ ပြု နိုင် သ နည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ရှေ့ တော်၌ ထား သော သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ လျက်၊ ချီး မွမ်း ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို သေ ဘေး မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပြီ။ အ သက် ရှင် သူ တို့၏ အ လင်း တွင်၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် ၌ သွား လာ ခွင့် ရ ရှိ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ ကို မ ချော် မ လဲ အောင်၊ စောင် မ တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ က ရု ဏာ သက်၍ သ နား တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် ခို လှုံ ပါ၏။ ဘေး ဒု က္ခ များ လွန် သွား သည့် တိုင် အောင်၊ အ တောင် တော် အောက် ၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ပါ မည်။ ငါ သည်၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင့် ထံ၊ ငါ့ အ မှု ထ မြောက် စေ တော် မူ သော ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ပါ မည်။ ငါ့ ကို နှိပ် နှင်း လို သူ ကဲ့ ရဲ့ သော်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ က စေ လွှတ် ကယ် တင်၍၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် သ စ္စာ တော် ကို ဘု ရား သ ခင် စေ လွှတ် တော် မူ မည်။ ငါ့ အ သက် သည် ခြင်္သေ့ ဘောင် တွင် ရှိ လျက်၊ ဒေါ သ မီး တောက် သော လူ့ သား တို့ တွင် ငါ အိပ် ရ၏။ သူ တို့ အ စွယ် သည် လှံ နှင့် မြှား၊ လျှာ လည်း ထက် သော သန် လျက် ဖြစ် ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မိုး ကောင်း ကင် ထက်၊ ချီး မြှင့် ခြင်း ခံ လျက်၊ မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး ထက်၊ ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် ပါ စေ သော။ သူ တို့ သည်၊ စိတ် နှိမ့် ချ သော ငါ့ ခြေ လှမ်း ရာ၌၊ ပိုက် ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ ငါ့ ရှေ့၌ တွင်း တူး ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တိုင် ကျ ရောက် ကြ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် မြဲ မြံ ပါ၏။ သီ ချင်း ဆို လျက် ကျူး ဧ ပါ မည်။ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ် နိုး ထ လော့။ အ ချင်း တ ယော နှင့် စောင်း များ၊ နိုး ကြ လော့။ အ ရုဏ် တက် ချိန် ငါ နိုး ပါ မည်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ တွင်၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ လူ မျိုး တို့ ဘောင် တွင် ကျူး ဧ ပါ မည်။ က ရု ဏာ တော် သည် မိုး ကောင်း ကင် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် သည် အာ ကာ သ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ မှီ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မိုး ကောင်း ကင် ထက်၊ ချီး မြှင့် ခြင်း ခံ လျက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ထက်၊ ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် ပါ စေ သော။ အ ချင်း မှူး မတ် တို့၊ သင် တို့ သည် လူ သား တို့၌ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း၊ မျှ တ စွာ စီ ရင် ခြင်း ကို၊ စင် စစ် ပြု တတ် ကြ သ လော။ မု ချ ဆို သော်၊ ကိုယ့် စိတ် နှင့် မ တ ရား မှု ကို ကြံ စည်၍၊ ကိုယ့် လက် နှင့် အ ဓ မ္မ မှု ကို၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှ ချင့် ချိန် ဝေ ဖန် တတ် ကြ ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် အ မိ ဝမ်း ထဲ က ပင် စိမ်း ကား လျက်၊ မု သာ သုံး သူ တို့ သည်၊ ဖွား က တည်း က ပင် လမ်း လွဲ လျက် နေ ကြ ၏။ သူ တို့၏ အ ဆိပ် သည် မြွေ ဆိပ် နှင့် တူ၏။ နား ပင်း သော မြွေ ပွေး ထပ် တူ နား ပိတ် လျက်၊ အ လ မ္ပါယ် ဆ ရာ တို့ လိ မ္မာ စွာ မန်း မှုတ် သံ ကို၊ နား မ ထောင် ဘဲ နေ တတ် ကြ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ့် အ စွယ် များ ကို သူ တို့ ပါး စပ် တွင် ချိုး တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ခြင်္သေ့ ပျို တို့၏ အ စွယ် များ ကို ဖြတ် တော် မူ ပါ။ သူ တို့ သည် သွန်း သော ရေ ကဲ့ သို့ ပြယ် ပျောက် လျက်၊ မြှား တော် များ ကို မှန်း ရွယ် တော် မူ သော်၊ ညှိုး နွမ်း တတ် ကြ၏။ ခ ရု ပက် ကျိ သည်၊ အ ရည် ပျော်၍ ကွယ် ပျောက် သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လျှော မွေး သည်၊ နေ ရောင် ကို မ မြင် ရ သ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ထင်း မီး ရှိန် ကို အိုး များ မ ခံ ရ သေး မီ၊ စိမ် သော်လည်း ကောင်း၊ ပြုတ် သော်လည်း ကောင်း၊ ကွယ် ပျောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ထို လက် စား ချေ ခြင်း ကို သိ မြင် ဝမ်း မြောက် လျက်၊ လူ ဆိုး တို့ အ သွေး ၌ ခြေ ဆေး ရ သ ဖြင့်၊ လူ တို့ က၊ သူ တော် ကောင်း သည် မု ချ အ ကျိုး ခံ စား ရ ပေ မည်။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ တ ရား စီ ရင် သော ဘု ရား မု ချ ရှိ တော် မူ ပေ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ရ လ တ္တံ့။ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ရန် သူ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် စေ၍၊ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ သူ တို့ ထံ မှ ဆောင် တော် မူ ပါ။ အ ဓ မ္မ ပြု ကျင့် သူ တို့ ထံ မှ လွတ် မြောက် စေ ၍၊ လူ သတ် တို့ လက် မှ ကယ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ကျူး လွန် ခြင်း၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ပြစ် မှား ခြင်း ကြောင့် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ခွန် အား ကြီး သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ချောင်း မြောင်း လျက် စု ရုံး ကြ ပါ၏။ ပြစ် မှု လည်း မ ဟုတ် ဘဲ၊ ခင်း ကျင်း ပြေး ဝင် လျက် နေ ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို စစ် ကူ ရန် နိုး ထ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ဒဏ် ခတ် ခြင်း ငှာ နိုး ထ တော် မူ ပါ။ သ စ္စာ မဲ့ ကျူး လွန် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် ကို မျှ သ နား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ သူ တို့ သည် ညဉ့် ဦး ယံ၌၊ ခွေး ကဲ့ သို့ ဟိန်း တုံ့ ဟိန်း လျက်၊ မြို့ ကို လှည့် လှည် တတ် ကြ ၏။ ပါး စပ် က အ မြှုပ် ထွက် လျက်၊ နှုတ် ခမ်း တွင် သန် လျက် ပါ လျက်၊ မည် သူ ကြား လိမ့် မည် နည်း ဟု ဆို တတ် ကြ သည် တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ပြုံး ရယ် ၍ လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ ကို ကဲ့ ရဲ့ တော် မူ ပါ ၏။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ စွမ်း အား၊ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ပ် ရဲ တိုက် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် ကို ဖူး မျှော် ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ကြို တင်၍၊ ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် စီး ကြည့် ခွင့် ရ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒိုင်း လွှား ဖြစ် တော် မူ သော အို အ ရှင် ဘု ရား၊ လူ မျိုး ချင်း တို့ သ တိ မ လစ် ကြ စေ ရန်၊ မ ကွပ် မျက် ဘဲ၊ အ လုံး အ ရင်း တော် အား ဖြင့် ခွဲ လွှင့် နှိမ့် ချ တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ပြော မိ သော စ ကား ဖြစ် သော၊ နှုတ် ထွက် အ ပြစ် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ကျိန် ဆဲ သော စ ကား နှင့် မု သာ စ ကား များ ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ မိ မိ တို့ မာ န ၌ ပင် ကျော့ မိ ပါ စေ သော။ အ မျက် တော် အား ဖြင့်၊ ကုန် ခမ်း စေ လျက် ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား တော် မူ ပါ။ သို့ မှ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး မှ စ၍၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင်၊ ဘု ရား သ ခင် အုပ် စိုး တော် မူ ကြောင်း သိ စေ တော် မူ ပါ။ သူ တို့ သည် ညဉ့် ဦး ယံ၌၊ ခွေး ကဲ့ သို့ ဟိန်း တုံ့ ဟိန်း လျက်၊ မြို့ ကို လှည့် လည် ကြ ရာ၊ အ စာ ရှာ လျက် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် လည် ၍၊ မ ဝ ဘဲ တစ် ညဉ့် လုံး နေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ တန် ခိုး တော် အ ကြောင်း သီ ချင်း ဆို ခြင်း၊ နံ နက် ယံ ၌ က ရု ဏာ တော် အ ကြောင်း ကြွေး ကြော် ခြင်း ပြု ပါ မည်။ ဒုက္ခ ရောက် သော ကာ လ၌၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ရဲ တိုက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ ပြီ။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ စွမ်း အား၊ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ရဲ တိုက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ က ရု ဏာ တော် အ ရှင် ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် တော့် ထံ ကျူး ဧ ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည် အ မျက် တော် ထား၍၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် ခွဲ လွှင့် တော် မူ လေ ပြီ။ စု သိမ်း တော် မူ ပါ။ ပြည် တော် ကို လှုပ် ရှား ခွဲ စိတ် တော် မူ လေ ပြီ။ သိမ့် သိမ့် တုန် လျက် နေ သော အက် ကွဲ ရာ များ ကို ပြု စု တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး တော်၌ ကြမ်း တမ်း စွာ ခံ စား ရ ခြင်း၊ ယိမ်း ယိုင် စေ သော အ ရည် သောက် ရ ခြင်း ကို စီ ရင် လျက်၊ လေး သ မား တို့ ရှေ့ ဆုတ် ပြေး စေ ခြင်း ငှာ သာ၊ ခန့် ညား သူ တို့ အား အောင် လံ ကို ပေး တော် မူ ခဲ့ လေ စွ။ နှစ် သက် တော် မူ သော လူ မျိုး တို့ ဘေး လွတ် ကြ စေ ရန်၊ ညာ လက် ရုံး တော် အား ဖြင့် ထူ၍၊ အောင် မြင် ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် မှ၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် မာန် ဟုန် သွင်း လျက်၊ ရှေ ခင် မြို့ ကို ဝေ ဖန် ခြင်း၊ သု ကုတ် ချိုင့် ကို တိုင်း တာ ခြင်း ပြု မည်။ ဂိ လဒ် နယ် သည် ငါ ပိုင်၊ မ နာ ရှေ နယ် လည်း ငါ ပိုင် ဖြစ် ရာ၊ ဧ ဖ ရိမ် နယ် သည် ငါ့ မောက် ရူ၊ ယု ဒ နယ် သည် ငါ့ လှံ တံ ဖြစ်၏။ မော ဘ ပြည် ကား၊ ငါ့ ဆေး လျှော် ရာ၊ ဧ ဒုံ ပြည် လည်း၊ ငါ့ ဖိ နပ် ထား ရာ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ငါ့ ကြောင့် ဖိ လိ တ္တိ ပြည် အော် ဟစ် ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို ခံ တပ် မြို့ တွင်း သို့ ပို့ သွင်း ခြင်း၊ ဧ ဒုံ ပြည် ရောက် ဦး ဆောင် ခြင်း ကို၊ မည် သူ ပြု ပါ အံ့ နည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ နှင့် ချီ ကြွ တော် မ မူ ဘဲ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် ခဲ့ သော ကိုယ် တော် ပင် တည်း။ လူ ချင်း တို့ ဖြင့် အောင် မြင် ရ ခွင့် အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ကျဉ်း ကျပ် ရာ ၌ စစ် ကူ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ငါ တို့ ရဲ ရင့် စွာ ပြု မည်။ ရန် သူ တို့ ကို ကိုယ် တော် နင်း နယ် တော် မူ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် သံ ကို ကြား၍၊ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ စိတ် ညှိုး ငယ် သော အ ခါ၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား မှ၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် ပါ မည်။ တက်၍ မ ရောက် နိုင် သော ကျောက် တောင် တော် သို့ ပို့ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ပင် အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ရာ၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ ခိုင် ခံ့ သော ရဲ တိုက် ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ တဲ တော် အ တွင်း ၌ အ စဉ် အ မြဲ တည် လျက်၊ အ တောင် တော့် အောက်၌ ခို လှုံ ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ စ္စာ က တိ များ ကို နာ ခံ လျက်၊ နာ မ တော် ကို ခန့် ညား သူ တို့ ပိုင် ထိုက် ရာ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် အား သနား တော် မူ ပါ ပြီ။ ဘု ရင် မင်း အား တစ် နေ့၊ နောက် တစ် နေ့ ထပ် ဆင့် လျက်၊ နှစ် ပေါင်း ကို လည်း လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ရှည် စေ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ အ စဉ် စံ နေ စေ လျက်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် သ စ္စာ တော် သည်၊ စောင့် ထိန်း စေ တော် မူ ပါ။ ထို သို့ သော အား ဖြင့်၊ နာ မ တော် အား ကျူး ဧ ခြင်း ပြု မြဲ ပြု လျက်၊ အ စဉ် အ တိုင်း သ စ္စာ ဝတ် ဖြေ ပါ မည်။ ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ် သည်၊ ဘု ရား သ ခင်၌ သာ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ၏။ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း သည်၊ အ ထံ တော် မှ ရောက် လာ၏။ ကိုယ် တော် သာ လျှင်၊ ငါ့ အ ဖို့ ကျောက် တောင်၊ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း၊ ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၍၊ များ စွာ ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ လူ တစ် ဦး ကို သတ် ရန် ယိမ်း ယိုင် သော နံ ရံ၊ နဲ့ သော ခြံ ဝင်း ကို ဖြို ဖျက် သ ကဲ့ သို့၊ သင် တို့ အ ပေါင်း သည် မည် မျှ ကြာ တိုက် နေ ကြ မည် နည်း။ ရာ ထူး မှ တွန်း ချ ခြင်း ငှာ သာ ကြံ စည် ကြ၏။ မု သာ ကို နှစ် သက် သည့် အ လျောက်၊ နှုတ် ဖြင့် ကောင်း ကြီး ပေး လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် ကျိန် ဆဲ လျက် နေ ကြ သည် တ ကား။ အ ချင်း ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ဘု ရား သ ခင်၌ သာ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ လော့။ ငါ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြောင်း သည် အ ထံ တော် မှ ရောက် လာ ၏။ ကိုယ် တော် သာ လျှင်၊ ငါ့ အ ဖို့ ကျောက် တောင်၊ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်၊ ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၍၊ ငါ ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ကယ် တင် ခွင့် နှင့် ဂုဏ် ရောက် ခွင့် သည် ဘု ရား သ ခင်၌ တည် လျက် ရှိ၏။ ငါ့ ကို အား ပေး သော ကျောက် တောင်၊ ငါ ခို လှုံ ရာ ကား၊ ဘုရား သ ခင်၌ တည် လျက် ရှိ ၏။ အ ချင်း လူ မျိုး တော်၊ ဘု ရား သ ခင်၌ အ ခါ ခပ် သိမ်း ကိုး စား လျက်၊ ရှေ့ တော် ၌ စိတ် နှ လုံး ကို သွန် ပြ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ ဖို့ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ ၏။ လူ ယုတ် တို့ သည် အ ခိုး အ ငွေ့၊ လူ မြတ် တို့ သည် မု သာ မျှ သာ ဖြစ် ကြ၏။ အ ခိုး အ ငွေ့ ဖြစ် လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး ပင်၊ ချိန် ခွင် ၌ ပေါ လော နေ ၏။ အ ညှဉ်း အ ပန်း ၌ ကိုး စား ခြင်း အ လု အ ယက် ကြောင့် ဝင့် ဝါ ခြင်း မ ပြု ကြ နှင့်။ တိုး ပွား သည့် ပ စ္စည်း များ ကို မ စွဲ လမ်း ကြ လင့်။ ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် ကြိမ် တည်း ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာ၊ တန် ခိုး သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် စပ် ဆိုင် သည်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ က ရု ဏာ လည်း ကိုယ် တော် နှင့် စပ် ဆိုင် ပါ သည် ဟူ သော နှစ် ချက် ကို ငါ ကြား ရ၏။ ကိုယ် တော် သည် လူ အ သီး အ သီး တို့ အား၊ ကိုယ့် အ ကျင့် အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် ကို စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ ပါ မည်။ ရေ မဲ့၍ သွေ့ ခြောက် နွမ်း ရိ သော ပြည် တွင်၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် သည် ကိုယ် တော် ကို ငတ် မွတ် လျက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ လည်း မော ဟိုက် တ သ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကို ရှု မြင် ရန်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် ဖူး မျှော် ပါ ၏။ အ သက် ရှင် ခြင်း ထက်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကောင်း မြတ် သည့် အ တွက်၊ ကိုယ် တော် ကို နှုတ် မြွက် ချီး မွမ်း သည် နှင့် အ ညီ၊ အ သက် ထက် ဆုံး ဩ ဘာ ဆက် ခြင်း၊ နာ မ တော် အား ဖြင့် လက် အုပ် ချီ ခြင်း ပြု လျက်၊ ဆီ ဥ ခြင် ဆီ သ ဖွယ် ကိုယ် တော် နှင့် သာ ရောင့် ရဲ၍၊ ရွှင် လန်း သော နှုတ် ခမ်း ဖြင့် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် ထက် ကြပ် လိုက် ရှာ ရာ၌၊ ညာ လက် တော် ဖြင့် လှမ်း ကိုင် တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ရှာ ကြံ သူ တို့ မူ ကား၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ဆင်း ရ လျက်၊ ဓား ဘေး သင့် ၍ တော ခွေး စာ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ရွှင် လန်း ခွင့်၊ သ စ္စာ တော် ခံ သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ဂုဏ် ရောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ မု သာ သုံး သူ တို့ နှုတ် မှာ မူ၊ ပိတ် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် မြည် တမ်း သံ ကို ကြား နာ၍၊ ရန် ဘေး မှ အ သက် ကို စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ။ လူ ဆိုး တို့ အ သင်း အ ပင်း မှလည်း ကောင်း၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ အ စု အ ခဲ မှ လည်း ကောင်း၊ ကွယ် ကာ တော် မူ ပါ။ မ ကောင်း သော အ ကြံ ကို အ တည် ပြု လျက်၊ ညွှတ် ကွင်း များ ကို ထောင် ထား ရန် တိုင် ပင် လျက်၊ မည် သူ သိ မြင် မည် နည်း ဟု ဆို တတ် ကြ ပါ ၏။ မ ကောင်း မှု ကို ကြံ ဖန် ၍၊ မ ရ မ နေ ကြံ စည် တတ် ကြ ပါ ၏။ လူ တို့ အ တွင်း သ ဘော သည် အ လွန် နက် နဲ ပါ ၏။ သို့ သော် လည်း၊ မြှား တော် ကို ဘု ရား သ ခင် ပစ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရုတ် တ ရက် အ နာ တ ရ ခံ ရ ကြ ရာ၊ ကိုယ့် စ ကား အ ကျိုး ဆက် ကြောင့် ပြို လဲ ရ ကြ လိမ့် မည်။ မြင် ရ သူ အ ပေါင်း တို့ ခေါင်း ခါ လျက်၊ လူ့ ခပ် သိမ်း တို့ ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် အ စီ အ ရင် တော် ကို စဉ်း စား ၍၊ အ မှု တော် ကို ကြော် ငြာ ကြ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သူ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ဝမ်း မြောက် ခို လှုံ ခွင့်၊ သ ဘော ဖြောင့် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ပင်၊ ဂုဏ် ရောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဇိ အုန် မြို့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ခြင်း သည်၊ ကိုယ် တော့် ထံ ချီး မွမ်း ခြင်း ဖြစ် လျက်၊ သ စ္စာ ဝတ် ကို လည်း ဖြေ ထိုက် ပါ ၏။ ပ ဌ နာ ကို နာ ခံ တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော့် ထံ လူ အ ပေါင်း တို့ တိုး ဝင် ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ မ တ ရား မှု များ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ထက် အား ကြီး သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကျူး လွန် မှု များ ကို၊ ကိုယ် တော် ဖြေ ရှင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ တံ တိုင်း တော် များ အ တွင်း၊ ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ် နေ ထိုင် ရန်၊ ရွေး ချယ် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ သန့် ရှင်း သော စံ တော် မူ ရာ ဗိ မာန် တော် ၏ စည်း စိမ် ချမ်း သာ နှင့်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရောင့် ရဲ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် တင် ပိုင် ရှင်၊ မြေ ကြီး အ စွန်း နှင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ အ ဖျား ရှိ ရှိ သ မျှ တို့ ၏ ကိုး စား ဖွယ် အ ရှင်၊ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဓ မ္မ မှု များ ဖြင့်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ ၏။ ခွန် အား ကို ခြုံ ရုံ သော ကိုယ် တော် သည်၊ တန် ခိုး တော် ဖြင့် တောင် များ ကို တည် လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟိန်း သံ၊ လှိုင်း တံ ပိုး ဟုန်း သံ၊ လူ စု တို့ ခြိမ်း သံ ကို ငြိမ် စေ တော် မူ ပါ ၏။ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တော် များ ကြောင့်၊ ဝေး ကွာ ရာ အ ရပ် များ၌ နေ ထိုင် သူ တို့ ခန့် ညား ရ ကြ ရာ၊ နေ ထွက် ရာ၊ နေ ဝင် ရာ အ ရပ် များ လည်း ကြွေး ကြော် ခွင့် ရ လှ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် မြေ ကြီး ကို ကြည့် ရှု လျက်၊ မိုး ရွာ စေ လျက်၊ ပြန့် ပြော စေ တော် မူ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ မြစ် ချောင်း များ လည်း ရေ ပြည့် လျှံ လျက် ရှိ၏။ လူ တို့ အ ဖို့ စ ပါး ကို ပြု စု တော် မူ ရာ၊ ထယ် ကြောင်း စို စွတ် ခြင်း၊ ထယ် စာ ညီ ညာ ခြင်း၊ မိုး ရွာ သ ဖြင့် ပြော့ အိ ခြင်း၊ အ ညှောက် ကောင်း ကြီး ပေး ခြင်း များ ဖြင့် ပြု စု တော် မူ ပါ ၏။ မင်္ဂ လာ တော် ခံ စား ရာ နှစ် ကို၊ သ ရ ဖူ ဆောင်း စေ လျက်၊ လှည်း ကြောင်း တော် များ မှ ဆီ ဥ ယို ကျ ပါ ၏။ တော တောင် စား ကျက် များ မှ၊ ဆီ ဥ ယို ကျ ၍၊ တောင် များ သည်၊ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ခြုံ ရုံ ကြ ပါ ၏။ စား ကျက် များ သည်၊ သိုး ဆိတ် များ နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ များ လည်း၊ ကောက် ပင် များ နှင့် ခြုံ ရုံ လျက်၊ ရွှင် မြူး ကြွေး ကြော် သီ ဆို ကြ ပါ ၏။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် ၌ ရွှင် မြူး သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် လျက်၊ နာ မ တော် ဂုဏ် ကို ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ထော ပ နာ ပြု ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် အ မှု တော် များ၊ လူ သား တို့ ဘောင် တွင် ကြောက် မက် ဖွယ် အ စီ အ ရင် တော် များ ကို၊ လာ ရောက် ရှု ကြည့် ကြ လော့။ ပင် လယ် ကို ကုန်း ဖြစ် စေ တော် မူ ရာ၊ ရေ အ လျဉ် ကို ဘိုး ဘေး တို့ ခြေ လျင် ဖြတ် သွား ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် တော်၌ ငါ တို့ ရွှင် လန်း ခဲ့ ရ ကြ ၏။ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့်၊ ကာ လ အ စဉ် အုပ် စိုး လျက်၊ စ က္ခု တော် အား ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ရှု မှတ် လျက် နေ တော် မူ၏။ ပုန် ကန် တတ် သူ တို့ သည်၊ ကိုယ် ကို မ ချီး မြှောက် ကြ စေ နှင့်။ အ ချင်း လူ မျိုး တို့၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် အား ဩ ဘာ ဆက် လျက်၊ ချီး မွမ်း ဖွယ် သ တင်း လွှင့် ကြ လော့။ ခြေ ချော် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ၊ ငါ တို့ ကို အ ရှင် ထား မြဲ ထား တော် မူ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စစ် ဆေး၍၊ ငွေ ကို ချွတ် သ ကဲ့ သို့ ချွတ် ခြင်း၊ နှောင် အိမ် တွင်း သို့ ကျ စေ ၍၊ ကျော ပေါ် မှာ လေး လံ သော ဝန် ကို တင် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ၊ လူ တို့ ကို စီး နင်း စေ လျက်၊ မီး၌ လည်း ကောင်း၊ ရေ၌ လည်း ကောင်း၊ ဆင်း စေ ခြင်း ပြု တော် မူ သော် လည်း၊ ကြွယ် ဝ ရာ အ ရပ် သို့ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပါ ပြီ။ မီး ရှို့ ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် လျက်၊ ဒု က္ခ ရောက် နေ စဉ် နှုတ် မြွက်၍၊ ထား ခဲ့ သည့် သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ ပါ မည်။ မီး ရှို့ ရာ သိုး သား ငယ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ သိုး ထီး ရ နံ့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် လျက်၊ နွား နှင့် ဆိတ် များ ပါ ဆက် ကပ် ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သူ ရှိ သ မျှ တို့၊ လာ ရောက် နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ့ အ သက် အ ဖို့ မည် သို့ ပြု တော် မူ ကြောင်း ကြား ပြော မည်။ ငါ သည် နှုတ် ဖြင့် အော် ဟစ် ခြင်း၊ လျှာ ဖြင့် ချီး မြှောက် ခြင်း ပြု လေ ပြီ။ ဒု စ ရိုက် ကို စိတ် ငဲ့ သည် မှန် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ယ ခု မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် သည် နား ညောင်း ၍၊ ငါ့ ပ ဌ နာ သံ ကို ကြား နာ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ပ ဌ နာ ကို ပယ် တော် မ မူ၊ က ရု ဏာ တော် ကို ဖယ် တော် မ မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သ နား လျက်၊ ကောင်း ကြီး ပေး၍၊ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ သို့ မှ၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နည်း လမ်း တော် များ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ရှိ သ မျှ တို့ တွင် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကိုလည်း ကောင်း၊ သိ ကျွမ်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ သော။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် ရွှင် လန်း ၍ ကြွေး ကြော် ရ ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် သည် လူ မျိုး တို့ ကို ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ်၍၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို လမ်း ပြ တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ သော။ မြေ သည်၊ အ သီး အ နှံ ထွက် စေ၍၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား ရှိ သ မျှ တိုင် အောင်၊ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဘု ရား သ ခင် ထ တော် မူ သော်၊ ကိုယ် တော် အား ရန် ပြု သူ တို့ ကွယ် လွင့် လျက်၊ မုန်း ထား သူ တို့ လည်း မျက် မှောက် တော် မှ ဆုတ် ပြေး ရ ကြ ၏။ မီး ခိုး လွင့် သ ကဲ့ သို့၊ သူ တို့ ကို လွှင့် တော် မူ ပါ။ မီး ရှိန် ဖြင့် ဖ ယောင်း ပျော် သ ကဲ့ သို့၊ လူ ဆိုး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် မှာ ပျက် ယွင်း ရ ကြ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် ၌၊ ရွှင် လန်း အား ရ ဝမ်း မြောက် ရ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် အား သီ ဆို ခြင်း၊ နာ မ တော် အား ကျူး ဧ ခြင်း၊ သဲ က န္တာ ရ တစ် လျှောက် စီး ကြွ တော် မူ သော အ ရှင့် ရှေ့ လမ်း ပို့ ခြင်း ပြု လျက်၊ မျက် မှောက် တော် ၌ ဂုဏ် ရောက် ကြ လော့။ ထို အ ရှင့် နာ မ တော် ကား၊ ယာ ဟ ပေ တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သန့် ရှင်း သော ဘုံ ဗိ မာန် တွင်၊ ဘ သက် ဆိုး တို့ အ ဘ၊ မု ဆိုး မ တို့ တ ရား မင်း အ ဖြစ် စံ နေ တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ သီး ပု ဂ္ဂိုလ် တို့ အား နေ ရာ ပေး လျက်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ကောင်း စား ရာ သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ၏။ ပုန် ကန် တတ် သူ တို့ မူ ကား၊ သွေ့ ခြောက် ရာ၌ နေ ထိုင် ရ ကြ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး တော် ကို ဦး တည် လျက်၊ သဲ က န္တာ ရ၌ ချီ ကြွ တော် မူ သော အ ခါ၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် မြေ ပ ထ ဝီ တုန် လှုပ်၍၊ မိုး လည်း ရွာ ရ ပါ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌၊ သိ နာ တောင် ပင် တုန် လှုပ် ရ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ပြည် ညှိုး နွမ်း သော အ ခါ၊ မိုး ကောင်း စွာ ရွာ စေ လျက် ပြု စု တော် မူ ပါ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ပ ရိ သတ် တော် ကို နေ ရာ ချ လျက်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အ ဖို့၊ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက်၊ ပြင် ဆင် တော် မူ ပါ၏။ အ ရှင် ဘု ရား အ မိန့် တော် ရှိ၍၊ မိန်း မ တို့ အ လုံး အ ရင်း သ တင်း လွှင့် သည် မှာ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ ဘု ရင် များ ဆုတ် ပြေး၍၊ အိမ်၌ နေ ရစ် သူ တို့ သည်၊ လက် ရ ပ စ္စည်း ကို ဝေ မျှ ရ ကြ သည် ဟူ၍ တည်း။ သိုး ခြံ များ ရှိ ရာ တွင် ဝပ် နေ မည် လော။ ပျံ ဝဲ သော ချိုး ငှက် သည် ငွေ ရောင်၊ အ တောင် များ ရွှေ ရောင် ပြောင် လက် သော် လည်း၊ ဇာ လ မုန် တောင် ပေါ် မှာ၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို၊ အ န န္တ တန် ခိုး တော် ရှင် ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ သော အ ခါ၊ မိုး ပွင့် ကျ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ဗာ ရှန် တောင် တန်း သည်၊ မ ဟာ တောင် ဖြစ် ၏။ ဗာ ရှန် တောင် တန်း သည်၊ တောင် ထွဋ် များ ပြား ၏။ အ ချင်း တောင် ထွဋ် များ တို့၊ ဘု ရား သ ခင် ကိန်း ဝပ် ရာ သ ဘော တော် မြတ် ရာ တောင် တော် ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် မျက် စောင်း ထိုး ကြ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ စဉ် ကိန်း ဝပ် တော် မူ မည်။ ဘု ရား သ ခင့် စစ် ရ ထား တော် များ သည်၊ ထောင် သောင်း မ က များ ပြား၏။ အ ရှင် ဘု ရား စီး ကြွ၍၊ သိ နာ တောင် သ ဖွယ် သီး သန့် ရာ ဖြစ် စေ တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် သုံ့ ပန်း ရာ ကို သုံ့ ပန်း လျက်၊ မြင့် ရာ သို့ တက် ကြွ၍၊ လူ တို့ ဘောင် တွင် ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား စံ နေ တော် မူ ရ အံ့ သော ငှာ၊ လူ တို့ ဆက် သ ရာ၊ ပုန် ကန် သူ တို့ ပင် ဆက် သ ကြ လေ ၏။ ငါ တို့ ဝန် ကို၊ နေ့ စဉ် ထမ်း တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား၊ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ကို ကယ် လွှတ် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၏။ ယေ ဟော ဝါ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ သေ ဘေး မှ ကယ် လွှတ် ခွင့် ကို ပိုင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ရန် သူ တို့ ဦး ခေါင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် ပြု မြဲ ပြု သူ တို့ ဦး ခေါင်း ရေ ကိုလည်း ကောင်း၊ ခုတ် ဖြတ် တော် မူ မည်။ အ ရှင် ဘု ရား က၊ ငါ သည် ဗာ ရှန် တောင် မှ ဆပ် ပေး၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နက် ရှိုင်း ရာ မှ ပင် ဆပ် ပေး မည့် အ တိုင်း၊ သင် သည် ရန် သူ တို့၏ အ သွေး၌ ခြေ နှစ် ခွင့်၊ သင့် ခွေး များ လည်း လျက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ထဲ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရင် ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း ကို မြင် ကြ ပါ ပြီ။ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့၊ ပ ရိ သတ် တော်၌၊ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့ ဟု ဆို ကြ စဉ်၊ ရှေ့ က သီ ဆို သူ၊ နောက် က တီး မှုတ် သူ တို့ လျှောက် သွား လျက်၊ ပတ် သာ တီး သော အ ပျို တို့ ခြံ ရံ လျက်၊ အုပ် စိုး ရ သော သား ထွေး ဗင်္ယာ မိန် မှ စ၍၊ ယု ဒ၊ ဇာ ဗု လုံ၊ နဿ လိ မှူး တော် မတ် တော် များ စု ရုံး ကြ ပါ၏။ သင့် ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သင့် စွမ်း အား ကို စီ မံ တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖို့ စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ သော အ မှု ကို အ တည် ပြု တော် မူ ပါ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဗိ မာန် တော် ကြောင့်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ သည်၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ခွန် တော် များ ကို ဆက် သ ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ကျူ တော နေ သား ရဲ ကိုလည်း ကောင်း၊ နွား လား ဥဿ ဘ အ စု အ အုပ် နှင့် နွား ပျို များ ဖြစ် သော လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ငွေ ခွန် ဆောင် လျက် ဦး ညွှတ် ရ ကြ သည့် တိုင် အောင် ဆုံး မ၍၊ စစ် မက် နှစ် သက် သော လူ မျိုး တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပါ။ အိ ဂျစ် မှူး မတ် တို့ တိုး ဝင် လျက်၊ ကု ရှ ပြည် သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ လက် အုပ် ချီ ရ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ထက် အာ နု ဘော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ အာ ကာ သ တွင် တန် ခိုး တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ စံ တော် မူ သော ဘုရား သ ခင် သည်၊ တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ လော့။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သည်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် ခန့် ညား ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် သည်၊ လူ မျိုး တော် အား၊ တန် ခိုး အာ ဏာ ကို သ နား တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ရေ ဘေး သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ထံ ရောက် ပြီ ဖြစ်၍၊ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ။ ခြေ နင်း ရာ မ ရ။ နက် ရှိုင်း သော ညွှန် ပြောင်း ထဲ မှာ ကျွံ လျက်၊ ရေ ကြီး လွှမ်း မိုး ရာ ရေ နက် ထဲ သို့ ကျ ရောက် ပါ ပြီ။ အော် ဟစ် မော ပန်း လျက်၊ လည် ချောင်း သွေ့ ခြောက် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင့် ထံ စောင့် မျှော် လျက်၊ မျက် စိ အား ကုန် ပါ ပြီ။ အ ကြောင်း မဲ့ မုန်း ထား သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ဆံ ပင် ထက် များ လှ ၍၊ အ မှတ် မဲ့ ပယ် ရှား မည့် ရန် ဘက် တို့ သည်၊ ခွန် အား ကြီး လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် မ လု ယူ သော ပ စ္စည်း ကြောင့် လျော် စေ ကြ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် မိုက် မဲ ခြင်း ကို၊ ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ ၏။ အ ပြစ် များ လည်း၊ ရှေ့ တော် ၌ ကွယ် လျက် မ နေ ပါ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကြောင့် အ ရှက် မ ကွဲ ကြ ပါ စေ နှင့်။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကြောင့် အ သ ရေ မ ပျက် ကြ ပါ စေ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ကိုယ် တော့် အ တွက် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ အ ရှက် ကွဲ ၍ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း ခံ ခဲ့ ရ ပါ ပြီ။ ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ တွင် သူ စိမ်း၊ အ မိ သား ချင်း တို့ တွင် နိုင် ငံ ခြား သား ဖြစ် နေ ပါ ပြီ။ ဗိ မာန် တော် အ တွက် ထက် သန် ခြင်း စေ တ နာ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကျွမ်း ပါ၏။ ကိုယ် တော် ကို ကဲ့ ရဲ့ သူ တို့ ၏ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း များ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ငို ကြွေး၍၊ အ စာ ရှောင် လျက် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက် ပုံ ခိုင်း ခြင်း ခံ ရ ပါ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး ဝ၌ ထိုင် နေ သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ကြောင်း ကုန်း ချော ခြင်း၊ သေ သောက် ကြူး တို့ သည်၊ တေး ဖွဲ့ ခြင်း ကို ပြု တတ် ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် အ ချိန်၌၊ ကိုယ် တော့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု ပါ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ က ရု ဏာ တော် များ ပြား သည့် အ လျောက်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း တည် တံ့ သည့် အ လျောက်၊ တုံ့ ပြန် ၍၊ ညွှန် ပြောင်း တွင် မ ကျွံ စေ ဘဲ၊ ကယ် ဆယ် လျက် မုန်း ထား သူ တို့ ဘေး နှင့် နက် ရှိုင်း ရာ ရေ ဘေး မှ လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ပါ။ ရေ အ လျဉ် လွှမ်း မိုး ခွင့်၊ ဗွက် အိုင် နစ် မြုပ် ခွင့်၊ ချောက် တွင်း မျို စား ခွင့် ရ စေ တော် မ မူ ပါ လင့်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် မွန် မြတ် သော ကြောင့်၊ တုံ့ ပြန် တော် မူ ပါ။ က ရု ဏာ တော် များ ပြား သည့် အ လျောက်၊ နား လှည့် တော် မူ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး မှ မျက် နှာ လွှဲ တော် မ မူ ဘဲ၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် သို့ ရောက် ပြီ ဖြစ်၍၊ အ လျင် အ မြန် ထူး တော် မူ ပါ။ ကြွ ရောက် ၍ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရွေး နုတ် ခြင်း၊ ရန် သူ တို့ ကြောင့် ရွေး ယူ ခြင်း ပြု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း၊ အ သ ရေ ပျက် ခြင်း များ ကို သိ၍၊ ရန် သူ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ဒိ ဋ္ဌ မြင် တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကြောင့်၊ စိတ် ကြေ မွ လျက် ပူ ဆွေး ပါ၏။ သ နား မည့် သူ ကို ကြည့်၍ မ မြင်။ စာ နာ မည့် သူ ကို ရှာ၍ မ တွေ့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် စား လို သော်၊ ဆေး ခါး ကို ကျွေး လျက်၊ ရေ ငတ် သော်၊ ပုံး ရည် ကို တိုက် ကြ ပါ၏။ သူ တို့ စား သောက် ပွဲ သည်၊ ကိုယ့် ရှေ့ မှာ ကျော့ ကွင်း ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ စိတ် ချ ရာ အ ကြောင်း သည်၊ ညွှတ် ကွင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ စေ။ မျက် စိ ကို မ မြင် နိုင် အောင် ကွယ် စေ လျက်၊ ခါး ကို အ စဉ် နုန့် နဲ့ စေ တော် မူ ပါ။ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း ၍၊ အ မျက် တော် ရှိန် ဖြင့် အုပ် မိ ကြ ပါ စေ။ စ ခန်း ချ ရာ အ ရပ် ကို ဖုန်း ဆိုး ကုန်း၊ တဲ များ ကို လူ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် ပါ စေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ သူ တို့ သည်၊ ဒဏ် ခတ် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သူ့ ကို လိုက် လံ လျက်၊ ထိ ရှ တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သူ တို့ ဝေ ဒ နာ ကို ပြန် ကြား တတ် ကြ ပါ၏။ သူ တို့ ဒု စ ရိုက်၌၊ ဒု စ ရိုက် ထပ် ဆင့် တော် မူ ၍၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို ဝင် စား ခွင့် မ ရ ပါ စေ နှင့်။ အ သက် စာ ရင်း၌၊ သူ တို့ အ မည် များ ကို ချေ၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ နှင့် အ တူ စာ ရင်း ဝင် ခွင့် မ ရ ကြ ပါ စေ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ဆင်း ရဲ နာ ကျင် ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ချီး မြှင့် ပါ စေ သော။ သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို၍၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ နာ မ တော် ကို ချီ မွမ်း ခြင်း ထော မ နာ ဖြင့် ချီး မြှောက် ခြင်း ငါ ပြု ရာ၊ ဦး ချို နှင့် လည်း ကောင်း၊ ခွာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ပြည့် စုံ သော နွား ပေါက် ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် လွန် ကဲ လိမ့် မည်။ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ သည်၊ သိ မြင်၍ ရွှင် လန်း ရ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို လိုက် ရှာ သူ တို့၊ စိတ် အား တက် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ လျှောက် ထား ချက် ကို နား ညောင်း လျက်၊ အ ချုပ် ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တော် မ မူ။ မိုး၊ မြေ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် တ ကွ၊ အ ရပ် ရပ်၌ ကျင် လည် သော သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို ကယ် မ၍ ယု ဒ မြို့ များ ကို ပြု စု တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ နေ ထိုင်၍ အ ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော့် ကျွန် များ ၏ သား မြေး တို့ လည်း၊ အ ပိုင် ရ လျက်၊ နာ မ တော် ကို ချစ် ခင် ကြည် ညို သူ တို့ နေ ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မြန် ကြွ ၍ မ စ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သော သူ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ အ ကျိုး ယုတ် ကြ ပါ စေ သော။ ဘေး အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ တို့ လန်၍ အ သ ရေ ပျက် ကြ ပါ စေ သော။ ဟေ့ ဟေ့ ဟု ဆို တတ် သူ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ လန် ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ မှာ၊ ကိုယ် တော်၌ ရွှင် လန်း ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း ကို နှစ် သက် သ မျှ သူ တို့ လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြီး မြတ် တော် မူ စေ သ တည်း ဟု၊ အ စဉ် မ ပြတ် မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ မြန် ကြွ၍ မ စ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ထောက် မ ကယ် လွှတ် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဆိုင်း လင့် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ပါ ၏။ မည် သည့် ကာ လ မျှ အ ရှက် မ ကွဲ စေ ဘဲ၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကယ် နုတ် ဆယ် ယူ ခြင်း၊ နား တော် ညောင်း ၍ ကယ် လွှတ် ခြင်း ပြု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ စဉ် ခို ဝင် ရာ ကျောက် တောင် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကျောက် တောင်၊ အ ကျွန်ုပ် ခံ တပ် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ကယ် တင် ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ လူ ဆိုး ၏ လက် ရုံး မှလည်း ကောင်း၊ တ ရား မဲ့ ကြမ်း ကြုတ် သူ၏ လက် တွင်း မှလည်း ကောင်း၊ ကယ် နုတ် တော် မူ ပါ။ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် မျှော် လင့် ရာ၊ ငယ် ရွယ် က စ၍၊ အ ကျွန်ုပ် ကိုး စား ရာ ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ ဖွား စ က ပင် အ ကျွန်ုပ် တံ ကဲ ပြု ရာ၊ အ မိ ဝမ်း တွင်း မှ အ ကျွန်ုပ် ကို ထုတ် ဆောင် ရာ ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဂုဏ် တော် ကို အ စဉ် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ ခိုင် ခံ့ သော ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ၍၊ လူ အ များ တို့ ရှေ့ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ သ ဖွယ်၊ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် နှုတ် သည်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် ခြင်း၊ အ သ ရေ တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ ပါ ၏။ အို မင်း သော ကာ လ ပယ် ခြင်း၊ အား ကုန် သော ကာ လ စွန့် ခြင်း ပြု တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဝေး ကွာ စွာ နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ မြန် ကြွ ၍ မ စ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ ၍ ကွယ် ပျောက် ကြ ပါ စေ သော။ အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ တို့ သည်၊ ကဲ့ရဲ့ ခံ ခြင်း၊ အ သ ရေ ပျက် ခြင်း နှင့် လွှမ်း ခြုံ ကြ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ အ စဉ် မ ပြတ် စောင့် မျှော် လျက်၊ ဂုဏ် တော် ကို ထပ် မံ ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း နှင့် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း၊ ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော် လည်း၊ နေ့ ရှိ သ မျှ နှုတ် မြွက် ကြား ပြော ပါ မည်။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တန် ခိုး တော် များ ကို ဆက် သွင်း၍၊ ကိုယ် တော်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို သာ အောက် မေ့ ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ငယ် ရွယ် စဉ် က ပင်၊ သွန် သင် တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ် တော်၏ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို၊ ယ ခု တိုင် အောင် အ ကျွန်ုပ် ဖော် ပြ ပါ သည့် အ လျောက်၊ နောင် လာ လူ မျိုး တစ် ဆက် အား၊ စွမ်း အား တော် နှင့် တန် ခိုး တော် ကို မ ဖော် ပြ ရ မီ၊ အို မင်း၍ ဆံ ဖြူ သည့် ကာ လ တိုင် တိုင် အ ကျွန်ုပ် ကို စွန့် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ တန် ခိုး ကြီး စွာ စီ ရင် တော် မူ သော ကိုယ် တော်၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ ဘ ဝဂ် အ ထိ မှီ ပါ တ ကား။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် နှင့် မည် သူ တူ ပါ သ နည်း။ များ ပြား စွာ ပြင်း ထန် သော ဒု က္ခ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ပြ တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ် တော် သည်၊ အ သက် ရှင် ပြန် စေ လျက်၊ မ ရ ဏာ့ ချိုင့် ထဲ က တစ် ဖန် တက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် ကို တိုး တက် ကြီး မြတ် စေ လျက်၊ တစ် ဖန် လှည့် ၍ သက် သာ စေ တော် မူ ပါ။ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ တ ယော ထိုး ၍ ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင်၊ စောင်း တီး ၍ ကျူး ဧ ပါ မည်။ ကျူး ဧ ရ သော အ ခါ၊ ရွေး နုတ် တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဝိ ညာဉ် သည်၊ နှုတ် ခမ်း ပါ ကြွေး ကြော် ရ ပါ လိမ့် မည်။ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ တို့ အ ရှက် ကွဲ ၍၊ အ ကျိုး ယုတ် ကြ သည့် အ တွက်၊ အ ကျွန်ုပ် လျှာ လည်း၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း၊ နေ့ ရှိ သ မျှ မြွက် ဆို ရ ပါ လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဘု ရင် မင်း အား၊ ကိုယ် တော် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ပိုင် ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ မင်း သား ဖြစ် သော ထို သူ့ အား၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သ နား တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး တော် ကို ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် လျက်၊ ဆင်း ရဲ သော လူ မျိုး ကို တ ရား သ ဖြင့် အုပ် စိုး ပါ စေ သော။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် များ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့်၊ လူ မျိုး တော် ကို ချမ်း သာ ခွင့် ပို့ ပါ စေ သော။ ဘု ရင် မင်း သည် လူ မျိုး တော် အ နက် နွမ်း ပါး သူ့ တို့ ကို စီ ရင် ခြင်း၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ကယ် မ ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ ကို နှိပ် ကွပ် ခြင်း ပြု ပါ စေ သော။ နေ မင်း၊ လ မင်း တည် နေ သ မျှ အ တွင်း၊ ကိုယ် တော် ကို လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ခန့် ညား ကြ ရ ပါ စေ သော။ ယာ ခင်း ပေါ် မှာ ရွာ သော မိုး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မြေ ကို စို စွတ် သော မိုး ကောင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သက် ရောက် ပါ စေ သော။ လက် ထက် တော် ၌၊ ဖြောင့် မတ် သူ ပွင့် လန်း ၍၊ လ မင်း မ ပ မ ပျောက် သည့် အ တွင်း၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခံ စား ရ ပါ စေ သော။ ပင် လယ် တစ် ပြင် မှ တစ် ပြင် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ မြစ် ကြီး မှ မြေ စွန်း တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး ရ ပါ စေ သော။ သဲ က န္တာ ရ ရှိ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ရှေ့ တော်၌ ဦး ညွှတ်၍၊ ရန် သူ တော် တို့ လည်း၊ မြေ မှုန့် ကို လျက် ကြ ရ ပါ စေ သော။ တာ ရှု ဘု ရင်၊ ကျွန်း ငယ် များ ၏ ဘု ရင် တို့ သည်၊ လက် ဆောင် တော် ပါ လာ၍၊ ရှေ ဘ နှင့် သေ ဘ ဘု ရင် တို့ လည်း၊ အ ခွန် တော် များ ကို ဆက် သ ကြ ရ ပါ စေ သော။ ရှေ့ တော် ၌ ဘု ရင် မင်း ရှိ သ မျှ တို့ ပျပ် ဝပ် ၍၊ ခပ် သိမ်း သော လူ မျိုး တို့ သည်၊ ဘ ၀ါး ကျွန် ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဟစ် ခေါ် လျက် နွမ်း ပါး သူ နှင့်၊ ခို ကိုး ရာ မဲ့ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ကယ် လွှတ် ခြင်း၊ အား နည်း သူ နှင့် နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို သ နား လျက်၊ နွမ်း ပါး သူ တို့၏ အ သက် ကို ကယ် မ ခြင်း၊ သူ တို့ အ သွေး ကို နှ မြော သည့် အ လျောက်၊ အ ဓ မ္မ မှု နှင့် ကြမ်း ကြုတ် မှု မှ၊ အ သက် ကို ရွေး နုတ် ခြင်း ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ သက် တော် ရှည်၍ ရှေ ဘ ရွှေ ဆက် ခြင်း၊ အ စဉ် မေ တ္တာ ပို့ ခြင်း၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ဩ ဘာ ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ စေ သော။ နေ ပြည်၌၊ တောင် ထိပ် အ ထိ စ ပါး ပေါ များ ၍၊ လေ ဗ နုန် တော ကဲ့ သို့ အ သီး အ နှံ လှုပ် ရှား လျက်၊ ကောက် ပဲ နှင့် အ မျှ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ပွင့် လန်း ကြ ပါ စေ သော။ အ မည် တော် သည် အ မြဲ တည် လျက်၊ နေ မင်း အောက် ထွန်း ကား လျက်၊ ထို မင်း ကြောင့် လူ မျိုး အ ချင်း ချင်း မင်္ဂ လာ ခံ၍၊ မင်္ဂ လာ ဆက် ကြ ပါ စေ သော။ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို၊ တစ် ပါး တည်း သာ လျှင် စီ ရင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ဘုန်း ကြီး သော နာ မ တော် လည်း၊ ကာ လ အ စဉ် မင်္ဂ လာ တည် လျက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ဘုန်း တော် ပြည့် ပါ စေ သော။ အာ မင်။ အာမင်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တည်း ဟူ သော၊ နှ လုံး သန့် ရှင်း သူ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ မု ချ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ သည်၊ သေ သည့် အ ခါ နာ ကျင် ခြင်း မ ရှိ။ ခိုင် မာ သော ကာ ယ ရှိ ကြ ၏။ သူ တစ် ထူး တို့ ကဲ့ သို့ ဒု က္ခ မ ရှိ။ အ နှောင့် အ ယှက် လည်း မ ခံ ကြ ရ။ ထို့ ကြောင့်၊ မာ န ကို လည် ဆွဲ ပြု လျက်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ကို ဝတ် လုံ သ ဖွယ် ခြုံ တတ် ကြ ၏။ ဆူ ဖြိုး သော ကြောင့်၊ မျက် လုံး ပြူး လျက်၊ စိတ် ကွန့် မြူ ခြင်း များ ပြား လှ၏။ ပြက် ရယ် ပြုံး လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ထောင် လွှား သော စ ကား ကို လည်း ကောင်း၊ ပြော ဆို တတ် ကြ ၏။ ကိုယ့် နှုတ် ကို၊ ကောင်း ကင် ဘုံ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ထား၍၊ ကိုယ့် လျှာ လည်း၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် လုံး လှည့် လည် တတ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ကိုယ့် လူ မျိုး သည်၊ သူ တို့ ထံ ခို ဝင်၍၊ ရေ ကို အ ပြည့် အ လျှံ သောက် ရ ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မည် သို့ သိ တော် မူ အံ့ နည်း။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၌၊ အ သိ ပ ညာ ရှိ သ လော ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် ထို သို့ ဖြစ် လျက် ပင်၊ အ စဉ် ချမ်း သာ ၍၊ ဥ စ္စာ ဓ န ပွား များ ၏။ ငါ မူ ကား၊ ငါ့ နှ လုံး ကို သန့် စင် စေ ၍၊ အ ပြစ် ကင်း ခြင်း နှင့် လက် များ ကို ဆေး ကြော သော် လည်း၊ မု ချ အ ကျိုး မ ရှိ။ နေ့ ရှိ သ ရွေ့ နှောင့် ရှက် ခြင်း နံ နက် တိုင်း ဆုံး မ ခြင်း ကို ငါ ခံ ရ ၏။ ထို အ တိုင်း ပြန် ကြား မည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် ကြံ စည် ခဲ့ လျှင်၊ ကိုယ် တော်၏ အ မျိုး သား တို့ အား၊ သ စ္စာ ဖျက် ရာ ရောက် ပါ ပြီ။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို သိ မြင် အောင် ဆင် ခြင် သော အ ခါ၊ အ လွန် ခက် ခဲ ကြောင်း ကို တွေ့ ရ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ထဲ သို့ ဝင် ရ သည့် ကာ လ မှ သာ၊ သူ တို့ အ ဆုံး ကို ဆင် ခြင် မိ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ချော် လဲ သော အ ရပ် များ ၌ ထား၍၊ ပျက် စီး ရာ သို့ စင် စစ် ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊ တစ် ခ ဏ ချင်း တွင်၊ ပယ် ရှား ရာ ခံ ရ ကြ ပါ ပြီ။ ဘေး ဥ ပဒ် များ အား ဖြင့်၊ ရှင်း ရှင်း ကွယ် ပျောက် ကြ ပါ ပြီ တ ကား။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အိပ် မက် ကို နိုး ၍ မေ့ သ ကဲ့ သို့၊ ကိုယ် တော် နှိုး သော အ ခါ၊ သူ တို့၏ အ သွင် ကို ပင် ပယ် ဖျက် တော် မူ ပါ လိမ့် မည်။ ထို အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပူ ဆွေး လျက်၊ ကျောက် ကပ် နာ ကျင် ရာ၊ ရှေ့ တော် ၌ မိုက် မဲ သူ၊ ပ ညာ မဲ့ သူ၊ တိ ရ စ္ဆာန် သ ဘော ရှိ သူ ဖြစ် သော် လည်း၊ အ ပါး တော် တွင် အ စဉ် မ ပြတ် နေ သော၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ညာ လက် ကို ကိုင် စွဲ တော် မူ သည့် ပြင်၊ အ ကြံ ပေး ၍ လမ်း ပြ ပြီး နောက်၊ ဘုန်း တော် ကို ဝင် စား ရန် လက် ခံ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကောင်း ကင် ဘုံ မှာ အ ကျွန်ုပ် ၌ မည် သူ ရှိ ပါ သ နည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လည်း၊ ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ အ လို မ ရှိ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သွေး အ သား နှင့် နှ လုံး ယို ယွင်း ရ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး ၏ ကျောက် တောင်၊ အကျွန်ုပ် ၏ ဝေ ပုံ၊ အ စဉ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် ဝေး ကွာ စွာ နေ သူ တို့ သည်၊ မု ချ ပျက် စီး ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် နှင့် ကွာ၍၊ မှား ယွင်း သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ပယ် ရှား တော် မူ ၏။ ငါ မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ အ ကျိုး ရှိ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ခို လှုံ လျက် နေ ရ သ ဖြင့်၊ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ကို ကြား ပြော ခွင့် ရ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ စဉ် စွန့် ပယ် ခြင်း၊ စား ကျက် တော် ရှိ သိုး များ ပေါ် မှာ ဒေါ သ ထား ခြင်း ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ပြုတော် မူ ပါ သ နည်း။ ရှေး ကာ လ က၊ ပိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး အ ဖြစ်၊ ဝယ် ထား ရွေး နုတ် သော ပ ရိ သတ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိန်း ဝပ် ခဲ့ ဖူး သော ဇိ အုန် တောင် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ လျက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌၊ ရန် သူ တို့ ပြု သ မျှ သော ဘေး၊ တည် မြဲ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း သို့ ချီ ကြွ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ သည်၊ တွေ့ ဆုံ တော် မူ ရာ အ တွင်း တွင် ဟိန်း၍၊ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ တော် အ စား၊ ကိုယ့် အ မှတ် လက္ခ ဏာ များ ကို တင် ထား ခြင်း၊ ထူ ထပ် သော တော အုပ် ကို၊ ပု ဆိန် နှင့် ထွင် သ ကဲ့ သို့၊ ယ ခု ပင် ဗိ မာန် တော် တု ပန်း တန် ဆာ များ ကို၊ ပု ဆိန်၊ သံ တူ နှင့် တစ် ပြိုင် နက် ချိုး ဖျက် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို မီး တိုက် ခြင်း၊ နာ မ တော် ကိန်း ဝပ် ရာ ကို၊ မြေ လှန် သည့် တိုင် အောင် ဖြို လှဲ ခြင်း၊ တစ် မျိုး လုံး ကို နှိမ် နင်း ကြ ကုန် အံ့ ဟု၊ ကြံ စည်၍၊ ပြည် တော် ရှိ ဓ မ္မာ ရုံ ဟူ သ မျှ ကို မီး ရှို့ ခြင်း ပြု ကြ လေ ပြီ တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ မှတ် လ က္ခ ဏာ များ ကား၊ မျက် ကွယ် သည့် အ လျောက်၊ အ သိ ပ ညာ မ ပေါ် ဘဲ နေ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ မည် နည်း။ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး မျှ မ ပေါ် မ ထွန်း ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ရန် ဘက် ပြု သူ သည်၊ မည် မျှ ကြာ ကဲ့ ရဲ့ ခွင့် ရ ပါ မည် နည်း။ ရန် သူ သည်၊ နာ မ တော် ကို အ စဉ် မ ထီ လေး စား ပြု ခွင့် ရ မည် လော။ ညာ လက် ရုံး တော် ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ သ နည်း။ ရင် ခွင် ထဲ က ထုတ်၍ ကုန် ခန်း စေ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ရှေး ကာ လ မှ စ၍၊ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ကို၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ တွင်း ပြု တော် မူ သော၊ ငါ့ ဘု ရင် မင်း ဖြစ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ပင် လယ် ကို ခွဲ ဖြတ် ခြင်း၊ မြစ် ရေ အ နီး၊ မြွေ န ဂါး တို့၏ ဦး ခေါင်း များ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း၊ ဖွတ် မိ ကျောင်း ၏ ဦး ခေါင်း ကို ချေ မွှ၍၊ တော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ စား ရန် အပ် ပေး ခြင်း၊ စမ်း ရေ နှင့် ချောင်း ရေ ကို ပေါက် စေ သည့် ပြင်၊ မြစ် ကြီး တို့ ကို ခန်း စေ ခြင်း ပြု တော် မူ ပြီ။ နေ့ နှင့် ညဉ့် သည် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ လ မင်း နှင့် နေ မင်း ကို တည် ၍၊ မြေ ကြီး၏ နယ် နိ မိတ် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ နွေ ဥ တု နှင့် ဆောင်း ဥ တု ကို လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရန် သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့၍၊ နာ မ တော် ကို လူ မျိုး ယုတ် တို့ မ ထီ လေး စား ပြု ကြ ကြောင်း၊ သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော်၏ ချိုး ငှက် ဇီ ဝ ကို၊ သား ရဲ ဘေး သို့ အပ် နှင်း ခြင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အ သက် ကို၊ အ စဉ် မေ့ လျော့ ခြင်း ပြု တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မှောင် ကျ ရာ တိုင်း ပြည် များ တွင်၊ အ ဓ မ္မ မှု များ ပြား သည့် အ တွက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ထောက် ထား တော် မူ ပါ။ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ သည် အ ရှက် ကွဲ လျက် မ ပြန် ရ စေ ဘဲ၊ နာ မ တော် ကို ထို ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ ချီး မွမ်း ရ ကြ ပါ စေ သော။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ယုတ် မာ သူ တို့ အ စဉ် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို သ တိ ရ လျက်၊ ထ ကြွ ၍ ကိုယ့် အ မှု ကို လဲ လျှောက် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ ဟိန်း သံ၊ ပုန် ကန် သူ တို့ ပြု မြဲ ရာ ဟုန်း သံ ကို မေ့ လျော့ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ နာ မ တော် နီး ကပ် သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ချီး မွမ်း၍၊ ထော မ နာ ပြု ကြ ပါ၏။ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို၊ လူ တို့ ပြန် ကြား ကြ ပါ၏။ ငါ သည်၊ ထိုက် သင့် သော အ ချိန် ကို ချိန်း ချက် ပြီး လျှင်၊ မျှ တ စွာ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မည်။ တည် ရာ တိုင် များ ကို ငါ ထောက် ခံ ခဲ့ သော် လည်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ ပါ၊ ပျက် ပြား ရ ကြ၏။ မောက် မာ သူ တို့ အား၊ မောက် မာ သော အ ကျင့် ကို မ ကျင့် ကြ နှင့် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့ အား၊ သင် တို့ ဦး ချို ကို မ မြှောက် မ ဝင့် ကြ နှင့်။ လည် ပင်း ခိုင် မာ လျက် မ ဝါ မ ကြွား ကြ နှင့် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ အမိန့် ရှိ သည် မှာ၊ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ က န္တာ ရ ရှိ တောင် တန်း က မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် သာ လျှင်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ဆဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ တစ် ဦး ကို နှိမ့် ချ၍၊ တစ် ဦး ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုင် တော် မူ သော ဖ လား၌ ဆူ ပွက် သော စ ပျစ် ရည်၊ ရော စပ် ပြီး စ ပျစ် ရည် အ ပြည့် ရှိ သ ဖြင့်၊ သွန် ချ တော် မူ ရာ၊ အ နစ် အ ဖတ် ကို ပင် မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ ဆိုး အ ပေါင်း တို့ သုံး သောက် ကြ ရ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ငါ မူ ကား၊ အ စဉ် မ ပြတ် ပြန် ကြား၍၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် အား ကျူး ဧ ပါ မည်။ လူ ဆိုး တို့ ၏ ဦး ချို အ ပေါင်း ကို ငါ ဖြတ် မည်။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၏ ဦး ချို များ မူ ကား၊ ရှည် မြင့် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ယု ဒ ပြည် တွင်၊ ဘု ရား သ ခင် ကျော် စော လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တိုင်း တွင်၊ နာ မ တော် ကြီး မြတ် ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှာ၊ တဲ တော်၊ ဇိ အုန် တောင် မှာ၊ စံ ရာ တော် ရှိ၏။ ထို အ ရပ်၌၊ လေး မြှား၊ ဒိုင်း လွှား၊ ဓား လွယ် နှင့် စစ် လက် နက် များ ကို ချိုး ဖျက် တော် မူ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည်၊ လု ယူ ရာ တောင် တန်း အ ထက်၊ အ ရောင် တောက်၍ ဘုန်း ကြီး တော် မူ၏။ ရဲ ရင့် သူ တို့ သည်၊ အ လု အ ယက် ခံ ရ၍၊ အ အိပ် ကြီး အိပ် ကြ ရ ပြီ။ အား ကြီး သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ ကိုယ့် လက် ရုံး ကို မ သုံး ရ။ အို ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရ ထား တပ်၊ မြင်း တပ် များ သည်၊ အိပ် မော ကျ ရ ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် တစ် ပါး တည်း သာ လျှင်၊ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ အ မျက် တော် ထွက် သော အ ခါ၊ ရှေ့ တော်၌ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် ပါ မည် နည်း။ ကိုယ် တော် သည်၊ လူ တို့ ဒေါ သ ဖြင့် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ရာ၊ ကျန် ဒေါ သ ဖြင့် ခါး စည်း ရာ အ ကြောင်း၊ မု ချ ဖြစ် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ က တိ သ စ္စာ ပြု ၍၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ ကြ လော့။ အ ခြံ အ ရံ တော် ဟူ သ မျှ လည်း၊ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့၊ လက် ဆောင် တော် များ ကို ဆက် သ ကြ စေ။ အ မင်း မင်း တို့ စိတ် မာန် ကို ပယ် ဖြတ် ၍၊ မြေ ကြီး ရှင် ဘု ရင် တို့ ၌၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ငါ သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ၊ အ သံ လွှင့် လျက် အော် ဟစ် မည်။ ဘု ရား သ ခင့် ထံ၊ အ သံ လွှင့် သ ဖြင့်၊ နား ညောင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ အ ရှင် ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ လျက်၊ ညဉ့် အ ခါ၌ အား မ လျော့ ဘဲ လက် ဆန့် လျက် နေ ခိုက်၊ နှစ် သိမ့် ရာ ကို ငါ ငြင်း ဆို၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို သ တိ ရ၍ မြည် တမ်း ခြင်း၊ စဉ်း စား၍ စိတ် ပျက် ခြင်း ရှိ ရ၏။ မျက် ခမ်း ကို မြစ် တား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပြော ဆို ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ လူး လှိမ့် ရာ၊ ရှေး ကာ လ နေ့ ရက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ မ ဆွ က နှစ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဆင် ခြင် လျက်၊ ကိုယ့် ညဉ့် သီ ချင်း ကို သ တိ ရ၍၊ ကိုယ့် စိတ် နှ လုံး နှင့် ဆွေး နွေး လျက်၊ ငါ့ ဝိ ညာဉ် စစ် ဆေး သည် မှာ၊ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ကာ လ အ စဉ် စွန့် ထား၍၊ နောက် နောင် နှစ် သက် တော် မ မူ ဘဲ နေ မည် လော။ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် ကုန် ခန်း၍၊ လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် က တိ တော် ပြတ် စဲ ပြီ လော။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကျေး ဇူး ပြု ရန် သ တိ လစ်၍၊ အ မျက် တော် ဖြင့်၊ က ရု ဏာ တော် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပြီ လော ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ ဝန် ခံ သည် ကား၊ အား နည်း သ ဖြင့် ထို အ တိုင်း စဉ်း စား သော် လည်း၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ ညာ လက် ရုံး တော် စီ မံ သော နှစ် များ အ တွင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ ကို အောက် မေ့ ခြင်း၊ ရှေး ကာ လ ပြု ဖူး တော် မူ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို သ တိ ရ ခြင်း၊ ပြု တော် မူ သ မျှ ကို ဆင် ခြင် ခြင်း၊ စီ ရင် တော် မူ သ မျှ ကို စဉ်း စား ခြင်း ပြု ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ နည်း လမ်း တော် သည် သန့် ရှင်း ရာ တ ရား၌ တည် ရှိ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ကဲ့ သို့ မည် သည့် ဘု ရား ကြီး မြတ် သ နည်း။ ကိုယ် တော် သည်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို စီ ရင် လျက်၊ လူ မျိုး တို့ တွင် တန် ခိုး တော် ကို ပြ တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ လူ မျိုး တော် တည်း ဟူ သော ယာ ကုပ် နှင့် ယော သပ်၏ သား မြေး တို့ ကို၊ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ရွေး နုတ် တော် မူ ပါ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ရေ များ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖူး မြင် ကြ ပါ ပြီ။ ရေ များ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖူး မြင်၍ ကြောက် ရွံ့ ကြ ပါ၏။ နက် ရှိုင်း ရာ များ လည်း တုန် လှုပ် ကြ ပါ၏။ မိုး တိမ် များ သည် ရေ ကို သွန် ချ၍၊ ကောင်း ကင် လည်း အ သံ ပြု ရာ၊ မြှား တော် များ ထွက် လာ ကြ ပါ၏။ လေ ဗွေ၌၊ ကိုယ် တော်၏ မိုး ကြိုး သံ လွှင့်၍၊ လျှပ် စစ် များ ပြက် သ ဖြင့်၊ လော က ကို လင်း စေ ရာ၊ မြေ ကြီး တုန် တုန် လှုပ် လှုပ် ရှိ ၏။ လမ်း တော် သည်၊ ပင် လယ် ၌၊ လမ်း ခ ရီး တော် လည်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ၌ ရှိ သ ဖြင့်၊ ခြေ တော် ရာ များ မ ထင် ရှား ပါ။ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ လက် ဖြင့်၊ လူ မျိုး တော် ကို သိုး စု ကဲ့ သို့ လမ်း ပြ တော် မူ ပါ ၏။ ငါ့ လူ မျိုး တို့၊ ငါ့ တ ရား ကို နာ ခံ၍၊ နှုတ် မြွက် သော စ ကား များ ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ပုံ ဆောင် သော စ ကား ကို နှုတ် မြွက် လျက်၊ ရှေး ကာ လ က နက် နဲ ရာ များ ကို ဖော် ပြ မည်။ ဘိုး ဘေး တို့ ကြား ပြော၍၊ ငါ တို့ ကြား သိ သော အ ရာ များ ကို၊ သား မြေး တို့ မှ မ ထိမ် မ ချန် ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ချီး မွမ်း ဖွယ် သော တန် ခိုး တော် များ၊ ပြု တော် မူ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို၊ နောက် လူ မျိုး တစ် ဆက် အား ပြန် ကြား ကြ မည်။ လေး လက် နက် ကိုင် ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး သား တို့ သည်၊ စစ် တိုက် သော နေ့၌ ဆုတ် ပြေး ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို မ စောင့်၊ တ ရား တော် လမ်း၌ မ လျှောက် ဟု ငြင်း ဆို လျက်၊ ပြ တော် မူ သော အ မှု တော် များ နှင့်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို မေ့ လျော့ ကြ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည်၊ ဇော န လွင် ပြင် တွင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ မျက် မှောက်၌ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု နှင့် တော် မူ ရာ၊ ပင် လယ် ကို ခွဲ လျက်၊ ရေ များ ကို စု ပုံ၍ ဖြတ် သွား စေ ခြင်း၊ နေ့ အ ခါ၌ တိမ် တိုက် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် ရှိ သ မျှ မီး အ လင်း ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ လမ်း ပြ ခြင်း၊ သဲ က န္တာ ရ ၌ ကျောက် တောင် များ ကို ခွဲ ၍၊ ပင် လယ် နှင့် အ မျှ ရေ များ စွာ ကို တိုက် ခြင်း၊ ကျောက် တောင် ထဲ က စမ်း ရေ ထွက် စေ၍၊ မြစ် ရေ ကဲ့ သို့ စီး စေ ခြင်း စီ ရင် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ မှာ မူ၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ကို၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် ပုန် ကန် ခြင်း အား ဖြင့် ပြစ် မှား မြဲ ပြစ် မှား လျက်၊ ကိုယ့် အ လို အ လျောက် အ စား ကို တောင်း ၍၊ စိတ် နှ လုံး ၌ ဘု ရား သ ခင် ကို စုံ စမ်း ကြ သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သဲ က န္တာ ရ ၌၊ စား ပွဲ ပြင် နိုင် သ လော။ ကျောက် တောင် ကို ရိုက် တော် မူ သ ဖြင့်၊ မြစ် ရေ ကဲ့ သို့ ရေ ထွက် စီး သည် မှန် သော် လည်း၊ လူ မျိုး တော် အ ဖို့ ဟင်း လျာ ကို စီ မံ၍၊ ထမင်း ကို ပေး နိုင် သေး သ လော ဟု၊ ဘု ရား သ ခင် အား တော် လှန် ပြော ဆို ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၌ မ ယုံ ကြည်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို မ ကိုး စား ဘဲ နေ ကြ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သိ၍၊ အ မျက် ထား တော် မူ ရာ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး တစ် ဘက်၌ မီး တောက် ငြိ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တစ် ဘက်၌ အ မျက် တော် ထွက် ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ အ ထက် အာ ကာ သ များ အား အ မိန့် ရှိ၍၊ ကောင်း ကင် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ရာ၊ စား ရန် မ န္န ကို ရွာ စေ လျက်၊ ကောင်း ကင် ဆန် စ ပါး ကို သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊ လူ တို့ သည် တန် ခိုး ရှင် တို့ ဩ ဇာ ကို သုံး ဆောင်၍၊ ဝ ပြော စွာ စား ခွင့် ရ ကြ ၏။ ကောင်း ကင်၌ အ ရှေ့ လေ ကို လွှတ် ခြင်း၊ တန် ခိုး တော် ဖြင့် တောင် လေ ကို ပို့ ခြင်း ပြု၍၊ မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ ဟင်း လျာ ကိုလည်း ကောင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ၊ ငှက် သ တ္တ ဝါ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ရွာ စေ လျက်၊ တပ် ချ ရာ အ လယ်၊ စ ခန်း ချ ရာ ပတ် လည် ၌ ကျ စေ သည့် အ လျောက်၊ သူ တို့ စား လို တိုင်း ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဝ စွာ စား ရ ကြ ၏။ ထို သို့ တပ် မက် သော အ စာ ကို စား လျက်၊ မ ရောင့် ရဲ သေး မီ၊ ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ သန် မာ သူ တို့ ကို ကွပ် မျက်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လက် ရွေး တို့ ကို လှဲ ချ သော် လည်း၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို မ ယုံ ဘဲ၊ ပြစ် မှား လျက် ရှိ နေ ကြ သ ဖြင့်၊ သူ တို့ ရက် တာ ကို တစ် ရှူ တစ် ရှိုက်၊ နှစ် တာ ကို အ လန့် တ ကြား ပြတ် စေ တော် မူ ၏။ ကွပ် မျက် တော် မူ ရာ၊ ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ ပြန် လာ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကိုယ့် ကျောက် တောင်၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကိုယ် ကို ရွေး နုတ် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း၊ သ တိ ရ ကြ ပြန်၏၊။ သို့ ရာ တွင်၊ နှုတ် ဖြင့် မြှောက် ပင့် လျက်၊ လျှာ ဖြင့် မု သာ ဆို လျက်၊ ရှေ့ တော်၌ စိတ် နှ လုံး မ တည် ကြည်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော်၌ သ စ္စာ မ စောင့် ဘဲ နေ ကြ၏။ က ရု ဏာ တော် နှင့် ပြည့် စုံ သော ကိုယ် တော် မူ ကား၊ သူ တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ၊ ဒု စ ရိုက် ကို ဖြေ လွှတ် လျက်၊ အ မျက် တော် အ ကုန် မ နှိုး ဆော် ဘဲ၊ ကြိမ် ဖန် များ စွာ လွှဲ လျက်၊ အ သွေး အ သား မျှ သာ၊ တိုက် သွား ၍ မ ပြန် ရ သော လေ မျှ သာ ဖြစ် ကြောင်း ကို အ မှတ် ရ တော် မူ ရာ၊ ကိုယ် တော် ကို သဲ က န္တာ ရ၌ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ပုန် ကန်၍၊ သဲ တော၌ စိတ် တော် နာ ဖွယ် ပြု ကြ သည် တ ကား။ သူ တို့ သည်ဖောက် ပြန် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို စုံ စမ်း၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင့် အ မျက် တော် တိုက် လျက်၊ လက် ရုံး တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ ထံ မှ ရွေး နုတ် တော် မူ သော နေ့ ရက် ကာ လ ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ လစ် ကြ သည် မှာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ လ က္ခ ဏာ သက် သေ တော် များ၊ ဇော န လွင် ပြင်၌ အံ့ ဖွယ် တန် ခိုး တော် များ ကို စီ ရင် လျက်၊ ရေ မ သောက် ရ စေ ရန် မြစ် ရေ၊ ချောင်း ရေ များ ကို၊ သွေး ဖြစ် စေ တော် မူ ခြင်း၊ ကိုက် တတ် သော မှက် များ နှင့်၊ ဖျက် ဆီး တတ် သော ဖား များ ကို လွှတ် တော် မူ ခြင်း၊ အ သီး အ နှံ ကို နှံ ကောင် များ သို့ လည်း ကောင်း၊ ချွေး နဲ စာ ကို ကျိုင်း ကောင် များ သို့လည်း ကောင်း၊ အပ် ပေး တော် မူ ခြင်း၊ စ ပျစ် ပင် များ ကို မိုး သီး ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ပိုး စာ ပင် များ ကို နှင်း ခဲ ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဖျက် ဆီး တော် မူ ခြင်း၊ သိုး၊ နွား များ ကို မိုး သီး ၌ လည်း ကောင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို မိုး ကြိုး မီး၌ လည်း ကောင်း၊ လွှဲ အပ် တော် မူ ခြင်း၊ ဒု က္ခ ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တို့ ဖြစ် သော အ မျက်၊ ဒေါ သ၊ သော က နှင့် အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ခြင်း၊ အ မျက် တော် လမ်း ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ သူ တို့ အ သက် မ သေ စေ ရန် ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ၊ ကပ် ရော ဂါ သို့ အပ် ပြီး လျှင်၊ ဟာ မ အ မျိုး တဲ များ ရှိ၊ ခွန် အား၏ က န ဦး ဖြစ် သူ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ဩ ရ သ ဟူ သ မျှ ကို ဒဏ် ခတ် ခြင်း များ ပြင်၊ လူ မျိုး တော် ကို သိုး များ ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆောင်၍၊ သဲ က န္တာ ရ၌ သိုး စု ကဲ့ သို့ လမ်း ပြ တော် မူ ခြင်း၊ ပင် လယ် အ လွှမ်း အ မိုး ကို ရန် သူ တို့ ခံ ကြ ရာ၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘေး ကင်း စွာ ပို့ ဆောင် တော် မူ ခြင်း၊ ညာ လက် ရုံး တော် ဖြင့် အ ပိုင် ရ တော် မူ သော ဤ တောင် တန်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ပြည် တော် အ စွန်း သို့ လိုက် ပို့ တော် မူ ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ရှေ့ မှ နှင် ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် များ၏ အ ပိုင် အ ဖြစ်၊ တာ ထိုး ဝေ ပေး လျက်၊ တဲ များ တွင် နေ ရာ ချ တော် မူ ခြင်း များ တည်း။ သို့ ဖြစ် ပါ လျက်၊ သူ တို့ သည် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် ကို စုံ စမ်း၍ ပုန် ကန် ပြီး လျှင်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို မ စောင့် မ ထိန်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဘာ ဝဖောက် ပြန် လျက်၊ သ စ္စာ ဖျက် လျက်၊ လိမ် ဖယ် သော လေး ကဲ့ သို့ လွဲ ကြ၍၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ဖြင့် အ မျက် တော် တိုက် လျက်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ဖြင့် ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း ကို ဖြစ် စေ ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြား သိ၍၊ အ မျက် ထား တော် မူ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို များ စွာ ရွံ ရှာ သ ဖြင့်၊ လူ တို့ တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ၊ ရှိ လော တဲ တော် ကို စွန့် ခွာ ၍၊ ခွန် အား တော် ကို သိမ်း သွား ရာ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဘုန်း တော် ကို ရန် ဘက် တို့ လက် သို့ လည်း ကောင်း၊ လွှဲ အပ် လျက်၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ကို အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး တော် တို့ ၌ ဓား ဘေး သင့် စေ တော် မူ လျှင်၊ လူ ပျို တို့ မီး ကျွမ်း လောင် ၍၊ အ ပျို တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သီ ချင်း ကြား ခွင့်၊ ဓား ဘေး ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကျ ဆုံး၍၊ မု ဆိုး မ တို့ သည် မြည် တမ်း မှု ပြု ခွင့် မ ရ ကြ။ ထို အ ခါ၊ အ ရှင် ဘု ရား သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ သော သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ရည် ကြောင့် ဟစ် အော် သော သူ ရဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ နိုး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ရန် ဘက် တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တွန်း လှန် သ ဖြင့်၊ အ စဉ် အ မြဲ အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ နွယ် ကို မ ရွေး ဘဲ၊ ယော သပ်၏ တဲ ကို ငြင်း ပယ်၍၊ ယု ဒ အ နွယ် ကို လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် တော် မူ ရာ ဇိ အုန် တောင် ကို လည်း ကောင်း၊ ရွေး တော် မူ လျက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ဘ ဝဂ် ပ မာ ဏ၊ ကာ လ အ စဉ် တည် သော မြေ ပ ထ ဝီ ကဲ့ သို့ တည် ဆောက် တော် မူ ၏။ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို လည်း ရွေး ကောက် လျက်၊ သိုး ခြံ များ ထဲ က ထုတ် ယူ လျက်၊ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ယာ ကုပ်၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ထိန်း ကျောင်း စေ ရန်၊ နို့ ငင် သိုး မ များ ကို လိုက် ပို့ ရာ မှ ခေါ် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ထို မင်း လည်း စုံ လင် သော စိတ် အ တိုင်း၊ ထိန်း ကျောင်း ၍၊ ကျွမ်း ကျင် သော လက် ဖြင့် လမ်း ပြ ခဲ့ သ တည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ပိုင် ရာ တော် ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် ကို မ သန့် စေ လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဖြို ဖျက် လျက်၊ ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ လောင်း များ ကို၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ကြည် ညို သူ တို့ အ သား ကို၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ အ စာ ဖြစ် စေ သည့် ပြင်၊ အ သွေး ကို လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည်၌ ရေ ကဲ့ သို့ သွန် ကြ၍၊ သင်္ဂြိုဟ် မည့် သူ မ ရှိ ချေ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြည် နီး ချင်း တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သူ တို့ ပြက် ရယ် ပြု၍ သ ရော် ရာ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မျက် တော် မ ငြိမ်း ဘဲ၊ မည် မျှ ကြာ ထား လျက် နေ ပါ မည် နည်း။ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း သည်၊ မီး ကဲ့ သို့ လောင် လျက် နေ မည် လော။ ဘိုး ဘေး တို့ ဒု စ ရိုက် များ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ်၌ မှတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ အ လွန် နိမ့် ကျ လျက် ရှိ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို၊ က ရု ဏာ တော် သည် အ လျင် အ မြန် ကူ မ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ နာ မ တော် ဘုန်း အ သ ရေ ကို ထောက်၍ မ စ တော် မူ ပါ။ နာ မ တော် အ တွက် ကယ် လွှတ် ၍၊ အ ပြစ် များ ကို ဖြေ ရှင်း တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ဘု ရား ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် လှောင် ပြောင် ခွင့် ရ ကြ အံ့ နည်း။ သွန်း ပြီး သော ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ သွေး အ တွက်၊ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ကို၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ မျက် မှောက်၌ လူ မျိုး ခြား တို့ သိ ကြ ပါ စေ သော။ ရှေ့ တော် သို့ အ ချုပ် ခံ ရ သူ၏ ညည်း တွား သံ ကြား ရောက် စေ၍၊ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ကြီး သည် နှင့် အ ညီ၊ သေ ဒဏ် ကျ သူ တို့ ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ပြည် နီး ချင်း တို့ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း အ ပြစ် ကို၊ ကိုယ့် ရင် ခွင် ထဲ သို့ ခု နစ် ဆ ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ၊ အ ရှင် ဘု ရား။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် စား ကျက် တော် ရှိ သိုး စု တည်း ဟူ သော၊ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သူ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို အ စဉ် ချီး မွမ်း၍၊ ဂုဏ် တော် ကို လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ဖော် ပြ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ယော သပ် အ မျိုး ကို သိုး စု ကဲ့ သို့ လမ်း ပြ တော် မူ သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အ ထိန်း အ ကျောင်း တော်၊ နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ နေ တော် မူ သော အ ရှင်၊ ရောင် ခြည် တော် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ဧ ဖ ရိမ်၊ ဗင်္ယာ မိန်၊ မ နာ ရှေ အ နွယ် တို့ ရှေ့ တန် ခိုး တော် ကို နှိုး ဆော်၍၊ ကြွ ရောက် ကယ် မ တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပြန် လာ စေ၍၊ လွတ် မြောက် ကြ ရ စေ ခြင်း ငှာ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး တော် ပ ဌ နာ ပြု ရာ တွင်၊ မည် မျှ ကြာ အ မျက် ထွက် တော် မူ ပါ မည် နည်း။ ကိုယ် တော် သည် မျက် ရည် မုန့် ကျွေး ခြင်း၊ မျက် ရည် များ စွာ တိုက် ခြင်း ပြု လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရန် သူ တို့ လှောင် ပြောင် ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ပြည် နီး ချင်း တို့ ရှေ့ ဘက် ပြိုင် ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပြန် လာ စေ၍၊ လွတ် မြောက် ရ စေ ခြင်း ငှာ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် စ ပျစ် နွယ် ပင် ကို အိ ဂျစ် ပြည် က ယူ ခဲ့၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို နှင် ထုတ် ပြီး လျှင်၊ စိုက် တော် မူ ရာ၊ ထို အ ပင့် ရှေ့ မြေ ထွင် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ မြစ် နက် စွာ စွဲ၍ တစ် ပြည် လုံး ပြည့် ကြီး ပွား သော်၊ အ ရိပ် သည် တောင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ခက် အ လက် များ သည် မြင့် သော သစ် က တိုး ပင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ လွှမ်း မိုး လျက်၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ သည် ပင် လယ် တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ အ ညွန့် များ သည် မြစ် ကြီး တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ရောက် ပါ ၏။ ယ ခု မူ ကား၊ လမ်း ဖြင့် သီ သွား သူ တိုင်း ဆွတ် ခူး ရ အောင်၊ ခြံ စည်း များ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ချိုး ဖျက် တော် မူ ပါ သ နည်း။ တော ဝက် များ သည် ကိုက်၍ တော သား ရဲ များ လည်း စား ကြ ပါ သည် တ ကား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ တစ် ဖန် ကြွ လာ ပြီး လျှင်၊ ကောင်း ကင် မှ ငုံ့ ကြည့် လျက်၊ ဤ စ ပျစ် ပင် မှ စ၍၊ ညာ လက် တော် ဖြင့် စိုက် ပျိုး ရာ ငုတ်၊ ကိုယ် တော် တိုင် အ ဖို့ ခိုင် ခံ စေ သော အ နွယ် ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ မီး တိုက် ခြင်း၊ ခုတ် လှဲ ခြင်း ခံ ရ၍၊ မျက် နှာ ထား တော် မူ သ ဖြင့် ပျက် စီး ပါ ပြီ။ ညာ လက် တော် ဖြင့် ရွေး ကောက် သော လူ၊ ကိုယ် တော် တိုင် အ ဖို့ သန် စွမ်း စေ သော လူ့ သား အ ပေါ် မှာ၊ လက် တော် ကို မိုး ထား တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင်၊ အ ထံ တော် မှ ဆုတ် ခွာ၍ သွား မည် မ ဟုတ် ပါ။ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ လျှင်၊ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု ကြ ပါ မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပြန် လာ စေ၍၊ လွတ် မြောက် ကြ ရ စေ ခြင်း ငှာ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ငါ တို့ စွမ်း အား ဖြစ် သော ဘု ရား သ ခင် အား ကြွေး ကြော်၍၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် အား ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ဆာ လံ သီ ချင်း ကို ချီး ကျူး ၍၊ ပတ် သာ မှ စ သော သာ ယာ စွာ စောင်း နှင့် တ ယော ထိုး ခြင်း၊ လ ဆန်း နေ့၊ ငါ တို့ ပွဲ ခံ ရာ လ ပြည့် နေ့ ၌၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း ကို ပြု ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၌ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ယာ ကုပ် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် ကြွ တော် မူ ရာ၊ ယော သပ် အ နွယ် ၌ သက် သေ ခံ ချက် ကို ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ သ တည်း။ မ သိ မ ကျွမ်း သော ဘာ သာ ကို ငါ ကြား ရ မည် မှာ၊ ငါ သည် သူ့ ဝန် ကို ပ ခုံး မှ ချ ခြင်း၊ တောင်း ကို လက် လွှတ် ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ ဒု က္ခ ရောက်ခ ၍ သင် ဟစ် ခေါ် ရာ၊ ကယ် လွှတ် ခြင်း၊ ပုန်း နေ သော မိုး ခြုန်း ရာ မှ တုံ့ ပြန် ခြင်း၊ မေ ရိ ဘ ရေ အ နီး၊ စံ ချ ခြင်း များ ကို ပြု ၏။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော်၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ သ တိ ပေး မည်။ အ ခြား ဘု ရား ကို မ ကိုး ကွယ် နှင့်။ လူ မျိုး ခြား ဘု ရား ကို ရှိ မ ခိုး နှင့်။ ငါ သည် သင့် ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် ခဲ့ စေ သော သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ သင့် နှုတ် ကို ကျယ် စွာ ဖွင့် လော့။ ပြည့် ဝ စေ မည်။ သို့ ရာ တွင်၊ ငါ့ မိန့် ဆို သံ ကို လူ မျိုး တော် နား မ ထောင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဝန် မ ခံ သည့် အ တွက်၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း သည့် အ လျောက်၊ သ ဘော ထင် မြင် ရာ လိုက် ခွင့် ကို ငါ ပေး လိုက် ၏။ လူ မျိုး တော် သည်၊ နား ထောင်၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ နည်း လမ်း တော်၌ လျှောက် လိုက် ကြ ပါ စေ သော။ သို့ ပြု လျှင်၊ ငါ သည် သူ တို့ ရန် သူ တို့ ကို အ လျင် အ မြန် နှိမ် နှင်း၍၊ ရန် ဘက် တို့ ကို ဖိ စီး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မုန်း ထား သူ တို့ လည်း၊ ကိုယ် တော့် ထံ ကျိုး နွံ ဟန် ဆောင် ၍၊ လူ မျိုး တော် တို့ ခေတ် အ စဉ် အ မြဲ တည် ပါ စေ သော။ ငါ သည် ဂျုံ စ ပါး အ ထူး အ မြတ် နှင့် ကျွေး လျက်၊ ကျောက် ကြား ထွက် ပျား ရည် နှင့် ရောင့် ရဲ စေ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ကိုယ် တော် ၏ ပ ရိ သတ် ၌ ရပ် တန့် လျက်၊ ဘု ရား တို့ တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ၊ လူ ဆိုး တို့ မျက် နှာ ကို ထောက် ၍၊ မ တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် ကြ မည် နည်။ အား နည်း သူ နှင့် အ ဘ မဲ့ သူ တို့ အ မှု ကို ဆုံး ဖြတ် ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ နှင့် ဆင်း ရဲ သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် ခြင်း၊ အား နည်း သူ နှင့် နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ဆယ် ယူ၍၊ လူ ဆိုး တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် ခြင်း ပြု ကြ လော့။ သူ တို့ မ သိ၊ နား မ လည် ဘဲ၊ မှောင် မိုက်၌ သွား လာ ကြ ရာ၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ ခြေ အ မြစ် ရှိ သ မျှ လှုပ် ရှား လျက် ရှိ ၏။ သင် တို့ သည် ဘု ရား များ၊ ရှိ သ မျှ သည် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ၏ သား များ ဖြစ် ကြောင်း၊ ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ သော် လည်း၊ လူ ဘာ ဝ သေ ခြင်း၊ မင်း တို့ ဘာ ဝ ကျ ဆုံး ခြင်း၊ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ တည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ အ ပိုင် ရ တော် မူ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ထ ရပ် ၍ မြေ ကြီး ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ စိတ် ဧ လျက် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ တော် မ မူ ပါ နှင့် ဘု ရား၊ ရန် သူ တို့ သည် ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု၍၊ မုန်း ထား သူ တို့ လည်း ခေါင်း မော် လျက်၊ လူ မျိုး တော့် တစ် ဘက် တိုင် ပင် စဉ်း လဲ၍၊ မြတ် နိုး တော် မူ သူ တို့ တစ် ဘက် ကြံ စည် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ၏ နာ မ ကို နောက် နောင် အ မှတ် မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ထို လူ မျိုး ကို တိမ် ကော စေ ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ ဆို ကြ သည် တ ကား။ တစ် သ ဘော တည်း ကြံ စည်၍၊ ကိုယ် တော့် တစ် ဘက် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ သူ တို့ မှာ၊ ဧ ဒုံ၊ ဣ ရှ မေ လ၊ မော ဘ၊ ဟာ ဂ ရ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍၊ ဂေ ဗ လ၊ အ မ္မုန်၊ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့၊ တု ရု မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး သား တို့ တည်း။ အာ ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ လည်း ပါ ဝင် ၍၊ လော တ အ မျိုး သား တို့ ကို စစ် ကူ ကြ ပါ ပြီ။ မိ ဒျန် အ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ခိ ရှုန် ချောင်း အ နီး၊ သိ သ ရ မင်း နှင့် ယာ ဘိန် မင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပြု သ ကဲ့ သို့ စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ သည်၊ အင်္ဒေါ ရ အ ရပ် ၌ ပျက် စီး ၍၊ မြေ ဩ ဇာ ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ လေ ဗွေ၌ ပါ သွား သော အ မှိုက် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ လေ လွင့် သော ဖွဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ။ တော ကို ကျွမ်း သော မီး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ တောင် ကို လောင် သော မီး လျှံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လေ ပြင်း နှင့် လိုက် လံ၍၊ မုန် တိုင်း တော် အား ဖြင့် ခြောက် လှန့် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် ကို ရှာ ကြ စေ ရန်၊ မျက် နှာ ရှက် စေ တော် မူ ပါ။ အ စဉ် အ ရှက် ကွဲ ၍ ထိတ် လန့် ခြင်း၊ ကျိုး ယုတ် ၍ ပျက် စီး ခြင်း ခံ ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ယေ ဟော ဝါ ဟူ ၍ နာ မ တော် ရှိ သော ကိုယ် တော် သာ လျှင်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး အ ထက်၊ မြင့် မြတ် သော ဘုရား ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း၊ သိ ကြ ပါ စေ သော။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စံ ရာ တော် သည်၊ အ လွန် နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် လှ ပါ ၏။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား ထံ၊ နာမ် ခ န္ဓာ၊ ရုပ် ခ န္ဓာ ပါ ကြွေး ကြော် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တံ တိုင်း တော် များ ကိုအ ကျွန်ုပ် စိတ် ဝိ ညာဉ် တ သ၍ မူး မော် လျက် ရှိ လေ စွ တ ကား။ အို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ စာ ငှက် များ သည်၊ အ သိုက် ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ လွှား များ လည်း၊ သား ငယ် မွေး ရာ သိုက် မြုံ ကို လည်း ကောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် များ အ ထက်၊ ရှာ၍ ရ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ကို အ စဉ် ချီး မွမ်း ခွင့် ရ သည့် အ လျောက်၊ ဗိ မာန် တော် ၌ နေ ထိုင် ရ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ပါ၏။ လမ်း တော် မြတ် များ ကို နှ လုံး သွင်း လျက်၊ ကိုယ် တော်၌ အား ထား သော သူ၊ ငို ကြွေး ရာ ချိုင့် ကို လျှောက် သွား စဉ်၊ မိုး ဦး ကြောင့် ကောင်း ကြီး များ လွှမ်း ခြုံ၍၊ စမ်း ရေ ထွက် ရာ အ ရပ် ဟု မှတ် သား သူ တို့ သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ စဉ် တ စိုက် အား တိုး တက် ၍၊ ဇိ အုန် မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ ဖူး မျှော် ရ ကြ ပါ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပ ဌ နာ ကို နာ ခံ တော် မူ ပါ။ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒိုင်း လွှား ဖြစ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ ရှု ကြည့် လျက်၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ၏ မျက် နှာ ကို ထောက် ရှု တော် မူ ပါ။ တံ တိုင်း တော် အ တွင်း၌ တစ် ရက် တာ သည်၊ ရက် ပေါင်း တစ် ထောင် ထက် မြတ် သည့် အ လျောက်၊ လူ ဆိုး တို့ တဲ များ တွင် တစ် ဘ ဝ လွန် သည် ထက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော့် အ နီး ပျပ် ဝပ် ခွင့် ကို သ ဘော ကျ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ နေ နှင့် ဒိုင်း လွှား ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ဘုန်း အ သ ရေ ကို သ နား၍၊ စုံ လင် စွာ ကျင့် ကြံ သူ တို့ အား၊ ကောင်း သော အ ရာ ကို ငြင်း တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၌ ကိုး စား သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ပြည် တော် ကို နှစ် သက်၍၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ပြန် ရောက် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ လူ မျိုး တော် ၏ မ တ ရား မှု ကို ဖြေ လွှတ်၍၊ အ ပြစ် ရှိ သ မျှ ကို ဖုံး အုပ် တော် မူ ပါ ပြီ။ ဒေါ သ မီး ကို အ ကုန် အ စင် ရုပ် သိမ်း ၍၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို လွှဲ တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ ပြန် ကြွ၍၊ အ မျက် တော် ကို ငြိမ်း စေ တော် မူ ပါ။ အ စဉ် အ မြဲ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ အ စဉ် အ ဆက် စိတ် တော် မ ပြေ ဘဲ၊ နေ တော် မူ မည် လော။ ကိုယ် တော်၌ လူ မျိုး တော် ရွှင် လန်း ရ စေ ရန်၊ ရှင် ပြန် စေ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ လော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က ရု ဏာ တော် ကို ပြ၍၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို သ နား တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကြား ပါ ရ စေ။ မိုက် မဲ ရာ သို့ နောင် မ ပြန် ကြ လျှင်၊ ကြည် ညို သော လူ မျိုး တော် အား၊ ငြိမ် သက် ခြင်း သ တင်း ကို မိန့် တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ တိုင်း ပြည် ၌ ဘုန်း တော် ကိန်း ဝပ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ရို သေ သူ တို့ အ နီး၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး တည် လျက် ရှိ ၏။ က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ တော် ဆုံ မိ၍၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း နမ်း ကြ ပြီ။ သ စ္စာ တော် သည် မြေ ကြီး က ပေါ် ပေါက်၍၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း လည်း ကောင်း ကင် က ငုံ့ ကြည့် ပြီ။ မု ချ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ချမ်း သာ ကို သ နား တော် မူ၍၊ ငါ တို့ နယ် မြေ ပြန့် ပြော လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည် ရှေ့ တော် က ချီ သွား၍၊ ခြေ တော် လှမ်း ရာ လမ်း ၌ ပို့ လိမ့် သ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သော အ ကျွန်ုပ် အား၊ နား တော် ညောင်း ၍ ထူး တော် မူ ပါ။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကြည် ညို သော အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် ကို စောင့် ထိန်း၍၊ ကိုယ် တော်၌ ကိုး စား သော ကျွန် တော် မျိုး ကို ကယ် တော် မူ ပါ။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ နေ့ ရှိ သ မျှ ပ ဌ နာ ပြု သော အ ကျွန်ုပ် ကို သ နား တော် မူ ပါ။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ကို စွဲ လမ်း သော ကျွန် တော် မျိုး ၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို၊ ရွှင် လန်း စေ တော် မူ ပါ။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မွန် မြတ် လျက်၊ ချမ်း သာ ပေး လျက်၊ ကိုယ် တော့် ပ ဌ နာ ပြု သူ ရှိ သ မျှ တို့ အား၊ က ရု ဏာ တော် ကြွယ် ဝ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း ၍ အ သ နား တော် ခံ သံ ကို ကြား နာ တော် မူ ပါ။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ထူး တော် မူ သည့် အ လျောက် ပ ဌ နာ ပြု ပါ မည်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဘု ရား ဟူ သ မျှ တို့ တွင်၊ ကိုယ် တော် နှင့် တူ သော ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ နှင့် တူ သော အ မှု မ ရှိ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နည်း လမ်း တော် ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ သ စ္စာ တော် အ တိုင်း၊ လျှောက် လိုက် ပါ မည်။ နာ မ တော် ကို ရို သေ မည့် အ ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး ကို စေ့ စပ် စေ တော် မူ ပါ။ အို အ ကျွန်ုပ်၏ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ က ရု ဏာ တော် ကြီး လှ၍၊ အ သက် ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ အောက် ဆုံး မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ခဲ့ သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ချီး မွမ်း၍၊ နာ မ တော် ဘုန်း ကို အ စဉ် ချီး မြှောက် ပါ မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ကို မျက် မှောက် မ ပြု ဘဲ၊ မာ န ကြီး သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ၍၊ ကြမ်း ကြုတ် သော အ သင်း အ ပင်း တို့ သည်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကြ ပါ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် သ နား သော သ ဘော၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော ရှိ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို လှည့် ကြည့် ၍၊ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။ တန် ခိုး တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး အား ပေး၍၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ ၏ သား ကို ကယ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ စ၍ နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီး ဖြစ် ကြောင်း၊ မုန်း ထား သူ တို့ ထောက် ရှု လျက် အ ရှက် ကွဲ ကြ စေ ရန်၊ ကောင်း သော အ မှတ် လ က္ခ ဏာ ကို ပြ တော် မူ ပါ။ သန့် ရှင်း သော တောင် တန်း၌၊ တည် ထောင် တော် မူ ရာ ဇိ အုန် မြို့ တံ ခါး များ ကို၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ နေ ထိုင် ရာ ရှိ သ မျှ ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ၏။ အို ဘု ရား သ ခင် ၏ မြို့ တော်၊ သင့် ကို ရည်၍၊ မင်္ဂ လာ စ ကား များ ကို မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ ငါ့ အ သိ အ ကျွမ်း တော်၊ ဖိ လိ တ္တိ၊ တု ရု၊ ကု ရှ ပြည် များ သည်၊ မြို့ တော် ဖွား များ ပါ တ ကား ဟု၊ ငါ ကြော် ငြာ မည်။ ဇိ အုန် မြို့ နှင့် စပ်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် မြဲ မြံ စေ တော် မူ ရာ၊ ဤ မြို့၊ ထို မြို့ ကို ဖွား မြင် သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ လူ မျိုး ကို မြို့ တော် ဖွား ဟု၊ လူ မျိုး တို့ စာ ရင်း သွင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ သီ ချင်း ဆို သူ နှင့် တီး မှုတ် သူ တို့ က လည်း၊ ငါ ပျော် မွေ့ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ သင်၌ ရှိ ကြ သည် ဟု ကျူး ဧ ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ ရှေ့ တော်၌ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် အော် ဟစ် ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် ပ ဌ နာ သည် အ ထံ တော် သို့ ဝင် ရောက် ပါ စေ။ အော် ဟစ် သံ ကို လည်း နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် သည်၊ ဘေး ဒု က္ခ များ နှင့် ငြီး ငွေ့ လျက်၊ ဇီ ဝ လည်း မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ရောက် လု ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို နက် ရှိုင်း ရာ တွင်း၊ မှောင် ကျ ရာ အ ရပ်၊ သေ ခြင်း အ ရိပ် များ ၌ ချ ထား၍၊ အ မျက် တော် တင် ဖိ ရာ၊ လှိုင်း တံ ပိုး တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် နှိမ့် နင်း တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ သိ မိတ် ဆွေ တို့ နှင့် ဝေး စေ၍၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ထွက် လွတ် ခွင့် မ ရ ဘဲ အ ချုပ် ခံ ရ၍၊ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကြောင့်၊ မျက် စိ ပျက် လျက် ရှိ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ နေ့ စဉ် အော် ဟစ် လျက်၊ လက် အုပ် ချီ ပါ၏။ လူ သေ တို့ အား အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု တော် မူ မည် လော။ သေ လွန် သူ တို့ ရပ် တန့်၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ မည် လော။ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကို သင်္ချိုင်း တွင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် ကို င ရဲ၌ လည်း ကောင်း၊ ကြော် ငြာ ခွင့်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို မှောင် ကျ ရာ အ ရပ်၌ လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို မေ့ လျော့ ရာ တိုင်း ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ သိ ကျွမ်း ခွင့်၊ ရ မည် လော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ ဟစ် ခေါ် လျက်၊ နံ နက် အ ချိန် ၌ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ ကြို တင် ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို စွန့် ပယ် ခြင်း၊ မျက် နှာ တော် လွှဲ ထား ခြင်း ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ပြု တော် မူ ပါ သ နည်း။ ငယ် ရွယ် စ က ပင်၊ ဒု က္ခ ရောက် လျက် သေ အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် သော အ ကျွန်ုပ် သည်၊ စီ ရင် တော် မူ သော ဘေး များ ကို ခံ ရ၍ ထုံ ကျင် ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ မျက် တော် အ ရှိန် လွှမ်း မိုး လျက်၊ စီ ရင် တော် မူ သော ဘေး များ ဖျက် ဆီး လျက်၊ ရေ ကဲ့ သို့ နေ ရှိ သ မျှ ဝိုင်း ၍၊ တစ် ပြိုင် နက် ဝန်း ရံ ကြ ပါ၏။ ချစ် ခင် သူ၊ ပေါင်း ဖော် သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ အ သိ မိတ် ဆွေ မှာ၊ မှောင် မိုက် ခြင်း ပါ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ က ရု ဏာ တော် များ ကို ကာ လ အ စဉ် သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို၍၊ သ စ္စာ တော် ကို လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် နှုတ် မြွက် ကြား ပြော ပါ မည်။ က ရု ဏာ တော် ကို ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ စေ လျက်၊ သ စ္စာ တော် ကို မိုး ကောင်း ကင်၌ မြဲ မြံ စေ တော် မူ ပြီ ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် ဖွဲ့ ဆို သည့် အ လျောက်၊ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို ကာ လ အ စဉ် ငါ မြဲ မြံ စေ လျက်၊ သင့် ပ လ္လင် ကို လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ စေ မည် ဟူ၍၊ ရွေး ကောက် တော် မူ သူ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဖွဲ့ ခြင်း၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် အား သ စ္စာ ဆို ခြင်း၊ ငါ ပြု လေ ပြီ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မိုး ကောင်း ကင် က၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သူ ၏ ပ ရိ သတ် တို့ ရှေ့ သ စ္စာ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ချီး မွမ်း ရ ပါ ၏။ အာ ကာ သ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တု ပြိုင်၍၊ နတ် သား များ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် မည် သူ တူ သ နည်း။ သန့် ရှင်း သူ တို့ အ သင်း အ ပင်း တွင်၊ အ လွန် ကြောက် မက် ဖွယ်၊ ခြံ ရံ သူ အ ပေါင်း တို့ ထက်၊ ခန့် ညား ဖွယ် ဘု ရား ပေ တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ယာ ဟ၊ တန် ခိုး တော်၊ သ စ္စာ တော် ခြံ ရံ လျက်၊ ကိုယ် တော် နှင့် မည် သူ တူ ပါ သ နည်း။ ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ထ ကြွ ခြင်း ကို အုပ် စိုး၍၊ လှိုင်း တံ ပိုး ခတ် ခြင်း ကို ငြိမ် စေ တော် မူ ပါ ၏။ ရာ ဟဗ် ကို၊ ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ ကဲ့ သို့ ချေ မွှ၍၊ ရန် သူ တော် တို့ ကို၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ သည်၊ ကိုယ် တော် ပိုင် ဖြစ် ပါ၍၊ ဤ လော က နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ ကို တည် ထား ခြင်း၊ မြောက် မျက် နှာ နှင့် တောင် မျက် နှာ ကို ဖန် ဆင်း ခြင်း ပြု တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ တာ ဗော် နှင့် ဟေ ရ မုန် တောင် သည် နာ မ တော် ကြောင့် ကြွေး ကြော် ကြ ပါ၏။ လက် ရုံး တော် တန် ခိုး ကြီး သည့် အ လျောက်၊ လက် တော် ကို ခိုင် ခံ့ စေ၍၊ ညာ လက် တော် ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ပါ၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း သည်၊ ပ လ္လင် တော်၏ တည် ရာ၊ မေတ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် သ စ္စာ တော် သည်၊ မျက် နှာ တော် ရှေ့ ခ စား ရာ ဖြစ် ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြွေး ကြော် သံ ကို သိ ကျွမ်း သော လူ မျိုး သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ၌ သွား လာ ခွင့်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ နာ မ တော်၌ ရွှင် လန်း ခွင့်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ၌ ချီး မြှောက် ခွင့် ခံ ရ ကြ ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် လူ မျိုး တော့် အ စွမ်း သ တ္တိ၏ ဂုဏ် အ သ ရေ ဖြစ် လျက်၊ ကျေး ဇူး တော် အား ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဦး ချို ကို ရှည် မြင့် စေ တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒိုင်း လွှား သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင့် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ကြည် ညို သူ တို့ အား၊ ရူ ပါ ရုံ ဖြင့် ပေး တော် မူ ဖူး သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ သူ ရဲ တစ် ဦး ပေါ် တွင်၊ မ စ ရန် အ ခွင့် ကို တင် လျက်၊ လက် ရွေး တစ် ဦး ကို လူ မျိုး ထဲ က ချီး မြှောက် လျက်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို တွေ့၍၊ သန့် ရှင်း သော ဆီ တော် နှင့် ဘိ သိက် ပေး ခဲ့ လေ ပြီ။ သူ့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် တည် မြဲ လျက်၊ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ခိုင် ခံ့ စေ မည့် အ လျောက်၊ ရန် သူ သည် အ ခွန် ကောက် ခွင့်၊ အ ပြစ် သား တို့ သည် နှိမ် နင်း ခွင့် ကို မ ရ ချေ။ သူ့ ရှေ့ က ရန် ဘက် တို့ ကို ချေ မွှ၍၊ မုန်း ထား သူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် မည်။ သ စ္စာ တော် နှင့် က ရု ဏာ တော် သည်၊ သူ ၌ တည် ၍၊ နာ မ တော် အား ဖြင့် သူ့ ဦး ချို ကို ရှည် မြင့် စေ မည့် ပြင်၊ လက် ကို ပင် လယ် ပေါ် မှာလည်း ကောင်း၊ ညာ လက် ကို မြစ် များ ပေါ် မှာလည်း ကောင်း၊ ငါ တင် စေ မည်။ သူ က၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် တင် ရာ ကျောက် တောင် ဖြစ် ပါ သည် ဟု၊ ငါ့ ထံ အော် ဟစ် ရ မည့် အ လျောက်၊ ငါ လည်း သူ့ ကို ဩ ရ သ အ ဖြစ်၊ မြေ ကြီး ရှင် ဘု ရင် တို့ အ ထွဋ် အ ဖြစ် ခန့် ထား ၍၊ က ရု ဏာ တော် ကို၊ သူ့ အ ဖို့ ကာ လ အ စဉ် စောင့် ထိန်း လျက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် တည် မြဲ သ ဖြင့်၊ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကာ လ အ စဉ်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ကောင်း ကင် ရက် တာ ကဲ့ သို့၊ မြဲ စေ မည်။ သူ့ သား မြေး တို့ သည်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို စွန့် ပယ်၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ အ တိုင်း မ လိုက် မ နာ၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို ရှုတ် ချ၍၊ ပ ညတ် တော် များ ကို မ စောင့် မ ထိန်း ဘဲ နေ လျှင်၊ သူ တို့ ကျူး လွန် မှု များ အ တွက် ကြိမ် လုံး နှင့်လည်း ကောင်း၊ ဒု စ ရိုက် များ အ တွက် ဒဏ် ချက် နှင့်လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် မည် မှန် သော် လည်း၊ သူ မှ က ရု ဏာ တော် ကို နုတ် ပယ် ခြင်း၊ သ စ္စာ တော် ကို ပယ် ဖျက် ခြင်း၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ရှုတ် ချ ခြင်း၊ နှုတ် မြွက် ပြီး က တိ တော် ကို ပြောင်း လဲ ခြင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ ငါ့ သန့် ရှင်း ခြင်း ကို တိုင် တည်၍ တစ် ခါ တည်း သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ပြီ။ ဒါ ဝိဒ် ကို လှည့် စား မည် မ ဟုတ်။ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် လျက်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် လည်း ရှေ့ တော် ၌ နေ ကဲ့ သို့ မြဲ လျက်၊ လ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အာ ကာ သ ရှိ တည် မြဲ သော သက် သေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကာ လ အ စဉ် မြဲ မြံ လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ယ ခု မှာ မူ၊ ကိုယ် တော် သည် ဘိ သိက် ခံ မင်း ကို အ မျက် တော် ထား လျက်၊ စွန့် ပစ် ငြင်း ပယ် ခြင်း၊ ကျွန် တော် ရင်း နှင့် ဖွဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို စက် ဆုပ်၍၊ သ ရ ဖူ ကို မြေ တိုင် အောင် ရှုတ် ချ ခြင်း၊ သူ့ ခြံ စည်း ရိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖျက်၍၊ ခံ တပ် များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ရာ တော် ကို၊ လမ်း ဖြင့် သီ သွား သူ ရှိ သ မျှ တို့ လု ယူ၍၊ တိုင်း ရင်း သား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ် ရောက် ရှာ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် သူ့ ရန် ဘက် တို့ ညာ လက် ကို ချီး မြှောက်၍၊ ရန် သူ ရှိ သ မျှ တို့ အား ရွှင် လန်း ခြင်း၊ စစ် ပွဲ တွင် ခံ ရပ် ခွင့် မ ရ စေ ဘဲ၊ ဓား သွား ကို လိပ် စေ ခြင်း၊ ဘုန်း ရောင် ကို ကွယ် စေ ၍၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို မြေ တိုင် အောင် နှိမ့် ချ ခြင်း၊ ပျို ရွယ် စဉ် ကို ကျုံ့ စေ၍၊ အ ရှက် နှင့် လွှမ်း ခြုံ ခြင်း များ ကို ပြု ပါ လေ စွ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မည် မျှ ကြာ အ စဉ် လွှဲ ရှောင်၍ နေ တော် မူ မည် နည်း။ အ မျက် တော် သည် မီး ကဲ့ သို့ လောင် လျက် နေ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ်၏ အ သက် တာ ကိုလည်း ကောင်း၊ လူ့ သား ဟူ သ မျှ ကို အ ချည်း နှီး အ ဖြစ် ဖန် ဆင်း တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သတိ ရ တော် မူ ပါ။ သေ ခြင်း နှင့် မ ကြုံ ကြိုက် ရ ဘဲ ရှင် မြဲ ခွင့်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တန် ခိုး မှ အ သက် လွတ် မြောက် ခွင့် ရ သူ ကား မည် သူ နည်း။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ သ စ္စာ တော် အ တိုင်း၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် အား သ စ္စာ ဆို တော် မူ ခဲ့ ဖူး သော က ရု ဏာ တော် များ သည်၊ အဘယ် မှာ နည်း။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် တို့ ခံ ခဲ့ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ရန် သူ တော် တို့ ကဲ့ ရဲ့၍၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ခြေ ရာ များ ကို ကဲ့ ရဲ့ ခဲ့ ကြ ရာ၊ များ စွာ သော လူ မျိုး တို့ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို၊ ကိုယ့် ရင် ခွင် ၌ ဆောင် ခဲ့ ရ ပါ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်၊ အာ မင်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် အ ကျွန်ုပ် တို့ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် တော် မူ ခဲ့ ပါ၏။ တောင် များ မ ပေါ်၊ မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် လော က ကို ဖြစ် ပွား စေ တော် မ မူ မီ၊ ရှေး ကာ လ က နောင် ကာ လ တိုင် အောင်၊ ဘု ရား သ ခင် ပေတည်း။ ရှေ့ တော် ၌၊ နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် သည် လွန် ပြီး သော ယ မန် နေ့ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် ယံ တစ် ယံ မျှ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ချင်း လူ့ သား တို့၊ ပြန် ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် ရှိ ၍၊ မြေ မှုန့် သို့ ပြန် စေ တော် မူ ပါ ၏။ ရေ ဘေး ပ မာ၊ တိုက် သွား တော် မူ သော သူ တို့ သည်၊ အိပ် မော ကျ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ နံ နက် အ ခါ ပွင့် လန်း ပေါ် ပေါက် ခြင်း၊ ည ချမ်း အ ခါ ရိတ် ဖြတ် ညှိုး နွမ်း ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ နံ နက် အ ချိန်၌၊ ပေါ် ပေါက် ရ သော မြက် ပင် နှင့် တူ ကြ လေ စွ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ မျက် တော် ကြောင့် ကုန် ခန်း လျက်၊ အ ရှိန် တော် ကြောင့် စိတ် ပျက် ကြ ရ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒု စ ရိုက် များ ကို ရှေ့ တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ မ ထင် ရှား ရာ ပြစ် မှု များ ကို မျက် နှာ တော် အ လင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ လှန် ထား တော် မူ ပါ ပြီ။ အ မျက် တော် ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရက် တာ ပြောင်း လျက်၊ နှစ် တာ လည်း သက် ကြီး ရှိုက် တ ငင် လွန် သွား တတ် ပါ ၏။ အ သက် တာ သည်၊ နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ရှည် လျက်၊ အင် အား ရှိ ခြင်း ကြောင့် နှစ် ပေါင်း ရှစ် ဆယ် ပြည့် မီ သော် လည်း၊ အ မြန် ကုန် လွန်၍၊ ပျံ့ လွင့် ရ သူ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြက် သ ရေ ပင်၊ ပင် ပန်း ခြင်း၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း မျှ သာ ဖြစ် ပါ ၏။ ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ ထိုက် သည် နှင့် အ ညီ၊ စိတ် တော် အ ရှိန်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို မည် သူ သိ ပါ အံ့ နည်း။ ကိုယ့် နေ့ ရက် များ ကို ရေ တွက်၍၊ ဉာဏ် နှင့် ယှဉ် သော စိတ် နှ လုံး ကို ရ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ၊ သွန် သင် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မည် မျှ ကြာ နေ တော် မူ ပါ မည် နည်း။ ပြန် လာ၍၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ တွက် စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ပါ။ တစ် သက် ပတ် လုံး ရွှင် လန်း၍ ကြွေး ကြော် ခွင့် ရ ကြ စေ ရန်၊ နံ နက် အ ချိန် တင်း တိမ် ဖွယ် က ရု ဏာ တော် ကို သ နား တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နိမ့် ကျ စေ တော် မူ သော နေ့ ရက်၊ ဒု က္ခ တွေ့ ကြုံ သော နှစ် ပေါင်း နှင့် အ မျှ၊ ဝမ်း မြောက် ခွင့် ကို သ နား တော် မူ ပါ။ အ မှု တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ဘုန်း တော် ကို သား မြေး တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ ထင် ရှား စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ တင့် တယ် ခြင်း ကြက် သ ရေ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် စေ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြု လေ ရာ ရာ ကို လည်း တည် မြဲ တည် စေ တော် မူ ပါ။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ အ တွင်း ဌာ န တော်၌ နေ ထိုင် သော သူ သည်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ ရိပ် ကို ခို လှုံ ရ လိမ့် မည်။ ငါ၏ ခို လှုံ ရာ၊ ငါ၏ ခံ တပ်၊ ငါ ကိုး စား ရာ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ ဝန် ခံ မည်။ ကိုယ် တော် သည် ငှက် ခတ် သ မား၏ ညွှတ် ကွင်း မှ လည်း ကောင်း၊ သေ စေ တတ် သော ကပ် ရော ဂါ မှလည်း ကောင်း၊ သင့် ကို ကယ် လွှတ် လျက်၊ အ တောင် တော် နှင့် ဖုံး အုပ်၍၊ တောင် ပံ အောက် ခို လှုံ ခွင့် ပြု တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သ စ္စာ တော် သည် ဒိုင်း ရှည် နှင့် ဒိုင်း လုံး ဖြစ် ၏။ ညဉ့် အ ခါ ရောက် သော ဘေး အ န္တ ရာယ် ကို လည်း ကောင်း၊ နေ့ အ ခါ ပစ် သော မြှား ကိုလည်း ကောင်း၊ မှောင် အ ချိန် လှည့် လည် သော ကပ် ရော ဂါ ကို လည်း ကောင်း၊ မွန်း တည့် အ ချိန် ဖျက် ဆီး သော ဘေး ဥ ပဒ် ကို လည်း ကောင်း၊ သင် ကြောက် ရ မည် မ ဟုတ်။ ယာ ဘက်၌ လူ တစ် ထောင်၊ ဝဲ ဘက်၌ လူ တစ် သောင်း ကျ ဆုံး သော် လည်း၊ သင် က၊ မ ထိ မ ခိုက် ရ ဘဲ လျက်၊ လူ ဆိုး တို့ ခံ ရ သော အ ကျိုး ဆက် ကို ကား၊ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ၏ ခို လှုံ ရာ ပေ တည်း ဟု သင် ဆို၍၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၌ နေ ရာ ကျ သော ကြောင့်၊ သင့် ထံ ဘေး တစ် မျိုး မျှ မ ချဉ်း၊ နေ ထိုင် ရာ သို့ ကပ် ရော ဂါ တစ် မျိုး မျှ မ သင့် ရ။ သွား လေ ရာ ရာ၌ သင့် ကို စောင့် ထိန်း ကြ စေ ရန်၊ စေ တ မန် တော် တို့ အား မှာ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကျောက် ခဲ နှင့် ခြေ ကို မ ခိုက် မိ စေ ရန်၊ ချီ ပင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် ခြင်္သေ့ နှင့် မြွေ ဆိုး များ ကို နင်း၍၊ ခြင်္သေ့ ပျို နှင့် န ဂါး တို့ ကို ကျော် ရ လိမ့် မည်။ ငါ၌ စွဲ လမ်း သော ကြောင့်၊ သူ့ ကို ငါ ကယ် လွှတ်၍၊ ငါ့ နာ မ ကို သိ ကျွမ်း သော ကြောင့်၊ ချီး မြှောက် မည်။ ငါ့ ကို ခေါ် သော အ ခါ၊ တုံ့ ပြန်၍၊ ဒု က္ခ ရောက် သော အ ခါ၊ အ တူ စံ နေ လျက်၊ ကယ် လွှတ် ပြီး လျှင်၊ ဂုဏ် ရောက် စေ မည်။ တင်း တိမ် ဖွယ် အ သက် ရှည် စွာ သ နား ၍၊ ငါ၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ကို ဖော် ပြ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် အား ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ဝမ်း မြောက် စေ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ လက် တော့် အ မှု ရှိ သ မျှ ကြောင့် ကြွေး ကြော် ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ သည် ကြီး မြတ် လျက်၊ အ ကြံ အ စည် တော် များ လည်း၊ နက် နဲ လှ၍၊ ဉာဏ် တုံး သူ မ သိ၊ မိုက် မဲ သူ နား မ လည် ပါ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရန် ဘက်၊ ရန် သူ တော် တို့ ပျက် စီး၍၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကွဲ လွင့် ကြ လိမ့် တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် မှာ မူ၊ စိုင် ချို ကဲ့ သို့ ဦး ချို ရှည် မြင့် ခြင်း၊ ဆီ သစ် နှင့် လိမ်း ကျံ ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ ရန် သူ တို့ ကို စ က္ခု ဖြင့် စီး ကြည့်၍၊ တစ် ဘက် ၌ ထ ကြွ သော လူ ဆိုး တို့ အ ကြောင်း၊ သော တ ဖြင့် ကြား ရ ပါ ပြီ။ သူ တော် ကောင်း တို့ သည်၊ စွန် ပ လွံ ပင် ကဲ့ သို့ ပွင့် လန်း လျက်၊ လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် ကဲ့ သို့ ကြီး ပွား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တွင် ကောက် စိုက် ရာ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် တံ တိုင်း တော် များ အ တွင်း ပွင့် လန်း၍၊ အ သက် ကြီး သော ကာ လ ၌၊ စည် ပင် စိမ်း လန်း လျက် အ သီး သီး သ ဖြင့်၊ ငါ့ ကျောက် တောင် ဖြစ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြောင့် မတ်၍၊ အ ဓ မ္မ နှင့် ကင်း တော် မူ ကြောင်း၊ ဖော် ပြ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိုး စံ၍ အာ နု ဘော် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သို့ ဆင် ယင် လျက်၊ ခွန် အား နှင့် ပတ် စည်း တော် မူ၏။ ဤ လော က လည်း မ လှုပ် မ ရှား ရ ဘဲ၊ တည် လျက် ရှိ၏။ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် သည် ရှေး ပ ဝေ ဏီ က တည် လျက်၊ ကိုယ် တော် သည် ရှေး ကာ လ က တည် တော် မူ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မြစ် များ သည် ထ ကြွ၍ ဟုန်း သံ လွှင့် ကြ ပါ၏။ မြစ် များ သည် လှိုင်း တံ ပိုး ခတ် ကြ ပါ၏။ ပင် လယ် ဟုန်း သံ နှင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး များ အား ကြီး သည် ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြင့် မြတ်၍ တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ သည်၊ မြဲ မြံ လျက်၊ သန့် ရှင်း ခြင်း ပါ ရ မီ လည်း၊ အ စဉ် အ မြဲ ဗိ မာန် တော် နှင့် သင့် မြတ် လှ ပါ ၏။ လက် စား ချေ တော် မူ သော ဘု ရား၊ လက် စား ချေ တော် မူ သော ဘု ရား၊ အို ယေ ဟော ဝါ၊ ရောင် ခြည် တော် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ အို မြေ ကြီး ၏ တ ရား မင်း မြတ်၊ ထ ရပ်၍၊ မာ န ကြီး သူ တို့ အား ထိုက် သင့် ရာ ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ မည် မျှ ကြာ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ အံ့ နည်း။ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ မောက် မာ စော် ကား ဝင့် ဝါ လျက်၊ လူ မျိုး တော် ကို ချေ မွှ ၍၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ကို ညှဉ်း ပန်း ကြ ပါ သည်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မု ဆိုး မ နှင့် ဧည့် သည် တို့ ကို ကွပ် မျက် လျက်၊ ဘ သက် ဆိုး တို့ ကို သတ် ဖြတ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ ရှု မ မြင်၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် အ မှု မ ထား ဟု ဆို ကြ ပါ၏။ အ ချင်း ဉာဏ် တုံး သူ တို့၊ ဆင် ခြင် ကြ လော့။ အ ချင်း လူ မိုက် တို့၊ မည် သည့် ကာ လ မှ လိ မ္မာ ကြ မည် နည်း။ နား ကို စိုက် ထား သော အ ရှင် သည် ကြား ခွင့်၊ မျက် စိ ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် သည် မြင် ခွင့်၊ လူ တို့ အား အ သိ ပညာ သွန် သင် လျက်၊ လူ့ မျိုး ခြား တို့ ဆုံး မ သော အ ရှင် သည်၊ ဆုံး မ ခွင့် ရ တော် မ မူ သ လော။ လူ တို့ အ ကြံ အ စည် များ သည် အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် တော် မူ၏။ အ ဆိုး ပြု ကျင့် သူ တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ့ အ ဖို့ မည် သူ ထ မည် နည်း။ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ တစ် ဘက် ၌ ငါ့ အ ဖို့ မည် သူ ရပ် တန့် မည် နည်း။ ငါ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ စ တော် မ မူ ခဲ့ လျှင်၊ ငါ့ အ သက် သည် ဆိတ် ညံ ရာ၌ အ မြန် နေ ရာ ကျ ခဲ့ လေ ပြီ။ ခြေ ချော် လျက် ရှိ ပါ သည် ဟု အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ သော်၊ က ရု ဏာ တော် ထောက် ခံ ပါ သည်။ အ တွင်း သ ဘော များ စွာ ရှုတ် ထွေး လျက် ပင်၊ ချမ်း သာ တော် အား ဖြင့် စိတ် ဧ ရ ပါ၏။ ဓ မ္မ သတ် ဖြင့် အ ဓ မ္မ ကို ထုတ် ဆင့်၍၊ သူ တော် ကောင်း ၏ အ သက် ကို ချဉ်း ဝင် လျက်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ ကို စီ ရင် သော မ တ ရား ပ လ္လင် သည်၊ ကိုယ် တော် နှင့် ဆက် ဆံ ပါ မည် လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား၊ ငါ၏ ရဲ တိုက်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ကား၊ ငါ ခို လှုံ ရာ ကျောက် တောင် ပေ တည်း။ ချင်း တို့ ဒု စ ရိုက် ကို ဆပ် ပေး လျက်၊ မ ကောင်း မှု အ တွက် ပယ် ရှား တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပယ် ရှား တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ချဉ်း လာ ကြွေး ကြော် လျက်၊ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် ရာ ကျောက် တောင် တော့် ထံ ရွှင် လန်း သံ လွှင့် ကြ ကုန် အံ့။ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြင်၍၊ သီ ချင်း ဆို လျက်၊ ရွှင် လန်း သံ ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် ကြီး မြတ် သော ဘု ရား၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး နက် ရှိုင်း ရာ များ ကို လက် တော် ဖြင့် ကိုင် လျက်၊ တောင် ထိပ် များ ကို ပိုင် တော် မူ၏။ ပိုင် တော် မူ ရာ ပင် လယ် ကို ဖန် ဆင်း ၍၊ လက် တော် ဖြင့် ကုန်း ကို ပြု ပြင် တော် မူ ၏။ တိုး ဝင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက်၊ ငါ တို့ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ဒူး ထောက် ကြ ကုန် အံ့။ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ဘု ရား၊ ငါ တို့ လည်း စား ကျက် တော် ရှိ လူ မျိုး၊ လက် တော် ဝယ် သိုး စု ဖြစ် ကြ ကုန် ၏။ ယ နေ့ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား နာ ပါ စေ သော။ ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး၊ ငါ့ နှ လုံး မ သာ ဖြစ် ၍၊ သူ တို့ သည် စိတ် နှ လုံး မှောက် မှား သော လူ မျိုး ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ငါ့ နည်း လမ်း များ ကို မ သိ ကြ ဟု ဆို လျက်၊ ငါ့ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို ဝင် စား ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ အ မျက် တော် ထား ၍ ငါ ဓိ ဋ္ဌာန် ၏။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သီ ချင်း သစ် ကို ဆို လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ချင်း ဆို ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သီ ချင်း ဆို လျက်၊ နာ မ တော် ကို ဩ ဘာ ဆက် လျက်၊ တစ် နေ့ နောက် တစ် နေ့၊ အောင် မြင် တော် မူ ရာ သ တင်း ကို လွှင့် ကြ လော့။ လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ ဘုန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ ၌ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ်၍ အ လွန် ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် ခန့် ညား ခြင်း ကို ခံ ထိုက် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့၏ ဘု ရား ဟူ သ မျှ သည်၊ အ တု မျှ သာ ဖြစ် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ဘုန်း တော် နှင့် ဂုဏ် တော် သည်၊ ရှေ့ တော်၌ လည်း ကောင်း၊ တန် ခိုး နှင့် အာ နု ဘော် သည်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ လည်း ကောင်း၊ တည် ၏။ လူ အ မျိုး အ နွယ် ခပ် သိမ်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် သည် ဘုန်း ကြီး တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ လော့။ ပူ ဇော် သ က္ကာ ပါ လျက်၊ တံ တိုင်း တော် များ အ တွင်း ဝင် ကြ လော့။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ သန့် ရှင်း စွာ ဆင် ယင်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် လျက်၊ ရှေ့ တော်၌ တုန် လှုပ် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိုး စံ တော် မူ၍၊ ဤ လော က ကို မ လှုပ် မ ရှား နိုင် အောင် တည် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို မျှ တ စွာ စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ပြော ဆို ကြ လော့။ မိုး ကောင်း ကင် သည် ဝမ်း မြောက် ခြင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် ရွှင် လန်း ခြင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ သည် ဟုန်း ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိုး စံ တော် မူ၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် ရွှင် လန်း လျက်၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ လည်း ဝမ်း မြောက် ကြ စေ။ မိုး တိမ် များ နှင့် မှောင် အ တိ ခြံ ရံ လျက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း သည် ပ လ္လင် တော် တည် ရာ ဖြစ် ပါ ၏။ ရှေ့ တော် က မီး ထွက် ၍၊ ဝန်း ဝိုင်း သော ရန် သူ တော် တို့ ကို ကျွမ်း လောင် ၏။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း မိုး ကောင်း ကင် ကြော် ငြာ၍၊ ဘုန်း တော် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ဖူး မြင် ရ ကြ ပြီ။ ရုပ် ပွား များ ကို ဝတ် ပြု သူ၊ အ တု များ ကြောင့် ဝါ ကြွား သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ရှက် ကြောက် ကြ စေ။ ဘု ရား ဟူ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ကို ရှိ ခိုး ကြ လော့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကြောင့်၊ ဇိ အုန် မြို့ ကြား ၍ အား ရ ခွင့်၊ ယု ဒ အ မျိုး သ မီး တို့ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ ပါ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ဘု ရား ဟူ သ မျှ တို့ ထက် အ လွန် မြင့် မြတ်၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး အ ပေါ် တွင် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ခင် သူ တို့၊ အ ဆိုး ကို မုန်း ထား ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် ကြည် ညို သူ တို့ အ သက် ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ လူ ဆိုး တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ သူ တော် ကောင်း အ ဖို့ အ လင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သ ဘော ဖြောင့် သူ့ အ ဖို့ သု ခ ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး ကြဲ ၍ ထား ၏။ အ ချင်း သူ တော် ကောင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ရွှင် လန်း လျက်၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သီ ချင်း သစ် ကို ဆို ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို ပြု လျက်၊ ညာ လက် တော်၊ သန့် ရှင်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို စီ ရင် တော် မူ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို ထင် ရှား စေ၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ မျက် မှောက်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် သ စ္စာ တော် ကို သ တိ ရ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား ရှိ သ မျှ ပင် မြင် ရ ကြ လေ ပြီ။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရွှင် လန်း သံ လွှင့် လျက်၊ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ အ သံ ထုတ် ၍ ကျူး ဧ ကြ လော့။ စောင်း တီး၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကျူး ဧ ကြ လော့။ စောင်း တီး၍ ကျူး ဧ သော အ သံ နှင့် ဆို ကြ လော့။ ဘု ရင် မင်း မြတ် တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌၊ တံ ပိုး ခ ရာ မှုတ် ၍၊ ရွှင် လန်း သံ လွှင့် ကြ လော့။ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ၊ လော က နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ တို့ သည် ဟုန်း ခြင်း၊ မြစ် များ သည်၊ လက် ခုပ် တီး ခြင်း၊ တောင် များ သည် တစ် ပြိုင် နက်၊ ကြွေး ကြော် ခြင်း ကို ပြု ကြ စေ။ မြေ ကြီး သား တို့ အား စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် ကြွ လာ တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ပြု ကြ စေ။ ကိုယ် တော် သည် လော က ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး ကို မျှ တ ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိုး စံ တော် မူ၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တုန် လှုပ် ခြင်း၊ ခေ ရု ဗ တို့ အ ထက် စံ တော် မူ၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ လှုပ် ရှား ခြင်း ခံ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ တွင် ကြီး မြတ်၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပေါ် တွင် မြင့် မြတ် တော် မူ ၏။ ခန့် ညား ဖွယ် မ ဟာ နာ မ တော် ကို ထော မ နာ ပြု ကြ စေ၊ ကိုယ် တော် သည် သန့် ရှင်း တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း ကို နှစ် သက် သော ဘု ရင် မင်း၏ တန် ခိုး ကို၊ မျှ တ ခြင်း နှင့် တည် မြဲ စေ လျက်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ၌ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း နှင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို စီ မံ တော် မူ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ လျက်၊ ခြေ တော် တင် ရာ ခုံ ရှေ့၊ ရှိ ခိုး ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် သန့် ရှင်း တော် မူ ၏။ ပု ရော ဟိတ် တို့ အ နက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန်၊ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု သူ တို့ အ နက် ရှ မွေ လ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပဌ နာ ပြု ကြ ရာ၊ ထူး တော် မူ ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း ကြ ရာ၊ တိမ် တိုက် ထဲ က ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ထူး တော် မူ၍၊ သူ တို့ အ မှု များ ကြောင့် လက် စား ချေ လျက် ပင်၊ ချမ်း သာ ပေး သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော့် ရှေ့၊ ရှိ ခိုး ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သန့် ရှင်း တော် မူ ၏။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရွှင် လန်း သံ လွင့် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အား ရ စွာ ဝတ် ပြု လျက်၊ အ ထံ တော် သို့ ကြွေး ကြော် လျက်၊ တိုး ဝင် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် တော် မူ ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့။ ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော် ပိုင်၊ ကိုယ် တော့် လူ မျိုး၊ စား ကျက် တော် ရှိ သိုး စု ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ တံ ခါး တော် တွင်း သို့လည်း ကောင်း၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် လျက်၊ တံ တိုင်း တော် တွင်း သို့လည်း ကောင်း၊ ဝင် ကြ လော့။ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ နာ မ တော် အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မွန် မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ်၊ သ စ္စာ တော် လည်း လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ သ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် က ရု ဏာ သက် ခြင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း အ ကြောင်း၊ သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ ကိုယ် တော့် ထံ ကျူး ဧ ပါ မည်။ စုံ လင် သော အ လေ့ အ လာ ၌ လိ မ္မာ စွာ ကျင် လည် လျက်၊ ကိုယ့် နန်း တော် အ တွင်း စုံ လင် သော စိတ် နှင့် လိုက် လျှောက် ပါ မည်။ မည် သည့် ကာ လ မှ ကြွ ရောက် တော် မူ ပါ အံ့ နည်း။ ယုတ် ညံ့ သော အ ရာ ကို မျက် မှောက် မ ပြု ပါ။ ဖောက် ပြန် သော အ မှု ကို ရွံ ရှာ သည့် အ လျောက်၊ စွဲ လမ်း ခြင်း မ ပြု ပါ။ အ ဆိုး နှင့် မ ကျွမ်း ဝင် ဘဲ၊ ကောက် ကျစ် သော သ ဘော ကို ပယ် ထား ပါ မည်။ အ ပေါင်း အ ဖော် အား တိတ် တ ဆိတ် ကုန်း ချော သော သူ့ ကို ပယ် ရှား ပါ မည်။ မျက် နှာ မော် ၍ စိတ် နေ မြင့် သော သူ့ ကို သည်း မ ခံ ပါ။ ပြည် တော် ရှိ သ စ္စာ စောင့် သူ တို့ ကို၊ ရှု ကြည့် ၍ ခ စား ခွင့်၊ စုံ လင် သော အ လေ့ အ လာ၌ ကျင် လည် သူ့ ကို၊ အ မှု ဆောင် ခွင့် ပေး ပါ မည်။ လှည့် စား တတ် သော သူ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် နန်း တော်၌ ဝင် နေ ခွင့်၊ မု သာ သုံး သူ လည်း၊ မျက် မှောက် ၌ တည် နေ ခွင့် မ ရှိ ရ ပါ။ ပြည် သား ဆိုး ရှိ သ မျှ ကို၊ နံ နက် တိုင်း ပယ် ရှား သ ဖြင့်၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မြို့ တော် မှ ဖျက် ဆီး ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း၍၊ ရှေ့ တော် သို့ အော် ဟစ် သံ ကို ဝင် ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ မျက် နှာ လွဲ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ခေါ် သော အ ခါ၊ နား တော် ညောင်း ၍ အ လျင် အ မြန် ထူး တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ရက် တာ သည် မီး ခိုး ကဲ့ သို့ လွင့် ပျောက် လျက်၊ အ ရိုး များ လည်း မီး စ ကဲ့ သို့ ကျွမ်း လောင် ပါ ၏။ နှ လုံး သည် မြက် ပင် ကဲ့ သို့ ထိ ခိုက် ညှိုး နွမ်း လျက်၊ အ စား အ သောက် ကို ပင် မေ့ လျော့ ပါ ၏။ ညည်း တွား ခြင်း ကြောင့်၊ အ ရေ နှင့် အ ရိုး များ ကပ် လျက် ရှိ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် တော နေ ဝံ ပို ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း နေ ဇိ ကွက် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ ၏။ အိမ် မိုး ပေါ် မှာ တစ် ကောင် တည်း နား ရ သော စာ ငှက် ကဲ့ သို့၊ စောင့် ကြည့် လျက် နေ ရ ပါ၏။ ရန် သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို နေ့ ရှိ သ မျှ ကဲ့ ရဲ့ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် ၌ စော် ကား သူ တို့ သည်၊ ပုံ ခိုင်း ၍၊ ကျိန် ဆဲ ကြ ပါ၏။ နေ့ ရက် တာ သည်၊ အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ရှည် လျား လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ မြက် ပင် ကဲ့ သို့ ညှိုး နွမ်း လျက် ရှိ နေ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ကာ လ အ စဉ် စံ နေ တော် မူ၍၊ နာ မ တော် လည်း၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဘုန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကြောက် ရွံ့ ကြ ရ ပါ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို ပြု ပြင်၍၊ ဘုန်း တော် နှင့် တ ကွ ထင် ရှား လျက်၊ ကိုး ရာ မဲ့ ဖြစ် သူ တို့ ပ ဌ နာ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် မ ပြု ဘဲ၊ မှတ် သား တော် မူ ပြီ။ ဖန် ဆင်း တော် မူ လ တ္တံ့ သော လူ မျိုး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း၍၊ နောက် လူ မျိုး တစ် ဆက် အ ဖို့ ရေး ထား ရ မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စံ တော် မူ ရာ ဘ ဝဂ် က ငုံ့ ကြည့် လျက်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ က၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကို ရှု ကြည့် ၍၊ အ ကျဉ်း သား တို့ ညည်း တွား သံ ကို ကြား နာ ခြင်း၊ သေ ဒဏ် ခံ သူ တို့ ကို လွှတ် ခြင်း ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ လမ်း ခ ရီး ၌၊ ငါ ၏ ခွန် အား ကို လျော့ စေ ခြင်း၊ အ သက် တာ ကို ကျုံ့ စေ ခြင်း ပြု တော် မူ ရာ၊ ငါ က၊ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား၊ အ သက် တာ တစ် ဝက် နှင့် ပယ် ရှား တော် မ မူ ပါ လင့်။ ကိုယ် တော် ၏ နှစ် တာ တော် သည်၊ လူ မျိုး အဆက် ဆက် တည် မြဲ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ရှေး ကာ လ၌ မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် တော် မူ လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် လည်း၊ လက် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ ဖြစ် ပါ ၏။ ထို အ ရာ များ သည်၊ ပျက် စီး ရ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ အ မြဲ တည် တော် မူ ပါ မည်။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ သည်၊ အ ဝတ် ကဲ့ သို့ နွမ်း ရိ၍၊ အ ဝတ် ကဲ့ သို့ လဲ တော် မူ လိုက် သ ဖြင့်၊ ပြောင်း လဲ ခြင်း ခံ ရ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မူ ကား၊ မ ပြောင်း မ လဲ၊ နှစ် တာ တော် လည်း၊ အ ဆုံး မ ရှိ ပါ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် တို့၏ သား မြေး များ သည်၊ ဆက် လက် ရှိ နေ ကြ လျက်၊ အ မျိုး အ နွယ် လည်း ရှေ့ တော် ၌ တည် မြဲ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ထား ၏။ အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ တွင်း ၌ ရှိ သ မျှ တို့၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ကျေး ဇူး တော် အ ပေါင်း ကို မ မေ့ ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် လော့။ ကိုယ် တော် သည် သင့် ဒု စ ရိုက် ရှိ သ မျှ ကို ဖြေ လွှတ်၍၊ အ နာ ရော ဂါ ရှိ သ မျှ ကို ကင်း ပျောက် စေ ခြင်း၊ သင့် အ သက် ကို ပျက် စီး ရာ မှ ရွေး နုတ်၍၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော်၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် ဆင် ယင် ခြင်း၊ ကောင်း သော အ ရာ များ နှင့် ရောင့် ရဲ စေ ၍၊ ပျို ရွယ် စဉ် ကို လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ တိုး စေ ခြင်း ပြု တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ညှည်း ပန်း ခံ ရ သ မျှ သူ တို့ အ ဖို့၊ ဖြောင့် မတ် သော အ မှု၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် မှု များ ကို ပြု တော် မူ ၏။ နည် လမ်း တော် များ ကို၊ မော ရှေ အား လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် များ ကို၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ သ နား သော သ ဘော၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော ရှိ တော် မူ ၏။ အ စဉ် မ ပြတ် ဘက် ပြိုင် ခြင်း၊ ကာ လ အ စဉ် အ မျက် ထား ခြင်း ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ ပြစ် မှု အ လျောက် စီ ရင် ခြင်း၊ ဒု စ ရိုက် အ လျောက် ဆပ် ပေး ခြင်း ပြု တော် မ မူ ဘဲ၊ မြေ ကြီး ထက် မိုး ကောင်း ကင် မြင့် သည် နှင့် အ မျှ၊ ခန့် ညား သူ တို့ ၌ က ရု ဏာ တော် ကြီး မြင့်၍၊ အ နောက် နှင့် အ ရှေ့ ဝေး သည် နှင့် အ မျှ၊ ကျူး လွန် မှု များ ကို ငါ တို့ နှင့် ဝေး စေ တော် မူ ပြီ။ အ ဘ သည်၊ သား သ မီး များ ကို သ နား စုံ မက် သည့် နည်း တူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ခန့် ညား သူ တို့ ကို သ နား စုံ မက် တော် မူ၏။ ငါ တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို သိ ကျွမ်း၍၊ မြေ မုန့် မျှ ဖြစ် ကြောင်း သ တိ ရ တော် မူ ၏။ လူ၏ ရက် တာ သည်၊ မြက် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ လယ် ပြင် ပန်း ကဲ့ သို့ သူ သည် ပွင့် လန်း လျက်၊ လေ တိုက် သွား သော် ပ ပျောက်၍၊ နေ ရာ ရင်း၌ တွေ့ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍၊ အာ ဏာ စက် တော် လည်း၊ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး တော် မူ ၏။ မိန့် တော် မူ သံ ကို နာ ခံ၍၊ အ မိန့် တော် မြတ် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် သော သူ ရဲ ကောင်း စေ တ မန် တော် တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩဘာ ဆက် ကြ လော့။ အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် သော အ မှု တော် ထမ်း ဗိုလ် ခြေ တော် အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ နိုင် ငံ တော် အ ရပ် ရပ် ၌ ဖန် ဆင်း ထား တော် မူ လေ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် လော့။ အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် လော့။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မြတ် လှ ၍၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ ပါ ၏။ အ ဝတ် သ ဖွယ် အ လင်း ကို ခြုံ ၍၊ ပိ တာန် သ ဖွယ် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် တော် မူ ပါ ၏။ အ ထက် ကြက် သ ရေ ခန်း ယက် မ များ ကို ရေ ပြင် ပေါ် တွင် တည်၍၊ တိမ် တိုက် ရ ထား ကို စီး လျက်၊ လေ ပြင်း အ တောင် များ ပေါ် တွင်၊ စ ကြာ ဖြန့် တော် မူ ပါ ၏။ စေ တ မန် တော် တို့ အ ဖြစ် လေ ပြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် တို့ အ ဖြစ် မီး လျှံ ကို လည်း ကောင်း၊ ထား တော် မူ ပါ ၏။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို၊ မည် သည့် မျှ ကာ လ မျှ မ လှုပ် ရှား နိုင် သော အ မြစ် ပေါ် တွင်၊ တည် တော် မူ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို၊ အ ဝတ် သ ဖွယ် သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ဖုံး လွှမ်း တော် မူ ၍၊ တောင် များ အ ထက် ရေ များ တန့် နေ ရာ၊ ဆုံး မ တော် မူ သော မိုး ချုန်း သံ ကြောင့်၊ အ လန့် တ ကြား ပြေး သွား ၍၊ တောင် များ ကို ဆန် လျက်၊ ချိုင့် များ ကို စုန် လျက်၊ သတ် မှတ် ထား တော် မူ ရာ သို့ ရောက် ရ ပါ ၏။ မြေ ကြီး ကို ပြန် ၍ မ လွှမ်း မိုး စေ ရန်၊ မ ကျော် ရ သော နယ် ခြား ကို သတ် မှတ် တော် မူ ပါ ၏။ ချိုင့် များ ထဲ သို့ လွှတ် ၍၊ တောင် ကြား များ တွင် စီး စေ တော် မူ သော စမ်း ရေ ကို၊ တော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ သောက် ခွင့်၊ မြည်း ရိုင်း များ အ ငတ် ပြေ ခွင့် ရ လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ နီး တွင် နေ ရာ ကျ ၍၊ သစ် ခက် သစ် လက် များ တွင် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ တောင် များ ကို အ ထက် ကြက် သ ရေ ခန်း များ မှ ရေ သွန်း တော် မူ ရာ၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် စီ ရင် တော် မူ ရာ အ ကျိုး နှင့် ရောင့် ရဲ လျက် ရှိ ပါ ၏။ တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လူ တို့ စိတ် ရွှင် လန်း စေ သော စ ပျစ် ရည်၊ မျက် နှာ ပြောင် စေ သော ဆီ၊ အား ဖြည့် တင်း သော ခဲ ဖွယ် များ သည်၊ မြေ ကြီး ထဲ က ပေါ် ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သစ် ပင် စိုက် ထား တော် မူ သော လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် များ သည်၊ ရောင့် ရဲ လျက် ရှိ ကြ ၏။ ထို အ ပင် များ ၌ ငှက် များ သည် အ သိုက် ကို လည်း ကောင်း၊ ထင်း ရူး ပင် များ ၌ ငှက် ကျား များ သည် သိုက် မြုံ ကို လည်း ကောင်း၊ လုပ် လျက်၊ မြင့် သော တောင် တန်း သည်၊ တောင် ဆိတ် များ အ ဖို့၊ ကျောက် တောင် များ လည်း၊ ခွေး တူ ဝက် တူ များ အ ဖို့၊ မှီ ခို ရာ ဖြစ် ၏။ ရာ သီ များ အ ဖို့ လ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၍၊ နေ လည်း ဝင် ချိန် ကို သိ ၏။ မှောင် မိုက် ကို စီ ရင် တော် မူ လျှင်၊ တော သား ရဲ အ ပေါင်း တို့ တွား ထွက် တတ် သော ညဉ့် အ ချိန် ကျ ရာ၊ ခြင်္သေ့ ပျို များ သည်၊ သား ကောင် ကို ဟောက် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ အ စာ ကို ရှာ ပြီး မှ၊ နေ ထွက် သော်၊ ဆုတ် သွား ၍၊ ပုန်း အောင်း ရာ တွင်း များ ၌ ဝပ် နေ ကြ ပါ ၏။ လူ တို့ မှာ မူ၊ လုပ် ဆောင် ရန် ထွက် သွား လျက်၊ ည နေ တိုင် အောင် ကြိုး စား အား ထုတ် ရ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ လှ ပါ ၍၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဉာဏ် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ရာ တော် များ နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ သည် တ ကား။ မ ရေ တွက် နိုင် အောင် တွား တတ် သည့် သား ငါး အ စ ရှိ သော တိ ရ စ္ဆာန် ကြီး ငယ် များ နေ ရာ၊ ကြီး မား ကျယ် ဝန်း သော ထို သ မု ဒ္ဒ ရာ ၌၊ သွား လာ သော သင်္ဘော များ ပြင်၊ မြူး ထူး ရ စေ ရန်၊ ဖန် ဆင်း ထား တော် မူ သော၊ ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ ရှိ ပါ ၏။ အ ချိန် တန် လျှင်၊ ရှိ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ ကျွေး မွေး တော် မူ စေ ရန်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် လျက်၊ ချ ပေး တော် မူ သော်၊ သိမ်း ယူ ခွင့်၊ လက် တော် ဖွင့် တော် မူ သော်၊ ကောင်း သော အ ရာ နှင့် ရောင့် ရဲ ခွင့် ရ ကြ ပါ ၏။ မျက် နှာ တော် လွှဲ တော် မူ သော်၊ ဒု က္ခ ရောက် လျက်၊ အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ သော်၊ သေ၍ မြေ မုန့် ဖြစ် ပြန် ရ ကြ ပါ ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် ကို လွှတ် သော်၊ ဖန် ဆင်း ခြင်း ခံ ရ ၍၊ မြေ မျက် နှာ ပြင် သည်၊ အ သစ် ဖြစ် ရ ပြန် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် ၍၊ ကိုယ် တော် သည် အ မှု အ ရာ တော် များ ၌ ရွှင် လန်း တော် မူ ပါ စေ။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ သော်၊ တုန် လှုပ် ရ၏။ တောင် များ ကို တို့ တော် မူ သော်၊ မီး ခိုး ထွက် ရ ၏။ ငါ သည် အ သက် ထက် ဆုံး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ချင်း ဆို လျက်၊ တည် နေ သ မျှ အ တွင်း၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ကို ကျူး ဧ ပါ မည်။ ငါ့ ဆင် ခြင် ချက် များ ကို၊ နှစ် သက် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ငါ ရွှင် လန်း မည်။ အ ပြစ် သား တို့ သည်၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှား ခြင်း ကို ခံ ရ ၍၊ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ ကွယ် ပျောက် ကြ ပါ စေ။ အို ငါ့ အ သက် ဝိညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် လော့။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ နာ မ တော် ကို ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ အ မှု တော် များ ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သိ စေ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ဆို ကျူး ဧ၍၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ ကို ဆင် ခြင် ကြ လော့။ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ၌ ဂုဏ် ယူ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ရွှင် လန်း ကြ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တန် ခိုး တော် ကို လိုက် ရှာ လျက်၊ မျက် နှာ တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ရှာ ဖွေ ကြ လော့။ ပြု တော် မူ ခဲ့ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ထူး ဆန်း သော အ မှု တော် များ နှင့် နှုတ် တော် ထွက် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ ကြ လော့။ ကျွန် တော် ရင်း အာ ဗြ ဟံ့ အ နွယ်၊ ရွေး ကောက် တော် မူ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့၊ ကိုယ် တော် မြတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ ဘု ရား ဖြစ် လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည်၊ မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး တည် လျက် ရှိ ၏။ ထို လူ မျိုး သည် အ ရေ အ တွက် နည်း ပါး ၍၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ ဖြစ်၊ လူ တစ် မျိုး မှ တစ် မျိုး၊ တစ် နိုင် ငံ မှ တစ် နိုင် ငံ သို့ လူး လာ ကြ ရ သည့် ကာ လ၊ ထို ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သင့် စေ ၍၊ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ထောက် အ ခံ ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖျက် တော် မူ ရာ၊ တင် ကူး၍ စေ လွှတ် လိုက် တော် မူ သူ၊ ကျွန် အ ဖြစ် ရောင်း စား ခံ ရ သော ယော သပ် သည်၊ ဖြေ လွှတ် ရန် ဘု ရင် မင်း၊ ချမ်း သာ ပေး ရန် လူ မျိုး တို့ အ ရှင် ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သ ဘော မြတ် ရာ မှူး တော် မတ် တော် တို့ ကို ချည် နှောင်၍၊ လူ ကြီး တို့ ကို သွန် သင် ပဲ့ ပြင် ပိုင် ခွင့် နှင့် နန်း တော် အုပ်၊ အ ရာ တော် ဝန် အ ဖြစ် ခန့် ထား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ သည် အိ ဂျစ် နိုင် ငံ သို့ လာ ၍၊ ယာ ကုပ် သည် ဟာ မ လူ မျိုး၏ ပြည် တော် ၌ တည်း ခို ရာ၊ လူ မျိုး တော် ကို အ လွန် ပွား များ စေ၍၊ ရန် သူ တို့ ထက် အား ကြီး စေ တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တော် ကို မုန်း ထား၍၊ ကိုယ် တော်၏ ကျေး ကျွန် တို့ အား ကောက် ကျစ် စဉ်း လဲ ပြု ကြ စေ ရန်၊ ထို သူ တို့ စိတ် ပြောင်း ပြီး လျှင်၊ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ နှင့်၊ ရွေး ကောက် တော် မူ သော အာ ရုန် ကို စေ လွှတ် တော် မူ လျက်၊ ထို လူ မျိုး တို့ တွင် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ မ လူ မျိုး၏ ပြည် တွင် အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပြု ကြ ၏။ အ မိန့် တော် ကို မ ဖီ မ ဆန် ကြ ရာ၊ မှောင် မိုက် ကို စေ လွှတ် ၍၊ မိုက် မဲ စေ ခြင်း၊ သူ တို့ ရေ များ ကို သွေး ဖြစ် စေ၍၊ ငါး များ ကို သေ စေ ခြင်း ပြု တော် မူ ၏။ ထို ပြည် ရှိ နန်း တော် ခန်း များ ၌၊ ဖား ကောင် ထူ ထပ် လျက်၊ အ မိန့် တော် ရှိ သော် ပြည် လုံး နှံ့ မှက် နှင့် မြေ လှေး ပေါ များ ၏။ မိုး ရေ အ စား၊ မိုး သီး နှင့် လောင် မီး ကို ပေး လျက်၊ စ ပျစ် ပင် နှင့် သ ဖန်း ပင် များ ကို ထိ ခိုက် ၍၊ ပြည် လုံး ရှိ သစ် ပင် များ ကို ချိုး ဖျက် တော် မူ ၏။ အ မိန့် တော် ရှိ ပြန် သော်၊ မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင်၊ ကျိုင်း ကောင် နှံ ကောင် များ လာ ၍၊ ပြည် ရှိ ကောက် ပင် ပဲ ပင် နှင့် မြေ ထွက် ဟူ သ မျှ ကို စား ကြ ၏။ ထို့ နောက်၊ သူ တို့ ပြည် ၌၊ ခွန် အား၏ က န ဦး ဖြစ် သူ ဩ ရ သ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ လူ မျိုး တော် ကို ရွှေ ငွေ ပါ လျက် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ရာ၊ အ မျိုး အ နွယ် တော် အ သီး အ သီး ၌ ခွန် အား နည်း ပါး သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ထွက် သွား ကြ သော်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဘေး သင့် သော ကြောင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် လုံး ဝမ်း မြောက် ၏။ သူ တို့ ကို ကွယ် ကာ ရန် တိမ် တိုက် ကို ဖြန့် မိုး ၍၊ ညဉ့် အ ခါ လင်း စေ ရန် မီး ကို ပေး တော် မူ ၏။ တောင်း ကြ သော အ ခါ၊ ငုံး များ ကို ဆောင် ခဲ့ ၍၊ သူ တို့ ကို ကောင်း ကင် မုန့် နှင့် ဝ စေ တော် မူ ၏။ ကျောက် တောင် ကို ဖွင့် တော် မူ ရာ၊ ရေ သွန် ထွက် ၍၊ သွေ့ ခြောက် သော အ ရပ် ၌ မြစ် ကဲ့ သို့ စီး သွား ရ ၏။ သန့် ရှင်း သော က တိ တော် နှင့်၊ ကျွန် တော် ရင်း အာ ဗြ ဟံ ကို သ တိ ရ လျက်၊ လူ မျိုး တော် ကို ရွှင် လန်း ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရွေး ချယ် သူ တို့ ကို သီ ဆို ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တန် ခိုး တော် မြွက် ဆို ခွင့်၊ ဂုဏ် တော် အ စဉ် ကြား ပြော ခွင့် ကို မည် သူ ရ သ နည်း။ အ ခါ ခပ် သိမ်း ၌ တ ရား စောင့် ထိန်း ၍၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ကျင့် ကြံ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ ပြစ် မှား ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ ဒု စ ရိုက် ကျင့် လျက်၊ ဆိုး သွမ်း စွာ ပြု ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ၌၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို နား လည် ခြင်း၊ က ရု ဏာ တော် အ မြောက် အ မြား ကို သ တိ ရ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ပင် လယ် နီ အ နီး ပုန် ကန် ကြ ပါ ၏။ သို့ သော် လည်း၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော် ကို ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှာ၊ နာ မ တော့် အ တွက် ကြောင့် ကယ် မ လျက်၊ ပင် လယ် နီ ကို ဆုံး မ တော် မူ၍ ခန်း ခြောက် ရာ၊ သဲ က န္တာ ရ လမ်း ကဲ့ သို့၊ နက် ရှိုင်း ရာ တစ် လျှောက် ပို့ ဆောင် ခြင်း၊ မုန်း ထား သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ်၍၊ ရန် သူ တို့ လက် မှ ရွေး နုတ် ခြင်း ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ ကို တစ် ယောက် မျှ မ ကျန်၊ လွှမ်း မိုး သည့် အ တိုင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ယုံ ၍၊ ဂုဏ် တော် ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ကြ ၏။ တစ် ဖန်၊ အ မှု တော် များ ကို မ ကြာ မီ မေ့ လျော့ လျက်၊ အ ကြံ တော် ကို မ ငံ့ မ လင့် ဘဲ၊ သဲ တော၌ တပ် မက်၍၊ က န္တာ ရ၌ ဘု ရား သ ခင် ကို စုံ စမ်း ကြ ရာ၊ တောင့် တ ရာ ကို ပေး တော် မူ သော် လည်း၊ သူ တို့ အ တွင်း ၌ ပိန် ကြုံ စေ သော ဝေ ဒ နာ ကို သွင်း တော် မူ ၏။ တပ် ထဲ တွင် မော ရှေ ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ အာ ရုန် ကို လည်း ကောင်း၊ ငြူ စူ ကြ သ ဖြင့်၊ မြေ ဟ၍ ဒါ သန် ကို မျို လျက်၊ အ ဘိ ရံ၏ လူ စု တို့ ကို ဖုံး အုပ် လျက်၊ ထို လူ စု တွင် မီး တောက်၍၊ လူ ဆိုး တို့ ကို မီး လျှံ လောင် လေ ၏။ သူ တို့ သည် ဟော ရပ် တောင် အ နီး၊ နွား ရုပ် ကို လုပ်၍၊ ဆင်း တု ကို ရှိ ခိုး လျက်၊ မြက် စား သော နွား ၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ကို၊ ဘုန်း တန် ခိုး ဖြစ် ရာ ဖြစ် ကြောင်း အ စား လဲ ယူ လျက်၊ အိ ဂျစ် နိုင် ငံ ၌ ကြီး မြတ် သော အ မှု များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဟာ မ လူ မျိုး ၏ ပြည် တွင် အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် နီ အ နီး ကြောက် မက် ဖွယ် အ မှု များ ကို လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် ၍ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား ကို မေ့ လျော့ ကြ သ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် ကို လွှဲ ၍ ဖျက် ဆီး တော် မ မူ စေ ရန်၊ ရှေ့ တော် အပေါက် တွင်၊ ရွေး ချယ် တော် မူ သူ မော ရှေ မ ရပ် မ တန့် လျှင်၊ ပယ် ရှား မည် ကြံ ရွယ် တော် မူ ပါ ၏။ သာ ယာ သော ပြည် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လျက်၊ ထို သူ တို့ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ယုံ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို မ နာ ခံ ဘဲ၊ ကိုယ့် တဲ များ ၌ ညည်း ညူ ကြ ရာ၊ သဲ က န္တာ ရ ၌ ဖြို လှဲ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ နွယ် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ဖြို လှဲ၍၊ အ ပြည် ပြည် သို့ ခွဲ လွင့် ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ လက် ရုံး ချီ လျက် သ စ္စာ ဆို တော် မူ ၏။ ထို သို့ ဗာ လ ပေ ဂု ရ နတ် ကို မှီ ဝဲ ၍၊ အ သက် မဲ့ ရုပ် တု ရှေ့ ပူ ဇော် ပွဲ ကို စား ကြ လျက်၊ အ ပြု အ ကျင့် များ ကြောင့်၊ အ မျက် တော် တိုက် သ ဖြင့်၊ ကပ် ရော ဂါ သင့် ရောက် ရာ၊ ဖိ န ဟတ် ရပ် တန့်၍ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် သည် နှင့်၊ ကပ် ရော ဂါ ငြိမ်း လေ ၏။ ထို အ မှု ကို၊ သူ့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ကာ လ အ စဉ် မှတ် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန်၊ မေ ရိ ဘ ရေ အ နီး အ မျက် တော် တိုက် လျက်၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပုန် ကန် ကြ ရာ၊ အ မှတ် တ မဲ့ ပြော ဆို မိ သော မော ရှေ သည်၊ သူ တို့ အ တွက် မ ကောင်း ခံ ခဲ့ ရ လေ စွ။ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း မ ပြု၊ တိုင်း ရင်း သား တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ရော ရှက်၍၊ အ လေ့ အ ကျင့် များ ကို သင် လျက်၊ ညွှတ် ကွင်း အ ဖြစ် မိ ကြ ရာ၊ ရုပ် ပွား များ ကို ဝတ် ပြု သည့် ပြင်၊ သား သ မီး တို့ ကို ပင်၊ နတ် ဆိုး တို့ အား ယဇ် ပူ ဇော် လျက်၊ ခါ နာန် ပြည် ရုပ် ပွား တို့ အား ပူ ဇော် သော ကိုယ့် သား သ မီး တို့ အ သွေး၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ အ သွေး ကို သွန်း ကြ သ ဖြင့်၊ ပြည် တော် ညစ် ညူး လေ ၏။ ကိုယ် တိုင် တို့ လည်း၊ ကိုယ့် အ ကျင့် များ ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် ၍၊ ကိုယ့် အ မှု များ ဖြင့် မှား ယွင်း ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော် ကို ဒေါ သ မီး လောင် ၍၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ကို စက် ဆုပ် လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် မုန်း ထား သူ တို့ အုပ် စိုး လျက်၊ ရန် သူ တို့ ညှဉ်း ပန်း ကြ ရာ၊ ထို ရန် သူ တို့ လက် အောက် နှိမ့် ချ ခံ ရ ကြ ၏။ အ ကြိမ် ကြိမ် ကယ် လွှတ် တော် မူ သော် လည်း၊ ပုန် ကန် သော အ ကြံ ကို သာ ကြံ၍၊ သူ တို့ ဒု စ ရိုက် ကြောင့် နှိမ့် ချ ခံ ရ ကြ ၏။ သူ တို့ အော် ဟစ် သံ ကို ကြား သော်၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ကို အ လေး ဂ ရု ပြု တော် မူ လျက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် ကို သ တိ ရ၍၊ က ရု ဏာ တော် များ ပြား သည့် အ လျောက် သ ဘော တော် ပြောင်း လဲ လျက်၊ သိမ်း သွား သူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့၊ သ နား ခွင့် ရ ကြ စေ တော် မူ ၏။ အ ကျွန်ပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ၍၊ ထော မ နာ ပြု ခြင်း ၌ ဂုဏ် ရောက် ရ ကြ မည့် အ ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် မ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် မှ စု သိမ်း တော် မူ ပါ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှေး ကာ လ က စ၍ အ စဉ် မ ပြတ်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ က၊ အာ မင် ဟု ဝန် ခံ ကြ စေ။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ လက် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး နုတ်၍၊ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ အ ပြည် ပြည် ထဲ မှ၊ စု သိမ်း လာ သော သူ၊ ရွေး နုတ် တော် မူ သော သူ တို့ သည် ချီး မွမ်း ကြ စေ။ သဲ တော တွင် က န္တာ ရ လမ်း ဖြင့် လွှဲ သွား လျက်၊ နေ ထိုင် ရန် မြို့ ကို မ တွေ့ ဘဲ၊ ဆာ မွတ် ရေ ငတ် သော၊ စိတ် ပျက် သူ တို့ သည်၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် သို့ ရောက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ သော်၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ထဲ က ကယ် လွှတ်၍၊ နေ ထိုင် ရန် မြို့ သို့ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ဖြောင့် သော လမ်း ဖြင့် ပို့ ဆောင် တော် မူ၏။ လူ့ သား တို့၌ ပြ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ။ ကိုယ် တော် သည်၊ တောင့် တ သော သူ့ ကို ရောင့် ရဲ စေ လျက်၊ ဆာ မွတ် သော သူ့ ကို လည်း၊ ကောင်း သော အ ရာ နှင့် ဝ စေ တော် မူ ၏။ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ထဲ က ကယ်၍၊ မှောင် မိုက် ရာ အ ရပ်၊ သေ မင်း အ ရိပ် ထဲ က ထုတ် ဆောင် လျက်၊ သူ တို့ အ ချည် အ နှောင် များ ကို ဖြည် တော် မူ ၏။ လူ့ သား တို့ ၌ ပြ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ ပါ စေ။ ကိုယ် တော် သည် ကြေး တံ ခါး များ ကို ချိုး ဖြတ် လျက်၊ သံ မင်း ထုပ် များ ကို ဖောက် ဖျက် တော် မူ ၏။ ကျူး လွန် ရာ ဓ လေ့ နှင့် ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့်၊ ဒု က္ခ ရောက် လျက်၊ ခဲ ဖွယ် အ မျိုး မျိုး ကို စက် ဆုပ် ၍၊ သေ မင်း တံ ခါး ဝ သို့ ချဉ်း ရ သော လူ မိုက် တို့ သည်၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် သို့ ရောက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ သော်၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ထဲ က ကယ် ၍၊ အ မိန့် တော် ထုတ် ဆင့် သ ဖြင့်၊ သူ တို့ အ နာ ကို ငြိမ်း စေ လျက်၊ ပျက် စီး ရာ တွင်း ထဲ မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ၏။ လူ့ သား တို့ ၌ ပြ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ သည့် ပြင်၊ ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် လျက်၊ အ မှု တော် များ ကို ကြွေး ကြော် ကြား ပြော ကြ ပါ စေ။ သ မု ဒ္ဒ ရာ တွင် သင်္ဘော စီး လျက်၊ ရေ ကြောင်း ကူး သန်း လုပ် ဆောင် သည့် အ တိုင်း၊ နက် ရှိုင်း ရာ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ နှင့်၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို မြင် ကြ ရ သည် မှာ၊ အ မိန့် တော် အ ရ၊ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း တိုက် ၍၊ လှိုင်း တံ ပိုး များ ကို ထ စေ ရာ၊ မိုး ကောင်း ကင် တိုင် အောင် တက် လျက်၊ ချောက် ထဲ သို့ ဆင်း လျက်၊ ဒု က္ခ ကြောင့် စိတ် ပျက် လျက်၊ ကြံ ရာ မ ရ ဘဲ၊ ယစ် မူး သူ ကဲ့ သို့၊ ယိမ်း ယိုင် လှည့် လည် ရ သူ တို့ သည်၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် သို့ ရောက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ သော်၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ထဲ က ထုတ် ဆောင် လျက်၊ လှိုင်း တံ ပိုး ငြိမ်း ရ အောင် လေ ပြင်း ကို ရပ် စဲ စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ထို သို့ ငြိမ်း ခွင့် ကြောင့် ရွှင် လန်း သူ တို့ ကို၊ လို ရာ ဆိပ် ကမ်း သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ လူ သား တို့၌ ပြ သော က ရု ဏာ တော် နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ သည့် ပြင်၊ လူ မျိုး တော် ပ ရိ သတ် တွင် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက်၍၊ လူ ကြီး တို့ အ စည်း အ ဝေး ၌ ထော မ နာ ပြု ကြ စေ။ တစ် ဖန် သဲ က န္တာ ရ အ ရပ် ကို ရေ အိုင်၊ သွေ့ ခြောက် ရာ အ ရပ် ကို စမ်း ပေါက် ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဆာ မွတ် သူ တို့ ကို နေ ရာ ချ ၍၊ နေ ထိုင် ရာ မြို့ တည် ခွင့်၊ မြေ ထွက် ရ စေ ရန် လယ် လုပ်၍၊ စ ပျစ် ခြံ စိုက် ခွင့် ပေး လျက်၊ သိုး နွား တိ ရ စ္ဆာန် မ လျော့ စေ ဘဲ၊ လူ အ လွန် ပွား များ လေ အောင်၊ ထို သူ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။ တစ် ဖန်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ ဒု က္ခ ခံ ရ ခြင်း၊ ပူ ပန် ရ ခြင်း များ ကြောင့်၊ တိမ် ကော ပ ပျောက် လျက် နေ ကြ ရာ၊ မှူး မတ် တို့ ကို အ ရှက် ကြီး ခွဲ၍၊ လမ်း မဲ့ လ ဟာ ပြင် ၌ လွဲ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး သူ့ ကို ကား၊ ဒု က္ခ ထဲ မှ ချီး မြှောက်၍၊ အိမ် ထောင် ကို လည်း သိုး စု ကဲ့ သို့ ပွား များ စေ တော် မူ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည် ထို သို့ မြင် ရ၍ ဝမ်း မြောက် ကြ လိမ့် မည်။ ခပ် သိမ်း သော ဒု စ ရိုက် မှာ မူ၊ နှုတ် ပိတ် လျက် နေ ရ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ သော သူ မှန် လျှင်၊ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို အ လေး ဂ ရု ပြု ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ က ရု ဏာ တော် များ ကို စဉ်း စား ဆင် ခြင် လိမ့် မည်။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် ပါ၏။ စိတ် ဝိ ညာဉ် ပါ လျက် ပင်၊ သီ ချင်း ဆို လျက် ကျူး ဧ ပါ မည်။ အ ချင်း တ ယော နှင့် စောင်း များ၊ နိုး ကြ လော့။ အ ရုဏ် တက် ချိန် ငါ နိုး ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ ပ ရိ သတ် တို့ တွင်၊ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ လူ မျိုး တို့ ဘောင် တွင်၊ ကျူး ဧ ပါ မည်။ က ရု ဏာ တော် သည် မိုး ကောင်း ကင် အ ထက် တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် သည် အာ ကာ သ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ မှီ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ မိုး ကောင်း ကင် ထက်၊ ချီး မြှင့် ခြင်း ခံ လျက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ထက်၊ ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် ပါ စေ သော။ နှစ် သက် တော် မူ သော လူ မျိုး တို့ ဘေး လွတ် ကြ စေ ရန်၊ ညာ လက် ရုံး တော် အား ဖြင့် ထူး ၍၊ အောင် မြင် ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် မှ၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် မာန် ဟုန် သွင်း လျက်၊ ရှေ ခင် မြို့ ကို ဝေ ဖန် ခြင်း၊ သု ကုပ် ချိုင့် ကို တိုင်း တာ ခြင်း ပြု မည်။ ဂိ လဒ် နယ်​ သည် ငါ ပိုင်၊ မ နာ ရှေ နယ် လည်း ငါ ပိုင် ဖြစ် ရာ၊ ဧ ဖ ရိမ် နယ် သည် ငါ့ မောက် ရူ၊ ယု ဒ နယ် သည် ငါ့ လှံ တံ ဖြစ် ၏။ မော ဘ ပြည် ကား၊ ငါ့ ဆေး လျှော် ရာ၊ ဧ ဒုံ ပြည် လည်း ငါ့ ဖိ နပ် ထား ရာ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် ကြောင့် ငါ ကြွေး ကြော် မည် ဟူ ၍ တည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို ခိုင် လုံ သော မြို့ တွင်း သို့ ပို့ သွင်း ခြင်း၊ ဧ ဒုံ ပြည် ရောက် ဦး ဆောင် ခြင်း ကို၊ မည် သူ ပြု ပါ အံ့ နည်း။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ နှင့် ချီ ကြွ တော် မ မူ ဘဲ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် ခဲ့ သော ကိုယ် တော် ပင် တည်း။ လူ ချင်း တို့ ဖြင့် အောင် မြင် ရ ခွင့် အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ကျဉ်း ကျပ် ရာ ၌ စစ် ကူ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ငါ တို့ ရဲ ရင့် စွာ ပြု မည်။ ရန် သူ တို့ ကို ကိုယ် တော် နင်း နယ် တော် မူ မည်။ အ ကျွန်ပ် ချီး မွမ်း ထိုက် ချီး မွမ်း ရာ ဘု ရား၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လူ ဆိုး လူ လိမ် တို့ သည် ပါး စပ် ဟ လျက်၊ မု သာ သုံး သော လျှာ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် တစ် ဘက် ပြော ဆို လျက်၊ မုန်း ထား သော စ ကား များ ဖြင့် ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း၊ အ ကြောင်း မဲ့ စစ် တိုက် ခြင်း ပြု ၍၊ အ ကျွန်ုပ် မေ တ္တာ ပို့ လျက် ပင်၊ မေ တ္တာ အ စား ရန် ညှိုး ဖွဲ့ ခြင်း ထား လျက်၊ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ချစ် ခြင်း အ စား မုန်း ထား ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဆပ် ပေး ခဲ့ ကြ ပါ ၏။ ထို သို့ သော သူ တို့ အ ပေါ် မှာ မင်း ဆိုး ကို ခန့် ထား လျက်၊ ညာ ဘက် ၌ လည်း စွဲ ဆို သူ ရပ် နေ ပါ စေ။ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ခံ ရ သော်၊ ကိုယ် တိုင် သည် လူ ဆိုး၊ လျှောက် ဆို ချက် လည်း အ ပြစ် ဖြစ် ပါ စေ။ အ သက် တာ ကျုံ့ လျက်၊ ရာ ထူး ကို သူ တစ် ထူး ယူ ပါ စေ။ သား သ မီး တို့ သည် ဖ သက် ဆိုး၊ မ ယား သည် မု ဆိုး မ ဖြစ် လျက်၊ ကိုယ့် ဖုန်း ဆိုး များ နှင့် ခွာ၍၊ လှည့် လည် တောင်း စား သူ အ ဖြစ်၊ သား သ မီး များ တောင်း စား ကြ ရ စေ။ ပိုင် သ မျှ ကို ကြွေး ရှင် သိမ်း ယူ လျက်၊ ချွေး နဲ စာ ကို သူ စိမ်း တို့ လု ယူ ကြ ပါ စေ။ သူ့ ကို က ရု ဏာ သက် သူ၊ ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို သ နား သူ၊ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ အ မျိုး အ နွယ် သည် ပြတ် စဲ လျက်၊ အ မည် သည် နောင် တစ် ဆက် တည်း တွင် ကျေ ပျောက် ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ဘိုး ဘေး တို့ ဒု စ ရိုက် ကို သ တိ ရ လျက်၊ အ မိ အ ပြစ် ကို ချေ ဖျက် တော် မ မူ ပါ စေ နှင့်။ မြေ ကြီး ပေါ် မှ အ မည် ကို ပင် ပယ် ရှား တော် မူ စေ ရန်၊ ထို ပြစ် မှု များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှာ၊ အ စဉ် မ ပြတ် ထင် ရှား ပါ စေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို သူ သည် သ နား ရန် သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး လျက် နှ လုံး ကြေ ကွဲ သူ့ ကို သေ အောင် ညှဉ်း ပန်း ခဲ့ ပြီ။ ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ ကိုယ့် အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ခဲ့ ပြီ။ ကောင်း ကြီး ပေး ခြင်း ကို မ နှစ် မျို့ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် နှင့် ဝေး ကွာ ခဲ့ ပြီ။ ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ခြုံ ထည် သ ဖွယ် ရုံ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ့် ဝမ်း ထဲ သို့ ရေ၊ ကိုယ့် အ ရိုး ထဲ သို့ ဆီ ကဲ့ သို့ စိမ့် လေ ပြီ။ သူ့ ခြုံ သော ဝတ် လုံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သူ စည်း ပတ် သော ခါး ပန်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ စေ။ ငါ့ အ သက် တစ် ဘက် မ ကောင်း ပြော ဆို တတ် သော ရန် ဘက် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ထို သို့ သော အ ကျိုး ဆက် ကို ခံ ရ ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ အို ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ မ တော့် အ တွက် ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို ဆောင် လျက်၊ က ရု ဏာ တော် ကောင်း မြတ် သည့် အ လျောက်၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ၍၊ အ တွင်း နှ လုံး ထိ ရှ လျက် ရှိ ပါ ၏။ ရှည် လျား သော အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ရွေ့ သွား လျက်၊ ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ လွင့် ပါး လျက် ရှိ နေ ပါ ၏။ အ စာ ရှောင် နေ ရ သော ကြောင့်၊ ဒူး ဆစ် နုန့် နဲ့ ၍၊ အ သား လည်း လျော့ ပါး ပါ ၏။ လူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ဖွယ် ရာ ဖြစ် ၍၊ တွေ့ မြင် သော အ ခါ၊ ဦး ခေါင်း ခါ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မ စ လျက်၊ က ရု ဏာ တော် အ လျောက် ကယ် မ လျက်၊ လက် ရုံး တော့် အ မှု သည်၊ ကိုယ် တော် တိုင် အ စီ အ ရင် ဖြစ် ကြောင်း၊ ထင် ရှား စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ကျိန် ဆဲ ကြ သော် လည်း၊ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပါ။ ရပ် တန့် သ ဖြင့် အ ရှက် ကွဲ ကြ ရာ၊ ကျွန် တော် မျိုး ရွှင် လန်း ရ ပါ စေ သော။ ရန် ဘက် တို့ သည် အ သ ရေ ပျက် ခြင်း ကို ဝတ် ဆင် လျက်၊ စောင် သ ဖွယ် ကိုယ့် အ ရှက် နှင့် လွှမ်း ခြုံ ကြ ရ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို နှုတ် မြွက်၍ အ ထူး ချီး မွမ်း လျက်၊ ပ ရိ သတ် တို့ အ လယ် တွင် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည်၊ နွမ်း ပါး သူ၏ ညာ ဘက်၌ ရပ် တန့် လျက်၊ သေ ဒဏ် စီ ရင် သူ တို့ လက် မှ ကယ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ့ အ ရှင် ဘု ရား အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင့် ရန် သူ တို့ ကို သင့် ခြေ တင် ရာ ငါ မ ဖြစ် စေ မီ အ တွင်း၊ ငါ့ လက်ျာ ဘက် မှာ စံ နေ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဇိ အုန် မြို့ မှ အ ရှင်၏ ရာ ဇ လှံ တံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ရန် သူ တို့ အ လယ်၌ အုပ် စိုး တော် မူ ပါ။ ဗိုလ် ခြေ တော် တို့ နေ့ ရက်၌၊ လူ မျိုး တော် သည် သန့် ရှင်း သော တန် ဆာ နှင့် အ ပျော် စစ် ထမ်း လျက်၊ အ ရုဏ့် ဝမ်း ထဲ က နှင်း သ ဖွယ် အ ရှင်၏ လု လင် ပျို တို့ ချီ ထွက် ကြ ပြီ။ သင် သည် မေ လ ခိ ဇေ ဒက် နည်း တူ၊ ထာ ဝ ရ ပ ရော ဟိတ် ဖြစ် သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ထား ၍၊ သ ဘော ပြောင်း လဲ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ယာ ဘက် တော် ၌ စံ နေ သော အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ အ မျက် တော် နေ့ ရက် တွင်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အား စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရာ တွင်၊ အ လောင်း များ စွာ ထား လျက်၊ ပြည့် ကြီး ဦး ခေါင်း ကို လုပ် ကြံ ခြင်း ပြု ရာ၊ ခ ရီး တော် အ ကြား၊ ချောင်း ရေ ကို သောက် ၍၊ မော် မောက် ခွင့် ရ တော် မူ လိမ့် မည်။ ဟာ လေ လု ယ၊ ငါ သည် ဖြောင့် မှန် သူ တို့ တိုင် ပင် စည်း ဝေး ရာ ပ ရိ သတ် ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ သည် ကြီး မြတ်၍၊ နှစ် သက် သူ တို့ စီ စစ် လိုက် ရှာ ရန် ဖြစ်၏။ အ မှု တော် သည်၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း လည်း၊ ကာ လ အ စဉ် တည်၏။ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကို အ ထိမ်း အ မှတ် ဖြစ် စေ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော ရှိ တော် မူ ၏။ ခန့် ညား သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ကာ လ အ စဉ် သ တိ ရ တော် မူ မည်။ လူ မျိုး တော် အား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ပိုင် ရာ ကို သ နား ၍၊ အ မှု တော် များ ၏ တန် ခိုး ကို ပြ တော် မူ ၏။ လက် မှု တော် များ သည် သ စ္စာ နှင့်လည်း ကောင်း၊ တ ရား နှင့်လည်း ကောင်း၊ ညီ ညွတ် လျက်၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် ရှိ သ မျှ သည် ဟုတ် မှန် လျက်၊ သ စ္စာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မှန် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် ထား ပြီး ဖြစ် ၍၊ ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ၏။ လူ မျိုး တော် အား၊ ရွေး နုတ် ရာ အ ကြောင်း ကို စေ လွှတ်၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ၏။ သန့် ရှင်း ခန့် ညား ဖွယ် နာ မ တော် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၏ စ တည် ရာ ဖြစ်၏။ လိုက် နာ သ မျှ သော သူ တို့ သည်၊ ဉာဏ် ကောင်း သူ တို့ တည်း။ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း လည်း၊ ကာ လ အ စဉ် တည် ၏။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား၍၊ ပ ညတ် တော် များ ကို အ ထူး နှစ် သက် သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သူ့ အ နွယ် သည်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် တန် ခိုး ကြီး လျက်၊ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ အ ဆက် သည်၊ ကောင်း ကြီး ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သူ့ အိမ်၌ ဥ စ္စာ ဓ န ကြွယ် ဝ၍၊ သူ့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် ၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ အ ဖို့၊ မှောင် မိုက် ထဲ မှာ အ လင်း တော် ပေါ် ထွန်း၍၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ ဖြောင့် မတ် သော သ ဘော ရှိ ကြ၏။ သ နား ညှာ တာ၍ ချေး ငှား သူ သည် ကောင်း စား လျက်၊ တ ရား စီ ရင် ရာ ၌ အောင် လိမ့် မည်။ မည် သည့် ကာ လ မျှ မ ရွေ့ ရ ဘဲ၊ ဖြောင့် မတ် သူ့ အ ထိမ်း အ မှတ် ကာ လ အ စဉ် တည် လိမ့် မည်။ မ ကောင်း သ တင်း ကို မ ကြောက် ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား သ ဖြင့်၊ စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် ပါ ၏။ သူ့ စိတ် နှ လုံး ခိုင် ခံ့ သည့် အ လျောက်၊ ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ ကို စီး ကြည့် ၍ အား မ ရ မီ၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ရ။ သူ သည် စွန့် ကြဲ ပြီ။ နွမ်း ပါး သူ တို့ အား ပေး ကမ်း ပြီ။ သူ့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဦး ချို သည်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ နှင့် ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မြင် ၍ ဝမ်း နည်း ခြင်း၊ အံ ခဲ လျက် ပျောက် လွင့် ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ အ လို ဆ န္ဒ ကား၊ ပျက် စီး ရ လ တ္တံ့။ ဟာ လေ လု ယ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျွန် တော် တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ ထော မ နာ ပြု ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို၊ ယ ခု မှ စ၍ ကာ လ အ စဉ် ဩ ဘာ ဆက် ကြ ပါ စေ သော။ နေ ထွက် ရာ မှ နေ ဝင် ရာ တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် သည် ချီး မွမ်း ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထက် လည်း ကောင်း၊ ဘုန်း တော် သည် မိုး ကောင်း ကင် ထက် လည်း ကောင်း၊ မြင့် မြတ် တော် မူ ၏။ ဆင်း ရဲ သူ့ ကို မြေ မုန့် ထဲ က ချီး မြှင့် လျက်၊ နွမ်း ပါး သူ့ ကို အ မှိုက် ပုံ ထဲ က တင် မြှောက် ပြီး လျှင်၊ မှူး မတ် တို့ တည်း ဟူ သော၊ လူ မျိုး တော် ၏ မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ၊ နေ ရာ ပေး တော် မူ ၏။ အိမ် ထောင် သူ ဖြစ် လျက် မြုံ သော မိန်း မ ကို၊ သား တို့ ၏ ရွှင် လန်း သော အ မိ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ဟာ လေ လု ယ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ သည်၊ စ ကား ဝဲ သော လူ မျိုး မှ လည်း ကောင်း၊ ထွက် လာ ကြ ရာ၊ ယု ဒ နယ် သည် ဌာ န တော်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သည် နိုင် ငံ တော် ဖြစ် သည် နှင့်၊ ပင် လယ် ရေ မြင်၍ ထွက် ပြေး ရ လျက်၊ ယော် ဒန် မြစ် ရေ ဆုတ် စီး ရ လျက်၊ တောင် များ သည် သိုး ထီး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကုန်း များ သည် သိုး ငယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ခုန် ပေါက် ကြ ၏။ အ ချင်း ပင် လယ် ရေ၊ သင် ထွက် ပြေး ခြင်း၊ အ ချင်း ယော် ဒန် မြစ် ရေ၊ သင် ဆုတ် စီး ခြင်း၊ အ ချင်း တောင် တို့၊ သိုး ထီး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ချင်း ကုန်း တို့၊ သိုး ငယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ခုန် ပေါက် ခြင်း အ ကြောင်း ကား၊ မည် သို့ နည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့၌ မ ဟုတ် ဘဲ၊ ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် ၌ သာ၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် သ စ္စာ တော် အ တွက်၊ ဘုန်း ရှိ စေ တော် မူ ပါ။ ချင်း တို့ ဘု ရား ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် လှောင် ပြောင် ခွင့် ရှိ ရ ကြ အံ့ နည်း။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ ၍၊ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ပြု တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ သူ တို့ ရုပ် ပွား များ ကား၊ လူ့ လက် ဖြင့် ထု လုပ် ပြီး ရွှေ၊ ငွေ၊ များ ဖြစ် သည် နှင့်၊ နှုတ် ရှိ လျက် ပင်၊ ပြော ဆို ခွင့်၊ မျက် စိ ရှိ လျက် ပင်၊ ရှု မြင် ခွင့်၊ နား ရှိ လျက် ပင်၊ ကြား နာ ခွင့်၊ နှာ ခေါင်း ရှိ လျက် ပင်၊ အ နံ့ ရ ခွင့်၊ လက် ရှိ လျက် ပင်၊ ဆုပ် ကိုင် ခွင့်၊ ခြေ ရှိ လျက် ပင်၊ လျှောက် သွား ခွင့်၊ လည် ချောင်း ဖြင့် လည်း မြွက် ဆို ခွင့် ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ်။ ထု လုပ် သူ တို့ သည် ကိုး စား သ မျှ သူ တို့ ပါ၊ ထို အ တူ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည်၊ သင် တို့ အ ထောက် အ မ၊ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ အို အာ ရုန့် အ နွယ် သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကိုး စား ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည်၊ သင် တို့ အ ထောက် အ မ၊ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ အ ထောက် အ မ၊ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ ကို သ တိ ရ ပြီး သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း ကြီး ပေး လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ရုန့် အ နွယ် သား တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ခန့် ညား သူ အ ကြီး အ ငယ် တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး လျက်၊ သင် တို့ ကို သား မြေး တို့ ပါ၊ တိုး ပွား အောင် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ သည်၊ မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ၊ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ ကောင်း ကင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ ကောင်း ကင် ဖြစ်၏။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို မူ ကား၊ လူ့ သား တို့ အား သ နား တော် မူ ပြီ။ သူ သေ တို့ နှင့် ဆိတ် ညံ ရာ သို့ ဆင်း ရ သူ ရှိ သ မျှ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ချီး မွမ်း ရ ကြ။ ငါ တို့ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ယ ခု မှ စ၍၊ ကာ လ အ စဉ် ဩ ဘာ ဆက် ကြ မည်။ ဟာ လေ လု ယ။ ငါ့ အ သ နား တော် ခံ သံ ကို ကြား နာ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ငါ ချစ် ခင် ကြည် ညို ပါ ၏။ နား တော် ကို ညောင်း တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ သက် ထက် ဆုံး ပ ဌ နာ ပြု ပါ မည်။ သေ မင်း၏ နှောင် ကြိုး များ ဝန်း ဝိုင်း ခြင်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ဝေ ဒ နာ များ ဖမ်း စား ခြင်း ကို ငါ ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ဒု က္ခ ဆင်း ရဲ နှင့် တွေ့ ကြုံ ရ သော်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ ဖြောင့် မတ် သော သ ဘော ရှိ တော် မူ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည် က ရု ဏာ စိတ် နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ ၏။ ရိုး သား သူ တို့ ကို ထိန်း သိမ်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဆင်း ရဲ ခံ ရ သူ ငါ့ ကို ကယ် တော် မူ ၏။ အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ငြိမ်း ချမ်း ရာ သို့ ပြန် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ကြွယ် ဝ စွာ သ နား ၍၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို သေ ဘေး မှလည်း ကောင်း၊ မျက် စိ များ ကို မျက် ရည် မှလည်း ကောင်း၊ ခြေ များ ကို ခ လုတ် မှ လည်း ကောင်း၊ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ သူ ရှင် တို့ နေ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရှေ့ တော် ၌ သွား လာ ကျင့် ကြံ လျက် ရှိ နေ ပါ မည်။ စိတ် ဒု က္ခ ကြီး စွာ ရောက် လေ စွ ဟု ဆို သည့် ပြင်၊ လူ ခပ် သိမ်း သည် မု သာ အိုး များ ဖြစ် ကြောင်း၊ အ လန့် တ ကြား ပြော မိ သော် လည်း၊ သ ဒ္ဓါ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သော ကျေး ဇူး ရှိ သ မျှ ကို မည် သို့ ဆပ် ရ အံ့ နည်း။ ကယ် တင် ခြင်း ဆိုင် ရာ ခွက် ကို ကိုင်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း၊ လူ မျိုး တော် အ ပေါင်း တို့ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သ စ္စာ ဝတ် များ ကို ဖြေ ခြင်း ပြု ပါ မည်။ ကြည် ညို သူ တို့ သေ ဒဏ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှ မြော တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ် တော် ၏ ကျွန်၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ သား ဖြစ် သူ၊ ကျွန် တော် မျိုး ၏ အ ချည် အ နှောင် များ ကို ကိုယ် တော် ဖြည် တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရှေ့ တော် ၌ ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ ကို ပူ ဇော် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု ပါ မည်။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သင်၏ ဗ ဟို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း၊ လူ မျိုး တော် အ ပေါင်း တို့ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သ စ္စာ ဝတ် များ ကို ဖြေ ပါ မည်။ ဟာ လေ လု ယ။ လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ခြင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၊ ဩ ဘာ ဆက် ခြင်း ပြု ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ က ရု ဏာ တော် သည်၊ ငါ တို့ အ ပေါ်၌ ကြီး လှ ၍၊ သ စ္စာ တော် လည်း၊ ကာ လ အ စဉ် တည် ၏။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သည် ဟု၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ။ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သည် ဟု၊ အာ ရုန့် အ နွယ် သား တို့ မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ။ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သူ တို့ မြွက် ဆို ကြ ပါ စေ။ ငါ သည် ကျဉ်း ကျပ် ရာ ထဲ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျယ် ဝန်း သော အ ရပ် ၌ နေ ရာ ချ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ ဘက်၌ ရှိ နေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ငါ မ ကြောက် မ ရွံ့၊ လူ သည် ငါ့ ကို မည် သို့ ပြု နိုင် အံ့ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထောက် မ သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မုန်း ထား သူ တို့ ကို ငါ စီး ကြည့် ၍ အား ရ လိမ့် မည်။ လူ ကို အား ကိုး ခြင်း ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ခို လှုံ ခြင်း သည်၊ သာ ၍ ကောင်း ၏။ မင်း ကို အား ကိုး ခြင်း ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ခို လှုံ ခြင်း သည်၊ သာ ၍ ကောင်း ၏။ လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့ သည် ငါ့ ကို ဝန်း ဝိုင်း ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် ငါ ပယ် ရှား မည်။ ပတ် ရစ် ဝန်း ဝိုင်း ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ဖြင့် ငါ ပယ် ရှား မည်။ ပျား အုံ ကဲ့ သို့ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သော် လည်း၊ ဆူး ထင်း မီး သ ဖွယ် ငြိမ်း၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ဖြင့် ငါ ပယ် ရှား မည်။ ငါ့ ကို လှဲ ချ ရန် သင် တွန်း လှန် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထောက် မ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို အား ပေး ရာ၊ ငါ့ ကျူး ဧ ဖွယ် ရာ၊ ငါ့ ကို ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ညာ လက် ရုံး တော် သည်၊ ရဲ ရင့် စွာ ပြု သ ဖြင့်၊ သူ တော် ကောင်း တို့ တဲ များ ၌ ရွှင် လန်း ရာ အောင် သံ ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ညာ လက် ရုံး တော် သည် မြင့် မြတ်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ညာ လက် ရုံး တော် သည် ရဲ ရင့် စွာ ပြု လေ ၏။ ငါ သည် မ သေ သေး ဘဲ အ သက် ရှင် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ ကို ကြော် ငြာ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ ကို ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် တော် မူ သော် လည်း၊ သေ မင်း လက် သို့ အပ် တော် မ မူ။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဝင်း တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ပေး ကြ၊ ငါ ဝင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တံ ခါး တော် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ဝင် ရ ကြ ၏။ ထူး တော် မူ၍၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ဖြစ် သော၊ ကိုယ် တော်၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ် ပါ မည်။ တိုက် တည် ဆောက် သူ တို့ ပယ် ထား သော ကျောက် သည်၊ ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် လာ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဖြစ်၍၊ ငါ တို့ မျက် မှောက် တွင် အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သော ဤ နေ့ ရက် တွင် ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ကြ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကယ် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ချမ်း သာ စေ တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင် ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိ မာန် တော် က၊ ငါ တို့ သည် သင် တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး ကြ ပါ ၏။ ယေ ဟော ဝါ သည် ဘု ရား ဖြစ် ၍၊ ငါ တို့ အား အ လင်း ကို သ နား တော် မူ ပြီ။ ယဇ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် စိန် တောင် ၌ ကြိုး များ နှင့် ချည် ထား ကြ လော့။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၍၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ၍၊ ဂုဏ် တော် ကို ကို ချီး မြှောက် ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အ လေ့ အ လာ၌ စုံ လင် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို လျှောက် လိုက် သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ ကိုယ် တော် ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ရှာ ဖွေ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် မ တ ရား မှု ကို မ ပြု ဘဲ၊ နည်း လမ်း တော် များ အ တိုင်း၊ မု ချ လျှောက် လိုက် ကြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် စောင့် ရှောက် မြဲ စောင့် ရှောက် ကြ စေ ရန်၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ ၏။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို စောင့် ရှောက် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ကျွန်ုပ် အ လေ့ အ လာ များ ၌ တည် ကြည် ပါ စေ သော။ ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ ကို ထောက် ထား သော အ ခါ၊ အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဘဲ ရှိ နေ ပါ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို သင် ကြား ရာ တွင်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ဖြောင့် မှန် သော သ ဘော နှင့် ချီး မွမ်း ပါ မည်။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို စောင့် ရှောက် မည့် အ ကျွန်ုပ် ကို၊ စွန့် ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လူ ပျို သည် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို မည် သည့် နည်း နာ ဖြင့် သန့် စင် စေ နိုင် မည် နည်း ဟူ မူ ကား၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ တိုင်း စောင့် ရှောက် ခြင်း ပေ တည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ လိုက် ရှာ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် များ မှ လွှဲ သွား စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် ကို မ ပြစ် မှား မိ စေ ရန်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နှ လုံး တွင် သို ထား ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် အား သွန် သင် တော် မူ ပါ။ နှုတ် မြွက် တော် မူ သော ဆုံး ဖြတ် ချက် ရှိ သ မျှ ကို၊ ကိုယ့် နှုတ် ခမ်း ဖြင့် ကြော် ငြာ ပါ ပြီ။ ဥ စ္စာ ဓ န ရှိ လေ သ မျှ ရွှင် လန်း သည် နှင့် အ မျှ၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ရာ နည်း လမ်း ၌ ရွှင် လန်း ပါ ပြီ။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို ဆင် ခြင် လျက်၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို ထောက် ထား ပါ မည်။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ၌ မွေ့ လျော် ပါ မည်။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို မေ့ လျော့ ၍ မ နေ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး သည် အ သက် ရှင်၍ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် ရှောက် ရ စေ ရန်၊ ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ ပါ။ တ ရား တော်၌ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို သိ မြင် ရ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် မျက် စိ များ ကို ပွင့် လင်း စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဝင် နေ သူ ဖြစ် ပါ၍၊ ပ ညတ် တော် များ ကို ထိမ် ချန် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို အ ခါ ခပ် သိမ်း တောင့် တ လျက် နေ ရ သော ကြောင့်၊ စိတ် ကြေ ကွဲ လျက် ရှိ ပါ ၏။ ပ ညတ် တော် များ မှ လွှဲ သွား ၍၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ ရာ၊ မာ န ကြီး သူ တို့ ကို၊ ကိုယ် တော် ဆုံး မ တော် မူ ပါ ပြီ။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း သည် ဖြစ်၍၊ အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း နှင့် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ကို ပယ် ရှား တော် မူ ပါ။ မှူး မတ် တို့ သည် ထိုင် ၍ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဖက်၌ ပြော ဆို ကြ သော် လည်း၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို ကျွန် တော် မျိုး ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် မွေ့ လျော် ရာ၊ အ ကြံ ပေး ရာ များ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် စိတ် သည် မြေ မှုန့်၌ ကပ် လျက် ရှိ သ ဖြင့်၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ တိုင်း အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ ကို ဖော် ပြ ရာ၊ ကိုယ် တော် တုံ့ ပြန် တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ အ ကြောင်း ကို ဆင် ခြင် ရ စေ ရန်၊ ဥ ပ ဒေ သ တော့် နည်း လမ်း များ ကို နား လည် စေ တော် မူ ပါ။ စိတ် ပူ ဆွေး ၍ ယို ကျ မ တတ် ရှိ သော အ ကျွန်ုပ် ကို၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ တိုင်း တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ။ မု သာ လမ်း ကို အ ကျွန်ုပ် မှ လွှဲ ဖယ် ၍၊ တ ရား တော် ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ သ စ္စာ လမ်း ကို အ ကျွန်ုပ် ရွေး ချယ်၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို မျက် မှောက် ပြု ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ၌ စွဲ လမ်း သော အ ကျွန်ုပ် ကို၊ အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ်၏ စိတ် စေ တ နာ ကို ကျယ် ဝန်း စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပ ညတ် တော် များ လမ်း အ တိုင်း အ မြန် လိုက် ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ဆုံး တိုင် အောင် စောင့် ထိန်း ရ စေ ရန်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ သော နည်း လမ်း ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ တ ရား တော် ကို စောင့် ထိန်း၍၊ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ စောင့် ရှောက် ပါ မည် အ ကြောင်း၊ နား လည် ခြင်း ကို သ နား တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို သ ဘော ကျ သည့် အ လျောက်၊ ပ ညတ် တော် များ လမ်း ၌ လျှောက် သွား စေ တော် မူ ပါ။ တပ် မက် ခြင်း သို့ မ ဟုတ်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ဘက် သို့၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ် နှ လုံး ကို ညွှတ် စေ တော် မူ ပါ။ အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် သော အ ရာ များ ကို မျက် မှောက် မ ပြု စေ ဘဲ၊ နည်း လမ်း တော် များ ၌ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် အား ခန့် ညား စေ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ ကျွန် တော် မျိုး ၌ အ တည် ပြု တော် မူ ပါ။ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည် သင့် မြတ် သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ကြောက် ရွံ့ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို လွှဲ ဖယ် တော် မူ ပါ။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို တောင့် တ သော အ ကျွန်ုပ် ကို၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ၌ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း တည်း ဟူ သော က ရု ဏာ တော် သည်၊ သက် ရောက် ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် က ပတ် တော်၌ ကိုး စား သည့် အ တိုင်း၊ ကဲ့ ရဲ့ သော သူ့ ကို ချေ ပ ရ ပါ လိမ့် မည်။ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် မျှော် ခဲ့ သော ကြောင့်၊ သ စ္စာ ဝန် ခံ ချက် ကို အကျွန်ုပ် နှုတ် ထဲ မှ နုတ် ယူ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထို အ တိုင်း၊ တ ရား တော် ကို ကာ လ အ စဉ် မ ပြတ် စောင့် ရှောက် ပါ လိမ့် မည်။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို ရှာ ဖွေ သည့် အ လျောက်၊ လွတ် လွတ် သွား လာ ပါ မည်။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို ဘု ရင် မင်း တို့ ရှေ့၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ကြား ပြော ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် နှစ် သက် ခဲ့ သော ပ ညတ် တော် များ၌ မွေ့ လျော် ပါ မည်။ နှစ် သက် ခဲ့ သော ပ ညတ် တော် များ အား၊ လက် အုပ် ချီ၍ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို ဆင် ခြင် ပါ မည်။ စောင့် မျှော် ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သော ကျွန် တော် မျိုး အား ပေး တော် မူ သော က တိ တော် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ချမ်း သာ ရ ရန် အ ကြောင်း မှာ၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် အ သက် ရှင် ခွင့် ရ ခြင်း တည်း။ မာ န ကြီး သူ တို့ သည် မ ထီ လေး စား ပြု လှ ကြ သော် လည်း၊ တ ရား တော် မှ အ ကျွန်ုပ် မ လွှဲ မ တိမ်း ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရှေး ကာ လ က ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် သ တိ ရ၍ နှစ် သိမ့် ရ ပါ၏။ တ ရား တော် ကို စွန့် ပယ် သော လူ ဆိုး တို့ ကြောင့်၊ ဒေါ သ မီး လောင် လျက် ရှိ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တည်း ခို ရာ အိမ် တွင်၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကျူး ဧ ရာ ဖြစ် ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ညဉ့် အ ခါ၌ နာ မ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် သ တိ ရ၍၊ တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် ပါ ပြီ။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို စောင့် ထိန်း ခြင်း ကား၊ အ ကျွန်ပ် ပိုင် ထိုက် ခွင့် ပေ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ဝေ ပုံ ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် ရှောက် မည် ဟု က တိ ထား ပါ ပြီ။ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် ခဲ့ ပြီး ဖြစ်၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း သ နား တော် မူ ပါ။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ ကို ဆင် ခြင်၍၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ဘက် သို့ ခြေ ဦး လှည့် ပြီး လျှင်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် ရန်၊ မ နှောင့် မ နှေး ဘဲ ကြိုး စား ပါ၏။ လူ ဆိုး တို့ နှောင် ကြိုး များ ပတ် ရစ် သော် လည်း၊ တ ရား တော် ကို အ ကျွန်ုပ် မေ့ လျော့၍ မ နေ ခဲ့ ပါ။ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကြောင့်၊ သန်း ခေါင် ယံ၌ ပင်၊ အ ကျွန်ုပ် ထ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သူ၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ် ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ပြည့် ဝ သည့် အ လျောက်၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် အား သွန် သင် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က တိ တော် အ တိုင်း၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အ ကောင်း ပြု တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် ယုံ ကြည် သည် ဖြစ်၍၊ အ သိ ဉာဏ် နှင့် အ သိ ပ ညာ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ ဒု က္ခ မ ရောက် မီ က မှောက် မှား ခဲ့ သော် လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ယ ခု စောင့် ရှောက် ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း မြတ်၍၊ အ ကောင်း ပြု တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ မာ န ကြီး သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ်၌ မု သာ မွမ်း မံ ကြ သော် လည်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ စောင့် ထိန်း ပါ မည်။ သူ တို့ နှ လုံး သည် ဆီ ဥ ကဲ့ သို့ ဆူ ဖြိုး သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ တ ရား တော်၌ မွေ့ လျော် ပါ ၏။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို သင် ကြား ရ စေ ရန်၊ ဒု က္ခ ရောက် ရ ခြင်း သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ ကောင်း ပါ ၏။ နှုတ် မြွက် တော် မူ သော တ ရား သည်၊ ရွှေ၊ ငွေ အ ထောင် အ သောင်း ထက်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ ကောင်း ပါ၏။ လက် တော် ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် သည့် အ လျောက်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို သင် ကြား ရ စေ ရန် ဉာဏ် ကို သ နား တော် မူ ပါ။ နှုတ် က ပတ် တော် ၌ အ ကျွန်ုပ် စောင့် မျှော် ခဲ့ သော ကြောင့်၊ ခန့် ညား သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မြင်၍ ရွှင် လန်း ကြ ရ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ တော် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ကို ဒု က္ခ ရောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ၏။ ကျွန် တော် မျိုး အား က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ချမ်း သာ ရ စေ တော် မူ ပါ။ တ ရား တော် သည် အ ကျွန်ုပ် မွေ့ လျော် ရာ ဖြစ်၍၊ အ သက် ရှင် ရ စေ ရန် က ရု ဏာ တော် ကို သက် ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၌ ကောက် ကျစ် စွာ ပြု ကျင့် သော မာ န ကြီး သူ တို့ ကို အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မူ ပါ။ ဥ ပ ဒ သ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ မည်။ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သူ တို့ နှင့် သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို သိ ကျွမ်း သူ တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ထံ ခို ဝင် ကြ ပါ စေ သော။ အ ရှက် မ ကွဲ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ကျွန်ုပ် နှ လုံး သည် အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ၌ စုံ လင် ပါ စေ သော။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို မူး မော် စွာ တ သ သော အ ကျွန်ုပ် သည်၊ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် မျှော် ပါ ၏။ မည် သည့် ကာ လ မှ နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ ပါ မည် နည်း ဟူ၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မျှော် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် မျက် စိ အား ကုန် ပါ ၏။ မီး ခိုး ထဲ၌ ရှိ သော သား ရေ ဘူး ကဲ့ သို့ အ ကျွန်ပ် ဖြစ် နေ သော် လည်း၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို မေ့ လျော့ ၍ မ နေ ပါ။ ကျွန် တော် မျိုး၏ အ သက် တာ တို ပါ သည် တ ကား။ လိုက် လံ သူ တို့ ကို မည် သည့် ကာ လ မှ ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ မည် နည်း။ တ ရား တော် ကို မ လိုက် မ နာ သော မာ န ကြီး သူ တို့ သည်၊ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ တွင်း များ ကိုတူး ကြ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ သည် သ စ္စာ နှင့် ပြည် စုံ ပါ၏။ သူ တို့ သည် မ တ ရား သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို လိုက် လံ ကြ သည် ဖြစ်၍၊ မ စ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို မြေ ကြီး ပေါ် က ပယ် ရှား လု မ တတ် ပြု ခဲ့ ကြ သော် လည်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် မ စွန့် ပါ။ နှုတ် မြွက် တော် မူ သော သက် သေ ခံ ချက် ကို စောင့် ရှောက် ရ စေ ရန်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နှုတ် က ပတ် တော် သည် မိုး ကောင်း ကင်၌ ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို မြဲ မြံ စေ တော် မူ၍၊ တည် နေ သည့် အ တိုင်း၊ သ စ္စာ တော် လည်း လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ ပါ ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ကိုယ် တော်၏ အ သုံး တော် ခံ ဖြစ်၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ လည်း၊ ယ နေ့ တိုင် တည် မြဲ ပါ ၏။ တ ရား တော် သည် အ ကျွန်ုပ် မွေ့ လျော် ရာ မ ဟုတ် ခဲ့ လျှင်၊ ဒု က္ခ ရောက် စဉ် က ပင် ပျက် စီး လေ ပြီ။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို အ သက် ရှင် စေ ပြီး ဖြစ်၍၊ မေ့ လျော့ တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို၊ ရှာ ဖွေ သူ ကိုယ် တော် ပိုင် ဖြစ် ပါ၍၊ ကယ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖျက် ဆီး ရန် လူ ဆိုး တို့ စောင့် လျက် နေ ကြ ရာ၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ၏။ စုံ လင် ခြင်း ဟူ သ မျှ ၏ အ ဆုံး ကို အ ကျွန်ုပ် သိ မြင် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် မူ ကား၊ အ လွန် ကျယ် ဝန်း လှ ပါ ၏။ တ ရား တော် ကို အ ကျွန်ုပ် အ လွန် နှစ် သက် လှ၍၊ နေ့ ရှိ သ မျှ ဆင် ခြင် ရာ ဖြစ် ပါ၏။ ကာ လ အ စဉ် အ ကျွန်ုပ် ပိုင် ရာ ဖြစ် သော ပ ညတ် တော် များ ကြောင့်၊ ရန် သူ တို့ ထက် ပ ညာ ကြီး ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် သော သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ဆ ရာ ရှိ သ မျှ ထက် လိ မ္မာ ပါ ၏။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို စောင့် ထိန်း ခဲ့ သော ကြောင့်၊ အ သက် ကြီး သူ တို့ ထက် နား လည် ရ ပါ ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် ရှောက် ရ ခြင်း ငှာ၊ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို လွှဲ ရှောင် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် သွန် သင် တော် မူ သော ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ မှ၊ လွှဲ ဖယ်၍ မ သွား ခဲ့ ပါ။ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ခံ တွင်း ၌ အ လွန် ချို ဧ၍၊ ပျား ရည် ထက် နှုတ် ထဲ မှာ ချို ဧ ပါ ၏။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကြောင့် နား လည် ခြင်း ရ ရှိ၍၊ အ မှား လမ်း ရှိ သ မျှ ကို ရွံ ရှာ ပါ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ ဦး မှာ မီး ခွက် သ ဖွယ်၊ အ ကျွန်ုပ် လမ်း မှာ အ လင်း သ ဖွယ် ဖြစ် ပါ ၏။ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ပါ မည် ဟု၊ သ စ္စာ ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ တည် ပြု ပါ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ လွန် ဒု က္ခ ရောက် ရ သော အ ကျွန်ုပ် ကို၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ တိုင်း အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စေ တ နာ အ လျောက် က တိ ထား သော အ လှူ များ ကို လက် ခံ၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ အ သက် ကို အ စဉ် မ ပြတ် ဆောင် ကိုင် ရ သော် လည်း၊ တ ရား တော် ကို မေ့ လျော့၍ မ နေ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ ညွှတ် ကွင်း ကို လူ ဆိုး တို့ ထောင် ထား ကြ သော် လည်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ မှ လမ်း လွှဲ၍ မ သွား ပါ။ အ ကျွန်ုပ် စိတ် ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် သော သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို၊ ကာ လ အ စဉ် ပိုင် ရာ အ ဖြစ် ခံ ယူ ပါ ပြီ။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို အ ဆုံး တိုင် အောင် အ မြဲ ဆောင် ရွက် ရန်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ညွှတ် စေ ပါ၏။ ဒွိ ဟ သ ဘော ရှိ သူ တို့ ကို မုန်း ထား၍၊ တ ရား တော် ကို နှစ် သက် ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကွယ် ကာ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် မျှော် လျက် နေ ပါ၏။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု သော သူ တို့၊ ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ထိန်း ခွင့် ရ ရှိ စေ ရန်၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လော့။ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အ သက် ရှင် ရ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ထောက် မ တော် မူ၍၊ စောင့် မျှော် ရာ ကြောင့် အ ရှက် မ ကွဲ ရ ပါ စေ နှင့်။ ဘေး ကင်း ရန် အ ကျွန်ုပ် ကို ထူ ပင့် တော် မူ ပါ။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို မ ပြတ် ကြည် ညို ပါ မည်။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ မှ လွဲ သွား သ မျှ သော သူ တို့ ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ သူ တို့ လှည့် စား ခြင်း လည်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် ပါ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ ဆိုး အ ပေါင်း တို့ ကို ချော် ကဲ့ သို့ စွန့် ပစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို အ ကျွန်ုပ် နှစ် သက် ပါ ၏။ ကိုယ် တော် ကို ထိတ် လန့် သ ဖြင့်၊ ကြက် သီး မွေး ညှင်း ထ၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် ကို ကြောက် ရွံ့ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း ကို ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ ပါ ပြီ။ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ လက်၌ စွန့် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကောင်း စား ရ စေ ရန် ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ ဖို့ အာ မ ခံ တော် မူ ပါ။ မာ န ကြီး သူ တို့ မ ညှဉ်း ပန်း ကြ ပါ စေ နှင့်။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး နှင့် ဖြောင့် မတ် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ စောင့် မျှော်၍ မျက် စိ အား ကုန် ပါ ပြီ။ က ရု ဏာ တော် အ လျောက်၊ ကျွန် တော် မျိုး၌ စီ ရင်၍၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကိုသွန် သင် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို သိ မြင် နား လည် စေ တော် မူ ပါ။ တ ရား တော် ကို ဖောက် ကျော် သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် ချိန် ရောက် ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ပ ညတ် တော် များ ကို၊ ရွှေ ထက် မ က၊ ရွှေ စင် ထက် နှစ် သက် ၍၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် ရှိ သ မျှ ကို သ ဘော ကျ လျက်၊ အ မှား လမ်း ရှိ သ မျှ ကို ရွံ ရှာ ပါ ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ သည်၊ အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် စောင့် ထိန်း ပါ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ဖွင့် ပြ ခြင်း ကြောင့် အ လင်း ရ၍၊ ရိုး သား သူ တို့ နား လည် ခွင့် ရ ကြ ပါ၏။ ပ ညတ် တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် တောင့် တ၍၊ နှုတ် ဟ လျက်၊ မော ဟိုက် ပါ ၏။ နာ မ တော် ကို ချစ် သူ တို့ အား အ လေ့ တော် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ဘက် သို့ လှည့်၍ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ ဗျာ ဒိတ် တော် လမ်း၌၊ အ ကျွန်ုပ် ခြေ ရာ များ ကို စီ စဉ် တော် မူ၍၊ ဒု စ ရိုက် အုပ် စိုး ခြင်း ကို အ လျှင်း မ ခံ ရ ပါ စေ နှင့်။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို စောင့် ရှောက် ရ စေ ရန်၊ လူ တို့ ညှဉ်း ပန်း ရာ မှ ရွေး နုတ် တော် မူ ပါ။ မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် သို့ လွှတ် လျက်၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ ပါ။ တ ရား တော် ကို မ စောင့် ရှောက် ကြ သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် မျက် စိ များ မှ မျက် ရည် ချောင်း စီး ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဖြောင့် မတ် တော် မူ၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ လည်း၊ ဖြောင့် မှန် ပါ၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် သ စ္စာ ထူး ကို ဆောင် လျက်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို၊ ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ ပြီ။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ တို့ သ တိ လစ် ကြ သည့် အ တွက်၊ ထက် သန် ခြင်း စေ တ နာ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ကျွမ်း လောင် ပါ ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ စစ် ဆေး ပြီး ဖြစ်၍၊ ကျွန် တော် မျိုး နှစ် သက် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် သိမ် ငယ် သ ဖြင့် အ ရှက် ကွဲ ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို မေ့ လျော့၍ မ နေ ပါ။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း သည် ထာ ဝ ရ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဖြစ်၍၊ တ ရား တော် လည်း သ စ္စာ နှင့် ပြည့် စုံ ပါ၏။ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ နှင့် တွေ့ ကြုံ ရ သော် လည်း၊ ပ ညတ် တော် များ၌ မွေ့ လျော် လျက် နေ ပါ ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ သည်၊ ကာ လ အ စဉ် ဖြောင့် မတ် သ ဖြင့်၊ အ သက် ရှင် ရ ရန် နား လည် စေ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ပ ဌ နာ ပြု ခဲ့ သည့် အ လျောက် ထူး တော် မူ ပါ။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို စောင့် ထိန်း ပါ မည်။ ပ ဌ နာ ပြု ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ ကယ် တော် မူ ပါ။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ပါ မည်။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စောင့် မျှော်၍၊ အ ရုဏ် မ တက် မီ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ပါ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို စဉ်း စား ရ အံ့ သော ငှာ၊ ညဉ့် ယံ မ လွန် မီ အ ကျွန်ုပ် နိုး ထ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက်၊ ဟစ် ခေါ် သံ ကို နား ညောင်း၍၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ အ လျောက်၊ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ တ ရား တော် နှင့် ဝေး ကွာ၍ ဒု စ ရိုက် ကို လိုက် စား သူ တို့ သည်၊ ချဉ်း လာ ကြ ပါ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ နီး အ ပါး၌ ရှိ နေ တော် မူ၍၊ ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ လည်း သ စ္စာ နှင့် ပြည့် စုံ ပါ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို အ မြဲ တည် စေ တော် မူ ကြောင်း၊ ရှေး က ပင် အ ကျွန်ုပ် သိ ခဲ့ ပါ၏။ တ ရား တော် ကို မေ့ လျော့ ၍ မ နေ သော၊ အ ကျွန်ုပ် ဒု က္ခ ကို ရှု ကြည့် လျက် ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို လဲ လျှောက်၍ ရွေး နုတ် ပြီး လျှင် ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အသက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး သည်၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို မ လိုက် မ ရှာ ကြ သော လူ ဆိုး နှင့် ကင်း ဝေး လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကြီး မြတ် လှ ပါ၏။ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ နှင့် အညီ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ ညှဉ်း ပန်း သူ နှင့် ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ များ လှ သော် လည်း၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ မှ ကျွန်ုပ် မ လွှဲ မ တိမ်း ပါ။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ စောင့် မ ရှောက် ဘဲ၊ သ စ္စာ ဖျက် သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ရှု မြင်၍ ရွံ ရှာ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို နှစ် သက် လှ ကြောင်း ထောက် ရှု၍၊ က ရု ဏာ တော် အ လျောက် အ ကျွန်ုပ် ကို အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ နှုတ် က ပတ် တော်၏ အ ချုပ် အ ချာ ကား၊ သ စ္စာ ပေ တည်း။ ဖြောင့် မတ် သော ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် ရှိ သ မျှ လည်း၊ ကာ လ အ စဉ် တည် ပါ ၏။ မှူး မတ် တို့ သည် အ ကြောင်း မဲ့ ညှဉ်း ပန်း ကြ သော် လည်း၊ နှုတ် က ပတ် တော် ကြောင့် သာ အ ကျွန်ုပ် စိတ် ချောက် ခြား လျက် နေ ပါ၏။ လက် ရ ဥ စ္စာ များ ကို တွေ့ သူ ကဲ့ သို့၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် ရွှင် လန်း ပါ၏။ မု သာ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ၍၊ တ ရား တော် ကို နှစ် သက် ပါ၏။ ဖြောင့် မတ် သော ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကြောင့်၊ တစ် ရက် လျှင် ခု နစ် ကြိမ် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ၏။ တ ရား တော် ကို နှစ် သက် သူ တို့ သည်၊ ခ လုတ် မ တိုက် ရ ဘဲ၊ ကြီး စွာ သော ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို အ ကျွန်ုပ် စောင့် မျှော် လျက်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို ဆောင် ရွက် ပါ ပြီ။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် စောင့် ရှောက်၍၊ အ လွန် နှစ် သက် ပါ၏။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို မျက် နှာ ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ နှင့် သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် သံ ကို ရှေ့ တော် သို့ ရောက် စေ လျက်၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ တိုင်း နား လည် စေ တော် မူ ပါ။ အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို လည်း ရှေ့ တော် သို့ ရောက် စေ လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ နှုတ် ဖြင့် ထော မ နာ ပြု ရ ပါ စေ သော။ ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ သည် ဖြောင့် မတ် သော ကြောင့်၊ နှုတ် က ပတ် တော် အ ကြောင်း၊ လျှာ ဖြင့် ကြွေး ကြော် ရ ပါ စေ သော။ ဥ ပ ဒေ သ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် ရွေး ချယ် သော ကြောင့်၊ မ စ ရန် လက် ရုံး တော် ကို အ သင့် ရှိ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို အ ကျွန်ုပ် တ သ၍၊ တ ရား တော်၌ လည်း၊ မွေ့ လျော် ပါ ၏။ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ရ အံ့ သော ငှာ အ ကျွန်ုပ် ကို အ သက် ရှင် စေ လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ဖြင့် မ စ တော် မူ ပါ။ ပျောက် သော သိုး ကဲ့ သို့ အ ကျွန်ုပ် လမ်း လွဲ ခဲ့ သော် လည်း၊ ပ ညတ် တော် ကို မေ့ လျော့ ၍ မ နေ သော ကျွန် တော် မျိုး ကို လိုက် ရှာ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဒု က္ခ ရောက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ခေါ် ရာ၊ ထူး တော် မူ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မု သာ သုံး သော နှုတ်၊ လှည့် စား တတ် သော လျှာ မှ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ မေ ရှက် ပြည် ၌ တည်း ခို၍ ကေ ဒါ တဲ များ ၌ နေ ရ သော ငါ သည်၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ တ ကား။ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ကို ရွံ ရှာ သူ နှင့် အ တူ ကြာ မြင့် စွာ ငါ နေ ခဲ့ ရ ပြီ။ ရန် စဲ လို သော ငါ သည် အ ကြံ ပေး ရာ၊ ထို သူ တို့ ရန် စစ် လို လား ကြ သည် တ ကား။ ငါ သည် တောင် တန်း သို့ မျှော် ကြည့် လျက် နေ၏။ မ စ ခြင်း ကို မည် သည့် အ ရပ် မှ ရ ပါ အံ့ နည်း။ မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ၊ မ စ ခြင်း ကို ရ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် သင့် ခြေ ကို ချော် စေ ခြင်း၊ သင့် ကို စောင့် ထိန်း သော အ ရှင် သည် ငိုက် မျည်း ခြင်း ပြု တော် မ မူ စေ လင့်။ ကြည့် လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို စောင့် ထိန်း သော အ ရှင် သည်၊ ငိုက် မျည်း ခြင်း၊ ကျိန်း စက် ခြင်း ရှိ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို စောင့် ထိန်း တော် မူ သော အ ရှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ညာ ဘက် မှာ ခို ရာ အ ရိပ် ဖြစ် တော် မူ ၍၊ နေ့ အ ချိန်၌ နေ ရှိန်၊ ညဉ့် အ ချိန်၌ လ ရှိန်၊ မ ထိ မ ခိုက် ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘေး ဟူ သ မျှ မှ ကွယ် ကာ ၍၊ သင့် အ သက် ကို စောင့် ထိန်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ထွက် သွား ခြင်း နှင့် ဝင် လာ ခြင်း ကို၊ ယ ခု မှ စ၍ ကာ လ အ စဉ်၊ စောင့် ထိန်း တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု တိုက် တွန်း ကြ သည် နှင့်၊ သင့် တံ ခါး များ အ တွင်း ငါ တို့ ရပ် နေ ကြ ရာ ငါ ရွှင် လန်း ပါ၏။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ထို မြို့၌ တ ရား ပ လ္လင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် များ တည် ထား လျက် ရှိ နေ၏။ သင်၌ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ရှိ ပါ စေ သော ဟု၊ ညီ အစ် ကို တို့ နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အ တွက်၊ ငါ မေ တ္တာ ပို့ လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် အ တွက်၊ သင့် ကောင်း ကျိုး ကို ရှာ ကြံ ပါ မည်။ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် မျှော် ကြည့် ပါ၏။ ကျွန် တို့ သည် သ ခင် လက် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျွန် မ တို့ သည် သ ခင် မ လက် ကိုလည်း ကောင်း၊ မျှော် ကြည့် သ ကဲ့ သို့၊ က ရု ဏာ သက် တော် မ မူ မီ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မျှော် ကြည့် လျက် နေ ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မ ထီ လေး စား အ ပြု ခံ ရ သည် မှာ၊ ညီး ငွေ့ ကြ သ ဖြင့် က ရု ဏာ သက် ၍ သ နား တော် မူ ပါ။ ချမ်း သာ သူ တို့ သ ရော် ၍၊ မာ န ကြီး သူ တို့ မ ထီ လေး စား ပြု ကြ သည် မှာ၊ စိတ် ညီး ငွေ့ လှ စွ တ ကား။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဝန် ခံ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ နေ တော် မ မူ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ တစ် ဘက် လူ တို့ ထ ကြွ ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ဘက် ၌ ရှိ နေ တော် မ မူ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ထို သို့ အ မျက် ထွက် ကြ သော်၊ ငါ တို့ သည် စား မျို ခြင်း ခံ ရ ကြ လေ ပြီ။ ထို အ ခါ ၌ ပင်၊ ရေ ဘေး လွှမ်း မိုး၍၊ မြစ် ရေ တွင် အ သက် နစ် မြုပ် ခြင်း၊ ရေ ဩ ဃ တွင်၊ အ သက် နစ် မြှုပ် ခြင်း ကို ခံ ခဲ့ ရ လေ စွ တ ကား။ သူ တို့ အံ ဖြင့် ခဲ ကြိတ် ရာ အ ဖြစ်၊ ငါ တို့ ကို ပစ် ထား တော် မ မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော၊ ငှက် သည် ငှက် ခတ် သ မား ညွှတ် ကွင်း ထဲ က လွှတ် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ တို့ အ သက် လွှတ် ခဲ့ ရ ပြီ။ ညွှတ် ကွင်း ပြတ် ၍ ငါ တို့ လွတ် ခဲ့ ရ ပြီ။ မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော်၌၊ ငါ တို့ ကို မ စ ခွင့် တည် သည် ဟူ ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား သူ တို့ သည်၊ မ လှုပ် မ ရှား ရ ဘဲ တည် မြဲ တည် ရာ ဇိ အုန် တောင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တောင် တန်း ကာ ရံ သ ကဲ့ သို့၊ လူ မျိုး တော် ကို ယ ခု မှ စ၍ ကာ လ အ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကာ ရံ တော် မူ ၏။ အ ဓ မ္မ မှု ကို ပြု ရ ကြ စေ ရန်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ဝေ ပုံ အ ပေါ် တွင်၊ လူ ဆိုး တို့ အာ ဏာ စက် တည် ခွင့် မ ရှိ ရာ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တော် ကောင်း နှင့် သ ဘော ဖြောင့် သူ တို့ အား၊ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။ ကောက် ကျစ် ရာ သို့ လွှဲ သွား သူ တို့ ကို ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ ပါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် သွား တော် မူ ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၌ ရန် ငြိမ်း ခြင်း တည် ရှိ ပါ စေ သော။ သိမ်း သွား ရာ ခံ ရ သော ဇိ အုန် မြို့ သား တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် လာ စေ တော် မူ သော်၊ အိပ် မက် သူ တို့ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ ဖြစ် ကြ ၏။ ထို ကာ လ ၌ ငါ တို့ နှုတ် သည် ရယ် မော ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ လျှာ သည် ကြွေး ကြော် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း ပြည့် ဝ လျက်၊ သူ တို့ အဖို့ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ ကြောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဝန် ခံ ကြ သည့် အ ပြင်၊ ငါ တို့ အ ဖို့ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ ဝမ်း မြောက် ရ ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သိမ်း သွား ရာ ခံ ရ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို၊ တောင် မျက် နှာ ရှိ ချောင်း များ ကဲ့ သို့ ပြန် လာ စေ တော် မူ ပါ။ မျက် ရည် ကျ လျက် မျိုး ကြဲ သူ တို့ သည်၊ ကြွေး ကြော် လျက် ရိတ် သိမ်း ရ ကြ ပါ စေ သော။ မျိုး စေ့ ၏ ဝန် ကို ငို ကြွေး လျက် ထမ်း သွား သော သူ သည်၊ ကောက် လှိုင်း များ ကို ကြွေး ကြော် လျက် ထမ်း ဝင် ရ ပါ စေ သော။ အိမ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆောက် တော် မ မူ လျှင်၊ ဆောက် သူ တို့ သည် အ ချည်း နှီး လုပ် ကိုင် ကြ လိမ့် မည်။ မြို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘုရား စောင့် တော် မ မူ လျှင်၊ ကင်း စောင့် သည် အ ချည်း နှီး အိပ် ပျက် လိမ့် မည်။ စော စော ထ လျက်၊ ညဉ့် နက် မှ အိပ် လျက်၊ ပင် ပန်း ခံ၍ စား သောက် သော် လည်း၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ်၏။ နှစ် သက် တော် မူ သော သူ့ အား၊ အိပ် ပျော် ခွင့် ကို သ နား တော် မူ ၏။ ဖွား မြင် သော သား သ မီး တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ အ ပိုင် ဖြစ် ၏။ အ သက် ပျို စဉ် ရ သော သား သ မီး တို့ သည်၊ သူ ရဲ ကိုင် ဆောင် သော မြှား ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ မြှား ကျည် တောက် အ ပြည့် သား သ မီး ရ သော သူ တို့ သည်၊ ရန် သူ တို့ နှင့် တံ ခါး ဝ ၌ နှုတ် ပြိုင် ရာ၊ အ ရှက် မ ကွဲ ရ သ ဖြင့်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက်၊ နည်း လမ်း တော် များ ၌ လျှောက် လိုက် သူ တိုင်း၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ စား ပွဲ ထိုင် သော အ ခါ၊ ကိုယ့် လုပ် ဆောင် ကျိုး စား ရ လျက်၊ မင်္ဂ လာ ချမ်း သာ ရှိ ပါ စေ သော။ အိမ့် အ တွင်း တွင်၊ မ ယား သည် အ သီး သီး သော စ ပျစ် ပင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ ပတ် လည် တွင်၊ သား သ မီး တို့ သည် သံ လွင် အနွယ် များ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သူ သည်၊ ထို သို့ သော မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဝန် ခံ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း မှာ၊ ငယ် ရွယ် စဉ် က ကြိမ် ဖန် များ စွာ ငါ့ ကို ညှဉ်း ပန်း ကြ ပြီ။ ငယ် ရွယ် စဉ် က ကြိမ် ဖန် များ စွာ ငါ့ ကို ညှဉ်း ပန်း ကြ သော် လည်း၊ မ နိုင် ကြ။ ထယ် ထိုး သူ တို့ သည်၊ ငါ့ ကျော ပေါ် မှာ ရှည် လျား သော ထယ် ကြောင်း များ ကို ထိုး ကြ လေ စွ ဟူ၍ တည်း။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား သည်၊ လူ ဆိုး တို့၏ နှောင် ကြိုး များ ကို ဖြတ် တော် မူ ပြီ။ ဇိ အုန် မြို့ ကို မုန်း ထား သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ လန် ကြ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နက် ရှိုင်း ရာ ထဲ က ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ပါ ပြီ။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် သံ ကို ကြား ၍၊ အ သ နား တော် ခံ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကို မှတ် တော် မူ လျှင်၊ မည် သူ ရပ် ခံ နိုင် ပါ မည် နည်း။ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ချမ်း သာ ပေး ခွင့် ပိုင် တော် မူ ပါ ၏။ ငါ သည် စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် တ သ လျက်၊ က တိ တော် ကို မျှော် လင့် ပါ ၏။ နံက် မိုး သောက် ချိန် ကို ကင်း စောင့် တို့ မျှော် လင့် သည် ထက်၊ ငါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ကို မျှော် လင့် လျက် နေ ၏။ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က ရု ဏာ သက် ခွင့်၊ အ ထူး ရွေး နုတ် ခွင့် ပိုင် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး မှ ရွေး နုတ် တော် မူ အံ့ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် ကြ လော့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် နေ မြင့် လျက်၊ မျက် နှာ မော် လျက်၊ ကိုယ် နှင့် မ တန် သော အ မှု အ ရေး ကြီး များ ၌ ကျင် လည် လျက် မ နေ ပါ။ နို့ ခွာ ပြီး သူ ငယ် ကဲ့ သို့ စိတ် သ ဘော ရှိ သော အ ကျွန်ုပ် သည်၊ အ မိ ပိုက် သော နို့ ခွာ ပြီး သူ ငယ့် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ကိုယ့် စိတ် ကို ဖြေ ၍ သေ ဝပ် စေ ပါ ပြီ။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ယ ခု မှ စ၍ ကာ လ အ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် ကြ လော့။ ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင် တွင် သ တင်း ကြား ၍၊ ယာ ရ လွင် ပြင်၌ တွေ့ ခဲ့ ကြ ရာ၊ ငါ တို့ က၊ စံ ရာ တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍၊ ခြေ တော် တင် ရာ ခုန် ရှေ့ ရှိ ခိုး ကြ ကုန် အံ့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တန် ခိုး တော် ဆိုင် ရာ သေ တ္တာ တော် နှင့် တ ကွ၊ ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န သို့ တက် ကြွ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော်၏ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ဆင် ယင်၍၊ ကြည် ညို သူ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ကြ ပါ စေ သော။ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို ထောက်၍၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု ဖွဲ့ ဆို ကြ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ပြောင်း လဲ ခြင်း ကင်း၍၊ သ စ္စာ ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ သင့် ကိုယ် မှ အ ဆက် အ နွယ် ကို၊ သင့် ရာဇ ပ လ္လင် ပေါ် မှာ ငါ တင် မည်။ သင်၏ သား တို့ သည် ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ သွန် သင် သော သက် သေ ခံ ချက် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ စောင့် ထိန်း ကြ လျှင်၊ သူ တို့ သား တို့ လည်း သင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ပေါ် မှာ၊ အ စဉ် အ မြဲ စံ နေ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိအုန် မြို့ ကို ရွေး ချယ်၍ စံ တော် မူ ရာ အ ဖြစ် အ လို တော် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ဤ မြို့ ကား၊ ကာ လ အ စဉ် ငါ့ စံ ရာ တော် တည်း။ အ လို ရှိ သည် ဖြစ် ၍၊ ငါ စံ နေ လျက်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို အ ထူး သ ဖြင့် ငါ ကောင်း ကြီး ပေး၍၊ ဆင်း ရဲ သော မြို့ သား တို့ ကို ဝ စွာ ကျွေး မည်။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် သည့် အ တိုင်း၊ ကြည် ညို သူ တို့ ဥ ဒါန်း ကျူး ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို ဌာ န ၌ ဒါ ဝိဒ်၏ ဦး ချို ကို ငါ တိုး တက် စေ လျက်၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း အ ဖို့ မီး ခွက် ကို ပြင် ဆင် မည်။ သူ့ ရန် သူ တို့ ကို အ ရှက် ကွဲ ခြင်း နှင့် ငါ လွှမ်း ခြုံ ရာ၊ သူ့ သ ရ ဖူ ကို ဘုန်း ပွင့် စေ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့ သည်၊ အ တူ နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ သည် မှာ၊ အ လွန် ကောင်း မြတ်၍ တင့် တယ် လှ ပါ သည် တ ကား။ အာ ရုန်၏ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ လောင်း သ ဖြင့်၊ သူ၏ မုတ် ဆိတ် က စီး ဆင်း၍၊ လည် ခွံ တိုင် အောင် ကျ သော ဆီ မွေး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဟေ ရ မုန် တောင် မှ ဇိ အုန် တောင် တန်း ပေါ် သို့ ကျ သော နှင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ၏။ ထို အ ရပ်၌ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကာ လ အ စဉ် အ သက် ရှင် ခြင်း အ ခွင့် တည်း ဟူ သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို စီ ရင် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော်၌၊ ည ဝတ် တက် လျက် နေ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ သန့် ရှင်း ရာ ဌ နာ တော် ဘက် သို့ လက် အုပ် ချီ ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ ထဲ မှ သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ချီး မွမ်း ခြင်း၊ တင့် တယ် သည့် အ လျောက်၊ နာ မ တော် အား ကျူး ဧ ခြင်း ပြု ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ပိုင် ရာ တော် အ ဖြစ်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ပိုင် ဆိုင် ရာ အ ထူး အ ဖြစ်၊ ရွေး ကောက် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ တို့ အ ရှင် သည် ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် မြင့် မြတ် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး၊ မြေ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ရေ ထု ရှိ သ မျှ ၌၊ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ပြု တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား မှ မိုး သား တက် စေ လျက်၊ မိုး ရွာ စေ ရန် လျှပ် စစ် ကို စီ မံ လျက်၊ လှောင် တိုက် တော် များ ထဲ က လေ ပြင်း ကို ထွက် စေ တော် မူ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ခဲ့ ၏။ အို အိ ဂျစ် ပြည်၊ သင့် အထဲ တွင် ဖာ ရော မင်း မှ စ၍၊ ကျေး ကျွန် အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့ လ က္ခ ဏာ သက် သေ နှင့် အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ ၏။ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် ဩ ဃ မင်း နှင့် တ ကွ၊ ဘုန်း ကြီး သော လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် လျက်၊ ခါ နာန် တိုင်း နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ သူ တို့ ပြည် နယ် ကို၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အား အ ပိုင် ပေး သ နား တော် မူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် သည် ကာ လ အ စဉ်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဘွဲ့ တော် သည် လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း လဲ၍၊ လူ မျိုး တော် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ရုပ် ပွား များ သည်၊ လူ့ လက် ဖြင့် လုပ် သော ရွှေ ငွေ ဆင်း တု ဖြစ် သ ဖြင့်၊ နှုတ် ရှိ လျက် ပင်၊ ပြော ဆို ခွင့်၊ မျက် စိ ရှိ လျက် ပင်၊ ရှု မြင် ခွင့်၊ နား ရှိ လျက် ပင်၊ ကြား နာ ခွင့် မ ရှိ သည့် ပြင်၊ ခံ တွင်း ၌ လည်း ထွက် သက် ဝင် သက် မ ရှိ။ ထု လုပ် သော သူ တို့ သည်၊ ကိုး စား သ မျှ သူ တို့ ပါ၊ ထို့ အ တူ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ အို အာ ရုန် အ နွယ် သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ အို လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဩ ဘာ ဆက် ကြ လော့။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၌ စံ နေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ ထဲ မှ မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဘု ရား ထက် ဘု ရား၏ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အ ရှင် ထက် အ ရှင်၏ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ထူး ခြား သော အံ့ ဖွယ် ရာ တန် ခိုး များ ကို တစ် ပါး တည်း သာ ပြု တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဉာဏ် တော် အား ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ မြေ ကြီး ကို ဖြန့် တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ အ လင်း အိမ် ကြီး များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ နေ့ ကို အုပ် စိုး ရန် နေ ကို လည်း ကောင်း၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ညဉ့် ကို အုပ် စိုး ရန် လ နှင့် ကြယ် န က္ခတ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ဩ ရ သ တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ပင် လယ် နီ ကို တစ် ပိုင်း စီ ခွဲ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ထို ပင် လယ်၌ လျှောက် သွား စေ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဖာ ရော ဘု ရင် နှင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ပင် လယ် နီ ထဲ၌ ဖြို လှဲ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ လူ မျိုး တော် ကို သဲ က န္တ ရ၌ လမ်း ပြ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဘုန်း ကြီး သော ဘု ရင် တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ကျော် စော သော ဘု ရင် မင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ကို လည်း ကောင်း၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဗာ ရှန် ပြည့် ရှင် ဩ ဃ မင်း ကို လည်း ကောင်း၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ သူ တို့ ပြည် နယ် ကို အ ပိုင် လွှဲ အပ် တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ကျွန် တော် ရင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား အ ပိုင် ပေး တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ယုတ် နိမ့် လျက် နေ သော ငါ တို့ ကို သ တိ ရ တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ငါ တို့ ကို ရန် ဘက် ပြု သူ တို့ အ ထဲ မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ သ တ္တ ဝါ ရှိ သ မျှ ကို ကျွေး မွေး တော် မူ ထ သော၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် တည်း ဟူ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဇိ အုန် မြို့ ကို သ တိ ရ ကြ သော်၊ ဗာ ဗု လုန် မြောင်း များ အ နီး ငါ တို့ ထိုင်၍ ငို ကြွေး လျက်၊ စောင်း များ ကို မိုး မ ခ ပင် များ၌၊ ချိတ် ထား ကြ ရ လေ စွ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ တို့ ကို သိမ်း သွား သူ တို့ က၊ ဂါ ထာ စီ ကုံး ကို လည်း ကောင်း၊ ညှင်း ပန်း သူ တို့ က၊ ဇိ အုန် မြို့ ဆိုင် ရာ ပီ တိ သီ ချင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဆို ခိုင်း ကြ သည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သီ ချင်း ကို၊ နိုင် ငံ ခြား တွင် မည် သို့ ဆို ကြ ရ အံ့ နည်း။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သင့် ကို ငါ သ တိ လစ် လျှင် ညာ လက် သည် ကျင် လည် ခြင်း ကို လစ် ပါ စေ။ သ တိ မ ရ ဘဲ၊ သု ခ အ ထူး ထက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ငါ မ မြတ် နိုး လျှင်၊ လျှာ သည် အာ ခေါင် ၌ ကပ် ပါ စေ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မြို့ တော် ကို အ ခြေ အ မြစ် ပါ ဖြို လှဲ ကြ၊ ဖြို လှဲ ကြ ဟု ဆို သော ဧ ဒုံ အ မျိုး သား တို့ တစ် ဘက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၏ နေ့ ရက် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ဖျက် ဆီး တတ် သော အ ချင်း သ တို့ သ မီး ဗာ ဗု လုန်၊ ငါ တို့ ၌ သင် ပြု သ ကဲ့ သို့ ဆပ် ပေး မည့် သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၍၊ သင့် သူ ငယ် များ ကို ကိုင် လျက်၊ ကျောက် ပေါ် မှာ ဆောင့် သတ် သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ကျေး ဇူး တော် ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ အ ကျွန်ုပ် ချီး မွမ်း လျက်၊ ဘု ရား များ ရှေ့ ကိုယ် တော့် ထံ ကျူး ဧ ပါ မည်။ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ တော် မူ သည် ထက်၊ က တိ တော် ကို ချီး မြှောက် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် ဘက် သို့ ရှိ ခိုး လျက်၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် သ စ္စာ တော် ကြောင့်၊ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် သော နေ့ တွင် ထူး တော် မူ၍၊ အ ကျွန်ုပ် စိတ်၌ အား ပေး တော် မူ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မြေ ကြီး ရှင် ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို ကြား ရ သည် ဖြစ် ၍၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် ကြီး မြတ် သော ကြောင့်၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြင့် မြတ် တော် မူ သော် လည်း၊ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ ကို ထောက် ရှု တော် မူ၍၊ စိတ် နေ မြင့် သူ တို့ ကို အ ဝေး က ပင် သိ မှတ် တော် မူ ၏။ ဒု က္ခ များ ၌ အ ကျွန်ုပ် ကျင် လည် ရ သော် လည်း၊ ကိုယ် တော် သည် ရှင် ပြန် စေ လျက်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ရန် သူ တို့ အမျက် ဒေါ သ ငြိမ်း စေ၍၊ ညာ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ကယ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အ မှု ထ မြောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် သည့် အ လျောက်၊ လက် တော် ဖြင့် စီ ရင် သော အ မှု အ ရာ များ ကို စွန့် ပစ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စိ စစ်၍ သိ ကျွမ်း တော် မူ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် ထိုင် နေ ခြင်း၊ ထ ရပ် ခြင်း ကို သိ၍၊ အ ကြံ အ စည် များ ကို အ ဝေး က ပင် နား လည် တော် မူ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် လမ်း လျှောက် ခြင်း၊ အိပ် ဝပ် ခြင်း ကို စစ် ဆေး၍၊ အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို သိ တော် မူ ပါ ၏။ လျှာ တွင် လည်း၊ အ ကြွင်း မဲ့ သိ တော် မ မူ သော စ ကား တစ် ခွန်း မျှ မ ရှိ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ နောက် ဆီး ကာ လျက်၊ လက် တော် ဖြင့် တင် ဖိ တော် မူ ပါ ပြီ။ ထို သို့ သော အ သိ ဉာဏ် သည် အ ကျွန်ုပ် မ မီ နိုင် အောင် မြင့် မြတ်၍၊ အံ့ ဖွယ် ရာ ဖြစ် ပါ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် လွတ် အောင် မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား ခွင့်၊ အ ပါး တော် နှင့် ကင်း အောင် မည် သည့် အ ရပ် သို့ ပြေး ခွင့် ရ ပါ အံ့ နည်း။ အ ကယ်၍၊ ကောင်း ကင် သို့ တက် လျှင်၊ ကိုယ် တော် ရှိ ပါ၏။ မ ရ ဏာ့ နိုင်၌ အိပ် ရာ ကို ခင်း လျှင်၊ ရှိ တော် မူ ပါ သည် တ ကား။ အ ရုဏ့် အ တောင် များ နှင့် ပျံ သွား လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ စွန်း အ ဖျား ဆုံး၌ နား နေ လျှင်၊ ထို အ ရပ်၌ ပင် လက် တော် ဖြင့် လမ်း ပြ လျက်၊ ညာ လက် တော် ဖြင့် ကိုင် ဆွဲ တော် မူ လိမ့် မည်။ မှောင် မိုက် သည် ငါ့ ကို ကွယ် ကာ လျက်၊ အ လင်း လည်း ပတ် လည်၌ ညဉ့် မှောင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု ဆို လျှင်၊ ရှေ့ တော်၌ အ မှောင် နှင့် အ လင်း မ ထူး ခြား သ ဖြင့်၊ မှောင်၌ ပင်၊ ပုန်း အောင်း ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ညဉ့် သည် နေ့ ကဲ့ သို့ လင်း ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ကျောက် ကပ် ကို ပင် ပြု ပြင်၍၊ အ မိ ဝမ်း ထဲ တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို စေ့ စပ် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏။ အ မှု အ ရာ တော် များ သည် အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြောက် မက် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ ဖြစ် ကြောင်း၊ စိတ် ဖြင့် သေ ချာ စွာ သိ လျက်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ မ ထင် ရှား ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း၍၊ မြေ ကြီး နက် ရှိုင်း ရာ၌ စေ့ စပ် သော အ ခါ၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ ပုန်း ကွယ် လျက် မ နေ ဘဲ၊ အ ကျွန်ုပ်၏ သ န္ဓေ ကို မြင် တော် မူ လျက်၊ အင်္ဂါ များ ကို နေ့ စဉ် ပြု ပြင်၍ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ပြီး သေး မီ ကာ လ တွင်၊ စာ ရင်း တော် ၌ အ ကုန် အ စင် မှတ် သား လျက် ရှိ ခဲ့ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ၏ အ ကြံ အ စည် တော် များ သည် အ ကျွန်ုပ် ၌ မွန် မြတ် လျက်၊ အ ချုပ် အ ချာ များ လှ ပါ တ ကား။ ရေ တွက် လျှင် သဲ လုံး ထက် များ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် နိုး သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရှိ နေ ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ ဆိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ချင်း လူ သတ် တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လော့။ ရန် သူ တော် ဖြစ် သော ထို သူ တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို တော် လှန် ပုတ် ခတ် လျက် ရှိ နေ ကြ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို မုန်း ထား သူ တို့ အား မုန်း ထား ခြင်း၊ ထ ကြွ သူ တို့ အား ရွံ ရှာ ခြင်း ကို ငါ ပြု သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ အ ကြွင်း မဲ့ မုန်း ထား ၍၊ ကိုယ့် ရန် သူ ကဲ့ သို့ မှတ် ပါ ၏။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို စိ စစ် လျက် စိတ် နှ လုံး ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ စစ် ဆေး လျက် အ ကြံ အ စည် များ ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ မ ရှိ ကို ရှု ကြည့် ၍၊ ထာ ဝ ရ လမ်း တော် ထဲ ၌ လမ်း ပြ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လူ ဆိုး လက် မှ ကယ် လွှတ် လျက်၊ လူ ကြမ်း လက် မှ စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ။ ထို သူ တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ၌ မ ကောင်း ကြံ စည် လျက်၊ စစ် တိုက် ရန် မ ပြတ် စု ရုံး တတ် ကြ ပါ ၏။ သူ တို့ လျှာ ကို မြွေ သ ဖွယ် ထက် စေ လျက်၊ နှုတ် ခမ်း အ တွင်း မြွေ ပွေး အ ဆိပ် ရှိ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို တွန်း ချ ရန် ကြံ စည် ကြ သော လူ ဆိုး လူ ကြမ်း တို့ လက် မှ၊ ကွယ် ကာ စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ။ မာ န ကြီး သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ရှေ့၊ ကျော့ ကွင်း နှင့် နှောင် ကြိုး များ ကို ဝှက် ထား လျက်၊ သွား ရာ လမ်း ၌၊ ကွန် ကို ဖြန့် ၍ ညွှတ် ကွင်း များ ကို ချ ထား ကြ ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ငါ က၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ သ နား တော် ခံ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကယ် တင် ရာ အ စွမ်း သ တ္တိ ဖြစ် တော် မူ သော အို ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား၊ စစ် တိုက် သော နေ့ ၌ အ ကျွန်ုပ် ဦး ခေါင်း ကို ကွယ် ကာ တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ ဆိုး တို့ ဝင့် ဝါ ရ စေ ရန်၊ ချင်း တို့ အ လို ဆ န္ဒ ပြည့် စုံ ခွင့်၊ အ ကြံ ထ မြောက် ခွင့် ပေး တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု လျှောက် တောင်း ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို ဝန်း ဝိုင်း သူ တို့ သည်၊ ကိုယ့် နှုတ် မြွက် သော မ ကောင်း ကျိုး နှင့် ဦး ခေါင်း ထက် လွှမ်း မိုး ခြင်း၊ မီး ကျီး မိုး ကျ ရွာ ခြင်း၊ ထ၍ မ ရပ် နိုင် အောင် မီး တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ မ ကောင်း ပြော ဆို သူ သည်၊ မြေ ပေါ် မှာ မ တည် မ နေ ခြင်း၊ လူ ကြမ်း လည်း၊ တွန်း ချ ရန် ဘေး လိုက် လံ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဆင်း ရဲ သူ ၏ အ မှု ကို ဆောင် ၍၊ နွမ်း ပါး သူ ၏ အ မှု ကို ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သိ ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့ သည် နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ခွင့်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည် ရှေ့ တော်၌ နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် လျက်၊ အ လျင် အ မြန် ကြွ တော် မူ ပါ။ ဟစ် ခေါ် သော အ ခါ၊ နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ သည် နံ့ သာ ငွေ့ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ လက် အုပ် ချီ ခြင်း သည် ည နေ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် ၌ ဆက် သ လျက် ရှိ ပါ စေ သော။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ နှုတ် ရှေ့ ကင်း စောင့် ထား လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် နှုတ် တံ ခါး ကို စောင့် တော် မူ ပါ။ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ ဆိုး သွမ်း မှု အ မျိုး မျိုး ၌ ကျင် လည် စေ ခြင်း ငှာ၊ မ ကောင်း သော အ ခြင်း အ ရာ သို့ စိတ် ငဲ့ ခြင်း၊ ထို သူ တို့ မြိန် ရှက် ရာ ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ပေး တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း အ ဖြစ်၊ ဖြောင့် မတ် သော သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဒဏ် ခတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ၌ ဆီ လိမ်း ခြင်း အ ဖြစ် ဆုံး မ ခြင်း ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ဦး ခေါင်း ခံ ပါ စေ။ သူ တို့ ဆိုး သွမ်း မှု ပြု ကြ စဉ် တွင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဆက် လက် ၍ ပ ဌ နာ ပြု ပါ မည်။ သူ တို့၏ တ ရား သူ ကြီး များ သည် ကျောက် တောင် အ နီး ပစ် ချ ရာ ခံ လျက်၊ ချို သာ သော အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် ချက် ကို ကြား ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ မြေ ကို ထယ် နှင့် ထိုး ၍ ခွဲ သ ကဲ့ သို့၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တံ ခါး ဝ အ နီး၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရိုး များ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ ပါ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ကို မျှော် ကြည့် လျက် ခို လှုံ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ပစ် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့၊ ထောင် ထား ကြ သော ကျော့ ကွင်း မှ လည်း ကောင်း၊ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု ကျင့် သူ တို့ ညွှတ် ကွင်း များ မှ လည်း ကောင်း၊ ကင်း လွတ် စေ တော် မူ ပါ။ ထို သို့ အ ကျွန်ုပ် သည် ကျော် သွား စဉ် တွင် လူ ဆိုး တို့ ကို ကိုယ့် ပိုက် ထဲ သို့ ကျ ရောက် ကြ ပါ စေ သော။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ခေါ် သံ၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ အ သ နား တော် ခံ သံ လွှင့် လျက်၊ ရှေ့ တော် ၌ ငါ့ တိုင် လျှောက် ချက် ကို မြွက် ဆို ၍၊ ငါ့ သော က ကို ဖော် ပြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် စိတ် ပျက် သော အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် ခ ရီး ကို သိ နှင့် တော် မူ ပါ ၏။ သွား ရာ လမ်း ၌ ကျော့ ကွင်း ကို သူ တစ် ထူး တို့ ဝှက် ထား ကြ ပါ ပြီ။ ညာ ဘက် သို့ ရှု ကြည့် တော် မူ၍၊ အ ကျွမ်း ဝင် သူ မ ရှိ၊ ခို လှုံ ရာ မဲ့ လျက်၊ အ သက် ကို ကြောင့် ကြ သူ မ ရှိ ကြောင်း၊ သိ မြင် တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် လျက်၊ သူ ရှင် တို့ နေ ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် ခို လှုံ ရာ နှင့် ဝေ ပုံ ကား၊ ကိုယ် တော် ပင် တည်း။ အ လွန် နိမ့် ကျ လျက် နေ သော အ ကျွန်ုပ်၏ အော် ဟစ် သံ ကို နား ညောင်း၍၊ အ ကျွန်ုပ် ထက် ခွန် အား ကြီး သော လိုက် လံ သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ နာ မ တော် အား ချီး မွမ်း ခွင့် ရ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို အ ချုပ် အ နှောင် အ ထဲ မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပါ။ ထို သို့ ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ခြံ ရံ လျက် နေ ကြ ရ ပါ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ ကို ကြား နာ၍၊ အ သ နား တော် ခံ ချက် များ ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ သ စ္စာ တော် နှင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ လျောက်၊ ထူး တော် မူ ပါ။ ရှေ့ တော်၌ မည် သူ မျှ မ ဖြောင့် မတ် သည့် အ လျောက်၊ ကျွန် တော် မျိုး နှင့် တ ရား ဆိုင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ရန် သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို လိုက် လံ လျက်၊ ဇီ ဝ ကို မြေ တိုင် အောင် နှိပ် နင်း လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် သူ သေ တို့ ဘာ ဝ၊ မှောင် မိုက် ရာ တွင် အိပ် ဝပ် စေ ပါ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပျက် လျက်၊ အ တွင်း နှ လုံး ထိတ် လန့် လျက် ရှိ ပါ၏။ ရှေး ကာ လ နေ့ ရက် များ ကို သ တိ ရ၍၊ ပြု တော် မူ သ မျှ ကို ဆင် ခြင် ခြင်း၊ လက် တော် နှင့် စီ ရင် သော အ ရာ များ ကို စဉ်း စား ခြင်း၊ ကိုယ် တော့် ထံ လက် အုပ် ချီ ခြင်း ပြု လျက်၊ သွေ့ ခြောက် သော မြေ ကဲ့ သို့ စိတ် တ သ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ လျင် အ မြန် ထူး တော် မူ ပါ။ စိတ် ပျက် လှ ပါ ပြီ။ သင်္ချိုင်း တွင်း ထဲ သို့ ဆင်း သော သူ ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် စေ ရန်၊ မျက် နှာ လွှဲ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော်၌ အ ကျွန်ုပ် ကိုး စား သော ကြောင့်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် သံ ကို နံ နက် ယံ၌ ကြား နာ ခွင့်၊ ကိုယ် တော် အား စွဲ လမ်း သော ကြောင့်၊ သွား ရာ လမ်း ကို သိ မြင် ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၌ ပုန်း အောင်း သော အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ရ စေ ရန် သွန် သင် တော် မူ ပါ။ ကောင်း မြတ် သော ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ ပြန့် ပျူး သော ပြည်၌ လမ်း ပြ တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် အ တွက် အ သက် ရှင် စေ လျက်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဒု က္ခ ထဲ မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ပါ။ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် ရန် သူ တို့ ကို ပယ် ရှား၍ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ညှဉ်း ပန်း သူ ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ပါ။ ငါ့ လက် များ ကို စစ် ရေး ၌ လည်း ကောင်း၊ လက် ချောင်း များ ကို လည်း စစ် မှု ၌ လည်း ကောင်း၊ ကျင် လည် စေ တော် မူ သော ငါ့ ကျောက် တောင် ဖြစ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ့ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ရှင်၊ ငါ့ ခံ တပ်၊ ငါ့ ရဲ တိုက်၊ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် သော အ ရှင်၊ ငါ့ ဒိုင်း လွှား၊ ငါ့ ခို လှုံ ရာ၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို နှိပ် နင်း ခွင့် ပေး တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍၊ ကိုယ် တော် ကို သိ မှတ် တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ့ သား သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍၊ အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ သည် အ ခိုး အ ငွေ့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရက် တာ လည်း ပြေး သွား ရာ အ ရိပ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ တူ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ မိုး ကောင်း ကင် များ ကို ညွတ် စေ၍ ကြွ ဆင်း တော် မူ ပါ။ တောင် များ ကို တို့၍ မီး ခိုး ထွက် စေ တော် မူ ပါ။ လျှပ် စစ် ပြက် စေ သ ဖြင့်၊ ရန် သူ တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ လျက်၊ မြှား တော် များ ကို ပစ် သ ဖြင့်၊ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ ပါ။ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် အား သီ ချင်း သစ် ဆို လျက်၊ ကြိုး ဆယ် ပင် စောင်း နှင့် ကျူး ဧ ပါ မည်။ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရင် မင်း တို့ အား အောင် မြင် ခွင့်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် အား ဓား ဘေး လွတ် ခွင့် ပေး တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ချည်း နှီး ပြော သည့် နှုတ်၊ မု သာ ကိုင် သည့် ညာ လက် နှင့် ပြည့် စုံ သော သူ စိမ်း တို့ လက် မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆွဲ ယူ ကယ် ဆယ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သား များ သည်၊ ပျို ရွယ် စဉ် ကြီး ပွား သော ပျိုး ပင် များ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သ မီး များ သည် နန်း တော် သုံး ပွတ် ပြီး ထောင့် တိုင် များ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လျက်၊ ကျီ ကျ များ သည်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် စုံ လျက်၊ သိုး များ သည်၊ ကွင်း ပြင် များ၌ အ ထောင် အ သောင်း မွေး ဖွား လျက်၊ နွား များ လည်း၊ မျိုး ပျက် ခြင်း၊ ဆုံး ပါး ခြင်း ကင်း ၍၊ ကိုယ် ဝန် ဆောင် လျက်၊ မြို့ လမ်း များ သည်၊ မြည် တမ်း ခြင်း နှင့် ကင်း သော အ ခါ၊ ထို သို့ နေ ထိုင် ရ သော လူ မျိုး သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အ ဖြစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် သော လူ မျိုး သည် မင်္ဂ လာ ရှိ သည် တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရှင် ဘု ရင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အို ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက် လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် နာ မ တော် ကို ဩ ဘာ ဆက် ပါ မည်။ နေ့ ရှိ သ မျှ ဩ ဘာ ဆက် လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ်၍ အ လွန် ချီး မွမ်း ခံ ထိုက် တော် မူ ၏။ ကြီး မြတ် တော် မူ ခြင်း ကို စူး စမ်း ၍ မ မှီ နိုင်။ အ မှု တော် များ ကို လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ချီး မွမ်း လျက်၊ တန် ခိုး တော် များ ကို ကြား ပြော ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ဘုန်း တန် ခိုး အာ နု ဘော် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် စဉ်း စား ဆင် ခြင် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် ကြွယ် ဝ သော သ ဘော ရှိ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကောင်း မွန် လျက်၊ အ မှု အ ရာ တော် ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် တော် မူ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု အ ရာ တော် ဟူ သ မျှ သည် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ ကြည် ညို သူ တို့ သည် ဩ ဘာ ဆက် လျက်၊ ကိုယ် တော်၏ တန် ခိုး နှင့် နိုင် ငံ တော်၏ ဘုန်း အ ကြောင်း တိုင် ပင် နှီး နှော ကြ သ ဖြင့်၊ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု တော် များ ကို လည်း ကောင်း၊ နိုင် ငံ တော်၏ ဘုန်း အ သ ရေ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ့ သား တို့ သိ သာ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ နိုင် ငံ တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နိုင် ငံ ဖြစ် ၍၊ အာ ဏာ စက် တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြို လဲ သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ထောက် မ၍၊ ငုံ့ လျှိုး ရ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ထူ ပင့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ကို ခပ် သိမ်း သော သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မျှော် ကြည့် သည့် အ လျောက်၊ အ ချိန် တန် သော် ကျွေး မွေး တော် မူ ပါ ၏။ လက် တော် ကို ဖွင့် လျက်၊ ဇိ ဝ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျေး ဇူး တော် နှင့် ရောင့် ရဲ စေ တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နည်း လမ်း တော် ရှိ သ မျှ တွင် ဖြောင့် မတ်၍၊ အ မှု တော် များ တွင် သန့် ရှင်း တော် မူ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကိုယ် တော် ကို သ စ္စာ နှင့် ဟစ် ခေါ် သူ၊ ပ ဌ နာ ပြု သူ အ ပေါင်း တို့ အ နီး အ ပါး ၌ ရှိ နေ တော် မူ၏။ ခန့် ညား သူ တို့ အ လို ဆ န္ဒ ကို ပြည့် စေ လျက်၊ ဟစ် ခေါ် သံ ကို ကြား နာ၍ ကယ် လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် တော် အား ချစ် ခင် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို စောင့် ထိန်း လျက်၊ လူ ဆိုး အ ပေါင်း တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ငါ မြွက် ဆို မည်။ ရုပ် ခ န္ဓာ ဟူ သ မျှ သည် သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို ကာ လ အ စဉ် ဩ ဘာ ဆက် ကြ ပါ စေ သော။ ဟာ လေ လု ယာ၊ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း လော့။ ငါ သည် အ သက် ထက် ဆုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ တည် နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ကျူး ဧ ပါ မည်။ မ ကယ် နိုင် သော မှူး မတ် တို့ မှ စ၍၊ လူ့ သား တို့ ၌ မ ကိုး စား ကြ နှင့်။ အ သက် ထွက် လျက်၊ မြေ သို့ ပြန် ရာ၊ ထို နေ့ ချင်း တွင် အ ကြံ အ စည် များ ပျက် စီး လေ ၏။ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် မ စ တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သော သူ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အား ကိုး ရ သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး၊ မြေ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ရှိ လေ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း၍၊ ကာ လ အ စဉ် သ စ္စာ စောင့် တော် မူ ၏။ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ တို့ အ ဖို့ တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ ဆာ မွတ် သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး လျက်၊ အ ကျဉ်း ခံ ရ သူ တို့ ကို လွှတ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကန်း သော မျက် စိ များ ကို ပွင့် လင်း စေ ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငုံ့ လျှိုး ရ သူ တို့ ကိုထူ ပင့် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ချစ် ခင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဝင် နေ သူ တို့ ကို စောင် မ ခြင်း၊ ဖ သက် ဆိုး နှင့် မု ဆိုး မ တို့ ကို ထောက် မ ခြင်း ပြု လျက်၊ လူ ဆိုး တို့၏ လမ်း ကို ကွေ့ ကောက် စေ တော် မူ ၏။ အို ဇိ အုန် မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကာ လ အ စဉ်၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် စိုး စံ တော် မူ လိမ့် မည်။ ဟာ လေ လု ယ။ ဟာ လေ လု ယ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ကျူး ဧ သင့် ၏။ ချီး မွမ်း ခြင်း လည်း၊ သာ ယာ၍ တင့် တယ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ပြု ပြင် လျက်၊ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို စု သိမ်း တော် မူ၏။ နှ လုံး ကြေ ကွဲ သော သူ တို့ ကို နှစ် သိမ့် စေ လျက်၊ သူ တို့ ဒဏ် ရာ များ ကို ပတ် စည်း တော် မူ၏။ ကြယ် န က္ခတ် များ ကို ရေ တွက်၍၊ ရှိ သ မျှ ကို အ မည် ဖြင့် ခေါ် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သည် မြင့် မြတ်၍ တန် ခိုး တော် ကြီး လျက်၊ အ န န္တ ဉာဏ် တော် နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သိမ် မွေ့ သော သူ တို့ ကို ထောက် မ၍၊ လူ ဆိုး တို့ ကို မြေ တိုင် အောင် ရှုတ် ချ တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကြွေး ကြော် ချီး မွမ်း လျက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ထံ စောင်း တီး၍ ကျူး ဧ ကြ လော့။ ကောင်း ကင် ကို တိမ် တိုက် များ နှင့် ဖုံး လွှမ်း လျက်၊ မြေ ကြီး ဖို့ မိုး ရေ ပြင် ဆင် လျက်၊ တောင် များ ပေါ် မှ မြက် ပေါက် စေ တော် မူ ၏။ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အော် လျက် နေ သော ကျီး အ သား ငယ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျွေး မွေး တော် မူ ၏။ မြင်း ၏ ခွန် အား ၌ လည်း ကောင်း၊ လူ၏ အ သွား ၌ လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် တော် မ မူ။ ခန့် ညား သော သူ၊ က ရု ဏာ တော် ၌ ကိုး စား သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ ၏။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ထော မ နာ ပြု လော့။ အို ဇိ အုန် မြို့၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း လော့။ သင်၏ တံ ခါး ပေါက် မင်း ထုပ် များ ကို ခိုင် ခံ့ စေ လျက်၊ သင့် အ ထဲ မှာ၊ သား သ မီး များ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ပြီ။ ပြည် နယ် စွန်း အ ထိ ရန် ငြိမ်း စေ လျက်၊ ဂျုံ ဆန် ကောင်း နှင့် ကြွယ် ဝ စေ တော် မူ ၏။ မြေ ကြီး သို့ ပ ညတ် တော် ထုတ် ဆင့် သ ဖြင့်၊ အ မိန့် တော် လျင် မြန် စွာ ပေး တတ် ၏။ မိုး ပွင့် ကို သိုး မွေး ကဲ့ သို့ ချ ခြင်း၊ ဆီး နှင်း ကို ပြာ မုန့် ကဲ့ သို့ ဖြူး ခြင်း ပြု တော် မူ၏။ မိုး သီး ကို စား နုတ် စား ပေါက် ကဲ့ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ချမ်း အေး စေ တော် မူ သည် ကို မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် သ နည်း။ တစ် ဖန် အ မိန့် တော် ထုတ် ဆင့် ရာ၊ အ ရည် ဖြစ် စေ လျက်၊ လေ တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရေ စီး ရ ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို ယာ ကုပ် အ မျိုး အား လည်း ကောင်း၊ အ ထုံး အ ဖွဲ့ တော် နှင့် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား လည်း ကောင်း၊ ဖော် ပြ တော် မူ ၏။ လူ တစ် စုံ တစ် မျိုး အား၊ ထို သို့ ပြု တော် မ မူ။ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို သူ တို့ မ သိ ရ ကြ။ ဟာ လေ လု ယ။ ဟာ လေ လု ယ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဘ ဝဂ် ပေါ် မှ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ စေ တ မန် တော် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဗိုလ် ခြေ တော် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ နေ နှင့် လ တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထွန်း တောက် သော ကြယ် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် နှင့် မိုး ကောင်း ကင် အ ထက် ရှိ ရေ များ တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထို အ ရာ များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ။ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် တည် မြဲ စေ တော် မူ လျက်၊ မ ပျက် ရ သော ဓ မ္မ တာ တ ရား ကို စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် ရှိ သ မျှ၊ အ သီး သီး သော အ ပင်၊ သစ် က တိုး ပင် ရှိ သ မျှ၊ သား ရဲ သား ယဉ် ရှိ သ မျှ၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ပျံ တတ် သော ငှက် မှ စ၍၊ မြေ ကြီး ရှင် ဘုရင် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား ရှိ သ မျှ၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မှူး မတ် တို့ နှင့် တ ရား မင်း ရှိ သ မျှ၊ လူ ပျို နှင့် အ ပျို တို့၊ သူ အို နှင့်၊ သူ ငယ် ရှိ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ နာ မ တော် တစ် ပါး တည်း သာ လျှင် မြင့် မြတ် လျက်၊ ဘုန်း တော် သည် မြေ ကြီး နှင့် ကောင်း ကင် ထက် ကြီး မြတ် သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ။ အ ပါး တော် ၌ ရှိ နေ ရ သော လူ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဖြစ် သူ၊ ကိုယ် တော် ကို ကြည် ညို သူ အ ပေါင်း တို့ ၏ သ ဒ္ဓိ တင် ရာ ဖြစ် သော ဦး ချို ကို၊ ချီး မြင့် တော် မူ ၏။ ဟာ လေ လု ယ။ ဟာ လေ လု ယ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ သီ ချင်း သစ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြည် ညို သူ တို့ အ စည်း အ ဝေး ၌ ချီး မွမ်း ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် မိ မိ ကို ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် တော် မူ သော အ ရှင် ၌ ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ဇိ အုန် သား သ မီး တို့ သည် ကိုယ့် ဘုရင် ၌ ရွှင် လန်း ကြ စေ။ နာ မ တော် ကို၊ က ခုန် လျက် ချီး မွမ်း ကြ စေ။ ပတ် သာ နှင့် စောင်း ကို တီး လျက် ကျူး ဧ ကြ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို နှစ် သက် ၍၊ သိမ် မွေ့ သူ တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း အား ဖြင့်၊ အ သ ရေ တင့် တယ် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကြည် ညို သူ တို့ သည် ဘုန်း တော် ကြောင့် ရွှင် လန်း လျက်၊ အိပ် စက် ရာ ပေါ် မှာ ကြွေး ကြော် ကြ ပါ စေ။ ဟာ လေ လု ယ၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ တန် ခိုး တော် ဆိုင် ရာ မိုး ပိ တာန်၌ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု တော် များ အ တွက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ လွန် ကဲ သော ဂုဏ် တော် အ လျောက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ တံ ပိုး မှုတ် သံ ပြု လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ တ ယော နှင့် စောင်း တီး လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ပတ် သာ တီး လျက် က ခုန် လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ကြိုး တပ် တူ ရိ ယာ မျိုး များ ကို တီး ၍၊ နှဲ ခ ရာ မှုတ် လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အ သံ ကျယ် သော လင်း ကွင်း ကို တီး လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အ သံ စူး သော သံ လွင် ကို တီး လျက် ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထွက် သက် ဝင် သက် ရှိ သ မျှ သ တ္တ ဝါ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ။ ဟာ လေ လု ယ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော သည်၊ အ သိ ပ ညာ၏ စ တည် ရာ ဖြစ်၏။ သူ မိုက် တို့ မူ ကား၊ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဆုံး မ သွန် သင် ခြင်း ကို မ ထီ လေး စား ပြု တတ် ကြ၏။ ငါ့ သား။ အ ဘ၏ ဆုံး မ ခြင်း ကို နာ ခံ လော့။ အ မိ ပြ သော တ ရား ကို လည်း မ စွန့် နှင့်။ ထို တ ရား များ သည် သင်၌ တင့် တယ် သော ဦး ရစ်၊ လည် ဆွဲ တန် ဆာ များ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ့ သား၊ သင့် ကို အ ပြစ် သား တို့ သွေး ဆောင် လျင်၊ မ လိုက် လျော နှင့်။ ထို သူ တို့ က၊ အ သွေး သွန်း ရန် ငါ တို့ နှင့် အ တူ လိုက်၍ ချောင်း မြောင်း လျက်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ ကို အ ကြောင်း မဲ့ ချောင်း ကြည့် ကြ ကုန် အံ့။ သင်္ချိုင်း တွင်း ထဲ သို့ ဆင်း ရ သော သူ တို့ ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မျို စား သ ကဲ့ သို့၊ ထို သူ တို့ ကို အ သက် ရှင် လျက် ပင်၊ တစ် ကိုယ် လုံး မျို စား ကြ ကုန် အံ့။ အ ဖိုး ထိုက် သော ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး တွေ့ သ ဖြင့်၊ ငါ တို့ အိမ် များ ကို လက် ရ ဥ စ္စာ နှင့် အ ပြည့် ရှိ စေ ကြ မည်။ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ပါ ဝင်၍၊ ရှိ သ မျှ တို့၌ ငွေ တစ် အိတ် တည်း ရှိ လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ငါ့ သား ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် မ သွား နှင့်။ သူ တို့ လမ်း မှ လည်း ခြေ ဦး လှည့် လော့။ သူ တို့ ခြေ သည်၊ အ ဆိုး သို့ ပြေး လိုက်၍၊ အ သွေး သွန်း ရန် လျင် မြန်၏။ မည် သည့် ငှက် ကို မ ဆို၊ ရှေ့ တွင် ပိုက် ကွန် ထောင် ထား လျှင်၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် ချေ၏။ ထို သူ တို့ မူ ကား၊ ကိုယ့် အ သွေး ကို သွန်း ရန် ချောင်း မြောင်း၍၊ ကိုယ့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ချောင်း ကြည့် ရာ ရောက် ကြ ၏။ လော ဘ ကြီး သူ ရှိ သ မျှ တို့၏ နည်း လမ်း များ မှာ၊ ထို သို့ ဖြစ် လျက် ရ သော ဥ စ္စာ သည်၊ ဥ စ္စာ ရှင် တို့၏ အ သက် ကို သတ် တတ် ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ပြင် ပ မှာ ကြွေး ကြော်၍၊ လမ်း မ များ တွင် စ ကား သံ လွှင့် တတ် ၏။ စည် ပင် သော လမ်း ဆုံး များ တွင် အော် ဟစ်၍၊ တံ ခါး ဝ များ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ တွင်း ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ မြွက် ဆို သော စ ကား ဟူ မူ ကား၊ အ ချင်း တို့၊ မ လိ မ္မာ သူ သည် မ လိ မ္မာ ခြင်း ကို နှစ် သက် လျက်၊ မ ထီ လေး စား ပြု သူ သည် မ ထီ လေး စား ပြု ခြင်း၌ မွေ့ လျော် လျက်၊ မိုက် မဲ သူ သည် အ သိ ပ ညာ ကို မုန်း ထား လျက်၊ မည် မျှ ကြာ နေ ကြ မည် နည်း။ ငါ့ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကြောင့် ပြောင်း လဲ ကြ လော့။ ငါ့ ဝိ ညာဉ် ကို သင် တို့ အ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ ငါ့ စ ကား များ ကို နား လည် စေ မည်။ သင် တို့၌ ကပ် သင့် သော အ ခါ၊ ငါ ပြုံး ရယ်၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် အ ရေး ရောက် သော်၊ ကဲ့ ရဲ့ လိမ့် မည်။ ထို ကြောက် မက် ဖွယ် အ ရေး သည်၊ မုန် တိုင်း ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကပ် လည်း၊ လေ ပြင်း ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ၍၊ ဒုက္ခ ဆင်း ရဲ ခြင်း နှင့် တွေ့ ကြုံ သော အ ခါ၊ ၎င်း တို့ ခေါ် သော် လည်း၊ ငါ ထူး မည် မ ဟုတ်။ စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ သော် လည်း၊ ငါ့ ကို တွေ့ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော်၊ အ သိ ပ ညာ ကို မုန်း ထား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော မ ရှိ။ ငါ အ ကြံ ပေး သည် ကို မ လိုက် လို။ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို လည်း မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ။ ထို့ ကြောင့်၊ ၎င်း တို့ သည် ကိုယ့် အ လေ့ အ ကျင့်၏ အ သီး ကို စား၍၊ ကိုယ့် အ ကြံ အ စည် များ နှင့် သာ ရောင့် ရဲ ကြ ရ မည်။ မ လိ မ္မာ သူ တို့၏ လမ်း လွဲ ခြင်း သည်၊ ကိုယ် ကို သတ်၍။ လူ မိုက် တို့၏ ကောင်း စား ခြင်း လည်း၊ ကိုယ် ကို ဖျက် ဆီး လိမ့် မည်။ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ သော သူ မူ ကား၊ စိုး ရိမ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘေး ရန် ကို မ ကြောက် ဘဲ ငြိမ် သက် စွာ နေ ရ လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် နှင့် အ သိ ဉာဏ် ကို တ သ ဟစ် ခေါ် လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ သိုက် ကို စူး စမ်း ၍ ငွေ ကို ရှာ ဖွေ သ ကဲ့ သို့၊ ပ ညာ ကို ရှာ ဖွေ လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ရ ခြင်း ကို လည်း နား လည် ၍၊ ဘု ရား သ ခင် အား သိ ကျွမ်း ရ ခြင်း ကို တွေ့ ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဉာဏ် ပ ညာ ကို သ နား တော် မူ၏။ အ သိ ပ ညာ နှင့် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် သည် နှုတ် တော် မှ ထွက် ၏။ သို့ မှ သာ သင် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စောင့် ခြင်း၊ တော် မှန် ညီ ညွတ် ခြင်း မှ စ၍၊ ကောင်း မြတ် သော အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို နား လည် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဉာဏ် ပ ညာ သည် သင့် နှ လုံး ထဲ သို့ ဝင်၍၊ အ သိ ပ ညာ ကို လည်း သင် နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ ထို မိန်း မ ၏ အိမ် သည် သေ ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ လေ့ အ လာ များ သည် သုဿာန် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ရောက် စေ တတ် ၏။ ထို သူ့ ထံ ဝင် ရောက် သော သူ မည် သည် ကား၊ မ ပြန် မ လာ။ အ သက် လမ်း ကို မ မှီ ရ။ သင် သည် သူ တော် ကောင်း တို့ လမ်း သို့ လိုက် ၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အ လေ့ အ လာ များ ကို စောင့် ရှောက် ရ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မှန် သော သူ တို့ သည်၊ နေ ပြည် တွင် တည် လျက်၊ စုံ လင် သူ တို့ လည်း၊ မြဲ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ထို ပြည် မှ ပယ် ရှား ခြင်း ခံ ရ၍၊ သ စ္စာ မဲ့ သော သူ တို့ လည်း၊ နုတ် ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ သား၊ ငါ ပြ သော တ ရား ကို မ မေ့ မ လျော့ ဘဲ၊ ပ ညတ် များ ကို လည်း စိတ် နှ လုံး ၌ စောင့် ရှောက် လော့။ သို့ ပြု လျှင်၊ ပ ညတ် တ ရား သည် အ သက် ရှည် သော နှစ် ပေါင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သင် ၌ ထပ် ဆင့် တိုး ပွား စေ မည်။ မေ တ္တာ ကျေးဇူး နှင့် သ စ္စာ တ ရား ကို မ စွန့် မ ကွာ စေ ဘဲ၊ လည် ၌ ဆွဲ ချည် ၍၊ နှ လုံး တည်း ဟူ သော ပု ရ ပိုက် ပေါ် တွင် ရေး သား လော့။ သို့ မှ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ လူ့ ရှေ့ မှာ၊ မျက် နှာ သာ ရ ၍၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ကိုး စား လျက်၊ ကိုယ့် ဉာဏ် ကို တံ ကဲ မ ပြု နှင့်။ ကျင့် ကြံ သ မျှ ၌ ကိုယ် တော် ကို အာ ရုံ ပြု လျှင်၊ သင် သွား ရာ လမ်း ကို ညီ ညွတ် စေ တော် မူ မည်။ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟု အ ထင် အ မြင် မ ရှိ စေ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား၍ ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ် ရှောင် လော့။ သင်၏ ချက် တိုင် အ ဖို့ သန် မာ ခြင်း၊ အ ရိုး များ အ ဖို့ အား ပြည့် ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကိုယ့် ဘ ဏ္ဍာ ရင်း မှလည်း‌ ကောင်း၊ အ မြတ် စွန်း ရှိ သ မျှ၏ အ ဦး အ ဖျား ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဆက် ကပ် လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင်၏ ကျီ ကျ များ သည် ကုန် လုံ ကြွယ် ဝ၍၊ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း များ လည်း စ ပျစ် ရည် ဖြင့် ပြည့် လျှံ လိမ့် မည်။ ငါ့ သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဆုံး မ ခြင်း ကို ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ မ ပြု ဘဲ၊ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လည်း၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် မ မှတ် နှင့်။ အ ဘ သည် နှစ် သက် သော သား ကို ဆုံး မ သည့် နည်း တူ ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း၊ ချစ် တော် မူ သော သူ့ ကို ဆုံး မ တော် မူ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ရှာ တွေ့၍၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ရ သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ကုန် သွယ် ခြင်း သည်၊ ငွေ ကုန် သွယ် ခြင်း ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ အ မြတ် လည်း၊ ရွှေ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ သာ ၍ ကောင်း ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ပ တ္တ မြား ထက် သာ၍ မြင့် မြတ် သ ဖြင့်၊ သင် နှစ် သက် သ မျှ အ ခြား အ ရာ များ လည်း၊ မ ပြိုင် မ နှိုင်း ရာ၊ ဉာဏ် ပ ညာ၏ ယာ လက် တွင် အ သက် ရှည် ခြင်း၊ ဝဲ လက် တွင် ဂုဏ် သ ရေ နှင့် ကြွယ် ဝ ခြင်း တည် ၏။ ဆိုင် ရာ လမ်း များ သည်၊ တင့် တယ် လျက်၊ ခ ရီး ရှိ သ မျှ လည်း၊ ငြိမ် သက် ရာ ဖြစ်၏။ ကိုင် စွဲ သူ တို့ အ ဖို့ ဉာဏ် ပ ညာ သည် အ သက် ပင် သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ စွဲ မြဲ သူ တို့၌ လည်း မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဉာဏ် ပ ညာ တော် အား ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် စေ၍၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တော် အား ဖြင့်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို မြဲ စေ တော် မူ ပြီ။ အ သိ ပ ညာ တော် အား ဖြင့်၊ ရေ ထု များ ကို ပေါက် ထွက် စေ လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ လည်း၊ နှင်း ကို ကျ စေ တော် မူ၏။ ငါ့ သား၊ အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ နှင့် ကြံ စည် သော ဉာဏ် ကို စောင့် ထိန်း၍၊ သင့် မျက် မှောက် နှင့် မ ကွာ စေ လင့်။ သို့ ပြု လျှင်၊ သင့် ဝိ ညာဉ်၌ အ သက်၊ လည်၌ အ ဆင် တန် ဆာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သွား ရာ လမ်း တွင် စိတ် ချ စွာ လျှောက် လိုက် ရ၍၊ ခြေ သည် ခ လုတ် တိုက် မိ မည် မ ဟုတ်။ အိပ် သော အ ခါ၊ ကြောက် မက် ဖွယ် မ ရှိ ရ ဘဲ၊ ကောင်း မွန် စွာ အိပ် ပျော် ရ လိမ့် မည်။ ရုတ် တ ရက် ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ရာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့၌ သင့် ရောက် သော ဘေး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်​သင်၏ ကိုး စား ရာ ဖြစ်၍၊ ခြေ ကို မ ကျော့ မိ စေ ရန် စောင့် ထိန်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ကျေး ဇူး ခံ သင့် သူ တို့ အား ကျေး ဇူး ပြု ခွင့် ရှိ လျှင်၊ မ တွန့် တို နှင့်။ လက် ဝယ် ပေး ရန် ရှိ လျက်၊ သွား တော့ နက် ဖြန် ပြန် လာ မှ ပေး မည် ဟု၊ အ ပေါင်း အ ဖော် အား မ ပြော နှင့်။ သင့် နှင့် အ တူ စိတ် ချ စွာ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း အ ဖော် အား၊ အ ဆိုး ကို မ ကြံ နှင့်။ သင်၌ အ ဆိုး မ ပြု သူ့ ကို၊ အ ကြောင်း မဲ့ ခိုက် ရန် မ ပြု လင့်။ ကြမ်း ကြုတ် သူ ကို မ ငြူ စူ ဘဲ၊ သူ့ အ ကျင့် တစ် စုံ တစ် ရာ ကို လည်း မ ရွေး မလိုက် နှင့်။ လိမ် လည် သော သူ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မျက် မှောက် တော် တွင် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ တို့ ကား၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ကြ ၏။ ဆိုး သွမ်း သူ တို့ ၏ အိမ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ အ မင်္ဂ လာ တည်၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၏ နေ ထိုင် ရာ ကို ကား၊ မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ၏။ မ ထီ လေး စား ပြု သူ တို့ အား၊ လေး စား တော် မ မူ။ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ ကို ကား၊ ကျေး ဇူး သ နား တော် မူ ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ သည် ဘုန်း အ သ ရေ ကို အ ပိုင် ရ၍၊ လူ မိုက် တို့၌ ချီး မြှောက် ခြင်း ကား၊ ရှုတ် ချ ခြင်း သာ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ သား တို့၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ရ ရန်၊ အ ဘ၏ ဆုံး မ ခြင်း ကို နာ ခံ နာ ယူ ကြ လော့။ ကောင်း မွန် သော ဩ ဝါ ဒ ကို ငါ ပေး သည် ဖြစ်၍၊ ငါ ပြ သော တ ရား ကို မ စွန့် ပယ် ကြ နှင့်။ ငါ မူ ကား၊ အ ဘ၏ ရင် နှစ်၊ အ မိ၏ မျက် ချယ်၊ နူး ညံ့ သော ဧ က ပု တ္တ ဖြစ်၏။ ငါ့ အား၊ အ ဘ သွန် သင် မြွက် ဆို သည် မှာ၊ ငါ့ စ ကား ကို နှ လုံး ပိုက် ပ ညတ် များ ကို လည်း စောင့် ရှောက် သ ဖြင့်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သ တိ မ လစ် ဘဲ ဆည်း ပူး လော့။ ငါ နှုတ် မြွက် သော စ ကား ကို မ လွှဲ မ ပယ် နှင့်။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို မ စွန့် နှင့်။ သင့် အား စောင့် ရှောက် လိမ့် မည်။ ချစ် လော့။ စောင့် ထိန်း လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် အ ထွဋ် အ မြတ် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ဆည်း ပူး လော့။ ဆည်း ပူ အပ် သ မျှ တွင်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို အ ထူး ဆည်း ပူး လော့။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို မြတ် နိုး လော့။ သင့် ကို ချီး မြှောက် လိမ့် မည်။ ဖက် ယမ်း လော့။ ဂုဏ် တင် လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် သင့် ကို တင့် တယ် သော ဦး ရစ် နှင့် ဆင် ယင်၍၊ ကျက် သ ရေ သ ရ ဖူ ဖြင့် ဖုံး လွှမ်း လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ငါ့ သား၊ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ နာ ယူ လော့။ နှစ် ပေါင်း များ စွာ အ သက် ရှင် လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ လမ်း ကို၊ သင့် အား ငါ ပြ သ ပြီ။ ဖြောင့် မတ် သော လမ်း ခ ရီး ဖြင့် လည်း၊ ငါ ပို့ ဆောင် ပြီ။ လျှောက် သွား သော အ ခါ ခြေ လှမ်း မ ကျဉ်း ရ။ ပြေး လျှင် လည်း မ လဲ ရ။ ဆုံး မ သွန် သင် ခြင်း ကို စွဲ ကိုင် လော့။ သင့် အ သက် ရှင် ရာ ရှင် ကြောင်း ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ စွန့် ဘဲ စောင့် ထိန်း လော့။ လူ ဆိုး တို့၏ လမ်း ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်။ ဆိုး သွမ်း သူ တို့ လမ်း တွင် မ လျှောက် မ လိုက် ရ။ မ သီ မ သန်း ဘဲ လွှဲ ရှောင် လျက်၊ ကြဉ် ဖယ်၍ လှည့် သွား လော့။ ထို သူ တို့ သည် အ ဆိုး မ ပြု ဘဲ အိပ် ပျော် လေ့ မ ရှိ ကြ။ သူ တစ် ထူး ကို မ ထိ မ လဲ စေ ရ လျှင်၊ အိပ် ပျက် ခြင်း ဖြစ် ရာ ၏။ ဒု စ ရိုက် နှင့် ဆိုင် ရာ အ စာ ကို စား ၍၊ အ ဓ မ္မ နှင့် ဆိုင် ရာ အ ရက် ကို သောက် တတ် ကြ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့၏ လမ်း သည်၊ နေ့ ခင်း တိုင် အောင် တိုး တက် ၍၊ ထွန်း တောက် သော အ လင်း သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ လမ်း မူ ကား၊ မှောင် မိုက် သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် ကို လဲ စေ သော အ ရာ ကို မျှ မ သိ မ မြင် ကြ။ ငါ့ သား၊ ငါ မြွက် ဆို သော စ ကား ကို နား ထောင် နာ ယူ လော့။ ထို စ ကား သည် တွေ့ ခွင့် ရ ရှိ သူ တို့ အ သက် ရှင် ခြင်း၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သန် မာ ခြင်း ဖြစ်၍၊ သင့် မျက် မှောက် နှင့် မ ကွာ စေ ဘဲ၊ စိတ် နှ လုံး အ တွင်း သွင်း စောင့် လော။ သင့် အ သက် တည် ရာ ချုပ် ရာ ဖြစ် သော နှ လုံး ကို၊ အ ထူး သ ဖြင့် စောင့် ရှောက် လော့။ ကောက် ကျစ် သော နှုတ် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ လိမ် လည် သော နှုတ် ခမ်း ကို ဝေး စွာ ခွာ လော့။ သင်၏ မျက် စိ သည် တည့် မတ် စွာ ရှု ကြည့်၍၊ မျက် ခမ်း လည်း တူ ရူ ရှေ့ ရှု လော့။ ခြေ ကြွ ရာ လမ်း ကို ညီ ညွတ် စွာ ပြု၍၊ အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း တည် ကြည် ပါ စေ။ ဝဲ ယာ သို့ မ တိမ်း မ ယိမ်း ဘဲ၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း မှ လည်း ခြေ ဦး လှည့် လော့။ မိန်း မ ပေါ့၏ နှုတ် ခမ်း မှ ပျား ရည် ယို၍၊ လျှာ သည် ဆီ ထက် ချွဲ သော် လည်း၊ အ ဆုံး၌ ကား၊ အ ကျော် ကဲ့ သို့ ခါး၍၊ သန် လျက် နှင့် အ မျှ ထက်၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ငါ နှုတ် မြွက် သော စ ကား ကို၊ မ စွန့် မ ပယ် ဘဲ နာ ခံ လျက်၊ သင်၏ လမ်း သည် ထို သို့ သော မိန်း မ နှင့် ဝေး ကွာ စေ သ ဖြင့်၊ အိမ် တံ ခါး ဝ သို့ ပင် မ ချဉ်း မ ကပ် နှင့်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင်၊ သင့် အင် အား ကို သူ တစ် ပါး သို့လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် အ သက် ကို ရက် စက် သူ တို့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အပ် နှင်း သ ဖြင့်၊ သူ စိမ်း တို့ သည်​သင့် စည်း စိမ် နှင့် ပြည့် ဝ၍၊ သူ တစ် ထူး တို့၏ အိမ် သို့ သင့် ချွေး နဲ စာ ရောက် လိမ့် မည်။ အ ဆုံး၌ လည်း၊ အ သွေး အ သား ကုန် ခန်း သော အ ခါ၊ သင် က၊ ငါ သည် ဆုံး မ ခြင်း ကို မုန်း ထား၍၊ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လည်း စိတ်၌ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခဲ့ မိ လေ ပြီ။ ဆ ရာ တို့ ကို နား မ ထောင်၊ ပဲ့ ပြင် သူ တို့၏ စ ကား ကို လည်း မ နာ မ ယူ ဘဲ နေ ခဲ့ မိ လေ ပြီ။ အ သင်း အ ပင်း အ လယ် တွင် ခပ် သိမ်း သော ဒု စ ရိုက် သို့ ငါ မ ပါ မ ဝင် သည် မှာ၊ နည်း လေ စွ တ ကား ဟု မြည် တမ်း လျက် ဝန် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် တွင်း မှ ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ့် စမ်း မှ စီး ရာ ရေ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သောက် လော့။ သင့် စမ်း ရေ သည် အ ရပ် ရပ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မြစ် များ သည် လည်း လမ်း များ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ပျံ့ နှံ့ စီး သွား အပ် သ လော။ သင် မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား သူ တို့ အ ဖို့ မ ဟုတ်။ သင့် အ ဖို့ သာ ဖြစ် ပါ လေ စေ။ သင့် စမ်း ရေ တွင်း၌ မင်္ဂ လာ ရှိ စေ၍၊ ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် နှင့် အ တူ ပျော် မွေ့ လော့။ စုံ မက် သော သ မင် မ၊ တင့် တယ် သော ဒ ရယ် မ သ ဖွယ်၊ သင့် ခင် ပွန်း၏ သား မြတ် အား ဖြင့် အ ခါ ခပ် သိမ်း အား ရ၍။ သူ့ ကို ချစ် ခင် ပျော် ပိုက် လျက် အ စဉ် နေ လော့။ ငါ့ သား၊ မိန်း မ ပေါ့ နှင့် အ ဘယ့် ကြောင့် ပျော် ပိုက် မည် နည်း။ မိန်း မ ရွှင့် ရင် ကို အ ဘယ့် ကြောက် ဖက် ယမ်း မည် နည်း။ လူ့ အ လေ့ အ လာ များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မျက် မှောက် ပြု တော် မူ လျက်၊ သွား ရာ လမ်း များ ကို လည်း စူး စမ်း တော် မူ၏။ လူ ဆိုး ပြု သော ဒု စ ရိုက် သည်၊ ကိုယ် ကို ဖမ်း မိ၍၊ အ ပြစ် နှောင် ကြိုး များ လည်း ရစ် ပတ် လိမ့် မည်။ သူ သည် ကြီး စွာ မိုက် မဲ သော ကြောင့် လွန် ကျူး၍၊ ဆုံး မ ခြင်း နှင့် ကင်း သည့် အ တွက် သေ ဆုံး ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ သား၊ သင် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် အ တွက် လည်း‌ ကောင်း၊ သူ စိမ်း အ တွက် လည်း‌ ကောင်း၊ လက် ဝါး ရိုက်၍ အာ မ ခံ မိ သည် ဖြစ် လျှင်၊ ကိုယ် နှုတ် မြွက် သော စ ကား ဖြင့် ကျော့ ဖမ်း ခံ ရ လေ ပြီ။ ငါ့ သား၊ သင် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် သော်၊ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ စေ ရန် ထို သူ့ ထံ တိုး လျှိုး တောင်း ပန် လော့။ အ ချင်း လူ ပျင်း၊ ပ ရွက် ဆိတ် ရှိ ရာ သို့ သွား၍၊ ၎င်း တို့ အ ပြု အ မူ များ ကို ထောက် ရှု ပြီး လျှင်၊ ပ ညာ ကို နည်း ခိုး လော့။ ထို ပ ရွက် ဆိတ် တို့ သည်၊ ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ် စီ မံ သူ မ ရှိ ဘဲ လျက်၊ နွေ ဥ တု တွင် ရိ က္ခာ ကို သို ထား၍၊ ရိတ် သိမ်း ချိန် တွင် အ စာ ကို ဆည်း ပူး လေ့ ရှိ ကြ ၏။ အ ချင်း လူ ပျင်း၊ မည် မျှ ကြာ အိပ် နေ၍၊ မည် သည့် အ ခါ မှ နိုး ထ မည် နည်း။ ခ ဏ အိပ် လျက်၊ ခ ဏ ပျော် လျက်၊ အိပ် ပျော် ခွင့် ရှိ စေ ရန် ခ ဏ လက် ပိုက် လျက် နေ ခိုက်၊ သင်၌ ဆင်း ရဲ ခြင်း သည် ဓား ပြ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး ခြင်း သည် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ တ ရား မဲ့ သူ နှင့် ဒု စ ရိုက် ပြု သူ သည်၊ ကောက် ကျစ် သော နှုတ် ဖြင့် ကျင် လည် ခြင်း၊ မျက် ရိပ် ပြ ခြင်း၊ ခြေ ဖြင့် အ မှတ် ပြု ခြင်း၊ လက် ဖြင့် သ ညာ ပေး ခြင်း များ ကို ပြု လုပ် တတ် ၏။ ကောက် ကျစ် သော စိတ် နှင့် ပြည့်၍။ အ ခါ ခပ် သိမ်း အ ဆိုး ကို သာ ကြံ စည် သ ဖြင့်၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို ဖြစ် ပွား စေ တတ် ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ သူ ၌ ရုတ် တ ရက် ဘေး သင့် သ ဖြင့်၊ ပြု ပြင် ခွင့် နှင့် ကင်း သော ကျိုး ပျက် ရာ သို့ ရောက် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မုန်း ထား ရာ ခြောက် ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ တော် မူ သော အ ရာ ခု နစ် ပါး ဟူ မူ ကား၊ မောက် မော် သော မျက် နှာ၊ မု သာ သုံး သော လျှာ၊ အ ပြစ် ကင်း သူ ၏ အ သွေး ကို သွန်း သော လက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို ကြံ စည် သော စိတ် နှ လုံး။ အ ဆိုး ပြု ရန် လျင် မြန် သော ခြေ၊ မု သာ သုံး၍ မ မှန် သော သက် သေ၊ ညီ အစ် ကို ချင်း ရန် ဖြစ် ပွား စေ သူ တို့ တည်း။ ငါ့ သား၊ အ ဘ၏ ပ ညတ် ကို စောင့် ထိန်း ၍၊ အ မိ ၏ တ ရား ကို မ စွန့် ဘဲ နေ လော့။ နှ လုံး ပေါ် တွင် အ စဉ် ချည်၍၊ လည်၌ ပတ် ရစ် လော့။ ထို ပ ညတ် တ ရား သည်၊ သင် သွား လာ သော အ ခါ လမ်း ပြ လျက်၊ အိပ် သော အ ခါ စောင့် ရှောက် ပြီး လျှင်၊ နိုး သော အ ခါ လည်း နှုတ် ဆက် လိမ့် မည်။ ထို သို့ သော မိန်း မ သည် အ ဆင်း လှ သော် လည်း၊ တပ် မက် သော စိတ် မ ရှိ နှင့်။ မျက် စ ဖြင့် သင့် ကို မ ကျော့ မိ စေ နှင့်။ လူ သည် ပြည် တန် ဆာ ကြောင့် ပြုန်း တီး ၍၊ တစ် လုပ် စာ မျှ သာ ရ တတ်၏။ မျောက် မ ထား သော မိန်း မ သည်၊ လူ၏ အ သက် ရ တ နာ ကို လိုက် ရှာ တတ် ၏။ လူ သည် အ ဝတ် မ လောင် ဘဲ၊ မီး ကို ပိုက် ပွေ့ နိုင် သ လော။ ခြေ မ လောင် ဘဲ၊ မီး ကျီး ကို နင်း နိုင် သ လော။ ထို နည်း တူ၊ သူ့ မ ယား ထံ ဝင် ရောက် မှား ယွင်း သော သူ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် မ ကင်း မ လွတ် ရာ။ မွတ် သိပ် သ ဖြင့် အ သက် မွေး ရန် သာ၊ ခိုး သော သူ့ ကို အ ရှက် မ ခွဲ တတ် ကြ သော် လည်း၊ တွေ့ မိ လျှင် သူ သည် ခု နစ် ဆ ဆပ် ပေး၍၊ အိမ်၌ ရှိ သ မျှ ဥ စ္စာ ကို ပင် လျော် ပေး ရ၏။ သူ့ မ ယား နှင့် မှား ယွင်း သူ သည်၊ ဉာဏ် မ ရှိ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ဖျက် ဆီး လို သော သူ သာ လျှင်၊ ထို သို့ ပြု တတ်၏။ ရိုက် နှက် ခြင်း၊ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ပြင်၊ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း နှင့် လည်း ကင်း လွတ် မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော်၊ မ ရှု စိတ် သော သ ဘော ကြောင့်၊ လင် ကြီး သည် ဒေါ သ မီး လောင် သ ဖြင့်၊ လက် စား ချေ ရာ ကာ လ တွင် ညှာ တာ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ လျော် ပြစ် ငွေ ကို မည် မျှ ကို ပ မာ ဏ မ ပြု တတ်။ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ များ စွာ အပ် ပေး သော် လည်း၊ မ ကျေ မ နပ်။ ငါ့ သား၊ ငါ့ စ ကား ကို စောင့် ရှောက်၍၊ ငါ့ ပ ညတ် များ ကို ပိုက် ကျုံး လော့။ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန်၊ ငါ့ ပ ညတ် တ ရား ကို၊ ကိုယ် စ က္ခု သူ ငယ် အိမ် ကဲ့ သို့ စောင့် ရှောက် လော့။ သင်၏ လက် ၌ ဆွဲ ချည် ၍၊ နှ လုံး တည်း ဟူ သော ပု ရ ပိုက် ပေါ် တွင် ရေး သား လော့။ ငါ့ အိမ် လေ သာ ပြူ တင်း မှ၊ စီး ကြည့် ၍ မြင် ရ သည် မှာ၊ မ လိ မ္မာ သော သ တို့ သား များ အ နက်၊ ဉာဏ် မဲ့ သော လူ ပျို တစ် ယောက် သည်၊ ဆန်း ပြား သော မိန်း မ သည် ပြည် တန် ဆာ အ ဝတ် ကို ဆင် ယင်၍၊ ကြို ဆို သည် ကို ငါ သိ မြင် ခဲ့ ပြီ။ ထို မိန်း မ သည်၊ ဆူ ညံ ခဲ ယဉ်း လျက်၊ ကိုယ့် အိမ်၌ ဆောက် တည် ရာ မ ရ။ အိမ် ပြင် ခ ဏ၊ လမ်း တွင် ခ ဏ နေ၍၊ အ ရပ် ရပ် သော လမ်း ထောင့် များ မှာ ချောင်း မြောင်း လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ထို လူ ပျို ကို ဖက် ယမ်း နမ်း ရှုတ် လျက်၊ မျက် နှာ ပြောင် တိုက်၍ ဆို သည် မှာ၊ ကျွန် မ၌ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် ရှိ၏။ သ စ္စာ ဝတ် ကို လည်း ယ နေ့ ပင် ကျွန် မ ဖြေ ခဲ့ ပြီ။ ထို့ ကြောင့်၊ ရှင့် မျက် နှာ ကို တွေ့ လို သော စိတ် နှင့်၊ ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ၍ တွေ့ ခဲ့ ပါ ပြီ။ ကျွန် မ၏ ခု တင် ကို အိပ် ရာ ခင်း နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ညို မောင်း သော အ ထည် နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ခင်း ပါ ပြီ။ အိပ် ရာ ကို လည်း၊ မု ရန်၊ အ ကျော်၊ သစ် ကြံ ပိုး ဖြင့် ထုံ ပါ ပြီ။ လာ ပါ။ နံ နက် တိုင် အောင် စုံ မက် ခြင်း အာ ရုံ ကို ဖျော် ဖြေ ကြ ကုန် အံ့။ ချစ် ကြိုက် ပျော် ပါး ကြ ကုန် အံ့။ ဤ သို့ များ စွာ သွေး ဆောင် ခြင်း အား ဖြင့် အ လို သို့ ပါ စေ၍၊ မြှောက် ပင့် သော နှုတ် ခမ်း နှင့် အ နိုင် ရ သော ကြောင့်၊ ထို လူ ပျို သည် အ သတ် ခံ ရာ သို့ သွား သော နွား ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ခြေ ချင်း ခတ်၍ ဆုံး မ ခံ ရန် သွား သော လူ မိုက် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ဖြစ် မည် ကို မ သိ ဘဲ၊ ညွှတ် ကွင်း သို့ ဝင် မိ သော ငှက် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ အ သည်း အ ဆုပ် ကို မြှား ခွင်း သည့် တိုင် အောင်၊ ထို မိန်း မ နောက် သို့ ချက် ချင်း လိုက် သွား လေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ငါ နှုတ် မြွက် သော စ ကား ကို နာ ခံ နာ ယူ လော့။ ထို သို့ သော မိန်း မ၏ အ လေ့ အ လာ ကို၊ စိတ် ငဲ့ ကွက် လျက် လမ်း မ လွဲ နှင့်။ လူ အ များ တို့ သည် သူ့ ကြောင့် နာ ကျင် ခံ ရ လျက်၊ လဲ၍ သေ ရ သူ များ လေ စွ တ ကား။ သူ့ အိမ် သည် သေ မင်း ၏ ဘုံ ဗိ မာန်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ဆိုက် ရောက် သော လမ်း ဖြစ် သ တည်း။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ခေါ် လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် လည်း စ ကား သံ ကို လွှင့် လျက် နေ သည် မ ဟုတ် လော။ လမ်း အ နီး မြင့် ရာ အ ထွဋ် အ ထိပ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ လမ်း ဆုံ တွင်လည်း‌ ကောင်း၊ ရပ် နေ ၏။ မြို့ တံ ခါး အ နီး၊ တံ ခါး ဝ သို့ ဝင် ရောက် ရာ တွင်၊ ကြွေး ကြော် သည် မှာ၊ အ ချင်း လူ မြတ် တို့၊ သင် တို့ အား ငါ ခေါ်၏။ လူ ယုတ် တို့ အား လည်း၊ ငါ မြွက် ဆို ၏။ မ လိ မ္မာ သူ တို့၊ အ လိ မ္မာ ဉာဏ် ကို နား လည် ၍၊ မိုက် မဲ သူ တို့၊ နား လည် သော စိတ် ကို ရ ရှိ ကြ လော့။ နား ထောင် ကြ။ ထူး မြတ် သော စ ကား ကို​ငါ ကြော် ငြာ လျက်၊ တော် မှန် ညီ ညွတ် ခြင်း ကို လည်း ငါ နှုတ် မြွက် မည်။ သ မ္မာ တ ရား ကို သာ ငါ မြွက် ဆို၍၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကား၊ ငါ့ နှုတ် ခမ်း တွင် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ငါ နှုတ် မြွက် သ မျှ သော စ ကား သည် ဖြောင့် မှန် ၍၊ ကောက် ကျစ် စဉ်း လဲ ခြင်း နှင့် ကင်း စင် လျက်၊ နား လည် သော သူ အ သိ ပ ညာ ကို တွေ့ ရ သော သူ တို့၌၊ တော် မှန် ညီ ညွတ် လျက် ရှိ၏။ ငွေ့ အ ရင်၊ ငါ၏ ဆုံး မ သွန် သင် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ချွတ် ပြီး သော ရွှေ့ အ ရင်၊ အ သိ ပ ညာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ ယူ ကြ လော့။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ပ တ္တ မြား ထက် မွန် မြတ် သ ဖြင့်၊ နှစ် သက် သ မျှ အ ခြား အ ရာ များ လည်း မ ပြိုင် မ နှိုင်း ရာ၊ ငါ့ ပ ညာ သည်၊ အ လိ မ္မာ ဉာဏ်၌ တည် လျက်၊ ထိုး ထွင်း သော အ တတ် ကို ရှာ တွေ့ ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော ကား။ ဒု စ ရိုက် ကို မုန်း ထား ခြင်း တည်း။ မာ န ကြီး ခြင်း နှင့် မောက် မာ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ ကောင်း သော အ လေ့ အ လာ နှင့် ကောက် ကျစ် သော နှုတ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ မုန်း ထား ၏။ ကြံ စည် ခြင်း နှင့် အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ သည် ငါ၌ ရှိ၏။ ငါ သည် အ စွမ်း သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ဖြစ် သ တည်း။ ဘု ရင် မင်း တို့ သည်၊ ငါ့ ကြောင့် စိုး စံ ရ လျက်၊ မှူး မတ် တို့ လည်း၊ ဓ မ္မ သတ် ကို စီ မံ ရ ကြ၏။ မင်း အ ရာ ရှိ မှ စ၍၊ မှူး မတ် နှင့် မြေ ပေါ် ရှိ တ ရား သူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ငါ့ ကြောင့် အ စိုး ရ ကြ ၏။ ငါ့ အား ချစ် ခင် သူ တို့ ကို ငါ ချစ် ခင် လျက်၊ စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ သူ တို့ သည် ငါ့ ကို တွေ့ ရ ကြ၏။ ကြွယ် ဝ ခြင်း နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ သည် လည်း‌ ကောင်း၊ စည်း စိမ် ထူး နှင့် ကောင်း စား ခြင်း သည် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ၌ ရှိ ၏။ ငါ ပေး သော အ ကျိုး သည်၊ ရွှေ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ ရွှေ စင် ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ မွန် မြတ်၏။ ငါ့ ကြောင့် ရ သော ဘ ဏ္ဍာ လည်း၊ ချွတ် ပြီး သော ငွေ ထက် မွန် မြတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မ ဆွ က အ မှု တော် အ စ၊ အ လေ့ တော် အ ဦး အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ငါ့ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ၏။ မြေ ကြီး မ ဖြစ် မီ ရှေး မ ဆွ အ န န္တ ကာ လ မှ စ၍၊ ငါ တည် ရ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့်၊ ပြည့် လျှံ သော စမ်း ရေ သည် မ ဖြစ် မီ ငါ ပေါက် ဖွား ရ ၏။ မိုး ကောင်း ကင် ကို တည် စေ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ မျက် နှာ ပြင် အ ဝန်း ကို သတ် မှတ် တော် မူ သော အ ခါ၊ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ကို ခိုင် ခံ့ စေ လျက်၊ ရေ ထု ရေ ပေါက် အား ကြီး စေ တော် မူ သော ကာ လ၊ ရေ သည် အ မိန့် တော် ကို မ ကျူး လွန် ရ အောင် ပင် လယ် ကို ပိုင်း ခြား၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ ခြေ အ မြစ် ကို လည်း စီ မံ တော် မူ သော အ ခါ၊ ငါ ရှိ ခဲ့ ပြီ။ ထို အ ခါ၊ ငါ သည် မျက် မှောက် တော် တွင် မ ပြတ် ရွှင် လန်း လျက်၊ ကိုယ် တော် မွေ့ လျော် ရာ ဖြစ် သော ဗိသု ကာ အ ဖြစ် ဖြင့် အ ပါး တော်၌ အ စဉ် နေ ရ လျက်၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော လော က မြေ ကြီး ၌ ရွှင် လန်း၍၊ လူ့ သား တို့ အ တွက် မွေ့ လျော် ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား တို့၊ ငါ၏ နည်း များ ကို စောင့် ရှောက် သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သော ကြောင့်၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ဆုံး မ သွန် သင် ခြင်း ကို မ ပယ် ဘဲ နာ ခံ လျက်၊ ပ ညာ ကို ရ ရှိ ကြ လော့။ ငါ့ တံ ခါး အ နီး တံ ခါး တိုင် နား မှာ၊ နေ့ စဉ် စောင့် မျှော် လျက်၊ ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် သော သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ့ ကို ရှာ တွေ့ သော သူ သည်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ကို တွေ့ ရ သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ကျေး ဇူး တော် ကို လည်း ခံ စား ရ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် လွဲ သော သူ မူ ကား၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ရက် စက်၍၊ မုန်း ထား သူ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း၊ သေ ခြင်း ကို နှစ် သက် ရာ ရောက် ပြီ ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ သည်၊ တိုင် ခု နစ် လုံး ကို ရွေ့၍၊ အိမ် ကို ဆောက် လေ ပြီ။ ဟင်း ကောင် များ ကို စီ ရင် လျက် စ ပျစ် ရည် ကို ရော စပ်၍ စား ပွဲ ပြင် ဆင် လေ ပြီ။ လာ လော့။ ငါ့ မုန့် ကို စား၍၊ ရော စပ် ပြီး သော စ ပျစ် ရည် ကို သောက် လော့။ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန်၊ မ လိ မ္မာ သော သူ တို့ ကို စွန့်၍၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် လမ်း ကို လျှောက် လိုက် လော့ ဟု မြွက် ဆို သ တည်း။ မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ့ ကို ဆုံး မ သူ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ ရ လျက်၊ လူ ဆိုး ကို ပဲ့ ပြင် သော သူ လည်း၊ အ စွန်း နှင့် မ လွတ် ရာ၊ မ ထီ လေး စား ပြု သူ့ ကို မ ပဲ့ ပြင် နှင့်။ ပဲ့ ပြင် လျှင် မုန်း ထား လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ ကို ပဲ့ ပြင် လျင် မူ ကား၊ ချစ် လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ ကို ဆုံး မ လျှင်၊ သူ၌ ပ ညာ တိုး ပွား လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သော သူ့ ကို သွန် သင် လျှင်၊ သူ၌ အ သိ အ မြင် များ ပြား လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၏ အ စ မူ လ ဖြစ်၏။ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ဖြစ်၏။ သင်၏ အ သက် တာ သည်၊ ငါ့ ကြောင့် တိုး တက်၍၊ နှစ် ပေါင်း များ စွာ ရှည် ကြာ လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ လျှင်၊ ကိုယ် ကျိုး ဖြစ်၏။ မ ထီ လေး စား ပြု လျှင်၊ ကိုယ့် ပြစ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ မိုက် မဲ သော မိန်း မ သည်၊ ဆူ ညံ၍ မ လိ မ္မာ သ ဖြင့် အ လျှင်း မ သိ တတ်။ အိမ် တံ ခါး အ နီး၊ မြို့ ရှိ အ ထွဋ် အ ထိပ် တွင်၊ ခုံ ပေါ်၌ ထိုင် လျက်၊ ဝှက်၍ စား သော မုန့် လည်း မြိန် ရှက် သည် ဟု ဆို တတ် ၏။ ၎င်း အ ရပ် တွင် သေ လွန် သူ တို့ ရှိ ကြောင်း၊ မ ရ ဏာ့ ချောက် ထဲ တွင် ထို မိန်း မ ခေါ် ဖိတ် ခံ ရ သော သူ တို့ နေ ရ ကြ ကြောင်း များ ကို၊ ထို မ လိ မ္မာ သူ မ သိ ချေ။ ရှော လ မုန် မင်း၏ န ယ ပုံ ပြင် ချက် များ၊ ပ ညာ ရှိ သော သား သည်၊ အ ဘ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း၊ မိုက် မဲ သော သား မူ ကား၊ အ မိ ညှိုး နွမ်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ပြု ၍ ရ သော ဘ ဏ္ဍာ သည်၊ အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း မူ ကား၊ သေ ခြင်း မှ ကယ် လွှတ် တတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မွတ် သိပ် စေ တော် မ မူ။ လူ ဆိုး တို့၏ အ လို ရှိ ရာ ကို ကား၊ ပယ် ပ တော် မူ ၏။ ဖင့် နွှဲ သော လက် ဖြင့် လုပ် ကိုင် သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ ခြင်း သို့ ရောက်၍၊ လျင် မြန် သော လက် နှင့် လုပ် ကိုင် သူ ကား၊ ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ အ သီး သီး သော အ ချိန် တွင် ဆည်း ပူး သော သူ သည်၊ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော သား၊ ရိတ် သိမ်း ချိန် တွင် အိပ် ကြူး သော သူ ကား၊ အ ရှက် ခွဲ သော သား ဖြစ် ရာ ၏။ သူ တော် ကောင်း ၏ ဦး ခေါင်း ၌ မင်္ဂ လာ တည်၍၊ လူ ဆိုး တို့၏ နှုတ် ကို ကား၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း ဖုံး အုပ် လေ ၏။ သူ တော် ကောင်း၏ အ မည် ကား၊ မင်္ဂ လာ တည်း။ လူ ဆိုး တို့၏ အ မည် မူ ကား၊ ပုပ် ပျက် လိမ့် မည်။ နှ လုံး ရည် ကောင်း သော သူ သည်၊ ပ ညတ် များ ကို ခံ ယူ တတ်၏။ မိုက် မဲ သော စ ကား အိုး မူ ကား၊ ဆုံး ရှုံး တတ် ၏။ စုံ လင် စွာ လျှောက် လိုက် သော သူ သည်၊ စိတ် ချ လျက် သွား ရ၏။ ကောက် ကျစ် လျက် လျှောက် လိုက် သော သူ၏ သ ဘော ကား၊ ထင် ရှား လိမ့် မည်။ မျက် ရိပ် ပြ တတ် သော သူ သည် ပူ ပန် စေ တတ်၏။ မိုက် မဲ သော စ ကား အိုး မူ ကား ဆုံး ရှုံး တတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း၏ နှုတ် သည်၊ အ သက် ရေ တွင်း ဖြစ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ နှုတ် ကို ကား၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း ဖုံး အုပ် လေ၏။ မုန်း ထား ခြင်း သည်၊ ရန် ဖြစ် စေ ရန် မွှေ နှောက် တတ်၏။ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ မူ ကား၊ လွန် ကျူး မှု ရှိ သ မျှ ကို ဖုံး အုပ် တတ်၏။ ဉာဏ် ကောင်း သော သူ၏ နှုတ် တွင်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို တွေ့ ရာ၏။ ဉာဏ် မဲ့ သော သူ၏ ကျောက် ကုန်း မူ ကား၊ ကြိမ် လုံး နှင့် သင့် လျော် ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို သို ထား တတ်၏။ လူ မိုက် တို့ နှုတ် မူ ကား၊ ဖျက် ဆဲ ဖျက် လ တ္တံ့ ဖြစ်၏။ ကြွယ် ဝ သော သူ၏ စည်း စိမ် သည်၊ ကိုယ် အ ဖို့ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ နွမ်း ပါး သူ တို့၏ ဆင်း ရဲ ခြင်း မူ ကား၊ ကိုယ် ကို ဖျက် ဆီး ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ သူ တော် ကောင်း ၏ ချွေး နဲ စာ သည်၊ အ သက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လူ ဆိုး ၏ အ ကျိုး စီး ပွား သည်၊ အ ပြစ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် စေ တတ် ၏။ ဆုံး မ ခြင်း ကို လိုက် နာ သော သူ သည်၊ အ သက် လမ်း ၌ တည် ၏။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို ငြင်း ပယ် သော သူ ကား၊ လမ်း လွဲ တတ် ၏။ မုန်း ထား ခြင်း သ ဘော ကို လျှို့ ဝှက် သော သူ သည်၊ မု သာ နှုတ် ကို ပိုင်၏။ အ သ ရေ ယုတ် လျော့ အောင် ပြော တတ် သူ ကား၊ လူ မိုက် ဖြစ်၏။ စ ကား ဝိုင်း ဖွဲ့ ရာ တွင် ကျူး လွန် ခြင်း အ ပြစ် သည်၊ မ ပြတ် မ စဲ ရာ။ နှုတ် ကို ချုပ် တည်း တတ် သူ မူ ကား၊ သ တိ ပ ညာ ရှိ၏။ သူ တော် ကောင်း၏ လျှာ သည်၊ ချွတ် ပြီး သော ငွေ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ စိတ် နှ လုံး မူ ကား၊ အ လ ဟဿ ဖြစ်၏။ သူ တော် ကောင်း၏ နှုတ် ခမ်း သည်၊ လူ အ များ ကို တိုက် ကျွေး တတ်၏။ လူ မိုက် တို့ မူ ကား၊ ဉာဏ် ကင်း သော ကြောင့် သေ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် သည် ကြွယ် ဝ စေ၍၊ မည် သည့် ဝမ်း နည်း ခြင်း ကို မျှ ထပ် သွင်း တော် မ မူ။ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ ယုတ် မာ သိမ် ဖျင်း ခြင်း‌ ၌‌ လည်း‌ ကောင်း၊ ဉာဏ် ရှိ သော သူ သည်၊ ပ ညာ‌ ၌‌ လည်း‌ ကောင်း၊ မွေ့ လျော် တတ် ၏။ လူ ဆိုး ၏ ကြောက် မက် ဖွယ် အ ရေး သည်၊ သူ၌ သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း မူ ကား၊ အ လို ရှိ ရာ ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး သည်၊ လေ ပြင်း တိုက်၍ လွင့် ပျောက်၏။ သူ တော် ကောင်း မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ အ ခြေ ရှိ ၏။ ပုံး ရည် သည် သွား ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ မီး ခိုး သည် မျက် စိ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် သ ကဲ့ သို့၊ ဖင့် နွှဲ သော သူ သည် စေ လွှတ် သော သူ တို့ ၌ ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ အ သက် တာ ကို ရှည် စေ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ အ သက် တာ ကို ကား၊ ကျုံ့ စေ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ စောင့် မျှော် ခြင်း သည်၊ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ စောင့် စား ခြင်း မူ ကား၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နည်း လမ်း တော် သည်၊ စုံ လင် သူ့ အ ဖို့ ခို လှုံ ရာ၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ အ ဖို့ ပျက် စီး ရာ ဖြစ်၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ကာ လ အ စဉ် ရွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ နေ ပြည် တွင် မ တည် ကြ ရ။ ဖြောင့် မတ် သော သူ၏ နှုတ် သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို သီး တတ်၏။ ကောက် ကျစ် သော လျှာ မူ ကား၊ ဖြတ် ပစ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း၏ နှုတ် ခမ်း သည်၊ နှစ် သက် ဖွယ် ရာ ကို သိ ကျွမ်း၏။ လူ ဆိုး တို့ နှုတ် မူ ကား၊ ကောက် ကျစ် သော စ ကား ကို သာ ဆို တတ် ကြ ၏။ စဉ်း လဲ သော ချိန် ခွင် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ တော် မူ ၏။ မှန် သော အ လေး ကို ကား၊ နှစ် သက် တော် မူ၏။ စိတ် နေ မြင့် သော အ ခါ၊ အ ရှက် ကွဲ ရ ၏။ စိတ် နှိမ့် ချ သူ ၌ ကား၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ ၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ ၏ ရိုး သား သော စိတ် သည်၊ ကိုယ် ကို လမ်း ပြ လိမ့် မည်။ သ စ္စာ မဲ့ သူ တို့ ၏ စဉ်း လဲ သော စိတ် မူ ကား၊ ကိုယ် ကို ဖျက် ဆီး လိမ့် မည်။ အ မျက် ဒဏ် ခံ ရ သော ကာ လ ၌၊ ဥ စ္စာ စည်း စိမ် သည် အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း မူ ကား၊ သေ ဘေး မှ ကယ် လွှတ် တတ် ၏။ စုံ လင် သူ တို့၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ သွား ရာ လမ်း ကို ညီ ညွှတ် စေ၏။ လူ ဆိုး မူ ကား၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း ခြင်း အား ဖြင့် လဲ တတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ ကိုယ် ကို ကယ် လွှတ် လိမ့် မည်။ သ စ္စာ မဲ့ သူ တို့ မူ ကား၊ ကိုယ့် စွဲ လမ်း ခြင်း နှင့် ကျော့ မိ ကြ လိမ့် မည်။ ဆိုး သွမ်း သော သူ သေ လွန် ရာ ကာ လ၌၊ ကိုယ့် စောင့် စား ခြင်း၊ မ တ ရား သ ဖြင့် မျှော် လင့် ခြင်း သည် ပျက် စီး တတ်၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် မှ ထွက် မြောက်၍၊ သူ့ အ စား၊ လူ ဆိုး ဝင် ရောက် ရ၏။ လူ ပျက် လူ သွမ်း သည်၊ နှုတ် ဖြင့် အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ဖျက် ဆီး တတ်၏။ သူ တော် ကောင်း တို့ မူ ကား၊ အ သိ ပ ညာ အား ဖြင့် လွတ် မြောက် တတ် ကြ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့ ကောင်း စား ကြ သော ကာ လ၊ တစ် မြို့ လုံး အား ရ တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့ ဆုံး ရှုံး သော ကာ လ၌ လည်း ကြွေး ကြော် ခြင်း ရှိ၏။ ဖြောင့် မှန် သော သူ တို့ ပေး သော မင်္ဂ လာ ကြောင့်၊ တစ် မြို့ လုံး ထွန်း ကား၏။ လူ ဆိုး တို့၏ နှုတ် ဖြင့် ကား၊ ပြို လဲ ရ၏။ ပ ညာ မဲ့ သော သူ သည်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ်၏။ ဉာဏ် ရှိ သော သူ မူ ကား၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ တတ်၏။ ကုန်း ချော၍ သွား လာ သော သူ သည်၊ လျှို့ ဝှက် အပ် သော အ ရာ ကို ဖော် ပြ တတ်၏။ သ စ္စာ စောင့် သော သူ မူ ကား၊ ဖုံး ကွယ် တတ် ၏။ နိဿ ရည်း မ ရှိ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ပြို လဲ တတ်၏။ အ ကြံ ပေး နိုင် သူ များ လျှင် မူ ကား၊ ဘေး လွတ် တတ် ၏။ သူ စိမ်း အ တွက် အာ မ ခံ သူ သည်၊ အ မှန် နစ် နာ လိမ့် မည်။ လက် ဝါး ရိုက် ခြင်း ကို မုန်း ထား သော သူ ကား၊ စိတ် ချ လက် ချ နေ ရ လိမ့် မည်။ ဣ န္ဒြေ ရှိ သော မိန်း မ သည်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ကို ရ၏။ ကြောက် မက် ဖွယ် ယောက်ျား တို့ သည်၊ စည်း စိမ် ကို ရ ကြ၏။ က ရု ဏာ ရှိ သော သူ သည်၊ ကိုယ် ကို ကျေး ဇူး ပြု ရာ၊ ရက် စက် သော သူ မူ ကား၊ ကိုယ် ကို နှောင့် ရှက် ရာ ရောက် တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် လုပ် ကိုင် သော် လည်း၊ မှောက် မှား သော အ ခ ကို သာ ရ တတ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း မျိုး စေ့ ကို ကြဲ သော သူ မူ ကား၊ မှန် သော အ ခ ကို ရ တတ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ၌ တည် မြဲ သော သူ သည်၊ အ သက် ချမ်း သာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဆိုး ကို လိုက် ရှာ သော သူ သည်၊ သေ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ စား ရ၏။ စိတ် ကောက် သော သူ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ်၊ အ လေ့ အ လာ စုံ လင် သူ တို့ သည်၊ နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ဖြစ်၏။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် မု ချ မ ကင်း မ လွတ် ရ ကြ။ သူ တော် ကောင်း တို့ အ မျိုး အ နွယ် မူ ကား၊ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ အ သိ ဉာဏ် ကင်း သော မိန်း မ၏ အ ဆင်း လှ ခြင်း သည်၊ ဝက် ၌ ဆင် ယင် သော ရွှေ နှာ ကွင်း နှင့် တူ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့ သည် ကောင်း ရာ ကို သာ အ လို ရှိ ကြ၏။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ အ မျက် ဒဏ် ကို စောင့် စား ရ ကြ ၏။ စွန့် ကြဲ၍ ဥ စ္စာ တိုး ပွား သူ ရှိ၏။ ပေး သင့် ရာ ကို ချုပ် ချယ်၍ ဆင်း ရဲ ခြင်း သို့ ရောက် သူ လည်း ရှိ ၏။ ပေး ကမ်း တတ် သော သူ သည်၊ ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ ရေ တိုက် သော သူ သည်၊ ရေ သောက် ခွင့် ရှိ ရ လိမ့် မည်။ စ ပါး ကို ချုပ် ချယ် သော သူ့ အား၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ဆဲ ဆို ကြ လိမ့် မည်။ ရောင်း ချ သော သူ၏ ဦး ခေါင်း ၌၊ မင်္ဂ လာ တည် လိမ့် မည်။ ကောင်း ရာ ကို ကြိုး စား ရှာ ဖွေ သော သူ သည်၊ ကျေး ဇူး ကို ရှာ ဖွေ ရာ ရောက်၏။ မ ကောင်း ရာ ကို လိုက် ရှာ သော သူ၌၊ အ ဆိုး သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ ကိုယ့် စည်း စိမ်၌ အား ကိုး သော သူ သည်၊ လဲ ရ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ မူ ကား၊ သစ် ရွက် ကဲ့ သို့ စိမ်း လန်း ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို နှောင့် ရှက် သော သူ သည်၊ လေ ကို အ ပိုင် ရ လိမ့် မည်။ လူ မိုက် လည်း၊ နှ လုံး ရည် ကောင်း သူ့ ထံ၌ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း ၏ အ ကျိုး သည်၊ အ သက် ပင် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ပ ညာ ရှိ လည်း၊ သူ တစ် ထူး တို့ အ သက် ကို ကယ် ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ မြေ ပ ထ ဝီ ပေါ် တွင် ဆပ် ပေး ခြင်း ခံ ရ သည် မှန် လျှင်၊ လူ ဆိုး နှင့် အ ပြစ် သား တို့ သည်၊ သာ၍ ခံ ရ ကြ လိမ့် တ ကား။ ဆုံး မ ခြင်း ကို နှစ် သက် သော သူ သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို နှစ် သက် ၏။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို မုန်း ထား သူ မူ ကား၊ ဉာဏ် တုံး ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ စား ရ လိမ့် မည်။ အ ဆိုး ကြံ စည် သူ့ ကို မူ ကား၊ အ ပြစ် စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒု စ ရိုက် အား ဖြင့် လူ သည်၊ ဆောက် တည် ရာ မ ရ။ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့၏ အ မြစ် မူ ကား၊ မ ရွေ့ ရ။ နှ လုံး ရည် ကောင်း သော မိန်း မ သည်၊ လင်၌ ဦး ရစ် သ ဖွယ်၊ အ ရှက် ခွဲ သော မိန်း မ ကား၊ လင်၌ အ ရိုး များ ဆွေး မြေ့ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ အ ကြံ အ စည် သည်၊ တော် မှန်၏။ လူ ဆိုး တို့ ပေး သော အ ကြံ မူ ကား၊ လှည့် စား တတ် ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ စ ကား သည်၊ အ သွေး သွန်း ရန် ချောင်း မြောင်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့၏ နှုတ် မူ ကား၊ ကိုယ် ကို လွတ် မြောက် စေ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ လဲ ပြို လျင် ပျောက် ပျက် ကြ လေ ပြီ။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ အိမ် မူ ကား၊ တည် မြဲ လိမ့် မည်။ လူ သည် သ တိ ပ ညာ ရှိ သည် နှင့် အ မျှ၊ ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ခံ ရ၏။ မှောက် မှား သော သ ဘော ရှိ သူ ကား၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ၏။ စား ရန် မ ရှိ လျက် ဂုဏ် လုပ် သော သူ ထက်၊ ကျွန် ပိုင် ဖြစ်၍ ဂုဏ် မ လုပ် သော သူ သည် မြတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ကိုယ်၏ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ထောက် ညှာ တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ က ရု ဏာ ဟူ သ မျှ ကား၊ ရက် စက် ခြင်း တည်း။ လယ် ယာ လုပ် သော သူ သည်၊ အ စာ နှင့် ရောင့် ရဲ ရ၏။ အ လ ဟဿ နောက် သို့ လိုက် သွား သော သူ မူ ကား ဉာဏ် နှင့် ကင်း၏။ လူ ဆိုး သည်၊ မ သူ တော် တို့၏ ကျော့ ကွင်း ကို နှစ် သက် တတ်၏။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ အ မြစ် မူ ကား၊ အ ပင် ပေါက် တတ်၏။ လွန် ကျူး သော စ ကား ကို ဆို ရာ တွင်၊ ဆိုး သော ကျော့ ကွင်း ရှိ၏။ ဖြောင့် မတ် သော သူ မူ ကား၊ အ ကျဉ်း အ ကျပ် မှ ထွက် မြောက် လိမ့် မည်။ လူ သည် နှုတ်၏ အ သီး နှင့် အ ညီ၊ အ ကောင်း နှင့် ရောင့် ရဲ ရ လိမ့် မည်။ လက် ဖြင့် ပြု လုပ် သည် နှင့် အ မျှ လည်း၊ ဆပ် ပေး ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ လူ မိုက် သည် ကိုယ့် အ လေ့ လာ မှန် သည် ဟု ထင် မြင် တတ်၏။ ပ ညာ ရှိ မူ ကား၊ အ ကြံ ပေး ရာ ကို ဆင် ခြင် လိမ့် မည်။ လူ မိုက်၏ အ မျက် ဒေါ သ သည်၊ ရုတ် တ ရက် ထင် ရှား၏။ လိ မ္မာ သော သူ မူ ကား၊ အ ရှက် ကို ဖုံး တတ် ၏။ မှန် ကန် ရာ ကို ပြော ဆို သော သူ သည်၊ ဖြောင့် မတ် ရာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ မှန် သော သက် သေ သည်၊ လိမ် လည် ရာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ထွက် ဆို တတ် ၏။ သန် လျက် နှင့် ထိုး သ ကဲ့ သို့၊ မ စဉ်း စား ဘဲ ပြော ဆို တတ် သော သူ ရှိ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ လျှာ မူ ကား၊ သန် မာ ခြင်း သို့ ရောက် စေ တတ် ၏။ သ စ္စာ နှုတ် ခမ်း သည်၊ အ စဉ် မြဲ ၏။ မု သာ လျှာ မူ ကား၊ ခ ဏ မျှ သာ တည် ၏။ အ ဆိုး ကို ကြံ စည် သူ တို့၏ စိတ် ထဲ၌၊ လှည့် စား ခြင်း ရှိ၏။ ရန် ငြိမ်း ရန် အ ကြံ ပေး သူ တို့ ၌ မူ ကား၊ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ရှိ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ဒု က္ခ နှင့် ကြုံ ကြိုက် ရ မည် မ ဟုတ်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ဘေး ဥ ပဒ် နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ ၏။ မု သာ သုံး သော နှုတ် ခမ်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် ၌ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ်၊ သ စ္စာ စောင့် သော သူ တို့ သည်၊ နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ကြ ၏။ လိ မ္မာ သော သူ သည်၊ ကိုယ်၏ အ သိ ပ ညာ ကို ပင် သို ဝှက် တတ် ၏။ မိုက် မဲ သော သူ တို့ မူ ကား၊ ကိုယ်၏ မိုက် မဲ ခြင်း ကို ဖော် ပြ တတ် ၏။ လျင် သော လက် ဖြင့် လုပ် ကိုင် သူ သည်၊ အ စိုး ရ လိမ့် မည်။ ပျင်း ရိ သော သူ မူ ကား၊ အ မှု ထမ်း ရ ၏။ စိုး ရိမ် သော စိတ် သည်၊ ကိုယ် ကို ညှိုး ငယ် စေ တတ်၏။ ကျေး ဇူး စ ကား မူ ကား၊ ရွှင် လန်း စေ တတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် အား လမ်း ပြ တတ်၏။ လူ ဆိုး၏ အ လေ့ အ လာ မူ ကား၊ ကိုယ် ကို မှောက် မှား စေ တတ် ၏။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ ဖို့ အ မဲ ဟင်း လျာ ကို မ ရှာ။ လုံ့ လ ဝိ ရိ ယ မူ ကား၊ လူ၌ အ ဖိုး ထိုက် သော ဘ ဏ္ဍာ ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား လမ်း၌ အ သက် တည်၍၊ သေ ဘေး နှင့် လွတ် ကင်း ချမ်း သာ ရ ၏။ ပ ညာ ရှိ သော သား သည်၊ အ ဘ၏ ဆုံး မ ခြင်း ကို လိုက် နာ တတ်၏။ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သူ မူ ကား၊ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို မ လိုက် မ နာ တတ်။ လူ သည်၊ နှုတ် ၏ အ သီး နှင့် အ ညီ အ ကောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သ စ္စာ မဲ့ သော သူ တို့ ကား၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ စား ရ ၏။ ကိုယ့် နှုတ် ကို စောင့် ထိန်း သော သူ သည်၊ အ သက် ကို စောင့် ရှောက် ရာ ရောက် ၏။ နှုတ် ကျယ် သော သူ မူ ကား၊ ပျက် စီး လိမ့် မည်။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ တပ် မက် သော် လည်း မည် သည် ကို မျှ မ ရ တတ်။ ဝိ ရိ ယ စိုက် သော သူ တို့ မူ ကား၊ ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ မု သာ စ ကား ကို မုန်း တတ်၏။ လူ ဆိုး မူ ကား ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ ခြင်း ကို ဖြစ် စေ တတ်၏။ အ လေ့ အ လာ စုံ လင် သော သူ့ ကို၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း စောင့် ရှောက် တတ်၏။ အ ပြစ် သား ကို ကား၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း မှောက် လှန် တတ်၏။ အ လျှင်း မ ရှိ ဘဲ နှင့် ရ တတ် ဟန် ဆောင် သူ၊ အ လွန် ရ တတ် လျက် နှင့် ဆင်း ရဲ ဟန် ဆောင် သူ ရှိ ကြ ၏။ လူ့ စည်း စိမ် သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ရွေး နှုတ် ရန် အ ဖိုး ဖြစ်၏။ သူ ဆင်း ရဲ မူ ကား၊ ခြိမ်း ချောက် ခြင်း စ ကား ကို မ ကြား မ အပ် စပ်။ သူ တော် ကောင်း တို့ အ လင်း သည်၊ ကြည် လင်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ မီး ခွက် မူ ကား၊ ငြိမ်း လိမ့် မည်။ ထောင် လွှား သော စိတ် အား ဖြင့်၊ ရန် ပွား ခြင်း သက် သက် ဖြစ်၏။ အ ကြံ ပေး ရာ လိုက် နာ သူ တို့၌ မူ ကား၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ၏။ ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ရ သော စီး ပွား ချမ်း သာ သည်၊ ကုန် ခမ်း လွယ်၏။ လုပ် ကိုင် ဆည်း ပူး သော သူ မူ ကား၊ တိုး ပွား လိမ့် မည်။ စောင့် မျှော်၍ ကြန့် ကြာ ခဲ့ လျှင်၊ နှ လုံး မ သာ ယာ တတ်၏။ အ လို ဆ န္ဒ ပြည့် စုံ လျှင် မူ ကား၊ အ သက် ပင် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သော သူ သည်၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ ပ ညတ် တော် ကို ခန့် ညား သော သူ မူ ကား၊ ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ ဩ ဝါ ဒ တ ရား သည်၊ သေ မင်း၏ ညွှတ် ကွင်း များ မှ လွှဲ ရှောင် ရန်၊ အ သက် စမ်း ရေ ဖြစ် ၏။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော သူ၊ မျက် နှာ သာ ရ တတ်၏။ သ စ္စာ မဲ့ သူ တို့၏ လမ်း သည်၊ ခဲ ယဉ်း ၏။ လိ မ္မာ သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ အ သိ ပ ညာ နှင့် ပြု လုပ် တတ် ကြ၏။ မိုက် မဲ သော သူ မူ ကား၊ မိုက် မဲ ခြင်း ကို ဖွင့် ပြ တတ် ၏။ ဆိုး ယုတ် သော တ မန် သည်၊ မ ကောင်း မှု၌ ကျ ရောက် တတ်၏။ သစ္စာ ရှိ သော တ မန် မူ ကား၊ အ မှု ကို အောင် မြင် စေ တတ် ၏။ ဆုံး မ ခြင်း ကို ငြင်း ပယ် သော သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ၍ အ ရှက် ကွဲ ရ လိမ့် မည်။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လိုက် နာ သော သူ မူ ကား၊ ဂုဏ် ရှိ လိမ့် မည်။ အ လို ဆ န္ဒ ပြည့် စုံ ခြင်း ဖြင့်၊ အေး မြ သော စိတ် ရှိ၏။ မိုက် မဲ သူ တို့ မူ ကား၊ အ ဆိုး ကို လွှဲ ရှောင် ရန် ရွံ ရှာ တတ် ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ နှင့် ပေါင်း ဖော် သော သူ သည်၊ ပ ညာ ရှိ လိမ့် မည်။ မိုက် သော သူ တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း သော သူ မူ ကား၊ ပျက် စီး လိမ့် မည်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို၊ ဘေး သည် အ စဉ် လိုက် တတ်၏။ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ မူ ကား၊ ကောင်း ကျိုး ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ သား မြေး တို့ အား အ မွေ ကို ခံ စေ တတ် ၏။ အ ပြစ် သား ၏ ဥ စ္စာ မူ ကား၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အ ဖို့ သို ထား လျက် ရှိ ၏။ သူ ဆင်း ရဲ တို့ လုပ် သော လယ် တွင်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ များ စွာ ရှိ သော် လည်း၊ မ တ ရား မှု ဖြစ် လျှင်၊ ပျက် စီး ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ ကြိမ် လုံး ကို မ သုံး သူ သည်၊ သား ကို မုန်း ရာ ရောက်၏။ ချစ် သော သူ မူ ကား၊ အ ရံ သင့် ဆုံး မ တတ် ၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ရောင့် ရဲ စွာ စား ခွင့် ရှိ၏။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ဝမ်း ဟာ လျက် ရှိ ကြ ၏။ ပ ညာ ရှိ သော မိန်း မ သည်၊ အိမ် ကို ဆောက် တည် တတ် ၏။ မိုက် မဲ သော မိန်း မ မူ ကား၊ ကိုယ့် အိမ် ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် ဖြို ဖျက် တတ် ၏။ ဖြောင့် မှန် စွာ လျှောက် လိုက် သော သူ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား တတ်၏။ အ လေ့ အ လာ လိမ် လည် သူ ဟူ မူ ကား၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ် ၏။ လူ မိုက်၏ နှုတ် တွင်၊ မာ န အ ညှောက် ပေါက် လျက် ရှိ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ နှုတ် ခမ်း မူ ကား၊ ကိုယ် ကို စောင့် ရှောက် တတ်၏။ နွား မ ရှိ လျှင်၊ တင်း ကုပ် စင် ကြယ် သည် မှန် သော် လည်း၊ နွား၏ ခွန် အား ကြောင့်၊ စီး ပွား တိုး တက် တတ်၏။ မှန် သော သက် သေ သည်၊ မု သာ မ သုံး တတ်။ မ မှန် သော သက် သေ မူ ကား၊ မု သာ သုံး တတ် ၏။ မ ထီ လေး စား ပြု တတ် သူ သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ။ ဉာဏ် ကောင်း သူ မူ ကား၊ အ သိ ပ ညာ ကို ရ လွယ် ၏။ မိုက် မဲ သူ့ ထံ သို့ သွား လျှင်၊ နှုတ်၏ ပ ညာ ကို တွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ လိ မ္မာ သော သူ၏ ပ ညာ သည်၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို ဆင် ခြင် ပိုင်း ခြား ခြင်း ဖြစ်၏။ လူ ဗာ လ တို့၏ မိုက် မဲ ခြင်း မူ ကား၊ ပ ရိ ယာယ် တည်း။ လူ မိုက် တို့ သည်၊ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ကို မ ထီ လေး စား ပြု တတ် ကြ၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့၌ မူ ကား၊ အ ချင်း ချင်း နှစ် သက် သော သ ဘော ရှိ ကြ၏။ စိတ် နှ လုံး သည်၊ မိ မိ နစ် နာ ခြင်း အ ကြောင်း ကို သိ တတ်၏။ ၎င်း၏ ရွှင် လန်း ခြင်း နှင့် သူ တစ် ထူး မ စပ် ဆိုင်။ လူ ဆိုး တို့၏ အိမ် သည်၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မှန် သူ၏ နေ ရာ တဲ မူ ကား၊ စည် ပင် လိမ့် မည်။ လမ်း တစ် လမ်း သည်၊ လူ့ မျက် မှောက်၌ ဖြောင့် မှန် ဟန် ရှိ သော် လည်း၊ အ ဆုံး၌၊ သေ ရ ခြင်း လမ်း ဖြစ် ၏။ ရယ် စဉ် အ ခါ၌ ပင်၊ စိတ် ညှိုး ခြင်း ဖြစ် တတ်၏။ ရွှင် လန်း ခြင်း၏ အ ဆုံး လည်း၊ ဒု က္ခ နှင့် မ ကင်း ချေ။ စိတ် ဖောက် ပြန် သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ကိုယ့် အ ကျင့် နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ရောင့် ရဲ ရ ၏။ မ လိ မ္မာ သော သူ သည်၊ ကြား သ မျှ စ ကား ကို ယုံ လွယ် တတ်၏။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော သူ မူ ကား၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို ဆင် ခြင် ပိုင်း ခြား တတ် ၏။ ပ ညာ ရှိ သည်၊ အ ဆိုး ကို ကြောက် ရွံ့၍ ကြည် ရှောင် တတ်၏။ မိုက် မဲ သော သူ မူ ကား၊ မောက် မာ၍ စိတ် ချ စွာ နေ တတ် ၏။ စိတ် တို သော သူ သည်၊ မိုက် မဲ စွာ ပြု လေ့ ရှိ၏။ အ ဆိုး ကြံ စည် သော သူ သည်၊ မုန်း ထား ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ မ လိ မ္မာ သူ တို့ သည်၊ မိုက် ခြင်း သ ဘော ကို ပိုင်၏။ လိ မ္မာ သူ တို့ မူ ကား၊ အ သိ ပ ညာ ကို သ ရ ဖူ သ ဖွယ် ဆင် ယင် တတ် ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ရှေ့ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ လူ သွမ်း တို့ သည်၊ ဖြောင့် မတ် သူ၏ တံ ခါး ဝ ရှေ့ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ဦး ခိုက် ရ ကြ ၏။ သူ ဆင်း ရဲ သည်၊ အ ပေါင်း အ ဖော်၏ မုန်း ထား ခြင်း ကို ခံ ရ၏။ သူ ကြွယ်၌ မူ ကား၊ ချစ် ခင် သူ များ စွာ ရှိ လိမ့် မည်။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သော သူ သည်၊ ပြစ် မှား ရာ ရောက်၏။ သူ ဆင်း ရဲ တို့ ကို သ နား သော သူ၌ မူ ကား၊ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ဆိုး ကြံ စည် တတ် သော သူ တို့ သည်၊ မှား ယွင်း တတ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ ကောင်း ကို ကြံ စည် သော သူ တို့ မူ ကား၊ သစ္စာ နှင့် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကို ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ မည် သည့် အ လုပ် အား ဖြင့် မ ဆို၊ ပို မို သည့် အ ဖြစ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ နှုတ် စ ကား အား ဖြင့် လို လေ သေး သည့် အ ဖြစ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ မှန် ရောက် ရ ကြ မည်။ ပ ညာ ရှိ တို့၏ စီး ပွား ချမ်း သာ သည်၊ သ ရ ဖူ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ လူ ဗာ လ တို့၏ မိုက် မဲ ခြင်း မူ ကား၊ အ မိုက် မျှ သာ ဖြစ်၏။ မှန် သော သက် သေ သည်၊ အ သက် ကို ကယ် ဆယ် တတ်၏။ မု သာ သုံး သော သူ မူ ကား၊ လှည့် စား တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သူ သည်၊ ခိုင် ခံ့ သော ကိုး စား ရာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သား တို့ လည်း ခို လှုံ ရာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ရ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ သေ မင်း၏ ညွှတ် ကွင်း မှ လွှဲ ရှောင် ရန် အ သက် စမ်း ရေ ဖြစ်၏။ ပြည် သူ ပြည် သား တိုး ပွား များ ပြား ခြင်း သည်၊ ဘု ရင် မင်း၏ ဘုန်း တည် ရာ အ ကြောင်း၊ တိမ် ကော ခြင်း မူ ကား၊ မင်း၏ ပျက် စီး ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ စိတ် ရှည် သော သူ သည်၊ ထူး ကဲ သော ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ၏။ စိတ် တို သော သူ မူ ကား၊ အ မိုက် တ ရား ကို ချီး မြှင့် တတ်၏။ ငြိမ် သက် သော နှ လုံး သည်၊ ကိုယ် ကာ ယ အ သက် ရှင် ရာ အ ကြောင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း မူ ကား၊ အ ရိုး များ၏ ဆွေး မြေ့ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ နွမ်း ပါး သူ့ ကို ညှဉ်း ပန်း သော သူ သည်၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ သူ ဆင်း ရဲ ကို သ နား သော သူ မူ ကား၊ ရို သေ ရာ ရောက်၏။ လူ ဆိုး သည်၊ ဘေး သင့် ရာ၌ ဆုံး ပါး ခြင်း ကို ခံ ရ၏။ သူ တော် ကောင်း မူ ကား၊ သေ ရာ ကာ လ တွင် ခို လှုံ ရာ ခို လှုံ ကြောင်း ရှိ၏။ ဉာဏ် ကောင်း သူ၏ စိတ်၌၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကိန်း အောင်း တတ်၏။ မိုက် မဲ သူ တို့ ၏ အ တွင်း သ ဘော မူ ကား၊ ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ထွန်း ကား စေ၏။ ဒု စ ရိုက် မှု ကား၊ ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ စေ တတ် ၏။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော ကျွန် အား၊ ဘု ရင် မင်း သည် ကျေး ဇူး ပြု၏။ အ ရှက် ခွဲ တတ် သော ကျွန် မူ ကား၊ အ မျက် တော် ကို ခံ ရ၏။ ချို သာ စွာ တုံ့ ပြန် ချက် သည်၊ ဒေါ သ ကို လွှဲ ရှောင် တတ်၏။ ကြမ်း တမ်း သော စ ကား မူ ကား၊ အ မျက် ကို နှိုး ဆော် တတ် ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ လျှာ သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို တင့် တယ် စွာ မြွက် ဆို တတ်၏။ လူ ဗာ လ တို့၏ နှုတ် မူ ကား၊ မိုက် မဲ ခြင်း ကို သွန်း တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စ က္ခု တော် သည် ထက် ဝန်း ကျင် အ ရပ် များ၌၊ လူ ဆိုး လူ ကောင်း တို့ ကို ရှု ကြည့် တော် မူ၏။ ချို သာ သော လျှာ သည်၊ အ သက် ပင် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ စဉ်း လဲ သော လျှာ မူ ကား၊ စိတ် ကို ကြေ ကွဲ စေ တတ်၏။ လူ မိုက် သည်၊ အ ဘ ဆုံး မ ခြင်း ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ်၏။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လိုက် နာ သူ မူ ကား၊ လိ မ္မာ၏။ သူ တော် ကောင်း၏ အိမ်၌၊ များ စွာ သော ဘ ဏ္ဍာ ရှိ၏။ လူ ဆိုး၏ အ စီး အ ပွား မူ ကား၊ သော က မ ကင်း ဖြစ်၏။ ပ ညာ ရှိ တို့၏ နှုတ် ခမ်း သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို ကြဲ ဖြန့် တတ်၏။ မိုက် မဲ သူ တို့၏ နှ လုံး မူ ကား၊ မ ရိုး မ ဖြောင့် တတ်။ လူ ဆိုး တို့၏ ပူ ဇော် သ က္ကာ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ်၊ သူ တော် ကောင်း တို့၏ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ မူ ကား၊ နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ လူ ဆိုး၏ အ လေ့ အ လာ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို လိုက် ရှာ သော သူ့ ကို ကား၊ နှစ် သက် တော် မူ၏။ လမ်း လွဲ သော သူ သည်၊ ပြင်း ထန် သော ဆုံး မ ခြင်း ကို ခံ ရ မည်။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို မုန်း ထား သော သူ လည်း၊ သေ ဆုံး ရ မည်။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ နှင့် င ရဲ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် ပြု သည် မှန် လျှင်၊ လူ့ သား တို့၏ စိတ် နှ လုံး ကို လည်း၊ မျက် မှောက် ပြု တော် မူ လေ ပြီ။ မ ထီ လေး စား ပြု တတ် သူ သည်၊ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို မ နှစ် သက် သ ဖြင့်၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ထံ မ ဝင် လို။ ရွှင် လန်း သော စိတ် နှ လုံး သည်၊ မျက် နှာ ကို ကြည် လင် စေ တတ်၏။ ညှိုး ငယ် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း၊ စိတ် ကြေ ကွဲ ရ ၏။ ဉာဏ် ကောင်း သော သူ ၏ စိတ် နှ လုံး သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို လိုက် ရှာ တတ်၏။ လူ ဗာ လ တို့၏ နှုတ် မူ ကား၊ မိုက် မဲ ခြင်း ကို ကျက် စား တတ် ၏။ ညှိုး ငယ် သူ၏ နေ့ ရှိ သ မျှ သည်၊ ဆိုး ယုတ် ၏။ ရွှင် လန်း သော စိတ် ရှိ သူ မူ ကား၊ အ စဉ် သ ဘင် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ သော က ကို ဖြစ် စေ သော ဘ ဏ္ဍာ များ စွာ ထက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ရ သော အ နည်း ငယ် သည်၊ သာ ၍ မြတ် ၏။ ဆူ ဖြိုး သော နွား တစ် ကောင် ကို၊ အ ချင်း ချင်း မုန်း ထား သော စိတ် နှင့် စား ရ သည် ထက်၊ ဟင်း ရွက် တစ် နပ် စာ ကို ချစ် ခြင်း မေတ္တာ နှင့် စား ရ ခြင်း သည်၊ သာ၍ မြတ်၏။ စိတ် တို သော သူ သည်၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို နှိုး ဆော် တတ်၏။ စိတ် ရှည် သော သူ မူ ကား၊ ရန် ငြိမ်း စေ တတ် ၏။ ပျင်း ရိ သော သူ သွား ရာ လမ်း သည်၊ ဆူး ပင် စည်း ရိုး သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ သွား ရာ လမ်း မူ ကား၊ ဖို့ ပြီး ဖြစ် ၏။ ပ ညာ ရှိ သော သား သည်၊ အ ဘ၏ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ မိုက် မဲ သူ မူ ကား၊ အ မိ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ်၏။ မိုက် မဲ ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် မဲ့ သူ၏ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သူ မူ ကား၊ ကိုယ့် အ ကြံ ကို ဖြောင့် စေ တတ်၏။ နှီး နှော တိုင် ပင် ခြင်း မ ရှိ လျှင်၊ အ ကြံ ပျက် တတ်၏။ အ ကြံ ပေး နိုင် သူ များ လျှင်၊ အ ထ မြောက် တတ်၏။ တုံ့ ပြန် သော နှုတ် သ တ္တိ အား ဖြင့်၊ လူ၌ ရွှင် လန်း ခြင်း ရှိ၏။ အ ချိန် သင့်၍ ဆို သော စ ကား သည်၊ အ လွန် တင့် တယ် လေ၏။ အောက် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မှ လွှဲ ရှောင် ရန်၊ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူလျှောက် လိုက် အပ် သော အ သက် လမ်း ကား၊ မြင့် ရာ၌ တည်း။ မောက် မာ သူ တို့၏ အိမ် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ဆီး တော် မူ၏။ မု ဆိုး မ၏ မြေ နိ မိတ် ကို ကား၊ စီ ရင် ထား တော် မူ၏။ မ ကောင်း သော အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော်၌ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ စင် ကြယ် သူ တို့ သည်၊ ချို သာ သော စ ကား ကို ပြော ဆို တတ် ကြ၏။ လော ဘ ကြီး သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို နှောင့် ယှက် တတ်၏။ တံ စိုး ကို ရွံ ရှာ သော သူ မူ ကား၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ မည် သို့ ပြန် ပြော ရ မည် ကို စိတ်၌ ဆင် ခြင် တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ နှုတ် မူ ကား၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို သွန်း တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ ဆိုး တို့ နှင့် ဝေး ကွာ တော် မူ၏။ သူ တော် ကောင်း တို့၏ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ကို ကား၊ နား ညောင်း တော် မူ၏။ စ က္ခု အ လင်း သည်၊ နှ လုံး ကို ကြည် လင် စေ တတ်၏။ ကောင်း မွန် သော သ တင်း လည်း၊ အ ရိုး များ ကို ခြင် ဆီ နှင့် ပြည့် စေ တတ်၏။ အ သက် ဆိုင် ရာ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို နာ ခံ သော သူ သည်၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ဘောင် တွင်၊ တည်း ခို ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို ပယ် သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ရာ ရောက်၏။ လိုက် နာ သော သူ ကား၊ ဉာဏ် ကို ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ဆိုင် ရာ ဆုံး မ ခြင်း ဖြစ်၏။ ဂုဏ် အ သ ရေ ၏ အ ရင် လည်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း တည် ရာ ၏။ စိတ် နှ လုံး အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ လူ တို့ နှင့် ဆိုင် သော် လည်း၊ လျှာ ဖြင့် ပြန် ပြော ခွင့် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ ၏။ လူ သည်၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ စင် ကြယ် သည် ဟု ထင် မြင် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား၊ စိတ် သ ဘော ကို ချိန် တွယ် တော် မူ၏။ သင့် အ မူ အ ရာ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား လွှဲ အပ် လော့။ အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ အ ထ မြောက် လိမ့် မည်။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ ဆိုင် ရာ အ ဖို့ အ လို့ ငှာလည်း‌ ကောင်း၊ လူ ဆိုး ကို ပင်၊ ဒဏ် ခံ ရ သော အ ဖို့ အ လို့ ငှာလည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ စိတ် နေ မြင့် သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် လည်း၊ မု ချ မ ကင်း မ လွတ် ရ ကြ။ သ စ္စာ နှင့် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး အား ဖြင့် ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ပြေ လွှတ် ရ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း အား ဖြင့် လည်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို လွှဲ ရှောင် လိမ့် မည်။ လူ့ အ လေ့ အ လာ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ လျှင်၊ ရန် သူ တို့ ကို ပင်၊ ထို သူ နှင့် သင့် တင့် စေ တော် မူ ၏။ မ တ ရား သ ဖြင့် ရ သော အ စီး အ ပွား များ စွာ ထက်၊ တ ရား သ ဖြင့် ရ သော အ နည်း ငယ် သည် သာ၍ မြတ် ၏။ လူ သည်၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ ကို ကြံ စည် ရ သော် လည်း၊ ခြေ လှမ်း များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ စဉ် တော် မူ၏။ ဘု ရင် မင်း၏ နှုတ် ခမ်း၌၊ ဗျာ ဒိတ် တော် တည် သည် ဖြစ်၍၊ တရား ဆုံး ဖြတ် ရာ တွင်၊ နှုတ် တော် မ မှား မ ယွင်း တတ်။ မှန် ကန် သော ချိန် ခွင် နှင့် ရာ ဇူ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင်၍၊ အိတ်၌ ပါ သ မျှ သော အ လေး များ ကို လည်း၊ ပြု ပြင် တော် မူ၏။ ရာ ဇ ပ လ္လင် သည်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် တည် မြဲ သော ကြောင့်၊ ဒု စ ရိုက် မှု ကို၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ရွံ ရှာ တတ် ကြ၏။ ဖြောင့် မတ် သော နှုတ် ခမ်း သည်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ်၍၊ မှန် ကန် စွာ ပြော သော သူ့ ကို ချစ် တတ် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း အ မျက် မာန် သည်၊ သေ မင်း၏ တ မန် သ ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ပ ညာ ရှိ ဖြေ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း၏ မျက် နှာ တော် ကြည် သော အား ဖြင့်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ၍၊ ကျေး ဇူး တော် သည်၊ မိုး နှောင်း မိုး သား သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ရ ခြင်း သည် ရွှေ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ရွေး ရ ခြင်း သည် ငွေ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ သာ ၍ မြတ် ၏။ ဖြောင့် သူ တို့ လိုက် သော လမ်း မ သည်၊ ဆိုး သွမ်း ရာ ကို လွှဲ ရှောင် ခြင်း တည်း။ ကိုယ် အ လေ့ အ လာ ကို စောင့် ထိန်း သော သူ သည်၊ အ သက် ကို စောင့် ရှောက် ရာ ရောက် ၏။ မာန် မာ န၏ အ ကျိုး ဆက် သည်၊ ကျိုး ပျက် ခြင်း၊ စိတ် နေ မြင့် ခြင်း၏ အ ကျိုး ဆက် လည်း၊ ပြို လဲ ခြင်း တည်း။ မာ န ကြီး သူ တို့ နှင့် အ တူ လက် ရ ဥ စ္စာ ကို ဝေ မျှ ခြင်း ထက်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ နှင့် အ တူ စိတ် နှိမ့် ချ ရ ခြင်း သည် သာ ၍ မြတ် ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို စဉ်း စား နား လည် သော သူ သည်၊ ကောင်း စား ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ ကိုး စား သော သူ လည်း၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ပ ညာ ရှိ သူ့ ကို၊ ဉာဏ့် ရှင် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ လိမ့် မည်။ ချို သော နှုတ် စ ကား အား ဖြင့် လည်း၊ သွန် သင် ခွင့် တိုး ပွား လိမ့် မည်။ သ တိ ပ ညာ သည်၊ ပိုင် ဆိုင် သူ တို့ အ ဖို့ အ သက် စမ်း ရေ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ လူ ဗာ လ တို့၏ မိုက် မဲ မှု ကား၊ ကိုယ် ကို ဆုံး မ ခြင်း တည်း။ ပ ညာ ရှိ၏ နှ လုံး သည်၊ ကိုယ် နှုတ် ကို သွန် သင်၍၊ ဩ ဝါ ဒ ကို လည်း နှုတ် ခမ်း တွင် တိုး တက် စေ လိမ့် မည်။ ချို သော စ ကား များ သည်၊ ပျား လ ပို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သ ဖြင့် အ သက်၌ အေး မြ၍၊ အ ရိုး သန် မာ ခြင်း အ ကြောင်း လည်း ဖြစ် ၏။ လမ်း တစ် လမ်း သည်၊ လူ့ မျက် မှောက်၌ ဖြောင့် မှန် ဟန် ရှိ သော် လည်း၊ အ ဆုံး၌ မူ ကား၊ သေ ရ ခြင်း လမ်း ဖြစ်၏။ လုပ် ကိုင် သူ သည်၊ ခံ တွင်း၏ နှိုး ဆော် ခြင်း ကြောင့်၊ လို ပတ် ရှိ သည့် အ တိုင်း လုပ် ကိုင် ရ လေ ၏။ တ ရား မဲ့ သူ သည်၊ အ ဆိုး ကို ကြံ စည်၍၊ နှုတ် ခမ်း တွင် လည်း၊ လောင် တတ် သော မီး သ ဖွယ် ရှိ၏။ ကောက် ကျစ် သော သူ သည် လည်း၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို ဖြစ် ပွား စေ ၍၊ ကုန်း ချော သူ သည် လည်း၊ မိတ် ပျက် စေ တတ် ၏။ ကြမ်း ကြုတ် သော သူ သည်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို သွေး ဆောင် သ ဖြင့်၊ မ ကောင်း သော လမ်း သို့၊ လိုက် သွား စေ တတ် ၏။ မျက် စိ မှိတ် သော သူ သည်၊ ကောက် ကျစ် ခြင်း ကို ကြံ စည် တတ်၏။ နှုတ် ခမ်း ပိမ့် သော သူ လည်း၊ မ ကောင်း မှု ကို ပြီး စီး စေ တတ်၏။ ဖြူ သော ဆံ ပင် သည်၊ ဘုန်း သ ရ ဖူ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား လမ်း တွင် လည်း၊ တည် လျက် တွေ့ လိမ့် မည်။ စိတ် ရှည် သော သူ သည်၊ ခွန် အား ကြီး သူ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် ကို ချုပ် တည်း သော သူ သည်၊ မြို့ ကို သိမ်း ယူ သူ ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ သာ၍ မြတ် ၏။ ရင် ခွင်၌၊ မဲ ချ ရန် အ ကြောင်း ပြု လျက် ပင်၊ အ ကျိုး ရှိ သ မျှ ကို ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ၏။ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို၊ ဖြစ် ပွား စေ သော အိမ် လုံး ပြည့် ခဲ ဖွယ် စား ဖွယ် ထက်၊ ငြိမ် သက် စွာ စား ရ သော မုန့် ခြောက် တစ် လုပ် စာ သည်၊ သာ၍ ကောင်း ၏။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော ကျွန် သည်၊ အ ရှက် ခွဲ သော သား ကို အုပ် ချုပ်၍၊ ၎င်း ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ နှင့် အ တူ၊ အ မွေ ဝေ ပုံ ကို ရ လိမ့် မည်။ မိုက် သည် ငွေ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖို သည် ရွှေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စစ် ရန် ဖြစ်၏။ စိတ် နှ လုံး မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စစ် ဆေး တော် မူ ၏။ လူ ဆိုး သည်၊ ဒု စ ရိုက် နှုတ် ခမ်း ကို လိုက် နာ တတ်၏။ မု သာ သုံး သော သူ လည်း၊ ဆိုး သွမ်း သော စ ကား ကို နာ ခံ တတ်၏။ သူ ဆင်း ရဲ ကို သ ရော် တတ် သူ သည်၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို ကဲ့ ရဲ့ ရာ ရောက်၏။ ဘေး ရောက် သည့် ကာ လ၊ ရွှင် လန်း တတ် သော သူ လည်း ဘေး နှင့် မ ကင်း မ လွတ် ရ။ အ သက် ကြီး သူ တို့၏ သ ရ ဖူ ကား၊ မြေး မြစ် တို့ တည်း။ သား တို့၏ ဘုန်း ကား။ အ ဘ တို့ တည်း။ မွန် မြတ် သော စ ကား သည်၊ မိုက် မဲ သူ နှင့် မ သင့် လျော် သည် မှန် လျှင်၊ မု သာ စ ကား လည်း၊ သူ တော် ကောင်း နှင့် မ သင့် မ လျော်။ တံ စိုး ပ ဏ္ဏာ သည်၊ ကျောက် မျက် ဖြစ် သည် ဟု ပိုင် ရှင် ထင် မှတ်၍၊ အ ရာ ရာ၌ မျက် နှာ ရ တတ်၏။ လွန် ကျူး မှု ကို ဝှက် ထား သော သူ သည်၊ မေ တ္တာ ကို ရှာ မှီး ရာ၊ အ ထပ် ထပ် မြွက် သူ ကား၊ မိတ် ဖျက် ရာ ရောက် ၏။ မိုက် မဲ သူ့ အ ပေါ် တွင်၊ ဒဏ် ချက် တစ် ရာ လေး သည် ထက်၊ ဉာဏ် ကောင်း သူ့ အ ပေါ် တွင်၊ ဆုံး မ စ ကား တစ် ခွန်း သည် သာ၍ လေး၏။ လူ ဆိုး သည်၊ ပုန် ကန် မှု ကို သာ ရှာ ကြံ တတ် သော ကြောင့်၊ ရက် စက် သော တ မန် ကို ထို သူ့ ထံ စေ လွှတ် ရ၏။ မိုက် မဲ စွာ ပြု သော လူ ဗာ လ ကို တွေ့ ရ သည် ထက်၊ သား ငယ် ပျောက် သော ဝံ မ ကို တွေ့ ရ ခြင်း သည်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ အ ကြင် သူ သည်၊ အ ကောင်း အ စား အ ဆိုး ဆပ် ပေး အံ့။ ထို သူ၏ အိမ် သည်၊ အ ဆိုး နှင့် မ ကင်း လွတ် လ တ္တံ့။ ရန် တွေ့ ခြင်း အ စ သည်၊ ရေ ပေါက် ထွက် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မျက် မာန် မ ထ မီ၊ ခိုက် ရန် မှု ကို ရှောင် လော့။ လူ ဆိုး ကို ဖြောင့် သည် ဟု စီ ရင် သူ၊ ဖြောင့် သူ့ ကို ဆိုး သည် ဟု စီ ရင် သူ နှစ် ဦး သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌၊ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ကြ ၏။ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ ဉာဏ် မ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ ပ ညာ ဝယ် ရန် အ ဖိုး ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ကိုင် စွဲ ခွင့် ရ သ နည်း။ မိတ် ဆွေ ဖြစ် သူ သည်။ အ ခါ ခပ် သိမ်း ချစ် တတ်၏။ ညီ အစ် ကို လည်း၊ ဒု က္ခ ကို ကွယ် ကာ ရန် မွေး ဖွား ပြီး ဖြစ်၏။ ဉာဏ် မဲ့ သော သူ သည်၊ လက် ဝါး ရိုက်၍၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ရှေ့ အာ မ ခံ တတ်၏။ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို နှစ် သက် သော သူ သည်၊ လွန် ကျူး မှု ကို နှစ် သက် ရာ၊ အိမ် တံ ခါး ကို ချီး မြှင့် သော သူ လည်း၊ ကျိုး ပျက် ခြင်း ကို ရှာ ကြံ ရာ ရောက်၏။ စဉ်း လဲ သော စိတ် နှ လုံး ရှိ သူ သည်၊ အ ကောင်း ကို မ တွေ့ တတ်။ ကောက် ကျစ် သော လျှာ ရှိ သူ လည်း၊ အ ဆိုး ထဲ သို့ ကျ ရောက် တတ် ၏။ မိုက် မဲ သော သား ကို ရ သော သူ သည်၊ ကိုယ် ကို ဝမ်း နည်း စေ တတ်၏။ လူ ဗာ လ၏ အ ဘ၌ လည်း၊ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း မ ရှိ။ ရွှင် လန်း သော နှ လုံး သည်၊ ကာ ယ သန် မာ ခြင်း အ ကြောင်း၊ ကြေ ကွဲ သော စိတ် မူ ကား၊ အ ရိုး ခြောက် ခန်း ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ လူ ဆိုး သည် တ ရား လမ်း ကို မှောက် လှန် ရန်၊ ရင် ခွင် မှ တံ စိုး ကို ခံ ယူ တတ် ၏။ ဉာဏ် ကောင်း သော သူ သည်၊ ပ ညာ ကို မျက် မှောက် ပြု တတ်၏။ မိုက် မဲ သူ၏ မျက် စိ မူ ကား၊ မြေ ကြီး စွန်း ကို သာ လှမ်း ကြည့် တတ် ၏။ မိုက် မဲ သော သား သည်၊ အ ဘ၏ ပူ ဆွေး ရာ၊ မွေး ဖွား ရ သော အ မိ၏ စိတ် နာ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ဖြောင့် မတ် သော သူ့ ကို ဒဏ် စီ ရင် ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြောင့် မှန် ခြင်း ကို ထောက်၍၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ကို ဒဏ် ခတ် ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ မ သင့် မ လျော်။ စ ကား ကို ချုပ် တည်း သော သူ သည်၊ အ သိ ပ ညာ ရှိသူ၊ ဣ န္ဒြေ ကို စောင့် စည်း သော သူ လည်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သော သူ ဖြစ်၏။ လူ မိုက် ကို ပင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ သော်၊ ပ ညာ ရှိ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ နှုတ် ပိတ် လျက် နေ သော်၊ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထင် မှတ် တတ် ကြ ၏။ အ သီး အ ခြား နေ တတ် သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ လို ဆ န္ဒ ပြည့် စုံ စေ ရန် ရှာ ကြံ၍၊ အ မျှော် အ မြင် ပ ညာ ရှိ သ မျှ ကို မျက် မာန် ထ ၏။ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၌ မ ဟုတ်။ ကိုယ့် သ ဘော ကို ဖွင့် ပြ ရာ၌ သာ မွေ့ လျော် တတ်၏။ လူ ဆိုး လာ ရာ တွင်၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ရှက် ကွဲ ရာ တွင်၊ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ ရ၏။ လူ့ နှုတ် မြွက် ချက် သည်၊ နက် နဲ သော ရေ၊ စီး မြဲ သော မြစ်၊ ပ ညာ စမ်း ရေ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ တ ရား ဆုံး ဖြတ် ရာ တွင် လူ ဆိုး အား၊ မျက် နှာ ပေး ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ လူ ကောင်း အား၊ ရှုံး စေ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ မ သင့် မ လျော်။ မိုက် မဲ သူ၏ နှုတ် ခမ်း သည်၊ ခိုက် ရန် ဖြစ် ပွား စေ တတ်၏။ နှုတ် လည်း၊ ဒဏ် ချက် များ ကို တောင်း ဆို တတ်၏။ မိုက် မဲ သူ၏ နှုတ် သည် ကိုယ့် ပျက် စီး ရာ၊ နှုတ် ခမ်း လည်း ကိုယ့် အ သက် ကို ကျော့ မိ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ ကုန်း ချော သူ၏ စ ကား သည် မြိန် ရှက် သော ဘော ဇဉ် သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ဝမ်း အ တွင်း သို့ ဝင် တတ် ၏။ အ လုပ် ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ ဖြုန်း တီး တတ် သူ နှင့် ညီ အစ် ကို တော် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် သည်၊ ခိုင် ခံ့ သော ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ဖြောင့် မတ် သော သူ ပြေး ဝင် လျက် လုံ ခြုံ စွာ နေ ရ ၏။ ကိုယ့် စည်း စိမ် သည်၊ ခိုင် ခံ့ သော မြို့၊ မြင့် သော မြို့ ရိုး သ ဖွယ် ဖြစ် သည် ဟု၊ သူ ကြွယ် ထင် မှတ် တတ်၏။ ကျိုး ပျက် ခြင်း ခြင်း မ တိုင် မီ၊ လူ သည် စိတ် နေ မြင့် တတ်၏။ ဂုဏ် အ သ ရေ အ ရင် လည်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း တည် ရာ ၏။ မ ကြား ရ မီ အ မှု ကို ဆုံး ဖြတ် သူ သည်၊ မိုက် မဲ ခြင်း နှင့် အ သ ရေ ပျက် ခြင်း သို့ ရောက် ရ၏။ လူ့ စိတ် သည်၊ ရုပ် အား နည်း ခြင်း ကို ခံ နိုင် သော် လည်း၊ ကြေ ကွဲ သော စိတ် ကို ကား၊ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် သ နည်း။ ဉာဏ် ကောင်း သော သူ၏ စိတ် သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို ရ၏။ ပ ညာ ရှိ သူ၏ နား သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို လိုက် နာ တတ် ၏။ လူ၌ ပါ သော လက် ဆောင် သည်၊ လမ်း ကို ဖယ် ရှဲ၍၊ တန် ခိုး ကြီး သူ တို့ ထံ ဝင် သွား ခွင့် ရ စေ တတ် ၏။ ကိုယ့် အ မှု ကို အ ဦး လဲ လျှောက် သူ သည်၊ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သော် လည်း၊ တစ် ဖက် သား ဝင်၍ စစ် မေး တတ်၏။ စာ ရေး တံ ချ သ ဖြင့် ရန် ကို ငြိမ်း စေ၍၊ အ ကြီး အ ကဲ တို့၏ ရန် ကို လည်း ဖျန် ဖြေ တတ် ၏။ ကျူး လွန် ၍ စိတ် နာ သော ညီ အစ် ကို ရ ရန် သည်၊ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ ကို ရ ရန် ထက် ခက်၏။ ထို သူ နှင့် ရန် တွေ့ ရ ခြင်း လည်း၊ ရဲ တိုက် ကန့် လန့် ကျင် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ လူ သည် ကိုယ့် နှုတ် အ သီး နှင့် ဝမ်း ပြည့် ရ၏။ နှုတ် ခမ်း၏ အ ကျိုး အ ဖြစ် နှင့် လည်း ရောင့် ရဲ ရ၏။ လျှာ သည်၊ အ သက် ရှင် စေ ရန်၊ သေ စေ ရန် တန် ခိုး ရှိ၏။ လျှာ ကို နှစ် သက် သော သူ လည်း၊ ၎င်း၏ အ သီး ကို စား ရ လိမ့် မည်။ မ ယား ကို ရ သော သူ သည်၊ ကောင်း သော အ ရာ ကို ရ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ ရ ၏။ သူ ဆင်း ရဲ သည်၊ အ သ နား ခံ၍ တောင်း ပန် သော် လည်း၊ သူ ကြွယ် သည်၊ ကြမ်း တမ်း စွာ ပြန် ပြော တတ်၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် များ သော သူ သည်၊ ကိုယ် ကျိုး မ ရှိ သော် လည်း၊ ညီ အစ် ကို ရင်း ချာ ထက်၊ ခင် တွယ် တတ် သော မိတ် ဆွေ ရှိ သေး ၏။ စဉ်း လဲ တတ် သော နှုတ် ရှိ၍ မိုက် မဲ သူ ထက်၊ ရိုး သား စွာ လိုက်လျှောက် သော သူ ဆင်း ရဲ သည်၊ သာ၍ မြတ်၏။ စိတ် ဝိ ညာဉ်၌ အ သိ ပ ညာ မ ရှိ ဘဲ မ နေ ကောင်း၊ လျင် လွန်း သော ခြေ ရှိ သူ သည်၊ လမ်း မှား တတ်၏။ လူ သည် မိုက် မဲ ခြင်း ကြောင့်၊ အ လေ့ အ လာ ကို မှောက် လှန်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မာန် မူ သော စိတ် ရှိ တတ်၏။ စည်း စိမ် ရှိ လျှင်၊ အ ဆွေ ပေါ များ လိမ့် မည်။ နွမ်း ပါး သူ မူ ကား၊ အ ဆွေ နှင့် ကွာ ဝေး ရ၏။ မ မှန် သော သက် သေ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် မ ကင်း ရ။ မု သာ သုံး သော သူ လည်း၊ လွတ် ခွင့် မ ရ ချေ။ များ စွာ သော လူ တို့ သည်၊ မင်း ကို ခ ယ ကြ၏။ လူ တိုင်း လည်း၊ ဆု ချ တတ် သူ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ လိမ့် မည်။ နွမ်း ပါး သော သူ့ ကို၊ ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ တို့ ပင် မုန်း ထား သည် မှန် လျှင်၊ အ ဆွေ များ လည်း၊ ဝေး ကွာ စွာ နေ ထိုင် လိမ့် မည်။ သူ လိုက် ခေါ် သော် လည်း၊ မ လာ ကြ။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို ရ သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ချစ် ရာ ရောက်၏။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို စောင့် ရှောက် သူ လည်း၊ ကောင်း စား လိမ့် မည်။ မ မှန် သော သက် သေ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် မ ကင်း မ လွတ် ရ။ မု သာ ကို သုံး သူ လည်း၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ မိုက် မဲ သူ၌၊ ပျော် မွေ့ ခွင့် မ ရှိ သင့်။ ကျွန် လည်း၊ မင်း တို့ ကို အုပ် စိုး ခွင့် မု ချ မ ရ သင့်။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ သည်၊ အ မျက် ထွက် ရန် နှောင့် နှေး တတ်၏။ လွန် ကျူး မှု ကို ဖြေ လွှတ် ခွင့် လည်း၊ သူ၏ ဂုဏ် ဖြစ်၏။ ဘု ရင် မင်း၏ ဒေါ သ သည်၊ ခြင်္သေ့ ဟောက် သံ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ကျေး ဇူး တော် မူ ကား၊ မြက် ပေါ် တွင် ရှိ သော နှင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ မိုက် မဲ သော သား သည်၊ အ ဘ ပျက် စီး ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ရန် ပြု တတ် သော မ ယား လည်း၊ အ စဉ် တစ် စက် စက် ကျ သော ရေ ပေါက် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ အိမ် မှ စ သော စီး ပွား ချမ်း သာ သည်၊ အ ဘ ထံ ရ သော အ မွေ အ နှစ် ဖြစ်၏။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သော မ ယား မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ ရာ ဖြစ်၏။ ပျင်း ရိ သော သ ဘော သည်၊ အ အိပ် ကြူး စေ၍၊ ဖင့် နွဲ သော သူ လည်း၊ မွတ် သိပ် ခံ ရ ၏။ ပ ညတ် တော် ကို စောင့် ရှောက် သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို စောင့် ရှောက် ရာ ရောက် ၏။ နည်း လမ်း တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သော သူ မူ ကား၊ အ သေ ခံ ရ၏။ နွမ်း ပါး သူ့ ကို သ နား မ စ သူ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ချေး ငှား ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ ပြု ခဲ့ ဖူး သော ကျေး ဇူး ကို၊ ဆပ် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ မျှော် လင့် ရန် ရှိ သေး စဉ် အ ခါ၊ သား ကို ဆုံး မ လော့။ ဖျက် ဆီး ရန် စွဲ လမ်း သော စိတ် မ ထား နှင့်။ အ မျက် ဒေါ သ ကြီး သူ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ မည်။ သူ့ ကို ကယ် နုတ် လျှင်၊ အ ဖန် ဖန် ကယ် နုတ် ရ မည်။ အ ဆုံး၌ ပ ညာ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ကြံ ပေး ရာ ကို ဆင် ခြင်၍၊ ဆုံး မ သွန် သင် ခြင်း ကို လည်း၊ နာ ယူ လော့။ လူ၏ စိတ် နှ လုံး၌ အ ကြံ အ စည် များ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ကြံ တော် သာ လျှင် တည် လိမ့် မည်။ လူ တွင် နှစ် သက် ဖွယ် ရာ မှာ၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း တည်း။ နွမ်း ပါး သော သူ သည်၊ သ စ္စာ မဲ့ သူ ထက် သာ၍ မြတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော ရှိ သူ သည်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ သ ဖြင့်၊ ရောင့် ရဲ စွာ နေ လျက် ဘေး ဥ ပဒ် မ သင့် ရ။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ ပု ကန် တွင် လက် နှိုက်၍ ယူ လျက် မ ခွံ့ လို။ မ ထီ လေး စား ပြု သူ့ ကို ရိုက် နှက် မှ သာ လျှင်၊ မ လိ မ္မာ သော သူ သည်၊ လိ မ္မာ လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ကောင်း သော သူ့ ကို ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ကာ မျှ နှင့်၊ အ သိ ပ ညာ ကို နား လည် လိမ့် မည်။ အ ဘ ကို နှိပ် စက်၍ အ မိ ကို လွင့် ပါး စေ သော သား သည်၊ ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ ခြင်း ကို ရ စေ တတ်၏။ ငါ့ သား၊ အ သိ ပ ညာ လမ်း ကို လွှဲ ရန် သာ ဖြစ် လျှင်၊ ဆုံး မ သည့် စ ကား ကို မ နာ ခံ နှင့်။ တ ရား မဲ့ သော သက် သေ သည်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို မ ထီ လေး စား ပြု တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့ လည်း၊ ဒု စ ရိုက် ကို စား မျို တတ် ၏။ မ ထီ လေး စား ပြု သူ တို့ အ ဖို့၊ အ ပြစ် စီ ရင် ခြင်း၊ မိုက် မဲ သူ တို့ ကျောက် ကုန်း အ ဖို့၊ ရိုက် နှက် ခြင်း သည်၊ အ ရံ သင့် ရှိ ၏။ စ ပျစ် ရည် သည် မ ထီ လေး စား ပြု ရာ၊ အ ရက် လည်း ဆူ ညံ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ယစ် မူး သ မျှ သော သူ တို့ သည် ပ ညာ မဲ့ ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း ၌ ကြောက် မက် စေ သော အ ရာ သည်၊ ခြင်္သေ့ ဟောက် သံ နှင့် တူ သ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် ငြိ သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ဆုံး ရှုံး ရာ ရောက် ၏။ ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း နှင့် ကင်း လျက် နေ သော သူ သည်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ၏။ လူ မိုက် မူ ကား၊ မျက် မာန် ထ တတ်၏။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ မိုး ဥ တု တွင်၊ လယ် မ ထွန် ဘဲ နေ သ ဖြင့်၊ ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ၌၊ တောင်း သော် လည်း မ ရ ချေ။ လူ့ စိတ် နှ လုံး၌ အ ကြံ အ စည် သည်၊ နက် သော တွင်း ရေ နှင့် တူ သော် လည်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သော သူ သည်၊ ခပ် ယူ နိုင်၏။ များ စွာ သော လူ တို့ သည်၊ ကျေး ဇူး ပြု တတ် သူ နှင့် တွေ့ ကြုံ ရ သော် လည်း၊ သ စ္စာ ရှိ သူ့ ကို ကား၊ မည် သူ တွေ့ နိုင် အံ့ နည်း။ ဖြောင့် မတ် သော သူ သည်၊ ရိုး သား စွာ လျှောက် လိုက် သ ဖြင့်၊ ဆင်း သက် သော သား မြေး တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ တ ရား ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ထိုင် နေ သော ဘု ရင် မင်း သည်၊ အ ဆိုး ရှိ သ မျှ ကို မျက် စောင်း တော် ဖြင့် လှေ့ တတ်၏။ ကိုယ့် စိတ် နှ လုံး ကို စင် ကြယ် စေ ပြီ။ အ ပြစ် နှင့် သန့် စင် လျက် ရှိ ပြီ ဟု၊ မည် သူ ဆို နိုင် သ နည်း။ အ ချိန် ချင်း မ တူ သော အ လေး၊ အ ခြင့် ချင်း မ တူ သော တောင်း၊ ထို နှစ် မျိုး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌၊ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သူ ငယ် သော် လည်း၊ သ ဘော စင် သည် မ စင် သည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မှန် သည် မ မှန် သည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ပြု အ မူ များ ထင် ရှား စေ တတ်၏။ ကြား ရ သော နား၊ မြင် ရ သော မျက် စိ၊ နှစ် ပါး လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီ။ နွမ်း ပါး ခြင်း အ ဖြစ် သို့ မ ရောက် စေ ရန်၊ အိပ် ကြူး ခြင်း ကို မ ခုံ မင် နှင့်။ နိုး ကြား လျှင် မူ ကား၊ အ စား အ သောက် နှင့် ရောင့် ရဲ ရ လိမ့် မည်။ ဝယ် မည့် သူ က၊ မ ကောင်း ပါ မ ကောင်း ပါ ဟု ဆို တတ် သော် လည်း၊ ဝယ် သွား ပြီး မှ ဝါ ကြွား တတ် ၏။ ရွှေ နှင့် ပ တ္တ မြား အ များ ရှိ သည် မှန် သော် လည်း၊ အ သိ ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ သော နှုတ် ကား၊ ထူး မြတ် သော ရ တ နာ ဖြစ်၏။ သူ တစ် ပါး နှင့် သူ စိမ်း တို့ အ တွက် အာ မ ခံ သော သူ၏ အ ဝတ် ကို ပင်၊ ယူ၍ ပေါင် ထား ပါ စေ။ လှည့် စား သ ဖြင့် ရ သော အ စာ သည်၊ ချို မြိန် သည် မှန် သော် လည်း၊ စား ရ သော သူ၏ နှုတ် သည်၊ ကျောက် ခဲ သ လဲ နှင့် ပြည့် ဝ လိမ့် မည်။ နှီး နှော တိုင် ပင် ခြင်း အား ဖြင့်၊ အ ကြံ ထ မြောက် တတ်၏။ အ ကြံ ပေး ရာ ကို ဆင် ခြင် ပြီး မှ သာ လျှင်၊ စစ် မှု ကို စီ ရင် လော့။ ကုန်း ချော ၍ သွား လာ တတ် သော သူ သည်၊ လျှို့ ဝှက် အပ် သော အ ရာ ကို ဖော် ပြ တတ် သည် ဖြစ်၍၊ မ လိ မ္မာ သော နှုတ် ရှိ သူ နှင့် မ ပေါင်း နှင့်။ အ ကြင် သူ သည်၊ အ ဘ ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ အ မိ ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ ဆဲ ဆို အံ့။ ထို သူ၏ မီး ခွက် သည် မှောင် မိုက် အ တိ၌ ငြိမ်း လ တ္တံ့။ အ စ အ ဦး၌ လော ဘ အ လိုက်၊ ဥ စ္စာ ပိုင် ရ သော် လည်း၊ အ ဆုံး တွင်၊ အ မင်္ဂ လာ တည် လိမ့် မည်။ အ ဆိုး အ တွက် လက် စား ချေ မည် ဟု မ ဆို နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် လော့။ ကယ် တင် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ချိန် ချင်း မ တူ သော အ လေး များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော်၌ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ စဉ်း လဲ သော ချိန် ခွင် လည်း မ ကောင်း၊ သူ တော် ကောင်း၏ ခြေ ရာ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ စဉ် တော် မူ လျက် နှင့်၊ ကိုယ် သွား ရာ လမ်း ကို မည် သို့ နား လည် နိုင် သ နည်း။ သီး သန့် ထား ပြီ ဟု နှုတ် ပေါ့ လွန်း လျက်၊ သ စ္စာ ထား မှ ဆင် ခြင် သော သ ဘော သည်၊ ညွှတ် ကွင်း သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ပ ညာ ရှိ သော ဘု ရင် မင်း သည်၊ လူ ဆိုး တို့ ကို လှေ့၍ ဘီး ဖြင့် ဖိ လှိမ့် စေ ၏။ လူ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ကိုယ့် အ တွင်း သ ဘော ကို စစ် ဆေး ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မီး ခွက် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ တ ရား သည် ဘု ရင် မင်း ကို စောင့် ထိန်း တတ်၏။ ရာ ဇ ပ လ္လင် လည်း၊ က ရု ဏာ တ ရား အား ဖြင့် တည် မြဲ၏။ လူ ပျို တို့၏ ဘုန်း ကား၊ အ စွမ်း သ တ္တိ၊ လူ အို တို့၏ ဂုဏ် ကား၊ ဆံ ဖြူ တည်း။ နာ ကျင် စေ တတ် သော ရိုက် နှက် ခြင်း သည်၊ အ ဆိုး အ ညစ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဒဏ် ချက် များ လည်း၊ အ တွင်း သ ဘော ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သုတ် သင် ရှင်း လင်း တတ်၏။ ဘု ရင် မင်း ၏ စိတ် နှ လုံး သည်၊ ရေ မြောင်း များ ကဲ့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ၌ ရှိ ၍၊ အ လို တော် အ တိုင်း သွယ် စေ တော် မူ ၏။ ကိုယ် အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ဖြောင့် မှန် သည် ဟု၊ လူ သူ ထင် မြင် သော် လည်း၊ စိတ် နှ လုံး ကို ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန် တော် မူ၏။ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို နှစ် သက် တော် မူ သည် ထက်၊ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မှန် ရာ စောင့် ခြင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ၏။ လူ ဆိုး တို့၏ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြစ် သော မျက် နှာ မောက် မာ ခြင်း၊ စိတ် နေ မြင့် ခြင်း ကား၊ အ ပြစ် အ တိ တည်း။ ဝိ ရိ ယ စိုက် သူ၏ အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ ပို မို သည့် အ ဖြစ် သို့လည်း‌ ကောင်း၊ လျင် လွန်း သူ ရှိ သ မျှ တို့၏ အ ကြံ အ စည် များ လည်း၊ လို လေ သေး သည့် အ ဖြစ် သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရောက် စေ တတ်၏။ မု သာ သုံး သော လျှာ ဖြင့် ဆည်း ပူး သော ဘ ဏ္ဍာ သည်၊ လေ လွင့် သော အ ခိုး အ ငွေ့၊ သေ ခြင်း၏ ညွှတ် ကွင်း များ ဖြစ်၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် တ ရား သ ဖြင့် မ စောင့် လို သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် အ ဓ မ္မ မှု ဖြင့် ဆွဲ ယူ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် ရှိ သူ၏ အ လေ့ အ လာ သည်၊ ကွေ့ ကောက်၏။ သူ တော် စင် ပြု သော အ မှု ကား၊ ဖြောင့် မှန်၏။ ကြီး ကျယ် သော အိမ် တွင်၊ ရန် ပြု တတ် သော မိန်း မ နှင့် အ တူ နေ သည် ထက်၊ အိမ် မိုး ပျဉ် တွင် နေ ရ သော်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ လူ ဆိုး သည် အ ဆိုး ကို စွဲ လမ်း သော စိတ် ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ အ ပေါင်း အ ဖော် အား၊ ကျေး ဇူး မ ပြု လို။ မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ့ ကို အ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် မှ သာ၊ မ လိ မ္မာ သူ သည်၊ လိ မ္မာ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ သူ ကား၊ သွန် သင် ခံ ကာ မျှ နှင့် အ သိ ပ ညာ တိုး ပွား လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော အ ရှင် သည်၊ လူ ဆိုး၏ အိမ် ရာ ကို ဆင် ခြင် စဉ်း စား၍၊ ထို သို့ သော သူ တို့ ကို ပျက် စီး လေ အောင် မှောက် လှန် တော် မူ၏။ နွမ်း ပါး သော သူ၏ အော် ဟစ် သံ ကို၊ မ ကြား လို၍ နား ကို ပိတ် ထား သူ အော် ဟစ် ရ သော်၊ ထူး မည့် သူ မ ရှိ။ လျှို့ ဝှက် သော လက် ဆောင် သည်၊ ဒေါ သ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ရင် ခွင် ရှိ တံ စိုး သည်၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြေ တတ်၏။ တ ရား စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း သည်၊ ဖြောင့် မတ် သော သူ့ အား ရွှင် လန်း ရာ၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ အား ပျက် စီး ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ သ တိ ပ ညာ လမ်း လွဲ သော သူ သည်၊ လူ သေ တို့ ဘောင် တွင် တည် နေ ရာ ၏။ ပျော် ရွှင် ခြင်း ကို ခုံ မင် သော သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ သော အ ဖြစ် သို့ ရောက် လိမ့် မည်။ စ ပျစ် ရည် နှင့် နံ့ သာ ဆီ ကို ခုံ မင် သော သူ လည်း၊ မ ကြွယ် ဝ နိုင်။ လူ ဆိုး သည်၊ ဖြောင့် မတ် သော သူ့ ကို ရွေး နုတ် ရာ။ သ စ္စာ မဲ့ သူ လည်း၊ တော် မှန် သော သူ၏ ကိုယ် စား ပြု ရာ ဖြစ် ၏။ စိတ် တို၍ ရန် ပြု တတ် သော မိန်း မ နှင့် နေ ရ သည် ထက်၊ တော အ ရပ်၌ နေ ရ သော်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ ပ ညာ ရှိ၏ အိမ်၌၊ နှစ် သက် ဖွယ် သော ဘ ဏ္ဍာ နှင့် နံ့ သာ ဆီ ပေါ များ၏။ မိုက် မဲ သူ မူ ကား၊ ဖြုန်း တီး တတ်၏။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား နှင့် က ရု ဏာ တ ရား ကို လိုက် ရှာ သော သူ သည်၊ အ သက် ရှင် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ အ သ ရေ ရှိ ခြင်း များ ကို တွေ့ တတ်၏။ ပ ညာ ရှိ သော သူ သည်၊ ခွန် အား ကြီး သူ တို့၏ မြို့ ကို ကျော် ဝင်၍၊ ကိုး စား ရာ အ စွမ်း ကို လည်း နှိမ့် ချ တတ်၏။ နှုတ် လျှာ ကို စောင့် စည်း သော သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ဒု က္ခ မှ ကွယ် ကာ စောင့် ရှောက် ရာ ရောက်၏။ မာ န ကြီး၍ ထောင် လွှား တတ် သူ သည်၊ ပြည့် လျှံ သော ထောင် လွှား ခြင်း၌ ကျင် လည် သည် ဖြစ်၍၊ မ ထီ လေး စား ပြု သူ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ၏။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ အ လုပ် မ လုပ် ဘဲ နေ လို သော စိတ် ရှိ သည့် အ တွက်၊ သေ ရ၏။ နေ့ ရှိ သ မျှ တပ် မက် ခင် မင် သော သူ ရှိ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ မူ ကား၊ မ တွန့် တို ဘဲ ပေး ကမ်း တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ ပူ ဇော် သ က္ကာ သည်၊ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ ပြစ် ပြေ လိမ့် မည် ဟု ပူ ဇော် လျှင်၊ သာ၍ ရွံ ရှာ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ်၏။ မ မှန် သော သက် သေ သည်၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ အ ကြား သက် သေ မူ ကား၊ အ စဉ် လျှောက် ထား ရ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး သည်၊ မျက် နှာ ပြောင် တိုက် တတ်၏။ သူ တော် ကောင်း မူ ကား၊ ကိုယ် အ လေ့ အ လာ ကို ဆင် ခြင် ပိုင်း ခြား တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု သော ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၊ အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ မ တည် နိုင် ချေ။ စစ် မှု နေ့ ရက် ကာ လ အ ဖို့၊ မြင်း တပ် ကို ပြင် ဆင် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဖြင့် သာ လျှင် အောင် မြင် လိမ့် မည်။ များ စွာ သော စီး ပွား ချမ်း သာ ထက်၊ အ သ ရေ ကို ရွေး သင့်၏။ ကျေး ဇူး ဘ ဏ္ဍာ လည်း၊ ရွှေ ငွေ ထက် မြတ်၏။ ကြွယ် ဝ သော သူ နှင့် နွမ်း ပါး သော သူ တို့ သည်၊ ဆုံ စည်း ကြ၏။ ၎င်း ရှိ သ မျှ တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီ။ လိ မ္မာ သော သူ သည်၊ ဘေး ကို မျှော် မြင်၍ ပုန်း ရှောင် တတ်၏။ မ လိ မ္မာ သော သူ တို့ မူ ကား၊ သွား မြဲ သွား၍ ဒဏ် ခံ ရ၏။ နှိမ့် ချ သော စိတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော၏ အ ကျိုး ကား၊ ရ တတ် ခြင်း၊ ဂုဏ် ရောက် ခြင်း၊ အ သက် ရှင် ခြင်း များ တည်း။ စဉ်း လဲ သူ၏ လမ်း တွင်၊ ဆူး နှင့် ညွှတ် ကွင်း များ ရှိ၏။ စိတ် ကို စောင့် ရှောက် သော သူ မူ ကား၊ ဝေး ကွာ လိမ့် မည်။ သူ ငယ် ကို၊ သွား အပ် သော လမ်း၌ စ ထွင် လေ့ ကျက် စေ လျှင်၊ အို သော အ ခါ၌ ပင်၊ မ လွှဲ ဘဲလျှောက် လိုက် လိမ့် မည်။ ကြွယ် ဝ သော သူ သည်၊ နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရ၏။ မြီ စား လည်း မြီ ရှင့် ထံ ကျွန် ခံ ရ၏။ ဒု စ ရိုက် မျိုး ကို ကြဲ သော သူ သည်၊ အ ပြစ် ကို ရိတ် သိမ်း ရ လျက်၊ ကပ် တိုက် ရာ အ မျက် တော် ဒဏ် သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ သ ဒ္ဓါ မျက် စိ ရှိ သူ သည်၊ နွမ်း ပါး သူ့ အား အ စာ ကို ပေး ကမ်း တတ် သော ကြောင့်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် မည်။ မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ့ ကို နှင် ထုတ် လျှင်၊ ရန် မာန် ပါ သွား သ ဖြင့်၊ ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း နှင့် အ ရှက် ကွဲ ခြင်း လည်း၊ ငြိမ်း လိမ့် မည်။ အ ကြင် သူ သည်၊ နှ လုံး စင် ကြယ် ခြင်း ကို နှစ် သက် လျက်၊ လျောက် ပတ် သော နှုတ် ရှိ အံ့။ ဘု ရင် မင်း သည်၊ ထို သူ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စ က္ခု တော် သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကို ထောက် ရှု လျက်၊ သ စ္စာ မဲ့ သူ၏ စ ကား ကို၊ မှောက် လှန် တော် မူ၏။ ပျင်း ရိ သော သူ က၊ အိမ့် ပြင် မှာ ခြင်္သေ့ ရှိ၏။ လမ်း တွင် ငါ့ ကို သတ် ဖြတ် လိမ့် မည် ဟု ဆို တတ်၏။ မိန်း မ ပေါ့၏ ခံ တွင်း သည် နက် သော တွင်း ကျ သ ဖွယ် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ကို ခံ ရ သော သူ သည်၊ ကျ ရောက် လိမ့် မည်။ သူ ငယ်၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ တွင်၊ မိုက် မဲ ခြင်း ကပ် ငြိ လျက် ရှိ သော် လည်း၊ ဆုံး မ သော ကြိမ် လုံး ကြောင့်၊ ဝေး ကွာ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် ဥ စ္စာ တိုး ပွား စေ ရန်၊ နွမ်း ပါး သူ့ ကို ညှဉ်း ပန်း၍၊ သူ ကြွယ် အား ပေး တတ် သော သူ သည်၊ အ မှန် ဆင်း ရဲ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ တို့၏ စ ကား ကို၊ နား ထောင် နာ ခံ လော့။ ငါ၏ အ သိ ပ ညာ ကို လည်း၊ စိတ် စွဲ လမ်း လော့။ ၎င်း နှစ် မျိုး ကို၊ အ တွင်း သ ဘော၌ စောင့် ရှောက်၍၊ နှုတ် တွင် တည် ရှိ လျှင် သင့် လျော် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ အား ကိုး စေ ရန်၊ သင့် ကို ယ နေ့ ငါ သွန် သင်၏။ နွမ်း ပါး သည် ကို ထောက်၍၊ နွမ်း ပါး သူ့ အား မ လု မ ယက်၊ တ ရား ခွင် တွင် လည်း၊ ဆင်း ရဲ သူ့ အား မ နှိပ် စက် ရာ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ၎င်း တို့ ဘက်၌ တ ရား ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ လု ယက် သူ တို့၏ အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒေါ သ ကြီး သူ နှင့် မိတ် မ ဖွဲ့ လင့်။ အ မျက် ထွက် တတ် သူ နှင့် လည်း မ ပေါင်း ဖော် လင့်။ ပေါင်း ဖော် လျှင်၊ ထို သူ၏ အ လေ့ အ လာ ကို လေ့ ကျက် ရ၍၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ကျော့ မိ လိမ့် မည်။ လက် ဝါး ရိုက်၍ ကြွေး မြီ အ တွက် အာ မ ခံ တို့ နှင့်၊ ပါ ဝင် သူ မ ဖြစ် နှင့်။ သင်၌ ဆပ် ပေး ရန် မ ရှိ လျှင်၊ အိပ် ရာ ကို ပင် ယူ သွား လိမ့် တ ကား။ ရှေး ကာ လ၊ ဘိုး ဘေး တို့ စိုက် ခဲ့ သော မြေ မှတ် တိုင် ကို မ ရွေ့ နှင့်။ အ ကြင် သူ သည်၊ အ မှု အ ရေး၌ လျင် မြန် စွာ စီ ရင် နိုင် သည် ကို တွေ့ ရှိ အံ့။ ထို သူ သည်၊ သာ မ ည လူ တို့ ရှေ့ မှာ မ ဟုတ်၊ ဘု ရင် မင်း ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ အ စိုး ရ မင်း နှင့် အ တူ စား ပွဲ ထိုင် ခွင့် ရ ရှိ သော်၊ မည် သူ့ ရှေ့ တွင် ထိုင် နေ သည် ကို ဆင် ခြင် လျက်၊ အ စာ တပ် မက် သော သူ ဖြစ် လျှင်၊ လည် ချောင်း ကို ထား ရစ် လော့။ ထို မင်း၏ ခဲ ဖွယ် ဘော ဇဉ် သည်၊ လှည့် စား တတ် သော အ စာ ဖြစ်၍၊ တပ် မက် ခြင်း မ ရှိ နှင့်။ ငွေ ကြွယ် ဝ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပင် ပန်း စွာ မ ကြိုး စား နှင့်။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ပြတ် စဲ လော့။ မျက် မှောက် ပြု ခိုက် မ ရှိ။ ကောင်း ကင်၌ ရွှေ လင်း တ ပျံ ဝဲ သ ကဲ့ သို့၊ စီး ပွား ချမ်း သာ သည်၊ အ တောင် ပေါက် ၍ ပျံ တတ် ၏။ မ စ္ဆေ ရ မျက် စိ ရှိ သူ၏ အ စာ ကို မ စား နှင့်။ ခဲ ဖွယ် ဘော ဇဉ် ကို လည်း မ တပ် မက် နှင့်။ ထို သူ သည် တွန့် တို တတ် သော စိတ် ရှိ လျက်၊ စား သောက် ပါ ဟု ဆို သော် လည်း၊ စိတ် စေ တ နာ မ ပါ သည် နှင့်၊ သင် စား ပြီး သော တစ် လုပ် စာ ကို ပင် အန် ရ လျက်၊ စ ကား ပြော များ လည်း ယို ယွင်း လိမ့် မည်။ မိုက် မဲ သူ နား ကြား အောင် မ ပြော နှင့်။ သင့် ပ ညာ စ ကား ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လိမ့် မည်။ ရှေး ကာ လ ရှိ မြေ မှတ် တိုင် ကို မ ရွှေ့။ ဖ သက် ဆိုး တို့၏ လယ် ယာ အ တွင်း မ ဝင် နှင့်။ ၎င်း တို့၏ ရှေ့ ဆောင် အ ရှင် သည် တန် ခိုး ကြီး လျက်၊ သင့် တစ် ဘက်၌ သူ တို့ အ မှု ကို ရှေ့ ဆောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဆုံး မ ခြင်း ကို စိတ် နှ လုံး ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ အ သိ ပ ညာ စ ကား ကို နား ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ သွင်း ထား လော့။ သူ ငယ် ကို မ ဆုံး မ ဘဲ မ နေ သင့်။ ကြိမ် လုံး နှင့် ရိုက် နှက် လျှင် မ သေ မည် မ က၊ ကြိမ် လုံး နှင့် ရိုက် နှက် သ ဖြင့်၊ သူ၏ အ သက် ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မှ ကယ် လွှတ် လိမ့် မည်။ ငါ့ သား၊ သင့် စိတ်၌ ပ ညာ ရှိ လျှင်၊ ငါ လည်း စိတ် ရွှင် လန်း လိမ့် မည်။ မှန် သော စ ကား ကို၊ သင် နှုတ် မြွက် ရာ တွင်၊ ငါ့ အ သည်း အေး မြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို ငြူ စူ သော စိတ် မ ရှိ ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား ခြင်း ၌ နေ့ ရှိ သ မျှ တည် နေ လော့။ မု ချ အား ဖြင့် အ ကျိုး ခံ စား ရ လျက်၊ စောင့် မျှော် ရာ လည်း မ ပျက် ဘဲ တည် လိမ့် မည်။ ငါ့ သား နား ထောင်၍၊ ပ ညာ ကို ရ ရှိ လော့။ စိတ် နှ လုံး အား လည်း၊ လမ်း ပြ လော့။ စ ပျစ် ရည် နှင့် အ မဲ သား ကို သောက် စား ကြူး လွန် သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် မ ဖြစ် စေ နှင့်။ အ သောက် အ စား ကြူး သော သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ ရ လျက်၊ အိပ် ကြူး ခြင်း လည်း၊ ညစ် စုတ် သော အ ဝတ် ဖြင့် ခြုံ ရ လိမ့် မည်။ သင့် အား ဖြစ် ပွား စေ သော အ ဘ၏ စ ကား ကို နာ ခံ၍၊ အ သက် ကြီး ရင့် သော အ မိ ကို လည်း၊ မ ထီ လေး စား မ ပြု နှင့်။ သ စ္စာ တ ရား မှ စ သော၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၊ ဩ ဝါ ဒ များ ကို ဝယ်၍၊ မ ရောင်း မ ချ ဘဲ ထား လော့။ သူ တော် ကောင်း၏ အ ဘ သည်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ သော သား ကို ရ သော သူ လည်း၊ ရွှင် လန်း ရ လိမ့် မည်။ မိ ဘ နှစ် ဦး ရွှင် လန်း၍၊ သင့် ကို မွေး ဖွား သော အ မိ ပင် ဝမ်း မြောက် ပါ စေ။ ငါ့ သား၊ သင်၏ နှ လုံး ကို ငါ့ အား အပ် ပေး လျက်၊ ငါ အ လေ့ အ လာ ကို မျက် စိ ကြည့် မှတ် ပါ စေ။ ပြည့် တန် ဆာ သည်၊ နက် သော တွင်း ကျ သ ဖွယ်၊ မိန်း မ ပေါ့ လည်း၊ ကျဉ်း မြောင်း သော ချောက် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သူ သည် ဓား ပြ ကဲ့ သို့ ချောင်း မြောင်း နေ လျက်၊ သ စ္စာ မဲ့ သူ တို့ ကို များ ပြား စေ တတ်၏။ အ မိ အ မယ် ဟူ၍ ခေါ် ရ ခြင်း၊ ရန် တွေ့ ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ အ ကြောင်း မဲ့ ထိ ရှ ခြင်း၊ မျက် စိ နီ ခြင်း များ ကို ရ သူ တို့ ကား၊ စ ပျစ် ရည် ကို ကြာ မြင့် စွာ သောက် လျက်၊ ရော စပ် သော သေ ရည် ကို မြည်း စမ်း တတ် သူ တို့ ပင် တည်း။ ဖ လား၌ နီ လျက်၊ တောက် ပ လျက် ရှိ သော စ ပျစ် ရည် ကို၊ မ မြင် လို နှင့်။ အ မျို လွယ် သော် လည်း၊ အ ဆုံး၌ မြွေ ဆိုး မြွေ ဟောက် ကဲ့ သို့ ကိုက် ပေါက် သည့် ပြင်၊ သင့် မျက် စိ သည်၊ အ ထူး ထူး အ ပြား ပြား ကို မြင် ရ၍၊ နှ လုံး လည်း၊ ယောင် မှား သော စ ကား ကို ထွက် ဆို လျက်၊ ပင် လယ် ပြင်၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ရွက် တိုင် စင် ပေါ် တွင်လည်း‌ ကောင်း၊ အိပ် ရ သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော် လည်း၊ သင် က၊ ငါ့ ကို ရိုက် သော် မ နာ၊ နှက် သော် မ သိ၊ တစ် ဖန် မြည်း စမ်း ခွင့် ရ စေ ရန်၊ မည် သည့် အ ခါ မှ နိုး ထ ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ ကို မ ငြူ စူ နှင့်။ ထို သူ တို့ နှင့် ပေါင်း ဖော် လို သော စိတ် မ ရှိ လင့်။ သူ တို့၏ နှ လုံး သည်၊ ဖျက် ဆီး ခြင်း ငှာ ကြံ စည် တတ်၏။ နှုတ် လည်း၊ မ ကောင်း ကျိုး စ ကား ကို မြွက် ဆို တတ်၏။ ဉာဏ် ပ ညာ အား ဖြင့် အိမ် ကို ဆောက် ရ လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် အား ဖြင့် တည် မြဲ စေ ရ၏။ အ သိ ပ ညာ အား ဖြင့် အ ခန်း များ လည်း၊ ကောင်း မြတ် နှစ် သက် ဖွယ် ရာ ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် စုံ ရ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှင် သည်၊ တန် ခိုး နှင့် တည်၍၊ အ သိ ပ ညာ ရှိ သော သူ လည်း၊ စွမ်း ရည် တိုး တက် စေ တတ် ၏။ အ ကြံ ပေး ရာ ဆင် ခြင် ပြီး မှ သာ၊ စစ် မှု ကို စီ ရင်၍၊ အ ကြံ ပေး နိုင် သူ များ လျှင်၊ အောင် မြင် လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် မြင့် မြတ် သော ကြောင့်၊ လူ မိုက် မ မှီ နိုင်။ မြို့ တံ ခါး ဝ၌ လည်း၊ နှုတ် မ မြွက် ရ။ အ ဆိုး ကို ကြံ စည် သော သူ သည်၊ အ လိမ် အ လစ် များ သော သူ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ကား၊ မိုက် မဲ ခြင်း ဆိုင် ရာ အ လိမ် အ လစ် တည်း။ မ ထီ လေး စား ပြု တတ် သူ လည်း၊ လူ တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သင် သည် လုံ့ လ မ ထုတ် လျှင်၊ ဒု က္ခ ရောက် သည့် နေ့ ရက်၌၊ အား လျော့ လိမ့် မည်။ သတ် ရန် ထား သူ တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ၍၊ ကွပ် မျက် အံ့ ဆဲ ဆဲ တွင် သွေး ပျက် သူ တို့ ကို ကယ် နုတ် လော့။ သင် က၊ ငါ မ သိ ဟု ဆို လျှင်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ချိန် တော် မူ ထ သော သင့် အသက် ၀ိ ညာဉ် ကို စောင့် ထိန်း တော် မူ ထ သော အ ရှင် သည် သိ မြင် လျက်၊ လူ အ သီး သီး တို့ အား၊ အ ပြု အ မူ နှင့် အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ ငါ့ သား၊ ပျား ရည် ကောင်း သော ကြောင့်၊ စား လော့။ ပျား လ ပို့ လည်း ခံ တွင်း၌ ချို မြိန် သ ကဲ့ သို့၊ ဉာဏ် ပ ညာ သည် စိတ် ဝိ ညာဉ်၌ ချို မြိန် ကြောင်း ကို သိ လိမ့် မည်။ တွေ့ ခဲ့ လျှင်၊ အ ကျိုး ခံ စား ရ လျက်၊ စောင့် မျှော် ရာ လည်း၊ မ ပျက် ဘဲ တည် လိမ့် မည်။ အ ချင်း လူ ဆိုး၊ သူ တော် ကောင်း၏ တည် နေ ရာ ကို၊ ချောင်း မြောင်း၍ မ နေ နှင့်။ နေ ထိုင် ရာ ကို လည်း မ ဖျက် ဆီး နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ခု နစ် ကြိမ် လဲ သော် လည်း၊ ထ ပြန် လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ဘေး သင့် ရာ၌ ပြို လဲ ကြ ရ လိမ့် မည်။ သင်၏ ရန် သူ လဲ သော အ ခါ၊ မ ရွှင် လန်း နှင့်။ လိမ့် ကျ သော အ ခါ လည်း၊ စိတ် မ သာ ယာ နှင့်။ သို့ မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင်၍ မ နှစ် သက် သ ဖြင့် အ မျက် တော် ကို သူ မှ လွှဲ တင် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ဆိုး ပြု ကျင့် တတ် သူ တို့ ကြောင့် စိတ် မျက် ခြင်း၊ လူ သွမ်း တို့ ကြောင့် ငြူ စူ ခြင်း မ ရှိ လင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ လူ ဆိုး သည်၊ ကောင်း ကျိုး ကို မ ခံ စား ရာ။ လူ သွမ်း တို့ မီး ခွက် လည်း၊ ငြိမ်း ရ လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ တို့ နောက် ဆက် စ ကား ကို ဆို ဦး အံ့။ တ ရား ဆုံး ဖြတ် ရာ တွင်၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် သင့်။ လူ ဆိုး အား၊ ဖြောင့် မတ် သည် ဟု ဆို သော သူ့ ကို၊ ပြည် သူ တိုင်း သား တို့ ဆဲ ဆို ရွံ့ ရှာ ကြ လိမ့် မည်။ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် သော သူ တို့ မူ ကား၊ စိတ် သာ ယာ လျက် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မှန် စွာ ပြန် ဆို တတ် သော သူ သည်၊ မိတ် ဆွေ စစ် ဖြစ် ၏။ ပြင် ပ ရှိ အ မှု အ ရေး ကို ပြု ပြင်၍၊ လယ် ယာ အ သင့် ရှိ ပြီး မှ၊ အိမ် ထောင် လော့။ အ ပေါင်း အ ဖော့် တစ် ဘက်၌၊ အ ကြောင်း မဲ့ သက် သေ မ ခံ။ နှုတ် ခမ်း ကို မ လှည့် စား လင့်။ ငါ့ ကို သူ ပြု သည့် အ လျောက် ပြန် ပြု မည်။ သူ့ အ ပြု အ မူ နှင့် လျော် စွာ ဆပ် ပေး မည် ဟု မ ဆို လင့်။ ပျင်း ရိ သော သူ၏ လယ် ယာ၊ ဉာဏ် မဲ့ သော သူ၏ စ ပျစ် ခြံ အ နီး၊ ငါ သီ သွား ရာ၊ တစ် ပြင် လုံး ဆူး ပင် နှင့် ပြည့် လျက်၊ ဖုန်း ဆိုး ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ကျောက် တံ တိုင်း လည်း ပြို လည်း ပြီ တ ကား။ ငါ သည် မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ နှ လုံး သွင်း၍ ရှု ကြည့် စဉ် တွင်၊ သွန် သင် ခံ ရ သည် မှာ၊ ခ ဏ အိပ် လျက်၊ ခ ဏ ပျော် လျက်၊ အိပ် ပျော် ခွင့် ရှိ စေ ရန် ခ ဏ လက် ပိုက် လျက် နေ ခိုက်၊ သင်၌ ဆင်း ရဲ ခြင်း သည် ဓား ပြ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး ခြင်း သည် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ရောက် လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ယု ဒ လူ မျိုး ဘု ရင်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ကူး ရေး စေ သော ရှော လ မုန် မင်း၏ န ယ ပုံ ပြင် နောက် ဆက် ကျမ်း။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း ကား၊ အ မှု တော် ကို ဝှက် ကွယ် ခြင်း၊ ဘု ရင် မင်း တို့၏ ဘုန်း ကား၊ အ မှု အ ရေး ကို စီ စစ် ခြင်း ပေ တည်း။ မိုး ကောင်း ကင်၏ အ မြင့်၊ မြေ ပ ထ ဝီ၏ အ နက်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ နှ လုံး ကို၊ စီ စစ်၍ မ ရ နိုင်။ ငွေ ထဲ မှ ချော် ကို ထုတ် လျှင်၊ ပန်း ထိမ် သည့် အ ဖို့ ငွေ ထည် ဖြစ်၏။ ဘု ရင် မင်း မျက် မှောက် တော် မှ လူ ဆိုး ကို နှင် ထုတ် လျှင် လည်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် တည်၏။ ဘု ရင် မင်း၏ မျက် မှောက် တော် တွင် ဂုဏ် မ လုပ် နှင့်။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နေ ရာ၌ လည်း၊ မ ရပ် မ နေ နှင့်။ သင် ဖူး မြင် ရာ မင်း ရှေ့ မှာ၊ အ နိမ့် အ ကျ ခံ ရ သည် ထက်၊ ဤ အ ရပ် သို့ တက် လော့ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ ခြင်း သည်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ ရန် တွေ့ ခြင်း ငှာ ခ ရီး မ လွန် နှင့်။ လွန် လျှင်၊ နောက်၌ အ ပေါင်း အ ဖော် သည်၊ သင့် ကို အ ရှက် ကွဲ စေ သော ကာ လ၌၊ မည် သို့ ပြု လုပ် နိုင် မည် နည်း။ သင့် အ မှု ကို အ ပေါင်း အ ဖော် နှင့် ဆွေး နွေး တိုင် ပင် လော့။ သူ တစ် ပါး နှင့် ဆိုင် ရာ လျှို့ ဝှက် အပ် သော အ မှု ကို မ ဖော် မ ပြ နှင့်။ ဖော် ပြ လျှင်၊ ကြား ရ သော သူ သည်၊ သင့် ကို အ ရှက် ခွဲ၍ သ ရေ ပျက် ရခြင်း နှင့် သင် မ လွဲ နိုင်။ သင့် လျော် စွာ ပြော ဆို သော စ ကား သည်၊ ငွေ ပန်း ထည်၌ ချယ် သော ရွှေ သီး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ပ ညာ ရှိ၏ ဆုံး မ စ ကား သည်၊ နာ ခံ တတ် သူ၌၊ ရွှေ နား ကွင်း၊ ရွှေ လည် ဆွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ရိတ် သိမ်း ချိန် တွင် မိုး ပွင့် ကြောင့် ချမ်း အေး သ ကဲ့ သို့၊ သ စ္စာ စောင့် သော တ မန် သည်၊ စေ ခိုင်း သော သ ခင်၏ စိတ် ကို အေး ချမ်း စေ တတ်၏။ ပေး ကမ်း သည် ဟု လိမ် လည် ဝါ ကြွား တတ် သူ သည်၊ ရေ မ ပါ သည့် မိုး တိမ် နှင့် လေ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ စိတ် ရှည် လျှင်၊ မင်း ကို ဖျောင်း ဖျ၍ ရ၏။ ချို သာ သော လျှာ လည်း၊ အ ရိုး ကို ပင် ကျိုး စေ နိုင်၏။ ပျား ရည် ကို တွေ့ လျှင်၊ သင့် ရုံ သာ စား လော့။ စား ကြူး လျှင်၊ အန် လိမ့် မည်။ အ ပေါင်း အ ဖော်၏ အိမ်၌ ခြေ ရာ မ များ စေ နှင့်။ များ လျှင်၊ ညီး ငွေ့၍ သင့် ကို မုန်း ထား လိမ့် မည်။ အ ပေါင်း အ ဖော် တစ် ဘက်၌ မ မှန် သော သက် သေ သည်၊ တင်း ပုတ်၊ သန် လျက်၊ စဉ်း မြှား သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ သ စ္စာ မဲ့ သော သူ၌ အား ကိုး ရာ အ ကြောင်း သည်၊ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ကျိုး သော သွား၊ အ ဆစ် လွဲ သော ခြေ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် သူ့ ထံ၊ သီ ချင်း ဆို သူ သည်၊ ဆောင်း ကာ လ တွင် အ ဝတ် ချွတ် သော သူ၊ ယမ်း စိမ်း ပေါ် တွင် ပုံး ရည် လောင်း သော သူ နှင့် တူ ၏။ သင်၏ ရန် သူ သည် ဆာ မွတ် လျှင်၊ ကျွေး မွေး လော့။ ငတ် လျှင် လည်း၊ တိုက် လော့။ ထို သို့ ပြု ခြင်း အား ဖြင့်၊ သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ မီး ကျီး ပုံ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင့် အား ဆပ် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ မြောက် လေ သည်၊ မိုး ရေ ကို ဆောင် တတ် သ ကဲ့ သို့၊ ကုန်း ချော တတ် သော လျှာ သည်၊ မျက် နှာ ထား ခြင်း ကို ဆောင် တတ်၏။ ကြီး ကျယ် သော အိမ် တွင်၊ ရန် ပြု တတ် သော မိန်း မ နှင့် အ တူ နေ သည် ထက်၊ အိမ် မိုး ပျဉ် တွင် နေ ရ သော်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ကောင်း မွန် သော သ တင်း သည်၊ ရေ ငတ် သူ၌ အေး သော ရေ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ လူ ဆိုး ရှေ့ တွင် မှား ယွင်း မိ သော သူ တော် ကောင်း သည်၊ နောက် သော စမ်း၊ ပုပ် သော ရေ ကန် နှင့် တူ၏။ ပျား ရည် ကို စား ကြူး ခြင်း သည် မ လျော် သည့် နည်း တူ၊ ကိုယ် ကို ဂုဏ် လုပ် ခြင်း သည် မ တင့် တယ်။ စိတ် ကို ချုပ် တည်း ခြင်း ကင်း သော သူ သည်၊ ရင် တား မဲ့ လျက်၊ ပေါက် ပျက် သော မြို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ နွေ ကာ လ၌ မိုး ပွင့် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ၌ မိုး ရေ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ဂုဏ် အ သ ရေ သည်၊ မိုက် မဲ သော သူ နှင့် မ သင့် မ လျော်။ လေ လွင့် ရာ တွင် စာ ငှက်၊ ပျံ ဝဲ ရာ တွင် ပျံ လွှား ငှက် ကဲ့ သို့၊ အ ကြောင်း မဲ့ ကျိန် ဆို ခြင်း သည် မ နား မ နေ တတ်။ မြင်း အ ဖို့ နှင် တံ၊ မြည်း အ ဖို့ ဇက်၊ မိုက် မဲ သော သူ တို့၏ ကျောက် ကုန်း အ ဖို့ ကြိမ် လုံး သင့် လျော်၏။ မိုက် မဲ သော သူ နှင့် မ တူ စေ ရန်၊ သူ၏ မိုက် မဲ ခြင်း အ လျောက် မ တုံ့ ပြန် နှင့်။ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ ကိုယ်၌ ဉာဏ် ရှိ သည် ဟု မ ထင် စေ ရန်၊ သူ၏ မိုက် မဲ ခြင်း အ လျောက် တုံ့ ပြန် လော့။ မိုက် မဲ သော သူ၏ လက် ဖြင့်၊ ကြား စာ ကို ပို့ လိုက် သော သူ သည်၊ ကိုယ့် ခြေ ကို ဖြတ်၍၊ ရက် စက် ခြင်း ကို ခံ ရာ ရောက်၏။ အ ဆစ် လွဲ သူ၏ ခြေ သည် နုန့် နဲ့ သ ကဲ့ သို့ ပုံ ပြင် စ ကား သည်၊ မိုက် မဲ သူ၏ နှုတ်၌ ဖြစ်၏။ မိုက် မဲ သူ့ အား ဂုဏ် တင် သော သူ သည်၊ လွှဲ ဗတ် တွင် ကျောက် ကို ချည် ထား သူ နှင့် တူ၏။ မိုက် မဲ သူ တို့ နှုတ် မြွက် သော ပုံ ပြင် စ ကား သည်၊ ယစ် မူး သူ ကိုင် စွဲ သော ဆူး သား တုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ လူ ကြုံ နှင့် လူ မိုက် တို့ ကို စေ ခိုင်း သော သူ သည်၊ လူ ရှိ သ မျှ ကို ခွင်း သော လေး သ မား နှင့် တူ၏။ ခွေး သည်၊ အန် ဖတ် ကို ပြန်၍ စား တတ် သ ကဲ့ သို့၊ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ မိုက် မှု ကို ပြန်၍ ပြု ကျင့် တတ်၏။ ကိုယ်၌ ဉာဏ် ရှိ သည် ဟု ထင် သော သူ့ ကို တွေ့ ရှိ သ လော။ ထို သူ ထက်၊ မိုက် မဲ သော သူ အ ဖို့ မျှော် လင့် ရာ အ ကြောင်း ရှိ သေး၏။ ပျင်း ရိ သော သူ က၊ လမ်း တွင် သား ရဲ တစ် ကောင်၊ လမ်း ဆုံး တွင် ခြင်္သေ့ တစ် ကောင် ရှိ သည် ဟု ဆို လျက်၊ တံ ခါး ရွက် သည်၊ ပ တ္တာ အား ဖြင့် လည် သ ကဲ့ သို့၊ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် လူး လိမ့် တတ်၏။ ပျင်း ရိ သော သူ သည်၊ ပု ကန် တွင် လက် နှိုက်၍ ယူ ခွံ့ ရလျှင်၊ ပင် ပန်း လေ စွ။ လိ မ္မာ စွာ တုံ့ ပြန် တတ် သူ ခု နစ် ယောက် တို့ ထက်၊ ကိုယ်၌ ပ ညာ ရှိ သည် ဟု၊ ပျင်း ရိ သူ ထင် တတ်၏။ လျှောက် သွား စဉ် အ ခါ၊ ကိုယ် မ ဆိုင် သော အ မှု တွင် ဝင် စွက် သော သူ သည်၊ ခွေး နား ရွက် ကို ကိုင် ဆွဲ သော သူ နှင့် တူ၏။ ထင်း မ ရှိ လျှင်၊ မီး သေ သ ကဲ့ သို့၊ ကုန်း ချော သော သူ မ ရှိ လျှင်၊ ရန် ငြိမ်း တတ်၏။ မီး ကျီး အ ဖို့ မီး သွေး၊ မီး အ ဖို့ ထင်း၊ ရန် မီး ထ ခြင်း အ ဖို့၊ ရန် တွေ့ တတ် သော သူ တည်း။ ကုန်း ချော သူ၏ စ ကား သည်၊ မြိန် ရှက် သော ဘော ဇဉ် သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ဝမ်း အ တွင်း သို့ ဝင် တတ် ၏။ အ ချစ် လွန် သော နှုတ် ခမ်း နှင့် တ ကွ ဆိုး သွမ်း သော စိတ် နှ လုံး သည်၊ ငွေ ချော် မွမ်း မံ သော မြေ အိုး နှင့် တူ၏။ မုန်း ထား သော သူ သည်၊ နှုတ် ဖြင့် ဟန် ဆောင်၍၊ လှည့် စား တတ် သော သ ဘော ကို သွင်း ထား တတ်၏။ သူ့ စိတ် နှ လုံး တွင် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ ခု နစ် ပါး ရှိ သော ကြောင့်၊ ချို သာ စွာ ပြော ဆို သော် လည်း မ ယုံ နှင့်။ မုန်း ထား သော သ ဘော ကို၊ စဉ်း လဲ ခြင်း အား ဖြင့် ဝှက် ထား တတ် သော် လည်း၊ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တွင်၊ သူ၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ တွင်း တူး ဖော် သော သူ သည်၊ ၎င်း တွင်း သို့ ကျ လိမ့် မည်။ ကျောက် ကို လှိမ့် သော သူ့ အ ပေါ်၌ လည်း၊ ထို ကျောက် ကို ပြန်၍ လိမ့် ဖိ လိမ့် မည်။ မု သာ လျှာ သည်၊ မိ မိ နှိပ် စက် သူ တို့ ကို မုန်း ထား တတ်၏။ မြှောက် ပင့် တတ် သော နှုတ် လည်း၊ ပျက် စီး ခြင်း ကို ဖြစ် စေ တတ် ၏။ တစ် နေ့ တည်း တွင် မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို မ သိ ဘဲ လျက်၊ နက် ဖြန် အ ဖို့ မ ဝါ ကြွား နှင့်။ ကိုယ့် နှုတ် မ ဟုတ်၊ သူ တစ် ပါး သည်၊ သင့် ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။ ကိုယ့် နှုတ် ခမ်း မ ဟုတ်။ သူ စိမ်း လည်း၊ သင့် ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။ ကျောက် ခဲ သည် လေး၏။ သဲ လည်း လေး၏။ ထို နှစ် ပါး ထက်၊ မိုက် မဲ သူ၏ ဒေါ သ လေး ၏။ အ မျက် သည် ရက် စက်၏။ ဒေါ သ လည်း ပြင်း ထန်၏။ အ ဘိ ဇ္စျာ့ ရှေ့ တွင် မူ ကား၊ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် သ နည်း။ ထင် ရှား သော ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း သည်၊ ဝှက် ထား သော ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ထက်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ ချစ် ခင် သော သူ၏ ဒဏ် ချက် သည်၊ သ စ္စာ ကို စောင့် ထိန်း တတ်၏။ မုန်း ထား သူ၏ နမ်း ခြင်း မူ ကား၊ လှည့် စား တတ်၏။ စား၍ ဝ သော သူ သည်၊ ပျား လ ပို့ ကို ပင်၊ နင်း ချေ လိမ့် မည်။ မွတ် သိပ် သော မူ ကား၊ အ ခါး ဟူ သ မျှ ကို ပင်၊ ချို သည် ဟု ထင် လိမ့် မည်။ နေ ရင်း အ ရပ် မှ ခွာ၍ လေ လွင့် သော သူ သည်၊ အ သိုက် မှ ပျံ လွင့် သော ငှက် နှင့် တူ၏။ နံ့ သာ ဆီ နှင့် အ ထုံ သည်၊ စိတ် ကို ရွှင် လန်း စေ သ ကဲ့ သို့၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ပေး သော အ ကြံ လည်း၊ စိတ် ကို အေး စေ တတ်၏။ ကိုယ့် အ ပေါင်း အ ဖော် နှင့် အ ဘ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို မ စွန့် လင့်။ ဘေး သင့် သော ကာ လ၌ ညီ အစ် ကို အိမ် သို့ မ သွား နှင့်။ အိမ် နီး ချင်း သူ စိမ်း သည်၊ ဝေး ကွာ သော ညီ အစ် ကို ထက်၊ သာ၍ ကောင်း၏။ ငါ့ သား၊ ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ သူ့ အား ငါ ပြန် ချေ ခွင့် ရ စေ ရန်၊ ပ ညာ ရှိ လျက် ငါ့ စိတ် ကို ရွှင် လန်း စေ လော့။ လိ မ္မာ သော သူ သည်၊ ဘေး ကို မျှော် မြင်၍ ပုန်း ရှောင် တတ်၏။ မ လိ မ္မာ သော သူ တို့ မူ ကား၊ သွား မြဲ သွား၍ ဒဏ် ခံ ရ၏။ သူ စိမ်း နှင့် မိန်း မ ရွှင် တို့ အ တွက်၊ အာ မ ခံ သော သူ၏ အ ဝတ် ကို ပင်၊ ယူ၍ ပေါင် ထား ပါ စေ။ နံ နက် စော စော ထ၍၊ ကျယ် သော အ သံ နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် အား ကောင်း ကြီး ပေး သော သူ့ ကို၊ ကျိန် ဆဲ သော သူ ဟု ထင် မှတ် ကြ လိမ့် မည်။ ရန် ပြု တတ် သော မိန်း မ သည်၊ မိုး စွေ သည့် နေ့ တွင်၊ အ စဉ် တစ် စက် စက် ကျ သော ရေ ပေါက် နှင့် တူ၏။ ထို မိန်း မ ကို ဆီး တား မည့် သူ သည်၊ လေ ကို ဆီး ကာ သူ နှင့် တူ လျက်၊ ညာ လက် ဖြင့် ဆီ ကို ကိုင် ဆုပ် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ သံ ကို သံ ချင်း ထက် စေ သ ကဲ့ သို့၊ လူ ကို လူ ချင်း ကြည် လင် စေ၏။ သ ဖန်း ပင် ကို စောင့် ထိန်း သော သူ သည်၊ သ ဖန်း သီး ကို စား ရ လိမ့် မည်။ သ ခင် ကို စောင့် သော သူ လည်း၊ အ သ ရေ ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ ရေ မှန်၌၊ မျက် နှာ ချင်း တူ သ ကဲ့ သို့၊ လူ တို့ လည်း၊ စိတ် သ ဘော ချင်း တူ ကြ၏။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ နှင့် င ရဲ သည် မ ရောင့် ရဲ နိုင် သ ကဲ့ သို့၊ လူ့ မျက် စိ လည်း မ ရောင့် ရဲ နိုင်။ မိုက် သည် ငွေ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖို သည် ရွှေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စစ် ရန် ဖြစ်၏။ လူ ကို မူ ကား၊ ချီး မွမ်း ခြင်း စစ် ဆေး တတ်၏။ မိုက် မဲ သော သူ့ ကို၊ စ ပါး နှင့် အ တူ၊ ဆုံ၌ ကျည် ပွေ့ ဖြင့် ထောင်း ဖွတ် သော် လည်း၊ မိုက် မဲ ခြင်း သ ဘော မ စင် နိုင်။ သင်၏ သိုး ဆိတ် အုပ် များ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ ရန် ဂ ရု ပြု လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ သည် အ မြဲ မ တည် တတ်။ သ ရ ဖူ ကို လည်း အ စဉ် အ ဆက် မ ခံ ရ။ မြက် ပင် ကို ရိတ် ထား၍ အ ငုတ် ပင် နု ပေါ် ပေါက် ရာ တောင် ယာ ကောက် ပဲ ကို လည်း ရိတ် သိမ်း သော ကာ လ၊ သိုး သား ငယ် များ သည် ဝတ် စား ရန် အ ဖို့၊ ဆိတ် များ လည်း လယ် ဝယ် ရန် အ ဖို့ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ သင် မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ဖို့ အ စာ စား ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ အ စေ အ ပါ မ များ ဖို့ အ သက် မွေး ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ ဆိတ် နို့ ရည် လုံ လောက် လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ လိုက် လံ သူ မ ရှိ ဘဲ ပြေး တတ် ကြ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ မူ ကား၊ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ရဲ ရင့် တတ် ကြ၏။ တိုင်း နိုင် ငံ၏ လွန် ကျူး ခြင်း အ တွက် ကြောင့်၊ စိုး မင်း များ ဖြစ် သော် လည်း၊ နား လည် ခြင်း နှင့် အ သိ ပ ညာ ချွန် သူ တို့ အား ဖြင့်၊ အ မြစ် အ ခြေ တည် မြဲ၏။ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို၊ ညှဉ်း ပန်း သော သူ ဆင်း ရဲ သည်၊ အ စာ ခေါင်း ပါး လောက် အောင်၊ ရွာ သော ကပ် မိုး နှင့် တူ ၏။ တ ရား ကို စွန့် ပယ် သော သူ တို့ သည်၊ လူ ဆိုး တို့ ကို ချီး မွမ်း တတ်၏။ စောင့် ရှောက် သူ တို့ မူ ကား၊ ဆန့် ကျင် တတ် ကြ ကုန်၏။ ဆိုး သွမ်း တတ် သော သူ တို့ သည်၊ တ ရား သ ဖြင့် ပြု မူ ခြင်း ကို နား မ လည် တတ် ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သော သူ တို့ မူ ကား၊ အ ကုန် အ စင် နား လည် တတ် ကြ၏။ ရိုး ဖြောင့် စွာ လိုက် သော သူ ဆင်း ရဲ သည်၊ လမ်း နှစ် ခွ ကို ကောက် ကျစ် စွာ လိုက် သော သူ ကြွယ် ထက်၊ သာ၍ မြတ် ၏။ တ ရား ကို စောင့် ထိန်း သော သူ သည်၊ ဉာဏ် ကောင်း သော သား ဖြစ်၏။ ဖြုန်း တီး တတ် သော သူ တို့ နှင့် ပေါင်း ဖော် သော သား မူ ကား၊ အ ဘ ကို အ သ ရေ ပျက် စေ တတ် ၏။ အ တိုး စား၍ အ မြတ် အား ဖြင့် စီး ပွား တိုး တက် စေ သော သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အား သ နား တတ် သူ့ အ ဖို့ သာ လျှင်၊ ဆည်း ပူး ရာ ရောက် ၏။ တ ရား ကို မ နာ မူ၍၊ လွှဲ ရှောင် သော သူ၏ ပ ဌ နာ သည်၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ ကို၊ မှား သော လမ်း ထဲ သို့ လိုက် သွား စေ သော သူ သည်၊ ကိုယ့် တွင်း သို့ ကျ လိမ့် မည်။ စုံ လင် သူ တို့ မူ ကား၊ ကောင်း ရာ ကို အ ပိုင် ရ လိမ့် မည်။ သူ ကြွယ် သည်၊ ကိုယ်၌ ပ ညာ ရှိ၏ ဟု ထင် တတ် သော် လည်း၊ ဉာဏ် ကောင်း သော ဆင်း ရဲ သူ သည်၊ ထို သူ့ ကို စိ စစ် လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း တို့ အောင် မြင် ရာ ကာ လ၌၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ဘုန်း ကြီး လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ ထွန်း ကား လျက် ရှိ သော ကာ လ ၌ ကား၊ ပုန်း ရှောင် ရ ကြ၏။ ကိုယ့် လွန် ကျူး မှု ကို ကွယ် ဝှက် တတ် သူ သည်၊ မ ချမ်း မ သာ။ ဝန် ချ၍ စွန့် ပယ် သော သူ မူ ကား၊ က ရု ဏာ တော် ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ စဉ် မ ပြတ် ခန့် ညား သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကိုယ့် စိတ် နှ လုံး ကို ခဲ ယဉ်း စေ သော သူ မူ ကား၊ အ ဆိုး ထဲ သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည်။ နွမ်း ပါး သော လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး သော ပါ ပ မင်း သည်၊ ဟောက် သော ခြင်္သေ့၊ လှည့် လည် ရှာ ဖွေ သော ဝံ နှင့် တူ ၏။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် မဲ့ သော မင်း သည်၊ ပြင်း ထန် စွာ ညှဉ်း ပန်း တတ်၏။ လော ဘ ကို ရွံ ရှာ သော မင်း မူ ကား၊ အ သက် တာ ရှည် လိမ့် မည်။ လူ့ သွေး ပြစ် ဝန် ဆောင် သော သူ သည်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ ပြေး ရ သည် ဖြစ်၍၊ မည် သူ မျှ မ တား စေ နှင့်။ ရိုး ဖြောင့် စွာ လိုက် သော သူ သည်၊ ဘေး လွတ် လိမ့် မည်။ လမ်း နှစ် ခွ ကို ကောက် ကျစ် စွာ လိုက် သော သူ မူ ကား၊ တစ် လမ်း လမ်း တွင် လဲ လိမ့် မည်။ လယ် ယာ လုပ် သော သူ သည်၊ အ စာ နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ အ လ ဟဿ နောက် သို့ လိုက် သွား သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ ခြင်း နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ရောင့် ရဲ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သ စ္စာ စောင့် သော သူ သည်၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ နှင့် ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ ငွေ ပေါ များ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ လျင် လွန် သော သူ မူ ကား၊ အ ပြစ် ဒဏ် နှင့် မ ကင်း မ လွတ် ရ။ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် သင့်။ လူ သည် တစ် လုပ် စာ မျှ အ တွက် နှင့် ပင်၊ လွန် ကျူး လိမ့် မည်။ မ စ္ဆေ ရ မျက် စိ ရှိ သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ သော အ ဖြစ် သို့ ရောက် မည် ကို မ ထောက် ဘဲ၊ ငွေ ပေါ များ စေ ခြင်း ငှာ အ လျင် လွန် တတ်၏။ လျှာ ဖြင့် မြှောက် ပင့် တတ် သော သူ ထက်၊ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် သော သူ သည်၊ နောက်၌ ကျေး ဇူး ခံ စား ရ မည်။ တ ရား ကို မ လွန် ကျူး ဟု ဆို လျက်၊ မိ ဘ ဥ စ္စာ ကို လု ယက် သော သား သည်၊ ဖျက် ဆီး တတ် သူ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ်၏။ တပ် မက် သော စိတ် ရှိ သူ သည်၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို ဖြစ် ပွား စေ တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ အား ကိုး သော သူ မူ ကား၊ ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ ကိုယ် စိတ် နှ လုံး၌ အား ကိုး သော သူ သည်၊ လူ မိုက် ဖြစ်၏။ ဉာဏ် ပ ညာ၌လျှောက် လိုက် သော သူ မူ ကား၊ ဘေး လွတ် တတ်၏။ ဆင်း ရဲ သား တို့ အား စွန့် ကြဲ သော သူ သည်၊ ဆင်း ရဲ မည် မ ဟုတ်။ မျက် နှာ ကို လွှဲ သော သူ မူ ကား၊ များ စွာ သော ဆဲ ဆို ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ ထွန်း ကား ရာ ကာ လ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပုန်း ရှောင် ရ ကြ၏။ ပျက် စီး ရာ ကာ လ မူ ကား၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ များ ပြား ကြ လိမ့် မည်။ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို အ ကြိမ် ကြိမ် ခံ ရ လျက်၊ ခဲ ယဉ်း သော သူ သည်၊ ပြု ပြင် ခွင့် နှင့် ကင်း သော ကျိုး ပျက် ရာ သို့၊ ရုတ် တ ရက် ရောက် လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ထွန်း ကား သော ကာ လ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရွှင် လန်း တတ် ကြ၏။ လူ ဆိုး မင်း မူ သော ကာ လ မူ ကား၊ ညည်း တွား ရ ကြ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ ကို နှစ် သက် သော သူ သည်၊ အ ဘ အား ရွှင် လန်း စေ၏။ ပြည့် တန် ဆာ တို့ နှင့် ပေါင်း ဖော် သော သူ မူ ကား၊ ဥ စ္စာ ကို ဖြုန်း တီး တတ်၏။ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း ကြောင့် ဘု ရင် မင်း သည်၊ တိုင်း နိုင် ငံ ကို တည် စေ၏။ အ ခွန် အ တုတ် ကြီး သော မင်း မူ ကား၊ မှောက် လှန် တတ်၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် အား၊ မြှောက် ပင့် သော သူ သည်၊ ခြေ လှမ်း မည့် နေ ရာ၌၊ ပိုက် ကို ထောင် ထား တတ် ၏။ ဆိုး သွမ်း သူ၏ လွန် ကျူး မှု တွင်၊ ကျော့ ကွင်း သ ဖွယ် ရှိ၏။ ဖြောင့် မတ် သော သူ မူ ကား၊ ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ အ မှု ကို ထောက် ရှု သိ မြင် တတ်၏။ လူ ဆိုး မူ ကား၊ သိ မြင် နား လည် ခြင်း နှင့် ကင်း ၏။ မ ထီ လေး စား ပြု သူ တို့ သည်၊ မြို့ ကို ဆူ ပွက် စေ တတ်၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ မူ ကား၊ ဒေါ သ ကို လွှဲ ဖယ် တတ် ၏။ ပ ညာ ရှိ သည်၊ လူ မိုက် နှင့် အ မှု တွေ့ ရာ၊ စိတ် ဆိုး သော် လည်း ကောင်း၊ ပြုံး ရယ် သော်လည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် မ ချမ်း မ သာ။ လူ့ အ သက် ကို သတ် လို သော သူ တို့ သည်၊ ရိုး သား ဖြောင့် မှန် သူ တို့ ကို မုန်း ထား ၍၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ တတ် ကြ၏။ မိုက် မဲ သော သူ သည်၊ အ မျက် ရှိ သ မျှ ကို ဖော် ပြ တတ်၏။ ပ ညာ ရှိ မူ ကား၊ ချုပ် တည်း ၍ ငြိမ်း စေ တတ်၏။ မင်း သည်၊ မု သာ စ ကား ကို နား စိုက် လျှင်၊ အ မှု ထမ်း ရှိ သ မျှ လည်း၊ လူ ဆိုး ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ နွမ်း ပါး သော သူ နှင့် နှိပ် စက် တတ် သူ တို့ သည်၊ ဆုံ စည်း ကြ၏။ ၎င်း နှစ် ဦး လုံး တို့ မျက် စိ ကို ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လင်း စေ တော် မူ ၏။ အ ကြင် မင်း သည်၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို မှန် ကန် စွာ စီ ရင် အံ့။ ထို မင်း၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် သည်၊ အ စဉ် တည် မြဲ လ တ္တံ့။ ကြိမ် ခတ် ခြင်း နှင့် ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း သည်၊ ပ ညာ ကို ရ စေ တတ်၏။ ပေါက် လွတ် ထား သော သူ ငယ် ကား၊ အ မိ ကို အ ရှက် ကွဲ စေ တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့ ထွန်း ကား ရာ ကာ လ၊ လွန် ကျူး မှု တိုး ပွား သော် လည်း၊ ၎င်း တို့ ပြို လဲ ခြင်း ကို၊ သူ တော် ကောင်း တို့ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သား ကို ဆုံး မ လော့။ သူ သည် သင့် အား ချမ်း သာ စေ သည့် ပြင်၊ စိတ် ပျော် ခွင့် ကို လည်း ပေး လိမ့် မည်။ ဗျာ ဒိတ် တော် မ ရှိ လျှင်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ဖ ရို ဖ ရဲ ဖြစ် တတ် ကြ၏။ တ ရား ကို စောင့် ရှောက် သော သူ မူ ကား၊ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကျွန် ကို စ ကား ဖြင့် မျှ ဆုံး မ၍ မ နိုင် ရာ။ နား လည် သော် လည်း လိုက် နာ မည် မ ဟုတ်။ စ ကား လျင် လွန်း သူ့ ကို တွေ့ ရှိ သ လော။ ထို သူ ထက် မိုက် မဲ သော သူ့ အ ဖို့ မျှော် လင့် ရာ အ ကြောင်း ရှိ သေး၏။ ကျွန် ကို ငယ် ရွယ် စဉ် က ဦး စား ပေး၍၊ ကျွေး မွေး ခဲ့ သော သူ သည်၊ နောက်၌ ကျွန်၏ ကျေး ဇူး ကို မ ခံ ရ။ စိတ် တို သော သူ သည်၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ကို နှိုး ဆော် တတ်၏။ ဒေါ သ ကြီး သူ လည်း၊ များ စွာ လွန် ကျူး တတ်၏။ မာန် မာ န သည်၊ ကိုယ် ကို နိမ့် ကျ စေ လိမ့် မည်။ စိတ် နှိမ့် ချ သော သူ မူ ကား၊ ဂုဏ် အ သ ရေ ကို ရ လိမ့် မည်။ ခိုး စား ဖော် ဖြစ် သူ သည်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို မုန်း ထား ရာ ရောက်၏။ ဓိ ဋ္ဌာန် ချက် ကို ကြား လျက် ပင်၊ မ ဖော် မ ပြ တတ်။ လူ ကို ကြောက် ရွံ့ ခြင်း သ ဘော သည်၊ ကျော့ မိ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကိုး စား သော သူ မူ ကား၊ စိတ် ချ စွာ နေ ရ လိမ့် မည်။ များ စွာ သော လူ တို့ သည်၊ မင်း ကို ခ ယ ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင်၊ လူ ကို တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ၏။ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် တတ် သူ သည်၊ သူ တော် ကောင်း တို့ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ်၊ ဖြောင့် မှန် စွာ လျှောက် လိုက် သော သူ လည်း၊ လူ ဆိုး တို့၏ စက် ဆုပ် ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ဖြစ်၏။ မာ စ လူ ယာ ကေ့ သား၊ အာ ဂု ရ၏ စ ကား များ မှာ၊ လူ တစ် ဦး က၊ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ပင် ပန်း ပါ ပြီ။ ပင် ပန်း လျက် အား ကုန် ပါ ပြီ ဘု ရား။ ငါ သည် လူ ဟူ သ မျှ ထက် ဉာဏ် တုံး၍၊ လူ့ ပ ဋိ ဘာန် မ ရှိ။ ပ ညာ ကို မ လေ့ ကျက်၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ သိ ချေ။ ကောင်း ကင် သို့ တက်၍ ဆင်း လာ ခြင်း၊ လေ ကို လက် နှင့် ဆုပ် ကိုင် ခြင်း၊ ရေ ကို အ ဝတ် နှင့် ထုတ် ထား ခြင်း၊ မြေ ကြီး အ စွန်း ဖျား တိုင် တည် စေ ခြင်း ပြု သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ ထို သို့ ပြု သော သူ နှင့် သူ၏ သား အ မည် ကား၊ မည် သို့ နည်း။ သင် သိ ကျွမ်း လိမ့် တ ကား ဟု ပြော ဆို လေ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရှိ သ မျှ သည်၊ စစ် ဆေး ပြီး ဖြစ်၏။ ကိုး စား သူ တို့ အ ဖို့၊ ကိုယ် တော် သည် ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ သင် သည် ပဲ့ ပြင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ လျက်၊ မု သာ သုံး သူ ထင် ရှား ဖြစ် မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ သော ကြောင့်၊ နှုတ် က ပတ် တော် တွင် ထပ် ဖြည့်၍ မ သွင်း နှင့်။ ကိုယ် တော့် ထံ မှ ဆု နှစ် ပါး ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပါ၏။ အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ငြင်း ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ န တ္တ နှင့် မု သာ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး ခြင်း၊ ပေါ များ ခြင်း ကို လည်း၊ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လို အပ် သော အ စာ ကို သာ သ နား တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြွယ် ဝ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား မည် သူ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ငြင်း ပယ် မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သ ဖြင့် ခိုး စား မိ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ရှုတ် ချ မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ စိုး ရိမ် ပါ၏။ ကျွန် အ ကြောင်း ကို၊ သ ခင့် ထံ ကုန်း ချော ခြင်း မ ပြု နှင့်။ ပြု လျှင်၊ ထို သူ သည် ကျိန် ဆဲ၍၊ သင်၌ အ ပြစ် သင့် လိမ့် မည် ဟု စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။ အ ဘ ကို ဆဲ ဆို၍၊ အ မိ ကို မ ချီး မွမ်း တတ် သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊ ကိုယ် စင် ကြယ် သည် ဟု ထင် လျက်၊ အ ညစ် အ ကြေး ကို မ ဆေး သေး သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊ မျက် နှာ မောက် မော် တတ် သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှာလည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို လူ့ ဘောင် မှလည်း‌ ကောင်း၊ မျို စား ပယ် ရှား စေ ရန်၊ သွား အ စား သန် လျက်၊ အံ အ စား ထား ပါ သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊ ဤ လေး မျိုး ရှိ ကြ၏။ မျှော့၌၊ ပေး ပါ၊ ပေး ပါ ဦး ဟု ဆို သော သ မီး နှစ် ကောင် ရှိ၏။ မ ရောင့် ရဲ နိုင် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ တော် ပြီ ဟု မ ဆို တတ် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၊ မြုံ သော ဝမ်း၊ ရေ မ ဝ နိုင် သော မြေ၊ တော် ပြီ ဟု မ ဆို တတ် သော မီး များ တည်း။ အ ကြင် သူ သည် အ ဘ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ အ မိ ကို မ ကြည် မ ညို၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု အံ့။ ထို သူ၏ မျက် စိ ကို ချိုင့် ရှိ ကျီး အ တို့ သည် ထုတ် ယူ၍။ လင်း တ သား ငယ် များ လည်း စား ကြ ရ လ တ္တံ့။ ငါ့ ဉာဏ် မ မီ နိုင် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ မ သိ သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊ ကောင်း ကင် ဖြင့် ရွှေ လင်း တ ပျံ ဝဲ ရာ လမ်း၊ ကျောက် ပေါ် တွင် မြွေ တွား ရာ လမ်း၊ ပင် လယ် ပြင်၌ သင်္ဘော လွှင့် ရာ လမ်း၊ အ ပျို နှင့် လူ ပျို ပြု ကျင့် ရာ လမ်း များ တည်း။ ထို သို့ ပင်၊ မျောက် မ ထား သော မိန်း မ၏ လမ်း ဖြစ်၏။ သူ သည် စား ပြီး မှ ခံ တွင်း ကို စင် စေ၍၊ ဒု စ ရိုက် ကို မ ပြု မိ ပါ ဟု ဆို တတ်၏။ မြေ ကြီး တုန် လှုပ် စေ သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ မ ခံ နိုင် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊ မင်း မူ ရ သော ကျွန်၊ အ စာ ဝ သော လူ မိုက်၊ လင် ရ သော ရွံ့ ရှာ ဖွယ် မိန်း မ၊ ကိုယ့် သ ခင် မ၏ အ မွေ စား ဖြစ် သူ ကျွန် မ တို့ တည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သေး နုပ် လျက်၊ ပ ညာ ချွန် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား။ ခွန် အား သေး သော အ မျိုး ဖြစ် သော် လည်း၊ နွေ ဥ တု တွင် ရိ က္ခာ ကို သို ထား တတ် သော ပ ရွက် ဆိတ်၊ မ သန် စွမ်း သော အ မျိုး ဖြစ် သော် လည်း၊ ကျောက် တောင်၌ နေ သော ခွေး တူ ဝက် တူ၊ မင်း မ ရှိ သော် လည်း၊ အုပ် စည်း မ ပျက် ပျံ သွား တတ် သော ကျိုင်း၊ လက် ဖြင့် ကိုင် ရ သော် လည်း၊ နန်း တော်၌ နေ ရ သော အိမ် မြှောင် တို့ တည်း။ ကောင်း မွန် စွာ သွား တတ် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ အ သွား တင့် တယ် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊ တိ ရ စ္ဆာန် တ ကာ တို့ ထက် ခွန် အား ကြီး သ ဖြင့်၊ မည် သည့် အ တွက် ကြောင့် မျှ ရွံ့ ဆုတ် ခြင်း မ ရှိ သော ခြင်္သေ့၊ ခွေး သ မင်၊ ဆိတ် ထီး၊ ဗိုလ် ခြေ နှင့် ချီ သွား သော ဘု ရင် မင်း တို့ တည်း။ သင် သည် မိုက် မဲ စွာ ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် မိ သော်လည်း‌ ကောင်း၊ မ ကောင်း မှု ကို ကြံ စည် မိ သော်လည်း‌ ကောင်း၊ လက် နှင့် နှုတ် ကို ဖုံး အုပ် လော့။ နို့ ရည် ကို မွှေ လျှင် နို့ ဓမ်း ရ၏။ နှာ ခေါင်း ကို မွေ့ လျှင် အ သွေး ထွက်၏။ ဒေါ သ ကို မွှေ လျှင် ရန် ဖြစ် တတ်၏။ မာ စ ဘု ရင်၊ လေ မွေ လ မင်း၏ မယ် တော် သည်၊ သား တော် အား ဆုံး မ သော စ ကား များ ကား၊ ငါ့ သား၊ မည် သို့ နည်း။ ငါ့ ရင် သွေး၊ မည် သို့ နည်း။ ငါ သ စ္စာ ဆို၍ ဖွား ရ သော သား၊ မည် သို့ နည်း။ မိန်း မ တို့ အား၊ သင့် အင် အား ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို ဖျက် ဆီး တတ် သော သူ တို့ အား၊ အ မှု အ ရေး များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ အပ် နှင့်။ အို လေ မွေ လ၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ခြင်း သည်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ အ ရက် တပ် မက် ခြင်း လည်း၊ မင်း တို့ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ မ သင့် မ လျော်။ သောက် လျှင်၊ တ ရား ဥ ပ ဒေ ကို မေ့ လျော့၍၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ အ မှု ကို၊ အ လွဲ ဆုံး ဖြတ် လိမ့် မည်။ ဆုံး လု သော သူ့ အား သာ၊ အ ရက် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် နာ သော သူ့ အား သာ စ ပျစ် ရည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ တိုက် လော့။ ထို သူ သည် သောက်၍ ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို မေ့ လျော့ လျက်၊ ဒု က္ခ ကို လည်း သ တိ မ ရ ဘဲ ရှိ ပါ စေ။ ထု ချေ ခြင်း ငှာ မ စွမ်း သန် သော၊ အ နိ စ္စ ရောက် အံ့ သူ တို့ အ တွက်၊ နှုတ် မြွက် လျက် တ ရား စီ ရင် လော့။ ဆင်း ရဲ သူ၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ အ မှု ကို၊ နှုတ် မြွက်၍ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် လော့။ နှ လုံး ရည် ကောင်း သော မိန်း မ ကို၊ မည် သူ တွေ့ ရ သ နည်း။ ထို မိန်း မ သည် ပ တ္တ မြား ထက် လွန်၍ ထိုက် တန်၏။ ခင် ပွန်း သည်၊ သူ၌ စိတ် ချ သ ဖြင့်၊ အ မြတ် နှင့် ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ ခင် ပွန်း အား လည်း၊ အ ဆိုး မ ဖက်၊ တစ် သက် လုံး ကောင်း စား စေ တတ်၏။ သိုး မွေး နှင့် ဝါ ကို ရှာ၍၊ လက် ဖြင့် စိတ် တိုင်း ကျ လုပ် တတ်၏။ ကုန် သင်္ဘော ကဲ့ သို့၊ ဝေး သော အ ရပ် မှ စား ရန် ကို ဆောင် ခဲ့ တတ်၏။ မိုး မ လင်း မီ ထ လျက်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား စား ရန် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကျွန် မ တို့ အား လုပ် ငန်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စီ မံ တတ်၏။ စဉ်း စား ဆင် ခြင်၍၊ မြေ ကွက် ကို ဝယ်၏။ ကိုယ် တိုင် လုပ် ရ သော အ ကျိုး ဆက် နှင့်၊ စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး၏။ ခွန် အား ကို ခါး စည်း၍၊ လက် ရုံး လည်း သန် မာ စေ တတ်၏။ ကိုယ်၏ ကုန် သွယ် ခြင်း ကောင်း သည် ဟု သိ မြင်၍၊ မီး ခွက် သည် တစ် ညဉ့် လုံး မ ငြိမ်း တတ်။ ရစ် ကို ကိုင် ဝင့်၍၊ ဝင် ရိုး ဖြင့် ဗိုင်း ငင့် တတ်၏။ ဆင်း ရဲ သူ တို့ အား လက် ဆန့်၍ လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ အား လက် လှမ်း၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး ကမ်း တတ်၏။ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ ဝတ် နီ ဝတ် ဆင် ရ ကြ သော ကြောင့်၊ မိုး ပွင့် ကျ သော်၊ စိုး ရိမ် ရန် မ ရှိ။ ကိုယ် အ ဖို့ အိပ် ရာ ခင်း များ ကို ရက်၍၊ ပိတ် ချော နှင့် မောင်း သော အ ထည် ကို ဝတ် ဆင် တတ်၏။ ခင် ပွန်း လည်း မြို့ တံ ခါး ဝ တွင်၊ ပြည် ရှိ လူ ကြီး များ နှင့် အ တူ ထိုင်၍ ဩ ဇာ ရှိ၏။ ပိတ် တ ဘက် ကို ရက်၍ ရောင်း တတ်၏။ ကုန် သည် တို့ အား ခါး စည်း များ ကို ရောင်း ချ တတ်၏။ ခွန် အား နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ကို ဆင် ယင် ရ သ ဖြင့်၊ နောက် နောင် ထောက် ရှု၍၊ ရယ် ရွှင် ခွင့် ရှိ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ယှဉ်၍ နှုတ် မြွက် သည့် ပြင်၊ က ရု ဏာ တ ရား လည်း လျှာ တွင် တည်၏။ အိမ် သူ အိမ် သား တို့၏ အ မှု အ ရေး ကို စောင့် ကြည့် လျက်၊ ပျင်း ရိ ခြင်း အ စာ ကို မ စား တတ်။ သား သ မီး တို့ သည်၊ ထ၍ ချီး မြှောက် ကြ၏။ ခင် ပွန်း က လည်း၊ များ စွာ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည်၊ နှ လုံး ရည် ကောင်း လျက် ပြု လုပ် ကြ သော် လည်း၊ ရှင် မ သည် ထို ထို သူ တ ကာ တို့ ထက် လွန် ကဲ ပြီ ဟူ၍ ချီး မွမ်း၏။ ဖွယ် ရာ ခြင်း သည်၊ လှည့် စား၍၊ အ ဆင်း လှ ခြင်း လည်း၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော မိန်း မ မူ ကား၊ ချီး မွမ်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထို မိန်း မ အား၊ ကိုယ် တိုင် လုပ် ရ သော အ ကျိုး ဆက် ကို အပ် ပေး၍၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် လည်း၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရာ များ ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နန်း စံ ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ အာ စ ရိ ယ စ ကား ဟူ မူ ကား။ အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည်။ အ န တ္တ တည်း ဟု၊ အာ စ ရိ ယ က ကြား ပြော လေ၏။ လူ သည် နေ အောက် တွင် ကြိုး ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ၌၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ လူ မျိုး တစ် ဆက် ကွယ် လွန်၍၊ တစ် ဆက် ပေါ် လာ သော် လည်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကား၊ ထာ ဝ ရ တည် သ တည်း။ နေ မင်း သည် ထွက် တုံ ဝင် တုံ ပြု လျက်၊ ထွက် ရာ အ ရပ် သို့ ပြေး သွား တတ် ၏။ လေ လည်း၊ တောင် မျက် နှာ သို့ တိုက် သွား၍၊ မြောက် မျက် နှာ သို့ လှည့် ပြန်၏။ လှည့် လည် တိုက် သွား သ ဖြင့်၊ ပတ် လည် အ ရပ် ရပ် များ သို့ ပြန် ရောက် တတ် ၏။ ရှိ သ မျှ သော မြစ် ချောင်း သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ထဲ သို့ စီး ဝင် သော် လည်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ မ ပြည့် မ လျှံ။ ထွက် စီး ရာ အ ရပ် သို့ ပြန် ရောက် တတ် ၏။ အ ခြင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ပင် ပန်း လှ၍၊ လူ မ မြွက် မ ဆို နိုင်။ မျက် စိ သည် ကြည့်၍ မ ရောင့် ရဲ၊ နား လည်း ကြား၍ မညီး ချေ။ ရှေး အ ဖြစ် သည်၊ နောက် အ ဖြစ်၊ ရှေး အ မှု လည်း၊ နောက် အ မှု ဖြစ် အံ့ သော ကြောင့်၊ နေ အောက် တွင် တစ် စုံ တစ် ခု မျှ အ သစ် မ ရှိ ချေ။ ကြည့် ပါ လော့။ ဤ အ မှု ကား၊ အ သစ် တည်း ဟု ဆို ကြ လျှင်၊ ထို အ မှု သည် ငါ တို့ အ ရင်၊ အ တိတ် ကာ လ က ပင် ဖြစ် နှင့် ခဲ့ ပြီ။ အ တိတ် လူ ဆက် ကို၊ သ တိ မ ရ တတ် သည့် အ တိုင်း၊ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ နာ ဂတ် လူ ဆက် ကို လည်း၊ ၎င်း နောက် ဖြစ် အံ့ သော သူ တို့ သ တိ ရ မည် မ ဟုတ် ချေ။ အာ စ ရိ ယ ဖြစ် သော ငါ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရင် ဖြစ် စဉ်၊ မိုး ကောင်း ကင့် အောက် တွင် ပြု ကြ သ မျှ ကို၊ ဉာဏ် ပ ညာ အား ဖြင့် စိ စစ် ရှာ ဖွေ၍ နှ လုံး သွင်း ရာ၊ လူ့ သား တို့ ပြု ကျင့် ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် ထား တော် မူ သော အ မှု သည်၊ ခဲ ယဉ်း သော တာ ဝန် ဖြစ် ကြောင်း ကို သိ ရ၏။ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ သော အ မှု များ ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ပင် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။ ကောက် ကျစ် သော အ ရာ ကို မ ဖြောင့် မတ် စေ နိုင်။ လို သော အ ရာ ကို လည်း မ ဖြည့် စွက် နိုင် ချေ။ ကိုယ့် စိတ် နှ လုံး နှင့် ဆွေး နွေး ရာ၊ ငါ က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး သ မျှ သော အ တိတ် မင်း တို့ ထက်၊ ပ ညာ ကို လေ့ လာ တိုး ပွား၍၊ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ သိ ပ ညာ ကို ကျွမ်း ကျင် သိ မြင် ခဲ့ ပြီ ဟု မြွက် ဆို သည့် ပြင်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ရူး သွပ် ခြင်း နှင့် မိုက် မဲ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သိ စိမ့် သော ငှာ နှ လုံး သွင်း ရာ၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု အ ရာ ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ သိ မြင် ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ များ စွာ သော ပ ညာ ၌၊ ပူ ဆွေး ခြင်း များ စွာ ရှိ သည် နှင့်၊ အ သိ ပ ညာ ကို တိုး ပွား စေ သူ လည်း၊ ပူ ပန် ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ သ တည်း။ ၎င်း ပြင် ငါ က၊ ရွှင် လန်း ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် ကို စမ်း သပ်၍၊ အ ကောင်း စား ရ မည် ဟု အောက် မေ့ ရာ တွင်၊ ထို အ ရာ လည်း၊ အ န တ္တ ဖြစ် လေ စွ။ ရယ် မော ခြင်း အား၊ ရူး သွပ် သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း အား လည်း မည် သည့် အ ကျိုး ကို ဖြစ် စေ သ နည်း ဟူ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ဆို ရ၏။ လူ့ သား တို့ သည် အ သက် တာ နေ့ ရက် ပိုင်း၌၊ မိုး ကောင်း ကင့် အောက် တွင် ပြု သင့် ရာ ကို မ သိ မ ချင်း၊ ဉာဏ် က လိ မ္မာ စွာ ပြု ပြင် လျက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို စ ပျစ် ရည် ဖြင့် အား ရှိ စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ မိုက် မဲ ခြင်း ကို လည်း စွဲ ကိုင် စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် နှ လုံး၌ ငါ ကြံ စည်၏။ ကြီး ကျယ် စွာ ငါ စီ မံ သည် မှာ၊ တိုက် အိမ် များ ကို တည် ဆောက် ခြင်း၊ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် များ ကို စိုက် ပျိုး ခြင်း။ ဥ ယျာဉ်၊ ခြံ များ ကို ပြု ပြင်၍၊ အ သီး အ ပင် အ မျိုး မျိုး ကို စိုက် ပျိုး ခြင်း။ မျိုး ပင် များ ကို ပြု စု ရာ၊ ပျိုး ခင်း၌ ရေ သွင်း ရန် ကန် တူး ဖော် ခြင်း များ ကို စီ မံ ၏။ ယောက်ျား မိန်း မ ကျွန် ပိုင် များ ရှိ၍၊ အိမ် ပေါက် သား တို့ ကို ရ သည့် ပြင်၊ ငါ့ အ ရင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ရှိ နှင့် သူ အ ပေါင်း တို့ ထက်၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ နွား များ ပြည့် စုံ ကြွယ် ဝ လျက်၊ ရွှေ ငွေ မှ စ သော၊ မင်း မြောက် တန် ဆာ နှင့် ပြည် နိုင် ငံ အ ခွန် အ တုတ် အ များ ကို စု သိမ်း၍၊ အ ငြိမ့် တော် ယောက်ျား မိန်း မ တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လူ့ သား တို့ ပျော် မွေ့ ရာ အ သိမ်း အ ပြောင် တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ပိုင် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ငါ့ အ ရင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ရှိ နှင့် သူ အ ပေါင်း တို့ ထက်၊ ကြီး မြင့် တိုး ပွား ၍၊ ဉာဏ် ပ ညာ လည်း ငါ၌ တည် သေး၏။ စ က္ခု အာ ရုံ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ငါ မ ငြင်း၊ အ လုပ် အ ကိုင် သည် ကိုယ် ကျိုး ဖြစ် သည် နှင့်၊ လုပ် ကိုင် သ မျှ အ တွက် ငါ ရွှင် လန်း ၍၊ စိတ် ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ငါ မ ပယ်။ ထို့ နောက်၊ ငါ့ လက် မှု ရှိ သ မျှ နှင့် ကြိုး ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် မှု ကို စဉ်း စား ရာ၊ အ လုံး စုံ ပင် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ်၍၊ နေ အောက် တွင် ကောင်း ကျိုး မ ရှိ ဟု သိ မြင် ရ ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ ဘု ရင် မင်း ထက်၊ နောက် ထပ် လာ သူ သည် မည် သို့ ပြု နိုင် သ နည်း။ ပြု ရင်း တိုင်း သာ ပြု နိုင် သည် ကို ထောက် ၍၊ ငါ သည် ဉာဏ် ပ ညာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ရူး သွပ် ခြင်း နှင့် မိုက် မဲ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဆင် ခြင် ရာ၊ မှောင် မိုက် ထက် အ လင်း မြတ် သည့် နည်း တူ၊ မိုက် မဲ ခြင်း ထက် ပ ညာ မြတ် ကြောင်း ကို ငါ သိ မြင်၏။ ပ ညာ ရှိ၏ မျက် စိ သည်၊ ဦး ခေါင်း ၌ တည် ၍၊ လူ မိုက် ကား၊ မှောင် တွင် သာ ကျင် လည် တတ် သော် လည်း၊ နှစ် ဦး လုံး၌ တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် ပျက် ကြောင်း ကို သိ မြင် ၍၊ ငါ က၊ လူ မိုက်၌ ဖြစ် ပျက် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ၌ လည်း ဖြစ် ပျက် ခဲ့ မူ၊ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ထူး မြတ် သော ပ ညာ ရှိ သ နည်း ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ပ ညာ ရှိ ခြင်း လည်း အ န တ္တ ဖြစ် သည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အောက် မေ့ လေ ၏။ နောင် ကာ လ၌၊ အ လုံး စုံ ကို မေ့ လျော့ နှင့် သည့် အ တိုင်း၊ လူ မိုက် ကဲ့ သို့ ပ ညာ ရှိ ကို လည်း အ စဉ် သ တိ ရ ခြင်း မ ရှိ ချေ။ ပ ညာ ရှိ သည်၊ လူ မိုက် နည်း တူ ပင်၊ သေ ဆုံး ရ လေ စွ တ ကား။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ သော အ မှု အ ရာ သည်၊ ငါ၌ ဆိုး ယုတ် သော ကြောင့်၊ အ သက် ရှင် ခြင်း ကို ငါ စက် ဆုပ်၏။ အ လုံး စုံ သည် အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် ၏။ ၎င်း ပြင်၊ နေ အောက် တွင် ကြိုး ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ ကို၊ နောက် ဖြစ် လာ သူ့ အ ဖို့ ငါ ထား ခဲ့ ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ထို အ မှု အ ရာ ကို​စက် ဆုပ် လေ ၏။ ထို သူ သည်၊ လိ မ္မာ မည်၊ မ လိ မ္မာ မည် ကို၊ မည် သူ မျှ မ သိ နိုင် သော် လည်း၊ နေ အောက် တွင် ငါ ပ ညာ ချွန် ၍ ကြိုး ပမ်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ ကို၊ ဆက် ခံ စိုး ပိုင် လိမ့် မည်။ ထို အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ်၏။ ထို ကြောင့်၊ နေ အောက် တွင် ငါ ကြိုး ပမ်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ပြောင်း လဲ လျက် စိတ် ပျက် ၏။ မု ချ ဆို သော်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ နှင့် လိ မ္မာ စွာ လုပ် ကိုင် သူ ရှိ သော် လည်း၊ မ လုပ် မ ကိုင် သူ တို့ အ မွေ ဆက် ခံ ရန် ထား ခဲ့ ရ မည်။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ ဆိုး ယုတ် သော အ မှု ဖြစ် ၏။ လူ သည် နေ အောက် တွင် ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ ကြိုး ပမ်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ ကား၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ သူ့ နေ့ ရက် တာ အ တွင်း၊ အ မှု အ ရေး သည် နစ် နာ ခြင်း၊ ပူ ဆွေး ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ သည့် ပြင်၊ ညဉ့် အ ခါ လည်း၊ စိတ် သက် သာ ခွင့် မ ရှိ။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ် ၏။ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သော သူ အား၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ မှ စ၍ ရွှင် လန်း ခွင့် ကို၊ ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ၍၊ မှား ယွင်း တတ် သူ့ အား မူ ကား၊ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သူ ၏ လက် သို့ လွှဲ အပ် စေ ရန် သာ၊ ဆည်း ပူး ခြင်း စု ဆောင်း ခြင်း တာ ဝန် ကို တင် တော် မူ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။ မိုး ကောင်း ကင် အောက် တွင် ခပ် သိမ်း သော အ ခြင်း အ ရာ အ မှု အ ရေး အ ဖို့၊ ရွယ် ထား သော အ ချိန် ရှိ ၏။ ဖွား မြင် ရန် အ ချိန် နှင့် သေ လွန် ရန် အ ချိန်၊ စိုက် ပျိုး ရန် အ ချိန် နှင့် စိုက် ပျိုး ရာ ကို နုတ် ပစ် ရာ အ ချိန်၊ ကွပ် မျက် ရန် အ ချိန် နှင့် ကု သ ရန် အ ချိန်။ ဖြို ဖျက် ရန် အ ချိန် နှင့် တည် ဆောက် ရန် အ ချိန်။ ငို ကြွေး ရန် အ ချိန် နှင့် ရယ် မော ရန် အ ချိန်၊ ညည်း တွား ရန် အ ချိန် နှင့် က ခုန် ရန် အ ချိန်။ ကျောက် များ ကို ပစ် ကြဲ ရန် အ ချိန် နှင့် ကောက် သိမ်း ရန် အ ချိန်၊ တွဲ ဘက် ရန် အ ချိန် နှင့် ခွဲ ခွာ ရန် ချိန်။ ရှာ ဖွေ ရန် အ ချိန် နှင့် ဖျောက် ဖျက် ရန် အ ချိန်၊ စောင့် ထိန်း ရန် အ ချိန် နှင့် စွန့် ပစ် ရန် အ ချိန်။ ဆုတ် ဖဲ့ ရန် အ ချိန် နှင့် ချုပ် စပ် ရန် အ ချိန်၊ တိတ် ဆိတ် ရန် အ ချိန် နှင့် ပြော ဆို ရန် အ ချိန်။ ချစ် ခင် ရန် အ ချိန် နှင့် မုန်း ထား ရန် အ ချိန်၊ စစ် တိုက် ရန် အ ချိန် နှင့် ငြိမ်း ဧ ရန် အ ချိန် များ ရှိ၏။ လုပ် ဆောင် ရ သူ သည်၊ ကိုယ့် လုပ် ကိုင် မှု ဖြင့်၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ လူ့ သား တို့ ပြု ကျင့် ရန်၊ ဘု ရား သ ခင် ထား တော် မူ သော တာ ဝန် ကို ငါ သိ မြင် သည် မှာ၊ အ မှု အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ ခါ သ မ ယ အ လိုက်၊ တင့် တယ် စွာ ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် ပြင်၊ လူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ပြု ပြင် တော် မူ ရာ ကို၊ အ စ က အ ဆုံး တိုင် အောင် ရှာ၍ မ တွေ့ လျက် ပင်၊ နိ စ္စ အ ရာ ကို စိတ်၌ စွဲ လမ်း စေ တော် မူ ၏။ အ သက် ရှင် စဉ် တွင်၊ ကောင်း စား ခြင်း နှင့် ရွှင် လန်း ခြင်း ထက်၊ လူ တို့၌ ကောင်း သော အ ရာ မ ရှိ ကြောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လူ တိုင်း စား သောက် ခြင်း၊ လုပ် ကိုင် သ မျှ၌ စိတ် ရွှင် လန်း ခြင်း များ သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဆု ကျေး ဇူး ဖြစ် ကြောင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ သိ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ သော အ မှု သည် အ စဉ် တည် ၍၊ ထပ် ဆင့် ခြင်း၊ နုတ် ယူ ခြင်း ငှာ မ စွမ်း နိုင် ကြောင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် လူ တို့ ခန့် ညား ရ ကြ စေ ရန်၊ ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ငါ သိ ၏။ ပ စ္စု ပ္ပန် အ ဖြစ် နှင့် အ နာ ဂတ် အ ဖြစ် များ ရှိ နှင့် ခဲ့ ပြီ။ အ တိတ် အ ရာ ကို လည်း ဘု ရား သ ခင် ရှာ ဖွေ တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင်၊ နေ အောက် တွင် တ ရား ဆုံး ဖြတ် ရာ ဒေ သ နှင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ဒေ သ များ၌၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း တည် သည် ကို သိ မြင် ၍၊ ငါ က၊ အ ခြင်း အ ရာ အ ပြု အ မူ ရှိ သ မျှ အ ဖို့၊ ရှေ့ တော် တွင် အ ချိန် ရှိ သ ဖြင့်၊ လူ ကောင်း နှင့် လူ ဆိုး တို့ ကို၊ ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ မည် ဟု အောက် မေ့ ၏။ လူ သား တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ငါ အောက် မေ့ သည် ကား။ ဘု ရား သ ခင် စံ ချ၍ ပြ တော် မူ သ ဖြင့်။ တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် သည် ကို၊ ကိုယ် တိုင် သိ ကြ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ လူ သား တို့ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် ချင်း တူ လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး၌ တစ် ရပ် တည်း ဖြစ် ပျက် သည် နှင့် အ ညီ၊ တစ် မျိုး သေ က တစ် မျိုး သေ တတ်၏။ အား လုံး ပင် သက် ဇီ ဝ တစ် မျို တည်း ရှိ ကြ၍၊ လူ သည် တိ ရ စ္ဆာန် ထက် မ မြတ် ချေ။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ ဖြစ်၏။ အား လုံး တို့ သည် မြေ မှုန့် ဖြစ်၍၊ မြေ မှုန့် သို့ ပြန် သွား ရ သ ဖြင့်၊ တစ် နေ ရာ တည်း ရောက် ကြ ရ၏။ လူ သား တို့ သက် ဇီ ဝ သည်၊ အ ပေါ် သို့ တက် သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သက် ဇီ ဝ လည်း၊ အောက် မြေ သို့ ဆင်း သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မည် သူ သိ သ နည်း။ လူ သည် အ ပြု အ မူ၌ ရွှင် လန်း ခြင်း ထက်၊ ကောင်း သော အ ရာ မ ရှိ သည် ကို ငါ သိ မြင်၏။ ထို ရွှင် လန်း ခြင်း ကား၊ ကိုယ် ကျိုး ဖြစ် သ တည်း။ အ နာ ဂတ် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို သိ စေ ခြင်း ငှာ၊ သူ့ ကို မည် သူ ပြန် ခေါ် နိုင် သ နည်း။ တစ် ဖန် တုံ၊ နေ အောက် တွင် ညှဉ်း ပန်း ပြု လုပ် သ မျှ ကို ငါ သိ မြင် ရ သည် မှာ၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သူ တို့ သည် ငို ကြွေး ရ ကြ လျက်၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မ ရှိ။ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ သည် လက် ရုံး ရည် ရှိ လျက် နှင့်၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မ ရှိ ချေ။ သို့ ဖြစ်၍၊ စု တေ နှင့် ပြီး သော သူ သေ တို့ သည်၊ အ သက် ရှိ သေး သော သူ ရှင် တို့ ထက်၊ ကောင်း လေ စွ ဟု ငါ ဆို ၏။ မု ချ အား ဖြင့် ထို နှစ် ဦး ထက်၊ မ ဖြစ် သေး ၍၊ နေ အောက် တွင် ပြု တတ် သော မ ကောင်း မှု ကို မ တွေ့ ဘူး သူ သည်၊ သာ၍ ကောင်း လေ စွ တ ကား။ ထို့ နောက်၊ လိ မ္မာ မှု ရှိ သ မျှ မှ စ၍၊ လုပ် ကိုင် သ မျှ အ မှု များ ကြောင့်၊ လူ အ ချင်း ချင်း ငြူ စူ ဖက် ပြိုင် ခြင်း ဖြစ် လာ သည် ကို ငါ သိ မြင်၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။ လူ မိုက် မူ ကား၊ လက် ပိုက် လျက်၊ ကိုယ့် အ သား ကို စား တတ် ၏။ ငြိမ် သက် စွာ ရ သော တစ် လက် ဆွန်း မျှ ဥ စ္စာ သည်၊ လေ ကို ကျက် စား လျက် ရ သော တစ် လက် ခုပ် လုပ် ကိုင် ကျိုး ထက်၊ သာ၍ ကောင်း ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ နေ အောက် တွင် အ န တ္တ ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ သား သ မီး၊ ညီ အစ် ကို မဲ့ တစ် ယောက် တည်း ဖြစ် လျက်၊ လုပ် ကိုင် မှု ရှိ သ မျှ၌ မ ရပ် မ နား၊ ကိုယ့် စည်း စိမ် ကို မြင်၍ လည်း တင်း မ တိမ် သ ဖြင့်၊ ချမ်း သာ မ ခံ စား ဘဲ၊ မည် သူ့ အ ဖို့ ငါ လုပ် ကိုင် ရ သ နည်း ဟု၊ အောက် မေ့ သင့် ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ ခဲ ယဉ်း သော တာ ဝန် ဖြစ်၏။ နှစ် ယောက် ဖြစ် လျှင်၊ လုပ် ကိုင် မှု၌ ကောင်း ကျိုး ရ သ ဖြင့်၊ တစ် ယောက် တည်း ထက် သာ၍ ကောင်း၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ တစ် ယောက် လဲ လျှင် တစ် ယောက် ထူ မ လိမ့် မည်။ ထူ မ သူ ကင်း လျက်၊ တစ် ယောက် တည်း လဲ သူ ကား၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ နှစ် ယောက် အ တူ အိပ် လျှင်၊ အ ချမ်း လုံ တတ်၏။ တစ် ယောက် တည်း ဖြစ် လျှင်၊ မည် သို့ လုံ နိုင် သ နည်း။ တစ် ယောက် တည်း ဖြစ် သူ သည်၊ အ နိုင် ခံ ရ သော် လည်း၊ နှစ် ယောက် ဖြစ် လျှင်၊ ခု ခံ နိုင် သည့် နည်း တူ၊ သုံး လွန်း တင် ကြိုး ကို အ ဆော တ လျင် မ ဖြတ် နိုင်။ ပ ညာ ရှိ၍ နွမ်း ပါး သော လု လင် ပျို သည်၊ အို မင်း၍ ဆုံး မ ခြင်း ကင်း သော ဘု ရင် မိုက် ထက်၊ မြတ်၏။ ထို သို့ သော သူ သည်၊ ပြည် နိုင် ငံ ၌ ဆင်း ရဲ သား ဖြစ် သော် လည်း၊ နှောင် အိမ် တွင်း မှ လွတ် ထွက်၍ နန်း တက် ရ၏။ အ ထက် မင်း အ ရိုက် အ ရာ ကို၊ ဆက် ခံ ရ သော ထို လု လင် ပျို ဘက်၌၊ နေ အောက် တွင် သက် ရှင် သွား လာ သူ အ ပေါင်း တို့ ရှိ ကြောင်း ကို ငါ မြင် ရာ၊ ထို မင်း ကို ရှေ့ ဆောင် ပြု လျက်၊ နောက် လိုက် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော် လည်း၊ အ နာ ဂတ်၌ ဖြစ် အံ့ သူ တို့ သည် ကြည် ညို ကြ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထို အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် သော အ ခါ၊ သင့် ခြေ ကို စောင့် စည်း လော့။ ချဉ်း ကပ် နာ ယူ သော အ မှု သည်၊ လူ မိုက် တို့ ဆက် ကပ် ပူ ဇော် သ က္ကာ ထက် သာ၍ မြတ်၏။ ထို လူ မိုက် တို့ သည် အ မှတ် မဲ့ အ ဆိုး ကို ပြု တတ် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင်၊ မြန် သော နှုတ် ဖြင့် ဆို ခြင်း၊ လျင် သော စိတ်၌ မြွက် ခြင်း များ ကို မ ပြု နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် ကား၊ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ရှိ တော် မူ သည်။ သင် ကား၊ မြေ ပေါ် တွင် ရှိ သည် ကို ထောက်၍ စ ကား မ များ ရာ။ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ များ သော ကြောင့်၊ အိပ် မက် တတ် သည့် နည်း တူ၊ စ ကား ပေါ များ သော ကြောင့်၊ လူ မိုက် ဇာ တိ ပေါ် တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် သ စ္စာ ဆို ခဲ့ လျှင်၊ ဖြေ ရန် မ နှောင့် နှေး နှင့်။ လူ မိုက် တို့ အား နှစ် သက် တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ သင် ထား သော သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ လော့။ ဆို၍ မ ဖြေ ခြင်း ထက်၊ မ ဆို ခြင်း သည် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ကိုယ် သည် နှုတ် ကြောင့် ပြစ် မှား ရာ မ ရောက် စေ နှင့်။ ထို အ မှု ကို မှောက် မှား မိ သည် ဟု၊ စေ တ မန် တော့် ရှေ့ ဖြောင့် ဆို ရာ မ ရောက် စေ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သင့် စ ကား ကြောင့် အ မျက် တော် ထား လျက်၊ သင်၏ လက် မှု ကို မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ပယ် ဖျက် တော် မူ ရ အံ့ နည်း။ အိပ် မက် ခြင်း၊ စ ကား ပြော ခြင်း အ မြောက် အ မြား ကြောင့်၊ အ န တ္တ အ မှု ဖြစ် ပွား တတ်၏။ သင် မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လော့။ ပြည် နိုင် ငံ တွင် ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ မ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း၊ တ ရား လွှဲ ဖယ် ခြင်း များ ကို မြင် လျှင်၊ အံ့ အား မ သင့် နှင့်။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း များ ရှိ ကြ သည့် ပြင်၊ ကြည့် ရှု သော အ ရှင် တစ် ပါး ရှိ သေး၏။ လယ် မြေ ကို ပြု စု သော ဘု ရင် မင်း သည်၊ တိုင်း ကျိုး ပြည် ကျိုး ကို အ ရာ ရာ၌ ဖြစ် ထွန်း စေ တတ် ၏။ ငွေ ကို ခုံ မင် သော သူ သည်၊ ငွေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကို ခုံ မင် သော သူ လည်း၊ စည်း စိမ် ဥ စ္စာ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ တင်း မ တိမ်၊ ဤ အ ချင်း အ ရာ ကား၊ အ န တ္တ ဖြစ်၏။ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း တိုး ပွား သော အ ခါ၊ စား သူ များ ပြား သည် ဖြစ်၍၊ ပ စ္စည်း ရှင်၌ မျက် စိ ကြည့် မြင် ရုံ မှ တစ် ပါး၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သေး သ နည်း။ အ လုပ် ကြမ်း လုပ် ကိုင် သူ သည်၊ အ စာ ဝ သည် ဖြစ် စေ၊ မ ဝ သည် ဖြစ် စေ၊ အိပ်၍ ပျော် တတ်၏။ သူ ဌေး မူ ကား၊ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကြောင့် အိပ်၍ မ ပျော် နိုင် ချေ။ နေ အောက် တွင် ဘေး ဆိုး တစ် မျိုး ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ ဥ စ္စာ ရှင် သည်၊ ကိုယ် ကျိုး ကို ဖျက်၍ ပ စ္စည်း ကို သိမ်း ဆည်း ရာ၌၊ မ ကောင်း သော အ မှု အ ရာ ကြောင့် ကုန် ခန်း သ ဖြင့်၊ အ မွေ ခံ သား သည်၊ လက် ချည်း ပင် နေ ရ သ တည်း။ မိ ခင့် ဝမ်း မှ လာ ခဲ့ ရ သည့် အ တိုင်း၊ မည် သည့် လုပ် ကိုင် ကျိုး ကို မျှ မ ကိုင် မ ဆွဲ ဘဲ၊ အ ချည်း စည်း ပြန် သွား ရ၏။ ထို သူ သည်၊ အ ရာ ရာ တွင် လာ ခဲ့ ရ သည့် နည်း သူ၊ ပြန် သွား ရ သည့် အ ကြောင်း မှာ၊ ဘေး ဆိုး ဖြစ်၏။ လေ ကို ရ ရန် သာ လုပ် ကိုင် ရ သော ထို သူ၌၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ တစ် သက် ပတ် လုံး မှောင် မိုက်၌ စား သောက် လျက်၊ ပူ ဆွေး ခြင်း၊ ရော ဂါ စွဲ ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း များ ကို ခံ ရ သ တည်း။ သင့် လျော် သော အ ခြင်း အ ရာ ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော နေ့ ရက် ပိုင်း အ တွင်း၊ ကိုယ် ကျိုး ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ စား သောက် ခြင်း၊ နေ အောက် တွင် ကြိုး ပမ်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ၌ ရွှင် လန်း ခြင်း တည်း။ မည် သူ ၌ မ ဆို၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကို ပေး တော် မူ၍၊ ခံ စား ခွင့်၊ တာ ဝန် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ခွင့်၊ လုပ် ကိုင် မှု၌ ရွှင် လန်း ခွင့် များ ကား၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဆု ကျေး ဇူး တော် တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ထို သူ၏ စိတ် ရွှင် လန်း ရာ ရွှင် လန်း ကြောင်း ကို၊ သ နား တုံ့ ပြန် တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ သက် တာ၌ ကြောင့် ကြ ခြင်း မ ရှိ ချေ။ နေ အောက် တွင် လူ တို့ ကြုံ ကြိုက်၍၊ ငါ မြင် ရ သော ဆိုး ယုတ် မှု ဟူ မူ ကား၊ စိတ် တပ် မက် သ မျှ သော အ ရာ ကို ချင် ရဲ ပြေ အောင်၊ ဘု ရား သ ခင့် ထံ မှ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ဂုဏ် အ သ ရေ ရ သော လူ သည်၊ ကိုယ် တိုင် ခံ စား ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ သူ စိမ်း တစ် ယောက် ခံ စား ရ ခြင်း များ မှာ၊ အ န တ္တ အ မှု၊ ဘေး ဆိုး သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သား သ မီး တစ် ရာ ရ သည့် အ ပြင်၊ အ သက် တာ ရှည်၍ နှစ် ပေါင်း များ စွာ နေ သော် လည်း၊ ကောင်း စား ခြင်း နှင့် မ ရောင့် ရဲ ဘဲ၊ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း မဲ့ သေ ရ သော လူ သည်၊ လျှော မွေး ထက် ယုတ် သည် ဟု ငါ ဆို၏။ ထို သူ သည် အ ကောင်း ကို မ စား ရ ဘဲ၊ အ နှစ် တစ် ထောင် ထက် တိုး၍၊ ထမ်း ပိုး နေ ရ သော် လည်း၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် တစ် နေ ရာ တည်း သို့ သွား ကြ ရ သည် မ ဟုတ် လော။ လူ လုပ် ကိုင် သ မျှ သည်၊ ခံ တွင်း အ ဖို့ ဖြစ် သော် လည်း၊ ချင် ရဲ မ ပြေ။ ပ ညာ ရှိ သည်၊ လူ မိုက် ထက် မည် သည့် အ ကျိုး ထူး သ နည်း။ သူ ဆင်း ရဲ လည်း၊ အ သက် ရှင် သူ တို့ ရှေ့ တွင် ကျင့် ကြံ ပြု မူ တတ် သော် လည်း၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ စ က္ခု အာ ရုံ ခံ စား ခြင်း သည်၊ စိတ် ပျံ့ လွင့် ခြင်း ထက် အ ကျိုး ရှိ၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ အ မှု၊ လေ ကို ကျက် စား သော အ မှု ဖြစ် ၏။ မည် သူ မ ဆို၊ လူ ဟူ သော အ မည် မှည့် နှင့် သည့် အ တိုင်း၊ ထင် ရှား ခဲ့ သည် ကို ထောက် ၍၊ ကိုယ် ထက် တန် ခိုး ကြီး သော ပု ဂ္ဂိုလ် နှင့် မ ပြိုင် နိုင်။ အ န တ္တ ကို တိုး ပွား စေ ရန် အ ကြောင်း အ ရာ များ သည် ဖြစ်၍၊ လူ၌ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ နေ အောက် တွင်၊ နောက် မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို၊ ဖော် ပြ နိုင် သူ မ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ အ ရိပ် မျှ သာ အ ချည်း အ နှီး သော အ သက် တာ ကုန် လွန် ရာ၌၊ လူ့ အ ဖို့ ထိုက် သင့် ရာ ကို မည် သူ သိ သ နည်း။ ဂုဏ် အ သ ရေ သည်၊ နံ့ သာ ဆီ ထက် ကောင်း၏။ သေ နေ့ လည်း မွေး နေ့ ထက် ကောင်း ၏။ လူ ရှိ သ မျှ တို့ အ ဆုံး ကား၊ သေ ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ကို၊ အ သက် ရှင် သူ တို့ သည် နှ လုံး ပိုက် ကြ မည် ဖြစ်၍၊ အ သု ဘ အိမ် သို့ သွား ခြင်း သည်၊ စား သောက် ပွဲ သို့ သွား ခြင်း ထက် သာ၍ ကောင်း ၏။ မျက် နှာ ညှိုး နွမ်း ခြင်း ဖြင့်၊ စိတ် နှ လုံး ကောင်း တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ပူ ဆွေး ခြင်း သည်၊ ရယ် မော ခြင်း ထက် သာ၍ ကောင်း၏။ ပ ညာ ရှိ တို့၏ စိတ် နှ လုံး သည်၊ အ သု ဘ အိမ်၌ တည် လျက်၊ လူ မိုက် တို့၏ စိတ် နှ လုံး ကား၊ ပျော် ပါး ရာ အိမ်၌ တည် လျက် ရှိ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ အ ဆုံး အ မ ကို နာ ခံ ရ ခြင်း သည်၊ လူ မိုက် တို့ သီ ဆို သံ ကို ကြား ရ သည် ထက် သာ၍ ကောင်း၏။ လူ မိုက် တို့၏ ရယ် မော သံ သည်၊ အိုး အောက် တွင် ဆူး ထင်း မီး ဖျပ် သံ နှင့် တူ၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ်၏။ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အား ဖြင့်၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ရူး သွပ် ရာ​ရောက် သည့် နည်း တူ၊ လက် ဆောင် ပ ဏ္ဏာ ဖြင့် လည်း၊ ဉာဏ် ပ ညာ ပျက် ယွင်း စေ တတ် ၏။ အ မှု အ ရာ၏ အ ဆုံး သည်၊ အ စ ထက် ကောင်း၏။ စိတ် ရှည် တတ် သူ သည်၊ စိတ် နေ မြင့် သူ ထက် သာ၍ ကောင်း ၏။ ဒေါ သ အ မျက် သည်၊ လူ မိုက် တို့ ၏ ရင် ခွင်၌ သာ တည် သည် ဖြစ်၍၊ ဒေါ သ ထွက် ရန် လျှင် မြန် သော စိတ် မ ရှိ နှင့်။ ရှေး ကာ လ နေ့ ရက် သည်၊ ယ ခု ကာ လ ထက်၊ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ကောင်း သ နည်း ဟု မ မေး နှင့်။ ထို သို့ မေး လျှင် ပ ညာ မဲ့ ဖြစ်၏။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် အ မွေ ဥ စ္စာ နှင့် အ မျှ ကောင်း မြတ်၍၊ နေ မင်း ကို မြင် ရ သူ တို့၌ အ ကျိုး ထူး၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ ငွေ ရ တ နာ သည် အ ရိပ် အ ကာ သ ဖွယ် ဖြစ် သည့် နည်း တူ၊ ပ ညာ လည်း အ ရိပ် အ ကာ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ သိ ပ ညာ အ ကျိုး ဟူ မူ ကား၊ ပ ညာ ရှင့် အ သက် ကို ရှည် စေ တတ် သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင့် အ မှု အ ရာ တော် ကို ဆင် ခြင် လော့။ ကောက် စေ တော် မူ ရာ ကို၊ မည် သူ ဖြောင့် စေ နိုင် သ နည်း။ ကောင်း စား သော နေ့ ရက်၌ ရွှင် လန်း လျက် မ ကောင်း စား သော နေ့ ရက်၌ လည်း ဆင် ခြင် လျက် နေ လော့။ အ နာ ဂတ် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို၊ လူ ရှာ၍ မ တွေ့ နိုင် စေ ရန်၊ ၎င်း နှစ် မျိုး ကို ဘု ရား သ ခင် တွဲ ယှဉ် စီ မံ တော် မူ ပြီ။ အ န တ္တ နေ့ ရက် အ တွင်း ငါ မြင် သော အ ချက် အ ချာ မှာ၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ဖြောင့် မတ် လျက် ပျက် စီး ရ သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဆိုး သွမ်း သူ လည်း၊ ဆိုး သွမ်း လျက် အ သက် ရှည် သည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ မြင် ရ လေ ပြီ။ ဖြောင့် မတ် မှု ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပ ညာ ရှိ မှု ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ လွန် စေ နှင့်။ ကိုယ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ဆုတ် ယုတ် စေ မည် နည်း။ ဆိုး သွမ်း မှု ကို လွန်၍ မ မိုက် နှင့်။ အ ချိန် မ စေ့ မီ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် သေ မည် နည်း။ ဤ အ မှု ကို လက် မ လွှတ် ဘဲ၊ ထို အ မှု ကို စွဲ ကိုင် ရာ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သူ သည်၊ နှစ် မျိုး အ တွင်း မှ လွတ် မြောက် လိမ့် မည်။ မြို့ ကို အုပ် စိုး သော မင်း ဆယ် ပါး တို့၏ တန် ခိုး ထက်၊ ပ ညာ ရှိ သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ အား ဖြင့် သာ၍ တန် ခိုး ရှိ ၏။ အ ကယ် စင် စစ် အ ပြစ် ကင်း ၍၊ ကောင်း မှု ကို ပြု တတ် သော ဖြောင့် မတ် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ၊ မြေ ပေါ် တွင် မ ရှိ ချေ။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ပ ညာ ဖြင့် စစ် ဆေး ပြီး လျှင်၊ ငါ က၊ ပ ညာ ရ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း၊ ဝေး ကွာ လျက် ရှိ သေး၏။ ဟုတ် မှန် ရာ သည်၊ ဝေး ကွာ လျက်၊ နက် ရှိုင်း လျက် ရှိ သော ကြောင့်၊ မည် သူ ရှာ၍ တွေ့ မည် နည်း။ တစ် ဖန်၊ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ ကြောင်း အ ကျိုး များ ကို စီ စစ် ရှာ ဖွေ၍ သိ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း သည် မိုက် မဲ ခြင်း၊ မိုက် မဲ ခြင်း လည်း ရူး သွပ် ခြင်း ဖြစ် သည် ကို သိ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ နှ လုံး သွင်း ရာ၊ ညွှတ် ကွင်း နှင့် ပိုက် ကွန် သ ဖွယ် နှ လုံး၊ နှောင် ကြိုး သ ဖွယ် လက် ရှိ သော မိန်း မ သည်၊ သေ ခြင်း ထက် နစ် နာ ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သည် ကို​ငါ တွေ့ ၏။ ဘု ရား သ ခင် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သော သူ သည်၊ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ သော် လည်း၊ အ ပြစ် သား ဖမ်း ချုပ် ခံ ရ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ လူ ကို ဖြောင့် မတ် စွာ ဖန် ဆင်း တော် မူ ပါ လျက်၊ လူ သည်၊ ရှာ ရှာ ဖွေ ဖွေ ကြံ စည် သည့် အ ကြောင်း ကို သာ၊ ငါ တွေ့ သည် ဟု ဆို ၏။ ပ ညာ ရှိ နှင့် မည် သူ တူ ပါ သ နည်း။ အ နက် ဖော် ပြ နိုင် သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ ဉာဏ် ပ ညာ သည်၊ လူ၏ မျက် နှာ ကို ကြည် လင် စေ သည့် ပြင်၊ ကြမ်း ကြုတ် သော မျက် နှာ ကို ပြောင်း လဲ စေ တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော်၌၊ သ စ္စာ ခံ ခဲ့ သည် ကို ထောက်၍၊ ဘု ရင် မင်း၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း စောင့် ရှောက် လော့။ မည် သူ မ ဆို၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း စောင့် ရှောက် ခဲ့ မူ၊ မင်း ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် လိမ့် မည်။ ပ ညာ ရှိ၏ ဉာဏ် သည်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ချက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ ခါ သ မ ယ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မြော် မြင် တတ် ၏။ လေ ကို ဆီး တား ပိုင် ခွင့် ကို၊ မည် သူ မျှ မ ရှိ သည့် နည်း တူ၊ သေ မည့် နေ့ ရက် ကို လည်း မ ပိုင် ချေ။ စစ် ဖြစ် ဆဲ၌ ထွက် ခွင့် မ ရ တတ်။ ဒု စ ရိုက် လည်း ဒု စ ရိုက် ရှင် ကို မ ကယ် မ လွှတ် နိုင်။ တစ် ယောက် သည် တစ် ယောက် ကို အ ကျိုး ပျက် စေ ရန်၊ စိုး ပိုင် ခွင့် အ ချိန် ကာ လ၌ ပင်၊ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ ကို နှ လုံး သွင်း ၍၊ ဤ အ ခြင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ငါ သိ မြင်၏။ ၎င်း ပြင်၊ လူ ဆိုး ဖြစ် လျက်၊ ကောင်း စွာ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ရ၍၊ သူ တော် ကောင်း ဖြစ် လျက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သည့် ပြင်၊ ထို မြို့၌ သ တိ မ ရ ကြ သည် ကို ငါ သိ မြင်၏။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ် ၏။ မ ကောင်း မှု၌ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ချက် ကို၊ ရုတ် တ ရက် မ ချ တတ် သည့် အ တွက်၊ လူ့ သား တို့ သည် အ ဆိုး ကို ပြု ရန် ရဲ ဝံ့ သော စိတ် ရှိ ကြ ၏။ မြေ ပေါ် တွင် ဖြစ် တတ် သော အ န တ္တ အ မှု တစ် မျိုး မှာ၊ လူ ဆိုး တို့ အ ပြု အ မူ အ လိုက် ခံ ရ သော လူ ကောင်း၊ လူ ကောင်း တို့ အ ပြု အ မူ အ လိုက် ခံ ရ သော လူ ဆိုး များ ရှိ လေ စွ တ ကား။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ လည်း အ န တ္တ ဖြစ် သည် ဟု ငါ အောက် မေ့ ၏။ ထို အ ခါ၊ စား သောက်၍ ရွှင် လန်း သည် ထက်၊ လူ တို့၌ ကောင်း မြတ် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ နေ အောက် တွင် မ ရှိ သော ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ထို သို့ သော အ ရာ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နေ အောက် တွင် လုပ် ကိုင် ရန် အ သက် တာ၌ တည် မြဲ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ကောင်း လေ စွ ဟု ငါ ဆို ၏။ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မျက် စိ မ မှိတ် သော အ ရှင် ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို သိ ကျွမ်း၍၊ မြေ ပေါ် တွင် ပြု တတ် သော အ မှု အ ရေး ကို သိ မြင် ရန်၊ ငါ နှ လုံး သွင်း ရာ၊ ဘု ရား သ ခင် စီ မံ တော် မူ သည် ကို ငါ ရှု မှတ်၍၊ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သော အ မှု တော် ကို၊ လူ ရှာ၍ မ တွေ့။ လုံ့ လ ထုတ်၍ ရှာ ဖွေ သော် ကား၊ မ တွေ့ သည့် ပြင်၊ ပ ညာ ရှိ ပင် ငါ သိ မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း မ တွေ့ နိုင် ရာ၊ ၎င်း ပြင်၊ ဖြောင့် မတ် သူ၊ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ နှင့် တ ကွ ပြု လုပ် မှု များ ပါ၊ ဘု ရား သ ခင် လက် တော်၌ ရှိ ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဖြစ် ပျက် သ မျှ သည်၊ နောင်၌ ရှိ သေး သော ကြောင့်၊ ချစ် ခင် မည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မုန်း ထား မည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ လူ တို့ မ သိ ရ သော အ ကြောင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ဖော် ပြ ရန်၊ ငါ နှ လုံး သွင်း ၏။ လူ ခပ် သိမ်း၌၊ အ ဖြစ် အ ပျက် ရှိ သ မျှ တူ၏။ လူ ကောင်း လူ ဆိုး တို့၌ လည်း‌ ကောင်း၊ သူ တော် ကောင်း မှ စ၍၊ စင် ကြယ် သူ၊ မ စင် ကြယ် သူ တို့၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ ဆက် ကပ် သူ၊ မ ဆက် ကပ် သူ တို့၌ လည်း‌ ကောင်း၊ အ ဖြစ် အ ပျက် တစ် မျိုး တည်း သင့် ရောက် တတ်၏။ သူ တော် ကောင်း သည်၊ အ ပြစ် သား နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ သ စ္စာ ထား သူ သည်၊ မ ထား ဝံ့ သူ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ တူ၏။ နေ အောက် တွင် သင့် ရောက် သော ဘေး ဟူ မူ ကား၊ လူ ရှိ သ မျှ၌ ထို သို့ သော အ ဖြစ် အ ပျက် တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် သ တည်း။ ၎င်း ပြင် လူ့ သား တို့ သည်၊ စိတ် နှ လုံး ဆိုး သွမ်း ခြင်း နှင့် ပြည့် သည့် အ တိုင်း၊ အ သက် ရှင် စဉ် တွင် ရူး သွပ် သော သ ဘော ရှိ၏။ ထို့ နောက် သေ ဆုံး ရ ကြ၏။ အ သက် ရှင် သော လူ့ ဘောင်၌ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သူ သည်၊ စောင့် မြော် ရန် အ ကြောင်း ရှိ၏။ ရှင် သော ခွေး သည်၊ သေ သော ခြင်္သေ့ ထက် ကောင်း ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ သူ ရှင် တို့ သည် သေ ကြ ရ မည် ကို သိ၏။ သူ သေ တို့ မူ ကား၊ မည် သည် ကို မျှ မ သိ။ အ ကျိုး အ ပြစ် ကို လည်း မ ခံ ရ။ သူ တို့ ကို မေ့ လျော့ တတ် ကြ၏။ ထို သူ တို့ အ ချင်း ချင်း ချစ် ခင် ခြင်း၊ မုန်း ထား ခြင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း များ ပျက် ပြီး ဖြစ်၍၊ နေ အောက် တွင် ပြု လုပ် သ မျှ အ တွက်၊ မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ကျိုး ဆက် မ ခံ ကြ ရ ချေ။ သင် ပြု သော အ မှု အ ရာ များ ကို၊ ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ရွှင် လန်း သော စိတ် နှင့် စား ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကို၊ သွား၍ အား ရ စွာ စားသောက် လော့။ ဦး ခေါင်း တွင် ဆီ မွှေး လိမ်း ကျံ လျက်၊ ဖြူ စင် သော အ ဝတ် ကို အ မြဲ ဝတ် ဆင် လော့။ နေ အောက် တွင် ပေး သ နား တော် မူ သော၊ အ ချည်း အ နှီး အ သက် ရှည် သ မျှ အ တွင်း၊ ချစ် ခင် သည့် ကြင် ဘက် နှင့် အ တူ မွေ့ လျော် နေ ထိုင် လော့။ ဤ သည် ကား၊ နေ အောက် တွင် အ သက် ရှင် စဉ်၊ ကြိုး ပမ်း စွာ လုပ် ကိုင် သ မျှ သော အ ကျိုး ဆက် ဖြစ် သ တည်း။ သင် သွား ရောက် မည့် မ ရ ဏ နိုင် ငံ၌၊ အ ပြု အ မူ၊ အ ကြံ အ စည်၊ အ သိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ညာ မ ရှိ သည် ကို ထောက် သ ဖြင့်၊ လက် ရှိ အ လုပ် ကို တတ် နိုင် သ မျှ လုပ် ဆောင် လော့။ ထို့ နောက်၊ အ ချိန် စေ့ ခြင်း၊ ဖြစ် ပျက် ခြင်း များ ကို၊ လူ ရှိ သ မျှ တွေ့ ကြုံ တတ် သည် ဖြစ်၍၊ လျင် သော သူ သည် အ ပြေး သာ ခြင်း၊ သူ ရဲ ကောင်း သည် စစ် အောင် ခြင်း၊ ပ ညာ ရှိ သည် စား သောက် ခြင်း၊ ဉာဏ် ကောင်း သူ သည် ကြွယ် ဝ ခြင်း၊ လိ မ္မာ သူ သည် မျက် နှာ ရ ခြင်း များ ကို မ ခံ ရ ကြောင်း၊ နေ အောက် တွင် ငါ သိ မြင် ၏။ လူ သည် အ ချိန် စေ့ ရောက် မည် ကို မ သိ၊ ကြမ်း ကြုတ် သော ကွန်၌ အုပ် မိ သော ငါး၊ ညွှတ် ကွင်း တွင် မိ သော ငှက် ကဲ့ သို့ ပင်၊ လူ့ သား တို့ လည်း ရုတ် ခြင်း သင့် သော ကပ် ဆိုး အ တွင်း၊ ဖမ်း ဆီး ခံ ရ ကြ၏။ နေ အောက် တွင် ပ ညာ ရှိ ခြင်း ကို ငါ တွေ့၍၊ ချီး မွမ်း ဖွယ် ထင် မြင် သည် ကား၊ လူ နည်း သော မြို့ ငယ် ရှိ၍၊ ကြီး မြင့် သော ဘု ရင် တစ် ပါး သည် ချီ လာ ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင်၌ ခိုင် ခံ့ စွာ က တုတ် တည် ထား ရာ၊ ၎င်း မြို့ တွင် ပ ညာ ရှိ ဆင်း ရဲ သား တစ် ယာက် ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ သူ့ ပ ညာ အ စွမ်း နှင့် ကယ် လွှတ် လေ၏။ သို့ ရာ တွင် ထို ပ ညာ ရှိ ဆင်း ရဲ သား ကို မည် သူ မျှ သ တိ မ ရ ချေ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ က၊ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ခွန် အား ဗ လ ထက်၊ ထက် မြက် သော် လည်း၊ ဆင်း ရဲ သူ၏ ပ ညာ ကို မူ ကား၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု တတ် သည့် ပြင်၊ စ ကား ကို လည်း အ လေး မ မူ ကြ။ လူ မိုက် တို့ တွင် မင်း ဖြစ် သူ့ အော် ဟစ် သံ ထက်၊ ပ ညာ ရှိ တို့၏ နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ သော စ ကား များ ကို အ လေး မူ တတ် ကြ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် စစ် လက် နက် ထက်၊ ထက် မြက် သော် လည်း၊ အ ပြစ် သား တစ် ဦး သည် များ စွာ သော အ ကျိုး ကို ယုတ် စေ တတ်၏။ အ မွှေး ပ ညာ သည်၏ နံ့ သာ ဆီ တွင် ယင် သေ ကျ သ ဖြင့်၊ အ မြှုပ် ထ လျက် ပုပ် နံ စေ သည့် နည်း တူ၊ အ နည်း ငယ် မျှ မိုက် မဲ ခြင်း သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ထက် လေး လံ၏။ ပ ညာ ရှိ၏ နှ လုံး သည်း ပြွတ် သည်၊ လက်ျာ တွင် တည်၏။ လူ မိုက်၏ နှ လုံး သည်း ပြွတ် ကား၊ လက် ဝဲ တွင် တည် လျက်၊ ဉာဏ် ယုတ် သ ဖြင့် လမ်း လျှောက် စဉ် ပင်၊ မိုက် မဲ ကြောင်း ကို၊ လူ အ ပေါင်း တို့ အား ဖော် ပြ တတ် ၏။ သင့် အ ပေါ် တွင် မင်း မျက် လျှင်၊ ရာ ထူး မှ မ ထွက် နှင့်။ သည်း ခံ ခြင်း သည် ကြီး စွာ သော အ ပြစ် ကို ငြိမ်း စေ တတ်၏။ နေ အောက် တွင် ငါ မြင် သည့် အ မှု ဆိုး ဖြစ် သော၊ မင်း၌ ရှိ သည့် မူ လ မှောက် မှား ခြင်း ဟူ မူ ကား၊ လူ မိုက် တို့ ကို မြင့် မြတ် ရာ၌ တင် ထား ခြင်း၊ သူ ကြွယ် တို့ ကို နိမ့် ရာ၌ နေ ထိုင် ရ ခြင်း၊ ကျွန် တို့ သည် မြင်း စီး ရ ခြင်း၊ မှူး မတ် တို့ သည် ကျွန် သ ဖွယ် ခြေ ကျင် သွား ရ ခြင်း များ ကို၊ ငါ မြင် ရ ၏။ တွင်း ကို တူး ဖော် သော သူ သည်၊ ၎င်း တွင်း ၌ ပင် ကျ တတ်၏။ တံ တိုင်း ဖျက် တတ် သူ့ ကို လည်း၊ မြွေ ခဲ တတ် ၏။ ကျောက် များ ကို ရွှေ့ သော သူ သည်၊ နာ ကျင် ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သစ် ခုတ် လှဲ သော သူ လည်း၊ အ န္တ ရာယ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ ရ တတ်၏။ ပု ဆိန် တုံး၍ မ သွေး ဘဲ နေ လျှင်၊ ပြင်း စွာ အား စိုက် ရ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ဉာဏ် ပ ညာ၌၊ အ ကြံ ထ မြောက် စေ သော တန် ခိုး ရှိ၏။ အ တိုက် ကင်း လျက် မြွေ ခဲ လျှင်၊ အ လ မ္ပယ်၌ အ ကျိုး မ ရှိ။ ပ ညာ ရှိ စ ကား သည်၊ ကျေး ဇူး များ၏။ လူ မိုက်၏ နှုတ် ထွက် မူ ကား၊ ကိုယ် ကို မျို စား လျက်၊ နှုတ် ထွက် စ ကား အ စ မိုက် မဲ၍၊ နှုတ် ထွက် အ ဆုံး မူ ကား၊ ရူး သွပ် သော ဘေး ဖြစ်၏။ လူ မိုက် စ ကား ပေါ များ သော် လည်း ဖြစ် ပျက် အံ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ ကို လူ မ သိ ချေ။ အ နာ ဂတ် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မည် သူ ဖော် ပြ နိုင် သ နည်း။ မြို့ ရောက် လမ်း မ သိ သော လူ မိုက် တို့၏ လျှောက် သွား မှု သည်၊ ကိုယ် ကို ငြီး ငွေ့ စေ တတ်၏။ အ ချင်း နိုင် ငံ၊ သင့် ဘု ရင် သည် သိမ် ငယ် သူ ဖြစ် လျက်၊ မှူး မတ် တို့ လည်း နံ နက် အ ချိန် စား သောက် ပွဲ လုပ် တတ် လျှင်၊ သင်၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ချင်း နိုင် ငံ၊ သင့် ဘု ရင် သည် မင်း မျိုး ဖြစ် လျက်၊ မှူး မတ် တို့ လည်း အား ရှိ စေ ရန်၊ အ ချိန် တန် မှ မ လွန် မ ကျူး ဘဲ၊ စား သောက် တတ် လျှင်၊ သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ပျင်း ရိ သော အား ဖြင့် ဒိုင်း ကျား ညွတ် ခြင်း၊ လက် ချ သော အား ဖြင့် မိုး ယို ခြင်း ဖြစ် တတ်၏။ ရယ် မော ခွင့် ရ ကြ ရန် စား သောက် ပွဲ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ သက် ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ ရန် စ ပျစ် ရည် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စီ မံ တတ် ကြ သည့် ပြင်၊ ငွေ သည် အ လို ရှိ တိုင်း ပြန် လှန် နိုင်၏။ လေ သ တ္တ ဝါ သည်၊ စ ကား သံ ကို ဆောင် သွား လျက်၊ အ တောင် ရှိ သ တ္တ ဝါ လည်း၊ အ မှု ကို ဖော် ပြ တတ် သည် ဖြစ်၍ ဘု ရင် မင်း အား မ နော က မျှ ပုတ် ခတ် ဆဲ ရေး ခြင်း၊ သူ ဌေး သူ ကြွယ် အား အိပ် ခန်း တွင်း က မျှ ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို မ ပြု လင့်။ ရှည် လျား သော နေ့ ရက် အ တွင်း ပြန် တွေ့ မည် ကို ထောက်၍၊ သင့် အ စာ ကို ရေ မျက် နှာ ပြင်၌ ပစ် ချ လော့။ မြေ ပေါ် တွင် မည် သည့် အ မှု ရောက် မည် ကို မ သိ သော ကြောင့်၊ ခု နစ် ပုံ၊ မု ချ ဆို သော်၊ ရှစ် ပုံ ခွဲ၍ ဝေ မျှ လော့။ တိမ် တိုက် များ သည် ရေ နှင့် ပြည့် လျှင်၊ မြေ ပေါ် သို့ သွန်း ချ တတ် သည့် နည်း တူ၊ သစ် ပင် လည်း တောင် မျက် နှာ သို့ ဖြစ် စေ၊ မြောက် မျက် နှာ သို့ ဖြစ် စေ၊ လဲ ရာ အ ရပ် တွင် တည် နေ တတ်၏။ လေ ကို အ ရေး ပြု တတ် သူ သည် မျိုး ကြဲ ခြင်း၊ မိုး ကို ဂ ရု စိုက် တတ် သူ လည်း ကောက် ရိတ် ခြင်း ကို မ ပြု ရ ချေ။ လေ သွား ရာ လမ်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သ န္ဓေ တည် သော ဝမ်း တွင်း အ ရိုး ရှိ နည်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ သိ နိုင် ကြ သည့် နည်း တူ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း စီ ရင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ အ မှု အ ရေး တော် ကို မ သိ နိုင်။ မည် သည့် အ ရာ က အ ကျိုး ရှိ မည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ နှစ် နည်း‌ လုံး‌ ပင်‌ အညီ အ မျှ အ ကျိုး ရှိ မည် ကို လည်း‌ ကောင်း မ သိ သည် ဖြစ်၍၊ နံ နက် အ ချိန် မျိုး ကြဲ လျက်၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန် တိုင် လက် မ ချ နှင့်။ အ လင်း သည် မု ချ ကောင်း၏။ နေ ရောင် နှင့် စ က္ခု တွေ့ ထိ ခြင်း လည်း သာ ယာ၏။ မု ချ အား ဖြင့် လူ သည်၊ နှစ် ကာ လ ရှည် လျား စွာ အ သက် ရှင် လျှင်၊ တစ် သက် ပတ် လုံး ရွှင် လန်း ပါ လေ စေ။ သို့ ရာ တွင်၊ မှောင် ကျ သော နေ့ ရက် များ ရှိ အံ့ ဖြစ်၍၊ ထို နေ့ ရက် ကို လည်း သ တိ မူ ပါ လေ စေ။ ဖြစ် လ တ္တံ့ သ မျှ သည် အ န တ္တ တည်း။ အ ချင်း လု လင်၊ နု ပျို ခြင်း ကြောင့် ဝမ်း မြောက် လျက်၊ ပျို ရွယ် သော ကာ လ၌ စိတ် ရွှင် လန်း၍၊ မျက် စိ မြင် သည့် အ လျောက်၊ စိတ် ရှိ ရာ လမ်း လျှောက် လော့။ သို့ ရာ တွင် ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ သင့် ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ မည် ကို သိ မှတ် လော့။ ၎င်း ပြင်၊ ပျို ရွယ် ခြင်း နှင့် အင် အား ရှိ ခြင်း များ သည် အ န တ္တ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ စိတ် နှ လုံး မှ ပူ ဆွေး ခြင်း၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ မှ နာ ကျင် ခြင်း အ ကြောင်း ကို၊ ပယ် ရှား လော့။ ၎င်း ပြင်။ အ မြင့် ကို ကြောက် လျက်။ လမ်း၌ ဘေး ဒု က္ခ များ မည် ထင် မြင်၍။ ဗာ တံ ကို ရွံ့ ရှာ လျက်။ ကျိုင်း ကောင် သ ဘွယ် ကိုယ် လက် လေး သည့် ပြင်။ ဖ ရဲ သီး လည်း အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်။ ထာ ဝ ရ ဘုံ သို့၊ လူ သွား ဆဲ ဖြစ် လျက်။ မြို့ လမ်း တွင် ငို ချင်း သည် တို့ ရှောက် သွား လျက် ရှိ ကြ လေ ပြီ။ ငွေ ဆိုင်း ကြိုး ပြတ် ခြင်း၊ ရွှေ မီး ခွက် အက် ခြင်း၊ စမ်း တွင်း ပေါ် မှာ အိုး ကွဲ ခြင်း၊ ရေ တွင်း၌ စက် ပျက် ခြင်း များ ရှိ သည် နှင့်။ မြေ မုန့် သည် ဖြစ် ခဲ့ ရင်း အ တိုင်း မြေ ဖြစ် ပြန်၍။ သက် ဇီ ဝ လည်း၊ ပေး အပ် တော် မူ ခဲ့ သော ဘု ရား သ ခင် ထံ ပြန် ရောက် လိမ့် မည်။ အ န တ္တ၊ အ န တ္တ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ တည်း ဟု အာ စ ရိ ယ က ကြား ပြော လေ၏။ ၎င်း ပြင်။ အာ စ ရိ ယ သည် ပ ညာ ရှိ သည် ဖြစ်၍။ ပြည် သူ တို့ အား၊ အ သိ ပ ညာ ကို ဆက် လက် သင် ပြ သည့် ပြင်။ ပုံ ပြင် စ ကား များ ကို နှိုင်း ချိန်၌ ရွေး ချယ် စီ စဉ် ထား ခဲ့ လေ ပြီ။ အာ စ ရိ ယ သည်။ နှစ် သက် ဘွယ် စ ကား များ ကို၎င်း၊ ဖြောင့် မတ် သော စာ၊ မှန် ကန် ရာ စ ကား များ ကို၎င်း၊ ကိုယ် တွေ့ လိုက် ရှာ ခဲ့ ပြီ။ ပ ညာ ရှိ တို့ စ ကား များ သည် ချွန်း ကဲ့ သို့၎င်း၊ ထိန်း ကျောင်း သူ တ ဦး တည်း က ပေး သ ဖြင့်၊ အ ပုံ ပုံ စု ဆောင်း၍ စိုက် ထား သော သံ ချောင်း များ ကဲ့ သို့၎င်း ဖြစ်၏။ ၎င်း ပြင်၊ ငါ့ သား၊ သ တိ ထား လော့။ စာ အ က္ခ ရာ များ ကို ပြင် ဆင်၍ မ ကုန်။ အ သင် အ ကြား အား ကြီး သ ဖြင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ နွမ်း ရိ လေ၏။ အ ဆုံး စ ကား မူ ကား။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြား သိ ခဲ့ ပြီ။ လူ ရှိ သ မျှ တာ ဝန် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ။ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက်၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကွယ် ဝှက် သ မျှ အ မှု နှင့်၊ စပ် ဆိုင် သော အ ရာ ရာ ကို။ ကောင်း သည် ဖြစ် စေ၊ ဆိုး သည် ဖြစ် စေ၊ ထုတ် ဘော် စီ ရင် တော် မူ အံ့ သ တည်း။ အ ရှင် လိမ်း ကျံ သော ဆီ သည် မွှေး ကြိုင်၍၊ အ မည် လည်း သွန်း လောင်း သော နံ့ သာ ဆီ နှင့် တူ သော ကြောင့်၊ က ညာ ရွယ် တို့ သည်၊ အ ရှင် ကို ချစ် ခင် ကြ ပါ၏။ ကျွန် မ ကို နောက် တော် သို့ တွဲ ခေါ် တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ ဖြစ် သူ တို့ လည်း ပြေး သွား ကြ ပါ မည်။ အ ရှင် မင်း သည် ကျွန် မ ကို တိုက် ခန်း သာ သို့ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ ပြီ။ ကျွန် မ ဖြစ် သူ တို့ လည်း၊ ကိုယ် တော် ကြောင့် ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း၍၊ မေ တ္တာ တော် ကို စ ပျစ် ရည် ထက် ချီး မွမ်း ကြ မည်။ က ညာ ရွယ် တို့ သည် အ ရှင် ကို ညီ ညွတ် စွာ ချစ် ခင် ကြ ပါ၏။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ကျွန် မ သည် ကေ ဒါ တဲ များ ကဲ့ သို့ မည်း နက် သော အ ဆင်း ရှိ သော် လည်း၊ ရှော လ မုန် မင်း၏ တင်း တိမ် ရံ ကဲ့ သို့ တင့် တယ်၏။ ကျွန် မ ကို နေ ရှိန် ထိ၍ အ ဆင်း မည်း သော ကြောင့် မ ကြည့် ကြ ပါ နှင့်။ ကျွန် မ၏ သား ချင်း တို့ သည် အ မျက် ထွက်၍၊ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် များ ကို အ စောင့် ခိုင်း ကြ ပါ၏။ ကိုယ့် ဥ ယျာဉ် ကို ကား၊ ကျွန် မ မ စောင့် စည်း ခဲ့ ပါ။ ကျွန် မ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ အ ရှင်၊ ထိန်း ကျောင်း တော် မူ သော စား ကျက် ကို လည်း ကောင်း၊ မွန်း တည့် အ ချိန် ဝပ် နား စေ သော အ ရပ် ကို လည်း ကောင်း ပြ တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ သည် အ ရှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့၏ သိုး အုပ် နား တွင်၊ အ ဘယ် ကြောင့် မျက် နှာ ဝှက် ရ ပါ အံ့ နည်း။ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် အ ဆင်း လှ သော အ ရှင် မ၊ မ သိ လျှင်၊ သိုး များ ခြေ ရာ ကို ခံ၍၊ သိုး ထိန်း တို့ တဲ နား မှာ၊ အ ရှင် မ၏ သိုး ငယ် များ ကို ကျွေး မွေး ပါ လော့။ ကျွန် မ၏ ချစ် ဆွေ၊ အ မောင် ကို ဖာ ရော မင်း၏ ရ ထား မြင်း နှင့် နှိုင်း ယှဉ် လေ ပြီ။ အ မောင် သည် ပါး ပြင် တွင် ကျစ် ဆံ ချ၍၊ လည်၌ ပု တီး များ ကို ဆင် လျက် တင့် တယ် လှ၏။ ငွေ ပွင့် ချယ် သော ရွှေ ကြိုး များ ကို အ ရှင့် အ တွက် လုပ် ကြ ပါ ဦး မည်။ အ ရှင် မင်း ပွဲ တော် တည် နေ စဉ်၊ ကျွန် မ ထုံ သော နာ ဒု ဆီ မွှေး သည် ပျံ့ နှံ့ လေ ၏။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ သည်၊ ရင် သား ကြား ၌ ထား သော မု ရန် ခဲ နှင့် တူ၏။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ သည်၊ အင်္ဂေ ဒိ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် မှ ပေါက် သော ဒန်း ပွင့် ခိုင် နှင့် တူ ၏။ ငါ၏ ချစ် ဆွေ၊ သင် သည် အ ဆင်း လှ ပေ၏။ အ လွန် လှ ပေ၏။ စ က္ခု လည်း ချိုး မျက် စိ နှင့် တူ ၏။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ၊ အ မောင် သည်၊ အ ဆင်း လှ၍ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အိပ် ရာ သည် စိမ်း လန်း၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ အိမ် တိုင် ထုပ် လျောက် များ သည်၊ သစ် က တိုး၊ ဒိုင်း ကျား များ လည်း၊ ထင်း ရူး ဖြစ် သ တည်း။ ကျွန် မ သည် ရှာ ရုန် နှင်း ဆီ ပန်း၊ ကွင်း ပြင်၌ ပေါက် သော နှင်း ပန်း ဖြစ် ပါ၏။ ငါ ချစ် ဆွေ လည်း၊ သ တို့ သ မီး စု ထဲ မှာ၊ ဆူး ကြား တွင် နှင်း ပန်း ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ သည်၊ သ တို့ သား စု ထဲ မှာ၊ တော ပင် စု တွင် သစ် သော့ ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ ကျွန် မ သည် သူ၏ အ ရိပ်၌၊ နှစ် သက် ခို ဝင်၍၊ အ သီး ကို မြိန် ရှက် စွာ စား ရ၏။ ပျော် ပွဲ အိမ် သို့ ကျွန် မ ကို ဆောင် သွား၍၊ ကျွန် မ အ ပေါ်၌ မေ တ္တာ တော် အောင် လံ ကို စိုက် ထူ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ကျွန် မ သည် ဝေ ဒ နာ ကပ် အောင် ချစ် သည် ဖြစ်၍၊ စ ပျစ် ပျဉ် နှင့် အား ဖြည့် လျက်၊ သစ် သော့ သီး နှင့် သက် သာ ခွင့် ရ ပါ စေ။ အ ရှင်၏ လက် ဝဲ လက် သည် ကျွန် မ ဦး ခေါင်း ကို ထူ မ လျက်၊ လက်ျာ လက် လည်း ပိုက် ဖက် ပါ စေ။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ အ လို အ လျောက် မ ဖြစ် ပွား မီ၊ မ ထ ကြွ မ နှိုး ဆော် စေ ခြင်း ငှာ၊ တော ရှိ သ မင် ဒ ရယ် မ တို့ ကို တိုင် တည်၍ ကျွန် မ တောင်း ပန် ပါ ၏။ ကျန် မ ချစ် သူ ၏ အ သံ တ ကား၊ ကြည့် လော့။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် တို့ အ ပေါ်၌ ခုန် ပေါက် လျက် လာ ပြီ။ ကျွန် မ ချစ် သူ သည်၊ ပျို ရွယ် သော သ မင် ဒ ရယ် နှင့် တူ၏။ ကြည့် လော့။ ထ ရံ ပြင် မှာ ရပ် လျက်၊ ပြူ တင်း ဝ က ကြည့် လျက်၊ အ ခန်း ဆီး ကြား မှာ ချောင်း လျက် နေ ၏။ ချစ် သူ သည်၊ ကျွန် မ အား ပြော ဆို သည် မှာ၊ ငါ၏ ချစ် ဆွေ အ လှ၊ ထ၍ ထွက် လာ ခဲ့ ပါ။ ဝ သ န္တ ကုန် လွန်၍၊ မိုး လည်း ကင်း ခဲ့ ပြီ။ မြေ ပေါ် မှာ ပန်း များ ပွင့်၍၊ ကြွေး ကြော် ချိန် ရောက် လေ ပြီ။ နေ ပြည်၌ ချိုး ငှက် တို့ တွန် ကူ သံ ကို လည်း ကြား ရ ၏။ သ ဖန်း ပင် သည်၊ အ သီး စိမ်း ကို မှည့် ဝင်း စေ၍၊ စ ပျစ် ပင် လည်း ပွင့် လျက် မွှေး ကြိုင် ပြီ။ ငါ့ ချစ် ဆွေ အ လှ၊ ထ၍ လာ ခဲ့ ပါ။ ကမ်း ပါး ရံ ကွယ် ရာ ကျောက် တွင်း ၌ ခို နေ သော ငါ့ ချိုး ငှက်၊ သင်၏ မျက် နှာ လှ၍ စ ကား ချို သော ကြောင့်၊ မျက် နှာ ကို မြင် လျက် စ ကား ကို ကြား ပါ ရ စေ။ ငါ တို့၏ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် သည်၊ ပွင့် လျက် ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ ထို စ ပျစ် ပင် များ ကို ဖျက် တတ် သော မြေ ခွေး များ နှင့် မြေ ခွေး ငယ် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ကြ လော့။ ချစ် သူ သည် ကျွန် မ ပိုင်၊ ကျွန် မ လည်း အ ရှင် ပိုင် ဖြစ် ပါ၏။ နှင်း တော တွင် ထိန်း ကျောင်း လေ့ ရှိ၏။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ၊ ည နေ ချမ်း တိုင်၍ အ ရိပ် မ ပျောက် မီ၊ ဗေ သာ တောင် ပေါ် မှာ ပျို ရွယ် သော သ မင် ဒ ရယ် ကဲ့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ သည် ညဉ့် အ ခါ စက် ရာ ပေါ် တွင်၊ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ အ ရှင် ကို ရှာ စမ်း၍ မ တွေ့ လျှင်၊ ကျွန် မ က၊ မြို့ ကို လှည့် လည်၍၊ လမ်း မ လမ်း ကြား များ တွင်၊ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ အ ရှင် ကို ရှာ ဘွေ မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ပါ။ မြို့ ကို လှည့် ပတ် သော ကင်း သ မား တို့ နှင့်၊ ကျွန် မ တွေ့ ဆုံ သော်၊ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ အ ရှင် ကို တွေ့ မြင် ကြ သ လော ဟု မေး မြန်း၏။ သူ တို့ နှင့် အ နည်း ငယ် လွန် မှ၊ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ အ ရှင် ကို ကျွန် မ တွေ့ လျှင်၊ အ ရှင် ကို ဆွဲ ကိုင် လျက်၊ ကျွန် မ ကို သ န္ဓေ လွယ် သော မိ ခင်၏ တိုက် ခန်း သို့ မ ခေါ် မ သွင်း မှီ မ လွှတ် ချေ။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ချစ် ခြင်း မေတ္တာ အ လို အ လျောက် မ ဖြစ် ပွား မီ၊ မ ထ ကြွ မ နှိုး ဆော် စေ ခြင်း ငှာ၊ တော ရှိ သ မင် ဒ ရယ် မ တို့ ကို တိုင် တည်၍ ကျွန် မ တောင်း ပန် ပါ၏။ မု ရန် လော ဗန် စ သော၊ ကုန် သည် တို့၏ နံ့ သာ ပြောင်း အ မျိုး မျိုး ကို မီး ရှို့ ရာ အ ခိုး တိုင် သဏ္ဌာန်၊ တော မှ ကြွ လာ သော အ ရှင် ကား၊ မည် သူ နည်း။ ရှော လ မုန် မင်း၏ ယဉ် တော် ပေ တ ကား။ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ အ နက်၊ သူ ရဲ ကောင်း ခြောက် ဆယ် တို့ ခြွေ ရံ လျက် ပါ၏။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် စစ် မှု စစ် ရေး ကို ကျွမ်း ကျင် လျက်၊ ထား ကိုင် သူ ရဲ များ ဖြစ် သည် နှင့်၊ ညဉ့် အ ခါ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ ဓား ကို ခါး တွင် ဆောင် ထား လျက် ရှိ၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည်၊ လေ ဗ နုန် ထွက် သစ် သား ဖြင့်၊ ယဉ် တော် ကို စီ မံ သည် မှာ၊ ကွန်း စင် တိုင် များ ကို ငွေ ဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပ လ္လင် တံ ကဲ ကို ရွှေ ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ နေ ရာ တော် ကို က မ္ပ လာ နီ ဖြင့် လည်း ကောင်း ပြီး စေ တော် မူ၏။ အ တွင်း ကို မူ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့ သည်၊ မေ တ္တာ နှင့် ချယ် လှယ် ကြ ပြီ။ အ ချင်း ဇိ အုန် သ တို့ သ မီး တို့၊ စု လျား ပတ်၍ လက် ထပ် သော နေ့၊ နှ လုံး တော် ကြည် ရွှင် သော နေ့၌၊ မယ် တော် တင် သည့် သ ရ ဖူ ကို၊ ဆင် ယင် တော် မူ သော ရှော လ မုန် မင်း အား၊ သွား၍ ဖူး မြော် ကြ လော့။ ငါ၏ ချစ် ဆွေ၊ သင် သည် အ ဆင်း လှ ပေ၏။ အ လွန် လှ ပေ၏။ ရှေ့ ကာ အောက် စ က္ခု သည်၊ ချိုး မျက် စိ နှင့် တူ၏။ ဆံ ပင် သည် လည်း၊ ဂိ လဒ် တောင် ထိပ် တွင် ဝပ် နေ သော ဆိတ် အုပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ သင်၏ သွား များ သည်၊ အ မွေး ညှပ်၍ ရေ ချ ရာ မှ တက် လာ သော သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ စင် ကြယ် သည့် ပြင်၊ ရှဉ်း ပဲ့ မ ဟုတ်၊ ရှဉ်း စုံ ဖြစ် ကြ၏။ နှုတ် ခမ်း လည်း နီ မြန်း သော ကြိုး နှင့် တူ လျက်၊ သာ ယာ သော စ ကား ရှိ သည့် ပြင်၊ ရှေ့ ကာ အောက် နား ထင် သည်၊ သ လဲ ရောင် နှင့် တူ၏။ လည် တိုင် သည်၊ သူ ရဲ ကိုင် ဒိုင်း လွှား တစ် ထောင် သွင်း ထား ရန်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း တည် ဆောက် သော လက် နက် တိုက် တည်း ဟူ သော ရဲ တိုက် နှင့် တူ၏။ ရင် သား နှစ် ဖက် သည်၊ နှင်း တော တွင် ကျက် စား သော ဒ ရယ် ငယ် အ စုံ နှင့် တူ၏။ ည နေ ချမ်း တိုင်၍ အ ရိပ် မ ပျောက် မီ၊ ငါ သည် မု ရန် တောင် နှင့် လော ဗန် ကုန်း သို့ ပြန် သွား တော့ မည်။ ငါ၏ ချစ် ဆွေ၊ သင် သည် ခြောက် ပြစ် ကင်း၍၊ တစ် ကိုယ် လုံး လှ ပေ၏။ ငါ နှင့် အ တူ၊ လေ ဗ နုန် တောင် က လိုက် ပါ အ မယ်၊ အ တူ မ ကွာ လေ ဗ နုန် တောင် က လိုက် ပါ။ အာ မ န တောင်၊ ရှ နိ ရ တောင်၊ ဟေ ရ မုန် တောင် ထိပ် များ နှင့်၊ ခြင်္သေ့ အောင်း ရာ တွင်း၊ ကျား သစ် ခို ရာ တောင် များ ပေါ် က ရှု ကြည့် ပါ။ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ ကြင် ရာ၊ သင် သည် ငါ့ နှ လုံး ကို ဆွဲ ယူ ပြီ။ မျက် စိ တ ကြည့်၊ လည် တ လှည့် ဖြင့် ငါ့ နှ လုံး ကို ဆွဲ ယူ ပြီ။ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ ကြင် ရာ။ သင်၏ မေ တ္တာ သည် တင့် တယ် ပေ၏။ သင်၏ မေ တ္တာ သည် စ ပျစ် ရည် ထက် ချို လှ ပေ၏။ လိမ်း ကျံ သော ဆီ လည်း နံ့ သာ အ မျိုး မျိုး ထက် မွှေး ကြိုင် လှ ပေ၏။ ငါ့ ကြင် ရာ၊ ပျား ရည် စစ် သည် သင့် နှုတ် ခမ်း မှ ယို ထွက် တတ်၏။ လျှာ အောက် တွင် နို့ ရည် နှင့် ပျား ရည် ရှိ၏။ အ ဝတ် တန် ဆာ လည်း၊ လေ ဗ နုန် အ မွှေး အ ကြိုင် ကဲ့ သို့ သင်း လှိုင် လျက် ရှိ၏ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ ကြင် ရာ သည်၊ စည် ကား သော ဥ ယျာဉ်၊ ကာ ရံ သော စမ်း ပေါက်၊ တံ ဆိပ် ခတ် သော ရေ တွင်း ဖြစ် ပေ၏။ သင်၏ ပေါက် စ အ ပင် များ ကား၊ အ ထူး အ မြတ် သီး တတ် သော သ လဲ ခြံ၊ နာ ဒု ပင် များ နှင့် ဒန်း ခြံ၊ နာ ဒု၊ စ ပါး လင်၊ ကြံ၊ သစ် ကြမ်း ပိုး မှ စ သော၊ လော ဗန် ပင် အ မျိုး မျိုး၊ မု ရန်၊ အ ကျော် များ နှင့် အ ကောင်း ဆုံး သော နံ့ သာ ပင် အ မျိုး မျိုး တည်း။ သင် သည် ဥ ယျာဉ် စမ်း ပေါက်၊ စမ်း ရေ တွင်း၊ လေ ဗ နုန် တောင် မှ ထွက် စီး သော ရေ အ ယဉ် ဖြစ် သ တည်း။ မြောက် လေ ဆော် ပါ။ တောင် လေ သွင်း ပါ။ မွှေး ကြိုင် သော ရ နံ့ သင်း ပျံ့ စေ ရန်၊ ကျွန် မ ဥ ယျာဉ် ပေါ် သို့ သွေး ပါ။ ကျွန် မ ချစ် သူ သည်၊ ကိုယ့် ဥ ယျာဉ် တော် သို့ ဝင်၍၊ ထူး မြတ် သော အ သီး ကို သုံး ဆောင် တော် မူ ပါ စေ။ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ ကြင် ရာ၊ ငါ့ ဥ ယျာဉ် ထဲ သို့ ငါ ဝင် လာ ပြီ။ မု ရန် နှင့် ဒန်း ခိုင် ကို ငါ ဆွတ် ယူ ပြီ။ ငါ့ ပျား ရည် နှင့် ပျား လ ပို့ ကို စား၍၊ နို့ ရည် နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို သောက် လေ ပြီ။ ငါ့ အ ဆွေ တို့၊ စား ကြ လော့။ ငါ့ မိတ် ဆွေ တို့၊ သောက် ကြ လော့။ ဝ စွာ သောက် ကြ လော့။ ကျွန် မ သည်၊ ကိုယ် အိပ် လျက် စိတ် နိုး စဉ်၊ တံ ခါး ကို ခေါက် သော ကျွန် မ ချစ် ဆွေ၏ စ ကား သံ မှာ၊ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ ချစ် ဆွေ၊ ငါ့ ချိုး ငှက်၊ ငါ့ စင် ကြယ် သူ၊ ဖွင့် ပါ။ ငါ့ ဦး ခေါင်း သည် နှင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ ကေ သာ လည်း ညဉ့် နှင်း ပေါက် နှင့်လည်း ကောင်း ပြည့် လျက် ရှိ ပါ၏ ဟု ဆို လျှင်၊ ကျွန် မ မှာ နေ့ အ ဝတ် ကို ချွတ် ပါ ပြီ။ မည် သို့ ပြန် ဝတ် ရ အံ့ နည်း။ ခြေ ကို ဆေး ပါ ပြီ။ မည် သို့ ပြန် ညစ် ရ အံ့ နည်း ဟု ပြန် ပြော သော်၊ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ သည်၊ လက် တော် ကို အ ခန်း ဆီး ကြား က သွင်း လှမ်း ရာ၊ သ နား ကြင် နာ သ ဖြင့်၊ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ့ အား ဖွင့် ပေး ရန် ထ သော အ ခါ၊ လက် မှ မု ရန်၊ လက် ချောင်း များ မှ မု ရန် ဆီ သည်၊ တံ ခါး ကျင် ပေါ် သို့ အ စက် စက် ကျ လျက်၊ ချစ် သူ့ အား ကျွန် မ ဖွင့် ပေး ရာ၊ ချစ် သူ မ ရှိ၊ ပြန် ဆုတ် နှင့် လေ ပြီ။ ပြန် ဆုတ် သော ကြောင့် အား လျော့၍၊ ရှာ သော် မ တွေ့။ ခေါ် သော် လည်း မ ထူး ချေ။ မြို့ ကို လှည့် ပတ် သော ကင်း သ မား တို့ နှင့် တွေ့ လျှင်၊ ကျွန် မ ကို နာ ကျင် စွာ ရိုက် နှက် ကြ သည့် ပြင်၊ မြို့ ရိုး စောင့် တို့ လည်း ခြုံ ပ ဝါ ကို လု ယူ ကြ၏။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ ကို တွေ့ က၊ ဝေ ဒ နာ ကပ် အောင် ချစ် ခင် သည် ဟု ကြား ပြော မည့် အ ကြောင်း၊ ကျွန် မ တောင်း ပန် ပါ၏။ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် အ ဆင်း လှ သော အစ် မ၊ သင့် ချစ် သူ သည် အ ခြား ချစ် သူ တို့ နှင့် မည် သို့ ခြား နား သ နည်း။ ကျွန် မ တို့ ကို ထို သို့ တောင်း ပန် လောက် အောင်၊ သင့် ချစ် သူ သည် အ ခြား ချစ် သူ တို့ နှင့် မည် သို့ ခြား နား သ နည်း။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ သည်၊ အ ဆင်း ဖြူ ခြင်း၊ နီ ခြင်း များ နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ လူ တစ် သောင်း အ ပေါ် တွင်၊ အ ထွဋ် အ မြတ် ဖြစ် ပါ၏။ ဦး ရေ မှာ ရွှေ စင်၊ ဆံ ပင် မှာ ကျီး မွေး ရောင် ကဲ့ သို့ ထူ ထပ် စွာ နက်၏။ မျက် လုံး မျက် ကွင်း သည်၊ နို့ ရည်၌ နှစ် ချိုး လျက်၊ မောက် ဖြိုး သော မြစ် ရေ ပေါ် တွင် ဝပ် နေ သော ချိုး နှင့် တူ၏။ ပါး သည် နံ့ သာ ပေါင် ဒန်း ခိုင် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ နှုတ် ခမ်း လည်း မု ရန် ဆီ အ စက် စက် ကျ လျက် နှင်း ပန်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ်၏။ လက် များ သည်၊ မျက် ရွဲ စီ သော လက် ဝတ် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် လည်း နီ လာ ဖြင့် စီ ချယ် သော ဆင် စွယ် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း ဖြစ်၏။ ခြေ များ သည် ရွှေ စင် ခုံ၌ စိုက် ထား သော ကျောက် ဖြူ တိုင် နှင့် တူ၏။ ရူ ပ ကာ ယ လည်း လေ ဗ နုန် တောင် နှင့် တူ လျက်၊ သစ် က တိုး ပင် ကဲ့ သို့ ထူး မြတ် ပေ၏။ နှုတ် သည် အ လွန် ချို၍၊ တစ် ကိုယ် လုံး ပင် နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ထို သို့ သော သူ သည် ငါ့ ချစ် သူ၊ ငါ့ ချစ် ဆွေ ဖြစ် သ တည်း။ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် အ ဆင်း လှ သော အစ် မ၊ သင့် ချစ် သူ သည်၊ အ ဘယ် အ ရပ် သို့ သွား သ နည်း၊ ကျွန် မ တို့ လည်း သင် နှင့် အ တူ လိုက် ရှာ ရန်၊ သင့် ချစ် သူ ကား၊ အ ဘယ် အ ရပ် သို့ လှည့် သွား သ နည်း။ ကျွန် မ ၏ ချစ် သူ သည်၊ သူ့ ဥ ယျာဉ်၌ စား သောက်၍၊ နှင်း ပန်း များ ကို ဆွတ် ယူ ရန်၊ ဥ ယျာဉ် အ တွင်း၊ ဒန်း ခင်း သို့ ဆင်း သွား လေ၏။ ချစ် သူ သည် ကျွန် မ ပိုင်၊ ကျွန် မ လည်း အ ရှင် ပိုင် ဖြစ် ပါ၏။ နှင်း တော၌ ထိန်း ကျောင်း လေ့ ရှိ၏။ ငါ့ ချစ် ဆွေ၊ သင် သည် တိ ဇ ရ မြို့ ကဲ့ သို့ လှ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကဲ့ သို့ တင့် တယ်၏။ တပ် အောင် လံ ကဲ့ သို့ ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ်၏။ သင့် မျက် စိ သည် ငါ့ ကို လှန့် သော ကြောင့် လွှဲ ပါ။ ဆံ ပင် လည်း ဂိ လဒ် တောင် ထိပ်၌ ဝပ် နေ သော ဆိတ် အုပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ သင်၏ သွား များ သည်၊ ရေ ချ ရာ မှ တက် လာ သော သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ စင် ကြယ် သည့် ပြင်၊ ရှဉ်း ပဲ့ မ ဟုတ်၊ ရှဉ်း စုံ ဖြစ် ကြ၏။ ရှေ့ ကာ အောက် နား ထင် သည်၊ သ လဲ ရောင် နှင့် တူ၏။ မိ ဖု ရား ခြောက် ဆယ်၊ မောင်း မ ငယ် ရှစ် ဆယ်၊ ရံ ရွေ တော် မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင် ရှိ သော် လည်း၊ ငါ့ ချိုး ငှက်၊ ငါ့ စင် ကြယ် သူ ကား တစ် ပါး တည်း ရှိ၏။ ဖွား မြင် သူ မိ ခင်၌ အ မြတ် ဆုံး သော သ မီး ဖြစ် သ ဖြင့်၊ မြင် ရုံ မျှ ပင် လူ့ သ မီး တို့ ဩ ဘာ ပေး လျက်၊ မိ ဖု ရား များ နှင့် မောင်း မ ငယ် တို့ လည်း ချီး မွမ်း ကြ၏။ လ ကဲ့ သို့ တင့် တယ် လျက်၊ နေ ကဲ့ သို့ ကြည် လင် လျက်၊ တပ် အောင် လံ ကဲ့ သို့ ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ နေ အ ရုဏ် ကဲ့ သို့ စီး ကြည့် သော အ ပျို ကား၊ မည် သူ နည်း။ စ ပျစ် ပင် သန် မ သန်၊ သ လဲ ပင် ပွင့် မ ပွင့်၊ ရှု ကြည့် ရန် လည်း ကောင်း၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ၌ အ ညှောက် အ စို့ ကို ရှု ကြည့် ရန် လည်း ကောင်း၊ သစ် ကြား ဥ ယျာဉ် ထဲ သို့ ကျွန် မ ဆင်း သွား ရာ၊ မ ဆင် ခြင် သေး မီ ပင်၊ မင်း စီး မင်္ဂ လာ ရ ထား ပေါ် တွင် ကျွန် မ တမ်း တ ဆဲ တက် စီး ရ လေ၏။ အ ချင်း ရှု လံ မြို့ သူ၊ ပြန် လာ ပါ။ ပြန် လာ ပါ။ သင့် ကို ကျွန် မ တို့ ရှု မြင် ရန် ပြန် လာ ပါ၊ ပြန် လာ ပါ။ အ ငြိမ့် နှစ် ပွဲ က သည် ကို ရှု ကြည့် သ ကဲ့ သို့၊ ရှု လံ မြို့ သူ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရှု ကြည့် ရ မည် နည်း။ အ ချင်း မင်း သ မီး၊ ခြေ နင်း စီး လျက်၊ သင်၏ ခြေ များ သည် တင့် တယ် လေ စွ။ သင်၏ ခါး တိုင် သည်၊ ပ ညာ သည် ပြု လုပ် သော ရ တ နာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ၏။ သင်၏ ချက် လည်း၊ စ ပျစ် ရည် ထည့် သော ဖ လား သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ဝမ်း သည်၊ နှင်း ပန်း စီ ချယ် သော စ ပါး ပုံ အ ဆင်း နှင့် တူ၏။ ရင် သား နှစ် ဘက် သည်၊ နှင်း တော တွင် ကျက် စား သော ဒ ရယ် ငယ် အ စုံ နှင့် တူ၏။ လည် တိုင် သည်၊ ဆင် စွယ် ရဲ တိုက် နှင့် လည်း ကောင်း မျက် စိ တို့ သည်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့၊ ဗာ သ ရ ဗ္ဗိမ် တံ ခါး အ နီး ရှိ ရေ ကန် နှင့် လည်း ကောင်း၊ နှာ ခေါင်း သည်၊ ဒ မာ သက် မြို့ ကို မျက် နှာ မူ သော လေ ဗ နုန် ရဲ တိုက် နှင့် လည်း ကောင်း တူ ၏။ ဦး ခေါင်း သည် က ရ မေ လ တောင်၊ ဆံ လည်း ပျား တုံး ရောင် နှင့် တူ၍၊ မင်း ကြီး ပင် ကေ သာ ဖြင့် နှောင် ဖွဲ့ လျက် ရှိ၏။ ငါ့ ချစ် ခင် သူ၊ သင် သည် မွေ့ လျော် ရာ အ မျိုး မျိုး ထက် လှ ပ၍၊ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် ပေ၏။ သင်၏ အ ရပ် အ မောင်း သည် စွန် ပ လွံ ပင်၊ ရင် သား လည်း သီး ပြွတ် နှင့် တူ၏။ စွန် ပ လွံ ပင် ကို တက်၍၊ အ ခက် အ လက် များ ကို ကိုင် မည် ဟု ငါ အောက် မေ့ သည့် အ လျောက်၊ ရင် သား များ သည် စ ပျစ် သီး ပြွတ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရှူ ထုတ် သော လေ သည် သစ် သော့ သီး ရ နံ့ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ နှုတ် သည် အိပ် ပျော် သူ တို့ ခံ တွင်း သို့ ဝင် ရ သော၊ ငါ့ ချစ် သူ သောက် လွယ် သော စ ပျစ် ရည် အ ကောင်း ဆုံး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ပါ စေ။ ချစ် သူ သည် ကျွန် မ ပိုင် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် သည် ကျွန် မ ကို နှစ် သက် တတ်၏။ ကြွ ပါ။ ကျွန် မ ချစ် သူ ကြွ ပါ။ တော သို့ သွား၍ ရွာ များ၌ တည်း ခို ကြ ကုန် အံ့။ နံ နက် အ ချိန် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် သို့ သွား ပြီး လျှင် စ ပျစ် ပင် သန် မ သန်၊ ဖူး မ ဖူး၊ သ လဲ ပင် လည်း ပွင့် မ ပွင့် များ ကို ရှု ကြည့် ကြ ကုန် အံ့။ ထို အ ရပ်၌ ကျွန် မ၏ မေ တ္တာ ကို အ ရှင် အား အပ် နှင်း ပါ မည်။ အ နု ဆေး ပင် များ သည် မွှေး ကြိုင် ပါ၏။ ထူး မြတ် သော အ သီး၊ အ သစ် အ ဟောင်း အ မျိုး မျိုး ကို၊ ကျွန် မ တို့ အ ခန်း တံ ခါး အ ထက်၊ အ ရှင့် အ ဖို့ ရံ ထား ပါ ပြီ။ ကျွန် မ ချစ် သူ။ အ ရှင် သည်၊ ကျွန် မ မိ ခင်၏ နို့ ကို သောက် စို့ သော မောင် ရင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ လို ပါ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင်၊ ပြင် ပ မှာ တွေ့၍ ကျွန် မ နမ်း ရှုပ် သော် လည်း၊ သူ တစ် ပါး ကဲ့ ရဲ့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ကျွန် မ သည် အ ရှင် ကို လမ်း ပြ၍၊ ကျွန် မ ကို သွန် သင် စေ ရန်၊ မိ ခင့် တိုက် ခန်း သို့ ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင်၊ အ နံ့ ဆေး ကူ သော စ ပျစ် ရည် နှင့် သ လဲ ရည် ကို ကျွန် မ တိုက် ပါ မည်။ အ ရှင်၏ လက် ဝဲ လက် သည် ဦး ခေါင်း ကို ထူ မ လျက်၊ လက်ျာ လက် လည်း ပိုက် ဘက် ပါ စေ။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ချစ် ခြင်း မေတ္တာ အ လို အ လျောက် မ ဖြစ် ပွား မီ၊ မ ထ ကြွ မ နှိုး ဆော် စေ ခြင်း ငှာ၊ ကျွန် မ တောင်း ပန် ပါ၏။ ကိုယ့် ချစ် သူ နှင့် ယှဉ်၍၊ တော မှ လာ သော သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ သင့် အ မိ သည်၊ ဝေ ဒ နာ ခံ၍ သင့် ကို မွေး ဘွား ရာ အ ရပ်၊ သစ် သော့ ပင် အောက် တွင် သင့် ကို မေ တ္တာ နှိုး ဆော် ခဲ့ ပြီ။ ကျွန် မ ကို၊ အ ရှင့် နှ လုံး ပေါ်၌လည်း ကောင်း လက် ရုံး တော် ပေါ်၌လည်း ကောင်း၊ တံ ဆိပ် ကဲ့ သို့ ဆောင် တော် မူ ပါ။ အ သို့ ဆို သော်။ မေတ္တာ သည် သေ ခြင်း နှင့် အ မျှ တန် ခိုး ကြီး ပါ၏။ မ ရှု ဆိတ် နိုင် ခြင်း လည်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ နှင့် အ မျှ ရက် စက် လျက်၊ အ ရှိန် လည်း၊ မီး အ ရှိန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ ရှိန် တော် ဖြစ်၏။ ရေ များ သည်၊ မေ တ္တာ ရှိန် ကို မ သတ် နိုင်။ ရေ အ ယဉ် လည်း မ လွှမ်း မိုး နိုင်။ လူ သည်၊ မေ တ္တာ ကို ပိုင် သ မျှ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ နှင့် လဲ လှယ် ခဲ့ လျှင်၊ မု ချ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ငါ တို့၌ ရင် သား မ ပေါ် သေး သော ညီ မ တစ် ယောက် ရှိ၏။ တောင်း ရမ်း သော နေ့ ရက် တွင်၊ ထို ညီ မ အ တွက် မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း။ မြို့ ရိုး သ ဖွယ် ဖြစ် လျှင်၊ ငွေ ပြ အိုး တည် ဆောက် လိမ့် မည်။ တံ ခါး သ ဖွယ် ဖြစ် လျှင် မူ ကား၊ ထင်း ရူး ပျဉ် ဖြင့် ကာ ရံ လိမ့် မည်။ ကျွန် မ သည် မြို့ ရိုး သ ဖွယ်၊ ရင် သား လည်း ရဲ တိုက် သ ဖွယ် ဖြစ် ပါ၍၊ အ ရှင့် မျက် မှောက်၌ ငြိမ် သက် ရာ ရောက်၏။ ရှော လ မုန် မင်း သည်၊ ဗာ လ ဟာ မုန် ခ ရိုင်၌ ပိုင် ရှိ သော စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို၊ ဥ ယျာဉ့် စောင့် တို့ အား၊ အ ငှား ချ ထား သည့် အ တိုင်း၊ အ သီး အ နှံ အ တွက် ငွေ တစ် ထောင် စီ၊ အ သီး သီး ဆက် သွင်း ရ ကြ၏။ အို ရှော လ မုန် မင်း၊ ကိုယ် တော် သည် ထို ငွေ တစ် ထောင် စီ ကို ခံ ယူ လျက်၊ အ သီး စောင့် ထိန်း သူ တို့၌၊ နှစ် ရာ စီ ရ ပါ လေ စေ။ အ ကျွန်ုပ် ပိုင် သော စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို ကား၊ လက် ဝယ် သိမ်း ထား တော့ မည်။ ဥ ယျာဉ် များ၌ နေ တတ် သူ၊ သင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည်၊ သင့် စ ကား သံ ကို ကြား နာ ခွင့် ရ ကြ၏။ ငါ လည်း ကြား ပါ ရ စေ။ ကျွန် မ၏ ချစ် သူ အ လျင် အ မြန် လာ၍ နံ့ သာ တောင် ပေါ် မှာ၊ ပျို ရွယ် သော သ မင် ဒ ရယ် ကဲ့ သို့ ပြု တော် မူ ပါ။ ယု ဒ ဘု ရင် ဩ ဇိ မင်း၊ ယော သံ မင်း၊ အာ ခတ် မင်း၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း တို့ လက် ထက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယုဒ ပြည် ကို ရည်၍ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ မြော် မြင် ရ သည့် ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ကား။ အ ချင်း ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် နာ ယူ ကြ လော့။ ငါ မွေး မြူ ချီး မြှောက် ခဲ့ သော သား သ မီး တို့ သည် ငါ့ ကို ပုန် ကန် ကြ ပြီ။ နွား သည် ကိုယ့် အ ရှင် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မြည်း သည် ကိုယ့် သ ခင် ကျွေး ရာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သိ တတ်၏။ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဣ သ ရေ လ မှာ မူ မ သိ ကျွမ်း၊ မ ချင့် ချိန် တတ် ဟူ ၍ တည်း။ အ ပြစ် ပြု၍ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် တတ် သော လူ မျိုး၊ အ ဆိုး ပြု၍ ဖောက် ပြန် တတ် သော အ နွယ် သား တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို မ ထီ လေး စား ပြု လျက် ဆုတ် ခွာ ကြ လေ ပြီ။ သင် တို့ သည် ဆက် လက် ဖောက် ပြန် သ ဖြင့်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ဒဏ် ခံ လို သေး သ နည်း။ တစ် ခေါင်း လုံး နာ၍ စိတ် အ ကြွင်း မဲ့ ပူ ပန် ကြ သည့် ပြင်၊ ခြေ ဖ ဝါး မှ ဦး ခေါင်း ထိ သန် စွမ်း တော့ သည် မ ဟုတ်။ ရိုက် နှက် ခြင်း၊ နာ ကျင် ခြင်း နှင့် တ ကွ သွေး စိမ်း တည် သော အ နာ သက် သက် ဖြစ် လျက် မ ညှစ် မ စည်း၊ ဆီ မ လူး ကြ ပါ တ ကား။ သင် တို့ ပြည် သည် လူ ဆိတ် ညံ လျက်၊ မြို့ များ လည်း မီး လောင် ပြီး ဖြစ် လျက်၊ မြေ ကား သင် တို့ ရှေ့ လူ မျိုး ခြား တို့ မျို စား ကြ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဖြို ဖျက် သည့် နည်း တူ ဆိတ် ညံ ခဲ့ လေ ပြီ။ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် မှာ၊ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ရာ၌ တဲ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သ ခွား ခင်း ရာ၌ လင့် စင် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ဝိုင်း ဝန်း ခံ ရ သော မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကျန် ရစ် ရှာ လေ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ ၌ အ နည်း ငယ် ကို ချန် ထား တော် မ မူ လျှင်၊ ငါ တို့ သည် သော ဒုံ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဂေါ မော ရ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။ သော ဒုံ မင်း တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ဂေါ မော ရ မြို့ သူ မြို့ သား တို့၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် ကို နာ ယူ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ သင် တို့ မြောက် မြား စွာ ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ကား၊ ငါ၌ မည် သို့ အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ မီး ရှို့ ပူ ဇော် သော သိုး နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင်၏ ဆီ ဥ ကို ငါ ညီး၏။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် အ သွေး ကို လည်း မ နှစ် မြို့။ ငါ့ မျက် နှာ ကို အ ဖူး လာ သော အ ခါ တံ တိုင်း တော် တွင် သင် တို့ ခြေ နင်း မှု ကို မည် သူ လို သ နည်း။ စက် ဆုပ် ရာ ရ နံ့ သ ဖွယ် အ ချည်း နှီး သော ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ထပ် မံ၍ မ ဆောင် ခဲ့ ကြ နှင့်။ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ များ နှင့်၊ အ စု အ ရုံး မျှ စု ရုံး ခြင်း၊ အ ဓ မ္မ ပါ သော စည်း ဝေး ခြင်း များ ကို ငါ မ ခံ နိုင်။ သင် တို့၏ လ ဆန်း ပွဲ နှင့် ပြု မြဲ ပွဲ များ ကို ငါ စိတ် ရွံ ရှာ လျက်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် ဝန် ဖြစ်၍၊ ထမ်း ဆောင် ရ သ ဖြင့် ပင် ပန်း လှ၏။ သင် တို့ လက် အုပ် ချီ သော အ ခါ၊ ငါ မျက် ကွယ် ထား မည်။ များ စွာ ဆု တောင်း သော် လည်း၊ အ သွေး သွန်း သော လက် ကြောင့်၊ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ်။ ဆိုး သွမ်း မှု ကိုငါ့ မျက် မှောက် မှ လွဲ ဖယ် ၍ စင် ကြယ် အောင် ဆေး ကြော ကြ လော့။ ဒု စ ရိုက် ကို ဖြတ်၍ သု စ ရိုက် ကို ပြု ရန် လေ့ လာ ကြ လော့။ တ ရား စောင့် ရန် ရှာ ကြံ လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ ကို ပဲ့ပြင် လျက်၊ ဖ သက် ဆိုး ကို ငဲ့ ညှာ စီ ရင်၍၊ မု ဆိုး မ အ မှု ကို လည်း ရှေ့ ဆောင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ လာ ကြ၊ အ ချင်း ချင်း ချေ ပ ကြ ကုန် အံ့။ သင် တို့ ဒု စ ရိုက် များ က မ္ပ လာ ထည် နှင့် တူ သော် လည်း၊ မိုး ပွင့် သ ဖွယ် ဖြူ ရ လိမ့် မည်။ ပိုး က တ္ထီ ပါ နှင့် အ မျှ နီ သော် လည်း၊ သိုး မွေး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ စိတ် စေ တ နာ ပါ၍ နာ ယူ လျှင်၊ မြေ ထွက် အ ထွဋ် အ မြတ် ကို စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငြင်း ခုန် ၍ ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု လျှင် မူ ကား၊ ဓား စာ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ သ စ္စာ တည် ခဲ့ သော မြို့၊ ပြည့် စုံ စွာ တ ရား စောင့် သော မြို့ သည် ပြည် တန် ဆာ ဖြစ် လေ စွ။ ယ မန် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည် နေ သည် ဖြစ် လျက်၊ ယ ခု လူ သတ် တို့ နေ ကြ သည် တ ကား။။ သင်၏ ငွေ သည် ချော် ဖြစ်၍၊ အ ရက် လည်း ရေ ရော လျက် ရှိ ပြီ။ သင်၏ မင်း တို့ သည် ဖီ ဆန်၍ ခိုး သူ နှင့် ပူး ပေါင်း လျက်၊ ရှိ သ မျှ ပင် လက် ဆောင် တံ စိုး ကို ငဲ့ ကွက် တပ် မက် ကြ၏။ ဖ သက် ဆိုး ကို ငဲ့ ညှာ မ စီ ရင်။ မု ဆိုး မ အ မှု ကို လည်း။ တင် သွင်း ခွင့် မ ပေး ကြ။ ထို့ ကြောင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ၏ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် မှာ၊ ရန် သူ တို့ ကို ငါ လက် စား ချေ ရ မှ၊ ရန် ဘက် တို့ အ ပေါ် တွင် စိတ် ကြေ နပ် လိမ့် မည်။ သင့် အ ပေါ် တွင် လည်း လက် တော် တင် ဖိ ပြီး လျှင် လက် ချား ပေါက်၍ ချော် ကို ထုတ် လျက် ခဲ ကို ချွတ် လိမ့် မည်။ ရှေး လွန် လေ ပြီး သော အ ခါ ကဲ့ သို့၊ တ ရား မင်း နှင့် မင်း တိုင် ပင် တို့ ကို သင်၌ ငါ ဖြစ် ပြန် စေ ပြီး လျှင်၊ သင့် ကို ဖြောင့် မတ် သော မြို့၊ သ စ္စာ စောင့် သော မြို့ ဟု သ မုတ် ကြ လိမ့် သ တည်း။ ဇိ အုန် မြို့ သည် တ ရား စောင့် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ပြောင်း လဲ သူ တို့ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ရွေး နုတ် ခွင့် ရ ကြ လျက်။ လွန် ကျူး သူ တို့ နှင့် ပြစ် မှား သူ တို့ မှာ၊ တစ် ပြိုင် နက် ကျိုး ပျက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပစ် သူ တို့ လည်း ပျက် စီး ကြ လ တ္တံ့။ နှစ် သက် သော ညန် ပင် များ ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ကြ လျက်၊ ရွေး ကောက် မြတ် နိုး သော မြိုင် များ အ တွက် အ သ ရေ ပျက် ကြ လျက်။ အ ရွက် ညှိုး နွမ်း သော ညန် ပင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရေ မ ရှိ သော ခြံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ စွမ်း အား ကြီး သူ သည် မှို့ ဖြစ် လျက်၊ သူ့ အ မှု လည်း မီး ပွား ဖြစ် လျက်၊ မည် သူ မျှ မ ငြိမ်း ရ ဘဲ၊ အ တူ ကျွမ်း လောင် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ ပြည် ကို ရည်၍ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ မြော် မြင် ရ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ နောင် လာ လ တ္တံ့ သော ကာ လ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တည် ရာ တောင် သည်၊ တောင် တ ကာ တို့ အ ထွဋ် ဖြစ် လျက်၊ ကုန်း တ ကာ တို့ ထက် ကြီး မြင့် သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ တက် ကြ လိမ့် မည်။ များ ပြား သော လူ မျိုး တို့ လည်း သွား လျက် ပင် လာ ကြ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော်၊ ယာ ကုပ် ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ကြ ကုန် အံ့။ နိဿ ရည်း တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ မည်။ နည်း လမ်း တော် များ သို့ လည်း ငါ တို့ လိုက် သွား အံ့ ဟု ဆို ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် တ ရား တော် သည် ဇိ အုန် တောင် မှ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း၊ ထွန်း ပေါ် လျက်၊ ကိုယ် တော် သည် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ စပ် ကြား၌ စီ ရင်၍ များ ပြား သော လူ မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ တို့ ဓား လက် နက် များ ကို ထွန် သွား၊ လှံ လက် နက် များ ကို တံ စဉ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ ထု လုပ်၍၊ တစ် မျိုး ကို တစ် မျိုး ထင် မံ ဓား ခုတ် ခြင်း၊ စစ် လေ့ ကျက် ခြင်း မ ရှိ ကြ ကုန်။ အ ချင်း ယာ ကုပ် အ နွယ် တို့၊ လာ ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ လင်း တော် တွင် ကျင် လည် ကြ ကုန် အံ့။ အ ရှေ့ ပြည် ဓ လေ့ နှင့် ပြည့်၍။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ ကဲ့ သို့ ဗေ ဒင် ဆ ရာ လုပ် ကြ သည့် ပြင်၊ တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ နှင့် လက် ဆက် ကြ သော ကြောင့်၊ ယာ ကုပ် အ နွယ် တည်း ဟူ သော လူ မျိုး တော် ကို၊ ကိုယ် တော် စွန့် ပစ် တော် မူ ခဲ့ လေ စွ။ သူ တို့ ပြည် သည် ရွှေ ငွေ နှင့် ပြည့်၍၊ ဘ ဏ္ဍာ လည်း မ ကုန် ခန်း နိုင်။ မြင်း နှင့် ပြည့်၍၊ ရ ထား လည်း မ ကုန် ခန်း နိုင်။ ရုပ် တု နှင့် ပြည့်၍၊ လက် ဖြင့် လုပ် သော ကိုယ့် လက် ဖြစ် ကို ကိုး ကွယ် ကြ သည် တ ကား။ ထို့ ကြောင့် လူ ယုတ် သည် ရှုတ် ချ ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ လူ မြတ် သည် နှိမ့် ချ ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ခံ ရ ကြ ပြီ။ ချင်း တို့ အ ပြစ် ကို လည်း လွှတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ဘုန်း အာ နု ဘော် ကြီး၍ ကြောက် မက် ဖွယ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် မှ၊ ကျောက် တောင်၌ ခို ဝင် ခြင်း၊ မြေ မုန့် တွင် ပုန်း အောင်း ခြင်း ပြု လော့။ ထို ကာ လ၊ လူ ယုတ် တို့ သည် မော် သော မျက် နှာ နှိမ့် ချ ခြင်း၊ လူ မြတ် တို့ လည်း မာ န ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လျက်။ ထာ ဝ ရ ဘုရား သာ မြင့် မြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ မည့် နေ့ ရက် တော် သည်၊ မာ န ကြီး၍ ထောင် လွှား မောက် မာ သ မျှ အ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကြီး မြင့် သော လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် နှင့် ဗာ ရှန် ညန် ပင် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကြီး သော တောင် နှင့် မောက် သော ကုန်း ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မြင့် သော ရဲ တိုက် နှင့် ခိုင် လုံ သော မြို့ ရိုး ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ တာ ရှူ သင်္ဘော များ နှင့် ရှု ချင် ဘွယ် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ရှုတ် ချ စေ ရန် သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ လူ ယုတ် တို့ သည် မောက် မော် ရာ မှ ရှုတ် ချ ခြင်း၊ လူ မြတ် တို့ လည်း မာ န နှိမ့် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ မြင့် မြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ရုပ် တု များ လုံး လုံး ပ ပျောက် ကြ မည့် ပြင်၊ မြေ ကြီး ကို လှုပ် ရှား ရန် ထ တော် မူ သော အ ခါ၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် ကြီး၍ ကြောက် မက် ဖွယ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် မှ၊ ကျောက် ဂူ၊ မြေ တွင်း များ သို့ လူ တို့ ခို ဝင် ကြ လိမ့် မည်။ နှာ ခေါင်း ဖြင့် ရှူ ရှိုက် ရုံ မျှ ဖြစ် သော လူ သ တ္တ ဝါ ကို ရှိ ပါ စေ ဦး၊ မည် သို့ အ ရေး ပြု ဖွယ် ရှိ သ နည်း။ သက် ရွယ် ငယ် သူ တို့ ကို မင်း မြှောက်၍ ထင် တိုင်း အုပ် စိုး ကြ လိမ့် မည်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး အ ချင်း ချင်း ညှင်း ပန်း၍ လူ ငယ် က လူ ကြီး ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ လူ ယုတ် က လူ မြတ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စော် ကား လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ လူ တစ် ဦး သည် အ ဘ အိမ် တွင်၊ ညီ အစ် ကို ချင်း ကို ကိုင် ဆွဲ လျက်၊ သင်၌ အ ဝတ် ရှိ သေး သည် နှင့်၊ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု၍၊ ဤ ပြည် ပျက် ကို လက် ခံ ပါ ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း ငါ မ ပြု စု။ အိမ် တွင် လည်း အ စား မဲ့၊ အ ဝတ် မဲ့ ဖြစ်၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ့ ကို မင်း မ မြှောက် ရ ကြ ဟု၊ အ တင်း အ မာ ငြင်း ဆို လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် အ ပြော အ ဆို အ ပြု အ မူ များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု၍ ဘုန်း ရှိ သော စ က္ခု တော် ရှေ့၊ ငြင်း ပယ် ကြ သော ကြောင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပျက် စီး လျက် ယု ဒ ပြည် လည်း ပြို ပျက် ခဲ့ လေ စွ။ ချင်း တို့ မျက် နှာ ကဲ က ပင် သက် သေ ထင် ရှား၍ သော ဒုံ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကဲ့ သို့ မ ထိန် မ ဝှက်၊ အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ ဝံ့ ကြ၏။ ကိုယ် ကို အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြ သော ကြောင့်၊ အ သက်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ တ ကား။ ကိုယ့် အ ကျင့်၏ အ သီး ကို ခံ စား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို ရည်၍ ဖော် ပြ ကြ လော့။ လူ ဆိုး မူ ကား၊ ကိုယ့် လက် မှု အ လျောက် ခံ စား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဆို သော အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ ငါ့ လူ မျိုး မှာ မူ အ သက် အ ရွယ် ငယ် သူ တို့ ညှဉ်း ပန်း ကြ သည့် ပြင်၊ မိန်း မ တို့ လည်း မင်း မူ ကြ လေ ပြီ။ အ ချင်း လူ မျိုး တော် လမ်း ပြ တို့ သည် လမ်း လွဲ စေ လျက်၊ သွား အပ် သော ခ ရီး လမ်း ကို ပင် ဖျောက် ဖျက် ကြ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စွဲ ချက် တင် အံ့ သော ငှာ ထ၍ လူ အ မျိုး မျိုး ကို တ ရား စီ ရင် ရန် ရပ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော်၏ မင်း များ မှ စ သော လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ရား ဆိုင် တော် မူ သည် မှာ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ပါ မျို စား သူ ကား သင် တို့ တည်း။ ဆင်း ရဲ သား တို့ ထံ မှ လု ယက် သ မျှ သည် သင် တို့ အိမ် များ၌ ရှိ ၏။ လူ မျိုး တော် ကို နှိပ် စက် ခြင်း၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ မျက် နှာ ကို ထောင်း ထု ခြင်း ကား အ သို့ နည်း ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဇိ အုန် သ တို့ သ မီး တို့ သည် မာ န မြင့်၍၊ လည် ကြွ လျက်၊ မျက် စိ လော် လည် လျက်၊ ခြေ ချင်း မြည် စေ လျက်၊ စိတ် စိတ် လှမ်း သွား တတ် သော ကြောင့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် သ တို့ သ မီး တို့ ကို၊ တစ် ခေါင်း လုံး အ မာ ရွတ် ဖြစ် စေ၍ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ထား လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ၊ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ခြေ ချင်း၊ ထိပ် စည်း၊ လည် ဆွဲ၊ နား ဆွဲ၊ လက် ကောက်၊ မျက် နှာ ဖုံး၊ စည်း ပုံ၊ ခြေ ကြိုး၊ ခါး စည်း၊ နံ့ သာ ဘူး၊ လက် ဖွဲ့၊ ကြေး မုံ၊ ပိတ် တ ဘက်၊ မ ကိုဋ်၊ ခြုံ ထည် များ၏ တင့် တယ် ခြင်း ကို ပယ် ရှား တော် မူ လျက်၊ အ မွှေး အ ကြိုင် အ စား၊ အ နံ အ စော်၊ ခါး စည်း အ စား လျှော် ကြိုး၊ ဆံ ထုံး အ စား၊ ခေါင်း တုံး၊ ကိုယ် ဝတ် အ စား၊ လျှော် တေ၊ တင့် တယ် ခြင်း အ စား၊ သံ ပူ ကပ် ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ယောက်ျား တို့ သည် ဓား လက် နက် ဖြင့်လည်း‌ ကောင်း၊ သူ ရဲ တို့ လည်း စစ် ပွဲ၌လည်း‌ ကောင်း၊ ကျ ဆုံး ကြ သ ဖြင့်၊ မြို့ တံ ခါး များ သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ၊ မြို့ လည်း လူ ဆိတ် ညံ၍၊ မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ဖွယ် ရာ ရောက် လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ၊ မိန်း မ ခု နစ် ယောက် တို့ သည် ယောက်ျား တစ် ယောက် ကို ကိုင် ဆွဲ လျက်၊ ကျွန် မ တို့၌ အ ရှက် ပ စေ ရန် အ ရှင်၏ နာ မ ကို တွင် စေ ပါ လျှင်၊ ကိုယ့် အ စာ ကို စား၍ ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဝတ် ပါ မည် ဟု တောင်း ပန် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေါက် စေ တော် မူ သော အ ညှောက် သည် တင့် တယ် ပွင့် လန်း၍၊ မြေ အ သီး အ နှံ လည်း ဘေး လွတ် သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အ ဖို့ ဂုဏ် အ သ ရေ ထင် ပေါ် လိမ့် မည်။ ဘုန်း ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် အ မိုး ကြက် အပ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စံ တော် မူ ရာ ဇိ အုန် တောင် နှင့် အ စည်း အ ဝေး များ ပေါ် တွင် နေ့ အ ချိန် မီး ခိုး တိမ် တိုက် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ညဉ့် အ ချိန် မီး လျှံ အ ရှိန် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စီ မံ တော် မူ၍၊ နေ့ အ ချိန် နေ ရောင် ကို ကာ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ မိုး သက် မုန် တိုင်း ကျ ရာ ခို လှုံ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ တဲ သ ဖွယ် ရှိ လိမ့် မည်။ ငါ့ ချစ် ဆွေ၏ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို ရည်၍ အ ဆွေ၏ သီ ချင်း ကို မျက် မှောက်၌ သီ ပါ အံ့။ မြေ ဩ ဇာ ရှိ သော ကုန်း ပေါ် တွင်၊ ငါ့ ချစ် ဆွေ ပိုင် ဥ ယျာဉ် ရှိ ရာ၊ တူး ဖော် ယူ ပစ် ပြီး လျှင် မြတ် သော စ ပျစ် ပင် များ ကို စိုက် ပျိုး လျက်၊ အ လယ်၌ မြော် စင် ကို ဆောက် လုပ်၍၊ ဖိ နင်း ရန် ကျင်း ကို တူး လေ၏။ အ သီး ကောင်း သီး မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း၊ တော သီး သီး လာ ပါ သည် တ ကား။ အ ချင်း ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ ငါ နှင့် ငါ့ ဥ ယျာဉ် စပ် ကြား တွင် ယ ခု ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။ ငါ့ ဥ ယျာဉ်၌ ပြု စု ခဲ့ သော အ မှု ပြင်၊ မည် သို့ ပြု သင့် သေး သ နည်း။ အ သီး ကောင်း သီး မည် ဟု အောက် မေ့ ရာ တော သီး သီး လာ သည် ကား အ သို့ နည်း။ ယ ခု ပင် ဥ ယျာဉ် ပြု လုပ် မည့် အ မှု ကို ငါ ဖော် ပြ ဦး မည်။ စည်း ရိုး ကို ပယ်၍ ကျက် စား ရာ၊ အုတ် ရိုး ကို ဖျက်၍ ကျော် နင်း ရာ အ ဖြစ် ဖြင့်၊ သုတ် သင် ခြင်း၊ တူး ဆွ ခြင်း မ ပြု ဘဲ ဖုန်း ဆိုး ထား လျက်၊ ဆူး ပင်၊ ရှား စောင်း ပင် များ ကို ပေါက် စေ မည့် ပြင်၊ မိုး မ ရွာ စေ ခြင်း ငှာ မိုး တိမ် များ ကို ဟန့် တား လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် နှင့် နှစ် သက် ဖွယ် ပျိုး ပင် ဖြစ် ကြ လျက်၊ တ ရား စောင့် ကြ မည် ဟု အောက် မေ့ တော် မူ ရာ သတ် ဖြတ် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ကြ မည် ဟု အောက် မေ့ တော် မူ ရာ အော် ဟစ် အောင် ပြု ခြင်း ဖြစ် ပါ သည် တ ကား။ နေ ပြည် တွင် တစ် ဦး တည်း နေ လို၍ နေ ရာ လပ် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ တစ် အိမ် နောက် တစ် အိမ်၊ လယ် တစ် ကွက် နောက် တစ် ကွက်၊ ချဲ့ ယူ သော သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ငါ ကြား နာ ရ သည် မှာ၊ အ ကယ် စင် စစ်၊ လှ ပ ကြီး ကျယ် သော အိမ် များ စွာ ပင်၊ နေ သူ ကင်း၍ အိမ် ဆိုး ဖြစ် ရ လ တ္တံ့။ အ သို့ ဆို သော် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ခြောက် ပယ် မှ စ ပျစ် ရည် ချိန် ခွက် အ စိပ် မျှ သာ ထွက်၍ မျိုး ဆယ် တင်း ကြဲ မှ တစ် တင်း သာ ထွက် လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင် သေ ရည် သေ ရက် ကို လိုက် ရှာ၍၊ ညဉ့် အ ချိန် တိုင် အောင် စ ပျစ် ရည် ယစ် လျက် နေ သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ သူ တို့၏ ပွဲ သ ဘင် များ တွင်၊ စောင်း၊ တ ယော၊ ပတ် သာ၊ ပြွေ များ နှင့် စ ပျစ် ရည် ပါ ရှိ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ကို မ ထောက် မ ထား၊ လက် မှု တော် ကို မ သိ မ မြင် ကြ။ ထို့ ကြောင့် ငါ့ လူ မျိုး တော် သည် အ သိ ဉာဏ် ကင်း၍ သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ ရာ၊ လူ မြတ် တို့ သည် မွတ် သိပ် လျက်၊ လူ သာ မန် တို့ လည်း ရေ ငတ် ရ ကြ သည့် ပြင်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သည် ဝမ်း ကျယ် လျက်၊ တိုင်း တာ မ သိ ခံ တွင်း ဟ လျက်၊ ချင်း တို့ ဂုဏ် အ သ ရေ အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ၊ အ သံ ဗ လံ ပြု ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း များ ပါ ဆင်း ဝင် ရ ကြ၍၊ လူ ယုတ် သည် နှိမ့် ချ ခြင်း၊ လူ မြတ် သည် အ သ ရေ ပျက် ခြင်း၊ မော် သော မျက် နှာ လည်း ရှုတ် ချ ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှာ မူ တ ရား စီ ရင် ခြင်း အား ဖြင့် မြင့် မြတ် သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော ဘုရား သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် သီး သန့် သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထင် ရှား စေ တော် မူ ၏။ သူ ကြွယ် တို့ နေ ထိုင် ဖူး သော မြို့ ပျက် များ တွင် ဧည့် သည် အာ ဂ န္တု များ ထိန်း ကျောင်း ရ လျက်၊ သိုး သား ငယ် များ လည်း ကိုယ့် စား ကျက် ကဲ့ သို့ ကျက် စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ကောင်း ကို အ ဆိုး၊ အ ဆိုး ကို အ ကောင်း ဟု ခေါ် ဝေါ်၍၊ အ လင်း အ စား မှောင်၊ မှောင် အ စား အ လင်း၊ အ ချို အ စား အ ခါး၊ အ ခါး အ စား အ ချို ကို ထား တတ် သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သည် ဟု ကိုယ် ကို ထင် မြင် သော သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ထို သို့ ပင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ငြင်း ပယ်၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ ရိုး ပြတ် ကို မီး လျှံ ကျွမ်း လောင် သည့် နည်း တူ၊ မီး လောင် သော ဖွဲ ပုံ ကျုံ့ ကျ သည့် နည်း တူ ပင်၊ ချင်း တို့ အ မြစ် ဆွေး မြေ့ လျက်၊ အ ညှောက် လည်း မြူ မုန် ကဲ့ သို့ လွင့် ပျောက် လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ဒဏ် ခတ် တော် မူ၍၊ တောင် များ သည် လှုပ် ရှား လျက်၊ အ လောင်း များ လည်း လမ်း ပေါ်၌ အ မှိုက် ပုံ ကဲ့ သို့ ရှိ ကြ၏။ ထို မျှ ဖြစ် သော် လည်း အ မျက် တော် မ ပြေ၊ လက် ရုံး တော် မ ရုပ် သေး လေ စွ တ ကား။ ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး တို့ အ ဖို့၊ အ လံ ကို စိုက် ထူ လျက်၊ မြေ ကြီး စွန်း မှ လေ ချွန်၍ ခေါ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ လျင် မြန် စွာ ပြေး လာ ကြ ရာ၊ ပင် ပန်း၍ ယိမ်း ယိုင် သူ၊ ငိုက် မျည်း၍ အိပ် ပျော် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ ခါး ဝတ် မ ကျွတ်၊ ဘိ နပ် ကြိုး မ ပြေ ဘဲ၊ မြှား ချွန် လျက်၊ လေး တင် လျက် ရှိ ကြ မည့် ပြင်၊ မြင်း ခွာ များ သည် မီး ခတ် ကျောက် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရ ထား ဘီး များ လည်း လေ ဗွေ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ထင် မှတ် ဖွယ် ရှိ ကြ လ တ္တံ့။ ခြင်္သေ့ အို၊ ခြင်္သေ့ ပျို များ ကဲ့ သို့ ဟိန်း ဟောက် လျက်၊ အ မဲ ကို ဟိန်း မာရ် နှင့် ဘမ်း ကိုက်၍၊ ကယ် သူ မဲ့ ဆောင် သွား လျက်၊ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း သံ ကဲ့ သို့၊ ထို ကာ လ ကြိမ်း မောင်း ကြ လိမ့် မည်။ နေ ပြည် ကို ကြည့် လျှင် လည်း မှောင် မိုက် အ တိ ဒု က္ခ သက် သက် ရှိ၍ မိုး သား အ လင်း ပင်၊ အ မိုက် တိုက် ဖြစ် လိမ့် တ ကား။ ဩ ဇိ မင်း ကွယ် လွန် သော နှစ် တွင် အ ရှင် ဘု ရား သည် မွန် မြတ် ကြီး မြင့် သော ပ လ္လင် ထက် စံ တော် မူ သည် ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ ဝတ် တော့် အ မြိတ် သည် ဘုံ ဗိ မာန် တော် အ စွန်း သို့ ရောက် လျက် ရှိ ၏။ တ မန် စ ရာ ပ တို့ သည်၊ တစ် ပါး လျှင် အ တောင် သုံး စုံ ရှိ၍ တစ် စုံ ဖြင့် မျက် နှာ ကို ကွယ် ကာ လျက်၊ တစ် စုံ ဖြင့် ခြေ ကို ဖုံး အုပ် လျက်၊ တစ် စုံ ဖြင့် ပျံ ဝဲ လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ကြ ရာ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း တော် မူ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး သည် ဘုန်း အာနု ဘော် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ သည် ဟု၊ သံ တိုင် သံ ပေါက် ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ ထို အ သံ ကြောင့် ဗိ မာန် တော် ဝ အ ခြေ အ မြစ် လှုပ် ရှား၍၊ တစ် ဗိ မာန် လုံး မီး ခိုး ပြည့် သ ဖြင့်၊ ငါ က၊ မ စင် ကြယ် သော နှုတ် ခမ်း ရှိ သည့် ပြင်၊ မ စင် ကြယ် သော နှုတ် ခမ်း ရှိ လူ မျိုး တွင် နေ ထိုင် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဒိ ဋ္ဌ ဖူး တွေ့ ရ သည် မှာ၊ ငါ၌ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် တ ကား ဟု ဆို သော်၊ စာ ရာ ပ တစ် ပါး သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပေါ် မှ ညှပ် ယူ ပြီး မီး ကျီး ကို ကိုင် လျက်၊ ငါ့ ထံ ပျံ ဝဲ ပြီး လျှင်၊ နှုတ် ကို တို့၍ နှုတ် ခမ်း ကို ဤ မီး ကျီး တို့ ခြင်း ဖြင့်၊ သင် ဒု စ ရိုက် ပြစ် မှု ပြေ လွတ် ကင်း ရှင်း ပြီ ဟု ဆို လေ၏။ ထို့ နောက်၊ မည် သူ့ ကို စေ လွှတ် ရ အံ့ နည်း။ ငါ တို့ အ တွက် မည် သူ သွား မည် နည်း ဟု၊ အ ရှင် ဘု ရား မေး တော် မူ သံ ကို ကြား ရ လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ၏၊ စေ လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု ငါ လျှောက် ဆို ရာ၊ သွား လော့၊ ကြား လျက် ပင် နား မ လည် ရ၊ ကြည့် လျက် ပင် မ သိ မ မြင် ရ ဟု ထို လူ မျိုး အား ဆင့် ဆို လော့။ ဤ လူ မျိုး သည် မျက် စိ နှင့် မြင် ခွင့် နား နှင့် ကြား ခွင့်၊ စိတ် နှ လုံး နှင့် နား လည် ခွင့် ရ လျက်၊ ချမ်း သာ ရ ရန် ပြန် လာ ခွင့် မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ စိတ် နှ လုံး ကို ထိုင်း မှိုင်း စေ၍ နား ကို လေး စေ သည့် ပြင်၊ မျက် စိ ကို လည်း ဖုံး အုပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား မည် မျှ တိုင် နည်း ဟု မေး လျှောက် လျှင်၊ မြို့ များ၊ အိမ် များ၌ နေ ထိုင် သူ ကင်း၍ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လျက် လယ် မြေ လည်း ဖုန်း ဆိုး ဖြစ် လျက် လူ တို့ ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွာ ဝေး စေ၍ နေ ပြည် အ တွင်း က ထွက် ခွာ ရာ များ သည့် တိုင် အောင် တည်း။ နေ ပြည် တွင် ဆယ် စု တစ် စု ကျန် ကြွင်း ခဲ့ လျှင် ကျွမ်း လောင် ခြင်း ကို ခံ ရ ဦး မည်။ ခုတ် လှဲ ရာ သ ပိတ် ပင်၊ ညန် ပင် ငုတ် ကျန် သည့် နည်း တူ နေ ပြည် အ ငုတ် ကား သီး သန့် သော အ ဆက် အ နွယ် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဩ ဇိ မင်း မြေး၊ ယော သံ မင်း သား ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခတ် မင်း လက် ထက် ရှု ရိ ဘု ရင် ရေ ဇိန် မင်း၊ ရေ မ လိ သား ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပေ ကာ မင်း တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ လာ သော် လည်း၊ အ ထ မ မြောက် နိုင်။ ဧ ဖ ရိမ် ပြည် တွင် ရှု ရိ တပ် စွဲ သည် ဟု၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး တို့ ကြား သော်၊ လေ လှုပ် သော တော ပင် ကဲ့ သို့ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် တ ကွ နှ လုံး တုန် ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟေ ရှာ ယ အား မိန့် တော် မူ သည် ကား။ ခ ဝါ သည် မြေ ကွက် ရှိ လမ်း မ အ နီး၊ အ ထက် ရေ ကန် ပြွန် ဝ သို့၊ သား ရှာ ယာ ရှုပ် ပါ သွား ရောက်၍၊ အာ ခတ် မင်း ကို ဆီး ကြို ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ဣ န္ဒြေ နှင့် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ လော့။ အ ခိုး များ သော ထို ထင်း စ နှစ် ချောင်း ဖြစ် သော ရှု ရိ ဘု ရင် ရေ ဇိန် မင်း နှင့် ရေ မ လိ သား တို့ ဒေါ သ ရှိန် ကို ကြောက်၍ စိတ် မ ပျက် လင့်။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို အ ကြံ မ မြောက် ရ၊ တည် လည်း မ တည် ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စုံ စမ်း ၍ မ တောင်း မ လျှောက် ဝံ့ ပါ ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ဟေ ရှာ ယ က အို ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး သား တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် လူ တို့ ကို ညီး ငွေ့ စေ ခြင်း မှာ သာ မ ည ထင် ၍ ငါ ၏ ဘု ရား ကို လည်း ညီး ငွေ့ စေ ဦး မည် လော။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ အား အ ရှင် ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် ပြ တော် မူ မည့် သက် သေ လ က္ခ ဏာ မှာ ပျို ရွယ် သော မိန်း မ သည် သ န္ဓေ ယူ၍ သား ယောက်ျား ကို ဘွား မြင် သော အ ခါ ဧ မာ နွေ လ ဟု မှည့် ရ လ တ္တံ့။ ထို သား သည် မ ကောင်း ကို ပယ်၍၊ အ ကောင်း ကို ရွေး ချယ် တတ် သည့် အ ရွယ် သို့ ရောက် သော အ ခါ နို့ ဓမ်း နှင့် ပျား ရည် ကို သာ စား ရှာ ရ လ တ္တံ့။ စား ရ ခြင်း ကား မ ကောင်း ကို ပယ်၍၊ အ ကောင်း ကို မ ရွေး ချယ် တတ် မီ သင် ရွံ ရှာ သူ ဘု ရင် နှစ် ပါး၏ ပြည် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ သင် မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် ဘိုး ဘေး တို့ အ ဆက် အ နွယ် အ ပေါ် တွင်၊ ယု ဒ အ မျိုး မှ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး ကွဲ ပြား သည့် နေ့ က၊ မ ဖြစ် ဘူး သော နေ့ ရက် ကာ လ တည်း ဟူ သော အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် ခေတ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရောက် စေ တော် မူ မည် ဟု ဆင့် ဆို လေ၏။ ထို ကာ လ အိ ဂျစ် မြစ် များ ရှိ ယင် ကောင် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အာ ရှု ရိ ပြည် ရှိ ပျား ကောင် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လေ ချွန်၍ ခေါ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ လာ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ချောက်၊ ကျောက် ကြား၊ ဆူး ချုံ၊ စား ကျက် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် နား နေ ကြ လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ အ ရှင် ဘု ရား သည် မြစ် ကြီး တစ် ဘက် မှ ငှား ခဲ့ သည် သင် တုန်း တည်း ဟူ သော၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ဖြင့်၊ ခေါင်း မွေး၊ ခြေ မွေး ရိတ် သည့် ပြင် မုတ် ဆိတ် ကို လည်း ရိတ် ဖြတ် လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ လူ တစ် ယောက် သည် နွား မ ကောင်။ သိုး၊ ဆိတ် မ နှစ် ကောင် ကို ထိန်း ကျောင်း ရာ၊ နို့ ထွက် များ သည့် အ တိုင်း နို့ ဓမ်း ကို စား ရ၍၊ နေ ပြည် တွင် ကျန် ကြွင်း သ မျှ သော သူ တို့ လည်း၊ နို့ ဓမ်း နှင့် ပျား ရည် ကို သာ စား ရှာ ကြ ရ လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ၊ အ ဖိုး ငွေ တစ် ထောင် တန်၊ စ ပျစ် ပင် တစ် ထောင် ရှိ ဖူး ရာ အ ရပ် ရပ် သည်၊ ဆူး ချုံ၊ ရှား စောင်း တော ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဆူး ပင်၊ ရှား စောင်း ပင် များ ပြည် လုံး နှံ့ ပေါက် သ ဖြင့်၊ လူ တို့ သည် လေး နှင့် မြှား ကို ဆောင် သွား ရ၍၊ ပေါက် တူး ဖြင့် ပေါက် ဆွ ဖူး ရာ တောင် ယာ ရှိ သ မျှ တွင် ပင် ဆူး ချုံ၊ ရှား စောင်း တော ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လူ မ သွား ဝံ့ နွား လွှတ် ရာ၊ သိုး နင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် လေ အံ့ ဟူ ၍ တည်း။ ပ ရော ဖက် က တော် နှင့် ငါ သင့် မြတ် သ ဖြင့်၊ သ န္ဓေ တည်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို သား ကို မ ဟေ ရ ရှာ လ လ ဟာ ရှ ဗတ် ဟု အ မည် မှည့် လော့။ အ သို့ ဆို သော် အ မိ အ ဘ ဟု ထို သူ ငယ် မ ခေါ် တတ် မီ ဒ မာ သက် မြို့၏ စည်း စိမ်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ဥ စ္စာ များ ကို ရှေ့ ဆောင်၍ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သိမ်း သွား လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် မှ စ၍၊ အ လုံး အ ရင်း တည်း ဟူ သော၊ သန် မြန် လျက် များ ပြား သည့် မြစ် ရေ ဘေး ကို ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ ရှင် ဘု ရား သင့် ရောက် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရေ စီး ရေ ချောင်း ရှိ သ မျှ နှင့် ကမ်း ရှိ သ မျှ ကို ပြည့် လျှံ လွှမ်း မိုး ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ ပြည် ရောက် စီး ဆင်း သွား ရာ၊ လည် ပင်း တိုင် ထိ လျက် မြစ် အ တောင် ဖြန့် ခြင်း ဖြင့်၊ သင့် ပြည် လုံး နှံ့ အုပ် မိုး လိမ့် မည်၊ အ ချင်း ဧ မာ နွေ လ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ချင်း လူ မျိုး တို့ သောင်း ကျန်း ကြ ဦး။ ပျက် ပြား ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဝေး ကွာ သော ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့၊ နာ ယူ ကြ လော့။ ခါး စည်း ကြ ဦး။ ပျက် ပြား ရ ကြ လ တ္တံ့။ ခါး စည်း ကြ ဦး။ ပျက် ပြား ရ ကြ လ တ္တံ့။ နှီး နှော တိုင် ပင် ကြ ဦး။ အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ်၍ တိုင် ပင် ချက် ကို ဖွင့် ပြ သော် လည်း၊ မ တည် ရ။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် ရုံး တော် ဖြင့် ငါ့ ကို အုပ် မိ၍၊ ဤ လူ မျိုး၏ နည်း လမ်း သို့ မ လိုက် ရ ဟု ဆုံး မ တော် မူ သည် မှာ၊ ဖွဲ့ စည်း ကြံ စည် ခြင်း ဟု ဤ လူ မျိုး ခေါ် ဝေါ် သော အ ရာ ရာ ကို သင် တို့ မ ခေါ် ရ။ ချင်း တို့ ကြောက် ရွံ့ ရာ ကို၊ ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ခြင်း မ ရှိ ကြ လင့်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သီး သန့်၍ ကြောက် မက် ထိတ် လန့် ဖွယ် မှတ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ကိုယ် တော် သည်၊ သင် တို့ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် လေ အံ့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှစ် မျိုး တွင် မူ ကား၊ တိုက် လဲ ရာ ကျောက်၊ ထိ လဲ ရာ ကျောက် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၌၊ ထောင် ကိုင်း နှင့် ညွတ် ကွင်း သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ လျက်၊ အ များ တို့ သည် တိုက် လဲ၍ ကျိုး ပဲ့ ခြင်း၊ ကျော့ ညိ၍ ဖမ်း မိ ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် ကို ပတ် စည်း၍ ပ ညတ် တ ရား ကို လည်း အ ကျွန်ုပ်၏ တ ပည့် တို့ အ တွင်း တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် တော် မူ ပါ။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ မှ မျက် နှာ လွှဲ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို၊ ငါ စောင့် စား မျှော် လင့် ပါ လိမ့် မည်။ ငါ မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော သား တို့ သည်၊ ဇိ အုန် တော် ပေါ် တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မူ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ရှေ့၊ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ လေ သံ နှင့် ရွတ် တတ် သော က ဝေ နှင့် မှော် ဆ ရာ တို့ ထံ မေး မြန်း ကြ လော့။ လူ မျိုး တိုင်း ကိုယ့် နတ် များ ထံ မေး မြန်း ခြင်း၊ ရှင် သူ တို့ အ တွက် သေ သူ တို့ ထံ မေး မြန်း ခြင်း မ ပြု အပ် သ လော ဟု၊ သင် တို့ အား တိုက် တွန်း ကြ ပါ က၊ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့် သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် ကို မှီ ကပ် ကြ လော့။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် မ ညီ ကြ လျှင်၊ နေ အ ရုဏ် ကို မ တွေ့ ရ ကြ။ ကျဉ်း ကျပ် မွတ် သိပ် ခြင်း ကို ခံ လျက်၊ သွား လာ ရ သော ကြောင့်၊ မွတ် သိပ် သ ဖြင့် အ မျက် ထွက်၍၊ ကိုယ့် ဘု ရင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို လျက်၊ အ ထက် သို့ မော့၍ ဖြစ် စေ၊ မြေ သို့ ငုံ့၍ ဖြစ် စေ၊ ကြည့် လျှင် ပင် ပန်း၍ မှိုင်း အုန် ခြင်း နှင့် အ ကျဉ်း အ ကျပ် မှောင် ကို သာ တွေ့ သ ဖြင့်၊ မှောင် ထဲ သို့ နှင် ထုတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ သို့ ရာ တွင် အ ကျဉ်း အ ကျပ် ခံ ခဲ့ ဘူး သော ပြည်၌၊ မှိုင်း အုန် ခြင်း တည် မည် မ ဟုတ်။ အ တိတ် ကာ လ၌ ဇာ ဗု လုန် နယ်၊ နဿ လိ နယ် များ ကို ရှုတ် ချ သော် လည်း အ နာ ဂတ် ကာ လ တွင် ယော ဒန် မြစ် တစ် ဘက်၊ ပင် လယ် နား တစ် လျှောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နေ ရာ ခ ရိုင် ကို ဂုဏ် တင် တော် မူ ဦး မည်။ မှောင် မိုက်၌ သွား လာ ရ သော လူ မျိုး သည်၊ ကြီး စွာ သော အ လင်း ကို မြင် ရ၍၊ သေ မင်း အ ရိပ် တွင် ထိုင် နေ ရ သူ တို့ အ ပေါ်၌ လည်း၊ အ လင်း တောက် ပ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် လူ မျိုး တော် ကို များ ပြား စေ၍ ဝမ်း မြောက် ဖွယ် အ ကြောင်း ကို လည်း တိုး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရိတ် သိမ်း ချိန်၌ ပျော် ရွှင် သ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ လက် ရ ဥ စ္စာ ကို ဝေ မျှ သည့် အ ခါ ရွှင် လန်း သ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် ဝမ်း မြောက် ကြ ပါ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ သူ တို့ ထမ်း ရ သော ထမ်း ပိုး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ကျော ဒဏ် ခတ် သော တုတ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ညှဉ်း ပန်း သူ၏ လှံ တံ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မိ ဒျန် လူ မျိုး ပေါ် တွင် အောင် ပွဲ နေ့ နည်း တူ၊ ချိုး ဖြတ် တော် မူ၍၊ စစ် ပွဲ စီး နင်း သော ဖိ နပ် နှင့် အ သွေး စွန်း သော အ ဝတ် တန် ဆာ ရှိ သ မျှ သည်၊ မီး လောင် စာ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သို့ အ ရှင် ဘု ရား စေ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် သက် ရောက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရေ ဇိန် မင်း၏ ရန် ဘက် တို့ ကို ပေါ် ထွန်း စေ ၍။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ရန် သူ တို့ ကို နှိုး ဆော် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရှေ့ က ရှု ရိ လူ မျိုး၊ နောက် က ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ခံ တွင်း ဟ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို မျို စား ကြ လိမ့် မည်။ ထို မျှ ဖြစ် သော် လည်း၊ အ မျက် တော် မ ပြေ၊ လက် ရုံး တော် မ ရုတ် သေး လေ စွ တ ကား။ သို့ ရာ တွင် လူ မျိုး တော် သည် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ မ ပြန်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ရှာ ချေ။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မှ ဦး ခေါင်း နှင့် အ မြီး ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စွန် ပ လွံ လက် နှင့် ကိုင်း ပင် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ နေ့ ချင်း ခုတ် ဖြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဦး ခေါင်း ကား လူ ကြီး နှင့် မျက် နှာ ကြီး တို့ တည်း။ အ မြီး ကား မု သာ သွန် သင် သော ပ ရော ဖက် တို့ တည်း။ လမ်း ပြ တို့ သည် လူ မျိုး တော် ကို လွဲ စေ သ ဖြင့်၊ လိုက် လျှောက် သူ တို့ ဆုံး ပါး ကြ ပြီ။ ရှိ သ မျှ တို့ သည် လူ သ ရော် လူ ပျက်၊ လူ ဆိုး လူ သွမ်း များ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ယုတ် မာ စွာ နှုတ် ထွက် တတ် သော ကြောင့်၊ အ ရှင် ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ လက် ရွေး တို့ ကို နှစ် သက် တော် မ မူ။ ဖ သက် ဆိုး နှင့် မု ဆိုး မ တို့ ကို လည်း၊ သ နား တော် မ မူ။ ထို မျှ ဖြစ် သော် လည်း၊ အ မျက် တော် မ ပြေ၊ လက် ရုံး တော် မ ရုတ် သေး လေ စွ တ ကား။ အ သို့ ဆို သော် ဆိုး သွမ်း ခြင်း သည် မီး ကဲ့ သို့ လောင်၍၊ ဆူး ချုံ၊ ရှား စောင်း တော ကို ကျွမ်း လောင် လျက်၊ တော ပိတ် ပေါင်း ကို လည်း မီး စွဲ သ ဖြင့်၊ အ ခိုး လူ လူ တက် လေ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ရှိန် ကြောင့်၊ တစ် ပြည် လုံး ကျွမ်း သည့် ပြင်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း မီး စာ ဖြစ် လျက်၊ အ ချင်း ချင်း မ ညှာ တာ ဘဲ၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ခတ် သည့် နေ့ ရက်၊ အ ဝေး က ပျက် စီး ခြင်း သင့် သည့် ကာ လ၊ မည် သို့ ပြု၍၊ မည် သူ့ ထံ ပြေး ခို ကြ မည် နည်း။ စည်း စိမ် ဥ စ္စာ ကို မည် သည့် နေ ရာ တွင် ထား ကြ မည် နည်း။ အ ကျဉ်း သား တို့ ခြေ ရင်း၌ ပျပ် ဝပ် ခြင်း၊ ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ တို့ အောက် ပြို လဲ ခြင်း ကို သာ ပြု လုပ် ဖွယ် ရှိ တော့ အံ့။ ထို မျှ ဖြစ် သော် လည်း၊ အ မျက် တော် မ ပြေ၊ လက် ရုံး တော် မ ရုပ် သေး လေ စွ တ ကား။ အို အာ ရှု ရိ ဘု ရင်၊ သင် သည် အ မျက် တော် ဆိုင် ရာ လှံ တံ၊ သင့် လက် ကိုင် ထုတ် သည် အ မျက် တော်၊ ပေ တည်း။ ပြက် ရယ် ပြု တတ် သော လူ မျိုး၊ အ မျက် တော် တိုက် လူ မျိုး ကို လု ယက် ဖျက် သိမ်း၍၊ လမ်း ရွှံ့ ကဲ့ သို့ နင်း စေ ရန် ငါ မိန့် မှာ စေ လွှတ် လိမ့် မည်။ ထို မင်း မူ ကား၊ အ ခြား သော စိတ်၊ အ ခြား သော သ ဘော နှင့် များ စွာ သော လူ မျိုး တို့ ကို ဖျက် ဆီး ပယ် ရှင်း ရန် ကြံ စည် လျက်၊ ငါ့ ဗိုလ် ချုပ် အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရင် သ ဖွယ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ကာ လ နော မြို့ သည် ခါ ခေ မိတ် မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဟာ မတ် မြို့ သည် အာ ပဒ် မြို့ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သည် ဒ မာ သက် မြို့ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် ခဲ့ လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ရှ မာ ရိ မြို့ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရုပ် တု များ ထက်၊ တန် ခိုး ကြီး သည့် ရုပ် တု များ ရှိ သော တိုင်း နိုင် ငံ များ ပေါ် တွင် ငါ့ လက် တော် ရောက် သည့် အ လိုက်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ကို ရုပ် တု များ ပါ ငါ ပြု ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို လည်း ရုပ် တု များ ပါ ငါ ပြု လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော ဟု အောက် မေ့ သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျက် ငါ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် တောင် နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ပြု ရန် ကိ စ္စ ကို ပြီး မြောက် စေ ပြီး မှ၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ မာ န မြင့်၍ ဝါ ကြွား ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မျက် နှာ မော်၍ ထောင် လွှား ခြင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စီ ရင် လာ လိမ့် မည်။ ထို မင်း က ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သည့် အ လျောက် ကိုယ့် လက် သ တ္တိ၊ ဉာဏ် သ တ္တိ အား ဖြင့် ငါ ပြု ခဲ့ ပြီ။ လူ မျိုး တို့ နယ် နိ မိတ် များ ကို ရွှေ့ ပြောင်း လျက် ဆည်း ပူး သော ဥ စ္စာ များ ကို လု ယူ ပြီး လျှင်၊ နန်း စံ တို့ ကို လည်း နွား ဥဿ ဘ သ ဘွယ် နန်း ချ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး တို့၏ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် များ ကို ငှက် သိုက် သ ဖွယ် လက် နှိုက် လျက်၊ စွန့် ခဲ့ သော ဥ များ ကို သိမ်း ယူ သည့် နည်း တူ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ငါ သိမ်း ယူ ခဲ့ ရာ၊ အ တောင် ခတ် ခြင်း၊ နှုတ် သီး ဖွင့် ခြင်း၊ မြည် တွန် ခြင်း ကို မျှ မ ပြု ဝံ့ ကြ ဟု ကြိမ်း ပ လေ ၏။ ပု ဆိန် သည် ပေါက် သူ တစ် ဘက်၌ ဝါ ကြွား မည် လော။ လွှ လည်း တိုက် သူ တစ် ဘက်၌ ဝင့် ဝါ မည် လော။ ထို သို့ ဖြစ် ခဲ့ လျှင် လှံ တံ သည် ကိုင် သူ့ ကို လှုပ် နိုင် ရာ၏။ တုတ် လည်း သစ် ဝါး မ ဟုတ် သူ့ ကို ကိုင် မြှောက် နိုင် ရာ၏။ ထို့ ကြောင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ထို မင်း၏ ဆူး ဖြိုး သူ တို့၌ ပိန် ကြုံ စေ သော ဝေ ဒ နာ ကို သွင်း မည့် ပြင်၊ အ လုံး အ ရင်း အ တွင်း တွင် မီး သ ဖွယ် လောင် စေ တော် မူ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ အ လင်း တော် သည်၊ မီး သ ဖွယ်၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင် သည် မီး လျှံ သ ဖွယ် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထို နိုင် ငံ ရှိ ဆူး ချုံ၊ ရှား စောင်း တော များ ကို နေ့ ချင်း ကျွမ်း လောင် လျက်၊ တော ဆိုင် ရာ၊ ခြံ ဆိုင် ရာ အ သ ရေ ကို အ နှစ် အ ကာ နှင့် တ ကွ ကုန် ဆုံး စေ တော် မူ၍၊ သူ နာ အား ပြတ် သည့် နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ အ ရာ တော် ကျန် တော ပင် များ ကို သူ ငယ် ပင် စာ ရင်း ရေး သား နိုင် ရန်၊ ရေ တွက် လွယ် ပါ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ နှင့် ဘေး လွတ် သူ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဒဏ် ခတ် သော မင်း ကို ဆက် လက် တံ ကဲ မ ပြု ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို၊ တစ် သ မတ် တည်း တံ ကဲ ပြု ကြ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ တန် ခိုး ကြီး သော ဘု ရား သ ခင့် ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လိမ့် မည်။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင့် အ မျိုး သား တို့ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော် လည်း၊ အ ကြွင်း အကျန် သာ ပြန် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် ပြည့် လျှံ သော ကုန် ဆုံး ခြင်း ကို ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ခဲ့ သော ကုန် ဆုံး ခြင်း ကို၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ဇိ အုန် မြို့ နေ ထိုင် သူ ငါ့ လူ မျိုး တို့၊ အာ ရှု ရိ မင်း သည် အိ ဂျစ် ဓ လေ့ အ တိုင်း ထုတ် လှံ တံ ကို ချီး မြှောက် လျက် ရိုက် နှက် သော် လည်း မ ကြောက် လင့်။ တ မ ဟုတ် ခြင်း တွင်၊ သင် တို့ ခံ ရ သော အ မျက် တော် ပြတ် စဲ၍ သူ့ ကို ဖျက် စီး ရန် ဒေါ သ ထား လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဩ ရ ဘ ကျောက် တောင် အ နီး၊ မိ ဒျန် အ မျိုး သား တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သည့် နည်း တူ၊ ချင်း တစ် ဘက် ၌ နှင် တံ ကို မြှောက် ဝင့် သည့် ပြင်၊ လှံ တံ တော် လည်း အိ ဂျစ် ပြည် ၌ စီ ရင် သ ကဲ့ သို့၊ ပင်လယ် ပေါ် တွင် ချီး မြှောက် ဖြန့် မိုး မည်။ ထို ကာ လ ချင်း ၏ ဝန် ကို သင့် ပ ခုံး မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ထမ်း ပိုး ကို လည် ကုပ် မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ချ၍ သန် မာ သော ကြောင့် ထမ်း ပိုး ကျိုး လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို မင်း သည် အာ ယပ် မြို့ ရောက် ချီ၍၊ မိ ဂ ရုန် မြို့ တိုင် အောင် လွန် သွား ပြီး လျင် မိတ် မတ် မြို့ တွင် ဝန် များ ကို ချ ထား လေ ပြီ။ တောင် ကြား ကို လွန် လျက်၊ ဂေ ဗ မြို့၌ စား ခန်း ကျ လေ၏။ ရာ မ မြို့ သူ တို့ တုန် လှုပ် လျက် ရှော လု နေ ရာ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ လည်း ပြေး ကြ လေ ပြီ။ အို သ တို့ သ မီး ဂ လ္လိမ်၊ အော် ဟစ် လော့။ အို လဲ ရှ မြို့ သား တို့။ နား စွင့် ကြ လော့။ အို ဒု က္ခ သည် အာ န သုတ် မြို့၊ မာ ဒ မေ န မြို့ သူ တို့ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ ဂေ ဗိမ် မြို့ သား တို့ ဘေး လွတ် ရာ ရှာ ကြ ၏။ ယ နေ့ ပင် နော ဘ မြို့၌ ဆိုက် ပြီး လျှင် သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် တောင်၊ ယေ ရု ရှ လင် ကုန်း ရင် ဆိုင် တွင် လက် ယမ်း လေ၏။ ကြည့် လော့၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို ပြင်း ထန် စွာ ခုတ် ချိုင် လျက် အ ရပ် အ မောင်း မြင့်၍ မောက် မာ သော သစ် ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ ရှုတ် ချ တော် မူ လိမ့် မည်။ တော ပိတ် ပေါင်း ကို ဓား ဖြင့် ဝင့် ပယ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ လေ ဗ နုန် တော လည်း တန် ခိုး ကြီး သော အ ရှင် ကြောင့် ပြိုလဲ ရာ ရောက် လိမ့် သ တည်း။ ယေ ရှဲ အ မျိုး သား အ ငုတ် မှ အ တက် ထွက်၍၊ အ မြစ် မှ ပေါက် သော အ ညွန့် သည်၊ သီး လိမ့် မည်။ ၄င်း အ ပေါ် တွင် ဉာဏ် ပ ညာ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် သ ဘော၊ အ ကြံ နှင့် စွမ်း ရည် ကောင်း သော သ ဘော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း၍ ခန့် ညား သော သ ဘော တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ကိန်း ဝပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ခြင်း ကို အ မွှေး အ ကြိုင် သ ဖွယ် မှတ် ယူ သည် နှင့် မျက် စိ မြင်၍ စီ ရင် ခြင်း၊ နား ကြား၍ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ကို ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဘဲ၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် လျက်၊ ဆင်း ရဲ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို မျှ တ စွာ ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ မြေ ကြီး ကို ခံ တွင်း ရှိ လှံ တံ ဖြင့် ဒဏ် ခတ်၍ လူ ဆိုး တို့ ကို လည်း ထွက် သက် လေ ဖြင့် ကွပ် မျက် တော် မူ ရာ၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် သ စ္စာ စောင့် ခြင်း သည်၊ ခါး ဝတ် တော် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ သည် သိုး ငယ် နှင့် တည်း ခို ခြင်း၊ ကျား သစ် လည်း ဆိတ် ငယ် နှင့် ဝပ် ခြင်း၊ နွား ကြီး၊ နွား ငယ်၊ ခြင်္သေ့ တို့ သည် ပေါင်း သင်း ခြင်း ပြု ကြ သည် နှင့်၊ သူ ငယ် က ပင် မောင်း နှင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ နွား မ နှင့် ဝံ မ တို့ ကျက် စား ကြ ရာ သား ငယ် ချင်း တို့ လည်း အ တူ ဝပ် ကြ သည့် ပြင် ခြင်္သေ့ လည်း နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လိမ့် မည်။ နို့ စို့ သူ ငယ် သည် မြွေ ဆိုး တွင်း ဝ တွင် က စား ခွင့်၊ နို့ ကွာ သူ ငယ် လည်း မြွေ ဟောက် မျက် စိ ပေါ် လက် တင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ရေ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ လွှမ်း သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း ပြည့် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ ထို အ ကောင် တို့ အ ဆိုး ကို မ ပြု။ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ်။ ထို ကာ လ၊ လူ မျိုး တို့၏ အ လံ သ ဖွယ် တည် သော၊ ယေ ရှဲ၏ အ မြစ် အ ညွန့် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ လိုက် ရှာ မေး မြန်း လျက်၊ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ အ ရပ် သည် ဘုန်း ကြီး လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၌ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ရှု ရိ၊ အိ ဂျစ်၊ ပါ သ ရု၊ ကု ရှ၊ ဧ လံ၊ ရှိ နာ၊ ဟာ မတ် ပြည် များ နှင့် သမု ဒ္ဒရာ ကမ်း ခြေ တစ်လျှောက် မှ၊ ကျန် ကြွင်း သော လူ မျိုး တော် ကို အ ပိုင် သိမ်း ရန် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် လက် ဆန့် တော် မူ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ဖို့ အ လံ ကို စိုက် ထူ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် နှံ ပြား လျက် ရှိ သော ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို မြေ လေး မျက် နှာ မှ သိမ်း ယူ စု ရုံး တော် မူ လိမ့် မည်။ ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး သည် မ ရှု စိတ် ခြင်း ကင်း၍ ယု ဒ အ မျိုး၏ ရန် ဘက် တို့ လည်း ပယ် ရှား ခံ ရ လျက်၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး သည် ယု ဒ အ မျိုး အား မ ရှု စိတ် ခြင်း မ ထား၊ ယု ဒ အ မျိုး သည် ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး ကို ရန် မ ပြု ဘဲ၊ အ နောက် ပြည် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ၏ ပ ခုံး ပေါ် တွင် ထိုး သုတ် ခြင်း၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ ကို ပူး ပေါင်း လု ယက် ခြင်း ပြု ကြ သည့် ပြင်၊ ဧ ဒုံ အ မျိုး နှင့် မော ဘ အ မျိုး တို့ သည်၊ လက် အောက် သို့ ဝင် ရ လျက်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ လည်း လိုက် နာ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပင် လယ် ဖျား ကို ခန်း ခြောက် စေ၍၊ ပူ ပြင်း သော လေ ဟုန် ဖြင့် မြစ် ကြီး ပေါ် တွင် လက် တော် ကို ဆန့် ရမ်း ရိုက် ခတ် ရာ၊ ချောင်း ခု နစ် သွယ် ပေါက် သည် နှင့် လူ တို့ သည် ဖိ နပ် စီး လျက် လျှောက် သွား ခွင့် ရ ကြ သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထွက် သွား သော အ ခါ ကဲ့ သို့၊ ကျန် ကြွင်း သော လူ မျိုး တော် အ ဖို့၊ အာ ရှု ရိ ပြည် မှ ထွက် သွား ရာ လမ်း မ တော် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ထို ကာ လ၊ သင် တို့ မြွက် ဆို ရ မည် ကား၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ မျက် တော် ထား တော် မူ သော် လည်း၊ ပြေ ငြိမ်း၍ နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ပေ တည်း။ ယေ ဟော ဝါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ၏ စွမ်း အား၊ ငါ ကျူး ဧ ဖွဲ့ ဆို ရာ၊ ငါ့ ကို ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း ၍ ကိုး စား ပါ မည် ဟု မြွက် ဆို လျက်၊ ကယ် တင် ရာ စမ်း ရေ တွင်း မှ၊ ရွှင် လန်း စွာ ခပ် ယူ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ သင် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ နာ မ တော် ကို ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ အ မှု တော် များ ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သိ စေ ကြ လော့။ နာ မ တော် မြင့် မြတ် ကြောင်း ကို ဖော် ပြ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တန် ခိုး ပြ၍ စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော့် အား သီ ချင်း ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ ပြည် တိုင်း နှံ့ သိ စေ ကြ လော့။ အို ဇိ အုန် မြို့ သူ တို့၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် သည်၊ သင် တို့ အ လယ် တွင် ကြီး မြတ် တော် မူ သည် ကို ထောက်၍၊ ကျူး ဧ ဟစ် ကြော် ကြ လော့ ဟု မြွက် ဆို ကြ ရ မည်။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ရည်၍ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ မြော် မြင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ဟူ မူ ကား။ မှူး တော် မတ် တော် ဝင် ထွက် သော တံ ခါး များ ကို ဝင် ရ ကြ စေ ရန်၊ ရှင်း လင်း သော တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် အ လံ စိုက် ထူ ပြီး လျှင်၊ လက် ရိပ် ပြ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ငါ သီး သန့် ထား သူ၊ ရွှင် လန်း မောက် မာ သော ရဲ မက် တို့ ကို၊ အ မျက် တော် အ လျောက် ပြီး မြောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ မိန့် မှာ၍ ခေါ် ခဲ့ ပြီ။ နား ထောင် ကြ ဦး။ တောင် ပေါ် တွင် လူ ပ ရိ သတ် ကြီး အ သံ ဗ လံ ကဲ့ သို့၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပါ တ ကား။ လူ မျိုး ခြား နိုင် ငံ သား တို့ စု ရုံး သော ဆူ ညံ သံ ပါ တ ကား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ လုံး အ ရင်း ကို ခင်း ကျင်း တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တ ကွ၊ အ မျက် တော် ဆိုင် ရာ လက် နက် တော် ဗိုလ် ထု သည်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို တိုက် ဖျက် ရန်၊ မိုး ကောင်း ကင် အ စွန်း အောက် ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ချီ လာ ကြ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဟစ် ကြ လော့။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ မှ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လ တ္တံ့။ ထို့ ကြောင့် လက် ရှိ သ မျှ လျှော့ လျက် စိတ် ရှိ သ မျှ ပျက် လျက်၊ ကြောက် လန့် သ ဖြင့် မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား၍ တုန် တုန် ခိုက် ခိုက် ရှိ သည့် ပြင်၊ မီး သ ဖွယ် မျက် နှာ နီ လျက်၊ အ ချင်း ချင်း ကြည့်၍ အံ့ အား သင့် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နေ့ ရက် တော် သည်၊ တစ် ပြည် လုံး ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ အ ပြစ် သား တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ အ မျက် ဒေါ သ အ ရှိန် နှင့် တ ကွ ကြမ်း တမ်း စွာ သင့် ရောက် တော့ မည်။ မိုး ကောင်း ကင် ကြယ် န က္ခတ် များ သည် အ ရောင် မ တောက်၊ လ သည် အ ရောင် မ ထွန်း ဘဲ၊ နေ သည် ထွက် သော အ ခါ မိုက် လျက် ရှိ ရာ၊ လော က သား တို့ အ ပေါ် တွင် ဆိုး သွမ်း ပြစ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့ အ ပေါ် တွင် ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ဆပ် ပေး၍၊ မာ န ကြီး သူ တို့ ထောင် လွှား ခြင်း ကို ရပ် စဲ စေ လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ စော် ကား ခြင်း ကို လည်း နှိမ့် ချ သည့် အ လျောက်၊ လူ သ တ္တ ဝါ ကို ဩ ဖိ ရ သင်္ဂ နိက် ရွှေ စင် ထက်၊ တန် ဖိုး ပြတ် ရ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဒေါ သ ရှိန် ကြောင့်၊ အ မျက် တော် နေ့ ရက်၌ မိုး ကောင်း ကင် ခါ၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ တုန် လှုပ် ရွေ့ သွား ရ သ ဖြင့်၊ အ လိုက် ခံ ရ သော ဒ ရယ် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ထိန်း သူ မဲ့ သိုး ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် အ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ သို့ လှည့်၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ မှီ သ မျှ တို့ ထိုး ခုတ် ခြင်း၊ သုံ့ ရ သူ တို့ ထား ဖြင့် ကွပ် မျက် ခြင်း၊ မျက် မှောက် တွင် ပင် သူ ငယ် တို့ ဆောင့် သတ် ခြင်း၊ အိမ် များ လု ယက် ခြင်း၊ မိန်း မ တို့ မု ဒိမ်း ကျင့် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကြည့် လော့၊ ငွေ ကို မ ထောက်၊ ရွှေ ကို လည်း မ နှစ် မြို့ သော မေ ဒိ လူ မျိုး တို့ အား၊ ၎င်း တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ ဆော် ဩ သ ဖြင့်၊ လူ ပျို တို့ ကို လေး နှင့် ပစ် ခတ် လျက်၊ သူ ငယ် များ ကို လည်း သ နား ကင်း လျက်၊ မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ မ တာ ကြ။ တိုင်း နိုင် ငံ များ၏ ရ တ နာ၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး၏ ကြက် သ ရေ ဖြစ် သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြို လှဲ တော် မူ သော သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ နှင့် တူ လျက်၊ ကာ လ အ စဉ် မည် သူ မျှ မ နေ၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် မ တည်း မ ခို။ အာ ရပ် လူ တို့ တဲ ရှင် မ စိုက်။ သိုး ထိန်း တို့ မ ထိန်း မ ကျောင်း။ သား ရဲ တို့ အောင် လျက်၊ တိုက် တိုင်း ဇိ ကွက် ပြည့် သည့် ပြင်၊ ငှက် ကု လား အုပ် နား နေ၍၊ နတ် မိ စ္ဆာ​တို့ မြူး ထူး လျက်၊ တော ခွေး တို့ သည် ဘုံ ဗိ မာန် များ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ခွေး အ တို့ သည် အ သ ရေ တိုက် များ၌လည်း‌ ကောင်း၊ အူ လျက်၊ မြည် လျက် နေ ကြ မည်။ အ ချိန် စေ့ လု ပြီ ဖြစ်၍ မြို့ သက် မ ရှည် ရ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၌ က ရု ဏာ သက်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ထပ် မံ ရွေး ချယ် လျက်၊ နေ ရင်း ပြည် တွင် နေ ရာ ချ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဝင် နေ သူ တို့ သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ နှင့် ဆက် ဆံ ပေါင်း သင်း ကြ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် နေ ရင်း ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် သော တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပြည် တော် တွင် ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ အ ဖြစ် ဖြင့် ပိုင် ရ သည့် အ တိုင်း၊ သုံ့ ပန်း ဖူး သူ တို့ ကို သုံ့ ဖမ်း၍၊ ညှဉ်း ပန်း ဖူး သူ တို့ ကို အုပ် စိုး ကြ လိမ့် မည်။ သင် ခံ ခဲ့ ရ သော ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း၊ နှောင့် ရှက် ခြင်း၊ အ ကျပ် အ တည်း စေ စား ခြင်း များ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကင်း လွတ် ချမ်း သာ စေ တော် မူ အံ့ သော နေ့ ရက်၌၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကို ရည် ၍၊ ပြက် ရယ် တေး ဖွဲ့ ဆို ရ သည် မှာ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ နှင့် နှောင့် ရှက် ပြင်း ထန် ခြင်း သည်၊ ပြတ် ကင်း ခဲ့ ပြီ တ ကား။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ချမ်း သာ ငြိမ် သက် သ ဖြင့်၊ ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ လေ ဗ နုန် တော ရှိ သစ် က တိုး ပင် နှင့် ထင်း ရူး ပင် တို့ က၊ သင် အိပ် လဲ သည့် ကာ လ တွင်၊ ငါ တို့ ကို ခုတ် လှဲ မည့် သူ မ တက် မ လာ ဟူ၍ ရွှင် လန်း တတ် ကြ၏။ အောက် အ ရပ် ရှိ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သည် သင် ရောက် လာ သည့် အ တွက်၊ ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ရန် နိုး ထ ရာ၊ သင်္ချိုင်း သား တည်း ဟူ သော မြေ ပ ထ ဝီ မင်း များ နှင့် တ ကွ၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် စံ၊ လူ အ မျိုး မျိုး၏ ဘု ရင် မင်း များ ကို နှိုး ဆော် သ ဖြင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ က သင် လည်း ငါ တို့ ကဲ့ သို့ အား နည်း ရ သ လော၊ ငါ တို့ နှင့် တူ စွာ ဖြစ် ရ သ လော ဟု မေး မြန်း ကြ လိမ့် မည်။ စောင်း တီး သံ နှင့် တ ကွ၊ သင်၏ ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် ကို၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တိုင် အောင် ရှုတ် ချ လေ ပြီ။ လောက် ကို နေ ရာ တော် ခင်း၍၊ ပိုး ကောင် ကို ခြုံ ပါ သည် တ ကား။ အို အ ရုဏ်၏ သား၊ မိုး သောက် ကြယ်၊ ကောင်း ကင် မှ ပစ် ချ ခံ ရ ပြီ တ ကား။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို နှိမ့် ချ ခဲ့ သော သင် သည်၊ မြေ ကြီး တိုင် ခုတ် လှဲ ခံ ရ ပြီ တ ကား။ သင် က၊ မိုး ကောင်း ကင် သို့ ငါ တက်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ကြယ် တ ကာ တို့ ထက်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို ချီး မြှင့် လျက်၊ နတ် တို့ စည်း ဝေး ရာ မြောက် မျက် နှာ ရှိ တောင် ပေါ် မှာ ငါ စံ၍၊ တိမ် ထွဋ် သို့ တက် ပြီး လျှင် မြင့် မြတ် သော အ ရှင် နှင့် တူ ညီ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ အောက် ဆုံး တိုင် အောင် ကျ ရောက် သော်၊ သင် မှာ မူ နံ စော် သော အ ကိုင်း အ ခက်၊ ကျော် နင်း ရာ အ လောင်း သ ဖွယ်၊ ဓား ခုတ်၍ ကျ ဆုံး သူ၊ ကျောက် ပုံ အ တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် ဖုံး အုပ် လျက်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း အ ပ စွန့် ပစ် ခံ ခဲ့ ပြီ။ ကိုယ့် ပြည် ကျိုး ကို ဖျက်၍ နိုင် ငံ သား တို့ ကို ကွပ် မျက် သော ကြောင့်၊ ဆို ခဲ့ သော ဘု ရင် တို့ ကဲ့ သို့ စျာ ပ န ပြု ခြင်း မ ခံ ရ။ လူ ဆိုး တို့ အ ဆက် အ နွယ် အ မည် ကို၊ ကာ လ အ စဉ် မှည့် ခေါ် ကြ မည် မ ဟုတ်။ ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု အ လျောက်၊ သား မြေး တို့ အား ကွပ် မျက် ရာ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့။ ချင်း တို့ မ ပေါ် မ ထွက် ရ၊ တိုင်း နိုင် ငံ ကို မ ပိုင် ရ၊ မြေ ပြည် အ နှံ့ အ ပြား မြို့ ရွာ များ ကို မ တည် ထောင် ရ ဟု ဖွဲ့ ဆို ကြ ကုန် ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် ချင်း တို့ တစ် ဘက်၌ ထ ရပ် လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ အ မည် မှ စ ၍၊ သား မြေး တို့ နှင့် တ ကွ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ကင်း ပြတ် စေ မည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထို မြို့ ကို ဗျိုင်း ပိုင် ရာ ဗွက် အိုင် ဖြစ် စေ လျက်၊ ပယ် ရှင်း ခြင်း တံ မြက် နှင့် လှည်း လိမ့် မည် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် စပ် လျဉ်း သော ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပေါ် တွင် ဆန့် တန်း သည် ကား ဤ လက် ရုံး တော် တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ကို ရုပ် စေ နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ခတ် မင်း ကွယ် လွန် သော နှစ် တွင်၊ ခံ ရ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ အို ဖိ လိ တ္တိ ပြည်၊ သင် တို့ အား ဒဏ် ခတ် သော လှံ တံ ကျိုး ပြတ် သည် ကို ထောက်၍ လုံး လုံး ရွှင် လန်း ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ မြွေ အ မြစ် မူ လ မှ မြွေ ဆိုး ပေါ် ထွက် လျက်၊ ၎င်း အ နွယ် သည် န ဂါး ပျံ ဖြစ် လိမ့် တ ကား။ လူ မျိုး တော် အ နက် အ လွန် နွမ်း ပါး သော သူ တို့ သည်၊ စား ကွက် ရ ကြ လျက်၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့ လည်း စိတ် ချ၍ အိပ် ရ ကြ မည်။ သင်၏ အ မြစ် ကား၊ မွတ် သိပ် သ ဖြင့် သေ၍၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကွပ် မျက် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို မြို့ တံ ခါး တို့၊ အော် ကြ လော့။ အို မြို့ ရွာ တို့ ဟစ် ကြ လော့။ အို ဖိ လိ တ္တိ ပြည်၊ သင် လုံး လုံး ပျက် ပြား ရ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ အ လုံး အ ရင်း တွင် တစ် ယောက် မျှ မ ကွဲ ဘဲ၊ မီး ခိုး သ ဖွယ် မြောက် ပြည် က ချီ လာ ၏။ ထို လူ မျိုး ထံ မှ ရောက် လာ သော သံ တ မန် တို့ အား၊ မည် သို့ ပြန် ဆို ရ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည် ထောင် တော် မူ သော ဇိ အုန် မြို့ သည်၊ လူ မျိုး တော် ဆင်း ရဲ သား တို့ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် သည် ဟု ပြန် ဆို ရ လိမ့် သ တည်း။ မော ဘ ပြည် ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မော ဘ ပြည် အာ ရ မြို့ ကို၊ လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မော ဘ ပြည် ကိ ရ မြို့ ကို၊ လုပ် ကြံ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ မော ဘ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ကိုယ့် ဗိ မာန် သို့လလည်း‌ ကောင်း၊ ဒိ ဘုန် မြို့ ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ တက်၍ ငို ကြွေး ကြ ပြီ။ နေ ဗော မြို့ နှင့် မေ ဒ ဘ မြို့ အ ထက် တွင် အော် ကြ ရာ၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရှိ သ မျှ ကို ပယ် ကြ လေ ပြီ။ လမ်း ပေါ် တွင် လျှော် တေ ဝတ်၍၊ အိမ် မိုး ပျဉ် ပေါ်၌ လည်း‌ ကောင်း၊ လမ်း ဆုံ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အော် ဟစ် လျက် သည်း စွာ ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့ ဟစ် သံ ကို ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ကြား ရ သ ဖြင့်၊ မော ဘ ရဲ မက် တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ သော စိတ် နှင့် အော် ကြ၏။ ငါ သည် မော ဘ ပြည် အ တွက် စိတ် က ပင် ဟစ် နေ၏။ ထွက် ပြေး ရ သူ တို့ သည် ဇော ရ မြို့၊ ဧ ဂ လတ် ရှ လိ ရှ မြို့ များ သို့ ပြေး ကြ ရာ၊ လုဟိတ် ကုန်း လမ်း ဖြင့် တက် သွား ငို ကြွေး လျက်၊ ဟော ရ နိမ် မြို့ လမ်း၌ လည်း ပျက် ပြား ခြင်း အ တွက် ဟစ် ကြ၏။ နိ မ ရိမ် ချောင်း သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ်၍၊ မြက် ပင် ညှိုး နွမ်း လျက်၊ မြက် နု သေး သိမ် လျက်၊ ကောက် တစ် ပင် မျှ မ ရှိ သ ဖြင့်၊ ဆည်း ပူး ကွယ် ဝှက် သော ဥ စ္စာ များ ကို၊ မိုး မ ခ ပင် ချောင်း တစ် ဘက် သို့ ဆောင် သွား ရ ကြ ၏။ ဟစ် သံ သည် မော ဘ ပြည် စွန်း တိုင် နှံ့ ပြား၍ အော် သံ လည်း ဧ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် လည်း‌ ကောင်း၊ ဗေ ရ ဧ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် လည်း‌ ကောင်း၊ ရောက် လေ ၏။ ဒိ မုန် ချောင်း သည် အ သွေး နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ငါ သည် ဒိ မုန် မြို့ ပေါ် တွင် ထပ် မံ သင့် ရောက် စေ သည့် ပြင်၊ ထွက် ပြေး သော မော ဘ ပြည် သူ နှင့် ကျန် ရစ် သော ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် လွှတ် လိမ့် မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း၏ အ ခွန် တော် အ ဖြစ် ဖြင့်၊ သိုး သား ငယ် များ ကို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် တောင် တော် ပေါ် သို့၊ သေ လ မြို့ မှ သဲ က န္တာရ လမ်း ဖြင့် ပို့ ဆက် ကြ လော့။ အ သိုက် ခွာ၍ လှည့် လည် ရ သော ငှက် များ ကဲ့ သို့၊ မော ဘ သ တို့ သ မီး တို့ သည်၊ အာ နုန် မြစ် ကူး ဆိပ် မှာ ရှိ ကြ ရာ၊ အ ကြံ ပေး၍ ခုံ သ မာ ဓိ လုပ် ပါ လော့။ မွန်း တည့် အ ချိန် တွင် ညဉ့် ကဲ့ သို့ သင့် အ ရိပ် ဖြင့် မိုး လျက် နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ တို့ ကို ကွယ် ထား လော့။ တိမ်း ရှောင် သူ တို့ ကို မ ပေါ် ပေါက် စေ နှင့်။ နှင် ထုတ် လိုက် သော မော ဘ လူ မျိုး ချင်း တို့ အား ခို ခွင့် ပေး လျက်၊ လု ယက် သူ တို့ မှ ကာ ကွယ် ရာ ဖြစ် ပါ လော့ ဟု တောင်း ပန် ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ရက် စက် သူ တိမ် ကော လျက်၊ ဖျက် ဆီး သူ ပ ပျောက် လျက်၊ နှိမ် နှင်း သူ လည်း ပြည် တော့် မှ ကင်း ရှင်း သည် နှင့် အ ညီ ဒါ ဝိဒ် မင်း တဲ နန်း တော် အ တွင်း၊ ကျေး ဇူး တော် အား ဖြင့် တည် မြဲ သော ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို ရှာ ကြံ ရန် လျင် မြန် လျက်။ သ စ္စာ စောင့်၍ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သော မင်း တစ် ပါး စံ နေ တော် မူ လိမ့် မည်။ မော ဘ၏ မာ န သည် အ လွန် ကြီး ကြောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ထောင် လွှား စော် ကား ခြင်း၊ ဒေါ သ အ မျက် ထွက် ခြင်း များ အ ကြောင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ တို့ ကြား သိ ရ ပြီ။ ဤ ဝင့် ဝါ ခြင်း ကား၊ အ ချည်း နှီး တည်း။ မော ဘ သည် မော ဘ အ တွက် အော် ရာ၊ လူ ခပ် သိမ်း ပင် အော် ရ ကြ မည်။ ဒဏ် ချက် ပြင်း စွာ ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့၊ စ ပျစ် ပျဉ် များ ကို၊ လွမ်း ဆွတ် ညည်း ညူ ရ ကြ လိမ့် မည်။ စိ ဗ မာ စ ပျစ် ပင် သည် အ ခက် အ လက် နှံ့ ပြား လျက်၊ ယာ ဇာ မြို့ တိုင် အောင် ရောက်၍၊ သဲ တော စပ်၌ အ လေ့ ပေါက် သည့် ပြင်၊ အိုင် တစ် ဘက် သို့ ပြန့် ပွား ရာ သီး ပြွတ် အား ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား မှူး မတ် တို့ ကို တိမ်း လဲ စေ တတ် သော် လည်း၊ ၎င်း‌ စ ပျစ် ပင် နှင့် ယေ ရှ ဘုန် ခြံ များ ပါ ညှိုး နွမ်း ခဲ့ လေ စွ။ ထို့ ကြောင့် ယာ ဇာ သူ မြို့ သား တို့ ငို ကြွေး ကြ သည့် နည်း တူ၊ ငါ လည်း စိ ဗ မာ စ ပျစ် ပင် ကို လွမ်း ဆွတ် ငို ကြွေး လိမ့် မည်။ အို ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့၊ သင်၏ သစ် သီး အ စိမ်း အ မှည့် များ သည် စစ် အောင် သံ ကြား ရ သော ကြောင့်၊ ယို ကျ သော မျက် ရည် ဖြင့် ငါ လောင်း လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင်၊ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရွှင် လန်း ခြင်း များ ကို၊ ခြံ ထဲ မှ ရုပ် သိမ်း သည့် အ လျောက်၊ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် များ၌ ကျူး ဧ ခြင်း၊ ကြွေး ကြော် ခြင်း မ ရှိ ခဲ့ လေ။ ကျင်း၌ စ ပျစ် သီး ကို နင်း တတ် သူ တို့ သည် မ နင်း မ ညှစ် ရ။ ပျော် ရွှင် သံ ကို လည်း ငါ ပြတ် စဲ စေ တော် မူ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ငါ့ ဝမ်း သည် မော ဘ ပြည် အ တွက်၊ ငါ သည်း အူ သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ အ တွက်၊ စောင်း သံ ပ မာ မြည် လိမ့် မည်။ မော ဘ သည် ကိုယ့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န သို့ ဝင် ရောက် ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ မြင့် ရာ ဌာ န၌ ကြိုး ပန်း စွာ ဖူး မြော် သော် လည်း အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ဘ ပြည် ကို ရည်၍ ယ မန် မိန့် တော် မူ ချက် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ယ ခု မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ သူ ရင်း ငှား တို့၏ နှစ် တာ အ လျောက် သုံး နှစ် အ တွင်း တွင် မော ဘ ပြည် သည်၊ ဘုန်း အ သ ရေ အ မြောက် အ များ အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ ကား၊ နည်း ပါး သိမ် ဖျင်း ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ တည်း။ ဒ မာ သက် မြို့ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ ဒ မာ သက် မြို့ သည် မြို့ အ ဖြစ် ပ လျက်၊ ပြို လဲ ကျ ပုံ ရာ ရောက် လု ပြီ။ အာ ရော် မြို့ ရွာ များ သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် သိုး အုပ် တို့ ဝပ် ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။ ဧ ဖ ရိမ် ပြည် ခံ တပ် သည် လည်း‌ ကောင်း၊ ဒ မာ သက် မြို့ အာ ဏာ တော် သည် လည်း‌ ကောင်း၊ ကွယ် ပျောက် လျက်၊ ရှု ရိ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် တူ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ၊ ယာ ကုပ်၏ ဘုန်း အ သ ရေ ယုတ်၍ အ သား ဝ ဖြိုး ခြင်း သည် ယုတ် လျော့ ခြင်း ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ရိတ် သိမ်း သူ သည် ကောက် ပင် ကို ဆုပ်၍၊ လက် ရုံး ဖြင့် အ သီး အ နှံ ကို ပိုက် သိမ်း သ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရေ ဖိမ် ချိုင့် တွင် ကောက် သင်း ကောက် သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် မည့် မှန် သော် လည်း၊ သံ လွင် သီး ကို ချွေ၍ အ ပင် ဖျား ထက်၌ နှစ် လုံး သုံး လုံး ဖြစ် စေ၊ အ ခက် အ လက် များ၌ လေး လုံး ငါး လုံး ဖြစ် စေ၊ ကြွင်း ကျန် တတ် သည့် နည်း တူ၊ ကောက် သင်း ကောက် ရန် ရှိ ဦး မည် ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ၊ ခံ မြို့ များ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မျက် မှောက်၌၊ အ မော ရိ လူ၊ ဟိ ဝိ လူ တို့ လက် လွှတ် ရ သော အ ရပ် များ ကဲ့ သို့ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် သင် သည် ခို လှုံ ရာ ကျောက် တောင် တော် ကို သ တိ မ ပြု ဘဲ၊ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို၊ မေ့ လျော့ လျက်၊ ပျော် ပါး ရာ နတ် အ ဖို့ ဥ ယျာဉ် ပြု လုပ် ၍ ထူး ခြား သော ဘု ရား ဆိုင် ရာ ပျိုး ပင် များ ကို စိုက် သ ဖြင့်၊ ၄င်း နေ့ တွင် ပင် စည် ကား ပြီး နောက်၊ နံ နက် အ ချိန် အ ဖူး ထွက် သော် လည်း နာ ကျင် ခြင်း ဒု က္ခ နေ့ ရက်၌၊ အ သီး တွေ့ မည် မ ဟုတ် ချေ။ သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း သံ ကဲ့ သို့၊ များ စွာ သော လူ မျိုး တို့ ကြိမ်း မောင် သံ၊ ပြင်း ထန် သော ဝဲ ဩ ဃ သံ ကဲ့ သို့၊ ဗိုလ် ထု တို့ တ ခဲ နက် အ သံ ပါ တ ကား။ ဗိုလ် ထု တို့ သည် ဝဲ ဩ ဃ ကဲ့ သို့၊ တ ခဲ နက် အ သံ ပေး သော် လည်း၊ အ ဆုံး အ မ တော် ကို ခံ ရ၍ ဝေး စွာ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ လေ တိုက် သော တောင် ပေါ် ရှိ ဖွဲ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ လေ ဗွေ ဝှေ့ သော အ မှိုက် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ လိုက် လံ ခံ ရ သည် နှင့်၊ ညဉ့် ဦး၌ ဘေး သင့် ၍၊ မိုး မ သောက် မီ ကွယ် ပျောက် ကြ လေ ပြီ။ ငါ တို့ ကို လု ယူ ဖျက် ဆီး တတ် သူ တို့ ဝေ ပုံ ကား၊ ထို သို့ ပင် ဖြစ် သ တည်း။ ဤ လော က၌ နေ ထိုင် သူ၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ရှိ နေ သူ အ ပေါင်း တို့၊ တောင် ပေါ် တွင် အ လံ စိုက် ထူ သော အ ခါ ကြည့် ကြ လော့။ တံ ပိုး မှုတ် သော အ ခါ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ နေ ရောင် အ ပူ ရှိန် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ဆွတ် ခူး ချိန် နွေ ဥ တု ရှိ နှင်း ပြင် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ စံ ရာ ဌာ န မှ ငြိမ် ငြိမ် သက် သက် ငါ ရှု ကြည့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ အ ဖူး ရင့်၍ အ ပွင့် မှ အောင် မာ သော စ ပျစ် သီး သီး ရာ၊ ဆွတ် ခူး ချိန် မ တိုင် မီ ထား ကောက် ဖြင့် အ ညွန့် များ ကို ရိတ် ပယ် လျက်၊ အ ခက် အ လက် များ ကို လည်း ခုတ် ချိုင် ရှင်း လင်း တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ၎င်း တို့ ကို တောင် ငှက် ရဲ၊ တော သား ရဲ တို့ အ ဖို့ စွန့် ထား သ ဖြင့်၊ ငှက် ရဲ များ သည် နွေ ဥ တု၌လည်း‌ ကောင်း၊ သား ရဲ တို့ သည် ဆောင်း ဥ တု၌လည်း‌ ကောင်း စား ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် တည် ရာ ဇိ အုန် တောင် တော် သို့၊ အ ရပ် အ မောင်း မြင့် ခြင်း၊ ကိုယ် ရေ ကိုယ် သား ပြောင် ခြင်း ရှိ သော လူ မျိုး၊ ယ မန် က စ၍ ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း သော လူ မျိုး၊ တန် ခိုး ကြီး လျက် နှိမ် နှင်း တတ် သော လူ မျိုး၊ မြစ် အ မြွာ မြွာ ဖြတ် သော ပြည် တွင် နေ ထိုင် သော လူ မျိုး သည်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် ကို ဆက် သွင်း ကြ လိမ့် သ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လျင် သော မိုး တိမ် ကို စီး နင်း၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရောက် ကြွ တော် မူ ရာ၊ မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ပြည် ရှိ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ တုန် လှုပ် ခြင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ စိတ် ပျက် ခြင်း ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် ကား။ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ အ ချင်း ချင်း ရန် ပြု ကြ စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော် လျက်၊ ညီ အစ် ကို၊ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ တစ် မြို့ နှင့် တစ် မြို့၊ တစ် နယ် နှင့် တစ် နယ် အ ချင်း ချင်း စစ် တိုက် ကြ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့၏ အ ကြံ အ စည် ပ ညာ ကို၊ ငါ ကွယ် စေ၍၊ သူ တို့ ဉာဏ် ကုန် သ ဖြင့်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ မှ စ၍၊ ရွတ် တတ် သူ၊ က ဝေ၊ မှော် ဆ ရာ များ ထံ မေး မြန်း ကြ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ကြမ်း ကြုတ် သော မင်း လက် အောက် သို့ ငါ ချ ထား၍၊ ရက် စက် သော ဘု ရင် အုပ် စိုး လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ အိုင် ရေ ကုန်၍၊ မြစ် ရေ ခန်း ခြောက် မည့် ပြင်၊ မြောင်း များ ညှီ၍ ချောင်း များ တိမ် ကော သွေ့ ခြောက် သ ဖြင့်၊ ကျူ ပင် ကိုင်း ပင် များ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ နိ လ မြစ် နီး ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက်၊ စား ကျက် မှ စ သော ပျိုး ခင်း ရှိ သ မျှ ခြောက်၍ လွင့် ပျောက် ပျက် စီး လိမ့် မည်။ တံ ငါ တို့ သည် ညည်း ညူ ကြ ရာ၊ နိ လ မြစ် တွင်း ငါး မျှား ကို ချ သူ တို့ မြည် တမ်း လျက်၊ ရေ ပေါ် မှာ ပိုက် ကွန် ဖြန့် သူ များ ညှိုး နွမ်း ကြ မည့် ပြင်၊ ပိုက် ဆံ ချည် ကျစ် သူ နှင့် ဝါ ထည် ရက် သူ တို့ အ ရှက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ တိုင် မ ဖြစ် သူ တို့ ကျိုး ပျက်၍ သူ ရင်း ငှား တို့ လည်း စိတ် ငယ် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဇော န မှူး မတ် တို့ သည် လုံး လုံး မိုက် လျက်။ ဖာ ရော မင်း၏ ပ ညာ ရှိ မင်း တိုင် ပင် တို့ သည် ဉာဏ် ကင်း လေ စွ တ ကား။ ကျွန် တော် ကား၊ ပ ညာ ရှိ အ မျိုး သား၊ ရှေး မင်း တို့ ဆွေ တော် မျိုး တော် မှန် ပါ သည် ဟု၊ ဖာ ရော မင်း အား မည် သို့ တင် ဝံ့ ကြ မည် နည်း။ သင့် ဆိုင် ရာ ပ ညာ ရှိ တို့ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ရည်၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကို သိ လျှင် ဖော် ပြ ကြ စေ။ ဇော န မှူး မတ် တို့ မိုက် လျက်၊ နော ဗ မှူး မတ် တို့ လှည့် စား ခံ ရ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ထောင့် ကျောက် ဖြစ် သူ တို့ သည်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို လမ်း လွဲ စေ ကြ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည် အ တွင်း၊ ကောက် ကျစ် သော သ ဘော ကို သွင်း တော် မူ၍၊ ယစ် မူး သူ ကိုယ့် အန် ဖတ်၌ ယိမ်း လဲ သ ကဲ့ သို့၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ပြု လေ ရာ ရာ လမ်း လွဲ ကြ စေ သ ဖြင့်။ ထို ပြည်၌ ဦး ခေါင်း နှင့် အ မြီး၊ စွန် ပ လွံ လက် နှင့် ကိုင်း ပင် တို့ သည်၊ ပြီး မြောက် အောင် အ ပြု အ မူ အ ကျင့် အ ကြံ မ ရှိ ရ။ ထို ကာ လ၊ သူ တို့ တစ် ဘက်၌ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် ယမ်း သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် မိန်း မ သူ ရဲ ဘော ရှိ၍၊ ကြောက် လန့် တုန် လှုပ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကြောင့်၊ ယု ဒ ပြည် သည် အိ ဂျစ် ပြည်၏ ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သည် နှင့်၊ ယု ဒ ပြည် ဟူ၍ ပြော ကာ မျှ နှင့် လူ တိုင်း ကြောက် လန့် လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် မြို့ ငါး မြို့၌၊ ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား သုံး လေ့ ရှိ သ ဖြင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သ စ္စာ တော် ခံ ရ လျက်၊ တစ် မြို့ ကို ကား၊ ဖြို လှဲ ရာ မြို့ ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ၊ အိ ဂျစ် ပြည့် အ တွင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပူ ဇော် ရန် ပ လ္လင် ရှိ သည့် ပြင်၊ ပြည် စွန် အ နီး၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား အ ဖို့ ကျောက် တိုင် စိုက် လျက် ရှိ ရာ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှတ် မိ တော် မူ ရန်၊ သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ထို လူ မျိုး သည် နှိပ် စက် သူ တို့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဟစ် ကြ လျှင်၊ ကယ် တင် ရာ သူ ရဲ ကို စေ လွှတ်၍ ကယ် မ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့၌ ထင် ရှား၍၊ အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း သ ဖြင့်၊ ယဇ် နှင့် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သ စ္စာ ဝတ် ကို ထား၍ ဖြေ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည် ကို ဒဏ် ခတ် ပြီး မှ၊ ဒဏ် ချက် ကို ပျောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ ကြ သည့် အ ခါ၊ တောင်း ပန် ခွင့် ရ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပ ပျောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ လမ်း မ တော် ပေါက် သ ဖြင့်၊ အာ ရှု ရိ လူ တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အိ ဂျစ် လူ တို့ သည် အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ထွက် ဝင် သွား လာ လျက် နှစ် မျိုး လုံး ဝတ် ပြု ကြ လိမ့် မည်။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သာ ဂုန် မင်း စေ လွှတ် သော တာ တန် ဘွဲ့ ခံ ဗိုလ် မင်း သည်၊ အာ ဇုတ် မြို့ ကို လုပ် ကြံ ရန် ချီ တက် လာ ရောက် သော နှစ် တွင်၊ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် မူ သည် ကား။ ကိုယ် ရုံ နှင့် ဖိ နပ် ကို၊ သွား၍ ချွတ် ပယ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ဝတ် မ ဆင်၊ ဖိ နပ် မ စီး ဘဲ သွား လာ လျက် နေ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ကျွန် ဟေ ရှာ ယ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၊ ကု ရှ ပြည် များ နှင့် စပ် ဆိုင် သော သက် သေ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် ဖြင့်၊ အ ဝတ် မ ဆင်၊ ဖိ နပ် မ စီး ဘဲ သုံး နှစ် ပတ် လုံး သွား လာ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် လူ မျိုး နှင့် ကု ရှ လူ မျိုး အ ကြီး အ ငယ် တို့ ကို၊ အိ ဂျစ် အ ရှက် ကွဲ စေ ရန်၊ အ ဝတ် မ ဆင်၊ ဖိ နပ် မ စီး၊ တင် ပါး မ ဖုံး ရ ဘဲ၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သုံ့ ပန်း မောင်း နှင် သိမ်း သွား လိမ့် မည်။ သ မု ဒ္ဒ ရာ တစ် လျှောက် ရှိ သဲ က န္တာ ရ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ တောင် မျက် နှာ မှ လေ မုန် တိုင်း ဆင် တိုက် သ ကဲ့ သို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် အ ရပ် သဲ တော ကြီး မှ ချီ လာ သည် တ ကား။ ကြမ်း ကြုတ် သော ရူ ပါ ရုံ ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ တ ရား ပျက် သူ တို့ သည် တ ရား ဖျက် လေ ပြီ။ ဖျက် ဆီး တတ် သူ တို့ သည် ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ ဧ လံ ပြည် သား တို့ ချီ တက် ကြ လော့။ မေ ဒိ ပြည် သား တို့ ဝိုင်း ရံ ကြ လော့။ ထို ပြည် ကြောင့် ညည်း တွား ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို ငါ ငြိမ်း စေ မည်။ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် ပြင်း စွာ ခါး အောင့်၍ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား ရ သည့် ပြင်၊ မ ကြား နိုင် အောင် လိမ် တွန့် ခြင်း၊ မ မြင် နိုင် အောင် တုန် လှုပ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ၏။ ငါ့ စိတ် နှ လုံး နောက် လျက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး ကြောင့် ငါ လန့် လျက်၊ ငါ မြတ် နိုး သော ညဉ့် ချမ်း အ ချိန် ပင် ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။ သူ တို့ သည် စား ပွဲ ပြင် ခြင်း၊ ကော် ဇော ခင်း ခြင်း၊ စား ပွဲ ထိုင် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သည် တ ကား။ အို ဗိုလ် မင်း တို့၊ နိုး ထ၍ ဒိုင်း လွှား များ ကို ဆီ လူး ကြ လော့။ ကင်း စောင့် က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် သည် ရဲ တိုက် ပေါ် တွင် နေ့ အ ခါ နေ ထိုင် လျက်၊ ညဉ့် တိုင်း လည်း စောင့် လျက် ရပ် နေ ပါ၏။ ယ ခု မှာ ရဲ မြင်း တစ် တပ်၊ နှစ် စီး စီ ချီ လာ သည် တ ကား ဟု၊ ခြင်္သေ့ သံ ကဲ့ သို့ ကြွေး ကြော်၏။ တစ် ဖန် သူ က၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ပြို ပြီ၊ ပြို ပြီ။ ဆိုင် ရာ ဘု ရား ရုပ် ရှိ သ မျှ ကို မြေ တိုင် အောင် ဖျက် လှဲ လေ ပြီ ဟု ကြား ပြော ၏။ အို တ လင်း ရှိ စ ပါး၊ နင်း နယ် ခံ ရ သူ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း တို့၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ကြား ရ သ မျှ ကို၊ သင် တို့ အား ငါ ပြန် ကြား လေ ပြီ။ ဒု မာ ပြည် ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ အို မြို့ စောင့်၊ ညဉ့် အ ချိန် မည် မျှ နည်း။ အို မြို့ စောင့်၊ ညဉ့် အ ချိန် မည် သို့ နည်း ဟု၊ စိ ရ တောင် ပေါ် မှ ဟစ် သံ သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ရာ၊ မြို့ စောင့် က၊ နံ နက် ရောက် လိမ့် မည်။ ညဉ့် လည်း ရောက် ဦး မည်။ မေး မြန်း လို လျှင်၊ ပြန် လာ၍ မေး မြန်း ကြ ဦး ဟု ဆို လေ၏။ သဲ က န္တာ ရ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား၊ အို ခ ရီး သည် ဒေ ဒန် လူ စု တို့၊ သင် တို့ သည် က န္တာ ရ သဲ တော၌ ပင် တည်း ခို ရ ကြ လိမ့် မည်။ အို တေ မ ပြည် သား တို့၊ ရေ ငတ် သူ တို့ အား ရေ နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ပြေး သူ တို့ အား ခဲ ဖွယ် နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ကြို ဆို ကြ လော့။ သူ တို့ သည် ဓား ဘေး မှ စ၍ အိမ် လွတ် ဓား၊ တင် သော လေး၊ ပြင်း ထန် သော စစ် ရေး များ ကြောင့် ရှောင် ပြေး ကြ၏။ ငါ့ အား အ ရှင် ဘု ရား က၊ သူ ရင်း ငှား တို့၏ နှစ် တာ အ လျောက် တစ် နှစ် အ တွင်း တွင်၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကေ ဒါ လူ မျိုး တို့ ဘုန်း အ သ ရေ ရှိ သ မျှ ကွယ် ပျောက်၍၊ ချင်း တို့ အ မျိုး သား သူ ရဲ တည်း ဟူ သော လေး သ မား အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည် နည်း ပါး ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ ရူ ပါ ရုံ ချိုင့် ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ အ ချင်း မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့၊ အိမ် မိုး ပေါ် သို့ တက် ရ သည် မှာ မည် သို့ နည်း။ ကြွေး ကြော် ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက်၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပြု လျက် ရွှင် လန်း သော ရွှေ မြို့ တော်၊ သင်၌ သေ လ တ္တံ့ သူ တို့ သည်၊ ဓား ဘေး ကြောင့် သေ ကြ မည် မ ဟုတ်။ စစ် ပွဲ တွင် ကျ ဆုံး မည် မ ဟုတ် ချေ။ သင် ၏ စစ် ဗိုလ် အ ပေါင်း တို့ သည် တစ် ပြိုင် နက် ပြေး ကြ ရာ၊ လေး ကို ချ လျက် ချည် နှောင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အဝေး သို့ ထွက် ပြေး စဉ်၊ ဖမ်း မိ သ မျှ သူ တို့ သည်၊ တစ် စု တည်း ချုပ် နှောင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ့ ကို မ ကြည့် ပါ နှင့်။ သည်း စွာ ငို ပါ ရ စေ။ ငါ့ အ မျိုး သ တို့ သ မီး တို့ ပျက် စီး သည် ကို ထောက် ၍ စိတ် ပြေ ဖွယ် မ ပြော ကြ ပါ နှင့် ဟု ဆို လေ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပြု ခြင်း၊ နင်း နယ် ခြင်း၊ ရှုပ် ထွေး ခြင်း၊ မြို့ ရိုး ကို ဖြို ဖျက် ခြင်း၊ တောင် ထိပ် တိုင် အောင် ဟစ် သံ ရောက် ခြင်း များ ဆိုင် ရာ နေ့ ရက် ကို ရူ ပါ ရုံ ချိုင့် တွင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ ၏။ ဧ လံ မြင်း သည်၊ ရ ထား သည် တို့ သည် မြှား ကျည် တောက် ကို ဆောင် လျက်၊ ကိ ရ ရဲ မက် တို့ လည်း ဒိုင်း လွှား ကို ထုတ် ပြ သည့် ပြင်၊ စစ် ရ ထား များ သည်၊ သင်၏ အ မြတ် ဆုံး ချိုင့် လုံး ပြည့် လျက်၊ မြင်း သည် တို့ လည်း၊ မြို့ တံ ခါး ရင် ဆိုင် တပ် စွဲ ကြ လိမ့် မည်။ ယု ဒ ပြည် အ ကွယ် အ ကာ ကို ဖွင့် လှစ် သည့် နေ့၌၊ လေ ဗ နုန် တော ခေါ် နန်း တော် ရှိ လက် နက် စုံ ကို ရှု ကြည့် ခြင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မြို့ ရိုး အ ပေါက် များ သည် ကို သိ မှတ် ခြင်း၊ အောက် ကန် ရေ ကို ဆည် တင် ခြင်း၊ မြို့ ရိုး ခိုင် ခံ့ စေ ရန် ယေ ရု ရှ လင် တိုက် များ ကို စာ ရင်း ကောက် လျက် ဖြို ဖျက် ခြင်း၊ ကန် ဟောင်း ရေ အ ဖို့ မြို့ ရိုး နှစ် ထပ် ကြား တွင်၊ ကန် တူး ဖော် ခြင်း များ ကို သာ ပြု လျက်၊ စီ ရင် တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ မြော်၊ ရှေး ကာ လ က ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ ထောက် ကြ ချေ။ ထို ကာ လ၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း၊ ဆံ ပယ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း များ ကို၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သ ခင် အ လို တော် ရှိ တော် မူ သော် လည်း၊ သင် တို့ က၊ နက် ဖြန် သေ ရ မည် ဖြစ်၍၊ စား သောက် လျက် နေ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း၊ သိုး နွား ကို စီ ရင်၍ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် စား သောက် ခြင်း များ ကို ပြု ကျင့် ကြ ပြီ တ ကား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ နား တွင် အ ထင် အ ရှား ဖော် ပြ တော် မူ သည် မှာ၊ ဤ ဒု စ ရိုက် အ တွက် သင် တို့ မ သေ မ ချင်း၊ ဖြေ ရှင်း ခွင့် မု ချ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား။ လက် သုံး တော် ချုပ် ရှေ ဗ န ထံ သွား၍ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ မြင့် မြတ် သော အ ရပ် တွင် သင်္ချိုင်း ကို ထွင်း၍၊ ကျောက် တောင် အ တွင်း သိပ် ထား ရာ ကို ဆစ် သော သင် သည်၊ ဤ ပြည်၌ မည် သည့် အ ရာ၊ မည် သူ့ ကို ပိုင် ဆိုင်၍၊ ဤ တွင် ထွင်း ဆစ် ဝံ့ သ နည်း။ အို စွမ်း အား ကြီး သူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ပြင်း စွာ ထုတ် ပစ် တော် မူ လိမ့် မည်။ မု ချ ဖမ်း ဆီး ကိုင် ငင် ပြီး လျှင်။ ဗ လီ လုံး ကဲ့ သို့ ကျယ် ဝန်း သော ပြည် တိုင် အောင်၊ တ လိမ့် လိမ့် လှိမ့် တော် မူ မည်။ ကိုယ့် သ ခင် ဆွေ တော်၊ မျိုး တော် ကို အ ရှက် ခွဲ သော သင် သည်၊ ထို အ ရပ်၌ ပင် အ သ ရေ ဆောင် ရ ထား များ ပါ လျက်၊ သေ ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင့် ရာ ထူး ကို နုတ် လျက်၊ နေ ရာ မှ ချ မည့် ကာ လ ၌၊ ဟိ လ ခိ သား ငါ့ ကျွန် ဧ လျာ ကိမ် ကို ခေါ် ၍၊ သင့် ၀တ် လုံ နှင့် ဆင် စေ လျက်၊ သင့် ခါး စည်း ဖြင့် ပတ် ပြီး လျှင်၊ အ စိုး ရ သော အ ခွင့် ကို သူ့ လက် သို့ လွှဲ အပ် သ ဖြင့်၊ ထို သူ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား မှ စ၍ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အ ပေါ် တွင် အ ဘ အ ဖြစ် သို့ ရောက် လ တ္တံ့။ ဒါ ဝိဒ်၏ နန်း စဉ် သော့ ကို လည်း၊ သူ့ ပ ခုံး တွင် ငါ တင် သ ဖြင့် မည် သူ မျှ မ ပိတ် နိုင် အောင် ဖွင့် ထား ခွင့်၊ မ ဖွင့် နိုင် အောင် ပိတ် ထား ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ ခိုင် ခံ့ သော နေ ရာ ၌ ကြက် ဆူး သ ဖွယ် ငါ စိုက် သွင်း ရာ၊ အ ဘ ၏ အိမ် ၌ အ သ ရေ ဆောင် ပ လ္လင် သ ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ အင် တုံ မှ စ၍ အိုး၊ အ သေး အ ဖွဲ၊ အ သုံး အ ဆောင် တည်း ဟူ သော၊ အ မျိုး အ နွယ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် ဆွဲ တင် ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ခိုင် ခံ့ သော နေ ရာ၌ စိုက် သွင်း ပြီး ကြက် ဆူး သည်၊ ဖြတ် ခြင်း ကို ခံ၍ လျော ကျ သ ဖြင့်၊ ဆွဲ ထား သော ဝန် လည်း ပြုတ် ကျ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို ဆင့် ဆို ရန် မိန့် တော် မူ သ တည်း။ တု ရု မြို့ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ ကု ပ ရု ကျွန်း တွင် သ တင်း ကြား ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ အိမ် ဆိပ် မှ စ၍ ဆိုက် ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ တု ရု မြို့ ပျက် ပြား သည် နှင့် တာ ရှု သင်္ဘော တို့ ဟစ် ကြ လော့။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် နေ ထိုင်၍ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကူး လေ့ ရှိ သော ဇိ ဒုန် ကုန် သည် များ ကြောင့် ပြန့် ပြော စည် ကား ရ သော သူ တို့၊ အံ့ အား သင့် ကြ လော့။ ရှိ ဟော ရ မြစ် မှ မျိုး စေ့၊ နိ လ မြစ် မှ အ သီး အ နှံ သည်၊ ကျယ် ဝန်း သော ရေ လမ်း ဖြင့် ဝင် ရောက်၍၊ အ ဖိုး ငွေ မှာ၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ စီး ပွား တိုး တက် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ဖူး ၏။ ငါ သည် ဝေ ဒ နာ ခံ၍ သား ဖွား ခွင့် မ ရ။ လူ ပျို နှင့် အ ပျို တို့ ကို လုပ် ကျွေး မွေး မြူ ခွင့် မ ရ ချေ ဟု၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ဆိုင် ရာ ခံ မြို့ က ပင် ပြော ဆို ရ သော ကြောင့် အို ဇိ ဒုန် မြို့၊ ရှက် ကြောက် လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ တု ရု မြို့ သ တင်း ရောက် သော အ ခါ၊ အ လွန် ပူ ပန် ကြ လိမ့် တ ကား။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် နေ ထိုင် သူ တို့၊ တာ ရှူ မြို့ သို့ ကူး ပြေး ၍ ဟစ် ကြ လော့။ ရှေး ကာ လ တည် ထောင် ခဲ့ လျက်၊ ဝေး ကွာ ရာ၌ နေ ရာ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ခြေ ဆောင် ရာ ကိုယ် ပါ၍ သာ ယာ ရွှင် လန်း သော မြို့၊ ဤ သို့ ဖြစ် ရာ သ လော။ ရာ ဇ မ ကိုဋ် များ ကို တင် ခွင့် ရှိ သည့် ပြင်၊ မှူး မတ် ဖြစ် သော ကုန် သည်၊ မြေ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် သော အ ရောင်း အ ဝယ် တို့ နှင့် ပြည့် စုံ သော တု ရု မြို့ တစ် ဘက်၌ ထို သို့ မည် သူ ကြံ ဖန် သ နည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ရှိ သ မျှ သော ဘုန်း အ သ ရေ၏ မာ န ကို ရှုတ် ချ ခြင်း ငှာလည်း‌ ကောင်း၊ မြေ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ မှူး အ ပေါင်း တို့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု စေ ခြင်း ငှာလည်း‌ ကောင်း ကြံ ဖန် တော် မူ ခဲ့ လေ ပြီ။ အို သ တို့ သ မီး တာ ရှု၊ နိ လ မြစ် ကဲ့ သို့ ကိုယ့် မြေ ကို ပြန် စီး လော့။ မြစ် တား သော ခါး စည်း ရှိ တော့ သည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် တွင် လက် တော် ဆန့် တန်း သ ဖြင့်၊ နိုင် ငံ များ လှုပ် ရှား စေ လျက်၊ ခါ နာန် ပြည် ခံ မြို့ များ ကို ဖျက် ဆီး စေ ခြင်း ငှာ မိန့် မှာ တော် မူ သည့် ပြင်၊ မု ဒိမ်း ကျင့် ခံ ရ သော က ညာ သ တို့ သ မီး ဇိ ဒုန်၊ သင် သည် နောက် တစ် ဖန် ရွှင် လန်း ခွင့် မ ရ ချေ။ ကု ပ ရု ကျွန်း သို့ ထ၍ ကူး သွား လေ တော့။ ထို အ ရပ်၌ ပင် ချမ်း သာ မ ရ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယ မန် မ ဖြစ် သေး သော ခါ လ ဒဲ ပြည် ကို ကြည့် မှတ် လော့။ အာ ရှု ရိ ရဲ မက် တို့ သည် ထို ပြည် ကို သား ရဲ အောင်း ရန် စီ မံ ပြု လုပ် ပြီး လျှင်၊ က တုတ် လှန်၍ တု ရု ဘုံ ဗိ မာန် များ မှ စ သော တစ် မြို့ လုံး ကို လုပ် ကြံ ဖြို လှဲ လေ ပြီ။ အို တာ ရှု သင်္ဘော တို့၊ သင် တို့ ခံ မြို့ ပျက် ပြား ပြီး ဖြစ် ၍ ဟစ် ကြ လော့။ ထို အ နှစ် ခု နှစ် ဆယ် ကုန် လွန် သော ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တု ရု မြို့ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့ သည် တစ် ဖန် အ ခ ကို လိုက် ရှာ၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ သ မျှ တိုင်း နိုင် ငံ နှင့် မေ ထုန် ပြု ကျင့် ရာ၊ ရ သော အ ခ အ မြတ် ကို ဆည်း ပူး သို ထား ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် ထား လိမ့် မည်။ အ မြတ် သည် ထာ ဝ ရ ဘုရား မျက် မှောက် တော် တွင် ခ စား သူ တို့ အ ဖို့ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ရောင့် ရဲ စွာ စား ခွင့်၊ တင့် တယ် စွာ ဝတ် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ ကြည့် လော့၊ မြေ ကြီး သား တို့ ကွဲ လွင့် သည့် တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို မှောက် လှန်၍၊ လဟာ သက် သက် ဖြစ် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပ ရော ဟိတ် သည် လူ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ သ ခင် သည် ကျွန် ယောက်ျား ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သ ခင် မ သည် ကျွန် မိန်း မ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ရောင်း သူ သည် ဝယ် သူ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ မြီ ရှင် သည် မြီ စား ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ တိုး စား သူ သည် အ တိုး ဆပ် သူ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ မြေ ပ ထ ဝီ သည် လု ယက် ပျက် စီး ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် မြည် တမ်း ညှိုး နွမ်း လျက်၊ လော က လည်း အား လျော့ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ ပြည် တိုင်း အ ထွဋ် အ မြတ် တို့ အား လျော့ ကြ လေ၏။ တ ရား တော် ကျူး လွန် ခြင်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် ဆန့် ကျင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဖောက် ကျော် ခြင်း များ ကို ပြု ကျင့် တတ် သော မြေ ကြီး သား တို့ အောက် တွင်၊ မြေ ပ ထ ဝီ ညစ် ညူး ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့်၊ အ မင်္ဂ လာ ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကျွမ်း လောင်၍၊ မြေ ကြီး သား တို့ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ သည့် ပြင်၊ အ ကြွင်း နည်း ပါး သည့် တိုင် အောင် မီး လောင် ခံ ရ ကြ၏။ စ ပျစ် ပင် ညှိုး လျက်၊ အ ရည် လည်း လျော့ လျက်၊ စိတ် ရွှင် သူ အ ပေါင်း တို့ ညည်း တွား ကြ၏။ စောင်း ပတ် သာ တီး ခြင်း ဆိုင် ရာ အား ရ ဝမ်း မြောက် သံ တိတ် ဆိတ် လျက်၊ ရွှင် လန်း သံ ငြိမ်း ကုန်၏။ စ ပျစ် ရည် ကို၊ သီ ဆို လျက် မ သောက် ရ ချေ။ သောက် သော အ ရက် လည်း၊ အ ရ သာ ခါး လိမ့် မည်။ လ ဟာ ဖြစ် သော မြို့ သည် ပြို ပျက်၍၊ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရှိ နိုင် အောင်၊ အိမ် ဝ တိုင်း ဆို့ ပုံ လျက် ရှိ၏။ မြို့ ပြင် တွင် စ ပျစ် ရည် ကို အောက် မေ့ မြည် တမ်း လျက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး မှ အား ရ ရွှင် လန်း ခြင်း ပြတ် စဲ ကုန် လွန်၍၊ မြို့ အ တွင်း မှာ ဆိတ် ညံ ခြင်း သာ ကျန် ကြွင်း လျက်၊ မြို့ တံ ခါး၌ ပြို ပျက် ဘေး သင့် လေ ပြီ။ သံ လွင် ပင် မှ ခြွေ ပြီး အ သီး ကျန် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ စ ပျစ် ပင် မှ သိမ်း ပြီး အ သီး ကျန် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ မြေ အ ပြင် တွင် လူ အ မျိုး မျိုး၌ ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ သူ တော် ကောင်း တို့၌ သု ခ ရှိ စေ သ တည်း ဟူ၍၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား မှ ကျူး ဧ သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ငါ၌ မူ ကား၊ ဒု က္ခ၊ ဒု က္ခ၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ တ ရား ပျက် သူ တို့ တ ရား ဖျက် လေ ပြီ။ တ ရား ပျက် သူ တို့ တ ရား ဖောက် ဖျက် ကြ လေ ပြီ ဟု ငါ ဆို၏။ အို မြေ ကြီး သား တို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ တွင်း ကျ ဘေး၊ ညွှတ် ကွင်း ဘေး များ သည်၊ သင့် ရောက် ခဲ့ သည် ဖြစ်၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး မှ ပြေး သူ သည် တွင်း ကျ သို့ ကျ ခြင်း၊ တွင်း ကျ မှ လွတ် သူ သည် ညွှတ် ကွင်း၌ မိ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ထက် ပြွန် ဝ များ ပွင့် လျက်၊ မြေ ကြီး အ ခြေ အ မြစ် များ လှုပ် ရှား ပြီ တ ကား။ မြေ ပ ထ ဝီ သည် ပေါက် ပျက် လျက်၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် အက် ကွဲ လျက်၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရှိ၏။ မြေ ပ ထ ဝီ သည် မူး ယစ် သူ ကဲ့ သို့ ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ လင့် စင် ကဲ့ သို့ လှုပ် ရှား၍၊ လွန် ကျူး ဝန် လေး သ ဖြင့်၊ မ ထ ရ သည့် တိုင် အောင် လဲ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘ ဝဂ် ရှိ ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ဘ ဝဂ်၌လည်း‌ ကောင်း၊ မြေ ကြီး ရှိ ဘု ရင် တို့ ကို မြေ ကြီး ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ အ စီ အ ရင် ကြွ လာ တော် မူ သ ဖြင့်၊ နှောင် တွင်း၌ ချုပ် ထား သော အ ကျဉ်း သား တို့ ကဲ့ သို့၊ ထို သူ တို့ သည် ချုပ် နှောင် လှောင် ထား ခြင်း ကို ခံ ရ၍၊ နေ့ ရက် များ စွာ ကုန် လွန် မှ အ စီ အရင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် တောင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ မင်း ပြု ၍၊ လူ မျိုး တော် အကြီး အ ကဲ တို့ ရှေ့ ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် လွှတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ စ န္ဒ သည် မျက် နှာ ပျက်၍၊ သူ ရိ ယ လည်း အ ရှက် ကွဲ လိမ့် သ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ၏။ သ စ္စာ တော် တည် မြဲ၍၊ ရှေး ကာ လ က ပင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သော အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ များ ကို စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မြှောက်၍ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။ မြို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဖြို လှဲ ချ ပုံ ရာ ဖြစ် စေ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ခံ မြို့ ကို လည်း မည် သည့် အ ခါ မျှ ပြု စု ခွင့်၊ မြို့ ဖြစ် ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင် စီ ရင် တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍၊ ရက် စက် သော လူ မျိုး တို့ သည် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် သော လူ မျိုး ခြား တို့ မြို့ များ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ နွမ်း ပါး သူ၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ ခံ တပ် သ ဖွယ်၊ ပြင်း စွာ မိုး သက် မုန် တိုင်း ဝှေ့ သ ကဲ့ သို့ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ တိုက် ဝှေ့ သည့် ကာ လ၊ မိုး ခို ရာ၊ နေ ရောင် ကွယ် ရာ အ ရိပ် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ပြီ။ သွေ့ ခြောက် သော အ ရပ်၌ နေ ရှိန် ကို ဧ စေ သ ကဲ့ သို့၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကြိမ်း ဝါး သံ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မိုး တိမ် အား ဖြင့် နေ ရှိန် ကို ပေါ့ သ ကဲ့ သို့၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ အောင် သံ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ပြတ် စဲ စေ တော် မူ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဆူ ဖြိုး လျက် အ ဆီ နိုင် သော ခဲ ဖွယ်၊ စစ် ပြီး လက် ဟောင်း စ ပျစ် ရည် သောက် ဖွယ် များ ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ ဖို့ ဤ တောင် တော် ပေါ် တွင် စီ ရင် တော် မူ၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး ၌ ဖုံး အုပ် သော တစ် ဘက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့၌ လွှမ်း တင် သော အ ထည် များ ကို ဤ တောင် ပေါ် မှာ ပယ် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သေ ခြင်း တ ရား ကို အ စဉ် အ မြဲ ပယ် ဖျက် လျက်၊ လူ ရှိ သ မျှ တို့၏ မျက် နှာ မှ မျက် ရည် ကို သုတ်၍၊ လူ မျိုး တော် ခံ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ ကင်း ရှင်း စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သ တည်း။ ထို ကာ လ ဆို ရ မည် မှာ၊ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် အံ့ ဟု စောင့် မြော် ကြ သော ငါ တို့ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ တို့ စောင့် စား ကြ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ကယ် တင် တော် မူ သော ကျေး ဇူး တော် ကြောင့်၊ ငါ တို့ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ကြ ကုန် အံ့ ဟူ ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဤ တောင် ပေါ် မှာ လက် တော် တင် လျက်၊ နောက် ချေး ရွှံ့ အိုင် ၌ ကောက် ရိုး ကို ချ နင်း တတ် သ ကဲ့ သို့၊ မော ဘ သည် ကိုယ့် နေ ရပ်၌ ချ နင်း ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ရေ လက် ပစ် ကူး သူ့ နည်း တူ၊ ထို အိုင့် အ လယ် တွင် လက် ပစ် ကူး လိ မ္မာ သော် လည်း၊ မာရ် မာ န နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ သင် ၏ မြင့် သော ခံ တပ် မြို့ ရိုး များ ကို၊ မြေ မုန့် သို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင်၊ ဖြို ဖျက် လှဲ ချ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ယု ဒ ပြည် တွင် ဆို လ တ္တံ့ သော သီ ချင်း ဟူ မူ ကား၊ ငါ တို့၌ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ ရှိ၏။ မြို့ ရိုး အ ဖြစ်၊ မီး ကာ အ ဖြစ်၊ ကယ် တင် ရာ ကျေး ဇူး တော် ကို ထား တော် မူ၏။ သ စ္စာ စောင့် ၍ ဖြောင့် မတ် သော လူ မျိုး ဝင် ရောက် ရ စေ ရန်၊ တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ကြ လော့။ စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် သော သူ့ ကို၊ ကိုယ် တော် ၌ ကိုး စား သည် နှင့်၊ လုံ ခြုံ စွာ စောင့် ထိန်း တော် မူ၏။ ယေ ဟော ဝါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နိ ယ မ ကျောက် တောင် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော်၌ အ စဉ် အ မြဲ ကိုး စား ကြ လော့။ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ နေ ထိုင် သူ တို့ ကို နှိမ့် ချ တော် မူ ပြီ။ မြင့် မြတ် သော မြို့ ကို မြေ မုန့် သို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင် ဖြို ဖျက် လှဲ ချ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ ခြေ နင်း နှိပ် ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ အ စီ အ ရင် ကြွ လာ တော် မူ ရာ လမ်း၌၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မြော်၍၊ အ မည် တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဘွဲ့ နာ မ တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် က တ သ လျက် ရှိ နေ ကြ လေ ပြီ။ ညဉ့် အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ ကိုယ် တော် ကို စိတ် က တ သ လေ ပြီ။ မြေ ပေါ် တွင် စီ ရင် ချက် များ ထင် ရှား သော အခါ၊ လော က သား တို့ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို သင် ရ ကြ သော ကြောင့်၊ အ တွင်း စိတ် ဇော နှင့် ရှာ ဖွေ လိမ့် မည်။ ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ ရ လျက် နှင့် လူ ဆိုး တို့ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို မ သင် မ ကြား၊ ရိုး သား သော ပြည်၌ ပင် ဒု စ ရိုက် ကို ပြု ကျင့် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ကို မ ထောက် မ ထား ကြ ချေ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လက် တော် ကို ချီး မြှောက် ပြီး ဖြစ် သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ မ ထောက် မ ရှု ကြ။ လူ မျိုး တော့် ဘက်၌ စေ တ နာ တော် ထက် သန် သည် ကို ထောက် ရှု၍၊ အ ရှက် ကွဲ ကြ ပါ စေ။ ရန် သူ တော် တို့ သည်၊ မီး ကျွမ်း လောင် ခံ ကြ ပါ စေ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ အ မှု ရှိ သ မျှ ကို၊ ကိုယ် တော် တိုင် စီ ရင် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ငြိမ် သက် ခြင်း ကို စီ မံ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား သော အ ရှင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ခဲ့ ကြ ပြီ။ ကိုယ် တော် အား ဖြင့် သာ နာ မ တော် ကို ထော မ နာ ပြု ရ ကြ ပါ၏။ ထို လူ သေ တို့ သည် ရှင် ပြန် ခြင်း၊ သင်္ချိုင်း သား တို့ သည် ထ မြောက် ခြင်း မ ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ မှတ် မျှ ပင် မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ထို သူ တို့ ကို စီ ရင် ဖျက် ဆီး တော် မူ လေ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ဘုန်း တော် ထင် ရှား လျက်၊ လူ မျိုး တော် ကို များ ပြား စွာ ကြီး ပွား စေ ၍၊ ပြည် တော်၌ နယ် ရှိ သ မျှ ကျယ် ဝန်း စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် ကို လိုက် ရှာ ကြ ပါ ပြီ။ ဆုံး မ တော် မူ သော အ ခါ၊ ပ ဌ နာ ပြု ကြ ပါ ပြီ။ သ န္ဓေ လွယ် သော မိန်း မ သည် မီး ဖွား ချိန် ရောက် ဆဲ အ ခါ၊ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သ ဖြင့်၊ တုန် တုန် ခိုက် ခိုက် အော် ဟစ် တတ် သည့် နည်း တူ၊ မျက် မှောက် တော် တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ နေ ကြ ရ ပါ ပြီ။ သ န္ဓေ လွယ် လျက် ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော် လည်း၊ နေ ပြည် တွင် ဘေး လွတ် ခြင်း အ မှု ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သား ဖွား ခြင်း အ မှု ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ ဖြစ် စေ ဘဲ၊ လေ ကို သာ ဖွား မြင် ရ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ကိုယ် တော် ပိုင် သော သူ တို့ ကား၊ ရှင် ပြန် ခြင်း၊ ငါ့ ဆိုင် ရာ အ လောင်း များ လည်း ထ မြောက် ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ မြေ မုန့် ထဲ တွင် တည်း ခို ရ သော သင် တို့၊ နိုး ထ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ကိုယ် တော်၏ နှင်း ပေါက် သည်၊ အ လင်း တော် ထဲ မှ ကျ သ ဖြင့်၊ မြေ အ တွင်း ရှိ သင်္ချိုင်း သား တို့ သည်၊ ဖွား မြင် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို လူ မျိုး ချင်း တို့၊ လာ ကြ။ အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ဝင် ပြီး နောက်၊ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား လျက်၊ အ မျက် တော် မ ကျော် မ ချင်း၊ ခေ တ္တ ပုန်း ရှောင်၍ နေ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ အ ပြစ် ကို စီ ရင် တော် မူ ရန်၊ စံ ရာ မှ ထွက် ကြွ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ မြေ ကြီး သည်၊ အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ သူ တို့ ကို၊ ဆက် လက် ဝှက် ထား နိုင် ခွင့် မ ရ သည် နှင့်၊ စုတ် စို့ သော အ သွေး ကို ထုတ် ပြ ရ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ပြေး လျင် သော မြွေ န ဂါး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တွန့် လိမ် သော မြွေ န ဂါး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခိုင် ခံ့ ကြမ်း တမ်း သော ထား ကြီး နှင့် စီ ရင်၍၊ အိုင် ရှိ ဖွတ် မိ ကျောင်း ကို လည်း၊ ကွပ် မျက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ဥ ဒါန်း တော် ကား၊ နှစ် မြို့ ဖွယ် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို ရည်၍ သီ ဆို ကြ လော့။ ဥ ယျာဉ် မှူး ဖြစ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မ ကြာ မ ကြာ ရေ လောင်း ခြင်း၊ ပျက် ပြား မည် စိုး၍ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် စောင့် ရှောက် ခြင်း များ ကို ပြု ၏။ ငါ၌ အ မျက် ဒေါ သ မ ရှိ။ ဆူး ပင် ရှား စောင်း ပင် များ ပေါ် ထွက် ပါ စေ။ ငါ ချီ တိုက်၍ တစ် ပြိုင် နက် မီး သင့် စေ မည်။ သို့ မ ဟုတ်၊ ငါ့ စွမ်း ရည် ကို မှီ ဝဲ၍၊ ငါ နှင့် မိတ်ဿ ဟာ ရ ဖွဲ့ ကြ စေ။ မိတ်ဿ ဟာ ရ ဖွဲ့ ကြ စေ ဟူ ၍ တည်း။ နောင် ကာ လ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သည် အ မြစ် စိုက်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လည်း ပွင့် လန်း စည် ပင် သ ဖြင့်၊ လော က တစ် ပြင် လုံး နှံ့ အ သီး နှင့် ပြန့် ပြော လိမ့် မည်။ လူ မျိုး တော် သည်၊ ကိုယ် ကို ခတ် သူ တို့ ဒဏ် ချက် နှင့် အ မျှ၊ ဒဏ် ခတ် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ ဘူး သ လော။ ကွပ် မျက် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သူ တို့ နှင့် အ မျှ၊ ကွပ် မျက် ခံ ရ ဘူး သ လော။ အ ရှေ့ လေ ဆော် သည့် ကာ လ လေ ဟုန် ချီ လျက်၊ လူ မျိုး တော် ကို စွန့် ခွာ နှင် ထုတ် လွှတ် လိုက်၍ စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ဖြင့်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ ဒု စ ရိုက် ပြေ ရှင်း ခွင့်၊ အ ပြစ် ပယ် လှန် ခွင့် အ ကျိုး မှာ၊ တံ ခွန် တိုင်၊ နေ မင်း တိုင် များ မ တည် တ္တံ့ ရ ဘဲ၊ ယဇ် ပ လ္လင် ကျောက် ရှိ သ မျှ ကို ထုံး ကျောက် ကဲ့ သို့ ချေ မွ ခြင်း တည်း။ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ သည် ကိုး ရာ မဲ့ မြို့၊ တော ကဲ့ သို့ လက် လွှတ် စွန့် ထား ရာ မြို့ ဖြစ်၍ နွား ငယ် များ သည် ကျက် စား အိပ် ဝပ် လျက်၊ သစ် ရွက် များ ကို စား လျက်၊ သွေ့ ခြောက် ကျိုး ပြတ် သော အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို၊ မိန်း မ တို့ ခွေ ယူ၍ မီး ဆိုက် ကြ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဉာဏ် ကင်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သည် နှင့်၊ ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် သော အ ရှင် သည်၊ သ နား ညှာ တာ ခြင်း ပြု တော် မ မူ ချေ။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထို ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြစ် ကြီး ရေ အ လျဉ် နှင့် အိ ဂျစ် ချောင်း အ ကြား တွင်၊ အ သီး သ ဖွယ် ရိုက် ခါ ၍ သင် တို့ ကို တစ် ယောက် နောက် တစ် ယောက် ကောက် သိမ်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၌ ပင်၊ တံ ပိုး ကြီး ကို မှုတ် ရာ၊ အာ ရှု ရိ ပြည် တွင် ပျောက် သူ တို့ နှင့် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ နှင် ထုတ် ခံ ရ သူ တို့ သည် ပြန် လာ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် ရှိ ခိုး ကြ လိမ့် သ တည်း။ စ ပျစ် ရည် ကြောင့် တိမ်း လဲ သူ တို့ နေ ရာ၊ ပြန့် ပြော သော ချိုင့် ထိပ် တွင်၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သောက် ကျူး သူ တို့၏ မာ န မ ကိုဋ်၊ ညှိုး နွမ်း ဆဲ ရ တ နာ ပန်း ဦး ရစ် ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ခွန် အား တန် ခိုး ကြီး သူ ကို လက် သုံး ပြု ၍၊ မိုး သီး ပါ လျက် ပြင်း ထန် သော လေ ဘေး ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အား ကြီး စွာ လွှမ်း မိုး သော ရေ ဘေး ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မြေ ပေါ် တွင် အ ပြင်း အ ထန် ဖြို ချ တော် မူ ရာ၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သောက် ကျူး သူ တို့၏ မာ န မ ကိုဋ် သည်၊ ခြေ နင်း ရာ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ပြန့် ပြော သော ချိုင့် ထိပ် တွင် ညှိုး နွမ်း ဆဲ ရ တ နာ ပန်း ဦး ရစ် လည်း၊ အ ချိန် မ တိုင် မီ သီး ဦး သ ဖန်း သီး မှည့် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း၊ ဆွတ် ခူး စား မျို သ ကဲ့ သို့ ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ၌၊ ရ တ နာ မ ကိုဋ် ကျက် သ ရေ သ ရ ဖူ သ ဖွယ်၊ တ ရား ခွင် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ ၌၊ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ဉာဏ် သ ဖွယ်၊ မြို့ တံ ခါး မှ စစ် မက် ကို တွန်း လှန် သူ တို့ ၌၊ စွမ်း အား သ ဖွယ်၊ ဖြစ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဤ သူ တို့ လည်း၊ စ ပျစ် ရည် ကြောင့် ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ အ ရက် ကြောင့် မူး ယစ် လျက်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ ပင်၊ အ ရက် ကြောင့် ယိမ်း ယိုင် မူး ယစ် ၍၊ စ ပျစ် ရည် ၌ နစ် မွန်း သ ဖြင့် ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ရာ၊ ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် ရာ၊ တိမ်း လဲ လျက် နေ ကြ သည့် ပြင်၊ စား ပွဲ တိုင်း မ လွတ် မ လပ် သည့် တိုင် အောင်၊ အန် ဖတ် အ ညစ် အ ကြေး နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ ၏။ ထို သူ တို့ က၊ မည် သူ့ အား အ သိ ပ ညာ သင် ကြား မည် နည်း၊ မည် သူ့ အား ဗျာ ဒိတ် ဖွင့် ပြ မည် နည်း။ နို့ ခွာ သူ ငယ် တို့ အား လော။ အ မှာ အ ထပ် ထပ်၊ အ ထား အ ထပ် ထပ်။ အ မှာ အ ထပ် ထပ်၊ အ ထား အ ထပ် ထပ်။ ဤ မှာ တ စိုး တ စိ၊ ဟို မှ တ စိုး တ စိ သင် ကြား သည် တ ကား ဟု ဆို ရာ ၌၊ အ ကယ် စင် စစ်၊ အ ခြား သော ဘာ သာ နှင့်၊ စ ကား ရိုင်း ကို သုံး သူ တို့ ဖြင့်၊ ဤ လူ မျိုး အား မိန့် တော် မူ ဦး မည်။ ကိုယ် တော် က ဤ တွင် ငြိမ် ဝပ် ခွင့်၊ ဤ တွင် သက် သာ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ မော ပန်း သူ တို့ အား ငြိမ် ဝပ် စေ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း၊ နား မ ထောင် ကြ သည် ဖြစ်၍၊ သူ တို့ သွား လာ ရာ၊ ဆုတ် လဲ ကျိုး ပဲ့ ကျော့ ငြိ ဖမ်း မိ ခြင်း ကို ခံ ရ စေ ရန်၊ အ မှာ အ ထပ် ထပ်၊ အ ထား အ ထပ် ထပ်၊ အ မှာ အ ထပ် ထပ်၊ အ ထား အ ထပ် ထပ်၊ ဤ မှာ တ စိုး တ စိ၊ ဟို မှာ တ စိုး တ စိ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ သူ တို့၌ ရောက် လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ထိုင် သူ တို့ ကို အုပ် စိုး သော လူ သ ရော် တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ချက် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့ က၊ သေ မင်း နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ ပြီ။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မှ ရူ ပါ ရုံ ခံ ခဲ့ ကြ ပြီ။ လွှမ်း မိုး သော ဘေး လာ သော် လည်း၊ ငါ တို့ ရှိ ရာ သို့ မ ရောက် ရ။ ငါ တို့ သည် မု သာ ကို ခို လှုံ လျက်၊ လိမ် လည် ခြင်း အောက် တွင် ပုန်း ရှောင် လျက် နေ ကြ သည် ဟု ပြော ဆို ကြ သော ကြောင့်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ကြည့် လော့၊ စမ်း သပ် ဖူး သော ကျောက်၊ မြဲ မြံ စွာ ချ ထား အပ် သော ထောင့် ကျောက် မြတ် ကို၊ ဇိ အုန် မြို့၌ ငါ ချ ထား ၏။ ယုံ ကြည် ကိုး စား သူ တို့ သည် အ လန့် တ ကြား မ ရှိ ရာ။ တ ရား စောင့် ခြင်း ကို မျဉ်း ကြိုး အ ဖြစ်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို မှန် ထုပ် အ ဖြစ်၊ ငါ ထား သ ဖြင့်၊ မု သာ ခို လှုံ ရာ ကို မိုး သီး ရိုက် နှင် လျက်၊ ပုန်း ရှောင် ရာ ကို လည်း ရေ လွှမ်း မိုး လိမ့် မည်။ သေ မင်း နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော မိတ် ပျက်၍ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ မှ ခံ ခဲ့ သော ရူ ပါ ရုံ လည်း မ တည်။ လွှမ်း မိုး သော ဘေး သင့် လာ က၊ သင် တို့ ကို ဖိ နင်း မည့် ပြင်၊ နေ့ တိုင်း၊ နေ့ ညဉ့် မ ရပ်၊ သင့် လာ ၍၊ လာ ရာ ၌ သင် တို့ မျော ပါ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ဗျာ ဒိတ် ကို နား လည် ကြ က၊ ထိတ် လန့် ဖွယ် သာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ခု တင် သည် ခြေ မ ဆန့် လောက် အောင် တို အံ့။ စောင် လည်း မ ခြုံ လောက် အောင် ငယ် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ မှု တော် ကို ပြု ခြင်း ငှာ လည်း‌ ကောင်း၊ အ လုပ် တော် ကို လုပ် ခြင်း ငှာ လည်း‌ ကောင်း၊ ပေ ရ ဇိမ် တောင် ပေါ် နှင့် ဂိ ဗောင် ချိုင့် များ မှာ ကဲ့ သို့ ထ ကြွ ပေါ် ထွန်း တော် မူ လိမ့် မည်။ အ မှု တော် ကား၊ ထူး ဆန်း ဖွယ်၊ အ လုပ် တော် ကား၊ အံ့ အား သင့် ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ သင် တို့၏ နှောင် ကြိုး မြဲ မည် ကို စိုး ၍ မ သ ရော် ကြ နှင့်။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကျွတ် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ခဲ့ သော ကုန် ဆုံး ခြင်း အ ကြောင်း ကို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ငါ ကြား ရ ၏။ နား စိုက်၍ ငါ့ ပြော သံ ကို ကြား နာ ကြ လော့။ နား စွင့်၍ ငါ့ စ ကား ကို နာ ယူ ကြ လော့။ တောင် သူ သည် မျိုး ကြဲ ရ ခြင်း ငှာ မြေ ကို ဆွ ခြင်း၊ ထယ် ထိုး ခြင်း၊ ထွန် ယက် ခြင်း များ ကို အ စဉ် မ ပြတ် ပြု လေ့ ရှိ သ လော။ လယ် မျက် နှာ ပြင် ကို ညီ ညွတ် စေ ပြီး လျှင်၊ စ မုန် မျိုး၊ ဇီ ယာ မျိုး ပက် ကြဲ ခြင်း၊ အ ငန်း ငန်း၌ ဂျုံ မျိုး၊ ကန့် သတ် ရာ မု ယော မျိုး၊ လယ်စွန်၌ ပြောင်း မျိုး စိုက် ခြင်း များ ကို ပြု လုပ် လေ့ ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ မည် သို့ ပြု လုပ် ရန် နည်း ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား သွန် သင် ဖော် ပြ လေ ၏။ ထို ပြင်၊ စ မုန် သီး ကို စက် သွား နှင့် မ နယ် တတ်၊ ဇီ ယာ သီး ကို ဘီး နှင့် မ လှည့် တတ်၊ စ မုန် သီး နှင့် ဇီ ယာ သီး ကို တုတ် ဖြင့် ရိုက် ခါ တတ် ၏။ ဂျုံ ကို ချေ မွှ တတ် သ လော၊ မြင်း က ဘီး လှည့် ၍ ခါ သော် လည်း၊ ကြေ မွ သည့် တိုင် အောင်၊ အ မြဲ နင်း နယ် တတ် သည် မ ဟုတ်။ ဤ အ တတ် မျိုး သည် အံ့ ဖွယ် ရာ အ ကြံ တော်၊ လွန် ကဲ ရာ ပ ညာ တော် နှင့် ပြည့် စုံ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ် လာ သ တည်း။ အ ရေ လ မြို့၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း တပ် စွဲ ရာ အ ရေ လ မြို့ တော်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ တစ် နှစ် နောက် တစ် နှစ် ပွဲ များ ကို အ လှည့် ကျ ခင်း ကျင်း နှင့် ကြ ဦး။ အ ရေ လ မြို့ ကို ငါ နှိပ် စက် သ ဖြင့်၊ ညည်း ညူ ခြင်း၊ ညည်း တွား ခြင်း ရှိ သည့် ကာ လ၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် အ ရေ လ မြို့ စင် စစ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင့် ထက် ဝန်း ကျင်၌ တပ် စွဲ၍၊ ကင်း များ ကို ရစ် ဝိုင်း လျက်၊ က တုတ် များ ကို လည်း လှန် သည် နှင့်၊ သင် သည် မြေ ထဲ မှ နိမ့် ကျ ပြော ဆို ခြင်း၊ မြေ မုန့် မှ ယုတ် ချ မြွက် ဆို ခြင်း၊ မြေ ထဲ မှ ပြိ တ္တာ သ ဖွယ် အ သံ ပေး ခြင်း၊ မြေ မုန့် မှ အာ သံ ထွက် ခြင်း များ ကို ပြု လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် သင့် ရန် သူ တို့ အ လုံး အ ရင်း သည်၊ အာ ဏု မြူ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ အ လုံး အ ရင်း လည်း၊ လွင့် ပျောက် တတ် သော မုန် ကာ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ဆော ဆော လျင် လျင် တ မ ဟုတ် ခြင်း ပင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ချုန်း ခြင်း၊ မြေ လှုပ် ခြင်း၊ တော် လည်း ခြင်း၊ လေ ဗွေ ဝှေ့ ခြင်း၊ မိုး ကြီး ရွာ ခြင်း၊ မီး လျှံ ကျွမ်း လောင် ခြင်း များ နှင့် တ ကွ ကြွ ရောက် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ ရေ လ မြို့ နှင့် ဆိုင် ရာ ခံ တပ် ကို တိုက် ခိုက် နှိပ် စက် သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ညဉ့် အ ခါ မြင် မက် သော ရူ ပါ ရုံ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လျက်၊ မွတ် သိပ် သော သူ သည် စား ရ သည် ဟု မြင် မက်၍ နိုး ရာ၊ အ ဆာ မ ပြေ သ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရေ ငတ် သူ လည်း သောက် ရ သည် ဟု မြင် မက်၍ နိုး ရာ၊ မော ဟိုက် လျက် ရေ ငတ် သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဇိ အုန် တောင် ကို တိုက် ခိုက် သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ လုံး အ ရင်း ၌ ဖြစ် လိမ့် မည်။ အံ့ အား သင့်၍ ငေး မှိုင် ကြ လော့။ မျက် စိ မှိတ် လျက် ကန်း နေ ကြ လော့။ စ ပျစ် ရည် မ သောက် ဘဲ မူး ယစ် လျက်၊ အရက် မ သောက် ဘဲ ယိမ်း ယိုင် လျက် နေ ကြ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိပ် မော ကျ သော သ ဘော ကို သင် တို့ ၌ သွင်း သ ဖြင့်၊ ပ ရော ဖက် ဖြစ် သော၊ သင် တို့ မျက် စိ ကို ပိတ်၍၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ ဖြစ် သော သင် တို့ ဦး ခေါင်း များ ကို ဖုံး အုပ် တော် မူ သည် နှင့်။ အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဤ လူ မျိုး သည် စိတ် နှ လုံး ကို ငါ နှင့် ခွာ၍၊ နှုတ် အား ဖြင့် သာ ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် ခြင်း၊ နှုတ် ခမ်း ဖြင့် သာ ရို သေ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ငါ့ ကို ခန့် ညား သော သ ဘော အ စား၊ လူ တို့ ပ ညတ် ချက် များ ကို အာ ဂုံ ဆောင် ခြင်း ပြု လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ ထူး ဆန်း အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု ကို၊ ဤ လူ မျိုး တွင် ငါ ထပ် မံ စီ ရင် ၍၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ပ ညာ ပျက် စီး လျက်၊ ဉာဏ် ကောင်း သူ တို့ ဉာဏ် ကွယ် ပျောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ ကို မည် သူ မြင် နိုင် သ နည်း။ မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ သိ စေ ရန် အ ကြံ အ စည် ကို နက် နဲ စွာ ဖုံး အုပ် မည့် သ ဘော နှင့်၊ မှောင် မိုက် တွင် ပြု ကျင့် တတ် သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ မှောက် လှန် သော စိတ် တ ကား။ အိုး ထိန်း ကို မြေ စေး ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် အပ် သ လော။ ဖန် ဆင်း ထား သော အ ရာ က၊ ဖန် ဆင်း သူ ကို ရည် လျက်၊ ငါ့ ကို မ ဖန် ဆင်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ချ ထား သော ပုံ က၊ ပုံ ချ သူ့ ကို ရည် လျက်၊ ဉာဏ် မ ရှိ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း ဆို အပ် သ လော။ တ မ ဟုတ် ခြင်း တွင် လေ ဗ နုန် တော သည် ခြံ ဖြစ် လျက်၊ ယ ခု ခြံ ကို မြိုင် သ ဖွယ် ထင် မှတ် မည် မ ဟုတ် လော။ ထို ကာ လ၊ နား ပင်း သူ တို့ သည် စာ စ ကား ကို ကြား ခွင့်၊ မျက် မ မြင် တို့ သည်၊ မှောင် အ တိ နှင့် ကင်း လွတ် လျက် မြင် ခွင့် ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် တိုး တက် သော ဝမ်း မြောက် ခွင့်၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင့် ကြောင့် ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် အာ ဗြ ဟံ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ ကို ရည် ၍ မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ၌ ရှက် ခြင်း၊ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း၊ ဆက် လက် မ ရှိ ရ။ ထို အ မျိုး သား တို့ သည်၊ အ မျိုး အ တွင်း ငါ စီ ရင် သော အ မှု ကို မြင် လျှင်၊ ငါ့ နာ မ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အမျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သီး သန့် ထား လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား ကြ လိမ့် မည်။ မှောက် မှား သော သ ဘော ရှိ သူ တို့ သည်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို ရ၍၊ ညည်း ညူ သူ တို့ လည်း၊ ဩ ဝါ ဒ ကို နာ ယူ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဖာ ရော မင်း၏ ဗ လ သည် သင် တို့၌ ရှက် ကွဲ ရာ၊ အိ ဂျစ် အ ရိပ် အောက် ခို လှုံ ခြင်း လည်း ရှုတ် ချ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ရာ ဇ သံ မှူး မတ် တို့ သည် ဇော န မြို့ နှင့် ဟာ နက် မြို့ သို့ သွား ရောက် ကြ သော် လည်း၊ အ သုံး မ ပြု၊ စစ် ကူ မ ပေး၊ အ ကျိုး မ ရှိ၊ အ ရှက် ကွဲ ရာ၊ အ သ ရေ ပျက် ရာ သာ ဖြစ် သော လူ မျိုး ကြောင့်၊ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ရှက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ တောင် ပြည် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို ရည် သော ဗျာ ဒိတ် ဟူ မူ ကား၊ သီ ဟ၊ ခြင်္သေ့၊ မြွေ ဆိုး၊ န ဂါး ပျံ ပေါ များ သ ဖြင့်၊ အ လွန် နှိပ် စက်၍ ဆင်း ရဲ သော ပြည် ကို ဖြတ် သန်း လျက်၊ မြည်း ကျော ပေါ် တွင် ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကု လား အုပ် ဘို့ ပေါ် တွင် ဘ ဏ္ဍာ များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ သုံး မ ပြု သော လူ မျိုး ထံ သို့ ဆောင် သွား ကြ လေ စွ။ အိ ဂျစ် ပြည်၏ အ ကူ အ ညီ သည်၊ အ ချည်း နှီး သက် သက် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဖင့် နွှဲ သူ မာ န ဟု ငါ သ မုတ် ၏။ သူ တို့ ရှေ့ ဝင် သွား ပြီး လျှင်၊ နောင် ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် သက် သေ အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ထို အ မည် ကို သင် ပုန်း တွင် ရေး ထား လျက်၊ စာ စောင် တွင် လည်း မှတ် သား လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ပုန် ကန် တတ် သော ဤ လူ မျိုး သည်၊ လှည့် စား တတ် သော သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တ ရား တော် ကို နာ ယူ ရန် အ လို မ ရှိ သော သား များ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဗျာ ဒိတ် ခံ သော သူ တို့ အား၊ မ ခံ ပါ နှင့် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ တို့ အား၊ မှန် ရာ ကို မ မြော် မြင် ဘဲ မြှောက် ပင့် ဟော ပြော ၍၊ တံ လျှပ် များ ကို သာ မြော် မြင် ကြ ပါ လော့။ လမ်း ရှောင်၍ လွှဲ ဖယ် ကြ ပါ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို၊ ငါ တို့ မျက် ကွယ် ရာ ထား ကြ ပါ လော့ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဆို တတ် ကြ ပါ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သင် တို့ သည် ဤ ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို မ ထီ လေး စား ပြု၍၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ လိမ် လည် ခြင်း၌ အား ထား မှီ ဝဲ ကြ သော ကြောင့်။ ထို ပြစ် မှု သည် ရုတ် ခြင်း ပြို လဲ အံ့ သော မြို့ ရိုး အ မြင့်၌၊ အက် ကွဲ ပူ ထွက် ရာ အ ပေါက် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ မီး ဖို မှ မီး ကျီး ကော် ရန်၊ ရေ ကန် မှ ရေ ပက် ရန်၊ အိုး ခြမ်း မျှ ရှာ၍ မ တွေ့ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အိုး ကို မ ခင် တွယ် ဘဲ အ စိတ် စိတ် ခွဲ သ ကဲ့ သို့ ပြည် ကျိုး ကို ခွဲ ဖျက် တော် မူ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ သင် တို့ ပြောင်း လဲ၍ နား နေ သ ဖြင့် ဘေး လွတ် ခွင့်၊ ငြိမ် သက် စွာ စိတ် ချ သ ဖြင့် ခွန် အား ကြီး ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း အ လို မ ရှိ ဘဲ၊ မြင်း စီး၍ ပြေး သွား အံ့ ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း ပြေး ရ ကြ လိမ့် မည်။ လျင် လျင် စီး ပြေး မည် ဟု ဆို ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ လိုက် လံ သူ တို့ လျင် မြန် ကြ လိမ့် မည်။ ရန် သူ တစ် ယောက် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါး ယောက် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ ကြိမ်း မောင်း သော်၊ ပြေး အံ့ သော သင် တို့ ထောင် တပ် အ နက်၊ တောင် ထိပ် မှာ အ လံ တစ် တိုင်၊ ကုန်း ပေါ် မှာ အ လံ တစ် လံ မျှ သာ ကြွင်း ကျန် လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို သ နား ခွင့် ရ စေ ရန် ဆိုင်း လင့် တော် မူ လိမ့် မည်။ က ရု ဏာ သက် ခွင့် ရ စေ ရန် မြင့် မြတ် ရာ တွင် စံ တော် မူ ဦး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား ရှင် ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် စား သူ အ ပေါင်း တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ၊ ဇိ အုန် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၊ သင် တို့ သည် ငို ကြွေး ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အော် သံ ကို ကြား လျှင် သ နား ၍ ထူး တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဆင်း ရဲ ကျဉ်း ကျပ် စွာ စား သောက် စေ တော် မူ လည်း၊ သင် တို့ ဥ ပ ဇ္စျယ် ဆ ရာ သည် နောက် နောင် ပုန်း ကွယ်၍ နေ တော် မ မူ။ ကိုယ် တော် ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခွင့် ရ ကြ လျက်၊ ဝဲ ယာ ယိမ်း ယိုင် မိ လျှင်၊ ဤ လမ်း မှန် သည်၊ လျှောက် လိုက် လော့ ဟု နောက် က တိုက် တွန်း သံ ကို ဒိ ဋ္ဌ ကြား ခွင့် ရ လျက်၊ ငွေ မံ ဆင်း တု၊ ရွှေ မွမ်း ရုပ် ပွား များ ကို မ သန့် ဟု မှတ်၍၊ သွား လေ တော့ ဟု ဆို လျက်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ ကဲ့ သို့ ပစ် လိုက် ကြ သ ဖြင့်၊ လယ် တွင် မျိုး ကြဲ ရ စေ ရန် မိုး ရေ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လယ် ထွက် အ နှစ် သာ ရ ပြည့် သော စ ပါး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သ နား တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ကျယ် ဝန်း သော စား ကျက် တွင်၊ သိုး နွား များ ကျက် စား ရ ကြ လျက်၊ ကောက် ဆွ၊ စ ကော ဖြင့် လှေ့ ယပ် ပြီး ရော ပြွမ်း သော စ ပါး ကို၊ လယ် ထွန် နွား မြည်း များ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ရဲ တိုက် များ ပြို လဲ ခြင်း၊ ပြင်း ထန် စွာ လုပ် ကြံ ခြင်း နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ မြင့် သော တောင် နှင့် ထင် ရှား သော ကုန်း ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် ပင်၊ ရေ စီး ရာ ချောင်း များ၊ မြစ် များ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော်၏ အ နာ တ ရ ကို စည်း ပတ် လျက်၊ ဒဏ် ရာ ဒဏ် ချက် ကို ကု သ တော် မူ သော နေ့ ရက် ကာ လ၊ စန္ဒ အ လင်း သည် သူ ရိ ယ အ လင်း နှင့် အ မျှ၊ သူ ရိ ယ အ လင်း လည်း ခု နစ် ဆ တိုး၍ ခု နစ် ရက် အ လင်း နှင့် အ မျှ လင်း လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အ ရှိန် သည် ဒေါ သ မီး လောင် လျက်၊ အ ခိုး မှိုင်း အုံ့ လျက်၊ ဝေး ကွာ ရာ မှ ရောက် လာ ပြီ။ ခံ တွင်း တော် သည် အ မျက် နှင့် ပြည့် လျှံ၍၊ လျှာ တော် သည် ကျွမ်း လောင် သော မီး သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ ထွက် သက် တော် သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ကျိုး ကို ဖျက် စ ကော ဖြင့် ချ အံ့ သော ငှာ၊ လည် ထိ လွှမ်း မိုး သော မြစ် ရေ သ ဖွယ်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ ပါး စောင် တွင် လမ်း လွဲ စေ သော ပါး ချပ် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ သင် တို့ မူ ကား ဘု ရား ပွဲ ကျင်း ပ သော ညဉ့် ကဲ့ သို့ သီ ဆို ခွင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ကျောက် တောင် တည်း ဟူ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော် သို့ ပြွေ မှုတ် လျက် တက် သွား သည့် နည်း တူ၊ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒေါ သ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ မီး လျှံ ကျွမ်း လောင် ခြင်း၊ မိုး သား ကွဲ ခြင်း၊ မိုး ကြီး ရွာ ခြင်း၊ မိုး သီး ကျ ခြင်း များ နှင့် တ ကွ၊ ကြီး ကျယ် သော အ သံ တော် ကို ကြား စေ၍၊ ဒဏ် နှက် သော လက် ရုံး တော် ကို ထင် ရှား စေ တော် မူ ရာ၊ အာ ရှု ရိ လူ မျိုး သည် ထို အ သံ တော် ကို ထောက်၍၊ လှံ တံ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ စိတ် လျော့ ကြောက် လန့် ကြ လိမ့် မည်။ စီ မံ ခဲ့ သော လှံ တံ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခတ် သော ဒဏ် ရာ ရှိ သ မျှ ကို၊ စောင်း ပတ် သာ တီး ခြင်း နှင့် တ ကွ ခတ် လျက်၊ လက် နက် ရေး ပြ၍ စစ် တိုက် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဖုတ် ကြည်း သင်္ဂြိုဟ် ရာ အ နက် ကျယ်၊ မီး ကျီး နှင့် ထင်း ပုံ လောင် တိုက် ကို၊ ထို ဘု ရင့် အ ဖို့ ယ မန် က အ သင့် ခင်း ကျင်း ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကန့် မြစ် သ ဖွယ် ထွက် သက် တော် ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွဲ လောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ စစ် ကူ ရ ရန် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆင်း သွား၍၊ မြင်း တပ် ကို အား ကိုး လျက်၊ များ ပြား သော စစ် ရ ထား ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သော ရဲ မြင်း တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း ခို လှုံ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကို မ စောင့် မ မြော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ မေး မ လျှောက် သူ တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဉာဏ် ပ ညာ ကျယ် ဝန်း၍၊ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကို မ လွှဲ ဘဲ၊ ဘေး သင့် စေ လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော လူ မျိုး တစ် ဘက်၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို ကူ ညီ သူ တို့ တစ် ဘက် ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ထ ရပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် ဘု ရား မ ဟုတ်၊ လူ သက် သက် ဖြစ် ကြ၏။ မြင်း များ လည်း နတ် မြင်း မ ဟုတ်၊ ပြ က တေ့ မြင်း ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ လက် ရုံး တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆန့် တန်း တော် မူ သော်၊ ကူ ညီ ဘက် တို့ ထိ လဲ လျက်၊ ကူ ညီ ခံ ရ သူ တို့ ပြို လဲ လျက်၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် အ တူ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ခြင်္သေ့ အို နှင့် ခြင်္သေ့ ပျို တို့ သည်၊ သား ကောင့် အ ပေါ် တွင် ဟိန်း သော အ ခါ၊ ခေါ် ရာ ပါ၍ စု ရုံး သော အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ ခြိမ်း ချောက် သံ ကို မ ကြောက် မ ရွံ့၊ မာန် မ လျော့ ဘဲ နေ သည့် နည်း တူ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် တောင် တော် ပေါ် သို့ စစ် တိုက် ရန် ဆင်း သက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ တောင် ဖြန့် မိုး သော ငှက် မ ကဲ့ သို့။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို လွှမ်း အုပ် စောင့် ရှောက် ကယ် တင်၍၊ လွတ် မြောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ငါ့ တစ် ဘက်၌ ဖောက် ပြန်၍ ပုန် ကန် သူ တို့၊ ငါ့ ထံ သို့ ပြန် ဝင် ကြ လော့။ ထို ကာ လ၊ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ မှား ယွင်း ရာ ကိုယ့် လက် ဖြစ် ရွှေ ရုပ် တု၊ ငွေ ရုပ် တု များ ကို စွန့် ပစ် ကြ လိမ့် မည်။ အာ ရှု ရိ လူ မျိုး လည်း လူ့ ဓား စာ မ ဟုတ်၊ ဓား တော် စာ ဖြစ် လျက် ကျ ဆုံး ရာ၊ ဓား ဘေး မှ ပြေး ကြ သော လက် ရွေး တို့ သည်၊ လ မိုင်း အ မှု ထမ်း ဖြစ် ရ ကား၊ ထိတ် လန့် သ ဖြင့် ထို လူ မျိုး ၏ ကျောက် တောင် ကွယ် လွန် ၍၊ အ လံ ကို လှဲ ချ ရာ မှူး မတ် တို့ ထိတ် လန့် ကြ အံ့ ဟု၊ ဇိ အုန် တောင် ပေါ် မှာ မီး လျှံ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၌ မီး ဖို ပိုင် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ နောင် ကာ လ မင်း တစ် ပါး သည် ဖြောင့် မတ် စွာ မင်း မူ လျက်၊ မှူး မတ် တို့ လည်း တ ရား အ တိုင်း အုပ် စိုး လျက်၊ လေ ကွယ် ရာ၊ မိုး ခို ရာ သ ဖွယ်၊ သွေ့ ခြောက် သော အ ရပ်၌ ချောင်း ရေ သ ဖွယ်၊ နေ ပြင်း သော ပြည် တွင် ကျောက် တောင် ကြီး အ ရိပ် သ ဖွယ်၊ အ သီး သီး ဖြစ် သည့် ပြင်၊ မျက် မြင် သူ တို့ သည် ကြည့် မြင် ခြင်း၊ နား ကြား သူ တို့ သည် နား ထောင် ခြင်း၊ စိတ် လျင် လွန် သူ တို့ သည် အ သိ ဉာဏ် ရ ခြင်း၊ နှုတ် ဆွံ့ သူ တို့ သည် လျှာ သွက် ခြင်း ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ သူ ယုတ် ကို သူ မြတ် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း။ လိမ် လည် သူ ကို သူ တော် ကောင်း ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ ခေါ် ဦး မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော်၊ သူ ယုတ် သည် စ ကား ယုတ် ဆို လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် ဒု စ ရိုက် ကို ကြံ စည်၍ လှောင် ပြောင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မှောက် မှား ပြော ဆို ခြင်း၊ မွတ် သိပ် သူ့ ကို ဆာ လောင် စေ ခြင်း၊ ရေ ငတ် သူ့ ကို ခေါင်း ပါး စေ ခြင်း များ ကို ပြု လေ့ ရှိ ၏။ လိမ် လည် သူ၏ အ လေ့ အ လာ လည်း ဆိုး သွမ်း၍၊ မှန် ကန် စွာ လဲ လျောက် သော ဆင်း ရဲ သား ကို၊ မု သာ ဖြင့် ပယ် ပ စေ ရန် စဉ်း လဲ ကြံ စည် တတ်၏။ သူ မြတ် မူ ကား၊ သင်္ဂ ဟ တ ရား အ တိုင်း ကြံ စည်၍၊ ထို တ ရား၌ ပင် တည် နေ သ တည်း။ ချမ်း သာ စွာ နေ ထိုင် သော မိန်း မ တို့၊ ငါ့ မြွက် ဆို သံ ကို ထ ရပ်၍ နာ ယူ ကြ လော့။ လျစ် လျူ နေ သော သ တို့ သ မီး တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ အို လျစ် လျူ နေ သော မိန်း မ တို့၊ တစ် နှစ် လွန် လျှင် အ သီး သုန်း ခြင်း၊ စ ပျစ် သီး ခေါင်း ပါး ခြင်း ဖြစ် အံ့ သော ကြောင့် တုန် လှုပ် ကြ ရ လိမ့် မည်။ နန်း တော် ကို စွန့် ခြင်း၊ မြို့၏ အ သံ ဗ လံ ဆိတ် ခြင်း ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ကင်း တပ် နှင့် တည် ဆောက် ရာ ကုန်း ပါ၊ မြင်း ရိုင်း မြူး ထူး ရာ၊ သိုး ဆိတ် ထိန်း ကျောင်း ရာ ချိုင့်၊ အ မြဲ ဖြစ် ပြီး မှ၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ဘ ဝဂ် က ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ သဲ တော သည် ခြံ ဖြစ် လျက်၊ ယ ခု ခြံ မြိုင် ဟု မှတ် ဖွယ် ရှိ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၊ တ ရား စောင့် ခြင်း သည် တော ရောက် တည် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း လည်း ခြံ ရောက် နေ လျက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၏ အ ကျိုး ဆက် ကား၊ ထာ ဝ ရ လုံ ခြုံ ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်၊ စိတ် ချ ခြင်း ဖြစ် သည် နှင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း တို့ သည် လုံ ခြုံ ရာ အ ရပ်၊ စိတ် ချ ရာ ဌာ န၊ ချမ်း သာ ရာ သိုက် မြုံ၌၊ နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် မိုး သီး ကျ သ ဖြင့်၊ တော ပိတ် ပေါင်း ရှင်း လင်း၍၊ မြို့ လည်း ပြို ပျက် နှင့် လိမ့် မည်။ ရေ ဝင် မြေ အ ရပ် ရပ် တွင် မျိုး ကြဲ ခွင့်၊ နွား မြည်း လွှတ် ထား ခွင့် ရ သော၊ သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ သ တည်း။ အ လု အ ယက် မ ခံ ဘူး သော လု ယက် တတ် သူ၊ တ ရား ဖျက် မ ခံ ဘူး သော တ ရား ဖျက် သူ၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ လု ယက် ပြီး သည့် နောက်၊ လု ယက် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တ ရား ဖျက် ပြီး သည့် နောက်၊ တ ရား ဖျက် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မြော် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သို့ က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ။ နံ နက် တိုင်း၊ လူ မျိုး တော်၏ လက် ရုံး ဖြစ် လျက်၊ ဒု က္ခ ရောက် သော အ ခါ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ ပါ။ အ သံ ဗ လံ တော် ကြောင့် လူ မျိုး တို့ ပြေး သွား ရ လျက်၊ ထ ကြွ တော် မူ ခြင်း ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ လွင့် သွား ရ လျက်၊ ကျိုင်း ကောင် များ စုတ် ယူ သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ နှံ ကောင် များ ကိုး ရိုး ကား ရား ကျော် နင်း သ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ဥ စ္စာ များ ကို စုတ် ယူ ကျော် နင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြင့် မြတ် တော် မူ ၏။ မြင့် ရာ၌ စံ နေ၍၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို တ ရား စောင့် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် ပြည့် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ သင့် လက် ထက် တည် မြဲ တည်၍၊ ကယ် တင် ခြင်း၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သ ဘော သည် လူ မျိုး တော်၏ ဘ ဏ္ဍာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သူ ရဲ တို့ သည် ပြင် ပ က အော် ဟစ်၍၊ ရန် ဖြေ မည့် ရာ ဇ သံ တို့ လည်း သည်း စွာ ငို ကြွေး ရ ကြ၏။ ရန် ဘက် သည် ပ ဋိ ညာဉ် ဖောက် ကျော်၍ ခံ မြို့ များ ကို အ လေး မ မူ ဘဲ၊ လူ သူ ကို ပ မာ ဏ မ ပြု သော ကြောင့်၊ ခ ရီး သည် ပြတ် စဲ၍ လမ်း များ ခြောက် လေ ၏။ နေ ပြည် သည် မြည် တမ်း အား လျော့ သည် နှင့် လေ ဗ နုန် တော ရှက် ကြောက် ညှိုး နွမ်း ခြင်း၊ ရှာ ရုန် မြိုင် သဲ က န္တာ ရ ဖြစ် ခြင်း၊ ဗာ ရှန် တောင် နှင့် က ရ မေ လ တောင် သစ် ရွက် ကြွေ ကျ ခြင်း၊ ခံ ရ ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယ ခု ပင် ငါ ထ မည်။ ယ ခု ပင် ငါ ကြွ မည်။ ယ ခု ပင် ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် မည်။ သင် တို့ သည် ဖွဲ ကို သ န္ဓေ လွယ်၍၊ မုန် ကာ ကို ဖွား မြင် ကြ မည်။ ထွက် သက် လည်း ကိုယ် ကို ကျွမ်း လောင် အံ့ သော မီး ဖြစ်၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ဖုတ် သော ထုံး မုန့် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ခုတ် လှဲ၍ လောင် စွဲ သော ဆူး မှိုက် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ဝေး သော လူ တို့၊ ငါ ပြု သော အ မှု ကို ကြား ကြ လော့။ နီး သော သူ တို့၊ ငါ့ တန် ခိုး ကို သိ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဇိ အုန် မြို့ ရှိ အ ပြစ် သား တို့ နှင့် လူ သ ရော် လူ ပျက် တို့ က၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက်၊ ငါ တို့ အ နက်၊ ကျွမ်း လောင် သော မီး နှင့် အ တူ မည် သူ နေ နိုင် သ နည်း။ ထာ ဝ ရ တောက် လောင် ခြင်း နှင့် အ တူ၊ မည် သူ နေ နိုင် သ နည်း ဟူ ရာ၌၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ကျင် လည် တတ် သူ၊ ဟုတ် မှန် စွာ ပြော ဆို တတ် သူ၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အ ခ ကို ရွံ့ ရှာ တတ် သူ၊ တံ စိုး ကို မ ခံ ဘဲ လက် လှန် တတ် သူ၊ သွေး သွန်း ပြစ် မ ကြား အောင် နား အုပ် တတ် သူ၊ အ ဆိုး ကို မ မြင် အောင် မျက် စိ ပိတ် တတ် သူ တို့ တည်း။ ထို သို့ သော သူ သည် မြင့် ရာ၌ နေ ထိုင် လျက်၊ ခို လှုံ ရာ ကျောက် တောင် တွင် ခံ တပ် သ ဖွယ် ရ လျက်၊ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ခံ စား ၍ သောက် ရေ ကို လည်း အ မြဲ ရ လိမ့် မည်။ သင် သည် ရှု ချင် ဖွယ် ဘု ရင် ကို ဒိ ဋ္ဌ ဖူး မြင် ခွင့်၊ ကျယ် ဝန်း သော ပြည် ကို ကြည့် မြင် ခွင့်၊ စာ ရင်း ကိုင်၊ အ ခွန် ကောက်၊ ပြ အိုး ရေ တွက် သူ များ တို့ သည် အ ဘယ် နည်း ဟူ၍ လွန် ပြီး ဘေး ကို ဆင် ခြင် ခွင့် ရ သည် နှင့်၊ မ ကြား လောက် အောင် နက် သော အ သံ၊ နာ မ လည် နိုင် အောင် စ ကား ထွေး သုံး သော လူ ရိုင်း မျိုး ကို တွေ့ ရ ဦး မည် မ ဟုတ်၊ ငါ တို့ ကျင်း ပ ရာ ဇိ အုန် မြို့ တော် ကို မြော် စော လော့။ အ ခါ ခပ် သိမ်း ကြက် ဆူး မ ကျွတ်၊ ကြိုး မ ပြတ်၊ ရွှေ့ စိုက် ခြင်း ကင်း သော တဲ ရှင် သ ဖွယ်၊ ချမ်း သာ ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ လိမ့် မည်။ ထို မြို့ တွင် ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ အ ဖို့ ကျယ် ဝန်း သော ကျုံး မြစ် အ စား ဖြစ် တော် မူ လျက်၊ ရဲ လှေ လှော် ကား၊ တင့် တယ် သော စစ် သင်္ဘော တစ် စင်း မျှ မ စုန် မ ဆန် ရ။ အ သို့ ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့၏ တ ရား မင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့၏ ဥ ပ ဒေ ရှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့၏ ဘု ရင် ဖြစ်၍၊ ကယ် တင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ချင်း တို့ ရွက် ကြိုး များ ပြုတ် သ ဖြင့်၊ ရွက် တိုင် ခိုင် ခံ့ စွာ မ နှောင် မ တုပ်။ ရွက် လံ ကို လည်း မ တင် မ ဖြန့် ရ။ ထို ကာ လ မူ ကား၊ ခြေ ဆွံ့ သော သူ တို့ ပင် လု ယူ နိုင် သည့် တိုင် အောင်၊ များ ပြား သော လက် ရ ဥ စ္စာ ဝေ ငှ ရန် ရှိ လိမ့် မည်။ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ က၊ ငါ နာ သည် ဟု ဆို ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ။ နေ ထိုင် သူ တို့ လည်း အ ပြစ် လွတ် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ အ ချင်း လူ မျိုး ခြား တို့၊ ချဉ်း ကပ် နာ ယူ ကြ လော့။ အ ချင်း လူ မျိုး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ မြေ ကြီး နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ လော က နှင့် ပေါ် ပေါက် ဖြစ် ပွား သ မျှ တို့၊ နာ ယူ ပါ စေ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ်၌ ဒေါ သ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ချင်း တို့ အ လုံး အ ရင်း အ ပေါ်၌ အ မျက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ထား လျက်၊ ကွပ် မျက်၍ မြေ လှန် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထိ ပါး ခံ ရ သူ တို့ အ လောင်း များ ကို ထုတ် ပစ် ကြ ရာ၊ ပုပ် နံ့ လှိုင် လျက် တောင် တန်း တစ် လျှောက် သွေး ချောင်း စီး လိမ့် မည်။ မိုး ကောင်း ကင် သည် စာ လိပ် ကဲ့ သို့ လိပ် သွား လျက်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ လည်း ဆွေး မြေ့၍၊ စ ပျစ် ရွက်၊ သ ဖန်း ရွက် ညှိုး နွမ်း ကြွေ ကျ သ ကဲ့ သို့၊ ညှိုး နွမ်း ကြွေ ကျ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဓား တော် သည် ကောင်း ကင်၌ ဒေါ သ ယစ် လျက်၊ မြေ လှန် ခဲ့ သော ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် အ စီ အ ရင် သင့် ရောက် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗော ဇ မြို့၌ ယဇ် ပွဲ၊ ဧ ဒုံ ပြည်၌ ပြင်း ထန် သော လုပ် ကြံ ပွဲ ကို ခံ တော် မူ ရ သည့် အ လျောက်၊ သိုး ဆိတ် များ သွေး နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သိုး ထီး များ ကျောက် ကပ် ဆီ ဥ နှင့် လည်း‌ ကောင်း ဆီ သုတ် လျက် အ သွေး ပြည့် ဝ သော ဓား တစ် စင်း ရှိ တော် မူ၍၊ စိုင်၊ နွား၊ ဥ သ ဘ များ တို့ ပါ ၎င်း တို့ နှင့် အ တူ သုတ် သင် ခံ ရ သ ဖြင့်၊ နေ ပြည် သည် အ သွေး ယစ် ဝ လျက်၊ မြေ လည်း ဆီ ဥ ထုံ လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ ဇိ အုန် မြို့ နှင့် ဘက် ပြိုင် မှု ကို အ ရေး ယူ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် စား ချေ တော် မူ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ၊ ဆပ် ပေး တော် မူ မည့် နှစ် ကာ လ ရောက် ပြီး သော ကြောင့်၊ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ရှိ မြစ် များ သည် က တ္တ ရာ စေး၊ မြေ လည်း ကန့် ဖြစ် လျက်၊ တစ် ပြည် လုံး က တ္တ ရာ စေး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မ ငြိမ်း ဘဲ မီး လောင် သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် အ ခိုး တက် လျက်၊ မည် သူ မျှ မ လျှောက် မ သွား ဝံ့ ဘဲ ကာ လ အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ဝံ ပို နှင့် ဗျိုင်း တို့ သည် အ ပိုင် ရ၍၊ ဇိ ကွက် နှင့် ကျီး အ တို့ လည်း နား နေ ရာ ရ သည့် ပြင်၊ ရော ထွေး ခြင်း ဆိုင် ရာ တာ ကြိုး၊ လ ဟာ ဆိုင် ရာ ချိန် သီး ဖြင့် သတ် မှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ မင်း အ ရာ၌ ချီး မြှောက် ရန် မှူး မတ် မ ရှိ၊ အ မတ် မျိုး သုန်း လိမ့် မည်။ ဘုံ ဗိ မာန် များ၌ ဆူး ပင်၊ ခံ တပ် များ၌ ဖက် ယား ပင်၊ ပေါင်း ပင် များ ပေါက် ရောက် သ ဖြင့်၊ ခွေး အ နှင့် ငှက် ကု လား အုပ် တို့ အောင်း ရာ ဖြစ် လျက်၊ တော ကြောင် နှင့် ခွေး အ တို့ တွေ့ ဆုံ ရာ၊ နတ် မိ စ္ဆာ အ ချင်း ချင်း ကြုံ ကြိုက်၍၊ ငှက် ဘီး လူး မ ရပ် တန့် လျက် နေ ရာ ကျ သည့် ပြင်၊ မြို့ ရိပ် တွင် ဆင် ပစ် မြွေ သည် အ သိုက် လုပ် ခြင်း၊ ဥ ခြင်း၊ သား ပေါက် ခြင်း၊ ဝပ် ခြင်း များ ကို ပြု၍၊ စွန် တို့ လည်း ဖို မ အ စုံ စု ရုံး ကြ လိမ့် မည်။ သဲ တော နှင့် သွေ့ ခြောက် ရာ အ ရပ် မူ ကား ဝမ်း မြောက်၍၊ သဲ က န္တာ ရ လည်း ဆီး ပွင့် သ ဖွယ် ပွင့် လျက် ရွှင် လန်း လိမ့် မည်။ စည် ပင် ပွင့် လန်း၍ အား ရ ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် လိမ့် မည်။ လေ ဗ နုန် တော၏ ဘုန်း နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ က ရ မေ လ တောင်၊ ရှာ ရုန် မြိုင်၏ ဂုဏ် နှင့်လည်း‌ ကောင်း ပြည့် ဝ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဂုဏ် တော် ကို ဖူး မြင် ရ ကြ ကုန် အံ့။ မ သန် စွမ်း သော လက် များ ကို ခိုင် ခံ့ စေ လျက်၊ နုန့် နဲ့ သော ဒူး ဆစ် များ ကို တည့် မတ် စေ လော့။ နှ လုံး တုန် သော သူ တို့ အား၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် အား ယူ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် သည် လက် စား ချေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ တန် ခိုး ကြီး စွာ ဆပ် ပေး ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ ကြွ ရောက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ကြွ ရောက် ကယ် တင် တော် မူ သော အ ရှင် ကား၊ ကိုယ် တော် ပေ တည်း ဟု ဆို ကြ လော့။ ထို အ ခါ၊ မျက် မ မြင် တို့ သည် မျက် စိ လင်း ခွင့်၊ နား ပင်း သူ တို့ သည် နား ပွင့် ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် သ မင် ဒ ရယ် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား ခွင့်၊ စ ကား အ သူ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သဲ တော၌ စမ်း ရေ၊ သဲ က န္တာ ရ၌ ချောင်း ရေ ပေါက် စီး သည့် ပြင်၊ သွေ့ ယောင်း ရာ အ ရပ်၊ အိုင်၊ ရေ ခေါင် ရာ အ ရပ်၊ စမ်း တွင်း ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ အ ရပ်၌၊ မြက် ပင်၊ ကျူ ပင်၊ ကြိမ် ပင် များ ပေါက် ရောက် လိမ့် မည်။ ထို အ ရပ်၌ လမ်း မ တော် ရှိ သည် နှင့် သီး သန့် ထား ရာ လမ်း ဟု သ မုတ်၍၊ မ စင် ကြယ် သူ တို့ မ လျှောက် ကြ ရ။ ကိုယ် တော် တိုင် လိုက် ကြွ တော် မူ သ ဖြင့်၊ မိုက် မဲ သူ တို့ ပင် လမ်း မ လွဲ ရ။ ခြင်္သေ့ မှ စ၍ ငမ်း စမ်း သော သား ရဲ တစ် ကောင် မျှ မ တက် မ သန်း ရ။ တွေ့ လည်း မ တွေ့ ရ ချေ။ အ ရွေး ခံ ရ သူ တို့ သာ လျှင် လျှောက် သွား ခွင့် ရ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နုတ် တော် မူ သော သူ တို့ သည် ပြန် လာ ရာ၊ ရွှင် လန်း ခြင်း သ ရ ဖူ ကို အ မြဲ ဆောင်း ၍၊ ဇိ အုန် မြို့ သို့ ကြွေး ကြော် လျက် လာ ရာက် ကြ လိမ့် မည်။ ဝမ်း မြောက် ခွင့်၊ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ သ ဖြင့်၊ ပူ ဆွေး ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း သည် ဆုတ် ပြေး ရ လ တ္တံ့။ ဟေ ဇ ကိ မင်း နန်း စံ ဆယ့် လေး နှစ် တွင်၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း သည်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ ခံ တပ် မြို့ များ ကို ချီ တက် လုပ် ကြံ ရာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ သို့ လာ ခိ ရှ မြို့ မှ၊ ရာ ဗ ရှာ ခ ဘွဲ့ ခံ ဗိုလ် မင်း ကို များ စွာ အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ၊ ချီ တက် စေ သည့် အ တိုင်း၊ ခ ဝါ သည့် မြေ ကွက် ရှိ လမ်း မ အ နီး၊ အ ထက် ရေ ကန် ပြွန် ဝ နား တွင် စွဲ ရပ် ပြီး လျှင်၊ ဟိ လ ခိ သား၊ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န၊ အာ သပ် သား၊ အ တွင်း ဝန် ယော အာ တို့ ဆီး ကြို ကြ သော်၊ ရာ ဗ ရှာ ခ က၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ သင် တို့ ပြန် ကြား ရ မည့်၊ ဧ က ရာဇ် မင်း ဖြစ် သော အာ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ အ မှာ တော် ကား၊ သင် ကိုး စား ရာ ကိုး စား ကြောင်း မှာ၊ မည် သို့ နည်း။ နှုတ် ထွက် စ ကား များ သည် စစ် တိုက် နိုင် ရန် အ ကြံ နှင့် စွမ်း ရည် သ တ္တိ မှန် သ လော ဟု ငါ မေး သည်။ ငါ့ ကို ခြား နား သည် မှာ မည် သူ၌ ကိုး စား သ နည်း။ ကျိုး ပျက် လွယ် သော ကျူ တုတ် သ ဖွယ်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ကိုး စား ပါ သည် တ ကား။ ထို ကျူ တုတ် သည်၊ တံ ကဲ ပြု သူ တို့၏ လက် ကို စူး ရှ တတ် သည့် နည်း တူ၊ ကိုး စား သူ တို့ အား အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ပြု လေ့ ရှိ ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ကိုး စား ကြ သည် ဟု ဆို ပြန် မူ က၊ ထို ဘု ရား၏ မြင့် ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် များ ကို၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ပယ် ရှား ပြီး လျှင်၊ ဤ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ တွင် သာ ရှိ ခိုး ကြ ရ မည် ဟု၊ ယု ဒ ပြည် သူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့် ပြီ မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် ၍ ကျွန်ုပ် သ ခင် အာ ရှု ရိ ဘု ရင် နှင့် လောင်း ကြေး စပ် ပါ လော့။ သင်၌ မြင်း စီး သူ ရဲ လုံ လောက် လျှင်၊ မြင်း နှစ် ထောင် ပေး ပါ မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ ရ လိမ့် မည် ဟု ကိုး စား လျက်၊ ကျွန်ုပ် သ ခင်၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ နက်၊ အ နိမ့် ဆုံး မြို့ ဝန် ကို ပင် မျက် နှာ မ ပေး ဘဲ မည် သို့ နေ ဝံ့ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ ခွင့် မ တော် ရ ဘဲ ဤ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ယ ခု ကျွန်ုပ် ချီ လာ သ လော။ ထို ပြည် ကို ချီ တက် ဖျက် ဆီး လော့ ဟု ကျွန်ုပ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ကြောင်း ပြန် ကြား လော့ ဟူ၍ ဆို ရာ၊ ဧ လျာ ကိမ်၊ ရှေ ဗ န၊ ယော အာ တို့ က၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နား လည် သော အာ ရံ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြန် ကြား ပါ လော့၊ မြို့ ရိုး ပေါ် ရှိ လူ တို့ ရှေ့၊ ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား မ သုံး ပါ နှင့် ဟု၊ ရာ ဗ ရှာ ခ အား လျှောက် ကြ သော်၊ ရာ ဗ ရှာ ခ က၊ သင် နှင့် သင့် သ ခင် ကို သာ၊ ဤ သို့ ပြော စေ ရန် ငါ့ သ ခင် စေ တော် မူ သ လော၊ သင် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ကိုယ့် ကျင် ကြီး ကျင် ငယ် ကို သောက် စား ရ သော၊ မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ စေ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ရပ် လျက် ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ကျယ် စွာ ကြွေး ကြော် သည် မှာ၊ ဧ က ရာဇ် မင်း ဖြစ် သော အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ မိန့် တော် ကား လွတ် ရာ လွတ် ကြောင်း ကို မ တတ် နိုင် သည့် အ တွက်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း လှည့် ဖြား သည် ကို နား မ ယောင် ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ တော် မူ မည်။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ဤ မြို့ မ ရောက် ရ ဟူ သော စ ကား ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ကိုး စား ကြ နှင့်။ ငါ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ တော် မူ မည် ဟူ၍ ဟေ ဇ ကိ မင်း သွေး ဆောင် သည် ကို နား မ ယောင် ကြ နှင့်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား များ သည် ကိုယ့် ပြည် ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ ဖူး သ လော။ ဟာ မတ် မြို့၊ အာ ပဒ် မြို့ ဘု ရား များ နှင့် သေ ဖ ရ ဝိန် မြို့ ဘု ရား များ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ငါ့ လက် တွင်း မှ ရှ မာ ရိ မြို့ ကို၊ ဆိုင် ရာ ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ဖူး သ လော။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ငါ့ လက် တွင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွတ် မြောက် နိုင် စေ ရန်၊ ထို တိုင်း ပြည် များ ရှင့် ဘု ရား တို့ အ နက် ကိုယ့် ပြည် ကို မည် သည့် ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ ဖူး သ နည်း ဟု ထုတ် ဆင့် ကြွေး ကြော် ရာ၊ ထို သူ တို့ သည် မ တုံ့ မ ပြန် ကြ နှင့် ဟူ သော ဘု ရင့် အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း ခွန်း တုံ့ မ ပြန်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ဟိ လ ခိ သား၊ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န၊ အာ သပ် သား၊ အ တွင်း ဝန် ယော အာ တို့ မူ ကား၊ ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် လျက်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ဝင်၍၊ ရာ ဗ ရှ ခ စ ကား ကို ပြန် ကြား တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ဟေ ဇ ကိ မင်း ကြား သော်၊ ဝတ် လဲ တော် ဆုတ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ခြုံ ခြင်း ကို ပြု လျက်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ လျှော် တေ ခြုံ သူ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န နှင့် ပ ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို၊ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ထံ ကြား လျှောက် စေ သည် မှာ ဟေ ရှာ ယ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ငါ့ ကို ပုတ် ခတ် သော သင် ကြား ရ သည့် အာ ရှု ရိ ဘု ရင်၏ ကျေး ကျွန် တို့ စ ကား များ ကြောင့်၊ မ ကြောက် လင့်။ ထို မင်း သည် ငါ သွင်း သော မ နော ဖြင့် သ တင်း ဆိုး ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ ကိုယ့် ပြည် သို့ ဆုတ် ပြန် သည့် ကာ လ ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး လ တ္တံ့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင် တို့ သ ခင့် ထံ ပြန် ကြား လော့ ဟု မိန့် မှာ လေ၏။ ထို အ ခါ လာ ခိ ရှ မြို့ မှ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ဆုတ် ခွာ ကြောင်း ရာ ဗ ရှာ ခ ကြား လျှင် ပြန် ဆုတ်၍၊ လိ ဗ န မြို့ ကို တိုက် လျက် တွေ့ သည့် ကာ လ၊ ကု ရှ ဘု ရင် တိ ရ က္က မင်း ချီ တက် လာ ကြောင်း၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကြား သည် နှင့်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် မိန့် မှာ သည် မှာ၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မ ရောက် ရ ဟူ သော သင် ကိုး စား သော ဘု ရား သ ခင်၏ လှည့် ဖြား ခြင်း ကို နား မ ယောင် နှင့်။ ပြည် တ ကာ ကို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် လုပ် ကြံ၍ မြေ လှန် ခဲ့ ကြောင်း ကြား သိ လေ ပြီ။ သင် လွတ် မြောက် မည် လော။ ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ မြေ လှန် ခဲ့ ရာ၊ ဂေါ ဇန်၊ ခါ ရန်၊ ရေ ဇပ် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ မှ စ၍ တေ လ သာ မြို့ ရှိ ဧ ဒင် အ မျိုး သား တို့ ကို လူ မျိုး ခြား တို့၏ ဘု ရား များ သည် လွတ် မြောက် စေ ဖူး သ လော။ ဟာ မတ်၊ အာ ပဒ် ဘု ရင် များ မှ စ၍ သေ ဖ ရ ဝိန်၊ ဟေ န၊ ဣ ဝါ မြို့ ဘု ရင် တို့ ကား အ ဘယ် နည်း ဟူ၍ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း အား ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု မိန့် မှာ လေ ၏။ အ မှာ တော် စာ ကို၊ ရာ ဇ သံ တို့ လက် မှ ဟေ ဇ ကိ မင်း ခံ ယူ ဖတ် ကြည့် ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် သို့ တက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြန့် ခင်း လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နား တော် ညိတ်၍ ကြား တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စ က္ခု တော် စိုက်၍ ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား ကို ကဲ့ ရဲ့၍ မှာ လိုက် သော သ နာ ခ ရိပ်၏ စ ကား ဥဿုံ ကို ကြား တော် မူ ပါ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် တို့ သည် အ ပြည် ပြည် ကို၊ မြေ ပါ ဖျက် ဆီး၍ ဆိုင် ရာ ဘု ရား များ ကို လည်း မီး ထဲ သို့ ပစ် လိုက် ကြ ပြီ။ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ လူ့ လက် ဖြင့် ထု လုပ် သော သစ် သား နှင့် ကျောက် ဖြစ်၍၊ ပျက် ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ တို့ သည် ကိုယ် တော် တစ် ဆူ တည်း သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ စေ ရန်၊ ထို ဘု ရင့် လက် မှ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ပါ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။ ထို အ ခါ ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ အာ မုတ် သား ဟေ ရှာ ယ ကြား လိုလ် သည် မှာ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း ကြောင့် ငါ့ ရှေ့ တွင် သင် ပြု သော ပ ဌ နာ ကို ထောက်၍။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ရည် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ချက် ဟူ မူ ကား၊ သ တို့ သ မီး က ညာ ဇိ အုန် သည် သင့် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု၍ ပြက် ရယ် ခြင်း၊ သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင် သည် သင့် နောက် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ ခြင်း ပြု လေ ပြီ။ မည် သူ့ ကို သင် ကဲ့ ရဲ့ ပုတ် ခတ် သ နည်း။ မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် ကြိမ် မောင်း သံ လွှင့်၍ မျက် နှာ မောက် မော် သ နည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ငါ ဘု ရား ကို ပေ တည်း။ ကျေး ကျွန် တို့ ဖြင့် ငါ ဘု ရား ကို သင် ကဲ့ ရဲ့ သည် မှာ များ ပြား သော စစ် ရ ထား နှင့် တ ကွ လေ ဗ နုန် တောင် ထိပ် ကို ဖြတ် ကျော်၍ တစ် ဘက် သို့ ရောက် လေ ပြီ။ အ မြင့် ဆုံး သစ် က တိုး ပင်၊ အ မြတ် ဆုံး ထင်း ရူး ပင်၊ များ ကို ခုတ် လှဲ၍။ ခြံ မြိုင် အ စွန်း အ ဖျား ထဲ သို့ ငါ ခို ဝင် မိ ပြီ။ ငါ သည် ရေ တွင်း များ ကို တူး ဖော် သောက် ရ ပြီ။ အိ ဂျစ် မြစ် လက် ကြား ရေ ရှိ သ မျှ ကို ငါ့ ခြေ အောက် တွင် ခန်း ခြောက် စေ ပြီ ဟု၊ သင် ဝါ ကြွား လေ သည် တ ကား။ သင် မ ကြား မ သိ သ လော။ ယ မန် တွင် ငါ စီ ရင်၍၊ ရှေး ကာ လ က ပင် ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ခံ မြို့ များ ကို ပျက် စီး ရာ အ မှိုက် ပုံ ဖြစ် စေ ရန်၊ ယ ခု သင် ပေါ် ထွန်း ရ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ပျက် စီး ရာ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည်၊ လက် ရုံး ရည် ညံ့ သ ဖြင့် ထိတ် လန့် ရှက် ကြောက်၍ စား ကျက် မြက် နု၊ စိမ်း လန်း သော မြက်၊ တိုက် မိုး ပေါ် ပေါက် သော အ ပင်၊ မ အောင် သော ကောက် ပင် များ ကဲ့ သို့၊ ဖြစ် ကြ၏။ ငါ သည် သင်၏ အ ထွက် အ ဝင် အ နေ အ ထိုင် နှင့် တ ကွ ငါ့ တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ ခြင်း ကို သိ၏။ ထို သို့ ထ ကြွ ခြင်း နှင့် ငါ ကြား ရ သော စော် ကား ခြင်း များ ကြောင့် သင့် ကို နှာ ကွင်း တပ်၍၊ ဇက် ခွံ့ လျက် လာ လမ်း ဖြင့် ပြန် စေ မည် ဟူ၍ တည်း။ သင့် ကိုယ် တိုင် မှတ် ရန် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ကား ဤ နှစ် တွင် အ လေ့ ပေါက် မြေ ထွက် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဒု တိ ယ နှစ် တွင် ကောက် အိုင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စား ရ လျက်၊ တ တိ ယ နှစ် တွင် မျိုး ကြဲ ရိတ် သိမ်း ခွင့်၊ စ ပျစ် ပင် စိုက် ပျိုး ခွင့် ရ၍၊ အ သီး အ နှံ ကို စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ရည်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ပြန် သည် ကား၊ ထို မင်း သည် မြို့ ကို ချဉ်း ကပ် ခွင့်၊ မြှား ပစ် ခွင့်၊ မြို့ ပြင် တွင် ဒိုင်း လွှား ရေး ပြ ခွင့်၊ က တုတ် လှန် ခွင့်၊ ရ မည် မ ဟုတ် ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ မန် တော် ထွက် ပေါ်၍ အာ ရှု ရိ တပ် တွင် တစ် သိန်း ရှစ် သောင်း ငါး ထောင် တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ၊ အ သက် မ ရှိ အ လောင်း ချည်း တွေ့ ရ သည် တ ကား။ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သ နာ ခ ရိပ် မင်း ဆုတ် ခွာ ပြန် သွား၍ နိ န ဝေ မြို့၌ စံ နေ စဉ်၊ နိ သ ရုတ် ခေါ် ကိုယ့် ဘု ရား၏ ကျောင်း တွင် ရှိ ခိုး လျက် နေ ရာ၊ သား တော် အ ဒြ မ္မေ လက် နှင့် ရှ ရေ ဇာ တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ အာ ရာ ရတ် ပြည် သို့ ပြေး ဝင် ကြ၏။ သား တော် ဧ သ ရ ဟ ဒ္ဒုန် သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ၏။ ထို ကာ လ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း၌ သေ အံ့ သော ဝေ ဒ နာ စွဲ ကပ် ရာ၊ အာ မုတ် သား ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဝင် ရောက်၍ သင် သည် အ သက် မ ရှင်၊ သေ ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် နန်း ရေး နန်း လျာ ကို စီ မံ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို ပြန် ကြား သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း သည် နံ ရံ သို့ မျက် နှာ မူ ပြီး လျှင်၊ ထို အ ခါ ဟေ ရှာ ယ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် မှာ၊ ဟေ ဇ ကိ ထံ ပြန် သွား၍ သင့် ပ ဌ နာ စ ကား ကို ငါ နာ ယူ ပြီ။ မျက် ရည် ပေါက် ကို လည်း ရှု မြင် ပြီ။ အ သက် တာ့ ပြင် ဆယ့် ငါး နှစ် ပို မို ပေး ဦး မည်။ ဤ မြို့ ကို ကွယ် ကာ လျက် သင် နှင့် တ ကွ၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် လက် တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ မည်။ က တိ တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ မည် ကို သိ ရ အံ့ သော ငှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး မည့် နိ မိတ် တော် မှာ၊ အာ ခတ် မင်း နေ ချိန် တွင် မွန်း လွဲ ဆယ် ဖ ဝါး ကို ငါ ဆုတ် စေ မည် ဟု သင့် အ ဖ ဒါ ဝိဒ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို အ တိုင်း၊ နေ ချိန် တွင် မွန်း လွဲ ဆယ် ဖ ဝါး ဆုတ် သွား လေ ၏။ စွဲ ကပ် သော ရော ဂါ ကင်း ရှင်း လျှင်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း ရေး ထား ချက် ဟူ မူ ကား၊ အ သက် မွန်း တည့် အ ချိန်၌၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တံ ခါး သို့ ဝင် သွား ရ၍ ကြွင်း ကျန် သော နှစ် တာ ဆုံး ရှုံး ပြီ ဟု ငါ အောက် မေ့ ၏။ သူ ရှင် တို့ နေ ရာ တွင် ယေ ဟော ဝါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဖူး ခွင့်၊ ယ ခု ခေတ် သား တို့ နှင့် တ ကွ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ရှု ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သိုး ထိန်း တဲ ရှင် ကဲ့ သို့ ငါ၏ ယာ ယီ တဲ ကို နုတ် ယူ၍၊ ငါ နှင့် ခွဲ ထား လေ ပြီ။ ရက် ကန်း သည် လိပ် သ ကဲ့ သို့ အ သက် တာ ကို ငါ လိပ် လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် မြိတ် ဆာ မှ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖြတ်၍ နေ့ ချင်း ဆုံး စေ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ငါ အောက် မေ့ သ တည်း။ ငါ သည် နံ နက် တိုင် အောင် ဆိတ် ဆိတ် နေ ရာ၊ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် ငါ့ အ ရိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး၍ အ ကျွန်ုပ် ကို နေ့ ချင်း ဆုံး စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ပျံ လွှား နှင့် ဇ ရက် ကဲ့ သို့ ငါ မြည်၍၊ ချိုး ကဲ့ သို့ ညည်း တွား စွာ ကူ ရ၏။ မော် ကြည့် ရ သ ဖြင့် မျက် စိ အား ကုန် ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘုရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ၍ အာ မ ခံ တော် မူ ပါ။ မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ကိုယ် တော် သည် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ၌ ပြု စု တော် မူ ပြီ။ စိတ် နစ် နာ ခံ ရ သ ဖြင့် နှစ် စဉ် ကာ လ ပတ် လုံး ဖြည်း ဖြည်း သွား ပါ မည်။ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သို့ ပြု စု ခြင်း ဖြင့်၊ အ သက် ရှင် ခွင့် ရ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် လည်း အ သက် ရှင် ခွင့် ရ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် ကို သန် မာ စေ၍ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ။ ချမ်း သာ ရ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် သည် ကြီး စွာ နစ် နာ ခံ ရ လေ ပြီ။ မေ တ္တာ တော် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ဝိ ညာဉ် ကို သေ တွင်း မှ ကယ် ဆယ် တော် မူ၍ အ ပြစ် ရှိ သ မျှ ကို လည်း နောက် တော် သို့ ပစ် လိုက် တော် မူ ပါ။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သည် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ခွင့်၊ သေ သူ တို့ လည်း ထော မ နာ ပြု ခွင့်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ သည် သ စ္စာ တော် ကို စောင့် မြော် ခွင့် မ ရ ကြ ချေ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ နေ့ ပြု သည့် နည်း တူ၊ လူ ရှင် တို့ သာ လျှင် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ခွင့် ရ ကြ၍၊ အ ဖ သည် သား သမီး တို့ အား သ စ္စာ တော် ကို ဖော် ပြ ရ ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို ကယ် ဆယ် ရန် အ သင့် ရှိ တော် မူ၍၊ တစ် သက် ပတ် လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော်၌ စောင်း ပတ် သာ ကို တီး ကြ အံ့ ဟု ရေး ထား သ တည်း။ ဟေ ရှာ ယ က ကျန်း ခန့် တော် မူ စေ ရန်၊ သ ဖန်း ပျဉ် ကို ယူ ပြီး လျှင် အ နာ စိမ်း ပေါ် တွင် လိမ်း ကျံ ထား ကြ စေ ဟု မှာ လိုက် နှင့်၏။ ဟေ ဇ ကိ မင်း က လည်း ဗိ မာန် တော် ကို တက် ဖူး ခွင့် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ကား အ သို့ နည်း ဟု မေး နှင့် သ တည်း။ ထို ကာ လ ဗာ လ ဒန် မင်း သား တော် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် မေ ရော ဒ ဗာ လ ဒန် မင်း သည်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း မ ကျန်း ခန့် ခြင်း မှ ထ မြောက် တော် မူ ကြောင်း ကြား သ ဖြင့်၊ အ မှာ တော် စာ နှင့် လက် ဆောင် တော် များ ကို ပို့ လိုက် ရာ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ဝမ်း သာ လျက်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တော် ရှိ ရွှေ ငွေ များ မှ စ၍ နံ သာ မျိုး၊ အ ဖိုး ထိုက် နံ့ သာ ဆီ၊ လက် နက် တိုက် အ ဆောင် အ ရွက် တော် ဟူ သ မျှ ကို ဖွင့် ပြ လေ၏။ နန်း တော် မှ စ သော နိုင် ငံ တော် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင်၊ မ ဖွင့် မ ပြ သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ ချေ။ ထို နောက် ဟေ ဇ ကိ မင်း ထံ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဝင် ရောက်၍ ထို သူ တို့ သည် မည် သို့ တင် လျှောက် ကြ သ နည်း။ မည် သည့် ပြည် မှ လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ဝေး ကွာ သော ပြည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ အ ကျွန်ုပ် ထံ လာ ရောက် ကြ ပါ ပြီ ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ နန်း တော် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ ကြ သ နည်း ဟု မေး ပြန် သည့် ကာ လ၊ နန်း တွင်း ရှိ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို မြင် ကြ လေ ပြီ၊ အ ဆောင် အ ရွက် တော် အ နက် အ ကျွန်ုပ် မ ဖွင့် မ ပြ သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ ဟု၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း ပြန် ဆို လေ၏။ ဟေ ရှာ ယ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လော့။ နန်း တွင်း ရှိ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယ နေ့ တိုင် ဘိုး ဘေး တို့ ဆည်း ပူး ခဲ့ သ မျှ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ ခြွင်း မ ချန်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ရာ နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် လိမ့် မည်။ သင် မှ ဆင်း သက် သော သား မြေး တို့ လည်း သိမ်း သွား ခံ ရ ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် နန်း တော် တွင် မိန်း မ စိုး ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်၊ ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း က၊ ယ ခု ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် သင့် လျော် ပါ ပြီ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် လက် ထက် ငြိမ် ချမ်း ခြင်း၊ တည် တံ့ ခြင်း ရှိ မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဟေ ရှာ ယ အား ပြန် ဆို လေ ၏။ ကြွေး ကြော် သူ၏ စ ကား သံ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ တော် မူ ရာ လမ်း ကို၊ သဲ တော၌ ရှင်း လင်း ကြ လော့။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် အ ဖို့ လမ်း မ တော် ကို၊ သဲ က န္တာ ရ၌ ညီ ညွတ် စေ ကြ လော့။ ချိုင့် ရှိ သ မျှ သည် ဖို့ ခြင်း၊ တောင် ကုန်း ရှိ သ မျှ သည် ဖြို ခြင်း ခံ လျက်၊ မောက် ရာ သည် လွင် ပြင်၊ ကြမ်း ရာ သည် ကွင်း ပြင် ဖြစ် ရ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထင် ရှား အံ့ သော ဘုန်း တော် ကို လူ အ ပေါင်း တို့ ဖူး မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ကြွေး ကြော် လော့ ဟု ဆို သံ ရှိ ပြန် သ ဖြင့်၊ မည် သို့ ကြွေး ကြော် ရ ပါ မည် နည်း ဟု ငါ မေး သော်၊ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ မြက် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ဆိုင် ရာ ဘုန်း အ သ ရေ လည်း၊ မြေ ပေါက် ပန်း ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဝါ ယော ဆော် သွင်း သ ဖြင့် မြက် ညှိုး လျက်၊ ပန်း နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ အ ကယ် စင် စစ်၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မြက် သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ သ တည်း။ မြက် ညှိုး လျက်၊ ပန်း နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် က ပတ် တော် ကား၊ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ဇိ အုန် မြို့ အား ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ၊ မြင့် သော တောင် ပေါ် သို့ တက် လော့။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အား ကြော် ငြာ ရ သူ၊ အ သံ ပြင်း စွာ ဟစ် လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ရှိ ပြီ တ ကား ဟု၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ များ တွင် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် ဟစ် ခေါ် ဆင့် ဆို လော့။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ပါး တော် တွင် ဆု လပ် တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် အ ကျိုး ဆက် တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဆောင် လျက်၊ တန် ခိုး တော် နှင့် ကြွ လာ၍၊ လက် ရုံး တော် ဖြင့် အုပ် စိုး တော် မူ ရာ၊ သိုး တော် စု ကို သိုး ထိန်း သ ဖွယ် ထိန်း ကျောင်း၍၊ သိုး သား ငယ် များ ကို ချီ ပွေ့ သည့် ပြင်၊ နို့ ငင် သိုး မ များ ကို ဖြည်း ညှင်း စွာ မောင်း နှင် တော် မူ လိမ့် တ ကား။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို လက် ဆွန်း ဖြင့် ခြင် ခြင်း၊ မိုး ပြင် ကို လက် သန်း ထွာ ဖြင့် တိုင်း ခြင်း၊ မြေ မုန့် ကို တင်း ဖြင့် ခြင် ခြင်း များ ပြု သည့် ပြင်၊ တောင် များ ကို ရာ ဆူ နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ကုန်း များ ကို ချိန် ခွင် နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ချိန် စက် သော သူ ကား မည် သူ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဉာဏ် တော် ကို တိုင်း တာ သူ၊ ကိုယ် တော် အား အ သိ ပ ညာ ပေး၍ တိုင် ပင် သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ တိုင် ပင် တော် မူ ဘက် အ ဖြစ်၊ ကိုယ် တော် အား ဉာဏ် ပေး၍၊ တ ရား လမ်း နှင့် အ သိ ပ ညာ ကို သွန် သင် လျက်၊ ဉာဏ် လမ်း ကို ညွှန် ပြ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လူ အ မျိုး မျိုး ကို ရေ ပုံး မှ ကျ သော အ စက် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရာ ဆူ၌ ကပ် သော မြူ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ မှတ်၍ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ ကို အ ဏု မြူ ကဲ့ သို့ မြှောက် လွင့် တော် မူ၏။ လေ ဗ နုန် တောင် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ သည် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖို့ မ လုံ လောက်။ တော လည်း ထင်း အ ဖို့ မ လုံ လာက် ချေ။ မျက် မှောက် တော် တွင် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် အ သေး အ နုပ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် လ ဟာ သက် သက် ကဲ့ သို့ မှတ် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို မည် သူ နှင့် ပုံ ပြ ကြ မည် နည်း။ အ ဘယ် ပုံ သ ဏ္ဌာန် နှင့် နှိုင်း ရ ကြ မည် နည်း။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ကား ပန်း တည်း သွန်း ခြင်း၊ ပန်း တိမ် ရွှေ မွမ်း မံ ခြင်း၊ ငွေ ကြိုး ဖွဲ့ ခြင်း များ ဖြင့် ပြု လေ့ ရှိ၏။ မ ပူ ဇော် နိုင် သော ဆင်း ရဲ သား များ မှာ မူ ဆွေး မြေ့ ခဲ သော သစ် တုံး ကို ရွေး ချယ် ပြီး မှ ရုပ် တု ကို ခိုင် ခံ့ စွာ တည် လုပ် စေ ခြင်း ငှာ ကျွမ်း ကျင် သူ ပန်း ပု တစ် ယောက် ကို ရှာ တတ် သည် တ ကား။ သင် တို့ မ သိ ကြ သ လော။ ကြား လည်း မ ကြား ကြ သ လော။ ရှေး ကာ လ က ပင် မ ထင် ရှား ခဲ့ သ လော။ မြေ ကြီး တည် သည် က စ၍ နား မ လည် ကြ သ လော။ နှံ ကောင် သ ဖွယ် လူ တို့ ထိုင် ရာ မြေ ပ ထ ဝီ အ ထက်၊ မိုး ပိ တာန် ပေါ် စံ နေ တော် မူ ထ သော၊ ပိတ် ချော ကဲ့ သို့ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက်၍၊ နေ ရာ တဲ ရှင် ကဲ့ သို့ ဖြန့် တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ ထို အ ရှင် ပင် မင်း များ ကို အ သေး အ နုပ် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ တ ရား မင်း တို့ ကို လ ဟာ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် စေ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ စိုက် ပျိုး ခွင့်၊ ကြဲ ပက် ခွင့်၊ မြေ၌ အ ငုတ် အ မြစ် စွဲ ခွင့် မ ရ ကြ မီ ပင်၊ ဝါ ယော တော် ဖြင့် ညှိုး နွမ်း ခြင်း၊ ဖွဲ ကဲ့ သို့ လေ ပြင်း တိုက် သွား ခြင်း များ ကို၊ ၎င်း တို့ ခံ ရ ကြ ရှာ လေ စွ။ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ့ ကို မည် သူ နှင့် ထပ် တူ ပုံ ပြ ကြ မည် နည်း ဟု သန့် ရှင်း သော အ ရှင် မေး တော် မူ၏။ အ ထက် သို့ မော် ကြည့် ကြ လော့။ မြင် ရ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကား၊ မည် သူ နည်း။ ခွန် အား ကြီး လျက် တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ လုံး အ ရင်း ကို အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ထုတ် ဖော် တော် မူ၍၊ တစ် လုံး မျှ မ မှိန် ရ အောင် အ သီး အ သီး ကို အ မည် ဖြင့် ခေါ် တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ်၊ ငါ့ သွား လမ်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကွယ် ဝှက် သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ တ ရား အ မှု လည်း ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ထံ ကွယ် ပ ပြီ ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ပြော ဆို သ နည်း။ သင် မ သိ သ လော။ ကြား လည်း မ ကြား သ လော။ ယေ ဟော ဝါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ ကိုယ် တော် သည် ပင် ပန်း မော ဟိုက် ရာ ရောက် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ဉာဏ် တော် ကို လည်း စူး စမ်း၍ မ သိ နိုင် ကြ။ ပင် ပန်း သူ့ ကို အား ပေး၍ စွမ်း ရည် မဲ့ သူ ကို လည်း ခွန် အား တိုး တက် စေ တော် မူ၏။ ပျို ရွယ် သူ တို့ ပင် ပန်း မော ဟိုက်၍ လု လင် တို့ လဲ ကျ ကြ သော် လည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် စား သူ တို့ ကား၊ အား တိုး သ ဖြင့် ရွှေ လင်း တ ကဲ့ သို့ ပျံ တက် ခွင့်၊ မ ပင် မ ပန်း လျင် မြန် ခွင့်၊ မ မော မ ဟိုက် သွား လာ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ အ ချင်း ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့၊ ငါ့ ထံ သို့ ဆိတ် ဆိတ် တိုး ဝင် ကြ လော့။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ လည်း၊ အား ယူ၍ ချဉ်း ကပ် လဲ လျှောက် ကြ စေ။ တ ရား ဆိုင် ပြိုင် ကြ ကုန် အံ့။ ခြေ လှမ်း တိုင်း ဖြင့် အောင် မြင် ခွင့် ရ သော သူ့ ကို အ လင်း ထွက် ရာ အ ရပ် မှ ပေါ် ထွန်း စေ သော အ ရှင် ကား မည် သူ နည်း။ ထို အ ရှင် သည် လူ မျိုး တို့ ကို သူ့ ထံ အပ် နှင်း၍ အ မင်း မင်း တို့ အ ပေါ် တွင် နှိမ် နင်း ခွင့် ရ စေ သ ဖြင့်၊ ဓား ရှေ့ မြေ မုန့် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ လေး ရှေ့ လွင့် သော ဖွဲ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ အပ် ပေး သည် နှင့် မြေ မ နင်း ဘဲ လိုက် လံ ခွင့်၊ ဘေး မ တွေ့ ဘဲ လွန် မြောက် ခွင့် ပေး တော် မူ၏။ ထို သို့ စီ ရင် ပြု ပြင် သော အ ရှင် ကား မည် သူ နည်း။ ရှေး ဦး မှ စ သော လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ကို ခေါ် ထုတ်၍၊ အာ ဒိ က မှ အ န္တိ မ တိုင် တည် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ သိ မြင် ထိတ် လန့် ကြ ရာ၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား များ ပင် တုန် လှုပ် လာ ရောက် ချဉ်း ကပ် ကြ ၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် ညီ အစ် ကို အ ချင်း ချင်း ကူ ညီ လျက်၊ အား ယူ လော့ ဟု ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပန်း တည်း သည် ပန်း ထိမ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ ချော ထု သူ သည် တူ ရိုက် သူ့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အား ပေး၍ ဂ ဟေ ကောင်း သည် ဟု ဆို လျက်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ခိုင် ခံ့ စေ ခြင်း ငှာ သံ မှို နှက် တတ်၏။ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဣ သ ရေ လ၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ ယာ ကုပ်၊ ငါ့ အ ဆွေ အာ ဗြ ဟံ၏ အ မျိုး အ နွယ်၊ ငါ့ ကို ကျွန် ရင်း ဟု ဆို လျက်၊ မြေ ကြီး အ စွန် အ ဖျား မှ ငါ လက် ဆွဲ၍ ခေါ် ခဲ့ သူ၊ မ စွန့် မ ပယ် ဘဲ ငါ ရွေး ချယ် သည့် အ လျောက်၊ သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ သ ဖြင့်၊ မ ကြောက် လင့်။ ငါ သည် သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ သင့် ကို ခိုင် ခံ့ စွာ ထောက် မ မည့် ပြင်၊ အောင် ပွဲ ရ ညာ လက် ရုံး ဖြင့် ထောက် ပင့် လိမ့် မည်။ သင့် အား အ မျက် ထား သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ၍၊ ဘက် ပြိုင် သူ တို့ လည်း အ သေး အ နုပ် ရောက် လျက်၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ရန် မူ သူ တို့ ကို သင် ရှာ၍ မ တွေ့ ရ။ စစ် ဘက် သူ တို့ လည်း အ လ ဟဿ အ သေး အ နုပ် ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် မ ကြောက် လင့်။ ငါ ထောက် မ မည် ဟု မိန့် ဆို သော သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ညာ လက် ကို ကိုင် ဆွဲ လိမ့် မည်။ အို ပိုး ကောင် ဖြစ် သော ယာ ကုပ်၊ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မ ကြောက် လင့်။ သင့် ကို ထောက် မ မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ သင် ၏ ရှေ့ ဆောင် ကား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ပေ တည်း။ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ သည် ရေ ငတ် သ ဖြင့်၊ လျှာ သွေ့ ခြောက် သည် နှင့် ရေ ရှာ၍ မ တွေ့ သော သော အ ခါ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ငါ သည် စွန့် ပယ် မည် မ ဟုတ်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား ၍ တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် မြစ် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ချိုင့် တွင် စမ်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ပေါက် စေ သည့် ပြင်၊ သဲ ကန္တာ ရ အ ရပ် ကို ရေ အိုင်၊ သွေ့ ခြောက် ရာ အ ရပ် ကို စမ်း ပေါက် ဖြစ် စေ လိမ့် မည်။ သဲ က န္တာ ရ၌ သစ် က တိုး ပင်၊ ရှား ပင်၊ ကျောက် ပန်း ပင်၊ သံ လွင် ပင် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သဲ တော၌ ထင်း ရူး ပင်၊ ကျောက် ပန်း ငယ် ကျောက် ပန်း ကြီး ပင် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း စိုက် ပျိုး သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော် စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ဖန် ဆင်း တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ သိ မြင် ဆင် ခြင် နား လည် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ မှု ကို သွင်း ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ချေ ပ ချက် များ ကို တင် ပြ ကြ လော့ ဟု ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ ဘု ရင် မိန့် တော် မူ၏။ တင် ပြ သော အ ခါ ဖြစ် ပျက် အံ့ သည် ကို ငါ တို့ အား ဖော် ပြ ကြ စေ။ ငါ တို့ ဆင် ခြင်၍ အ ကျိုး ဆက် ကို သိ နိုင် ကြ စေ ရန်၊ အ တိတ် ဟော ချက် များ ကို ပြန် ကြား ကြ စေ။ သို့ မ ဟုတ်၊ အ နာ ဂတ် အ ရာ များ ကို ကြား ပြော လော့။ သင် တို့ သည် ဘု ရား များ မှန် ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ စေ ရန်၊ အ နာ ဂတ် အ ရာ များ ကို မ ဖော် မ ပြ နိုင် က၊ ငါ တို့ ရှု ကြည့်၍ အံ့ ဩ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ကောင်း ကို ဖြစ် စေ၊ အ ဆိုး ကို ဖြစ် စေ၊ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း အ သေး အ နုပ်၊ အ မှု လည်း အ လ ဟဿ ဖြစ် သ ဖြင့် သင် တို့ ကို ရွေး ချယ် သော သူ တို့ သည် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ မြောက် ပိုင်း နေ ထွက် ရာ ရပ် မှ ငါ ပေါ် ထွန်း စေ သည့် အ လျောက်၊ ငါ့ နာ မ ကို ပ ဌ နာ ပြု သူ တစ် ဦး လာ ရောက်၍ မြေ စေး ကို အိုး ထိန်း နင်း နယ် သည့် နည်း တူ မှူး မတ် တို့ ကို ရွှံ့ သ ဖွယ် ကျော် နင်း လိမ့် မည်။ ငါ တို့ သိ ကြ စေ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ ဟုတ် မှန် သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ စေ ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ အ ထက် ကာ လ က၊ မည် သူ ဖော် ပြ ခဲ့ ဘူး သ နည်း။ ထို သို့ ဖော် ပြ ကြား ပြော သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သင် တို့ စ ကား ကို ကြား ဖူး သူ လည်း တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ငါ မူ ကား ထို သူ တို့ ကို မြော် ကြည့် ကြ လော့ ဟု ဇိ အုန် မြို့ အား တင် ကူး ကြား ပြော သည့် အ လျောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အား လည်း၊ ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကြော် ငြာ သူ့ ကို စေ လွှတ် ၏။ ငါ မေး မြန်း သော အ ခါ ၎င်း တို့ အ နက် စ ကား တုံ့ ပြန်၍ အ ကြံ ပေး တတ် သူ မ ရှိ။ ရှာ ဖွေ ရာ လည်း တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ရှိ သ မျှ တို့ အ ချည်း နှီး၊ အ မှု များ အ လ ဟဿ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ချင်း တို့ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ လည်း၊ လေ သက် သက်၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ကြ ကုန်၏။ ငါ မြတ် နိုး လျက် ရွေး ချယ် သူ၊ ငါ ထောက် ပင့် သော ကျွန် ရင်း ပေ တည်း။ ငါ့ ဝိ ညာဉ် တော် ကို သူ့ အ ပေါ် တွင် တည် သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အား၊ တ ရား တော် ကို ထုတ် ဆင့် လိမ့် မည်။ ဟစ် ကြော် မည်၊ အ သံ လွှင့် မည်၊ လမ်း ၌ ဟစ် သံ ကြား စေ မည် မ ဟုတ်။ ကျိုး ဆဲ ကျူ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း၊ အ တောက် သေး သော မီး စာ ကို ငြိမ်း သတ် ခြင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ တ ရား တော် ကို ဟုတ် မှန် စွာ ထုတ် ဆင့် လိမ့် မည်။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် တ ရား တော် ကို မ တည် မ ချင်း၊ အား လျော့ ခြင်း၊ စိတ် ပျက် ခြင်း မ ရှိ။ သူ့ တ ရား ကို ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ စောင့် စား လျက် နေ ကြ ၏။ မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း၍ ကြက် တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် ပေါ် ပေါက် သ မျှ ကို ဖြန့် ခင်း တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ အား အ သက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သွား လာ တတ် သ မျှ တို့ အား ဇီ ဝ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် ယေ ဟော ဝါ ဖြစ်၏။ နာ မ တော် ကား ထို သို့ ပင် တည်း။ ငါ့ ဘုန်း တော် ကို သူ တစ် ထူး အား လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ ဂုဏ် တော် ကို ရုပ် ပွား ဆင်း တု အား လည်း‌ ကောင်း၊ လွှဲ အပ် မည် မ ဟုတ်။ အ တိတ် ဟော ချက် များ သည် ပြည့် စုံ ပြီ။ သစ် သော အ ရာ များ မ ပေါ် မ ထွန်း မီ သင် တို့ အား ငါ တင် ရင် ဟော ပြော ဖော် ပြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို ကူး သန်း သူ တို့ မှ စ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ၏ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် နှင့် တ ကွ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ချင်း သစ် ကို ဆို ကြ လော့။ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား မှ ပင် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ သဲ တော နှင့် သဲ တော ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ ကေ ဒါ အ မျိုး သား တို့ နေ ထိုင် ရာ ကျေး ရွာ များ၊ ကြွေး ကြော် ပါ စေ။ ကျောက် တောင် တွင် ခို သူ တို့ လည်း တောင် ထိပ် ပေါ် က ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ၍၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် များ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် ကို ဖော် ပြ ချီး မွမ်း ကြ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရဲ မက် ကဲ့ သို့ ကြွ ချီ၍၊ သူ ရဲ သ ဖွယ် စိတ် အား သန် သ ဖြင့်၊ ရန် သူ တော် တို့ ကို ရဲ ရင့် စွာ တိုက် လျက်၊ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ တပ် သံ ပေး တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် အ ဓွန့် ရှည် စွာ ချုပ် တည်း၍ ဆိတ် ဆိတ် နေ ခဲ့ ပြီ။ ယ ခု မှာ၊ သား ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ အော် ဟစ် မော ဟိုက် ရှူ ရှိုက် လျက်၊ တောင် ကုန်း များ ပြို ပျက် ခြင်း၊ ပေါက် သ မျှ ညှိုး နွမ်း ခြင်း၊ မြစ် များ သောင် ထွန်း ခြင်း၊ အိုင် များ ခန်း ခြောက် ခြင်း များ ကို ပြု သည့် ပြင်၊ မျက် မ မြင် တို့ ကို၊ မ သိ မ ကျွမ်း ကြ သော လမ်း ခ ရီး တွင် လမ်း ပြ ပို့ ဆောင် လျက်၊ ၎င်း တို့ ရှေ့ အမှောင် ကို အ လင်း၊ မောက် ရာ ကို လွင် ပြင် ဖြစ် စေ လိမ့် မည်။ ထို အ မှု အ ရေး များ ကို အ ကြံ မ လျော့ ဘဲ၊ ငါ စီ ရင် လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု တို့ အား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား ဟု ဝန် ခံ လျက် ကိုး စား သူ တို့ မူ ကား ဆုတ် လန် ခြင်း၊ ကြီး စွာ အ ရှက် ကွဲ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ နား ထိုင်း သူ တို့၊ နား စိုက် ကြ လော့။ မျက် ကန်း တို့၊ မြင် ရန် ကြည့် ကြ လော့။ ငါ့ ကျွန် ရင်း မ ဟုတ် လျှင်၊ မည် သူ ကန်း သ နည်း။ ငါ့ စေ တ မန် နှင့် အ မျှ မည် သူ နား ထိုင်း သ နည်း။ ငါ နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ ကျွန် ရင်း နှင့် အ မျှ မည် သူ ကန်း သ နည်း။ သင် သည် များ ပြား သော အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျက် ပင်၊ ဂ ရု မ ပြု တတ်။ နား ပွင့် လျက် ပင်၊ မ ကြား တတ်။ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား တော် ကို ချီး မြှောက် ဂုဏ် တင် မည် ဟု သ ဘော ထား တော် မူ သော် လည်း။ ဤ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လု ယက် သုံ့ ပန်း ခြင်း၊ တွင်း လှောင် ထား ခြင်း၊ နှောင် အိမ် တွင် ဝှက် ထား ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ သည့် အလျောက်၊ ကယ် သူ ကင်း လျက် အ လု အ ယက် အ ဖြစ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ပြန် ပို့ လော့ ဟု ဆို သူ ကင်း လျက်၊ အ သုံ့ အ ပန်း အ ဖြစ် သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ရောက် ကြ ရှာ လေ စွ။ သင် တို့ အ နက် ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် ကို နား စိုက်၍၊ နောက် နောင် နာ ခံ နား ထောင် မည့် သူ ကား မည် သူ နည်း။ သုံ့ ပန်း သူ တို့ အား ယာ ကုပ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ လု ယက် သူ တို့ အား ဣ သ ရေ လ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မည် သူ အပ် ခဲ့ သ နည်း။ နည်း လမ်း တော် ၌ မ လျောက် မ လိုက် လို၊ တ ရား တော် ကို မ ကျင့် မ စောင့် ဘဲ၊ ငါ တို့ ပြစ် မှား ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ဟုတ် တုံ လော။ သို့ နှင့် အ ညီ အ မျက် တော် အ ရှိန်၊ စစ် တိုက် ခြင်း အ ဟုန် များ ကို သွန်း လောင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပတ် လည်၌ မီး တိုက် ခြင်း၊ မီး လောင် ခြင်း ခံ ရ လျက် ပင်၊ ထို လူ မျိုး မ သိ မ မှတ်၊ အ လေး မ မူ နေ ကြ သည် တ ကား။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ်၊ သင့် ကို ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ မ ကြောက် လင့်၊ သင့် ကို ငါ ရွေး နုတ် ပြီ၊ အ မည် ဖြင့် ခေါ် ပြီ၊ သင် သည် ငါ ပိုင် ဆိုင် ရာ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ရေ ဘေး အ တွင်း ကူး သွား ရ လျှင် ငါ ပါ ရှိ မည်။ မြစ် များ ကို ကူး သွား ရ လျှင် လွှမ်း မိုး ခြင်း၊ မီး၌ သွား ရ လျှင် ပူ လောင် ခြင်း၊ မီး လျှံ သင့် ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သင့် ကို ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ဖြစ် သည် နှင့် သင့် ကို ရွေး နုတ် ဖိုး အ ဖြစ် အိ ဂျစ် ပြည် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သင့် အ စား ကု ရှ ပြည်၊ သေ ဘ ပြည် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ အပ် နှင်း သည့် ပြင်၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် အ ဖိုး ထိုက်၍၊ အ သ ရေ ရှိ သော မြတ် နိုး ရာ ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် အ စား လူ တို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သင့် အ သက် အ စား လူ မျိုး တို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အပ် နှင်း ဦး မည်။ ငါ ပါ ရှိ သည် ဖြစ်၍ မ ကြောက် လင့်။ အ ရှေ့ အ နောက် မျက် နှာ များ မှ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို စု သိမ်း ခေါ် ယူ လျက်။ မျက် စိ ရှိ လျက် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် မ ကြား သော လူ မျိုး ကို ထုတ် ဆောင် လော့။ လူ မျိုး ခြား ပြည် ထောင် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း စည်း ဝေး စု ရုံး ကြ ပြီး လျှင်၊ ၎င်း တို့ အ နက်၊ ထို သို့ သော အ ချက် ကို ဖော် ပြ နိုင် သူ၊ အ တိတ် ဟော ချက် များ ကို ပြန် ကြား နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ သူ တို့ ပြန် ကြား ချက် မှန် ကြောင်း ထင် ရှား စေ ရန် သက် သေ တို့ ကို ခေါ် သွင်း ကြ စေ။ ၎င်း တို့ ကြား နာ ပြီး လျှင်၊ မှန် ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ စေ။ ငါ့ ကို သိ ကျွမ်း ယုံ ကြည် ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ သာ လျှင် ငါ ဖြစ် သည် ဟု နား လည် ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ သင် တို့ သည် ငါ၏ သက် သေ များ၊ ငါ ရွေး ချယ် သော ကျွန် ရင်း ဖြစ် ကြ၏။ ငါ အ ရင် ဘု ရား တစ် ဆူ မျှ မ ပွင့်။ ငါ့ နောက် လည်း၊ ပေါ် မည် မ ဟုတ်။ ငါ သာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ ငါ မှ တစ် ပါး၊ ကယ် တင် ပိုင် ရှင် မ ရှိ ချေ။ ငါ သည် ဗျာ ဒိတ် ပေး ခြင်း၊ ကယ် တင် ခြင်း၊ ကြား ပြော ခြင်း များ ကို ပြု ခဲ့ ပြီ။ သင် တို့ အ တွင်း အ ခြား သော ဘု ရား မ ရှိ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ သင် တို့ သည် ငါ၏ သက် သေ များ တည်း။ ငါ လည်း သင် တို့ ဘု ရား ပေ တည်း။ ယ ခု မှ စ၍ လည်း၊ ငါ သာ လျှင် ငါ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ လက် တော် မှ လွှတ် နိုင် သူ မ ရှိ။ ငါ စီ ရင် ပြီ။ မည် သူ ဖျက် သိမ်း နိုင် သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ ကို ရွေး နုတ် ပိုင် ရှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သင် တို့ အ တွက် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ငါ စေ လွှတ် လိုက် ရာ၊ ခါ လ ဒဲ အ မျိုး သား ရှိ သ မျှ တို့ ကို၊ မောက် ကြွား သော သင်္ဘော များ နှင့် လူ ပြေး အ ဖြစ်၊ စုန် ဆင်း စေ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၊ သင် တို့၏ ဘု ရင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဖန် ဆင်း သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ တိတ် ကာ လ ဖြစ် ဖူး သော အ မှု ဟောင်း များ ကို အ မှတ် မ ပြု၊ ဂ ရု မ စိုက် ကြ နှင့်။ ငါ သည် အ မှု သစ် ကို စီ ရင် ပြီ တ ကား။ ယ ခု ပင် ပေါ် ပေါက် တော့ မည်။ မ သိ မ မှတ် ကြ လော။ သဲ တော၌ လမ်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ အ ရပ်၌ မြစ် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ စီ မံ၏။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ်၊ သင် ကား။ ငါ့ အ တွက် ညီး ငွေ့၍၊ ငါ့ ကို ပ ဌ နာ ပြု လေ့ မ ရှိ။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖို့၊ သိုး ဆိတ် များ ကို ငါ့ ထံ ဆက် သွင်း ခြင်း၊ ယဇ် စီ ရင် ၍ ချီး မွမ်း ခြင်း များ ကို ပြု လေ့ မ ရှိ။ ငါ သည်၊ သင် ညီး ငွေ့ အောင် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ဆက် ကပ် မှု၊ လော ဗန် ပူ ဇော် မှု များ ကို မ ထမ်း ဆောင် စေ သော် လည်း၊ သင် သည်၊ ငါ့ အ တွက် နံ့ သာ ပင် ကို တန် ဖိုး နှင့် မ ဝယ်။ ပူ ဇော် သော ဆီ ဥ နှင့် အာ ရုံ တော် မ ဖြေ ဘဲ၊ ငါ ညီး ငွေ့ အောင် ပြစ် မှု ဒု စ ရိုက် မှု ဝန် များ ကို ထမ်း ဆောင် စေ ပြီ တ ကား။ ငါ သည် ကိုယ့် အ တွက် သာ လျှင် သင့် ပြစ် မှု များ ကို မေ့ လျော့ ၍၊ လွန် ကျူး မှု များ ကို ဖြေ ဖျောက် သော အ ရှင် ဖြစ် သ တည်း။ ငါ့ ကို အ မှတ် ရ ပါ စေ။ တ ရား ဆိုင် ကြ ကုန် အံ့။ သင် သည် ဖြောင့် မှန် ရာ ရောက် အောင် လဲ လျှောက် လော့။ သင့် အ ဘ ဦး ပြစ် မှား၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ဆင့် တို့ လွန် ကျုး ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ဘိ သိက် ခံ သော မင်း များ ကို ရှုတ် ချ လျက်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို မြေ လှန် ရာ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကို ပုတ် ခတ် ဆဲ ရေး ရာ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အပ် လိုက် ခဲ့ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယ ခု မှာ ငါ့ ကျွန် တော် ရင်း ယာ ကုပ်၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ ဣ သ ရေ လ၊ နား ထောင် လော့။ သင့် ကို ဖန် ဆင်း၍ ဝမ်း တွင်း က ပင် ပြု ပြင် ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ မ စ လ တ္တံ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း ယာ ကုပ်၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ ယေ ရှု ရုန်၊ မ ကြောက် လင့်။ ရေ ငတ် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သွေ့ ခြောက် သော အ ရပ် တွင် မြောင်း ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သွန်း လောင်း၍။ သင့် အ မျိုး ပေါ် တွင် ဝိ ညာဉ် တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ နွယ့် အ ပေါ် တွင် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ ရေ မြောင်း အ နီး ရှိ မိုး မ ခ ပင် ကဲ့ သို့၊ ပေါင်း မြက် အ တွင်း ပေါက် ပွား ကြ မည့် ပြင်၊ လူ မျိုး ခြား တစ် ဦး က၊ ငါ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သည် ဟု ဆို ခြင်း၊ တစ် ဦး က၊ ယာ ကုပ် အ မည် ဖြင့် ကိုယ် ကို မှည့် ခြင်း၊ တစ် ဦး က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ရာ တော် ဟု လက် တွင် စာ တန်း ထိုး၍ ဣသ ရေ လ ဟူ သော ဘွဲ့ နာ မ ဖြင့် သ မုတ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရွေး နုတ် သော ဘု ရင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား ငါ သည် အာ ဒိ က ဖြစ်၏။ အ န္တိ မ လည်း ဖြစ်၏။ ငါ မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား မ ရှိ။ ရှေး လူ မျိုး ကို ငါ ခန့် ထား သည် က စ ၍ ငါ ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆင့် နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ ငါ ရှေ့ တွင် စီ စဉ် ဖော် ပြ စေ။ ဖြစ် ပျက် လ တ္တံ့ သော အ နာ ဂတ် အ ရာ များ ကို လည်း ဖော် ပြ စေ။ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ ယ မန် က ပင် ငါ ကြား ပြော ဖော် ပြ သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ သင် တို့ သည် ငါ့ သက် သေ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ငါ မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား ဘု ရား ရှိ သေး သ လော။ အ ခြား သော ကျောက် တောင် တော် လည်း မ ရှိ။ ရှိ လျှင်၊ ငါ မ သိ ပါ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ထု လုပ် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ကြည် ညို ရာ များ လည်း၊ အ သုံး မ ဝင်။ ၎င်း တို့ သက် သေ များ လည်း၊ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ သိ မ မြင် သ ဖြင့်၊ အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ ၏။ ဘု ရား ရုပ် ကို လုပ် သော လူ တိုင်း အ သုံး မဲ့ ဆင်း တု ကို သွန်း လုပ် ရာ ရောက် ၏။ ရုပ် တု သင်း ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ မည်။ လူ မျှ သာ ဖြစ် သော လက် မှု ပ ညာ သည် ရှိ သ မျှ စု ရုံး ရပ် တန့် ကြ စေ။ တစ် ပြိုင် နက် ထိတ် လန့် ရှက် ကြောက် ကြ လိမ့် မည်။ ပန်း တည်း သည် စို့ ကို ကိုင် လျက်၊ မီး ဖြင့် ပုံ ကျ အောင် ထု နှက်၍၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး နှင့် လုပ် ဆောင် ရာ ဆာ မွတ် သ ဖြင့် အား ကုန် ခြင်း၊ ရေ ငတ် သ ဖြင့် မော ပန်း ခြင်း သို့ ရောက် တတ် ၏။ ပန်း ပု လည်း မျဉ်း ကြိုး ချ ခြင်း၊ ဆေး နီ သား ခြင်း၊ ရွေ ပေါ် ထိုး ခြင်း၊ ကွန် ပါ ချ ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ကျောင်း ဆောင် တွင် ထား ရန်၊ လူ့ အ ခြေ အ နေ အ လိုက် သူ့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ပြု လုပ် တတ်၏။ လူ တစ် ဦး သည် ခုတ် လှဲ ပြီး သစ် က တိုး ပင်၊ ရွေး ယူ ပြီး သ ပိတ် ပင်၊ ညန် ပင်၊ မိုး ရွာ၍ ကြီး ပွား သော၊ စိုက် ပြီး ထင်း ရူး ပင်၊ တော ပင် အ နက် အ ပိုင် ရ သော သစ် တစ် ပင် ဖြင့်၊ ထင်း လုပ်၍ မီး လှုံ သည့် ပြင်၊ မီး ဆိုက်၍ မုန့် ပေါင်း ချက် ခြင်း၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ဘုရား ထု လုပ် ၍ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ခြင်း များ ကို ပြု တတ် သည် တ ကား။ ထက် ဝက် ကို ထင်း အ ဖြစ် မီး ဆိုက်၍ အ မဲ သား ကို ကင် ပြီး လျှင် ဝ စွာ စား လျက် မီး လှုံ ရာ အဲ၊ ငါ သည် မီး ကို တွေ့၍၊ အ ချမ်း လုံ ပြီ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ကျန် တစ် ဝက် ကို ကိုယ့် ဘု ရား အ ဖြစ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု လုပ် ပြီး လျှင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ရာ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ ကယ် တော် မူ ပါ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း ဆို လေ့ ရှိ သည် တ ကား။ မ မြင် နိုင် အောင် မျက် စိ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ နား မ လည် နိုင် အောင် စိတ် နှ လုံး ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မွှေ နှောက် တော် မူ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် မ သိ မ မြင်၊ မ ဆင် မ ခြင် ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ငါ သည် ထက် ဝက် ကို ထင်း အ ဖြစ် မီး ဆိုက် ပြီး လျှင်၊ မီး ကျီး ပေါ် တွင် မုန့် ပေါင်း ချက်၍၊ အ မဲ သား ကင် စား လေ ပြီ။ ကျန် ထက် ဝက် ကို ကား၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် စေ လျက်၊ သစ် တုံး ရှေ့ ပျပ် ဝပ် အပ် သ လော ဟု တွေး တော နိုင် အောင် အ သိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ပြာ ကို သာ စား တတ် သော ထို သူ သည် လှည့် စား ခံ ရ သော စိတ် ကြောင့် လမ်း လွဲ၍ ကိုယ့် အ သက် ကို မ ကယ် နိုင်။ ညာ လက် ဖြင့် မိစ္ဆာ အ ယူ ကို စွဲ ကိုင် သည် မ ကိုင် သည် ဟု မ တွေး တော တတ် ချေ။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ်၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ဤ အ ရာ များ ကို သ တိ ရ လော့။ ငါ ပြု ပြင်၍၊ ကျွန် ရင်း ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ နွယ်၊ သင့် ကို ငါ မေ့ လျော့ မည် မ ဟုတ်။ သင့် လွန် ကျူး မှု များ ကို မိုး သား ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ပြစ် မှု များ ကို မိုး တိမ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ဖြေ ဖျောက် လေ ပြီ။ သင့် ကို ငါ ရွေး နုတ် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ လော့။ အ ချင်း မိုး ကောင်း ကင် ကျူး ဧ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ စီ ရင် တော် မူ ပြီ။ အ ချင်း မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ များ၊ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ တောင် များ မှ စ ၍၊ တော နှင့် တော ရှိ အ ပင် ဟူ သ မျှ တို့၊ ရွှင် လန်း စွာ ကျူး ဧ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ရွေး နုတ် တော် မူ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကြောင့်၊ ဘုန်း တော် ကို ထင် ရှား စေ ဦး မည်။ ဝမ်း တွင်း က ပင် သင့် ကို ပြု ပြင် ၍ ရွေး နုတ် တော် မူ သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် မိုး ကောင်း ကင် ကို၊ တစ် ပါး တည်း ကြက် ခြင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကို၊ တစ် ဆူ တည်း ဖြန့် ခြင်း မှ စ ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို စီ ရင် တော် မူ ထ သော၊ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ နိ မိတ် များ ကို ပယ် ဖျောက် ခြင်း၊ ဗေ ဒင် တတ် တို့ ကို ရူး သွပ် စေ ခြင်း၊ ပ ညာ ရှိ တို့ ကို မှောက် လှန်၍၊ ၎င်း တို့ ပညာ ကို မိုက် စေ ခြင်း များ ပြု တော် မူ ထ သော၊ ကျွန် တော် ရင်း စ ကား ကို အ တည် ပြု၍၊ တ မန် တော် တို့ ဆင့် ဆို ချက် ကို ပြည့် စုံ စေ တော် မူ ထ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အား ရည် လျက်၊ ထပ် မံ စည် ပင် လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ များ အား ရည် လျက်၊ ထပ် မံ တည် ဆောက် မည်၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း များ ကို ပင် ပြု ပြင် ဦး မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အား ခန်း ခြောက် စေ၊ ဆိုင် ရာ ရေ အ လျဉ် များ ကို ငါ သွေ့ ခြောက် စေ မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ကု ရု မင်း အား ရည် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တည် ဆောက် စေ၊ ဗိ မာန် တော် အ မြစ် ချ စေ ဟု အ မိန့် ရှိ သည် နှင့်၊ အ လို တော် ကို ပြီး မြောက် စေ သော ငါ၏ အ ထိန်း အ ကျောင်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို မျက် မှောက် တွင် နှိမ့် နင်း ၍ ဘု ရင် တို့၏ ခါး စည်း ကြိုး ကို လျော့ ဟာ စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ နန်း မြို့ တံ ခါး၊ မြို့ ကြီး တံ ခါး များ ကို ပိတ် နိုင် ခွင့် မ ရ ကြ အောင် ဖွင့် လှစ် ရန်လည်း‌ ကောင်း ညာ လက် ကို ငါ ကိုင် ဆွဲ လျက်၊ ဘိ သိက် တော် ခံ ကု ရု မင်း အား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား။ ငါ့ ကျွန် ရင်း ယာ ကုပ်၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ ဣ သ ရေ လ အ တွက်၊ ငါ့ ကို သင် မ သိ လျက် ပင် အ မည် ဖြင့် သင့် ကို ခေါ်၍၊ ဘွဲ့ နာ မ ကို ငါ သ မုတ် လေ ပြီ။ ငါ သည် အ လင်း ကို ပြု ပြင်၍ အ မိုက် ကို လည်း ဖန် ဆင်း၏။ သု ခ ကို စီ ရင်၍ ဒု က္ခ ကို လည်း ဖန် ဆင်း၏။ ထို သို့ သော အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ မံ တော် မူ၏။ အ ချင်း မိုး ကောင်း ကင် အ ထက် မှ ယို ကျ လော့။ မိုး တိမ် များ လည်း တ ရား တော် ကို ချ ရွာ စေ။ မြေ ပ ထ ဝီ သည် ပွင့် ဟ၍ ချမ်း သာ နှင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း များ ကို ဖြစ် ပွား ပေါ် ပေါက် ကြ စေ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သို့ သော အ ရာ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် မြေ အိုး များ အ နက် တစ် လုံး မျှ သာ ဖြစ် သော၊ ဖက် ပြိုင် သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အိုး ထိန်း အား မြေ စေး က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို ပြု လုပ် သ နည်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် လက် ဖြစ် က၊ သင်၌ လက် မ ရှိ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း ဆို အပ် သ လော။ အ ဖ ဖြစ် သူ အား၊ မည် သည့် အ ရာ ကို ဖြစ် စေ သ နည်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မိန်း မ ဖြစ် သူ အား၊ မည် သည့် အ ရာ ကို ဖွား မြင် သ နည်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း ကဲ့ ရဲ့ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ဖန် ဆင်း၍ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ အ နာ ဂတ် အ ရာ များ ကို၊ ငါ့ ထံ မေး မြန်း ကြ လော့။ ငါ သား တို့ နှင့် လက် ဖြစ် တော် ကို ကား ငါ၌ ရှိ ပါ စေ လော့။ ငါ သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ပြု ပြင်၍ မြေ ပေါ် တွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း လေ ပြီ။ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် ကြက်၍၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို စီ မံ ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဖြောင့် မတ် သည့် အ တိုင်း၊ ထို မင်း ကို ငါ ပေါ် ထွန်း စေ သ ဖြင့်၊ ချီ လေ တိုင်း ညီ ညွတ် စေ မည်။ သူ သည် ငါ၏ မြို့ တော် ကို ပြု ပြင် လျက်၊ သုံ့ ဖမ်း ခံ ရ သူ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို လည်း၊ ဆု လပ် ဂုဏ် ခ ကင်း လျက် လွတ် စေ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ရုပ် ပွား ကို ထု လုပ် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ၍ ရှုတ် ချ ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး မူ ကား ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ ခြင်း နှင့် အ စဉ် ကင်း လွတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဖြင့်၊ အ မြဲ ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လ တ္တံ့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကို လည်း စီ ရင် ပြု ပြင် တော် မူ ထ သော၊ လ ဟာ သက် သက် မ ဟုတ်၊ နေ ထိုင် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ဖန် ဆင်း ပြု ပြင်၍ တည် စေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ ငါ သည် မှောင် ကျ ရာ ပြည်၌၊ ဗျာ ဒိတ် ကို ကွယ် ဝှက် စွာ ပေး ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ အား လည်း၊ အ ကျိုး မဲ့ ရှာ ဖွေ ကြ လော့ ဟု မိန့် ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မှန် စွာ ဗျာ ဒိတ် ထား လျက်၊ ဟုတ် မှန် စွာ ဖော် ပြ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် လွတ် မြောက် ခဲ့ သော သင် တို့၊ စု ရုံး လာ ရောက် ချဉ်း ကပ် ကြ လော့။ ကယ် တင် ပိုင် ခွင့် မ ရှိ သော ဘု ရား ကို ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ သစ် တုံး ဖြစ် သော ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ပင့် ဆောင် တတ် သူ တို့ သည်၊ အ သိ ဉာဏ် မ ရှိ ကြ ချေ။ နှီး နှော တိုင် ပင် ပြီး လျှင်၊ ဖော် ပြ လဲ လျှောက် ကြ စေ။ ယ မန် ရှေး ကာ လ က ပင်၊ ဤ အ မှု အ ရာ ကို ဖော် ပြ ကြား ပြော သော အ ရှင် ကား၊ မည် သူ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ ဟုတ် လော။ ငါ မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား ဘု ရား မ ရှိ။ ငါ မှ တစ် ပါး လည်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ၍ ကယ် တင် ပိုင် တော် မူ သော ဘု ရား တစ် ဆူ မျှ မ ရှိ ချေ။ အို မြေ ကြီး စွန်း အ ပေါင်း တို့ ငါ သာ လျှင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ငါ့ ကို လှည့် ကြည့်၍ ကယ် တင် ခြင်း ကို ခံ ကြ လော့။ ငါ ကိုယ် တိုင် ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ထား ချက် အ ရ၊ လူ တိုင်း ငါ့ ရှေ့ တွင် ဒူး ထောက် ခြင်း၊ နှုတ် ဖြင့် သ စ္စာ တော် ခံ ခြင်း များ ကို ပြု ရ လိမ့် မည် ဟု ဖြောင့် မှန် သော ဗျာ ဒိတ် သည် နှုတ် တော် မှ ထွက် ပြီ။ ရုပ် သိမ်း မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် သာ အောင် မြင် ခွင့်၊ စွမ်း ရည် ရှိ ခွင့် ရ သည်။ ကိုယ် တော် ကို မျက် မုန်း ကြိုး သူ အ ပေါင်း တို့ ပင် အ ထံ တော် သို့ တိုး ဝင် ရ လျက် အ ရှက် ကွဲ ကြ လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် အောင် မြင် ခွင့် ရ၍၊ ဂုဏ် ရောက် ကြ လိမ့် မည့် အ ကြောင်း၊ ဝန် ခံ လေ့ ရှိ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သ တည်း။ ဗေ လ ဘု ရား သည် ဦး ညွှတ် ခြင်း၊ နေ ဗော ဘု ရား သည် ပျပ် ဝပ် ခြင်း ပြု ရ၏။ ၎င်း ရုပ် တု များ ကို သား ယဉ် တိ ရ စ္ဆာန် များ ပေါ် တွင် တင် ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ ပင့် ဆောင် တတ် ကြ သော အ ရာ များ ကို ဝန် အ ဖြစ် မော ဟိုက် စွာ ရုန်း သွား ကြ ရ၏။ ထို ဝန် ကို လွတ် မြောက် ခွင့် မ ပြု နိုင် ဘဲ၊ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျက် ပင် သုံ့ ပန်း ခံ ရ လေ စွ တ ကား။ ဝမ်း တွင်း က ပင် ရုန်း ဆောင် တော် မူ ခြင်း၊ ဖွား စ က ပင် ချီ ဆောင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ခဲ့ သူ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ နာ ခံ ကြ လော့။ ငါ သာ လျှင် ငါ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ အို မင်း၍ ဆံ ဖြူ သည့် တိုင် အောင်၊ ထမ်း ဆောင် မည်။ ငါ ဖန် ဆင်း ခဲ့ သည့် အ လျောက် ချီ ဆောင် ဦး မည်။ ငါ သည် ထမ်း ဆောင်၍ လွှတ် မြောက် စေ လိမ့် မည်။ ငါ့ ကို မည် သူ နှင့် ထပ် တူ ပုံ ပြ၍ နှိုင်း ယှဉ် တု ဖက် ကြ မည် နည်း။ အိတ် ထဲ မှ ရွှေ ကို ထုတ် ခြင်း၊ ချိန် ခွင် နှင့် ငွေ ကို စက် ခြင်း ခြင်း ပြု သော သူ တို့ သည် ပန်း ထိမ် သည် ကို ငှား၍၊ ဘု ရား ရုပ် တု လုပ် စေ ပြီး လျှင်၊ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး တတ် ကြ သည် တ ကား။ ထို ရုပ် တု သည် ထမ်း ဆောင် ခြင်း၊ ချီ ဆောင် ခြင်း ခံ လျက် ချ ထား ရာ မှ မ ရွေ့ နိုင် ဘဲ၊ တည် မြဲ တည် ရ၏။ ခေါ် သော် လည်း မ ထူး။ ဒု က္ခ ရောက် သော် လည်း မ ကယ် နိုင် ချေ။ အ ချင်း လွန် ကျူး သူ တို့၊ သ တိ ရ၍ နှ လုံး သွင်း ပြီး လျှင်၊ တည် ကြည် စွာ နေ ကြ လော့။ အ တိတ် ကာ လ ဖြစ် ဖူး သော အ ရာ များ ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ငါ သာ လျှင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ်၏။ အ တု မ ရှိ သော ဘု ရား ပေ တည်း။ အ စ က ပင် အ ဆုံး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ တိတ် က ပင် အ နာ ဂတ် အ ရာ များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဖော် ပြ ခြင်း။ ငါ့ အ ကြံ တည်၍ အ လို ရှိ သ မျှ ကို ပြီး မြောက် စေ မည် ဟု မိန့် မြွက် ခြင်း၊ အ လို တော် အ တိုင်း ပြီး မြောက် စေ ရန်၊ ဝေး ကွာ သော အ ရှေ့ မျက် နှာ မှ၊ ငှက် ရဲ သ ဖွယ် ဖြစ် သူ့ အား ခေါ် ခြင်း များ ကို ငါ ပြု၏။ မု ချ အား ဖြင့်၊ ငါ မိန့် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ လိမ့် မည်။ ပြ ဌာန်း ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စီ ရင် လိမ့် မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် ဝေး ကွာ လျက်၊ စိတ် ရဲ ဝံ့ သူ တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း ကို ငါ ချဉ်း ကပ် စေ ပြီ။ ဝေး ကွာ သည် မ ဟုတ်။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း လည်း ဆိုင်း လင့် မည် မ ဟုတ်။ ဇိ အုန် တောင်၌ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့၌ ဘုန်း တော် ကို လည်း‌ ကောင်း ငါ တည် စေ မည်။ အို သ တို့ သ မီး က ညာ ဗာ ဗု လုန်၊ ဆင်း ကျ လျက် မြေ မုန့် တွင် ထိုင် နေ လော့။ အို သ တို့ သ မီး ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး၊ နန်း ကျ လျက် မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ လော့။ နောက် တစ် ဖန် နူး ညံ့ ပျော် မွေ့ သူ ဟူ ၍ အ ခေါ် မ ခံ ရ။ ကြိတ် ဆုံ ကို ကိုင် ဆောင် လျက်၊ စ ပါး ကို ကြိတ် လော့။ ရှေ့ ကာ ကို ပယ် ၍၊ မာ လိ က တန် ဆာ ချွတ် ပြီး လျှင်၊ ပေါင် လယ် ထိ မ လျက်၊ မြစ် ချောင်း များ ကို ဖြတ် သန်း လော့။ သင် သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း နေ ရ ၍ ကဲ့ ရဲ့ ဖွယ် အ ကြောင်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ငါ သည် မည် သူ့ ကို မျှ မ ညှာ တာ ဘဲ လက် စား ချေ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ ကို ရွေး နုတ် ပိုင် ရှင်၏ နာ မ တော် ကား၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့်ရှင်း သော အ ရှင် ပေ တည်း။ အို သ တို့ သ မီး ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး၊ မှောင် ကျ ရာ သို့ ဝင် သွား ၍ တိတ် ဆိတ် စွာ ထိုင် နေ လော့။ နောက် တစ် ဖန် နိုင် ငံ များ ၏ အ ရှင် မ ဟူ ၍ အ ခေါ် မ ခံ ရ။ လူ မျိုး တော် ကို အ မျက် ထား ခိုက်၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ရှုတ် ချ လျက်၊ သင့် လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် လိုက် ရာ၊ သင် သည် က ရု ဏာ ကင်း လျက် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး ကို၊ အို မင်း သူ တို့ အ ပေါ် တွင် တင် သည့် ပြင်၊ အ ရှင် မ အ ဖြစ် အ မြဲ နေ မည် ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို နှ လုံး မ သွင်း၊ အ ကျိုး အ ပြစ် ကို လည်း သ တိ မ ထား ပါ တ ကား။ ငါ မှ တစ် ပါး၊ မည် သူ မျှ မ ရှိ။ မု ဆိုး မ အ ဖြစ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သား ဆုံး ပါး ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ မ ခံ ရ ဟု စိတ် တွင် အောက် မေ့ လျက်၊ ပျော် မွေ့ လျစ် လျူ စွာ နေ ထိုင် သူ၊ ယ ခု နား ထောင် လော့။ တစ် နေ့ ချင်း ပင် သား ဆုံး ခြင်း၊ လင် ဆုံး ခြင်း တည်း ဟူ သော ဘေး နှစ် မျိုး သည်၊ ရှောင် တ ခင် သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ သင်၌ မ န္တာန် မြောက် မြား ၍၊ ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် လွန် ကဲ သော် လည်း အ ကုန် အ စင် သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ သင် က မည် သူ မျှ မ မြင် ဟု ဆို လျက်၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု ကို စိတ် ချ သည့် အ လျောက် အ သိ ပ ညာ နှင့် ဉာဏ် ပ ညာ အ တွက် လမ်း လွဲ သ ဖြင့်၊ ငါ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ ရှိ ဟု၊ စိတ် တွင် ထင် မှတ် သော ကြောင့်၊ မ န္တာန် ဖြင့် မ ကွယ် ကာ နိုင် သော ဘေး၊ မ ပုန်း ရှောင် နိုင် သော ဥ ပဒ်၊ မ မြော် မြင် နိုင် သော အ န္တ ရာယ် များ သည်၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ရှောင် တ ခင် သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ ငယ် ရွယ် စဉ် က ပင်၊ သင် လုံ့ လ ပြု ခဲ့ သော မ န္တ ရား နှင့် ဝိ ဇ္ဇာ အ တတ် အ မြောက် အ မြား ကို သာ မှီ ဝဲ လော့။ အ ကျိုး ရ ကောင်း ရ လိမ့် မည်။ ခြိမ်း ချောက် တတ် ကောင်း တတ် လိမ့် တ ကား။ သင် သည် အ တိုင် အ ပင် များ ပြား သ ဖြင့်၊ ညီး လှ လေ စွ။ အာ ကာ သ ကို ပိုင်း ခြား ခြင်း၊ ကြယ် န က္ခတ် ကို ရှု မှတ် ခြင်း၊ သင်၌ ဖြစ် ပျက် အံ့ သော အ ရာ များ ကို လ စဉ် ကြား ပြော ခြင်း ပြု တတ် သူ တို့ သည်၊ ရပ် တန့် လျက် သင့် ကို ကယ် မ ကြ စေ။ ၎င်း တို့ သည် ဖွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၍ ကျွမ်း လောင် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ မီး လျှံ အ ရှိန် မှ ကိုယ် ကို မ ကယ် နိုင်။ ထို မီး ရှိန် သည် တူ ရူ ထိုင်၍ လှုံ ဖွယ် မီး ကျီး မ ဟုတ် ချေ။ သင် လုံ့ လ ပြု ခဲ့ သော အ ရာ များ သည် ထို သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငယ် ရွယ် စဉ် က ပင် ဉာဏ် ကူး ဘက် ဖြစ် သူ တို့ လည်း၊ ကယ် မ ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ကိုယ့် ဆိုင် ရာ ဆိုင် ရာ လွင့် သွား ကြ လိမ့် သ တည်း။ အ တိတ် အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို၊ ယ မန် က ပင် ငါ နှုတ် မြွက် ဖော် ပြ ကြား ပြော နှင့် သည့် အ လျောက်၊ ငါ ပြု လျှင် ပြု ချင်း ဖြစ် ပွား ခဲ့ ပြီ တ ကား။ သင် သည် သံ လည် ကုပ်၊ ကြေး န ဖူး ရှိ၍၊ ခဲ ယဉ်း သည် ကို ငါ သိ သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု ဘု ရား စီ မံ ပြု လုပ် ပြီ ဟု၊ သင် ဆို ခွင့် မ ရ စေ ရန်၊ မ ဖြစ် ပျက် မီ၊ ယ မန် က ပင်၊ ငါ ကြား ပြော ဖော် ပြ လေ ပြီ။ ထို ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို အာ ရုံ ပြု လော့။ ကြား နာ ခဲ့ သော သင် တို့ သည် ဝန် မ ခံ ဘဲ နေ ကြ မည် လော။ ယ ခု မှ စ၍ သစ် သော အ ရာ၊ သင် မ သိ သေး သော ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ငါ ကြား ပြော ဦး မည်။ ယ မန် က မ ဟုတ်၊ ယ ခု ပင် စီ မံ၏။ သိ နှင့် ပြီ ဟု သင် မ ဆို ရ စေ ရန်၊ ယ နေ့ မ တိုင် မီ ကြား ခွင့် မ ရ ချေ။ သင် သည် ဝမ်း တွင်း က ပင် လွန် ကျူး သူ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ၍၊ သ စ္စာ ပျက် တတ် သည် ကို ငါ သိ သည့် အ လျောက်၊ နား မ ပွင့် ဘဲ၊ ကြား လည်း မ ကြား၊ သိ လည်း မ သိ၊ ကြာ မြင့် စွာ သင် နေ ခဲ့၏။ သို့ ရာ တွင် နာ မ တော် နှင့် ဂုဏ် တော် ကြောင့် သာ၊ အ မျက် တော် ကို ချုပ် တည်း လျက် နှောင့် နှေး စေ သ ဖြင့်၊ သင့် ကို ပယ် ဖျက် သည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် သင့် ကို စစ် ဆေး ခဲ့ ပြီ။ ငွေ နည်း တူ မ ဟုတ်။ ဒု က္ခ တည်း ဟူ သော မိုက် တွင် ချ စမ်း ခဲ့ ပြီ။ နာ မ တော် သည် ရှုတ် ချ ခံ ခဲ့ ရ သော် လည်း၊ ကိုယ့် အ တွက် သာ ငါ စီ ရင် လိမ့် မည်။ ငါ့ ဘုန်း တော် ကို သူ တစ် ထူး အား လွှဲ အပ် မည် မ ဟုတ်။ အို ယာ ကုပ်၊ ငါ ခေါ် သူ ဣ သ ရေ လ၊ နာ ခံ လော့။ ငါ သာ လျှင် ငါ ဖြစ်၏။ ငါ သည် အာ ဒိ က ဖြစ်၏။ အ န္တိ မ လည်း ဖြစ်၏။ ငါ သည် လက် တော် ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် လေ ပြီ။ ညာ လက် တော် ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် လေ ပြီ။ မိန့် တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် တစ် ပြိုင် နက် တည် ရ၏။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ စု ရုံး၍ နာ ခံ ကြ လော့။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဖော် ပြ နှင့် သည် ကား အ ဘယ် ရုပ် တု နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ သော သူ သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ တွင် ခါ လ ဒဲ လူ တို့၌ အ လို တော် ကို လက် ရုံး ဖြင့် ပြီး မြောက် စေ လိမ့် မည်။ ငါ ကိုယ် တိုင် အ မိန့် ရှိ လျက်၊ ထို သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ပြီ။ ခ ရီး မှု ကို လည်း ထ မြောက် စေ လိမ့် မည်။ အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ်၍ ဤ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ရှေး ဦး က ဗျာ ဒိတ် ကို ကွယ် ဝှက် စွာ ငါ ပေး ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ဤ အ မှု ဖြစ် စ ကာ လ၌ ပင် ငါ ရှိ ၏။ ယ ခု မှာ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် တ ကွ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၊ သင့် ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် အ ကျိုး ရှိ စေ ရန် သင့် ကို သွန် သင်၍၊ သွား လာ အပ် သော လမ်း ဖြင့် ပို့ ဆောင် သော သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင် သည် ငါ့ ပ ညတ် များ ကို စောင့် ရှောက် ခဲ့ ပါ စေ တော့။ သို့ ပြု ခဲ့ လျှင် သင့် ချမ်း သာ သည် မြစ် ရေ နှင့် အ မျှ၊ အောင် မြင် ခွင့် လည်း သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး နှင့် အ မျှ ဖြစ် လျက်၊ အ မျိုး အ နွယ် သား မြေး မြစ် တို့ သည်၊ ရှေ့ တော် တွင် အ မည် မ ပျက် မ ကွယ် မ ပြတ် မ စဲ ဘဲ၊ သဲ ပြင် သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား ခဲ့ လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ တွင်း မှ ထွက် ကြ လော့။ ခါ လ ဒဲ လူ တို့ ဘောင် မှ သွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် နှံ့ ပြား စေ လျက်၊ ကြွေး ကြော် သံ နှင့် တ ကွ ဖော် ပြ ကြား ပြော ရ မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် တော် ရင်း ယာ ကုပ် ကို ရွေး နုတ် တော် မူ ပြီ။ ဆိတ် ညံ ရာ အ ရပ် တွင် ဆောင် သွား တော် မူ သော် လည်း၊ ရေ မ ငတ် ကြ ရ။ သူ တို့ အ ဖို့ ကျောက် တောင် တွင်း က ရေ ကျ စေ သည့် ပြင်၊ ကျောက် တစ် တောင် ကို ဖောက် ခွဲ တော် မူ၍၊ ရေ ထွက် စီး သည် ဟု ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ ချမ်း သာ မ ရ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အ ချင်း ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ ချင်း လူ မျိုး တို့၊ ဝေး ကွာ ရာ အ ရပ် မှ နား ထောင် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို ဖွား စ က ပင် ခေါ် တော် မူ ပြီ။ အ မိ ဝမ်း မှ စ၍ ငါ့ အ မည် ကို မှတ် တော် မူ ပြီ။ ထက် သော ဓား သ ဖွယ် ငါ့ နှုတ် ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ လက် တော် အ ရိပ် ဖြင့် ငါ့ ကို ကွယ် ကာ တော် မူ ပြီ။ ပြောင် လက် သော မြှား သ ဖွယ် ငါ ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ ကျည် တောက် တော် တွင်း သို ဝှက် ပြီး လျှင်၊ သင် သည် ဘုန်း တော် ကို ထင် ရှား စေ မည်။ ကျွန် တော် ရင်း ဣ သ ရေ လ ဖြစ် သည် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ က မူ အ ကျိုး မဲ့ လုံ့ လ ထုတ် ခဲ့ ပြီ။ အ လ ဟဿ အား ကုန် ခဲ့ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ တ ရား မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပါး တော် ဝယ်၊ အ ကျိုး လည်း ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ဝယ် ရှိ သည် ဟု ဝန် ခံ၏။ ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ သန် စွမ်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် တော် မူ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ငါ အ သ ရေ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ ထံ တော် သို့ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ပြန် ရောက် စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် ကို သိမ်း ကျုံး စေ ရန် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ရင်း အ ဖြစ်၊ ဝမ်း တွင်း က ပင် ငါ ပြု ပြင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ၏ ကျွန် ရင်း ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး အ နွယ် များ ကို ထူ မ ခွင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ အ ကျန် အ ကြွင်း တို့ ကို ပြန် ဆောင် ခွင့် များ သည်၊ သာ မ ည ဖြစ် သေး သည် နှင့် မြေ ကြီး အ စွန် အ ဖျား တိုင် အောင်၊ ငါ့ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း အ လို့ ငှာ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ အ လင်း သ ဖွယ်၊ သင့် ကို ငါ ခန့် ထား ဦး မည် ဟု​ မိန့် တော် မူ ၏။ လူ တို့ မ ထီ လေး စား ပြု ရာ အ မျိုး မျိုး တို့ ရွံ ရှာ ရာ ဖြစ် လျက်၊ အ မင်း မင်း ထံ ကျွန် ခံ သူ့ အား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရွေး နုတ် ၍ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည်မှာ၊ သင့် ကို ရွေး ချယ် သော အ ရှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၊ သစ္စာ မ ပျက် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ဘု ရင် တို့ သည် ဖူး မြင်၍ ထ ရပ် ခြင်း၊ မှူး မတ် တို့ လည်း ရှိ ခိုး ခြင်း ပြု ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ က ရု ဏာ သက် သော အ ရှင် သည် စမ်း ရေ များ အ နီး၊ လမ်း ပြ ပို့ ဆောင် လ တ္တံ့ သော ကြောင့် ရေ ငတ် ခြင်း၊ ဆာ မွတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ လေ ပူ နေ ရှိန် မ ထိ မ ခိုက် ရ။ တောင် တော် ရှိ သ မျှ ကို ခ ရီး လမ်း ခင်း လျက်၊ လမ်း မ တော် များ ကို လည်း ငါ ဖို့ သည့် အ လျောက်၊ ဤ သူ တို့ သည် ဝေး သော အ ရပ် မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ထို သူ တို့ သည် မြောက် မျက် နှာ၊ အ နောက် မျက် နှာ မှလည်း‌ ကောင်း၊ အ ချို့ လည်း သိ နိမ် ပြည် မှ လည်း‌ ကောင်း၊ လာ ရောက် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ချင်း မိုး ကောင်း ကင်၊ ကျူး ဧ လော့။ အ ချင်း မြေ ပ ထ ဝီ၊ ရွှင် လန်း လော့။ အ ချင်း တောင် များ တို့၊ ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို နှစ် သိမ့် စေ၍၊ ဆင်း ရဲ ခံ ရ သော လူ မျိုး တော် ကို က ရု ဏာ သက် တော် မူ ဦး မည်။ ဇိ အုန် မြို့ က မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို စွန့် ပစ် တော် မူ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် ငါ့ ကို အ မှတ် မ ရ ဟု ဆို ရာ၌၊ မိ ခင် သည် ရင် သွေး ဖြစ် သော နို့ စို့ သူ ငယ် ကို၊ က ရု ဏာ ကင်း သည့် တိုင် အောင်၊ အ မှတ် မ ရ ဘဲ နေ နိုင် သ လော။ အ မှတ် မ ရ ဘဲ နေ နိုင် စေ ကာ မူ၊ ငါ ကား သင့် ကို အ မှတ် မ ရ ဘဲ မ နေ နိုင်။ ကိုယ့် လက် ဝါး ပြင် ဝယ် မြို့ ပုံ ကို ရေး သား လျက်၊ မြို့ ရိုး ကို လည်း အ စဉ် မျက် မှောက် ပြု၏။ သင့် ကို မျို စား ခဲ့ သူ တို့ ကင်း ဝေး ကြ ရာ၊ သင့် မြို့ ဆိုး ကုန်း စွန့် လွှတ် ရာ အ ရပ် နှင့် ပျက် ပြီး မြေ ရာ များ မူ ကား၊ နေ အံ့ သူ တို့ အ ဖို့ ကျဉ်း မြောင်း သည့် အ လျောက်၊ ဆုံး ပါး ရာ ကာ လ ရ သော သား သ မီး တို့ က၊ အ ရပ် ဒေ သ ကျဉ်း မြောင်း၏။ နေ လောက် ရန် ပေး ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ သော်၊ သင် က ငါ သည် သား ဆုံး ပါး ခြင်း ခံ ရ ၍၊ အ မြုံ အ ဖြစ် နှင့် စွန့် ခွာ နှင် ထုတ် ခံ ရ လျက်၊ ဤ သား တို့ ကို ဖွား မြင် မွေး မြူ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ငါ သည် တစ် ဦး တည်း ဖြစ် လျက် နှင့် ထို သား သ မီး တို့ ကား အ သို့ နည်း ဟု အောက် မေ့ လိမ့် မည်။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အား လက် ချီ ခြင်း၊ ပြည် ထောင် သား တို့ အား အ လံ ထူ ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ သင့် သား များ ကို ပိုက် ပွေ့ လျက်၊ သ မီး များ ကို ထမ်း ပိုး လျက် ဆောင် ခဲ့ ကြ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း တို့ လည်း အ ဘ အ ဖြစ်၊ မိ ဖု ရား တို့ လည်း အ မိ အ ဖြစ်၊ မွေး မြူ လျက်၊ သင့် ရှေ့ တွင် ဦး ညွှတ် ပြပ် ဝပ်၍ ခြေ နင်း ရာ မြေ မုန် ကို ပင် လျက် ကြ ရ သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ ကို စောင့် စား သူ တို့ အ ရှက် မ ကွဲ ကြောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သင် သိ လိမ့် မည်။ လု ရ ဥ စ္စာ သည် တန် ခိုး ကြီး သူ၏၊ လက် တွင်း မှ လွတ် ခွင့်၊ သုံး ပန်း လူ တို့ လည်း ကြမ်း ကြုတ် သူ ၏ လက် တွင်း မှ ထွက် ခွင့် ရ မည် လော ဟု ဆို ရာ ၌၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ သုံ့ ပန်း သူ တို့ သည် တန် ခိုး ကြီး သူ တို့၏ လက် တွင်း မှ လွတ် ခွင့်၊ လု ရ ဥ စ္စာ လည်း ကြမ်း ကြုတ် သူ၏ လက် တွင်း မှ ထွက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ သင့် ရန် ဘက် နှင့် ဘက် ပြိုင် သော အ ရှင်၊ သင့် သား သ မီး တို့ ကို ကယ် ဆယ် မည့် အ ရှင် ကား၊ ငါ ပင် တည်း။ ငါ သည် သင့် ကို ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ အား၊ ချင်း အ သား နှင့် ကျွေး လျက်၊ ချင်း အ သွေး နှင့် စ ပျစ် ရည် သ ဖွယ် မူး ယစ် စေ မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင့် ကို ကယ် တင် ရွေး နုတ် သော အ ရှင်၊ ယာ ကုပ်၏ တန် ခိုး ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ကို၊ လူ အ ပေါင်း တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည် မိုး ကောင်း ကင် ကို မှောင် မိုက် နှင့် ခြုံ ၍၊ လျှော် တေ ဖြင့် လွှမ်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ပင် ပန်း သူ တို့ အား၊ စ ကား ဖြင့် ထောက် ခံ နိုင် စေ ရန်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ပည့် ရင်း တို့ ၏ နှုတ် သ တ္တိ ကို၊ ငါ့ အား ပေး တော် မူ ပြီ။ တ ပည့် ရင်း တို့ ဘာ ဝ နာ ခံ စေ ခြင်း ငှာ၊ နံ နက် တိုင်း ငါ့ နား ကို နှိုး ဆော် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ နား ကို ဖွင့် တော် မူ၍၊ ငါ လည်း မ ငြင်း မ ဆန်၊ မ ဖောက် မ ပြန် ချေ။ ရိုက် နှက် သူ တို့ အား ကျော ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပါး မြိုင် ဆွဲ သူ တို့ အား ပါး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ အပ် လျက် အ ရှက် ခွဲ ခြင်း၊ တံ တွေး ထွေး ခြင်း မှ မျက် နှာ ကို မ ကွယ်။ သို့ ရာ တွင် အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို မ စ တော် မူ သော ကြောင့် အ ရှက် မ ကွဲ ချေ။ အ ကျိုး မ ယုတ် ကြောင်း ငါ သိ ၍၊ မီး ခတ် ကျောက် သ ဖွယ် မျက် နှာ ကို ထား ၏။ ငါ့ ကို ဖြောင့် မှန် သည် ဟု စီ ရင် သော အ ရှင် နီး သည့် အ တွက်၊ ငါ နှင့် ဘက် ပြိုင် ဝံ့ သူ ကား မည် သူ နည်း။ စုံ ညီ ရပ် ကြ ကုန် အံ့။ တ ရား ဘက် ကား မည် သူ နည်း။ ချဉ်း ကပ် ပါ စေ။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို မ စ တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ဆိုး သည် ဟု မည် သူ စီ ရင် ဝံ့ သ နည်း။ ထို သို့ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ဝတ် ကဲ့ သို့ နွမ်း ရိ လျက်၊ ပိုး စာ ဖြစ် ကြ လိမ့် သ တည်း။ သင် တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက်၊ ကျွန် တော် ရင်း စ ကား ကို နာ ခံ သူ မည် သူ နည်း။ အ လင်း ကင်း လျက် မှောင် မိုက်၌ သွား လာ သူ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ကိုး စား၍ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကို တံ ကဲ ပြု ပါ စေ။ မီး ကို မွှေး၍ ကိုယ် ကို မီး ကျီး များ နှင့် ဝန်း ရံ သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ကိုယ့် မီး လျှံ တွင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ် မွေး သော မီး ကျီး တွင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဝင် သွား ကြ လော့။ ငါ့ လက် မှ ခံ ရ သော အ ကျိုး ဆက် ကား ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရာ၌ အိပ် လဲ ရ ခြင်း တည်း။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို လိုက် လျှောက် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သော သူ တို့ နာ ခံ ကြ လော့။ သင် တို့ ကို ရွေ ဖျင်း ရာ ကျောက် တောင်၊ တူး ယူ ရာ တွင်း ကျင်း ကို၊ အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ကို ဖွား မြင် ခဲ့ သော အ မိ စာ ရာ နှင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ တို့ ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ တစ် ဦး တည်း သော အာ ဗြ ဟံ ကို ခေါ် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး သ ဖြင့်၊ တိုး ပွား စေ သည့် အ လျောက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် မြို့ ဆိုး ကုန်း ရှိ သ မျှ ကို ငြိမ်း ချမ်း စေ လျက်၊ ဆိုင် ရာ သဲ တော ကို ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သဲ က န္တာ ရ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ခြံ တော် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍၊ အား ရ ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း၊ ကျူး ဧ သီ ဆို ခြင်း များ နှင့် ကြုံ ကြိုက် လိမ့် မည်။ အ ချင်း အ မျိုး တော်၊ အ ချင်း အ နွယ် တော်၊ ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် နာ ခံ ကြ လော့။ တ ရား တော် သည် ငါ့ ထံ မှ ထွက် လျက်၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ ဖို့ အ လင်း အ ဖြစ် တည် လိမ့် မည်။ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း နီး လု ပြီ။ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ထွက် ခဲ့ ပြီး ဖြစ်၍ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို၊ လက် ရုံး တော် ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ သည့် အ လျောက် ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့ သည် ငါ့ ကို စောင့် စား လျက်၊ လက် ရုံး တော် ကို မြော် စော လျက် နေ ကြ လိမ့် မည်။ မိုး ကောင်း ကင် ကို မော် ကြည့်၍၊ အောက် ပ ထ ဝီ ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ မိုး ကောင်း ကင် သည် အ ခိုး အ ငွေ့ ကဲ့ သို့ လွင့် ပျောက် ခြင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် အ ဝတ် ကဲ့ သို့ နွမ်း ရိ ခြင်း၊ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ခြင် ကောင် ကဲ့ သို့ သေ ဆုံး ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကား၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် လျက်၊ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း မ ပျောက် မ ပျက် နိုင် ရာ။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို သိ ကျွမ်း လျက်၊ တ ရား တော် ကို နှ လုံး သွင်း သော သင် တို့ နာ ခံ ကြ လော့။ လူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ဆဲ ရဲ ခြင်း အ တွက် ကြောက် ရွံ့ စိတ် ပျက် ခြင်း မ ရှိ ကြ လင့်။ ထို သို့ သော လူ တို့ ကို၊ ပိုး ရွ များ သည် သိုး မွေး အ ဝတ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ပိုး ကောင် များ သည် သိုး မွေး ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ စား ကြ လိမ့် မည်။ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း ကား၊ အ စဉ် တည် လျက် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း လည်း၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် မြဲ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော်၊ နိုး ထ တော် မူ ပါ။ နိုး ထ၍ ခွန် အား ကို ဆင် ယင် တော် မူ ပါ။ အ တိတ် ကာ လ က၊ ရှေး သူ ဟောင်း တို့ လက် ထက် ကဲ့ သို့၊ နိုး ထ တော် မူ ပါ။ ရေ နတ် န ဂါး ကို ဒဏ် ခတ်၍၊ မြွေ န ဂါး ကို ထိုး ဖောက် သည် ကား၊ ကိုယ် တော် ပင် မ ဟုတ် ပါ လော။ မ ဟာ ရေ ထု ဖြစ် သော သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို ခန်း ခြောက် စေ၍၊ ပယ် လယ် နက် ရှိုင်း ရာ ကို၊ ရွေး နုတ် ခံ ရ သူ တို့ ကူး သွား လမ်း ဖြစ် စေ သည် ကား၊ ကိုယ် တော် ပင် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး နုတ် တော် မူ သော သူ တို့ သည် ပြန် လာ ရာ၊ ရွှင် လန်း ခြင်း သ ရ ဖူ ကို အ မြဲ ဆောင်း၍၊ ဇိ အုန် မြို့ သို့ ကြွေး ကြော် လျက် လာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ဝမ်း မြောက် ခွင့် ရွှင် လန်း ခွင့် ရ သ ဖြင့် ပူ ဆွေး ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း သည် ဆုတ် ပြေး ရ လ တ္တံ့။ ကုန်း ဝပ် ရ သူ တို့ သည် မ သေ၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ မ ဝင် ရ။ စား မြိန် စာ မ ပြတ် ဘဲ အ ဆော တ လျင် လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ရှိ အ မျက် တော် ဖ လား ကို သောက် ၍၊ ယိမ်း ယိုင် စေ သော ခွက် ဖ လား ကို အ ကုန် အ စင် သုံး သောက် ခဲ့ သော၊ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ကိုယ် ကို နှိုး ဆော် လော့။ နိုး ၍ ထ ရပ် လော့။ ဖွား ခဲ့ သော သား အ ပေါင်း တို့ အ နက်၊ လမ်း ပြ သူ မ ရှိ။ မွေး မြူ ခဲ့ သော သား အ ပေါင်း တို့ အ နက်၊ လက် ဆွဲ သူ မ ရှိ ချေ။ ဖျက် ဆီး၍ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း ဘေး၊ ဓား သင့်၍ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး နှစ် မျိုး သည်၊ သင့် အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် ခဲ့ ရာ၊ မြည် တမ်း မှု ပြု သူ၊ မည် သူ နည်း။ ငါ ကား မည် သို့ နှစ် သိမ့် စေ နိုင် သ နည်း။ သင့် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် အ ဆုံး အ မ တော် ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း ပြည့် ဝ လျက်၊ ခမ်း သိမ်း သော လမ်း ဆုံ တွင် ကျော့ ကွင်း မိ သော ဒ ရယ် သ ဖွယ်၊ မူး မော် အိပ် လဲ ကြ လေ စွ။ ယ ခု မှာ မူ စ ပျစ် ရည် နှင့် မ ဟုတ်၊ မူး ဝေ ၍ ဆင်း ရဲ သော သင် သည်၊ ဤ စ ကား ကို နား ထောင် ဦး လော့။ အို ဇိ အုန် မြို့၊ နိုး ထ လော့။ နိုး ထ ၍ သင့် ခွန် အား ကို ဆင် ယင် လော့။ သန့် ရှင်း သော အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို မ ခံ ခဲ့ သူ၊ သန့် ရာ မ ရောက် သူ တို့ သည်၊ သင့် အ တွင်း သို့ နောက် တစ် ဖန် ဝင် ခွင့် မ ရ သည် ဖြစ် ၍၊ တင့် တယ် သော အ ဝတ် တန် ဆာ ကို ဝတ် ဆင် လော့။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ မြေ မုန့် ကို ခါ၍ တက် ပြီး လျှင် စံ နေ လော့။ အို သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ သင့် လည် ကြိုး ကို ချွတ် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ဖိုး မဲ့ ရောင်း ချ ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ် နေ ကျေး ကင်း လျက် ရွေး နုတ် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး တော် သည်၊ ယ မန် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် ရောက် ခဲ့ ကြ ပြီ။ အာ ရှု ရိ လူ တို့ က လည်း၊ အ ကြောင်း မဲ့ ညှဉ်း ပန်း ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ လူ မျိုး တော် ကို အ ကြောင်း မဲ့ သိမ်း သွား၍၊ အ စိုး ရ သော သူ တို့ သည် ကြိမ်း ဝါး လျက်၊ နာ မ တော် ကို နေ့ စဉ် မ ပြတ် ဆဲ ရေး ပုတ် ခတ် ကြ သည် ကား၊ နေ ရာ တော် မှာ ငါ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လူ မျိုး တော် သည် ငါ ၏ နာ မ တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး သော အ ရှင်၊ ငါ သာ လျှင် ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ထို ကာ လ သိ ကြ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ၊ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော ရ သူ၊ ချမ်း သာ ခြင်း သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ၊ ကယ် တင် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော ရ သူ၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် မင်း ပြု တော် မူ ပြီ ဟု၊ ဇိအုန် မြို့ အား ဆင့် ဆို ရ သူ၏ ခြေ သည်၊ တောင် ပေါ် မှာ တင့် တယ် စွ တ ကား။ မြို့ စောင့် တို့ သည် အ သံ လွှင့် ၍၊ တစ် ပြိုင် တည်း ကြွေး ကြော် ကြ သည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် မြို့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ သည် ကို၊ မျက် မှောက် ထင် ထင် ဖူး မြင် ခွင့် ရ ကြ သ တည်း။ အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဆိုး ကုန်း တို့ တစ် ပြိုင် တည်း ရွှင် လန်း လျက် ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို နှစ် သိမ့် စေ လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သန့် ရှင်း သော လက် ရုံး တော် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ရှေ့ ဖော် ပြ တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား ရှိ သ မျှ ပင်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို ဖူး မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထွက် ကြ လော့။ ထွက် ကြ လော့။ မ သန့် ရာ ကို မ ထိ ဘဲ၊ ဤ မှ ထွက် သွား ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို ပင့် ဆောင် ရ သော သင် တို့၊ စင် ကြယ် သော အ ဖြစ် နှင့် ထို မြို့ တွင်း မှ ထွက် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် အ လန့် တ ကြား ပြေး လျက် မ ထွက် မ သွား ရ ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ ရှေ့ က ချီ ကြွ၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ တပ် မ သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ကြည့် လော့၊ ငါ့ ကျွန် ရင်း သည် ကြံ တိုင်း အောင် လျက်၊ မွန် မြတ် ကြီး မြင့် လွန် ကဲ လိမ့် မည်။ လူ တို့ အ သွင်၊ လူ့ သား တို့ အ ဆင်း မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ရုပ် ပျက် သ ဖြင့်၊ လူ အ များ တို့ အံ့ အား သင့် ခဲ့ ကြ သည့် နည်း တူ၊ များ စွာ သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည် အံ့ ဩ ကြ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း တို့ လည်း၊ မ ဖော် ပြ ဘူး သော အ ရာ ကို သိ မြင် လျက်၊ မ ကြား ဘူး သော အ ရာ ကို နား လည် ရ ကြ သော ကြောင့်၊ ထို သူ့ အ တွက် နှုတ် ပိတ် လျက် နေ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ ကြား ရ သော သ တင်း ကို ယုံ ကြည် သူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော် ကို မြင် ရ သူ မည် သူ နည်း။ ကျွန် ရင်း သည်၊ ပင် ပွား ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ သွေ့ ခြောက် သော မြေ၌ အ မြစ် အ ညွန် ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် ပေါက် ထွက် ရာ၊ ရှု ချင် ဖွယ် ရောင် ခြည် အ ဆင်း၊ နှစ် သက် ဖွယ် အ သွင် မ ရှိ ချေ။ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း၊ လူ တို့ စွန့် ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ လျက်၊ ရော ဂါ နှင့် ကျွမ်း ဝင်၍၊ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သူ ဖြစ် ၏။ မျက် နှာ လွှဲ ချင် ဖွယ် နှင့် အ မျှ မ ထီ လေး စား ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ငါ တို့ ပ မာ ဏ မ ပြု ကြ။ ကပ် ရော ဂါ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ဒဏ် ခတ် ခြင်း နှင့် ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ သူ ဖြစ် သည် ဟု၊ ငါ တို့ ထင် မှတ် ကြ ရာ၊ ထို သူ သည် ငါ တို့ အ နာ ရော ဂါ၊ ငါ တို့ ဝေ ဒ နာ များ ကို မု ချ ထမ်း ဆောင် သည် ပိုး သည် တ ကား။ ငါ တို့ လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့် ထိ ရှ ခြင်း၊ ငါ တို့ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် နှိပ် ကွပ် ခြင်း ခံ ရ၍၊ ငါ တို့ ချမ်း သာ ရာ ချမ်း သာ ကြောင်း အ ဆုံး အ မ သင့် ရောက် သည် နှင့် သူ ဒဏ် ချက် များ ကြောင့် ငါ တို့ သက် သာ ရ ကြ ၏။ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် ကိုယ့် လမ်း သို့ အ သီး အ သီး လှည့် ၍၊ သိုး များ ကဲ့ သို့ လမ်း လွဲ ကြ ရာ၊ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ ၏ ဒု စ ရိုက် ဒဏ် ကို၊ သူ့ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် ရောက် စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ထို သူ သည် နှိပ် စက် ခံ ရ သော် လည်း၊ နှုတ် မ မြွက် ဘဲ ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ၍၊ သတ် ရန် ဆွဲ ငင် သော သိုး ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ မွေး ညှပ် သူ တို့ ရှေ့ ဆိတ် ဆိတ် နေ သော သိုး မ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း နှုတ် မ မြွက် ဘဲ နေ ၏။ ညှဉ်း ပန်း စွာ စီ ရင် ခြင်း ကြောင့် ရုပ် သိမ်း ခံ ရ သော် လည်း၊ ရုပ် သက် ရှင် သော လူ့ ဘောင် နှင့် ကင်း ပြတ် ကြောင်း ကို၊ လူ မျိုး သား ချင်း တို့ အ နက်၊ မည် သူ အောက် မေ့ သ နည်း။ လူ မျိုး တော်၏ လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့် ဒဏ် ခံ ရ လေ စွ။ သူ့ နှုတ် တွင် လှည့် စား ခြင်း မ တည့်၊ အ ဓ မ္မ မှု ကို မ ပြု သော် လည်း၊ လူ ဆိုး လူ သွမ်း တို့ နှင့် အ တူ သင်္ချိုင်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သူ ဌေး သူ ကြွယ် တို့ နှင့် အ တူ အ ရိုး အိုး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စီ မံ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သူ့ ကို နှိပ် ကွပ် တော် မူ လို ၍၊ နာ စေ တော် မူ လေ စွ တ ကား။ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ဆက် သော်၊ ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ် ကို မြင် ခွင့်၊ အ သက် တာ ရှည် ခွင့် ရ သည့် ပြင်၊ သူ့ လက် ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြံ တိုင်း အောင် လိမ့် မည်။ ကိုယ့် စိတ် ပင် ပန်း ခြင်း အ ကျိုး ကို မြင် ရ သ ဖြင့်၊ ရောင့် ရဲ လိမ့် မည်။ အ သိ ပ ညာ အား ဖြင့်၊ ဖြောင့် မတ် သော ငါ့ ကျွန် ရင်း သည်၊ လူ များ တို့ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် လျက်၊ သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ လိမ့် မည်။ သို့ နှင့် အ ညီ လူ များ စွာ တို့ အ ပြစ် ဝန် ကို သည် ပိုး လျက်၊ လွန် ကျူး သူ တို့ အ တွက် ဖျန် ဖြေ၍၊ ကိုယ့် အ သက် ကို သေ သည့် တိုင် အောင် သွန်း လောင်း လျက်၊ လွန် ကျူး သူ တို့ စာ ရင်း သွင်း သော ကြောင့်၊ ငါ သည် အ လုံး အ ရင်း တို့ နှင့် အ တူ၊ သူ့ အား ဝေ ငှ သည့် အ လျောက်၊ သူ လည်း သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ လက် ရ ဥ စ္စာ ဝေ စု ရ လိမ့် မည်။ သား မ ဖွား သော အ မြုံ မ၊ ကြွေး ကြော် လော့။ သား ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ မ ခံ ရ သော မိန်း မ၊ အ သံ လွှင့်၍ ကြွေး ကြော် လော့။ စွန့် ထား သော မိန်း မ သည် လင် ရှိ သော မိန်း မ ထက်၊ သား များ စွာ ရှိ သည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သင့် တဲ ရှင် စိုက် ရာ အ ရပ် ကို ချဲ့ လျက်၊ တည်း ခို ရာ တင်း တိမ် ဖြင့်၊ မ တွန့် တို ဘဲ ကာ ရံ ပါ စေ။ ကြိုး များ ကို ရှည် စေ၍ ကြက် ဆူး များ ကို လည်း ခိုင် ခံ့ စေ လော့။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော် သင် သည် ဝဲ ယာ နှစ် ဖက် နှံ့ ပြား သ ဖြင့်၊ အ မျိုး အ နွယ် လည်း လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ပိုင် လျက်၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း များ ကို စည် ပင် စေ လိမ့် မည်။ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ ရ။ မျက် နှာ မ ပျက် နှင့်။ အ ရှက် မ ကွဲ ရ။ ငယ် ရွယ် စဉ် က ရှက် ကြောက် ရာ ကို မေ့ လျော့ လိမ့် မည်။ မု ဆိုး မ ဖြစ် စဉ် ကဲ့ ရဲ့ ရာ ကို နောက် တစ် ဖန် သ တိ ရ မည် မ ဟုတ်။ သင့် ခင် ပွန်း ကား ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ တော် ရှိ လျက်၊ သင့် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ သင့် ရှေ့ ဆောင် ကား တစ် လော က လုံး၏ ဘု ရား ဟု အ ခေါ် ခံ သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ပေ တည်း။ စွန့် ခွာ၍ နစ် နာ သော မိန်း မ သ ဖွယ်၊ သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် ကို စွန့် ခွာ နိုင် သ လော ဟု၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် မေး တော် မူ ၏။ ခေ တ္တ ခ ဏ မျှ သင့် ကို ငါ စွန့် ခွာ သော် လည်း၊ မ ဟာ က ရု ဏာ နှင့် သိမ်း ပိုက် ဦး မည်။ လွှမ်း မိုး သော အ မျက် တော် ကြောင့်၊ ခ ဏ မျှ မျက် နှာ တော် လွှဲ သော် လည်း ထာ ဝ ရ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကြောင့်၊ က ရု ဏာ သက် ဦး မည် ဟု၊ သင့် ကို ရွေး နုတ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ နော ဧ ရှိ စဉ် ရေ ဘေး သည် နောက် တစ် ဖန် မ လွှမ်း မိုး ရ ဟု၊ ငါ သ စ္စာ ဆို သည့် နည်း တူ၊ သင့် အား လည်း အ မျက် ထား ၍ ဆုံး မ မည် မ ဟုတ် ဟု သ စ္စာ ဆို သည် မှာ၊ နော ဧ လက် ထက် ကဲ့ သို့ ငါ့ ရှေ့ တွင် တည် လိမ့် မည်။ တောင် များ ရွှေ့ ၍၊ ကုန်း များ လှုပ် ရှား ရ သော် လည်း၊ ငါ၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး သည်၊ သင် မှ မ ရွှေ့။ မ ဟာ မိတ် ပ ဋိ ညာဉ် တော် လည်း၊ မ လှုပ် မ ရှား ရ ဟု သင့် အား က ရု ဏာ သက် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လှိုင်း ပုတ်၍ ချမ်း သာ မ ရ သော အ ချင်း ဆင်း ရဲ သူ၊ သင့် တိုက် ကျောက် များ ကို ခ နောက် စိမ်း သ တ္တု နှင့် ချယ် သား လျက်၊ တိုက် မြစ် အ ဖြစ်၊ နီ လာ ကို ချ ထား မည်။ ပြ အိုး များ ကို ပ တ္တ မြား ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ တံ ခါး များ ကို ဥဿ ဘ ယား ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ ရိုး ကို လည်း န ဝ ရတ် ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ပြီး စေ လိမ့် မည်။ သင့် သား သ မီး အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ပည့် သား ဖြစ် လျက်၊ များ ပြား စွာ ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ၌ တည် လျက်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် ဝေး သည် ဖြစ် ၍ မ ကြောက် ရ။ ဖျက် ဆီး ခြင်း နှင့် ကင်း ဝေး သည် ဖြစ် ၍၊ မ သင့် မ ရောက် ရ။ သင် နှင့် ရန် ပြု သော် လည်း ငါ့ အ ခွင့် ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ရန် ပြု သူ တို့ သည် သင့် အ တွက် ကြောင့် ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ မီး သွေး ဖြင့် မီး မွှေး ၍၊ အ သုံး အ လိုက် လက် နက် များ ကို လုပ် သော ပန်း ပဲ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖျက် ဆီး စေ ခြင်း ငှာ တိုက် ဖျက် သူ့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖန် ဆင်း သည် ကား ငါ ပင် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ သင့် တစ် ဘက်၌ လုပ် သော လက် နက် အ ထ မ မြောက်၊ သင် နှင့် တ ရား ဆိုင်၍ သက် သေ ခံ သော လျှာ တိုင်း ကို၊ သင် သည် အ ပြစ် စီ ရင် ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် ရင်း တို့ သည်၊ ထို သို့ သော အ မွေ ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ငါ့ ထံ မှ ရ သော အောင် မြင် ခွင့် လည်း၊ ထို သို့ ပင် တည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အို ရေ ငတ် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငွေ မ ရှိ သူ တို့ ပါ ရေ ရှိ ရာ သို့ လာ ကြ လော့။ လာ၍ ဝယ် ယူ စား သောက် ကြ လော့။ အ ဖိုး မဲ့ ငွေ ကင်း လျက်၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် နို့ ရည် ကို လာ၍ ဝယ် ကြ လော့။ အ စာ မ ဟုတ် သော အ ရာ အ ဖို့ ငွေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဆာ မ ပြေ သော အ ရာ အ ဖို့ သင် တို့ ချွေး နဲ စာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချိန် စက် ကြ သ နည်း။ ငါ စ ကား ကို နာ ခံ နား ထောင် လျက် အ ကောင်း ကို စား ရ သ ဖြင့်၊ မြိန် ရှက် ဖွယ် ရာ နှင့် အာ ရုံ ပြေ ကြ လော့။ နား စိုက် လျက် တိုး ဝင် ကြ လော့။ နား ထောင် လျှင် အ သက် တည် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော အ မြဲ မေ တ္တာ ကျေးဇူး ပ ဋိ ညာဉ် ကို၊ သင် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ဦး မည်။ ထို သူ့ ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ရှေ့ သက် သေ အ ဖြစ်၊ အုပ် စိုး မင်း၊ တ ရား မင်း အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား လေ ပြီ။ သင် လည်း မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ခေါ် ဆောင် သည့် အ လျောက်၊ သင့် ကို မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ဂုဏ် ရောက် စေ တော် မူ သည် ကို ထောက်၍၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကြောင့်၊ သင့် ထံ သို့ အ သော့ တိုး ဝင် ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တွေ့ ကြုံ ခွင့် ရ သည့် အ ခိုက်၊ ရှာ ဖွေ ကြ လော့။ နီး စပ် တော် မူ သည့် အ ခိုက်၊ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ လူ ဆိုး သည် ကိုယ့် နည်း လမ်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ တ ရား သူ လည်း ကိုယ့် အ ကြံ အ စည် များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စွန့် ပယ်၍ က ရု ဏာ သက် လ တ္တံ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြွယ် ဝ စွာ ချမ်း သာ ပေး လ တ္တံ့ သော ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် သို့၊ ပြန် လာ ကြ စေ။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ အ ကြံ အ စည် သည် သင် တို့ အ ကြံ အ စည် နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ၏ နည်း လမ်း လည်း သင် တို့ နည်း လမ်း နှင့်လည်း‌ ကောင်း ထူး ခြား ၍၊ မြေ ကြီး ထက် မိုး ကောင်း ကင် မြင့် သည် နှင့် အ မျှ၊ ငါ၏ နည်း လမ်း သည် သင် တို့ နည်း လမ်း ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ၏ အ ကြံ အ စည် သည် သင် တို့ အ ကြံ အ စည် ထက် လည်း‌ ကောင်း၊ မြင့် မြတ်၏။ မိုး ရေ နှင့် မိုး ပွင့် များ သည်၊ ကောင်း ကင် မှ ဆင်း သက် ပြီး လျှင်၊ ကြဲ လို သူ့ အား မျိုး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စား လို သူ့ အား အ စာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး ရန်၊ လယ် မြေ ကို စို စွတ် လျက် အ ညှောက် အ ဖူး မ ပေါ် စေ ဘဲ၊ မ ပြန် သည့် နည်း တူ၊ နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် လည်း အ လို တော် ရှိ ရာ ဖြစ် ထွန်း စေ ၍၊ ခိုင်း စေ သည့် အ တိုင်း အ ထ မ မြောက် ဘဲ၊ ငါ့ ထံ သို့ အ ကျိုး မဲ့ မ ပြန် ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ သည် ရွှင် လန်း စွာ ချီ ထွက် လျက်၊ ချမ်း သာ စွာ ပို့ ဆောင် တော် မူ ရာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် များ သည်၊ သင် တို့ ရှေ့ ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ၍၊ တော ရှိ အ ပင် ဟူ သ မျှ လည်း၊ လက် ခုတ် တီး ကြ လိမ့် မည်။ ဆူး ပင် အ စား ထင်း ရှူး ပင်၊ ရှား စောင်း ပင် အ စား ကျောက် ပန်း ပင် ပေါ် ထွက် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ မပြတ် မ စဲ နိုင် သော၊ နိ ယ မ သ ညာ အ ထိန်း အ မှတ် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ရောက် ချိန်၊ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း ထင် ရှား ချိန် တိုင် လု ပြီး ဖြစ်၍၊ တ ရား စောင့် လျက် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် ကြ လော့။ ဥ ပုသ် နေ့ ကို မ ဖျက် ဘဲ စောင့် ခြင်း၊ ဒု စ ရိုက် မ ပြု မိ စေ ရန် လက် ကို ချုပ် တည်း ခြင်း ပြု ကျင့် သော သူ၊ စွဲ မြဲ သော လူ့ သား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မှီ ဝဲ သော လူ မျိုး ခြား ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို လူ မျိုး တော် နှင့် ခွဲ ခြား စေ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မိန်း မ စိုး က လည်း၊ ငါ သည် သွေ့ ခြောက် သော အ ပင် ဖြစ် သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း မ ဆို ရ။ ငါ၏ ဥ ပုသ် နေ့ ကို စောင့် လျက်၊ နှစ် သက် တော် မူ ရာ များ ကို ရွေး ချယ်၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွဲ မြဲ သော မိန်း မ စိုး တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် မှာ၊ သား သ မီး ထက် မြတ် သော သ ညာ က မ္ဗည်း ကို၊ ငါ့ ဗိ မာန်၊ ငါ့ တံ တိုင်း အ တွင်း တွင်၊ ထို သူ တို့ အား ပေး၍၊ မ ပြတ် မ စဲ နိုင် သော နိ ယ မ အ မည် ဖြင့် မှည့် လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် အ ဖြစ် ဖြင့်၊ နာ မ တော် ကို ကြည် ညို လျက်၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ခွင့် ရ စေ ရန်၊ ငါ၌ မှီ ဝဲ၍၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို မ ဖျက် ဘဲ စောင့် လျက်၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွဲ မြဲ သော လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့ ကို လည်း၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ တောင် တော် သို့ ခေါ် ဆောင် သည့် ပြင်၊ ငါ့ ဗိ မာန် တော် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု ရာ ဗိ မာန် ဟု သ မုတ် အံ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို ဗိ မာန် တော် တွင် ရွှင် လန်း ခွင့် ပေး လျက်၊ သူ တို့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ၍ ယဇ် အ မျိုး မျိုး ကို၊ ငါ့ ပ လ္လင် တော် ပေါ် တွင် လက် ခံ လိမ့် မည်။ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို စု ရုံး သော အ ခါ၊ စု ရုံး ပြီး လူ မျိုး တော် ပြင်၊ အ ခြား လူ တို့ ပါ၊ စု ရုံး ဦး မည် ဟူ၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တော ပိတ် ပေါင်း ရှိ သား ရဲ မှ စ၍ သစ် တော သား ရဲ အ ပေါင်း တို့၊ မျို စား ရန် ဝင် လာ ကြ လော့။ မြို့ စောင့် ရှိ သ မျှ တို့ သည် မျက် စိ ကွယ်၍၊ အ သိ ပ ညာ ကင်း ကြ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ အိပ် ခုံ မင် သ ဖြင့်၊ ဝပ် လျား ယောင် ယမ်း လျက်၊ အ၍ မ ဟောင် တတ် သော ခွေး များ ဖြစ် ကြ ၏။ အ စား ကြူး၍ တင်း မ တိမ် နိုင် သော ခွေး များ ဖြစ် သည် နှင့် ဉာဏ် ကင်း သော သိုး ကျောင်း များ ပါ တ ကား။ ရှိ သ မျှ သော အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ ကိုယ့် ကျိုး ကို ရှာ၍၊ ကိုယ့် လမ်း သို့ လွဲ သွား ကြ ၏။ သူ တို့ က၊ လာ ကြ၊ စ ပျစ် ရည် ကို ငါ ယူ ခဲ့ မည်။ သေ ရည် သေ ရက် ကို သောက် ကြူး ကြ စို့။ နက် ဖြန် နေ့ လည်း ယ နေ့ ကဲ့ သို့ မ နှိုင်း ယှဉ် နိုင် သော ပွဲ နေ့ ကြီး ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ ပျက် စီး ရာ၊ ပျက် စီး သည် ဟု မည် သူ မျှ နှ လုံး မ သွင်း။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ တို့ သုတ် သင် ခံ ကြ ရာ၊ ဘေး ဆိုး မ သင့် မီ ဖြောင့် မတ် သူ ရုတ် သိမ်း ခံ ရ ကြောင်း ကို၊ စဉ်း စား သူ မ ရှိ ချေ၊ ဖြောင့် မှန် စွာ သွား လာ သူ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း အ ဖြစ် သို့ ရောက်၍၊ ကိုယ့် ခေါင်း ချ ရာ တွင် နား နေ ခွင့် ရ ကြ၏။ စုန်း မ သား၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ပြစ် မှား သူ နှင့် ပြည် တန် ဆာ မ အ နွယ် တို့၊ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့။ သင် သည် သင်္ချိုင်း ရှိ ကျောက် လုံး များ တွင်၊ ကိုယ့် အ ငန်း အ တာ ကို ရွေး ချယ်၍၊ သင့် ဝေ စု ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ၎င်း ကို ပင် ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ရည် သွန်း လောင်း လျက်၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ လည်း ဆက် ကပ် လေ ပြီ။ ထို သို့ သော အ မှု ကြောင့် ငါ စိတ် ပြေ မည် လော။ မြင့် လှ စွာ သော တောင် ထိပ် ပေါ် တွင် အိပ် ရာ ခင်း ခြင်း၊ ယဇ် ပူ ဇော် ရန် တက် ခြင်း၊ တံ ခါး နှင့် တံ ခါး တိုင် အ တွင်း၊ သင့် ရုပ် တု ကို တည် ခြင်း၊ ငါ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် တက်၍ လှစ် ပြ ခြင်း၊ အိပ် ရာ ကို ချဲ့၍ ကိုယ် ဖိုး ပြတ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ နိ မိတ် ကို မြင် ၍၊ ချင်း တို့ အိပ် ရာ ကို မက် မော တတ် ၏။ များ ပြား သော နံ့ သာ မျိုး နှင့် ဆီ မွှေး ပါ၊ မေ လက် ခေါ် ရုပ် တု ဘက် ကူး သွား ရာ၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း ရ သည့် တိုင် အောင်၊ သင်၏ သံ တ မန် တို့ ကို ဝေး စွာ စေ လွှတ် ၏။ ဝေး လွန်း စွာ ခ ရီး သွား ၍ ပင် ပန်း သော် လည်း၊ စိတ် ပျက် သည် ဟု ဝန် မ ခံ။ ခွန် အား ဗ လ တိုး ပွား ခိုက်၊ မ မော ဟိုက် ချေ။ သင် သည် မည် သူ့ ကို ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့်၍ ငါ့ ကို နှ လုံး မ သွင်း ဘဲ၊ သ တိ လစ် လျက် သ စ္စာ ဖျက် သ နည်း။ ငါ မူ ကား၊ ရှေး ကာ လ က စ၍ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ သော ကြောင့် ငါ့ ကို မ ကြောက် ဘဲ နေ သည် မ ဟုတ် လော။ သင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ သင့် အ မှု များ ကား အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင် အော် ဟစ် သော အ ခါ၊ ဆည်း ပူး ရာ ရုပ် တု များ ကယ် ပါ စေ။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို လေ တိုက် ၍ ဆောင် သွား လိမ့် မည်။ ငါ၌ အား ထား သူ မူ ကား၊ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ လျက်၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ တောင် တော် ကို လည်း ပိုင် ရ လိမ့် မည်။ လမ်း ကို ဖို့၍ ပြင် ဆင် ကြ လော့။ ဖို့ ကြ လော့။ ငါ့ လူ မျိုး သွား ရာ လမ်း တွင် ခ လုတ် ကို ပယ် ရှား ကြ လော့ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ လိမ့် မည်။ သန့် ရှင်း သည် ဟု နာ မ ရှိ လျက်၊ အ န န္တ ကာ လ စံ တော် မူ၍၊ မြင့် မြတ် သော အ ရှင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည် သန့် ရှင်း မြင့် မြတ် သော စံ ရာ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ စိတ် နှိမ့် ချ ကြေ ကွဲ သူ တို့ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ နှိမ့် ချ ကြေ ကွဲ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး အား တက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ကိန်း ဝပ် ၏။ ငါ ဖန် ဆင်း သော သက် ဇီ ဝ၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် တို့ သည်၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် အား မ လျော့ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ စဉ် တ ရား ဆိုင်၍၊ အ မြဲ အ မျက် ထား မည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် သူ၏ လော ဘ ပြစ် မှု အ တွက် အ မျက် ထား၍ ဒဏ် ခတ် လျက်၊ ဒေါ သ ကြောင့် မျက် နှာ လွဲ လေ ပြီ။ သူ လည်း အ လို အ လျောက် လမ်း လွဲ၍ သွား မြဲ သွား ရာ၊ အ ကျင့် ဓ လေ့ များ ကို ငါ သိ မြင်၏။ သို့ ရာ တွင် သက် သာ စေ၍ လမ်း ပြ လျက်၊ သူ့ ဘက် ပါ ညည်း တွား ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ နှစ် သိမ့် ခွင့် ရှိ စေ ဦး မည်။ ထော မ နာ ပြု ခြင်း ကို ငါ ပြု ပြင် ၏။ ဝေး ကွာ သော သူ နှင့် နီး စပ် သော သူ၌ ချမ်း သာ ရှိ သည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း သက် သာ စေ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ မူ ကား၊ မ ငြိမ် နိုင် အောင် လှုပ် ရှား၍ ရွှံ့ နှင့် အ မှိုက် ကို ပုတ် တင် သော သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ နှင့် တူ ကြ ၏။ လူ ဆိုး တို့ သည် ချမ်း သာ မ ရ ဟု ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ၏။ ငါ့ လူ မျိုး တော် အား၊ ကိုယ့် လွန် ကျူး မှု များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ တံ ပိုး ကဲ့ သို့ အ သံ လွှင့်၍ မ ချုပ် တည်း ဘဲ၊ ကြီး စွာ အော် ဟစ် ဖော် ပြ လော့။ သို့ ရာ တွင်၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ကို နေ့ စဉ် ရှာ ဖွေ လျက်၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို သိ လို သော ဆ န္ဒ ရှိ ၏။ တ ရား အ တိုင်း ပြု ကျင့် ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား ဥ ပ ဒေ သ ကို မ စွန့် မ ပယ် သော လူ မျိုး နည်း တူ၊ ငါ့ ထံ မှ တ ရား နှင့် ယှဉ် သော ဥ ပ ဒေ သ များ ကို တောင်း လျက်၊ ငါ ဘု ရား ထံ ချဉ်း ကပ် လို သော ဆ န္ဒ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ စာ ရှောင် ကြ သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကို သိ မြင် တော် မ မူ ခြင်း၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ကြ သော အ ခါ၊ သိ မှတ် တော် မ မူ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု ဆို ရာ၌၊ သင် တို့ သည် အ စာ ရှောင် သော နေ့ တွင် ကျွန် များ ကို အ နိုင် အ ထက် ခိုင်း လျက်၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို သာ တွေ့ တတ် ကြ ၏။ ဖက် ပြိုင် ရန် တွေ့ လျက် အ ဓ မ္မ လက် သီး ထိုး သတ် ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ စာ ရှောင် တတ် ကြ၏။ ပ ဌ နာ ပြု သံ ကို ဘ ဝဂ် တိုင် ကြား သိ စေ ရန်၊ ယ နေ့ မှ အ စာ ရှောင် ခြင်း မ ပြု ကြ သော ကြောင့် တည်း။ ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့၊ ခြိုး ခြံ စွာ ပြု ခြင်း နေ့ ကား၊ ထို သို့ ပင် လော။ ကိုင်း ပင် ကဲ့ သို့ ဦး ညွတ် လျက်၊ လျှော် တေ နှင့် ပြာ ကို ခင်း ကျင်း ခြင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ခံ ဖွယ် အ စာ ရှောင် ခြင်း နေ့ ဟု ခေါ် မည် လော။ ငါ သ ဘော ကျ သော အ စာ ရှောင် ခြင်း ကား၊ မ တ ရား သော အ နှောင် အ ဖွဲ့ များ ကို ဖြည် ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ကြိုး များ ကို ဖြုတ် ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို အ လွတ် ထား ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ မွတ် သိပ် သူ့ ကို အ စာ ကျွေး ခြင်း၊ နေ ရာ မဲ့ ဆင်း ရဲ သူ့ ကို ကိုယ့် အိမ် သို့ ဆောင် သွင်း ခြင်း၊ တွေ့ ကြုံ သော အ ဝတ် မဲ့ သူ ကို ခြုံ လွှမ်း ခြင်း၊ ညာ တ ကာ တို့ မှ မ လွှဲ မ ရှောင် ခြင်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ ပြု လျှင် သင့် အ လင်း သည် အ ရုဏ် ကဲ့ သို့ ပေါ် ထွက်၍၊ ကျန်း မာ ခြင်း လည်း အ လျင် အ မြန် ရောက် လိမ့် မည်။ သင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ ကြောင်း သည်၊ ရှေ့ က ချီ ကြွ၍ ငါ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် လည်း၊ တပ် မ သ ဖွယ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင် ခေါ် သော အ ခါ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထူး လိမ့် မည်။ အော် ဟစ် သော အ ခါ ငါ ရှိ သည် ဟု မိန့် ဆို လိမ့် မည်။ နေ ပြည့် အ လယ် တွင် ထမ်း ပိုး တင် ခြင်း၊ လက် ညှိုး ထိုး ခြင်း၊ မ ကောင်း ပြော ဆို ခြင်း များ ကို ပယ် ရှား လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ မွတ် သိပ် သူ့ အား၊ သင့် အ သက် မွေး စာ ကို ပေး ကမ်း ၍ သူ ဆင်း ရဲ အား၊ ရောင့် ရဲ စေ လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ မှောင် ကျ ရာ တွင် သင့် အ လင်း သည် အာ ရုဏ် တက် လျက်၊ သင့် အ မိုက် တိုက် လည်း မွန်း တည့် သ ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို အ စဉ် လမ်း ပြ ခြင်း၊ ရေ ခေါင် သော ကာ လ၊ အာ ရုံ ပြေ ခြင်း၊ အ ရိုး သန် မာ စေ ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ ရေ သွင်း သော ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မ ကုန် မ ခန်း နိုင် သော စမ်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း သင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည်၊ ရှေး ကာ လ လူ အ စဉ် အ ဆက် မြို့ ဆိုး ကုန်း အ မြစ် အ ခြေ ပေါ် တွင်၊ ပြု စု တည် ဆောက် သ ဖြင့် မြို့ ရိုး ပေါက် ဖာ သူ နေ ထိုင် ရာ လမ်း များ ပြု ပြင် သူ ဟု သ မုတ် ခြင်း ကို၊ သင် ခံ ရ လိမ့် မည်။ သင် သည် ငါ သီး သန့် ထား သော ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို မ ဆောင် ရွက် ဘဲ၊ ခြေ လှမ်း ဖယ် လျက်၊ ဥပုသ် နေ့ ကို မွေ့ လျော် ရာ အ ကြောင်း ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သီး သန့် ထား သော နေ့ ကို လေး မြတ် ဖွယ် အ ကြောင်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဝန် ခံ သည် နှင့် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ၊ အ ပြော အ ဆို၊ အ မှု အ ရေး များ ကို မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ၊ ရို သေ လေး မြတ် လျှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၌ မွေ့ လျော် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း နှုတ် မြွက် သော ဗျာ ဒိတ် နှင့် အ ညီ၊ နေ ပြည် ရှိ မြင့် မြတ် ရာ အ ရပ် များ၌ စီး နင်း ခွင့်၊ သင့် အ ဘ ယာ ကုပ် ၏ ပိုင် ရာ ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ပေး လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ကယ် နိုင် အောင် လက် ရုံး တော် တို သည် မ ဟုတ်။ မ ကြား နိုင် အောင် နား တော် ထိုင်း သည် မ ဟုတ် ချေ။ ကြား တော် မ မူ စေ သော အ ကြောင်း ကား၊ သင် တို့ ဒု စ ရိုက် များ သည်၊ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ကြား တွင် ခွဲ ခြား လျက်၊ ပြစ် မှု များ လည်း၊ မျက် နှာ တော် ကို လွှဲ ကွယ် စေ သော အ ကြောင်း တည်း။ လက် များ သည် သွေး သွန်း မှု နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ လက် ချောင်း များ လည်း ဒု စ ရိုက် နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ စွန်း ကွက် လျက်၊ နှုတ် ခမ်း ဖြင့် မု သာ သုံး ခြင်း၊ လျှာ ဖြင့် လိမ် လည် ခြင်း များ ကို ပြု တတ် ကြ ၏။ အ လ ဟဿ၌ စိတ် ချ လျက် မု သာ သုံး သည့် ပြင်၊ မ ကောင်း သော အ ကြံ ကို သ န္ဓေ ကို ယူ လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို ဖွား မြင် တတ် သည့် အ လျောက်၊ တ ရား အ တိုင်း မည် သူ မျှ မ စွဲ မ ဆို၊ သ စ္စာ အ တိုင်း မ လဲ မ လျှောက် ချေ။ သူ တို့ သည် မြွေ ဟောက် ဥ များ မှ သား ဖောက် ခြင်း၊ ပင့် ကူ အိမ် များ ကို ရက် ခြင်း၊ ပြု ကြ သည် နှင့် ၎င်း ဥ များ ကို စား မိ သူ သည် သေ ရ လျက် ခြေ နင်း မိ လျှင် မြွေ ဆိုး ပေါက် တတ်၏။ ၎င်း ပင့် ကူ အိမ် များ သည် အ ထည် မ ဖြစ်၊ လက် မှု များ ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ ခွင့် မ ရ။ ထို အ မှု များ သည် မ တ ရား သော အ မှု ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း အ မှု ကို လက် သုံး ပြု တတ်၏။ သူ တို့ ခြေ များ သည် အ ဆိုး သို့ ပြေး လိုက်၍ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ အ သွေး ကို သွန်း ရန် လျင် မြန်၏။ သူ တို့၏ အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ မ တ ရား သော အ ကြံ အ စည် ဖြစ် လျက်၊ လိုက် သော လမ်း တွင် ဆိတ် ညံ ပျက် စီး ရာ ကို ထား ခဲ့ လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ချမ်း သာ ရာ လမ်း ကို မ သိ ကြ။ သွား လေ ရာ ရာ၌ တ ရား မ ကပ်။ ကွေ့ ကောက် သော ဖြတ် လမ်း များ ကို ပြု လုပ် ကြ သည် ဖြစ်၍ လိုက် မိ သော သူ တိုင်း ချမ်း သာ နှင့် အ ကျွမ်း မ ဝင်။ သို့ နှင့် အ ညီ တ ရား စောင့် ခြင်း သည် ငါ တို့ နှင့် ကင်း ဝေး လျက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း လည်း ထက် ကြပ် မ ပါ၊ အ လင်း ကို စောင့် မြော် ကြ ရာ မှောင် ကျ၏။ ထွန်း တောက် ခြင်း ကို စောင့် မြော် ကြ ရာ၊ အ မိုက် တိုက် တွင် သွား လာ ရ ကြ လေ စွ။ စ က္ခု မဲ့ လျက် မျက် မ မြင် တို့ ကဲ့ သို့ နံ ရံ ကို စမ်း စမ်း သွား ရ ကြ ၏။ ဆည်း ဆာ အ ချိန် ကဲ့ သို့ မွန်း တည့် အ ချိန် ၌ တိုက် လဲ သ ဖြင့်၊ သန် စွမ်း လျက် ပင်၊ အ လောင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လေ စွ။ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် ဝက် ဝံ ကဲ့ သို့ မြည် လျက်၊ ချိုး ကဲ့ သို့ ညည်း တွား စွာ ကူ ရ ကြ၏။ စောင့် မြော် ကြ သော တ ရား အောင် မြင် ခြင်း နှင့် ကယ် တင် ခြင်း များ သည်၊ ကင်း ဝေး ပ ပျောက် လေ စွ တ ကား။ သ စ္စာ သည် ရုံး ပြင် တွင် ပြို လဲ လျက်၊ ဖြောင့် မှန် ခြင်း လည်း မ ဝင် နိုင် သည် ဖြစ်၍၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း သည် ဆုတ် သွား ရ သည့် ပြင်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း လည်း ဝေး စွာ တည် နေ ရ၏။ မု ချ အား ဖြင့် သ စ္စာ ပြတ် စဲ၍၊ ဒု စ ရိုက် ကြဉ် သူ သည် အ လု အ ယက် ခံ ရ လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထောက် ရှု သော်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း မ ရှိ သည့် အ တွက် သာ ယာ တော် မ မူ၊ ဖျန် ဖြေ သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ကြောင်း ကို ရှု မြင်၍ အံ့ ဩ တော် မူ ရာ၊ လက် ရုံး တော် သည် ကယ် တင် ခြင်း အ မှု ကို စီ ရင် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း လည်း ကိုယ် တော် ကို ထောက် မ လေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် သံ ချပ် သ ဖွယ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ဆင် ယင် လျက်၊ ကယ် တင် ခြင်း မောက် ရူ ကို ဆောင် လျက်၊ မျဉ်း ရှည် သ ဖွယ် လက် စား ချေ ခြင်း ကို ဝတ် လျက်၊ မျဉ်း တို သ ဖွယ် စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း ကို ရုံ တော် မူ၏။ ရန် ဘက် တို့ အား အ မျက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ရန် သူ တို့ အား လက် စား ချေ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ချင်း တို့ စ ရိုက် အ လိုက် ဆပ် ပေး တော် မူ လျက်၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့ အား ဆပ် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ နေ ဝင် ရာ အ ရပ် သား တို့ နှင့် နေ ထွက် ရာ အ ရပ် သား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော်၊ ဘုန်း တော် ကို ခန့် ညား ကြ လိမ့် မည်။ ထို ဘုန်း တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား လေ တော် မှုတ် တိုက် သ ဖြင့်၊ တစ် ဟုန် တည်း စီး စင်း သော မြစ် ရေ ကဲ့ သို့ ဝင် ရောက် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ရွေး နုတ် သော အ ရှင် သည် ဇိ အုန် မြို့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အ နက်၊ လွန် ကျူး ခြင်း မှ လွှဲ သူ တို့ ထံ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကြွ လာ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို သူ တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဟူ မူ ကား၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ကိန်း ဝပ် သော ငါ ၏ ဝိညာဉ် တော်၊ သင့် နှုတ် တွင် ငါ ထည့် သွင်း သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ သင် နှင့် တ ကွ သား မြေး မြစ် တို့၏ နှုတ် တွင်း မှ၊ ယ ခု က စ ၍ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မ ပယ် မရှား ရ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး ၍ မိန့် တော် မူ သ တည်း။ သင့် အ လင်း သည် ဝင် ရောက်၍ သင့် အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ထွန်း လင်း ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ထ ၍ ထွန်း တောက် လော့။ မှောင် မိုက် သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ မိုက် တိုက် လည်း လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖုံး အုပ် သော် လည်း၊ သင့် အ ပေါ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထွန်း လင်း ၍ ဘုန်း တော် ထင် ရှား သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် သင့် အ လင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် တို့ လည်း သင့် ပြောင် လက် ထွန်း တောက် ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ လာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ စု ရုံး ဝင် ရောက် သ မျှ ကို ပတ် လည် မော် ကြည့် လော့။ သင့် သ တို့ သား များ သည် အ ဝေး က ရောက်၍ သ တို့ သ မီး များ လည်း ခါး တစ် ချီ လျက် လာ ကြ ပြီ တ ကား။ သ မု ဒ္ဒ ရာ၌ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ သည် သင့် ထံ လှည့် ဝင်၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့၏ စည်း စိမ် လည်း ရောက် လာ သည် ကို၊ သင် မြင် ရ သည့် အ လျောက်၊ ကြည် ကြည် ရွှင် ရွှင် ရှိ လျက်၊ နှ လုံး တုန် လှုပ် ဝမ်း မြောက် လိမ့် မည်။ မိ ဒျန်၊ ဧ ဖာ လူ မျိုး တို့၏ ကု လား အုပ် ကြီး ငယ် အ စု စု တို့ နှင့် ရှေ ဘ ပြည် မှ ဝင် လာ သ မျှ တို့ သည်၊ သင့် နေ ပြည် ပြည့် နှက် သည့် တိုင် အောင်၊ ရွှေ နှင့် လော ဗန် ကို တင် ဆောင် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချီး မွမ်း ဖွယ် သော အ မှု တော် များ ကို၊ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြော် ငြာ ကြ လိမ့် မည်။ ကေ ဒါ ပြည် ရှိ သိုး ဆိတ် အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် ထံ စု ရ လျက်၊ နာ ဗ ယုတ် ပြည် ရှိ သိုး ထီး တို့ လည်း သင် ဝတ် ပြု ရန် အ ဖြစ် ဖြင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ထက် လက် ခံ ဖွယ် ရောက် လာ သည့် ပြင်၊ ငါ့ ကျက် သ ရေ ဗိ မာန် တော် ကို ဂုဏ် ရောက် စေ လိမ့် မည်။ မိုး တိမ် သ ဖွယ် လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ့် သိုက် မြုံ ပေါက် သို့ ချိုး အုပ် သ ဖွယ် လည်း‌ ကောင်း၊ ပျံ ဝင် သော ဤ သူ တို့ ကား မည် သူ နည်း။ အ ကယ် စင် စစ်၊ တာ ရှူ သင်္ဘော များ အ ဦး လွှင့် လျက်၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့ သည်၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာမ တော် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ကို ဂုဏ် ရောက် စေ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် သ တို့ သား သ မီး တို့ ကို ရွှေ ငွေ များ ပါ၊ အ ဝေး က ဆောင် ခဲ့ ရန်၊ ငါ့ ကို တောင့် တ လျက် နေ ကြ ၏။ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ သည် သင့် မြို့ ရိုး ကို ပြု ပြင် လျက်၊ ၎င်း ဘု ရင် တို့ လည်း သင့် ထံ ခ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် အ မျက် ထား ၍ ဒဏ် ခတ် ခဲ့ သော် လည်း၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး အား ဖြင့် က ရု ဏာ သက် လေ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့၏ စည်း စိမ် နှင့် တ ကွ၊ ခြံ ရံ ရ သော ဘု ရင် တို့ ကို၊ သင့် ထံ သို့ ဆောင် သွင်း စေ ရန်၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ မြို့ တံ ခါး ပိတ် ခြင်း မ ရှိ၊ ပွင့် လျက် နေ လိမ့် မည်။ သင့် လက် အောက် မ ဝင် သော လူ မျိုး၊ တိုင်း နိုင် ငံ သည်၊ ပျက် စီး ရ လိမ့် မည်။ ထို သို့ သော လူ မျိုး တို့ သည် ပယ် ရှား ရာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ လေ ဗ နုန် တော ကျက် သ ရေ ပင် မှ စ၍၊ ထင်း ရူး ပင်၊ ကျောက် ပန်း ငယ်၊ ကျောက် ပန်း ကြီး ပင် များ သည်၊ ငါ ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို တင့် တယ် စေ ခြင်း ငှာ၊ သင့် ထံ ရောက် လာ သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ခြေ တော် ချ ရာ ဂုဏ် ရှိ စေ လိမ့် မည်။ သင့် ကို ညှဉ်း ပန်း ခဲ့ သူ တို့ သား များ သည် တိုး ဝင် ဦး ညွှတ်၍၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ သင့် ခြေ ဖ ဝါး အောက် ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မြို့ တော်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၏ ဇိ အုန် တောင် တော် ဟု သ မုတ် ကြ လိမ့် မည်။ သင့် ကို မည် သူ မျှ မ ဖြတ် မ သွား လို သည့် တိုင် အောင်၊ ခံ ခဲ့ သော စွန့် ပစ် ရွံ ရှာ ခြင်း အ စား၊ ထာ ဝ ရ ဂုဏ် တော် တည် ရာ၊ လူ အ စဉ် အ ဆက် ရွှင် လန်း ရာ၊ ငါ ဖြစ် စေ လိမ့် မည်။ သင် သည် လူ မျိုး ခြား တို့၏ နို့ သက် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် တို့၏ ရင် နို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သောက် စို့ ခွင့် ရ သည့် ပြင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ကယ် တင် ရွေး နုတ် သော အ ရှင်၊ ယာ ကုပ်၏ တန် ခိုး ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ကို၊ သိ မှတ် လိမ့် မည်။ ကြေး အ စား ရွှေ၊ သံ အ စား ငွေ၊ သစ် သား အ စား ကြေး၊ ကျောက် အ စား သံ ကို၊ ငါ ဆောင် သွင်း လျက်၊ သင့် အ အုပ် အ ချုပ် များ အ ဖြစ် ချမ်း သာ ခြင်း၊ အ ကြပ် အ ဆော် များ အ ဖြစ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ခန့် ထား လိမ့် မည်။ သင့် ပြည် တွင် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း၊ သင့် နယ် နိ မိတ် အ တွင်း လု ယက် ဖျက် ဆီး ခြင်း သ တင်း ကို၊ ကြား တော့ မည် မ ဟုတ်၊ သင့် မြို့ ရိုး ကို ကယ် တင် ခြင်း ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ တံ ခါး များ ကို ချီး မွမ်း ခြင်း ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ သ မုတ် ရ လိမ့် မည်။ နေ့ အ ချိန်၌ သူ ရိ ယ သည် သင့် အ လင်း၊ စ န္ဒ လည်း ထွန်း တောက် သော အ လင်း ဖြစ် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အ ဖို့ နိ ယ မ အ လင်း၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် ဘုန်း အ သ ရေ ဖြစ် တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် ၌ နေ ဝင် ခြင်း၊ လ ကွယ် ခြင်း ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အ ဖို့ နိ ယ မ အ လင်း ဖြစ် လျက်၊ သင့် မြည် တမ်း ရာ နေ့ ရက် ကာ လ ကုန် လွန် လိမ့် မည်။ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဖြောင့် မတ် စွာ နေ သ ဖြင့်၊ ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ ရန် ငါ စိုက် ပျိုး သော ပျိုး ပင်၊ ငါ၏ လက် မှု အ ဖြစ်၊ နေ ပြည် ကို ထာ ဝ ရ ပိုင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ နည်း ငယ် သည် အ ထောင် အ သောင်း၊ အ သိမ် အ ဖျင်း လည်း တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး အ ဖြစ် ရောက် လိမ့် မည်။ အ ချိန် စေ့ လျှင် စေ့ ချင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ စီ ရင် လိမ့် သ တည်း။ ရှေး ကာ လ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ဟောင်း များ ကို ပြု ပြင် တည် ကျင်း ခွင့်၊ လူ အ စဉ် အ ဆက် ဆိတ် ညံ ရာ မြို့ ဆိုး ကုန်း များ ကို ပြု စု ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ခ စား ရ သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည် သင် တို့ သိုး ဆိတ် များ ကို ထိန်း ကျောင်း၍၊ နိုင် ငံ ခြား သား တို့ လည်း သင် တို့ လယ် လုပ် သား၊ ခြံ လုပ် သား ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရော ဟိတ်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ အ မှု တော် ဆောင် ဟု ခေါ် ဝေါ် ခံ ရ၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ စည်း စိမ် ကို ခံ စား လျက်၊ ၎င်း တို့ အ သ ရေ ကြောင့် ဂုဏ် တက် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ရှက် ကွဲ ခြင်း၊ ကျိုး ယုတ် ခြင်း အ စား၊ ခံ စား ရ မည့် ပိုင် စု နှစ် ဆ ကြောင့် ကျူး ဧ ကြ လိမ့် မည်။ နေ ပြည် တွင် နှစ် ဆ ကို ပိုင် ရ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဓ မ္မ လု ယက် ခြင်း ကို ရွံ့ ရှာ၍၊ တ ရား စောင့် ခြင်း ကို နှစ် သက် သည့် အ တိုင်း၊ သ စ္စာ အ လျောက် ဆပ် ပေး လျက်၊ ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ မျိုး အ နွယ် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ သည် လူ မျိုး ခြား ပြည် ထောင် သား တို့ တွင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သော အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ကြ သည် ဟု၊ တွေ့ သူ တိုင်း ဝန် ခံ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် အား ရ ဝမ်း မြောက် ၍၊ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် စိတ် ရွှင် လန်း လိမ့် မည်။ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား သည် ဦး ဗောင်း ဆင် သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး သည် အ ဝတ် တန် ဆာ ဆင် ယင် သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ကယ် တင် ခြင်း အ ဝတ် တန် ဆာ နှင့် ငါ့ ကို ဆင် ယင် လျက်၊ အောင် မြင် ခြင်း ဝတ် လုံ နှင့် ခြုံ တော် မူ ပြီ။ မြေ ကြီး သည် အ ညှောက် ပေါ် စေ သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ခြံ လည်း ကြဲ ရာ မျိုး ကို ပေါက် စေ သ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခပ် သိမ်း သော လူ မျိုး တို့ မျက် မှောက် တွင်၊ အောင် မြင် ခြင်း နှင့် ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ပေါက် စေ တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ဇိ အုန် ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ၏ ကယ် တင် ခြင်း သည်၊ ထွန်း တောက် သော မီး တိုင် သ ဖွယ်၊ အောင် မြင် ခြင်း လည်း ရောင် ခြည် သ ဖွယ် မ လွတ် မ ချင်း၊ ထို မြို့ အ တွက် ငါ ဆိတ် ဆိတ် နေ မည် မ ဟုတ်။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် သင့် အောင် မြင် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် တ ကာ တို့ လည်း သင့် အ သ ရေ ကို လည်း ကောင်း မြင် ရ ၍၊ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် တော် မူ အံ့ သော ဘွဲ့ သစ် ကို အ ခေါ် ခံ ရ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် တွင် ဘုန်း သ ရ ဖူ၊ သင် ၏ ဘု ရား သ ခင့် လက် ဝါး တော် ဝယ် မင်း ဆောင်း မ ကိုဋ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင့် ကို စွန့် ခွာ သူ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ နေ ပြည် ကို ဆိတ် ညံ ပြည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ခေါ် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို နှစ် သက် တော် မူ ၍၊ နေ ပြည် ကို လည်း စု လျား ပတ် မည့် အ လျောက်၊ သင် သည် ငါ နှစ် သက် သူ၊ နေ ပြည် လည်း စု လျား ပတ် သော ပြည် ဟူ သော အ မည် များ ကို ရ လိမ့် မည်။ လူ ပျို သည် အ ပျို က ညာ နှင့် လက် ထပ် သ ကဲ့ သို့ တည် ဆောက် သော အ ရှင် လည်း၊ သင့် ကို စု လျား ပတ်၍ လက် ထပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား သည် မင်္ဂလာ ဆောင် သ တို့ သ မီး ကြောင့် အား ရ သ ကဲ့ သို့၊ သင်၏ ဘုရား သ ခင် သည် သင့် ကြောင့် အား ရ တော် မူ လိမ့် မည်။ တန် ခိုး ကြီး သော ညာ လက် ရုံး တော် ကို တိုင် တည် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် လုပ် ဆောင် ၍ ရ သော စ ပါး ဆန် နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို၊ နိုင်ငံ ခြား သား ဖြစ် သော သင့် ရန် သူ တို့ အား၊ သုံး ဆောင် ခွင့် အပ် ပေး တော့ မည် မ ဟုတ်။ ရိတ် သိမ်း သော သူ တို့ ပင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း လျက် စား ခွင့်၊ ဆွတ် ခူး သူ တို့ လည်း၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ တံ တိုင်း များ အ တွင်း သုံး သောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု သ စ္စာ ထား တော် မူ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး များ မှ ထွက် ကြ လော့။ ထွက် ကြ လော့။ လူ မျိုး တော် တို့ သွား ရာ လမ်း မ ကို ဖို့၍ ပြင် ဆင် ကြ လော့။ ဖို့ ကြ လော့။ ကျောက် လုံး များ ကို ဖယ် ရှင်း ကြ လော့။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား အ လံ ထူ ပြ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင်၊ သ တင်း ကြော် ငြာ တော် မူ ပြီ။ ဇိ အုန် သ တို့ သ မီး တို့ အား၊ သင် ၏ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ကြွ ရောက် ပြီ။ အ ပါး တော် တွင် ဆု လပ် တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် အ ကျိုး ဆက် တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဆောင် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို ကြ လော့။ သူ တို့ သည် သန့် ရှင်း သော လူ မျိုး တော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး နုတ် တော် မူ သော သူ ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ သင် လည်း စွန့် ခွာ ခြင်း မ ခံ သော မြို့၊ ရှာ ဖွေ ဖွယ် ကောင်း သော မြို့ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ သ မုတ် ခံ ရ လိမ့် သ တည်း။ ကြက် သွေး ရောင် ဝတ် လုံ ကို ရုံ လျက်၊ ဧ ဒုံ ပြည် ဗော ဇ ရ မြို့ မှ ကြွ လာ သူ၊ ကျက် သ ရေ အ ဝတ် ကို ဆင် လျက်၊ ခွန် အား ဗ လ နှင့် ပြည့် စုံ စွာ ချီ လာ သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ သ စ္စာ အ တိုင်း မိန့် မြွက်၍၊ ကယ် တင် ရန် တန် ခိုး ကြီး သော ငါ ပေ တည်း။ ဝတ် လဲ တော် သည် နီ လျက်၊ ဝတ် လုံ တော် လည်း စ ပျစ် ရည် ကျင်း၌ ဖိ နင်း သူ၏ အ ရောင် နှင့် တူ သည် ကား အ သို့ နည်း။ လူ မျိုး များ အ နက် တစ် ယောက် မျှ မ ပါ ဘဲ၊ ငါ တစ် ပါး တည်း စ ပျစ် ရည် ကျင်း သ ဖွယ် ဖိ နင်း ရ သ ဖြင့်၊ အ မျက် ကြောင့် ဖိ လျက် ဒေါ သ ကြောင့် နင်း လျက်၊ ငါ့ ဝတ် လုံ သည် ချင်း တို့ သွေး ရည် လူး ခြင်း၊ အ ဝတ် ရှိ သ မျှ သည် စွန်း ခြင်း ခံ ခဲ့ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော် လက် စား ချေ ရာ ရက် ကာ လ သည် ငါ စိတ် တွင် ရှိ ၏။ ငါ ရွေး နုတ် ရာ နှစ် ကာ လ လည်း တိုင် ရောက် ပြီ။ ကူ ညီ သူ၊ ထောက် မ သူ မ ရှိ ကြောင်း ကို ငါ ရှု ကြည့် ၍ အံ့ ဩ ရာ၊ ကိုယ် လက် ရုံး ပင် ကယ် တင် ခြင်း အ မှု ကို စီ ရင် လျက်၊ ကိုယ့် ဒေါသ ပင် ထောက် မ လေ ပြီ။ ငါ သည် လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် တိုက်၍ ကျော် နင်း လေ ပြီ။ ဒေါ သ ကြောင့် ချိုး ဖဲ့ လျက်၊ ချင်း တို့ သွေး ရည် ကို မြေ ပေါ် တွင် သွန်း လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး မှ စ၍၊ ချီ မွမ်း ဖွယ် ကောင်း သော အ မှု တော် များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ က ရု ဏာ နှင့် ကျေး ဇူး တော် မြောက် မြား သည့် အ လျောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြု စု သော ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘုရား ပြု စု တော် မူ သ မျှ နှင့် လျော် စွာ၊ ငါ ချီး မွမ်း ပေ အံ့။ ကိုယ် တော် က၊ ဤ သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး တော်၊ သ စ္စာ မ ပျက် သော သား များ မှန် ကြ သည် ဟု အောက် မေ့ သည် နှင့်၊ သူ တို့ ၏ ကယ် တင် ရှင် ဖြစ် တော် မူ ၏။ သူ တို့ ခံ ရ သ မျှ ဒု က္ခ ကို၊ ကိုယ် တော် တိုင် ခံ ရာ ရောက် တော် မူ၍၊ မျက် နှာ တော် တ မန် သည် သူ တို့ ကို ကယ် တင်၏။ မေ တ္တာ ကရု ဏာ တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ရွေး နုတ် သည့် ပြင်၊ ရှေး ကာ လ ပတ် လုံး၊ ချီ ပိုက် ဆောင် ယူ တော် မူ လျက် ပင်၊ သူ တို့ ပုန် ကန်၍၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို နစ် နာ စေ ကြ သော ကြောင့်၊ ရန် သူ တော် အ ဖြစ် သို့ လဲ ပြောင်း၍ စစ် တိုက် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ လူ မျိုး တော် သည် မော ရှေ လက် ထက် ရှေး ကာ လ ကို သ တိ ရ လျက်၊ သိုး အုပ် တော် အ ထိန်း အ ကျောင်း နှင့် တ ကွ၊ ပင် လယ် တွင်း မှ တက် လာ စေ သော အ ရှင် ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ထို သူ တို့ ၌ သန့် ရှင်း သော ဝိညာဉ် တော် ကို သွန်း တော် မူ ထ သော၊ မော ရှေ ၏ လက် ယာ ဘက်၌ ဘုန်း ကြီး သော လက် ရုံး တော် ကို ထက် ကြပ် ရှိ စေ တော် မူ ထ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘွဲ့ နာ မ ကို ရ လို၍ ထို သူ တို့ ရှေ့၊ ရေ ချင်း ကွဲ ပြတ် စေ တော် မူ ထ သော။ လွင် ပြင်၌ စိုင်း သော မြင်း သ ဖွယ်၊ ခ လုတ် မ တိုက် စေ ဘဲ၊ နက် ရှိုင်း ရာ တွင် ဆောင် ယူ တော် မူ သော အ ရှင် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ စား ကျက် တွင်း သို့ ဆင်း ရောက် သော နွား အုပ် သ ဖွယ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဝိ ညာဉ် တော် သည် ထို သူ တို့ ကို နား နေ ခွင့် ရ စေ တော် မူ ၏။ ဘုန်း ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ရ လို၍ လူ မျိုး တော် ကို၊ ထို သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လေ ပြီ။ သန့် ရှင်း သော ကြက် သ ရေ စံ ရာ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် မှ စီး ကြည့် ရှု မြင် တော် မူ ပါ။ စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း နှင့် တန် ခိုး တော် ပြ ခြင်း ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား သ နား သော စိတ် နှင့် က ရု ဏာ အ ဟုန် ကို ချုပ် တည်း တော် မူ လေ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖ ဖြစ် တော် မူ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အာ ဗြ ဟံ မ သိ မ ကျွမ်း၊ ဣ သ ရေ လ မ သိ မ မှတ် သော် လည်း၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖ မှန် တော် မူ ပါ ၏။ နာ မ တော် ကား၊ ရှေး မ ဆွ က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရွေး နုတ် သော အ ရှင် ပေ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို၊ နည်း လမ်း တော် များ မှ သွေ စေ လျက်၊ ကိုယ် တော် အား မ ခန့် ညား စေ ရန်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ခဲယဉ်း စေ တော် မူ ပါ သ နည်း။ ပိုင် တော် မူ ရာ အ နွယ် ဖြစ် သော ကျွန် တော် မျိုး တို့ အ တွက် ပြန် လာ တော် မူ ပါ။ သီး သန့် ထား တော် မူ သော လူ မျိုး တော် ခေ တ္တ မျှ သာ ပိုင် ရ သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို၊ ရန် သူ တို့ ကျော် နင်း ကြ လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် မ အုပ် စိုး ဘူး သော သူ၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် မ ခံ ဘူး သော သူ တို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ မ စောင့် မ မြော် ကြ သော ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ များ ကို စီ ရင် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် ဆင်း သက် စဉ်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် တောင် များ လှုပ် ရှား ပါ ၏။ ကိုယ် တော် ကို စောင့် စား သူ တို့ အား၊ ကိုယ် တော် မှ တစ် ပါး၊ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ သော ဘု ရား ကို၊ ရှေး ကာ လ က ပင် မည် သူ မျှ မ ကြား မ သိ ဘူး ပါ။ နား ဖြင့် မ ကြား၊ မျက် စိ ဖြင့် လည်း မ မြင် ဘူး ပါ။ နည်း လမ်း တော် များ ၌ ကိုယ် တော် ကို သ တိ ရ လျက်၊ ဖြောင့် မတ် သော အ ကျင့် ကို ရွှင် လန်း စွာ ပြု ကျင့် သူ တို့ အား စိတ် နှင့် တွေ့ တော် မူ ၏။ အ မျက် ထား တော် မူ သော် အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ပြု မြဲ ပြု သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ပါ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ သ မျှ သည် မ သန့် ရာ သို့ ရောက် လျက်၊ ခပ် သိမ်း သော ကောင်း မှု များ လည်း ညစ် ပေ သော အ ဝတ် နှင့် တူ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ သ မျှ သည် သစ် ရွက် ကဲ့ သို့ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ ကိုယ့် ပြစ် မှု များ ပင်၊ လေ ကဲ့ သို့ တိုက် သွား တတ် ၏။ မျက် နှာ တော် လွှဲ လျက် ဒု စ ရိုက် တန် ခိုး လက် အောက် သို့၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အပ် လိုက် တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍၊ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု သူ၊ ကိုယ် တော်၌ မှီ ဝဲ ရန် စိတ် ကို ဆော် သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ သို့ ရာ တွင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖ ဖြစ် တော် မူ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် မြေ စေး၊ ကိုယ် တော် ကား အိုး ထိန်း ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ သ မျှ၊ လက် မှု တော် ဖြစ် ကြ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ပြင်း စွာ အ မျက် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဒု စ ရိုက် ကို လည်း အ စဉ် မှတ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ သ မျှ၊ လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို ထောက် ရှု တော် မူ ပါ။ ဇိ အုန် မြို့ မှ စ၍ သန့် ရှင်း သော မြို့ များ သည် တော ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ လည်း ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ ထော မ နာ ပြု ရာ သန့် ရှင်း တင့် တယ် သော၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဗိ မာန် သည်၊ မီး ကျွမ်း လောင် သည့် ပြင်၊ နှစ် သက် ဖွယ် အ ရပ် ရှိ သ မျှ လည်း၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ရှာ လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သည်း ခံ တော် မူ ဦး မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ပြင်း အ ထန် ညှဉ်း ဆဲ လျက်၊ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ တော် မူ ဦး မည် လော။ ငါ့ ကို မ မေး မြန်း သူ တို့ အား ရှာ ဖွေ ခွင့် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ လိုက် မ ရှာ သူ တို့ အား တွေ့ ကြုံ ခွင့် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ပေး သည့် ပြင်၊ ငါ့ နာ မ ကို ပ ဌ နာ မ ပြု သော လူ မျိုး အား လည်း၊ ဖူး ကြ လော့၊ ဖူး ကြ လော့ ဟု ငါ အ မိန့် ရှိ ခဲ့ လေ ပြီ။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ စ ပျစ် သီး ပြွတ်၌ စ ပျစ် ရည် တွေ့ လျှင် မ ဖျက် နှင့်။ မင်္ဂ လာ အရင်း ခံ ပါ ရှိ သည် ဟု၊ ဆို ရိုး ရှိ သည့် နည်း တူ၊ ငါ လည်း ကျွန် များ ကို ထောက် ၍၊ ရှိ သ မျှ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး အ တွင်း မှ အ နွယ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယု ဒ အ မျိုး အ တွင်း မှ ငါ့ တောင် တန်း တော် ပိုင် သူ့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ထုတ် ဖော် သည့် အ လျောက်၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ တို့ သည် ပိုင် ရ ခွင့်၊ ငါ့ ကျွန် တို့ လည်း နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ရှာ ရုန် လွင် ပြင် သည် သိုး အုပ် ကျက် စား ရာ အ ရပ်၊ အာ ခေါ် ချိုင့် လည်း နွား အုပ် ဝပ် နေ ရာ အ ရပ်၊ ငါ့ ကို ရှာ ဖွေ သော လူ မျိုး တော် အ ဖို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပယ် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ကို သ တိ လစ် လျက်၊ ကံ ခေါ် ဘု ရား ရှေ့ စား ပွဲ ခင်း ကျင်း ခြင်း၊ ကြ မ္မာ ခေါ် ဘု ရား ရှေ့ ရော စပ် သော သေ ရည် ဆက် သွန်း ခြင်း ပြု တတ် သော သင် တို့ ကို ကား၊ ငါ ခေါ် သော အ ခါ မ ထူး၊ မိန့် ဆို သော အ ခါ နား မ ထောင် ဘဲ လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် မ ကောင်း သော အ ကျင့် ကို ကျင့်၍၊ ငါ မ နှစ် သက် ရာ ကို သင် တို့ ရွေး ချယ် ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ကြ မ္မာ ဓား ဘေး သင့် စေ သ ဖြင့်၊ ကွပ် မျက် ရာ တွင် ရှိ သ မျှ ပြို လဲ ကြ ကုန် လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ငါ့ ကျွန် တို့ သည် စား သောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား မွတ် သိပ် ရေ ငတ် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ့ ကျွန် တို့ သည် ရွှင် လန်း ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား ရှက် ကွဲ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ့ ကျွန် တို့ သည် နှ လုံး ကြည် လျက်၊ ကြွေး ကြော် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား နှ လုံး ပူ ဆာ လျက် အော် ဟစ် ခြင်း၊ စိတ် ပူ ဆွေး လျက် မြည် တမ်း ခြင်း ပြု ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို ကွပ် မျက်၍၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ တို့ ကျိန် ဆဲ ကြ ရာ စ ကား အ ဖြစ်၊ သင် တို့ အ မည် ကျန် ကြွင်း သည် နှင့် ငါ့ ကျွန် တို့ ကို အ ခြား သော အ မည် မှည့် သည့် အ လျောက်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ကိုယ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး လို သော သူ သည်၊ သ စ္စာ စောင့် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည် လျက် ပေး မည့် ပြင် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ကျိန် ဆို လို သော သူ လည်း၊ သ စ္စာ စောင့် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည် လျက် ကျိန် ဆို လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် အ ထက် ဒု က္ခ များ သည် မေ့ လျော့ ရာ၊ ငါ့ မျက် ကွယ် ရာ ဖြစ် သော ကြောင့် တည်း။ ကြည့် လော့။ မိုး မြေ သစ် ကို ငါ ဖန် ဆင်း၍၊ အ ထက် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို နှ လုံး သွင်း လျက် သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဝမ်း မြောက် ဖွယ် အ ကြောင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ရွှင် လန်း ဖွယ် အ ကြောင်း၊ ငါ ဖန် ဆင်း သ ဖြင့်၊ ထို ဖန် ဆင်း သော အ ကြောင်း ကြောင့်၊ အ စဉ် ရွှင် လန်း ဝမ်း မြောက် ကြ လော့။ ငါ လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကြောင့် အား ရ လျက်၊ လူ မျိုး တော် ကြောင့် ရွှင် လန်း လိမ့် မည်။ ထို မြို့ အ တွင်း တွင် ငို ကြွေး သံ၊ အော် ဟစ် သံ များ ကို ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ရက် သား သူ ငယ် သည်လည်း‌ ကောင်း၊ အ သက် တမ်း မ စေ့ သော လူ အို သည်လည်း‌ ကောင်း၊ မ သေ ရ။ အ သက် တစ် ရာ အ ရွယ် သေ သော သူ ကို သူ ငယ် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ အ သက် တစ် ရာ အ ရွယ် လူ ဆိုး သေ သော် ကား၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ သူ ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း မှတ် ကြ လိမ့် မည်။ ထို ခေတ် သား တို့ သည် ကိုယ် ဆောက် သော အိမ်၌ နေ ထိုင် ခွင့်၊ ကိုယ် စိုက် သော ခြံ ထွက် စ ပျစ် သီး ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ တစ် ဦး ဆောက်၍ တစ် ဦး နေ ထိုင် ခြင်း၊ တစ် ဦး စိုက်၍ တစ် ဦး သုံး ဆောင် ခြင်း ကို ပြု ကြ မည် မ ဟုတ်။ လူ မျိုး တော် တို့၏ အ သက် တာ သည်၊ သစ် ပင် သက် နှင့် အ မျှ ရှည်၍၊ ငါ ရွေး ချယ် သူ တို့ သည်၊ ကိုယ့် လက် မှု အ ကျိုး ကို ကြာ မြင့် စွာ ခံ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ သူ တို့ သည် သား မြေး တို့ ပါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ မင်္ဂ လာ ခံ ရ သော သူ တို့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ကြ သော ကြောင့်၊ အ ကျိုး မဲ့ လုပ် ဆောင် ခြင်း၊ ဘေး သင့် ရန် သား ဖွား ခြင်း မ ရှိ ချေ။ သူ တို့ မ ခေါ် မီ ငါ ထူး မည်။ လျှောက် ကြ စဉ် ပင် နား ညောင်း မည်။ ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ နှင့် သိုး သား ငယ် တို့ သည် အ တူ ကျက် စား လျက်၊ ခြင်္သေ့ သည် နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လ တ္တံ့။ မြွေ သည် မြေ မုန့် ကို သာ စား လ တ္တံ့။ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ အ ဆိုး ကို မ ပြု၊ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မိုး ကောင်း ကင် သည် ငါ့ ပ လ္လင်၊ မြေ ကြီး သည် ငါ့ ခြေ တင် ရာ ဖြစ် သည် နှင့်၊ မည် သို့ သော ဗိ မာန် ကို ငါ့ အ ဖို့ တည် ဆောက် ကြ မည် နည်း။ မည် သို့ သော နေ ရာ၌ ငါ ကိန်း ဝပ် ရာ ကို ဖြစ် စေ ကြ မည် နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် အ တိုင်း ဤ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည်၊ ငါ့ လက် ဖြင့် ဖန် ဆင်း သည့် အ လျောက် ဖြစ် ပွား လေ ပြီ။ ငါ ထောက် ထား မည့် သူ ကား ငါ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် တုန် လှုပ်၍၊ စိတ် ကြေ ကွဲ လျက် ဆင်း ရဲ သူ ပင် တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကြောင့် တုန် လှုပ် သော သင် တို့၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် ကြ ဦး လော့။ သင် တို့ ကို မုန်း ထား ၍ ငါ့ နာ မ ကြောင့် နှင် ထုတ် သော ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘုန်း တော် ထင် ရှား လျက်၊ ချင်း တို့ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ကို ငါ တို့ မြင် ရ ကြ ပါ စေ ဟု ကဲ့ ရဲ့ တတ် သော် လည်း၊ အ ရှက် ကွဲ ရ ကြ လ တ္တံ့။ မြို့ တွင် အုတ် အုတ် သဲ သဲ သံ၊ ဗိ မာန် တော် တွင် သည်း စွာ သော အ သံ၊ ရန် သူ တော် တို့ အား လက် စား ချေ ခြင်း ကို ဆပ် ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဟုန်း သံ ပါ တ ကား။ ဇိ အုန် မြို့ သည် ဝေ ဒ နာ မ ခံ မီ မျက် နှာ မြင် ခွင့်၊ ဝေ ဒ နာ မ ခံ စား မီ သား ယောက်ျား ဖွား ခွင့် ရ လေ ပြီ။ ထို သို့ သော အ ရာ ကို မည် သူ ကြား ဖူး သ နည်း။ ထို သို့ သော အ ရာ များ ကို မည် သူ မြင် ဖူး သ နည်း။ တိုင်း နိုင် ငံ လုံး ကို နေ့ ချင်း ဖွား မည် လော။ လူ မျိုး လုံး ကို တစ် ပြိုင် တည်း ဖွား မည် လော။ ဇိ အုန် မြို့ မူ ကား ဝေ ဒ နာ ခံ လျှင် ခံ ချင်း၊ သား များ ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ငါ သည် ဖွား ချိန် ကို စီ ရင် ပြီး မှ၊ မ ဖွား စေ ဘဲ နေ မည် လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မေး တော် ရှိ ၏။ သား ဖွား စေ သော ငါ သည်၊ မ ဖွား နိုင် အောင် ကန့် ကွက် မည် လော ဟု၊ သင် ၏ ဘု ရား သ ခင့် အ မေး တော် ရှိ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ချောင်း သ ဖွယ် ချမ်း သာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပြည့် လျှံ သော မြစ် သ ဖွယ် လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ စည်း စိမ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ငါ စီး သွယ် စေ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သည် နို့ သက် ခံ လျက် ခါး ထစ် ချီ ခြင်း၊ ပေါင် ပေါ် တွင် မွေး မြူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ မိ သည် သား ကို နှစ် သိမ့် စေ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို ငါ နှစ် သိမ့် စေ သ ဖြင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း ၌ ပင် နှစ် သိမ့် ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ တွေ့ မြင် သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ သည် နှ လုံး ကြည် လျက်၊ ပျိုး ပင် ကဲ့ သို့ အ ရိုး သန် မာ လျက်၊ နေ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော် သည်၊ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် တို့ အား ထင် ရှား ၍၊ ရန် သူ တော် တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ပွား လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒေါ သ အ ရှိန် အား ဖြင့် အ မျက် တော် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မီး လျှံ အား ဖြင့် အ ဆုံး အ မ တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စီ ရင် ခြင်း ငှာ၊ လေ ဗွေ သ ဖွယ် စစ် ရ ထား တော် များ ပါ၊ မီး ရှိန် နှင့် တ ကွ ကြွ လာ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မီး နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ဓား တော် နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို တ ရား တွေ့ သ ဖြင့်၊ ကွပ် မျက် တော် မူ သော သူ တို့ ကား များ ပြား ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဝက် ကြွက် မှ စ၍၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် အ သား ကို စား လျက်၊ အ လယ် တွင် ရပ် သူ အ လိုက်၊ မြို့ မ ဝင် မီ ကိုယ် ကို သီး သန့် စင် ကြယ် စေ သော သူ တို့၏ အ ပြု အ ကျင့် အ ကြံ အ စည် များ သည်၊ တစ် ပြိုင် နက် ကုန် ဆုံး ပျက် စီး လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည် ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ ရွေ့ တို့ ကို စု ရုံး ရန် ကြွ လာ သ ဖြင့်၊ သူ တို့ ဝင် ရောက် ၍၊ ဘုန်း တော် ကို ဖူး မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ရှေ့ နိ မိတ် တန် ခိုး ပြ ပြီး နောက်၊ ငါ့ သ တင်း ကို မ ကြား၊ ဘုန်း တော် ကို လည်း မ ဖူး ဘူး သော အ ဝေး ရှိ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် နှင့် တ ကွ၊ တာ ရှု အ မျိုး၊ တု ဗ လ အ မျိုး၊ ဂ ရိတ် အ မျိုး၊ လေး တတ် သော ပု လ နှင့် လု ဒ အ မျိုး တည်း ဟူ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ၊ ဘေး ဒဏ် လွတ် သူ တို့ ကို ငါ စေ လွှတ် သည် နှင့်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား ဘုန်း တော် ကို ကြေ ငြာ ကြ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သန့် စင် သော ဖ လား၌ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ကို ထည့်၍၊ ဗိ မာန် တော် ကို ဆောင် သွင်း သည့် နည်း တူ၊ ထို လူ မျိုး ခြား ခပ် သိမ်း တို့ လည်း၊ သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ရှိ သ မျှ ကို မြင်း၊ လား၊ ကု လား အုပ် မှ စ၍၊ ရ ထား၊ ယဉ် များ ပေါ် တွင် ထိုင် လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ သန့် ရှင်း သော ယေ ရု ရှ လင် တောင် တော် သို့ ဆောင် သွင်း ကြ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ အ နက် လည်း၊ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ဖြစ်၊ ငါ ရွေး ချယ် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ ဖန် ဆင်း လ တ္တံ့ သော မိုး မြေ သစ် သည်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် တည် မြဲ အံ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့၏ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် အ မည် ပါ တည် မြဲ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ အ စဉ် အ တိုင်း၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ရန် လာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ အား လွန် ကျူး သည့် အ တွက်၊ ပိုး မ သေ၊ မီး မ ငြိမ်း၍၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် သော အ လောင်း များ ကို ထို သူ တို့ ထွက် သွား ၍ မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း လက် ထက် က စ၍ ထို မင်း ညီ တော် ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ တစ် ဆယ့် တစ် နှစ် မြောက် ပ ဥ္စ မ လ တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သုံ့ ဖမ်း ခံ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ရောက် ပြန် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း လည်း‌ ကောင်း၊ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော စ ကား ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ငါ သို့ ရောက် လာ သည် မှာ၊ ဝမ်း တွင်း ၌ သင့် ကို မ ပြု ပြင် မီ ငါ သိ ခဲ့ ပြီ။ မ ဖွား မြင် မီ ပင် သင့် ကို ငါ သီး သန့် ထား ခဲ့ ပြီ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ဖို့ ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ငါ ခန့် ထား လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် သူ ဖြစ် ပါ၍ မ ဟော တတ် ပါ ဟု ငါ ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငယ် ရွယ် သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု မ လျှောက် လင့်။ ငါ စေ လွှတ် သ မျှ သို့ သွား ၍၊ မိန့် မှာ သ မျှ ကို ဆင့် ဆို ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင့် ကို ကယ် ရန် ငါ ပါ ရှိ သော ကြောင့် ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ရ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် တော် ဆန့် လျက် ငါ့ နှုတ် ကို တို့ တော် မူ ၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို သင့် နှုတ် တွင် ငါ ထည့် သွင်း လေ ပြီ။ ဆွဲ နုတ် ဖြို လှဲ ပယ် ဖျက် မှောက် လှန် ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ တည် ထောင် စိုက် ပျိုး ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ လူ မျိုး ခြား၊ တိုင်း နိုင် ငံ များ အ ပေါ် တွင်၊ ကြီး ကြပ် သူ အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ယ နေ့ သင့် ကို ငါ ခန့် ထား လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သည် မှာ၊ အို ယေ ရ မိ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် ဗာ တံ ခက် ကို မြင် ပါ သည် ဟု ငါ လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ မြင် တော် သင့် ပြီ၊ အ သို့ ဆို သော် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ တည် ပြု ရန် ငါ စောင့် ထိန်း သော ကြောင့် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ထပ် ရောက် သည် မှာ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ပြန် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်၊ မြောက် မျက် နှာ သို့ ကျော ခိုင်း လျက် ရှိ သော၊ င ရဲ အိုး ကင်း ကို မြင် ရ ပါ သည် ဟု ငါ လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ ပြည် သူ ပြည် သား ခပ် သိမ်း တို့ အ ပေါ် တွင်၊ မြောက် မျက် နှာ မှ ဘေး ဥ ပဒ် သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း မြောက် ပိုင်း နိုင် ငံ များ ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ခေါ် သည့် အ လျောက် ရောက် လာ ကြ ရာ၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး ဝ မှ စ၍၊ မြို့ ရိုး ပတ် လည် တစ် လျှောက် နှင့် ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ တိုင်း အ နီး၌၊ တ ရား ပ လ္လင် များ ကို တည် ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ငါ လည်း၊ ငါ့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ကိုယ့် လက် ဖြစ် ရှေ့ ရှိ ခိုး ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သော ဆိုး သွမ်း မှု အ မျိုး အ မျိုး အ တွက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို ထုတ် ဆင့် လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ခါး စည်း လျက် ထ ပြီး လျှင် ငါ မိန့် မှာ သ မျှ ကို ထို သူ တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ၎င်း တို့ ရှေ့ တုန် လှုပ် ရာ တုန် လှုပ် ကြောင်း ငါ မ ပေး ရ စေ ရန်၊ သူ တို့ အ တွက် တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့။ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး မှ စ၍၊ ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ ပြည် သူ ပြည် သား များ ရှေ့၊ ခံ မြို့၊ သံ တိုင်၊ ကြေး မြို့ ရိုး သ ဖွယ်၊ သင့် ကို ယ နေ့ ငါ ဖြစ် စေ ပြီ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင့် ကို ကယ် ရန် ငါ ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ ထို သူ တို့ တိုက် ခိုက် သော် လည်း၊ သင့် ကို အောင် မြင် ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ခပ် သိမ်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် ငါ့ ထံ မှ ဆုတ် ခွာ လျက် အ န တ္တ ဘာ ဝ၊ အ န တ္တ သို့ လိုက် သွား ခြင်း ကား၊ မည် သည့် မ တ ရား မှု ကို ငါ၌ တွေ့ ကြ ဖူး သ နည်း။ ထို သူ တို့ က၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင် က န္တာ ရ တစ် လျှောက်၊ သဲ တော များ၊ ပပ် ကြား များ နှင့် ပြည့် သော ပြည်၊ သွေ့ ခြောက်၍ သေ ခြင်း အ ရိပ် ကျ သော ပြည်၊ ဖြတ် သန်း သူ၊ နေ ထိုင် သူ ကင်း သော ပြည် တစ် လျှောက်၊ ပို့ ဆောင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မ မေး ခဲ့ ကြ လေ။ ထူး မြတ် သော အ သီး အ နှံ ကို စား ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ခြံ ဥ ယျာဉ် များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည် ထဲ သို့ ငါ သွင်း ဆောင် ပါ လျက်၊ နေ ထိုင် သူ သင် တို့ သည်၊ ပြည် တော် ကို မ သန့် ရာ၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ရွံ ရှာ ရာ ဖြစ် အောင် ပြု ကြ လေ ပြီ။ ပ ရော ဟိတ် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မ မေး မ မြန်း၊ တ ရား ကျွမ်း ကျင် သူ တို့ လည်း ငါ့ ကို မ သိ မ ကျွမ်း၊ အ မင်း မင်း တို့ သည်၊ ငါ့ ကို ပုန် ကန် လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ လည်း၊ ဗာ လ နတ် ကို မှီ ခို ဟော ပြော၍၊ အ သုံး မဲ့ အ ရာ များ နောက် လျှောက် လိုက် ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ အ ပေါ် ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ သား မြေး တို့ အ ပေါ် ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ စွဲ ချက် တင် ဦး မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ၏။ ကု ပ ရု ကျွန်း များ သို့ ကူး သွား၍ မေး ကြည့် ခြင်း၊ ကေ ဒါ လူ မျိုး သို့ လွှတ်၍ စဉ်း စား ခြင်း ပြု လျက်၊ ဤ သို့ သော အ ရာ ဖြစ် မ ဖြစ် သိ မြင် ကြ လော့။ အ တု ဘု ရား များ ကို ပင်၊ လူ တစ် မျိုး မျိုး လဲ လှယ် ဖူး သ လော။ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် မှာ မူ၊ အ သုံး မဲ့ ဘု ရား ကို ဘုန်း တန် ခိုး ဖြစ် ရာ ဖြစ် ကြောင်း အ စား လဲ ယူ ခဲ့ ကြ လေ စွ။ အ ချင်း မိုး ကောင်း ကင်၊ ထို အ မှု ကို ထောက်၍ မိန်း မော ရွံ ရှာ တုန် ခိုက် လျက် နေ လော့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ငါ့ လူ မျိုး တော် သည်၊ စမ်း တွင်း ဖြစ် သော ငါ့ ကို စွန့် ပယ် သည့် အ မှု၊ ရေ မ လုံ သော ကန်၊ ပေါက် ပျက် သော ကန် များ ကို တူး ဖော် သည့် အ မှု၌၊ အ ပြစ် နှစ် မျိုး ကို ပြု ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ကျွန် ဖြစ် သ လော။ သား ပေါက် ဖြစ် သ လော။ အ ဘယ့် ကြောင့် သုံ့ ပန်း ခံ ရ သ နည်း။ ခြင်္သေ့ တို့ သည် ထို လူ မျိုး ကို ဟောက် လျက်၊ ဟိန်း လျက် ရှိ ရာ နေ ပြည် ကို ဖုန်း ဆိုး ဖြစ် စေ ပြီ။ မြို့ ရွာ များ လည်း၊ အိမ် ခြေ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ကျွမ်း လောင် ပြီ။ နော ဖ မြို့ သား၊ တာ ပ နက် မြို့ သား တို့ သည် သင့် ဦး ထိပ် ကို ထိုး ဖောက် ကြ ပြီ။ လမ်း ခ ရီး တွင် ပို့ ဆောင် တော် မူ စဉ် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် သော ကြောင့်၊ ထို သို့ သော အ မှု ရောက် သည် မ ဟုတ် တုံ လော။ နီ လ မြစ် ရေ ကို သောက် လို၍ အိ ဂျစ် ပြည် လမ်း နှင့် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ရေ ကို သောက် လို ၍ အာရှု ရိ ပြည် လမ်း နှင့် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ မည် သို့ ဆိုင် တော့ သ နည်း။ သင် သည် ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု အား ဖြင့် ဆုံး မ ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဖောက် ပြန် မှု အား ဖြင့် ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ခံ ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ငါ့ အား ခန့် ညား ခြင်း ကင်း လျက် နေ သည် မှာ၊ ဆိုး သွမ်း ၍ နစ် နာ ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သည် ကို သိ မှတ် လော့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို လေ ၏။ သင် သည် အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော တောင် ပေါ်၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် များ ၌၊ ပြည် တန် ဆာ လုပ် လျက် ပျပ် ဝပ် လေ့ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ထမ်း သင့် သော ထမ်း ပိုး ကို ချိုး ခြင်း၊ ဖွဲ့ ကြိုး ကို ဖြတ် ခြင်း များ ကို၊ ရှေး ကာ လ ပြု လျက်၊ ငါ အ စေ ခံ မည် မ ဟုတ် ဟု ငြင်း ဆို ခဲ့ လေ ပြီ။ ထူး မြတ် သော စ ပျစ် ပင်၊ စင် စစ် သော မျိုး စေ့ အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ စိုက် ပျိုး လျက်၊ ယုတ် ညံ့သော စ ပျစ် ပင် တစ် မျိုး မည် သို့ ဖြစ် ပြန် ဖူး သ နည်း။ သင် သည် ယမ်း ဆပ် ပြာ ဖြင့် ပွတ်၍ တ ရော် များ စွာ နှင့် လျှော် သော် လည်း၊ ရှေ့ တော်၌ သင်၏ ဒု စ ရိုက် စွန်း လျက် နေ သည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ၏။ ငါ သည် မ သန့် ရာ မ ရောက်၊ ဗာ လ နတ် များ နောက် လိုက် လျှောက် သည် မ ဟုတ် ဟု မည် သို့ ဆို ဝံ သ နည်း။ ချိုင့် တွင် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို သိ မြင် လျက် အ ပြု အ ကျင့် ကို လည်း သိ မှတ် လော့။ သင် သည် လျင် မြန် စွာ လှည့် ပတ် သော ကု လား အုပ် မ တန်း၊ သဲ တော ၌ လေ့ ကျက် လျက်၊ ကိ လေ သာ လေ ကို ရှူ ရှိုက် သော မြည်း ရိုင်း မ ဖြစ် လေ စွ။ မိတ် လိုက် သော အ ချိန် တွင် မည် သူ ကန့် ကွက် နိုင် သ နည်း။ တွေ့ လို သော အ ကောင် ပင် ပန်း စွာ မ ရှာ ရ။ အ ခါ တိုင် လျှင် တွေ့ လွယ် သည် တ ကား။ ဖိ နပ် မ စုတ် အောင်၊ အာ မ ခြောက် အောင်၊ ချုပ် တည်း ရန် မြစ် တား သော် လည်း၊ သင် က၊ ကျွန် မ သည် အ ခြား ဘုရား များ ကို ချစ် ကြိုက်၍ လိုက် ရှာ တော့ အံ့၊ စိတ် မ လည် နိုင် ပြီ ဟု ပြန် ဆို ၏။ ဖမ်း မိ သော ခိုး သူ အ ရှက် ရ သည့် နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း၊ ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ ပ ရော ဖက် များ ပါ၊ သစ် ရုပ် အား၊ ငါ့ အ ဘ၊ ကျောက် ရုပ် အား၊ ငါ့ ကို ဖြစ် ပွား စေ သော အ ရှင် ဟု ဆို ရာ၌ အ ရှက် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် ငါ မှ မျက် နှာ လွှဲ၍ ကျော ခိုင်း ကြ ပြီ မှန် သော် လည်း ဒု က္ခ တွေ့ လျှင် ထ ကြွ ကယ် မ တော် မူ ပါ ဟု တ ကြ လိမ့် မည်။ သင့် လက် ဖြစ် ဘု ရား များ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ဒု က္ခ တွေ့ သော အ ခါ တတ် နိုင် လျှင်၊ ထ ကြွ ကယ် မ ကြ လေ စေ။ အို ယု ဒ ပြည်။ သင့် မြို့ ရွာ များ ပြား သည် နှင့် အ မျှ၊ သင့် ဘု ရား များ ပြား လေ စွ။ ငါ့ ကို ပုန် ကန် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ နှင့် အ ဘယ် ကြောင့် လဲ လျှောက် တော့ သ နည်း ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ သင် တို့ သား သ မီး များ ကို၊ ငါ ဒဏ် ခတ် သော် လည်း အ ကျိုး မ ရှိ၊ သူ တို့ သည် အ ဆုံး အ မ ကို မ နာ မ ယူ ကြ လေ။ ကိုယ့် ဓား သည် ဖြတ် သတ် သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ပ ရော ဖက် များ ကို ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ အို ယ ခု အ ဆက် အ နွယ် တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ ငါ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ဖို့ သဲ က န္တာ ရ သ ဖွယ် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ မှောင် ကျ ရာ ပြည် သ ဖွယ် သော်လည်း‌ ကောင်း၊ ဖြစ် ဖူး သ လော။ ငါ တို့ သည် လွတ် ကြ ပြီ။ ကိုယ့် ထံ ပြန် တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ လူ မျိုး တော် ငြင်း ဆို သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ မိန်း မ ပျို သည် ကိုယ့် အ ဝတ် တန် ဆာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး သည် ကိုယ့် ခါး စည်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သ တိ လစ် မည် လော။ ငါ၏ လူ မျိုး တော် မှာ မူ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော နေ့ ရက် များ အ တွင်း ငါ့ ကို သ တိ မ ရ ကြ လေ။ သင် သည် အ ရွှင် အ မြူး ၌ ထိုး ထွင်း သည့် အ လျောက် မိန်း မ သွမ်း တို့ အား ပင်၊ အ လေ့ အ ကျင့် များ ကို သွန် သင် လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင်၊ ဖောက် ထွင်း မှု ဖြင့် ငါ မ တွေ့၊ သင့် အ ဝတ် မြိတ် ရှိ သ မျှ ၌၊ အ ပြစ် ကင်း သော ဆင်း ရဲ သား အ သွေး ကို ငါ တွေ့ လျက် ပင်၊ သင် က ငါ အ ပြစ် ကင်း ၏။ အ မျက် တော် ငြိမ်း ပြီ ဟု ထင် မှတ် သည် တ ကား။ ငါ မ ပြစ် မှား ဟု သင် ငြင်း ဆို သည့် အ တွက်၊ ငါ ကိုယ် တိုင် တ ရား ဆိုင် လိမ့် မည်။ အ ဘယ့် ကြောင့် လှည့် လည်၍ လမ်း လွှဲ သ နည်း။ အာ ရှု ရိ ပြည် ကြောင့် အ ရှက် ရ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကြောင့် လည်း အ ရှက် ရ လိမ့် မည်။ သင် မှီ ခို ရာ မှီ ခို ကြောင်း များ ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပယ် သည့် အ လျောက်၊ အ ကြံ မ မြောက် သော ကြောင့်၊ ထို ပြည် မှ ပင်၊ ထိပ် ထက် လက် တင်၍ သင် ထွက် သွား ရ လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ငါ ခံ ရ သည် မှာ၊ ယောက်ျား စွန့် ပစ် သော မိန်း မ သည်၊ ထွက် သွား၍ အိမ် ထောင် ပြု ပြန် လျှင်၊ အ ထက် ယောက်ျား ပြန် သိမ်း သင့် သ လော။ နေ ပြည် သည် ယုတ် ညံ့ ညစ် ညူး ရာ ရောက် မည် မ ဟုတ် တုံ လော။ သင် သည် များ စွာ သော သင့် မြတ် သူ တို့ နှင့် ပြည် တန် ဆာ လုပ် လျက် ပင်၊ ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ခွင့် ရ မည် လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ကုန်း ထိပ် များ သို့ မော် ကြည့် လျက်၊ မ သင့် မြတ် ဘူး သော နေ ရာ တစ် ရပ် ကို တွေ့ နိုင် သ လော။ သဲ တော နေ အာ ရပ် ဓား ပြ အ လိုက်၊ သင် သည် လမ်း ခ ရီး၌ ချောင်း ကြည့် လျက် နေ ရာ၊ မှား ယွင်း မှု၊ ဆိုး သွမ်း မှု များ ဖြင့် နေ ပြည် ကို ညစ် ညူး စေ ခဲ့ ပြီ ဖြစ်၍၊ မိုး ဦး၊ မိုး နှောင်း ခေါင် သော် လည်း၊ ပြည် တန် ဆာ၏ န ဖူး သ ဖွယ် ပြောင် တိုက်၍ ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ ချေ။ သင် က အို အ ဘ၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ငယ် ပေါင်း ဖြစ် တော် မူ ပါ ပြီ။ အ မျက် တော် ကို အ မြဲ ထား တော် မူ မည် လော။ အ စဉ် စိတ် ရှိ တော် မူ မည် လော ဟု ယ ခု က ပင် ငါ့ အား ဟစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ ဟစ် သော် လည်း၊ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လျက်၊ ကြံ တိုင်း အောင် ခဲ့ လေ ပြီ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယော ရှိ မင်း လက် ထက်၊ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထပ် မံ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဖောက် ပြန် သူ ဣ သ ရေ လ ပြု ကျင့် ခဲ့ သည် ကို သိ မြင် ပြီ လော။ အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော တောင် ပေါ်၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် များ သို့ သွား ၍ ပြည် တန် ဆာ လုပ် ခဲ့ လေ စွ။ ထို အ မှု ရှိ သ မျှ ကို​ပြု ပြီး သည့် နောက်၊ ငါ့ ထံ ပြန် လာ လိမ့် မည် ဟု ငါ မြော် လင့် သော် လည်း၊ မ ပြန် မ လာ။ သ စ္စာ မဲ့ သူ ညီ မ ယု ဒ လည်း ဖောက် ပြန် သူ ဣ သ ရေ လ မှား ယွင်း ခဲ့ သည့် အ တွက်၊ ငါ စွန့် ပစ်၍ ဖြတ် စာ ပေး သည် ကို သိ မြင် လျက်၊ ထို သ စ္စာ မဲ့ သူ ညီ မ ယု ဒ ပင်၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း ကင်း၍၊ ပြည် တန် ဆာ လုပ် ရန် ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ လော် လည် သော ပြည် တန် ဆာ လုပ် မှု ဖြင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ကျောက် ရုပ် သစ် ရုပ် များ နှင့် မှား ယွင်း မှု ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ နေ ပြည် ကို ညစ် ညူး စေ လျက် ပင်၊ ထို သ စ္စာ မဲ့ သူ ညီ မ ယု ဒ ကား၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် မ ဟုတ်၊ ဟန် ဆောင်၍ သာ ငါ့ ထံ ပြန် လာ ပြီ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆက် လက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဖောက် ပြန် သူ ဣ သ ရေ လ ၏ အ ပြစ် သည် သ စ္စာ မဲ့ သူ ယု ဒ ၏ အ ပြစ် ထက် ပေါ့ သေး ၏။ မြောက် မျက် နှာ သို့ သွား၍ ကြော် ငြာ ရ မည် မှာ၊ အို ဖောက် ပြန် သူ ဣ သ ရေ လ၊ ပြန် လာ လော့ ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ သည် မျက် နှာ မထား၊ က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ သည့် အ လျောက်၊ အ မျက် တော် ကို အ မြဲ ထား မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပုန် ကန် လျက်၊ အ ရပ် ရပ် ရှိ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် တွင်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် အ ဝ ဝ လိုက်လျှောက် ၍၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို မ နာ ခံ ဘဲ နေ သော ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ပြစ် ကို ဝန် ခံ လော့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အို ဖောက် ပြန် သော သား သ မီး တို့၊ ပြန် လာ ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ခင် ပွန်း ဖြစ် လေ ပြီ။ တစ် ရွာ လျှင် တစ် ယောက်၊ တစ် အိမ် ထောင် လျှင် နှစ် ယောက် ကို၊ ငါ ရွေး ကောက်၍၊ ဇိ အုန် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ အ သိ ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ညာ ဖြင့် တိုက် ကျွေး ကြ စေ ရန်၊ ငါ သ ဘော မြတ် ရာ အ ထိန်း အ ကျောင်း များ ကို၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ ထား မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ နေ ပြည် တွင် တိုး ပွား များ ပြား ကြ သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို အောက် မေ့ ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း၊ သ တိ ရ ခြင်း၊ အ လို ရှိ ခြင်း၊ လုပ် ဆောင် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ကြော် ငြာ လော့။ ထို ကာ လ၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ဟု၊ ခေါ် ဝေါ် လေ့ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကြောင့်၊ ထို မြို့ သို့ လူ အ မျိုး မျိုး စု ရုံး လျက် ခက် မာ ဆိုး သွမ်း သော ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း၊ လိုက် လျှောက် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို ကာ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် လိုက် လျော လျက်၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အား၊ ငါ အ ပိုင် ပေး ခဲ့ သော ပြည် သို့၊ မြောက် ပိုင်း မှ အ တူ လာ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ပိုင် ရ တ နာ ထက် ရ တ နာ၊ သာ ယာ သော ပြည် ကို ပေး သ နား ရန်၊ သား စု၌ သင့် ကို ငါ ထား ပါ လေ စေ သော ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ အား အ ဘ ဟု ခေါ် ခွင့် ရ မည့် အ လျောက်၊ နောက် တော် က သင် ဆုတ် ခွာ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ မြော် လင့် ခဲ့ သော် လည်း၊ မိန်း မ သည် လင် ကို သ စ္စာ ဖျက် ၍ စွန့် ပစ် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ လည်း ငါ့ အား သ စ္စာ ဖျက် ခဲ့ လေ ပြီ။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သ တိ လစ် လျက် အ လေ့ အ လာ ကောက် ကျစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ငို ကြွေး သံ၊ အ သ နား ခံ သံ ကို ကုန်း ထိပ် များ ပေါ် တွင် ကြား ရ သည် တ ကား။ အိုဖောက် ပြန် သော သား သ မီး တို့၊ ပြန် လာ ကြ လော့။ ဖောက် ပြန် နာ ကို ငါ ကု သ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၌၊ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ထံ တော် သို့ ရောက် ကြ ပါ ပြီ။ ကုန်း များ၊ တောင် များ ပေါ် မှာ အ သံ ဗ လံ သည် အ ချည်း နှီး ဖြစ် လှ ပါ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ သာ ကယ် တင် ရာ ကယ် တင် ကြောင်း ကို၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ခံ ရ သည် မှန် ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ရှက် ကြောက် ဖွယ် ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ချွေး နဲ စာ နှင့် တ ကွ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ၊ သား သ မီး များ ပါ၊ မျို စား ခဲ့ ရှာ လေ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် တ ကွ ငါ တို့ သည်၊ ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ရှက် နှင့် မ ကွာ အိပ် လဲ လျက်၊ အ သ ရေ ပျက် ခြင်း နှင့် လွှမ်း ခြုံ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သ တည်း။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင် သည် ငါ့ ထံ သို့ လမ်း မ လွဲ ဘဲ ပြန် လာ လျက်၊ ရှေ့ တော် မှ စက် ဆုပ် ဖွယ် အ ရာ များ ကို ပယ် ရှား လျက်၊ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် ပြု ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း များ နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ဆို လျက် နေ ကြ လျှင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍၊ အ ချင်း ချင်း ဂုဏ် တင် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဆူး ချုံ တွင် မျိုး မ ကြဲ ဘဲ၊ မြေ ရိုင်း ကို ထွင် ကြ လော့။ သင် တို့ ဆိုး သွမ်း သော အ ပြု အ ကျင့် များ အ တွက်၊ အ မျက် တော် မ ငြိမ်း သည့် တိုင် အောင်၊ မီး သ ဖွယ် ပေါက် ထွက် တောက် လောင် မည် စိုး၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ စိတ် နှ လုံး၏ အ ရေ ဖျား ကို ပယ် လျက်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ကို ပြု ကြ လော့။ အို ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၊ ခံ မြို့ ရိုး များ အ တွင်း သို့ စု ရုံး ခို ဝင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဟစ် ခေါ် စေ ရန်၊ ပြည် တစ် လျှောက် တံ ပိုး မှုတ် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ဖော် ပြ ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ဇိ အုန် မြို့ ဘက် သို့ အ လံ မြှောက် ပြ လျက်၊ မ ဆိုင်း မ လင့် ဘေး လွတ် ရာ ရှာ ကြ လော့။ ငါ သည် မြောက် ပိုင်း မှ ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး ရာ ဘေး ဆိုး ကို သင့် ရောက် စေ မည်။ လူ မျိုး များ ကို တိုက် ဖျက် မည့် မင်း သည် ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် နေ ရာ ရင်း ပိတ် ပေါင်း မှ ထွက် ချီ ၍ လာ ပြီ တ ကား။ သင့် နေ ပြည် ကို ဆိတ် ညံ ရာ၊ မြို့ ရွာ များ ကို နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ မှု ကို ထောက်၍ လျှော် တေ ဝတ် လျက်၊ အော် ဟစ် မြည် တမ်း ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် ရှိန် သည်၊ ငါ တို့ အ ပေါ် မှ မ လွှဲ သေး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို ကာ လ၌ ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ၊ မှူး မတ် တို့ သည် စိတ် ပျက် ကြ လိမ့် မည်။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် အံ့ ဩ လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ လည်း အံ့ အား သင့် လျက်၊ ဆို ကြ မည် မှာ၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဓား သည် နှ လုံး တိုင် ထိ ရှ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် က၊ ရန် ငြိမ်း လျက် နေ ကြ မည် ဟူ သော က တိ တော် အား ဖြင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ လှည့် ဖြား တော် မူ ခဲ့ ပြီ ဟု ဆို ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထို မင်း သည်၊ မိုး တိမ် သ ဖွယ်၊ စစ် ရ ထား များ လည်း၊ လေ ဗွေ သ ဖွယ် ချီ လာ လျက်၊ မြင်း တပ် များ သည်၊ လင်း ယုန် ထက် လျင် မြန် ကြ သည် တ ကား။ ငါ တို့၌ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ပျက် စီး ရာ ရောက် ကြ ပြီ။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဘေး လွတ် အံ့ သော ငှာ၊ ဆိုး သွမ်း သော စိတ် နှ လုံး ကို ဆေး ကြော လော့။ သင့် အ ထဲ တွင် ဒု စ ရိုက် အ ကြံ အ စည် တည်း ခို သည် မှာ မည် မျှ ကြာ အံ့ နည်း။ ဒန် နယ် မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ဧ ဖ ရိမ် ခင် တန်း မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ဘေး ဆိုး သ တင်း ကို ကြား ရ သည် တ ကား။ ဝိုင်း ဝန်း သော စစ် မက် တို့ သည်၊ ဝေး ကွာ ရာ ပြည် မှ ချီ လာ၍၊ ယု ဒ မြို့ ရွာ တစ် ဘက် ကြိမ်း မောင်း သံ ပြု ကြ သည် ဟု၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရည် လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အား ဖော် ပြ ကြ လော့။ ထို သူ တို့ သည်၊ လင့် စောင့် များ သ ဖွယ်၊ ငါ့ အား ပုန် ကန် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဝိုင်း ဝန်း သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ ကျင့် များ ကြောင့်၊ ထို သို့ ခံ ရ၏။ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း ခြင်း အ ကျိုး မှာ၊ နှ လုံး ထိ ခိုက် ရာ၊ နစ် နာ ရာ ဖြစ် လှ သည် တ ကား။ အို ငါ့ အ သည်း အ ဆုပ်၊ ထုံ ကျင် ပါ ရ စေ။ အို နှ လုံး၏ အ ကွယ် အ ကာ၊ ငါ့ စိတ် နှ လုံး ညဉ်း တွား လျက် ရှိ၏။ တံ ပိုး မှုတ် သံ၊ စစ် ရေး သံ ကို စိတ် မ နော ဖြင့် ငါ ကြား ရ သည့် အ လျောက်၊ ဆိတ် ဆိတ် မ နေ နိုင်။ ဖြို လှဲ ဖောက် ဖျက် ခြင်း အ ထပ် ထပ် ကို ကြော် ငြာ လေ ပြီ။ ပြည် လုံး နှံ့ ပျက် ပြား လျက် ရှိ၏။ ငါ တို့ တဲ များ၊ တင်း တိမ် ရံ များ သည် ရုတ် တ ရက် ရှောင် တ ခင် ပျက် စီး လေ ပြီ။ စစ် အ လံ ကို မြင် လျက်၊ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျက်၊ နေ ရ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ အံ့ နည်း။ ငါ၏ လူ မျိုး တော် သည် မိုက် မဲ လျက်၊ ငါ့ ကို မ သိ။ ဉာဏ် ကင်း လျက်၊ ယုတ် မာ သော သား သ မီး များ ဖြစ် ရှာ ကြ လေ စွ။ ဆိုး သွမ်း ခြင်း၌ လိ မ္မာ လျက်၊ အ ကောင်း ကို မ ပြု တတ် ချေ။ မြေ ပ ထ ဝီ ကို ငါ မြင် ရ လျက်၊ ပုံ သ ဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် သည် တ ကား။ မိုး ကောင်း ကင် ကို မြင် ရ လျက်၊ အ လင်း မ ရှိ သည် တ ကား။ တောင် ကုန်း ရှိ သ မျှ ကို မြင် ရ လျက်၊ တုန် လှုပ် ရွေ့ ပြောင်း လေ သည် တ ကား။ ငါ ရှု မြင် ရ လျက် လူ သ တ္တ ဝါ မ ရှိ၊ လေ သ တ္တ ဝါ များ လည်း လွင့် ပျောက် ကြ ပြီ တ ကား။ ငါ ရှု မြင် ရ သေး လျက်၊ ခြံ ဥ ယျာဉ် သည်၊ တော ဖြစ်၍ မြို့ ရွာ ဟူ သ မျှ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် ရှိန် ကြောင့်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ပြို ပျက် လျက် ရှိ သည် တ ကား။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကုန် ဆုံး ခြင်း ကို ငါ မ စီ ရင် သေး သော် လည်း၊ ပြည် လုံး ကျွတ် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ စိတ် တော် လည် ခြင်း၊ ပြောင်း လဲ ခြင်း ကင်း လျက်၊ မိန့် ဆို ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ သည်၊ မြည် တမ်း ရ လျက်၊ အ ထက် ကောင်း ကင် လည်း၊ မည်း နက် ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ မြင်း တပ်၊ လေး တပ် တို့ ချီ တက် သံ အ တွက်၊ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ထွက် ပြေး လျက် ပိတ် ပေါင်း၊ ကျောက် တောင် များ အ တွင်း၊ တက် သွား ခို ဝင် ကြ လေ ပြီ။ ရှိ သ မျှ သော မြို့ ရွာ ဆိတ် ညံ ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ နေ ထိုင် သူ မ ရှိ ချေ။ ထို သို့ ပျက် စီး ရာ ရောက် သော်၊ သင် မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ အ ဝတ် နီ ဝတ် ခြင်း၊ ရွှေ တန် ဆာ ဆင် ယင် ခြင်း၊ မျက် လုံး ကျယ် အောင် က သယ် မှင် ဆေး သား ခြင်း များ ကို ပြု၍၊ လှ ပ စွာ ခြယ် လှယ် သော် လည်း၊ အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ်၏။ ခင် မင် ဖူး သော သူ တို့ သည် သင့် ကို ပယ် လျက်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကြ၏။ သား ဦး ဖွား မြင် ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော မိန်း မ၏ အော် ဟစ် သံ သ ဖွယ်၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ လူ သတ် တို့ ကြောင့် ကျွန် မ သွေး တက် ပါ ပြီ ဟု၊ မော ဟိုက်၍ လက် တုန် သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် အော် ဟစ် သံ ကို ငါ ကြား ရ လေ စွ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း မ လမ်း ကြား များ ၌၊ ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် သွား ကြ လော့။ တ ရား စောင့် ၍ သ စ္စာ တည် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို၊ လိုက် ရှာ တွေ့ မြင် သိ မှတ် လျှင်၊ ထို မြို့ ကို ငါ ချမ်း သာ ပေး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို သော် လည်း၊ မု သာ သုံး ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် သ စ္စာ စောင့် ခြင်း ကို အာ ရုံ ပြု တော် မူ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို သူ တို့ ကို ကိုယ် တော် ဒဏ် ခတ် သော် လည်း၊ စိတ် မ ညှိုး မ ငယ်၊ ဖျက် ဆီး တော် မူ သော် လည်း၊ အ ဆုံး အ မ ကို မ နာ မ ယူ ချေ။ ကျောက် ခဲ သ ဖွယ် မျက် နှာ ပြောင် တိုက် ၍၊ မ ပြန် မ လာ ဟု ငြင်း ဆို ကြ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ က၊ ဤ သူ တို့ သည် မိုက် မဲ သော ဆင်း ရဲ သား မျှ သာ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နည်း လမ်း တော်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား တော် ကို မ သိ ကြ လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နည်း လမ်း တော်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား တော် ကို သိ ကျွမ်း သော လူ ကြီး တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ နှီး နှော အံ့ ဟု အောက် မေ့ ရာ၊ ထို သူ တို့ သည် ထမ်း ပိုး ချိုး ခြင်း၊ ဖွဲ့ ကြိုး ဖြတ် ခြင်း များ ကို တစ် ပြိုင် နက် ပြု နှင့် ကြ ကြောင်း ငါ တွေ့ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ၎င်း တို့ ပုန် ကန် မှု များ ပြား လျက်၊ ဖောက် ပြန် မှု တိုး ပွား သည့် အ တွက်၊ တော ရှိ ခြင်္သေ့ သတ် ဖြတ် ခြင်း၊ လွင် ပြင် နေ ဝံ ပု လွေ ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု လျက်၊ ကျား သစ် သည်၊ မြို့ ရွာ ပြင် မှ ချောင်း မြောင်း၍၊ ထွက် သူ တိုင်း ကို ကိုက် စား လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် မည် သို့ ချမ်း သာ ပေး နိုင် သ နည်း။ သင့် သား သ မီး တို့ သည် ငါ့ ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ အ တု ဘု ရား များ ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။ တင်း တိမ် အောင် ငါ တိုက် ကျွေး ပြီး မှ၊ ထို သူ တို့ သည် မှား ယွင်း လျက် ပြည့် တန် ဆာ အိမ်၌ မြောက် မြား စွာ စည်း ဝေး ကြ ကုန် ၏။ စား ပြီး သော မြင်း လား သ ဖွယ်၊ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ သူ တစ် ပါး ၏ မ ယား ကို ဟီ လျက် တပ် မက် ကြ ၏။ ထို အ မှု များ ကြောင့်၊ ငါ မ စီ ရင် အပ် သ လော။ ထို သို့ သော လူ မျိုး ကို၊ ငါ လက် စား မ ချေ အပ် သ လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို လူ မျိုး ၏ စည်း ရိုး များ ကို တက် ကျော် ၍၊ ကုန် ဆုံး အောင် မ ပြု ဘဲ ဖျက် ဆီး လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မ မူ ရာ အ ခက် အ လက် များ ကို ပယ် ရှင်း ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ငါ့ အား မု ချ သ စ္စာ ဖျက် သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကျိုး နွံ ဟန် ဆောင် သော သူ တို့ က၊ ကိုယ် တော် သည် စီ ရင် တော် မ မူ။ ဘေး သင့် ရောက် မည် မ ဟုတ်။ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ကို တွေ့ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ပ ရော ဖက် တို့ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ခံ၊ လေ သက် သက် ဖြစ် ကြ၏။ ထို ဒု က္ခ ကို သူ တို့ ခံ ကြ ရ ပါ စေ သော ဟု ဆို လေ့ ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ထို သို့ ဆို လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ ထင်း သ ဖွယ် ငါ ဖြစ် စေ သော ဤ လူ မျိုး ကို၊ မီး သ ဖွယ် သင့် နှုတ်၌ ငါ ထည့် သွင်း သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် အ တိုင်း၊ ရှေး ကာ လ အ ဆက် မ ပြတ် သော လူ မျိုး၊ သင် တို့ မ ကြား၊ နား မ လည် သည့် ဘာ သာ စ ကား သုံး သော လူ မျိုး ကို ဝေး ကွာ ရာ မှ သင် တို့ တစ် ဘက် သို့ ငါ ခေါ် ဆောင် ၏။ ၎င်း တို့ ၏ မြှား ကျည် တောက် သည် ပွင့် လျက် နေ သော သင်္ချိုင်း ဂူ၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် သူ ရဲ ကောင်း၊ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သား သ မီး များ စား အပ် သော၊ ရိတ် သိမ်း ပြီး ခဲ ဖွယ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စ ပျစ်၊ သ ဖန်း အ သီး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မျို စား သည့် ပြင်၊ သင် တို့ အား ကိုး ရာ ခံ မြို့ များ ကို လည်း၊ ဓား ဖြင့် ဖြို ချ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ကို ထို ကာ လ၌ ပင်၊ ကုန် ဆုံး အောင် ငါ စီ ရင် မည် မ ဟုတ်။ ဤ အ ရေး အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဘယ့် ကြောင့် စီ ရင် တော် မူ သ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ လျှင်၊ နေ ပြည် တွင်၊ ငါ့ ကို စွန့် ပယ် လျက် ခြား နား သော ဘု ရား များ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ မ ပိုင် သော ပြည် တွင် လည်း၊ မျိုး ခြား မင်း တို့ အ မှု ကို ထမ်း ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ယု ဒ ပြည် တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ ဖော် ပြ ကြော် ငြာ ကြ ရ မည် မှာ၊ မျက် စိ ရှိ လျက် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် မ ကြား၊ ဉာဏ် ကင်း၍ မိုက် မဲ သော အို လူ မျိုး၊ ဤ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ လှိုင်း တံ ပိုး ခတ် သော် လည်း မ နိုင်။ ဟုန်း သံ ပြု သော် လည်း မ ကျော် ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် အ လျောက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ လွန် ၍ မ ရ သော နယ် နိ မိတ် အ ဖြစ်၊ သဲ ပြင် ကို သတ် မှတ် သော ငါ့ အား ခန့် ညား လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် တုန် လှုပ် ကြ ရ မည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ ဤ လူ မျိုး မှာ မူ ခဲ ယဉ်း တော် လှန် သော စိတ် ရှိ သည် နှင့် လမ်း လွဲ ၍ မှောက် မှား ကြ ကုန် ၏။ ရာ သီ အ လျောက် မိုး ဦး၊ မိုး နှောင်း ကို ရွာ စေ လျက်၊ ရိတ် သိမ်း မြဲ ကာ လ သ တင်း ကို စီ မံ တော် မူ သော၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မ အောက် မေ့ ကြ လေ စွ။ သင် တို့ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့်၊ ထို ဆု ကျေး ဇူး များ ပယ် ပ လျက်၊ ပြစ် မှု များ ကြောင့်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကန့် ကွက် လျက် ရှိ ၏။ ငါ့ လူ မျိုး တော် တွင် ငုံ့ ကြည့် သော ငှက် ခတ် သ မား တို့ ကဲ့ သို့ ချောင်း မြောင်း လျက်၊ လူ ကို ဖမ်း မိ ရန် ထောင် ချောက် ကို ချ ထား သော လူ ဆိုး တို့ ပါ ရှိ သည် တ ကား။ ငှက် အ ပြည့် ရှိ သော လှောင် အိမ် သ ဖွယ်၊ သူ တို့ အိမ် များ သည် လှည့် စား ခြင်း အ မြတ် နှင့် ပြည့် သ ဖြင့်၊ ကြွယ် ဝ သူ၊ တန် ခိုး ကြီး သူ ဖြစ် ကြ လေ ပြီ။ သူ တို့ သည် သား ရေ ပြောင်၍ ဆူ ဖြိုး လျက်၊ ဆိုး သွမ်း မှု များ ကို၊ အ တိုင်း အ ထက် ပြု လေ့ ရှိ၏။ ဖ သက် ဆိုး တို့ ၏ အ မှု နိုင် အောင် လဲ လျှောက် ခြင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ အ မှု ကို တ ရား အ တိုင်း စီ ရင် ခြင်း မ ပြု ချေ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို အ မှု များ ကြောင့်၊ ငါ မ စီ ရင် အပ် သ လော။ ထို သို့ သော လူ မျိုး ကို၊ ငါ လက် စား မ ချေ အပ် သ လော။ ဤ ပြည် တွင် အံ ဖွယ် သ ရဲ၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရာ ပေါ် ပေါက် လေ ပြီ။ ပ ရော ဖက် တို့ ပ ရိ ယာယ် ပြု၍ ဟော ပြော ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အုပ် စိုး ခြင်း ကို၊ လူ မျိုး တော် သည် သ ဘော ကျ သည် တ ကား။ နောင် အ ကျိုး ဆက် မှာ၊ မည် သို့ ဖြစ် အံ့ နည်း ဟု ကြော် ငြာ ကြ လော့။ အို ဗင်္ယာ မိန် နွယ် သား တို့၊ မြောက် ပိုင်း မှ ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး အံ့ သော ဘေး ဆိုး စီး ကြည့် သော ကြောင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း က ထွက် ပြေး၍၊ ဘေး လွတ် ရာ ရှာ ကြ လော့။ တေ ကော မြို့ ၌ တံ ပိုး မှုတ် လျက်၊ ဗေ သ က္က ရင် တောင် ပေါ် ၌ နှိုး ဆော် လံ မြှောက် ပြ ကြ လော့။ တင့် တယ် နူး ညံ့ သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ကို၊ ငါ ပယ် ရှား မည်။ သိုး ထိန်း တို့ သည် သိုး အုပ် များ ပါ ချီ လာ လျက်၊ ပတ် ဝန်း ကျင်၌ တဲ ရှင် များ ကို စိုက် ပြီး လျှင်၊ ခြေ ချ ရာ အ ရပ် တွင်၊ အ သီး အ သီး တို့ ထိန်း ကျောင်း နေ ကြ ရာ၊ ထို မြို့ တစ် ဘက် စစ် ရေး ခင်း ကျင်း လျက်၊ မွန်း တည့် အ ချိန် ချီ တက် ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မွန်း လွဲ၍ ည နေ ရောက် ပြီ။ အ ရိပ် ရှည် လေ စွ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ညဉ့် အ ချိန် ချီ တက် လျက်၊ နန်း တော် များ ကို ဖျက် ဆီး ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ တိုင် ပင် ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သစ် ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တစ် ဖက် က တုတ် လုပ် ကြ လော့။ ထို မြို့ သည် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက်၊ အ စီ အ ရင် ခံ ထိုက် ပေ၏။ တွင်း ၌ ရေ စိမ့် ထွက် သည့် နည်း တူ၊ ထို မြို့၌ ဆိုး သွမ်း ခြင်း စိမ့် ထွက် ၏။ ကြမ်း ကြုတ် မှု၊ အ ဓ မ္မ မှု သ တင်း ကို ကြား ရ လျက်၊ ရိုက် နှက် နာ၊ ထိုး ခုတ် နာ ကို ငါ အ စဉ် ရှု မြင် ရ ၏။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ငါ သည် သင် နှင့် မ ကွာ စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ကို နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း မ ဖြစ် စေ ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ အ ဆုံး အ မ ကို နာ ယူ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို၊ စ ပျစ် သီး သ ဖွယ် ကောက် သင်း ကောက် ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အ သီး ဆွတ် သူ ကဲ့ သို့ အ နွယ် များ အ တွင်း၊ သင့် လက် ဖြင့် ထပ် မံ ဆွတ် ဦး လော့ ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ၏။ ငါ သည် ဆင့် ဆို တိုက် တွန်း လျှင်၊ မည် သူ နာ ခံ အံ့ နည်း။ ချင်း တို့ နား သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သ ဖြင့်၊ မ နာ ခံ နိုင်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မွေ့ လျော် ရာ မ ဟုတ်၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ ဟု မှတ် ကြ၏။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် နှင့် ပြည့် လျက်၊ မ ချိ မ ဆံ့ ပန်း လှ ပြီ ဖြစ် ရ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လမ်း ရှိ သူ ငယ် တို့ နှင့် စု ရုံး သော လူ ပျို တို့ အ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း လော့။ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အို မင်း သူ နှင့် ကြီး ရင့် သူ့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း မည် ဖြစ် ၍၊ အိမ်၊ လယ် ယာ၊ မ ယား ပါ၊ သူ တစ် ပါး တို့ အား လွှဲ အပ် ခံ ကြ ရ လ တ္တံ့။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင် လက် ရုံး တော် ကို ငါ ဆန့် တန်း မည်။ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် လော ဘ ကြီး ၍၊ ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ပ ရိ ယာယ် ပြု လျက်၊ မ ချမ်း သာ သည့် ကာ လ၊ ချမ်း သာ၊ ချမ်း သာ သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သည် နှင့် ငါ့ လူ မျိုး တော့် အ နာ ကို ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ကု ကြ ၏။ ရှက် ကြောက် ခြင်း၊ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ သော် လည်း၊ အ စီ အ ရင် ငါ လာ သည့် ကာ လ၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ပြု လုပ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ အ ရှက် ရ သည့် ပြင်၊ ပြို လဲ သော သူ တို့ တွင် တိုက် မိ၍ ပြို လဲ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် မှာ၊ လမ်း ဆုံ၌ ရပ် နေ၍၊ လမ်း ဟောင်း ဖြစ် သော လမ်း ကောင်း များ ကို မြော် မြင် မေး မြန်း လျက်၊ လိုက် လျှောက် ကြ လော့။ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည် ဟု ငါ မိန့် ဆို သော် လည်း၊ မ လိုက် မ လျှောက် ဟု ထို သူ တို့ ငြင်း ဆို ကြ ၏။ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို နား ထောင် ကြ လော့ ဟု ဆို လျက်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် မြို့ စောင့် များ ကို ငါ ခန့် ထား သော် လည်း၊ နား မ ထောင် ဟု ငြင်း ဆို ကြ ၏။ အို လူ မျိုး ခြား ပ ရိ သတ် တို့၊ ထို သူ တို့ ၌ ဖြစ် ပျက် မည့် အ ရာ ကို ကြား နာ သိ မှတ် ကြ လော့။ အို မြေ ပ ထ ဝီ ကြား နာ လော့။ ငါ့ ပ ညတ် တ ရား ငြင်း ပယ် ၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ သော ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ၎င်း တို့ အ ကြံ အ စည် ၏ အ ကျိုး ဆက် ဘေး ကို ငါ သင့် စေ မည်။ ရှေ ဘ ပြည် မှ ဆောင် လာ သော လော ဗန် စေး၊ ဝေး ကွာ ရာ ပြည် မှ ဆောင် လာ သော နံ့ သာ ပင် အ ထူး အ မြတ် သည်၊ ငါ ၌ မည် သို့ အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ ငါ သည် သင် တို့၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိ သ ဟာ ယ ယဇ် များ ကို၊ လက် မ ခံ၊ မ နှစ် သက် ချေ။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ဤ လူ မျိုး ရှေ့ တွင်၊ ခ လုတ် များ ကို ငါ ထား သ ဖြင့်၊ အ ဘ နှင့် သား၊ အ ပေါင်း အ ဖော် များ သည်၊ အ တူ တ ကွ တိုက် မိ၍၊ ပျက် စီး ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး သည်၊ နှိုး ဆော် တော် မူ ခြင်း ခံ လျက်၊ မြောက် ပြည် မြေ စွန်း မှ ချီ လာ ၍၊ ရက် စက် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကင်း သော သ ဘော ရှိ သည့် အ လျောက်၊ လေး၊ လှံ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက်၊ လှိုင်း တံ ပိုး သံ သ ဖွယ် မြင်း အ လုံး အ ရင်း စီး လာ ကြ ရာ၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ဖြစ် သော သင့် ကို စစ် တိုက် ကြ ရန်၊ သူ ရဲ ကောင်း ဘာ ဝ၊ အ သီး အ သီး တို့ ခင်း ကျင်း ကြ သည် တ ကား ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ သည် ထို လူ မျိုး သ တင်း ကို ကြား၍ လက် လျော့ ကြ ပြီ။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ နာ ကျင် လှ ပါ ပြီ။ ငါ့ လူ မျိုး ၏ အ လေ့ အ လာ ကို စံ ချ၍ သိ ကျွမ်း အံ့ သော ငှာ၊ အ ကဲ ခတ် စံ ကိုင် အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ ထား ခဲ့ ပြီ။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ခက် ထန် ခဲ ယဉ်း သူ၊ လှည့် လည် ကုန်း ချော သူ၊ ဖောက် ပြန် သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ကြေး၊ သံ မျှ သာ တည်း။ ဖို၌ မီး ပြင်း ထိုး၍ ချွတ် မြဲ ချွတ် သော် လည်း၊ ခဲ ကုန် ရုံ မှ တစ် ပါး၊ ထို လူ ဆိုး တို့ ကို ပယ် ရာ မ ရောက် သော ကြောင့် အ ချည်း နှီး ဖြစ် ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပယ် သည့် အ လျောက် ပယ် ပြီး ငွေ ဟု ထို လူ ဆိုး တို့ ကို ခေါ် ဝေါ် ကြ လ တ္တံ့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဤ ဒေ သ၌ နေ မြဲ နေ ခွင့် ကို ငါ ပေး ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြု ပြင် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကား၊ ဤ အ ဆောင် ဆောင် တည်း ဟူ သော လှည့် ဖြား ခြင်း စ ကား များ ကို စိတ် မ ချ ကြ နှင့်။ သင် တို့ သည် အ လေ့ အ လာ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြင် ဆင် ပြု ပြင် လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ တ ရား ဖက် တို့ အ မှု ကို တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ ဝင် နေ သူ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ များ ကို မ ညှဉ်း မ ပန်း။ ဤ ဒေ သ ၌ အ ပြစ် ကင်း သူ ၏ အ သွေး ကို မ သွန်း၊ ကိုယ် ကို ဒု က္ခ ရှာ၍ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် မ လိုက် မ လျှောက် လျှင် လည်း‌ ကောင်း၊ ရှေး ကာ လ က စ၍ အ စဉ် မ ပြတ်၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အား၊ ငါ ပေး ခဲ့ သော ဤ ပြည်၊ ဤ ဒေ သ၌ ပင်၊ သင် တို့ အား လည်း၊ နေ မြဲ နေ ခွင့် ပေး ဦး မည်။ သင် တို့ သည် အ ကျိုး မဲ့ လှည့် ဖြား ခြင်း စ ကား များ ကို၊ စိတ် ချ ကြ သည် တ ကား။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို ခိုး ခြင်း၊ သူ့ အ သက် ကို သတ် ခြင်း၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား ခြင်း၊ မု သာ ကျိန် ဆို ခြင်း၊ ဗာ လ နတ် အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် လျှောက် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး မှ၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော ဤ ဗိ မာန်၌၊ မျက် မှောက် တော် တွင် လာ ရောက် ရပ် နေ လျက်၊ ငါ တို့ သည် ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ရှိ သ မျှ ကို ပြု လုပ် ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ဘေး လွတ် ကြ ပြီ ဟု ဆို ဝံ့ ကြ မည် လော။ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော ဤ ဗိ မာန် သည်၊ ဓား ပြ အောင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် သည် ဟု ထင် ကြ သ လော။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ငါ ကိုယ် တိုင် ရှု မြင် လေ ပြီ။ နာ မ တော် ကို ယ မန် တည် စေ သော၊ ရှိ လော မြို့ ရှိ ဌာ န အ ရပ် သို့ သွား၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း အ တွက်၊ ငါ စီ ရင် ခဲ့ သော အ မှု ကို သိ မြင် ကြ လော့။ ယ ခု မှာ မူ၊ ငါ ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ တိုက် တွန်း သော် လည်း၊ သင် တို့ မ နာ ခံ၊ ခေါ် သော် လည်း၊ သင် တို့ မ ထူး ဘဲ နေ သည့် ပြင်၊ ထို အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ ကို ပြု လုပ် ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ရှိ လော မြို့ ကို ငါ စီ ရင် ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော၊ သင် တို့ စိတ် ချ ရာ ဤ ဗိ မာန် တော် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ၍ သင် တို့ အား ငါ ပေး ခဲ့ သော၊ ဤ ဒေ သ အ ရပ် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စီ ရင် သည့် ပြင်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ဧ ဖ ရိမ် အ နွယ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ပယ် ပစ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို လည်း၊ မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ပစ် ဦး မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ကြောင်း၊ ကြော် ငြာ လော့။ သင် မှာ မူ၊ ဤ လူ မျိုး အ ဖို့ ငါ့ ထံ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း၊ အ သ နား ခံ ခြင်း များ ကို မ ပြု ရ။ ငါ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ်။ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင်လည်း‌ ကောင်း၊ မည် သို့ ပြု လုပ် ကြ သည် ကို မ မြင် သ လော။ အ ခြား ဘု ရား များ အား သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ၊ နတ် မိ ဖု ရား အား ခဲ ဖွယ် သ က္ကာ များ ကို တင် သ ရ အံ့ သော ငှာ၊ သူ ငယ် တို့ ထင်း ခွေ ခြင်း၊ အဖ တို့ မီး မွေး ခြင်း၊ အ မိ တို့ မုန့် နယ် ခြင်း များ ကို၊ စိတ် တော် မ သာ မ ယာ လို သော သ ဘော နှင့် ပြု လုပ် ကြ ၏။ ငါ့ စိတ် မ သာ မ ယာ ရန် မ ဟုတ်၊ ကိုယ့် မျက် နှာ ပျက်၍၊ ကိုယ့် စိတ် မ သာ မ ယာ ရန် ပြု ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ နှင့် တ ကွ၊ လူ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ သစ် ပင်၊ မြေ အ သီး အ နှံ များ ပေါ် ၌၊ ငါ၏ အ မျက် ဒေါ သ ရှိန် ကို သွန်း လောင်း ၍၊ မ ငြိမ်း ဘဲ လောင် လိမ့် မည့် အ ကြောင်း၊ မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် အ သား မ က၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ သား ကို လည်း စား ကြ ဦး လော့။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အား၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ မိန့် ဆို ထုတ် ဆင့် ချက် ကို ငါ မ ထား၊ ထား သော အ ချက် ကား၊ ငါ ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ ကြ လော့။ နာ ခံ လျှင်၊ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ သင် တို့ လည်း ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကောင်း စား ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ငါ မိန့် မှာ ရာ နည်း လမ်း တစ် လျှောက် လိုက် သွား ကြ လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို သူ တို့ ကား၊ နာ ခံ နား ထောင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ကိုယ့် အ ကြံ အ စည်၊ ခက် မာ ဆိုး သွမ်း သော သ ဘော အ တိုင်း၊ ရှေ့ သို့ မ တိုး၊ နောက် ဆုတ် သွား ကြ လေ စွ။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ထွက် လာ သည် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင် ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ ကို နေ့ စဉ် မ ပြတ်၊ ဝိရိ ယ စိုက်၍ ငါ စေ လွှတ် သော် လည်း၊ နာ ခံ နား ထောင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း သော ယ ခု လူ မျိုး သည်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထက် ဆိုး သွမ်း ၏။ ထို အ ချက် ရှိ သ မျှ ကို သင် ဆင့် ဆို သော် လည်း၊ သူ တို့ နား မ ထောင်၊ သင် ခေါ် သော် လည်း၊ သူ တို့ မ ထူး ဘဲ နေ ကြ မည် ဖြစ်၍၊ သင် က၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား မ ထောင်၊ အ ဆုံး အ မ တော် ကို မ နာ မ ယူ၊ သ စ္စာ ပျက်၍ ဟုတ် မှန် ရာ ကို မ ပြော သော လူ မျိုး ကား၊ ဤ လူ မျိုး တည်း ဟု၊ ထပ် မံ ဆင့် ဆို ရ မည့် အ ကြောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် တော် ခံ ထိုက် သော၊ ဤ အ ဆက် အ နွယ် ကို စွန့် ပယ် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဦး ဆံ ကို ပယ် ပစ် လျက်၊ ကုန်း ထိပ် များ ပေါ် ၌ ငို ချင်း ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ တွင် အ ဆိုး ပြု လျက်၊ ငါ့ နာ မ ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော၊ ဗိ မာန် တော် ကို ညစ် ညူး စေ ၍၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို သွင်း ထား ကြ သည့် ပြင်၊ မိန့် မှာ ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း ကို ငါ မ ပြု ဘဲ လျက်၊ သား သ မီး များ ကို မီး ဖြင့် ဆက် ကြ ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ရှိ တော ဖက် အ ရပ် ၌၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် လုပ် ခဲ့ ကြ ပြီ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ တော ဖက် အ ရပ် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ နောင် ခေါ် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ နေ ရာ လပ် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ တော ဖက် အ ရပ်၌ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း ပြု ရ သည့် အ လျောက်၊ လုပ် ကြံ ရာ ချိုင့် ဟု ခေါ် ဝေါ် သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ၎င်း ပြင်၊ မောင်း နှင် သူ ကင်း လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည်၊ ဤ လူ မျိုး ၏ အ လောင်း များ ကို ကိုက် စား ကြ လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ၊ ပြည် တော် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ အား ရ ရွှင် လန်း သံ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား၊ သ တို့ သ မီး တို့ ကြွေး ကြော် သံ များ ကို၊ ငါ ပြတ် စဲ စေ မည်။ ထို ကာ လ၌ ပင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ ဘု ရင် တို့ အ ရိုး များ တို့ နှင့် တ ကွ မှူး မတ်၊ ပ ရော ဟိတ်၊ ပ ရော ဖက် တို့ မှ စ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ရိုး များ ကို၊ သင်္ချိုင်း တွင်း က ထုတ် ဖော် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း တို့ မြတ် နိုး ဝတ် ပြု လိုက် ရှာ တောင်း လျှောက် ရှိ ခိုး ခဲ့ ကြ သော နေ လ နှင့် တ ကွ၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အောက် မြေ အ ပြင် တွင်၊ စု ပုံ မြှုပ် နှံ ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ မြေ ဩ ဇာ အ ဖြစ် ခင်း ထား ကြ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဤ ဆိုး သွမ်း သော အ မျိုး အ နွယ် အ နက်၊ ငါ နှင် ထုတ် ရာ အ ရပ် ရပ်၌ ကြွင်း ကျန် သ မျှ တို့ လည်း၊ အ သက် ရှင် ခြင်း ထက် သေ ခြင်း ကို အ လို ရှိ ကြ လိမ့် တ ကား။ တစ် ဖန် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ လဲ လျှင်၊ မ ထ ဘဲ နေ မည် လော။ ဆုတ် လျှင်၊ မ တက် ဘဲ နေ မည် လော။ ဤ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ မှာ မူ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ဖောက် ပြန် မြဲ ဖောက် ပြန် ကြ သ နည်း။ လှည့် ဖြား ခြင်း အ ယူ ကို မှီ ဝဲ လျက်၊ ပြန် လို သော သ ဘော မ ရှိ ချေ။ ငါ နား ညောင်း နား စိုက် သော် လည်း၊ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း အ တွက် နောင် တ ရ၍၊ မေး မြန်း ဖြောင့် ဆို သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မ ရှိ။ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ စစ် ပွဲ၌ ဒုံး ပြေး သော မြင်း သ ဖွယ်၊ ကိုယ့် ပြေး မြဲ တာ သို့ လှည့် ဝင် ကြ ကုန် ၏။ ကောင်း ကင် ၌ ပျံ သော ငှက် ကြား သည်၊ အ ခါ သ မ ယ ကို သိ ကျွမ်း လျက်၊ ခို၊ ပျံ လွှား၊ ဇ ရက် တို့ လည်း ရောက် သင့် ချိန် ကို စောင့် ရှောက် တတ် သော် လည်း၊ ငါ့ လူ မျိုး မူ ကား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို မ သိ ခဲ့ လေ စွ။ ကျမ်း တတ် တို့ သည် မ မှန် သော က ညစ် ဖြင့် ရေး မှား ကြ လျက် ပင်၊ သင် တို့ က၊ ငါ တို့ သည် ပ ညာ ရှိ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တရား ပါ ရှိ သည် ဟု မည် သို့ ဆို ဝံ့ ကြ သ နည်း။ ပ ညာ ရှိ တို့ သည် ကြောက် လန့် ရှက် ကွဲ လျက် ကျော့ မိ ကြ လေ ပြီ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ငြင်း ပယ် ကြ သည် နှင့် မည် သည့် ပ ညာ ရှိ သေး သ နည်း။ သို့ ဖြစ်၍၊ ချင်း တို့ မ ယား များ ကို သူ တစ် ပါး တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ လယ် ယာ များ ကို ပိုင် သင့် သူ တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ အပ် ပေး မည်။ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် လော ဘ ကြီး ၍၊ ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ပ ရိ ယာယ် ပြု လျက်၊ မ ချမ်း သာ သည့် ကာ လ၊ ချမ်း သာ၊ ချမ်း သာ သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သည် နှင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး သ တို့ သ မီး ၏ အ နာ ကို ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ကု ကြ ၏။ ရှက် ကြောက် ခြင်း၊ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ သော် လည်း၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြု လုပ် သည့် အ လျောက် အ ရှက် ရ သည့် ပြင်၊ ပြို လဲ သော သူ တို့ တွင် တိုက် မိ၍ ပြို လဲ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် ထို သူ တို့ ကို အ ကုန် အ စင် သိမ်း ရုံး လိမ့် မည်။ စ ပျစ်၊ သ ဖန်း ပင် များ သည် အ သီး မ သီး တတ်။ အ ရွက် လည်း ညှိုး နွမ်း လျက် ရှိ ၏။ ကျော် နင်း မည့် သူ တို့ ကို စီ မံ ပြီ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့။ ငါ တို့ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် ထိုင် နေ ကြ သ နည်း။ ခံ မြို့ များ ထဲ သို့ စု ရုံး ခို ဝင် လျက်၊ ပယ် ရှား ခံ ရ လျှင်၊ ခံ ကြ ကုန် အံ့။ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား မိ သော ကြောင့်၊ ခါး သော အ ရည် ကို တိုက်၍ ပယ် ရှား တော် မူ လေ ပြီ။ ချမ်း သာ ကို စောင့် မြော် ကြ သော် လည်း သု ခ မ ခံ စား ရ ချေ။ သက် သာ ခြင်း ကာ လ ကို တောင့် တ ကြ သော် လည်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး သင့် ပြီ တ ကား။ ရန် သူ တို့ မြင်း နှာ မှုတ် သံ ကို ဒန် နယ် မှ ကြား ရ၏။ မြင်း တပ် ဟီ သံ ကြောင့်၊ တစ် ပြည် လုံး တုန် လှုပ်၏။ ရောက် လာ လေ စွ။ နေ ပြည် နှင့် ပေါ် ပေါက် သ မျှ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ ရွာ နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မျို စား ကြ လေ ပြီ။ ထို သို့ ပင်၊ မန်း မှုတ် သံ မ ခံ သော မြွေ ဆိုး မြွေ ဟောက် များ ကို ငါ စေ လွှတ် သ ဖြင့်၊ သင် တို့ ကို ခဲ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဝမ်း နည်း ခြင်း ကို ခံ ရာ၌၊ ငါ သည် မျက် နှာ ရွှင် ရွှင် နေ ပါ ရ စေ။ စိတ် ပူ လှ လေ စွ။ ငါ ၏ အ မျိုး သ တို့ သ မီး ကျိုး ပဲ့ ခံ ရ သည့် အ တွက်၊ ငါ လည်း စိတ် ကျိုး ပဲ့ လျက်၊ ညှိုး ငယ် လျက်၊ မိန်း မော လျက် နေ ရ ၏။ ဂိ လဒ် ပြည်၌၊ လိမ်း ဆေး သော် လည်း‌ ကောင်း၊ သ မား သော် လည်း‌ ကောင်း၊ မ ရှိ သ လော။ ရှိ လျှင်၊ ငါ ၏ အ မျိုး သတို့ သ မီး သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ကျန်း မာ ခြင်း သို့ မ ရောက် သ နည်း။ ငါ၏ အ မျိုး သ တို့ သ မီး တွင်၊ အ သတ် ခံ ရ သူ တို့ အ တွက်၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ငါ ငို ကြွေး ရ စေ ရန်၊ ဦး ခေါင်း သည် ရေအ လျဉ်၊ စ က္ခု သည် မျက် ရည် စမ်း တွင်း၊ ဖြစ် ပါ စေ သော။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ၊ သ စ္စာ ဖျက် သော အ သင်း အ ပင်း ဖြစ် သူ၊ ငါ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို စွန့် ၍ ထွက် သွား ရ အံ့ သော ငှာ၊ တော၌ ခ ရီး သည် တို့ စား ခန်း ကို ငါ တွေ့ ပါ ရ စေ။ ထို သူ တို့ သည် မု သာ သုံး ရန် ကိုယ့် လျှာ ကို လေး သ ဖွယ် တင် လျက်၊ နေ ပြည် တွင် သ စ္စာ မဲ့ တန် ခိုး ကြီး ကြ၏။ အ ဆိုး ထက် အ ဆိုး ကို ပြု မြဲ ပြု လျက်၊ ငါ့ ကို မ သိ မ ကျွမ်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဟူ သ မျှ သည် လှည့် ပတ် စီး ပိုး ခြင်း၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ဟူ သ မျှ လည်း၊ လှည့် လည် ကုန်း ချော ခြင်း ကို ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို သ တိ နှင့် ရှောင် လျက်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ကို ပင် စိတ် မ ချ ကြ နှင့်။ အ သီး အ သီး တို့ သည် သ စ္စာ မဲ့၍ အ ချင်း ချင်း လှည့် စား လျက်၊ မု သာ သုံး ရန် ကိုယ့် လျှာ ကို ပဲ့ ပြင် လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို ကြိုး ကြိုး ပန်း ပန်း ပြု ကြ၏။ လှည့် စား သော လူ့ ဘောင် တွင် သင် နေ ရ၏။ လှည့် စား လေ့ ရှိ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ကို သိ ကျွမ်း သော စိတ် မ ရှိ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ချွတ်၍ လှော် လိမ့် မည်။ ငါ့ လူ မျိုး သ တို့ သ မီး ကို ထောက်၍၊ မည် သည့် နည်း အား ဖြင့်၊ ငါ စီ ရင် အပ် တော့ သ နည်း။ သူ တို့၏ လှည့် စား ခြင်း လျှာ သည် ထက် သော မြှား သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် အား နှုတ် ချို စွာ ပြော တတ် သော် လည်း၊ စိတ်၌ တပ် ပုန်း သ ဖွယ် ထား ၏။ ထို အ မှု များ ကြောင့် ငါ မ စီ ရင် အပ် သ လော။ ထို သို့ သော လူ မျိုး ကို၊ ငါ လက် စား မ ချေ အပ် သ လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည် တောင် တန်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ တော ကုန်း စား ကျက် များ အ တွက် ငို ချင်း ဖွဲ့ ဆို အံ့။ ဖြတ် သန်း သူ ကင်း အောင်၊ ထို နေ ရာ များ ကျွမ်း လောင် သ ဖြင့်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ပြေး သွား ၍၊ တိ ရ စ္ဆာန် မြည် သံ ကို မ ကြား ရ။ ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ အ မှိုက် ပုံ၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ မည် ဟူ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ နား လည်၍၊ ဖော် ပြ နိုင် ရန် ပ ညာ ရှိ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ နေ ပြည် သည် ဖြတ် သန်း သူ ကင်း သော သဲ တော ကဲ့ သို့၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ကျွမ်း လောင် ပျက် စီး ရ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ထို သူ တို့ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင်၊ ငါ ပေး ထား ခဲ့ သော ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း မ လိုက် မ လျှောက်၊ စွန့် ပယ် ကြ သည့် ပြင်၊ ခက် မာ သော ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း ဘိုး ဘေး တို့ သွန် သင် ရာ ဗာ လ နတ် များ နောက်၊ လျှောက် လိုက် ခဲ့ ကြ သော ကြောင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ငါ သည် ဤ လူ မျိုး အား၊ ခါး သော ခဲ ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကို တိုက် ကျွေး လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ၍ ကိုယ် တိုင် မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး ခြား တို့ တွင်၊ ကွဲ လွင့် စေ သည့် ပြင်၊ ကုန် ခန်း သည့် တိုင် အောင်၊ ဓား ဘေး သင့် စေ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ထို အ ရေး ကို စဉ်း စား၍၊ ငို ချင်း ဖွဲ့ ဆို သော မိန်း မ၊ လိ မ္မာ သော မိန်း မ တို့ ကို ခေါ် သည် နှင့်၊ လျင် မြန် စွာ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ငါ တို့ မျက် ရည် ကျ၍၊ မျက် ခမ်း မှ ရေ စီး ထွက် သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ တို့ အ တွက် မြည် တမ်း ကြ လေ စေ။ ငါ တို့ သည် ပျက် စီး ကြ လေ စွ။ ငါ တို့ အိမ် များ ကို ဖြို လှဲ ကြ သ ဖြင့်၊ နေ ပြည် ကို စွန့် ခွာ ရ သည့် အ လျောက်၊ အ လွန် တ ရာ အ ရှက် ကွဲ ကြ သည် တ ကား ဟု၊ ဇိ အုန် မြို့ မှ မြည် တမ်း သံ ကို ကြား ရ၏။ အို မိန်း မ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် မု က္ခ ပတ် တော် ကို နား ထောင် နာ ခံ လျက်၊ သ မီး တို့ အား မြည် တမ်း မှု ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အား​ ငို ချင်း ဖွဲ့ ဆို မှု ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သွန် သင် ကြ လော့။ ပြင် ပ ရှိ သူ ငယ် တို့ နှင့်၊ လမ်း များ ရှိ လူ ပျို တို့ ကို ပယ် ရှား အံ့ သော ငှာ၊ သေ မင်း သည် ငါ တို့ လေ သာ ပြူ တင်း များ သို့ တက် လာ ၍၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ အ တွင်း ဝင် ရောက် ခဲ့ လေ စွ။ လယ် ယာ ပြင် ရှိ မြေ ဩ ဇာ သ ဖွယ်၊ ရိတ် ပြီး စု သိမ်း မဲ့ ကောက် ဆုပ် သ ဖွယ်၊ အ သေ ကောင် တို့ လဲ ကျ လျက် နေ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဖွဲ့ ဆို ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ပ ညာ ရှိ သည် ပ ညာ ကြောင့်လည်း‌ ကောင်း၊ စွမ်း ရည် ရှိ သူ သည် စွမ်း ရည် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ကြွယ် ဝ သူ သည် ကြွယ် ဝ ခြင်း ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ် ကို ဂုဏ် မ တင် ရ။ ဂုဏ် တင် လို သူ ကား၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ တ ရား စောင့် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း များ ကို မွေ့ လျော်၍ မြေ ကြီး ပေါ်၌ စီ ရင် တော် မူ သော၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို နား လည် သိ ကျွမ်း ခြင်း ကြောင့် သာ ဂုဏ် တင် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လူ မျိုး ခြား တို့ ကြောက် ရွံ့ သော၊ မိုး ကောင်း ကင် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ ၎င်း တို့ အ လေ့ အ လာ ကို သင် လျက် မ နေ ကြ လင့်။ လူ မ ထမ်း ဘဲ မ ရွေ့ နိုင်၊ စ ကား မ ပြော နိုင် သော၊ သ ခွား ခင်း ရှိ ငှက် ချောက် တိုင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် သည် တ ကား။ မ ကောင်း ကျိုး၊ ကောင်း ကျိုး မ ပေး နိုင် သော ကြောင့်၊ မ ကြောက် ရွံ့ ကြ နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တန် ခိုး ကြီး သော နာ မ တော် ရှိ လျက်၊ ကြီး မြတ် သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် နှင့် တူ သော ဘု ရား မ ရှိ ပါ။ ခန့် ညား ခြင်း ကို ခံ တော် မူ ထိုက် သော၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ မ ခန့် ညား ဘဲ နေ ဝံ့ သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ လူ အ မျိုး မျိုး တွင် ပ ညာ ရှိ တို့၌ လည်း‌ ကောင်း၊ တိုင်း နိုင် ငံ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ် တော် နှင့် တူ သူ မ ရှိ ချေ။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဉာဏ် ကင်း လျက် မိုက် မဲ ကြ၏။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ၏ အ ဆုံး အ မ ကား၊ သစ် သား သက် သက် ဖြစ် ၏။ လက် မြောက် သူ တို့ လုပ် ပြီး သော ထို ရုပ် တု များ ကို၊ တာ ရှု မြို့ မှ ဆောင် လာ သော ငွေ၊ ဩ ဖိ ရ ပြည် မှ ဆောင် လာ သော ရွှေ များ ဖြင့်၊ ပန်း တည်း နှင့် ပန်း တိမ် များ တို့ ထု လုပ် မွမ်း မံ ကြ ပြီး လျှင်၊ အ ပြာ ထည်၊ အ မောင်း ထည် များ နှင့် ခြုံ လေ့ ရှိ၏။ ကိုယ် တော် သည် တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ဖန် ဆင်း၍၊ ဉာဏ် ပ ညာ တော် အား ဖြင့် လော က ကို တည် လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တော် အား ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် တော် မူ လေ ပြီ။ အ သံ တော် ကို လွှင့် သော အ ခါ၊ အာ ကာ သ ကောင်း ကင်၌ ရေ ဟုန်း ခြင်း၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား များ မှ မိုး သား တက် ခြင်း၊ မိုး ရွာ စေ ရန် လျှပ် စစ် ပြက် ခြင်း၊ လှောင် တိုက် တော် များ မှ လေ ပြင်း ထွက် ခြင်း များ ကို၊ စီ မံ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဇီ ဝ သက် မဲ့၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ထောက် ၍၊ ပန်း ထိမ် တိုင်း အ ရှက် ရ သည့် ပြင်၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း၊ ဉာဏ် ပ ညာ အ သိ ပ ညာ ကင်း ပျောက် ရာ ရောက် ကြ ၏။ ထို ရုပ် တု များ သည်၊ အ န တ္တ အ မှု၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ မှု ဖြစ် လျက်၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ်၏ ပိုင် စု ဖြစ် သော ဘု ရား သည်၊ ထို ဆင်း တု များ နှင့် မ တူ ချေ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သော နာ မ တော် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ်၏။ ပိုင် တော် မူ ရာ အ မျိုး အ နွယ် ကား၊ ဣ သ ရေ လ တည်း။ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည် ဉာဏ် ကင်း၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ မေး မ လျှောက် ကြ သည့် အ တွက်၊ အ ကြံ မ မြောက် သည့် ပြင်၊ ထိန်း ကျောင်း ခံ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကွဲ လွင့် ကြ လေ ပြီ။ နား ထောင် ကြ ဦး။ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ တုန် လှုပ် ခြင်း သ တင်း ဆိုး သည်၊ မြောက် ပိုင်း ပြည် မှ ထွက် လာ ပြီ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ့် သွား ရာ လမ်း ကို လူ ယုတ် သော်လည်း‌ ကောင်း၊ ကိုယ့် ခြေ လှမ်း ခြင်း၊ လျှောက် သွား ခြင်း ကို လူ မြတ် သော် လည်း‌ ကောင်း၊ မ ပိုင် ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် သိ လှ ပါ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သိမ် ဖျင်း ရာ သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့ မ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ အ မျက် တော် ဖြင့် မ ဟုတ်။ တ ရား သ ဖြင့် သာ ဆုံး မ တော် မူ ပါ။ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ကုန် ဆုံး အောင် မျို စား လျက်၊ နေ ထိုင် ရာ ပါ ဖျက် ဆီး ကြ သည့် အ တွက်၊ ကိုယ် တော် ကို မ သိ သော လူ မျိုး ခြား၊ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ မ ပြု သော လူ မျိုး များ အ ပေါ် တွင်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း တော် မူ ပါ။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သည် က စ၍၊ ယ ခု တိုင် အောင်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ ကြ လော့ ဟု၊ ငါ ဝိရိ ယ လုံ့ လ ထုတ် ၍ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် သော် လည်း၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် နာ ခံ နား ထောင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ခက် မာ ဆိုး သွမ်း သော ကိုယ့် သ ဘော အ လျောက်၊ လိုက် လျှောက် ကြ သော ကြောင့်၊ လိုက် နာ ရန် ငါ မိန့် မှာ လျက် ပင်၊ မ လိုက် နာ ကြ သော ဤ ပ ဋိ ညာဉ် ချက် ဟူ သ မျှ အ တိုင်း၊ ငါ သင့် ရောက် စေ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို ရန် ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ သည် အ တွင်း မီး ထ ကြ ကြောင်း ငါ တွေ့ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို နား မ ထောင် လို သော ဘိုး ဘေး တို့၏ ဒု စ ရိုက် များ သို့ ပြန် ဆုတ်၍၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် လျှောက် ဝတ် ပြု ကြ ကုန်၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဘိုး ဘေး များ နှင့် ငါ ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖောက် ကျော် ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ လွတ် မြောက် ခွင့် မ ရ သော ဘေး ကို ငါ သင့် စေ ရာ၊ ငါ့ ထံ ဟစ် ကြ သော် လည်း၊ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ်။ ထို ဒု က္ခ တွေ့ သည့် ကာ လ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ မှ စ၍၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ သူ ရွာ သား တို့ သည် မီး ဖြင့် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ သော ဘု ရား များ သို့ သွား ရောက် အော် ဟစ် ကြ သော် လည်း၊ ကယ် မ ခြင်း မ ရှိ။ အို ယု ဒ ပြည်၊ သင့် မြို့ ရွာ များ ပြား သည် နှင့် အ မျှ သင့် ဘု ရား များ ပြား လေ စွ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း မြောက် မြား သည် နှင့် အ မျှ လည်း၊ ရှက် ကြောက် ဖွယ် ဗာ လ နတ် အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် အ မြောက် အ မြား ကို တည် ကြ လေ စွ။ သင် မှာ မူ၊ ဤ လူ မျိုး အ ဖို့ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း များ ကို မ ပြု ရ။ ဒု က္ခ တွေ့ သည့် ကာ လ၊ ငါ့ ထံ ဟစ် ကြ သော် လည်း၊ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ မ ကောင်း သော အ ကြံ အ စည် များ ကို ဆောင် သူ၊ ငါ့ ရင် နှစ် ဖြစ် သော လူ မျိုး သည်၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ထား သော သ စ္စာ ဝတ်၊ ဆက် ကပ် သော အ သား များ ဖြင့်၊ မ ကောင်း မှု ကို ဖြေ ရှင်း ၍ ဘေး လွတ် မည် လော။ ရှု ချင် ဖွယ် အ သီး သီး လျက်၊ စိမ်း လန်း လှ ပ သော သံ လွင် ပင် ဟု၊ သင့် ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ မုတ် သော် လည်း၊ ပြင်း ထန် သော မုန် တိုင်း သံ နှင့် တ ကွ၊ လောင် မီး ချ သ ဖြင့်၊ အ ခိုင် အ လက် များ ပျက် စီး လေ စွ။ သင့် ကို စိုက် ပျိုး ခဲ့ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ပါ၊ ဗာ လ နတ် အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော်၍ အ မျက် တော် တိုက် အ ဆိုး ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ သင့် အ ပေါ် တွင် သင့် ရန် ဘေး ကို ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့ ပြီ။ လူ တို့ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖွင့် လှစ် ဖော် ပြ တော် မူ သော အား ဖြင့် သာ၊ ငါ သိ မြင် ရ ၏။ ထို သူ တို့ က၊ အ မည် ကို မျှ နောင် သ တိ မ ရ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ပင် နှင့် အ သီး ပါ ဖျက် ဆီး လျက်၊ ရုပ် သက် ရှင် သော လူ့ ဘောင် မှ ပယ် ရှား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ကြံ စည် သော အ ချက် များ ကို မ သိ ဘဲ၊ သတ် ရန် ဆွဲ ငင် သော သိုး ယဉ် ကဲ့ သို့ ငါ နေ နှင့် ၏။ နှ လုံး ကျောက် ကပ် များ ကို စစ် ဆေး လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို ရှေ့ တော် တွင် တင် ပြ ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ်၌ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ကို သိ မြင် ပါ ရ စေ ဟု လျှောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ တို့ လက် ရောက် မှု ဖြင့်၊ ဆ ရာ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ မ ဟော မ ပြော ရ ဟု မြစ် တား သူ၊ သင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သော အာ န သုတ် မြို့ သား တို့ ကို ရည်၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အ စီ အ ရင် ငါ လာ မည့် အ လျောက်၊ ဆိုင် ရာ လူ ပျို တို့ သည် ဓား ဘေး ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သား သ မီး တို့ သည် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သေ ရ ကြ လတ္တံ့။ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ခံ ရာ နှစ် ကာ လ တည်း ဟူ သော ဘေး ဥ ပဒ် ကို၊ အာ န သုတ် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ သင့် စေ အံ့ သော ကြောင့်၊ အ ကြွင်း အ ကျန် မျှ ပင် ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟူ ၍ တည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ရှေ့ အ ကျွန်ုပ် လဲ လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော် လည်း၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဆွေး နွေး ရ မည် မှာ လူ ဆိုး တို့ သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် အ ကြံ မြောက် ရ ပါ သ နည်း။ သ စ္စာ ဖျက်၍ ဖောက် ကျော် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချမ်း သာ ရ ကြ ပါ သ နည်း။ ကိုယ် တော် ကို နှုတ် ဖြင့် ချဉ်း ကပ် လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် ကွာ ဝေး သော သူ တို့ သည်၊ စိုက် ပျိုး တော် မူ ရာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ မြစ် စွဲ လျက်၊ ကြီး ပွား လျက်၊ အ သီး သီး လျက် နေ ကြ သည် တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို သိ ကျွမ်း ရှု မြင်၍၊ ရှေ့ တော် တွင် အ ကျွန်ုပ်၏ စိတ် သ ဘော ကို လည်း၊ စစ် ဆေး တော် မူ ပါ၏။ သိုး၊ ဆိတ် များ ကဲ့ သို့ ထို သူ တို့ ကို သတ် ရန် ဆွဲ ငင် လျက်၊ ကွပ် မျက် ရာ နေ့ ရက် အ ဖို့ သီး ခြား ထား တော် မူ ပါ။ နေ ပြည် သည် မြည် တမ်း လျက်၊ ကောက် ပင် ဟူ သ မျှ လည်း၊ သွေ့ ခြောက် လျက် နေ ရ မည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ အံ့ နည်း။ ငါ တို့၏ အ ဆုံး ကို ဆ ရာ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ဆို သော ထို ပြည် သား တို့ ဆိုး သွမ်း မှု အ တွက် မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ပင် ပ ပျောက် လျက် ရှိ သည် တ ကား ဟူ၍ တည်း။ သင် သည် ခြေ လျင် တို့ နှင့် ယှဉ် ပြေး၍ ပင် ပန်း လျှင်၊ မြင်း များ နှင့် မည် သို့ ယှဉ် မည် နည်း။ ဘေး ကင်း မဲ့ ရာ ပြည် တွင် စိတ် ချ စွာ နေ သော် လည်း၊ ယော် ဒန် ပိတ် ပေါင်း တွင် နေ လျှင် မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ သင် ၏ ညာ တ ကာ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ပင်၊ သ စ္စာ ဖျက်၍ သင့် ကို အော် ဟစ် လိုက် ကြ ကုန်၏။ နှုတ် ချို စွာ ပြော ကြ သော် လည်း၊ သူ တို့ ကို မ ယုံ နှင့်။ ငါ သည် အိမ် ထောင် တော် ကို စွန့် ပစ်၍၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ကို ပယ် ထား လျက်၊ ရင် နှစ် ဖြစ် သော လူ မျိုး ကို ရန် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း လေ ပြီ။ ပိုင် တော် မူ ရာ သည် ငါ့ အား ဟိန်း ဟောက် သော၊ တော ရှိ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် ဖြစ် သ ဖြင့် ငါ မေ တ္တာ မဲ့၍ နေ ၏။ ပိုင် တော် မူ ရာ သည် ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ငှက် ရဲ အ ပြောက် အ ကွက် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ငှက် ရဲ တ ကာ တို့ ဝန်း ဝိုင်း ပေါက် ဆိတ် ကြ သ လော။ ကိုက် စား ကြ အံ့ သော ငှာ၊ သား ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း၊ သွား၍ စု ရုံး ကြ စေ။ မြောက် မြား သော အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည်၊ ငါ့ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ ပိုင် စု တော် ကို ဖိ နင်း လျက်၊ နှစ် မြို့ တော် မူ သော ပိုင် စု ကို ပင်၊ ဆိတ် ညံ ရာ တော ဖြစ် စေ ကြ လေ ပြီ။ ဆိတ် ညံ ရာ အ ဖြစ် ထား ကြ သော ပြည် သည်၊ မြည် တမ်း လျက် နေ ရှာ၏။ နှ လုံး သွင်း သူ မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ ပြည် လုံး ကျွတ် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ခဲ့ ပြီ။ လွင် ပြင် ရှိ ကုန်း ထိပ် ဟူ သ မျှ သို့၊ လု ယက် သော ရန် သူ တို့ တက် ရောက် ကြ ပြီ။ ပြည် တော် တစ် စွန်း မှ တစ် စွန်း တိုင် အောင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဓား စာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဘေး လွတ် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဂျုံ မျိုး ကို ကြဲ သော် လည်း၊ ဆူး ပင် ကို သာ ရိတ် သိမ်း ကြ ရ၏။ ညောင်း ညာ အောင် လုပ် ကြ သော် လည်း၊ အ ကျိုး မ ရှိ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မျက် တော် ရှိန် ကြောင့်၊ နေ ပြည် အ သီး အ နှံ များ ကို ထောက် ၍၊ စိတ် ပျက် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အား ငါ အ ပိုင် ပေး သော ပြည် ကို ထိ ခိုက် လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော ပြည် နီး ချင်း အ ပေါင်း နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ထို သူ တို့ ကို နေ ရင်း ပြည် မှလည်း‌ ကောင်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ချင်း တို့ ဘောင် မှ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ဆွဲ နုတ် မည်။ ထို သို့ ဆွဲ နုတ် ပြီး လျှင်၊ ငါ သည် စိတ် တော် လည်၍ က ရု ဏာ သက် သည့် အ လျောက်၊ အ သီး အ သီး တို့ ကို ကိုယ့် ပိုင် ရာ ပြည် သို့ ပြန် ခေါ် လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ သည်၊ ဗာ လ နတ် ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို ရန်၊ လူ မျိုး တော် အား သင် ကြား ခဲ့ ကြ သည် နည်း တူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် ဟူ၍ ငါ့ နာ မ တော် ကို တိုင် တည် လျက်၊ လူ မျိုး တော်၏ သ စ္စာ ဆို သော ဓ လေ့ များ ကို သင် လျက် နေ ကြ လျှင်၊ လူ မျိုး တော် ဘောင် တွင် ပင် တည် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ နား မ ထောင် သော လူ မျိုး ကို ကား၊ ငါ သည် အ မြစ် ပါ ဆွဲ နုတ် ဖျက် ဆီး လိမ့် မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပိတ် ခါး ဝတ် ကို သွား ဝယ်၍၊ ရေ မ ချ ဘဲ ခါး စည်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ ဝယ် ပြီး လျှင်၊ ခါး စည်း လျက် နေ၏။ ငါ သွား၍ ထို မြစ် အ နီး မြှုပ် ထား လေ ၏။ နေ့ ရက် များ စွာ လွန် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် သို့ ပြန် သွား၍၊ မြှုပ် ထား ရန် ငါ မှာ လိုက် သော ခါး ဝတ် ကို ယူ ခဲ့ လော့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ငါ သွား ရောက် တူး ဖော် ပြီး လျှင်၊ မြှုပ် ထား ရာ အ ရပ် မှ၊ ထို ခါး ဝတ် ကို ဆွဲ ယူ သော်၊ ဆွေး ရိ ၍ အ သုံး မ ဝင် ကြောင်း ငါ တွေ့၏။ ငါ သို့ ထာ ဝ ရ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် သည် ကား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ ပြည် သူ တို့၏ မာ န ရှိ ခြင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ မာ န ကြီး ခြင်း များ ကို၊ ထို နည်း တူ ပင် ငါ ဆွေး ရိ စေ မည်။ ခက် မာ သော ကိုယ့် သ ဘော အ လျောက် ကျင့် ကြံ လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် လျှောက် ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို နား ထောင် သော စိတ် ကင်း လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော ဤ လူ မျိုး သည်၊ ထို ခါး ဝတ် ကဲ့ သို့ အ သုံး မဲ့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ခါး ဝတ် သည် စည်း သူ့ ခါး ၌ မြဲ သည့် နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ လူ မျိုး တော်၊ သ ညာ တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ဘုန်း တော် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ၌ မြဲ စေ လို သော် လည်း၊ သူ တို့ နား မ ထောင် ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ မြူ အိုး ဟူ သ မျှ သည်၊ အ ရက် နှင့် ပြည့် အပ် သည် ဟူ သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ သင် ဆင့် ဆို လျှင်၊ မြူ အိုး ဟူ သ မျှ သည်၊ အ ရက် နှင့် ပြည့် အပ် သည် ကို၊ ငါ တို့ မ သိ သ လော ဟု ပြန် ဆို ကြ သော်၊ သင် က၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ဆက် ဘု ရင် တို့ မှ စ၍၊ ပ ရော ဟိတ်၊ ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဤ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ပါ။ ယစ် မူး ခြင်း နှင့် ငါ ပြည့် စေ လျက်၊ သား နှင့် အ ဘ၊ လူ အ ချင်း ချင်း တို့ ကို၊ ငါ ကိုင် ဆောင်၍၊ စာ နာ ခြင်း၊ ညှာ တာ ခြင်း၊ သ နား ခြင်း ကင်း လျက်၊ ထို သူ တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မောက် မာ ခြင်း ကင်း လျက် နာ ခံ နား ထောင် ကြ လော့။ မှောင် ကျ သ ဖြင့် သင် တို့ သည်၊ ညို မှိုင်း သော တောင် တန်း ပေါ် တွင် တိုက် လဲ၍၊ အ လင်း ကို စောင့် မြော် ကြ သည့် အ ခိုက်၊ သေ ခြင်း အ ရိပ်၊ အ မိုက် တိုက် ဖြစ် စေ တော် မ မူ မီ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား မ ထောင် ကြ လျှင်၊ ငါ သည် သင် တို့၏ မာ န အ တွက် ကွယ် ဝှက် စွာ ငို ကြွေး ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ သိုး အုပ် တော် သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ကြောင့်၊ မ ဆည် နိုင် အောင် မျက် ရည် ကြ လိမ့် မည်။ ဦး သျှောင် တော် ထက်၊ တင့် တယ် ခြင်း သ ရ ဖူ ကျ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ နှိမ့် ချ စွာ စံ နေ ကြ ပါ ဟု၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မယ် တော် အား တင် ကြ လော့။ နေ ဂပ် ခ ရိုင် မြို့ ရွာ များ သည်၊ ဝင် ထွက် သူ မဲ့ ပိတ် ဆို့ လျက် ရှိ၏။ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး မ ကြွင်း မ ကျန်၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လေ စွ။ မြောက် ပိုင်း မှ ချီ လာ သူ တို့ ကို မြော် ကြည့် လော့။ သင်၌ အပ် နှံ သော ရှု ချင် ဖွယ် သိုး အုပ် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ မိတ် ကျွမ်း ဝင် အောင် ကိုယ် တိုင် သင် ပေး ခဲ့ သော သူ တို့ ကို၊ ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် တင် မြှောက် တော် မူ ကြောင်း တွေ့ သည့် ကာ လ၊ မည် သို့ ဆို မည် နည်း။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား မည် မ ဟုတ် လော။ ထို အ မှု အ ရေး များ သည် မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် သင့် ရောက် ခဲ့ သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျှင်၊ ဒု စ ရိုက် များ ပြား သည့် အ တွက် ထ မီ လှစ် ခြင်း၊ ခြေ ချုပ် ထား ခြင်း ကို ခံ ရ သည် တ ကား။ က ပ္ပ လီ သည်၊ ကိုယ့် အ သား အ ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကျား သစ် သည် ကိုယ့် အ ပြောက် အ ကွက် များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပြောင်း နိုင် သ လော။ ပြောင်း နိုင် လျှင်၊ အ ဆိုး ၌ ထိုး ထွင်း သော သင် တို့ သည်၊ အ ကောင်း ကို ပြု ကောင်း ပြု လိမ့် မည်။ သဲ တော မှ လေ ပြင်း ရှေ့၊ ဖွဲ လွင့် ပျောက် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို ငါ ကွဲ လွင့် စေ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ကို မေ့ လျော့၍ မု သာ၌ အား ထား သော ကြောင့်၊ ငါ တိုင်း တာ ရာ သင် ၏ ပိုင် စု နှင့် ဝေ ပုံ ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ မိုး ခေါင် ခြင်း ဘေး ကို ရည်၍၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆို ဦး အံ့။ ယု ဒ ပြည် သည် မြည် တမ်း လျက်၊ မြို့ ရွာ တံ ခါး များ လည်း၊ မြေ ပေါ် တွင် အား လျော့ ညှိုး ငယ် စွာ နေ လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အော် ဟစ် သံ တက် လေ ပြီ။ မှူး မတ် တို့ သည် ငယ် သား တို့ ကို ရေ ခပ် စေ သော်၊ ရေ ကန် များ သို့ ရောက်၍ ရေ မ တွေ့ သ ဖြင့်၊ ကျိုး ယုတ် စိတ် ပျက် စွာ ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက် အိုး လွတ် ပြန် လာ ရ ကြ၏။ နေ ပြည် တွင် မိုး မ ရွာ သ ဖြင့်၊ အက် ကွဲ သော မြေ ကို ထောက်၍၊ တောင် သူ တို့ လည်း၊ ကျိုး ယုတ် စွာ ဦး ခေါင်း ခြုံ ရ ကြ၏။ မြက် ပင် မ ရှိ သ ဖြင့်၊ တော နေ ဒ ရယ် မ ပင်၊ သား ကို မွေး၍ စွန့် ပစ် လေ၏။ မြည်း ရိုင်း များ လည်း၊ ခွေး အ သ ဖွယ် လေ ကို ဟပ် ရှူ၍၊ မြက် ပင် မ ရှိ သည့် အ တွက် မျက် စိ အား ကုန် လျက်၊ ကုန်း ထိပ် များ ပေါ် တွင် နေ ကြ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဖောက် ပြန် လျက်၊ ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား သူ အ ကျွန်ုပ် တို့ တစ် ဘက်၌၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် များ သက် သေ ခံ သော် လည်း၊ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍ ပြု စု တော် မူ ပါ။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ စောင့် မြော် ရာ စောင့် မြော် ကြောင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် ရာ၌ ကယ် တင် တော် မူ သော အ ရှင်၊ နေ ပြည်၌ ဝင် နေ သူ၊ တည်း လို၍ လှည့် ဝင် သော ခ ရီး သွား သူ ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ ရုတ် တ ရက် အ တိုက် ခံ၍၊ မ ကယ် နိုင် သော သူ ရဲ ကောင်း ကဲ့ သို့လည်း‌ ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် နေ တော် မူ ရ သ နည်း။ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘောင် တွင်၊ စံ နေ တော် မူ ရာ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဤ လူ မျိုး အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ခြေ လှမ်း ခြင်း ကို မ ချုပ် တည်း ဘဲ၊ ထို နှင့် အ မျှ အ လေ အ လွင့် ခင် မင် သော သင် တို့ ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် ခံ မည် မ ဟုတ်။ ယ ခု ပင် ဒု စ ရိုက် ကို သ တိ မူ လျက်၊ အ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ငါ့ အား လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ လူ မျိုး ကောင်း စား စေ လို ကြောင်း၊ ဆု မ တောင်း လင့်။ အ စာ ရှောင် ကြ သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ ဟစ် သံ ကို ငါ နား မ ညောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် မှ စ၍ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ သော် လည်း၊ လက် မ ခံ ဘဲ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ ငါ ကုန် ဆုံး စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ် ကို မ တွေ့၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ကို လည်း မ ခံ၊ ဤ အ ရပ် တွင် ဘေး ကင်း လျက်၊ အ တည် အ မြဲ နေ စေ တော် မူ မည့် အ ကြောင်း၊ ပ ရော ဖက် တို့ ဟော ပြော ကြ ပါ သည် ဟု၊ ငါ တင် လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ ငါ စေ လွှတ် ခြင်း၊ မိန့် မှာ ခြင်း၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး ခြင်း ကင်း လျက်၊ မု သာ များ ကို ငါ့ နာ မ နှင့် ဟော ပြော ကြ သည့် ပြင် မျက် လှည့် ရူ ပါ ရုံ၊ အ ကျိုး မဲ့ ဗေ ဒင် အ တတ်၊ လှည့် ဖြား သော ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း၊ ဟော ပြော တတ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဤ ပြည် တွင် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် သင့် ရောက် မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ငါ စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ နာ မ တော် နှင့် ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ ကို ရည်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ ကုန် ခန်း ရ မည့် ပြင်၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ငါ ဆပ် ပေး သည့် အ လျောက်၊ ဟော ပြော ရာ နာ ခံ သူ တို့ လည်း၊ မ ယား၊ သား သ မီး ပါ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ မြှုပ် နှံ သူ ကင်း လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ ပေါ် သို့ ဆွဲ ပစ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို၏။ သင် က လည်း၊ ငါ့ အ မျိုး သ တို့ သ မီး က ညာ သည်၊ ကျိုး ပဲ့ ပေါက် ကွဲ ခြင်း၊ နာ ကျင် စွာ ဒဏ် ခတ် ခြင်း များ ကို၊ ခံ ရ သည့် အ တွက်၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ၊ မ ပြတ် မ စဲ မျက် ရည် ကျ လျက် နေ ရ ပါ စေ။ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား လျှင်၊ ဓား ဖြင့် သေ သူ၊ မြို့ တွင်း သို့ ဝင် သွား လျှင်၊ မွတ် သိပ်၍ နာ ကျင် သူ တို့ ကို တွေ့ ရ ပါ၏။ ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ပါ၊ မ ရောက် ဘူး သော ပြည်လျှင်သို့၊ အ ရောင်း အ ဝယ် သွား ရ ကြ သည် တ ကား ဟူ သော စ ကား ကို ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယု ဒ ပြည် ကို စွန့် ပစ် ပယ် ထား တော် မူ ပြီ လော။ ဇိ အုန် မြို့ ကို စက် ဆုပ် သော စိတ် တော် ရှိ သ လော။ သက် သာ ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ နည်း။ ချမ်း သာ ကို စောင့် မြော် ကြ သော် လည်း၊ သု ခ မ ခံ စား ရ ချေ။ သက် သာ ခြင်း ကာ လ ကို တောင့် တ ကြ သော် လည်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး သင့် ပါ ပြီ တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် အား ပြစ် မှား မိ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု နှင့်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ဒု စ ရိုက် ကို ဝန် ခံ ကြ ပါ ၏။ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား အ ရေး မ ယူ၊ ဘုန်း တော် စံ ရာ ပ လ္လင် တော် ကို ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ၊ နေ တော် မ မူ ပါ လင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို သ တိ ရ လျက်၊ ဖျက် တော် မ မူ ပါ လင့်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ အ တု ဘု ရား များ အ နက်၊ မိုး ရွာ စေ နိုင် သော ဘု ရား ရှိ သ လော။ မိုး လည်း အ လျောက် ဘာ သာ ရွာ နိုင် သ လော။ ကိုယ် တော် သာ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ဟူ သ မျှ ကို စီ မံ တော် မူ သော ကိုယ် တော် အား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ စောင့် မြော် ကြ ပါ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ပါး တော် တွင် မော ရှေ နှင့် ရှ မွေ လ တို့ ခ စား ကြ သော် လည်း၊ ဤ လူ မျိုး ကို ငါ သ ဘော မ ရှိ။ ရှေ့ မှောက် မှ ထွက် သွား စေ ရန် နှင် ထုတ် လော့။ မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား ကြ ရ အံ့ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ သင် က၊ သေ ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ သည် သေ ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ဓား ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ သည် လုပ် ကြံ ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ သည် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ သည် သုံ့ ပန်း ခြင်း သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ သွား ကြ စေ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သင့် ကို သ နား မည့် သူ၊ စာ နာ မည့် သူ၊ အ ဖြစ် အ နေ ကို လှည့် ဝင် မေး မြန်း မည့် သူ ကား၊ အသူ နည်း။ သင် သည် ငါ့ ကို စွန့် ပစ် လျက် ပြန် ဆုတ် လေ ပြီ။ ငါ လည်း သ ဘော တော် ပြောင်း ၍၊ ပန်း လှ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သင့် ကို ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အ လေ့ အ လာ များ မှ မ ပြန် လာ သော၊ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ကို၊ နေ ပြည် အ တွင်း တွင် စံ ကော ဖြင့် လှေ့ ယပ် လျက်၊ အ မျိုး ပြတ် ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ ချင်း တို့ မု ဆိုး မ များ သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး ထက် များ ရှာ လေ ပြီ။ မွန်း တည့် အ ချိန်၌ ပင်၊ သား လူ ပျို တို့ နှင့် အ မိ ပါ၊ ဖျက် ဆီး အံ့ သော ရန် သူ့ ကို ရောက် စေ လျက်၊ ချောက် လှန့် သော ဘေး ဥ ပဒ် ကို ရှောင် တ ခင် ငါ သင့် စေ ပြီ။ သား ခု နစ် ယောက် တို့ အ မိ သည် အ ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ လျက်၊ အား လျော့ မူး မော် လေ ပြီ။ နေ့ အ ချိန် ရှိ သေး လျက် ပင်၊ ထို အ မိ၌ နေ ဝင် ရှာ၏။ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို လည်း၊ ရန် သူ တို့ ဓား ဘေး သို့ ငါ အပ် နှင်း မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို ရန်၊ ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ အို မိ ခင်၊ ပြည် သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် ဘက် ပြိုင် ရန် တွေ့ ရ သော သား ကို ဖွား မြင် သည့် အ တွက်၊ ကျွန် တော် အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ကျွန် တော် သည် အ တိုး မ ချ၊ အ ကြွေး မ ယူ သော် လည်း၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ ဆဲ အ ရေး ခံ ရ ၏။ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကောင်း စား အံ့ သော ငှာ၊ သင့် ကို ငါ မု ချ အား ပေး မည်။ ဘေး သင့် ၍ ဒု က္ခ ရောက် သည့် ကာ လ ၌ လည်း၊ သင့် ထံ ရန် သူ တို့ တောင်း ပန် စေ ဦး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မြောက် ပိုင်း မှ ထွက် ချီ သော သံ နှင့် ကြေး ကို၊ ချိုး ဖြတ် နိုင် သ လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို သိ ကျွမ်း တော် မူ သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သ တိ ရ လျက် ကြွ လာ၍၊ ညှင်း ပန်း သူ တို့ အား စိတ် ရှည် သော သ ဘော တော် ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ပယ် ရှား ဘဲ၊ ချင်း တို့ အား လက် စား ချေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် အ တွက် ကဲ့ ရဲ့ ခံ ခဲ့ ကြောင်း ကို၊ သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ၍ သုံး ဆောင် ရာ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ စိတ် အား ရ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လှ ပါ ၏။ ပွဲ သ ဘင် ကျင်း ပ သူ တို့ အ စည်း အ ဝေး၌၊ အ ကျွန်ုပ် ထိုင်၍ ရွှင် လန်း သည် မ ဟုတ် ပါ။ သည်း မ ခံ နိုင် သော စိတ် နှင့် ပြည့် အောင်၊ လက် ရုံး တော် အုပ် မိ သ ဖြင့်၊ တစ် ယောက် တည်း ထိုင် နေ ရ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် မ ပြတ် ရ သော အ နာ၊ ကု၍ မ ရ သော ဒဏ် ချက် ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ခံ ရ ပါ သ နည်း။ ကိုယ် တော် သည် ရေ မ တင် သော ချောင်း ခြောက် ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် ၌ ဖြစ် တော် မူ ပါ သ လော။ သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ပြောင်း လဲ လျှင်၊ ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ရ အံ့ သော ငှာ ပြန် လာ ခွင့် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ချော် ထဲ မှ ဘော် စင် ကို ထုတ် လျှင်၊ ငါ၏ သံ တော် ဆင့် ဖြစ် ခွင့် ကိုလည်း‌ ကောင်း ငါ ပေး မည်။ ထို လူ မျိုး ထံ သင် ပြန် ၍ မ သွား ရ။ သင့် ထံ လာ ကြ လိမ့် မည်။ သင့် ကို ကြေး ခံ မြို့ ရိုး သ ဖွယ်၊ ချင်း တို့ ရှေ့ ငါ ဖြစ် စေ သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင့် ကို ကယ် တင် ၍ ဘေး လွတ် စေ ရန်၊ ငါ ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ ချင်း တို့ တိုက် ခိုက် သော် လည်း၊ အောင် မြင် ကြ ရ မည် မ ဟုတ်။ ငါ သည် လူ ဆိုး တို့ လက် မှ၊ သင့် ကို ကယ် ဆယ်၍၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ လက် တွင်း မှ လည်း၊ ရွေး နုတ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ သင် သည်၊ ဤ ဒေ သ အ ရပ် ၌ အိမ် ထောင် မ ပြု လင့်။ သား သ မီး မ ရှိ ရာ။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဤ ပြည်၊ ဤ ဒေ သ တွင်၊ ဖွား သော သား သ မီး မှ စ၍ မြင် သော မိ ဘ တို့ ကို ရည် လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မြည် တမ်း မှု၊ မြှုပ် နှံ မှု ကင်း လျက်၊ ကာ လ ရော ဂါ ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ဓား ဘေး၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ဘေး ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သေ ဆုံး ကုန် ခန်း ရ သော ထို သူ တို့ အ လောင်း များ သည် မြေ အ ပြင် တွင် မြေ ဩ ဇာ နှင့်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သတ္တ ဝါ တို့ အ စာ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငြိမ် သက် ချမ်း သာ တည်း ဟူ သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို၊ ဤ လူ မျိုး မှ ငါ ရုတ် သိမ်း ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ သု ဘ အိမ် သို့ မ ဝင် ရ။ စာ နာ၍ မြည် တမ်း ခြင်း ကို လည်း၊ သင် မ ပြု ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို ၏။ ဤ ပြည် တွင် လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ ပါ၊ မြှုပ် နှံ မှု ကင်း လျက် သေ ရ ကြ မည့် အ လျောက်၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ထိ ရှ ခြင်း၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ အ သု ဘ ပွဲ လုပ် ၍ အ လွမ်း ဆွတ် ပြေ စေ ရန် မုန့် ကျွေး ခြင်း၊ မိ ဘ ကွယ် လွန် သော် လည်း နှစ် သိမ့် စေ သော အ ရည် တိုက် ခြင်း များ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သူ သေ တို့ အ တွက် မ ပြု ရ ကြ။ ပွဲ သ ဘင် အိမ် ၌ လည်း၊ ဝင် ရောက် စား သောက် ထိုင် နေ ရ မည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ လက် ထက်၊ သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ အား ရ ရွှင် လန်း သံ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား၊ သ တို့ သ မီး တို့ ကြွေး ကြော် သံ များ ကို၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ၌ ငါ ပြတ် စဲ စေ မည်။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ဟူ သ မျှ ကို သင့် ထံ ကြား နာ ရ သော ဤ လူ မျိုး က၊ ထို မျှ လောက် ဆိုး သော ဘေး အ လုံး စုံ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဘယ့် ကြောင့် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သ နည်း။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ပြစ် မှား မိ သော ဒု စ ရိုက် ပြစ် မှု ကား၊ အ ဘယ် နည်း ဟု မေး ကြ သည့် ကာ လ၊ ငါ၏ ပ ညတ် တ ရား ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ ငါ့ ကို စွန့် ပစ် ပယ် ထား ကြ သည့် ပြင်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် လျှောက် ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ သည့် တိုင် အောင်၊ ခက် မာ သော ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး တို့ လိုက် လျှောက် ကြ သည် မှာ၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထက် ဆိုး သွမ်း သော ကြောင့် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည် က ရု ဏာ ကင်း လျက် ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍၊ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မ ရောက် ဘူး သော ပြည် သို့၊ အ ခြား ဘု ရား များ ရှေ့၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ဝတ် ပြု ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဤ ပြည် မှ သင် တို့ ကို၊ ငါ ထုတ် ပစ် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် ပြန် ဆို ရ မည်။ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရုပ် တု အ သေ ကောင် များ ဖြင့်၊ ပြည် တော် ကို ညစ် ညူး စေ လျက်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ ဘု ရား များ ဖြင့် လည်း၊ ပိုင် တော် မူ ရာ ကို ပြည့် စေ ကြ သော ဒု စ ရိုက် ပြစ် မှု အ တွက်၊ နှစ် ဆ တင် ရင် ဆပ် ပေး မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စွမ်း အား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရဲ တိုက်၊ ဒု က္ခ တွေ့ သည့် ကာ လ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ခို လှုံ ရာ ဖြစ် သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား များ မှ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ကိုယ် တော့် ထံ တိုး ဝင် ၍၊ မိ ရိုး ဖ လာ ဘု ရား များ သည် မုသာ၊ အ န တ္တ ဖြစ် လျက်၊ ကျေး ဇူး မ ပြု နိုင် သော ဘု ရား များ သာ ဖြစ် လှ ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ လူ သည် အ တု မျှ သာ ဖြစ် သော ဘု ရား များ ကို၊ ကိုး ကွယ် ရန် လုပ် အပ် ပါ သ လော။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ငါ့ လက် ရုံး တော်၊ ငါ့ ခွန် အား တော် ကို၊ ဤ တစ် ကြိမ် တည်း ငါ ဖော် ပြ သည့် အ လျောက်၊ နာ မ တော် ကား၊ ယေ ဟော ဝါ တည်း ဟု၊ ချင်း တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ သ တ္တ ဝါ ကို၊ လက် ရုံး အ ဖြစ် အား ထား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ စိတ် ဖောက် ပြန် သူ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထို သူ သည် လွင် ပြင် ရှိ သစ် ငုတ် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ သု ခ ရောက် သော် လည်း မ ခံ စား ဘဲ လျက်၊ တော အ ရပ် ရှိ၊ နေ ထိုင် သူ ကင်း သော သွေ့ ခြောက် ရာ ဆား မြေ ၌ နေ ရာ ချ ရ မည်။ အ ခြား ကို မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ၊ အား ထား ကိုး စား သူ ကား၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထို သူ သည် မြောင်း အ နီး စိုက်၍၊ ရေ သို့ အ မြစ် ကျ သ ဖြင့်၊ နွေ ဥ တု ကို မ ကြောက်၊ အ ရွက် စိမ်း လန်း လျက်၊ မိုး ခေါင် သော နှစ် တွင် မ စိုး ရိမ် ဘဲ၊ ဆယ့် နှစ် ရာ သီ သီး သော အ ပင် နှင့် တူ လိမ့် မည်။ လူ တို့၏ စိတ် နှ လုံး သည်၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ထက် လိမ် လည် လျက်၊ ကု ၍ မ ရ သော အ နာ စွဲ ၏။ မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နှ လုံး ကျောက် ကပ် ကို စစ် ဆေး စီ စစ် ၍၊ လူ အ သီး သီး တို့ အား၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ အ လျောက်၊ အ ကျိုး ဆက် ကို ပေး တတ် ၏။ မ တ ရား သ ဖြင့် ဥ စ္စာ ဆည်း ပူး သော သူ သည်၊ ကိုယ် မ ဥ သော ဥ ပေါ် တွင် ဝပ် လေ့ ရှိ သော ခါ ငှက် ကဲ့ သို့၊ အ သက် တာ အ လယ် တွင် စွန့် ပစ် ရ သည့် ပြင်၊ အ ဆုံး၌ လည်း၊ မိုက် မဲ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န သည်၊ ရှေး မ ဆွ က မြင့် မြတ်၍၊ ဘုန်း ကြီး သော ရာ ဇ ပ လ္လင် ဖြစ် ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ စောင့် မြော် ရာ စောင့် မြော် ကြောင်း ဖြစ် သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ကို စွန့် ပစ် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ ရှက် ကွဲ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မှ ဖောက် ပြန် သူ တို့ လည်း၊ စမ်း ရေ တွင်း တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပစ် ကြ သော ကြောင့် မြေ မုန့်၌ သာ အ က္ခ ရာ တင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် ချီး မွမ်း ထိုက် ချီး မွမ်း ရာ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ကျန်း မာ ပါ လိမ့် မည်။ ကယ် တင် တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ကယ် တင် ရာ ရောက် ပါ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ ရောက် ပါ စေ တော့ ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မှာ မူ၊ နောက် တော် ပါ အ ထိန်း အ ကျောင်း အ ဖြစ် ကို လျင် စွာ လက် လွှတ် ခြင်း၊ ဒု က္ခ နေ့ ရက် ကို တောင့် တ ခြင်း မ ပြု ကြောင်း၊ ကိုယ် တော် သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နှုတ် ထွက် စ ကား လည်း ရှေ့ တော် မှ မု က္ခ ပတ် တော် တည်း။ ဘေး သင့် ရာ နေ့ ရက်၌၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ခို လှုံ ရာ အ ရှင်၊ စိတ် ပျက် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် တော် မ မူ ပါ လင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှက် မ ကွဲ၊ စိတ် မ ပျက် ရ ဘဲ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ့ ကို သာ အ ရှက် ကွဲ၍ စိတ် ပျက် ကြ ပါ စေ သော၊ ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် ဘေး နေ့ ရက် ကို သင့် စေ၍၊ နှစ် ဆ ဒဏ် ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး တော် မူ ပါ။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယု ဒ ဘု ရင် အ ဆက် အ ဆက် တို့ ဝင် ထွက် လေ့ ရှိ သော၊ အ မျိုး သား တို့၏ တံ ခါး ဝ မှ စ၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး ဝ တိုင်း သို့ သွား ရောက် ရပ် နေ လျက်၊ ဤ တံ ခါး များ ဖြင့် ဝင် ထွက် သော ယု ဒ ဘု ရင် များ နှင့် တ ကွ၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လေ ဟူ၍ ကြော် ငြာ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့၌ ဤ မြို့ တံ ခါး များ ဖြင့် ဝန် သွင်း ခြင်း၊ အ မှု အ ရေး ကို လုပ် ဆောင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို သီး သန့် စောင့် ရှောက် ရ မည့် အ မိန့် တော် ကို၊ သင် တို့ နာ ခံ နား ထောင် ကြ လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ နန်း ဆက် ဘု ရင် တို့ သည်၊ မှူး မတ် တို့ နှင့် ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် ဤ မြို့ သား တို့ ပါ၊ ရ ထား စီး လျက်၊ မြင်း စီး လျက်၊ ဤ မြို့ တံ ခါး များ ဖြင့် ဝင် ထွက် လေ့ ရှိ သည့် ပြင်၊ မြို့ လည်း အ စဉ် တည် တံ့ မည့် အ လျောက်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် ဇ န ပုဒ်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ အ ရပ်၊ ခင် တန်း အ ရပ် နှင့် နေ ဂပ် ခ ရိုင် များ မှ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ကို၊ လော ဗန် စေး၊ ချီး မွမ်း သ က္ကာ များ ပါ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ကို လာ ရောက် ဆက် သွင်း ကြ လိမ့် မည်။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး များ ဖြင့် ဝန် ကို မ ထမ်း မ သွင်း ဘဲ၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို သီး သန့် စောင့် ရှောက် ရ မည့် အ မိန့် တော် ကို၊ နား မ ထောင် ကြ လျှင် မူ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို ကျွမ်း လောင် ရန်၊ မ ငြိမ်း ရ သော မီး ကို တံ ခါး ဝ များ တွင် ပင် ငါ မွေး မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြော် ငြာ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အိုး ထိန်း ၏ အိမ် သို့ ငါ ဆင်း သွား ၍၊ အိုး ထိန်း စက် နှင့် လုပ် နေ စဉ်၊ မြေ စေး ဖြင့် လုပ် သော အိုး သည်၊ လက် အောက် တွင် ပုံ မ ကျ မည် ဖြစ် လျှင်၊ ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း အ ခြား သော အိုး ပုံ ချ ၍ လုပ် သည် ကို ငါ တွေ့ ၏။ ထို ကာ လ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထို အိုး ထိန်း ပုံ ချ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို ငါ ပုံ မ ချ ရ သ လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး မြန်း ၏။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ အိုး ထိန်း ၏ လက် အောက် တွင် မြေ စေး နေ သ ကဲ့ သို့၊ ငါ့ လက် အောက် တွင် သင် တို့ နေ လျက် ရှိ ၏။ တစ် ဖန်၊ လူ တစ် မျိုး၊ တစ် နိုင် ငံ ကို ရည် လျက်၊ ဆွဲ နုတ် ဖြို လှဲ ပယ် ဖျက် ရန် ငါ အ မိန့် ရှိ သော် လည်း၊ ထို လူ မျိုး သည်၊ မ ကောင်း မှု မှ ပြောင်း လဲ လျှင်၊ ငါ လည်း ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့ သော မ ကောင်း ကျိုး မှ စိတ် တော် ပြောင်း လိမ့် မည်။ တစ် ဖန် တုံ၊ လူ တစ် မျိုး၊ တစ် နိုင် ငံ ကို ရည် လျက်၊ တည် ထောင် စိုက် ပျိုး ရန် အ မိန့် ရှိ သော် လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ ဘဲ၊ မျက် မှောက် တော် တွင် မ ကောင်း မှု ကို ပြု လျှင်၊ ငါ လည်း၊ က တိ ထား ခဲ့ သော ကောင်း ကျိုး မှ စိတ် တော် ပြောင်း လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ် ၍ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အား၊ သင် က၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ မ ကောင်း ကျိုး ကို ပုံ ချ လျက်၊ အန္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း ကို၊ အ သီး အ သီး ကြဉ် ရှောင် ၍၊ အ လေ့ အ လာ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြု ပြင် ကြ လေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ကြောင်း၊ ကြော် ငြာ လော့။ ထို သူ တို့ က ကိုယ့် အ ကြံ အ စည် အ လျောက် လိုက် လျှောက် လျက်၊ ခက် မာ ဆိုး သွမ်း သော ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး ပြု ကျင့် လျက် နေ တော့ အံ့။ စိတ် မ လည် နိုင် ပြီ ဟု ငြင်း ဆို ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ ထာ ဝ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ထို သို့ သော အ ခြင်း အ ရာ များ ကို၊ မည် သူ ကြား ဖူး သ နည်း ဟု လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် မေး မြန်း ကြ လော့။ က ညာ ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ အ လွန် စက် ဆုပ် ဖွယ် ရာ ကို ပြု ကျင့် ခဲ့ လေ စွ။ မိုး ပွင့် သည်၊ လွင် ပြင် ရှိ လေ ဗ နုန် ကျောက် တောင် မှ ခွာ မည် လော။ ဝေး ကွာ စွာ စီး ဆင်း လျက် ဧ မြ သော ရေ အ လျဉ် သည်၊ ခန်း ခြောက် မည် လော။ ငါ၏ လူ မျိုး တော် မှာ မူ၊ ငါ့ ကို မေ့ လျော့ လျက်၊ အ န တ္တ ဘု ရား များ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သည့် အ တွက် ခ ရီး သွား ရာ လမ်း ဟောင်း များ တွင် တိုက် လဲ၍၊ မ ဖို့ သေး သော ကြား လမ်း များ ကို လိုက် လျှောက် သ ဖြင့်၊ သီ သွား သူ တိုင်း အံ့ အား သင့် လျက်၊ ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ နေ ပြည် ကို ပြက် ရယ် ပြု ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား။ ငါ လည်း၊ ဘေး ဥ ပဒ် သင့် ရောက် သည့် နေ့ ရက် ၌၊ ချင်း တို့ ကို မျက် နှာ တော် လွှဲ ၍ ကျော ခိုင်း သ ဖြင့်၊ အ ရှေ့ လေ သ ဖွယ်၊ ရန် သူ တို့ မျက် မှောက် ကွဲ လွင့် စေ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ထို့ နောက်၊ ယေ ရ မိ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကုန် အံ့။ ပ ညတ် တ ရား ထား သော ပ ရော ဟိတ်၊ အ ကြံ ပေး သော သု ခ မိန်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ဆင့် သော ပ ရော ဖက် များ ပြတ် စဲ မည် မ ဟုတ်။ ယေ ရ မိ ဟော ပြော ချက် ကို နား မ ထောင် ဘဲ၊ နှုတ် ဖြင့် အ မှု ရှာ ကြံ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ထို သူ တို့ ဆို ကြ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ မူ လျက်၊ ဘက် ပြိုင် သူ တို့ စ ကား ကို နား စိုက် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဆုံး ရှုံး ရန်၊ တွင်း တူး ကြ သည် မှာ၊ အ ကောင်း အ တွက် အ ဆိုး ကို ဆပ် ပေး အပ် ပါ သ လော။ အမျက် တော် ကို၊ သူ တို့ မှ လွှဲ စေ ခြင်း ငှာ၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ခ စား လျက်၊ ချင်း တို့ အ ကျိုး အ လို့ ငှာ၊ လဲ လျှောက် ခဲ့ သည် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ထို သူ တို့၏ သား သ မီး များ ကို၊ ဓား ဘေး နှင့် အ စာ ခေါင်း ပါး ဘေး သို့ လွှဲ အပ် သည့် ပြင်၊ မိန်း မ များ လည်း၊ သား ဆုံး ပါး သော မု ဆိုး မ ဖြစ် ပါ စေ သော၊ ယောက်ျား တို့ သည် သေ ဘေး ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ လူ ပျို တို့ သည် စစ် ပွဲ ၌ လုပ် ကြံ သော ဓား ဖြင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သေ ကြ ပါ စေ သော။ တပ် တစ် တပ် ကို ရှောင် တ ခင် ချဉ်း ဝင် စေ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ချင်း တို့ အိမ် များ မှ အော် ဟစ် သံ ကြား ရ ပါ စေ သော။ ထို သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် တွင်း တူး၍၊ ခြေ ကို မိ ရန် ကျော့ ကွင်း ကို ဝှက် ထား ကြ လေ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ကွပ် မျက် အံ့ သော ငှာ၊ သူ တို့ ကြံ စည် သ မျှ ကို သိ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဒု စ ရိုက် ဖြေ လွှတ် ခြင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် ပြစ် မှု ချေ ဖျောက် ခြင်း များ ကို ပြု တော် မ မူ ဘဲ၊ အ မျက် တော် ထား သော ကာ လ စီ ရင် လျက်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ပြို လဲ ကြ ပါ စေ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ရေ တ ကောင်း ကို သွား ဝယ်၍၊ မြို့ နေ လူ ကြီး၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး အ ချို့ တို့ နှင့် တ ကွ၊ အိုး ခြမ်း ခေါ် တံ ခါး အ နီး၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ ငါ မိန့် ဆို မည့် ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို၊ ထို ချိုင့် တွင် ဆင့် ဆို လျက်၊ အို ယု ဒ ဘု ရင် များ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လေ ဟူ ၍ ကြော် ငြာ လော့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ကြား သူ တိုင်း နား အူ လောက် ဖွယ် ဘေး ကို၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ အ ပေါ် သို့ ငါ သင့် ရောက် စေ မည်။ ငါ့ ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ယု ဒ ဘု ရင် များ နှင့် တ ကွ ပြည် သူ ပြည် သား များ၊ ဘိုး ဘေး များ တို့ မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘုရား များ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သည့် အ လျောက်၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ကို နိုင် ငံ ခြား ဖြစ် စေ လျက်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ အသွေး ဖြင့် ပြည့် စေ သည့် ပြင်၊ မိန့် မှာ ခြင်း၊ ထုတ် ဆင့် ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း ကို ငါ မ ပြု ဘဲ လျက်၊ သား သ မီး များ ကို ဗာ လ နတ် အား၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ဆက် ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဗာ လ နတ် ၏ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် လုပ် ခဲ့ ကြ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ကို တော ဖက် အ ရပ် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ နောင် မ ခေါ် ရ ဘဲ၊ လုပ် ကြံ ရာ ချိုင့် ဟု ခေါ် ဝေါ် သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ၏ ဉာဏ် ကို၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ၌ ငါ ငှဲ့ သွန်၍၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ ရှေ့၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး စေ လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ အ စာ အ ဖြစ်၊ ချင်း တို့ အ လောင်း များ ကို ငါ ပေး မည့် ပြင်၊ သီ သွား သူ တိုင်း၊ ဒဏ် ချက် များ ကို ထောက် ၍၊ အံ့ အား သင့် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ဤ မြို့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ မည်။ ၎င်း ပြင်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ သည်၊ ကျပ် တည်း ကျဉ်း မြောင်း စွာ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ့် သား သ မီး နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အ သား ကို၊ အ သီး အ သီး စား ရ ကြ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ စီ ရင် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကြော် ငြာ လော့။ ထို့ နောက် လိုက် ပါ သူ တို့ ရှေ့ တွင်၊ ရေ တ ကောင်း ကို ခွဲ လျက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ တစ် ဖန် စပ်၍ မ ရ သော မြေ အိုး ကို ခွဲ သည့် နည်း တူ၊ ဤ မြို့ နှင့် ဤ လူ မျိုး ကို၊ ငါ ခွဲ မည့် အ လျောက်၊ နေ ရာ လပ် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ တော ဖက် အ ရပ် ၌ သင်္ဂြိုလ် ခြင်း ပြု ကြ ရ မည်။ ထို့ နောက်၊ ယေ ရ မိ သည် ဟော ပြော ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော တော ဖက် အ ရပ် မှ ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း တွင် ရပ် နေ လျက်၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း ၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ ကြ သော ကြောင့်၊ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ခဲ့ ရာ ဘေး အ လုံး စုံ ကို၊ ဤ မြို့ နှင့် ဇ န ပုဒ် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ ငါ သင့် စေ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ဆင့် ဆို လေ သ တည်း။ ဗိ မာန် တော် မှူး မင်း ဖြစ် သော၊ ပ ရော ဟိတ် ဣ မေ ရ သား ပါ ရှု ရ သည်၊ ယေ ရ မိ ဟော ပြော ချက် များ ကို ကြား လျှင်၊ ထို ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ကြိမ် ဒဏ် ပေး ၍၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ ဗင်္ယာ မိန် အ ထက် တံ ခါး အ နီး၊ ထိတ် ခတ် ၍ ထား ၏။ နောက် နေ့ ၌ ပါ ရှု ရ သည်၊ ထိတ် ကို ချွတ် ၍ လွှတ် သည့် ကာ လ၊ ယေ ရ မိ က၊ သင့် အ မည် ကို ပါ ရှု ရ မ ဟုတ်၊ မာ ဂေါ မိဿ ဘိတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ မုတ် တော် မူ ၏။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကိုယ် တိုင် မှ စ၍ အ ပေါင်း အ ဖော် အ လုံး စုံ တို့ အ ဖို့ ကြောက် လန့် ဖွယ် အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ ထား သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ သင့် ရှေ့ မှောက် တွင် ပင် ရန် သူ တို့ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး ကို ငါ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည်၊ ကိုယ့် မြို့ သို့ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား၍၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင်၊ ဤ မြို့ ရှိ ဘ ဏ္ဍာ အ မြတ် အ စွန်း ရ တ နာ မှ စ ၍၊ ယု ဒ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် တို့ စည်း စိမ် ဘ ဏ္ဍာ ဟူ သ မျှ ကို ငါ လွှဲ အပ် သ ဖြင့်၊ ရန် သူ တို့ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ လက် ရ သိမ်း ရုံး ယူ သွား ကြ လိမ့် မည်။ အို ပါ ရှု ရ၊ သင် သည် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ မု သာ ဟော ပြော ရာ နာ လို သူ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ပါ၊ သုံ့ ပန်း ပါ သွား သ ဖြင့်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရောက် လျှင်၊ ထို မြို့ တွင် သေ လွန်၍ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဟော လေ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သွေး ဆောင် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် လိုက် ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ထက် အား ကြီး ၍ နိုင် တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် နေ့ ရှိ သ မျှ ပြောင် လှောင် ရာ ရောက်၍၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ကဲ့ ရဲ့ တတ် ကြ လေ စွ။ နှုတ် မြွက် တိုင်း၊ ကြမ်း ကြုတ် မှု၊ အ ဓ မ္မ မှု ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အော် ဟစ် ကြော် ငြာ ရ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ၌ အ ရှက် ခွဲ ရာ၊ သ ရော် ရာ အ ကြောင်း၊ နေ့ စဉ် ဖြစ် ပါ ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သ တိ ရ ၍၊ နာ မ တော် နှင့် ဟော ပြော တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ မိ လျှင်၊ မ ချိ မ ဆံ့၊ ချုပ် တည်း မ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အ ရိုး တွင်း ၌ လှောင် ထား သော မီး သ ဖွယ်၊ စိတ် ပူ လောင် လျက် နေ ရ ပါ၏။ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သော၊ အ များ တို့ ရှုတ် ချ ပြော ဆို ချက် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ကြား ရ ၏။ အကျွန်ုပ် ထော့ နဲ့ မည် ကို မြော် လင့် သော မိတ် ဆွေ ရင်း ဖြစ် ဖူး သူ အ ပေါင်း တို့ က၊ သူ့ အ ပြစ် ကို တင် လျှောက် ကြ လော့။ ငါ့ တို့ လည်း တင် လျှောက် ဦး မည်။ အ ကယ်၍ သွေး ဆောင် ရာ လိုက် ပါ ခဲ့ လျှင်၊ ငါ တို့ နိုင် သ ဖြင့်၊ လက် စား ချေ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သော သူ ရဲ ကဲ့ သို့၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ သည်၊ တိုက် လဲ ၍ ရှုံး ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြံ မ မြောက် သည့် အ တွက်၊ အ ရှက် ကြီး ကွဲ ၍၊ ကာ လ အ စဉ် မ မေ့ မ လျော့ သော ရှုတ် ချ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ နှ လုံး ကျောက် ကပ် ကို မျက် မှောက် ပြု ၍၊ ဖြောင့် မတ် သူ့ ကို စစ် ဆေး တော် မူ သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို ရှေ့ တော် တွင် တင် ပြ ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ် ၌ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ကို သိ မြင် ပါ ရ စေ။ အ ဆိုး ပြု သူ တို့ လက် တွင်း မှ နွမ်း ပါး သူ ၏ အ သက် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ထော မ နာ ပြု ၍ သီ ချင်း ဆို ကြ လော့။ ငါ ဖွား သော နေ့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ။ ငါ့ ကို မိ ခင် ဖွား သော ရက် သည်၊ မင်္ဂ လာ မ ရှိ စေ လင့်။ သား ယောက်ျား ရ သော သ တင်း ကို၊ ငါ့ အ ဘ အား ကြား ပြော၍၊ အား ရ ရွှင် လန်း စေ သော သူ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ လေ စေ။ ပင် ပန်း ခြင်း၊ ပူ ဆွေး ခြင်း ကို သာ တွေ့ မြင်၍၊ ရှက် လျက် အ သက် တာ ကုန် ဆုံး အံ့ သော ငှာ၊ ဝမ်း မှ ငါ ဖွား ရ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ ဒေါ သ အ ရှိန် နှင့် မ ဟာ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် တန်း ၍၊ ငါ ကိုယ် တိုင် စစ် တိုက် မည့် အ လျောက်၊ ဒဏ် ခတ် တော် မူ သော ရော ဂ န္တ ရ ကပ် ကြောင့်၊ ဤ မြို့ နေ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သည် သေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို့ နောက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု မ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ မှ ကျန် ရစ် သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း ကို၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ပါ၊ ဗာ ဗု လုန် ဘုရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း မှ စ သော၊ အ သက် အန္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ လက် တွင်း သို့၊ ငါ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ ထို မင်း သည် စာ နာ ခြင်း၊ ညှာ တာ ခြင်း၊ သ နား ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လိမ့် မည် ဟူ ၍ တည်း။ ဤ လူ မျိုး အား လည်း၊ ပြန် ကြား ရ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ရှင် ခြင်း လမ်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သေ ခြင်း လမ်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သင် တို့ ရှေ့ ငါ ထား သည့် အ လျောက်၊ ဤ မြို့ အ တွင်း တွင် နေ သေး သော သူ သည် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ သေ ရ မည်။ ဝန်း ဝိုင်း သော ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ဘက် သို့ ထွက် သွား ကူး ဝင် သူ မှာ မူ၊ အ သက် ဆု ကို ရ ၍ ရှင် လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ ကောင်း ကို မ ဟုတ်၊ အ ဆိုး ကို ပြု ရန် သာ၊ ဤ မြို့ အ ပေါ် တွင် မျက် နှာ တော် ထား သည့် အ လျောက်၊ မီး တိုက် မည့် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည် ဟူ၍ တည်း။ ငါ တို့ ရှိ ရာ သို့ ဆင်း ချီ၍၊ ခို လှုံ ရာ အ ရပ် များ သို့ ဝင် ဝံ့ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း ဟု ဝါ ကြွား သူ၊ ချိုင့် တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ ခင် တန်း ရှိ ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် လည်း‌ ကောင်း၊ နေ ထိုင် သူ၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဘက်၌ နေ လျက်၊ အ ပြု အ မူ ၏ အ ကျိုး ဆက် အ လျောက် အ စီ အ ရင် လာ ၍၊ ပတ် လည် ရှိ သမျှ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ သစ် တော တွင် မွေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ယေ ရ မိ ပြန် ဆို လေ ၏။ ဝင် နေ သူ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အား နှိပ် စက် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ၌ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ ၏ အသွေး သွန်း ခြင်း များ ကို မ ပြု ဘဲ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ ၏ လက် တွင်း မှ အ လု အ ယက် ခံ ရ သူ့ ကို ကယ် လွှတ် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။ ထို အ တိုင်း ပြု ကြ သည် မှန် လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ဆက် ဘု ရင် တို့ သည်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ရ ထား စီး လျက်၊ မြင်း စီး လျက်၊ ဤ နန်း မြို့ ရိုး တံ ခါး များ ဖြင့် ဝင် ထွက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ နား မ ထောင် ကြ လျှင် မူ ကား၊ ဤ နန်း သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ကိုယ် တိုင် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သစ္စာ မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယု ဒ မင်း ဆွေ၊ မင်း မျိုး တို့ ကို ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ လေ ဗ နုန် တောင် ထိပ် သ ဖွယ်၊ ငါ မှတ် ယူ သော သင့် ကို၊ နေ သူ မဲ့ မြို့ ပျက်၊ တော ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ လက် နက် ကိ ရိ ယာ ပါ မည့် ဖျက် ဆီး သူ တို့ ကို၊ ငါ စီ မံ သည့် အ လျောက်၊ ပြည် နယ် ရှိ အ မြတ် ဆုံး သစ် က တိုး ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ၍၊ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။ ဤ မြို့ ကို သီ သွား သူ လူ မျိုး ခြား တို့ က၊ မြို့ တော် ကြီး၌ ထို အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ လျှင်၊ ထို လူ မျိုး သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့် တည်း ဟု တုံ့ ပြန် ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ တည်း။ ကွယ် လွန် သော မင်း အ တွက်၊ စာ နာ ငို ကြွေး ခြင်း ကို မ ပြု ကြ နှင့်။ ပြည် ရင်း ကို ပြန် လာ ရှု မြင် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ စွန့် ခွာ ရ သော မင်း အ တွက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ခ မည်း တော် ယော ရှိ မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ သော၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ မှ စွန့် ခွာ ရ သူ ယု ဒ ဘု ရင် ရှ လ္လုံ မင်း နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း သည် ပြန် လာ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဤ ပြည် ကို၊ နောင် ရှု မြင် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ သိမ်း သွား ရာ အ ရပ် ဒေ သ ၌ ပင်၊ ကွယ် လွန် ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သစ် က တိုး ကို သာ လုံ့ လ ထုတ်၍ မင်း ပြု အပ် သ လော။ ခ မည်း တော် သည် ပွဲ တော် တည် လျက် ပင်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သော ကြောင့်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ အ မှု ကို စီ ရင် သည် နှင့် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ၏။ ထို သို့ ပြု ခြင်း ကား၊ ငါ့ ကို ကျွမ်း ဝင် ရာ ရောက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ၏။ ဘု ရင် မင်း မှာ မူ၊ လော ဘ မှု၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့၏ အ သွေး သွန်း မှု၊ ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် မှု များ ကို သာ မျက် နှာ သာ ပေး လျက်၊ စိတ် တိုင်း ကျ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍၊ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း ကို ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း သည်၊ အို နောင် တော်၊ အို အစ် မ တော်၊ အို ဘုန်း ကြီး သော အ ရှင် ဘု ရား ဟု၊ မြည် တမ်း ခြင်း မ ခံ ရ ဘဲ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး ပြင် သို့ ဆွဲ ငင် ထုတ် ပစ် ခြင်း၊ မြည်း သေ ကောင် သ ဖွယ် သင်္ဂြိုလ် ခြင်း ကို ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ချစ် ကျွမ်း ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ပျက် စီး ရာ ရောက် ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လေ ဗ နုန် တောင်၌ အော် ဟစ် ခြင်း၊ ဗာ ရှန် ပြည်၌ အ သံ လွှင့် ခြင်း၊ အာ ဗာ ရိမ် အ ရပ်၌ ဟစ် ခေါ် ခြင်း ကို ပြု ရန် တက် သွား လော့။ ငယ် ရွယ် စဉ် က စ ၍၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို နာ ခံ လေ့ မ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ စဉ် ကာ လ တွင် ငါ မိန့် မြွက် သော် လည်း၊ နာ ခံ မည် မ ဟုတ် ဟု သင် ငြင်း ဆို လေ ၏။ သင့် အ ထိန်း အ ကျောင်း များ ကို၊ လေ ပြင်း ထိန်း ကျောင်း လိမ့် မည်။ ချစ် ကျွမ်း ဝင် သူ တို့ လည်း၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု ရှိ သ မျှ အ တွက်၊ သင် အ ရှက် ကွဲ၍ အ သ ရေ ပျက် လိမ့် မည်။ သစ် က တိုး တော ၌ သိုက် မြုံ ရှိ သော၊ အို လေ ဗ နုန် တောင် ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ၊ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ နာ ကျင် ရ သည့် ကာ လ၊ မည် မျှ ညည်း တွား ရ ရှာ လိမ့် တ ကား။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် ၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယော ယ ကိမ့် သား၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဖြစ် သော အို ယေ ခေါ နိ မင်း၊ သင် သည် ငါ့ လက်ျာ လက် တော် ၌ တံ ဆိပ် ဖြစ် သော် လည်း၊ ငါ ချွတ် ၍၊ သင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ၊ သင် ကြောက် ရွံ့ သော ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နှင့် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ ဤ ယေ ခေါ နိ မင်း သည်၊ မ ထီ လေး စား ဖွယ် ကျိုး ပျက် ပြီး ရွှံ့ ရုပ်၊ မ နှစ် မြို့ ဖွယ် သော မြေ အိုး မျှ သာ ဖြစ် သ လော။ မ ရောက် ဘူး သော ပြည် သို့ အ ဆက် အ နွယ် ပါ၊ ထုတ် ပစ် စွန့် လွှတ် ခံ ရ ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ ကြောင့် နည်း။ အို ပြည် တော်၊ အို ပြည် တော်၊ အို ပြည် တော်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လော့။ ထို မင်း ၏ အ ဆက် အ နွယ် အ နက်၊ ယု ဒ ပြည် ကို မင်း ပြု လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ကို ဆက် ခံ ထ မြောက် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ့် အ သက် တာ တွင် အ ထ မ မြောက်၊ မင်း မျိုး ပြတ် သည် ဟူ ၍ ရေး သွင်း လော့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ စား ကျက် တော် ရှိ သိုး အုပ် ကို ဖျက် ဆီး ခွဲ လွှင့် သော အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် လူ မျိုး တော် ကို ထိန်း ကျောင်း သူ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ သိုး အုပ် တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု မ လာ ဘဲ၊ မောင်း နှင် ခွဲ လွှင့် ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ ဆိုး သွမ်း သော အ ပြု အ ကျင့် များ အ တွက်၊ ငါ အ စီ အ ရင် လာ မည့် ပြင်၊ နှင် ထုတ် ခဲ့ ရာ အ ပြည် ပြည်၌ ကြွင်း ကျန် သ မျှ သော သိုး တို့ ကို စု သိမ်း ၍၊ ခြံ ရင်း များ သို့ ပြန် သွင်း မည့် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ များ ပြား စွာ ပေါက် ပွား ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ထိန်း ကျောင်း မည့် သူ တို့ ကို ငါ ခန့် ထား သ ဖြင့်၊ နောင် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ စိတ် ပျက် ခြင်း၊ ယုတ် လျော့ ခြင်း ကင်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း အ ဖြစ်၊ ကြံ တိုင်း ထ မြောက် အုပ် စိုး လျက်၊ ပြည် တော် တွင် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မည့် ဖြောင့် မတ် သော အ ညှောက် ကို၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ဆက် ၌ ငါ ပေါ် ထွန်း စေ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို မင်း လက် ထက်၊ ယု ဒ အ မျိုး သည် ဘေး လွတ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လည်း လုံ ခြုံ လျက် နေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဘွဲ့ တော် ကို ကား၊ ငါ တို့ ဖြောင့် မတ် ရာ ဖြောင့် မတ် ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည်း ဟု သ မုတ် ကြ လ တ္တံ့။ ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ဆို ဦး အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့်လည်း‌ ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ အ တွင်း စိတ် နှ လုံး ကြေ ကွဲ လျက်၊ အ ရိုး ရှိ သ မျှ ဆွေး မြေ့ လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ကြူး ၍ ယစ် မူး သူ ကဲ့ သို့ ငါ ဖြစ် ၏။ ဆိုး သွမ်း သော လမ်း တာ၊ မ တည် တံ့ သော အင် အား ရှိ လျက်၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ တို့ နှင့် ပြည့် သော ပြည် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ကြောင့် မြည် တမ်း သည့် ပြင်၊ တော တောင် စား ကျက် များ လည်း၊ သွေ့ ခြောက် လျက် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ လူ့ သ ရော် လူ ပျက် ဖြစ် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ပင်၊ ထို သူ တို့ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ငါ တွေ့ မြင် ပြီ။ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ခံ ရာ နှစ် ကာ လ တည်း ဟူ သော ဘေး ဥပဒ် ကို ငါ သင့် စေ မည့် အ လျောက်၊ ချင်း တို့ လမ်း သည် မှောင် ကျ၍၊ ခြေ ချော် ရာ ဖြစ် လျက်၊ တွန်း ချ ဖြို လှဲ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် များ သည်၊ ဗာ လ နတ် ကို အ မှီ ပြု၍ ဟော ပြော သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို လမ်း လွဲ စေ လျက်၊ မ တော် မ လျော် ပြု ကြ သည် ကို ငါ ရှု မြင် ရ သည် မှန် ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် များ မှာ မူ၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ပြစ် မှား ခြင်း၊ မု သာ အ လျောက် လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု မှ အ သီး အသီး မ ပြန် လာ ရ အောင် အ ဆိုး ပြု သူ တို့ ကို အား ပေး ခြင်း များ တည်း ဟူ သော၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရာ ပြု ကြ ကြောင်း ငါ ရှု မြင် သည် နှင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သော ဒုံ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း ဂေါ မော ရ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ရှေ့ ဖြစ် ရ လေ စွ။ ထို့ ကြောင့် ပ ရော ဖက် တို့ ကို ရည် လျက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် တို့ အ စ ပြု သော၊ လူ သ ရော် လူ ပျက် သ ဘော သည်၊ ပြည် လုံး ကျွတ် အ နှံ့ အ ပြား ရောက် ပြီး ဖြစ်၍၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ အား၊ ခါး သော ခဲ ဖွယ် သောက် ဖွယ် ကို၊ ငါ တိုက် ကျွေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဟော ပြော လျက် နေ သော ပ ရော ဖက် တို့ စ ကား များ ကို မ နာ ယူ ကြ လင့်။ ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း မ ဟုတ်။ ကိုယ့် မ နော ရူ ပါ ရုံ အ တိုင်း သာ ဟော ပြော ၍၊ သင် တို့ ကို အ န တ္တ ဖြစ် စေ လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ထီ လေး စား ပြု သူ တို့ အား၊ ချမ်း သာ ရ ကြ သည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ခက် မာ သော ကိုယ့် သ ဘော အ လျောက် လိုက် လျှောက် သူ တိုင်း အား၊ ဘေး သင့် မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဟော တတ် ကြ ၏။ ထို သူ တို့ အ နက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား စိုက်၍ ကြား သိ ရ သူ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သု ဓ မ္မာ သ ဘင် ၌ ပါ ဝင်၍ ဒိဋ္ဌ ကြား နာ ရ သူ ကား မည် သူ နည်း။ မိုး သက် မုန် တိုင်း တည်း ဟူ သော၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဒေါ သ သည်၊ ထွက် သွား လှည့် ဝှေ့ သည့် အ လျောက်၊ လူ ဆိုး တို့ ဦး ခေါင်း ကို တိုက် ခတ် လိမ့် တ ကား။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စိတ် တော် ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် များ အ တိုင်း၊ မ စီ ရင်၊ အ တည် မ ပြု မ ချင်း၊ အ မျက် တော် ကို ရုပ် သိမ်း မည် မ ဟုတ် ကြောင်း၊ နောင် ကာ လ သင် တို့ သိ မြင် နား လည် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည် ငါ စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ အ သော့ သွား ၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဟော ပြော ကြ သည် တ ကား။ ငါ့ သု ဓ မ္မာ သ ဘင် ၌ ပါ ဝင် ခဲ့ လျှင်၊ လူ မျိုး တော် အား ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို ဆင့် ဆို လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ၊ ဆိုး သွမ်း သော အ ပြု အ ကျင့် များ မှ ပြောင်း လဲ စေ ကြ ခဲ့ လေ ပြီ။ ငါ သည် အ နီး အ ပါး ၌ သာ ဘု ရား လော။ ဝေး ကွာ ရာ ၌ လည်း ဘု ရား မ ဟုတ် တုံ လော ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ မ မြင် အောင် ကွယ် ဝှက် ရာ၌ ပုန်း ရှောင် နိုင် သူ ရှိ သ လော ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မိုး မြေ ကို နှံ့ ပြား သည် မ ဟုတ် လော ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ အိမ် မက် မြင် ပြီ၊ မြင် ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ ငါ့ နာ မ နှင့် မု သာ ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ စ ကား ကို ငါ ကြား ရ ပြီ။ မြင် မက် သော ပ ရော ဖက် သည်၊ အိပ် မက် ကို ဘာ သာ ပြန် ကြား စေ။ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို ခံ ရ သော ပ ရော ဖက် လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မှန် ကန် စွာ ဆင့် ဆို စေ။ စ ပါး နှင့် ယှဉ် လျှင်၊ ကောက် ရိုး မည် သို့ နည်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ မီး သ ဖွယ်၊ ကျောက် ကို ထု ချေ သော တူ ကြီး သ ဖွယ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ ဆင့် ဆင့် ခိုး ယူ သော၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ နေ သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ဟု လျှာ လှည့် သော၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ တစ် ဘက် ၌ ငါ နေ သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ စေ လွှတ် ခြင်း၊ မိန့် မှာ ခြင်း ကင်း လျက်၊ မု သာ အိပ် မက် များ ကို ဟော ပြော ပြန် ကြား ၍၊ မု သာ ဆို ခြင်း၊ ဝါ ကြွား ခြင်း များ ဖြင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို အ ကျိုး မ ပေး တတ် သော လမ်း လွှဲ စေ သူ၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ တစ် ဘက် ၌ ငါ နေ သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ပ ရော ဖက် အား လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မည် သို့ တုံ့ ပြန် တော် မူ သ နည်း။ မည် သို့ မိန့် မြွက် တော် မူ သ နည်း ဟူ ၍ သာ မေး လျှောက် အပ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝန် တင် ချက် တော် ဟု ဆို သူ တို့ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝန် တင် ချက် တော် ဟု မ ဆို စေ ရန် ငါ ပ ညတ် သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝန် တင် ချက် တော် ဟူ သော စ ကား ကို သုံး လေ့ ရှိ သေး သော ကြောင့်၊ သင် တို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍ သင် တို့ အား၊ ငါ ပေး ခဲ့ သော မြို့ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဝန် ထုပ် အ ဖြစ် ချီ မ၍ ရှေ့ တော် မှ ငါ ပစ် ချ မည့် ပြင်၊ ကာ လ အ စဉ် မ မေ့ မ လျော့ သော ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ ခြင်း ကို သင် တို့ အ ပေါ် သို့ ငါ တင် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အို ယေ ရ မိ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ သော်၊ သ ဖန်း သီး များ ကို မြင် ပါ၏။ ကောင်း သော အ သီး သည်၊ အ လွန် ကောင်း လှ ပါ သည်။ ညံ့ သော အ သီး လည်း၊ မ စား နိုင် အောင် ညံ့ ဖျင်း လှ ပါ သည် ဟု ငါ လျှောက် လျှင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ နေ ရာ မှ ခါ လ ဒဲ ပြည် သို့၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ နက် ငါ လွှတ် လိုက်၍ သိမ်း သွား ခံ ခဲ့ သူ တို့ ကို၊ ထို ကောင်း သော သ ဖန်း သီး သ ဖွယ် ကောင်း စား ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ အာ ရုံ ပြု မည့် အ တိုင်း၊ ကောင်း စား ကြ စေ ခြင်း ငှာ မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ ပြည် ရင်း သို့ တစ် ဖန် ခေါ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ မ ဖြို မ ဖျက် ဘဲ တည် ထောင် ခြင်း၊ မ ဆွဲ မ နုတ် ဘဲ စိုက် ပျိုး ခြင်း ကို စီ ရင် မည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သော ငါ့ အား သိ ကျွမ်း သော စိတ် နှ လုံး ကို ပေး သ နား မည့် အ လျောက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် အ ထံ တော် သို့ ပြန် လာ ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ သူ တို့ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ဦး မည့် အ ကြောင်း၊ မိန့် ဆို ၏။ တစ် ဖန် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ ပြည် တွင် ရှိ သေး သော၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း မှ စ ၍ မှူး မတ် များ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား အ ကြွင်း အ ကျန် များ နှင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ခို ဝင် သူ တို့ ကို ကား၊ မ စား နိုင် အောင် ညံ့ ဖျင်း သော သ ဖန်း သီး သ ဖွယ်၊ ငါ နှင် ထုတ် မည့်၊ မြေ ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အ ရပ် ရပ် တွင်၊ မ ကောင်း စား စေ ဘဲ၊ ထိတ် လန့် ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ ပုံ ခိုင်း ရာ၊ ပြောင် လှောင် ရာ၊ ကျိန် ဆဲ ရာ ဖြစ် စေ လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ၍ သူ တို့ အား၊ ငါ ပေး ခဲ့ သော ပြည် တွင် ကုန် ဆုံး သည့် တိုင် အောင်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် ကို သင့် စေ မည် အ ကြောင်း၊ မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ လေး နှစ်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ရည် လျက်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ ရ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ၊ ယု ဒ ပြည် သား တို့ အား၊ ထို ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သည် ကား၊ အာ မုန် မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှိ မင်း နန်း စံ တစ် ဆယ့် သုံး နှစ် မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင်၊ နှစ် ပေါင်း နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် ပတ် လုံး၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ဝိ ရိ ယ စိုက် ၍ ငါ ဆင့် ဆို ဟော ပြော သော် လည်း၊ သင် တို့ မ နာ ခံ ကြ ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ သည် ကိုယ့် လက် ဖြစ် ဘု ရား များ ဖြင့် ဒု က္ခ ရှာ ၍ အ မျက် တော် တိုက် သည့် တိုင် အောင်၊ မ နာ ခံ ကြ ချေ။ သို့ ဖြစ် ၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို သင် တို့ မ နာ ခံ ကြ သည့် အ တွက်၊ ငါ သည် မြောက် ပိုင်း ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး နှင့် တ ကွ၊ ငါ၏ ကျွန် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ ကို ခေါ် သည့် အ လျောက်၊ ဤ ပြည် နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ မှ စ၍၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ တစ် ဘက်၊ လာ ရောက် ချီ ဝင် စေ ပြီး လျှင်၊ မြေ လှန် လျက် အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ၊ ပြက် ရယ် ပြု ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ မည့် ပြင်၊ အား ရ ရွှင် လန်း သံ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား သ တို့ သ မီး တို့ ကြွေး ကြော် သံ၊ မောင်း ဆုံ သံ များ ကို မီး ခွက် အလင်း ပါ၊ ပြတ် စဲ စေ ၍၊ ပြည် လုံး ကျွတ် ဆိတ် ညံ ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် နေ စဉ်၊ ထို လူ မျိုး များ သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ အ မှု ကို၊ နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် တိုင် တိုင် ထမ်း ကြ ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ကုန် လွန် ပြီး နောက်၊ ငါ သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် မှ စ ၍၊ လူ တစ် မျိုး လုံး ကို ခါ လ ဒဲ ပြည် ပါ၊ ချင်း တို့ ဒု စ ရိုက် အ တွက် အ စီ အ ရင် လာ လျက်၊ အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ ၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး ကို ယေ ရ မိ ရည် ဆောင် ဟော ပြော ခဲ့ ရာ၊ ဤ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ သ မျှ သော အ ချက်၊ ထို ပြည် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ငါ မိန့် မှာ သ မျှ သော အ ချက် များ ကို၊ သင့် ရောက် စေ မည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ မြား နှင့် ဘု ရင် မင်း မြတ် တို့ စေ စား ကြ၍၊ ချင်း တို့ အ ကျင့် အ ကြံ အ ပြု အ မူ များ အ တိုင်း၊ ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လက် တော် ရှိ အ မျက် တော် စ ပျစ် ရည် ဖ လား ကို ယူ၍၊ ငါ စေ လွှတ် သည့် အ လျောက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး ကို တိုက် လော့။ ထို သူ တို့ သောက် ရာ၊ ငါ သင့် စေ သော ဓား ဘေး ကြောင့်၊ ယိမ်း ယိုင် လျက် ရူး သွပ် ကြ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ရှိ ဖ လား ကို ယူ၍ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော၊ ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ၊ ပြက် ရယ် ပြု ရာ၊ ကျိန် ဆဲ ရာ၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ၊ ဖြစ် စေ ရန်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ ၍၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ နှင့် ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ဧ ဒုန် ပြည် သား၊ မော ဘ ပြည် သား နှင့် အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ တု ရု မြို့၊ ဇိ ဒုန် မြို့ ဘု ရင် တို့ မှ စ၍၊ ပယ် လယ် တစ် ဘက် ကမ်း တစ် လျှောက် ရှိ ဘု ရင် တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ဒေ ဓန်၊ တေ မ နှင့် ဗုဇ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍၊ န ဖူး ထိပ် ဆံ ရိတ် သူ တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ အာ ရပ် ပြည့် ရှင် ဘု ရင် တို့ မှ စ ၍၊ သဲ တော နေ မျိုး ရိုး မ ဟုတ် သူ တို့ ၏ ဘု ရင် တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ဇိ မ ရိ လူ မျိုး၊ ဧ လံ လူ မျိုး၊ မေ ဒိ လူ မျိုး ဘု ရင် တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ဝေး သည် ဖြစ် စေ၊ နီး သည် ဖြစ် စေ၊ တစ် ပါး နောက် တစ် ပါး၊ မြောက် ပိုင်း ပြည့် ရှင် ဘု ရင် တို့ မှ စ၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ တို့ အား လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ တိုက် ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် လည်း၊ နောက် ဆုံး သောက် ရ ၏။ ငါ သင့် စေ သော ဓား ဘေး ကြောင့်၊ သောက် စား ယစ် မူး အော့ အန် လျက်၊ နောင် မ ထ နိုင် အောင် လဲ ကြ လော့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် ဆင့် ဆို ရ သည့် အ တိုင်း၊ လက် ရှိ ဖ လား ကို ယူ သောက် ရန် ငြင်း ပယ် ကြ လျှင်၊ သင် က၊ မု ချ သောက် ကြ ရ မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော မြို့၌ ဘေး ကို ငါ တင် ရင် စီ မံ ပြီး ဖြစ် က၊ ပြစ် ဒဏ် ကင်း လျက် သင် တို့ နေ အပ် ကြ သ လော။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့၌၊ ဓား ဘေး ကို ငါ ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ ပြစ် ဒဏ် ကင်း လျက် သင် တို့ နေ ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ ဆို ခဲ့ သည့် အ ချက် ဟူ သ မျှ ကို ထို သူ တို့ အား ဟော ပြော လျက်၊ သင် ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သန့် ရှင်း သော စံ ရာ တော် ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် မှ တ ဟုန်း ဟုန်း ချုန်း ခြင်း၊ သိုး ခြံ တော် တစ် ဘက်၊ တ ခြိမ်း ခြိမ်း ဟုန်း ခြင်း၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ တစ် ဘက်၊ ဖိ နင်း သူ တို့ ကဲ့ သို့ အောင် သံ ကြွေး ကြော် ခြင်း များ ကို ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ နှင့် ဘက် ပြိုင် ခြင်း၊ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တရား တွေ့ ခြင်း၊ လူ ဆိုး တို့ ကို ဓား ဘေး သို့ အပ် နှင်း ခြင်း များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ သည် နှင့် အ သံ ဗ လံ တော် သည်၊ မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် ရောက် လေ စွ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဘေး ဥ ပဒ် သည် လူ တစ် မျိုး မှ လူ တစ် မျိုး သို့ ကူး စက် သည့် ပြင်၊ ပြင်း ထန် သော မိုး သက် မုန် တိုင်း ကို လည်း၊ မြေ ကြီး စွန်း မှ ပင် ကျ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွပ် မျက် သူ တို့ အ လောင်း များ သည် မြည် တမ်း မှု၊ စု ပုံ မှု၊ မြှုပ် နှံ မှု ကင်း လျက်၊ မြေ ကြီး အ ပြင် တွင် တစ် စွန်း မှ တစ် စွန်း တိုင် အောင်၊ မြေ ဩ ဇာ အ ဖြစ် ရှိ နေ ကြ လိမ့် မည်။ အို အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့၊ အော် ဟစ် ကြ လော့။ အို သိုး ကြီး သိုး မြတ် တို့၊ ပြာ လူး ကြ လော့။ အ သတ် ခံ ရ သော နေ့ ရက် စေ့ ရောက် ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ဖိုး ထိုက် သော အ သုံး အ ဆောင် သ ဖွယ်၊ သင် တို့ လဲ ကျ ၍ ကွဲ ပြား ကြ လိမ့် မည်။ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည်၊ ထွက် ပြေး ခွင့်၊ သိုး ကြီး သိုး မြတ် တို့ လည်း ဘေး လွတ် ခွင့် ရ ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ ဟစ် သံ၊ သိုး ကြီး သိုး မြတ် တို့ အော် သံ ကို၊ ကြား ရ လေ စွ။ သူ တို့ စား ကျက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖျက် ဆီး တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကြောင့်၊ လုံ ခြုံ သော သိုး ခြံ များ ပင် တိတ် ဆိတ် လျက် ရှိ ၏။ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ ဒေါ သ ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ အ မျက် တော် ရှိန် ကြောင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သူ တို့ နေ ရာ သည်၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် ပိတ် ပေါင်း တော် ကို စွန့် လွှတ် တော် မူ ရ သည် ဟူ ၍ တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ စ ကာ လ၊ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အမိန့် တော် ကား၊ ဗိ မာန် တော့် တံ တိုင်း အ တွင်း တွင် ရပ် နေ လျက်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ အ ဖူး လာ သော ယု ဒ ပြည် မြို့ သူ ရွာ သား တို့ အား၊ ငါ မိန့် မှာ သ မျှ ကို တစ် ချက် မ ကြွင်း ဆင့် ဆို လော့။ သူ တို့ မ ကောင်း မှု အ တွက် ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း သော မ ကောင်း ကျိုး မှ၊ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် နာ ခံ ၍၊ ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း မှ ကြဉ် ရှောင် ကောင်း ကြဉ် ရှောင် ကြ လိမ့် မည် ဟု ငါ မိန့် ဆို ၏။ ဤ ဗိ မာန် တော် ကို၊ ရှိ လော မြို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ လျက်၊ ဤ မြို့ ကို လည်း၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး ရှေ့၊ ကျိန် ဆဲ ရာ ထား မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ထပ် မံ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ဗိ မာန် တော် တွင် ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော ထို အ ချက် များ ကို၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ လူ ပ ရိ သတ် ပါ၊ ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ ကို၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ဆင့် ဆို သည့် အ ဆုံး ၌၊ ယေ ရ မိ ကို ဖမ်း ဆီး လျက်၊ သင် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ ဤ ဗိ မာန် တော် သည် ရှိ လော မြို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ မြို့ တော် လည်း နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် အ ဘယ့် ကြောင့် ဟော ပြော သ နည်း ဟု ကြိမ်း မောင်း ပြီး လျှင်၊ လူ ပ ရိ သတ် သည် ဗိ မာန် တော် တွင်၊ ယေ ရ မိ ကို ဝိုင်း လာ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို၊ ယု ဒ မှူး မတ် တို့ ကြား ရ သော်၊ နန်း တော် မှ ဗိ မာန် တော် သို့ တက် လာ ၍၊ တံ ခါး တော် သစ် ဝ တွင် ထိုင် နေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ က၊ ကိုယ့် နား ဖြင့် သင် တို့ ကြား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဤ သူ သည် မြို့ တော် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဟော ပြော သည့် အ တွက်၊ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဟု၊ မှူး မတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ စွဲ ဆို ပြီး နောက်၊ ယေ ရ မိ က၊ သင် တို့ ကြား ရ သော ဆင့် ဆို ချက် ဟူ သ မျှ ကို၊ ဤ ဗိ မာန်၊ ဤ မြို့ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဟော ပြော စေ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ သင် တို့ အ လေ့ အ လာ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြု ပြင် လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း၊ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော မ ကောင်း ကျိုး မှ၊ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ မှာ မူ၊ သင် တို့ လက် အောက် တွင် ရှိ ပါ၏။ သ ဘော အ တိုင်း၊ ထိုက် သင့် ရာ ပြု ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ထို အ ချက် ဟူ သ မျှ ကို ဆင့် ဆို ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည် မှန် လျက် ပင်၊ ငါ့ ကို သေ ဒဏ် ခတ် လျှင်၊ သင် တို့ မှ စ၍၊ မြို့ တော် နှင့် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ ၏ သွေး ပြစ် သင့် မည့် အ ကြောင်း၊ မု ချ သိ မှတ် ကြ လော့ ဟု၊ မှူး မတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အား၊ ထု ချေ ပြီး နောက်၊ မှူး မတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် က၊ ဤ သူ သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ ဆင့် ဆို သည် မှန် သော ကြောင့်၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ထိုက် ဟု၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ အား ပြန် ကြား ကြ ၏။ ထို့ နောက် ပြည် သား လူ ကြီး အ ချို့ တို့ ထ ၍၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း လက် ထက်၊ ဟော ပြော လျက် နေ သော မော ရ ရှ ရွာ သား မိ က္ခာ က၊ ဇိ အုန် မြို့ သည် လယ် အ ဖြစ် ထွန် ခြင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း၊ ဗိ မာန် ရှိ တောင် တော် လည်း တော ကုန်း ဖြစ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဆင့် ဆို ငြား သော် လည်း၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ဇ ကိ မင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် သေ ဒဏ် ခတ် ကြ သ လော။ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော မ ကောင်း ကျိုး မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ သည့် တိုင် အောင်၊ ထို မင်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား လျက်၊ မျက် မှောက် တော် ၌ အ သ နား တော် ခံ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ မှာ မူ၊ ကိုယ့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ လှ စွ တ ကား ဟု၊ စည်း ဝေး သော လူ ပ ရိ သတ် အား ဆို ကြ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ နေ ရှေ မာ ယ သား ဥ ရိ ယ ဆို သူ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍ ဟော ပြော ရာ၊ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို ချက် နှင့် တူ ညီ စွာ၊ ထို ပြည်၊ ထို မြို့ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဟော ပြော ချက် များ ကို၊ ယော ယ ကိမ် မင်း မှ စ၍၊ သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် မှူး မတ် တို့ ကြား ရ လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း သည် ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ သော်၊ ဥ ရိ ယ ကြား သိ၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ယော ယ ကိမ် မင်း စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ အာ ခ ဗော့် သား ဧ လ နာ သန် သည် မင်း စေ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဥ ရိ ယ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ခေါ် ယူ လျက်၊ ယော ယ ကိမ် မင်း ထံ ပို့ သွင်း ကြ ရာ၊ ထို မင်း သည် ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက်၍၊ လူ ယုတ် တို့ သင်္ချိုင်း တွင် ပစ် ချ လေ ၏။ ယေ ရ မိ ကို ကား၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ၍၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ရှာ ဖန့် သား အ ဟိ ကံ သည် လက် ဖြင့် ကွယ် ကာ သ တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ စ ကာ လ၊ ငါ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော်၊ အ မိန့် တော် ကား။ ဖွဲ့ ကြိုး၊ ထမ်း ပိုး ကျင် များ ကို လုပ် ၍ ကုပ် တွင် တင် ပြီး လျှင်၊ ဧ ဒုံ ပြည့် ရှင် ဘု ရင်၊ မော ဘ ပြည့် ရှင် ဘု ရင်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင်၊ တု ရု မြို့ ဘု ရင်၊ ဇိ ဒုန် မြို့ ဘု ရင် များ ထံ၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း စံ ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ သော ရာ ဇ သံ တို့ လက် ဖြင့် ပို့ လိုက် လော့။ ချင်း တို့ အ ရှင် များ ထံ ပြန် ကြား စေ ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် က၊ ငါ သည် မြေ ပ ထ ဝီ မှ စ၍၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို မ ဟာ တန် ခိုး တော်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် အား ဖြင့်၊ ဖန် ဆင်း ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သ ဘော တော် အ တိုင်း သင့် လျော် သူ့ အား၊ ပေး ပိုင် ခွင့် ရှိ သည် နှင့်၊ ငါ့ ကျွန်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ့ လက် တွင်း သို့၊ ဤ ပြည် ထောင် တ ကာ ကို အပ် နှင်း သည့် ပြင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ ကို လည်း အ စေ ခံ ရန် လွှဲ အပ် သ ဖြင့်၊ ထို မင်း နှင့် သား မြေး တို့ ၏ အ မှု ကို၊ ပြည် ထောင် ခေတ် မ ကုန် မ ချင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ထမ်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ကုန် လျှင်၊ လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ များ နှင့် ဘု ရင် မင်း မြတ် တို့ သည်၊ ထို မင်း ကို စေ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ ကြင် လူ မျိုး၊ တိုင်း နိုင် ငံ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ၏ အ မှု ကို ထမ်း ခြင်း၊ ထမ်း ပိုး အောက် ကုပ် လျှိုး ခြင်း မ ပြု အံ့။ ထို မင်း၏ လက် ရုံး ရည် ဖြင့် ကုန် စေ တော် မ မူ မ ချင်း၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး ကို စီ ရင် လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ ထမ်း ပိုး အောက် ကုပ် လျှိုး ၍ အ မှု ထမ်း သော လူ မျိုး ကို ကား၊ နေ ရင်း ပြည် တွင် ငါ ထား သည့် အ လျောက်၊ လယ် မြေ လုပ် ကိုင် လျက် နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ လ တ္တံ့၊ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို၊ ကိုယ့် အ ရှင် တို့ အား ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ထို အ ချက် နှင့် တူ ညီ စွာ၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း ထံ ငါ က၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ ရန် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ ထမ်း ပိုး အောက် ကုပ် လျှိုး ၍၊ ထို မင်း နှင့် လူ မျိုး ၏ အ မှု ကို ထမ်း ကြ လော့။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ အ မှု ကို မ ထမ်း သော လူ မျိုး အား ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဘု ရင် မင်း သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် သေ ရ ကြ အံ့ နည်း။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ အ မှု ကို မ ထမ်း ကြ ရ ဟု၊ မု သာ ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ကြ လင့်။ ငါ နှင် ထုတ် သည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ သည်၊ ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ ပါ၊ ပျက် စီး ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ နာ မ တော် နှင့် ပ ရိ ယာယ် ပြု ၍ ဟော ပြော လေ့ ရှိ ကြ သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ၏။ ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အား လည်း ငါ က၊ မ ကြာ မ မြင့် မီ၊ ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပြန် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မု သာ ဟော ပြော သော ကိုယ့် ပ ရော ဖက် တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ကြ လင့်။ နား မ ထောင် ဘဲ၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ ရန်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ အ မှု ကို ထမ်း ကြ လော့။ ဤ မြို့ တော် သည် အ ဘယ့် ကြောင့် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် ရ အံ့ နည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ပ ရော ဖက် မှန် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ပါ ရှိ သည် မှန် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိမာန် တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ၏ နန်း တော်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော်၌ ကျန် ရစ် သော အ သုံး အ ဆောင် များ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ မ ရောက် ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ သ နား တော် ခံ ကြ ပါ လေ စေ။ ထို အ သုံး အ ဆောင် များ သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ရောက် ၍၊ အ ကြည့် အ ရှု ငါ လာ သည် နှင့်၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ သို့ ပြန် ပို့ သည့် နေ့ ရက် တိုင် အောင်၊ ထို မြို့၌ ရှိ နေ ရ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ၏။ ထို တစ် နှစ် ချင်း၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ စ ကာ လ၊ လေး နှစ် မြောက် ပဥ္စ မ လ တွင် ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ဗိ မာန် တော် ၌ ဂိ ဗောင် မြို့ နေ အာ ဇု ရ သား၊ ပ ရော ဖက် ဟာ န နိ က၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဗာ ဗု လုန် ဘုရင်၏ ထမ်း ပိုး ကို၊ ငါ ချိုး ဖြတ် လေ ပြီ။ ထို အ ခါ ဗိ မာန် တော် ၌ ရှိ နေ သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ပ ရော ဖက် ဟာ န နိ အား၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ က၊ အာ မင်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို အ တိုင်း စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော၊ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် များ နှင့်၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ဤ အ ရပ် ဒေ သ သို့ ပြန် ပို့၍၊ သင် ဟော ပြော ချက် ကို အ တည် ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။ သို့ ရာ တွင်၊ သင် နှင့် တ ကွ ဤ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ငါ ပြော မည့် စ ကား ကို နား ထောင် ပါ ဦး။ ငါ တို့ နှစ် ဦး မ ဖြစ် မီ၊ ရှေး ကာ လ ပ ရော ဖက် တို့ သည် စစ် တိုက် ခြင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း၊ ကပ် ရော ဂါ သင့် ခြင်း အ ကြောင်း၊ မ ဟာ တိုင်း နိုင် ငံ နှင့် ပြည် ထောင် အ မြောက် အ မြား ကို ရည် လျက်၊ ဟော ပြော ကြ ဖူး ပါ ပြီ။ စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ ကြောင်း ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် မှာ မူ၊ ဆင့် ဆို ချက် အ ရ ဖြစ် ပျက် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော ပ ရော ဖက် မှန် ကြောင်း ထင် ရှား မည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ပ ရော ဖက် ဟာ န နိ သည်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ၏ ကုပ် ရှိ ထမ်း ပိုး ကျင် ကို ချွတ် ယူ ချိုး ဖြတ် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကုပ်၌ တင် သော၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ၏ ထမ်း ပိုး ကို၊ ထို အ တိုင်း နှစ် နှစ် အ တွင်း တွင်၊ ငါ ချိုး ဖြတ် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ကြော် ငြာ လျှင်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ထွက် သွား လေ ၏။ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကုပ် ရှိ ထမ်း ပိုး ကျင် ကို၊ ပ ရော ဖက် ဟာ န နိ ချိုး ဖြတ် ပြီး နောက်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဟာ န နိ ရှိ ရာ သို့ သွား ၍၊ သင် သည် သစ် သား ထမ်း ပိုး ကျင် များ ကို ချိုး ဖြတ် လေ ပြီ။ ၎င်း အ စား၊ သံ ထမ်း ပိုး ကျင် များ ကို လုပ် ရ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ ၏ အ မှု ကို ထမ်း ကြ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဆို ခဲ့ သော လူ မျိုး တို့ ကုပ်၌၊ သံ ထမ်း ပိုး ကို ငါ တင် ပြီး သည့် အ လျောက်၊ ထမ်း ကြ ရ မည်။ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ ကို လည်း ငါ လွှဲ အပ် လေ ပြီ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ က၊ အို ဟာ န နိ၊ နား ထောင် ပါ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင့် ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ဤ လူ မျိုး ကို မု သာ ၌ စိတ် ချ ရာ ရောက် စေ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် ဖောက် ပြန် ခြင်း စ ကား ကို ထွက် ဆို ဝံ့ သော ကြောင့်၊ မြေ ပေါ် မှ ငါ နှင် ထုတ် သည့် အ တိုင်း၊ ယ ခု နှစ် အ တွင်း သင် သေ ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ ပ ရော ဖက် ဟာ န နိ သည်၊ ထို နှစ် သ တ္တ မ လ တွင် သေ လေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား စေ တော် မူ ခဲ့ သ မျှ သော သူ တို့ အား၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ အိမ် ဆောက်၍ နေ ထိုင် ခြင်း၊ ခြံ လုပ်၍ အ သီး စား ခြင်း၊ အိမ် ထောင် ပြု၍ သား သ မီး များ ကို ရ ခြင်း၊ မြေး များ ရ စေ ရန် ကိုယ့် သား သ မီး တို့ ကို ပေး စား ထိမ်း မြား ခြင်း ပြု လျက်၊ ထို မြို့၌ ပင် မ တိမ် ကော ဘဲ တိုး ပွား ကြ လော့။ ငါ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား စေ ရာ မြို့ ၏ စည်း စိမ် ချမ်း သာ၌ သာ သင် တို့ ခံ စား ကြ ရ မည် ဖြစ်၍၊ ထို မြို့၏ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကို ရှာ ကြံ လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေ တ္တာ ခံ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က လည်း သင် တို့ ဘောင် ရှိ ပ ရော ဖက် နှင့် ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ လှည့် ဖြား ခြင်း ကို မ ခံ ကြ လင့်။ မြင် သော ကိုယ့် အိပ် မက် များ ကို လည်း မ ယုံ ကြ လင့်။ ထို သူ တို့ သည် ငါ စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ နာ မ တော် နှင့် ပ ရိ ယာယ် ပြု၍ ဟော ပြော လေ့ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် တို့ သည် ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် ဟစ် ခေါ် တောင်း လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ ငါ နား ညောင်း သည် နှင့် အ ညီ၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ကို လိုက် စစ် ရှာ ဖွေ သော ကြောင့်၊ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် အ တိုင်း၊ တွေ့ ခွင့် ငါ ပေး သည့် ပြင်၊ နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ ရာ အ ပြည် ပြည်၊ လူ အမျိုး မျိုး မှ၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော သင် တို့ ကို စု သိမ်း ပြန် ပို့ ၍၊ လွှတ် လိုက် ခဲ့ ရာ ပြည် ရင်း သို့ ပြန် လာ စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ၌ ပင် ပ ရော ဖက် များ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပြီ ဟု၊ သင် တို့ ဝါ ကြွား ကြ သော် လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နန်း ဆက် ဘု ရင် မှ စ ၍၊ ဤ မြို့ တွင် နေ ထိုင် သေး သူ သိမ်း သွား ရာ မ ပါ သော၊ သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ရည် လျက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ကို သင့် စေ ၍၊ မ စား နိုင် အောင် ညံ့ ပေ သော သ ဖန်း သီး သ ဖွယ် ဖြစ် စေ မည့် ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ငါ လွှတ် လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ ဦး။ ယောက်ျား သည် မီး ဖွား မ ဖွား မေး ကြည့် ကြ လော့။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ယောက်ျား တိုင်း ခါး နှိပ် လျက်၊ မျက် နှာ ဖြူ လျော် နေ သည် ကို ငါ မြင် ရ သည် တ ကား၊ အ သို့ နည်း။ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ထို နေ့ ကြီး နှင့် နှိုင်း ယှဉ် ရာ နေ့ ရက် ရှိ ဦး မည် လော။ ယာ ကုပ် လူ မျိုး ၌ ဘေး သင့် ရာ ကာ လ ဖြစ် သော် လည်း၊ လွတ် မြောက် ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ကုပ် ရှိ ထမ်း ပိုး ချိုး ခြင်း၊ ဖွဲ့ ကြိုး ဖြတ် ခြင်း များ ကို ငါ စီ ရင် သ ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး သည် ခြား နား သော လူ မျိုး တို့ စေ စား ခြင်း ကင်း လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု နှင့်၊ ငါ ပေါ် ထွန်း စေ မည့် ကိုယ့် ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် ၏ အ မှု ကို သာ ထမ်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ ကျွန် ရင်း အို ယာ ကုပ်၊ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့။ သင့် ကို အ ဆက် အ နွယ် ပါ၊ သုံ့ ပန်း ရာ ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ငါ ကယ် လွှတ် သည့် အ လျောက်၊ ယာ ကုပ် လူ မျိုး သည် ပြန် လာ ခွင့် ရ လျက်၊ ထိတ် လန့် ရာ မဲ့ ချမ်း သာ ငြိမ် သက် စွာ နေ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ကယ် လွှတ် ရန် သင် နှင့် အ တူ ရှိ ၏။ သင် တို့ ကွဲ လွင့် စေ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး ကို၊ ငါ ကုန် ဆုံး စေ သော် လည်း၊ သင့် ကို ကား၊ အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု မ မှတ် လျက် ပင်၊ တ ရား သ ဖြင့် သာ ဆုံး မ လျက်၊ ကုန် ဆုံး စေ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သင် သည် ကု သ မ ရ သော ဒဏ် ချက် ကို ခံ ရ၍၊ အ နာ ပြင်း လှ ၏။ သင့် အ မှု ကို လဲ လျှောက် သူ မ ရှိ။ အ နာ ကို ကု သ ရန် ဆေး ဝါး မ ရှိ ချေ။ သင့် ဒု စ ရိုက် များ ပြား လျက်၊ ပြစ် မှု တိုး ပွား သည့် အ တွက်၊ ရက် စက် သော ရန် သူ သ ဖွယ်၊ ငါ ဒဏ် ခတ် ဆုံး မ သော ကြောင့်၊ ချစ် ခင် ကျွမ်း ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ ပင်၊ သင့် ကို မ လိုက် မ ရှာ ဘဲ မေ့ လျော့ ကြ ပြီ။ ဒဏ် ချက် အ တွက် အ ဘယ့် ကြောင့် အော် သ နည်း။ အ နာ သည် ကု၍ မ ရ ဖြစ် ၏။ ဒု စ ရိုက် များ ပြား လျက် ပြစ် မှု တိုး ပွား သ ဖြင့်၊ ထို အ တိုင်း ငါ စီ ရင် လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သင့် ကို မျို စား သူ အ ပေါင်း တို့ သည် မျို စား ခြင်း၊ ရန် ဘက် ဟူ သ မျှ သည် သုံ့ ပန်း ခြင်း၊ လု ယူ သူ တို့ လည်း လု ယူ ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ လု ယက် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လု ယက် ခြင်း သို့ ငါ လွှဲ အပ် လိမ့် မည်။ လိုက် ရှာ သူ မ ရှိ ဘဲ၊ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော ဇိ အုန် မြို့ ပေ တည်း ဟု ခေါ် ဝေါ် လေ့ ရှိ ကြ သည် ကို ထောက် လျက်၊ ငါ သည် ကျန်း မာ ခြင်း သို့ ရောက် အောင်၊ အ နာ ကု သ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ယာ ကုပ် လူ မျိုး ၏ အိမ် များ ကို ပြန် ပို့ ခြင်း၊ နေ ထိုင် ရာ များ ကို၊ က ရု ဏာ သက် ခြင်း ပြု လျက်၊ ရှိ ရင်း ကုန်း ပေါ် တွင် ပြု စု မည့် မြို့ တော်၊ ရှေး နည်း တူ မင်း စံ မည့် နန်း တော် များ မှ၊ ပျော် ရွှင် သူ တို့ ချီး မွမ်း သံ၊ ကြွေး ကြော် သံ ထွက် လျက်၊ မ တိမ် မ ကော အောင် များ ပြား ခြင်း၊ မ သိမ် မ ဖျင်း အောင် ဂုဏ် ရောက် ခြင်း ကို ငါ ပြု သ ဖြင့်၊ ရှေး ကာ လ ကဲ့ သို့ သား သ မီး များ ပြား လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် လူ ပ ရိ သတ် တည် မြဲ ကြ ရာ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ ကို ငါ ဒဏ် ခတ် လိမ့် မည်။ အုပ် စိုး ရ သော မင်း သည်၊ ကိုယ့် လူ မျိုး ဘောင် မှ ပေါ် ထွန်း လျက်၊ ငါ့ အ ခွင့် မ ရ ဘဲ မည် သူ မျှ တိုး ဝင် ဝံ့ သော သ ဘော မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ အ ခွင့် အ တိုင်း အ ထံ တော် သို့ တိုး ဝင် ရ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မိုး သက် မုန် တိုင်း တည်း ဟူ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဒေါ သ သည်၊ ထွက် သွား တိုက် ဝှေ့ သည့် အ လျောက်၊ လူ ဆိုး တို့ ဦး ခေါင်း ကို တိုက် ခတ် လိမ့် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် တော် ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် များ အ တိုင်း၊ မ စီ မ ရင်၊ အ တည် မ ပြု မ ချင်း၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း၊ နောင် ကာ လ သင် တို့ နား လည် ကြ ရ လ တ္တံ့။ ထို ကာ လ၌၊ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ အိမ် ထောင် ဟူ သ မျှ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ သူ တို့ လည်း ငါ ၏ လူ မျိုး ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဓား ဘေး လွတ် သူ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ တော အ ရပ် တွင် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ပြီ ဖြစ်၍ သက် သာ ရ စေ ခြင်း ငှာ ငါ ကြွ တော့ မည်။ သင့် ကို ထာ ဝ ရ မေ တ္တာ နှင့် မြတ် နိုး သည့် အ လျောက်၊ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ဖြင့် ဆွဲ ခဲ့ ပြီ ဟု၊ မိန့် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဝေး ကွာ ရာ မှ အကျွန်ုပ် အား ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း၊ သင် ဝန် ခံ သည် နှင့် အ ညီ၊ က ညာ ဖြစ် သော အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တစ် ဖန် ငါ တည် ထောင် မည့် အ တိုင်း၊ သင် သည် တည် ထောင် ခွင့်၊ ပတ် သာ လွယ် လျက် ပျော် ရွှင် သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ လိုက် ၍ က ခုန် ခွင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ရည်၍၊ အ မျိုး အ နွယ် ကို ရှေ့ ဦး က ရွှင် လန်း စွာ ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ဖော် ပြ ချီး မွမ်း လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ကြ လော့။ မြောက် ပိုင်း ပြည် မှ ပို့ ဆောင် ခြင်း၊ မြေ ကြီး စွန်း မှ စု သိမ်း ခြင်း၊ ငါ ပြု ဆဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ မျက် မ မြင် နှင့် ခြေ ဆွံ့ သူ၊ ကိုယ် ဝန် ဆောင် နှင့် မီး ဖွား သော မိန်း မ တို့ ပါ၊ များ ပြား သော အ စု အ ရုံး သည်၊ ဤ ပြည် သို့ ပြန် လာ ကြ ရ လတ္တံ့။ ထို သူ တို့ သည် ငို ကြွေး လျက်၊ အ သ နား တော် ခံ လျက် ပြန် လာ ကြ ရာ၊ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ ၏ အ ဘ ဧ ဖ ရိမ် လည်း ငါ ၏ သား ဦး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ခ လုတ် မဲ့ ညီ ညွတ် သော လမ်း ဖြင့်၊ မြစ် ရေ အ နီး ညွှန် ပြ ပို့ ဆောင် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို လူ မျိုး ခြား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို လေ လွင့် စေ သော အ ရှင် သည်၊ သိုး အုပ် ကို အ ထိန်း အ ကျောင်း သ ဖွယ် စု သိမ်း ၍ ထိန်း ကျောင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု၊ ဝေး ကွာ သော ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် တို့ အား ဖော် ပြ ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို၊ အား ကြီး သူ၏ လက် တွင်း မှ ရွေး နုတ် ကယ် လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး သည်၊ ဇိ အုန် တောင် ထိပ် ပေါ် သို့ တက် လာ ကျူး ဧ လျက်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ နွား သိုး ဆိတ် တို့ ၏ သား ငယ် များ တည်း ဟူ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဆု ကျေး ဇူး များ သို့ ရောက်၍၊ ရေ သွင်း ပြီး ခြံ သ ဖွယ် စိတ် ဧ လျက်၊ မော ပန်း ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို ကာ လ၊ မြည် တမ်း ခြင်း အ စား ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း အ စား ဝမ်း မြောက် ခြင်း များ ကို ငါ ပေး လျက်၊ နှစ် သိမ့် စေ သည့် အ လျောက်၊ လူ ပျို လူ အို တို့ သည်၊ အ ပျို တို့ နှင့် တ ကွ၊ ရွှင် လန်း စွာ က ခုန် ကြ မည့် ပြင်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ဆီ ဥ ဖြင့် အာ ရုံ ပြေ လျက်၊ လူ မျိုး တော် လည်း ဆု ကျေး ဇူး တော် နှင့် ရောင့် ရဲ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ရာ မ မြို့ ၌ မြည် တမ်း သံ၊ သည်း စွာ ငို ကြွေး သံ ကို ကြား ရ ၏။ ရာ ခေ လ သည် သား သ မီး တို့ အ တွက် ငို ကြွေး ၍၊ ဆုံး ပါး ကြ သော ကြောင့်၊ နှစ် သိမ့် ခြင်း ကို မ ခံ လို ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဆုံး မ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မ ကျင့် သေး သော နွား ကဲ့ သို့ ဆုံး မ ခံ ပါ ပြီ။ အကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ပြန် စေ တော် မူ လျှင် ပြန် လာ ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် ဖောက် ပြန် မိ ပြီး နောက်၊ နောင် တ ရ ပါ ပြီ။ သွန် သင် ခံ ပြီး နောက်၊ ရင် တီး ပါ ပြီ။ ငယ် ပြစ် တင် ခြင်း ကို ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ကျိုး ယုတ် ရှက် ရ လေ စွ ဟူ သော ဧ ဖ ရိမ် ၏ မြည် တမ်း သံ ကို ငါ ကြား လေ ပြီ။ ဧ ဖ ရိမ် သည် နှစ် သက် ဖွယ် သား ရ တ နာ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ ပြစ် တင် သည့် အ ခါ တိုင်း ငါ အောက် မေ့ သ ဖြင့်၊ စိတ် ကြင် နာ လျက် က ရု ဏာ သက် သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ က ညာ ဖြစ် သော အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ မှတ် တိုင်၊ မှော် ကွန်း တိုင် များ ကို ထူ စိုက် လျက်၊ ထွက် ခဲ့ ရာ ခ ရီး လမ်း ကို စိတ် စွဲ လမ်း ၍၊ နေ ရင်း ဤ မြို့ ရွာ များ သို့၊ ပြန် လည် လာ ရောက် ပါ လော့။ အို ဖောက် ပြန် သော သ တို့ သ မီး၊ လှည့် လည် ၍နေ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ ဦး မည် နည်း။ မြေ ပေါ် တွင် မ ဖြစ် ဘူး မြဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း ခြင်း ကား၊ မိန်း မ သည် ယောက်ျား ကို ခြံ ရံ ခြင်း တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ငါ ပြန် လာ စေ သည့် ကာ လ၊ အို ဖြောင့် မတ် သော နေ ရာ တော်၊ အို သန့် ရှင်း သော တောင် တော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ ၍၊ ယု ဒ ပြည် နှင့် မြို့ ရွာ များ ၌ ဆို ရိုး ရှိ မည့် ပြင်၊ ထို မြို့ သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ လယ် လုပ် သူ၊ လှည့် လည် ထိန်း ကျောင်း သူ တို့ ကဲ့ သို့၊ တစ် စု တစ် ဝေး တည်း နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ပင် ပန်း သူ တို့၏ အာ ရုံ ကို ဖြေ လျက်၊ မော ဟိုက် သူ တို့ ကို လည်း ရောင့် ရဲ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ငါ နိုး ထ၍ မြော် မြင် ရာ၊ အိပ် မက် ကြောင့် အား ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ နွယ် သား တို့ တွင်၊ လူ၏ မျိုး၊ တိ ရ စ္ဆာန် ၏ မျိုး ကို၊ ငါ ကြဲ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည် ဖြစ် လျက်၊ ဆွဲ နုတ် ဖြို လှဲ မှောက် လှန် ပယ် ဖျက် ရန်၊ ငါ စောင့် ကြည့် ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ တည် ထောင် စိုက် ပျိုး ရန် ငါ စောင့် ကြည့် မည်။ ထို ကာ လ၌၊ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ ချဉ် သော စ ပျစ် သီး ကို သုံး ဆောင် ခြင်း ကြောင့်၊ သား မြေး တို့ သွား ကျိန်း ခံ ရ ကြ သည် တ ကား ဟု ဆို လေ့ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ ကြင် သူ သည် ချဉ် သော စ ပျစ် သီး ကို သုံး ဆောင် အံ့၊ ထို သူ သည် သွား ကျိန်း ခံ ရ၍၊ လူ တိုင်း၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့်၊ သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် သစ် ကို ငါ ဖွဲ့ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ဘိုး ဘေး များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ၊ လက် ဆွဲ ထုတ် ဆောင် စဉ် ကာ လ၊ ခင် ပွန်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် ငါ ဖွဲ့ ရာ၊ သူ တို့ ဖောက် ကျော် သော ပ ဋိ ညာဉ် အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ၊ ထို ကာ လ နောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ မည့် ပ ဋိ ညာဉ် မှာ၊ သ ဘော ထဲ သို့ တ ရား တော် ကို ထည့် သွင်း ၍၊ နှ လုံး ပေါ် တွင် အ က္ခ ရာ တင် လျက်၊ ငါ သည် သူ တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ သူ တို့ လည်း ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ချင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း လော့ ဟူ၍ သွန် သင် လေ့ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ့ ကို သိ ကျွမ်း ကြ လ တ္တံ့။ သူ တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် ကို ငါ ဖြေ လွှတ်၍၊ အ ပြစ် ကို လည်း မှတ် ထား တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နေ့ အ လင်း အ ဖြစ် နေ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ညဉ့် အ လင်း အ ဖြစ်၊ လ နှင့် ကြယ် ၏ ဓ မ္မ တာ တ ရား ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စီ ရင် တော် မူ ထ သော၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို ထ ကြွ စေ၍ လှိုင်း တံ ပိုး ကို ဟုန်း စေ တော် မူ ထ သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ တော် ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို ဓ မ္မ တာ တ ရား သည် ရှေ့ တော် မှ ပယ် ဖျက် နိုင် လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ သည်၊ ရှေ့ တော် မှ လူ မျိုး မဲ့ ပြတ် စဲ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အ ထက် ကောင်း ကင် ကို တိုင်း တာ၍၊ အောက် ပ ထ ဝီ အ ခြေ အ မြစ် များ ကို စီ စစ် နိုင် လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ အ ဆက် အ နွယ် တို့ ကို၊ ပြု မိ သ မျှ အ တွက် လုံး လုံး စွန့် မည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မြို့ တော် ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖို့ ပြု စု ကြ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ဟာ န နေ လ ပြ အိုး မှ မြို့ ထောင့် တံ ခါး တိုင် အောင် ပြု စု လျက်၊ ဂါ ရက် ကုန်း သို့ ရှေ့ ရှု၍ ကြိုး ဆွဲ တိုင်း တာ ပြီး လျှင်၊ ဂေါ အ အ ရပ် ကို လှည့် ရောက် သ ဖြင့်၊ အ သေ ကောင် နှင့် ပြာ ပုံ တစ် ချိုင့် လုံး သည်၊ ကေ ဒြုန် ချောင်း၊ အ ရှေ့ မြို့ ထောင့် မြင်း တံ ခါး အ ထိ၊ မြေ ကွက် ရှိ သ မျှ ပါ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီး သန့် လျက်၊ ဆွဲ နုတ် မှောက် လှန် ခြင်း ခံ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ ဆယ် နှစ်၊ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ရေး ဦး အံ့။ ထို ကာ လ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ အ လုံး အ ရင်း ဝန်း ဝိုင်း ရာ၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သည်၊ ယု ဒ ဘု ရင်၏ နန်း တော် ရှိ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း၊ အ ချုပ် ခံ လျက် နေ ရ ၏။ အ ဘယ့် ကြောင့် အ ချုပ် ခံ ရ သ နည်း ဟူ မူ ကား၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း က၊ ဤ မြို့ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့၊ အပ် နှင်း ၍ သိမ်း ယူ စေ သ ဖြင့်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း သည်၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် မှ မ လွတ် မ မြောက် ရ ဘဲ၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ လက် တွင်း သို့ မု ချ ရောက်၍၊ မျက် မှောက် ထင် ထင် ရှု မြင် ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ အ ပို့ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ မ ကြွ မ လာ မ ချင်း၊ ထို မြို့ တွင် နေ ရ မည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ကို ဆိုင် ပြိုင် သော် လည်း၊ အ ထ မ မြောက် ဟူ၍လည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဟော ပြော သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း ဟု မိန့် ဆို လျက်၊ ချုပ် ထား သ တည်း။ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ အာ န သုတ် ခ ရိုင် ရှိ ကျွန်ုပ် မြေ ကွက် ကို အ မွေ စား ထိုက်၊ ရွေး ပိုင် ထိုက် ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဝယ် ပါ ဟု၊ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ငါ ရှိ ရာ သို့ ရောက် လာ၍ တောင်း ဆို သည့် အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ငါ သိ သ ဖြင့်၊ အာ န သုတ် ခ ရိုင် ရှိ ထို မြေ ကွက် ကို၊ ဘ ထွေး၏ သား ဟာ န မေ လ ထံ မှ ၀ယ်၍၊ ငွေ တစ် ဆယ့် ခု နစ် ကျပ် ကို ချိန် ခြင်း၊ စာ ချုပ် ခြင်း၊ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ငါ ခေါ် သော သက် သေ တို့ ရှေ့၊ ချိန် တွယ် ချေ ပေး ပြီး လျှင်၊ လွှဲ အပ် ချက်၊ စည်း ကမ်း သတ် ချက် ပါ သော၊ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် ပြီး စာ ချုပ် နှင့်၊ မ ခတ် မ ပိတ် သော စာ ချုပ် ကို လက် ခံ ၍၊ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရှေ့၊ ဘ ထွေး ၏ သား ဟာ န မေ လ နှင့် စာ ချုပ် သူ သက် သေ တို့ မျက် မှောက် ၌ မာ သေ ယ မြေး၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သို့ အပ် ပေး ပြီး နောက်၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သို့၊ ထို စာ ချုပ် ကို အပ် ပေး ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တောင်း လျှောက် သော ငါ က၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် အား ဖြင့်၊ မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း ၍၊ အ လုံး စုံ ကို တတ် နိုင် တော် မူ ထ သော၊ အ ထောင် အ သောင်း သော သူ တို့ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် ၍၊ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ပြစ် မှု ကို သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ရင် ခွင် ၌ အပ် ပေး တော် မူ ထ သော၊ တန် ခိုး ကြီး သော မ ဟာ ဘု ရား ဖြစ် လျက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ဟု ဘွဲ့ နာ မ ရှိ တော် မူ ထ သော၊ မ ဟာ အ ကြံ တော်၊ လွန် ကဲ သော အ မှု နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ ထ သော၊ လူ့ သား တို့ ၏ အ လေ့ အ လာ များ ကို မျက် မှောက် ပြု ၍၊ အ သီး အ သီး တို့ အား အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ အ လျောက်၊ အ ကျိုး ဆက် ကို ပေး တော် မူ ထ သော၊ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် အ ခြား သော လူ မျိုး ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ယ ခု တိုင် အောင် သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို စီ ရင် သ ဖြင့်၊ ယ ခု ရှိ သော ဘွဲ့ နာ မ ကို ယူ တော် မူ ထ သော၊ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ပြ ခြင်း၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဆန့် တန်း ခြင်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် တန် ခိုး ပြ ခြင်း များ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ ပေး မည် ဟု ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ နို့ ရည်၊ ပျား ရည် လွှမ်း စီး ရာ ဤ ပြည် ကို ပေး သ နား သော အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဝင် ရောက် ပိုင် ယူ သော် လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို မ နာ မ ခံ၊ ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း မ လိုက် မ လျှောက်၊ မိန့် မှာ တော် မူ ရာ မည် သည် ကို မျှ မ ပြု မ ကျင့် ကြ သော ကြောင့်၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ဤ ဘေး အ လုံး စုံ ကို သင့် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဤ မြို့ ကို သိမ်း ယူ ရန် က တုတ် ကပ် တည် ကြ သည့် အ လျောက်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ တိုက် လျက် နေ သော ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက်၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ဖြစ် ပျက် သည် ကို သိ မြင် တော် မူ ပါ ၏။ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ မြို့ ရောက် လျက် ပင်၊ ကိုယ် တော် က၊ ထို မြေ ကွက် ကို တန် ဖိုး နှင့် ဝယ် ၍၊ သက် သေ တို့ ကို ခေါ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ။ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သော တောင်း လျှောက် ချက် ကို ပြန် ကြား ၏။ ထို ကာ လ၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ်၏။ ငါ မ တတ် နိုင် သော အ မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ သ လော။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ မြို့ ကို ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ နှင့် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ့ လက် တွင်း သို့၊ ငါ အပ် နှင်း၍ သိမ်း ယူ စေ သ ဖြင့်၊ တိုက် လျက် နေ သော ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ဝင် ရောက် ပြီး လျှင်၊ ဗာ လ နတ် အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို၊ အ မျက် တော် တိုက် အောင် အ မိုး ပျဉ် တွင် ပြု ကြ ရာ တိုက် အိမ် များ မှ စ၍ တစ် မြို့ လုံး ကို၊ မီး ရှို့ ကျွမ်း လောင် စေ ကြ မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍၊ မျက် မှောက် တော် တွင် အ ဆိုး ကို သာ ပြု လေ့ ရှိ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ကိုယ့် လက် ဖြစ် ဘု ရား များ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် တိုက် ရန် သာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ ငါ ဝိ ရိ ယ စိုက် လျက် သွန် သင် ပဲ့ ပြင် သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ သည် အ ဆုံး အ မ ကို မ နာ မ ယူ၊ နား မ ထောင် ဘဲ၊ ငါ့ မျက် နှာ လွှဲ၍ ကျော ခိုင်း ခြင်း၊ ငါ့ နာ မ ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော ဗိ မာန် တော် ကို ညစ် ညူး စေ လျက်၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ကိုယ့် ဘု ရား များ ကို သွင်း ထား ခြင်း ပြု ကြ သည့် ပြင်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဤ အ မှု ကို ပြု ကြ မည် ဟု၊ ငါ မ မိန့် မ မှာ၊ နှ လုံး မ သွင်း ဘဲ၊ သား သ မီး များ ကို မော လုပ် နတ် အား ဆက် ကပ် ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့်၌ ဗာ လ နတ်၏ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် လုပ် လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး ကို ပြစ် မှား စေ ကြ ပြီ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ရောက် ပြီ ဟူ၍ ဆို ကြ သော၊ ဤ မြို့ ကို ရည် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် ဒေါ သ အ ရှိန် နှင့် မ ဟာ အ မျက် တော် ထား သ ဖြင့် နှင် ထုတ် ခဲ့ ရာ အ ပြည် ပြည် မှ၊ ဤ ပြည် သို့ စု သိမ်း ပြန် ပို့၍၊ လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် စေ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သူ တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တိုင်၊ ကောင်း ကျိုး အ လို့ ငှာ၊ ငါ့ ကို အ စဉ် ခန့် ညား ကြ စေ ရန် နည်း လမ်း၊ စိတ် သ ဘော တစ် မျိုး တည်း ကို ပေး လျက်၊ ရှောင် ထွက် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ကျေး ဇူး ပြု မည့် ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ခြင်း၊ အ ထံ တော် မှ မ ဖောက် ပြန် ကြ စေ ရန်၊ ခန့် ညား သော စိတ် သ ဘော သွင်း ခြင်း များ ကို ပြု သည့် ပြင်၊ ရွှင် လန်း စွာ ကျေး ဇူး ပြု၍၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် အ ကြွင်း မဲ့ သ စ္စာ တော် စောင့် လျက်၊ ဤ ပြည် တွင် စိုက် ပျိုး မည် ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဤ လူ မျိုး အ ပေါ်၌ ကြီး စွာ သော ဒု က္ခ ကို၊ ငါ ရောက် စေ ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ က တိ ထား သော သုခ ဟူ သမျှ ကို ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ပြီ၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ပြီ ဟူ၍ ဆို ကြ သော ဤ ပြည် တွင် ပင်၊ မြေ ကွက် များ ကို ရောင်း ဝယ် လေ့ ရှိ ဦး မည်။ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ငါ ပြန် စေ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် ဇ န ပုဒ်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ၊ ခန် တန်း၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ၊ နေ ဂပ် အ ရပ် များ ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင်၊ မြေ ကွက် များ ကို တန် ဖိုး နှင့် ရောင်း ဝယ်၍၊ စာ ချုပ် ခြင်း၊ တံ ဆိတ် ခတ် ပိတ် ခြင်း၊ သက် သေ ခေါ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ တော့ မည့် အ ကြောင်း၊ မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း အ ချုပ် ခံ ရ သေး သူ ယေ ရ မိ သို့၊ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ယေ ဟော ဝါ ဟု နာ မ ရှိ လျက် စီ ရင် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ပြ ဋ္ဌာန်း၍ အ တည် ပြု သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ဟစ် ခေါ် လျှင်၊ ငါ ထူး ၍ ကြီး မြတ် သော အ ရာ၊ သင် မ သိ သေး သော ထိမ် ချန် ရာ များ ကို ဖော် ပြ မည် ဟု ကတိ ထား ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ဓား လက် နက် နှင့် က တုတ် များ ကို ကန့် ကွက် ရန်၊ ဖြို လှဲ သော ယု ဒ ဘု ရင် တို့ နန်း ဆောင် များ၊ ဤ မြို့ ရှိ တိုက် အိမ် များ နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ကို ချဉ်း ဝင် ပြိုင် ဆိုင် ကြ ရာ၊ အ မျက် ဒေါ သ ဖြင့် ငါ ကွပ် မျက်၍၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကြောင့်၊ ဤ မြို့ မှ မျက် နှာ တော် လွှဲ စေ သူ တို့ ၏ အ သေ ကောင် များ နှင့် အ ပြည့် ရှိ သော် လည်း၊ ငါ သည် ဤ မြို့ ကို ခိုင် မာ အောင် ကု သ မည့် ပြင်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လည်း ကု သ လျက်၊ ဘေး လွတ် ခွင့်၊ တည် မြဲ ခွင့်၊ ကြွယ် ဝ စွာ ဖော် ပြ သည့် အ တိုင်း၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ယု ဒ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ပြန် ပို့၍ ယ မန် ကဲ့ သို့ တည် ထောင် ပြီး လျှင်၊ ငါ့ အား ပြစ် မှား သ မျှ သော ဒု စ ရိုက် ကို စင် ကြယ် စေ ၍ ပြစ် မှား လွန် ကျူး သ မျှ သော ဒု စ ရိုက် များ ကို ပင် ဖြေ လွှတ် သ ဖြင့်၊ ပြု စု သ မျှ သော သု ခ နှင့် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ကို ကြား သိ ၍၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ အံ့ သော၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အမျိုး မျိုး တို့ ရှေ့၊ ငါ့ အ ဖို့ ရွှင် လန်း ဖွယ် သ ညာ တော်၊ ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ပြီ ဟူ ၍ ဆို ကြ သော၊ နေ ထိုင် သူ လူ တိ ရစ္ဆာန် မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ ဗျာ ဒိတ် အ တိုင်း ယ မန် အ ဖြစ်၊ ငါ ပြန် ပို့ မည် နှင့် အ ညီ၊ အား ရ ရွှင် လန်း သံ၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား သ တို့ သ မီး တို့ ကြွေး ကြော် သံ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ၍၊ ကာ လ အ စဉ် က ရု ဏာ တော် တည် သော ကြောင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့ ဟူ၍ ဩ ဘာ ပြု သံ၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ ဆက် သွင်း သံ များ ကို ကြား ရ ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို ၏။ တစ် ဖန်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော ဤ ပြည်၌ လည်း‌ ကောင်း၊ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ၌ လည်း‌ ကောင်း၊ သိုး အုပ် များ ကို ဝပ် စေ သော အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ ၏ နေ ရာ များ ဖြစ် ပြန် သည့် ပြင်၊ ခင် တန်း၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ နေ ဂပ် အ ရပ် များ ရှိ မြို့ ရွာ၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် ဇ န ပုဒ်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ ၌ သိုး ဆိတ် များ သည် ရေ တွက် သူ ၏ လက် အောက် စီး သွား ကြ ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ရည် လျက်၊ ငါ ထား ခဲ့ သော ကတိ တော် မြတ် ကို အ တည် ပြု မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ပြည် တော် တွင် တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မည့်၊ ဖြောင့် မတ် သော အ ညှောက် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ဆက် ၌ ငါ ပေါက် စေ မည်။ ထို ကာ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သည် ဘေး လွတ် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ လည်း လုံ ခြုံ လျက် နေ ရ သ ဖြင့် ငါ တို့ ဖြောင့် မတ် ရာ ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟု သ မုတ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ အ သို့ ဆို သော် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စံ ရ သော ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မ ပြတ် ရ။ ရှေ့ တော် တွင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ စီ ရင် ခြင်း များ ကို အ စဉ် ပြု ရ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် မျိုး လည်း မ ပြတ် ရ ဟု မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ခါ သ မ ယ ၌ နေ့ ညဉ့် မ ခြား အောင် နေ့ ညဉ့် နှင့် ဆိုင် ရာ ပ ဋိ ညာဉ် တော် များ ကို ပယ် ဖျက် နိုင် ကြ လျှင်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ၏ နန်း ဆက် ရန် မင်း မျိုး ပြတ် အောင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ဖြစ် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ပျက် လိမ့် မည်။ ရေ တွက် ၍ မ ရ သော က မ္ဘာ့ တန် ဆာ၊ ခြင် တွယ်၍ မ ရ သော သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ ကျွန် တော် ရင်း ဒါဝိဒ် ၏ အ ဆက် အ နွယ်၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို ငါ များ ပြား စေ မည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ရွေး ချယ် တော် မူ ခဲ့ သော လူ နှစ် နွယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပစ် တော် မူ လေ ပြီ ဟူ ၍ လူ မျိုး အ ဖြစ် ဆက် လက် မ ထင် မ မှတ် ဘဲ၊ လူ မျိုး တော် ကို မ ထီ လေး စား ပြု လျက် ဆို ကြ သော လူ မျိုး ၏ စ ကား ကို မ စဉ်း စား သလော။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ နေ့ ညဉ့် နှင့် ဆိုင် ရာ ပ ဋိ ညာဉ် တော် မ တည် လျှင်လည်း‌ ကောင်း၊ မိုး မြေ၏ ဓ မ္မ တာ တ ရား ကို ငါ မ စီ မံ လျှင်လည်း‌ ကောင်း၊ ယာ ကုပ် အ ဆက် အ နွယ် ကို စွန့် ပယ်၍၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣဇာက် နှင့် ယာ ကုပ် အ ဆက် အ နွယ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း မြှောက် ရန် မ ရွေး ကောက် ဘဲ၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ၏ အ ဆက် အ နွယ် ကို စွန့် ပယ် မည်။ မု ချ ဆို သော်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရာ ထို သူ တို့ ကို ပြန် လာ စေ လျက်၊ က ရု ဏာ သက် မည် ဟူ ၍ တည်း။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ အုပ် စိုး ရ သ မျှ သော၊ မြေ ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင်ငံ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ပါ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ဆိုင် ရာ မြို့ များ ကို တိုက် ခိုက် နေ စဉ်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ရေး ဦး အံ့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ ထံ သွား ၍ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ မီး တိုက် မည့် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ဤ မြို့ ကို ငါ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ သင့် ကိုယ် တိုင် မ လွတ် မ မြောက် ဘဲ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သ ဖြင့် ထို မင်း၏ လက် တွင်း သို့ ရောက် ၍၊ မျက် မှောက် ထင် ထင် ရှု မြင် ပြော ဆို ပြီး လျှင် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ လိုက် သွား ရ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း။ သို့ ရာ တွင်၊ ယု ဒ ဘု ရင် အို ဇေ ဒ ကိ မင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ဦး လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ သင် သည် ဓား လက် နက် ဖြင့် မ သေ။ ချမ်း သာ စွာ ကွယ် လွန် ခွင့် ရ ၍ ယ မန် မင်း ပြု ခဲ့ သော သင် ၏ ဘိုး ဘေး တို့ ခံ ရ ကြ သည့် နည်း တူ၊ နံ သာ ပေါင်း ရှို့ ခြင်း၊ အို အ ရှင် ဘု ရား ဟူ ၍ မြည် တမ်း ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည် ဟု၊ သင့် အား ရည် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို ရန် အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ကိုယ် ပိုင် ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ ကို အ သီး အ သီး လွတ် သွား ခွင့် ပေး ရန်၊ ထို ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဝန် ခံ သော မှူး မတ် တို့ နှင့် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် နာ ခံ နား ထောင် လျက် လွှတ် ကြ ပြီး နောက် သ ဘော ပြောင်း ၍၊ လွှတ် ပြီး သော ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ တို့ ကို ပြန် ခေါ် လျက်၊ ကျွန် ခံ စေ သော ကြောင့်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ယ ခု မှာ လည်း သင် တို့ သည် သ ဘော ပြောင်း၍ အ ချင်း ချင်း အား လွတ် ခွင့် ကြော် ငြာ သ ဖြင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ သော ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း၊ ရှေ့ တော်၌ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဝန် ခံ ကြ သော် လည်း၊ အ သီး အ သီး တို့ သ ဘော ဖောက် ပြန် ၍၊ အ လို အ လျောက် လွတ် သွား ခွင့် ပေး ပြီး သော၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ ကို၊ ပြန် ခေါ် လျက် ကျွန် ခံ စေ သ ဖြင့်၊ နာ မ တော် ကို ညှိုး ပုတ် စေ ကြ ပြီ တ ကား ဟု မိန့် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ သည် အ ပေါင်း အ ဖော် ချင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား၊ လွတ် သွား ခွင့် ကြော် ငြာ ရန် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား မ ထောင် ကြ သည့် အ တွက် ငါ လည်း သင် တို့ ကို သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ အ တွင်း သို့၊ လွတ် သွား ခွင့် ကြော် ငြာ သည့် အ လျောက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အ ရပ် ရပ် တွင် ထိတ် လန့် ဖွယ် ထား မည်။ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖောက် ကျော် သူ၊ နွား သား ငယ် ကို ထက် ခြမ်း ခွဲ ပြီး လျှင်၊ ခွဲ ခြမ်း ကြား တွင် လျှောက် သွား လျက်၊ ရှေ့ တော်၌ ဝန် ခံ သော ပ ဋိ ညာဉ် ချက် ကို အ တည် မ ပြု သူ တည်း ဟူ သော။ ထို နွား ခြမ်း ကြား တွင် လျှောက် သွား သူ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှူး မတ် များ မှ စ၍၊ မိန်း မ စိုး များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား များ ကို၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း သ ဖြင့်၊ အ လောင်း များ သည် လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ အ စာ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ ကို လည်း မှူး မတ် များ ပါ၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက်၊ ဆုတ် ခွာ ပြီး ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ အ လုံး အ ရင်း လက် တွင်း သို့ ငါ အပ် နှင်း မည်။ ငါ အ မိန့် ရှိ သ ဖြင့်၊ ထို အ လုံး အ ရင်း သည် ဤ မြို့ ကို ပြန် တက် တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ ၍၊ ကျွမ်း လောင် စေ သည့် အလျောက်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို လည်း၊ နေ သူ မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ ငါ သည် ဟာ ဗ ဇိ ညာ့ မြေး၊ ယေ ရ မိ သား ယာ ဇ ညာ မှ စ၍၊ သား များ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ၊ ရေ ခပ် အ နွယ် သား ရှိ သ မျှ ကို၊ ဗိ မာန် တော် တွင် အ ထွက် အ ဝင် ကြည့် ရှု ရ သူ၊ ရှ လ္လုံ သား မာ သေ ယ ၏ အ ခန်း အ ထက် မှူး တော် မတ် တော် တို့ အ ခန်း အ နီး၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ဣ ဂ ဒါ လိ မြေး၊ ဟာ နန့် သား တို့ ၏ အ ခန်း အ တွင်း သို့ ခေါ် သွား ပြီး လျှင်၊ စ ပျစ် ရည် ပြည့် သော မြူ အိုး နှင့် ဖ လား များ ကို၊ ထို ရေ ခပ် အ နွယ် သား တို့ ရှေ့ တည် လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ကြ ပါ ဟု တိုက် တွန်း သော်၊ တဲ ရှင် နှင့် သာ လျက်၊ အ ဘ ယော န ဒပ် မှာ ထား သ မျှ အ တိုင်း လိုက် နာ ပြု ကျင့် ကြ ပါ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် ပြည် တော် သို့ ချီ တက် သည့် ကာ လ၊ ခါ လ ဒဲ အ လုံး အ ရင်း၊ ရှု ရိ အ လုံး အ ရင်း များ အ တွက် ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခို ဝင် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို ကြ သည့် အ လျောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နေ ထိုင် ရ ပါ သည် ဟု၊ ထို သူ တို့ ပြန် ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် ပြန် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ဣ သ ရ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ပြီး လျှင် ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို နား ထောင် ရန်၊ အ ဆုံး အ မ ကို မ နာ ယူ သ လော။ စ ပျစ် ရည် မ သောက် ရ ဟူ၍၊ ရေ ခပ်၏ သား ယော န ဒပ် မှာ ထား ချက် သည် အ တည် ဖြစ် လျက် အ ဘ၏ အ မိန့် ကို နား ထောင် သ ဖြင့်၊ ယ ခု တိုင် တိုင် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ မ သောက် ဘဲ နေ ကြ ၏။ သင် တို့ မှာ မူ ငါ ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ မိန့် မှာ သော် လည်း နား မ ထောင် ကြ ချေ။ ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍ သင် တို့ အား ငါ ပေး ခဲ့ သော ပြည် တွင် နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ ရန်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် မ လိုက် မ လျှောက်၊ ဝတ် မ ပြု ဘဲ၊ ဆိုး သွမ်း သော ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ မှ၊ အ သီး အ သီး ပြောင်း လဲ ၍ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြု ပြင် ကြ လော့ ဟု၊ ဆင့် ဆို ရ သော ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ ကို ငါ ဝိ ရိ ယ စိုက် ၍ စေ လွှတ် သော် လည်း နာ ခံ နား ထောင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ သင် တို့ နေ ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ် ၍ ရေ ခပ် သား ယော န ဒပ် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ သည် အ ဘ မှာ ထား ချက် ကို အ တည် ပြု လျက် နှင့် ငါ၏ ဗျာ ဒိတ် ကို ဤ လူ မျိုး နား မ ထောင် ဘဲ နေ ကြ သည့် အ တွက် ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ သည် ငါ မိန့် မှာ သော အ ခါ၊ နား မ ထောင်။ ငါ ခေါ် သော အ ခါ၊ မ ထူး ဘဲ နေ ကြ သည့် အ တွက် ပြ ဋ္ဌာန်း သ မျှ သော ဘေး ကို၊ ငါ သင့် ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် ဆို ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ လေး နှစ် တွင် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ပေ လိပ် ကို ယူ ပြီး လျှင် ယော ရှိ မင်း လက် ထက်၊ ငါ မိန့် ဆို သည့် နေ့ က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ယု ဒ လူ မျိုး၊ အ ခြား သော လူ မျိုး တို့ အား ရည် လျက် ငါ မိန့် ဆို သ မျှ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို ရေး တင် လော့။ ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း သ မျှ သော မ ကောင်း ကျိုး ကို ကြား သိ လျှင် အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ကို ငါ ဖြေ လွှတ် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား အ သီး သီး တို့ သည် ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း မှ ကြဉ် ရှောင် ကောင်း ကြဉ် ရှောင် ကြ လိမ့် မည် ဟု ရောက် လာ သော်၊ ယေ ရ မိ ခေါ် သော၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို၊ ယေ ရ မိ နှုတ် ထွက် အ တိုင်း ပေ လိပ် တွင် ရေး တင် ၏။ ထို့ နောက် ယေ ရ မိ က၊ ငါ သည် ကန့် ကွက် ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ မ သွား ရ။ သင် မှာ မူ သွား ၍ ငါ့ နှုတ် ထွက် အ တိုင်း၊ ပေ လိပ် တွင် ရေး တင် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို၊ အ စာ ရှောင် သော နေ့ ၌၊ မြို့ ရွာ များ မှ ရောက် လာ သော ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့်၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ဖတ် ရွတ် လော့။ ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သော အ မျက် ဒေါ သ ပြင်း ထန် လှ သည် ကို ထောက် ၍၊ အသီး အ သီး တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ သ နား တော် ခံ လျက်၊ ကိုယ့် မ ကောင်း လမ်း မှ ကြဉ် ရှောင် ကောင်း ကြဉ် ရှောင် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ မှာ လိုက် သ မျှ အ တိုင်း၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သည် နာ ယူ လျက် ထို ကျမ်း ပါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ဖတ် ရွတ် လေ ၏။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ ငါး နှစ်၊ န ဝ မ လ တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ မှ မြို့ တော် သို့ ရောက် လာ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဗိ မာန် တော် အ ထက် တံ တိုင်း အ တွင်း၊ တံ ခါး တော် သစ် ဝ အ နီး သံ တော် ဆင့် ရှာ ဖန်၏ သား ဂေ မ ရိ အ ခန်း ၌၊ ကျမ်း ပါ သော ယေ ရ မိ ပြန် ကြား ချက် များ ကို၊ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့၊ ဗာ ရုတ် ဖတ် ရွတ် သည့် အ တိုင်း၊ ရှာ ဖန့် မြေး၊ ဂေ မ ရိ သား မိ က္ခာ ယ သည်၊ ထို ကျမ်း ပါ သ မျှ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို ကြား လျှင်၊ သံ တော် ဆင့် ဧ လိ ရှ မာ၊ ရှေ မာ ယ သား ဒေ လာ ယ၊ အာ ခ ဗော် သား လေ နာ သန်၊ ရှာ ဖန့် သား ဂေ မ ရိ၊ ဟာ န နိ သား ဇေ ဒ ကိ မှ စ သော မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ ထိုင် နေ ရာ၊ နန်း တော် ရှိ သံ တော် ဆင့် ၏ အ ခန်း တွင်း သို့ ဝင် သွား လျက်၊ လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ ဗာ ရုတ် ဖတ် ရွတ် ရာ ကြား သ မျှ သော ကျမ်း များ ကို ပြန် ကြား လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ မှူး မတ် တို့ သည် ကု ရှိ မြစ်၊ ရှေ လ မိ မြေး၊ နာ သ နိ သား ယေ ဟု ဒိ ကို၊ ဗာ ရုတ် ထံ စေ လွှတ် လျက်၊ လူ ပရိ သတ် ရှေ့ ဖတ် ရွတ် ခဲ့ ရာ ကျမ်း လိပ် ကို ကိုင် ယူ ခဲ့ လော့ ဟု ဆင့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သည် ကျမ်း လိပ် ကို ကိုင် ယူ ရောက် လာ သော်၊ ငါ တို့ ရှေ့ ထိုင် နေ ဖတ် ရွတ် ဦး လော့ ဟု ဆို ကြ သ ဖြင့် ဗာ ရုတ် ဖတ် ရွတ် လေ ၏။ ထို ကျမ်း ချက် ဟူ သ မျှ ကို ကြား ကြ လျှင် အ ချင်း ချင်း အံ့ အား သင့် လျက်၊ ဤ အ ချက် အ လုံး စုံ ကို ဘု ရင် မင်း မြတ် ထံ မု ချ တင် လျှောက် မည် ဟု၊ ဗာ ရုတ် အား ဆို ကြ ပြီး နောက်၊ ပ ရော ဖက် နှုတ် ထွက် အ တိုင်း၊ ထို အ ချက် အ လုံး စုံ ကို မည် သို့ ရေး ကြောင်း ဖော် ပြ လော့ ဟု ဆို ကြ ရာ၊ ဗာ ရုတ် က၊ ကျွန် တော် သည် ပ ရော ဖက် နှုတ် မြွက် ဆင့် ဆို သ မျှ ဤ အ ချက် များ ကို မင် ဖြင့် ကျမ်း ဂန် ရေး သား ပါ ပြီ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ သင် နှင့် ယေ ရ မိ နှစ် ဦး လုံး သွား၍ နေ ရာ ကို တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ သိ စေ ဘဲ ပုန်း ရှောင် ကြ ဟု၊ မှူး မတ် တို့ သ တိ ပေး လျက်၊ ကျမ်း လိပ် ကို သံ တော် ဆင့် ဧ လိ ရှ မာ ၏ အ ခန်း တွင် သို ထား ပြီး လျှင်၊ နန်း မြို့ ရိုး အ တွင်း စံ နေ သော ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ၍ အ မှု အ ရေး ကို အ လုံး စုံ တင် လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ကျမ်း လိပ် ကို ယူ ဆောင် ရန် ဘု ရင် မင်း လွှတ် လိုက် သော ယေ ဟု ဒိ သည် သံ တော် ဆင့် ဧ လိ ရှ မာ၏ အ ခန်း ထဲ မှ ယူ ဆောင် ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း နှင့် ခ စား သော မှူး မတ် တို့ ရှေ့ ဖတ် ရွတ် လေ ၏။ န ဝ မ လ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဘု ရင် မင်း သည်၊ သု ဘ နန်း ဆောင် တွင်၊ မီး အိုး ကင်း အ နီး၊ မီး လှုံ လျက် စံ နေ စဉ်၊ သုံး လေး ကန့် တိုင် ယေ ဟု ဒိ ဖတ် မိ လျှင်၊ အိုး ကင်း ရှိ မီး ၌ ကျမ်း လိပ် မ ကုန် မ ချင်း၊ ဓား မျှောင် နှင့် အ ကြိမ် ကြိမ် လှီး ဖြတ် ၍ ပစ် ရှို့ လေ ၏။ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ နှင့် ကျမ်း ရေး သူ ဗာ ရုတ် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန်၊ မင်း သား ယေ ရ မေ လ၊ အာ ဇ ရေ လ သား စ ရာ ယ၊ အာ ဗ ဒေ လ သား ရှေ လ မိ တို့ အား၊ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် ထုတ် သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဝှက် ထား တော် မူ သ တည်း။ ယေ ရ မိ နှုတ် ထွက် အ တိုင်း ဗာ ရုတ် ရေး တင် ပြီး အ ချက် များ ပါ သော ကျမ်း လိပ် ကို၊ ဘု ရင် မင်း ကျွမ်း စေ ပြီး နောက်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် ပြန် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ပေ တစ် လိပ် ကို ယူ ၍၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် ကျွမ်း စေ ခဲ့ သော၊ မူ လ ကျမ်း လိပ် ပါ သ မျှ အ ချက် အ ရ၊ ရေး ဦး လော့။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် ကို ရည် လျက်၊ ဆ ရာ က၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည် ဤ ပြည် ကို မု ချ ချီ ဝင် ဖျက် ဆီး ရာ၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် များ ပ ပျောက် စေ မည့် အ ကြောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ရေး သ နည်း ဟု ဆို လျက် မူ လ ကျမ်း လိပ် ကို သင် ကျွမ်း စေ သော ကြောင့်၊ ထို ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ကို ဆက် ခံ သူ အ မျိုး အ နွယ် မ ကျန် နေ့ အ ခါ ၌ နေ ပူ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ညဉ့် အ ခါ ၌ နှင်း ခဲ သို့ လည်း‌ ကောင်း အ သေ ကောင် ပစ် ချ ခံ ရ မည့် ပြင်၊ ထို မင်း မှ စ ၍ အ ဆက် အ နွယ် နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ ဒု စ ရိုက် အ တွက် ကြောင့် ဒဏ် ခတ်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယု ဒ ပြည် သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ ချင်း တို့ မ နာ ခံ လျက် ပင်၊ ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း သ မျှ သော ဘေး ကို သင့် ရောက် စေ မည့် အ ကြောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟု ဆင့် ဆို ရန် မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပေ တစ် လိပ် ကို ယေ ရ မိ ယူ ၍ နေ ရိ သား၊ ကျမ်း ရေး သူ ဗာ ရုတ် အား အပ် ပေး ပြီး လျှင်၊ ဗာ ရုတ် သည် ယု ဒ ဘုရင် ယော ယ ကိမ် မင်း ကျွမ်း စေ သော၊ ကျမ်း ပါ အ ချက် အ လုံး စုံ ကို၊ အ လား တူ အ ချက် များ ပါ၊ ယေ ရ မိ နှုတ် ထွက် အ တိုင်း ရေး ပြန် သတည်း။ ယော ယ ကိမ် မင်း သား တော်၊ ယေ ခေါ နိ မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တင် မြှောက် ခဲ့ သော၊ ယော ရှိ မင်း သား တော် ဇေ ဒ ကိ မင်း သည်၊ ယု ဒ ပြည် ကို စိုး စံ သော်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို နား မ ဝင် ဘဲ နေ လေ ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ ကို စစ် ကူ ရန် ချီ လာ သော ဖာ ရော မင်း ၏ အ လုံး အ ရင်း သည် ထွက် ခဲ့ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ချီ ရ သ ဖြင့် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လည်း၊ ဤ မြို့ ကို ပြန် တက် တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ လျက်၊ ကျွမ်း လောင် စေ ကြ မည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ သည် ငါ တို့ မှ အ ပြီး ဆုတ် ခွာ မည် ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ကိုယ် ကို မ လှည့် စား ကြ နှင့်။ ဆုတ် ခွာ ကြ မည် မ ဟုတ်။ တိုက် လျက် နေ သော ခါ လ ဒဲ အ လုံး အ ရင်း ကို ထိ ရှ သူ မျှ သာ ကြွင်း သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ လုပ် ကြံ ရ သော် လည်း၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် တဲ မှ ထ ပြန်၍ ဤ မြို့ ကို မီး တိုက် ကြ လိမ့် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ငါ့ ထံ မေး လျှောက် ရန် လွှတ် လိုက် သော၊ ယု ဒ ဘု ရင် အား ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ ထို့ နောက် ဖာ ရော မင်း ၏ အ လုံး အ ရင်း အ တွက် ကြောင့်၊ ခါ လ ဒဲ အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဆုတ် ခွာ လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ယေ ရ မိ သည် ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် တွင်၊ ကိုယ့် ပိုင် စု ကို ရ ရန် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ၊ ဗင်္ယာ မိန် တံ ခါး ဖြင့် ထွက် သွား သည့် အ ခိုက်၊ ဟာ န နိ မြေး၊ ရှေ လ မိ သား၊ ဣ ရိ ယ အ မည် ရှိ သူ ကင်း ဗိုလ် က၊ ဆ ရာ သည် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ဘက် သို့ ကူး ဝင် သည် ဟု ဆို လျက် ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ဖမ်း ဆီး ရာ၊ သင့် အ ဆို မ မှန် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ဘက် သို့ ကူး ဝင် သည် မ ဟုတ် ဟု ပြန် ဆို သော် လည်း၊ နား မ ဝင် ဘဲ ယေ ရ မိ ကို ကိုင် ဆွဲ ၍ မှူး မတ် တို့ ထံ ပို့ သွင်း လေ ၏။ မှူး မတ် တို့ သည် ယေ ရ မိ အား အ မျက် ထွက် လျက်၊ ကြိမ် ဒဏ် ပေး ပြီး လျှင်၊ ထောင် အ ဖြစ် ထား သော သံ တော် ဆင့် ယော န သန် ၏ တိုက် အိမ် တွင်၊ အ ကျဉ်း ချုပ် ကြ လေ ၏။ အ လုံ ထောင် ထဲ သို့ ကျ ၍၊ ကြာ မြင့် စွာ နေ ရ သော ယေ ရ မိ ကို၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း သည် ခေါ် ထုတ် စေ ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို ခံ ရ သ လော ဟု၊ နန်း တော် တွင် တိတ် တ ဆိတ် မေး ရာ ယေ ရ မိ က၊ ခံ ရ ပါ ပြီ ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် လက် တွင်း သို့ ရောက် ရ မည် ဟူ ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ဆင့် ဆို ပြီး လျှင်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း ထံ မေ တ္တာ ရပ် ခံ သည် မှာ၊ ကျွန်ုပ် ကို ထောင် ကျ စေ ခြင်း ငှာ ဘု ရင် မင်း မှ စ ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် ဤ လူ မျိုး အား မည် သို့ ပြစ် မှား မိ ပါ သ နည်း။ ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ ဤ ပြည် တော် ရင် ဆိုင် ဖို့ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် မ ချီ မ တက် ရ ဟူ ၍ ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ အို အ ရှင် ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန်ုပ် သည် သံ တော် ဆင့် တိုက် အိမ် သို့ ပြန် ကျ ၍ မ သေ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ မေ တ္တာ ရပ် ခံ ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ ဟု၊ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း ထုတ် ဆင့် သော အ မိန့် အ ရ၊ ယေ ရ မိ ကို နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ပြောင်း ထား ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ၌ နေ ရ သော ယေ ရ မိ အား၊ မြို့ တော် ရိ က္ခာ မ ကုန် မ ချင်း၊ မုန့် ဆိုင် တန်း မှ မုန့် တစ် လုံး ကျ၊ နေ့ စဉ် ပေး ကြ ရ ၏။ မှူး မတ် တို့ က၊ ဤ သူ သည် လူ မျိုး ချင်း တို့ အ ကျိုး ကို မ ရှာ၊ အ န္တ ရာယ် ကို သာ ရှာ ကြံ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကြော် ငြာ သော စ ကား များ ဖြင့်၊ မြို့ တော် တွင် ကျန် သေး သော သူ ရဲ တို့ နှင့် မြို့ သား တို့ ကို လက် လျော့ စေ သည့် အ တွက် သေ ဒဏ် ပေး တော် မူ ပါ ဟု ဘု ရင် မင်း ထံ တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း က၊ ထို သူ သည် သင် တို့ လက် ဝယ် ရှိ ၏။ မှူး မတ် တို့ ဆန့် ကျင် ဘက် ကို၊ ငါ ဘု ရင် စဉ် လျက် မ ပြု နိုင် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် ယေ ရ မိ ကို ဆွဲ ငင်၍ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ် အ တွင်း ရှိ၊ မင်း သား မာ လ ခိ ၏ ရေ တွင်း ထဲ သို့ ကြိုး ဖြင့် လျှော့ ချ ကြ ၏။ ထို တွင်း ကား၊ ရေ မ ရှိ၊ ရွှံ့ နွံ သာ ရှိ သ ဖြင့် ယေ ရ မိ ကျွံ လျက် နေ လေ ၏။ အို အ ရှင် ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ဤ သူ တို့ သည် ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ရေ တွင်း သို့ ချ ၍ အ ဆိုး ပြု ကြ ပါ ပြီ။ မြို့ တော် တွင် ရိက္ခာ မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ ထို တွင်း ၌၊ မွတ် သိပ် သေ ဆုံး တော့ မည် ဟု တင် လျှောက် သ ဖြင့်၊ ဘု ရင် မင်း က လူ သုံး ဆယ် ကို ခေါ် သွား၍ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ မ သေ မီ ရေ တွင်း မှ ဆယ် ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ကု ရှ ပြည် သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် သည် လူ တို့ ကို ခေါ် လျက်၊ နန်း တော် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် အောက် ထပ် သို့ ဝင် ၍၊ အ ထည် စုတ် အ ဟောင်း အ နွမ်း များ ကို၊ ယေ ရ မိ ရှိ ရာ ရေ တွင်း သို့ ယူ သွား ပြီး လျှင် ကြိုး နှင့် လျှော့ ချ ရာ၊ ဤ အ ထည် စုတ် အ ဟောင်း အ နွမ်း များ ဖြင့် ပတ် ရစ် သော ကြိုး ကို၊ လက် က တီး ကြား တွင် လျှို တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရ မိ လိုက် နာ၍ ရေ တွင်း ထဲ က ကြိုး ဖြင့် ဆွဲ တင် ကြ ပြီး မှ၊ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း၊ ယေ ရ မိ နေ ရ ပြန် ၏။ ထို့ နောက် ဇေ ဒ ကိ မင်း သည် ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို၊ စံ နှင့် သော ဗိ မာန် တော် ရှိ တ တိ ယ မုတ် ဝ သို့ ခေါ် စေ ပြီး လျှင် စ ကား တစ် ခွန်း ကို ငါ မေး လို ၏။ မ ထိမ် မ ချန် ပြော လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရင် မင်း အား ဖော် ပြ လျှင် သေ ဒဏ် ခတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ အ ကြံ ပေး လျှင် လည်း နား တော် ဝင် မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု၊ ယေ ရ မိ တင် လျှောက် သ ဖြင့်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း က၊ ငါ တို့ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ သက် တော် အ တိုင်း၊ သေ ဒဏ် ခတ် ခြင်း၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ခြင်း များ ကို ငါ မ ပြု ဟု၊ ယေ ရ မိ အား တိတ် တ ဆိတ် သ စ္စာ ဆို လျှင်၊ ယေ ရ မိ က၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ မှူး မတ် တို့ ထံ ထွက် သွား လျှင်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် တ ကွ အ သက် ချမ်း သာ ရ မည့် ပြင်၊ မြို့ လည်း၊ မီး လောင် ခြင်း ကင်း လိမ့် မည်။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ မှူး မတ် တို့ ထံ မ ထွက် မ သွား နေ လျှင် မူ ကား၊ သူ တို့ လက် မှ သင် မ လွတ် မ မြောက် ဘဲ၊ ဤ မြို့ လည်း၊ မီး တိုက် မည့် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း၊ မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို သည့် ကာ လ၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ ဘက် သို့ ကူး ဝင် နှင့် သော ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ၍ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် စွာ ခံ ရ မည် ကို ငါ စိုး ရိမ် သည် ဟု ဇေ ဒ ကိ မင်း ဆို သော်၊ ယေ ရိ မိ က၊ ထို သို့ ရောက် ရ မည် မ ဟုတ်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ ၍ ကောင်း စား အံ့ သော ငှာ၊ ကျွန်ုပ် ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို သာ နား ထောင် တော် မူ ပါ။ မိ ဖု ရား များ၊ သား သ မီး များ သည်၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ သို့ ဆောင် နှင်း ခြင်း၊ သင့် ကိုယ် တိုင် မ လွတ် မ မြောက် ဘဲ၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ လက် ရုံး ဖြင့် မု ချ သုံ့ ပန်း ခြင်း ခံ ရ မည့် ပြင်၊ မြို့ လည်း မီး တိုက် ရာ ရောက် လိမ့် မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ လေ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လျှင်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း က၊ ဤ စ ကား များ ကို မည် သူ မျှ မ သိ စေ လင့်၊ သင် လည်း သေ ဒဏ် မ ခံ ရ။ အ ကယ်၍ မှူး မတ် တို့ သည် သင် နှင့် ငါ ဆွေး နွေး ကြောင်း ကြား သိ သ ဖြင့်၊ ဘု ရင် မင်း ထံ သင် တင် လျှောက် ချက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သင့် ထံ ဘု ရင် မင်း မိန့် ဆို ချက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ မ ထိမ် မ ချန် ပြော လော့။ ငါ တို့ သည် သေ ဒဏ် မ ခတ် ဟု၊ သင် ရှိ ရာ သို့ လာ ရောက် တောင်း ဆို ကြ လျှင်၊ သင် က၊ ယော န သန် တိုက် အိမ် တွင် မ သေ စေ ခြင်း ငှာ ပြန် ပို့ တော် မ မူ မည့် အ ကြောင်း၊ ဘု ရင် မင်း ထံ မေ တ္တာ ရပ် ခံ ပါ သည် ဟူ ၍ ပြန် ဆို စေ ရန်၊ ယေ ရ မိ အား မိန့် မှာ ၏။ ထို့ နောက်၊ မှူး မတ် တို့ သည်၊ ရောက် လာ မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ဘု ရင် မင်း မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း သာ၊ ယေ ရ မိ ပြန် ပြော သ ဖြင့်၊ အ မှု အ ရေး မ ပေါ် ပေါက် သည့် အ တွက် ဆိတ် ဆိတ် ပြန် ကြ လေ ၏။ ယေ ရ မိ မူ ကား၊ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို သိမ်း ယူ ကြ သည့် နေ့ ရက် တိုင် တိုင် နေ မြဲ နေ ရ ၏။ နေ ရ ဂါ လ ရှ ရေ ဇာ၊ သံ ဂါ နေ ဗော၊ ရာ ဗ သာ ရိပ် ဘွဲ့ ခံ စာ သ ခိမ် နှင့် ရာ ဗ မဂ် ဘွဲ့ ခံ နေ ရ ဂါ လ ရှ ရေ ဇာ တို့ မှ စ၍ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ ဗိုလ် စု မှူး စု အ ပေါင်း တို့ သည် ဝင်၍ မြို့ ရိုး အ လယ် တံ ခါး ဝ၌ ထိုင် နေ ကြ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နှင့် တ ကွ စစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သူ တို့ ကို မြင် လျှင်၊ ညဉ့် အ ခါ ဥ ယျာဉ် တော် လမ်း၊ မြို့ ရိုး နှစ် ထပ် ကြား မ လွယ် တံ ခါး ဖြင့်၊ မြို့ တွင်း မှ ထွက် ၍ အ ရာ ဗာ ချိုင့် လမ်း သို့ ပြေး သွား ကြ ရာ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ သည် လိုက် လံ လျက် ယေ ရိ ခေါ ချိုင့် တွင် ဇေ ဒ ကိ မင်း ကို မီ ၍ ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ ဟာ မတ် ပြည် ရိ ဗ လ မြို့ ရှိ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ထံ ယူ သွား ကြ သော်၊ စီ ရင် သည့် အ တိုင်း ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည် သား တော် တို့ ကို ရိ ဗ လ မြို့ ၌ ခ မည်း တော် မျက် မှောက် တွင် ပင် ကွပ် မျက် ၍ ယု ဒ မှူး မတ် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကွပ် မျက် သည့် ပြင်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း မျက် စိ ကို ဖောက် ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ရန် ခြေ ချင်း စွဲ လေ ၏။ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လည်း နန်း တော် မှ စ သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့၏ အိမ် များ ကို မီး တိုက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး ကို ဖြို ဖျက် ကြ ပြီး နောက်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သည် မြို့ တွင်း၌ ကြွင်း ကျန် သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဘက် တော် သို့ ကူး ဝင် သူ တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား လျက် ဥ စ္စာ မဲ့ ဆင်း ရဲ သား တို့ အား လယ်၊ ခြံ များ ကို လွှဲ အပ် ၍၊ ယု ဒ ပြည် တွင် ထား ခဲ့ ၏။ ထို ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန်၊ ရာ ဗ သာ ရိပ် ဘွဲ့ ခံ နေ ဗု ရှာ ဇ ဗံ၊ ရာ ဗ မဂ် ဘွဲ့ ခံ နေ ရ ဂါ လ ရှ ရေ ဇာ တို့ မှ စ ၍ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ၏ ဗိုလ် စု မှူး စု အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ယေ ရ မိ ကို နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း မှ ထုတ် စေ ပြီး လျှင် ကိုယ့် အိမ် သို့ ပို့ စေ ခြင်း ငှာ၊ ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ အား လွှဲ အပ် သည် အ လျောက် ယေ ရ မိ သည် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ နှင့် အ တူ နေ ရ ၏။ နှောင် အိမ် မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း အ ချုပ် ခံ နေ သေး စဉ် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာဒိတ် တော် ကား၊ ကု ရှ ပြည် သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘုရား သ ခင် က၊ အ ကောင်း ကို မ ဟုတ်၊ အ ဆိုး ကို ပြု ရန် သာ၊ ဤ မြို့ ပေါ် သို့ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ အ တိုင်း ငါ ရောက် စေ သည့် ကာလ၊ သင့် ရှေ့ တွင် ပင် အ တည် ဖြစ် သော် လည်း၊ သင့် ကို ကား၊ ကြောက် ရွံ့ သူ တို့ ၏ လက် တွင်း သို့ မ ရောက် စေ ဘဲ ကယ် ဆယ် မည်။ သင် သည် ငါ့ ကို အား ထား သည့် အ တွက် ဓား လက် နက် ဖြင့် မ ကျ ဆုံး ဘဲ ငါ မု ချ လွတ် မြောက် စေ လျက်၊ အ သက် ဆု ပေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ယု ဒ ပြည် သား တို့ နှင့် တ ကွ သံ ကြိုး ဖြင့် ချည် နှောင် လျက်၊ ရာမ မြို့ ရောက် အ ပို့ ခံ ရ သော ယေ ရ မိ ကို ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် လွတ် သွား ခွင့် ပြု ပြီး နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ ၏။ ထို အ ခါ၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး သည် ယေ ရ မိ ကို ပင့် ခေါ်၍ ဤ ပြည် ပေါ် တွင်၊ ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သော ဘေး ကို၊ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း စီ ရင် လျက်၊ သင့် ရောက် စေ တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား ၍ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို မ နာ ခံ ကြ သည့် အ တွက်၊ ဤ အ မှု ရောက် ခဲ့ ပြီ။ ကိုယ် တော် မှာ မူ လက် ထိတ် သံ ကြိုး ကို ယ နေ့ ကျွန်ုပ် ချွတ် ပါ ၏။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ လိုက် လို သော သ ဘော ရှိ လျှင်၊ လိုက် ပါ။ ကျွန်ုပ် သည် ဒိ ဋ္ဌ ကြည့် ရှု မည်။ လိုက် လို သော သ ဘော မ ရှိ လျှင်၊ မ လိုက် ပါ နှင့်။ ဤ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး သည် ကိုယ် တော့် ရှေ့ တွင် ရှိ ပါ၏။ နှစ် သက် ၍ သ ဘော ရှိ ရာ သို့ ကြွ ပါ တော့ ဟု ဆို ပြီး နောက်၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ အ ပေါ် တွင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ခန့် ထား သော၊ ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ရန် သော် လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် ရာ သို့ လည်း‌ ကောင်း၊ ပြန် သွား ပါ တော့ ဟု၊ ယေ ရ မိ မ ပြန် မီ ပင် ထပ် မံ ဆို ပြီး လျှင်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ နှင့် လက် ဆောင် ပေး လျက်၊ သွား ခွင့် ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရ မိ သွား ၍ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ ထံ၊ ပြည် တော် တွင် ကျန် သေး သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ လေ ၏။ ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ က၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ အ မှု ကို ထမ်း ရန် မ ကြောက် ကြ လင့်၊ ဤ ပြည် တွင် နေ လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘုရင် မင်း ထံ ကျွန် တော် မျိုး ခံ လျှင်၊ ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ရောက် လာ မည့် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ထံ ခ စား ရန် မိ ဇ ပါ မြို့ ၌ နေ ထိုင် ရ ၏။ သင် တို့ မှာ မူ စ ပျစ် ရည်၊ အ သီး၊ ဆီ များ ကို စု သိမ်း ၍၊ အိုး၊ တောင်း များ ၌ ထည့် ပြီး လျှင်၊ ယူ ရ ကြ သော မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် ကြ လော့ ဟု၊ သ စ္စာ ထား လေ ၏။ ထို နည်း တူ မော ဘ ပြည်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည်၊ ဧ ဒုံ ပြည် မှ စ သော ပြည် ထောင် တ ကာ ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ လည်း ယုဒ ပြည် ၌ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ထား ခဲ့၍၊ ၎င်း တို့ အ ပေါ် တွင် ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ ကို ခန့် ထား ကြောင်း ကြား သိ လျှင်၊ နှင် ထုတ် ခဲ့ ရာ အ ပြည် ပြည် မှ၊ ယု ဒ ပြည် မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ ဂေ ဒ လိ ထံ ပြန် လာ ဝင် ရောက်၍၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် အ သီး များ စွာ ကို စု သိမ်း ကြ ၏။ ထို နောက်၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် သည်၊ တော ပုန်း တပ် မှူး တို့ နှင့် တ ကွ၊ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ ဂေ ဒ လိ ထံ ရောက် လာ၍ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ဘု ရင် ဗာ လိတ် မင်း သည် ကိုယ် တော် ကို အ သေ သတ် စေ ခြင်း ငှာ၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ ကို စေ လွှတ် ကြောင်း သိ ပါ သ လော ဟု လျှောက် မေး ကြ ရာ၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ မ ယုံ သည့် အ တွက်၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် က၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ ကို မည် သူ မျှ မ သိ ဘဲ သွား ၍ သတ် ပါ ရ စေ။ ထို သူ သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် သ ဖြင့်၊ ဆည်း ကပ် သ မျှ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကွဲ လွင့် လျက် အ ကြွင်း အ ကျန် ဖြစ် သူ တို့ ပင် အ သို့ ကြောင့် ပျက် စီး ရ အံ့ နည်း ဟု၊ မိ ဇ ပါ မြို့ ၌ တိတ် တ ဆိတ် ခွင့် တောင်း သော်၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ က၊ ထို အ တိုင်း သင် မ ပြု ရ၊ ဣ ရှ မေ လ ကို ရည် လျက် လိမ် လည် ပြော ဆို သည် ဟု၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် အား ပြန် ဆို လေ ၏။ သ တ္တ မ လ တွင်၊ မင်း မျိုး မင်း နွယ် ဖြစ် သူ ဘု ရင် မင်း၏ ဗိုလ် မှူး တစ် ဦး ဧ လိ ရှ မာ့ မြေး၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ သည်၊ လူ တစ် ကျိပ် နှင့် တ ကွ၊ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ ထံ ရောက် လာ လျက်၊ ထို မြို့၌ အ တူ စား သောက် ကြ စဉ်၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ သည် ဘက် ပါ လူ တစ် ကျိပ် နှင့် ထ၍၊ ပြည် ပေါ် တွင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ခန့် ထား ခဲ့ သူ ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား၊ ထို ဂေ ဒ လိ ကို၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ အ ပေါင်း ပါ ယူ ဒ လူ မျိုး နှင့်၊ တွေ့ သ မျှ သော ခါ လ ဒဲ သူ ရဲ တို့ ကို လုပ် ကြံ လေ ၏။ မည် သူ မျှ မ သိ ဘဲ၊ ဂေ ဒ လိ ကို သတ် သော နောက် နေ့ ၌၊ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ခြင်း၊ အ ဝတ် ဆုတ် ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ထိ ရှ ခြင်း ပြု ပြီး သော၊ ရှေ ခင်၊ ရှိ လော၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သား ရှစ် ကျိပ် တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော် ၌ ဆက် ကပ် ရန် ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် လော ဗန် စေး များ ကို ဆောင် သွား ကြ စဉ်၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ သည်၊ မ ရပ် မ စဲ ငို ကြွေး လျက် ကြို ဆို ရန်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ မှ ထွက် သွား၍ တွေ့ ဆုံ သော်၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ ထံ ဝင် ပါ ဦး ဟု၊ ခေါ် ဖိတ် သည့် အ တိုင်း၊ မြို့ တွင်း သို့ ရောက် ကြ လျှင်၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ သည်၊ ဘက် ပါ လူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ထို သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ လျက်၊ ရေ တွင်း၌ ပစ် ချ လိုက်၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ထို သူ တို့ အ နက်၊ ကျွန် တော် တို့ သည်၊ တော အ ရပ်၌ ဂျုံ၊ မု ရော၊ ဆီ၊ ပျား ရည် များ ကို သို ထား ပါ ပြီ။ သတ် တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု၊ ဣ ရှ မေ လ အား တောင်း ပန် ကြ သော လူ တစ် ကျိပ် တို့ ကို၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် တ ကွ မ သတ် ဘဲ၊ ချမ်း သာ ပေး လေ၏။ ဂေ ဒ လိ အ လောင်း နှင့် တ ကွ၊ လုပ် ကြံ ပြီး သော အ လောင်း ဟူ သ မျှ ကို၊ ဣ ရှ မေ လ ပစ် ချ သော တွင်း ကား၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ဗာ ရှာ မင်း အ ရေး ကြောင့်၊ အာ သ မင်း တူး ဖော် ခဲ့ သော တွင်း တည်း။ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ သည်၊ ထို တွင်း ကို အ သေ ကောင် များ နှင့် ပြည့် စေ သ တည်း။ ထို့ နောက် နာ သ နိ သား ဣ ရှေ မေ လ သည်၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ သို့၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် လွှဲ အပ် ခဲ့ သော မင်း သ မီး တို့ မှ စ၍၊ မိ ဇ ပါ မြို့၌ နေ ရစ် သူ အ ကြွင်း အ ကျန် အ ပေါင်း တို့ ကို သုံ့ ဘမ်း၍၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည် သို့ ကူး ဝင် ရန် အ ကြံ နှင့် ထွက် သွား လေ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် သည်၊ ဘက် ပါ တပ် မှူး တို့ နှင့် တ ကွ၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ ပြု သ မျှ သော ဆိုး သွမ်း မှု ကို ကြား လျှင်၊ တပ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ၍၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ သွား လျက်၊ ဂိ ဗောင် ရေ ကန် ကြီး အ နီး တွင် မီ သ ဖြင့်၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ မူ ကား၊ သူ ရဲ ရှစ် ယောက် တို့ ပါ၊ ယော ဟ နန် လက် မှ လွတ် မြောက် လျက်၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ပြည် သို့ သွား ရောက် လေ ၏။ ထို့ နောက်၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် သည်၊ ဘက် ပါ တပ် မှူး တို့ နှင့် တ ကွ၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ ကို လုပ် ကြံ ခဲ့ သူ၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှေ မေ လ လက် မှ ရ၍၊ ဂိ ဗောင် မြို့ က ထုတ် ဆောင် သူ များ၊ မိ ဇ ပါ မြို့ နေ လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တည်း ဟူ သော စစ် သူ ရဲ၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ်၊ မိန်း မ စိုး များ တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ထို အ ခါ တပ် မှူး တို့ နှင့် တ ကွ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန်၊ ဟော ရှဲ သား အာ ဇ ရိ တို့ သည်၊ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ထံ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ က၊ နာ ခံ ပါ ၏။ တောင်း လျှောက် ချက် အ ရ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပ ဌ နာ ပြု မည်။ သင် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား တုံ့ ပြန် တော် မူ သ မျှ ကို မ ထိမ် မ ချန် ဖော် ပြ မည် ဟု၊ ဝန် ခံ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့ ကိုယ် တော် အား ဖြင့်၊ ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ မျှ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း မ လိုက် မ နာ ကြ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် တို့ ဆန့် ကျင် ဘက်၊ သ စ္စာ တည် လျက် ဟုတ် မှန် သော သက် သေ တော် ဖြစ် ပါ စေ သော။ ကျွန် တော် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ကိုယ် တော် ကို တောင်း လျှောက် စေ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကောင်း သည် ဖြစ် စေ၊ ဆိုး သည် ဖြစ် စေ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို၊ နာ ခံ၍ ကောင်း စား ရ အံ့ သော ငှာ၊ နာ ခံ ပါ မည် ဟု၊ ယေ ရ မိ အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ဆယ် ရက် လွန် ပြီး နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် ကို၊ ဘက် ပါ တပ် မှူး တို့ နှင့် တ ကွ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သည် မှာ၊ ရှေ့ တော် တွင် သင် တို့ တောင်း ပန် ချက် ကို၊ တစ် ဆင့် တောင်း လျှောက် စေ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ သည်၊ ဤ ပြည် တွင် နေ မြဲ နေ ကြ လျှင်၊ ငါ လည်း၊ စီ ရင် သော ဘေး မှ စိတ် တော် ပြောင်း လျက်၊ မ ဖြို မ ဖျက် ဘဲ တည် ထောင် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မ ဆွဲ မ နုတ် ဘဲ စိုက် ပျိုး ခြင်း ကို လည်း ကောင်း ပြု ဦး မည်။ သင် တို့ ကြောက် ရွံ့ သော ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကို၊ မ ကြောက် ရွံ့ ကြ လင့်။ ငါ သည်၊ ထို ဘု ရင် လက် မှ ကယ် ဆယ်၍၊ လွတ် မြောက် စေ ရန်၊ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော ကြောင့်၊ မ ကြောက် ရွံ့ ကြ လင့် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လျက်၊ ထို မင်း သည်၊ သ နား ၍ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် ပို့ စေ ခြင်း ငှာ၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ က ရု ဏာ သက် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ လျက်၊ ဤ ပြည် တွင် ငါ တို့ မ နေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ နေ မည် မ ဟုတ်။ စစ် မှု တွေ့ ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကြား ခြင်း၊ အ စာ မွတ် သိပ် ခြင်း များ ကို မ ခံ စား ရ သော အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ခို ဝင် နေ ထိုင် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆို ကြ လျှင် မူ ကား၊ အို ယု ဒ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် ကြ ဦး။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မျက် နှာ မူ မြဲ မူ လျက်၊ ဝင် ရောက် တည်း ခို ကြ လျှင်၊ ကြောက် သော သ တ္တ န္တ ရ ကပ် သည်၊ ထို အိ ဂျစ် ပြည်၌ ပင်၊ သင် တို့ ကို အုပ် မိ လျက်၊ ရွံ့ သော ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် လည်း၊ ထက် ကြပ် လိုက် သ ဖြင့်၊ ထို ပြည် တွင် သေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ဝင် ရောက် တည်း ခို သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ထို အ တိုင်း သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့် သေ ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ငါ သင့် စေ မည့် ဘေး နှင့် လွတ် ကင်း ကြွင်း ကျန် သူ မ ရှိ ချေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ပေါ် ၌၊ အ မျက် ဒေါ သ ကို ငါ သွန်း လောင်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ကြ သော်၊ ဒေါ သ သွန်း လောင်း ခံ ရ မည့် သင် တို့ သည်၊ ကျိန် ဆို ရာ၊ ဆဲ ရေး ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဤ ပြည် ကို နောက် နောင် မြင် ခွင့် ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို ယု ဒ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ မ သွား ကြ လင့် ဟု၊ သင် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ ထာ ဝ ရ ဘုရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ကြောင်း၊ ယ နေ့ ငါ သက် သေ ခံ သည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ သို့ ဖြစ်၍၊ သင် တို့ သွား ရောက် တည်း ခို ရန် အ လို ရှိ သော ပြည်၌ ပင်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ သေ ရ မည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့ ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။ ယေ ရ မိ အား ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ မျှ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် တည်း ဟူ သော၊ အ ထက် စကား များ ကို၊ လူ ပ ရိ သတ် အား၊ အ ကုန် အ စင် ဆင့် ဆို သည့် အ ဆုံး ၌၊ ဟော ရှဲ သား အာ ဇ ရိ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် နှင့် မောက် မာ သူ အ ပေါင်း တို့ က၊ သင် သည် လိမ် လည် ၍ ဆင့် ဆို လေ ပြီ။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ရောက် တည်း ခို ခြင်း မ ပြု ကြ ရ ဟု ဆင့် ဆို ရန်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ ကို သတ် ကြ ရ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ကြ ရ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည့် အ ကြံ နှင့်၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သည်၊ သင့် ကို တိုက် တွန်း လေ ပြီ ဟု ယေ ရ မိ အား ပြန် ဆို လျက်၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် မှ စ၍၊ တပ် မှူး တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် တို့ သည်၊ ယု ဒ ပြည်၌ နေ ထိုင် ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် သံ ကို၊ နား မ ထောင် ကြ ချေ။ ထို အ ခါ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန် နှင့် တပ် မှူး တို့ သည်၊ နှင် ထုတ် ခဲ့ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး မှ၊ ယု ဒ ပြည် ၌ နေ ထိုင် ရန် ပြန် ရောက် သော ယု ဒ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် ဖြစ် သူ၊ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ သူ ငယ်၊ မင်း သ မီး တို့ မှ စ ၍၊ ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ အ ပါး တွင်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် ထား ခဲ့ သော လူ ဟူ သ မျှ ကို၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ နှင့် နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် တို့ ပါ၊ ခေါ် သွား လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တာ ပ နက် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ သ တည်း။ တာ ပ နက် မြို့ ၌၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ကျောက် ပြား ကြီး များ ကို ကိုင် ယူ လျက်၊ တာ ပ နက် မြို့၊ ဖာ ရော မင်း နန်း တော် တံ ခါး ဝ အ နီး၊ မြို့ ရိုး ငယ့် အ တွင်း ယု ဒ လူ တို့ ရှေ့၊ သ ရွတ် ထေး ၍ ခင်း ထား ပြီး နောက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ ငါ့ ကျွန် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ ကို၊ ငါခေါ် စေ လျက်၊ ခင်း ထား သော ဤ ကျောက် ပြား ပေါ် တွင်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို တည် မည့် အ လျောက်၊ ထို မင်း သည် ရောက် လာ၍၊ ဤ ကျောက် ပြား ထက်၊ နေ ရာ တော် ခင်း လျက်၊ သေ ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ ကို သေ ခြင်း သို့ လည်း ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ ကို သုံ့ ပန်း ခြင်း သို့ လည်း ကောင်း၊ ဓား ဘေး ခံ သင့် သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ ခြင်း သို့ လည်း ကောင်း၊ အပ် သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ဒဏ် ခတ် လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ဘု ရား တို့ ဗိ မာန် များ အ တွင်း၊ ငါ မီး မွေး မည့် အ လျောက်၊ ထို မင်း သည် တိုက် ရှို့ သိမ်း သွား ၍၊ ကိုယ့် အ ဝတ် ကို၊ သိုး ထိန်း ဝတ် ခြုံ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ဝတ် ခြုံ လျက်၊ ဘေး ကင်း စွာ ထွက် သွား ရ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ၊ နေ မင်း ဗိ မာန် ကျောက် တိုင် များ ကို ချိုး ဖဲ့၍၊ အိ ဂျစ် ဘု ရား တို့ ဗိ မာန် များ ကို မီး တိုက် လိမ့် မည် ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ အိ ဂျစ် ပြည်၊ မိ ဂ ဒေါ လ၊ တာ ပ နက်၊ နော ဖ မြို့ များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ပါ သ ရု နယ်၌ လည်း ကောင်း၊ နေ ထိုင် သော ယုဒ လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ငါ မုန်း ထား သော ဤ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ကို မ ပြု ကြ လင့် ဟု ဆင့် ဆို ရန်၊ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ ကို၊ ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ ငါ စေ လွှတ် သော် လည်း၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သော ဆို သွမ်း မှု ကို ကြဉ် ရှောင် ရန်၊ နာ ခံ နား ထောင် ခြင်း၊ မ ပြု ကြ သည် နှင့်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း ကောင်း၊ အ မျက် ဒေါ သ ရှိန် ကို ငါ သွန်း လောင်း ၍၊ ယ နေ့ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ပြု ကျင့် ခဲ့ သော ဘိုး ဘေး တို့ မ ကောင်း မှု၊ ယု ဒ ဘု ရင် တို့ မ ကောင်း မှု၊ မိ ဖု ရား တို့ မ ကောင်း မှု၊ ကိုယ် တိုင် တို့ မ ကောင်း မှု၊ မ ယား တို့ မ ကောင်း မှု များ ကို၊ မေ့ လျော့ ကြ ပြီ လော။ ထို သူ တို့ သည် စိတ် နှိမ့် ချ ခြင်း၊ ခန့် ညား ခြင်း၊ ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍ သင် တို့ အား၊ ငါ ပေး ထား ခဲ့ သော ပ ညတ် တရား နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခြင်း များ ကို၊ ယ နေ့ တိုင် မ ပြု ကြ သေး ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ထို့ ကြောင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယု ဒ တစ် မျိုး လုံး ကို ပယ် ရှား အံ့ သော ငှာ၊ ဘေး သင့် စေ မည့် အ ကြံ နှင့်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ငါ မျက် နှာ တော် ထား ၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သွား ရောက် တည်း ခို ရန် မျက် နှာ မူ သော၊ ယု ဒ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် အ ပေါင်း တို့ ကို၊ ကုန် ဆုံး အောင် ရုပ် သိမ်း သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ လူ ကြီး လူ ငယ် များ ပါ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ ကျ ဆုံး ကုန် ခန်း သေ လွန် လျက်၊ ကျိန် ဆို ရာ၊ ဆဲ ရေး ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ ပါ သ ရု နယ် ၌ လည်း ကောင်း၊ နေ ထိုင် သူ လူ မျိုး တော် ပ ရိ သတ် ကြီး တည်း ဟူ သော၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား၊ မ ယား တို့ ပူ ဇော် ကြ သည် ကို သိ သော ယောက်ျား တို့ နှင့် တ ကွ၊ အ နီး ၌ ရပ် နေ သော မိန်း မ တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် နှင့် ဆင့် ဆို သော အ ချက် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ နာ ခံ မည် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ ၍ ဘု ရင် မင်း၊ မှူး မတ် များ ပါ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဓ လေ့ အ လိုက်၊ နတ် မိ ဖု ရား အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို ပြု ရန်၊ ကိုယ့် နှုတ် ထွက် အ တိုင်း ပြု မြဲ ပြု တော့ မည်။ ထို ကာ လ၊ ဒု က္ခ မ တွေ့ ဘဲ၊ အ စား အ သောက် လုံ လောက် ၍၊ ကောင်း စား ရ ကြ ၏။ နတ် မိ ဖု ရား အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို ပြတ် စဲ က တည်း က၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ အ ရာ ရာ ကို လို လား လျက်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ ပျက် စီး ကြ ပြီ တ ကား။ နတ် မိ ဖု ရား အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို၊ ပြု ကြ သည့် ကာ လ၊ ရုပ် ပုံ ပါ မုန့် လုပ် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို၊ လင် မ ပါ ဘဲ ပြု လေ့ ရှိ ပါ သ လော ဟု၊ ယေ ရ မိ အား ပြန် ဆို ကြ လေ ၏။ ထို သို့ ပြန် ဆို သူ ယောက်ျား မိန်း မ တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အား၊ ယေ ရ မိ က၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ၍၊ ဘု ရင် မင်း၊ မှူး မတ် များ၊ ပြည် သူ ပြည် သား များ ပါ၊ ပူ ဇော် ကြ သော အ မှု ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ တိ ရ လျက်၊ နှလုံး သွင်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဆိုး သွမ်း သော အ ကျင့် အ ကြံ၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ပြု အ မူ များ ကို၊ ဆက် လက် သည်း ခံ တော် မ မူ နိုင် သည့် အ တွက်၊ သင် တို့ နေ ပြည် သည် ယ ခု ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း၊ ကျိန် ဆဲ ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ရောက် သည် မ ဟုတ် လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နာ ခံ ခြင်း၊ ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက်၊ သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား ကြ သော ကြောင့်၊ ယ နေ့ သင့် သော ဘေး သည် ရောက် လေ ပြီ ဟု ဆို ၏။ ၎င်း ပြင်၊ မိန်း မ တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အား ယေ ရ မိ က၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ နေ သော၊ အို ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ နတ် မိ ဖု ရား အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို ပြု ရန်၊ ထား ခဲ့ သော သစ္စာ ဝတ် ကို မု ချ ဖြေ ပါ မည် ဟူ၍၊ နှုတ် ဖြင့် ဆို လျက်၊ လက် ဖြင့် ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ထို သ စ္စာ ဝတ် ကို အ တည် ပြု၍၊ ဖြေ နှင့် ကြ ဦး လော့ ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ နေ ထိုင် သော၊ အို ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ ဦး။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် ဟူ ၍၊ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး အ တွင်း၊ ငါ၏ နာ မ ကို သုံး ခွင့် ရ သော ယု ဒ လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ မ ဟာ နာ မ ကို တိုင် တည် လျက် ငါ သ စ္စာ ထား လေ ပြီ။ အ ကောင်း ကို မ ဟုတ်။ အ ဆိုး ပြု ရန် သာ ငါ စောင့် ကြည့် သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ နေ သော ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ မ ကုန် မ ချင်း၊ သတ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ကြောင့်၊ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ဓား ဘေး လွတ်၍၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ယု ဒ ပြည် သို့ ပြန် ရောက် ရ သူ တို့ သည်၊ အ နည်း ငယ် မျှ ဖြစ် လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဝင် ရောက် တည်း ခို ပြီး ယု ဒ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် တည် မည် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ ချင်း တို့ စ ကား တည် မည် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ဘေး သင့် ရောက် ရန် ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် တည် မြဲ သည် ကို သိ ကြ စေ အံ့ သော ငှာ၊ ဤ ပြည် တွင် ဒဏ် ခတ် မည့် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ကား၊ ယု ဒ ဘု​ရင် ဇေ ဒ ကိ ကို၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗုဒ် နေ ဇာ့ လက် တွင်း သို့၊ ငါ အပ် နှင်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော ဟော ဖ ရာ ကို လည်း၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ လက် တွင်း သို့၊ အပ် နှင်း အံ့ သ တည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ လေး နှစ် တွင်၊ ယေ ရ မိ နှုတ် ထွက် အ တိုင်း အ ထက် စ ကား ချက် များ ကို၊ ကျမ်း ဂန် ရေး သား သည့် ကာ လ၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် အား၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင်၊ ငါ တည် ထောင် ခဲ့ ရာ ကို ငါ မှောက် လှန် ခြင်း၊ စိုက် ပျိုး ခဲ့ ရာ ဆွဲ နုတ် ခြင်း၊ ငါ ပြု ၏။ ကြီး မြတ် သော ကိုယ် ကျိုး ကို သင် ရှာ သ လော။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ၌ ဘေး သင့် စေ မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ ရှာ လင့်။ သင် သွား လေ ရာ ရာ တွင် အ သက် ဆု ကို သာ၊ ငါ သ နား မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ထို သူ့ အား ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ရေး ဦး အံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် အ ကြောင်း၊ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ လေး နှစ် တွင်၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် အ နီး၊ ကာ ခေ မိတ် မြို့၌ စွဲ ရပ် စဉ်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း လုပ် ကြံ သော၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း ၏ အ လုံး အ ရင်း နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် အ ချက် ကား၊ ဒိုင်း ရှည် ဒိုင်း ဝန်း များ ကို ခင်း ကျင်း ပြီး လျှင်၊ စစ် တက် ကြ လော့။ အို မြင်း ရဲ တို့၊ မြင်း များ ကို က ၍ တက် စီး ပြီး လျှင်၊ မောက် ရူ များ ကို ဆောင်း လျက် စွဲ ရပ် ကြ လော့။ လှံ များ ကို တိုက် လျက်၊ သံ ချပ် များ ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။ ထို သူ ရဲ တို့ ပျက် ပြား ဆုတ် လန် ကြ သည် ကို၊ ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ ပင် ဖိ နင်း ခံ၍၊ မ လှည့် မ ကြည့် ဝံ့ ဘဲ ဆုတ် ပြေး ရ ကြ၏။ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ဘေး သင့် ရောက် ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ခြေ လျင် တို့ ပြေး သွား ခွင့်၊ သူ ရဲ ကောင်း တို့ ဘေး လွတ် ခွင့် မ ရ စေ လင့်။ ဥ ဖ ရတ် မြစ် အ နီး၊ မြောက် ပိုင်း ၌၊ ထိ ခိုက် ကျ ဆုံး ကြ လေ ပြီ တ ကား။ နိ လ မြစ် တက် သ ကဲ့ သို့ တက် ခြင်း၊ လက် ကြား ရေ ခတ် သ ကဲ့ သို့ ခတ် ခြင်း ကို ပြု သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ အိ ဂျစ် ဘု ရင် သည်၊ နိ လ မြစ် တက် သ ကဲ့ သို့ တက် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ လက် ကြား ရေ ခတ် သ ကဲ့ သို့ ခတ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ပြု လျက်၊ ငါ သည် ချီ တက်၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို လွှမ်း မိုး ရာ၊ မြို့ ရွာ များ ကို၊ နေ ထိုင် သူ တို့ ပါ၊ ဖျက် ဆီး မည် ဟု ကြိမ်း ဝါး သည် တ ကား။ အို မြင်း တပ် တို့၊ ချီ တက် ကြ လော့။ အို ရ ထား တပ် တို့၊ ကြိမ်း မောင်း ကြ လော့။ ဒိုင်း လွှား ကိုင် ကု ရှ နှင့် ဖု တ လူ မျိုး၊ လေး ကိုင် တင် တတ် သော လု ဒိမ် လူ မျိုး တို့၏ သူ ရဲ ကောင်း များ ကို ချီ ထွက် ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင်၊ ထို နေ့ ရက် သည်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ၏ နေ့ တော်၊ ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် စား ချေ သော နေ့ တော် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် အ နီး၊ မြောက် ပြည် ၌၊ ယဇ် ပွဲ ကို ခံ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ချင်း တို့ အ သွေး သည်၊ ယစ် ဝ မည့် ဓား စာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို သ တို့ သ မီး က ညာ အိ ဂျစ်၊ ဂိ လဒ် ပြည် သို့ တက် သွား ၍ လိမ်း ဆေး ကို ယူ လော့။ ဆေး ဝါး များ ပြား သော် လည်း၊ ကု သ ၍ မ ရ၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် လေ စွ။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ ပင် အ ချင်း ချင်း ထိ ခိုက် လျက်၊ နှစ် ဦး လုံး အ တူ ကျ ဆုံး ကြ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ သင်၏ အ ရှက် ရ သတင်း ကို ကြား သိ၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့၊ သင့် ဟစ် သံ နှင့် ပြည့် သည် ဟူ၍ တည်း။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ချီ တက် လုပ် ကြံ မည့် အ ကြောင်း၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ပြည် များ သည် ဓား စာ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ခင်း ကျင်း ၍ စွဲ ရပ် ကြ လော့ ဟု၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကြော် ငြာ လျက်၊ မိ ဂ ဒေါ လ၊ နော ဖ၊ တာ ပ နက် မြို့ များ ၌ ကြား ပြော ကြ လော့။ စွမ်း ရည် ကောင်း သော သူ ရဲ တို့ သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် လဲ ကျ ကြ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တွန်း ချ တော် မူ သော ကြောင့်၊ မ ခံ မ ရပ် နိုင် ကြ ချေ။ တိုက် လဲ စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လူ အ များ တို့ သည်၊ တစ် ယောက် အ ပေါ် သို့ တစ် ယောက် ထပ် လျက်၊ ရက် စက် သော ဓား ဘေး အ တွက် ချက် သို ရာ ပြည်၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ၊ ထ ပြန် ကြ ကုန် အံ့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ထိုက် သင့် ရာ အ ခါ ကို လွန် စေ ပြီး သော အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း သည်၊ ပြို ပျက် သံ မျှ သာ တ ကား ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ထို အ ရပ် ၌ ပင် ဟစ် အော် ကြ လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ ရှိ တော် မူ သော ဘု ရင် မင်း မြတ် က၊ တောင် များ အ နက် တာ ဗော် တောင် သ ဖွယ်၊ သမု ဒ္ဒ ရာ အ နီး က ရ မေ လ တောင် သ ဖွယ်၊ မင်း တစ် ပါး ချီ လာ မည် ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက်၊ ငါ မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ နေ ထိုင် သော အို သ တို့ သ မီး၊ နော ဖ မြို့ တော် သည်၊ နေ သူ မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် အံ့ သော ကြောင့်၊ သိမ်း သွား ခံ ရ ရန်၊ ကိုယ် ကို ပြင် ဆင် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် သည်၊ အ ဆင်း လှ သော နွား မ တန်း ဖြစ် သော် လည်း၊ မြောက် ပိုင်း မှ မှက် ဘေး သင့် ရောက် ခဲ့ ပြီ။ ဘေး တွေ့ ရာ နေ့ ရက်၊ ဒဏ် သင့် ရာ ကာ လ ရောက် သ ဖြင့်၊ ကျွေး ထား သော နွား ပေါက် သ ဖွယ် အ ငှား စစ် သည် တို့ မ ခံ ရပ် ဘဲ၊ တစ် စု တည်း ဆုတ် လန် ထွက် ပြေး ကြ ရာ၊ ထင်း ခုတ် သူ တို့ ကဲ့ သို့၊ ရဲ တင်း ကိုင် သော ရန် သူ အ လုံး အ ရင်း ချီ လာ သော ကြောင့်၊ မြွေ တွား သံ မျှ သာ ရှိ လိမ့် မည်။ ရေ တွက်၍ မ ရ သော ကျိုင်း အုပ် ထက် များ ပြား သည့် အ တိုင်း၊ မ ထွင် နိုင် သော ပိတ် ပေါင်း ကို ခုတ် လှဲ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ၏။ သ တို့ သ မီး အိ ဂျစ် သည် အ ရှက် ကွဲ လျက်၊ မြောက် ပိုင်း စစ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် ရ လ တ္တံ့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ နော မြို့ ရှိ အာ မုန် ဘု ရား မှ စ၍၊ ဖာ ရော မင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘုရား များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဘုရင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖာ ရော မင်း နှင့် အား ထား သူ တို့ ပါ၊ ငါ ဒဏ် ခတ် လျက်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မှ စ သော၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည်။ ထို နောက်၊ ယ မန် အ တိုင်း စည် ကား ဦး မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ့ ကျွန် ရင်း အို ယာ ကုပ်၊ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့။ သင့် ကို အ ဆက် အ နွယ် ပါ၊ သုံ့ ပန်း ရာ ဝေး ကွာ သော ပြည် မှ ငါ ကယ် လွှတ် သည့် အ လျောက်၊ ယာ ကုပ် လူ မျိုး သည် ပြန် လာ ခွင့် ရ လျက်၊ ထိတ် လန့် ရာ မဲ့၊ ချမ်း သာ ငြိမ် သက် စွာ နေ လိမ့် မည်။ ငါ့ ကျွန် ရင်း အို ယာ ကုပ်၊ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ သော ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့။ ငါ နှင် ထုတ်၍ သင် နေ ခဲ့ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ကုန် ဆုံး စေ သော် လည်း၊ သင့် ကို ကား၊ အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု မ မှတ် လျက် ပင်၊ တ ရား သ ဖြင့် သာ ဆုံး မ လျက်၊ ကုန် ဆုံး စေ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ တည်း။ ဂါ ဇ မြို့ ကို ဖာ ရော မင်း မ လုပ် ကြံ မီ၊ ဖိ လ တ္တိ လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မြောက် ပိုင်း မှ ထွက် စီး သော ရေ သည်၊ လျှံ တက် သော မြစ် သ ဖွယ်၊ နေ ပြည် နှင့် ပေါ် ပေါက် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ ရွာ နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ လွှမ်း မိုး သည့် အ တွက်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ အော် ဟစ် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဂါ ဇ မြို့ သည် ဦး ဆံ ပယ် ပြီ။ ချိုင့် တွင် ကျန် သေး သော၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ သည် ပျက် စီး ပြီ။ မည် မျှ တိုင် တိုင် ကိုယ် ကို ထိ ရှ လျက် နေ မည် နည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဓား တော်၊ မည် မျှ တိုင် တိုင် မ ငြိမ် ဘဲ နေ မည် နည်း။ ဓား အိမ် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ ငြိမ် သက် သာ ယာ စွာ နေ ပါ လော့။ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ နှင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် အ ပေါ် တွင်၊ ဓား တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ မံ မိန့် မှာ တော် မူ သ ဖြင့်၊ မည် သို့ ငြိမ်း နိုင် မည် နည်း ဟူ၍ တည်း။ မော ဘ ပြည် အ ကြောင်း၊ နေ ဗော မြို့ ပျက် စီး သည့် အ တွက် အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့ အ ရှက် ကွဲ၍၊ သိမ်း ယူ ခံ ရ လေ ပြီ။ မိ သ ဂပ် မြို့ လည်း အ ရှက် ရ ၍ ပြို ပျက် လေ စွ။ မော ဘ ပြည် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ပ ပြီ။ လူ မျိုး တိမ် ကော စေ ခြင်း ငှာ၊ ချီ တက် ကြ ကုန် အံ့ ဟူ သော မ ကောင်း မှု ကို၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ၌ ပင် ကြံ စည် ကြ လေ ပြီ။ အို မာ ဒ မေ န မြို့။ ဓား ဘေး လိုက် လံ သ ဖြင့်၊ သင် လည်း ဆိတ် ဆိတ် နေ ရ တော့ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ လု ယက် ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား သံ ကို ဟော ရ နိမ် မြို့ မှ ကြား ရ ၏။ မော ဘ ပြည် ပျက် ပြား သည့် အ လျောက်၊ သူ ငယ် တို့ ပင် အော် ဟစ် သံ ပြု ကြ လေ စွ။ လု ဟိတ် ကုန်း လမ်း ဖြင့် ငို လျက် တက် သွား ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဟော ရ နိမ် မြို့ အ ဆင်း လမ်း ၌ လည်း ပျက် ပြား ခြင်း အ တွက်၊ ပြင်း ထန် စွာ အော် သံ ကို ကြား ရ ကြ သည် တ ကား။ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ ပြေး ၍၊ လွင် ပြင် ရှိ သစ် ငုတ် သ ဖွယ် နေ ကြ လော့။ ကိုယ့် အ လုပ် အ ဆောင်၊ ကိုယ့် အ စီး အ ပွား ၌ အား ထား သ ဖြင့်၊ သင် သည် သုံ့ ပန်း ခြင်း၊ ခေ မု ရှ ဘု ရား လည်း၊ ဆိုင် ရာ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လူ ကြီး တို့ ပါ၊ တစ် ပြိုင် နက် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခြင်း ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ၊ ဖျက် ဆီး သူ သည် မြို့ ရွာ တိုင်း ရောက် ၍၊ တစ် မြို့ တစ် ရွာ မျှ ဘေး မ လွတ် ရ၊ ချိုင့် နှင့် ပြန့် ပါ၊ ဖျက် ဆီး သုတ် သင် ခြင်း ခံ ရ လ တ္တံ့။ ပျံ ဝဲ ထွက် သွား ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ မော ဘ ပြည် အား အ တောင် စုံ ကို ပေး ကြ လော့။ မြို့ ရွာ များ သည် နေ သူ မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လတ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို လျစ် လျူ စွာ ဆောင် ရွက် သူ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ စေ။ အ သွေး မ သွန်း ဘဲ ဓား ကို ချုပ် တည်း သူ လည်း၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ စေ။ မော ဘ သည် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား မ ခံ ရ ဘဲ၊ ငယ် က တည်း က ပင် ချမ်း သာ ခံ စား လျက်၊ တစ် မြူ မှ တစ် မြူ သို့ မ ပြောင်း ရ ဘဲ၊ လက် ဟောင်း စ ပျစ် ရည် သ ဖွယ်၊ ငြိမ် ဆိမ့် လျက် နေ ရ သည့် အ တွက်၊ အ ရ သာ တည် မြဲ၍၊ ရ နံ့ လည်း မ ပြယ် ချေ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ထို လူ မျိုး ကို စောင်း ငှဲ့ ခြင်း၊ မြူ များ ကို မှောက် လှန် ခြင်း၊ အိုး များ ကို ခွဲ ဖျက် ခြင်း ပြု ရန်၊ စောင့် ငှဲ့ အံ့ သူ တို့ ကို၊ ငါ စေ လွှတ် သည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် လ တ္တံ့ သော ကြောင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ကိုး စား ရာ ဗေ သ လ ဘု ရား အ တွက်၊ အ ရှက် ရ သည့် နည်း တူ၊ မော ဘ လူ မျိုး လည်း ခေ မု ရှ ဘု ရား အ တွက်၊ အ ရှက် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ တို့ သည် သူ ရဲ ကောင်း၊ သူ ရဲ စွမ်း ဖြစ် သည် ဟု၊ သင် တို့ ဆို ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ မော ဘ ပြည် သည် ပျက် စီး၍၊ မြို့ ရွာ များ သို့ ရန် သူ ချီ တက် သ ဖြင့်၊ လက် ရွေး လူ ပျို တို့ ပင်၊ လုပ် ကြံ သုတ် သင် ခံ ရ ကြ ပြီ ဟူ ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ ရှိ တော် မူ သော ဘု ရင် မင်း မြတ် မိန့် တော် မူ ၏။ မော ဘ ခံ ရ သော ဥ ပဒ် ရောက် လု ပြီ။ ဘေး လည်း နှောင့် နှေး မည် မ ဟုတ်။ အ မည် ကို သိ သော ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့၊ ခိုင် ခံ့ သော တောင် ဝှေး၊ လှ ပ သော လှံ တံ ကျိုး ပြတ် လေ စွ ဟူ ၍ မြည် တမ်း ကြ လော့။ ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော အို သ တို့ သ မီး၊ မော ဘ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး သူ တက် ချီ ၍၊ ခံ မြို့ များ ကို ဖြို လှဲ သော ကြောင့်၊ အ သ ရေ ကို စွန့် ၍​ရေ ငတ် မွတ် လျက် အိမ် နိမ့် တွင် နေ ထိုင် လော့။ အို အာ ရော် မြို့ သူ၊ လမ်း ခ ရီး ကို စောင့် ကြည့် လျက် ရပ် နေ ရာ၊ ထွက် ပြေး သော ယောက်ျား၊ ဘေး လွတ် သော မိန်း မ အား၊ အ ဘယ် နည်း ဟု မေး မြန်း လော့။ မော ဘ သည် ပြို ပျက်၍၊ အ ရှက် ရ လေ စွ ဟု အော် ဟစ် ကြ လော့။ မော ဘ ပျက် စီး ပြီ ဟု အာ နုန် ချောင်း တစ် လျှောက် ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ပြန့် ရှိ မြို့ များ တည်း ဟူ သော၊ ဟော လုန်၊ ယ ဟာ ဇ၊ မေ ဖတ်။ ဒိ ဘုန်၊ နေ ဗော၊ ဗက် ဒိ ဗ လ သိမ်၊ ကေ ရုတ်၊ ဗော ဇ ရ မြို့ များ မှ စ၍၊ မော ဘ ပြည် ရှိ အ နီး အ ဝေး မြို့ ရွာ များ ၌ ဒဏ် စီ ရင် ချက် ရောက် လေ ပြီ။ မော ဘ သည် ဦး ချို ဖြတ် ခြင်း၊ လက် ရုံး ချိုး ခြင်း ခံ ရ လေ ပြီ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ မော ဘ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား တစ် ဘက်၌ မောက် ကြွား သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် အန် ဖတ် တွင် လူး လဲ လျက်၊ လှောင် ပြောင် ခံ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ မူး ယစ် စေ ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ သင် ပြော လေ ရာ ရာ ၌၊ ခေါင်း ခါ ၍ ပြောင် လှောင် သည် ကား၊ ခိုး ရာ ပါ သည် ကို တွေ့ ဖူး သော ကြောင့် လော။ အို မော ဘ ပြည် သူ ပြည် သား တို့၊ မြို့ ရွာ များ ကို စွန့် ပြီး လျှင်၊ ချောက် ကမ်း တစ် ဘက် အ သိုက် လုပ် သော ချိုး သဖွယ်၊ ကျောက် တောင် တွင် ခို နေ ကြ လော့။ မော ဘ၏ မာ န သည် အ လွန် ကြီး ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မောက် မာ ထောင် လွှား စော် ကား ခြင်း နှင့် စိတ် နေ မြင့် ခြင်း ကြောင့် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ကြား သိ ရ ပြီ။ ဒေါ သ အ မျက် ထွက် ခြင်း နှင့် ဝင့် ဝါ ခြင်း သည်၊ အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် လျက်၊ အ ကျိုး မ ရှိ ကြောင်း၊ ငါ သိ သည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ မော ဘ အ တွက် အော် ခြင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ တွက် ဟစ် ခြင်း ကို၊ ငါ ပြု သည့် အ လျောက်၊ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား တို့ ကို လည်း၊ လွမ်း ဆွတ် ညည်း ညူ ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။ အို တစ် ဘက် သို့ ပြန့် ပွား လျက်၊ ယာ ဇာ အိုင် တိုင် အောင် ရောက် သည့် အ ခက် အ လက် နှင့် ပြည့် စုံ သော၊ အို စိ ဗ မာ စ ပျစ် ပင်၊ သင့် အ သီး အ ရည် ကို လု ယက် သူ တို့ ရ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ယာ ဇာ သူ မြို့ သား တို့ ငို ကြွေး ကြ သည် ထက်၊ ငါ ငို ကြွေး မည်။ မော ဘ ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ ခြံ ထဲ မှ လည်း ကောင်း၊ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း များ ကို ရုပ် သိမ်း သည့် အ လျောက်၊ စ ပျစ် ကျင်း မှ အ သီး ပြတ် စဲ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပျော် ရွှင် စွာ ဖိ နင်း သူ မ ရှိ။ ကြွေး ကြော် သံ လည်း ရွှင် လန်း သံ မ ဟုတ် ချေ။ နိ မ ရိမ် ချောင်း လည်း ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ ဧ လာ လေ မြို့ နှင့် ရာ ဟပ် မြို့ တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ဇော ရ မြို့ မှ ဟော ရ နိမ် မြို့ နှင့် ဧ ဂ လတ် ရှ လိ ရှ မြို့ တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ အော် ဟစ် ခြင်း အ သံ ကို လွှင့် ကြ လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင်၊ မြင့် ရာ ဌာ န၌ တင် သ သူ၊ ကိုယ့် ဘု ရား အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သူ တို့ ကို၊ မော ဘ ပြည် မှ ငါ ပြတ် စဲ စေ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့်၊ မော ဘ ပြည် အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား တို့ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် ပြွေ သံ ပ မာ မြည် လိမ့် မည်။ ဆည်း ပူး သော ဥ စ္စာ လည်း ပျက် ပြုန်း လေ ပြီ။ လူ ဟူ သ မျှ သည် ဆံ မုတ် ဆိတ် ပယ် ခြင်း၊ လက် ထိ ရှ ခြင်း၊ လျှော် တေ ဆည်း ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လေ ပြီ။ မော ဘ ပြည် ကို မ နှစ် မြို့ သော မြေ အိုး သ ဖွယ်၊ ငါ ခွဲ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အိမ် မိုး ပျဉ် တိုင်း အ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ လမ်း ဆုံ ၌ လည်း ကောင်း၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် မြည် တမ်း လျက် ရှိ ကြ သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ပြို ပျက် ပြီး သည် တ ကား။ အော် လျက် ရှိ ကြ သည် တ ကား။ မော ဘ သည် အ ရှက် ကွဲ ၍ ကျော ခိုင်း ရ လေ စွ။ မော ဘ သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ တို့ ၌ ပြောင် လှောင် ရာ၊ စိတ် ပျက် ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လိမ့် တ ကား။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ရန် သူ သည် လင်း ယုန် သ ဖွယ် အ တောင် ဖြန့် လျက်၊ မော ဘ ပြည် ပေါ် သို့ သုတ် လာ သ ဖြင့်၊ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ ကို၊ ခံ တပ် များ ပါ၊ သိမ်း ယူ လုပ် ကြံ လ တ္တံ့ သော ကြောင့်၊ မော ဘ သူ ရဲ ကောင်း တို့ စိတ် သည်၊ မီး ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား သောပေါ် မိန်း မ စိတ် ကဲ့ သို့၊ ထို နေ့ ရက် ဖြစ် လိမ့် မည်။ မော ဘ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တစ် ဘက် ၌ မောက် ကြွား သော ကြောင့်၊ လူ မျိုး တိမ် ကော သည့် တိုင် အောင်၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ အို မော ဘ ပြည် သူ ပြည် သား တို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ တွင်း ကျ ဘေး၊ ညွှတ် ကွင်း ဘေး များ သည်၊ သင့် ရောက် ခဲ့ ပြီ ဖြစ် ၍၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး မှ ပြေး သူ သည်၊ တွင်း သို့ ကျ ခြင်း၊ တွင်း ကျ မှ လွတ် သူ သည်၊ ညွှတ် ကွင်း ၌ မိ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ မော ဘ ပြည် ပေါ် သို့ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ခံ ရာ နှစ် ကာ လ ကို ရောက် စေ မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ထွက် ပြေး ရ သူ တို့ သည်၊ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ရိပ် ၌ အား လျော့ စွာ ရပ် တန့် ကြ လေ ပြီ။ ရှိ ဟုန် မင်း စံ ဖူး သော ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ ထွက် သော မီး လျှံ သည်၊ မော ဘ အ မျိုး နား ထင်၊ အောင် သံ ပြု သူ တို့ ဦး ထိပ် ကို သင့် လောင် လေ ပြီ။ အို မော ဘ လူ မျိုး၊ သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ခေ မု ရှ တ ပည့် သား တို့ ပျက် ပြား ကြ ပြီ။ ပြည် သား တို့ သည် သုံ့ ပန်း ခြင်း၊ ပြည် သူ တို့ လည်း သိမ်း သွား ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လေ စွ။ သို့ ရာ တွင်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော မော ဘ လူ မျိုး ကို၊ နောင် ကာ လ၌ ပြန် ပို့ မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ မောဘ ပြည် စီ ရင် ချက် ဗျာ ဒိတ် ပြီး ၏။ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ၌ သား မ ရှိ လော။ အ မွေ ခံ မ ရှိ လော။ ရှိ လျှင်၊ မိ လ ကုံ ဘု ရား သည် ဂဒ် နယ် ကို ပိုင် ခွင့်၊ တ ပည့် သား တို့ လည်း ဂဒ် မြို့ ရွာ များ၌ နေ ထိုင် ခွင့် ရ ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ အ မ္မုန် ပြည် ရ ဗ္ဗာ မြို့ တော်၌၊ စစ် ရေး သံ ကို ငါ ကြား စေ သ ဖြင့်၊ မြို့ တော် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း၊ ဇ န ပုဒ် များ လည်း မီး ကျွမ်း လောင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ပိုင် ခဲ့ သူ တို့ သည်၊ ထို လူ မျိုး ထံ ပိုင် ခြင်း ကို ခံ ရ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အို ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ သား တို့၊ အာ ဣ မြို့ ပျက် စီး သည့် အ တွက်၊ အော် ကြ လော့။ အို ရ ဗ္ဗာ မြို့ သူ တို့၊ မိ လ ကုံ ဘု ရား သည်၊ ဆိုင် ရာ ပရော ဟိတ် နှင့် လူ ကြီး တို့ ပါ၊ တစ် ပြိုင် နက် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် အ တွက်၊ လျှော် တေ ဝတ် ၍ စည်း ရိုး များ အ တွင်း၊ လူး လာ အော် ဟစ် မြည် တမ်း ကြ လော့။ ကိုယ့် စီး ပွား၌ စိတ် ချ လျက်၊ ငါ့ ထံ မည် သူ ချဉ်း ဝံ့ မည် နည်း ဟု အောက် မေ့ သူ၊ အို ဖောက် ပြန် သော သ တို့ သ မီး၊ ပြန့် ပြော သော ကိုယ့် ချိုင့် များ ကို ထောက်၍၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ဝါ ကြွား သ နည်း။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ သော လူ မျိုး တို့ ကြောင့်၊ ကြောက် ရွံ့ သော သ ဘော ကို ငါ ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ လွင့် ပျောက် သူ့ ကို စု သိမ်း ခြင်း ကင်း လျက်၊ လူ ဟူ သ မျှ သည်၊ ရှေ့ ရှု နှင် ထုတ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို၊ နောင် ငါ ပြန် ပို့ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဧ ဒုံ ပြည် အ ကြောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ တေ မန် နယ် တွင် ဉာဏ် ပ ညာ ဆုံး ပါး ပြီ လော။ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သူ တို့ ၌၊ အ ကြံ အ စည် ပ ညာ ပျက် ၍ ဉာဏ် ပ ညာ ကွယ် ပြီ လော။ အို ဒေ ဒန် နယ် သား တို့၊ ငါ ဒဏ် ခတ် ရာ ကာ လ နှင့် သင့် အံ့ သော ဘေး ကို၊ ဧ သော့ အ ဆက် အ နွယ် ၌ ရောက် စေ မည် ဖြစ်၍၊ ဆုတ် သွား ထွက် ပြေး လျက်၊ နက် ရှိုင်း စွာ အောင်း နေ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ စ ပျစ် သီး ဆွတ် သူ တို့ ရောက် လျှင်၊ ကောက် သင်း ကောက် ရန် မျှ မ ချန် သည့် နည်း တူ လည်း ကောင်း၊ ခိုး သူ တို့ ညဉ့် အခါ လာ လျှင်၊ အ လို ရှိ သ လောက် ဖျက် ဆီး မည့် နည်း တူ လည်း ကောင်း၊ ဧ သော့ အ မျိုး သား တို့ ကို ပုန်း ရှောင်၍ မ ရ သည့် တိုင် အောင် ဟင်း လင်း ဖွင့် လျက်၊ ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ပင် ငါ ပြ သ ဖြင့်၊ အ ဆက် အ နွယ်၊ အ ဆွေ အ မျိုး၊ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ပါ၊ တိမ် ကော ကွယ် ပ ကြ လိမ့် မည်။ ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို ကား၊ ငါ့ ထံ အပ် လော့။ ငါ မွေး မြူ မည်။ မု ဆိုး မ တို့ လည်း၊ ငါ၌ အား ထား ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ အား၊ ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ထို လူ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် ရန်၊ ထ၍ စု ရုံး ချီ တက် ကြ လော့ ဟူ သော သ တင်း ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ငါ ကြား ရ ၏။ သင့် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် သိမ် ဖျင်း ရာ၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ တွင် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ရာ၊ ငါ ဖြစ် စေ မည်။ သင် ၌ အံ့ အား သင့် လေ စွ တ ကား။ ကျောက် တောင် ရှိ၊ ခို လှုံ ရာ များ တွင် အောင်း လျက်၊ ကုန်း ထိပ် ပေါ်၌ တပ် စွဲ သော အို လူ မျိုး၊ သင် စိတ် နေ မြင့် ၍ လှည့် စား ခံ လေ ပြီ။ လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ မြင့် ရာ တွင် သိုက် မြုံ လုပ် သော် လည်း။ ထို အ ရပ် မှ ပင် ငါ ချ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဖြတ် သွား သူ တိုင်း၊ ဒဏ် ချက် များ ကို ထောက်၍၊ အံ့ အား သင့် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ဧ ဒုံ ပြည် သည် အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် လိမ့် တ ကား။ ဖြို လှဲ တော် မူ ခဲ့ သော သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မှ စ ၍၊ နီး စပ် သော မြို့ ရွာ များ နည်း တူ၊ ထို ပြည် တွင် နေ ထိုင် သူ လူ သ တ္တ ဝါ၊ တည်း ခို သူ လူ့ သား ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မင်း တစ် ပါး သည် ယော် ဒန် ပိတ် ပေါင်း မှ၊ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ်၊ တည် မြဲ သော နေ ရာ သို့ ချီ တက် ၍၊ ပြည် သား တို့ ကို ရုတ် ခြင်း ငါ ပြေး စေ သ ဖြင့်၊ ရွေး ချယ် သူ့ ကို၊ ထို ပြည် ပေါ် တွင် ငါ ခန့် ထား မည်။ ငါ နှင့် တူ သော သူ၊ ငါ့ အား ချိန်း ချက် ဝံ့ သူ၊ ရှေ့ တော် တွင် ခံ ရပ် နိုင် သော မင်း ကား၊ မည် သူ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဒ မာ သက် နိုင် ငံ အ ကြောင်း၊ ဟာ မတ် နှင့် အာ ပဒ် မြို့ များ သည်၊ မ ကောင်း သ တင်း ကြား ရ သ ဖြင့်၊ အ ရှက် ကွဲ၍ ပျက် ပြား ကြ ပြီ။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဝေ လျက် မ ငြိမ်း နိုင်။ ဒ မာ သက် မြို့ သည် အား လျော့ လျက်၊ ထွက် ပြေး ရန် တုန် လှုပ် ကျော ခိုင်း ပြီ။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ ဒု က္ခ ရောက် ပြီ။ အ သ ရေ ရှိ သော မြို့၊ ငါ ရွှင် လန်း ရာ မြို့ တော် ကို စွန့် ရ ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော ဟု ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊ လက် ရွေး သူ တို့ သည်၊ လမ်း ဆုံ များ ၌ ကျ ဆုံး ခြင်း၊ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ပယ် ရှား ခြင်း ကို၊ ထို နေ့ ရက် ခံ ကြ ရ မည့် ပြင်၊ ဗင်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ ဒ မာ သက် မြို့ ရိုး တွင်း ငါ မွေး မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း လုပ် ကြံ သော၊ ကေ ဒါ လူ မျိုး နှင့် ဟာ ဇော် နိုင် ငံ များ အ ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကေဒါ လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ထ၍ ချီ တက် ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ လု ယက် ကြ လော့။ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သည် တ ကား ဟု ဟစ် ကြ ရာ၊ ချင်း တို့၏ တဲ ရှင်၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ တင်း တိမ် ရံ အ သုံး အ ဆောင်၊ ကုလား အုပ် များ ကို၊ ရန် သူ တို့ လု ယူ သိမ်း သွား ကြ လိမ့် မည်။ အို ဟာ ဇော် ပြည် သား တို့၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် တိုင် ပင် ကြံ စည် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဝေး ကွာ စွာ ထွက် ပြေး လျက်၊ နက် ရှိုင်း စွာ အောင်း ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မြို့ တံ ခါး မင်း ထုပ် မ ရှိ ဘဲ၊ အ သီး အ ခြား စိတ် ချမ်း သာ စွာ နေ လေ့ ရှိ သော၊ ထို လူ မျိုး ထံ ထ၍ ချီ တက် ကြ လော့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား တိုက် တွန်း တော် မူ ၏။ ချင်း တို့၏ မြောက် မြား သော နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် နှင့် ကု လား အုပ် တို့ သည်၊ လက် ရ သိမ်း ယူ ရာ ဖြစ် လျက်၊ န ဖူး ထိပ် ဆံ ရိတ် သော ထို လူ မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ဘေး ဥ ပဒ် ကို အ ဘက် ဘက် က ငါ သင့် စေ သ ဖြင့်၊ လေး မျက် နှာ သို့ ကွဲ လွင့် စေ မည့် အ လျောက်၊ ဟာ ဇော် ပြည် သည်၊ ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ၊ နေ ထိုင် သူ လူ သ တ္တ ဝါ၊ တည်း ခို သူ လူ့ သား တို့ မဲ့ သော အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ စ ကာ လ၊ ဧ လံ လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဧ လံ လူ မျိုး ၏ ခွန် အား အ ထွဋ် ဖြစ် သော လေး ကို ငါ ချိုး ဖြတ် လျက်၊ ကောင်း ကင် လေး မျက် နှာ မှ လေ ပြင်း များ ကို ငါ တိုက် စေ သ ဖြင့်၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ သို့ ကွဲ လွင့် စေ မည့် အ လျောက်၊ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော ဧ လံ ပြည် သား တို့ မ ရောက် မ နေ သော လူ မျိုး တစ် မျိုး မျှ မ ရှိ ချေ။ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ ရှေ့၊ ဧ လံ လူ မျိုး ကို ဖြို ဖျက် မည့် ပြင်၊ ကုန် ခန်း သည့် တိုင် အောင် အ မျက် တော် ရှိန် တည်း ဟူ သော ဘေး ဥ ပဒ် နှင့် ဓား ဘေး ကို၊ ငါ သင့် စေ ပြီး လျှင်၊ ဧ လံ ပြည် ၌ ငါ့ တ ရား ပ လ္လင် ကို တည် ၍၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ ပါ ပယ် ရှား မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ဧ လံ လူ မျိုး ကို၊ နောင် ကာ လ ၌ ပြန် ပို့ မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ ခါ လ ဒဲ ပြည် နှင့် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ရည် လျက်၊ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ထို ထို နေ့ ရက် ကာ လ ၌၊ အ တူ ပြန် လာ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ငို ကြွေး လိုက် လျှောက် လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ မေ့ မ လျော့ နိုင် သော ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် အား ဖြင့်၊ တိုး ဝင် မှီ ဝဲ ကြ ကုန် အံ့ ဟု နှိုး ဆော် လျက်၊ ဤ ပြည် သို့ မျက် နှာ မူ ၍၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို လိုက် ရှာ ခြင်း၊ ပြု ကြ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ၏ လူ မျိုး သည် ပျောက် သွား သော သိုး အုပ် ဖြစ် ၏။ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ လမ်း လွဲ စေ သ ဖြင့်၊ တောင် တန်း သို့ လှည့် သွား လျက်၊ ဝပ် နေ ရာ အ ရပ် ကို မေ့ လျော့ ၍၊ တစ် တောင် မှ တစ် ကုန်း သို့ သွား လေ့ ရှိ ကြ ၏။ တွေ့ ကြုံ သ မျှ သော ရန် ဘက် တို့ က၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည် နေ ရာ၊ ဘိုး ဘေး တို့ စောင့် မျှော် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ချင်း တို့ ပြစ် မှား ကြ သည့် အ တွက်၊ ငါ တို့ သည် ပြစ် ဒဏ် မ ခံ ထိုက် ဟု ဆို လျက်၊ ကိုက် စား ကြ လေ ပြီ။ ဆိတ် ထီး သ ဖွယ်၊ ဆိတ် အုပ် ရှေ့ ဦး တည် လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပြေး ၍၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် က ထွက် သွား ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ မြောက် ပြည် မှ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ပေါ် သို့ ငါ ဆော် ဩ သ ဖြင့်၊ ချီ တက် သော မ ဟာ လူ မျိုး တို့ အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ထို မြို့ ရှေ့ ခင်း ကျင်း ပြီး လျှင်၊ အ ချည်း နှီး မ ပြန် သော၊ စွမ်း ရည် ရှိ သူ ရဲ ကောင်း တို့ မြှား ပါ လျက်၊ သိမ်း ယူ ကြ သ ဖြင့်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် သည် လု ယူ ရာ ဖြစ် လျက်၊ လု ယက် သူ တို့ ရောင့် ရဲ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ ပိုင် ရာ ကို လု ယက် သူ သင် တို့ သည်၊ စ ပါး နယ် သော နွား မ တန်း သ ဖွယ် မြူး လျက်၊ မြင်း သ ဖွယ် ဟီ လျက်၊ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ သော် လည်း၊ ဖွား မြင် သော မိ ခင် သည်၊ အ လွန် ကျိုး ယုတ် ရှက် ကွဲ ၍၊ အ ယုတ် ဆုံး သော လူ မျိုး၊ သွေ့ သော က န္တာ ရ၊ ခြောက် သော လွင် ပြင်၊ ဖြစ် လိမ့် တ ကား။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် ကြောင့်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို သီ သွား သူ တိုင်း၊ ဒဏ် ချက် များ ကို ထောက် ၍၊ အံ့ အား သင့် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ရ သည့် တိုင် အောင်၊ မ တည် တံ့ ဘဲ၊ ဆိတ် ညံ ရာ သက် သက် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လေး ကိုင် တင် သော သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ဝန်း ဝိုင်း ခင်း ကျင်း၍၊ မြှား ကို မ နှ မြော ဘဲ ပစ် လျက်၊ ပတ် လည် အောင် သံ ပြု ကြ လော့။ ထို မြို့ သည် လက် အောက် ခံ ပြီ။ မြို့ ရိုး နှင့် အ ထောက် အ ခံ များ ပါ ပျက် ယွင်း ပြို လဲ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် စား ချေ တော် မူ ရာ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ချေ ကြ လော့။ ပြု ဘူး သည့် အ တိုင်း၊ တုံ့ ပြန် ကြ လော့။ မျိုး ကြဲ သူ့ ကို လည်း ကောင်း၊ ရိတ် သိမ်း သော ကာ လ၊ တံ စဉ် ကိုင် သူ့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပယ် ရှား ကြ လော့။ ရက် စက် သော ဓား ဘေး အ တွက်၊ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ အ မျိုး သား ချင်း ရှိ ရာ လှည့်၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြေး သွား ကြ လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည်၊ ခြင်္သေ့ ချောက် နှင်၍ ကွဲ လွင့် သော သိုး အုပ် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ဦး စွာ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကိုက် စား လျက်၊ နောက် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း အ ရိုး ကိုက် ဝါး ဆဲ ရှိ သော ကြောင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် ကို ငါ ဒဏ် ခတ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကို တိုင်း ပြည် ပါ၊ ဒဏ် ခတ်၍၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ခြံ ရင်း သို့ ငါ ပြန် ပို့ မည် နှင့် အ ညီ၊ ကာ ရ မေ လ တောင်၊ ဗာ ရှာ တောင် ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ဧ ဖ ရိမ် နယ်၊ ဂိ လဒ် နယ် ရှိ ခင် တန်း ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ကျက် စား လျက် အာ ရုံ ပြေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ အ ကြွင်း အ ကျန် အ ဖြစ် ငါ ထား မည့် သူ တို့ ကို ချမ်း သာ ပေး သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ဒု စ ရိုက်၊ ယု ဒ အ မျိုး ၏ အ ပြစ် များ ကို ရှာ သော် လည်း၊ တွေ့ ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မေ ရ သိမ် ပြည် နှင့် ပေ ကုပ် နယ် သား တို့ ကို၊ ချီ တက် လုပ် ကြံ မြေ လှန် လျက်၊ ငါ မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း ပြု လော့။ ထို ပြည်၌ စစ် တိုက် ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား သံ ကို ကြား ရ သည် တ ကား။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ချေ သော တူ ကြီး သည်၊ ကွဲ ပဲ့ ကြေ မွ ပြီ တ ကား။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် ပြီ တ ကား။ အို ဗာ ဗု လုန် မြို့၊ သင့် ရှေ့ တွင် ညွတ် ကွင်း ကို ငါ ထောင် ထား သ ဖြင့်၊ အ မှတ် မဲ့ သင် မိ လေ ပြီ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တစ် ဘက် ထ ကြွ သော ကြောင့်၊ ဆုံ တွေ့၍ သိမ်း ယူ ခံ ရ လေ ပြီ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် တွင် စီ ရင် ရန် အ မှု ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ လက် နက် တိုက် တော် ကို ဖွင့် လျက်၊ အ မျက် တော် ဆိုင် ရာ လက် နက် များ ကို ထုတ် တော် မူ ရ ကား၊ အ ရပ် ရပ် မှ ချီ တက် ၍၊ စ ပါး ကျီ များ ကို ဖွင့် ပြီး လျှင်၊ မြို့ ကို အ ကြွင်း မဲ့ မြေ လှန် လျက်၊ အ မှိုက် ပုံ ဖြစ် စေ ကြ လော့။ နွား ဥဿ ဘ သ ဖွယ် ဖြစ် သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ၍ ကွပ် မျက် ခံ ကြ စေ။ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ခံ ရာ နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ဗိ မာန် တော် အ တွက်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း၊ ဇိ အုန် မြို့၌ ကြော် ငြာ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သူ တို့ ဟစ် သံ ကို ကြား ရ သည် တ ကား။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ တစ် ဘက်၊ လေး ကိုင် တင် သော သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ဝန်း ဝိုင်း၍ တပ် စွဲ ကြ လော့။ ထွက် လွတ် ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ အ ပြု အ မူ အ လိုက် ဆပ် ပေး ခြင်း၊ ပြု မူ သ မျှ အ တိုင်း တုံ့ ပြန် ခြင်း ပြု ကြ လော့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌၊ မောက် မာ လေ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ လက် ရွေး သူ တို့ သည်၊ လမ်း ဆုံ များ၌ ကျ ဆုံး ခြင်း၊ စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ပယ် ရှား ခြင်း ကို၊ ထို နေ့ ရက် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အို မောက် မာ သော မြို့၊ ငါ ဒဏ် ခတ် ရာ နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် ပြီ။ သင့် တစ် ဘက် ၌ ငါ နေ ၏။ မောက် မာ သော သင် သည်၊ ထောက် မ သူ ကင်း လျက်၊ ခ လုတ် ထိ၍ ပြို လဲ ပြီ။ ပတ် လည် ရှိ သ မျှ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ မြို့ ရွာ များ တွင် ငါ မွေး မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ အ တူ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ ကြ ပြီ။ သုံ့ ပန်း သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ထွက် လွတ် ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ ထား မြဲ ထား ကြ သော် လည်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ ရှိ လျက်၊ ရွေး နုတ် သော ငါ သည်၊ တန် ခိုး ကြီး သ ဖြင့်၊ တစ် လော က လုံး အား ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား တုန် လှုပ် ခြင်း ကို၊ ပေး အံ့ သော ငှာ၊ လူ မျိုး တော် ဘက်၌ ချေ ပ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ မှူး မတ် များ၊ ပ ညာ ရှိ များ တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဓား ဘေး သင့် ရောက် ပြီ။ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ အ ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ ရူး သွပ် ကြ လ တ္တံ့။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ အ ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ တုန် လှုပ် ကြ လ တ္တံ့။ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ်၊ ပြည် ရှိ မျိုး ကွဲ တပ် များ အ ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့် ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ မိန်း မ သူ ရဲ ဘော ရှိ ကြ လ တ္တံ့။ အ စီး အ ပွား အ ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ အ လု အ ယက် ခံ ရ လ တ္တံ့။ မြစ် ချောင်း များ ပေါ် သို့ မိုး ခေါင် ဘေး သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ ခန်း ခြောက် လ တ္တံ့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို ပြည်၌ ရုပ် ပွား များ ပြား သည့် အ လျောက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဆင်း တု များ ကြောင့်၊ ရူး သွပ် ကြ လေ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ တော ခွေး မှ စ၍၊ သား ရဲ များ နှင့် ငှက် ကု လား အုပ် များ အောင်း နေ လျက်၊ နေ ထိုင် သူ၊ တည်း ခို သူ သည်၊ လူ မျိုး အဆက် ဆက်၊ ကာ လ အ စဉ် ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ဘု ရား သ ခင် ဖြို လှဲ ခဲ့ သော သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မှ စ၍၊ နီး စပ် သော မြို့ ရွာ များ နည်း တူ၊ ထို ပြည် တွင် နေ ထိုင် သူ လူ သ တ္တ ဝါ၊ တည်း ခို သူ လူ့ သား ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး သည်၊ ဘု ရင် မင်း အ မြောက် အ မြား ပါ၊ နှိုး ဆော် တော် မူ ခြင်း ခံ လျက်၊ မြောက် ပိုင်း မြေ စွန်း မှ ချီ လာ၍၊ ရက် စက် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကင်း သော သ ဘော ရှိ သည့် အ လျောက်၊ လေး၊ လှံ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက်၊ လှိုင်း တံ ပိုး သ ဖွယ်၊ မြင်း အ လုံး အ ရင်း စီး လာ ကြ ရာ၊ သ တို့ သ မီး ဗာ ဗု လုန် ဖြစ် သော သင့် ကို စစ် တိုက် ကြ ရန်၊ သူ ရဲ ကောင်း ဘာ ဝ၊ အ သီး အ သီး တို့ ခင်း ကျင်း ကြ သည် တ ကား။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည်၊ ထို လူ မျိုး သ တင်း ကို ကြား၍ လက် လျော့ လေ ပြီ။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဝေ ဒ နာ ခံ စား၍ နာ ကျင် လှ လေ ပြီ။ မင်း တစ် ပါး သည်၊ ယော် ဒန် ပိတ် ပေါင်း မှ၊ ခြင်္သေ့ သ ဖွယ်၊ တည် မြဲ သော နေ ရာ သို့ ချီ တက်၍၊ ပြည် သား တို့ ကို ရုတ် ခြင်း ငါ ပြေး စေ သ ဖြင့်၊ ရွေး ချယ် သူ့ ကို ထို ပြည် ပေါ် တွင် ငါ ခန့် ထား မည်။ ငါ နှင့် တူ သော သူ၊ ငါ့ အား ချိန်း ချက် ဝံ့ သူ၊ ရှေ့ တော် တွင် ခံ ရပ် နိုင် သော မင်း ကား၊ မည် သူ နည်း။ ငါ သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ နှင့် ခါ လ ဒဲ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့၊ လေ ဘေး သင့် စေ မည့် ပြင်၊ ဒုက္ခ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ဝန်း ဝိုင်း လှေ့ ယပ်၍၊ တိုင်း ပြည် ကို လွတ် လပ် စေ မည့် လှေ့ ယပ် သူ တို့ ကို၊ ငါ လွှတ် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လေး ကိုင် သူ့ ကို လေး တင် ခွင့်၊ သံ ချပ် နှင့် မတ် ရပ် ခွင့်၊ မ ရ စေ လင့်။ လက် ရွေး တို့ ကို မ ညှာ တာ ဘဲ၊ အ လုံး အ ရင်း ကို အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး ကြ လော့။ ထို သူ တို့ သည် ခါ လ ဒဲ ပြည် တွင် လုပ် ကြံ ခြင်း၊ လမ်း ဆုံ များ ၌ ထိုး ဖောက် ခြင်း ကို ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ကျ ဆုံး ကြ ရ လ တ္တံ့။ ချင်း တို့ ပြည် သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ရှေ့ တော်၌၊ ပြစ် မှု များ နှင့် ပြည့် လျှံ သည် ဖြစ်၍၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယုဒ လူ မျိုး သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ စွန့် ပစ် ခံ ရ ပြီ မ ဟုတ်။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆပ် ပေး ၍၊ လက် စား ချေ တော် မူ သည့် ကာ လ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထို မြို့ ၏ ဒု စ ရိုက် ကြောင့် ပယ် ရှား ခြင်း မ ခံ ရ ဘဲ၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ၊ အ သီး အ သီး ထွက် ပြေး ကြ လော့။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် ဝယ် ရွှေ ဖ လား အ ဖြစ်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး မူး ယစ် စေ ဖူး သည့် အ လျောက်၊ ထို စပျစ် ရည် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ သောက် သ ဖြင့်၊ ရူး သွပ် ရာ ရောက် ကြ လေ ပြီ။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည် ရုတ် ခြင်း ပြို လဲ ပျက် ပြုန်း လေ ပြီ။ အော် ကြ လော့။ အ နာ အ တွက် လိမ်း ဆေး ကို ဖော် စပ် ကြ လော့။ ပျောက် ကောင်း ပျောက် လိမ့် တ ကား။ ငါ တို့ သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ အား ကု သ သော် လည်း၊ ကျန်း မာ သည် မ ဟုတ်။ ခံ ထိုက် သော စီ ရင် ချက် သည်၊ ကောင်း ကင် ထိ မှီ လျက်၊ အာ ကာ သ ထိ မောက် သော ကြောင့်၊ အ သီး အ သီး စွန့် ခွာ၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ သွား ကြ ကုန် အံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ထင် ပေါ် စေ တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ အ မှု အ ရေး တော် ကို၊ ဇိ အုန် မြို့ ၌ ကြော် ငြာ ရန် ထွက် သွား ကြ ကုန် အံ့။ ဗိ မာန် တော် အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ဖြစ် သည် နှင့်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ကြောင့် မေ ဒိ ဘု ရင် ၏ သ ဘော ကို ဆော် ဩ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မြှား များ ကို တိုက် ပွတ် လျက်၊ ဒိုင်း လွှား များ ကို စွဲ ကိုင် ကြ လော့။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ရည် လျက်၊ မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ ဋ္ဌာန်း ၍ ကြံ ဆောင် တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရိုး ရင် ဆိုင် အ လံ စိုက် ထူ ခြင်း၊ မြို့ ရံ တပ် ခိုင် ခံ့ ခြင်း၊ ကင်း တပ် ထား ခြင်း၊ တပ် ပုန်း ချ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ မြစ် ချောင်း များ အ နီး စံ နေ လျက်၊ အ စီး အ ပွား ပြန့် ပြော သော အို မြို့ တော်၊ သင် သည် အ ဆုံး ရောက်၍ ရင် သား စုတ် ပြတ် လေ ပြီ တကား။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သင့် ကို ကျိုင်း အုပ် တ မျှ သူ ရဲ တို့ နှင့် ပြည့် နှက် စေ လျက်၊ အောင် သံ လွှင့် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ကိုယ် တော် တိုင် ကို တိုင် တည် ၍ သ စ္စာ မူ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည်၊ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ဖန် ဆင်း ၍၊ ဉာဏ် ပ ညာ တော် အား ဖြင့် လော က ကို တည် လျက်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တော် အား ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် တော် မူ လေ ပြီ။ အ သံ တော် ကို လွှင့် သော အ ခါ၊ အာ ကာ သ ကောင်း ကင်၌ ရေ ဟုန်း ခြင်း၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား များ မှ မိုး သား တက် ခြင်း၊ မိုး ရွာ စေ ရန် လျှပ် စစ် ပြက် ခြင်း၊ လှောင် တိုက် တော် များ မှ လေ ပြင်း ထွက် ခြင်း များ ကို စီ မံ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ဇီ ဝ သက် မဲ့၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ထောက်၍၊ ပန်း ထိမ် တိုင်း အ ရှက် ရ သည့် ပြင်၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ ကင်း ပျောက် ရာ ရောက် ကြ၏။ ထို ရုပ် ထု များ သည် အ န တ္တ အ မှု၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ မှု ဖြစ် လျက်၊ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ်၏ ပိုင် စု ဖြစ် သော ဘု ရား သည်၊ ထို ဆင်း တု များ နှင့် မ တူ ချေ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သော နာ မ တော် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ်၏။ ပိုင် တော် မူ ရာ အ မျိုး အ နွယ် ကား၊ ထို လူ မျိုး တည်း။ ငါ၏ စစ် တင်း ပုတ်၊ လက် နက် စုံ ဖြစ် သော သင့် အား ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ခွဲ ဖျက် ခြင်း၊ တိုင်း နိုင် ငံ များ ကို ပယ် ရှား ခြင်း၊ ငါ ပြု လျက်၊ မြင်း နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ ကို လည်း ကောင်း၊ ရ ထား နှင့် ရ ထား စီး သူ ရဲ ကို လည်း ကောင်း၊ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကိုလည်း ကောင်း၊ သက် ကြီး နှင့် သက် ငယ် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ ပျို နှင့် အ ပျို ကို လည်း ကောင်း၊ သိုး ထိန်း နှင့် သိုး အုပ် ကို လည်း ကောင်း၊ တောင် သူ နှင့် နွား ရှဉ်း ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ ဝန် နှင့် မြို့ စား တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သင့် အား ဖြင့် ငါ ခွဲ ဖျက် ၍၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ နှင့် ခါ လ ဒဲ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား၊ ဇိ အုန် မြို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ သော မ ကောင်း မှု ကို၊ သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် ပင် ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ဖျက် ဆီး သုတ် သင် သော အို တောင်၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဘက်၌ နေ သည် အ တိုင်း၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ကျောက် ပေါ် မှ လှိမ့် ချ လျက်၊ ကျွမ်း လောင် ပြီး တောင် သ ဖွယ် ထား သ ဖြင့်၊ အ စဉ် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော သင့် အ တွင်း က၊ တိုက် ထောင့် ကျောက်၊ တိုက် မြစ် ကျောက် တစ် လုံး မျှ ထုတ် ယူ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ မြေ ပေါ် တွင် အ လံ စိုက် ထူ ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် စီ မံ ခြင်း၊ အာ ရ ရတ်၊ မိန္နိ၊ အာ ရှ ကေ နတ် နိုင် ငံ များ ကို စု ရုံး ခြင်း၊ ဗိုလ် ချုပ် ခန့် ထား ခြင်း ပြု လျက်၊ ကျိုင်း ပေါက် အုပ် သ ဖွယ်၊ မြင်း တပ် ကို ချီ တက် ကြ စေ။ မေ ဒိ ဘု ရင် မှ စ၍ မြို့ ဝန် မြို့ စား တို့ နှင့် တ ကွ၊ တိုင်း နိုင် ငံ တ ဝှမ်း လုံး ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို စီ မံ ကြ လော့။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို၊ နေ သူ မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် တည် သော ကြောင့်၊ ထို ပြည် သည် တုန် လှုပ် နာ ကျင် လျက် ရှိ၏။ ဗာ ဗု လုန် သူ ရဲ ကောင်း တို့ သည်၊ ခံ တပ် များ တွင် နေ လျက်၊ ဆက် လက် မ တိုက် ဝံ့ ချေ။ အား လျော့၍ မိန်း မ သူ ရဲ ဘော ရှိ ကြ လေ စွ။ တိုက် အိမ် များ မီး လောင် လျက်၊ မင်း ထုပ် များ ကျိုး ပြတ် လျက် ရှိ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ သ တို့ သ မီး ဗာ ဗု လုန် သည်၊ နင်း သိပ် ဆဲ တ လင်း သ ဖွယ် ဖြစ်၍၊ ရုတ် က နဲ ရိတ် သိမ်း ချိန် ရောက် တော့ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ ငါ တို့ အား ကိုက် စား ခြင်း၊ အောင် မြင် ခြင်း၊ အိုး လွတ် သ ဖွယ် ထား ခြင်း၊ န ဂါး ဘာ ဝ မျို စား ခြင်း၊ မောင်း နှင် ၍ ငါ တို့ မြိန် ရှက် ရာ များ နှင့် ဝမ်း ဖြည့် ခြင်း များ ကို ပြု ရက် လေ စွ၊ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ခ န္ဓာ၌ ပြု ခဲ့ သော အဓ္ဓ မ မှု သည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ပါ လေ စေ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ သွေး သည်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ပါ လေ စေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဇိ အုန်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဆို ကြ ပါ စေ သော။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် သင့် ဘက် ၌ ချေ ပ ခြင်း၊ လက် စား ချေ ခြင်း ကို ပြု သည့် အ လျောက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ဆိုင် ရာ အိုင်၊ ကန် များ ကို ခန်း ခြောက် စေ သ ဖြင့်၊ ထို မြို့ သည် ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ အ မှိုက် ပုံ၊ နေ သူ မဲ့ ပြက် ရယ် ပြု ရာ အံ့ ဖွယ် သူ ရဲ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ် ဟောက် ခြင်း၊ ခြင်္သေ့ သား ငယ် သ ဖွယ် ဟိန်း ခြင်း၊ အ တူ တ ကွ ပြု သော ထို သူ တို့ သည်၊ စိတ် မာန် တက် သည့် ကာ လ၌၊ ပျော် ရွှင် ပြီး မှ၊ မ နိုး ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အ စဉ် အိပ် ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ စား သောက် ပွဲ ကို ငါ ကျင်း ပ ၍ မူး ယစ် စေ မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ သိုး သား ငယ် များ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သိုး ထီး ဆိတ် ထီး များ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ လုပ် ကြံ သုတ် သင် ခြင်း ကို ခံ စေ မည်။ မြေ တစ် ပြင် လုံး၏ ချီး မွမ်း ဖွယ် ရာ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည် သိမ်း ယူ ခံ ရ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် ပြီ တ ကား။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ပေါ် သို့ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဆန် တက်၍၊ ဟုန်း သော လှိုင်း တံ ပိုး လွှမ်း မိုး လေ ပြီ။ မြို့ ရွာ များ သည်၊ ဆိတ် ညံ ရာ လွင် ပြင်၊ သွေ့ ခြောက် ရာ ပြည် ဖြစ် လျက်၊ နေ ထိုင် သူ လူ သ တ္တ ဝါ၊ ဖြတ် သွား သူ့ လူ့ သား ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရှိ ဗေ လ ဘု ရား ကို လည်း၊ ငါ ဒဏ် ခတ်၍၊ မျို စား ပြီး သော အ ရာ ကို အန် ထုတ် စေ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဆည်း ကပ် ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရိုး လည်း ပြို လဲ လေ စွ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို လူ မျိုး တော်၊ ထို မြို့ က ထွက် သွား လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မျက် တော် အ ရှိန် မှ လွတ် မြောက် ကြ လော့။ မင်း တစ် ပါး နှင့် တစ် ပါး တိုက် ခိုက် ခြင်း၊ နေ ပြည် အ တွင်း အ ဓ္ဓ မ ပြု ခြင်း သ တင်း ကို၊ တစ် နှစ် နောက် တစ် နှစ် ကြား ရ သော် လည်း၊ စိတ် ပျက် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ လော့။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရှိ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ အ ပေါ် သို့၊ ငါ ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ ပြည် လုံး ကျွတ် အ ရှက် ကွဲ၍၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ပြည် အ တွင်း ကျ ဆုံး ကြ ရ သည့် အ တွက်၊ မိုး မြေ သည်၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ ကျူး ဧ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ မြောက် ပိုင်း မှ လု ယက် သူ တို့ ရောက် ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လုပ် ကြံ ခံ ရ သော၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြောင့်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ ပြို လဲ ကြ သည့် အ တွက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ လည်း ပြို လဲ ရ လ တ္တံ့။ အို ဓား ဘေး လွတ် ခဲ့ သူ တို့၊ မ ရပ် မ ဆိုင်း ထွက် သွား ကြ လော့။ အ ဝေး က ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သ တိ ရ လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို နှ လုံး သွင်း ကြ လော့။ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း စ ကား ကို ကြား ရ သည့် အ တွက် ငါ တို့ အ ရှက် ရ ကြ၏။ ဗိ မာန် တော် ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ အ တွင်း သို့၊ လူ စိမ်း ဝင် ရောက် သော ကြောင့်၊ ရှက် ၍ မျက် နှာ ဝှက် ရ ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မြို့ ရှိ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ အ ပေါ် သို့ ငါ ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ ပြည် လုံး အ တွင်း လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ညည်း တွား ကြ ရ သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည် ကောင်း ကင် ထိ တက် ၍၊ လုံ ခြုံ ရာ ကုန်း ထိပ် ကို ခံ တပ် သ ဖွယ် ဖြစ် စေ သော် လည်း၊ ငါ့ ထံ မှ၊ လု ယက် သူ တို့ ဖောက် ဝင် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ အော် သံ၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် မှ ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား သံ ကို ကြား ရ သည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို လု ယက် လျက်၊ မြို့ အ သံ ဗ လံ ကို ဆိတ် စေ တော် မူ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး သ ဖွယ် ဟုန်း သံ၊ အောင် သံ လွှင့် လျက်၊ လု ယက် သူ တို့ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ တွင်း သို့ ဖောက် ဝင် သ ဖြင့်၊ သူ ရဲ ကောင်း တို့ ကို သုံ့ ပန်း ခြင်း၊ လေး များ ချိုး ဖြတ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လက် စား ချေ သော ဘု ရား ဖြစ် သည့် အ တိုင်၊ မု ချ ဆပ် ပေး တော် မူ မည်။ ထို ပြည် ရှိ မှူး မတ်၊ သု ခ မိန်၊ မြို့ ဝန်၊ မြို့ စား တို့ နှင့် သူ ရဲ ကောင်း တို့ ကို၊ ငါ မူး ယစ် စေ သ ဖြင့်၊ မ နိုး ရ ဘဲ အ စဉ် အိပ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ တော် ရှိ သော ဘု ရင် မင်း မြတ် မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ထူ သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရိုး များ သည်၊ သုတ် သင် ပယ် ရှား ခြင်း၊ မြင့် သော တံ ခါး များ လည်း၊ မီး ဖြင့် ကျွမ်း လောင် ခြင်း ခံ ရ မည်။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ လူ မျိုး များ သည်၊ အ ချည်း နှီး အတွက် လည်း ကောင်း၊ လူ စု တို့ သည်၊ မီး လောင် စာ အတွက် လည်း ကောင်း၊ ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် တတ် ကြ သည် တ ကား ဟူ ၍ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မင်း နန်း စံ လေး နှစ် တွင်၊ မာ သေ ယ မြေး၊ နေ ရိ သား ဖြစ် သူ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ထို မင်း နှင့် လိုက် ပါ သော၊ စခန်း ဝန် စ ရာ ယ အား ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ သည်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကို ရည် လျက်၊ အ ထက် ရေး ထား သည့်၊ ထို မြို့ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် အံ့ သော ဘေး အ လုံး စုံ ကို၊ ကျမ်း ဂန် ရေး သား ပြီး လျှင်၊ မှာ ထား သည် မှာ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သင် ရောက် သော အ ခါ၊ ဤ အ ချက် ချက် ကို သ တိ နှင့် ဖတ် ရွတ် ပြီး နောက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ မြို့ ကို ရည် လျက်၊ နေ ထိုင် သော လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မဲ့ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ပယ် ရှား မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပါ ပြီ ဟူ ၍ လျှောက် ထား လော့။ ဤ ကျမ်း ဂန် ကို အ ဆုံး တိုင် ဖတ် ပြီး မှ၊ ကျောက် နှင့် ထုပ် လျက်၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ၍၊ သင် က၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ ငါ သင့် ရောက် စေ သော ဘေး အ တွက်၊ မော ဟိုက် လျက်၊ နောင် မ ပေါ် ရ ဘဲ၊ ထို နည်း တူ နစ် မြုပ် လိမ့် မည့် အ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မှာ လိုက် သ တည်း။ ယေ ရ မိ ပြန် ကြား ချက် ပြီး ၏။ ဇေ ဒ ကိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် တစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ လေ ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ လိ ဗ န မြို့ သား ယေ ရ မိ၏ သ မီး ဟာ မု တ လ တည်း။ ထို မင်း သည်၊ ယေ ခေါ နိ မင်း ပြု သ မျှ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် သည့် အ တွက်၊ မျက် မှောက် တော် မှ ပယ် ပစ် သည့် တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ကြောင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍၊ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး ၌ ဘေး သင့် သ တည်း။ ဇေ ဒ ကိ မင်း လည်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ကို ခြား နား သည် ဖြစ် ၍၊ စ တု တ္ထ လ၊ ကိုး ရက် နေ့ တိုင် ရောက် သော်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ စာ မဲ့ မွတ် သိပ်၍၊ မြို့ ရိုး လည်း ပေါက် သ ဖြင့်၊ ညဉ့် အ ခါ၊ ခါ လ ဒဲ စစ် တပ် ဝိုင်း ထား လျက် ပင်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် တ ကွ စစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဥ ယျာဉ် တော် အ နီး၊ မြို့ ရိုး နှစ် ထပ် ကြား မ လွယ် တံ ခါး ဖြင့်၊ မြို့ တွင်း မှ ထွက်၍၊ အာ ရာ ဗာ ချိုင့် လမ်း သို့ ပြေး သွား ကြ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ သည်၊ ဘု ရင် မင်း ကို လိုက် လံ လျက်၊ ယေ ရိ ခေါ ချိုင့် တွင်၊ ဗိုလ် ထု ကွဲ ပြား နှင့် သော ထို ဇေ ဒ ကိ မင်း ကို မှီ၍၊ ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ ဟာ မတ် ပြည်၊ ရိ ဗ လ မြို့ ရှိ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ထံ ယူ သွား ကြ သော်၊ စီ ရင် သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည် သား တော် တို့ ကို ခ မည်း တော်၏ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ ကွပ် မျက်၍၊ ယု ဒ မှူး မတ် ရှိ သ မျှ ကို လည်း၊ ရိ ဗ လ မြို့ တွင် ကွပ် မျက် သည့် ပြင်၊ ဇေ ဒ ကိ မင်း မျက် စိ ကို ဖောက် လျက်၊ ခြေ ချင်း စွဲ လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ပြီး လျှင်၊ အ သက် ထက် ဆုံး ကြေး တိုက် ၍ သွင်း ထား လေ ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နန်း စံ ဆယ့် ကိုး နှစ်၊ ပ ဥ္စ မ လ၊ ဆယ် ရက် တွင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ အ ပါး တော် ထမ်း၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍၊ ဗိ မာန် တော်၊ နန်း တော် မှ စ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တိုက် ကြီး၊ အိမ် ကြီး ဟူ သ မျှ ကို၊ မီး တိုက် လေ ၏။ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နောက် ပါ ခါ လ ဒဲ ဗိုလ် ထု တို့ လည်း၊ ယေ ရု ရှ လင် ပတ် လည် မြို့ ရိုး ကို ဖြို ဖျက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ဆင်း ရဲ သား အ ချို့ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ တွင်း၌ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဘက် တော် သို့ ကူး ဝင် သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လက် မှု ပ ညာ တတ် မြောက် သူ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သည် သိမ်း သွား လျက်၊ ဆင်း ရဲ သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ကား၊ လယ် ခြံ လုပ် ကိုင် စေ ရန် ထား ခဲ့၏။ ဗိ မာန် တော် ရှိ ကြေး တိုင် များ၊ ကြေး ရေ ကန်၊ ကြေး အောက် ခံ များ ကို၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဖဲ့၍ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ကြ ၏။ အိုး၊ ကော် ပြား၊ မီး ညှပ်၊ အင် တုံ၊ ခွက် မှ စ၍။ ဝတ် ပြု ရာ ကြေး အ သုံး အ ဆောင် များ ကို ယူ လျက်၊ ရွှေ တန် ဆာ၊ ငွေ တန် ဆာ တည်း ဟူ သော၊ ဖ လား၊ မီး ကျီး ခံ၊ အင် တုံ၊ အိုး၊ မီး ခုံ၊ ခွက်၊ ဇ လုံ များ ကို လည်း၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ယူ သွား လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ ဖို့ ရှော လ မုန် မင်း လုပ် ခဲ့ သော တိုင် နှစ် တိုင်၊ ရေ ကန် တစ် ကန်၊ ကြေး နွား ရုပ် ဆယ့် နှစ် ကောင်၊ အောက် ခံ များ ၏ ကြေး ကို ကား၊ မ ချိန် မ တွယ် နိုင် ချေ။ တိုင် များ ဆို သော်၊ တစ် တိုင် လျှင် အ မြင့် ဆယ့် ရှစ် တောင်၊ လုံး ပတ် ဆယ့် နှစ် တောင်၊ ထု လေး သစ် အ ခေါင်း ပါ ၏။ ကြေး တိုင် အုပ် အ မြင့် ငါး တောင် တွင်၊ ကြေး ကွန် ချာ နှင့် ကြေး သ လဲ သီး ပုံ များ ပါ ချယ် လယ်၏။ ဒု တိ ယ တိုင် လည်း သ လဲ သီး ပုံ များ ပါ၊ ထို နည်း တူ ပင် တည်း။ ချယ် လှယ် သော ကွန် ချာ ရှိ သ လဲ သီး ပုံ ပေါင်း တစ် ရာ အ နက်၊ ကိုး ဆယ့် ခြောက် လုံး သည် တွဲ လွဲ နေ၏။ ကိုယ် ရံ တော် မှူး သည်၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း စ ရာ ယ၊ ဒု တိ ယ ပ ရော ဟိတ် ဇေ ဖ နိ၊ အ တွက် အ ဝင် စောင့် ကြည့် ရ သူ သုံး ယောက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ စစ် သူ ရဲ အုပ် မိန်း မ စိုး တစ် ယောက်၊ နောက် တွေ့ မင်း တိုင် ပင် အ မတ် ခု နစ် ယောက်၊ ပြည် တော် ဆိုင် ရာ စစ် အ မိန့် တော် ပြန် သံ တော် ဆင့် တစ် ယောက်၊ နောက် တွေ့ ပြည် သား ခြောက် ဆယ် တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖမ်း ဆီး ၍ ရိ ဗ လ မြို့ ရှိ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ထံ ယူ သွား ရာ၊ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သိမ်း သွား သော သူ တို့ မှာ၊ နန်း စံ ခု နစ် နှစ် တွင်၊ ယု ဒ လူ မျိုး သုံး ထောင့် နှစ် ဆယ့် သုံး ယောက်၊ နန်း စံ ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ သိမ်း သွား သူ ရှစ် ရာ့ သုံး ဆယ့် နှစ် ယောက်။ နန်း စံ နှစ် ဆယ့် သုံး နှစ် တွင်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး နေ ဗု ဇာ ရ ဒန် သိမ်း သွား သော ယု ဒ လူ မျိုး ခု နစ် ရာ့ လေး ဆယ့် ငါး ယောက်၊ စု စု ပေါင်း လေး ထောင့် ခြောက် ရာ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း သိမ်း သွား ခံ ရ သော သုံး ဆယ့် ခု နစ် နှစ်၊ ဒွါ ဒ သ မ လ၊ နှစ် ဆယ့် ငါး ရက် ၌၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဧ ဝိ လ မေ ရော ဒက် မင်း သည်၊ နန်း စံ တစ် နှစ် တွင်၊ ထို မင်း ကို ကြေး တိုက် မှ လွှတ် ပြီး လျှင်၊ ကောင်း မွန် စွာ နှုတ် ခွန်း ဆက် သ လျက်၊ လက် အောက် ခံ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ ထက် နေ ရာ တော် မြင့် စေ လေ ၏။ ယေ ခေါ နိ မင်း သည်၊ ကြေး တိုက် အ ဝတ် ကို လဲ၍၊ အ သက် ထက် ဆုံး အ ထံ တော် ၌ ပွဲ တော် စာ ကို အ စဉ် စား သောက် ခွင့် ရ၏။ မ ကွယ် လွန် မ ချင်း အ သက် ထက် ဆုံး ပင်၊ ပွဲ တော် စာ ကို၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် အ စဉ် ကျွေး မွေး သ တည်း။ စည် ပင် ခဲ့ သော မြို့ တော် သည်၊ ဆိတ် ညံ စွာ နေ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ပြန့် ပြော ခဲ့ သော မြို့ သည်၊ မု ဆိုး မ သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ပြည် ထောင် တ ကာ အ ထွဋ် တင် ခဲ့ သော မြို့ သည်၊ လ မိုင်း အ ဖြစ် ရောက် လေ စွ တ ကား။ ထို မြို့ တော် သည်၊ ညဉ့် အ ခါ ငို ကြွေး လျက်၊ ပါး ပြင် သို့ မျက် ရည် ကျ လေ စွ။ မ ဟာ မိတ် တို့ အ နက်၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မ ရှိ။ အ ပေါင်း အ ဖော် ဟူ သ မျှ တို့ သည်၊ သ စ္စာ ပျက်၍ ရန် မူ ကြ သည် တ ကား။ ယု ဒ လူ မျိုး သည်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ အ ကြပ် အ တည်း ကျွန် စေ စား ခြင်း များ ကြောင့် ထွက် သွား၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင်၊ မ ချမ်း မ သာ နေ ထိုင် ရ၏။ လိုက် လံ သူ တို့ သည် ကျဉ်း မြောင်း ရာ၌ မီ ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ပြု မြဲ ပွဲ သို့ လာ ရောက် သူ မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ ဇိ အုန် မြို့ လမ်း များ သည် ခြောက် လျက်၊ တံ ခါး များ သည် ခေါင် လျက်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ညည်း တွား လျက်၊ အ ပျို တို့ သည် လွမ်း ဆွတ် လျက်၊ မြို့ တော် သည် နစ် နာ လျက် နေ ရှာ လေ၏။ များ ပြား သော လွန် ကျူး မှု ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ညှဉ်း ပန်း တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ရန် ဘက် ရန် သူ တို့ သည်၊ ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် လျက် အ ကြံ မြောက် ရာ၊ သူ ငယ် တို့ သည်၊ ဒု က္ခ အ တွက် ထွက် သွား ရ ကြ သည့် ပြင်၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် မှ၊ စည်း စိမ် ရှိ သ မျှ ကွယ် ပျောက် သ ဖြင့်၊ မှူး မတ် တို့ သည်၊ စား ကျက် မဲ့ သော သ မင် များ ကဲ့ သို့၊ အ မဲ လိုက် သူ တို့ ရှေ့ အား လျော့၍ ပြေး ရ ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သည် ဒု က္ခ ရောက်၍၊ ရပ် တည် မ ရ သော ကာ လ၌၊ ရှေး အ ထက် ကောင်း စား ခဲ့ လေ ရာ ရာ ကို အောက် မေ့ လေ၏။ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည်၊ ထောက် ပံ့ သူ မဲ့၊ ရန် ဘက် တို့ လက် တွင်း သို့ ကျ ရောက် ကြ စဉ်၊ ထို ရန် ဘက် တို့ သည်၊ ပျက် စီး ရာ ကို သိ မြင် လျက် ပြောင် လှောင် ကြ လေ စွ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သည်၊ ပြစ် မှား လွန် ကျူး ပြီ ဖြစ် ၍၊ ညစ် ညူး ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ရို သေ သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ရှက် ဖွယ် ရာ ကို မြင် လျက်၊ ညည်း တွား၍ ကျော ခိုင်း သော ထို မြို့ ကို၊ မ ထီ လေး စား ပြု ကြ သည် တ ကား။ ထ မီ ညစ် နွမ်း သော ထို မြို့ သည်၊ အ ကျိုး အ ပြစ် ကို မ မြော် မြင် သည် နှင့် အ ညီ၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မဲ့ လျက်၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ လဲ ကျ သည့် အ လျောက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရန် သူ မောက် ကြွား သည့် အ တွက် အ ကျွန်ုပ်၏ ဒု က္ခ ကို ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။ သင် တို့ အ စည်း အ ဝေး၌ မ ပါ မ ဝင် ရ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ကိုယ့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ထဲ သို့ ဝင် ခဲ့ ကြ ကြောင်း၊ မြို့ တော် မြင် ရ သည့် အ လျောက်၊ ရ တ နာ တော် အ မျိုး မျိုး ကို၊ ရန် ဘက် တို့ လက် ဝါး ကြီး အုပ် လေ ပြီ။ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် ညည်း တွား၍၊ အ စား အ သောက် ကို လိုက် ရှာ လျက်၊ အ သက် မွေး ရန် ရိ က္ခာ အ စား၊ ရ တ နာ များ ကို လဲ လှယ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည်၊ မ ထီ လေး စား ဖွယ် ရာ ရောက် ပါ ပြီ။ ရှု ကြည့် မှတ် ယူ တော် မူ ပါ ဟု၊ တောင်း လျှောက် ကြ လေ ပြီ။ အို သီ သွား သူ အ ပေါင်း တို့၊ အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့ ရက်၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင်၍ သင့် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ ခံ ရ သော ဝေ ဒ နာ နှင့် အ မျှ၊ ခံ ရ သူ ရှိ သည် မ ရှိ သည် ကို စဉ်း စား ကြ ဦး။ သင် တို့ နှင့် မ ဆိုင် သ လော။ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ အ ရိုး များ၌ စွဲ လောင် သော မီး ဘေး ကို၊ အ ထက် မှ သင့် စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ခြေ ကို ကျော့ မိ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပိုက် ကွန် ဖြန့် ချ ၍ ငါ့ ကို တွန်း လှန် လျက်၊ နေ့ ရှိ သ မျှ အံ့ ဩ မူး မော် စေ တော် မူ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား သည် လက် တော် ဖြင့် ငါ့ လွန် ကျူး မှု များ ကို၊ ထမ်း ပိုး သ ဖွယ် ကုပ် ပေါ် တွင် ကျစ် လိမ် ဖွဲ့ တင် လျက်၊ အား လျော့ စေ သည့် ပြင်၊ ခံ ရပ်၍ မ ရ သော သူ တို့ လက် အ တွင်း သို့၊ ငါ့ ကို အပ် နှင်း တော် မူ လေ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ အ တွင်း ရှိ သူ ရဲ ကောင်း ခပ် သိမ်း တို့ ကို ပြောင် လှောင် လျက်၊ လက် ရွေး အ ပေါင်း တို့ ကို နှိမ် နှင်း ရန်၊ အ သင်း အ ပင်း ကို ခေါ်၍ သ တို့ သ မီး က ညာ ယု ဒ ကို လည်း၊ စ ပျစ် ကျင်း သ ဖွယ် ဖိ နင်း တော် မူ စွ တ ကား။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကြောင့်၊ ငါ သည် ငို ကြွေး လျက်၊ စိတ် ချမ်း သာ အောင် နှစ် သိမ့် စေ သူ ကင်း ဝေး သော ကြောင့်၊ မျက် ရည် ကျ လျက် နေ ၏။ ရန် သူ တို့ အောင် မြင် သ ဖြင့်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အံ့ အား သင့် ကြ ၏။ ဇိ အုန် မြို့ သည် လက် အုပ် ချီ သော် လည်း၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မ ရှိ ချေ။ ယာ ကုပ် လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး တို့ ရန် မူ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ညစ် ညူး ဖွယ် ထင် မှတ် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ပါ ၏။ ငါ မူ ကား၊ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် မိ ပါ ပြီ။ အို လူ မျိုး တ ကာ တို့၊ နား ထောင် ၍ ငါ ခံ ရာ ဝေ ဒ နာ ကို ရှု ကြည့် ကြ လော့။ ငါ့ အ ပျို တို့ နှင့် လူ ပျို တို့ သည်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ ကြ လေ ပြီ။ မ ဟာ မိတ် တို့ ကို ငါ ခေါ် သော် လည်း၊ လှည့် စား ကြ သည် တ ကား။ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လူ ကြီး တို့ သည်၊ အ သက် မွေး ရန် ရိ က္ခာ ကို လိုက် ရှာ စဉ်၊ မြို့ အ တွင်း တွင် သေ လွန် ကြ လေ စွ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရှု ကြည့် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဒု က္ခ ရောက်၍ ဝမ်း နည်း ပါ၏။ တော် လှန် ပုန် ကန် ခဲ့ သော အ ကျွန်ုပ် သည်၊ စိတ် ပူ လေ၏။ မြို့ အ ပြင် တွင် ဓား ဘေး၊ မြို့ အ တွင်း တွင် သေ ဘေး သင့် ရောက် လေ စွ တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် ညည်း တွား သံ ကို ကြား ရကြ သော် လည်း၊ နှစ် သိမ့် စေ သူ မ ရှိ ချေ။ အ ကျွန်ုပ် ဒု က္ခ အ ကြောင်း ကြား သော ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် စီ ရင် တော် မူ သော ကြောင့် ရွှင် လန်း ကြ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ကြော် ငြာ တော် မူ ခဲ့ သော နေ့ ရက် ကို သင့် ရောက် စေ တော် မူ သော်၊ အ ကျွန်ုပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ သူ တို့ ဆိုး သွမ်း မှု ခပ် သိမ်း ကို၊ မျက် မှောက် ထား တော် မူ၍၊ ညည်း တွား ခြင်း အ မြောက် အ မြား နှင့် စိတ် မူး မော် ခြင်း ရှိ သော အ ကျွန်ုပ်၏ လွန် ကျူး မှု ခပ် သိမ်း အ တွက်၊ စီ ရင် တော် မူ သည့် နည်း တူ၊ ထို သူ တို့၌ စီ ရင် တော် မူ ပါ ဦး။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ကို အ မျက် တော် တိမ် တိုက် ဖြင့် ဖုံး လွှမ်း တော် မူ လေ စွ။ အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့ ရက်၌၊ ခြေ တော် တင် ရာ ကို သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ တင့် တယ် ခြင်း ကို၊ မိုး မှ မြေ သို့ ပစ် ချ တော် မူ လေ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ၊ ယာ ကုပ် လူ မျိုး၏ စား ကျက် ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ သ တို့ သ မီး ယု ဒ၏ ခံ တပ် များ ကို၊ အ မျက် တော် ဖြင့် ဖြို လှဲ ပစ် ချ လျက်၊ တိုင်း နိုင် ငံ ကို၊ မှူး မတ် တို့ ပါ၊ ရှုတ် ချ တော် မူ လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဦး ချို ရှိ သ မျှ ကို အ မျက် တော် အ ရှိန် ဖြင့် ချိုး ဖြတ် လျက်၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပင်၊ ညာ လက် ရုံး တော် ကို ရုပ် သိမ်း လျက်၊ အ ဘက် ဘက် တောက် သော မီး လျှံ သ ဖွယ်၊ ယာ ကုပ် လူ မျိုး ကို ကျွမ်း လောင် တော် မူ လေ ပြီ။ သူ သ ဖွယ် လေး တော် ကို တင် ခြင်း၊ ရန် ဘက် သ ဖွယ် ညာ လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် လျက် ရပ် တန့် ခြင်း၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၏ တဲ တွင်၊ နှစ် သက် ဖွယ် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ ခြင်း၊ အ မျက် တော် ကို မီး ကဲ့ သို့ သွန်း လောင်း ခြင်း များ ကို ပြု တော် မူ လေ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို၊ ရန် သူ သ ဖွယ် ဖျက် ဆီး တော် မူ ရာ၊ ရှိ သ မျှ သော ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း၊ ခံ တပ် များ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း ပြု သ ဖြင့်၊ သ တို့ သ မီး ယု ဒ၌ များ စွာ ညည်း ညူ ညည်း တွား စေ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စံ ရာ တော် ကို ယာ ကဲ့ သို့ လက် လွှတ် ခြင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တော် ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု လျက်၊ ဇိ အုန် မြို့၌ ပြု မြဲ ပွဲ နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ များ ကို၊ သ တိ လစ် စေ သည့် ပြင်၊ အ မျက် ဒေါ သ အ လျောက်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ ကို၊ မ ထီ လေး စား ပြု တော် မူ လေ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ရွံရှာ လျက်၊ ဗိ မာန် တော်၌ အောင် သံ ကို ပွဲ သ ဘင် သံ ကဲ့ သို့၊ ရန် သူ တို့ ပြု ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို၊ မ ဟာ ရံ ပါ၊ အပ် နှင်း တော် မူ လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၏ မြို့ ရိုး ကို ဖျက် ဆီး မည့် အ ကြံ နှင့်၊ ဖြို လှဲ သော လက် ရုံး တော် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မ မူ ဘဲ၊ တာ ကြိုး ဆွဲ သ ဖြင့်၊ မြို့ ရိုး နှင့် မီး ကာ ပါ၊ မြည် တမ်း အား လျော့ ကြ လေ စွ။ မင်း ထုပ် များ ကို ချိုး ဖျက် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မြို့ တံ ခါး များ သည် မြေ တွင် နစ် မြုပ် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား ဘောင် တွင် နေ လျက်၊ တ ရား တော် သည်၊ ပ ပျောက် လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ရူ ပါ ရုံ မဲ့ လျက်၊ နေ ကြ သည် တ ကား။ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မှုန့် ကို ကြဲ၍၊ လျှော် တေ ဝတ် ဆင် သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၏ လူ ကြီး တို့ သည်၊ မြေ ပေါ် တွင် ဆိတ် ဆိတ် ထိုင် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ အ ပျို တို့ လည်း၊ မြေ သို့ ဦး စိုက် လျက် နေ ကြ ၏။ နို့ စို့ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ သည်၊ မြို့ လမ်း များ၌ မြော နေ ကြ သော ကြောင့်၊ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး၏ အ နာ ကို ထောက်၍၊ ငါ သည် မျက် ရည် ကျ လျက် စ က္ခု ကွယ် ခြင်း၊ ဝမ်း နည်း ခြင်း၊ အ သည်း အ ဆုပ် အ ရည် ပျော် ဆင်း ခြင်း ခံ ရ ပြီ တ ကား။ မြို့ လမ်း များ တွင်၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ကဲ့ သို့ မြော နေ ကြ သူ၊ မိ ခင် တို့ ရင် ခွင်၌ သေ အံ့ ဆဲ ထို သူ ငယ် တို့ က၊ အ စား အ သောက် မ ရှိ ပါ လော ဟု မေး ရှာ ကြ လေ စွ။ အို သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင်၊ ငါ သည် သင် နှင့် ပုံ ဆောင် လျက်၊ မည် သို့ နှိုး ဆော် ရ မည် နည်း။ အို သ တို့ သ မီး က ညာ ဇိ အုန်၊ သင် နှင့် နှိုင်း ယှဉ် လျက်၊ မည် သို့ နှစ် သိမ့် စေ ရ မည် နည်း။ သင်၏ ဒဏ် ရာ သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် အ မျှ ကျယ်၍၊ မည် သူ ကု သ နိုင် မည် နည်း။ သင်၏ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ ခြင်း ကို လွှဲ ဖယ် အံ့ သော ငှာ၊ သင် ၏ ဒု စ ရိုက် ကို မ ဖော် ပြ ဘဲ၊ အ ကျိုး မဲ့ အ ချည်း နှီး ဖြစ် သော ရူ ပါ ရုံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ သွေး ဆောင်၍ အ ကျိုး မဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မြော် မြင် ဟော ပြော ကြ လေ ပြီ။ သီ သွား သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ ခြင်း ပြု လျက်၊ အင်္ဂါ မ ယွင်း အ ဆင်း လှ ရာ၊ မြေ တ ပြင် လုံး ရွှင် လန်း ရာ ဟူ ၍၊ သ မုတ် ကြ သော မြို့ တော် ကား၊ ဤ မြို့ ပင် လော ဟု၊ သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ လေ စွ။ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နှုတ် ဟ ခြင်း၊ ပြက် ရယ် ခြင်း၊ အံ ခဲ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ငါ တို့ မျို စား ကြ ပြီ။ ငါ တို့ မြော် စော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဤ ယ နေ့ ကို ငါ တို့ တွေ့ မြင် ရ ပြီ ဟု ဝါ ကြွား ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့ သော အ ချက်၊ ရှေး ကာ လ ၌ မိန့် မှာ ခဲ့ သော အ ချက် ကို၊ အ ပြီး သတ် စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မ ညှာ တာ ဘဲ ဖြို လှဲ ခြင်း၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ရန် သူ အောင် သံ လွှင့် ခြင်း၊ ရန် ဘက် တို့ ဦး ချို မြှောက် ခြင်း များ ကို ပြု တော် မူ ပြီ။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၏ မြို့ ရိုး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ဟစ် လေ့ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ညောင်း ညာ ခြင်း၊ စ က္ခု သူ ငယ် အိမ် နား နေ ခြင်း ကင်း၍၊ နေ့ ညဉ့် မ ဟူ၊ မြစ် ရေ စီး သ ကဲ့ သို့၊ မျက် ရည် ကျ စေ လော့။ လမ်း ဆုံ ရှိ သ မျှ တွင် မွတ် သိပ်၍ မြော နေ သော သူ ငယ် တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ညဉ့် ဦး ယံ တိုင်း၌ ထ၍ ဟစ် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် မှောက် တော် တွင် မေ တ္တာ ရေ သွန်း လောင်း ခြင်း၊ လက် အုပ် ချီ ခြင်း များ ကို ပြု လော့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ မည် သူ၌ စီ ရင် တော် မူ သည် ကို ရှု ကြည့် မှတ် ယူ တော် မူ ပါ။ မိန်း မ တို့ သည် ချီ ပွေ့ သော ရင် သွေး သူ ငယ် တို့ ကို စား ကြ ရ မည် လော။ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ အ ရှင် ဘု ရား ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၌၊ လုပ် ကြံ ခံ ကြ ရ မည် လော။ ပျို ရွယ် သူ နှင့် အို မင်း သူ တို့ သည်၊ လမ်း ပေါ် တွင် လဲ လျက်၊ အ ပျို နှင့် လူ ပျို တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး လျက် နေ ကြ လေ စွ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့ ရက်၌၊ မ ညှာ တာ ဘဲ လုပ် ကြံ ကွပ် မျက် တော် မူ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည်၊ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ရာ ဘေး များ ကို၊ ပွဲ သ ဘင် နေ့ ဖိတ် သ ကဲ့ သို့၊ ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့၌၊ ဘေး လွတ်၍ ကြွင်း ကြံ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ အ ကျွန်ုပ် ချီ ပွေ့ ကျွေး မွေး သော သူ ငယ် တို့ ကို ပင်၊ ရန် သူ တို့ ကုန် ဆုံး စေ ကြ ပြီ တ ကား။ ငါ သည်၊ အ မျက် တော် လှံ တံ ကြောင့် ဒု က္ခ ခံ စား ရ သူ ဖြစ် လျက်၊ ပို့ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ လင်း ၌ မ ဟုတ်၊ မှောင်၌ သွား လာ ရ ၏။ ငါ့ အ ပေါ် တွင်၊ လက် တော် ကို နေ့ ရှိ သ မျှ တင် ဖိ တော် မူ လှ စွ တ ကား။ အ သား အ ရေ ကို ဆွေး မြေ့ ခြင်း၊ အ ရိုး များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း ပြု လျက်၊ နစ် နာ ခြင်း၊ ပင် ပန်း ခြင်း များ ဖြင့်။ ဝန်း ဝိုင်း ကာ ရံ ၍၊ ရှေ့ အ ဓွန့် က သေ လွန် သူ တို့ ကဲ့ သို့၊ မှောင် မိုက် ရာ အ ရပ် များ တွင် နေ စေ တော် မူ သည် တ ကား။ ဆစ် ပြီး ကျောက် ဖြင့်၊ လမ်း မ များ ကို ဆို့ ပိတ် လျက်၊ လမ်း မြှောင် များ ကို လည်း ကွေ့ ကောက် ခြင်း ပြု တော် မူ သည် တ ကား။ ကိုယ် တော် သည် ချောင်း မြောင်း သော ဝံ၊ ပုန်း အောင်း သော ခြင်္သေ့ သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ငါ့ ကို လမ်း လွဲ စေ ပြီး လျှင်၊ အ ပိုင်း ပိုင်း ကိုက် ဖြတ် သ ဖြင့်၊ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ လေး တော် ကို တင်၍၊ စက် ကွင်း အ ဖြစ် ငါ့ ကို ထား ပြီး လျှင်၊ မြှား တော် များ ဖြင့် နှ လုံး သည်း ပွတ် ကို ခွင်း တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည်၊ ကျောက် ခဲ သ လဲ များ ဖြင့် ငါ့ သွား များ ကို ကျိုး စေ လျက်၊ ပြာ ဖြင့် ငါ့ ကို ဖို့ တော် မူ ၏။ သု ခ ကို မေ့ သည့် တိုင် အောင် အ ကျွန်ုပ် ကို၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ နှင့် ကင်း ဝေး စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ ကျွန်ုပ် က၊ အ သက် ရှည် ရာ အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြောင်း၊ ပျက် လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ရပ် တည် မ ရ၊ ခံ ရ သော ဒု က္ခ ကို လည်း ကောင်း၊ သောက် ခဲ့ ရ သော အ ခါး ရည်၊ အ ဆိပ် ရည် ကို လည်း ကောင်း သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် သ တိ ရ လျက်၊ စိတ် နိမ့် ကျ လေ ပြီ။ စောင့် မျှော် ရာ အ ဖြစ်၊ အ ကျွန်ုပ် နှ လုံး သွင်း သည့် အ ချက် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဝေ ပုံ ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု အောက် မေ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် ပါ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် သူ၊ ရှာ ဖွေ သူ တို့၌၊ ကောင်း ကျိုး ပေး တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး တော် ကို ဆိတ် ဆိတ် တောင့် တ သော သူ သည်၊ ကောင်း ကျိုး ခံ စား ရ၏။ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ ထမ်း ပိုး ထမ်း ဆောင် ရ သူ လည်း၊ ကောင်း ကျိုး ခံ စား ရ၏။ ထမ်း ပိုး တင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တစ် ယောက် တည်း ဆိတ် ဆိတ် နေ ခြင်း၊ စောင့် မျှော် ရာ အ ကြောင်း ရှိ မ ရှိ ကို အောက် မေ့ လျက်၊ မြေ မုန့် သို့ မျက် နှာ ချ ခြင်း။ ရိုက် နှက် သူ့ အား၊ ပါး ကို လှည့် ပေး ခြင်း ပြု လျက်၊ များ စွာ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ကို ခံ စေ။ အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ ကာ လ အ စဉ် စွန့် ပယ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ မြေ ပေါ် ရှိ အ ကျဉ်း သား တို့ ကို၊ ခြေ ဖ ဝါး အောက် ဖိ နင်း ခြင်း။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင်၊ မ တ ရား စီ ရင် ခြင်း၊ တ ရား လွဲ ခြင်း များ ကို၊ အ ရှင် ဘု ရား အ ရေး ယူ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ရှင် ဘု ရား ထုတ် ဆင့် တော် မ မူ သော အ ရာ ကို၊ အ မိန့် ရှိ၍ အ တည် ပြု နိုင် သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား နှုတ် မြွက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဒု က္ခ နှင့် သု ခ ရောက် လာ သည် မ ဟုတ် လော။ အ သက် ရှင် သေး သော သူ သည်၊ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ သော် လည်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ညည်း ညူ သ နည်း။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ ကို စူး စမ်း စိ စစ် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ ခြင်း၊ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ဘု ရား သ ခင့် ထံ လက် အုပ် နှင့် တ ကွ၊ စိတ် ကို တင် မြှောက် ခြင်း ပြု ကြ ကုန် အံ့။ အ ကျွန်ုပ် ကို လွန် ကျူး မှု၊ ပုန် ကန် မှု များ ကို၊ ဖြေ လွှတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ ကိုယ် တော် သည်၊ အ မျက် တော် ကို လွှမ်း ခြုံ လျက် လိုက် လံ ခြင်း၊ မ ညှာ တာ ဘဲ ကွပ် မျက် ခြင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပ ဌ နာ မ ဝင် နိုင် သော တိမ် တိုက် ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင်၊ အ နှစ် အ ဖတ်၊ အ မှိုက် သ ရိုက် အ ဖြစ်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထား တော် မူ လေ ပြီ။ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ နှုတ် ဟ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ တွင်း ကျ ဘေး၊ ပ ပျောက် ပျက် စီး ရာ ဘေး များ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၌ သင့် ရောက် လေ စွ။ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး၏ အ နာ ကို ထောက်၍၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မြစ် ရေ စီး သ ကဲ့ သို့ မျက် ရည် ကျ လျက်၊ အ ကြောင်း မဲ့ ရန် ပြု သူ တို့ သည်၊ ငှက် သ ဖွယ် အ ကျွန်ုပ် ကို လိုက် ဖမ်း ပြီး လျှင်၊ လူ့ ဘောင် မှ လှောင် တွင်း သို့ ချ ထား လျက်၊ ကျောက် ပြား နှင့် ပိတ် ဆို့ ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ဦး ခေါင်း ထက်၊ ရေ စိမ့် လွှမ်း သ ဖြင့်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို၊ ရှေ့ ဆောင်၍ အ သက် ကို ရွေး နှုတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ လွဲ စီ ရင် ခံ ရ သည် ကို သိ မြင် သည့် အ လျောက်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၌ ကြံ စည် ကြ သော လက် စား ချေ မှု များ ကို၊ ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ၏။ ချင်း တို့ ထိုင် ခြင်း၊ ထ ခြင်း များ ကို မှတ် သား တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ စာ ချိုး ရာ ရောက် လေ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ချင်း တို့ လက် မှု များ အ လိုက် ထိုက် သင့် ရာ ဆပ် ပေး ခြင်း၊ ဉာဏ် တုံး သော အ မင်္ဂ လာ သင့် စေ ခြင်း အ မျက် တော် ဖြင့် လိုက် လံ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် အောက် မှ ပယ် ရှား ခြင်း များ ကို၊ ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ ရွှေ သည် အ ရည် မှိန် ခြင်း၊ သိင်္ဂ နိက် သည် အ ရည် ယုတ် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၏ ကျောက် မျက် များ သည်၊ လမ်း ဆုံ တိုင်း ၌ ကြဲ ပစ် ခြင်း၊ ရွှေ စင် နှင့် စက် အပ် သော ဇိ အုန် မြို့ သား ရ တ နာ တို့ သည်၊ အိုး ထိန်း သည့် လက် ဖြစ် မြေ အိုး များ ကဲ့ သို့၊ အ ဖိုး ပြတ် ခြင်း များ ကို၊ ခံ ရ ကြ လေ စွ။ ခွေး အ မ တို့ သည်၊ သား ငယ် များ ကို နို့ တိုက် ကျွေး မွေး ကြ သော် လည်း၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး သည်၊ တော နေ ငှက် ကု လား အုပ် များ ကဲ့ သို့ ရက် စက် ကြ လေ စွ။ နို့ စို့ သူ ငယ် တို့ သည်၊ အာ ခေါင်၌ လျှာ ကပ် သည့် တိုင် အောင် နို့ ငတ် လျက်၊ ထ မင်း တောင်း သော နို့ ညှာ တို့ လည်း၊ ကျွေး မွေး သူ ကင်း လျက်၊ မြိန် မြိန် ရှက် ရှက် စား ခဲ့ သူ တို့ သည်၊ လမ်း များ တွင် ခို ကိုး ရာ မဲ့ လျက်၊ က မ္ပ လာ နီ ၀တ် ဆင် ခဲ့ သူ တို့ သည် အ မှိုက် ပုံ ၀ပ် လျက်၊ နေ ရှာ ရ ကြ လေ စွ။ လူ့ လက် ဖြင့် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ရှောင် တ ခင် ဖြို လှဲ ခံ ရ သော၊ သော ဒုံ မြို့ ပြစ် ဒဏ် ထက်၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး ခံ သော စီ ရင် ဒဏ် ကြီး လေး သည် တ ကား။ မိုး ပွင့် ထက် ဖွေး လျက်၊ နို့ ရည် ထက် ဖြူ လျက်၊ ပ တ္တ မြား ထက် အ ဆင်း နီ လျက်၊ နီ လာ နှင့် အ မျှ တောက် ပ ဖူး သူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည်၊ လမ်း တွင် သိ မှတ် သူ ကင်း သည့် တိုင် အောင်၊ မီး သွေး ထက် အ သား မည်း လျက်၊ ထင်း သ ဖွယ် တွန့် သော အ ရေ နှင့် အ ရိုး ကပ် လျက်၊ ပျက် ယွင်း ကြ လေ စွ။ ဓား ဘေး ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ သည် မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ လို လျက်၊ မွတ် သိပ် ခြင်း ဘေး ဖြင့် နာ ကျင် စွာ ကြေ ကွဲ အောင် လုပ် ကြံ ကြ သူ တို့ ထက် သာ ယာ ကြ ၏။ ထောက် စာ သော မိန်း မ တို့ ပင်၊ ငါ့ လူ မျိုး ချင်း သ တို့ သ မီး ပျက် စီး ရာ၌၊ ကိုယ့် သား သ မီး တို့ ကို ဟင်း လျာ အ ဖြစ် ပြုတ် စား ခဲ့ ကြ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် ဒေါ သ အ ရှိန် ကုန်၊ သွန်း လောင်း လျက်၊ ဇိ အုန် မြို့ အ ခြေ အ မြစ် ပါ၊ ကျွမ်း လောင် သော မီး ကို မွေး တော် မူ လေ ပြီ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး များ ဖြင့်၊ ရန် ဘက် ရန် သူ တို့ ချီ ဝင် ခွင့် ရ ကြ မည် ကို၊ မြေ ပေါ် စံ ဘု ရင် တို့ မှ စ သော၊ နေ ထိုင် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ယုံ သော် လည်း၊ မြို့ အ တွင်း တွင်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ အ သွေး ကို သွန်း ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့်၊ ထို သို့ ဖြစ် ရ သည် တ ကား။ ငါ တို့ သည်၊ အ ချည်း နှီး သော စစ် ကူ ခြင်း ကို မျှော် လျက်၊ မျက် စိ အား ကုန် ၏။ ဘေး မ လွတ် စေ နိုင် သော လူ မျိုး ခြား ကို၊ စောင့် စား မျှော် စော ကြ လေ ပြီ။ ငါ တို့ သည် အ ဆုံး တိုင် လု ပြီ။ အ သက် တာ စေ့ လု ပြီ။ ဆုံး ခန်း ရောက် လေ စွ။ လမ်း သို့ မ သွား ဝံ့ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ တို့ ကို ထက် ကြပ် လိုက် လံ သူ တို့ သည်၊ ကောင်း ကင်၌ ပျံ သော လင်း ယုန် ထက် လျင် မြန် သည့် အ တိုင်း၊ တောင် တန်း ပေါ် တွင် လိုက် ရှာ ခြင်း၊ တော တွင် တပ် ပုန်း ချ ခြင်း ပြု လျက်၊ အ ရိပ် တော် အောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် မှီ ခို ခွင့် ရ မည် ဟု၊ ငါ တို့ မျှော် လင့် ခဲ့ ကြ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း၊ ငါ တို့ ထွက် သက် ဝင် သက် တော် ကို၊ တွင်း ကျ ဖြင့် ဖမ်း မိ ကြ ၏။ ဥ ဇ ပြည်၌ နေ ထိုင် သော အို သ တို့ သ မီး ဧ ဒုံ၊ အား ရ ရွှင် လန်း လော့။ သင် လည်း၊ ဖ လား တော် ရောက် သ ဖြင့် ယစ် မူး လျက်၊ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း နေ ရ လိမ့် မည်။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ သင် ခံ ရ သော စီ ရင် ဒဏ် အ ပြီး သတ် လေ ပြီ။ နောက် တစ် ဖန် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အို သ တို့ သ မီး ဧ ဒုံ၊ သင့် အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို စီ ရင် တော် မူ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ အ ကျွန်ုပ် တို့၌ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သ တိ ရ လျက်။ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ကြောင်း ကို လည်း။ ရှု ကြည့် မှတ် ယူ တော် မူ ပါ။ သူ စိမ်း တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပိုင် မြေ။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပိုင် အိမ် များ ကို။ ခံ ယူ ရ ကြ လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဘ သက် စိုး၊ မိ ခင် တို့ လည်း မုတ် ဆိုး မ အ ဖြစ် ရောက် ကြ လေ စွ။ ရေ ကို ဝယ် မှ သောက် ခွင့်။ ထင်း ကို ဝယ် မှ ဆိုက် ခွင့် ရ ကြ၏။ ကုပ် ပေါ် တွင် လိုက် လံ သူ တို့ စီး ကြ သ ဖြင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ချမ်း သာ မ ရ။ ပင် ပန်း လှ ပါ၏။ အ သက် မွေး ရ အံ့ သော ငှာ။ အိ ဂျစ် ပြည်၊ အာ ရှု ရိ ပြည် သား တို့ ထံ။ လက် အောက် ခံ ရ ကြ ပြီ။ သေ လွန် ပြီး သော ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု ကြောင့်။ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် ရ ကြ၏။ ကျွန် က ပင်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း မူ လျက်။ လက် တွင်း မှ ကယ် လွှတ် သူ မ ရှိ ချေ။ တော ပုန်း ထား ပြ တို့ ကြောင့်။ စွန့် စား၍ အ သက် မွေး ရ ကြ၏။ မွတ် သိပ် ခြင်း ဆိုင် ရာ၊ ဒ ဟ တေ ဇော် ကြောင့်။ အ သား အ ရေ သည် မီး ဖို နှင့် အ မျှ ပူ လောင်၏။ မိန်း မ တို့ သည် ဇိ အုန် မြို့၌၎င်း၊ အ ပျို တို့ သည် ယု ဒ မြို့ ရွာ များ၌၎င်း၊ မု ဒိမ်း ကျင့် ခြင်း။ မှူး မတ် တို့ သည် လက် ကို ချည် ဆွဲ ခြင်း။ လူ ကြီး တို့ သည် မ ထီ လေး စား ပြု ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ လေ စွ။ လူ ပျို တို့ သည် ကြိတ် ဆုံ ကို ထမ်း ရ လျက်။ သူ ငယ် တို့ သည် ထင်း ကို မ နိုင် တ နိုင် သယ် ရ ကြ၏။ လူ အို တို့ သည် မြို့ တံ ခါး၌ ထိုင် ခြင်း။ လူ ပျို တို့ သည် တီး မှုတ် သီ ဆို ခြင်း ကို မ ပြု ရ ကြ။ ကာ လ အ စဉ် ကိန်း ဝပ် တော် မူ လျက်။ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် နန်း စံ တော် မူ သော၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ စဉ် အ မြဲ မေ့ လျော့၍ အ ဓွန့် ရှည် စွာ စွန့် ပယ် တော် မူ သည် မှာ။ အ သို့ ပါ နည်း။ သုံး ဆယ် နှစ်၊ စ တု တ္ထ လ၊ ငါး ရက်၌၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ရှိ စဉ် အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် ပွင့် သ ဖြင့်၊ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ များ ကို ထင် မြင် ရ သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ခေါ နိ မင်း သိမ်း သွား ခံ ရ သော ငါး နှစ်၊ ထို စ တု တ္ထ လ ငါး ရက်၌ ပင်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် ခေ ဗာ မြစ် အ နီး၊ ဗု ဇိ သား ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ ငါ ယေ ဇ ကျေ လ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကျ ရောက် လျက်၊ လက် တော် တည် လျက် ရှိ ၏။ ငါ ရှု မြင် ရာ၊ မြောက် မျက် နှာ မှ ကျ သော မိုး သက် မုန် တိုင်း နှင့် တ ကွ၊ လောင် မီး ပြက် လျက်၊ ပတ် ဝန်း ကျင် တောက် ပ လျက်၊ မီး ထဲ မှ ပ ယင်း ရောင် ထွန်း လျက် ရှိ သော မိုး သား ကြီး ကို လည်း ကောင်း၊ အ တွင်း မှ ပေါ် လာ သော သ တ္တ ဝါ လေး ပါး အ သွင် ကိုလည်း ကောင်း၊ မြင် ရ၏။ သဏ္ဌာန် ကား၊ လူ့ အ သွင် ရှိ၏။ တစ် ပါး လျှင် မျက် နှာ လေး ခု၊ အ တောင် လေး ဘက်၊ တိုက် ပွတ် ပြီး ကြေး ရောင် ကဲ့ သို့ ပြောင် လက် လျက်၊ နွား ခွာ သ ဖွယ် ဖ ဝါး ပါ သော ခြေ ဖြောင့်၊ လေး ဘက်၌ အ တောင် များ အောက်၊ လူ့ လက် များ နှင့် ပြည့် စုံ၏။ ထို လေး ပါး တို့ မျက် နှာ နှင့် အ တောင် များ ကား၊ သွား လာ ရာ၌ မ လှည့် ဘဲ၊ မျက် နှာ မူ ရာ သို့ တောင် စုံ ရှက် လျက် သွား ကြ၏။ မျက် နှာ အ သွင် မှာ၊ လူ့ မျက် နှာ ရှိ သော ထို လေး ပါး တို့ သည်၊ ယာ ဘက်၌ ခြင်္သေ့ မျက် နှာ၊ ဝဲ ဘက်၌ နွား မျက် နှာ ရှိ သည့် ပြင်၊ ရွှေ လင်း တ မျက် နှာ လည်း ရှိ ကြ သ တည်း။ အ ထက်၌ အ သီး အ ခြား အ တောင် နှင့် မျက် နှာ များ ရှိ သော၊ တစ် ပါး တစ် ပါး သည်၊ အ တောင် တစ် စုံ ရှက်၊ တစ် စုံ ဖြင့် ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ လျက် နေ၍၊ သွား လာ ရာ၌ မ လှည့် ဘဲ မျက် နှာ မူ ရာ သို့ ဝိ ညာဉ် သွား လို သည့် အ တိုင်း သွား ကြ၏။ တောက် လောင် သော မီး ကျီး၊ မီး ရှူး သ ဖွယ်၊ ထို သ တ္တ ဝါ တို့ အ လယ် တွင်၊ အ ဆင်း သဏ္ဌာန် လူး လာ လျက် တောက် ထိန် သော မီး ထဲ မှ လျှပ် စစ် ပြက် လေ၏။ ထို သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း၊ လျှပ် စစ် သဏ္ဌာန် ခေါက် ပြန် သွား လာ ကြ၏။ ထို သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ငါ ရှု မြင် ရာ၊ တစ် ပါး တစ် ပါး အ နီး၊ မျက် နှာ လေး ခု အ ဖို့၊ စက် တစ် ခု စီ ရှိ သည် ကို မြင် ရ၏။ ၎င်း စက် များ ၏ အ ဆင်း နှင့် ပုံ သဏ္ဌာန် ကား၊ ဥဿ ဖ ယား အ ရောင် နှင့် တူ လျက်၊ တစ် သဏ္ဌာန် တည်း ရှိ လျက်၊ တစ် စက် အ တွင်း တွင် တစ် စက် ပါ သော အ သွင် နှင့် ပုံ ရှိ ၏။ သွား လာ ရာ မ လှည့် ဘဲ၊ လေး မျက် နှာ သို့ သွား ၏။ ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် မျက် စိ နှင့် ပြည့် စုံ သော၊ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ခွေ အ မြင့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ သ တ္တ ဝါ တို့ သွား ကြ သော်၊ စက် များ လည်း အ နီး၌ သွား ရ၏။ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မြေ ပေါ် မှ တက် ကြ သော်၊ စက် များ လည်း တက် ရ ၏။ ဝိ ညာဉ် သွား လို သည့် အ တိုင်း၊ စက် များ သွား ရ၏။ သ တ္တ ဝါ တို့၏ ဝိ ညာဉ် သည် စက် များ၌ ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ ဝိ ညာဉ် သွား လို သည့် အ တိုင်း၊ စက် များ လည်း အ နီး၌ တက် ရ၏။ သ တ္တ ဝါ တို့၏ ဝိ ညာဉ် သည်၊ စက် များ၌ ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ သ တ္တ ဝါ တို့ သွား ကြ သော် စက် များ လည်း သွား ခြင်း၊ ရပ် ကြ သော် ရပ် ခြင်း၊ မြေ ပေါ် မှ တက် ကြ သော် တက် ခြင်း ပြု ရ၏။ သ တ္တ ဝါ တို့ ဦး ခေါင်း များ အ ထက်၊ ကြက် ပြီး သော ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ရေ ခဲ ရောင် ပိ တာန် အ သွင် သည် ဦး ခေါင်း များ ကို မိုး လျက် ရှိ၏။ ပိ တာန့် အောက် ဖြန့် ယှက် သော အ တောင် စုံ ပြင်၊ တစ် ပါး တစ် ပါး ၌ ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ သော အ တောင် နှစ် စုံ ရှိ ၏။ ပျံ ကြ သည့် ကာ လ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟုန်း သံ၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ လွှင့် သံ၊ လေ မုန် တိုင်း သ ဖွယ် တပ် ချီ သံ နှင့် တူ သော၊ အ တောင် ခတ် သံ ကို ငါ ကြား၏။ ရပ် သော်၊ အ တောင် ချ ကြ၏။ ဦး ခေါင်း များ အ ထက် ရှိ ပိ တာန့် အ ပေါ် မှ လွှင့် သံ ထွက်၏။ ရပ် သော်၊ အ တောင် ချ ကြ၏။ ဦး ခေါင်း များ အ ထက် ပိ တာန့် အ ပေါ်၌၊ ကျောက် ပြာ အ ဆင်း ရှိ သော ရာ ဇ ပ လ္လင် အ သွင်၊ ထို ပ လ္လင် အ သွင် ထက်၊ လူ့ သဏ္ဌာန် နှင့် တူ သော အ သွင် တစ် ပါး ရှိ၏။ ထို အ သွင်၏ ခါး သဏ္ဌာန် အ ထက်၊ အ တွင်း အ ပြင် ၌ ပ ယင်း ရောင် မီး သဏ္ဌာန် ကို လည်း ကောင်း၊ ခါး သဏ္ဌာန် အောက် မီး သဏ္ဌာန် ကို လည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၍၊ ပတ် လည်၌ လည်း ရောင် ခြည် လွှတ် တော် မူ ၏။ ပတ် လည် ရှိ ရောင် ခြည် သဏ္ဌာန် သည်၊ မိုး ရွာ သည့် နေ့၌ မိုး တိမ် ပါ သော သက် တံ့ နှင့် တူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော့် အ သွင် သဏ္ဌာန် ကား ထို သို့ တည်း။ ငါ သည် မြင် ရ သည့် ကာ လ၊ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ငါ ကြား ရ သည့် မိန့် တော် မူ သံ မှာ၊ အ ချင်း လူ သား၊ ခြေ စုံ ရပ် လော့။ သင့် အား ငါ မြွက် ဆို မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ အ တွင်း သို့ ဝင် ရောက်၍ ခြေ စုံ ရပ် စေ သ ဖြင့်၊ မိန့် တော် မူ ချက် ကို ငါ ကြား ရ၏။ ကိုယ် တော် က အ ချင်း လူ့ သား၊ ယ နေ့ တိုင် အောင် ပင် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် တ ကွ၊ ငါ့ တစ် ဖက် လွန် ကျူး ပုန် ကန်၍၊ ပုန် ကန် သော သ ဘော ရှိ သော လူ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သို့ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ်၏။ စိတ် ခက် မာ၍ မျက် နှာ ပြောင် တိုက် သော၊ ထို အ မျိုး သား တို့ သို့ ငါ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဤ သို့ မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍၊ သင် ဆင့် ဆို သ ဖြင့်၊ နား ထောင် သည် ဖြစ် စေ၊ ပုန် ကန် သော သ ဘော အ လိုက် နား မ ထောင် သည် ဖြစ် စေ၊ ချင်း တို့ ဘောင် တွင်၊ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း သည် ကို သိ မှတ် ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင် သည် ဆူး၊ ရှား စောင်း၊ ကင်း မြီး ကောက် အ လယ် တွင် နေ ရ သော် လည်း၊ ချင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ စ ကား များ ကို လည်း ကောင်း၊ မ ကြောက် လင့်။ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော ထို လူ မျိုး၏ စ ကား များ ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ မျက် နှာ ထား ကြောင့် တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့။ နား ထောင် ကြ သည် ဖြစ် စေ၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သည့် အ လိုက် နား မ ထောင် ကြ သည် ဖြစ် စေ၊ ငါ၏ ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ပုန် ကန် သော သ ဘော ရှိ သူ၊ ထို လူ မျိုး တို့ ကဲ့ သို့ မ ပုန် ကန် ဘဲ၊ ငါ့ အ မိန့် ကို နာ ခံ လျက် ငါ ပေး သော အ ရာ ကို နှုတ် ဖွင့်၍၊ စား လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ ရှု ကြည့် ရာ၊ ကမ်း လှမ်း သော လက် နှင့် ပါ ရှိ သော စာ လိပ် ကို ငါ့ ရှေ့ တွင် ဖွင့် ပြ တော် မူ သော်၊ အ တွင်း အ ပြင်၌ ငို ချင်း ချက်၊ မြည် တမ်း ချက်၊ အ မင်္ဂ လာ ချက် များ ပါ ရှိ သည် ကို မြင် ရ လျှင်၊ အ ချင်း လူ သား တွေ့ မြင် သော ဤ စာ လိပ် ကို စား၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား သွား ရောက် ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နှုတ် ဖွင့် သော ငါ့ အား၊ စာ လိပ် ကို ခွံ့ တော် မူ လျက်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ ကျွေး သော ဤ စာ လိပ် ကို ဝမ်း ပြည့် အောင် စား မျို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ငါ စား ၍ ခံ တွင်း ၌ ပျား ရည် ကဲ့ သို့ ချို ၏။ တစ် ဖန် မိန့် တော် မူ သည် ကား အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို သွား၍ ဆင့် ဆို လော့။ နက် သော အ သံ၊ ခက် သော စ ကား ကို သုံး သော လူ မျိုး အား၊ ငါ စေ လွှတ် သည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ငါ စေ လွှတ်၏။ မ ကြား လောက် အောင် နက် သော အ သံ၊ ခက် သော စ ကား ကို သုံး သော လူ မျိုး တို့ အား အ ကယ်၍ ငါ စေ လွှတ် လျှင်၊ မု ချ နား ထောင် ကြ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကား၊ ခဲ ယဉ်း သော စိတ်၊ ပြောင် တောင် သော န ဖူး ရှိ သည့် အ တိုင်း ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို နား ထောင် ရန် အ လို မ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ သင် ဆင့် ဆို ချက် ကို လည်း နား မ ထောင် လို ဘဲ နေ ကြ လိမ့် မည်။ သင်၏ မျက် နှာ ကို ချင်း တို့ မျက် နှာ နှင့် အ မျှ၊ သင်၏ န ဖူး ကို လည်း ချင်း တို့ န ဖူး နှင့် အ မျှ ငါ ပြောင် တောင် စေ ပြီ။ သင်၏ န ဖူး ကို မီး ခတ် ကျောက် ထက် မာ သော စိန် ကျောက် သ ဖွယ် ငါ ဖြစ် စေ သ ဖြင့်၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော ထို လူ မျိုး ကြောင့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ မျက် နှာ ထား ကြောင့် တုန် လှုပ် ခြင်း ကင်း လျက် နေ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချင်း လူ့ သား ငါ့ မိန့် သ မျှ သော အ ချက် များ ကို နား ထောင် ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း ပြု လျက်၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သော လူ မျိုး သား ချင်း တို့ အား၊ နား ထောင် ကြ သည် ဖြစ် စေ၊ နား မ ထောင် ကြ သည် ဖြစ် စေ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဤ သို့ မိန့် တော် မူ သည် ဟု၊ သွား ရောက် ကြား ပြော ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ကို ချီ မ သော်၊ စံ ရာ တော် မှ ထွက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု ငါ့ နောက်၌ ပြင်း ထန် သော တုန် လှုပ် သံ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ချင်း ချင်း ယှက် သော သ တ္တ ဝါ တို့ အ တောင် ခတ် သံ၊ အ နီး ရှိ စက် များ၏ လည် သံ နှင့် ပြင်း ထန် သော တုန် လှုပ် သံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ ကြား ရ ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် ချီ မ ဆောင် သွား ရာ၊ နစ် နာ ပူ ပန် ခြင်း စိတ် ရှိ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် ကိုင် ဆွဲ သ ဖြင့် လိုက် သွား လျက်၊ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး တေ လ ဗိ ဗ မြို့ ရှိ၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ နေ ရာ သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် အံ့ အား သင့် လျက်၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ ထိုင် နေ ၏။ ခု နစ် ရက် လွန် ပြီး မှ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ သင့် ကို ကင်း စောင့် သ ဖွယ် ငါ ထား ပြီ ဖြစ်၍၊ နှုတ် မြွက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လျက်၊ ထို သူ တို့ အား ဆုံး မ လော့။ လူ ဆိုး အား၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု ငါ မိန့် ဆို ရာ၌၊ သင် သည် ထို လူ ဆိုး ကို အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ မှ ကြဉ် ရှောင် ရန်၊ အ ဆုံး အ မ စ ကား ဖြင့် သ တိ မ ပေး လျှင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် ထို လူ ဆိုး သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ အ သွေး ကို ကား သင့် ထံ ငါ တောင်း ဆို မည်။ သင် သ တိ ပေး သော လူ ဆိုး သည်၊ မ ကောင်း မှု နှင့် ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ မှ မ ကြဉ် ရှောင် လျှင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင် သင် မူ ကား၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လေ ပြီ။ သူ တော် ကောင်း သည် ကိုယ့် ကောင်း မှု မှဖောက် ပြန်၍၊ မ တ ရား ပြု မိ သ ဖြင့်၊ ခ လုတ် ကို ငါ ထား သည့် အ လျောက် သေ ဒဏ် ခံ သော်၊ သင် ဆုံး မ ပြီ မ ဟုတ် က၊ ပြု ဖူး သော ကောင်း မှု များ ကို အ ရေး ယူ တော် မူ ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ကိုယ့် အ ပြစ် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ အ သွေး ကို ကား၊ သင့် ထံ ငါ တောင်း ဆို မည်။ သူ တော် ကောင်း မ ပြစ် မှား ရ ဟု၊ သင် သ တိ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ မ ပြစ် မှား ဘဲ နေ လျှင်၊ သ တိ မူ သည့် အ တွက် မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ သင် လည်း ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ရပ်၌ ငါ့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သည် နေ ရာ၊ မြေ ပြင် သို့ ထ သွား လော့။ သင့် အား၊ ငါ မြွက် ဆို မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မြေ ပြင် သို့ ငါ ထ သွား ပြီး လျှင်၊ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ဖူး မြင် ခဲ့ သော ဘုန်း ဂုဏ် တော် နည်း တူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် တည် သည် ကို ငါ မြင် ရ သ ဖြင့်၊ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရာ၊ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ အ တွင်း သို့ ဝင် ရောက်၍ ခြေ စုံ ရပ် စေ ပြီး လျှင်၊ မိန့် တော် မူ သည် ကား အိမ် သို့ သွား၍ မ ထွက် ဘဲ နေ လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင် သည် ကြိုး များ ဖြင့် ချည် နှောင် ခြင်း ခံ လျက်၊ ဝင် ထွက် ခွင့် မ ရ ဘဲ နေ ရ မည်။ ငါ လည်း သင့် အာ ခေါင် ၌ လျှာ ကို ကပ် စေ၍၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော ထို လူ မျိုး တို့ အား၊ မ ပဲ့ ပြင် ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ လော့။ ငါ မိန့် မြွက် ပြန် သော် ကား ပြော ဆို ခွင့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ သင် က အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဤ သို့ မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို ရ မည်။ နား ထောင် သူ သည် နား ထောင် စေ။ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော လူ မျိုး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ နား မ ထောင် သူ သည် နား မ ထောင် ဘဲ နေ စေ။ အ ချင်း လူ့ သာ၊ အုတ် တစ် ချပ် ကို ယူ၍ ရှေ့ တွင် ထား ပြီး နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပုံ ကို ထွင်း လျက်၊ ထို ပုံ ပတ် လည်၌ ဝိုင်း ထား ခြင်း၊ ရင် တား တည် ခြင်း၊ က တုတ် လှန် ခြင်း၊ တပ် စွဲ ခြင်း၊ သစ် မောင်း ဆင် ခြင်း ပုံ များ ကို လုပ်၍၊ သံ မြို့ ရိုး အ ဖြစ်၊ သင် နှင့် မြို့ ပုံ ကြား တွင် သံ အိုး ကင်း ကို ယူ ထား ပြီး လျှင် မြို့ ပုံ ကို မျက် နှာ မူ လျက် ပိတ် ဆို့ ရန် ဝိုင်း ထား လော။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ၎င်း ပြင်၊ သင် သည် ဝဲ ဘက် သို့ စောင်း အိပ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို နံ ပေါ် တွင် တင် လျက်၊ စောင်း အိပ် ရ သော နေ့ ရက် နှင့် အ မျှ၊ ချင်း တို့ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ဆောင် လော့။ ချင်း တို့ ဒု စ ရိုက် ဝန် ဆိုင် ရာ နှစ် ပေါင်း တည်း ဟူ သော ရက် သုံး ရာ့ ကိုး ဆယ် တိုင် တိုင် သင်၌ ငါ စီ မံ သည့် အ လျောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို၊ သင် ဆောင် ရ မည်။ ထို ရက် လွန် ပြီး မှ ယာ ဘက် သို့ စောင်း အိပ် လျက်၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို တစ် နှစ် အ ဖို့ တစ် ရက်၊ ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင်၊ သင်၌ စီ မံ သည့် အ လျောက်၊ ဆောင် ဦး လော့။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဝိုင်း ထား ပုံ ကို မျက် နှာ မူ လျက်၊ လက် တစ် ဖက် ထုတ်၍ ဆန့် ကျင် ဘက် ဟော ပြော လော့။ ဝိုင်း ထား ခြင်း ပုံ ဆိုင် ရာ ရက် ပေါင်း မ ကုန် မ ချင်း၊ ငါ ချည် နှောင် သ ဖြင့် သင် မ လှည့် မ စောင်း ရ။ ဂျုံ၊ မု ယော၊ ပဲ ကြီး၊ ပဲ ကြား၊ ဆတ်၊ ပြောင်း များ ကို ယူ၍၊ အိုး တစ် လုံး တွင် ရော ထား လျက် ပေါင်း လုပ် ပြီး လျှင်၊ စောင်း အိပ် ရ သော ရက် ပေါင်း သုံး ရာ့ ကိုး ဆယ် ပတ် လုံး၊ တစ် နေ့ လျှင် အ ဖန် ဖန် အ လေး ချိန် ကျပ် နှစ် ဆယ် ကုန် စား ရ မည်။ ရေ ကို လည်း တစ် နေ့ လျှင်၊ ခု နစ် ဆယ့် ငါး ကျပ် ခြင် အ ဖန် ဖန် သောက် ရ မည်။ ထို လူ မျိုး ရှေ့ တွင်၊ မ စင် ဆိုက်၍ ပေါင်း ပြီး လျှင်၊ မု ယော မုန့် နည်း တူ သင် စား ရ မည်။ ထို အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ငါ နှင် ထုတ် ရာ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် မ သန့် သော အ စာ ကို စား ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော်၊ ငါ က အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင် အို သေ၊ နာ သေ၊ သား ရဲ ကိုက် သေ၊ ပံ သု ကူ သား ကို စား ခြင်း၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ သား ကို မြည်း ခြင်း မ ပြု သော ကြောင့်၊ မ သန့် ရာ မ ရောက် ခဲ့ ပါ ဟု လျှောက် ထား သ ဖြင့်၊ မုန့် ကို သင် ပေါင်း ချက် ရန် မ စင် အ စား နွား ချေး ကို၊ ငါ ပေး ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ချင်း လူ့ သား သင် သည် ဆ တ္တာ သည်၏ သင် တုန်း အ ဖြစ်၊ ထက် သော ဓား တစ် စင်း ကို ယူ လျက်၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ပယ် ပြီး လျှင်၊ အ မွှေး ကို ချိန် စက်၍ သုံး စု ခွဲ ထား ပြီး နောက်၊ ဝိုင်း ထား ရာ ရက် ပေါင်း စေ့ လျှင်၊ တစ် စု ကို၊ မြို့ ပုံ အ တွင်း မီး ရှို့ ခြင်း၊ တစ် စု ကို ပတ် လည်၌ ဓား စဉ်း ခြင်း၊ တစ် စု ကို ဓား တော် ထုတ် ဒဏ် ခံ ရ အံ့ သော ငှာ၊ လေ၌ လွှင့် ခြင်း ပြု လော့။ သို့ ရာ တွင် အ နည်း ငယ် ရွေး ယူ၍၊ အ ဝတ် မြိတ်၌ တပ် ပြီး လျှင်၊ ၎င်း အ နက် အ ချို့ ကို ယူ ပြန် လျက် မီး တွင်း သို့ ပစ် ချ၍ ရှို့ လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့၊ သင့် သော မီး ထွက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ ဤ မြို့ ပုံ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဖြစ်၏။ ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် အ ပြည် ပြည် ရှိ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဗ ဟို တွင် ငါ ထား သော် လည်း၊ ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စွန့် ပစ် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း မ လိုက် မ လျှောက် ဘဲ နေ သ ဖြင့်၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ထက် ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ အ ပြည် ပြည် ထက် ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း ဖီ ဆန် လျက် ဆိုး သွမ်း၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ခြင်း၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ ဓ မ္မ သတ် အ တိုင်း လိုက် နာ ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့ ထက် သောင်း ကျန်း လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ ငါ ဘု ရား သည်၊ သင့် တစ် ဘက် နေ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ သင့် အ လယ် တွင် စီ ရင် ဒဏ် ခတ် လျက်၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား အ ပေါင်း တို့ အ တွက် ယ မန် မ ပြု ဘူး သော နောင် လည်း မ ပြု လ တ္တံ့ သော အ မှု ကို စီ ရင် မည်။ သင့် အ တွင်း တွင် အ ဖ တို့ သည် သား များ ကို လည်း ကောင်း၊ သား တို့ သည် အ ဖ များ ကို လည်း ကောင်း၊ စား ရ ကြ လျက်၊ ငါ စီ ရင် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် အ ကြွင်း အ ကျန် အ ပေါင်း တို့ ကို၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ လေ၌ လွှင့် မည် ဟု မိန့် ဆို၏။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ဖြင့်၊ သင် ညစ် ညူး စေ သော ကြောင့်၊ ငါ လည်း သ နား ကင်း လျက်၊ မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ တိမ် ကော စေ မည့် အ လျောက်၊ သုံး စု တစ် စု သည်၊ သင့် အ တွင်း တွင် ရော ဂ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့် သေ လွန် ကုန် ခန်း ခြင်း၊ တစ် စု သည်၊ သင့် ပတ် လည်၌ သ တ္တ န္တ ရ ကပ် ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ တစ် စု သည် အ ရပ် လေး မျက် နှာ လေ၌ ကွယ် လွင့် ပြီး နောက်၊ ဓား တော် ထုတ် ခြင်း ဒဏ် ခံ ရ မှ၊ ငါ၏ အ မျက် ဒေါ သ ပြေ ငြိမ်း၍၊ စိတ် တော် ဧ လိမ့် မည်။ ထို သို့ အ မျက် တော် ငြိမ်း သည့် ကာ လ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ခဲ့ ကြောင်း သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို သို့ ပင် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင်လည်း ကောင်း၊ သီ သွား သ မျှ သော သူ တို့ ရှေ့ တွင်လည်း ကောင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ ငါ ဖြစ် စေ သည့် အ လျောက်၊ သား ဆုံး ပါး စေ မည့် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ သား ရဲ ဘေး၊ ဓား ဘေး များ ကို ငါ သင့် ရောက် စေ သ ဖြင့်ကပ် ရော ဂါ ဘေး၊ သွေး သွန် ဘေး လည်း၊ အ နှံ့ အ ပြား ရှိ လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား ဣ သ ရေ လ တောင် များ သို့ မျက် နှာ မူ၍ ဟော ပြော ဆင့် ဆို လျက်၊ အို ဣ သ ရေ လ တောင် တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ တောင် ကုန်း များ အား လည်း ကောင်း၊ ချောင်း ချိုင့် များ အား လည်း ကောင်း၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သင် တို့ အ ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့် စေ၍၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို ဖျက် ဆီး သ ဖြင့်၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ဆိတ် ညံ ခြင်း၊ နေ မင်း တိုင် များ ကျိုး ပဲ့ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ရှေ့ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သေ ကောင် များ ကို ချ ထား လျက်၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ပတ် လည်၌ အ ရိုး များ ကို ကြဲ ဖြန့် မည်။  ယဇ် ပ လ္လင် များ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း၊ ရုပ် ပွား များ ကျိုး ပျက် ပ ပျောက် ခြင်း၊ နေ မင်း တိုင် များ ခုတ် လှဲ ခြင်း၊ လက် ဖြစ် ဘု ရား များ သုတ် သင် ခြင်း ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ သင် တို့ နေ ရာ အ ရပ် ရပ် ရှိ မြို့ ရွာ နှင့် မြင့် ရာ ဌာ န များ သည်၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ရောက် လျက်၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ကျ ဆုံး သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သို့ ရာ တွင် အ ပြည် ပြည်၌ သင် တို့ ကွဲ လွင့် ကြ သည့် ကာ လ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ဓား ဘေး လွတ် သူ အ ချို့ ကို၊ ငါ ခြွင်း ချန် လျှင်၊ ဘေး လွတ် ရ သူ တို့ သည် ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ နှင့် မှား ယွင်း သော မျက် စိ၊ အ ထံ တော် မှ ပြန် ဆုတ် မှား ယွင်း သော စိတ် နှ လုံး ကို ချေ ခွဲ ပြီး သော ငါ့ အား သုံ့ ပန်း ခံ၍ နေ ရ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် သ တိ ရ လျက်၊ ပြု ဖူး သ မျှ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် ဆိုး သွမ်း မှု များ အ တွက်၊ ကိုယ် ကို စက် ဆုပ်၍၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဤ ဘေး သင့် စေ မည် ဟူ သော၊ ငါ မိန့် ဆို ချက် အ ချည်း နှီး မ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ ဖြင့် ကျ ဆုံး မည် ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် ခြင်း၊ ခြေ ဆောင့် ခြင်း ပြု လျက်၊ ချင်း တို့ ဆိုး သွမ်း ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား များ ကို ထောက်၍၊ ဟာ ဟာ ဟု ရယ် လော့။ ဝေး သော သူ သည် ရော ဂ န္တ ရ ကပ် ဖြင့် သေ လွန် ခြင်း၊ နီး သော သူ သည် သ တ္တ န္တ ရ ကပ် ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ ကြွင်း ကျန်၍ ဝိုင်း ထား ခံ ရ သူ သည် ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ဖြင့် သေ လွန် ခြင်း ခံ ရ မှ၊ အ မျက် တော် ငြိမ်း လိမ့် မည်။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ အား၊ စိတ် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ တင် သ ရာ အ ရပ် ရပ် ရှိ၊ မြင့် လှ သော ကုန်း နှင့် တောင် ထိပ် ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် နှင့် အ ရွက် ဖြာ သော ညန် ပင် အောက် ၌ လည်း ကောင်း၊ ယဇ် ပ လ္လင် များ ပတ် လည်၌ ရုပ် ပွား များ အ လယ် တွင်၊ ထို သူ တို့ လုပ် ကြံ ခံ ရ သည့် ကာ လ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် သဲ တော မှ စ၍ ဒိ ဗ လတ် မြို့ တိုင် အောင်၊ နေ ပြည် အ ရပ် ရပ် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ငါ ဖြစ် စေ သော်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား ဣ သ ရေ လ ပြည် အား၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ဆုံး တိုင် ပြီ။ ပြည် တော် လေး စွန်း အ ထိ အ ဆုံး ရောက် ပြီ။ သင့် အ ပေါ် သို့ အ ဆုံး ရောက် ဆဲ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ အ လေ့ အ လာ များ အ လိုက် အ မျက် တော် ထား၍ ငါ တ ရား စီ ရင် လျက်၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် အ ပြစ် ဟူ သ မျှ ကို ဆပ် ပေး မည်။ သ နား ကင်း လျက် မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ပြစ် များ ထက် ကြပ် ပါ လျက်၊ လေ့ လာ တိုင်း ဆပ် ပေး သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ဘေး သင့် ပြီ။ အ ဆုံး သတ် ဘေး ရောက် ပြီ တ ကား။ အ ဆုံး ရောက် ပြီ။ အ ဆုံး ရောက် ပြီ။ နိုး ထ လျက် ရောက် လေ ပြီ တ ကား။ အို ပြည် သား ဝိ ပါက် ကို သင် ခံ ရ ပြီ။ အ ချိန် စေ့ ပြီ။ နေ့ ရက် နီး ပြီ။ တောင် များ ပေါ် တွင် ပျော် ရွှင် သံ မ ဟုတ်၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ သံ ဖြစ် လေ စွ တ ကား။ မ ကြာ မ မြင့် မီ ငါ သည် သင့် အ ပေါ် သို့ အ မျက် ဒေါ သ ကုန် သွန်း လောင်း၍၊ အ လေ့ အ လာ များ အ လိုက် တ ရား စီ ရင် လျက်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ပြစ် ဟူ သ မျှ ကို ဆပ် ပေး မည်။ သ နား ကင်း လျက်၊ မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ ပြစ် များ ထက် ကြပ် ပါ လျက်၊ အ လေ့ အ လာ များ အ လိုက် ဆပ် ပေး သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွပ် မျက် တော် မူ သည် ကို သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် သင့် ရောက် ပြီ တ ကား၊ သင် ဝိ ပါက် ပေါ် ထွက် ပြီ။ လှံ တံ အ ပွင့် ပွင့် လျက်၊ မောက် မာ ခြင်း အ ညှောက် ပေါက် ပြီ။ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း တိုး ပွား လျက်၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း လှံ တံ ဖြစ် သ ဖြင့် စည် ကား ခြင်း၊ ပြန့် ပြော ခြင်း၊ ဧ တ ဒဂ် ဖြစ် ခြင်း၊ တစ် ယောက် မ ကျန်၊ ပြတ် စဲ လေ ပြီ။ အ ချိန် စေ့ ပြီ။ နေ့ ရက် ရောက် လု ပြီ။ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ်၌၊ အ မျက် တော် တည် သ ဖြင့်၊ ဝယ် သူ သည် ဝမ်း မြောက် ခြင်း၊ ရောင်း သူ လည်း ဝမ်း နည်း ခြင်း မ ရှိ စေ လင့်။ ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ တော် သည်၊ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် အ လျောက် တစ် ယောက် မျှ ပြန် လာ ခွင့်၊ ဒု စ ရိုက် ပြု ရာ၌ အ သက် တည် ခွင့် မ ရ သည် နှင့် ရောင်း ချ သူ သည် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး၊ ရောင်း ပြီး မြေ သို့ ပြန် နေ ခွင့် မ ရ။ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း၊ ရှိ သ မျှ ကို ခင်း ကျင်း ခြင်း ပြု သော် လည်း၊ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ်၌ အ မျက် တော် တည် သ ဖြင့်၊ စစ် တိုက် ဝံ့ သူ မ ရှိ ချေ။ မြို့ ပြင် တွင် သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ အ တွင်း တွင် ရော ဂ န္တ ရ ကပ် နှင့် ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ လွင် ပြင်၌ ရှိ သူ သည်၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ် ကြောင့် သေ ဆုံး ခြင်း၊ မြို့၌ ရှိ သူ လည်း ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ် နှင့် ရော ဂ န္တ ရ ကပ် မျို စား ခြင်း ခံ ရ လ တ္တံ့။ ဘေး လွတ် သ မျှ သော သူ တို့ သည် ထွက် မြောက် ပြီး လျှင်၊ ချောင်၌ ကူ နေ သော ချိုး များ ကဲ့ သို့ အ သီး သီး ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် ညည်း တွား လျက်၊ တောင် ပေါ် တွင် နေ ထိုင် ရာ၊ လက် လျော့ ခြင်း၊ ဒူး ဆစ် အ ရည် ပျော် ခြင်း ရှိ လျက်၊ တစ် ကိုယ် လုံး တုန် လှုပ် လျက်၊ မျက် နှာ ရှက် လျက်၊ လျှော် တေ ဝတ်၍၊ ဦး ဆံ ပယ် ကြ လိမ့် မည်။ ဒု စ ရိုက် ဆိုင် ရာ ခ လုတ် ဖြစ် သော ရွှေ ငွေ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် နေ့ ရက် ၌ ကယ် လွှတ် ခြင်း၊ အာ ရုံ ဖြေ ခြင်း၊ ဝမ်း ဖြည့် ခြင်း များ ကို၊ မ ပြု နိုင် သည့် အ တွက်၊ ငွေ ကို လမ်း ၌ ပစ် ချ လျက်၊ ရွှေ ကို အ ညစ် အ ကြေး ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ ကြ လိမ့် မည်။ တင့် တယ် သော ထို ရ တ နာ ကို၊ မောက် မာ ရာ မောက် မာ ကြောင်း ဖြစ် စေ လျက်၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု လုပ် ခဲ့ ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် အ ညစ် အ ကြေး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ စေ သည့် ပြင်၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ ဆိုး နှင့် သူ စိမ်း တို့ လက် တွင်း သို့၊ လက် ရ လု ယူ ရာ အ ဖြစ် လွှဲ အပ် မည့် အ လျောက်၊ မ သန့် အောင် သုံး စွဲ ကြ လိမ့် မည်။ မျက် နှာ တော် ငါ လွှဲ သ ဖြင့် ဓား ပြ တို့ သည် ငါ့ ရ တ နာ ဌာ န ကို ပင်၊ ဖောက် ထွင်း၍ မ သန့် အောင် ထား ကြ လ တ္တံ့။ ပြည် တော် သည် သွေး သွန်း မှု၊ မြို့ တော် လည်း အ ဓ မ္မ မှု နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ သော ကြောင့်၊ သံ ကြိုး ကို ပြင် ဆင် လော့။ ငါ သည် အ ဆိုး ဆုံး သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ခေါ် သည့် အ လျောက်၊ တိုက် အိမ် ကို အ ပိုင် ပေး၍၊ တန် ခိုး ကြီး သူ တို့၏ မာန် မာ န ကို ပြတ် စဲ စေ သ ဖြင့်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ ပင် မ သန့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ကြက် သီး မွေး ညင်း ထ ရာ ထ ကြောင်း ရောက်၍၊ ချမ်း သာ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ကြ။ ဘေး အ ထပ် ထပ်၊ သ တင်း ဆိုး အ ထပ် ထပ် ရောက် သော်၊ ပ ရော ဖက် ထံ ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ကို ရှာ၍ မ တွေ့ ကြ သည့် ပြင်၊ ပ ရော ဟိတ်၌ ပ ညတ် တ ရား၊ လူ ကြီး၌ အ ကြံ ပ ညာ ပြတ် စဲ သ ဖြင့်၊ ဘု ရင် မင်း သည် မြည် တမ်း လျက်၊ အ ရာ ရှိ သူ သည် အံ့ အား သင့် ခြင်း ကို ခြုံ လျက်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း လက် တုန် လျက်၊ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ အ လိုက်၊ တ ရား စီ ရင် ခံ ရ သည့် အ တွက်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ထို့ နောက် ခြောက် နှစ် ဆ ဋ္ဌ မ လ၊ ငါး ရက်၌ ငါ့ အိမ် တွင် ထိုင် နေ သော ယု ဒ လူ ကြီး တို့ နှင့် အ တူ ထိုင် နေ စဉ်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သည်၊ ငါ့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက်၍၊ ငါ ရှု မြင် ရာ ခါး သဏ္ဌာန် အောက်၌ မီး၊ ခါး အ ထက်၌ ပ ယင်း ရောင် သ ဖွယ် ရောင် ခြည် သဏ္ဌာန် ဆောင် သော၊ မီး သဏ္ဌာန် အ သွင် တစ် ပါး ကို မြင် ရ၏။ လက် သဏ္ဌာန် ကို ဆန့် လျက် ဦး ဆံ ကို ဆွဲ ပြီး လျှင်၊ မိုး မြေ စပ် ကြား ရောက် ချီ ဆောင် သော ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ လို သော ရုပ် ပွား တည် ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ အ တွင်း တံ တိုင်း၊ မြောက် မျက် နှာ တံ ခါး ဝ အ နီး၊ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ၌၊ ငါ့ ကို ဆောင် သွား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မြို့ ပြင် တွင် ငါ ဖူး မြင် ခဲ့ သော ရူ ပါ ရုံ နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် တည် သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ကိုယ် တော် က၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ မြောက် မျက် နှာ သို့ မြော် ကြည့် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မြောက် မျက် နှာ သို့ မြော် ကြည့် သော်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် တံ ခါး ဝ မြောက် ဘက်၌၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ လို သော ထို ရုပ် ပွား ကို ငါ မြင် ရ လျှင်၊ အ ချင်း လူ့ သား သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် မှ ငါ ခွာ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဤ ဌာ န၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြု ကျင့် သော၊ အ လွန် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို မြင်၏ လော။ အ လွန် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို မြင် ရ ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို လျက်၊ တံ တိုင်း ဝ အ တွင်း သို့ ဆောင် သွား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ငါ ရှု ကြည့် ရာ၊ တံ တိုင်း နံ ရံ၌ အ ပေါက် ကို မြင် ရ လျှင် အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို နံ ရံ ကို ချဲ့ ထွင်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထွင်း သော်၊ တံ ခါး ဝ တစ် ခု ကို မြင် ရ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း ဤ ဌာ န၌ ပြု ကျင့် ကြ သော၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဆိုး သွမ်း မှု များ ကို၊ ဝင်၍ ကြည့် လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ ရ၊ ငါ ဝင် ရောက် ရှု ကြည့် ရာ၊ ပတ် လည် နံ ရံ ပေါ် တွင် ထု သော၊ တွား တတ် သည့် သ တ္တ ဝါ မှ စ၍၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် တိ ရ စ္ဆာန် အ မျိုး မျိုး နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှိ ခိုး ရာ ရုပ် ပွား အ မျိုး မျိုး၏ ပုံ ရှေ့ တွင်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ကြီး ခု နစ် ဆယ် နှင့် တ ကွ၊ ရှာ ဖန့် သား ယာ ဇ ညာ တို့ သည်၊ မီး ကျီး ခံ ကိုယ် စီ ကိုင် လျက် ရပ် နေ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ နံ့ သာ ပေါင်း ရ နံ့ တိမ် တက် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ မြင် ရ လျှင်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို အာ ရုံ မ ပြု၊ ပြည် တော် ကို စွန့် ပစ် လေ ပြီ ဟု ဆို တတ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ကြီး တို့ သည် ကိုယ့် ရုပ် ပွား ဆောင် တွင် မှောင် သော အ ရပ်၌ ပြု လေ့ ရှိ သည် ကို မြင် ပြီ လော ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ပြု လေ့ ရှိ သော အ လွန် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို မြင် ရ ဦး မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ မိန့် ဆို လျက်၊ ဗိ မာန် တော် မြောက် မျက် နှာ တံ ခါး ဝ သို့ ဆောင် သွား တော် မူ သော်၊ တ မ္မု ဇ နတ် ဘု ရား အား၊ လွမ်း တ ငို ကြွေး လျက် ထိုင် နေ သော မိန်း မ တို့ ကို မြင် ရ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို အ ရာ ကို မြင် ပြီ လော။ ထို ထက် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို မြင် ရ ဦး မည် ဟု မိန့် ဆို လျက်၊ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ထဲ သို့၊ ငါ့ ကို ဆောင် သွား တော် မူ သော်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ဝ အ နီး၊ မုတ် ဆောင် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကြား တွင်၊ လူ နှစ် ဆယ့် ငါး ခန့် တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော် ကို ကျော ခိုင်း လျက်၊ အ ရှေ့ သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ နေ မင်း အား ရှိ ခိုး ကြ သည် ကို မြင် ရ လျှင်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို အ ရာ ကို မြင် ပြီ လော၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ဤ ဌာ န၌ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ပြု ကျင့် သည် ကား၊ အ လေး မ မူ ဘဲ ပြု ကျင့် ကြ သ လော၊ ပြည် တော် ကို အ ဓ မ္မ မှု နှင့် ပြည့် စေ လျက်၊ ထပ် မံ အ မျက် တော် တိုက်၍ အ ခက် အ လက် များ ဖြင့် လက် အုပ် ချီ ကြ ပြီ တ ကား၊ ငါ လည်း သ နား ကင်း လျက် မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ အ မျက် တော် ထား၍ စီ ရင် မည်။ ရှေ့ တော် တွင် သံ ကုန် ဟစ် ကြ သော် လည်း၊ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က မြို့ တော် ကို ဒဏ် ခတ် အံ့ သူ တို့ သည်၊ ဖျက် ဆီး ရန် လက် နက် ကိုင် စွဲ လျက် ချဉ်း လာ ကြ စေ ဟု၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် အ သံ ကျယ် စွာ ခေါ် တော် မူ ရာ၊ ကွပ် မျက် ရန် လက် နက် ကိုင် စွဲ သူ ခြောက် ပါး တို့ သည်၊ ပိတ် ထည် ဝတ် လျက်၊ ဘေး၌ ရေး ရန် မှင် အိုး လွယ် သူ တစ် ဦး ပါ၊ မြောက် မျက် နှာ အ ထက် တံ ခါး လမ်း ဖြင့် ဝင် လာ ပြီး လျှင်၊ ပူ ဇော် ရာ ကြေး ပ လ္လင် တော့် အ နီး၌ ရပ် နေ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် သည်၊ စံ နေ ခဲ့ ရာ ခေ ရု ဗ တို့ မှ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ခုံ ထက် တက် နှင့် သ တည်း။ ပိတ် ထည် ဝတ် လျက်၊ ဘေး၌ ရေး ရန် မှင် အိုး လွယ် သူ့ ကို ခေါ် တော် မူ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ တွင်း လျှောက် သွား လျက်၊ ထို မြို့၌ ပြု ကျင့် သ မျှ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ အ တွက် မြည် တမ်း ညည်း တွား သူ တို့ န ဖူး ပေါ် တွင်၊ အ မှတ် တင် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ငါ ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ အ ခြား သူ တို့ အား လည်း၊ ထို သူ့ နောက် လိုက် လျက် မြို့ အ တွင်း လျှောက် သွား၍၊ သ နား ကင်း လျက် မျက် စောင်း နှင့် မ ညာ တာ ဘဲ၊ ကွပ် မျက် ကြ လော့။ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န က စ ၍ လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ ကို၊ မိန်း မ ကြီး ငယ်၊ သူ ငယ် တို့ ပါ ကွပ် မျက် ဖျက် ဆီး ကြ လော့။ အ မှတ် တင် သူ တို့ ကို ကား၊ မ ချဉ်း ကြ လင့် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော့် မျက် နှာ စာ ရှိ လူ ကြီး တို့ ကို ဦး စွာ ကွပ် မျက် ကြ သည့် ကာ လ၊ ဗိ မာန် တော် ကို မ သန့် အောင် ပြု လော့။ တံ တိုင်း များ ကို လည်း၊ အ လောင်း များ ဖြင့် ပြည့် စေ ပြီး မှ၊ ထွက် သွား ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ ရ ထွက် သွား လျက်၊ မြို့ တွင်း ၌ ကွပ် မျက် ကြ လေ၏။ ထို သို့ ကွပ် မျက် ဆဲ တွင် ကျန် ရစ် သော ငါ သည် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် သို့၊ အ မျက် တော် သွန်း လောင်း ရာ၌၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် အ ပေါင်း တို့ ကို ပယ် ရှင်း တော် မူ မည် လော ဟု အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြည် တော် ကို စွန့် ပစ် လျက်၊ အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ ဟု ဆို တတ် သော ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ဒု စ ရိုက် ကြီး လေး လှ၍ ပြည် တော် သည် သွေး သွန်း မှု၊ မြို့ တော် လည်း တ ရား လွဲ မှု များ နှင့် ပြည့် လျှံ သည် တ ကား။ ငါ လည်း သ နား ကင်း လျက် မျက် စောင်း နှင့် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ ချင်း တို့ အ လေ့ အ လာ ကို ဆပ် ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ ပိတ် ထည် ဝတ် လျက် ဘေး၌ မှင် အိုး လွယ် သူ က၊ ကျွန် တော် သည် အ မိန့် တော် အ တိုင်း ပြီး မြောက် ပါ ပြီ ဟူ၍ တင် လျှောက် လေ၏။ ငါ ရှု ပြန် ရာ၊ ခေ ရု ဗ တို့ ဦး ခေါင်း များ အ ထက် ရှိ ပိ တာန်၌၊ ကျောက် ပြား သ ဖွယ်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် အ သွင် သဏ္ဌာန် ထင် ရှား ၏။ ပိတ် ထည် ဝတ် သူ အား၊ ခေ ရု ဗ တို့ အောက် ရှိ စက် များ ကြား သို့ ဝင် လျက်၊ ခေ ရု ဗ တို့ စပ် ကြား မှ၊ မီး ကျီး ကို လက် တစ် ခုပ် သဲ့ ယူ၍၊ မြို့ ပေါ် တွင် ဖြန့် ကျဲ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ဝင် သွား လေ၏။  ဝင် သွား သည့် အ ခိုက်၊ ခေ ရု ဗ တို့ သည်၊ ဗိ မာန် တော် တောင် ဘက်၌ ရပ် နေ လျက်၊ တိမ် တိုက် လည်း၊ အ တွင်း တံ တိုင်း ပြည့် လျက် ရှိ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် လည်း၊ ခေ ရု ဗ တို့ အ ပေါ် မှ၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ခုံ ထက်၊ တက် ရောက် သ ဖြင့်၊ ဗိ မာန် တော် သည် တိမ် တိုက် နှင့် လည်း ကောင်း၊ တံ တိုင်း တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် နှင့်လည်း ကောင်း၊ ပြည့် ရာ၊ ခေ ရု ဗ တို့ အ တောင် ခတ် သံ ကို၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား မိန့် မြွက် သ ကဲ့ သို့၊ အ ပြင် တံ တိုင်း အ ထိ ကြား ကြ ရ၏။ ပိတ် ထည် ဝတ် သူ့ အား၊ လည် စက် များ ကြား၊ ခေ ရု ဗ တို့ ကြား များ မှ မီး ကို သဲ့ ယူ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ ရ၊ ဝင် သွား၍ စက် အ နီး ရပ် နေ စဉ်၊ ခေ ရု ဗ တစ် ပါး သည်၊ ခေ ရု ဗ တို့ ကြား တွင် ရှိ သော မီး ကို၊ ကိုယ့် ကြား မှ လက် ဆန့်၍ သဲ့ ယူ ပြီး လျှင်၊ ပိတ် ထည် ဝတ် သူ့ လက် တွင်း သို့ အပ် ပေး ရာ၊ ထို သူ ခံ ယူ၍ ထွက် သွား၏။ ခေ ရု ဗ တို့ အ တောင် များ အောက် တွင်၊ လူ့ လက် သဏ္ဌာန် ထင် ရှား သည့် ပြင်၊ ထို စက် များ ကို ကား၊ ငါ ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ လည် စက် ဟု ခေါ် ဝေါ် သ တည်း။ ပ ဌ မ၊ ခေ ရု ဗ မျက် နှာ၊ ဒု တိ ယ၊ လူ့ မျက် နှာ၊ တ တိ ယ၊ ခြင်္သေ့ မျက် နှာ၊ စ တု တ္ထ၊ ရွှေ လင်း တ မျက် နှာ၊ တစ် ပါး တစ် ပါး လျှင် မျက် နှာ လေး ခု စီ ရှိ သော ထို ခေ ရု ဗ တို့ သည် တက် ကြ၏။ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ရှု မြင် ခဲ့ သော သ တ္တ ဝါ တို့ တည်း။  ခေ ရု ဗ တို့ သွား ကြ သော်၊ စက် များ လည်း အ နီး၌ သွား ရ၏။ ခေ ရု ဗ တို့ သည် မြေ ပေါ် မှ တက် ရန် အ တောင် ဖြန့် ကြ သော်၊ စက် များ လည်း မ လှည့် ဘဲ ထက် ကြပ် လိုက် ရ၏။ သ တ္တ ဝါ တို့၏ ဝိ ညာဉ် သည် စက် များ၌ ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ ခေ ရု ဗ တို့ ရပ် ကြ သော်၊ စက် များ လည်း ရပ် ခြင်း၊ တက် ကြ သော်၊ တက် ခြင်း ပြု ရ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ခုံ အ ထက် မှ ထွက် ခွာ လျက်၊ ခေ ရု ဗ တို့ ကို လွှမ်း မိုး သည့် ကာ လ၊ ခေ ရု ဗ တို့ လည်း ထွက် သွား သော်၊ ငါ့ မျက် မှောက် တွင် ပင် အ တောင် ဖြန့်၍၊ စက် များ နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှ တက် ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် လွှမ်း မိုး သေး လျက်၊ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ တံ ခါး ဝ အ နီး၌ ရပ် နေ ကြ၏။ ၎င်း တို့ သည် ခေ ဗာ မြစ် အ နီး၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် လွှမ်း မိုး တော် မူ သော၊ ငါ ရှု မြင် ခဲ့ ရာ သ တ္တ ဝါ တို့ တည်း။ ခေ ရု ဗ တို့ ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ သိ မြင်၏။ တစ် ပါး တစ် ပါး လျှင် မျက် နှာ လေး ခု၊ အ တောင် လေး ဖက်၊ အ တောင် များ အောက်၌ လူ့ လက် အ သွင် များ နှင့် ပြည့် စုံ၏။  ၎င်း တို့ မျက် နှာ အ သွင် နှင့် သဏ္ဌာန် ကား၊ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ရှု မြင် ခဲ့ ရာ မျက် နှာ များ တည်း။ အ သီး အ သီး တို့ သည် မျက် နှာ မူ ရာ သို့ သွား ကြ လေ၏။ ထို့ နောက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ကို ချီ ဆောင် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် အ ရှေ့ မျက် နှာ တံ ခါး အ နီး သို့ ယူ သွား တော် မူ သော်၊ ထို တံ ခါး ဝ၌ လူ မျိုး တော် တွင် မှူး မတ် ဖြစ် သူ အ ဇု ရ သား ယာ ဇ ညာ၊ ဗေ နာ ယ သား ပေ လ တိ တို့ ပါ၊ လူ ပေါင်း နှစ် ဆယ့် ငါး ယောက် ကို ငါ မြင် ရ လျှင်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ သူ တို့ ကား၊ ဒု စ ရိုက် ကို ကြံ စည် သူ၊ အ ဆိုး အ သွမ်း တိုင် ပင် သူ၊ တည် ဆောက် သော အ ချိန် မ ရောက် သေး၊ မြို့ တော် သည် အိုး၊ ငါ တို့ လည်း ဟင်း လျာ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သူ များ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို သူ တို့ ကို ရည် လျက် ဟော ပြော လော့။ ဟော ပြော လော့ ဟု၊ တိုက် တွန်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် က၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကြံ စည် သော အ ချက် များ ကို ငါ သိ မြင်၍၊ ထို သို့ အ တိုင်း ပင် သင် တို့ ဆို ရိုး ရှိ ကြ၏။ ဤ မြို့ တွင် သင် တို့ သည်၊ လူ အ မြောက် အ မြား ကို လုပ် ကြံ လျက်၊ လမ်း များ ကို အ သေ ကောင် တို့ နှင့် ပြည့် စေ ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဤ မြို့ တော် သည် အိုး မှန် သော် လည်း၊ ဟင်း လျာ မှာ မူ၊ မြို့ အ တွင်း တွင် သင် တို့ စု ထား သော အ သေ ကောင် များ တည်း။ သင် တို့ ကား၊ မြို့ ထဲ မှ ထုတ် ပစ် ခြင်း ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဓား ဘေး ကို ကြောက် ရွံ့ သော သင် တို့ အ ပေါ် သို့၊ ဓား ဘေး ကို ငါ သင့် စေ မည် ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သည် သင် တို့ ကို၊ ထို မြို့ ထဲ မှ ထုတ် ပစ် ခြင်း၊ သူ စိမ်း တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း ခြင်း၊ စီ ရင် ဒဏ် ခတ် ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ ဓား ဘေး ကြောင့် သင် တို့ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ ပြည် စွန် တွင် ပင် ငါ ဆုံး ဖြတ် သည့် အ လျောက်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ဟော ပြော လျက် ရှိ စဉ်၊ ဗေ နာ ယ သား ပေ လ တိ ကွယ် လွန် သည် ဖြစ်၍၊ ငါ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် ကို ပင်၊ ကုန် ဆုံး စေ တော် မူ မည် လော ဟု၊ သံ ကုန် အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် လျှင်၊ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ သင့် ညာ တ ကာ မှ စ၍ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ခွာ သွား ကြ လော့။ ပြည် တော် ကား၊ ငါ တို့ ပိုင် ဖြစ် ပြီ ဟု ဆို လေ့ ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည် သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ အ ပြည် ပြည် သို့ ကွဲ လွင့် စေ သော် လည်း၊ ဝင် ရောက် ခဲ့ ရာ ထို ပြည် များ တွင် ရှိ နေ ခိုက်၊ ခို လှုံ ရာ ဇင်္ဂ မ ဖြစ် မည် ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သည် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ရာ အ ပြည် ပြည် အ မြို့ မြို့ မှ၊ သင် တို့ ကို စု ရုံး သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကို အ ပိုင် ပေး ဦး မည့် အ လျောက်၊ ဝင် ရောက် သူ တို့ သည်၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို ပယ် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ အား၊ စိတ် စွဲ လမ်း သူ တို့ မှာ မူ၊ ချင်း တို့ အ လေ့ အ လာ များ ကို ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို့ နောက်၊ အ နီး၌ စက် များ ရှိ သော ခေ ရု ဗ တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် လွှမ်း မိုး လျက် ရှိ နေ စဉ်၊ အ တောင် ဖြန့်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် လည်း၊ မြို့ တော် တွင်း မှ တက် ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ ဘက် တောင် ပေါ် မှာ ရပ် ဆိုင်း လေ ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ကို ချီ ဆောင် လျက်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် ရှိ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ နေ ရာ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိညာဉ် တော် မှ ခံ ရ သော ရူ ပါ ရုံ၌ ယူ သွား တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ငါ မြော် မြင် ရာ ရူ ပါ ရုံ ခွာ တက် လေ ၏။ ငါ လည်း သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သ မျှ သော အ ခြင်း အ ရာ ကို ပြန် ကြား လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊  အ ချင်း လူ့ သား၊ ပုန် ကန် သော သ ဘော အ လိုက်၊ မျက် စိ ရှိ လျက် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် မ ကြား ဘဲ၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော လူ မျိုး တို့ ဘောင် တွင် သင် နေ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင့် ပ ရိ က္ခ ရာ ကို ရွှေ့ ပြောင်း ရန် ပြင် ဆင် လျက်၊ နေ့ အ ခါ၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင်၊ ရွှေ့ ပြောင်း လော့။ ကိုယ့် နေ ရာ မှ တစ် နေ ရာ သို့၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ရွှေ့ ပြောင်း လျှင်၊ ပုန် ကန် သော သ ဘော ရှိ သည် ကို သိ ကောင်း သိ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည်၊ နေ့ အ ခါ၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင်၊ သိမ်း ရာ ပါ ပ စ္စည်း ဖြစ် သ ကဲ့ သို့၊ သင့် ပ ရိ က္ခ ရာ ကို ထုတ် လျက်၊ သိမ်း သွား ခံ သူ တို့ ထွက် ရ သည့် နည်း တူ၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန်၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ထွက် ရ မည့် ပြင်၊ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ မြို့ ရိုး ကို ထုတ် ချင်း ပေါက် ထွင်း လျက်၊ ပ ရိ က္ခ ရာ များ ကို ထုတ် သွား လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့၊ သက် သေ လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ ခန့် ထား ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မြေ ကို မ မြင် အောင် မျက် နှာ ဖုံး လျက်၊ မှောင် ကျ မှ ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ချင်း တို့ မျက် မှောက် တွင် ထမ်း သွား လော့ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ လိုက် နာ၍၊ သိမ်း ရာ ပါ ပ စ္စည်း ဖြစ် သ ကဲ့ သို့၊ ပ ရိ က္ခ ရာ ကို၊ နေ့ အ ခါ ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန် မြို့ ရိုး ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် ထုတ် ချင်း ပေါက် ထွင်း လျက်၊ မှောင် ကျ မှ ထုတ် သော ပ ရိ က္ခ ရာ ကို၊ သူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ ထမ်း သွား ၏။ နောက် နံ နက်၌၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ပုန် ကန် ခြင်း သ ဘော ရှိ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က၊ မည် သို့ ပြု လုပ် သ နည်း ဟူ၍ မေး ကြ ပြီ မ ဟုတ် လော။ သင် က လည်း၊ ထို တင် ဝန် သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ မင်း မှ စ၍၊ အ ပေါင်း ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် စပ် ဆိုင် ကြောင်း၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ရှေ့ သက် သေ လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ်၊ ငါ ပြု သည့် နည်း တူ၊ သူ တို့ သည် သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လျက်၊ အုပ် စိုး သော မင်း လည်း၊ ထုတ် သွား ခွင့် ရ ရန်၊ ထုတ် ချင်း ပေါက် ထွင်း နှင့် ကြ ပြီ။ မြို့ ရိုး မှ မှောင် ကျ ရာ၌ ထမ်း ဆောင် ထွက် သွား လျက်၊ မြေ ကို ကိုယ့် မျက် စိ ဖြင့် မ မြင် နိုင် သော ကြောင့်၊ မျက် နှာ ဖုံး လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ ငါ လည်း ပိုက် ကွန် တော် ကို ဖြန့် ချ သည့် အ လျောက်၊ အုပ် မိ သော ထို မင်း ကို ခါ လ ဒဲ ပြည် ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား မည်။ ၎င်း ပြည် ကို မြင် ခွင့် မ ရ ဘဲ သေ ရ လ တ္တံ့။ ခြံ ရံ စစ် ကူ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ တပ် များ နှင့် တ ကွ၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ လေ၌ လွှင့် ပြီး နောက်၊ ဓား တော် ကို ထုတ် သ ဖြင့်၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည် တွင်၊ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် ကြ သည့် ကာ လ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သို့ ရာ တွင်၊ ဝင် ရောက်၍ နေ ရာ လူ မျိုး ခြား တို့၌၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ဖော် ပြ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ သ တ္တ န္တ ရ ကပ်၊ ဒု ဗ္ဘိ က္ခ န္တ ရ ကပ်၊ ရော ဂ န္တ ရ ကပ် များ မှ၊ လူ အ နည်း ငယ် ကို ငါ ခြွင်း ထား သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ လူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင့် အ စာ ကို တုန် လှုပ် လျက်၊ ရေ ကို ကြောင့် ကြ ကြောက် လန့် လျက် စား သောက်၍၊ ပြည် သား ချင်း တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ ဣ သ ရေ လ ပြည် သား တို့ သည်၊ ချင်း တို့ ရက် စက် မှု များ အ တွက်၊ အ စာ ကို ကြောင့် ကြ လျက်၊ ရေ ကို အံ့ အား သင့် လျက် စား သောက် ရ ကြ မည်။ တစ် ပြည် လုံး လည်း၊ ပေါက် ရောက် သ မျှ ပါ၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လ တ္တံ့။ လူ နေ မြို့ ရွာ များ သည် ဆိတ် ညံ ရာ၊ ပြည် လည်း ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထို သူ တို့ အား ရည် လျက်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ နေ့ ရက် ကာ လ ရှည် လျား၍၊ ရူ ပါ ရုံ ဟူ သ မျှ ပျက် ယွင်း ပြီ ဟု၊ ဣ သ ရေ လ ပြည်၌ ဆို ရိုး ကား၊ အ သို့ နည်း။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ထို ဆို ရိုး ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဆက် လက် မ သုံး ရ အောင်၊ ငါ ပြတ် စဲ စေ မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ နေ့ ရက် ကာ လ နီး လျက်၊ ရူ ပါ ရုံ ဟူ သ မျှ ပြည့် လု ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင်၊ အ ကျိုး မဲ့ ရူ ပါ ရုံ၊ မြှောက် ပင့် သော အ ဟော ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ မည်။ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် လည်း၊ မ နှောင့် မ နှေး ဘဲ အ တည် ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော အ ဆက်၊ သင် တို့ ခေတ် ၌ ပင်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပေး လျက် အ တည် ပြု မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ ထို ဆ ရာ မြော် မြင် ရာ ရူ ပါ ရုံ၊ ဟော ပြော ရာ အ ချက် များ သည်၊ ဝေး ကွာ လှ သော နေ့ ရက် ကာ လ နှင့် စပ် ဆိုင် သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ ငါ ပေး သော ဗျာ ဒိတ် တော် တစ် ချက် မျှ မ နှောင့် မ နှေး ဘဲ၊ အ တည် ဖြစ် မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ စိတ် ထင် တိုင်း ဟော ပြော လေ့ ရှိ သူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ပ ရော ဖက် တို့ အား၊ ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။  မည် သည် ကို မျှ မ မြော် မြင် ဘဲ၊ စိတ် ထင် တိုင်း လိုက်၍ ယုတ် မာ သော ပ ရော ဖက် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ သင်၏ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း ရှိ မြေ ခွေး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လေ စွ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော်၌၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ခံ ရပ် စစ် တိုက် နိုင် စေ ခြင်း ငှာ၊ မြို့ ရိုး ကို ပြု ပြင် ခြင်း၊ အ ပေါက် များ ကို တက် စီး ခြင်း မ ပြု ကြ ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက် ဆို တတ် သော ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ အ ကျိုး မဲ့ မု သာ ဗေ ဒင် ကို မြော် ကြည့် လျက်၊ ထို အ ချက် တည် မည် ဟု စောင့် စား ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟု၊ ဗျာ ဒိတ် တော် မ ခံ ရ ဘဲ ဆို တတ် သော ချင်း တို့ က၊ အ ကျိုး မဲ့ ရူ ပါ ရုံ ကို မြော် မြင် လျက်၊ မု သာ ဗေ ဒင် ဟော ကြ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အ ကျိုး မဲ့ ဟော ပြော လျက်၊ မု သာ ရူ ပါ ရုံ ကို မြော် မြင် ကြ သော၊ သင် တို့ တစ် ဘက်၌ ငါ နေ၏။ လက် တော် လည်း၊ အ ကျိုး မဲ့ မြော် မြင် လျက်၊ မု သာ ဟော ပြော သော ထို ပ ရော ဖက် တို့ ဆန့် ကျင် ဘက် တည် နေ သ ဖြင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် တိုင် ပင် စည်း ဝေး ရာ ပါ ဝင် ခွင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ စာ ရင်း၌ အ မည် သွင်း ခွင့်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ငါ သည် အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို လော့။ ပါး စွာ တည် ပြီး နံ ရံ ကို ထုံး သုတ်၍၊ မ ချမ်း သာ သည့် ကာ လ၊ ချမ်း သာ သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သည် နှင့်၊ လူ မျိုး တော် ကို လမ်း လွဲ စေ ကြ သော ကြောင့်၊ ထို သို့ ထုံး သုတ် သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ လွှမ်း စီး အောင် မိုး ရွာ လျက်၊ ငါ လွှတ် သော မိုး သီး ကျ လျက်၊ ဖောက် ခွဲ သော မိုး သက် မုန် တိုင်း တိုက် သ ဖြင့်၊ ထို နံ ရံ ပြို လဲ လ တ္တံ့။ နံ ရံ ပြို လဲ ပြီး မှ၊ သုတ် သော ထုံး အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု၊ အ ပြောင် အ လှောင် ခံ ကြ ရ မည် မ ဟုတ် လော။ သို့ နှင့် အ ညီ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် ဒေါ သ အ မျက် တော် ထား လျက်၊ မိုး သက် မုန် တိုင်း ဖြင့် ဖောက် ခွဲ ခြင်း၊ မိုး ရွာ သ ဖြင့် လွှမ်း စီး ခြင်း၊ မိုး သီး များ နှင့် ကုန် ခန်း စေ ခြင်း ကို ပြု၍၊ ထုံး သုတ် ပြီး နံ ရံ ကို ပယ် ဖျက် လျက်၊ အ ခြေ အ မြစ် ဟင်း လင်း ပေါ် အောင် ဖြို လှဲ သ ဖြင့်၊ ပျက် စီး ခံ ရ သော သင် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ ၎င်း ပြင်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ စိတ် ထင် တိုင်း ဟော ပြော လေ့ ရှိ သူ၊ သင့် အ မျိုး သ မီး တို့ အား လည်း၊ မျက် နှာ ထား လျက် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ တ တောင် ဆစ် တိုင်း၌၊ လက် ဖွဲ့ ချုတ် တွယ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း တိုင်း မှ ခြေ ထိ ဖုံး အုပ် ခြင်း ပြု လျက်၊ လူ့ အ သက် ကို လိုက် ဖမ်း သော မိန်း မ တို့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ငါ့ လူ တို့ အ သက် ကို လိုက် ဖမ်း ခြင်း၊ ကိုယ့် အ ဖို့ အ ရှင် ထား ခြင်း ပြု ကြ မည် လော။ သင် တို့ သည် မု သာ ကို နာ ခံ သော လူ မျိုး တော် အား၊ မု သာ ဟော ပြော သ ဖြင့်၊ မ သေ အပ် သူ တို့ ကို သတ် လျက်၊ မ ရှင် အပ် သူ တို့ ကို ထား လျက်၊ မု ယော စ ပါး တစ် လက် ခုပ်၊ မုန့် တစ် လုတ် စာ နှင့်၊ လူ မျိုး တော် တွင် ငါ့ ကို ရှုတ် ချ ကြ လေ ပြီ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည် လူ တို့ အ သက် ကို ငှက် သ ဖွယ် လိုက် ဖမ်း ခြင်း ပြု သော သင် တို့ လက် ဖွဲ့ များ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် နေ သ ဖြင့်၊ လက် မောင်း များ မှ ဆုတ် ဖြတ် လျက်၊ အ ဖမ်း ခံ ရ သူ တို့ အ သက် ကို လွှတ် ၍၊ ဖုံး အုပ် ရာ များ ကို လည်း ဆုတ် ဖြတ် လျက်၊ သင် တို့ လက် အောက် တွင်၊ နောင် အ ဖမ်း မ ခံ ရ အောင်၊ ငါ၏ လူ မျိုး တော် ကို လက် မှ လွှတ် စေ သ ဖြင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ မ ပူ ဆွေး စေ သော သူ တော် ကောင်း ၌၊ မု သာ အား ဖြင့် စိတ် ပျက် စေ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ မှ ကြဉ် ရှောင် သ ဖြင့်၊ အ သက် ချမ်း သာ မ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ မ သူ တော်၌ အား ပေး ခြင်း ကို လည်း ကောင်း ပြု ကြ သည့် အ တွက်၊ သင် တို့ သည် အ ကျိုး မဲ့ မြော် မြင် ခွင့်၊ ဗေ ဒင် ဟော ခွင့်၊ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ လက် မှ လူ မျိုး တော် ကို ကယ် လွှတ် အံ့ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ထို့ နောက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ချို့ တို့ သည်၊ ငါ့ ထံ လာ၍ ထိုင် နေ ကြ စဉ်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ သူ တို့ သည် ကိုယ့် ရုပ် ပွား များ ကို စိတ် စွဲ လမ်း၍၊ ဒု စ ရိုက် ဆိုင် ရာ ခ လုတ် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် နှင့်၊ ငါ့ ထံ မေး လျှောက် ခွင့် ရ အပ် ကြ သ လော။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ထို သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက်၊ အ ကြင် သူ သည်၊ ကိုယ့် ရုပ် ပွား များ ကို စိတ် စွဲ လမ်း ၍၊ ဒု စ ရိုက် ဆိုင် ရာ ခ လုတ် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက်၊ ပ ရော ဖက် ထံ ချဉ်း ကပ် အံ့။ ရုပ် ပွား များ ကြောင့်၊ ငါ နှင့် စိမ်း ကား ရာ ရောက် သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ကို၊ စိတ် ပါ ရာ၌ ဖမ်း မိ အံ့ သော ငှာ၊ ရုပ် ပွား အ မြောက် အ မြား နှင့် ယှဉ် လျက်၊ ထို သူ တို့ အား ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တုံ့ ပြန် လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ပြန် လာ ကြ လော့။ ကိုယ့် ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ မှ၊ မျက် နှာ လွှဲ၍ လှည့် ခဲ့ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ ဝင် နေ သူ တို့ အ နက် ဖြစ် စေ၊ အ ကြင် သူ သည်၊ ငါ နှင့် စိမ်း ကား၍၊ ကိုယ့် ရုပ် ပွား များ ကို စိတ် စွဲ လမ်း လျက်၊ ဒု စ ရိုက် ဆိုင် ရာ ခ လုတ် ကို မျက် မှောက် ပြု စဉ်၊ ငါ့ အား မေး လျှောက် ရန် ပ ရော ဖက် ထံ ချဉ်း ကပ် အံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် မျက် နှာ ထား လျက်၊ မှတ် သား ရာ၊ ပုံ ခိုင်း ရာ၊ အံ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ၍၊ လူ မျိုး တော့် ဘောင် မှ ပယ် ရှား လျက်၊ ထို သူ့ ကို တုံ့ ပြန် အံ့၊ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ပ ရော ဖက် လည်း သွေး ဆောင် ရာ ပါ ၍ ဟော ပြော လျှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို ပ ရော ဖက် ကို သွေး ဆောင် သည့် အ တိုင်း၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် ဘောင် မှ သုတ် သင် လျက်၊ ပ ရော ဖက် ဒု စ ရိုက် ဝန် နှင့်၊ မေး လျှောက် သူ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် မ ခြား နား ဘဲ၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် ထမ်း ဆောင် ရ မည်။ သို့ မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ နောင် အ ထံ တော် က လွှဲ ခြင်း၊ လွန် ကျူး မှု များ ဖြင့် မ သန့် ရာ ရောက် ခြင်း ကို မ ပြု ဘဲ၊ ငါ၏ လူ မျိုး တော်၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော်၍၊ ငါ့ အား ပြစ် မှား သော ပြည် ပေါ် တွင်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ထောက် အ ခံ ကို၊ ငါ ချိုး ဖျက် လျက်၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကို သင့် စေ လျက်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ပယ် ရှား ရာ၌၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ နော ဧ၊ ဒံ ယေ လ၊ ယော ဘ၊ ထို သူ သုံး ဦး တို့ ပင် နေ ထိုင် လျက် ရှိ သော် လည်း၊ ကိုယ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့်၊ ကိုယ့် အ သက် သာ လွတ် ခွင့် ရ ကြ မည်။ ထို ပြည် တွင် သား ရဲ ဘေး ကို၊ ငါ သင့် စေ သည့် အ လျောက်၊ သား ရဲ များ ကြောင့်၊ ဖြတ် သန်း သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သည့် တိုင် အောင်၊ ပြည် သား တို့ ပျက် စီး ရာ၌၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို သုံး ဦး တို့ နေ ထိုင် လျက် ရှိ သော် လည်း၊ သား သ မီး များ ကို ပင် ကယ် လွှတ် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ နေ ပြည် သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း နေ လျက်၊ ကိုယ် ချည်း သာ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ကြ မည်။ ငါ သည် ထို ပြည် တွင်၊ ဓား ဖြတ် သွား စေ ဟု အ မိန့် ရှိ လျက်၊ ဓား ဘေး သင့် စေ သ ဖြင့်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ပယ် ရှား ရာ၌၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို သုံး ဦး နေ ထိုင် လျက် ရှိ သော် လည်း၊ သား သ မီး များ ကို ပင် ကယ် လွှတ် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ကိုယ် ချည်း သာ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ကြ မည်။ ထို ပြည် မှ၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ပယ် ရှား ရန်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး၊ သွေး သွန်း ဘေး၊ သင့် စေ ရာ၌၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ နော ဧ၊ ဒံ ယေ လ၊ ယော ဘ တို့ နေ ထိုင် လျက် ရှိ သော် လည်း၊ သား သ မီး များ ကို ပင် ကယ် လွှတ် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့်၊ ကိုယ့် အ သက် သာ လွတ် ခွင့် ရ ကြ မည်။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ပယ် ရှား အံ့ သော ငှာ၊ ဓား ဘေး၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ သား ရဲ ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တည်း ဟူ သော မ ဟာ ဒဏ် လေး ချက် ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် သို့ ငါ သင့် စေ သည့် ကာ လ၊ မု ချ ခက် ခဲ လိမ့် တ ကား။ သို့ ရာ တွင် လွတ် မြောက် သော သား သ မီး အ ချို့ ကြွင်း ကျန် လျှင်၊ သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ ထွက် လာ ကြ သော်၊ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ ကျင့် များ ကို သိ မြင် သော သင် တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပေါ် သို့ ငါ သင့် စေ သ မျှ သော ဘေး ဒု က္ခ ကို ထောက်၍၊ နှစ် သိမ့် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ ကျင့် များ ကို သိ မြင် ကြ သည့် ကာ လ၊ စီ ရင် သ မျှ ကို၊ အ ကြောင်း မဲ့ ငါ မ စီ ရင် ကြောင်း နား လည် သည့် အ တိုင်း၊ နှစ် သိမ့် ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ အ ချင်း လူ့ သား၊ စ ပျစ် သား သည်၊ တော ပင် ငယ် အ သား တစ် မျိုး မျိုး ထက်၊ မည် သို့ မြတ် သ နည်း။ ကိ ရိ ယာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို လုပ် ရန် သော်လည်း ကောင်း၊ အိုး ခွက် ဆွဲ သော ချိတ် ကို လုပ် ရန် သော်လည်း ကောင်း၊ စပျစ် သား ကို ရွေး ယူ မည် လော။ လောင် စာ အ ဖြစ် မီး သို့ ပစ် ချ၍၊ အ ရင်း အ ဖျား ကျွမ်း လောင် ခြင်း၊ အ လယ် လည်း မြိုက် ခြင်း ခံ ပြီး မှ၊ အ သုံး ဝင် သေး သ လော။ တစ် နွယ် လုံး ရှိ ခိုက်၊ မည် သည့် အ သုံး မျှ မ ဝင် လျှင်၊ ကျွမ်း လောင် ခြင်း၊ မြိုက် ခြင်း ခံ ပြီး မှ၊ သာ၍ အ သုံး မ ဝင် ချေ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ တော ပင် များ အ နက် စ ပျစ် ပင် ကို၊ လောင် စာ အ ဖြစ်၊ မီး သို့ ငါ ပစ် ချ သည်း နည်း တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို လည်း၊ ငါ ပစ် ချ ခဲ့ ပြီ။ ထွက် ခဲ့ ကြ သော် လည်း၊ မျက် နှာ ထား သည့် အ လျောက်၊ ကျွမ်း လောင် ခံ ရ ကြ ဦး မည်။ ထို သို့ မျက် နှာ တော် ထား သည့် ကာ လ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် ကြ သော ကြောင့်၊ နေ ပြည် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၏ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ဖော် ပြ လျက်၊ ထို မြို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ သင် ဖွား ရာ ဇာ တိ အ ခြင်း အ ရာ များ သည်၊ ခါ နာန် ပြည် နှင့် စပ် ဆိုင်၍၊ အ ဖ ကား၊ အာ မော ရိ၊ အ မိ ကား၊ ဟိ တ္တိ အ မျိုး တည်း။ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ဆို သော်၊ သင် သည် ဖွား မြင် ရာ နေ့၌၊ ချက် ကြိုး ဖြတ် ခြင်း၊ စင် ကြယ် အောင် ရေ ချိုး ခြင်း၊ ဆား လူး ခြင်း၊ အ နှီး ပတ် ခြင်း များ ကို၊ မ ခံ ရ ချေ။ ဖွား မြင် ရာ နေ့၌ ပင်၊ ထို သို့ စာ နာ ပြု စု ကြည့် ရှု သူ မ ရှိ၊ စက် ဆုပ် သည့် အ တွက်၊ မြေ ပြင် သို့ ထုတ် ပစ် ခံ ပြီး မှ၊ ငါ သီ သွား၍၊ အ သွေး၌ ကန် ကျောက် လျက် နေ သည် ကို မြင် သော်၊ အ သွေး မွန်း လျက် ပင် ရှင် လော့ ဟု မြွက် ဆို၏။ အ သွေး မွန်း လျက် ပင် ရှင် လော့ ဟု မြွက် ဆို လျက်၊ မြက် ပင် သ ဖွယ် ကြီး ပွား စေ သည့် အ လျောက်၊ သင် သည် ကြီး ပွား တိုး တက် လျက်၊ ပန်း ပွင့် လျက်၊ ရင် သား ကြွ လျက်၊ ဦး ဆံ ရှည် လျက် နှင့်၊ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း နေ သေး သည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ တစ် ဖန်၊ ငါ သည် သွား၍ ရှု ကြည့် သော်၊ စုံ မက် ဖွယ် အ ရွယ် ရောက် သည် ကို မြင်၍၊ စောင် မြိတ် ဖြင့် သင့် ကို ခြုံ လွှမ်း ပြီး လျှင်၊ ပ ဋိ ညာဉ် ပြု၍ သ စ္စာ မူ သည့် အ လျောက်၊ သင့် ကာ မ ပိုင် ဖြစ် သည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ထို့ နောက်၊ ငါ သည် သင့် ကို အ သွေး စင် ကြယ် ရန် ရေ ချိုး လျက်၊ ဆီ လိမ်း ပြီး လျှင်၊ ပန်း ထိုး ထည် ဝတ် ခြင်း၊ ဖျံ ရေ ဖိ နပ် စီး ခြင်း၊ ပိတ် ချော ထည် စီး ခြင်း၊ ပိုး ထည် ခြုံ ခြင်း၊ တန် ဆာ ဆင် ယင် ခြင်း၊ လက် ကောက် ဝတ် ခြင်း၊ ပု တီး ဆွဲ ခြင်း၊ နှာ ကွင်း ဆွဲ ခြင်း၊ နား တောင်း ပန် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ တင့် တယ် သော သ ရ ဖူ ကို ဆောင်း စေ၏။  ထို သို့ သင် သည် ရွှေ ငွေ တန် ဆာ ဆင် ယင် လျက်၊ ပိတ် ချော ထည်၊ ပိုး ထည်၊ ပန်း ထိုး ထည် များ ကို ဝတ် လျက်၊ မုန့် ညက်၊ ပျား ရည်၊ ဆီ များ ကို သုံး ဆောင် လျက် နေ ရာ၊ အ လွန် အ ဆင်း လှ၍ မိ ဖု ရား ရာ ထူး သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ငါ ပေး သော တင့် တယ် ခြင်း ကြောင့်၊ ကြန် အင် မ ယွင်း၊ အ ဆင်း လှ၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ရာ တွင် လှ ပ သော အ ဆင်း၌ အား ထား သော သင် သည်၊ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ၍ ပြည့် တန် ဆာ လုပ် ရာ သီ သွား သူ တိုင်း နှင့် ရော ပြွမ်း မှား ယွင်း လျက်၊ ဆက် ဆံ ခွင့် ပေး သည့် ပြင်၊ ကိုယ့် အ ဝတ် အ ထည် ဖြင့် ချယ် လယ် ကာ ရံ သော၊ မြင့် ရာ ဌာ န များ အ ပေါ်၌ မ ပြု ထိုက်၊ မ ပြု အပ် သော နည်း အ တိုင်း၊ ပြည့် တန် ဆာ လုပ် သေး၏။ ငါ ပေး ခဲ့ သော ရွှေ ငွေ ရ တ နာ များ ဖြင့်၊ ယောက်ျား ရုပ် ပုံ များ ကို သွန်း ထု လျက် ပြည် တန် ဆာ လုပ် ရာ၊ ပန်း ထိုး ထည် များ ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ၍၊ ငါ၏ ဆီ နှင့် နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် သ သည့် ပြင်၊ အ စာ အာ ဟာ ရ အ ဖို့ ငါ ပေး လျက် ကျွေး မွေး သော မုန့် ညက်၊ ဆီ၊ ပျား ရည် များ ကို လည်း၊ စိတ် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် တင် သ သည် တ ကား ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ ဖြင့် ရ သော သား သ မီး များ ကို ကျွမ်း လောင် စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို ရုပ် ပွား တို့ အား ပူ ဇော် ရက် လေ စွ။ ကိုယ့် မှား ယွင်း မှု များ ကို အ ရေး မ ယူ သည့် အ တွက်၊ ငါ၏ သား သ မီး များ ကို စီ ရင် အပ် နှင်း ဆက် ကပ် မှု ကို ပြု သ လော။ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု၊ မှား ယွင်း သော အ မှု ရှိ သ မျှ ကို ပြု ရာ၊ အ သွေး၌ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ကန် ကျောက် လျက် နေ ရ သော ငယ် ရွယ် စဉ် ကာ လ ကို၊ သင် သ တိ မ ရ ချေ။ သင်၌ အ ကျိုး နည်း လေ စွ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ ထို ဆိုး သွမ်း မှု ရှိ သ မျှ ကို ပြု ပြီး နောက်၊ သင် သည် လမ်း ဆုံ တိုင်း၌ ကုန်း ဖို့ ခြင်း၊ မြေ တောင် မြှောက် ခြင်း ပြု လျက်၊ လမ်း ခွ တိုင်း၌ လည်း မြေ တောင် မြှောက် လျက်၊ သီ သွား သူ တိုင်း အား၊ ခြေ ကား၍၊ မြောက် မြား စွာ မှား ယွင်း သ ဖြင့်၊ လှ ပ သော အ ဆင်း ကို ရှုတ် ချ လေ ပြီ။ ရာ ဂ ကြီး လွန်း သော ပြည် နီး ချင်း အိ ဂျစ် လူ တို့ နှင့် လည်း၊ ပြည့် တန် ဆာ လုပ် လျက်၊ အ မျက် တော် တိုက် မြောက် မြား စွာ မှား ယွင်း လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည် သင့် အ ပေါ် တွင် လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် တန်း လျက်၊ စ ရိတ် ကို လည်း လျှော့ ပြီး လျှင်၊ သင့် ကာ မ ဂုဏ် ဓ လေ့ အ တွက် ရှက် လျက်၊ သင့် ကို မုန်း ထား သူ ဖိ လိ တ္တိ အ မျိုး သ မီး တို့ အ လို သို့ အပ် ခဲ့ ပြီ။ အ လို မ ပြည့် နိုင် သည့် အ လျောက်၊ အာ ရှု ရိ ပြည် သား တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ လုပ်၍ မှား ယွင်း သော် လည်း၊ အ လို မ ပြည့် သေး ချေ။ ရောင်း ဝယ် ဖောက် ကား သော ခါ လ ဒဲ ပြည် တိုင် အောင်၊ မြောက် မြား စွာ မှား ယွင်း သော် လည်း၊ အ လို မ ပြည့် သေး ချေ။  လက် ဆောင် များ ကို ပြည့် တန် ဆာ တို့ ရ လေ့ ရှိ သော် လည်း၊ သင် မှာ မူ အ ရပ် ရပ် မှ သင့် ထံ ဝင်၍ မှား ယွင်း စေ ရန် ခင် မင် သူ တို့ အား၊ လက် ဆောင် နှင့် ပ ဏ္ဏာ များ ကို ပံ့ ပိုး တတ် သည် တ ကား။ တစ် ပါး သော ပြည့် တန် ဆာ မ တို့ နှင့် သင် ခြား နား သည် တ ကား။ မှား ယွင်း ရန် လိုက် ရှာ သူ မ ရှိ ဘဲ မှား ယွင်း ခြင်း၊ အ ခ မ ယူ ဘဲ အ ခ ပေး တတ် ခြင်း များ ဖြင့် ခြား နား သည် ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ နှင့် အ ညီ အို ပြည့် တန် ဆာ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ဦး။ သင် သည် တ ဏှာ သ ဘော ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ ခင် မင် သူ တို့ မှ စ၍ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရုပ် ပွား များ နှင့် မှား ယွင်း ဆက် ဆံ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထို ရုပ် ပွား များ အား သား သ မီး တို့ အ သွေး ကို သွန်း သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ သည် သင့် အား ခင် မင် နှစ် သက် သူ၊ သင် ခင် မင် သူ၊ သင် မုန်း ထား သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ အ ရပ် ရပ် မှ စု ရုံး လာ ရောက် စေ ပြီး လျှင်၊ ၎င်း တို့ ရှေ့ သင့် ရှက် ဖွယ် ရာ ကို အ ထင် အ ရှား လှစ် ပြ လျက်၊ မျောက် မ ထား၍ အ သွေး သွန်း သော မိန်း မ တို့ ကို တ ရား စီ ရင် သည့် နည်း တူ၊ သင့် ကို စီ ရင် လျက် အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ မ နာ လို ခြင်း ဆိုင် ရာ သေ ဒဏ် ခတ် ဦး မည်။ ငါ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက် ထို သူ တို့ သည်၊ သင့် ကုန်း နှင့် မြေ တောင် များ ကို မှောက် လှန် ဖြို ဖျက် လျက်၊ သင့် ရ တ နာ နှင့် အ ဝတ် များ ကို ချွတ် ယူ လျက်၊ အ ချည်း စည်း ထား ကြ မည့် ပြင်၊ တိုင် ပင် စည်း ဝေး ခြင်း ကို ပြု၍၊ ခဲ ပစ် ဒဏ်၊ ဓား ခုတ် ဒဏ်၊ တိုက် အိမ် မီး ရှို့ ဒဏ် များ ကို၊ များ ပြား သော မိန်း မ တို့ ရှေ့ စီ ရင် ကြ သ ဖြင့်၊ ဆက် လက် အ ခ မ ပေး ရ အောင်၊ သင်၏ ပြည့် တန် ဆာ မှု ကို ငါ ပြတ် စဲ စေ မည်။ သို့ မှ ဒေါ သ ပြေ၍၊ မ ရှု စိတ် သော သ ဘော တော် ငြိမ်း သ ဖြင့်၊ နောင် အ မျက် တော် မ ထား ဘဲ ဧ ချမ်း လိမ့် မည်။ ငယ် ရွယ် စဉ် ကာ လ ကို သင် သ တိ လစ် လျက်၊ ထို အ နည်း နည်း အား ဖြင့် စိတ် တော် ကို ဆွ လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ လေ့ အ လာ ကို ငါ ဆပ် ပေး သ ဖြင့်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ တွင် ကာ မ ဂုဏ် ကို သင် ပြု တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ပုံ ဆောင် တတ် သူ တိုင်း သင့် အား ရည် လျက်၊ အ မိ စ ရိုက် သ မီး လိုက် ဟု ပုံ ဆောင် ကြ လ တ္တံ့။ သင် သည် လင် နှင့် သား သ မီး တို့ ကို စက် ဆုပ် သူ အ မိ၏ သ မီး ရင်း၊ လင် များ နှင့် သား သ မီး များ ကို စက် ဆုပ် သူ ညီ အစ် မ တို့၏ ညီ အစ် မ ရင်း ဖြစ် ပေ စွ။ သင် တို့ အ မိ ကား ဟိ တ္တိ၊ အ ဘ ကား အာ မော ရိ အ မျိုး တည်း။ သင့် အစ် မ ကား သ မီး တို့ နှင့် တ ကွ ဝဲ ဘက် ရှိ ရှ မာ ရိ၊ ညီ မ ကား၊ သ မီး တို့ နှင့် တ ကွ ယာ ဘက် ရှိ သော ဒုံ တည်း။ သင် မှာ မူ ခေ တ္တ မျှ သာ၊ ချင်း တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု များ အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ပြီး မှ၊ အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ၌၊ သာ၍ ဖောက် ပြန်၏။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင် နှင့် သ မီး တို့ ပြု ခဲ့ ကြ သည့် နည်း တူ ညီ မ ဖြစ် သူ သော ဒုံ နှင့် သ မီး တို့ မ ပြု ကြ ချေ။ ညီ မ သော ဒုံ၏ ဒု စ ရိုက် ကား၊ သ မီး များ ပါ မာ န ကြီး ခြင်း၊ အ စာ ပြည့် လျှံ ခြင်း၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ခံ စား ခြင်း၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို မ ထောက် ပံ့ ခြင်း၊ ရှေ့ တော် တွင် မောက် မာ ခြင်း၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြု ခြင်း များ တည်း။ ထို သို့ သိ မြင် သော်၊ ချင်း တို့ ကို ငါ ပယ် ရှား၏။ ရှ မာ ရိ လည်း သင့် ပြစ် မှု ထက် ဝက် မျှ မ ပြု ချေ။ သင် သည် ချင်း တို့ ထက် မြောက် မြား စွာ ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြု သ ဖြင့်၊ ညီ အစ် မ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ ပြီ တ ကား။ ထို သို့ ညီ အစ် မ တို့ အ ဖို့ စုံ ရာ လုပ် သော သင် သည်၊ ကိုယ့် အ ရှက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် လော့။ ချင်း တို့ သည် သာ၍ ရွံ ရှာ ဖွယ် ပြစ် မှား သော သင် ထက်၊ ဖြောင့် မတ် ကြ၏။ ထို သို့ ညီ အစ် မ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ ခြင်း၌၊ ကိုယ့် အ ရှက် ဝန် ကို ရှုတ် ချ စွာ ထမ်း ဆောင် လော့။ သင် မှ စ၍ ညီ အစ် မ ဖြစ် သူ သော ဒုံ နှင့် ရှ မာ ရိ တို့ သည်၊ သ မီး များ ပါ ယ မန် အ ဖြစ် သို့ ရောက် ပြန် ကြ ရ လ တ္တံ့။ သင် သည် ကိုယ့် ကာ မ ဂုဏ် ဝန် နှင့် ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အ သို့ ဆို သော် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖျက် လျက်၊ သ စ္စာ တော် ကို မ ထောက် မြော် သူ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ အ တိုင်းငါ စီ ရင် သော် လည်း၊ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို၊ ငါ သ တိ ရ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို အ တည် ပြု ဦး မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ခြင်း ကင်း လျက် သ မီး များ အ ဖြစ် ငါ ပေး အံ့ သော ညီ အစ် မ တို့ ကို၊ သင် လက် ခံ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ ကို သ တိ ရ လျက် ရှက် လိမ့် မည်။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ စ ကား ထာ ဝှက် လျက်၊ စ ကား ပုံ သုံး လျက်၊ သင် က၊ ချယ် လှယ် သော အ မွေး၊ ကျယ် ဝန်း ရှည် လျား သော အ တောင် များ နှင့် ပြည့် စုံ သော မ ဟာ ရွှေ လင်း တ သည်၊ လေ ဗ နုန် တော သို့ ဝင် လာ လျက်၊ သစ် က တိုး ပင် ခေါက် ညွန့် နှင့်၊ မြင့် ရာ အ တက် များ ကို ဆိတ် ယူ၍၊ ရောင်း ဝယ် ဖောက် ကား သော ပြည် သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ကုန် သည် တို့ မြို့ တွင် ထား လေ ၏။ ထို တော ရှိ မျိုး အ နက် ရွေး ကောက် လျက်၊ ကောင်း သော မြေ၌ စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရေ များ ရာ အ ရပ်၌ မိုး မ ခ ပင် ကဲ့ သို့ ပြောင်း ထား ခြင်း ပြု သည့် အ လျောက်၊ ပေါက် ပြီး နောက်၊ ရွှေ လင်း တ ဖက် သို့ အ ခက် အ လက် ညွှတ် လျက်၊ အောက် သို့ အ မြစ် စွဲ လျက်၊ စည် ကား သော စ ပျစ် ပင် အ နိမ့် အ ခွ ဖြစ်၍၊ အ ခက် အ လက် များ နှင့် ပြည့် စုံ လေ၏။ ၎င်း ပြင်၊ များ ပြား သော အ မွေး၊ ကျယ် ဝန်း သော အ တောင် နှင့် ပြည့် စုံ သော မ ဟာ ရွှေ လင်း တ တစ် ကောင် ရှိ သေး သ ဖြင့်၊ အ ခက် အ လက် ပေါ များ၍၊ အ သီး သီး သော စ ပျစ် ပင် မြတ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ရေ များ ရာ မြေ ကောင်း၌ စိုက် ပျိုး ခဲ့ သော စ ပျစ် ပင် သည်၊ စိုက် ပျိုး ရာ အ ခင်း များ မှ၊ ထို ရွှေ လင်း တ ဖက် သို့၊ ရေ ကို ခင် မင်၍ အ မြစ် နှင့် အ ခက် အ လက် များ ညွှတ် ယိမ်း လေ ပြီ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အ ကြံ မြောက် မည် လော၊ ထို အ ပင် ကို အ မြစ် ပါ ဆွဲ နုတ် သ ဖြင့်၊ ပေါ် ပေါက် စ အ ရွက် များ နှင့် တ ကွ ညှိုး နွမ်း စေ ခြင်း ငှာ၊ အား မ ထုတ်၊ လူ မ များ ဘဲ အ မြစ် ဆွဲ ခြင်း၊ အ သီး ပြတ် ခြင်း ပြု လိမ့် တ ကား၊ စိုက် ပျိုး ခံ ရ သော် လည်း အ ကြံ မြောက် မည် လော၊ အ ရှေ့ လေ တိုက် သော်၊ တစ် ပင် လုံး ညှိုး နွမ်း မည် မ ဟုတ် လော၊ ပေါက် ရာ အ ခင်း များ တွင် ပင် ညှိုး နွမ်း လိမ့် တ ကား ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော ထို လူ မျိုး အား၊ သင် က၊ ဤ စ ကား ပုံ ကို နား မ လည် ကြ လော၊ နာ ခံ ကြ ဦး၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဝင် လာ လျက်၊ ဘု ရင် နှင့် မှူး မတ် တို့ ကို ဖမ်း ယူ၍၊ ကိုယ့် စံ ရာ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ပြီး လျှင်၊ သို့ ရာ တွင်၊ မြင်း တပ် နှင့် သူ ရဲ အ မြောက် အ မြား ကို စစ် ကူ ရ လို သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ်၍၊ ထို မင်း ပုန် ကန် လေ၏။ အ ကြံ ထ မြောက် မည် လော၊ ထို သို့ ပြု သော မင်း ကား၊ ဘေး လွှတ် မည် လော၊ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖျက် လျက် ပင်၊ ဘေး လွတ် မည် လော၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မင်း မြှောက် ခဲ့ သော၊ အ ကြင် ဘု ရင်၏ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော်၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖျက် သည့် အ လျောက်၊ ထို ဘု ရင် စံ ရာ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ထဲ တွင်၊ မု ချ သေ ရ လ တ္တံ့။  လူ အ များ ကို ပယ် ရှား စေ ခြင်း၊ ရင် တား တည် ခြင်း၊ က တုတ် လှန် ခြင်း၊ ရန် သူ တို့ ပြု ကြ သည့် ကာ လ၊ မြောက် မြား သော ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း ပါ သော ဖာ ရော မင်း သည်၊ စစ် ကူ ရ မည် မ ဟုတ်။ ထို ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖျက် သူ၊ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် သူ လက် ဝါး ရိုက် လျက် ပင် ထို သို့ ပြု သူ သည်၊ ဘေး မ လွတ် ရ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဖောက် ကျော် သော ငါ့ သ စ္စာ တော်၊ ဖျက် သော ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် တော် အ တွက် ငါ ဆပ် ပေး လျက်၊ ပိုက် ကွန် တော် ကို ဖြန့် ချ သည့် အ လျောက်၊ အုပ် မိ သော ထို မင်း ကို ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ ယူ သွား ပြီး လျှင်၊ သ စ္စာ တော် ဖောက် ကျော် မှု ကို စီ ရင် လ တ္တံ့။ ထွက် ပြေး သူ တပ် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ ရာ၊ ကြွင်း ကျန် သူ တို့ ပင် အ ရပ် လေး မျက် နှာ လေ၌ ကွဲ လွင့် သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ သည် သစ် က တိုး ပင်၏ မြင့် ရာ ခေါင် ညွန့် နှင့်၊ အ တက် များ အ နက် နု သော တစ် ညွန့် ကို ဆိတ် ယူ၍ မြင့် လှ စွာ တောင်၊ ဣ သ ရေ လ ခင် တန်း ပေါ် တွင် ပင် စိုက် ပျိုး သ ဖြင့်၊ အ ခက် အ လက် ပေါ များ၍ အ သီး သီး သော သစ် က တိုး ပင် မြတ် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ထို သစ် ပင့် အောက်၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ၏ အ ရိပ်၌၊ ငှက် အ မျိုး မျိုး တို့ မှီ ခို ရ ကြ လ တ္တံ့။ သို့ ဖြစ်၍၊ မြင့် သော အ ပင် ကို နိမ့် စေ ခြင်း၊ နိမ့် သော အ ပင် ကို မြင့် စေ ခြင်း၊ စိမ်း သော အ ပင် ကို ခြောက် စေ ခြင်း၊ ခြောက် သော အ ပင် ကို လန်း စေ ခြင်း များ ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လျက် စီ ရင် ကြောင်း၊ တော ရှိ အ ပင် အ မျိုး မျိုး တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ ချဉ် သော စ ပျစ် သီး ကို သုံး ဆောင် ခြင်း ကြောင့်၊ သား မြေး တို့ သွား ကျိန်း ခံ ရ ကြ သည် ဟူ သော စ ကား ပုံ ကို၊ ဣ သ ရေ လ ပြည်၌ အ ဘယ့် ကြောင့် သုံး ကြ သ နည်း။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် ၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထို စ ကား ပုံ ကို ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် သုံး ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လူ ဟူ သ မျှ သည် ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။ အ ဘ ဖြစ် သူ ကို ငါ ပိုင် သည့် နည်း တူ၊ သား ဖြစ် သူ့ ကို လည်း ပိုင်၏။ ပြစ် မှား သူ သာ လျှင် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ အ ကြင် သူ သည် ဖြောင့် မတ် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် သူ ဖြစ် ၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှိ ခိုး သော ရုပ် ပွား များ ကို ဖူး မြင် လျက် တောင် များ ပေါ် တွင် စား သောက် ခြင်း၊ သူ့ မ ယား ကို ရှုတ် ချ ခြင်း၊ ရာ သီ ရောက် သော မိန်း မ နှင့် ဆက် ဆံ ခြင်း၊ သ စ္စာ စောင့်၍၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ အ ရ လိုက် လျှောက် လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ မျှ စောင့် ထိန်း ခြင်း များ ကို ပြု အံ့၊ ထို သူ သည်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဖြောင့် မတ်၍ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ အ ကယ်၍ သူ ရ သော သား သည်၊ ထို သို့ အ လိုက် မည် သည့် အ ရာ ကို မ ပြု ကျင့် ဘဲ၊ သူ ခိုး၊ သူ သတ် ဖြစ် လျက်၊ တောင် များ ပေါ် တွင် စား သောက် ခြင်း၊ သူ့ မ ယား ကို ရှုတ် ချ ခြင်း၊ အ ပေါင် ခံ ပ စ္စည်း ကို ပြန် မ ပေး ဘဲ၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ့ အား နှိပ် စက် လျက် လု ယက် ခြင်း၊ ရုပ် ပွား များ အား ဖူး မြင် ခြင်း၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ကို ကျင့် ခြင်း၊ အ တိုး အ မြတ် စား ခြင်း တစ် ခု ခု ကို ပြု လျှင်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ မည် လော။ မ ရ ချေ။ ထို ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု အ ပေါင်း ကို ပြု ကျင့် သ ဖြင့်၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ ချင်း အ သွေး သည်၊ ချင်း အ ပေါ်၌ တည် ရ လ တ္တံ့။ အ ကယ်၍ သူ ရ သော သား သည်၊ အ ဖ ပြု သော ပြစ် မှု များ ကို သိ မြင်၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်၊ အ ဖ အ လိုက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှိ ခိုး သော ရုပ် ပွား များ ကို ဖူး မြင် လျက် တောင် များ ပေါ် တွင် စား သောက် ခြင်း၊ သူ့ မ ယား ကို ရှုတ် ချ ခြင်း၊ အ ဖ မှာ မူ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ကို၊ နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း လု ယက် ယူ ငင် လျက်၊ ကိုယ့် လူ့ ဘောင် တွင် မ ကောင်း မှု ကို ပြု ကျင့် သည့် အ တွက်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ သင် တို့ က၊ သား သည် အ ဘ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို၊ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ထမ်း ရ သ နည်း ဟု ဆို လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ သား သည် တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် ဟူ သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် ပြု ကျင့် ခဲ့ လျှင်၊ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ ပြစ် မှား သူ သာ လျှင် သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ သား သည် အ ဖ ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ အ ဖ သည် သား ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မ ထမ်း ရ၊ ဖြောင့် မတ် သူ ၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည် ကိုယ့် အ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ ဆိုး သွမ်း သူ၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း သည် ကိုယ့် အ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ တည် ရ လ တ္တံ့။ လူ ဆိုး သည်၊ ပြု ဖူး သ မျှ သော ပြစ် မှု များ မှ ကြဉ် ရှောင် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် အ လုံး စုံ ကို စောင့် ရှောက် ၍၊ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် လျှင်၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ၊ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ ပြု ဖူး သော လွန် ကျူး မှု များ ကို၊ အ လျှင်း အ ရေး ယူ တော် မ မူ ဘဲ၊ ပြု ကျင့် သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ လူ ဆိုး သေ ဒဏ် ခံ ရ သည် ကို ငါ နှစ် သက် သ လော။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ မှ ကြဉ် ရှောင်၍၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ သည် ကို နှစ် သက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး ၏။ တစ် နည်း၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း မှ ဖောက် ပြန်၍၊ လူ ဆိုး ပြု သ မျှ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု များ အ လိုက်၊ မ တ ရား မှု ကို ပြု ကျင့် လျှင်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ မည် လော၊ ပြု ဖူး သော ဖြောင့် မတ် မှု များ ကို၊ အ လျှင်း အ ရေး ယူ တော် မ မူ ဘဲ၊ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် ၍ ပြစ် မှား သော ပြစ် မှု ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ သင် တို့ က၊ အ ရှင် ဘု ရား ၏ တ ရား နည်း လမ်း တော် မ ဖြောင့် ဟု၊ ဆို လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ နာ ခံ ကြ ဦး၊ သင် တို့ အ လေ့ အ လာ သာ မ ဖြောင့်၊ ငါ့ တ ရား နည်း လမ်း ဖြောင့် သည် မ ဟုတ် လော၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း မှ ဖောက် ပြန် လျက်၊ မ တ ရား မှု ကို ပြု ကျင့် လျှင်၊ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည်။ ပြု ကျင့် သော မ တ ရား မှု ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ တစ် နည်း၊ လူ ဆိုး သည်၊ ပြု ဖူး သော ဆိုး သွမ်း မှု မှ ကြဉ် ရှောင် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် လျှင်၊ ကိုယ် ကို အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ မည်။ ပြု ဖူး သော လွန် ကျူး မှု များ ကို စဉ်း စား လျက် ကြဉ် ရှောင် သ ဖြင့်၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ၊ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား နည်း လမ်း တော် မ ဖြောင့် ဟု၊ ဆို လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ အ လေ့ အ လာ သာ မ ဖြောင့်၊ ငါ့ တ ရား နည်း လမ်း ဖြောင့် သည် မ ဟုတ် လော၊ သို့ ဖြစ် ၍၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး အ လေ့ အ လာ အ လိုက်၊ သင် တို့ ကို ငါ တ ရား စီ ရင် မည်။ ဒု စ ရိုက် ဆိုင် ရာ ခ လုတ် မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ လွန် ကျူး မှု ရှိ သမျှ မှ ကြဉ် ရှောင် လျက် ပြန် လာ ကြ လော့။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သေ ဒဏ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ခံ ကြ မည် နည်း၊ ပြု ဖူး သ မျှ သော လွန် ကျူး မှု များ ကို စွန့် ပစ် လျက်၊ စိတ် သ ဘော၊ စိတ် ဝိ ညာဉ် အ သစ် ကို ပြု ပြင် ကြ လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် သေ ဒဏ် ခံ ရ သူ ၏ သေ ခြင်း ကို မ နှစ် သက် ချေ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ပြန် လာ လျက် အ သက် ချမ်း သာ ကို ခံ စား ကြ လော့။ သင် က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ မင်း တို့ နှင့် ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို ရ မည် မှာ၊ သင့် မယ် တော် ကား၊ ခြင်္သေ့ တို့ ကြား တွင် ဝပ် လျက်၊ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ဘောင် တွင်၊ သား ငယ် များ ကို မွေး မြူ သော ခြင်္သေ့ မ ဖြစ် လှ လေ စွ။ မွေး မြူ သော သား ငယ် တစ် ကောင် သည်၊ ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် သော်၊ အ မဲ လိုက် တတ် သည့် ပြင်၊ လူ တို့ ကို ကိုက် စား လေ့ ရှိ သည် ကို၊ သ တင်း ကြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ တွင်း ကျ ထောင် ဖမ်း ပြီး လျှင်၊ နှာ ဖား ကြိုး ထိုး လျက် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆွဲ ငင် ကြ ၏။ ခြင်္သေ့ မ သည်၊ စောင့် မြော် ရာ အ ကြောင်း နှောင့် နှေး ပျက် စီး သည် ကို သိ မြင် သ ဖြင့်၊ သား ငယ် တစ် ကောင် ကို ရွေး ကောက် လျက်၊ ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် မွေး မြူ၍၊ ခြင်္သေ့ တို့ အ လယ် တွင် သွား လာ လျက် ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် သော ထို သား ငယ် လည်း၊ အ မဲ လိုက် တတ် သည့် ပြင်၊ လူ တို့ ကို ကိုက် စား ခြင်း၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို သိ ကျွမ်း ၍၊ မြို့ ရွာ များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု လျက်၊ ဟိန်း ဟောက် သံ ကြောင့်၊ နေ ပြည် နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ၏။ ထို အ ခါ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ပြည် နယ် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် လိုက် လံ၍၊ ပိုက် ကွန် ဖြန့် ချ လျက် တွင်း ကျ ထောင် ဖမ်း သော ထို ခြင်္သေ့ ကို လည်း၊ နှာ ဖား ကြိုး ထိုး လျက် ချိုင့် လှောင်၍၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ထံ ယူ သွား ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ ခင် တန်း၌၊ နောင် ဟိန်း ဟောက် သံ မ ကြား ရ အံ့ သော ငှာ၊ လှောင် အိမ် များ အ တွင်း သွင်း ထား ကြ လေ စွ။ တစ် နည်း၊ မယ် တော် သည်၊ ရေ အ နီး၌ စိုက် ပျိုး သော၊ သင့် သွေး သား တူ စ ပျစ် ပင် သ ဖွယ်၊ ရေ များ သည့် အ တွက် အ သီး နှင့် အ ခက် အ လက် များ စည် ကား လျက် ရှိ ရာ၊ မြောက် မြား သော အ ခက် အ လက် အ ထက်၊ မိုး သား ကို မီ ၍ ရှည် လျား ခိုင် ခံ့ သော အ ကိုင်း များ သည်၊ ရာ ဇ လှံ တံ များ အ ဖြစ် ထင် ရှား သော် လည်း၊ ဒေါ သ ဖြင့် ဆွဲ နုတ် ခြင်း မြေ အ ထိ ဖြတ် လှဲ ခြင်း၊ အ ရှေ့ လေ ဖြင့် အ သီး ခြောက် ခြင်း များ ကို ခံ ရာ၊ ခိုင် ခံ သော အ ကိုင်း များ လည်း၊ ကျိုး ပြတ် သွေ့ ခြောက်၍ လောင် စာ ဖြစ် လေ စွ။ ယ ခု မှာ ပင်၊ ရေ ခေါင် လျက် သွေ့ ခြောက် ရာ တော အ ရပ် တွင်၊ ရွှေ့ စိုက် ခံ နေ ရ သည့် ပြင်၊ အ သီး ကို ကျွမ်း လောင် သော မီး သည်၊ အ ခက် အ လက် နှင့် အ ကိုင်း များ မှ ပေါ် ထွက် သ ဖြင့်၊ ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် ခိုင် ခံ့ သော အ ကိုင်း တစ် လက် မျှ မ ရှိ ချေ ဟု ဖွဲ့ ဆို လော့။ ဤ အ ချက် သည်၊ ဖွဲ့ ဆို ရန် ငို ချင်း ချက် ဖြစ် သည် ဟူ၍ တည်း။ ၎င်း ပြင်၊ ခု နစ် နှစ် ပ ဥ္စ မ လ ဆယ် ရက် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး အ ချို့ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ရန် လာ၍၊ ငါ့ ရှေ့ ထိုင် နေ ကြ စဉ်၊ ငါ သို့ ရောက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ့ ထံ မေး လျှောက် ရန် ရောက် လာ ကြ ပြီ လော။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ထံ သင် တို့ မေး လျှောက် ခွင့် မ ရ ကြ ချေ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို သူ တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လော့။ ဘိုး ဘေး တို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ဖော် ပြ လျက်၊ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် လျက် သ စ္စာ ဆို သည့် ကာ လ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ ယာ ကုပ် အ နွယ် သား တို့ ကို၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ရွေး ချယ်၍၊ ကိုယ် တော် တိုင် ကို ထင် ရှား စေ သည့် နေ့ ရက် ကာ လ၌ ပင်၊ အ ပြည် ပြည်၏ ရ တ နာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ငါ ရွေး ခဲ့ ရာ၊ နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ပြည် သို့၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ပို့ တော် မူ မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် လျက် ငါ က၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ရုပ် ပွား များ နှင့် ကိုယ် ကို မ ညစ် ညူး စေ ဘဲ၊ အ သီး အ သီး ဖူး မြင် သော စက် ဆုပ် ဖွယ် ရုပ် တု များ ကို စွန့် ပစ် ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟု မိန့် ဆို သော် လည်း၊ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ခြင်း၊ အ သီး အ သီး ဖူး မြင် သော စက် ဆုပ် ဖွယ် ရုပ် တု များ ကို စွန့် ပစ် ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ရုပ် ပွား များ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ငါ့ ကို ပုန် ကန် ကြ သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပင်၊ ထို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် ဒေါ သ ကုန် သွန်း လောင်း မည် ဟု၊ ငါ အောက် မေ့ ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် ကို ထင် ရှား စေ သည် ကို၊ သိ မြင် သော ရော ပြွမ်း သူ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ နာ မ တော် ရှုတ် ချ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပြု စု သည် နှင့် အ ညီ၊ ထို ပြည် မှ သဲ တော ရောက် ခေါ် သွား ပို့ ဆောင် ပြီး လျှင်၊ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း၊ အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော၊ ငါ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို သ နား၍ ဖော် ပြ သည့် ပြင်၊ သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ဟု သိ ခွင့် ရ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ နှင့် သူ တို့ ကြား တွင် သက် သေ လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ်၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို လည်း စီ မံ သေး ၏။  ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှာ မူ၊ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း၊ အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို မ လျှောက် မ လိုက် ဘဲ စွန့် ပစ် ခြင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို လည်း ပုတ် ခတ် ရှုတ် ချ ခြင်း ပြု လျက်၊ သဲ တော တွင် ငါ့ ကို ပုန် ကန် ကြ သ ဖြင့်၊ ထို တော တွင် ပင် သူ တို့ ကုန် ခန်း အောင်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း၊ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ခြင်း ကို သိ မြင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ နာ မ တော် ရှုတ် ချ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပြု စု သေး ၏။ ထို တော တွင် ကုန် ခန်း အောင် မ ဖျက် ဆီး ဘဲ၊ မျက် စောင်း နှင့် ညှာ တာ သေး ၏။ သဲ တော တွင် သား မြေး တို့ အား လည်း၊ ငါ က၊ ဘိုး ဘေး တို့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခြင်း၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း ခြင်း၊ ရုပ် ပွား များ ဖြင့် ကိုယ် ကို ညစ် ညူး စေ ခြင်း၊ မ ပြု ကြ လင့်။ ငါ သည်၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။ ငါ၏ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း၊ လိုက် လျှောက် စောင့် ထိန်း ပြု ကျင့် လျက်၊ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ခွင့် ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ငါ နှင့် သင် တို့ ကြား တွင် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို သီး သန့် စောင့် ရှောက် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သော်၊ သား မြေး တို့ လည်း၊ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း၊ အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း မ လိုက် မ လျှောက်၊ မ စောင့် မ ထိန်း၊ မ ပြု မ ကျင့် ဘဲ၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို ရှုတ် ချ လျက်၊ ငါ့ အား ပုန် ကန် ကြ သည့် အ တွက်၊ သဲ တော တွင် ထို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် ဒေါ သ ကုန် သွန်း လောင်း မည် ဟု အောက် မေ့ သော် လည်း၊ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ ခြင်း ကို သိ မြင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ နာ မ တော် ရှုတ် ချ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ ပြု စု လျက်၊ လက် တော် မ ဖိ ချေ။ မ ကောင်း သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း မ ဟုတ် သော ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး သည့် ပြင်၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက်၍ သိ ရ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဦး စွာ ဖွား သော သား တို့ ကို ဆက် ကပ် ရာ အ လှူ ဒါ န များ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ ကို ညစ် ညူး စေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ သို့ ဖြစ်၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ ငါ့ သ စ္စာ တော် ကို ဖောက် ကျော် ခြင်း တစ် နည်း ဖြင့်၊ ငါ့ အား ပုတ် ခတ် ကြ လေ ပြီ။ ပေး မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် လျက် သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ရာ ပြည် သို့ ငါ ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော ကုန်း၊ အ ရွက် ဖြာ သော သစ် ပင် များ ကို ရှာ ဖွေ လျက်၊ ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ မျက် တော် တိုက် အ လှူ လှူ ခြင်း၊ စိတ် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ဆက် သွင်း ခြင်း၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း ကို၊ ထို အ ရပ် များ၌ ပြု ကြ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ က၊ သင် တို့ အ ဖူး သွား သော မြင့် သော ဌာ န ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု မေး ချက် အ ရ၊ ယ ခု တိုင် အောင် ဗာ မာ ဟူ၍ သ မုတ် ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ သို့ ဖြစ်၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဘိုး ဘေး တို့ အ လေ့ အ လာ အ တိုင်း ကိုယ် ကို ညစ် ညူး စေ ခြင်း၊ သူ တို့ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရုပ် တု များ နှင့် မှား ယွင်း ခြင်း၊ သား တို့ ကို မီး ဖြင့် ဆပ် ကပ် သော အ လှူ လှူ လျက်၊ ရုပ် ပွား များ နှင့် ကိုယ် ကို ညစ် ညူး စေ ခြင်း များ ကို ယ ခု တိုင် ပြု ကြ သော၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ သည် ငါ့ ထံ မေး လျှောက် ခွင့် ရ ကြ မည် လော။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ထံ မေး လျှောက် ခွင့် မ ရ ကြ ချေ။ ကျောက်၊ သစ် သား ဘု ရား များ ကို၊ ဝတ် ပြု သော အ ပြည် ပြည် သား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ သို့၊ ဝတ် ပြု မည် ဟူ သော သင် တို့ အ ကြံ အ လျှင်း မ မြောက် ရ၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည် ၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် တန်း ၍၊ ငါ သည် ဘု ရင့် အ ဖြစ်၊ သင် တို့ ကို အုပ် စိုး သ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် တန်း၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည် တွင် ကွဲ လွင့် နေ ရာ သင် တို့ ကို စု သိမ်း ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နယ် ဆုံ သဲ တော ထဲ သို့ ဆောင် သွင်း၍၊ သင် တို့ ကို မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် စီ ရင် လ တ္တံ့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် ဆုံ သဲ တော တွင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ကို ငါ စီ ရင် ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို လည်း စီ ရင် လျက်၊ တောင် ဝေး အောက် စီ သွား စေ ခြင်း၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဖွဲ့ ကြိုး အ တွင်း လျှို သွား စေ ခြင်း ပြု သည့် ကာ လ၊ ငါ့ အား ပုန် ကန် သူ၊ လွန် ကျူး သူ တို့ ကို၊ တည်း ခို ရာ ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော် လည်း၊ သင် တို့ ဘောင် က ချွတ် ပစ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် မ ပေး သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို ရည် လျက် အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ သီး အ သီး တို့၏ ရုပ် ပွား များ ကို သွား၍ ဝတ် ပြု ကြ ဦး၊ နောင် ကာ လ၌ ကား၊ အ လှူ ဒါ န နှင့် ရုပ် ပွား များ ဖြင့်၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို မ ရှုတ် ချ ဘဲ၊ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ရ ကြ လိမ့် တ ကား။ အ သို့ ဆို သော်၊ ပြည် တော် ရှိ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း အ ထွဋ်၊ သန့် ရှင်း ရာ ငါ့ တောင် တော် ပေါ်၌၊ ငါ့ ကို ဝတ် ပြု ကြ သည့် အ လျောက်၊ ထို တောင် တွင် ပင် မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ၊ လက် ဦး လက် ဖျား အ လှူ မှ စ၍၊ အ လှူ ဝ တ္ထု အ မျိုး မျိုး ကို ငါ တောင်း ယူ လျက်၊ သင် တို့ ကို လက် ခံ မည်။ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည် တွင်၊ ကွဲ လွင့် နေ ရာ သင် တို့ ကို စု သိမ်း ထုတ် ဆောင် သည့် ကာ လ၊ စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ အ ဖြစ် လက် ခံ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ သီး သန့် ရာ ရောက် ဦး မည်။ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် လျက်၊ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ထဲ သို့၊ ငါ ဆောင် သွင်း သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် ကို ညစ် ညူး စေ ရာ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ ဟူ သ မျှ ကို သ တိ ရ လျက်၊ ပြု ကျင့် သ မျှ သော ဆိုး သွမ်း မှု အ တွက်၊ ကိုယ် ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ရာ မှတ် ကြ လ တ္တံ့။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ၊ ပျက် ယွင်း သော အ ပြု အ မူ များ အ တိုင်း မ ဟုတ်၊ ငါ့ နာ မ တော် အ ဖို့ သာ၊ သင် တို့၌ ငါ ပြု စု သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဒ က္ခိ ဏ လမ်း သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ တောင် ဘက် သို့ စ ကား လွှင့် လျက်၊ တောင် ပိုင်း ရှိ တော တန်း ကို ရည်၍ ဟော ပြော လျက်၊ ထို တောင် ပိုင်း တော အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လော့။ ငါ သည် စိမ်း လန်း သော အ ပင်၊ သွေ့ ခြောက် သော အ ပင် ဟူ သ မျှ ကို၊ ကျွမ်း လောင် လ တ္တံ့ သော မီး ကို မွေး သည့် အ လျောက်၊ ပြောင် လက် သော အ ရှိန် မ ငြိမ်း ရ ဘဲ၊ တောင် ပိုင်း က မြောက် ပိုင်း အ ထိ၊ လူ တို့ မျက် နှာ တိုင်း လောင် လိမ့် မည်။ မ ငြိမ်း နိုင် အောင် ထို မီး ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မွေး ခဲ့ ကြောင်း၊ လူ အ ပေါင်း တို့ သိ မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သော်၊ ငါ က၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ပုံ ဆောင် တတ် သူ တည်း ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် အား ရည် လျက် ဆို လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား ဟူ၍ ပြန် လျှောက် လေ၏။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ သို့ စ ကား လွှင့် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကို ရည်၍ ဟော ပြော လျက်၊ ထို ဣ သ ရေ လ ပြည် အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဖက် ၌ နေ လျက်၊ ဓား တော် ကို ချွတ်၍၊ မ သူ တော် ကို၊ သူ တော် ကောင်း ပါ၊ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ မ သူ တော် ကို၊ သူ တော် ကောင်း ပါ၊ ငါ ပယ် ရှား အံ့ သည် နှင့် အ ညီ၊ တောင် ပိုင်း က၊ မြောက် ပိုင်း အ ထိ၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ဆန့် ကျင် ဘက်၊ ဓား တော် ထွက် သ ဖြင့်၊ နေ မ ဝင် ရ အောင် ဓား တော် ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချွတ် ကြောင်း၊ လူ အ ပေါင်း တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကို ဆင့် ဆို လော့။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း လူ့ သား၊ မြည် တမ်း လော့။ သူ တို့ ရှေ့ တွင်၊ ခါး ချိုး၍ နစ် နာ စွာ မြည် တမ်း ရ မည်။ အ ဘယ့် ကြောင့် မြည် တမ်း သ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ သင် က၊ သ တင်း အ တိုင်း ဘေး သင့် ရောက် သော ကြောင့် တည်း။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ နှ လုံး တုန် ခြင်း၊ လက် လျှော့ ခြင်း၊ စိတ် ပျက် ခြင်း၊ ဒူး အ ရည် ပျော် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သင့် ရောက် တည် နေ လိမ့် မည် ဟု၊ ပြန် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဟော ပြော ဆင့် ဆို လော့။ ဓား တော်၊ ဓား တော် ရှိ၏။ သွေး ကျင်း ကို တိုက် ပွတ် လျက် ရှိ ပြီ။ လုပ် ကြံ ရန် သွေး ကျင်း ခြင်း၊ လျှပ် စစ် သ ဖွယ် လက် ရန် တိုက် ပွတ် ခြင်း ခံ ခဲ့ ပြီ။ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ မည် လော၊ ငါ့ သား၏ တောင် ၀ေး သည်၊ အ ပင် တ ကာ တို့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ရာ ရောက်၏။ ဓား တော် ကို စွဲ ကိုင် ရန် တိုက် ပွတ် စေ ပြီ။ ကွပ် မျက် သူ လက် သို့ အပ် ရန် သွေး ကျင်း တိုက် ပွတ် လေ ပြီ ဟု ဖွဲ့ ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ့ လူ မျိုး အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ မင်း အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဘေး သင့် သော ကြောင့် အော် ဟစ် လော့။ လူ မျိုး တော် နှင့် တ ကွ မင်း များ ကို၊ ဓား တော် သို့ အပ် နှင်း သည့် အ တွက် ရင် တီး လော့။ စုံ စမ်း ခံ ကြ လေ စွ၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု သော ထို တောင် ဝေး သည်၊ နောင် မ တည် လျှင် မည် သို့ နည်း ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း လူ့ သား၊ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် လျက် ဟော ပြော ဦး လော့။ လုပ် ကြံ လေ့ ရှိ သော ဓား တော် ကို သုံး ကြိမ် မြောက် ဝင့် ယမ်း လော့။ မင်း မြတ် ကို လုပ် ကြံ လျက် ဝန်း ဝိုင်း သော ဓား တော် ဖြစ် သည် တ ကား။ စိတ် ပျက် ခြင်း၊ များ ပြား စွာ ပြို လဲ ခြင်း ခံ ရ စေ အံ့ သော ငှာ၊ ချင်း တို့ မြို့ တံ ခါး များ ရင် ဆိုင် လုပ် ကြံ သော ဓား တော် ကို၊ ငါ ထား လေ ပြီ။ လျှပ် စစ် သ ဖွယ် လက် လျက်၊ ကွပ် မျက် ရန် တိုက် ပွတ် လေ စွ။ အ သွား ထက် လျက် ယာ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ ဦး စိုက် လျက် ဝဲ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ အ သွား တည် လေ ရာ ရာ တက် လော့။ ငါ လည်း လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် လျက်၊ အ မျက် တော် ငြိမ်း စေ မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ခဲ့ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ ဓား တက် ရောက် နိုင် စေ ရန်၊ တစ် ပြည် တည်း မှ ပေါက် ရောက် သော လမ်း နှစ် သွယ် ကို ပုံ ရေး လျက်၊ မြို့ ဝင် လမ်း ဆုံ၌ မော် ကွန်း တိုင် စိုက် ထိုး လျက်၊ အ မ္မုန် ပြည် ရ ဗ္ဗာ မြို့ တော် သို့လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ ပြည် ယေ ရု ရှ လင် ခံ မြို့ တော် သို့လည်း ကောင်း၊ ဓား တက် ရောက် နိုင် သော လမ်း ကို ပုံ ရေး လော့။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် သည် မြှား များ ကို လှုပ် ရှား လျက်၊ ရုပ် တု များ ကို မေး လျှောက် လျက်၊ အ သည်း ကြည့် လျက်၊ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ၌ ရပ် နေ၍ စ နည်း နာ ရာ တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှေ့ သစ် မောင်း ဆင် ခြင်း၊ လုပ် ကြံ ရာ၌ အောင် သံ ပေး ခြင်း၊ အ သံ လွှင့်၍ ကြိမ်း ပ ခြင်း၊ မြို့ တံ ခါး များ ရင် ဆိုင် သစ် မောင်း ဆင် ခြင်း၊ က တုတ် လှန် ခြင်း၊ ရင် တား တည် ခြင်း များ ကို ပြု ရန်၊ လက်ျာ လက် ဖြင့် စ နည်း ရ ၏။ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော မြို့ သား တို့ ရှေ့၊ အ ကျိုး မဲ့ စ နည်း ဖြစ် သော် လည်း၊ သုံ့ ပန်း ရာ တွင် ဒု စ ရိုက် ကို သ တိ ရ စေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ လွန် ကျူး မှု များ ပေါ် ထွက် လျက်၊ အ ပြု အ ကျင့် ရှိ သ မျှ၌ အ ပြစ် ထင် ရှား ရာ ရောက် အောင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကို သ တိ ရ စေ သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တိုင် လည်း၊ သ တိ ရ တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ လက် ရုံး အောက် သုံ့ ပန်း ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို၏။ အ ပြီး သတ် အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရာ ကာ လ၌၊ ရက် တာ စေ့ သော အို ဣ သ ရေ လ မင်း၊ အို လုပ် ကြံ ခံ ရာ ဆိုး သွမ်း သူ၊ ဦး ရစ် ကို ပယ် လျက်၊ မ ကိုဋ် ကို ချွတ် လော့။ အ ရင် အ တိုင်း နောက် မ ဖြစ် ရ၊ နိမ့် ကျ ရာ ကို မြင့် မြတ် စေ၊ မြင့် မြတ် ရာ ကို နိမ့် ကျ စေ၊ ငါ သည် မှောက် လှန် ခြင်း၊ မှောက် လှန် ခြင်း၊ မှောက် လှန် ခြင်း ပြု မည်။ အာ ဏာ ပိုင် ရှင် ပေါ် ထွန်း လျက် ငါ မ အပ် မ ချင်း၊ အ ရင် အ တိုင်း နောက် မ ဖြစ် ရ ချေ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ဓား အိမ် သို့ ပြန် ဝင် စေ၊ ဖွား မြင် ရာ ပြည်၊ ဖန် ဆင်း ထား ရာ အ ရပ် တွင် ပင်၊ သင့် ကို ငါ တ ရား စီ ရင် လျက်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း ခြင်း၊ ဒေါ သ မီး ကို မှုတ် ခြင်း ပြု၍၊ ဖျက် ဆီး တတ် သော ရက် စက် သူ တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ နေ ပြည် တွင် သွေး သွန်း ခံ သော သင် သည်၊ လောင် စာ ဖြစ် လျက်၊ နောင် သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သွေး သွန်း သော မြို့ တော် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လော့။ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ဖော် ပြ လျက်၊ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ချိန် ကာ လ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ အ တွင်း တွင် သွေး သွန်း မှု ပြု လျက်၊ မ သန့် ရာ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ရုပ် တု များ ကို ထု လုပ် သော အို မြို့ တော်၊ သင့် အ တွင်း တွင် ဣ သ ရေ လ မင်း တိုင်း၊ အ နိုင့် အ ထက် သွေး သွန်း မှု ပြု လျက်၊ မြို့ သား တို့ လည်း၊ မိ ဘ တို့ အား ဆဲ ဆို ခြင်း၊ ဝင် နေ သူ တို့ အား ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ ဖ သက် ဆိုး နှင့် မု ဆိုး မ တို့ အား နှိပ် စက် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လေ စွ၊ သင် သည်၊ ငါ သီး သန့် ရာ များ ကို မ ထီ လေး စား ပြု လျက်၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို လည်း ရှုတ် ချ လေ ပြီ။ သင် သည် သွေး သွန်း လို၍ ကုန်း ချော သူ၊ တောင် များ ပေါ် တွင် စား သောက် သူ၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား သူ၊ အ ဘ ကာ မ ပိုင် ကို ဆက် ဆံ သူ၊ ရာ သီ ရောက်၍ မ သန့် သော မိန်း မ ကို ရှုတ် ချ သူ၊ သူ့ မ ယား နှင့် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ကို ပြု သူ၊ ချွေး မ ကို အ ဗြ ဟ္မ ပြု သူ၊ ဘ စုံ နှ မ ကို ရှုတ် ချ သူ၊ အ ခ ယူ၍ သွေး သွန်း မှု ပြု သူ များ နှင့် ပြည့်၏။ သင် သည်၊ အ တိုး အ မြတ် စား လျက်၊ သူ တစ် ပါး တို့ ကို နှိပ် စက် လု ယက် လျက်၊ ငါ့ ကို သ တိ လစ် လျက် နေ ခဲ့ လေ စွ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည်၊ သင် ပြု ခဲ့ သော လု ယက် မှု၊ အ တွင်း တွင် သွေး သွန်း မှု များ ကြောင့်၊ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် လေ ပြီ။ ငါ စီ ရင် သည့် ကာ လ၌၊ စိတ် တည် ကြည် လျက်၊ လက် အား ကြီး လျက်၊ သင် နေ နိုင် မည် လော၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ စီ ရင် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည် တွင်၊ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ သ ဖြင့်၊ သင့် အ ညစ် အ ကြေး ကို ကုန် ခန်း စေ မည်။၊ သင် သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ တွင် အ ရှုတ် အ ချ ခံ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည်၊ ရှေ့ တော် တွင် ချော် ဖြစ် လျက်၊ မိုက် လုံ ရှိ ကြေး၊ ဘင်၊ သံ၊ ခဲ တည်း ဟူ သော ငွေ ချော် ဖြစ် သည် တ ကား၊ ငါ သည် ထို သို့ စု သွင်း လျက်၊ ဒေါ သ မီး ဖြင့် ထိုး၍၊ သင် တို့ အ ရည် ပျော် ကြ လိမ့် မည်။ မိုက် လုံ တွင် ငွေ အ ရည် ပျော် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ လည်း ထို မြို့ တွင် အ ရည် ပျော် လျက်၊ အ မျက် တော် ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သွန်း လောင်း ခဲ့ ကြောင်း၊ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို ပြည် အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ သင် သည် အ မျက် တော် နေ့ ရက်၌၊ မိုး ရွာ ခြင်း၊ စင် ကြယ် ခြင်း မ ခံ ရ သော ပြည် ဖြစ် ၏။ ပြည် ရှိ ပ ရော ဖက် အ သင်း အ ပင်း တို့ သည်၊ အ မဲ လိုက်၍ ဟိန်း ဟောက် သော ခြင်္သေ့ သ ဖွယ်၊ လူ တို့ ကို ကိုက် စား ခြင်း၊ အ ဖိုး ထိုက် သော ဘ ဏ္ဍာ များ ကို လု ယူ ခြင်း၊ မု ဆိုး မ များ ပြား စေ ခြင်း ကို ပြု ကြ လေ စွ။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ ငါ့ ပ ညတ် တ ရား ကို ရက် စက် စွာ လွှဲ လျက်၊ ငါ့ သီး သန့် ရာ များ ကို မ သန့် ရာ ရောက် စေ လျက်၊ သန့် ရာ မ သန့် ရာ ကို ပိုင်း ခြား ခြင်း၊ ရှင်း ရာ မ ရှင်း ရာ ကို သွန် သင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို မျက် နှာ လွှဲ လျက်၊ ငါ့ ကို ရှုတ် ချ ကြ ၏။ မှူး မတ် တို့ သည်၊ အ မဲ လိုက် သော ဝံ ပု လွေ များ သ ဖွယ်၊ လု ယက် ယူ ငင် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ သွေး သွန်း မှု၊ လူ သတ် မှု ကို ပြု တတ် ကြ ရာ၊ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ မု သာ ဗေ ဒင် ဟော ခြင်း၊ အ ချည်း အ နှီး မြော် မြင် ခြင်း ပြု၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် မ ပေး ဘဲ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟု ဆို လျက်၊ သူ တို့ အ ဖို့ ထုံး သုတ် မှု သာ ပြု တတ် ကြ ၏။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ညှဉ်း ပန်း လု ယက် လျက်၊ ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ အား နှိပ် စက် လျက်၊ ဝင် နေ သူ တို့ အား အ ဓ မ္မ ပြု ကြ သည် တ ကား။ ပြည် တော် ကို ငါ မ ဖျက် ဆီး ရ အံ့ သော ငှာ၊ ရှေ့ တော် တွင် အ ပေါက်၌ ရပ် တန့်၍ မြို့ ရိုး ပြု ပြင် ဝံ့ သူ့ ကို၊ ငါ ရှာ သော် လည်း၊ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ တွေ့ ချေ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည်၊ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ ဒေါ သ မီး ဖြင့် ကုန် ခန်း စေ၍၊ အ လေ့ အ လာ အ တိုင်း ဆပ် ပေး ခဲ့ ပြီ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ မိ စုံ ညီ အစ် မ နှစ် ယောက် တို့ သည်၊ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြည့် တန် ဆာ လုပ်၍၊ ထို ပြည်၌ ပင် အ ပျို စင် ရင် သား ကို ချေ နယ် ခံ ရ ကြ၏။ အ ဟော လ အ မည် ရှိ သော အ မ နှင့် ညီ မ အ ဟော လိ ဗ တို့ သည်၊ ငါ့ ကာ မ ပိုင် ဖြစ် လျက်၊ သား သ မီး များ ကို ဖွား မြင် ကြ၏။ အ မည် များ မှာ မူ၊ အ ဟော လ သည် ရှ မာ ရိ မြို့၊ အ ဟော လိ ဗ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဖြစ်၏။ လက် ရွေး ဖြစ် သော ထို အာ ရှု ရိ လူ တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ လုပ် သည် တ ကား၊ တပ် မက် သ မျှ သူ တို့ ရှိ ခိုး သော ရုပ် ပွား များ ဖြင့် လည်း၊ မ သန့် ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင်၊ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ အိပ် စက်၍၊ အ ပျို စင် ရင် သား ကို ချေ နယ် ခဲ့ သော အိ ဂျစ် ပြည် သား တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ မှု ကို မ ဖြတ် ဘဲ၊ မေ ထုန် ကြူး ခံ သေး သော ကြောင့်၊ တပ် မက် သော အာ ရှု ရိ အ မျိုး ခင် မင် ဖူး သူ တို့ လက် တွင်း သို့၊ ငါ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ သူ့ ရှက် ဖွယ် ရာ ကို လှစ် ပြ၍၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် လျက်၊ သား သ မီး များ ကို သုံ့ ဖမ်း လျက်၊ စီ ရင် ဒဏ် ခတ် ကြ သ ဖြင့်၊ မိန်း မ တို့ ဘောင် တွင် အ မည် ပျက် လေ၏။ ထို အ မှု ကို ညီ မ အ ဟော လိ ဗ မြင် သော် လည်း၊ အစ် မ ထက် တပ် မက်၍ မှား ယွင်း ခြင်း၊ ပြည့် တန် ဆာ လုပ်၍ ကျူး လွန် ခြင်း ကို ပြု လျက်၊ ပြည် နီး ချင်း အာ ရှု ရိ လူ မျိုး၊ မြင်း စီး သူ ရဲ၊ နှစ် သက် ဖွယ် လူ ပျို၊ ဆန်း ကြယ် စွာ ဝတ် သော မြို့ ဝန် မြို့ စား တို့ ကို တပ် မက် သည် နှင့်၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် တစ် လမ်း တည်း လိုက်၍၊ ညီ မ လည်း မ သန့် ရာ ရောက် ကြောင်း၊ ငါ သိ မြင်၏။ ကျင် လည် သော အိပ် ရာ ထက်၊ ရောက် လာ သူ ဗာ ဗု လုန် လူ မျိုး တို့ သည် ထို မိန်း မ မ သန့် ရာ ရောက်၍ မေ တ္တာ ကုန် သည့် တိုင် အောင်၊ မေ ထုန် ပြု လျက် ညစ် ညူး စေ ကြ ၏။ အစ် မ ကို ငါ မေ တ္တာ ကုန် သည့် နည်း တူ၊ ရှက် ဖွယ် ရာ ပြည့် တန် ဆာ မှု များ ကို ဖော် ပြ သ ဖြင့်၊ မေ တ္တာ ကုန် စေ သော ညီ မ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြည့် တန် ဆာ လုပ် ဖူး သော ငယ် ရွယ် စဉ် ကာ လ ကို လွမ်း ဆွတ် လျက်၊ ကျူး လွန် ပြန် သည့် ပြင်၊ မြည်း လိင်၊ မြင်း သုတ် ရည် ရှိ သော လင် မျှောင် များ ကို တပ် မက် လေ ၏။ အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ဖြင့် အ ပျို စင် ရင် သား ကို ချေ နယ် ခံ ခဲ့ ရာ၊ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း ကို သ တိ ရ ပြန် ၏။ ရ ထား တပ်၊ လှည်း တပ်၊ အ လုံး အ ရင်း ပါ၊ လက် နက် ဆောင် လျက် ချီ တက် သည့် ပြင်၊ ဒိုင်း ရှည်၊ ဒိုင်း ဝန်း၊ မောက် ရူ ဆောင်း ကိုင် လျက် ဝန်း ဝိုင်း စွဲ ရပ် ကြ သော်၊ တ ရား မှု ကို ငါ လွှဲ အပ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ့် ဓ မ္မ သတ် အ တိုင်း သင့် ကို ဆုံး ဖြတ် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း ကို၊ သင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ထား သည့် အ လျောက်၊ အ မျက် နှင့် စီ ရင် သော ထို သူ တို့ သည်၊ နှာ ခေါင်း၊ နား ရွက် ဖြတ် ခြင်း၊ သား သ မီး တို့ ကို သုံ့ ဖမ်း ခြင်း၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဓား ဖြင့် ဆုံး စေ၍၊ မီး ဖြင့် ကုန် စေ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ သင်၏ ရ တ နာ နှင့် အ ဝတ် များ ကို ချွတ် ယူ ကြ ပြီး နောက်၊ သင် ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြု ခဲ့ သော ပြည့် တန် ဆာ လုပ် ခြင်း များ ကို၊ ငါ ပြတ် စေ သ ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို မ လွမ်း၊ ပြည် သား တို့ ကို လည်း မ မြော် ဘဲ နေ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် မေ တ္တာ ကုန် လျက် မုန်း ထား သူ တို့ လက် တွင်း သို့၊ ငါ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊ သူ တို့ သည် မုန်း စိတ် နှင့် စီ ရင် လျက်၊ ချွေး နဲ စာ ရှိ သ မျှ ကို လု ယူ၍၊ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ထား သ ဖြင့်၊ သင့် ရှက် ဖွယ် ရာ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား မှု နှင့် ပြည့် တန် ဆာ လုပ် မှု များ ထင် ရှား လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် မှား ယွင်း၍၊ ချင်း တို့ ရုပ် ပွား များ ဖြင့် မ သန့် ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ ထို သို့ စီ ရင် ခံ ရ လ တ္တံ့။ အစ် မ၏ လမ်း ကို လိုက် လျှောက် ပြီး ဖြစ်၍၊ သောက် ခဲ့ ရာ ဖ လား ကို သင့် လက် သို့၊ ငါ လွှဲ အပ် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် သည်၊ နက် ရှိုင်း ကျယ် ဝန်း၍ များ စွာ ဆံ့ သော၊ အစ် မ၏ ဖ လား ကို သောက် ရ သ ဖြင့်၊ ပြက် ရယ် ပြု ရာ၊ ပြောင် လှောင် ရာ ခံ ရ သည့် ပြင်၊ အစ် မ ရှ မာ ရိ ဖ လား တည်း ဟူ သော အံ့ အား သင့် ခြင်း၊ ဆိတ် ညံ ခြင်း ဖ လား မှ၊ ယစ် မူး ပူ ဆွေး ခြင်း ကို အ ပြည့် သောက် လျက်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပင်၊ အ ကုန် အ စင် သုံး သောက် ခြင်း၊ အ စိတ် စိတ် ခွဲ ခြင်း၊ သား မြတ် ဖြုတ် ခြင်း များ ကို ပြု ရ မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း မိန့် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ကို သ တိ လစ် လျက် ကျော ခိုင်း ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ကိုယ့် ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ ပြည့် တန် ဆာ လုပ် ခြင်း ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း လော့ ဟု၊ အ မိန့် ရှိ သည် ဟူ၍ တည်း။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အ ဟော လ နှင့် အ ဟော လိ ဗ တို့ ကို စီ ရင် လျက်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ဖော် ပြ လော့။ သွေး စွန်း လက် ရှိ သော ထို သူ တို့ သည်၊ မျောက် မ ထား ခြင်း၊ ရုပ် ပွား များ နှင့် မှား ယွင်း ခြင်း ကို ပြု လျက်၊ ငါ ဖြင့် ရ သော သား များ ကို လည်း၊ ကျွမ်း လောင် စေ ခြင်း ငှာ ဆက် ကပ် ရက် ကြ လေ စွ။ အောင် သွယ် ကို စေ လွှတ်၍၊ အ ဝေး က ခေါ် ဖိတ် သော လူ တို့ ရောက် လာ ကြ ရာ၊ သင် သည် ရေ ချိုး ခြင်း၊ မျက် ခမ်း ၌ ဆေး သား ခြင်း၊ တန် ဆာ ဆင် ယင် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ငါ့ နံ့ သာ ပေါင်း နှင့် ဆီ ကို ထည့် လျက်၊ ခင်း ကျင်း ပြီး စား ပွဲ ရှေ့၊ ကြက် သ ရေ ညောင် စောင်း ပေါ် တွင်၊ ထိုင် လင့် သည် တ ကား။ လူ အ များ တို့ ပျော် ပါး သံ ကို ကြား ရ သည့် ပြင်၊ သဲ တော နေ သေ ဘ လူ မျိုး တို့ နှင့် တ ကွ လူ သာ မန် တို့ ဝင် နေ ကြ စဉ်၊ လက် ကောက် ဆင် ခြင်း၊ တင့် တယ် သော သ ရ ဖူ ဆောင်း ခြင်း များ ကို ပြု သ ဖြင့်၊ မျောက် မ ထား ၍ နွမ်း ရိ သော ထို သူ့ ကို ရည် လျက် ငါ က၊ သူ တို့ အ ချင်း ချင်း မှား ယွင်း ကြ မည် ဟု အောက် မေ့ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပြည့် တန် ဆာ ထံ ဝင် တတ် သည့် နည်း တူ၊ ဝင် သွား ကြ ၏။ ထို အ တိုင်း၊ မိန်း မ ရွှင် ဖြစ် သော အ ဟော လ နှင့် အ ဟော လိ ဗ တို့ ထံ ဝင် လေ့ ရှိ ကြ သ တည်း။ သွေး စွန်း လက် ရှိ လျက်၊ မျောက် မ ထား ကြ သော ကြောင့်၊ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည်၊ မျောက် မ ထား၍ အ သွေး သွန်း သော မိန်း မ တို့ ခံ ထိုက် ရာ ဒဏ် စီ ရင် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် ပ ရိ သတ် ကို ခေါ်၍၊ ထိတ် လန့် ခံ၊ လု ယက် ခံ ထား သော ထို သူ တို့ ကို၊ ခဲ ပစ် ဒဏ်၊ ဓား ခုတ် ဒဏ်၊ သား သ မီး တို့ ပါ ကွပ် မျက် ဒဏ်၊ တိုက် အိမ် မီး ရှို့ ဒဏ် များ ကို၊ ပ ရိ သတ် ခတ် ခြင်း ဖြင့်၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား မှု ကို၊ နေ ပြည် အ တွင်း မှ ပြတ် စဲ စေ၍၊ သင် တို့ ကဲ့ သို့ မ လိုက် စား ရန် အ ဆုံး အ မ ကို၊ မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ခံ ကြ လိမ့် မည်။ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား မှု အ တွက်၊ ဆပ် ပေး ခံ ရ သူ သင် တို့ လည်း၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် မှု ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း လျက်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန် တုံ၊ ကိုး နှစ် ဒ သ မ လ၊ ဆယ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အချင်း လူ့ သား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် စီး နင်း သော၊ ဤ ရက် စွဲ နေ့ အ မည် ကို ရေး မှတ် လျက်၊ ပုန် ကန် လေ့ ရှိ သော အ မျိုး သား တို့ အား၊ ပုံ ဆောင်၍ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိုး တည် လျက် ရေ ထည့် ပြီး လျှင်၊ ပေါင် လက် မှ စ၍ သား ကောင်း ဟူ သ မျှ ကို ခတ် ခြင်း၊ အ ရိုး မြတ် ကို ဖြည့် ခြင်း၊ သိုး ဆိတ် အ ထူး ကို ရွေး ခြင်း၊ အ ရိုး များ ကို အိုး အောက် ပုံ ဆိုက် ခြင်း များ ပြု လျက်၊ အိုး တွင်း ရှိ အ ရိုး များ မြေ့ အောင် ဆူ ပွက် စေ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ချေး ထူ သော ကြေး အိုး၊ သွေး သွန်း သော မြို့ တော် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ချေး မ တိုက် သော ထို အိုး ထဲ မှ၊ မဲ မ ချ ဘဲ တစ် ထစ် နောက် တစ် ထစ် ခပ် လော့။ သွန်း သော အ သွေး ကို၊ မြေ မုန့် ဖြင့် လုံ အောင် မြေ ပေါ် သို့ မ လောင်း ဘဲ၊ ရှင်း လင်း သော ကျောက် ပြား ထက်၊ မြို့ အ တွင်း တွင် ထား လျက် ရှိ သေး ၏။ ငါ လည်း၊ အ မျက် တော် ထား ၍ လက် စား ချေ ရ အံ့ သော ငှာ၊ ထို အ သွေး ကို မ လုံ အောင်၊ ရှင်း လင်း သော ကျောက် ပြား ထက် ထား ခဲ့ လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သွေး သွန်း သော မြို့ တော် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ လောင် တိုက် ကြီး ကို ငါ တည် မည်။ ထင်း ပုံ ဆိုက် ခြင်း၊ မီး မွေး ခြင်း၊ အ သား မွ ခြင်း၊ အ ဆာ ခတ် ခြင်း၊ အ ရိုး နူး ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ ကြေး ကျွမ်း လျက်၊ အ ညစ် ပျော် လျက်၊ အ ချေး ကုန် အောင် ပူ စေ ခြင်း ငှာ၊ မီး ကျီး ပေါ် တွင် အိုး လွတ် ကို တည် ဦး လော့။ ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် သော် လည်း၊ ထူ ထပ် သော ချေး မ ကျွတ်၊ မီး အား ဖြင့် ကျွတ် လေ စေ။ သင့် ကာ မ ဂုဏ် အ ညစ် အ ကြေး ကို ငါ ချွတ်၍ မ ရ သည့် အ တွက်၊ အ မျက် တော် မ ပြေ မ ချင်း၊ ထို အ ညစ် အ ကြေး နှင့် ကင်း ရှင်း တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း စီ ရင်၍၊ ချုပ် တည်း ခြင်း၊ ညှာ တာ ခြင်း၊ စိတ် ပြောင်း ခြင်း ကင်း လျက် အ တည် ပြု မည်။ သင့် အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ အ လိုက် စီ ရင် ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင် နှစ် သက် ဖွယ် ကို ရှောင် တ ခင် ငါ ရုပ် သိမ်း သော် လည်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ငို ကြွေး ခြင်း၊ မျက် ရည် ကျ ခြင်း ကို သင် မ ပြု ရ။ ဆိတ် ဆိတ် သာ ညည်း ညူ လော့။ သေ သူ တို့ အ တွက် မြည် တမ်း ခြင်း၊ နှုတ် ဖုံး ထား ခြင်း၊ အ သု ဘ ပွဲ စား သောက် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ဦး ရစ် ဆင် လျက် ဖိ နပ် စီး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နံနက် အ ချိန်၌ လူ ပ ရိတ် သတ် တို့ အား ငါ ဆင့် ဆို ပြီး နောက်၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန် တွင် ခင် ပွန်း သေ ရှာ လေ စွ၊ နောက် နံ နက်၊ အ မိန့် တော် အ ရ၊ ငါ လိုက် နာ သည် ကို ထောက်၍၊ ကိုယ် တော် ပြု သော အ ချင်း အ ရာ သည်၊ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သည် ကို ဖော် ပြ ပါ ဟု၊ လူ ပ ရိ သတ် မေး လျှောက် လျှင်၊ ယေ ဇ ကျေ လ သည်၊ သင် တို့ ရှေ့ သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ပြု သ မျှ ကို လိုက် ရ မည်။ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သည့် ကာ လ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို သူ တို့ ရွှင် လန်း ဝါ ကြွား ရာ၊ နှစ် သက် ဖွယ် ခံ တပ် နှင့် တ ကွ၊ စိတ် ငဲ့ သော သား သ မီး များ ကို ငါ ရုပ် သိမ်း သည့် ကာ လ၊ ဘေး လွတ် သူ သည်၊ သင့် ထံ ရောက် လာ လျက်၊ ထို သ တင်း ကို ပြန် ကြား ဖော် ပြ မည် မ ဟုတ် လော။ ထို ကာ လ၌ ပင်၊ သင် သည် ဆိတ် ဆိတ် မ နေ ရ ဘဲ၊ ဘေး လွတ် သူ့ အား နှုတ် မြွက် ပြော ဆို ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ရှေ့၊ သင် သည် သက် သေ လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သ တည်း ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို မျက် နှာ မူ၍ ဟော ပြော ဆင့် ဆို လျက်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ရှုတ် ချ ခံ ရ သော သန့် ရှင်း ရာ ငါ့ ဌာ န ကို လည်း ကောင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ယု ဒ ပြည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ သော ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ရည် လျက် သင် ကဲ့ ရဲ့ သော ကြောင့်၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ အား သင့် ကို ငါ အ ပိုင် ပေး သည့် အ လျောက်၊ သင့် ပြည် တွင် တပ် စွဲ ခြင်း၊ စ ခန်း ချ ခြင်း ပြု သော ထို သူ တို့ သည်၊ သင့် အ သီး အ နှံ နှင့် နို့ ရည် ကို စား သောက် ကြ လိမ့် မည်။  ရ ဗ္ဗာ မြို့ တော် ကို၊ ကု လား အုပ် တို့ နား နေ ရာ၊ အ မ္မုန် ပြည် ကို၊ သိုး ဆိတ် ဝပ် နေ ရာ၊ ငါ ဖြစ် စေ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ သင် သိ ရ လ တ္တံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် ခြင်း၊ ခြေ ဆောင့် ခြင်း ပြု လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကို၊ မုန်း စိတ် နှင့် သင် ရွှင် လန်း သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ လု ယူ ရာ အ ဖြစ် လူ မျိုး ခြား တို့ အား လွှဲ အပ် ခြင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မှ ပယ် ရှား ခြင်း၊ အ ပြည် ပြည် မှ ဖျက် ဆီး ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ ပယ် ရှင်း ခံ ရ သော သင် သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ လ တ္တံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် လူ မျိုး တ ကာ တို့ နှင့် မ ခြား ဟု၊ မော ဘ နှင့် စိ ရ လူ မျိုး တို့ ဆို လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ ထို ပြည် ကို စီ ရင် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ပြန် သည် မှာ၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး သည်၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အား တုံ့ ပြန်၍ လက် စား ချေ သ ဖြင့်၊ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ဧ ဒုံ ပြည် မှ ပယ် ရှား လျက်၊ တေ မန် နယ် က၊ ဒေ ဒန် နယ် အ ထိ၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် လက် ဖြင့် လည်း၊ လက် စား ချေ တော် မူ ခြင်း ကို ငါ စီ ရင် လျက်၊ ဒေါ သ အ မျက် တော် အ လျောက်၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး အား ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ ငါ လက် စား ချေ သော အ မှု ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ပြန် သည် မှာ၊ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး လည်း၊ တုံ့ ပြန်၍ အ စဉ် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ လျက်၊ ဖျက် ဆီး လို သ မှု၊ မုန်း စိတ် နှင့် လက် စား ချေ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ခေ ရ သိ ခေါ် ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး ကို ပယ် ရှား လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ရှိ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဖျက် ဆီး လျက်၊ အ မျက် တော် နှင့် ဆုံး မ၍၊ လက် စား ချေ ခြင်း ကို အ ပြင်း အ ထန် ပြု သ ဖြင့်၊ ပြု သော ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ့် တစ် နှစ်၊ လ ဆန်း နေ့ တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ တု ရု မြို့ က၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ တံ ခါး ပေါက် ပျက် လျက်၊ ငါ့ ဘက် သို့ လှည့် ခဲ့ ပြီ။ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ ငါ စည် ကား တော့ မည် ဟု ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရည်၍ ကဲ့ ရဲ့ သော ကြောင့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို တု ရု မြို့၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဘက် နေ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး တက် သည့် နည်း တူ၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ ကို သင့် ထံ ချီ တက် စေ ပြီး လျှင်၊ သင့် မြို့ ရိုး ကို ဖောက် ဖျက် လျက်၊ ရဲ တိုက် များ ကို ဖြို လှဲ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ လည်း၊ ပြောင် သော ကျောက် ကျန် သည့် တိုင် အောင်၊ မြေ ကို ခြစ် ခွာ သ ဖြင့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ချက် အ ရ၊ သင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ အ လယ် တွင် ပိုက် ကွန် ဖြန့် ရာ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ လု ယူ ရာ အ ဖြစ် ရောက် လျက်၊ ကမ်း ခြေ ရှိ ဇ န ပုဒ် များ လည်း၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ်၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ နှင့် တ ကွ၊ များ ပြား သော အ လုံး အ ရင်း တို့ ပါ၊ မြောက် ပိုင်း မှ တု ရု မြို့ သို့ ငါ ချီ တက် စေ သော၊ ဘု ရင် ထက် ဘု ရင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ ကမ်း ခြေ ရှိ ဇ န ပုဒ် များ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်၊ သင့် ရင် ဆိုင် ရင် တား တည် ခြင်း၊ က တုတ် လှန် ခြင်း၊ ဒိုင်း ရှည် မြှောက် ကာ ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ မြို့ ရိုး ကို သစ် မောင်း နှင့် နှက်၍၊ ရဲ တိုက် များ ကို ဓား ဖြင့် ဖြို ဖျက် သည် နှင့်၊ ပေါက် ပြီး မြို့ ကို ဝင် တတ် သည့် နည်း တူ၊ မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ချဉ်း ဝင် သော၊ မြင်း တပ် မြောက် မြား သည့် အ တွက်၊ ခွာ စာ မုန့် လွှမ်း မိုး သည့် ပြင်၊ မြင်း တပ်၊ လှည်း တပ်၊ ရ ထား တပ် အ သံ ကြောင့်၊ မြို့ ရိုး ပင် တုန် လှုပ် လ တ္တံ့။ လမ်း မ လမ်း မြောင် များ ကို မြင်း ခွာ ချ ခြင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခြင်း၊ ခိုင် ခံ့ သော ကျောက် တိုင် များ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ ကုန် စည် ဘ ဏ္ဍာ ကို လု ယက် ယူ ငင် ခြင်း၊ မြို့ ရိုး ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ နှစ် သက် ဖွယ် တိုက် အိမ် များ ကို ဖြို ဖျက် လျက်၊ ကျောက်၊ သစ် သား များ ကို အ မုန့် ပါ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သို့ ချ ပစ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သည် နှင့်၊ သီ ချင်း ဆို သံ ကို၊ ငါ ပြတ် စဲ စေ၍၊ စောင်း တီး သံ ကို လည်း ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ချက် အ ရ၊ ပြောင် သော ကျောက်၊ ပိုက် ကွန် ဖြန့် ရာ၊ ငါ ထား သော သင် သည်၊ ပြု စု ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ တု ရု မြို့ အား၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ သင့် အ တွင်း တွင် လုပ် ကြံ မှု ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ထိ ရှ ခံ ရ သူ တို့ ညည်း သော အ ခါ၊ သင့် ပြို လဲ သံ ကြောင့်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ များ တုန် လှုပ် မည် မ ဟုတ် လော။ သ မု ဒ္ဒ ရာ စံ မင်း တို့ လည်း၊ နန်း ဆင်း ၍ မင်း မြောက် တန် ဆာ ပယ် ခြင်း၊ ပန်း ထိုး ဝတ် လဲ တော် ချွတ် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင်၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ကို ဝတ် ခြုံ လျက်၊ သင့် ကို အံ့ အား သင့်၍ အ လန့် တ ကြား မ ပြတ် မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ စဉ်၊ မြို့ သား တို့ နှင့် တ ကွ သ မု ဒ္ဒ ရာ တွင် ခိုင် လှုံ လျက်၊ သင်္ဘော စီး သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ချောက် လှန့် လျက်၊ သင်္ဘော သား တို့ နေ ရာ၊ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သော အို မြို့ တော်၊ သင် ပျက် စီး လေ ပြီ တ ကား ဟု၊ သင် နှင့် ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို ကြ လ တ္တံ့။ သင် ပြို လဲ သည့် ကာ လ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ တုန် လှုပ် ခြင်း၊ ကွယ် လွန် သ ဖြင့်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရှိ ကျွန်း များ ထိတ် လန့် ခြင်း၊ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ နေ သူ မဲ့ မြို့ ရွာ များ ကဲ့ သို့ သင့် ကို ဆိတ် ညံ ရာ မြို့ ဖြစ် စေ လျက်၊ မ ဟာ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဖုံး လွှမ်း အောင်၊ ရေ ထု ကို ငါ တက် စေ သည့် ကာ လ၊ သင်္ချိုင်း တွင် ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ရှေး လူ ဟောင်း တို့ ထံ ချ ပြီး လျှင်၊ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင် ဂုဏ် အ သ ရေ ကင်း လျက်၊ နေ သူ မဲ့ အံ့ သော ငှာ၊ ယ မန် က ဆိတ် ညံ ရာ အ ရပ်၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ အ ရပ် များ တွင်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ ရာ ပေး မည်။ ထို သို့ ထိန့် လန့် ဖွယ် အ ဖြစ် ငါ ထား သော သင် သည်၊ တည် ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ရှာ သော် လည်း သင့် ကို တွေ့ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ တု ရု မြို့ နှင့် ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ မြောက် မြား သော ကျွန်း အ ရောက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကုန် သွယ် ရာ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဝင် ထွက် ဝ ဖြစ် သော အို မြို့ တော်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အင်္ဂါ မ ယွင်း၊ ငါ အ ဆင်း လှ သည် ဟု ထောင် လွှား သော အို တု ရု မြို့၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ နှစ် သာ ရ ကို ပိုင် သော သင်၏ အ ဆင်း လှ ခြင်း ကို၊ ဗိသု ကာ တို့ စုံ လင် စေ ခဲ့ ကြ ပြီ။ စေ နိ ရ တောင် ထွက် ထင်း ရူး သား ဖြင့်၊ တ ဂူ များ ကို ခွေ ခြင်း၊ လေ ဗ နုန် တော တန်း ရှိ သစ် က တိုး ကို ယူ၍၊ ရွက် တိုင် လုပ် ခြင်း၊ ဗာ ရှန် ပြည် ထွက် ညန် သား ဖြင့် တက် လုပ် ခြင်း၊ ကု ပ ရု ကျွန်း များ ထွက် ကျောက် ပန်း သား၌ ဆင် စွယ် ခြယ် လယ် ၍၊ ကုန်း ပတ် ခင်း ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ၏။ အ လံ ထူ သော ရွက် သည် အိ ဂျစ် ပြည် ထွက် ပန်း ဆိုး သော ပိတ် ချော ထည် ဖြစ် လျက်၊ နံ ကာ လည်း၊ ဧ လိ ရှ ကျွန်း များ ထွက် အ ပြာ ထည်၊ အ မောင်း ထည် များ တည်း။ အို တု ရု မြို့၊ ဇိ ဒုန် နှင့် အာ ဝဒ် မြို့ သား တို့ သည် တက် ခတ် သူ၊ သင့် ပ ညာ ရှိ တို့ သည် ပဲ့ နင်း သူ၊ ဂေ ဗ လ လူ ကြီး နှင့် ပ ညာ ရှိ တို့ သည် ထေး ဖာ သူ တို့ တည်း။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရှိ သ မျှ သင်္ဘော များ သည်၊ သင်္ဘော သား တို့ ပါ၊ ကုန် စည် ကူး သန်း ဖောက် ကား လျက်၊ ပေ ရ သိ၊ လု ဒ၊ ဖု တ လူ မျိုး တို့ သည်၊ သင့် ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း ပါ ဝင် လျက်၊ ဒိုင်း လွှား နှင့် မောက် ရူ များ ကို သင့် အ တွင်း တွင် ခြယ် လယ် ဆွဲ ထား ကြ ပြီ။  ဗိုလ် ထု အ ပါ အာ ဝဒ် မြို့ သား တို့ သည်၊ ပတ် လည် နံ ယပ် ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း၊ ဂ မ္မ မြို့ သား တို့ သည် ရဲ ခို များ တွင် လည်း ကောင်း၊ နေ လျက်၊ နံ ယပ် ပတ် လည်၌ ဒိုင်း လွှား များ ကို ဆွဲ ထား သ ဖြင့်၊ သင့် အ ဆင်း လှ ခြင်း ကို စုံ လင် စေ ကြ ပြီ။ သင် ၌ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး များ ပြား သည့် အ တွက်၊ တာ ရှု မြို့ သည်၊ ငွေ၊ သံ၊ ဘင်၊ ခဲ ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ကုန် သွယ် သူ ဖြစ် ၏။ ယာ ဝန်၊ တု ဗ လ၊ မေ ရှက် လူ မျိုး တို့ သည်၊ လူ၊ ကြေး အိုး ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ဖောက် ကား သူ ဖြစ် ကြ၏။ တော ဂါ မ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ စီး မြင်း၊ ရ ထား မြင်း နှင့် လား ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ကြ၏။ သင့် ဖောက် ကား သူ ဖြစ် သော ဒေ ဒန် နယ် သား တို့ ပြင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် သည်၊ ဆင် စွယ်၊ တယ် နှစ် ခွန် များ ကို၊ ဆက် သွင်း သော ကုန် သွယ် သူ ဖြစ်၏။ သင်၌ လက် ဖြစ် များ ပြား သည့် အ တွက်၊ ရှု ရိ ပြည် သည် ဆီး ကျောက်၊ အ မောင်း ထည်၊ ပန်း ထိုး ထည်၊ ပိတ် ချော ထည်၊ သ န္တာ ကျောက် နှင့် ပ တ္တ မြား ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ကုန် သွယ် သူ ဖြစ် ၏။ ယု ဒ နှင့် ဣ သ ရေ လ ပြည် သည်၊ မင် နိတ် ဂျုံ စ ပါး၊ စား နပ် ရိ က္ခာ၊ ပျား ရည် ဆီ နှင့် လိမ်း ဆေး ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ဖောက် ကား သူ ဖြစ် ၏။ သင်၌ လက် ဖြစ် ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ အ မျိုး မျိုး များ ပြား သည့် အ တွက်၊ ဒ မာ သက် မြို့ သည်၊ ဟေ လ ဗုန် စ ပျစ် ရည် နှင့် ဇာ ခ ရ သိုး မွေး များ ကို ကုန် သွယ် သူ ဖြစ်၏။ ဝေ ဒန် နှင့် ယာ ဝန် လူ မျိုး တို့ သည်၊ ဥ ဇာ လ မြို့ ထွက်၊ သံ၊ က ရ မက် နှင့် နံ့ သာ ကုန် များ ကို ထပ် လဲ ရောင်း ချ ကြ ၏။  ဒေ ဒန် နယ် သည်၊ ကုန်း လွှမ်း ထည် များ ကို ဖောက် ကား သူ ဖြစ် ၏။ အာ ရပ် ပြည် နှင့် ကေ ဒါ မင်း တို့ သည်၊ သိုး သား ငယ်၊ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး များ ကို ရောင်း ချ လျက်၊ လက် အောက် ကုန် သွယ် သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ ရှေ ဘ နှင့် ရာ ဂ မ ဖောက် ကား သူ တို့ သည်၊ အ သင်း အ ထုံ အ ထူး၊ ကျောက် မျက် အ မျိုး မျိုး နှင့် ရွှေ ကုန် ကို ထပ် လဲ ကုန် သွယ် သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ တာ ရှု သင်္ဘော များ သည်၊ သင့် ကုန် သင်္ဘော ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ အ နှစ် သာ ရ၌၊ စည် ပင် ထွန်း ကား လျက် ရှိ နေ ခဲ့ သည် တ ကား၊ တက် ခတ် သူ တို့ လှော် ခတ် သ ဖြင့်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဝဲ သို့ ရောက် သော သင် သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဗ ဟို ၌ အ ရှေ့ လေ တိုက် ၍ ပျက် လေ စွ။ သင့် အ တွင်း ပါ ရှိ သော ဥ စ္စာ၊ ဘ ဏ္ဍာ၊ ကုန် စည် မှ စ၍၊ သင်္ဘော သား၊ ပဲ့ နင်း သူ၊ ထေး ဖာ သူ၊ ကုန် သွယ် သူ၊ ရဲ မက် ဖြစ် သူ နှင့် စီး နင်း သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သင် မြုပ် သော နေ့ ရက်၌၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဗ ဟို တွင် ပင် နစ် မွန်း ကြ သော်၊ ပဲ့ နင်း တို့ အော် ဟစ် သံ ကြောင့်၊ ကမ်း ခြေ ရှိ မြို့ ရွာ များ တုန် လှုပ် သည့် ပြင်၊ တက် ခတ် သူ သင်္ဘော သား နှင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ ကြောင်း ပြ ဟူ သ မျှ တို့ သည်၊ သင်္ဘော များ မှ ဆင်း၍ ကုန်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ သင့် အ တွက် အော် ၍ နစ် နာ စွာ ဟစ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် ကြဲ ခြင်း၊ ပြာ လူး ခြင်း၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ နစ် နာ သော စိတ် နှင့် ပြင်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ထို သို့ မြည် တမ်း လျက်၊ သင့် ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို ကြ မည် မှာ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ လယ် တွင် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော တု ရု နှင့်၊ အ ဘယ် မြို့ တူ သ နည်း။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဖြင့် ကုန် စည် များ ကို တင် ရောက် စေ သော သင် သည်၊ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား ကို စည် ကား စေ လျက်၊ မြေ ပေါ် စံ ဘု ရင် တို့ ကို လည်း၊ များ ပြား သော ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ ကုန် စည် နှင့် ကြွယ် ဝ စေ ပြီ တ ကား။ ယ ခု ပင်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နက် ရှိုင်း ရာ၌၊ လှိုင်း တံ ပိုး ဖြင့် ပျက် ရာ တွင်၊ သင် နှင့် တ ကွ ကုန် စည်၊ စီး နင်း သူ အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ နစ် မြုပ် ကြ လေ စွ။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ သား အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် အ တွက် အံ့ အား သင့် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ လည်း၊ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ၍ မျက် နှာ ပျက် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး ရှိ ကုန် သွယ် သူ တို့ သည်၊ ပြက် ရယ် ပြု ကြ လိမ့် မည်။ ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သော သင် ကား၊ တည် ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ဖွဲ့ ဆို ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို တု ရု မြို့ အား ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ တု ရု မြို့ စံ မင်း အား သင် ဆင့် ဆို ရ မည့် ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ချက် ကား၊ ဘု ရား သ ခင် သ ဘော တော် နှင့် အ မျှ၊ သ ဘော ကို ချီး မြှင့် လျက် ပင်၊ ဘု ရား မ ဟုတ် လူ မျှ သာ ဖြစ် သော သင် က၊ ငါ သည် ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ဘု ရား သ ခင့် စံ နေ တော် မူ ရာ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဗ ဟို တွင်၊ ငါ စံ နေ သည် ဟု စိတ် နေ မြင့်၍ အောက် မေ့ သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ နက် နဲ ရာ ဟူ သ မျှ ကို ကွယ် ဝှက် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဒံ ယေ လ ထက် ပ ညာ လွန် ကဲ ခြင်း၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကြောင့် ကြွယ် ဝ လျက်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တွင် ရွှေ ငွေ ပြည့် ခြင်း၊ ပ ညာ လွန် ကဲ လျက်၊ ဖောက် ကား ရေး ဖြင့် စည်း စိမ် တိုး ပွား ခြင်း၊ စည်း စိမ် ရှိ လျက် စိတ် နေ မြင့် ခြင်း များ နှင့် ပြည့် သော သင် သည်၊ ဘု ရား သ ခင် သ ဘော တော် နှင့် အ မျှ၊ သ ဘော ကို သင် ချီး မြှင့် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထက် ကြမ်း ကြုတ် လှ သော၊ ငါ ခေါ် ဆောင် မည့် သူ စိမ်း တို့ သည်၊ သင့် ပ ညာ ဆိုင် ရာ တင့် တယ် ခြင်း တစ် ဘက်၊ ဓား ကို ချွတ်၍၊ ထွန်း ကား ခြင်း ကို လည်း ကွယ် စေ ပြီး လျှင်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ ချ ကြ သည့် အ လျောက်၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ နည်း တူ သေ ဒဏ် ကို၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဗ ဟို တွင် ပင်၊ သင် ခံ ရ လ တ္တံ့။ လုပ် ကြံ သူ့ လက် အောက် တွင်၊ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ လူ မျှ သာ ဖြစ် သော သင် က ငါ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု အာ ဏာ သား ရှေ့ ဆို ဝံ့ ဦး မည် လော။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ချက် အ ရ၊ သင် သည် သူ စိမ်း တို့ လက် ဖြင့်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ တို့ ကဲ့ သို့ သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် ပြန်၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ တု ရု မြို့ စံ မင်း ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ သင် ဆင့် ဆို ရ မည့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကား၊ ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ကြန် အင် မ ယွင်း ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း လျက်၊ စုံ လင် ခြင်း အ ထွဋ် ဖြစ် သော သင် သည်၊ ဧ ဒင် ခေါ်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဥ ယျာဉ် တော်၌ ရှိ နေ ရာ၊ သင့် ကို ဖန် ဆင်း ထား သော နေ့ ရက် တွင်၊ ပြင် ဆင် တော် မူ နှင့် သည့် အ လျောက်၊ ကျောက် အိမ်၊ ကျောက် အိုး ဖြစ် သော ရွှေ ထည်၌ စီ သော၊ ပ တ္တ မြား၊ ဥဿ ဖ ယား၊ ကြောင်၊ မျက် ရွဲ၊ မ ဟူ ရာ၊ န ဂါး သွဲ့၊ ကျောက် ပြာ၊ ဆီး၊ မြ၊ ကျောက် မျက် အ မျိုး မျိုး နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ ဖြန့် မိုး ကွယ် ကာ သော ခေ ရု ဗ အ ဖြစ်၊ ငါ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ ဘု ရား ၏ သန့် ရှင်း ရာ တောင် တော် ပေါ် တွင်၊ တောက် ထိန် သော ကျောက် မျက် များ အ လယ် တွင် သွား လာ လေ့ ရှိ ဖူး ၏။ အို ကွယ် ကာ သော ခေ ရု ဗ၊ ဖန် ဆင်း ထား သော နေ့ ရက် က စ၍၊ သင်၌ ဒု စ ရိုက် မှု ကို မ တွေ့ မ ချင်း၊ သင့် အ လေ့ အ လာ စုံ လင် သော် လည်း၊ ဖောက် ကား ရေး များ ပြား သည့် အ တွက်၊ အ ဓ မ္မ မှု နှင့် ပြည့်၍ ပြစ် မှား သော ကြောင့်၊ တောက် ထိန် သော ကျောက် မျက် ရှိ ရာ၊ ငါ ဘု ရား၏ တောင် တော် မှ၊ သင့် ကို ငါ ရှုတ် ချ ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။ သင် သည် တင့် တယ် ခြင်း ကြောင့် စိတ် နေ မြင့်၍၊ ထွန်း ကား ခြင်း ကြောင့်၊ ပ ညာ ယွင်း သည့် အ တွက် မြေ ပေါ် တွင် ငါ လှဲ ချ လျက်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ရှေ့ ရှု မြင် ရန် ထား ခဲ့ ပြီ။ မ တ ရား သော ဖောက် ကား ရေး ၌၊ ဒု စ ရိုက် များ ပြား ၍ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ ကို သင် ရှုတ် ချ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငါ သည်၊ သင့် အား ကျွမ်း လောင် သော မီး ကို၊ သင့် အ တွင်း မှ ထွက် စေ သ ဖြင့်၊ ရှု မြင် သူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ မြေ ပေါ် တွင်၊ ပြာ ပုံ ဖြစ် စေ ပြီ။ သင့် ကို သိ ဖူး သော လူ မျိုး တို့ သည် အံ့ အား သင့် လျက်၊ ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် သော သင် ကား၊ ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဇိ ဒုန် မြို့ သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို ဇိ ဒုန် မြို့၊ သင့် တစ် ဘက် နေ သော ငါ သည်၊ သင့် အ လယ် တွင် ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ ၍ စီ ရင် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့်၊ သီး သန့် ရာ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ သည် မြို့ တွင်း သို့ ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကို လည်း ကောင်း၊ လမ်း များ ပေါ် သို့ သွေး သွန်း ဘေး ကိုလည်း ကောင်း၊ သင့် စေ မည့် အ လျောက်၊ အ ဘက် ဘက် က ဓား ဘေး ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ကျ ဆုံး သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို သို့ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ မုန်း ထား သော ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ မျိုး တို့ အ နက်၊ နာ ကျင် စွာ စူး သော ဆူး ငြောင့် သ ဖွယ်၊ နောက် မ ရှိ ရ သော ကြောင့်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ ဟော ပြော ဆင့် ဆို လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ သည် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး မှ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို စု သိမ်း သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ သီး သန့် ရာ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ငါ့ ကျွန် ယာ ကုပ် အား သ နား ခဲ့ သော ပြည် ရင်း တွင်၊ လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ပေး မည့် အ လျောက်၊ မုန်း ထား သော ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး ကို စီ ရင် ဒဏ် ခတ် ပြီး လျှင်၊ အိမ် ဆောက် ခွင့်၊ ခြံ လုပ် ခွင့်၊ လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရ သော ထို သူ တို့ သည်၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ် နှစ်၊ ဒ သ မ လ၊ ဆယ့် နှစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ ထို မင်း မှ စ သော တစ် ပြည် လုံး ကို ရည်၍၊ ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မြစ် လက် ကြား တွင် ဖွတ် မိ ကျောင်း သ ဖွယ် ဝပ်၍၊ ငါ ဖန် ဆင်း သော ဤ မြစ် ကား၊ ငါ ပိုင် ဖြစ် ပြီ ဟု အောက် မေ့ သူ အိ ဂျစ် ဘု ရင်၊ အို ဖာ ရော မင်း၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဘက် နေ၍၊ ပါး ချိတ်၌ ကွင်း တပ် လျက်၊ အ ကြေး ကြား တွင် သင့် မြစ် ရှိ ငါး များ ကပ် စေ ပြီး လျှင်၊ အ ကြေး ကြား တွင် ကပ် သော ထို ငါး ရှိ သ မျှ နှင့် တ ကွ၊ သင့် မြစ် လက် ကြား များ မှ သင့် ကို ဆွဲ တင် လျက်၊ ထို ငါး ရှိ သ မျှ ပါ၊ သဲ တော တွင် ပစ် ထား မည်။ မြေ သ တ္တ ဝါ လေ သ တ္တ ဝါ အ စာ အ ဖြစ်၊ ငါ ထား သော သင့် အ လောင်း သည်၊ မြေ အ ပြင် တွင် စု ပုံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ လဲ ကျ၍ နေ ရ သည့် အ တွက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ ကျူ တုတ် မျှ သာ ဖြစ် ဖူး သော အိ ဂျစ် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ စွဲ ကိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကြေ မွ သော သင် သည် ပ ခုံး ထိ ရှ ခြင်း၊ တံ ကဲ ပြု ကြ သည့် ကာ လ၊ ကျိုး ပြတ် သော သင် သည်၊ ခါး ကို ရှ၍ တုန် စေ ခြင်း ပြု သည် တ ကား။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ သည် သင် မှ စ သော၊ မြစ် လက် ကြား များ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် နေ၍၊ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ မှ ကု ရှ နယ် စွန်၊ သု ဏေ မြို့ တိုင် အောင်၊ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး ကို ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ထား သည့် အ တိုင်း၊ အ နှစ် လေး ဆယ် အ တွင်း နေ သူ မဲ့ လျက်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ခြေ ချ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော တိုင်း နိုင် ငံ များ အ လယ် တွင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော မြို့ များ အ လယ် တွင်၊ မြို့ ရွာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ မည့် ငါ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည်၌၊ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ မည် ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အ နှစ် လေး ဆယ် စေ့ ပြီး မှ၊ ငါ သည် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး မှ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို စု သိမ်း လျက်၊ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို၊ ဖွား မြင် ရာ ပါ သ ရု ပြည် သို့ ပြန် ပို့ ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင်၊ သိမ် ငယ် သော နိုင် ငံ ဖြစ် စေ မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို အုပ် စိုး ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင် သိမ် ဖျင်း စေ လျက်၊ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ ထက် သိမ် ငယ် ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ် တွင် ဂုဏ် ရှိ တော့ မည် မ ဟု​တ်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ငဲ့ ၍ စောင့် မြော် ကိုး စား သ ဖြင့်၊ ဒု စ ရိုက် ထင် ရှား စေ ရာ အ ကြောင်း၊ နောင် မ ဖြစ် ရ ဘဲ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ်၊ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗုဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ တပ် သား အ ပေါင်း တို့ ခေါင်း ပြောင်၍၊ ပ ခုံး ပွန်း သည့် တိုင် အောင်၊ တု ရု မြို့ တစ် ဘက် အ ရေး ကြီး သော အ မှု ကို၊ ထမ်း စေ သော် လည်း၊ မင်း သော် လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ထု သော် လည်း ကောင်း၊ ထမ်း သော အ မှု အ တွက်၊ တု ရု မြို့ မှ အ ခ မ ရ သည် ကို ထောက် ၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ငါ အပ် ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ ဗိုလ် ထု တို့ အ ခ အ ဖြစ်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို သိမ်း သွား လျက်၊ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ ကို လည်း၊ လက် ရ ယူ ငင် ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ အ မှု ကို ထမ်း ကြ သည့် အ တွက် ချွေး နဲ စာ အ ဖြစ်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို အပ် ပေး မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို ၏။ ထို ကာ လ ငါ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် ဦး ချို ကို ပေါက် စေ လျက်၊ သင့် အား လည်း နှုတ် မြွက် ခွင့် ပေး မည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ သင် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရက် ရောက် လေ စွ ဟု အော် ကြ လော့။ မိုး အုံ့ သော နေ့၊ လူ မျိုး ခြား တို့ စီ ရင် ခံ ချိန် နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် လု ပြီ တ ကား၊ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် သို့ ဓား ဘေး သင့်၍ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ကျ ဆုံး ကြ သော အ ခါ၊ ကု ရှ ပြည် တုန် လှုပ် လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သည်၊ နေ ထိုင် သူ တို့ သိမ်း သွား ခြင်း၊ အ မြစ် အ ခြေ မှောက် လှန် ခြင်း ခံ ရ သည့် ပြင်၊ ကု ရှ၊ ဖု တ၊ လု ဒ၊ ခု ဘ လူ မျိုး တို့ မှ စ၍၊ မျိုး ရိုး မ ဟုတ် သူ တို့ လည်း၊ မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပြည် သား တို့ ပါ၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ​ ကြောင်း၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ထောက် မ သူ တို့ သည် ကျ ဆုံး လျက်၊ မောက် မာ ရာ ခံ မြို့ များ လည်း၊ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ မှ စ၍ သု ဏေ မြို့ တိုင် အောင်၊ ဓား ဖြင့် ပြို လဲ ပျက် စီး၍၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော တိုင်း နိုင် ငံ များ အ လယ် တွင်လည်း ကောင်း၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော မြို့ များ အ လယ် တွင် လည်း ကောင်း၊ မြို့ ရွာ များ နှင့် တ ကွ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် မီး ကို ငါ မွေး ၍၊ စစ် ကူ သူ အ ပေါင်း တို့ ပျက် ပြား ကြ သည့် ကာ လ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ရောက် အံ့ သော ထို နေ့ ရက်၌၊ စိတ် ချ လျက် နေ သော ကု ရှ ပြည် သား တို့ ကို ချောက် ချား စေ ခြင်း ငှာ၊ သင်္ဘော စီး သူ တ မန် တို့ သည်၊ ရှေ့ တော် က ထွက် သွား သည့် အ လျောက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ပျက် သော နေ့ ရက် ကဲ့ သို့ တုန် လှုပ် ကြ ရ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ချက် အ ရ၊ ငါ သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗုခဒ် နေ ဇာ မင်း လက် ဖြင့်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ပ ပျောက် စေ မည်။ ထို မင်း သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထက် ကြမ်း ကြုတ် လှ သော ဗိုလ် ထု တို့ ပါ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ချီ ဝင် ခွင့် ရ သည့် အ လျောက်၊ ဓား ချွတ် ၍၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ့ အ သေ ကောင် တို့ နှင့် ပြည့် စေ မည်။ ငါ လည်း မြစ် လက် ကြား များ ကို ခန်း ခြောက် စေ လျက်၊ လူ ဆိုး တို့ အား မြေ ကို ရောင်း ချ လျက်၊ နေ ပြည် နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ သူ စိမ်း တို့ လက် ဖြင့် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် စေ မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သည် ရုပ် ပွား များ ကို ဖျက် ဆီး၍၊ နော ဖ မြို့ ရှိ ဆင်း တု များ ကို ပ ပျောက် စေ ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် မင်း မျိုး ပြတ် စေ ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ကြောက် ရွံ့ သော သ ဘော ကို သွင်း ခြင်း၊ ပါ သ ရု ပြည် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် စေ ခြင်း၊ ဇော န မြို့၌ မီး မွေး ခြင်း၊ နော မြို့ အား စီ ရင် ဒဏ် ခတ် ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ၊ သိန် ခေါ် ခံ မြို့ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် ကို သွန်း လောင်း ခြင်း၊ နော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ပယ် ရှား ခြင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ မီး မွေး ခြင်း များ ကို ပြု မည့် အ လျောက်၊ သိန် မြို့ တုန် လှုပ် နာ ကျင် လျက်၊ နော မြို့ ပေါက် ကွဲ လျက်၊ နော ဖ မြို့ သည် နေ့ အ ချိန်၌ ရန် ခု ခံ ရ လိမ့် မည်။ အာ ဝင် မြို့၊ ဖိ ဗေ သက် မြို့ ရှိ လူ ပျို တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး လျက်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ထမ်း ပိုး များ ကို ငါ ချိုး ဖြတ် သ ဖြင့်၊ မောက် မာ ရာ ခံ မြို့ ပ ပျောက် သည့် ကာ လ၊ နေ အ လင်း သည်၊ တာ ပ နက် မြို့ မှ ကွယ်၍၊ မိုး သား လည်း အုံ့ လျက်၊ မြို့ သူ တို့ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ထို သို့ စီ ရင် ဒဏ် ခတ် သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ့် တစ် နှစ်၊ ပ ဌ မ လ ခု နစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ ချိုး ခဲ့ သော အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း လက် ရုံး သည်၊ ဓား လက် နက် စွဲ ကိုင် နိုင် ရန် သန် မာ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဆေး လိမ်း ခြင်း၊ ကျပ် စည်း ခြင်း မ ခံ ရ။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ က၊ ငါ သည် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း တစ် ဘက် နေ၍၊ ချိုး ပြီး လက် ရုံး မှ တစ် ပါး၊ သန် မာ သော လက် ရုံး ကို ချိုး သ ဖြင့်၊ ကိုင် စွဲ သော ဓား လက် နက် လွတ် စေ မည့် ပြင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည်၌ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ မည်။ ငါ သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် လက် ရုံး ကို သန် မာ စေ၍၊ ငါ့ ဓား တော် ကို ကိုင် စွဲ စေ မည်။ ဖာ ရော မင်း၏ လက် ရုံး နှစ် ဖက် ကို ကား ချိုး လျက်၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ ညည်း သ ကဲ့ သို့ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် ရှေ့၊ ညည်း ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ လက် ရုံး ကို သန် မာ စေ လျက်၊ စွဲ ကိုင် စေ မည့် ဓား တော် ကို၊ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် ထို ဘု ရင် ဆန့် မိုး သ ဖြင့်၊ ဖာ ရော မင်း လက် ရုံး လျော့ ကျ သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို လူ အ မျိုး မျို အ ပြည် ပြည် ၌ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို သည် ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ့် တစ် နှစ်၊ တ တိ ယ လ တစ် ရက် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း နှင့်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ တန် ခိုး ကြီး သော သင် နှင့် တူ ညီ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ တင့် တယ် သော အ ခက်၊ မိုး သား ကို မီ သော ခေါင် ညွန့် နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ထူ ထပ် သော အ ရိပ် ကျ လျက်၊ ကောင်း မွန် မြင့် လှ သော သစ် က တိုး ပင် သည် လေ ဗ နုန် တော၌ ပေါက် သည် တ ကား၊ ပျိုး ခင်း ကို ဝိုက် စီး သော ချောင်း၊ တော ပင် များ သို့ ရောက် သော မြောင်း များ ဖြင့်၊ မြစ် ကြီး သည်၊ တိုး ပွား ကြီး မြင့် စေ သည့် အ လျောက်၊ တော ပင် တ ကာ ထက် မြင့် လှ ၍၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ ပြား သော ထို သစ် ပင် သည်၊ ရေ ပေါ များ သ ဖြင့်၊ ရှည် လျား သော အ ခက် အ လက် နှင့် ပြည့် စုံ သည့် ကာ လ၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ ကိုင်း အ ခက်၌ အ သိုက် လုပ် ခြင်း၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ ခက် အ လက် အောက် ပေါက် ဖွား ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ အ ရိပ်၌ လည်း မ ဟာ လူ မျိုး တ ကာ တို့ မီ ခို ရ ကြ ၏။ ရေ များ ရာ အ ရပ် ၌ အ မြစ် စွဲ သော ကြောင့် အ ခက် အ လက် ရှည် လျား လျက်၊ အ ပင် ကြီး ကျယ် လျက်၊ တင့် တယ် ခြင်း သို့ ရောက် သော်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ သစ် က တိုး ပင် များ သည် မ လွန် မ ကဲ၊ ထင်း ရှူး ပင် များ သည် အ ကိုင်း အ ခက် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ပိုး စာ ပင် များ သည် အ ခက် အ လက် နှင့်လည်း ကောင်း၊ မ ပြိုင် မ ယှဉ်၊ ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ တစ် ပင် မျှ၊ ထို တင့် တယ် ခြင်း ကို မ မီ ချေ။ အ ခက် အ လက် များ ပြား၍၊ ငါ တင့် တယ် စေ သ ဖြင့်၊ ဧ ဒင် ခေါ် ဘု ရား သ ခင့် ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ အ ပင် တ ကာ တို့ သည် ဝန် တို ကြ သည် တ ကား၊ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို အ ပင် သည် မြင့် လှ၍၊ ခေါင် ညွန့် ကို မိုး သား ထိ မြှင့် လျက်၊ စိတ် မာ န ကြီး သော ကြောင့်၊ ငါ နှင် ထုတ်၍ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ရှင် ဖြစ် သူ သည်၊ ဆိုး သွမ်း မှု အ တွက် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သည့် ပြင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ကြမ်း ကြုတ် လှ သော သူ စိမ်း တို့ သည် ခုတ် လှဲ၍၊ တောင် တန်း၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ ရှိ သ မျှ၌ အ ခက် အ လက် ပြို လဲ ခြင်း၊ ပြည် ရှိ သ မျှ ချောင်း များ၌ အ ကိုင်း အ ခက် ကျိုး ပြတ် ခြင်း ခံ ရ သော ထို အ ပင် ကို ပစ် ထား၍၊ မြေ ကြီး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ လည်း၊ အ ရိပ် မှ ခွာ လျက် စွန့် ထား ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ပြို လဲ ပြီး အ ခက် အ လက် များ၌ ဝပ် နေ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သို့ သော အား ဖြင့်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သော လူ့ သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သေ မင်း အား၊ လွှဲ အပ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ ရေ အ နီး ပေါက် သ ဖြင့် ရေ သောက် သော အ ပင် အ ပေါင်း တို့ သည် မြင့် လှ၍ ခေါင် ညွန့် ကို မိုး သား ထိ မ မြှင့် သည် ပြင် အ ပင် ကြီး အ ပင် မြတ် တို့ လည်း၊ မတ် တတ် မ ရပ် ရ ဟု မိန့် ဆို၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ထို သစ် ပင် ဆင်း ရ သော နေ့ ရက်၌၊ မြစ် ကြီး ရေ ပိတ် ခြင်း၊ ချောင်း ရေ တန့် ခြင်း၊ လက် ကြား ရေ ရပ် ခြင်း၊ လေ ဗ နုန် တော ညှိုး နွမ်း ခြင်း များ ကို ငါ ပြု သည့် အ လျောက်၊ တော ပင် ရှိ သ မျှ မူး မော် ကြ ရ မည်။ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ငါ ချ သည့် ကာ လ၊ ကျ သံ ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ တုန် လှုပ် သည့် ပြင်၊ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင်၊ လေ ဗ နုန် တော ထူး မြတ် သော အ ပင်၊ ရေ သောက် သော အ ပင် ဟူ သ မျှ သည်၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ၌ နှစ် သိမ့် ရ ကြ လ တ္တံ့။ လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွင်း တွင်၊ အ ရိပ် အောက် မှီ ခို လျက်၊ လက် ရုံး သ ဖွယ် ဖြစ် ဖူး သူ တို့ လည်း၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ လိုက် ဆင်း ကြ လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် ဆို၏။ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင် များ အ နက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး သော သင် နှင့် တူ ညီ သည် ကား၊ မည် သည့် အ ပင် နည်း။ သင် သည် ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင် များ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ကျ လျက်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ အ လယ် တွင် အိပ် လဲ ရ လ တ္တံ့။ ဖာ ရော မင်း သည်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ထို သို့ ဖြစ် မည် ဟု ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ့် နှစ် နှစ်၊ ဒွာ ဒ သ မ လ တစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင်၊ အို ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် သူ သင် သည်၊ အိုင် ရှိ ဖွတ် မိ ကျောင်း သ ဖွယ် မြစ် ကို ကူး လျက်၊ ချောင်း မြောင်း ရေ ကို ခြေ ဖြင့် မွှေ နှောက်၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး အ လုံး အ ရင်း တို့ ဖြင့်၊ ပိုက် ကွန် တော် ကို သင့် အ ပေါ် တွင် ငါ ဖြန့် ချ လျက်၊ ဆွဲ တင် ကြ ပြီး လျှင်၊ မြေ ပြင် တွင် လှဲ ချ ပစ် ထား သော သင့် အ ပေါ်၌၊ လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ နင်း နေ လျက်၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ လည်း ဝ စွာ ကိုက် စား လိမ့် မည်။ ငါ သည်၊ သင့် အ သား ကို တောင် များ ပေါ် တွင် ထား လျက်၊ ချိုင့် များ ကို လည်း သင့် အ ကောင် နှင့် ဖြည့်၍၊ ယို စီး သော အ သွေး ဖြင့်၊ တောင် တန်း ထိ မြေ ကို စို စေ မည့် အ လျောက်၊ ချောင်း များ လည်း ပြည့် လျှံ လိမ့် မည်။ သင် မ သိ ဘူး သော လူ မျိုး တို့ နေ ရာ အ ပြည် ပြည် သို့၊ သင် ပျက် စီး ခြင်း ကူး စက် စေ သည့် ကာ လ၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ စိတ် ညစ်၍၊ အံ့ အား သင့် သည့် ပြင်၊ ဓား တော် ကို ငါ ဝင့် သော ကြောင့်၊ ဆိုင် ရာ ဘု ရင် မင်း အ သီး အ သီး တို့ လည်း၊ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့၍၊ ကိုယ့် အ သက် ကို စိုး ရိမ် သ ဖြင့်၊ သင် ပြို လဲ ရာ နေ့ ရက်၌ အ လန့် တ ကြား မ ပြတ် နေ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင့် အ ပေါ် တွင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင်၏ ဓား ဘေး သင့် ရောက် သော်၊ ငါ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ကြမ်း ကြုတ် လှ သော သူ ရဲ ကောင်း တို့ ဓား ဖြင့်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို လုပ် ကြံ ပယ် ရှား လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် စည်း စိမ် ကို သူ တို့ လု ယက် ကြ လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ပေါက် ရောက် သ မျှ မဲ့ သော၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ၍၊ နေ ထိုင် သ မျှ ကို လည်း ဒဏ် ခတ် သည့် ကာ လ၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သိ ရ ကြ လတ္တံ့ ဟု ဖွဲ့ ဆို လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သ မီး များ သည်၊ အိ ဂျစ် မင်း မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ထို သို့ ဖွဲ့ ဆို ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ရ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ဆယ့် နှစ် နှစ်၊ လ ပြည့် နေ့၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့်၊ လူ မျိုး ကြီး လူ မျိုး မြတ် တို့၏ သ မီး များ ကို၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ချ အပ် လျက်၊ မြည် တမ်း ချက် ဖွဲ့ ဆို ရ မည် မှာ၊ သင် တို့ သည် မည် သူ ထက် တင့် တယ် သ နည်း။ ဆင်း သွား၍ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ တို့ နှင့် အ တူ အိပ် လဲ ကြ လော့။ ဓား တော် ထုတ် သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ အ လယ် တွင် ကျ ဆုံး ကြ မည်။ နေ ထိုင် သူ တို့ ပါ၊ ထို ပြည် ကို ဆွဲ ငင် ကြ စေ။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ထဲ တွင် သူ ရဲ ကောင်း တို့ က၊ ထို သူ တို့ သည် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ၍၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ လျက် ဆင်း လာ အိပ် လဲ ကြ သည် တ ကား ဟု ထို မင်း နှင့် စစ် ကူ သူ တို့ ကို ရည် လျက် ကဲ့ ရဲ့ ကြ၏။ အာ ရှု ရိ မင်း သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး သေ လွန် သူ အ လုံး အ ရင်း အ ပေါင်း တို့၏ သင်္ချိုင်း ဂူ များ အ လယ် တွင်၊ ထို နိုင် ငံ၌ ရှိ ၏။ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင် ချောက် လှန့် ဖူး သူ၊ မင်း သင်္ချိုင်း ကို ခြံ ရံ သော ထို အ လုံး အ ရင်း အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး သေ လွန် ၍၊ သင်္ချိုင်း တွင်း အ စွန် ရှိ ဂူ များ၌၊ သိပ် ထား ခံ ရ ကြ သည် တကား၊ ဧ လံ မင်း သည်၊ ကိုယ့် သင်္ချိုင်း ကို ခြံ ရံ သော အ လုံး အ ရင်း တို့ ပါ၊ ထို နိုင် ငံ၌ ရှိ၏။ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင် ချောက် လှန့် ဖူး သော၊ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး သေ လွန်၍၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ ပါ လှီး ဖြတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သို့၊ အ ရှက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် လျက်၊ ဆင်း ကြ လေ ပြီ။ ထို မင်း ကို အ လုံး အ ရင်း အ ပေါင်း တို့ ပါ၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ အ လယ် တွင်၊ အိပ် ရာ ခင်း၍ သိပ် ထား ကြ လေ ပြီ။ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင် ကြောက် လန့် ဖွယ် ဖြစ် ဖူး သော၊ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ၍ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ အ ရှက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် လျက်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ခြံ ရံ သော ဂူ များ၌ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ မေ ရှက်၊ တု ဗ လ မင်း တို့ သည်၊ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင် ချောက် လှန့် ဖူး သူ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ လျက် ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သော အ လုံး အ ရင်း တို့ ဂူ များ အ လယ် တွင်၊ ထို နိုင် ငံ ၌ ရှိ ကြ၏။ ရှင် သူ တို့ နေ ရာ တွင်၊ ကြောက် လန့် ဖွယ် သူ ရဲ ကောင်း ဖြစ် လျက်၊ အ ရိုး တွင်း၌ ဒု စ ရိုက် စွဲ ကပ် သော ထို သူ တို့ သည်၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ကျ ဆင်း၍၊ ဓား များ ကို ခေါင်း အုံး သ ဖွယ် ထား သူ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သော၊ သူ ရဲ ကောင်း အ လောင်း များ နှင့် တ ကွ၊ အိပ် လဲ ကြ ရ မည် မ ဟုတ် လော။ သင် လည်း၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ တို့ အ လယ် တွင် ပျက် စီး လျက်၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ အိပ် လဲ ရ လ တ္တံ့။ တန် ခိုး ကြီး သော ဧ ဒုံ လူ မျိုး သည်၊ ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ ပါ၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ထို နိုင် ငံ၌ သိပ် ထား လျက် ရှိ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ အိပ် လဲ ကြ ရ လ တ္တံ့။ မြောက် ပိုင်း ပြည့် ရှင် အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဇိ ဒုန် မင်း တို့ ပါ၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ ကျ ဆင်း လျက်၊ ထို နိုင် ငံ၌ ရှိ ကြ၏။ တန် ခိုး နှင့် ချောက် လှန့် ခဲ့ သည့် အ တွက် အ ရှက် ကွဲ၍၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ လျက် အိပ် လဲ ကြ ရာ၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ အ ရှက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် ကြ သည် တ ကား။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ တစ် တိုင်း တစ် ပြည် ပေါ် သို့ ဓား ဘေး ကို ငါ သင့် စေ သော်၊ ကင်း စောင့် အ ဖြစ်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရွေး ကောက် ခန့် ထား မည့် သူ သည်၊ ဓား ဘေး သင့် ကြောင်း သိ မြင် လျက်၊ သ တိ ပေး ရန် တံ ပိုး မှုတ် လျှင်၊ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား သော် လည်း၊ သ တိ မ မူ သည့် အ လျောက်၊ သင့် သော ဓား ဘေး ကြောင့် ရုပ် သိမ်း ခံ ရ သူ၏ အ သွေး သည်၊ ချင်း ဦး ခေါင်း ပေါ်၌ တည် စေ။ ထို သူ သည်၊ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျက် သ တိ မ မူ သော ကြောင့်၊ ချင်း အ သွေး သည်၊ ချင်း အ ပေါ်၌ တည် ရ လ တ္တံ့။ သ တိ မူ ခဲ့ သော် ကား၊ အ သက် ကယ် ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ဓား ဘေး သင့် ကြောင်း သိ မြင် လျက်၊ သ တိ ပေး ရန် တံ ပိုး ကို ကင်း စောင့် မ မှုတ် သည် နှင့်၊ ဓား ဘေး သင့်၍ လူ တစ် ဦး ကို ရုပ် သိမ်း လျှင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် ထို လူ သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ အ သွေး ကို ကား၊ ကင်း စောင့် ထံ ငါ တောင်း ဆို မည်။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ သင့် ကို ကင်း စောင့် သ ဖွယ် ငါ ထား ပြီး ဖြစ်၍၊ နှုတ် မြွက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လျက်၊ ထို သူ တို့ အား သ တိ ပေး လော့။ အ ချင်း လူ ဆိုး၊ သင် မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု လူ ဆိုး အား ငါ မိန့် ဆို ရာ၌၊ ထို လူ ဆိုး ကို အ လေ့ အ လာ မှ ကြဉ် ရှောင် ရန် နှိုး ဆော်၍ သ တိ မ ပေး လျှင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် ထို လူ ဆိုး သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ အ သွေး ကို ကား၊ သင့် ထံ ငါ တောင်း ဆို မည်။ ကြဉ် ရှောင် ရန် သင် သ တိ ပေး သော လူ ဆိုး သည်၊ အ လေ့ အ လာ မှ မ ကြဉ် ရှောင် လျှင်၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ သင် မူ ကား၊ ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လေ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ ပြစ် မှား မှု၊ လွန် ကျူး မှု များ ကို ထမ်း ဆောင်၍၊ ပိန် ခြောက် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ မည် သို့ အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြ အံ့ နည်း ဟု၊ ဝန် ခံ သော သင် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ ဆိုး သေ ဒဏ် ခံ ရ သည် ကို ငါ မ နှစ် သက်၊ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ မှ လူ ဆိုး ကြဉ် ရှောင်၍၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ သည် ကို ငါ နှစ် သက်၏။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သေ ဒဏ် ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ခံ ကြ မည် နည်း။ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ မှ ကြဉ် ရှောင် လျက်၊ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရ မည်။ အ ချင်း လူ့ သား၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ လွန် ကျူး မိ သော ကာ လ၌၊ ယ ခင် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့် ဘေး လွတ် ခွင့်၊ ပြစ် မှား မိ သော ကာ လ၌ အ သက် ရှင် ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လူ ဆိုး လည်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း မှ ကြဉ် ရှောင် သော ကာ လ၌၊ ယ ခင် ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကြောင့် ပြို လဲ မည် မ ဟုတ်။ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ မည် ဟု ငါ ဆို ရာ၌၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ကိုယ် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို စိတ် ချ လျက်၊ မ တ ရား ပြု လျှင်၊ ဖြောင့် မတ် မှု များ ကို အ လျှင်း အ ရေး ယူ တော် မ မူ ဘဲ၊ ပြု ကျင့် သော မ တ ရား မှု ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ တစ် နည်း၊ လူ ဆိုး အား၊ မု ချ သေ ဒဏ် ခံ ရ မည် ဟု ငါ ဆို ရာ၌၊ ပြစ် မှု မှ ကြဉ် ရှောင်၍ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် လျက်၊ အ ပေါင် ခံ ပ စ္စည်း ကို ပြန် ပေး ခြင်း၊ လု ယက် ဥ စ္စာ ကို ဆပ် ခြင်း၊ မ တ ရား မှု ကို ဆက် လက် မ ပြု ဘဲ၊ အ သက် တည် ရာ တည် ကြောင်း ဖြစ် သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခြင်း များ ကို ပြု သော် ထို လူ ဆိုး သည်၊ သေ ဒဏ် မ ခံ ရ၊ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ ပြစ် မှား ဖူး သော ပြစ် မှု များ ကို အ လျှင်း အ ရေး ယူ တော် မ မူ ဘဲ၊ တ ရား သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် သည့် အ တိုင်း၊ မု ချ အ သက် ချမ်း သာ ရ လ တ္တံ့။ သို့ ရာ တွင်၊ အ လေ့ အ လာ မ ဖြောင့် သော သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား နည်း လမ်း တော် မ ဖြောင့် ဟု၊ ဆို လေ့ ရှိ ကြ သည် တ ကား။ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း မှ ဖောက် ပြန် လျက်၊ မ တ ရား မှု ကို ပြု ကျင့် လျှင်၊ ထို အ မှု ကြောင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ တစ် နည်း၊ လူ ဆိုး သည်၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု မှ ကြဉ် ရှောင် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့်၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆောင် ရွက် လျှင်၊ အ သက် ချမ်း သာ ရ လိမ့် မည်။ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား နည်း လမ်း တော် မ ဖြောင့် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သော၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ အ သီး အ သီး အ လေ့ အ လာ အ လိုက်၊ သင် တို့ ကို ငါ တ ရား စီ ရင် မည့် အ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ တို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သော ဆယ့် နှစ် နှစ်၊ ဒ သ မ လ၊ ငါး ရက် တွင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ပြေး လွတ် သူ သည်၊ ငါ ထံ ရောက် လာ လျက် မြို့ တော် ပေါက် ပါ ပြီ ဟု ပြန် ကြား လေ၏။ ထို ပြေး လွတ် သူ မ ရောက် မီ၊ ညဉ့် ဦး က စ၍ နောက် နံ နက် ထို သူ မ ရောက် မီ အ တွင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် ဆိတ် ဆိတ် မ နေ ရ ဘဲ၊ နှုတ် မြွက် ခွင့် ရ နှင့် သ တည်း။ ထို အ ခါ၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ မြို့ ပျက် များ၌ နေ ထိုင် သူ တို့ က၊ တစ် ဦး တည်း ဖြစ် သော ကြောင့် အာ ဗြ ဟံ သည်၊ ပြည် တော် ကို အ ပိုင် ရ ခဲ့၏။ အ များ ဖြစ် သော ငါ တို့ လည်း၊ အ ပိုင် ရ အပ် ကြ သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ သွေး ပါ သော အ စာ ကို စား လျက်၊ ရုပ် ပွား များ ကို ဖူး မြင် လျက်၊ သွေး သွန်း မှု ပြု သော သင် တို့ သည်၊ ပြည် တော် ကို ပိုင် အပ် ကြ သ လော။ ဓား ကို တံ ကဲ ပြု လျက်၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု ကို ကျင့် လျက်၊ သူ့ မ ယား ကို ရှုတ် ချ သော သင် တို့ သည်၊ ပြည် တော် ကို ပိုင် အပ် ကြ သ လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ မြို့ ပျက် များ၌ ရှိ နေ သူ တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ တော၌ ရှိ နေ သူ တို့ သည်၊ သား ရဲ စာ ဖြစ် ထား တော် မူ ခြင်း၊ လုံ ခြုံ ရာ ဥ မင် များ၌ ရှိ နေ သူ တို့ သည်၊ ကပ် ရော ဂါ ဖြင့် သေ လွန် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ မည်။ ပြည် တော် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ငါ ဖြစ် စေ မည့် အ လျောက်၊ မောက် မာ ရာ ခံ မြို့ ပ ပျောက် သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ ခင် တန်း လည်း၊ ဖြတ် သန်း သူ ကင်း သော ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် မည် ဖြစ်၍၊ ပြု ဖူး သော ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု များ အ တွက်၊ တစ် ပြည် လုံး ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကို ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ အိမ် နံ ရံ၊ အိမ် ဝ များ အ နီး၌၊ သင့် ကို ရည် လျက် ပြော တတ် သော သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ရောက် လာ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြား နာ ရန် လာ ကြ ကုန် ဟု၊ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် အ ချင်း ချင်း ခေါ် ဖိတ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး တော် ပ ရိတ် သတ် အ ဟန်၊ သင့် ထံ လာ ရောက် ထိုင် နေ ကြ စဉ်၊ မေ တ္တာ စ ကား လျှောက် ထား လျက်၊ လော ဘ စိတ် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ သင် ဆင့် ဆို ချက် များ ကို ကြား နာ သော် လည်း၊ နား မ ထောင် ကြ ချေ။ ထို သို့ ဆင့် ဆို ချက် များ ကို ကြား နာ လျက်၊ နား မ ထောင် ကြ သော သူ တို့ ရှေ့ တွင်၊ သင် သည် မေ တ္တာ သီ ချင်း ကို ချို စွာ ကျူး ဧ လျက်၊ စောင်း ကို သာ ယာ စွာ တီး သော သူ မျှ သာ ဖြစ်၏။ သို့ ရာ တွင်၊ အ တည် ဖြစ် မည့် ထို ဗျာ ဒိတ် အ တိုင်း ဖြစ် ပျက် သည့် ကာ လ၊ ချင်း တို့ ဘောင် တွင် ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း သည် ကို၊ သိ မှတ် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ ကို ရည် လျက် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ကိုယ် ကို သာ ထိန်း ကျောင်း သော အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ သိုး ဆိတ် များ ကို ထိန်း ကျောင်း အပ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ဆီ ဥ ကို စား လျက်၊ အ မွေး ကို ဝတ် လျက်၊ ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် ကို စီ ရင် သော သင် တို့ သည်၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည် သိုး ဆိတ် များ ကို မ ထိန်း မ ကျောင်း ဘဲ နေ ကြ သည် တ ကား။ အား နည်း ရာ ကို သန် မာ စေ ခြင်း၊ နာ ကျင် ရာ ကို ကု သ ခြင်း၊ ချို့ တဲ့ ရာ ကို ကျပ် စည်း ခြင်း၊ လမ်း လွဲ ရာ ကို ပြန် စု ခြင်း၊ ပျောက် သွား ရာ ကို လိုက် ရှာ ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ကျပ် တည်း ရက် စက် စွာ နှိမ် နှင်း ကြ သည် တ ကား။ အ ထိန်း အ ကျောင်း မဲ့ သော၊ ထို သိုး ဆိတ် တို့ သည်၊ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့်၍၊ တော သား ရဲ စာ အ ဖြစ် ရောက် ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ထို အ တိုင်း၊ ကုန်း ထိပ်၊ တောင် တန်း ရှိ သ မျှ တစ် လျှောက်၊ လမ်း လွဲ၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် ကွဲ လွင့် ကြ သော၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် တို့ ကို လိုက် စစ် ရှာ ဖွေ သူ မ ရှိ ချေ။ သို့ ဖြစ်၍၊ အို အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း မဲ့ သော၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် တို့ သည်၊ လု ယူ ရာ အ ဖြစ်၊ တော သား ရဲ စာ အ ဖြစ် ရောက် သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည်၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် များ ကို မ ထိန်း မ ကျောင်း မ ရှာ မ ဖွေ ဘဲ၊ ကိုယ် ကို သာ ထိန်း ကျောင်း သော ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ အို အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် များ ကို၊ ကိုယ် တိုင် လိုက် စစ် ရှာ ဖွေ မည်။ ကွဲ လွင့် ပြီး သိုး ဆိတ် များ ဗ ဟို တွင် ရှိ သော အ ထိန်း အ ကျောင်း သည်၊ နေ့ ချင်း လိုက် စစ် သည့် နည်း တူ၊ ငါ လည်း ငါ့ သိုး ဆိတ် များ ကို လိုက် စစ် လျက်၊ မိုး အုံ့၍ မှောင် ကျ သော နေ့ ရက်၌၊ ကွဲ လွင့် ခဲ့ ရာ အ ရပ် ရပ် မှ နုတ် ဆောင် လျက်၊ လူ အ မျိုး မျိုး၊ အ ပြည် ပြည် က စု သိမ်း ထုတ် ဆောင် လျက်၊ ပြည် ရင်း သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ရှိ ရာ၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ၊ နေ ထိုင် ဖွယ် ရာ အ ရပ် များ၌ ထိန်း ကျောင်း မည်။ ကောင်း မွန် သော စား ကျက် များ တွင် ငါ ထိန်း ကျောင်း၍၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း အ ထွဋ် ပေါ် မှာ ခြံ သွင်း မည့် အ လျောက်၊ ကောင်း မွန် သော ခြံ၌ ဝပ် နေ ခွင့်၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ရှိ စိမ်း လန်း သော စား ကျက်၌ ကျက် စား ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သိုး ဆိတ် များ ကို ကိုယ် တိုင် ထိန်း ကျောင်း ၍၊ ဝပ် စေ သော ငါ သည် ပျောက် သွား ရာ ကို လိုက် ရှာ ခြင်း၊ လမ်း လွဲ ရာ ကို ပြန် စု ခြင်း၊ ချို့ တဲ့ ရာ ကို ကျပ် စည်း ခြင်း၊ နာ ကျင် ရာ ကို သန် မာ စေ ခြင်း၊ ဆူ ဖြိုး၍ ခွန် အား လွန် ရာ ကို ပယ် ရှား ခြင်း ပြု လျက်၊ တ ရား အ မြိုက် တိုက် ကျွေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ အို ငါ့ သိုး ဆိတ် တို့၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သိုး ထီး ကြီး၊ ဆိတ် ထီး ကြီး ဖြစ် သော အ ကောင် နှင့်၊ အ ခြား သော သိုး ဆိတ် တို့ ကြား တွင်၊ ငါ တ ရား စီ ရင် မည်။ ကောင်း မွန် သော စား ကျက် တွင် ကျက် စား ခွင့် မ လုံ လောက် သည့် အ တွက် စား ကြွင်း ကို နင်း ချေ ခြင်း၊ ကြည် လင် သော ရေ သောက် ခွင့် မ လုံ လောက် သည့် အ တွက်၊ သောက် ကြွင်း ကို ခြေ ဖြင့် မွှေ နှောက် ခြင်း ပြု ကြ သေး သ လော၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် များ မှာ မူ၊ သင် တို့ နင်း ချေ ခဲ့ ရာ၊ မွှေ နှောက် ခဲ့ ရာ များ ကို စား သောက် ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ၎င်း တို့ အား ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ပိန် ကြုံ သော အ ကောင် နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် များ ကြား တွင်၊ ငါ ကိုယ် တိုင် တ ရား စီ ရင် မည်။ နံ ဘေး၊ ပ ခုံး နှင့် တွန်း ခြင်း၊ အား နည်း ရာ ကို ဦး ချို ဖြင့် ခတ် ဝှေ့ ခြင်း ပြု လျက်၊ ခွဲ လွှင့် ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် သိုး ဆိတ် များ ကြား တွင် တ ရား စီ ရင်၍၊ နောင် လု ယူ ရာ မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် များ ကို နုတ် ဆောင် မည်။ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် ကို၊ တစ် ဦး တည်း သော အ ထိန်း အ ကျောင်း အ ဖြစ်၊ ငါ ခန့် ထား မည့် အ လျောက်၊ တိုက် ကျွေး ထိန်း ကျောင်း သူ ဖြစ် သည် နှင့်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် အ ရ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် လည်း၊ သူ တို့ ဘုရင် ဖြစ် လ တ္တံ့။ ငါ သည် မ ဟာ မိတ် ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖွဲ့၍၊ ပြည် တော် ရှိ သား ရဲ ဘေး ပ ပျောက် စေ သ ဖြင့်၊ သဲ တော တွင် စိတ် ချ စွာ နေ ထိုင် ခွင့်၊ သစ် တော တွင် အိပ် ပျော် ခွင့် ပေး မည့် ပြင်၊ လူ မျိုး တော် နှင့် တ ကွ၊ တောင် တော် ပတ် လည် အ ရပ် ရပ် ကို၊ မင်္ဂ လာ အ ရင် ခံ ထား လျက်၊ ဥ တု အ လျောက် ရွာ စေ သော မင်္ဂ လာ မိုး ရေ ကျ သ ဖြင့်၊ ခြံ ရှိ အ ပင် များ သီး လျက်၊ မြေ အ သီး အ နှံ ထွက် လျက် ရှိ ရာ၊ ပြည် တော် တွင် စိတ် ချ စွာ နေ ထိုင် သော ထို သူ တို့ သည်၊ ထမ်း ပိုး ကျင် များ ကို ချိုး ဖျက် ခြင်း၊ စေ စား သူ တို့ လက် မှ ကယ် လွှတ် ခြင်း ကို ပြု သော ငါ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လတ္တံ့။ ထို သူ တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ လု ယူ ရာ၊ တော သား ရဲ တို့ မျို စား ရာ၊ နောင် မ ဖြစ် ရ ဘဲ၊ ထိတ် လန့် မဲ့ စိတ် ချ စွာ နေ ထိုင် ကြ သော်၊ ကျော် စော သော ကောက် ပဲ ခင်း ကို ငါ စိုက် ပျိုး သ ဖြင့်၊ နေ ပြည် တွင် မွတ် သိပ် ကွယ် လွန် ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အ ရှက် ကွဲ ခြင်း မ ခံ ရ ဘဲ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ငါ သည်၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ စံ နေ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တည်း ဟူ သော သူ တို့ သည်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြောင်း များ ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ လူ ဖြစ် သော သင် တို့ သည်၊ စာ ကျက် တော် ရှိ ငါ့ သိုး ဆိတ် များ ဖြစ် ကြောင်း၊ ငါ လည်း၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ စိ ရ တောင် ကို မျက် နှာ မူ လျက် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို စိ ရ တောင်၊ သင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဖြစ် သော ငါ သည်၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့်၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ထား ၍၊ မြို့ ရွာ များ ကို လည်း၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း ရောက် စေ သော ကြောင့်၊ ဆိတ် ညံ သော သင် သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ လ တ္တံ့။ သင် သည် အ စဉ် ရန် ညိုး ဖွဲ့၍၊ အ ပြီး သတ် ပြစ် ဒဏ် ခံ ရာ ဘေး ဥ ပဒ် သင့် သော ကာ လ၌၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို၊ ဓား ဘေး သို့ အပ် နှင်း ခဲ့ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် သင့် ကို သွေး အိုင် ဖြစ် စေ မည့် အ လျောက်၊ သွေး သွန်း ဘေး ထက် ကြပ် လိုက် မည်။ သွေး သွန်း မှု ကို နှစ် သက် သော သင့် ကို၊ သွေး သွန်း ဘေး ထပ် ကြပ် လိုက် မည် ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ စိ ရ တောင် ကို၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ထား သည့် အ တိုင်း၊ ထွက် ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ပယ် ရှား လျက်၊ တောင် များ ကို အ လောင်း နှင့် ဖုံး အုပ် ၍၊ ကုန်း၊ ချိုင့်၊ ချောင်း ရှိ သ မျှ၌၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ကို လှဲ ချ သော်၊ ပြည် ကို အ စဉ် ဆိတ် ညံ ရာ၊ မြို့ ရွာ များ ကို နေ သူ မဲ့ ရာ ဖြစ် စေ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ ရ လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ နေ လျက် ပင်၊ သင် က၊ ဤ လူ နှစ် မျိုး၊ ဤ ပြည် နှစ် ပြည် ကို၊ ငါ ပိုင် အ ဖြစ် သိမ်း ယူ မည် ဟု ဝင့် ဝါ သော ကြောင့်၊ ငါ လည်း၊ သင် မုန်း ထား ခြင်း၊ ဝန် တို ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း နှင့် အ မျှ ဆပ် ပေး လျက် တ ရား စီ ရင် သည့် ကာ လ၊ ထို လူ မျိုး အား ထင် ရှား ရာ ရောက် မည် ဟု၊ အ သက် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ဤ ခင် တန်း သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လျက်၊ ငါ တို့ မျို စား ခွင့် ရ ကြ ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ ခင် တန်း ကို ရည် လျက်၊ သင် ကြိမ်း ပ ချက် ဟူ သ မျှ ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား ခဲ့ ကြောင်း သိ ရ လ တ္တံ့။ ငါ့ တစ် ဘက်၌ မြောက် များ သော စ ကား ဖြင့် သင် မောက် ကြွား သည် ကို ငါ ကြား ခဲ့ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ သင့် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ငါ ဖြစ် စေ သည့် ကာ လ၊ မြေ ပထ ဝီ လုံး ရွှင် လန်း မည်။ အို စိ ရ တောင် နှင့် ဧ ဒုံ ပြည် လုံး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် ပြည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ သင် ရွှင် လန်း သည် နှင့် အ မျှ၊ ငါ ဆပ် ပေး သည့် အ တိုင်း၊ တစ် ပြည် လုံး ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဣ သ ရေ လ တောင် များ အား ဟော ပြော လျက်၊ အို ဣ သ ရေ လ တောင် တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ရန် သူ တို့ က၊ မြင့် ရာ ဌာ န အ ဟောင်း များ သည် ငါ တို့ ပိုင် ဖြစ် သည် ဟု ကဲ့ ရဲ့ ဝင့် ဝါ ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ချက် အ ရ၊ ငါ သည်၊ ရွှင် လန်း သော သ ဘော၊ မုန်း ထား သော စိတ် နှင့်၊ ပြည် တော် ကို လု ယူ ရာ အ ဖြစ် စွန့် ပစ် လျက်၊ ကိုယ် ပိုင် အ ဖြစ် ထား သော ဧ ဒုံ တစ် မျိုး လုံး နှင့် တ ကွ၊ လူ မျိုး ခြား အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ရည် လျက်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း မီး ဖြင့်၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ ပြီ ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကို ရည် ၍ ဟော ပြော လျက်၊ တောင်၊ ကုန်း များ အား လည်း ကောင်း၊ ချောင်း၊ ချိုင့် များ အား လည်း ကောင်း၊ ဆင့် ဆို ပြန် ရ မည် မှာ၊ သင် တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ရှက် ခွဲ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ သည့် အ တွက်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း၊ အ မျက် တော် ထား ခြင်း များ ကြောင့်၊ ငါ ဆုံး မ မည် ဟူ သော အ ရှင် ထာ ဝ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် အ ရ၊ ပတ် လည် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ လည်း၊ ကိုယ့် အ ရှက် ဝန် ကို ထမ်း ရ ကြ မည် ဟု၊ လက် ရုံး မြှောက် လျက်၊ ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ပြီ။ အို ဣ သ ရေ လ တောင် များ၊ သင် တို့ မှာ မူ၊ အ တက် ပေါက် ခွင့် ရ လျက်၊ ဝင် ရောက် ဆဲ ဖြစ် သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ ဖို့ အ သီး သီး လိမ့် မည်။ သင့် ဘက်၌ နေ သော ငါ သည် လှည့် ဝင်၍၊ လယ် လုပ် ခြင်း၊ မျိုး ကြဲ ခြင်း ခံ ရ မည့် သင့် အ ပေါ် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ တစ် မျိုး လုံး ပင် တိုး ပွား စေ မည့် အ လျောက်၊ မြို့ ရွာ များ စည် ကား လျက်၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း များ ပြု ပြင် လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို များ ပြား စွာ ပေါက် ပွား အောင်၊ ငါ တိုး ပွား စေ မည့် အ လျောက်၊ ယ မန် အ ဖြစ် စည် ကား ခြင်း၊ တည် ထောင် စ ကာ လ ထက် ပြု စု ခြင်း များ ကို ခံ ရ သော သင် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် သွား လာ ခွင့် ရ လျက်၊ ပိုင် ရ မည့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် ဘိုး ဘ ပိုင် ဖြစ် မည့် အ လျောက်၊ သား ဆုံး ပါး စေ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် သည် လူ တို့ ကို မျို စား သော ပြည်၊ သား တို့ ကို ဆုံး ပါး စေ သော ပြည် ဖြစ် သည် တ ကား ဟု ဆို ရိုး ရှိ သည် မှာ၊ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ နေ ရင်း ပြည် ၌ နေ ထိုင် ခဲ့ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ ကျင့် များ ဖြင့်၊ ထို ပြည် ကို မ သန့် ရာ ရောက် စေ လျက်၊ ရာ သီ ရောက်၍ မ သန့် သော မိန်း မ နှင့် အ လား တူ၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် အ လေ့ အ လာ ရှိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ နေ ပြည် ပေါ် တွင် အ သွေး ကို သွန်း လျက်၊ ရုပ် ပွား များ ဖြင့် မ သန့် ရာ ရောက် စေ ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ဒေါ သ ကို သွန်း လောင်း လျက်၊ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ များ အ လျောက် တ ရား စီ ရင်၍၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည် တွင် အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ ခဲ့ လေ ပြီ။ ထို သူ တို့ သည်၊ ပြည် တော် မှ ထွက် လာ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး ဖြစ် ကြ သည် တ ကား ဟု ဆိုး ရိုး ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ သွား ရောက် ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ဝင် နေ လျက် ပင်၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ နာ မ တော် ကို ရှုတ် ချ ရာ ရောက် ကြ လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သွား ရောက် ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ ရှုတ် ချ ပြီး သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို ငါ ငဲ့ ညှာ သည့် အ တွက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား သင် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို မ ထောက် ထား ဘဲ၊ သွား ရောက် ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ သင် တို့ ရှုတ် ချ ပြီး၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် ကို သာ ထောက် ထား လျက် ငါ စီ ရင် မည့် နည်း ဟူ မူ ကား၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် သင် တို့ ရှုတ် ချ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ၎င်း တို့ ရှေ့၊ ရှုတ် ချ ရာ ရောက် သော မ ဟာ နာ မ တော် မြတ် ကို ငါ သီး သန့် ထား သ ဖြင့်၊ သင် တို့ အ တွက် ငါ သီး သန့် ရာ ရောက် ကြောင်း ကို၊ ဒိ ဋ္ဌ မြင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ သည် လူ အ မျိုး မျိုး၊ အ ပြည် ပြည် မှ သင် တို့ ကို စု သိမ်း ထုတ် ဆောင် လျက်၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ စင် ကြယ် ရာ ရောက် အောင်၊ စင် ကြယ် သော ရေ ဖြင့် ဖျန်း ၍၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု အ မျိုး မျိုး၊ အ ညစ် အ ကြေး အ မျိုး မျိုး နှင့် စင် ကြယ် စေ မည့် ပြင်၊ သ ဘော အ သစ် ကို ပေး လျက်၊ ဝိ ညာဉ် အ သစ် ကို သွင်း လျက်၊ ကျောက် ခဲ နှ လုံး ကို နုတ် ယူ၍ အ သား နှ လုံး ကို ပေး သ နား ရာ၊ ငါ့ ဝိ ညာဉ် တော် ကို သွင်း ၍၊ ထုံး ဖွဲ့ တော် မူ ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် စေ သ ဖြင့်၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လည်း၊ သင် တို့ စောင့် ထိန်း လိုက် နာ ကြ လ တ္တံ့။ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ပေး ခဲ့ သော ပြည် တွင် နေ ခွင့် ရ သော သင် တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သင် တို့ ဘု ရား သခင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ၊ မ ကောင်း သော အ ပြု အ မူ များ ကို သ တိ ရ လျက်၊ ဒု စ ရိုက် မှု၊ ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု များ အ တွက်၊ ကိုယ် ကို စက် ဆုပ် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို ထောက် ထား၍ ထို သို့ ငါ မ စီ ရင် ကြောင်း၊ သိ မှတ် ကြ လော့။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ များ အ တွက် ကျိုး ယုတ်၍ ရှက် ကွဲ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် တို့ ကို ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး နှင့် စင် ကြယ် စေ သည့် ကာ လ၊ ငါ သည် မြို့ ရွာ များ ကို စည် ကား အောင်၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း များ ကို ပြု ပြင် အောင် စီ ရင် လျက်၊ သီ သွား သ မျှ သော သူ တို့ ရှေ့၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ဖူး သော ပြည် သည်၊ လယ် လုပ် ပြန် ရ သည့် အ တိုင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ထို ပြည် သည်၊ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ ဆိတ် ညံ ရာ မြို့ ဆိုး ကုန်း၊ မြို့ ပျက် များ လည်း စည် ကား သော ခံ မြို့ ဖြစ် လာ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ရိုး ရှိ လိမ့် မည်။ မြို့ ပျက် များ ကို ပြု ပြင် သော အ ရှင်၊ ဆိတ် ညံ ရာ ကို စိုက် ပျိုး သော အ ရှင် ကား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လျက် စီ ရင် ကြောင်း များ ကို၊ ပတ် လည်၌ ကျန် ရစ် သော လူ မျိုး ခြား တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ငါ စီ ရင် ဦး မည် မှာ၊ လူ များ ကို သိုး စု ကဲ့ သို့ တိုး ပွား စေ မည်။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ပြု မြဲ ပွဲ များ ဆိုင် ရာ၊ အ လှူ ဝ တ္ထု ဖြစ် သော သိုး စု နှင့် အ မျှ၊ ဆိတ် ညံ ရာ မြို့ ရွာ များ သည်၊ လူ စု များ နှင့် ပြည့် နှက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ငါ့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် လျက် ရှိ ရာ၊ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ငါ့ ကို ချီ ဆောင် လျက်၊ အ ရိုး များ နှင့် ပြည့် သော မြေ ပြင် အ လယ် တွင် ချ ထား ပြီး လျှင်၊ ဝိုင်း သွား စေ တော် မူ သော်၊ မြေ ပြင် ပေါ် တွင် အ ရိုး များ ပြား၍ အ လွန် သွေ့ ခြောက် သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ထို အ ခါ၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ အ ရိုး များ သည် ရှင် နိုင် မည် လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ ၏ ဟု ငါ ပြန် လျှောက် လျှင်၊ ဤ အ ရိုး များ အား ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အို သွေ့ ခြောက် သော အ ရိုး တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ အ ရိုး များ အား အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် သင် တို့ အ ထဲ သို့ ရှူ သက် သွင်း လျက်၊ ရှင် စေ မည်။ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် အ ကြော ရောက် ခြင်း၊ အ သား တက် ခြင်း၊ အ ရေ ဖုံး ခြင်း၊ ရှု သက် သွင်း ခြင်း များ ကို စီ ရင် သည့် အ လျောက်၊ ရှင် ရ သော သင် တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ ဟော ပြော ၏။ ထို သို့ ဟော ပြော စဉ် တွင်၊ အ သံ ပြု ခြင်း၊ လှုပ် ရှား ခြင်း ရှိ ရာ၊ အ ရိုး ချင်း များ သည် စေ့ စပ် ပြီး လျှင်၊ ငါ ရှု ကြည့် သော်၊ အ ကြော ရောက် လျက်၊ အ သား တက် လျက်၊ အ ရေ ဖုံး လျက် ရှိ သည် ကို မြင် ရာ တွင်၊ ရှူ သက် မ ရှိ သေး ချေ။ ကိုယ် တော် က လည်း၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ လေ အား ဟော ပြော လျက်၊ အို လေ၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ မှ တိုက် လာ၍၊ လုပ် ကြံ ခံ ရ သော ဤ သူ တို့ ရှင် ရ စေ ရန် မှုတ် သွင်း လော့ ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကို၊ ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည့် အ ကြောင်း၊ မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ ဟော ပြော ရာ၊ လေ ဝင် သော ထို သူ တို့ သည် အ သက် ရှင်၍၊ အ လွန် မြောက် မြား သော အ လုံး အ ရင်း အ ဖြစ်၊ ခြေ စုံ ရပ် နေ ကြ ၏။ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ အ ရိုး များ ကား၊ ငါ တို့ သည် အ ရိုး သွေ့ ခြောက်၍၊ စောင့် မြော် ရာ အ ကြောင်း ပျက် လျက်၊ တိမ် ကော ခဲ့ လေ စွ ဟု၊ ဆို တတ် သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ဖြစ် သည် ကို ထောက် ၍၊ သင် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အို ငါ့ လူ မျိုး တော်၊ ငါ သည် သင် တို့ သင်္ချိုင်း များ ကို ဖွင့် လျက် ထွက် လာ စေ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် မည်။ အို ငါ့ လူ မျိုး တော် ထို သို့ သင်္ချိုင်း များ ကို ဖွင့် လျက်၊ ထွက် လာ စေ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဝိ ညာဉ် တော် ကို လည်း ငါ သွင်း ၍၊ သင် တို့ ကို ရှင် ပြန် စေ ပြီး လျှင်၊ ပြည် ရင်း တွင် ထား သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို လျက် စီ ရင် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ တုတ် တစ် ချောင်း ကို ယူ လျက်၊ ယု ဒ အ မျိုး နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ချောင်း ကို ယူ လျက်၊ ယော သပ် အ မျိုး နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး တည်း ဟူ သော တုတ် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ က္ခ ရာ တင် ပြီး လျှင်၊ စွဲ ကိုင် လျက် ပင်၊ တုတ် တစ် ချောင်း တည်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ပူး ကပ် လော့။ ဤ အ ရာ အ နက် ကို ဖော် ပြ ပါ ဟု၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ မေး လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျို သား တို့ ကို၊ အ ဘက် ဘက် က စု သိမ်း လျက်၊ သွား နေ ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ မှ ထုတ် ဆောင်၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊ လူ နှစ် မျိုး၊ နိုင် ငံ နှစ် နိုင် ငံ၊ နောင် မ ကွဲ ရ ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တော် ရှိ တောင် တန်း ပေါ် တွင်၊ ဘု ရင် တစ် ပါး တည်း အုပ် စိုး သော တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် စေ မည်။ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် မှု၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် မှု၊ လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့်၊ နောင် ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် သော ထို သူ တို့ ကို၊ ပြစ် မှားဖောက် ပြန် မှု အ မျိုး မျိုး မှ ငါ ကယ် တင်၍ စင် ကြယ် စေ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘုရား သ ခင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ လျက်၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း တစ် ဦး တည်း အောက် နေ သော ထို သူ တို့ သည်၊ ငါ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လိုက် နာ ကြ ရာ၊ ကျွန် တော် ရင်း ယာ ကုပ် အား ငါ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ နေ ထိုင် ခဲ့ သော ပြည် တွင်၊ သား၊ မြေး၊ မြစ် အ ဆက် ဆက် နေ ထိုင် ကြ မည့် ပြင်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် သည် အ စဉ် မ ပြတ် အုပ် စိုး မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် အ ဖြစ် မ ဟာ မိတ် ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖွဲ့ လျက်၊ နေ ရာ ပေး၍ တိုး ပွား စေ ပြီး လျှင်၊ သူ တို့ ဘောင် တွင်၊ အ မျိုး အ ဆက် ဆက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို တည် မည့် အ တိုင်း၊ စံ ရာ တော် ပါ ရှိ သော ထို သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ သူ တို့ ဘောင် တွင်၊ အ မျိုး အ ဆက် ဆက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တည် နေ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ မာ ဂေါ ဂ ပြည်၊ ရော ရှ၊ မေ ရှက်၊ တု ဗ လ လူ မျိုး တို့ အ ရှင် ဂေါ ဂ မင်း ကို မျက် နှာ မူ လျက်၊ ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ရော ရှ၊ မေ ရှက်၊ တု ဗ လ လူ မျိုး တို့ အ ရှင်၊ အို ဂေါ ဂ မင်း၊ သင့် တစ် ဘက်၌ နေ သော ငါ သည်၊ သင့် ကို လှည့် ချီ စေ၍၊ ပါး ချိတ်၌ ကွင်း တပ် ပြီး လျှင်၊ မြင်း များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ နှင့် ပြည့် စုံ သော ဗိုလ် ထု၊ ဆန်း ကြယ် စွာ ဝတ် လျက်၊ ဒိုင်း ရှည်၊ ဒိုင်း ဝန်း မှ စ၍ ဓား ကိုင် အ လုံး အ ရင်း များ၊ ဒိုင်း လွှား နှင့် မောက် ရူ ဆောင်း သော အ ပေါင်း ပါ၊ ပေ ရ သိ၊ ကု ရှ၊ ဖု တ စစ် သား များ၊ ဂေါ မာ လူ မျိုး နှင့် ရှိ သ မျှ တပ် သား များ၊ မြောက် မျက် နှာ စွန်း နေ တော ဂါ မ လူ မျိုး နှင့်၊ ရှိ သ မျှ တပ် သား များ ဖြစ် သော၊ သင့် အ ပေါင်း အ ပါ လူ အ မျိုး မျိုး နှင့် တ ကွ ချီ ထွက် စေ မည်။ အ ရံ သင့် ရှိ သော သင် သည်၊ ကိုယ် တိုင် မှ စ၍၊ ဝင် လာ သော လူ အ လုံး အ ရင်း များ ကို ပြင် ဆင် လျက်၊ အ ရံ တပ် အ ဖြစ် နေ လော့။ နေ့ ရက် များ စွာ လွန် ပြီး လျှင်၊ ခင်း ကျင်း ရ သော သင် သည်၊ အ စဉ် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခဲ့ သော၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ပေါ်၌၊ လူ အ မျိုး မျိုး မှ စု သိမ်း ထုတ် ဆောင် ခံ ရ သူ၊ ဘေး မ မြော် မြင် သူ တို့ နေ ရာ၊ ဓား ဘေး မှ လွတ် မြောက် ပြီး ပြည် တွင်း သို့၊ နောင် ကာ လ ချီ ဝင် လျက်၊ ထို ပြည် ကို မုန် တိုင်း သ ဖွယ်၊ လွှမ်း မိုး သော တိမ် တိုက် သ ဖွယ်၊ တပ် သား များ၊ အ ပေါင်း အ ပါ လူ မျိုး များ နှင့် တ ကွ၊ ချီ တက် ချီ ဝင် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ရှေ ဘ နှင့် ဒေ ဒန် နယ် သား တို့ မှ စ၍ တာ ရှူ မြို့ နေ ကုန် သည် တို့ နှင့်၊ ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ် ဖြစ် သူ တို့ က၊ အ ရှင် သည်၊ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ ကို၊ အ လု အ ယက် ရောက် လာ သ လော၊ ရွှေ၊ ငွေ မှ စ၍ အ တွင်း အ ပြင် ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း အ များ ကို လက် ရ ယူ ငင် သိမ်း သွား ရန်၊ အ လုံး အ ရင်း ကို စု ရုံး သ လော ဟူ၍ မေး မြန်း ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဂေါ ဂ မင်း အား ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ဘေး မ မြော် မြင် ဘဲ နေ ထိုင် သည့် ကာ လ ကို၊ သိ မြင် အံ့ သော သင် သည်၊ မြောက် မြား သော ဗိုလ် ထု အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် သော မြင်း စီး သူ၊ လူ မျိုး များ တို့ နှင့် တ ကွ၊ နေ ထိုင် ရာ မြောက် မျက် နှာ စွန်း မှ ချီ ထွက်၍၊ နေ ပြည် ကို ဖုံး လွှမ်း သော တိမ် တိုက် သ ဖွယ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် ကို စစ် တိုက် မည် မ ဟုတ် လော၊ အို ဂေါ ဂ မင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ သင် အား ဖြင့် သီး သန့် ရာ ရောက် သော ငါ့ ကို၊ ၎င်း တို့ သိ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ နောင် ကာ လ၌ ပြည် တော် ကို ချီ တက် စေ မည် ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ရှေး ကာ လ ကျွန် တော် ရင်း ဖြစ် သော၊ ဣ သ ရေ လ ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့်၊ ငါ ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို လူ မျိုး ကို ငါ ချီ တက် စေ မည် ဟု၊ နှစ် များ စွာ အ တွင်း၊ ဆင့် ဆို ဟော ပြော ထား သူ ကား၊ သင် လော ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့၊ ဂေါ ဂ မင်း စစ် ချီ အံ့ သော ထို ကာ လ၌၊ ဒေါ သ အ ရှိန် သည် မျက် နှာ တော် တိုင် တက် လိမ့် မည်။ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း၊ အ မျက် တော် မီး တောက် ခြင်း ဖြင့် ငါ မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ထို ကာ လ၌ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင်၊ ပြင်း ထန် သော င လျင် လှုပ် ခြင်း ရှိ သ ဖြင့်၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သ တ္တ ဝါ တို့ သည်၊ မြေ မျက် နှာ ပြင် ရှိ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ပါ၊ ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် လျက်၊ တောင် များ မှောက် လန် ခြင်း၊ ကမ်း ပါး များ ပြို ကျ ခြင်း၊ ရှိ သ မျှ သော မြို့ ရိုး များ ပြို လဲ ခြင်း ကို ခံ ရ လ တ္တံ့။ ဓား ဘေး သင့် စေ ရန်၊ တောင် တော် ရှိ သ မျှ ကို၊ ငါ အ မိန့် ပေး သည့် အ လျောက်၊ စစ် သား ချင်း တို့ တိုက် ခိုက် သည် နှင့်၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး၊ သွေး သွန်း ဘေး များ ဖြင့်၊ ငါ စီ ရင်၍၊ ထို မင်း မှ စ သော တပ် သား များ၊ အ ပေါင်း အ ပါ လူ အ မျိုး မျိုး ပေါ် သို့၊ လွှမ်း စီး အောင် မိုး သီး၊ ကန့်၊ လောင် မီး ကျ ရွာ စေ မည်။ များ ပြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ ဂုဏ် တော် ကို ထို သို့ ချီး မြှောက် ဖော် ပြ လျက်၊ သီး သန့် ရာ ရောက် သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဂေါ ဂ မင်း ကို ရည် လျက် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ရော ရှ၊ မေ ရှက်၊ တု ဗ လ လူ မျိုး တို့ အ ရှင် အို ဂေါ ဂ မင်း၊ သင့် တစ် ဘက်၌ နေ သော ငါ သည်၊ သင့် ကို လှည့် ချီ စေ၍၊ မြောက် မျက် နှာ စွန်း မှ၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ပေါ် သို့၊ ရှေ့ ဆောင် လျက် ချီ တက် ဝင် ရောက် စေ ပြီး လျှင်၊ ဘယ် လက် ကိုင် လေး ကို ပုတ် ချ လျက်၊ ညာ လက် ကိုင် မြှား ကို လည်း ခတ် ချ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ပေါ် တွင် ကျ ဆုံး အံ့ သော သင် မှ စ ၍၊ တပ် သား များ၊ အ ပေါင်း ပါ လူ မျိုး များ ကို၊ ငှက် ရဲ အ မျိုး မျိုး နှင့် တော သား ရဲ တို့ အား၊ အ စာ အ ဖြစ် အပ် ပေး မည်။ ငါ ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ သင် သည် စစ် မြေ ပြင် တွင် ကျ ဆုံး မည် ဟု ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ မာ ဂေါ ဂ ပြည် မှ စ၍၊ ဘေး မ မြော် မြင် ဘဲ၊ ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် နေ ထိုင် သူ တို့ အ ပေါ် သို့ လောင် မီး ကျ စေ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း၊ ၎င်း တို့ သိ ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် ဘောင် တွင်၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ နာ မ တော် ကို၊ နောင် ရှုတ် ချ ခွင့် မ ပေး ဘဲ၊ ထင် ရှား စေ သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ စံ နေ သော အ ရှင်၊ သန့် ရှင်း သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို အ မှု အ ရေး သည် သင့် ရောက် တည် နေ လိမ့် မည်။ ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ ရာ နေ့ ရက် သည်၊ ဤ နေ့ ရက် တည်း ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ထို အ ခါ၊ ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ သည် ထွက် ၍၊ ဒိုင်း ဝန်း၊ ဒိုင်း ရှည် ကို လည်း ကောင်း၊ လေး နှင့် မြှား များ ကို လည်း ကောင်း၊ တုတ် နှင့် လှံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ လက် နက် ဟူ သ မျှ ကို ခု နစ်နှစ် ပတ် လုံး ထင်း လုပ် ၍ မီး ဆိုက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို လက် နက် များ ကို ထင်း လုပ် ကြ မည့် အ လျောက်၊ လွင် ပြင်၌ ထင်း ခွေ ခြင်း၊ သစ် တော၌ ထင်း ခုတ် ခြင်း မ ရှိ ကြ ချေ၊ ထို သို့ သူ တို့ သည်၊ လု ယူ ခဲ့ သော သူ တို့ ကို ပြန် လု လျက် လက် ရ သိမ်း ခဲ့ သော သူ တို့ ကို ပြန် သိမ်း ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ငါ သည် ပင် လယ် အ ရှေ့ ဘက် ဖြတ် လမ်း ချိုင့် ကို၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် သင်္ချိုင်း အ ဖြစ်၊ ဂေါ ဂ မင်း အ ဖို့ စီ ရင် လျက်၊ ဖြတ် သန်း သူ တို့ လမ်း ပိတ် အောင်၊ ဂေါ ဂ မင်း နှင့် အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ မည့် အ တွက်၊ ဟာ မုန် ဂေါ ဂ ချိုင့် ဟု သ မုတ် ကြ ရ လ တ္တံ့။  ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ နေ ပြည် မ သန့် မ ချင်း၊ ခု နစ် လ ပတ် လုံး သင်္ဂြိုဟ် ကြ ရ လိမ့် မည်။  ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ရ သည် နှင့်၊ ဘုန်း တော် ဖွင့် သည့် ကာ လ၌၊ အ သ ရေ ရှိ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ခု နစ် လ လွန် ပြီး မှ၊ မြေ အ ပြင် တွင် ကျန် သေး သ မျှ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ရှာ မြဲ ရှာ လျက်၊ နေ ပြည် တွင် သွား လာ ရ သူ တို့ ကို ခိုင်း ရ ကြ မည်။ နေ ပြည် တွင် သွား လာ တတ် သူ တို့ လည်း၊ ခ ရီး အ ကြား တွင် လူ့ အ ရိုး ကို တွေ့ လျှင်၊ ဟာ မုန် ဂေါ ဂ ချိုင့် ၌ စဏ္ဍာ လ တို့ မ မြှုပ် မ ချင်း၊ မှတ် တိုင် စိုက် ထား ရ မည်။ ဟာ မုန် ခေါ် မြို့ ကို လည်း ထို အ ရပ်၌ တည် လိမ့် မည်။ သို့ မှ နေ ပြည် ကို စင် ကြယ် ရာ ရောက် လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ငှက် အ မျိုး မျိုး၊ တော သား ရဲ အ မျိုး မျိုး တို့ အား ခေါ် ဖိတ် ရ မည် မှာ၊ သင် တို့ အ ဖို့ ငါ စီ ရင် သော ဣ သ ရေ လ တောင် တန်း ပေါ် ၌ ယဇ် ပွဲ ကြီး သို့၊ အ သွေး အ သား ကို စား သောက် အံ့ သော ငှာ၊ အ ဘက် ဘက် က လာ ရောက်၍၊ စု ရုံး စည်း ဝေး ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ဗာ ရှန် ပြည် ထွက် ဆူ ဖြိုး သော သိုး ထီး၊ သိုး သား ငယ်၊ ဆိတ် နွား များ သ ဖွယ် ဖြစ် သော သူ ရဲ တို့ နှင့်၊ မြေ ပေါ် ရှိ အ ကြီး အ ကဲ တို့၏ အ သွေး အ သား ကို စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ အ ဖို့ ငါ စီ ရင် ပြီး ယဇ် ဆီ ဥ ကို ဝ စွာ စား ခွင့်၊ အ သွေး ကို ယစ် မူး စွာ သောက် ခွင့် ရ လျက်၊ စား ပွဲ တော်၌၊ မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ်၊ သူ ရဲ တပ် မှ စ၍၊ စစ် သာ အ မျိုး မျိုး နှင့် ဝ ပြော ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ငါ့ ဘုန်း တော် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ တွင်၊ ထို သို့ ဖွင့် ပြ လျက်၊ ငါ စီ ရင် သော ဒဏ် ချက် နှင့် တင် ဖိ သော လက် ရုံး တော် ကို၊ ၎င်း တို့ ရှု မြင် သည့် ပြင်၊ ထို နေ့ ရက် မှ စ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် သုံ့ ဖမ်း ခံ ရ သော ယာ ကုပ် လူ မျိုး ကို၊ ယ ခု ပြန် လာ စေ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ပေါ် ၌ က ရု ဏာ သက်၍၊ သန့် ရှင်း သော နာ မ တော် အ တွက်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ တစ် ဖန်၊ ငါ တို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သော နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ်၊ မြို့ တော် ပေါက် သော တစ် ဆယ့် လေး နှစ်၊ နှစ် ဦး လ ဆယ် ရက် တွင် ပင်၊ ငါ့ အ ပေါ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် လျက် ရှိ ရာ၊ မြို့ တော် သို့ ငါ့ ကို ဆောင် ကြွ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ၌၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ငါ့ ကို ဆောင် ကြွ၍၊ အ လွန် မြင့် သော တောင် ထိပ် ပေါ် တွင်၊ ချ ထား ပြီး လျှင်၊ တောင် မျက် နှာ၌ တည် ပြီး၊ မြို့ သဏ္ဌာန် ရှိ ရာ သို့ ချဉ်း ကပ် စေ တော် မူ သော်၊ မြို့ တံ ခါး ဝ၌ ရပ် လျက်၊ တာ ဝါး နှင့် ပိတ် ကြိုး ကို ကိုင် စွဲ သော၊ ကြေး အ ဆင်း ရှိ သူ တစ် ပါး ကို ငါ မြင် ရာ၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ အ ချင်း အ ရာ များ ကို ငါ ဖော် ပြ ရန်၊ အ ပို့ အ ဆောင် ကို သင် ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ မျက် စိ နှင့် ရှု ကြည့် လျက်၊ နား နှင့် နာ ခံ လျက်၊ ငါ ဖော် ပြ သ မျှ ကို၊ နှ လုံး သွင်း ပြီး လျှင်၊ မြင် သ မျှ အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ပြန် ကြား လော့ ဟု မှာ လေ ၏။ ဗိ မာန် တော် အ ပြင် ပတ် လည်၌၊ တံ တိုင်း ရိုး ရှိ သ ဖြင့်၊ သံ တောင် ခြောက် တောင် ရှည် လျား သော တာ ဝါး ကို၊ ကိုင် စွဲ သော ထို သူ သည်၊ တံ တိုင်း ရိုး ထု အ မြင့် ကို၊ တာ တစ် ဝါး စီ တိုင်း ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ တံ ခါး ဝ သို့ သွား ရောက်၍၊ ဆိုင် ရာ လှေ ကား ကို တက် သော်၊ တံ ခါး ခုံ ထု ကို တာ တစ် ဝါး တိုင်း ၏။ ဗိ မာန် တော် ရင် ဆိုင် တံ ခါး မုတ် ဆောင် ကို ရှစ် တောင်၊ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ ကို နှစ် တောင် တိုင်း ၏။ အ ရှေ့ တံ ခါး ဝ ဝဲ ယာ၌၊ အ တိုင်း အ တာ ညီ မျှ သော ကင်း တဲ၊ သုံး ခန်း စီ ရှိ၏။ ဝဲ ယာ၌ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ လည်း ညီ မျှ ၏။ တံ ခါး ဝ အ နံ ကို ဆယ် တောင်၊ တံ ခါး အ ကျယ် ကို ဆယ့် သုံး တောင် တိုင်း ၏။ ဝဲ ယာ ရှိ သော ကင်း တဲ မျက် နှာ စာ တွင်၊ တစ် တောင် ကျယ် သော ပုံ နား ကွယ် ရှိ၏။ ဝဲ ယာ ရှိ သော ကင်း တဲ များ လည်း ခြောက် တောင် စီ တည်း။ ကင်း တဲ ပြင် ပေါက်၊ အ မိုး တစ် ဘက် မြိတ် မှ တစ် ဘက် မြိတ် ရောက် တံ ခါး အ နံ ကို၊ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် တိုင်း ၏။ တံ ခါး မုတ် ဆောင် ပတ် လည်၌၊ အ ပြင် တံ တိုင်း ရှိ လျက်၊ မုတ် ဆောင် ကို အ တောင် နှစ် ဆယ် တိုင်း၏။ အ ပြင် တံ ခါး ပေါက် မှ အ တွင်း တံ ခါး မုတ် ဆောင် ဝ အ ထိ၊ အ တောင် ငါး ဆယ် တည်း။ ပတ် လည် ရှိ သော ကင်း တဲ များ၊ တံ ခါး နံ ရံ များ နှင့်၊ မုတ် ဆောင်၌ အ ပြင် အ တွင်း ရာ ဇ မတ် ပေါက် များ ရှိ၏။ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ၌ လည်း၊ စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ ထု ပြီး ရှိ၏။ ထို့ နောက်၊ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော်၊ တံ တိုင်း တွင်း ပတ် လည် ခင်း ပြီး ကျောက် သ မံ တ လင်း ပေါ်၌၊ လှိုင် ပေါင်း သုံး ဆယ် ရှိ ၏။ တံ ခါး များ ကြား တွင်၊ ခင်း ပြီး သော ထို အောက် သ မံ တ လင်း သည်၊ တံ ခါး အ လျား နှင့် အ မျှ ကျယ် ၏။ အောက် တံ ခါး အ တွင်း ပေါက် မှ၊ အ တွင်း တံ တိုင်း ရောက်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ မြောက် မျက် နှာ ကို၊ အ တောင် တစ် ရာ စီ တိုင်း ၏။ အ ပြင် တံ တိုင်း မြောက် တံ ခါး၊ အ နံ အ လျား ကို လည်း တိုင်း သော်၊ ဝဲ ယာ၌ ကင်း တဲ သုံး ခန်း စီ၊ တံ ခါး နံ ရံ များ နှင့် မုတ် ဆောင် ပါ၊ တိုင်း ပြီး တံ ခါး နှင့် အ မျှ အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် ရှိ လျက်၊ လေ သာ ပေါက် မုတ် ဆောင် နှင့် စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ များ သည်၊ အ ရှေ့ တံ ခါး ပ မာ ဏ အ လိုက် ဖြစ်၏။ လှေ ကား ခုနစ် ထစ် ဖြင့် တက် ရ သော မုတ် ဆောင် သည်၊ ကျော ဘက် ရှိ၏။ မြောက် ဘက်၊ အ ရှေ့ ဘက်၌ အ တွင်း တံ တိုင်း တံ ခါး များ နှင့်၊ အ ပြင် တံ ခါး များ သည်၊ မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ဖြစ် လျက်၊ တစ် တံ ခါး မှ တစ် တံ ခါး သို့ အ တောင် တစ် ရာ တိုင်း ၏။ တောင် မျက် နှာ သို့ ငါ့ ကို ခေါ် ဆောင် သော်၊ တောင် တံ ခါး ဆိုင် ရာ မုတ် ဆောင် နှင့် တံ ခါး နံ ရံ များ ကို၊ ထို ပ မာ ဏ အ လိုက် တိုင်း၏။ တံ ခါး မုတ် ဆောင် ပတ် လည် ရှိ လေ သာ ပေါက် များ သည်၊ အ ထက် လေ သာ ပေါက် များ နှင့် တူ ၏။ တံ ခါး အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် တည်း။ လှေ ကား ခု နစ် ထစ် ဖြင့် တက် ရ သော မုတ် ဆောင် သည်၊ ကျော ဘက် ရှိ လျက်၊ ဝဲ ယာ ရှိ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ၌၊ စွန် ပ လွံ ပင် တစ် ပုံ စီ ထု ပြီး ရှိ ၏။ အ တွင်း တံ တိုင်း ရှိ တောင် ဘက် တံ ခါး သို့၊ အ ပြင် တံ ခါး မှ အ တောင် တစ် ရာ တိုင်း ၏။ ထို့ နောက် တောင် တံ ခါး ဖြင့်၊ အ တွင်း တံ တိုင်း သို့၊ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော် တောင် တံ ခါး ကို၊ မုတ် ဆောင် ကင်း တဲ များ၊ တံ ခါး နံ ရံ များ ပါ၊ အ ထက် ပ မာ ဏ အ လိုက် တိုင်း ၏။ တံ ခါး နှင့် မုတ် ဆောင် ပတ် လည် တွင်၊ လေ သာ ပေါက် များ ရှိ၏။ တံ ခါး အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် တည်း။  ပတ် လည်၌ လည်း အ လျား နှစ် ဆယ့် ငါး တောင်၊ အ နံ ငါး တောင် ကျယ် မုတ် ဆောင် များ ရှိ၏။ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ၌၊ စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ ထု ပြီး ရှိ လျက်၊ လှေ ကား ရှစ် ထစ် ဖြင့် တက် ရ သော ထို မုတ် ဆောင် သည်၊ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့၊ မျက် နှာ မူ ၏။ အ ရှေ့ ဘက် အ တွင်း တံ တိုင်း သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော တံ ခါး ကို၊ မုတ် ဆောင် ကင်း တဲ များ၊ တံ ခါး နံ ရံ များ ပါ၊ အ ထက် ပ မာ ဏ အ လိုက် တိုင်း၏။ တံ ခါး နှင့် မုတ် ဆောင် ပတ် လည် တွင်၊ လေ သာ ပေါက် များ ရှိ၏။ တံ ခါး အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် တည်း။ ဝဲ ယာ ရှိ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ၌၊ စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ ထု ပြီး ရှိ လျက်၊ လှေ ကား ရှစ် ထစ် ဖြင့် တက် ရ သော ထို မုတ် ဆောင် သည်၊ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့ မျက် နှာ မူ ၏။ မြောက် တံ ခါး သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော်၊ မုတ် ဆောင်၊ ကင်း တဲ များ၊ တံ ခါး နံ ရံ များ ပါ၊ အ ထက် ပ မာ ဏ အ လိုက် တိုင်း၏။ တံ ခါး ပတ် လည် တွင် လေ သာ ပေါက် များ ရှိ၏။ တံ ခါး အ လျား အ တောင် ငါး ဆယ်၊ အ နံ နှစ် ဆယ့် ငါး တောင် တည်း။ ဝဲ ယာ ရှိ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ၌၊ စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ ထု ပြီး ရှိ လျက်၊ လှေ ကား ရှစ် ထစ် ဖြင့်၊ တက် ရ သော ထို မုတ် ဆောင် သည်၊ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့ မျက် နှာ မူ၏။ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ များ အ နီး၌၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ဆေး ကြော ရန်၊ တံ ခါး ပေါက် နှင့် တ ကွ အ ခန်း ရှိ၏။ တံ ခါး မုတ် ဆောင် အ တွင်း ဝဲ ရာ၌၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို၊ စီ ရင် ရန် ခုံ နှစ် ခု စီ၊ မြောက် တံ ခါး ဝ သို့ ရောက် သော်၊ တံ ခါး မုတ် ဆောင် အ ပြင် ဝဲ ယာ၌ လည်း ခုံ နှစ် ခု စီ၊ တံ ခါး ဝဲ ယာ၌ ခုံ လေး ခု စီ ရှိ ၏။ စီ ရင် ရန် ခုံ ပေါင်း ရှစ် ခု တည်း။ ၎င်း ပြင်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ၍၊ သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး ကို စီ ရင် သော၊ ကိ ရိ ယာ များ တင် ထား ရန်၊ အ လျား တစ် တောင့် ထွာ၊ အ နံ တစ် တောင့် ထွာ၊ အ မြင့် တစ် တောင် ရှိ၊ ဆစ် ပြီး ကျောက် ခုံ လေး ခု ရှိ ၏။ အ လှူ ဝ တ္ထု အ သား ကို၊ တင် ထား ရာ ခုံ များ ပတ် လည် ၌၊ ဗျက် လက် တစ် ဝါး အ ကာ တပ် လျက် ရှိ၏။ အ တွင်း တံ တိုင်း တွင်၊ မြောက် တံ ခါး အ နီး တောင် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ သော တစ် လှိုင်၊ တောင် တံ ခါး အ နီး မြောက် ဘက် ဘို့ မျက် နှာ မူ သော တစ် လှိုင်၊ ဤ နှစ် လှိုင် ကို ပြ သော်၊ တောင် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ သော လှိုင် ကား၊ ဗိ မာန် တော် ကို စောင့် ရှောက် သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ဖို့၊ မြောက် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ သော လှိုင် ကား၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ နက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ချဉ်း ကပ် ရ သူ၊ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော် ကို၊ စောင့် ရှောက် သော ဇာ ဒုတ် အ နွယ် သား ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ဖို့၊ ဖြစ် သည် ဟု ဆို၏။ အ လျား ကို အ တောင် တစ် ရာ၊ အ နံ ကို အ တောင် တစ် ရာ တိုင်း သည့် အ လျောက်၊ စ တု ရန်း ဖြစ် သော၊ ထို တံ တိုင်း အ တွင်း၊ ဗိ မာန် တော် ဦး၌၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှိ ၏။ ထို နောက် ဗိ မာန် တော် မုတ် ဆောင် သို့၊ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော်၊ မုတ် ဆောင် ဝဲ ယာ ရှိ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ ကို၊ ထု ငါး တောင်၊ အ နံ သုံး တောင် စီ တိုင်း ၏။ မုတ် ဆောင် အ လျား အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ နံ ဆယ့် တစ် တောင် တည်း။ လှေ ကား ဆယ် ထစ် ဖြင့် တက် ရ သော၊ တံခါး တိုင် နံ ရံ ဝဲ ယာ၌၊ တိုင် ထူး တစ် တိုင် စီ ရှိ ၏။ ထို သူ သည် အ တွင်း ခန်း သို့ ဝင်၍၊ တံ ခါး တိုင် နံ ရံ ကို ထု နှစ် တောင်၊ အ နံ ခု နစ် တောင်၊ အ ပေါက် ဝ ကို ခြောက် တောင်၊ အ ပြင် ခန်း ရှေ့ အ လျား အ နံ အ တောင် နှစ် ဆယ် စီ တိုင်း လျက်၊ ဤ ကား အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ဖြစ် သည် ဟု ဆို ၏။ ဗိ မာန် တော် နံ ရံ ထု ကို ခြောက် တောင်၊ ဗိ မာန် တော် ပတ် လည်၊ အောက် ခန်း ငယ် တိုင်း အ နံ ကို လေး တောင် စီ တိုင်း ၏။  အ ဆင့် သုံး ထပ်၌ စီ တန်း သော အ ခန်း ငယ် သုံး ဆယ် စီ များ အ ဖို့၊ ဗိ မာန် တော် နံ ရံ ကို မ ဖောက် ဘဲ၊ အ ခန်း ငယ် ဆွယ် ရာ ဗိ မာန် တော် နံ ရံ၌၊ ရက် မ ခံ ဖောင်း ရစ် များ ရှိ၏။ ဗိ မာန် တော် ကို၊ တစ် ဆင့် ထက် တစ် ဆင့် ပတ် လည်၊ အ ခန်း ငယ် များ သည်၊ တစ် ဆင့် ထက် တစ် ဆင့် ကျယ် သည့် အ လျောက်၊ အ ထက် ဆင့် အ ကျယ် ဆုံး ဖြစ်၏။ အောက် ဆင့် မှ အ ထက် ဆင့် သို့ တက် သော်၊ အ လယ် ဆင့် ကို ဝင်၍ တက် ရ ၏။ အ ခန်း ငယ် အ မြစ် အ ခြေ အ ဖြစ်၊ ဗိ မာန် တော် ပတ် လည်၌၊ တစ် ညီ တည်း ခြောက် တောင် ရှည် တာ တစ် ဝါး မြင့် သော၊ သ မံ တ လင်း ရှိ သည် ကို ငါ မြင် ၏။ အ ခန်း ငယ် များ ၏ အ ပြင် နံ ရံ သည်၊ ထု ငါး တောင် ရှိ လျက်၊ ကျန် သ မံ တ လင်း အ စွန်း ကား၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ အ ခန်း ငယ် ဆိုင် ရာ စင်္ကြံ တည်း။ ဗိ မာန် တော် ပတ် လည်၌၊ အ တောင် နှစ် ဆယ် ကွာ သော လှိုင် များ ရှိ သေး၏။ ကျန် သော သ မံ တ လင်း အ စွန်း သည်၊ အ ကျယ် ငါး တောင် ရှိ လျက်၊ ထို အ စွန်း ပေါ် တွင်၊ မြောက် ဘက်၊ တောင် ဘက် သို့ ပေါက် သော၊ အ ခန်း ငယ် တံ ခါး ဝ များ ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် မ ဟာ ရံ အ နောက် စွန်း ရှိ အ ဆောင် သည်၊ အ လျား အ တောင် ကိုး ဆယ်၊ အ နံ အ တောင် ခု နစ် ဆယ် ရှိ လျက်၊ နံ ရံ ထု ကား ငါး တောင် တည်း။ ထို သို့ ဗိ မာန် တော် အ လျား ကို အ တောင် တစ် ရာ၊ မ ဟာ ရံ နှင့် တ ကွ၊ အ ဆောင် ကို နံ ရံ ထု ပါ၊ အ တောင် တစ် ရာ၊ ဗိ မာန် တော် အ နံ နှင့် တ ကွ၊ အ ရှေ့ ဘက် မ ဟာ ရံ ကို အ တောင် တစ် ရာ၊ ဗိ မာန် တော် ကျော ဘက် မ ဟာ ရံ စွန်း ရှိ အ ဆောင် ကို၊ ဝဲ ယာ ရှိ စင်္ကြံ များ ပါ၊ အ တောင် တစ် ရာ စီ တိုင်း၏။ အ တွင်း ခန်း၊ အ ပြင် ခန်း တံ တိုင်း လှည့် မုတ် ဆောင်၊ ခေ ရု ဗ များ၊ စွန် ပ လွံ ပင် များ နှင့် တစ် ပုံ တည်း ချယ် လယ် လျက် ရှိ၏။ စွန် ပ လွံ ပင် ကြား ရှိ သော ခေ ရု ဗ တိုင်း၊ နှစ် မျက် နှာ စီ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ တစ် ဘက်၌ ထု သော စွန် ပ လွံ ပင် သို့၊ လူ့ မျက် နှာ၊ တစ် ဘက်၌ ထု သော စွန် ပ လွံ ပင် သို့၊ ခြင်္သေ့ ပျို မျက် နှာ မူ လျက် ရှိ၏။ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ပတ် လည်၌၊ ကြမ်း မှ စ၍ တံ ခါး အ ထက် တိုင် အောင် ခေ ရု ဗ များ၊ စွန် ပ လွံ ပင် များ နှင့် ထို သို့ ချယ် လှယ် လျက် ရှိ ၏။ ဗိ မာန် တော် နံ ရံ ရှိ တံ ခါး များ သည်၊ ဘောင် လေး ထောင့် ခွေ လျက် ရှိ၏။ အ တွင်း ခန်း နှင့် အ ပြင် ခန်း ကို ဆီး သော နံ ရံ နှစ် ဖက် သည် အ ဆင် တူ ၏။ အ မြင့် သုံး တောင်၊ အ လျား နှစ် တောင် ရှိ၍၊ ခြေ များ၊ ထောက် များ၊ ဘေး များ ပါ ပျဉ် ဖြင့် ပြီး သော ပ လ္လင် တော် ကို ပြ လျက်၊ ဤ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် စား ပွဲ ဖြစ် သည် ဟု ဆို၏။ နံ ရံ ပေါ် တွင် ချယ် လယ် သည့် နည်း တူ ခေ ရု ဗ များ၊ စွန် ပ လွံ ပင် များ နှင့် ချယ် လယ် လျက် ရှိ၏။ မုတ် ဆောင် အ ပြင် တွင် စ မြင် ကပ် လျက်၊ မုတ် ဆောင် ဝဲ ယာ များ၌ လည်း၊ ရာ ဇ မတ် ပေါက် များ ရှိ သည့် ပြင်၊ စွန် ပ လွံ ပင် ပုံ ထု ပြီး ရှိ၏။ အ ခန်း ငယ် များ နှင့် စ မြင် လည်း ထို သို့ ထု လျက် ရှိ သ တည်း။  မြောက် တံ ခါး များ ရှိ သော ထို အ ခန်း စဉ် ရှေ့၊ အ တွင်း တံ တိုင်း သို့ ဝင် ရန်၊ အ လျား အ တောင် တစ် ရာ၊ အ နံ ဆယ် တောင် ကျယ် လမ်း ရှိ၏။ ထို အ ခန်း စဉ် သည်၊ မြောက် ဘက် အ ခန်း စဉ် နှင့် အ မျှ အ နံ အ လျား ချင်း၊ ဝင် ပေါက် ထွက် ပေါက် ချင်း၊ အ စီ အ ရင် ချင်း တူ လျက်၊ ရှေ့ တွင် လည်း လမ်း ရှိ ၏။  တောင် ဘက် အ ခန်း စဉ် တံ ခါး များ သည်၊ အ ထက် အ ခန်း စဉ် တံ ခါး များ နှင့် တူ သည့် ပြင်၊ ဝင် ရ သော်၊ လမ်း ဦး အ နီး အ ရှေ့ ဘက် ကပ် သော၊ တံ တိုင်း ရိုး၌ ဝင် ပေါက် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ သူ က၊ မြောက် မ ဟာ ရံ၊ တောင် မ ဟာ ရံ၊ ရှေ့ တွင် ရှိ သော၊ အ ခန်း စဉ် များ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ချဉ်း ကပ် ရ သူ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ များ ကို၊ ဘုန်း ပေး ခွင့် ရ သော၊ သန့် ရှင်း ရာ အ ခန်း စဉ် ဖြစ်၏။ သန့် ရှင်း သော ထို ဌာ န ၌၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ ပြစ် ဒဏ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ မှ စ၍၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ များ ကို သို ထား ကြ ရ မည်။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န သို့ ဝင် သော ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရာ တွင်၊ ဆင် ယင် အပ် သော၊ သန့် ရှင်း သော သင်္ကန်း စုံ ကို ထို ဌာ န၌ ထား ၍၊ အ ဝတ် လဲ ပြီး မှ လူ ပ ရိ သတ် ဆိုင် ရာ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့၊ ထွက် သွား ကြ ရ မည် ဟု ငါ့ အား ဆို လေ၏။ အ တွင်း ဌာ န တော် ကို အ ဆုံး သတ် တိုင်း ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ တံ ခါး ဖြင့် ငါ့ ကို ထွက် စေ လျက်၊ ပတ် လည် တစ် လျှောက် တိုင်း သော်၊ တာ ဝါး နှင့် အ ရှေ့ ဘက် တစ် လျှောက် ကို အ တောင် ငါး ရာ၊ မြောက် ဘက် တစ် လျှောက် ကို အ တောင် ငါး ရာ၊ တောင် ဘက် ကို အ တောင် ငါး ရာ၊ တိုင်း ပြီး မှ၊ အ နောက် ဘက် သို့ လှည့် သွား၍ တာ ဝါး ဖြင့် အ တောင် ငါး ရာ တိုင်း၏။ သန့် ရာ၊ မ သန့် ရာ ပိုင်း ခြား သော တံ တိုင်း ရိုး လေး မျက် နှာ ကို ထို သို့ အ တောင် ငါး ရာ စီ တိုင်း၏။ ထို့ နောက် အ ရှေ့ တံ ခါး သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟုန်း သော အ သံ တော် နှင့်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ မှ ကြွ လာ ရာ၊ ဘုန်း တော် ကြောင့် နေ ပြည် လုံး ထွန်း တောက် သည် ကို ငါ မြင် ၏။  ထို ရူ ပါ ရုံ သည်၊ မြို့ တော် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြွ ရောက် ရာ၌၊ ငါ ဖူး မြင် ခဲ့ သော ရူ ပါ ရုံ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ဖူး မြင် ခဲ့ သော ရူ ပါ ရုံ များ နှင့် တူ သ ဖြင့် ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည် အ ရှေ့ တံ ခါး ဖြင့်၊ ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင် ရောက် ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ကို ချီ ဆောင်၍၊ အ တွင်း တံ တိုင်း သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘုန်း တော် နှင့် ဗိ မာန် တော် ပြည့် လျက် ရှိ သည် ကို ငါ မြင် ၏။  ငါ့ အ နီး၌ ထို သူ ရပ် နေ စဉ်၊ ဗိ မာန် တော် တွင်း မှ ငါ ကြား ရ သော မိန့် ဆို သံ မှာ၊ ယ ခု မှာ ထို သို့ သော မှား ယွင်း မှု၊ ဘု ရင် တို့ စျာ ပ န မှု ကို ငါ နှင့် ကွာ ဝေး စေ လျှင်၊ ငါ သည် သူ တို့ ဘောင် တွင်၊ အ စဉ် မ ပြတ် စံ နေ မည်။ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ဤ ဗိ မာန် တော် ပုံ ကို ဖော် ပြ လျက် တိုင်း တာ ကြ စေ။ အ ကယ်၍ ထို သူ တို့ သည် ပြု ခဲ့ သ မျှ အ တွက် အ ရှက် ကွဲ လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် ပုံ စံ ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် ရှိ သ မျှ အ တိုင်း၊ စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ခွင့် ရ ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ပုံ အ စံ၊ အ စီ အ ရင်၊ အ ဝင် အ ထွက် နည်း အ မျိုး မျိုး မှ စ၍၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် ဟူ သ မျှ ကို ဖော် ပြ လျက် ရေး သား လော့။ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ ဥ ပ ဒေ သ ကား၊ တောင် တော် ပေါ် ရှိ နယ် နိ မိတ် အ တွင်း၊ တစ် ပြင် လုံး သီး သန့်၏။ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ ဥ ပ ဒေ သ ကား၊ ထို သို့ တည်း။ သံ တောင် အ လျောက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ တိုင်း အ တာ များ ကား၊ ပ လ္လင် တော် အောက် ဆင့် သည် နံ ဘေး ပတ် လည် တွင်၊ ဗျက် တစ် ထွာ အ ကာ ပါ သော၊ အ မြင့် တစ် တောင်၊ ကွက် လပ် အ နံ တစ် တောင် ကျယ် တ လင်း ရှိ ရ မည်။ မြေ ပေါ် ရှိ ထို တ လင်း ထက် အ မြင့် နှစ် တောင်၊ ကွက် လပ် အ နံ တစ် တောင် ရှိ သော ဒု တိ ယ ဆင့်၊ ထို အ ဆင့် ငယ် အ ထက် အ မြင့် လေး တောင်၊ ကွက် လပ် အ နံ တစ် တောင် ရှိ သော အ ဆင့် ကြီး၊ ၎င်း အ ထက် အ မြင့် လေး တောင် ရှိ သော သင် ပုဒ် ပ လ္လင် ကို တင် ရ မည်။ ထို သင် ပုဒ် ပ လ္လင်၌၊ စိန် တောင် လေး ချောင်း ထောင် ရ မည်။ စ တု ရန်း ဖြစ် သော ထို သင် ပုဒ် ပ လ္လင် သည်၊ အ လျား အ နံ ဆယ့် နှစ် တောင် စီ အ ဆင့် ကြီး သည်၊ အ လျား အ နံ ဆယ့် လေး တောင် စီ ရှိ ရ မည်။ ဗျက် တစ် ထွာ အ ကာ ရှိ သော၊ ကွက် လပ် အ နံ တစ် တောင် ကျယ် တ လင်း ထက် အ ရှေ့ ဘက်၌၊ လှေ ကား ရှိ ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန်၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ပြီး သည့် နေ့ ရက် ၌၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ဆက် ကပ် ခြင်း၊ အ သွေး ကို သွန်း ပက် ခြင်း ဆိုင် ရာ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကား၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ခွင့် ပေး သည့် အ တိုင်း၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန်၊ ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် ရ သူ ဇာ ဒုတ် အ နွယ်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ အား၊ အ ပြစ် ပြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား ပေါက် တစ် ကောင် ကို သင် ဆက် သ ပြီး လျှင်၊ အ သွေး ကို ယူ၍ စိန် တောင် လေး ချောင်း၊ အ ဆင့်၏ လေး ထောင့် နှင့် ပတ် လည် သော အ ကာ၌ သုတ် သ ဖြင့်၊ ထို ပ လ္လင် ကို စင် ကြယ် စေ ခြင်း၊ ၎င်း အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ပြီး နောက်၊ ထို အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နွား၏ အ ကောင် ကို ယူ သွား၍၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ ပ၊ ဗိ မာန် တော် ဥ ပ စာ ပြု မြဲ အ ရပ် တွင် မီး ရှို့ စေ။ ဒု တိ ယ နေ့ ရက်၌ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကြန် အင် စုံ သော ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကို၊ သင် ဆက် ကပ်၍၊ နွား ပေါက် ဖြင့် ပ လ္လင် တော် ကို စင် ကြယ် ကြ စေ သည့် နည်း တူ၊ စင် ကြယ် စေ။ ထို စင် ကြယ် မှု ကို အ ဆုံး သတ် ပြု ပြီး လျှင်၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ဆက် ကပ် ရန်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တင် သွင်း ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ဆား ကို ဖြူး၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် ကြ ရ မည်။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ တစ် နေ့ လျှင် ဆိတ် တစ် ကောင် ကျ ပူ ဇော် ရ သည့် ပြင်၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် နှင့်၊ သိုး ထီး ကို လည်း တစ် နေ့ လျှင် တစ် ကောင် စီ ပူ ဇော် ၍၊ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် ပ လ္လင် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း၊ သန့် စေ ခြင်း ကို ပြု လျက်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် သ မုတ် ကြ ရ မည်။ ထို ရက် ကုန် လွန် သော အ ဋ္ဌ မ နေ့ က စ ၍၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် လူ မျိုး၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို၊ ပ လ္လင် တော် ထက် ပူ ဇော် ရ သည့် အ လျောက်၊ ငါ လက် ခံ မည် ဟူ သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ ရှေ့ ဘက်၊ အ ပြင် တံ ခါး သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား ပြန်၍၊ ပိတ် ထား သည် ကို တွေ့ သော်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဤ တံ ခါး ဖြင့် ဝင် ခဲ့ သည် ဖြစ် ၍၊ တံ ခါး ဖွင့် ခွင့်၊ လူ ဝင် ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ပိတ် မြဲ ပိတ် ထား ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း မှာ မူ၊ ဤ တံ ခါး၏ မုတ် ဆောင် ဖြင့် ဝင် ထွက် ခွင့် ရ လျက်၊ တံ ခါး ဝ အ တွင်း တွင် မင်း အ ဖြစ် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ပွဲ တော် တည် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် မြောက် တံ ခါး ဖြင့်၊ ဗိ မာန် တော် မျက် နှာ စာ သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား ရာ တွင်၊ ငါ ရှု ကြည့် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ဘုန်း တော် နှင့် ဗိ မာန် တော် ပြည့် လျက် ရှိ သည် ကို မြင် သည့် အ တိုင်း၊ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ ငါ မိန့် ဆို သ မျှ ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို၊ မျက် စိ နှင့် ရှု ကြည့် လျက်၊ နား နှင့် နာ ခံ လျက်၊ နှ လုံး သွင်း သည့် ပြင်၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န သို့၊၊ ဝင် နည်း၊ ထွက် နည်း၊ ဥ ပ ဒေ များ ကို နှ လုံး သွင်း လော့။ ငါ့ သီး သန့် ရာ များ ကို၊ ကိုယ် တိုင် မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၌ အ စောင့် အ ရှောက် များ ကို ထား လေ ပြီ။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အ ပါ အ ဝင် နိုင် ငံ ခြား သား တို့ အ နက်၊ စိတ် ရော ကိုယ် ပါ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ၊ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ထဲ သို့ ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ နောက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ လမ်း လွှဲ ရာ တွင်၊ ငါ မှ ခွာ သွား သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မှာ မူ၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် လျက် ပင်၊ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တွင် ကံ ကျွေး အ ဖြစ်၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး စောင့် ခြင်း၊ ဗိ မာန် တော် မှု ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ လူ ပ ရိတ် သတ် အ ဖို့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ သော၊ သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး ကို စီ ရင် ခြင်း၊ ၎င်း တို့ ရှေ့ ခ စား၍ အ မှု ထမ်း ခြင်း များ ကို ပြု ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဒု စ ရိုက် ခ လုတ် အ ဖြစ်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ရှေ့၊ အ မှု ထမ်း ခဲ့ ကြ သော ကြောင့်၊ လက် ရုံး တော် ကို မြှောက် လျက်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း ကြ ရ မည်။ ငါ့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် တိုး ဝင် ခွင့်၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ များ မှ စ သော၊ သီး သန့် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု သို့ မျှ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ကိုယ့် ရှက် ဝန် နှင့်၊ ပြု မိ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် မှု ဝန် ကို ထမ်း လျက်၊ ဝေ ယျာ ဝ စ္စ အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ၌၊ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် အ ရှောက် အ ဖြစ် ငါ ထား မည်။ ငါ့ ထံ မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လမ်း လွှဲ ရာ တွင်၊ ငါ့ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို စောင့် ရှောက် သော၊ ဇာ ဒုတ် အ နွယ် လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ပ ရော ဟိတ် တို့ ကား ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ စောင့် အ ရှောက် တော် များ အ ဖြစ်၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် အ ထံ တော် သို့ တိုး ဝင် ခွင့်၊ ဆီ ဥ နှင့် အ သွေး ကို ဆက် ကပ် ရန် ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ခွင့်၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် သို့ ဝင်၍၊ စား ပွဲ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ တွင်း တံ တိုင်း တံ ခါး ဖြင့် ဝင်၍၊ ထို တံ ခါး ဝ နှင့် တံ တိုင်း အ တွင်း တွင်၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ကြ စဉ်၊ သိုး ချည် အ ဝတ် ကို မ ဝတ် ဘဲ၊ ပိတ် သင်္ကန်း ကို ဝတ် ဆင် ရ မည့် ပြင်၊ ပူ အိုက် သော အ ဝတ် ကင်း လျက်၊ ပိတ် ဦး ရစ် နှင့် ပိတ် ဘောင်း ဘီ ကို ဝတ် ဆင် ကြ ရ မည်။ လူ ပ ရိတ် သတ် ရှိ ရာ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့ ထွက် သွား သော်၊ သင်္ကန်း များ ဖြင့် လူ ပ ရိတ် သတ် သီး သန့် ရာ ရောက် မည် ကို စိုး ၍၊ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရာ တွင်၊ ဆင် ယင် သော သင်္ကန်း စုံ ကို၊ သန့် ရှင်း သော အ ခန်း စဉ် တွင် ချွတ် ထား လျက်၊ အ ဝတ် လဲ ကြ ရ မည်။ ဦး ဆံ ရိတ် ခြင်း၊ ရှည် လျား စေ ခြင်း ကို မ ပြု ရ ဘဲ ညှပ် ကြ ရ မည်။ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် အ တွင်း တံ တိုင်း သို့ မ ဝင် မီ၊ စ ပျစ် ရည် ကို မ သောက် ရ၊ မ ယား ယူ သော်၊ လင် သေ လင် ကွာ မိန်း မ တို့ ကို မ ယူ အပ်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ချင်း တို့ တွင်၊ အ ပျို က ညာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ လင် ပ ရော ဟိတ် သေ မိန်း မ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ ယူ ကြ ရ မည်။ သန့် ရာ၊ မ သန့် ရာ၊ ရှင်း ရာ၊ မ ရှင်း ရာ ကို ငါ့ လူ မျိုး တော် အား သွန် သင် ဖော် ပြ ခြင်း၊ အ မှု ရှိ သ မျှ ကို ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် အ လိုက် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း၊ ပြု မြဲ ပွဲ တော် ရှိ သ မျှ ကို၊ ငါ့ ဥ ပ ဒေ ချက် နှင့် ထုံး ဖွဲ့ ချက် အ လိုက် စောင့် ရှောက် ခြင်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ တော် ကို သီး သန့် ထား ခြင်း များ ပြု ကြ ရ လ တ္တံ့။ မိ ဘ၊ သား သ မီး၊ ညီ အစ် ကို နှင့် လင် မ ယူ သေး သော နှမ တို့ ပြင်၊ သူ သေ တို့ ထံ ချဉ်း ကပ် ၍၊ ကိုယ် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ကြ ရ။ သန့် ရာ ရောက် ပြန် သော ပ ရော ဟိတ် သည်၊ ခု နစ် ရက် လည် ပြီး မှ၊ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် အ တွင်း တံ တိုင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ထဲ သို့ ဝင် သွား သော်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် ရ မည်။ ငါ သည် သူ တို့ အ မွေ ဆိုင် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ မွေ ဆိုင် ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သူ တို့ ပိုင် စု ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် ပိုင် စု မ ရ ကြ။ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ နှင့် ပြစ် ဒဏ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဘုန်း ပေး ခွင့် ရှိ သည့် ပြင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ရှိ သင်္ဃိ က ဝ တ္ထု တိုင်း လည်း၊ သူ တို့ ပိုင် ရာ ဖြစ်၏။ အ ဦး မှည့် သော အ သီး အ နှံ အ ထူး အ မြတ် မှ စ၍၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု အ မျိုး မျိုး သည်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ အ ဖို့ ဖြစ်၏။ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ မင်္ဂ လာ တည် စေ ခြင်း ငှာ၊ မုန့် ဆန် ဦး ကို လည်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ လှူ ကြ ရ မည်။ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ စ သည် တို့ အ နက်၊ အို သေ၊ နာ သေ၊ သား ရဲ ကိုက် သေ အ ကောင် ကို၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ မ စား ကြ ရ။ နေ ပြည် ကို အ ပိုင် ဝေ ပေး သော်၊ သီး သန့် ထား သော ဝ တ္ထု ကံ အ ဖြစ်၊ အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်၊ အ နံ နှစ် သောင်း ကျယ် မြေ ကွက် လုံး ကို သန့် ရှင်း စေ ရန်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ ကြ ရ မည်။ ၎င်း အ တွင်း တွင် အ လျား အ နံ အ တောင် ငါး ရာ စီ စ တု ရန်း ဖြစ် သော မြေ ကွက် ကို၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ ဖို့ ထား လျက်၊ ပတ် ဝန်း ကျင် အ နံ အ တောင် ငါး ဆယ် ကို လည်း မြေ လပ် ထား ကြ ရ မည်။ အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်၊ အ နံ တစ် သောင်း ကျယ် မြေ ကွက် ကို လည်း၊ ဗိ မာန် တော် ကံ ကျွေး ဖြစ် သူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ပိုင် နေ ရာ မြို့ ရွာ ကို တည် ဆောက် ရန် ထား ကြ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ဆိုင် ရာ မြို့ တော် ဆင် ခြေ ဖုံး အ ဖြစ်၊ အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်၊ အ နံ ငါး ထောင် ကျယ် မြေ ကွက် ကို၊ သီး သန့် သော ဝ တ္ထု ကံ မြေ နှင့် ဆက် ထား ကြ ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း အ ရာ တော် ကို၊ သီး သန့် သော ဝ တ္ထု ကံ မြေ နှင့်၊ မြို့ တော် ဆင် ခြေ ဖုံး များ၊ အ ရှေ့ အ နောက် နှစ် ဘက်၌၊ အ နောက် စွန်း မှ အ ရှေ့ စွန်း အ ထိ၊ အ နွယ် နွယ်၏ ဝေ ပုံ အ လျား နှင့် အ မျှ ဆက် ထား ကြ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် အ ရာ တော် အ ဖြစ် ထို သို့ ရ ရှိ သည့် အ တွက်၊ ငါ့ ပြည့် ရှင် မင်း အ ဆက် ဆက် တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အား နောင် မ နှိပ် စက် ဘဲ၊ အ နွယ် များ အ လိုက်၊ မြေ ကို ဝေ ပေး ကြ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် တုံ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အို ဣ သ ရေ လ ပြည့် ရှင် မင်း တို့၊ များ လွန်း ပြီး သော ကြမ်း ကြုတ် မှု နှင့် အ ဓ မ္မ မှု ကို ပယ် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ်၍၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် အား နှင် ထုတ် သိမ်း ပိုက် မှု ဖြတ် ကြ လော့။ မှန် သော ချိန် ခွင်၊ မှန် သော ဧ ဖာ၊ မှန် သော ဗတ် များ ကို စီ မံ ကြ ရ မည်။ ဟော မဲ အ ချင့် အ ဝင် အ လိုက်၊ ဆယ် ပုံ တစ် ပုံ ဝင် သော ဗတ် နှင့် ဧ ဖာ သည်၊ အ ချင်း ချင်း ညီ မျှ ရ မည်။ တစ် ကျပ် တွင် ပဲ နှစ် ဆယ် ရှိ စေ၊ ငါး ကျပ် ကား ငါး ကျပ်၊ ဆယ် ကျပ် ကား ဆယ် ကျပ် မှန် စေ၊ တ မာ နေ တွင် ကျပ် ငါး ဆယ် ရှိ စေ။ ဣ သ ရေ လ ပြည့် ရှင် မင်း၏ အ လှူ တော် အ ဖို့၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ဆက် ကြ ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း သည်၊ ပူ ဇော် ပွဲ နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ မှ စ၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြု မြဲ ပွဲ များ၌၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကို၊ ဆက် ရ သော တာ ဝန် ရှိ သည်။ ထို ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် တ ကွ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရန် စီ မံ ရ မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် တွင်၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် ကို ရွေး ပြီး လျှင်၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို စင် ကြင် စေ ရန်၊ ပ ရော ဟိတ် သည်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ ထို သ က္ကာ၏ အ သွေး ကို ယူ၍၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး တိုင်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် အ ဆင့် လေး ထောင့်၊ အ တွင်း တံ တိုင်း တံ ခါး တိုင် များ၌၊ သုတ် ရ မည်။ သ တ္တ မ လ တစ် ရက် တွင် လည်း၊ လမ်း လွှဲ မိ သူ၊ မ လိ မ္မာ သူ တို့ အ တွက်၊ ထို နည်း အ တိုင်း၊ ဗိ မာန် တော် ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ မည်။ ပ ဌ မ လ ဆယ့် လေး ရက် က စ၍၊ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင် ပ သ ခါ ပွဲ ကို ကျင်း ပ ရာ တွင်၊ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို စား ကြ ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း သည်၊ ကိုယ် တိုင် မှ စ၍၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အ တွက်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ နွား တစ် ကောင် ကို ပွဲ ဦး နေ့၌ စီ မံ ရ သည့် ပြင်၊ ကျင်း ပ ရာ ခု နစ် ရက် အ တွင်း တစ် နေ့ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ခု နစ် ကောင်၊ သိုး ထီး ခု နစ် ကောင်၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် ကျ စီ မံ ရ မည်။ နွား ဖြစ် စေ၊ သိုး ထီး ဖြစ် စေ၊ တစ် ကောင် စီ နှင့် တ ကွ၊ ဆီ လေး ပိဿာ ရော သော မုန့် ညက် တစ် တင်း ကို၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ် စီ မံ ရ မည်။ သ တ္တ မ လ ဆယ့် ငါး ရက် က စ၍၊ ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင်၊ ပူ ဇော် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ရာ တွင်၊ ဆို ခဲ့ သော အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ ဆီ ရော သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ၏ ထုံး နည်း အ တိုင်း၊ စီ မံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ လုပ် ဆောင် ရ သော ခြောက် ရက် ပတ် လုံး၊ အ တွင်း တံ တိုင်း အ ရှေ့ တံ ခါး ကို ပိတ် ထား ရ သော် လည်း၊ ဥ ပုသ် နေ့ လ ဆန်း နေ့ များ၌ ဖွင့် ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း သည်၊ ထို တံ ခါး အ ပြင် မုတ် ဆောင် ဖြင့် ဝင်၍၊ ပါ လာ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် မိတ် သ ဟာ ရ သ က္ကာ များ ကို၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ဆက် ကပ် ကြ စဉ်၊ တံ ခါး တိုင် အ နီး တံ ခါး ခုံ ပေါ် တွင် ရပ် လျက် ရှိ ခိုး ပြီး လျှင်၊ ထွက် သွား ရ မည်။ တံ ခါး ကို ကား၊ ညဉ့် ဦး မ တိုင် မီ မ ပိတ် ရ။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း၊ ဥ ပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့ များ ၌ ထို တံ ခါး ပေါက် အ နီး၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ရှိ ခိုး ကြ ရ မည်။ ဥ ပုသ် နေ့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြည့် ရှင် မင်း တင် သွင်း ရ သော မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှာ၊ ကြန် အင် စုံ သော သိုး သား ငယ် ခြောက် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ တစ် တင်း လျှင် ဆီ လေး ပိဿာ စီ ပါ၊ သိုး ထီး ဆိုင် ရာ မုန့် ညက် တစ် တင်း၊ သိုး သား ငယ် ဆိုင် ရာ၊ ထိုက် သင့် သော မုန့် ညက် များ တည်း။ လ ဆန်း နေ့၌ စီ မံ ရ မည့် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှာ၊ ကြန် အင် စုံ သော နွား ပေါက် တစ် ကောင်၊ သိုး သား ငယ် ခြောက် ကောင်၊ သိုး ထီး တစ် ကောင်၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ တစ် တင်း လျှင် ဆီ လေး ပိဿာ စီ ပါ၊ နွား ပေါက်၊ သိုး ထီး ဆိုင် ရာ မုန့် ညက် တစ် တင်း စီ၊ သိုး သား ငယ် များ ဆိုင် ရာ၊ ထိုက် သင့် သော မုန့် ညက် များ တည်း။ ပြည့် ရှင် မင်း တို့ ဝင် တိုင်း၊ ထို တံ ခါး မုတ် ဆောင် ဖြင့် ဝင် ထွက် ရ မည်။ ပြု မြဲ ပွဲ များ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး ဝင် သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ မြောက် တံ ခါး ဖြင့် ရှိ ခိုး ရန် ဝင် ရောက် လျှင်၊ တောင် တံ ခါး ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ တောင် တံ ခါး ဖြင့် ဝင် ရောက် လျှင်၊ မြောက် တံ ခါး ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ဝင် ရောက် ရာ တံ ခါး ဖြင့် မ ပြန် ဘဲ၊ တည့် တည့် သွား၍ ထွက် ကြ ရ မည်။ ပြည့် ရှင် မင်း လည်း၊ ဝင် ထွက် သူ တို့ နှင့် အ တူ ဝင် ထွက် ရ မည်။  အ ထက် နည်း အ တိုင်း ပူ ဇော် ပွဲ၊ ပြု မြဲ ပွဲ များ၌ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ မှာ၊ တစ် တင်း လျှင် ဆီ လေး ပိဿာ စီ ပါ၊ နွား၊ သိုး ထီး ဆိုင် ရာ၊ မုန့် ညက် တစ် တင်း စီ၊ သိုး သား ငယ် များ ဆိုင် ရာ၊ ထိုက် သင့် သော မုန့် ညက် များ တည်း။ ပြည့် ရှင် မင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မိဿ ဟာ ယ သ က္ကာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ စေ တ နာ အ လျောက် စီ မံ သော အ ခါ တိုင်း၊ အ ရှေ့ တံ ခါး ဖွင့် ပြီး မှ၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ရ သ က္ကာ များ ကို၊ ဥ ပုသ် နေ့ ထုံး နည်း အ လိုက် စီ မံ၍ ထွက် သွား စေ၊ ထွက် လျှင် ထွက် ချင်း၊ တံ ခါး ကို ပိတ် ရ မည်။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကြန် အင် စုံ လျက်၊ အ ခါ လည် သော သိုး သား ငယ် တစ် နေ့ တစ် ကောင် ကျ၊ နံ နက် တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် လျက် အ စဉ် အ ထုံး အ ဖွဲ့ အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် မြဲ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ဆီ တစ် ပိဿာ ရော သော မုန့် ညက် သုံး ပြည် ကို ဆက် ကပ် ကြ စေ၊ ဆက် မြဲ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် သိုး သား ငယ် ကို၊ ဆီ ပါ သော ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် တ ကွ၊ နံ နက် တိုင်း ဆက် ကပ် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ပြည့် ရှင် မင်း သည် သား တော် တစ် ယောက် ယောက် အား၊ အ ရာ တော် မှ ပေး လျှင်၊ သား တော် ပိုင် ထိုက် ရာ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ မြဲ ပိုင် စေ။ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တစ် ယောက် ယောက် အား ပေး မူ ကား၊ လွတ် ခွင့် စည်း ကမ်း သတ် နှစ် တိုင် အောင် ပိုင် စေ ပြီး မှ၊ ပြည့် ရှင် မင်း ပြန် သိမ်း စေ၊ အ ရာ တော် ကား၊ သား တော် တို့ ပိုင် ရာ တည်း။ ထို နည်း တူ ပြည့် ရှင် မင်း သည်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို အ သီး အ သီး တို့ ပိုင် မြေ မှ မ ကွာ စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို ပိုင် မြေ ကို မောင်း နှင် သိမ်း ယူ မှု မ ပြု ဘဲ၊ အ ရာ တော် မှ သား တော် တို့ အား၊ အ ပိုင် ပေး ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် တံ ခါး အ နီး ရှိ သော ဝင် ပေါက် ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ သန့် ရှင်း ရာ မြောက် အ ခန်း စဉ် သို့ ငါ့ ကို ခေါ် သွား သော်၊ အ ခန်း စဉ် အ နောက် ကျော ဘက်၌ ဇ န ပုဒ် တစ် ခု ကို ပြ ပြီး လျှင်၊ ဤ ကား၊ လူ ပ ရိ သတ် သီး သန့် ရာ ရောက် မည် ကို စိုး၍၊ ပြစ် ဒဏ် ပြေ ရာ သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကို၊ အ ပြင် တံ တိုင်း သို့ မ ထုတ် ဘဲ ပြုတ် ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ ပေါင်း ခြင်း ကို၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ ပြု ရ သော ဇ န ပုဒ် တည်း ဟု ဆို ပြီး နောက်၊ အ ပြင် တံ တိုင်း တွင်း သို့ ခေါ် သွား ၍၊ ထို တံ တိုင်း လေး ထောင့် ကို လျှောက် သွား စေ သော်၊ ထောင့် တိုင်း ၌ တစ် ကွက် စီ ကာ ရံ ထား သည် ကို လည်း ကောင်း၊ အ လျား အ တောင် လေး ဆယ်၊ အ နံ သုံး ဆယ် ကျယ် ညီ မျှ သော၊ ထို လေး ထောင့် ရှိ အ ကွက် တိုင်း ဝင် ဘက် ပတ် လည်၌ ကျောက် အ ဆင့် အောက်၊ မီး ဖို များ ရှိ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြ ပြီး လျှင်၊ ဤ ကား၊ လူ ပ ရိ သတ် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို၊ ဗိ မာန် တော် ကံ ကျွေး တို့ ချက် ပြုတ် ကြ ရ သော မီး ဖို များ တည်း ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ဝ ရောက် ငါ့ ကို ခေါ် သွား ပြန် သော်၊ အ ရှေ့ ဘက် သို့ ဗိ မာန် တော် မျက် နှာ မူ သည့် အ လျောက်၊ တံ ခါး ခုံ တောင် စွန်း အောက် မှ၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် တောင် ဘက်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ သို့ စီး ထွက် သော ရေ ကို ငါ မြင် ၏။ ထို အ ခါ၊ အ ပြင် သို့ မြောက် တံ ခါး ဖြင့်၊ ငါ့ ကို ခေါ် ဆောင် လျက်၊ အ ရှေ့ ဘက် အ ပြင် တံ ခါး ရောက် လှည့် ပတ် စေ၍၊ ထို တံ ခါး တောင် ဘက်၌ ရေ စိမ့် ထွက် သည် ကို ပြ ပြီး လျှင်၊ အ ရှေ့ မျက် နှာ သို့ သွား ၍၊ ကိုင် စွဲ သော တာ ကြိုး ဖြင့် အ တောင် တစ် ထောင် ရောက် တိုင်း တာ သော်၊ ခြေ ဖ မျက် ထိ သော ထို ရေ ကို ဖြတ် သွား စေ ၏။ အ တောင် တစ် ထောင် ရောက် ထပ် မံ တိုင်း တာ သော်၊ ဒူး ထိ သော ထို ရေ ကို ဖြတ် သွား စေ ပြီး လျှင်၊ တစ် ထောင် ရောက် ဆက် လက် တိုင်း တာ သော်၊ ခါး ထိ သော ထို ရေ ကို ဖြတ် သွား စေ ပြန် ၏။ အ တောင် တစ် ထောင် ရောက် တိုင်း တာ ပြန် သော်၊ ရေ နက် ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ ဖော့ မ ကူး ဘဲ ဖြတ် သွား၍ မ ရ အောင် မြစ် ဖြစ် သော ထို ရေ ကို ငါ မ ဖြတ် နိုင် ချေ၊ ထို အ ခါ၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ထို သို့ မြင် ပြီ လော ဟု မေး လျက်၊ မြစ် ကမ်း သို့ ငါ့ ကို ပြန် ပို့၍၊ ရောက် စေ သော်၊ မြစ် ကမ်း နှစ် ဘက်၌၊ ပေါ များ သော အ ပင် ကို ပြ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ က၊ ဤ မြစ် သည် အ ရှေ့ ခ ရိုင် နှင့်၊ အ ရာ ဗာ ချိုင့် ကို ဖြတ်၍၊ ရေ ငံ အိုင် သို့ စီး ဆင်း ဝင် ရောက် သ ဖြင့်၊ အိုင် ရေ ချို လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင်၊ မြစ် ရေ ရောက် လေ ရာ ရာ၌၊ ပေါ များ သော သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး ရှင် နေ ခွင့် ရ သည့် အ လျောက်၊ မြစ် ရောက် ရာ ဤ အိုင် ရေ ပါ ချို သ ဖြင့်၊ ငါး ပေါ များ သည့် ပြင်၊ မြစ် ရေ သောက် သ မျှ ရှင် နေ ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ အင်္ဂေ ဒိ မြို့ မှ စ၍ ဧ နေ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင်၊ ပိုက် ကွန် ဖြန့် ရာ ဖြစ် မည့် အ လျောက်၊ တံ ငါ တို့ သည် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် တွင် နေ ထိုင် လျက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကဲ့ သို့ များ ပြား သော ငါး အ မျိုး မျိုး ကို ဖမ်း ကြ လိမ့် မည်။ နီး စပ် သော စိမ့် ရှိ ရာ၊ အိုင် ရှိ ရာ များ မူ ကား၊ မ ချို ဘဲ ဆား ထွက် လိမ့် မည်။ မြစ် ကမ်း နှစ် ဖက်၌ အ ရွက် မ ညှိုး၊ အ သီး မ တုံး၊ စား ဖွယ် ကောင်း သော အ ပင် အ မျိုး မျိုး ပေါက် လိမ့် မည်။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် မှ မြစ် ရေ စီး ထွက် သော ကြောင့်၊ အ နာ ပျောက် စေ သော အ ရွက် ပေါက်၍၊ စား ဖွယ် ကောင်း သော အ သီး ကို၊ ဆယ့် နှစ် ရာ သီ သီး လိမ့် မည့် မည် ဟု ဆို၏။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ဝေ ပုံ နှစ် စု ရ မည့် ယော သပ် အ နွယ် ပါ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ဆယ့် နှစ် နွယ် အ လိုက် အ ပိုင် ရ မည့် ပြည်၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ အ ပိုင် အ ဖြစ် ညီ မျှ စွာ ရ မည့် ပြည် အ လား ကား၊ မြောက် ဘက်၌ မြေ ထဲ ပင် လယ် မှ၊ ဟေ သ လုန် လမ်း နှင့် ဇေ ဒဒ် မြို့ လမ်း ဝ ထိ၊ ၎င်း မှ ဟာ မတ် မြို့၊ ဗေ ရော သာ မြို့၊ ဒ မာ သက် ပြည်၊ ဟာ မတ် ပြည် နယ် ခြား ရှိ၊ သိ ဗ ရိမ် မြို့ ဟော ရန် နယ် စွန်း ရှိ ဟာ ဇာ အ လယ် မြို့ များ တည်း။ ဒ မာ သက် ပြည် နယ် စွန်း ရှိ ဟာ ဇ ရေ နန် မြို့၌၊ ဟာ မတ် ပြည် နယ် စွန်း တောင် ဘက် လျှောက် သော ထို ပင် လယ် မှ အ လား သည် ဆုံး လိမ့် မည်။ မြောက် ဘက် အ လား ကား ထို သို့ တည်း။ အ ရှေ့ ဘက်၌ ဟော ရန်၊ ဒ မာ သက်၊ ဂိ လဒ် နယ် များ နှင့် ဣ သ ရေ လ ပြည် စပ် ကြား ယော ဒန် မြစ် ကို၊ မြောက် ဘက် အ လား က ရေ ငံ အိုင် အ ထိ နယ် ခြား ရ မည်။ အ ရှေ့ ဘက် အ လား ကား၊ ထို သို့ တည်း။ တောင် ဘက် အ လား သည်၊ တာ မာ မြို့ မှ၊ ကာ​ဒေ ရှ မြို့ မေ ရိ ဘ ရေ၊ အိ ဂျစ် ချောင်း မြေ ထဲ ပင် လယ် ထိ ရောက် မည်။ တောင် ဘက် အ လား ကား၊ ထို သို့ တည်း။ အ နောက် ဘက်၌ တောင် အ လား မှ၊ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ နှင့် ရင် ဆိုင် အ ထိ၊ မြေ ထဲ ပင် လယ် သည် အ နောက် အ လား ဖြစ် အံ့ သ တည်း။ ဤ ပြည် နယ် ကို ဣ သ ရေ လ တစ် ဆယ့် နှစ် နွယ် အ လိုက် ပိုင်း ခြား ကြ ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍၊ ဝင် နေ လျက် သား သ မီး ရ သော လူ မျိုး ခြား တို့ အား အ ပိုင် ပေး ဝေ ရ မည်။ ထို သူ တို့ သည် ဣ သ ရေ လ တိုင်း ရင်း သား တို့ နှင့် မ ခြား ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တို့ နှင့် အ တူ အ ပိုင် ရ ကြ မည်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ ကြင် နယ်၌ ဝင် နေ အံ့၊ ထို နယ်၌ အ ပိုင် ရ စေ၊ အ နွယ် တို့ အ မည် ကား။ ဒန် သည် မြောက် ဘက်၌၊ ဟာ မတ် ပြည် နယ် စွန်း နှင့် ဟေ သ လုန် လမ်း တ ရှောက်။ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ နှင့်၊ ဒ မာ သက် ပြည် နယ် စွန်း ရှိ ဟာ ဇ ရေ နန် မြို့ အ ထိ၊ အ ရှေ့ ဘက် အ နောက် ဘက် တိုင် အောင်၊ မြောက် ဝေ ပုံ တ စု။ အာ ရှာ ဇ သည် ဒန် နယ် စပ် တ လျှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ နဿ လိ သည် အာ ရှာ နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ မ နာ ရှေ သည် နဿ လိ နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ မ နာ ရှေ နယ် စပ် တ လျှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ရု ဗင် သည် ဧ ဖ ရိမ် နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ယု ဒ သည် ရု ဗင် နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင်၊ တ စု စီ ရှိ ကြ စေ။ ယု ဒ နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင်၊ တ နွယ် နွယ်၏ ဝေ ပုံ အ လျား နှင့် အ မျှ။ အ နံ အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင် ကျယ်။ အ လယ် တွင် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ပါ ရှိ သော တ စု ကို၊ သင်္ဃိ က အ ဖြစ် အ လှူ ဆက် ကြ ရ မည်။ ၎င်း အ နက် အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်၊ အ နံ တ သောင်း ကျယ် မြေ ကွက် ကို ဝ တ္ထု ကံ မြေ အ ဖြစ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကြ ရ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ မြေ စပ် တ ရှောက်၊ အ ထူး သီး သန့် ရာ ဝ တ္ထု ကံ မြေ အ ဖြစ် ပေး ကြ လော့။ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ လည်း။ ပ ရော ဟိတ် တို့ မြေ စပ် တ ရှောက်၊ အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်။ အ နံ တ သောင်း ကျယ် မြေ ကွက် ကို ရ ကြ စေ။ နှစ် ကွက် ပေါင်း ကား။ အ လျား အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်။ အ နံ နှစ် သောင်း တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘို့ သီး သန့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်။ ရောင်း စား ခြင်း၊ လဲ လှယ် ခြင်း၊ အ ဦး မှည့် သော အ သီး အ နှံ လွှဲ အပ် ခြင်း များ ကို မ ပြု ကြ စေ လင့်။ ထို အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင်။ အ စပ်၌ ကျန် သေး သော၊ သင်္ဃိ က ဆိုင် ရာ အ တောင် ငါး​ထောင် ကို ကား။ မ သီး သန့် ရ ဘဲ မြို့ တည် ရာ၊ လူ နေ ရာ၊ မြေ လပ် ထား ရာ အ ရပ် များ ကို ဖြစ် စေ။ အ လယ် တွင် တည် သော မြို့ တော်။ အ တိုင်း အ တာ များ ကား။ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ တ ဘက် စီ အ တောင် လေး ထောင့် ငါး ရာ တည်း။ မြေ လပ် အ ကျယ် ကား။ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ တ ဘက် စီ အ တောင် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တည်း။ မြို့ တော် ဆင် ခြေ ဖုံး နှင့် တ ကွ သီး သန့် ရာ ဝ တ္ထု ကံ အ ဖြစ် လှူ ဆက် ရ မည့်၊ မြေ တ ကွက် လုံး ကား။ စ တု ရန်း အ တောင် နှစ် သောင်း ငါး ထောင် စီ တည်း။ ကျန် သော အ နွယ် များ ကား။ ဗင်္ယာ မိန် သည် အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ရှိ မောင် သည် ဗင်္ယာ မိန် နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ဣ သ ခါ သည် ရှိ မောင် နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ဇာ ဗု လုန် သည်၊ ဣ သ ခါ နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် ဘက် တိုင် အောင် တ စု။ ဂဒ် သည် ဇာ ဗု လုန် နယ် စပ် တ ရှောက်၊ အ ရှေ့ ဘက် မှ အ နောက် တိုင် ဘက် တိုင် အောင် တ စု စီ ရှိ ကြ စေ။ ဂဒ် နယ် စပ် တ ရှောက် တောင် အ လား သည်။ တာ မ မြို့ မှ ကာ ဒေ ရှ မြို့ မေ ရိ ဘ စမ်း ရေ၊ အိ ဂျစ် ချောင်း မြေ ထဲ ပင် လယ် ထိ ရောက် မည်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တို့ အား၊ အ ပိုင် ဝေ ပေး ရ သော ပြည်၊ အ သီး အ သီး တို့ ရ သော ဝေ ပုံ များ ကား။ ထို သို့ တည်း။ ဣ သ ရေ အ နွယ် များ အ လိုက် က မ္ပည်း ရှိ တံ ခါး များ ပါ သော မြို့ ရိုး အ တိုင်း အ တာ ကား။ မြောက် မျက် နှာ၌ ရု ဗင် တ တံ ခါး၊ ယု ဒ တ တံ ခါး၊ လေ ဝိ တံ ခါး၊ ပေါင်း သုံး တံ ခါး နှင့် ပြည့် စုံ သော အ တောင် လေး ထောင့် ငါး ရာ။ အ ရှေ့ မျက် နှာ၌ ယော သပ် တ တံ ခါး၊ ဗင်္ဟာ မိန် တ တံ ခါး၊ ဒန် တ တံ ခါး၊ ပေါင်း သုံး တံ ခါး နှင့် ပြည့် စုံ သော၊ အ တောင် လေး ထောင့် ငါး ရာ။ တောင် မျက် နှာ ရှိ ရှိ မောင် တ တံ ခါး၊ ဣ သ ခါ တ တံ ခါး၊ ဇာ ဗု လုန် တ တံ ခါး၊ ပေါင်း သုံး တံ ခါး နှင့် ပြည့် စုံ သော၊ အ တောင် လေး ထောင့် ငါး ရာ။ အ နောက် မျက် နှာ၌ ဂဒ် တ တံ ခါး၊ အာ ရှာ တ တံ ခါး၊ နဿ လိ တ တံ ခါး၊ ပေါင်း သုံး တံ ခါး နှင့် ပြည့် စုံ သော၊ အ တောင် လေး ထောင့် ငါး ရာ များ တည်း။ ပတ် လည် အ တောင် တ သောင်း ရှစ် ထောင် ရှိ သော ထို မြို့ တော် ကို တည် ရာ နေ့ က စ၍။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ ရာ တော် ဟု၊ သ မုတ် ကြ ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နန်း စံ သုံး နှစ် တွင်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ဝန်း ဝိုင်း ထား ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း နှင့် တ ကွ ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ အ သုံး အ ဆောင် အ ချို့ အ ဝက် ကို ထို မင်း လက် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ သည့် အ တိုင်း ရှိ နာ့ ပြည် ရှိ ကိုယ့် ဘု ရား ဗိ မာန် သို့ ယူ ဆောင် ပြီး လျှင် ၎င်း ဗိ မာန် အ တွင်း ဘဏ္ဍာ တိုက် တွင် ထို အ သုံး အ ဆောင် တော် များ ကို သွင်း ထား လေ ၏။ သုံး နှစ် လွန် သော အ ခါ အ ပါး တော် တွင် ခ စား ရ ကြ ရန် ပွဲ တော် စာ နှင့် စ ပျစ် ရည် တော် မှ နေ့ စဉ် တိုက် ကျွေး ခြင်း ငှာ စီ မံ လေ ၏။ ယု ဒ အ မျိုး သား ဒံ ယေ လ၊ ဟာ န နိ၊ မိ ရှေ လ၊ အာ ဇ ရိ တို့ သည် ထို သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် ကြ၏။ မိန်း မ စိုး အုပ် သည် ဒံ ယေ လ အား ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဟာ န နိ အား ရှာ ဒ ရက် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မိ ရှေ လ အား မေ ရှက် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အာ ဇ ရိ အား အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း အ သီး အ သီး ဘွဲ့ အ မည် ပေး၏။ ဒံ ယေ လ မူ ကား ပွဲ တော် စာ နှင့် စ ပျစ် ရည် တော် ဖြင့် ကိုယ် ကို မ သန့် အောင် မ ပြု ရာ ဟု အ ကြံ ရှိ ၍ မ သန့် အောင် မ ပြု ရ စေ ရန် မိန်း မ စိုး အုပ် ထံ အ ခွင့် ပန် ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ဒံ ယေ လ အား မိန်း မ စိုး အုပ် ရှေ့ တွင် သ နား က ရု ဏာ ခံ ခွင့် ကို ပြု တော် မူ၍၊ မိန်း မ စိုး အုပ် က လည်း သင် တို့ အ ဖို့ အ စား အ သောက် စီ မံ တော် မူ သော၊ ငါ့ သ ခင် ဘု ရင် မင်း မြတ် ကို ငါ ကြောက် လှ၏။ သင် တို့ သည် သက် တူ ရွယ် မျှ သူ လူ ပျို တော် တို့ ထက် ရှေ့ တော် တွင် အ ဘယ့် ကြောင့် မျက် နှာ ညှိုး ငယ် ရှိ စေ ကြ မည် နည်း။ ငါ၌ ဦး ခေါင်း ဖြတ် ဒဏ် ရာ ဇ ဝတ် သင့် မည် ကို စိုး ရိမ် သည် ဟု ဒံ ယေ လ အား ပြန် ပြော ၏။ ထို နောက် ဒံ ယေ လ၊ ဟာ န နိ၊ မိ ရှေ လ၊ အာ ဇ ရိ တို့ အ ပေါ် တွင် မိန်း မ စိုး အုပ် ခန့် ထား သော အ ကြီး အ ကဲ အား ဒံ ယေ လ က၊ ကျွန် တော် တို့ အား စား သောက် ရန် အ သီး အ နှံ နှင့် ရေ ကို သာ ဆယ် ရက် ကြာ ပေး၍ စမ်း ပါ။ နောင် ကျွန် တော် တို့ မျက် နှာ နှင့် ပွဲ တော် စာ မှ စား ကြ သော လူ ပျို တော် တို့၏ မျက် နှာ ရည် ကို ရှု ကြည့်၍ သ ခင် တွေ့ မြင် သည့် အ တိုင်း စီ ရင် ပါ ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ အ ကြီး အ ကဲ သည် ဝန် ခံ လျက် ဆယ် ရက် ကြာ ပေး၍ စမ်း လေ ၏။ ဆယ် ရက် ကြာ သော် ထို သူ တို့ သည် ပွဲ တော် စာ မှ စား ကြ သော လူ ပျို တော် တို့ ထက် မျက် နှာ ရည် အ ဆင်း လှ၍ ဝ ဖြိုး သည် ကို မြင် ရာ၊ အ ကြီး အ ကဲ သည် သူ တို့ သုံး ဆောင် အပ် သော ပွဲ တော် စာ နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို ပြန် သိမ်း၍ အ သီး အ နှံ မျှ သာ ကျွေး မွေး လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို လူ ပျို တော် လေး ယောက် တို့ အား ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဗေ ဒင် အ မျိုး မျိုး ကို လေ့ လာ သိ ကျွမ်း စေ တော် မူ ၍ ဒံ ယေ လ လည်း ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ အိပ် မက်​အ မျိုး မျိုး ကို နား လည် သော ဉာဏ် နှင့် ပြည့် စုံ၏။ ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ဆက် ရန် ချိန်း ချက် သော နေ့ တိုင် သော် မိန်း မ စိုး အုပ် သည် လူ ပျို တော် တို့ ကို နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ထံ သွင်း ဆက် ရာ၊ ဘု ရင် မင်း သည် ထို သူ တို့ နှင့် မိန့် မြွက် ဆွေး နွေး လျှင် ဒံ ယေ လ၊ ဟာ န နိ၊ မိ ရှေ လ၊ အာ ဇ ရိ တို့ နှင့် တူ သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ တွေ့ မ ရှိ သော ကြောင့် ထို သူ တို့ သည် အ ပါး တော် တွင် ခ စား ခွင့် ရ ကြ ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ အ မျိုး မျိုး နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ ဘု ရင် မင်း မေး စစ် သော အ ခါ နိုင် ငံ တော် တစ် ဝှမ်း လုံး ၌ ရှိ သ မျှ သော ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ မှော် ဆ ရာ တို့ ထက် ထို သူ တို့ ဆယ် ဆ တိုး ၍ တတ် ကြ သည် ကို တွေ့ သိ ရ လေ၏။ ဒံ ယေ လ ကား ကု ရု မင်း နန်း စံ ပ ထ မ နှစ် တိုင် မှီ သ တည်း။ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် နန်း စံ ဒု တိ ယ နှစ် တွင် အိပ် မက် ကို မြင် ရာ စိတ် ပူ ပန် သ ဖြင့် စက်၍ မ ပျော် သည် နှင့် အိပ် မက် တော် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ မှော် ဆ ရာ၊ ပ ယော ဂ ဆ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ တို့ ကို အ မိန့် တော် နှင့် ခေါ် စေ သည့် အ တိုင်း ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ခ စား မိ ကြ သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ အိပ် မက် မြင် ရ ပြီ။ ထို အိပ် မက် ကို သိ မှတ် လို သည့် အ တွက် စိတ် ပူ ပန် သည် ဟု မိန့် ဆို ရာ၊ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ တို့ က ဘု ရင် မင်း မြတ် ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ အိပ် မက် တော် ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ပြန် ကြား တော် မူ လျှင် အ နက် ဖတ် ကြ ပါ မည် ဟု အာ ရံ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် တင် လျှောက် ကြ ၏။ ဘု ရင် မင်း က လည်း ငါ အ မိန့် ထုတ် ထား သည် မှာ ထို အိပ် မက် ကို အ နက် ပါ မ ဖော် မ ပြ လျှင် သင် တို့ ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ်၍ နေ အိမ် များ ကို လည်း ပြာ ပုံ ဖြစ် စေ မည်။ အိပ် မက် ကို အ နက် ပါ ဖော် ပြ လျှင် မူ ကား ဆု လပ် နှင့် ဂုဏ် ထူး ကို ငါ ပေး မည်။ သို့ ဖြစ်၍ အိပ် မက် ကို အ နက် ပါ ဖော် ပြ ကြ လော့ ဟု ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ တို့ အား မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို သူ တို့ က ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား အိပ် မက် တော် ကို ပြန် ကြား ပါ လျှင် အ နက် ဖတ် ပါ မည် ဟု တစ် ဖန် တင် လျှောက် ကြ ပြန် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က ငါ အ မိန့် ထုတ် ပြီး သည် ကို သင် တို့ သိ လျက် နှင့် အ ချိန် ကြာ လင့် စေ လို ကြောင်း ငါ မု ချ သိ၏။ အိပ် မက် ကို မ ဖော် မ ပြ လျှင် မူ ကား ကာ လ အ ချိန် ကို ရွှေ့ ဆိုင်း လို သော သ ဘော နှင့် ရှေ့ တော် တွင် ကောက် ကျစ် စဉ်း လဲ စွာ တင် လျှောက် ရန် ကြံ ဖန် ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ အ ပြစ် ဒဏ် တစ် မျိုး တည်း ရှိ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် အိပ် မက် ကို ဖော် ပြ ကြ လော့။ ပြ လျှင် အ နက် ဖတ် နိုင် ကြောင်း ကို ငါ သိ မည် ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ တို့ က လည်း ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ အ မှု ကို ဖော် ပြ နိုင် မည့် သူ မြေ ပေါ် တွင် တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ မည် သည့် ဘု ရင် မ ဆို ဘုန်း တန်ခိုး ကြီး သော် လည်း ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ မှော် ဆ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ တို့ ကို ဤ သို့ မေး တော် မူ လေ့ မ ရှိ ပါ။ ဘု ရင် မင်း မြတ် မေး တော် မူ သော အ ရာ ခဲ ယဉ်း သည် ဖြစ် ပါ ၍ လူ့ ဘုံ တွင် မ တည် မ နေ သော နတ် ဘု ရား တို့ မှ တစ် ပါး၊ ရှေ့ တော်၌ ဖော် ပြ နိုင် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ ဟု ဘု ရင် မင်း အား တစ် ဖန် တင် လျှောက် ကြ သည် နှင့်၊ ဘု ရင် မင်း သည် ဒေါ သ အ မျက် ပြင်း စွာ ထွက်၍ ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် စေ ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ အ မိန့် ထုတ် သည် အ တိုင်း ပ ညာ ရှိ တို့ သည် ကွပ် မျက် ခံ ရ မည် ဖြစ်၍ ဒံ ယေ လ နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ကို လည်း ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ ကြ စဥ်၊ ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ တို့ ကို ကွပ် မျက် ရန် ထုတ် သွား သော ကိုယ် ရံ တော် မှူး အာ ရုတ် ကို ဒံ ယေ လ က၊ သ တိ ပ ညာ အ ကြံ နှင့် လျှောက် ၍၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် အ မိန့် တော် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ မျှ ပြင်း ထန် ရ သ နည်း ဟု ၎င်း ဗိုလ် မှူး အာ ရုတ် အား မေး ရာ အာ ရုတ် က ဒံ ယေ လ အား ထို အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော လျှင်၊ ဒံ ယေ လ သည် ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင်၍ အိပ် မက် တော် ဖော် ပြ ရန် အ ချိန် ရွှေ့ ဆိုင်း ပါ မည့် အ ကြောင်း အ သ နား တော် ခံ လေ ၏။ ညဉ့် အ ခါ ဒံ ယေ လ သည် ထို ကွယ် ဝှက် ရာ ကို အာ ရုံ ဖြင့် ထင် မြင်၍ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ဩ ဘာ ပြု လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ နာ မ တော် ကို အ န န္တ ကာ လ ပတ် လုံး ဩ ဘာ ပြု ကြ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် သည် ဉာဏ် ပညာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ တန် ခိုး နှင့် လည်း ကောင်း ပြည့် စုံ တော် မူ ၏။ အ ချိန် ကာ လ များ ကို ပြောင်း လွှဲ ၍ ဘု ရင် မင်း တို့ အား လည်း နန်း ချ၊ နန်း တင် တော် မူ၏၊။ ပ ညာ ရှိ တို့ အား ဉာဏ် ပ ညာ ကို လည်း ကောင်း၊ ဉာဏ် ချွန် သူ တို့ အား အ သိ ပ ညာ ကို လည်း ကောင်း သ နား တော် မူ၏။ နက် နဲ၍ ကွယ် ဝှက် သော အ ရာ များ ကို ထင် ရှား စေ သည့် ပြင် မှောင် မိုက် တွင် ရှိ လေ သ မျှ ကို လည်း သိ မြင် တော် မူ လျက် အ လင်း သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ တည် ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် အား ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ စွမ်း သ တ္တိ ကို ပေး သ နား၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ တောင်း လျှောက် သည့် အ လျောက် ဘု ရင် မင်း၏ အ မှု အ ရေး ကို ယ ခု ဖော် ပြ တော် မူ သော ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော်၏ ကျေး ဇူး ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ပါ သည် ဟု ဒံ ယေ လ လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ တို့ ကို သုတ် သင် ရန် ဘု ရင် မင်း ခန့် အပ် သော အာ ရုတ် ထံ ဝင် ရောက်၍ ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ တို့ ကို မ သုတ် သင် ဘဲ ကျွန် တော် ကို ရှေ့ တော် သို့ ပို့ သွင်း ပါ။ ဘု ရင် မင်း မြတ် အား အိပ် မက် တော့် အ နက် ကို ဖတ် ပြ ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ထို အ ခါ အာ ရုတ် သည် ဒံ ယေ လ ကို ရှေ့ တော် သို့ အ ဆော တ လျှင် ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း မြတ် အား၊ အိပ် မက် တော့် အ နက် ဖတ် ပြ နိုင် သူ တစ် ယောက် ကို သုံ့ ပန်း ဖြစ် သော ယု ဒ အ မျိုး တို့ တွင် တွေ့ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် သော်၊ ဘု ရင် မင်း က၊ ငါ မြင် မက် သော အိပ် မက် ကို အ နက် ပါ သင် ဖော် ပြ နိုင် သ လော ဟု ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ ဒံ ယေ လ ကို မေး လျှင်၊ ဒံ ယေ လ က၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် သိ လို တော် မူ သော ကွယ် ဝှက် ရာ ကို ပ ညာ ရှိ၊ မှော် ဆ ရာ၊ ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ မ ဖော် မ ပြ နိုင် ကြ သော် လည်း၊ ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ထင် ရှား စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ နေ လျက် နောင် ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဘု ရင် မင်း မြတ် အား ဖော် ပြ တော် မူ လေ ပြီ။ သာ လွန် တော် ပေါ် တွင် မြင် သော မ နော ရူ ပါ ရုံ နှင့် စပ် လျဉ်း ရာ မှာ၊ နောင် ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ထို သာ လွန် ၌ ပင် ဘု ရင် မင်း မြတ် ဆင် ခြင် စဉ်း စား ဆဲ တွင် ကွယ် ဝှက် သော အ ရာ ကို ပင် ထင် ရှား စေ တော် မူ သော အ ရှင် သည် ဖြစ် ပျက် လ တ္တံ့ သာ အ ရာ များ ကို ကိုယ် တော် အား ဖော် ပြ တော် မူ ၏။ အ သက် ရှင် သူ တ ကာ တို့ ထက် ကျွန် တော် မျိုး သည် ပ ညာ ရှိ သော ကြောင့် မ ဟုတ် ပါ။ အိပ် မက် တော့် အ နက် ကို လည်း ကောင်း၊ နှလုံး တော် ဆင် ခြင် ချက် ကို လည်း ကောင်း ဘု ရင် မင်း မြတ် သိ စေ ခြင်း ငှာ သာ ထို ကွယ် ဝှက် ရာ သည် ကျွန် တော် မျိုး၌ ထင် ရှား လျက် ရှိ ပါ၏။ ဘု ရင် မင်း မြတ် မြင် မက် ရာ တွင် အ ရုပ် ကြီး ကို မြင် တော် မူ သည် မှာ အ ရောင် ဆန်း ကြယ် လျက် ကြောက် မက် ဖွယ် အ ဆင်း ရှိ သော ထို အ ရုပ် ကြီး သည် ရှေ့ တော် တွင် တည် ရှိ၏။ ထို အ ရုပ် သည် ဦး ခေါင်း ကား ရွှေ စင်၊ ရင် နှင့် လက် ကား ငွေ၊ ဝမ်း နှင့် ပေါင် ကား ကြေး၊ သ လုံး ကား သံ၊ ခြေ ကား သံ တစ် ပိုင်း မြေ တစ် ပိုင်း ဖြစ်၏။ ဘု ရင် မင်း မြတ် ရှု စား တော် မူ ခိုက် လူ့ လက် ဖြင့် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ထွင်း ထုတ် လိုက် သော ကျောက် တစ် လုံး သည် သံ နှင့် မြေ ဖြစ် သော အ ရုပ်၏ ခြေ ကို ထိ မှန် ချိုး ဖဲ့ သည် ရှိ သော်၊ သံ၊ မြေ၊ ကြေး၊ ငွေ၊ ရွှေ များ လည်း တစ် ပြိုင် နက် ကျိုး ပဲ့ လျက် နွေ ကာ လ တွင် ကောက် နယ် တ လင်း၌ အ ဖျင်း မှုန် ကာ ကဲ့ သို့ ဖြစ်၍ လေ တိုက် သ ဖြင့် လွင့် သွား ကွယ် ပျောက် လေ ပြီ။ အ ရုပ် ကို ထိ မှန် သော ကျောက် ကား ကြီး မား သော ကျောက် တောင် ဖြစ် ပွား လျက် မြေ တစ် ပြင် လုံး ပြည့် လွှမ်း သည် ကို မြင် မက် တော် မူ၏။ အိပ် မက် တော် အ နက် ကို ရှေ့ တော် တွင် ဖတ်၍ တင် လျှောက် ဦး အံ့။ ဘု ရင် မင်း မြတ် သည် ဘု ရင် ထက် ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် နိုင် ငံ၊ ဘုန်း တန် ခိုး၊ အာ နု ဘော် များ ကို ကိုယ် တော် အား အပ် ပေး တော် မူ သည့် ပြင်၊ လူ နေ ရာ ရှိ သ မျှ တွင် မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း လက် တော် သို့ အပ် ပေး၍ ခပ် သိမ်း တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ခွင့် ပြု တော် မူ ပြီ။ ရွှေ ဖြစ် သော ထို ဦး ခေါင်း ကား ဘု ရင် မင်း မြတ် ပေ တည်း။ ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ နောင်၌ ဤ နိုင် ငံ မျှ လောက် မ မြတ် သော တစ် နိုင် ငံ တည် ထောင် လိမ့် မည်။ ပြီး မှ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို အုပ် စိုး သော ကြေး သ ဏ္ဌာန် တ တိ ယ နိုင် ငံ လည်း တည် ထောင် လိမ့် မည်။ သံ သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ချိုး ဖဲ့ ခွဲ စိတ် နိုင် သည် ဖြစ်၍ စ တု တ္ထ နိုင် ငံ သည် သံ ကဲ့ သို့ ခိုင် မာ လိမ့် မည်။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ချေ မွ သော သံ ကဲ့ သို့ ထို နိုင် ငံ က လည်း ချိုး ဖဲ့ ချေ မွ လိမ့် မည်။ ခြေ နှင့် ခြေ ချောင်း များ လည်း အိုး မြေ တစ် ပိုင်း သံ တစ် ပိုင်း ရှိ သည် ကို ဘု ရင် မင်း မြတ် မြင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ကွဲ ပြား သော နိုင် ငံ ဖြစ် မည့် မှန် သော် လည်း မြေ နှင့် တ ကွ သံ ပါ သည် ကို မြင် တော် မူ သည် ဖြစ်၍ သံ ၏ ခိုင် မာ ခြင်း နှင့် ဆက် ဆံ လိမ့် မည်။ ခြေ ချောင်း များ သည် သံ တစ် ပိုင်း မြေ တစ် ပိုင်း ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ထို နိုင် ငံ သည် တစ် ပိုင်း ခိုင် မာ လျက် တစ် ပိုင်း ပျက် လွယ် လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ မြေ နှင့် တ ကွ သံ ပါ သည် ကို မြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း နိုင် ငံ သား ချင်း တို့ သည် ဆက် ဆံ ကြ သော် လည်း သံ နှင့် မြေ မ ကပ် သည့် နည်း တူ အ ချင်း ချင်း မ စည်း မ ကပ် ရာ၊ ထို အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် ဒံ ယေ လ ရှေ့ ပြပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ပြီး လျှင် ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် နံ့ သာ မျိုး များ ကို ဆက် ကပ် ကြ စေ ရန် မိန့် ဆို လျက်၊ ဤ ကွယ် ဝှက် ရာ ကို ဆ ရာ ဖော် ပြ နိုင် သည် ဖြစ် ပါ၍ ဆ ရာ တို့ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ဘု ရား ထက် ဘု ရား၊ ဘု ရင် ထက် ဘု ရင်၊ ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ထင် ရှား စေ တော် မူ သော အ ရှင် မု ချ ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု ဒံ ယေ လ အား မြွက် ဆို လေ၏။ ထို့ နောက် ဘု ရင် မင်း သည် ဒံ ယေ လ ကို ချီး မြှင့်၍ အ ဖိုး တန် ဆု တော် များ စွာ ပေး လျက် ဗာ ဗု လုန် ပြည် နယ် ကို အုပ် ချုပ် ရ သော မင်း ရာ ထူး၌ လည်း ကောင်း ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ တို့ အ ပေါင်း တွင် သု ခ မိန် ဝန် ရာ ထူး ၌ လည်း ကောင်း ခန့် ထား လေ၏။ ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့ ကို လည်း ဘု ရင် မင်း မြတ် ထံ ဒံ ယေ လ တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း ဗာ ဗု လုန် ပြည် နယ် တွင် အ ရေး ပိုင် ရာ ထူး၌ ခန့် ထား လေ၏။ ဒံ ယေ လ မူ ကား နန်း တော် ရှေ့ တွင် နေ ရ လေ ၏။ အ ခါ တစ် ပါး နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် အ မြင့် တောင် ရေ ခြောက် ဆယ်၊ အ နံ ခြောက် တောင် ရှိ သော ရွှေ ရုပ် တု ကို လုပ် စေ၍ ဗာ ဗု လုန် ပြည် ဒု ရ လွင် ပြင်၌ တည် ထား ပြီး လျှင်၊ ဘု ရင် ခံ မင်း များ မှ စ၍ ဗိုလ် မှူး ဝန် ကြီး၊ မြို့ ဝန်၊ လွှတ် တော် မင်း၊ အ ခွန် တော် ဝန်၊ တ ရား ဝန် မင်း၊ မှူး တော် မတ် တော်၊ အ ဝေး မြို့ ဝန် ရှိ သ မျှ တို့ ကို နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တည် ထား သော ရုပ် တု အ နု မော ဒ နာ ပွဲ သို့ လာ ရောက် စည်း ဝေး စေ သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် ခံ မင်း များ မှ စ၍ ဗိုလ် မှူး ဝန် ကြီး၊ မြို့ ဝန်၊ လွှတ် တော် မင်း၊ အ ခွန် တော် ဝန်၊ တ ရား ဝန် မင်း၊ မှုး တော် မတ် တော်၊ အ ဝေး မြို့ ဝန် ရှိ သ မျှ တို့ သည် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တည် ထား သော ရုပ် တု အ နု မော ဒ နာ ပွဲ သို့ ဝင်၍ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တည် ထား သော ရုပ် တု ရှေ့ တွင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ သံ တော် ဆင့် တစ် ဦး က ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ တို့၊ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ရ မည် မှာ၊ တံ ပိုး၊ ခ ရာ၊ စောင်း၊ တ ရော၊ ပတ် သာ၊ ပြွေ အ စ ရှိ သော တု ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး တီး မှုတ် သံ ကို ကြား သော အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တည် ထား တော် မူ သော ရွှေ ရုပ် တု ကို ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ စေ။ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ခြင်း မ ပြု သူ မည် သူ မ ဆို တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ချက် ခြင်း ပစ် ချ ခံ စေ ဟု ဟစ် အော် ထုတ် ပြန် လေ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ကို ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ တို့ သည် တံ ပိုး၊ ခ ရာ၊ စောင်း၊ တ ရော၊ ပတ် သာ အ စ ရှိ သော တု ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး တီး မှုတ် သံ ကြား သော အ ခါ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း တည် ထား သော ရွှေ ရုပ် တု ကို ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် စွဲ ဆို ရန် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ထံ တိုး ဝင် လျက်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ တံ ပိုး၊ ခ ရာ၊ စောင်း၊ တ ရော၊ ပတ် သာ၊ ပြွေ အ စ ရှိ သော တု ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး တီး မှုတ် သံ ကို ကြား သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ရွှေ ရုပ် တု ကို ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ စေ။ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ခြင်း ကို မ ပြု သူ မည် သူ မ ဆို၊ တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ စေ ဟု ဘု ရင် မင်း မြတ် အ မိန့် ထုတ် ဆင့် တော် မူ သော် လည်း၊ ဗာ ဗု လုန် ပြည် နယ် တွင် အ ရေး ပိုင် ရာ ထူး ၌ ခန့် ထား တော် မူ သော ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ​ နေ ဂေါ ဘွဲ့ ခံ သူ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အာ ဏာ တော် ကို ဖီ ဆန် လျက် အ ရှင်၏ ဘု ရား တို့ ကို မ ကိုး ကွယ်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် တည် ထား တော် မူ သော ရွှေ ရုပ် တု ကို လည်း ရှိ မ ခိုး ကြ ပါ ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် မျက် မာန် တော် ရှ လျက် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ ​နေ ဂေါ တို့ ကို အ မိန့် တော် နှင့် ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ကို ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ကြ လျှင်၊ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း က၊ အ ဘယ် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ ​နေ ဂေါ တို့၊ ငါ၏ ဘု ရား တို့ ကို မ ကိုး ကွယ်၊ ငါ တည် ထား သော ရွှေ ရုပ် တု ကို လည်း ရှိ မ ခိုး ဘဲ တ မင် နေ ကြ သ လော။ ယ ခု၊ တံ ပိုး ခ ရာ၊ စောင်း၊ တ ရော၊ ပတ် သာ၊ ပြွေ အ စ ရှိ သော တု ရိ ယာ အ မျိုး မျိုး တီး မှုတ် သံ ကို ကြား သော အ ခါ ငါ လုပ် စေ သော ရွှေ ရုပ် တု ကို သင် တို့ ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး မည့် ဝန် ခံ လျှင် သင့် လျော် ပြီ။ ရှိ မ ခိုး လျှင် မူ ကား တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ချက် ခြင်း ပစ် ချ ခံ ကြ ရ မည်။ ငါ့ လက် မှ ကယ် လွှတ် နိုင် သော ဘု ရား ကား မည် သည့် ဘု ရား နည်း ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့ က လည်း ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ တင် လျှောက် ရန် အ ထူး မ ရှိ ပါ။ ထို သို့ မှန် လျှင် ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ မှ ကယ် လွှတ် နိုင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဘု ရင် မင်း မြတ် လက် တွင်း မှ လည်း ကယ် လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ကယ် တော် မ မူ သော် လည်း ဘု ရင် မင်း မြတ်၏ ဘု ရား တို့ ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ မ ကိုး ကွယ်၊ တည် ထား တော် မူ သော ရွှေ ရုပ် တု ကို လည်း ရှိ မ ခိုး ကြောင်း သိ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် ပြင်း ထန် စွာ မျက် မာန် ရှ လျက် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့ အ ပေါ် တွင် မျက် နှာ ညို၍ မီး ပုံ ကို ပြု ရင်း ထက် အ ပူ ခု နစ် ဆ တိုး စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ခွန် အား ကြီး သော စစ် သူ ရဲ အ ချို့ တို့ သည် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ​ဒ ​နေ ဂေါ တို့ ကို တုပ် နှောင် ပြီး လျှင် တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ပစ် ချ စေ ရန် လည်း ကောင်း အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ကို ပု ဆိုး၊ အင်္ကျီ၊ ဦး ရစ် စ သည် တို့ နှင့် တ ကွ တုပ် နှောင်၍ တောက် လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ရာ၊ ဘု ရင့် အ မိန့် တော် ပြင်း ထန် သ ဖြင့် မီး ပုံ လည်း ပူ ရှိန် ကြီး လွန်း သော ကြောင့် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ​ နေ ဂေါ တို့ ကို ချီ မြှောက် ချ သူ တို့ သည် မီး ရှိန် သင့်၍ သေ ကြ ကုန် ၏။ ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ​ နေ ဂေါ၊ သုံး ဦး တို့ မူ ကား တုပ် နှောင် သည့် အ တိုင်း တောက်​လောင် သော မီး ပုံ ထဲ သို့ ကျ ရောက် ကြ လေ၏။ ထို အ ခါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် အံ့ ဩ၍ အ ဆော တ လျင် ထ ပြီး လျှင် လူ သုံး ယောက် တို့ ကို မီး ထဲ သို့ တုပ် နှောင် ပစ် ချ သည် မ ဟုတ် တုံ လော ဟု မှူး မတ် တို့ အား မေး တော် မူ ရာ မှန် ပါ၏။ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဟု တင် လျှောက် ကြ လျှင်၊ လူ လေး ယောက် တို့ သည် မီး အ လယ် တွင် နှောင် ကြိုး မ ရှိ၊ ဘေး မ ထိ ဘဲ လျှောက် နေ သည် ကို ငါ မြင် ပြီ တ ကား။ စ တုတ္ထ သူ၏ အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် သည် ကောင်း ကင် သား ဖြစ် ဟန် ရှိ သည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး မှ၊ န ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် တောက် လောင် သော မီး ပုံ တံ ခါး ဝ သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့၊ ထွက် လာ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ​ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့ သည် မီး ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ စည်း ဝေး လျက် ရှိ သော ဘု ရင် ခံ မင်း၊ ဗိုလ် မှူး ဝန် ကြီး၊ မြို့ ဝန်၊ မှူး တော် မတ် တော် တို့ သည် ထို သူ တို့ ကိုယ် ၌ မီး တန် ခိုး မ ရှိ၊ ဦး ဆံ ကို လည်း မ သင့်၊ အ ဝတ် လည်း မ ပျက်၊ မီး သင်း နံ့ လည်း မ ရ သည် ကို သိ မြင် ကြ ကုန်၏။ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း က လည်း ရှာ ဒ ရက်၊ မေ ရှက်၊ အ ဗေ ဒ နေ ဂေါ တို့ သည် ကိုယ့် ဘု ရား မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား သော ဘု ရား ကို ဝတ် မ ပြု၊ ရှိ မ ခိုး ဘဲ ဘု ရင့် အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် ကာ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို ပင် အပ် နှင်း လျက် အား ကိုး သော ထို ကျွန် တော် များ ကို၊ စေ လွှတ် လိုက် သော တ မန် တော် အား ဖြင့် ကယ် ဆယ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ နေ ကြ ကုန် သော ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သူ၊ လူ မျိုး ဟူ သ မျှ တို့ အား ငါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း အ မိန့် ကြော် ငြာ လိုက် သည် မှာ သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း များ ပြား ပါ စေ သော။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အား ထင် ရှား စေ တော် မူ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ဖော် ပြ သင့် သည် ဟု ငါ ထင် မြင်၏။ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တော် များ သည် ကြီး ကျယ်၍ အံ့ ဖွယ် ရာ များ လည်း ထူး ဆန်း ပါ၏။ နိုင် ငံ တော် သည် ထာ ဝ ရ နိုင် ငံ ဖြစ် လျက် အာ ဏာ စက် တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။ ငါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ သည် နန်း တော် တွင် စိတ် အေး စွာ စည်း စိမ် ခံ လျက် နေ စဉ် အ ခါ၊ အိပ် မက် ကို မြင် ရ သ ဖြင့် သာ လွန် ပေါ် တွင် စက် လျက် ဆင် ခြင် စဉ်း စား သော် မ နော ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် ကြောက် လန့် ပူ ပန် ပါ၏။ ထို ကြောင့် အိပ် မက် အ နက် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ရှေ့ တော် သို့ ခေါ် သွင်း စေ ဟု ငါ အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ဗေ ဒင် ဆ ရာ၊ မှော် ဆ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ၊ ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ ဝင် ရောက် ကြ လျှင် ထို အိပ် မက် ကို ငါ ပြန် ကြား သော် လည်း အ နက် မ ဖော် မ ပြ နိုင် ကြ။ ၎င်း နောက် ငါ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ စွဲ ပြု လျက် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ၍ သန့် ရှင်း သော ဘု ရား များ၏ ဝိ ညာဉ် တော် ရှိ သူ ဒံ ယေ လ သည် ငါ့ ထံ ဝင် ရောက် လျှင်၊ ၎င်း အိပ် မက် ကို ငါ ပြန် ကြား မိန့် ဆို သည် မှာ အ ချင်း ဗေ ဒင် ဆ ရာ ချုပ် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ၊ သင်၌ သန့် ရှင်း သော ဘု ရား များ၏ ဝိ ညာဉ် ရှိ သ ဖြင့် မည် သည့် ကွယ် ဝှက် ရာ မ ဆို စိတ် ပင် ပန်း စ ရာ အ ကြောင်း မ ဖြစ် သည် ကို ငါ သိ သည် နှင့် အ ညီ ငါ မြင် သော အိပ် မက် ရူ ပါ ရုံ ကို အ နက် ပါ ဖော် ပြ လော့။ သာ လွန် ပေါ် တွင် မြင် မက် သော မ နော ရူ ပါ ရုံ ကား၊ မြေ ဗ ဟို တွင် မြင့် လှ စွာ သော သစ် ပင် ကို ငါ ရှု မြင် ရာ၊ ထို သစ် ပင် သည် ကြီး ပွား ခိုင် မာ သ ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် တိုင် အောင် မြင့် လျက် မျက် မြင် လည်း မြေ ကြီး စွန်း မှ ထင် ရှား၏။ အ ရွက် လည်း လှ ပ စည် ပင် လျက် အ သီး လည်း ပေါ များ သ ဖြင့် သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ်၏။ မြေ သ တ္တ ဝါ သည် အ ရိပ်၌ လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ သည် အ ကိုင်း အ ခက်၌ လည်း ကောင်း မှီ ခို ရ သည့် ပြင် ရှိ သ မျှ တို့ သည် စား သောက် ရ ကြ၏။ သာ လွန် ပေါ် တွင် မြင် မက် သော မ နော ရူ ပါ ရုံ ကို ဆို ဦး အံ့။ သန့် ရှင်း သော စောင့် ကြည့် တတ် သူ တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် မှ သက် ဆင်း ပြီး လျှင်၊ သစ် ပင် ကို လှဲ၍ အ ခက် များ ကို ခုတ် ဖြတ် လော့။ အ ရွက် များ ကို ချွေ လျက် အ သီး များ ကို လည်း လွှင့် ပစ် လော့။ သား ယဉ် သား ရဲ များ သည် အ ရိပ် မှ လည်း ကောင်း၊ ကြက် ငှက် များ လည်း အ ကိုင်း အ ခက် မှ လည်း ကောင်း ထွက် သွား ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင် အ မြစ် အ ငုတ် ကို သံ ကြေး ကြိုး ဖြင့် ချည် လျက် နု သော မြက် ခင်း တွင် မြေ၌ ခြွင်း ထား စေ။ မိုး နှင်း စို စွတ် ခြင်း ကို ခံ၍ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ နှင့် အ တူ မြက် ဝေ ပုံ ကို စား စေ။ လူ့ စိတ် ကွယ် ပျောက်၍ တိ ရ စ္ဆာန် စိတ် ဝင် ရောက် လျက် ကာ လ ခု နစ် ခု မြောက် ခံ စေ။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သည် လူ့ ဘုံ ကို အုပ် စိုး၍ အ လို တော် အ လျောက် အာ ဏာ စက် အပ် ပေး လျက် ယုတ် ညံ့ သော သူ့ ကို ပင် ချီး မြှင့် ခန့် ထား တော် မူ ကြောင်း ကို သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တို့ သိ မှတ် ကြ စေ ခြင်း ငှာ ထို အ မိန့် သည် စောင့် ကြည့် သူ တို့၏ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက်၊ အ မှု လည်း သန့် ရှင်း သူ တို့၏ စီ ရင် ချက် ကြောင့် ဖြစ် သ တည်း ဟု ဟစ် ကြော် လေ၏။ ထို သို့ သော အိပ် မက် ကို ငါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း မြင် ရ ပြီ။ ငါ့ နိုင် ငံ တွင် ပ ညာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ သည် အ နက် ကို ဖတ် ပြ ရန် မ တတ် စွမ်း နိုင် ကြ သော် လည်း ဆ ရာ၌ သန့် ရှင်း သော ဘု ရား များ၏ ဝိ ညာဉ် တော် ရှိ သော ကြောင့် တတ် စွမ်း နိုင် သည့် အ တိုင်း ဖတ် ပြ လော့၊ အ ချင်း ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဟု ဒံ ယေ လ အား မိန့် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ ဒံ ယေ လ သည် အ တန် ငယ် မှိုင် တွေ လျက် ဆင် ခြင် ပူ ပန် လေ၏။ ဘု ရင် မင်း က လည်း အ ချင်း ဗေ လ တ ရှာ ဇာ၊ အိပ် မက် နှင့် အ နက် အ တွက် ပူ ပန် သော စိတ် မ ရှိ ပါ နှင့် ဟု မိန့် ဆို သော် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ က အ ရှင် မင်း မြတ်၊ အိပ် မက် သည် အ ရှင် ကို မုန်း ထား သူ တို့ အ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း၊ အ နက် လည်း ရန် သူ တို့ အ ပေါ်၌ လည်း ကောင်း သင့် ရောက် ပါ စေ သော။ ကြီး ပွား ခိုင် မာ သ ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် တိုင် အောင် မြင့် လျက် မျက် မြင် လည်း မြေ ကြီး စွန်း မှ ထင် ရှား ထ သော၊ အ ရွက် လည်း လှ ပ စည် ပင် လျက် အ သီး လည်း ပေါ များ သ ဖြင့် သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် ထ သော၊ အ ရိပ်၌ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ အ ကိုင်း အ ခက်၌ လေ သ တ္တ ဝါ မှီ ခို ရာ ဖြစ် ထ သော၊ ဤ သို့ မြင် မက် တော် မူ သော သစ် ပင် ကား၊ အ ခြား မ ဟုတ်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ပင် တည်း။ အ ရှင် သည် ကြီး ပွား၍ တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ၏။ ဘုန်း တော် ရှိန် သည် တိုး တက် သ ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ အာ ဏာ စက် တော် လည်း မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် လည်း ကောင်း ထင် ရှား တော် မူ လေ ပြီ။ သန့် ရှင်း သော စောင့် ကြည့် တတ် သူ တစ် ပါး က၊ သစ် ပင် ကို ခုတ် လှဲ ဖျက် ဆီး လော့။ သို့ ရာ တွင် အ မြစ် အ ငုတ် ကို သံ ကြေး ကြိုး ဖြင့် ချည် လျက် နု သော မြက် ခင်း တွင် မြေ၌ ခြွင်း ထား စေ။ ကာ လ ခု နစ် ခု မြောက် သည့် တိုင် အောင် မိုး နှင်း စို စွတ် ခြင်း ကို ခံ၍ သား ယဉ် သား ရဲ တို့ နှင့် အ တူ မြက် ဝေ ပုံ ကို စား စေ ဟု ကောင်း ကင် မှ ကြွေး ကြော် လျက် သက် ဆင်း သည် ကို မြင် တော် မူ သည် ၏ အ နက် မှာ၊ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မျိုး တင် ချက် ကို နာ ယူ လျက် စည်း စိမ် ချမ်း သာ တာ ရှည် စေ ခြင်း ငှာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့ ကို သ နား ညှာ တာ ခြင်း အား ဖြင့် လွန် ကျူး မှု များ ကို လည်း ကောင်း ပြတ် စဲ စေ လော့ ဟု တင် လျှောက် ၏။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း၌ အ ကုန် အ စင် ဖြစ် ပျက် ခြင်း အ ကြောင်း ကား၊ တစ် ဆယ့် နှစ် လ လွန် သော် ဗာ ဗု လုန် နန်း ပေါ် တွင် စင်္ကြံ ကြွ ရာ ဤ မြို့ ကား၊ ငါ၏ ဘုန်း ကြက် သ ရေ ကို ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှာ အ စွမ်း တန် ခိုး နှင့် ငါ စံ နေ ရာ နန်း တော် အ ဖြစ် ဖြင့် တည် ဆောက် သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး မ ဟုတ် တုံ လော ဟူ သော စ ကား ကို၊ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် အ ညီ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း၌ ရုတ် တ ရက် သင့် ရောက်၍ လူ့ ဘောင် မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သ ဖြင့် သူ သည် နွား ကဲ့ သို့ မြက် ကို စား ရ ခြင်း၊ ကိုယ်၌ မိုး နှင်း စို စွတ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ လျက် အ မွေး လည်း ရွှေ လင်း တ အ မွေး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ခြေ သည်း လက် သည်း များ လည်း ငှက် ခြေ သည်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ရှည် ထွက် ၏။ ဆို ခဲ့ သည့် ကာ လ စေ့ သော အ ခါ ငါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ သည် ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် ရာ လူ့ စိတ် ပြန် ရ သ ဖြင့် မြင့် မြတ် သော ဘုရား ကို ဩ ဘာ ပြု၍ အ န န္တ ကာ လ ပတ် လုံး ရှင် နေ တော် မူ သော ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု လေ၏။ အာ ဏာ စက် တော် သည် ထာ ဝ ရ ဖြစ် လျက် နိုင် ငံ တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။ လော က၌ နေ ထိုင် သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ရေး ယူ တော် မ မူ ဖွယ် ရာ ဖြစ် လျက် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ တို့ တွင် လည်း ကောင်း၊ လော က၌ နေ ထိုင် သူ တို့ တွင် လည်း ကောင်း စီ ရင် ပြု ပြင် တော် မူ၏။ မည် သို့ ပြု သ နည်း ဟု ဆို လျက် လက် ရုံး တော် ကို ဆီး ကာ နိုင် သူ မ ရှိ။ ထို အ ခါ၌ ပင် လူ့ စိတ် ပြန် ရ သည့် ပြင် နိုင် ငံ ကြက် သ ရေ ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှာ ဘုန်း အာ နု ဘော် တည် ပြန်၍ မင်း တိုင် ပင် မှူး တော် မတ် တော် တို့ သည်၊ ညီ လာ ခံ ဝင် ကြ လျှင် ငါ၏ အာ ဏာ တည် မြဲ တည် လျက် ထူး ခြား သော တန် ခိုး လည်း တိုး တက် ရ ၏။ အ မှု တော် ရှိ သ မျှ သည် သ စ္စာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ လေ့ အ လာ တော် များ လည်း တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း ညီ ညွတ် လျက်၊ မောက် မာ စွာ သွား လာ တတ် သူ တို့ ကို နှိမ့် ချ နိုင် တော် မူ သော ကောင်း ကင် ဘု ရင် အား ငါ နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ သည် ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု လျက် ဩ ဘာ ဆက် ရ သ တည်း။ ထို့ နောက် ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း သည်၊ တစ် ထောင် သော မှူး မတ် တို့ အ ဖို့ ခမ်း နား ကြီး ကျယ် စွာ ပွဲ သ ဘင် ခင်း ကျင်း လျက်၊ ၎င်း တို့ အ လယ် တွင် စ ပျစ် ရည် ကို သောက်၍ သုံး ဆောင် စဉ် တွင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ထဲ မှ ခ မည်း တော် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သိမ်း ယူ ခဲ့ သော ရွှေ ဖ လား၊ ငွေ ဖ လား ဖြင့် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ မိ ဖု ရား၊ မောင်း မ မိဿံ တို့ နှင့် မှူး မတ် တို့ ပါ သောက် ကြ စေ ရန် ယူ ခဲ့ ရ မည် ဟု အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဘု ရား သ ခင့် ဘုံ ဗိ မာန် ထဲ မှ သိမ်း ယူ ခဲ့ သော ရွှေ ဖ လား၊ ငွေ ဖ လား များ ကို ယူ ပြီး လျှင် ၎င်း ဘု ရင် မှ စ၍ မိ ဖု ရား၊ မောင်း မ မိဿံ တို့ နှင့် မှူး မတ် တို့ ပါ သောက် ကြ ကုန်၏။ စ ပျစ် ရည် ကို သောက် လျက် ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ သံ၊ သစ် သား၊ ကျောက် နှင့် လုပ် သော ဘု ရား များ ကို ချီး မွမ်း ကြ လေ ၏။ ထို အ ခါ၌ ပင် လူ၏ လက် ချောင်း ပေါ် ထွက် လျက် မီး ခုံ ရှေ့၊ နန်း တော် နံ ရံ အင်္ဂ တေ ပေါ် တွင် စာ ရေး သား လေ ၏။ ထို ရေး သား သော လက် ကို ရှင် ဘု ရင် မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ ပျက်၍ ဆင် ခြင် ပူ ပန် သ ဖြင့် ခါး ဆစ် လွဲ မ တတ် ဒူး ချင်း ရိုက် သည် ရှိ သော်၊ မှော် ဆ ရာ၊ ခါ လ ဒဲ ဆ ရာ၊ ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ ကို ခေါ် သွင်း စေ ဟု ဟစ် ကြော် ပြီး လျှင် ထို စာ ကို ဖတ်၍ အ နက် ဖော် ပြ နိုင် သူ့ အား နီ မောင်း သော ဝတ် လုံ ကို ဆင် ယင်၍ လည်၌ ရွှေ စ လွယ် တင် သ ဖြင့် အ မြတ် ဆုံး သော မင်း သုံး ပါး တို့ ရာ ထူး တွင် ခန့် ထား မည် ဟု ဗာ ဗု လုန် ပ ညာ ရှိ တို့ အား မိန့် ဆို ရာ၊ ပ ညာ ရှိ မင်း ဆ ရာ အ ပေါင်း တို့ ဝင် ရောက် ကြ သော် လည်း ထို စာ ကို ဖတ် ရန် မ စွမ်း၊ အ နက် ကို လည်း မ ဖော် ပြ နိုင် သည် ဖြစ် ၍၊ ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း သည် အ လွန် ပူ ပန် လျက် မျက် နှာ ပျက် သည့် ပြင် မှူး မတ် တို့ လည်း မှိုင် တွေ နေ ကြ ကုန်၏။ ထို အ ခါ မယ် တော် မိ ဖု ရား သည် ရှင် ဘု ရင် နှင့် မှူး မတ် တို့ စ ကား ကို ကြား သိ သော ကြောင့် ပွဲ တော် ဆောင် သို့ ဝင်၍ ဘု ရင် မင်း မြတ် ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ ဆင် ခြင် သ ဖြင့် ပူ ပန် လျက် မျက် နှာ ပျက် ခြင်း မ ရှိ ပါ နှင့်။ ထို စာ ကို ဖတ်၍ အ နက် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ ပ ညာ ရှိ ဗေ ဒင် ဆ ရာ များ ကို ရှေ့ တော် သို့ ယ ခု သွင်း ခဲ့ သော် လည်း အ နက် ကို မ ဖော် မ ပြ နိုင် ကြ။ ဆ ရာ သည် အ နက် ကို ဖော် ပြ လျက် ပြဿ နာ များ ကို လည်း ဖြေ နိုင် ကြောင်း ငါ ကြား ရ သည့် အ လျောက် ထို စာ ကို ဖတ်၍ အ နက် ဖော် ပြ နိုင် လျှင် နီ မောင်း သော ဝတ် လုံ ကို ဆင် ယင် လျက် လည်၌ ရွှေ စ လွယ် တင် သ ဖြင့် အ မြတ် ဆုံး သော မင်း သုံး ပါး တို့ ရာ ထူး တွင် ခန့် ထား မည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ဒံ ယေ လ က လည်း ဆု လပ် တော် ကို လက် တော် တွင် ပြန် သိမ်း၍ သူ တစ် ပါး အ ဖို့ ဖြစ် ပါ စေ။ သို့ ရာ တွင် ရှေ့ တော်၌ ထို စာ ကို ဖတ်၍ အ နက် ကို ဖော် ပြ ပါ မည်။ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ခ မည်း တော် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း အား နိုင် ငံ တော် နှင့် တ ကွ အ ထွဋ် အ မြတ်၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် ကို သ နား တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ သ နား တော် မူ သော ထို အ ထွဋ် အ မြတ် ကြောင့် ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ တို့ သည် ရှေ့ တော်၌ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် နေ ရ ကြ၏။ အ လို တော် ရှိ ရာ ကွပ် မျက် ခြင်း၊ ချမ်း သာ စေ ခြင်း ကို ပြု တော် မူ၍ အ လို တော် ရှိ ရာ ပင် ချီး မြှင့် ခြင်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း ကို လည်း ပြု တော် မူ ပါ ၏။ စိတ် နေ မြင့် လျက် မာန် မာ န ဝင် သ ဖြင့် ခက် ထန် သော အ ခါ မူ ကား ဘုန်း တန် ခိုး ကွယ် ပ၍ နန်း မှ ကျ ရ လေ ၏။ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် လူ့ ဘုံ ကို အုပ် စိုး၍ အ လို တော် ရှိ သူ့ ကို ချီး မြှင့် ခန့် ထား တော် မူ ကြောင်း သိ မှတ် ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ထို ဘု ရင် သည် လူ့ ဘောင် မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သည့် ပြင် တိ ရ စ္ဆာန့် သ ဘော ရောက်၍ မြည်း ရိုင်း တို့ နှင့် အ တူ နေ ရ ခြင်း၊ နွား ကဲ့ သို့ မြက် ကို စား ရ ခြင်း၊ ကိုယ်၌ မိုး နှင်း စွတ် စို ခြင်း များ ကို ခံ ရ ၏။ အ ရှင့် သား ဗေ လ ရှာ ဇာ၊ အ ရှင် သည် ထို အ မှု အ ရေး ရှိ သ မျှ ကို သိ ပါ လျက် စိတ် နှ လုံး မ နှိမ့် ချ ဘဲ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် တစ် ဘက်၌ ထ ကြွ၍ ဗိ မာန် တော် သုံး ဖ လား များ ကို ရှေ့ တော် သို့ ယူ စေ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ မိ ဖု ရား၊ မောင်း မ မိဿံ တို့ နှင့် မှူး မတ် တို့ ပါ စ ပျစ် ရည် ကို ထည့် သောက် ကြ သည့် ပြင် မြင် လည်း မ မြင်၊ ကြား လည်း မ ကြား၊ သိ လည်း မ သိ တတ် သော ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ သံ၊ သစ် သား၊ ကျောက် နှင့် လုပ် သော ဘု ရား များ ကို ချီး မွမ်း လျက် ဘု ရင် မင်း မြတ် အ သက် ကို ကိုင်၍ အ လေ့ အ လာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ပိုင် စိုး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ကား မ ချီး မွမ်း ချေ။ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ လက် ကို စေ၍ ဤ စာ ကို ရေး သား စေ တော် မူ၏။ ရေး သား သော စာ ကား၊ မ နေ မ နေး၊ တ ကေ လ၊ ဉဖ ရစင် တည်း။ အ နက် ကား၊ မ နေး၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် နိုင် ငံ ခေတ် ကို ရေ တွက်၍ ကုန် စေ တော် မူ ပြီ။ တ ကေ လ၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ကို ချိန် စက်၍ လျော့ ကြောင်း ကို တွေ့ မြင် တော် မူ ပြီ။ ဉဖ ရစင်၊ နိုင် ငံ ကို ခွဲ ဝေ၍ မေ ဒိ လူ မျိုး၊ ပေ ရ သိ လူ မျိုး တို့ အား အပ် ပေး တော် မူ ပြီ ဟူ၍ ရှေ့ တော် တွင် တင် လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း အ မိန့် ရှိ ရင်း အ တိုင်း ဒံ ယေ လ အား နီ မောင်း သော ဝတ် လုံ ကို ဆင် ယင် လျက် လည်၌ ရွှေ စ လွယ် တင် ပြီး လျှင် အ မြတ် ဆုံး သော မင်း သုံး ပါး တို့ ရာ ထူး တွင် ခန့် ထား ကြောင်း ကြော် ငြာ စေ၏။ ထို ညဉ့် တွင် ပင် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး ဘု ရင် ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း သည် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ခံ ရ၍၊ အ သက် ခြောက် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရွယ် ရှိ သော မေ ဒိ လူ မျိုး ဘု ရင် ဒါ ရိ မင်း သည် နိုင် ငံ ကို သိမ်း မြန်း ဆက် ခံ လေ ၏။ ထို ဒံ ယေ လ၌ ထူး ချွန် သော စိတ် ရှိ သ ဖြင့် ဘု ရင် ခံ၊ ဘု ရင် ခံ ချုပ် တ ကာ တို့ ထက် ကဲ လွန် သော ကြောင့် ဘု ရင် မင်း သည် နိုင် ငံ တစ် ဝှမ်း လုံး အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား မည် ဟု ကြံ စည် လေ၏။ ထို အ ခါ ဆို ခဲ့ သော ဘု ရင် ခံ၊ ဘု ရင် ခံ ချုပ် မင်း တို့ သည် ဒံ ယေ လ တစ် ဘက်၌ နိုင် ငံ နှင့် စပ်၍ အ မှု ရှာ ကြံ ကြ သော် လည်း သ စ္စာ စောင့် သ ဖြင့် မှု ဝန် တစ် စုံ တစ် ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် အ ပြစ် တင် ခွင့် ရှာ မ တွေ့ ကြ ရာ၊ ထို ဒံ ယေ လ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား၏ ဥ ပ ဒေ သ နှင့် စပ်၍ မှ တစ် ပါး၊ သူ့ တစ် ဘက်၌ အ ခြား သော အ မှု ကို တွေ့ နိုင် သည် မ ဟုတ် ဟု ပြော ဆို ကြ ပြီး မှ ဒါ ရိ မင်း ထံ ဝင် ရောက် စု ရုံး ကြ၍၊ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ နိုင် ငံ တော် ဘု ရင် ခံ ချုပ်၊ ဘု ရင် ခံ မင်း၊ ဗိုလ် မှူး ဝန် ကြီး၊ တ ရား ဝန် မင်း၊ မြို့ ဝန် အ ပေါင်း တို့ က ဘု ရင် မင်း မြတ် မှ တစ် ပါး အ ခြား လူ့ ထံ သော် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား ထံ သော် လည်း ကောင်း ရက် ပေါင်း သုံး ဆယ် အ တွင်း ဆု တောင်း သူ မည် သူ မ ဆို၊ ခြင်္သေ့ အောင်း သော တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ဒဏ် ခံ စေ ဟူ သော ဥ ပ ဒေ ကို အ တည် ပြု၍ ထုတ် ဆင့် စေ ခြင်း ငှာ သ ဘော တူ တိုင် ပင် ကြ ပါ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ မ ပ မ ပျောက် နိုင် သော မေ ဒိ၊ ပေ ရ သိ လူ မျိုး ဓ မ္မ သတ် အ တိုင်း ဆို ခဲ့ သော ဥ ပ ဒေ ကို မ ပြောင်း မ လဲ စေ ရန် အ တည် ပြု၍ လက် မှတ် ရေး ထိုး တော် မူ ပါ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ဒါ ရိ မင်း သည် ဥ ပ ဒေ အ ချက် ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး လေ ၏။ ထို သို့ လက် မှတ် ရေး ထိုး ကြောင်း ကို ဒံ ယေ လ ကြား သိ သော အ ခါ အိမ် သို့ ပြန် သွား၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မျက် နှာ ပြု ရာ ပြူ တင်း ပေါက် ပွင့် လျက် ရှိ သော အ ထက် ခန်း၌ ပြု လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း တစ် နေ့ လျှင် သုံး ကြိမ် ဒူး ထောက် လျက် ဘု ရား သ ခင် အား ဆု တောင်း၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လေ၏။ ထို သို့ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ဒံ ယေ လ ဆု တောင်း၍ အ သ နား တော် ခံ လျက် နေ သည် ကို ထို သူ တို့ စု ရုံး တွေ့ မြင် ကြ သော အ ခါ၊ ဘု ရင် မင်း ထံ တိုး ဝင် ကြ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း မြတ် မှ တစ် ပါး အ ခြား လူ့ ထံ သော် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား ထံ သော် လည်း ကောင်း၊ ရက် ပေါင်း သုံး ဆယ် အ တွင်း ဆု တောင်း သူ မည် သူ မ ဆို ခြင်္သေ့ အောင်း သော တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ဒဏ် ခံ စေ ဟူ သော ဥ ပ ဒေ ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် တုံ လော ဟု ထို ဥ ပ ဒေ နှင့် စပ်၍ မေး လျှောက် ကြ ရာ ဘု ရင် မင်း က၊ မ ပ မ ပျောက် နိုင် သော မေ ဒိ၊ ပေ ရ သိ လူ မျိုး ဓ မ္မ သတ် အ တိုင်း မှန် ပေ သည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း သုံး ပန်း ရ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ပါ ဝင် သူ ဒံ ယေ လ သည် ဘု ရင် မင်း မြတ် ကို လည်း ကောင်း၊ လက် မှတ် ရေး ထိုး တော် မူ သော ဥ ပ ဒေ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖီ ဆန် လျက် တစ် နေ့ လျှင် သုံး ကြိမ် ဆု တောင်း လေ့ ရှိ ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ဘု ရင် မင်း သည် အ လွန် စိတ် မ သာ ယာ သ ဖြင့် ဒံ ယေ လ ကို လွတ် မြောက် စေ ခြင်း ငှာ စိတ် အား ကြီး ၍ နေ ဝင် သည့် တိုင် အောင် ကြိုး စား လေ၏။ တစ် ဖန် ထို သူ တို့ သည် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် စု ရုံး ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း မြတ် အ တည် ပြု ပြီး သော ဥ ပ ဒေ ကို မ ပြောင်း မ လဲ ရ ကြောင်း၊ မေ ဒိ ပေ ရ သိ လူ မျိုး ဓ မ္မ သတ်၌ ပါ သည် ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ကြ သော်၊ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် ထုတ်၍ ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် ယူ ပြီး လျှင် ခြင်္သေ့ အောင်း ရာ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ၏။ ရှင် ဘု ရင် က လည်း၊ အ စဉ် မ ပြတ် သင် ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင်၊ ကျောက် ပြား ဖြင့် တွင်း ဝ ကို ယူ ပိတ် ပြီး မှ ဒံ ယေ လ အ မှု၌ မည် သည် မျှ မ ပြောင်း မ ရွေ့ ရ စေ ခြင်း ငှာ ဘု ရင် မင်း တံ ဆိပ်၊ မှူး မတ် တို့ တံ ဆိပ် များ ကို ခတ် နှိပ် လေ ၏။ ထို့ နောက် ဘု ရင် မင်း သည် နန်း တော် သို့ ပြန် ၍ တစ် ညဉ့် လုံး ပွဲ တော် မ တည်၊ အ ငြိမ့် တော် များ ကို လည်း မ သွင်း စေ ဘဲ စက် သော် လည်း မ ပျော် နိုင်။ နံ နက် အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ ထ၍ အ လျင် အ မြန် ခြင်္သေ့ အောင်း ရာ တွင်း သို့ သွား လေ ၏။ ဒံ ယေ လ ရှိ ရာ ထို တွင်း သို့ ရောက် သော် ငို သံ နှင့် ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် လျက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် ဒံ ယေ လ၊ အ စဉ် မ ပြတ် သင် ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ခြင်္သေ့ ဘေး မှ သင့် ကို ကယ် လွှတ် နိုင် တော် မူ ပါ၏ လော ဟု မေး ရာ၊ ဒံ ယေ လ က ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကာ လ အ စဉ် သက် တော် ရှည် ပါ စေ။ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ အ ပြစ် ကင်း သူ၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ကို လည်း အ န္တ ရာယ် မ ပြု သူ ဖြစ် ပါ သော ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် သည် စေ တ မန် တော် စေ လွှတ်၍ ခြင်္သေ့ တို့ နှုတ် ကို ပိတ် သ ဖြင့် အ န္တ ရာယ် မ ပြု နိုင် ကြ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် လေ လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း သည် အ လွန် ဝမ်း မြောက်၍ ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ကြ ရာ ဘု ရား သ ခင် ကို အား ကိုး သော ကြောင့် ဒဏ် ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ သူ၌ မ တွေ့ ကြ။ ထို့ နောက် ဒံ ယေ လ အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် စွဲ ဆို သူ တို့ ကို ရှင် ဘု ရင့် အ မိန့် နှင့် ခေါ် ယူ ပြီး လျှင် သား မ ယား တို့ ပါ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လျှင် မြေ သို့ မ ကျ မီ ပင် ခြင်္သေ့ တို့ သည် နိုင် နင်း၍ အ ရိုး ရှိ သ မျှ ကို ချိုး ဖဲ့ ကြ ကုန် ၏။ ထို့ နောက် ဒါ ရိ မင်း က၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး၌ နေ ကြ ကုန် သော ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သူ လူ မျိုး ဟူ သ မျှ တို့ ထံ အ မိန့် စာ ထုတ် လိုက် သည် မှာ သင် တို့၌ ငြိမ် သက် ခြင်း များ ပြား ပါ စေ သော။ ငါ စိုး ပိုင် ရာ တစ် နိုင် ငံ လုံး နေ သော သင် တို့ သည် ဒံ ယေ လ၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ စေ ဟု ငါ အ မိန့် ရှိ၏။ အ သို့ ဆို သော် ထို ဘု ရား သည် အ သက် ရှင် လျက် ထာ ဝ ရ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ၏။ နိုင် ငံ တော် သည် မ ပျက် မ စီး၊ အာ ဏာ စက် တော် လည်း ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ၏။ ဒံ ယေ လ ကို ခြင်္သေ့ ဘေး မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ကယ် လွှတ် ဆယ် တင် တော် မူ၍ မိုး မြေ၌ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြ တော် မူ သ တည်း ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ ထို ဒံ ယေ လ သည် ဒါ ရိ မင်း လက် ထက် ၌ လည်း ကောင်း၊ ပေ ရ သိ လူ မျိုး ကု ရု မင်း လက် ထက်၌ လည်း ကောင်း၊ ကောင်း စား လျက် နေ ၏။ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း နန်း စံ ပ ထ မ နှစ် တွင် ဒံ ယေ လ သည် မြင် မက်၍ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် မ နော ရူ ပါ ရုံ မြင် ပြီး သော ထို အိပ် မက် အ ချုပ် အ ချာ ကို ရေး သား ပြန် ကြား လေ ၏။ ထို သို့ ဒံ ယေ လ ပြန် ကြား ချက် ကား၊ ညဉ့် အ ခါ ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ မြင် ရ သည် မှာ ကောင်း ကင် လေး မျက် နှာ မှ လေ ပြင်း များ သည် မ ဟာ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ်၌ တိုက် ဝှေ့ သ ဖြင့် သ ဏ္ဌာန် ချင်း မ တူ သော သား ရဲ ကြီး လေး ကောင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ထဲ မှ တက် လာ ကြ ၏။ ပ ထ မ သား ရဲ ကား ခြင်္သေ့ နှင့် တူ လျက် ရွှေ လင်း တ အ တောင် ကဲ့ သို့ ရှိ၏။ ငါ ရှု ကြည့် နေ စဉ် အ တောင် ကို နုတ် သည့် ပြင် မြေ မှ ထူ ထ စေ သည့် အ တိုင်း လူ ကဲ့ သို့ ခြေ စုံ ရပ် လျက် လူ့ စိတ် ကို လည်း ရ၏။ ဒု တိ ယ သား ရဲ ကား ဝံ နှင့် တူ၏။ ကိုယ် တစ် ဘက် ကို ကြွ လျက် နှုတ်၌ နံ ရိုး သုံး ချောင်း ကိုက် ချီ၏။ ထို သား ရဲ အား၊ ထ၍ အ သား များ စွာ ကို ကိုက် စား လော့ ဟု ပြော ဆို ကြ၏။ ထို့ နောက် ငါ ရှု ကြည့် သော် ကျား သစ် နှင့် တူ လျက်၊ ကျောက် ကုန်း၌ ငှက် ကဲ့ သို့ အ တောင် လေး ခု ရှိ လျက်၊ ဦး ခေါင်း လေး လုံး ပါ သော သား ရဲ တစ် ကောင် ကို မြင် ရ၏။ ထို သား ရဲ သည် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ခံ ယူ ရ၏။ ၎င်း နောက် ညဉ့် အ ခါ ထို ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ မြင် ရ သော စ တု တ္ထ သား ရဲ ကား ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ခွန် အား တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ၍ ကြီး သော သံ သွား ရှိ လျက် ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် ပြီး မှ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို ခြေ ဖြင့် နင်း ချေ လေ၏။ ထို သား ရဲ သည် အ ရင် သား ရဲ ရှိ သ မျှ ထက် ထူး ခြား၍ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ပါ ၏။ ထို ဦး ချို များ ကို ငါ ထောက် ရှု စဉ် တွင် အ လယ်၌ ဦး ချို ငယ် တစ် ချောင်း ပေါ် ထွက် လျှင် အ ရင် ဦး ချို များ အ နက် သုံး ချောင်း ကို ၎င်း ရှေ့ တွင် နုတ် ရ၏။ ထို ဦး ချို ငယ် သည် လူ ကဲ့ သို့ မျက် စိ နှင့် တ ကွ၊ အ ကြီး အ ကျယ် ကို ပြော ဆို တတ် သော နှုတ် ရှိ၏။ ငါ ရှု ကြည့် စဉ် ရာ ဇ ပ လ္လင် များ ကို တည် ထား လျက် အ သက် ကြီး ရင့် သူ တစ် ပါး သည် ထိုင် တော် မူ၏။ ဝတ် လုံ တော် သည် မိုး ပွင့် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဆံ တော် လည်း သိုး မွေး စင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြူ၏။ ပ လ္လင် တော် သည် မီး လျှံ သ ဖွယ် ဘီး များ လည်း မီး တောက် သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ မျက် မှောက် တော် မှ မြစ် ကဲ့ သို့ မီး ထွက် လာ၏။ လူ အ ထောင် အ သောင်း တို့ သည် အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက်၍ ကု ဋေ သ င်္ချေ တို့ သည် လည်း ရှေ့ တော်၌ ခ စား ကြ၏။ တ ရား စီ ရင် ရန် ခင်း ကျင်း၍ စာ စောင် များ ကို ဖွင့် ထား ကြ၏။ ထို အ ခါ ဦး ချို ပြော ဆို သည့် ကြီး ကျယ် သော စ ကား သံ ကြောင့် ငါ ရှု ကြည့် စဉ် ၎င်း သား ရဲ သည် ကွပ် မျက် ခံ ရ သည့် ပြင် ကိုယ် ခန္ဓာ ကို ဖျက် ဆီး၍ မီး ရှို့ ရန် အပ် နှင်း ကြ၏။ အ ခြား သော သား ရဲ တို့ မူ ကား အုပ် စိုး ခွင့် ကို ရုပ် သိမ်း ခံ ရ သော် လည်း ချိန်း ချက် သော ကာ လ တိုင် အောင် အ သက် ရှည် ရ ကြ၏။ ညဉ့် အ ခါ ထို ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ ရှု ကြည့် ရာ လူ့ သား နှင့် တူ သော သူ တစ် ဦး သည် မိုး တိမ် နှင့် တ ကွ လာ လျက် အ သက် ကြီး ရင့် သူ နေ ရာ တော် သို့ ရောက် လျှင် အ ပါး တော် သို့ ဝင် ရ လေ၏။ ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ သည် ကိုး ကွယ် ရ စေ ခြင်း ငှာ နိုင် ငံ နှင့် တ ကွ အာ ဏာ စက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး များ ကို ခံ ရ၏။ အာ ဏာ စက် တော် သည် မ ပ မ ပျောက် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဖြစ် လျက် နိုင် ငံ တော် လည်း မ ပျက် စီး နိုင် သော နိုင် ငံ ဖြစ် သ တည်း။ ငါ ဒံ ယေ လ သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ စိတ် ဝိ ညာဉ် ပါ ပူ ဆွေး လျက် မ နော ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် ပူ ပန် ရ လျှင်၊ အ နား၌ ရပ် နေ သူ တစ် ယောက် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ မြင် လေ သ မျှ၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို မေး မြန်း သော်၊ ထို သူ က၊ ဤ သား ရဲ ကြီး လေး ကောင် ကား မြေ တွင် ပေါ် လ တ္တံ့ သော မင်း လေး ပါး ဖြစ်၏။ သို့ သော် လည်း မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ တို့ သည် နိုင် ငံ ကို ခံ ယူ ရ၍ ကာ လ အ စဉ် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး ပိုင် ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော အ နက် ကို ဖော် ပြ လေ ၏။ ထို နောက် အ ခြား သော သား ရဲ ရှိ သ မျှ ထက် ထူး ခြား၍ အ လွန် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ သံ သွား၊ ကြေး လက် သည်း ခြေ သည်း ပါ သ ဖြင့်၊ ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် ပြီး မှ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို ခြေ ဖြင့် နင်း ချေ သော စ တု တ္ထ သား ရဲ၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဦး ခေါင်း၌ ရှိ သော ချို ဆယ် ချောင်း မှ စ၍ နောက် ပေါ် ထွက် သ ဖြင့် ဦး ချို သုံး ချောင်း ကို ခု ပြီး လျှင် အ ကြီး အ ကျယ် ကို ပြော ဆို တတ် သော နှုတ် နှင့် တ ကွ မျက် စိ ပါ လျက်၊ အ ဖော် တို့ ထက် ရဲ ရင့် ဟန် ရှိ သော ဦး ချို၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို လည်း ကောင်း ငါ မေး မြန်း၏။ ထို သူ က လည်း၊ စ တု တ္ထ သား ရဲ ကား မြေ ပေါ် ရှိ နိုင် ငံ တ ကာ တို့ ထက် ထူး ခြား၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် နင်း ချေ လ တ္တံ့ သော စ တု တ္ထ နိုင် ငံ ဖြစ်၏။ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ဟူ သည် ကား ဆို ခဲ့ သော နိုင် ငံ ထဲ မှ မင်း ဆယ် ပါး ပေါ် ပြီး နောက် ထူး ခြား သော မင်း တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း၍ သုံး ပါး သော မင်း ကို နန်း ချ လိမ့် မည်။ ထို မင်း သည် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို၍ ထို ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ တို့ ကို လည်း ညှဉ်း ပန်း သည့် ပြင် အ ခါ ကာ လ နှင့် တ ရား ကို ပြောင်း လွှဲ ရန် ကြံ စည် လိမ့် မည်။ တစ် ကာ လ၊ ကာ လ များ၊ ကာ လ ဝက် ပတ် လုံး သူ့ လက် တွင်း သို့ ရောက် လိမ့် မည်။ သို့ သော် လည်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် ခင်း ကျင်း ပြီး မှ အုပ် စိုး ခွင့် ကို ရုပ် သိမ်း၍ အ ကုန် အ စင် ဆုံး ရှုံး အောင် ဖျက် ဆီး ကြ လိမ့် မည်။ ထို နိုင် ငံ နှင့် အာ ဏာ စက် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် အောက် ရှိ သ မျှ သော နိုင် ငံ၏ ဘုန်း စည်း စိမ် ကို လည်း ကောင်း၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သော လူ မျိုး တို့ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နိုင် ငံ တော် သည် ထာ ဝ ရ နိုင် ငံ ဖြစ် လျက် အာ ဏာ ရ မင်း အ ပေါင်း တို့ လည်း နာ ခံ ကိုး ကွယ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဖော် ပြ လေ၏။ ထို အ ချင်း အ ရာ၏ အ ချုပ် အ ခြာ ကား ဤ ရွေ့ တည်း။ ငါ ဒံ ယေ လ သည် ဆင် ခြင် ပူ ပန် လျက် မျက် နှာ ပျက် ရ သော် လည်း မြင် မက် သ မျှ ကို စိတ် နှ လုံး၌ ပိုက် ကျုံး လေ၏။ ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ငါ ဒံ ယေ လ သည် ဦး စွာ ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ပြီး နောက် ရူ ပါ ရုံ တစ် ပါး ကို မြင် ပြန်၏။ ငါ ရှု ကြည့် မြင် ရ သည် ကား ဧ လံ ပြည် နယ် ရှု ရှန် နန်း တော်၌ နေ၍ မြင် ဆဲ တွင် ဥ လဲ မြစ် နား မှာ နေ သည် ဟု ငါ ထင် မြင်၏။ ငါ မြော် ကြည့် သော် ဦး ချို နှစ် ချောင်း ရှိ သော သိုး ထီး တစ် ကောင် သည် မြစ် ကမ်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ၏။ ထို ဦး ချို နှစ် ချောင်း လုံး ပင် ရှည် လျား သော် လည်း တစ် ချောင်း သာ၍ ရှည်၏။ ဦး ချို ရှည် သည် နောက် မှ ပေါ် ထွက် သ တည်း။ ထို သိုး ထီး သည် အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ သုံး မျက် နှာ သို့ ခတ် ဝှေ့ သည် ကို ငါ မြင် ရ သည် ကား၊ မည် သည့် တိ ရ စ္ဆာန် မျှ မ ခံ မ ရပ် နိုင် သည့် ပြင် လက် တွင်း မှ လည်း ကယ် လွှတ် ခြင်း ငှာ မ စွမ်း နိုင် သည် ဖြစ်၍ အ လို အ တိုင်း ပြု သ ဖြင့် ကြီး မား မောက် ကြွား လေ ၏။ ထို အ မှု ကို ငါ ထောက် ရှု စဉ် မျက် မှောင် ကြား တွင် ထူး ဆန်း စွာ ဦး ချို တစ် ချောင်း ပါ သော ဆိတ် ထီး တစ် ကောင် သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ အ နောက် မျက် နှာ မှ မြေ ကို မ နင်း ဘဲ ပြေး လာ၍၊ ဦး ချို နှစ် ချောင်း နှင့် မြစ် ကမ်း ပေါ် တွင် ငါ မြင် ပြီး သော သိုး ထီး ရှိ ရာ သို့ မာန် ဟုန် ဖြင့် ပြေး ဝင်၍၊ အ မျက် ဒေါ သ နှင့် ထို သိုး ထီး ကို ချဉ်း ကပ် ခတ် ဝှေ့ လျက် ဦး ချို နှစ် ချောင်း လုံး ချိုး ဖဲ့ သည် ကို ငါ မြင်၏။ သိုး ထီး၌ ခံ ရပ် နိုင် သော အ စွမ်း မ ရှိ သ ဖြင့် ၎င်း ကို မြေ သို့ လှဲ၍ ဖိ နင်း လေ၏။ လက် တွင်း မှ လည်း ကယ် လွှတ် ခြင်း ငှာ စွမ်း နိုင် သူ မ ရှိ ချေ။ ထို ဆိတ် ထီး သည် အ လွန် ကြီး မား မောက် ကြွား လျက် ခွန် အား ရှိ သော အ ခါ ဦး ချို ကြီး ကျိုး ကျွတ် သ ဖြင့် ၎င်း ချို ရာ၌ ကောင်း ကင် လေး ရပ် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ထူး ဆန်း သော ဦး ချို လေး ချောင်း ပေါ် ထွက် ရာ၊ တစ် ချောင်း မှာ အ တက် ပေါ် ပြန်၍ တောင် အ ရပ်၊ အ ရှေ့ အ ရပ် များ နှင့် ရ တ နာ ပြည် သို့ မျက် နှာ မူ၍ အ လွန် တိုး တက် ကြီး ပွား လျက်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ တိုင် အောင် ကြီး ပွား သ ဖြင့် ထို တန် ဆာ ကြယ် န က္ခတ် အ ချို့ ကို မြေ သို့ ချ၍ နင်း ချေ လေ ၏။ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှင် သို့ တိုင် အောင် ပင် ကြီး ပွား လျက် ဆက် မြဲ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဖျက် သိမ်း၍ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ရှုတ် ချ လေ ၏။ လွန် ကျူး မှု များ သော ကြောင့် ဆက် မြဲ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် တ ကွ တစ် ဗိုလ် ခြေ ကို လွှဲ အပ် ရ ယူ သ ဖြင့် သ မ္မာ တ ရား တော် ကို လည်း မြေ သို့ ချ လျက် အ ကြံ ထ မြောက် လေ၏။ ထို အ ခါ သန့် ရှင်း သူ တစ် ပါး ပြော ဆို သံ ကို ငါ ကြား ရာ ထို သူ နှင့် ပြော သော သန့် ရှင်း သူ တစ် ပါး က သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န နှင့် ဗိုလ် ခြေ ကို နင်း ချေ ခြင်း ငှာ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော လွန် ကျူး ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဆက် မြဲ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် လည်း ကောင်း စပ် ဆိုင် သော ရူ ပါ ရုံ သည် မည် မျှ ကြာ ဖြစ် လိမ့် မည် နည်း ဟု မေး မြန်း လျှင်၊ ထို သူ က ညဉ့် နှင့် နေ့ ပေါင်း နှစ် ထောင့် သုံး ရာ ကြာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သို့ ပြီး မှ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို စင် ကြယ် ပြန် စေ လိမ့် မည် ဟု ငါ့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ငါ ဒံ ယေ လ သည် ထို ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ပြီး လျှင် နား လည် ရန် ကြံ ဆ စဉ် လူ့ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် မျက် မှောက် တွင် ရပ် နေ ရာ၊ အို ဂါ ဗြေ လ၊ ထို လူ သည် ရူ ပါ ရုံ ကို နား လည် စေ လော့ ဟု ဥ လဲ မြစ် ပေါ် မှ ပြော ဆို သော လူ သံ ကို ငါ ကြား ပြီး နောက်၊ ယ ခင် သူ သည် ငါ ရပ် နေ ရာ သို့ ချဉ်း လာ လျှင် ငါ ကြောက် ရွံ့၍ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရာ ထို သူ က၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ ရူ ပါ ရုံ သည် အ န္တိ မ ကာ လ နှင့် ဆိုင် သည် ဖြစ်၍ သ တိ မူ လော့ ဟု ပြော ဆို၏။ ထို သို့ ပြော ဆို စဉ် ငါ သည် ဝပ် စင်း လျက် သေ ငယ် သေ လျှင် ငါ့ ကို တို့၍ မတ် တတ် ရပ် နေ စေ ပြီး မှ၊ ထို သူ က၊ အ န္တိ မ အ ချိန် ကာ လ နှင့် ဆိုင် သည် ဖြစ်၍ အ မျက် တော် အ ဆုံး၌ ဖြစ် ပျက် လ တ္တံ့ သော အ ရာ ကို ငါ ကြား ပြော ဦး အံ့။ ဦး ချို နှစ် ချောင်း ရှိ လျက် သင် မြင် သော သိုး ထီး ကား မေ ဒိ လူ မျိုး ဘု ရင်၊ ပေ ရ သိ လူ မျိုး ဘု ရင် တို့ တည်း။ ဆိတ် ထီး ကား ဂ ရိတ် လူ မျိုး ဘု ရင် တည်း။ မျက် မှောင် ကြား၌ ရှိ သော ဦး ချို ကြီး ကား ပ ဌ မ ဘု ရင် တည်း။ ထို ဦး ချို ကျိုး ကျွတ် သ ဖြင့် ၎င်း ချို ရာ၌ လေး ချောင်း ပေါ် ထွက် သည် မှာ ထို လူ မျိုး မှ လေး နိုင် ငံ တည် ထောင် သော် လည်း အ ရင် တန် ခိုး ကို မ မှီ ကြ။ ၎င်း နိုင် ငံ များ၏ အ ဆုံး၌ လွန် ကျူး သူ တို့၏ အ ပြစ် ပြည့် သော အ ခါ ရက် စက် စွာ မျက် နှာ ထား၍ ပ ရိ ယာယ် များ ကို နား လည် သော မင်း တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း လိမ့် မည်။ ထို မင်း သည် ပြ က တေ့ တန် ခိုး မ ဟုတ် ဘဲ၊ တန် ခိုး ကြီး လျက် အံ့ ဩ ဖွယ် ဖျက် ဆီး၍ အ ကြံ ထ မြောက် သ ဖြင့် စွမ်း အား ကြီး သူ တို့ နှင့် သန့် ရှင်း သော လူ မျိုး တော် ကို ဖျက် ဆီး လိမ့် မည်။ ထို မင်း သည် လိ မ္မာ စွာ ပြု သ ဖြင့် စဉ်း လဲ ခြင်း အောင် မြင် လျက် ဘေး မ မြော် မြင် သော လူ အ များ တို့ ကို စိတ် မောက် ကြွား၍ ဖျက် ဆီး ပြီး လျှင် မင်း ထက် မင်း ကို ပင် ပုန် ကန် သည့် အ တွက် လူ့ လက် ဖြင့် မ ဟုတ် ဘဲ ကျိုး ပဲ့ ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် လိမ့် မည်။ ဆို ခဲ့ သည် ညဉ့် နှင့် နေ့ ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ သည် မှန် သော် လည်း ကွာ ဝေး သော ကာ လ အ ဖို့ ဖြစ် သော ကြောင့် သို ထား လော့။ ထို အ ခါ ငါ ဒံ ယေ လ သည် မူး မော်၍ နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် နာ၏။ နောက် ထ ပြီး လျှင် ရှင် ဘု ရင်၏ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် ရာ မြင် ပြီး သော ရူ ပါ ရုံ ကို ငါ အံ့ ဩ လျက် နား လည် သော သူ မ ရှိ ချေ။ ခါ လ ဒဲ နိုင် ငံ ကို အုပ် စိုး ရ သော မေ ဒိ လူ မျိုး အာ ရွှေ ရု၏ သား၊ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ ပ ဌ မ နှစ် တွင်၊ ငါ ဒံ ယေ လ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပျက် စီး လျက် နေ ရ လ တ္တံ့ သော နှစ် ပေါင်း ခုနစ် ဆယ် အ ရေ အ တွက် ကို ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ထံ ရောက် လာ ခဲ့ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် အ ညီ ကျမ်း စာ များ အား ဖြင့် ရိပ် မိ ရ သော ကြောင့်၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ ပြာ လူး ခြင်း များ နှင့် အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် ဆု တောင်း၍ အ သ နား တော် ခံ သည် မှာ၊ ကိုယ် တော် ကို ချစ် ကြည် ညို၍ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ တို့ အ ဖို့ ပ ဋိ ညာဥ် နှင့် က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် စည်း လျက် ကြီး မြတ်၍ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား၍ ဒု စ ရိုက် ကို ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ။ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု လျက် ပုန် ကန် မိ ကြ ပါ ပြီ။ ပ ညတ် တော် နှင့် တ ရား ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို လွှဲ ရှောင် မိ ကြ ပါ ပြီ။ ဘိုး ဘေး မှ စ၍ ဘု ရင် မင်း မှူး မတ် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား နာ မ တော် နှင့် ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ပ ရော ဖက် တို့ ဟော ပြော သည် ကို မ လိုက် မ နာ ဘဲ နေ မိ ကြ ပါ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား၌ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည် လျက် ရှိ ပါ၏။ အ ရှင် ဘု ရား၏ သ စ္စာ တော် ကို မ စောင့်၊ ပျက် ယွင်း ကြ သည့် အ တွက် အ နီး အ ဝေး ရှိ သော အ ပြည် ပြည် သို့ နှင် ထုတ် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား များ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တည်း ဟူ သော အ ကျွန်ုပ် တို့၌ မူ ကား ယ နေ့ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း မျက် နှာ ပျက် ခြင်း တည် လျက် ရှိ ရ ပါ၏။ အ ရှင် ဘု ရား ကို ပြစ် မှား မိ သော ကြောင့် ဘိုး ဘေး မှ စ၍ ဘု ရင် မင်း မှူး မတ် တို့ နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ၌ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း တည် လျက် ရှိ ရ ပါ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ လည်း ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ လွှဲ သွား၍ တ ရား တော် ကို လွန် ကျူး လျက် ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် ကျွန် မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၌ ရေး ထား သော အ မင်္ဂ လာ တည်း ဟူ သော ကျိန် ဆို ချက် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း လျက် တည် လေ စွ တ ကား။ ကောင်း ကင် တစ် ပြင် လုံး အောက် မ ရောက် စ ဘူး သော ဘေး ဥ ပဒ် ကြီး ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် စေ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ မှ စ၍ အုပ် စိုး သော တ ရား မင်း တို့ တစ် ဘက်၌ မိန့် ဆို သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ တည် ပြု တော် မူ ပြီ။ မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း ဘေး ဥ ပဒ် ရှိ သ မျှ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ရောက် လေ ပြီး ဖြစ် သော် လည်း ဒု စ ရိုက် ကို ကြဉ်၍ သ မ္မာ တ ရား တော်၌ လေ့ လာ ခွင့် ရှိ စေ ခြင်း ငှာ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မျက် နှာ သာ ကို မ ရှာ ဘဲ နေ ကြ ပြီ တ ကား။ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ မျှ၌ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ပါ လျက် အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ဘေး ဥ ပဒ် ကို စောင့် ကြပ်၍ သင့် ရောက် စေ တော် မူ ပြီ။ အား ကြီး သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် လူ မျိုး တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင်၍ ယ နေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မည် တော် ကို ထင် ပေါ် စေ တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ်၏ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား၍ ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု မိ ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပြစ်၊ ဘိုး ဘေး တို့၏ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် လူ မျိုး တော် သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ ဖြစ်၍ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သော အ မှု ရှိ သ မျှ နှင့် အ ညီ သန့် ရှင်း သော တောင် တည်း ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် မှ ဒေါ သ အ မျက် တော် ကို လွှဲ တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန် တော် မျိုး ပြု သော ပ ဌ နာ နှင့် အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပါ။ ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို အ ရှင် ဘု ရား အ တွက် မျက် နှာ တော် ရောင် ခြည် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၊ နား ညောင်း နာ ယူ တော် မူ ပါ။ စ က္ခု တော် ကို ဖွင့်၍ ကျွန် တော် တို့၏ ဆိတ် ညံ ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် သော မြို့ ကို လည်း ကောင်း ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို အ မှီ မ ပြု ဘဲ၊ မ ဟာ က ရု ဏာ တော် ကို သာ အ မှီ ပြု ၍ ရှေ့ တော်၌ အ သ နား တော် ခံ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင်၏ မြို့ တော် နှင့် လူ မျိုး တော် သည် နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ် တော့် အ တွက် နား ညောင်း တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ နာ ယူ၍ ဆိုင်း လင့် တော် မ မူ ဘဲ စီ ရင် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဝန် ချ လျက် အ သ နား တော် ခံ ပါ၏။ ထို သို့ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု၍ ကိုယ့် အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့၏ အ ပြစ် ကို လည်း ကောင်း ဝန် ချ လျက် ငါ၏ ဘု ရား သ ခင့် သန့် ရှင်း သော တောင် တော် အ ဖို့ ငါ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ အ သ နား တော် ခံ၍၊ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု စဉ် တွင် ငါ အ လွန် ပင် ပန်း လျက် ယ ခင် ရူ ပါ ရုံ တွင် မြင် ဖူး သူ ဂါ ဗြေ လ သည် ည ဦး ယံ ပူ ဇော် ချိန် ခန့် တွင် ငါ့ ကို တို့၍ ပြော ဆို သည် မှာ၊ အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ သင် သည် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၌ လေ့ လာ စေ ရန် ငါ ထွက် လာ ပြီ။ သင် သည် အ သ နား တော် ခံ စ အ ခါ၌ ပင် အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် ထုတ် ဆင့် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင့် အား ဖော် ပြ ခြင်း ငှာ ငါ ထင် ရှား ပြီ။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ထင် ရှား ခြင်း ကို ဆင် ခြင်၍ နား လည် လော့။ လွန် ကျူး မှု ကို ကန့် သတ်၍ အ ပြစ် ကို တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လျက် ဒု စ ရိုက် ဖြေ ရှင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို သွင်း၍ ရူ ပါ ရုံ နှင့် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို တံ ဆိတ် ခတ် ပိတ် လျက် အ ထူး သန့် ရှင်း သော ဌာ န ကို ဘိ သိက် သွန်း စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ လူ မျိုး နှင့် သန့် ရှင်း သော မြို့ အ ဖို့ သိ တင်း ခု နစ် ဆယ် ဟု ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ လေ ပြီ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တစ် ဖန် တည် ထောင် ပြု စု စေ ခြင်း ငှာ အ မိန့် တော် ထုတ် သည့် နေ့ မှ စ၍ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ပေါ် ထွန်း သည့် တိုင် အောင် ခု နစ် သိ တင်း ကြာ လိမ့် မည်။ ခြောက် ဆယ့် နှစ် သိ တင်း အ တွင်း နှောက် ရှက် ခံ ရ သည့် ကာ လ တွင် လမ်း မ လမ်း ကြား များ နှင့် တစ် ဖန် တည် ထောင် လိမ့် မည်။ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း သည် ထို ခြောက် ဆယ့် နှစ် သိ တင်း လွန် ပြီး မှ မည် သည် ကို မျှ မ ပိုင် ဘဲ ပယ် ရှား ရာ ခံ ရ၍ နောက် ပေါ် လ တ္တံ့ သော မင်း၏ လူ မျိုး သည် မြို့ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို လည်း ကောင်း ဖြို ဖျက် ကြ ပြီး လျှင် ၎င်း မင်း သည် ရှောင် တ ခင် ဘေး ဖြင့် ဆုံး လိမ့် မည်။ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် ရ မည် ဟု ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဆုံး ခန်း သည် တိုင် အောင် စစ် မှု များ ပြား လိမ့် မည်။ တစ် သိ တင်း တွင် လူ အ များ တို့ နှင့် ခိုင် ခံ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ လျက် ထို သိ တင်း၏ တစ် ဝက် ကြာ၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပြတ် စဲ စေ လိမ့် မည်။ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော မင်း အ ပေါ် တွင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သ မျှ ကို အ ဆုံး သတ် သွန်း လောင်း သည့် တိုင် အောင် ဆိတ် ညံ စေ မည့် သူ သည် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ တောင် ဖြင့် လာ ရောက်၍ နေ လိမ့် မည် ကို သိ မှတ် နား လည် လော့ ဟု သွန် သင် ကြား ပြော လေ ၏။ ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ ဒံ ယေ လ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ရ၏။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ကြီး စွာ သော စစ် ပွဲ နှင့် ဆိုင် ၍ မှန် ပေ ၏။ သူ လည်း ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ရူ ပါ ရုံ ကို သိ ကျွမ်း နား လည် ၏။ ထို ကာ လ ၌ ငါ ဒံ ယေ လ သည် သုံး သိ တင်း တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် နေ ရာ၊ ဆို ခဲ့ သော သိ တင်း မ စေ့ မီ မွန် မြတ် သော အ စာ ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း ကို လည်း အ လျှင်း မ ပြု။ ပ ထ မ လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့၌ ငါ သည် တိ ဂ ရစ် မြစ် ကြီး ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ စဉ် မျှော် ကြည့် သော်၊ ပိတ် ချော ထည် ဆင် ယင်၍ ဥ ဖတ် ရွှေ ခါး ပန်း စည်း လျက် ရှိ သော သူ တစ် ဦး ကို မြင် ရ၏။ ကိုယ် လည်း ဥဿ ဘ ယား ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မျက် နှာ လည်း လျှပ် စစ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မျက် စိ လည်း မီး ရှူး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လက် ခြေ လည်း တိုက် ပွတ် သော ကြေး ရောင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စ ကား သံ လည်း တ ခဲ နက် ပဲ့ တင် သံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ်၏။ ထို ရူ ပါ ရုံ ကို ငါ ဒံ ယေ လ သာ လျှင် မြင် ရ၏။ ငါ နှင့် အ တူ ပါ သော သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ပြေး သွား ပုန်း ရှောင် သော ကြောင့် မ မြင် ရ ကြ ချေ။ ငါ တစ် ယောက် တည်း နေ ရစ် လျှင် ထို ကြီး စွာ သော ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ရ သ ဖြင့် အား ပြတ်၍ မျက် နှာ ရည် ပျက် ယွင်း လျက် စွမ်း အား မဲ့ ဖြစ် ရာ၊ ထို သူ၏ စ ကား သံ ကို ငါ ကြား၏။ ထို စ ကား သံ ကို ကြား ရ သော အ ခါ ဦး ညွတ် ဝပ် စင်း လျက် သေ ငယ် သေ၏။ ထို အ ခါ လက် သည် ငါ့ ကို တို့၍ လေး ဘက် ထောက် စေ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ မတ် တတ် ရပ်၍ ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား လည် လော့။ သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟူ သော စ ကား ကို ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရပ် နေ၏။ သူ က လည်း အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ် နင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သင့် စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ ထို စ ကား ကြောင့် လည်း ငါ ရောက် လာ ပြီ။ ပေ ရ သိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် ပတ် လုံး မြစ် တား သော် လည်း အ မြတ် ဆုံး သော မင်း တို့ အ နက် မိ က္ခေ လ သည် ကူ ညီ လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ပေ ရ သိ ဘု ရင် တို့ ဘက် မှာ အ နိုင် ရ၏။ ထို ရူ ပါ ရုံ သည် ကွာ ဝေး သေး သော ကာ လ အ ဖို့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် နောင် သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မှု အ ရာ များ ကို သင် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ ရောက် လာ ပြီ ဟု ကြား ပြော လေ၏။ ထို သို့ မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ငါ သည် နှုတ် မ မြွက် နိုင် ဘဲ ဦး ညွတ် လျက် နေ ရာ၊ လူ့ သား၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ နှုတ် ကို တို့ မှ၊ ငါ နှုတ် ပွင့်၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို ရူ ပါ ရုံ အ တွက် ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ သင့် ရောက် သ ဖြင့် အား ပြတ် ပါ ပြီ။ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ယ ခု ပင် ကျွန် တော်၌ ခွန် အား အ လျှင်း မ ရှိ၊ အ သက် လည်း ကုန် ပါ ပြီ ဟု ရှေ့ တွင် ရပ် နေ သူ့ အား ငါ လျှောက် သော်၊ လူ့ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ ကို တို့ ပြန်၍ အား ပေး ပြီး လျှင်၊ ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ၊ မ ကြောက် လင့်။ ငြိမ် သက် စွာ နေ၍ အား ယူ လော့၊ အား ယူ လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ထို သို့ ဆို သ ဖြင့် အား ယူ လျက် ငါ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အား ပေး ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ထို သူ က သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ လာ ရောက် သော အ ကြောင်း ကို သိ သ လော။ ပေ ရ သိ ပြည် စောင့် မင်း ကို စစ် တိုက် ရန် ယ ခု ငါ ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သော် ဂ ရိတ် ပြည် စောင့် မင်း လည်း ပေါ် လာ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် အ မှန် မှတ် ချက် ချ တော် မူ ပြီး သော အ မှု အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ မင်း မိ က္ခေ လ မှ တစ် ပါး ကူ ညီ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ ငါ မူ ကား မေ ဒိ လူ မျိုး ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ ပ ထ မ နှစ် တွင် ၎င်း မိ က္ခေ လ ကို အား ပေး ၍ ခိုင် ခံ့ စေ ခြင်း ငှာ တည် နေ လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ မှန် သော အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ ဦး အံ့။ ပေ ရ သိ ပြည် တွင် ဘု ရင် သုံး ဆက် ပေါ် ထွန်း လ တ္တံ့။ ၎င်း ရှိ သ မျှ တို့ ထက် စ တု တ္ထ ဘု ရင် သည် ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ကြွယ် ဝ သ ဖြင့် တန် ခိုး ကြီး သော အ ခါ ဂ ရိတ် နိုင် ငံ တစ် ဘက်၌ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ထ ကြွ စေ ပြီး လျှင်၊ စွမ်း အား ရှိ သော ဘု ရင် တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း လျက် တိုင်း နိုင် ငံ ကြီး ကို အုပ် ချုပ်၍ အ လို အ တိုင်း ပြု လိမ့် မည်။ ထို မင်း ပေါ် လျှင် ပေါ် ချင်း နိုင် ငံ ကျိုး ပဲ့၍ အုပ် ချုပ် သော တိုင်း နိုင် ငံ နှင့် မ တူ၊ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် တို့ အား လည်း မ ဟုတ်၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ တိုင် အောင် ကွဲ လွင့် ရာ၊ ထို နိုင် ငံ ကို နုတ် ပစ် လျက် သူ တစ် ထူး တို့ အား ပေး ဝေ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နောက် တောင် ပြည် ဘု ရင် တန် ခိုး ကြီး လိမ့် မည် ဖြစ် သော် လည်း၊ သူ၏ အ မတ် တစ် ပါး သည် သာ၍ တန် ခိုး ထူး ကဲ လျက် အုပ် ချုပ် ရ ပြီး လျှင် ၎င်း တိုင်း နိုင် ငံ ကြီး ကျယ် လိမ့် မည်။ နှစ် ကာ လ လွန် သော အ ခါ ထို မင်း တို့ သည် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ကြ၍ ကြေ အေး စေ ခြင်း ငှာ တောင် ဘု ရင့် သ မီး သည် မြောက် ပြည် ဘု ရင့် ထံ ဝင် ရောက် ရ သော် လည်း ထို မင်း သ မီး၏ လက် ရုံး တန် ခိုး သည် ညံ့ လိမ့် မည်။ ၎င်း ဘု ရင် နှင့် တ ကွ လက် ရုံး ရည် လည်း မ တည် ရ။ ထို အ ခါ မင်း သ မီး မှ စ၍ မွေး ဖ ခင် ဆောင် နှင်း သူ တို့ နှင့် အား ပေး သူ တို့ ပါ ပို့ အပ် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို မင်း သ မီး၏ အ မျိုး အ နွယ် မှ ပေါက် သော အ ညွန့် သည် ခ မည်း တော့် အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ပြီး လျှင် မြောက် ဘု ရင် ဗိုလ် ခြေ တစ် ဘက် တက် လာ လျက် ခို မှီး ရာ ခံ တပ် ကို ဖောက် ထွင်း လုပ် ကြံ သ ဖြင့် အောင် မြင်၍၊ ၎င်း တို့၏ ဘု ရား များ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ၊ နှစ် သက် ဖွယ် ရွှေ၊ ငွေ၊ အ သုံး အ ဆောင် များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သိမ်း သွား လိမ့် မည်။ နှစ် ကာ လ အ တန် ကြာ မြောက် ဘု ရင် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု၍၊ ထို မြောက် ဘု ရင် သည် တောင် ဘု ရင်၏ နိုင် ငံ သို့ တက် လာ သော် လည်း ကိုယ့် ပြည် သို့ ပြန် သွား ရ လိမ့် မည်။ သား တော် တို့ လည်း စစ် တိုက်၍ များ စွာ သော ဗိုလ် ခြေ အ လုံး အ ရင်း ကို စု ရုံး ကြ ပြီး လျှင် လွှမ်း မိုး စွာ ချီ သွား လျက် ပြန် ဆုတ် ရာ တွင် ခို မှီး ရာ ခံ တပ် တိုင် အောင် စစ် တိုက် ကြ လိမ့် မည်။ တောင် ဘု ရင် သည် မျက် မာန် ထ သ ဖြင့် မြောက် ဘု ရင် ကို ဆီး ကြို တိုက် ခိုက် ရာ ၎င်း ဘု ရင် သည် များ စွာ သော အ လုံး အ ရင်း ကို စီ စဉ် သော် လည်း ထို အ လုံး အ ရင်း သည် ရန် ဘက် မင်း လက် သို့ ရောက် လိမ့် မည်။ ဆို ခဲ့ သည့် အ လုံး အ ရင်း ကို စီ စဉ် သော အ ခါ၌ ပင် တောင် ဘု ရင် လည်း စိတ် ရဲ ရင့် သ ဖြင့် လူ အ ထောင် အ သောင်း ကို ဖြို လှဲ သော် လည်း အ နိုင် မ ရ ရာ။ မြောက် ဘု ရင် လည်း ပြန် ဆုတ် ပြီး လျှင် ယ မန် ထက် များ စွာ သော အ လုံး အ ရင်း ကို စီ စဉ် ပြန် လျက် နှစ် ကာ လ လွန် လျှင် ဗိုလ် ခြေ ရိ က္ခာ များ စွာ နှင့် တ ကွ တက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၌ တောင် ဘု ရင် ကို ရန် ဘက် ပြု မည့် သူ တို့ သည် များ ပြား လျက် သင်၏ လူ မျိုး အ နက် သောင်း ကျန်း တတ် သူ တို့ လည်း ရူ ပါ ရုံ ကို အ တည် ပြု ခြင်း ငှာ ထ ကြွ သ ဖြင့် ပျက် စီး ပြို လဲ ကြ လိမ့် မည်။ မြောက် ဘု ရင် သည် ချီ လာ၍ က တုတ် တည် လုပ် ပြီး လျှင် ခိုင် ခံ့ သော မြို့ ကို အောင် မြင် လိမ့် မည်။ တောင် ပြည်၏ လက် ရုံး သည် မ ခံ မ ရပ် နိုင်။ ရွေး ချယ် သော လူ တို့၌ ပင် ခံ ရပ် နိုင် သော တန် ခိုး မ ရှိ။ လိုက် လာ သော ဘု ရင် လည်း အ လို အ တိုင်း ပြု၍ ရှေ့ တွင် မည် သူ မျှ မ ခံ မ ရပ် နိုင်။ ရ တ နာ ပြည် တွင် စံ နေ လျက် သူ့ လက် တွင်း၌ ကုန် ဆုံး စေ ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင် သည် ကြေ အေး စေ မည့် အ ကြံ နှင့် ကိုယ်၏ စွမ်း အင် ရှိ သ မျှ ပါ လာ လျက် သ တို့ သ မီး ကို ဆောင် နှင်း လ တ္တံ့ သော် လည်း ၎င်း သ မီး ပျက် စီး ရ သ ဖြင့် မ တည် နိုင်။ အ ကျိုး လည်း မ ဖြစ် ရာ။ နောက် ကျွန်း စု သို့ လှည့်၍ ကျွန်း အ များ ကို အောင် မြင် သော် လည်း ဗိုလ် မင်း တစ် ပါး သည် ထို သို့ သော ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ ခြင်း အ ကြောင်း ကို ပြတ် စဲ စေ သည့် ပြင် ၎င်း ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ ခြင်း ကို လက် စား ချေ လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင် လည်း နေ ရင်း ပြည် ရှိ ခံ တပ် များ သို့ လှည့် ပြန် လျှင် တိုက် မိ၍ လဲ သ ဖြင့် ကွယ် ပျောက် လိမ့် မည်။ ထို မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ တိုင်း နိုင် ငံ၏ စည် ပင် ရာ တွင် အ ခွန် တော် ခံ ကို လျှောက် သွား စေ မည့် မင်း တစ် ပါး သည် ပေါ် လာ၍ မ ကြာ မီ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ စစ် တိုက် ခြင်း ကင်း လျက် ကျိုး ပဲ့ ပျက် စီး လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင့် အ ရိုက် အ ရာ၌ လည်း ယုတ် မာ သူ၊ နိုင် ငံ၏ ဘုန်း ကြက် သ ရေ ကို မ ဆက် မ ခံ အပ် သော သူ သည် ဘေး မ မျှော် သော အ ချိန်၌ ပေါ် လာ သည် နှင့် လျှို့ ဝှက် မြှောက် ပင့်၍ နိုင် ငံ ကို သိမ်း ယူ လိမ့် မည်။ လွှမ်း မိုး သော လက် ရုံး ဖြင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ပ ဋိ ညာဉ် ခံ မင်း ပါ၊ သူ့ ရှေ့ တွင် ရှောင် တ ခင် နစ် မြုပ် ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ပြီး မှ ထို ဘု ရင် သည် လိမ် လည် စွာ ပြု သ ဖြင့် ချီ တက်၍ လူ အ နည်း ငယ် ပါ သော် လည်း တန် ခိုး ကြီး လိမ့် မည်။ ဘေး မ မျှော် သော အ ချိန်၌ ပင် မြေ ဩ ဇာ ကောင်း သော ပြည် နယ် များ သို့ ဝင် လာ ပြီး လျှင် လု ယက် ရ သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ ကို ဖြုန်း တီး သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ မ ပြု ဘူး သော အ မှု ကို ပြု လျက် ရဲ တိုက် များ ကို ရ ခြင်း ငှာ အ တန် ကြာ ကြံ စည် ရ လိမ့် မည်။ ကြီး စွာ သော ဗိုလ် ခြေ နှင့် တ ကွ တောင် ဘု ရင့် တစ် ဘက် အ စွမ်း သ တ္တိ၊ စိတ် သ တ္တိ တို့ ကို နှိုး ဆော် လျက် တောင် ဘု ရင် သည် အ လွန် ကြီး ကျယ် များ ပြား သော ဗိုလ် ခြေ နှင့် တ ကွ စစ် မက် ခင်း ကျင်း တိုက် ခိုက် သော် လည်း အ တွင်း မီး ပ ရိ ယာယ် များ ကြောင့် မ ခံ မ ရပ် နိုင်။ ထို ဘု ရင်၏ ထ မင်း ကို စား ရ သော သူ တို့ ပင် ဖျက် ဆီး ချိုး ဖဲ့ သည် နှင့် ဗိုလ် ခြေ လည်း နစ် မြုပ်၍ များ စွာ သေ ရ လျက် ပြို လဲ ကြ လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင် နှစ် ပါး တို့ ကား အ ဆိုး ကို ကြံ စည် လျက် ပွဲ တော် တည် ကြ စဉ် တွင် မု သာ သုံး ၍ ကြံ စည် သော် လည်း အ ထ မ မြောက် ရာ၊ ချိန်း ချက် တော် မူ သော ကာ လ၌ ပင် ကုန် ဆုံး လိမ့် မည်။ တစ် ဖန် မြောက် ဘု ရင် သည် များ စွာ သော ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း နှင့် တ ကွ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား လျက် သန့် ရှင်း သော ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တော် ကို နှ လုံး နာ သည့် အ တိုင်း ပြု ပြီး မှ ထို ပြည် သို့ ပြန် ရောက် လိမ့် မည်။ ချိန်း ချက် တော် မူ သော ကာ လ၌ လည်း တောင် ပြည် သို့ တစ် ဖန် ပြန် လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ယ မန် အ တိုင်း နောက် ဖြစ် မည် မ ဟုတ် ဘဲ၊ ခိ တ္တိမ် စစ် သင်္ဘော များ သည် တိုက် လာ လ တ္တံ့ သော ကြောင့် စိတ် ပျက် လျက် ပြန် ဆုတ် စဉ် သန့် ရှင်း သော ပ ဋိ ညာဥ် တော် ကို အ မျက် ထွက် သည့် အ တိုင်း ပြု ပြီး မှ ပြန် ဆုတ် ရာ တွင် သန့် ရှင်း သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွန့် ပယ် သူ တို့ အား အ မှု ထား လိမ့် မည်။ ထို မင်း လည်း ဗိုလ် ထု ကို စီ စဉ် သ ဖြင့် ခံ တပ် ဖြစ် သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ရှုတ် ချ လျက် ဆက် မြဲ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပယ် ဖြတ် ကြ သည့် ပြင် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် ကို တည် ထား ကြ လိမ့် မည်။ ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား အား ပြစ် မှား သူ တို့ ကို လျှို့ ဝှက် မြှောက် ပင့်၍ မိ စ္ဆာ ဒိ ဋ္ဌိ ဖြစ် စေ သော် လည်း ကိုယ့် ဘု ရား သခင် ကို သိ ကျွမ်း သူ တို့ ကား ရဲ ရင့် စွာ ပြု လုပ် ကြ လိမ့် မည်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ နက် သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ သည် လူ အ များ တို့ ကို သွန် သင် ကြ လျက် ဓား နှင့် ကွပ် မျက် ခြင်း၊ မီး ရှို့ ခြင်း၊ သိမ်း သွား ခြင်း၊ လု ယက် ခြင်း များ ကို ခံ၍ အ တန် ကြာ ပြို လဲ ကြ လိမ့် မည်။ ပြို လဲ ကြ သော အ ခါ မ စ သူ အ နည်း ငယ် ရှိ သ ဖြင့် လူ အ များ တို့ မူ ကား လျှို့ ဝှက် မြှောက် ပင့်၍ အ တူ ပါ ကြ လိမ့် မည်။ အ န္တိ မ ကာ လ တိုင် အောင် စစ် ဆေး စင် ကြယ် ဖြူ ဆွတ် ကြ စေ ခြင်း အ လို့ ငှာ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ အ နက် အ ချို့ တို့ သည် ပြို လဲ ကြ လိမ့် မည်။ ချိန်း ချက် သော ကာ လ၌ ပင် ကျ လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင် လည်း အ လို အ တိုင်း ပြု၍ ဘု ရား တ ကာ တို့ ထက် ကိုယ် ကို ချီး မြှင့် ဂုဏ် တင် ပြီး လျှင် ဘု ရား ထက် ဘု ရား ကို အ ထူး သ ဖြင့် ပြစ် မှား ပြော ဆို လျက် အ မျက် တော် အ ဆုံး သတ် မည့် ကာ လ တိုင် အောင် အ ကြံ ထ မြောက် လိမ့် မည်။ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း အ တည် ပြု ရ လိမ့် မည်။ ထို ဘု ရင် လည်း ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား များ ကို လည်း ကောင်း၊ မိန်း မ တို့ အား ချစ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မည် သည့် ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း အ မှု မ ထား ဘဲ ရှိ သ မျှ တို့ ထက် ကိုယ် ကို ချီး မြှင့် လိမ့် မည်။ ၎င်း တို့ အ ရာ၌ လည်း ခံ တပ် ဘု ရား ကို ရို သေ လေး မြတ်၍ ဘိုး ဘေး တို့ မ သိ သော ဘု ရား အား ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျောက် မျက်၊ ထိုက် ထန် သော ပ စ္စည်း များ ကို ပူ ဇော် လိမ့် မည်။ ထူး ခြား သော ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍ ခိုင် ခံ့ သော မြို့ များ ကို တိုက် ဖြို လျက် ကျွန် တော် မျိုး ခံ သူ တို့ အား ဂုဏ် အ သ ရေ တိုး ပွား စေ သ ဖြင့် လူ များ အ ပေါ် တွင် အုပ် ချုပ် စေ လျက် ဆု လပ် အ ဖြစ် ဖြင့် မြေ ကို ဝေ ဖန် လိမ့် မည်။ အ န္တိ မ ကာ လ၌ တောင် ဘု ရင် သည် ထို မင်း ကို တွန်း လှန် လျက် မြောက် ဘု ရင် လည်း စစ် ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ၊ စစ် သင်္ဘော အ များ နှင့် တ ကွ လေ ပြင်း ကဲ့ သို့ တိုက် လာ၍ ပြည် ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် လွှမ်း မိုး စွာ ချီ သွား လိမ့် မည်။ ရ တ နာ ပြည် ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပြည် များ စွာ ကို မှောက် လှန် သော် လည်း ဧ ဒုံ ပြည်၊ မော ဘ ပြည် နှင့် တ ကွ၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား အ နက် အ ထွဋ် အ မြတ် ဖြစ် သူ တို့ သည် သူ့ လက် မှ လွှတ် မြောက် ကြ လိမ့် မည်။ တိုင်း ပြည် များ အ ပေါ် တွင် လက် ရုံး ဆန့် တန်း သည့် ပြင် အိ ဂျစ် ပြည် လည်း မ လွတ် ရ။ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ရွှေ ဘ ဏ္ဍာ၊ ငွေ ဘ ဏ္ဍာ၊ ထိုက် တန် သော ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ ကို အ ပိုင် ရ လျက် လိ ဗု ပြည် သား နှင့် ကု ရှ ပြည် သား တို့ သည် ခြေ ရာ၌ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ မြောက် မျက် နှာ အ ရပ် မှ သ တင်း ကို ကြား ရ၍ ထိတ် လန့်၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် လူ အ များ တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှား ခြင်း ငှာ ကြီး စွာ သော ဒေါ သ နှင့် ချီ ထွက် ရာ၊ မ ဟာ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် သန့် ရှင်း သော ရ တ နာ တောင် စပ် ကြား တွင် တဲ တော် ကို စိုက် ပြီး လျှင် မ စ နိုင် သူ မ ရှိ ဘဲ ဆုံး ရှုံး ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၌၊ သင့် အ မျိုး သား တို့ ကို စောင့် ကြည့် သော မင်း မြတ် မိ က္ခေ လ သည် ပေါ် လာ လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ဖြစ် က တည်း က ထို ကာ လ တိုင် အောင်၊ မ ဖြစ် စေ ဘူး သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ သည် ရောက် လ တံ့။ ထို အ ခါ စာ ရင်း တော် တွင် အ မည် ပါ ဝင် သ မျှ သော၊ သင်၏ အ မျိုး သား တို့ သည် လွတ် မြောက် ကြ လိမ့် မည်။ မြေ မုန့်၌ အိပ် ပျော် သူ အ များ တို့ လည်း။ နိုး ထ ပြီး လျှင်။ အ ချို့ တို့ ကား၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ရှင် ခြင်း အ ဖြစ် သို့၎င်း၊ အ ချို့ တို့ ကား၊ ထာ ဝ ရ ကဲ့ ရဲ့ ရွံ ရှာ ဘွယ် အ ဖြစ် သို့၎င်း၊ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ သည် မိုဃ်း ပိ တာန်၏ အ ရောင် ကဲ့ သို့၎င်း၊ လူ အ များ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ သူ တို့ လည်း၊ ကြယ် န က္ခတ် များ ကဲ့ သို့၎င်း၊ ကာ လ အ စဉ် ထွန်း လင်း ကြ လိမ့် မည်။ သင် ဒံ ယေ လ မူ ကား။ အ န္တိ မ ကာ လ တိုင် အောင်။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သို ထား လျက်။ စာ စောင် ကို လည်း တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လော့။ လူ အ များ တို့ သည် ရှောက် လိုက် သ ဖြင့်၊ ပ ညာ တိုး ပွား လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို့ နောက် ငါ ဒံ ယေ လ သည် ကြည့် ရှု ပြန် လျှင်။ အ ခြား သော သူ နှစ် ပါး တို့ သည်၊ မြစ် ကမ်း တ ဘက် တ ချက်၌ ရပ် နေ ကြ လျက်။ တ ပါး က၊ အံ့ ဘွယ် မှု များ၏ အ န္တိ မ သည်။ မည် မျှ ကြ လိမ့် မည် နည်း ဟု၊ ပိတ် ချော တည် ဆင် ယင် လျက်၊ မြစ် ရေ ပေါ် တွင် ရှိ သော သူ ကို မေး မြန်း ရာ။ ပိတ် ချော ထည် ဆင် ယင် လျက်၊ မြစ် ရေ ပေါ် တွင် ရှိ သော သူ က။ တ ကာ လ၊ ကာ လ များ၊ ကာ လ ဝက် ပတ် လုံး ကြာ လိမ့် မည်။ သန့် ရှင်း သော လူ မျိုး၏ လက် ရုံး ရည် ကို အ စိတ် စိတ် ခွဲ ပြီး မှ။ ထို အ မှု အ ရာ အ လုံး စုံ ပြီး စီး လိမ့် မည် ဟု၊ လက်ျာ၊ လက် ဝဲ လက် ကို ကောင်း ကင် သို့ မြှောက် လျက်။ ကာ လ အ စဉ် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍၊ သ စ္စာ ဆို သည် ကို ငါ ကြား၏။ ကြား ရ လျက် နား မ လည် သော ကြောင့် ငါ က၊ ထို အ ရာ များ၏ အ ဆုံး စွန် ကား။ မည် သို့ ဖြစ် ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ရာ။ ထို သူ က၊ ဒံ ယေ လ သွား လော့။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ အ န္တိ မ ကာ လ တိုင် အောင် သို ထား၍ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လေ ပြီ။ လူ များ တို့ လည်း။ စင် ကြယ် ဖြူ ဆွတ် ရ အောင်။ စစ် ဆေး ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး တို့ သည်။ အ ဆိုး ပြု မြဲ ပြု၍ တ ယောက် မျှ နား မ လည် ရာ။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ မူ ကား။ နား လည် ကြ လိမ့် မည်။ ဆက် မြဲ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပယ် ဖြတ်၍။ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် ကို တည် ထား က တည်း က၊ ရက် ပေါင်း တ ထောင့် နှစ် ရာ့ ကိုး ဆယ် ကြာ လိမ့် မည်။ ရက် ပေါင်း တ ထောင့် သုံး ရာ့ ဆုံး ဆယ့် ငါး ရက် တိုင် မှီ အောင် မြော် လင့် သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် မူ ကား၊ အ ဆုံး တိုင် အောင် သွား လော့။ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ပြီး မှ အ န္တိ မ နေ့ ရက် ကာ လ၌ ကိုယ်၏ ရိုက် ရာ ကို ခံ၍၊ ရပ် ရ လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ဩ ဇိ မင်း၊ ယော သံ မင်း၊ အာ ခတ် မင်း၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း တို့ နှင့်၊ ယော ရှ မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း လက် ထက်၊ ဗေ ရိ သား ဟော ရှေ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။ ဗျာ ဒိတ် တော် ပေး ဦး အ ခါ ကာ လ ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပြည် တော် သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ခွာ လျက် မှား ယွင်း ခဲ့ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မှား ယွင်း ခြင်း ဆိုင် ရာ မိန်း မ ကို သွား ၍ အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ပြီး လျှင်၊ သား သ မီး များ ကို ရ လော့ ဟု၊ ဟော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဟော ရှေ သွား ၍ ဒိ ဗ လိမ့် သ မီး ဂေါ မာ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ၏။ ထို မိန်း မ သ န္ဓေ ရ၍၊ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ၍ သား မိန်း မ ကို ဖွား မြင် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ဆက် လက် သ နား လျက်၊ ချမ်း သာ မ ပေး မည် ကို ထောက်၍၊ လော ရု ဟာ မာ အ မည် တွင် လော့။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ကား၊ ငါ သ နား လျက်၊ လေး၊ ဓား လက် နက် မှ စ၍၊ မြင်း တပ်၊ မြင်း စီး သူ ရဲ စစ် အင်္ဂါ များ ဖြင့် မ ကယ် ဘဲ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တန် ခိုး ဖြင့် ကယ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လော ရု ဟာ မာ နို့ ကွာ ပြီး နောက်၊ ထို မိန်း မ သ န္ဓေ ရ ပြန်၍၊ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် မ ဖြစ် မည် ကို ထောက်၍၊ လော အ မ္မိ အ မည် တွင် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ခြင် တွယ် ရေ တွက်၍ မ ရ နိုင် သော၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား မည့် အ လျောက်၊ ငါ့ လူ မျိုး မ ဟုတ် ဟု အ ခေါ် ခံ ရ သော နေ ရာ၌ ပင်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် သား များ ဟူ၍ အ ခေါ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ယု ဒ အ မျိုး သား နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် စု ရုံး လျက် မင်း တစ် ပါး တည်း တင် မြှောက်၍၊ နေ ပြည် မှ ထွက် ချီ ကြည့် ကြ မည့် အ လျောက်၊ ယေ ဇ ရေ လ၏ စစ် ပွဲ နေ့ သည်၊ ကြီး လိမ့် တ ကား။ ညီ အစ် ကို တို့ ကို အ မ္မိ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ညီ အစ် မ တို့ ကို ရု ဟာ မာ ဟူ၍ လည်း ကောင်း တွင် ကြ လော့။ သင် တို့ အ မိ သည် ငါ့ မ ယား၊ ငါ လည်း သူ့ ခင် ပွန်း မ ဟုတ်။ မှား ယွင်း မှု၊ မျောက် မ ထား မှု များ ကို မျက် နှာ နှင့် သား မြတ် မှ ပယ် ရှား စေ ခြင်း ငှာ ဘက် ပြိုင် ကြ လော့။ မ ပယ် ခဲ့ မူ၊ ငါ သည် သူ့ အ ဝတ် ကို ချွတ်၍ ဖွား မြင် ရာ နေ့ ကဲ့ သို့ ထား သည့် ပြင်၊ သွေ့ ခြောက် ရာ တော အ ရပ် သ ဖွယ် ဖြစ် စေ လျက်၊ ရေ ငတ်၍ သေ စေ မည်။ မှား ယွင်း သ ဖြင့် ရ သော သား သ မီး များ ကို လည်း သ နား မည် မ ဟုတ်။ စား ဖွယ် သောက် ဖွယ်၊ သိုး ချည်၊ လျှော် ချည် နှင့် တ ကွ၊ ဆီ၊ စ ပျစ် ရည် ကို ပေး လေ့ ရှိ သော ခင် မင် သူ တို့ ကို၊ ကျွန် မ လိုက် ရှာ မည် ဟု ကြံ စည် အောက် မေ့ သူ အ မိ သည်၊ အ ရှက် တ ကွဲ မှား ယွင်း ခဲ့ သော ကြောင့်၊ ဆန်၊ စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ နှင့် တ ကွ၊ ဗာ လ ရုပ် ပွား များ သွန်း လုပ် သော ရွှေ၊ ငွေ အ မြောက် အ မြား ကို ပင်၊ ငါ ပေး သ နား ကြောင်း၊ မ သိ ခဲ့ လေ စွ။ ထို့ ကြောင့်၊ ငါ သည် အ သီး အ နှံ ထွက် ချိန် ရာ သီ၌၊ ငါ့ ဆန် စ ပါး နှင့် စ ပျစ် ရည် ရုပ် သိမ်း ခြင်း၊ ခြုံ သင့် ရာ ငါ့ သိုး ချည် နှင့် လျှော် ခြည် နုတ် ယူ ခြင်း ကို စီ ရင်၍၊ လက် တော် တွင်း မှ ကယ် နုတ် နိုင် သူ ကင်း သော ထို မိန်း မ၏ ယုတ် မာ ခြင်း ကို၊ ခင် မင် သူ တို့ ရှေ့ တွင် ဖော် ပြ သည့် ပြင်၊ ရွှင် လန်း ရာ ရွှင် လန်း ကြောင်း ဖြစ် သော ပူ ဇော် ပွဲ နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ မှ စ၍၊ ပြု မြဲ ပွဲ များ ကို ပြတ် စဲ စေ လျက်၊ ကျွန် မ၌ ခင် မင် သူ တို့ ပေး ခဲ့ သော လက် ဆောင် များ တည်း ဟူ၍ သင် ထင် မှတ် စ ရာ စ ပျစ်၊ သ ဖန်း ခြံ များ ကို၊ တော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကျက် စား ရန် ပိတ် ပေါင်း ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် ဖျက် ဆီး မည်။ ငါ့ ကို သ တိ လစ်၍၊ နှာ ကွင်း မှ စ သော၊ တန် ဆာ များ ဆင် ယင် လျက်၊ ခင် မင် သူ တို့ ကို လိုက် ရှာ သည့် ကာ လ၊ ဗာ လ နတ် များ အား မီး ဖြင့် ပူ ဇော် မှု ကို ဒဏ် စီ ရင် မည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည် သဲ တော သို့ သွေး ဆောင် ခေါ် သွား လျက်၊ မေ တ္တာ စ ကား မြွက် ဆို သည့် ပြင်၊ တော အ ရပ်၌ ပင်၊ စ ပျစ် ခြံ များ နှင့် တ ကွ၊ စောင့် မျှော် ရာ ပြန် ဝင် ပေါက် အ ဖြစ်၊ အာ ခေါ် ချိုင့် ကို ပေး သ နား မည့် အ လျောက်၊ ငယ် ရွယ် စဉ် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သည့် အ ခါ ကဲ့ သို့ သူ ပြန် လှည့် လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ၌ လည်း၊ ငါ သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ထောက်၍၊ တော သား ရဲ၊ ငှက် ရဲ၊ ပိုး မွှား၊ တိ ရ စ္ဆာန် များ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ လျက်၊ ရန် သူ တို့ လေး၊ ဓား လက် နက် များ ကို ချိုး ဖြတ် သ ဖြင့်၊ လုံ ခြုံ စွာ လဲ လျောင်း ခွင့် ပေး မည့် ပြင်၊ နေ ပြည် တွင် ငါ ကြဲ သ ဖြင့်၊ သ နား မဲ့ သူ သည်၊ သ နား တော် မူ ခြင်း၊ လူ မျိုး တော် မ ဟုတ် သူ သည်၊ လူ မျိုး တော် ဟူ၍ သ မုတ် ခြင်း ခံ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် ပေ တည်း ဟု ဝန် ခံ ရ လ တ္တံ့။ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ခြား ဘု ရား များ သို့ လွှဲ သွား လျက်၊ စ ပျစ် ပြဉ် ဘော ဇဉ် ကို နှစ် သက် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြတ် နိုး သည့် နည်း တူ၊ ပေါင်း သင်း ကြ သူ အ ချစ် ကို ခံ၍၊ မျောက် မ ထား သော ထို မိန်း မ ကို၊ ပြန်၍ ချစ် ဦး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည်၊ ငွေ တစ် ဆယ့် ငါး ကျပ်၊ မု ယော ဆန် ဆယ့် ငါး တင်း နှင့် ရွေး ပြီး လျှင်၊ သင် သည် မှား ယွင်း လျက် လင် ငယ် ကို မ ယူ ဘဲ၊ တစ် ယောက် တည်း ကြာ မြင့် စွာ နေ လော့။ ငါ လည်း ထို သို့ နေ မည် ဟု ဆို၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ ဘု ရင် မင်း၊ မှူး တော်၊ မတ် တော်၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ၊ ကျောက် တိုင်၊ ဧ ပုဒ် ရုပ် ပွား၊ တေ ရပ် ဆင်း တု များ နှင့် ကင်း လျက်၊ ကြာ မြင့် စွာ နေ ပြီး မှ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ကိုယ့် ဘု ရင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို ရှာ ဖွေ ပြန် လာ လျက်၊ ဆု ကျေး ဇူး တော် နှင့် ပြည့် စုံ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ နောင် ကာ လ ရို သေ စွာ ချဉ်း ကပ် ကြ လ တ္တံ့။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ ပြည် တော် သည် သ စ္စာ စောင့် ခြင်း၊ သ နား ခြင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း များ နှင့် ကင်း သော ကြောင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လည်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် ဘက် ပြိုင် ရန် အ ကြောင်း ရှိ ပြီ။ မု သာ ကျိန် ဆို မှု၊ လူ သတ် မှု၊ ခိုး မှု၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ပြစ် မှား မှု များ နှင့် ပြည့် သည့် အ လျောက်၊ သွေး သွန်း မှု ကို အ ထပ် ထပ် ကြမ်း ကြုတ် စွာ ပြု ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ပြည် တော် မြည် တမ်း လျက်၊ နေ ထိုင် သူ မှ စ၍၊ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ညှိုး ငယ် လျက်၊ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း ပ ပျောက် လျက် ရှိ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ဘက် ပြိုင် ရာ ရောက် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် ခြင်း မ ပြု လင့်။ နေ့ အ ခါ တွင် ခ လုတ် တိုက် တတ် သော ပ ရော ဟိတ် နှင့် အ တူ၊ ပ ရော ဖက် သည် ညဉ့် အ ခါ တိုက် တတ် သည် တ ကား။ သူ တို့ အ မိ ကို လည်း ငါ ပယ် ရှား မည်။ ငါ့ လူ မျိုး သည်၊ အ သိ ပ ညာ ကင်း၍ တိမ် ကော လေ စွ။ အ သိ ပ ညာ ကို စွန့် ပယ် ခဲ့ သော သင့် ကို၊ ငါ့ ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး မှ ငါ စွန့် ပယ် မည်။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင်၏ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို၊ သင် လျစ် လျူ ရှု သည့် အ တိုင်း သင့် သား တို့ ကို၊ ငါ လျစ် လျူ ရှု မည်။ ပ ရော ဟိတ် စ ရိုက် ပ ရိ သတ် လိုက် သ ဖြင့်၊ ငါ သည် အ လေ့ အ လာ အ တွက် ဒဏ် ခတ် လျက်၊ အ ပြု အ ကျင့် အ တိုင်း ဆပ် ပေး မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လျစ် လျူ ရှု သည် နှင့်၊ ချင် ရဲ မ ပြေ ဘဲ စား သောက် မှု၊ သား မ ရ ဘဲ မှား ယွင်း မှု ကို ပြု ကြ လိမ့် မည်။ မှား ယွင်း မှု၊ ယစ် သောက် မှု ကြောင့်၊ ဉာဏ် ကင်း တတ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် အ နော် အ တာ အောက် မှ၊ လမ်း လွဲ မှား ယွင်း သည့် တိုင် အောင်၊ မှား ယွင်း ခြင်း စိတ် နှင့် ပြည့် သော ငါ့ လူ မျိုး သည်၊ သစ် ရုပ် ထံ မေး လျှောက် လျက်၊ ဆေး ကြိမ် ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ခံ ကြ သည် တ ကား။ အ ရိပ် ကောင်း သော ညန်၊ ထင်း ရှူး၊ သ ပိတ် ပင် များ အောက်၊ တောင် ထိပ် ပေါ်၌ ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ကုန်း ထိပ် ပေါ်၌ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ခြင်း ကို ပြု ကြ စဉ်၊ သင် တို့ သ မီး တို့ သည် မှား ယွင်း မှု၊ မ ယား များ လည်း မျောက် မ ထား မှု ကို ပြု ကြ သည် တ ကား။ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မိန်း မ ရွှင် တို့ နှင့် ပုန်း လျှိုး လျက်၊ ပြည် တန် ဆာ တို့ နှင့် အ တူ ယဇ် ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ကြ သော ကြောင့်၊ မှား ယွင်း သော သ မီး၊ မျောက် မ ထား သော မ ယား တို့ ကို ငါ ဒဏ် စီ ရင် မည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မှား ယွင်း ခဲ့ သော် လည်း၊ ယု ဒ အ မျိုး မ မှား စေ လင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို ရန်၊ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဗေ သ ဝင် မြို့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ဖူး အ မြော် မ သွား ကြ လင့်။ ရိုင်း သော နွား မ တန်း ကဲ့ သို့ ပြု တတ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို၊ ကျယ် သော စား ကျက် တွင်၊ သိုး သား ငယ် သ ဖွယ်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထိန်း ကျောင်း မည် လော။ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သည်၊ ရုပ် တု သင်း ဝင် လေ ပြီ။ ရှိ စေ တော့။ ယစ် သောက် ပြီး လျှင်၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ကြ သည် တ ကား။ မှူး မတ် တို့ လည်း ရှက် ဖွယ် မှု ကို နှစ် သက် ကြ၏။ လေ ဖျား ခတ်၍ ပါ သွား သော အ ခါ၊ ယဇ် ပူ ဇော် မှု များ အ တွက် အ ရှက် ကွဲ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ စီ အ ရင် ကို ခံ ရ သော၊ အို ပ ရော ဟိတ် တို့၊ နာ ခံ ခြင်း၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ နား ထောင် ခြင်း၊ အို မင်း မျိုး တို့၊ နား စိုက် ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ မိ ဇ ပါ မြို့၌ ထောင် သော ကျော့ ကွင်း၊ တာ ဗော် တောင် ပေါ်၌ ဖြန့် သော ပိုက် ကွန် သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ရက် စက် စွာ ကွပ် မျက်၍၊ ဖောက် ပြန် ကြ သော သင့် အ ပေါင်း တို့ ကို ငါ ဆုံး မ ၏။ ဧ ဖ ရိမ် ကို ငါ သိ၏။ စ က္ခု တော် မှ ဣ သ ရေ လ မ ကွယ် နိုင်။ အို ဧ ဖ ရိမ်၊ သင် သည် မှား ယွင်း လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ သည် မ သန့် ရာ ရောက် ခဲ့ လေ ပြီ။ မှား ယွင်း ခြင်း စိတ် နှင့် ပြည့် ၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ သိ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ကာ ယ ကံ မှု များ ကြောင့် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ မ ပြန် မ လာ နိုင် ချေ။ ဣ သ ရေ လ၌၊ ကိုယ့် မာ န ပင် မျက် မှောက် ထင် ထင် အ ပြစ် တင် သည် နှင့် အ ညီ၊ ဧ ဖ ရိမ် တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ သည်၊ ယု ဒ ပါ၊ ဒု စ ရိုက် ခ လုတ် တိုက်၍ လဲ ကြ လိမ့် မည်။ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ ပါ လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ကြ သော် လည်း၊ ရှောင် တိမ်း တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မ တွေ့ ကြ ချေ။ သ စ္စာ တော် ကို ဖျက်၍၊ အ မျိုး မ စစ် သော သား များ ရ ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ထို သူ တို့ သည် တစ် လ အ တွင်း၊ ပိုင် မြေ ပါ၊ ကုန် ဆုံး ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဂိ ဗါ မြို့၊ ရာ မ မြို့ များ ၌ တံ ပိုး ခ ရာ မှုတ် ကြ စေ။ အို ဗင်္ယာ မိန်၊ တပ် ဦး တိုက် လော့ ဟူ သော တပ် သံ ကို ဗေ သ ဝင် မြို့ မှ ပေး ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင် မ လွဲ နိုင် သော အ ဖြစ် အ ပျက် ကို၊ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် တို့ အား ငါ ဖော် ပြ နှင့် သည့် အ လျောက်၊ ဆုံး မ ရာ နေ့ ရက်၌၊ ဧ ဖ ရိမ် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ မြေ မှတ် တိုင် ကို ရွှေ့ တတ် သူ နှင့် အ လား တူ သော ယု ဒ မှူး မတ် တို့ အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် ကို၊ ရေ ကဲ့ သို့ ငါ သွန်း လောင်း မည်။ ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ အ န တ္တ ဘု ရား များ နောက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် လေ့ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ စီ အ ရင် တော် နှင့် အ ညီ၊ အ ညှဉ်း အ ပန်း အ နှိပ် အ စက် ခံ ရ လေ ပြီ။ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး ၌ ပိုး စား နာ၊ ယု ဒ အ မျိုး ၌ ဆွေး မြေ့ နာ သ ဖွယ် ငါ ဖြစ် သည် နှင့်၊ ဧ ဖ ရိမ် သည် ပိုး စား နာ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ သည် ဆွေး မြေ့ နာ ကိုလည်း ကောင်း၊ သိ မြင် သည့် အ တိုင်း၊ အ နာ ပျောက် အောင် မ ကု သ နိုင် သော၊ ယာ ရိတ် ခေါ် အာ ရှု ရိ မင်း ထံ၊ ဧ ဖ ရိမ် သည် ရာ ဇ သံ စေ လွှတ်၏။ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး၌ ခြင်္သေ့ အို၊ ယု ဒ အ မျိုး ၌ ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ် ဖြစ် သော ငါ သည်၊ ကိုက် စား ပြီး မှ ခွာ သွား မည်။ ကယ် သူ မဲ့ ဆွဲ သွား မည်။ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ပြီ ဟု ထို သူ တို့ ဝန် ခံ လျက်၊ မျက် နှာ တော် ကို မ ရှာ မ ချင်း၊ ငါ သည် စံ ရာ တော် သို့ ပြန် ဦး မည်။ ဒု က္ခ တွေ့ သည့် ကာ လ၊ စိတ် ဇော နှင့် ငါ့ ကို ရှာ ဖွေ လျက် ထို သူ တို့ က၊ ကိုက် စား ခဲ့ သော် လည်း၊ ကု သ ခြင်း၊ ရိုက် ဒဏ် ခတ် ခဲ့ သော် လည်း၊ ပတ် စည်း ခြင်း ကို ပြု စု မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် သွား ကြ ကုန် အံ့။ နှစ် ရက် သုံး ရက် အ တွင်း၊ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ရှေ့ တော်၌ ငါ တို့ ရှင် နေ ခွင့် ရ ကြ ဦး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ လျက်၊ အ ကျွမ်း ဝင် ရန် လိုက် ရှာ ကြ ကုန် အံ့။ အ ရုဏ် တက် မြဲ တက် သည့် နည်း တူ၊ ကြွ မြဲ ကြွ လာ သော ထို အ ရှင် သည်၊ မြေ ပေါ် သို့ ရွာ သော မိုး ဦး မိုး နှောင်း သ ဖွယ်၊ သက် ရောက် တော် မူ မည် ဟု ဆို ကြ ရာ၌၊ အို ဧ ဖ ရိမ်၊ အို ယု ဒ၊ ငါ သည် သင် တို့ အား မည် သို့ ပြု ထိုက် အံ့ နည်း။ ကြည် ညို သော သ ဘော သည်၊ နံ နက် မိုး တိမ် သ ဖွယ်၊ လျင် စွာ ပျောက် သော နှင်း အုပ် သ ဖွယ် မျှ သာ တ ကား။ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ငါ သည် ထို သူ တို့ ကို ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို ချက် ဖြင့် ဒဏ် ခတ် ခြင်း၊ နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် ဖြင့် ကွပ် မျက် ခြင်း ပြု လျက်၊ လျှပ် စစ် သ ဖွယ် စီ ရင် ချက် များ ကို လွှတ် ခဲ့ လေ ပြီ။ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ထက်၊ ကြည် ညို သော သ ဘော ကို လည်း ကောင်း၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ထက်၊ ငါ ဘု ရား အား သိ ကျွမ်း သော သ ဘော ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ နှစ် သက် သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ သည်၊ လူ့ ဘာ ဝ အ တိုင်း ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖောက် ကျော်၍၊ ဤ ဒေ သ၌ ပင် သ စ္စာ ဖျက် ကြ လေ ပြီ။ ဂိ လဒ် နယ် သည် ဒု စ ရိုက် ပြု လျက်၊ အ သွေး စွန်း သော သူ တို့ ခြေ နင်း ရာ မြို့ သ ဖွယ် ဖြစ် လေ စွ။ ပ ရော ဟိတ် အ သင်း အ ပင်း လည်း၊ ဓား ပြ တပ် ပုန်း ကဲ့ သို့၊ ရှေ ခင် မြို့ လမ်း တွင် အ န္တ ရာယ် ပြု လျက်၊ လူ တို့ ကို သတ် တတ် ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၌ ငါ တွေ့ ရာ စက် ဆုပ် ဖွယ် အ မှု ကား၊ ဧ ဖ ရိမ် မှား ယွင်း လေ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ သည် မ သန့် ရာ ရောက် လေ ပြီ။ အို ယု ဒ၊ သင့် အ ပေါ်၌ လည်း၊ သုံ့ ဘမ်း ရာ လူ မျိုး တော် ကို ငါ ပြန် လာ စေ သည့် ကာ လ၊ ရိတ် သိမ်း ချိန် ကို ချိန်း ချက် လေ ပြီ တ ကား။ ဣ သ ရေ လ၏ အ နာ ကို ငါ ကု မည် ပြု သော်၊ ပ ရိ ယာယ် ပြု တတ် သော ဧ ဖ ရိမ်၏ ဒု စ ရိုက် မှု၊ ရှ မာ ရိ၏ ဆိုး သွမ်း မှု ထင် ရှား လေ ပြီ။ သူ ခိုး များ သည် မြို့ အ တွင်း ဖောက် ဖျက် မှု၊ ဓား ပြ တို့ သည် မြို့ အ ပြင် တိုက် ယူ မှု ပြု တတ် ကြ၏။ ထို ဆိုး သွမ်း မှု အ မျိုး မျိုး ကို၊ ငါ မှတ် သား ကြောင်း မ အောက် မေ့ ကြ။ ယ ခု ပင် ငါ မျက် မှောက် ပြု ရာ၊ ထို အ ကျင့် ဓ လေ့ များ ဖြင့်၊ ဝန်း ဝိုင်း ခံ ရ ကြ သည် တ ကား။ ဘု ရင် မင်း ကို၊ ဆိုး သွမ်း မှု များ ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ မှူး မတ် တို့ ကို၊ လိမ် လည် မှု များ ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ အား ရ စေ ကြ၏။ မုန့် ကို နယ် ပြီး သည် က စ၍၊ က စော် မ ပေါက် မ ချင်း၊ မုန့် သည် မ မွေး ရ သော မီး ဖို ကဲ့ သို့၊ ပူ လောင် မှား ယွင်း သော ထို လူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ရာ ဇ ဘိ သိက် နေ့၌၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ကြူး ယစ် မူး လျက်၊ မ ထီ လေး စား ပြု သော မှူး မတ် တို့ အား၊ လက် တော် ဆက် သော ဘု ရင် မင်း ကို၊ ညဉ့် အ ခါ တွင် အ မျက် ငြိမ် လျက်၊ နံ နက် အ ချိန်၌၊ မီး လျှံ သ ဖွယ် ထ သော ဒေါ သ စိတ် ဖြင့် ချောင်း မြောင်း၍၊ မီး ဖို ကဲ့ သို့ ပူ ကြ သ ဖြင့်၊ မှူး မတ် တို့ သည် ကျွမ်း လောင် ခြင်း၊ ဘု ရင် အ ဆက် ဆက် တို့ သည်၊ ကျ ဆုံး ခြင်း ခံ ရ ကြ လေ ပြီ။ ငါ့ ထံ ပ ဌ နာ ပြု သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။ ဧ ဖ ရိမ် သည် လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ရော ပြွမ်း လျက် နေ၏။ လှန်၍ မ ဖုတ် သော မုန့် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ ကိုယ် မ သိ ဘဲ၊ အင် အား ကို သူ စိမ်း တို့ စား မျို သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် မ သိ ဘဲ၊ ဦး ဆံ ကြောင် လျက် ရှိ၏။ ဣ သ ရေ လ၌၊ ကိုယ့် မာ န ပင် မျက် မှောက် ထင် ထင် အ ပြစ် တင် သော် လည်း၊ ရောက် သ မျှ သော အ မှု ကြောင့်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ ပြန် လာ၊ မ ရှာ ဖွေ ဘဲ၊ ဉာဏ် ကင်း၍ မ လိ မ္မာ သော ချိုး ငှက် သ ဖွယ်၊ အိ ဂျစ် မင်း ထံ တောင်း ခေါ်၍ အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သွား လေ ပြီ။ ငါ သည် သူ သွား လေ ရာ ရာ၌၊ ပိုက် ကွန် တော် ကို ဖြန့်၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကဲ့ သို့ ချ လျက်၊ ပ ရိတ် သတ် ကြား သိ သည့် အ တိုင်း ဆုံး မ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် ခွာ သွား သော ထို သူ တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ငါ့ အား ပုန် ကန် သော ထို သူ တို့၌ ဘေး သင့် လိမ့် မည်။ ရွေး နုတ် မည့် ပြု သော်၊ ငါ့ ကို ရည် လျက်၊ မု သာ ထင် မှတ် ကြ လေ စွ။ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ထံ ပ ဌ နာ မ ပြု ဘဲ၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် ကို သာ၊ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် တ သ ကြ ၏။ ငါ မှဖောက် ပြန်၍ ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု ကြ သည် တ ကား။ လက် ရုံး ရည် ကို ပေး၍ သန် မာ စေ သော ငါ့ တစ် ဘက်၌၊ မ ကောင်း ကြံ စည် လျက်၊ လွဲ တတ် သော လေး အ လိုက် ပြန် လှည့် သော် လည်း၊ အ ထက် ဘုံ စံ အ ရှင့် ထံ သို့ မ ပြန် ချေ။ ကြမ်း ကြုတ် သော စ ကား ကြောင့်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး သော မှူး မတ် တို့ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် သ ရော် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ကျော်၍၊ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို လွန် ကျူး ကြ သော ကြောင့်၊ စံ ရာ တော့် အ ပေါ် သို့ ရွှေ လင်း တ သ ဖွယ်၊ ရန် သူ သုတ် လာ လေ ပြီ ဟု၊ တံ ပိုး မှုတ်၍ ကြော် ငြာ လော့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ သ ရေ လ တည်း ဟူ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း ပါ သည် ဟု၊ ငါ့ ထံ ဟစ် ခေါ် သော် လည်း၊ အ ကောင်း ကို စွန့် ပယ် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ရန် သူ လိုက် လံ ခြင်း ကို၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ နှင့် ကင်း လျက်၊ မင်း မြှောက် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ မ သိ ဘဲ၊ မှူး မတ် ခန့် ထား ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ရွှေ ငွေ ဖြင့်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု သွန်း လုပ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ပယ် ရှား ခံ ရ အံ့ သော ငှာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ အို ရှ မာ ရိ၊ သင့် နွား ရုပ် ကို စွန့် ပယ် သော ငါ သည်၊ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လေ ပြီ။ အ ပြစ် ကင်း ရာ အ ဖြစ် သို့ မ ရောက် နိုင် ကြ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ အံ့ နည်း။ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ ပန်း တည်း သွန်း၍၊ ခွဲ စိတ် ခြင်း ခံ ရ လ တ္တံ့ သော ရှ မာ ရိ နွား ရုပ် သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၏ အ ကြံ အ စည် တည်း။ လေ ကို ကြဲ သည့် အ လျောက်၊ လေ ပြင်း ကို ရိတ် သိမ်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ကောက် ပင် မ ကြီး၊ အ သီး မ ထွက်၊ ထွက် သော် လည်း သူ စိမ်း တို့ မျို စား ကြ လိမ့် မည်။ မျို စား ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သည်၊ အ သုံး မဲ့ သော မြေ အိုး သ ဖွယ်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ရောက် ခဲ့ လေ ပြီ။ အ လေ့ ပေါက် မြည်း ရိုင်း နည်း တူ ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ အာ ရှု ရိ ပြည် သို့ သွား ၍ ခင် မင် သူ တို့ ကို ငှား၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ထို သို့ ငှား သော် လည်း၊ ငါ သိမ်း သွား သည့် အ လျောက်၊ ဘု ရင် ထက် ဘု ရင် တင် သော ဝန် အ တွက် ကြောင့်၊ ယ ခု က စ၍ သိမ် ငယ် ကြ လိမ့် မည်။ ပြစ် မှား ရာ ပြစ် မှား ကြောင်း အ ဖြစ်၊ ယဇ် ပ လ္လင် အ မြောက် အ မြား ကို၊ ဧ ဖ ရိမ် တည် သည့် အ လျောက်၊ ထို ပ လ္လင် များ သည် ပြစ် မှား ရာ ပြစ် မှား ကြောင်း ဖြစ်၏။ ငါ သည် ပ ညတ် တ ရား တော် ကို၊ အ ထပ် ထပ် ရေး သား သော် လည်း၊ တ ရား စိမ်း ဟု ထင် မှတ် လျက်၊ ငါ့ ထံ လှူ ဒါန်း ပူ ဇော် ဆက် ကပ် သော အ သား ကို၊ သုံး ဆောင် ကြ သည် တ ကား။ လက် မ ခံ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား သည်၊ ထို ဒု စ ရိုက် ကို ယ ခု မှတ် သား လျက်၊ အ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် မည့် အ လျောက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ထို သူ တို့ ပြန် သွား ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား ကို၊ ဣ သ ရေ လ သ တိ လစ်၍၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို ဆောက် လေ ပြီ။ ယု ဒ လည်း ခံ တပ် အ မြောက် အ မြား ကို တည် လေ ပြီ။ ရဲ တိုက် များ ပါ ကျွမ်း လောင် မည့် မီး ကို၊ ထို မြို့ များ အ ပေါ် သို့ ငါ စေ လွှတ် မည်။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ခွာ သွား မှား ယွင်း၍၊ ကောက် နယ် တ လင်း ရှိ သ မျှ၌ အ ခ ကို တပ် မက် သော အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နည်း တူ၊ အား ရ ရွှင် လန်း ခြင်း မ ပြု လင့်။ ကောက် နယ် တ လင်း၊ ဖိ နင်း ရာ စ ပျစ် ကျင်း ထွက် စား ဖွယ်၊ သောက် ဖွယ် မ လုံ မ လောက်၊ စ ပျစ် ရည် ခန်း ခြောက် လိမ့် မည်။ ဧ ဖ ရိမ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် ပြည် တော် တွင် မ နေ ရ ဘဲ၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား ရ မည်။ အာ ရှု ရိ ပြည် ၌ လည်း မ သန့် စွာ စား သောက် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆက် ကပ် ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သုံး ဆောင် သူ ဟူ သ မျှ ကို မ သန့် ရာ ရောက် စေ သော အ သု ဘ ပွဲ ပ မာ၊ အ စာ ကို သုံး ဆောင် ရ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း သို့ တင် သွင်း ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ အ သက် မွေး ရန် မျှ သာ စား သောက် ရ ကြ မည်။ ပြု မြဲ ပွဲ နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် ပွဲ နေ့ များ၌၊ မည် သို ပြု ကြ မည် နည်း။ ဘေး ဆိုး မှ ထွက် ပြေး ခဲ့ သော် လည်း၊ အိ ဂျစ် ပြည်၌ စု ပုံ ခြင်း၊ မင် ဖိ မြို့၌ မြေ မြှုပ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဆူး ပင် သည် နေ ရင်း အိမ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါင်း ပင် သည် ငွေ ရ တ နာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖုံး လွှမ်း လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ သိ မြင် ရသည့် အ တိုင်း၊ ဒဏ် စီ ရင် ရန် နေ့ ရက်၊ ဆပ် ပေး ရန် နေ့ ရက် ကာ လ သင့် ရောက် လေ ပြီ။ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် များ ပြား၍၊ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ ခြင်း ကြီး လေး သည့် အ လျောက်၊ ပ ရော ဖက် သည် လူ မိုက်၊ နတ် ဝင် သည် လူ ရူး ဖြစ်၏။ ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် တစ် ဖက် သူ လျှို သ ဖွယ်၊ ပ ရော ဖက် လည်း၊ နည်း လမ်း တော် ရှိ သ မျှ၌ ညွှတ် ကွင်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တွင် ပင်၊ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ ကြ သည် တ ကား။ ဂိ ဗာ မြို့၌ ပျက် ယွင်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ ဆိုး သွမ်း စွာ ပျက် ယွင်း ကြ သည့် အ လျောက်၊ ဒု စ ရိုက် ကို မှတ် သား လျက်၊ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ မည်။ သဲ တော၌ စ ပျစ် ခိုင် သ ဖွယ် ငါ တွေ့ ခဲ့ ရာ ဣ သ ရေ လ၊ အ ဦး မှည့် သော သ ဖန်း သီး သ ဖွယ် ငါ မြင် ခဲ့ ရာ သင့် ဘိုး ဘေး တို့ သည်၊ ဗာ လ ပေ ဂု ရ သို့ ရောက်၍၊ ထို ရှက် ဖွယ် ရာ နတ် အား၊ ကိုယ် ကို သီး သန့် ထား လျက်၊ တပ် မက် သော အ ရာ နှင့် အ မျှ ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး၌ သ န္ဓေ တည် ခြင်း၊ ကိုယ် ဝန် ဆောင် ခြင်း၊ သား ဖွား ခြင်း မ ရှိ သ ဖြင့်၊ ငှက် ကဲ့ သို့ ဂုဏ် အ သ ရေ ပျံ လွှား လိမ့် မည်။ သား မွေး သော် လည်း၊ အ မျိုး တိမ် ကော သည့် တိုင် အောင် ငါ သေ စေ မည်။ ငါ လွှဲ ခွာ သော်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် မည်။ တု ရု မြို့ ကဲ့ သို့၊ စား ကျက် တွင် စိုက် ပျိုး ဟန် ရှိ သော ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ လုပ် ကြံ သူ တို့ အား၊ သား သ မီး တို့ ကို ထုတ် အပ် ရ မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို သူ တို့ အား ပေး ချ တော် မူ ပါ။ မည် သို့ ပေး တော် မူ အပ် သ နည်း ဟူ မူ၊ သား လျှော သော ဝမ်း၊ ခန်း ခြောက် သော သား မြတ် ကို ပေး ချ တော် မူ ပါ။ ဂိ လ ဂါလ မြို့ တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ရှိ သ မျှ ကို၊ သူ တို့ ပြု ကြ သော ကြောင့်၊ ထို နေ ရာ၌ ငါ မုန်း ထား၏။ ဆိုး သွမ်း သော အ ပြု အ ကျင့် အ တွက်၊ ဆက် လက် မ မြတ် နိုး ဘဲ၊ စံ ရာ တော် မှ ငါ နှင် ထုတ် မည်။ မင်း ရှိ သ မျှ သည် ဖီ ဆန် ကြ သည် တ ကား။ ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ အ ပစ် အ ခတ် ခံ ရ ၍၊ အ မြစ် ပါ သွေ့ ခြောက် လျက် အ သီး မ သီး ချေ။ သား ဖွား သော် လည်း၊ ချင်း ရင် သွေး တို့ ကို ငါ သေ စေ မည်။ ငါ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ မ နာ ခံ သော ထို သူ တို့ ကို စွန့် ပစ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် လေ လွင့် ကြ ရ လ တ္တံ့။ စည် ကား ၍ အ သီး သီး သော စ ပျစ် ပင် သ ဖွယ် ဣ သ ရေ လ သည်၊ အ သီး ပြန့် ပြော သည် နှင့် အ မျှ၊ များ ပြား သော ယဇ် ပ လ္လင် တည် ခြင်း၊ မြေ ဩ ဇာ ကောင်း သည် နှင့် အ မျှ၊ ကျောက် တိုင် မြတ် စိုက် ခြင်း ကို ပြု လေ ပြီ။ သ စ္စာ မဲ့ သော စိတ် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သ ဖြင့်၊ ယဇ် ပ လ္လင် လည် သီး ဖြတ် ခြင်း၊ ကျောက် တိုင် လု ယူ ခြင်း ကို ခံ ရ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား၊ ခန့် ညား ခြင်း ကင်း လျက် နေ သော ငါ တို့ ၌ ဘု ရင် မ ရှိ။ အုပ် စိုး သော ဘု ရင် သည်၊ မည် သို့ တတ် နိုင် သ နည်း ဟု၊ ဆို ရာ ရောက် ရ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည် အ ချည်း နှီး စ ကား ပြော ခြင်း၊ မု သာ ကျိန် ဆို၍ မိတ် သင်္ဂ ဟ ဖွဲ့ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သည့် အ တိုင်း၊ တ ရား မှု သည်၊ ထယ် ကြောင်း ရှိ ပေါင်း ပင် ကဲ့ သို့ ပေါ် ပေါက် တတ် ၏။ ဗေ သ ဝင် မြို့ ရှိ၊ မောက် မာ ရာ မောက် မာ ကြောင်း ဖြစ် သော နွား ရုပ် များ ကို သိမ်း ယူ မည် ဟု၊ ရှ မာ ရိ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ စိုး ၍၊ ကိုး ကွယ် သူ တို့ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ပ ဆန်း တို့ တုန် လှုပ် ခြင်း ရှိ ကြ ရာ၊ ထို နွား ရုပ် ကို ယာ ရက် ခေါ် အာ ရှု ရိ ဘု ရင့် ထံ၊ လက် ဆောင် တော် အ ဖြစ် သယ် ပိုး သ ဖြင့်၊ ဧ ဖ ရိမ် တည်း ဟူ သော ဣ သ ရေ လ သည်၊ ကိုယ့် ဉာဏ် ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ၍ ကျိုး ယုတ် လိမ့် မည်။ ရှ မာ ရိ မင်း မျိုး သည်၊ ရေ အ လျဉ် ရှိ သစ် ခွံ ကဲ့ သို့ မျော သွား ရ မည်။ ဣ သ ရေ လ ပြစ် မှား ရာ ပြစ် မှား ကြောင်း ဖြစ် သော၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ရှိ မြင့် ရာ ဌာ န များ လည်း၊ ပျက် စီး သည့် အ လျောက်၊ ယဇ် ပလ္လင် များ အ ပေါ် တွင်၊ ဆူး ပင် ရှား စောင်း ပင် ပေါက် မည့် ပြင်၊ တောင် များ အား ငါ တို့ ကို ဖုံး အုပ် ကြ ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ကုန်း များ အား ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို လဲ ကြ ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ တို့ ဆို ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို ဣ သ ရေ လ၊ သင် သည် ဂိ ဗာ မြို့၌ ပြစ် မှား ခဲ့ သည် က စ၍၊ ဒု စ ရိုက် သား အ ဖြစ်၊ ၎င်း မြို့ ၌ စစ် ရှုံး မ ခံ ရ ဘဲ၊ ပြစ် မှား မြဲ ပြစ် မှား လျက် နေ ဝံ့ ငြား သော် လည်း၊ သ ဘော တော် အ တိုင်း ငါ ဆုံး မ သော်၊ ဒု စ ရိုက် နှစ် မျိုး အ တွက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သင်း ဖွဲ့ လျက် စု ရုံး ကြ လ တ္တံ့။ ဧ ဖ ရိမ် သည် စ ပါး နင်း နယ် လို သည့် တိုင် အောင်၊ သွန် သင် ခံ ရာ နွား မ တန်း ဖြစ် သော် လည်း၊ လှ ပ သော ကုပ်၌ ထမ်း ပိုး ကို တင် ၍ ငါ ရုန်း စေ မည်။ ယု ဒ သည် ထယ် ထိုး ခြင်း၊ ယာ ကုပ် လည်း ထွန် ယက် ခြင်း ကို ပြု ရ ကြ လ တ္တံ့။ မြေ ရိုင်း ကို ထွင်၍ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ကြဲ လျက်၊ က ရု ဏာ တော် အ လိုက် ရိတ် သိမ်း ကြ လော့။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း မိုး ကို၊ ကြွ လာ၍ ရွာ စေ တော် မ မူ မ ချင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ရန် အ ချိန် တန် လှ ပြီ။ သင် တို့ သည် ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ထယ် ထိုး သည့် အ လျောက်၊ ဒု က္ခ ကို ရိတ် သိမ်း ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ၊ ကိုယ့် သူ ရဲ အ လုံး အ ရင်း ၌၊ ကိုး စား ပြီး ဖြစ်၍၊ စိတ် ပျက် ခြင်း အ သီး ကို စား ခဲ့ ရ ကြ သည် တ ကား။ သင့် အ မျိုး အ နွယ် များ သည်၊ တပ် သံ ကို ကြား ရ သည့် အ တိုင်း၊ ခပ် သိမ်း သော ခံ မြို့ သည်၊ ရှာ လ မန် မင်း တိုက် ခိုက် လု ယူ ခဲ့ ရာ ဗေ သာ ဗေ လ မြို့ ကဲ့ သို့ ပျက် စီး သ ဖြင့်၊ မြို့ တော် နှင့် ဇ န ပုဒ် များ ပါ ဆောင့် ဖွပ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ ထို နည်း တူ၊ ဗေ သ လ မြို့၌၊ ပြစ် မှား သော ဆိုး သွမ်း မှု အ တွက်၊ သင် တို့ ခံ ရ ကြ ရာ တွင်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည်၊ ရှောင် တ ခင် သုတ် သင် ပယ် ရှား ရာ ရောက် လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ၊ ငါ ချစ် ခင် လျက်၊ သား တော် ဖြစ် ရန် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ခေါ် ဆောင် သော် လည်း၊ နှိုး ဆော် ကြ သည် နှင့် အ မျှ လွဲ သွား သော ထို လူ မျိုး သည်၊ ဗာ လ နတ် များ အား ယဇ် ပူ ဇော် လျက်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ရှေ့၊ မီး ဖြင့် ဆက် ကပ် ကြ ၏။ ငါ သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို ပွေ့ ချီ၍၊ ခြေ လှမ်း ရန် သင် ပေး သော် လည်း၊ ကု သ သူ ငါ ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ခဲ့ လေ။ ပု တ္တ ကြိုး၊ မေ တ္တာ အ နှောင် အ ဖွဲ့ များ ဖြင့် ငါ ဆွဲ ငင်၍၊ ထမ်း ပိုး ကြိုး ကို၊ ပါး ချိတ် မှ ချွတ် သူ့ ဘာ ဝ၊ ယု ယ တိုက် ကျွေး ခဲ့ လေ ပြီ။ ငါ့ ထံ သို့ မ ပြန် လို သည့် အ တွက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား ခြင်း၊ အာ ရှု ရိ ဘု ရင် အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ ရ လျက်၊ အ ကြံ အ စည် များ ကြောင့်၊ မြို့ ရွာ များ သည် ဓား ဝင့် ခြင်း၊ မင်း ထုပ် များ လည်း ဓား ခုတ် ဖျက် ခြင်း သို့ ရောက် ရ လ တ္တံ့။ ငါ့ လူ မျိုး သည် ဖောက် ပြန် သော ဝါ သ နာ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ အ ထက် ဘုံ စံ အ ရှင့် ထံ အ ခေါ် ခံ သော် လည်း၊ မ တက် မ လိုက် ကြ သည် တ ကား။ အို ဧ ဖ ရိမ်၊ ငါ သည် သင့် ကို မည် သို့ လက် လွှတ် ရ အံ့ နည်း။ အို ဣ သ ရေ လ၊ မည် သို့ လွှဲ အပ် ရ အံ့ နည်း။ အာ ဒ မာ မြို့ ကဲ့ သို့ လက် လွှတ် ခြင်း၊ ဇေ ဘိုင် မြို့ ကဲ့ သို့ စီ ရင် ခြင်း ကို၊ မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း။ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ သည့် အ တိုင်း၊ အူ သည်း တော် လှိုက် ဆူ လေ ပြီ။ အ မျက် တော် အ ရှိန် နှင့် အ မျှ မ စီ ရင် ဘဲ၊ ဧ ဖ ရိမ် ကို ဖျက် ဆီး ရန် မ ပြန် ဘဲ နေ မည်။ ငါ ကား လူ မ ဟုတ်။ သင့် ဘောင် တွင် စံ သော၊ သန့် ရှင်း ရာ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ အ မျက် ထား ၍ ကြွ လာ မည် မ ဟုတ်။ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဟိန်း သံ နှင့် ခေါ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက်၊ သူ တို့ လိုက် လျှောက် ကြ လိမ့် မည်။ ဟိန်း သံ နှင့် ငါ ခေါ် မည့် အ လျောက်၊ သား တို့ သည် အ နောက် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငှက် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အာ ရှု ရိ ပြည် မှ ချိုး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ လန့် တ ကြား ထွက် လာ ကြ ပြီး လျှင်၊ နေ ရင်း အိမ် များ တွင် ငါ နေ စေ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဧ ဖ ရိမ် သည် လိမ် လည် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လှည့် စား ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ကို ဝိုင်း အုံ ကြ ရာ၊ ယု ဒ လည်း၊ သ စ္စာ မ ဖျက် သော သန့် ရှင်း ရာ ငါ ဘု ရား မှ၊ လှည့် သွား လျက် ရှိ သေး ၏။ လေ ကို ထိန်း ကျောင်း လျက်၊ အ ရှေ့ လေ ကို လိုက် ရှာ သော ဧ ဖ ရိမ် သည်၊ တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ မြောက် မြား သော လှည့် ဖြား မှု နှင့် အ ဓ မ္မ မှု ကို ပြု ၍၊ အာ ရှု ရိ မင်း နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် ပင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆီ ကို ပို့ ဆက် သေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ နှင့် ဘက် ပြိုင် ရန် အ ကြောင်း ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယာ ကုပ် ကို အ လေ့ အ လာ အ လျောက် ဒဏ် စီ ရင် ၍၊ အ ပြု အ ကျင့် အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ မည်။ ဝမ်း တွင်း ၌ ပင်၊ ထို သူ သည် အစ် ကို၏ ဖ နှောင့် ကို ဆွဲ ကိုင် ခဲ့၏။ အ ရွယ် ရောက် သော်၊ ဘု ရား သ ခင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ စေ တ မန် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ထို့ ကြောင့်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး ဖြင့် ပြန် လာ၍၊ သင်္ဂ ဟ တ ရား နှင့် သ မ္မာ တ ရား ကို လက် မ လွတ် ဘဲ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကို နေ့ စဉ် မ ပြတ် စောင့် စား လျက် နေ လော့။ ခါ နာန် အ မျိုး သား ပါ တ ကား။ စဉ်း လဲ သော ချိန် ခွင် ကို စွဲ ကိုင် လျက်၊ နှိပ် စက် လို သော သ ဘော ရှိ သူ ဧ ဖ ရိမ် က၊ ငါ သည် ကြွယ် ဝ၍ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရ ပြီ။ ချွေး နှဲ စာ ရှိ သ မျှ ၌၊ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော အ ပြစ် ကို ရှာ ၍ မ တွေ့ နိုင် ကြ ချေ ဟု၊ ဝါ ကြွား သော် လည်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သည် က စ၍၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ တဲ နေ ပွဲ ကာ လ ကဲ့ သို့၊ တဲ များ တွင် ထား ဦး မည်။ ငါ သည် ပ ရော ဖက် တို့ အား ဗျာ ဒိတ် ကို လည်း ကောင်း၊ မြောက် မြား သော ရူ ပါ ရုံ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပေး လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့် ပုံ ဆောင် ချက် များ ကို ပေး ခဲ့ လေ ပြီ။ ဂိ လဒ် နယ် ၌ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ရှိ က၊ နယ် သား တို့ အ လ ဟဿ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ ဂိ လ ဂါလ မြို့ ၌ နွား ကို ပသ က၊ ပ လ္လင် များ သည် ထယ် ကြောင်း များ တွင် မြေ ပုံ ဖြစ် ရ လ တ္တံ့။ ဣ သ ရေ လ ခေါ် ယာ ကုပ် သည်၊ အာ ရံ ပြည် သို့ ပြေး သွား လျက်၊ မ ယား ရ ခြင်း ငှာ၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း အ ဖြစ် အ စေ ခံ ခဲ့ ရ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင်၍ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် စောင့် ထိန်း တော် မူ ၏။ ဧ ဖ ရိမ် သည် ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ကို ထိုက် သည့် အ တိုင်း၊ သွေး သွန်း မှု ကို လည်း ကောင်း၊ ကဲ့ ရဲ့ မှု ကို လည်း ကောင်း၊ သူ့ အ ရှင် ဘု ရား တင် ဆပ် တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ အ ထက် ကာ လ၊ ဧ ဖ ရိမ်၏ အာ ဏာ သံ ကြောင့် တုန် လှုပ် ခြင်း ရှိ ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တွင် ဩ ဇာ ကြီး သော် လည်း၊ ဗာ လ နတ် ကြောင့် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည့် အ လျောက်၊ အ သေ ဖြစ် ရ လေ စွ။ ယ ခု တိုင် အောင် ထို သူ တို့ သည်၊ ပြစ် မှား မြဲ ပြစ် မှား လျက်၊ ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း ပန်း တည်း တို့ လက် ဖြင့် ရုပ် ပွား များ ကို၊ ငွေ ဖြင့် သွန်း လုပ်၍၊ ထို အ ရာ များ အား၊ တင် လျှောက် ကြ သည် တ ကား။ ယဇ် ဆ ရာ တို့ လည်း နွား ရုပ် ကို ပင်၊ နမ်း ရှုတ် ဦး ညွတ် တတ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ ထို သူ တို့ သည် နံ နက် မိုး တိမ် သ ဖွယ်၊ လျင် စွာ ပျောက် သော နှင်း အုပ် သ ဖွယ်၊ ကောက် နယ် တ လင်း မှ လေ ဗွေ ဝှေ့ သော ဖွဲ သ ဖွယ်၊ လေ သာ ပြူ တင်း ထွက် မီး ခိုး သ ဖွယ် ဖြစ် ရ ကြ လ တ္တံ့။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သည် က စ၍၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး၊ အ ခြား သော ဘု ရား ကို သင် မ သိ။ အ ခြား သော ကယ် တင် ပိုင် ရှင် မ ရှိ ချေ။ ငါ သည် မိုး ခေါင် သော အ ရပ် သဲ တော တွင်၊ သင့် ကို သ တိ မူ သော် လည်း၊ နောင် ကာ လ စား ကျက် ကောင်း သည် နှင့် အ မျှ ဝ စွာ စား ရ လျက် ပင်၊ ဝ သည် နှင့် အ မျှ စိတ် နေ မြင့်၍၊ ငါ့ ကို သ တိ လစ် ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ ကေ သ ရာ ဇာ သ ဖွယ် ဖြစ် သော ငါ သည်၊ ကျား သစ် ကဲ့ သို့ လမ်း တွင် ချောင်း မြောင်း ခြင်း၊ သား ငယ် ပျောက် သော ဝံ မ ကဲ့ သို့ ဆီး ဆို့ လျက်၊ နှ လုံး အ ကာ ကို ကုပ် ဖြတ် ခြင်း၊ ထို အ ရပ်၌ ပင် ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ကိုက် စား ခြင်း များ ကို ပြု မည့် အ လျောက်၊ သား ရဲ တို့ အ သတ် အ ဖြတ် ကို၊ သူ တို့ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို ဣ သ ရေ လ၊ သင် သည် ပျက် ပြား လေ ပြီ။ မည် သူ မ စ အံ့ နည်း။ မြို့ ရွာ များ တွင် သင့် ကို ကယ် အပ် သော ဘု ရင် မင်း သည်လည်း ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ ကို ပေး တော် မူ ပါ ဟု၊ သင် တောင်း လျှောက် ခဲ့ သော တ ရား မင်း တို့ သည် လည်း ကောင်း၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ အ မျက် တော် နှင့် ငါ ပေး သော ဘု ရင် မင်း ကို၊ ဒေါ သ နှင့် ငါ ရုပ် သိမ်း ပြီ။ ဧ ဖ ရိမ်၏ ဒု စ ရိုက် ကို ထုပ်၍၊ အ ပြစ် ကို သို ထား လေ ပြီ။ ထို သူ သည် သား ဖွား သော ဝေ ဒ နာ ခံ ရ ဆဲ တ ကား။ မ လိ မ္မာ သော သား ငယ် ပါ တ ကား။ ဝမ်း တွင်း၌ လွယ် ချိန် လွန် ခဲ့ လေ ပြီ။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တန် ခိုး မှ ရွေး ခြင်း၊ သေ မင်း လက် မှ နုတ် ခြင်း ကို ငါ ပြု မည် လော။ အို သေ မင်း၊ သင့် ဆိုင် ရာ ဘေး၊ အို မ ရ ဏ နိုင် ငံ၊ သင့် ဆိုင် ရာ အ န္တ ရာယ် သည်၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။ က ရု ဏာ မျက် နှာ တော် လွှဲ ပြီ။ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထက် အ သီး ပြန့် ပြော ခဲ့ သော် လည်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လေ တော်၊ အ ရှေ့ လေ ပင်၊ သဲ တော အ ရပ် မှ တိုက် လာ သ ဖြင့်၊ စမ်း ရေ ခန်း၍ စမ်း ပေါက် ခြောက် သည် နှင့်၊ အ ဖိုး ထိုက် သော ရ တ နာ များ သည်၊ သိမ်း ဆည်း ရာ ရောက် ရ လ တ္တံ့။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ကို ပုန် ကန် သော ရှ မာ ရိ သည်၊ အ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ၍၊ မြို့ သား တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ သူ ငယ် တို့ သည် ဆောင့် သတ် ခြင်း၊ ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ တို့ သည် ခွဲ ဖောက် ခြင်း များ ကို ခံ ကြ ရ လ တ္တံ့။ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် ခ လုတ် ကို တိုက် လဲ သော အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး။ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လာ၍ ပ ဌ နာ တင် သွင်း ရ မည် မှာ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဒု စ ရိုက် ရှိ သ မျှ ကို ပယ် ပ လျက်၊ သု စ ရိုက် ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ။ နွား သ က္ကာ အ စား၊ ဓ မ္မ ပူ ဇာ ကို ဆက် ကပ် ပါ မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ အာ ရှု ရိ မင်း ထံ ကယ် မှု ကို မ တောင်း။ စစ် မြင်း ကို လက် မ ခံ။ ကိုယ့် လက် ဖြစ် အား အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင် ဟု ဝန် မ ခံ ဘဲ နေ ပါ တော့ မည်။ ဘ သက် ဆိုး တို့ သည် ကိုယ် တော် မှ သာ၊ က ရု ဏာ ကျေး ဇူး ရ ကြ ပါ သည် ဟု တောင်း ပန် ကြ လော့။ ငါ သည် သူ တို့ ဘောက် ပြန် နာ ကို ကု သ၍၊ စေ တ နာ တော် အ လျောက် မြတ် နိုး မည်။ အ မျက် တော် ငြိမ်း လေ ပြီ။ နှင်း သ ဘွယ် ငါ သက် သ ဖြင့်၊ ဣ သ ရေ လ သည် နှင်း ပန်း ကဲ့ သို့ ပွင့် လျက်။ လေ ဗ နုန် တော ကဲ့ သို့ အ မြစ် စွဲ လျက် အ ကိုင်း အ ခက် ဝေ ဖြာ လျက်။ သံ လွင် ပင် နှင့် အ မျှ အ ဆင်း လှ၍၊ လေ ဗ နုန် တော သ ဘွယ် မွေး ကြိုင် လိမ့် မည်။ အ ရိပ် တော့် အောက် ခို လှုံ သူ တို့ သည်၊ မျိုး စေ့ သ ဘွယ် ပြန် ပေါက်၍။ စ ပျစ် ပင် သ ဘွယ် ပွင့် လန်း လျက်။ လေ ဗ နုန် စ ပျစ် ရည် ကဲ့ သို့ မွှေး ကြိုင် လိမ့် မည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သေး သ နည်း ဟု လျှောက် ဆို သော ဧ ဖ ရိမ် အား အာ ရုံ ပြု သော ငါ က၊ ငါ သည် စိမ်း လန်း သော ထင်း ရူး ပင် သ ဘွယ် ဖြစ်၏။ ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ ရ သော ကြောင့် အ သီး နှင့် ပြည့် စုံ လိမ့် မည် ဟု တုံ့ ပြန် လိမ့် မည်။ ဤ အ ချက် များ ကို သိ မြင် နား လည် နိုင် ရန်။ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ သူ ကား။ မည် သူ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ညီ ညွတ် သော လမ်း တော်၌။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ လိုက် ရှောက် နိုင် ကြ သော် လည်း။ မ သူ တော် တို့ မှာ တိုက် လဲ ကြ ရ လ တံ့။ ပေ သွေ လ သား ယော လ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။ အို အ သက် ကြီး သူ တို့၊ နာ ခံ၍၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့၊ နား စိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ လက် ထက်၌ ဖြစ် စေ၊ ဘိုး ဘေး တို့ လက် ထက် ၌ ဖြစ် စေ၊ ဤ မျှ လောက် အ ဖြစ် အ ပျက် သင့် ရောက် ဘူး သ လော။ သား တို့ အား လည်း ကောင်း၊ မြေး တို့ အား လည်း ကောင်း၊ မြစ် တို့ အား လည်း ကောင်း၊ အ ဆင့် ဆင့် သ တင်း ကြား ကြ စေ။ ဂါ ဇံ ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား ကြွင်း ကို၊ အ ရာ ဘ ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား လေ ပြီ။ အ ရာ ဘ ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား ကြွင်း ကို၊ ယာ လက် ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား လေ ပြီ။ ယာ လက် ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား ကြွင်း ကို ခါ သိ လ ခေါ် ကျိုင်း အုပ် စား လေ ပြီ။ အို ယစ် သောက် သူ တို့၊ နိုး ထ ငို ကြွေး ၍ အို စ ပျစ် ရည် သောက် သူ တို့၊ အော် ဟစ် ကြ လော့။ သောက် အံ့ သော စပျစ် ရည် ပ ပျောက် လေ ပြီ။ ခွန် အား ကြီး လျက် ရေ တွက်၍ မ ရ၊ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ သွား၊ သီ ဟ ကဲ့ သို့ အ စွယ် နှင့် ပြည့် စုံ သော အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ငါ့ ပြည် ပေါ် သို့ တက် ချီ၍၊ စ ပျစ် ခြံ ကို မြေ ပြင်၊ သ ဖန်း ခြံ ကို သစ် ခွ ဖြစ် စေ လျက်၊ အ ကိုင်း အ ခက် ဖြူ သည့် တိုင် အောင်၊ အ ခေါက် ကို ကိုက် စား ပစ် ချ ကြ လေ ပြီ။ ကြောင်း လမ်း ပြီး ရည်း စား အ တွက်၊ လျှော် တေ ဝတ် နေ သော အ ပျို က ညာ ကဲ့ သို့ ငို ကြွေး လော့။ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့် သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကုန် ခန်း သည့် အ တွက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ဆောင် ပ ရော ဟိတ် တို့ မြည် တမ်း ကြ ရ ၏။ လယ် ယာ ပျက် စီး လျက်၊ မြေ မြည် တမ်း လျက်၊ ကောက် ပင် ပျက် စီး လျက်၊ စ ပျစ် ရည် ကျိုး ယုတ် လျက်၊ ဆီ ညှိုး ငယ် လျက် ရှိ ပြီ။ အို ပ ရော ဟိတ် တို့၊ လျှော် တေ ဝတ် လျက် မြည် တမ်း ကြ လော့။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် မှု ကို ဆောင် ရွက် သူ တို့၊ အော် ဟစ် ကြ လော့။ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင့် အ မှု တော် ဆောင် တို့၊ လျှော် တေ ခင်း၍ အိပ် ကြ လော့။ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ နှင့်၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ များ ကုန် ခန်း လေ ပြီ။ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ ကို သန့် ခြား လျက်၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ လူ ကြီး တို့ မှ စ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် သို့ ခေါ် ဖိတ် ပြီး လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ်၏။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင့် ထံ မှ၊ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လေ စွ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဟစ် ကြ လော့။ မျက် မှောက် တွင် ပင်၊ အ စား အ သောက် ကုန် ခန်း လေ ပြီ။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော်၌၊ အား ရ ရွှင် လမ်း သံ တိတ် လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။ တူး ဆွ လျက် ပင် မျိုး စေ့ ပိန် ကြုံ၍၊ ကောက် ပင် မ အောင် သည့် အ တိုင်း၊ တ လင်း ဆိတ် ညံ ရာ၊ ကျီ ကျ ပြို ပျက် ရာ ရောက် ခဲ့ လေ စွ။ မြက် မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် မှ စ သော၊ သား ယဉ် များ သည်၊ အ စာ ငတ် လှည့် လည် လျက် မြည် တွန် ကြ သည် တ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တော တောင် စား ကျက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သစ် ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ မီး လျှံ သင့်၍ ကျွမ်း လောင် သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော့် ထံ အ ကျွန်ုပ် ပ ဌ နာ ပြု သည် ပြင်၊ ချောင်း ရေ ခန်း ခြောက်၍၊ တော တောင် စား ကျက် ကျွမ်း လောင် ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သား ရိုင်း တို့ ပင် ကိုယ် တော့် ထံ တ သ ကြ သည် တ ကား။ ရှေ့ က ကျွမ်း လောင် သော မီး၊ နောက် က တောက် ပ သော မီး လျှံ ထွက် သ ဖြင့်၊ မ ရောက် သေး သော မြေ သည်၊ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ ရှိ သော် လည်း၊ ရောက် ပြီး မှ အ ကြွင်း အ ကျန် မဲ့၊ ဆိတ် ညံ ရာ တော ဖြစ် လေ၏။ မြင်း၏ အ သွင် တူ လျက်၊ စီး မြင်း နှင့် အ မျှ လျင် မြန် လျက်၊ စစ် ရ ထား ဘီး သံ၊ ရိုး ပြတ် ကို ကျွမ်း လောင် သံ၊ အင် အား ကြီး သော အ လုံး အ ရင်း ခင်း ကျင်း သံ များ နှင့်၊ တောင် တန်း ပေါ် တွင် ခုန် ပေါက် ကြ သော၊ ထို အ ကောင် များ ရှေ့ တွင် လူ မျိုး တို့ သည်၊ စိတ် ပန်း လျက်။ ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ သည်၊ မျက် နှာ ညှိုး ရာ ရောက် လေ ပြီ။ သူ ရဲ တို့ ဘာ ဝ ပြေး ဝင် လျက်၊ ရဲ မက် တို့ ဘာ ဝ စည်း ရိုး ကို တက် ကျော် သော အ သီး အသီး တို့ သည်၊ မ ယိမ်း မ ယိုင်၊ အ ချင်း ချင်း မ တိုး မ ဝှေ့ ဘဲ၊ ကိုယ့် လမ်း သို့ လိုက် ချီ လျက်၊ စစ် လက် နက် များ ဖြင့် ကျ လဲ သော် လည်း၊ မ တွန့် မ ဆုတ် ချေ။ မြို့ ကို တိုက် လာ ကြ ရာ၊ မြို့ ရိုး ကို ကျော် လျက်၊ အိမ် များ ကို တက် လျက်၊ သူ ခိုး ကဲ့ သို့ ပြ တင်း ပေါက် များ ဖြင့် ဝင် ကြ သော၊ ထို အ ကောင် များ ကြောင့် မိုး မြေ တုန် လှုပ် လျက်၊ နေ လ မိုက် လျက်၊ ကြယ် န က္ခတ် အ လင်း ကွယ် ရ ၏။ တပ် တော် အ လွန် ကြီး ကျယ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း စီ ရင် သော ဗိုလ် ထု သည်၊ ခွန် အား ကြီး သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် သည်၊ ခံ ရပ် သူ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ ကြီး လှ၍ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ကောင်း သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထို အ လုံး အ ရင်း တော် ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ သံ ကို လွှင့် တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ ယ ခု ကာ လ ပင် အ စာ ရှောင် လျက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော၊ ပေး အံ့ သော ဘေး မှ ပြောင်း လဲ သော သ ဘော နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ အ ဝတ် ကို မ ဟုတ်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ဆုတ် လျက် ပြန် လာ ကြ လော့။ ကိုယ် တော် လည်း၊ ပြန် ကြွ လျက် စိတ် တော် ပြောင်း လဲ၍ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် မင်္ဂ လာ ဆု ချ ထား တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို၊ မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း။ ဇိ အုန် မြို့၌ တံ ပိုး မှုတ်၍ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ သန့် ခြား လျက် ကြော် ငြာ ကြ လော့။ လူ ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ဖိတ်၍ သီး သန့် စေ ကြ လော့။ အ သက် ကြီး သူ တို့ မှ စ၍၊ နို့ စို့၊ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ ကို ခေါ် ဖိတ် စု ရုံး ကြ လော့။ မင်္ဂ လာ ဆောင် တိုက် ခန်း မှ ပင် သ တို့ သား သ တို့ သ မီး တို့ ထွက် လာ ကြ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ဆောင် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ မုတ် ဆောင် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကြား တွင် ငို ကြွေး လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ မျိုး တော် ကို စာ နာ တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး ခြား တို့ ပုံ ခိုင်း ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ်၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ထား တော် မ မူ ပါ လင့်။ ချင်း တို့ ဘု ရား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ သော ဆို ခွင့် ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ အ ဘယ် ကြောင့် ရ ကြ ပါ အံ့ နည်း ဟု တောင်း လျှောက် ကြ စေ။ သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြည် တော် အ တွက် ရှု စိတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ လူ မျိုး တော် ကို ညှာ တာ လျက်၊ တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို၊ တင်း တိမ် အောင် ပေး သ နား မည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ်၊ ဆက် လက် ထား မည် မ ဟုတ်။ အား ကြီး စွာ ပြု ခဲ့ သော ထို မြောက် ပိုင်း လာ တပ် ကို သင် တို့ မှ ကွာ ဝေး စေ လျက်၊ တပ် ဦး ကား၊ အ ရှေ့ ဘက် ပင် လယ်၊ တပ် မ ကား၊ အ နောက် ဘက် ပင် လယ်၌ မြုပ်၍၊ ပုပ် ညှီ နံ စော် သည့် တိုင် အောင်၊ သွေ့ ခြောက် ဆိတ် ညံ ရာ ပြည် သို့ မောင်း နှင် မည်။ အို ပြည် တော်၊ မ ကြောက် ရွံ့ လင့်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အား ကြီး စွာ စီ ရင် မည် ကို ထောက်၍၊ အား ရ ရွှင် လန်း လော့။ အို သား ယဉ် သား ရိုင်း တို့၊ မ ကြောက် ရွံ့ ကြ လင့်။ တော တောင် စား ကျက် များ သည် စိမ်း လန်း လျက်၊ သစ် ပင် များ သည် အ သီး သီး လျက်၊ သ ဖန်း၊ စ ပျစ် ပင် များ သည် ဖွံ့ ဖြိုး လျက် ရှိ ဦး မည်။ အို ဇိ အုန် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့်၊ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ငါ သည် ထိုက် သင့် ရာ မိုး ဦး ကို ပေး သ နား လျက်၊ မိုး ဦး မိုး နှောင်း ကို လည်း တင် ကူး ၍ ကျ ရွာ စေ သ ဖြင့်၊ ကောက် နယ် တ လင်း များ သည် ဆန် စ ပါး နှင့် ပြည့် လျက်၊ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း များ လည်း၊ ဆီ၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် လျှံ လိမ့် မည်။ ငါ လွှတ် ခဲ့ သော အ လုံး အ ရင်း တော် ကြီး၊ အ ရာ ဘ၊ ယာ လက်၊ ခါ သိ လ၊ ဂါ ဇံ ကျိုင်း အုပ် များ စား ခဲ့ သော နှစ် များ အ တွက်၊ ပြန် ဆပ် မည့် အ လျောက်၊ ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ရ သော သင် တို့ သည်၊ အ ထူး အ ဆန်း ပြု စု သော သင် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ထော မ နာ ပြု ကြ လ တ္တံ့။ လူ မျိုး တော် အ ဆက် ဆက် ကျိုး ယုတ် ခြင်း မ ရှိ။ အ ခြား မ ဟုတ်၊ ငါ သာ လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဘောင် တွင် စံ နေ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ လူ မျိုး တော် အ ဆက် ဆက် ကျိုး ယုတ် ခြင်း မ ရှိ ချေ။ ထို နောက် လူ အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သား သ မီး များ သည်၊ တရား ဟော လျက်၊ လူ အို တို့ သည်၊ အိပ် မက် လျက်၊ လူ ပျို သည်၊ ရူ ပါ ရုံ မြော် မြင် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ၎င်း ပြင်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ အ ပေါ် သို့၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း မည်။ မိုး မြေ၌ လည်း၊ သွေး ရောင်၊ မီး လျှံ၊ မီး ခိုး တိုင် တည်း ဟူ သော သက် သေ နိ မိတ် များ ကို ငါ ပြ မည့် အ တိုင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း သော၊ နေ့ တော် ကြီး မ တိုင် မီ၊ နေ ကို အ မိုက်၊ လ ကို အ သွေး ဖြစ် စေ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား က တိ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဇိ အုန် တောင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်၊ ဘေး လွှတ် ခွင့် ရ သူ တို့၊ ကျန် ကြွင်း သူ တို့ တွင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် ဆောင် မည့် သူ တို့ ရှိ နေ သည့် အ လျောက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ပ ဌ နာ ပြု သူ တိုင်း၊ ဘေး လွတ် ခွင့် ရ လ တ္တံ့။ နာ ခံ ကြ ဦး လော့။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သော ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို၊ ငါ ပြန် ပို့ မည့်၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို လည်း၊ ယော ရှ ဖက် ခေါ် ချိုင့် သို့ စု ရုံး ဆင်း သက် စေ ပြီး လျှင်။ ဝေ ပေး ခဲ့ ကြ သော ပြည် တော်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ကွဲ လွင့် စေ ခဲ့ သော ပိုင် ရာ တော်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ တွက်။ တ ရား ဆိုင် လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ သည်။ ငါ့ လူ မျိုး ကို မဲ ချ ဝေ ဖန် လျက်၊ သူ ငယ် ကို ပြည် တန် စာ နှင့်၎င်း၊ မိန်း မ ငယ် ကို သုံး သောက် ရာ စ ပျစ် ရည် နှင့်၎င်း၊ ရောင်း ချ လဲ လှယ် ကြ လေ ပြီ တ ကား။ အို တု ရု မြို့၊ ဇိ ဒုန် မြို့ နှင့် ဖိ လ တ္တိ တ နယ် လုံး။ သင် တို့ သည် ငါ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ အ ပြု အ မူ ကို ဆပ် ပေး လျက် သော်၎င်း၊ ငါ၌ ရန် ပြု လျက် သော်၎င်း၊ နေ သ လော။ သင် တို့ ပြု သည့် အ တိုင်း ပင်။ ရှောင် တ ခင် ရုတ် ခြင်း၊ ထိပ် ပေါ် တွင် ငါ တုံ့ ပြန် မည်။ ငါ့ ရွှေ ငွေ ကို လု ယူ လျက်။ အ ဘိုး ထိုက် သော ငါ့ ရ တ နာ များ ကို၊ ကိုယ့် ဘုံ ဗိ မာန် များ အ တွင်း သို့ သွင်း မှု ပြု ကြ သည့် ပြင်။ နေ ရင်း ပြည် မှ ဝေး ကွာ စေ သော အ ကြံ နှင့်။ ဂ ရိတ် အ မျိုး သား တို့ လက် တွင်း သို့၊ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို၊ သင် တို့ ရောင်း စား ခဲ့ သော ကြောင့်။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ကြော် ငြာ ကြ ရ မည် မှာ။ စစ် ရေး ကို ခင်း ကျင်း လျက်၊ သူ ရဲ တို့ ကို ဆော် ဩ ကြ လော့။ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ စု ရုံး ချီ တက် ကြ စေ။ ထွန် သွား များ ကို ထား လက် နက်၊ တံ စဉ် များ ကို လှံ လက် နက် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ။ ထု လုပ် ကြ လော့။ အား နည်း သူ တိုင်း ငါ့ သူ ရဲ တည်း ဟု ထင် မှတ် စေ။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ သော အို လူ မျိုး ခြား တို့။ သင်း ဖွဲ့ စု ရုံး ချီ လာ ကြ လော့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ သူ ရဲ တော် တို့ လည်း ဆင်း ချီ စေ တော် မူ ပါ ဟု ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ သ မျှ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို၊ ယော ရှ ဖတ် ချိုင့် တွင် တ ရား စီ ရင် ရန်။ ငါ စံ နေ မည့် အ လျောက်။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည် စိတ် မော နှင့် တက် လာ ကြ စေ။ စ ပါး မှည့် သော ကြောင့်။ တံ စဉ် ကျော့ ကြ လော့။ စ ပျစ် ကျင်း များ လည်း၊ မြောက် မြား သော ဆိုး သွမ်း မှု နှင့် ပြည့် လျှံ သော ကြောင့်။ ဖိ နင်း ကြ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် သည်။ တ ရား သ ဘင် ချိုင့် တွင် ရောက် အံ့ ဆဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်။ ထို ချိုင့် တွင် လူ အ မြောက် အ မြား ပြည့် နှက် လျက် ရှိ၏။ နေ လ မိုက် လျက်။ ကြယ် န က္ခတ် အ လင်း ကွယ် လေ ပြီ။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်။ ဇိ အုန် တောင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ၊ တ ခြိမ် ခြိမ်း ဟုတ် သ ဖြင့်၊ မိုဃ်း မြေ တုန် လှုပ် ရ သော် လည်း။ လူ မျိုး တော့် အ ဘို့ ခို လှုံ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဘို့ အား ကိုး ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍။ ငါ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဇိ အုန် တောင် တော်၌ စံ နေ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း။ သင် တို့ သိ ရ ကြ သည့် ပြင်။ သန့် ရှင်း ရာ ရောက် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကျော် နင်း ခွင့် ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို ကာ လ၌။ တောင် တန်း မှ စ ပျစ် ရည် ယို လျက်၊ ခင် တန်း မှ နို့ ရည် ထွက် လျက်၊ ယု ဒ ပြည် ရှိ ချောင်း ဟူ သ မျှ၌ ရေ စီး လျက် ရှိ သည့် ပြင်။ ရှိ တ္တိမ် ချိုင့် သို့ ဝင် ရောက် မည့် စမ်း ရေ သည်။ ဗိ မာန် တော် မှာ ထွက် စီး လိမ့် မည်။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အား အ ဓ မ္မ ပြု လျက် နေ ပြည် တွင် အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ အ သွေး ကို သွန်း သည့် အ တွက်။ အိ ဂျစ် ပြည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း၊ ဧ ဒုံ ပြည် သည် ဆိတ် ညံ ရာ သဲ တော ဖြစ် ရ သော် လည်း။ ယု ဒ ပြည် နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မူ ကား။ ကာ လ အ စဉ်၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက်၊ စည် ပင် တည် တံ့ လိမ့် သ တည်း။ ဇိ အုန် မြို့၌ စံ နေ သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်။ အ ပြစ် ကင်း ခြင်း အ ပြစ် မ ထင် ရှေး သေး သော ထို သူ တို့ ကို၊ အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု စီ ရင် မည် ဟူ၍ တည်း။ ယု ဒ ဘု ရင် ဩ ဇိ မင်း လက် ထက် နှင့်၊ ယာ ရှ မင်း သား တော် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း လက် တို့ ထက်၊ င လျင် မ လှုပ် မီ နှစ် နှစ် တွင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် ကို ရည် လျက်၊ တေ ကော ရွာ နေ သိုး ထိန်း တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သူ အာ မုတ် မြော် မြင် ဟော ပြော ချက် မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် တောင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ၊ တစ် ခြိမ်း ခြိမ်း ဟုန်း တော် မူ သ ဖြင့်၊ ထိန်း ကျောင်း ရာ စား ကျက် များ သည် မြည် တမ်း လျက်၊ က ရ မေ လ တောင် ထိပ် လည်း သွေ့ ခြောက် လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဂိ လဒ် နယ် ကို သံ စက် နှင့် နင်း နယ် သော၊ ဒ မာ သက် ပြည် ၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ ဗင်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း ရန် မီး ကို၊ ဟာ ဇေ လ နန်း ဆက် သို့ စေ လွှတ် သည့် ပြင်၊ ဒ မာ သက် မြို့ မင်း ထုပ် ကို ချိုး ဖြတ် လျက်၊ အာ ဝင် ချိုင့် တွင် စံ နေ သူ နှင့် ဗေ ဧ ဒင် မြို့၌ ရာ ဇ လှံ တံ စွဲ ကိုင် သူ့ ကို၊ ပယ် ရှား မည့် အ တိုင်း၊ ရှု ရိ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ကိ ရ ပြည် သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ မြို့ လုံး ကျွတ် သိမ်း သွား၍၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး သို့ အပ် နှင်း လေ့ ရှိ သော၊ ဂါ ဇ မြို့၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ ဂါ ဇ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ ထို မြို့ ရိုး သို့ စေ လွှတ် မည့် ပြင်၊ အာ ဇုတ် မြို့ စံ နေ သူ နှင့်၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့၌ ရာ ဇ လှံ တံ စွဲ ကိုင် သူ့ ကို ပယ် ရှား လျက်၊ ဧ ကြုန် မြို့ ပေါ် တွင် လက် တော် တင် ဖိ မည့် အ တိုင်း၊ ဖိ လိ တ္တိ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည် ပျက် စီး ကြ ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ အ မျိုး သား တို့ ဖွဲ့ သော မ ဟာ မိတ် ကို သ တိ မ မူ ဘဲ၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး သို့ မြို့ လုံး ကျွတ် အပ် နှင်း လေ့ ရှိ သော၊ တု ရု မြို့၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ တု ရု နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ ထို မြို့ ရိုး သို့ စေ လွှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ဆွေ ခန်း မျိုး ခန်း ဖြတ်၍၊ အ စဉ် မျက် မာန် ရှ လျက်၊ အ မြဲ အ မျက် ထွက် လျက်၊ သား ချင်း ကို ဓား ဖြင့် လိုက် လံ သော၊ ဧ ဒုံ လူ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ ဗော ဇ ရ မြို့ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ တေ မန် နယ် ကို စေ လွှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ပြည် နယ် ကို ကျယ် ဝန်း ရန် အ ကြံ နှင့်၊ ဂိ လဒ် နယ် သူ ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ များ ကို ခွဲ ဖောက် လေ့ ရှိ သော၊ အ မ္မုန် အ မျိုး သား တို့၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ စစ် ပွဲ နေ့၌ အောင် သံ လွှင့် ခြင်း၊ လေ ဗွေ ဝှေ့ သော နေ့၌ မုန် တိုင်း ကျ ခြင်း နှင့် တ ကွ၊ ရ ဗ္ဗာ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ ထို မြို့ ရိုး၌ မွေး မည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရင် မင်း သည်၊ မှူး မတ် တို့ ပါ၊ သိမ်း သွား ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင်၏ အ ရိုး များ ကို ပြာ ကျ အောင် ဖုတ် သော၊ မော ဘ လူ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ ကေ ရုတ် မြို့ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ အ သံ ဗ လံ ပြု ခြင်း၊ အောင် သံ လွှင့် ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း နှင့် တ ကွ၊ မော ဘ ပြည် သို့ စေ လွှတ် မည့် အ တိုင်း၊ သေ ပျက် ရ သော မော ဘ လူ မျိုး အ နက်၊ တ ရား မင်း ကို ပယ် ရှား လျက်၊ မှူး မတ် တို့ ကို လည်း ကွပ် မျက် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ငါ့ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ဘိုး ဘေး တို့ လိုက် လျှောက် ခဲ့ သော မု သာ များ ကြောင့်၊ လမ်း လွဲ သော ယု ဒ အ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု သုံး မျိုး မ က၊ လေး မျိုး အ လျောက် ခံ သင့် ဒဏ် ကို၊ ငါ မ ပ လပ် စေ ဘဲ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နန်း ဆောင် များ ကျွမ်း လောင် ရန် မီး ကို၊ ယု ဒ ပြည် သို့ စေ လွှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ထက် က၊ သစ် က တိုး ပင် နှင့် အ မျှ၊ အ ရပ် မြင့် လျက်၊ ညန် ပင် နှင့် အ မျှ၊ သန် မာ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး ကို၊ အ ထက် အ သီး၊ အောက် အ မြစ် များ နှင့် တ ကွ၊ သင် တို့ ရှေ့ တွင် ငါ ပယ် ရှား လျက်၊ ထို အာ မော ရိ ပြည် ကို အ ပိုင် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အိဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ကာ လ ပတ် လုံး သဲ က န္တာ ရ တစ် လျှောက် ဖြင့် ပို့ ဆောင် သည့် ပြင်၊ အ မျိုး သား တို့ အ နက် ပ ရော ဖက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ ပျို တို့ အ နက် ပ ရ ဗိုဇ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါ် ထွန်း စေ ခဲ့ ပြီ။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထို သို့ မှန် သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ သင် တို့ မှာ မူ၊ ပ ရ ဗိုဇ် ဂိုဏ်း သား တို့ အား စ ပျစ် ရည် တိုက် လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ အား မ ဟော လင့် ဟု မြစ် တား လျက် နေ ကြ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည်၊ ကောက် လှိုင်း အ ပြည့် တင် သော လှည်း နင်း သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို ဖိ နင်း သ ဖြင့်၊ လျင် မြန် သူ သည် ပြေး ခွင့်၊ ခွန် အား ကြီး သူ သည် သ တ္တိ ထုတ် ခွင့်၊ သူ ရဲ ကောင်း သည် သေ ဘေး လွတ် ခွင့်၊ လေး ကိုင် သည့် ခံ ရပ် ခွင့်၊ ခြေ လျင် သည် လွတ် မြောက် ခွင့်၊ မြင်း စီး သူ သည် သေ ဘေး လွတ် ခွင့် မ ရ ကြ ဘဲ၊ ထို ကာ လ ၌ စိတ် ရဲ ရင့် သော သူ ရဲ ကောင်း ပင်၊ လက် လွတ် ထွက် ပြေး လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ခ ရီး မ ချိန်း ချက် ဘဲ၊ လူ နှစ် ဦး အ တူ သွား ခြင်း၊ သား ကောင် မ ရှိ ဘဲ၊ တော၌ ခြင်္သေ့ ဟောက် ခြင်း၊ မ ဖမ်း ဘဲ၊ ဂူ မှ တိ န ဟိန်း ခြင်း၊ မြေ ပေါ် တွင် ထောင် ပိုက် မ ချ ဘဲ၊ ငှက် ဖမ်း ခြင်း၊ မ မိ ဘဲ၊ မြေ မှ ထောင် ပိုက် အုပ် ခြင်း၊ မြို့ သား တို့ မ လန့် ဘဲ၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မ မူ ဘဲ၊ မြို့၌ ဘေး သင့် ခြင်း များ ရှိ မည် လော။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ အား အ ကြံ တော် ကို မ ဖော် ပြ ဘဲ၊ စီ ရင် တော် မ မူ သည့် အ လျောက်၊ ကေ သ ရာ ဇာ ဟုန်း တော် မူ ရာ မ ထိတ် လန့် ဘဲ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ရာ မ ဟော ပြော ဘဲ နေ ဝံ့ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ အာ ဇုတ် မြို့ ရှိ ဘုံ ဗိ မာန် များ၌ လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ နန်း ဆောင် များ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကြော် ငြာ လျက်၊ ရှမာ ရိ တောင် တန်း ပေါ်၌ စု ရုံး ပြီး လျှင်၊ မြို့ အ တွင်း တွင် များ ပြား သော ဖီ ဆန် သောင်း ကျန်း မှု ကို၊ ရှု ကြည့် ကြ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ကိုယ့် ဘုံ ဗိ မာန် များ ၌ သောင်း ကျန်း မှု၊ အ ဓ မ္မ မှု ကို သို ထား သော သူ တို့ သည်၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ရန် မ တတ် စွမ်း ကြ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ နေ ပြည် ကို ဝိုင်း ထား အံ့ သော ရန် သူ သည်၊ ခံ မြို့ ကို ဖြို လှဲ လျက်၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို လု ယက် လိမ့် မည်။ ခြေ နှစ် ချောင်း ကို မျှ သော် လည်း ကောင်း၊ နား ရွက် တစ် ပိုင်း ကို မျှ သော် လည်း ကောင်း၊ ခြင်္သေ့ ခံ တွင်း မှ သိုး ထိန်း နုတ် ရ သည့် နည်း တူ၊ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် သာ လွန် ထောင့် နှင့် က မ္ပ လာ ခင်း ညောင် စောင်း များ ပေါ်၌ လျောင်း နေ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည်၊ နုတ် ယူ ရာ ရောက် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ ကို ရည် လျက် နာ ခံ ဆင့် ဆို ကြ ရ မည့် အ ချက် ဟူ မူ ကား၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု များ ကို၊ ငါ ဒဏ် စီ ရင် သော နေ့ ရက်၌၊ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပ လ္လင် များ ကို ဒဏ် စီ ရင် သည့် အ လျောက်၊ ပ လ္လင် စိန် တောင် များ ကျိုး ပြတ်၍ မြေ ပေါ် သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည်။ သု ဘ ဘုံ ဗိ မာန် နှင့် ရာ မ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို၊ ငါ ဒဏ် စီ ရင် သည့် ပြင်၊ ဆင် စွယ် ဖြင့် ပြီး သော တိုက် များ ပျက် စီး လျက်၊ အိမ် အ မြောက် အ မြား လည်း ကုန် ဆုံး လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း လျက်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ ကို နှိပ် စက် လျက်၊ အ ရှင် လင် တို့ အား သောက် ရန် တိုက် ပါ လော့ ဟု၊ ဆို တတ် သည့် ဗာ ရှန် နွား မ သ ဖွယ် ဖြစ် သော ရှ မာ ရိ တောင် တန်း သူ တို့ နာ ခံ ရ မည့် အ ချက် ဟူ မူ ကား၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဗေ သ လ မြို့ သို့ ဖူး လာ လွန် ကျူး လျက်၊ ဂိ လ ဂါ လ မြို့၌ လည်း များ ပြား စွာ လွန် ကျူး ကြ လော့။ သ ဘော ကျ တိုင်း တစ် မ နက် လျှင် တစ် ကြိမ် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ သုံး ရက် လျှင် တစ် ကြိမ် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ များ ကို လည်း ကောင်း၊ တင် သွင်း ခြင်း၊ ချီး မွမ်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ တ ဆေး ပါ သော မုန့် ကို၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ စေ တ နာ အ လျောက် အ လှူ များ ကို သာ ဓု သာ ဓု ဟု ခေါ် ခြင်း ပြု ကြ ဦး လော့။ ငါ က မူ၊ သင် တို့ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ ၌ သွား အား လပ် ခြင်း၊ နေ ရာ အ ရပ် ရှိ သ မျှ၌ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း များ ကို သင့် စေ သော် လည်း၊ အ ထံ တော် သို့ သင် တို့ မ ပြန် ကြ သေး ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ငါ က မူ၊ ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ မ တိုင် မီ၊ သုံး လ ကျော် တွင်၊ မိုး ပိတ် ပင် ခြင်း၊ တစ် မြို့၌ မိုး ရွာ လျက်၊ တစ် မြို့၌ ခေါင် စေ ခြင်း၊ မြေ တစ် ကွက် မိုး ရေ သောက် ၍၊ တစ် ကွက် မ သောက် ရ ဘဲ သွေ့ ခြောက် ခြင်း များ ကို၊ ငါ စီ ရင် သည့် အ လျောက်၊ နှစ် မြို့ သုံး မြို့ တို့ သည်၊ တစ် မြို့ သို့ ရေ သောက် လို ၍ သွား ရ လျက်၊ အ ငတ် မ ပြေ သော် လည်း၊ အ ထံ တော် သို့ သင် တို့ မ ပြန် ကြ သေး ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ ဒ ဟ ဝါ ယော ကပ်၊ ပု လု ဝ က ကပ် များ ကို ငါ သင့် စေ သည့် အ တိုင်း၊ ဟင်း ရွက် ဟင်း သီး ခြံ မှ စ ၍၊ စ ပျစ် ခြံ၊ သဖန်း ခြံ၊ သံ လွင် ခြံ အ မြောက် အ မြား ကို ကျိုင်း ကောင် စား သော် လည်း၊ အ ထံ တော် သို့ သင် တို့ မ ပြန် ကြ သေး ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ အိ ဂျစ် ကပ် ရော ဂါ နည်း အ လိုက်၊ ကပ် သင့် စေ ခြင်း၊ လက် ရွေး သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဖမ်း မိ သော မြင်း တပ် ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ၍၊ တစ် တပ် လုံး ပုပ် နံ့ လှိုင် စေ ခြင်း များ ကို ငါ ပြု သော် လည်း၊ အ ထံ တော် သို့ သင် တို့ မ ပြန် ကြ သေး ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ ကို၊ ငါ ဘု ရား သ ခင် ဖြို လှဲ ခဲ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ မြို့ ရွာ အ ချို့ ကို ငါ ဖြို လှဲ သော် လည်း၊ မီး ထဲ မှ နုတ် ယူ သော ထင်း သ ဖွယ် ဖြစ် သူ သင် တို့ သည်၊ အ ထံ တော် သို့ မ ပြန် ကြ သေး ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ် ၍၊ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ ငါ ဗျာ ဒိတ် ပေး မည့် အ တိုင်း သင်၌ စီ ရင် ဦး မည်။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ ထို အ တိုင်း ပင် ငါ စီရင် မည် ကို ထောက် ၍၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် နှင့် တွေ့ ဆုံ ခြင်း ငှာ၊ ကိုယ် ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နာ ခံ ကြ ဦး။ တောင် များ ကို ပြု ပြင် တော် မူ ထ သော၊ လေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ချက် ကို လူ တို့ အား ဖော် ပြ တော် မူ ထ သော၊ နေ အ ရုဏ် ကို မှောင် စေ တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ ရှိ မြင့် မြတ် ရာ များ ၌ စက် တော် ဖြန့် တော် မူ သော အ ရှင်၏ နာမ တော် ကား၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို ရည် လျက်၊ ငါ ဖွဲ့ ဆို မည့် ငို ချင်း ချက် ကို နာ ခံ ကြ ရ မည် မှာ၊ က ညာ ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သည်၊ နောင် မ ထ နိုင် အောင် ကျ လဲ ပြီ။ ထူ မ သူ ကင်း လျက်၊ ကျ ရာ အ ရပ်၌ လဲ နေ သည် ဟူ၍ တည်း။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ နက်၊ မြို့ တစ် မြို့ မှ ထောင် တပ် ချီ လျှင်၊ တစ် ရာ၊ ရာ တပ် ချီ လျှင်၊ တစ် ဆယ် သာ ကြွင်း လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကျ တ္တီ ကာ နှင့် အဿ ဝ နီ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ သေ ခြင်း အ ရိပ် ကို နံ နက် အ လင်း ဖြစ် စေ၍၊ နေ့ ကို လည်း ညဉ့် မိုက် မှောင် ဖြစ် စေ တော် မူ ထ သော၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ ကို မိန့် ခေါ် လျက်၊ မြေ မျက် နှာ ပြင် တွင် သွန် တော် မူ ထ သော၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ ၌ ဘေး သင့် စေ သ ဖြင့်၊ ခံ မြို့ လည်း ပျက် စီး ရာ ရောက် စေ တော် မူ သော အ ရှင်၏ နာ မ တော် ကား၊ ယေ ဟော ဝါ ပေ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ခုံ သ မတ် ပြု သူ့ ကို မုန်း ထား လျက်၊ ဖြောင့် မှန် စွာ လဲ လျှောက် သူ့ ကို ရွံ့ ရှာ လျက်၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို နှိပ် နင်း၍၊ စ ပါး တံ စိုး ယူ စား သောက် သော သင် တို့ သည်၊ ဆစ် ပြီး ကျောက် ဖြင့် တိုက် အိမ် များ ကို တည် ဆောက် ခဲ့ သော် လည်း နေ ထိုင် ခွင့်၊ နှစ် သက် ဖွယ် စ ပျစ် ခြံ များ ကို စိုက် ပျိုး ခဲ့ သော် လည်း သုံး သောက် ခွင့် ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ညှဉ်း ဆဲ သူ၊ တံ စိုး စား ၍၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ရှုံး စေ သူ သင် တို့၏ လွန် ကျူး မှု များ ပြား၍၊ အ ပြစ် တန် ခိုး ကြီး သည် ကို ငါ သိ သည့် အ တိုင်း၊ ယ ခု ဆိုး သွမ်း ရာ ကာ လ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ သည် ဆိတ် ဆိတ် နေ ရ ၏။ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဒု စ ရိုက် ကို မ ဟုတ်၊ သု စ ရိုက် ကို ရှာ ကြံ ကြ လော့။ သို့ မှ၊ သင် တို့ ဝင့် ဝါ သည့် အ လျောက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သင် တို့ နှင့် အ တူ စံ နေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ဒု စ ရိုက် ကို မုန်း ထား လျက်၊ သု စ ရိုက် ကို နှစ် သက် လျက်၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် တ ရား ပ လ္လင် ကို တည် စိုက် ကြ လော့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ယော သပ် အ မျိုး အ ကျန် အ ကြွင်း တို့ အား၊ သ နား တော် မူ ကောင်း မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ကို စောင့် မျှော် သော သင် တို့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ အ လင်း မ ဟုတ်၊ မှောင် မိုက် သော ထို နေ့ ရက် တော် ကို စောင့် မျှော် သည် ကား၊ မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ ငါ သည်၊ သင် တို့ ပူ ဇော် ပွဲ များ ကို မုန်း ထား ရွံ ရှာ လျက်၊ ဓ မ္မ ပွဲ များ ကို လည်း နှစ် သက် သည် မ ဟုတ်။ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ကြ သော် ကား၊ လက် ခံ ခြင်း၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ အ ကောင် ထူး များ ကို၊ အ ရေး ယူ ခြင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ကျူး ဧ သံ ကို ပြတ် စဲ ကြ လော့။ စောင်း တီး သံ ကို လည်း ငါ နား မ ညောင်း။ ၎င်း အ စား၊ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တ ရား သည်၊ မြစ် ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား သည်၊ မ ပြတ် သော ချောင်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စီး မြဲ စီး လေ စေ။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သဲ က န္တာ ရ၌ နေ သော နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း၊ ယဇ် နှင့် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို၊ ငါ အား ဆက် ကပ် ရ ကြ သ လော။ သင် တို့ ထု လုပ် ခဲ့ ရာ နတ် မင်း စ က္ကုတ် နှင့်၊ ကြယ် န က္ခတ် ဘု ရား စ နေင်္ဂြိုလ် ရုပ် ပွား များ ကို ပင့် ဆောင် သော သင် တို့ ကို၊ ဒ မာ သက် မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ပြည် သို့၊ ငါ သိမ်း သွား စေ မည် ဟူ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ဟု နာ မ တော် ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တွင် အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ တိုး အ ဝင် ခံ ရ၍၊ ဇိ အုန် မြို့၌ ချမ်း သာ စွာ နေ ထိုင် သူ၊ ရှ မာ ရိ တောင် တန်း၌ လျစ် လျူ စွာ နေ ထိုင် သူ တို့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ကာ လ နေ မြို့ တော် သို့ သွား၍၊ ဟာ မတ် ရ ဗ္ဗါ မြို့ တော် သို့ ရောက်၍၊ ဖိ လိ တ္တိ ပြည် ဂါ သ မြို့ တော် သို့ ဆင်း ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် နိုင် ငံ များ ထက် လွန် ကဲ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ပြည် ထက် ကြီး ကျယ် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ရှု ကြည့် ကြ လော့။ ဒု က္ခ ရောက် သော နေ့ ရက် ကို ပယ် ၍၊ အ ဓ မ္မ ပ လ္လင် ကို ချဉ်း စေ ခြင်း၊ ဆင် စွယ် ဖြင့် ပြီး သော သာ လွန် တွင် လျောင်း လျက်၊ ညောင် စောင်း ထက် မှီ ထိုင် လျက်၊ သိုး အုပ် မှ သိုး သား ငယ် များ နှင့်၊ တင်း ကုပ် မှ နွား သား ငယ် များ ကို စား ခြင်း၊ စောင်း တီး ၍ တ တွတ် တွတ် သီ ဆို ခြင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း အ လိုက် တု ရိ ယာ များ ကို တည် ထောင် ခြင်း၊ ယော သပ် အ မျိုး သား တို့ ပျက် ယွင်း နာ ကို မ ကြင် နာ ဘဲ၊ အင် တုံ ဖြင့် စ ပျစ် ရည် သောက်၍၊ ထူး မြတ် သော ဆီ နှင့် လိမ်း ကျံ ခြင်း များ ကို ပြု တတ် သော၊ ထို သူ တို့ သည်၊ ဦး စွာ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ သိမ်း သွား ခံ ရ မည် ဖြစ်၍၊ မှီ ထိုင် သူ တို့ တွင် ပျော် ပါး သံ ပ ပျောက် ရ လ တ္တံ့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် က၊ ငါ သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ မာ န ကို ရွံ ရှာ လျက်၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို မုန်း ထား သည့် အ လျောက်၊ မြို့ တော် နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ ဘေး သို့ အပ် နှင်း မည် ဟု၊ ကိုယ် တော် တိုင် ကို တိုင် တည် လျက်၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ ပြီ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ တစ် အိမ် တွင် ကျန် သေး သော လူ တစ် ကျိပ် သေ ကြ ရ သည့် ကာ လ၊ မီး သင်္ဂြိုဟ် ပြု ရန် အ လောင်း ကို အိမ် မှ ချီ ထုတ် သော အ ဆွေ အ မျိုး က၊ တစ် စုံ တစ် ယောက် ရှိ သေး သ လော ဟု၊ အိမ် အ တွင်း ကျန် သော သူ့ အား မေး သော်၊ မ ရှိ ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို မြွက် ဆို ခြင်း မျှ၊ ငါ တို့ မ ပြု ထိုက် ပြီ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ နာ ခံ ကြ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ရှိ တော် မူ၍ တိုက် ကြီး သည် အက် ကွဲ ဒဏ်၊ အိမ် ငယ် သည် ပြို ပျက် ဒဏ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဟာ မတ် မြို့ လမ်း ဝ မှ အ ရာ ဗာ ချိုင့် ဝင် ချောင်း တိုင် အောင်၊ သင် တို့ အား နှိပ် စက် မည့် လူ တစ် မျိုး ကို ငါ ပေါ် ထွန်း စေ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ၏။ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို သို့ ဖြစ် တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဘက် ပြိုင် တော် မူ ရာ ကူ ညီ ရန်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ခေါ် တော် မူ သော မီး သည်၊ မ ဟာ ရေ ထု ကို ကျွမ်း လောင် ပြီး လျှင်၊ မြေ ထု ကို လည်း ကျွမ်း လောင် မည့် ပြု ကြောင်း ငါ မြင် ရာ၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရှိ ပါ စေ တော့။ သိမ် ငယ် သော ယာ ကုပ် အ မျိုး သည် မည် သို့ ထ ပြန် အံ့ နည်း ဟု တောင်း လျှောက် သည် ကို ထောက် ၍၊ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို သို့ ဖြစ် တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန် ၏။ တစ် ဖန် ဖော် ပြ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မှန် ထုပ် ချ ၍ တည် ပြီး မြို့ ရိုး အ နီး၊ မှန် ထုပ် ကို ကိုင် စွဲ ရပ် နေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ငါ ဖူး မြင် ရာ၊ အို အာ မုတ်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်၊ မှန် ထုပ် ကို မြင် ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင်၊ အ ရှင် ဘု ရား က၊ ငါ သည် နောင် ချမ်း သာ မ ပေး ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် ဘောင် တွင် မှန် ထုပ် ကို ချ မည့် အ လျောက်၊ ဣ ဇာက်၏ မြင့် ရာ ဌာ န များ သည် ဆိတ် ညံ ရာ။ ဣ သ ရေ လ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ လည်း ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ရ လ တ္တံ့။ ယေ ရော ဗောင့် အ ဆက် အ နွယ် တစ် ဘက်၊ ဓား ဘေး ကို ငါ သင့် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ၊ ဗေ သ လ မြို့ ပ ရော ဟိတ် ကြီး အာ မ ဇိ သည်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း ထံ ကြား လျှောက် လိုက် သည် မှာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဘောင် တွင်၊ ဘု ရင် မင်း တစ် ဘက် အ တွင်း မီး မွေး သော အာ မုတ်၏ စ ကား ကို၊ ပြည် တော် နား မ ဆံ့ ပါ။ ယေ ရော ဗောင် မင်း သည်၊ ဓား ဖြင့် ကွယ် လွန် ခြင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သည်၊ နေ ပြည် မှ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍၊ အာ မုတ် တော် လှန် သည် ကို လျှောက် လိုက် သည့် ပြင်၊ ငါ အာ မုတ် အား လည်း၊ အို အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ပြေး သွား ပြီး လျှင်၊ ဟော ပြော၍ အ သက် မွေး ပါ တော့။ ဘု ရင် မင်း ၏ စေ တီ တော်၊ နိုင် ငံ လုံး၏ ဗိ မာန် တော် ဖြစ် သော၊ ဤ ဗေ သ လ မြို့ တွင်၊ နောင် မ ဟော ရ ဟု တား မြစ် သော်၊ ငါ အာ မုတ် က၊ ပ ရော ဖက် မ ဟုတ်၊ ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား မ ဟုတ်၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း၊ ပိုး စာ ခြံ စောင့် ဖြစ် သော ကျွန် တော် ကို၊ ထိန်း ကျောင်း ရာ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အား သွား၍ ဟော ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ပါ လော့။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ကို ရည် လျက် ဟော ပြော ခြင်း၊ ဣ ဇာက် အ မျိုး သား တို့ ကို ရည် လျက် စ ကား လွှင့် ခြင်း မ ပြု လင့် ဟု ဆ ရာ မြစ် တား ရာ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင့် မ ယား သည်၊ မြို့ အ တွင်း တွင် ပြည် တန် ဆာ အ ဖြစ် ရောက် ခြင်း။ သား သ မီး တို့ သည်၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ လယ် ယာ သည်၊ ကြိုး ဆွဲ၍ ဝေ ဖန် ခြင်း၊ ကိုယ် တိုင် သည်၊ မ သန့် သော ပြည် တွင် သေ လွန် ခြင်း များ ကို ခံ ရ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လည်း၊ နေ ပြည် မှ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ဆို လေ၏။ တစ် ဖန်၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ သီး ပြည့် သော တောင်း တစ် လုံး ကို ငါ မြင် ရာ၊ အို အာ မုတ်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်၊ အ သီး ပြည့် သော တောင်း တစ် လုံး ကို မြင် ပါ သည် ဟု လျှောက် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် သည် အ ဆုံး တိုင် ရောက် ပြီ။ ငါ သည် နောင် ချမ်း သာ ပေး တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ အ သေ ကောင် များ ပြား၍၊ အ ရပ် ရပ် မှ တိတ် တ ဆိတ် ထုတ် ပစ် ရ သည့် အ လျောက်၊ ဗိ မာန် တော် ဆိုင် ရာ ကျူး ဧ သံ များ အ စား အော် ဟစ် သံ ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည်၊ ထို သူ တို့ အ ကျင့် အ ကြံ အ ပြု အ မူ များ ကို၊ လျစ် လျူ ရှု တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ မာ န ကို တိုင် တည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ စ္စာ ဆို တော် မူ လေ ပြီ။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် နေ ပြည် သည်၊ အိ ဂျစ် မြစ် ရေ ကဲ့ သို့ တက် ခြင်း၊ လျှံ ခြင်း၊ ဆုတ် ခြင်း ခံ ရ သည့် တိုင် အောင် လှုပ် ရှား လျက်၊ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ မြည် တမ်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ငါ သည်၊ မွန်း တည့် အ ချိန်၌ နေ ဝင် စေ လျက်၊ နေ့ လည် အ ချိန်၌ မြေ ပ ထ ဝီ ကို မှောင် ကျ စေ မည့် ပြင်၊ သင် တို့ ပူ ဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ခြင်း၊ အ စား မြည် တမ်း ခြင်း၊ သီ ချင်း အ စား ငို ချင်း များ ကို ပေး လျက်၊ လူ အ ပေါင်း တို့၌ လျှော် တေ ဆည်း ခြင်း၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း များ ကို ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ထို ကာ လ ကို၊ ဧ က ပု တ္တ သား အ တွက် လွမ်း ဆွတ် ရ သော နေ့ ရက်၊ အ ဆုံး ကို လည်း၊ နစ် နာ သော နေ့ ရက် ဖြစ် စေ မည်။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ အ စား အ သောက် မွတ် သိပ် ခြင်း ကို မ ဟုတ်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် အား နာ ခံ နာ ယူ ရန် မွတ် သိပ် ခြင်း ကို၊ ငါ သင့် စေ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် အံ့ သော ကြောင့်၊ အိုင် ကြီး မှ ပယ် လယ် အ ထိ ကိုလည်း ကောင်း၊ မြောက် ဘက် မှ အ ရှေ့ ဘက် ထိ လည်း ကောင်း၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် လိုက် ရှာ သော် လည်း၊ တွေ့ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို နောက်၊ ငါ ဖူး မြင် ရ သည့် အ တိုင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင့် အ နီး၊ ရပ် နေ တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ပ ရိ သတ် တို့ ဦး ခေါင်း ပေါ် သို့ ပြုတ် ကျ၍၊ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး ခုံ တုန် လှုပ် သည့် တိုင် အောင်၊ တိုင် ထိပ် များ ကို နှက် လော့။ ငါ လည်း၊ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ပြေး ရ၊ ဘေး မ လွှတ် ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ မည်။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ ရောက် တူး လျှိုး ကြ သော် လည်း၊ ငါ သည် လက် တော် ဖြင့် ဆွဲ နုတ် ခြင်း၊ အာ ကာ သ ကောင်း ကင် ရောက် တက် သွား ကြ သော် လည်း၊ ပစ် ချ ခြင်း၊ က ရေ မေ လ တောင် ထိပ်၌ ပုန်း အောင်း ကြ သော် လည်း၊ ရှာ ဖွေ နုတ် ယူ ခြင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အောက် စ က္ခု တော် ကွယ် ရာ၌ တိမ်း ရှောင် ကြ သော် လည်း၊ မျို စား ရန် န ဂါး ကြီး အား အ မိန့် ရှိ ခြင်း၊ ရန် သူ တို့ ရှေ့ သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ခံ ကြ သော် လည်း၊ လုပ် ကြံ ရန် ဓား အား မိန့် မှာ ခြင်း များ ကို စီ ရင် လျက်၊ အ ကောင်း ကို မ ဟုတ်၊ အ ဆိုး ကို ပြု ရန် သာ၊ မျက် နှာ တော် ထား လိမ့် မည်။ အို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို ကု ရှ အ မျိုး သား တို့ ကဲ့ သို့၊ ငါ မှတ် ယူ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှလည်း ကောင်း၊ ဖိ လ တ္တိ လူ မျိုး ကို က ရေ တေ ကျွန်း မှလည်း ကောင်း၊ ရှု ရိ လူ မျိုး ကို ကိ ရ ပြည် မှလည်း ကောင်း၊ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး၏။ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြစ် မှား လေ့ ရှိ သော နိုင် ငံ ကို မျက် မှောက် ပြု၍၊ မြေ ပြင် မှ ပယ် ရှား မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ ကို လုံး လုံး ပယ် ရှား မည် မ ဟုတ်။ အ မိန့် ထုတ် လျက်၊ စ ပါး ကို ဆန် ကော ဖြင့် ဝိုင်း သ ကဲ့ သို့၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် တစ် စေ့ မျှ မ ကျ စေ ဘဲ ဝိုင်း လိမ့် မည်။ ဘေး ဆိုး သည်၊ ငါ တို့ ကို ကြို တင် ခြင်း၊ လိုက် မှီ ခြင်း မ ပြု နိုင် ဟု၊ လူ မျိုး တော် အ နက် ဝါ ကြွား သော အ ပြစ် သား အ ပေါင်း တို့ ကား၊ ဓား ဖြင့် သေ ဒဏ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ထယ် ထိုး သူ နှင့် ရိတ် သိမ်း သူ သည် လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် သီး ဖိ နင်း သူ နှင့် မျိုး ကြဲ သူ သည် လည်း ကောင်း၊ ကြား လပ် မ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ တောင် ကုန်း ရှိ သ မျှ ပင်၊ အ ရည် ပျော် သ ကဲ့ သို့ စ ပျစ် ရည် ထွက် စီး မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ သြ ဗ ဒိ မြော် မြင် ရာ ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။ လူ မျိုး ခြား တို့ အား ရာ ဇ သံ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ထို လူ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် ရန် ထ၍ ချီ ကြ ကုန် အံ့ ဟူ သော သ တင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ငါ တို့ ကြား ရ ကြ၏။ သင့် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် သိမ် ဖျင်း ရာ လွန် စွာ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ရာ ငါ ဖြစ် စေ မည်။ ငါ့ ကို မြေ ပေါ် သို့ မည် သူ ချ နိုင် သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် ကျောက် တောင် ရှိ ခို လှုံ ရာ များ တွင် အောင်း ၍ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ နေ ထိုင် သော အို လူ မျိုး၊ သင် စိတ် နေ မြင့်၍ လှည့် စား ခံ ရ လေ ပြီ။ လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ ပျံ တက်၍ ကြယ် စု တွင် သိုက် မြုံ လုပ် သော် လည်း၊ ထို အ ရပ် မှ ပင် ငါ ချ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ပယ် ရှား ခံ ရ သော အို လူ မျိုး ညဉ့် အ ခါ ခိုး သား ဓား ပြ တို့ လာ လျှင် အ လို ရှိ သ လောက် ခိုး တိုက် မည်။ စ ပျစ် သီး ဆွတ် သူ တို့ ရောက် လာ လျှင် ကောက် သင်း ကောက် ရန် မျှ ချန် မည် မ ဟုတ် လော။ ဧ သော အ မျိုး ပိုင် သိုက် ဘ ဏ္ဍာ များ ကို ကား စီ စစ် ရှာ ဘွေ၍ တွေ့ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဧ ဒုံ ပြည် ကို ရည် လျက် အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ သင် နှင့် သင်း ဖွဲ့ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် ကို ပြည် စွန်း တိုင် အောင် နှင် ထုတ် ခြင်း၊ မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ သူ တို့ လည်း လှည့် စား၍ လက် ဆုံ စား လျက် ပင် ပိုက် ကွန် ထောင်၍ နိုင် ခြင်း ကို ပြု ကြ လေ ပြီ။ ထို လူ မျိုး သည် ဉာဏ် ကုန် ရာ ရောက် လေ ပြီ တ ကား။ အ မျိုး သား ချင်း ယာ ကုပ် အား ပြု ခဲ့ သော ကြမ်း ကြုတ် မှု ကြောင့် အ ရှက် နှင့် လွှမ်း ခြုံ ရ သော သင် သည် အ စဉ် ပယ် ရှား ခံ ရ လ တ္တံ့။ ယာ ကုပ် အ လုံး အ ရင်း ကို သူ စိမ်း တို့ သုံ့ ဘမ်း လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ဝင် ရောက် လျက် မြို့ တော် ကို မဲ ချ ဝေ ဖန် သော နေ့ ရက် သင် ကြည့်၍ နေ သော နေ့ ရက်၌ ပင် သင် သည် အ လို တူ အ လို ပါ ဖြစ် လေ စွ။ အ မျိုး သား ချင်း ကို ဘေး သင့် ရာ နေ့ ရက်၌ စိန်း စိန်း ကြည့် ခြင်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရာ နေ့ ရက်၌ ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် သော နေ့ ရက်၌ ပြက် ရယ် ပြု ခြင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် ဘေး ဥ ပဒ် သင့် သော နေ့ ရက်၌ မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ချီ ဝင် ခြင်း ခံ ရ သော ဒု က္ခ ကို စိန်း စိန်း ကြည့် ခြင်း၊ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း လု ယက် ခြင်း များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘေး လွတ် သူ တို့ ကို လုပ် ကြံ ရန် လမ်း ဆုံ၌ စောင့် နေ ခြင်း၊ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ဒု က္ခ ရောက် သော နေ့ ရက်၌ အပ် နှင်း ခြင်း များ ကိုလည်း ကောင်း ပြု ခဲ့ သည် မှာ မ သင့် မလျော် ချေ။ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပေါ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် လု ပြီ ဖြစ်၍ သင် သည် ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စီ ရင် ခြင်း လုပ် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် ထိပ် ပေါ် တွင် တုန့် ပြန် ခြင်း ကို ခံ ရ လ တ္တံ့။ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် ပေါ်၌ သင် တို့ သည် သုံး သောက် ခဲ့ ကြ သည် နှင့် အ မျှ လူ မျိုး တ ကာ တို့ လည်း မ ဖြစ် စ ဘူး သော အ ဖြစ် ရောက် သည့် တိုင် အောင် အ စဉ် သုံး သောက် မျို စား ကြ ရ လ တ္တံ့။ ဇိ အုန် တောင် ပေါ်၌ ဘေး လွတ် သူ တို့ ကျန် နေ မည့် အ လျောက် ထို တောင် တော် သန့် ရှင်း ရာ ရောက် ပြန် မည်။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ လည်း ကိုယ့် ပိုင် ရာ ပြန် ရ ကြ ဦး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ သည် မီး သ ဖွယ် ယော သပ် အ မျိုး သား တို့ သည် မီး လျှံ သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် ရိုး ပြတ် သ ဖွယ် ဖြစ် သော ဧ သော အ မျိုး သား တို့ ကို ကြွင်း ကျန် သူ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ကျွမ်း လောင်၍ နေ ဂပ် ခ ရိုင် သား တို့ နှင့် ချိုင့် ဝှမ်း ရာ အ ရပ် သား တို့ သည် ဧ သော တောင် မှ စ၍ ဖိ လ တ္တိ ပြည် ဧ ဖ ရိမ် နယ် ရှ မာ ရိ နယ် များ ကို အ ပိုင် ရ လျက် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ဂိ လဒ် နယ် ကို အ ပိုင် ရ ကြ ဦး မည်။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သော ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း သည် ဇ ရ တ္ထ မြို့ တိုင် အောင် ခါ န နိ ပြည် ကို အ ရ ပိုင် လျက် သေ ဖ ရဒ် ပြည် ရှိ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ လည်း နေ ဂပ် ခ ရိုင် ရှိ မြို့ ရွာ များ ကို အ ပိုင် ရ ကြ ဦး မည်။ ဧ သော တောင် ကို တ ရား စီ ရင် အံ့ သော ငှာ ကယ် ဆယ် သူ တို့ သည် ဇိ အုန် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြ မည့် အ လျောက် တိုင်း နိုင် ငံ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နိုင် ငံ တော် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် သည်၊ အ မိ တ္တဲ၏ သား ယော န ထံ ရောက် လာ သည် ကား။ နိ န ဝေ မြို့ ကြီး သို့ ထ သွား ပြီး လျှင်၊ ၎င်း မြို့ အ ပေါ် တွင် ကြွေး ကြော် လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ ထို မြို့ သူ မြို့ သား တို့၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် သည်၊ ငါ့ ရှေ့ သို့ တက် လာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင် ယော န သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု မြို့ သို့ ပြေး မည် အ ကြံ နှင့် ထ၍၊ ယု ပ္ပေ မြို့ သို့ သွား ရောက် ရာ၊ တာ ရှု မြို့ သွား သင်္ဘော ကို တွေ့ ကြုံ၍ အ ခ ပေး ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု မြို့ သို့ လိုက် ခြင်း ငှာ တက် စီး လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြင်း ထန် သော လေ ကို ပင် လယ် ပေါ် သို့ တိုက် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပင် လယ်၌ ကြီး စွာ သော မုန် တိုင်း ကျ ၍ သင်္ဘော ပျက် လု မ တတ် ရှိ သော်၊ သင်္ဘော သား တို့ သည် ကြောက် လန့်၍၊ အ သီး အသီး ကိုယ့် ဘု ရား ကို အော် ဟစ် လျက်၊ သင်္ဘော ပေါ့ စေ ခြင်း ငှာ၊ ကိ ရိ ယာ များ ကို ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ၏။ ယော န မူ ကား၊ သင်္ဘော ဝမ်း ထဲ သို့ ဆင်း ၍ အိပ် ပျော် လျက် နေ စဉ်၊ သင်္ဘော သူ ကြီး သည် လာ၍၊ အ ချင်း လူ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် အိပ် ပျော် နေ သ နည်း။ ထ လော့၊ သင်၏ ဘု ရား ကို ဟစ် ခေါ် လော့။ ငါ တို့ မ ပျက် စီး စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို သ တိ ရ ကောင်း ရ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း လာ ကြ။ မည် သူ့ အ တွက် ကြောင့် ဤ ဘေး သင့် ရောက် သည် ကို ငါ တို့ သိ စေ ခြင်း ငှာ၊ မဲ ချ ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို၍ မဲ ချ လျှင်၊ ယော န အ ပေါ် သို့ ကျ လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ က၊ မည် သူ့ အ တွက် ကြောင့် ဤ ဘေး သင့် ရောက် သည် ကို ပြော ပါ လော့။ သင် လုပ် ဆောင် သော အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် က လာ သ နည်း။ မည် သည့် ပြည်၊ မည် သည့် အ မျိုး သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သော်၊ ငါ သည် ဟေ ဗြဲ အ မျိုး သား ဖြစ်၏။ ရေ မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် လန့်၍၊ သင် သည် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မေး ကြ၏။ ထို သို့ မေး သည့် အ ကြောင်း ကား၊ ယော န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် ပြေး ကြောင်း ကို သူ တို့ အား ဖော် ပြ၍ သိ နှင့် ကြ သော ကြောင့် တည်း။ ထို အ ခါ၊ လှိုင်း တံ ပိုး တိုး၍ ထ သော ကြောင့် သူ တို့ က၊ ငါ တို့ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး ငြိမ်း ဝေး စေ ခြင်း ငှာ၊ သင့် ကို မည် သို့ ပြု ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ငါ့ ကို ယူ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ချ ပစ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး ငြိမ်း ဝေး လိမ့် မည်။ ဤ ကြီး စွာ သော မုန် တိုင်း သည်၊ ငါ့ အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ ၌ သင့် ရောက် သည် ကို ငါ သိ သည် ဟု ပြန် ပြော လျက် ပင်၊ သင်္ဘော သား တို့ သည် ကမ်း သို့ ရောက် အံ့ သော ငှာ ကြိုး စား ခတ် ကြ သော် လည်း၊ သူ တို့ တစ် ဘက်၌ လှိုင်း တံ ပိုး တိုး၍ ထ သော ကြောင့်၊ မ ရောက် နိုင်။ ထို ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဟစ်၍၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ၏ အ သက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပျက် စီး ခြင်း သို့ မ ရောက် ရ ပါ စေ နှင့်။ အ ပြစ် ကင်း သော သူ၏ အ သွေး ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သို့ တင် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် သည် အ လို တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ ပြီ ဘု ရား ဟု ဆု တောင်း ပြီး မှ၊ ယော န ကို ယူ ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ၏။ ထို အ ခါ လှိုင်း တံ ပိုး မ ထ ဘဲ ပင် လယ် ငြိမ် လေ ၏။ သင်္ဘော သား တို့ လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ သည် နှင့်၊ ထို ဘု ရား အား ပူ ဇော် သ က္ကာ ဆက် ကပ်၍ သ စ္စာ ပြု ကြ၏။ ယော န ကို မျို စေ ခြင်း ငှာ ငါး ကြီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ မံ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယော န သည် ငါး၏ ဝမ်း ထဲ မှာ၊ သုံး နေ့ နှင့် သုံး ညဉ့် နေ ရ လေ ၏။ ထို အ ခါ ယော န သည်၊ ငါး၏ ဝမ်း ထဲ မှ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု သည် ကား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဒု က္ခ ခံ ရ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဟစ် ခေါ်၍၊ ကိုယ် တော် သည် ထူး တော် မူ၏။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၏ ဝမ်း ထဲ မှ ဟစ် သော အ သံ ကို နား ညောင်း တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို နက် စွာ သော အ ရပ်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ လယ် ချက် ထဲ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ရေ အ လျဉ် သည် ဝန်း ဝိုင်း ၍၊ လှိုင်း တံ ပိုး တော် ရှိ သ မျှ သည် လွှမ်း မိုး ပါ ၏။ ထို သို့ မျက် မှောက် တော် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် သို့ ထပ် မံ မျှော် ကြည့် ဦး မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် နေ ပါ၏။ ရေ များ သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် မ ရှု သာ အောင် ပတ် ဝန်း ကျင်၌ ရှိ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဝန်း ဝိုင်း လျက် ရှိ ပါ၏။ ပင် လယ် မြက် သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် ဦး ခေါင်း ကို ပေါင်း ရစ် လျက် ရှိ ပါ၏။ တောင် ခြေ ရင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရ၍၊ မြေ ကြီး၏ ကန့် လန့် ကျင် များ ဖြင့် အ စဉ် အ မြဲ ထိုး ပိတ် ထား သော် လည်း၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို၊ ပျက် စီး ရာ တွင်း ထဲ မှ ဆယ် ယူ တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပျက် သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သ တိ ရ၍ အ ကျွန်ုပ်၏ ပ ဌ နာ သည် သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် သို့ ကိုယ် တော့် ထံ ဝင် ရောက် ပါ ၏။ မု သာ အ န တ္တ ကို ဂ ရု ပြု တတ် သော သူ တို့ သည်၊ ကိုယ်၌ က ရု ဏာ သက် ရာ အ ကြောင်း ကို စွန့် ပစ် ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း သော အ သံ နှင့် ကိုယ် တော် အား ယဇ် ပူ ဇော် ပါ မည်။ ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ ဝတ် များ ကို ဖြေ ပါ မည်။ ကယ် တင် ခြင်း အ မှု မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် စပ် ဆိုင် ပါ သည် ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။ ထို အ ခါ ငါး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယော န ကို ကုန်း ပေါ် သို့ အန် ထုတ် ရ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် သည်၊ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ယော န ထံ ရောက် လာ သည် ကား၊ နိ န ဝေ မြို့ ကြီး သို့ ထ သွား ပြီး လျှင်၊ ငါ မှာ ထား သော စ ကား ကို ကြွေး ကြော် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ ယော န သည် ထ၍ နိ န ဝေ မြို့ သို့ သွား လေ၏။ နိ န ဝေ မြို့ သည် သုံး ရက် ခ ရီး တိုင် တိုင် အ လွန် ကျယ် ဝန်း သော မြို့ ကြီး ဖြစ် သ တည်း။ ယော န သည် မြို့ ထဲ သို့ ဝင်၍၊ တစ် ရက် ခ ရီး သွား ပြီး လျှင်၊ အ ရက် လေး ဆယ် လွန် သော်၊ နိ န ဝေ မြို့ သည် ပြို လဲ ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် လိမ့် မည် ဟု ကြွေး ကြော် ရာ၊ နိ န ဝေ မြို့ သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ သ ဖြင့်၊ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြော် ငြာ၍၊ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ကုန်၏။ နိ န ဝေ ဘု ရင် မင်း သည် ထို သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ဆင်း၍ ဝတ် လဲ တော် ကို ချွတ် ပြီး လျှင်၊ လျှော် တေ ကို ဝတ် ခြုံ၍ ပြာ ထဲ တွင် ထိုင် နေ လေ ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် တို့ ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် အ တိုင်း၊ နိ န ဝေ တစ် မြို့ လုံး တွင် ကြော် ငြာ စေ သည် မှာ၊ လူ သ တ္တ ဝါ၊ သိုး နွား မှ စ၍ တိရ စ္ဆာန် တို့ သည်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ မြည်း ကြ စေ နှင့်။ အ စာ ကို မ စား၊ ရေ ကို မ သောက် ကြ စေ နှင့်။ လူ သ တ္တ ဝါ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ သည် လျှော် တေ ကို ဝတ် ကြ စေ။ အား ထုတ် ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ဟစ် ခေါ် ကြ စေ။ အ သီး အသီး တို့ လိုက် သော ဒု စ ရိုက် လမ်း မှ လည်း ကောင်း၊ လက် အ သုံး ပြု သော အ ဓ မ္မ မှု မှ လည်း ကောင်း၊ ကြဉ် ရှောင် ကြ စေ။ ငါ တို့ မ ပျက် စီး စေ ခြင်း ငှာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် စိတ် တော် လည် ၍ ပြောင်း လဲ သ ဖြင့်၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ငြိမ်း စေ တော် မူ မည်၊ မမူ မည်ကို၊ အ ဘယ် သူ သိ နိုင် သ နည်း ဟု ဆင့် ဆို စေ ၏။ မြို့ သား တို့ သည် လည်း၊ ဒု စ ရိုက် လမ်း မှ ကြဉ် ရှောင် ၍၊ အ ကျင့် အ မူ များ ကို ဘု ရား သ ခင် သိ မြင် လျှင်၊ မိန့် မြွက် တော် မူ ခဲ့ သော ဘေး ဒဏ် မှ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ၍၊ မ ပေး ဘဲ နေ တော် မူ ၏။ ယော န သည်၊ အ လွန် မ နှစ် သက် သ ဖြင့် အ မျက် ထွက်၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကျေး ဇူး ပြု တတ် သော သ ဘော၊ သ နား တတ် သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ နှင့် ကြွယ် ဝ သော သ ဘော၊ ပေး လ တ္တံ့ သော ဘေး ဒဏ် မှ ပြောင်း လဲ သော သ ဘော ရှိ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု၊ နေ ရင်း ပြည်၌ ရှိ စဉ်၊ အ ကျွန်ုပ် အောက် မေ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို့ ကြောင့်၊ တာ ရှု မြို့ သို့ တင် ရင် ပြေး သွား ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် ရ ခြင်း ထက်၊ သေ ရ ခြင်း သည် သာ၍ ကောင်း သော ကြောင့်၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရုတ် သိမ်း တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် အ မျက် ထွက် သင့် သ လော ဟု မေး တော် မူ၏။ ထို နောက် ယော န သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက်၍ မြို့ ရှေ့ တွင် နေ လျက် တဲ ထိုး ပြီး လျှင်၊ မြို့ ၌ မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို မ သိ မ မြင် ရ မီ၊ တဲ ရိပ် အောက် မှာ ထိုင် နေ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ယော န ကို ဒု က္ခ မှ ကင်း လွတ် စေ သော အ ရိပ် ဆာ ယာ၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ရှိ စေ ရန် ကြက် ဆူ ပင် ကို စီ မံ ကြီး ပွား စေ တော် မူ၏။ ယော န လည်း၊ ထို အ ပင် ကြောင့် အ လွန် အား ရ ဝမ်း မြောက် လေ၏။ နက် ဖြန် အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ၊ ဘု ရား သ ခင် စီ မံ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ပိုး ကောင် သည် ကြက် ဆူ ပင် ကို ကိုက်၍ ညှိုး နွမ်း စေ၏။ နေ ထွက် သော အ ခါ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ပူ ပြင်း သော အ ရှေ့ လေ ကို စီ မံ တော် မူ၍၊ ဦး ခေါင်း ကို နေ ထိ ခိုက် သ ဖြင့်၊ မူး မော် သည် နှင့်၊ ယော န က၊ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် ရ ခြင်း ထက်၊ သေ ရ ခြင်း သည် သာ၍ ကောင်း ပါ သည် ဟု မြည် တမ်း လျက်၊ သေ ဆု ကို တောင်း လျှောက် လေ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း။ ကြက် ဆူ ပင် အ တွက်၊ အ မျက် ထွက် သင့် သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ယော န က၊ သေ လု အောင် အ မျက် ထွက် သင့် ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ပြု စု ခြင်း၊ ကြီး ပွား စေ ခြင်း များ နှင့် ကင်း လျက်၊ တစ် ညဉ့် ချင်း ပေါက်၍၊ တစ် ညဉ့် ချင်း ပင် ပျက် စီး သော ကြက် ဆူ ပင် ကို၊ သင် နှ မြော လေ ပြီ တ ကား။ ငါ သည် လည်း၊ များ စွာ သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် တ ကွ၊ ကိုယ့် ညာ ဝဲ လက် ကို မျှ ပိုင်း ခြား၍ မ သိ သော၊ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ထက် လူ နေ များ သော နိ န ဝေ မြို့ ကြီး ကို၊ နှမြော သင့် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ယော သံ မင်း၊ အာ ခဒ် မင်း၊ ဟေ ဇ ကိ မင်း တို့ လက် ထက်၊ ရှာ မာ ရိ မြို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ရောက် လာ သည့် အ တိုင်း၊ မော ရ ရှ မြို့ သား မိ က္ခာ မြော် မြင် ရ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ အို လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ နာ ခံ ကြ လော့။ အို မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ နား စိုက် ကြ လော့။ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား သည်၊ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် မှ၊ သင် တို့ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ခံ တော် မူ လ တ္တံ့။ ကြည့် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စံ ရာ ဘုံ မှ ထွက် ကြွ ဆင်း သက် ပြီး လျှင်၊ မြေ ပ ထ ဝီ ရှိ မြင့် မြတ် ရာ များ ၌ စက် တော် ဖြန့် သ ဖြင့်၊ နင်း တော် မူ သော တောင် များ သည်၊ မီး ရှေ့ ဖ ယောင်း ကဲ့ သို့ အ ရည် ပျော် ၍၊ ချိုင့် များ လည်း၊ တောင် ကမ်း ပါး ယံ ၌ ရေ တံ ခွန် ဖြာ သ ကဲ့ သို့ အက် ကွဲ ရ လ တ္တံ့။ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ သည်၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပြစ် မှု များ ကြောင့် ရောက် လေ ပြီ။ ယာ ကုပ် အမျိုး ၏ လွန် ကျူး မှု ကား၊ ရှ မာ ရိ မြို့၊ ယု ဒ အ မျိုး၏ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကား၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သည်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ကို၊ တော ခြေ ရှိ မြို့ ပျက်၊ စ ပျစ် ခင်း သ ဖွယ် ဖြစ် စေ လျက်၊ အ ခြေ အ မြစ် ဟင်း လင်း ပေါ် အောင်၊ ကျောက် များ ကို ချိုင့် ထဲ သို့ ပစ် ချ မည့် အ လျောက်၊ ပြည့် တန် ဆာ အ လုပ် နှင့် ဆည်း ပူး သော ရုပ် ပွား ဆင်း တု မှ စ၍၊ လက် ဆောင် ရှိ သ မျှ သည်၊ ကျိုး ပျက် ခြင်း၊ ကျွမ်း လောင် ခြင်း၊ ဆိတ် ညံ ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ ပြည် တန် ဆာ၏ လက် ဆောင် အ ဖြစ် ရောက် ပြန် လိမ့် တ ကား။ ဂါ သ မြို့ တွင်၊ ငို ကြွေး လျက် ထို သ တင်း ကို မ ကြော် ငြာ လင့်။ ငါ သည်။ ဗေ သော ဖ ရာ တွင် မြေ မုန့် ၌လူး လေ ပြီ။ အို ရှ ဖိ ရ မြို့ သူ တို့၊ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း အ ရှက် ကွဲ လျက် ထွက် သွား ကြ လော့။ ဗေ သ ဇေ လ မြို့ သူ တို့ မြည် တမ်း ၍ အား မ ပေး နိုင် သော ကြောင့်၊ ဇာ နန် မြို့ သူ တို့ သည် မ ထွက် ဝံ့ ကြ ချေ။ ဘေး ဆိုး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး သို့ သင့် ရောက် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မာ ရုတ် မြို့ သူ တို့ သည်၊ မ ကောင်း ကို စိုး ရိမ် လျက် နေ ကြ၏။ အို လာ ခိ ရှ မြို့ သူ တို့၊ စစ် ရ ထား ကို မြင်း က ကြ လော့။ သင့် မြို့၌ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ လွန် ကျူး မှု တည် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ၏ အ ပြစ် မူ လ ရင်း ဖြစ် သ တည်း။ သင် သည် ဂါ သ ခ ရိုင် မော ရ ရှက် မြို့ ကို လက် လွှတ် ရ မည်။ အာ ခ ဇိပ် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အ ဖို့ ချောင်း ခြောက် သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ အို မ ရေ ရှ မြို့၊ အ ပိုင် ယူ မည့် သူ ကို၊ ငါ ရောက် စေ မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၌ အ သ ရေ ရှိ သူ တို့ သည်၊ အ ဒု လံ ဥ မင် သို့ ပြေး ကြ ရ မည်။ သင် နှစ် သက် သော သား သ မီး တို့ ကို သုံ့ ဘမ်း သိမ်း သွား ကြ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း၊ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ခြင်း ပြု လျက်၊ လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ ခေါင်း ပြောင် စေ လော့။ အိပ် ရာ ပေါ် တွင်၊ ဒု စ ရိုက် ကို ကြံ စည် လျက်၊ မ ကောင်း ကို ဆင် ခြင် လျက်၊ နံ နက် မိုး သောက် သည့် ကာ လ၊ သတ္တိ ရှိ သ လောက် ပြု သော သူ၊ အိမ်၊ လယ် ယာ များ ကို တပ် မက် ၍ သိမ်း ယူ သ ဖြင့်၊ လင် နှင့် သား မ ယား တို့ အား၊ ပိုင် ရာ ပ စ္စည်း ပါ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဆိုး သွမ်း ရာ ကာ လ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မတ် တတ် ရပ် ခွင့်၊ လည် ကုတ် ဆုတ် ခွင့် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ ဤ လူ မျိုး နှင့် စပ် လျဉ်း သော မ ကောင်း ဝန် ကို ငါ ကြံ စည် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ၌၊ သင် တို့ ကို ရည် သော ငို ချင်း က ဗျာ ဖွဲ့ ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် လေ ပြီ။ လုံး လုံး ပျက် စီး ကြ လေ ပြီ။ လူ မျိုး သား ချင်း တို့၏ ဝေ ပုံ လွှဲ ပြောင်း၍၊ ငါ တို့ လက် မှတ် သိမ်း ယူ ကြ လေ ပြီ။ ဖောက် ပြန် သူ တို့ အား၊ ငါ တို့ လယ် ယာ များ ကို ဝေ ဖန် ကြ လေ စွ ဟု မြည် တမ်း သီ ဆို ကြ လ တ္တံ့။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ရိ သတ်၌၊ သင့် ဝေ ပုံ ကို ကြိုး ဖြင့် တိုင်း တာ သူ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မ ဟော ကြ လင့်။ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ဟော ပြော သူ မ ရှိ စေ လင့်။ အ ပြစ် တင် စ ကား ပြတ် စဲ ရ မည် မ ဟုတ် လော။ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ အား၊ အို ဆင့် ဆို လျက် နေ သူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် တို တော် မူ သ လော။ ထို အ တိုင်း စီ ရင် တော် မူ သ လော ဟု ပြန် ဟော ကြ ရာ၌၊ ဖြောင့် မှန် စွာ လိုက် လျှောက် သူ တို့ အ ဖို့၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် တော် အ ကျိုး ပေး သည် မှန် သော် လည်း၊ ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် သော သင် တို့ သည်၊ ယ ခု က ပင် ရန် သူ သ ဖွယ် ထ ကြွ၍၊ ခိုက် ရန် မ ပြု ဘဲ စိတ် ချ စွာ ခ ရီး သွား သူ တို့ မှ၊ အ ပေါ် ရုံ ကို ချွတ် ယူ ခြင်း။ သာ ယာ အိမ် များ မှ၊ လူ မျိုး တော် မိန်း မ တို့ ကို နှင် ထုတ် ခြင်း၊ သူ ငယ် တို့ မှ၊ ငါ့ ဘုန်း ဂုဏ် ကို ရုပ် သိမ်း ခြင်း ပြု ကြ လေ စွ။ ထ သွား ကြ လော့။ ကု သ၍ မ ရ သော ပျက် ယွင်း နာ ကို ဖြစ် စေ သည့် ညစ် ညူး ခြင်း ကြောင့်၊ ဤ ပြည် သည် သင် တို့ နား နေ ရာ ဖြစ် တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ ကြင် သူ က၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် သေ ရည် သေ ရက် အ ကြောင်း ငါ ဟော ပြော မည် ဟု၊ လေ သက် သက်၊ မု သာ သက် သက်၌ ကျင် လည်၍ လှည့် စား အံ့။ ထို သူ သည်၊ ဤ လူ မျိုး ၏ ပ ရော ဖက် ဖြစ် ထိုက် လ တ္တံ့။ အို ယာ ကုပ်၊ ငါ သည် သင့် အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို သိမ်း ယူ လျက်၊ ခြံ၌ သိုး စု၊ စား ကျက်၌ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ သွင်း ထား မည့် အ လျောက်၊ လူ သံ သူ သံ ဖြစ် ပြန် လိမ့် မည်။ မြို့ ရိုး ကို ဖောက် သော အ ရှင် ဦး တည်၍ ကြွ တော် မူ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ သည် မြို့ တံ ခါး ဖြင့် ပေါက် လွတ် ထွက် သွား ကြ လေ ပြီ။ သူ တို့ ဘု ရင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဦး တည် ရှေ့ ဆောင်၍ ချီ ကြွ တော် မူ လေ ပြီ။ ထို ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ထို သူ တို့ ဟစ် ကြ သော် လည်း၊ ဆိုး သွမ်း မှု ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ ကြ သော ကြောင့်၊ ထူး တော် မ မူ ဘဲ မျက် နှာ တော် လွှဲ လိမ့် မည်။ ဆွမ်း ကျွေး သူ တို့ အား၊ ချမ်း သာ စေ ဟု ဆို လျက်၊ မ ကျွေး သူ တို့ အား ရန် မူ လျက်၊ ငါ့ လူ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို လမ်း လွှဲ စေ သော ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့၌ ရူ ပါ ရုံ မြင် ခွင့် မ ရ သော ညဉ့် အ ချိန်၊ ဗေ ဒင် ဟော ခွင့် မ ရ သော မှောင် မိုက် အ ချိန် ဖြစ် မည့် အ လျောက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ အ ထက် နေ ဝင်၍၊ နေ့ လည်း မိုက် လျက်၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ တို့ ရှက် ကွဲ လျက်၊ ဗေ ဒင် တတ် တို့ ကျိုး ယုတ် လျက်၊ ငါ ဘု ရား သ ခင် ဗျာ ဒိတ် မ ပေး သည့် အ တွက်၊ ရှိ သ မျှ တို့ နှုတ် ကို ဖုံး ထား ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ မှာ မူ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး အား ကိုယ့် လွန် ကျူး မှု၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အား ကိုယ့် ပြစ် မှု ကို ဖော် ပြ အံ့ သော ငှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိညာဉ် တော် ကြောင့်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ၊ ဉာဏ် သ တ္တိ၊ နှုတ် သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ လေ ပြီ။ အ အုပ် အ ချုပ် တို့ သည် တံ စိုး စား ၍ တ ရား စီ ရင် ခြင်း၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် အ ခ ယူ ၍ သွန် သင် ခြင်း၊ ပရော ဖက် တို့ သည် လာဘ် ခံ၍ ဗေ ဒင် ဟော ခြင်း များ ကို ပြု လျက် ပင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ တွင် စံ နေ တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ဘေး သင့် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှီ တံ ကဲ ပြု ကြ သည် တ ကား။ ထို ကြောင့်၊ သင် တို့ ပြစ် မှု အ တွက်၊ ဇိ အုန် မြို့ သည် လယ် အ ဖြစ် ထွန် ခြင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ခြင်း၊ ဗိ မာန် ရှိ တောင် တော် လည်း တော ကုန်း ဖြစ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ နောင် လာ လ တ္တံ့ သော ကာ လ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တည် သော တောင် သည်၊ တောင် တ ကာ တို့ အ ထွဋ် ဖြစ် လျက်၊ ကုန်း တ ကာ တို့ ထက် ကြီး မြင့် သည့် အ တိုင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တက် ကြ လိမ့် မည်။ များ ပြား သော လူ မျိုး တို့ လည်း သွား လျက် ပင်၊ လာ ကြ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော်၊ ယော ကုပ် ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ကြ ကုန် အံ့။ နိဿ ရည်း တော် များ ကို သွန် သင် တော် မူ မည်။ နည်း လမ်း တော် များ သို့ လည်း ငါ တို့ လိုက် သွား အံ့ ဟု ဆို ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ တ ရား တော် သည် ဇိ အုန် တောင် မှ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း ထွန်း ပေါ် လျက်၊ ကိုယ် တော် သည် များ ပြား သော လူ မျိုး တို့ စပ် ကြား၌ စီ ရင်၍၊ ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး ကြီး တို့ အ ပေါ် တွင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ တို့ ဓား လက် နက် များ ကို ထွန် သွား၊ လှံ လက် နက် များ ကို တံ စဉ် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ ထု လုပ်၍၊ တစ် မျိုး ကို တစ် မျိုး ထပ် မံ ဓား ခုတ် ခြင်း၊ စစ် လေ့ ကျင့် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ၊ လူ အ သီး သီး တို့ သည်၊ ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ၊ သ ဖန်း ခြံ ရိပ် တွင်၊ ထိတ် လန့် ရာ မဲ့ နေ ထိုင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထို သို့ မိန့် တော် မူ လေ ပြီ။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည်၊ ဆိုင် ရာ ဆိုင် ရာ ဘု ရား အ မည် ကို မှီ ၍ လိုက် လျှောက် ကြ သော် လည်း၊ ငါ တို့ မှာ မူ၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု၍၊ ကာ လ အ စဉ် လိုက် လျှောက် ကြ ဦး မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ထို ကာ လ ငါ သည်၊ ထော့ နဲ့ သွား ခဲ့ ရ သူ၊ နှင် ထုတ် ခံ ခဲ့ ရ သူ၊ ဘေး စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ခံ ခဲ့ ရ သူ တို့ ကို၊ စု ရုံး သိမ်း ယူ ပြီး လျှင်၊ ထော့ နဲ့ သူ့ ကို အ ကြွင်း အ ကျန် အ ဖြစ်၊ ဝေး ကွာ စွာ နှင် ထုတ် ခံ ရ သူ့ ကို လူ မျိုး ကြီး အ ဖြစ် ထား၍၊ ဇိ အုန် တောင် ပေါ် တွင်၊ ထို သူ တို့ ကို ကာ လ အ စဉ် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အုပ် စိုး မည်။ သိုး အုပ် တော့် ဆိုင် ရာ မျှော် စင် ဖြစ် သော၊ အို သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင် ကုန်း ယ မန် ရ သော အုပ် စိုး ခွင့်၊ သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင် ၏ အာ ဏာ ပိုင် ခွင့် သည်၊ သင့် ထံ ရောက် ပြန် လိမ့် မည်။ သင် အော် ဟစ် လျက်၊ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဝေ ဒ နာ ခံ စား လျက် နေ သည် မှာ၊ ဘု ရင် သုန်း၊ မင်း တိုင် ပင် တုံး သော ကြောင့် လော။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ သင် သည် ယ ခု ပင် မြို့ မှ ထွက်၍ ကျေး တော၌ နား ပြီး လျှင်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သွား ရ သော ကြောင့်၊ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ နာ ကျင် လျက် ဝေ ဒ နာ ခံ စား လော့။ ထို မြို့၌ ပင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရန် သူ တို့ လက် တွင်း မှ၊ သင့် ကို ကယ် ဆယ် ရွေး နုတ် မည်။ ဇိ အုန် မြို့ ကို စိန်း စိန်း ကြည့် လျက် ရှုတ် ချ ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို သော၊ လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ မြား တို့ သည်၊ ယ ခု ပင် သင့် ကို ဝိုင်း ထား စု ရုံး လျက် နေ ကြ သော် လည်း၊ ကောက် နယ် တ လင်း သို့ ကောက် လှိုင်း သ ဖွယ်၊ ထို သူ တို့ ကို သိမ်း သွား သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြံ စည် သော ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် ကို မ သိ ကြ ချေ။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ ငါ သည် သင့် ဦး ချို ကို သံ၊ သင့် ခွာ ကို ကြေး သ ဖွယ် ဖြစ် စေ မည့် အ လျောက်၊ ထ၍ နင်း နယ် လော့။ သင် သည် လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ မြား ကို ချေ မွှ ပြီး လျှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သူ တို့ စီး ပွား ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင် ငါ ဘု ရား အား စည်း စိမ် ကို လည်း ကောင်း၊ လှူ ဒါန်း ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အို တပ် များ ပိုင် သ တို့ သ မီး၊ ထို တပ် များ ကို ယ ခု ပင် ခင်း ကျင်း လော့။ ငါ တို့ ကို ဝိုင်း ထား သော ရန် သူ သည်၊ ဣ သ ရေ လ တ ရား မင်း၏ ပါး ကို ကြိမ် နှင့် ရိုက် ပြီ တ ကား။ အို ဧ ဖ ရတ် ခ ရိုင် ဗက် လင် မြို့၊ သင် သည် ယု ဒ တိုက် နယ် များ တွင် သိမ် ငယ် သော် လည်း၊ ရှေး မ ဆွ မူ လ ရင်း မ ပျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး မည့် မင်း သည်၊ ငါ့ အ ကျိုး အ လို့ ငှာ၊ သင် မှ ပေါ် ထွန်း လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍၊ သား ဖွား သော မိန်း မ သည် မ ဖွား မ ချင်း၊ ထို သူ တို့ ကို အပ် နှင်း တော် မူ သော် လည်း၊ ဆွေ တော် မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပါ၊ ပြန် လာ ကြ မည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ ရန် ငြိမ်း ရာ ရန် ငြိမ်း ကြောင်း ဖြစ် သော ထို မင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း ကြီး သော နာ မ တော် ကိုလည်း ကောင်း အ မှီ ပြု လျက်၊ တည် နေ ထိန်း ကျောင်း၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ စွန်း တိုင် အောင် ကြီး မြင့် သော ကြောင့်၊ သူ တို့ နေ ထိုင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ တို့ ပြည် သို့ အာ ရှု ရိ မင်း ချီ ဝင်၍၊ ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို ကျော် နင်း သော အ ခါ၊ ငါ တို့ မြှောက် တင် မည့် အ ထိန်း အ ကျောင်း အ ကြီး အ ကဲ ခု နစ် ပါး မ က ရှစ် ပါး တို့ သည် ဆီး ဆို့ လျက်၊ ယာ ကုပ် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ လူ တို့ အ မိန့် ကို မ ဆိုင်း၊ လူ့ သား တို့ အ မိန့် ကို မ လင့် ဘဲ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ကျ သော နှင်း၊ မြက် ပင် ပေါ်၌ ရွာ သော မိုး သ ဖွယ်၊ လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ မြား တို့ ဘောင် တွင် ဖြစ် နေ ကြ လိမ့် မည်။ ယာ ကုပ် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ တော တိ ရ စ္ဆာန် များ ဘောင် တွင်၊ ကယ် လွှတ် သူ မဲ့ အောင်၊ သွား လာ ဖိ နင်း ကိုက် စား သော ခြင်္သေ့ အို သ ဖွယ်၊ သိုး အုပ် များ ဘောင် တွင် ခြင်္သေ့ ပျို သ ဖွယ်၊ နိုင် ငံ ခြား၊ လူ မျိုး ခြား အ မြောက် အ မြား ဘောင် တွင် ဖြစ် နေ ကြ လိမ့် မည်။ သင့် လက် ရုံး ကို ရန် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မြှောက် ချီ လျက်၊ ရန် ဘက် ဟူ သ မျှ ပယ် ရှား ခံ ကြ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ငါ သည် သင့် ဘောင် တွင် ရှိ သော မြင်း တပ် ကို ပယ် ရှား၍၊ ရ ထား တပ် ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း၊ နေ ပြည် ရှိ ခံ မြို့ များ ကို ပယ် ရှား၍၊ ခံ တပ် ဟူ သ မျှ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ လက် ဝယ် ရှိ ယ တြာ များ ကို ပယ် ရှား၍၊ ဗေ ဒင် တတ် တို့ ကို ပ စေ ခြင်း၊ လက် ဖြစ် ဘု ရား ရှေ့ ရှိ မ ခိုး ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ သင့် ဘောင် တွင် ရှိ သော ရုပ် ပွား ဆင်း တု နှင့်၊ ကျောက် တိုင် များ ကို ပယ် ရှား ခြင်း၊ သင့် ဘောင် တွင် ရှိ သော တံ ခွန် တိုင် များ ကို ဆွဲ နုတ်၍၊ မြို့ ရွာ များ ကို သုတ် သင် ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ မ လိုက် မနာ သော လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ်၌ ကား၊ ဒေါ သ အ မျက် တော် ထား ၍၊ လက် စား ချေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ ကြား နာ ရ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကား၊ ထ ၍ တောင် များ ရှေ့ ဘက် ပြိုင် လျက်၊ ဘက် ပြိုင် ချက် ကို ကုန်း များ ကြား ကြ စေ။ အို တောင် တို့၊ အို တည် မြဲ သော မြေ ပ ထ ဝီ အ ခြေ အ မြစ် တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘက် ပြိုင် ချက် ကို နာ ခံ ကြ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လူ မျိုး တော် နှင့် ဘက် ပြိုင် ရန် အ ကြောင်း ရှိ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် ဆင် ခြေ တက် လိမ့် မည်။ အို ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင်၌ စီ ရင်၍ မည် သို့ ညီး ငွေ့ စေ မိ သ နည်း။ လဲ လျှောက် ပါ လော့။ ငါ သည် သင့် ကို ကျွန် ခံ နေ ရာ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ရွေး နုတ် ခေါ် ဆောင် လျက်၊ မော ရှေ၊ အာ ရုန်၊ မိ ရိ အံ တို့ ကို ရှေ့ တည်၍ သွား စေ ခဲ့ ပြီ။ အို ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား မှု များ ကို သိ မှတ် ရ အံ့ သော ငှာ၊ မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြံ စည် ချက် နှင့်၊ ဗော ရ သား ဗာ လံ၏ တုံ့ ပြန် ချက် ကို လည်း ကောင်း၊ ရှိ တ္တိမ် မြို့ မှ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ခ ရီး အ ကြား တွင် အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သ တိ ရ လော့ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး ဝင် လျက်၊ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် စံ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ မည် သို့ ဦး ညွတ် ထိုက် သ နည်း။ မီး ရှို့ ရာ သက္ကာ များ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ခါ လည် သော နွား သား ငယ် များ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ တင် သွင်း၍ တိုး ဝင် အပ် သ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သိုး ထီး အ ထောင် ထောင်၊ ဆီ မြစ် အ သောင်း သောင်း ကို လက် ခံ တော် မူ မည် လော။ လွန် ကျူး ပြစ် အ တွက် သား ဦး၊ မနော ပြစ် အ တွက် ရင် သွေး ကို၊ ငါ ဆက် သ ရ မည် လော ဟု မေး သော်၊ အ ချင်း လူ၊ ပြု ထိုက် သော ကောင်း မှု ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ တ ရား စောင့် ခြင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သခင် နှင့် အ တူ စိတ် နှိမ့် ချ စွာ သွား လာ ခြင်း များ မှ တစ်ပါး၊ မည် သို့ အ လို ရှိ တော် မူ သေး သ နည်း။ နား ထောင် ကြ ဦး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြို့ တော် အား ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နာ မ တော် ကို ခန့် ညား ရာ၌ ပ ညာ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ရိုက် ဒဏ် နှင့် စီ ရင် တော် မူ သော အ ရှင် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ မ တ ရား သ ဖြင့် ရ သော ဘ ဏ္ဍာ နှင့်၊ အ မျက် တော် တိုက် တင်း ငယ် သည်၊ လူ ဆိုး တို့ အိမ် ၌ ရှိ သေး သ လော။ စဉ်း လဲ သော ချိန် ခွင်၊ မ မှန် သော အ လေး အိတ် ရှိ စေ လျှင်၊ ငါ သည် သန့် ရှင်း လျက် နေ မည် လော။ သူ ကြွယ် တို့ သည်၊ အ ဓ မ္မ မှု နှင့် ပြည့် လျက်၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း၊ လှည့် စား တတ် သော လျှာ ဖြင့် မု သာ ဆို လျက် နေ ကြ သည် တ ကား။ သို့ ဖြစ် ၍၊ ငါ သည် သင့် ကို အ နာ တ ရ ပြု လျက်၊ ပြစ် မှု များ အ တွက် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် စေ သည့် အ လျောက်၊ မြို့ တော် ကို ဆိတ် ညံ ရာ၊ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို လူ မျိုး တော် ခံ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ ငါ ရောက် စေ အံ့ သော ငှာ၊ သင် တို့ သည်၊ ဩ မ ရိ မင်း ၏ အ ထုံး အ ဖွဲ့ များ၊ အာ ဟပ် မင်း မျိုး၏ အ ပြု အ မူ များ ကို လိုက် ကျင့်၍၊ ၎င်း တို့ အ ကြံ အ စည် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ကြ သည် တ ကား။ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ အ သီး ဆွတ် ပြီး သော အ ပင်၊ ကောက် သိမ်း ပြီး စ ပျစ် သ ဖွယ် ဖြစ် သော ငါ၌၊ သုံး ဆောင် ရန် စ ပျစ် ပြွတ် တစ် ခိုင်၊ တပ် မက် ရန် သ ဖန်း သီး တစ် လုံး မျှ မ ရှိ ချေ။ နေ ပြည် တွင် ကြည် ညို သူ တို့ သည် တုံး၍၊ လူ့ ဘောင် တွင် သူ တော် ကောင်း တို့ သည် သုန်း လေ ပြီ။ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သွေး သွန်း ရန် ချောင်း မြောင်း လျက်၊ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ တို့ ကို ပင်၊ ပိုက် ကွန် နှင့် လိုက် လျက်၊ ဆိုး သွမ်း မှု ကို လက် သုံး ပြု သည့် အ တိုင်း၊ မင်း သည် ပ ဏ္ဏာ တောင်း ခြင်း၊ တ ရား သူ ကြီး သည် တံ စိုး စား ခြင်း၊ အ ကြီး အ ကဲ သည် တပ် မက် ရာ ကို ဖော် ပြ ခြင်း ပြု သည် နှင့်၊ အ ဆိုး ကို လွန်း ပေါင်း တင် ကြ၏။ ကောင်း မြတ် သူ တို့ သည် ဆူး တပ်၊ ဖြောင့် မှန် သူ တို့ သည် ဇီး တပ် မျှ သာ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ သင့် မြို့ စောင့် တို့ သ တိ ပေး ရာ ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း နေ့ ရက်၊ ရှုတ် ထွေး ရာ ကာ လ သည်။ ယ ခု ပင် ရောက် လေ ပြီ။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို အား ကိုး ခြင်း၊ အ သိ အ ကျွမ်း ကို စိတ် ချ ခြင်း မ ပြု လင့်။ ရင် ခွင် ရှိ မ ယား ရှေ့ ပင်၊ ကိုယ့် နှုတ် တံ ခါး ကို စောင့် လော့။ အ သို့ ဆို သော်၊ သား သည် ဖ ခင် ကို ပြောင် လှောင်၍၊ သ မီး သည် မိ ခင် ကိုလည်း ကောင်း၊ ချွေး မ သည် ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ရန် ဘက် ပြု ကြ သည့် အ လျောက်၊ အိမ် ထောင် သား ချင်း တို့ လည်း ရန် မူ ကြ လေ စွ တ ကား။ ငါ မှာ မူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မျှော် ကြည့် လျက်၊ ငါ့ ကို ကယ် တင် သော ဘု ရား သ ခင် အား စောင့် မျှော် မည်။ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ အို ရန် သူ၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် မ ရွှင် လန်း နှင့်။ ငါ လဲ ကျ ရ သော် လည်း၊ ထ ပြန် မည်။ မှောင် မိုက်၌ နေ ထိုင် ရ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ လင်း သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား မိ သော ကြောင့်၊ ငါ့ အ မှု ကို လဲ လျှောက်၍ စီ ရင် တော် မ မူ မ ချင်း၊ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို သည်း ခံ မည်။ အ လင်း သို့ ထုတ် ဆောင် တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ကို ငါ ဖူး မြင် ရ သော အ ခါ၊ သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍ ကဲ့ ရဲ့ သော ရန် သူ သိ မြင် သည့် အ တိုင်း၊ အ ရှက် နှင့် လွှမ်း ခြုံ ရ လ တ္တံ့။ လမ်း ရွှံ့ ကဲ့ သို့ ကျော် နင်း ခံ ရ သည် ကို၊ ငါ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ လိမ့် မည်။ အ သီး အ ခြား နေ ထိုင် လျက်၊ ပိုင် တော် မူ ရာ သိုး အုပ် တည်း ဟူ သော လူ မျိုး တော် ကို၊ တောင် ဝေး တော် နှင့် ထိန်း ကျောင်း တော် မူ ပါ။ ယ မန် ကဲ့ သို့၊ က ရ မေ လ မြိုင်၊ ဗာ ရှန် နှင့် ဂိ လဒ် နယ် များ ၌၊ ကျက် စား ကြ ပါ စေ သော။ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ကြွ လာ သော နေ့ ရက် ကာ လ ကဲ့ သို့၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် မြင် ရ၍၊ ကိုယ့် စွမ်း ရည် သ တ္တိ ကြောင့် ရှက် သ ဖြင့်၊ နှုတ် ကို လက် နှင့် ပိတ် ထား လျက်၊ နား ထိုင်း ရာ ရောက် သည့် ပြင်၊ မြွေ ကဲ့ သို့ မြေ မုန့် ကို လျက် လျက်၊ တီ ကောင် ကဲ့ သို့ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ အောင်း ရာ မြေ ထဲ မှ အ လန့် တ ကြား တိုး ဝင် လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် ကြောက် ရွံ့ ကြ လိမ့် မည်။ ဒု စ ရိုက် ကို ပယ် ပ တော် မူ ထ သော၊ ပိုင် တော် မူ ရာ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့၏ လွန် ကျုး မှု များ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ထ သော၊ အ မျက် တော် ကို အ မြဲ ထား တော် မ မူ သည့် အ လျောက်၊ က ရု ဏာ သက် တော် မူ သော ကိုယ် တော် နှင့်၊ မည် သည့် ဘု ရား တူ ပါ သ နည်း။ ကိုယ် တော် သည်၊ ငါ တို့ အား တစ် ဖန် ညှာ တာ ခြင်း၊ ဒု စ ရိုက် များ ကို နင်း ချေ ခြင်း ပြု တော် မူ၍၊ ပြစ် မှု ရှိ သ မျှ ကို သ မု ဒ္ဒ ရာ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ပစ် ချ လျက်၊ ရှေး ကာ လ က၊ ဘိုး ဘေး တို့ အား သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သည် အ တိုင်း၊ ယာ ကုပ် အား သ စ္စာ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အာ ဗြ ဟံ အား က ရု ဏာ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ တည် ပြု တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ နိ န ဝေ မြို့ ကို ရည်၍ ဧ လ ကော ရှ မြို့ သား နာ ဟုံ မြော် မြင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကျမ်း ဟူ မူ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ရှု စိတ် လျက်၊ လက် စား ချေ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လက် စား ချေ လျက် အ မျက် တော် ရှင် ဖြစ် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရန် ဘက် တော် တို့ အ ပေါ်၌ လက် စား ချေ လျက် ရန် သူ တော် တို့ ကို အ စဉ် ရှု တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ ဘော တော် ကြီး မြတ်၍ စိတ် ရှည် တော် မူ သော် လည်း အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု မှတ် တော် မ မူ ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘုရား သည် လေ ပြင်း မုန် တိုင်း ၌ စက် တော် ဖြန့် လျက် မိုး သား များ ကို ခြေ တော် မုန့် သ ဖွယ် ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို ဆုံး မ လျက် မြစ် ချောင်း ရှိ သ မျှ ပါ၊ ခန်း ခြောက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဗာ ရှန်၊ က ရ မေ လ တောင် နှင့် လေ ဗ နုန် တောင် ရှိ အ ပင် များ သည် ညှိုး နွမ်း ရ ၏။ ရှေ့ တော် တွင် တောင် များ သည် တုန် လှုပ် ခြင်း၊ ကုန်း များ သည် အ ရည် ပျော် ခြင်း မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် လော က ဓာတ် သည် တည် ရှိ သ မျှ ပါ ရွေ့ ရှား ခြင်း ခံ ရ ၏။ အ မျက် တော် ကို ခု ခံ နိုင် သူ၊ ဒေါ သ အ ရှိန်၌ ရပ် ခံ နိုင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ မျက် မာန် တော် ကို မီး သ ဖွယ် သွန် ချ ၍ ကျောက် တောင် များ ကို ဖြို လှဲ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း မြတ် တော် မူ လျက် ကိုး စား သူ တို့ ကို သ တိ မူ သည့် အ တိုင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် သော ကာ လ ၌ ခံ တပ် သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ သော် လည်း ထို မြို့ ကို လွှမ်း မိုး သော ရေ ဘေး ဖြင့် ကုန် ဆုံး စေ လျက် ရန် သူ တော် တို့ ကို မှောင် မိုက် ထဲ သို့ မောင်း နှင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တစ် ဘက်၌ မည် သို့ ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ နောင် မ ညှဉ်း ဆဲ ရ စေ ခြင်း ငှာ အ ပြီး သတ် ကုန် ဆုံး စေ တော် မူ မည်။ ဆူး ချုံ သ ဖွယ် ရှုတ် ထွေး လျက် အ ရက် နှင့် ယစ် မူး သော ထို သူ တို့ သည် ရိုး ပြတ် ခြောက် သ ဖွယ် ကျွမ်း လောင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဒု က္ခ ရှာ လျက် မ တ ရား ကြံ စည် သော သူ တစ် ဦး သည် ထို မြို့ တွင်း မှ ပေါ် ထွက် သည် ကို ထောက်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အ လုံး အ ရင်း များ ပြား၍ ခွန် အား ကြီး သော် လည်း ပယ် ရှင်း ခံ ရ ကြ သည့် အ လျောက် ထို သူ ပ ပျောက် လိမ့် မည်။ နောင် မ ညှဉ်း ဆဲ ရ စေ ခြင်း ငှာ ငါ ညှဉ်း ဆဲ တော့ မည်။ တင် သော ထမ်း ပိုး ကျင် ကို ချိုး ခြင်း ဖွဲ့ ကြိုး ကို ဖြတ် ခြင်း ယ ခု ပင် ငါ ပြု မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သင့် ကို ရည်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ မျိုး အ နွယ် တိုး ပွား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သင့် ဘု ရား ကျောင်း ရှိ ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ ကို ငါ ပယ် ရှား လျက် ယုတ် မာ သော သင့် အ ဖို့ သင်္ချိုင်း ကို စီ မံ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော ရ သူ၏ ခြေ သည် တောင် ပေါ်၌ နင်း ပြီ တ ကား။ အို ယု ဒ အ မျိုး၊ မ တ ရား သူ သည် သင့် ပြည် တွင် ဖြတ် သန်း ခွင့် နောင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လုံး လုံး ပယ် ရှား ပြီး သည် ကို ထောက်၍ ပူဇော် ပွဲ ကျင်း ပ ခြင်း သ စ္စာ ဝတ် ဖြေ ခြင်း များ ကို ပြု လော့။ စစ် တင်း ပုတ် ဖြစ် သူ သည် သင် နှင့် ရင် ဆိုင် ချီ တက် လေ ပြီ။ မြို့ စောင့် လျက် ကင်း ထား လျက် ခါး စည်း၍ လုံ့ လ ထုတ် လော့။ ဆွတ် ခူး သူ တို့ ကြောင့် လွတ် လပ် ခြင်း၊ စ ပျစ် နွယ် ပျက် စီး ခြင်း ခံ ရ သော ယာ ကုပ် အ မျိုး ကြက် သ ရေ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ကြက် သ ရေ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ရောက် စေ တော် မူ၏။ ရန် ဘက် သူ ရဲ တို့၏ ဒိုင်း လွှား နီ လျက် စွမ်း ရည် ကောင်း သူ တို့ မြင်း တို မြင်း ရှည် နီ လှ ၏။ စစ် ရ ထား များ သည် ခင်း ကျင်း သော နေ့ ရက်၌ သံ မ ဏိ အ ရောင် တောက် လျက် လှံ လက် နက် များ လည်း မြှောက် ဝင့် လျက် ရှိ ၏။ မြို့ ပြင် လမ်း မ များ တွင် စစ် ရ ထား များ သည် လျှပ် စစ် ပြက် သ ကဲ့ သို့ မီး ရှုး သ ဖွယ် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် လျင် လျင် သွား လာ သည် တ ကား။ ဗိုလ် မင်း တို့ ကို မိန့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း မြို့ ရိုး ကို ဖောက် ရန် ခ လုတ် မ ရှောင် အ သော့ ချီ လာ ပြီး လျှင် သစ် မောင်း ဆင်၍ ကျုံး ရေ တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ကြ သ ဖြင့် နန်း တွင်း သူ နန်း တွင်း သား တို့ စိတ် ပျက် ကြ ၏။ မိ ဖု ရား သည် မာ လိ က တန် ဆာ ချွတ် ခြင်း၊ သိမ်း သွား ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် ရံ ရွေ တို့ ရင် တီး လျက် ချိုး ကူ သ ကဲ့ သို့ ညည်း တွား ကြ ၏။ တည် ထောင် သည့် ကာ လ က စ၍ ရေ ကန် သ ဖွယ် ဖြစ် သော နိ န ဝေ မြို့ သည် ခန်း ခြောက် လေ ပြီ။ ခံ ရပ် ကြ လော့။ ခံ ရပ် ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို သော် လည်း လှည့် ကြည့် ဝံ့ သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ရွှေ ငွေ ကို လု ယက် ယူ ငင် ကြ လော့။ သို ထား သော ဘ ဏ္ဍာ အ ဖိုး ထိုက် သော ရ တ နာ စု မ ကုန် နိုင်၊ မြို့ တော် သည် လွတ် လပ်၍ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် လေ စွ။ လူ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း စိတ် ပျက် လျက် ဒူး ချင်း ရိုက် လျက် ခါး အောင့် လျက် မျက် နှာ ညှိုး ရာ ရောက် ကြ လေ ပြီ။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် သား ငယ် များ နှင့် တ ကွ ခြင်္သေ့ နှင့် ခြင်္သေ့ မ တို့ သွား လာ ရာ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ကျက် စား ရာ ခြင်္သေ့ တို့ အောင်း ရာ အ ရပ် ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ခြင်္သေ့ သည် ခြင်္သေ့ မ နှင့် သား ငယ် တို့ စား လောက် ရန် ခဲ ကိုက် သတ် ဖြတ် လျက် သား ကောင် များ နှင့် အောင်း ရာ တွင်း များ ကို ဖြည့် ခဲ့ လေ စွ။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ သည် သင် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု၍ စစ် ရ ထား များ ကို အ ခိုး တက် အောင် မီး ရှို့ ခြင်း၊ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ကို ဓား စာ အ ဖြစ် ထား ခြင်း၊ သား ကောင် များ ကို မြေ ပေါ် မှ ပယ် ရှား ခြင်း ပြု သည့် အ လျောက် သင့် ရာ ဇ သံ တို့ ဆင့် ဆို သံ ကို နောင် ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ လှည့် စား မှု လု ယူ မှု နှင့် ပြည့် လျှံ လျက် ဘမ်း မိ ရာ ကို မ လွှတ် သွေး သွန်း သော ထို မြို့ တော် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ နှင် တံ ရိုက် သံ ဘီး လည် သံ မှ စ၍ မြင်း တပ် ပေါက် ပြေး ခြင်း ရ ထား တပ် ဆောင့် ခြင်း မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ချီ ဝင် ခြင်း ထား လှံ လက် နက် ပြောင် လက် ခြင်း များ နှင့် တ ကွ။ ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် ခ လုတ် မ ရှောင် နိုင် အောင် လုပ် ကြံ ပြီး အ သေ ကောင် စု ပုံ လျက် ရှိ ကြ လေ စွ တ ကား မှား ယွင်း မှု ပြု စား မှု များ ဖြင့် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို ရောင်း ချ သူ။ အ ဆင်း လှ၍ ပြည် တန် ဆာ ဖြစ် သော ထို က ဝေ မ ကြီး၏ မှာ ယွင်း ခြင်း ကို ထောက်၍ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ သည် သင် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု၍ ထ မီ လှစ် ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား နှင့် တိုင်း နိုင် ငံ ခြား များ ရှေ့ သင့် ရှက် ဘွယ် ရာ ကို ဘော် ပြ ခြင်း ယုတ် မာ ရာ အံ့ အား သင့် ရာ ရောက် အောင် စက် ဆုပ် ဘွယ် ကို ပစ် ချ ခြင်း များ ကို ပြု မည့် အ လျောက် ရှု ကြည့် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ရှောင် ပြေး လျက် နိ န ဝေး မြို့ သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လေ ပြီ။ မည် သူ လွမ်း ဆွတ် မည် နည်း။ နှစ် သိမ့် စေ မည့် သူ တို့ ကို အ ဘယ် မှာ ရှ၍ တွေ့ နိုင် အံ့ နည်း ဟု ဆို ကြ လ တံ့။ ကျုံး၊ မြို့ ရိုး၊ မီး ကာ များ အ ဖြစ်၊ နိ လ မြစ် ရှိ လျက်၊ မြစ် လက် ကြား အ လယ် တွင် တည် သော နော မုန် မြို့ ထက် သင် ခိုင် လုံ သ လော။ ကု ရှ နှင့် အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို ရေ တွက်၍ မ ကုန် နိုင် သော အား ကိုး ရာ အ ဖြစ် ဖု ထ နှင့် လိ ဗု လူ မျိုး တို့ ကို စစ် ကူ ရာ အ ဖြစ် ရ သော ထို မြို့ သည် သုံ့ ဘမ်း သိမ် သွား ခြင်း သား ငယ် တို့ သည် လမ်း ဆုံ တိုင်း တွင် ဆောင့် သတ် ခြင်း၊ မှူး မတ် တို့ သည် မဲ ချ ဝေ ဖန် ခြင်း အ ကြီး အ ကဲ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သံ ကြိုး နှင့် ချည် နှောင် ခြင်း များ ကို ခံ ခဲ့ ရ ကြ လေ စွ။ ထို နည်း တူ သင် သည် ရန် ဘေး ကြောင့် ယိမ်း ယိုင် မူး မော် လျက် ခို လှုံ ရာ ကို လိုက် ရှာ ရ မည်။ ခံ မြို့ ရှိ သ မျှ သည် လှုပ် သော သ ဖန်း ပင် မှ စား လို သူ၏ ခံ တွင်း သို့ ကျ သော အ သီး အ မှည့် နဲ့ တူ လျက်။ စစ် သား တို့ သည် မိန်း မ သူ ရဲ ဘော ရှိ၍ မင်း ထုပ် များ ကျွမ်း လောင် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ရန် သူ တို့ ဝင် ရန် ပြည် လမ်း ပေါက် များ ပွင့် နေ သည် တ ကား။ အ ဝန်း အ ဝိုင်း ကို ခံ နိုင် ရန် ရေ လှောင် ခြင်း ရဲ တိုက် များ ကို ခိုင် လုံ စေ ခြင်း မြေ စေး ရှိ ရ သို့ သွား၍ သ ရွတ် နုင်း ခြင်း၊ ဇ ယား ကိုင် ခြင်း များ ပြု သည့် ပြင် ကျိုင်း အုပ်၊ ကျိုင်း ပေါက် နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ ဦး တော့ ရှိ ရင်း အ ရပ်၌ ပင် မီး သည် ကျွမ်း လောင် လျက် ထား လည်း ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ မျို စား၍ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ ကုန် သည် တို့ ကို ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး ရေ ထက် များ ပြား စေ သော် လည်း ပေါက် ထွက် စ ကျိုင်း ပျံ လွှား သ ကဲ့ သို့ ထွက် ပြေး ကြ လိမ့် မည်။ မှူး မတ် တို့ နှင့် ဗိုလ် ချုပ် တို့ သည် ညဉ့် နေ ချမ်း အ ခါ စည်း ရိုး များ၌ ခို နေ လျက် နေ ထွက် သော အ ခါ ရွှေ့ ရာ အ ရပ် ကို မ သိ ရ သည့် တိုင် အောင် ပျံ လွှား တတ် သော ကျိုင်း အုပ် ကျိုင်း စု သ ဘွယ် ဖြစ် ကြ၏။ အို အာ ရှု ရိ ဘု ရင် သင့် အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ သည် ခေါင်း ချ လျက် ဗိုလ် မင်း တို့ သည် ကျ လျောင်း လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ လည်း အ စု အ ရုံး မဲ့ တောင် တန်း ပေါ် တွင် က စဉ့် က ရဲ ရှိ ကြ သည် တ ကား ပြင်း ထန် စွာ သင် ခံ ရ သော ဒဏ် ချက် ကို ကု သ၍ မ ရ သင့် မ သ မာ မှု ကို မ ခံ ဘဲ နေ ရ သော လူ တ မျိုး မျှ မ ရှိ သည့် အ တိုင်း သင့် အ ကြောင်း သ တင်း ကြား ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လက် ပမ်း ပေါက် ခတ် ကြ လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ပ ရော ဖက် ဟ ဗ က္ကုတ် မြော် မြင် ရ သော ဗျာ ဒိတ် ချက် ဟူ မူ ကား။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် နား ညောင်း တော် မ မူ ဘဲ၊ မည် မျှ ကြာ ကြာ အကျွန်ုပ် အော် ရ ပါ မည် နည်း။ အ ဓ မ္မ ပါ တ ကား ဟု ဟစ် သော် လည်း၊ ကယ် တော် မ မူ ပါ။ ဒု စ ရိုက် ကို ခင်း ပြ ၍၊ မ ကောင်း ကို ကြည့် နေ တော် မူ သည် မှာ အ သို့ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ တွင် ကြမ်း ကြုတ် မှု၊ အ ဓ မ္မ မှု တည် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ဘက် ပြိုင် ခြင်း၊ ရန် တွေ့ ခြင်း ပေါ် ပေါက် သ ဖြင့်၊ တ ရား သည် အ ကျိုး မဲ့ လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက် လည်း မ ဖြောင့် ဘဲ ရှိ နေ လေ စွ။ သူ တော် ကောင်း တို့ ကို မ သူ တော် တို့ ဝန်း ဝိုင်း နေ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ထုတ် ဆင့် သော ဆုံး ဖြတ် ချက် သည် ကောက် ကျစ် ပါ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို၊ ရှု ကြည့် မှတ် သား ၍ အံ့ အား သင့် လျက် နေ ကြ လော့။ ကြား ၍ မ ယုံ နိုင် သော အ မှု ကို၊ သင် တို့ လက် ထက် ၌ ပင်၊ ငါ စီ ရင် မည်။ ကိုယ် မ ပိုင် သော နေ ရပ် များ ကို ပိုင် ယူ အံ့ သော ငှာ၊ မြေ ပ ထ ဝီ တစ် လျောက် ချီ လာ လျက်၊ ပြင်း ထန် လျင် လွန်း သော ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး ကို၊ ငါ ပေါ် ထွန်း စေ မည်။ ထို လူ မျိုး သ ည် ကြောက် ရွံ့ ထိန့် လန့် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ကိုယ့် ရာ ဇ သတ် နှင့် အာ ဏာ ပိုင် ခြင်း ကို၊ အ လို အ လျောက် ပေါ် ထွက် စေ၏။ ချင်း တို့ မြင်း တပ် သည်၊ ကျား သစ် ထက် လျင် မြန်၍၊ ညဉ့် နေ ချိန် လှည့် လည် သော ဝံ ပု လွေ ထက် ကြမ်း တမ်း ၏။ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ လည်း၊ ဝေး ကွာ ရာ မှ မောက် မာ စွာ ချီ လာ လျက်၊ ကိုက် စား ရန် ထိုး သုတ် သော လင်း ယုန် ကဲ့ သို့၊ တစ် ဟုန် တည်း ပျံ ကြ ၏။ ထို အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ရှေ့ သို့ မူ သော မျက် နှာ နှင့် ချီ လာ လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် စွာ လုပ် ကြံ ခြင်း၊ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ သုံ့ ဘမ်း ခြင်း၊ ဘု ရင် များ နှင့် မှူး မတ် တို့ ကို ပြက် ရယ် ပြောင် လှောင် ခြင်း၊ ခံ တပ် ဟူ သ မျှ ကို အ လေး မ မူ ဘဲ၊ မြေ မုန့် ဖို့ ၍ သိမ်း ယူ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ လေ ဗွေ ကဲ့ သို့ အ သော့ ကူး သွား တတ် ၏။ ကိုယ့် အ စွမ်း သ တ္တိ ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား မှတ် သည် နှင့်၊ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ ရောက် သည် တ ကား။ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် သည်၊ ရှေး မ ဆွ က ပင် တည် ရှိ တော် မူ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ ပျက် စီး တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ကျောက် တောင် တော် ဖြစ် သော အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဆုံး မ ရန်၊ တ ရား စီ ရင် ရန် မှန် သ မျှ သာ၊ ထို လူ မျိုး ကို ကိုယ် တော် ခန့် ထား စီ မံ တော် မူ လေ ပြီ။ ဆိုး သွမ်း မှု ကို မ ရှု၊ မ ကောင်း ကို လည်း မ ကြည့် နိုင် အောင်၊ စင် ကြယ် သော စ က္ခု တော် ရှိ သော အို အ ရှင်၊ သစ္စာ ဖျက် သူ တို့ ကို ရှု ကြည့် တော် မူ လျက်၊ ကိုယ့် ထက် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို၊ လူ ဆိုး တို့ မျို စား ကြ ရာ၌ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မူ သည် မှာ၊ အ သို့ ပါ နည်း။ မင်း မ ရှိ သော မ စ္ဆ ပိုး မွှား က စ၍ ရေ သ တ္တ ဝါ များ ကဲ့ သို့၊ ရောက် စေ တော် မူ သော လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို၊ ထို လူ မျိုး သည်၊ ချိတ် နှင့် မျှား လျက်၊ ကွန် နှင့် အုပ် လျက်၊ ပိုက် နှင့် ဆွဲ လျက်၊ အား ရ ရွှင် လန်း သည် နှင့်၊ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို လုံ လောက် စွာ ပေး တတ် သော ထို ကွန် အား ပူ ဇော် ခြင်း၊ ပိုက် အား ဆက် ကပ် ခြင်း ပြု လေ့ ရှိ ၏။ ထို သို့ ပြု သော ကြောင့်၊ ကွန် ချ ခွင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို မ ညှာ ဘဲ လုပ် ကြံ ခွင့်၊ ရှိ မြဲ ရှိ ဦး မည် လော။ ထို လဲ လျှောက် ချက် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မည် သို့ မိန့် ဆို တော် မူ မည် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ လည်း မည် သို့ တုံ့ ပြန် မည် ကို လည်း ကောင်း၊ သိ မြင် ရန်၊ ကိုယ့် မျှော် စင် ပေါ် တွင် တည် နေ လျက်၊ ကင်း စင် ပေါ် တွင် ရပ် တန့် လျက် ငါ ရှိ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ရူ ပါ ရုံ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ သော့ ဖတ် ရွတ် နိုင် စေ ခြင်း ငှာ၊ သင် ပုန်း တွင် ရှင်း လင်း စွာ အ က္ခ ရာ တင် လော့။ ထို ရူ ပါ ရုံ သည်၊ ချိန်း ချက် သော ကာ လ၌၊ အ ထ မ မြောက် ခြင်း ကင်း လျက် လျင် မြန် စွာ ပြီး စီး လိမ့် မည်။ ဖင့် နွှဲ့ သော် လည်း စောင့် မြော် လော့။ နောက် မ ကျ ဘဲ အ တည် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ တုံ့ ပြန်၍ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာ၊ ဖြောင့် မတ် သူ သည်၊ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း အား ဖြင့် အ သက် ရှင် ရ သော် လည်း၊ ထို လူ မျိုး ကား၊ စိတ် သ ဘော မ ဖြောင့် မ မှန် ဘဲ မောက် မာ လျက်၊ သ စ္စာ ပျက် စေ သော စ ပျစ် ရည် အ လိုက်၊ နေ ရာ ရင်း ၌ မ နေ ဘဲ ထောင် လွှား တတ် သော သူ၊ သေ မင်း ကဲ့ သို့ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ နှင့် အမျှ ဝမ်း ကျယ် လျက် ချင် ရဲ မ ပြေ သော သူ၊ လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို စု ရုံး သိမ်း သွား သော သူ များ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ ထို လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည်၊ ပြက် ရယ် ရာ တေး၊ သ ရော် ရာ စ ကား ဝှက် ကို ဖွဲ့ ဆို ကြ မည် မ ဟုတ် လော။ ၎င်း တို့ က၊ ကိုယ် မ ပိုင် ရာ အ မြောက် အ မြား ကို လု ယက် လျက်၊ အ ပေါင် ခံ ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် သော သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မည် မျှ ကြာ ဦး မည် နည်း။ သင့် ကို လု ယူ ရာ ဥ စ္စာ အ ဖြစ် ထား လျက်၊ အ တိုး စား သူ၊ အ ရိုး တုန် သူ တို့ သည်၊ ရှောင် တ ခင် ထ ကြွ ပေါ် ထွန်း ကြ မည် မ ဟုတ် လော။ လူ တို့၏ သွေး သွန်း မှု၊ နေ ပြည် နှင့် မြို့ ရွာ မှ စ၍ နေ ထိုင် သ မျှ သော သူ တို့၌ ပြု ခဲ့ သည့် ကြမ်း ကြုတ် မှု အ တွက် လည်း ကောင်း၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ အား ပြု ခဲ့ သော လု ယက် မှု အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ထို လူ မျိုး များ၏ အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ သင်၌ လု ယက် မှု ကို တုံ့ ပြန် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဘေး လွတ် ရန် အ ကြံ နှင့်၊ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ သိုက် မြုံ လုပ် ရ အံ့ သော ငှာ ကိုယ့် အ ဆက် အ နွယ် အ ကျိုး အ ဖို့၊ မ တ ရား လု ယက် ယူ ငင် သော သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ ကို ပယ် ရှား ရာ၌၊ သင် သည် ကိုယ့် အ ဆက် အ နွယ် အ ကျိုး ယုတ် ကြံ ဆောင် ရာ၊ ကိုယ့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ ရန် ရောက် ခဲ့ လေ စွ။ တိုက် အိမ် နံ ရံ ရှိ ကျောက် သည် ဟစ် ခြင်း၊ ခေါင် ရှိ ဒိုင်း ကျား လည်း ထောက် ခံ ခြင်း ကို ပြု လိမ့် တ ကား။ မြို့ ကို သွေး သွန်း မှု နှင့် တည် လျက်၊ ရွာ ကို ဒု စ ရိုက် မှု နှင့် ထောင် သော သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ လူ မျိုး များ သည် မီး လောင် စာ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ လူ စု တို့ သည် အ ချည်း အ နှီး အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် ကြ သည့် အ ကြောင်း ကား၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ရေ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ လွှမ်း သ ကဲ့ သို့၊ မြေ ကြီး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ လိမ့် တ ကား။ ပြည် နီး ချင်း တို့ အ ဝတ် အ ချည်း စည်း အ ဖြစ် ကို ရှု ကြည့် ရ အံ့ သော ငှာ၊ မူး ယစ် သည့် တိုင် အောင်၊ ကိုယ့် ဒေါ သ အ မျက် နှင့် ရော စပ် သည့်၊ ကိုယ့် အ ရည် ကို တိုက် သော သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ သင် လည်း အ သ ရေ အ စား အ ရှက် နှင့် ပြည့် ဝ လိမ့် မည်။ မ လှီး ဖြတ် ခြင်း အ ဖြစ် ထင် ရှား ၍၊ အ သ ရေ ပေါ် တွင် အ ရှက် လွှမ်း မိုး သည့် တိုင် အောင်၊ ညာ လက် နှင့် လွှဲ တိုက် တော် မူ မည့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဖ လား တော် ကို သောက် လေ တော့။ လူ တို့၏ သွေး သွန်း မှု၊ နေ ပြည် နှင့် မြို့ ရွာ မှ စ၍ နေ ထိုင် သ မျှ သော သူ တို့၌ ပြု ခဲ့ သည့် ကြမ်း ကြုတ် မှု အ တွက်၊ သင် သည် လေ ဗ နုန် တော၌ ပြု ခဲ့ သော ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း ကို လွှမ်း ခြုံ လျက်၊ သား ယဉ် သား ရဲ တို့၌ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပျက် စီး ခြင်း ကြောင့်၊ ထိတ် လန့် ရ လိမ့် မည်။ ရုပ် ပွား သည်၊ ထု လုပ် သော ပန်း ပု ကိုယ် ၌ လည်း ကောင်း၊ ဆင်း တု နှင့် မိ စ္ဆာ ဟော ဘု ရား တို့ သည်၊ စ ကား မ ပြော နိုင် သော အ ရာ များ ကို အား ကိုး ၍ သွန်း လုပ် သော ပန်း တည်း၌ လည်း ကောင်း မည် သည့် အ ကျိုး ပေး နိုင် သ နည်း။ သစ် ရုပ် တု အား နိုး လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ စ ကား မ ပြော နိုင် သော ကျောက် ရုပ် တု အား ထ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လျှောက် ဆို သော သင် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ဇ္စျ တ္တ ၌ သက် ဇီ ဝ မ ရှိ ဘဲ၊ ရွှေ ငွေ နှင့် မွမ်း မံ သော ထို အ ရာ သည် ဩ ဝါ ဒ ပေး နိုင် သ လော။ သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် ၌ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စံ နေ တော် မူ ၏။ အ ချင်း မြေ တစ် ပြင် လုံး၊ ရှေ့ တော် တွင် ဆိတ် ဆိတ် နေ လော့ ဟု ဖွဲ့ ဆို ကြ မည် ဟူ ၍ တည်း။ ပ ရော ဖက် ဟ ဗ က္ကုတ်၏ ကာ ရံ ထောင့်၊ ပ ဌ နာ ချက် ကို ဆို ဦး အံ့။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို သ တင်း ကြား၍ ကြောက် ရွံ့ ပါ ပြီ။ ထို ထာ ဝ ရ ဘု ရား။ ပြု စု ခဲ့ သော အ မှု ကို၊ နှစ် တာ အ လယ် တွင် ပြု ပြန် တော် မူ ပါ။ ထို နှစ် တာ အ လယ် တွင် ဘော် ပြ တော် မူ ပါ ဦး။ အ မျက် ထား လျက် ပင်၊ က ရု ဏာ တော် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် တ မန် ပြည် မှ၎င်း၊ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် သည် ပါ ရန် တောင် မှ၎င်း၊ ကြွ လာ တော် မူ ရာ အာ ကာ သ သည် ဘုန်း တော် နှင့် လွှမ်း လျက်။ ပ ထ ဝီ လည်း ဂုဏ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ၏။ ဝဲ ယာ တော်၌ လျှပ် စစ် လျှပ် သ ကဲ့ သို့ လွှတ် တော် မူ သော ရောင် ခြည် သည်။ အ စွမ်း သ တ္တိ တော်၏ အ ကွယ် အ ကာ ဖြစ်၏။ ကပ် ရော ဂါ သည် ရှေ့ တော် မှ၎င်း၊ ဒ ဟ တေ ဇော နော သည် စက် တော် မှ၎င်း၊ ထွက် ရာ။ ရပ် တန့် တော် မူ သော်။ မြေ ပ ထ ဝီ သည် လှုပ် ရှား ရ၏။ ရှု ကြည့် တော် မူ သော်။ လူ မျိုး တို့ သည် လန့် ခုန် ခြင်း၊ တည် ဦး က တောင် များ သည် ကွဲ ပြို ခြင်း၊ ရှေး မ ဆွ က ကုန်း များ သည် ဝပ် လျှိုး ခြင်း ကို ပြု ရ ကြ၏။ ရှေး မ ဆွ က ပင် နည်း လမ်း တော် သည်၊ ထို အ တိုင်း တည်း။ ကု ရှန် လူ မျိုး တို့၏ တဲ များ သည် ဒု က္ခ ရောက်၍။ မိ ဒျန် ပြည် ရှိ တင်း တိမ် ရံ များ လည်း တုန် လှုပ် သည် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် မြင် ရ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြင်း တပ် တော်၌၎င်း၊ အောင် မြင် သော ရ ထား တပ် တော်၌၎င်း၊ စီး ကြွ တော် မူ သည် မှာ။ ချောင်း များ ပေါ် တွင် အ မျက်၊ မြစ် များ အ ပေါ် တွင် ဒေါ သ၊ ပင် လယ် အ ပေါ် တွင် မျက် မာန် ကို ထား တော် မူ ရ သော ကြောင့် လော။ အ မိန့် တော် အ တိုင်း လေး တော် ကို ထုတ် ဘော်၍။ မြှား တော် ခု နှစ် စင်း ပစ် လျက်။ ချောင်း များ ဖြင့် မြေ ကို ခွဲ ဖောက် တော် မူ၏။ ရှု မြင် သော တောင် များ သည် တုန် လှုပ် လျက်။ မိုဃ်း သက် မုန် တိုင်း သည် တိုက် သွား လျက်။ သ မု ဒ္ဒ ရာ သည် ဟုန်း သံ လွှင့်၍။ ကြီး စွာ သော လှိုင်း တံ ပိုး ထ ရ၏။ လွှတ် သော မြှား တော် တောက် ပ ခြင်း၊ လှံ တော် ထိန် ဝင်း ပြောင် လက် ခြင်း ကြောင့်။ နေ မင်း လ မင်း တို့ သည်၊ နိ ယ တုံ မှီး ကို ရ ကြ၏။ ကိုယ် တော် သည် မြေ ပ ထ ဝီ တ ရှောက်၊ အ မျက် တော် နှင့် ချီ ကြွ လျက်။ လူ မျိုး များ ကို ဒေါ သ နှင့် နှင်း နယ် လျက်။ ဘိ သိက် တော် ခံ လူ မျိုး တော် ကို ကယ် ဆယ် တော် မူ ရန် ချီ ထွက် ရာ။ လူ ဆိုး တို့ အိမ် ခေါင် ကို ဖျက် ဆီး၍ အ ခြေ အ မြစ် ထုပ် လျောက် တိုင် အောင်၊ ဟင်း လင်း ဖြစ် စေ တော် မူ၏။ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို လျှို့ တ ဝှက် ရွှင် လန်း စွာ ကိုက် စား တတ် သော သ ဘော နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ကို ချေ မွှ ရန် တ ဟုန် တည်း တိုက် လာ သော၊ ထို ရဲ မက် တို့ ဦး ခေါင်း ကို။ ချင်း တို့ လက် နက် များ ဖြင့် ထုတ် ချင်း ထိုး ဖောက် တော် မူ လေ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် မြင်း တပ် တော် ကို စီး လျက်။ တ ဟုန်း ဟုန်း ထ သော သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ ကို နင်း ကြွ တော် မူ သည် တ ကား။ လူ မျိုး တော် ကို ဗိုလ် ထု သ ဘွယ် တိုက် လာ သင့် ရောက် သော ဒု က္ခ ကာ လ ကို၊ ဆိုင်း လင့် ရ သော အ ကျွန်ုပ် သည်။ အ သည်း နှ လုံး လှိုက် ဆူ လျက်။ နှုတ် ခမ်း ချင်း ရိုက် လျက်။ အ ရိုး စု ဆွေး မြေ့ လျက်။ ထို ဟုန်း သံ ကြောင့် ရှိ ရင်း အ ရပ် တွင် ပင် တုန် လှုပ် ရ၏။ သ ဖန်း ပွင့် ခြင်း၊ စ ပျစ် သီး ခြင်း၊ သံ လွင် ဆီ ထွက် ခြင်း၊ လယ် ယာ အ သီး အ နှံ ပေါ် ခြင်း၊ ခြံ သို့ သိုး ဆိတ် ဝင် ခြင်း၊ တင်း ကုပ်၌ နွား ထား ခြင်း များ မ ရှိ ရ သော် လည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် အား ရ လျက်။ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ရွှင် လန်း မည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ အ စွမ်း သ တ္တိ အ ကြောင်း ရင်း ဖြစ် သော အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်။ အ ကျွန်ုပ်၏ ခြေ များ ကို ဒ ရယ် မ ခြေ ကဲ့ သို့ လျင် မြန် စေ လျက်။ ကိုယ့် မြင့် ရာ အ ရပ် များ၌၊ နင်း စေ တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ အာ မုန် မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှိ မင်း လက် ထက်၊ ဟေ ဇ ကိ တီ၊ အာ မ ရိ မြစ်၊ ဂေ ဒ လိ မြေး၊ ကု ရှိ သား ဇေ ဖ နိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ငါ သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ရှိ ရှိ သ မျှ ကို သိမ်း ရုံး မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မှ စ၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့ နှင့် မှောက် မှား ရန် အ ကြောင်း များ ကို လည်း ကောင်း သိမ်း ရုံး လျက်၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို မြေ မျက် နှာ ပြင် မှ ပယ် ရှား မည်။ ငါ သည် ယု ဒ ပြည် သူ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် တွင်၊ လက် ရုံး တော် ကို ဆန့် တန်း ၍၊ ဤ ဒေ သ ရှိ ဗာ လ နတ် ရုပ် ကြွင်း ကျန် သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ ယဇ် ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် ပ ဆန်း တို့ အ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ မိုး ပျဉ် တွင်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ အား ရှိ ခိုး ကြ သော သူ တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သ စ္စာ တော် ခံ လျက် ပင်၊ မိ လ ခုံ အား တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ဆို ခြင်း၊ ရှိ ခိုး ခြင်း ပြု ကြ သော သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ ရှာ မ ဖွေ၊ မ မေး မ လျှောက် ဘဲ ဆုတ် ခွာ ကြ သော သူ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပယ် ရှား မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ ၏။ နေ့ ရက် တော် သည် ရောက် လု ပြီ ဖြစ်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယဇ် ပွဲ ကို ယင် လျက်၊ ခေါ် ဖိတ် သူ တို့ ကို သီး သန့် ထား လေ ပြီ။ ထို ယဇ် ပွဲ တော် နေ့၌၊ မင်း ညီ မင်း သား များ၊ မှူး မတ် များ နှင့် တိုင်း ရင်း အ ဝတ် မ ဆင် သူ တို့ ကို၊ ငါ ဒဏ် စီ ရင် မည်။ အိမ် ကို ဖောက် ထွင်း၍၊ ကြမ်း ကြုတ် မှု၊ လိမ် လည် မှု နှင့် ကိုယ့် သ ခင့် တိုက် ပြည့် စေ သူ တို့ ကို လည်း၊ ထို နေ့ ရက်၌ ဒဏ် စီ ရင် မည်။ ထို နေ့ ရက်၌၊ ငါး တံ ခါး အ ရပ် တွင် ဟစ် သံ၊ ဒု တိ ယ အ ရပ် တွင် အော် သံ၊ ကုန်း အ ရပ် တွင် ပျက် စီး ပယ် ရှား သံ ကို ကြား ရ ကြ လိမ့် တ ကား။ အို ဈေး တန်း သား တို့၊ ကုန် သည် ရှိ သ မျှ သည် သုတ် သင် ခြင်း၊ ပွဲ စား ရှိ သ မျှ လည်း ပယ် ရှား ခြင်း ခံ ရ သော ကြောင့်၊ အော် ကြ လော့။ ထို ကာ လ၌ ငါ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို မီး ရှူး များ နှင့် လိုက် စစ်၍၊ ကောင်း ကျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မ ကောင်း ကျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ ပေး နိုင် ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ လက် ဟောင်း စ ပျစ် ရည် သ ဖွယ် ပြစ် ချွဲ သော သူ တို့ ကို ဒဏ် စီ ရင် မည့် အ လျောက်၊ ချင်း တို့ စည်း စိမ် သည် လု ယူ ရာ၊ အိမ် များ လည်း ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သည့် ပြင်၊ အိမ် သစ် များ ကို တည် ဆောက် သော် လည်း နေ ထိုင် ခွင့်၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို စိုက် ပျိုး သော် လည်း သုံး သောက် ခွင့် ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ တော် ကြီး သည်၊ ရှောင် တ ခင် ရောက် အံ့ ဆဲ ဖြစ်၍ နီး ကပ် လေ ပြီ။ ထို နေ့ ရက်၌၊ စွမ်း ရည် ကောင်း သူ သည်၊ ပြင်း ထန် စွာ အော် ဟစ် ရ သည် တ ကား။ ထို နေ့ တော် သည်၊ အ မျက် ဒဏ် သင့် ရာ နေ့၊ ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် ရာ နေ့၊ ဖျက် ဆီး ပယ် ရှား ရာ နေ့၊ မိုး ပိတ် လျက် မှောင် အ တိ နေ့၊ မိုး အုံ့ ၍ မှောင် ကျ ရာ နေ့၊ မြင့် သော ခံ တပ်၊ ခံ မြို့ များ တစ် ဘက်၊ တံ ပိုး မှုတ်၍ အောင် သံ လွှင့် ရာ နေ့ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြစ် မှား သော လူ သ တ္တ ဝါ တို့ အ ပေါ်၌၊ ဒု က္ခ ကို ငါ သင့် ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ သည် မျက် မ မြင် တို့ ကဲ့ သို့ သွား လာ ရ လျက်၊ မြေ မုန့် သ ဖွယ် သွေး သွန်း ခြင်း၊ ဘင် ပုပ် သ ဖွယ် အ လောင်း ပစ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ မြေ ပ ထ ဝီ၌ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ ကို၊ အ လန့် တ ကြား ကုန် ဆုံး စေ မည့် အ လျောက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့၌၊ ရွှေ ငွေ အား ဖြင့် ဘေး မ လွတ် ရ ဘဲ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး သည်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း အ ရှိန် ကြောင့်၊ ကျွမ်း လောင် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ စိတ် နှိမ့် ချ စွာ တ ရား စောင့် သော၊ အို ပြည် သူ ပြည် သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား၊ စိတ် နှိမ့် ချ ခြင်း တ ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ရှာ တွေ့ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် ဒဏ် ထား ရာ နေ့ ၌၊ သင် တို့ သည်၊ ပုန်း ရှောင် ခွင့် ရ ကောင်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဂါ ဇ မြို့ သည် လက် လွှတ် ရာ၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ အာ ဇုတ် မြို့ သည် မွန်း တည့် အ ချိန်၌ နှင် ထုတ် ခြင်း၊ ဧ ကြုန် မြို့ သည် ဆွဲ နုတ် ခြင်း ခံ ရ လ တ္တံ့။ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ခ ရိုင် ရှိ၊ ခေ ရ သိ လူ မျိုး သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး နေ ထိုင် ရာ အို ခါ နာန် ပြည်၊ သင့် ကို ရည် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် သော အ မိန့် တော် ကား။ တိုင်း ရင်း သား မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ ဖျက် ဆီး မည့် အ လျောက်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ခ ရိုင် သည်၊ စား ကျက် များ၊ သိုး ထိန်း တို့ တဲ များ၊ သိုး ခြံ များ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သော ယု ဒ အ မျိုး သား အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ လျက်၊ ပြန် လာ စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို ခ ရိုင် သည် သူ တို့ ထိန်း ကျောင်း ရာ၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ ရှိ အိမ် များ လည်း သူ တို့ ညဉ့် အိပ် ရာ အ ရပ် ဖြစ် လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လူ မျိုး တော် ကို၊ ကဲ့ ရဲ့၍ စော် ကား ကြ သော ကြောင့်၊ ဂုဏ် အ သ ရေ အစား၊ ထို သို့ ခံ ရ ကြ လတ္တံ့။ လော က ဘု ရား ဟူ သ မျှ ကို ပိန် ကြုံ စေ မည့် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို လူ မျိုး တို့ အား ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် အ ဖြစ် ထင် ရှား လျက်၊ ကျွန်း ကြီး ကျွန်း ငယ် ရှိ လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ နေ ရင်း အ ရပ် မှ ပင်၊ ငါ့ ကို ရှိ ခိုး ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အို ကု ရှ လူ မျိုး၊ သင် တို့ လည်း ဓား တော် ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ကိုယ် တော် သည်၊ မြောက် ပိုင်း အာ ရှု ရိ ပြည် ကို၊ ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ဖျက် ဆီး ပြီး လျှင်၊ နိ န ဝေ မြို့ တော် ကို လည်း သဲ က န္တာ ရ ကဲ့ သို့၊ သွေ့ ခြောက် သော မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သား ရိုင်း အ မျိုး မျိုး တို့ သည်၊ ထို မြို့ ပျက် တွင် စု ရုံး အိပ် ၀ပ် ခြင်း၊ ၀ံ ပို နှင့် ဗျိုင်း တို့ သည် တိုင် ထိပ် များ၌ နား၍၊ လေ သာ ပေါက် များ၌ မြည် ခြင်း ကို ပြု စဉ်။ အ ခင်း အ ကာ ကို ဖျက် တော် မူ ပြီး သော၊ တိုက် အိမ် များ သည်။ ဆိတ် ဆိတ် ညံ ညံ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ငါ မှ တစ် ပါး အ ခြား မြို့ မ ရှိ ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ပျော် မွေ့ လျစ် လျူ စွာ နေ ထိုင် သော မြို့ တော် ကား၊ ထို မြို့ တည်း။ လူ တို့ ဆိတ် ညံ ရာ၊ သား ရိုင်း တို့ အိပ် ဝပ် ရာ ဖြစ် ပြီ တ ကား။ သီ သွား သူ တိုင်း လက် ညှိုး ညွှန် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ကြ လ တ္တံ့။ ပုန် ကန်၍ ညစ် ညူး သော မြို့၊ ညှဉ်း ပန်း လေ့ ရှိ သော မြို့ တော် သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် ခြင်း၊ အ ဆုံး အ မ တော် ကို နာ ယူ ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အား ကိုး ခြင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ချဉ်း ကပ် ခြင်း များ ကို၊ မ ပြု သည့် အ လျောက်၊ ရှိ နေ သော မှူး မတ် တို့ သည် ဟိန်း ဟောက် သော ခြင်္သေ့ များ၊ တ ရား သူ ကြီး တို့ သည် နံ နက် တိုင် မ ခြွင်း မ ချန်၊ ညဉ့် ယံ တွင် စား မျို သော ဝံ ပု လွေ များ၊ ပ ရော ဖက် တို့ သည် ဝါ ကြွား၍၊ သ စ္စာ ဖျက် သော သူ များ၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် သီး သန့် ရာများ ကို မ သန့် ရာ ရောက် စေ လျက်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို ရက် စက် စွာ လွှဲ သော လူ များ ဖြစ် ကြ လေ စွ။ ထို မြို့ တွင် စံ နေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှာ မူ၊ တစ် သ မတ် တည်း ဖြောင့် မတ် လျက်၊ နံ နက် တိုင်း အ စဉ် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ ကို၊ အ ထင် အ ရှား ထုတ် ဖော် တော် မူ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ မ တ ရား သူ တို့ သည်၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ သည် တ ကား။ ခံ တပ် များ၌ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် အောင်၊ လူ မျိုး တို့ ကို ပယ် ရှား ခြင်း၊ လျှောက် သွား သူ ကင်း သည့် တိုင် အောင်၊ လမ်း များ ကို ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ထား ခြင်း၊ နေ ထိုင် သူ မဲ့ သည့် တိုင် အောင်၊ မြို့ ရွာ များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု ခဲ့ ရာ တွင်၊ ငါ က၊ သင် သည် ငါ စီ ရင် ခဲ့ သ မျှ အ တိုင်း မြို့ တည် ရင်း မ ပျက် အံ့ သော ငှာ၊ အ ဆုံး အ မ တော် ကို နာ ယူ လျက်၊ ငါ့ အား ခန့် ညား လိမ့် မည် ဟု မျှော် လင့် သော် လည်း၊ ချင်း တို့ သည် ပျက် ယွင်း ခြင်း အ ပြု အ မူ ကို သာ ဝိ ရိ ယ စိုက် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး သည်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ ခြင်း အ ရှိန် ကြောင့် ကျွမ်း လောင် ခံ ရ မည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး များ၊ တိုင်း နိုင် ငံ များ အ ပေါ် တွင်၊ အ မျက် ဒဏ် နှင့် ဒေါ သ အ ဟုန် ကို သွန်း လောင်း ရ အံ့ သော ငှာ၊ ထို သူ တို့ ကို ငါ ခေါ် ငင် စု ရုံး မည် ဟု ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီး ဖြစ် သည့် အ ရာ၊ အ လိုက် အ ဖမ်း မ ထွက် မ ချင်း ဆိုင်း လင့် ကြ ဦး။ ထို ကာ လ၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ သည်၊ တစ် သ ဘော တည်း ဝတ် ပြု လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု စေ ခြင်း ငှာ၊ နှုတ် များ ကို ငါ စင် ကြယ် စေ မည့် အ လျောက်၊ ကု ရှ ပြည် မြစ် များ တစ် ဘက် နေ ထိုင် သူ တို့ သည်၊ ကွဲ လွင့် သော တ ပည့် ဖြစ် သူ ငါ့ လူ မျိုး ကို၊ အ လှူ ဝ တ္ထု အ ဖြစ် ပို့ ဆက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက်၊ သန့် ရှင်း သော ငါ့ တောင် တော် ပေါ်၌၊ သင် ဆက် လက် မ ထောင် မ လွှား ရ အောင်၊ ရွှင် လန်း မောက် မာ သော သူ တို့ ကို၊ သင့် အ လယ် မှ ငါ ရုပ် သိမ်း မည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ့ အား ပြု ဘူး သော လွန် ကျူး မှု များ အတွက်၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏၊ နာ မ တော် အား ကိုး စား မည့် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို သာ၊ ငါ ထား ခဲ့ မည်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ သည်၊ အ ဓ မ္မ ကျင့် ခြင်း၊ မု သာ သုံး ခြင်း မ ပြု။ နှုတ် တွင် လှည့် စား ခြင်း ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထိတ် လန့် ရာ မဲ့ ကျက် စား အိပ် ဝပ် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ ကြွေး ကြော် လော့။ အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ ကျူး ဧ လော့။ အို သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် အား ရ ရွှင် လန်း လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင်၌ စီ ရင် ဒဏ် ပ လပ် စေ၍၊ ရန် သူ့ ကို လည်း ဆုတ် ခွာ စေ တော် မူ ပြီ။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင့် အ လယ် တွင် စံ နေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဒု က္ခ တွေ့ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို နေ့ ရက်၌ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အား၊ အို ဇိ အုန် မြို့၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ လက် လျော့ ခြင်း မ ရှိ လင့်။ သင့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကယ် ဆယ် မည့် ရဲ မက် သ ဖွယ်၊ သင့် အ လယ် တွင် စံ နေ တော် မူ၍၊ သင့် အ တွက် ကြောင့် အား ရ ရွှင် လန်း ခြင်း၊ မေ တ္တာ သက်၍ ဆိတ် ဆိတ် နေ ခြင်း၊ ကျူး ဧ လျက် ကြွေး ကြော် ခြင်း ကို ပြု တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို ရ ကြ လ တ္တံ့။ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ဝန် ကို ထမ်း ဆောင် ရ သော သင် နှင့် ကွေ ကွင်း၍၊ ပြု မြဲ ပွဲ အ တွက် လွမ်း ဆွတ် သူ တို့ ကို၊ ငါ စု သိမ်း မည်။ ထို ကာ လ၌၊ ငါ သည် သင့် ကို ညှဉ်း ပမ်း သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား စီ ရင် လျက်၊ ထော့ နဲ့ သွား ခဲ့ ရ သူ၊ နှင် ထုတ် ခံ ခဲ့ ရ သူ တို့ ကို၊ ကယ် ဆယ် စု သိမ်း ၍၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင်အ ရှက် ကွဲ ရ သော ထို သူ တို့ ကို၊ ချီး မွမ်း ရာ၊ ကျော် စော ရာ လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်။ ထို ကာ လ၌၊ ငါ သည် သင် တို့ ကို စု သိမ်း ၍ ပြန် ပို့ မည်။ သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ သော လူ မျိုး ချင်း တို့ ကို၊ သင် တို့ မျက် မှောက် ထင် ထင် ငါ ပြန် ပို့ မည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင်၊ ကျော် စော ရာ၊ ချီး မွမ်း ရာ လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် တော် မူ၏။ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ်၊ ဆ ဌ မ လ တစ် ရက် တွင် ရှာ လ သေ လ သား၊ ယု ဒ ဘု ရင် ခံ မင်း ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် ယော ဇ ဒက် သား ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပ ရော ဖက် ဟ ဂ္ဂဲ ဆင့် ဆို သည် ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရန် အ ချိန် မ ရောက် သေး ကြောင်း၊ ဤ လူ မျိုး တို့ ဆို ကြ သည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို နှ လုံး သွင်း ကြ လော့။ သင် တို့ သည် မျိုး များ စွာ ကြဲ သော် လည်း အ နည်း ငယ် သာ စု သိမ်း ရ ကြ၏။ စား ရ သော် လည်း မ လုံ လောက်။ သောက် ရ သော် လည်း မ ဝ။ ဝတ် ရ သော် လည်း အ ချမ်း မ လုံ ပဲ နေ ရ ကြ၏။ အ ခ ရ သော သူ သည် အိတ် ပေါက် သို့ သာ ထည့် ရ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သင် တို့ သည် များ ပြား စွာ မျှော် လင့် သော် လည်း တလင်း သွင်း ရ သော အ နည်း ငယ် ကို ပင် ငါ လွင့် ပါး စေ ၏။ အသို့ ကြောင့် နည်း ဟူ မူ ကား လူ အ သီး သီး တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် ကို သာ ဂ ရု စိုက် ကြ စဉ် ငါ့ ဗိ မာန် သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း တည် ရှိ သော ကြောင့် တည်း။ ထို ကြောင့် ကောင်း ကင် သည် နှင်း ချ ခွင့်၊ မြေ သည် အ သီး အ နှံ ပေး ခွင့် မ ရ စေ ဘဲ၊ တောင် တန်း နှင့် တ ကွ၊ စ ပါး စ ပျစ် ရည် ဆီ များ မှ စ သော မြေ ထွက် အ မျိုး မျိုး၊ လူ တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ချွေး နဲ စာ အ မျိုး မျိုး ပါ နေ ပြည် ပေါ် တွင် မိုး ခေါင် ဘေး ကို ငါ သင့် စေ ပြီ ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ ၍ တည်း။ ထို နောက် ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ နှင့် ယော ဇ ဒက် သား ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု တို့ သည် လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် အ ပေါင်း တို့ ပါ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပ ရော ဖက် ဟဂ္ဂဲ ဆုံး မ ချက် ကို လည်း ကောင်း၊ နား ထောင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လူ ပ ရိ သတ် ကြောက် ရွံ့ လျက် နေ ကြ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သော ရာ ဇ သံ ဖြစ် သူ ဟ ဂ္ဂဲ က၊ သင် တို့ နှင့် အ တူ ငါ ရှိ သည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန် သ တ္တ မ လ နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် တွင် ပ ရော ဖက် ဟ ဂ္ဂဲ အား ဖြင့် ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာဒိတ် တော် ကား၊ ရှာ လ သေ လ သား ယု ဒ ဘု ရင် ခံ မင်း ဇေ ရု ဗ ဗေ လ ယော ဇ ဒက် သား ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု တို့ နှင့် လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ အား သင် က အ သ ရေ ဆောင် သော ဗိ မာန် တော် ဟောင်း ကို မြင် ဖူး သူ ကား သင် တို့ တွင် မည် သူ ရှိ သေး သ နည်း။ ယခု မြင် ရ သည် မှာ အ သို့ နည်း။ အ လ ဟဿ ထင် မှတ် ဖွယ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို လည်း ကောင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ကုန်း ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ကြိမ် တည်း လှုပ် ရှား မည်။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ရ တ နာ မြတ် များ သည် ရောက် လာ သည့် အ တိုင်း ဤ ဗိ မာန် တော် ကို အ သ ရေ နှင့် ပြည့် စေ သည့် တိုင် အောင် ခပ် သိမ်း သော လူ မျိုး တို့ ကို လည်း လှုပ် ရှား မည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ငွေ သည် ငါ ပိုင်၊ ရွှေ လည်း ငါ ပိုင် ဖြစ် သည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ နောက် အ သ ရေ သည် အ ထက် အ သ ရေ ထက် ကြီး မြတ် လိမ့် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ ဌာ န ၌ ချမ်း သာ စေ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ်၊ န ဝ မ လ၊ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင် ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပ ရော ဖက် ဟ ဂ္ဂဲ က တစ် ဖန် ဟ ဂ္ဂဲ က သူ သေ အ လောင်း ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် သူ သည် ဆို ခဲ့ သည့် တစ် စုံ တစ် ရာ ကို ထိ မိ လျှင် မ သန့် ရာ ရောက် မည် လော ဟု မေး သော်၊ ရောက် ပါ မည် ဟု ပ ရော ဟိတ် တို့ ပြန် ဖြေ ကြ ရာ၊ ဟ ဂ္ဂဲ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဤ လူ မျိုး၊ ဤ ပ ရိ သတ် သည် လုပ် ဆောင် သ မျှ ပါ မျက် မှောက် တော် တွင် ထို သို့ ဖြစ်၏။ ဤ ဌာ န၌ တင် သွင်း သ မျှ လည်း မ သန့် ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ယ နေ့ မှ စ ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် ၌ ကျောက် တစ် ချပ် ပေါ် တွင် တစ် ချပ် ကို မ တင် မီ ကာ လ တစ် လျှောက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို မျှော် ကြည့် ကြ လော့။ တင်း နှစ် ဆယ် ခန့် မှန်း သော ကောက် လှိုင်း ပုံ သို့ ရောက် သော် တစ် ဆယ် သာ ရ၏။ ခွက် ငါး ဆယ် ခန့် မှန်း သော စ ပျစ် ကျင်း သို့ ခပ် ယူ ရန် ရောက် သော် နှစ် ဆယ် သာ ရ ကြ သည် တ ကား။ လယ် လုပ် လေ ရာ ရာ၌ ဒ ဟ ဝါ ရော ကပ်၊ ပု လု ဝ က ကပ်၊ ပ ဇ္ဇု န္န ဖ လ ကပ် များ ကို ငါ သင့် စေ သော် လည်း အ ထံ တော် သို့ သင် တို့ မ ပြန် ကြ ချေ။ တစ် ဖန် န ဝ မ လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် ဖြစ် သော ယ နေ့ မှ စ၍ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ကျောက် မြစ် ချ သည့် ကာ လ တစ် လျှောက် မျှော် ကြည့် ကြ ဦး။ ကျီ ၌ မျိုး ရှိ သ လော။ စ ပျစ်၊ သ ဖန်း၊ သ လဲ၊ သံ လွင် ပင် များ သည် အ သီး မ သီး သ လော။ ယ နေ့ က စ ၍ ငါ သည် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို ပြန် ဆို လေ ၏။ ထို နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင် ဟ ဂ္ဂဲ သို့ ရောက် ပြန် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ယု ဒ ဘု ရင် ခံ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ အား သင် က ငါ သည် မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို လှုပ် ရှား ခြင်း၊ တိုင်း နိုင် ငံ များ၌ နန်း ချ ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ နိုင် ငံ များ၌ အ ခိုင် အ လုံ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း၊ ရ ထား တပ် နှင့် ရ ထား စီး သူ ရဲ တို့ ကို ဖြို လှဲ ခြင်း၊ အ ချင်း ချင်း ဓား ခုတ် သ ဖြင့် မြင်း တပ် နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကျ စေ ခြင်း များ ကို ပြု လိမ့် မည်။ ရှာ လ သေ လ သား ငါ့ ကျွန် ရင်း ဖြစ် သော အို ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ငါ သည် သင့် ကို ရွေး ချယ် ခဲ့သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ ရက်၌ ခေါ် ယူ ၍ လက် ဝတ် တံ ဆိပ် သ ဖွယ် ထား မည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ်၊ အ ဋ္ဌ မ လ တွင်၊ ဣ ဒေါ မြေး၊ ဗာ ရ ခိ သား ပ ရော ဖက် ဇာ ခ ရိ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ အ ပေါ် သို့၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ထား ရ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ သင် သည် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ လည်း သင် တို့ ထံ ပြန် ကြွ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် တို့ ဆိုး သွမ်း သော အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ များ မှ ပြောင်း လဲ ကြ လော့ ဟူ ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟု အ ထက် ပ ရော ဖက် တို့ ဟစ် ကြော် သော် လည်း၊ ငါ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား ထောင် နာ ခံ ခြင်း မ ပြု သော ဘိုး ဘေး တို့ အ လိုက် မ ပြု ကြ နှင့် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ သည် အ ဘယ် မှာ နည်း။ ပ ရော ဖက် တို့ လည်း ကာ လ အ စဉ် အ သက် ရှင် ကြ သ လော။ ကျွန် တော် ရင်း ဖြစ် သော ထို ပ ရော ဖက် တို့ အား ငါ မိန့် မှာ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် ချက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ မှာ မူ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ တို့ အ လေ့ အ လာ အ ပြု အ မူ အ လိုက် စီ ရင် ရန် ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် အ ရ၊ စီ ရင် တော် မူ ခဲ့ ပြီ တ ကား ဟု ဝန် ခံ၍ ပြောင်း လဲ ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ထို ဘိုး ဘေး တို့ ကို ထက် ကြပ် လိုက် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ်၊ ရှေ ဗတ် ခေါ် ဧ ကာ ဒ သ မ လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် တွင်၊ ဣ ဒေါ မြေး၊ ဗာ ခ ရိ သား ပရော ဖက် ဖြစ် သူ ငါ ဇာ ခ ရိ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ တော် ရောက် လာ သည့် အ တိုင်း၊ ညဉ့် အ ခါ၌ ငါ ရှု ကြည့် ရာ၊ ချိုင့် ရှိ ကျောက် ပန်း မြိုင် တွင် ရပ် တန့် လျက် မြင်း နီ စီး သူ တစ် ဦး နှင့် တ ကွ၊ နောက် ပါ မြင်း နီ၊ မြင်း ရွှေ၊ မြင်း ဖြူ များ ကို မြင် ရ သော်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ သူ တို့ ကား မည် သူ ပါ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် က၊ ငါ ပြ မည် ဟု ပြန် ဆို လေ၏။ ထို အ ခါ ကျောက် ပန်း မြိုင် တွင် ရပ် တန့် သော သူ က၊ ဤ သူ တို့ သည်၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် တွင် သွား လာ ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော အ မှု ထမ်း တို့ တည်း ဟု ပြန် ဆို ပြီး လျှင်၊ နောက် ပါ တို့ က လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည်၊ မြေ တစ် လျှောက် သွား လာ ရာ၊ တစ် ပြင် လုံး ငြိမ် ငြိမ် သက် သက် နေ သည် ကို တွေ့ ကြ ပါ သည် ဟု၊ ကျောက် ပန်း မြိုင် တွင် ရပ် နေ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် အား ပြန် လျှောက် ကြ သော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ပတ် လုံး၊ အ မျက် တော် ဒဏ် ခံ ရ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ ပေါ်၌၊ က ရု ဏာ သက် တော် မ မူ ဘဲ နေ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ ဦး မည် နည်း ဟု တောင်း လျှောက် သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် အား၊ နှစ် သိမ့် သာ ယာ စွာ ပြန်၍ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို စေ တ မန် တော် က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို ထောက်၍၊ အား ကြီး စွာ စိတ် ထက် သန် သော စေ တ နာ ရှိ သော ငါ သည်၊ အ မျက် တော် အ နည်း ငယ် သာ ထား ခဲ့ ၏။ မ ကောင်း ကျိုး အ လို့ ငှာ အား ပေး သူ၊ လျစ် လျူ စွာ နေ ထိုင် သူ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ်၌ ကား၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ကို ငါ ထား လျက် နေ သည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ က ရု ဏာ တော် နှင့် ပြန် ကြွ လေ ပြီ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါ့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် ရ မည့် ပြင်၊ မြို့ တည် ရင်း အ ရပ် ကို လည်း၊ ကြိုး ဆွဲ၍ တိုင်း တာ ကြ ဦး မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း များ ကို ဟစ် ကြော် လော့။ တစ် ဖန် တုံ၊ ငါ့ မြို့ ရွာ များ သည်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ နှင့် ပြည့် လျှံ၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် မြို့ ကို နှစ် သိမ့် စေ လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရွေး ချယ် ဦး မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို ဟစ် ကြော် လော့ ဟူ ၍ မိန့် ဆို လေ ၏။ ထို နောက်၊ ငါ သည် မော် ကြည့် လျက်၊ ဦး ချို လေး ချောင်း ကို မြင် ရ သော်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် အား၊ ဤ အ ရာ ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို၊ ကွဲ လွင့် စေ သော ဦး ချို များ တည်း ဟု ပြန် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ ပန်း ပဲ လေး ယောက် တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ တော် မူ သော်၊ အ ဘယ် အ လုပ် ကြောင့် ရောက် လာ ကြ ပါ သ နည်း ဟု ငါ မေး လျှင်၊ ကိုယ် တော် က၊ ဤ ပန်း ပဲ များ သည်၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို၊ မော်၍ ကြည့် ဝံ့ သူ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ကွဲ လွင့် စေ သော ထို ဦး ချို များ ကို မောင်း နှင် အံ့ သော ငှာ လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ခွဲ လွှင့် မည့် အ ကြံ နှင့်၊ မြှောက် ခတ် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဦး ချို များ ကို ချ အံ့ သော ငှာ လည်း ကောင်း၊ ရောက် လာ ကြ သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ငါ သည် မော် ကြည့် လျက် တာ ကြိုး ကိုင် ဆွဲ သူ တစ် ဦး ကို မြင် ရ သော်၊ အ ဘယ် သို့ သွား မည် နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရာ အ နံ အ လျား ကို၊ တိုင်း တာ သိ မှတ် ရန် သွား မည် ဟု ပြန် ဆို သည့် ကာ လ၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် သည် ထွက် သွား၍၊ ကြို ဆို ရန် ရောက် လာ သော စေ တ မန် တော် တစ် ပါး အား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သည်၊ အ ရပ် လေး မျက် နှာ လေ ကဲ့ သို့ ငါ ကွဲ လွင့် စေ ခဲ့ သော၊ အို သင် တို့၊ မြောက် ပိုင်း ပြည် မှ ထွက် ကြ လော့။ သ တို့ သ မီး ဗာ ဗု လုန် နှင့် နေ ထိုင် သော၊ အို ဇိ အုန် မြို့ သူ တို့၊ ပြေး ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သင် တို့ ကို ထိ ခိုက် သူ သည်၊ စ က္ခု တော့် သူ ငယ် အိမ် ကို ထိ ခိုက် ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ သ ရေ ပေး ရန် အ ကြံ အ ရွယ် တော် နှင့်၊ ငါ့ ကို စေ လွှတ်၍၊ သင် တို့ ကို လု ယက် ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ငါ သည်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် ကို ဆန့် ယမ်း လျက်၊ အ မှု ထမ်း ခဲ့ ရ သူ တို့ လု ယူ ရာ ဖြစ် စေ မည် ဟူ၍ တည်း။ ငါ့ ကို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် လော့။ ငါ သည် ကြွ လာ လျက်၊ သင့် အ လယ် တွင် စံ နေ မည်။ ထို သို့ စံ နေ သည့် အ တိုင်း၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ထို ကာ လ မှီ ဝဲ လျက်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ငါ့ ကို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် သိ ရ လ တ္တံ့။ သန့် ရှင်း သော ပြည် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယု ဒ နယ် ကို ဝေ ပုံ တော် အ ဖြစ် အ ပိုင် ယူ လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရွေး ချယ် တော် မူ ဦး မည်။ အို လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့၊ သန့် ရှင်း သော စံ ရာ တော် မှ၊ ကြွ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့။ ထို နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော့် ရှေ့၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု ရပ် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ယာ ဘက် ၌ အ ပြစ် စွဲ ရန် စာ တန် ရပ် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အား ပြ တော် မူ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အို စာ တန်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ဆုံး မ မည်။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရွေး ချယ် သော၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆုံး မ မည်။ ဤ သူ သည် မီး ထဲ မှ နုတ် ယူ သော ထင်း စ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ စေ တ မန် တော့် ရှေ့ တွင် ရပ် တန့် သူ ယော ရှု သည်၊ ညစ် ပေ သော သင်္ကန်း ကို ဝတ် နေ ရာ၊ ရှေ့ တော် တွင် ခ စား သူ တို့ အား၊ ညစ် ပေ သော သင်္ကန်း ကို ချွတ် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ယော ရှု အား လည်း၊ ငါ သည် သင့် ဒု စ ရိုက် ကို ပ လပ် စေ လျက်၊ တင့် တယ် သော သင်္ကန်း နှင့် ခြုံ လွမ်း မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ စင် ကြယ် သော ဗောင်း ကို ဆောင်း စေ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် သည် အ နီး၌ ရပ် နေ စဉ်၊ စင် ကြယ် သော ဗောင်း နှင့် သင်္ကန်း စုံ ကို ဆောင်း ဝတ် စေ ကြ၏။ ယော ရှု အား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် သည် နည်း လမ်း တော် အ တိုင်း လိုက် လျှောက်၍၊ အ မှာ တော် ကို လိုက် နာ လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် ကို အုပ် စိုး ခွင့်၊ တံ တိုင်း တော် များ ကို စောင့် ထိန်း ခွင့်၊ ခ စား ရ သော ဤ သူ တို့ နှင့် အ တူ ညီ လာ ခံ ခွင့် များ ကို၊ ငါ ပေး မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အို ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု၊ အ ညှောက် တော် ဖြစ် သော ကျွန် တော် ရင်း ကို၊ ငါ ပေါ် ထွန်း စေ မည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သူ၊ လက် အောက် ဂိုဏ်း သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ နာ ခံ ကြ လော့။ မျက် စိ ပုံ ခု နစ် လုံး ပါ ရှိ သော တိုက် ထွဋ် ကျောက် ကို၊ ယော ရှု ရှေ့ တွင် ငါ ချ ထား လျက်၊ က မ္ပည်း စာ ရေး တင် သော နေ့ ရက် တွင်၊ ပြည် တော်၏ ဒု စ ရိုက် ကို ပယ် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ထို နေ့ ရက် ၌ သင် တို့ သည်၊ စ ပျစ် ခြံ၊ သ ဖန်း ခြံ ရိပ် သို့ အ ချင်း ချင်း ခေါ် ဖိတ် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို နောက်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် သည် ပြန် လာ လျက်၊ အိပ် ပျော် သူ့ ကို နှိုး သည့် နည်း တူ၊ ငါ့ ကို နှိုး ပြီး လျှင်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ငါ က၊ ရှု ကြည့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ ရွှေ သား မီး ခုံ တော် အ ထက်၊ ဆီ အိုး နှင့် မီး ခု နစ် ခွက် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ခု နစ် ခွက် သို့ ဆင်း ရာ ပြွန် တစ် သွယ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ ဆီ အိုး ဝဲ ယာ ၌ သံ လွင် ပင် တစ် ပင် စီ ကို လည်း ကောင်း၊ မြင် ရ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် အား၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ အ ရာ ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု ဆက် လက် မေး ပြန် သော်၊ ထို စေ တ မန် တော် က၊ ဤ အ ရာ ကို မ သိ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ မ သိ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု ငါ လျှောက် ပြန် ၏။ ထို အ ခါ၊ ငါ့ အား စေ တ မန် တော် က၊ ဤ အ ရာ ကား၊ အ လုံး အ ရင်း ကြောင်း မ ဟုတ်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ ကြောင့် လည်း မ ဟုတ်၊ ငါ့ ဝိညာဉ် တော် ကြောင့် သာ အ ကြံ မြောက် မည် ဟု၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ အား ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် တည်း။ အို ကျောက် တောင် ကြီး၊ သင် အ ဘယ် နည်း။ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ ရှေ့ တွင် လွင် ပြင် ဖြစ် ရ မည့် အ လျောက်၊ သာ ဓု၊ သာ ဓု၊ ဟု အ နု မော ဒ နာ သံ နှင့် တ ကွ၊ တိုက် ထွဋ် ကျောက် ကို၊ ထို မင်း ယူ တင် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင်၊ အ မှု ငယ် နေ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သူ ရှိ သ လော။ ထို သူ တို့ သည်၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ စွဲ ကိုင် သော မှန် ထုပ် ကို မြင် ရ လျက်၊ ရွှင် လန်း ကြ ရ လ တ္တံ့။ ထို ခု နစ် ခွက် မှာ မူ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ လှည့် လှည် ကြည့် ရှု သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စ က္ခု တော် တည်း ဟု၊ ငါ တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် ၏။ ထို့ နောက် ငါ က၊ မီး ခုံ ဝဲ ယာ ရှိ သံ လွင် နှစ် ပင် ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ရွှေ ဆီ ကို သွန်း လောင်း သော ရွှေ ပြွန် နှစ် သွယ် နှင့် ပူး ကပ် သော သံ လွင် နှစ် လက် ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆက် လက် မေး ပြန် သည့် အ တိုင်း၊ စေ တ မန် တော် က၊ ဤ အ ရာ ကို မ သိ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ မ သိ ပါ၊ အ ရှင် ဘု ရား ဟု ငါ လျှောက် ပြန် သော်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင့် ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ရ သော၊ ဆီ ဘိ သိက် ခံ သူ နှစ် ဦး တို့ တည်း ဟု မိန့် ဆို ၏။ နောက် တစ် ဖန်၊ ငါ သည် မော် ကြည့် လျက်၊ ပျံ ဝဲ သော စာ တစ် လိပ် ကို မြင် ရ သော်၊ စေ တ မန် တော် က၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အ လျား အ တောင် နှစ် ဆယ်၊ အ နံ ဆယ် တောင် ကျယ် သော စာ လိပ် ပျံ ဝဲ သည် ကို၊ မြင် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ ဤ အ ရာ ကား။ ပြည် လုံး နှံ့ သင့် ရောက် သော အ မင်္ဂ လာ တည်း။ စာ ချက် အ ရ၊ ခိုး သူ တို့ သည် ဤ အ ရပ် မှလည်း ကောင်း၊ ကျိန် ဆို သူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှလည်း ကောင်း၊ ပယ် ရှား ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း ထို အမင်္ဂ လာ သည်၊ ငါ့ နာ မ ကို တိုင် တည် လျက်၊ မု သာ ကျိန် ဆို သူ တို့ နှင့် ခိုး သူ တို့ တိုက် အိမ် များ အ တွင်း ဝင် ရောက် တည် နေ သ ဖြင့်၊ ကျောက်၊ သစ် သား များ ပါ၊ ထို တိုက် အိမ် များ ပျက် ပြုန်း လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ဆို လေ၏။ ထို နောက်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် သည် ပေါ် ပြန် ပြီး လျှင်၊ ယ ခု ထင် ရှား သော အ ရာ ကား၊ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို၊ မော် ကြည့်၍ ရှု မြင် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု ငါ မေး သော် ထင် ရှား သော ဤ အ ရာ ကား၊ တင်း တောင်း တည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပြည် လုံး နှံ့ ရှိ သော ဒု စ ရိုက် တည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် ဆို လေ၏။ ခဲ ပြား ဖုံး ကို မြှောက် ဖွင့် ပြီး လျှင် တင်း တောင်း အ တွင်း မိန်း မ တစ် ယောက် ထိုင် နေ သည် ကို ပြ သော်၊ ဤ မိန်း မ ကား၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း တည်း ဟု ဆို လျက်၊ တင်း တောင်း အ တွင်း ဖိ နှိပ်၍၊ ခဲ ပြား နှင့် ပိတ် ထား လေ ၏။ ငါ မော် ကြည့် ပြန် သော်၊ ငှက် ကျား တောင် သ ဖွယ်၊ အ တောင် ဖြင့် ခတ် ဝဲ သော မိန်း မ နှစ် ယောက် ပေါ် လာ၍၊ ထို တင်း တောင်း ကို မိုး မြေ စပ် ကြား သို့၊ ချီ မြှောက် ကြ သည် ကို မြင် ရ လျှင်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် အား၊ တင်း တောင်း ကို မည် သည့် အ ရပ် သို့ ဆောင် သွား ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး ရာ၊ ရှိ နာ ပြည် တွင် တိုက် ဆောက်၍ ထား ရန် ဆောင် သွား ကြ၏။ ပြင် ဆင် ပြီး မှ၊ ပြင် ဆင် သော နေ ရာ၌ ချ ထား ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို လေ၏။ နောက် တစ် ဖန်၊ ငါ မော် ကြည့် သော်၊ ကြေး တောင် နှစ် လုံး ကြား မှာ ပေါ် လာ သော စစ် ရ ထား လေး စီး အ နက်၊ ပ ဌ မ ရ ထား ၌ မြင်း နီ များ၊ ဒု တိ ယ ရ ထား ၌ မြင်း နက် များ၊ တ တိ ယ ရ ထား ၌ မြင်း ဖြူ များ၊ စ တု တ္ထ ရ ထား ၌ မြင်း ဖောင်း ဝတ် များ က လျက် ရှိ သည် ကို မြင် ရ လျှင်၊ အို အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ အ ရာ များ ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု မေး ရာ၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် က၊ ငါ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင် အ ရှင့် ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ရာ မှ ထွက် လာ ခဲ့ သော လေး မျက် နှာ လေ ပြင်း များ တည်း။ က ပြီး မြင်း နက် များ သည်၊ မြောက် ပိုင်း ပြည် သို့ သွား ရာ၊ မြင်း ဖြူ များ လိုက် လျက်၊ မြင်း ဖောင်း ဝတ် များ သည်၊ တောင် ပိုင်း ပြည် သို့ သွား ကြ ၏။ မြင်း နီ များ သည် ထွက်၍၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် သွား မည် ပြု ကြ ရာ၊ ထွက် လော့။ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် သွား လာ ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် သွား လာ ကြ၏။ ငါ့ အား လည်း၊ ကြည့် လော့။ မြောက် ပိုင်း ပြည် သို့ သွား ရောက် ခဲ့ သော မြင်း များ ကြောင့်၊ ထို ပြည် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ စိတ် တော် ပြေ ပြီ ဟု ဟစ် ကြော် မိန့် မြွက် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ဆို လေ ၏။ တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ ဟေ လ ဒဲ၊ တော ဘိ ယ နှင့် ယေ ဒါ ယ တို့ သည်၊ သိမ်း သွား ခံ ရာ ဗာ ဗု လုန် မြို့ မှ ပြန် လာ၍၊ ဇေ ဖ နိ သား ယော ရှိ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် သော နေ့ ရက် တွင် ပင်၊ သင့် ကိုယ် တိုင် သွား ရောက် ၍၊ ရွှေ ငွေ လက် ဆောင် ကို ခံ ယူ လျက်၊ တ မာ ရွက် ဗောင်း ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ယော ဇ ဒက် သား ပ ရော ဟိတ် မင်း ယော ရှု၏ ဦး ခေါင်း တွင် တင်၍၊ ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ ညှောက် တော် အ မည် ရှိ သူ့ ကို ကြည့် လော့။ ထို သူ သည် နေ ရင်း အ ရပ်၌ ပင် ပေါက် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် လိမ့် မည်။ ဗိ မာန် တော် ကို တည် ဆောက် မည့် ထို သူ သည်၊ အ သ ရေ ဆောင် လျက် ရာ ဇ ပ လ္လင် ထက် စိုး စံ စဉ်၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း တစ် ပါး သည်၊ ပ လ္လင့် အ နီး၌ နေ ရာ တော် ရ မည့် အ လျောက်၊ နှစ် ပါး လုံး တိုင် ပင် လျက်၊ ပြည် ကျိုး ဖြစ် ထွန်း စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ ထို တ မာ ရွက် ဗောင်း ကို၊ ဟေ လ ဒဲ၊ တော ဘိ ယ၊ ယေ ဒါ ယ နှင့် ဇေ ဖ နိ သား ယော ရှိ တို့ ကောင်း မှု အ ဖြစ်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗိမာန် တော် တွင် တည် ထား ရ မည်။ ဝေး ကွာ စွာ နေ သော သူ တို့ လည်း လာ ရောက် လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ကို ကူ ညီ တည် ဆောက် ကြ လတ္တံ့ ဟူ ၍ တည်း။ ငါ့ ကို၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ နား ထောင် နာ ခံ ကြ လျှင်၊ ထို သို့ ဖြစ် ထွန်း ရ လ တ္တံ့။ တစ် ဖန်၊ ဒါ ရိ မင်း နန်း စံ လေး နှစ်၊ ခိ သ လု ခေါ်၊ န ဝ မ လ လေး ရက် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ ဇာ ခ ရိ သို့ ရောက် ပြန် ၏။ ငါ သို့ ရောက် လာ သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ပ ရော ဟိတ် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား သင် က၊ လွန် ခဲ့ သော နှစ် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် အ တွင်း အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပ ဥ္စ မ လ နှင့် သ တ္တ မ လ များ၌၊ သင် တို့ ပြု ကြ သည် မှာ။ ငါ့ ကို ရည် ဆောင် ကြ သလော။ စား ပွဲ သောက် ပွဲ များ ကို ပြု ကြ သည် မှာ၊ ကိုယ် ကို ရည် ဆောင် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ဇ န ပုဒ် များ နှင့် တ ကွ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် သည်၊ ငြိမ် ငြိမ် သက် သက် စည် ကား လျက်၊ နေ ဂပ် ခ ရိုင်၊ ရှ ဖေ လ ခ ရိုင် လည်း စည် ကား လျက် ရှိ စဉ်၊ အ ထက် ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟစ် ကြော် ခဲ့ သော အ ချက် များ ကို သင် တို့ နာ ခံ အပ် ကြ သည် တ ကား ဟူ ၍ တည်း။ ငါ ဇာ ခ ရိ သို့ ရောက် ပြန် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ လူ အ ချင်း ချင်း တို့၌၊ သ မ္မာ တ ရား အ တိုင်း ဆုံး ဖြတ် လျက်၊ သင်္ဂ ဟ တ ရား နှင့် က ရု ဏာ တ ရား ကို ဆောင် လျက်၊ မု ဆိုး မ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ ဝင် နေ သူ၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ အား နှိပ် စက် ခြင်း၊ အ ချင်း ချင်း မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း များ ကို မ ပြု ကြ လင့် ဟု၊ ဗိုလ်ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ခဲ့ သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ သည် နား မ စွင့် ဘဲ ကုတ် တွန့် လျက်၊ မ ထောင် ရ စေ ခြင်း ငှာ နား ပိတ် လျက်၊ ပ ညတ် တ ရား တော် မှ စ၍၊ ဝိ ညာဉ် တော် ထောက် ခံ သူ အ ထက် ပ ရော ဖက် တို့ အား ဖြင့်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး ပို့ ခဲ့ သော အ ချက် များ ကို နာ ခံ မည် စိုး၍၊ စိန် ကျောက် နှင့် အ မျှ စိတ် နှ လုံး ခက် မာ စေ ကြ သည့် အ တွက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် ဒဏ် သင့် ရောက် သည် တ ကား။ ငါ ဟစ် ကြော် သော အ ခါ၊ ချင်း တို့ နား မ ထောင် ဘဲ နေ ကြ သည် နည်း တူ၊ ချင်း တို့ ဟစ် သော အ ခါ၊ ငါ လည်း နား မ ညောင်း ဘဲ၊ မ သိ ဘူး သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင်၊ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း သ ဖွယ် တိုက် လွင့် စေ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တင် ရင် မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဝင် သူ ထွက် သူ မဲ့ သည့် တိုင် အောင်၊ နေ ရင်း ပြည် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ရောက်၏။ ထို သို့ ပင် သာ ယာ သော ပြည် တော် ကို ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် စေ ကြ လေ စွ ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ ငါ သည် ဇိ အုန် မြို့ ကို ထောက်၍၊ အား ကြီး သော စိတ်၊ ထက် သန် သော စေ တ နာ ကြောင့် အ မျက် တော် ထား သည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဇိ အုန် တောင် သို့ ပြန် ကြွ ပြီး သော ငါ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် စံ နေ မည့် အ လျောက်၊ ထို မြို့ တော် ကို၊ သ စ္စာ တည် သော မြို့ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တောင် တော် ကို၊ သန့် ရှင်း သော တောင် ဟု၊ သ မုတ် ကြ မည့် အ ကြောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ အို မင်း လှ သည့် အ တွက်၊ တောင် ဝေး စွဲ ရ သော အ သက် ရှည် သူ ယောက်ျား မိန်း မ တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် စင်္ကြံ လျှောက် သည့် ပြင်၊ က စား လျက် နေ သော သူ ငယ်၊ သူ ငယ် မ တို့ လည်း၊ လမ်း တိုင်း ပြည့် နှက် ကြ ဦး မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဤ အ ချင်း အ ရာ သည်၊ ထို ကာ လ၌ ရှိ သော လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် ရှေ့ တွင်၊ ထူး ဆန်း ဖွယ် ဖြစ် ခဲ့ လျှင်၊ ငါ့ ရှေ့ တွင် လည်း ထူး ဆန်း ဖွယ် ဖြစ် မည် လော ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ၏။ လူ မျိုး တော် ကို၊ နေ ထွက် ရာ၊ နေ ဝင် ရာ ပြည် များ မှ၊ ငါ ကယ် ဆယ် ဆောင် ယူ မည့် အ လျောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ရ သော သူ တို့ သည်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော်၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် စွာ သစ္စာ စောင့် ကြ လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တိုက် မြစ် ချ သော နေ့ ရက် တွင် တည် ဆောက် ရ မည် ဟူ၍ ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို ခဲ့ သည့် အ ချက် များ ကို၊ ယ ခု ကြား နာ ရ သူ သင် တို့၊ လက် သ တ္တိ ရှိ ကြ စေ။ ထို ကာ လ မ ရောက် မီ လူ အ ခ၊ တိ ရ စ္ဆာန် အ ခ မ ရှိ။ ထွက် သူ ဝင် သူ တို့ သည်၊ ရန် ဘက် ကြောင့် ရန် ကင်း၍ မ နေ။ အ ချင်း ချင်း တို့ ကို ငါ ရန် တိုက် သည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ယ ခု မှာ မူ၊ ထို ကာ လ ကဲ့ သို့၊ ဤ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့၌၊ ငါ ပြု မည် မ ဟုတ်။ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ဆိုင် ရာ မျိုး စေ့ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ စ ပျစ် ပင် သည် အ သီး သီး ခွင့်၊ မြေ သည် အ သီး အ နှံ ပေး ခွင့်၊ ကောင်း ကင် သည် နှင်း ကျ ခွင့် ကို ရ သ ဖြင့်၊ ဤ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ လည်း။ ထို ရှိ သ မျှ ကို ပိုင် ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့။ အို ယု ဒ နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ သင် တို့ ကို ငါ ကယ် ဆယ် မည် ဖြစ်၍၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အ မင်္ဂ လာ ခံ ဘူး သော သင် တို့ သည်၊ မင်္ဂ လာ အ ရင်း ခံ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက်၊ လက် သ တ္တိ ရှိ ကြ စေ ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည်၊ ငါ့ ကို အ မျက် တိုက် ပြု ကြ သည့် ကာ လ၊ မ ကောင်း ကျိုး ပေး မည် ဟု၊ စိတ် တော် မ ပြောင်း ဘဲ ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့ သည် နည်း တူ၊ ယ ခု ကာ လ၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ကောင်း ကျိုး ပေး ရန် ငါ ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီ။ မ ကြောက် ရွံ့ ကြ လင့် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ လူ အ ချင်း ချင်း သ စ္စာ သုံး ခြင်း၊ မြို့ တံ ခါး တွင် ရန် ငြိမ်း အောင် တ ရား သ ဖြင့် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ အ ချင်း ချင်း မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း၊ မု သာ သုံး ၍ သက် သေ ခံ ခြင်း များ ကို ငါ ရွံ ရှာ သည့် အ တွက်၊ မ ပြု ကြ လင့် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား။ စ တု တ္ထ၊ ပ ဥ္စ မ၊ သ တ္တ မ၊ ဒ သ မ လ များ တွင်၊ အ စာ ရှောင် ရာ သိ တင်း များ ကို ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် သ စ္စာ စောင့် ခြင်း၊ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ခင် မင် လျက်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း စွာ ကျင်း ပ ကြ ရ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ နောင် ကာ လ၊ အ ခြား သော လူ မျိုး လူ စု တို့ သည်၊ မြို့ အ မြောက် အ မြား က အ ဖူး လာ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြော် ရန် လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ရန်လည်း ကောင်း၊ သွား ကြ ကုန် အံ့။ ငါ့ ကိုယ် တိုင် သွား မည် ဟု၊ တစ် မြို့ သား တို့ က တစ် မြို့ သား တို့ အား၊ တိုက် တွန်း ကြ လိမ့် မည်။ မြောက် မြား သော လူ မျိုး၊ တန် ခိုး ကြီး သော နိုင် ငံ သား တို့ သည်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ ၍၊ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြော် ရန်၊ ယေ ရု ရ ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ဖြစ် သော လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက်၊ လူ တစ် ကျိပ် သည်၊ ယု ဒ အ မျိုး လူ တစ် ဦး၏ ပု ဆိုး ကို ကိုင် လျက်၊ သင် တို့ နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သော သ တင်း ကို ကြား ရ သည့် အ တွက်၊ ကျွန်ုပ် တို့ လိုက် ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ ကြ မည့် အ ကြောင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ တု ရု မြို့ သည်၊ ခံ တပ် သ ဖွယ် ကိုယ် ကို တည် ဆောက် လျက်၊ မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ ငွေ ကိုလည်း ကောင်း၊ လမ်း ရွှံ့ နှင့် အ မျှ ရွှေ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဆည်း ပူး သော် လည်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို စည်း စိမ် ကို သိမ်း ယူ လျက်၊ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ၍၊ မြို့ ကို လည်း ကျွမ်း လောင် စေ မည်။ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ သည် သိ မြင်၍ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ ဂါ ဇ မြို့ နှင့် ဧ ကြုန် မြို့ များ သည်၊ ခို လှုံ ရာ ပျက် သော ကြောင့် နာ ကျင် ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ ဂါ ဇ မြို့ မင်း ရိုး ပြတ်၍၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ လူ ဆိတ် လိမ့် မည်။ ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး၏ ဂုဏ် အ သ ရေ ကို၊ ငါ ပယ် ဖြတ် မည့် အ လျောက်၊ အာ ဇုတ် မြို့ တွင် ဗ န္ဒတ် တို့ နေ ရာ ကျ သ ဖြင့်၊ သုံး ဆောင် လေ့ ရှိ သည့် အ သွေး ရော သော သ က္ကာ၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရာ သ က္ကာ များ ကို၊ ငါ နှိုက် ယူ ပြီး လျှင်၊ ထို လူ မျိုး သည်၊ ငါ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ အ ကြွင်း အ ကျန်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ တွင် တစ် နွယ် ဖြစ် မည့် ပြင်၊ ဧ ကြုန် မြို့ သား တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လ တ္တံ့။ ငါ သည် ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခဲ့ ရ သည် ဖြစ် ၍၊ ညှဉ်း ဆဲ သူ ထွက် ဝင် ဖြတ် သွား ခွင့် မ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဗိ မာန် တော် ကို ကွယ် ကာ ရန်၊ ကင်း တပ် သ ဖွယ် စွဲ ရပ် မည် ဟူ၍ တည်း။ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ အား ရ ရွှင် လန်း လော့။ အို သ တို့ သ မီး ယေ ရု ရှ လင်၊ ကြွေး ကြော် လော့။ အောင် မြင် ကယ် တင် ရာ သက် ရောက် လျက်၊ စိတ် နှိမ့် ချ သော သင်၏ ဘု ရင် မင်း သည်၊ မြည်း မ၏ သား ငယ်၊ မြည်း ပေါ် တွင် စီး ကြွ သည် တ ကား။ ဧ ဖ ရိမ် နယ် မှ ရ ထား တပ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ မြင်း တပ် ကို လည်း ကောင်း၊ လေး လက် နက် ပါ၊ ငါ ပယ် ရှား မည့် အ လျောက်၊ ထို မင်း သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အား၊ ရန် ငြိမ်း ခြင်း အ မိန့် ထုတ် လျက်၊ ပင် လယ် တစ် ပြင် မှ တစ် ပြင် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ မြစ် ကြီး မှ မြေ စွန်း တိုင် အောင်လည်း ကောင်း၊ အ စိုး ရ လိမ့် မည်။ သင် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် အ သွေး ကို ထောက်၍၊ သင့် အ မျိုး အ ကျဉ်း သား တို့ ကို၊ သောက် ရေ မဲ့ သော လှောင် တွင်း မှ ငါ လွှတ် မည်။ စောင့် မျှော် လျက် နေ သော၊ အို အ ကျဉ်း သား တို့၊ ခံ တပ် တော် သို့ ပြန် လာ ကြ လော့။ ကျေး ဇူး နှစ် ဆ ကို ငါ သ နား မည် ဟု၊ ယ နေ့ ပင် ငါ ကြော် ငြာ ၏။ အို ဇိ အုန်၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို လေး သ ဖွယ် တင်၍၊ ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး နှင့် ရွယ် သော ငါ သည်၊ သင့် ကို သူ ရဲ ကောင်း၏ ဓား လက် နက် အ ဖြစ် ထား လျက်၊ မြို့ သား တို့ ကို လည်း ဂ ရိတ် အ မျိုး သား တို့ တစ် ဘက် ဆော် ဩ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သူ တို့ အ ထက် ထင် ရှား လျက်၊ မြှား တော် ကို လျှပ် စစ် ကဲ့ သို့ လွှတ် ခြင်း၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တံပိုး မှုတ် လျက်၊ တောင် မျက် နှာ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း နှင့် တ ကွ ထွက် ကြွ ခြင်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကွယ် ကာ ခြင်း များ ကို ပြု မည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ သည် ပစ် ခတ် သော လောက် စာ များ ကို နင်း၍ စ ပျစ် ရည် ဝ သည့် နည်း တူ ကြိမ်း ဝါး သောက် စား လျက်၊ အင် တုံ များ နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် ထောင့် များ ကဲ့ သို့ စွတ် စို ကြ လိမ့် မည်။ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ လူ မျိုး တော် ကို သိုး အုပ် သ ဖွယ် ကယ် ဆယ် မည် ဖြစ်၍၊ ထို သူ တို့ သည် ပြည် တော် တွင် တောက် ပ သော၊ န ဝ ရတ် မ ကိုဋ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ ရှု ကြည့် ဖွယ် ကောင်း ခြင်း၊ အ ဆင်း လှ ခြင်း ရှိ လိမ့် တ ကား။ လူ ပျို တို့ သည် ဆန် စပါး ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ ပျို တို့ သည် စ ပျစ် ရည် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ပြန့် ပြော ကြ လ တ္တံ့။ မိုး နှောင်း ကာ လ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မိုး ကို တောင်း ကြ လော့။ လျှပ် စစ် ကို ပြု ပြင် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မိုး ရွာ စေ လျက်၊ လူ အ သီး အ သီး တို့ ကွင်း ၌ ကောက် ပင် ပေါက် စေ တော် မူ၏။ တေ ရပ် ဆင်း တု များ သည် မိ စ္ဆာ ဟော ခြင်း၊ ဗေ ဒင် ဆ ရာ တို့ သည် မု သာ မျှော် မြင် ခြင်း၊ တိ တ္ထုံ ဆ ရာ တို့ သည် အ ချည်း အ နှီး ဖတ် ခြင်း များ ကို ပြု လျက်၊ အ ကျိုး မဲ့ အား ပေး ကြ သည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး တို့ သည် အ ထိန်း အ ကျောင်း မ ရှိ သည့် အ တွက်၊ သိုး ဆိတ် များ ကဲ့ သို့ လမ်း လွဲ လျက် ဒု က္ခ ရောက် ကြ လေ စွ။ ငါ သည်၊ ထို အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ထား လျက်၊ ဆိတ် ထီး ကြီး တို့ ကို လည်း အ စီ အ ရင် ကြွ လာ မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တည်း ဟူ သော သိုး အုပ် တော် ကို၊ အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ လျက်၊ စစ် ပွဲ၌ အ သ ရေ ဆောင် မြင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ တိုက် ထောင့် ကျောက်၊ တဲ ကြက် ဆူး၊ လေး လက် နက် သ ဖွယ် ဖြစ် သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ အုပ် ချုပ် သော မင်း အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ကိုယ့် အ မျိုး က ပေါ် ထွက် လျက်၊ စစ် ရေး တွင် ရန် သူ တို့ ကို လမ်း ရွှံ့ အ ဖြစ် နင်း၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပါ ရှိ သော ကြောင့်၊ သူ ရဲ ကောင်း တို့ ကဲ့ သို့ တိုက် ခိုက် သ ဖြင့်၊ ရန် ဘက် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် ဆုံး ရှုံး ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို သို့ ငါ သည်၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ခွန် အား ပေး လျက်၊ ယော သပ် အ မျိုး သား တို့ ကို ကယ်ဆယ် လျက်၊ က ရု ဏာ သက် သည့် အ တိုင်း ပြန် လာ စေ ပြီး လျှင်၊ မ စွန့် ပစ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ ငါ ထား ဦး အံ့။ ငါ သည် သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ နား ညောင်း မည်။ ဧ ဖ ရိမ့် အ မျိုး သည် သူ ရဲ ကောင်း နှင့် တူ လျက်၊ စ ပျစ် ရည် ဝ သ ကဲ့ သို့ စိတ် ရွှင် လန်း ကြ မည့် ပြင်၊ သိ မြင် ရ သော သား မြေး တို့ လည်း အား ရ လျက်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် စိတ် ရွှင် လန်း ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ကို၊ ငါ ရွေး နုတ် ပြီး သည့် အ လျောက်၊ လေ ချွန်၍ ခေါ် သိမ်း သ ဖြင့်၊ အ ထက် နည်း တူ တိုး ပွား ကြ လိမ့် မည်။ လူ အ မျိုး မျိုး တွင် ငါ ကွဲ လွင့် စေ သော ထို သူ တို့ သည်၊ ဝေး ကွာ သော ပြည် များ၌ ငါ့ ကို သ တိ ရ လျက်၊ သား မြေး တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ရာ မှ၊ ပြန် ရောက် ကြ ရ လ တ္တံ့။ ငါ သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ တစ် ဖန် ခေါ် ဆောင် ခြင်း၊ အာ ရှု ရိ ပြည် မှ စု သိမ်း ခြင်း ကို ပြု လျက်၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ လေ ဗ နုန် နယ် များ တွင်၊ နေ ရာ လပ် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ပြန် ပို့ ရာ၊ ပင် လယ် အ ကျဉ်း အ ကျပ် ကို ဖြတ် သွား လျက်၊ လှိုင်း တံ ပိုး ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ နိ လ မြစ် ရေ သည် ခန်း ခြောက် ခြင်း၊ အာ ရှု ရိ အ မောက် အ မာ သည် ရှုတ် ချ ခြင်း၊ အိ ဂျစ် အာ ဏာ စက် သည် ပ ပျောက် ခြင်း များ ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ခွန် အား ရှိ သည် နှင့်၊ ထို သူ တို့ သည် နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု လျက်၊ သွား လာ ခွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ အို လေ ဗ နုန် တောင်၊ သင့် သစ် က တိုး တော ကို မီး ကျွမ်း လောင် စေ ရန်၊ မီး ကာ ပေါက် များ ကို ဖွင့် လော့။ အို ထင်း ရူး ပင်၊ ထူး မြတ် သော သစ် က တိုး တော လဲ ကျ ပျက် စီး သည့် အ တွက်၊ အော် လော့။ အို ဗာ ရှန် ညန် မြိုင်၊ မ ဝင် နိုင် သော သစ် တော လဲ ကျ သည့် အ တွက်၊ ဟစ် လော့။ စား ကျက် ပျက် စီး သည့် အ တွက်၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း တို့ အော် ဟစ် သံ၊ ယော် ဒန် ပိတ် ပေါင်း ပျက် စီး သည့် အ တွက်၊ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ဟိန်း ဟောက် သံ ကို၊ ကြား ရ လေ စွ။ ငါ သည်၊ အ ပြည် ပြည် ထောင် သား တို့ ကို ဆက် လက် မ ညှာ တာ ဘဲ၊ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ကိုယ့် အ ထိန်း အ ကျောင်း၊ ကိုယ့် ဘု ရင် လက် တွင်း သို့၊ မ ကယ် လွှတ် ဘဲ အပ် နှင်း မည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ အ ပြည် ပြည် ကို လုပ် ကြံ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ သတ် ခံ၍ သ နား ဖွယ် သော သိုး ဆိတ် တို့ ကို၊ ငါ ထိန်း ကျောင်း မည် ပြု ရာ၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း ခေါ် တစ် ချောင်း၊ သင်း ဖွဲ့ ခြင်း ခေါ် တစ် ချောင်း၊ ထို တောင် ဝေး နှစ် ချောင်း ကို ကိုင် ယူ လျက်၊ သိုး ဆိတ် တို့ ကို ငါ ထိန်း ကျောင်း ၏။ အ ထက် အ ထိန်း အ ကျောင်း သုံး ဦး တို့ ကို၊ တစ် လ အ တွင်း ငါ ပယ် ဖျက် ပြီး လျှင်၊ ငါ့ ကိုယ် တိုင် မ ချိ မ ဆံ့၊ ငါ့ ကြောင့် နှ လုံး နာ သော၊ ထို သိုး ဆိတ် တို့ အား၊ ငါ ထိန်း ကျောင်း တော့ မည် မ ဟုတ်။ သေ အံ့ ဆဲ အ ကောင် သေ ပါ လေ စေ။ ပျောက် အံ့ ဆဲ အ ကောင် ပျောက် ပါ လေ စေ။ ကျန် သေး သော အ ကောင် များ လည်း၊ အ ချင်း ချင်း နိုင် ရာ စား ကြ စေ ဟု ငါ ဆို လျက်၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း ခေါ် တောင် ဝေး ကို ကိုင် ယူ၍၊ ခပ် သိမ်း သော လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော မ ဟာ မိတ် ကို ပယ် ဖျက် မည့် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ်၊ ချိုး ဖြတ် သည့် အ လျောက်၊ ထို နေ့ ရက် တွင် ပင် ပျက် လေ၏။ ငါ့ ကို ရှု မှတ် သော၊ သ နား ဖွယ် သိုး ဆိတ် တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် မှန် ကြောင်း သိ ကြ သည် နှင့်၊ ငါ က၊ သ ဘော တူ လျှင် အ ခ ကို ပေး လော့။ မ တူ လျှင် မ ပေး လင့် ဟု တောင်း ဆို ရာ၊ ငွေ အကျပ် သုံး ဆယ် ကို အ ခ အ ဖြစ် ချိန် ပေး ကြ သော်၊ ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တွင်း သို့ ပစ် ချ လော့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ ဖြတ် ဆို သည့် အ ခ မြတ် တည်း ဟူ သော၊ ထို ငွေ သုံး ဆယ် ကို ငါ လက် ခံ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် တွင်း သို့ ပစ် ချ လိုက်၏။ ထို နောက်၊ ယု ဒ အ မျိုး နှင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တို့ သွေး သား ပျက် မည့် လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ်၊ သင်း ဖွဲ့ ခြင်း ခေါ် ဒု တိ ယ တောင် ဝေး ကို လည်း၊ ငါ ချိုး ဖြတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ယ ခု တစ် ဖန်၊ မိုက် မဲ သော အ ထိန်း အ ကျောင်း၏ ကိ ရိ ယာ များ ကို ဆောင် ယူ လော့။ အ သို့ ဆို သော်။ ပျောက် သော အ ကောင် ကို သ တိ မူ ခြင်း၊ လမ်း လွဲ ရာ ကို လိုက် ရှာ ခြင်း၊ ချို့ တဲ့ ရာ ကို ကျပ် စည်း ခြင်း၊ လက် ရှိ ရာ ကို ကျွေး မွေး ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ ဆူ ဖြိုး ရာ များ ကို စား လျက်၊ ခွာ ကျိန်း စေ သော အ ထိန်း အ ကျောင်း ကို၊ ပြည် တော် တွင် ငါ ပေါ် ပေါက် စေ မည်။ သိုး ဆိတ် တို့ ကို လက် လွှတ် လျက်၊ အ သုံး မ ဝင် သော အ ထိန်း အ ကျောင်း သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သူ့ လက် ရုံး နှင့် ပညာ မျက် စိ သည်၊ ဓား ခုတ် ခံ ရ သ ဖြင့်၊ လက် ရုံး သေ ခြောက် လျက်၊ မျက် စိ လည်း လုံး လုံး ကွယ် လိမ့် မည် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရည် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ဝန် တင် ချက် ကား၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် တော် မူ ထ သော၊ လူ သ တ္တ ဝါ၌ နာမ် ဝိ ညာဉ် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို၊ ဝိုင်း ထား ကြ ရာ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၌၊ ယိမ်း ယိုင် စေ သော အင် တုံ သ ဖွယ် ဖြစ် စေ သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ အ မျိုး ကို လည်း ဖြစ် စေ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ငါ သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ စု ရုံး တိုက် ခိုက် ကြ စဉ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့၌၊ လေး သော ကျောက် လုံး သ ဖွယ် ဖြစ် စေ မည့် အ လျောက်၊ ထမ်း ဆောင် သူ ဟူ သ မျှ တို့ သည်၊ စုတ် ပြတ် ထိ ရှ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ငါ မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည် စစ် မြင်း ဟူ သ မျှ ကို မိန်း မော နာ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို ရူး သွပ် နာ၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ စစ် မြင်း ဟူ သ မျှ ကို မျက် စိ ကွယ် နာ များ ဖြင့် ဒဏ် ခတ် ရာ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု မည့် အ လျောက်၊ ယု ဒ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့်၊ ငါ တို့ ခွန် အား တိုး တက် ရာ တိုး တက် ကြောင်း ဖြစ် သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ယု ဒ အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို ထင်း ပုံ တွင် မီး ဖို၊ ကောက် လှိုင်း ပုံ တွင်း မီး ရှူး သ ဖွယ်၊ ငါ ဖြစ် စေ မည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ သည်၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို၊ ဝဲ ယာ ကျွမ်း လောင် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ လည်း၊ ရှိ ရင်း အ ရပ်၌ တည် မြဲ လိမ့် မည်။ ယု ဒ အ မျိုး ထက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး၏ အ သ ရေ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့၏ အ သ ရေ မ လွန် ကဲ စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ယု ဒ တပ် များ တို့ အား အောင် မြင် ခွင့် ကို ပေး ပြီး နောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ကို ကွယ် ကာ မည် ဖြစ်၍၊ နုန့် နဲ့ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး သည် ဘု ရား သ ခင် ကဲ့ သို့၊ ဦး တည် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ငါ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ချီ လာ တိုက် ခိုက် သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို ပယ် ရှား အံ့ သော ငှာ ကြံ ဆောင် လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မှ စ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ပေါ်၌၊ ကျေး ဇူး တော် ရ လို၍၊ အ သ နား တော် ခံ သော သ ဘော ကို သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ ၎င်း တို့ သည်၊ ထိုး ဖောက် ခဲ့ သော သူ့ ကို ရှု မြော်၍ ဧ က ပု တ္တ သား အ တွက် မြည် တမ်း သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သား ဦး အ တွက် ကြင် နာ သ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ မြည် တမ်း ကြင် နာ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ မေ ဂိ ဒ္ဒေါ ချိုင့် တွင်၊ ဟာ ဒ ဒြိ မ္မုန် အ တွက် မြည် တမ်း လေ့ ရှိ သည့် နည်း တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ မြည် တမ်း ကြ မည့် ပြင်၊ ပြည် လုံး နှံ့ အိမ် ထောင် တိုင်း သည်၊ အ သီး အ ခြား မြည် တမ်း ကြ ရာ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး သည် ယောက်ျား မိန်း မ အ ခြား စီ၊ နာ သန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ယောက်ျား မိန်း မ အ ခြား စီ၊ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ သည် ယောက်ျား၊ မိန်း မ အ ခြား စီ။ ရှိ မိ အ နွယ် သား တို့ သည် ယောက်ျား မိန်း မ အ ခြား စီ။ ကျန် သ မျှ သော အ နွယ် သား တို့ တွင်၊ အိမ် ထောင် တိုင်း သည် ယောက်ျား မိန်း မ အ ခြား စီ၊ အ သီး အ ခြား မြည် တမ်း ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မှ စ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် နှင့် အ ညစ် အ ကြေး ကို ဆေး ကြော စေ ခြင်း ငှာ၊ စမ်း ရေ ပေါက် လိမ့် မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ သည်၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု၏ အ မည် ကို မျှ၊ မ မှတ် မ သား ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ပြည် တော် မှ ပယ် ရှား လျက်၊ ပ ရော ဖက် ပြု သူ တို့ နှင့် နတ် ဆိုး တို့ ကို၊ ပ ပျောက် စေ မည့် အ လျောက်၊ လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ပ ရော ဖက် ပြု လျှင်၊ ဖွား မြင် သော မိ ဘ တို့ က ပင်၊ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် မု သာ ဟော ပါ တ ကား။ အ သက် ရှင် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လျက် ပ ရော ဖက် ပြု စဉ် တွင် ထိုး သတ် ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ ပ ရော ဖက် ပြု စဉ် ပင်၊ ခံ ရ သော ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် ရှက် ကြောက် လျက်၊ သား မွေး သင်္ကန်း မ ဝတ် ဘဲ ဟန် ဆောင်၍၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် ပ ရော ဖက် မ ဟုတ် ပါ။ ငယ် စဉ် က ပင် ကျွန် ခံ ရ သည့် အ တိုင်း၊ လယ် လုပ် သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ငြင်း ဆို သော်၊ ရင်၌ ရှိ သော ဒဏ် ရာ ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု မေး ခဲ့ လျှင်၊ မိတ် ဆွေ တို့ အိမ် တွင် ခံ ရ သော ဒဏ် ရာ တည်း ဟု ပြန် ဆို လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ အို ဓား တော်၊ ငါ၏ အ ထိန်း အ ကျောင်း၊ ငါ့ လုပ် ဖော် ဆောင် ဘက် ဖြစ် သူ့ ကို ရွယ် လျက် နိုး ထ လော့။ သိုး ဆိတ် တို့ ကွဲ လွင့် စေ ရန် အ ထိန်း အ ကျောင်း ကို သတ် လော့။ ငါ လည်း၊ သား ငယ် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ လက် တော် တင် ဖိ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ပြည် လုံး နှံ့ သုံး စု တွင်၊ နှစ် စု ကွယ် ပျောက် ဆုံး ပါး လျက်၊ တစ် စု ကျန် လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ သည် ထို တစ် စု ကို မီး တွင် ချ ၍၊ ငွေ ကို ချွတ် သ ကဲ့ သို့ ချွတ် လျက်၊ ရွှေ ကို လှော် သ ကဲ့ သို့ လှော် သ ဖြင့်၊ နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု သော ထို သူ တို့ ကို နား ညောင်း၍၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဟု ခေါ် တွင် မည့် အ လျောက်၊ သူ တို့ က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ဘု ရား သခင် ပေ တည်း ဟု ဝန် ခံ ကြ ရ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ စစ် တိုက် လေ့ ရှိ သည့် နည်း တူ၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ချီ ထွက်၍ ဆို ခဲ့ သည့် လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် ရာ။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ထွက် သော စမ်း ရေ သည်၊ နွေ ဥ တု၊ မိုဃ်း ဥ တု မ ခြား။ တ ဝက် အ ရှေ့ ပင် လယ်၊ တ ဝက် အ နောက် ပင် လယ် သို့ စီး ဆင်း လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ဧ က နာ မ တော် ရှိ လျက်၊ တ ဆူ တည်း သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မြေ တ ပြင် လုံး ကို အုပ် စိုး သော ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် တော် မူ လျက်။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် စေ တော် မူ သည့် ဘေး ဒဏ် ဟူ မူ ကား၊ ခြေ စုံ ရပ် လျက် ပင် အ သား ကွက် ခြင်း၊ မျက် ကွင်း၌ မျက် လုံး ကွက် ခြင်း၊ ခံ တွင်း၌ လျှာ ကွက် ခြင်း များ တည်း။ ထို နေ့ ရက်၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ထိန့် လန့် သော စိတ် ရောက် လျက်၊ အ သီး သီး တို့ သည် ရဲ မက် ချင်း တို့ ကို ကိုင် ဘမ်း၍ လက် ရောက် ပြု ကြ ရာ။ ယု ဒ လူ မျိုး သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဘက်၌ တိုက် ခိုက် သ ဖြင့်၊ ဝန်း ဝိုင်း သော လူ မျိုး ခြား တို့ ရွှေ ငွေ အ ဝတ် တန် ဆာ မှ စ သော စည်း စိမ် အ မြောက် အ မြား ကို စု သိမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ရန် ဘက် တပ် များ ရှိ မြင်း၊ လား၊ ကု လား အုပ်၊ မြည်း မှ စ သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ခံ ရ သော ဘေး ဒဏ် သည်၊ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။ ထို့ နောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို တိုက် လာ ခဲ့ သော လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ကြွင်း ကျန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး အံ့ သော ငှာ၎င်း၊ တဲ နေ ပွဲ ကျင်း ပ အံ့ သော ငှာ၎င်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ နှစ် စဉ် မ ပြတ် လာ ရောက် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် သော၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး အံ့ သော ငှာ။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မ လာ မ ရောက် ဘဲ နေ သော၊ မြေ တ ပြင် လုံး ရှိ လူ မျိုး ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင်၊ မိုဃ်း ခေါင် ဘေး သင့် လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် လူ မျိုး၌ လည်း၊ မ လာ မ ရောက် မ တိုး မ ဝင် ဘဲ နေ ကြ လျှင်၊ တဲ နေ ပွဲ ကျင်း ပ အံ့ သော ငှာ၊ မ လာ မ ရောက် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် စေ တော် မူ သော ထို ဘေး သည်၊ သင့် ရောက် လိမ့် မည်။ အိ ဂျစ် လူ မျိုး မှာ စ ၍ တဲ နေ ပွဲ ကျင်း ပ ရန်၊ မ လာ မ ရောက် သော လူ မျိုး ခြား အ ပေါင်း တို့ ခံ ရ သော ပြစ် ဒဏ် ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ မြင်း တန် ဆာ ချူ များ ပေါ် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘို့ သီး သန့် ထား ပြီ ဟု အ က္ခ ရာ တင် သည့် ပြင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် ရှိ အိုး ခွက် များ ပင်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ဆိုင် သော အင် တုံ များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ ၍၊ ယု ဒ တ ပြည် လုံး တွင် ရှိ သော အိုး တိုင်း လည်း၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘို့ သီး သန့် ရာ ရောက် မည့် အ လျောက်၊ ပူ ဇော် လို သူ တို့ သည်၊ လာ ရောက် ရွေး ကောက် လျက် ချက် ပြုတ် ခွင့် ရ ကြ လ တံ့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း၊ ရောင်း ဝယ် သူ ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရည် လျက်၊ မာ လ ခိ အား ဖြင့် ရောက် လာ သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ဝန် တင် ချက် ကား၊ ငါ သည် သင် တို့ ကို ချစ် ခင် လေ ပြီ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ရာ၌၊ သင် တို့ က၊ မည် သို့ ချစ် တော် မူ သ နည်း ဟု ငြင်း ခုံ ကြ လေ စွ။ ဧ သော သည် ယာ ကုပ်၏ အစ် ကို ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် ယာ ကုပ် ကို မေ တ္တာ ရှိ သော် လည်း ဧ သော ကို မေ တ္တာ မဲ့ လျက်၊ တောင် တန်း ကို ဆိတ် ညံ ရာ၊ ပိုင် ပြည် ကို တော ရှိ ခွေး အ တို့ နေ ရာ အ ဖြစ် ထား ခဲ့ သည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ရှုံး နိမ့် ခံ ရ သော ငါ တို့ သည်၊ မြို့ ဆိုး ကုန်း များ ကို ပြု ပြင် ဦး မည် ဟု၊ ဧ ဒုံ အ မျိုး ဝါ ကြွား ကြ ရာ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား က၊ သူ တို့ ပြု ပြင် ကြ သော် လည်း၊ ငါ ဖြို လဲ မည့် အ လျောက် ဆိုး သွမ်း ရာ ပြည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ မျက် တော် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ စဉ် ထား တော် မူ ရာ လူ မျိုး ဟူ၍လည်း ကောင်း သ မုတ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ လည်း။ ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ သ ဖြင့်။ ဣ သ ရေ လ ပြည် ပ တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြီး မြတ် တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သား သည် အ ဘ အား လည်း ကောင်း၊ ကျွန် သည် အ ရှင် အား လည်း ကောင်း၊ ရို သေ ကြ သည် မှန် က၊ ငါ သည် အ ဘ မှန် လျှင်၊ ရို သေ ခြင်း၊ အ ရှင် မှန် လျှင်၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု၊ ငါ့ နာ မ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော အို ပ ရော ဟိတ် တို့၊ သင် တို့ အား ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။ နာ မ တော် ကို မည် သို့ မ ထီ လေး စား ပြု ဘိ သ နည်း ဟု မေး ကြ ရာ၌၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် ပေါ် တွင်၊ မ သန့် သော အ သား ကို ဆက် ကပ် ကြ သ တည်း။ ကိုယ် တော် အား မ သန့် ရာ ကို မည် သို့ ရောက် စေ ဘိ သ နည်း ဟု မေး ပြန် ကြ ရာ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စား ပွဲ တော် သည်၊ မ ထီ လေး စား ဖွယ် ဖြစ် သည် ထင် သည့် အ တိုင်း၊ အပြစ် မ မှတ် ဘဲ ပူဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ်၊ ကန်း သော အ ကောင်၊ ခြေ ဆွံ့ သော အ ကောင်၊ နာ သော အ ကောင် များ ကို၊ ဆက် ကပ် ကြ လေ စွ။ ဘု ရင် ခံမင်း ထံ၊ ထို သို့ ဆက် သ ကြ လျှင်၊ လက် ခံ၍ မျက် နှာ သာ ပေး မည် လော ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ၏။ ယ ခု မှာ မူ၊ ထို သို့ သော လက် ဆောင် ပေး ခဲ့ သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ၊ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြော် ကြ ဦး။ တစ် စုံ တစ် ယောက် အား၊ မျက် နှာ သာ ပေး တော် မူ မည် လော ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ၏။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် ပေါ် တွင်၊ အ ကျိုး မဲ့ သော မီး ရှို့ ခွင့် ကို၊ သင် တို့ မ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ တံ ခါး တော် များ ကို တစ် စုံ တစ် ယောက် ပိတ် ထား ပါ စေ သော။ သင် တို့ ကို ငါ မ နှစ် သက်။ အ လှူ ကို လည်း ငါ လက် မ ခံ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ နေ ထွက် ရာ အ ရပ် မှ နေ ဝင် ရာ အ ရပ် တိုင် အောင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် နာ မ တော် ကြီး မြတ် လှ ၏။ နာ မ တော် သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ကြီး မြတ် သည့် အ တိုင်း၊ အ ရပ် ရပ်၌ ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် သန့် သော အလှူ များ ကို၊ နာ မ တော် အား ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ သင် တို့ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စား ပွဲ တော် သည် မ သန့် ရာ၊ တင် ဆက် သော အ စာ အာ ဟာ ရ တော် လည်း မ ထီ လေး စား ဖွယ် ရာ ရောက် ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ နာ မ တော် ကို ရှုတ် ချ လေ စွ။ သင် တို့ က လည်း၊ ညီး ငွေ့ လှ ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု၍ လု ယူ သော အ ကောင်၊ ခြေ ဆွံ့ သော အ ကောင်၊ နာ သော အ ကောင် များ ကို တင် သွင်း ကြ သည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ သော အ လှူ ကို တင် သွင်း ကြ သော်၊ ငါ လက် ခံ အပ် သ လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ၏။ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး ရှိ လျက်၊ သ စ္စာ ဝတ် ထား သော် လည်း၊ ကြန် အင် ယွင်း သော အ ကောင် ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လိမ် လည် ပူ ဇော် သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ငါ သည်၊ မ ဟာ ဘု ရင် မင်း မြတ် ဖြစ် လျက်၊ နာ မ တော် လည်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ရို သေ ရာ ရို သေ ကြောင်း ဖြစ် သည် ဟု ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍၊ အို ပ ရော ဟိတ် တို့၊ သင် တို့ အား ထုတ် ဆင့် သော အ မိန့် တော် ကား၊ နာ မ တော် ကို ရို သေ အံ့ သော ငှာ၊ နား ထောင် ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း ကို သင် တို့ မ ပြု ကြ လျှင်၊ အ မင်္ဂ လာ ကို ငါ သင့် စေ သည့် ပြင်၊ ခံ ပြီး သော မင်္ဂ လာ များ ကို လည်း၊ အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ မည်။ မု ချ ဆို သော်၊ နှ လုံး မ သွင်း ကြ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ နှင့် ပြီ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ လက် ရုံး ကို ကန့် ကွက်၍၊ ပူ ဇော် ပွဲ ဆိုင် ရာ အူ နု များ ကို၊ သင် တို့ မျက် နှာ ပေါ် တွင် ပစ် ချ လျက်၊ သင် တို့ ပါ ထုတ် လိုက် စေ မည်။ လေ ဝိ ဂိုဏ် သား တို့ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို၊ ငါ ဖွဲ့ ခဲ့ သော ကြောင့်၊ ဤ အ မိန့် တော် ကို ငါ ထုတ် ဆင့် ကြောင်း၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ပ ဋိ ညာဉ် ကား၊ အ သက် ရှင် ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ခန့် ညား ခြင်း များ နှင့် ဆိုင် သ တည်း။ ၎င်း ဆု များ ကို ငါ ပေး သည့် အ လျောက်၊ ငါ့ ကို ခန့် ညား၍ နာ မ တော် ကို ရို သေ ကြ လေ ၏။ သင် တို့ မူ ကား၊ လမ်း လွှဲ ကြ သည့် ပြင်၊ လူ အ များ တို့ အား တိုက် လဲ စေ သော တ ရား ကို ဟော လျက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ဖျက် သော ကြောင့်၊ နည်း လမ်း တော် ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ မျက် နှာ ငဲ့ ၍ တ ရား ဟော ကြ သည် နှင့် အ မျှ၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ မ ထီ လေး စား ဖွယ် ရာ၊ ယုတ် မာ ရာ အ ဖြစ်၊ သင် တို့ ကို ငါ ထား လေ ပြီ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ခပ် သိမ်း သော ငါ တို့၌၊ အ ဘ တစ် ပါး တည်း ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ ဘု ရား သ ခင် တစ် ဆူ တည်း သာ၊ ငါ တို့ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ မှန် လျှင်၊ ဘိုး ဘေး တို့ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ကျော် လျက်၊ အ ချင်း ချင်း သ စ္စာ ဖျက် ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ ယု ဒ အ မျိုး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ၍ သီး သန့် ထား တော် မူ ခဲ့ ရာ လူ မျိုး ကို ရှုတ် ချ လျက်၊ ခြား နား သော ဘု ရား ၏ တ ပည့် မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သ ဖြင့်၊ သ စ္စာ ဖျက် သည့် အ လျောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ဣ သ ရေ လ ပြည်၌၊ ရွံ ရှာ စွာ ပြု ကြ သည် တ ကား။ ထို သို့ ပြု တတ် သော နှိုး ဆော် သူ၊ လိုက် နာ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ လှူ ဆက် သူ့ ကို၊ ယာ ကုပ် ဘောင် မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပယ် ရှား တော် မူ ပါ စေ သော။ ၎င်း ပြင်၊ သင် တို့ အ လှူ များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အာ ရုံ မ ပြု၊ နှစ် သက် လက် ခံ တော် မ မူ သည့် တိုင် အောင်၊ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို၊ မျက် ရည် ကျ ခြင်း၊ ငို ကြွေး ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း များ ဖြင့်၊ သင် တို့ ဖုံး လွှမ်း ကြ ရှာ လေ စွ။ အ သို့ ကြောင့် နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ သင် တို့ ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဇ နီး ဖြစ် လျက် ပင် ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် တို့ နှင့် သ စ္စာ ဖျက် သူ သင် တို့ စပ် ကြား တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သက် သေ ဖြစ် တော် မူ သ တည်း။ ဇီ ဝ အ သက် ကို အ ကြွင်း မဲ့ ပိုင် ရှင် တစ် ဆူ တည်း သာ၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ထို အ ရှင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည် မှာ၊ ကြည် ညို သော အ နွယ် ကို လို တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ကိုယ့် စိတ် ကို သ တိ မူ လျက်၊ ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် ကို သ စ္စာ မ ဖျက် လင့်။ မိန်း မ ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ကြမ်း ကြုတ် စွာ ပြု သူ့ ကို ငါ ရွံ ရှာ သည် ဟု၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ ထို့ ကြောင့် သ စ္စာ မ ဖျက် ရန် ကိုယ့် စိတ် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ သင် တို့ သည် စ ကား များ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ညီး ငွေ့ စေ ကြ ပြီ။ မည် သို့ ညီး ငွေ့ စေ ဘိ သ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ မ ကောင်း ပြု သူ တိုင်း သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ကောင်း လျက်၊ နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ဖြစ်၏။ မ ဟုတ် က၊ တ ရား ပိုင် ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု ဆို လေ့ ရှိ သော ကြောင့် တည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ နား ထောင် ကြ ဦး။ ငါ သွား ရာ လမ်း ကို ရှင်း လင်း မည့် ရှေ့ တော် ပြေး တ မန် တော် ကို၊ ငါ စေ လွှတ် မည့် အ တိုင်း၊ သင် တို့ ရှာ ဖွေ သော အ ရှင် ဘု ရား၊ သင် တို့ နှစ် သက် သော ပ ဋိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ တ မန် တော် သည်၊ ကိုယ့် ဗိ မာန် တော် သို့ ရုပ် ခြင်း ကြွ ရောက် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကြွ ရောက် မည့် နေ့ ကို ခံ ရပ် သူ၊ ပေါ် ထွန်း သော ကာ လ၌ ရပ် တန့် သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။ ချွတ် သော မီး၊ လျှော် သော ဆပ် ပြာ သ ဖွယ် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် သည်၊ ငွေ ချွတ် ၍ လှော် သူ အ ဖြစ် ထိုင် နေ လျက်၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တို့ ကို၊ ရွှေ ငွေ ကဲ့ သို့ ချွတ် လှော် သ ဖြင့်၊ ၎င်း တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ လှူ များ ကို၊ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆက် ကပ် ကြ မည့် အ လျောက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ၊ ယု ဒ ပြည် သား တို့ အ လှူ သည်၊ ရှေ့ အ ထက် ကျော် ကာ လ ကဲ့ သို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ဦး မည်။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ သည် တ ရား စီ ရန် ချဉ်း လာ လျက်၊ ငါ့ ကို မ ခန့် ညား ဘဲ စုန်း တတ် သူ၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ၊ မု သာ ကျိန် ဆို သူ၊ သူ ရင်း ခ မ ပေး သူ၊ မု ဆိုး မ နှင့် ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း သူ၊ ဝင် နေ ကပ် ပါး ကို အ လွဲ စီ ရင် သူ တို့ တစ် ဘက်၌၊ အ လျင် အ မြန် သက် သေ ခံ မည်။ အို ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပြောင်း လဲ ခြင်း ကင်း သော ကြောင့် သာ၊ သင် တို့ မ ကုန် မ ဆုံး ကြ ချေ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ နေ့ ရက် ကာ လ မှ စ၍၊ သင် တို့ သည် ငါ၏ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ၊ လွှဲ သွား ခဲ့ ကြ လေ စွ။ ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့။ ငါ လည်း သင် တို့ ထံ ပြန် ကြွ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ရာ၌၊ သင် တို့ က၊ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့်၊ ပြန် လာ ရ မည် နည်း ဟု ငြင်း ဆို ကြ သည် တ ကား။ ငါ့ ကို တွန့် တို ကြ သည် မှာ၊ လူ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို တွန့် တို ဝံ့ မည် လော။ မည် သည့် ဥ စ္စာ နှင့် တွန့် တို ဘိ သ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ၊ မြှောက် ဆက် ရာ အ လှူ များ နှင့် တည်း။ တစ် မျိုး လုံး သည် ငါ့ ကို တွန့် တို သည့် အ တွက်၊ ကျိန် ဆို ခဲ့ သော အ မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ ကြ လေ စွ။ ဗိ မာန် တော်၌ ရိ က္ခာ တော် ရှိ စေ ခြင်း ငှာ၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ရှိ သ မျှ ကို၊ ကြက် သ ရေ တိုက် တွင်း သို့ တင် သွင်း က၊ ငါ လည်း မိုး ကောင်း ကင် ပြွန် ဝ များ ကို ဖွင့် လျက်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင်၊ မ ကုန် နိုင် သော မင်္ဂ လာ သွန်း လောင်း တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို စုံ စမ်း ကြ လော့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ မြေ ထွက် အ သီး အ နှံ မ ပျက်၊ ခြံ ရှိ စ ပျစ် ပင် မ သုန်း ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ပိုး စား ဘေး ကို လည်း၊ ငါ ကန့် ကွက် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။ နေ ပြည် လည်း၊ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် မည် အ လျောက်၊ လူ မျိုး တ ကာ တို့ က၊ သာ ယာ သည် ဟူ၍ ခေါ် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို တော် လှန် တိုင် ပင် ကြ သည် တ ကား ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ရာ၌၊ မည် သည့် စ ကား ဖြင့်၊ တော် လှန် တိုင် ပင် ဘိ သ နည်း ဟု ငြင်း ဆို ကြ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ဝတ် ပြု ခြင်း သည် အ ချည်း နှီး ဖြစ်၏။ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် လျက်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင်၊ ငေး ငေး မှိုင် မှိုင် သွား လာ သော ငါ တို့၌၊ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ ယ ခု ကာ လ၊ ငါ တို့ သည်၊ မာ န ကြီး သူ တို့ ကို ချီး မွမ်း ရ သည့် ပြင်၊ ဆိုး သွမ်း စွာ ပြု ကျင့် သူ တို့ လည်း၊ တည် တံ့ ခွင့် ရ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ကို စုံ စမ်း လျက် ပင် ဘေး လွတ် ရ ကြ သည် တ ကား ဟု၊ သင် တို့ ဆို ခြင်း ဖြင့် တည်း။ ထို ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော သူ တို့ တိုင် ပင် ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နား ညောင်း နား စိုက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သူ၊ နာ မ တော် ကို ထောက် ထား သူ တို့ မှတ် စာ တန်း ကို၊ ရှေ့ တော် တွင် ရေး တင် စေ တော် မူ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ စီ ရင် ခြင်း နေ့ ရက်၌၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် လျက်၊ အ စေ ခံ သော သား ကို၊ လူ တို့ ညှာ တာ သည့် နည်း တူ၊ ငါ ညှာ တာ သ ဖြင့်၊ သူ တော် ကောင်း နှင့် မ သူ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် အား ဝတ် ပြု သူ နှင့် မ ပြု သူ့ ကိုလည်း ကောင်း၊ သင် တို့ စိတ် ပြောင်း၍ ပိုင်း ခြား သိ မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ သို့ ဆို သော်၊ မီး ဖို ကဲ့ သို့ ပူ လောင် သော ထို နေ့ ရက် သည် ရောက် လာ သ ဖြင့်၊ ရိုး ပြတ် သ ဖွယ် ဖြစ် အံ့ သော မာ န ကြီး သူ တို့ နှင့် ဆိုး သွမ်း စွာ ပြု ကျင့် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကို၊ အ ခက် အ လက် အ ခြေ အ မြစ် မ ကျန်၊ ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ နာ မ တော် ကို ခန့် ညား သော သင် တို့၌ မူ ကား၊ အောင် မြင် သော နေ မင်း သည်၊ ကု သ ခြင်း ရောင် ခြည် ကို လွှတ် သ ဖြင့်၊ တင်း ကုပ် လှောင် နွား သား ငယ် များ ကဲ့ သို့၊ သင် တို့ ထွက် သွား မြူး ထူး လျက်၊ ငါ စီ ရင် ခြင်း နေ့ ရက်၌ သင် တို့ ခြေ့ အောက် ပြာ မုန့် သ ဖွယ် ဖြစ် အံ့ သော ထို မ သူ တော် တို့ ကို နင်း ချေ ကြ ရ လတ္တံ့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အ ဖို့ ဟော ရပ် တောင်၌၊ ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ အား၊ ငါ မှာ ထား ခဲ့ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် ဆုံး ဖြတ် ချက် ဖြစ် သော၊ ပ ညတ် တ ရား ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကြောက် မက် ဖွယ် နေ့ တော် ကြီး မ တိုင် မီ၊ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ယ ကို သင် တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် မည့် အ လျောက်၊ ငါ ကြွ လာ၍ ပြည် တော် ကို မြေ လှန် ခြင်း ဘေး ဒဏ် မ ခတ် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ အ ဖ တို့ နှင့် သား တို့ ကို အ ချင်း ချင်း သ ဘော တူ စေ မည် ဟူ၍ တည်း။ ဒါ ဝိဒ်၏ သား၊ အာ ဗြ ဟံ၏ သား ဖြစ် တော် မူ သော ယေ ရှု ခ ရစ်၏ အ မျိုး အ နွယ် တော် စာ ရင်း မှာ အာ ဗြ ဟံ့ သား ဣ ဇာက်၊ ဣ ဇာက် သား ယာ ကုပ်၊ ယာ ကုပ် သား ယု ဒ နှင့် ညီ အစ် ကို များ၊ တာ မာ ဖြင့် ယု ဒ ရ သော ဖာ ရက် နှင့် ဇေ ရ၊ ဖာ ရက် သား ဟေ ဇ ရုံ၊ ဟေ ဇ ရုံ့ သား အာ ရံ၊ အာ ရံ့ သား အ မိ န ဒပ်၊ အ မိ န ဒပ် သား နာ ရှုန်၊ နာ ရှုန့် သား စာ လ မုန်၊ ရာ ခပ် ဖြင့် စာ လ မုန် ရ သော ဗော ဇ၊ ရု သ ဖြင့် ဗော ဇ ရ သော သြ ဗက်၊ သြ ဗက် သား ယေ ရှဲ၊ ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ် မင်း၊ ဥ ရိ ယ မ ယား ဖြစ် ဖူး သူ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ရ သော ရှော လ မုန်၊ ရှော လ မုန် သား ရော ဗောင်၊ ရော ဗောင့် သား အ ဘိ ယ၊ အ ဘိ ယ သား အာ သ၊ အာ သ သား ယော ရှ ဖတ်၊ ယော ရှ ဖတ် သား ယ ဟော ရံ၊ ယ ဟော ရံ့ သား သြ ဇိ၊ သြ ဇိ သား ယော သံ၊ ယော သံ့ သား အာ ခတ်၊ အာ ခတ် သား ဟေ ဇ ကိ၊ ဟေ ဇ ကိ သား မ နာ ရှေ၊ မ နာ ရှေ့ သား အာ မုန်၊ အာ မုန့် သား ယော ရှိ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် ကာ လ ရှိ ရစ် သော ယော ရှိ သား ယေ ခေါ နိ နှင့် ညီ အစ် ကို များ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် နောက် ယေ ခေါ နိ ရ သော ရှာ လ သေ လ ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ သား အ ဗျုဒ်၊ အ ဗျုဒ် သား ဧ လျာ ကိမ် ဧ လျာ ကိမ့် သား အာ ဇော်၊ အာ ဇော့် သား ဇာ ဒုတ်၊ ဇာ ဒုတ် သား အာ ခိမ်၊ အာ ခိမ့် သား ဧ လုဒ် ဧ လုဒ် သား ဧ လာ ဇာ၊ ဧ လာ ဇာ့ သား မဿာန် မဿာန် သား ယာ ကုပ်၊ ယာ ကုပ် သား ကား ခ ရစ် တော် ခေါ် ယေ ရှု ကို ဖွား မြင် သော မာ ရိ၏ ခင် ပွန်း ယော သပ် တည်း။ အ မျိုး အ နွယ် တော် ဆက် ပေါင်း သည် အာ ဗြ ဟံ မှ ဒါ ဝိဒ် တိုင် တစ် ဆယ့် လေး ဆက် ဒါ ဝိဒ် မှ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် ကာ လ တိုင် တစ် ဆယ့် လေး ဆက်၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သို့ သိမ်း သွား ခံ ရ သည့် ကာ လ မှ ခ ရစ် တော် တိုင် တစ် ဆယ့် လေး ဆက် ဖြစ် ၏။ ယေ ရှု ခ ရစ် ၏ ဖွား တော် မူ ခြင်း အ ကြာင်း အ ရာ မှာ မယ် တော် ဖြစ် သူ မာ ရိ သည် ယော သပ် နှင့် ထိမ်း မှန်း ပြီး နောက် မ ဆက် ဆံ မီ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဖြင့် သ န္ဓေ ရှိ ကြောင်း သိ မြင် ကြ သော် ခင် ပွန်း ယော သပ် သည် ဖြောင့် မတ် သူ ဖြစ် သော် လည်း အ ရှက် မ ကွဲ စေ လို သော ကြောင့် တိတ် တ ဆိတ် စွန့် ပယ် ရန် ကြံ ရွယ် အောက် မေ့ လျက် နေ စဉ် အိမ် မက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး ထင် ရှား ပြီး လျှင် အို ဒါ ဝိဒ်၏ သား ယော သပ် ခင် ပွန်း မာ ရိ ကို သိမ်း ပိုက် ရန် မ ကြောင့် ကြ နှင့်။ သူ၌ ရှိ သော သ န္ဓေ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဖြင့် တည် ၏။ သူ သည် သား ယော ကျ်ား ကို ဖွား မြင် လိမ့် မည်။ ထို သား သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် ကို အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ မှ ကယ် တင် မည့် အ ရှင် ဖြစ် သော ကြောင့် ယေ ရှု ဟူ၍ အ မည် မှည့် လော့ ဟု မြွက် ဆို ၏။ ယော သပ် သည် နိုး ထ ပြီး လျှင် စေ တ မန် တော် ဆင့် ဆို သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ခင် ပွန်း ကို သိမ်း ပိုက် ရာ၊ သား မ ဖွား မီ မ ဆက် ဆံ ဘဲ နေ၏။ ထို သား ကို လည်း ယေ ရှု ဟူ ၍ အ မည် မှည့် လေ၏။ ဟေ ရုဒ် မင်း လက် ထက် ယု ဒ ပြည် ဗက် လင် မြို့ တွင် ယေ ရှု ဖွား မြင် တော် မူ သည့် နောက်၊ အ ရှေ့ တိုင်း ပြည် က ပ ညာ ရှိ တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ၍ ယ ခု ဖွား မြင် ပြီး သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့၏ ဘု ရင် မင်း မြတ် သည် မည် သည့် အ ရပ် တွင် ရှိ သ နည်း။ ကြယ် တော် ကို အ ရှေ့ တိုင်း ပြည် ၌ မြင် ရ သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို အ ဖူး လာ ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ ဟု မေး မြန်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို သ တင်း ကို ကြား သော် ဟေ ရုဒ် မင်း နှင့် တ ကွ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် နှ လုံး မ သာ ဖြစ်၍ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ နှင့် လူ မျိုး တော် တွင် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ခ ရစ် တော် ဖွား ရာ အ ရပ် ကို မေး မြန်း သည့် ကာ လ ထို အ ခါ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ဆို ခဲ့ သော ပ ညာ ရှိ တို့ ကို တိတ် ဆိတ် စွာ ခေါ်၍ ကြယ် ပေါ် သည့် ကာ လ ကို မေး မြန်း ကြား သိ ပြီး သော် ထို သူ ငယ့် အ ကြောင်း သွား၍ စူး စမ်း ရှာ ဖွေ တွေ့ ရှိ သည့် ကာ လ၊ ငါ လည်း သွား ရောက် ဖူး မြော် အံ့ သော ငှာ ပြန်၍ အ ကြောင်း ကြား ပါ ဟု မိန့် မှာ ပြီး လျှင် ဗက် လင် မြို့ သို့ လွှတ် လိုက် ၏။ ပ ညာ ရှိ တို့ လည်း ဘု ရင် မင်း အ မိန့် ကို နာ ခံ ထွက် သွား ကြ သော်၊ သူ ငယ် တော် ရှိ ရာ အ ပေါ် သို့ လာ ရောက် ရပ် တန့် သည့် တိုင် အောင် အ ရှေ့ တိုင်း ပြည် မှ မြင် ခဲ့ သော ကြယ် သည် တင် ကြို ညွှန် သွား လေ၏။ ထို ကြယ် ကို မြင် သည့် ကာ လ သူ တို့ သည် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း လျက် အိမ် သို့ ဝင်၍ မယ် တော် မာ ရိ နှင့် တ ကွ သူ ငယ် တော် ကို တွေ့ သော် ပျပ် ဝပ် ဖူး မြော် လျက် ဘဏ္ဍာ ကြုတ် များ ကို ဖွင့် ပြီး လျှင် ရွှေ၊ လော် ဗန်၊ မု ရန် လက် ဆောင် တော် များ ကို ဆက် သ ပြီး နောက်၊ ဟေ ရုဒ် မင်း ထံ မ ပြန် ရ မည့် အ ကြောင်း အိပ် မက် တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ၍ နေ ရင်း တိုင်း ပြည် သို့ အ ခြား လမ်း ဖြင့် ပြန် သွား ကြ ၏။ ထို သူ တို့ ထွက် သွား သည့် နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး သည် ယော သပ် အား အိပ် မက် ထင် ရှား လျက် ထ လော့။ ဟေရုဒ် မင်း သည် သူ ငယ် တော် ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ သော ကြောင့် သူ ငယ် တော် နှင့် မယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ရောက် ထွက် ပြေး ပြီး လျှင် ငါ ကြား ပြော မည့် ကာ လ တိုင် အောင် နေ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ယော သပ် ထ ပြီး လျှင် သူ ငယ် တော် နှင့် မယ် တော် ကို ညဉ့် အ ခါ ခေါ် ဆောင်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ရောက် ထွက် သွား သ ဖြင့် ဟေ ရုဒ် မင်း ကွယ် လွန် သည့် တိုင် အောင် နေ လေ၏။ ထို သို့ နေ ရ ခြင်း မှာ သား တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ပြီ ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ပ ညာ ရှိ တို့ မ ထီ လေး စား ပြု သွား သည် ကို ဟေ ရုဒ် မင်း သိ မြင် သော် ဒေါ သ အ မျက် ပြင်း စွာ ထွက် လျက် ထို ပ ညာ ရှိ တို့ ထံ မေး မြန်း ကြား သိ ခဲ့ သည့် အ လျောက် ချင့် ချိန် ပြီး လျှင် ဗက် လင် မြို့ နှင့် တစ် နယ် လုံး တွင် အ သက် နှစ် နှစ် သား ထိ သူ ငယ် ယော ကျ်ား ဟူ သ မျှ ကို ကွပ် မျက် စေ ၏။ ဟေ ရုဒ် မင်း ကွယ် လွန် သည့် နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး သည် အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ယော သပ် အား အိပ် မက် တွင် ထင် ရှား လျက် ထ လော့ သူ ငယ် တော် နှင့် မယ် တော် ကို ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ဆောင် သွား လော့။ သူ ငယ် တော်၏ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သော သူ တို့ သေ ဆုံး ကြ ပြီ ဟု ဆို သော် ယော သပ် သည် ထ ပြီး လျှင် သူ ငယ် တော် နှင့် မယ် တော် ကို ဆောင် သွား၍ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ရောက် ရာ ယု ဒ ပြည် တွင် ခ မည်း တော် ဟေ ရုဒ် မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ သား တော် အာ ခေ လော စိုး စံ သည် ကို ကြား လျှင် ထို ပြည် သို့ မ သွား ဝံ့ ရာ အိပ် မက် တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ ပြန် သည့် အ တိုင်း ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ သွား လျက် ကိုယ် တော် ကို နာ ဇ ရက် မြို့ သား ဟု ခေါ် ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ ပ ရော ဖက် များ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ နာ ဇ ရက် အ မည် ရှိ သော မြို့ သို့ ရောက် သ ဖြင့် နေ ထိုင် ၏။ ဟော ပြော ခြင်း ကား သဲ တော၌ ကြွေး ကြော် သူ၏ စ ကား သံ မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ တော် မူ ရာ လမ်း ကို ပြု ပြင် ကြ လော့။ လမ်း တော် များ ကို ညီ ညွှတ် စေ ကြ လော့ ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ထို သူ့ ကို ရည် ဆောင် သ တည်း။ ထို ယော ဟန် သည် ကု လား အုတ် မွေး သင်္ကန်း ကို ဝတ် လျက် သား ရေ ခါး ပန်း ကို စည်း တတ်၏။ ဘော ဇဉ် မှာ ကျိုင်း ကောင် နှင့် တော ပျား ရည် ဖြစ်၏ ထို အ ခါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ ပြည် ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ သည်၊ ယော ဟန့် ထံ သွား ရောက်၍ အ ပြစ် ဝန် ချ လျက် ယော် ဒန် မြစ်၌ သူ့ လက် ဖြင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ၏။ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ခြင်း ငှာ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ အ များ လာ ကြ သည် ကို မြင် သော် ယော ဟန် က အ ချင်း မြွေ ဆိုး သား တို့၊ ရောက် လတ္တံ့ သော အ မျက် တော် ဒဏ် မှ ရှောင် ပြေး ကြ ရန် မည် သူ သ တိ ပေး ခဲ့ သ နည်း။ နောင် တ ရ ခြင်း နှင့် ထိုက် လျော် သော အ သီး ကို သီး ကြ လော့။ ငါ တို့၌ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ရှိ ပြီ ဟု အောက် မေ့၍ မ ဆို ကြ နှင့်။ ဤ ကျောက် ခဲ များ ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ အ ဖို့ သား သ မီး တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း တော် မူ နိုင် သည်။ ငါ ဆို ၏။ ယ ခု သစ် ပင် ရင်း များ မှာ ပု ဆိန် ကပ် ထား လျက် ရှိ သ ဖြင့် အ သီး ကောင်း မ သီး သော အ ပင် တိုင်း ကို ခုတ် လှဲ၍ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ရ၏။ ငါ သည် သင် တို့ ကို နောင် တ ရ ခြင်း အ လို့ ငှာ ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန်၏။ ငါ့ နောက် ကြွ လာ မည့် အ ရှင် သည် ငါ့ ထက် တန် ခိုး ကြီး တော် မူ၏။ ဖိ နပ် တော် ကို မျှ ငါ မ ကိုင် ထိုက်။ ကိုယ် တော် သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ မီး နှင့် လည်း ကောင်း ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ လက် တော် တွင် ဆန် ကော ပါ၍ စ ပါး တော် ကို ကျီ သွင်း ခြင်း၊ အ ဖျင်း ကို မ ငြိမ်း သော မီး နှင့် ကျွမ်း လောင် ခြင်း ပြု လျက် ကောက် နယ် တ လင်း တော် ကို သန့် စင် စေ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဟော ပြော၏။ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် ယော ဟန့် ထံ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ခြင်း ငှာ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ယော် ဒန် မြစ် သို့ ကြွ လာ တော် မူ သော် ယော ဟန် က အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ထံ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း ရှိ ပါ လျက် အ ကျွန်ုပ် ထံ ကြွ လာ မူ ရ သ လော ဟု ငြင်း ဆို လျှင်၊ ယေ ရှု က ငါ တို့ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား အ လုံး စုံ ကို ပြည့် စုံ စေ ရန် ထို သို့ ပြု သင့် သည် ဖြစ်၍ ယ ခု ခွင့် ပြု ဦး လော့ ဟု ပြန် ဆို တော် မူ သော် ယော ဟန် ခွင့် ပြု လေ ၏။ ယေ ရှု သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး လျှင် ပြီး ချင်း၊ ရေ မှ တက် ကြွ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ပွင့် လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ချိုး ငှက် သ ဏ္ဌာန် ကိုယ့် အ ပေါ် သို့ ဆင်း သက် ကြွ လာ သည် ကို မြင် တော် မူ ၏။ ကောင်း ကင် မှ လည်း ဤ သူ ကား ငါ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ၏။ ထို နောက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ရှု ကို မာရ် နတ် စုံ စမ်း ခြင်း ခံ စေ ရန် တော သို့ ပို့ ဆောင် သ ဖြင့် ယေ ရှု သည် အ ရက် လေး ဆယ်၊ နေ့ ညဉ့် ပတ် လုံး အ စာ ရှောင်၍ နေ ပြီး နောက် ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊ စုံ စမ်း သော နတ် ဆိုး သည် ချဉ်း လာ လျက် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် လျှင် ဤ ကျောက် ခဲ များ ကို မုန့် ဖြစ် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် က လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ မာရ် နတ် သည် ကိုယ် တော် ကို သန့် ရှင်း သော မြို့ တော် သို့ ခေါ် သွား၍ ဗိ မာန်၏ အ ထွဋ် တွင် ထား ပြီး သော်၊ ကိုယ် တော် နှင့် စပ်၍ စေ တ မန် တော် တို့ အား မှာ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျောက် ခဲ နှင့် ခြေ ကို မ ခိုက် မိ စေ ရန် ချီ ပင့် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ရ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် လျှင် ကိုယ် ကို ချ လိုက် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ရာ၊ ယေ ရှု က သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ စုံ အ စမ်း မ ပြု ရ ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ ပြန် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် မာရ် နတ် သည် ကိုယ် တော် ကို အ လွန် မြင့် သော တောင် ပေါ် သို့ ခေါ် သွား၍ လော က နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို ဘုန်း စည်း စိမ် ပါ ပြ ပြီး သော်၊ ငါ့ ကို ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျှင် ထို အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ငါ ပေး မည် ဟု လျှောက် သည့် အ ခါ ယေ ရှု က အ ချင်း စာ တန် ထွက် သွား လော့၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ မာရ် နတ် သည် ကိုယ် တော့် ထံ မှ ခွာ သွား သ ဖြင့် စေ တ မန် တော် တို့ လာ ရောက်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု ကြ၏။ ယော ဟန် ပို့ အပ် ခံ ရ သည့် အ ကြောင်း ကို ကြား သော် ကိုယ် တော် သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ထွက်၍ နာ ဇ ရက် မြို့ ကို စွန့် ပြီး လျှင်၊ ဇာ ဗု လုန် နှင့် နဿ လိ နယ် အိုင် ကမ်း နား ရှိ က ပေ ရ နောင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ မှ စ၍ ယေ ရှု က နောင် တ ရ ကြ လော့။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တည် လု ပြီ ဟု ဟော တော် မူ၏။ ဂါ လိ လဲ အိုင် နား ကြွ သွား တော် မူ စဉ် ပေ တ ရု ခေါ် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ ညီ အစ် ကို တို့ သည် တံ ငါ ဘာ ဝ အိုင် တွင် ပိုက် ချ လျက် နေ သည် ကို မြင် သော်၊ ကိုယ် တော် က ငါ့ နောက် လိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို လူ ဖမ်း သော တံ ငါ ဖြစ် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ထို သူ တို့ သည် ပိုက် များ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ ထို အ ရပ် မှ ကြွ တော် မူ သော် အ ခြား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ သည် အ ဘ ဇေ ဗေ ဒဲ နှင့် အ တူ လှေ ထဲ၌ ပိုက် ဖာ လျက် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ၍ အ ဘ နှင့် လှေ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ၌ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ လယ် တွင် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သတင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ လျက် ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး ကို လှည့် လည် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ရှု ရိ ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် နတ် ဆိုး ပူး သူ၊ ဝက် ရူး စွဲ သူ၊ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ တို့ နှင့် တ ကွ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။ ဂါ လိ လဲ နယ်၊ ဒေ က ပေါ လိ နယ်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ နယ်၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် မှ များ စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ လည်း နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ ထို ပ ရိ သတ် တို့ ကို မြင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် သည် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ၍ ထိုင် တော် မူ ပြီး လျှင် လာ ရောက် ချဉ်း ကပ် ကြ သော တ ပည့် တော် တို့ အား နှုတ် မြွက်၍ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ သည် မှာ၊ မြည် တမ်း ရ သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် နှစ် သိမ့် ရ ကြ လ တ္တံ့။ စိတ် သိမ် မွေ့ သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် မြေ ကြီး ကို အ ပိုင် ရ လ တ္တံ့။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ဆာ ငတ် သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဝ ပြော ရကြ လ တ္တံ့။ သ နား တတ် သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် သ နား ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ စိတ် နှ လုံး စင် ကြယ် သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ဖူး မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဖျန် ဖြေ တတ် သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ သား များ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သော သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏၊ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ထို သူ တို့ နိုင် ငံ ဖြစ် ၏။ ငါ့ အ တွက် ကြောင့် ကဲ့ ရဲ့ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် မု သာ ပြစ် တင် ခြင်း၊ အ မျိုး မျိုး ကို ခံ ရ ကြ သော အ ခါ သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ စား ရ မည့် အ ကျိုး ဆက် ကြီး မြတ် ကြောင်း ပွင့် ခဲ့ ပြီး သော ပ ရော ဖက် တို့ ကို ထို သို့ ညှဉ်း ပန်း ခဲ့ ကြ ကြောင်း များ ကို ထောက်၍ အား ရ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ဤ မြေ ကြီး၏ ဆား ဖြစ် ၏။ ဆား သည် အ ငံ ကုန် လျှင် အ ဘယ် အ ရာ ဖြင့် ငံ စေ ကြ မည် နည်း။ လူ တို့ ပစ် လိုက် ကျော် နင်း ခံ ရန် မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ သုံး မျှ ဝင် ဦး မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည် ဤ လော က ၏ အ လင်း ဖြစ်၏။ တောင် ထိပ် ပေါ် မှာ တည် ရှိ သော မြို့ သည် ပုန်း ကွယ် လျက် မ နေ နိုင်၊ မီး ထွန်း လျက် တောင်း အုပ်၍ ထား လေ့ မ ရှိ။ အိမ်၌ လူ ရှိ သ မျှ တို့ အ လင်း ရ စေ ခြင်း ငှာ ခုံ ပေါ် တွင် သာ တင် ထား တတ် ကြ ၏။ ထို နည်း တူ သင် တို့၏ ကောင်း မှု များ ကို မြင်၍ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ စေ ရန် ကိုယ့် အ လင်း ကို လူ တို့ ရှေ့ လင်း စေ ကြ လော့။ ငါ သည် ပ ည တ္တိ ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ ကို ပယ် ဖျက် ရန် ရောက် လာ သည် မ ထင် ကြ နှင့်။ ပယ် ဖျက် ရန် မ ဟုတ်၊ ပြည့် စုံ စေ ရန် ငါ လာ ခဲ့ သ တည်း။ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပျောက် ပျက် ၍ မ သွား မီ ပည တ္တိ ကျမ်း လုံး မ ပြည့် စုံ ဘဲ အ က္ခ ရာ တစ် လုံး ဝတ် စ တစ် လုံး မျှ မ ပျောက် ပျက် ရ ငါ အ မှန် ဆို ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သူ မ ဆို အ ငယ် ဆုံး သော ပ ညတ် တော် တစ် ချက် ကို ပစ် ပယ်၍ သူ တစ် ထူး တို့ အား လည်း ထို သို့ ပြု စေ ရန် သွန် သင် လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် အ ငယ် ဆုံး သော သူ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ လ တ္တံ့၊ လိုက် နာ၍ သွန် သင် လျှင် မူ ကား ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် ကြီး မြတ် သော သူ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ သင် တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း သည် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ထက် မ သာ လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သို့ အ လျှင်း မ ဝင် ရ၊ ငါ ဆို၏။ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် ရ၊ မည် သူ မ ဆို သတ် လျှင် တ ရား စီ ရင် ခံ ရ မည် ဟု ရှေး သူ ဟောင်း တို့ အား ဆင့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ။ ငါ ဆို သည် ကား ညီ အစ် ကို ချင်း ကို အ မျက် ထွက် သော သူ တိုင်း တ ရား စီ ရင် ခံ ရ မည်။ ညီ အစ် ကို ချင်း ကို လူ မိုက် ဟု ကဲ့ ရဲ့ သူ မည် သူ မ ဆို လွှတ် တော် စီ ရင် ချက် ကို ခံ ရ မည်။ လူ ယုတ် ဟု ဆဲ ရေး လျှင် င ရဲ မီး တိုင် အောင် ခံ ရ မည်။ သို့ ဖြစ်၍ သင် သည် ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပ လ္လင် တော်၌ ဆက် ကပ် စဉ် သင့် အ ပေါ် တွင် ညီ အစ် ကို ချင်း ကျေ နပ် စေ ရန် ရှိ သည် ဟု သ တိ ရ လျှင်၊ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ပ လ္လင် တော် ရှေ့ ထား ခဲ့၍ သွား ဦး လော့။ ထို သူ နှင့် ကြေ ဧ ပြီး မှ ပြန် လာ ဆက် ကပ် လော့။ သင် သည် တ ရား ဘက် နှင့် အ တူ လမ်း သွား လျက် ရှိ စဉ် သင့် တင့် အောင် အ လျင် အ မြန် ပြု လော့။ သို့ မ ဟုတ် ထို သူ သည် တ ရား သူ ကြီး ထံ အပ် နှံ၍ တ ရား သူ ကြီး က လည်း အာ ဏာ သား ထံ အပ် သ ဖြင့် သင့် ကို ထောင် ချ မည့် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။ ကျန် သော ကြေး တစ် ပြား ကို မျှ မ ဆပ် မ ချင်း ထောင် ထဲ မှ သင် ထွက် ရ မည် မ ဟုတ် ငါ အမှန် ဆို ၏။ သူ့ သား အိမ် ရာ မ ပြစ် မှား ရ ဟူ သော ဆင့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ။ ငါ ဆို သည် ကား မိန် မ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို တပ် သော စိတ် နှင့် ကြည့် ရှု သူ တိုင်း စိတ် တွင် မှား ယွင်း လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ညာ မျက် စိ က သင့် ကို တိုက် လဲ စေ လျှင် ထုတ် ပစ် လော့။ အင်္ဂါ တစ် ခု ချို့၍ တစ် ကိုယ် လုံး င ရဲ သို့ မ ကျ လျှင် တော် သေး ၏။ ညာ လက် တိုက် လဲ စေ လျှင် ဖြတ် ပစ် လော့။ အင်္ဂါ တစ် ခု ချို့၍ တစ် ကိုယ် လုံး င ရဲ သို့ မ ကျ လျှင် တော် သေး၏။ မည် သူ မ ဆို မ ယား ကွာ လျှင် ဖြတ် စာ ပေး စေ ဟူ သော ဆင့် ဆို ချက် လည်း ရှိ၏။ ငါ ဆို သည် ကား မ တ ရား သော မေ ထုန် မှု ကြောင့် မှ တစ် ပါး မ ယား ကို ကွာ သော သူ တိုင်း၊ မျောက် မ ထား စေ သူ ဖြစ်၏။ ကွာ ပြီး မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သူ တိုင်း လည်း သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ ဖြစ်​၏။ ၎င်း ပြင် မု သာ မ ကျိန် ဆို ရ။ ကျိန် ဆို သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ အ တည် ပြု ရ မည် ဟု ရှေး သူ ဟောင်း တို့ အား ဆင့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ။ ငါ ဆို သည် ကား အ လျှင်း မ ကျိန်ဆို ရ။ ဘု ရား သ ခင်၏ ပ လ္လင် တော် ဖြစ် သော မိုး ကောင်း ကင် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ ခြေ တော် တင် ရာ ဖြစ် သော မြေ ကြီး ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မ ဟာ မင်း မြတ် ၏ မြို့ တော် ဖြစ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ တိုင် တည်၍ မ ကျိန် ဆို ရ။ ဆံ တစ် ပင် ကို မျှ ဖြူ စေ၊ မည်း စေ ရန် မ တတ် စွမ်း နိုင် သည် နှင့် ကိုယ့် ဦး ခေါင်း ကို လည်း တိုင် တည်၍ မ ကျိန် ဆို ရ။ သင် တို့ စ ကား မှာ ဟုတ် မ ဟုတ် သာ ဖြစ် စေ။ ၎င်း ထက် လွန် လျှင် မူ ကား အ ဆိုး မှ ဖြစ်၏။ မျက် စိ အ စား မျက် စိ၊ သွား အ စား သွား ဟူ သော ဆင့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ။ ငါ ဆို သည် ကား လူ ဆိုး ကို မ ခု ခံ နှင့်။ မည် သူ မ ဆို သင်၏ လကျ်ာ ပါး ကို ရိုက် လျှင် လက် ၀ဲ ပါး ကို ခံ ဦး လော့။ တ ရား တွေ့၍ သင်၏ အ တွင်း အင်္ကျီ ကို ယူ လို သူ အား အ ပြင် အင်္ကျီ ကို လည်း ပေး ခဲ့ လော့။ မည် သူ မ ဆို ခ ရီး တစ် တိုင်၊ အ တင်း ခေါ် လျှင် နှစ် တိုင် လိုက် လော့။ တောင်း သူ့ အား ပေး လော့။ ချေး လို သူ့ ကို မ တိမ်း ရှောင် နှင့်။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ချစ် ရ မည်။ ရန် သူ ကို မုန်း ရ မည် ဟူ သော တိုက် တွန်း ချက် ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ၊ ငါ ဆို သည် ကား ရန် သူ တို့ ကို ချစ် ကြ လော့။ ညှဉ်း ပန်း သူ တို့ အ ဖို့ မေ တ္တာ ပို့ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် လူ ဆိုး လူ ကောင်း တို့ အ ပေါ်၌ နေ ကို ထွက် စေ တော် မူ သော သူ တော် မ သူ တော် တို့ အ ပေါ်၌ မိုး ကို ရွာ စေ တော် မူ ထ သော ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ၏ သား များ မှန် ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ ပေါ်၌ ချစ် သူ တို့ ကို သာ ချစ် လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ဆက် ကို ခံ ရ မည် နည်း။ အ ခွန် ကောက် တို့ ပင် ထို သို့ ချစ် တတ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ကို သာ နှုတ် ဆက် လျှင် သူ တစ် ထူး တို့ ထက် မည် သို့ သာ သ နည်း။ သာ သ နာ ပ တို့ ပင် ထို သို့ နှုတ် ဆက် တတ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ စုံ လင် တော် မူ သည့်နည်း တူ သင် တို့ လည်း စုံ လင် ခြင်း ရှိ ကြ ရ မည်။ ကိုယ့် ကောင်း မှု ကို ထင် ရှား လို သည့် အ ကြံ နှင့် လူ တို့ ရှေ့ မ ပြု မိ စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ ပြု မိ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ ထံ မှ အ ကျိုး ဆက် မ ခံ ရ။ ထို့ ကြောင့် သင် လှူ ဒါန်း သော အ ခါ လူ တို့ ထံ မှ ဂုဏ် ပ ကာ သ န ရ ခြင်း ငှာ ဓ မ္မာ ရုံ များ၊ လမ်း များ တွင် သီ လ ကြောင် တို့ တီး မှုတ် လေ့ ရှိ ကြ သည့် နည်း တူ သင့် ရှေ့ မ တီး မ မှုတ် စေ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ လှူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ၊ ငါ အ မှန် ဆို၏။ သင် မူ ကား လှူ ဒါန်း သည့် ကာ လ ယာ လက် ပြု သည့် အ မှု ကို ဝဲ လက် မျှ မ သိ စေ နှင့်။ သို့ မှ သင်၏ အ လှူ ဒါ န မ ထင် ရှား သ ဖြင့် မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ပ ဌ နာ ပြု သော အ ခါ လည်း ထင် ရှား လို သည့် အ ကြံ နှင့် ဓ မ္မာ ရုံ များ၊ လမ်း ဆုံ များ တွင် ရပ် ၍ ပ ဌ နာ ပြု ရန် လို လား သော သီ လ ကြောင် တို့ ကဲ့ သို့ မ ပြု ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ တူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ ငါ အ မှန် ဆို၏။ သင် မူ ကား ပ ဌ နာ ပြု သည့် ကာ လ အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ဝင်၍ တံ ခါး ပိတ် ထား ပြီး လျှင် မ ထင် မ ရှား စံ နေ သော ကိုယ့် အ ဘ အား ပ ဌ နာ ပြု လော့၊ မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ပ ဌ နာ ပြု ရာ တွင် များ စွာ ရွတ် သည့် အ တွက် နား ညောင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ထင် မှတ် သော သာ သ နာ ပ တို့ ကဲ့ သို့ ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ မ မြွက် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ လို သည် ကို မ တောင်း မီ က သင် တို့ အ ဘ သိ နှင့် တော် မူ သော ကြောင့် ထို သူ တို့ နှင့် မ တူ စေ ကြ လင့်။ သင် တို့ ပ ဌ နာ ပြု ရ မည့် နည်း မှာ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ စံ နေ တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဘ၊ နာ မ တော် ကို ရို သေ ကြ ပါ စေ သော၊ နိုင် ငံ တော် တည် ထောင် ပါ စေ သော။ အ လို တော် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ပြည့် စုံ သ ကဲ့ သို့၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ပြည့် စုံ ပါ စေ သော၊ တစ် ရက် စာ ကို ယ နေ့ သ နား တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် မြီ စား တို့ အ ပေါ် တွင် ကိုယ် တိုင် ဖြေ လွှတ် ကြ သ ကဲ့ သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့၏ အ ပြစ် မြီ များ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ စုံ စမ်း ရာ သို့ မ ဝင် စေ ဘဲ အ ဆိုး မှ ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ ဟူ၍ တည်း။ သင် တို့ သည် သူ တစ် ထူး တို့ လွန် ကျူး မှု များ ကို ဖြေ လွှတ် ကြ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ လည်း သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ဖြေ လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တစ် ထူး တို့ ကျူး လွန် မှု များ ကို မ ဖြေ လွှတ် ကြ လျှင် မူ ကား၊ သင် တို့ ကျူး လွန် မှု များ ကို သင် တို့ အ ဘ ဖြေ လွှတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ၎င်း ပြင် အ စာ ရှောင် သော အ ခါ အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မြင် စေ ရန် မျက် နှာ ဖျက် တတ် သော သီ လ ကြောင် တို့ ကဲ့ သို့ မျက် နှာ ညှိုး ငယ် မ ရှိ စေ ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ မှာ တူ သော အ ကျိုး ကို ခံ ရ ကြ ပြီ ငါ အ မှန် ဆို၏။ သင် မူ ကား အ စာ ရှောင် သည့် ကာ လ ဦး ခေါင်း ကို ဆီ လိမ်း၍ မျက် နှာ ကို လည်း သစ် လော့။ သို့ မှ သင် အ စာ ရှောင် သည် ကို လူ တို့ မ မြင် ဘဲ မ ထင် မ ရှား စံ နေ လျက် မ ထင် ရှား ရာ ကို ရှု မြင် တော် မူ သော သင့် အ ဘ သည် သိ၍ အ ကျိုး ဆက် ကို သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ပိုး မွှား ချေး​ ညှော် စား လျက် သူ ခိုး ထွင်း ဖောက် ခိုး ယူ တတ် ရာ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဘ ဏ္ဍာ များ ကို သို မှီး၍ မ ထား ကြ နှင့်။ ပို့ မွှား ချေး ညှော် စား ခြင်း၊ သူ ခိုး ထွင်း ဖောက် ခိုး ယူ ခြင်း ကင်း ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် သာ သို မှီး၍ ထား ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် သင့် ဘ ဏ္ဍာ ရှိ ရာ အ ရပ် သို့ သင့် စိတ် စွဲ ရောက် လိမ့် မည်။ မျက် စိ သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ၏ မီး ရှုး သ ဖွယ် ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သင့် မျက် စိ ကောင်း လျှင် တစ် ကိုယ် လုံး အ လင်း နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ မျက် စိ မ ကောင်း လျှင် မူ ကား တစ် ကိုယ် လုံး မှောင် နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ သင်၌ ရှိ သော အ လင်း မှာ မှောင် ဖြစ် လျှင် ထို မှောင် သည် အ လွန် ကြီး စွ တ ကား။ တစ် ဦး ကို မုန်း ၍ တစ် ဦး ကို ချစ် ခြင်း၊ တစ် ဦး ကို လိုက် နာ၍ တစ် ဦး ကို မ လေး မြတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊ သ ခင် နှစ် ဦး ထံ မည် သူ မျှ အ စေ မ ခံ နိုင် သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ စေ၊ ဓ န၏ အ စေ နှစ် ရပ် ကို မ ခံ နိုင် ကြ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဆို သည် ကား မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည်။ မည် သည့် အ ရာ ကို သောက် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ့် အ သက် အ တွက် မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ တွက် လည်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ အ သက် သည် အ စား အ သောက် ထက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် အ ဝတ် ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ် လော။ စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ ကျီ သွင်း ခြင်း ကင်း သော လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း ရှု ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထို သ တ္တ ဝါ များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော့။ သင် တို့ တွင် မည် သူ သည် စိုး ရိမ် ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ့် အ ရပ် အ မောင်း ကို တစ် တောင် တိုး စေ နိုင် သ နည်း။ အ ဝတ် အ တွက် လည်း အ ဘယ့် ကြောင့် စိုး ရိမ် ကြ သ နည်း။ တော ပေါက် နှင်း ပန်း ပင် များ သည် မ လုပ် မ ကိုင် မ ငင် မ ဝင့် ကြ ဘဲ မည် သို့ ကြီး ပွား သည် ကို ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ရှော လ မုန် မင်း သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ ပြည့် စုံ သော် လည်း ထို အ ပင် တစ် ပင် ကဲ့ သို့ မ ဝတ် ဆင် ရ ငါ ဆို၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့၊ ယ နေ့ ရှိ၍ နက် ဖြန် မီး ဖို ထဲ သို့ ရောက် သော တော ပင် ကို ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သို့ ဆင် ယင် တော် မူ လျှင် သင် တို့ ကို သာ၍ ဆင် ယင် တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည်။ မည် သည့် အ ရာ ကို သောက် ရ မည်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ ထို အ ရာ အ လုံး စုံ ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ရှာ ကြံ တတ် ကြ၏။ သင် တို့၌ ကား လို သော အ ရာ များ ဖြစ် ကြောင်း ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ သိ တော် မူ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် နှင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား တော် ကို ဦး စွာ ရှာ ကြ လော့၊ ထို အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ထပ် မံ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် နက် ဖြန် နေ့ အ ဖို့ မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ နက် ဖြန် နေ့ က ပင် ကိုယ့် အ ဖို့ စိုး ရိမ် လိမ့် မည်။ တစ် ရက် နှင့် ဆိုင် သော ဒု က္ခ သည် ထို ရက် အ ဖို့ တော် လောက် ၏။ စီ ရင် ခြင်း ကို မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ မ စီ ရင် ကြ နှင့်။ ကိုယ် စီ ရင် သည့် နည်း အ တိုင်း စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကိုယ် ချိန် ပေး သည့် ပ မာ ဏ အ တိုင်း လည်း ဆပ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကိုယ့် မျက် စိ၌ ရှိ သော တုံး ကို မ ကြည့် ဘဲ ညီ အစ် ကို၏ မျက် စိ ရှိ သော အ မှိုက် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မြင် သ နည်း။ ကိုယ့် မျက် စိ၌ တုံး ရှိ လျက် သင့် မျက် စိ၌ ရှိ သော အ မှိုက် ကို ထုတ် ပစ် ပါ ရေ စေ ဟု ညီ အစ် ကို အား မည် သို့ ဆို မည် နည်း။ အ ချင်း သီ လ ကြောင်၊ ကိုယ့် မျက် စိ၌ ရှိ သော တုံး ကို ဦး စွာ ထုတ် ပစ် လော့၊ သို့ မှ ညီ အစ် ကို၏ မျက် စိ၌ ရှိ သော အ မှိုက် ကို ထုတ် ပစ် ရန် ကြည် လင် စွာ မြင် လိမ့် မည်။ သန့် သော အ ရာ ကို ခွေး များ အား မ ပေး ကြ နှင့်။ သင် တို့၏ ပု လဲ များ ကို လည်း ဝက် များ ရှေ့ မ ထား ကြ နှင့်။ သို့ ပြု လျှင် ထို အ ရာ များ ကို ကျော် နင်း ပြီး နောက် သင် တို့ ကို လှည့်၍ ကိုက် ပက် ကြ လိမ့် မည် ဟု စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။ တောင်း ကြ လော့၊ ရ လိမ့် မည်။ ရှာ ကြ လော့၊ တွေ့ လိမ့် မည်။ ခေါက် ကြ လော့၊ ပွင့် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော်၊ တောင်း သော သူ တိုင်း ရ၏။ ရှာ သော သူ လည်း တွေ့၏။ ခေါက် သော သူ့ အား ပွင့် တတ်၏။ သင် တို့ တွင် သား က မုန့် တောင်း လျှင် ကျောက် ခဲ ပေး မည့် သူ၊ ငါး တောင်း လျှင် မြွေ ပေး မည့် သူ ရှိ သ လော၊ သို့ နှင့် အ ညီ ဆိုး သွမ်း သော သင် တို့ ပင် သား သ မီး တို့ အား ကောင်း ရာ ကို ပေး တတ် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ သည် လျှောက် တောင်း သူ တို့ အား ကောင်း ရာ ကို သာ၍ သ နား တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ ထို ကြောင့် ကိုယ် ကို ပြု စေ လို သ မျှ အ တိုင်း သူ တစ် ထူး တို့ အား ပြု ကြ လော့။ ဤ သည် ကား ပ ည တ္တိ ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ အ လို တည်း။ ကျဉ်း မြောင်း သော တံ ခါး ဖြင့် ဝင် သွား ကြ လော့။ ပျက် စီး ရာ သို့ ရောက် သော တံ ခါး နှင့် လမ်း သည် ကျယ် ဝန်း သ ဖြင့် ဝင် သွား သူ များ လှ၏။ အ သက် ရှင် ရာ သို့ ရောက် သော တံ ခါး နှင့် လမ်း မူ ကား ကျဉ်း မြောင်း သော ကြောင့် တွေ့ မြင် သူ နည်း လှ၏။ လော ဘ ဇော ကြီး သော ဝံ ပု လွေ့ သ ဘော ရှိ သော် လည်း သိုး ရေ ဝတ် လျက် ပင် သင် တို့ ထံ လာ တတ် သော မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ချင်း တို့ အ သီး အား ဖြင့် ချင်း တို့ ကို သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဆူး ပင် တွင် စ ပျစ် သီး၊ ပေါင်း ပင် တွင် သ ဖန်း သီး ကို ဆွတ် ရ ကြ သ လော။ ကောင်း သော အ ပင် တိုင်း ကောင်း သော အ သီး၊ မ ကောင်း သော အ ပင် တိုင်း မ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး တတ်၏။ ကောင်း သော အ ပင် သည် မ ကောင်း သော အ သီး၊ မ ကောင်း သော အ ပင် သည် ကောင်း သော အ သီး ကို မ သီး နိုင်။ အ သီး ကောင်း မ သီး သော အ ပင် တိုင်း ကို ခုတ် လှဲ၍ မီး ထဲ သို့ ပစ် တတ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ချင်း တို့ အ သီး အား ဖြင့် ထို သူ တို့ ကို သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ ကို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် သော သူ တိုင်း ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော်၏ အ လို ကို ဆောင် ရွက် သူ သာ လျှင် ဝင် ရ လိမ့် မည်။ နေ့ တော် ကြီး၌ အ များ တို့ က အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် နှင့် ဟော ပြော ကြ ပါ ပြီ။ နာ မ တော် နှင့် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ကြ ပါ ပြီ။ နာ မ တော် နှင့် အ မှု ကြီး များ စွာ ကို ဆောင် ရွက် ကြ ပါ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟူ၍ လျှောက် ဆို ကြ သော်၊ ငါ က သင် တို့ ကို မ သိ စ ဘူး။ မ တ ရား ပြု ကျင့် သူ တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ဟု ပြန် ဆို မည်။ ထို့ ကြောင့် မည် သူ မ ဆို ငါ ယ ခု ဟော ပြော ချက် ကို ကြား၍ လိုက် နာ လျှင် ကျောက် ပေါ် တွင် အိမ် ဆောက် သော ပ ညာ ရှိ နှင့် ငါ ပုံ နှိုင်း မည်။ မိုး ရွာ ခြင်း၊ ရေ တက် ခြင်း၊ လေ ထန် ခြင်း များ သင့်၍ ထို အိမ် ကို တိုက် ခတ် သော် လည်း ကျောက် ပေါ် တွင် အ မြစ် ချ ထား သော ကြောင့် မ ပြို မ လဲ တည် နေ၏။ ငါ ယ ခု ဟော ပြော ချက် ကို ကြား လျက် မ လိုက် မ နာ သော သူ တိုင်း ကို ကား သဲ ပေါ် တွင် အိမ် ဆောက် သော လူ မိုက် နှင့် ငါ ပုံ နှိုင်း မည်။ မိုး ရွာ ခြင်း၊ ရေ တက် ခြင်း၊ လေ ထန် ခြင်း များ သင့်၍ ထို အိမ် ကို တိုက် ခတ် သော် ပြို လဲ ပျက် စီး ဆုံး ပါး လေ စွ တ ကား ဟု ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ၏။ ဤ သို့ ယေ ရှု ဟော တော် မူ ချက် အ ဆုံး ၌ လူ ပ ရိတ် သတ် သည် ဒေ သ နာ တော် ကို အံ့ သြ ကြ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ချင်း တို့ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ အာ ဏာ ပိုင် ရှင် အ ဖြစ် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် တောင် ပေါ် မှ ဆင်း သက် တော် မူ သော် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ ထို အ ခါ လူ နူ တစ် ယောက် သည် ချဥ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ သန့် ရာ ရောက် လေ၏။ ယေ ရှု က လည်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြား မ ပြော မိ စေ ရန် သ တိ ပြု လော့။ ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ပြီး လျှင် မော ရှေ စီ ရင် ခဲ့ သော အ လှူ ကို သက် သေ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် က ​ပေ ရ​ နောင် မြို့ သို့ ဝင် ရောက် တော် မူ လျှင် တပ် မှူး တစ် ယောက် ချဉ်း ကပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား အ ကျွန်ုပ်၏ လု လင် သည် သွက် ချာ ပါ ဒ ဝေ ဒ နာ ပြင်း စွာ ခံ ရ၍ အိမ် တွင် ပက် လက် နေ ရ ပါ သည် ဟု အ သ နား တော် ခံ သော်၊ ကိုယ် တော် က ငါ လာ၍ ပျောက် ကင်း စေ မည် ဟု ပြန် ဆို တော် မူ၏။ တပ် မှူး က လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ကျွန်ုပ်၏ အိမ် တွင်း သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း ကို မ ခံ ထိုက် ပါ။ အ မိန့် တော် ရှိ ရုံ မျှ ပင် ထို လု လင် ချမ်း သာ ပါ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် အ ကျွန်ုပ် သည် အာ ဏာ အောက် ခံ ရ သူ ဖြစ် သော် လည်း၊ လက် အောက် ရှိ စစ် သည် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ကို သွား ဆို သော် သွား ပါ သည်။ တစ် ယောက် ကို လာ ဆို သော် လာ ပါ သည်။ ကျွန် ကို လည်း ဤ အ မှု ကို ဆောင် ဆို သော် ဆောင် ပါ သည် ဟူ၍ လျှောက် ပြန် ၏။ ထို စ ကား ကို ယေ ရှု ကြား သော် အံ့ သြ တော် မူ၍ ဤ မျှ လောက် ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် မ တွေ့ စ ဘူး ငါ အ မှန် ဆို ၏၊ အ များ သော သူ တို့ သည် အ ရှေ့ အ နောက် မှ လာ ပြီး လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် အ တူ စံ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ နိုင် ငံ တော် သား တို့ မူ ကား ပြင် ပ မှောင် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သ ဖြင့် ငို ကြွေး ခြင်း အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ဆို သည် ဟူ၍ နောက် တော် ပါ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး မှ တပ် မှူး အား သွား လော့။ သင် ယုံ ကြည် သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လု လင် လည်း ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ကျန်း မာ လေ ၏။ ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ ရာ ပေ တ ရု၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ဖျား၍ ပက် လက် နေ သည် ကို မြင် သော် လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် အ ဖျား ပျောက်၍ ထ ပြီး လျှင် လုပ် ကြွေး သ မှု ပြု လေ ၏။ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် နတ် ပူး သူ အ များ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် နတ် များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် နှင် ထုတ်၍ သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ထို သို့ ပြု တော် မူ သည် မှာ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ အ နာ ရော ဂါ ငါ တို့ ဝေ ဒ နာ များ ကို ထမ်း ဆောင် သယ် ပိုး တော် မူ သည် ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ပတ် လည်၌ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သည် ကို ယေ ရှု မြင် သော် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး လို ကြောင်း မိန့် တော် မူ လျှင် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တစ် ယောက် ချဉ်း ကပ်၍ ဆ ရာ ကြွ တော် မူ ရာ မည် သည့် အ ရပ် သို့ မ ဆို တ ပည့် လိုက် ပါ မည် ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ ယေ ရှု က မြေ ခွေး များ မှာ တွင်း ရှိ၏။ လေ သ တ္တ ဝါ များ မှာ အ သိုက် ရှိ၏။ လူ့ သား မှာ မူ ခေါင်း ချ ရာ မျှ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ခြား သော တ ပည့် တစ် ယောက် က လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဘ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် သွား ခွင့် ပေး ပါ ဦး ဟု လျှောက် သော် ယေ ရှု က ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့။ သူ သေ များ ကို ဆိုင် ရာ သူ သေ တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက်၍ တ ပည့် တော် တို့ လိုက် ကြ ရာ အိုင် ရေ အ လွန် လှုပ် ရှား သ ဖြင့် လှိုင်း များ သည် လှေ ကို လွှမ်း မိုး၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ အ ရှင် ဘု ရား ကယ် တော် မူ ပါ။ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် ကြ သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထ၍ လေ နှင့် ရေ ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ လည်း အံ့ သြ၍ ဤ သူ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ ၏။ တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ဒ ရ နယ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် မည် သူ မျှ ထို လမ်း ကို မ သွား ဝံ့ အောင် အ လွန် ကြမ်း တမ်း သော နတ် ပူး သူ နှစ် ယောက် သည် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် ဆီး ကြို ပြီး လျှင်၊ အို ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ချိန် မ တိုင် မီ ညှဥ်း ပန်း ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော ဟု အော် ဟစ် မေး လျှောက် ကြ၏။ ထို အ ခါ ခ ရီး အ တော် ကွာ တွင် ဝက် အုပ် ကြီး ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့် နတ် များ က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ မည် ဖြစ် လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း သွား တော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ နတ် များ လည်း ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် တစ် အုပ် လုံး သည် အိုင် ကမ်း စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ ရေ၌ သေ ဆုံး ကြ ၏။ ဝက် ကျောင်း တို့ လည်း ထွက် ပြေး ပြီး လျှင် မြို့ တွင်း သို့ ဝင်၍ နတ် ပူး သူ တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် မှ စ သော အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ၊ ယေ ရှု ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှာ တစ် မြို့ လုံး ထွက် လာ၍ တွေ့ ကြ သော် နယ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြန် လျက် ကူး သွား သ ဖြင့် နေ ရင်း မြို့ သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ ကို ထမ်း စင် ထက် တင် လျက် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။ ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က ငါ့ သား အား ယူ လော့၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ က ဤ သူ သည် ပုတ် ခတ် မှု ပြု ပြီ ဟု အောက် မေ့ ကြ၏။ ထို သူ တို့၏ စိတ် ထင် များ ကို သိ မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က စိတ်၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ကောင်း ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ ထ ၍ လှမ်း သွား လော့ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ လူ့ သား သည် မြေ ကြီး အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှာ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့ ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော် ထ ပြီး လျှင် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် အ ခွန် ရုံ တွင် ထိုင် နေ သော မဿဲ အ မည် ရှိ သူ တစ် ယောက် ကို မြင်၍ ငါ့ နောက် လိုက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော် ထို သူ သည် ထ၍ နောက် တော် က လိုက်၏။ ယေ ရှု သည် သူ့ အိမ် တွင် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ စား တော် ခေါ် စဉ် အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား အ များ လည်း အ တူ ဝင်၍ စား ပွဲ ထိုင် ကြ သည် ကို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မြင် ကြ သော် သင် တို့ ဆ ရာ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် အ ခွန် အ ကောက် များ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် သ နည်း ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မေး မြန်း ကြ ၏။ ယေ ရှု သည် ကြား တော် မူ သော် ကျန်း မာ သော သူ တို့၌ ဆေး သ မား မ လို၊ နာ သော သူ တို့၌ သာ လို၏။ သို့ သော် လည်း ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ထက် ကြည် ညို သော သ ဘော ကို ငါ နှစ် သက် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် မှာ မည် သို့ အ ဓိ ပ္ပါယ် ရှိ သည် ကို သွား၍ သင် ကြား ကြ လော့။ ငါ ကား ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် မ ဟုတ်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို ခေါ် ရန် ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို့ နောက် ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် အ စာ ရှောင် လျက် ကိုယ် တော်၏ တ ပည့် တို့ မူ ကား အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ ရှောင် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း ညည်း တွား နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။ ၎င်း ပြင် မည် သူ မျှ အ ဝတ် ဟောင်း ကို အ ထည် သစ် စ နှင့် မ ဖာ တတ်။ ဖာ လျှင် ထို အ စ ရုန်း သ ဖြင့် သာ၍ စုတ် ကွဲ တတ် ၏။ သား ရေ ဘူး ဟောင်း တွင် လည်း စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ထည့် လေ့ မ ရှိ ကြ။ ထည့် လျှင် သား ရေ ဘူး ပေါက် ကွဲ သ ဖြင့် စ ပျစ် ရည် ယို၍ ဘူး ပျက် တတ်၏။ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ဘူး သစ် တွင် ထည့် လေ့ ရှိ သ ဖြင့် နှစ် မျိုး လုံး မ ပျက် မ စီး ရှိ နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ကျောင်း ဒါ ယ ကာ တစ် ဦး သည် ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ကျွန်ုပ်၏ သ မီး သည် ယ ခု ပင် သေ ဆုံး ပါ ပြီ။ သို့ သော် လည်း ကိုယ် တော် သည် ကြွ၍ လက် တင် တော် မူ လျှင် အ သက် ရှင် ပြန် ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု သည် ထ၍ တ ပည့် တော် တို့ ပါ လိုက် ကြွ တော် မူ၏။ ငါ့ သ မီး အား ယူ လော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ ကျန်း မာ လေ၏။ ကျောင်း ဒါ ယ ကာ့ အိမ် သို့ ရောက် သော် ပြွေ သ မား တို့ နှင့် မြည် တမ်း သော ပ ရိ သတ် ကို မြင် တော် မူ၍ ယေ ရှု က ဖယ် ကြ၊ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ ထို သူ တို့ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး နောက် ကိုယ် တော် သည် ကြွ ဝင်၍ သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် မ ထ လေ၏။ ထို သ တင်း လည်း ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ လေ ၏။ ထို အ ရပ် မှ ယေ ရှု ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် သူ ကန်း နှစ် ယောက် သည် အို ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျက် လိုက် လာ ကြ ၏။ အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် ထို သူ ကန်း တို့ ချဉ်း ကပ် ကြ သ ဖြင့် ယေ ရှု က ငါ တတ် စွမ်း နိုင် သည် ကို ယုံ သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင် ယုံ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ ယုံ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျက် သူ တို့၏ မျက် စိ များ ကို တို့ တော် မူ သ ဖြင့် ပွင့် လင်း ရ၏။ မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ စေ ကြ နှင့် ဟု ပ ညတ် တော် မူ သော် လည်း၊ ထို သူ တို့ သည် ထွက် သွား ပြီး လျှင် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို ပြည် လုံး နှံ့ ကြော် ငြာ ကြ၏။ ထို သူ တို့ ထွက် ကြ စဉ် နတ် ပူး၍ အ သော သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့်၊ နတ် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော၏။ လူ ပ ရိ သတ် လည်း အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ဤ သို့ မ မြင် စ ဘူး ဟု ဆို ကြ ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က မူ ကား သူ သည် နတ် မင်း ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ၏။ ယေ ရှု သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ၌ ဒေ သ နာ ပေး လျက် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ လျက် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် ကို လှည့် လည် တော် မူ စဉ်၊ အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် သို့ ကဲ့ သို့ ပင် ပန်း အား လျော့ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ ကို မြင် သ ဖြင့် က ရု ဏာ သက် တော် မူ၍၊ ကိုယ် တော် က ရိတ် သိမ်း ရန် စ ပါး သည် များ လှ၏။ လုပ် သား မူ ကား နည်း လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ စ ပါး တော် ရှိ ရာ သို့ လုပ် သား တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း စ ပါး ရှင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့ ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် ဆယ့် နှစ် ပါး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ်၍ နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် နိုင် ရန် အာ ဏာ နှင့် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ နိုင် ရန် အာ ဏာ ကို ပေး အပ် တော် မူ၏။ ထို တ မန် တော် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ အ မည် ကား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ပေ တ ရု ခေါ် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ၊ ဇေ ဗေ ဒဲ၏ သား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန်၊ ဖိ လိ ပ္ပု နှင့် ဗာ သော လ မဲ၊ သော မ နှင့် အ ခွန် ကောက် မဿဲ၊ အာ လ ဖဲ၏ သား ယာ ကုပ် နှင့် သ ဒ္ဒဲ၊ ဝံ သာ နု ရှိ မုန် နှင့် ကိုယ် တော် ကို ပို့ အပ် သော ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် တို့ တည်း။ ယေ ရှု သည် ထို တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် လျက် မှာ လိုက် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှိ ရာ နှင့် ရှ မာ ရိ မြို့ များ သို့ မ ဝင် မ သွား ကြ နှင့်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ပျောက် သော သိုး များ ထံ သာ သွား ကြ လော့။ သွား စဉ် လည်း ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တည် လု ပြီ ဟု ဟော ပြော ကြ လော့။ နာ သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ကြ လော့၊ သေ သူ တို့ ကို ရှင် ပြန် စေ ကြ လော့၊ နူ သူ တို့ ကို သန့် စေ ကြ လော့။ နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ကြ လော့၊ အ ဖိုး မဲ့ ရ ကြ သည့် အ လျောက် အ ခ မဲ့ ပေး ကြ လော့။ ခါး ပန်း များ တွင် ရွှေ ငွေ ကြေး မ ဆောင် ကြ နှင့်။ ခ ရီး ဆောင် လွယ် အိတ်၊ အင်္ကျီ နှစ် ထည်၊ ဖိ နပ်၊ တောင်း ဝေး များ ကို လည်း မ ယူ ကြ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော် လုပ် သား သည် ရိက္ခာ ကို ရ ထိုက်၏။ မည် သည့် မြို့ ရွာ ကို မ ဆို ဝင် သော် မည် သူ ထိုက် တန် ကြောင်း စူး စမ်း ရှာ ဖွေ ပြီး လျှင်၊ ထို မြို့ ရွာ မှ မ ထွက် မ သွား မီ သူ့ အိမ်၌ တည်း ခို ကြ လော့။ အိမ် သို့ ဝင် စဉ် ထို အိမ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့။ ထို အိမ် ထိုက် တန် လျှင် ပေး ခဲ့ သော ချမ်း သာ တည် စေ။ မ ထိုက် တန် လျှင် မူ ကား သင် တို့ ထံ ပြန် စေ။ မည် သူ မ ဆို သင် တို့ ကို လက် မ ခံ၊ စ ကား ကို လည်း မ နာ လျှင် ထို အိမ် ထို မြို့ ရွာ မှ ထွက် သွား သည့် ကာ လ ခြေ မုန့် ကို ပင် ခါ ခဲ့ ကြ လော့။ တ ရား စီ ရင် သည့် နေ့ တော်၌ သော ဒုံ နှင့် ဂေါ မော ရ နယ် သည် ထို မြို့ ရွာ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည်။ ငါ အ မှန် ဆို၏။ ကြည့် လော့။ ဝံ ပု လွေ အုပ် ထဲ သို့ သိုး များ ကို လွှတ် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို ငါ စေ လွှတ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ မြွေ ကဲ့ သို့ လိ မ္မာ လျက် ချိုး ကဲ့ သို့ ရန် ကင်း စေ ကြ လော့။ လူ တို့ ကို လည်း သ တိ မူ ကြ လော့၊ လွှတ် ရုံး များ သို့ ပို့ အပ် ခြင်း၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ရိုက် နှက် ခြင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ဘု ရင် ခံ မင်း တို့ ထံ ဆွဲ ငင် ခြင်း များ ကို သူ တို့ နှင့် လူ မျိုး ခြား တို့ အား သက် သေ အ ဖြစ် ငါ့ အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ပို့ အပ် ခံ ရ ကြ သည့် ကာ လ မည် သည့် နည်း နှင့် မည် သည့် စ ကား ကို ဆို ရ မည့် အ ကြောင်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ ဆို ရ မည့် စ ကား ကို ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ဆို သူ မှာ သင် တို့ မ ဟုတ်။ သင် တို့ အ တွင်း၌ မိန့် တော် မူ သော သင် တို့ အ ဘ၏ ဝိ ညာဉ် တော် တည်း။ ညီ အစ် ကို သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘ သည် သား သ မီး ကို လည်း ကောင်း၊ သေ စေ ရန် ပို့ အပ် ကြ မည့် ပြင် သား သ မီး တို့ လည်း မိ ဘ ကို ရန် ဘက် ပြု၍ အ သေ သတ် စေ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ ကို လူ ခပ် သိမ်း မုန်း ထား ကြ လိမ့် မည်။ အ ဆုံး တိုင် အောင် တည် ကြည် သူ ကား ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် လ တ္တံ့။ တစ် မြို့ တွင် သင် တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း ကြ သော် တစ် မြို့ သို့ ထွက် ပြေး ကြ လော့။ လူ့ သား မ ကြွ မ ရောက် မီ ဣ သ ရေ လ မြို့ များ ကို သင် တို့ လှည့် လည်၍ နှံ့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို၏။ တ ပည့် သည် ဆ ရာ ထက် မ သာ၊ ကျွန် လည်း သ ခင် ထက် မ သာ။ တ ပည့် မှာ ဆ ရာ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ကျွန် မှာ သ ခင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် သော် တော် လောက် ပြီ၊ အိမ့် ရှင် ကို ဗေ လ ဇေ ဗု လ ဟု ခေါ် ကြ လျှင် အိမ် သား တို့ ကို သာ၍ ခေါ် ကြ လိမ့် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ မ ပေါ် နိုင် အောင် ဖုံး ထား သော အ ရာ၊ မ သိ နိုင် အောင် ဝှက် ထား သော အ ရာ မ ရှိ ချေ။ သင် တို့ အား မှောင် မိုက်၌ ငါ ဆို သော အ ရာ ကို အ လင်း၌ ပြန် ကြား ကြ လော့။ နား၌ ကြား သည့် အ ရာ ကို အိမ် မိုး များ ပေါ် က ကြော် ငြာ ကြ လော့။ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို သတ် သော် လည်း အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို မ သတ် နိုင် သော သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ င ရဲ မီး၌ အ သက် ဝိ ညာဉ် နှင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ ပါ ဖျက် ဆီး နိုင် သော အ ရှင် ကို သာ ကြောက် ကြ လော့။ စာ က လေး နှစ် ကောင် ကို ပိုက် ဆံ တစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ အ ဘ ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ တစ် ကောင် မျှ မြေ သို့ မ ကျ ရ။ သင် တို့၏ ဦး ဆံ ရှိ သ မျှ ကို ပင် ရေ တွက် လျက် ထား တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ စာ က လေး အ များ ထက် သင် တို့ သည် မြတ်၏။ မည် သူ မ ဆို၊ လူ တို့ ရှေ့ ငါ့ ကို ဝန် ခံ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော် ရှေ့၊ ထို သူ့ ကို ငါ ဝန် ခံ မည်။ မည် သူ မ ဆို လူ တို့ ရှေ့ ငါ့ ကို ငြင်း ဆို လျှင် မူ ကား ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော် ရှေ့ ထို သူ့ ကို ငါ ငြင်း ဆို မည်။ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ရန် ငြိမ်း ခြင်း ကို စေ လွှတ် ရန် ငါ ရောက် လာ သည် ဟု မ အောက် မေ့ ကြ နှင့်။ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ကို မ ဟုတ် ဓား ဘေး သင့် စေ ရန် ရောက် လာ၏။ သား သည် ဖ ခင် ကို လည်း ကောင်း၊ သ မီး သည် မိ ခင် ကိုလည်း ကောင်း၊ ချွေး မ သည် ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု စေ သည့် ပြင်။ အိမ် ထောင် သား တို့ လည်း အ ချင်း ချင်း ရန် မူ စေ ရန် ငါ ရောက် လာ ပြီ။ ငါ့ ကို ချစ် သည် ထက် အ ဘ ကို ဖြစ် စေ၊ အ မိ ကို ဖြစ် စေ သာ၍ ချစ် သော သူ သည် ငါ နှင့် မ ထိုက် မ တန်၊ ငါ့ ကို ချစ် သည် ထက် သား ကို ဖြစ် စေ၊ သ မီး ကို ဖြစ် စေ သာ၍ ချစ် သော သူ သည် ငါ နှင့် မ ထိုက် မ တန်။ ကိုယ့် ကား တိုင် ကို ထမ်း၍ ငါ့ နောက် မ လိုက် သော သူ လည်း ငါ နှင့် မ ထိုက် မ တန်။ ကိုယ့် အ သက် ကို တွေ့ သော သူ သည် အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် အ သက် ရှုံး သော သူ မူ ကား အ သက် ကို တွေ့ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို လက် ခံ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သော သူ လည်း ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ၏။ ပ ရော ဖက် ဟူ သော အ မည် ကို ထောက်၍ ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ပ ရော ဖက်၏ အ ကျိုး ကို ရ လိမ့် မည်။ သူ တော် ကောင်း ဟူ သော အ မည် ကို ထောက်၍ သူ တော် ကောင်း ကို လက် ခံ သော သူ လည်း သူ တော် ကောင်း၏ အ ကျိုး ကို ရ လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင် မည် သူ မ ဆို တ ပည့် တော် ဟူ သော အ မည် ကို ထောက်၍ ဤ သူ ငယ် တစ်ဦး တစ် ယောက် ကို ရေ ၕဧ တစ် ခွက် မျှ တိုက် လျှင် အ ကျိုး မ ရ ဘဲ အ လျှင်း မ ရှိ ရ၊ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟူ၍ မိန့် မှာ တော် မူ လိုက်၏။ တ ပည့် တော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ကို ထို သို့ မိန့် မှာ တော် မူ ပြီး သည့် ကာ လ မြို့ ရွာ များ တွင် သွန် သင် ဟော ပြော ရန် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ယော ဟန် သည် ခ ရစ် တော် ဆောင် ရွက် တော် မူ သော အ မှု အ ရာ များ ကို ထောင် ထဲ တွင် ကြား သော် တ ပည့် တို့ ကို လွှတ် လိုက် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ ရ မည့် အ ရှင် လော။ အ ခြား မျှော် လင့် ရ ဦး မည် လော့ ဟု မေး လျှောက် စေ သည့် အ တိုင်း ယေ ရှု က၊ သင် တို့ ကြား သ မျှ မြင် သ မျှ ကို ယော ဟန် အား ပြန်၍ ကြား ပြော ကြ လော့။ မျက် မ မြင် သူ တို့ သည် မြင် ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် လှမ်း သွား ခွင့်၊ နူ သူ တို့ သည် သန့် ခွင့်၊ နား ပင်း သူ တို့ သည် ကြား ခွင့်၊ သေ သူ တို့ သည် ရှင် ပြန် ခွင့်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ သည် သ တင်း တော် မြတ် နာ ယူ ခွင့် များ ကို ရ ကြ၏။ ငါ၌ တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း မ တွေ့ သူ တိုင်း မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ ထွက် သွား ကြ သော် ယေ ရှု သည် ယော ဟန် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ လူ ပ ရိ သတ် အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ မည် သည့် အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရန် တော သို့ ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ လေ တိုက်၍ လှုပ် နေ သော ကျူ ပင် လော။ မည် သည့် အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ နူး ညံ့ သော ဝတ် စား ဆင် ယင် သူ လော။ ထို သို့ ဆင် ယင် သူ တို့ သည် နန်း တော် များ၌ ရှိ နေ ကြ ၏။ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ ပ ရော ဖက် ကို ရှု ကြည့် ရန် လော။ ဟုတ် မှန်၏။ ပ ရော ဖက် ထက် လည်း ကြီး မြတ် သူ ဖြစ် သည် ငါ ဆို၏။ နား ထောင် ကြ ဦး၊ သင် သွား ရာ လမ်း ကို ပြင် ဆင် မည့် ရှေ့ တော် ပြေး တ မန် တော် ကို ငါ စေ လွှတ် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် မှာ ထို သူ့ ကို ရည် ဆောင် သ တည်း။ မိန်း မ တို့ ဖွား မြင် သူ များ အ နက် ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ထက် ကြီး မြတ် သူ မ ပေါ် မ ရှိ။ သို့ ရာ တွင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော်၌ သိမ် ငယ် သော သူ ပင် ထို သူ ထက် ကြီး မြတ် သည် ငါ အ မှန် ဆို၏။ ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန့် လက် ထက် မှ ယ ခု တိုင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် အ နိုင့် အ ထက် ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက် အ နိုင့် အ ထက် ပြု သူ တို့ သိမ်း ယူ ကြ သည် တ ကား။ ပ ည တ္တိ ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ရှိ သ မျှ သည် ယော ဟန့် လက် ထက် တိုင် ဟော ပြော လျက် ရှိ သေး၏။ သင် တို့ သိ လို လျှင် ဤ သူ ကား လာ ရ ဦး မည့် ဧ လိ ယ တည်း။ နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ။ ယ ခု လူ မျိုး ကို ငါ သည် မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ စျေး၌ ထိုင်၍ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ကို ခေါ် လျက်၊ ငါ တို့ တီး မှုတ် သော် လည်း သင် တို့ မ က ကြ။ မြည် တမ်း သော် လည်း ရင် မ တီး ကြ ဟု ဆို သော သူ ငယ် တို့ နှင့် တူ ကြ၏။ ယော ဟန် သည် မ စား မ သောက် ဘဲ ရောက် လာ သော်၊ နတ် ပူး သူ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လူ သား သည် စား သောက် လျက် ရောက် လာ သော် စား ကြူး သူ သောက် ကြူး သူ၊ အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား တို့၏ အ ဆွေ ပါ တ ကား ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို တတ် ကြ၏။ ဉာဏ် ပ ညာ တော် မူ ကား ဆိုင် ရာ အ မှု များ အား ဖြင့် မှန် ကန် ကြောင်း ထင် ရှား သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် အ မှု တော် ကြီး အ များ ကို ပြု တော် မူ ခဲ့ ရာ မြို့ များ သည် နောင် တ မ ရ ကြ သော ကြောင့် ဆုံး မ တော် မူ သည် မှာ၊ အ ချင်း ခေါ ရာ ဇိန် မြို့၊ သင်၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ချင်း ဗက် ဇဲ ဒ မြို့၊ သင်၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ သို့ ဆို သော် သင် တို့၌ ဖြစ် ဘူး သော အ မှု ကြီး များ သည် တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ များ တွင် ဖြစ် ခဲ့ လျှင် ရှေး အ ထက် က ပင် လျှော် တေ ဝတ်၍ ပြာ လူး လျက် နောင် တ ရ ကြ လေ ပြီ။ တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ များ သည် တ ရား စီ ရင် သည့် နေ့ တော်၌ သင် တို့ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ အ ချင်း က ပေ ရ နောင် မြို့၊ မိုး ကောင်း ကင် တိုင် တက် ရောက် မည် လော။ မ ရ ဏ နိုင် ငံ တိုင် ကျ ရောက် ရ မည်။ သင်၌ ဖြစ် ဖူး သော အ မှု ကြီး များ သည် သော ဒုံ မြို့၌ ဖြစ် ခဲ့ လျှင် ယ နေ့ တိုင် ထို မြို့ တည် ရှိ လေ ပြီ။ သော ဒုံ နယ် လည်း တ ရား စီ ရင် သည့် နေ့ တော်၌ သင့် ထက် ခံ သာ လိမ့် မည်၊ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ၌ ယေ ရှု က အို မိုး မြေ့ ရှင် အ ဘ ခ မည်း တော်၊ ဤ အ ရာ များ ကို ပ ညာ ရှိ နှင့် ဥာဏ် ကောင်း သူ တို့ အား ဝှက် ထား လျက် သူ ငယ် တို့ အား ဖွင့် ပြ တော် မူ သော ကြောင့် ကျေး ဇူး တော် ကြီး လှ ပါ၏။ အို အ ဘ ထို သို့ အ လို ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ချီး မွမ်း ပါ၏။ ခ မည်း တော် သည် ငါ့ အား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ သား တော် ကို ခ မည်း တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ၊ ခ မည်း တော် ကို လည်း သား တော် မှ စ၍ သား တော် ဖွင့် ပြ လို သူ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ။ ပင် ပန်း သူ ဝန် လေး သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ လာ ကြ လော့။ ငါ သည် ချမ်း သာ စေ မည်။ ငါ့ ထမ်း ပိုး ကို ထမ်း၍ ငါ့ ထံ မှ သင် ကြ လော့။ ငါ သည် သိမ် မွေ့ နှိမ့် ချ သော စိတ် ရှိ၏။ အ သက် ဝိ ညာဉ် ချမ်း သာ ရာ ကို လည်း သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ ထမ်း ပိုး သည် ထမ်း လွယ် လျက် ငါ့ ဝန် လည်း ပေါ့ သည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ယေ ရှု သည် လယ် ကွက် များ ကို ဖြတ် ကြွ တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ ဆာ မွတ် သ ဖြင့် စ ပါး နှံ များ ကို ဆွတ် ခူး သုံး ဆောင် ကြ ရာ၊ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မြင်၍ ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ အပ် သော အ မှု ကို ပြု ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်။ ကိုယ် တော် က ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် နောက် ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ဆာ မွတ် သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ကိုယ် တိုင် မှ စ၍ နောက် ပါ တို့ မ စား အပ်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သာ စား အပ် သော ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို သုံး ဆောင် ကြောင်း သင် တို့ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော။ ဗိ မာန် တော်၌ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ဥ ပုသ် ဖျက် ကြ သော် လည်း အ ပြစ် ကင်း ကြောင်း ပ ည တ္တိ ကျမ်း၌ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော့။ ငါ ဆို သည် ကား ဗိ မာန် တော် ထက် ကြီး မြတ် သော သူ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ရှိ၏။ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ထက် ကြည် ညို သော သ ဘော ကို ငါ နှစ် သက် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို သင် တို့ နား လည် ခဲ့ လျှင် အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ ကို အ ပြစ် စီ ရင် ကြ လေ ပြီ မ ဟုတ်။ လူ့ သား သည် ဥ ပုသ် နေ့၏ အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ရပ် မှ ကြွ ပြီး လျှင် သူ တို့ ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် တော် မူ သော်၊ လက် တစ် ဖက် သေ ခြောက် လျက် နေ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စွဲ ဆို လို၍ သူ တို့ က ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သူ နာ ကို ကျန်း မာ စေ အပ် သ လော ဟု မေး မြန်း ကြ သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် က သင် တို့ တွင် သိုး တစ် ကောင် ရှိ၍ ဥ ပုသ် နေ့၌ တွင်း ထဲ သို့ ကျ သွား လျှင် မ ဆွဲ မ တင် ဘဲ နေ မည့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် ရှိ သ လော။ လူ သည် သိုး ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို့ ကြောင့် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ကောင်း ကို ပြု အပ် သည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက်။ လက် ဆန့် လော့ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ သော် ဆန့် လိုက် သ ဖြင့် တစ် ဖက် ကဲ့ သို့ သန် စွမ်း ပြန် လေ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် သွား ပြီး လျှင် မည် သို့ ဖျက် ဆီး ရ မည့် အ ကြောင်း တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ သည် ကို၊ ယေ ရှု သိ၍ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ၏။ လူ အ များ တို့ လိုက် သွား ကြ ရာ သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို ကျန်း မာ စေ လျက်၊ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် မှာ ထား တော် မူ၏။ ထို သို့ မှာ တော် မူ သည် မှာ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား ငါ မြတ် နိုး လျက် နှစ် သက် သူ ငါ ရွေး ချယ် သော ကျွန် ရင်း ပေ တည်း။ ငါ့ ဝိ ညာဉ် တော် ကို သူ့ အ ပေါ် တွင် တင် မည့် အ လျောက် ထို သူ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ အား တ ရား တော် ကို ကြား ပြော လိမ့် မည်။ ငြင်း ခုံ မည်၊ ဟစ် ကြော် မည်၊ လမ်း၌ လွှင့် သံ ကြား စေ မည် မ ဟုတ်။ အောင် မြင် ရာ သို့ တ ရား တော် ကို မ ထုတ် မ ဆင့် မီ ကျိုး ဆဲ ကျူ ကို ချိုး ဖြတ် ခြင်း၊ အ တောက် သေး သော မီး စာ ကို ငြိမ်း သတ် ခြင်း ပြု မည် မ ဟုတ်။ သူ့ နာ မ ကို လည်း လူ မျိုး ခြား တို့ စောင့် စား ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။ ထို နောက် နတ် ပူး၍ ကန်း လျက် အ လျက် ရှိ သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့် ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့် ထို သူ မျက် စိ မြင်၍ စ ကား ပြော သော်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် အံ့ သြ လျက် ဤ သူ ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သား တော် ပင် မ ဟုတ် လော ဟု မေး မြန်း ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ကြား ကြ သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က သူ သည် နတ် မင်း ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မ မှီ လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် နိုင် သည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ကြ၏။ ထို သူ တို့၏ စိတ် ထင် များ ကို သိ မြင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ သော နိုင် ငံ တိုင်း ပျက် စီး တတ်၏။ အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ သော မြို့ ရွာ အိမ် ထောင် တိုင်း လည်း တည် မြဲ မည် မ ဟုတ်။ ထို နည်း တူ စာ တန် သည် စာ တန် ကို နှင် ထုတ် လျှင် အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ သော ကြောင့် သူ့ နိုင် ငံ သည် မည် သို့ တည် မြဲ မည် နည်း။ ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ၍ နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် သင် တို့၏ သား များ မှာ မည် သူ့ ကို မှီ၍ နှင် ထုတ် ကြ သ နည်း။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် တ ရား စီ ရင် သူ ဖြစ် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ထံ ရောက် နှင့် လေ ပြီ။ ခွန် အား ကြီး သူ့ကို ဦး စွာ မ ချည် နှောင် လျှင် သူ့ အိမ် အ တွင်း ဝင်၍ ပ စ္စည်း များ ကို မည် သို့ လု ယူ နိုင် မည် နည်း။ ချည် နှောင် ပြီး မှ သာ ထို အိမ် ကို လု ယက် နိုင် လိမ့် မည်။ ငါ့ ဘက်၌ မ ရှိ သူ သည် တစ် ဖက်၌ ရှိ၏။ ငါ နှင့် အ တူ မ စု မ သိမ်း သူ လည်း ခွဲ လွင့် သူ ဖြစ်၏။ ထို့ ကြောင့် ငါ ဆို သည် ကား ပြစ် မှား ခြင်း၊ ပုတ် ခတ် ခြင်း၊ အ မျိုး မျိုး အ တွက် ပြေ လွတ် ခွင့် ရ ရှိ သော် လည်း ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပုတ် ခတ် သည့် အ တွက် ပြေ လွတ် ခွင့် မ ရှိ ချေ။ မည် သူ မ ဆို လူ့ သား ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို မိ လျှင် ပြေ လွတ် ခွင့် ရ ရှိ သော် လည်း သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို မိ လျှင် ယ ခု ကာ လ နောင် ကာ လ ပြေ လွတ် ခွင့် ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ သီး ကို ထောက်၍ အ ပင် ကို သိ ရ သည့် အ လျောက်၊ အ ပင် နှင့် အ သီး ပါ အ ကောင်း အ ဖြစ် သော် လည်း ကောင်း၊ အ ပင် နှင့် အ သီး ပါ မ ကောင်း အ ဖြစ် သော် လည်း ကောင်း၊ ရှိ စေ ကြ လော့။ အ ချင်း မြွေ ဆိုး သား တို့ စိတ် နှ လုံး ပြည့် လျှံ သည့် အ တိုင်း နှုတ် က မြွက် တတ် သည် ဖြစ်၍ ဆိုး သွမ်း သော သင် တို့ သည် ကောင်း သော စ ကား ကို မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် မည် နည်း။ ကောင်း သော သူ သည် ကောင်း သော ကိုယ့် ဘ ဏ္ဍာ ထဲ မှ ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ထုတ် တတ်၏။ မ ကောင်း သော သူ လည်း မ ကောင်း သော ကိုယ့် ဘ ဏ္ဍာ ထဲ မှ မ ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ထုတ် တတ်၏။ လူ တို့ သည် အ ချည်း နှီး ပြော ဆို မိ သော စ ကား ရှိ သ မျှ အ တွက် တ ရား စီ ရင် သည့် နေ့ တော် တွင် အ ကြောင်း ပြ ရ ကြ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ အ သို့ ဆို သော် ကိုယ့် စ ကား အား ဖြင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် စ ကား အား ဖြင့် လည်း အ ပြစ် စီ ရင် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း ခံ ရ မည် ဟု မိန့် မှာ တော် မူ၏။ ထို နောက် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က ဆ ရာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဆ ရာ ပြ သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မြင် လို ပါ သည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ဆိုး သွမ်း၍ မျောက် မ ထား တတ် သော ယ ခု လူ မျိုး သည် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တောင်း ကြ သည် မှာ ပ ရော ဖက် ယော န၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှ တစ် ပါး မည် သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ်။ ယော န သည် ငါး ကြီး ဝမ်း တွင် သုံး နေ့ နှင့် သုံး ညဉ့် အောင်း ရ သည့် နည်း တူ လူ့ သား သည် မြေ ကြီး ထဲ တွင် သုံး နေ့ နှင့် သုံး ညဉ့် အောင်း ရ လိမ့် မည်။ ယော န ဟော ပြော သော ကြောင့် နောင် တ ရ သော နိ န ဝေ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် တ ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် ကာ လ ယ ခု လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် လျက် အ ပြစ် စီ ရင် ကြ လိမ့် မည်။ ယော န ထက် ကြီး မြတ် သူ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ရှိ သည် တ ကား။ ရှော လ မုန် မင်း၏ ညာဏ် ပ ညာ စ ကား ကို ကြား နာ ခြင်း ငှာ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား က ရောက် လာ သော တောင် ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ လည်း ထို ကာ လ၌ ယ ခု လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် လျက် အ ပြစ် စီ ရင် လိမ့် မည်။ ရှော လ မုန် မင်း ထက် ကြီး မြတ် သူ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ရှိ သည် တ ကား။ နတ် ဆိုး တစ် ကောင် သည် လူ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ရေ မ ရှိ သော အ ရပ် များ ကို လျှောက် လျက် နား နေ ရာ ရှာ၍ မ တွေ့ သော်၊ ထွက် လာ ရင်း ငါ့ အိမ် သို့ ပြန် မည် ဟု ဆို လျက် ပြန် ရောက် သည့် ကာ လ လွတ် လပ် သုတ် သင် ပြု ပြင် လျက် ထား သည် ကို တွေ့ မြင် သ ဖြင့်။ မိ မိ ထက် ဆိုး သွမ်း သော နတ် ခု နစ် ကောင် ကို ခေါ် ပြီး နောက် ဝင် နေ သည် နှင့် ထို လူ၏ နောက် အ ဖြစ် အ နေ သည် အ ရင် ထက် ဆိုး၏။ ယ ခု ဆိုး သွမ်း သော လူ မျိုး လည်း ထို နည်း တူ ပင် ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိ သတ် အား ထို သို့ မိန့် တော် မူ လျက် ရှိ စဉ် မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် စ ကား ပြော လို၍ ပြင် က ရပ် နေ ကြ ရာ၊ လူ တစ် ဦး က ကြည့် တော် မူ ပါ။ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် စ ကား ပြော လို၍ ပြင် က ရပ် နေ ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ငါ့ အ မိ ငါ့ ညီ တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ ပြီး လျှင် တ ပည့် တော် တို့ ကို ညွှန် ပြ လျက် ကြည့် လော့ ဤ သူ တို့ ကား ငါ့ အ မိ ငါ့ ညီ တို့ တည်း။ မည် သူ မ ဆို ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော်၏ အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် လျှင် ထို သူ သည် ငါ့ ညီ၊ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ အ မိ ဖြစ် သည် ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နေ့ တွင် ယေ ရှု သည် တည်း အိမ် မှ ထွက် ကြွ၍ အိုင် ကမ်း နား မှာ ထိုင် နေ တော် မူ သော အ ခါ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် စည်း ဝေး ချ ဥ်း ကပ် ကြ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော် သည် လှေ တစ် စင်း ပေါ် သို့ တက်၍ ထိုင် တော် မူ ရာ ကမ်း ပေါ် က ရပ် နေ သော ပ ရိ သတ် တို့ အား၊ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဥ ပ မာ ဖြင့် မိန့် တော် မူ သည် မှာ မျိုး ကြဲ သူ တစ် ယောက် သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက်၊ ကြဲ သည့် ကာ လ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ၍ ငှက် များ လာ ပြီး လျှင် ကောက် စား ကြ၏။ အ ချို့ သည် ကျောက် ခံ သော မြေ ပါး ရာ တွင် ကျ၍ မြေ တိမ် သော ကြောင့် ချက် ခြင်း အ ညှောက် ပေါက် သ ဖြင့်၊ နေ ထွက် သော အ ခါ အ ပူ လောင်၍ အ မြစ် မ စွဲ သည့် အ တွက် ညှိုး နွမ်း သေ ပျောက်၏။ အ ချို့ မှာ ဆူး ကြား တွင် ကျ၍ ဆူး ပင် များ သည် ကြီး ပွား လျက် ဖိ စီး သ ဖြင့် သေ၏။ အ ချို့ မူ ကား မြေ ကောင်း ရာ တွင် ကျ၍ အ သီး အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ သုံး ဆယ် ထွက်၏။ နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် ဥ ပ မာ များ ဖြင့် သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က သင် တို့ မှာ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် နက် နဲ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ မူ ကား သိ ခွင့် မ ရ ကြ။ ရ ရှိ သော သူ အား ထပ်၍ ပေး သ ဖြင့် ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သော သူ မှ မူ ကား ရှိ သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ထို သူ တို့ အား ငါ ဟော ပြော ရ၏။ ထို သူ တို့ မှာ ကြည့် လျက် ပင် သိ မြင် ခြင်း ကြား လျက် ပင် နာ ယူ နား လည် ခြင်း မ ရှိ သည် နှင့်၊ သင် တို့ သည် ကြား လျက် ပင် နား မ လည် ရ ကြည့် လျက် ပင် မ သိ မ မြင် ရ။ ဤ လူ မျိုး သည် မျက် စိ နှင့် မြင် ခွင့်၊ နား နှင့် ကြား ခွင့် စိတ် နှ လုံး နှင့် နား လည် ခွင့် ရ လျက် ငါ့ ထံ မှ ချမ်း သာ ရ ရန် ပြန် လာ ခွင့် မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ စိတ် နှ လုံး ကို ထိုင်း မှိုင်း စေ၍ နား ကို လေး စေ သည့် ပြင် မျက် စိ ကို လည်း ဖုံး အုပ် ကြ လေ ပြီ ဟု ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဟော ချက် အ တိုင်း ထို သူ တို့၌ ပြည့် စုံ၏။ သင် တို့၏ မျက် စိ များ မူ ကား မြင် သည် ဖြစ်၍ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ နား များ လည်း ကြား သည် ဖြစ်၍ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ မြင် သော အ ရာ များ ကို ပ ရော ဖက် နှင့် သူ တော် ကောင်း အ များ သည် မြင် လို သော် လည်း မ မြင် ရ ကြ။ သင် တို့ ကြား သော အ ရာ များ ကို ကြား လို သော် လည်း မ ကြား ရ ကြ။ ထို့ ကြောင့် မျိုး ကြဲ သူ့ ဥ ပ မာ အ နက် ကို နား ထောင် ကြ ဦး လော့။ နိုင် ငံ တော့် ဆိုင် ရာ တ ရား တော် ကို မည် သူ မ ဆို ကြား နာ သည့် ကာ လ နား မ လည် လျှင် နှ လုံး၌ ကြဲ ထား ရာ ကို မာရ် နတ် လာ၍ နုတ် ယူ တတ်၏။ ထို သူ မှာ လမ်း ပေါ် တွင် ကြဲ ထား သူ ဖြစ်၏။ ကျောက် ခံ မြေ တွင် ကြဲ ထား သော သူ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား လျှင် ကြား ခြင်း ရွှင် လန်း စွာ နာ ယူ သော် လည်း အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ မျှ သာ တည် ကြည်၍ တ ရား တော် ကြောင့် ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် တွေ့ ကြုံ သည့် ကာ လ ချက် ခြင်း တိုက် လဲ သူ ဖြစ်၏။ ဆူး ကြား တွင် ကြဲ ထား သော သူ မှာ လည်း တ ရား တော် ကို ကြား နာ၍ ယ ခု ဘ ဝ သော က နှင့် စည်း စိမ် လှည့် ဖျား ခြင်း များ သည် တ ရား တော် ကို ဖိ စီး သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ ဖြစ်၏။ ကောင်း သော မြေ တွင် ကြဲ ထား သော သူ မူ ကား တ ရား တော် ကို ကြား နာ၍ နား လည် သော ကြောင့် အ သီး သီး သ ဖြင့် အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ သုံး ဆယ် ထွက် သော သူ ဖြစ် သ တည်း ဟု ဖွင့် ပြ တော် မူ၏။ အ ခြား သော ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ဂျုံ ခင်း တွင် မျိုး ကောင်း ကြဲ သော သူ နှင့် တူ၏။ လူ တို့ အိပ် နေ ကြ စဉ် ရန် သူ သည် လာ၍ ဂျုံ မျိုး ကြဲ ထား ရာ တွင် ဂျုံ ရိုင်း မျိုး ကို ကြဲ ဖြန့် ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ အ ပင် ကြီး ပွား၍ အ နှံ ထွက် သည့် ကာ လ ဂျုံ ရိုင်း လည်း ပေါ် ထွက်၏။ ထို အ ခါ ကျွန် တို့ သည် မြေ့ ရှင် ထံ လာ၍ အ ရှင် ကောင်း သော မျိုး ကို ဂျုံ ခင်း တွင် ကြဲ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဂျုံ ရိုင်း မည် သို့ ပေါက် ပါ သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ဤ အ မှု ကား ရန် သူ ပြု သော အ မှု ဖြစ် သည် ဟု ပြန် ဆို ရာ ကျွန် တို့ က သွား၍ ထို အ ပင် များ ကို နုတ် ပစ် စေ ရန် အ လို ရှိ ပါ သ လော ဟု မေး ပြန် ကြ လျှင်၊ မ နုတ် ကြ နှင့်။ နုတ် လျှင် ဂျုံ ပင် များ ပါ အ တူ နုတ် မိ ကြ လိမ့် မည်။ ရိတ် သိမ်း ချိန် တိုင် အောင် နှစ် မျိုး လုံး အ တူ ကြီး ပွား ကြ စေ။ ထို ကာ လ မှ ဂျုံ ရိုင်း ကို ဦး စွာ နုတ်၍ မီး ရှို့ ရန် စည်း ထား ကြ။ ဂျုံ ကို မူ ကား ငါ့ ကျီ၌ သွင်း ထား ကြ လော့ ဟု ရိတ် သိမ်း သူ တို့ အား ငါ မှာ ထား မည်၊ မြေ ရှင် ပြန် ဆို သည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ အ ခြား သော ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် လူ တစ် ယောက် ယူ၍ အ ခင်း၌ စိုက် ပျိုး သော မုံ ညင်း စေ့ နှင့် တူ၏။ ထို အ စေ့ သည် အ စေ့ ရှိ သ မျှ ထက် ငယ် သော် လည်း အ ပင် ပေါက်၍ ရင့် သည့် ကာ လ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် များ ထက်၊ ကြီး သော အ ပင် ဖြစ် သ ဖြင့် အ ခက် များ တွင် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လာ၍ နား နေ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ခြား သော ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မုန့် ညက် သုံး စိတ် အား လုံး ပေါက် သည့် တိုင် အောင် မိန်း မ ယူ၍ ခတ် သော တ ဆေး နှင့် တူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး အ စုံ ကို ဥ ပ မာ ဖြင့် ယေ ရှု သည် လူ ပ ရိတ် သတ် အား မိန့် တော် မူ၏။ ဥ ပ မာ မ ဆောင် ဘဲ မိန့် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ သည် မှာ ပုံ ဆောင် သော စ ကား ကို ငါ နှုတ် မြွက် လျက် က မ္ဘာ ဦး က စ၍ ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ဖော် ပြ မည် ဟု ပ ရော ဖက် ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ထို နောက် လူ ပ ရိတ် သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် ကြွ၍ တည်း အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ ပြီး လျှင် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ အ ခင်း တွင် ပေါက် သော ဂျုံ ရိုင်း ဥ ပ မာ ကို ဖော် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ထား ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က မျိုး ကောင်း ကို ကြဲ သူ မှာ လူ့ သား ဖြစ်၏။ အ ခင်း မှာ ဤ လော က ဖြစ်၏။ မျိုး ကောင်း မှာ နိုင် ငံ တော် သား များ ဖြစ်၏။ ဂျုံ ရိုင်း မျိုး မူ ကား မာရ် နတ်၏ သား သ မီး များ ဖြစ်၏။ ဂျုံ ရိုင်း မျိုး ကို ကြဲ ဖြန့် သော ရန် သူ မှာ မာရ် နတ် ဖြစ်၏။ ရိတ် သိမ်း ချိန် မှာ ယ ခု ခေတ် ကာ လ အ ဆုံး ဖြစ်၏။ ရိတ် သိမ်း သူ တို့ မှာ လည်း စေ တ မန် တော် များ ဖြစ် ၏။ ဂျုံ ရိုင်း ကို နုတ်၍ မီး ရှို့ သည့် နည်း တူ ယ ခု ခေတ် ကာ လ အ ဆုံး၌ ဖြစ် လိမ့် မည်။ လူ့ သား သည် စေ တ မန် တော် များ ကို လွှတ်၍ နိုင် ငံ တော် ထဲ မှ တိုက် လဲ စေ သော အ ရာ ခပ် သိမ်း နှင့် မ တ ရား ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို နုတ် ပြီး လျှင်၊ မီး ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သ ဖြင့် ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ့ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို အ ခါ သူ တော် ကောင်း တို့ သည် ကိုယ့် အ ဘ၏ နိုင် ငံ တော် တွင် နေ ကဲ့ သို့ ထွန်း လင်း ကြ လိမ့် မည်။ နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် လယ် တွင် မြုပ် ထား သော ဘ ဏ္ဍာ နှင့် တူ၏။ လူ တစ် ယောက် တွေ့ သော် မြုပ် မြဲ မြုပ် ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် ဝမ်း မြောက် စွာ သွား၍ ရှိ သ မျှ ကို ရောင်း ချ လျက် ထို လယ် ကို ဝယ် ယူ လေ၏။ တစ် ဖန် တုံ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ပု လဲ ကောင်း ရှာ သော ကုန် သည် နှင့် တူ၏။ ထို သူ သည် အ လွန် အ ဖိုး ထိုက် သော ပု လဲ တစ် လုံး ကို တွေ့ သော် သွား ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ ကို ရောင်း ချ၍ ထို ပု လဲ ကို ဝယ် ယူ လေ၏။ တစ် ဖန် တုံ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ရေ၌ ချ၍ ငါး အ မျိုး မျိုး မိ သော ပိုက် နှင့် တူ၏။ အ ပြည့် မိ သော် ကမ်း ပေါ် သို့ ဆွဲ တင် ပြီး လျှင် ထိုင်၍ ငါး ကောင်း များ ကို အိုး များ တွင် ရွေး ချယ် ထည့် ထား လျက် ငါး ညံ့ များ ကို ပစ် လိုက် ကြ၏။ ထို နည်း တူ ယ ခု ခေတ် ကာ လ အ ဆုံး၌ ဖြစ် လိမ့် မည်။ စေ တ မန် တော် တို့ သည် လာ၍ သူ တော် ကောင်း တို့၏ အ လယ် မှ မ သူ တော် တို့ ကို ခွဲ ယူ ပြီး လျှင်၊ မီး ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ သ ဖြင့် ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ ထို အ ကြောင်း အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို နား လည် ကြ ပြီ လော ဟု မေး တော် မူ သော် နား လည် ပါ ပြီ အ ရှင် ဘု ရား ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ။ ကိုယ် တော် က ထို့ ကြောင့် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် တ ပည့် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တိုင်း သည် ကိုယ့် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ အ သစ် အ ဟောင်း များ ကို ထုတ် သော အိမ် ရှင် နှင့် တူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ဥ ပ မာ များ ဆုံး သည့် ကာ လ ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ကြွ၍ နေ ရင်း မြို့ သို့ ရောက် လျှင် ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ သော် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အံ့ သြ ကြ လျက် ဤ သူ သည် ဤ မျှ သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ မှု ကြီး များ ကို မည် သို့ ရ သ နည်း။ သူ သည် လက် သ မား သား မ ဟုတ် လော။ သူ့ အ မိ ကို မာ ရိ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ညီ များ ကို ယာ ကုပ်၊ ယော သေ၊ ရှိ မုန်၊ ယု ဒ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ခေါ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ နှ မ များ အား လုံး ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဤ သူ သည် ဤ အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို မည် သို့ ရ သ နည်း ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော့် အ တွက် တိုက် လဲ ကြ ရာ ယေ ရှု က ပ ရော ဖက် မည် သည် မှာ ကိုယ့် မြို့ ကိုယ့် အိမ် မှ တစ် ပါး အ ခြား သော အ ရပ် တွင် ဂုဏ် အ သ ရေ မ ရ ဘဲ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မ ယုံ ကြည် ကြ သည် နှင့် ထို မြို့ တွင် အ မှု ကြီး များ စွာ ကို ပြု တော် မ မူ ချေ။ ထို ကာ လ၌ ဘု ရင် ခံ မင်း ဟေ ရုဒ် သည် ယေ ရှု၏ အ ကြောင်း ကို သ တင်း ကြား သော်၊ ထို သူ ကား ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် သည်။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် သူ၌ အ မှု ကြီး များ ထင် ရှား သည် ဟု အ ခြွေ အ ရံ တို့ အား ဆို၏။ သတ် လို သော် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ သော ကြောင့် ကြောက် ရွံ့၏။ သို့ ရာ တွင် ဟေ ရုဒ် မင်း ဖွား နေ့ ကျ ရောက်၍ ပွဲ လုပ် သည့် ကာ လ ဟေ ရော ဒိ သ မီး သည် သူ တို့ အ လယ်၌ က သ ဖြင့် ဟေ ရုဒ် မင်း နှစ် သက်၍ တောင်း ရာ ကို ပေး မည် ဟု သ စ္စာ ထား သော်၊ သူ ငယ် မ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်၏ ဦး ခေါင်း ကို ဤ မှာ ပင် လင် ပန်း တွင် ထည့်၍ ပေး တော် မူ ပါ ဟု မယ် တော် တိုက် တွန်း သည့် အ တိုင်း တောင်း လျှင်၊ ဘု ရင် မင်း သည် ဝမ်း နည်း သော် လည်း သ စ္စာ ထား မိ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော် ထိုင် ဘက် တို့ ကိုလည်း ကောင်း ထောက် သ ဖြင့်၊ ပေး စေ ရန် အ မိန့် ထုတ် လျက်၊ ထောင် တွင် ယော ဟန်၏ ဦး ခေါင်း ကို ဖြတ် စေ ၏။ ဦး ခေါင်း ကို လည်း လင် ပန်း တွင် ထည့်၍ ပေး သ ဖြင့် သူ ငယ် မ သည် မယ် တော့် ထံ ယူ သွား ၏။ အ လောင်း ကို ကား ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ လာ ရောက် ယူ သွား လျက် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပြီး နောက် ယေ ရှု ထံ သွား ၍ လျှောက် ထား ကြ၏။ ယေ ရှု သည် ကြား သ ဖြင့် လှေ စီး၍ တော အ ရပ် သို့ အ သီး အ ခြား ကြွ တော် မူ သော် လူ ပ ရိတ် သတ် တို့ သိ ကြ သည့် ကာ လ မြို့ များ မှ ကြည်း ကြောင်း လိုက် သွား ကြ ရာ၊ လှေ မှ ဆင်း လျှင် ကြီး စွာ သော ထို ပ ရိ သတ် ကို မြင် သည် နှင့် က ရု ဏာ သက်၍ သူ နာ ပါ သ မျှ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ဤ အ ရပ် မှာ တော ဖြစ် ပါ သည် အ ချိန် လည်း လွန် ပါ ပြီ။ ရွာ များ သို့ သွား၍ အ စား အ စာ ဝယ် ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ ယေ ရှု က ထို သူ တို့ မ သွား ရ စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ တွင် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် သာ ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန် သည့် ကာ လ။ ကိုယ် တော် က ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု အ မိန့် ရှိ လျက် လူ ပ ရိ သတ် ကို မြက် ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး၍ မုန့် များ ကို ဖဲ့ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ ကို ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိတ် သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍၀ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။ စား သူ တို့ မှာ မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် များ ပြင် ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ထို့ နောက် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို သွား စေ တော် မူ သည့် အ တွင်း လှေ စီး၍ တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး နှင့် ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ချက် ခြင်း အ မိန့် တော် ရှိ၍ ပ ရိ သတ် ကို သွား စေ ပြီး သည့် နောက်၊ ပ ဌ နာ ပြု ရန် တော် ပေါ် သို့ အ သီး အ ခြား တက် ကြွ သ ဖြင့် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ပါး တည်း ရှိ ရစ် တော် မူ၏။ လှေ သည် လေ မ သင့်၍ လှိုင်း ပြင်း စွာ မိ လျက် ကမ်း နှင့် အ တော် ကွာ စဉ်၊ သန်း ခေါင် ကျော် သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန်၌ ကိုယ် တော် သည် အိုင် ရေ ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် လျက် တ ပည့် တော် တို့ ထံ ကြွ တော် မူ သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ မြင် သော အ ခါ တစ္ဆေ​ ဟု ဆို၍ ထိတ် လန့် လျက် ဟစ် လျှင် ဟစ် ချင်း။ ယေ ရှု က အား ယူ ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ငါ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ သော် ပေ တ ရု က အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် မှန် လျှင် ရေ ပေါ် တွင် အ ထံ တော် သို့ တ ပည့် တော် လာ ခဲ့ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ လာ ခဲ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပေ တ ရု သည် လှေ ပေါ် က ဆင်း ပြီး လျှင် ယေ ရှု ထံ ရောက် ရန် ရေ ပေါ် တွင် လျှောက် သွား၏။ သို့ ရာ တွင် လေ ပြင်း ထန် သည် ကို မြင် သော် ကြောက် ရွံ့၍ နစ် မြုပ် ဆဲ ရှိ သ ဖြင့် ကယ် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု အော် ဟစ် သော ကြောင့်၊ ယေ ရှု သည် ချက် ခြင်း လက် ဆန့်၍ ကိုင် တော် မူ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ယုံ မှား သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် လှေ ပေါ် သို့ တက် ကြ သော် လေ ငြိမ် သ ဖြင့်၊ လှေ စီး သူ တို့ သည် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင်၏ သား တော် ပေ တည်း ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ကမ်း တစ် ဖက် ရှိ ဂင်္နေ သ ရက် မြို့ ရောက် ကူး ကြ သ ဖြင့် ထို အ ရပ် သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မှတ် မိ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် သို့ လွှတ် လျက် သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို ထိ ရုံ မျှ တို့ ခွင့် ရ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ၏။ တို့ သ မျှ သော သူ နာ တို့ လည်း ကျန်း မာ ကြ၏။ ထို နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ က ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ လာ၍ ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ သည် လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။ လက် မ ဆေး ပဲ အ စာ စား ကြ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်။ ကိုယ် တော် က သင် တို့ လည်း ကိုယ့် ရှေး ထုံး နည်း အ တွက် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် က မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု ပ ညတ် တော် မူ သော် လည်း သင် တို့ မူ ကား မည် သူ မ ဆို မိ ဘ အား ထောက် ပံ့ သင့် သော ငွေ ကို လှူ ပြီး ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျှင်၊ မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု မ ပြု ရ ဟု မြစ် တား ရာ ရောက်၍၊ ကိုယ့် ရှေး ထုံး နည်း အ တွက် နှင့် ဘု ရား သ ခင်၏ အ မိန့် တော် ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား။ လူ ပ ရိ သတ် ကို လည်း ခေါ် တော် မူ လျက် နာ ယူ နား လည် ကြ လော့။ ခံ တွင်း သို့ ဝင် သည့် အ ရာ က လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သည် မ ဟုတ်၊ ခံ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ က သာ မ သန့် အောင် ပြု သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ကြား သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ တိုက် လဲ ကြ သည် ကို သိ တော် မူ ပါ သ လော ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ငါ့ ခ မည်း တော် မ စိုက် သ မျှ သော အ ပင် တိုင်း မှာ အ မြစ် ပါ နုတ် ပစ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ကို ရှိ နေ ကြ စေ။ သူ ကန်း အ ချင်း ချင်း လမ်း ပြ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ သူ ကန်း သည် သူ ကန်း ကို လမ်း ပြ လျှင် နှစ် ဦး လုံး ပင် တွင်း ထဲ သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို တော် မူ၏။ ထို နောက် ပေ တ ရု က ဤ ဥ ပ မာ ကို ဖွင့် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က သင် တို့ လည်း ဉာဏ် ကင်း လျက် ရှိ နေ ကြ သေး သ လော။ ခံ တွင်း က ဝင် သော အ ရာ သည် ဝမ်း သို့ ရောက်၍ အိမ် သာ တွင် စွန့် ရ သည် ကို မ သိ မ မြင် ကြ လော။ ခံ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ များ မူ ကား စိတ် နှ လုံး က လာ သည် ဖြစ်၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု၏။ မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း၊ သူ့ အ သက် ကို သတ် ခြင်း၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား ခြင်း၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ သူ့ ဥစ္စာ ကို ခိုး ခြင်း၊ မု သာ သက် သေ ခံ ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း များ သည် စိတ် နှ လုံး မှ ထွက် လာ၍၊ ထို အ ရာ များ က လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု၏။ လက် မ ဆေး ဘဲ အ စာ စား ခြင်း မူ ကား လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ပြီး လျှင် တု ရု နှင့် ဇိ ဒုံ နယ် များ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ။ ခါ နာန် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ထို နယ် က ထွက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ၏ သ မီး မှာ နတ် ပူး ခြင်း ကို ပြင်း စွာ ခံ နေ ရ ပါ သည် ဟု အော် လျက် လျှောက်၏။ ကိုယ် တော် သည် အ မိန့် တော် တစ် ခွန်း မျှ မ ပြန် ဘဲ နေ တော် မူ သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ်၍ ထို မိန်း မ အော် လျက် နောက် က လိုက် နေ သော ကြောင့် သွား စေ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ထား ကြ သော်။ ကိုယ် တော် က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ပျောက် သော သိုး များ ထံ သာ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ လျှင် ထို မိန်း မ သည် ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် မ စ တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ သား သ မီး တို့ အ စာ ကို ယူ၍ ခွေး များ အား မ ချ မ ပေး အပ် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ မှန် ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား၊ ခွေး များ ပင် သ ခင့် စား ပွဲ မှ ကျ သည့် စား နုပ် စား ပေါက် ကို စား ရ ကြ ပါ သည် ဟု ထပ် မံ လျှောက် ထား၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က အ ချင်း မိန်း မ၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အား ကြီး စွ တ ကား သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ သ မီး ကျန်း မာ လေ၏။ ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ဂါ လိ လဲ အိုင် နား ကို လျှောက် ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ထိုင် နေ တော် မူ စဉ် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် ချဉ်း ကပ် လျက် ပါ လာ သည့် ခြေ ဆွံ့ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ အ သော သူ မှ စ၍ သူ နာ အ များ ကို ခြေ တော် ရင်း တွင် ချ ထား ကြ သည့် အ တိုင်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ သော သူ စ ကား ပြော ခွင့်၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ သန် စွမ်း ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ လှမ်း သွား ခွင့် မျက် မ မြင် သူ မြင် ခွင့် ရ သည် ကို ထို ပ ရိ သတ် မြင် သော် အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ်၍ ယေ ရှု က ဤ လူ ပ ရိ သတ် သည် ယ ခု တိုင် ငါ နှင့် သုံး ရက် ရှိ နေ လျက် စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ငါ သ နား သည်။ လမ်း တွင် ပန်း မည် စိုး၍ အ စာ မ စား ရ ဘဲ မ လွှတ် လို ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ တ ပည့် တော် တို့ က ထို မျှ လောက် ကြီး သော လူ ပ ရိ သတ် ဝ လောက် အောင် ဤ တော အ ရပ် တွင် မုန့် ကို အ ဘယ် က ရ နိုင် ပါ မည် နည်း ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ ယေ ရှု က မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး က လေး အ နည်း ငယ် သာ ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန်၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး များ ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ ဖဲ့၍ တ ပည့် တော် တို့ သို့ ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။ စား သူ တို့ မှာ မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် များ ပြင် ယောက်ျား လေး ထောင် ရှိ သ တည်း။ ထို ပ ရိ သတ် ကို သွား စေ တော် မူ ပြီး မှ ကိုယ် တော် သည် လှေ စီး၍ မာ ဂ ဒန် နယ် သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့ သည် လာ၍ ကိုယ် တော် ကို စုံ စမ်း လျက် မိုး ကောင်း ကင် က နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ပြ တော် မူ ရန် တောင်း ပန် ကြ ရာ ကိုယ် တော် က ည နေ အ ချိန် တွင် တိမ် တောက် သော် မိုး လေ သာ ယာ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ နံ နက် အ ချိန် တွင် နီ မှောင် လျက် ရှိ သော် ယ နေ့ မိုး လေ ပြင်း ထန် လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း သင် တို့ ဆို တတ် ကြ၏။ မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ပြင် လ က္ခ ဏာ ကို ပိုင်း ခြား သိ မြင် တတ် သော သင် တို့ သည် ခေတ် ကာ လ များ နှင့် စပ် ဆိုင် သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို မ သိ မ မြင် နိုင် ကြ လော။ ဆိုး သွမ်း၍ မျောက် မ ထား တတ် သော ယ ခု လူ မျိုး သည် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တောင်း ကြ သည် မှာ ယော န၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှ တစ် ပါး မည် သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ ထံ မှ ထွက် ကြွ တော် မူ၏။ တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး သော တ ပည့် တို့ သည် မုန့် ကို မေ့ လျော့၍ မ ယူ မိ ချေ။ ထို နောက် ယေ ရှု က ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့၏ တ ဆေး ကို သ တိ ပြု၍ ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ငါ တို့ သည် မုန့် မ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု တ ပည့် တော် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ သည် ကို သိ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ အ ချင်း ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့ သင် တို့ သည် မုန့် မ ယူ ခဲ့ မိ သည့် အ ကြောင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ သ နည်း။ နား မ လည် ကြ သေး လော။ မုန့် ငါး လုံး နှင့် လူ ငါး ထောင် ဆိုင် ရာ စား ကြွင်း၊ ဆွဲ တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် လူ လေး ထောင် ဆိုင် ရာ စား ကြွင်း တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ သည် ကိုလည်း ကောင်း သ တိ မ ရ ကြ လော။ မုန့် အ ကြောင်း နှင့် စပ်၍ မ ပြော သည် ကို အ ဘယ် ကြောင့် နား မ လည် ကြ သ နည်း။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့၏ တ ဆေး ကို ကား ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ မှ မုန့် ဆိုင် ရာ တ ဆေး ကို ကြဉ် ရှောင် ရ မည် ကိုယ် တော် မ ဆို၊ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့ ဒေ သ နာ ကို ကြဉ် ရှောင် ရ မည် ဟု မိန့် ဆို တော် မူ ကြောင်း နား လည် ကြ၏။ ကဲ သ ရိ ဖိ လိ ပ္ပိ နယ် သို့ ရောက် သော် ယေ ရှု က လူ့ သား သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု လူ တို့ ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ တ ပည့် တော် တို့ အား မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊ အ ချို့ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ၊ အ ချို့ က ယေ ရ မိ မှ စ၍ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ဖြစ် ကြောင်း ဆို ကြ ပါ သည် ဟု တ ပည့် တော် တို့ ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ သင် တို့ ကား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း မေး မြန်း တော် မူ ပြန် သည့် ကာ လ၊ ရှိ မုန် ပေ တ ရု က ကိုယ် တော် သည် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ သား တော် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် ပင် ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု ပြန် လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က ရှိ မုန် ဗာ ယော န၊ သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို အ သွေး အ သား ဖြစ် သူ တို့ ဖွင့် ပြ သည် မ ဟုတ် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော် ဖွင့် ပြ တော် မူ၏။ ငါ ဆို သည် ကား သင် သည် ပေ တ ရု ဖြစ် သည့် အ လျောက် ဤ ကျောက် ပေါ် တွင် ငါ့ အ သင်း တော် ကို ငါ တည် ဆောက် မည်။ မ ရ ဏာ နိုင် ငံ၏ တံ ခါး များ လည်း ထို အ သင်း တော် ကို နိုင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော်၏ သော့ များ ကို သင့် အား ငါ ပေး သည့် ပြင် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မ ဆို သင် မြစ် တား လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် မြစ် တား လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မ ဆို သင် ခွင့် ပြု လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ခွင့် ပြု လျက် ရှိ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ ကို မြစ် တား တော် မူ၏။ ထို ကာ လ က စ၍ ယေ ရှု ခ ရစ် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ရ မည့် အ ကြောင်း လူ ကြီး များ၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ လက် တွင် ဒု က္ခ များ စွာ ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း အ သေ ခံ ပြီး နောက် သုံး ရက် လည် သော နေ့ တွင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ မည့် အ ကြောင်း များ ကို တ ပည့် တော် တို့ အား ဖော် ပြ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို ပင့် ခေါ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား ကိုယ် တော် နှင့် ကင်း ဝေး ပါ စေ။ ထို သို့ မ ဖြစ် ရ ဟု ဆုံး မ သော်၊ ကိုယ် တော် သည် လှည့်၍ အ ချင်း စာ တန်၊ ဆုတ် သွား လော့။ သင် သည် ငါ နှင့် တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် ဆိုင် ရာ များ ကို သင် ဂ ရု မ ပြု၊ လူ့ ဆိုင် ရာ များ ကို သာ ဂ ရု ပြု သည် ဟု ပေ တ ရု အား မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား ယေ ရှု က မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် လိုက် လို လျှင် ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ်၍ ကိုယ့် ကား တိုင် ကို ထမ်း လျက် လိုက် စေ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လို သူ တိုင်း အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် ကြောင့် အ သက် ရှုံး သူ တိုင်း ကား အ သက် တွေ့ လိမ့် မည်။ လူ သည် တစ် လော က လုံး အ ပိုင် ရ၍ အ သက် ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ကိုယ် အ သက် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် လဲ လှယ် မည် နည်း။ လူ့ သား သည် ခ မည်း တော်၏ ဘုန်း တော် ကို ဆောင် လျက် စေ တ မန် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ လာ မည့် ကာ လ လူ အ သီး အသီး တို့ အား အ ပြု အ မူ အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ဤ တွင် ရပ် နေ သူ အ ချို့ သည် နိုင် ငံ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော လူ သား ကို မ မြင် မီ အ လျှင်း မ သေ ရ။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ခြောက် ရက် လွန် သော် ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု မှ စ၍ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ကို မြင့် စွာ တောင် ပေါ် သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား ပြီး လျှင် သူ တို့ ရှေ့ တွင် အ ဆင်း ပြောင်း လျက်၊ နေ ကဲ့ သို့ မျက် နှာ တော် တောက် ပ လျက် အ လင်း ကဲ့ သို့ အ ဝတ် တော် ဖြူ လျက် ရှိ တော် မူ၏။ မော ရှေ နှင့် ဧ လိ ယ တို့ လည်း ထင် ရှား ၍ ကိုယ် တော် နှင့် တိုင် ပင် ကြ ရာ၊ ပေ တ ရု က အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ တွင် နေ ထိုင် ရန် ကောင်း ပါ သည်။ အ လို တော် ရှိ လျှင် ကိုယ် တော် ဖို့ တစ် ဆောင် မော ရှေ ဖို့ တစ် ဆောင် ဧ လိ ယ ဖို့ တစ် ဆောင် တဲ သုံး ဆောင် ထိုး ပါ မည် ဟု ယေ ရှု အား လျှောက်၏။ ထို သို့ လျှောက် စဉ် ပင် တောက် ပ သော တိမ် တိုက် သည် လွှမ်း မိုး လျက် ဤ သူ ကား ငါ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း။ သူ့ အ မိန့် ကို နာ ခံ ကြ ဟု တိမ် တိုက် တဲ က ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ သည် ကို တ ပည့် တော် တို့ ကြား သော်၊ အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ဝပ် လျှိုး ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ကြွ လာ ကိုင် ဆွဲ လျက် ထ ကြ၊ မ ကြောက် ကြ နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် မြော် ကြည့် ကြ သော်၊ ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ မ မြင် ချေ။ တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ကြ စဉ် ယေ ရှု က သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ လူ့ သား မ ရှင် ပြန် မ ထ မြောက် မီ ဤ ရူ ပါ ရုံ ကို မည် သူ့ မျှ အား မ ပြော ကြ နှင့် ဟု မြစ် တား တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း သို့ ဖြစ် လျှင် ဧ လိ ယ လာ နှင့် ရ မည် ဟူ၍ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ဧ လိ ယ သည် လာ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သစ် ပြု ပြင် ရ မည် မှန်၏။ သို့ ရာ တွင် ဧ လိ ယ ရောက် လာ ပြီ။ သူ့ ကို မ သိ၍ အ လို ရှိ ရာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ ထို နည်း တူ လူ့ သား လည်း သူ တို့ လက် တွင် ခံ ရ မည်၊ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မိန့် တော် မူ သည် ကို တ ပည့် တော် တို့ နား လည် ကြ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် ကြ သော် လူ တစ် ယောက် သည် ချဉ်း ကပ် ဒူး ထောက် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သား ကို သ နား တော် မူ ပါ။ သူ သည် ဝက် ရူး စွဲ၍ မီး တွင်လည်း ကောင်း၊ ရေ တွင်လည်း ကောင်း ကြိမ် ဖန် များ စွာ လဲ လျက် ဒု က္ခ ကြီး စွာ ခံ နေ ရ ပါ သည်။ အ ရှင့် တ ပည့် တို့ ထံ ခေါ် ခဲ့ သော် လည်း မ ကျန်း မာ စေ နိုင် ကြ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ ယေ ရှု က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း၍ ကောက် ကျစ် သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ ငယ် ကို ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ဆုံး မ တော် မူ ရာ၊ နတ် ထွက် ခွာ သ ဖြင့် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ သူ ငယ် ကျန်း မာ လေ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည် ယေ ရှု ထံ အ သီး အ ခြား ချဉ်း ကပ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် ထို နတ် ကို တ ပည့် တော် တို့ မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ကြ သော ကြောင့် တည်း။ သင် တို့ တွင် မုံ ညင်း စေ့ ခန့် မျှ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျှင် ဤ တောင် အား ဤ အ ရပ် မှ ထို အ ရပ် သို့ ရွှေ့ လော့ ဟု ဆို သော် ရွေ့ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မ တတ် စွမ်း နိုင် သော အ ရာ မည် သည် မျှ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဂါ လိ လဲ နယ် တွင် စု ရုံး သော တ ပည် တော် တို့ အား ယေ ရှု က လူ့ သား သည် လူ တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ခံ ရ၍ အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ သုံး ရက် လည် သော နေ့ တွင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် အ လွန် ဝမ်း နည်း ကြ၏။ က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော် အ လှူ ငွေ ခံ သူ တို့ သည် ပေ တ ရု အား သင့် ဆ ရာ သည် အ လှူ ငွေ ပေး သည် မ ဟုတ် လော ဟု မေး လာ သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က ပေး သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို နောက် ပေ တ ရု သည် အိမ် သို့ ဝင် လာ သော အ ခါ ယေ ရှု က အို ရှိ မုန်၊ မည် သို့ ထင် သ နည်း။ ပြည့် ရှင် မင်း တို့ သည် အ ခွန် အ ကောက် များ ကို မည် သူ့ ထံ မှ ကောက် ခံ ကြ သ နည်း။ သား ရင်း တို့ ထံ မှ လော။ သူ တစ် ထူး တို့ ထံ မှ လော ဟု ကြို တင် မေး တော် မူ ရာ၊ ပေ တ ရု က သူ တစ် ထူး တို့ ထံ မှ ခံ ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို သည့် ကာ လ ယေ ရှု က သို့ ဖြစ် လျှင် သား ဖြစ် သူ တို့ မှာ လွတ် ရ သည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ သည် ထို သူ တို့၌ တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ သွား ၍ အိုင်၌ ငါး မျှား ချ လော့၊ အ ဦး မိ သည့် ငါး ၏ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် လျှင် ငွေ တစ် ကျပ် တွေ့ လိမ့် မည်။ ထို ငွေ ကို ယူ၍ ငါ နှင့် သင့် အ တွက် ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ချိန် နာ ရီ၌ တ ပည့် တော် တို့ သည် ယေ ရှု ထံ ချဉ်း ကပ်၍၊ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် မည် သူ သည် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ တ ပည့် တော် တို့ အ လယ် တွင် ထား ပြီး နောက် သင် တို့ သည် စိတ် ပြောင်း လဲ လျက် သူ ငယ် များ ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သို့ အ လျှင်း ဝင် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ အ မှန် ဆို ၏။ မည် သူ မ ဆို ဤ သူ ငယ် ကဲ့ သို့ ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ်၏။ ငါ့ နာ မ ကို ထောက်၍ ဤ သို့ သော သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို လက် ခံ လျှင် ငါ့ ကို လက် ခံ၏။ ငါ့ အား ယုံ ကြည် သော ဤ လူ ငယ် တစ် ယောက် ယောက် ကို တိုက် လဲ စေ သော သူ မူ ကား လည် တွင် ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ဆွဲ လျက် ပင် လယ် နက် ရှိုင်း ရာ၌ နှစ် မြှုပ် ခံ ရ လျှင် ကောင်း၏။ တိုက် လဲ စေ ရန် အ ကြောင်း များ ကြောင့် ဤ လော က၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို အ ကြောင်း များ ပေါ် လာ ရ မည် မှန် သော် လည်း ပေါ် လာ စေ သော သူ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို ကြောင့် လက် က ဖြစ် စေ၊ ခြေ က ဖြစ် စေ၊ သင့် ကို တိုက် လဲ စေ လျှင် ဖြတ် ပစ် လော။ ခြေ လက် အ စုံ အ လင် နှင့် ထာ ဝ ရ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သည် ထက် ခြေ လက် ချို့ တဲ့ လျက် အ သက် ရှင် ရာ သို့ ဝင် ရ သော် ကောင်း သေး ၏။ မျက် စိ က တိုက် လဲ စေ လျှင် ထုတ် ပစ် လော။ မျက် စိ နှစ် လုံး ပါ လျက် င ရဲ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သည် ထက် မျက် စိ တစ် လုံး နှင့် အ သက် ရှင် ရာ သို့ ဝင် ရ သော် ကောင်း သေး ၏။ ဤ သူ ငယ် တစ် ယောက် ယောက် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် မ ပြု မိ စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ စောင့် ထိန်း သူ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ သည် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော်၏ မျက် နှာ တော် ကို အ စဉ် ဖူး မြင် ရ ကြ သည် ငါ ဆို၏။ မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း။ လူ တစ် ယောက် မှာ သိုး တစ် ရာ ရှိ၍ တစ် ကောင် လမ်း လွဲ လျှင် ကျန် ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် ကို တောင် တန်း ပေါ် တွင် ထား ခဲ့ ပြီး သော် လမ်း လွဲ သော သိုး ကို ရှာ ရန် သွား မည် မ ဟုတ် လော။ တွေ့ မိ ခဲ့ လျှင် လမ်း မ လွဲ သော ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် အ တွက် ထက် ထို တစ် ကောင် အ တွက် သာ၍ ဝမ်း မြောက် ဝမ်း သာ ရှိ သည် ဟု ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ဤ သူ ငယ် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ ပျက် စီး သည် ကို ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ အ လို ရှိ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ၎င်း ပြင် ညီ အစ် ကို ချင်း သည် သင့် ကို ပြစ် မှား မိ လျှင် သူ့ အ ပြစ် ကို နှစ် ယောက် တည်း ဖော် ပြ ရန် သွား လော့။ သင်၏ စ ကား ကို နာ ယူ လျှင် ထို ညီ အစ် ကို ကို သင် ရ လေ ပြီ။ မ နာ ယူ လျှင် မူ ကား သက် သေ ခံ နှစ် ဦး သုံး ဦး ထွက် ဆို က ပြစ် မှု ရှိ သ မျှ တည် စေ ရန် တစ် ဦး နှစ် ဦး ကို ခေါ် သွား ဦး လော့။ ထို သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ရှိ နေ လျှင် အ သင်း တော် အား ကြား ပြော လော့။ အ သင်း တော်၏ စ ကား ကို ပင် နား မ ထောင် လျှင် ထို သူ့ ကို သာ သ နာ ပ အ နေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ ခွန် ကောက် အ နေ နှင့် လည်း ကောင်း မှတ် ယူ လော့။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မ ဆို သင် တို့ မြစ် တား လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် မြစ် တား လျက် ရှိ လိမ့် မည်။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မည် သည့် အ ရာ ကို မ ဆို သင် တို့ ခွင့် ပြု လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ခွင့် ပြု လျက် ရှိ လိမ့် မည် ဟု ငါ အ မှန် ဆို၏။ တစ် ဖန် ငါ အ မှန် ဆို သည် မှာ သင် တို့ အ နက် နှစ် ဦး နှစ် ယောက် သည် တောင်း လေ ရာ ရာ၌ စပ်၍ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သ ဘော ချင်း တူ ညီ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် ထို အ ရာ ကို သ နား တော် မူ မည်။ ငါ့ နာ မ ကို ထောက်၍ နှစ် ဦး သုံး ဦး တို့ စည်း ဝေး လျှင် စည်း ဝေး ရာ ထို သူ တို့ အ လယ် တွင် ငါ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် ချဉ်း ကပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား ညီ အစ် ကို ချင်း သည် တ ပည့် တော် ကို ပြစ် မှား၍ တ ပည့် တော် ဖြေ လွတ် ရ မည် မှာ ဘယ် နှစ် ကြိမ် ပါ နည်း။ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် လော ဟု မေး လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ခု နစ် ကြိမ် တိုင် မ ဟုတ်၊ အ ကြိမ် ခု နစ် ဆယ် ခု နစ် လီ တိုင် ဖြေ လွတ် ရ မည် ဟု ငါ ဆို၏။ ထို ကြောင့် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နှင့် စာ ရင်း ရှင်း လို သော ဘု ရင် မင်း တစ် ပါး နှင့် တူ၏။ ရှင်း မိ သော် ရွှေ ဒင်္ဂါး နှစ် သန်း ကြွေး မြီး တင် သူ တစ် ဦး ကို ရှေ့ တော် သို့ သွင်း လာ ကြ သ ဖြင့် ဆပ် ပေး ရန် မ ရှိ သော ကြောင့် ထို သူ မှ စ၍ သား မ ယား ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ ကို ရောင်း ချ ဆပ် ပေး စေ ဟု အမိန့် ရှိ တော် မူ သော် ထို ကျွန် သည် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် သည်း ခံ တော် မူ ပါ။ ကုန် စင် အောင် ဆပ် ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် သည့် ကာ လ၊ အ ရှင် သည် က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် သူ့ ကို လွှတ်၍ ကြွေး မြီ ကို လည်း ပ လပ် စေ၏။ ထို သူ မူ ကား ထွက် သွား လျက် ငွေ တစ် ရာ တင် သော မြီ စား ကျွန် ချင်း တစ် ယောက် ကို တွေ့ သော် ဖမ်း ဆီး၍ လည် ကို ညှစ် ပြီး လျှင် ငါ့ ငွေ ကို ဆပ် လော့ ဟု တောင်း ဆို သည့် ကာ လ၊ ထို ကျွန် ချင်း သည် ပျပ် ဝပ် လျက်၊ သည်း ခံ ပါ ဦး။ ကုန် စင် အောင် ဆပ် ပါ မည် ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း သည်း မ ခံ ဘဲ သွား၍ မ ဆပ် မ ချင်း ထောင် ချ လေ၏။ အ ခြား သော ကျွန် ချင်း တို့ သည် ထို အ ချင်း အ ရာ ကို သိ မြင် သော် အ လွန် ဝမ်း နည်း၍ အ ရှင့် ထံ သွား လျက် အ လုံး စုံ သံ တော် ဦး တင် ကြ သည့် အ တိုင်း အ ရှင် သည် ထို သူ့ ကို ခေါ် ၍၊ အ ချင်း ကျွန် ဆိုး၊ သင် တောင်း လျှောက် သော ကြောင့် ကြွေး မြီ ရှိ သ မျှ ကို ငါ ပ လပ် စေ ပြီ။ ငါ သည် သင့် ကို သ နား သည့် နည်း တူ၊ ကျွန် ချင်း ဖြစ် သူ့ ကို သင် သ နား သင့် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် ဆို လျက် အ မျက် တော် ထွက်၍ ကြွေး ရှိ သ မျှ ကို မ ဆပ် မ ချင်း အာ ဏာ သား တို့ ထံ အပ် ထား တော် မူ၏။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ လည်း ညီ အစ် ကို ချင်း ကို စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် အ ပြစ် မ လွှတ် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ငါ့ ခ မည်း တော် သည် ထို နည်း တူ စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး သည့် ကာ လ ယေ ရှု သည် ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ထွက်၍ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ယု ဒ နယ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် လိုက် လာ ကြ ရာ သူ နာ တို့ ကို ထို အ ရပ် တွင် ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ မည် သည့် အ ကြောင်း နှင့် မ ဆို မ ယား ကို ကွာ အပ် သ လော ဟု စုံ စမ်း လျက် မေး မြန်း ကြ သော် ကိုယ် တော် က အ စ အဦး ၌ ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် သည် ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီး လျှင် ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ယောက်ျား သည် မိ ဘ ထံ မှ ထွက် ခွာ၍ မ ယား နှင့် စုံ ဘက် သ ဖြင့် ထို သူ နှစ် ဦး သည် တစ် သား တည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည် ဟူ၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဘူး ကြ သလော။ သို့ ဖြစ်၍ လင် မ ယား သည် နှစ် ဦး မ ဟုတ်။ တစ် သား တည်း ဖြစ် သည် နှင့် ဘု ရား သ ခင် တွဲ ဖက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို လူ မ ခွဲ မ ခွာ ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က လည်း သို့ ဖြစ် လျှင် ဖြတ် စာ ပေး၍ ကွာ စေ ရန် မော ရှေ အ ဘယ့် ကြောင့် ပ ညတ် သ နည်း ဟု မေး ပြန် ကြ သော်၊ သင် တို့ စိတ် ခဲ ယဉ်း သော ကြောင့် မော ရှေ သည် မ ယား ကွာ ခွင့် ပြု ရ၏။ အ စ အဦး ၌ မူ ကား ထို သို့ မ ဟုတ်။ ငါ ဆို သည် မှာ မည် သူ မ ဆို မ တ ရား သော မေ ထုန် မှု ကြောင့် မှ တစ် ပါး မ ယား ကို ကွာ၍ တစ် ပါး သော မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လျှင် သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ၊ ကွာ ပြီး မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သူ လည်း သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ က လင် မ ယား မှု မှာ ဤ သို့ ဖြစ် လျှင် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ရန် မ သင့် ပါ ဟု လျှောက် ထား ကြ သော်၊ ထို စ ကား ကို လူ တိုင်း မ ခံ မ ယူ နိုင်၊ နာ ယူ ခွင့် ရ သူ တို့ သာ ခံ ယူ နိုင် ကြ၏။ အ မိ ဝမ်း တွင်း ပါ မိန်း မ စိုး များ လူ ပြု ပြင်၍ ဖြစ် သော မိန်း မ စိုး များ ပြင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် အ တွက် ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း၍ ဖြစ် သော မိန်း မ စိုး များ ရှိ၏။ ထို စ ကား ကို ခံ ယူ နိုင် သော သူ ခံ ယူ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် လက် တော် တင်၍ ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း ငှာ သူ ငယ် တို့ ကို ကိုယ် တော့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ ဆုံး မ ကြ သည် နှင့်၊ ယေ ရှု က သူ ငယ် တို့ ကို ငါ့ ထံ လာ စေ ကြ လော့။ မ ဆီး တား ကြ နှင့်။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ထို သို့ သော သူ တို့၏ နိုင် ငံ တော် ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် သူ ငယ် တို့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် တင် ပြီး မှ ထွက် ကြွ တော် မူ၏။ ထို အ ခါ လူ တစ် ယောက် သည် ချဉ်း လာ၍ ဆ ရာ ထာ ဝ ရ အ သက် ရ ခြင်း ငှာ မည် သည့် ကောင်း မှု ကို ပြု ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး သော် ကိုယ် တော် က ကောင်း မှု နှင့် စပ်၍ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မေး သ နည်း။ ကောင်း သော အ ရှင် တစ် ပါး သာ ရှိ သည်။ အ သက် ရှင် ရာ သို့ သင် ဝင် လို လျှင် ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သူ က လည်း မည် သည့် ပ ညတ် တော် များ နည် ဟု မေး ပြန် သော် ယေ ရှု က သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်။ မု သာ သက် သေ ကို မ ခံ နှင့်။ မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ပျို ရွယ် သူ က ထို ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ တို့ ကို စောင့် ရှောက် ပါ ပြီ၊ မည် သည့် အ ရာ လို ပါ သေး သ နည်း ဟု မေး ပြန် သော် ယေ ရှု က သင် စုံ လင် လို လျှင် သွား၍ ပ စ္စည်း များ ကို ရောင်း ချ လျက် သူ ဆင်း ရဲ တို့ အား ပေး ကမ်း လော့။ သို့ မှ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ဘဏ္ဍာ ရ ရှိ လိမ့် မည်။ ငါ့ နောက် သို့ လည်း လိုက် လာ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို စ ကား ကို ပျို ရွယ် သူ ကြား လျှင် ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကြွယ် ဝ သော ကြောင့် နှ လုံး မ သာ ထွက် သွား လေ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ အား ယေ ရှု က သူ ဌေး သူ ကြွယ် သည် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ခဲ လေ စွ။ ငါ အ မှန် ဆို၏။ တစ် နည်း သူ ဌေး သူ ကြွယ် သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရန် ထက် ကု လား အုပ် သည် အပ် န ဖား ကို လျှို ရန် လွယ် ကူ သည် ငါ ဆို၏ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ကြား သော တ ပည့် တော် တို့ အ လွန် အံ့ သြ လျက် သို့ ဖြစ် လျှင် ကယ် တင် ခြင်း သို့ မည် သူ ရောက် နိုင် အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ ယေ ရှု သည် ရှု ကြည့် တော် မူ လျက် ဤ သို့ လူ မ တတ် နိုင်။ ဘု ရား သ ခင် မူ ကား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တတ် နိုင် တော် မူ သည် ဟု ဖြေ ဆို တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ ပေ တ ရု က တ ပည့် တော် တို့ သည် အ လုံး စုံ စွန့် ခဲ့ ပြီ လျှင် နောက် တော် က လိုက် ကြ ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သည့် ဆု ကို ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က လူ့ သား သည် အ သစ် ပြု ပြင် ရာ ကာ လ ဘုန်း တော် ဆိုင် ရာ ပ လ္လင့် ပေါ် တွင် ထိုင် တော် မူ သော အ ခါ ငါ့ နောက် လိုက် ခဲ့ သော သင် တို့ လည်း ဆယ့် နှစ် ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ထိုင် လျက် ဣ သ ရေ ေလ တစ် ဆယ့် နှစ် နွယ် ကို တ ရား စီ ရင် ရ ကြ လ တ္တံ။ ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် ညီ အစ် ကို၊ မောင် နှ မ၊ မိ ဘ၊ သား သ မီး၊ အိမ် မြေ များ ကို စွန့် ခဲ့ သူ တိုင်း အ ဆ များ စွာ ပင် ထာ ဝ ရ အသက် ကို အ ပိုင် ရ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် အ ဦး ဆုံး ကျ သူ အ များ သည် နောက် ဆုံး ကျ လိမ့် မည်၊ နောက် ဆုံး ကျ သူ အ များ လည်း အ ဦး ဆုံး ကျ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် တွင် လုပ် ကိုင် စေ ရန် နံ နက် စော စော လုပ် သား ငှား သွား သော မြေ့ ရှင် နှင့် တူ၏။ လုပ် သား များ ကို တစ် နေ့ လျှင် ငွေ တစ် ကျပ် ကျ နှင့် သ ဘော တူ ငှား ရမ်း ပြီး မှ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် သို့ စေ လွှတ် လိုက် ၏။ နံ နက် ကိုး နာ ရီ အ ချိန် တွင် သွား ပြန်၍ စျေး တွင် အ လုပ် မဲ့ ရပ် နေ သော အ ခြား သူ တို့ ကို တွေ့ မြင် သော်၊ သင် တို့ လည်း ငါ့ စ ပျစ် ယျာဉ် သို့ သွား ကြ၊ ထိုက် သင့် ရာ ပေး မည် ဟု ဆို သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သွား ကြ ၏။ မွန်း တည့် နှင့် မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ အ ချိန် များ တွင် လည်း တစ် ဖန် သွား၍ ထို နည်း တူ ပြု၏။ ည နေ ငါး နာ ရီ အ ချိန် ကျ သော် သွား ပြန်၍ ရပ် နေ သူ များ ကို ထပ် မံ တွေ့ သည့် ကာ လ အ ဘယ် ကြောင့် တစ် နေ့ လုံး အ လုပ် မဲ့ ရပ် နေ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော အ ခါ၊ မည် သူ မျှ မ ငှား ပါ ဟု ပြန် ပြော ကြ လျှင် သင် တို့ လည်း ငါ့ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် သို့ သွား ကြ ဟု ဆို ၏။ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် ဥ ယျာဉ့် ရှင် က လုပ် သား တို့ ကို ခေါ် လျက် နောက် ဆုံး လုပ် သူ မှ စ၍ အ ဦး ဆုံး လုပ် သူ တိုင် အ ခ ပေး လော့ ဟု ဘ ဏ္ဍာ စိုး အား ဆို သည့် အ တိုင်း ည နေ ငါး နာ ရီ ခန့် ငှား သူ တို့ လာ ရောက်၍ ငွေ တစ် ကျပ် စီ ရ သည် နှင့်၊ အ ဦး ဆုံး လုပ် သူ တို့ လာ ကြ သော် ပို မို ရ လိမ့် မည် ထင် မှတ် သော် လည်း ငွေ တစ် ကျပ် စီ သာ ရ ကြ၏။ အ ဆွေ ငါ သည် သင်၌ မ တ ရား ပြု သည် မ ဟုတ်။ ငွေ တစ် ကျပ် နှင့် သ ဘော တူ ငှား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော၊ ကိုယ့် ငွေ ကို ခံ ယူ ထွက် သွား လော့။ သင့် အား ပေး သည့် နည်း တူ ဤ နောက် ဆုံး လုပ် သူ့ အား လည်း ငါ ပေး လို၏။ ကိုယ် ပိုင် ပ စ္စည်း ကို ငါ ပြု လို ရာ မ ပြု အပ် သ လော။ ငါ သ ဘော ကောင်း ၍ သင် မျက် မုန်း ကြိုး ရ သ လော ဟု တစ် ယောက် ယောက် အား ပြန် ဆို၏။ ထို ကြောင့် နောက် ဆုံး ကျ သူ တို့ သည် အ ဦး ဆုံး ကျ လိမ့် မည်။ အ ဦး ဆုံး ကျ သူ တို့ လည်း နောက် ဆုံး ကျ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ လမ်း တွင် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ကို အ သီး အ ခြား ခေါ်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ငါ တို့ သွား ကြ၏။ လူ့ သား သည် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ထံ ပို့ အပ် ခံ ရ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် သေ ဒဏ် စီ ရင် ပြီး လျှင် သ ရော် ရိုက် နှက်၍ ကား တင် စေ ရန် လူ မျိုး ခြား တို့ အား အပ် လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် သုံး ရက် လည် သော နေ့၌ ရှင် ပြန် ထ မြောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဇေ ဗေ ဒဲ၏ သား တို့ အ မိ သည် သား တို့ နှင့် တ ကွ ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် ဆု ကျေး ဇူး ကို တောင်း လျှောက် သည့် တိုင်း၊ မည် သည့် ဆု ကို လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် ထို မိန်း မ က ကျွန် မ၌ ရှိ သော ဤ သား နှစ် ယောက် ကို နိုင် ငံ တော် တွင် ဝဲ ယာ တော်၌ တစ် ယောက် စီ ထိုင် ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တောင်း လျှင်၊ မည် သည့် အ ရာ တောင်း မှန်း ကို သင် တို့ မ သိ ကြ။ ငါ သောက် မည့် ခွက် ကို သောက် နိုင် ကြ သ လော ဟု ယေ ရှု မေး တော် မူ ပြန် သော် သောက် နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း သင် တို့ သည် ငါ့ ခွက် ကို သောက် ရ မည်။ ဝဲ ယာ၌ ထိုင် ခွင့် ကို ကား ငါ မ ပေး ပိုင်။ ခ မည်း တော် ပြင် ဆင် နှင့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သာ ထိုင် ခွင့် ရ ရှိ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဆယ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် ကြား ကြ သော် ထို ညီ အစ် ကို နှစ် ပါး ကို အ မျက် ထွက် ကြ သ ဖြင့် ယေ ရှု ခေါ် တော် မူ၍။ လူ မျိုး ခြား မင်း တို့ သည် အ စိုး တ ရ ပြု တတ် ကြ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြီး မြင့် သူ တို့ လည်း အာ ဏာ ထား တတ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ သင် တို့ တွင် မူ ကား ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရ၊ မည် သူ မ ဆို ကြီး မြင့် လို လျှင် သင် တို့ အ စေ ကို ခံ စေ။ အ ဦး ဆုံး ကျ လို သူ လည်း သင် တို့ ထံ ကျွန် ခံ စေ။ လူ့ သား သည် စေ စား ရန် မ ဟုတ်။ အ စေ ခံ၍ လူ များ အ တွက် ရွေး နုတ် ရာ အ ဖြစ် အ သက် ကို စွန့် ရန် ရောက် လာ သည့် နည်း တူ ပင် ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ယေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စဉ် နောက် တော် က ကြီး စွာ လူ ပ ရိ သတ် လိုက် ကြ ရာ၊ လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် နေ သော သူ ကန်း နှစ် ယောက် သည် ယေ ရှု လျှောက် ကြွ တော် မူ သည် ကို ကြား သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် ဆုံး မ ကြ သော် လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး၍ အော် ဟစ် လျှင်၊ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက် မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု ခေါ် ငင် မေး မြန်း တော် မူ သော အ ခါ မျက် စိ မြင် လို ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း က ရု ဏာ သက် လျက် သူ ကန်း တို့ မျက် စိ ကို တို့ တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ၍ နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် အ နီး သံ လွင် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ သို့ ရောက် ကြ သော် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် လျက်၊ ရှေ့ ရွာ သို့ သွား ကြ၊ မြည်း ငယ် နှင့် တ ကွ မြည်း မ တစ် ကောင် ကို ချည် ထား သည် ကို ချက် ခြင်း တွေ့ လိမ့် မည်။ ဖြည်၍ ဆွဲ ခဲ့ ကြ။ ကန့် ကွက် သူ ရှိ လျှင်၊ အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ သည် ဟု ဆို ကြ၊ ချက် ခြင်း ပေး လိုက် လိမ့် မည် ဟူ၍ မှာ တော် မူ လိုက် သည်။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ယေ ရှု စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ ဆောင် ရွက် ပြီး လျှင်၊ မြည်း မ နှင့် တ ကွ မြည်း ငယ် ကို ဆွဲ ခဲ့၍ ကျော ပေါ် မှာ ခြုံ ထည် များ ကို တင် ကြ ပြီး နောက် ကိုယ် တော် စီး တော် မူ ရာ။ လူ ပ ရိ သတ် အ နက် အ များ တို့ သည် ခြုံ ထည် များ ကို လမ်း တစ် လျှောက် ခင်း လျက် အ ချို့ က သစ် ခက် သစ် လက် များ ကို ခုတ် ပြီး လျှင် စီ ခင်း ကြ၏။ ရှေ့ နောက် လိုက် ပါ သူ လူ ပ ရိ သတ် က လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အား အောင် သံ ပေး ကြ ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော၊ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် ဝယ် လည်း အောင် သံ ပေး ကြ ပါ စေ သ တည်း ဟူ၍ ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ ကိုယ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း သို့ ရောက် တော် မူ သော် တစ် မြို့ လုံး ထ ကြွ၍ မည် သူ ပါ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သည့် ကာ လ လူ ပ ရိ သတ် က၊ ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ပ ရော ဖက် ယေ ရှု ဖြစ် သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ၏။ ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် ပြီး လျှင် ရောင်း ဝယ် ရှိ နေ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို နှင် ထုတ်၍ ကြေး ငွေ လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ရောင်း သော သူ တို့၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ လျက် ငါ့ ဗိ မာန် ကို ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု ရာ ဗိ မာန် ဟု သ မုတ် ကြ လိမ့် မည်။ ကျမ်း ချက် ရှိ သော် လည်း သင် တို့ သည် ဓား ပြ အောင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား ဟူ၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် မျက် မ မြင် သူ ခြေ ဆွံ သူ တို့ သည် ဗိ မာန် တော် တွင် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ် ကြ သည့် အ တိုင်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ထို သို့ ပြု တော် မူ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို လည်း ကောင်း၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အား၊ အောင် သံ ပေး ကြ ပါ စေ ဟု၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ကြွေး ကြော် သော သူ ငယ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ မြင် ကြ သော် အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် ဤ သူ ငယ် တို့ မည် သို့ ကြွေး ကြော် သည် ကို ကြား၏ လော ဟု မေး ကြ ရာ ယေ ရှု က ငါ ကြား၏။ နို့ စို့ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ နှုတ် ဖြင့် ထော မ နာ ကို ဖြည့် စွက် တော် မူ ပြီ ဟူ သော အ ချက် ကို မ ဖတ် ဘူး ကြ သလော ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ ရှိ ရာ မှ မြို့ ပြင် ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ထွက် ကြွ တည်း ခို တော် မူ၏။ နံ နက် အ ခါ မြို့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ စဉ် ဆာ မွတ် သ ဖြင့် သ ဖန်း တစ် ပင် ကို လမ်း တွင် မြင်၍ သွား ရောက် သော် အ ရွက် များ ကို သာ တွေ့ တော် မူ သည် နှင့် ယ ခု က စ၍ ကာ လ အ စဉ် အ သီး မ သီး စေ ရ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ခြင်း ထို အ ပင် သွေ့ ခြောက် လေ၏။ မြင် ကြ သော တ ပည့် တော် တို့ အံ့ သြ လျက် သ ဖန်း ပင် ချက် ခြင်း သွေ့ ခြောက် သည် မှာ မည် သို့ နည်း ဟု ဆို ကြ ရာ ယေ ရှု က သင် တို့၌ သံ သ ယ ကင်း သော ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျှင် သ ဖန်း ပင် ကို ပြု ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပြု နိုင် ရုံ မျှ မ က ဤ တောင် အား နေ ရာ ရင်း မှ ကျွတ်၍ ပင် လယ် တွင် ကျ လော့ ဟု ဆို သော် ဆို တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ယုံ ကြည် လျက် လျှောက် တောင်း သ မျှ ကို လည်း ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဗိ မာန် တော် သို့ ရောက်၍ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ရှိ နေ တော် မူ စဉ် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ မျိုး တော် တွင် လူ ကြီး တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လာ၍ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း။ မည် သူ က အ ခွင့် အာ ဏာ အပ် ပေး သ နည်း ဟု မေး ကြ ရာ၊ ယေ ရှု က ငါ သည် သင် တို့ ကို ပု စ္ဆာ တစ် ချက် မေး ဦး မည်။ ဖြေ ဆို ကြ လျှင် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း ငါ ပြော မည်။ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ မှာ အ ဘယ် က နည်း။ ကောင်း ကင် မှ လော၊ လူ တို့ မှ လော ဟု ပြန်၍ မေး တော် မူ သော် ထို သူ တို့ က ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် လာ သည် ငါ တို့ ဖြေ လျှင် အ ဘယ့် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း ဟု မေး ဦး မည်။ လူ တို့ မှ ဖြစ် လာ သည် ဖြေ လျှင် မူ ကား ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ကြောက် ရ သည်။ ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ရှိ သ မျှ တို့ မှတ် ယူ လျက် နေ ကြ သည် ဟူ၍ အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး တိုင် ပင် ကြ ပြီ လျှင် ငါ တို့ မ သိ ဟု ယေ ရှု အား ဖြေ ဆို ကြ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း ငါ လည်း ပြော မည် မ ဟုတ်။ မည် သို့ ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ လူ တစ် ဦး တွင် သား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ သား ဦး ထံ လာ ပြီး လျှင် ငါ့ သား ငါ့ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် တွင် ယ နေ့ သွား ရောက်၍ လုပ် ကိုင် လော့ ဟု ဆို သော် မ သွား လို ဟု ငြင်း ဆို သော် လည်း နောင် တ ရ၍ သွား၏။ သား ငယ့် ထံ လာ၍ အ ထက် နည်း ဆို သော် သွား ပါ မည် အ ရှင် ဟု ဝန် ခံ သော် လည်း မ သွား ဘဲ နေ၏။ ထို သား နှစ် ယောက် အ နက် အ ဘ အ လို ကို မည် သူ ဆောင် ရွက် သ နည်း ဟု မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ သား ဦး ဆောင် ရွက် ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ သော် ယေ ရှု က အ ခွန် ကောက် နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ သင် တို့ အ ရင် ဝင် ကြ သည် ငါ အ မှန် ဆို၏။ အ သို့ ဆို သော် ယော ဟန် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း နည်း လမ်း အ တိုင်း သင် တို့ ထံ ရောက် လာ သော် လည်း သင် တို့ မ ယုံ ကြည် ကြ။ အ ခွန် ကောက် နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ ယုံ ကြည် လျက် ပင် ထို အ ကြောင်း ကို မြင် သော သင် တို့ သည် နောင် တ ရ၍ ယုံ ကြည် ကြ သည် မ ဟုတ်။ အ ခြား သော ဥ ပ မာ ကို နား ထောင် ကြ ဦး လော့။ မြေ့ ရှင် တစ် ဦး သည် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် စိုက် ပျိုး စည်း ရိုး ဝိုင်း ကာ၍ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း ကို တူး ဖော် မြော် စင် ကို လည်း ဆောက် လုပ် ပြီး နောက် ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ အား အ ငှား ချ ထား၍ အ ခြား ပြည် သို့ ထွက် သွား၏။ သီး ချိန် တန် သည့် ကာ လ သီး ခွန် ကောက် ယူ စေ ရန် ကျွန် တို့ ကို စေ လွှတ် လိုက် ရာ ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ သည် ဖမ်း ဆီး၍ တစ် ယောက် ကို ရိုက် နှက် တစ် ယောက် ကို သတ် ဖြတ် တစ် ယောက် ကို ပစ် ခတ် ကြ၏။ တစ် ဖန် ထို ထက် များ သော ကျွန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ အ ထက် နည်း တူ ပြု ကြ၏။ နောက် ငါ့ သား ကို ရို သေ ကျို့ နွံ ကြ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့၍ သား ကို လွှတ် လိုက် ရာ ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ မြင် ကြ သော် ဤ သူ ကား အ မွေ ခံ ဖြစ်၏။ လာ ကြ သူ ကို သတ်၍ အ မွေ ကို အ ပိုင် ယူ ကြ ကုန် အံ့ ဟု တိုင် ပင် လျက် ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် ဥ ယျာဉ် ပြင် သို့ ထုတ်၍ သတ် ကြ၏။ ဥ ယျာဉ့် ရှင် ရောက် လာ သည့် ကာ လ ထို ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ ကို မည် သို့ ပြု မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်။ သူ တို့ က ထို လူ ဆိုး တို့ ကို ရက် စက် စွာ ဖျက် ဆီး ပြီ လျှင် ရာ သီ အ လျောက် သီး ခွန် ပေး အပ် မည့် အ ခြား သော ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ အား စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို အ ငှား ချ ထား လိမ့် မည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ၏။ ယေ ရှု က လည်း တိုက် တည် ဆောက် သူ တို့ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် လာ၏ ထို အ မှု အ ရာ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဖြစ်၍ ငါ တို့ မျက် မှောက် တွင် အံ့ သြ ဖွယ် ဖြစ် သည် ဟု ကျမ်း စာ၌ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော။ ထို့ ကြောင့် ငါ ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို သင် တို့ ထံ မှ နုတ် ပြီး လျှင် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ အ သီး သီး သော လူ မျိုး အား လွှဲ အပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင် ဤ ကျောက် ပေါ် သို့ လဲ ကျ သူ သည် ကျိုး ပဲ့ လိမ့် မည်။ မည် သူ့ အ ပေါ် မ ဆို ဤ ကျောက် ကျ လျှင် မူ ကား ညက် ညက် ကျေ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ဥ ပ မာ များ ကို ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ကြား ကြ သော် သူ တို့ နှင့် စပ်၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို သိ မြင် သ ဖြင့် ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ သော် လည်း ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် မှတ် ယူ သော လူ ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ရွံ့၍ နေ ကြ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ အား ဥ ပ မာ ဆောင်၍ ထပ် မံ မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် သား တော့် အ တွက် မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ ယဉ် သော ဘု ရင် မင်း တစ် ပါး နှင့် တူ ၏။ ဖိတ် ထား သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် မင်း စေ များ ကို လွှတ် သည့် ကာ လ မ လာ လို နေ ကြ ရာ၊ အ ခြား သော မင်း စေ များ ကို လွှတ် ပြန်၍ ပွဲ တော် ပြင် ဆင် ပြီး နွား စ သော ဆူ ဖြိုး သည့် ဟင်း လျာ များ ကို စီ ရင် ပြီ။ အ ရာ ခပ် သိမ်း အ သင့် ရှိ ပြီ။ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သို့ လာ ရောက် ကြ ပါ ဟု ဖိတ် ထား သူ တို့ အား ကြား ပြော စေ ရန် မှာ လိုက် သော် လည်း။၊ ထို သူ တို့ သည် အ ရေး မ ယူ ဘဲ တစ် ယောက် က ကိုယ့် လယ် ယာ သို့ လည်း ကောင်း၊ တစ် ယောက် က ကုန် စည် ရှိ ရာ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ သီး သီး သွား ကြ လျက် ကျန် သူ တို့ သည် ထို မင်း စေ များ ကို ဖမ်း ဆီး ဆဲ ရေး သတ် ဖြတ် ကြ သ ဖြင့် ဘု ရင် မင်း အ မျက် ထွက်၍ စစ် တပ် များ ကို ချီ စေ ပြီး လျှင် ထို လူ သတ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး သည့် ပြင် မြို့ ကို လည်း မီး ရှို့ စေ၏။ ထို နောက် ဘု ရင် မင်း က မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ အ သင့် ရှိ သော် လည်း ဖိတ် ထား သူ တို့ မှာ မ ထိုက် တန် ကြ။ ထို ကြောင့် လမ်း ဆုံ များ သို့ သွား၍ တွေ့ သ မျှ သော သူ တို့ ကို ပွဲ ဝင် ရန် ဖိတ် ခဲ့ ကြ ဟု မင်း စေ တို့ အား အ မိန့် ရှိ ကြ သည့် အ တိုင်း လမ်း များ သို့ သွား၍ လူ ဆိုး လူ ကောင်း တွေ့ သ မျှ တို့ ကို စု ရုံး ခေါ် သွင်း သ ဖြင့် ပွဲ နေ ပွဲ ထိုင် အ ပြည့် ရှိ၏။ ဘု ရင် မင်း မြတ် သည် ပွဲ ထိုင် တို့ ကို ကြည့် ရှု ရန် ဝင် လာ သော် မင်္ဂ လာ ဆောင် အ ဝတ် မ ဆင် သူ တစ် ယောက် ကို မြင်၍ အ ဆွေ မင်္ဂ လာ ဆောင် အ ဝတ် မ ဆင် ဘဲ မည် သို့ ဝင် ဝံ့ သ နည်း ဟု မေး သော် မ ဖြေ နိုင် ဘဲ ရှိ နေ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရင် မင်း က သူ့ ကို လက် ရော ခြေ ရော တုတ် နှောင် ထုတ် သွား ပြီး လျှင် ပြင် ပ မှောင် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ဟု အ မှု ထမ်း တို့ အား အ မိန့် ရှိ၏။ ထို အ ရပ်၌ ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ လ တ္တံ။ အ ဖိတ် ခံ ရ သူ များ သော် လည်း ရွေး ကောက် ခံ ရ သူ နည်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် သွား၍ ကိုယ် တော် ကို စ ကား အား ဖြင့် ကျော့ မိ ရန် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ ပြီး လျှင် ကိုယ့် တ ပည့် များ ကို ဟေ ရုဒ် မင်း ဘက် တော် သား များ နှင့် တ ကွ အ ထံ တော် သို့ စေ လွှတ် လျက် ဆ ရာ သည် သ စ္စာ စောင့် သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မည် သည် ကို မျှ အ မှု မ ထား၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် ကို သ စ္စာ နှင့် သွန် သင် ကြောင်း ကျွန်ုပ် တို့ သိ ကြာ ပါ သည်။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သို့ ထင် ပါ နည်း။ ကဲ သာ မင်း အား အ ခွန် ဆက် အပ် သ လော။ မ ဆက် အပ် သ လော အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ကြ ရာ ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့၏ ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို သိ မြင်၍ အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ ငါ့ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် စုံ စမ်း ကြ သ နည်း။ အ ခွန် ငွေ ကို ပြ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ငွေ တစ် ကျပ် ကို ယူ ခဲ့ ကြ သော်၊ ဤ ပုံ နှင့် က မ္ပည်း ကား မည် သူ့ ပုံ မည် သူ့ က မ္ပည်း နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ကဲ သာ မင်း ၏ ပုံ နှင့် က မ္ပည်း ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ သည့် ကာ လ သို့ ဖြစ် လျှင် ကဲ သာ မင်း ပိုင် ဆိုင် ရာ များ ကို ကဲ သာ မင်း အား လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် အား လည်း ကောင်း ဆက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ကြား ကြ သော် အံ့ သြ လျက် အ ထံ တော် မှ ထွက် သွား ကြ၏။ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ ဟု အ ယူ ယူ သော ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့ လည်း ထို နေ့ တွင် ပင် ချဉ်း လာ လျက် ဆ ရာ မော ရှေ က သား မ ရှိ ဘဲ လူ တစ် ဦး သေ လျှင် သူ့ ညီ သည် မု ဆိုး မ နှင့် မတ် ဝတ် ပြု၍ အစ် ကို့ အ ဖို့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ပွား စေ ရ မည် ဟု ဆို ခဲ့ ရာ ကျွန်ုပ် တို့ တွင် ညီ အစ် ကို ခု နစ် ယောက် ရှိ ဖူး ပါ သည်။ ပ ဌ မ လူ သည် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု၍ သား မ ရှိ ဘဲ သေ ဆုံး သ ဖြင့် မု ဆိုး မ ကို ညီ နှင့် ထား ခဲ့ ပါ သည်။ ထို နည်း တူ ဒု တိ ယ လူ တ တိ ယ လူ စ သည် တို့ သည် သ တ္တ မ လူ တိုင် အောင် ပြု ကြ ပါ သည်။ နောက် ဆုံး၌ မိန်း မ လည်း သေ ပါ သည်။ ထို ကြောင့် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ တွင် ထို မိန်း မ သည် ညီ အစ် ကို ခု နစ် ယောက် အ နက် မည် သူ့ မ ယား ဖြစ် ပါ မည် နည်း။ အား လုံး ယူ ဘူး ကြ ပါ သည် ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ကြ သော် ယေ ရှု က သင် တို့ သည် ကျမ်း စာ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ မ သိ သ ဖြင့် မှောက် မှား ကြ၏။ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ တွင် အိမ် ထောင် ခြင်း၊ ပေး စား ခြင်း မ ရှိ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ စေ တ မန် တော် တို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ၏။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ဆို လျှင် ငါ သည် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ၍ သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ ဖတ် ဘူး ကြ လော။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ သေ တို့ ၏ ဘု ရား မ ဟုတ်။ သူ ရှင် တို့၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ကြား သော် ဒေ သ နာ တော် ကို အံ့ သြ ကြ၏။ ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့ အား မ ချေ မ ပ နိုင် အောင် မိန့် တော် မူ လိုက် ကြောင်း ကို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ကြား သော် စည်း ဝေး ကြ၍ ၎င်း တို့ အ နက် ကျမ်း တတ် တစ် ယောက် က ကိုယ် တော် ကို စုံ စမ်း လျက် ဆ ရာ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် ပ ညတ် ကြီး ကား မည် သည့် ပ ညတ် ပါ နည်း ဟု မေး ရာ ကိုယ် တော် က သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ဉာဏ် သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့ ချစ် လော့ ဟူ သော အ ချက် သည် ပ ညတ် ဦး ပ ညတ် ကြီး ဖြစ် သည်။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော အ ချက် သည် သ ဘော တူ သော ဒု တိ ယ ပညတ် ဖြစ် သည်။ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ပ ရော ဖက် ကျမ်း ရှိ သ မျှ မှာ ထို ပ ညတ် နှစ် ပါး ကို မှီ တွဲ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ခ ရစ် တော် ကို အ ရှင် ဘု ရား ဟု ဒါ ဝိဒ် ခေါ် လျှင် မည် သို့ သူ့ သား ဖြစ် မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ ပြန် သော် မည် သူ မျှ တစ် ခွန်း တ ပါ ဒ မ ဖြေ မ ဆို နိုင်။ ထို နေ့ က စ၍ လည်း ထပ် မံ မ မေး မ စမ်း ဝံ့ ချေ။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် လူ ပ ရိ သတ် နှင့် တ ပည့် တော် တို့ အား ဟော တော် မူ သည် မှာ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် မော ရှေ၏ ဖ ထိုင် ပေါ် တွင် ထိုင် သူ များ ဖြစ် သည် နှင့် သူ တို့ ဟော ပြော သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် လိုက် နာ ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် ဟော ပြော သည့် အ တိုင်း မ ကျင့် ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ အ ကျင့် များ အ လိုက် မ ကျင့် ကြ နှင့်။ သူ တို့ သည် လေး လံ သော ဝန် ထုပ် များ ကို သူ တစ် ထူး တို့ ပ ခုံး ပေါ် တွင် တင် ပြီး လျှင် လက် ချောင်း နှင့် မျှ ကိုယ် တိုင် မ မ ကြ။ ကျင့် သ မျှ ကို လူ တို့ မြင် စေ ရန် ကျင့် တတ် သည် နှင့် လက် ဖွဲ့ များ၊ အ ဝတ် ပန်း ပွား များ ကို ကျယ် ဝန်း စွာ ချုပ် လုပ် လျက် ပွဲ လမ်း သ ဘင် များ၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် မြင့် မြတ် သော နေ ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ စျေး များ တွင် နှုတ် ဆက် ခံ ခြင်း နှင့် ရ ဗ္ဗိ ဟု လူ တို့ ခေါ် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း နှစ် သက် ကြ၏။ သင် တို့ မူ ကား ရ ဗ္ဗိ အ ခေါ် မ ခံ ကြ နှင့်။ ဆ ရာ တစ် ပါး တည်း ရှိ လျက် သင် တို့ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် ကြ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မည် သူ့ ကို မျှ အ ဘ ဟူ၍ မ ခေါ် ကြ နှင့်။ သင် တို့၌ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ အ ဘ တစ် ပါး တည်း ရှိ၏။ ဆ ရာ တော် ဟူ၍ လည်း အ ခေါ် မ ခံ ကြ နှင့်။ ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော သင် တို့ ဆ ရာ တော် တစ် ပါး တည်း ရှိ၏။ သင် တို့ တွင် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သူ သည် သင် တို့ အ စေ ကို ခံ စေ။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် ကို ချီး မြှောက် လျှင် နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ လျှင် မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည်။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် ကို လူ တို့ ရှေ့ ပိတ် ထား သော သင် တို့ သည် ကိုယ် တိုင် မ ဝင်၊ ၀င် သူ တို့ ကို လည်း ဝင် ခွင့် မ ပေး ကြ။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ လူ တစ် ယောက် ကို ဘာ သာ သွင် ခြင်း ငှာ ရေ ကြောင်း၊ ကုန်း ကြောင်း၊ လှည့် လည် သွား ရောက်၍၊ ဘာ သာ သွင်း ပြီး သည့် ကာ လ သင် တို့ ထက် နှစ် ဆ တိုး၍ င ရဲ သား ဖြစ် စေ ကြ လေ စွ။ မျက် မ မြင် လမ်း ပြ တို့ သင် တို၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မည် သူ မ ဆို ဗိ မာန် တော် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို လျှင် တာ ဝန် မ ရှိ။ ဗိ မာန် တော် ရွှေ ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် လျှင် မူ ကား တာ ဝန် ရှိ သည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သည် တ ကား။ လူ ယုတ် လူ ကန်း တို့၊ မည် သည့် အ ရာ သာ၍ မြတ် သ နည်း။ ထို ရွှေ လော။ ရွှေ ကို သီး သန့် စေ သော ဗိ မာန် တော် လော။ ၎င်း ပြင် သင် တို့ က မည် သူ မ ဆို ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို လျှင် တာ ဝန် မ ရှိ။ ပ လ္လင် ပေါ် ရှိ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို လျှင် မူ ကား တာ ဝန် ရှိ သေး ၏ ဟု ဆို ကြ သေး ၏။ မျက် မ မြင် တို့ မည် သည့် အ ရာ သာ၍ မြတ် သ နည်း။ ထို ပူ ဇော် သ က္ကာ လော။ ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို သီး သန့် စေ သော ပ လ္လင် တော် လော။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို သူ သည် ပ လ္လင် တော် နှင့် တ ကွ တင် ထား သ မျှ ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို ရာ ရောက်၏။ ဗိ မာန် တော် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို သူ သည် ဗိ မာန် တော် နှင့် တ ကွ ကိန်း ဝပ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို ရာ ရောက်၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို သူ လည်း ဘု ရား သ ခင့် ပ လ္လင် တော် နှင့် တ ကွ စံ နေ တော် မူ သော အ ရှင် ကို တိုင် တည်၍ ကျိန် ဆို ရာ ရောက် ၏။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ပင် စိမ်း၊ စ မွတ်၊ ဇီ ယာ၊ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို လှူ လျက် ပ ညတ် တ ရား တော်၌ အ ရေး ကြီး သော တ ရား စောင့် ခြင်း၊ က ရု ဏာ ရှိ ခြင်း၊ သ စ္စာ တည် ခြင်း များ ကို လှပ် ထား ကြ သည် တ ကား။ ဆို ခဲ့ သော အ လှူ များ ကို မ လှပ် ထား ဘဲ အ ရေး ကြီး သော အ ရာ များ ကို စောင့် သင့်၏။ မျက် မ မြင် လမ်း ပြ တို့ သင် တို့ သည် ခြင် ကို စစ်၍ ကု လား အုပ် ကို သောက် မျို ကြ လေ စွ။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် အိုး ခွက် ပြင် ဘက် ကို စင် ကြယ် စေ သော် လည်း အ တွင်း၌ ဓ မ္မ မှု လွန် ကျူး မှု များ နှင့် ပြည့်၏။ မျက် မ မြင် သော အ ချင်း ဖာ ရိ ရှဲ၊ အိုး ခွက် ပြင် ဘက် စင် ကြယ် ရာ ရောက် စေ ရန် အ တွင်း ကို ဦး စွာ ဆေး ကြော လော့။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် အ တွင်း က လူ သေ အ ရိုး မှ စ၍ မ သန့် ရာ အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် လျက် အ ပြင် က ထုံး ဖြူ သုတ်၍ လှ ပ တင့် တယ် သော သင်္ချိုင်း နှင့် တူ၏။ လူ့ ရှေ့ တွင် ဖြောင့် မတ် ဟန် ရှိ သော် လည်း အ တွင်း၌ သီ လ ကြောင် ခြင်း၊ မ တ ရား ပြု ခြင်း များ နှင့် ပြည့် သည် တ ကား။ သီ လ ကြောင် ဖြစ် သူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ပ ရော ဖက် တို့ သင်္ချိုင်း များ ကို တည် ဆောက် ခြင်း၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ဂူ များ ကို ချယ် လှယ် ခြင်း ပြု လျက် ဘိုး ဘေး များ လက် ထက် ငါ တို့ ရှိ နေ ကြ လျှင် ပ ရော ဖက် တို့ အ သွေး ကို သွန်း မှု၌ ပါ ဝင် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် ဟု ဝါ ကြွား ကြ သည် တ ကား။ ထို သို့ သင် တို့ သည် ပ ရော ဖက် များ ကို သတ် သော သူ တို့ သား မြေး မှန် ကြောင်း သက် သေ ခေါင်း ဆောင် ဖြစ် ကြ သည် နှင့် အ ညီ။ ဘိုး ဘေး များ ပြု ကျင့် ရာ ပ မာ ဏ အ တိုင်း ဖြည့် စွက် ကြ လော။ အ ချင်း မြွေ ဆိုး မြွေ ဟောက် သား တို့၊ င ရဲ မီး ဒဏ် နှင့် မည် သို့ လွတ် ကင်း ကြ မည် နည်း။ အ ချို့ တို့ ကို သတ်၍ ကား တင် ခြင်း၊ အ ချို့ တို့ ကို ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ရိုက် နှက် လျက် တစ် မြို့ မှ တစ် မြို့ သို့ လိုက် လံ ညှည်း ပန်း ခြင်း များ ကို သင် တို့ ပြု အပ် သော ပ ရော ဖက် များ၊ ပ ညာ ရှိ များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ ကို စေ လွှတ် မည့် အ ကြောင်း မှာ သူ တော် ကောင်း အာ ဗေ လ အ သွေး က စ၍ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကြား တွင် သင် တို့ သတ် ခဲ့ သော ဗာ ရ ခိ သား ဇာ ခ ရိ အ သွေး တိုင် အောင် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သွန်း သ မျှ သော အ ပြစ် ကင်း သူ ၏ သွေး ပြစ် သည် သင် တို့ အ ပေါ် သို့ သင့် စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ယ ခု လူ မျိုး အ ပေါ် သို့ ဤ အ ရာ ခပ် သိမ်း ရောက် မည် ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ပ ရော ဖက် တို့ ကို သတ်၍ စေ တ မန် တို့ ကို ပစ် ခတ် လေ့ ရှိ သော အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ကြက် မ သည် သား ငယ် များ ကို အ တောင် အောက် တွင် စု သိမ်း ထား သည့် နည်း တူ ငါ သည် သင်၏ သား သ မီး များ ကို စု သိမ်း ထား လို သည် မှာ ကြိမ် ဖန် များ လှ လေ စွ။ သင် က မူ အ လို မ ရှိ ချေ။ သင့် နေ ရာ ကို လက် လွှတ် တော် မူ ပြီ တ ကား။ အ သို့ ဆို သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟူ၍ သင် တို့ မ ကြွေး ကြော် မီ အ တွင်း ငါ့ ကို အ လျှင်း မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် ဗိ မာန် တော် အ ဆောင် ဆောင် များ ကို ညွန် ပြ ရန် တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ် ကြ ရာ။ ကိုယ် တော် က ဤ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သင် တို့ မြင် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ဤ နေ ရာ တွင် မ ဖြို ချ ဘဲ ကျောက် တစ် ချပ် ပေါ် မှာ တစ် ချပ် တင် လျက် ကျန် ကြွင်း ရ မည် မ ဟုတ် ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သံ လွင် တောင် ပေါ် တွင် ထိုင် နေ တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် အ သီး အ ခြား ချဉ်း ကပ် ၍ မည် သည့် အ ခါ တွင် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ကြွ လာ တော် မူ ခြင်း နှင့် ယ ခု ခေတ် ကာ လ ကုန် ဆုံး ခြင်း ဆိုင် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ ရာ။ ယေ ရှု က မည် သူ မျှ သင် တို့ ကို မ ဖြား ယောင်း စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ များ စွာ သော သူ တို့ က ငါ သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ငါ့ နာ မ နှင့် ရောက် လာ ပြီး လျှင် အ များ ကို ဖြား ယောင်း ကြ လိမ့် မည်။ စစ် ဖြစ် ဆဲ သ တင်း စစ် ဖြစ် မည့် သ တင်း များ ကို ကြား ရ သည် နှင့် မ ကြောင့် ကြ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သော် လည်း အ ဆုံး မ တိုင် သေး။ ထို အ ခါ သင် တို့ သည် ပို့ အပ် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ လျက် ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မုန်း ထား ခြင်း ကို ခံ ရ သ ဖြင့်။ အ များ တို့ တိုက် လဲ၍ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မုန်း ထား ပို့ အပ် ကြ လိမ့် မည်။ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် များ လည်း ပေါ် လာ၍ အ များ ကို ဖြား ယောင်း သည့် ပြင် အ ဓ မ္မ မှု ထူ ထပ် သည် ဖြစ်၍ အ များ တို့၌ မေ တ္တာ ပြယ် လိမ့် မည်။ အ ဆုံး တိုင် အောင် တည် ကြည် သူ ကား ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် လ တ္တံ။ နိုင် ငံ တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား သက် သေ အ ဖြစ် မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ကြား ပြော ပြီး မှ အ ဆုံး တိုင် လိမ့် သ တည်း။ ကျမ်း စာ ဖတ် သူ နား လည် ရ မည် မှာ ပ ရော ဖက် ဒံ ယေ လ ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် သည့် အ တိုင်း ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော ရွံ့ ရှာ ဖွယ် သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် တွင် တည် ရှိ သည် ကို သင် တို့ မြင် ကြ သော်။ ယု ဒ ပြည် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ သည် တောင် တန်း သို့ ပြေး ကြ စေ။ အိမ် မိုး ပေါ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် အိမ် တွင်း ရှိ ပ စ္စည်း ကို ယူ ရန် ဆင်း သက် ခြင်း၊ လယ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် အ ဝတ် ယူ ရန် ပြန် ဝင် ခြင်း ကို မ ပြု စေ လင့်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ တွင် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ နှင့် နို့ ငင် မိန်း မ တို့ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ထို ရက် တာ ကို ကျုံ့ စေ တော် မ မူ လျှင် မည် သူ မျှ ဘေး လွတ် မည် မ ဟုတ်။ သို့ သော် လည်း ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ တို့ အ တွက် ကျုံ့ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ ကြည့် လော့။ ခ ရစ် တော် သည် ဤ တွင် ထို တွင် ရှိ သည် ဟု တစ် စုံ တစ် ယောက် ဆို လျှင် မ ယုံ ကြ နှင့်။ မိ စ္ဆာ ခ ရစ်၊ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် များ သည် ပေါ် လာ၍ ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို ပင် ဖြား ယောင်း၍ ရ နိုင် လျှင် ရ လောက် အောင် ကြီး စွာ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ တင် ကူး သ တိ ပေး သည် နှင့် အ ညီ။ ကိုယ် တော် သည် တော အ ရပ် တွင် ရှိ သည် ဟု သူ တို့ ဆို လျှင် မ ထွက် မ သွား ကြ နှင့်။ အ တွင်း ခန်း တွင် ရှိ သည် ဟု ဆို လျှင် လည်း မ ယုံ ကြ နှင့်။ လျှပ် စစ် သည် အ ရှေ့ က ပြက် လျှင် အ နောက် တိုင် လင်း သည့် နည်း တူ လူ့ သား ကြွ လာ ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ အ သေ ကောင် ရှိ ရာ အ ရပ် တွင် ရွှေ လင်း တ တို့ စု ရုံး ကြ လိမ့် မည်။ ထို ဒု က္ခ ကုန် လျှင် ကုန် ခြင်း၊ နေ မိုက်၍ လ ရောင် မ ထွန်း မိုး ကောင်း ကင် မှ ကြယ် များ ကျ လျက် က မ္ဘာ့ တန် ဆာ များ လည်း တုန် လှုပ် ရ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ မိုး ကောင်း ကင် တွင် လူ့ သား၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ထင် ရှား သ ဖြင့် မ ဟာ ဘုန်း တော် တန် ခိုး တော် ကို ဆောင် လျက် မိုး တိမ် ပေါ် တွင် စ ကြာ ဖြန့် လာ သော လူ့ သား ကို မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မြင်၍ မြည် တမ်း ကြ ရာ။ လူ့ သား သည် ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို ကောင် ကင် တစ် စွန် က တစ် စွန် တိုင် လေး မျက် နှာ စု ရုံး စေ ရန် တံ ပိုး သံ ကျယ် စွာ မှုတ် သော စေ တ မန် တော် တို့ ကို လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ သ ဖန်း ပင် ဆိုင် ရာ ဥ ပ မာ ကို သင် ကြား ကြ ဦး လော့။ အ ခက် အ လက် နု၍ အ ရွက် ထွက် သည့် ကာ လ နွေ ရာ သီ နီး ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ ကြ သည့် နည်း တူ ဆို ခဲ့ သော အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို မြင် ကြ သော် လူ့ သား သည် နီး လှ၍ တံ ခါး ဝ တိုင် ရောက် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့။ ထို အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ မ ဖြစ် မီ ယ ခု လူ မျိုး မ ကွယ် မ လွန် ရ ငါ အ မှန် ဆို၏။ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပျောက် ပျက် ရ မည်။ ငါ့ ဟော ချက် မူ ကား ပျောက် ပျက် မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ထို နေ့ ရက် နာ ရီ ကို မည် သူ မျှ မ သိ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ စေ တ မန် တော် များ မ သိ၊ သား တော် လည်း မ သိ၊ ခ မည်း တော် သာ သိ တော် မူ၏။ လူ့ သား ကြွ လာ ခြင်း သည် နော ဧ လက် ထက် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ရေ ဘေး သင့်၍ သင်္ဘော ထဲ သို့ နော ဧ ဝင် သည့် နေ့ မ တိုင် မ ချင်း စား သောက် လျက်၊ အိမ် ထောင် လျက်၊ ပေး စား လျက် ရှိ နေ ကြ ရာ၊ ဘေး ရောက်၍ အ ကုန် မ ပါ မ သွား မီ အ လျှင်း သ တိ မ ရ ကြ သည့် နည်း တူ လူ့ သား ကြွ လာ ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ လယ် ယာ၌ လူ နှစ် ဦး ရှိ ရာ တစ် ဦး ကို သိမ်း ယူ၍ တစ် ဦး ကျန် ရစ် လ တ္တံ။ ကြိတ် ဆုံ ကြိတ် လျက် မိန်း မ နှစ် ဦး ရှိ ရာ တစ် ဦး ကို သိမ်း ယူ၍ တစ် ဦး ကျန် ရစ် လ တ္တံ။ ထို ကြောင့် စောင့် နေ ကြ လော့။ အ ရှင် ကြွ လာ မည့် နေ့ ရက် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ။ သူ ခိုး လာ မည့် အ ချိန် ကို အိမ့် ရှင် သိ နှင့် လျှင် စောင့် နေ လျက် အိမ် ကို ဖောက် ထွင်း ခွင့် မ ပြု ကြောင်း သိ မှတ် ကြ ရ သည့် နည်း တူ၊ မ ထင် သော အ ချိန် နာ ရီ၌ လူ့ သား ကြွ လာ မည် ဖြစ်၍ ကိုယ် တိုင် အ သင့် ရှိ နေ ကြ လော့။ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ပေါ် တွင် ထိုက် သင့် ရာ အ ခါ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို ဝေ ပေး ရန် အ ရှင် ခန့် ထား၍ သ စ္စာ နှင့် သ တိ ပ ညာ ရှိ သော ကျွန် ကား မည် သူ နည်း။ ထို သို့ ပြု လျက် နေ သည် ကို အ ရှင် လာ ရောက် တွေ့ မြင် သော် ထို ကျွန်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ရှင် သည် ပိုင် ထိုက် သ မျှ အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား မည်။ ငါ အ မှန် ဆို ၏။ အ ကယ်၍ ဆိုး သွမ်း သော ထို ထို ကျွန် က ငါ့ အ ရှင် ကြန့် ကြာ သည် ဟု အောက် မေ့ လျက် ကျွန် ချင်း တို့ ကို ရိုက် ပုတ်၍ သောက် ကြူး သော သူ တို့ နှင့် စား သောက် ရှိ နေ လျှင် ထို ကျွန် မ မျှော် သော နေ့၊ မ သိ သော အ ချိန် နာ ရီ တွင် အ ရှင် ရောက် လာ ပြီး နောက်။ ပြင်း စွာ ရိုက် ဒဏ် ခတ်၍ သီ လ ကြောင် တို့ နှင့် အ တူ ဝေ ပုံ ချ ထား သ ဖြင့် ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ လ တ္တံ။ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ကြို ဆို ရန် မီး ခွက် ကိုယ် စီ ဆောင်၍ ထွက် သွား သော အ ပျို ရံ ဆယ် ယောက် နှင့် တူ လိမ့် မည်။ ငါး ယောက် မိုက်၍ ငါး ယောက် မှာ သ တိ ပ ညာ ရှိ၏။ မိုက် သူ တို့ သည် မီး ခွက် ယူ သည့် အ ခါ တွင် ဆီ မ ယူ ခဲ့ ကြ။ သ တိ ပ ညာ ရှိ သူ တို့ မူ ကား မီး ခွက် နှင့် တ ကွ ဘူး တွင် ဆီ ထည့်၍ ယူ ခဲ့ ကြ၏။ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကြန့် ကြာ ခိုက် အ ပျို ရံ ရှိ သ မျှ သည် ငိုက်၍ အိပ် ပျော် ကြ စဉ်၊ သန်း ခေါင် ယံ၌ ကြည့် ကြ။ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား လာ ပြီ၊ ထွက်၍ ကြို ကြ ဟူ သော ကြွေး ကြော် သံ ကြား သော် ရှိ သ မျှ တို့ ထ၍ မီး ခွက် ပြင် ကြ ၏။ ရောင်း သူ တို့ ထံ သွား၍ ကိုယ့် အ ဖို့ ဝယ် ယူ ကြ ပါ ဟု ပြန် ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဆီ ဝယ် သွား ခိုက် မင်္ဂ လာ သ တို့ သား ရောက် လာ သ ဖြင့် အ သင့် ရှိ နေ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သို့ လိုက် ပါ ဝင် သွား ကြ ပြီး မှ တံ ခါး ပိတ် ထား လေ ၏။ ထို နောက် ကျန် ရစ် သော အ ပျို ရံ တို့ သည် လာ၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ တို့ အား ဖွင့် ပေး ပါ ဟု တောင်း ကြ သော် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား က သင် တို့ ကို မ သိ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို ကြောင့် စောင့် နေ ကြ လော့။ ထို နေ့ ရက် အ ချိန် နာ ရီ ကို သင် တို့ မ သိ ကြ ချေ။ တစ် နည်း၊ တစ် ခြား ပြည် သို့ သွား မည့် ဆဲ ဆဲ တွင် ကျွန် များ ကို ခေါ်၍ ပ စ္စည်း အပ် သော အ ရှင် နှင့် တူ၏။ ထို ကျွန် တို့ အ ရည် အ ခြင်း အ လျောက် တစ် ယောက် ကို ရွှေ ချိန် ငါး ပိဿာ၊ တစ် ယောက် ကို နှစ် ပိဿာ၊ တစ် ယောက် ကို တစ် ပိဿာ အပ် ပြီး လျှင် ခ ရီး သွား လေ၏။ ငါး ပိဿာ ရ သူ သည် ချက် ခြင်း သွား၍ ကုန် သွယ် သ ဖြင့် ငါး ပိဿာ အ မြတ် ရ၏။ နှစ် ပိဿာ ရ သူ လည်း နှစ် ပိဿာ အ မြတ် ရ၏။ တစ် ပိဿာ ရ သူ ကား သွား၍ အ ရှင့် ရွှေ ကို မြေ၌ တူး မြှုပ်၏။ ကာ လ ရှည် ကြာ ပြီး နောက် အ ရှင် လာ၍ ကျွန် တို့ နှင့် စ ရင်း ရှင်း ရာ ငါး ပိဿာ ရ သူ သည် အ မြတ် ငါး ပိဿာ ပါ ယူ ခဲ့၍ အ ရှင် ကြည့် တော် မူ ပါ။ အပ် ထား တော် မူ သော ငါး ပိဿာ ဖြင့် အ မြတ် ငါး ပိဿ ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် အ ရှင် က တော် လှ ပေ ပြီ။ သ စ္စာ ရှိ သော ငါ့ ကျွန် ကောင်း၊ နည်း ပါး ရာ အ ပေါ်၌ သင် သ စ္စာ ရှိ သည် ဖြစ်၍ များ ပြား ရာ အ ပေါ် တွင် ငါ ခန့် ထား မည်။ သင့် အ ရှင် ၏ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ဝင် စား လော့ ဟု ပြန် ဆို ၏။ နှစ် ပိဿာ ရ သူ လည်း လာ၍ အ ရှင် ကြည့် တော် မူ ပါ။ အပ် ထား တော် မူ သော နှစ် ပိဿာ ဖြင့် အ မြတ် နှစ် ပိဿာ ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် အ ရှင် က တော် လှ ပြီ။ သ စ္စာ ရှိ သော ငါ့ ကျွန် ကောင်း၊ နည်း ပါး ရာ အ ပေါ်၌ သင် သ စ္စာ ရှိ သည် ဖြစ်၍ များ ပြား ရာ အ ပေါ် တွင် ငါ ခန့် ထား မည်။ သင့် အ ရှင် ၏ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ဝင် စား လော့ ဟု ပြန် ဆို၏။ တစ် ပိဿာ ရ သူ ကား လာ လျက် အ ရှင် ကိုယ် တော် သည် ခဲ့ ယဉ်း သော အ ရှင် ဖြစ်၍ ကိုယ် မ စိုက် ဘဲ လျက် ရိတ် ဖြတ်၊ ကိုယ် မ လှေ့ ဘဲ လျက် ကျီ သွင်း တတ် သည် ကို သိ သည့် အ တိုင်း ကျွန် တော် ကြောက် ရွံ့ စွာ သွား၍ အ ရှင့် ရွှေ ကို မြေ၌ မြှုပ် ထား ပါ သည်။ ကြည့် တော် မူ ပါ။ အ ရှင့် ရွှေ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် အ ရှင် က အ ချင်း ကျွန် ဆိုး၊ ကျွန် ပျင်း၊ ငါ သည် ကိုယ် မ စိုက် ဘဲ လျက် ရိတ် ဖြတ်၊ ကိုယ် မ လှေ့ ဘဲ လျက် ကျီ သွင်း တတ် သည် ကို သင် သိ လျှင် ငါ့ ရွှေ ကို ရွှေ ပွဲ စား တို့ ထံ အပ် သင့် သည်။ အပ် လျှင် အ တိုး နှင့် တ ကွ ငါ ပြန် လာ၍ ရ လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက် ထို ရွှေ တစ် ပိဿာ ကို နုတ် ယူ၍ ခွက် တစ် ဆယ် ရှိ သူ့ အား လွှဲ အပ် ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ရ ရှိ သူ တိုင်း အား ထပ် ပေး သ ဖြင့် ကြွယ် ဝ လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သူ မှ မူ ကား ရ ရှိ သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည်။ အ သုံး မ ရ သော ထို ကျွန် ကို ပြင် ပ မှောင် ထဲ သို့ ပစ် ချ လော့။ ထို အ ရပ်၌ ငို ကြွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ လ တ္တံ့ ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ လူ့ သား သည် ဘုန်း တော် ကို ဆောင် လျက် စေ တ မန် တော် အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ လာ သော် ဘုန်း တော် ဆိုင် ရာ ပ လ္လင် ပေါ် တွင် စံ၍ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း ကို ရှေ့ တော် တွင် စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သိုး နှင့် ဆိတ် များ ကို ထိန်း ကျောင်း သူ ခွဲ ခြား သည့် နည်း တူ ခွဲ ခြား လျက်၊ သိုး များ ကို ယာ ဘက်၊ ဆိတ် များ ကို ဝဲ ဘက် တော် တွင် ထား တော် မူ လိမ့် မည်။ ယာ ဘက် တော် တွင် ရှိ နေ သူ တို့ အား၊ ထို ဘု ရင် မင်း က ငါ့ ခ မည်း တော်၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ သူ တို့၊ ဤ လော က တည် သည့် ကာ လ က သင် တို့ အ ဖို့ ပြင် ဆင် ထား သော နိုင် ငံ တော် ကို လာ၍ ပိုင် ယူ ကြ။ အ သို့ ဆို လျှင် ငါ ဆာ မွတ် သော် ကျွေး မွေး ခြင်း၊ ရေ ငတ် သော် တိုက် ခြင်း၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် သော် ဧည့် ခံ ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ သော် ဝတ် ခြုံ ခြင်း၊ နာ သော် ပြု စု ခြင်း၊ ထောင် ကျ သော် ပြု စု ခြင်း များ ကို သင် တို့ ပြု ကြ သည် ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ။ ထို သူ တော် ကောင်း တို့ က အ ရှင် ဘု ရား ကိုယ် တော် ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ ကျွေး မွေး ခြင်း၊ ရေ ငတ် တော် မူ ရာ တိုက် ခြင်း၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် တော် မူ ရာ ဧည့် ခံ ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ တော် မူ ရာ ဝတ် ခြုံ ခြင်း၊ နာ တော် မူ ရာ ထောင် ကျ တော် မူ ရာ ကြည့် ရှု ခြင်း များ မှာ မည် သည့် အ ခါ အကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ မြင်၍ ပြု ကြ ရ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် လျှင် ဘု ရင် မင်း က ဤ ညီ တော် တို့ အ နက် သိမ် ငယ် သူ တစ် ယောက် ယောက် ကို သင် တို့ ပြု သ မျှ ပင် ငါ့ ကို ပြု ကြောင်း ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု အ မိန့် ရှိ တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို နောက် ဝဲ ဘက် တော် တွင် ရှိ နေ သူ တို့ အား ကိုယ် တော် က အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ သူ တို့ ငါ့ ထံ မှ ခွာ၍ မာရ် နတ် နှင့် ၄င်း ၏ စေ တ မန် တို့ အ ဖို့ ပြင် ဆင် ထား သော ထာ ဝ ရ မီး ထဲ သို့ သွား ကြ။ အ သို့ ဆို လျှင် ငါ ဆာ မွတ် သော် ကျွေး မွေး ခြင်း၊ ရေ ငတ် သော် တိုက် ခြင်း၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် သော် ဧည့် ခံ ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ သော် ဝတ် ခြုံ ခြင်း၊ နာ သော် ထောင် ကျ သော် ပြု စု ခြင်း များ ကို သင် တို့ မ ပြု ကြ ဟု မိန့် ဆို သည့် ကာ လ။ အ ရှင် ဘု ရား ကိုယ် တော် ဆာ မွတ် ခြင်း၊ ရေ ငတ် ခြင်း၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ ခြင်း၊ နာ ခြင်း၊ ထောင် ကျ ခြင်း များ ကို အကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ မြင်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု မ ပြု ဘဲ နေ သည် မှာ မည် သည့် အ ခါ ပါ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် ဘု ရင် မင်း က ဤ သိမ် ငယ် သူ တစ် ယောက် ယောက် ကို သင် တို့ မ ပြု ကြ သည် မှာ ငါ့ ကို မ ပြု ကြောင်း ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု အ မိန့် ရှိ တော် မူ မည့် အ တိုင်း ထို သူ တို့ ကား ထာ ဝ ရ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရာ သို့ လည်း ကောင်း၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ကား ထာ ဝ ရ အ သက် ရှင် ရာ သို့ လည်း ကောင်း သွား ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ အ လုံး စုံ ဟော ပြော ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား ယေ ရှု က နှစ် ရက် ကြာ သော် ပ သ ခါ ပွဲ တိုင် မည် ကို သင် တို့ သိ ကြ၏။ ထို ကာ လ လူ့ သား သည် ကား တင် ရန် ပို့ အပ် ခံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ မျိုး တော် တွင် လူ ကြီး တို့ သည် ကာ ယ ဖ ဘွဲ့ ခံ ပ ရော ဟိတ် မင်း ၏ ကျောင်း တော် တံ တိုင်း အ တွင်း စု ဝေး ရာ၊ ယေ ရှု ကို ပ ရိ ယာယ် အား ဖြင့် ဖမ်း ဆီး ကွပ် မျက် ရန် အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် လျက် ပွဲ အ ခါ တွင် မ ဖမ်း သင့်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု ကောင်း ပြု လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ၏။ ယေ ရှု သည် ဗေ သ နိ ရွာ နေ လူ နူ ရှိ မုန် အိမ် တွင် တည်း ခို တော် မူ သော် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် အ ဖိုး ထိုက် သော နံ့ သာ ဆီ ကို ကျောက် ဖြူ ဘူး နှင့် ယူ လာ၍ စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ စဉ် ဦး ခေါင်း တော် ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း၏။ တ ပည့် တော် တို့ မြင် ကြ သော် အ မျက် ထွက် လျက် ဤ သို့ ဖြုန်း တီး သည် မှာ အ သို့ ကြောင့် နည်း။ ထို ဆီ ကို အ ဖိုး များ စွာ နှင့် ရောင်း ပြီး လျှင် သူ ဆင်း ရဲ များ အား ပေး ကမ်း နိုင် လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ သည် ကို ယေ ရှု ကြား သိ တော် မူ သည့် ကာ လ ထို မိန်း မ ကို အ ဘယ့် ကြောင်း နှောက် ရှက် ကြ သ နည်း။ ငါ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု လေ ပြီ။ သူ ဆင်း ရဲ များ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ ကြ သည် ငါ မူ ကား အ စဉ် နေ သည် မ ဟုတ်။ ထို မိန်း မ သည် ငါ့ အ ပေါ် သို့ နံ့ သာ ဆီ လောင်း သည် မှာ သေ ခမ်း သေ နား ပြင် ဆင် လေ သ တည်း။ ဤ သ တင်း တော် မြတ် ကို တစ် လော က လုံး ဟော ပြော သ မျှ အ ရပ် ရပ်၌ ထို မိန်း မ ကို သ တိ ရ စေ ရန် ပြု ဘူး သော ဤ အ မှု ကို လည်း ကြား ပြော ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး အ ပါ အ ဝင် ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် ခေါ် သူ သည် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ သွား၍ ကိုယ် တော် ကို ပို့ အပ် လျှင် မည် မျှ ပေး မည် နည်း ဟု မေး သော် ငွေ အ ကျပ် သုံး ဆယ် ချိန် ပေး ကြ၏။ ထို အ ခါ က စ၍ သူ သည် ပို့ အပ် ရန် အ ချိန် အ ခွင့် ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ၏။ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ပ ဌ မ နေ့ တွင် တ ပည့် တော် တို့ သည် ယေ ရှု ထံ ချဉ်း ကပ်၍ ပ သ ခါ ပွဲ ကို စား တော် ခေါ် ရန် မည် သည့် အ ရပ် တွင် ပြင် ဆင် စေ လို ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ မြို့ တွင်း ရှိ ဤ မည် သူ့ ထံ သွား ပြီ လျှင် ဆ ရာ က ငါ့ အ ချိန် နီး ပြီ။ တ ပည့် တို့ နှင့် တ ကွ ပ သ ခါ ပွဲ ကို သင့် အိမ် တွင် ငါ ကျင်း ပ မည် ဟူ၍ မှာ လိုက် ကြောင်း ကြား ပြော ကြ လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ယေ ရှု စီ ရင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ ပြီး နောက် ည နေ ချမ်း အ ချိန် တ ပည့် တော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ ရာ သုံး ဆောင် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် က သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ယောက် သည် ငါ့ ကို ပို့ အပ် လိမ့် မည်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် အ လွန် ဝမ်း နည်း ကြ သ ဖြင့် အ သီး အ သီး တို့ က အ ရှင် ဘု ရား တ ပည့် တော် လော ဟု မေး လျှောက် ကြ သော် ပု ကန် တွင် ငါ နှင့် အ တူ နှိုက် သူ သည် ငါ့ ကို ပို့ အပ် မည့် သူ ဖြစ် သည်။ စပ် လျဉ်း သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း လူ့ သား သည် သွား ရ မည် မှန် သော် လည်း လူ့ သား ကို ပို့ အပ် သူ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ မ ဖွား ခဲ့ လျှင် ကောင်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ပို့ အပ် သူ ယု ဒ က လည်း ဆ ရာ တ ပည့် တော် လော ဟု မေး လျှောက် သော် သင် ဆို သည့် အ တိုင်း တည်း ဟု မိန့် ဆို၏။ သုံး ဆောင် လျက် နေ သေး စဉ် ယေ ရှု သည် မုန့် ကို ယူ၍ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီ လျှင် ဖဲ့ တော် မူ လျက် ယူ စား ကြ လော့။ ဤ ကား ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း ဟု မိန့် ဆို၍ တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။ ဖ လား ကို လည်း ယူ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သောက် ကြ လော့။ ဤ ကား အ ပြစ် ဖြေ လွတ် စေ ရန် လူ အ များ အ ဖို့ သွန်း သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ငါ့ အ သွေး တည်း။ ငါ မူ ကား သင် တို့ နှင့် အ တူ ခ မည်း တော်၏ နိုင် ငံ တော် တွင် စ ပျစ် ရည် သစ် သောက် သည့် နေ့ မ တိုင် မီ ယ ခု မှ တစ် ပါး သောက် တော့် မည် မ ဟုတ်၊ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။ ထို နောက် သီ ချင်း ဆို ပြီး လျှင် သံ လွင် တောင် သို့ ထွက် ကြွ သွား၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ အား ယေ ရှု က အ ထိန်း အ ကျောင်း ကို ငါ သတ် သ ဖြင့် သိုး အုပ် ကွဲ လွင် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ယ ခု ညဉ့် တွင် ငါ ကြောင့် တိုက် လဲ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ပြီး နောက် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ သင် တို့ အ ရင် သွား နှင့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ ပေ တ ရု က ရှိ သ မျှ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကြောင့် တိုက် လဲ ကြ သော် လည်း တ ပည့် တော် တိုက် လဲ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော် ယေ ရှု က ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား၊ သင် သည် ယ ခု ညဉ့် တွင် ကြက် မ တွန် မီ ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် ငြင်း ဆို လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ပေ တ ရု က တ ပည့် တော် သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သေ ရ မည် ဖြစ် စေ။ ငြင်း ဆို မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု လျှောက် ဆို၏။ တ ပည့် တော် ရှိ သ မျှ တို့ လည်း ထို နည်း တူ လျှောက် ဆို ကြ၏။ ဂေ သ ရှေ မန် ခေါ် အ ရပ် သို့ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ရောက် သော် ယေ ရှု က ငါ သည် ထို တွင် သွား၍ ပ ဌ နာ ပြု စဉ် ဤ တွင် ထိုင် နေ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ၍ ပေ တ ရု နှင့် တ ကွ ဇေ ဗေ ဒဲ၏ သား နှစ် ယောက် ကို ခေါ် သွား ပြီ လျှင် စိတ် တော် ညှိုး ငယ် ပူ ဆွေး ခြင်း ဖြစ် သ ဖြင့် ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သေ လောက် အောင် ညှိုး ငယ် သည်။ ဤ တွင် နေ ရစ်၍ ငါ နှင့် အ တူ စောင့် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သော် ရှေ့ သို့ အ နည်း ငယ် ကြွ သွား ပျပ် ဝပ် လျက် အ ဘ ခ မည် တော်၊ ဤ ခွက် သည် အ ကျွန်ုပ် မှ လွန် သွား နိုင် လျှင် သွား စေ တော် မူ ပါ သို့ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် အ လို တိုင်း မ ဟုတ်။ အ လို တော် တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ကြွ ရောက် သော် အိပ် နေ ကြ သည် ကို တွေ့၍ ပေ တ ရု အား မည် သို့ နည်း။ တစ် နာ ရီ မျှ ငါ နှင့် အ တူ မ စောင့် နိုင် ကြ လော။ စုံ စမ်း ရာ မ လိုက် မ ပါ အံ့ သော ငှာ စောင့် နေ၍ တောင်း လျှောက် ကြ လော့။ စိတ် အား ကြီး သော် လည်း ကိုယ် ခ န္ဓာ အား နည်း စွ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ထွက် ကြွ၍ အ ဘ ခ မည်း တော် ဤ ခွက် ကို ကျွန်ုပ် မ သောက် ဘဲ မ လွန် မ သွား နိုင် လျှင် အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် တော် မူ၏ ပြန် ကြွ သည့် ကာ လ တ ပည့် တော် တို့ မျက် စိ လေး သ ဖြင့် အိပ် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ ရာ တစ် ဖန် ထွက် ခွာ တော် မူ ပြီး လျှင် အ ထက် နည်း အ တိုင်း တ တိ ယ အ ကြိမ် တောင်း လျှောက် ၍ ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ ထံ ကြွ လာ၍ ယ ခု အိပ် စက် နား နေ ကြ လော့။ အ ချိန် နာ ရီ တိုင် လု ပြီ။ လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ခံ ရ ပြီ။ ထ ကြ လော့။ သွား ကြ ကုန် အံ့။ ငါ့ ကို ပို့ အပ် သူ ရောက် လာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ပင် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ပါ ဝင် သူ ယု ဒ သည် ရောက် လာ၍ ဓား၊ တုတ်၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် သော လူ အ မြောက် အ မြား လည်း ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ မျိုး တော် တွင် လူ ကြီး တို့ ထံ မှ လိုက် ကြ၏။ ပို့ အပ် မည့် သူ က ငါ နမ်း မည့် သူ သည် ထို သူ ဖြစ်၏။ ဖမ်း ကြ ဟူ၍ အ ထိမ်း အ မှတ် ပေး ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယေ ရှု ထံ ရုတ် ခြင်း လာ၍ ဆ ရာ ကျန်း ခန့် ပါ စေ ဟု ဆို လျက် နမ်း ရှုပ် သော် ယေ ရှု က အ ဆွေ၊ သင့် ကိစ္စ ကို ဆောင် ရွက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ချဉ်း လာ၍ ကိုယ် တော် ကို လက် ရ ဖမ်း ဆီး ကြ၏။ ယေ ရှု နှင့် လိုက် ပါ သူ တစ် ယောက် သည် လက် ဆန့် လျက် ဓား ကို ချွတ် ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျွန် ကို ခုတ်၍ နား ရွက် ပြတ် သ ဖြင့် ယေ ရှု က သင့် ဓား ကို အိမ်၌ ပြန် သွင်း လော့။ ဓား ဆောင် သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဓား ဖြင့် ပျက် စီး ရ မည်။ တစ် ဆယ် နှစ် တပ် ထက် များ သော စေ တ မန် တော် တို့ ကို ယ ခု ပင် ငါ့ ထံ လွှတ် တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ ခ မည်း တော် အား ငါ မ လျှောက် တောင်း နိုင် ဟု သင် ထင် သ လော။ သို့ ပြု လျှင် ဤ အ တိုင်း ဖြစ် ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် များ မည် သို့ ပြည့် စုံ မည် နည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏ ထို အ ချိန် နာ ရီ၌ လူ အ မြောက် အ မြား အား ယေ ရှု က သင် တို့ သည် ဓား၊ တုတ် လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ဓား ပြ ဖမ်း ထွက် သ လို ငါ့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ကြ သ လော။ ငါ သည် ဗိ မာန် တော် တွင် နေ့ တိုင်း ဒေ သ နာ ပေး လျက် ထိုင် နေ စဉ် မ ဖမ်း ကြ ပါ တ ကား။ ယ ခု ဖြစ် ပျက် ရ သော အ ချင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း မှာ ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း ချက် များ ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စွန့် ပစ်၍ ထွက် ပြေး ကြ၏။ ယေ ရှု ကို ဖမ်း ဆီး သူ တို့ သည် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် လူ ကြီး တို့ စု ရုံး လျက် ရှိ ရာ ပ ရော ဟိတ် မင်း ကာ ယ ဖ ထံ ယူ သွား ကြ သော် ပေ တ ရု သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျောင်း တော့် တံ တိုင်း တိုင် အောင် အ ဝေး က လိုက် လျက် ဝင် ပြီး လျှင် အ ပြီး သတ် ခြင်း ကို သိ မြင် ရန် မင်း မှု ထမ်း တို့ နှင့် ထိုင် နေ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် ယေ ရှု ကို ကွပ် မျက် ရ စေ ရန် မု သာ သက် သေ ရှာ၍ မု သာ သက် သေ ခံ အ များ လာ ရောက် သော် လည်း မ ရ နိုင် ကြ။ ထို နောက် လူ နှစ် ဦး ရောက် လာ လျက် ဤ သူ က ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ကို ဖြို ဖျက်၍ သုံး ရက် နှင့် တည် ဆောက် နိုင် ကြောင်း ဆို ပါ သည် ဟု သက် သေ ခံ ကြ သော် ပ ရော ဟိတ် မင်း ထ၍ သင် သည် တစ် ခွန်း တ ပါ ဒ မျှ မ ထု ချေ သလော။ ဤ သူ တို့ သက် သေ ခံ ချက် မှာ မည် သို့ နည်း ဟု မေး သော် လည်း ယေ ရှု ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မူ၏ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် မင်း က သင် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် ဟုတ် မ ဟုတ် ကို ဖော် ပြ စေ ရန် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ငါ တိုင် တည်၍ တိုက် တွန်း သည် ဟု ဆို သော် ယေ ရှု က သင် ဆို သည့် တိုင်း တည်း။ လူ့ သား သည် တန် ခိုး တော် ရှင်၏ ယာ ဘက် တော် တွင် စံ လျက် မိုး တိမ် ပေါ် တွင် စ ကြာ ဖြန့် လာ တော် မူ သည် ကို နောင် သင် တို့ မြင် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် မင်း သည် ကိုယ် ရုံ ကို ဆုတ် လျက် ပုတ် ခတ် မှု ပါ တ ကား။ မည် သည့် သက် သေ လို တော့ သ နည်း။ ယ ခု ပင် ပုတ် ခတ် မှု စ ကား ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း ဟု မေး ရာ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး လျှင် မျက် နှာ တော် ကို တံ တွေး ထွေး၍ ကိုယ် တော် ကို လက် သီး နှင့် ထိုး ကြ၏။ အ ချို့ က လည်း လက် ဝါး နှင့် ရိုက် လျက် အ ချင်း ခ ရစ် တော် မည် သူ ရိုက် သည် ကို ဟော လော့ ဟု ဆို ကြ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် ကျောင်း တော့် အ ပြင် တံ တိုင်း အတွင်း ထိုင် နေ စဉ် ကျွန် မ တစ် ယောက် လာ လျက် သင် လည်း ဂါ လိ လဲ ပြည် သား ယေ ရှု နှင့် လိုက် ပါ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သော် သင် ပြော သည် ကို ငါ မ သိ ဟု ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ ငြင်း ဆို၏။ ထို နောက် တံ ခါး ဝ သို့ ထွက် သည့် ကာ လ အ ခြား သော ကျွန် မ မြင်၍ ဤ သူ သည် နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် လိုက် ဘူး သူ ဖြစ် သည် ဟု အ နီး ရှိ သူ တို့ အား ဆို သော် ထို လူ ကို ငါ မ သိ ဟု ကျိန်၍ ငြင်း ဆို ပြန်၏။ ခ ဏ ကြာ သော် အ နီး တွင် ရပ် နေ သူ တို့ ချဉ်း လာ၍ ပေ တ ရု အား စင် စစ် သင် သည် ထို သူ တို့ အ ပေါင်း အပါ ဖြစ် ကြောင်း၊ သင့် စ ကား က ထင် ရှား သည် ဟု ဆို ကြ ရာ ထို လူ ကို ငါ မ သိ ဟု ပေ တ ရု တိုင်း ထွာ၍ ဆို လျှင် ဆို ချင်း ကြက် တွန် လေ၏။ ကြက် မ တွန် မီ ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် ငြင်း ဆို လိမ့် မည် ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ချက် ကို ပေ တ ရု သ တိ ရ၍ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် သည်း စွာ ငို ကြွေး လေ၏။ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ မျိုး တော် တွင် လူ ကြီး ရှိ သ မျှ တို့ သည် ယေ ရှု ကို ကွပ် မျက် ခြင်း ငှာ တိုင် ပင် ပြီး လျှင် ချည် နှောင် ယူ သွား၍ ဘု ရင် ခံ ပိ လတ် မင်း ထံ ပို့ အပ် ကြ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ရ ကြောင်း ကို ပို့ အပ် သူ ယု ဒ သိ မြင် သည့် ကာ လ သံ ဝေ ဂ ရ ၍ အ ထက် ငွေ ကျပ် သုံး ဆယ် ကို ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ ကြီး တို့ ထံ ပြန် ပေး လျက် အ ပြစ် ကင်း သူ့ ကို အပ် သည့် အ တွက် ကျွန် တော် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ ဟု ဆို ရာ ငါ တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ကိုယ် တိုင် ထောက် ရှု လော့ ဟု ပြန် ဆို ကြ သော် ယု ဒ သည် ထို ငွေ ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န အ တွင်း ပစ် ချ လျက် အ ခြား သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ကြိုး ဆွဲ ချ ၍ သေ လေ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ သည် ထို ငွေ ကို ယူ၍ သွေး ဖိုး ငွေ ဖြစ် သော ကြောင့် အ လှူ တိုက် တွင် မ သွင်း အပ် ဟု ဆို လျက် တိုင် ပင် ပြီး လျှင် အာ ဂ န္တု သင်္ဂြိုလ် ရန် အိုး ထိန်း သည့် မြေ ကွက် ကို ဝယ် ယူ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို မြေ ကွက် ကို သွေး မြေ ဟု ယ နေ့ တိုင် တွင် သ တည်း။ ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ဖြတ် ဆို၍ အ ဖိုး ထား ခံ ရ သူ၏ အ ဖိုး တည်း ဟူ သော ငွေ ကျပ် သုံး ဆယ် ကို ငါ လက် ခံ ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း အိုး ထိန်း သည့် မြေ ကွက် ကို ဝယ် ယူ ကြ သည် ဟု ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ပြည့် စုံ သ တည်း။ ယေ ရှု သည် ဘု ရင် ခံ မင်း ရှေ့ သို့ ရောက် သော် ဘု ရင် ခံ မင်း က သင် သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် လော ဟု မေး ရာ ယေ ရှု က သင် ဆို သည့် အ တိုင်း တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လူ ကြီး တို့ အ ပြစ် စွဲ ဆို ကြ သော အ ခါ တစ် ခွန်း တ ပါ ဒ မှ ထု ချေ တော် မ မူ သည် ဖြစ်၍ ပိ လတ် မင်း က သင့် တစ် ဖက်၌ မည် မျှ သက် သေ ခံ ကြ သည် ကို မ ကြား လော ဟု မေး သော် တစ် ခွန်း မျှ မိန့် ပြန် တော် မ မူ သော ကြောင့် ဘု ရင် ခံ မင်း အ လွန် အံ့ သြ၏။ ဘု ရင် ခံ မင်း သည် လူ ပ ရိ သတ် အ လို ရှိ ရာ အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ကို ထို ပွဲ အခါ တွင် လွှတ် မြဲ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ဗာ ရ ဗ္ဗ ခေါ် ကျော် စော သော အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ရှိ သည် နှင့် ထို သူ တို့ စု ရုံး လျက် ရှိ ကြ စဉ် ပိ လတ် မင်း က မည် သူ့ ကို လွှတ် စေ လို သ နည်း။ ဗာ ရ ဗ္ဗ လော။ ခ ရစ် ခေါ် ယေ ရှု လော ဟု မေး၏။ ပိ လတ် မင်း သည် ငြူ စူ၍ ပို့ အပ် သည် ကို သိ သည့် ပြင် တ ရား ခွင် တွင် ထိုင် လျက် ရှိ စဉ် မင်း က တော် က လည်း ထို သူ တော် ကောင်း နှင့် စပ်၍ မည် သို့ မျှ မ ပြု ပါ နှင့်။ ကျွန် မ သည် ယ နေ့ အိမ် မက် တွင် သူ့ ကြောင့် ဒု က္ခ များ စွာ တွေ့ ရ ပါ သည် ဟု ကြား လျှောက် စေ၏။ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့နှင့် လူ ကြီး တို့ မူ ကား ဗာ ရ ဗ္ဗ ကို တောင်း၍ ယေ ရှု ကို ဖျက် ဆီး စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် အား တိုက် တွန်း ကြ သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရင် ခံ မင်း က ထို သူ နှစ် ဦး တွင် မည် သူ့ ကို လွှတ် စေ လို သ နည်း ဟု မေး ပြန် သော် ဗာ ရ ဗ္ဗ ဟု ပြန် ပြော ကြ ရာ။ ပိ လတ် မင်း က သို့ ဖြစ် လျှင် ခ ရစ် ခေါ် ယေ ရှု ကို မည် သို့ ပြု ရ နည်း ဟု မေး သော် ကား တင် ပါ ဟု ရှိ သ မျှ တို့ ပြန် ဆို ကြ သ ဖြင့်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် နည်း။ အ ဘယ် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု သ နည်း ဟု မေး မြန်း ပြန် ရာ ကား တင် ပါ ဟု အ လွန် ပြင်း စွာ ဟစ် ကြ၏။ ထို ကြောင့် ပြော ၍ မ ရ သည့် ပြင် ရုန်း ရင်း ခတ် ဖြစ် မည် ကို ပိ လတ် မင်း သိ မြင် သော် ရေ ယူ၍ ပ ရိ သတ် ရှေ့ လက် ဆေး လျက် ဤ သူ တော် ကောင်း၏ သွေး သွန်း ပြစ် နှင့် ငါ ကင်း သည် ကိုယ် တိုင် ထောက် ရှု ကြ လော့ ဟု ဆို ရာ။ ပြည် သူ ပြည် သား ရှိ သ မျှ တို့ က သူ့ သွေး သွန်း ပြစ် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ ပေါ်၌ တည် ပါ စေ ဟု ဟစ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ ပိ လတ် မင်း သည် ဗာ ရ ဗ္ဗ ကို လွှတ်၍ ယေ ရှု ကို ရိုက် ဒဏ် ခတ် ပြီး လျှင် ကား တင် စေ ရန် အပ် လိုက်၏။ ထို နောက် ဘု ရင် ခံ မင်း၏ စစ် သည် တို့ သည် ယေ ရှု ကို ပ ရဲ တော ရိ ခေါ် ရုံး တော့် အ တွင်း ယူ သွား၍ တစ် တပ် လုံး ဝိုင်း ဝန်း စေ ပြီး လျှင် အ ဝတ် တော် လဲ၍ က မ္ဗ လာ နီ ကို ဆင် ယင် ခြင်း၊ ဆူး ဦး ရစ် ရက် ၍ ဦး ခေါင်း တော်၌ တင် ခြင်း၊ လက်ျာ လက် တော် တွင် ကျူ လုံး အပ် ခြင်း၊ ရှေ့ တော်၌ ဒူး ထောက် လျက် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု ပြောင် လှောင် ခြင်း ကိုယ် တော် ကို တံ တွေး ထွေး ခြင်း၊ ကျူ လုံး ယူ၍ ဦး ခေါင်း တော် ကို ရိုက် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ၏။ ထို သို့ ပြောင် လှောင် ပြီး နောက် က မ္ပ လာ နီ ကို လဲ လျက် အ ဝတ် တော် ကို ဆင် ယင် ပြီး လျှင် ကား တင် ရန် ထုတ် သွား ကြ၏။ ထို သို့ ထုတ် သွား ကြ စဉ်၊ ရှိ မုန် အ မည် ရှိ သော ကု ရေ နေ ပြည် သား တစ် ယောက် ကို တွေ့၍ အ နိုင့် ထက် ကား တိုင် ထမ်း ခိုင်း လျက် ဦး ခေါင်း ခွံ ဟူ၍ ဆို လို သော ဂေါ လ ဂေါ သ ခေါ် အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော် ဆေး ခါး စပ် ထား သော စ ပျစ် ရည် ကို တိုက် ကြ ရာ မြည်း စမ်း ပြီး လျှင် မ သောက် ဘဲ နေ တော် မူ၏။ ကား တင် ပြီး ကြ လျှင် အ ဝတ် တော် များ ကို မဲ ချ ခွဲ ဝေ ကောက် ယူ ကြ လျက် စောင့် ကြပ် နေ ထိုင် ကြ၏။ ဦး ခေါင်း တော် အ ထက် ၌ လည်း ဤ သူ ကား ယု ဒ လူ မျိုး တို့၏ ဘု ရင် မင်း ယေ ရှု တည်း ဟူ၍ စွဲ ဆို ချက် ဆွဲ ထား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ဝဲ ယာ တော်၌ တစ် ယောက် စီ ဓား ပြ နှစ် ယောက် ကို လည်း ကား တင် ကြ ၏။ သီ သွား သူ တို့ သည် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ လျက် ဗိ မာန် တော် ကို ဖြို ဖျက်၍ သုံး ရက် နှင့် တည် ဆောက် သော အ ချင်း လူ၊ ကိုယ် ကို ကယ် လော့။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် က ကား တိုင် မှ ဆင်း လာ လော့ ဟူ၍ ကဲ့ ရဲ့ ကြ၏။ ထို နည်း တူ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ မှ စ၍ လူ ကြီး တို့ နှင့် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ က သူ တစ် ထူး ကို သူ ကယ် သည်။ ကိုယ် ကို မ ကယ် နိုင် ပါ တ ကား။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ကား တိုင် မှ ယ ခု ဆင်း လာ ပါ စေ ငါ တို့ ယုံ ကြ ပါ မည်။ ဘု ရား သ ခင် ကို သူ အား ကိုး သည်။ နှစ် သက် တော် မူ လျှင် ယ ခု ကယ် နုတ် ပါ စေ၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟု ကြွား ဝါ သည် ဟူ၍ သ ရော် ကြ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ကား တင် ခံ ရ သော ဓား ပြ တို့ က လည်း ထို သို့ ပင် ကဲ့ ရဲ့ ကြ၏။ မွန်း တည့် အ ချိန် က စ၍ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ အ ချိန် တိုင် တစ် ပြည် လုံး မှောင် ကျ လျက် နေ ၏။ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ ခန့် တွင် ယေ ရှု က အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် စွန့် ထား တော် မူ သ နည်း ဟု ဆို လို သော ဧ လိ၊ ဧ လိ၊ လာ မာ ရှ ဗတ် ခ သာ နိ ဟူ၍ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် တော် မူ ရာ။ အ နီး တွင် ရပ် နေ သူ အ ချို့ တို့ ကြား သော် ဧ လိ ယ ကို ခေါ် သည် ဟု ဆို ကြ သည် နှင့် တစ် ယောက် သော် သူ သည် ရုတ် ခြင်း ပြေး၍ ရေ မှို တစ် ပွင့် ကို ပုန်း ရည် နှင့် ပြည့် စေ ပြီး လျှင် ကျူ လုံး တွင် တပ် လျက် တိုက် ရာ အ ခြား သော သူ တို့ က ရှိ ပါ လေ စေ။ ကယ် အံ့ သော ငှာ ဧ လိ ယ လာ မည် မ လာ မည် ကို ကြည့် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို ကြ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် ပြီး လျှင် အ သက် စွန့် တော် မူ၏။ ဗိ မာန် တော် ရှိ ကန့် လန့် ကာ သည် အ ထက် က အောက် တိုင် နှစ် ဖြာ စုတ် ကွဲ ခြင်း၊ င လျင် လှုပ် ခြင်း၊ ကျောက် တောင် များ အက် ကွဲ ခြင်း သင်္ချိုင်း ဂူ များ ပွင့် ခြင်း ဖြစ် သည့် ပြင် အိပ် ပျော် သော သန့် ရှင်း သော သူ တို့ အ လောင်း များ လည်း ရှင် ပြန် ထ မြောက်၍ ကိုယ် တော် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ပြီ နောက် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် သန့် ရှင်း သော မြို့ တော် သို့ ဝင်၍ အ များ တို့ ရှေ့ ထင် ရှား ကြ၏။ ယေ ရှု ကို စောင့် ကြပ် သူ တပ် မှူး မှ စ၍ တပ် သား တို့ သည် င လျင် လှုပ် ခြင်း နှင့် တ ကွ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို မြင် သော် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ဤ သူ ကား စင် စစ် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ပေ တည်း ဟု ဆို ကြ ၏။ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် ယေ ရှု၏ တ ပည့် တော် ဖြစ် သူ ယော သပ် အ မည် ရှိ အ ရိ မသဲ မြို့ သား သူ ဌေး တစ် ဦး သည် ရောက် လာ၍ ပိ လတ် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ယေ ရှု၏ အ လောင်း တော် ကို တောင်း ရာ အပ် ပေး စေ ရန် ပိ လတ် မင်း အ မိန့် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် အ လောင်း တော် ကို ယူ၍ စင် ကြယ် သော ပိတ် ထည် နှင့် ပတ် လျက် ကျောက် တောင်၌ ထွင်း ထား သော ကိုယ့် သင်္ချိုင်း ဂူ သစ် တွင် သွင်း ပြီး လျှင် အ ဝ ကို ကြီး စွာ သော ကျောက် လုံး နှင့် လှိမ့် ပိတ်၍ ထွက် သွား၏။ သင်္ချိုင်း ရှေ့ တွင် မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ နှင့် အ ခြား သော မာ ရိ တို့ လည်း ထိုင် လျက် ရှိ နေ ကြ၏။ အ ဖိတ် နေ့ ကုန်၍ နောက် နေ့ ရောက် သော် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ပိ လတ် မင်း ထံ စု ရုံး လျက် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ သက် ရှင် စဉ် ကာ လ ထို လူ လိမ် က သုံး ရက် လည် လျှင် ငါ ရှင် ပြန် ထ မြောက် မည် ဟု ပြော ဆို သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သ တိ ရ ပါ သည်။ သို့ ဖြစ်၍ သင်္ချိုင်း ကို သုံး ရက် လည် သော နေ့ တိုင် အောင် လုံ ခြုံ စွာ ရှိ စေ ရန် အ မိန့် ထုတ် ဆင့် တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ့ တ ပည့် တို့ လာ၍ အ လောင်း ကို ခိုး သွား ပြီး နောက် သူ သေ တို့ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီ ဟု ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ကြား ပြော သ ဖြင့် နောက် အ လိမ် သည် အ ရင် အ လိမ် ထက် ဆိုး မည် ဟု ဆို ကြ သော် ပိ လတ် မင်း က အ စောင့် အ ကြပ် ကို ခေါ် သွား၍ တတ် နိုင် သ မျှ လုံ ခြုံ စေ ကြ ဟု ပြန် ဆို သည့် အ တိုင်း ထို သူ တို့ သည် သွား ပြီး လျှင် သင်္ချိုင်း ကျောက် လုံး ကို တံ ဆိပ် ခတ် ၍ လုံ ခြုံ အောင် စောင့် ကြပ် စေ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ သန်း လွဲ ခု နစ် ရက် တွင် ပ ဌ မ နေ့ အ ရုဏ် တက် ချိန် မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ နှင့် အ ခြား သော မာ ရိ တို့ သည် သင်္ချိုင်း တော် ကို ကြည့် ရှု ရန် လာ ကြ ရာ ပြင်း ထန် စွာ င လျင် လှုပ် သည့် ပြင် အ စောင့် အ ကြပ် တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် သေ ငယ် သေ ကြ၏။ ထို မိန်း မ တို့ အား စေ တ မန် တော် က မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ကား တင် ကြ သော ယေ ရှု ကို သင် တို့ ရှာ ကြောင်း ငါ သိ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဤ တွင် မ ရှိ။ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီ။ စက် တော် မူ နေ သော နေ ရာ ကို လာ ကြည့် ကြ။ သေ သူ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ယ ခု ပင် သင် တို့ အ ရင် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ကြွ နှင့် တော် မူ မည့် အ လျောက် ထို နယ် တွင် ဖူး တွေ့ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ တ ပည့် တော် တို့ ထံ အ မြန် သွား ၍ ပြန် ကြား ကြ လော့။ သင် တို့ အား ငါ ကြား ပြော ပြီ ဟု ဆို ၏။ ထို မိန်း မ တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ လျက် အ လွန် ရွှင် လန်း လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ တော် မှ အ သော့ ထွက် သွား၍ တ ပည့် တော် တို့ ထံ ပြန် ကြား ရန် ပြေး ကြ ရာ ယေ ရှု သည် ဆီး၍ ကျန်း ခံ ကြ စေ သော ဟု မိန့် တော် မူ သော် သူ တို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ခြေ တော် ကို ဖက်၍ ရှိ ခိုး ကြ၏။ ယေ ရှု က လည်း မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ငါ့ ညီ များ ထွက် သွား ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ထို နယ် တွင် ငါ့ ကို ဖူး တွေး ရ မည့် အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သွား ၍ ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို မိန် မ တို့ သွား ကြ သည့် ကာ လ အ စောင့် အ ကြပ် အ ချို့ သည် မြို့ တွင်း သို ဝင်၍ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ပ ရော ဟိတ် ကြီး တိုး အား ကြား ပြော ကြ သ ဖြင့် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ သည် လူ ကြီး တို့ နှင့် စု ရုံး တိုင် ပင် ပြီး လျှင် စစ် သည် တို့ အား ငွေ များ စွာ ပေး လျက် ညဉ့် အ ခါ အ ကျွန်ုပ် တို့ အိပ် ပျော် ခိုက် သူ့ တ ပည့် များ လာ၍ အ လောင်း ကို ခိုး သွား ပါ သည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ၊ ဘု ရင် ခံ မင်း ကြား သိ လျှင် သင် တို့၌ အ မှု မ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ ငါ တို့ ဖြောင်း ဖြ မည် ဟု ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း စစ် သည် တို့ သည် ထို ငွေ ကို ယူ ပြီး လျှင် နှုတ် ပေး သွန် သင် ချက် ကို လိုက် နာ ကြ၏။ ထို စ ကား လည်း ယု ဒ လူ မျိုး တွင် ယ နေ့ တိုင် နှံ့ ပြား လျက် ရှိ သ တည်း။ ဆယ့် တစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ မူ ကား ယေ ရှု မှာ တော် မူ ရာ ဂါ လိ လဲ နယ် ရှိ တောင် ပေါ် သို့ သွား၍ ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် သော် ရှိ ခိုး ကြ၏။ အ ချို့ ကား ထင် ယောင် ထင် မှား ရှိ သေး ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် သူ တို့ ထံ ချဉ်း လာ တော် မူ လျက် မိုး မြေ တွင် အ ခွင့် အာ ဏာ ခပ် သိမ်း ကို ငါ အား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ ထို ကြောင့် သွား၍ လူ မျိုး တ ကာ ကို ငါ့ တ ပည့် များ ဖြစ် စေ လျက် ခ မည်း တော်၊ သား တော်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော်၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး လျက်၊ သင် တို့ အား ငါ ပ ညတ် သ မျှ ကို စောင့် ရှောက် စေ ရန် သွန် သင် ကြ လော့။ ယ ခု ခတ် ကာ လ အ ဆုံး တိုင် အောင် သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ့ စဉ် မ ပြတ် ငါ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ သ တင်း တော် မြတ်၏ မူ လ ကို ဆို ပေ အံ့။ နား ထောင် ကြ ဦး။ သင် သွား ရာ လမ်း ကို ပြင် ဆင် မည့် ရှေ့ တော် ပြေး တ မန် တော် ကို ငါ စေ လွှတ် သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ သဲ တော၌ ကြွေး ကြော် သူ၏ စ ကား သံ မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ တော် မူ ရာ လမ်း ကို ပြု ပြင် ကြ လော့။ လမ်း တော် များ ကို ညီ ညွှတ် စေ ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယော ဟန် သည် ပေါ် လာ၍ တော အ ရပ်၌ ဗ တ္တိ ဇံ ပေး လျက် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခြင်း အ လို့ ငှာ နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ တ ရား ကို ဟော ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန့် ထံ သွား ရောက်၍ အ ပြစ် ဝန် ချ လျက် ယော် ဒန် မြစ်၌ သူ့ လက် ဖြင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ ၏။ ယော ဟန် သည် ကု လား အုပ် မွေး သင်္ကန်း နှင့် သား ရေ ခါး ပန်း ကို ဆင် လျက် ကျိုင်း ကောင် နှင့် တော ပျား ရည် ကို သုံး ဆောင် လျက်၊ ငါ့ ထက် တန် ခိုး ကြီး သော အ ရှင် သည် ငါ့ နောက် ကြွ လာ တော် မူ သည်။ ဖိ နပ် တော် ကြိုး ကို မျှ ငါ ငုံ့၍ မ ဖြည် ထိုက်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန်၏။ ထို အ ရှင် မူ ကား သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပေး တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဟော ပြော ၏။ ထို ကာ လ ယေ ရှု သည် ဂါ လိ လဲ နယ်၊ နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ကြွ လာ၍ ယော် ဒန် မြစ်၌ ယော ဟန့် လက် ဖြင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး လျှင် ပြီး ချင်း၊ ရေ မှ တက် ကြွ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ပွင့် လစ်၍ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ချိုး ငှက် သ ဏ္ဌာန် ကိုယ့် အ ပေါ် သို့ ဆင်း သက် သည် ကို မြင် တော် မူ၏။ ကောင်း ကင် မှ လည်း၊ သင် ကား ငါ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ၏။ ၎င်း နောက် ဝိ ညာဉ် တော် သည် ကိုယ် တော် ကို တော သို့ ရုတ် ခြင်း ထွက် စေ သ ဖြင့် စာ တန့် စုံ စမ်း ခြင်း ကို ခံ၍ ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း တော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ တော် မူ ရာ စေ တ မန် တော် တို့ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု ကြ၏။ ယော ဟန် ပို့ အပ် ခံ ရ သည့် နောက် ယေ ရှု သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ကြွ ရောက်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက်၊ အ ချိန် စေ့ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တည် လု ပြီ။ နောင် တ ရ၍ သ တင်း တော် မြတ် ကို ယုံ ကြည် ကြ လော့ ဟု နှိုး ဆော် တော် မူ ၏။ ဂါ လိ လဲ အိုင် နား လျှောက် ကြွ တော် မူ စဉ် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ ညီ အစ် ကို တို့ သည် တံ ငါ့ ဘာ ဝ အိုင် တွင် ပိုက် ချ လျက် နေ သည် ကို မြင် သော်၊ ယေ ရှု က ငါ့ နောက် လိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို လူ ဖမ်း သော တံ ငါ ဖြစ် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ။ ထို သူ တို့ သည် ပိုက် များ ကို ထား ခဲ့ ပြီး လျှင်၊ ချက် ခြင်း နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ ထို မှ အ နည်း ငယ် ကြွ တော် မူ ပြန် သော်၊ ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် ညီ အစ် ကို တို့ သည် လှေ ထဲ၌ ပိုက် ဖာ လျက် နေ သည် ကို မြင် လျှင် မြင် ခြင်း ခေါ် တော် မူ၍၊ သူ ငှါး တို့ နှင့် တ ကွ အ ဘ ဇေ ဗေ ဒဲ ကို လှေ ထဲ၌ ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော်၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ကိုယ် တော် သည် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ချက် ခြင်း ဝင်၍ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ရာ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ အာ ဏာ ပိုင် ရှင် အ ဖြစ် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဒေ သ နာ တော် ကို အံ့ သြ ကြ ၏။ ထို ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ရှိ သော နတ် ဆိုး ပူး သူ တစ် ယောက် က၊ အို နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော။ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင် သီး သန့် ထား သော အ ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ သည် ဟု ဟစ် သော်၊ ယေ ရှု က တိတ် လော့၊ ထို သူ မှ ထွက် လော့ ဟု ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့်၊ နတ် ဆိုး သည် ထို သူ့ ကို တုန် တက် စေ ပြီး လျှင် ကျယ် စွာ အော်၍ ထွက် ခွာ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း အံ့ သြ ၍ မည် သူ နည်း၊ အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပေး သော ဒေ သ နာ သစ် ပါ တ ကား။ နတ် ဆိုး များ ပင် အ မိန့် ရှိ က လိုက် နာ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ဂါ လိ လဲ နယ် အ ရပ် ရပ် တွင် ချက် ခြင်း နှံ့ ပြား ကျော် စော ၏။ ထို နောက် ဓ မ္မာ ရုံ မှ ထွက် ပြီး လျှင် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ တို့ အိမ် သို့ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ နှင့် တ ကွ ရောက် တော် မူ ရာ၊ ရှိ မုန်၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ဖျား၍ ပက် လက် နေ ကြောင်း ချက် ခြင်း လျှောက် ထား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ချဉ်း ကပ်၍ လက် ကို ကိုင် လျက် ထူ တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် အ ဖျား ပျောက်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လေ ၏။ နေ ဝင်၍ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် သူ နာ ရှိ သ မျှ နှင့် နတ် ပူး သူ ရှိ သ မျှ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် တံ ခါး ဝ အ နီး စု ရုံး ရှိ နေ ခိုက်၊ ရော ဂါ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ အ များ ကို ကျန်း မာ စေ လျက် နတ် များ ကို လည်း နှင် ထုတ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ကို နတ် များ သိ ကြ သ ဖြင့် စ ကား ပြော ခွင့် ပြု တော် မ မူ ချေ။ နောက် နေ့ နံ နက် မ တိုင် မီ ကိုယ် တော် သည် နိုး ထ ထွက် သွား ပြီး လျှင် တော အ ရပ် သို့ ကြွ ရောက်၍ ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ စဉ်၊ ကိုယ် တော် က အ နီး ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ငါ ဟော ခွင့် ရ စေ ရန် သွား ကြ ဦး အံ့။ ထို အ ကြောင်း နှင့် ငါ ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ဓ မ္မာ ရုံ များ သို့ သွား ရောက် ဟော ပြော လျက် နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် လျက် နေ တော် မူ၏။ ထို အ ခါ လူ နူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း လာ ဒူး ထောက် လျက် အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု အ သ နား တော် ခံ သော်၊ ကိုယ် တော် သည် က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း၊ နူ နာ ပျောက်၍ ထို သူ သန့် ရာ ရောက် ၏။ ထို သူ ထွက် သွား ပြီး လျှင် များ စွာ သ တင်း ကြော် ငြာ ကြား ပြော သ ဖြင့်၊ နောင် ကိုယ် တော် သည် မြို့ တွင်း သို့ အ ထင် အ ရှား မ ဝင် ဘဲ တော အ ရပ် များ၌ နေ တော် မူ ရ၏။ အ ရပ် ရပ် မှ ကိုယ် တော့် ထံ ရောက် လာ ကြ သ တည်း။ ရက် အ နည်း ငယ် ကြာ ပြီး နောက် က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ ပြန် သော် အိမ် တွင် ရှိ တော် မူ ကြောင်း၊ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် တံ ခါး အ နီး တွင် ပင် နေ ရာ လပ် မ ရှိ အောင် လူ အ များ တို့ စု ရုံး လာ ရောက် ကြ ရာ ထို သူ တို့ အား တ ရား ဟော တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ ကို လူ လေး ယောက် ထမ်း ခဲ့၍ ပို့ ဆောင် ကြ သော်၊ လူ ပ ရိ သတ် ထူ ထပ် သော ကြောင့် အ ပါး တော် သို့ မ ချဉ်း နိုင်၍ ကိုယ် တော် ရှိ ရာ အိမ် မိုး ကို လှန် ခွာ ဖောက် ထွင်း ပြီး လျှင် သူ နာ ပါ ထမ်း စင် ကို လျှော ချ ကြ ၏။ ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က ငါ့ သား၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ထို အိမ် တွင် ထိုင် နေ သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ က၊ ဤ သူ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ ပြော ဆို သ နည်း။ ပုတ် ခတ် မှု ပြု လေ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး၊ မည် သူ အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် နိုင် သ နည်း ဟု စိတ်၌ ဆင် ခြင် ကြ ၏။ ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သည် ကို ဉာဏ် တော် အား ဖြင့် ချက် ခြင်း သိ မြင် တော် မူ၍၊ ယေ ရှု က စိတ်၌ အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သ နည်း။ သူ နာ အား အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော၊ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ လှမ်း သွား လော့ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ လူ့ သား သည် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှါ၊ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့၊ ငါ ဆို သည် ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ ချက် ခြင်း ထ ပြီး လျှင် ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အား လုံး ရှေ့ ထွက် သွား လေ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ လည်း အံ့ သြ၍ ထို အ တိုင်း ငါ တို့ မ မြင် စ ဖူး ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ နောက် တစ် ဖန် အိုင် နား ကို ထွက် ကြွ တော် မူ ရာ လူ အ မြောက် အ မြား တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ လာ ရောက် ကြ သ ဖြင့် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ၏။ လျှောက် ကြွ တော် မူ ပြန် စဉ် အ ခွန် ရုံး တွင် ထိုင် နေ သော အာ လ ဖဲ့ သား လေ ဝိ ကို မြင်၍ ငါ့ နောက် လိုက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော် ထို သူ သည် ထ၍ နောက် တော် က လိုက် ၏။ ယေ ရှု သည် သူ့ အိမ် တွင် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ စား တော် ခေါ် စဉ် နောက် တော် ပါ လေ့ ရှိ သော အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား အ များ လည်း အ တူ သုံး ဆောင် ကြ ၏။ အ ပြစ် သား များ အ ခွန် ကောက် များ နှင့် အ တူ သုံး ဆောင် တော် မူ သည် ကို ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း ပါ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ မြင် ကြ သော် ထို သူ သည် အ ခွန် ကောက် များ၊ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား ဆို ကြ ၏။ ယေ ရှု သည် ကြား တော် မူ သော် ကျန်း မာ သော သူ တို့၌ ဆေး သ မား မ လို၊ နာ သော သူ တို့၌ သာ လို၏။ ငါ ကား ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် မ ဟုတ်၊ အ ပြစ် သား တို့ ကို ခေါ် ရန် ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ အ စာ ရှောင် နေ ကြ သည် ဖြစ်၍ ယော ဟန့် တ ပည့် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တ ပည့် တို့ သည် အ စာ ရှောင် လျက် ကိုယ် တော်၏ တ ပည့် တို့ မူ ကား အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ ရှောင် ကြ ပါ သ နည်း ဟု ချဉ်း ကပ် မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ စဉ် အ စာ ရှောင် နိုင် ကြ သ လော။ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း အ စာ ရှောင် နိုင် ကြ သည် မ ဟုတ်။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။ မည် သူ မျှ အ ဝတ် ဟောင်း ကို အ ထည် သစ် စ နှင့် မ ဖာ တတ်။ ဖာ လျှင် အ ဟောင်း ကို အ ထည် သစ် ရုန်း သ ဖြင့် သာ၍ စုတ် ကွဲ တတ်၏။ သား ရေ ဘူး ဟောင်း တွင် လည်း မည် သူ မျှ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို မ ထည့် တတ်။ ထည့် လျှင် ဘူး ကို စ ပျစ် ရည် ဖောက် ခွဲ သ ဖြင့် ဘူး နှင့် အ ရည် ပျက် တတ်၏။ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ဘူး သစ် တွင် ထည့် လေ့ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လယ် ကွက် များ ကို ဖြတ် ကြွ တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ သည် စ ပါး နှံ များ ကို ဆွတ် ခူး လျက် သွား ကြ ရာ၊ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က ထို သူ တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ အပ် သော အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် နောက် ပါ တို့ နှင့် တ ကွ အ စာ မဲ့၍ ဆာ မွတ် သော အ ခါ၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း အ ဗျာ သာ့ လက် ထက် ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် တို့ သာ စား အပ် သော ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို သုံး ဆောင်၍ နောက် ပါ တို့ အား လည်း ပေး ကြောင်း သင် တို့ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လူ့ အ တွက် ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သည်။ ဥ ပုသ် နေ့ အ တွက် လူ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ လူ့ သား သည် ဥ ပုသ် နေ့၏ အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ နောက် တစ် ဖန် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် တော် မူ ပြန် သော်၊ လက် တစ် ဘက် သေ ခြောက် လျက် နေ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စွဲ ဆို လို၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ထို သူ နာ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ မည် မ မူ မည် စောင့် ကြည့် လျက် နေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က လက် သေ ခြောက် သူ့ အား၊ အ လယ် သို့ ထ ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ အား ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ကောင်း ကို ပြု အပ် သ လော။ အ ဆိုး ကို ပြု အပ် သ လော။ အ သက် ကို ကယ် အပ် သ လော။ သတ် အပ် သ လော ဟု မေး တော် မူ ရာ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ ထို ကာ လ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း ခြင်း ကြောင့် ဝမ်း နည်း၍ အ မျက် တော် ထွက် လျက် သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး လျှင် လက် ဆန့် လော ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ သော် ဆန့် လိုက် သ ဖြင့် သန် စွမ်း ပြန် လေ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ချက် ခြင်း ထွက် သွား ပြီး နောက် မည် သို့ ဖျက် ဆီး ရ မည် အ ကြောင်း ဟေ ရုဒ် မင်း ဘက် တော် သား တို့ နှင့် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ အိုင် သို့ ထွက် ကြွ တော် မူ သော် ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် လိုက် ကြ သည့် ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ နယ်၊ ဣ ဒု မဲ နယ်၊ ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် နယ်၊ တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် နယ် များ မှ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် ပြု တော် မူ သော အ မှု အ ရာ များ ကို ကြား ၍၊ နတ် ဆိုး များ လည်း ကိုယ် တော် ကို မြင် သော် ပျပ် ဝပ်၍ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟု ဟစ် ကြ သ ဖြင့်၊ အ ကြောင်း တော် ကို မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် ကြပ် တည်း စွာ မှာ ထား တော် မူ ၏။ ထို နောက် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ပြီး လျှင် အ လို တော် ရှိ သူ တို့ ကို ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ထံ တော် သို့ လာ ရောက် ကြ သော်၊ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော သူ တို့ ကို အ ပါး တော် တွင် ရှိ နေ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ဟော ပြော ရန် စေ လွှတ် တော် မူ အံ့ သော ငှါ လည်း ကောင်း ခန့် ထား တော် မူ သည် မှာ၊ ပေ တ ရု အ မည် သစ် ဖြင့် သ မုတ် တော် မူ သော ရှိ မုန်၊ မိုး ကြိုး သား များ ဟု ဆို လို သော ဗော နေ ရ ဂက် အ မည် သစ် ဖြင့် သ မုတ် တော် မူ သော ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန်။ အ န္ဒြေ၊ ဖိ လိ ပ္ပု၊ ဗာ သော လ မဲ၊ မဿဲ၊ သော မ၊ အာ လ ဖဲ့ သား ယာ ကုပ်၊ သ ဒ္ဒဲ။ ဝံ သာ နု ရှိ မုန် နှင့် ကိုယ် တော် ကို ပို့ အပ် သော ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် တို့ တည်း။ အိမ် တစ် အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ သော် သုံး ဆောင် ခွင့် မ ရ နိုင် အောင် လူ ပ ရိတ် သတ် စု လာ ကြ ပြန် ရာ ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ ကြား၍ ရူး သွပ် ပြီ ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ထွက် လာ ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ရောက် လာ သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က လည်း၊ ဗေ လ ဇေ ဗု လ နတ် ကပ် သည်။ ထို နတ် မင်း ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ ထို သူ တို့ ကို ခေါ် တော် မူ၍ စာ တန် သည် စာ တန် ကို မည် သို့ နှင် ထုတ် နိုင် သ နည်း။ နိုင် ငံ သည် အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျှင် မ တည် နိုင်။ အိမ် ထောင် လည်း အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျှင် တည် နိုင် မည် မ ဟုတ်။ ထို နည်း တူ စာ တန် သည် ကိုယ် ကို ရန် ဘက် ပြု၍ ကွဲ ပြား လျှင် မ တည် မ နေ နိုင်။ ဆုံး ခန်း တိုင် ရောက် ရ၏။ ခွန် အား ကြီး သူ့ ကို ဦး စွာ မ ချည် နှောင် ဘဲ သူ့ အိမ် အ တွင်း ဝင်၍ ပ စ္စည်း များ ကို မည် သူ မျှ မ လု ယူ နိုင်။ ချည် နှောင် ပြီး မှ သာ ထို အိမ် ကို လု ယက် နိုင် လိမ့် မည် ဟု ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် လာ၍ ပြင် က ရပ် လျက် ကိုယ် တော် ကို ခေါ် စေ ကြ ရာ၊ ပတ် လည် တွင် ထိုင် နေ သူ ပ ရိတ် သတ် တို့ က ကြည့် တော် မူ ပါ၊ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှာ၍ ပြင် မှာ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ ငါ့ အ မိ ငါ့ ညီ တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျက်၊ ပတ် လည် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် တော် မူ ပြီး လျှင် ကြည့် လော့၊ ဤ သူ တို့ ကား ငါ့ အ မိ၊ ငါ့ ညီ တို့ တည်း။ မည် သူ မ ဆို ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် လျှင် ထို သူ သည် ငါ့ ညီ၊ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ အ မိ ဖြစ် သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ အိုင် နား တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ပြန် သော် အ လွန် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု ရုံး လာ ရောက် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် အိုင် ထဲ ရှိ လှေ တစ် စင်း ပေါ် သို့ တက်၍ ထိုင် တော် မူ ရာ အိုင် ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ နေ သော လူ ပ ရိတ် သတ် တို့ အား၊ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဥ ပ မာ ဖြင့် သွန် သင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ နား ထောင် ကြ လော့၊ မျိုး ကြဲ သူ တစ် ယောက် သည်၊ မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက် ကြဲ သည့် ကာ လ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ၍ ငှက် များ လာ ပြီး လျှင် ကောက် စား ကြ ၏။ အ ချို့ သည် ကျောက် ခံ သော မြေ ပါး ရာ တွင် ကျ၍ မြေ တိမ် သော ကြောင့် ချက် ခြင်း အ ညှောက် ပေါက် သ ဖြင့်၊ နေ ထွက် သော အ ခါ အ ပူ လောင်၍ အ မြစ် မ စွဲ သည့် အ တွက် ညှိုး နွမ်း သေ ပျောက်၏။ အ ချို့ မှာ ဆူး ကြား တွင် ကျ၍ ဆူး ပင် များ သည် ကြီး ပွား လျက် ဖိ စီး သ ဖြင့် အ သီး မ သီး ရှိ နေ၏။ အ ချို့ မူ ကား မြေ ကောင်း ရာ တွင် ကျ၍ ကြီး ပွား တိုး တက် လျက် အ သီး သီး သ ဖြင့် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ ထွက်၏။ ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် တစ် ပါး တည်း ရှိ တော် မူ စဉ် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ အ ပါး တော် တွင် ရှိ နေ သူ တို့ က ဥ ပ မာ များ အ ကြောင်း မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ထို နောက် ကိုယ် တော် က ဤ ဥ ပ မာ ကို သင် တို့ နား မ လည် သည် မှန် လျှင် ဥ ပ မာ ခပ် သိမ်း ကို မည် သို့ နား လည် ကြ မည် နည်း။ မျိုး ကြဲ သူ သည် တ ရား တော် ကို ကြဲ ရာ၊ လမ်း ပေါ် တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား သည့် ကာ လ သူ တို့၌ ကြဲ ထား သည့် တ ရား ကို စာ တန် ချက် ခြင်း လာ၍ နုတ် ယူ တတ် ၏။ ထို နည်း တူ ကျောက် ခံ မြေ တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား လျှင် ကြား ချင်း ရွှင် လန်း စွာ နာ ယူ သော် လည်း၊ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ မျှ သာ တည် ကြည်၍ တ ရား တော် ကြောင့် ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် တွေ့ ကြုံ သည့် ကာ လ ချက် ခြင်း တိုက် လဲ သူ များ ဖြစ်၏။ ဆူး ကြား တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မှာ လည်း တ ရား တော် ကို ကြား နာ ပြီး နောက်၊ ယ ခု ဘ ဝ သော က မှ စ သော စည်း စိမ် လှည့် ဖျား ခြင်း နှင့် တပ် မက် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ဝင် လာ၍ တ ရား တော် ကို ဖိ စီး သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ များ ဖြစ် ၏။ ကောင်း သော မြေ တွင် ကြဲ ထား သူ တို့ မူ ကား တ ရား တော် ကို ကြား နာ ခံ ယူ လျက် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး သော သူ များ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် က မီး ခွက် ကို တောင်း အောက်၌ ဖြစ် စေ၊ ခု တင် အောက်၌ ဖြစ် စေ၊ ထား ရန် ယူ လာ တတ် သ လော။ ခုံ ပေါ် တွင် တင် ထား ရန် မ ဟုတ် လော။ ထင် ရှား စေ ရန် မှ တစ် ပါး ဝှက် ထား သော အ ရာ၊ ဖော် ပြ ရန် မှ တစ် ပါး ဖုံး ထား သော အ ရာ မ ရှိ ချေ။ ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က ကြား နာ သည့် အ ရာ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ ကိုယ် ချိန် ပေး သည့် ပ မာ ဏ အ တိုင်း ပေး ခြင်း ကို ခံ ရ၍ ပို မို ရ လိမ့် မည်။ ရ ရှိ သော သူ့ အား ထပ်၍ ပေး လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သော သူ့ မှ မူ ကား ရှိ သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် မြေ တွင် လူ တစ် ဦး မျိုး ကြဲ ခြင်း နှင့် တူ၏။ မှည့် လျှင် မှည့် ချင်း ရိတ် သိမ်း ချိန် ရောက် သ ဖြင့် တံ စဉ် ကျော့ တတ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ မည် သည့် ဥ ပ မာ ဖြင့် ဖော် ပြ ရ အံ့ နည်း။ မုံ ညင်း စေ့ နှင့် တူ၏။ ထို အ စေ့ သည် မြေ၌ စိုက် ပျိုး သော အ ခါ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မျိုး စေ့ ရှိ သ မျှ ထက် ငယ် သော် လည်း၊ စိုက် ပျိုး ပြီး မှ ပေါက် ပွား၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် ရှိ သ မျှ ထက် ကြီး လျက် အ ရိပ် အောက် တွင် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ နား နေ လောက် သော အ ခက် ကြီး များ ထွက် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ သော ဥ ပ မာ အ များ ဖြင့် တ ရား တော် ကို ထို သူ တို့ ကြား နာ နိုင် သ မျှ ဟော ပြော တော် မူ၏။ ဥ ပ မာ မ ဆောင် ဘဲ ဟော ပြော တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ တ ပည့် တော် ရင်း တို့ အား မူ ကား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သီး အ ခြား ဖွင့် ပြ တော် မူ၏။ ထို နေ့ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လူ ပ ရိတ် သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် သွား၍ လှေ တွင် ရှိ နှင့် တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ခြား သော လှေ များ ပါ လျက် ကိုယ် တော် ကို ဆောင် သွား ကြ စဉ်၊ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှိုင်း ခတ် လျက် ဝင် သော ကြောင့် လှေ တွင် ရေ ပြည့် လု ပြီ။ ကိုယ် တော် မူ ကား ပဲ့ ပိုင်း ရှိ ဖုံ ပေါ် တွင် စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို နှိုး၍ ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ဆုံး တော့ မည် ကို လျစ် လျူ ရှု တော် မူ သ လော ဟု လျှောက် ဆို ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ ကို ဆုံး မ လျက် ရေ ကို လည်း ရပ် စေ၊ ငြိမ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် လေ တိတ်၍ အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် သ နည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း ကြ သေး သ လော ဟု မေး တော် မူ ရာ၊ အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ၍ ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ အိုင် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သို့ ရောက် ကြ ပြီး လျှင် လှေ မှ သက် တော် မူ ခိုက်၊ နတ် ဆိုး ပူး သူ တစ် ယောက် သည် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် ဆီး ကြို လေ၏။ ဂူ များ၊ တောင် များ တွင် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် အော် ဟစ် လျက် ကျောက် စောင်း များ နှင့် ကိုယ် ကို တိုက် ရှ လျက် ရှိ နေ တတ်၏။ ထို သူ သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် အ ဝေး က ပြေး လာ ရှိ ခိုး သော်၊ သင့် အ မည် ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် အ ကျွန်ုပ် တို့ များ ပြား သ ဖြင့် သောင်း တပ် ခေါ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို ပြီး နောက်၊ ထို ပြည် မှ သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မ မူ စေ ရန် များ စွာ တောင်း ပန် ၏။ ထို အ ခါ တောင် စောင်း မှာ ကြီး စွာ သော ဝက် အုပ် ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ရန် လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ ပြန် သည့် အ တိုင်း ခွင့် ပြု တော် မူ ရာ၊ နတ် ဆိုး များ သည် ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် ကောင် ရေ နှစ် ထောင် ခန့် ရှိ သော ထို ဝက် အုပ် သည် ကမ်း စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ အိုင် တွင် နစ် မွန်း သေ ဆုံး ကြ၏။ ဝက် ကျောင်း တို့ လည်း ထွက် ပြေး၍ မြို့ ရွာ များ၌ သ တင်း ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သိ မြင် ရန် ထွက် လာ သူ တို့ သည်၊ ယေ ရှု ထံ တော် သို့ ရောက် ရာ နတ် သောင်း တပ် ပူး ဖူး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ဆင် လျက် စိတ် ကောင်း ပြန် လျက် ထိုင် နေ သည် ကို မြင် သော် ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။ လှေ ပေါ် သို့ တက် မည် ပြု တော် မူ စဉ် နတ် ပူး ဖူး သူ သည် အ ပါး တော် တွင် နေ ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် သော်၊ ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ ကိုယ့် အိမ်၊ ကိုယ့် အ ဆွေ အ မျိုး တို့ ထံ ပြန် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို သ နား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ သွား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ကို ယေ ရှု ပြု တော် မူ ကြောင်း ဒေ က ပေါ လိ နယ် တွင် ကြော် ငြာ သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ သြ ကြ ၏။ ယေ ရှု သည် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ လှေ စီး၍ ကူး တော် မူ ပြန် သော် ကိုယ် တော့် ထံ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု ရုံး လာ ရောက် ကြ၏။ အိုင် နား တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ်၊ ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် တစ် ဦး သည် လာ ရောက် တွေ့ မြင် သော် ခြေ တော် ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ သ မီး ငယ် သေ အံ့ ဆဲ ရှိ နေ ပါ သည်။ ရော ဂါ ပျောက် လျက် အ သက် ရှင် စေ ရန် ကြွ၍ လက် တင် တော် မူ ပါ ဟု များ စွာ တောင်း လျှောက် သ ဖြင့်၊ လိုက် ကြွ တော် မူ ရာ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် လည်း နောက် တော် က လိုက်၍ ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ မိ ကြ၏။ သွေး သွန် နာ ရပ်၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ကြောင်း သိ လေ၏။ ယေ ရှု လည်း ကိုယ် မှ တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ချက် ခြင်း သိ မြင် လျက် လူ ပ ရိ သတ် တွင် လှည့်၍ ငါ့ အ ဝတ် ကို မည် သူ တို့ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ က ကိုယ် တော် အား လူ ပ ရိ သတ် တိုး ဝှေ့ မိ သည် ကို မြင် တော် မူ လျက် မည် သူ တို့ သ နည်း ဟူ၍ မေး တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ကြ သော် လည်း၊ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် အေး လျက် သွား တော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် မှ လူ လာ၍ အ ရှင့် သ မီး သေ ဆုံး ပြီ။ ဆ ရာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆက် လက် ပင် ပန်း ရှာ တော့ သ နည်း ဟု ကြား ပြော ကြ ရာ၊ ယေ ရှု သည် ထို စ ကား ကို အ ရေး မ ယူ ဘဲ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အား မ ကြောက် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ပေ တ ရု မှ စ၍ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ၊ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် သို့ ရောက် ကြ သော် အ လွန် မြည် တမ်း ငို ကြွေး ညံ စီ လျက် ရှိ နေ ကြ သည် ကို မြင် လေ ၏။ အိမ် သို့ ဝင် ပြီး နောက် အ ဘယ် ကြောင့် မြည် တမ်း ငို ကြွေး ကြ သ နည်း။ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး မှ ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် မ မိ ဘ တို့ နှင့် နောက် တော် ပါ တို့ ကို ခေါ် လျက် သူ ငယ် မ ရှိ ရာ သို့ ကြွ ဝင် ရာ၊ သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင်၍ သူ ငယ် မ၊ ထ လော့၊ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဆို လို သော တ လိ သ ကု မိ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ သက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော ထို သူ ငယ် မ သည် ရှောင် တ ခင် ထ၍ လှမ်း သွား လျှင် သွား ချင်း ကြီး စွာ သော အံ့ သြ မိန်း မော ခြင်း ရှိ ရ ကြ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ မျှ မ သိ စေ ရန် ကြပ် တည်း စွာ မြစ် တား ပြီး နောက် သူ ငယ် မ အား စား ဖွယ် ပေး ကြ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ၏။ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ သော် နောက် တော် က လိုက် သော တ ပည့် တော် တို့ ပါ နေ ရင်း မြို့ သို့ ရောက် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကျ ရောက် သည့် ကာ လ ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ရာ ကြား နာ သူ အ များ အံ့ သြ ကြ လျက် ဤ သူ သည် ထို အ ရာ များ ကို မည် သို့ ရ သ နည်း။ သူ ရ သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် လက် ဖြင့် ပြု သော အ မှု ကြီး များ မှာ မည် သို့ နည်း။ သူ သည် လက် သ မား မ ဟုတ် လော။ မာ ရိ သား မ ဟုတ် လော။ ယာ ကုပ်၊ ယော သေ၊ ယု ဒ၊ ရှိ မုန် တို့၏ အစ် ကို မ ဟုတ် လော။ နှ မ များ လည်း ငါ တို့ နှင့် အ တူ ဤ အ ရပ် တွင် ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော့် အ တွက် တိုက် လဲ ကြ ရာ၊ ယေ ရှု က ပ ရော ဖက် မည် သည် မှာ ကိုယ့် မြို့၊ ကိုယ့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ကိုယ့် အိမ် မှ တစ် ပါး အ ခြား သော အ ရပ် တွင် ဂုဏ် အ သ ရေ မ ရ ဘဲ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို မြို့ တွင် သူ နာ အ နည်း ငယ် တို့ အ ပေါ်၌ လက် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ သည် မှ တစ် ပါး အ မှု ကြီး မည် သည် ကို မျှ ပြု တော် မ မူ နိုင်။ သူ တို့ မ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို အံ့ သြ တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဒေ သ နာ ပေး လျက် မြို့ ရွာ များ ကို ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် တော် မူ ပြီး နောက်၊ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ်၍ နှစ် ပါး စီ တွဲ ဘက် စေ လွှတ် လျက် နတ် ဆိုး တို့ ကို နိုင် ခွင့် အာ ဏာ ပေး အပ် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က မည် သည့် မြို့ ရွာ တွင် မ ဆို အိမ် သို့ ဝင် သော် ထို မြို့ ရွာ မှ မ ထွက် မ သွား မီ၊ ၎င်း အိမ်၌ တည်း ခို ကြ လော့။ မည် သည့် အ ရပ် မ ဆို သင် တို့ ကို လက် မ ခံ၊ စ ကား ကို လည်း မ နာ လျှင် ထို အ ရပ် မှ ထွက် သွား သည့် ကာ လ သူ တို့ တစ် ဘက် သက် သေ အ ဖြစ် မြေ မှုန့် ကို ပင် ခါ ခဲ့ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် နောင် တ ရ ကြ စေ ရန် ဟော ပြော လျက်၊ နတ် အ များ ကို နှင် ထုတ် လျက် သူ နာ အ များ ကို ဆီ လူး၍ ကျန်း မာ စေ ကြ ၏။ ဆို ကြ သည့် စ ကား ကို ဟေ ရုဒ် မင်း ကြား သော်၊ ငါ ခေါင်း ဖြတ် လိုက် သော ယော ဟန် ရှင် ပြန် ထ မြောက် လေ ပြီ ဟု ဆို၏။ သို့ ရာ တွင် ဟေ ရုဒ် မင်း ဖွား နေ့ ကျ ရောက်၍ အ ရာ ရှိ များ၊ ဗိုလ် မှူး များ ဂါ လိ လဲ လူ ကြီး များ တို့ အ ဖို့ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ အ ဆင် သင့် သော နေ့ တွင်၊ ဟေ ရော ဒိ သ မီး တော် ဝင်၍ က သ ဖြင့် ဟေ ရုဒ် မင်း မှ စ သော စား ပွဲ တော် ထိုင် ဘက် တို့ ပါ နှစ် သက် ကြ၍ သူ ငယ် မ အား ဘု ရင် မင်း က အ လို ရှိ ရာ ကို တောင်း လော့။ ငါ ပေး မည် ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ ငါ့ နိုင် ငံ တစ် ဝက် တိုင် အောင် တောင်း လေ သ မျှ ကို ပေး မည် ဟု သ စ္စာ ထား လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ ငယ် မ ထွက် သွား၍ မည် သည့် အ ရာ တောင်း ရ မည် ကို မယ် တော့် ထံ မေး ရာ ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ၏ ဦး ခေါင်း ဟု ပြန် ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ သူ ငယ် မ သည် ဘု ရင် မင်း ထံ အ မြန် ဝင်၍ ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်၏ ဦး ခေါင်း ကို လင် ပန်း တွင် ထည့် လျက် ယ ခု ပေး တော် မူ စေ လို ပါ သည် ဟု လျှောက် ၏။ ဘု ရင် မင်း သည် အ လွန် ဝမ်း နည်း သော် လည်း သ စ္စာ ထား မိ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ စား ပွဲ တော် ထိုင် ဘက် တို့ ကို လည်း ကောင်း ထောက် သ ဖြင့် သူ ငယ် မ အား မ ငြင်း မ ပယ် လို သော ကြောင့်၊ အ မှု ထမ်း တစ် ယောက် ကို ချက် ခြင်း စေ လွှတ်၍ ယော ဟန့် ဦး ခေါင်း ကို ယူ ခဲ့ စေ ရန် အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည့် အ တိုင်း ထို သူ သွား လျက် ထောင် အ တွင်း ဖြတ် ပြီး လျှင်၊ လင် ပန်း တွင် ထည့် ယူ၍ ပေး သ ဖြင့် သူ ငယ် မ သည် မယ် တော် အား ပေး လေ ၏။ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ ကြား သော် အ လောင်း ကို လာ ရောက် ယူ သွား ပြီး လျှင် သင်္ချိုင်း ဂူ တွင် သွင်း ကြ၏။ တ မန် တော် တို့ သည် ယေ ရှု ထံ စု ရုံး လာ ရောက်၍ ပြု ခဲ့ သ မျှ၊ သွန် သင် ခဲ့ သ မျှ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို လျှောက် ထား ကြ ရာ၊ ဝင် ထွက် သူ များ လှ သ ဖြင့် စား သောက် ခွင့် မျှ မ ရ ကြ သည့် အ တွက် ကိုယ် တော် က တော အ ရပ် သို့ အ သီး အ ခြား လာ၍ ခ ဏ နား နေ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လှေ စီး လျက် တော အ ရပ် သို့ အ သီး အ ခြား ထွက် သွား ကြ၏။ ထွက် သွား သည် ကို လူ အ များ တို့ မြင်၍ ကိုယ် တော် မှန်း သိ ကြ သော် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ ကြည်း ကြောင်း အ မြန် လိုက် သ ဖြင့် ရောက် နှင့် ကြ၏။ လှေ မှ ဆင်း လျှင် ကြီး စွာ သော ထို ပ ရိတ် သတ် ကို မြင် သော်၊ အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ ရှိ နေ ကြ သော ကြောင့် က ရု ဏာ သက်၍ အ ကျယ် အား ဖြင့် သွန် သင် တော် မူ၏။ အ ချိန် ကုန် လွန် သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ဤ အ ရပ် မှာ တော ဖြစ် ပါ သည်။ အ ချိန် လည်း ကုန် လွန် ပါ ပြီ။ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ သွား၍ အ စား အ စာ ဝယ် ကြ စေ ရန် ဤ သူ တို့ ကို လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ ကိုယ် တော် က စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ က ငွေ နှစ် ရာ ဖိုး သွား ရောက် ဝယ် ယူ၍ စား ရန် ပေး ရ မည် လော ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ သင် တို့ တွင် မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း။ သွား ၍ ကြည့် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သိ ကြ သော် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ၏။ ထို အ ခါ ထို သူ အား လုံး ကို မြက် စိမ်း ပေါ် တွင် အ စု စု ထိုင် ကြ စေ ရန် အ မိန့် တော် ရှိ၍၊ တစ် ရာ စု၊ ငါး ဆယ် စု၊ ထိုင် နေ ကြ ပြီး နောက်၊ ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ၍ မုန့် များ ကို ဖဲ့ ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ ရှေ့ တွင် တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။ ငါး နှစ် ကောင် ကို လည်း ရှိ သ မျှ တို့ အား ဝေ ပေး တော် မူ ၏။ ထို မုန့် ကို စား သူ တို့ မှာ ယောက်ျား ငါး ထောင် ရှိ သ တည်း။ ထို နောက် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို သွား စေ တော် မူ သည့် အ တွင်း လှေ စီး၍ တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ကူး နှင့် ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ချက် ခြင်း အ မိန့် တော် ရှိ၍ နှုတ် ဆက် လိုက် ပြီး နောက် ပ ဌ နာ ပြု ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ သ ဖြင့် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် အိုင် လယ် တွင် လှေ ရှိ စဉ် ကုန်း ပေါ် တွင် တစ် ပါး တည်း ရှိ ရစ် တော် မူ၏။ လေ မ သင့်၍ ပင် ပန်း စွာ ခတ် လျက် ရှိ နေ ကြ သည် ကို မြင် တော် မူ သော် သန်း ခေါင် ကျော် သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန်၌ အိုင် ရေ ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် လျက် တ ပည့် တော် တို့ ထံ ကြွ ရာ လွန် သွား မည် ပြု တော် မူ၏။ ထို သို့ စက် တော် ဖြန့် သည် ကို တ ပည့် တော် အား လုံး တို့ မြင် သော အ ခါ တ စ္ဆေ ထင် မှတ်၍ ထိတ် လန့် ကြ သော ကြောင့် ဟစ် လျှင် ဟစ် ချင်း ကိုယ် တော် က အား ယူ ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ငါ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ကမ်း တစ် ဘက် ရှိ ဂင်္နေ သ ရက် မြို့ ရောက် ကူး၍ ဆိုက် ကြ သော် လှေ မှ သက် လျှင် သက် ချင်း ထို အ ရပ် သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မှတ် မိ၍ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး နှံ့ အ မြန် လှည့် လည် ပြီး လျှင် ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကြား ရာ အ ရပ် သို့ ထမ်း စင် များ တွင် သူ နာ တို့ ကို တင် လျက် ထမ်း လာ ကြ၏။ မည် သည့် မြို့ ရွာ သို့ မ ဆို ဝင် ရောက် တော် မူ လျှင် လည်း ဈေး များ တွင် သူ နာ တို့ ကို ချ ထား လျက် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို မျှ တို့ ခွင့် ရ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ၏။ တို့ သ မျှ သော သူ နာ တို့ လည်း ကျန်း မာ ကြ၏။ ထို နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ က လာ သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ်၍၊ လက် မ ဆေး ဟု ဆို လို သော မ သန့် သော လက် ဖြင့် တ ပည့် တော် အ ချို့ အ စာ စား သည် ကို မြင် ကြ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မှ စ၍ ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို စွဲ မြဲ လျက် စင် ကြယ် စွာ လက် မ ဆေး ဘဲ စား လေ့ မ ရှိ။ ဈေး မှ ပြန် လာ သည့် အ ခါ လည်း ရေ မ ချိုး ဘဲ စား လေ့ မ ရှိ။ ၎င်း ပြင် အိုး၊ ခွက်၊ ဖ လား များ ကို ဆေး ကြော နည်း မှ စ၍ ခံ ယူ စွဲ မြဲ သော နည်း အ များ ရှိ သေး ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း အ တိုင်း မ လိုက် ဘဲ ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ သည် မ သန့် သော လက် နှင့် အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ စား ကြ သ နည်း ဟု မေး ကြ သော် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို ပယ်၍ လူ တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို သင် တို့ စွဲ မြဲကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က သင် တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို လိုက် နာ ခွင့် ရ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို ပယ် ကြ သည် မှာ သင့် လျှော် ပေ စွ။ မော ရှေ က မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု ပ ညတ် သော် လည်း၊ သင် တို့ မူ ကား မည် သူ မ ဆို မိ ဘ အား ထောက် ပံ့ သင့် သော ငွေ ကို ဒါ န ဝ ထ္ထု အ ဖြစ် လှူ ပြီး ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျှင်၊ မိ ဘ အ ဖို့ မည် သည် ကို မျှ ပြု ခွင့် မ ပေး ရာ ရောက်၍၊ ကိုယ် စွဲ မြဲ သော ရှေး ထုံး နည်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ ကြ၏။ ၎င်း ပြင် ထို သို့ သော နည်း များ စွာ အ တိုင်း သင် တို့ ပြု ကျင့် ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိတ် သတ် ကို လည်း ခေါ် တော် မူ ပြန် လျက် ငါ မိန့် ဆို ချက် ကို သင် တို့ ရှိ သ မျှ နာ ယူ နား လည် ကြ လော့။ ပြင် ပ က ဝင်၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု နိုင် သော အ ရာ မည် သည် မျှ မ ရှိ။ အ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ များ သာ မ သန့် အောင် ပြု သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် ကြွ၍ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် တော် မူ သော် ထို ဥ ပ မာ အ ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က လည်း လူ မှ ထွက် သော အ ရာ ကား မ သန့် အောင် ပြု၏။ အ တွင်း စိတ် နှ လုံး က မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ သူ့ ဥ စ္စာ ကို ခိုး ခြင်း၊ သူ့ အ သက် ကို သတ် ခြင်း၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား ခြင်း၊ တပ် မက် ခြင်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း၊ လှည့် ဖျား ခြင်း၊ ကာ မ ဂုဏ် ကြူး ခြင်း၊ မျက် မုန်း ကျိုး ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း၊ မာ န ကြီး ခြင်း၊ မိုက် မဲ ခြင်း များ ထွက်၏။ ထို အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ တွင်း က ထွက် လာ၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် နယ် များ သို့ ကြွ ပြီး လျှင် အိမ် တစ် အိမ် တွင် ဝင် နေ ရာ မည် သူ မျှ သိ စေ တော် မ မူ လို သော် လည်း မ လျှို့ မ ဝှက် နိုင်။ ကိုယ် တော် က သား သ မီး တို့ ကို ဦး စွာ ဝ စေ။ သား သ မီး တို့ အ စာ ကို ယူ၍ ခွေး များ အား မ ချ မ ပေး အပ် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ မှန် ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား၊ စား ပွဲ အောက် ရှိ ခွေး များ ပင် သား သ မီး တို့ စား နုတ် စား ပေါက် ကို စား ရ ကြ ပါ သည် ဟု ထပ် မံ လျှောက် ထား ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ဤ စ ကား ကြောင့် သွား တော့၊ သင့် သ မီး မှ နတ် ထွက် ခွာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို မိန်း မ သည် အိမ် သို့ ပြန် သော် နတ် ထွက် ခွာ လျက် အိပ် ယာ ပေါ် တွင် သူ ငယ် မ အိပ် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လေ ၏။ တု ရု နယ် မှ တစ် ဖန် ထွက်၍ ဇိ ဒုန် နယ် ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဒေ က ပေါ လိ နယ် တစ် လျှောက် ကြွ လျက် ဂါ လိ လဲ အိုင် သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ၊ နား ပင်း၍ နှုတ် ဆွံ့ သူ တစ် ယောက် ကို ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် လက် တော် တင် ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် ထို လူ ပ ရိတ် သတ် မှ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား၍ နား များ၌ လက် ညှိုး တော် သွင်း ခြင်း၊ တံ တွေး တော် ဖြင့် လျှာ ကို တို့ ခြင်း ပြု ပြီး နောက်၊ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ရှူ ရှိုက်၍ ပွင့် စေ ဆို လို သော ဧ ဖ သ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ သည် နား ပွင့် လျက် လျှာ ကြော ပြေ လျက် စ ကား ကောင်း စွာ ပြော လေ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် မြစ် တား တော် မူ သော် လည်း၊ မြစ် တား တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ များ စွာ တိုး တက် ကြော် ငြာ ကြ၏။ ထို သူ တို့ လည်း အ တိုင်း ထက် အ လွန် အံ့ သြ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကောင်း မွန် စွာ ပြု လေ ပြီ။ သူ ပင်း သူ အ တို့ ပင် ကြား နာ ပြော ဆို နိုင် အောင် ပြု လေ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ကြ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု လာ ပြန် ရာ စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် တော် မူ၍၊ ဤ လူ ပ ရိတ် သတ် သည် ယ ခု တိုင် ငါ နှင့် သုံး ရက် ရှိ နေ လျက် စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ငါ သ နား သည်။ အ စာ မ စား ရ ဘဲ အိမ် များ သို့ ငါ လွှတ် လိုက် လျှင် လမ်း တွင် ပန်း ကြ လိမ့် မည်။ အ ချို့ တို့ အ ဝေး က ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ တ ပည့် တော် တို့ က ထို သူ တို့ ဝ လောက် အောင် ဤ တော အ ရပ် တွင် အ စာ ကို မည် သို့ ရ နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ လျှင်၊ မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ခု နစ် လုံး ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ ဖဲ့၍ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း တ ပည့် တော် တို့ တည် ကြ ၏။ ပါ ရှိ သော ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ကို လည်း၊ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် တည် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည် နှင့်၊ ထို သူ တို့ စား ၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း ကောက် ရ ကြ ၏။ စား သူ တို့ မှာ လေး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ကို သွား စေ တော် မူ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ချက် ခြင်း လှေ စီး၍ ဒါ လ မ နု သ နယ် သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် လာ၍ စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ မေး မြန်း ပြော ဆို လျက် မိုး ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း ကြ သော်၊ စိတ် တော် မ သာ လျက် ကိုယ် တော် က ယ ခု လူ မျိုး သည် အ ဘယ် ကြောင့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို တောင်း ကြ သ နည်း။ မည် သည့် နိမိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ ထံ မှ ထွက်၍ လှေ ကို ပြန် စီး လျက် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် ကို မေ့ လျော့ ၍ မ ယူ မိ သ ဖြင့် လှေ တွင် မုန့် တစ် လုံး ပြင် မ ပါ ကြ။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ တ ဆေး၊ ဟေ ရုဒ် မင်း တ ဆေး ကို သ တိ နှင့် ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တွက်၊ မုန့် မ ပါ ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ သည် ကို သိ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က မုန့် မ ပါ ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆွေး နွေး ကြ သ နည်း။ ယ ခု တိုင် မ သိ မ မြင် နား မ လည် ကြ သ လော။ စိတ် ခဲ ယဉ်း ကြ သ လော။ မျက် စိ ရှိ လျက် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် မ ကြား ဘဲ နေ ကြ သ လော။ မုန့် ငါး လုံး ကို ငါ ဖဲ့၍ လူ ငါး ထောင် အား ကျွေး သည့် ကာ လ စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ဆွဲ တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ ကြ သည် ကို သ တိ မ ရ ကြ လော ဟု မေး တော် မူ သော် ဆယ့် နှစ် တောင်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ လူ လေး ထောင် ကို မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ကျွေး သည့် ကာ လ စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ပြန် သော် ခု နစ် တောင်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ ယ ခု တိုင် နား မ လည် ကြ လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် သော် မျက် မ မြင် တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် တို့ တော် မူ ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် မျက် မ မြင်၏ လက် ကို ကိုင် လျက် မြို့ ပြင် သို့ ခေါ် သွား၍ မျက် စိ များ ပေါ် တွင် တံ တွေး တော် ထွေး ခြင်း၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် တင် ခြင်း၊ ပြု ပြီး နောက် မြင် ရ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊ သူ သည် မျှော် ကြည့် လျက် လျှောက် နေ ကြ သော လူ တို့ ကို သစ် ပင် များ ကဲ့ သို့ ကြည့်၍ မြင် ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် ၏။ တစ် ဖန် မျက် စိ များ ပေါ် တွင် လက် တင် တော် မူ သော် မျက် မ မြင် သူ စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် စ က္ခု အာ ရုံ ပြန် ရ သ ဖြင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြည် လင် စွာ မြင် ၏။ ထို ကာ လ ကိုယ် တော် က မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ရုံ မျှ မ ဝင် နှင့် ဟု မိန့် ဆို လျက် အိမ် ကို လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ကဲ သ ရိ ဖိ လိ ပ္ပိ နယ် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ ခ ရီး အ ကြား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု လူ တို့ ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ တ ပည့် တော် တို့ အား မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊ အ ချို့ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ၊ အ ချို့ က ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ဖြစ် ကြောင်း ဆို ကြ ပါ သည် ဟု တပည့် တော် တို့ ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ သင် တို့ ကား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ မေး တော် မူ ပြန် သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က ကိုယ် တော် သည် ခ ရစ် တော် တည်း ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ အ ကြောင်း တော် ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် မြစ် တား တော် မူ ပြီး မှ၊ လူ့ သား သည် ဒု က္ခ များ စွာ ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း လူ ကြီး များ၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ တို့ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ အ သေ ခံ ပြီး နောက် သုံး ရက် လည် လျှင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ မည့် အ ကြောင်း များ ကို တ ပည့် တော် တို့ အား အ တည့် အ လင်း ပြ သ မိန့် ဆို တော် မူ သ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို ပင့် ခေါ် လျက် ဆုံး မ မည် ပြု သော်၊ ကိုယ် တော် သည် လှည့်၍ တ ပည့် တော် တို့ ကို မြင် တော် မူ လျက် အ ချင်း စာ တန်၊ ဆုတ် သွား လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဆိုင် ရာ များ ကို သင် ဂ ရု မ ပြု။ လူ့ ဆိုင် ရာ များ ကို သာ ဂ ရု ပြု သည် ဟု ပေ တ ရု အား ဆုံး မ တော် မူ ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ လူ ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် တော် မူ လျက် မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် လိုက် လို လျှင် ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ်၍ ကိုယ့် ကား တိုင် ကို ထမ်း လျက် လိုက် စေ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လို သူ တိုင်း အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် နှင့် သ တင်း တော် မြတ် အ တွက် ကြောင့် အ သက် ရှုံး သူ တိုင်း ကား အ သက် ကို ကယ် လိမ့် မည်။ လူ သည် တစ် လော က လုံး ကို အ ပိုင် ရ၍ အ သက် ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ ကိုယ့် အ သက် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် လဲ လှယ် အံ့ နည်း။ မျောက် မ ထား၍ ပြစ် မှား တတ် သော ယ ခု လူ မျိုး တွင် မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ မိန့် ဆို ချက် ကြောင့် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် ခ မည်း တော်၏ ဘုန်း တော် ကို ဆောင် လျက် သန့် ရှင်း သော စေ တ မန် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ လာ သည့် ကာ လ ထို သူ ကြောင့် ရှက် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း ဤ တွင် ရပ် နေ သူ အ ချို့ သည် တန် ခိုး နှင့် တ ကွ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တည် သည် ကို မ မြင် မီ အ လျှင်း မ သေ ရ။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ခြောက် ရက် လွန် သော် ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ကို မြင့် စွာ သော တောင် ပေါ် သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား ပြီး လျှင် သူ တို့ ရှေ့ တွင် အ ဆင်း ပြောင်း လျက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ ခ ဝါ သည် ဖွပ်၍ မ ရ သော ဖြူ ဆွတ် ခြင်း ဖြင့် အ ဝတ် တော် တောက် ပ လျက် ရှိ တော် မူ ၏။ ဧ လိ ယ သည် မော ရှေ နှင့် တ ကွ ထင် ရှား၍ ယေ ရှု နှင့် တိုင် ပင် ကြ ရာ၊ ထို အ ခါ တိမ် တိုက် သည် လွှမ်း မိုး လျှက် ဤ သူ ကား၊ ငါ မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း။ သူ့ အ မိန့် ကို နာ ခံ ကြ ဟု တိမ် တိုက် ထဲ က ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ရုတ် တ ရက် လှည့် ကြည့် သော် သူ တို့ နှင့် အ တူ ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ ထပ် မံ၍ မ မြင် ချေ။ တောင် ပေါ် က ဆင်း လာ ကြ စဉ် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ လူ့ သား မ ရှင် ပြန် မ ထ မြောက် မီ မြင် ခဲ့ ရာ များ ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် မှာ ထား တော် မူ သ ဖြင့်၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် လိုက် နာ၍ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ဆို လို သည် ကို အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး လျက်၊ ကိုယ် တော့် အား လည်း ဧ လိ ယ လာ နှင့် ရ မည် ဟူ၍ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ဧလိ ယ သည် လာ နှင့်၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သစ် ပြု ပြင် ရ မည် မှန် သော် လည်း လူ့ သား နှင့် စပ် လျက် မည် သို့ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သ နည်း။ များ စွာ သော ဒု က္ခ နှင့် ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် တ ကား။ သို့ ရာ တွင် ဧ လိ ယ ရောက် လာ ပြီ။ စပ် လျဉ်း သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း ထို သူ့ အား အ လို ရှိ ရာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော် ဝန်း ရံ သော လူ ပ ရိတ် သတ် ကြီး နှင့် ဆွေး နွေး မေး မြန်း သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ကို မြင် ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ လည်း ကိုယ် တော် ကို ချက် ခြင်း မြင်၍ အ လွန် အံ့ သြ လျက် အ ထံ တော် သို့ ပြေး လာ နှုတ် ဆက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ဘယ် အ ရာ ကို ဆွေး နွေး မေး မြန်း ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ တစ် ယောက် သော သူ က ဆ ရာ နတ် အ ပူး သော သား ကို ဆ ရာ့ ထံ ကျွန် တော် ခေါ် လာ ပါ သည်။ နတ် သည် သူ ငယ် ကို ဖမ်း စား လေ ရာ ရာ၌ လှဲ ချ သ ဖြင့် သူ ငယ့် နှုတ် က အ မြှုပ် ထွက် လျက်၊ သွား ကြိတ် လျက်၊ ပိန် ကြုံ လျက် ရှိ ပါ သည်။ နှင် ထုတ် ရန် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ ထံ တောင်း ပန် သော် လည်း မ တတ် နိုင် ကြ ပါ ဟု လျှောက် ပြန် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ ငယ် ကို ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ယူ ခဲ့ ကြ ရာ ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း နတ် သည် ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ သ ဖြင့် မြေ ပေါ် မှာ သူ ငယ် လဲ၍ နှုတ် က အ မြှုပ် ထွက် လျက် လှိမ့် လျက် နေ ၏။ ထို အ ခါ ဤ သို့ ဖြစ် လျက် ရှိ နေ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ပြီ နည်း ဟု သူ ငယ့် အ ဘ အား မေး တော် မူ သော်၊ ငယ် ရွယ် က ပင် ဖြစ် ပါ သည်။ သူ ငယ် ကို မီး တွင် လည်း ကောင်း၊ ရေ တွင် လည်း ကောင်း၊ ဖျက် ဆီး အံ့ သော ငှာ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ပစ် ချ ပါ သည်။ ဆ ရာ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ တတ် နိုင် လျှင် ကျွန် တော် တို့ ကို သ နား၍ မ စ တော် မူ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ရာ၊ တတ် နိုင် လျှင် ဟူ၍ ဆို ရက် ပေ စွ။ ယုံ ကြည် သော သူ့ အား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တတ် နိုင် သည် ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် သူ ငယ်၏ အ ဘ က ယုံ ကြည် ပါ သည်။ ကျွန် တော့် မ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မ စ တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျက် လျှောက် ထား လေ ၏။ လူ အ မြောက် အ များ တို့ အ မြန် စု လာ ကြ သည် ကို မြင် တော် မူ သည့် ကာ လ ယေ ရှု က အ ချင်း နတ် အ၊ နတ် ပင်း၊ သူ ငယ် မှ ထွက် လော့။ နောက် ထပ်၍ မ ဝင် နှင့်။ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု ဆုံး မ မိန့် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ နတ် ဆိုး အော်၍ သူ ငယ် ကို ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ ပြီး လျှင် ထွက် ခွာ ရာ သူ ငယ် သည် သေ ငယ် သေ သ ဖြင့် အ များ က သေ ပြီ ဟု ဆို ကြ သော် လည်း၊ လက် ကို ယေ ရှု ကိုင်၍ ထူ တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် ထ လေ ၏။ အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ က အ ဘယ် ကြောင့် ထို နတ် ကို တ ပည့် တော် တို့ မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း ဟု အ သီး အ ခြား မေး လျှောက် ကြ လျှင်၊ ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း မှ တစ် ပါး မည် သည့် နည်း ဖြင့် မျှ ထို နတ် မျိုး ကို မ ထွက် စေ နိုင် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ ကား ထို အ မိန့် တော် ကို နား မ လည်။ ကိုယ် တော် ကို လည်း မ မေး မ လျှောက် ဝံ့ ကြ ချေ။ က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ၍ အိမ် တွင် ရှိ နေ တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က ခ ရီး အ ကြား မည် သည့် အ ရာ ကို ဆွေး နွေး ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ၊ မည် သူ အ ကြီး အ မြတ် ဆုံး ဖြစ် သည် ကို ခ ရီး အ ကြား အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး မိ သ ဖြင့် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ထိုင်၍ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ခေါ် တော် မူ ပြီး လျှင် မည် သူ မ ဆို အ ဦး ဆုံး ကျ လို လျှင် အား လုံး တွင် နောက် ဆုံး ကျ ၍ အ လုံး စုံ တို့ အ စေ ကို ခံ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ တ ပည့် တော် တို့ အ လယ် တွင် ထား ပြီး လျှင် ပိုက် ပွေ့ တော် မူ လျက်၊ မည် သူ မ ဆို ငါ့ နာ မ ကို ထောက်၍ ဤ သို့ သော သူ ငယ် တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို လက် ခံ လျှင် ငါ့ ကို လက် ခံ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သူ လည်း ငါ့ ကို သာ မ ဟုတ်၊ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ယော ဟန် က ဆ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ နောက် သို့ မ လိုက် သူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် နှင့် နတ် များ နှင် ထုတ် နေ သည် ကို တွေ့ မြင်၍ မ လိုက် သော ကြောင့် မြစ် တား ခဲ့ ကြ ပါ သည် ဟု လျှောက် ရာ၊ ယေ ရှု က မ မြစ် တား ကြ နှင့်။ ငါ့ နာ မ အား ဖြင့် အ မှု ကြီး ကို ပြု ပြီး လျှင် ငါ့ ကို လျင် မြန် စွာ မ ကောင်း ပြော ဆို မည့် သူ မ ရှိ။ ငါ တို့ တစ် ဘက်၌ မ ရှိ သူ သည် ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ ၏။ မည် သူ မ ဆို ခ ရစ် တော့် တ ပည့် ဖြစ် သည် ကို ထောက်၍ သင် တို့ အား ရေ တစ် ခွက် မျှ တိုက် လျှင် အ ကျိုး မ ရ ဘဲ အ လျှင်း မ ရှိ ရ။ ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ယုံ ကြည် သော ဤ သူ ငယ် တစ် ယောက် ယောက် ကို တိုက် လဲ စေ သော သူ မူ ကား လည် တွင် ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ဆွဲ လျက် ပင် လယ်၌ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် ကောင်း သေး ၏။ သို့ ဖြစ်၍ လက် က သင့် ကို တိုက် လဲ စေ လျှင် ဖြတ် လော့။ မ ငြိမ်း နိုင် သော င ရဲ မီး ထဲ သို့ လက် စုံ လျက် ကျ ရ သည် ထက် လက် ချို့ လျက် အ သက် ရှင် ရာ သို့ ဝင် ရ သော် ကောင်း သေး ၏။ ခြေ က တိုက် လဲ စေ လျှင် ဖြတ် လော့။ ခြေ စုံ လျက် င ရဲ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သည် ထက် ခြေ ချို့ လျက် အ သက် ရှင် ရာ သို့ ဝင် ရ သော် ကောင်း သေး ၏။ အ သို့ ဆို သော် လူ တိုင်း ပင် ဆား သ ဖွယ် မီး ခတ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည်။ ဆား ကား ကောင်း သည် မှန် သော် လည်း အ ငံ ကုန် လျှင် အ ဘယ် အ ရာ ဖြင့် ငံ စေ ကြ မည် နည်း။ သင် တို့ တွင် ဆား ရှိ စေ၍ တစ် ယောက် နှင့် တစ် ယောက် အ သင့် အ တင့် နေ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ယု ဒ နယ် ယော် ဒန် မြစ် တစ် ဘက် နယ် များ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ လူ အ မြောက် အ များ သည် ကိုယ် တော့် ထံ စု ရုံး ကြ ပြန် သ ဖြင့် အ လေ့ တော် အ တိုင်း ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ပြန် ၏။ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ချဉ်း ကပ်၍ ယောက်ျား သည် မ ယား ကို ကွာ အပ် သ လော ဟု စုံ စမ်း လျက် မေး မြန်း ကြ သော်၊ မော ရှေ သည် သင် တို့ အား မည် သို့ ပ ညတ် သ နည်း ဟု ပြန်၍ မေး တော် မူ လျှင်၊ သူ တို့ က ဖြတ် စာ ရေး ပေး၍ ကွာ စေ ရန် မော ရှေ ခွင့် ပြု ပါ သည် ဟု ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က သင် တို့ စိတ် ခဲ ယဉ်း သော ကြောင့် ထို ပ ညတ် ကို ရေး ထား သည်။ ဖန် ဆင်း တော် မူ ရင်း အ စ က မူ ကား ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ယောက်ျား သည် မိ ဘ ထံ မှ ထွက် ခွာ သ ဖြင့် လင် မ ယား နှစ် ဦး သည် တစ် သား တည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ နှစ် ဦး မ ဟုတ် တစ် သား တည်း ဖြစ် သည် နှင့်၊ ဘု ရား သ ခင် တွဲ ဘက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို လူ မ ခွဲ မ ခွာ ရ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အိမ် အ တွင်း ထို အ ကြောင်း နှင့် စပ် လျဉ်း၍ တ ပည့် တော် တို့ ထပ် မံ မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က မည် သူ မ ဆို မ ယား ကို ကွာ၍ တစ် ပါး သော မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဖက် ပြု လျှင် မ ယား ကို ပြစ် မှား သူ ဖြစ် ၏။ လင် ကို ကွာ၍ တစ် ပါး သော ယောက်ျား နှင့် အိမ် ထောင် ဖက် ပြု သော မ ယား လည်း မှား ယွင်း သူ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် တို့ တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ၊ သူ ငယ် တို့ ကို ကိုယ် တော့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ ဆုံး မ သည် ကို ယေ ရှု သိ မြင် လျှင် စိတ် တော် ညို၍ သူ ငယ် တို့ ကို ငါ့ ထံ လာ စေ ကြ လော့။ မ ဆီး တား ကြ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် ထို သို့ သော သူ တို့၏ နိုင် ငံ ဖြစ် သည်။ မည် သူ မ ဆို ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို သူ ငယ် ကဲ့ သို့ မ ခံ ယူ လျှင် ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ သူ ငယ် တို့ ကို ပိုက် ပွေ့ လျက် လက် တော် တင်၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။ ခ ရီး ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် လူ တစ် ယောက် သည် ပြေး လာ လျက် ရှေ့ တော် တွင် ဒူး တုပ် ပြီး လျှင် ကောင်း မွန် သော ဆ ရာ၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို အ ပိုင် ရ ခြင်း ငှာ မည် သို့ ပြု ရ ပါ နည်း ဟု မေး သော်၊ ယေ ရှု က ငါ့ ကို ကောင်း မွန် သည် ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး ကောင်း မွန် သူ မ ရှိ။ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်။ မု သာ သက် သေ မ ခံ နှင့်။ လိမ် လည် ခြင်း မ ပြု နှင့်။ မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့ ဟူ သော ပ ညတ် တော် များ ကို သင် သိ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ထို သူ က ဆ ရာ၊ ထို ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ ကို ငယ် စဉ် က ပင် စောင့် ရှောက် ပါ ပြီ ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု သည် ထို သူ့ ကို ရှု ကြည့် နှစ် သက် လျက် စ ရိုက် တစ် ပါး လို သေး သည်။ သွား၍ ပိုင် သ မျှ ကို ရောင်း ချ ပြီး လျှင် သူ ဆင်း ရဲ တို့ အား ပေး ကမ်း လော့။ သို့ မှ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ဘ ဏ္ဍာ ရ ရှိ လိမ့် မည်။ ငါ့ နောက် သို့ လည်း လိုက် လာ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို စ ကား ကို ထောက်၍ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကြွယ် ဝ သူ ဖြစ် သော ကြောင့် မျက် နှာ ပျက် လျက် နှ လုံး မ သာ ထွက် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် လှည့် ကြည့်၍ တ ပည့် တော် တို့ အား ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကြွယ် ဝ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ခဲ လှ စွာ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ တ ပည့် တော် တို့ အံ့ သြ ကြ သ ဖြင့် ချစ် သား တို့ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ခဲ လှ စွာ တ ကား။ သူ ဌေး သူ ကြွယ် သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရန် ထက် ကု လား အုပ် သည် အပ် နာ ဖား ကို လျှို ရန် လွယ် ကူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန် သ ဖြင့်၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ တိုင်း ထက် အံ့ သြ လျက် သို့ ဖြစ် လျှင် ကယ် တင် ခြင်း သို့ မည် သူ ရောက် နိုင် အံ့ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ ယေ ရှု လည်း တ ပည့် တော် တို့ ကို ရှု ကြည့် လျက် ဤ သို့ လူ မ တတ် နိုင်။ ဘု ရား သ ခင် မူ ကား မ တတ် နိုင် သည် မ ဟုတ်။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တတ် နိုင် တော် မူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ ပေ တ ရု က တ ပည့် တော် တို့ သည် အ လုံး စုံ စွန့် ခဲ့ ပြီး လျှင် နောက် တော် က လိုက် ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ငါ့ အ တွက် နှင့် သ တင်း တော် မြတ် အ တွက် ကြောင့် ညီ အစ် ကို၊ မောင် နှ မ၊ မိ ဘ၊ သား သ မီး၊ အိမ်၊ မြေ များ ကို စွန့် ခဲ့ လျှင်၊ ယ ခု ကာ လ တွင် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် တ ကွ ညီ အစ် ကို၊ မောင် နှ မ၊ အ မိ၊ သား သ မီး၊ အိမ်၊ မြေ အ ဆ တစ် ရာ ကို လည်း ကောင်း၊ နောင် ဘ ဝ တွင် ထာ ဝ ရ အ သက် ကို လည်း ကောင်း မ ရ ဘဲ နေ ရ သူ မ ရှိ ငါ အ မှန် ဆို ၏။ သို့ ရာ တွင် အ ဦး ဆုံး ကျ သူ အ များ သည် နောက် ဆုံး ကျ လိမ့် မည်။ နောက် ဆုံး ကျ သူ အ များ လည်း အ ဦး ဆုံး ကျ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု ဦး တည်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ကြ ရာ ခ ရီး အ ကြား တ ပည့် တော် တို့ သည် အံ့ သြ ခြင်း၊ လိုက် ပါ သူ တို့ လည်း ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ရှိ ကြ သည့် ကာ လ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ထပ် မံ ခေါ်၍ ကိုယ်၌ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ထို နောက် ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် ဆ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ လျှောက် တောင်း သည့် အ ရာ ကို သ နား တော် မူ စေ လို ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်၊ ဘုန်း ပွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ဝဲ ယာ တော်၌ တ ပည့် တော် တို့ ကို တစ် ယောက် စီ ထိုင် ခွင့် သ နား တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တောင်း ကြ ပြီး လျှင်၊ မည် သည့် အ ရာ တောင်း မှန်း ကို သင် တို့ မ သိ ကြ။ ငါ သောက် ရ သော ခွက် ကို သောက် ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ ငါ ခံ ရ သော ဗ တ္တိ ဇံ ကို ခံ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စွမ်း နိုင် ကြ သ လော ဟု ယေ ရှု မေး တော် မူ သော်၊ စွမ်း နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ၏။ ယေ ရှု က လည်း သင် တို့ သည် ငါ သောက် ရ သော ခွက် ကို သောက် ရ မည်။ ငါ ခံ ရ သော ဗ တ္တိ ဇံ ကို လည်း ခံ ရ မည်။ ဝဲ ယာ၌ ထိုင် ခွင့် ကို ကား ငါ မ ပေး ပိုင်။ ပြင် ဆင် တော် မူ နှင့် သည့် အ တိုင်း သာ ထိုင် ခွင့် ရ ရှိ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဆယ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် ကြား ကြ သော် ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို အ မျက် ထွက် ကြ သ ဖြင့်၊ ယေ ရှု ခေါ် တော် မူ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် မင်း မူ သူ တို့ သည် အ စိုး တ ရ ပြု တတ် ကြ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြီး မြင့် သူ တို့ လည်း အာ ဏာ ထား တတ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ သင် တို့ တွင် မူ ကား ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရ။ မည် သူ မ ဆို ကြီး မြင့် လို လျှင် သင် တို့ အ စေ ကို ခံ စေ။ အ ဦး ဆုံး ကျ လို သူ လည်း အား လုံး တို့ ထံ ကျွန် ခံ စေ။ လူ့ သား လည်း စေ စား ရန် မ ဟုတ်။ အ စေ ခံ၍ လူ များ အ တွက် ရွေး နုတ် ရာ အ ဖြစ် အ သက် ကို စွန့် ရန် ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင် ကြ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် ပါ ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် သော မျက် မ မြင် သူ တောင်း စား ဖြစ် သူ တိ မဲ ၏ သား ဗာ တိ မဲ သည်၊ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ဖြစ် ကြောင်း ကို ကြား သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ယေ ရှု၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် လူ အ များ တို့ ဆုံး မ ကြ သော် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး ၍ အော် ဟစ် လေ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက် ခေါ် ခဲ့ ဟု အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် ခေါ် တော် မူ ပြီ။ အား ယူ၍ ထ လော့ ဟု မျက် မ မြင် အား ဆို လျက် ခေါ် ကြ သ ဖြင့်၊ ခြုံ ထည် ကို ပစ် ချ ပြီး လျှင် အ လျင် အ မြန် ထ၍ ယေ ရှု ထံ ရောက် လာ ၏။ ယေ ရှု က မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ဆ ရာ တော်၊ စ က္ခု အ လင်း ရ လို ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ သွား တော့။ သင့် ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ ၍ ခ ရီး တစ် လျှောက် နောက် တော် က လိုက် လေ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ နီး သံ လွင် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ၊ ဗေ သ နိ ရွာ များ သို့ ရောက် ကြ သော်၊ တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် လျက် ရှေ့ ရွာ သို့ သွား၍ ဝင် မိ လျှင် မည် သူ မျှ မ စီး ဖူး သော မြည်း ငယ် တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို တွေ့ လိမ့် မည်။ ဖြည်၍ ဆွဲ ခဲ့ ကြ။ အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ ပြု သ နည်း ဟု မေး သူ ရှိ လျှင် အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ သည်။ ချက် ခြင်း ပြန် ပို့ တော် မူ မည့် အ ကြောင်း ဆို ကြ ဟု မှာ တော် မူ လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ တ ပည့် တော် တို့ သွား၍ အိမ် တံ ခါး အ နီး လမ်း တွင် ချည် ထား သည့် မြည်း ငယ် တစ် ကောင် ကို တွေ့၍ ဖြည် ကြ စဉ်၊ ရပ် နေ သူ အ ချို့ က မြည်း ငယ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဖြည် သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ယေ ရှု မှာ တော် မူ လိုက် သည့် အ လျောက် ပြန် ပြော သ ဖြင့် ယူ သွား ခွင့် ရ ကြ ၏။ ထို မြည်း ငယ် ကို ယေ ရှု ထံ ဆွဲ ခဲ့၍ ကျော ပေါ် မှာ ခြုံ ထည် များ ကို တင် ကြ ပြီး နောက်၊ ကိုယ် တော် စီး တော် မူ ရာ လူ အ များ တို့ သည် ခြုံ ထည် များ ကို လမ်း တစ် လျှောက် ခင်း လျက် အ ချို့ က တော ရှိ သစ် ရွက် များ ကို ခုတ် ယူ စီ ခင်း ကြ၏။ ရှေ့ နောက် လိုက် ပါ သူ တို့ က လည်း အောင် သံ ပေး ကြ ပါ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင် ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ တို့ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ တည် လ တ္တံ့ သော နိုင် ငံ တော် လည်း မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် ဝယ် အောင် သံ ပေး ကြ ပါ စေ သ တည်း ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ ကိုယ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ဗိ မာန် တော် တွင်း သို့ ဝင်၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို လှည့် ကြည့် ပြီး နောက် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ကျ ရောက် သ ဖြင့် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ထွက် ကြွ တော် မူ ၏။ နောက် နေ့ ဗေ သ နိ ရွာ မှ ထွက် လာ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် ဆာ မွတ် သ ဖြင့်၊ အ ရွက် စည် ကား သော သ ဖန်း ပင် ကို အ ဝေး က မြင် ၍ အ သီး တွေ့ လို တွေ့ ညား ကြွ ရောက် သော် သီး ချိန် မ တိုင်၍ အ ရွက် များ ကို သာ တွေ့ တော် မူ သည် နှင့်၊ ယ ခု က စ၍ ကာ လ အ စဉ် မည် သူ မျှ သင် မှ အ သီး မ စား ရ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ ကြား ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော် ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် ပြီး လျှင် ရောင်း ဝယ် ရှိ နေ သူ တို့ ကို နှင် ထုတ်၍ ကြေး ငွေ လဲ လှယ် သူ တို့၏ စား ပွဲ များ နှင့်၊ ချိုး ရောင်း သူ တို့၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ သည့် ပြင်၊ အ သုံး အ ဆောင် ထမ်း ယူ ဖြတ် သွား သူ တို့ ကို ဆီး တား လျက်၊ ငါ့ ဗိ မာန် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု ရာ ဗိ မာန် ဟု သ မုတ် ကြ လိမ့် မည်။ ကျမ်း ချက် ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ မှာ မူ ဓား ပြ အောင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား ဟူ၍ ဆုံး မ မိန့် ဆို တော် မူ ၏။ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ကြား ကြ သော် ဒေ သ နာ တော် ကို လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ အံ့ သြ ကြ သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် မည် သို့ ဖျက် ဆီး ရ မည့် အ ကြောင်း ရှာ ကြံ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ကျ ရောက် သော် မြို့ မှ ထွက် ကြွ တော် မူ ၏။ နံ နက် အ ခါ သ ဖန်း ပင် ကို သီ သွား ကြ စဉ် အ မြစ် ပါ သွေ့ ခြောက် သည် ကို မြင် ကြ ရာ၊ ပေ တ ရု သည် သ တိ ရ၍ ဆ ရာ တော်၊ အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ သော သ ဖန်း ပင် သွေ့ ခြောက် ပါ ပြီ တ ကား ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ် ဆို တိုင်း ဖြစ် မည် ဟု သံ သ ယ စိတ် ကင်း သော ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျှင် ဤ တောင် အား နေ ရာ ရင်း မှ ကျွတ်၍ ပင် လယ် တွင် ကျ လော့ ဟု ဆို သော် ဆို တိုင်း ဖြစ် မည် ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ထို ကြောင့် ငါ ဆို ပြန် သည် ကား သင် တို့ လျှောက် တောင်း သ မျှ ကို ရ ပြီ ဟု ယုံ ကြည် လော့။ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ရပ် တန့် လျက် ပ ဌ နာ ပြု ကြ စဉ် သူ တ ထူး အ ပေါ်၌ ကျေ နပ် စေ ရန် အ ကြောင်း ရှိ လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ သည် သင် တို့ ကျူး လွန် မှု များ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ ထို အ ကြောင်း ကို ဖြေ လွှတ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် ကြ ပြန်၍ ဗိ မာန် တော် တွင် စင်္ကြံ ကြွ တော် မူ စဉ် ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ နှင့် လူ ကြီး များ တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လျက်၊ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း။ ထို သို့ ပြု စေ ရန် မည် သူ က အ ခွင့် အာ ဏာ အပ် ပေး သ နည်း ဟု မေး ကြ ရာ၊ ယေ ရှု က သင် တို့ ကို ပု စ္ဆာ တစ် ချက် ငါ မေး ဦး မည်။ ဖြေ ဆို ကြ လော့။ သို့ မှ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း ငါ ပြော မည်။ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ သည် ကောင်း ကင် မှ လော။ လူ တို့ မှ လော။ ဖြေ ဆို ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ထို သူ တို့ က ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် လာ သည် ငါ တို့ ဖြေ လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း ဟု မေး ဦး မည်။ လူ တို့ မှ ဖြစ် လာ ကြောင်း ဖြေ ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး တိုင် ပင် ကြ သော် လည်း ယော ဟန် သည် ပ ရော ဖက် မှန် ကြောင်း ရှိ သ မျှ တို့ မှတ် ယူ ကြ သည် နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့် ငါ တို့ မ သိ ဟု ယေ ရှု အား ဖြေ ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း ငါ လည်း ပြော မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် ဥ ပ မာ ဆောင် လျက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် ဦး သည် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် စိုက် ပျိုး စည်း ရိုး ဝိုင်း ကာ၍ ဖိ နင်း ရာ ကျင်း ကို တူး ဖော်၊ မျှော် စင် ကို လည်း ဆောက် လုပ် ပြီး နောက် ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ အား အ ငှား ချ ထား၍ အ ခြား ပြည် သို့ ထွက် သွား ၏။ အ ချိန် တန် သည့် ကာ လ ဥ ယျာဉ် သီး ခွန် ကောက် ယူ စေ ရန် ကျွန် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် လိုက် ရာ၊ ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ သည် ဖမ်း ဆီး ရိုက် နှက် ပြီး လျှင် လက် ချည်း ပြန် လွှတ် ကြ ၏။ တစ် ဖန်၊ ကျွန် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ ဦး ခေါင်း ကို အ နာ တ ရ ပြု၍ ရှုတ် ချ ကြ ၏။ အ ခြား တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ သတ် ဖြတ် ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် ကျွန် အ များ ကို ထပ် မံ စေ လွှတ် သော် အ ချို့ ကို ရိုက် နှက်၊ အချို့ ကို သတ် ဖြတ် ကြ ၏။ ချစ် သား တစ် ယောက် ရှိ သေး သည် ဖြစ်၍ ဥ ယျာဉ့် ရှင် က ငါ့ သား ကို ရို သေ ကျိုး နွံ ကြ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် နောက် ဆုံး လွှတ် လိုက် ရာ၊ ထို ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ က ဤ သူ ကား အ မွေ ခံ ဖြစ် သည်။ လာ၍ သတ် ကြ ကုန် အံ့။ အ မွေ ကို ငါ တို့ အ ပိုင် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု တိုင် ပင် လျက်၊ ဖမ်း ဆီး သတ် ဖြတ်၍ ဥ ယျာဉ့် ပြင် သို့ ထုတ် ပစ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဥ ယျာဉ့် ရှင် သည် မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ ကို လာ၍ ဖျက် ဆီး ပြီး မှ သူ တ ထူး တို့ အား စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို လွှဲ အပ် လိမ့် မည်။ တိုက် တည် ဆောက် သူ တို့ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် လာ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဖြစ်၍ ငါ တို့ မျက် မှောက် တွင် အံ့ သြ ဖွယ် ဖြစ် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ကို မ ဖတ် ဘူး ကြ သလော ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ သူ တို့ နှင့် စပ်၍ ထို ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ ကြောင်း သိ မြင် သည် နှင့် ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ သော် လည်း၊ လူ ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် အ ထံ တော် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ထို သူ တို့ စေ လွှတ် သည့် အ တိုင်း ကိုယ် တော် ကို စ ကား အား ဖြင့် ကျော့ မိ ရန် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဟေ ရုဒ် မင်း ဘက် တော် သား အ ချို့ တို့ ရောက် ကြ သော်၊ ဆ ရာ သည် သ စ္စာ စောင့် သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မည် သူ့ ကို မျှ အ မှု မ ထား၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် ကို သ စ္စာ နှင့် သွန် သင် ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ သိ ကြ ပါ သည်။ ကဲ သာ မင်း အား အ ခွန် ဆက် အပ် သ လော။ မ ဆက် အပ် သ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆက် ရ မည် လော။ မ ဆက် ရ လော ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့၏ သီ လ ကြောင် ခြင်း ကို သိ မြင်၍ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် စုံ စမ်း ကြ သ နည်း။ ငွေ တစ် ကျပ် ကို ယူ ပြ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ယူ ခဲ့ ကြ သော်၊ ဤ ပုံ နှင့် က မ္ပည်း ကား မည် သူ့ ပုံ၊ မည် သူ့ က မ္ပည်း နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင် ကဲ သာ မင်း၏ ပုံ နှင့် က မ္ပည်း ဖြစ် ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ ယေ ရှု က ကဲ သာ မင်း ပိုင် ဆိုင် ရာ များ ကို ကဲ သာ မင်း အား လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် အား လည်း ကောင်း ဆက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် ကို အ လွန် အံ့ သြ ကြ ၏။ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ ဟု အ ယူ ယူ သော ဇ ဒ္ဒု ကဲ တို့ လည်း ချဉ်း လာ လျက်၊ ဆ ရာ၊ မော ရှေ က အစ် ကို ဖြစ် သူ သည် သား မ ရှိ ဘဲ သေ သ ဖြင့် မု ဆိုး မ ကျန် ရစ် လျှင် မု ဆိုး မ ကို ညီ သိမ်း ပိုက်၍ အစ် ကို အ ဖို့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ပွား စေ ရ မည့် အ ကြောင်း ရေး ထား ခဲ့ ရာ၊ သ တ္တ မ လူ တိုင် အောင် သား မ ရ ဘဲ ပြု ကြ ပါ သည်။ နောက် ဆုံး၌ မိန်း မ လည်း သေ ပါ သည်။ ရှင် ပြန် ရာ ကာ လ ၌ ထ မြောက် ကြ သော် ခု နစ် ယောက် တိုင် သိမ်း ပိုက် ဘူး သော ထို မိန်း မ သည် မည် သူ့ မ ယား ဖြစ် ပါ မည် နည်း ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ကြ လျှင်၊ ယေ ရှု က သင် တို့ သည် ကျမ်း စာ ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း မ သိ သ ဖြင့် မှောက် မှား ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြ သော အ ခါ အိမ် ထောင် ခြင်း၊ ပေး စား ခြင်း မ ရှိ။ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ စေ တ မန် တော် တို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ ကြ သည့် အ ကြောင်း ကို ဆို လျှင် ငါ သည် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက်၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ၍ မော ရှေ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကို ချုံ ဆိုင် ရာ မော ရှေ၏ ကျမ်း တွင် မ ဖတ် ဘူး ကြ လော။ ကိုယ် တော် သည် သူ သေ တို့၏ ဘု ရား မ ဟုတ်။ သူ ရှင် တို့၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည်။ သင် တို့ မှာ အ မှား ကြီး မှား ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ဆွေး နွေး ချက် ကို ကြား၍ လျှောက် ပတ် စွာ ဖြေ ဆို တော် မူ ကြောင်း သိ မြင် သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တစ် ယောက် သည် ချဉ်း လာ လျက် ပ ညတ် ရှိ သ မျှ တွင် ပ ညတ် ဦး ကား မည် သည့် ပ ညတ် ပါ နည်း ဟု မေး ရာ၊ ယေ ရှု က အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ နား ထောင် ကြ ဦး။ ငါ တို့၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တစ် ဆူ တည်း သော ထာ ဝ ရ ဘုရား ပေ တည်း။ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ဉာဏ် သ တ္တိ၊ အ စွမ်း သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့ ချစ် လော့ ဟူ သော အ ချက် သည် ပ ညတ် ဦး ဖြစ် သည်။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော အ ချက် သည် ဒု တိ ယ ပ ညတ် ဖြစ် သည်။ ထို ပ ညတ် များ ထက် ကြီး သော ပညတ် မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ က လျောက် ပတ် ပေ သည် ဆ ရာ၊ တစ် ဆူ တည်း ရှိ တော် မူ၍ ကိုယ် တော့် အ ပြင် အ ခြား မ ရှိ ဟု ဆို သည် မှာ ဟုတ် မှန် ပါ သည်။ ကိုယ် တော် ကို စိတ် နှ လုံး၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့ ချစ် ခြင်း၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ခြင်း သည် ကောင် လုံး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ မှ စ သော ပူ ဇော် သ က္ကာ အ မျိုး မျိုး ထက် မြတ် ပါ သည် ဟု ဝန် ခံ ရာ၊ ပ ညာ သ တိ နှင့် ဖြေ ကြောင်း ကို ယေ ရှု သိ မြင် တော် မူ သော် သင် သည် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် နှင့် ဝေး သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် ကို မည် သူ မျှ ထပ် မံ မ မေး မ စမ်း ဝံ့ ချေ။ ဗိ မာန် တော် တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ် ယေ ရှု က ခ ရစ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ဖြစ် ကြောင်း ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ အ သို့ ဆို ကြ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင်၏ ရန် သူ တို့ ကို သင့် ခြေ အောက် ငါ မ ချ မီ အ တွင်း ငါ့ လက်ျာ ဘက် မှာ စံ နေ လော့ ဟူ၍ ငါ့ အ ရှင် ဘု ရား အား မိန့် တော် မူ ကြောင်း သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ကိုယ် တိုင် မြွက် ဆို ၏။ ခ ရစ် တော် ကို အ ရှင် ဘု ရား ဟူ၍ ဒါ ဝိဒ် ကိုယ် တိုင် ခေါ် သ ဖြင့် မည် သို့ သူ့ သား ဖြစ် မည် နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် မူ ကား အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြား နာ ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် က ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ထို သူ တို့ သည် ဝတ် လုံ ဆင် လျက် သွား လာ ခြင်း၊ စျေး များ တွင် နှုတ် ဆက် ခံ ခြင်း ဓ မ္မာ ရုံ များ ပွဲ လမ်း သ ဘင် များ တွင် မြင့် မြတ် သော နေ ရာ၌ ထိုင် ခြင်း ကို အ လို ရှိ သည့် ပြင်၊ ဟန် ဆောင် လျက် ရှည် လျား သော ပ ဌ နာ များ ကို ရွတ် ဖတ် စဉ် ပင် မု ဆိုး မ တို့ အိမ် များ ကို သုံး စား သ ဖြင့် သာ၍ ကြီး လေး သော အ ပြစ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် အ လှူ တိုက် ရှေ့ တွင် ထိုင်၍ လူ ပ ရိ သတ် ကြေး ငွေ ထည့် သွင်း ကြ သည် ကို ရှု ကြည့် တော် မူ စဉ် ကြွယ် ဝ သူ အ များ သည် များ စွာ ထည့် သွင်း ကြ ရာ၊ ဆင်း ရဲ သော မု ဆိုး မ တစ် ယောက် လာ၍ ပိုက် ဆံ တစ် ပြား တန် ကြေး ပြား ငယ် နှစ် ပြား ကို ထည့် သွင်း သ ဖြင့်၊ တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် တော် မူ၍ ဤ ဆင်း ရဲ သော မု ဆိုး မ သည် အ လှူ တိုက် တွင် ထည့် သွင်း သူ ရှိ သ မျှ ထက် ထည့် သွင်း လေ ပြီ၊ ငါ အ မှန် ဆို၏။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် စည်း စိမ် ပို မို ရာ မှ ထည့် သွင်း ကြ၏။ ဤ မိန်း မ မူ ကား ဆင်း ရဲ ငတ် မွတ် ရာ မှ ကိုယ် ပိုင် သ မျှ အ သက် မွေး ရန် ရှိ သ မျှ ကို ပင် ထည့် သွင်း ပြီ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိ မာန် တော် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တစ် ယောက် က ဆ ရာ၊ ဤ ကျောက် နှင့် အ ဆောင် များ မည် မျှ ကြီး သည် ကို ကြည့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ဤ အ ဆောင် ကြီး များ ကို မြင် သ လော၊ မ ဖြို မ ချ ဘဲ ကျောက် တစ် ချပ် ပေါ် မှာ တစ် ချပ် တင် လျက် ကျန် ကြွင်း ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ သံ လွင် တောင် ပေါ် တွင် ထိုင် နေ တော် မူ သော် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန်၊ အ န္ဒြေ တို့ က၊ မည် သည့် အ ခါ တွင် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို အ ရာ ခပ် သိမ်း ပြည့် စုံ ချိန် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ ပါ ဟု အ သီး အ ခြား မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ယေ ရှု က မည် သူ မျှ သင် တို့ ကို မ ဖြား ယောင်း စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ များ စွာ သော သူ တို့ က ငါ ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ငါ့ နာ မ နှင့် ရောက် လာ ပြီး လျှင် အ များ ကို ဖြား ယောင်း ကြ လိမ့် မည်။ စစ် ဖြစ် ဆဲ သ တင်း၊ စစ် ဖြစ် မည့် သ တင်း များ ကို ကြား ရ သော် မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သော် လည်း အ ဆုံး မ တိုင် သေး။ လူ တစ် မျိုး နှင့် တစ် မျိုး၊ တစ် နိုင် ငံ နှင့် တစ် နိုင် ငံ ရန် ဘက် ပြု သည့် ပြင် အ ရပ် ရပ် တွင် င လျင် လှုပ် ခြင်း၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း များ ဖြစ် လျက် ပင် ဒု က္ခ ဦး သာ တည်း။ ကိုယ် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ လွှတ် ရုံး များ သို့ ပို့ အပ် ခြင်း၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ရိုက် ခတ် ခြင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ဘု ရင် ခံ မင်း တို့ ရှေ့ ရပ် တန့် ခြင်း များ ကို သက် သေ အ ဖြစ် ငါ့ အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် အ ဆုံး မ တိုင် မီ လူ အ မျိုး မျိုး သည် သ တင်း တော် မြတ် ကြား ပြော ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ဆွဲ ငင် ပို့ အပ် ခံ ရ ကြ သည့် ကာ လ မည် သို့ ဆို ရ မည့် အ ကြောင်း တင် ကူး၍ မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ရ သ မျှ ကို ဆို ကြ လော့။ ဆို သူ မှာ သင် တို့ မ ဟုတ်။ သန့် ရှင်း သော ဝိညာဉ် တော် တည်း။ ညီ အစ် ကို သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ဘ သည် သား သမီး ကို လည်း ကောင်း၊ သေ စေ ရန် ပို့ အပ် ကြ မည့် ပြင် သား သမီး တို့ လည်း မိ ဘ ကို ရန် ဘက် ပြု၍ အ သေ သတ် စေ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ ကို လူ ခပ် သိမ်း မုန်း ထား ကြ လိမ့် မည်။ အ ဆုံး တိုင် အောင် တည် ကြည် သူ ကား ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် လ တ္တံ့။ ကျမ်း စာ ဖတ် သူ နား လည် ရ မည် မှာ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ သော ရွံ ရှာ ဖွယ် သည် မ ရှိ သင့် သည့် အ ရပ်၌ တည် သည် ကို သင် တို့ မြင် ကြ သော် ယု ဒ ပြည် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ သည် တောင် တန်း သို့ ပြေး ကြ စေ။ အိမ် မိုး ပေါ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ ယူ ရန် အိမ် တွင်း သို့ ဆင်း ဝင် ခြင်း၊ လယ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် အ ဝတ် ယူ ရန် ပြန် ဝင် ခြင်း ကို မ ပြု စေ လင့်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ တွင် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ နှင့် နို့ ငင် မိန်း မ တို့ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ထို ရက် တာ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျုံ့ စေ တော် မ မူ လျှင် မည် သူ မျှ ဘေး လွတ် မည် မ ဟုတ်။ သို့ သော် လည်း ရွေး ချယ် ကောက် ထား တော် မူ သော သူ တို့ အ တွက် ကျုံ့ စေ တော် မူ ပြီ။ ထို ကာ လ ကြည့် လော့။ ခ ရစ် တော် သည် ဤ တွင် ထို တွင် ရှိ သည် ဟု တစ် စုံ တစ် ယောက် ဆို လျှင် မ ယုံ ကြ နှင့်။ မိ စ္ဆာ ခ ရစ်၊ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် များ သည် ပေါ် လာ၍ ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို ဖြား ယောင်း ၍ ရ နိုင် လျှင် ရ လောက် အောင် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ ကား သ တိ မူ ကြ လော့။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ငါ တင် ကူး ပြော ထား နှင့် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ဒု က္ခ ကုန် လျှင် နေ မိုက်၍ လ ရောင် မ ထွန်း၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ ကြယ် များ ကျ လျက်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ များ လည်း တုန် လှုပ် ရ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ မ ဟာ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကို ဆောင် လျက် တိမ် တိုက် ပေါ် တွင် စ ကြာ ဖြန့် လာ သော လူ့ သား ကို မြင် ကြ ရာ၊ လူ့ သား သည် စေ တ မန် တော် တို့ ကို လွှတ်၍ ရွေး ကောက် တော် မူ သော သူ တို့ ကို မြေ ကြီး အ စွန်း က ကောင်း ကင် အ စွန်း တိုင် လေး မျက် နှာ မှ စု ရုံး စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သဖန်း ပင် ဆိုင် ရာ ဥ ပ မာ ကို သင် ကြား ကြ ဦး လော့။ အ ခက် အ လက် နု ၍ အ ရွက် ထွက် သည့် ကာ လ နွေ ရာသီ နီး ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ ကြ သည့် နည်း တူ၊ ဆို ခဲ့ သော အ ခြင်း အ ရာ များ ကို မြင် ကြ သော် လူ့ သား သည် နီး လှ၍ တံခါး ဝ တိုင် ရောက် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့။ ထို အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ မ ဖြစ် မီ ယ ခု လူ မျိုး မ ကွယ် မ လွန် ရ ငါ အ မှန် ဆို၏။ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပျောက် ပျက် ရ မည်။ ငါ ဟော ချက် မူ ကား ပျောက် ပျက် မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ထို နေ့ ရက် နာ ရီ ကို မည် သူ မျှ မ သိ။ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ စေ တ မန် တော် များ မ သိ။ သား တော် လည်း မ သိ၊ ခ မည်း တော် သာ သိ တော် မူ ၏။ သ တိ မ လစ် ဘဲ စောင့် နေ ကြ လော့။ ထို အ ချိန် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ။ အိမ် ကို ထား ခဲ့၍ အ ခြား ပြည် သို့ ထွက် သွား သော် ကျွန် တို့ အား အ သီး အ သီး တာ ဝန် ဆိုင် ရာ အ ခွင့် အာ ဏာ အပ် နှင်း သည့် ပြင် တံခါး စောင့် အား လည်း စောင့် နေ စေ ရန် မှာ ထား သူ နှင့် တူ သည် ဖြစ်၍၊ ည နေ အ ချိန်၊ သန်း ခေါင် အ ချိန်၊ ကြက် ဦး တွန် ချိန်၊ နံ နက် အ ချိန် တွင် အိမ့် ရှင့် ပြန် ရောက် မည် ကို သင် တို့ မ သိ သ ဖြင့် မ မြော် မ မြင် ခိုက် ရောက် လာ လျှင်၊ အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ မည် စိုး ၍ စောင့် နေ ကြ လော့။ စောင့် နေ ကြ ဟူ၍ သင် တို့ အား ငါ မှာ ထား သည့် နည်း တူ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အား ငါ မှာ ထား သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ နှင့် ပ သ ခါ ပွဲ မ တိုင် မီ နှစ် ရက် တွင် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ပ ရိ ယာယ် အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို မည် သို့ ဖမ်း ဆီး ကွပ် မျက် ရ မည့် အ ကြောင်း ရှာ ကြံ သော် လည်း၊ ပွဲ အ ခါ တွင် မ ဖမ်း သင့်။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု ကောင်း ပြု လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဗေ သ နိ ရွာ နေ လူ နူ ရှိ မုန့် အိမ် တွင် စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ စဉ် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် အ ဖိုး ထိုက် သော နာ ဒု နံ့ သာ ဆီ စစ် ကို ကျောက် ဖြူ ဘူး နှင့် ယူ လာ၍၊ ဘူး ကို ခွဲ ဖွင့် ပြီး လျှင် ဦး ခေါင်း တော် ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း ရာ အ ချို့ တို့ သည် အ မျက် ထွက်၍ ထို နံ့ သာ ဆီ ကို ဖြုန်း တီး သည် မှာ အ သို့ ကြောင့် နည်း။ ငွေ သုံး ရာ ကျော် နှင့် ရောင်း ပြီး လျှင် သူ ဆင်း ရဲ များ အား ပေး ကမ်း နိုင် လေ ပြီ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို လျက် ထို မိန်း မ ကို ဆုံး မ ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် ယေ ရှု က ဤ မိန်း မ ကို ရှိ စေ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် နှောင့် ယှက် ကြ သ နည်း။ ငါ ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု လေ ပြီ။ သူ ဆင်း ရဲ များ သည် သင် တို့ နှင့် အ စဉ် ရှိ ၍ သင် တို့ အ လို ရှိ တိုင်း ကျေး ဇူး ပြု နိုင် ကြ သည်။ ငါ မူ ကား သင် တို့ နှင့် အ စဉ် နေ သည် မ ဟုတ်။ ထို မိန်း မ သည် တတ် အား သ ရွေ့ ပြု လျက် ဆီ လိမ်း ကျံ သ ဖြင့် တင် ကူး၍ ငါ့ ကို သေ ခမ်း သေ နား ပြင် ဆင် လေ သ တည်း။ သ တင်း တော် မြတ် ကို တစ် လော က လုံး ဟော ပြော သ မျှ အ ရပ် ရပ်၌ ထို မိန်း မ ကို သ တိ ရ စေ ရန် ပြု ဖူး သော ဤ အ မှု ကို လည်း ကြား ပြော ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး အ ပါ အ ဝင် ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် သည် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ကိုယ် တော် ကို ပို့ အပ် မည် ပြု ရာ၊ ထို သူ တို့ ကြား နာ ဝမ်း မြောက်၍ ငွေ ပေး မည် ဟု က တိ ထား ကြ သ ဖြင့် ပို့ အပ် ရန် အ ချိန် အ ခွင့် ကို ယု ဒ ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။ ပ သ ခါ ယဇ် ကို စီ ရင် လေ့ ရှိ သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ ပ ဌ မ နေ့ တွင် တ ပည့် တော် တို့ က ပ သ ခါ ပွဲ ကို စား တော် ခေါ် ရန် မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား၍ ပြင် ဆင် စေ တော် မူ လို ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် တော် မူ လျက် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် မိ လျှင် ရေ အိုး ထမ်း သွား သူ တစ် ယောက် ကို တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ လိုက် သွား ၍ ဝင် ရာ အိမ့် ရှင် အား ဆ ရာ က တ ပည့် တို့ နှင့် တ ကွ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ငါ သုံး ဆောင် ရ မည့် ဧည့် ခန်း အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍ မေး လိုက် ကြောင်း ကြား ပြော ကြ လော့။ အ သင့် ခင်း ကျင်း ထား သော အ ထက် ခန်း ကြီး ကို ပြ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ဖို့ ပြင် ဆင် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် သွား လျက် မြို့ တွင်း သို့ ရောက် သော် မိန့် တော် မူ လိုက် သည့် အ တိုင်း တွေ့ ကြ၏။ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ ပြီး နောက်၊ ည နေ ချမ်း အ ချိန် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ ရောက် တော် မူ ၍၊ စား ပွဲ ထိုင် လျက် သုံး ဆောင် နေ ကြ စဉ် ယေ ရှု က ငါ နှင့် အ တူ စား သူ သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ယောက် သည် ငါ့ ကို ပို့ အပ် လိမ့် မည်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ဝမ်း နည်း ကြ သ ဖြင့် တစ် ယောက် နောက် တစ် ယောက် တ ပည့် တော် လော ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ပန်း ကန် တွင် ငါ နှင့် အ တူ နှိုက် သူ၊ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ပါ ဝင် သူ ဖြစ် သ တည်း။ စပ် လျဉ်း သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း လူ့ သား သည် သွား ရ မည် မှန် သော် လည်း လူ့ သား ကို ပို့ အပ် သူ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ မ ဖွား ခဲ့ လျှင် ကောင်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သုံး ဆောင် လျက် နေ သေး စဉ် ကိုယ် တော် သည် မုန့် ကို ယူ၍ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် ဖဲ့ တော် မူ လျက် ခံ ယူ ကြ လော့။ ဤ ကား ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း ဟု မိန့် ဆို၍ တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ဖ လား ကို လည်း ယူ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ပေး တော် မူ ရာ သူ တို့ ရှိ သ မျှ သောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း ဤ ကား လူ အ များ အ ဖို့ သွန်း သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ငါ့ အ သွေး တည်း။ ငါ မူ ကား ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် စ ပျစ် ရည် သစ် သောက် သည့် နေ့ မ တိုင် မီ ယ ခု မှ တစ် ပါး သောက် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် သီ ချင်း ဆို ပြီး လျှင် သံ လွင် တောင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ အား ယေ ရှု က အ ထိန်း အ ကျောင်း ကို ငါ သတ် သ ဖြင့် သိုး များ ကွဲ လွင့် ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် တိုက် လဲ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ပြီး နောက် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ သင် တို့ အ ရင် သွား နှင့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ပေ တ ရု က ရှိ သ မျှ တို့ သည် တိုက် လဲ ကြ သော် လည်း တ ပည့် တော် တိုက် လဲ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ပြန် လျှောက် လေ သော်၊ ယေ ရှု က ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား၊ သင် သည် ယ နေ့ ညဉ့် ပင် ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် ငြင်း ဆို လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပေ တ ရု က တ ပည့် တော် သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သေ ရ မည် ဖြစ် စေ၊ ငြင်း ဆို မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု အ ထူး လျှောက် ဆို၏။ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း ထို နည်း တူ လျှောက် ဆို ကြ ၏။ ဂေ သ ရှေ မန် ခေါ် အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က ငါ ပ ဌ နာ ပြု စဉ် ဤ တွင် ထိုင် နေ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ၍၊ ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ကို ခေါ် သွား ပြီး လျှင် အံ့ အား သင့် ခြင်း၊ ပူ ဆွေး ခြင်း ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သေ လောက် အောင် ညှိုး ငယ် သည်။ ဤ တွင် နေ ရစ်၍ စောင့် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သော်၊ ရှေ့ သို့ အ နည်း ငယ် ကြွ သွား ပျပ် ဝပ် လျက် ထို အ ချိန် နာ ရီ သည် ကိုယ် မှ လွန် သွား နိုင် လျှင် သွား စေ ရန် ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ၊ အ ဗ္ဗ အ ဘ၊ ကိုယ် တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တတ် နိုင် တော် မူ ပါ သည်။ ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် မှ ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ။ သို့ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ်။ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် တော် မူ ၏။ ပြန် ကြွ သော် တ ပည့် တော် တို့ အိပ် နေ ကြ သည် ကို တွေ့၍ ပေ တ ရု အား အို ရှိ မုန်၊ အိပ် နေ သ လော၊ တစ် နာ ရီ မျှ မ စောင့် နိုင် လော။ စုံ စမ်း ရာ မ လိုက် မ ပါ အံ့ သော ငှာ စောင့် နေ၍ တောင်း လျှောက် ကြ လော့။ စိတ် အား ကြီး သော် လည်း ကိုယ် ခ န္ဓာ အား နည်း စွ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ တစ် ဖန် ထွက် ကြွ၍ အ ထက် နည်း အ တိုင်း ပ ဌ နာ ပြု လျက် တောင်း လျှောက် တော် မူ ၏။ ပြန် ကြွ သည့် ကာ လ တ ပည့် တော် တို့ မျက် စိ အ လွန် လေး သ ဖြင့် အိပ် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ တော် မူ ရာ မည် သို့ လျှောက် ရ မည် ကို မ သိ ကြ ချေ။ တ တိ ယ အ ကြိမ် ပြန် ကြွ သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် က ယ ခု အိပ် စက် နား နေ ကြ တော့။ တော် လှ ပြီ။ အ ချိန် နာ ရီ ရောက် ပြီ။ လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ခံ ရ ပြီ။ ထ ကြ လော့။ သွား ကြ ကုန် အံ့။ ငါ့ ကို ပို့ အပ် သူ ရောက် လာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ရာ ခ ဏ ချင်း တွင် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ပါ ဝင် သူ ယု ဒ သည် ရောက် လာ၍ ဓား၊ တုတ်၊ လက် နက် စွဲ ကိုင် သော လူ အ မြောက် အ မြား လည်း ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ လူ ကြီး များ တို့ ထံ မှ လိုက် ကြ၏။ ပို့ အပ် သူ က ငါ နမ်း မည့် သူ သည် ထို သူ ဖြစ်၏။ မ လွတ် အောင် ဖမ်း ဆီး ယူ သွား ကြ ဟူ၍ အ မှတ် ပေး ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် တော့် ထံ ရုတ် ချင်း ရောက် လာ ချဉ်း ကပ်၍ ဆ ရာ တော် ဟု ဆို လျက် နမ်း ရှုပ် သော်၊ လိုက် ပါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် ရ ဖမ်း ဆီး ကြ၏။ ထို အ ခါ ရပ် နေ သူ တစ် ယောက် သည် ဓား ကို ချွတ် ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျွန် ကို ခုတ်၍ နား ရွက် ပြတ် လေ၏။ ယေ ရှု က လည်း သင် တို့ သည် ဓား၊ တုတ် လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ဓား ပြ ဖမ်း ထွက် သ လို ငါ့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ကြ သ လော။ ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ ဗိ မာန် တော် တွင် နေ့ တိုင်း ဒေ သ နာ ပေး လျက် ထိုင် နေ စဉ် မ ဖမ်း ကြ ပါ တ ကား၊ ဤ အ ခြင်း အ ရာ မှာ ကျမ်း ချက် များ ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် ရှိ သ မျှ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စွန့် ပစ်၍ ထွက် ပြေး ကြ ရာ၊ ပိတ် ထည် ကို သာ ခြုံ သော ပျို ရွယ် သူ တစ် ယောက် သည် နောက် တော် က လိုက် စဉ် ဖမ်း ဆီး ကြ ပြန် သော်၊ ပိတ် ထည် ကို ချွတ် ပစ်၍ ကိုယ် လွတ် ထွက် ပြေး၏။ ယေ ရှု ကို ပ ရော ဟိတ် မင်း ထံ ယူ သွား ကြ သော် ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ လူ ကြီး များ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း စု ရုံး လာ ရောက် ကြ၏။ ပေ တ ရု သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျောင်း တော့် တံ တိုင်း အ တွင်း တိုင် အောင် အ ဝေး က လိုက်၍ မင်း မှု ထမ်း တို့ နှင့် အ တူ မီး လှုံ လျက် ထိုင် နေ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ သည် ယေ ရှု ကို ကွပ် မျက် ရ စေ ရန် သက် သေ ရှာ၍၊ အ များ ပင် မု သာ သက် သေ ခံ ကြ သော် လည်း ထွက် ချက် မ ညီ မ ညွတ် သော ကြောင့် မ ရ နိုင် ကြ။ ယေ ရှု သည် တစ် ခွန်း တစ် ပါ ဒ မျှ မ ထု ချေ ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ပ ရော ဟိတ် မင်း က သင် သည် ထော မ နာ ခံ ထိုက် ရာ အ ရှင်၏ သား တော် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် လော ဟု မေး ပြန် သော်၊ ယေ ရှု က ငါ ဖြစ်၏။ လူ့ သား သည် တန် ခိုး တော် ရှင်၏ ယာ ဘက် တော် တွင် စံ လျက် မိုး တိမ် များ နှင့် တ ကွ စ ကြာ ဖြန့် လာ တော် မူ သည် ကို သင် တို့ မြင် ကြ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း သည် ကိုယ် ရုံ ကို ဆုတ် လျက် မည် သည့် သက် သေ လို တော့ သ နည်း။ ပုတ် ခတ် မှု စ ကား ကို သင် တို့ ကြား ကြ ပြီ။ မည် သို့ ထင် မှတ် ကြ သ နည်း ဟု မေး ရာ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် ပါ သည် ဟု ရှိ သ မျှ တို့ ကောက် ယူ ကြ ပြီး လျှင်၊ အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တံ တွေး ထွေး ခြင်း၊ မျက် နှာ တော် ကို ဖုံး၍ လက် သီး နှင့် ထိုး ခြင်း ပြု လျက် ဟော လော့ ဟု ဆို ကြ၏။ မင်း မှု ထမ်း တို့ လည်း လက် ဝါး နှင့် ရိုက်၍ လွှဲ အပ် ခံ ယူ ကြ ၏။ ပေ တ ရု သည် ကျောင်း တော့် အောက် တံ တိုင်း အ တွင်း ရှိ နေ စဉ် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျွန် မ တစ် ယောက် လာ၍၊ ပေ တ ရု မီး လှုံ နေ သည် ကို မြင် လျှင် စိုက် ကြည့် လျက် သင် လည်း နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် လိုက် ပါ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သော်၊ သင် ပြော သည် ကို ငါ မ သိ။ နား လည်း မ လည် ဟု ငြင်း ဆို၏။ ထို နောက် ပြင် မုတ် ဆောင် သို့ ထွက် သည့် ကာ လ အ ထက် ကျွန် မ မြင် ပြန်၍၊ ဤ သူ သည် ထို သူ တို့ အ ပေါင်း ပါ ဖြစ် သည် ဟု ရပ် နေ သူ တို့ အား ဆို သော် ပေ တ ရု ငြင်း ဆို ပြန်၏။ ခ ဏ ကြာ သော် ရပ် နေ သူ တို့ က ပေ တ ရု အား သင် သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သည့် အ လျောက် ထို သူ တို့ အ ပေါင်း ပါ စင် စစ် ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ ရာ၊ သင် တို့ ပြော သော သူ့ ကို ငါ မ သိ ဟု ပေ တ ရု တိုင်း ထွာ၍ ကျိန် ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ကြက် တွန် လေ၏။ ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် သင် ငြင်း ဆို လိမ့် မည် ဟူ သော ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ချက် ကို ပေ တ ရု သ တိ ရ၍ စဉ်း စား မိ သော် ငို ကြွေး လေ ၏။ နံ နက် မိုး သောက် သော် ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ လူ ကြီး များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ နှင့် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ သည် တိုင် ပင် ပြီး လျှင် ယေ ရှု ကို ချည် နှောင် ယူ သွား၍ ပိ လတ် မင်း ထံ ပို့ အပ် ကြ၏။ ထို အ ခါ ပိ လတ် မင်း က သင် သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် လော ဟု မေး ရာ သင် ဆို သည့် အ တိုင်း တည်း ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ သည် အ ပြစ် များ စွာ စွဲ ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ ပိ လတ် မင်း က တစ် ခွန်း တစ် ပါ ဒ မျှ မ ထု ချေ လော။ သင့် အ ပေါ် မှာ မည် မျှ အ ပြစ် စွဲ ဆို ကြ သည် ကို မှတ် သား လော့ ဟု မိန့် ဆို ပြန် သော်၊ ယေ ရှု သည် တစ် ခွန်း တစ် ပါ ဒ မျှ မိန့် ပြန် တော် မ မူ သော ကြောင့် ပိ လတ် မင်း အံ့ သြ ၏။ ဘု ရင် ခံ မင်း သည် လူ ပ ရိတ် သတ် လျှောက် တောင်း ရာ အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ကို ထို ပွဲ အ ခါ တွင် လွှတ် မြဲ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ အ တွင်း မီး ထ ရာ လူ သတ် မှု ကျူး လွန် သူ တို့ နှင့် တ ကွ ဗာ ရ ဗ္ဗ ခေါ် အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့် ထုံး စံ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ သ နား ပါ မည့် အ ကြောင်း တိုး ဝင် လျှောက် တောင်း ကြ ၏။ ဗာ ရ ဗ္ဗ ကို လွှတ် ခွင့် တောင်း ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် အား ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ တိုက် တွန်း ကြ သ ဖြင့်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် ဟု သင် တို့ ခေါ် သော သူ့ ကို မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း ဟု ပိ လတ် မင်း မေး ပြန် ရာ၊ ကား တင် ပါ ဟု ဟစ် ပြန် ကြ ၏။ ပိ လတ် မင်း က လည်း အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ အ ဘယ် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု သ နည်း ဟု မေး ပြန် ရာ ကား တင် ပါ ဟု အ လွန် ပြင်း စွာ ဟစ် ကြ သ ဖြင့်၊ ပိ လတ် မင်း သည် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို ကျေ နပ် စေ လို သည် နှင့် ဗာ ရ ဗ္ဗ ကို လွှတ်၍ ယေ ရှု ကို ရိုက် ဒဏ် ခတ် ပြီး လျှင် ကား တင် စေ ရန် အပ် လိုက် ၏။ စစ် သည် တို့ လည်း ကိုယ် တော် ကို ပ ရဲ တော ရိ ခေါ် ရုံး တော် တံ တိုင်း အ တွင်း ယူ သွား ၍ တစ် တပ် လုံး စု ရုံး စေ ပြီး လျှင်၊ က မ္ပ လာ နီ ကို ဆင် ယင် ခြင်း၊ ဆူး ဦး ရစ် ရက်၍ ဆောင်း စေ ခြင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု သြ ဘာ ဆက် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း တော် ကို ကျူ လုံး နှင့် ရိုက် ခြင်း၊ ကိုယ် တော် ကို တံ တွေး တွေး ခြင်း၊ ဒူး တုပ် ရှိ ခိုး ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ၏။ ထို သို့ ပြောင် လှောင် ပြီး နောက် က မ္ပ လာ နီ ကို လဲ လျက် အ ဝတ် တော် ကို ဆင် ယင် ပြီး လျှင် ကား တင် ရန် ထုတ် သွား ကြ၏။ ကျေး တော မှ လာ သော ခ ရီး သည် ကု ရေ နေ ပြည် သား အ လေ ဇ န္ဒြု နှင့် ရု ဖု တို့ အ ဖ ရှိ မုန် ကို အ နိုင့် အ ထက် ကား တိုင် ထမ်း ခိုင်း လျက်၊ ဦး ခေါင်း ခွံ ဟူ၍ ဆို လို သော ဂေါ လ ဂေါ သ အ ရပ် သို့ ကိုယ် တော် ကို ထုတ် သွား ကြ သော်၊ မု ရန် ဆေး စပ် ထား သော စ ပျစ် ရည် ကို ပေး ကြ ရာ မ ယူ ဘဲ နေ တော် မူ ၏။ ကား တင် ကြ ပြီး လျှင် အ သီး သီး တို့ ယူ ရ စေ ရန် အ ဝတ် တော် များ ကို မဲ ချ၍ ခွဲ ဝေ ကောက် ယူ ကြ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ဝဲ ယာ တော်၌ တစ် ယောက် စီ ဓား ပြ နှစ် ယောက် ကို လည်း ကား တင် ကြ၏။ သီ သွား သူ တို့ သည် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ လျက် ဟေ့၊ ဗိ မာန် တော် ကို ဖြို ဖျက်၍ သုံး ရက် နှင့် တည် ဆောက် သော အ ချင်း လူ၊ ကိုယ် ကို ကယ်၍ ကား တိုင် မှ ဆင်း လာ လော့ ဟု ကဲ့ ရဲ့ ကြ ၏။ ထို နည်း တူ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က သူ တ ထူး ကို သူ ကယ် သည်။ ကိုယ် ကို မ ကယ် နိုင် ပါ တ ကား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် မင်း ခ ရစ် တော် သည် ငါ တို့ မြင်၍ ယုံ ကြည် စေ ရန် ကား တိုင် မှ ယ ခု ဆင်း လာ ပါ စေ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို လျက် သ ရော် ကြ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ကား တင် ခံ ရ သူ တို့ က လည်း ကဲ့ ရဲ့ ကြ ၏။ မွန်း တည့် အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ပြည် လုံး မှောင် ကျ၍ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တိုင် ရှိ နေ ၏။ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ အ ချိန် တွင် ယေ ရှု က အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် စွန့် ထား တော် မူ ပါ သ နည်း ဟု ဆို လို သော ဧ လော အိ၊ ဧ လော အိ၊ လာ မာ ရှ ဗတ် ခ သာ နိ ဟူ၍ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် တော် မူ ရာ၊ ရပ် နေ သူ အ ချို့ တို့ ကြား သော်၊ နား ထောင် ကြ၊ ဧ လိ ယ ကို ခေါ် သည် ဟု ဆို ကြ သည် နှင့်၊ လူ တစ် ယောက် သည် ပြေး၍ ရေ မှို တစ် ပွင့် ကို ပုန်း ရည် နှင့် ပြည့် စေ ပြီး လျှင် ကျူ လုံး တွင် တပ် လျက် တိုက် စဉ် ရှိ ပါ လေ စေ။ သူ့ ကို ချ ယူ အံ့ သော ငှာ ဧ လိ ယ လာ မည်၊ မ လာ မည် ကို ကြည့် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို ၏။ ထို နောက် ယေ ရှု သည် ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ပြီး လျှင် အ သက် စွန့် တော် မူ ၏။ ဗိ မာန် တော် ရှိ ကန့် လန့် ကာ သည် အ ထက် က အောက် တိုင် နှစ် ဖြာ စုတ် ကွဲ ၍၊ ကိုယ် တော့် ရှေ့ ရပ် နေ သူ တပ် မှုး သည် ထို သို့ အ သက် စွန့် တော် မူ သည် ကို မြင် သော် ဤ သူ ကား စင် စစ် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ပေ တည်း ဟု ဆို လေ ၏။ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် ဥ ပုသ် အ ဖိတ် နေ့ ဖြစ် ၍၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို စောင့် မျှော် သူ ကျက် သ ရေ ဆောင် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ အ ရိ မ သဲ မြို့ သား ယော သပ် သည် လာ၍ ပိလတ် မင်း ထံ တိုး ဝင် ပြီး လျှင် ယေ ရှု၏ အ လောင်း တော် ကို တောင်း ရာ၊ ပိ လတ် မင်း သည် သေ ပြီး သည် ကို အံ့ သြ၍ တပ် မှူး ကို ခေါ် လျက် သေ သည် မှာ ကြာ ပြီ လော ဟု မေး လျှင်၊ တပ် မှူး စ ကား ဖြင့် ကြား သိ သည့် ကာ လ အ လောင်း တော် ကို ယော သပ် အား ပေး လိုက်၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် ပိတ် ထည် ဝယ် ပြီး လျှင် အ လောင်း တော် ကို ချ ယူ၍ ပတ် လျက် ကျောက် တောင်၌ ထွင်း ထား သော သင်္ချိုင်း ဂူ တွင် သွင်း၍ အ ဝ ကို ကျောက် လုံး နှင့် လှိမ့် ပိတ် လေ ၏။ သွင်း ရာ အ ရပ် ကို မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ နှင့် ယော သေ အ မိ မာ ရိ တို့ လည်း ကြည့် မှတ် ကြ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ လွန် သော် မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ၊ ယာ ကုပ် အ မိ မာ ရိ နှင့် ရှာ လုံ တို့ သည် အ လောင်း တော် ကို သွား ရောက် လိမ်း ကျံ ရန် နံ့ သာ များ ဝယ် ပြီး လျှင်၊ ခု နစ် ရက် တွင် ပ ဌ မ နေ့ နံ နက် စော စော နေ ထွက် အ ချိန် သင်္ချိင်း ဂူ တော် သို့ သွား ကြ ရာ ဂူ တော် တွင်း သို့ ဝင် ကြ သော် ယာ ဘက် တွင် ထိုင် လျက် ဖွဲ့ ဖြူ ဝတ် လုံ ဆင် ယင် သော ပျို ရွယ် သူ တစ် ပါး ကို မြင်၍ အံ့ အား သင့် ကြ ရာ၊ ထို သူ က အံ့ အား မ သင့် ကြ နှင့်။ ကား တင် ကြ သော နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ကို သင် တို့ ရှာ ကြ သည် မှာ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီ။ ဤ တွင် မ ရှိ။ သွင်း ထား ကြ သော နေ ရာ ကို ကြည့် ကြ။ သင် တို့ အ ရင် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ကြွ နှင့် တော် မူ မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို နယ် တွင် ဖူး တွေ့ ရ ကြ မည့် အ ကြောင်း ပေ တ ရု မှ စ သော တ ပည့် တော် တို့ ထံ သွား၍ ပြန် ကြား ကြ လော့ ဟု ဆို၏။ ထို မိန်း မ တို့ လည်း တုန် လှုပ် ခြောက် ခြား လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ တော် မှ ထွက် ပြေး ကြ ရာ ကြောက် ရွံ့ သော ကြောင့် မည် သူ့ ကို မျှ တစ် စုံ တစ် ရာ မ ပြော မ ဆို ကြ ချေ။ ကိုယ် တော် သည် ခု နစ် ရက် တွင် ပ ဌ မ နေ့ နံ နက် စော စော ရှင် ပြန် ထ မြောက် ပြီး မှ နတ် ခု နစ် ကောင် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ဖူး သော မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ အား ဦး စွာ ထင် ရှား တော် မူ လျှင်၊ အ စား၊ တစ် နည်း၊ ပေ တ ရု နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သ မျှ ကို အ ချုပ် အား ဖြင့် ပြန် ကြား ကြ ပြီး နောက် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် သည် ထာ၀ ရ ကယ် တင် ခြင်း ဆိုင် ရာ သင်္ခါ ရ ကင်း၍ သန့် ရှင်း သော သ တင်း တော် ကို အ ရှေ့ စွန်း မှ အ နောက် စွန်း တိုင် အောင် တ ပည့် တော် တို့ အား ဖြင့် လွှင့် တော် မူ သ တည်း။ မာ ရိ သွား၍ ညဉ်း တွား ငို ကြွေး လျက် နေ သော နောက် တော် ပါ ဖူး သူ တို့ အား ကြား ပြော ရာ၊ အ သက် ရှင်၍ မာ ရိ အား ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း ကြား သော် လည်း မ ယုံ ကြ။ ထို နောက် ကျေး တော သို့ သွား သော တ ပည့် တော် နှစ် ပါး တို့ အား အ ဆင်း ပြောင်း၍ ထင် ရှား တော် မူ လျှင်၊ အ ခြား တ ပည့် တော် တို့ ထံ ပြန် သွား၍ ကြား ပြော ကြ သော် လည်း သူ တို့ စ ကား ကို မ ယုံ ဘဲ နေ သေး၏။ ထို နောက် စား ပွဲ ထိုင် နေ ကြ သော တစ် ဆယ့် တစ် ပါး တို့ အား ထင် ရှား တော် မူ လျှင်၊ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီး မှ ဖူး မြင် ရ သူ တို့ စ ကား ကို မ ယုံ ကြ သည့် အ တွက် မ ယုံ ခြင်း၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း ခြင်း များ ကို ဆုံး မ တော် မူ သည့် နောက်၊ တစ် လော က လုံး နှံ့ သွား၍ လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အား သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ကြ လော့။ ယုံ ကြည်၍ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ သူ သည် ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် လ တ္တံ့။ မ ယုံ ကြည် သူ မူ ကား အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ရ လ တ္တံ့။ ယုံ ကြည် သူ တို့ ရ အံ့ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကား ငါ့ နာ မ နှင့် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ခြင်း၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခြင်း၊ မြွေ များ ကို ဖမ်း ကိုင် ခြင်း၊ အ ဆိပ် အ တောက် ကို သောက် မိ လျှင် ဘေး ကင်း ခြင်း၊ မ ကျန်း မ မာ သူ တို့ အ ပေါ် မှာ လက် တင်၍ ကျန်း မာ စေ ခြင်း များ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ရှင် ယေ ရှု သည် ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး မှ ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ ချီ ဆောင် ခြင်း ကို ခံ၍ ဘု ရား သ ခင့် ယာ ဘက် တော်၌ စံ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ လည်း ထွက် သွား ပြီး လျှင် အ ရှင် ဘု ရား ခွန် အား ပေး တော် မူ လျက် ဖြစ် ပျက် သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ အား ဖြင့် တ ရား တော် ကို အ တည် ပြု တော် မူ ရာ တွင် အ ရပ် ရပ်၌ ဟော ပြော ကြ ကုန်၏။ ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ရုဒ် မင်း လက် ထက် အ ဘိ ယ အ နွယ်၏ အ လှည့် ပါ ဝင် သူ၊ ဇာ ခ ရိ အ မည် ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ရှိ၏။ မ ယား မှာ၊ အာ ရုန့် အ နွယ် အ မည် ဧ လိ ရှ ဗက် တည်း။ ထို သူ နှစ် ဦး လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ မိန့် မှာ ချက်၊ စီ ရင် ချက် တော် ရှိ သ မျှ အ တိုင်း၊ အ ပြစ် မဲ့ လိုက် လျှောက် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မတ် သူ ဖြစ် ကြ၏။ ဧ လိ ရှ ဗက် သည် မြုံ၍၊ ထို သူ တို့ တွင် သား မ ရှိ၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် အ သက် ကြီး ရင့် လှ ပြီ။ ဇာ ခ ရိ သည် အ လှည့် ကျ အ တိုင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင်၊ ပ ရော ဟိတ် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် စဉ်။ ပ ရော ဟိတ် တို့ ထုံး စံ အ လိုက် စာ ရေး တံ ကျ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း ဝင်၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် ရှို့ ရ၏။ တင် ရှို့ သည့် အ ချိန် နာ ရီ တွင် လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ သည် ပြင် က ဆု တောင်း လျက် ရှိ နေ ကြ၏။ ထို အ ခါ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော့် ယာ ဘက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး ရပ် တန့် ထင် ရှား သည် ကို ဇာ ခ ရိ မြင်၍၊ နှ လုံး မ သာ ကြောက် ရွံ့ သော်၊ စေ တ မန် တော် က၊ အို ဇာ ခ ရိ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင့် အ သ နား တော် ခံ ချက် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ မ ယား ဧ လိ ရှ ဗက် သည် သား ယောက်ျား ဖွား မြင် လိမ့် မည်။ ထို သား ကို ယော ဟန် ဟု အ မည် မှည့် လော့။ သင်၌ အား ရ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ သည့် ပြင် သူ ငယ် ဖွား မြင် ခြင်း ကြောင့် လူ အ များ တို့ ဝမ်း မြောက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ကြီး မြတ်၍ စ ပျစ် ရည် နှင့် သေ ရည် သေ ရက် ကို မ သောက် ရ ဘဲ အ မိ ဝမ်း တွင်း က ပင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ များ ကို ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် စေ သည့် ပြင်၊ အ ဘ တို့ ကို သား တို့ နှင့် သ ဘော တူ စေ လျက် နား မ ထောင် သူ တို့ ကို သူ တော် ကောင်း တို့ အ သိ ပ ညာ သို့ ဝင် စေ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ လူ တစ် မျိုး ကို အ သင့် ပြင် ဆင် အံ့ သော ငှါ ဧ လိ ယ၏ ဝိ ညာဉ် နှင့် တန် ခိုး ကို ဆောင်၍ ရှေ့ တော် က သွား ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို ရာ၊ ဇာ ခ ရိ က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် လူ အို ဖြစ် ပါ သည်။ မ ယား လည်း အ သက် ကြီး ရင့် လှ ပြီ ဖြစ် လျက် ထို သို့ ဖြစ် မည် ကို မည် သို့ သိ ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် လျှင်၊ စေ တ မန် တော် က၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ခ စား ရ သော ဂါ​ ဗြေ လ ဖြစ် သည်။ ဤ ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို၊ သင့် အား ကြား ပြော ကြော် ငြာ စေ ရန် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ လိုက် သည်။ နား ထောင် လော့။ အ ချိန် တန် သည့် ကာ လ ပြည့် စုံ ရ မည့် ငါ့ စ ကား ကို မ ယုံ သော ကြောင့် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သည့် နေ့ မ တိုင် မ ချင်း သင် သည် စ ကား မ ပြော နိုင် ဘဲ အ လျက် နေ ရ မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ဇာ ခ ရိ ကို စောင့် လျက်၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ကြန့် ကြာ သည် ကို အံ့ သြ ကြ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် ဇာ ခ ရိ ထွက် လာ သော အ ခါ၊ စ ကား မ ပြော နိုင် သည် ကို ထောက်၍ ဗိ မာန် တော် တွင် ရူ ပါ ရုံ မြင် ခဲ့ ရ ကြောင်း သိ မြင် ကြ၏။ ဇာ ခ ရိ လည်း အ လျက်၊ လက် ရိပ် ပြ လျက် အ မှု တော် ဆောင် ရက် စေ့ ကုန် မှ အိမ် သို့ ပြန် လေ၏။ ကျေး ဇူး တော် မြတ် ကို ခံ ရ သော သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဟု မြွက် ဆို လျှင်၊ မာ ရိ သည် ထို စ ကား ကြောင့် နှ လုံး မ သာ ဖြစ်၍ ထို နှုတ် ဆက် ခြင်း အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို ဆင် ခြင် လျက် နေ စဉ်၊ စေ တ မန် တော် က အို မာ ရိ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ ပြီ။ နား ထောင် လော့။ သင် သည် သ န္ဓေ ယူ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သ ဖြင့် ယေ ရှု ဟု မှည့် ရ မည်။ ထို သူ သည် ကြီး မြတ်၍ မြင့် မြတ် သော အ ရှင်၏ သား တော် ဟု အ ခေါ် ခံ လျက် သူ့ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ နန်း မွေ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ ယာ ကုပ် အ နွယ် ပေါ် တွင် ကာ လ အ စဉ် အုပ် စိုး ၍ အ ဆုံး မဲ့ နိုင် ငံ တော် ကို ပိုင် ရ လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို ၏။ မာ ရိ က လည်း ထို အ တိုင်း မည် သို့ ဖြစ် နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ကျွန် မ သည် ယောက်ျား နှင့် မ ဆက် ဆံ ပါ ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ စေ တ မန် တော် က၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ သင့် အ ပေါ် သို့ ဆင်း သက်၍။ မြင့် မြတ် သော အ ရှင်၏ တန် ခိုး တော် လည်း၊ လွှမ်း မိုး လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် ဖွား မည့် သူ ငယ် သည် သန့် ရှင်း သော အ ရှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ဟု အ ခေါ် ခံ ရ လ တ္တံ့။ နား ထောင် ဦး လော့။ သင့် ဆွေ မျိုး ဧ လိ ရှ ဗက် လည်း အ သက် ကြီး ရင့် လျက် ပင် သား ယောက်ျား သ န္ဓေ ယူ၍ မြုံ သော မိန်း မ ဟု ခေါ် ကြ သော သူ၌ ယ ခု ခြောက် လ ရ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် မ တတ် နိုင် သော အ မှု တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ရှိ ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ မာ ရိ က၊ ကျွန် မ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကျွန် မ ဖြစ် ပါ သည်။ အ ရှင့် စ ကား အ တိုင်း ဖြစ် ပါ စေ တော့ ဟု ဝန် ခံ ပြီး နောက် စေ တ မန် တော် ထွက် သွား ၏။ ထို ကာ လ မာ ရိ သည် ထ၍ ယု ဒ ခင် တန်း ရှိ မြို့ တစ် မြို့ သို့ အ လျင် အ မြန် သွား လျက် ဇာ ခ ရိ အိမ် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ဧ လိ ရှ ဗက် ကို နှုတ် ဆက်၏။ မာ ရိ နှုတ် ဆက် စ ကား ကို ဧ လိ ရှ ဗက် ကြား သော် ဝမ်း လွယ် က လေး ခုန် ရာ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လာ သော ဧ လိ ရှ ဗက် က၊ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် ဖွား အံ့ သော သား၌ လည်း မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကျွန် မ အ ရှင်၏ မယ် တော် သည် ကျွန် မ ထံ ရောက် လာ သည် မှာ အ သို့ ပါ နည်း။ သင့် နှုတ် ဆက် သံ သည်၊ ကျွန် မ၏ နား သို့ ရောက် မိ လျှင် ဝမ်း လွယ် က လေး ရွှင် လန်း စွာ ခုန် ပါ သည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဆင့် ဆို ချက် ပြည့် စုံ မည် ကို ယုံ ကြည် ပြီး ဖြစ် သော သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု အ သံ ကျယ် စွာ ဟစ် လျက် မြွက် ဆို၏။ နာ မ တော် သန့် ရှင်း သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သူ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက်၌ က ရု ဏာ တော် တည် ၏။ တန် ခိုး ကြီး သော အ မှု ကို လက် ရုံး တော် ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ လျက် စိတ် မာ န ထောင် လွှား သူ တို့ ကို ခွဲ လွှင့် ခြင်း၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို နန်း ချ၍ နိမ့် ကျ သူ တို့ ကို ချီး မြှောက် ခြင်း၊ မွတ် သိပ် သူ တို့ ကို မြိန် ရှက် ဖွယ် နှင့် ဝ စေ၍ ကြွယ် ဝ သူ တို့ ကို လက် ချည်း လွှတ် ခြင်း ပြု တော် မူ ပြီ။ ထို နောက် မာ ရိ သည် ဧ လိ ရှ ဗက် နှင့် သုံး လ ခန့် အ တူ နေ ပြီး မှ အိမ် သို့ ပြန် သွား၏။ ဧ လိ ရှ ဗက် သည် ဖွား ချိန် စေ့၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊ က ရု ဏာ အ ထူး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြ တော် မူ ကြောင်း အိမ် နီး ချင်း နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကြား သိ သည့် ကာ လ အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ၏။ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် သူ ငယ် ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ရောက် လာ ကြ သော် အ ဘ အ မည် အ လိုက်၊ ဇာ ခ ရိ ဟု မှည့် မည် ပြု ကြ ရာ အ မိ က၊ ထို သို့ မ ဟုတ်။ ယော ဟန် ဟူ၍ မှည့် ရ မည် ဟု ပြန် ဆို သော အ ခါ၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ တွင် ထို အ မည် တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ မည် သို့ မှည့် စေ လို ကြောင်း အ ဘ ကို လက် ရိပ် ပြ ကြ သော်၊ ပု ရ ပိုက် တောင်း၍ အ မည် မှာ ယော ဟန် တည်း ဟု ရေး သ ဖြင့် ရှိ သ မျှ တို့ အံ့ သြ ကြ၏။ ထို ခ ဏ ခြင်း တွင် သူ သည် နှုတ် ပွင့် လျက် လျှာ ပေါ့ လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း မြွက် ဆို၏။ အိမ် နီး ချင်း အ ပေါင်း တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ လျက် ယု ဒ ခင် တန်း တစ် လျှောက် ကြော် ငြာ သော ထို အ ကြောင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ ကြား သော သူ တိုင်း နှ လုံး သွင်း၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သူ နှင့် အ တူ ရှိ သည် ကို မှတ် ယူ သ ဖြင့် ဤ သူ ကား မည် သို့ သော သူ ဖြစ် မည် နည်း ဟု ဆွေး နွေး ကြ၏။ ထို အ ခါ အ ဘ ဇာ ခ ရိ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ဟော သည် မှာ၊ လူ မျိုး တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ လျက် ရွေး နုတ် ခြင်း အ မှု ကို စီ ရင် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ သူ ငယ် သည် ကြီး ပွား၍ စိတ် အား ကြီး လျက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား ထင် ရှား သည့် နေ့ တိုင် အောင် တော၌ ရှိ နေ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ တစ် နိုင် ငံ လုံး ရှိ လူ ဦး ရေ စာ ရင်း ယူ စေ ရန် ကဲ သာ သြ ဂု တ္ထု ဘု ရင် မင်း အ မိန့် ထုတ် ဆင့် ၏။ ထို ပ ဌ မ စာ ရင်း ယူ ခြင်း မှာ ကု ရေ နိ သည် ရှု ရိ ပြည် တွင် ဘု ရင် ခံ ချုပ် ဖြစ် စဉ် တည်း။ ထို အ ခါ လူ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် အ နွယ် ဇာ တိ မြို့ ရွာ သို့ စာ ရင်း ဝင် ရန် သွား ကြ ရာ၊ ယော သပ် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ထွက်၍ ယု ဒ နယ် ဗက် လင် ခေါ် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဇာ တိ မြို့ သို့၊ ထိမ်း မှန်း ထား သော မာ ရိ နှင့် တ ကွ စာ ရင်း ဝင် ရန် သွား၏။ မာ ရိ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင်၍ ထို မြို့ တွင် ရှိ နေ ကြ စဉ်၊ ဖွား ချိန် စေ့ သ ဖြင့် သား ဦး ကို ဖွား မြင် ရာ၊ စ ရပ် တွင် နေ ရာ လပ် မ ရှိ သော ကြောင့် အ နှီး နှင့် ပတ် လျက် နွား စား ခွက် တွင် သိပ် ထား ရ ၏။ ထို ကျေး လက် စား ကျက်၌ သိုး အုပ် ကို ညဉ့် အ ခါ စောင့် ကြည့် ထိန်း ကျောင်း သော သိုး ထိန်း တို့ ရှိ ကြ ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး ပေါ် လာ၍ သူ တို့ ပတ်၀န်း ကျင် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ထွန်း တောက် သ ဖြင့် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ သော်၊ စေ တ မန် တော် က မ ကြောက် ကြ နှင့်။ နား ထောင် ကြ လော့။ လူ မျိုး တော် လုံး ဆိုင် ရာ အ လွန် ရွှင် လန်း ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ငါ ကြား ပြော လာ ပြီ။ အ ရှင် ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ဇာ တိ မြို့ တွင် ယ နေ့ သင် တို့ အ ဖို့ ဖွား မြင် တော် မူ ပြီ။ သိ ကြ ရန် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှာ အ နှီး နှင့် ပတ် လျက် နွား စား ခွက် တွင် သိပ် ထား သော သူ ငယ် ကို တွေ့ ကြ လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို ကာ လ စေ တ မန် တော် နှင့် အ တူ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ များ တို့ ရုတ် တ ရက် ထင် ရှား ၍၊ ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် တွင် ဘု ရား သ ခင်၌ ဘုန်း ကြီး ခြင်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နှစ် သက် တော် မူ သော လူ သ တ္တ ဝါ တို့၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ထော မ နာ ပြု ကြ၏။ စေ တ မန် တော် တို့ သည် ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ တက် သွား ကြ သော် သိုး ထိန်း တို့ က၊ ငါ တို့ သည် ဗက် လင် မြို့ ရောက် သွား၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သော ဤ အ ခြင်း အ ရာ ကို ကြည့် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို သည့် အ တိုင်း အ လျင် အ မြန် သွား လျက်၊ မာ ရိ နှင့် ယော သပ် မှ စ၍ နွား စား ခွက် တွင် သိပ် ထား သော သူ ငယ် တော် ကို တွေ့ မြင် ကြ ရာ၊ သူ ငယ် တော့် အ ကြောင်း ခံ ခဲ့ ရ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ပြန် ကြား ကြ လျှင်၊ ကြား သ မျှ သော သူ တို့ သည် သိုး ထိန်း တို့ ပြန် ကြား သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို အံ့ သြ ကြ၏။ မာ ရိ မူ ကား ထို အ ခြင်း အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို နှ လုံး သွင်း၍ စဉ်း စား လျက် နေ၏။ သိုး ထိန်း တို့ လည်း နာ ခံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ကြား ရ သ မျှ၊ မြင် ရ သ မျှ အ တွက် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက်၍ ထော မ နာ ပြု လျက် ပြန် သွား ကြ၏။ ကိုယ် တော် ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး ရန် ရှစ် ရက် စေ့ သော်၊ သ န္ဓေ မ တည် မီ စေ တ မန် တော် သ မုတ် ခဲ့ သော ယေ ရှု အ မည် ဖြင့် မှည့် ကြ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ချမ်း သာ ရာ ချမ်း သာ ကြောင်း ကို စောင့် မြော် လျက် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သော သူ တော် ကောင်း ရှု မောင် အ မည် ရှိ သူ တစ် ယောက် ရှိ ရာ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ်၌ တည် သည့် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ကို မ ဖူး မီ မ သေ ရ ဟု သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ခဲ့ ရ ပြီ။ ဝိ ညာဉ် တော် ကြောင့်၊ ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် ရောက် ရာ သူ ငယ် တော် ယေ ရှု ကို ပ ညတ် တ ရား တော် ထုံး နည်း အ လျောက် ပြု ရန် မိ ဘ တို့ ဆောင် သွင်း ကြ သည့် ကာ လ၊ ချီ ပွေ့ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ အို သ ခင် ဘု ရား၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ယ ခု ငြိမ် သက် စွာ စု တေ ခွင့် ကို ကျွန် တော် မျိုး အား သ နား တော် မူ ပါ ပြီ။ မိ ဘ တို့ သည် သူ ငယ် နှင့် စပ် လျဉ်း သော ထို မြွက် ဆို ချက် ကို အံ့ သြ လျက် နေ ကြ၏။ သူ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် မယ် တော် မာ ရိ အား ရှု မောင် က၊ နား ထောင် လော့။ ဤ သူ ငယ် တော် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ များ တို့ လဲ ကျ စေ ရာ၊ အ များ တို့ ထ မြောက် စေ ရာ အ ဖြစ် ငြင်း ပယ် ကြ မည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ ဖြစ် ထား သူ နေ သည့် အ လျောက်၊ လူ အ များ တို့ စိတ် အ ကြံ အ စည် ထင် ရှား ရ လိမ့် မည်။ သင့် စိတ် ကို လည်း သန် လျက် ထုတ် ချင်း ခွင်း လိမ့် မည် ဟု ဆို၏။ ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ချဉ်း လာ၍ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရွေး နုတ် ရာ ရွေး နုတ် ကြောင်း ကို စောင့် မျှော် သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား သူ ငယ် တော့် အ ကြောင်း ပြော ဆို၏။ ထို နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ညတ် တ ရား တော် အ ရ ဆောင် ရွက် ပြီး စီး သည့် ကာ လ နေ ရင်း ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ သူ ငယ် တော် သည် ကြီး ပွား ခွန် အား တိုး တက်၍ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် သည် ကိုယ် တော့် အ ပေါ်၌ တည်၏။ မိ ဘ တို့ သည် နှစ် စဉ် ပ သ ခါ ပွဲ ချိန် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်၊ သူ ငယ် တော် အ သက် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ သွား မြဲ သွား လျက် ပွဲ ရက် ကုန်၍ ပြန် ကြ စဉ် သူ ငယ် တော် ယေ ရှု သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် နေ ရစ်၏။ မိ ဘ တို့ သည် ထို အ ကြောင်း ကို မ သိ ဘဲ ခ ရီး သွား ဖော် တို့ နှင့် အ တူ ပါ မည် ထင် မှတ် သ ဖြင့်၊ တစ် နေ့ ခ ရီး သွား ပြီး မှ၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ သိ အ ကျွမ်း တို့ တွင် ရှာ၍ မ တွေ့ သော် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား လိုက် ရှာ ရာ၊ သုံး ရက် ကြာ ပြီး နောက် ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း ဆ ရာ တော် တို့ ထံ နာ ခံ လျက် မေး မြန်း လျက်၊ အ လယ် တွင် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ ကြ ၏။ ကြား ရ သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဖြေ ဆို ရာ၌ ထိုး ထွင်း ခြင်း ဉာဏ် တော် ကို အံ့ သြ ကြ ၏။ မိ ဘ တို့ လည်း တွေ့ မြင် သော်၊ အံ့ အား သင့်၍ မယ် တော် က ငါ့ သား၊ ငါ တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ သင့် အ ဘ နှင့် ငါ သည် စိတ် ပူ ပန် စွာ ရှာ ရ ကြ လေ စွ ဟု ဆို ရာ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ရှာ ကြ သ နည်း။ ခ မည်း တော်၏ ဗိ မာန် တွင် အ ကျွန်ုပ် ရှိ နေ သင့် ကြောင်း မ သိ ကြ လော ဟု ပြန် ၍ မေး တော် မူ သော်၊ ထို စ ကား ကို သူ တို့ နား မ လည် ကြ။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ နှင့် လိုက် လျက် နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ရောက် ရာ သူ တို့ အ အုပ် အ ချုပ် အောက်၌ နေ တော် မူ၏။ ထို အ ချင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို မယ် တော် သည် နှ လုံး သွင်း လေ ၏။ ယေ ရှု လည်း၊ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ ရပ် အ မောင်း ကြီး ပွား လျက် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့၊ လူ့ ရှေ့ တိုး တက်၍ မျက် နှာ သာ ရ၏။ ကဲ သာ တိ ဗေ ရိ ဘု ရင် မင်း နန်း စံ တစ် ဆယ့် ငါး နှစ် တွင် ယု ဒ နယ်၌ ပု န္တိ ပိ လတ်၊ ဂါ လိ လဲ နယ်၌ ဟေ ရုဒ်၊ ဣ တု ရဲ နယ်၊ တ ရာ ခေါ နိတ် နယ် များ၌ ဟေ ရုဒ် ညီ ဖိ လိ ပ္ပု၊ အ ဘိ လင် နယ်၌ လု သာ နိ တို့ သည် ဘု ရင် ခံ မင်း ဖြစ် ကြ စဉ်၊ အ န္နတ် နှင့် ကာ ယ ဖ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် ကြ သည့် ကာ လ ဇာ ခ ရိ သား ယော ဟန် သို့ တော တွင် ဘု ရား သ ခင်၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် လာ သည့် အ တိုင်း၊ ယော ဟန် သည် ယော် ဒန် မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် လျှောက် လှည့် လည်၍ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခြင်း အ လို့ ငှါ နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ တ ရား ကို ဟော ပြော လေ၏။ ထို ကြောင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရန် ထွက် လာ သော လူ အ မြောက် အ များ တို့ အား ယော ဟန် က၊ အ ချင်း မြွေ ဆိုး သား တို့၊ ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မျက် တော် ဒဏ် မှ ရှောင် ပြေး ကြ ရန် မည် သူ သ တိ ပေး ခဲ့ သ နည်း။ နောင် တ ရ ခြင်း နှင့် ထိုက် လျော် သော အ သီး ကို သီး ကြ လော့။ ငါ တို့၌ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ရှိ ပြီ ဟု မ အောက် မေ့ ကြ နှင့်။ ဤ ကျောက် ခဲ များ ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ အ ဖို့ သား သ မီး တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း တော် မူ နိုင် သည် ငါ ဆို၏။ သစ် ပင် ရင်း များ မှာ ပု ဆိန် ယ ခု ကပ် ထား လျက် ရှိ သ ဖြင့် အ သီး ကောင်း မ သီး သော အ ပင် တိုင်း ကို ခုတ် လှဲ၍ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ရ သည် ဟု ဟော ပြော ရာ၊ လူ ပ ရိ သတ် က သို့ ဖြစ် လျှင် ကျွန် တော် တို့ မည် သို့ ပြု လုပ် ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ အ င်္ကျီ နှစ် ထည် ရှိ သူ သည် မ ရှိ သူ့ အား ဝေ မျှ စေ။ စား ဖွယ် သောက် ရာ ရှိ သူ လည်း ထို နည်း တူ ပြု စေ ဟု ပြန် ဆို၏။ အ ခွန် ကောက် တို့ လည်း ဗိ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရန် လာ၍ ဆ ရာ၊ ကျွန် တော် တို့ မည် သို့ ပြု လုပ် ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ပြ ဌာန်း သည် ထက် တိုး၍ မ ကောက် ခံ ကြ နှင့် ဟု ပြန် ဆို၏။ ကျွန် တော် တို့ လည်း မည် သို့ ပြု လုပ် ရ ပါ မည် နည်း ဟု စစ် သည် တို့ မေး ကြ လျှင် မည် သူ့ ကို မျှ နိုင် ထက် စီး နင်း ပြု၍ မ လျှပ် ဖြတ် ကြ နှင့်။ ကိုယ့် ရိ က္ခာ နှင့် ရောင့် ရဲ ကြ လော့ ဟု ပြန် ဆို၏။ လူ ပ ရိ သတ် စောင့် မျှော် လျက်၊ ခ ရစ် တော် ဟုတ် သ လော ဟု ယော ဟန် နှင့် စပ် လျဉ်း၍၊ ရှိ သ မျှ တို့ တွေး ဆ ဆင် ခြင် ကြ ရာ၊ ယော ဟန် က၊ ငါ သည် သင် တို့ ကို ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန်၏။ ငါ့ ထက် တန် ခိုး ကြီး၍ ဖိ နပ် တော် ကြိုး ကို မျှ ငါ မ ဖြည် ထိုက် သော အ ရှင် သည် ကြွ လာ ပြီး လျှင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ မီး နှင့် လည်း ကောင်း ဗတ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ကောက် နယ် တ လင်း တော် ကို သန့် စင် စေ ခြင်း၊ အ ဖျင်း ကို မ ငြိမ်း နိုင် သော မီး နှင့် ကျွမ်း လောင် စေ လျက် စ ပါး တော် ကို ကျီ သွင်း ခြင်း ပြု ရန် လက် တော် တွင် ဆန် ကော ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သည့် ပြင်၊ အ ခြား သော နှိုး ဆော် ချက် များ နှင့် တ ကွ လူ ပ ရိ သတ် အား၊ သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော လေ၏။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရင် ခံ မင်း ဟေ ရုဒ် သည် မ ရီး တော် ဟေ ရော ဒိ အ တွက် နှင့် ကိုယ် တိုင် ပြု ဘူး သ မျှ သော ဆိုး သွမ်း မှု များ အ တွက် ယော ဟန်၏ ဆုံး မ ပြစ် တင် ခြင်း ကို ခံ ရ သော ကြောင့် ထို ပြစ် မှု ခပ် သိမ်း အ ပေါ် တွင် ထပ် ဆင့် လျက်၊ ယော ဟန် ကို ထောင် ချ လေ ၏။ လူ ပ ရိ သတ် လုံး ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး နောက် ယေ ရှု သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ၍ ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ စဉ်၊ ကောင်း ကင် ပွင့် လျက် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် ချိုး ငှက် အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် နှင့် ကိုယ် တော့် အ ပေါ် သို့ ဆင်း သက် သော် သင် ကား ငါ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း ဟု ကောင်း ကင် မှ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ၏။ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် စ ပြု သော ယေ ရှု သည် အ သက် တော် သုံး ဆယ် ခန့် ရှိ၏။ ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ အ ထင် အ မြင် အ တိုင်း ယော သပ် သား ဖြစ် ၏။ ယော သပ် သည် ဧ လိ သား၊ ဧ လိ သည် မဿတ် သား၊ မဿတ် သည် လေ ဝိ သား၊ လေ ဝိ သည် မေ လ ခိ သား၊ မေ လ ခိ သည် ယ န္န သား၊ ယ န္န သည် ယော သပ် သား။ ယော သပ် သည် မ တ္တ သိ သား၊ မ တ္တ သိ သည် အာ မုတ် သား၊ အာ မုတ် သည် နာ ဟုံ့ သား၊ နာ ဟုံ သည် ဧ သ လိ သား၊ ဧ သ လိ သည် န ဂ္ဂဲ သား၊ န ဂ္ဂဲ သည် မာ အတ် သား၊ မာ အတ် သည် မ တ္တ သိ သား၊ မ တ္တ သိ သည် ရှေ မိန့် သား၊ ရှေ မိန် သည် ယော သက် သား၊ ယော သက် သည် ယော ဒ သား။ ယော ဒ သည် ယော ဟ န္န သား၊ ယော ဟ န္န သည် ရေ သ သား၊ ရေ သ သည် ဇေ ရု ဗ ဗေ လ သား၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ သည် ရှာ လ သေ လ သား၊ ရှာ လ သေ လ သည် နေ ရိ သား။ နေ ရိ သည် မေ လ ခိ သား၊ မေ လ ခိ သည် အ ဒ္ဒိ သား၊ အ ဒ္ဒိ သည် ကော သံ့ သား၊ ကော သံ သည် ဧ လ မော ဒံ့ သား။ ဧ လ မော ဒံ သည် ဧ ရ သား၊ ဧ ရ သည် ယေ ရှု သား၊ ယေ ရှု သည် ဧ လျာ ဇာ့ သား၊ ဧ လျာ ဇာ သည် ယော ရိမ့် သား၊ ယော ရိမ် သည် မဿတ် သား၊ မဿတ် သည် လေ ဝိ သား။ လေ ဝိ သည် ရှုမောင့် သား၊ ရှု မောင် သည် ယု ဒ သား၊ ယု ဒ သည် ယော သပ် သား၊ ယော သပ် သည် ယော နံ့ သား၊ ယော နံ သည် ဧ လျာ ကိမ့် သား။ ဧ လျာ ကိမ် သည် မေ လေ့ သား၊ မေ လေ သည် မဲ နာ့ သား၊ မဲ နာ သည် မ တ္တ သ သား၊ မ တ္တ သ သည် နာ သန့် သား၊ နာ သန် သည် ဒါ ဝိဒ် သား။ ဒါ ဝိဒ် သည် ယေ ရှဲ သား၊ ယေ ရှဲ သည် သြ ဗက် သား၊ သြ ဗက် သည် ဗော ဇ သား၊ ဗော ဇ သည် စာ လ မုန့် သား၊ စာ လ မုန် သည် နာ ရှုန့် သား။ နာ ရှုန် သည် အ မိ န ဒပ် သား၊ အ မိ န ဒပ် သည် အဒ် မိန့် သား၊ အဒ် မိန် သည် အ ရံ နိ သား၊ အ ရံ နိ သည် ဟေ ဇ ရုံ့ သား၊ ဟေ ဇ ရုံ သည် ဖာ ရက် သား၊ ဖာ ရက် သည် ယု ဒ သား။ ယု ဒ သည် ယာ ကုပ် သား၊ ယာ ကုပ် သည် ဣ ဇာက် သား၊ ဣ ဇာက် သည် အာ ဗြ ဟံ့ သား၊ အာ ဗြ ဟံ သည် တေ ရ သား၊ တေ ရ သည် နာ ခေါ့် သား။ နာ ခေါ် သည် စေ ရောက် သား၊ စေ ရောက် သည် ရာ ဂေါ့ သား၊ ရာ ဂေါ သည် ဖာ လက် သား၊ ဖာ လက် သည် ဟေ ဗာ့ သား၊ ဟေ ဗာ သည် ရှာ လ သား။ ရှာ လ သည် ကာ ဣ နန့် သား၊ ကာ ဣ နန် သည် အာ ဖာ ဇဒ် သား၊ အာ ဖာ ဇဒ် သည် ရှေ မ သား၊ ရှေ မ သည် နော ဧ သား။ နော ဧ သည် လာ မက် သား၊ လာ မက် သည် မ သု ရှ လ သား၊ မ သု ရှ လ သည် ဧ နောက် သား၊ ဧ နောက် သည် ယာ ရက် သား၊ ယာ ရက် သည် မ ဟာ လေ လ သား၊ မ ဟာ လေ လ သည် ကာ ဣ နန့် သား။ ကာ ဣ နန် သည် ဧ နုတ် သား၊ ဧ နုတ် သည် ရှေ သ သား၊ ရှေ သ သည် အာ ဒံ့ သား၊ အာ ဒံ သည် ဘု ရား သ ခင့် သား ဖြစ် သ တည်း။ ယေ ရှု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ယော် ဒန် မြစ် မှ ပြန် ကြွ ပြီး လျှင် တော ၌ ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဝိညာဉ် တော် ပို့ ဆောင် ရာ လိုက် လျက် မာရ် နတ် စုံ စမ်း ခြင်း ကို ခံ တော် မူ၏။ ထို နေ့ ရက် များ အ တွင်း မည် သည် ကို မျှ သုံး ဆောင် တော် မ မူ သ ဖြင့် ကုန် လွန် သည့် ကာ လ ဆာ မွတ် တော် မူ ရာ၊ မာရ် နတ် က၊ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် လျှင် ဤ ကျောက် ခဲ ကို မုန့် ဖြစ် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က၊ လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ချီ ဆောင်၍၊ လော က နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို တစ် ခ ဏ ခြင်း တွင် ပြ ပြီး သော်၊ ထို အ ခွင့် အာ ဏာ ခပ် သိမ်း ကို ဘုန်း စည်း စိမ် ပါ ငါ ပေး မည်။ ငါ သည် လွှဲ အပ် ခံ၍ အ လို အ တိုင်း ပေး နိုင် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ရှေ့ ရှိ ခိုး လျှင် အ လုံး စုံ ကို အ ပိုင် ရ မည် ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သာ ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ယေ ရှု က၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ စုံ အ စမ်း မ ပြု ရ၊ ကျမ်း ဆို ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ မာရ် နတ် လည်း စုံ စမ်း ခြင်း ကို အ ပြီး သတ်၍ ကာ လ အ တန် ကြာ ခွာ သွား လေ၏။ ယေ ရှု သည် ဝိ ညာဉ် တော်၏ တန် ခိုး တော် နှင့်၊ ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ ပြန် ကြွ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း ကြေ ငြာ လျက်၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ က ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ ကြီး ပွား တော် မူ ရာ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ရောက် သော် အ လေ့ တော် အ တိုင်း ဓ မ္မာ ရုံ အ တွင်း ဥပုသ် နေ့၌ ကြွ ဝင်၍ ဖတ် ရွတ် ရန် ထ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ပေး ကမ်း ကြ သော ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း စာ ကို ဖွင့် တော် မူ ရာ၊ ကျမ်း စာ ကို ပိတ်၍ အ မှု ဆောင် အား ပေး လိုက် ပြီး နောက် ထိုင် တော် မူ ရာ ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ စိုက် ကြည့် ကြ စဉ်၊ ကိုယ် တော် က၊ ထို ကျမ်း ချက် သည် ယ နေ့ သင် တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် ပင် ပြည့် စုံ လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို သက် သေ ခံ၍ ကျေး ဇူး နှင့် ပြည့် စုံ သော နှုတ် တော် ထွက် စ ကား များ ကို အံ့ သြ လျက် ဤ သူ ကား ယော သပ်၏ သား မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က၊ သင် တို့ သည် ငါ့ အား အ ချင်း ဆေး သ မား၊ ကိုယ် ကို ကျန်း မာ စေ လော့ ဟူ သော ဆို ရိုး အ လိုက်၊ က ပေ ရ နောင် မြို့ တွင် ပြု ခဲ့ ကြောင်း ငါ တို့ ကြား ရ သ မျှ ကို နေ ရင်း မြို့၌ လည်း ပြု ဦး လော့၊ ဆို ကောင်း ဆို ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ မည် သည့် ပ ရော ဖက် မျှ နေ ရင်း မြို့ တွင် မျက် နှာ မ ရ တတ် ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ဧ လိ ယ လက် ထက် ကောင်း ကင် ကို သုံး နှစ် နှင့် ခြောက် လ ပိတ် ထား၍ ပြည် လုံး နှံ့ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ရောက် လာ သော် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် မု ဆိုး မ အ များ ရှိ သော် လည်း၊ မည် သူ့ ထံ မျှ ဧ လိ ယ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ဇိ ဒုန် ပြည် ဇ ရ တ္ထ မြို့ ရှိ မု ဆိုး မ ထံ သာ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ရှဲ လက် ထက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် တွင် လူ နူ အ များ ရှိ သော် လည်း မည် သူ မျှ သန့် ခွင့် မ ရ။ ရှု ရိ လူ မျိုး နေ မန် သာ ရ၏။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ဓ မ္မာ ရုံ၌ ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ ကြား သ ဖြင့် အ မျက် ထွက်၍၊ ထ ပြီး လျှင် မြို့ တည် ရာ ကုန်း ထိပ် စွန်း မှ ပစ် ချ ရန် ကိုယ် တော် ကို မြို့ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား သူ တို့ အ လယ် မှ လျှောက် ကြွ တော် မူ ၏။ ဂါ လိ လဲ နယ် က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက်၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ်၊ အာ ဏာ ဒေ သ နာ ပေး သော ကြောင့် အံ့ သြ ကြ ၏။ ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ရှိ သော နတ် ဆိုး ပူး သူ တစ် ယောက် က၊ ဪ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော။ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင်၏ သန့် ရှင်း သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ သည် ဟု အ သံ ကျယ် စွာ ဟစ် သော်၊ ယေ ရှု က၊ တိတ် လော့။ ထို သူ မှ ထွက် လော့ ဟု ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် နတ် သည် ထို သူ့ ကို အ လယ် တွင် လှဲ ချ ပြီး လျှင်၊ အ န္တ ရာယ် မ ပြု ဘဲ ထွက် ခွာ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း အံ့ သြ၍ ဤ ဒေ သ နာ မှာ မည် သို့ နည်း။ နတ် ဆိုး များ ပင် အာ ဏာ တန် ခိုး နှင့် အ မိန့် ရှိ က ထွက် ခွာ ရ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ၏။ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ်၌ ကြေ ငြာ၏။ ထို ဓ မ္မာ ရုံ မှ ထ သွား၍ ရှိ မုန့် အိမ် သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ သော် ရှိ မုန်၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ သည်၊ အ ပြင်း အ ထန် အ ဖျား ရော ဂါ စွဲ ကပ် ရှိ နေ ကြောင်း လျှောက် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ပါး တွင် ရပ် လျက် ရော ဂါ ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် ရုတ် ခြင်း အ ဖျား ပျောက်၍ ထ ပြီး လျှင် လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လေ ၏။ နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော်၊ တစ် စုံ တစ် ရာ ရော ဂါ စွဲ ကပ် သော သူ နာ ရှင် အ ပေါင်း တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ ရာ သူ နာ တိုင်း ပေါ် တွင် လက် တော် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။ နတ် အ များ တို့ လည်း ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟု ဟစ် လျက် ပူး ကပ် သူ တို့ အ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ကြ ရာ ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ သ ဖြင့် ပြော ဆို ခွင့် မ ပြု ဘဲ ဆုံး မ တော် မူ ၏။ မိုး လင်း သော် ကိုယ် တော် သည် တော အ ရပ် သို့ ထွက် ကြွ တော် မူ သည် နှင့် လူ အ မြောက် အ မြား တို့ လိုက် ရှာ ရောက် လာ၍ ကြွ သွား တော် မူ စေ ရန် မြစ် တား လို ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို အ ခြား သော မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ငါ ကြား ပြော ရ မည်။ ထို အ ကြောင်း နှင့် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ လိုက် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ယု ဒ ပြည် ရှိ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ဟော ပြော လျက် နေ တော် မူ၏။ တစ် ရံ တစ် ခါ၌ ဂ င်္နေ သ ရက် အိုင် နား တွင် ရပ် နေ တော် မူ သော ကိုယ် တော့် ထံ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန်၊ လူ အ မြောက် အ မြား တို့ တိုး လာ ကြ စဉ်၊ ပိုက် များ ကို လျှော် ရန် တံ ငါ တို့ ဆင်း ခဲ့ ကြ ရာ ကမ်း နား တွင် ဆိုက် ထား သော လှေ နှစ် စင်း ကို မြင် တော် မူ သော်၊ ရှိ မုန် ပိုင် တစ် စင်း ပေါ် သို့ တက်၍ အ နည်း ငယ် ခွာ စေ ရန် လှေ့ ရှင် ကို ခိုင်း ပြီး လျှင် လှေ ပေါ် တွင် ထိုင် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အား ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ၏။ ဒေ သ နာ တော် အ ဆုံး၌ ရှိ မုန် အား ရေ နက် ရာ သို့ လှော်၍ ဆွဲ ဖမ်း ရန် ပိုက် ချ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ရှိ မုန် က သ ခင်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် တစ် ညဉ့် လုံး ကြိုး စား ပါ သော် လည်း အ နည်း ငယ် မျှ မ ရ ပါ။ သို့ ရာ တွင် သ ခင့် အ မိန့် အ တိုင်း ချ ပါ ဦး မည် ဟု ဆို ပြီး မှ ချ ကြ ရာ ငါး များ စွာ ကို ဝိုင်း မိ သ ဖြင့် ပိုက် စုတ် လျက် ရှိ သည် နှင့်၊ အ ခြား လှေ ရှိ လုပ် ဖော် တို့ ကို အ ကူ အ ညီ လာ ကြ စေ ရန် လက် ယပ် သည့် အ တိုင်း ရောက် လာ ကြ သော်၊ နှစ် စင်း လုံး အ ပြည့် ထည့် ရ၏။ နစ် လု မ တတ် ဖြစ် သည် ကို မြင် သော် ရှိ မုန် ပေ တ ရု သည်၊ ယေ ရှု ဒူး တော် အ နီး ပျပ် ဝပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ပြစ် သား ဖြစ် သော ကျွန် တော့် ထံ မှ ထွက် ကြွ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက်၏။ ထို သူ တို့ သည် လှေ များ ကို ကမ်း၌ ဆိုက် ပြီး လျှင် အ လုံး စုံ စွန့် ခဲ့၍ နောက် တော် က လိုက် ကြ ၏။ မြို့ တစ် မြို့ တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ် တစ် ကိုယ် လုံး နူ နာ စွဲ သူ တစ် ယောက် သည် ယေ ရှု ကို မြင် သော် ပျပ် ဝပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် ထား ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ ကင်း ပျောက် ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် တား မြစ် လျက် ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ပြီး လျှင် မော ရှေ စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သက် သေ အ ဖြစ် သန့် ရာ ရောက် သည့် အ တွက် ဆက် ကပ် လော့ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ သော် လည်း၊ အ ကြောင်း သ တင်း တော် သည် တိုး ၍ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် ကြား နာ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ရန် လည်း ကောင်း၊ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ စု ရုံး လာ ရောက် ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား တော၌ ပ ဌ နာ ပြု လျက် ရှောင် နေ တော် မူ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ် ဂါ လိ လဲ နယ်၊ ယု ဒ နယ် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ နှင့် ယေ ရှု ရှ လင် မြို့ မှ ရောက် လာ သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း ဆ ရာ တို့ ထိုင် နေ ကြ ရာ အ နာ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တန် ခိုး တော် သည် ကိုယ် တော်၌ ရှိ ၏။ ထို အ ခါ သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ တစ် ယောက် ကို ထမ်း စင် ပေါ် တွင် ဆောင် လျက် ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ထား ရန် ရှာ ကြံ ကြ သော်၊ လူ ပ ရိ သတ် ထူ ထပ် သော ကြောင့် သွင်း ရာ မ တွေ့ သ ဖြင့် အိမ် မိုး သို့ တက် ပြီး လျှင် အုတ် ကြွပ် များ ကို ဖောက်၍ ထမ်း စင် နှင့် တ ကွ သူ နာ ပါ ပ ရိ သတ် အ လယ် ကိုယ် တော့် ရှေ့ လျှော ချ ကြ ၏။ ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က အ ချင်း လူ၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က၊ ပုတ် ခတ် မှု စ ကား ကို ပြော ဆို သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး မည် သူ အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် နိုင် သ နည်း ဟု ဆင် ခြင် အောက် မေ့ ကြ၏။ ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သ ဖြင့် ယေ ရှု က၊ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ်၌ ဆင် ခြင် ကြ သ နည်း။ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ ထ၍ လှမ်း သွား လော့ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ လူ့ သား သည် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှါ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့၊ ငါ ဆို သည် ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ သူ တို့ ရှေ့ ချက် ချင်း ထ ပြီး လျှင် အိပ် ခဲ့ ရာ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ လည်း ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် အံ့ အား သင့်၍ ငါ တို့ သည် အ ထူး အ ဆန်း ကို ယ နေ့ မြင် ရ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက် ကြွ တော် မူ ရာ အ ခွန် ရုံး တွင် ထိုင် နေ သော လေ ဝိ အ မည် ရှိ သူ အ ခွန် ကောက် တစ် ယောက် ကို ရှု မြင်၍ ငါ့ နောက် လိုက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ထို သူ သည် ထ ပြီး လျှင် အ လုံး စုံ စွန့် ခဲ့၍ နောက် တော် က လိုက်၏။ လေ ဝိ သည် ကိုယ့် အိမ် တွင် ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ အ ခွန် ကောက် များ၊ အ ခြား သူ များ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ထိုင် ကြ သ ဖြင့်၊ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဂိုဏ်း ပါ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က၊ သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ခွန် ကောက် များ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် ကြ သ နည်း ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား ညည်း ညူ မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က၊ ကျန်း မာ သော သူ တို့၌ ဆေး သ မား မ လို။ နာ သော သူ တို့၌ သာ လို၏။ ငါ ကား ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် မ ဟုတ်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို နောင် တ ရ စေ ခြင်း ငှါ ခေါ် ရန် ရောက် လာ ပြီ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း၊ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တ ပည့် တို့ သည် အ ဖန် ဖန် အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ အ သ နား တော် ခံ ခြင်း ပြု လျက် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ စား သောက် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်၊ ယေ ရှု က၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား အ တူ ရှိ နေ စဉ် လူ ပျို ရံ တို့ ကို အ စာ ရှောင် စေ နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၊ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ မည် သူ မျှ အ င်္ကျီ သစ် မှ ဆုတ် ယူ၍ အ င်္ကျီ ဟောင်း ကို မ ဖာ တတ်။ ဖာ လျှင် အ သစ် ကို ဆုတ် ခြင်း အ သစ် စ လည်း အ ဟောင်း နှင့် မ လိုက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။ သား ရေ ဘူး ဟောင်း တွင် မည် သူ မျှ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို မ ထည့် တတ်။ ထည့် လျှင် ဘူး ကို စ ပျစ် ရည် သစ် ဖောက် ခွဲ သ ဖြင့် စ ပျစ် ရည် ယို၍ ဘူး ပျက် လိမ့် မည်။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လယ် ကွက် များ ကို ဖြတ် ကြွ တော် မူ စဉ်၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် စ ပါး နှံ များ ကို ဆွတ် ခူး ပွတ် နယ် လျက် သုံး ဆောင် ကြ ရာ၊ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ က၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ အပ် သော အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ယေ ရှု က၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် နောက် ပါ တို့ နှင့် တ ကွ ဆာ မွတ် သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သာ စား အပ် သော ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို ယူ စား၍ နောက် ပါ တို့ အား လည်း ပေး ကြောင်း ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ လူ့ သား သည် ဥ ပုသ် နေ့၏ အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ၏။ အ ခြား သော ဥ ပုသ် နေ့၌ ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင်၍ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ သော် လက်ျာ လက် သေ ခြောက် လျက် နေ သော သူ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စွဲ ဆို ခွင့် ရ လို၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ကျန်း မာ စေ တော် မူ မည်၊ မ မူ မည် ကို စောင့် ကြည့် လျက် နေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သည် ကို သိ တော် မူ လျက် ကိုယ် တော် က ထ၍ အ လယ် တွင် ရပ် နေ လော့ ဟု လက် သေ ခြောက် သူ့ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထ၍ ရပ် နေ စဉ်၊ ထို သူ တို့ အား ယေ ရှု က၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ကောင်း ကို ပြု အပ် သ လော။ အ ဆိုး ကို ပြု အပ် သ လော။ အ သက် ကို ကယ် အပ် သ လော။ ဖျက် ဆီး အပ် သ လော။ ငါ မေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ရှိ သ မျှ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး လျှင် လက် ဆန့် လော့ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ သော် ဆန့် လိုက် သ ဖြင့် သန် စွမ်း ပြန် လေ၏။ ထို သူ တို့ လည်း ဒေါ သ စိတ် နှင့် ပြည့်၍ ယေ ရှု အား မည် သို့ ပြု နိုင် ကြောင်း ကို အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ကြ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ကိုယ် တော် သည် ပ ဌ နာ ပြု ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ၍ တစ် ညဉ့် လုံး ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျက် နေ တော် မူ၏။ သူ တို့ နှင့် တ ကွ လွင် ပြင် သို့ ဆင်း ကြွ လျက် ရပ် တော် မူ သော် ကြီး စွာ သော တ ပည့် တော် ပ ရိ သတ် ပြင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ ပြည် အ ရပ် ရပ်၊ ပင် လယ် ကမ်း နား ရှိ တု ရု၊ ဇိ ဒုန် နယ် များ မှ ကြား နာ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ရန် လည်း ကောင်း ရောက် လာ ကြ သော လူ အ မြောက် အ မြား ရှိ နေ လျက်၊ နတ် ဆိုး နှောင့် ရှက် ခံ ရ သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ တန် ခိုး တော် ထွက်၍ ရှိ သ မျှ ကို အ နာ ကင်း စေ သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို တို့ ခြင်း ငှါ လူ ပ ရိ သတ် လုံး ရှာ ကြံ ကြ ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ ကို မြော် ကြည့် လျက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဆင်း ရဲ သော သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ နိုင် ငံ ဖြစ်၏။ ယ ခု မွတ် သိပ် သော သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ဝ ပြော ရ ကြ လ တ္တံ့။ ယ ခု ငို ကျွေး ရ သော သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ရယ် မော ရ ကြ လ တ္တံ့။ လူ့ သား အ တွက် ကြောင့် လူ တို့ မုန်း ထား ခြင်း၊ သ ပိတ် မှောက် ခြင်း၊ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း၊ အ မည် ဆိုး အ ဖြစ် စွန့် ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ သော အ ခါ သင် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ခံ စား ရ မည့် အ ကျိုး ဆက် ကြီး မြတ် ကြောင်း ချင်း တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် ပ ရော ဖက် တို့ အာ။ ထို နည်း တူ ပြု ခဲ့ ကြ ကြောင်း များ ကို ထောက်၍ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဝမ်း မြောက် စွာ ခုန် ကြ လော့။ ကြွယ် ဝ သော သင် တို့ မှာ မူ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ကိုယ့် စည်း စိမ် ကို ခံ စား ခဲ့ ကြ ပြီ။ ယ ခု ဝ ပြော သော သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် မွတ် သိပ် ရ ကြ လ တ္တံ့။ ယ ခု ရယ် မော သော သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် မြည် တမ်း ငို ကြွေး ရ ကြ လ တ္တံ့။ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အ ချီး အ မွမ်း ခံ ရ ကြ သော အ ခါ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ချင်း တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ ကို ထို နည်း တူ ချီး မွမ်း ခဲ့ ကြ ပြီ။ ကြား နာ သော သင် တို့ အား၊ ငါ ဆို ပြန် သည် ကား ရန် သူ တို့ ကို ချစ် ခြင်း၊ မုန်း ထား သူ တို့ ကို အ ကောင်း ဆပ် ခြင်း၊ ကျိန် ဆဲ သူ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး ခြင်း၊ ရန် ညှိုး ဖွဲ့ သူ တို့ အ ဖို့ မေ တ္တာ ပို့ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ လော့။ ပါး တစ် ဖက် ကို ရိုက် သော သူ့ အား တစ် ဘက် ကို ခံ ဦး လော့။ အ ပြင် အ င်္ကျီ ကို လု ယူ သူ့ အား အ တွင်း အ င်္ကျီ ကို ငြင်း ခြင်း၊ ပ စ္စည်း လု ယက် သူ့ ထံ ပြန် တောင်း ခြင်း မ ပြု ဘဲ တောင်း သူ တိုင်း အား ပေး လော့။ ကိုယ် ကို ပြု စေ လို သည့် အ တိုင်း သူ တစ် ထူး တို့ အား ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ အ ပေါ်၌ ချစ် သူ တို့ ကို သာ ချစ် လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ အ ပြစ် သား တို့ ပင် ထို သို့ ချစ် တတ် ကြ၏။ သင် တို့ အား ပြု စု သူ တို့ ကို သာ ပြု စု လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ အ ပြစ် သား တို့ ပင် ထို သို့ ပြု တတ် ကြ၏။ ပြန် ရ မည် မျှော် လင့်၍ ချေး ငှါး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ အ ပြစ် သား တို့ ပင် အ ဆပ် ခံ ရ အံ့ သော ငှါ အ ချင်း ချင်း ချေး ငှါး တတ် ကြ၏။ သင် တို့ မူ ကား၊ ရန် သူ တို့ ကို ချစ် ခင် ပြု စု လျက်၊ ပြန် ရ မည် ကို မ မျှော် လင့် ဘဲ ချေး ငှါး ကြ လော့။ ထို သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် ကျေး ဇူး ကန်း သူ၊ ဆိုး သွမ်း သူ တို့ အ ပေါ်၌ သ နား တော် မူ သည့် မြင့် မြတ် သော အ ရှင်၏ သား များ မှန် လျက်၊ ကြီး မြတ် သော အ ကျိုး ဆက် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ အ ဘ သည် က ရု ဏာ သက် တော် မူ သည့် နည်း တူ သင် တို့ လည်း သက် ကြ လော့။ မ စီ ရင် ဘဲ နေ ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း စီ ရင် မ ခံ ဘဲ နေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် မ တင် ဘဲ နေ ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း အ ပြစ် တင် မ ခံ ဘဲ နေ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ သင် တို့ လည်း ပေး ကမ်း ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် ချိန် ပေး သည့် ပ မာ ဏ အ တိုင်း ခံ ရ သည့် ပြင် သိပ် နှိပ် လှုပ် ခါ ပြည့် လျှံ သော ပ မာ ဏ ကို သင် တို့ ရင် ခွင်၌ အ ထူး ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ သူ ကန်း သည် သူ ကန်း ကို လမ်း ပြ နိုင် သ လော။ နှစ် ဦး လုံး ပင်၊ တွင်း ထဲ သို့ ကျ ရောက် မည် မ ဟုတ် လော။ တ ပည့် သည် ဆ ရာ့ ထက် မ သာ။ အ ပြီး သတ် သင် ပြီး မှ၊ တ ပည့် တိုင်း ဆ ရာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကိုယ့် မျက် စိ၌ ရှိ သော တုံး ကို မ ကြည့် ဘဲ ညီ အစ် ကို၏ မျက် စိ၌ ရှိ သော အ မှိုက် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မြင် သ နည်း။ ကိုယ့် မျက် စိ၌ ရှိ သော တုံး ကို မ မြင် ဘဲ ညီ အစ် ကို သင့် မျက် စိ၌ ရှိ သော အ မှိုက် ကို ထုတ် ပစ် ပါ ရ စေ ဟု ညီ အစ် ကို အား မည် သို့ ဆို ဝံ့ မည် နည်း။ အ ချင်း သီ လ ကြောင်၊ ကိုယ့် မျက် စိ၌ ရှိ သော တုံး ကို ဦး စွာ ထုတ် ပစ် လော့။ သို့ မှ ညီ အစ် ကို၏ မျက် စိ၌ ရှိ သော အ မှိုက် ကို ထုတ် ပစ် ရန် ကြည် လင် စွာ မြင် လိမ့် မည်။ မ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး သည့် အ ပင် ကောင်း အ လျှင်း မ ရှိ။ အ သီး ကောင်း သီး သည့် မ ကောင်း သော အ ပင် လည်း အ လျှင်း မ ရှိ။ အ သီး ကို ထောက်၍ အ ပင် တိုင်း ကို သိ ရ သည့် အ လျောက် ဆူး ပင် တွင် သ ဖန်း သီး၊ ပေါင်း ပင် တွင် စ ပျစ် သီး ကို မ ဆွတ် ခူး တတ်။ စိတ် နှ လုံး ပြည့် လျှံ သည့် အ တိုင်း နှုတ် က မြွက် တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ကောင်း သော သူ သည် ကောင်း သော ကိုယ့် စိတ် ဘ ဏ္ဍာ ထဲ မှ ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ထုတ် တတ်၏။ မ ကောင်း သော သူ လည်း မ ကောင်း သော ကိုယ့် ဘ ဏ္ဍာ ထဲ က မ ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ထုတ် တတ်၏။ ငါ မိန့် ဆို ချက် များ ကို မ လိုက် နာ ဘဲ ငါ့ ကို အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား ဟု အ ဘယ် ကြောင့် လျှောက် ကြ သ နည်း။ ငါ့ ထံ လာ၍ ငါ ဟော ပြော ချက် ကို ကြား လျက်၊ လိုက် နာ သူ တိုင်း မှာ မည် သူ နှင့် တူ ကြောင်း ဖော် ပြ မည်။ အိမ် ဆောက် သည့် ကာ လ နက် စွာ တူး၍ ကျောက် ပေါ် တွင် အ မြစ် ချ သော သူ နှင့် တူ၏။ ရေ ကြီး တက် စီး၍ ထို အိမ် ကို တိုက် ခတ် သော် လည်း ခိုင် စွာ တည် ထား သော ကြောင့် မ လှုပ် ရှား နိုင်။ ကြား လျက် မ လိုက် မ နာ သော သူ မူ ကား အ မြစ် မ ချ ဘဲ မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် အိမ် ဆောက် သော သူ နှင့် တူ၏။ ရေ တက်၍ တိုက် ခတ် သော် ရုတ် ခြင်း ပြို လဲ ပေါက် ကွဲ ဆုံး ပါး လေ စွ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ပေး သော ထို ဒေ သ နာ အ ဆုံး၌ က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ၏။ ရော ဂါ စွဲ၍ သေ အံ့ ဆဲ ဖြစ် လျက် နှစ် သက် လှ သော ကျွန် ရှိ သူ တပ် မှူး တစ် ယောက် သည် ယေ ရှု အ ကြောင်း ကြား သော်၊ ယု ဒ လူ ကြီး တို့ ကို လွှတ်၍ ထို ကျွန် ကို ကယ် လာ ရန် တောင်း ပန် စေ သည့် အ တိုင်း၊ အိမ် နှင့် မ နီး မ ဝေး ရောက် တော် မူ သော် တပ် မှူး သည် မိတ် ဆွေ တို့ ကို လွှတ်၍ အ ရှင် ဘု ရား ပင် ပန်း ရှာ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ်၏ အိမ် တွင်း သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း ကို မ ခံ ထိုက် သည့် ပြင်၊ အ ထံ တော် သို့ ကိုယ် တိုင် မ ရောက် ထိုက် ကြောင်း အောက် မေ့ ပါ၏။ အ မိန့် တော် နှင့် သာ ထို လု လင် ကို ချမ်း သာ စေ တော် မူ ပါ။ အ သို့ ဆို သော် အ ကျွန်ုပ် သည် အာ ဏာ အောက် မြဲ ရ သူ ဖြစ် သော် လည်း လက် အောက် ရှိ စစ် သည် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ကို သွား ဆို သော် သွား ပါ သည်။ တစ် ယောက် ကို လာ ဆို သော် လာ ပါ သည်။ ကျွန် ကို လည်း ဤ အ မှု ကို ဆောင် ဆို သော် ဆောင် ပါ သည် ဟု လျှောက် စေ၏။ ယေ ရှု ကြား သော် ထို သူ့ ကို အံ့ သြ တော် မူ၍ နောက် တော် ပါ လူ ပ ရိ သတ် အား လှည့် လျက် ဤ မျှ လောက် ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ပင် မ တွေ့ စ ဘူး။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ လွှတ် လိုက် သူ တို့ သည် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် လျှင် ကျွန် ကျန်း မာ သည် ကို တွေ့ မြင် ကြ၏။ ထို နောက် မ ကြာ မီ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ကြီး လိုက် လျက် နာ ဣ န ခေါ် မြို့ သို့ ကြွ၍၊ မြို့ တံ ခါး ဝ အ နီး ရောက် တော် မူ သော် မု ဆိုး မ တွင် ဧ က ပု တ္တ သား၏ အ လောင်း ကို ချ သွား ရာ ထို မု ဆိုး မ နှင့် အ တူ မြို့ သူ မြို့ သား အ များ လိုက် ပို့ ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် ထို မိန်း မ ကို မြင် သည့် ကာ လ က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် မ ငို နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထမ်း သူ တို့ ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ ချဉ်း ကပ်၍ တ လား ကို တို့ တော် မူ လျက် အ ချင်း လု လင် ထ လော့။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ သေ သူ သည် ထ၍ စ ကား ပြော သည် နှင့် မိ ခင် အား အပ် လိုက် တော် မူ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း ကြောက် ရွံ့၍ ငါ တို့ တွင် ပ ရော ဖက် ကြီး ပေါ် ထွန်း ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ ထို သ တင်း တော် သည် ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ကြေ ငြာ လေ၏။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ ပြန် ကြား ကြ ရာ၊ ယော ဟန် သည် တ ပည့် နှစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ အ ရှင် ဘု ရား ထံ လွှတ် လိုက် ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ ရ မည့် အ ရှင် လော။ အ ခြား မျှော် လင့် ရ ဦး မည် လော ဟု မေး လျှောက် စေ သည့် အ တိုင်း၊ အ ထံ တော် သို့ ရောက် ကြ သော် ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ ရ မည့် အ ရှင် လော၊ အ ခြား မျှော် လင့် ရ ဦး မည် လော ဟု မေး စေ ရန် ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် လွတ် လိုက် ပါ သည် ဟူ၍ လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ချိန် နာ ရီ၌ အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး စွဲ ကပ် သူ နတ် ဆိုး ပူး သူ အ များ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ သည့် ပြင် မျက် မ မြင် အ များ ကို လည်း မြင် ခွင့် သ နား တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ အား ကိုယ် တော် က သင် တို့ မြင် ခဲ့ သ မျှ ကြား ခဲ့ သ မျှ ကို ယော ဟန် အား ပြန်၍ ကြား ပြော ကြ လော့။ မျက် မ မြင် သူ တို့ သည် မြင် ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် လှမ်း သွား ခွင့်၊ နူ သူ တို့ သည် သန့် ခွင့်၊ နား ပင်း သူ တို့ သည် ကြား ခွင့်၊ သေ သူ တို့ သည် ရှင် ပြန် ခွင့်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ သည် သ တင်း တော် မြတ် နာ ယူ ခွင့် များ ကို ရ ကြ၏။ ငါ၌ တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း မ တွေ့ သူ တိုင်း မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ယော ဟန်၏ တ မန် တို့ ပြန် သွား ကြ သည့် နောက် ကိုယ် တော် သည် ယော ဟန် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ လူ ပ ရိ သတ် အား မိန့် တော် မူ သည် မှာ မည် သည့် အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရန် တော သို့ ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ လေ တိုက်၍ လှုပ် နေ သော ကျူ ပင် လော။ မည် သည့် အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ နူး ညံ့ သော ဝတ် စား ဆင် ယင် သူ လော၊ အ တင့် အ တယ် ဆင် ယင်၍ နု နယ် စွာ နေ ထိုင် သူ တို့ သည် နန်း တော် များ၌ ရှိ နေ ကြ၏။ မည် သည့် အ ရာ ကို ရှု ကြည့် ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ ပ ရော ဖက် လော၊ ဟုတ် မှန်၏။ ပ ရော ဖက် ထက် လည်း ကြီး မြတ် သူ ဖြစ် သည် ငါ ဆို၏။ နား ထောင် ကြ ဦး၊ သင် သွား ရာ လမ်း ကို ပြင် ဆင် မည့် ရှေ့ တော် ပြေး တ မန် တော် ကို ငါ စေ လွှတ် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် မှာ ထို သူ့ ကို ရည် ဆောင် သ တည်း။ မိန်း မ တို့ ဖွား မြင် သူ များ အ နက် ယော ဟန် ထက် ကြီး မြတ် သူ မ ရှိ။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော်၌ သိမ် ငယ် သော သူ ပင် ထို သူ့ ထက် ကြီး မြတ် သည် ငါ ဆို၏။ ပြည် သူ ပြည် သား ရှိ သ မျှ နှင့် အ ခွန် ကောက် တို့ သည် ကြား နာ၍ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ခံ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ဖြောင့် မှန် တော် မူ ကြောင်း ဝန် ခံ ရာ ရောက် ကြ ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ မူ ကား ထို မင်္ဂ လာ ကို မ ခံ ဘဲ နေ သ ဖြင့် ကိုယ့် ဆိုင် ရာ ဘု ရား သ ခင်၏ အ ကြံ အ ရွယ် တော် ကို အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် စေ ရာ ရောက် ကြ လေ စွ။ ထို ကြောင့် ယ ခု လူ မျိုး ကို ငါ သည် မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ မည် သည် နှင့် တူ ကြ သ နည်း။ စျေး၌ ထိုင်၍ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ခေါ် လျက် ငါ တို့ တီး မှုတ်​ သော် လည်း သင် တို့ မ က ကြ။ မြည် တမ်း သော် လည်း မ ငို ကြ ဟု ဆို သော သူ ငယ် တို့ နှင့် တူ ကြ ၏။ ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် သည် ဘော ဇဉ် မ စား၊ စ ပျစ် ရည် မ သောက် ဘဲ ရောက် လာ သော်၊ နတ် ပူး သူ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ လူ သား သည် စား သောက် လျက် ရောက် လာ သော် စား ကြူး သူ၊ သောက် ကြူး သူ၊ အ ခွန် အ ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား တို့ အ ဆွေ ပါ တ ကား ဟူ၍ လည်း ကောင်း သင် တို့ ဆို တတ် ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ဉာဏ် ပ ညာ တော် မှန် ကန် ကြောင်း ဆိုင် ရာ သား သ မီး ရှိ သ မျှ တို့ ဝန် ခံ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော် ကို သုံး ဆောင် တော် မူ ရန် ပင့် ခေါ် ရာ ထို ဖာ ရိ ရှဲ အိမ် သို့ ကြွ ဝင် ပြီး လျှင် စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ၏။ ထို သို့ ထိုင် နေ တော် မူ သည် ကို၊ ၎င်း မြို့ နေ အ ပြစ် ရှိ သူ မိန်း မ တစ် ယောက် သိ သည့် ကာ လ၊ နံ့ သာ ဆီ ကို ကျောက် ဖြူ ဘူး နှင့် ယူ ဆောင်၍ ကိုယ် တော့် နောက် ခြေ တော် ရင်း တွင် ရပ် ငို ရာ ခြေ တော် ကို မျက် ရည် စွတ်၍ ဦး ဆံ နှင့် သုတ် လျက် နမ်း ရှုတ် ပြီး လျှင် နံ့ သာ ဆီ လိမ်း ကျံ လေ၏။ ပင့် ခေါ် သူ ဖာ ရိ ရှဲ မြင် သော် ဤ သူ သည် ပ ရော ဖက် မှန် လျှင် ယ ခု သုံး သပ် သော မိန်း မ မှာ အ ပြစ် ရှိ၍ မည် သို့ သော မိန်း မ ဖြစ် သည် ကို သိ မြင် လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ သ ဖြင့်၊ ယေ ရှု က အို ရှိ မုန်၊ သင့် အား ငါ ပြော ရန် ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ သော် ဆ ရာ မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က ငွေ ရှင် တစ် ဦး၌ မြီ စား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ တစ် ယောက် မှာ ငွေ ငါး ရာ၊ တစ် ယောက် မှာ ငွေ ငါး ဆယ် ကြွေး တင်၍ မ ဆပ် နိုင် ကြ သ ဖြင့်၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် မြီ ရှင် ပ လပ် စေ၏။ ထို ကြောင့် မြီ စား နှစ် ယောက် တွင် မြီ ရှင် ကို မည် သူ သာ၍ ချစ် မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ သော်၊ ရှိ မုန် က များ စွာ ပ လပ် ခွင့် ရ သူ ထင် ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို၏။ သင် သည် မှန် ကန် စွာ ဆုံး ဖြတ် လေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို မိန်း မ ဘက် သို့ လှည့်၍ ရှိ မုန် အား လည်း ဤ မိန်း မ ကို သင် မြင် သ လော။ သင့် အိမ် သို့ ငါ ဝင် သည့် ကာ လ ခြေ ဆေး ရန် ရေ ကို သင် မ ပေး။ ဤ မိန်း မ မူ ကား ငါ့ ခြေ ကို မျက် ရည် စွတ်၍ ဦး ဆံ နှင့် သုတ် လေ ပြီ။ ငါ့ ကို သင် မ နမ်း၊ ဤ မိန်း မ မူ ကား ငါ ၀င် လာ သည့် အ ချိန် က စ၍ ခြေ ကို မ ပြတ် နမ်း ရှုပ် လေ ပြီ။ ငါ့ ဦး ခေါင်း ကို ဆီ နှင့် သင် မ လိမ်း မ ကျံ။ ဤ မိန်း မ မူ ကား ခြေ ကို နံ့ သာ ဆီ နှင့် လိမ်း ကျံ လေ ပြီ။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် သူ သည် များ စွာ ချစ် လှ သည် ကို ထောက်၍ ငါ ဆို သည် မှာ များ ပြား သော သူ၏ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ။ အ နည်း ငယ် ပြေ လွတ် ရ သူ မူ ကား အ နည်း ငယ် မျှ ချစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန်၏။ မိန်း မ အား လည်း ကိုယ် တော် က သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အ တူ စား ပွဲ ထိုင် သူ တို့ က အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ရာ၊ စိတ် ဧ လျက် သွား တော့၊ သင့် ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကယ် ပြီ ဟု မိန်း မ အား မိန့် ပြန် တော် မူ၏။ ထို နောက် မ ကြာ မီ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြော် ငြာ ဟော ပြော လျက် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ နှင့် တ ကွ မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် သို့ လှည့် လည် တော် မူ ရာ၊ နတ် ဆိုး ခု နစ် ကောင် ထွက် ခွာ ဖူး သော မာ ဂ ဒ လ ခေါ် မာ ရိ၊ ဟေ ရုဒ် မင်း ဘ ဏ္ဍာ စိုး ဥ ဇာ၏ မ ယား ယော ဟ န္န၊ ရှု ရှ န္န တို့ နှင့် နတ် ဆိုး ပူး ခြင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ကပ် ခြင်း မှ ကင်း စေ တော် မူ ဘူး သော အ ခြား ဒါ ယ ကာ မ အ များ သည် ကိုယ့် စ ရိတ် နှင့် လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လျက် လိုက် ပါ ကြ၏။ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် သည် အ မြို့ မြို့ မှ အ ထံ တော် သို့ စု ရုံး ရောက် လာ ကြ သော် ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မျိုး ကြဲ သူ တစ် ယောက် သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက် ကြဲ သည့် ကာ လ၊ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ သ ဖြင့် လူ ကျော် နင်း၍ လေ သ တ္တ ဝါ များ ကောက် စား ကြ ၏။ အ ချို့ သည် ကျောက် ပေါ် တွင် ကျ၍ ပေါက် သော် ရေ မ ရှိ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း သေ ပျောက် ၏။ အ ချို့ မှာ ဆူး ကြား တွင် ကျ ၍ ဆူး ပင် များ သည် အ တူ ပေါက် လျက် ဖိ စီး သ ဖြင့် သေ၏။ အ ချို့ မူ ကား မြေ ကောင်း ရာ တွင် ကျ ၍ ပေါက် ပြီး မှ အ သီး အ ဆ တစ် ရာ ထွက် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု ကြွေး ကြော် တော် မူ ၏။ ထို ဥ ပ မာ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို တ ပည့် တော် တို့ မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က သင် တို့ မှာ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် နက် နဲ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ရ ကြ ၏။ ကျန် ကြွင်း သူ တို့ ကို ကား ကြည့် လျက် ပင် သိ မြင် ခြင်း၊ ကြား လျက် ပင် နား လည် ခြင်း ကင်း စေ ရန် ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ဟော ပြော ရ ၏။ ဆို ခဲ့ သော ဥ ပ မာ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကား မျိုး စေ့ သည် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ဖြစ်၏။ လမ်း ပေါ် တွင် ကျ သူ တို့ မှာ ကြား နာ ပြီး နောက် ယုံ ကြည်၍ ကယ် တင် ခြင်း သို့ မ ရောက် စေ ရန် စိတ် နှ လုံး ထဲ က တ ရား တော် ကို မာရ် နတ် လာ၍ နုတ် ယူ တတ်၏။ ကျောက် ပေါ် တွင် ကျ သူ တို့ မှာ တ ရား တော် ကို ကြား သော် ရွှင် လန်း စွာ နာ ယူ သော် လည်း အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ မျှ သာ ယုံ ကြည်၍ စုံ စမ်း ခြင်း ခံ ရ သည့် ကာ လ ဖောက် ပြန် သူ များ ဖြစ် ၏။ ဆူး ကြား တွင် ကျ သည့် အ စေ့ မှာ ကြား နာ ပြီး နောက် သွား လာ ရာ တွင် ဤ ဘ ဝ သော က ရှိ ခြင်း၊ စည်း စိမ် ကြီး ရှိ ခြင်း၊ ပျော် မွေ့ ခြင်း များ ဖိ စီး သ ဖြင့် အောင် မာ စွာ အ သီး မ သီး သော သူ များ ဖြစ် ၏။ ကောင်း သော မြေ တွင် ကျ သည့် အ စေ့ မူ ကား၊ ရိုး ဖြောင့် ကောင်း မွန် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် တ ရား တော် ကို ကြား နာ စွဲ ကိုင် လျက် တည် ကြည် စွာ အ သီး သီး သူ များ ဖြစ်၏။ မီး ထွန်း ပြီး နောက် အိုး နှင့် ဖုံး ခြင်း၊ ခု တင် အောက်၌ ထား ခြင်း ကို မည် သူ မျှ မ ပြု တတ်။ အ လင်း ကို ဝင် လာ သူ တို့ မြင် နိုင် ရန် ခုံ ပေါ် တွင် သာ တင် ထား တတ်၏။ မ ထင် ရှား နိုင် အောင် ဝှက် ထား သော အ ရာ ပေါ် ၍ မ သိ နိုင် အောင် ဖုံး ထား သော အ ရာ မ ရှိ ချေ။ ထို့ ကြောင့် မည် သို့ ကြား နာ သည် ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ ရ ရှိ သော သူ့ အား ထပ်၍ ပေး လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သော သူ မှ မူ ကား ရှိ သည် ဟူ၍ ထင် သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ရောက် လာ၍ ပ ရိ သတ် ထူ ထပ် သော ကြောင့် အ ထံ တော် သို့ မ ချဉ်း မ ကပ် နိုင် ကြ ရာ၊ မယ်​ တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ လို၍ ပြင် မှာ ရပ် နေ ပါ သည် ဟု ကြား လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ကြား လျက် လိုက် နာ သော ဤ သူ တို့ ကား ငါ့ အ မိ၊ ငါ့ ညီ တို့ တည်း ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ တစ် နေ့ သ၌ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် အိုင် တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထွက် ခွာ စီး သွား ကြ စဉ်၊ စက် တော် ခေါ် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အိုင်၌ လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှေ တွင် ရေ ပြည့် သ ဖြင့် ဘေး တွေ့ ကြ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် သ ခင်၊ သ ခင်၊ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော် ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် ရပ် စဲ ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ကြောက် ရွံ့ အံ့ သြ၍ ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် ရှိ က နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဘက် ကမ်း ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ကုန်း ပေါ် သို့ တက် ကြွ တော် မူ ခိုက် နတ် အ များ ပူး၍ ကာ လ ရှည် စွာ အ ဝတ် မ ကပ် ဘဲ အိမ် တွင် မ နေ၊ သင်္ချိုင်း ဂူ များ တွင် သာ နေ ထိုင် သော ထို မြို့ သား တစ် ယောက် ဆီး ကြို လေ၏။ ယေ ရှု က သင့် အ မည် ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် နတ် အ များ ဝင် နေ သော ကြောင့် သောင်း တပ် ဟု လျှောက် ဆို ပြီး နောက်၊ ထို နတ် ဆိုး တို့ သည်၊ င ရဲ ထဲ သို့ နှင် တော် မ မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ ထို အ ခါ တောင် စောင်း မှာ ဝက် အုပ် ကြီး ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း ခွင့် ပြု တော် မူ၏။ နတ် များ သည် ထို သူ မှ ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် ထို ဝက် အုပ် သည် ကမ်း​ စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ အိုင် တွင် နစ် မွန်း သေ ဆုံး ကြ၏။ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သည် ကို ဝက် ကျောင်း တို့ မြင် ကြ သော် ထွက် ပြေး၍ မြို့ ရွာ များ၌ သ တင်း ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ၊ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သိ မြင် ရန် ထွက် လာ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ တော် သို့ ရောက် ရာ နတ် များ ထွက် ခွာ ပြီး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ဆင် လျက်၊ စိတ် ကောင်း ပြန် လျက်၊ ယေ ရှု ခြေ တော် ရင်း တွင် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် သော် ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။ နတ် ပူး သူ သည် မည် သို့ ကျန်း မာ ကြောင်း ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခဲ့ သူ တို့ ကြား ပြော ကြ ရာ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ထွက် ကြွ တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် အ လျောက် လှေ ပေါ် သို့ တက် လျက် ပြန် ကြွ မည် ပြု တော် မူ စဉ်၊ နတ် များ ထွက် ခွာ ပြီး သူ သည် အ ပါး တော် တွင် နေ ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် က အိမ် သို့ ပြန် လျက် ဘု ရား သ ခင် သည် မည် မျှ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း ဖော် ပြ လော့ ဟု မိန့် မှာ၍ လွှတ် လိုက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို သူ သွား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ကို ယေ ရှု ပြု တော် မူ ကြောင်း မြို့ လုံး နှံ့ ကြော် ငြာ လေ၏။ ယေ ရှု ပြန် ရောက် တော် မူ သော် လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် ကြ သည့် အ လျောက် လက် ခံ ကြ စဉ်၊ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ လျက် မည် သူ မျှ ကု သ၍ မ ရ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊ နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ လျှင် တို့ ခြင်း သွေး သွန် နာ ရပ် လေ၏။ ယေ ရှု က လည်း ငါ့ ကို တို့ သော သူ မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ငြင်း ကြ ဆို သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က သ ခင်၊ လူ ပရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ ညှပ် မိ လျက် ရှိ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် သော် လည်း ငါ့ ကို တစ် ယောက် ယောက် တို့ ပြီ။ တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ငါ သိ သည် ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ပြန် သော် ထို မိန်း မ သည် တုန် လှုပ် လျက်၊ ပုန်း ကွယ်၍ မ နေ နိုင် ကြောင်း ကို သိ သ ဖြင့် ချဉ်း ကပ် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကို မည် သည့် အ တွက် တို့ ကြောင်း၊ တို့ သည့် ခဏ ခြင်း တွင် ကျန်း မာ ရ ကြောင်း များ ကို အား လုံး ရှေ့ ကြား လျှောက်၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် ဧ လျက် သွား တော့၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် မှ လူ တစ် ယောက် လာ၍ အ ရှင့် သ မီး သေ ဆုံး ပြီ။ ဆ ရာ ကို ဆက် လက် ပင် ပန်း မ ရှာ ပါ နှင့် တော့ ဟု ပြော သော စ ကား ကို ကြား တော် မူ သော်၊ ယေ ရှု က မ ကြောက် လင့်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့၊ သူ ငယ် မ ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ အိမ် သို့ ကြွ ရောက် ရာ ပေ တ ရု၊ ယော ဟန်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် သူ ငယ် မ ၏ မိ ဘ တို့ ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ ဝင် လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ရှိ သ မျှ တို့ ငို ကြွေး ရင် တီး လျက် နေ ကြ စဉ် မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်၊ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ သူ ငယ် မ သေ ကြောင်း ကို သိ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင် လျက် သူ ငယ် မ ထ လော့ ဟု ကျယ် စွာ မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် အ သက် ပြန် ဝင်၍၊ သူ ငယ် မ ရှောင် တ ခင် ထ လေ၏။ သူ ငယ် မ အား စား ဖွယ် ကြွေး ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပြီး နောက်၊ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား ပြော ကြ စေ ရန် အံ့ အား သင့် သော မိ ဘ တို့ ကို မိန့် မှာ တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် နတ် ရှိ သ မျှ ကို နိုင် ခွင့်၊ အာ ဏာ တန် ခိုး နှင့် အ နာ ရော ဂါ များ ကို ကင်း ပျောက် စေ ခွင့်၊ အာ ဏာ တန် ခိုး ပေး အပ် တော် မူ လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကြား ပြော၍ သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရန် စေ လွှတ် တော် မူ ရာ၊ လမ်း ခ ရီး အ ဖို့ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ဆောင် ကြ နှင့်။ တောင် ၀ေး၊ လွယ် အိတ်၊ ရိ က္ခာ၊ ကြေး ငွေ၊ အင်္ကျီ နှစ် ထည် မ ပါ ရ။ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို ဝင် သော် မ ထွက် မ သွား မီ ထို အိမ်၌ တည်း ခို ကြ လော့။ မည် သူ မ ဆို သင် တို့ ကို လက် မ ခံ လျှင် ထို မြို့ ရွာ မှ ထွက် သွား သည့် ကာ လ သူ တို့ တစ် ဖက် သက် သေ အ ဖြစ် ခြေ မုန့် ကို ပင် ခါ ခဲ့ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် သို့ လှည့် လည် လျက် သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော၍ သူ နာ များ ကို ကျန်း မာ စေ ကြ ၏။ စိတ် ရှုပ် ထွေး ခြင်း ရှိ သ ဖြင့် ယော ဟန် ကို ငါ ခေါင်း ဖြတ် လိုက် ပြီ။ ထို သို့ ငါ သ တင်း ကြား ရ သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး လျက် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် ရန် ရှာ ကြံ လေ၏။ တ မန် တော် တို့ သည် ပြန် လာ၍ ပြု ခဲ့ သ မျှ အ ချင်း အ ရာ များ ကို ဖော် ပြ ကြ ပြီး လျှင် ဗက် ဇဲ ဒ ခေါ် မြို့ သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား တော် မူ သော်၊ လူ ပ ရိ သတ် သိ ကြ သ ဖြင့် လိုက် သွား ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် လက် ခံ၍ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ဟော ပြော လျက် သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ နေ့ ကုန် လု သော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ သွား ရောက် တည်း ခို လျက် စား နပ် ရိ က္ခာ ရ ယူ ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ယ ခု နေ ရာ တော အ ရပ် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ လျင်၊ ကိုယ် တော် က စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ဤ သူ ရှိ သ မျှ စား ရန် သွား၍ မ ဝယ် ရ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ တွင် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ပြင် မ ရှိ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ကား ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ထို အ ခါ တစ် စု လျှင် ငါး ဆယ် ခန့် စီ အ စု စု ထိုင် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ထို သူ အား လုံး ကို ထိုင် စေ ပြီး နောက်၊ ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တစ် ပါး တည်း ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ ပါ ရှိ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် က ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု လူ ပ ရိ သတ် တို့ ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊ အ ချို့ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ချို့ က ပ ရော ဖက် ဟောင်း တစ် ပါး ပါး ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြောင်း ဆို ကြ ပါ သည် ဟု တ ပည့် တော် တို့ ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ သင် တို့ ကား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း ဟူ ၍ မေး တော် မူ ပြန် သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က ဘု ရား သ ခင်၏ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း တည်း ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် မြစ် တား ကန့် ကွက် တော် မူ လျက်၊ လူ့ သား သည် ဒု က္ခ များ စွာ ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ လူ ကြီး များ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ တို့ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ အ သေ ခံ ပြီး နောက် သုံး ရက် လည် သော နေ့ တွင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ မည် အ ကြောင်း များ ကို မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင် ရှိ သ မျှ တို့ အား ကိုယ် တော် က မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် လိုက် လို လျှင် ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ်၍ နေ့ စဉ် ကိုယ့် ကား တိုင် ကို ထမ်း လျက် လိုက် စေ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လို သူ တိုင်း အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် ကြောင့် အ သက် ရှုံး သူ တိုင်း ကား အ သက် ကို ကယ် လိမ့် မည်။ လူ သည် တစ် လော က လုံး ကို အ ပိုင် ရ ၍ ကိုယ့် အ သက် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ့ မိန့် ဆို ချက် ကြောင့် ရှက် လျှင်၊ လူ့ သား သည် ကိုယ်၏ ဘုန်း၊ ခ မည်း တော်၏ ဘုန်း၊ သန့် ရှင်း သော စေ တ မန် တော် တို့၏ ဘုန်း ကို ဆောင် လျက် ကြွ လာ သည့် ကာ လ ထို သူ ကြောင့် ရှက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဤ တွင် ရပ် နေ သူ အ ချို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို မ မြင် မီ အ လျှင်း မ သေ ရ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှစ် ရက် ခန့် ကြာ သော် ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယော ဟန်၊ ယာ ကုပ် တို့ ကို ခေါ်၍၊ ပ ဌ နာ ပြု ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ပြီး လျှင် ပ ဌ နာ ပြု စဉ် မျက် နှာ တော် အ ဆင်း ပြောင်း လျက် အ ဝတ် တော် ဖြူ ဆွတ် တောက် ပ လျက် ရှိ တော် မူ ရာ၊ အိပ် နေ ကြ သူ ပေ တ ရု မှ စ သော အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ နိုး သော် ကိုယ် တော်၏ ဘုန်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အ တူ ရပ် နေ သော ပု ဂ္ဂိုလ် နှစ် ပါး ကိုလည်း ကောင်း မြင် ကြ သ ဖြင့် အ ထံ တော် မှ ထို နှစ် ပါး ထွက် ခွာ ဆဲ တွင်၊ မည် သို့ လျှောက် မှန်း ကို မ သိ ဘဲ ပေ တ ရု က သ ခင်၊ ဤ တွင် နေ ထိုင် ရန် ကောင်း ပါ သည်။ ကိုယ် တော် ဖို့ တစ် ဆောင်၊ မော ရှေ ဖို့ တစ် ဆောင်၊ ဧ လိ ယ ဖို့ တစ် ဆောင် တဲ သုံး ဆောင် ထိုး ပါ ရ စေ ဟု ယေ ရှု အား လျှောက် ထား စဉ်၊ တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး ၍ ဖုံး ကွယ် လျှင် သူ တို့ ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။ ထို တိမ် တိုက် ထဲ က လည်း ဤ သူ ကား ငါ ရွေး ချယ် ရာ ချစ် သား ပေ တည်း။ သူ့ အ မိန့် ကို နာ ခံ ကြ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ပြီး နောက်၊ ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း ကို သာ တွေ့ မြင် ကြ၏။ တ ပည့် တော် တို့ လည်း မြင် ရ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ထို နေ့ ရက် ကာ လ တွင် မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ သ တည်း။ နောက် နေ့ ၌ တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ကြ သော အ ခါ လူ ပ ရိ သတ် ကြီး ဆီး ကြို သော်၊ ပ ရိ သတ် ပါ သူ တစ် ယောက် က ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဧ က ပု တ္တ သား ကို ရှု ကြည့် တော် မူ ရန် တောင်း ပန် ပါ သည်။ နတ် သည် ဖမ်း စား လေ ရာ ရာ၌ သူ ငယ် ရုတ် တ ရက် အော် ဟစ်၍ နှုတ် က အ မြှုတ် ထွက် အောင် တုန် တက် စေ သည့် ပြင် ဖိ ကြိတ် ခြင်း ကို စိုး စဉ်း မျှ သာ လှပ်၍ ထွက် တတ် ပါ ၏။ နှင် ထုတ် ရန် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ ထံ တောင်း ပန် သော် လည်း မ တတ် နိုင် ကြ ပါ ဟု ဟစ်၍ လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ယေ ရှု က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း ၍ ကောက် ကျစ် သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ၍ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သား ကို ယူ ခဲ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ လာ စဉ် ပင် နတ် သည် သူ ငယ် ကို လှဲ ချ ၍ ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို နတ် ဆိုး ကို ဆုံး မ၍ သူ ငယ် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် အ ဘ ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ရာ၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် မ ဟာ တန် ခိုး တော် ကို အ လွန် အံ့ သြ ကြ၏။ ပြု တော် မူ သ မျှ ကို လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ သြ လျက် နေ ကြ စဉ်၊ တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က လူ့ သား သည် လူ တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ခံ ရ မည် ဟူ၍ ဤ မိန့် ဆို ချက် များ ကို နာ ယူ နား စိုက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မ သိ မ မြင် စေ ရန် ထို အ မိန့် တော် ဝှက် ထား လျက် ရှိ သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ နား မ လည် ကြ။ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို လည်း မ မေး မ လျှောက် ဝံ့ ကြ ချေ။ တ ပည့် တော် တို့ သည် မည် သူ အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သည် ကို ဆွေး နွေး ကြ ရာ၊ စိတ်၌ ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သည် နှင့် သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ အ ပါး တော် တွင် ထား ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် က မည် သူ မ ဆို ငါ့ နာ မ ကို ထောက်၍ ဤ သူ ငယ် ကို လက် ခံ လျှင် ငါ့ ကို လက် ခံ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သူ လည်း ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ၏။ သင် တို့ တွင် အ သိမ် ငယ် ဆုံး သော သူ သည် ကြီး မြတ် သော သူ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ယော ဟန် က သ ခင်၊ လူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် နှင့် နတ် များ နှင် ထုတ် နေ သည် ကို တွေ့ မြင်၍ တ ပည့် တော် တို့ နောက် မ လိုက် သော ကြောင့် မြစ် တား ခဲ့ ကြ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ၊ ယေ ရှု က မ မြစ် တား ကြ နှင့်၊ သင် တို့ တစ် ဖက်၌ မ ရှိ သူ သည် သင် တို့ ဘက်၌ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ နေ့ ရက် တာ ပြည့် စုံ၍ ကိုယ် တော် ကို ချီ ဆောင် ချိန် နီး သော် ကိုယ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ကြွ ရန် တည့် တည့် ရှေ့ ရှု လျက်၊ ရှေ့ လွန် စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြင် ဆင် အံ့ သော ငှာ တ မန် တို့ သွား၍ ရှ မာ ရိ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် ကြ ရာ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရှေ့ ရှု တော် မူ သော ကြောင့် ထို ရွာ သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် မ ခံ ကြ၊ တ ပည့် တော် ဖြစ် သူ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ သိ မြင် သော် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ၍ သူ တို့ ကို ကျွမ်း လောင် ရန် တ ပည့် တော် တို့ ဓိ ဋ္ဌာန် စေ လို တော် မူ သ လော ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ခ ရီး သွား ကြ စဉ် လူ တစ် ဦး က ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ ရာ မည် သည့် အ ရပ် သို့ မ ဆို တ ပည့် လိုက် ပါ မည် ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ယေ ရှု က မြေ ခွေး များ မှာ တွင်း ရှိ၏။ လေ သ တ္တ ဝါ များ မှာ အ သိုက် ရှိ၏။ လူ့ သား မှာ မူ ခေါင်း ချ ရာ မျှ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ခြား သူ တစ် ယောက် အား ငါ့ နောက် က လိုက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ဘ ကို သင်္ဂြိုလ် ရန် သွား ခွင့် ပေး ပါ ဦး ဟု ပြန် လျှောက် ရာ၊ ကိုယ် တော် က သူ သေ များ ကို ဆိုင် ရာ သူ သေ တို့ သင်္ဂြိုလ် ကြ စေ။ သင် မူ ကား ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို သွား၍ ကြော် ငြာ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ယောက် က လည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ တ ပည့် လိုက် ပါ မည်။ သို့ ရာ တွင် အိမ် ရှိ သူ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ရန် ခွင့် ပေး ပါ ဦး ဟု လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ထွန် ကိုင်း ကို ကိုင် ပြီး လျှင် နောက် သို့ လှည့် ကြည့် သူ တိုင်း ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် နှင့် မ ထိုက် မ တန် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် အ ရှင် ဘု ရား သည် အ ခြား တ ပည့် တော် ခု နစ် ဆယ် ကို လည်း ခန့် ထား ပြီး လျှင်၊ ကြွ တော် မူ အံ့ သော မြို့ ရွာ တိုင်း သို့ နှစ် ပါး စီ တွဲ ဖက် လျက် ရှေ့ လွန် စေ လွှတ်၍ မိန့် တော် မူ လိုက် သည် မှာ ရိတ် သိမ်း ရန် စ ပါး သည် များ လှ၏။ လုပ် သား မူ ကား နည်း လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ စ ပါး တော် ရှိ ရာ သို့ လုပ် သား တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း စ ပါး ရှင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ သွား ကြ။ ဝံ ပု လွေ အုပ် ထဲ သို့ သိုး သား ငယ် များ ကို လွှတ် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို ငါ စေ လွှတ်၏။ ငွေ အိတ်၊ လွယ် အိတ်၊ ဖိ နပ် မ ဆောင် ကြ နှင့်။ ခ ရီး သွား စဉ် မည် သူ ကို မျှ နှုတ် မ ဆက် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို ဝင် သော် ဤ အိမ်၌ ချမ်း သာ တည် ပါ စေ သော ဟူ၍ ဦး စွာ ဆို ကြ လော့။ ထို အိမ်၌ ချမ်း သာ ခံ ထိုက် သူ ရှိ လျှင် ပေး ခဲ့ သော ချမ်း သာ တည် လိမ့် မည်။ မ ရှိ လျှင် မူ ကား သင် တို့ ထံ ပြန် လိမ့် မည်။ တစ် အိမ် မှ တစ် အိမ် သို့ မ ရွှေ့ ပြောင်း ဘဲ ထို အိမ်၌ သာ တည်း ခို လျက် တည် သ မျှ ကို စား သောက် ကြ လော့။ လုပ် သား သည် အ ခ ကို ရ ထိုက်၏။ မည် သည့် မြို့ သို့ မ ဆို ဝင် ရာ သင် တို့ ကို လက် ခံ ကြ လျှင် တည် သ မျှ ကို စား လျက် ထို မြို့ ရှိ သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ၍၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ တွင် တည် လု ပြီ ဟု ကြား ပြော ကြ လော့။ မည် သည့် မြို့ မ ဆို ဝင် ရာ သင် တို့ ကို လက် မ ခံ ကြ လျှင် မူ ကား လမ်း သို့ ထွက်၍ သင် တို့ မြို့ တွင်း မှ ကပ် သော ခြေ မုန့် ကို ပင်၊ ငါ တို့ သုတ် ခါ ကြ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခ င့် နိုင် ငံ တော် တည် လု သည် ကို သိ မှတ် ကြ ဟူ၍ ပြော ခဲ့ ကြ လော့။ နေ့ တော် ကြီး၌ သော ဒုံ မြို့ သည် ထို မြို့ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ အ ချင်း ခေါ ရာ ဇိန် မြို့၊ သင်၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ချင်း ဗက် ဇဲ ဒ မြို့၊ သင်၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ သို့ ဆို သော် သင် တို့၌ ဖြစ် ဘူး သော အ မှု ကြီး များ သည် တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ များ တွင် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ လျှင် ရှေး အ ထက် က ပင် လျှော် တေ ဝတ်၍ ပြာ တွင် ထိုင် လျက် နောင် တ ရ ကြ လေ ပြီ။ တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ သည် တ ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် ကာ လ သင် တို့ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည်။ အ ချင်း က ပေ ရ နောင် မြို့၊ မိုး ကောင်း ကင် တိုင် တက် ရောက် မည် လော။ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တိုင် ကျ ရောက် ရ မည်။ သင် တို့ စ ကား ကို နာ ယူ သူ သည် ငါ့ စ ကား ကို နာ ယူ၏။ သင် တို့ ကို ငြင်း ပယ် သူ သည် ငါ့ ကို ငြင်း ပယ်၏။ ငါ့ ကို ငြင်း ပယ် သူ လည်း ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို ငြင်း ပယ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ခု နစ် ဆယ် တို့ သည် ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် လာ ပြီး လျှင် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော်၏ နာ မ တော် ဖြင့် နတ် များ ကို ပင် တ ပည့် တော် တို့ နိုင် ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် ထား ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က စာ တန် သည် လျှပ် စစ် သ ဖွယ် ကောင်း ကင် မှ ကျ သည် ကို ငါ ရှု မြင် သည်။ မြွေ၊ ကင်း များ ကို နင်း ခွင့်၊ ရန် သူ၏ တန် ခိုး ရှိ သ မျှ ကို နိုင် ခွင့် အာ ဏာ ငါ ပေး အပ်၍၊ မည် သည့် အ န္တ ရာယ် မျှ သင် တို့၌ မ ရောက် ရ။ သို့ ရာ တွင် နတ် များ ကို နိုင် ရ သည့် တွက် ဝမ်း မ မြောက် ကြ နှင့်။ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ သင် တို့ အ မည် ကို ရေး သွင်း သည့် အ တွက် သာ ဝမ်း မြောက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရွှင် လန်း လျက် ကိုယ် တော် က မိုး မြေ့ ရှင် အ ဖ ခ မည်း တော်၊ ဤ အ ရာ များ ကို ပ ညာ ရှိ နှင့် ဉာဏ် ကောင်း သူ တို့ အား ဝှက် ထား လျက် သူ ငယ် တို့ အား ဖွင့် ပြ တော် မူ သော ကြောင့် ကျေး ဇူး တော် ကြီး လှ ပါ၏။ အို အ ဘ၊ ထို သို့ အ လို ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ချီး မွမ်း ပါ၏။ ခ မည်း တော် သည် ငါ့ အား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ သား တော် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို ခ မည်း တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ။ ခ မည်း တော် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း သား တော် မှ စ၍ သား တော် ဖွင့် ပြ လို သူ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ ဘက် သို့ လှည့် လျက်၊ သင် တို့ မြင် သော အ ရာ များ ကို မြင် ရ သော မျက် စိ များ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ မြင် သော အ ရာ များ ကို ပ ရော ဖက် နှင့် ဘု ရင် မင်း အ များ သည် မြင် လို သော် လည်း မ မြင် ရ ကြ။ သင် တို့ ကြား သော အ ရာ များ ကို ကြား လို သော် လည်း မ ကြား ရ ကြ ဟု အ သီး အ ခြား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကျမ်း တတ် တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော် ကို စုံ စမ်း ရန် ထ ပြီး လျှင် ဆ ရာ၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို အ ပိုင် ရ ခြင်း ငှာ မည် သို့ ပြု ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး ရာ၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း တွင် မည် သို့ ရေး ထား သ နည်း။ မည် သို့ ဖတ် ရ သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ထို သူ က သင်၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စိတ် နှ လုံး၊ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ အ စွမ်း သ တ္တိ၊ ဉာဏ် သ တ္တိ အ ကြွင်း မဲ့ ချစ် လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ရေး ထား ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် က သင် သည် မှန် ကန် စွာ ဖြေ ဆို လေ ပြီ၊။ ထို အ တိုင်း ပြု လျှင် အ သက် ကို ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကျမ်း တတ် သည် အ ပြစ် တင် လွတ် လို၍ အ ပေါင်း အ ဖော် ကား မည် သူ ပါ နည်း ဟု မေး မြန်း သော် ယေ ရှု ဖြေ ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ လူ တစ် ဦး သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ခ ရီး သွား စဉ် ဓား ပြ တို့ လက် တွင်း သို့ ရောက် သ ဖြင့် အ ဝတ် ချွတ် လျက် သေ လု မ တတ် ရိုက် နှက် ပြီး လျှင် ထား ခဲ့ ကြ ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး သည် ထို လမ်း ဖြင့် သွား မိ၍ တွေ့ မြင် သော် ကွင်း သွား လေ၏။ ၄င်း နည်း တူ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား တစ် ယောက် သည် ထို နေ ရာ သို့ ရောက် လာ၍ တွေ့ မြင် သော် ကွင်း သွား ပြန် လေ၏။ ခ ရီး သည် ရှ မာ ရိ လူ မျိုး တစ် ယောက် မူ ကား ရောက် လာ၍ တွေ့ မြင် သော် က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင်၊ ဒဏ် ရာ များ ကို ဆီ၊ စ ပျစ် ရည်၊ လိမ်း ကျံ ပတ် စည်း၍ ကိုယ် မြည်း ပေါ် တွင် တင် ပြီး နောက် စ ရပ် သို့ ဆောင် သွား ပြု စု သည့် ပြင်၊ နောက် နေ့၌ ငွေ နှစ် ကျပ် ကို စ ရပ် ဒါ ယ ကာ အား ထုတ် ပေး လျက် ထို သူ့ ကို ပြု စု ပါ။ ပို မို ကုန် ကျ သ မျှ ကို ပြန် လာ သည့် ကာ လ ကျွန် တော် ဆပ် ပါ မည် ဟု ဆို၏။ ထို သုံး ဦး အ နက် ဓားပြ လက် တွင်း သို့ ရောက် သူ နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် မည် သူ မှန် သည် ထင် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် ကြင်နာ သူ တည်း ဟု ဖြေ ဆို ရာ ယေ ရှု က ထို နည်း တူ သင် သွား၍ ပြု လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ လမ်း ခ ရီး ၌ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ သော် မာ သ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ယောက် က ကိုယ် တော် ကို ကိုယ့် အိမ် တွင် ဧည့်ခံ ရာ၊ မာရိ ခေါ် ညီ မ သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ ခြေ တော် ရင်း၌ ထိုင်၍ တ ရား တော် ကို ကြား နာ ၏။ မာသ မူ ကား ဝေ ယျာ ဝ စ္စ ဆောင် ရွက် မှု နှောင့် ရှက် သ ဖြင့် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် အ ရှင် ဘု ရား၊ တ ပည့် တော် မ တစ် ယောက် တည်း ဆောင် ရွက် ရန် ညီ မ ပစ် ထား သည် ကို ဂ ရု ပြု တော် မ မူ လော။ တ ပည့် တော် မ အား ကူ ညီ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား က အို မာ သ၊ မာ သ၊ အ နည်း ငယ် တ မည် သာ လို လျက် သင် သည် ဝေ ယာ ဝ စ္စ မှု အ များ နှင့် စိုး ရိမ် ကြောင့် ကြ လေ စွ။ မာ ရိ မှာ မူ ကောင်း မြတ် သော တ မည် ကို ရွေး ယူ ပြီး ဖြစ်၍ လွတ် ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တစ် ခု သော နေ ရာ တွင် ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ သည့် အ ဆုံး၌ တ ပည့် တော် တစ် ယောက် က အ ရှင် ဘု ရား၊ ယော ဟန် သည် ကိုယ့် တ ပည့် တို့ အား သွန် သင် သည့် နည်း တူ တ ပည့် တော် တို့ လည်း ပ ဌ နာ ပြု ရန် သွန် သင် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် က ပ ဌ နာ ပြု၍ ဆု တောင်း ရ မည် မှာ အ ဘ၊ နာ မ တော် ကို ရို သေ ကြ ပါ စေ သော။ နိုင် ငံ တော် တည် ထောင် ပါ စေ သော။ တစ် ရက် စာ ကို နေ့ စဉ် သ နား တော် မူ ပါ။ အ ပြစ် မြီ စား တိုင်း ပေါ် တွင် ဖြေ လွှတ် သော အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပြစ် များ ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ စုံ စမ်း ရာ သို့ ဝင် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟူ ၍ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ယောက် သည် မိတ် ဆွေ ဖြစ် သူ့ ထံ သန်း ခေါင် အ ချိန် သွား ပြီး လျှင် အ ဆွေ မုန့် သုံး လုံး ချေး ပါ။ ခ ရီး ရောက် မ ဆိုက် မိတ် ဆွေ တစ် ယောက် ကို တည် ရန် မ ရှိ ပါ ဟု ဆို သော်။ အိမ် တွင် ရှိ သူ က ကျွန်ုပ် ကို ဒု က္ခ မ ရှာ ပါ နှင့်။ တံ ခါး ပိတ် ထား ပါ ပြီ။ သား သ မီး တို့ လည်း ကျွန်ုပ် နှင့် တ ကွ အိပ် လျက် ရှိ ကြ သ ဖြင့် ထ၍ မ ပေး နိုင် ဟု အ ကယ် ဆို ခဲ့ လျှင်၊ မိတ် ဆွေ ဝတ် ကြောင့် ထ၍ မ ပေး သော် လည်း အ နှောင့် အ ရှက် ကြောင့် လို သ မျှ ကို ထ၍ ပေး လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား တောင်း ကြ လော့၊ ရ လိမ့် မည်။ ရှာ ကြ လော့၊ တွေ့ လိမ့် မည်။ ခေါက် ကြ လော့ ပွင့် လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် တောင်း သော သူ တိုင်း ရ၏။ ရှာ သော သူ လည်း တွေ့၏။ ခေါက် သော သူ့ အား ပွင့် တတ်၏။ အ ဘ ဖြစ် သော သင် တို့ တွင် သား က ငါး တောင်း လျှင် ငါး အ စား မြွေ ပေး မည့် သူ၊ ဥ တောင်း လျှင် ကင်း ပေး မည့် သူ ရှိ သ လော။ သို့ နှင့် အ ညီ ဆိုး သွမ်း သော သင် တို့ ပင် သား သ မီး တို့ အား ကောင်း ရာ ကို ပေး တတ် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ စံ သင် တို့ အ ဘ သည် လျှောက် တောင်း သူ တို့ အား သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို သာ၍ သ နား တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် နတ် အ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ၍ နတ် ထွက် ခွာ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော သ ဖြင့် လူ ပ ရိ သတ် အံ့ သြ ကြ ရာ၊ အ ချို့ က သူ သည် နတ် မင်း ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ၏။ အ ချို့ က လည်း စုံ စမ်း၍ မိုး ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း ကြ၏။ ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ၍ နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် သင် တို့၏ သား များ မှာ မည် သူ့ ကို မှီ၍ နှင် ထုတ် ကြ သ နည်း။ ထို ကြောင့် သူ တို့ သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် တ ရား စီ ရင် သူ ဖြစ် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင့် လက် ညှိုး တော် ဖြင့် နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ထံ ရောက် နှင့် လေ ပြီ။ ခွန် အား ကြီး သူ သည် လက် နက် စုံ စွဲ ကိုင် လျက် ကိုယ့် ဝင်း အိမ် ကို စောင့် နေ သည့် ကာ လ ပ စ္စည်း များ လုံ ခြုံ သော် လည်း၊ သူ့ ထက် ခွန် အား ကြီး သူ သည် ရောက် လာ အောင် မြင် သော် အား ကိုး သော လက် နက် စုံ ကို သိမ်း၍ ဥ စ္စာ များ ကို ခွဲ ယူ တတ်၏။ ငါ့ ဘက်၌ မ ရှိ သူ သည် တစ် ဖက်၌ ရှိ၏။ ငါ နှင့် အ တူ မ စု မ သိမ်း သူ လည်း ခွဲ လွှင့် သူ​ဖြစ်၏။ နတ် ဆိုး တစ် ကောင် သည် လူ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ရေ မ ရှိ သော အ ရပ် များ ကို လျှောက် လျက် နား နေ ရာ ရှာ၍ မ တွေ့ သော် ထွက် လာ ရင်း ငါ့ အိမ် သို့ ပြန် မည် ဟု ဆို လျက်၊ ပြန် ရောက် သည့် ကာ လ သုတ် သင် ပြု ပြင် လျက် ထား သည် ကို တွေ့ မြင် သ ဖြင့်၊ မိ မိ ထက် ဆိုး သွမ်း သော နတ် ခု နစ် ကောင် ကို ခေါ် ပြီး နောက် ဝင် နေ သည် နှင့် ထို လူ၏ နောက် အ ဖြစ် အ နေ သည် အ ရင် ထက် ဆိုး သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် ကို လွယ် ရ သော ဝမ်း နှင့် စို့ တော် မူ သော သား မြတ် များ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု အ သံ လွင့်၍ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ မိန်း မ တစ် ယောက် လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ကြား နာ စောင့် ရှောက် သူ တို့၌ သာ၍ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ထပ် မံ စု ရုံး ကြ သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် က ယ ခု လူ မျိုး သည် ဆိုး သွမ်း သော လူ မျိုး ဖြစ် သ တည်း။ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တောင်း ကြ သည် မှာ ယော န၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှ တစ် ပါး မည် သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ်။ ယော န သည် နိ နေ ဝေ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ဖြစ် သည့် နည်း တူ လူ့ သား သည် ယ ခု လူ မျိုး အား နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ရှော လ မုန် မင်း၏ ဉာဏ် ပ ညာ စ ကား ကို ကြား နာ ခြင်း ငှာ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား က ရောက် လာ သော တောင် ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ သည် တ ရား စီ ရင် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ယ ခု လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် လျက် အ ပြစ် စီ ရင် လိမ့် မည်။ ရှော လ မုန် မင်း ထက် ကြီး မြတ် သူ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ရှိ သည် တ ကား။ ယော န ဟော ပြော သော ကြောင့် နောင် တ ရ သော နိ နေ ဝေ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ လည်း ထို ကာ လ၌ ယ ခု လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် လျက် အ ပြစ် စီ ရင် ကြ လိမ့် မည်။ ယော န ထက် ကြီး မြတ် သူ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ရှိ သည် တ ကား။ မီး ထွန်း ပြီး နောက် မြေ တွင်း၌ ဖြစ် စေ၊ တောင်း အောက်၌ ဖြစ် စေ မည် သူ မျှ မ ထား တတ်။ အ လင်း ကို ဝင် လာ သူ တို့ မြင် နိုင် ရန် ခုံ ပေါ် တွင် သာ တင် ထား တတ် ၏။ မျက် စိ သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ၏ မီး ရှူး သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် သင့် မျက် စိ ကောင်း လျှင် တစ် ကိုယ် လုံး အ လင်း နှင့် ပြည့်၏။ မ ကောင်း လျှင် မူ ကား ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် မှောင် နှင့် ပြည့် ၏။ ထို ကြောင့် သင်၌ ရှိ သော အ လင်း သည် မှောင် ဖြစ် သည် မ ဖြစ် သည် ကို ရှု ကြည့် ကြ လော။ သင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် တစ် ပိုင်း မျှ မ မှောင် ဘဲ လုံး လုံး အ လင်း နှင့် ပြည့် လျှင် မီး ရှူး တောက် ပ၍ လင်း စေ သည့် နည်း တူ တစ် ကိုယ် လုံး အ လင်း နှင့် ပြည့် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော် ကို သုံး ဆောင် တော် မူ ရန် ပင့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း ကြွ ဝင်၍ စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ ရာ၊ ထို ဖာ ရိ ရှဲ မြင် သော် မ သုံး ဆောင် မီ ဦး စွာ ဆေး ကြော တော် မ မူ သည် ကို အံ့ သြ သော ကြောင့်၊ အ ရှင် ဘု ရား က ဖာ ရိ ရှဲ ဖြစ် သော သင် တို့ သည် ယ ခု အ ခါ အိုး ခွက် ပြင် ဘက် ကို စင် ကြယ် စေ သော် လည်း၊ အ တွင်း သ ဘော မူ ကား အ ဓ မ္မ မှု လွန် ကျူး မှု များ နှင့် ပြည့်၏။ အ ချင်း လူ မိုက် တို့၊ အ ပြင် ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် သည် အ တွင်း ကို လည်း ဖန် ဆင်း တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ထည့် ထား ရာ များ ကို စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သုံး သော အ ရာ ရာ သည် စင် ကြယ် လေ ပြီ။ အ ချင်း ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ပင် စိမ်း၊ စ ပါး လင် စ သော ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် တိုင်း ဆယ် ဘို့ တစ် ဖို့ ကို လှူ လျက် တ ရား စောင့် ခြင်း နှင့် ဘု ရား ကြည် ညို ခြင်း ကို ချန် လှပ် ကြ သည် တ ကား။ ဆို ခဲ့ သော အ လှူ များ ကို မ လှပ် ထား ဘဲ ဤ ဝတ် များ ကို စောင့် သင့်၏။ အ ချင်း ဖာ ရိ ရှဲ တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သင် တို့ သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် မြင့် မြတ် သော နေ ရာ၌ ထိုင် ခြင်း၊ စျေး များ တွင် နှုတ် ဆက် ခံ ခြင်း ကို နှစ် သက် ကြ၏။ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ မ ထင် ရှား၍ လူ တို့ မ သိ ဘဲ ကျော် သွား သော သင်္ချိုင်း ဂူ များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ကျမ်း တတ် တစ် ယောက် က ဆ ရာ၊ ဤ သို့ ဆို ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လည်း ကဲ့ ရဲ့ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် က အ ချင်း ကျမ်း တတ် တို့၊ သင် တို့၌ လည်း အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထမ်း ခဲ သော ဝန် ထုပ် များ ကို သူ တစ် ထူး တို့ အ ပေါ် တွင် တင် ပြီး လျှင် လက် တစ် ချောင်း နှင့် မျှ ကိုယ် တိုင် မ မ ကြ။ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ကိုယ့် ဘိုး ဘေး များ သတ် ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် တို့၏ သင်္ချိုင်း ဂူ များ ကို သင် တို့ တည် ဆောက် ကြ လေ စွ။ သူ တို့ သတ် ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ တည် ဆောက် ကြ သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့၏ အ မှု ကို နှစ် သက် သော သက် သေ ခေါင်း ဆောင် ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ အ ချို့ တို့ ကို သတ် ဖြတ် ခြင်း၊ အ ချို့ တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း ခြင်း များ ကို သင် တို့ ပြု အံ့ သော ပ ရော ဖက် များ၊ တ မန် များ ကို ငါ စေ လွှတ် မည် ဟု ဘု ရား သ ခင်၏ ဉာဏ် တော် မိန့် မြွက် သည့် အ ကြောင်း မှာ၊ အ ချင်း ကျမ်း တတ် တို့၊ သင် တို့၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ သိ ပ ညာ ဆိုင် ရာ သော့ ကို ယူ သွား သော သင် တို့ သည် ကိုယ် တိုင် မ ဝင်။ ဝင် သူ တို့ ကို လည်း ကန့် ကွက် ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် နင်း မိ သည့် တိုင် အောင် လူ အ ထောင် အ သောင်း စု ရုံး ကြ သည့် ကာ လ တ ပည့် တော် တို့ အား အ ထူး မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဖာ ရိ ရှဲ တို့၏ သီ လ ကြောင် တ ဆေး ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ မ ပေါ် နိုင် အောင် ဖုံး ထား သော အ ရာ၊ မ သိ နိုင် အောင် ဝှက် ထား သော အ ရာ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ မှောင် မိုက်၌ သင် တို့ ဆို သ မျှ ကို အ လင်း၌ ကြား ရ လိမ့် မည်။ အ တွင်း ခန်း၌ နား အပ်၍ ပြော သ မျှ ကို လည်း အိမ် မိုး ပေါ် က ကြော် ငြာ ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ ချစ် ဆွေ၊ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို သတ် ပြီး နောက် မည် သို့ မျှ ထပ် မံ မ ပြု နိုင် သော သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ မည် သူ့ ကို ကြောက် ရ မည့် အ ကြောင်း ငါ ဖော် ပြ မည်။ သတ် ပြီး နောက် င ရဲ သို့ ချ ရန် တန် ခိုး ရှိ သော အ ရှင် ကို ကြောက် ကြ လော့။ ထို အ ရှင် ကို သာ ကြောက် ကြ လော့ ငါ ဆို၏။ စာ က လေး ငါး ကောင် ကို ပိုက် ဆံ နှစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တစ် ကောင် ကို မျှ ဘု ရား သ ခင် မေ့ တော် မ မူ။ သင် တို့၏ ဦး ဆံ ရှိ သ မျှ ကို ပင် ရေ တွက် လျက် ထား တော် မူ၏။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ စာ က လေး အ များ ထက် သင် တို့ သည် မြတ်၏။ တစ် ဖန် ငါ ဆို သည် ကား၊ မည် သူ မ ဆို လူ တို့ ရှေ့ ငါ့ ကို ဝန် ခံ လျှင် လူ့ သား သည် ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ထို သူ့ ကို ဝန် ခံ မည်။ လူ တို့ ရှေ့ ငါ့ ကို ငြင်း ဆို သူ မူ ကား ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ အ ငြင်း အ ဆို ခံ ရ လိမ့် မည်။ လူ့ သား ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို မိ သူ တိုင်း ပြေ လွတ် ခွင့် ရှိ သော် လည်း သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပုတ် ခတ် မိ သူ ကား ပြေ လွတ် ခွင့် ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် များ၊ အ ရာ ရှိ များ၊ အာ ဏာ ပိုင် များ ရှေ့ ဆွဲ ငင် ခံ ရ ကြ သည့် ကာ လ၊ မည် သည့် နည်း နှင့် မည် သည့် စ ကား ကို ထု ချေ ရ မည့်၊ မည် သို့ ဆင် ခြေ တက် ရ မည့် အ ကြောင်း မ စိုး ရိမ် ကြ လင့်။ ဆို သင့် သည့် စ ကား ကို ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သွန် သင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ပ ရိ သတ် ပါ လူ တစ် ယောက် က ဆ ရာ၊ အ မွေ ခွဲ ဝေ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် အစ် ကို ကို အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် က အ ချင်း လူ၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ်၊ အ မွေ ခွဲ ဝေ သူ အ ဖြစ်၊ ငါ့ ကို မည် သူ ခန့် ထား သ နည်း ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ လူ ပ ရိ သတ် အား လည်း ခပ် သိမ်း သော တပ် မက် ခြင်း မှ ကိုယ် ကို သ တိ နှင့် ကွယ် ကာ ကြ လော့။ ပ စ္စည်း များ ပြား ခြင်း၌ လူ့ အ သက် တည် သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ သူ ဌေး တစ် ဦး သည် မြေ ထွက် များ ပြား သ ဖြင့်၊ ငါ့ အ သီး အ နှံ များ ကို စု သွင်း ရန် မ လုံ လောက် သော ကြောင့် မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း ဟု စိတ်၌ ဆင် ခြင် ရာ ဤ သို့ ငါ ပြု မည်။ ငါ့ စ ပါး ကျီ များ ကို ဖျက် ပြီး လျှင် သာ၍ ကြီး ကျယ် သော ကျီ များ ကို ဆောက် လုပ် ပြီး နောက် ငါ့ စ ပါး ရှိ သ မျှ အ သီး အ နှံ ရှိ သ မျှ ကို သွင်း ထား လျက်၊ အ ချင်း ဝိ ညာဉ်၊ နှစ် များ စွာ အ ဖို့ သင့် ဝမ်း စာ အ သီး အ နှံ အ များ သွင်း ထား ပြီ။ သာ ယာ စွာ နေ၍ စား သောက် ပျော် မွေ့ လော့ ဟု ကိုယ့် ဝိ ညာဉ် အား ဆို မည် ဟူ၍ ပြ ဌာန်း သော်၊ ဘု ရား သ ခင် က အ ချင်း လူ မိုက်၊ ယ ခု ညဉ့် ပင် သင့် ဝိ ညာဉ် ကို သင့် မှ နုတ် ယူ ကြ မည် ဖြစ်၍ သင် ပြင် ဆင် ခဲ့ ရာ ရာ သည် မည် သူ ပိုင် ဖြစ် မည် နည်း ဟု မေး တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် မ ကြွယ် ဝ ဘဲ ကိုယ့် အ ဖို့ ဘ ဏ္ဍာ ကို သို မှီး၍ ထား သော သူ ကား ထို သို့ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဆို သည် ကား မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ့် အ သက် အ တွက် မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ တွက် လည်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော် အ သက် သည် အ စာ ထက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် အ ဝတ် ထက် မြတ်၏။ စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း ကင်း၍ ကျီ ကျ မ ရှိ သော ကျီး များ ကို ဘု ရား သ ခင် ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း စဉ်း စား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ငှက် များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် တ ကား။ သင် တို့ တွင် မည် သူ သည် စိုး ရိမ် ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ့် အ ရပ် အ မောင်း ကို တစ် တောင် တိုး စေ နိုင် သ နည်း။ ထို သို့ အ ငယ် ဆုံး သော အ ရာ ကို မျှ သင် တို့ မ တတ် နိုင် လျှင် ကြွင်း သော အ ရာ များ အ တွက် အ ဘယ် ကြောင့် စိုး ရိမ် ကြ သ နည်း။ နှင်း ပန်း ပင် များ သည် မ လုပ် မ ကိုင်၊ မ ငင် မ ဝင့် ကြ ဘဲ မည် သို့ ကြီး ပွား သည် ကို စဉ်း စား ကြ လော့။ ရှော လ မုန် မင်း သည် မင်း မြောက် တန် ဆာ ပြည့် စုံ သော် လည်း ထို အ ပင် တစ် ပင် ကဲ့ သို့ မ ဝတ် ဆင် ရ ငါ ဆို၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့၊ ယ နေ့ တော တွင် ရှိ၍ နက် ဖြန် မီး ထဲ သို့ ရောက် သော အ ပင် ကို ဘု ရား သ ခင် ထို သို့ ဆင် ယင် တော် မူ လျှင် သင် တို့ ကို သာ၍ ဆင် ယင် တော် မူ လိမ့် တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည်၊ မည် သည့် အ ရာ ကို သောက် ရ မည် ဟု ရှာ ကြံ၍ ယောက် ယက် မ ခတ် ကြ နှင့်။ ထို အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ဤ လော က ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှာ ကြံ တတ် ကြ၏။ သင် တို့၌ ကား လို သော အ ရာ များ ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် တို့ အ ဘ သိ တော် မူ သ တည်း။ ကိုယ် တော်၏ နိုင် ငံ တော် ကို ရှာ ကြ လော့။ ထို အ ရာ များ ကို ထပ် မံ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ အို သိုး အုပ် ငယ်၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် တို့ အ ဘ သည် နိုင် ငံ တော် ကို ပေး ခြင်း ငှာ အ လို ရှိ တော် မူ၏။ ကိုယ့် ပ စ္စည်း များ ကို ရောင်း ချ၍ စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ မ ဆွေး နိုင် သော ငွေ အိတ် များ ကို လုပ်၍ သူ ခိုး ကပ် ခြင်း၊ ပိုး မွှား ဖျက် ခြင်း ကင်း ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် မ ကုန် မ ဆုံး နိုင် သော ဘ ဏ္ဍာ ကို သို မှီး ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် သင် တို့ ဘ ဏ္ဍာ ရှိ ရာ အ ရပ် သို့ သင် တို့ စိတ် စွဲ ရောက် လိမ့် မည်။ စောင့် လျက် နေ သည် ကို အ ရှင် လာ ရောက် တွေ့ မြင် သော် ထို ကျွန် တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား၊ ထို ကျွန် များ ကို စား ပွဲ ထိုင် စေ ပြီး လျှင် အ ရှင် သည် ခါး စည်း၍ ချဉ်း ကပ် လုပ် ကျွေး လိမ့် မည်။ သန်း ခေါင် ယံ၌ ဖြစ် စေ၊ သန်း လွဲ ယံ၌ ဖြစ် စေ ရောက် လာ၍ ထို သို့ တွေ့ သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ သူ ခိုး လာ မည့် အ ချိန် နာ ရီ ကို အိမ့် ရှင် သိ နှင့် လျှင် အိမ် ကို ဖောက် ထွင်း ခွင့် မ ပြု ကြောင်း သိ မှတ် ရ သည့် နည်း တူ၊ မ ထင် သော အ ချိန် နာ ရီ၌ လူ့ သား ကြွ လာ မည် ဖြစ်၍ ကိုယ် တိုင် အ သင့် ရှိ နေ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ ဥ ပ မာ ကို တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ သ လော။ ရှိ သ မျှ တို့ အား မိန့် တော် မူ သ လော ဟု ပေ တ ရု မေး လျှောက် သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား က လုပ် သား တို့ အ ပေါ် တွင် ထိုက် သင့် ရာ အ ခ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို ဝေ ပေး ရန် အ ရှင် ခန့် ထား၍ သ စ္စာ နှင့် သ တိ ပ ညာ ရှိ သော ဘ ဏ္ဍာ စိုး ကား မည် သူ နည်း။ ထို သို့ ပြု လျက် နေ သည် ကို အ ရှင် လာ ရောက် တွေ့ မြင် သော် ထို ကျွန်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ရှင် သည် ပိုင် ထိုက် သ မျှ အ ပေါ် တွင် ထို ကျွန် ကို ခန့် ထား မည် ငါ အ မှန် ဆို ၏။ အ ကယ်၍ ထို ထို ကျွန် က ငါ့ အ ရှင် ကြန့် ကြာ သည် ဟု အောက် မေ့ လျက် ကျွန် ချင်း ယောက်ျား မိန်း မ တို့ ကို ရိုက် ပုတ်၍ သောက် စား မူး ယစ် ရှိ နေ လျှင်၊ ထို ကျွန် မ မျှော် သော နေ့ မ သိ သော အ ချိန် နာ ရီ တွင် အ ရှင် ရောက် လာ ပြီး နောက် ပြင်း စွာ ရိုက် ဒဏ် ခတ်၍ သ စ္စာ မဲ့ သူ တို့ နှင့် အ တူ ဝေ ပုံ ချ ထား လိမ့် မည်။ အ ရှင့် အ လို ကို သိ လျက် မ လိုက် နာ မ ပြင် ဆင် သော ကျွန် သည် များ စွာ ရိုက် ဒဏ် ခံ ရ မည်။ မ သိ ဘဲ ဒဏ် ခံ ထိုက် ရာ ကို ပြု မိ သော ကျွန် ကား အ နည်း ငယ် မျှ ရိုက် ဒဏ် ခံ ရ မည်။ များ စွာ ပေး ခြင်း ခံ ရ သူ့ ထံ များ စွာ ရှာ ကြ လိမ့် မည်။ များ စွာ အပ် ခြင်း ခံ ရ သူ့ ထံ များ စွာ တောင်း ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မီး ကို ပစ် ချ ရန် ရောက် လာ သည် နှင့် အ ညီ စွဲ လောင် ပြီး ဖြစ် လို သည် တ ကား။ ငါ ခံ ရ မည့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ မ ပြီး စီး မီ၊ အ လွန် ကျဉ်း ကျပ် လေ စွ။ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ရန် ငြိမ်း စေ ရန် ငါ ရောက် လာ သည် ဟု ထင် ကြ သ လော။ ထို သို့ မ ဟုတ်။ ကွဲ ပြား စေ ရန် ရောက် လာ သည် ငါ ဆို၏။ လူ ပ ရိ သတ် အား လည်း ကိုယ် တော် က အ နောက် မျက် နှာ တွင် တိမ် တက် သည် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း မိုး ရွာ မည် ဟု သင် တို့ ဆို တတ် ကြ၏။ ထို အ တိုင်း လည်း ဖြစ် တတ်၏။ တောင် လေ တိုက် သည် ကို မြင် သော် ပူ အိုက် လိမ့် မည် ဟု ဆို တတ် ကြ၏။ ထို အ တိုင်း လည်း ဖြစ် တတ်၏။ အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ မိုး မြေ မျက် နှာ ပြင် လ က္ခ ဏာ ကို ပိုင်း ခြား တတ် သော သင် တို့ သည် ယ ခု ခေတ် ကာ လ နှင့် စပ် ဆိုင် သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို မ ပိုင်း ခြား ကြ သည် မှာ အ သို့ နည်း။ အ ဘယ့် ကြောင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ကို ကိုယ် တိုင် မ ဆုံး ဖြတ် ကြ သ နည်း။ တ ရား ဘက် နှင့် အ တူ အ ရာ ရှိ ထံ လှမ်း သွား လျက် ရှိ စဉ် ကြေ ချမ်း အောင် ကြိုး စား ကြ လော့။ သို့ မ ဟုတ် ထို သူ သည် တ ရား သူ ကြီး ထံ ဆွဲ ငင်၍ တ ရား သူ ကြီး က မင်း မှု ထမ်း သို့ အပ် နှံ သ ဖြင့် မင်း မှု ထမ်း က လည်း သင့် ကို ထောင် ချ မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။ ကျန် သော ကြေး တစ် ပြား ကို မျှ မ ဆပ် မ ချင်း ထောင် ထဲ မှ သင် ထွက် ရ မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ချိန် ကာ လ၌ ပင် ဂါ လိ လဲ နယ် သား အ ချို့ တို့ အ သွေး နှင့် ၎င်း တို့ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ပိ လတ် မင်း ရော ထွေး ကြောင်း လာ ရောက် ကြား လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က ထို သို့ ခံ ရ သော ဂါ လိ လဲ နယ် သား တို့ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ခပ် သိမ်း ထက် အ ပြစ် ကြီး သည် ထင် မှတ် ကြ သ လော။ ထို သို့ မ ဟုတ်။ နောင် တ မ ရ လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ရ ကြ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ ရှိ လောင် မြို့ ပြ အိုး လဲ၍ ပိ သေ သူ တစ် ဆယ့် ရှစ် ယောက် လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ လူ ခပ် သိမ်း ထက် အ ပြစ် မြီ စား ကြီး သည် ထင် မှတ် ကြ သ လော။ ထို သို မ ဟုတ်။ နောင် တ မ ရ လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ရ ကြ လိမ့် မည် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဥ ယျာဉ် ရှင် တစ် ဦး သည် ကိုယ့် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ်၌ စိုက် ထား သော သ ဖန်း ပင် တွင် အ သီး ရှာ လာ ရောက် သော် မ တွေ့ သ ဖြင့် ဥ ယျာဉ် စောင့် အား၊ ကြည့် လော့၊ ဤ သ ဖန်း ပင် တွင် ယ ခု သုံး နှစ် တိုင် တိုင် အ သီး ရှာ ငါ လာ သော် မ တွေ့။ ခုတ် လှဲ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် မြေ ကို အ သုံး မဲ့ ဖြစ် စေ သ နည်း ဟု ဆို သော အ ခါ၊ ဥ ယျာဉ် စောင့် က အ ရှင်၊ ယ ခု နှစ် ရှိ ပါ စေ ဦး။ အ ပင် ပတ် လည် တူး ဆွ လျက် မြေ သြ ဇာ လောင်း ပါ မည်။ နောင် အ သီး ကောင်း သီး ပါ လိမ့် မည်။ မ သီး လျှင် ခုတ် လှဲ ပါ တော့ ဟူ၍ ပြန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဓ မ္မာ ရုံ တစ် ဆောင် တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ်၊ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် အား လျော့ စေ သော နတ် ပူး၍ ဖြောင့် ဖြောင့် မ ရပ် နိုင် ဘဲ ခါး ကုန်း သူ မိန်း မ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ယေ ရှု မြင် သော် ခေါ် တော် မူ၍ အ ချင်း မိန်း မ၊ အား လျော့ ခြင်း မှ သင် လွတ် ကင်း ပြီ ဟု ဆို လျက် လက် တင် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း ထို မိန်း မ သည် ခါး ဖြောင့်၍ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လေ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လူ နာ ကို ယေ ရှု ကျန်း မာ စေ တော် မူ သော ကြောင့် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် သည် အ မျက် ထွက် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အား လုပ် ဆောင် အပ် သော ခြောက် ရက် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ ဟုတ်။ ထို ခြောက် ရက် အ တွင်း အ ကု အ သ ခံ ရန် လာ ကြ ဟု ဆို သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား က အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သင် တို့ အ သီး သီး သည် ကိုယ် နွား မြည်း ကို တင်း ကုပ် မှ ဖြည်၍ ရေ တိုက် ရန် ငင် သွား တတ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ နှင့် အ ညီ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် စာ တန် ချည် နှောင် ထား သော အာ ဗြ ဟံ့ သ မီး ဖြစ် သူ ဤ မိန်း မ ကို ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဖြည်၍ မ လွှတ် သင့် လော ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ တစ် ဘက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ အ ရှက် ကွဲ ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ မှာ မူ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော ချီး မွမ်း ထိုက် ရာ ခပ် သိမ်း ကြောင့် ဝမ်း မြောက် ကြ သ တည်း။ ထို ကြောင့် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည် နှင့် တူ သ နည်း။ မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ လူ တစ် ယောက် ယူ၍ ကိုယ့် ခြံ၌ ချ သော မုံ ညင်း စေ့ နှင့် တူ၏။ ပေါက်၍ ရင့် သည့် ကာ လ အ ပင် ကြီး ဖြစ် သ ဖြင့် အ ခက် များ တွင် လေ သ တ္တ ဝါ တို့ နား နေ ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို မည် သို့ ပုံ နှိုင်း ရ အံ့ နည်း။ မုန့် ညက် သုံး စိတ် အား လုံး ပေါက် သည့် တိုင် အောင် မိန်း မ ယူ၍ ခတ် သော တ ဆေး နှင့် တူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ နောက် တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ နောက် တစ် ရွာ လျှောက် ကြွ၍ ဒေ သ နာ ပေး လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား တော် မူ စဉ်၊ လူ တစ် ဦး က အ ရှင် ဘု ရား၊ ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ သူ နည်း ပါး သ လော ဟု မေး လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ကျဉ်း မြောင်း သော တံ ခါး ဖြင့် ဝင် သွား ရန် အား ထုတ် ကြ လော့။ အ များ တို့ သည် ဝင် ရန် ရှာ ကြံ သော် လည်း မ ဝင် နိုင် ဘဲ ရှိ နေ ကြ မည် ငါ ဆို၏။ အိမ့် ရှင် ထ၍ တံ ခါး ပိတ် ထား ပြီ နောက် အ ရှင် ဘု ရား ဖွင့် တော် မူ ပါ ဟု ပြင် ပ တွင် ရပ် နေ သော သင် တို့ တောင်း လျှောက် လျက် တံ ခါး ကို ခေါက် ကြ သော် သင် တို့ အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း ငါ မ သိ ဟု ပြန် ဆို သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော့် ရှေ့ အ ကျွန်ုပ် တို့ စား သောက်၍ ကိုယ် တော် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ လမ်း များ တွင် ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ ဘူး ပါ သည် ဟု သင် တို့ လျှောက် ကြ လျှင်၊ အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ မ သိ။ ဒု စ ရိုက် မှု ပြု ကျင့် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ဟူ၍ ပြန် ဆို မည်။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် နှင့် ပ ရော ဖက် ဟူ သ မျှ တို့ ပါ ရှိ လျက် သင် တို့ ကိုယ် တိုင် ပြင် ပ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ငို ကျွေး ခြင်း၊ အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက် မှ လာ သော သူ တို့ ပင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် ခံ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။ နောက် ဆုံး ကျ သော် လည်း အ ဦး ဆုံး ကျ မည့် သူ၊ အ ဦး ဆုံး ကျ သော် လည်း နောက် ဆုံး ကျ မည့် သူ များ ရှိ ကြ သည် တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား လော့။ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် သင့် ကို သတ် လို သည် ဟု ချဉ်း ကပ် ပြော ဆို ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ငါ သည် ယ နေ့ နှင့် နက် ဖြန် နတ် များ ကို နှင် ထုတ်၍ သူ နာ များ ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် တ တိ ယ နေ့ တွင် စုံ လင် ခြင်း သို့ ရောက် မည် ဟု ထို မြေ ခွေး အား သွား၍ ပြော ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ တစ် ပါး ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ တို့ ပျက် စီး ရိုး မ ဟုတ် သော ကြောင့် ယ နေ့ နက် ဖြန် သန် ဖက် များ တွင် ငါ ခ ရီး သွား ရ ဦး မည်။ ပ ရော ဖက် တို့ ကို သတ်၍ စေ တ မန် တို့ ကို ပစ် ခတ် လေ့ ရှိ သော အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ကြက် မ သည် ကိုယ့် သား ငယ် များ ကို အ တောင် အောက် တွင် စု သိမ်း ထား သည့် နည်း တူ ငါ သည် သင်၏ သား သ မီး များ ကို စု သိမ်း ထား လို သည် မှာ ကြိမ် ဖန် များ လေ စွ။ သင် က မူ အ လို မ ရှိ ချေ။ သင့် နေ ရာ ကို လက် လွှတ် တော် မူ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ သော အ ရှင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟူ၍ သင် တို့ မ ကြွေး ကြော် မီ အ တွင်း ငါ့ ကို အ လျှင်း မြင် ရ မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သုံး ဆောင် ရန် ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း လူ ကြီး တစ် ဦး အိမ် သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် ကို စောင့် ကြည့် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ရှေ့ တော် တွင် ဖျဉ်း နာ စွဲ သူ တစ် ယောက် ရှိ ရာ၊ ကျမ်း တတ် နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ အား ကိုယ် တော် က ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လူ နာ ကို ကျန်း မာ စေ အပ် သ လော၊ မ အပ် သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ ထို ကာ လ လူ နာ ကို ခေါ်၍ ကျန်း မာ စေ လျက် လွှတ် လိုက် တော် မူ ပြီး နောက် ထို သူ တို့ အား ကိုယ် တော် က၊ အ ဖိတ် ခံ ရ သူ တို့ သည် မြင့် မြတ် သော နေ ရာ များ ကို ရွေး ချယ် ကြ ကြောင်း ဂ ရု စိုက် လျက် ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သို့ အ ဖိတ် ခံ ရ သည့် ကာ လ၊ မြင့် မြတ် သော နေ ရာ တွင် မ ထိုင် နှင့်။ ထိုင် လျှင် သင့် ထက် အ သ ရေ ရှိ သူ့ ကို လည်း ဖိတ် သ ဖြင့်၊ နှစ် ဦး လုံး ကို ဖိတ် သူ က ဤ သူ့ အား နေ ရာ ပေး ပါ ဟု ဆို လာ သော် သင် သည် အ ရှက် ရ လျက် အ နိမ့် ဆုံး သော နေ ရာ၌ ထိုင် ကောင်း ထိုင် ရ လိမ့် မည်။ အ ဖိတ် ခံ ရ သည့် အ ခါ အ နိမ့် ဆုံး သော နေ ရာ သို့ သွား၍ ထိုင် နေ လော့။ ဖိတ် သူ လာ သော် အ ဆွေ မြင့် မြတ် သော နေ ရာ သို့ တက် ပါ ဟု ဆို သ ဖြင့် အ တူ စား ပွဲ ထိုင် ဘက် တို့ ရှေ့ ဂုဏ် အ သ ရေ ရ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် သူ တိုင်း နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ သူ မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ပင့် ခေါ် သူ့ အား လည်း ကိုယ် တော် က သင် သည် နံ နက် ဖြစ် စေ၊ ညဉ့် ဖြစ် စေ၊ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ သည့် ကာ လ ကိုယ့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း ညီ အစ် ကို အ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ကြွယ် ဝ သူ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို မ ဖိတ် နှင့်။ ဖိတ် လျှင် ထို သူ တို့ သည် သင့် ကို တုံ့ ပြန် ဖိတ် ခေါ် လျက် ကျေး ဇူး ဆပ် ကောင်း ဆပ် ကြ လိမ့် မည်။ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ သော အ ခါ ဆင်း ရဲ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ ခြေ ဆွံ့ သူ၊ မျက် မ မြင် သူ တို့ ကို ခေါ် လော့။ ထို သူ တို့ ကျေး ဇူး မ ဆပ် နိုင် သည့် အ တွက် သူ တော် ကောင်း တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ တွင် ကျေး ဇူး ဆပ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည့် သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို စ ကား များ ကို ကြား သော စား ပွဲ တော် ထိုင် ဘက် တစ် ယောက် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် သုံး ဆောင် ရ မည့် သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပေ သည် ဟု ဆို သော်၊ ကိုယ် တော် က လူ တစ် ဦး သည် ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ လူ များ စွာ ဖိတ် ထား သ ဖြင့် အ ချိန် ရောက် သော် ကြွ ကြ ပါ။ အ သင့် ရှိ ပါ ပြီ ဟု ဖိတ် ထား သူ တို့ အား ပြော ရန် ကျွန် ကို လွှတ် သည့် ကာ လ၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ ညီ အ ညွတ် ခွင့် ပန် ကြ ရာ တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် ဝယ် ပြီး လယ် ကို အ ကြည့် သွား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ခွင့် လွှတ် ရန် တောင်း ပန် ပါ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် ဝယ် ပြီး နွား ငါး ရှဉ်း ကို အ စမ်း အ သပ် သွား မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ခွင့် လွှတ် ရန် တောင်း ပန် ပါ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် အိမ် ထောင် ပြု သော ကြောင့် မ လာ နိုင် ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ငြင်း ဆို ကြ ၏။ ထို စ ကား များ ကို ကျွန် ပြန် ရောက်၍ လျှောက် ထား သည့် ကာ လ ပွဲ ရှင် သည် အ မျက် ထွက်၍ ကျွန် အား မြို့ တွင်း ရှိ လမ်း မ လမ်း မြှောင် များ သို့ အ မြန် သွား ပြီ လျှင် ဆင်း ရဲ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ကျွန် က အ ရှင်၊ အ မိန့် အ ရ ပြု ရ ပါ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် နေ ရာ လပ် ရှိ ပါ သေး သည် ဟု လျှောက် သော်၊ အ ရှင် က မြို့ ပြင် လမ်း များ သို့ သွား၍ ငါ့ မ ဏ္ဍပ် ပြည့် စေ ခြင်း ငှာ အ နိုင့် အ ထက် သွင်း လော့။ ငါ ဆို သည် ကား ငါ့ စား သောက် ပွဲ ကို အ ထက် ဖိတ် ထား သူ တစ် ယောက် မျှ ဝင် မြည်း ရ မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ ပြန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ လှည့် တော် မူ လျက် လိုက် လာ သော လူ ပ ရိ သတ် ကြီး အား၊ ကိုယ် တော် က မည် သူ မ ဆို ငါ့ ထံ ရောက် လာ၍ မိ ဘ၊ သား၊ မ ယား၊ ညီ အစ် ကို မောင် နှ မ များ နှင့် ကိုယ့် အ သက် ကို မ မုန်း လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် ကား တိုင် ကိုယ် ထမ်း၍ ငါ့ နောက် မ လိုက် လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။ သင် တို့ တွင် တစ် ယောက် ယောက် သည် မြော် စင် ကို ဆောက် လို သော် ဦး စွာ ထိုင်၍ ကုန် ဝင် ရန် တွက် လျက် အ ပြီး သတ် အောင် လောက် သည် မ လောက် သည် ကို မ စစ် ဘဲ မည် သူ ဆောက် အံ့ နည်း။ မ လောက် လျှင် တိုက် မြစ် ချ ပြီး မှ အ ပြီး မ သတ် နိုင် သ ဖြင့်၊ ကြည့် မြင် သူ တို့ က ဤ သူ အ စ ပြု သော် လည်း အ ပြီး သတ် အောင် မ ဆောက် နိုင် ဟု ကဲ့ ရဲ့ ကြ လိမ့် မည်။ တစ် နည်း ဘု ရင် တစ် ပါး သည် နှစ် သောင်း တပ် နှင့် တက် လာ သော ဘု ရင် တစ် ပါး ကို စစ် ပြိုင် ရန် ချီ ထွက် သော် သောင်း တပ် နှင့် ဆီး ဆို့ နိုင် မည် မ နိုင် မည် ကို ဦး စွာ ထိုင်၍ မ တိုင် ပင် ဘဲ မည် သည့် ဘု ရင် ချီ အံ့ နည်း။ မ ဆီး ဆို့ နိုင် လျှင် ရန် သူ တော် ဝေး သေး သည့် ကာ လ ရာ ဇ သံ လွှတ်၍ ပြေ ငြိမ်း ခွင့် တောင်း ပန် လိမ့် မည်။ ထို နည်း တူ သင် တို့ တွင် မည် သူ မ ဆို ရှိ သ မျှ ကို မ စွန့် လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။ ဆား ကား ကောင်း သည် မှန် သော် လည်း အ ငံ ကုန် လျှင် အ ဘယ် အ ရာ ဖြင့် ငံ စေ ကြ မည် နည်း။ ထို ဆား သည် မြေ အ ဖို့ မ ကောင်း၊ မြေ သြ ဇာ ဖို့ လည်း မ ကောင်း၊ ပြင် သို့ ပစ် လိုက် တတ် ကြ၏။ ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား ရှိ သ မျှ သည် ကြား နာ ခြင်း ငှာ ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကြ ရာ၊ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က ဤ သူ သည် အ ပြစ် သား တို့ ကို လက် ခံ လျက် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား ဟု ညည်း ညူ ပြော ဆို ကြ သော်၊ ဥ ပ မာ ဆောင် ၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ သင် တို့ တွင် တစ် ယောက် ယောက် သည် သိုး တစ် ရာ ရှိ၍ တစ် ကောင် ပျောက် သွား လျှင် ကျန် ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် ကို တော တွင် ထား ခဲ့ ပြီး သော် ပျောက် သော သိုး ကို မ တွေ့ မ ချင်း မ လိုက် ဘဲ မည် သူ နေ အံ့ နည်း။ တွေ့ သည့် ကာ လ ဝမ်း မြောက် စွာ ထမ်း ခဲ့၍၊ အိမ် သို့ ရောက် သော် မိတ် ဆွေ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ ပါ။ ပျောက် သော သိုး ကို တွေ့ ပါ ပြီ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ ရန် မ လို သော သူ တော် ကောင်း ကိုး ဆယ် ကိုး ယောက် အ တွက် ထက် နောင် တ ရ သူ အ ပြစ် သား တစ် ယောက် အ တွက် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ တစ် နည်း မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ငွေ တစ် ဆယ် ရှိ၍ တစ် ကျပ် ပျောက် လျှင် မီး ထွန်း လျက်၊ အိမ် ကို လှည်း ကျင်း လျက် မ တွေ့ မ ချင်း ကြိုး စား၍ မ ရှာ ဘဲ မည် သူ နေ အံ့ နည်း။ တွေ့ သည့် ကာ လ မိတ် ဆွေ အိမ် နီး ချင်း မိန်း မ တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ကျွန် မ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ ပါ။ ပျောက် သော ငွေ ကို တွေ့ ပါ ပြီ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ သော အ ပြစ် သား တစ် ယောက် အ တွက် ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ မည် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထပ် မံ မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် ဦး ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ သား ငယ် က အ ဘ၊ ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း များ အ နက် ကျွန် တော် ရ ထိုက် သော အ မွေ စု ကို ပေး ပါ ဟု လျှောက် တောင်း သည့် အ တိုင်း ပိုင် ဆိုင် သ မျှ ကို အ ဘ ခွဲ ဝေ လေ၏။ ထို နောက် ရက် များ စွာ မ ကြာ မီ သား ငယ် သည် ဆိုင် သ မျှ ကို သိမ်း ယူ ပြီး လျှင် ဝေး ကွာ ရာ ပြည် သို့ ထွက် သွား၍ ပျော် ပါး နေ ထိုင် လျက် ပ စ္စည်း ကို ဖြုန်း တီး သ ဖြင့်၊ ကုန် ခန်း သည့် ကာ လ ထို ပြည် တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သင့်၍ ကိုယ် တည်း ကျန် သည် နှင့်၊ သွား ရောက် ခို ကိုး ရ သော ပြည် သား တစ် ဦး သည် လယ် တော သို့ ဝက် ကျောင်း စေ ခိုင်း ရာ၊ ဝက် စာ တော ပဲ တောင့် များ ဖြင့် ဝမ်း ဖြည့် လို၏။ မည် သူ မျှ လည်း မ ပေး ချေ။ သ တိ ရ သည့် ကာ လ သူ က ငါ့ အ ဘ ထံ ဝ စွာ စား သောက် ရ သော သူ ရင်း ငှား များ လှ လေ စွ။ ငါ မူ ကား ဤ တွင် မွတ် သိပ် လျက် ပျက် စီး ရ တော့ မည် တ ကား။ ငါ ထ၍ အ ဘ ထံ သွား ပြီး လျှင် အ ဘ၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရှင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ သား ဟု အ ခေါ် ခံ ထိုက် တော့ သည် မ ဟုတ် ပါ။ သူ ရင်း ငှား တစ် ယောက် ကဲ့ သို့ ထား ပါ ဟူ၍ လျှောက် မည် ဟု အ ကြံ ပြု သည့် အ တိုင်း ထ၍ အ ဘ ထံ သွား သော်၊ အ ဝေး၌ ရှိ သေး စဉ် အ ဘ မြင်၍ က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် ပြေး ကြို လျက် လည် ကို ဖက် ပြီး လျှင် နမ်း ရှုပ် လေ၏။ ထို အ ခါ သား က အ ဘ၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရှင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဘ ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ သား ဟု အ ခေါ် ခံ ထိုက် တော့ သည် မ ဟုတ် ပါ ဟူ၍ လျှောက် သော်၊ အ ဘ က ကျွန် တို့ အား အ ကောင်း ဆုံး သော ဝတ် လုံ ကို အ မြန် ထုတ် ယူ ပေး ကြ လော့၊ လက် တွင် လက် စွပ် နှင့် ခြေ တွင် ဖိ နပ် ကို ဆင် ပေး ကြ လော့။ ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို ဆွဲ ယူ စီ ရင် ကြ လော့။ စား သောက် ပွဲ လုပ်၍ ပျော် မွေ့ ကြ ကုန် အံ့။ ငါ့ သား သည် သေ ရာ မှ ရှင် ပြန် ပြီး။ ပျောက် ရာ မှ တွေ့ ပြီ ဟု ဆို လျက် ပျော် မွေ့ ကြ ၏။ သား ကြီး မူ ကား လယ် မှ ပြန် လာ၍ အိမ် အ နီး သို့ ရောက် သော် တီး မှုတ် သံ၊ က ခုန် သံ ကို ကြား ရ သ ဖြင့်၊ မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ် ငင် မေး မြန်း ရာ၊ ထို ငယ် သား က သ ခင့် ညီ ရောက် လာ ပြီး။ ကျန်း မာ စွာ ပြန်၍ ရ သော ကြောင့် ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို အ ဘ စီ ရင် လေ ပြီ ဟု ဖြေ ဆို၏။ သား ကြီး သည် အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် မ ဝင် လို ဘဲ ရှိ နေ ရာ ထွက် လာ တိုက် တွန်း သော အ ဘ အား၊ ကျွန် တော် သည် အ မိန့် တစ် ခွန်း ကို မှ မ ဖီ ဆန် ဘဲ နှစ် လ များ စွာ အ ဘ ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် ပါ လျက် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ နှင့် ပျော် ပွဲ လုပ် ရန် ဆိတ် ငယ် တစ် ကောင် ကို မျှ ကျွန် တော် အား မ ပေး ဘူး ပါ။ အ ဘ ဥ စ္စာ ကို ပြည် တန် ဆာ တို့ နှင့် သုံး စား သူ ဤ သား ရောက် လာ လျှင် ဆူ ဖြိုး သော နွား ငယ် ကို စီ ရင် ပါ သည် တ ကား ဟု ပြန် ဆို ရာ၊ အ ဘ က ငါ့ သား၊ သင် သည် ငါ နှင့် အ စဉ် ရှိ၍ ငါ ပိုင် သ မျှ ကို သင် ပိုင် ဖြစ်၏။ သင့် ညီ သည် သေ ရာ မှ ရှင် ပြီ၊ ပျောက် ရာ မှ တွေ့ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ရွှင် လန်း စွာ ပျော် ပွဲ လုပ် သင့် သည် ဟူ၍ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ အား လည်း ကိုယ် တော် က သူ ဌေး တစ် ဦး၌ ရှိ သော ဘ ဏ္ဍာ စိုး သည် သ ခင့် ဥ စ္စာ များ ကို အ လွဲ သုံး စား သည် ဟု စွဲ ဆို ချက် ရှိ သော ကြောင့်၊ သူ ဌေး ခေါ်၍ သင့် အ ကြောင်း ငါ ကြား ရ သည် ကား အ သို့ နည်း။ ဘ ဏ္ဍာ စိုး ရာ ထူး နှင့် ဆိုင် သော ငွေ စာ ရင်း ကို ရှင်း ပြ လော့။ ဆက် လက်၍ ဘ ဏ္ဍာ စိုး မ လုပ် ရ ဟု ဆို၏။ ထို အ ခါ ဘ ဏ္ဍာ စိုး သည် ရာ ထူး ကို ငါ့ အ ရှင် ချ မည် ဖြစ်၍ မည် သို့ ငါ ပြု ရ အံ့ နည်း။ တူး ဆွ ရန် မ စွမ်း၊ တောင်း စား ရန် လည်း ရှက်၏။ ငါ့ ကို ရာ ထူး မှ ထုတ် လိုက် သည့် ကာ လ အိမ် တွင် လက် ခံ ကြ စေ ရန် မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို အ ကြံ ရ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ အ ရှင်၏ မြီ စား တို့ ကို တစ် ယောက် စီ ခေါ်၍ တစ် ယောက် အား ကျွန်ုပ် အ ရှင့် ထံ သင် ဆပ် ရန် မည် မျှ ရှိ သ နည်း ဟု မေး မြန်း ရာ ဆီ ချိန် ခွက် နှစ် ထောင် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ စာ ချုပ် ကို ယူ ပြီး လျှင် အ မြန် ထိုင် လျက် ခွက် တစ် ထောင် ရေး တော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ယောက် အား သင် ဆပ် ရန် မည် မျှ ရှိ သ နည်း ဟု မေး မြန်း ရာ ဂျုံ စ ပါး တင်း ရေ တစ် ထောင် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် ဆို သော် စာ ချုပ် ကို ယူ ပြီး လျှင် ရှစ် ရာ ရေး တော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို သ တည်း။ ဤ လော က သား တို့ သည် လူ မျိုး ချင်း တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ အ လင်း၏ သား တို့ ထက် လိ မ္မာ ကြ သည့် အ လျောက် လိ မ္မာ စွာ ပြု သော မ ဖြောင့် မတ် သူ ထို ဘ ဏ္ဍာ စိုး ကို သူ့ အ ရှင် ချီး မွမ်း လေ စွ။ သို့ နှင့် အ ညီ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား မ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဓ န အား ဖြင့် မိတ် ဖွဲ့ ကြ လော့။ သို့ မှ ထို ဓ န ကုန် ခန်း သော် သင် တို့ ကို ထာ ဝ ရ တည်း ခို ရာ များ သို့ လက် ခံ ကြ လိမ့် မည်။ နည်း ပါး ရာ၌ သ စ္စာ ရှိ သူ သည် များ ပြား ရာ၌ သ စ္စာ ရှိ တတ်၏။ နည်း ပါး ရာ၌ မ ဖြောင့် မတ် သူ သည် များ ပြား ရာ၌ မ ဖြောင့် မတ် တတ်။ ထို ကြောင့် မ ဖြောင့် မတ် သော ဓ န နှင့် စပ် လျဉ်း၍ သင် တို့ သ စ္စာ မဲ့ ခဲ့ လျှင် မှန် သော ဝ တ္ထု ကို မည် သူ အပ် နှံ အံ့ နည်း။ သူ တစ် ထူး တို့ ဝ တ္ထု နှင့် စပ် လျဉ်း၍ သင် တို့ သ စ္စာ မဲ့ ခဲ့ လျှင် သင် တို့ ပိုင် ထိုက် ရာ ဝ တ္ထု ကို မည် သူ ပေး အံ့ နည်း။ တစ် ဦး ကို မုန်း၍ တစ် ဦး ကို ချစ် ခြင်း၊ တစ် ဦး ကို လိုက် နာ၍ တစ် ဦး ကို မ လေး မြတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ သ ခင် နှစ် ဦး ထံ မည် သူ မျှ အ စေ မ ခံ နိုင် သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ စေ၊ ဓ န၏ အ စေ နှစ် ရပ် ကို မ ခံ နိုင် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို စ ကား အ လုံး စုံ ကို ကြား သော ငွေ တပ် မက် သူ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ပြက် ရယ် ပြု ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က သင် တို့ သည် လူ တို့ ရှေ့ ဖြောင့် မတ် ဟန် ဆောင် ကြ သော် လည်း စိတ် နှ လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ၏။ လူ တို့ တွင် မြင့် မြတ် သော အ ရာ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ စက် ဆုပ် ဖွယ် ဖြစ်၏။ ပ ည တ္တိ ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ သည် ယော ဟန့် လက် ထက် တိုင် ရှိ လျက် ထို ကာ လ က စ၍ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော သော် လူ တိုင်း ပင် အ နိုင့် အ ထက် ဝင် သည် တ ကား။ သို့ ရာ တွင် ပ ည တ္တိ ကျမ်း ရှိ ဗိ န္ဒု တစ် လုံး ပျက် ရန် ထက် ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပျောက် ပျက် ရန် လွယ် ကူ၏။ မ ယား ကို ကွာ၍ တစ် ပါး သော မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သူ တိုင်း သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ ဖြစ်၏။ လင် ကွာ ပြီး မိန်း မ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု သူ လည်း သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ ဖြစ်၏။ သူ ဌေး တစ် ဦး သည် က မ္ပ လာ နီ နှင့် ပိတ် ချော ကို ဝတ် ဆင် လျက် နေ့ စဉ် ပျော် မွေ့ စွာ နေ ထိုင် ရာ အ နာ များ စွာ ပေါက် သော၊ သူ တောင်း စား သေ လွန် ရာ အာ ဗြ ဟံ၏ ရင် ခွင် သို့ စေ တ မန် တော် တို့ ပို့ ဆောင် ကြ၏။ သူ ဌေး လည်း သေ လွန် ရာ သင်္ဂြိုလ် ခံ ရ၏။ သူ ဌေး သည် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် ပြင်း ပြ စွာ ခံ နေ ရ သ ဖြင့် မြော် ကြည့် လျှင် အာ ဗြ ဟံ ကို လည်း ကောင်း၊ ရင် ခွင် ရှိ လာ ဇ ရု ကို လည်း ကောင်း အ ဝေး က မြင် သော်၊ အို အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၊ အ ကျွန်ုပ် အား သ နား၍ လာ ဇ ရု သည် လက် ဖျား ကို ရေ နှစ် ခဲ့ ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် လျှာ အေး အောင် ဆွတ် ရန် စေ လွှတ် ပါ။ ဤ မီး လျှံ တွင် ပူ ပြင်း စွာ ခံ နေ ရ ပါ ပြီ ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ထား သည့် ကာ လ၊ အာ ဗြ ဟံ က ငါ့ သား၊ သင် အ သက် ရှင် စဉ် ကိုယ် ပိုင် ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ခံ စား ခဲ့ ရ ပြီ။ လာ ဇ ရု မူ ကား၊ မ ကောင်း သော အ ရာ များ ကို ခံ စား ခဲ့ ရ ကြောင်း သ တိ ရ လော့။ ယ ခု မှာ ဤ အ ရပ် တွင် သူ၌ ချမ်း သာ ၏။ သင်၌ ပူ ပြင်း စွာ ခံ ရ၏။ ထို မှ တစ် ပါး ဤ နေ ရာ မှ သင် တို့ ထံ ကူး လို သူ တို့ မ ကူး နိုင် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ထို နေ ရာ မှ ငါ တို့ ထံ ကူး လို သူ တို့ မ ကူး နိုင် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ နှင့် သင် တို့ ကြား တွင် ချောက် ကြီး တည် လျက် ရှိ သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ အာ ဗြ ဟံ က သူ တို့၌ မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း ရှိ၏။ ထို ကျမ်း များ ကို နာ ယူ ကြ စေ ဟု ပြန် ဆို သည့် ကာ လ၊ မ ဟုတ် ပါ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၊ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ယောက် ယောက် သွား လျှင် နောင် တ ရ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ရာ၊ အာ ဗြ ဟံ က မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း များ ကို မ နာ ယူ က သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ယောက် ယောက် ရှင် ပြန် ထ မြောက် သော် လည်း သ ဘော ကျ ကြ မည် မ ဟုတ် ဟူ ၍ ပြန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က တိုက် လဲ စေ ရန် အ ကြောင်း များ မ ပေါ် လာ ဘဲ မ ရှိ နိုင် သော် လည်း ပေါ် လာ စေ သော သူ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ထို သူ သည် ဤ သူ ငယ် တစ် ယောက် ယောက် ကို တိုက် လဲ စေ သည် ထက် လည် တွင် ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ဆွဲ လျက် ပင် လယ်၌ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် ကောင်း သေး ၏။ ကိုယ် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ ညီ အစ် ကို ချင်း သည် သင့် ကို ပြစ် မှား မိ လျှင် ဆုံး မ လော့။ နောင် တ ရ လျှင် ဖြေ လွှတ် လော့။ တစ် နေ့ အ တွင်း ခု နစ် ကြိမ် တိုင် ပြစ် မှား လျက် ကျွန်ုပ် နောင် တ ရ ပါ ပြီ ဟူ ၍ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် ဝန် ချ လာ လျှင် ဖြေ လွှတ် ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အ ရှင် ဘု ရား အား တ မန် တော် တို့ က တ ပည့် တော် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား က၊ သင် တို့ တွင် မုံ ညင်း စေ့ ခန့် မျှ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျှင် ဤ ပိုး စာ ပင် အား အ မြစ် ပါ ကျွတ် ၍ ပင် လယ် ထဲ၌ ပေါက် လော့ ဟု ဆို သော် နား ထောင် လိမ့် မည်။ သင် တို့ တွင် လယ် ထွန် ဖြစ် စေ၊ သိုး ကျောင်း ဖြစ် စေ ခိုင်း သော ကျွန် သည် လယ် ပြင် မှ ပြန် သည့် ကာ လ အ မြန် လာ၍ စား ပွဲ ထိုင် လော့ ဟု ဆို မည့် သူ ရှိ သ လော။ ထို သို့ မ ဆို ဘဲ ငါ စား သောက် ရန် ပြင် ဆင် လော့။ စား သောက် စဉ် ခါး စည်း လျက် လုပ် ဆောင် လော့။ ပြီး မှ စား သောက် တော့ ဟု ဆို မည် မ ဟုတ် လော။ အ မိန့် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် သော ကြောင့် ကျွန် ကို ကျေး ဇူး တင် တတ် သ လော။ ထို နည်း တူ သင် တို့ လည်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း အ ပြီး သတ် ဆောင် ရွက် သော် ငါ တို့ သည် အ သုံး မဲ့ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ၏။ ဆောင် ရွက် ရန် ကိုယ့် တာ ဝန် ကို သာ ဆောင် ရွက် ခဲ့ ပြီ ဟူ၍ အောက် မေ့ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား စဉ် ရှ မာ ရိ နယ် နှင့် ဂါ လိ လဲ နယ် စပ် ကြား တွင် လျှောက် ကြွ၍၊ ကိုယ် တော် သည် မြင် တော် မူ သော် ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သွား စဉ် ပင် သန့် ရာ ရောက် ကြ၏။ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ကြောင်း ကို တစ် ယောက် ယောက် သိ မြင် သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ကျယ် သော အ သံ နှင့် ချီး မြောက် လျက် ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ ခြေ တော် ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ်၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၏။ ထို သူ ကား ရှ မာ ရိ လူ မျိုး တည်း။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က၊ ဆယ် ယောက် တို့ သည် သန့် ရာ ရောက် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ကိုး ယောက် မူ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ဤ လူ မျိုး ခြား မှ တစ် ပါး ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ရန် ပြန် လာ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ လော ဟု မေး ပြီး လျှင် ထ သွား တော့၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု ထို သူ့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည့် အ ခါ တည် မည် ကို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မေး မြန်း ကြ သော် ကိုယ် တော် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တည် ခြင်း သည် မျက် မြင် ထင် ရှား သည် မ ဟုတ်။ ကြည့် လော့၊ ဤ တွင် ထို တွင် ရှိ သည် ဟု ဆို ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ဘောင် တွင် တည် ပြီ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ အား လည်း ကိုယ် တော် က လူ့ သား၏ နေ့ တစ် နေ့ နှင့် သင် တို့ ကြုံ ကြိုက် လို သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ သို့ ရာ တွင် ကြုံ ကြိုက် ကြ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ထို ကာ လ၊ ကြည့် လော့။ ထို တွင် ဤ တွင် ရှိ သည် ဟု ဆို ကြ သော် လည်း မ လိုက် မ သွား ကြ နှင့်။ လျှပ် စစ် သည် မိုး ကောင်း ကင် တစ် ပိုင်း မှ ပြက် သော် တစ် ပိုင်း တိုင် ထွန်း လင်း သ ကဲ့ သို့ ကိုယ့် နေ့ တော်၌ လူ့ သား ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထို နေ့ တော် မ တိုင် မီ လူ့ သား သည် ဒု က္ခ များ စွာ ခံ၍ ယ ခု လူ မျိုး၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ဦး မည်။ လော တ လက် ထက် တွင် လည်း စား သောက် ရောင်း ဝယ် လျက် စိုက် ပျိုး တည် ဆောက် လျက် ရှိ နေ ကြ ရာ၊ သော ဒုံ မြို့ က ​လော တ ထွက် သွား သည့် နေ့ တွင် ကောင်း ကင် မှ ကန့် မီး ကျ ရွာ၍ ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး သည့် နည်း တူ၊ လူ့ သား ပေါ် တော် မူ သည့် နေ့ တွင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထို နေ့၌ အိမ် မိုး ပေါ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် အိမ် တွင်း ရှိ ပ စ္စည်း ကို ယူ ရန် ဆင်း သက် ခြင်း၊ လယ် တွင် ရှိ နေ သူ သည် ပြန် ခြင်း ကို မ ပြု စေ လင့်။ လော တ၏ မ ယား ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ကိုယ့် အ သက် ကို ရ ရန် ရှာ ကြံ သူ တိုင်း အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ရှုံး သူ တိုင်း ကား ရ လိမ့် မည်။ ထို ညဉ့်၌ အိပ် ရာ တစ် ခု တွင် လူ နှစ် ဦး ရှိ ရာ တစ် ဦး ကို သိမ်း ယူ၍ တစ် ဦး ကျန် ရစ် လ တ္တံ့။ ကြိတ် ဆုံ ကြိတ် လျက် မိန်း မ နှစ် ဦး ရှိ ရာ တစ် ဦး ကို သိမ်း ယူ၍ တစ် ဦး ကျန် ရစ် လ တ္တံ့ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ က အ ရှင် ဘု ရား၊ မည် သည့် အ ရပ် တွင် ဖြစ် ပါ မည် နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော် အ သေ ကောင် ရှိ ရာ အ ရပ် တွင် ရွှေ လင်း တ တို့ စု ရုံး ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ခါ ခပ် သိမ်း စိတ် အား မ လျော့ ပဲ ပ ဋ္ဌ နာ ပြု သင့် ကြောင်း ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မြို့ တစ် မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက်၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် သော တ ရား သူ ကြီး တစ် ဦး ရှိ ရာ၊ ထို မြို့ နေ မု ဆိုး မ တစ် ယောက် သည် အ ကြိမ် ကြိမ် လာ၍ ကျွန် မ၏ တ ရား ဘက် ပေါ် တွင် စီ ရင် ပါ ဟု လျှောက် ထား သော်၊ မ စီ ရင် လို ဘဲ ကာ လ အ တန် ရှိ နေ ပြီး နောက် ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက်၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် သော် လည်း ဤ မု ဆိုး မ သည် ငါ့ ကို ဒု က္ခ ရှာ၍၊ မ ပြတ် လာ လျက် မ နှောင့် ရှက် စေ ခြင်း ငှာ သူ့ အ မှု ကို စီ ရင် မည် ပြ ဌာန်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် အ ရှင် ဘု ရား က၊ မ ဖြောင့် မတ် သော ထို တ ရား သူ ကြီး၏ ပြ ဌာန်း ချက် ကို နာ ယူ ကြ လော့။ နှောင့် နှေး တော် မူ သော ကိုယ် တော့် ထံ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် ဟစ် လျက် နေ သော ရွေး ကောက် တော် မူ သူ တို့ အ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ အ လျင် အ မြန် စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည် ငါ ဆို၏။ သို့ ရာ တွင် လူ့ သား ကြွ ရောက် သည့် ကာ လ ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တွေ့ မြင် ရ မည် လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တိုင် ဖြောင့် မတ် သည် ဟု အား ကိုး၍ သူ တ ကာ ကို မ ထီ လေး စား ပြု တတ် သော သူ တို့ အား ဥ ပ မာ ဆောင် လျက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ လူ နှစ် ဦး သည် ပ ဋ္ဌ နာ ပြု ရန် ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ကြ ရာ တစ် ဦး ဖာ ရိ ရှဲ၊ တစ် ဦး အ ခွန် ကောက် ဖြစ်၏။ ဖာ ရိ ရှဲ သည် ရပ် လျက် အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကျွန်ုပ် သည် သူ တစ် ထူး တို့ ကဲ့ သို့ လု ယက် သူ၊ မ တ ရား သူ၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ မ ဟုတ် ပါ။ ဤ အ ခွန် ကောက် ကဲ့ သို့ ပင် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ ၏။ ခု နစ် ရက် တွင် နှစ် ကြိမ် အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ ရ သ မျှ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ လှူ ခြင်း ပြု တတ် ပါ သည် ဟု အ သီး အ ခြား ပ ဋ္ဌ နာ ပြု ၏။ အ ခွန် ကောက် မူ ကား အ ဝေး က ရပ် လျက် ကောင်း ကင် သို့ မြော်၍ မျှ မ ကြည့် ဝံ့ ဘဲ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ပြစ် သား ဖြစ် သူ အ ကျွန်ုပ် ကို သ နား တော် မူ ပါ ဟု ရင် တီး လျက် လျှောက် ၏။ ငါ ဆို သည် ကား ထို အ ခွန် ကောက် သည် အိမ် သို့ ပြန် သော် ဖာ ရိ ရှဲ ထက် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် လေ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် သူ တိုင်း နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ သူ မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် တို့ တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ သူ ငယ် တို့ ကို ကိုယ် တော့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ မြင် သော် ဆုံး မ ကြ သည် နှင့်၊ ယေ ရှု သည် သူ ငယ် တို့ ကို ခေါ်၍ သူ ငယ် တို့ ကို ငါ့ ထံ လာ စေ ကြ လော့။ မ ဆီး တား ကြ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် ထို သို့ သော သူ တို့၏ နိုင် ငံ ဖြစ်၏။ မည် သူ မ ဆို၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို သူ ငယ် ကဲ့ သို့ မ ခံ ယူ လျှင် ဝင် ရ မည် မ ဟုတ် ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အ ရာ ရှိ တစ် ဦး က၊ ကောင်း မွန် သော ဆ ရာ၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို အ ပိုင် ရ ခြင်း ငှာ မည် သို့ ပြု ရ ပါ မည် နည်း ဟု မေး သော်၊ ယေ ရှု က ငါ့ ကို ကောင်း မွန် သည် ဟု အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး ကောင်း မွန် သူ မ ရှိ။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်၊ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်၊ သူ့ ဥ စ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်၊ မု သာ သက် သေ မ ခံ နှင့်၊ မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့ ဟူ သော ပ ညတ် တော် များ ကို သင် သိ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ထို ပ ညတ် တော် ရှိ သ မျှ ကို ငယ် စဉ် က ပင် စောင့် ရှောက် ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ပြန် သော်၊ ယေ ရှု ကြား တော် မူ၍ စ ရိုက် တစ် ပါး လို သေး သည်။ ပိုင် သ မျှ ကို ရောင်း ချ ပြီး လျှင် သူ ဆင်း ရဲ တို့ အား ဝေ ငှ ပေး ကမ်း လော့။ သို့ မှ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ရ ရှိ လိမ့် မည်။ ငါ့ နောက် သို့ လည်း လိုက် လာ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် များ စွာ ကြွယ် ဝ သူ ဖြစ် သော ကြောင့် အ လွန် နှ လုံး မ သာ ဖြစ် ၏။ ထို သူ့ ကို ရှု မြင်၍ ယေ ရှု က ဥ စ္စာ ပ စ္စည်း ကြွယ် ဝ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ခဲ လှ စွ တ ကား။ သူ​ ဌေး သူ ကြွယ် သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရန် ထက် ကု လား အုပ် သည် အပ် န ဖား ကို လျှို ရန် လွယ် ကူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ကြား သော သူ တို့ က သို့ ဖြစ် လျှင် ကယ် တင် ခြင်း သို့ မည် သူ ရောက် နိုင် အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ လူ မ တတ် နိုင် သော အ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် တတ် နိုင် တော် မူ သည် ဟု ဖြေ ဆို တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ ပေ တ ရု က၊ တ ပည့် တော် တို့ သည် ပိုင် ဆိုင် ရာ များ ကို စွန့် ခဲ့ ပြီး လျှင် နောက် တော် က လိုက် ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် သော်၊ ကိုယ် တော် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် ငါ တို့ သွား ကြ သည့် အ လျောက် ပ ရော ဖက် တို့ ဖြင့် ရေး ထား သ မျှ သည် လူ သား ၌ ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ လူ့ သား သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ပို့ အပ် ခံ၍ သ ရော် ခြင်း၊ ဆဲ ရေး ခြင်း၊ တံ တွေး ထွေး ခြင်း များ ကို ခံ ရ ပြီး လျှင်၊ ထို သူ တို့ သည် ရိုက် နှက်၍ အ သေ သတ် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် သုံး ရက် လည် သော နေ့၌ ရှင် ပြန် ထ မြောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော် လည်း၊ မည် သည် ကို မျှ နား မ လည် သည့် ပြင် ထို သူ တို့၌ မိန့် တော် မူ သည့် စ ကား ဝှက် ထား လျက် နေ သည့် အ တိုင်း အ ဓိ ပ္ပါယ် မ ရ ကြ ချေ။ ယေ ရိ ခေါ မြို့ အ နီး ရောက် တော် မူ သော် လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် နေ သော မျက် မ မြင် သူ တောင်း စား တစ် ယောက် သည်၊ လူ အ မြောက် အ မြား သီ သွား ကြ သည် ကို ကြား၍ မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း မေး မြန်း သော်၊ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု လျှောက် ကြွ သည် ကို ကြား ပြော ကြ သ ဖြင့်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ယေ ရှု၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် ရှေ့ တော် က သွား သူ တို့ ဆုံး မ ကြ သော် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး တက်၍ အော် ဟစ်၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် ချဉ်း လာ သော်၊ ကိုယ် တော် က မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ အ ရှင် ဘု ရား၊ စ က္ခု အ လင်း ရ လို ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း လင်း စေ။ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ ၍၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် နောက် တော် က လိုက် လေ၏။ လူ ပ ရိ သတ် မြင် သော် ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ကြ ကုန် ၏။ ကိုယ် တော် သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင်၍ ဖြတ် ကြွ တော် မူ ရာ၊ မြင် ရ အံ့ သော ငှာ ကြွ တော် မူ မည့် လမ်း အ နီး ရှိ ပိုး စာ ပင် ကို တက် လေ ၏။ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် ယေ ရှု မော် ကြည့်၍ အို ဇ က္ခဲ၊ အ မြန် ဆင်း ခဲ့ လော့။ သင့် အိမ် တွင် ယ နေ့ ငါ တည်း နေ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ လျင် အ မြန် ဆင်း လာ၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ဧည့် ခံ ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ မြင် ကြ သော် အ ပြစ် သား တစ် ဦး ထံ တည်း ခို ရန် ဝင် ရောက် တော် မူ လေ စွ တ ကား ဟု ညည်း ညူ ကြ သော်၊ ဇ က္ခဲ သည် ထ ရပ် လျက် ကြည့် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် သည် ကိုယ့် ပ စ္စည်း တစ် ဝက် ကို သူ ဆင်း ရဲ တို့ အား ပေး ကမ်း ပါ မည်။ မည် သူ့ ထံ မ ဆို လျှပ် ဖြတ် မိ လျှင် လေး ဆ ပြန် ပေး ပါ မည် ဟု အ ရှင် ဘု ရား အား လျှောက် သော်၊ ယေ ရှု က ဤ သူ လည်း အာ ဗြ ဟံ၏ သား မှန် သည့် အ တိုင်း ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သည် ဤ အိမ် သို့ ယ နေ့ ရောက် လေ ပြီ။ လူ့ သား သည် ပျောက် သော သူ တို့ ကို လိုက် ရှာ၍ ကယ် တင် ရန် ရောက် လာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ရုတ် ခြင်း ထင် ရှား တော့ မည် ဟု ထင် မှတ် ကြ သော ကြောင့် အ ထက် စ ကား ကြား နာ သူ တို့ အား ဥ ပ မာ ဆောင်၍ ဆက် လက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မင်း သား တစ် ပါး သည် မင်း ရိုက် ရာ ကို ဆက် ခံ၍ ပြန် လာ မည့် အ ကြံ နှင့် ဝေး သော ပြည် သို့ သွား မည် ပြု ရာ၊ အိမ် တော် ပါ ဆယ် ယောက် ကို ခေါ်၍ ရွှေ ဒင်္ဂါး ဆယ် ပြား အပ် ပြီး လျှင် ငါ မ ပြန် မီ ကုန် သွယ် ကြ ဟု မှာ ခဲ့၏။ သွား ပြီး နောက် မုန်း ထား သော ကိုယ့် ပြည် သား တို့ က ဤ သူ့ ကို ကျွန် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း မ ပြု စေ လို ပါ ဟု လူ စေ လွှတ် လျှောက် ထား ကြ သော် လည်း၊ ထို မင်း သား သည် အ ရိုက် အ ရာ ရ၍ ပြန် လာ သော် ကုန် သွယ် မှု အ ကြောင်း သိ ခြင်း ငှာ ရွှေ အပ် ခဲ့ သော အိမ် တော် ပါ တို့ ကို ခေါ် စေ၏။ ပ ဌ မ လူ သည် ရောက် လာ၍ အ ရှင်၊ ကိုယ် တော်၏ ရွှေ ဒင်္ဂါး ဖြင့် အ မြတ် ဆယ် ပြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ အ ရှင် က တော် လှ ပြီ၊ ငါ့ ကျွန် ကောင်း၊ နည်း ပါး ရာ၌ သင် သ စ္စာ ရှိ သည် ဖြစ်၍ ဆယ် မြို့ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး တော့ ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ ဒု တိ ယ လူ လည်း လာ၍ အ ရှင်၊ ကိုယ် တော်၏ ရွှေ ဒင်္ဂါး ဖြင့် အ မြတ် ငါး ပြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် သော် အ ရှင် က ငါး မြို့ ပေါ် တွင် သင် အုပ် စိုး တော့ ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ အ ရှင် က အ ချင်း ကျွန် ဆိုး၊ သင့် နှုတ် ထွက် အ တိုင်း သင့် ကို ငါ စီ ရင် မည်။ ငါ သည် ခဲ ယဉ်း သော သူ ဖြစ်၍ ကိုယ် မ ထား ဘဲ လျက် သိမ်း ယူ၊ ကိုယ် မ စိုက် ဘဲ လျက် ရိတ် ဖြတ် တတ် သည် ကို သင် သိ လျှင်၊ ငါ့ ရွှေ ကို ရွှေ ပွဲ စား တို့ ထံ အ ဘယ် ကြောင့် မ အပ် သ နည်း။ အပ် လျှင် အ တိုး နှင့် တ ကွ ငါ ပြန် လာ၍ တောင်း ယူ ရ လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ အ ပါး တော် ထမ်း တို့ အား ထို ရွှေ ဒင်္ဂါး ကို နုတ် ယူ၍ ဆယ် ပြား ရှိ သူ့ အား လွှဲ အပ် ကြ လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ အ ရှင်၊ ဆယ် ပြား ရှိ ပါ ပြီ တ ကား ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ အ ရှင် က ရ ရှိ သူ တိုင်း အား ထပ် မံ ပေး လိမ့် မည်။ မ ရ မ ရှိ သူ မှာ မူ ကား ရ ရှိ သ မျှ ကို ပင် နုတ် ယူ လိမ့် မည် ငါ ဆို ၏။ ၎င်း ပြင် ငါ့ ကို မင်း မ ပြု စေ လို သော ထို ရန် သူ တော် ကို ဆွဲ ငင် ပြီး လျှင် ရှေ့ တော် တွင် ကွပ် မျက် ကြ လော့ ဟူ၍ ထုတ် ဆင့် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဦး တည်၍ ကြွ သွား စဉ်၊ သံ လွင် ခေါ် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ၊ ဗေ သ နိ ရွာ များ အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် လျက်၊ ရှေ့ ရွာ သို့ သွား၍ ဝင် လျှင် မည် သူ မျှ မ စီး ဘူး သော မြည်း ငယ် တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို တွေ့ လိမ့် မည်။ ဖြည် ၍ ဆွဲ ခဲ့ ကြ။ အ ဘယ် ကြောင့် ဖြည် သ နည်း ဟု မေး သူ ရှိ လျှင် အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ ကြောင်း ဆို ကြ ဟု မှာ တော် မူ လိုက် ၏။ စေ သူ တို့ သွား ရာ မိန့် တော် မူ လိုက် သည့် အ တိုင်း တွေ့၍ မြည်း ငယ် ကို ဖြည် ကြ စဉ်၊ မြည်း ရှင် တို့ က အ ဘယ့် ကြောင့် ဖြည် သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ ကြောင်း ပြန် ပြော ကြ၏။ ထို မြည်း ငယ် ကို ယေ ရှု ထံ ဆွဲ ခဲ့၍ ကျော ပေါ် မှာ ခြုံ ထည် များ ကို တင် လျက် စီး တော် မူ စေ ကြ ပြီး နောက် စီး ကြွ တော် မူ စဉ် လည်း၊ ခြုံ ထည် များ ကို လမ်း တစ် လျှောက် ခင်း ကြ ၏။ မြို့ အ နီး သံ လွင် တောင် လမ်း ဆင်း သို့ ရောက် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် အ စု အ ရုံး တို့ သည် ဝမ်း မြောက် လျက် မြင် ခဲ့ ရ သော အ မှု တော် ကြီး ခပ် သိမ်း အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ကို အ သံ ကျယ် စွာ ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် နှင့် ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ဘ ဝဂ် ပေါ် တွင် ဘုန်း ကြီး ခြင်း တည် စေ သ တည်း ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ က ဆ ရာ၊ တ ပည့် တို့ ကို ဆုံး မ ပါ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ဤ သူ တို့ သည် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လျှင် ကျောက် များ ပင် ကြွေး ကြော် လိမ့် မည် ငါ ဆို သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည် မြို့ အ နီး သို့ ရောက်၍ ရှု မြင် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ အ ချင်း မြို့ တော်၊ ရန် ငြိမ်း ရာ ငြိမ်း ကြောင်း များ ကို ယ နေ့ ပင် သိ စေ လို လှ လေ ပြီ။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် ပြီး လျှင် ရောင်း ဝယ် ရှိ နေ သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် ၍၊ ငါ့ ဗိ မာန် သည် ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု ရာ ဗိ မာန် ဖြစ် ရ မည် ကျမ်း ချက် ရှိ သော် လည်း၊ သင် တို့ သည် ဓား ပြ အောင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား ဟူ၍ မိန့် တော် မူ၏။ နေ့ စဉ် ဗိ မာန် တော် တွင် ဒေ သ နာ ပေး လျက် ရှိ နေ တော် မူ ရာ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ၊ လူ မျိုး တော် အ ကြီး အ မှူး များ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖျက် ဆီး ရန် ရှာ ကြံ ကြ သော် လည်း၊ ဒေ သ နာ တော် ကို လူ ပ ရိ သတ် စွဲ လမ်း လျက် နေ သော ကြောင့် မည် သို့ ပြု နိုင် ကြောင်း မ တွေ့ မ ရ ကြ ချေ။ တစ် နေ့ သ၌ ဗိ မာန် တော် တွင် လူ ပ ရိ သတ် အား ဒေ သ နာ ပေး လျက် သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော တော် မူ စဉ် ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ လူ ကြီး များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ တို့ သည်၊ ချဉ်း ကပ်၍ ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း၊ ဤ အ ခွင့် အာ ဏာ ပေး အပ် သူ မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ဖော် ပြ ပါ ဟု ဆို ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က ငါ သည် သင် တို့ ကို ပု စ္ဆာ တစ် ချက် မေး ဦး မည် ဖြေ ဆို ကြ။ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ သည် ကောင်း ကင် မှ လော၊ လူ တို့ မှ လော ဟု ပြန်၍ မေး တော် မူ သော်၊ ထို သူ တို့ က ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် လာ သည် ငါ တို့ ဖြေ လျှင် အ ဘယ့် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း ဟု မေး ဦး မည်။ လူ တို့ မှ ဖြစ် လာ သည် ဖြေ လျှင် မူ ကား ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် မှတ် ယူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ကို ပစ် ခတ် ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး တိုင် ပင် ကြ ပြီး လျှင်၊ မည် သို့ ဖြစ် လာ သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ဟု ဖြေ ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း ငါ လည်း ပြော မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် လူ ပ ရိ သတ် အား ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် ဦး သည် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် စိုက် ပျိုး လျက် ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ အား အ ငှား ချ ထား ပြီး နောက် အ ခြား ပြည် သို့ ကာ လ ရှည် စွာ သွား နေ ၏။ အ ချိန် တန် သော် ဥ ယျာဉ် သီး ခွန် ဆောင် စေ ရန် ကျွန် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် လိုက် ရာ ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ သည် ရိုက် နှက် ပြီး လျှင် လက် ချည်း ပြန် လွှတ် ကြ၏။ အ ခြား ကျွန် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ ရိုက် နှက် ရှုတ် ချ ပြီး လျှင် လက် ချည်း ပြန် လွှတ် ကြ၏။ တ တိ ယ ကျွန် တစ် ယောက် ကို စေ လွှတ် ရာ ထိုး ခုတ် ပြီး လျှင် ထုတ် ပစ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဥ ယျာဉ် ရှင် က ငါ သည် မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း။ ငါ့ ချစ် သား ကို စေ လွှတ် မည်။ သူ့ ကို ရို သေ ကျိုး နွံ ကြ တော့ မည် ဟု အောက် မေ့၏။ သို့ ရာ တွင် ထို သား ကို ဥယျာဉ် သ မား တို့ မြင် ကြ သော် ဤ သူ ကား အ မွေ ခံ ဖြစ် သည်။ အ မွေ ကို ပိုင် ရ ခြင်း ငှာ သတ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး တိုင် ပင် လျက် ဥ ယျာဉ် ပြင် သို့ ထုတ်၍ သတ် ကြ၏။ ထို ကြောင့် ဥ ယျာဉ် ရှင် သည် ထို ဥ ယျာဉ် သ မား တို့ ကို မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ သူ တို့ ကို လာ၍ ဖျက် ဆီး ပြီး မှ သူ တစ် ထူး တို့ အား စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို လွှဲ အပ် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကြား သော သူ တို့ က ထို သို့ မ ဖြစ် ပါ စေ နှင့် ဟု ဆို ကြ ရာ၊ ရှု ကြည့် လျက် ကိုယ် တော် က မ ဖြစ် လျှင် တိုက် တည် ဆောက် သူ တို့ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် တိုက် ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် လာ သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ကား မည် သို့ နည်း။၊ ထို ကျောက် ပေါ် သို့ လဲ ကျ သူ တိုင်း ကျိုး ပဲ့ လိမ့် မည်။ မည် သူ့ အ ပေါ် သို့ မ ဆို ထို ကျောက် ကျ လျှင် မူ ကား ညက် ညက် ကြေ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ထို ဥ ပ မာ ကို သူ တို့ နှင့် စပ်၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း သိ မြင် သည် နှင့် ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ သော် လည်း လူ ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ရွံ့၍ နေ ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် အ ချက် ရှာ လျက် ဘု ရင် ခံ မင်း အာ ဏာ အောက် သို့ ပို့ အပ် မည့် အ ကြံ နှင့် ကိုယ် တော် ကို စ ကား အား ဖြင့် ကျော့ မိ စေ ရန် ရိုး ဟန် ဆောင် သော သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် ကြ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ က ဆ ရာ သည် တ ရား အ တိုင်း မိန့် ဆို သွန် သင် လေ့ ရှိ၍ မည် သူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် ကို သ စ္စာ နှင့် သွန် သင် ကြောင်း ကျွန်ုပ် တို့ သိ ကြ ပါ သည်။ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကဲ သာ မင်း အား အ ခွန် ဆက် အပ် သ လော၊ မ ဆက် အပ် သ လော ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့၏ စဉ်း လဲ ခြင်း ကို သိ မြင်၍၊ ငွေ တစ် ကျပ် ကို ပြ ကြ၊ မည် သူ့ ပုံ မည် သူ့ က မ္ဗည်း ပါ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ကဲ သာ မင်း၏ ပုံ နှင့် က မ္ဗည်း ပါ ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ သို့ ဖြစ် က ကဲ သာ မင်း ပိုင် ဆိုင် ရာ များ ကို ကဲ သာ မင်း အား လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် အား လည်း ကောင်း၊ ဆက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ စ ကား အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို ကျော့၍ မ ရ နိုင် သည် နှင့် ဖြေ ဆို တော် မူ ချက် ကို အံ့ သြ လျက် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ ဟု ငြင်း ဆို တတ် သော ဇ ဒ္ဒု ကဲ အ ချို့ လည်း ချဉ်း လာ လျက်၊ ဆ ရာ၊ မော ရှေ က မ ယား ရှိ သော အစ် ကို ဖြစ် သူ သည် သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင် မု ဆိုး မ ကို ညီ သိမ်း ပိုက်၍ အစ် ကို အ ဖို့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် ပွား စေ ရ မည့် အ ကြောင်း ရေး ထား ခဲ့ ရာ၊ ညီ အစ် ကို ခု နစ် ယောက် ရှိ ဘူး ပါ သည်။ ပ ဌ မ လူ သည် မ ယား ယူ၍ သား မ ရှိ ဘဲ သေ သော်၊ နောက် ဆုံး ၌ မိန်း မ လည်း သေ ပါ သည်။ ထို့ ကြောင့် ခု နစ် ယောက် တိုင် သိမ်း ပိုက် ဖူး သော ထို မိန်း မ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ တွင် မည် သူ့ မ ယား ဖြစ် ပါ မည် နည်း ဟု ပြော ဆို မေး မြန်း ကြ လျှင်၊ ယေ ရှု က ယ ခု ဘ ဝ သား တို့ သည် အိမ် ထောင် ခြင်း၊ ပေး စား ခြင်း ကို ပြု တတ် ကြ ၏။ မော ရှေ က ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ်၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ၍ ချုံ ဆိုင် ရာ ကျမ်း ချက် တွင် ရေး ထား သည့် အ တိုင်း သေ သူ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ရှိ ကြောင်း ပြ သ ခဲ့၏။ ကိုယ် တော် ကြောင့် ရှိ သ မျှ တို့ ရှင် ခွင့် ရ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် သည် သူ သေ တို့၏ ဘု ရား မ ဟုတ်၊ သူ ရှင် တို့၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း ခ ရစ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ဖြစ် ကြောင်း အ သို့ ဆို လေ့ ရှိ သ နည်း။ ခ ရစ် တော် ကို အ ရှင် ဘု ရား ဟူ ၍ ဒါ ဝိဒ် ခေါ် သ ဖြင့် မည် သို့ သူ့ သား ဖြစ် မည် နည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ကြား နာ ကြ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ထို သူ တို့ သည် ဝတ် လုံ ဆင် လျက် သွား လာ လို ၍ စျေး များ တွင် နှုတ် ဆက် ခံ ခြင်း၊ ဓမ္မာ ရုံ များ၊ ပွဲ လမ်း သ ဘင် များ တွင် မြင့် မြတ် သော နေ ရာ၌ ထိုင် ခြင်း ကို နှစ် သက် သည့် ပြင်၊ ဟန် ဆောင် လျက် ရှည် လျား သော ပ ဌ နာ တော် များ ကို ရွတ် ဖတ် စဉ် ပင် မု ဆိုး မ တို့ အိမ် များ ကို သုံး စား သ ဖြင့် သာ၍ ကြီး လေး သော အ ပြစ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို့ နောက် ကြွယ် ဝ သူ တို့ သည် အ လှူ တိုက် တွင် အ လှူ ငွေ ထည့် သွင်း ကြ သည် ကို မြော် ကြည့် ရာ၊ နွမ်း ပါး သူ မု ဆိုး မ တစ် ယောက် လည်း ကြေး ပြား ငယ် နှစ် ပြား ထည့် သွင်း သည် ကို မြင် သော်၊ ကိုယ် တော် က ဤ ဆင်း ရဲ သော မု ဆိုး မ သည် ထို သူ ရှိ သ မျှ ထက် ထည့် သွင်း လေ ပြီ ငါ အ မှန် ဆို ၏။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် စည်း စိမ် ပို မို ရာ မှ အ လှူ ထည့် သွင်း ကြ၏။ ဤ မိန်း မ မူ ကား ဆင်း ရဲ ငတ် မွတ် ရာ မှ အ သက် မွေး ရန် ရှိ သ မျှ ကို ထည့် သွင်း ပြီ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ လှ ပ သော ကျောက် များ ကောင်း မှု များ နှင့် ချယ် လှယ် သော ဗိ မာန် တော့် အ ကြောင်း လူ အ ချို့ တို့ ပြော ဆို ကြ ရာ ကိုယ် တော် က သင် တို့ မြင် ရ သော ဤ အ ရာ များ ကို ကျောက် တစ် ချပ် ပေါ် မှာ တစ် ချပ် မ နေ စေ ဘဲ ဖြို ချ ကြ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ဆ ရာ၊ မည် သည့် အ ခါ တွင် ထို သို့ ဖြစ် ပါ မည် နည်း။ ဖြစ် အံ့ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှာ မည် သို့ ပါ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က ဖြား ယောင်း မ ခံ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ များ စွာ သော သူ တို့ က ငါ ဖြစ် သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချိန် စေ့ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို လျက် ငါ့ နာ မ နှင့် ရောက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ နောက် မ လိုက် မ သွား ကြ လင့်။ စစ် သ တင်း ရုန်း ရင်း ခတ် သ တင်း များ ကို ကြား ရ သော် မ ကြောက် မ လန့် ကြ နှင့်။ ထို သို့ ဦး စွာ ဖြစ် ပျက် ရ သော် လည်း အ ဆုံး သည် ချက် ခြင်း တိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ဆက် လက် မိန့် တော် မူ သည် မှာ လူ တစ် မျိုး နှင့် တစ် မျိုး တစ် နိုင် ငံ နှင့် တစ် နိုင် ငံ ရန် ဘက် ပြု သည့် ပြင် ကြီး စွာ သော င လျင် လှုပ် ခြင်း၊ ကပ် ရော ဂါ သင့် ရောက် ခြင်း၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း များ သည် အ ရပ် ရပ် ဖြစ် လျက် ကြောက် မက် ဖွယ် နိ မိတ် မ ဟာ လ က္ခ ဏာ များ လည်း ကောင်း ကင်၌ ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ထို သို့ မ ဖြစ် မီ သင် တို့ သည် လက် ရ ဖမ်း ဆီး ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ၊ ထောင် များ သို့ ပို့ အပ် ခြင်း၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် ဘု ရင် ခံ မင်း တို့ ထံ ဆွဲ ငင် ခြင်း များ ကို ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် သက် သေ ခံ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် မိ ဘ၊ ညီ အစ် ကို၊ အ မျိုး သား ချင်း၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း များ ဖြင့် ပို့ အပ် ခံ၍ အ ချို့ တို့ သေ ဒဏ် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ့ နာ မ အ တွက် ကြောင့် လူ ခပ် သိမ်း တို့ မုန်း ထား ကြ သော် လည်း၊ သင် တို့ ဦး ဆံ တစ် ပင် မျှ မ ကျွတ် ရ။ တည် ကြည် ကြ လျှင် အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ သော် လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် စစ် တပ် ဝိုင်း ဝန်း သည် ကို သင် တို့ မြင် သည့် ကာ လ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ချိန် နီး ပြီ ဟု သိ မှတ် ကြ လော့။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ တွင် ကိုယ် ဝန် ဆောင် မိန်း မ နှင့် နို့ ငင် မိန်း မ တို့ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ပြည် ပေါ် တွင် ကြီး စွာ သော ဒု က္ခ၊ လူ မျိုး တော် ပေါ် တွင် အ မျက် တော် ဒဏ် သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ သည် ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး ခြင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ သိမ်း သွား ခြင်း ခံ ရ သည့် အ လျောက် လူ မျိုး ခြား တို့ ခေတ် မ ကုန် မ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ကျော် နင်း ကြ လိမ့် မည်။ ထို ကာ လ နေ၊ လ၊ ကြယ်၊ န က္ခ များ တွင် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ထင် ရှား ရာ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သ မု ဒ္ဒ ရာ လှိုင်း တံ ပိုး ဟုန်း သံ ကြောင့် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ရှုပ် ထွေး နာ ကျင် လျက်၊ ဤ လော က တွင် နောင် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မြော် မြင် ကြောက် ရွံ၍ မူး မော် ကြ လ တ္တံ့။ ထို သို့ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ များ တုန် လှုပ် သော အ ခါ၊ မ ဟာ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကို ဆောင် လျက် တိမ် တိုက် ပေါ် တွင် စ ကြာ ဖြန့် လာ သော လူ့ သား ကို မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မူ ကား ထို အ ဖြစ် အ ပျက် အ စ၌ ကိုယ့် ရွေး နုတ် ခြင်း ရောက် လု ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဦး ခေါင်း ကြွ၍ မြော် ကြည့် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ သ ဖန်း ပင် မှ စ သော သစ် ပင် ရှိ သ မျှ ကို ထောက် ရှု ကြ လော့။ အ ရွက် ထွက် သည် ကို မြင် သည့် ကာ လ နွေ ရာ သီ နီး ကြောင်း ကိုယ် တိုင် သိ ကြ သည့် နည်း တူ ဆို ခဲ့ သော အ ချင်း အ ရာ များ ကို မြင် သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တည် လု ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့။ ထို အ ချင်း အ ရာ အ လုံး စုံ မ ဖြစ် မီ ယ ခု လူ မျိုး မ ကွယ် မ လွန် ရ ငါ အ မှန် ဆို၏။ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပျောက် ပျက် ရ မည်။ ငါ့ ဟော ချက် မူ ကား ပျောက် ပျက် မည် မ ဟုတ်။ ဖြစ် ပျက် အံ့ သော ထို အ ချင်း အ ရာ အ လုံး စုံ မှ လွတ် မြောက်၍ လူ့ သား ရှေ့ ညီ လာ ခံ တွင် ရ နိုင် စေ ရန် အ ခါ ခပ် သိမ်း ပ ဌ နာ ပြု လျက် စောင့် နေ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် သည် နေ့ စဉ် ဗိ မာန် တော် တွင် ဒေ သ နာ ပေး ပြီး လျှင် ညဉ့် အ ခါ ထွက် ကြွ၍ သံ လွင် ခေါ် တောင် ပေါ် တွင် တည်း နေ တော် မူ တတ်၏။ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ လည်း ကြား နာ ရန် ဗိ မာန် တော် ရှိ ကိုယ် တော့် ထံ နံ နက် စော စော ရောက် လာ တတ် ကြ ၏။ ပ သ ခါ ခေါ် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တိုင် လု နီး သော် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ လျက် နေ သော ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည်၊ ကိုယ် တော် ကို မည် သို့ ကွပ် မျက် ရ မည့် အ ကြောင်း ရှာ ကြံ ကြ စဉ်၊ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး အ ပါ အ ဝင် ဣ ရှ ကာ ယုတ် ခေါ် ယု ဒ ထဲ သို့ စာ တန် ဝင်၍၊ ထို သူ သည် ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် မ ဟာ ဒါန် ဝန် တို့ ထံ သွား လျက် မည် သို့ ပို့ အပ် နိုင် ကြောင်း တိုင် ပင် ကြ ရာ၊ ထို သူ တို့ ဝမ်း မြောက်၍ ငွေ ပေး မည် ဟု ပ ဋိ ညာဉ် ပြု သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ ဝန် ခံ ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ် မ ပါ ဘဲ ပို့ အပ် ရန် အ ချိန် အ ခွင့် ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။ ပ သ ခါ ယဇ် စီ ရင် ရ သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ နေ့ တိုင် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် အား ငါ တို့ စား ရန် ပ သ ခါ ပွဲ ကို သွား၍ ပြင် ဆင် ကြ ဟု မိန့် ဆို လျက် စေ လွှတ် တော် မူ သော်၊ မည် သည့် အ ရပ် တွင် ပြင် ဆင် စေ လို တော် မူ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က မြို့ တွင်း သို့ ဝင် မိ လျှင် ရေ အိုး ထမ်း သွား သူ တစ် ယောက် ကို တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ သူ ဝင် ရာ အိမ် ရောက် လိုက် သွား ပြီး မှ အိမ် ရှင် အား၊ ဆ ရာ က တ ပည့် တို့ နှင့် တ ကွ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ငါ သုံး ဆောင် ရ မည့် ဧည့် ခန်း အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍ မေး လိုက် ကြောင်း ကြား ပြော ကြ လော့။ ခင်း ကျင်း ထား သော အ ထက် ခန်း ကြီး ကို ပြ လိမ့် မည်။ ပြင် ဆင် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် သွား လျက် မိန့် တော် မူ လိုက် သည့် အ တိုင်း တွေ့၍ ပ သ ခါ ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ ပြီး နောက်၊ အ ချိန် နာ ရီ စေ့ သော် တ မန် တော် တို့ နှင့် တ ကွ စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ စဉ်၊ ကိုယ် တော် က စီ ရင် ခြင်း ကို ငါ မ ခံ မီ ဤ ပ သ ခါ ပွဲ ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ သုံး ဆောင် ရန် အ လွန် သ ဘော ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် ထို ပွဲ တော် မ ပြည့် စုံ မီ ယ ခု မှ တစ် ပါး သုံး ဆောင် တော့ မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် ဖ လား ကို ခံ ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ယူ၍ အ ချင်း ချင်း ဝေ ငှ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် မ တည် မီ ယ ခု မှ တစ် ပါး စ ပျစ် ရည် ကို သောက် တော့ မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ မုန့် ကို လည်း ယူ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ဖဲ့ တော် မူ လျက် ဤ ကား သင် တို့ အ ဖို့ စွန့် သော ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း။ ငါ့ ကို သ တိ ရ ခြင်း ငှာ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို၍ တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ထို နည်း တူ အ ဟာ ရ သုံး ပြီး နောက် ဖ လား ကို ယူ ပြန်၍ ဤ ဖ လား ကား သင် တို့ အ ဖို့ သွန်း သော ငါ့ အ သွေး ဖြင့် ဖွဲ့ သည့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သစ် တည်း။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို အ မှု အ ရာ ကို မည် သူ ပြု ဝံ့ ကြောင်း အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် တ မန် တော် တို့ အ နက် မည် သူ့ ကို အ ကြီး အ မြတ် မှတ် ယူ ထိုက် ကြောင်း အ ငြင်း အ ခုန် ဖြစ် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က လူ မျိုး ခြား ဘု ရင် မင်း တို့ သည် အ စိုး တ ရ ပြု တတ် ကြ၏။ အာ ဏာ ပိုင် တို့ လည်း ကျေး ဇူး ရှင် ဟူ၍ အ ခေါ် ခံ တတ် ကြ ၏။ သင် တို့ တွင် မူ ကား ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရ။ ကြီး မြတ် သူ သည် သိမ် ငယ် သူ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် သူ သည် အ စေ ခံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် စေ။ စား ပွဲ ထိုင် သူ၊ အ စေ ခံ သူ တို့ အ နက် မည် သူ ကြီး မြတ် သ နည်း။ စား ပွဲ ထိုင် သူ မ ဟုတ် လော။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ဘောင် တွင် အ စေ ခံ သ ဖွယ် ဖြစ် ၏။ သို့ သော် လည်း သင် တို့ သည် ငါ စုံ စမ်း ခံ စဉ် ငါ နှင့် အ တူ တည် မြဲ သူ များ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ အို ရှိ မုန်၊ ရှိ မုန်၊ စာ တန် သည် ဆန် ခါ နှင့် ချ သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို ချ ခွင့် ပန်၍ ရ လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ယုံ ကြည် ခြင်း မ ပျက် ကွက် စေ ရန် သင့် အ ဖို့ ငါ တောင်း လျှောက်၏။ သင် လည်း စိတ် ပြောင်း လဲ သော် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ကို အား ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ ရှိ မုန် က အ ရှင် ဘု ရား၊ တ ပည့် တော် သည် ထောင် ကျ ရာ သို့လည်း ကောင်း၊ အ သေ ခံ ရာ သို့လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် နှင့် လိုက် ရန် အ သင့် ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ၊ ကိုယ် တော် က အို ပေ တ ရု၊ ငါ့ ကို မ သိ ဟူ၍ သုံး ကြိမ် တိုင် သင် မ ငြင်း ဆို မီ ယ နေ့ ကြက် တွန် မည် မ ဟုတ် ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် က သင် တို့ ကို ငွေ အိတ်၊ လွယ် အိတ်၊ ဖိ နပ် မ ပါ ဘဲ ငါ စေ လွှတ် သည့် ကာ လ တစ် စုံ တစ် ရာ လို ကြ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် မ လို ပါ ကြောင်း ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ ယ ခု မူ ကား ငွေ အိတ် ရှိ သူ ယူ စေ။ လွယ် အိတ် ကို လည်း ယူ စေ။ ဓား မ ရှိ သူ သည် ခြုံ ထည် ကို ရောင်း ချ၍ ဝယ် စေ။ ငါ ဆို သည် မှာ ငါ နှင့် စပ် လျဉ်း သော အ ချက် ချက် ပြီး စီး ရ မည့် အ လျောက် မ တ ရား သူ တို့ စာ ရင်း သွင်း ပြီ ဟူ သော ကျမ်း ချက် လည်း ငါ၌ ပြည့် စုံ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဓား နှစ် စင်း ပါ ပါ ကြောင်း လျှောက် ကြ သော် တော် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက်၍ အ လေ့ တော် အ တိုင်း သံ လွင် တောင် သို့ ကြွ တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ လိုက် ကြ၏။ ရောက် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က၊ စုံ စမ်း ရာ မ လိုက် မ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ခဲ တစ် ပစ် ခန့် ထွက် ခွာ၍ ဒူး ထောက် လျက်၊ အို အ ဘ အ လို တော် ရှိ လျှင် ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် မှ ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ။ သို့ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ်။ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် တော် မူ စဉ်၊ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် မှ ထင် ရှား၍ ကိုယ် တော် ကို အား ပေး ၏။ ကိုယ် တော် သည် ပြင်း ထန် သော ဝေ ဒ နာ ခံ စား၍ အ ရင် ထက် စိတ် အား ကြီး စွာ တောင်း လျှောက် တော် မူ စဉ် ဇော ချွေး တော် သည် သွေး စိုင် များ သ ဖွယ် မြေ ပေါ် သို့ ကျ ၏။ တောင်း လျှောက် ပြီး မှ ထ၍ တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ကြွ ပြန် သော် ပူ ပန် စွာ အိပ် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် အိပ် နေ ကြ သ နည်း။ စုံ စမ်း ရာ မ လိုက် မ ပါ အံ့ သော ငှာ နိုး ထ တောင်း လျှောက် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ပင် လူ အ မြောက် အ မြား နှင့် တ ကွ ယု ဒ ခေါ် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ပါ ဝင် သူ သည် ဦး တည်၍ ယေ ရှု ကို နမ်း ရှုပ် ရန် ချဉ်း ကပ် ရာ၊ ယေ ရှု က အို ယု ဒ၊ လူ့ သား ကို နမ်း ရှုပ်၍ ပို့ အပ် သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို နောက် တော် ပါ တို့ သိ မြင် ကြ သော် အ ရှင် ဘု ရား၊ ဓား နှင့် ခုတ် ရ မည် လော ဟု မေး လျှောက် လျက်၊ တစ် ယောက် သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း၏ ကျွန် ကို ခုတ်၍ လက်ျာ နား ရွက် ပြတ် လေ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က ဤ မျှ တိုင် ခွင့် ရ ပါ စေ ဟု မိန့် ဆို လျက် ထို ကျွန်၏ နား ကို တို့၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ထို နောက် ရောက် လာ ကြ သော ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ ဗိ မာန် တော် မ ဟာ ဒါန် ဝန် များ၊ လူ ကြီး များ တို့ အား ယေ ရှု က သင် တို့ သည် ဓား တုတ် လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက် ဓား ပြ ဖမ်း ထွက် သ ကဲ့ သို့ လာ ကြ သ လော။ ငါ သည် ဗိ မာန် တော် တွင် သင် တို့ နှင့် နေ့ တိုင်း ရှိ စဉ် မ ဖမ်း ကြ ပါ တ ကား။ ဤ အ ချိန် မှာ သင် တို့ အ ချိန်၊ မှောင် မိုက် တန် ခိုး အ ချိန် ဖြစ် ပေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် ပ ရော ဟိတ် မင်း ကျောင်း တော့် အ တွင်း ယူ သွား ကြ သော်၊ ပေ တ ရု သည် အ ဝေး က လိုက်၍ ကျောင်း တော့် တံ တိုင်း အ တွင်း မီး ဖို လျက် စု ရုံး ထိုင် နေ ကြ သော သူ တို့ အ လယ်၌ ထိုင် နေ၏။ ထို သို့ မီး ရောင် တွင် ထိုင် နေ သည် ကို ကျွန် မ တစ် ယောက် မြင် လျှင် စေ့ စေ့ ကြည့်၍ ဤ သူ လည်း ထို သူ နှင့် လိုက် ပါ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သော်၊ အ ချင်း မိန်း မ၊ ထို သူ့ ကို ငါ မ သိ ဟု ငြင်း ဆို၏။ ခ ဏ ကြာ မှ အ ခြား သူ တစ် ယောက် မြင်၍ သင် လည်း ထို သူ တို့ အ ပေါင်း ပါ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ရာ အ ချင်း လူ၊ ငါ မ ဟုတ် ဟု ပေ တ ရု ဆို ပြန်၏။ တစ် နာ ရီ ခန့် ကြာ ပြန် သော် အ ခြား တစ် ယောက် က ဤ သူ လည်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သည့် အ လျောက် ထို သူ နှင့် လိုက် ပါ သူ စင် စစ် ဖြစ် သည် ဟု အ ခိုင် အ မာ ပြော ဆို ရာ၊ ပေ တ ရု က အ ချင်း လူ၊ သင် ပြော သည် ကို ငါ မ သိ ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း ကြက် တွန် လေ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် လှည့် လျက် ပေ တ ရု ကို ရှု ကြည့် တော် မူ ရာ ယ နေ့ ကြက် မ တွန် မီ ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် သင် ငြင်း ဆို လိမ့် မည် ဟူ သော အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို ပေ တ ရု သ တိ ရ၍ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ သည်း စွာ ငို ကြွေး လေ၏။ ကဲ့ ရဲ့ စ ကား များ စွာ ပြော ဆို ကြ၏။ မိုး သောက် သော် ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ တို့ သည် လူ မျိုး တော် တွင် လူ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ စု ရုံး၍ ကိုယ့် လွှတ် တော် သို့ ကိုယ် တော် ကို ယူ သွား ပြီး လျှင် သင် သည် ခ ရစ် တော် ဟုတ် မ ဟုတ် ဖော် ပြ လော့ ဟု ဆို ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က ငါ ဖော် ပြ သော် လည်း သင် တို့ ယုံ ကြ မည် မ ဟုတ်။ မေး သော် လည်း ဖြေ ကြ မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ယ ခု မှ စ၍ လူ့ သား သည် တန် ခိုး တော့် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် ယာ ဘက် တော် တွင် စံ နေ ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ ရှိ သ မျှ တို့ က သို့ ဖြစ် လျှင် သင် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် လော ဟု မေး ကြ သော် သင် တို့ ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း ငါ ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ မည် သည့် သက် သေ လို တော့ သ နည်း။ သူ့ နှုတ် မှ ပင် ငါ တို့ ကိုယ် တိုင် ကြား ရ ပြီ ဟု ဆို လျက် စု ရုံး သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ ပိ လတ် မင်း ရှေ့ သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊ ဤ သူ သည် ကျွန် တော် တို့ လူ မျိုး ကို မှောက် မှား စေ လျက်၊ ကဲ သာ မင်း အား အ ခွန် မ ဆက် ရ ဟု မြစ် တား လျက်၊ ကိုယ် တိုင် ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရင် မင်း ဖြစ် ကြောင်း ဆို လျက် နေ သည် ကို ကျွန် တော် တို့ တွေ့ ပါ သည် ဟု စွဲ ဆို ကြ၏။ ပိ လတ် မင်း က သင် သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘု ရင် လော ဟု မေး ရာ သင် ဆို သည့် အ တိုင်း တည်း ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ သော်၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် လူ ပ ရိ သတ် အား ဤ သူ၌ ပြစ် မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ငါ မ တွေ့ ဟု ပိ လတ် မင်း ဆို သည့် ကာ လ၊ ထို သူ တို့ က ဤ သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် က စ၍ ဤ အ ရပ် ဒေ သ တိုင် အောင် ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို သွန် သင်၍ ထ ကြွ စေ ပါ သည် ဟု တိုး တက် အား ကြီး စွာ စွဲ ဆို ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ပိ လတ် မင်း ကြား သော် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဟုတ် မ ဟုတ် မေး မြန်း ၍၊ ဟေ ရုဒ် မင်း ပိုင် နယ် မှ ဖြစ် ကြောင်း သိ လျှင် ထို နေ့ ရက် ကာ လ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် တည်း နေ သော ဟေ ရုဒ် မင်း ထံ လွှဲ အပ် လိုက် ၏။ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် အ ကြောင်း တော် ကို ကြား၍ ကာ လ ရှည် စွာ က ပင် တွေ့ မြင် လို သည် နှင့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တစ် ခု ခု ပြ တော် မူ မည် မြော် လင့် သော ကြောင့် ယေ ရှု ကို မြင် သော် အ လွန် ဝမ်း မြောက် လျက် များ စွာ မေး မြန်း လေ ၏။ သို့ သော် လည်း တစ် ခွန်း တစ် ပါ ဒ မျှ မိန့် ပြန် တော် မ မူ သည့် အ တွက်၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ရပ် လျက်၊ အ ပြင်း အ ထန် စွဲ ဆို ကြ ရာ ဟေ ရုဒ် မင်း နှင့် ကိုယ် ရံ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မ ထီ လေး စား ပြု၍ သ ရော် လျက် အ ထူး အ ဆန်း ဆင် ယင် ပြီး လျှင် ပိ လတ် မင်း ထံ ပြန် ပို့ လိုက်၏။ ထို နေ့ တွင် လည်း အ ထက် က ရန် ဖက် ဖြစ် ဘူး သော ဟေ ရုဒ် မင်း နှင့် ပိ လတ် မင်း တို့ သည် အ ချင်း ချင်း မိတ် ဖြစ် ပြန် ကြ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ၊ မင်း အ ရာ ရှိ များ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို ဆင့် ခေါ်၍၊ ပိ လတ် မင်း က ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား မှောက် မှား စေ သူ အ ဖြစ် ဖြင့် ဤ သူ့ ကို ငါ့ ထံ သင် တို့ သွင်း ခဲ့ ရာ သင် တို့ ရှေ့ ငါ စစ် ဆေး သည့် ကာ လ စွဲ ဆို ကြ သည့် ပြစ် မှု တစ် စုံ တစ် ရာ မ တွေ့။ ဟေ ရုဒ် မင်း လည်း မ တွေ့ သည် နှင့် ငါ တို့ ထံ ပြန် ပို့ လေ ပြီ။ ဤ သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော ပြစ် မှု ကို မ ပြု ပါ တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ရိုက် ဒဏ် ခတ် ပြီး လျှင် လွှတ် မည် ဟု ဆို သော်၊ ဤ သူ့ ကို ထုတ်၍ ဗာ ရ ဗ္ဗ ကို လွှတ် ပါ ဟု တစ် ပြိုင် နက် ဟစ် ကြ ကုန်၏။ ဗာ ရ ဗ္ဗ ကား မြို့ တော်၌ အ တွင်း မီး ထ မှု၊ လူ သတ် မှု များ ကြောင့် ထောင် ကျ သူ ဖြစ် သ တည်း။ တစ် ဖန် ပိ လတ် မင်း သည် ယေ ရှု ကို လွှတ် လို၍ ဖျောင်း ဖျ သော် လည်း၊ ကား တင် ပါ၊ ကား တင် ပါ၊ ဟု ဟစ် လျက် နေ ကြ၏။ တ တိ ယ အ ကြိမ် ပိ လတ် မင်း က အ ဘယ့် ကြောင့် နည်း။ အ ဘယ် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု သ နည်း။ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော ပြစ် မှု ကို ငါ မ တွေ့။ ထို့ ကြောင့် ရိုက် ဒဏ် ခတ် ပြီး လျှင် လွှတ် မည် ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် ကို ကား တင် စေ ရန် အ သံ ကျယ် စွာ တိုက် တွန်း တောင်း ဆို၍ အ နိုင် ရ သ ဖြင့်၊ တောင်း ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း ပိ လတ် မင်း သည် စီ ရင် ချက် ချ လျက်၊ သူ တို့ တောင်း သော အ တွင်း မီး ထ မှု၊ လူ သတ် မှု များ ကြောင့် ထောင် ကျ သူ့ ကို လွှတ်၍ ယေ ရှု ကို သူ တို့ အ လို သို့ အပ် လိုက်၏။ ကိုယ် တော် ကို ထုတ် သွား ကြ စဉ် ကျေး တော မှ လာ သော ကု ရေ နေ ပြည် သား ရှိ မုန် ကို ဖမ်း ပြီး လျှင် ကား တိုင် တော် ကို လွှဲ တင်၍ ယေ ရှု နောက် က အ ထမ်း ခိုင်း ကြ ၏။ မြောက် မြား သော ပြည် သူ ပြည် သား တို့ နှင့် ရင် တီး လျက် မြည် တမ်း သော မိန်း မ များ တို့ သည် နောက် တော် က လိုက် ကြ ရာ၊ လှည့် တော် မူ၍ ယေ ရှု က အ ချင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ငါ့ အ တွက် မ ငို ကြွေး ကြ လင့်။ ကိုယ့် အ တွက် နှင့် သား သ မီး တို့ အ တွက် သာ ငို ကြွေး ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် မြုံ သော မိန်း မ၊ မ လွယ် ဘူး သော ဝမ်း၊ မ တိုက် ဘူး သော သား မြတ် များ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ဆို ရ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ တောင် များ အား ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို လဲ ကြ ပါ ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ကုန်း များ အား ငါ တို့ ကို ဖုံး အုပ် ကြ ပါ ဟူ၍လည်း ကောင်း ဆို ရ ကြ လ တ္တံ့။ သစ် ပင်၌ ထို သို့ ပြု ကြ လျှင် သစ် တုံး၌ မည် သို့ ဖြစ် မည် နည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လူ ဆိုး ဖြစ် သော အ ခြား နှစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ကွပ် မျက် ရန် ထုတ် သွား လျက်၊ ဦး ခေါင်း ခွံ ခေါ် အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော် ဝဲ ယာ တော်၌ တစ် ယောက် စီ ထို လူ ဆိုး တို့ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ကို ကား တင် ကြ လျှင်၊ ယေ ရှု က အို အ ဘ၊ သူ တို့ ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ။ ကိုယ် ပြု သော အ မှု ကို မ သိ ကြ ပါ ဟု မြွက် ဆို တော် မူ၏။ အ ဝတ် တော် များ ကို လည်း မဲ ချ၍ ခွဲ ဝေ ကောက် ယူ ကြ သ တည်း။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရပ် နေ ရှု ကြည့် ကြ စဉ် အ ရာ ရှိ တို့ က၊ သူ တစ် ထူး ကို သူ ကယ် သည် တ ကား။ ဘု ရား သ ခင် ရွေး ချယ်၍ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း မှန် လျှင် ကိုယ် ကို ကယ် ပါ လေ စေ ဟု ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ ထို အ ခါ ကား တင် ခံ ရ သူ လူ ဆိုး တစ် ယောက် က သင် သည် ခ ရစ် တော် မ ဟုတ် လော။ သင် ကိုယ် တိုင် နှင့် ငါ တို့ ကို ကယ် လော့ ဟု ကဲ့ ရဲ့ ရာ၊ တစ် ယောက် မူ ကား ထို သူ့ ကို ဆုံး မ၍ သင် သည် ထို သို့ သော စီ ရင် ဒဏ် ခံ ရ လျက် ပင် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက် လော။ ငါ တို့ သည် ကိုယ့် ပြစ် မှု များ ကြောင့်၊ ထိုက် သင့် ရာ ဒဏ် ကို တ ရား အ တိုင်း ခံ ရ ကြ ပြီ။ ဤ အ ရှင် မူ ကား မ သင့် မ လျော် ပြု ဘူး သည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ အို ယေ ရှု၊ နိုင် ငံ တော် သို့ ကြွ လာ သော် ကျွန် တော် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က ယ နေ့ သင် သည် ငါ နှင့် အ တူ ပ ရ ဒိ သု ဘုံ တွင် ရှိ နေ ရ မည် ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ မွန်း တည့် အ ချိန် ခန့် ရှိ၍ နေ ရောင် အ လင်း ကွယ် သ ဖြင့် မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ အ ချိန် တိုင် တစ် ပြည် လုံး မှောင် ကျ လေ၏။ ဗိ မာန် တော် ရှိ ကန့် လန့် ကာ လည်း ထက် ခြမ်း ကွဲ ၏။ ယေ ရှု သည် ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် ပြီး လျှင် အို အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ဝိ ညာဉ် ကို လက် တော် သို့ အပ် ပါ ပြီ ဟု မြွက် ဆို လျက် အ သက် စွန့် တော် မူ ၏။ တပ် မှူး သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မြင် သော် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် ဤ သူ ကား သူ တော် ကောင်း မှန် ပေ သည် ဟု ဆို သည့် ပြင်၊ အ ကြည့် အ ရှု စု ရုံး လာ ရောက် သော လူ အ မြောက် အ မြား တို့ လည်း မြင် လျှင် ရင် တီး လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ ခပ် သိမ်း သည် ဂါ လိ လဲ နယ် မှ လိုက် လာ သော တ ပည့် တော် မ တို့ ပါ အ ဝေး က ရပ်၍ ရှု ကြည့် လျက် နေ ကြ ၏။ ပိ လတ် မင်း ထံ ဝင် လျက် ယေ ရှု၏ အ လောင်း တော် ကို တောင်း ပြီး လျှင်၊ ချ ယူ၍ ပိတ် ထည် နှင့် ပတ် ပြီး မှ မည် သူ့ ကို မျှ မ သင်္ဂြိုဟ် ဘူး သော ထွင်း ထား ပြီး ကျောက် ဂူ တွင် သွင်း လေ၏။ ထို အ ချိန် သည် အ ဖိတ် နေ့ ကုန် လု၍ ဥ ပုသ် နေ့ ရောက် အံ့ ဆဲ ဖြစ် သ တည်း။ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လာ သော တ ပည့် တော် မ တို့ လည်း လိုက် ပို့၍ သင်္ချိုင်း ဂူ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ လောင်း တော် သွင်း သည် ကိုလည်း ကောင်း ကြည့် မှတ် ပြီး လျှင် နံ့ သာ ပေါင်း နံ့ သာ ဆီ များ ကို ပြန် သွား ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ပ ညတ် တော် အ တိုင်း ဥ ပုသ် နေ့ တွင် နား နေ ပြီး မှ ခု နစ် ရက် တွင် ပ ဌ မ နေ့ မိုး မ သောက် မီ ကိုယ် ပြင် ဆင် သော နံ့ သာ များ ကို ယူ လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ တော် သို့ လာ ရောက် ကြ ရာ၊ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကြောင့် စိတ် ရှုပ် ထွေး လျက် ရှိ နေ ကြ စဉ် တောက် ပ သော ဖွဲ့ ဖြူ ဆင် ယင် သူ နှစ် ပါး တို့ သည် ထင် ရှား ပြီး လျှင်၊ ကြောက် ရွံ့၍ ပျပ် ဝပ် သော ထို မိန်း မ တို့ အား သူ ရှင် ကို သူ သေ တို့ ဘောင် တွင် အ ဘယ့် ကြောင့် ရှာ ကြ သ နည်း။ ထို မိန့် တော် မူ ချက် ကို သ တိ ရ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ တော် မှ ပြန် သွား လျှင်၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တစ် ဆယ့် တစ် ပါး တို့ မှ စ သော တ ပည့် တော် အ ပေါင်း တို့ အား ပြန် ကြား ကြ ၏။ တ မန် တော် တို့ အား ပြန် ကြား သူ တို့ မှာ မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ၊ ယော ဟ န္န၊ ယာ ကုပ် အ မိ မာ ရိ ပြင် လိုက် သွား သူ တ ပည့် တော် မ တို့ တည်း။ တ မန် တော် တို့ မူ ကား စ ကား ဖျင်း ကဲ့ သို့ ထင် မှတ်၍ မ ယုံ ဘဲ နေ ကြ ရာ တွင်၊ ပေ တ ရု ထ လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ တော် သို့ ပြေး သွား ငုံ့ ကြည့် ရာ ပိတ် ထည် ကို သာ မြင် သ ဖြင့် အ ဖြစ် အ ပျက် ကို အံ့ သြ လျက် အိမ် သို့ ပြန် လေ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ခ ရီး သုံး တိုင် ခန့် ကွာ သော ဧမောက် ခေါ် ရွာ သို့ တ ပည့် တော် နှစ် ယောက် သွား ကြ ရာ၊ ထို ဖြစ် ပျက် သ မျှ အ ကြောင်း အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ၏။ ထို သို့ ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ စဉ် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် ချဉ်း ကပ်၍ လိုက် ကြွ တော် မူ ရာ၊ မျက် စိ ချုပ် ထား သ ဖြင့် ကိုယ် တော် မှန်း မ သိ ကြ ချေ။ ကိုယ် တော် က ခ ရီး သွား စဉ် အ ချင်း ချင်း တုံ့ ပြန် သော စ ကား များ မှာ အ သို့ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် မျက် နှာ ညှိုး လျက် ရပ် တန့် ပြီး နောက်၊ က လော ဖ အ မည် ရှိ သူ က သင် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် တစ် ကိုယ် တည်း အာ ဂ န္တု ဖြစ် လျက် ပင် ယ ခု နေ့ ရက် ကာ လ ထို မြို့ တွင် အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို မ ကြား မ သိ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊ မည် သည့် အ ဖြစ် အ ပျက် နည်း ဟု မေး တော် မူ ပြန် သော် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ရှေ့၊ လက် သ တ္တိ နှုတ် သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု အ ကြောင်း၊ ထို သူ့ ကို သေ ဒဏ် ခံ ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့၏ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် အ ရာ ရှိ တို့ ပို့ အပ် ပြီး လျှင် ကား တင် ကြ သည့် အ ကြောင်း များ တည်း။ ကျွန်ုပ် တို့ မူ ကား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ကို ရွေး နုတ် အံ့ သော အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟု မျှော် လင့် ခဲ့ ကြ သော် လည်း ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သည် မှာ ယ နေ့ သုံး ရက် လည် ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အံ့ သြ စေ ကြ သည် နှင့် အ ပေါင်း ပါ ယောက်ျား အ ချို့ တို့ သည် သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ သွား၍ မိန်း မ တို့ ကြား ပြော သည့် အ တိုင်း တွေ့ ပါ၏။ ထို သူ့ ကို ကား မ မြင် ရ ကြ ဟု ဖြေ ဆို ကြ၏။ ထို ကာ လ ကိုယ် တော် က ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို သ မျှ ကို ယုံ ခဲ သော အို လူ မိုက် တို့၊ ခ ရစ် တော် သည် ထို ဒု က္ခ များ ကို ခံ မှ ဘုန်း တော် ဝင် စား ထိုက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ မော ရှေ ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း ခပ် သိမ်း မှ စ၍ ကိုယ် တော် နှင့် စပ် လျဉ်း သော အ ချက် ချက် ကို ဖွင့် ပြ တော် မူ၏။ သွား သည့် ရွာ အ နီး သို့ ရောက် ကြ၍၊ လွန် သွား မည် ပြု တော် မူ ရာ ထို သူ တို့ က ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် တည်း ခို ပါ။ ည နေ အ ချိန် ရောက် လျက် နေ့ ကုန် လု ပြီ ဟု တိုက် တွန်း ပင့် ခေါ် ကြ သ ဖြင့် အ တူ တည်း ခို ရန် ကြွ ဝင် တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ထိုင် တော် မူ စဉ် မုန့် ကို ယူ၍ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် ဖဲ့ လျက် ပေး တော် မူ ရာ၊ စ က္ခု ပြေ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် မှန်း သိ ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား ကွယ် ကြွ တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ က ကိုယ် တော် သည် လမ်း ခ ရီး တွင် ကျမ်း ချက် များ ကို ဖွင့် ပြ လျက် မိန့် မြွက် တော် မူ စဉ် ငါ တို့ နှ လုံး ယို ဖိတ် မ တတ် ရှိ နေ သည် မ ဟုတ် လော ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို လျက်၊ လမ်း ခ ရီး တွင် အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မုန့် ဖဲ့ တော် မူ ရာ တွင် ကိုယ် တော် မှန်း သိ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ပြန် ကြား ကြ၏။ ထို သို့ ပြော ဆို နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် အ လယ် မှာ ရပ်၍ သင် တို့၌ ငြိမ် သက် ခြင်း တည် စေ သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ သော အ ခါ၊ တ စ္ဆေ မြင် သည် ဟု ထင် မှတ်၍ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ ရာ၊ ကိုယ် တော် က အ ဘယ့် ကြောင့် ချောက် ခြား ကြ သ နည်း။ အ ဘယ့် ကြောင့် စိတ် ကြံ ဆ ကြ သ နည်း။ ငါ မှန် ကြောင်း ငါ့ လက် ခြေ များ ကို ကြည့် ကြ။ ငါ့ ကို စမ်း သပ်၍ ကြည့် ကြ။ ငါ၌ သင် တို့ ကြည့် မြင် ရ သ ကဲ့ သို့ တ စ္ဆေ၌ အ သား အ ရိုး မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ လျက်၊ လက် တော် ခြေ တော် များ ကို ပြ တော် မူ၏။ သူ တို့ သည် ဝမ်း မြောက် ခြင်း ကြောင့် မ ယုံ ဘဲ အံ့ သြ လျက် ရှိ နေ ကြ သေး သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် က ခဲ ဖွယ် တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊ ထို နောက် ကိုယ် တော် က သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ သေး စဉ် ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ သည် မှာ မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း၊ ဆာ လံ ကျမ်း များ တွင် ငါ နှင့် စပ် လျဉ်း သော အ ချက် ချက် သည် ပြည့် စုံ ရ မည် ဟူ၍ တည်း ဟု မိန့် ဆို လျက်၊ ထို ကျမ်း ချက် များ ကို နား လည် ကြ စေ ရန် သူ တို့ ဉာဏ် ကို ဖွင့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ခ ရစ် တော် သည် ဒု က္ခ ခံ၍ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ သုံး ရက် လည် သော နေ့ တွင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား အ ပြစ် ပြေ လွှတ် ခြင်း အ လို့ ငှာ နောင် တ ရ ခြင်း တ ရား ကို ကိုယ် တော်၏ နာ မ နှင့် ဟော ပြော ရ မည့် အ ကြောင်း ရေး ထား လျက် ရှိ သည်။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ နှင့် စပ် လျဉ်း သော သက် သေ ခံ များ ကား သင် တို့ တည်း။ ၎င်း ပြင် ငါ့ ခ မည်း တော် က တိ ထား တော် မူ ရာ ကို သင် တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် လိုက် မည် ဖြစ်၍ အ ထက် မှ တန် ခိုး နှင့် အ ခြုံ မ ခံ ရ မီ ဤ မြို့ တွင် နေ ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ဗေ သ နိ ရွာ အ နီး ရောက် ခေါ် သွား ပြီး လျှင် လက် စုံ ချီ ၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။ ထို သို့ ပေး တော် မူ စဉ် သူ တို့ နှင့် ခွာ၍ ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ ချီ ဆောင် ခြင်း ခံ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ပြီး လျှင် အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား၍၊ ဗိ မာန် တော် တွင် ဘု ရား သ ခင်၏ ဂုဏ် တော် ကို အ စဉ် မ ပြတ် ချီး မွမ်း လျက် ရှိ နေ ကြ ၏။ အစအဦး၌နှုတ်ကပတ်တော်တည်၏။ နှုတ်ကပတ်တော်သည် ဘုရားသခင့်အပါးတော်တွင်ရှိ၏။ ထို နှုတ်ကပတ်တော်သည် ဘုရားသခင်ပေတည်း။ အစအဦး၌ပင်၊ ထို နှုတ်ကပတ်တော်သည် ဘုရားသခင်နှင့်အတူရှိ၏။ အရာခပ်သိမ်းသည် ကိုယ်တော်အားဖြင့်ပေါ်လာ၏။ ကိုယ်တော်နှင့်ကင်း၍ ပေါ်လာသောအရာ တစ်စုံတစ်ခုမျှမရှိချေ။ ကိုယ်တော်၌အသက်တည်၏။ ထိုအသက်လည်း လူတို့၏အလင်းဖြစ်၏။ ထိုအလင်းသည် မှောင်မိုက်၌ထွန်းလင်းရာ မှောင်မိုက်သည်မခံမယူ။ ဘုရားသခင်စေလွှတ်တော်မူလိုက်သော ယောဟန်အမည်ရှိသူသည်၊ သူသက်သေခံခြင်းဖြင့် လူခပ်သိမ်းတို့ယုံကြည်ကြစေရန် အလင်းတော့်အကြောင်းကိုသက်သေခံရောက်လာ၏။ ထိုသူသည် အလင်းတော်မဟုတ်။ အလင်းတော့်အကြောင်းကို သက်သေခံရောက်လာ၏။ လူတိုင်းကိုလင်းစေသောအလင်းတော်စစ်သည် ဤလောကသို့ကြွလာရာ၊ ဤလောက၌ ရှိနေတော်မူလျက်ပင်၊ ကိုယ်တော်အားဖြင့်ပေါ်လာသောဤလောကသည် ကိုယ်တော်ကိုမသိ။ ကိုယ့်ဒေသအရပ်သို့ ကြွလာတော်မူသော် ကိုယ့်လူမျိုးတော်သည်လက်မခံချေ။ နာမတော်ကိုယုံကြည်သူတို့တည်းဟူသော လက်ခံသူဟူသမျှတို့အား၊ ဘုရားသခင်၏ သားဖြစ်ထိုက်သောအခွင့်ကိုသနားတော်မူ၏။ ထိုသားတို့သည်အသွေးချင်းအားဖြင့်မဟုတ်။ အသားရမ္မက်အားဖြင့်မဟုတ်။ လူ့ဆန္ဒအားဖြင့်လည်းမဟုတ်။ ဘုရားသခင့်အားဖြင့်ဖွားရကြ၏။ နှုတ်ကပတ်တော်သည် လူ့ဇာတိကိုယူဆောင်၍ ကျေးဇူးတော်၊ သစ္စာတော်နှင့်ပြည့်စုံလျက် ငါတို့ဘောင်တွင်ရပ်စံတော်မူရာ အဘဖြစ်သူမှ၊ ဧကပုတ္တသားခံရသောဘုန်းဂုဏ်ကဲ့သို့ ကိုယ်တော်၏ဘုန်းဂုဏ်တော်ကို ငါတို့ဖူးမြင်ရကြ၏။ ကိုယ်တော်၏အကြောင်းကိုယောဟန်က၊ ငါ့နောက်မှကြွလာသောအရှင်သည် ငါ့အရင် ရှိတော်မူသည့်အတိုင်း ငါ့ရှေ့ကနေရာတော်ရသည်ဟူ၍ငါဆိုသောသူကား ဤအရှင်တည်းဟုကြွေးကြော်လျက် သက်သေခံ၏။ လူတစ်စုံတစ်ယောက်မျှ ဘုရားသခင်ကိုမမြင်စဘူးသော်လည်း၊ ခမည်းတော်၏ရင်ခွင်စံဧကပုတ္တသားတော်သည် ဖော်ပြတော်မူလေပြီ။ သင်မည်သူနည်းဟုမေးစေရန် ယေရုရှလင်မြို့မှ ပရောဟိတ်နှင့်လေဝိဂိုဏ်းသားတို့ကို ယုဒလူမျိုးတို့စေလွှတ်ကြရာ၊ ယောဟန်သည်မငြင်းမဆိုဘဲ ဝန်ခံ၍သက်သေခံသည်မှာ ငါသည်ခရစ်တော်မဟုတ်ဟုဝန်ခံ၏။ ထိုသူတို့က၊ မဟုတ်လျှင် ဧလိယလောဟုမေးကြရာ ငါမဟုတ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ထိုပရောဖက်လောဟု မေးကြပြန်သော် မဟုတ်ဟူ၍လည်းကောင်း ဖြေဆိုသည်နှင့်၊ ငါတို့ကိုစေလွှတ်လိုက်သူတို့အားပြန်ပြောနိုင်ရန် သင်အသူနည်း။ သင့်ကိုယ်ကိုမည်သို့ဆိုသနည်းဟု မေးမြန်းကြသည့်ကာလ၊ ယောဟန်က၊ ငါကား ပရောဖက်ဟေရှာယဆင့်ဆိုချက်အရ၊ ထာဝရဘုရားကြွတော်မူရာလမ်းကို ညီညွတ်စေကြလော့ဟူ၍ သဲတော၌ကြွေးကြော်သူ၏စကားသံတည်းဟုပြန်ဆို၏။ ဖာရိရှဲတို့စေလွှတ်သည့်အတိုင်း၊ ထိုသူတို့က၊ သင်သည်ခရစ်တော်မဟုတ်။ ဧလိယမဟုတ်။ ထိုပရောဖက်မဟုတ်ခဲ့လျှင် အဘယ်ကြောင့်ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးသနည်းဟုမေးကြသော်၊ ဤအခြင်းအရာများသည် ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကိုယောဟန်ပေးလျက်နေရာ ယော်ဒန်မြစ်တစ်ဖက်၊ ဗေသနိရွာတွင် ဖြစ်ပျက်သတည်း။ နောက်နေ့၌ယေရှုချဉ်းလာတော်မူသည်ကို ယောဟန်မြင်သော် ရှုကြည့်ကြလော့။ ဤလောကသားတို့၏ အပြစ်ကိုဆောင်သွားသော၊ ဘုရားသခင့်သိုးငယ်တော်တည်း။ ငါ့အရင်ရှိတော်မူသည့်အတိုင်း ငါ့ရှေ့ကနေရာတော်ရသောအရှင်သည် ငါ့နောက်မှကြွလာမည်ဟူ၍ငါသက်သေခံသူကား ထိုသူတည်း။ ကိုယ်တော်မှန်းငါမသိရာတွင် ဣသရေလလူမျိုးအားထင်ရှားစေခြင်းငှါသာ ရေနှင့် ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးလျက်၊ ငါရောက်လာသည်ဟုဆို၏။ ယောဟန်သက်သေခံသေးသည်မှာ ဝိညာဉ်တော်သည် ကောင်းကင်မှချိုးငှက်သဏ္ဌာန် ကိုယ်တော့်အပေါ်သို့ဆင်းသက်နားနေသည်ကို ငါမြင်ရ၏။ ကိုယ်တော်မှန်း ငါမသိရာတွင် ရေနှင့်ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးရန် ငါ့ကိုစေလွှတ်လိုက်သောအရှင်က၊ မည်သူ့အပေါ်သို့မဆို ဝိညာဉ်တော့်ဆင်းသက်နားနေသည်ကို သင်မြင်ရလျှင် ထိုသူသည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့်ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးသူဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း၊ ငါမြင်ရ၍ ထိုသူကား ဘုရားသခင့်သားတော်မှန်ကြောင်းသက်သေခံပြီဟုဆို၏။ တစ်ဖန် နောက်နေ့၌ ယောဟန်သည်တပည့်နှစ်ယောက်တို့နှင့်ရပ်နေရာ၊ ကြွသွားတော်မူသောယေရှုကိုဖူးမြင်လျက် ရှုကြည့်ကြလော့။ ဘုရားသခင့်သိုးငယ်တော်တည်းဟု ဆိုသောစကားကို တပည့်နှစ်ယောက်တို့ကြား၍၊ ယေရှုနောက်တော်ကလိုက်သွားကြ၏။ ယေရှုသည် လှည့်၍လိုက်လာကြသည်ကိုမြင်လျှင် မည်သည်ကိုရှာကြသနည်းဟုမေးတော်မူရာ ရဗ္ဗိ၊ အဘယ်မှာသိတင်းသုံးတော်မူပါသနည်းဟု မေးပြန်ကြ၏။ ရဗ္ဗိအနက်ကား ဆရာတော်တည်း။ ကိုယ်တော်က၊ လာကြ။ မြင်ရလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း လိုက်၍ သိတင်းသုံးတော်မူရာကို မြင်ပြီးလျှင် ထိုနေ့တွင်ကိုယ်တော်နှင့်အတူနေထိုင်ကြ၏။ ထိုအခါ၊ ဆယ်နာရီခန့်အချိန်ဖြစ်၏။ ယောဟန့်စကားကိုကြား၍ နောက်တော်ကလိုက်လာသူနှစ်ယောက်တွင် ရှိမုန်ပေတရု၏ညီဖြစ်သူ အန္ဒြေသည် အစ်ကိုရှိမုန်ကိုဦးစွာတွေ့၍၊ ကျွန်တော်တို့သည် မေရှိကိုတွေ့ပြီဟုဆို၏။ မေရှိအနက်ကား၊ ခရစ်တော်တည်း။ ထိုသူ့ကို ယေရှုအထံတော်သို့ပို့ဆောင်ရာ ရှုကြည့်တော်မူလျက် ယေရှုက၊ သင်သည်ယောဟန်၏သား ရှိမုန်ဖြစ်၏။ ကေဖဟူ၍အခေါ်ခံရလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ကေဖအနက်ကား ပေတရုတည်း။ နောက်နေ့၌ ယေရှုသည် ဂါလိလဲနယ်ရောက်ကြွမည့်သဘောရှိရာ ဖိလိပ္ပုကိုတွေ့၍ ငါ့နောက်ကလိုက်လော့ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ဖိလိပ္ပုကား အန္ဒြေနှင့်ပေတရုတို့နေထိုင်ရာ ဗက်ဇဲဒမြို့သားတည်း။ ဖိလိပ္ပုသည် နာသနေလကိုတွေ့၍ ပညတ္တိကျမ်း၌မောရှေရေးထားသည့်ပြင်၊ ပရောဖက်တို့ရေးထားသောအရှင်ဖြစ်သူ နာဇရက်မြို့နေယောသပ်သားယေရှုကို ကျွန်ုပ်တို့တွေ့ကြပြီဟုဆိုသော်၊ နာသနေလက၊ နာဇရက်မြို့ထဲမှအကောင်းထွက်နိုင်သလောဟုမေးရာ လာ၍ကြည့်လော့ဟု ဖိလိပ္ပုဆိုသည့်အတိုင်း နာသနေလချဉ်းလာသည်ကို ယေရှုမြင်သော် ရှုကြည့်ကြလော့။ ပရိယာယ်ကင်းသော ဣသရေလအမျိုးသားစစ်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ နာသနေလက၊ အကျွန်ုပ်ကို မည်သို့သိပါသနည်းဟုမေးသည့်ကာလ ဖိလိပ္ပုမခေါ်မီ သဖန်းပင့်အောက်မှာရှိစဉ် သင့်ကိုမြင်သည်ဟုယေရှုမိန့်တော်မူရာ၊ ဆရာတော်၊ အရှင်သည်ဘုရားသခင့်သားတော်၊ ဣသရေလလူမျိုး၏ဘုရင်ဖြစ်ပါသည်ဟု နာသနေလပြန်လျှောက်လျှင်၊ ယေရှုက၊ သဖန်းပင့်အောက်တွင်သင့်ကိုမြင်ကြောင်းငါဆိုသည့်အတွက်ယုံသလော။ ဤထက်အကြီးအမြတ်များကို မြင်ရဦးမည်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ကောင်းကင်ပွင့်၍ ဘုရားသခင်၏စေတမန်တော်များသည် လူ့သားအပေါ်သို့ဆင်းလျက် တက်လျက်နေသည်ကို သင်တို့မြင်ရကြလတ္တံ့၊ ငါအမှန်ဆိုသည်ဟူ၍လည်းကောင်း မိန့်တော်မူ၏။ ထိုနောက်တတိယနေ့၌ ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့တွင် မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကျင်းပ၍ ပွဲထိုင်မယ်တော်ပါသည့်ပြင်၊ ယေရှုနှင့်တပည့်တော်တို့ကိုလည်း ပင့်ဖိတ်ကြ၏။ စပျစ်ရည်ကုန်သော် ယေရှုအားမယ်တော်က၊ သူတို့၌စပျစ်ရည်မရှိဟု ပြောလျှင်၊ ယေရှုက၊ အိုအရှင်မ၊ သင်သည်ငါနှင့်မည်သို့ဆိုင်သနည်း။ ငါ့အချိန်မရောက်သေးဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ ဆောင်ရွက်သူတို့အားလည်းမယ်တော်က၊ မိန့်မှာတော်မူသမျှလုပ်ကြလော့ဟုဆို၏။ ထိုအိမ်တွင် ယုဒလူမျိုးတို့သန့်စေခြင်းထုံးနည်းအတိုင်း ခွက်ခုနစ်ဆယ်ဝင် ကျောက်ရေအိုးခြောက်လုံး တည်ထားလျက်ရှိသည်နှင့်၊ ထိုအိုးများကိုရေဖြည့်ကြလော့ဟု ယေရှုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း နှုတ်ခမ်းထိဖြည့်ကြပြီးနောက်၊ ကိုယ်တော်က၊ ယခုခပ်ယူ၍ပွဲအုပ်ထံသွင်းကြလော့ဟုမိန့်တော်မူသော် ယူသွင်းကြ၏။ ပွဲအုပ်လည်း ထိုရေမှဖြစ်သောစပျစ်ရည်ကိုမြည်း၍ မည်သို့ရကြောင်းခပ်ယူ ဆောင်ရွက်သူတို့သိသော်လည်း ကိုယ်တိုင်မသိသဖြင့်၊ မင်္ဂလာဆောင်သတို့သားကိုခေါ်လျက် သူတိုင်းမှာ စပျစ်ရည်ကောင်းကိုဦးစွာတည်၍မူးယစ်ကြပြီးမှ အညံ့ကိုတည်တတ်သည်။ သင်မူကား ယခုတိုင်စပျစ်ရည်ကောင်းကိုချန်ထားပြီဟု ဆိုလေ၏။ ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့တွင် ဤနိမိတ်လက္ခဏာဦးကိုယေရှုပြ၍၊ ဘုန်းတော်ထင်ရှားစေတော်မူသည့်အလျောက် တပည့်တော်တို့သည်ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၏။ ထိုနောက်ကိုယ်တော်သည် မယ်တော်၊ ညီတော်၊ တပည့်တော်တို့နှင့်တကွ ကပေရနောင်မြို့သို့ ကြွ၍၊ နေ့ရက်မရှည်မကြာနေထိုင်ကြ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့၏ ပသခါပွဲတိုင်လုသော် ယေရှုသည် ယေရုရှလင်မြို့သို့ကြွ၍၊ ဗိမာန်တော့်အတွင်း နွား၊ သိုး၊ ချိုးများရောင်းချသူတို့နှင့် ကြေးငွေလဲလှယ်သူတို့ ထိုင်နေသည်ကိုတွေ့မြင်တော်မူရာ၊ ကြိုးမြွာနှင်တံလုပ်ပြီးလျှင် သိုးနွားရှိသမျှကိုမောင်းနှင်၍ ကြေးငွေလဲလှယ်သူတို့၏ငွေနုပ်များကို သွန်ချခြင်း၊ စားပွဲများကိုမှောက်လှန်ခြင်းပြုသည့်ပြင်၊ ချိုးရောင်းသူတို့အား၊ ဤမှယူသွားကြလော့။ ခမည်းတော်၏ဗိမာန်ကို ကုန်ရုံမလုပ်ကြနှင့်ဟုမိန့် တော်မူ၏။ ထိုအခါ ဗိမာန်တော့်အတွက်ထက်သန်ခြင်းစေတနာသည် အကျွန်ုပ်ကိုကျွမ်းလိမ့်မည် ဟူသောကျမ်းချက်ကို တပည့်တော်တို့သတိရကြ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့က၊ ဤသို့သင်ပြုသည်မှာ မည်သည့်နိမိတ်လက္ခဏာကိုပြသနည်း ဟုမေးကြသော်၊ ဤဗိမာန်တော်ကိုဖျက်ဆီးကြလော့။ သုံးရက်နှင့်ငါတည်ဦးမည်ဟု၊ ယေရှုပြန်၍မိန့်တော်မူသောကြောင့်၊ ယုဒလူမျိုးတို့က လေးဆယ့်ခြောက်နှစ်ပတ်လုံး ဤဗိမာန်တော်ကိုတည်ဆောက်ရ၏။ သင်မူကား၊ သုံးရက်နှင့်တည်ဦးမည်လောဟု ဆိုကြ၏။ သို့ရာတွင် ကိုယ်ခန္ဓာဗိမာန်ကိုရည်လျက် မိန့်တော်မူသည့်အလျောက်၊ သူသေတို့အထဲမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်မူသည့်ကာလ ဤသို့မိန့်တော်မူခဲ့ကြောင်း၊ တပည့်တော်တို့ သတိရသဖြင့် ကျမ်းချက်ကိုလည်းကောင်း၊ ယေရှုမိန့်တော်မူသောစကားကိုလည်းကောင်း ယုံကြည်ကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် ပသခါပွဲအတွင်း ယေရုရှလင်မြို့၌ရှိစဉ် ပြတော်မူသောနိမိတ် လက္ခဏာများကိုလူအများတို့မြင်ရ၍ နာမတော်ကိုယုံကြည်ကြ၏။ ထိုအခါ နိကောဒင်အမည်ရှိသူ ဖာရိရှဲဂိုဏ်းသားယုဒလူမျိုးတွင် အရာရှိတစ်ယောက်သည် ညဉ့်အခါကိုယ်တော့်ထံလာ၍၊ ဆရာတော်၊ ဘုရားသခင်နှင့်ကင်းလျှင် ကိုယ်တော်ပြသောနိမိတ်လက္ခဏာများကို မည်သူမျှမပြနိုင်သည်ကိုထောက်၍ ဘုရားသခင့်ထံတော်မှရောက်လာသောဆရာ ဖြစ်ကြောင်း အကျွန်ုပ်တို့သိကြပါသည်ဟုလျှောက်ဆိုရာ၊ ယေရှုက အသစ်မဖွားလျှင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ကိုမည်သူမျှမြင်ရမည်မဟုတ်။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ နိကောဒင်ကလည်း လူသည်ကြီးရင့်သည့်ကာလ မည်သို့ဖွားနိုင်အံ့သနည်း။ အမိဝမ်းထဲသို့တစ်ဖန်ဝင်ပြီးလျှင် ဖွားနိုင်သလောဟုမေးသော်၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ရေနှင့်ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့်မဖွားလျှင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သို့ မည်သူမျှဝင်နိုင်သည်မဟုတ်။ အသွေးအသားအားဖြင့်ဖွားသောအရာသည် အသွေးအသားဖြစ်၏။ ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့်ဖွားသောအရာလည်း ဝိညာဉ်ဖြစ်၏။ သင်သည် အသစ်ဖွားရမည်ဟုငါပြောသည်ကို အံ့သြခြင်းမရှိနှင့်။ လေတိုက်သံကို သင်ကြားရသော်လည်း၊ မည်သည့်အရပ်ကလာလျက်၊ မည်သည့်အရပ်သို့သွားသည်ကိုသင်မသိဘဲ တိုက်လိုရာတိုက်သည့်နည်းတူ၊ ဝိညာဉ်တော် အားဖြင့်ဖွားသူတိုင်းဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူပြန်၏။ နိကောဒင်ကလည်း ဤအရာများသည်မည်သို့ဖြစ်ပါအံ့နည်းဟု မေးလျှောက်ပြန်သော်၊ ယေရှုက၊ သင်သည်ဣသရေလလူမျိုးတွင် ဆရာဖြစ်လျက်၊ ထိုအရာများကိုနားမလည်လော။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါတို့သည် သိသောအရာကိုပြောဆို၏။ မြင်ပြီးသောအရာကိုသက်သေခံ၏။ ငါတို့သက်သေခံချက်ကို သင်တို့မနာမယူကြ။ ဤမြေကြီးဆိုင်ရာများကိုငါပြော၍ သင်တို့မယုံကြလျှင်၊ ကောင်းကင်ဘုံဆိုင်ရာများကိုပြောသော် မည်သို့ယုံကြမည်နည်း။ ကောင်းကင်ဘုံမှဆင်းလာသောလူသားမှတစ်ပါး မည်သူမျှကောင်းကင်ဘုံသို့ တက်ဖူးသည်မဟုတ်။ ဘုရားသခင်သည် သားတော်ကိုယုံကြည်သူတိုင်းမပျက်စီးဘဲ ထာဝရအသက်ရစေခြင်းငှာ၊ ဧကပုတ္တသားတော်ကိုအပ်ပေးသည့်တိုင်အောင် ဤလောကသားတို့အား မေတ္တာသက်တော်မူ၏။ သားတော်ကို ဤလောကသို့ဘုရားသခင်စေလွှတ်တော်မူသည်မှာ၊ ဤလောကသား တို့ကိုစီရင်ဆုံးဖြတ်စေရန်မဟုတ်။ ကယ်တင်တော်မူစေရန်တည်း။ ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်သောသူသည် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းကိုမခံရ။ မယုံကြည်သူမူကား၊ ဘုရားသခင့်ဧကပုတ္တသားတော်၏နာမကိုမယုံကြည်သောကြောင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းကိုခံရပြီးဖြစ်၏။ တရားစီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းမှာ ဤလောကသို့အလင်းရောက်လာရာ လူတို့သည် အပြုအမူဆိုးသွမ်းသည့်အလျောက် အလင်းထက်မှောင်မိုက်ကိုနှစ်သက်ကြ၏။ ယုတ်မာစွာပြုကျင့်သူတိုင်း အလင်းကိုရွံရှာလျက်၊ ကိုယ့်အပြုအမူပေါ်မည်စိုး၍ အလင်းသို့မချဉ်းဝံ့ချေ။ သစ္စာသမ္မာအတိုင်းပြုကျင့်သူမူကား ကိုယ့်အပြုအမူကိုဘုရားသခင်အားဖြင့်ပြုမူကြောင်းထင်ရှားစေရန် အလင်းသို့ချဉ်းလာသတည်း။ ထိုနောက်ယေရှုသည် တပည့်တော်တို့ပါ ယုဒနယ်သို့ကြွရောက်၍ သူတို့နှင့်တကွဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးလျက် တည်းနေတော်မူ၏။ ထိုကာလ၊ ယောဟန်၏တပည့်တို့သည်သန့်ရာဝတ်အကြောင်း ယုဒလူမျိုးတစ်ယောက်နှင့် ဆွေးနွေးကြရာ ယောဟန်ထံသွား၍၊ ဆရာတော်၊ ယော်ဒန်မြစ်တစ်ဘက် ကိုယ်တော်နှင့်အတူရှိဘူးသူ၊ ကိုယ်တော်သက်သေခံသူသည် ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးလျက်ရှိရာ လူခပ်သိမ်းတို့သွားရောက်ကြပါသည် ဟုလျှောက်ဆိုကြသော်၊ ယောဟန်က လူသည်ကောင်းကင်ဘုံမှမခံရလျှင် မည်သည့်အရာကိုမျှမရနိုင်။ ငါသည် ခရစ်တော်မဟုတ်။ ရှေ့တော်ကစေလွှတ်လိုက်သောသူဖြစ်သည်ဟု ငါပြောခဲ့ကြောင်း သင်တို့ကိုယ်တိုင်သက်သေခံဖြစ်ကြ၏။ မင်္ဂလာဆောင်သတို့သမီးကိုရသောသူသည် မင်္ဂလာဆောင်သတို့သားဖြစ်၏။ အနီးတွင်ရပ်ရသောအောင်တမန်လည်း ကြားရသောမင်္ဂလာဆောင်သတို့သား၏စကားသံကြောင့် အားရဝမ်းမြောက်၏။ သို့ဖြစ်၍ငါ၏ဝမ်းမြောက်ခြင်းသည် ထိုအတိုင်းစုံလင်ပြီ။ ကိုယ်တော်သည် တိုးတက်ရမည်။ ငါမူကား ဆုတ်ယုတ်ရမည်ဟုဆိုပြန်၏။ အထက်မှ ကြွလာသောအရှင်သည် အလုံးစုံတို့၏အထွဋ်ဖြစ်၏။ ဤမြေကြီးမှ ဖြစ်ပွားသောသူမူကား မြေကြီးနှင့်ဆိုင်သည့်အလျောက် မြေကြီးဆိုင်ရာများကိုသာပြောဆိုတတ်၏။ ကောင်းကင်ဘုံမှ ကြွလာသောအရှင်သည်၊ အလုံးစုံတို့၏အထွဋ်ဖြစ်လျက် မြင်ခဲ့၊ ကြားခဲ့ရာကိုသက်သေခံတော်မူသော်လည်း မည်သူမျှမနာမယူချေ။ သက်သေခံတော်မူချက်ကို နာယူသူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည်မှန်ကန်တော်မူကြောင်း တံဆိပ်ခတ်သူဖြစ်၏။ ဝိညာဉ်တော်ကိုအခြင်အတွယ်မဲ့ ပေးတော်မူသည့်အလျောက် ဘုရားသခင်စေလွှတ်လိုက်တော်မူသောအရှင်သည် ဘုရားသခင့်ဗျာဒိတ်တော်ကိုဆင့်ဆိုတတ်၏။ ခမည်းတော်သည် သားတော်အားမေတ္တာသက်၍ အရာခပ်သိမ်းကိုလက်တော်တွင်းသို့ အပ်နှင်းတော်မူပြီ။ သားတော်ကိုယုံကြည်သူသည် ထာဝရအသက်ကိုရ၏။ သားတော်အားမလိုက်မနာသူမူကား ထာဝရအသက်ကိုတွေ့မြင်ခွင့်မရဘဲ ဘုရားသခင့်အမျက်တော်ဒဏ်တည်သူဖြစ်သတည်း။ ယုဒနယ်မှထွက်ခွာ၍ ဂါလိလဲနယ်သို့ပြန်ကြွတော်မူ၏။ ရှမာရိနယ်ကို ဖြတ်ကြွတော်မူရသည့်အလျောက်၊ သားယောသပ်အား ယာကုပ်ပေးခဲ့သောမြေကွက်အနီး ရှုခါခေါ်ရှမာရိမြို့တစ်မြို့သို့ရောက်တော်မူသော်၊ ထိုအရပ်၌ ယာကုပ်၏စမ်းတွင်းရှိသည်နှင့် ယေရှုသည် ခရီးပန်းသောကြောင့် စမ်းတွင်းအနီးရောက်သည့်အတိုင်း ထိုင်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ခြောက်နာရီခန့်ဖြစ်လျက် ရေခပ်ခြင်းငှါရှမာရိမိန်းမတစ်ဦးရောက်လာသော် ယေရှုက သောက်ရန်ပေးပါဟု တောင်းဆိုတော်မူ၏။ တပည့်တော်တို့ကား အစားအစာဝယ်ရန် မြို့ထဲသို့သွားနှင့်ကြသတည်း။ သို့နှင့်အညီယုဒလူမျိုးတို့သည် ရှမာရိလူမျိုးတို့နှင့်ပေါင်းသင်းလေ့မရှိသည်ကိုထောက်၍ ထိုရှမာရိမိန်းမက၊ အရှင်သည်ယုဒလူမျိုးဖြစ်လျက် ရှမာရိမိန်းမဖြစ်သောကျွန်မထံ အသို့သောက်ရေတောင်းသနည်းဟုမေးရာ၊ ယေရှုက သင်သည်ဘုရားသခင့်ဆုကျေးဇူးတော်ကိုလည်းကောင်း၊ သောက်ရန်ပေးပါဟုတောင်းဆိုသူ မည်သူမှန်းကိုလည်းကောင်းသိခဲ့လျှင် ထိုသူ့ထံတောင်းမည်။ သူလည်းအသက်ရေကိုပေးလေပြီဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူသော်၊ အရှင်၊ ကိုယ်တော်၌ရေငင်ရန်မရှိပါ။ ရေတွင်းလည်းနက်လှပါသည်။ ထိုအသက်ရေကို အဘယ်ကရပါအံ့နည်း။ သားများ၊ သိုးနွားများနှင့်တကွဤရေတွင်းကိုသုံးသောက်၍ အကျွန်ုပ်တို့အားပေးခဲ့သော အဘယာကုပ်ထက် အရှင်ကြီးမြတ်ပါသလောဟုမေးလေ၏။ ထိုအခါယေရှုက ဤရေကိုသောက်သူတိုင်းရေငတ်ဦးမည်။ ငါပေးမည့်ရေကိုသောက်သူတိုင်းမူကား ကာလအစဉ်ရေငတ်တော့မည်မဟုတ်။ ငါပေးသောရေသည် ထိုသူ၌ ထာဝရအသက်အဖို့ထွက်သောစမ်းရေဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူသည့်ကာလ၊ ထိုမိန်းမက အရှင်၊ ကျွန်မသည်ရေမငတ်စေရန်လည်းကောင်း၊ ဤတွင်းသို့ရေခပ်မလာရစေရန်လည်းကောင်း၊ ထိုရေကို သနားတော်မူပါဟု လျှောက်သော်၊ သွားလော့။ လင်ကိုခေါ်၍ပြန်လာလော့ဟု မိန့်တော်မူသဖြင့်၊ လင်မရှိပါဟုပြန်လျှောက်၏။ ယေရှုက လင်မရှိဟုသင်ဆိုသည်မှာမှန်၏။ လင်ငါးယောက်ရှိဖူးခဲ့ပြီ။ ယခုသင်နှင့်ရှိသူမှာလင်မဟုတ်။ ဤအရာ၌မှန်ကန်စွာ သင်ပြောလေပြီဟုမိန့်တော်မူသော်၊ ထိုမိန်းမက၊ အရှင်၊ ကိုယ်တော်သည်ပရောဖက်ဖြစ်မှန်းကျွန်မသိပါပြီ။ အကျွန်ုပ်တို့၏ဘိုးဘေးများလည်း ဤတောင်ပေါ်တွင်ကိုးကွယ်တတ်ကြသည်။ လူတို့ကိုးကွယ်သင့်သောဌာနမှာ ယေရုရှလင်မြို့တွင်ဖြစ်ကြောင်း၊ ကိုယ်တော်တို့ ဆိုတတ်ကြပါသည်ဟုလျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက၊ အချင်းမိန်းမ၊ ငါ့စကားကိုယုံလော့။ ဤတောင်တွင်မဟုတ်။ ယေရုရှလင် မြို့တွင်လည်းမဟုတ်ဘဲ ခမည်းတော်ကိုသင်တို့ကိုးကွယ်ရမည့် အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ သင်တို့သည် ကိုယ်မသိရာကိုကိုးကွယ်ကြ၏။ ငါတို့မူကား၊ ယုဒလူမျိုးမှကယ်တင်ခြင်းဖြစ်လာသည့်အလျောက် ကိုယ်သိရာကိုကိုးကွယ်ကြ၏။ သို့ရာတွင် စင်စစ်ကိုးကွယ်သူတို့သည်ခမည်းတော်ကိုစိတ်ဝိညာဉ်နှင့်လည်းကောင်း၊ သစ္စာနှင့်လည်းကောင်း ကိုးကွယ်ရမည့်အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ ယခုပင်ရောက်လေပြီ။ ထိုသို့သဘောရှိသူတို့ကို ကိုယ်တော်အားကိုးကွယ်သူအဖြစ် ခမည်းတော်ရှာတော်မူ၏။ ဘုရားသခင်သည် နာမ်ဝိညာဉ်ဖြစ်တော်မူသည့်အတိုင်း၊ ကိုးကွယ်သူတို့လည်း စိတ်ဝိညာဉ်နှင့်လည်းကောင်း၊ သစ္စာနှင့်လည်းကောင်းကိုးကွယ်ရမည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုမိန်းမကလည်း ခရစ်တော်ခေါ်မေရှိပေါ်ထွန်းတော်မူကြောင်း ကျွန်မသိပါပြီ။ ပေါ်ထွန်းတော်မူသော် အရာခပ်သိမ်းကိုအကျွန်ုပ်တို့အား ဖော်ပြတော်မူလိမ့်မည်ဟုဆိုရာ၊ ယေရှုက သင့်အားပြောဆိုလျက်နေသောငါပင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ တပည့်တော်တို့ ပြန်ရောက်ရာ မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်ပြောဆိုတော်မူသည်ကို အံ့သြကြသော်လည်း၊ မည်သည့်အလိုတော် မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် ထို မိန်းမနှင့်ပြောဆိုတော်မူကြောင်းများကို မည်သူမျှမမေးမလျောက်ဝံ့ချေ။ မိန်းမလည်း ရေအိုးကိုထားခဲ့၍ မြို့တွင်းသို့ဝင်သွားပြီလျှင်၊ ကျွန်မပြုခဲ့ဘူးသမျှဖော်ပြသူတစ်ပါးကို လာ၍ကြည့်ကြပါ။ ထိုသူသည်ခရစ်တော်မဟုတ်လောဟု မြို့သားတို့အားဆိုသော်၊ ထိုသူတို့သည် မြို့တွင်းမှထွက်၍ အထံတော်သို့လာကြ၏။ မရောက်ကြသေးမီ တပည့်တော်တို့က ဆရာတော်၊ စားတော်ခေါ်ပါဟုတောင်းပန်ကြရာ၊ ကိုယ်တော်က ငါ၌သင်တို့မသိသော သုံးဆောင်ရန်အာဟာရရှိသည်ဟု မိန့်တော်မူသည်ဖြစ်၍၊ စားတော်ခေါ်ရန် တစ်စုံတစ်ယောက်ပို့လာသလောဟု တပည့်တော်တို့အချင်းချင်းမေးမြန်းကြသော်၊ ကိုယ်တော်က ငါ့အာဟာရမှာ ငါ့ကိုစေလွှတ်လိုက်သောအရှင်၏အလိုတော်ကိုဆောင်ရွက်၍ အမှုတော်ကိုပြီးစီးစေခြင်းတည်း။ သင်တို့က ယခုလေးလလိုသေး၏။ လွန်မှရိတ်သိမ်းချိန်တိုင်မည်ဟု ဆိုရိုးရှိသည်မဟုတ်လော။ လယ်ယာများကိုမြော်၍ရှုမှတ်ကြလော့။ ရိတ်သိမ်းရန် ဝင်းလှပြီတကား။ စိုက်သူနှင့်ရိတ်သူသည် အတူဝမ်းမြောက်ခွင့်ရအံ့သောငှါ၊ ထာဝရအသက်အဖို့ အသီးအနှံစုသွင်းလျက် အခရလေပြီ။ ထိုအတိုင်း တစ်ဦးစိုက်ပျိုး၍တစ်ဦးရိတ်သိမ်းသည်ဆိုသောစကားမှာ အမှန်ကျသတည်း။ သင်တို့မလုပ်မကိုင်သောအရာကို ရိတ်သိမ်းကြရန်ငါစေလွှတ်လိုက်၏။ သူတစ်ထူးတို့လုပ်ကိုင်ကြပြီ။ ၎င်းတို့လုပ်ငန်းသို့ သင်တို့ဝင်စားရကြသည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုမြို့နေ ရှမာရိလူမျိုးအများတို့သည် ကျွန်မပြုခဲ့ဖူးသမျှကိုဖော်ပြသည်ဟု သက်သေခံသောမိန်းမ၏စကားကြောင့် ကိုယ်တော်ကိုယုံကြသည်ဖြစ်၍ အထံတော်သို့ရောက်လာကြသော်၊ သူတို့ထံတည်းနေတော်မူပါမည့်အကြောင်း တောင်းပန်ကြသဖြင့် နှစ်ရက်တည်းတော်မူရာ၊ အခြားသူအများတို့လည်း ကိုယ်တော်၏ဒေသနာတော်ကြောင့် ယုံကြည်ကြသည့်အတိုင်း၊ ထိုမိန်းမအား ယခုငါတို့ယုံကြည်သည်မှာသင့်စကားကြောင့်မဟုတ်။ ကိုယ်တိုင်ကြားနာရ၍ ဤလောကသားတို့ကိုကယ်တင်ပိုင်ရှင်မုချဖြစ်ကြောင်းသိပြီဟု ဝန်ခံကြ၏။ ထိုနယ်သူနယ်သားတို့သည် ယေရုရှလင်မြို့ပွဲတော်သို့သွား၍ ပွဲအတွင်းပြုတော်မူသမျှကိုမြင်ခဲ့ကြသဖြင့် ကိုယ်တော်ကိုလက်ခံကြ၏။ သို့နှင့်အညီ၊ ရေကိုစပျစ်ရည်ဖြစ်စေတော်မူခဲ့ရာ ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့သို့ တဖန်ကြွ ရောက်တော်မူပြီးနောက်၊ ကပေရနောင်မြို့တွင် သားနာလျက်ရှိသောမှူးမတ်တစ်ယောက်သည်၊ ယုဒနယ်မှ ဂါလိလဲနယ်သို့ယေရှုကြွရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော် အထံတော်သို့သွားပြီးလျှင်၊ သေအံ့ဆဲသားကို ကြွလာ၍ကျန်းမာစေတော်မူပါမည့်အကြောင်း တောင်းပန်၏။ ထိုအခါ ယေရှုက၊ သင်တို့သည်နိမိတ်လက္ခဏာများ၊ အံ့ဖွယ်ရာများကိုမမြင်ရလျှင်၊ အလျှင်းယုံကြမည်မဟုတ်ဟုမိန့်တော်မူရာ၊ မှူးမတ်က အရှင်ဘုရား၊ အကျွန်ုပ်၏သားမသေမီကြွတော်မူပါဟု လျှောက်သော်၊ ယေရှုက သွားတော့၊ သင့်သားအသက်ရှင်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် ယေရှု မိန့်တော်မူသည့်စကားကိုယုံလျက် ထွက်သွားပြီးနောက်၊ ခရီးအကြား ကြိုဆိုလာသောကျွန်တို့က အရှင့်သားအသက်ရှင်ကြောင်း လျှောက်ထားကြရာ၊ သက်သာချိန်ကို မေးမြန်းသော်၊ ယမန်နေ့ခုနစ်နာရီအချိန် အဖျားကင်းပျောက်ပါသည်ဟု ပြန်လျှောက်ကြသဖြင့်၊ သင့်သားအသက်ရှင်ပြီဟု ထိုအချိန်တွင်ပင်ယေရှုမိန့်တော်မူသည်ကို အဘသိ၍ ကိုယ်တိုင်မှစသောတစ်အိမ်ထောင်လုံးယုံကြည်ကြ၏။ ယုဒနယ်မှဂါလိလဲနယ်သို့ ယေရှုထွက်ကြွလာရောက်တော်မူပြီးလျှင် ပြတော်မူသောဒုတိယနိမိတ်လက္ခဏာမှာ ထိုသို့ပင်တည်း။ ထိုနောက် ယုဒလူမျိုးတို့ပွဲကျသဖြင့် ယေရှုသည်ယေရုရှလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူ၏။ ယေရုရှလင်မြို့တွင် သိုးတံခါးအနီး မုတ်ငါးဆောင်ရှိသောဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ဗေသေသဒခေါ် ရေကန်ရှိ၏။ ထိုမုတ်ဆောင်များတွင် မျက်မမြင်သူ၊ ခြေဆွံ့သူ၊ အင်္ဂါသေခြောက်သူမှစသောသူနာအမြောက်အမြားတို့သည် ရေလှုပ်ရှားခြင်းကိုစောင့်စားလျက် ပက်လက်နေကြသည်မှာ၊ စေတမန်တော်တစ်ပါးသည် ထိုရေကန်သို့အကြိမ်ကြိမ်ဆင်းလာလျက် လှုပ်ရှားသဖြင့်၊ မည်သည့်ရောဂါမဆိုစွဲကပ်သူတိုင်း လှုပ်ရှားခိုက်ဦးစွာဆင်းမိလျှင် ကျန်းမာသတည်း။ သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်တိုင် နာလျက်နေသောလူတစ်ယောက်သည်၊ ထိုသို့ပက်လက်နေသည်ကို ယေရှုမြင်တော်မူ၍ ကာလရှည်ကြာစွာနာကြောင်းသိသဖြင့် ကျန်းမာလိုသလောဟု မေ:တော်မူသော်၊ သူနာက အရှင်ဘုရား၊ ရေလှုပ်ရှားခိုက် ကျွန်တော့်ကိုရေကန်ထဲသို့ချပေးသူမရှိပါ။ ဆင်းမည်ပြုတိုင်း တစ်ယောက်ယောက်အရင်ဆင်းတတ်ပါသည်ဟု ပြန်လျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက ထလော့၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလော့ဟု မိန့်တော်မူလျှင်မူချင်း၊ ထိုသူသည် ကျန်းမာသဖြင့်၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလေ၏။ ထိုနေ့သည် ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သောကြောင့် ကျန်းမာရသူအားယုဒလူမျိုးတို့က ယနေ့ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သည်။ အိပ်ရာကိုမဆောင်အပ်ဟု ဆိုကြရာ၊ ကျွန်တော့်ကို ကျန်းမာစေသူက၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလော့ဟု အမိန့်ရှိကြောင်းပြန်ပြောသော်၊ အိပ်ရာကို ဆောင်၍သွားခွင့်ပေးသူကား မည်သူနည်းဟုမေးကြ၏။ ထိုအရပ်တွင် လူပရိသတ်ထူထပ်သည်နှင့် ယေရှုကွယ်ကြွတော်မူပြီးဖြစ်သောကြောင့် ရောဂါကင်းပျောက်သူသည် မည်သူမှန်းမသိချေ။ ထိုနောက်ယေရှုသည် ဗိမာန်တော့်အတွင်းထိုသူ့ကိုတွေ့ရာ သင်ကျန်းမာလေပြီ။ ထိုထက်ကြီးလေးသောအပြစ်ဒဏ်သင့်မည်ကိုစိုး၍ နောက်ထပ်မပြစ်မှားလင့်ဟုမိန့်တော်မူသည်နှင့် ထိုသူထွက်သွား၍၊ ကျန်းမာစေသူမှာ ယေရှုဖြစ်ကြောင်းယုဒလူမျိုးတို့အားကြားပြောလေ၏။ သို့နှင့်အညီ ဥပုသ်နေ့၌ထိုအမှုအရာများကိုပြုတော်မူသည့်အတွက် ယုဒလူမျိုးတို့သည်ယေရှုကို ဒုက္ခရှာကြရာ၊ ယေရှုက ငါ့ခမည်းတော်သည် ယခုတိုင်ပင်လုပ်ဆောင်တော်မူသည့်နည်းတူ ငါလည်းလုပ်ဆောင်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ဥပုသ်နေ့ကိုဖျက်သည့်ပြင်၊ ဘုရားသခင်ကို ကိုယ့်အဘဟုခေါ်လျက် ကိုယ်ကိုဘုရားသခင်နှင့်ဂုဏ်ရည်တူထားသောကြောင့် အသေသတ်ခြင်းငှါတိုး၍ရှာကြံကြ၏။ ထို့ကြောင့်ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား ခမည်းတော်ပြုတော်မူသည်ကိုမြင်ရသမျှပြင် သားတော်သည် ကိုယ့်အလိုအလျောက်ပြုနိုင်သည်မဟုတ်။ ခမည်းတော်ပြုတော်မူသည့်အတိုင်းသာ သားတော်ပြုရ၏။ ခမည်းတော်သည် သားတော်ကိုချစ်၍ ကိုယ်တော်တိုင်ပြုတော်မူသမျှကိုပြသတော်မူ၏။ သင်တို့အံ့သြရစေခြင်းငှါ ယခုထက်ကြီးမြတ်သောအမှုများကိုလည်း သားတော်အားပြသတော်မူသည်မှာ၊ ခမည်းတော်သည် သူသေတို့ကိုထမြောက်၍ရှင်စေတော်မူသည့်နည်းတူ သားတော်လည်း အလိုရှိသူတို့ကိုရှင်စေတော်မူသတည်း။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့စကားကိုကြားနာ၍ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကိုယုံကြည်သူသည် ထာဝရအသက်ကိုရသဖြင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်မခံရ။ သေခြင်းအနေမှ ရှင်ခြင်းအနေသို့ကူးပြောင်းပြီးသူဖြစ်၏။ ငါဧကန်ဆိုပြန်သည်ကား၊ ဘုရားသခင့်သားတော်၏မိန့်ခွန်းသံကို သူသေတို့ကြားရမည့်အချိန်၊ ကြားသူတိုင်း အသက်ရှင်ရမည့်အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ ယခုပင်ရောက်လေပြီ။ အသို့ဆိုသော်၊ ခမည်းတော်သည် အလျောက်ဘာသာအသက်တည်သကဲ့သို့ သားတော်အားလည်းအလျောက်ဘာသာတည်ရခွင့်ပေးတော်မူသည့်ပြင်၊ လူ့သားဖြစ်သောကြောင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခွင့်အာဏာကိုလည်း အပ်ပေးတော်မူလေပြီ။ ဆိုခဲ့ရာကိုအံ့ဩခြင်းမရှိကြနှင့်။ သင်္ချိုင်းဂူများ၌ရှိနေသူခပ်သိမ်းပင် သားတော်၏မိန့်ခွန်းသံကို ကြားသဖြင့် ကောင်းမွန်စွာပြုကျင့်ခဲ့သူတို့မှာ၊ အသက်ခံစားရာရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအဖြစ်သို့လည်းကောင်း၊ ယုတ်မာစွာပြုကျင့်ခဲ့သူတို့မှာ စီရင်ဆုံးဖြတ်ခံရာရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းသို့လည်းကောင်း၊ ထွက်လာရမည့်အချိန်ကာလ ရောက်တော့မည်။ ငါသည်ကိုယ့်အလိုအလျောက်မည်သည်ကိုမျှမပြုနိုင်။ ကြားနာရသည့်အတိုင်းသာ စီရင်ဆုံးဖြတ်ရ၏။ ကိုယ့်အလိုကိုမရှာ။ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်၏ အလိုကိုသာရှာသောကြောင့်၊ ငါ့စီရင်ချက်ဖြောင့်မှန်၏။ ကိုယ့်အကြောင်းကိုသက်သေခံလျှင် ငါ့သက်သေခံချက်မတည်။ ငါ့အကြောင်းကိုသက်သေခံရှိသေးသည့်အလျောက် ထိုအရှင့်သက်သေခံချက်တည်ကြောင်း ငါသိ၏။ သို့သော်လည်း ငါ၌ယောဟန်၏သက်သေထက်ကြီးမြတ်သောသက်သေရှိသေး၏။ ငါဆောင်ရွက်ပြီးစီးစေရန်ခမည်းတော်လွှဲအပ်တော်မူ၍ ငါဆောင်ရွက်သောအမှုများကပင် ငါ့ကိုခမည်းတော်စေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်း သက်သေခံ၏။ ကျမ်းစာများဖြင့် ထာဝရအသက်ကိုရသည်ဟုထင်မှတ်သောကြောင့်၊ ငါ့အကြောင်းသက်သေခံသော ထိုကျမ်းများကို ရှာဖွေတတ်ကြသော်လည်း၊ အသက်ကိုရခြင်းငှါ ငါ့ထံသို့မလာလိုကြ။ ငါသည်လူတို့အချီးအမွမ်းကို မခံမယူ။ သင်တို့၌ ဘုရားသခင်အားချစ်ခြင်းမေတ္တာမရှိကြောင်းငါသိသည်မှာ၊ ခမည်းတော်၏နာမတော်နှင့်ငါရောက်လာသော် သင်တို့လက်မခံကြ။ ကိုယ့်နာမနှင့်အခြားသူ ရောက်လာလျှင် လက်ခံကြလိမ့်တကား။ အချင်းချင်းအချီးအမွမ်းခံယူ၍ တစ်ဆူတည်းသောဘုရားသခင့်ထံ အချီးအမွမ်းကို မရှာသောသင်တို့သည် မည်သို့ယုံကြည်နိုင်သနည်း။ ခမည်းတော်ထံ၌ သင်တို့ကိုငါအပြစ်စွဲဆိုမည်မထင်ကြနှင့်။ အပြစ်စွဲဆိုသူမှာ သင်တို့အားကိုးသော မောရှေပင်တည်း။ အသို့ဆိုသော် ငါ့အကြောင်းကိုရေးထားသောမောရှေကိုယုံခဲ့လျှင် ငါ့ကိုယုံကြလေပြီ။ မောရှေရေးသားချက်များကို မယုံလျှင်မူကား ငါ့စကားကိုမည်သို့ယုံကြမည်နည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုနောက်ယေရှုသည် တိဗေရိခေါ်ဂါလိလဲအိုင်တစ်ဘက်သို့ကူးကြွတော်မူရာ၊ သူနာတို့တွင်ပြတော်မူသော နိမိတ်လက္ခဏာများကိုမြင်ခဲ့သောကြောင့် ကြီးစွာသောလူပရိသတ်သည် နောက်တော်သို့လိုက်သွားကြ၏။ ယေရှုလည်း တောင်ပေါ်သို့တက်ကြွ၍ တပည့်တော်တို့နှင့်တကွထိုင်တော်မူပြီးမှ မျှော်ကြည့်ရာ၊ အစာငွေနှစ်ရာဖိုးမလောက်ပါဟု ပြန်လျှောက်၏။ ထိုအခါ တပည့်တော်အပါအဝင်ဖြစ်သူ ရှိမုန်ပေတရု၏ညီအန္ဒြေက၊ ဤတွင်မုယောမုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးကလေးနှစ်ကောင်ပါသောသူငယ်တစ်ယောက်ရှိပါသည်။ သို့ရာတွင် ဤမျှလောက်များသောသူတို့အဖို့ မည်သို့ပါနည်းဟုလျှောက်သော်၊ လူတို့ကိုထိုင်နေစေကြလော့ဟု ယေရှုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း မြက်ပေါများသောထိုအရပ်တွင် ယောကျ်ားဦးရေငါးထောင်ခန့်ရှိသောသူတို့ ထိုင်နေကြသည့်ကာလ၊ ယေရှုသည် မုန့်များကိုယူ၍ ကျေးဇူးတော်ကိုချီးမွမ်းပြီးလျှင် ထိုင်နေသူတို့အားဝေငှတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူငါးကလေးများကိုလည်း စားလိုသမျှဝေငှတော်မူ၏။ စား၍ဝကြပြီးနောက် တပည့်တော်တို့အား တစ်စုံတစ်ရာမပြုန်းတီးစေခြင်းငှါ စားကြွင်းအကျိုးအပဲ့များကို ကောက်သိမ်းကြလော့ဟု မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း မုယောမုန့်ငါးလုံးမှစားကြွင်းအကျိုးအပဲ့ကို၊ ဆွဲတောင်းတစ်ဆယ့်နှစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ ပြတော်မူသောထိုနိမိတ်လက္ခဏာကိုမြင်ကြသူတို့က ဤသူကား ဤလောကသို့ရောက်လာရမည့်ပရောဖက်မုချဖြစ်သတည်းဟု ဝန်ခံကြပြီးလျှင်၊ ချဉ်းကပ်ကိုင်ဆွဲ၍ မင်းမြှောက်မည်ပြုကြသည်ကိုယေရှုသိသဖြင့် တောင်ပေါ်သို့တစ်ပါးတည်း ဖဲကြွတော်မူပြန်၏။ ညနေချမ်းအချိန်ရောက်သော်၊ တပည့်တော်တို့သည်အိုင်သို့ဆင်းသွားပြီးလျှင်၊ တစ်တိုင်ခွဲနှစ်တိုင်ခန့်တက်ခတ်၍ ရောက်ကြသော် ယေရှုသည်အိုင်ရေပေါ်တွင်စက်တော်ဖြန့်လျက် လှေအနီးကြွလာသည်ကိုမြင်၍ ကြောက်ရွံ့ကြသဖြင့်၊ ကိုယ်တော်က မကြောက်ကြလင့်။ ငါပင်တည်းဟုမိန့်တော်မူသည်နှင့်၊ တပည့်တော်တို့သည် အားတက်သရောလှေပေါ်တွင်လက်ခံ၍ လှေလည်းသွားကြမည့်ဆိပ်ကမ်းသို့ ချက်ခြင်းဆိုက်ရောက်၏။ နောက်နေ့၌ အိုင့်တစ်ဘက်မှကျန်ရစ်သောလူပရိသတ်သည် လှေငယ်တစ်စင်းမှတစ်ပါး၊ အခြားလှေမရှိသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ယေရှုမစီးဘဲတပည့်တော်တို့သာ ထွက်သွားခဲ့သည်ကိုလည်းကောင်း၊ အိုင့်တစ်ဘက်တွင်တွေ့ကြသော် ဆရာတော်၊ မည်သည့်အခါရောက်တော်မူပါသနည်းဟု မေးလျှောက်ကြရာ၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ သင်တို့သည်နိမိတ်လက္ခဏာများကိုမြင်သောကြောင့်မဟုတ်၊ အစာစား၍ဝသောကြောင့်သာ ငါ့ကိုရှာကြ၏။ ပျက်စီးတတ်သောအစာအတွက် မလုပ်ဆောင်ကြနှင့်။ ခမည်းတော်ဘုရားသခင်တံဆိပ်ခတ်တော်မူပြီးသော လူ့သားပေးမည့်ထာဝရအသက်ကို တည်မြဲစေသောအစာအတွက်လုပ်ဆောင်ကြလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူတို့ကလည်း အကျွန်ုပ်တို့သည်ဘုရားသခင့်အမှုတော်များကို ဆောင်ရွက်ရစေခြင်းငှါ မည်သို့ပြုလုပ်ရပါအံ့နည်းဟု မေးလျှောက်ကြသော်၊ ဘုရားသခင့်အမှုတော်မှာ စေလွှတ်တော်မူသူ့ကိုယုံကြည်ခြင်းတည်းဟု ယေရှုပြန်၍မိန့်တော်မူလျှင်၊ အကျွန်ုပ်တို့သည်မြင်၍ ဆရာကိုယုံကြည်ရစေခြင်းငှါ မည်သည့်နိမိတ်လက္ခဏာကိုဆရာပြပါသနည်း။ မည်သည့်အမှုကို ဆောင်ရွက်ပါသနည်း။ ကောင်းကင်ဘုံထဲမှ စားရန်အစာကိုပေးခဲ့သည်ဟူ၍ကျမ်းချက်ရှိသည့်အတိုင်း အကျွန်ုပ်တို့ဘိုးဘေးများသည် သဲတော၌မန္နမုန့်ကိုစားရပါသည်ဟုလျှောက်ကြရာ၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား မောရှေသည်ကောင်းကင်ဘုံထဲမှအစာကို သင်တို့အားပေးခဲ့သည်မဟုတ်၊ ငါ့အဘခမည်းတော်သည် ကောင်းကင်ဘုံထဲမှမှန်သောအစာကို ယခုသနားတော်မူပြီ။ ဘုရားသခင့်အစာမှာ ကောင်းကင်ဘုံထဲမှဆင်းသက်၍ လောကသားတို့အား အသက်ပေးသောအစာတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ထိုသူတို့က အရှင်ဘုရား၊ ထိုအစာကို အကျွန်ုပ်တို့အားအစဉ်ပေးတော်မူပါ ဟုလျှောက်ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါသည်အသက်စာဖြစ်၏။ ငါ့ထံလာရောက်သူသည် ဆာမွတ်ခြင်း၊ ငါ့ကိုယုံကြည်သူလည်း ရေငတ်ခြင်းမရှိရ။ သင်တို့မှာမူ ငါ့ကိုမြင်လျက်ပင်မယုံကြဟုငါဆိုခဲ့ပြီ။ ငါ့အားခမည်းတော်သနားတော်မူသမျှတို့သည် ငါ့ထံလာရောက်ကြလိမ့်မည်။ ငါ့ထံလာရောက်သူ့ကိုလည်း ငါပယ်ထုတ်မည်မဟုတ်။ ကောင်းကင်ဘုံထဲမှ ငါဆင်းသက်သည်မှာ ကိုယ့်အလိုကိုမဟုတ်၊ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သော အရှင့်အလိုတော်ကိုဆောင်ရွက်ရန်တည်း။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်၏အလိုတော်ကား ငါ့အားသနားတော်မူသမျှအနက် မည်သူ့ကိုမျှငါမပျောက်စေဘဲ နောက်ဆုံးနေ့တွင်ရှင်ပြန်ထမြောက်စေခြင်းငှါတည်း။ ငါ့အဘခမည်းတော်အလိုတော်မှာလည်း၊ သားတော်ကိုမြင်၍ယုံကြည်သူတိုင်း ထာဝရအသက် ရစေသည့်ပြင် နောက်ဆုံးနေ့တွင်ငါရှင်ပြန်ထမြောက်စေခြင်းငှါတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယေရှုက အချင်းချင်းမနှီးနှောကြနှင့်။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော် သွေးဆောင်တော်မမူခဲ့လျှင် မည်သူမျှငါ့ထံမလာမရောက်နိုင်။ လာရောက်သူကို နောက်ဆုံးနေ့တွင်ငါရှင်ပြန်ထမြောက်စေမည်။ ရှိသမျှတို့သည် ဘုရားသခင့်ထံသွန်သင်ခံရလိမ့်မည်ဟူ၍ ပရောဖက်ကျမ်းများ တွင်ရေးထားသည်နှင့်အညီ ခမည်းတော့်ရှေ့ကြားနာ၍လေ့ကျက်သူတိုင်း ငါ့ထံရောက်လာ၏။ ထိုသို့ဆိုသော် ခမည်းတော်ကိုမြင်ဖူးသည့်တစ်စုံတစ်ယောက်ရှိသောကြောင့်မဟုတ်။ ဘုရားသခင့်အထံတော်မှကြွလာသူသာလျှင်၊ ခမည်းတော်ကိုမြင်ဖူး၏။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ယုံကြည်သူသည် ထာဝရအသက်ကိုရပြီ။ ငါသည် အသက်စာဖြစ်၏။ သင်တို့၏ဘိုးဘေးများသည် သဲတော၌မန္နမုန့်ကိုစားပြီးလျှင်သေကြကုန်၏။ ကောင်းကင်ဘုံထဲမှဆင်းသက်သောအစာမှာ မည်သူမဆိုစားလျှင် သေမည်မဟုတ်။ ငါသည် ကောင်းကင်ဘုံထဲမှဆင်းသက်သောအသက်စာဖြစ်၏။ မည်သူမဆိုထိုအစာကိုစားလျှင် ကာလအစဉ်အဆက်အသက်ရှင်လိမ့်မည်။ ငါပေးမည့်အစာမှာ လောကသားတို့၏အသက်အဖို့ စွန့်သောငါ့အသားတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ယုဒလူမျိုးတို့က ဤသူသည်ကိုယ့်အသားကိုအစာအဖြစ် မည်သို့ပေးနိုင်သနည်းဟု အချင်းချင်းငြင်းခုံပြောဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ သင်တို့သည်လူ့သား၏အသားကိုမစား၊ အသွေးကိုမသောက်လျှင် အသက်ရရှိပြီမဟုတ်။ ငါ့အသားကိုစား၍ ငါ့အသွေးကိုသောက်သောသူသည် ထာဝရအသက်ကိုရပြီ။ ထိုသူ့ကိုလည်းနောက်ဆုံးနေ့တွင် ငါရှင်ပြန်ထမြောက်စေမည်။ ငါ့အသားသည် မှန်သောစားဖွယ်၊ ငါ့အသွေးလည်း မှန်သောသောက်ဖွယ်ဖြစ်၏။ ငါ့အသားကိုစား၍ ငါ့အသွေးကိုသောက်သောသူသည် ငါ၌တည်၏။ ထိုသူ၌လည်း ငါတည်၏။ အသက်ရှင်တော်မူသောခမည်းတော်သည် ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူ၍ ခမည်းတော်ကြောင့် ငါအသက်ရှင်သည့်နည်းတူ ငါ့ကိုစားသောသူသည် ငါ့ကြောင့်အသက်ရှင်လိမ့်မည်။ ကောင်းကင်ဘုံထဲမှဆင်းသက်သောအစာမှာ ဘိုးဘေးတို့စားပြီးလျှင်သေရကြသည့်နည်းတူမဟုတ်။ ယခုအစာကိုစားသောသူသည် ကာလအစဉ်အသက်ရှင်လိမ့်မည်ဟု၊ ကပေရနောင်မြို့ရှိ ဓမ္မာရုံတွင်ဒေသနာပေးလျက်မိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍တပည့်တော်တို့အနက် အများတို့သည်ကြားသဖြင့် ထိုစကားခဲယဉ်းစွတကား။ မည်သူနာယူနိုင်သနည်းဟုဆို၍၊ နှီးနှောကြသည်ကိုစိတ်တော်၌သိသည်နှင့် ယေရှုက ထိုဒေသနာကြောင့်သင်တို့တိုက်လဲကြသလော။ လူ့သားသည် စံနေရာရင်းသို့တက်သွားသည်ကိုသင်တို့မြင်ရလျှင် မည်သို့နည်း။ အသက်ရှင်ရာရှင်ကြောင်းကား နာမ်တည်း။ ရုပ်မှာမူမည်သည့်အကျိုးကိုမျှမပေးနိုင်။ သင်တို့အား ငါပြောသောစကားသည် နာမ်နှင့်အသက်ဖြစ်၏။ သို့ရာတွင်သင်တို့အနက် အချို့မယုံကြချေဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့ဆိုသော် မယုံကြည်သူတို့ကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်မည့်သူ့ကိုလည်းကောင်း၊ အစကပင်ယေရှုသိမြင်တော်မူသည့်အတိုင်း၊ ခမည်းတော်ခွင့်ပြုတော်မမူလျှင် မည်သူမျှငါ့ထံမလာမရောက်နိုင်ဟူ၍ ထိုအတွက် နှင့်ငါဆိုခဲ့သည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုနောက်တပည့်တော်များတို့သည်ဆုတ်ခွာ၍ ကိုယ်တော်နှင့်ဆက်လက်မလိုက်ကြသဖြင့်၊ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးတို့အား ယေရှုက၊ သင်တို့လည်းထွက်သွားလိုကြသလောဟု မေးတော်မူသော်၊ ရှိမုန်ပေတရုက အရှင်ဘုရား၊ မည်သူ့ထံသွားရပါအံ့နည်း။ ကိုယ်တော်သာလျှင်ထာဝရအသက်ဆိုင်ရာဒေသနာကို ဟောတော်မူသဖြင့်၊ ဘုရားသခင်သီးသန့်ထားတော်မူသောအရှင်ဖြစ်တော်မူကြောင်း တပည့်တော်တို့ ယုံကြည်သိမြင်ကြပါသည်ဟု ပြန်လျှောက်ရာ၊ ယေရှုက တစ်ဆယ့်နှစ်ယောက်သောသင်တို့ကိုငါရွေးကောက်သည်မဟုတ်လော။ တစ်ယောက်ကား နတ်ဆိုးဖြစ်သည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူသည်မှာ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးပါဝင်လျက်ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်မည့်သူ ရှိမုန်ဣရှကာရုတ်၏သား ယုဒကိုရည်ဆောင်သတည်း။ ထိုနောက် ကိုယ်တော်ကိုအသေသတ်ရန် ယုဒလူမျိုးတို့ရှာကြံကြသောကြောင့် ယေရှုသည်ယုဒနယ်တွင် သွားလာလိုတော်မမူဘဲ ဂါလိလဲနယ်တွင်သွားလာတော်မူ၏။ ထိုအခါ ယုဒလူမျိုးတို့၏တဲနေပွဲတိုင်လုနီးသဖြင့်၊ ညီတော်တို့က သင်ပြုသောအမှုအရာများကို သင့်တပည့်တို့မြင်ကြစေရန် ဤအရပ်မှထွက်၍ ယုဒနယ်သို့သွားလော့။ ကိုယ်တိုင်ထင်ပေါ်လိုက လျှို့တဝှက်ပြုလုပ်တတ်သူမရှိ။ ဤအမှုအရာများကိုပြုသော် လောကသားတို့အား ကိုယ်ကိုထင်ရှားစေလော့ဟု ဆိုကြ၏။ အသို့ဆိုသော် ညီတော်တို့ပင်ကိုယ်တော်ကိုမယုံကြချေ။ သို့ဖြစ်၍ယေရှုက၊ ငါ့အချိန်မရောက်သေး။ သင်တို့အချိန်မူကား အစဉ်ရောက်လျက်ရှိ၏။ လောကသားတို့သည် သင်တို့ကိုမမုန်းနိုင်။ ငါ့ကိုမူကား သူတို့အကျင့်ဆိုးသွမ်းသည်ကို ငါသက်သေခံသဖြင့်၊ မုန်းထားကြ၏။ ပွဲသို့သင်တို့သွားကြ။ ငါ့အချိန်မစေ့သောကြောင့်၊ ငါမသွားသေးဟုမိန့်တော်မူပြီးလျှင် ဂါလိလဲနယ်တွင်နေရစ်တော်မူ၏။ ညီတော်တို့သည်ပွဲသို့သွားကြပြီးနောက် ကိုယ်တော်လည်းအထင်အရှားမဟုတ်၊ လျှို့တဝှက်ကြွသွားတော်မူ၏။ ထိုပွဲတွင် ယုဒလူမျိုးတို့သည်ကိုယ်တော်ကိုရှာလျက် အဘယ်မှာရှိသနည်းဟုမေးမြန်းကြရာ၊ အချို့က သူတော်ကောင်းဖြစ်သည်၊ အချို့ကထိုသို့မဟုတ်၊ ပြည်သူပြည်သားတို့ကိုဖြားယောင်းသူဖြစ်သည်ဟုဆိုလျက် ကိုယ်တော်နှင့်စပ်၍လူပရိသတ်များစွာ နှီးနှောကြသော်လည်း၊ ယုဒလူမျိုးတို့ကိုကြောက်ရွံ့သဖြင့် မည်သူမျှအထင်အရှားမပြောမဆိုဝံ့ချေ။ ပွဲလယ်ကျရောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုသည်ဗိမာန်တော်သို့ကြွ၍ ဒေသနာပေးတော်မူရာ၊ ယုဒလူမျိုးတို့အံ့သြလျက် ဤသူသည် စာမသင်ရဘဲမည်သို့တတ်သနည်းဟု ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါပေးသောဒေသနာသည်ငါ့ဒေသနာမဟုတ်၊ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သော အရှင်၏ဒေသနာတည်း။ မည်သူမဆို ထိုအရှင့်အလိုတော်ကိုဆောင်ရွက်လိုလျှင် ဒေသနာတော်မှာ ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ ဖြစ်သည်။ အလိုအလျောက်ငါဟောပြောသည်ကို ပိုင်းခြားသိမြင်လိမ့်မည်။ ကိုယ့်အလိုအလျောက်ဟောပြောသူသည် ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုရှာ၏။ စေလွှတ်လိုက်သောအရှင့် ဂုဏ်ကိုရှာသူမူကား မတရားကင်းသောမှန်ကန်သူဖြစ်သတည်း။ မောရှေသည်သင်တို့အား ပညတ်တရားကိုပေးသည်မဟုတ်လော။ ထိုတရားကို သင်တို့အနက် တစ်ယောက်မျှမစောင့်။ စောင့်လျှင် ငါ့ကိုအသေသတ်ရန် အဘယ်ကြောင့်ရှာကြံကြသနည်းဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ လူပရိသတ်က သင်သည်နတ်ပူးသူဖြစ်၏။ အသေသတ်ရန် မည်သူရှာကြံသနည်းဟု ပြန်၍မေးကြသော်၊ ယေရှုက ငါသည်အမှုတစ်ခုကိုပြုလုပ်ရာတွင် သင်တို့ရှိသမျှအံ့သြကြ၏။ မောရှေသည်ကိုယ်တိုင်ဦးစွာမဟုတ်၊ ဘိုးဘေးတို့ထံမှဆက်ခံ၍ သင်တို့အားလှီးဖြတ်ခြင်းမင်္ဂလာကိုပေးသဖြင့် ဥပုသ်နေ့တွင်လှီးဖြတ်ခြင်းမင်္ဂလာတရားကို သင်တို့ပေးတတ်ကြ၏။ ထိုသို့ မောရှေ၏ပညတ်တရားမပျက်စေရန် လူသည်ဥပုသ်နေ့တွင် လှီးဖြတ်ခြင်းမင်္ဂလာခံရလျှင်၊ ဥပုသ်နေ့တွင် လူတစ်ကိုယ်လုံးကိုငါသန်စွမ်းစေသောကြောင့် သင်တို့စိတ်ဆိုးအပ်သလော။ မျက်မြင်လက္ခဏာအတိုင်း မဆုံးဖြတ်ကြနှင့်။ ဖြောင့်မှန်စွာဆုံးဖြတ်ကြလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ယေရုရှလင်မြို့သားအချို့က အသေသတ်ရန်ရှာကြံကြသောသူသည် ဤသူမဟုတ်လော။ သူသည် အထင်အရှားဟောပြောလျက်နေရာ မည်သို့မျှမမြစ်တားကြပါတကား။ ခရစ်တော်မှန်သည်ကို မင်းအရာရှိတို့သိမှတ်ကြလေသလော။ သို့ရာတွင် ဤသူသည်မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်ကြောင်းငါတို့သိကြ၏။ ခရစ်တော်ကြွလာသောအခါ မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်ကြောင်း အဘယ်သူမျှမသိဟု ဆိုကြ၏။ ထိုကြောင့် ဗိမာန်တော်တွင်ဒေသနာပေးတော်မူစဉ်ယေရှုက ငါ့ကိုလည်းကောင်း၊ မည်သည့်ဇာတိဒေသက ငါဖြစ်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သင်တို့သိကြသည်မှန်၏။ သို့ရာတွင် ကိုယ့်အလိုအလျောက်ငါမရောက်မလာ။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သော အရှင်အစစ်အမှန်ရှိတော်မူ၏။ ထိုအရှင်ကို သင်တို့မသိကြသော်လည်း၊ ကိုယ်တော့်ထံမှဖြစ်လျက် စေလွှတ်တော်မူခြင်းခံရသောငါမူကား သိလေပြီဟုကြွေးကြော်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ကိုယ်တော်ကိုဖမ်းဆီးရန် ရှာကြံကြသော်လည်း အချိန်နာရီတော်မရောက်သေးသောကြောင့် မည်သူမျှမဖမ်းဖြစ်ကြ။ လူပရိသတ်အနက် အများတို့ကား၊ ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၍ ခရစ်တော်ကြွလာတော်မူသည့်ကာလ၊ ဤသူပြသည်ထက် ပိုမိုသောနိမိတ်လက္ခဏာကိုပြမည်လောဟု ဆိုကြသတည်း။ ထိုသို့ ကိုယ်တော်နှင့်စပ်၍ လူပရိသတ်နှီးနှောကြသည်ကိုဖာရိရှဲတို့ကြားကြသော် ပရောဟိတ်ကြီးနှင့်ဖာရိရှဲတို့သည် ကိုယ်တော်ကိုဖမ်းဆီးရန်မင်းမှုထမ်းတို့ကိုစေလွှတ်ကြသဖြင့်၊ ယေရှုက ငါသည်သင်တို့နှင့်ခဏမျှဆက်လက်နေပြီးလျှင် စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင့်ထံသွားတော့မည်။ ထိုအခါ သင်တို့သည်ငါ့ကိုရှာ၍တွေ့ကြမည်မဟုတ်။ ငါရှိရာသို့လည်းရောက်နိုင်ကြမည် မဟုတ်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ယုဒလူမျိုးတို့က ငါတို့ရှာ၍မတွေ့နိုင်အောင် မည်သည့်အရပ်သို့သွားမည်နည်း။ ဂရိတ်လူမျိုးတို့ရှိရာတွင် ကွဲလွင့်နေထိုင်သူတို့ထံသွားပြီးလျှင် ဂရိတ်လူမျိုးတို့အား ဒေသနာပေးမည်လော။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုရှာ၍တွေ့ကြမည်မဟုတ်။ ငါရှိရာသို့လည်းရောက်နိုင်ကြမည်မဟုတ်ဟု သူပြောသည့်စကားမှာအသို့နည်းဟူ၍ အချင်းချင်းဆိုကြ၏။ ထိုပွဲတွင် အကြီးအမြတ်ဆုံးဖြစ်သောနောက်ဆုံးနေ့၌ ယေရှုသည်ရပ်လျက် မည်သူမဆိုရေငတ်လျှင် ငါ့ထံလာ၍သောက်စေ။ ငါ့ကိုယုံကြည်သောသူသည် ကျမ်းဆိုရှိသည့်အတိုင်း သူ့ကိုယ်မှအသက်မြစ်ရေအဖြာဖြာ ထွက်စီးလိမ့်မည်ဟုကြွေးကြော်တော်မူ၏။ ယေရှု၌ဘုန်းထင်ရှားတော်မမူသေးသောကြောင့် ဝိညာဉ်တော်ဆုကျေးဇူးကိုမခံကြရ သေးသည့်အလျောက် ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်သူတို့ရမည့်ဝိညာဉ်တော်ကိုရည်ဆောင်၍ ထိုသို့မိန့်တော်မူသတည်း။ ထိုမိန့်ဆိုချက်ကိုကြားသော် လူပရိသတ်အနက်အချို့က ဤသူသည် ထိုပရောဖက်မုချဖြစ်သည်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အချို့က ခရစ်တော်ဖြစ်သည်ဟူ၍လည်းကောင်း ဆိုကြ၏။ အချို့ကမူမည်သို့နည်း။ ခရစ်တော်သည် ဂါလိလဲနယ်မှ ပေါ်ထွန်းရာသလော။ ခရစ်တော်သည် ဒါဝိဒ်မင်းမျိုး၊ ဒါဝိဒ်မင်းချက်သိုရာ ဗက်လင်မြို့မှပေါ်ထွန်းရမည် ကျမ်းဆိုရှိသည် မဟုတ်လောဟု ဆိုကြသဖြင့်၊ ကိုယ်တော့်အကြောင်းကြောင့် လူပရိသတ်ကွဲပြားကြသည့်အတိုင်း၊ အချို့တို့ဖမ်းဆီးလိုကြသော်လည်း မည်သူမျှမဖမ်းဖြစ်ကြ။ သို့ဖြစ်၍ မင်းမှုထမ်းတို့သည်ပရောဟိတ်ကြီးနှင့် ဖာရိရှဲတို့ထံပြန်သွားကြသည့်ကာလ အဘယ့်ကြောင့်မဆွဲခဲ့သနည်းဟုမေးကြသော်၊ မင်းမှုထမ်းတို့က ထိုသူကဲ့သို့မည်သူမျှမဟောစဘူးပါဟု ပြန်ဆိုကြရာ၊ ဖာရိရှဲတို့က သင်တို့လည်းဖြားယောင်းရာပါကြပြီလော။ မင်းအရာရှိတို့နှင့်ဖာရိရှဲတို့အနက် ထိုသူ့ကိုတစ်ဦးတစ်ယောက်ယုံကြည်သလော။ ပညတ်တရားကိုမသိမကျွမ်းသော ဤပြည်သူပြည်သားတို့၌မူကား အမင်္ဂလာရှိကြသည်ဟုဆိုကြ၏။ ကိုယ်တော့်ထံ အထက်ကရောက်လာသူ၊ ၎င်းတို့အပါအဝင်နိကောဒင်က၊ လူတစ်ယောက်၏ ထုချေချက်ကိုကြားရလျက်၊ အမှုကိုလည်းမသိမီ ငါတို့တရား အတိုင်းဆုံးဖြတ်ရာသလောဟုမေးသော်၊ သင်လဲဂါလိလဲကလော။ ဂါလိလဲနယ်ထဲက မည်သည့်ပရောဖက်မျှမပေါ်ထွန်းကြောင်း ရှာဖွေရှုမှတ်လော့ဟုပြန်ဆိုကြ၏။ ၎င်းနောက်ကိုယ့်အိမ်သို့ အသီးသီးပြန်သွားကြရာ၊ ထိုအခါ မျောက်မထားမှုပြုနေစဉ်တွေ့မိသောမိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျမ်းတတ်ဆရာနှင့် ဖာရိရှဲတို့ခေါ်ခဲ့လျက် အလယ်တွင်ထားပြီးမှ၊ ထိုသူတို့သည် အထပ်ထပ်မေးကြသောအခါမော်ကြည့်လျက် သင်တို့တွင်အပြစ်ကင်းသူသည် ဦးစွာပစ်ခတ်စေဟု မိန့်တော်မူပြီးမှ၊ တစ်ဖန်ငုံ့လျက် မြေပေါ်တွင်ရေးသားတော်မူပြန်၏။ ထိုသူတို့သည်ကြားရလျှင် သြတ္တပ္ပစိတ်ရှိလျက် အကြီးမှစ၍အငယ်တိုင်အောင် တစ်ယောက်နောက်တစ်ယောက်ထွက်သွားကြသဖြင့် ယေရှုတစ်ပါးတည်းကျန်ရစ်တော်မူလျက် မိန်းမလည်း ရပ်မြဲရပ်နေ၏။ ထိုအခါ ယေရှုသည် မော်ကြည့်ပြန်၍ ထိုမိန်းမပြင် မည်သူကိုမျှမြင်တော်မမူသော်၊ အချင်းမိန်းမ၊ အပြစ်စွဲသူတို့သည်အဘယ်မှာနည်း။ မည်သူမျှအပြစ်မစီရင်လော ဟုမေးတော်မူလျှင်၊ စီရင်သူမရှိပါအရှင်ဘုရား ဟုပြန်လျှောက်ရာယေရှုက၊ ငါလည်းအပြစ်မစီရင်၊ သွားတော့၊ နောက်ထပ်မပြစ်မှားနှင့်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ တစ်ဖန်တုံ၊ လူပရိသတ်အားယေရှုက ငါသည်ဤလောက၏အလင်းဖြစ်၏၊ ငါ့နောက်လိုက်သောသူသည် မှောင်မိုက်၌သွားလာရမည်မဟုတ်။ အသက်အလင်းကို ရလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ဖာရိရှဲတို့က ကိုယ့်အကြောင်းသက်သေခံသဖြင့် သင့်သက်သေခံချက်မတည်ဟု ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါသည်မည်သည့်ဒေသကလာ၍ မည်သည့်ဒေသသို့သွားမည်ကိုသိသဖြင့်၊ ကိုယ့်အကြောင်းသက်သေခံသော်ကား၊ ငါ့သက်သေခံချက်တည်၏။ သင်တို့မှာမူ မည်သည့်ဒေသကလာ၍ မည်သည့်ဒေသသို့ငါသွားမည်ကို မသိကြ။ သင်တို့သည် ပဝတ္တိကိုထောက်၍စီရင်ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ ငါသည် မည်သူ့ကိုမျှစီရင်ဆုံးဖြတ်သည်မဟုတ်။ အကယ်၍စီရင်ဆုံးဖြတ်လျှင်၊ ငါတစ်ပါးတည်းမက စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော်လည်း တည်နေတော်မူသောကြောင့် ငါစီရင်ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်ကန်၏။ သက်သေခံနှစ်ဦးထွက်ဆိုချက်တည်သည်ဟု သင်တို့၏ပညတ်တရားတွင်ရေးထားသည်နှင့်အညီ၊ ငါသည်ကိုယ့်အကြောင်းကိုသက်သေခံသည့်ပြင် စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော်လည်း၊ သက်သေခံတော်မူသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူတို့ကလည်း သင်၏ခမည်းတော်အဘယ်မှာနည်းဟုမေးကြသော် ယေရှုက ငါ့ကိုလည်းကောင်း၊ ငါ့ခမည်းတော်ကိုလည်းကောင်း သင်တို့မသိကြ။ ငါ့ကိုသိခဲ့လျှင် ငါ့ခမည်းတော်ကိုလည်းသိကြလေပြီဟု၊ ဗိမာန်တော်အတွင်းအလှူတိုက်အနီး ဒေသနာပေးလျက်မိန့်တော်မူ၏။ အချိန်နာရီတော်မရောက်သေးသောကြောင့် မည်သူမျှကိုယ်တော်ကိုမဖမ်းဖြစ်ကြ။ တစ်ဖန်တုံကိုယ်တော်က ငါသွား၍သင်တို့သည်ငါ့ကိုရှာဆဲ၊ ကိုယ့်အပြစ်၌သေကြလိမ့်မည်။ ငါသွားရာသို့ သင်တို့ရောက်နိုင်မည်မဟုတ်ဟု မိန့်တော်မူသည်နှင့်၊ ယုဒလူမျိုးတို့က ငါသွားရာသို့သင်တို့ရောက်နိုင်ကြမည်မဟုတ်ဟူ၍သူဆိုသည်မှာ ကိုယ်ကိုသတ်မည်လောဟု တိုင်ပင်ကြသော်၊ ကိုယ်တော်က သင်တို့သည်အောက်ဘုံမှဖြစ်ကြ၏။ ငါမှာအထက်ဘုံမှဖြစ်၏။ သင်တို့သည်ဤလောကမှဖြစ်ကြ၏။ ငါမှာဤလောကမှဖြစ်သည်မဟုတ်။ ထိုကြောင့်သင်တို့သည် ကိုယ့်အပြစ်၌သေကြလိမ့်မည် ငါဆိုခဲ့၏။ ငါဖြစ်သည်ကိုသင်တို့မယုံလျှင် ကိုယ့်အပြစ်၌သေရကြလတ္တံ့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူတို့ကလည်း၊ သင်မည်သူနည်းဟုမေးကြသော်၊ ယေရှုက အဘယ်အကြောင်းနှင့် သင်တို့အားငါပြောရဦးမည်နည်း။ သင်တို့နှင့်စပ်၍ ဆုံးမဖြတ်ဆိုရန်အများရှိသည့်အတိုင်း ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်သည် မှန်ကန်တော်မူသဖြင့် ထိုအရှင့်ထံမှကြားနာခဲ့ရသမျှကို ဤလောကသားတို့အား ငါပြန်ကြားသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ခမည်းတော့်အကြောင်းမိန့်တော်မူသည်ကို ထိုသူတို့မသိမမြင်ကြသောကြောင့်၊ ယေရှုက သင်တို့သည်လူ့သားကိုမြှောက်ထားကြသည့်ကာလမှ ငါဖြစ်ကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ့်အလိုအလျောက်မည်သည်ကိုမျှမပြုဘဲ၊ ခမည်းတော်သွန်သင်တော်မူသည့်အတိုင်းသာ ငါပြန်ကြားကြောင်းကိုလည်းကောင်း သိကြလိမ့်မည်။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်သည် ငါနှင့်အတူရှိတော်မူ၍ နှစ်သက်တော်မူရာများကို အခါခပ်သိမ်းငါပြုသည့်အတိုင်း ငါ့ကိုတစ်ပါးတည်းစွန့်ထားတော်မမူဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူစဉ် အများတို့သည်ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြသတည်း။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်သောယုဒလူမျိုးတို့အား ယေရှုက သင်တို့သည်ငါ့တရား၌တည်လျှင် ငါ့တပည့်စစ်ဖြစ်၍၊ သမ္မာတရားကို သိမြင်သဖြင့် ထိုတရားကြောင့်လွတ်ရာရောက်ကြလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူသော်၊ ထိုသူတို့က အကျွန်ုပ်တို့သည်အာဗြဟံ၏အမျိုးအနွယ်ဖြစ်လျက် မည်သူ့ထံမျှကျွန်မခံရစဘူးပါ၊ လွတ်ရာရောက်ကြမည်ဟု အသို့ဆိုပါသနည်းဟူ၍ ပြန်ဆိုကြရာ၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား အပြစ်ပြုမိသူတိုင်းအပြစ်၏ကျွန်တည်း။ ကျွန်ဖြစ်သူသည် အိမ်တွင် ကာလအစဉ်မနေရ။ သားမူကား အစဉ်တည်နေရ၏။ ထို့ကြောင့်သားတော်သည် သင်တို့ကိုလွှတ်စေလျှင် မုချလွတ်ရာရောက်ကြလိမ့်မည်။ သင်တို့သည် အာဗြံဟံ၏အမျိုးအနွယ်ဖြစ်ကြောင်းကိုငါသိ၏။ သို့ဖြစ်လျက်ပင် သင်တို့တွင်ငါ့တရားမတိုးပွါးရသည့်အတွက် ငါ့ကိုအသေသတ်ရန်ရှာကြံကြသည်တကား။ ခမည်းတော်ထံသိမြင်ခဲ့ရာများကို ငါပြန်ကြားသည့်နည်းတူ ကိုယ့်အဘထံမှကြားနာရာများကို သင်တို့လုပ်ဆောင်ကြသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အကျွန်ုပ်တို့အဘကား အာဗြဟံတည်းဟုထိုသူတို့ပြန်ဆိုကြသည့်ကာလ ယေရှုက အာဗြဟံ၏သားမှန်လျှင် အာဗြဟံ၏အကျင့်အလိုက် ပြုမူကြလေပြီ။ ယခုမူကား ဘုရားသခင့်အထံတော်မှကြားနာခဲ့ရသောသမ္မာတရားကို ပြန်ကြားသောငါ့ကို အသေသတ်ရန် သင်တို့ရှာကြံကြ၏။ ထိုအတိုင်း အာဗြဟံပြုသည်မဟုတ်၊ ကိုယ့်အဘ၏အကျင့်အလိုက်သင်တို့ပြုမူကြသည်တကားဟု မိန့်တော်မူသော် ကျွန်ုပ်တို့သည်မျောက်မထား၍ဖွားသောသားများမဟုတ်။ ဘုရားသခင်တည်းဟူသောအဘတစ်ဦးတည်းရှိကြသည်ဟု ပြန်ဆိုကြရာ၊ ယေရှုက ဘုရားသခင်သည်သင်တို့အဘမှန်လျှင် ကိုယ့်အလိုအလျောက်မလာဘဲ၊ စေလွှတ်တော်မူခြင်းကိုခံသည့်အတိုင်း ဘုရားသခင့်ထံတော်မှထွက်လာကြွရောက်သောငါ့ကို နှစ်သက်ကြလေပြီ။ ငါပြန်ကြားချက်ကို အဘယ်ကြောင့်နားမလည်ကြသနည်း။ ငါ့တရားကိုနာယူရန် မတတ်စွမ်းနိုင်သောကြောင့်တည်း။ သင်တို့သည် ကိုယ့်အဘမာရ်နတ်မှဖြစ်ပွားကြသဖြင့် အဘ၏တတ်မက်ခြင်းအတိုင်း ပြုလိုကြ၏။ မာရ်နတ်သည် အစအဦးကပင်သူသတ်ဖြစ်သည့်ပြင် ဟုတ်မှန်ခြင်းကင်းသောကြောင့် သမ္မာတရား၌မတည်။ မုသာသုံးလျက် မုသာအဘရင်းဖြစ်သည့်အလျောက်၊ မုသာပြောဆိုသောအခါ ကိုယ့်ဆိုင်ရာကိုသာပြောဆို၏။ သင်တို့လည်း ဟုတ်မှန်ရာကိုငါပြောဆိုသောကြောင့် ငါ့ကိုမယုံကြ။ သင်တို့တွင်မည်သူသည် ငါ၌အပြစ်ဖော်ပြနိုင်သနည်း။ ငါသည်ဟုတ်မှန်ရာပြောဆိုလျှင် အဘယ့်ကြောင့်မယုံကြသနည်း။ ဘုရားသခင့်ထံမှဖြစ်ပွားသူသည် ဘုရားသခင့်ဗျာဒိတ်တော်ကိုနာယူတတ်၏။ သင်တို့သည် ဘုရားသခင့်ထံမှမဖြစ်ပွားသောကြောင့် မနာမယူကြချေဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့ကလည်း သင်သည်နတ်ဝင်ရှမာရိလူမျိုးဖြစ်သည်ဟူ၍ငါတို့ဆိုသည်မှာ သင့်လျော်သည်မဟုတ်လောဟု ပြန်ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါသည်နတ်ဝင်မဟုတ်။ ငါ့ခမည်းတော့်အသရေကိုချီးမြှောက်သူဖြစ်၏။ သင်တို့မူကား ငါ့အသရေကိုရှုတ်ချကြလေစွ။ သို့ရာတွင်ငါသည် ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုရှာသည်မဟုတ်။ ငါ့ဂုဏ်ကိုရှာ၍ဆုံးဖြတ်သောအရှင်တစ်ပါးရှိ၏။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား မည်သူမဆိုငါ့တရားကိုစောင့်ရှောက်လျှင် အဘယ်ကာလမျှ သေခြင်းနှင့်မကြုံကြိုက်ရဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့ကလည်း သင်နတ်ဝင်ဖြစ်သည်ကိုယခုငါတို့သိကြပြီ။ အာဗြဟံနှင့်ပရောဖက်တို့ ကွယ်လွန်ကြပြီ။ သင်ကမူ မည်သူမဆိုငါ့တရားကိုစောင့်ရှောက်လျှင် အဘယ်ကာလမျှသေခြင်းနှင့် မကြုံကြိုက်ရဟူ၍ ဆိုပါသည်တကား။ ကွယ်လွန်သောငါတို့အဘအာဗြဟံထက် သင်ကြီးမြတ်သလော။ ပရောဖက်တို့လည်း ကွယ်လွန်ကြပြီ။ သင့်ကိုယ်ကိုမည်သူလုပ်သနည်းဟု ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါသည်ကိုယ်ကိုဂုဏ်တင်လျှင် ငါ့ဂုဏ်သည်အလဟဿဖြစ်လိမ့်မည်။ ငါ၌ဂုဏ်တင်သောအရှင်ကား ငါ့ခမည်းတော်တည်း။ ထိုအရှင်သည် ကိုယ့်ဘုရားသခင် ဖြစ်သည်ဟူ၍သင်တို့ဆိုကြသော်လည်း ကိုယ်တော်ကိုမသိကြ။ ငါမူကား သိ၏။ မသိဟုဆိုလျှင် သင်တို့ကဲ့သို့မုသာသုံးသူဖြစ်လိမ့်မည်။ ငါသည် ကိုယ်တော်ကိုသိ၍ တရားတော်ကိုစောင့်ရှောက်၏။ သင်တို့အဘအာဗြဟံသည် ငါ့နေ့ရက်နှင့်တွေ့ကြုံမည်ဟု ရွှင်လန်းလျက်တွေ့ကြုံရသဖြင့် သာယာသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့ကြောင့်ယုဒလူမျိုးတို့က သင်သည်အသက်ငါးဆယ်မရှိသေးဘဲ အာဗြဟံကိုမြင်ရဘူးသလောဟု မေးကြသည့်ကာလ၊ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား အာဗြဟံမဖြစ်မီငါတည်သည်ဟုမိန့်တော်မူရာ ကိုယ်တော်ကိုပစ်ခတ်ရန်ခဲကောက်ကြ၏။ ယေရှုမူကားတိမ်းရှောင်၍ ဗိမာန်တော်ထဲမှထွက်ကြွတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည်လျှောက်ကြွတော်မူစဉ် ဝမ်းတွင်းပါမျက်မမြင်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို မြင်တော်မူရာ၊ တပည့်တော်တို့က ဆရာတော်၊ ဤသူသည်မျက်စိချို့လျက်ဖွားလာရသည်မှာ မည်သူ့ပြစ်မှုနည်း။ ဤသူလော။ မိဘတို့လောဟုမေးလျှောက်ကြသော်၊ ယေရှုက ဤသူ့ပြစ်မှု၊ မိဘတို့ပြစ်မှုမဟုတ်။ သူ၌ ဘုရားသခင်၏အမှုတော်များထင်ရှားစေရန် ထိုသို့ဖြစ်သတည်း။ မည်သူမျှလုပ်ဆောင်ခွင့်မရသော ညဉ့်အချိန်ရောက်တော့မည့်အလျောက် ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သော အရှင့်အမှုတော်များကို နေ့အချိန်ရှိစဉ်ငါတို့ဆောင်ရွက်ရကြမည်။ ငါသည် ဤလောက၌ရှိစဉ် ဤလောက၏အလင်းဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊ မြေပေါ်တွင်တံတွေးတော်ဖြင့်ရွှံ့လုပ်လျက်၊ ထိုသူ၏ မျက်ကွင်းများကိုလိမ်းမံ၍ ရှိလောင်ရေကန်သို့ သွားရောက်ဆေးကြောလော့ ဟုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ထိုသူထွက်သွား၍ဆေးကြောပြီးမှ မြင်လျက်ပြန်လာ၏။ ရှိလောင်အနက်ကား စေလွှတ်သည်ဟုဆိုလိုသတည်း။ သို့ဖြစ်၍ သူတောင်းစားအဖြစ်မြင်ဘူးသူတို့နှင့်အိမ်နီးချင်းတို့က၊ ဤသူသည်ထိုင်၍ တောင်းစားသူမဟုတ်လောဟုဆိုကြရာ အချို့က ထိုသူပင်ဖြစ်သည်၊ အချို့ကမဟုတ်ပါ၊ အဟန်တူသည်ဟုဆိုကြသော် သူကကျွန်တော်ပင်တည်းဟုပြန်ဆို၏။ သို့ဖြစ်လျှင် သင့်မျက်စိမည်သို့ပွင့်သနည်းဟုမေးကြရာ၊ ယေရှုဆိုသူသည်ရွှံ့လုပ်၍ ကျွန်တော့်မျက်ကွင်းများကိုလိမ်းမံပြီးလျှင် ရှိလောင်ရေကန်သို့သွား၍ ဆေးကြောလော့ဟု မိန့်ဆိုသည့်အတိုင်းသွားရောက်ဆေးကြောရာ မျက်စိမြင်ရကြောင်းပြန်ပြောသဖြင့်၊ ထိုသူအဘယ်မှာနည်းဟုမေးကြသော် ကျွန်တော်မသိပါဟုပြန်ဆို၏။ မည်သို့မျက်စိမြင်ကြောင်း ဖာရိရှဲတို့မေးပြန်ကြသည့်ကာလ ထိုသူက၊ ကျွန်တော့်မျက်ကွင်းကို သူရွှံ့မံ၍ ကျွန်တော်ဆေးကြောလိုက်သည့်အခါ မြင်ရပါသည်ဟုပြန်ဆို၏။ ထိုအခါဖာရိရှဲအချို့က ဤသူသည်ဥပုသ်နေ့ကိုမစောင့်သောကြောင့် ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ မဟုတ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အချို့က အပြစ်သားဖြစ်သူသည် ဤသို့သောနိမိတ်လက္ခဏာများကို အသို့ပြုနိုင်သနည်းဟူ၍လည်းကောင်း ဆိုလျက်ကွဲပြားကြသည်ဖြစ်၍၊ တစ်ဖန် မျက်စိချို့ဖူးသူအား၊ သင့်မျက်စိပွင့်စေသည်မှာ ထို့သူ့အကြောင်းမည်သို့ဆိုသနည်းဟုမေး ကြသော် ပရောဖက်ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြန်ဆို၏။ မိဘတို့က ဤသူသည် ကျွန်တော်တို့၏သားမှန်သည်။ မျက်စိချို့လျက် ဖွားလာသည်ကိုသိကြပါ၏။ သို့ရာတွင် ယခုမည်သို့မျက်စိမြင်ရသည်ကိုလည်းကောင်း၊ မည်သူပွင့်စေသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကျွန်တော်တို့မသိပါ။ အရွယ်ရောက်လျက်ရှိသောသူ့ကိုမေးကြပါ။ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်ပြောပါစေဟုပြန်ဆိုကြ၏။ ထိုသို့ဆိုခြင်းကား၊ မည်သူမဆို ကိုယ်တော်ကိုခရစ်တော်ဖြစ်ကြောင်းဝန်ခံလျှင် အသင်းတော်မှ ထုတ်ပယ်ခံရမည်ဟူ၍ ယုဒလူမျိုးတို့ပြဋ္ဌာန်းပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ယုဒလူမျိုးတို့ကိုကြောက်ရွံ့သောကြောင့်တည်း။ သို့နှင့်အညီ အရွယ်ရောက်လျက်ရှိသောသူ့ကိုမေးကြပါဟု မိဘတို့ဆိုကြ၏။ ထိုကာလ မျက်စိချို့ဖူးသူ့ကိုဒုတိယအကြိမ်ခေါ်၍ ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကိုချီးမြှောက်လော့။ ထိုသူသည် အပြစ်သားဖြစ်ကြောင်းငါတို့သိကြပြီဟု ဆိုကြသော် အပြစ်သားဖြစ်မဖြစ်ကျွန်တော်မသိ။ သိသောအရာတစ်ခုမှာ မျက်မမြင်ဘူးသောကျွန်တော်သည် ယခုမြင်ရပါသည်ဟုပြန်ဆို၏။ တစ်ဖန် သူသည်သင့်ကိုမည်သို့ပြုလုပ်သနည်း၊ မည်သို့သင့်မျက်စိပွင့်စေသနည်း ဟုမေးပြန်ကြသော်၊ ကျွန်တော်ပြောခဲ့လေပြီ။ နားမစိုက်ကြ။ အဘယ်ကြောင့်ထပ်၍ကြားလိုကြသနည်း။ သူ့တပည့်ဖြစ်လိုကြသလောဟု ပြန်ဆိုရာ၊ ထိုသူတို့ကဲ့ရဲ့လျက် သင်သည်သူ့တပည့်ဖြစ်၏။ ငါတို့မူကား မောရှေ့တပည့်ဖြစ်ကြ၏။ ဘုရားသခင်သည် မောရှေအားဗျာဒိတ်ပေးတော်မူကြောင်းငါတို့သိ၏။ ဤသူကား မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်သည်ကိုမသိဟု ဆိုကြ၏။ ထိုသူကလည်း အံ့သြဖွယ်တကား၊ ကျွန်တော့်မျက်စိကိုပွင့်စေလျက်ပင် မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်ကြောင်း မသိကြလေစွ။ ဘုရားသခင်သည် အပြစ်သားတို့အား နားညောင်းတော်မမူကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ကြည်ညိုကိုးကွယ်လျက် အလိုတော်ကိုဆောင်ရွက်သူဖြစ်လျှင် နားညောင်းတော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်းသိကြပါ၏။ ကန်းလျက်ဖွားလာသူ၏မျက်စိကို တစ်စုံတစ်ယောက်ပွင့်စေကြောင်း၊ ကမ္ဘာဦးကစ၍မကြားရစဘူး။ ဤသူသည်ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ မဟုတ်လျှင်၊ မည်သည်ကိုမျှပြုလုပ်နိုင်သည်မဟုတ်ဟု ပြန်ဆိုသဖြင့်၊ သင်သည်အပြစ်၌ လုံးလုံးဖွားလာသူဖြစ်လျက် ငါတို့ကိုသင်ကြားသလောဟု ပြန်ဆိုပြီးလျှင် ထုတ်ပယ်လိုက်ကြ၏။ ထိုသို့ထုတ်ပယ်လိုက်ကြောင်းကြားသဖြင့် ထိုသူ့ကိုရှာ၍တွေ့သော် ယေရှုက လူ့သားကိုယုံကြည်သလောဟုမေးတော်မူရာ၊ အရှင်ဘုရား၊ ကျွန်တော်ယုံကြည်ရရန် လူ့သားမည်သူပါနည်းဟု ပြန်လျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက၊ သင်မြင်ဖူးခဲ့ပြီ။ သင်နှင့်ယခုပြောဆိုသူပင်ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူသော်၊ အရှင်ဘုရား၊ ကျွန်တော်ယုံကြည်ပါသည်ဟုဆိုလျက် ရှိခိုးလေ၏။ ယေရှုကလည်း၊ မမြင်သူမြင်စေ။ မြင်သူကန်းစေဟူသောစီရင်ချက်တော်တည်စေရန် ဤလောကသို့ ငါ့ရောက်လာခဲ့ပြီဟု မိန့်တော်မူသည်ကို၊ နောက်တော်ပါဖာရိရှဲတို့ကြား၍ ကျွန်ုပ်တို့လည်းမျက်စိကန်းသလောဟုမေးမြန်းကြသော်၊ ယေရှုက၊ သင်တို့ကန်းလျှင် အပြစ်သင့်မည်မဟုတ်။ ယခုမူကား မြင်သည်ဟုဆိုကြသည်နှင့် သင်တို့၌အပြစ်တည်၏။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုပြန်သည်ကား သိုးခြံထဲသို့တံခါးပေါက်ဖြင့်မဝင်၊ အခြားဖြင့်ကျော်ဝင်သူသည် သူခိုး၊ ဓားပြဖြစ်၏။ တံခါးပေါက်ဖြင့်ဝင်သူမူကား သိုးများပေါ်တွင်အထိန်းအကျောင်းဖြစ်သည့်အလျောက် ထိုသူအား တံခါးစောင့်ဖွင့်ပေးတတ်၏။ သူ့စကားသံကိုသိုးတို့ကြားနာ၍ သူသည်ကိုယ်ပိုင်သိုးများကိုအမည်ဖြင့်ခေါ်ပြီးလျှင် ထုတ်တတ်၏။ ကိုယ်ပိုင်သိုးရှိသမျှကိုထုတ်ပြီးနောက် ဦးတည်လျက်သွားရာစကားသံကို သိုးတို့သိသောကြောင့်လိုက်တတ်ကြ၏။ သူစိမ်းတို့စကားသံကိုကားမသိသောကြောင့် သူစိမ်းနောက်မလိုက်ဘဲ ထွက်ပြေးကြလိမ့်မည်ဟု ပုံဆောင်၍ ယေရှုမိန့်တော်မူရာ၊ ထိုသို့မိန့်တော်မူချက်ကို သူတို့နားမလည်ကြ။ တစ်ဖန်ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါသည်သိုးတို့ဝင်ရန် တံခါးပေါက်ဖြစ်၏။ ငါ့အရင်ရောက်လာသူခပ်သိမ်းသည် သူခိုး၊ ဓားပြဖြစ်လျက် သိုးတော်တို့မနာမယူကြ။ ငါသည် တံခါးပေါက်ဖြစ်၏။ မည်သူမဆိုငါဖြင့်ဝင်လျှင် ဘေးလွတ်ရာရောက်၍ ဝင်ထွက်ရလျက် ကျက်စားရာတွေ့လိမ့်မည်။ သူခိုးဖြစ်သူသည် ခိုးယူသတ်ဖြတ်ဖျက်ဆီးရန်သာ လာရောက်တတ်၏။ ငါမူကား အသက်ကိုရစေ၍ ကြွယ်ဝစေခြင်းငှါရောက်လာခဲ့ပြီ။ ငါသည် သိုးထိန်းမြတ်ဖြစ်၏။ သိုးထိန်းမြတ်သည် သိုးတို့အတွက်အသက်စွန့်တတ်၏။ ဤသိုးခြံနှင့်မဆိုင်သော အခြားသိုးတို့ကိုငါပိုင်သည့်အလျောက် ခေါ်ခဲ့ရမည်။ သူတို့လည်း ငါ့စကားသံကိုကြားနာသဖြင့် သိုးအုပ်တစ်အုပ်၊ သိုးထိန်းတစ်ပါးတည်းဖြစ်လိမ့်မည်။ ကိုယ့်အသက်ကို ယူပြန်မည့်အကြံနှင့်ငါစွန့်သောကြောင့် ခမည်းတော်သည်ငါ့ကိုချစ်တော်မူ၏။ ငါ့ခမည်းတော်ထံ ခံခဲ့သောအမိန့်တော်အရ ကိုယ့်အသက်ကိုစွန့်ထားခွင့်၊ ယူပြန်ခွင့်အာဏာကို ငါပိုင်သည့်အတိုင်း မည်သူမျှငါမှလုယူသည်မဟုတ်။ ကိုယ့်အလိုအလျောက်စွန့်သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ဤစကားများကြောင့် ယုဒလူမျိုးတို့ကွဲပြားကြပြန်လျက်၊ အများတို့က နတ်ပူး၍ရူးသွပ်သူဖြစ်၏။ အဘယ်ကြောင့်နားထောင်ကြသနည်းဟုဆိုကြရာ၊ အချို့က ဤစကားများသည် နတ်ပူးသူ၏စကားမဟုတ်၊ နတ်သည်သူကန်း၏မျက်စိကို ပွင့်စေနိုင်သလောဟုဆိုကြ၏။ ထိုအခါ ယေရုရှလင်မြို့၌ အနုမောဒနာပွဲကျ၍ ဆောင်းကာလဖြစ်သဖြင့်၊ ယေရှုသည် ဗိမာန်တော်ရှိရှောလမုန့်မုတ်ဆောင်တွင် စင်္ကြံကြွတော်မူစဉ်၊ ယုဒလူမျိုးတို့ဝိုင်းလာ၍ ငါတို့၌မည်မျှကြာစိတ်ဒွိဟဖြစ်ကြစေမည်နည်း။ သင်သည်ခရစ်တော်မှန်လျှင် အတည့်အလင်းပြောပါဟု ဆိုကြသော်၊ ယေရှုက ငါပြောခဲ့ပြီ။ သင်တို့မယုံကြ။ ခမည်းတော်၏နာမတော်နှင့် ငါပြုသောအမှုအရာများက ငါ့အကြောင်းကိုသက်သေခံသော်လည်း၊ ငါ့သိုးတို့အဝင်မဟုတ်သောကြောင့် သင်တို့မယုံကြ။ သူတို့ကို ငါ့အားသနားတော်မူသောခမည်းတော်သည် သူခပ်သိမ်းထက်ကြီးမြတ်တော်မူ၍ လက်တော်တွင်းမှမည်သူမျှမလုမယူနိုင်။ ငါနှင့်ခမည်းတော်သည် တစ်လုံးတစ်ဝတည်းဖြစ်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့သည် ကိုယ်တော်ကိုပစ်ခတ်ရန် ခဲကောက်ကြပြန်သော်၊ ယေရှုက ခမည်းတော်ထံမှကောင်းသောအမှုများကိုငါပြခဲ့ရာ မည်သည့်အမှုကြောင့်ပစ်ခတ်ကြသနည်းဟု မေးတော်မူသည့်ကာလ၊ ယုဒလူမျိုးတို့က ကောင်းသောအမှုကြောင့်မဟုတ်။ သင်သည်လူဖြစ်လျက် ကိုယ်ကိုဘုရားလုပ်၍ ပုတ်ခတ်မှုပြုသောကြောင့်ပစ်ခတ်သည်ဟု ဖြေဆိုကြ၏။ ယေရှုကလည်း သင်တို့သည်ဘုရားများဖြစ်ကြောင်းငါမိန့်ဆိုခဲ့သည်ဟူ၍ သင်တို့ပညတ္တိကျမ်းတွင်ရေးထားသည်မဟုတ်လော။ ကျမ်းစာမပျက်နိုင်၊ မှန်သည့်အတိုင်းဘုရားသခင့်ဗျာဒိတ်တော်ခံရသူတို့ကို ဘုရားများဟူ၍ကျမ်းဆိုလျှင်၊ ခမည်းတော်သီးသန့်ထား၍ ဤလောကသို့စေလွှတ်တော်မူလိုက်သူဖြစ်သောငါက ဘုရားသခင့်သားတော်ငါဖြစ်သည်ဆိုသောကြောင့် ပုတ်ခတ်မှုပြုသည်ဟု ဆိုကြသလော။ ငါသည် ခမည်းတော်၏အမှုတော်များကိုမဆောင်ရွက်လျှင် ငါ့ကိုမယုံကြနှင့်။ ဆောင်ရွက်လျှင်မူကား ငါ့ကိုမယုံသော်လည်းငါ၌ခမည်းတော်တည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ခမည်းတော်၌ငါတည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သိမြင်နားလည်ရကြရန် ထိုအမှုများကိုယုံကြလော့ ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ကိုယ်တော်ကိုဖမ်းဆီးရန်ရှာကြံကြပြန်ရာ အဖမ်းမခံ၊ ထွက်ကြွတော်မူ၏။ ထိုနောက်ကိုယ်တော်သည် ယော်ဒန်မြစ်တစ်ဖက်ရှိ ယောဟန်ဦးစွာဗတ္တိဇံမင်္ဂလာပေးရာအရပ်သို့ တစ်ဖန်ကြွ၍နေထိုင်တော်မူစဉ်၊ အများတို့သည်ကိုယ်တော့်ထံရောက်လာ၍ ယောဟန်သည်မည်သည့်နိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ပြသည်မဟုတ်။ ဤသူနှင့်စပ်၍ ယောဟန်ဖော်ပြသမျှကား မှန်ပေသည်ဟုဆိုကြသည့်အတိုင်း၊ ထိုအရပ်တွင် ကိုယ်တော်ကိုလူအများတို့ယုံကြည်ကြ၏။ ထိုအခါ မာရိနှင့်အစ်မမာသတို့နေထိုင်ရာ ဗေသနိရွာသားလာဇရုဆိုသူသည် နာလျက်ရှိနေ၏။ နာနေသောလာဇရု၏အစ်မဖြစ်သော ထိုမာရိကား၊ အရှင်ဘုရားကိုနံ့သာဆီလိမ်းကျံ၍ ခြေတော်ကိုဦးဆံနှင့်သုတ်သောသူတည်း။ ထိုညီအစ်မတို့သည် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ချစ်တော်မူသူနာလျက်နေပါသည်ဟု စေလွှတ်လျှောက်ထားကြရာ၊ ယေရှုကြားတော်မူသော် ဤရောဂါသည် သေခြင်းအလို့ငှါမဟုတ်။ ဘုရားသခင့်သားတော်၏ဘုန်းထင်ရှားစေရန် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်အဖို့ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယေရှုသည် မာသမှစ၍ညီမနှင့်လာဇရုတို့ကို ချစ်တော်မူသည့်အတိုင်း၊ နာနေသောသတင်းကြားသော် ရှိနေရာအရပ်တွင် နှစ်ရက်ဆက်လက်နေထိုင်တော်မူပြီးလျှင်၊ တပည့်တော်တို့အား၊ ယုဒပြည်သို့ တစ်ဖန်သွားကြကုန်အံ့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ တပည့်တော်တို့က၊ ဆရာတော်၊ ယုဒလူမျိုးတို့သည်ယခုပင်ပစ်ခတ်ရန်ရှာကြံသည်ဖြစ်ပါလျက်၊ ကြွပြန်တော်မူဦးမည်လောဟုဆိုကြရာ၊ ယေရှုက တစ်နေ့တွင်တစ်ဆယ့်နှစ်နာရီရှိသည်မဟုတ်လော။ လူသည်နေ့အခါ၌သွားလာလျှင် ဤလောက၏အလင်းကိုမြင်ရသောကြောင့် တိုက်လဲမည်မဟုတ်။ ညဉ့်အခါတွင်သွားလာလျှင်မူကား သူ၌အလင်းမရှိသောကြောင့်တိုက်လဲတတ်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် တပည့်တော်တို့အား ငါတို့အဆွေလာဇရုအိပ်ပျော်လေပြီ။ သို့ရာတွင်သူ့ကိုနိုးထစေခြင်းငှါ ငါသွားမည်ဟုမိန့်တော်မူရာ၊ တပည့်တော်တို့က အရှင်ဘုရား၊ အိပ်ပျော်လျှင် သက်သာပါလိမ့်မည်ဟုလျှောက်ဆိုကြ၏။ ထိုသို့ယေရှုသည် သေခြင်းကိုရည်လျက်မိန့်တော်မူခဲ့သော်လည်း အိပ်ပျော်ခြင်းအကြောင်းမိန့်တော်မူသည်ဟု တပည့်တော်တို့ထင်မှတ်ကြသဖြင့်၊ ဒိဒုမုခေါ်သောမက၊ ငါတို့လည်း ကိုယ်တော်နှင့်အတူအသေခံရန်လိုက်သွားကြကုန်အံ့ဟု တပည့်တော်ချင်းတို့အားဆိုလေ၏။ ယေရှုရောက်တော်မူသော် သင်္ချိုင်းဂူ၌လေးရက်ရှိခဲ့သည်ကို တွေ့တော်မူ၏။ ဗေသနိရွာသည် ယေရုရှလင်မြို့အနီး ခရီးတစ်တိုင်ခန့်မျှကွာသည်ဖြစ်၍၊ ယုဒလူမျိုးအများတို့သည် မာသနှင့်မာရိတို့ထံ မောင်နှင့်စပ်၍နှစ်သိမ့်စေရန်ရောက်လာကြ၏။ မာသသည် ယေရှုရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော် အိမ့်အတွင်းမာရိထိုင်နေစဉ် ခရီးဦးကြိုဆိုလျက်၊ အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ရှိတော်မူခဲ့လျှင် တပည့်တော်မမောင်မသေလေပါ။ ယခုလည်း ဘုရားသခင့်ထံကိုယ်တော်တောင်းလျှောက်သမျှအတိုင်း ဘုရားသခင်သနားတော်မူမည်ကို တပည့်တော်မ သိပါသည်ဟုလျှောက်သော်၊ သင့်မောင် ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်ဟုယေရှုမိန့်တော်မူ၏။ မာသကလည်း နောက်ဆုံးနေ့တွင် သူသေတို့ရှင်ပြန်ထမြောက်သည့်ကာလ သူရှင်ပြန်ထမြောက်မည်ကို တပည့်တော်မ သိပါသည်ဟုလျှောက်ပြန်သော်၊ ယေရှုက ငါသည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းဖြစ်၏။ ဇီဝအသက်လည်းဖြစ်၏။ ငါ့ကိုယုံကြည်သူသည် သေသော်လည်းရှင်လိမ့်မည်။ မည်သူမဆိုအသက်ရှင်လျက် ငါ့ကိုယုံကြည်လျှင် အဘယ်ကာလမျှသေတော့မည်မဟုတ်။ ဤစကားကို ယုံသလောဟုမေးတော်မူရာ၊ ယုံပါ၏အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် ဤလောကသို့ကြွလာရမည့် ဘုရားသခင့်သားတော်တည်းဟူသော ခရစ်တော်ဖြစ်ကြောင်းကို တပည့်တော်မ ယုံကြည်ပါပြီဟုပြန်လျှောက်ပြီးလျှင်၊ ထွက်သွား၍ ညီမမာရိကိုတိတ်တဆိတ်ခေါ်လျက် ဆရာတော်ရောက်လာ၍ သင့်ကိုခေါ်နေသည်ဟုဆို၏။ ထိုစကားကို မာရိကြားသော် အလျင်အမြန်ထ၍၊ ရွာထဲသို့မရောက်၊ မာသကြိုဆိုရာအရပ်တွင်ရှိနေတော်မူသေးသောယေရှုထံ သွားလေ၏။ သို့ဖြစ်၍မာရိကိုနှစ်သိမ့်စေလျက် အိမ်တွင်ရှိနေသောယုဒလူမျိုးတို့သည် အလျင်အမြန်ထသွားသည်ကိုမြင်သော် သင်္ချိုင်းဂူသို့ငိုကြွေးရန်သွားသည်ထင်မှတ်၍ လိုက်သွားကြ၏။ မာရိသည် ယေရှုထံသို့ရောက်၍ ကိုယ်တော်ကိုမြင်သည့်ကာလ၊ ခြေတော်ရင်းတွင်ပျပ်ဝပ်လျက် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ရှိတော်မူခဲ့လျှင် တပည့်တော်မမောင် မသေလေပါဟုလျှောက်၏။ ထိုအခါ မာရိငိုသည်ကိုလည်းကောင်း၊ လိုက်လာသောယုဒလူမျိုးတို့ငိုကြသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ယေရှုမြင်တော်မူသော် စိတ်တော်ညှိုးငယ်ခြင်း၊ နှလုံးတော်မသာခြင်းဖြစ်၍၊ အလောင်းကို အဘယ်မှာသွင်းထားကြသနည်းဟုမေးတော်မူရာ အရှင်ဘုရား၊ ကြွ၍ရှုတော်မူပါဟုလျှောက်ကြ၏။ ထိုအခါ ယေရှုမျက်ရည်ကျတော်မူသဖြင့်၊ ယုဒလူမျိုးတို့က မည်မျှချစ်သည်ကိုကြည့်ကြပါဟုဆိုကြ၏။ အချို့ကလည်း သူကန်း၏မျက်စိပွင့်စေသောဤသူသည် လာဇရုကိုမသေအောင် မတတ်နိုင်လောဟု ဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ယေရှုသည် စိတ်တော်ထပ်ဆင့်ညှိုးငယ်လျက် ကျောက်လုံးနှင့်ပိတ်ထားရာဂူဖြစ်သောသင်္ချိုင်းသို့ ရောက်တော်မူလျှင်၊ ကျောက်လုံးကိုဖယ်လိုက်ကြဟု မိန့်တော်မူသောအခါ သေသူ့အစ်မမာသက အရှင်ဘုရား၊ ယခုနံပါလိမ့်မည်။ သေသည်မှာ လေးရက်ရှိပါပြီဟုလျှောက်သော်၊ ယေရှုက သင်ယုံလျှင် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကိုမြင်ရလိမ့်မည် ငါဆိုခဲ့ပြီမဟုတ်လောဟု မိန့်တော်မူ၏။ ကျောက်လုံးကိုဖယ်လိုက်ကြရာ ယေရှုမြော်ကြည့်လျက်၊ အိုအဘခမည်းတော်၊ အကျွန်ုပ်အားနားညောင်းတော်မူသောကြောင့် ကျေးဇူးတော်ကြီးလှပါ၏။ အခါခပ်သိမ်းနားညောင်းတော်မူသည်ကို အကျွန်ုပ်သိပါ၏။ သို့ရာတွင် အကျွန်ုပ်ကိုကိုယ်တော်စေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်းယုံကြည်ကြစေရန် ပတ်လည်ရှိလူပရိသတ်အတွက်ကြောင့် ထိုသို့ လျှောက်ပါသည်ဟု မြွက်ဆိုတော်မူပြီးလျှင်၊ လာဇရု၊ ထွက်ခဲ့ဟု ကျယ်သောအသံနှင့်အမိန့်ရှိတော်မူရာ၊ သေလွန်သူသည် လက်ခြေများအဝတ်ပတ်စည်းလျက် မျက်နှာလည်းပဝါပတ်ရစ်လျက် ထွက်လာ၏။ ယေရှုကလည်း ဖြည်၍လွှတ်လိုက်ကြဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့ကြောင့် မာရိထံလာရောက်၍ ပြုတော်မူသောအမှုကိုကြည့်မြင်သောယုဒလူမျိုးအများသည် ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၏။ အချို့မူကား ဖာရိရှဲတို့ထံသွား၍ ယေရှုပြုတော်မူရာများကိုကြားပြောကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ပရောဟိတ်ကြီးနှင့်ဖာရိရှဲတို့လွှတ်တော်တက်ပြီးလျှင် ဤသူသည် နိမိတ်လက္ခဏာများစွာပြသည်ကိုထောက်၍ မည်သို့ပြုလုပ်ကြအံ့နည်း။ ထိုသို့နေစေလျှင် သူ့ကိုလူခပ်သိမ်းယုံကြည်ကြလိမ့်မည်။ ရောမလူမျိုးတို့လည်းလာ၍ ငါတို့တိုင်းပြည်နှင့်လူမျိုးကို တိုက်သိမ်းကြလိမ့်မည်ဟု ဆိုကြရာ၌၊ အပါအဝင်တစ်ယောက်၊ ထိုနှစ်တွင်ပရောဟိတ်မင်းဖြစ်သူကာယဖက သင်တို့သည်မည်သည်ကိုမျှမသိကြ။ တစ်မျိုးလုံးမပျက်ရဘဲ လူမျိုးတော်အတွက် လူတစ်ယောက်အသေခံလျှင် သင့်လျော်သည်ကိုမစဉ်းစားကြဟု ဆို၏။ ထိုသို့ဆိုသည်မှာ ကိုယ့်ဉာဏ်ဖြင့်မဟုတ်။ ထိုနှစ်တွင်ပရောဟိတ်မင်းဖြစ်၍ ယေရှုသည်ထိုလူမျိုးအတွက် အသေခံတော်မူရမည့်အကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ထိုလူမျိုးအတွက်သာမဟုတ်၊ အရပ်ရပ်ကွဲလွင့်လျက်နေသော ဘုရားသခင့်သားသမီးတို့ကိုတစ်စုတစ်ရုံးတည်းဖြစ်စေရန် အသေခံတော်မူရမည့်အကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ပရောဖက်ဉာဏ်ဖြင့် ဟောပြောသတည်း။ သို့နှင့်အညီ ထိုနေ့ကစ၍ ကိုယ်တော်ကိုကွပ်မျက်ရန်တိုင်ပင်ကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ယေရှုသည် ယုဒလူမျိုးတို့ဘောင်တွင် နောင်အထင်အရှားသွားလာတော်မမူဘဲ သဲတောစပ်ရှိ ဧဖရိမ်ခေါ်မြို့သို့ကြွရောက်၍ တပည့်တော်တို့နှင့်အတူနေထိုင်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ယုဒလူမျိုး၏ပသခါပွဲတိုင်လုနီးသည်ဖြစ်၍ အများတို့သည်ကျေးတောမှ ယေရုရှလင်မြို့သို့ သန့်စေခြင်းဝတ်ကိုပြုရန် ပွဲမတိုင်မီရောက်ကြရာ၊ ယေရှုကိုရှာ၍ ဗိမာန်တော်တွင်ရှိနေကြစဉ်၊ မည်သို့ထင်ကြသနည်း။ သူသည်ပွဲသို့လာမည်မဟုတ်လောဟု အချင်းချင်းမေးမြန်းပြောဆိုကြ၏။ ပရောဟိတ်ကြီးနှင့်ဖာရိရှဲတို့ကလည်း မည်သူမဆိုကိုယ်တော်ရှိရာအရပ်ကိုသိလျှင်၊ ဖမ်းဆီးရန်ပြရမည်ဟူ၍ အမိန့်ထုတ်ဆင့်ပြီးဖြစ်၏။ ပသခါပွဲမတိုင်မီခြောက်ရက်က ယေရှုသည် သူသေတို့အထဲမှရှင်ပြန်ထမြောက်စေသူ လာဇရုနေရာ ဗေသနိရွာသို့ကြွရောက်တော်မူပြီးလျှင်၊ ထိုရွာတွင် ကိုယ်တော့်အဖို့စားသောက်ပွဲကျင်းပကြရာ မာသလုပ်ကျွေးသမှုပြုလျက် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လာဇရုစားပွဲထိုင်ပါဝင်လျက်ရှိစဉ်၊ မာရိသည် အဖိုးထိုက်သောနာဒုနံ့သာဆီစစ် အချိန်နှစ်ဆယ့်ငါးကျပ်ကိုယူလာ၍ ယေရှု၏ခြေတော်ကိုလိမ်းကျံလျက် ကိုယ့်ဦးဆံနှင့်သုတ်၏။ ထိုနံ့သာဆီနံ့လည်း တစ်အိမ်လုံး မွှေးကြိုင်လျက်ရှိ၏။ သို့ရာတွင်တပည့်တော်တို့အပါအဝင် ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်မည့် ယုဒဣရှကာရုတ်က၊ ထိုနံ့သာဆီကို ငွေသုံးရာနှင့်ရောင်းချ၍ သူဆင်းရဲများအား အဘယ်ကြောင့်မပေးမကမ်းခဲ့သနည်းဟုဆို၏။ ထိုသို့ဆိုသည်မှာ သူဆင်းရဲများကိုဂရုပြုသောကြောင့်မဟုတ်။ ငွေအိတ်လွယ်သူဖြစ်၍ ထည့်သွင်းငွေကိုယူတတ်သော သူခိုးဖြစ်သောကြောင့်တည်း။ ထိုကြောင့်ယေရှုက ငါ့ကိုသေခမ်းသေနားပြင်ရန်နေ့အဖို့ ထိုနံ့သာဆီကိုသိုထားပါလေစေ။ သူဆင်းရဲများသည် သင်တို့နှင့်အစဉ်ရှိသည်။ ငါမူကား သင်တို့နှင့်အစဉ်နေသည်မဟုတ်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယုဒလူမျိုးအမြောက်အမြားတို့သည် ထိုရွာ၌ရှိတော်မူကြောင်းကြားသိသော်၊ ယေရှုအတွက်ကြောင့်သာမဟုတ်၊ သူသေတို့အထဲမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်စေတော်မူခဲ့သော လာဇရုကိုလည်း ရှုကြည့်ရန်ရောက်လာကြ၏။ နောက်နေ့တွင် ပွဲသို့ရောက်လာသောလူပရိသတ်ကြီးသည် ယေရုရှလင်မြို့သို့ ယေရှုကြွရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော်၊ စွံပလွန်လက်ကိုယ်စီကိုင်၍ ခရီးဦးကြိုဆိုရန်ထွက်သွားလျက် အောင်သံပေးကြပါစေ။ ထာဝရဘုရားနာမတော်နှင့်ကြွလာတော်မူသော ဣသရေလလူမျိုး၏ဘုရင်၌ မင်္ဂလာရှိပါစေသောဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။ တပည့်တော်တို့သည် ထိုအကြောင်းအရာများကို အစကနားမလည်ကြ။ ယေရှုဘုန်းထင်ရှားသောအခါမူကား ကိုယ်တော်နှင့်စပ်၍ ထိုသို့ရေးထားလျက်ရှိသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်၌ ထိုသို့ဖြစ်ပျက်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သတိရကြ၏။ လာဇရုကို သင်္ချိုင်းဂူမှခေါ်လျက် သူသေတို့အထဲမှရှင်ပြန်ထမြောက်စေတော်မူသည့်ကာလ၊ နောက်တော်ပါလူပရိသတ်သည် ထိုအကြောင်းကိုသက်သေခံကြသည့်ပြင်၊ လူအမြောက်အမြားတို့လည်း ထိုနိမိတ်လက္ခဏာကို ပြတော်မူကြောင်းကြားသဖြင့် ခရီးဦးကြိုဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ဖာရိရှဲတို့က မည်သို့မျှမတတ်နိုင်ကြောင်းကြည့်ကြလော့။ သူ့နောက်တစ်လောကလုံးလိုက်သွားပြီတကားဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။ ထိုကာလ ပွဲတွင်ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရန်ရောက်လာသူတို့အနက် ဂရိတ်လူမျိုးအချို့ပါရှိရာ၊ ထိုသူတို့သည် ဂါလိလဲနယ်၊ ဗက်ဇဲဒမြို့သားဖိလိပ္ပုထံချဉ်းကပ်၍ ယေရှုကိုဖူးလိုပါသည်အရှင် ဟုဆိုသော်၊ ဖိလိပ္ပုသည် အန္ဒြေထံသွား၍ပြောပြီးလျှင်အန္ဒြေနှင့်ဖိလိပ္ပုတို့သည် ယေရှုထံဝင်ရောက်လျှောက်ထားကြ၏။ ယေရှုကလည်း၊ လူ့သားဘုန်းထင်ရှားရမည့်အချိန်ရောက်လေပြီ။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ မျိုးစေ့သည် မြေသို့ကျ၍မပျက်လျှင် အစေ့အတိုင်းနေတတ်၏။ ပျက်လျှင်မူကား များစွာသီးတတ်၏။ ကိုယ့်အသက်ကို နှမြောသူသည် အသက်ရှုံးတတ်၏။ ဤလောက၌ အသက်ကိုမနှမြောသောသူမူကား ကမ္ဘာအဆက်ဆက် အသက်ကိုစောင့်ထိန်းလိမ့်မည်။ မည်သူမဆို ငါ့အစေကိုခံလျှင် ငါ့နောက်လိုက်စေ။ ငါ့စံရာ၌ ငါ့အစေခံလည်းရှိလိမ့်မည်။ မည်သူမဆိုငါ့အစေကိုခံလျှင် ထိုသူ့ကို ခမည်းတော်ချီးမြှောက်တော်မူလိမ့်မည်။ ယခုမှာ ငါသည်စိတ်မသာ၍ မည်သို့လျှောက်ရအံ့နည်း။ အိုအဘ၊ ဤအချိန်နာရီမှ အကျွန်ုပ်ကို ကယ်နုတ်တော်မူပါဟူ၍လော၊ ဤအကြောင်းကြောင့်ပင် ယခုအချိန်တိုင် ငါရောက်လာပြီတကား၊ အိုအဘ၊ နာမတော့်ဂုဏ်ကိုထင်ရှားစေတော်မူပါဟု လျှောက်ဆိုသော် ငါထင်ရှားစေခဲ့ပြီ။ တစ်ဖန် ထင်ရှားစေဦးမည်ဟု ကောင်းကင်မှဗျာဒိတ်တော်သံရောက်လာ၏။ ထိုကြောင့် ရှိနေ၍ကြားကြသောလူပရိသတ်က မိုးချုန်းသည်ဟုဆိုကြ၏။ အချို့ကမူ စေတမန်တော်တစ်ပါးသူ့အားမြွက်ဆိုသည်ဟု ဆိုကြရာ၊ ယေရှုက၊ ထိုဗျာဒိတ်တော်သံသည် ငါ့အတွက်မဟုတ်၊ သင်တို့အတွက်ရောက်လာပြီ။ ယခုမှာ ဤလောကသည် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခံရ၏။ ဤလောကမင်းလည်းနှင်ထုတ်ခံရတော့မည်။ ငါသည် မြေပေါ်ကမြှောက်ထားခံရသော် လူခပ်သိမ်းကိုငါ့ထံသွေးဆောင်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူသည်မှာ မည်သို့အသေခံတော်မူရမည်ကို ဖော်ပြသတည်း။ ထိုအခါ လူပရိသတ်က ခရစ်တော်သည်ကာလအစဉ်တည်တော်မူသည်ကို ပညတ္တိကျမ်းဖြင့် အကျွန်ုပ်တို့ကြားသိပါလျက် လူ့သားသည်မြှောက်ထားခံရမည်ဟု အသို့ဆိုပါသနည်း။ လူသားဆိုသည်မှာ မည်သူပါနည်းဟုမေးကြသည်နှင့်၊ ယေရှုက အလင်းတော်သည်သင်တို့ဘောင်တွင် ကာလအတန်ငယ်ရှိနေတော့မည်။ မှောင်မိုက်မအုပ်မိစေရန် အလင်းတော်ရှိခိုက်သွားလာကြလော့။ မှောင်မိုက်၌သွားလာသူကား မည်သည့်အရပ်သို့ သွားသည်ကိုမသိတတ်။ အလင်းတော်၏သားများဖြစ်စေခြင်းငှါ အလင်းတော်ရှိခိုက် အလင်းတော်ကိုယုံကြည်ကြလော့ဟုမိန့် တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် ယေရှုသည်ထွက်ကြွ၍ တိမ်းရှောင်တော်မူ၏။ သူတို့ရှေ့တွင် နိမိတ်လက္ခဏာအများကိုပြတော်မူသော်လည်း ကိုယ်တော်ကိုမယုံကြချေ။ ထိုသို့မယုံကြသည်မှာ အို ထာဝရဘုရား၊ အကျွန်ုပ်တို့ကြားရသောသတင်းကိုယုံကြည်သူ၊ ထာဝရဘုရား၏ လက်ရုံးတော်ကိုမြင်ရသူ၊ မည်သူနည်းဟူ၍ပရောဖက်ဟေရှာယဆင့်ဆိုချက်အတိုင်း ပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ထိုသို့ ဟေရှာယဆင့်ဆိုသည့်အကြောင်းမှာ ကိုယ်တော်၏ဘုန်းတော်ကိုဖူးမြင်၍ ကိုယ်တော်ကိုရည်လျက် ကြားပြောနှင့်သတည်း။ ယေရှုကလည်း ငါ့ကိုယုံကြည်သူသည် ငါ့ကိုယုံကြည်သည်မဟုတ်။ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကို ယုံကြည်၏။ ငါ့ကိုဖူးမြင်သူလည်း စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကိုဖူးမြင်၏။ ငါ့ကိုယုံကြည်သူသည် မှောင်မိုက်၌မတည်မနေစေရန် အလင်းအဖြစ်ဤလောကသို့ ငါရောက်လာပြီ။ မည်သူမဆို ငါ့ဒေသနာကိုကြားနာ၍မစောင့်ရှောက်လျှင် ထိုသူ့ကိုငါမစီရင်။ ငါသည်ဤလောကကို စီရင်ဆုံးဖြတ်ရန်မဟုတ်။ ကယ်တင်ရန်ရောက်လာပြီ။ ထိုအမိန့်တော်သည် ထာဝရအသက်တည်ရာတည်ကြောင်းဖြစ်သည်ကိုငါသိသဖြင့် ငါမိန့်ဆိုချက်များကို ခမည်းတော်ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူသည့်အတိုင်းပင် ငါပြန်ကြားသည်ဟု ကြွေးကြော်၍မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါပသခါပွဲမတိုင်မီ ယေရှုသည်ခမည်းတော်ထံ ဤလောကမှပြောင်းကြွရမည့်အချိန်ရောက်ကြောင်း သိတော်မူ၍ ဤလောက၌ချစ်ခင်သော ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်သူတို့ကို စုံလင်စွာချစ်တော်မူသည့်အတိုင်း ညစာစားလျက်နေကြစဉ်၊ ရှိမုန်၏သား ယုဒဣရှကာရုတ်စိတ်၌ ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်ရန် မာရ်နတ်အကြံပေးပြီးဖြစ်လျက်ပင်၊ ကိုယ့်လက်သို့ အရာခပ်သိမ်းကို ခမည်းတော်လွှဲအပ်ခဲ့သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ဘုရားသခင်ထံမှထွက်လာ၍ ဘုရားသခင့်ထံပြန်သွားတော့မည်ကိုလည်းကောင်း သိတော်မူသော်လည်း၊ စားတော်ခေါ်ရာမှထ၍ ဝတ်လုံတော်ကိုချွတ်ထားပြီးလျှင် ပုဝါတစ်ထည်ကိုကိုင်ယူခါးစည်းလျက် အင်တုံတွင်ရေထည့်၍၊ တပည့်တော်တို့ခြေများကိုဆေးခြင်း၊ ခါးစည်းပုဝါနှင့်သုတ်ခြင်းကိုပြုတော်မူ၏။ ရှိမုန်ပေတရုထံရောက်တော်မူသော် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ခြေကို ဆေးတော်မူမည်လောဟုလျှောက်ရာ၊ ယေရှုက ငါပြုရာကိုယခုသင်မသိသော်လည်း နောင်နားလည်လိမ့်မည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ ပေတရုကလည်း တပည့်တော့်ခြေကိုမည်သည့်ကာလမျှ ဆေးတော်မူရမည်မဟုတ်ပါဟုလျှောက်သော် သင့်ကိုငါမဆေးရလျှင် သင်သည်ငါ့ဘက်ပါမဟုတ်ဟု ယေရှုပြန်၍မိန့်တော်မူသောကြောင့်၊ ရှိမုန်ပေတရုက အရှင်ဘုရား၊ တပည့်တော့်ခြေကိုသာမဟုတ်၊ လက်နှင့်ဦးခေါင်းကိုလည်း ဆေးတော်မူပါဟု လျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက ရေချိုးပြီးသူသည် ကိုယ်လုံးစင်ကြယ်သည့်အလျောက် ခြေမှတစ်ပါးဆေးရန်မလို။ သင်တို့စင်ကြယ်ကြ၏။ သို့ရာတွင် သင်တို့ရှိသမျှစင်ကြယ်ကြသည်မဟုတ်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သင်တို့ရှိသမျှ စင်ကြယ်ကြသည်မဟုတ်ဟုမိန့်ဆိုသည်မှာ ပို့အပ်မည့်သူ့ကိုသိတော်မူသောကြောင့်တည်း။ ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်တို့၏ခြေများကိုဆေး၍ ဝတ်လုံတော်ကိုဝတ်ဆင်ပြီးလျှင် ထိုင်ပြန်တော်မူသည့်ကာလ၊ သင်တို့၌ငါပြုခဲ့သောအမှုကို နားလည်ကြသလော။ ငါ့ကိုဆရာတော်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အရှင်ဘုရားဟူ၍လည်းကောင်း ခေါ်ကြသည်မှာ ထိုသို့ငါဖြစ်သောကြောင့်ခေါ်သင့်၏။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား ကျွန်သည်သခင့်ထက်လည်းကောင်း၊ တမန်သည်စေလွှတ်သူထက်လည်းကောင်း ကြီးမြတ်သည်မဟုတ်။ သင်တို့သည် ဤအခြင်းအရာများကိုသိ၍ပြုကျင့်လျှင် မင်္ဂလာရှိ၏။ သင်တို့သိသမျှနှင့်စပ်၍ထိုသို့ငါပြောသည်မဟုတ်။ ငါသိလျက်နှင့် လူတို့ကိုရွေးကောက်သည်မှာ ငါ့ထမင်းကိုစားသောသူသည် ငါ့ကိုခြေနှင့်ကျောက်ကန်လေပြီဟူသော ကျမ်းချက်အတိုင်းပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ထိုသို့ဖြစ်ပျက်သည့်ကာလ၊ ငါဖြစ်သည်ကိုသင်တို့ယုံကြည်ကြစေရန် ယခုကငါဆိုနှင့်လေပြီ။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါစေလွှတ်လိုက်သူ့ကိုလက်ခံသောသူသည် ငါ့ကိုလက်ခံ၏။ ငါ့ကိုလက်ခံသောသူလည်း ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကိုလက်ခံသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် စိတ်တော်မသာ၍ ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား သင်တို့အနက် တစ်ယောက်ယောက်သည် ငါ့ကိုပို့အပ်လိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူရာ၊ မည်သူ့ကိုမိန့်တော်မူကြောင်းတပ်အပ်မသိသဖြင့် တပည့်တော်တို့သည်အချင်းချင်းကြည့်ကြ၏။ ထိုအခါ ယေရှုချစ်တော်မူ၍ ရင်ခွင်တော်၌လျောင်းနေသောတပည့်တော်တစ်ပါးအား၊ ရှိမုန်ပေတရုသည် မည်သူ့ကိုမိန့်တော်မူကြောင်းပြောပါဟု မျက်ရိပ်ဖြင့်မေးသည့်အတိုင်း၊ ထိုတပည့်တော်သည်နေရင်းမှ ရင်တော်ကိုမော့ကပ်ပြီးလျှင် အရှင်ဘုရား၊ မည်သူပါနည်းဟုလျှောက်ရာ တစ်လုပ်စာနှစ်၍ ငါပေးမည့်သူဖြစ်သည်ဟုမိန့်တော်မူလျက် ရှိမုန်ဣရှကာရုတ်၏သား ယုဒကိုပေးတော်မူ၏။ ထိုတစ်လုပ်စာကိုယူပြီးသော် သူ့အတွင်းသို့စာတန်ဝင်ပြီးဖြစ်၍ ယေရှုက သင်ပြုမည့်အရာကို အမြန်ပြုလော့ဟုမိန့်တော်မူ၏။ မည်သည့်အကြောင်းနှင့် ထိုသို့မိန့်တော်မူသည်ကို ထိုစားပွဲထိုင်ဘက်တစ်ယောက်မျှမသိကြ။ အချို့က ယုဒ၌ငွေအိတ်ရှိသောကြောင့် ပွဲအတွင်းလိုရာကိုဝယ်စေရန်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ သူဆင်းရဲတို့အားတစ်စုံတစ်ရာပေးစေရန်ဟူ၍လည်းကောင်း အမိန့်ရှိတော်မူသည်ဟု ထင်မှတ်ကြ၏။ ယုဒလည်း ထိုတစ်လုပ်စာကိုခံယူပြီးလျှင်ပြီးချင်း ထွက်သွားလေ၏။ ထိုအချိန်ကား ညဉ့်အချိန်တည်း။ ထိုသူထွက်သွားပြီးနောက် ယေရှုက လူ့သားသည်ယခုဘုန်းထင်ရှားလေပြီ။ ဘုရားသခင်လည်း လူ့သားအားဖြင့်ဘုန်းတော်ထင်ရှားလေပြီ။ ဘုရားသခင်သည် လူ့သားအားဖြင့်ဘုန်းတော်ထင်ရှားပြီဖြစ်လျှင် လူ့သား၏ဘုန်းကိုကိုယ်တော်တိုင် ထင်ရှားစေတော်မူလိမ့်မည်။ မကြာမီပင် ထင်ရှားစေတော်မူလိမ့်မည်။ ချစ်သားတို့၊ ငါသည် သင်တို့နှင့်ခဏမျှဆက်လက်နေရ၏။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုရှာကြသော်လည်း ယုဒလူမျိုးတို့အား ငါပြောခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ငါသွားရာသို့သင်တို့မရောက်နိုင်ကြဟု သင်တို့အားငါဆို၏။ အချင်းချင်းချစ်ကြလော့ ဟူသောပညတ်တော်သစ်ကို သင်တို့အားငါပေး၏။ ငါသည် သင်တို့ကိုချစ်သည့်နည်းတူပင် သင်တို့လည်းအချင်းချင်းချစ်ကြလော့။ အချင်းချင်းချစ်ကြလျှင် သင်တို့သည်ငါ့တပည့်များဖြစ်ကြောင်း လူခပ်သိမ်းတို့သိကြလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ရှိမုန်ပေတရုက အရှင်ဘုရား၊ မည်သည့်အရပ်သို့ကြွတော်မူအံ့နည်းဟု မေးလျှောက်သော်၊ ယေရှုက ငါသွားရာသို့ယခုသင်မလိုက်နိုင်၊ နောင်လိုက်ရလိမ့်မည်ဟု ဖြေဆိုတော်မူရာ၊ ပေတရုက အရှင်ဘုရား၊ အဘယ်ကြောင့်ယခုမလိုက်နိုင်ပါသနည်း။ တပည့်တော်သည် ကိုယ်တော့်အတွက် အသက်စွန့်ပါမည်ဟုလျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက ငါ့အတွက်အသက်စွန့်မည်လော။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့ကိုသုံးကြိမ်တိုင် သင်မငြင်းဆိုမီ ကြက်တွန်မည်မဟုတ်။ သင်တို့၌နှလုံးမသာမရှိကြနှင့်။ ဘုရားသခင်ကိုယုံကြည်၍ ငါ့ကိုလည်းယုံကြည်ကြလော့။ ငါ့ခမည်းတော်ဘုံဗိမာန်တော်တွင် နေထိုင်ရာအများရှိ၏။ မရှိခဲ့လျှင် သင်တို့နေရာဌာနကိုပြင်ဆင်ရန် ငါသွားသည်ဟုဆိုမည်လော။ ထိုသို့သွား၍ သင်တို့နေရာဌာနကိုပြင်ဆင်သော် ငါ့စံရာ၌ရှိနေကြစေရန် တစ်ဖန်လာ၍ သင်တို့ကိုသိမ်းဆည်းမည်။ ငါသွားရာသို့ရောက်သောလမ်းကို သင်တို့သိကြသည်ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊ သောမက အရှင်ဘုရား၊ မည်သည့်အရပ်သို့ကြွတော်မူမည်ကို တပည့်တော်တို့မသိဘဲလျက် လမ်းကို မည်သို့သိကြပါအံ့နည်းဟုလျှောက်ရာ၊ ယေရှုက ငါသည် မဂ်လမ်း၊ သမ္မာတရား၊ ဇီဝအသက်ဖြစ်၏။ ငါ့အားဖြင့်မှတစ်ပါး မည်သူမျှခမည်းတော်ထံမရောက်နိုင်။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုသိခဲ့လျှင် ငါ့ခမည်းတော်ကိုလည်းသိကြလေပြီ။ ယခုမှစ၍ကိုယ်တော်ကိုသိကျွမ်းဖူးမြင်ရကြလေပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။ ဖိလိပ္ပုကလည်း အရှင်ဘုရား၊ ခမည်းတော်ကိုတပည့်တော်တို့အားပြတော်မူပါ။ စိတ်ကျေနပ်ကြပါလိမ့်မည်ဟု လျှောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုက အချင်းဖိလိပ္ပု၊ ငါသည်သင်တို့နှင့်ဤမျှကြာနေထိုင်ပြီးဖြစ်လျက် ငါ့ကိုမသိလော။ ငါ့ကိုဖူးမြင်သူသည် ခမည်းတော်ကိုဖူးမြင်လေပြီ။ သို့ဖြစ်၍ ခမည်းတော်ကိုပြတော်မူပါဟူ၍ မည်သို့သင်ဆိုဘိသနည်း။ ခမည်းတော်၌ ငါတည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ငါ၌ခမည်းတော်တည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သင်မယုံလော။ ငါဟောသောဒေသနာကို ကိုယ့်အလိုအလျောက်ဟောခြင်းမပြု။ ငါ၌ကိန်းဝပ်တော်မူသောခမည်းတော်သည် ကိုယ့်အမှုတော်များကိုပြုတော်မူ၏။ ခမည်းတော်၌ငါတည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ငါ၌ခမည်းတော်တည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ငါ့ကိုထောက်၍ယုံကြလော့။ သို့မဟုတ် အမှုတော်များကိုထောက်၍ယုံကြလော့။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့ကိုယုံကြည်သောသူသည်ငါပြုသောအမှုများကိုလည်းကောင်း၊ ထိုထက်ကြီးမြတ်သောအမှုများကိုလည်းကောင်း၊ ပြုရလိမ့်မည်။ အသို့ဆိုသော် ငါသည်ခမည်းတော်ထံသွား၍ငါ့နာမ၌သင်တို့တောင်းလျှောက်သမျှကို သားတော်အားဖြင့် ခမည်းတော့်ဘုန်းထင်ရှားစေရန်ငါပြုမည်။ ငါ့နာမ၌ မည်သည့်အရာကိုမဆိုငါ့ထံသင်တို့တောင်းလျှောက်လျှင် ငါပြုမည်။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုချစ်လျှင် ငါ့ပညတ်များကိုစောင့်ရှောက်ကြလိမ့်မည်။ ငါသည် သင်တို့ကိုခိုကိုးရာမဲ့ပစ်ထားမည်မဟုတ်။ သင်တို့ထံငါလာဦးမည်။ ခဏမျှကြာသော် ဤလောကသားတို့သည်ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ သင်တို့မူကား ငါအသက်ရှင်သည့်အတိုင်းရှင်ကြလတ္တံ့သောကြောင့် မြင်ရကြလိမ့်မည်။ ထိုနေ့ရက်ကာလတွင် ခမည်းတော်၌ငါတည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ငါ၌သင်တို့တည်ကြသည်ကိုလည်းကောင်း၊ သင်တို့၌ ငါတည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သင်တို့သိကြလိမ့်မည်။ ငါ့ပညတ်များကိုရ၍စောင့်ရှောက်သူသည် ငါ့ကိုချစ်သောသူဖြစ်၏။ ငါ့ကိုချစ်သောသူ့အား ငါ့ခမည်းတော်မေတ္တာသက်တော်မူသည့်ပြင် ငါလည်းမေတ္တာသက်၍ ထင်ရှားမည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ယုဒဣရှကာရုတ်မဟုတ်၊ အခြားယုဒက အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည်တပည့်တော်တို့အား ထင်ရှား၍ လောကသားတို့အားမထင်ရှားမည်မှာ မည်သည့်အဖြစ်အပျက်ကြောင့်ပါနည်းဟုမေးလျှောက်သော်၊ ယေရှုက မည်သူမဆိုငါ့ကိုချစ်လျှင် ငါ့တရားကိုစောင့်ရှောက်လိမ့်မည်။ ငါ့ခမည်းတော်လည်း ထိုသူ့ကိုမေတ္တာသက်တော်မူ၍ သူ့ထံငါတို့ကြွပြီးလျှင်အတူကိန်းဝပ်မည်။ ငါ့ကိုမချစ်သောသူမူကား ငါ့တရားကိုမစောင့်ရှောက်တတ်။ သင်တို့ကြားရသောတရားမှာ ငါ့တရားမဟုတ်။ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော်၏တရားတော်တည်း။ ငါသည် သင်တို့နှင့်ရှိနေစဉ် ထိုသို့ဟောခဲ့ပြီ။ ငါ့နာမ၌ ခမည်းတော်စေလွှတ်တော်မူမည့် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်တည်းဟူသော အမှုဆောင်လည်း သင်တို့အားစုံလင်စွာသွန်သင်လျက် ငါဟောခဲ့သမျှကို သတိရစေတော်မူလိမ့်မည်။ ငြိမ်သက်ခြင်းကို သင်တို့နှင့်ငါထားခဲ့၏။ လောကသားတို့ပေးကြသည့်နည်းတူမဟုတ်။ ကိုယ့်ငြိမ်သက်ခြင်းကို သင်တို့အားငါပေး၏။ နှလုံးမသာခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်း မရှိကြနှင့်။ ငါသည်ထွက်သွားပြီးလျှင်လာဦးမည်ဟူ၍ ငါပြောသည်ကို သင်တို့ကြားကြပြီ။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုချစ်ခဲ့လျှင် ငါ့ထက်ခမည်းတော်ကြီးမြတ်သောကြောင့်ခမည်းတော်ထံ ငါသွားသည်ကိုထောက်၍ ဝမ်းမြောက်ကြလေပြီ။ ထိုသို့ဖြစ်ပျက်သည့်ကာလ၊ သင်တို့ယုံကြည်ကြစေရန် ယခုကငါပြောဆိုနှင့်ခဲ့ပြီ။ လောကမင်းလာပြီဖြစ်သောကြောင့် သင်တို့နှင့် ငါများစွာပြောဆိုတော့မည်မဟုတ်။ ငါ၌ ထိုမင်းမည်သို့မျှမတတ်နိုင်သော်လည်း ခမည်းတော်ကိုငါချစ်ကြောင်း၊ ခမည်းတော်ပညတ်တော်မူသည့်အတိုင်းငါလိုက်နာကြောင်းများကို ဤလောကသားတို့သိစေခြင်းငှါဖြစ်မည်။ ထကြ။ ဤမှသွားကြကုန်အံ့။ ငါသည်မှန်သောစပျစ်ပင်ဖြစ်၏။ ဥယျာဉ်စောင့်ဖြစ်သောငါ့ခမည်းတော်သည်၊ ငါ၌အသီးမသီးသောအခက်တိုင်းကို ခုတ်ပစ်တော်မူလျက် သီးသောအခက်တိုင်းကိုကား တိုး၍သီးစေရန်သုတ်သင်တော်မူ၏။ သင်တို့သည် ငါဟောခဲ့သောတရားကြောင့် သုတ်သင်ပြီးဖြစ်သည်နှင့်အညီ၊ ငါ၌သင်တို့တည်ခြင်း၊ သင်တို့၌ငါတည်ခြင်းဖြစ်စေကြလော့။ စပျစ်ခက်သည် ပင်မ၌မတည်လျှင်၊ အလျောက်ဘာသာ အသီးမသီးနိုင်သည့်နည်းတူ သင်တို့လည်းငါ၌မတည်လျှင် သီးနိုင်ကြသည်မဟုတ်။ ငါသည်စပျစ်ပင်ဖြစ်၏။ သင်တို့သည်အခက်များဖြစ်ကြ၏။ ငါနှင့်ကင်းက မည်သည်ကိုမျှသင်တို့မတတ်နိုင်။ မည်သူမဆိုငါ၌တည်၍ ငါလည်းထိုသူ၌တည်လျှင် များစွာသီးတတ်၏။ ငါ၌မတည်သူမူကား စပျစ်ခက်နည်းတူ ထုတ်ပစ်ခြင်း၊ ညှိုးနွမ်းခြင်း၊ စုသိမ်းခြင်း၊ မီးတိုက်ခြင်း၊ ကျွမ်းလောင်ခြင်းကိုခံရတတ်၏။ သင်တို့သည်ငါ၌တည်၍ ငါ့ဒေသနာလည်းသင်တို့၌တည်လျှင် လိုသမျှကိုတောင်းလျှောက်ကြလော့။ ရကြလိမ့်မည်။ အသီးများစွာသင်တို့သီးခြင်းအားဖြင့် ငါ့ခမည်းတော်ထင်ရှား၍ သင်တို့လည်း ငါ့တပည့်များမှန်ကြလိမ့်မည်။ ခမည်းတော်သည် ငါ့ကိုချစ်တော်မူသည့်နည်းတူ ငါလည်းသင်တို့ကိုချစ်၏။ ငါ့မေတ္တာ၌တည်ကြလော့။ ငါသည် ခမည်းတော်၏ပညတ်တော်များကိုစောင့်ရှောက်၍ မေတ္တာတော်၌တည်သည့်နည်းတူ သင်တို့သည် ငါ့ပညတ်များကိုစောင့်ရှောက်လျှင် ငါ့မေတ္တာ၌တည်ကြလိမ့်မည်။ သင်တို့၌ ငါဝမ်းမြောက်ရသည့်ပြင် သင်တို့လည်းအပြည့်အစုံဝမ်းမြောက်ကြစေရန် ထိုသို့ငါဟောခဲ့ပြီ။ ငါ့ပညတ်မှာ သင်တို့ကိုငါချစ်သည့်နည်းတူ အချင်းချင်းချစ်ကြရမည်ဟူ၍တည်း။ မည်သူ၌မျှ မိတ်ဆွေတို့အတွက်အသက်စွန့်စားခြင်းထက် ကြီးမြတ်သောမေတ္တာမရှိ။ သင်တို့သည် ငါပညတ်ပေးသည့်အတိုင်းပြုကျင့်လျှင် ငါ့မိတ်ဆွေများဖြစ်ကြ၏။ ကျွန်သည် အရှင်ပြုရာကိုမသိရသောကြောင့် သင်တို့ကိုကျွန်ဟူ၍ငါခေါ်တော့မည်မဟုတ်။ ငါ့ခမည်းတော်ထံမှ ကြားနာခဲ့သမျှကိုသိစေသောကြောင့် မိတ်ဆွေဟူ၍ငါခေါ်ပြီ။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုရွေးချယ်ကြသည်မဟုတ်။ ငါကသာသင်တို့ကိုရွေးချယ်သည့်အလျောက်သွားကြပြီးလျှင် တည်မြဲသောအသီးကိုသီးလျက်၊ ခမည်းတော်ထံ ငါ့နာမ၌တောင်းလျှောက်သမျှကိုရကြစေရန် ငါခန့်ထား၏။ သင်တို့အချင်းချင်းချစ်ကြစေရန် ဤသို့ငါပညတ်၏။ သင်တို့ကိုဤလောကသားတို့ မုန်းကြလျှင် သင်တို့အရင်ငါ့ကိုမုန်းကြောင်း သိမှတ်ကြလော့။ သင်တို့သည် ဤလောကနှင့်စပ်ဆိုင်ခဲ့မူ ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သူတို့ကို လောကသားတို့ချစ်လေပြီ။ သင်တို့ကို ဤလောကထဲမှငါရွေးချယ်၍ ဤလောကနှင့်မစပ်ဆိုင်ကြသောကြောင့်မုန်းကြ၏။ ကျွန်သည် သခင်ထက်ကြီးမြတ်သည်မဟုတ်ဟူ၍ ငါမိန့်ခဲ့သောအချက်ကိုသတိရကြလော့။ ငါ့ကိုညှဉ်းပန်းခဲ့လျှင် သင်တို့ကိုလည်းညှဉ်းပန်းကြလိမ့်မည်။ ငါ့တရားကိုစောင့်ရှောက်ခဲ့လျှင် သင်တို့ဟောတိုင်းစောင့်ရှောက်ကြလိမ့်မည်။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကိုမသိကြသဖြင့် ငါ့နာမကြောင့်ဤသို့ပြုကြလိမ့်မည်။ ငါသည်လာရောက်မဟောခဲ့လျှင် သူတို့၌အပြစ်မရှိလေ။ ယခုမူကား ချေပရန်အလျှင်းမရှိကြ။ ငါ့ကိုမုန်းသောသူသည် ငါ့ခမည်းတော်ကိုလည်းမုန်းရာရောက်၏။ မည်သူမျှမပြုဘူးသောအမှုများကို သူတို့ဘောင်တွင်ငါမပြုခဲ့လျှင် သူတို့၌အပြစ်မရှိလေ။ ယခုမူကား ငါနှင့်ငါ့ခမည်းတော်ကိုမြင်ရလျက် မုန်းကြပြီ။ ထိုသို့မုန်းခြင်းကား အကြောင်းမဲ့ငါ့ကိုမုန်းထားကြပြီဟူ၍ သူတို့ပညတ္တိကျမ်း၌ ရေးသားချက်ပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ခမည်းတော့်ထံမှ သင်တို့ထံငါစေလွှတ်သည့်အတိုင်း ခမည်းတော့်ထံမှထွက်လာမည့် သမ္မာတရားဆိုင်ရာဝိညာဉ်တော်တည်းဟူသော အမှုဆောင်ကြွရောက်သော် ငါ့အကြောင်းကိုသက်သေခံတော်မူလိမ့်မည်။ သင်တို့လည်း အစကပင်ငါနှင့်အတူရှိနေသောကြောင့် သက်သေခံကြ၏။ သင်တို့မတိုက်လဲကြစေရန် ဤသို့ငါဟောခဲ့ပြီ။ သင်တို့ကို အသင်းတော်မှထုတ်ပယ်ကြသည့်ပြင် အသေသတ်သူတိုင်းပင် ဘုရားသခင့်အမှုတော်ကိုဆောင်ရွက်ပြီဟူ၍ ထင်မှတ်မည့်အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ ထိုသို့ပြုကြသည်မှာ ခမည်းတော်နှင့်ငါ့ကိုမသိကြသောကြောင့်တည်း။ သို့ရာတွင်အချိန်ရောက်သော် ငါပြောခဲ့ကြောင်းသင်တို့သတိရကြစေရန် ငါပြောနှင့်ပြီ။ သင်တို့နှင့်အတူရှိနေသောကြောင့် အစကငါမပြော။ ယခုမူကား စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင့်ထံ ငါသွားတော့မည်။ မည်သည့်အရပ်သို့သွားမည်နည်းဟု သင်တို့အနက်တစ်ယောက်မျှမမေးဘဲ၊ ဤသို့ငါဟောသောကြောင့် ပူဆွေးခြင်းနှင့်သင်တို့စိတ်နှလုံးပြည့်ကြသည်တကား။ သို့သော်လည်း အမှန်အတိုင်းငါဆိုသည်မှာ ငါမသွားလျှင် အမှုဆောင်အရှင်သည် သင်တို့ထံကြွရောက်တော်မူမည်မဟုတ်။ သွားလျှင်မူကား ငါစေလွှတ်မည်ဖြစ်သောကြောင့် သင်တို့အဖို့ ငါသွားခြင်းကောင်း၏။ ထိုအရှင်သည် ကြွရောက်သည့်ကာလ ဤလောကသားတို့ကိုပြစ်မှားခြင်း၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်း၊ စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းများကြောင့်၊ ယူကျုံးမရဖြစ်စေတော်မူမည်မှာ၊ ငါ့ကိုမယုံကြည်ကြသည့်အတွက် ပြစ်မှားခြင်း၊ ခမည်းတော်ထံငါသွား၍ ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်သည့်အတွက် ဖြောင့်မတ်ခြင်း၊ ဤလောကမင်းသည် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခံရပြီးဖြစ်သည့်အတွက် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းများကြောင့်တည်း။ ပြောဆိုရန် အများရှိသေးသော်လည်း ယခုသင်တို့မနာခံနိုင်ကြ။ သမ္မာတရားဆိုင်ရာဝိညာဉ်တော်ကြွရောက်တော်မူလျှင်ကား ကိုယ့်အလိုအလျောက်မဟောဘဲ ကြားနာသမျှကိုဟောလျက် နောင်အမှုအရေးများကိုလည်းညွှန်ပြသဖြင့် သမ္မာတရားအလုံးစုံသို့ပို့ဆောင်တော်မူလိမ့်သတည်း။ ငါပိုင်ဆိုင်ရာကိုခံယူလျက် သင်တို့အားညွှန်ပြမည်ဖြစ်၍ ငါ့ဘုန်းကိုထင်ရှားစေတော်မူလိမ့်မည်။ ခမည်းတော်၌ရှိသမျှသည် ငါပိုင်ဆိုင်ရာဖြစ်သောကြောင့် ငါပိုင်ဆိုင်ရာကိုခံယူလျက် သင်တို့အားညွှန်ပြတော်မူလိမ့်မည်ဟု ငါပြောဆို၏။ ခဏမျှကြာသော် သင်တို့သည်ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ ခဏမျှကြာပြန်သော် မြင်ရကြလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ တပည့်တော်အချို့တို့က ခဏမျှကြာသော် သင်တို့သည်ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ ခဏမျှကြာပြန်သော် မြင်ရကြလိမ့်မည်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ခမည်းတော်ထံ ငါသွားမည်ဖြစ်သောကြောင့်ဟူ၍လည်းကောင်း မိန့်တော်မူသည်မှာ အသို့နည်း။ ခဏမျှကြာသော်ဟူ၍မိန့်ဆိုရာ၌ မည်သို့ဆိုလိုတော်မူသနည်း။ ဟောတော်မူရာကိုငါတို့မသိဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြရာ၊ ယေရှုသည် မေးလျှောက်လိုကြကြောင်းကိုသိမြင်တော်မူ၍ ခဏမျှကြာသော် သင်တို့သည်ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ ခဏမျှကြာပြန်သော်မြင်ရကြလိမ့်မည်ဟု ငါပြောသောစကားနှင့်စပ်၍ အချင်းချင်းမေးမြန်းကြသလော။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား လောကသားတို့ဝမ်းမြောက်လျက် သင်တို့ငိုကြွေးမြည်းတမ်းကြလိမ့်မည်။ ထိုသို့ဝမ်းနည်းရကြသော်လည်း သင်တို့၏ဝမ်းနည်းခြင်းသည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းဖြစ်ပြန်လိမ့်မည်။ သားဖွားချိန်ရောက်သောမိန်းမသည် ဝမ်းနည်းသော်လည်း ဖွားပြီးသော် ဤလောကတွင် လူတစ်ယောက်တိုးလာသည့်အတွက်ဝမ်းမြောက်၍ ခံစားခဲ့သောဝေဒနာကိုသတိမရတတ်။ သို့နှင့်အညီသင်တို့သည် ယခုဝမ်းနည်းကြသော်လည်း သင်တို့ကိုငါတွေ့မြင်ဦးမည်ဖြစ်၍ နှလုံးကြည်ကြသဖြင့် သင်တို့ဝမ်းမြောက်ခြင်းကို မည်သူမျှမနုတ်မယူနိုင်။ ထိုနေ့ရက်ကာလ၌သင်တို့သည်ငါ့ကိုမေးလျှောက်ရကြတော့မည်မဟုတ်။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား ခမည်းတော့်ထံ မည်သည်ကိုမဆိုသင်တို့တောင်းလျှောက်လျှင် ငါ့နာမ၌သနားတော်မူလိမ့်မည်။ ယခုတိုင် ငါ့နာမ၌မတောင်းမလျှောက်ကြသေး။ သင်တို့ဝမ်းမြောက်ခြင်းပြည့်စုံရန် တောင်းလျှောက်ကြလော့။ ရကြလိမ့်မည်။ ဤအကြောင်းအရာများကို ပုံဆောင်၍ငါဟောခဲ့ပြီ။ ပုံမဆောင်ဘဲ ခမည်းတော့်အကြောင်းကို အတည့်အလင်းငါကြားပြောမည့်အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ ထိုကာလ ငါ့နာမ၌သင်တို့တောင်းလျှောက်ကြမည်ဖြစ်၍ ခမည်းတော့်ထံသင်တို့အတွက် ငါတောင်းလျှောက်မည်ဟုဆိုသည်မဟုတ်။ သင်တို့သည်ငါ့ကိုချစ်၍ ခမည်းတော်ထံမှငါထွက်လာကြောင်းကိုယုံကြသောကြောင့် ခမည်းတော်ကိုယ်တော်တိုင် သင်တို့ကိုချစ်တော်မူ၏။ ခမည်းတော်ထံမှထွက်လာ၍ ဤလောကသို့ကြွရောက်သောငါသည် ဤလောကကိုစွန့်ပြီးလျှင် ခမည်းတော်ထံတစ်ဖန်သွားဦးမည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ တပည့်တော်တို့က ကိုယ်တော်သည် ယခုပုံမဆောင်ဘဲအတည့်အလင်းမိန့်တော်မူပါပြီ။ အရာခပ်သိမ်းသိကျွမ်းတော်မူသည်ကိုလည်းကောင်း၊ မည်သူမျှမေးလျှောက်ရန်မလိုကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ တပည့်တော်တို့ ယခုသိကြပါသဖြင့် ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ ထွက်လာကြွရောက်တော်မူကြောင်းကို ယုံကြပါပြီဟုလျှောက်ကြသော် ယေရှုက ယခုယုံကြပြီလော။ သင်တို့သည် ငါ၌ငြိမ်သက်ခြင်းရှိကြစေရန် ထိုသို့ငါဟောခဲ့ပြီ။ ဤလောက၌ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်သော်လည်းအားယူကြလော့။ ငါသည် ဤလောကကိုအောင်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထာဝရအသက်ဟူသည်မှာ ဘုရားမှန်တစ်ဆူတည်းဖြစ်သောကိုယ်တော်ကိုလည်းကောင်း၊ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သော ယေရှုခရစ်ကိုလည်းကောင်း၊ သိကျွမ်းခြင်းတည်း။ အပ်ပေးတော်မူသောအမှုကို အကျွန်ုပ်ဆောင်ရွက်ပြီးစီးသဖြင့် ဤမြေကြီးပေါ်တွင်ကိုယ်တော်၏ဘုန်းကို ထင်ရှားစေပါပြီ။ အိုအဘ၊ ဤလောကမတည်မီ ကိုယ်တော့်ထံအကျွန်ုပ်၏ဘုန်းထင်ရှားခဲ့သည့်နည်းတူ၊ အထံတော်တွင် ယခု ထင်ရှားစေတော်မူပါ။ ဤလောကထဲမှ ပေးအပ်တော်မူသောသူတို့အား နာမတော်ကိုအကျွန်ုပ်ဖော်ပြပါပြီ။ ထိုသူတို့သည် ကိုယ်တော်ပိုင်မှန်လျက် အကျွန်ုပ်အားသနားတော်မူသူများ ဖြစ်သည့်အလျောက် ကိုယ်တော်၏တရားတော်ကိုစောင့်ရှောက်ကြပါပြီ။ အကျွန်ုပ်သည် ထိုသူတို့အဖို့တောင်းလျှောက်ပါ၏။ လောကသားတို့အဖို့မဟုတ်။ ကိုယ်တော်ပိုင်ဖြစ်သောအကျွန်ုပ်အား သနားတော်မူသူတို့အဖို့ တောင်းလျှောက်ပါ၏။ အကျွန်ုပ်ပိုင်သမျှသည် ကိုယ်တော်ပိုင်၊ ကိုယ်တော်ပိုင်လည်းအကျွန်ုပ်ပိုင်ဖြစ်သည်နှင့် ထိုသူတို့အားဖြင့်အကျွန်ုပ်၏ဘုန်းထင်ရှားပါပြီ။ အကျွန်ုပ်သည် ဤလောက၌ဆက်လက်မနေဘဲ ကိုယ်တော့်ထံလာရပါမည်။ ဤသူတို့မူကား နေရစ်ရကြပါမည်။ သန့်ရှင်းတော်မူသောအဘ၊ အကျွန်ုပ်တို့နည်းတူ သူတို့လည်းတစ်လုံးတစ်ဝတည်းဖြစ်စေရန် အကျွန်ုပ်အားပေးတော်မူသောနာမတော်၌ လုံခြုံစေတော်မူပါ။ အကျွန်ုပ်သည်သူတို့နှင့်အတူရှိစဉ် ပေးတော်မူသောနာမတော်၌ လုံခြုံစွာစောင့်ထိန်းသဖြင့် ကျမ်းချက်ပြည့်စုံစေရန် ပျက်စီးထိုက်သူမှတစ်ပါးတစ်ယောက်မျှမပျက်စီးပါ။ ယခုမှာ သူတို့ကိုအကျွန်ုပ်၏ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့်ပြည့်စုံကြစေရန် ကိုယ်တော့်ထံမလာမီဤလောက၌ ထိုသို့အကျွန်ုပ်တောင်းလျှောက်ပါ၏။ ကိုယ်တော်၏တရားတော်ကို အကျွန်ုပ်ပေးသည့်အလျောက် ဤလောကနှင့် အကျွန်ုပ်မစပ်ဆိုင်သည့်နည်းတူ သူတို့လည်းမစပ်ဆိုင်ကြသဖြင့် သူတို့ကို ဤလောကသားတို့မုန်းကြပါ၏။ သူတို့ကို ဤလောကထဲမှနုတ်ယူတော်မူရန်မဟုတ်ပါ။ အဆိုးမှကွယ်ကာတော်မူရန်တောင်းလျှောက်ပါ၏။ ဤလောကနှင့် အကျွန်ုပ်မစပ်ဆိုင်သည့်နည်းတူ၊ သူတို့လည်း မစပ်ဆိုင်ကြသောကြောင့် သမ္မာဓမ္မ၌သီးသန့်ထားတော်မူပါ။ ကိုယ်တော်၏တရားတော်သည် သမ္မာဓမ္မဖြစ်ပါ၏။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကို ဤလောကသို့စေလွှတ်တော်မူသည့်နည်းတူ၊ အကျွန်ုပ်လည်း သူတို့ကို ဤလောကထဲသို့စေလွှတ်လျက်၊ သမ္မာဓမ္မ၌ သီးသန့်ကြစေရန် သူတို့အတွက်အကျွန်ုပ်ကိုယ်ကိုသီးသန့်ထားပါ၏။ ဤသူတို့အဖို့သာမဟုတ်ပါ။ သူတို့ဟောခြင်းအားဖြင့် အကျွန်ုပ်ကိုယုံကြည်သူတို့အဖို့လည်း တောင်းလျှောက်ပါ၏။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်း လောကသားတို့ယုံစေခြင်းငှါ ထိုသူရှိသမျှသည် တစ်လုံးတစ်ဝတည်းဖြစ်လျက် အကျွန်ုပ်၌ အဘတည်တော်မူ၍ အဘ၌အကျွန်ုပ်တည်သည့်နည်းတူ အကျွန်ုပ်တို့၌ တည်ကြစေရန်တောင်းလျှောက်ပါ၏။ အိုအဘ၊ ဤလောကမတည်မီချစ်သည့်အတိုင်းအကျွန်ုပ်အားသနားတော်မူသောဘုန်းကို ကြည့်မြင်ကြစေရန်၊ အကျွန်ုပ်နှင့်အတူ စံရာတွင်အပ်ပေးတော်မူသောသူတို့ရှိစေလိုပါ၏။ ဖြောင့်မတ်တော်မူသောအဘ၊ လောကသားတို့သည်ကိုယ်တော်ကိုမသိကြသော်လည်း အကျွန်ုပ်သိပါ၏။ ဤသူတို့လည်း အကျွန်ုပ်ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်း သိကြပါ၏။ အကျွန်ုပ်အပေါ်သို့သက်သောမေတ္တာတော်သည် သူတို့၌တည်၍ အကျွန်ုပ်လည်းသူတို့၌တည်စေရန် နာမတော်ကိုကြားသိစေပါပြီ။ ထပ်၍ကြားသိစေပါမည်ဟု လျှောက်ဆိုတော်မူ၏။ ထိုသို့ ယေရှုလျှောက်ဆိုတော်မူပြီးသော် တပည့်တော်တို့နှင့်တကွထွက်၍ ကေဒြုန်ချောင်းတစ်ဘက်ရှိ ဥယျာဉ်သို့ကြွဝင်တော်မူ၏။ ၎င်းဥယျာဉ်တွင် ယေရှုသည်တပည့်တော်တို့နှင့် အဖန်ဖန်တွေ့ဆုံတော်မူတတ်သောကြောင့် ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်သူယုဒလည်း ထိုအရပ်ကိုသိသည်နှင့်အညီ၊ တပ်သားများ၊ ပရောဟိတ်ကြီးနှင့်ဖာရိရှဲတို့ထံမှ မင်းမှုထမ်းများကိုခေါ်ခဲ့ပြီးလျှင် မီးရှူး၊ မီးအိမ်၊ လက်နက်များပါလျက်ရောက်လာ၏။ ယေရှုလည်း ကိုယ်၌ဖြစ်လတ္တံ့သောအရာခပ်သိမ်းကိုသိမြင်သဖြင့် ထွက်ကြွတော်မူလျက်၊ မည်သူ့ကိုရှာကြသနည်းဟုမေးတော်မူသော်၊ နာဇရက်မြို့သားယေရှုကိုရှာသည်ဟုပြန်ဆိုကြရာ ကိုယ်တော်ကိုပို့အပ်သူယုဒလည်း ထိုသူတို့နှင့်အတူရပ်နေစဉ် ယေရှုက ငါပင်ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ငါပင်ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူသည်နှင့် ထိုသူတို့ဆုတ်ခွာဝပ်လျှိုးကြသောကြောင့်၊ မည်သူ့ကိုရှာကြသနည်းဟုမေးတော်မူပြန်သော် နာဇရက်မြို့သားယေရှုကို ရှာသည်ဟုပြန်ဆိုကြရာ၊ ယေရှုက ငါပင်ဖြစ်သည်ဟူ၍ငါပြောခဲ့ပြီ။ ငါ့ကိုရှာလျှင် ဤသူတို့သွားကြစေဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့သို့မိန့်တော်မူသည်မှာ အကျွန်ုပ်အားသနားတော်မူသောသူတို့အနက် တစ်ယောက်ကိုမျှအကျွန်ုပ်မဖျောက်ပါဟူ၍ မိန့်တော်မူချက်အတိုင်း ပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ထိုအခါရှိမုန်ပေတရုသည် ပါသောဓားကိုချွတ်ပြီးလျှင် ပရောဟိတ်မင်း၏ကျွန် မာလခုအမည်ရှိသူကို ခုတ်၍ လကျ်ာနားရွက်ပြတ်သော်၊ ယေရှုက သင့်ဓားကိုအိမ်၌ပြန်သွင်းလော့။ ခမည်းတော်ပေးသောခွက်ကို ငါမသောက်ရာသလောဟု ပေတရုအားမိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ တပ်မှူးတပ်သားတို့နှင့် ယုဒလူမျိုးတို့၏မင်းမှုထမ်းများသည် ယေရှုကို ဖမ်းဆီးတုပ်နှောင်ပြီးလျှင်၊ ထိုနှစ်တွင် ပရောဟိတ်မင်းဖြစ်သူ ကာယဖ၏ယောက္ခမအန္နတ်ထံ ဦးစွာယူသွားကြ၏။ ထိုကာယဖကား လူမျိုးတော်အတွက်လူတစ်ယောက်အသေခံလျှင် သင့်လျော်သည်ဟူ၍ ယုဒလူမျိုးတို့အား အကြံပေးဖူးသူတည်း။ ရှိမုန်ပေတရုနှင့် တပည့်တော်တစ်ပါးသည် ယေရှုနောက်လိုက်ကြရာ ထိုတပည့်တော်သည် ပရောဟိတ်မင်းနှင့်ကျွမ်းဝင်သူဖြစ်သဖြင့် ပရောဟိတ်မင်း၏ကျောင်းတော့် တံတိုင်းအတွင်းသို့ ယေရှုနှင့်အတူဝင်ရ၏။ ပေတရုမူကား တံခါးပြင်တွင်ရပ်နေရ၍ ပရောဟိတ်မင်းနှင့်ကျွမ်းဝင်သော ထိုတပည့်တော်ထွက်သွားလျက် တံခါးစောင့်မအားပြောပြီးလျှင်ပေတရုကိုသွင်းသော်၊ တံခါးစောင့်ကျွန်မက သင်လည်းထိုသူ့တပည့်တို့အပေါင်းပါလောဟု ပေတရုအားမေးရာ၊ ငါမဟုတ်ဟု ပြန်ဆို၏။ ထိုအခါ ကျွန်တို့နှင့်မင်းမှုထမ်းတို့သည်ချမ်းသဖြင့် မီးသွေးမီးဖိုပြီးလျှင်လှုံကြစဉ် ပေတရုလည်း အတူရပ်လျက်လှုံနေ၏။ ထိုကာလပရောဟိတ်မင်းသည် တပည့်တော်တို့အကြောင်းနှင့် ဒေသနာတော်အကြောင်းကိုမေးမြန်းသော်၊ ယေရှုက ငါသည်လျှို့တဝှက်မဟောဘဲ လောကသားတို့အားအထင်အရှားဟောလျက်၊ ယုဒလူမျိုးအပေါင်းတို့စည်းဝေးရာ ဓမ္မာရုံများနှင့်ဗိမာန်တော်တွင် အစဉ်ဒေသနာပေးခဲ့ပြီ။ ငါ့ကိုအဘယ်ကြောင့်မေးမြန်းသနည်း။ မည်သို့ဟောကြောင်းကိုကြားနာသူတို့ထံမေးမြန်းလော့။ ဟောချက်များကို ဤသူတို့သိကြသည်တကားဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူသည်နှင့်၊ အနီးရှိ မင်းမှုထမ်းတစ်ယောက်သည် ယေရှုကိုလက်ဝါးဖြင့်ရိုက်လျက် ပရောဟိတ်မင်းအား ထိုသို့ပြန်ပြောရာသလောဟုဆိုသော်၊ ယေရှုက ငါမကောင်းပြောဆိုလျှင် မကောင်းကြောင်းသက်သေခံလော့။ အကောင်းပြောဆိုလျှင်မူကား အဘယ်ကြောင့်ရိုက်သနည်း ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုနောက်အန္နတ်သည် ကိုယ်တော်ကိုတုပ်နှောင်သည့်အတိုင်း ပရောဟိတ်မင်းကာယဖထံပို့လိုက်၏။ ထိုအခါ ရှိမုန်ပေတရုသည်မီးလှုံလျက်ရပ်နေခိုက် သင်လည်းသူ့တပည့်တို့ အပေါင်းပါလောဟုမေးကြသော် ငါမဟုတ်ဟုငြင်းဆိုပြီးနောက်၊ ပေတရုခုတ်၍ နားရွက်ပြတ်သူနှင့်ဆွေမျိုးဖြစ်သော ပရောဟိတ်မင်း၏ကျွန်တစ်ယောက်က သူနှင့်အတူဥယျာဉ်တွင် သင့်ကိုငါမြင်ခဲ့သည်မဟုတ်လောဟု မေးရာ၌၊ ပေတရုငြင်းဆိုပြန်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ကြက်တွန်လေ၏။ ထိုနောက်နံနက်စောစောအချိန် ယေရှုကို ကာယဖမင်းထံမှပရဲတောရိခေါ်ရုံးတော်သို့ ယူသွားကြရာ၊ ထိုသူတို့သည် မသန့်ရာရောက်သဖြင့် ပသခါပွဲကိုမစားရမည်စိုး၍ ရုံးတော်တွင်းသို့ မဝင်ဘဲနေကြသောကြောင့် ပိလတ်မင်းသည် သူတို့ရှိရာသို့ထွက်သွားလျက်၊ ဤသူ့အပေါ်တွင် မည်သို့စွဲချက်တင်ကြသနည်းဟုမေးသော်၊ ထိုသူသည် ဆိုးသွမ်းမှုမပြုလျှင် မင်းကြီးထံကျွန်တော်တို့ပို့အပ်မည်မဟုတ်ပါဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။ ပိလတ်မင်းကလည်း သူ့ကိုယူ၍ သင်တို့တရားအတိုင်း ကိုယ်တိုင်စီရင်ဆုံးဖြတ်ကြလော့ဟုဆိုရာ၊ ကျွန်တော်တို့သည် မည်သူ့ကိုမျှသေဒဏ်ပေးခွင့်မရှိပါဟု ယုဒလူမျိုးတို့ပြန်လျှောက်ကြ၏။ ထိုသို့လျှောက်ခြင်းကား မည်သို့အသေခံတော်မူရမည်ကို ယေရှုမိန့်ဆိုဖော်ပြတော်မူခဲ့သည့်အတိုင်း ပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ထိုအခါ ပိလတ်မင်းသည်ရုံးတော်အတွင်းပြန်ဝင်ပြီးလျှင် ယေရှုကိုခေါ်လျက် သင်သည် ယုဒလူမျိုးတို့ဘုရင်လောဟုမေးသော်၊ ယေရှုက သင့်အလိုအလျောက်ဤသို့မေးသလော။ ငါ့အကြောင်းကိုသူတစ်ထူးတို့ လျှောက်ကြသောကြောင့်လောဟု ပြန်၍မေးတော်မူရာ၊ ပိလတ်မင်းက ငါသည်ယုဒလူမျိုးလော။ သင့်လူမျိုးတို့နှင့်ပရောဟိတ်ကြီးတို့သည် သင့်ကိုငါ့ထံပို့အပ်ကြပြီ။ မည်သို့ပြုဘိသနည်းဟုမေးပြန်လျှင်၊ ယေရှုက ငါ့နိုင်ငံသည်ဤလောကနှင့်မစပ်ဆိုင်၊ စပ်ဆိုင်ခဲ့မူငါသည်ယုဒလူမျိုးတို့ လက်သို့မရောက်စေခြင်းငှါ ငါ့ဘက်သားတို့တိုက်လှန်ကြလေပြီ။ ငါ့နိုင်ငံကား ဤမှာမဟုတ်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်လျှင် သင်သည်ဘုရင်မင်းလောဟု ပိလတ်မင်းမေးသည့်ကာလ ယေရှုက ငါသည် သင်ဆိုသည့်အတိုင်းဘုရင်မင်းတည်း။ ငါသည် သမ္မာတရားဘက်၌သက်သေခံရန်၊ ထိုသို့သောအဖြစ်ဖြင့်ဖွားမြင်ခြင်းကိုခံ၍ ဤလောကသို့ရောက်လာ၏။ သမ္မာတရားနှင့်စပ်ဆိုင်သူတိုင်း၊ ငါ့စကားကိုနာယူတတ်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူရာ၊ ပိလတ်မင်းက သမ္မာတရားဆိုသော် မည်သို့နည်းဟုမေးပြီးလျှင် ယုဒလူမျိုးတို့ရှိရာသို့ထွက်ပြန်၍ ထိုသူ၌ ပြစ်မှုကိုငါမတွေ့။ သို့ရာတွင်ပသခါပွဲအခါ အကျဉ်းသားတစ်ယောက်ကိုငါလွှတ်မြဲရှိ၏။ ယုဒလူမျိုးတို့ ဘုရင်ကိုလွှတ်စေလိုသလောဟု ပြောဆိုမေးမြန်းသော် ထိုသူ့ကိုမဟုတ်။ ဗာရဗ္ဗကိုလွှတ်ပါဟုပြန်ဟစ်ကြ၏။ ဗာရဗ္ဗကား၊ ဓားပြတည်း။ ထိုအခါ ပိလတ်မင်းသည် ယေရှုကိုခေါ်၍ရိုက်ဒဏ်ခတ်၏။ စစ်သည်တို့လည်း ဆူးဦးရစ်ရက်၍ ဦးခေါင်းတော်၌တင်ခြင်း၊ ကမ္ပလာနီဆင်ယင်ခြင်း၊ အထံတော်သို့ချဥ်းကပ်လျက် ယုဒလူမျိုးတို့ဘုရင်၌ မင်္ဂလာရှိပါစေသောဟုဆိုခြင်းများကိုပြုပြီးလျှင် လက်နှင့်ရိုက်ကြ၏။ ထိုနောက်ပိလတ်မင်းထွက်ပြန်၍ ကြည့်လော့။ ဤသူ၌ပြစ်မှုကိုငါမတွေ့ကြောင်း သင်တို့သိစေခြင်းငှါ သင်တို့ရှေ့ငါထုတ်ပြပြီဟုဆိုသည့်အတိုင်း၊ ယေရှုသည် ဆူးဦးရစ်နှင့်ကမ္ပလာနီကိုဝတ်ဆင်လျက်ထွက်တော်မူရာ ပိလတ်မင်းက ကြည့်ကြလော့။ ထိုလူပင်တည်းဟုဆိုသည့်အလျောက်၊ ပရောဟိတ်ကြီးနှင့်မင်းမှုထမ်းတို့သည် ကိုယ်တော်ကိုမြင်ကြသော်၊ ကားတင်ပါ၊ ကားတင်ပါ၊ ဟုဟစ်ကြ၏။ ပိလတ်မင်းကလည်းသူ့ကိုယူ၍ ကိုယ်တိုင်ကားတင်ကြ။ သူ့၌ပြစ်မှုကိုငါမတွေ့ဟုဆိုသည့်ကာလ၊ ယုဒလူမျိုးတို့က ကျွန်တော်တို့၌ဓမ္မသတ်ရှိပါသည်။ ထိုသူသည် ကိုယ်ကိုဘုရားသခင့်သားတော်လုပ်သောကြောင့် ထိုဓမ္မသတ်အတိုင်းသေဒဏ်ခံထိုက်ပါသည်ဟု ပြန်ဆိုကြ၏။ ထိုစကားကို ပိလတ်မင်းကြားသော် သာ၍ကြောက်ရွံ့သဖြင့်၊ ရုံးတော်အတွင်းပြန်ဝင်ပြီးလျှင် သင်သည်အဘယ်ကနည်းဟုယေရှုအားမေးရာ ယေရှုသည်အလျှင်းဖြေဆိုတော်မမူ။ သို့ဖြစ်၍ပိလတ်မင်းက ငါ့ကိုမပြောမဆိုနေသလော။ ငါသည်သင့်ကိုလွှတ်ပိုင်ခွင့်အာဏာ၊ ကားတင်ပိုင်ခွင့်အာဏာရှိကြောင်း မသိလောဟုမေးသော်၊ ယေရှုက ထိုအခွင့်ကိုအထက်မှပေးသည်မဟုတ်လျှင် သင်သည်ငါ့အပေါ်တွင် အလျှင်းအာဏာရမည်မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် သင့်ထံငါ့ကိုပို့အပ်သူ၌ သာ၍အပြစ်ကြီးသည်ဟုမိန့်ပြန်တော်မူ၏။ ထို့နောက်ပိလတ်မင်းသည် ကိုယ်တော်ကိုလွှတ်ရန်ရှာကြံသော်လည်း ယုဒလူမျိုးတို့က ဤသူ့ကိုလွှတ်လျှင် မင်းကြီးသည် ကဲသာမင်း၏အကျိုးတော်ဆောင်မဟုတ်။ ကိုယ်ကိုဘုရင်လုပ်သူတိုင်း ကဲသာမင်းကိုတော်လှန်သူဖြစ်သည်ဟု ဟစ်ကြ၏။ ထိုစကားကို ပိလတ်မင်းကြားသော် ယေရှုကိုထုတ်ပြ၍ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့်ဂဗ္ဗသအမည်တွင်လျက် ကျောက်ခင်းခေါ်ဌာနရှိတရားခွင်တွင်၊ ပသခါပွဲအဖိတ်နေ့ ခြောက်နာရီခန့်အချိန်ထိုင်ပြီးလျှင် ယုဒလူမျိုးတို့အားကြည့်ကြလော့။ သင်တို့ဘုရင်မင်းတည်းဟုဆိုသော်၊ ထိုသူတို့က ထုတ်ပါ၊ ထုတ်ပါ၊ ကားတင်ပါဟုဟစ်ကြ၏။ ပိလတ်မင်းကလည်း သင်တို့ဘုရင်ကို ငါကားတင်ရမည်လောဟုမေးရာ ပရောဟိတ်ကြီးတို့က ကဲသာမင်းမှတစ်ပါးကျွန်ုပ်တို့၌ ဘုရင်မရှိဟုပြန်ဆိုကြသည့်ကာလ၊ ပိလတ်မင်းသည် ကိုယ်တော်ကိုကားတင်စေရန်သူတို့အားအပ်လိုက်၏။ ထိုသူတို့သည် ယေရှုကိုဆွဲယူကြ၍ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ဂေါလဂေါသအမည်တွင်လျက် ဦးခေါင်းခွံခေါ်အရပ်သို့ ကားတိုင်ကို ကိုယ်တော်တိုင်ထမ်း၍ ကြွရောက်တော်မူသော်၊ ဝဲယာတော်တွင် အခြားသူနှစ်ယောက်နှင့်တကွ အလယ်၌ယေရှုကိုကားတင်ကြ၏။ ပိလတ်မင်းလည်း ယုဒလူမျိုးတို့ဘုရင်နာဇရက်မြို့သားယေရှု ဟူသောကမ္ပည်းကိုရေး၍ ကားတိုင်တော့်ပေါ်တွင်ဆွဲထားလေ၏။ ယေရှုကိုကားတင်ရာအရပ်သည် မြို့တော်နှင့်နီးသည့်ပြင် ထိုကမ္ပည်းကိုဟေဗြဲ၊ လက်တင်၊ ဂရိတ်ဘာသာများဖြင့် ရေးထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် ယုဒလူအများတို့ဖတ်ကြည့်ကြသည်နှင့် ၎င်းတို့ပရောဟိတ်ကြီ:တို့က ယုဒလူမျိုးတို့ဘုရင်ဟူ၍မရေးပါနှင့်။ ငါသည်ယုဒလူမျိုးတို့ ဘုရင်ဖြစ်သည်သူဆိုကြောင်းကိုရေးပါဟု ပိလတ်မင်းအားလျှောက်ကြသော်၊ ပိလတ်မင်းက ငါရေးပြီးသောအချက်ကို ငါရေးပြီးပြီဟုပြန်ဆို၏။ ယေရှုကို ကားတင်ပြီးနောက် စစ်သည်တို့သည်အဝတ်တော်များကို လေးပိုင်းခွဲပြီးလျှင် တစ်ယောက်တစ်ပိုင်းစီကောက်ယူကြ၏။ အတွင်းအင်္ကျီတော်ကား အထက်စွန်းမှ ချုပ်ရိုးမဲ့ထိုးသောအထည်ဖြစ်၍၊ ထိုအင်္ကျီကိုမဆုတ်ဘဲ မဲချလျက်ယူကြကုန်အံ့ဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။ ထိုသို့စစ်သည်တို့ပြုကြသည်မှာ အကျွန်ုပ်၏အဝတ်များကိုအချင်းချင်းခွဲဝေ၍ အတွင်းအင်္ကျီကို မဲချကောက်ယူကြပါသည်ဟူသောကျမ်းချက်အတိုင်း ပြည့်စုံစေခြင်းငှါတည်း။ ထိုအခါ ယေရှု၏ကားတိုင်တော်အနီးတွင် မယ်တော်နှင့်ထွေးတော် ကလောဖ၏မယားမာရိနှင့် မာဂဒလမာရိတို့သည် ရပ်လျက်ရှိနေကြစဉ်၊ မယ်တော့်အနီး ချစ်တော်မူသောတပည့်တော်ရပ်နေသည်ကို ယေရှုမြင်တော်မူသော် မယ်တော်အား အရှင်မ၊ သင့်သားပါတကားဟူ၍လည်းကောင်း၊ ထိုတပည့်တော်အား သင့်အမိပါတကားဟူ၍လည်းကောင်း၊ မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ထိုတပည့်တော်သည် မယ်တော်ကိုကိုယ့်အိမ်သို့ ထိုအချိန်ကပင်ခေါ်ထားလေ၏။ ထိုနောက်အမှုခပ်သိမ်းပြီးစီးကြောင်းကိုသိမြင်တော်မူသဖြင့် ယေရှုက ငါရေငတ်သည်ဟု ကျမ်းချက်ပြည့်စုံစေခြင်းငှါမိန့်တော်မူရာ၊ ထိုအရပ်တွင် ပုန်းရည်အပြည့်ထည့်ထားသောအိုးတစ်လုံးရှိ၍ ရေမှိုတစ်ပွင့်ကို ပုန်းရည်နှင့်ပြည့်စေပြီးလျှင် ဟုဿုပ်ကိုင်းတွင်တပ်လျက် ခံတွင်းတော်ရောက်ကမ်းပေးကြ၏။ ယေရှုလည်း ထိုပုန်းရည်ကိုခံယူတော်မူပြီးသော် အမှုပြီးပြီဟုမိန့်မြွက်လျက် ဦးခေါင်းတော်ကိုညွှတ်၍ အသက်စွန့်တော်မူ၏။ ထိုနေ့သည်အဖိတ်နေ့ဖြစ်၍ နောက်ဥပုသ်နေ့လည်းနေ့ထူးနေ့မြတ်ဖြစ်သောကြောင့် ဥပုသ်နေ့တွင် ကားတိုင်များပေါ်မှာမရှိစေခြင်းငှါ ခြေများကိုချိုး၍ အလောင်းများကိုယူသွားခွင့်ပေးမည့်အကြောင်း ပိလတ်မင်းထံ ယုဒလူမျိုးတို့တောင်းပန်ကြသည့်အတိုင်း၊ စစ်သည်တို့သည်လာ၍ ကိုယ်တော်နှင့်အတူကားတင်ခံရသူနှစ်ယောက်တို့၏ခြေများကို ချိုးကြ၏။ ယေရှုထံတော်သို့ရောက်လာသော်ကား အသက်မရှိကြောင်းတွေ့မြင်ကြ၍ ခြေတော်ကိုမချိုးဘဲ၊ စစ်သည်တစ်ယောက်သည် နံဘေးတော်ကိုလှံနှင့်ထိုး၍ သွေးနှင့်ရေသည်ချက်ခြင်းထွက်လာ၏။ ဒိဋ္ဌမြင်သောသူသည် မှန်ကန်စွာပြန်ကြားသည်ကိုကိုယ်တိုင်သိလျက် ကိုယ့်သက်သေတည်သည့်အတိုင်၊ သင်တို့ယုံကြည်ကြစေခြင်းငှါ သက်သေခံခဲ့လေပြီ။ ထိုနောက်ယုဒလူမျိုးတို့ကိုကြောက်ရွံ့၍ ယေရှု၏တပည့်တော်အဖြစ်သို့ မထင်မရှားရောက်သော အရိမဿဲမြို့သားယောသပ်သည် ပိလတ်မင်းထံ ယေရှု၏အလောင်းကိုယူသွားခွင့်တောင်းရာ ပိလတ်မင်းအခွင့်ပြုသည့်အတိုင်း လာရောက်ယူသွားလေ၏။ ကိုယ်တော့်ထံ ညဉ့်အခါဦးစွာလာရောက်သူနိကောဒင်လည်း မုရန်နှင့်အကြော်နှစ်ပါးစပ်၊ အချိန်နှစ်ဆယ့်ငါးပိဿာခန့်ကို ယူလာပြီးလျှင်၊ ယုဒလူမျိုးတို့သင်္ဂြိုဟ်ထုံးအတိုင်း ယေရှု၏အလောင်းတော်ကိုနံ့သာပေါင်းထည့်၍ ပိတ်ထည်များနှင့်ပတ်ကြ၏။ ကိုယ်တော်ကို ကားတင်ရာအရပ်ရှိဥယျာဉ်တွင် မည်သူ့ကိုမျှမသင်္ဂြိုဟ်ဘူးသောသင်္ချိုင်းဂူသစ်တစ်ခုရှိသဖြင့် ထိုသင်္ချိုင်းဂူနီး၍၊ ထိုနေ့လည်း ယုဒလူမျိုးတို့အဖိတ်နေ့ဖြစ်သောကြောင့် ယေရှုအလောင်းတော်ကိုဂူသွင်းကြ၏။ ခုနစ်ရက်တွင် ပဌမနေ့နံနက်စောစောမှောင်လျက်ရှိနေသေးစဉ် မာဂဒလမာရိသည်သင်္ချိုင်းတော်သို့လာ၍ ဂူဝကကျောက်လုံးကို ဖယ်သွားပြီးမြင်သော်၊ ရှိမုန်ပေတရုနှင့် ယေရှုချစ်တော်မူသောအခြားတပည့်တော်တို့ထံ လျင်လျင်သွား၍ သင်္ချိုင်းဂူတော်ထဲမှ အရှင်ဘုရား၏အလောင်းတော်ကိုယူသွားပြီ။ အဘယ်မှာထားသည်ကိုကျွန်မတို့မသိပါဟု ပြောဆိုသောကြောင့်၊ ပေတရုနှင့်ထိုတပည့်တော်သည် သင်္ချိုင်းဂူတော်သို့ထွက်သွားကြ၏။ တစ်ပြိုင်နက်အမြန်သွားကြရာ ထိုတပည့်တော်သည် ပေတရုကိုလွန်၍၊ သင်္ချိုင်းဂူတော်သို့ဦးစွာရောက်သဖြင့် ငုံ့ကြည့်သည့်ကာလ ပိတ်ထည်များနေရစ်သည်ကိုမြင်လျက်ပင် မဝင်ဘဲနေ၏။ ရှိမုန်ပေတရုသည် နောက်ထပ်ရောက်သော် သင်္ချိုင်းဂူတော်ထဲသို့ဝင်၍ ပိတ်ထည်များနေရစ်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ဦးခေါင်းတော်ကပုဝါသည် ထိုအထည်များနှင့်မရောဘဲ တစ်နေရာတွင်သီးခြားလိပ်ထားသည်ကိုလည်းကောင်း မြင်ရ၏။ ထိုအခါ သင်္ချိုင်းဂူတော်သို့ဦးစွာရောက်သော တစ်ခြားတပည့်တော်လည်းလိုက်ဝင်၍ မြင်သဖြင့် ယုံကြည်လေ၏။ သူသေတို့အထဲမှ ကိုယ်တော်ရှင်ပြန်ထမြောက်ရမည်ဆိုသောကျမ်းချက်ကိုကား သူတို့မမြင်မီ နားမလည်ကြချေ။ ၎င်းနောက်ထိုတပည့်တော်တို့သည် အိမ်သို့ပြန်သွားကြ၏။ မာရိမူကား သင်္ချိုင်းဂူတော့်ပြင်တွင်ငိုကြွေးလျက်ရပ်နေရစ်၏။ ထိုသို့ငိုကြွေးလျက် ဂူတော်ထဲသို့ ငုံ့ကြည့်သော်၊ ယေရှု၏အလောင်းတော်ထားရာခေါင်းရင်းတွင်တစ်ပါး၊ ခြေရင်းတွင်တစ်ပါး၊ ဖွဲ့ဖြူဆင်ယင်လျက် ထိုင်နေသောစေတမန်တော်နှစ်ပါးကိုမြင်သည့်ကာလ၊ စေတမန်တော်တို့က အချင်းမိန်းမ၊ အဘယ်ကြောင့်ငိုကြွေးသနည်းဟုမေးကြရာ မာရိက ကျွန်မ၏အရှင်ဘုရားအလောင်းတော်ကိုယူသွားပြီ။ အဘယ်မှာထားသည်ကို မသိသောကြောင့် ငိုကြွေးပါသည်ဟုဖြေဆိုပြီးမှ၊ နောက်သို့လှည့်၍ ယေရှုရပ်နေတော်မူသည်ကိုမြင်သော်လည်း ယေရှုမှန်းမသိချေ။ ယေရှုကလည်း အချင်းမိန်းမ၊ အဘယ်ကြောင့်ငိုကြွေးသနည်း။ မည်သူ့ကိုရှာသနည်းဟုမေးတော်မူသည့်ကာလ ဥယျာဉ်စောင့်ထင်မှတ်၍ မာရိက အလောင်းတော်ကိုရှင်ရွှေ့လျှင် အဘယ်မှာထားသည်ကိုပြောပါ၊ ကျွန်မယူသွားပါမည်ဟုပြန်ဆိုရာ၊ ယေရှုက မာရိ၊ ဟုခေါ်တော်မူသော်မာရိလှည့်၍ ရဗ္ဗုနိဟုဟေဗြဲဘာသာဖြင့်ထူးလေ၏။ ရဗ္ဗုနိအနက်ကား ဆရာတော်တည်း။ ယေရှုကလည်း ငါ့ကိုမကိုင်နှင့်ဦး။ ခမည်းတော်ထံသို့ငါမတက်သေး။ ငါသည် ငါ့အဘနှင့်သင်တို့အဘ၊ ငါ့ဘုရားနှင့် သင်တို့ဘုရားအထံတော်သို့ တက်သွားတော့မည်ဟူ၍ ငါ့ညီများထံသွားရောက်ကြားပြောလော့ဟုမိန့် တော်မူသည့်အတိုင်း၊ မာဂဒလမာရိသည် တပည့်တော်တို့ထံသွား၍ အရှင်ဘုရားအားဖူးမြင်ရကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ထိုသို့မိန့်တော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်း ကြားပြောလေ၏။ ခုနစ်ရက်တွင် ထိုပဌမနေ့ညဉ့်ဦးယံအချိန်၌ တပည့်တော်တို့သည်ယုဒလူမျိုးတို့ကိုကြောက်ရွံ့သဖြင့် တံခါးပိတ်လျက်နေကြရာ ယေရှုသည်ကြွလာ၍အလယ်မှာရပ်လျက် သင်တို့၌ငြိမ်သက်ခြင်းတည်စေသတည်းဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊ လက်တော်များနှင့်နံဘေးတော်ကိုပြတော်မူသော် အရှင်ဘုရားကိုတပည့်တော်တို့မြင်ရ၍ ဝမ်းမြောက်ကြ၏။ တစ်ဖန်ယေရှုက သင်တို့၌ငြိမ်သက်ခြင်းတည်စေသတည်း။ ခမည်းတော်သည် ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သည့်နည်းတူ ငါလည်းသင်တို့ကိုစေလွှတ်သည်ဟု အမိန့်ရှိတော်မူပြီးလျှင်၊ တပည့်တော်တို့အပေါ်သို့မှုတ်တော်မူလျက် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကိုခံယူကြလော့။ မည်သူ့အပြစ်ကိုမဆိုသင်တို့ဖြေလွှတ်လျှင် လွတ်လိမ့်မည်။ မည်သူ့အပြစ်ကိုမဆိုတည်စေလျှင် တည်လိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ယေရှုကြွလာတော်မူသောအခါ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးပါဝင်သူဒိဒုမုခေါ်သောမ မရှိ။ ထိုကြောင့်အခြားတပည့်တော်တို့က ငါတို့သည်အရှင်ဘုရားကိုဖူးမြင်ရကြပြီဟူ၍ဆိုသော် သောမက လက်တော်များရှိသံချက်များကိုမမြင်၊ လက်ညှိုးဖြင့်မလျှို၊ နံဘေးတော်ကိုလက်နှင့်မနှိုက်ရဘဲ ငါယုံမည်မဟုတ်ဟုပြန်ဆို၏။ ထိုနောက် ရှစ်ရက်ကြာသော် သောမနှင့်တကွတပည့်တော်တို့သည် အိမ်ထဲတွင်ရှိနေကြပြန်ရာ တံခါးပိတ်လျက်ရှိစဉ် ယေရှုသည်ကြွလာ၍အလယ်မှာရပ်လျက် သင်တို့၌ငြိမ်သက်ခြင်းတည်စေသတည်းဟု မြွက်ဆိုတော်မူပြီးလျှင်၊ သောမအား သင့်လက်ညှိုးကိုဆန့်၍ ငါ့လက်များကိုစမ်းသပ်ခြင်း၊ လက်ကိုဆန့်၍ ငါ့နံဘေးကိုနှိုက်ခြင်းပြုလော့။ သံသယကင်း၍ယုံကြည်လော့ဟု မိန့်တော်မူရာ၊ သောမက အကျွန်ုပ်အရှင်၊ အကျွန်ုပ်ဘုရားသခင်ပါတကားဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။ ယေရှုကလည်း သင်သည်ငါ့ကိုမြင်ရသောကြောင့်ယုံကြည်လေစွ။ မမြင်ဘဲလျက်ယုံကြည်သူတို့၌ မင်္ဂလာရှိသည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ဤကျမ်း၌မရေးမတင်သော အခြားနိမိတ်လက္ခဏာအများကို တပည့်တော်တို့မျက်မှောက်တွင် ယေရှုပြတော်မူ၏။ ရေးတင်သောနိမိတ်လက္ခဏာများကိုကား ယေရှုသည် ဘုရားသခင့်သားတော်တည်းဟူသော ခရစ်တော်ဖြစ်ကြောင်း သင်တို့ယုံကြည်၍ နာမတော်ကြောင့်အသက်ကိုရကြစေရန် ရေးတင်ခဲ့သတည်း။ ထိုနောက်ယေရှုသည် တိဗေရိအိုင်နားတွင် တပည့်တော်တို့အားတစ်ဖန်ထင်ရှားတော်မူသည့်နည်းဟူမူကား၊ ရှိမုန်ပေတရု၊ ဒိဒုမုခေါ်သောမ၊ ဂါလိလဲနယ် ကာနမြို့သားနာသနေလ၊ ဇေဗေဒဲသားတို့နှင့် အခြားတပည့်တော်နှစ်ပါးတို့သည်အတူရှိနေကြခိုက်၊ ရှိမုန်ပေတရုက ငါးဖမ်းသွားမည်ဟုဆိုရာ ငါတို့လည်းလိုက်မည်ဟုဆိုကြသဖြင့် ထွက်သွား၍လှေပေါ်သို့တက်ကြသည့်နောက်၊ ထိုညဉ့်တွင် တစ်ကောင်မျှမရကြ။ နံနက်အချိန်ရောက်သော် ယေရှုသည် ကမ်းပေါ်မှာရပ်နေတော်မူသော်လည်း ယေရှုဖြစ်ကြောင်းတပည့်တော်တို့မသိကြ။ ထိုအခါယေရှုက အမောင်တို့၊ ငါးမရလောဟုမေးတော်မူလျှင် မရဟုပြန်ဆိုကြသော်၊ ကိုယ်တော်က လှေ့ယာဘက်တွင်ပိုက်ချလော့။ ရကြလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်းချကြရာ ငါးများစွာမိသဖြင့် မဆွဲမတင်နိုင်ကြ။ သို့ဖြစ်၍ ယေရှုချစ်တော်မူသောတပည့်တော်က အရှင်ဘုရားဖြစ်သည်ဟု ပေတရုအားဆိုသည့်အတိုင်း အရှင်ဘုရားဖြစ်ကြောင်းကြားသော် နံငယ်ဆည်းနေသောရှိမုန်ပေတရုသည် အင်္ကျီပတ်လျက် အိုင်ထဲသို့ခုန်ဆင်းလေ၏။ အခြားတပည့်တော်တို့မူကား ကမ်းနှင့်တောင်ရေနှစ်ရာခန့်သာကွာသောကြောင့် လှေငယ်ပေါ်ကနေ၍ ငါးနှင့်အပြည့်ရှိသောပိုက်ကိုဆွဲလျက်၊ ကမ်းသို့ဆိုက်ရောက်ကြသော် မုန့်နှင့်တကွမီးသွေးမီးဖိုတွင် ငါးကင်ကိုတွေ့မြင်ကြ၏။ ယေရှုကလည်း ယခုဖမ်းရသောငါးအချို့ကိုယူခဲ့ကြလော့ဟု မိန့်တော်မူရာ၊ ရှိမုန်ပေတရုသည် လှေသို့တက်၍ ငါးကြီးတစ်ရာ့ငါးဆယ့်သုံးကောင်နှင့်ပြည့်သောပိုက်ကို ကုန်းရောက်ဆွဲတင်၏။ ထိုမျှလောက်ငါးများသော်လည်း ပိုက်မစုတ်မပြတ်ချေ။ ထိုအခါယေရှုက လာ၍နံနက်စာစားကြလော့ဟု မိန့်တော်မူရာ၊ အရှင်ဘုရားဖြစ်ကြောင်းထင်မှတ်ကြသဖြင့် သင်မည်သူနည်းဟု တပည့်တော်တစ်ပါးမျှ မမေးဝံ့။ ယေရှုသည်မုန့်ကိုသွားယူ၍ တပည့်တော်တို့အားပေးကမ်းပြီးလျှင် ငါးကိုလည်းပေးကမ်းတော်မူ၏။ သူသေတို့အထဲမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်မူပြီးနောက် တပည့်တော်တို့အား ထိုသို့ထင်ရှားတော်မူသည်မှာ တတိယအကြိမ်တည်း။ တပည့်တော်တို့စားကြပြီးနောက် ရှိမုန်ပေတရုအားယေရှုက ယောဟန်၏သားရှိမုန်၊ ဤသူတို့ထက် သင်သည်ငါ့ကိုမြတ်နိုးသလောဟုမေးတော်မူသော် ပေတရုက မှန်ပါသည်အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ကိုချစ်ခင်ကြောင်း ကိုယ်တော်သိတော်မူပါသည်ဟုလျှောက်ရာ၊ ငါ့သိုးသားငယ်တို့ကိုကျွေးမွေးလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုနောက်ဒုတိယအကြိမ် ယောဟန်၏သားရှိမုန်၊ ငါ့ကိုမြတ်နိုးသလောဟုမေးတော်မူသော် ပေတရုက မှန်ပါသည်အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ကိုချစ်ခင်ကြောင်း ကိုယ်တော်သိတော်မူပါသည်ဟုလျှောက်ရာ ငါ့သိုးတို့ကိုထိန်းကျောင်းလော့ဟုမိန့်တော်မူ၏။ တစ်ဖန်တတိယအကြိမ် ယောဟန်၏သားရှိမုန်၊ ငါ့ကိုချစ်ခင်သလောဟုမေးတော်မူသော် တတိယအကြိမ်၌ ငါ့ကိုချစ်ခင်သလောဟုမေးတော်မူသောကြောင့် ပေတရုသည်ဝမ်းနည်းလျက် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် အရာခပ်သိမ်းကိုသိတော်မူသည်နှင့်အညီ ကိုယ်တော်ကိုတပည့်တော်ချစ်ခင်ကြောင်း သိမြင်တော်မူပါသည် ဟုလျှောက်ရာ ယေရှုက ငါ့သိုးတို့ကိုကျွေးမွေးလော့။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ သင်သည်ငယ်ရွယ်စဉ် ခါးစည်း၍အလိုရှိရာသွားလာတတ်၏။ အိုသည့်ကာလမူကား လက်ဆန့်ရသောသင့်ကို သူတစ်ထူးခါးကြိုးတပ်၍ သင်အလိုမရှိရာသို့ ထုတ်သွားလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ မည်သို့သောသေခြင်းဖြင့် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကိုပေတရုထင်ရှားစေမည့်အကြောင်းဖော်ပြ၍ ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးမှပေတရုအား ငါ့နောက်လိုက်လော့ဟု မိန့်တော်မူပြန်၏။ ပေတရုသည်လှည့်ကြည့်သော် ပွဲတော်တွင်ရင်တော်ကိုမော့ကပ်ပြီးလျှင် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ကိုမည်သူပို့အပ်မည်နည်းဟု မေးလျှောက်ခဲ့သူ၊ ယေရှုချစ်တော်မူသောတပည့်တော် လိုက်လာသည်ကိုမြင်လျှင်၊ ယေရှုအား အရှင်ဘုရား၊ ဤသူကားမည်သို့နည်းဟုလျှောက်ရာ၊ ယေရှုက ငါပြန်လာသည့်တိုင်အောင် သူ့ကိုနေစေရန်ငါအလိုရှိလျှင် သင်နှင့်အသို့ဆိုင်သနည်း။ သင်မှာမူ ငါ့နောက်လိုက်လော့ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့် ထိုတပည့်တော်သည်သေရမည်မဟုတ်ဟု ညီအစ်ကိုတို့တွင်အနှံ့အပြားပြောဆိုကြ၏။ သို့ရာတွင်မသေရဟု ယေရှုမိန့်တော်မူသည်မဟုတ်။ ငါပြန်လာသည့်တိုင်အောင်သူ့ကိုနေစေရန် ငါအလိုရှိလျှင် သင်နှင့်အသို့ဆိုင်သနည်းဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။ ထိုတပည့်တော်မှာ ဤအကြောင်းအရာများကိုသက်သေခံလျက် ရေးသားသူဖြစ်သည့်အလျောက် သူ့သက်သေမှန်ကန်ကြောင်း ငါတို့သိကြ၏။ ယေရှုပြုတော်မူသော အခြားအမှုအရာအများရှိသေး၏။ ထိုအမှုအရာရှိသမျှကို ရေးတင်ခဲ့လျှင် ဤလောကပင်မဆံ့နိုင်အောင် ကျန်းဂန်များလိမ့်မည်ငါထင်မှတ်သတည်း။ အို သော် ဖိ လု မင်း၊ စီ ရင် ရာ ခံ ပြီး နောက် ယေ ရှု သည် ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း တ မန် တော် တို့ အား ထင် ရှား လျက် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် နှင့် စပ် ဆိုင် သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဟော ပြော လျက် သက် သေ နိ မိတ် အ များ ဖြင့် အ သက် ရှင် ကြောင်း ဖော် ပြ တော် မူ သည့် ပြင်၊ သူ တို့ နှင့် အ တူ စား တော် ခေါ် စဉ် ငါ ကြား ပြော ဖူး သော ခ မည်း တော် က တိ ထား တော် မူ ရာ ကို စောင့် မျှော် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ မ ထွက် မ သွား ဘဲ နေ ကြ လော့။ ယော ဟန် သည် ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန် ၏။ သင် တို့ မူ ကား၊ နေ့ ရက် များ စွာ မ ကြာ မီ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ဗတ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ တ မန် တော် တို့ စု ဝေး လျက် ရှိ နေ ကြ စဉ် အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ယ ခု အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား နိုင် ငံ ကို ပြန် ရ စေ မည် လော ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ကိုယ် တော် က ခ မည်း တော် ကိုယ် တော် တိုင် ချိန်း ချက် ထား တော် မူ သော အ ချိန် ကာ လ များ ကို သင် တို့ သိ ရ သော အ ခွင့် မ ရှိ။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဆင်း သက် သည့် အ ခါ သင် တို့ သည် တန် ခိုး ရ ရှိ ကြ သ ဖြင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ယု ဒ နယ်၊ ရှ မာ ရိ နယ် မှ စ၍ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် ငါ့ သက် သေ များ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက်၊ တ မန် တော် တို့ ရှု မြင် ကြ စဉ် ချီ ဆောင် ခြင်း ကို ခံ တော် မူ ရာ မိုး တိမ် သည် မျက် ကွယ် အောင် ခံ ယူ လေ ၏။ တက် ကြွ တော် မူ ရာ၌ တ မန် တော် တို့ သည် ကောင်း ကင် သို့ မော် ကြည့် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ဖွဲ့ ဖြူ ဆင် ယင် သူ နှစ် ပါး ရပ် လာ ပြီး လျှင်၊ အ ချင်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကောင်း ကင် သို့ ကြည့် လျက် နေ ကြ သ နည်း။ သင် တို့ ထံ မှ ကောင်း ကင် သို့ ချီ ဆောင် ခြင်း ကို ခံ တော် မူ သော ထို ယေ ရှု သည် တက် ကြွ တော် မူ ရာ သင် တို့ မြင် ရ သည့် နည်း တူ ပင် ဆင်း ကြွ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို နောက် တ မန် တော် တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နှင့် ဥ ပုသ် နေ့ ခ ရီး တာ မျှ သာ ကွာ သော သံ လွင် ခေါ် တောင် မှ မြို့ တော် သို့ ပြန် သွား ၍၊ မြို့ တွင်း သို့ ရောက် သော် တည်း ခို ရာ အ ထက် ခန်း သို့ တက် ကြ ၏။ ပြန် ရောက် သူ တို့ မှာ ပေ တ ရု၊ ယော ဟန်၊ ယာ ကုပ်၊ အ န္ဒြေ၊ ဖိ လိ ပ္ပု၊ သော မ၊ ဗာ သော လ မဲ၊ မဿဲ၊ အာ လ ဖဲ သား ယာ ကုပ်၊ ဝံ သာ နု ရှိ မုန်၊ ယာ ကုပ် သား ယု ဒ တို့ တည်း။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တ ပည့် တော် မ များ၊ ယေ ရှု၏ မယ် တော် မာ ရိ၊ ညီ တော် များ တို့ နှင့် အ တူ တ ညီ တ ညွတ် တည်း အ မြဲ ပ ဌ နာ ပြု လျက် နေ ကြ ၏။ ထို နေ့ ရက် ကာ လ ပေ တ ရု သည် တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် ခန့် ရှိ သော ညီ အစ် ကို တို့ စု ဝေး ရာ အ လယ် တွင် ရပ် လျက်၊ ညီ အစ် ကို တို့၊ ယေ ရှု ကို ဖမ်း ဆီး သူ တို့ အား လမ်း ပြ သူ ယု ဒ နှင့် စပ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှုတ် ဖြင့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် တင် ရင် ဆင့် ဆို သည့် ကျမ်း ချက် ပြည့် စုံ ရန် အ ကြောင်း ရှိ ခဲ့ သည်။ ထို သူ သည် ငါ တို့ တွင် ပါ ဝင်၍ အ မှု တော် ဆောင် အ ဖြစ် ခံ ခဲ့ ရ သည် မှန် သော် လည်း၊ ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် မှု အ ခ ဖြင့် လယ် တစ် ကွက် ကို ရ ပြီး နောက် ဦး စောက် ကျ ၍ ဝမ်း ကွဲ လျက် အူ ရှိ သ မျှ ထွက် သည့် အ ကြောင်း ကို၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကြား သိ သော ကြောင့် ထို လယ် ကွက် ကို ကိုယ့် ဘာ သာ ဖြင့် သွေး လယ် ဟု ဆို လို သော အ ကေ လ ဒ မ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ ထို ဆာ လံ ကျမ်း ချက် ကား သူ့ နေ ရာ ကို လူ ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် ပါ စေ၊ နေ ထိုင် သူ မ ရှိ ပါ စေ နှင့် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သူ့ ရာ ထူး ကို လည်း အ ခြား သူ ယူ​ ပါ စေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း လာ ရှိ သ တည်း။ ထို အ ခါ ယု တ္တု အ မည် သစ် ရ သူ ဗာ ရှ ဗ္ဗ ခေါ် ယော သပ် နှင့် မဿိ တို့ ကို ခွဲ ထုတ် ၍၊ မဲ ချ ကြ ရာ၊ မဿိ အ ပေါ် တွင် ကျ သ ဖြင့် တစ် ဆယ့် တစ် ပါး သော တ မန် တော် တို့ တွင် ပါ ဝင် သူ ဖြစ် သ တည်း။ ပင် တေ ကု တ္တေ ပွဲ နေ့ တိုင် ရောက် သော် ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် တစ် နေ ရာ တည်း တွင် စု ရုံး ကြ ရာ၊ လေ ပြင်း တိုက် သံ နှင့် တူ သော အ သံ သည် ကောင်း ကင် မှ ရုတ် တ ရက် ရောက် လာ၍၊ ထိုင် နေ ကြ ရာ တစ် အိမ် လုံး ပြည့် လျက် မီး လျှံ သ ဖွယ် လျှာ များ လည်း ထင် ရှား ၍ အ သီး အ သီး အ ပေါ် တွင် အ ဖြာ ဖြာ တည် နေ သည့် ပြင် ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ဝိ ညာဉ် တော် သွန် သင် သည့် အ တိုင်း၊ အ ခြား ဘာ သာ များ ဖြင့် ဟော ပြော ကြ ၏။ ထို ကာ လ ကောင်း ကင် အောက် ရှိ လူ မျိုး တိုင်း မှ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် တည်း နေ ကြ ရာ ထို အ သံ ရောက် သော် လူ အ မြောက် အ မြား စု ရုံး၍ ကိုယ့် ဘာ သာ ဖြင့် ဟော ပြော သည် ကို အ သီး အ သီး ကြား ရ သော ကြောင့်၊ အံ့ သြ မိန်း မော တွေ ဝေ လျက် ကြည့် ပါ။ ဟော ပြော သူ တို့ ကား ဂါ လိ လဲ နယ် သား များ မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျက် ငါ တို့ ဇာ တိ ဘာ သာ ဖြင့် အ သီး အ သီး ကြား ရ သည် မှာ အ သို့ နည်း။ ပါ ရ သိ၊ မေ ဒိ နှင့် ဧ လံ ပြည် သား များ၊ မေ သော ပေါ တာ မိ၊ ယု ဒ၊ က ပ္ပ ဒေါ ကိ၊ ပု န္တု၊ အာ ရှိ၊ ဖြု ဂိ၊ ပမ် ဖု လိ၊ အိ ဂျစ် ပြည် များ ပြင်၊ ကု ရေ နေ မြို့ ပတ် လည် ရှိ လိ ဗု နယ် တွင် နေ ထိုင် သူ များ၊ ရော မ မြို့ လာ အာ ဂ န္တု တို့ တည်း ဟူ သော ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် ယု ဒ ဘာ သာ ဝင် သူ များ၊ က ရေ တေ ကျွန်း သား များ၊ အာ ရပ် လူ မျိုး များ ဖြစ် သူ ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ မှု တော် ကြီး များ အ ကြောင်း ကို ငါ တို့ ဘာ သာ ဖြင့် ဟော ပြော ရာ ကြား နာ ရ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ ၏။ ရှိ သ မျှ တို့ ပင် မိန်း မော တွေး တော လျက် ဤ အ မှု ကား မည် သို့ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ အ ချို့ က မူ စ ပျစ် ရည် ကြူး သူ များ ဖြစ် သည် ဟု ပြောင် လှောင် ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် တစ် ဆယ့် တစ် ပါး တို့ နှင့် ရပ် လျက် အ သံ ကျယ် စွာ ဟော ပြော သည် မှာ အ ချင်း ယု ဒ ပြည် သား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို နာ ခံ၍ ဤ အ ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ဤ သူ တို့ သည် သင် တို့ ထင် မြင် သည့် အ တိုင်း မူး ယစ် ကြ သည် မ ဟုတ်။ ယ ခု မှာ နံ နက် ကိုး နာ ရီ အ ချိန် ပါ တ ကား။ ဤ အ မှု သည် ပ ရော ဖက် ယော လ ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် ၏။ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ နောင် လာ လ တ္တံ့ သော ကာ လ တွင် လူ အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့် သင် တို့ သား သ မီး များ သည် တ ရား ဟော လျက် လူ ပျို တို့ သည် ရူ ပါ ရုံ မျှော် မြင် လျက်၊ လူ အို တို့ သည် အိပ် မက် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ၎င်း ပြင် ငါ့ ကျွန် ယော ကျ်ား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ အ ပေါ် သို့ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့် သူ တို့ တ ရား ဟော ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင်၊ အောက် မြေ ကြီး ၌ လည်း သွေး ရောင်၊ မီး လျှံ၊ မီး ငွေ့ တည်း ဟူ သော အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို၊ ငါ ပြ မည့် အ တိုင်း၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ထူး နေ့ ကြီး မ တိုင် မီ နေ ကို အ မိုက်၊ လ ကို အ သွေး ဖြစ် စေ မည်။ ထို အ ခါ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ပ ဌ နာ ပြု သူ တိုင်း၊ ဘေး လွတ် ခွင့် ရ လ တ္တံ့ ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဤ စ ကား ကို နာ ယူ ကြ လော့။ ကိုယ် တိုင် သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ပင် သင် တို့ ဘောင် တွင် အ မှု ကြီး များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြု စေ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ဘက်၌ သင် တို့ ရှေ့ ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ခံ တော် မူ၏။ အ နာ ဂ တံ သ ဉာဏ် တော်၊ အ ကြံ တော် များ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ပြီး သည့် အ လျောက်၊ ပို့ အပ် ခံ ရ သော ထို အ ရှင် ကို မ တ ရား သူ တို့ လက် ဖြင့်၊ သင် တို့ ကား တင်၍ သတ် ကြ ရာ သေ ခြင်း ဖြင့် အ ချည် အ နှောင် မ ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ ဘု ရား သ ခင် သည် သေ ခြင်း ဝေ ဒ နာ ငြိမ်း စေ လျက် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ပြီ။ ထို အ ရှင် နှင့် စပ်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း မြွက် ဆို သည် ကား၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ စဉ် မျက် မှောက် ပြု ပါ ပြီ။ ငါ မ ရွေ့ စေ ခြင်း ငှာ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ လက်ျာ ဘက်၌ ရှိ နေ တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ စိတ် နှ လုံး ဝမ်း မြောက် လျက် ငါ့ လျှာ ရွှင် လန်း ပါ၏။ ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ လည်း စောင့် မျှော် လျက် တည်း ခို ပါ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် ပစ် ထား တော် မ မူ၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သော သူ့ ကို ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် ကြုံ ကြိုက် စေ တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ အ သက် လမ်း ကို အ ကျွန်ုပ် အား ကိုယ် တော် သိ ကျွမ်း စေ တော် မူ ပါ ပြီ။ ရှေ့ တော်၌ လည်း ဝမ်း မြောက် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ စေ တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟူ၍ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် မင်း အ ကြောင်း ကို လွတ် လွတ် ပြော ဆို ရ မည် ဖြစ် လျှင် ထို မင်း ကွယ် လွန်၍ စျာ ပ န ခံ ရ သ ဖြင့် သင်္ချိုင်း ဂူ တော် သည် ယ ခု တိုင် ငါ တို့၌ ရှိ၏။ သို့ ရာ တွင် ပ ရော ဖက် ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ် အ နက် တစ် ပါး ကို နန်း ဆက် စေ တော် မူ မည် ဟု ဘု ရား သ ခင် သည် သ စ္စာ ဓိ ဋ္ဌာန် ပြု တော် မူ ကြောင်း သိ လျက်၊ ခ ရစ် တော်၏ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ခြင်း ကို မျှော် မြင်၍ ကိုယ် တော် ကို မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ တွင် ပစ် ထား တော် မ မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် လည်း ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် ကြုံ ကြိုက် စေ တော် မ မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဟော ပြေ လေ ၏။ ထို ယေ ရှု ကို ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ရာ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် သက် သေ ဖြစ် ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် ဘု ရား သ ခင်၏ ညာ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ချီး မြှောက် ခံ ရ၍ က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိညာဉ် တော် ကို ခ မည်း တော့် ထံ ခံ ရ သ ဖြင့် သင် တို့ ယ ခု ကြား မြင် သ မျှ ကို သွန်း လောင်း တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ ကား တင် သော ထို ယေ ရှု ကို အ ရှင် ဘု ရား အ ဖြစ်၊ ဘိ သိက် ခံ မင်း အ ဖြစ်၊ ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ ကြောင်း ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး စိတ် ချ လျက် သိ မှတ် စေ ဟု ဟော ပြော လေ၏။ ထို သူ တို့ ကြား ကြ သော် စိတ် နာ ကျင်၍ ပေ တ ရု နှင့် အ ခြား တ မန် တော် တို့ အား ညီ အစ် ကို တို့ မည် သို့ ပြု ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး ကြ ရာ၊ ပေ တ ရု က နောင် တ ရ၍ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခြင်း အ လို ငှါ လူ တိုင်း ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော့် ဆု ကျေး ဇူး ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ က တိ တော် မူ ကား သင် တို့ မှ စ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ပြင် ဝေး ကွာ သူ အ ပေါင်း တို့ အ နက် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ မည့် သူ ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် ဆိုင် သ တည်း ဟု ဖြေ ဆို ပြီး လျှင်၊ အ ခြား စ ကား အ များ ဖြင့် သက် သေ ခံ လျက် ကောက် ကျစ် သော ဤ လူ မျိုး မှ ထွက် မြောက် ကြ လော့ ဟု တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် လေ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု စ ကား ကို နာ ယူ သူ တို့ သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ သ ဖြင့် ထို နေ့ ချင်း တွင် လူ သုံး ထောင် ခန့် ထပ် ဝင် ရာ၊ တ မန် တော် တို့ ဒေ သ နာ ပေး ခြင်း၊ ပေါင်း သင်း ဆက် ဆံ ခြင်း၊ မုန့် ကို ဖဲ့ ခြင်း၊ ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း များ ကို ထို သူ တို့ စွဲ မြဲ လျက် နေ ကြ ၏။ လူ တိုင်း ခန့် ညား လျက် တ မန် တော် တို့ သည် အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ များ ကို ပြ ကြ ၏။ ယုံ ကြည် သူ ရှိ သ မျှ တို့ လည်း တစ် စု တစ် ဝေး တည်း နေ၍ ပိုင် သ မျှ ကို ဘုံ ပ စ္စည်း ပြု လျက်၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ ဥ စ္စာ ကို လည်း ရောင်း ချ ပြီး လျှင်၊ မည် သူ မ ဆို လို သည့် အ လျောက် ဝေ ငှ ပေး ကမ်း ကြ၏။ တစ် နေ့ နောက် တစ် နေ့ တ ညီ တ ညွတ် တည်း ဗိ မာန် တော် သို့ တက် မြဲ တက် လျက်၊ ကိုယ့် အိမ်၌ မုန့် ကို ဖဲ့ လျက်၊ စိတ် ရွှင် လန်း ကြည် ဖြူ စွာ အ စာ အာ ဟာ ရ ကို သုံး ဆောင် လျက် နေ ရာ၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း ၍ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ မျက် နှာ သာ ရ ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား လည်း ကယ် တင် တော် မူ ရာ ရောက် လျက် နေ သူ တို့ ကို တစ် နေ့ နောက် တစ် နေ့ ထပ် သွင်း တော် မူ ၏။ ပ ဌ နာ ပြု ရာ အ ချိန်၊ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တွင် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် သည် ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ကြ စဉ်၊ ဗိ မာန် တော် ဝင် သူ တို့ ထံ အ စွန့် အ ကြဲ ခံ စေ ခြင်း ငှါ တင့် တယ် ခေါ် ဗိ မာန် တော့် တံ ခါး အ နီး နေ့ တိုင်း ချ ထား လေ့ ရှိ သော ဝမ်း တွင်း ပါ ခြေ ဆွံ့ တစ် ယောက် ကို ထမ်း လာ ကြ သ ဖြင့်၊ ထို သူ သည် ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း ဝင် အံ့ ဆဲ ဖြစ် သော ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် ကို မြင် သည့် ကာ လ အ စွန့် အ ကြဲ ခံ ရန် တောင်း လေ ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် ယော ဟန် နှင့် တ ကွ စိန်း စိန်း ကြည့် လျက် ငါ တို့ ကို ကြည့် လော့ ဟု ဆို ရာ၊ ထို သူ သည် တစ် စုံ တစ် ခု ရ မည် ထင် မှတ်၍ ကြည့် မျှော် လျက် နေ စဉ်၊ ပေ တ ရု က ငါ၌ ရွှေ ငွေ မ ရှိ၊ ရှိ ရာ ကို ငါ ပေး မည်။ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် ကြောင့် လှမ်း သွား လော့ ဟု မြွက် ဆို ပြီး လျှင်၊ ညာ လက် ဖြင့် ကိုင်၍ ထူ သော် ထို သူ့ ခြေ နှင့် ဖ မျက် များ ရုတ် ခြင်း သန် မာ သ ဖြင့်၊ ခုန် ထ လှမ်း သွား၍ တ မန် တော် တို့ နောက် လှမ်း သွား လျက်၊ ခုန် ပေါက် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ဗိ မာန် တော် သို့ လိုက် ဝင် လေ ၏။ ထို သို့ လှမ်း သွား လျက် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ချီး မွမ်း သည် ကို လူ ပ ရိ သတ် မြင် သော်၊ ဗိ မာန် တော် ရှိ တင့် တယ် တံ ခါး အ နီး တောင်း စား သူ ဖြစ် ကြောင်း မှတ် မိ သ ဖြင့် သူ၌ ဖြစ် သော အ ခြင်း အ ရာ ကို များ စွာ အံ့ သြ မိန်း မော ကြ ၏။ ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို ထို သူ ဆွဲ ကိုင်၍ နေ စဉ် သူ တို့ ရှိ ရာ ရှော လ မုန် အ မည် တွင် သော မုတ် ဆောင် သို့ ပ ရိ သတ် လုံး အံ့ သြ လျက် ပြေး ဝင် စု ရုံး ကြ သည် ကို မြင် သော်၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ပေ တ ရု က အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဤ အ ရာ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် အံ့ သြ ကြ သ နည်း။ ကိုယ့် တန် ခိုး ကိုယ့် သီ လ ဖြင့် ဤ သူ့ ကို လှမ်း သွား စေ သည် မှတ်၍ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ ကို စိုက် ကြည့် လျက် နေ ကြ သ နည်း။ လွှတ် မည် ဟု ဆုံး ဖြတ် သော ပိ လတ် မင်း ရှေ့ သင် တို့ ပို့ အပ်၍ ငြင်း ဆို ကြ သူ ကျွန် တော် ရင်း ယေ ရှု၏ ဘုန်း ကို အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် မှ စ၍ ဘိုး ဘေး တို့ ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား စေ တော် မူ သည် တ ကား၊ သင် တို့ သည် လူ သတ် ကို တောင်း ယူ လျက်၊ သန့် ရှင်း ဖြောင့် မတ် သော အ ရှင် ကို ငြင်း ဆို၍ အ သက် ပိုင် ရှင် ကို အ သေ သတ် ကြ ရာ ငါ တို့ သက် သေ ခံ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ၏။ နာ မ တော် အား ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် သင် တို့ သိ မြင် သော ဤ သူ့ ကို ထို အ ရှင်၏ နာ မ တော် ပင် ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ထို အ ရှင် ကြောင့် ရ သော ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင် တို့ ရှေ့ ကြန် အင် စုံ စေ လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ရာ ရှိ များ နှင့် သင် တို့ သည် ဉာဏ် မ မှီ သော ကြောင့် ထို သို့ ပြု ကြ ကြောင်း ငါ သိ၏။ ဘု ရား သ ခင် လည်း ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့၏ နှုတ် ဖြင့် တင် ကူး ဖော် ပြ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ခံ ရ သော အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို ထို သို့ ပင် အ တည် ပြု တော် မူ ၏။ သန့် ရှင်း သူ ရှေး ပ ရော ဖက် တို့ နှုတ် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သစ် ပြု ပြင် ရာ အ ချိန် ကာ လ မ တိုင် မီ ကောင်း ကင် ဘုံ သည် ထို အ ရှင့် စံ ရာ ဖြစ် ရ မည်။ မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ နက် ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ကို ငါ ကဲ့ သို့ ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ မည်။ ထို ပ ရော ဖက် ဟော သ မျှ ကို သင် တို့ နာ ယူ ကြ ရ မည်။ မ နာ မ ယူ သူ တိုင်း လူ မျိုး တော် မှ ပယ် ရှား ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို သည့် ပြင်၊ ရှ မွေ လ မှ စ၍ ဟော ပြော သ မျှ သော ပ ရော ဖက် တို့ လည်း ဤ နေ့ ရက် ကာ လ အ ကြောင်း ကြော် ငြာ ကြ ပြီ။ သင် တို့ သည် ထို ပ ရော ဖက် တို့ သား များ ဖြစ် သည့် အ ပြင် အာ ဗြ ဟံ အား၊ သင်၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ လျက် သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ နှင့် ဘု ရား သ ခင် ဖွဲ့ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော့် သား များ လည်း ဖြစ် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျွန် တော် ရင်း ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပြီး လျှင် ဆိုး သွမ်း ရာ မှ လူ တိုင်း ပြောင်း လဲ သ ဖြင့် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ ထံ ဦး စွာ စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ဆို လေ ၏။ ညဉ့် ဦး ယံ ဖြစ် သည် နှင့် နံ နက် တိုင် ချုပ် ထား ကြ၏။ ဒေ သ နာ ကို ကြား နာ သူ အ များ ယုံ ကြည်၍ ပါ ဝင် သူ များ ကား ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ဖြစ် လာ သ တည်း။ တ မန် တော် တို့ ကို အ လယ် တွင် ထား ပြီး လျှင် သင် တို့ သည် မည် သည့် တန် ခိုး၊ မည် သူ့ နာ မ အား ဖြင့်၊ ဤ သို့ ပြု သ နည်း ဟု မေး ကြ သော်၊ ပေ တ ရု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက်၊ လူ မျိုး တော် တို့ တွင် အ ရာ ရှိ နှင့် လူ ကြီး တို့၊ မ စွမ်း မ သန် သူ အား ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း နှင့် စပ်၍ ထို သူ မည် သို့ ကယ် မ ခံ ရ ကြောင်း ယ နေ့ ငါ တို့ အ စစ် ခံ ရ လျှင်၊ သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သိ စေ လို သည် မှာ သင် တို့ ကား တင် ကြ ရာ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် သင် တို့ ရှေ့ ဤ သူ သန် မာ လျက် ရပ် နေ ၏။ ထို ယေ ရှု ကား တိုက် တည် ဆောက် သူ သင် တို့ ပယ် ထား သော ထောင့် စွန်း ကျောက် တည်း။ အ ခြား မည် သူ ၌ မျှ ကယ် တင် ခြင်း မ တည်၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို ငါ တို့ ခံ ရ စေ ရန် ကောင်း ကင် အောက် လူ့ ဘောင် တွင် ထို နာ မ မှ တစ် ပါး အ ခြား နာ မ ကို သ နား တော် မ မူ ဟု ပြန် ဆို ၏။ ပ ညာ ရှိ ကျမ်း တတ် မ ဟုတ် ကြောင်း ထို သူ တို့ သိ သ ဖြင့် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ ရဲ ရင့် ခြင်း ကို မြင် သော် အံ့ သြ လျက်၊ ယေ ရှု နှင့် လိုက် ပါ သူ ဖြစ် သည် ကို မှတ် မိ ကြ၏။ အ နာ ကင်း ပျောက် သူ လည်း တ မန် တော် တို့ နှင့် ရပ် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် ငြင်း ဆို ခြင်း မ ပြု နိုင် ကြ ချေ။ ထို အ ခါ တ မန် တော် တို့ ကို လွှတ် တော့် အ ပြင် ထွက် နေ စေ ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး သော်၊ ဤ သူ တို့ ကို မည် သို့ ပြု လုပ် ကြ အံ့ နည်း။ မှတ် သား ဖွယ် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ပြ ကြ ကြောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ရှေ့ ထင် ရှား သည် နှင့် ငါ တို့ မ ငြင်း မ ဆို နိုင် ကြ။ သို့ သော် ပြည် သူ ပြည် သား တို့၌ တိုး တက် မ နှံ့ မ ပြား စေ ရန် ယ ခု မှ စ၍ မည် သူ့ အား မျှ ထို နာ မ နှင့် မ ဟော မ ပြော ရ ဟု ခြိမ်း ချောက် ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ပြီး လျှင်၊ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် သွင်း လျက် ယေ ရှု ၏ နာ မ နှင့် ဟော ပြော သွန် သင် ခြင်း အ လျှင်း မ ရှိ စေ ရန် မြစ် တား ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ က ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ထက် သင် တို့ စ ကား ကို နာ ယူ သော် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ သင့် မ သင့် ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။ ငါ တို့ မူ ကား ကြား ခဲ့ မြင် ခဲ့ ရာ များ ကို မ ဟော ဘဲ မ နေ နိုင် ဟု ပြန် ဆို ကြ ၏။ လွှတ် ပြီး နောက် တ မန် တော် တို့ သည် ကိုယ့် အ ပေါင်း အ ဖော် ရှိ ရာ သို့ သွား၍ ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် လူ ကြီး တို့ ပြော သ မျှ ကို ပြန် ဆို ကြ သော်၊ ကြား ရ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ တ ညီ တ ညွတ် တည်း ဟစ် ကြ သည် မှာ အို သ ခင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် မိုး မြေ ရေ နှင့် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သွန် သင် သည့် အ လျောက် ကျွန် တော် ရင်း ဖြစ် သူ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဘ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှုတ် ဖြင့် မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ပြု၍ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အ ချည်း နှီး ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း တစ် ဘက်၌ မြေ ကြီး ဘု ရင် တို့ ထ ကြွ၍ အ ရာ ရှိ တို့ စု ရုံး ကြ သည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သည် နှင့် အ ညီ မု ချ ဤ မြို့ တော် တွင်၊ ဤ ပ ဌ နာ အ ဆုံး၌ စည်း ဝေး ရာ အ ရပ် တုန် လှုပ်၍ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ရဲ ရင့် စွာ ဟော ပြော ကြ ၏။ ယုံ ကြည် သူ အ သင်း အ ပင်း သည် တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ၍ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ လက် ရှိ ပ စ္စည်း ကို ကိုယ် ပိုင် ဟူ၍ မ ဆို ဘဲ ပိုင် သ မျှ ကို ဘုံ ပ စ္စည်း ပြု ကြ ၏။ တ မန် တော် တို့ လည်း အ ရှင် ယေ ရှု၏ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို ရဲ စွမ်း သော အာ ဏာ နှင့် သက် သေ ခံ ကြ သည့် ပြင် ရှိ သ မျှ တို့ အ ပေါ် တွင် ကြီး စွာ သော ကျေး ဇူး တော် တည် ၏။ ထို အ ခါ နှိုး ဆော် ခြင်း၏ သား ဟု ဆို လို သော ဗာ န ဗ အ မည် သစ် ဖြင့် တ မန် တော် တို့ မှည့် သူ ကု ပ ရု လူ မျိုး၊ လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား ယော သပ် သည် ကိုယ့် ပိုင် လယ် ကို ရောင်း ချ ပြီး လျှင် ရ ငွေ ကို ယူ လာ လျက် တ မန် တော် တို့ ခြေ ရင်း တွင် ပုံ ထား လေ ၏။ ပေ တ ရု က အို အာ န နိ၊ မြေ ဖိုး အ နက် ထိမ် ချန်၍ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား မု သာ ပြော ရာ ရောက် စေ ရန် စာ တန် သည် သင့် စိတ် နှ လုံး ကို အ ဘယ့် ကြောင့် ပြည့် စေ ရ သ နည်း။ လက် ဝယ် မြေ ရှိ စဉ် ကိုယ် ပိုင် မ ဟုတ် လော၊ ရောင်း ပြီး နောက် ရ ငွေ လည်း ကိုယ့် ပ စ္စည်း မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျက် သင့် စိတ် တွင် အ ဘယ့် ကြောင့် ဤ သို့ ကြံ စည် သ နည်း။ သင် သည် လူ ကို သာ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို မု သာ ပြော လေ ပြီ ဟု ဆို ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သော် အာ န နိ လဲ သေ၍ လူ ငယ် တို့ ထ လျက် အ လောင်း ကို ထုပ် ရစ် ပြီး လျှင်၊ ထမ်း သွား သင်္ဂြိုဟ် ကြ၏။ ကြား သိ သူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း ကြီး စွာ သော ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ပေ တ ရု က သင် တို့ မြေ ကို ဤ မျှ လောက် နှင့် ရောင်း မ ရောင်း ပြော လော့ ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ ထို မျှ လောက် နှင့် ပင် ရောင်း ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သ ဖြင့်၊ ပေ တ ရု က သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် ကို စုံ စမ်း ရန် အ ဘယ် ကြောင့် သ ဘော တူ ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ ကြည့် လော့။ သင့် လင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ခဲ့ သူ တို့၏ ခြေ များ သည် တံ ခါး ဝ သို့ ပြန် ရောက် ပြီ။ သင့် ကို လည်း ထမ်း သွား ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ ပေ တ ရု ခြေ ရင်း တွင် ထို မိန်း မ လဲ သေ လေ၏။ ထို မိန်း မ သေ ပြီး သည် ကို လူ ငယ် တို့ ဝင် ရောက် တွေ့ မြင်၍ ထမ်း သွား ပြီး လျှင် လင် နှင့် ယှဉ် လျက် သင်္ဂြိုဟ် ကြ၏။ အ သင်း တော် တစ် သင်း လုံး မှ စ၍ ကြား သိ သူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း ကြီး စွာ သော ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ၎င်း ပြင် တ မန် တော် တို့ သည် အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ များ ကို ပြည် သူ ပြည် သား တို့ တွင် ပြ ရ ကြ၏။ ပါ ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တ ညီ တ ညွတ် တည်း ရှော လ မုန့် မုတ် ဆောင် တွင် ရှိ နေ ကြ ရာ၊ ကြွင်း သော သူ တို့ အ နက် မည် သူ မျှ မ ပေါင်း မ သင်း ဝံ့ သော် လည်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ချီး မွမ်း ကြ သ ဖြင့်၊ အ ရှင် ဘု ရား အား ယုံ ကြည် သူ ယောက်ျား မိန်း မ အ များ တို့ ထပ် ဝင် ကြ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ပေ တ ရု လျှောက် သွား သည့် ကာ လ တစ် ယောက် ယောက် အ ပေါ် တွင် အ ရိပ် မျှ ပင် လွှမ်း မိ စေ ရန်၊ သူ နာ တို့ ကို လမ်း သို့ ထုတ်၍ ထမ်း စင် အိပ် ရာ များ နှင့် ချ ထား ကြ သည့် ပြင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် ရှိ မြို့ ရွာ များ မှ လူ အ များ သည် သူ နာ နှင့် နတ် ဆိုး ပူး ကပ် နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် ရောက် လာ ကြ သည့် အ လျောက် ရော ဂါ ကပ် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကျန်း မာ ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ပ ရော ဟိတ် မင်း နှင့် ဇ ဒ္ဒု ကဲ ဂိုဏ်း သား အ ပေါင်း အ ဖော် ရှိ သ မျှ တို့ ထ ရပ် လျက် များ စွာ မ ရှု စိမ့် သ ဖြင့်၊ တ မန် တော် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ နှောင် အိမ် တွင် ချ ထား ကြ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး သည် ညဉ့် အ ခါ ထောင် တံ ခါး ကို ဖွင့်၍ ထုတ် ဆောင် လျက် သွား ကြ လော့။ ဤ သို့ သော အ သက် ဆိုင် ရာ ဒေ သ နာ ရှိ သ မျှ ကို ဗိ မာန် တော် တွင် ရပ် လျက်၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ဟော ပြော ကြ လော့ ဟူ သော စ ကား ကို တ မန် တော် တို့ ကြား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ နံ နက် စော စော ဗိ မာန် တော် သို့ ဝင်၍ ဒေ သ နာ ပေး ကြ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ လည်း လွှတ် တက် လျက် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ကြီး ဟူ သ မျှ ကို စည်း ဝေး စေ ပြီး လျှင် တ မန် တော် တို့ ကို ထုတ် သွင်း စေ ရန် နှောင် အိမ် သို့ လူ လွှတ် ကြ သော်၊ သွား ရောက် သော လွှတ် လု လင် တို့ သည် ထောင် တွင် မ တွေ့ သ ဖြင့်၊ နှောင် အိမ် သည် လုံ ခြုံ စွာ ပိတ် ထား လျက် တံ ခါး စောင့် များ ရပ် နေ သည် ကို ကျွန် တော် တို့ တွေ့ သည် နှင့် ဖွင့် လျှင် အ တွင်း ၌ မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ ပါ ဟု ပြန် သွား လျှောက် ထား ကြ ၏။ ထို စ ကား ကို ဗိ မာန် တော် မ ဟာ ဒါန် ဝန် နှင့် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ကြား သော်၊ အ ဖြစ် အ ပျက် အ ကြောင်း တွေး တော လျက် နေ ကြ စဉ်၊ လူ တစ် ဦး လာ၍ အ ရှင် တို့ ထောင် ချ ထား သူ များ သည် ဗိ မာန် တော် တွင် ရပ် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အား ဒေ သ နာ ပေး လျက် ရှိ နေ ကြ ပါ သည် တ ကား ဟု ကြား ပြော သော အ ခါ၊ ဗိ မာန် တော် မ ဟာ ဒါန် ဝန် နှင့် မင်း မှု ထမ်း တို့ သွား ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ် ပစ် ခတ် မည် စိုး သော ကြောင့် တ မန် တော် တို့ ကို အ တင်း အ ကြပ် မ ပြု ဘဲ၊ အ သာ အ ကြည် ခေါ် ခဲ့၍ လွှတ် တော် သို့ သွင်း ကြ၏။ ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် မင်း က ထို နာ မ နှင့် ဒေ သ နာ မ ပေး စေ ရန် ကြပ် တည်း စွာ ငါ တို့ မြစ် တား လျက် ပင်၊ သင် တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် တစ် မြို့ လုံး ကိုယ့် ဒေ သ နာ ဖြင့် ပြည့် စေ ပြီ တ ကား၊ ထို သူ့ သွေး သွန်း ပြစ် ကို လည်း ငါ တို့ အ ပေါ်၌ တည် စေ ရန် ကြံ စည် ကြ လေ စွ ဟု ဆို သော်၊ ပေ တ ရု နှင့် တ ကွ တ မန် တော် တို့ က လူ့ စ ကား ထက် ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လိုက် နာ ကြ ရ မည်။ သင် တို့ ကား တင်၍ ကွပ် မျက် သော ယေ ရှု ကို ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အား နောင် တ ရ ခွင့် နှင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခွင့် ကို သ နား စေ ရန်၊ မင်း အ ဖြစ်၊ ကယ် တင် ရှင် အ ဖြစ်၊ ညာ လက် ရုံး တော် ဖြင့် ချီး မြှောက် တော် မူ ပြီ။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငါ တို့ သက် သေ ခံ ကြ သည့် ပြင် လိုက် နာ သူ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် လည်း သက် သေ ခံ တော် မူ သည် ဟု ပြန် ဆို ကြ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သူ တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ထိ ခိုက်၍ တ မန် တော် တို့ ကို အ သေ သတ် ရန် ကြံ ရွယ် ကြ ရာ၊ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ ကျမ်း ဆ ရာ ဂါ မ လျေ လ ခေါ် ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး သည် လွှတ် တော် တွင် ထ ရပ်၍ တ မန် တော် တို့ ကို ခေ တ္တ ထုတ် ထား စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ပြီး လျှင် ပြော ဆို သည် မှာ၊ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဤ သူ တို့ နှင့် စပ်၍ မည် သို့ ပြု မည် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ လွန် ခဲ့ သော ကာ လ တွင် သု ဒ ဆို သူ သည် ကိုယ် ကို ထူး ခြား သည် ဟု ဂုဏ် တင် လျက် ပေါ် လာ ရာ လူ လေး ရာ ခန့် ပါ ဝင် သော် လည်း ကိုယ် တိုင် ကွပ် မျက် ခံ ရ၍ လိုက် နာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကွဲ ပြား ပျောက် လွင့် ကြ၏။ ထို သူ့ နောက် လူ ဦး ရေ စာ ရင်း ယူ ချိန် တွင် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ယု ဒ ဆို သူ ပေါ် လာ ပြန် ရာ ပြည် သူ ပြည် သား အ ချို့ ကို လိုက် ပါ ထ ကြွ စေ သော် လည်း ကိုယ် တိုင် ပျက် စီး၍ လိုက် နာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကွဲ လွင့် ကြ၏။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ပြော လို သည် မှာ ဤ သူ တို့ ကို အ ရေး မ ယူ ဘဲ ရှိ နေ ပါ စေ။ ဤ အ ကြံ အ စည်၊ ဤ အ ခြင်း အ ရာ သည် လူ မှ ဖြစ် လျှင် ပျက် ရ မည်။ ဘု ရား မှ ဖြစ် လျှင် မူ ကား ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ မ ဖျက် နိုင် သည့် ပြင် ဘု ရား သ ခင် ကို တော် လှန် ရာ ရောက် ကြ မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ သည် ဟု ဆို သော စ ကား ကို သ ဘော ကျ သ ဖြင့်၊ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ရိုက် ဒဏ် ခတ်၍ ယေ ရှု၏ နာ မ တော် နှင့် မ ဟော မ ပြော စေ ရန် မြစ် တား ပြီး မှ လွှတ် လိုက် ကြ၏။ တ မန် တော် တို့ လည်း နာ မ တော် ကြောင့် အ သ ရေ ပျက် ခြင်း ခံ ခွင့် ရ သည့် အ တွက် ရွှင် လန်း လျက်၊ လွှတ် တော် မှ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် အိမ်၌ လည်း ကောင်း၊ ယေ ရှု သည် ခ ရစ် တော် မှန် ကြောင်း နေ့ စဉ် မ ပြတ် သွန် သင် ဟော ပြော လျက် နေ ကြ၏။ ထို ကာ လ တ ပည့် တော် များ တိုး ပွား လျက် ရှိ စဉ် ဟေ လ နစ် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် နေ့ တိုင်း လုပ် ကျွေး မှု တွင် ဆိုင် ရာ မု ဆိုး မ တို့ လစ် လပ် သည် ဟူ၍ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ရင်း တို့ အ ပေါ် တွင် ညည်း ညူ ကြ သော်၊ တ ပည့် တော် ပ ရိ သတ် ကို ခေါ်၍ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ က ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို လှပ် ထား ပြီး လျှင် လုပ် ကျွေး မှု ကို မ ဆောင် သင့်။ ထို့ ကြောင့် ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ နက် ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဉာဏ် နှင့် လည်း ကောင်း ပြည့် စုံ လျက်၊ အ သ ရေ ကောင်း သူ ခု နစ် ယောက် ကို ရှာ ကြ လော့။ ထို အ မှု ဆောင် ရန် ခန့် ထား မည်။ ငါ တို့ မူ ကား ပ ဌ နာ မှု၊ တ ရား တော် ဟော ပြော မှု များ ကို ဆောင် မြဲ ဆောင် လိမ့် မည် ဟု ပြော ဆို သော စ ကား ကို၊ ပ ရိ သတ် လုံး နှစ် သက် သ ဖြင့် ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ပြည့် သူ သ တေ ဖန် မှ စ၍ ဖိ လိ ပ္ပု၊ ပြော် ခေါ် ရု၊ နိ က နော်၊ တိ မုန်၊ ပါ မေ န နှင့် အ န္တိ အုတ် မြို့ သား ယု ဒ ဘာ သာ ဝင် သူ နိ ကော လ တို့ ကို ရွေး ကောက် ၍၊ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ သွင်း ထား ကြ သည့် အ တိုင်း ပ ဌ နာ ပြု ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လက် တင် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ထွန်း ကား လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် တ ပည့် တော် အ ရေ အ တွက် အ လွန် တိုး တက် လျက် များ စွာ သော ပ ရော ဟိတ် တို့ ပင် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော် ကို လိုက် နာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် သ တေ ဖန် သည် ကျေး ဇူး တော်၊ တန် ခိုး တော် နှင့် ပြည့် လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ တွင် ကြီး စွာ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြု မူ ပြ သ လေ ၏။ ထို အ ခါ လူ လွတ် များ ဟု တွင် သော အ သင်း သား တို့ မှ စ၍ ကု ရေ နေ နှင့် အာ လေ ဇ န္ဒြိ ယ မြို့ သား၊ ကိလိ ကိ နှင့် အာ ရှိ ပြည် သား အ ချို့ သည် ထ ရပ်၍ သ တေ ဖန် နှင့် ငြင်း ခုံ ကြ ရာ၊ သ တေ ဖန် ဟော ပြော စဉ် အ မှီ ပြု သော ဉာဏ် နှင့် ဝိ ညာဉ် တော် ကို မ ရပ် မ ခံ နိုင် ကြ သ ဖြင့်၊ ဤ သူ သည် မော ရှေ နှင့် ဘု ရား သ ခင် အား ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သည် ကို ကျွန်ုပ် တို့ ကြား ပါ သည် ဟု ပြော စေ ရန်၊ လူ တို့ ကို တိုက် တွန်း ၍၊ ပြည် သူ ပြည် သား လူ ကြီး နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ကို ထ ကြွ စေ ပြီး လျှင်၊ သ တေ ဖန် ကို လာ ရောက် ဖမ်း ဆီး လျက် လွှတ် တော် သို့ ခေါ် သွင်း ကြ ၏။ မု သာ သက် သေ များ ကို လည်း ထည့် ၍ ထို သူ သည် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် နှင့် ပ ညတ် တ ရား တော် ကို ရှုတ် ချ လျက် မ ပြတ် ပြော ဆို ပါ သည်။ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ဆို သူ သည် ဤ ဌာ န တော် ကို ဖြို ဖျက်၍ မော ရှေ အပ် ပေး သော ထုံး နည်း များ ကို လွှဲ ပြောင်း လိမ့် မည် ဟူ သော စ ကား ကို ကျွန်ုပ် တို့ ကြား ပါ သည် ဟု ပြော စေ ၏။ ထို အ ခါ လွှတ် တော် တွင် ထိုင် နေ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သ တေ ဖန် ကို စိုက် ကြည့် ကြ သော် စေ တ မန် တော်၏ မျက် နှာ နှင့် တူ သော မျက် နှာ ရှိ သည် ကို မြင်​ကြ​ ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း က လည်း ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ဟုတ် မှန် သ လော ဟု မေး သည့် ကာ လ၊ သ တေ ဖန် က အ ချင်း ညီ အစ် ကို၊ အ ဘ တို့၊ ကြား နာ ကြ ကုန်၊ ငါ တို့ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ သည် ခါ ရန် မြို့ တွင် မ နေ မ ထိုင် မီ မေ​ သော ပေါ တာ မိ ပြည်၌ ရှိ နေ စဉ် ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား လျက်၊ သင်၏ ပြည်၊ သင်၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ဘောင် မှ ထွက်၍ ငါ ပြ လ တ္တံ့ သော ပြည် သို့ သွား လော့ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သော်၊ ခါ လ ဒဲ တိုင်း ပြည် မှ ထွက် ပြီး လျှင် ခါ ရန် မြို့ တွင် နေ ထိုင်၏။ ထို နောက် အ ဘ သေ လွန် သည့် အ ခါ ထို အ ရပ် မှ ယ ခု သင် တို့ နေ ထိုင် ကြ သော ဤ ပြည် သို့ ဘု ရား သ ခင် ရွှေ့ ပြောင်း စေ တော် မူ ရာ၊ ဖ ဝါး ချ ရာ ကို မျှ ပိုင် စေ တော် မ မူ သော် လည်း သား မ ရှိ မီ က ပင် ဤ ပြည် ကို သူ မှ စ၍ အ ဆက် အ နွယ် တို့ အား အ ပိုင် ပေး မည် ဟု က တိ ထား တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က လည်း အာ ဗြ ဟံ ၏ အ မျိုး အ နွယ် သည် နိုင် ငံ ခြား တွင် ဝင် နေ လျက်၊ နှစ် ပေါင်း လေး ရာ ပတ် လုံး ကျွန် အ ဖြစ် နှိပ် စက် ခြင်း ခံ ရ ကြ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ကျွန် စေ စား သော လူ မျိုး ကို ငါ ဒဏ် စီ ရင် ပြီး နောက် သူ တို့ သည် ထွက် လွတ်၍ ဤ ဌာ န တွင် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရ ကြ မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း ဗျာ ဒိတ် ပေး သည့် ပြင်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း ဆိုင် ရာ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ပေး တော် မူ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ အာ ဗြ ဟံ သည် ဣ ဇက် ကို ရ၍ ရှစ် ရက် လည် သော နေ့ တွင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး လေ၏။ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို လည်း ကောင်း၊ ယာ ကုပ် သည် အ မျိုး အ ဘ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး ကိုလည်း ကောင်း ရ၏။ ထို အ မျိုး အ ဘ တို့ သည် ယော သပ် ကို ငြူ စူ၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ရောင်း စား လိုက် ကြ ရာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ လျက် ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ အ မျိုး မျိုး မှ ကယ် နုတ် ပြီး လျှင် အိ ဂျစ် ပြည့် ရှင် ဖာ ရော မင်း ရှေ့ မျက် နှာ သာ ရ စေ ၍ ဉာဏ် ပ ညာ ကို သ နား တော် မူ သ ဖြင့် ထို မင်း သည် အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် နန်း တော် ပါ ဘု ရင် ခံ ခန့် ထား လေ ၏။ အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် ခါ နာန် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း၊ ကြီး စွာ သော ဒု က္ခ ဆင်း ရဲ ခြင်း သင့် ရောက် ရာ၊ အ မျိုး အ ဘ တို့၌ စား နပ် ရိ က္ခာ မ ရှိ ကြ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် စ ပါး ရှိ ကြောင်း ယာ ကုပ် ကြား သော် ပ ထ မ အ ကြိမ် ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို စေ လွှတ် ပြီး နောက်၊ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ယော သပ် သည် ညီ အစ် ကို တို့ အား ကိုယ် ကို သိ စေ သ ဖြင့် ယော သပ်၏ အ မျိုး ဇာ တိ ကို ဖာ ရော မင်း သိ မြင်၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် အ ဘ ယာ ကုပ် နှင့် တ ကွ အ မျိုး သား ချင်း ရှိ သ မျှ လူ ဦး ရေ ခု နစ် ဆယ့် ငါး ယောက် ကို ခေါ် စေ သည့် အ တိုင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ယာ ကုပ် ရောက် ပြီး နောက် ထို ပြည် တွင် သူ မှ စ၍ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ သေ လွန် ကြ သည့် ကာ လ၊ အ လောင်း များ ကို ရှေ ခင် မြို့ တွင် ဟာ မော်၏ အ မျိုး သား တို့ ထံ တန် ဖိုး နှင့် အာ ဗြ ဟံ ဝယ် ခဲ့ သော သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ ပို့ သွင်း ကြ ၏။ ထို ဘု ရင် သည် လိ မ္မာ စွာ ပြု မူ၍ သူ ငယ် တို့ ကို အ သက် မ ရှည် အောင် ပစ် ထား ကြ စေ ရန်၊ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို ညှဉ်း ပန်း လေ၏။ ထို ကာ လ အ လွန် အ ဆင်း လှ သော မော ရှေ ကို ဖွား မြင် ရာ အ ဘ အိမ် တွင် သုံး လ တိုင် တိုင် မွေး မြူ ပြီး မှ ပစ် ထား ရ သော်၊ ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် ယူ၍ သား အ ဖြစ် မွေး မြူ သ ဖြင့်၊ မော ရှေ သည် အိ ဂျစ် ပြည် အ တတ် ဟူ သ မျှ ကို သင် ကြား လျက် နှုတ် သ တ္တိ၊ လက် သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ သူ ဖြစ်၏။ အ သက် လေး ဆယ် ရှိ သော် ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထံ ကြည့် ရှု လို သော အ ကြံ နှင့် သွား ပြီး လျှင်၊ မ တ ရား သ ဖြင့် ခံ ရ သူ တစ် ယောက် ကို တွေ့ မြင် ရာ ကွယ် ကာ၍ နှိပ် စက် သူ အိ ဂျစ် ပြည် သား ကို လက် စား ချေ လျက် ရိုက် သတ် လေ၏။ ကိုယ့် လက် ဖြင့် ဘေး လွတ် ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ကြောင်း ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နား လည် ကြ မည် ဟု မော ရှေ အောက် မေ့ သော် လည်း နား မ လည် ကြ သည် နှင့်၊ နောက် နေ့၌ ခိုက် ရန် ဖြစ် လျက် နေ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော် အ ချင်း တို့၊ သင် တို့ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ တ ရား သ ဖြင့် ပြု ကြ သ နည်း ဟု ဖျန် ဖြေ လို၍ ဆို သည့် ကာ လ၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို မ တ ရား သ ဖြင့် ပြု သူ က ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် သင့် ကို အုပ် ချုပ် သူ အ ဖြစ်၊ တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ်၊ မည် သူ ခန့် ထား သ နည်း။ ယ မန် နေ့ က အိ ဂျစ် ပြည် သား ကို သတ် ပစ် သည့် နည်း တူ ငါ့ ကို လည်း သတ် လို သ လော ဟု ဆို လျက် မော ရှေ ကို ဖယ် လိုက် ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သော် မော ရှေ သည် ထွက် ပြေး ၍ မိ ဒျန် ပြည် တွင် ခို ဝင် နေ ရာ သား နှစ် ယောက် ရ၏။ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပြည့် သော် သိ နာ တောင် အ နီး ရှိ သဲ တော၌ မီး တောက် သော ချုံ တွင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ထင် ရှား သည် ကို၊ မော ရှေ မြင် သည့် ကာ လ အံ သြ လျက် ကြည့် ရှု ရန် ချဉ်း ကပ် ရာ၊ ငါ သည် သင့် ဘိုး ဘေး တို့၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ သ ဖြင့် တုန် လှုပ် လျက် မ ကြည့် ဝံ့ ချေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သင် ရပ် တန့် သော နေ ရာ ကား သန့် ရှင်း သော မြေ ဖြစ် သော ကြောင့် ဖိ နပ် ကို ချွတ် လော့။ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ရှိ သော ငါ့ လူ မျိုး၏ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ ခြင်း ကို ဒိ ဋ္ဌ ငါ မြင်၍ မြည် တမ်း သံ ကို လည်း ကြား ရ သည့် အ တွက် ကယ် လွှတ် ရန် ငါ သက် ဆင်း ပြီ။ ယ ခု ပင် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ချုံ တွင် ထင် ရှား သော စေ တ မန် တော် ထက် ကြပ် နှင့် အုပ် ချုပ် သူ၊ ကယ် နုတ် သူ အ ဖြစ်၊ ဘု ရား သ ခင် စေ လွှတ် တော် မူ သော ထို မော ရှေ ကား သင့် ကို အုပ် ချုပ် သူ တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ် မည် သူ ခန့် ထား သ နည်း ဟူ၍ အ ငြင်း အ ပယ် ခံ ရ သူ ပင် တည်း။ ထို မော ရှေ လည်း အိ ဂျစ် ပြည်၌ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် နီ၌ လည်း ကောင်း၊ သဲ က န္တာ ရ၌ လည်း ကောင်း၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြု မူ ပြ သ လျက် လူ မျိုး တော် ကို ထုတ် ဆောင် သူ၊ သင် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အ နက် ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ကို ငါ ကဲ့ သို့ ဘု ရား သ ခင် ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ မည် ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြော ဆို သူ၊ သဲ က န္တာ ရ၌ အ စည်း အ ဝေး တော် ရှိ စဉ် သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် ဗျာ ဒိတ် ပေး သော စေ တ မန် တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ နှင့် လည်း ကောင်း သက် ဝင် လျက် အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ဆင့် ဆို ရန် အ သက် တည် ရာ ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို ခံ ရ သူ ပင် တည်း။ ဘိုး ဘေး များ တို့ မှာ မူ မ လိုက် မ နာ လို ဘဲ ငြင်း ပယ် လျက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် မည် ကြံ စည် ကြ၏။ အာ ရုန် အား လည်း ငါ တို့ ရှေ့ က ကြွ သွား မည့် ဘု ရား များ ကို လုပ် ပေး ပါ။ ငါ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော မော ရှေ ဆို သူ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို မ သိ ပါ ဟု လျှောက် လျက်၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ နွား ရုပ် ပုံ ကို လုပ်၍ ပူ ဇော် သ က္ကာ သွင်း ဆက် ပြီး လျှင် ကိုယ့် လက် ဖြစ် ကြောင့် ရွှင် လန်း ကြ၏။ ဘိုး ဘေး တို့ မှာ မြင် ခဲ့ ရာ ပုံ စံ နှင့် အ ညီ လုပ် ရ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် ဆို စီ မံ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သက် သေ တော် ရှိ တဲ တော် ကို သဲ က န္တာ ရ၌ ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ၎င်း တို့ ရှေ့ က ဘု ရား သ ခင် နှင် ထုတ် တော် မူ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ယော ရှု နှင့် တ ကွ တိုက် ယူ ကြ သည့် ကာ လ၊ ထို တဲ တော် ကို ဆောင် သွင်း၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း လက် ထက် တိုင် ဆက် ခံ ရ ကြ ပြီး နောက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် မျက် နှာ သာ ရ၍ ယာ ကုပ် လူ မျိုး၏ ဘု ရား အ ဖို့ စံ ရာ တော် တည် ဆောက် ခွင့် တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊ ရှော လ မုန် မင်း တည် ဆောက် ရ ၏။ စိတ် ခဲ ယဉ်း ၍ နှ လုံး၌ လည်း ကောင်း၊ နား ၌ လည်း ကောင်း၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သော အ ချင်း တို့၊ သင် တို့ သည် ဘိုး ဘေး များ အ လိုက် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို အ စဉ် ခု ခံ ကြ သည် တ ကား။ ထို စ ကား ကြောင့် သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ထိ ခိုက်၍ အံ ကြိတ် ကြ ရာ၊ သ တေ ဖန် သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် စဉ် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ညာ ဘက် တော် မှာ ယေ ရှု ရပ် နေ တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း မြင် သ ဖြင့်၊ ကောင်း ကင် ပွင့်၍ ဘု ရား သ ခင် ညာ ဘက် တော် မှာ လူ သား ရပ် နေ တော် မူ သည် ကို မြင် ပါ သည် ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ ထို သူ တို့ သည် ပြင်း စွာ အော် ဟစ် လျက်၊ နား ပိတ် လျက်၊ သ တေ ဖန် ထံ တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဝင်၍၊ မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင် ခဲ နှင့် ပစ် ခတ် ကြ သော် သက် သေ တို့ သည် ကိုယ့် အင်္ကျီ များ ကို ရှော လု အ မည် ရှိ သော ငယ် ရွယ် သူ၏ ခြေ ရင်း တွင် ချ ထား ကြ၏။ ပစ် လျက် နေ ကြ စဉ် သ တေ ဖန် သည် အို အ ရှင် ယေ ရှု၊ အ ကျွန်ုပ် ဝိ ညာဉ် ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် ခေါ် တောင်း လျှောက် ပြီး လျှင် ဒူး ထောက် လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ဤ ပြစ် ဝန် ကို သူ တို့ အ ပေါ် တွင် တင် တော် မ မူ ပါ နှင့် ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ပြီး နောက် အိပ် ပျော် ရှာ လေ ၏။ ထို သတ် မှု၌ ရှော လု သ ဘော တူ သ တည်း။ ထို နေ့ ချင်း တွင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ အ သင်း တော် ကို ပြင်း စွာ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း ဖြစ် ပွား၍ တ မန် တော် တို့ မှ တစ် ပါး သင်း ဝင် သူ ရှိ သ မျှ သည် ယု ဒ နယ်၊ ရှ မာ ရိ နယ် တ လျှောက် ကွဲ လွင့် ရ ကြ၏။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ တို့ လည်း သ တေ ဖန် ကို သင်္ဂြိုဟ် လျက် သည်း စွာ မြည် တမ်း ကြ၏။ ရှော လု မူ ကား အိမ် တိုင်း သို့ ဝင်၍ ယော ကျာ်း မိန်း မ တို့ ကို ဆွဲ ငင် ထောင် ချ လျက် အ သင်း တော် ကို ဖျက် ဆီး လေ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ကွဲ လွင့် ရ သူ တို့ သည် တ ရား တော် ကို ဟော ပြော လျက် လှည့် လည် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဖိ လိ ပ္ပု လည်း ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သွား၍ ခ ရစ် တော့် အ ကြောင်း ကို ကြော် ငြာ ရာ၊ ပြ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို မြင်၍ ဟော ပြော သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကြား လျှင် လူ အ မြောက် အ မြား တို့ သည် တ ညီ တ ညွတ် တည်း ဂ ရု ပြု ကြ၏။ နတ် ဆိုး အ များ တို့ သည် ပြင်း စွာ အော် ဟစ် လျက် ပူး ကပ် သူ တို့ အ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ကြ သည့် ပြင်၊ သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ နှင့် ခြေ ဆွံ့ သူ အ များ လည်း ကျန်း မာ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ထို မြို့ တွင် အား ရ ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ၏။ ထို ကာ လ ၎င်း မြို့ တွင် ရှ မာ ရိ လူ မျိုး ကို အံ့ သြ စေ လျက် ကိုယ် ကို ထူး မြတ် သည် ဟု ဂုဏ် တင် သူ ရှိ မုန် အ မည် ရှိ သော ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ တစ် ယောက် ရှိ နှင့် ရာ၊ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် မှ စ၍ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် အ ကြောင်း ဖိ လိ ပ္ပု ကြား ပြော သော သ တင်း တော် မြတ် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် ထို ယော ကျ်ား မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ ရာ၊ ရှိ မုန် ကိုယ် တိုင် လည်း ယုံ ကြည် လျက် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး နောက် ဖိ လိ ပ္ပု ကို ဆည်း ကပ် လျက် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ ကြီး စွာ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ကြည့် မြင် ရ၍ အံ့ သြ မိန်း မော လေ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တ မန် တော် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ရှ မာ ရိ လူ မျိုး ခံ ယူ ကြောင်း ကြား၍ ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို စေ လွှတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ရောက် ကြ သော်၊ လက် တင် ကြ သော်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ထို သူ တို့ ခံ ရ ကြ၏။ တ မန် တော် တို့ အား ငွေ ပေး ကမ်း ရာ ပေ တ ရု က ဘု ရား သ ခင့် ဆု ကျေး ဇူး တော် ကို ငွေ ပေး ၍ ရ နိုင် သည် ထင် မှတ် သော ကြောင့် သင် နှင့် ငွေ ပါ ပျက် စီး ရာ ရောက် ပါ စေ။ တ ရား တော် ဆိုင် ရာ ပိုင် စု နှင့် ဝေ ပုံ ကို မျှ သင် ရ သည် မ ဟုတ်။ စိတ် နှ လုံး လည်း ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ မ ဖြောင့်။ သို့ ဖြစ်၍ သင့် ဆိုး သွမ်း ခြင်း အ တွက် နောင် တ ရ လျက် အ ကြံ အ စည် ကို လည်း ချမ်း သာ ပေး ကောင်း ပေး တော် မူ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ထံ တောင်း ပန် လော့။ သင် သည် ခါး သော အ ဆိပ် နှင့် ဒု စ ရိုက် အ ထုပ် ဖြစ် သည် ကို ငါ သိ မြင် သည် ဟု ဆို ရာ၊ ရှိ မုန် က ဆ ရာ တို့ ပြော တိုင်း ကျွန် တော်၌ မ သင့် မ ရောက် စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ထံ တောင်း ပန် ကြ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ တ မန် တော် တို့ သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ထို သို့ သက် သေ ခံ၍ ဟော ပြော ကြ ပြီး နောက်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ အ များ တွင် သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ၏။ ဖိ လိ ပ္ပု မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က ထ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဂါ ဇ မြို့ ရောက် သော တောင် ဘက် သဲ က န္တာ ရ လမ်း ဖြင့် ခ ရီး သွား လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဖိ လိ ပ္ပု ထ သွား လေ၏။ ထို အ ခါ အဲ သ ယော ပိ ဘု ရင် မ က န္ဒ ကေ့ ထံ ဘ ဏ္ဍာ တော် ဝန် ကြီး ဖြစ် သူ အဲ သ ယော ပိ လူ မျိုး မိန်း မ စိုး သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက်၍ ဘု ရား ဖူး ပြီး မှ ပြန် လာ စဉ်၊ စစ် ရ ထား စီး လျက် ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း ကို ဖတ် နေ ရာ၊ ဖိ လိ ပ္ပု အား ဝိ ညာဉ် တော် က ထို စစ် ရ ထား ကို ထက် ကြပ် လိုက် လော့ ဟု မိန့် ဆို သော်၊ ဖိ လိ ပ္ပု သည် အ မြန် လိုက်၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း ဖတ် နေ သည် ကို ကြား သည့် ကာ လ၊ ဖတ် သော အ ချက် ကို နား လည် ပါ သ လော ဟု မေး လျှင်၊ ထို သူ က ညွှန် ပြ သူ မ ရှိ က မည် သို့ နား လည် နိုင် မည် နည်း ဟု ပြန် ဆို လျက် တက်၍ အ တူ ထိုင် ရန် တောင်း ပန် လေ ၏။ ဖတ် နေ သော ကျမ်း ချက် မှာ သတ် ရန် ဆွဲ ငင် သော သိုး ကဲ့ သို့ သူ့ ကို ထုတ် သွား ကြ ရာ၊ အ မွေး ညှပ် သူ ရှေ့ ဆိတ် ဆိတ် နေ သော သိုး သား ငယ် ကဲ့ သို့ သူ သည် နှုတ် မ မြွတ် ဘဲ နေ၏။ နှိမ့် ချ ရာ၌ ခံ ရ သော စီ ရင် ဒဏ် ပ လပ် လေ ပြီ။ အ သက် ကို မြေ မှ ရုပ် သိမ်း ကြ သည် နှင့် သူ့ ဇာ တိ ကို မည် သူ ဖော် ပြ နိုင် အံ့ နည်း ဟူ၍ တည်း။ ထို အ ခါ မိန်း မ စိုး က ပ ရော ဖက် သည် မည် သူ့ ကို ရည် ဆောင်၍ ဆို ပါ သ နည်း။ သူ့ ကိုယ် ကို လော။ အ ခြား သူ ကို လော ပြော ပါ ဟု လျှောက် သော်၊ ဖိ လိ ပ္ပု သည် နှုတ် မြွက် လျက် ထို ကျမ်း ချက် က အ စ ပြု၍ ယေ ရှု ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လေ၏။ ထို သို့ ခ ရီး သွား စဉ် ရေ ရှိ ရာ သို့ ရောက် ကြ သည့် ကာ လ မိန်း မ စိုး က ကြည့် ပါ၊ ရေ ရှိ ပါ သည်၊ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ မည် သည့် အ ကန့် အ ကွက် ရှိ ပါ သ နည်း ဟု လျှောက် လျက်၊ ရ ထား ရပ် တန့် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ပြီး လျှင် ရေ ထဲ သို့ နှစ် ဦး လုံး ဆင်း သွား၍ ဖိ လိ ပ္ပု သည် မိန်း မ စိုး ကို ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး လေ ၏။ ရေ ထဲ မှ တက် ကြ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ဖိ လိ ပ္ပု ကို ဆောင် သွား ရာ မိန်း မ စိုး လည်း ရွှင် လန်း စွာ ခ ရီး သွား မြဲ သွား၍ ဖိ လိ ပ္ပု ကို နောက် ထပ် မ တွေ့ မ မြင်။ ဖိ လိ ပ္ပု သည် အာ ဇုတ် မြို့ တွင် ပေါ် လာ၍ ထို မြို့ မှ ကဲ သ ရိ မြို့ တိုင် လျှောက် သွား လျက် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ၌ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လေ၏။ ရှော လု မူ ကား အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ပည့် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် ကြိမ်း မောင်း ခြင်း၊ လုပ် ကြံ ခြင်း များ ကို ရှု ရှိုက် သေး သည့် အ လျောက်၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ထံ ဝင်၍ မဂ် လမ်း တော် လိုက် သူ မည် သည့် ယောက်ျား မိန်း မ မ ဆို တွေ့ လျှင် ချည် နှောင် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ယူ လာ ခွင့် ရ ရန် ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ အ စည်း အ ဝေး များ သို့ အ မိန့် စာ တောင်း လေ၏။ သွား၍ ဒ မာ သက် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် သော် သူ့ ပတ် လည် တွင် ကောင်း ကင် မှ အ လင်း ရုတ် တ ရက် တောက် ပ သ ဖြင့်၊ မှောက် လဲ ရာ၊ ရှော လု၊ ရှော လု၊ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း သ နည်း ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား လျှင်၊ ရှော လု က မည် သူ ပါ နည်း အ ရှင် ဘု ရား ဟု မေး လျှောက် သော်၊ ငါ ကား သင် ညှဉ်း ပန်း သော ယေ ရှု ပင် တည်း။ သို့ ရာ တွင် ထ၍ မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လော့။ သင် ပြု ရ မည့် အ မှု ကို ကြား ပြော စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန် သည့် ကာ လ၊ ခ ရီး သွား ဖော် တို့ သည် ထို အ သံ ကို ကြား လျက်၊ မည် သူ့ ကို မျှ မ မြင် ဘဲ အံ့ အား သင့် လျက် ရပ် နေ ကြ၏။ ရှော လု လည်း လဲ ရာ မှ ထ၍ မျက် စိ ဖွင့် ကြည့် သော် မည် သည် ကို မျှ မ မြင် ရ သ ဖြင့် ဒ မာ သက် မြို့ တွင်း သို့ လက် ဆွဲ လျက် ခေါ် လာ ကြ ပြီး နောက်၊ သုံး ရက် တိုင် တိုင် စ က္ခု အ လင်း ကွယ်၍ မ စား မ သောက် ဘဲ ရှိ နေ လေ၏။ ထို အ ခါ ဒ မာ သက် မြို့ တွင် အာ န နိ ဆို သူ တ ပည့် တော် တစ် ပါး ရှိ သ ဖြင့် အ ရှင် ဘု ရား သည် အာ န နိ ဟု မ နော အာ ရုံ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ သော် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ထူး သည့် ကာ လ၊ အ ရှင် ဘု ရား က ထ၍ လမ်း ဖြောင့် ခေါ် ကြား လမ်း သို့ သွား ပြီး လျှင် ယု ဒ အိမ် တွင် တာ ရှု မြို့ သား ရှော လု ကို မေး လော့။ ထို သူ သည် ယ ခု ပ ဌ နာ ပြု လျက် ရှိ နေ ရာ အာ န နိ ဆို သူ ဝင် လာ၍ မျက် စိ မြင် ပြန် စေ ရန် လက် တင် သည် ကို မြော် မြင် ရ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သို့ ရာ တွင် အာ န နိ က အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သူ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ကိုယ် တော် သီး သန့် ထား သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မည် မျှ မ ကောင်း ပြု ကြောင်း အ များ ထံ မှ ကြား သိ ရ ပါ သည်။ ဤ မြို့ တွင် လည်း အ ရှင့် နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ချည် နှောင် ရန်၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ မှ အ ခွင့် အာ ဏာ ရ ရှိ သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား က သွား လော့။ ထို သူ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ရှေ့၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ တွင် ငါ့ နာ မ ကို ဆင့် ရွက် စေ ရန် ငါ ရွေး ကောက် သော အ သုံး အ ဆောင် တော် ဖြစ် သည်။ ငါ့ နာ မ အ တွက် ခံ ရ သ မျှ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ကို သူ့ အား ငါ ပြ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အာ န နိ ထွက် သွား၍ ထို အိမ် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် လက် တင် လျက် ညီ ရှော လု၊ ခ ရီး အ ကြား ထင် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော ယေ ရှု အ ရှင် ဘု ရား သည် သင့် မျက် စိ မြင် ပြန် လျက် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် စေ ရန် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ လိုက် ပြီ ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ ရှော လု မျက် စိ မှ အ ကြေး သ ဖွယ် ကွာ ကျ သ ဖြင့် မြင် ပြန် သော အ ခါ ထ၍ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး လျှင်၊ အ စာ အာ ဟာ ရ သုံး ဆောင် လျက် အား ဖြည့် လေ၏။ ထို့ နောက် ရှော လု သည် ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် နေ လျက်၊ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ယေ ရှု သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် မှန် ကြောင်း အ ဆော တ လျင် ကြော် ငြာ ရာ၊ ကြား နာ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အံ့ သြ လျက် ဤ သူ ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ထို နာ မ အား ပ ဌ နာ ပြု သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ပြီး လျှင် ဤ မြို့ တွင် လည်း ချည် နှောင်၍ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ ပို့ အပ် ရန် အ ကြံ နှင့် ရောက် လာ ခဲ့ သူ မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ကြ ၏။ ရှော လု မှာ မူ ခွန် အား တိုး တက် လျက် ယေ ရှု သည် ခ ရစ် တော် မှန် ကြောင်း ထင် ရှား စွာ ဖော် ပြ သ ဖြင့် ဒ မာ သက် မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ စိတ် ရှုပ် ထွေး လျက် နေ ကြ၏။ ကာ လ ရှည် ကြာ သော် သူ့ ကို ကွပ် မျက် ရန် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ တိုင် ပင် ကြ ရာ၊ ထို အ ကြံ ကို ရှော လု ကြား သိ သ ဖြင့် ကွပ် မျက် ခွင့် ရ ရန်၊ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မြို့ တံ ခါး များ တွင် စောင့် နေ ကြ သော် လည်း၊ သူ့ တ ပည့် တို့ ခေါ် သွား၍ ညဉ့် အ ခါ တောင်း ဖြင့် မြို့ ရိုး က လျှော ချ ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ သော် ရှော လု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း မည် ပြု ရာ တ ပည့် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို မ ယုံ သ ဖြင့် ရှိ သ မျှ တို့ ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ဗာ န ဗ သည် ရှော လု ကို တ မန် တော် တို့ ထံ ခေါ် သွင်း၍ အ ရှင် ဘု ရား ကို လမ်း တွင် ဖူး မြင် လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ ကြောင်း၊ ဒ မာ သက် မြို့၌ ယေ ရှု၏ နာ မ တော် နှင့် ရဲ ရင့် စွာ ဟော ကြောင်း များ ကို ကြား ပြော ပြီး မှ၊ ရှော လု သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် တ မန် တော် တို့ နှင့် ဝင် ထွက် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ရဲ ရင့် စွာ ဟော ပြော လျက် နေ ၏။ ဟေ လေ နစ် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နှင့် လည်း ဆွေး နွေး ငြင်း ခုန် သော် ကွပ် မျက် ရန် ထို သူ တို့ ကြံ စည် ကြောင်း ကို ညီ အစ် ကို တို့ ကြား သိ သ ဖြင့်၊ ကဲ သ ရိ မြို့ ရောက် ရှော လု ကို ခေါ် သွား ပြီး လျှင် တာ ရှု မြို့ သို့ လွှတ် လိုက် ကြ၏။ ထို ကာ လ အ သင်း တော် သည် ယု ဒ၊ ဂါ လိ လဲ၊ ရှ မာ ရိ နယ် များ တ လျှောက် တွင် ငြိမ်း ချမ်း သာ ယာ လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ခန့် ညား ခြင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ထံ အ သ နား ခံ ခြင်း များ၌ ကျင် လည်၍ တည် ဆောက် တိုး ပွား ရ၏။ ပေ တ ရု သည် ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် စဉ် လု ဒ မြို့ နေ သီး သန့် ထား သူ တို့ ထံ ရောက် သော်၊ ရှစ် နှစ် တိုင် သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ၍ အိပ် ရာ တွင် ပက် လက် နေ ရ သော အဲ နေ ဆို သူ ကို တွေ့ ရာ၊ အို အဲ နေ၊ ယေ ရှု ခ ရစ် သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ထ၍ အိပ် ရာ ပြင် လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ချက် ခြင်း ထ သ ဖြင့်၊ လု ဒ မြို့ မှ စ၍ ရှာ ရုန် နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သူ့ ကို မြင်၍ အ ရှင် ဘု ရား ထံ လှည့် ဝင် ကြ၏။ ထို အ ခါ ယု ပ္ပေ မြို့ တွင် စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း ခြင်း မှ စ၍ ကောင်း သော အ ကျင့် အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် စုံ သူ ဒေါ် ကာ ဟု ဆို လို သော တ ဗိ သ ခေါ် တ ပည့် တော် မ တစ် ယောက် သည်၊ နာ၍ သေ လွန် သော် ရေ ချိုး လျက် အ ထက် ခန်း တွင် ပြင် ထား ကြ ပြီး လျှင်၊ ယု ပ္ပေ မြို့ နှင့် နီး သော လု ဒ မြို့၌ ပေ တ ရု ရှိ ကြောင်း ကို တ ပည့် တော် တို့ ကြား သိ သည့် ကာ လ၊ ကျွန် တော် တို့ ထံ မ ဖင့် မ နွဲ့ ကြွ ခဲ့ တော် မူ ပါ ဟု လူ နှစ် ယောက် စေ လွှတ် ပင့် ခေါ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပေ တ ရု ထ၍ အ တူ လိုက် လာ၏။ ရောက် သော် အ ထက် ခန်း သို့ ပင့် ခေါ် ကြ သ ဖြင့် မု ဆိုး မ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ငို ကြွေး လျက် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ စဉ် ဒေါ် ကာ ချုပ် လုပ် ခဲ့ သော အင်္ကျီ နှင့် အ ထည် များ ကို ပြ လျက် ရပ် နေ ကြ ရာ၊ ပေ တ ရု သည် ရှိ သ မျှ ကို ပြင် သို့ ထုတ်၍ ဒူး ထောက် လျက် ပ ဌ နာ ပြု ပြီး လျှင် အ လောင်း ဘက် သို့ လှည့် လျက် တ ဗိ သ၊ ထ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း မျက် စိ ဖွင့်၍ ပေ တ ရု ကို မြင် သော် ထ ထိုင် လေ ၏။ ပေ တ ရု လည်း လက် ကမ်း၍ ထူ ပြီး လျှင် သီး သန့် ထား သူ တို့ နှင့် မု ဆိုး မ တို့ ကို ခေါ် လျက် အ သက် ရှင် သော ထို မိန်း မ ကို အပ် လိုက် ရာ၊ ယု ပ္ပေ တစ် မြို့ လုံး ကြား သိ၍ အ များ သော သူ တို့ သည် အ ရှင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် ကြ၏။ ပေ တ ရု သည် ယု ပ္ပေ မြို့ တွင် သား ရေ နယ် ဆ ရာ ရှိ မုန် ဆို သူ နှင့် နေ့ ရက် များ စွာ နေ ထိုင် လေ၏။ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန် ကော် နေ လိ ဟု ခေါ် လျက် ဝင် လာ သော ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ကို ရူ ပါ ရုံ တွင် အ ထင် အ ရှား မြင် ရ ၏။ ထို စေ တ မန် တော် ကို အ လန့် တ ကြား စိုက် ကြည့် လျက် မည် သို့ ပါ နည်း အ ရှင် ဘု ရား ဟု မေး လျှောက် သော် စေ တ မန် တော် က သင့် ပ ဌ နာ မှု များ၊ စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း မှု များ သည် ဘု ရား သ ခင် မှတ် သား ရန် ရှေ့ တော် သို့ တက် ရောက် လေ ပြီ။ ယ ခု မှာ ယု ပ္ပေ မြို့ သို့ လူ လွှတ် ပြီး လျှင် ပေ တ ရု ဘွဲ့ ခံ ရှိ မုန် ဆို သူ ကို ပင့် ခေါ် စေ လော့။ ထို သူ သည် ပင် လယ် ကမ်း အ နီး၊ သား ရေ နယ် ဆ ရာ ရှိ မုန် အိမ် တွင် တည်း ခို လျက် နေ သည် ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို သို့ မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် ထွက် သွား သော် ကော် နေ လိ သည် အ စေ ခံ နှစ် ယောက် နှင့် မှူး စု ပါ စစ် သည် တို့ အ နက် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ပြန် ကြား ပြီး လျှင် ယု ပ္ပေ မြို့ သို့ စေ လွှတ် လိုက်၏။ နောက် နေ့၌ ယု ပ္ပေ မြို့ အ နီး ထို သူ တို့ ခ ရီး သွား ​သေး စဉ် ပေ တ ရု သည် မွန်း တည့် အ ချိန် ခန့် ပ ဌ နာ ပြု ရန် အိမ် မိုး ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင်၊ ဆာ မွတ်၍ စား သောက် လို၏။ ပြင် ဆင် လျက် နေ ကြ စဉ် သ မ္မာ ပါတ် ဝင် စား ရာ၊ ထို ကာ လ၊ အို ပေ တ ရု ထ၍ စီ ရင် သုံး ဆောင် လော့ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ရာ၊ ပေ တ ရု က မ သင့် ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ မ သန့် သော အ ရာ၊ မ စင် ကြယ် သော အ ရာ၊ မည် သည် ကို မျှ မ သုံး ဆောင် ဘူး ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဘု ရား သ ခင် စင် ကြယ် စေ ပြီး သော အ ရာ ကို မ သန့် ဟု မ မှတ် နှင့် ဟူ၍ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ပြန်၏။ သုံး ကြိမ် တိုင် ထို သို့ ပြု ပြီး မှ ထို အ သုံး အ ဆောင် ကို ကောင်း ကင် ထဲ သို့ ချက် ခြင်း ရုပ် သိမ်း လိုက်၏။ မြင် ရ သော ရူ ပါ ရုံ အ ဓိ ပ္ပါယ် အ ကြောင်း ပေ တ ရု တွေး တော လျက် နေ စဉ်၊ ကော် နေ လိ စေ လွှတ် လိုက် သူ တို့ သည် ရှိ မုန် အိမ် ကို တွေ့ သ ဖြင့် တံ ခါး အ နီး ရပ် လျက်၊ ထို အိမ် တွင် ပေ တ ရု ဘွဲ့ ခံ ရှိ မုန် တည်း နေ သည် မ နေ သည် ကို ဟစ် မေး ကြ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် က လည်း ဆို ခဲ့ သည့် ရူ ပါ ရုံ အ ကြောင်း စဉ်း စား နေ သော ပေ တ ရု အား ကြည့် လော့၊ သင့် ကို လူ သုံး ယောက် ရှာ နေ ကြ သည်။ ထ၍ ဆင်း ပြီး လျှင် ငါ စေ လွှတ် လိုက် သော ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ စိတ် နှောင့် နှေး ခြင်း မ ရှိ ဘဲ လိုက် သွား လော့ ဟု အ မိန့် ရှိ ရာ၊ ပေ တ ရု ဆင်း သွား၍ သင် တို့ ရှာ သော သူ ကား ငါ ပင် တည်း။ မည် သည့် အ ကြောင်း နှင့် ရောက် လာ ကြ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ထို သူ တို့ က ဘု ရား သ ခင် အား ခန့် ညား သော သူ တော် ကောင်း ဖြစ် လျက် ယု ဒ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ တွင် အ သ ရေ ရှိ သော တပ် မှူး ကော် နေ လိ သည် ကိုယ် တော့် ကို အိမ် သို့ ပင့် ခေါ်၍ ကိုယ် တော့် ဒေ သ နာ ကို ကြား နာ ရန် သန့် ရှင်း သော စေ တ မန် တစ် ပါး ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ခံ ရ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သ ဖြင့်၊ ပေ တ ရု သည် ထို သူ တို့ ကို ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင် ဧည့် ခံ လေ၏။ နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး လျှင် ယု ပ္ပေ မြို့ နေ ညီ အစ် ကို အ ချို့ ပါ ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား၍၊ နောက် နေ့၌ ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ ဝင် သော် အ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် များ ကို ခေါ် ဖိတ်၍ စောင့် မျှော် သူ ကော် နေ လိ သည်၊ ဝင် လာ သော ပေ တ ရု ကို ကြို ဆို လျက် ခြေ ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ရာ၊ ပေ တ ရု က ထ လော့။ ငါ လည်း လူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ကော် နေ လိ ကို ထူ လေ၏။ ထို နောက် ကော် နေ လိ နှင့် စ ကား ပြော လျက် ဝင် သွား သော် လူ အ များ စု ရုံး သည် ကို တွေ့ မြင်၍၊ ပေ တ ရု က သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ယု ဒ အ မျိုး သား ဖြစ် သူ သည် လူ မျိုး ခြား နှင့် ဆက် ဆံ ပေါင်း ဖော် သော ထုံး စံ မ ရှိ သော် လည်း မည် သူ ကို မျှ မ သန့် မ စင် ကြယ် ဟူ၍ မ ခေါ် သင့် ကြောင်း ငါ့ အား ဘု ရား သ ခင် ဖော် ပြ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ခေါ် ဖိတ် ကြ သည့် အ လျောက် မ ငြင်း မ ဆို ငါ လိုက် လာ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သည့် အ တွက် ငါ့ ကို ခေါ် ဖိတ် ကြ ကြောင်း ငါ မေး သည် ဟု ပြော ဆို၏။ ကော် နေ လိ က လည်း ယ မန် လေး ရက်၊ ယ ခု အ ချိန် မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တွင် အိမ်၌ ကျွန် တော် ပ ဌ နာ ပြု နေ စဉ် ဖွဲ့ ဖြူ ဆင် ယင် သူ တစ် ပါး သည် ကျွန် တော့် ရှေ့ ရပ် လာ လျက်၊ အို ကော် နေ လိ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ပ ဌ နာ ကို နား ညောင်း၍ စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း မှု များ ကို လည်း မှတ် သား တော် မူ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ယု ပ္ပေ မြို့ သို့ လူ လွှတ် ပြီး လျှင် ပေ တ ရု ဘွဲ့ ခံ ရှိ မုန် ကို ပင့် ခေါ် လော့။ ထို သူ သည် ပင် လယ် ကမ်း အ နီး၊ သား ရေ နယ် ဆ ရာ ရှိ မုန့် အိမ် တွင် တည်း ခို လျက် နေ သည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ် တော့် ထံ ချက် ချင်း လူ လွှတ် လိုက် ရာ ရောက် လာ တော် မူ သည် မှာ ကျေး ဇူး ကြီး လှ ပါ သည်။ ကိုယ် တော့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ ကို ကြား နာ ရန် ကျွန် တော် အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ယ ခု ရှိ နေ ကြ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက်၏။ ထို အ ခါ နှုတ် မြွက်၍ ပေ တ ရု က၊ ဘု ရား သ ခင် သည် မျက် နှာ ကြီး ငယ် မ ထောက် ဘဲ၊ လူ မျိုး တိုင်း၌ ကိုယ် တော့် အား ခန့် ညား၍ ကောင်း သော အ မှု ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို လက် ခံ တော် မူ ကြောင်း မု ချ ငါ သိ ပြီ။ နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် တန် ခိုး တော် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ဘိ သိက် တော် ခံ ရ ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ကျေး ဇူး ပြု လျက် မာရ် နတ် နှိပ် စက် သူ ခပ် သိမ်း ကို ကျန်း မာ စေ လျက် လှည့် လည် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ သိ ကြ လေ ပြီ။ ငါ တို့ လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ၍ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ တိုင်း ပြည်၌၊ ထို အ ရှင် ပြု သ မျှ အ ကြောင်း မျက် မြင် သက် သေ ဖြစ် ကြ ပါ၏။ ထို အ ရှင် ကို ပင် ကား တင်၍ ကွပ် မျက် ကြ သော်၊ ရှင် သူ၊ သေ သူ တို့၏ တ ရား မင်း အ ဖြစ် ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဟော ပြော လျက် သက် သေ ခံ ကြ စေ ရန် ငါ တို့ ကို မိန့် မှာ တော် မူ၏။ ထို အ ရှင် ကို ယုံ ကြည် သော သူ တိုင်း နာ မ တော် အား ဖြင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခွင့် ရ မည် ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ရှိ သ မျှ တို့ သက် သေ ခံ ကြ သည် ဟု ဟော ပြော လေ၏။ ထို သ တင်း ကို ပေ တ ရု ပြန် ကြား စဉ် တ ရား တော် ကို ကြား နာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် တော် မူ၏။ ပေ တ ရု က ငါ တို့ နည်း တူ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ခံ ရ ပြီး ဖြစ် သော ဤ သူ တို့ သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ ရေ ကို မည် သူ ကန့် ကွက် နိုင် သ နည်း ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး ရန် အ မိန့် ရှိ၏။ ထို သူ တို့ လည်း ပေ တ ရု ကို နေ့ ရက် အ တန် ကြာ တည်း နေ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ၏။ ထို အ ခါ လူ မျိုး ခြား တို့ လည်း ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ခံ ယူ ကြောင်း ယု ဒ နယ် နေ တ မန် တော် တို့ နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကြား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပေ တ ရု ရောက် သော် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ က၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ တို့ ထံ သင် ဝင် ပြီး လျှင် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား ဟု ငြင်း ခုန် ပြော ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ ပေ တ ရု သည် အ စ မှ ချီ၍ အ စီ အ စဉ် ပြန် ကြား သည် မှာ၊ ငါ သည် ယု ပ္ပေ မြို့ တွင် ပ ဌ နာ ပြု လျက် နေ စဉ် သ မ္မာ ပါတ် ဝင် စား ရာ ထောင့် လေး ထောင့် ဖြင့် ကောင်း ကင် ထဲ မှ စု ကိုင် ချ လိုက် သော ရွက် ထည် သ ဖွယ် အ သုံး အ ဆောင် ငါ့ ထံ ကျ လာ သည် ကို ရူ ပါ ရုံ တွင် မြင် ရ၍၊ စိုက် ကြည့် ဆင် ခြင် သော် သား ရဲ မှ စ သော ခြေ လေး ချောင်း ရှိ မြေ သ တ္တ ဝါ၊ တွား တတ် သော သ တ္တ ဝါ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို မြင်၏။ ထို ကာ လ အို ပေ တ ရု၊ ထ၍ စီ ရင် သုံး ဆောင် လော့ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား ရာ၊ ငါ က မ သင့် ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ မ သန့် သော အ ရာ၊ မ စင် ကြယ် သော အ ရာ မည် သည် မျှ အ ကျွန်ုပ် ခံ တွင်း သို့ မ ဝင် ရ ဘူး ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ဘု ရား သ ခင် စင် ကြယ် စေ ပြီး သော အ ရာ ကို မ သန့် ဟု မ မှတ် နှင့် ဟူ၍ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ကောင်း ကင် ထဲ မှ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ပြန်၏။ သုံး ကြိမ် တိုင် ထို သို့ ပြု ပြီး နောက် ရှိ သ မျှ ကို ကောင်း ကင် ထဲ သို့ ဆွဲ တင် လေ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ကဲ သ ရိ မြို့ မှ ငါ့ ထံ စေ လွှတ် လိုက် သူ သုံး ယောက် သည် ငါ တို့ တည်း အိမ် ရှေ့ တွင် ရပ် နေ ရာ၊ မျက် နှာ မ ရွေး ဘဲ ထို သူ တို့ နှင့် လိုက် သွား စေ ရန် ဝိ ညာဉ် တော် အ မိန့် ရှိ သ ဖြင့် ဤ ညီ အစ် ကို ခြောက် ယောက် ပါ ငါ လိုက် သွား၍ ပင့် ခေါ် သူ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် ကြ၏။ ထို သူ က လည်း ကိုယ့် အိမ် တွင် စေ တ မန် တော် အ ထင် အ ရှား ရပ် လာ၍ ယု ပ္ပေ မြို့ သို့ လူ လွှတ် ပြီး လျှင် ပေ တ ရု ဘွဲ့ ခံ ရှိ မုန် ကို ပင့် ခေါ် လော့၊ သင် နှင့် တ ကွ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ကယ် တင် တော် မူ ရာ ရောက် စေ မည့် စ ကား ကို ဟော လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို ကြောင်း ပြန် ကြား သ ဖြင့်၊ ငါ ဟော ပြော စဉ် ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အ ထက် က သက် ရောက် သည့် နည်း တူ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် တော် မူ ရာ၊ ယော ဟန် သည် ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန်၏။ သင် တို့ မူ ကား သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို ငါ သ တိ ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ယုံ ကြည် သော ငါ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော ဆု ကျေး ဇူး တော် နှင့် ထပ် တူ ထို သူ တို့ အား လည်း သ နား တော် မူ သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကန့် ကွက် နိုင် ခြင်း ငှါ ငါ ကား မည် သူ နည်း ဟု ပြန် ကြား လေ ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကြား သော် သူ တို့ သည် ဝန် ခံ၍ သို့ ဖြစ် လျှင် အ သက် ရှင် စေ ရန် နောင် တ ရ ခြင်း အ ခွင့် ကို လူ မျိုး ခြား တို့ အား လည်း ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ ထို အ ခါ သ တေ ဖန် နှင့် စပ်၍ ပေါ် ပေါက် ရ သော ဒု က္ခ ကြောင့် ကွဲ လွင့် ရ သူ တို့ သည် ဖိ နိတ် ပြည်၊ ကု ပ ရု ကျွန်း၊ အ န္တိ အုတ် မြို့ များ တိုင် အောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အား သာ တ ရား တော် ကို ဟော ပြော လျက် နေ ကြ သော် လည်း၊ ပါ ရှိ သော ကု ပ ရု ကျွန်း သား နှင့် ကု ရေ နေ မြို့ သား အ ချို့ သည် အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ ရောက်၍ အ ရှင် ယေ ရှု၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို ဂ ရိတ် လူ မျိုး တို့ အား လည်း ဟော ပြော ကြ ရာ၊ ထို သူ အ တို့ အ ပေါ် တွင် အ ရှင် ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော် တည် နေ သ ဖြင့် လူ အ မြောက် အ မြား ယုံ ကြည် လျက် အ ရှင် ဘု ရား ထံ လှည့် ဝင် ကြ၏။ ထို သူ တို့ အ ကြောင်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ အ သင်း တော် ကြား သိ သော် ဗာ န ဗ ကို အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ စေ လွှတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ရောက် လာ သော်၊ ထို နောက် ဗာ န ဗ သည် ရှော လု ကို ရှာ ရန် တာ ရှု မြို့ သို့ သွား၍ တွေ့ သော်၊ အ န္တိ အုတ် မြို့ ရောက် ခေါ် လာ ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ သည် တစ် နှစ် တိုင် တိုင် အ သင်း တော် နှင့် စည်း ဝေး လျက်၊ များ စွာ သော သူ တို့ အား ဒေ သ နာ ပေး ကြ၏။ အ န္တိ အုတ် မြို့ တွင် လည်း ခ ရစ် ယာန် ဟူ သော ဘွဲ့ ကို တ ပည့် တော် တို့ ဦး စွာ ခံ ရ ကြ၏။ ထို ကာ လ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ သော ပ ရော ဖက် တို့ အ နက်၊ အာ ဂ ဗု ဆို သူ ထ လျက် မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် ကြီး စွာ သော အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် သင့် ရောက် မည့် အ ကြောင်း ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဖော် ပြ၏။ ထို ကပ် ကား၊ က လော ဒိ မင်း လက် ထက် သင့် ရောက် သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ တ ပည့် တော် တို့ သည် ယု ဒ ပြည် ရှိ ညီ အစ် ကို တို့ ထံ အ သီး အ သီး တတ် အား သ ရွေ့ အ ထောက် အ ပံ့ ပို့ ရန် ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီး လျှင်၊ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု တို့ လက် ဖြင့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ထံ ပို့ လိုက် ကြ ၏။ ထို ကာ လ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် အ သင်း တော် ဝင် သူ အ ချို့ ကို နှိပ် စက် ရန် ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင်၊ ယော ဟန့် အစ် ကို ယာ ကုပ် ကို ဓား နှင့် ကွပ် မျက် ရာ၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နှစ် သက် ကြ သည် ကို မြင် သော် ပေ တ ရု ကို လည်း ဖမ်း ဆီး လေ ၏။ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ အ ခါ ဖြစ် သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ ပြီး မှ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ရှေ့ ထုတ် မည့် အ ကြံ နှင့်၊ စစ် သည် အ စောင့် အ ကြပ် တစ် ဆယ့် ခြောက် ယောက် တို့ လက် သို့ ပေ တ ရု ကို အပ်၍ နှောင် အိမ် ချ ထား သည့် အ တိုင်း၊ အ သင်း တော် သည် အ ကျဉ်း ကျ လျက် နေ သော ပေ တ ရု အ တွက် ဘု ရား သ ခင့် ထံ စိတ် အား ကြီး စွာ တောင်း လျှောက် ကြ၏။ ဟေ ရုဒ် မင်း မ ထုတ် မီ ညဉ့် အ ခါ ရောက် သော် စစ် သည် နှစ် ယောက် ကြား တွင် သံ ကြိုး နှစ် စင်း နှင့် ချည် နှောင် ထား လျက် ထောင် တံ ခါး ရှေ့ အ စောင့် အ ကြပ် များ စောင့် ကြပ် လျက် ပေ တ ရု အိပ် နေ စဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ရပ် လာ၍ နှောင် အိမ့် အ တွင်း အ လင်း တောက် ပ၏။ စေ တ မန် တော် သည် ပေ တ ရု နံ ဘေး ကို ပုတ် လျက် အ မြန် ထ လော့ ဟု နှိုး သော်၊ လက် မှ သံ ကြိုး များ ကျွတ် ကျ သည့် ကာ လ၊ စေ တ မန် တော် က ခါး ပန်း လျက် ဖိ နပ် စီး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု ပြီး နောက် ဝတ် လုံ ရုံ၍ လိုက် ခဲ့ ဟု ထပ် ဆို ရာ၊ စေ တ မန် တော့် အ ပြု အ မူ မှန် မ မှန် မ သိ ဘဲ ရူ ပါ ရုံ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မြင် လျက် ပေ တ ရု လိုက်၍ ထွက် သွား လေ၏။ ကင်း နှစ် တန် လွန်၍ မြို့ ဝင် သံ တံ ခါး သို့ ရောက် ကြ သော် အ လို လို ပွင့် သ ဖြင့် ဝင် ရာ ကြား လမ်း တစ် လျှောက် လျှောက် ကြ ပြီး နောက် စေ တ မန် တော် ချက် ခြင်း ကွယ် လေ၏။ သ တိ ရ သော် ပေ တ ရု က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် တော့် စေ တ မန် တော် ကို လွှတ်၍ ဟေ ရုဒ် မင်း လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မျှော် လင့် သ မျှ သော ဘေး မှလည်း ကောင်း၊ ငါ့ ကို ကယ် နုတ် တော် မူ ကြောင်း ယ ခု မု ချ သိ ရ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက် နား လည် ပြီး လျှင်၊ အ များ တို့ စည်း ဝေး တောင်း လျှောက် နေ ရာ မာ ကု ခေါ် ယော ဟန်၏ အ မိ မာ ရိ အိမ် သို့ သွား လေ၏။ ဝင်း တံ ခါး ကို ခေါက် ရာ ရော ဒ အ မည် ရှိ သော အ စေ ခံ မ တစ် ယောက် သည် နား ထောင် ရန် သွား သ ဖြင့်၊ ပေ တ ရု စ ကား သံ ကို သိ သည့် ကာ လ ဝမ်း မြောက်၍ မ ဖွင့် ဘဲ အ မြန် ဝင် လာ ပြီး လျှင် တံ ခါး ရှေ့ တွင် ပေ တ ရု ရှိ ကြောင်း ကြား ပြော၏။ သင် ရူး ပြီ ဟု ဆို ကြ သော် သူ ပြော တိုင်း ဟုတ် မှန် ကြောင်း အ ခိုင် အ မာ ပြန် ဆို ရာ ထို သူ တို့ က သူ့ ကိုယ် စောင့် နတ် ဖြစ် မည် ဟု ဆို ကြ ပြန် သော် လည်း၊ ပေ တ ရု ဆက် လက် ခေါက် နေ သ ဖြင့် ဖွင့် ကြ သည့် အ ခါ သူ့ ကို မြင်၍ အံ့ သြ ကြ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ စေ ရန် လက် ရိပ် ပြ လျက် နှောင် အိမ် ထဲ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ကြောင်း ဖော် ပြ ပြီး လျှင် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ယာ ကုပ် နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ အား ကြား ပြော ကြ လော့ ဟု မှာ၍ အ ခြား သို့ ထွက် သွား၏။ မိုး လင်း လျှင် စစ် သည် တို့ သည် ပေ တ ရု မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို မ သိ ဘဲ များ စွာ မ ငြိမ် မ သက် ရှိ ကြ သည့် ပြင်၊ ဟေ ရုဒ် မင်း လည်း ပေ တ ရု ကို ရှာ၍ မ တွေ့ သော် အ စောင့် အ ကြပ် များ ကို စစ် မေး ပြီး လျှင် အ ဆုံး စီ ရင် စေ ရန် အ မိန့် ထုတ်၍ ယု ဒ နယ် မှ ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ သွား ရောက် စံ နေ၏။ ထို အ ခါ မင်း မျက် ခံ ရ သော တု ရု နှင့် ဇိ ဒုန် မြို့ သား တို့ သည် တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း တိုး ဝင်၍ အ ဆောင် တော် မြဲ ဗိုလ် ဗ လ တ္တု ကို ဖျောင်း ဖျ ပြီး လျှင် သူ တို့ မြို့ များ သည် ဘု ရင်၏ ပြည် ကို မှီ ခို စား သောက် ရ သော ကြောင့် အ မျက် တော် ပြေ ငြိမ်း ရန် တောင်း ပန် ကြ ရာ၊ ချိန်း ချက် ထား သော နေ့ တစ် နေ့ တွင် မင်း မြောက် တန် ဆာ ဆင် ယင် လျက် ရာ ဇ ပ လ္လင် ပေါ် မှာ ဟေ ရုဒ် မင်း ထိုင် ပြီး လျှင် ရာ ဇ သံ ထုတ် ပြန်၏။ ညီ လာ ခံ သူ တို့ က ဤ အ သံ ကား လူ သံ မ ဟုတ်။ ဘု ရား အ သံ ဖြစ် သည် ဟု ကြွေး ကြော် ကြ သော်၊ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို မ ထောက် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ချက် ခြင်း ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် ပိုး စား၍ ကွယ် လွန် လေ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် မူ ကား တိုး တက် ထွန်း ကား လေ သ တည်း။ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု တို့ သည် ထောက် ပံ့ မှု ပြု ပြီး နောက် မာ ကု ဆို သူ ယော ဟန် ကို ခေါ်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ပြန် သွား ကြ၏။ အ န္တိ အုတ် မြို့ ရှိ အ သင်း တော် တွင် ဗာ န ဗ၊ နိ ဂါ ခေါ် ရှု မောင်၊ ကု ရေ နေ မြို့ သား လု ကိ၊ ဘု ရင် ခံ ဟေ ရုဒ်၏ ဖွား ဘက် တော် မာ နိမ် နှင့် ရှော လု တည်း ဟူ သော ပ ရော ဖက် များ၊ ဆ ရာ များ ရှိ ကြ၍၊ အ ရှင် ဘု ရား ထံ ဝတ် ပြု လျက် အ စာ ရှောင် ကြ စဉ် ငါ ခန့် ထား သော အ မှု အ ဖို့ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု ကို သန့် ခြား ကြ လော့ ဟု ဝိ ညာဉ် တော် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း ကို ပြု လျက် ထို နှစ် ပါး အ ပေါ် တွင် လက် တင် ပြီး လျှင် လွှတ် လိုက် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု တို့ သည် သေ လု ကိ မြို့ သို့ ဆင်း သွား၍ ထို မြို့ မှ ကု ပ ရု ကျွန်း ရောက် သင်္ဘော စီး လျက် ရှာ လ မိ မြို့ သို့ ဆိုက် သော်၊ လက် ထောက် ဖြစ် သူ ယော ဟန် ပါ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ကြော် ငြာ ကြ၏။ ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ ဟု ဆို လို သော အ မည် ရှိ သူ ထို ဧ လု မ သည် ခု ခံ၍ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော် မှ ဝန် ကြီး ကို လွှဲ ခြင်း ငှါ ကြိုး စား၏။ သို့ ရာ တွင် ပေါ လု ခေါ် ရှော လု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက်၊ ထို သူ့ ကို စိုက် ကြည့် ပြီး လျှင် လိမ် လည် စဉ်း လဲ ခြင်း အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် လျက် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ခပ် သိမ်း ကို ရန် မူ သူ အ ချင်း မာရ် နတ်၏ သား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လမ်း ဖြောင့် များ ကို မ ရပ် မ စဲ ကောက် စေ မည် လော။ ယ ခု ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တင် ဖိ သ ဖြင့် သင် သည် ကာ လ အ တန် ကြာ နေ ကို မျှ မ မြင် နိုင် အောင် ကန်း ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း မျက် စိ မှိန်၍ အ လင်း ကွယ် သ ဖြင့် ဆွဲ ပို့ မည့် သူ ကို တ လည် လည် ရှာ ရ၏။ ထို အ မှု ကို မြင် သော် ဝန် ကြီး သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ ဒေ သ နာ တော် ကြောင့် အံ့ သြ၍ ယုံ ကြည် လေ၏။ ထို နောက် ပေါ လု နှင့် အ ပေါင်း ပါ တို့ သည် ပါ ဖု မြို့ မှ တက် စီး၍ ပံ ဖု လိ ပြည်၊ ပေ ရ ဂေ မြို့ သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ သော် ယော ဟန် ဆုတ် ခွာ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ၏။ သူ တို့ မူ ကား ပေ ရ ဂေ မြို့ မှ ပိ သိ ဒိ နယ်၊ အ န္တိ အုတ် မြို့ ရောက် ဖြတ် သွား၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် လျက် ထိုင် နေ ကြ ရာ၊ ပ ည တ္တိ ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ကျမ်း ချက် များ ကို ဖတ် ရွတ် ပြီး သည့် ကာ လ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် တို့ သည် သူ တို့ ထံ လူ လွှတ် လျက် ညီ အစ် ကို တို့၊ လူ ပ ရိ သတ် အား နှိုး ဆော် ရန် ရှိ လျှင် ဟော ပြော ကြ ပါ ဟု တိုက် တွန်း ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပေါ လု ထ၍ လက် ရိပ် ပြ ပြီး လျှင် ဟော ပြာ သည် မှာ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော သူ တို့၊ ကြား နာ ကြ ကုန်၊ ဤ လူ မျိုး တော်၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကို ရွေး ကောက် တော် မူ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် နေ ထိုင် ကြ စဉ် လူ မျိုး တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် ဆန့် တန်း သော လက် ရုံး တော် ဖြင့် ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင်၊ သဲ တော၌ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် အ တွင်း သူ တို့ အ ကျင့် ဓ လေ့ ကို သည်း ခံ တော် မူ၏။ ခါ နာန် ပြည် နေ လူ ခု နစ် မျိုး ကို ဖျက် ဆီး လျက် ထို ပြည် ကို နှစ် ပေါင်း လေး ရာ့ ငါး ဆယ် အ တွင်း အ ပိုင် ရ စေ ပြီး လျှင်၊ ပ ရော ဖက် ရှ မွေ လ တိုင် အောင် တ ရား မင်း များ ကို ပေး တော် မူ၏။ သို့ ပြီး မှ ဘု ရင် မင်း ကို လျှောက် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ကိ ရှ သား ရှော လု ကို ပေး ပြီး နောက်၊ နန်း ချ၍ ငါ့ အ လို ခပ် သိမ်း ကို ဆောင် ရွက် မည့် သူ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ယေ ရှဲ့ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ တွေ့ ပြီ ဟု ဓိ ဋ္ဌာန် ပြု လျက် ဘု ရင် အ ဖြစ် တင် မြှောက် တော် မူ၏။ ထို မင်း မျိုး မှ လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် က တိ တော် အ တိုင်း ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ထံ ယေ ရှု တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ပြီ။ ပေါ် ထွန်း တော် မ မူ မီ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး အား နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ တ ရား ကို ဟော နှင့် သော ယော ဟန် သည်၊ ကိုယ့် အ ငန်း အ တာ ကို ဆောင် ရွက် နေ စဉ် ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ ငါ သည် ထို အ ရှင် မ ဟုတ်။ ဖိ နပ် တော် ကြိုး ကို မျှ ငါ မ ဖြည် ထိုက် သော အ ရှင် တစ် ပါး သည် ငါ့ နောက် ကြွ လာ လိမ့် မည် ဟု ဆို သ တည်း။ အာ ဗြ ဟံ့ အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား သော ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ဆိုင် ရာ သ တင်း ကို ငါ တို့ ထံ ပို့ လိုက် တော် မူ ပြီ။ ထို သို့ ကိုယ် တော် နှင့် စပ်၍ ရေး ထား သ မျှ အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ လျက် ကား တိုင် မှ ချ ယူ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ တွင် သွင်း ထား ကြ ပြီး နောက်၊ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ၍၊ ကိုယ် တော် သည် လူ မျိုး တော် ရှေ့ ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ယ ခု သက် သေ ခံ သော ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လိုက် ပါ ခဲ့ သူ တို့ အား နေ့ ရက် များ စွာ ထင် ရှား တော် မူ၏။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ပြီး လျှင် နောင် ပုပ် ပျက် ရာ သို့ မ ရောက် ရ မည် ကို ထောက်၍ ဒါ ဝိဒ် ခံ ရာ မြဲ မြံ သော မင်္ဂ လာ တော် များ ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ခြား သော အ ချက်၌ သီး သန့် ထား တော် မူ သော သူ့ ကို ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် ကြုံ ကြိုက် စေ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ကိုယ့် လက် ထက် တွင် ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ပြီး နောက်၊ အိပ် ပျော်၍ ဘိုး ဘေး တို့ ထံ ရောက် သ ဖြင့် ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် ကြုံ ကြိုက် ရ သည် မှန် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော အ ရှင် မူ ကား ပုပ် ပျက် ခြင်း နှင့် မ ကြုံ ကြိုက် ရ၊ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ ထို အ ရှင့် ကြောင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခွင့် တ ရား ကို သင် တို့ အား ယ ခု ကြော် ငြာ ကြောင်း၊ မော ရှေ၏ ပ ညတ် တ ရား အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ မ ရောက် နိုင် ကြ သော် လည်း ထို အ ရှင် အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် သူ တိုင်း ပြစ် မှု ရှိ သ မျှ နှင့် လွတ်၍ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ ကုန်။ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ ထွက် သွား ကြ စဉ် နောက် ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ထို ဒေ သ နာ ကို ထပ် ဟော စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် ပြင်၊ အ စည်း အ ဝေး ကွဲ ပြီး မှ ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သော ယု ဒ ဘာ သာ ဝင် အ များ တို့ လိုက် ရာ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော်၌ တည် မြဲ ကြ စေ ရန် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် ကြ၏။ နောက် ဥ ပုသ် နေ့ ကျ ရောက် သော် ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန် မြို့ လုံး ကျွတ် မ တတ် စု ရုံး လျက် ရှိ ကြ ရာ၊ လူ မြောက် မြား သည် ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မြင်၍ များ စွာ မ ရှု စိမ့် သည် နှင့် ပေါ လု ဟော ပြော သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငြင်း ခုံ လျက် ပုတ် ခတ် ကြ သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ကြား သော် ဝမ်း မြောက် သ ဖြင့် အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ ထာ ဝ ရ အ သက် အ ဖို့ အ စီ အ မံ ခံ ရ သူ ရှိ သ မျှ ယုံ ကြည် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တ ရား တော် လည်း ထို နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး နှံ့ ပြား လေ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မူ ကား ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သော မိန်း မ များ နှင့် မြို့ ရှိ အ ကြီး အ ကဲ များ ကို တိုက် တွန်း လျက် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း စေ ပြီး လျှင် ကိုယ့် နယ် မှ နှင် ထုတ် ကြ သည့် အ တွက်၊ ထို နှစ် ပါး တို့ သည် ခြေ မုန့် ကို ပင် ခါ ခဲ့ ပြီး မှ ဣ ကော နိ မြို့ ရောက် သွား ကြ၏။ တ ပည့် တော် တို့ လည်း ဝမ်း မြောက် ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့်လည်း ကောင်း ပြည့် ကြ ကုန်၏။ ထို နည်း တူ ဣ ကော နိ မြို့ တွင် လည်း ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ ဝင်၍ ဟော ပြော ကြ သ ဖြင့် ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် ဂ ရိတ် လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား တို့ သည် ယုံ ကြည် ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် မ နာ မ ယူ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို နှိုး ဆော်၍ ညီ အစ် ကို တို့ အ ပေါ် တွင် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ စေ ကြ၏။ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ နေ ထိုင် လျက် အ ရှင် ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍ ရဲ ရင့် စွာ ဟော ပြော ကြ စဉ် အ ရှင် ဘု ရား လည်း နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု မူ ပြ သ ခွင့် သ နား လျက် မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် တ ရား အ ဖို့ သက် သေ ခံ တော် မူ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ထို မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် နှစ် စု ကွဲ၍ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘက် တစ် စု၊ တ မန် တော် တို့ ဘက် တစ် စု နေ ကြ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အ ရာ ရှိ တို့ ပါ ညှဉ်း ပန်း ပစ် ခတ် ရန် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ သည် ကို ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သိ သော်၊ လု ကော နိ နယ် လု တ္တ ရ မြို့၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ များ နှင့် မြို့ နယ် များ သို့ ထွက် ပြေး၍ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် နေ ကြ၏။ လု တ္တ ရ မြို့၌ မည် သည့် အ ခါ မျှ မ လှမ်း မ သွား နိုင် သော ဝမ်း တွင်း ပါ ခြေ ဆွံ့ တစ် ယောက် သည် ထိုင်၍ ပေါ လု ဟော ပြော သည် ကို နား ထောင် လျက် နေ စဉ်၊ ပေါ လု စိုက် ကြည့်၍ ကျန်း မာ ခွင့် ရ ရန် ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ကြောင်း သိ မြင် သော်၊ မတ် တတ် ရပ် လော့ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဆို လျှင် ထို သူ ထ ခုန် လှမ်း သွား လေ၏။ ထို သို့ ပေါ လု ပြု သော အ မှု ကို လူ ပ ရိ သတ် မြင် ကြ သော် ဘု ရား တို့ သည် လူ သ ဏ္ဌာန် ဆောင် လျက် ငါ တို့ ထံ သက် ဆင်း ကြ ပြီ ဟု လု ကော နိ ဘာ သာ နှင့် ကြွေး ကြော်၍၊ ဗာ န ဗ ကို ဇေ ဥ ဘု ရား ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ အ ဟော များ သော ကြောင့် ပေါ လု ကို ဟေ ရ မေ ဘု ရား ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ သ မုတ် ကြ သည့် ပြင်၊ မြို့ ရှေ့ ဇေ ဥ ဘု ရား ကျောင်း ထိုင် ပ ရော ဟိတ် သည် လူ ပ ရိ သတ် ပါ လျက် ပူ ဇော် မည့် အ ကြံ နှင့် မြို့ တံ ခါး ဝ သို့ နွား များ၊ ပန်း ကုံး များ ကို ဆွဲ ယူ ခဲ့ လေ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို တ မန် တော် ဗာ န ဗ နှင့် ပေါ လု တို့ ကြား သော် ကိုယ့် အ ဝတ် များ ကို ဆုတ် လျက် ပ ရိ သတ် ထဲ သို့ ပြေး ဝင် ပြီး လျှင်၊ အ ချင်း တို့၊ မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း။ ငါ တို့ သည် သင် တို့ နှင့် ဇာ တိ တူ လူ ဖြစ် လျက် ဤ အ န တ္တ ဘု ရား များ ကို သင် တို့ ပယ် ပြီး လျှင် မိုး မြေ ရေ နှင့် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း၍ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ လှည့် ဝင် ကြ စေ ရန် သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ ရှေး ကာ လ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ့် အ ကျင့် အ ကြံ အ လျောက် လိုက် လျှောက် ခွင့် ပြု တော် မူ သော် လည်း၊ သင် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး ရွာ စေ လျက် အ သီး အ နှံ ထွက် ရာ ဥ တု များ ကို သ နား၍ စိတ် နှ လုံး ရွှင် လန်း စေ သော အ စာ အ ဟာ ရ ကို ကြွယ် ဝ စွာ ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျေး ဇူး ရှင် ဖြစ် ကြောင်း သက် သေ မဲ့ နေ စေ တော် မ မူ ဟု ကြွေး ကြော် ပြော ဆို ကြ၏။ ထို သို့ ပြော ဆို လျက် ပူ ဇော် လို သော လူ ပ ရိ သတ် ကို တား ဆီး မိ ရုံ မျှ ရောက် ရ ကြ၏။ သို့ သော် လည်း ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အ န္တိ အုတ် မြို့ နှင့် ဣ ကော နိ မြို့ များ မှ ရောက် လာ၍ လူ ပ ရိ သတ် ကို သွေး ဆောင် သည် နှင့် ပေါ လု ကို ပစ် ခတ်၍ သေ ပြီ ထင် မှတ် သ ဖြင့်၊ မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ပစ် ကြ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ ဝိုင်း အုံ ကြ စဉ် ပေါ လု သည် ထ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် နောက် နေ့ ဗာ န ဗ နှင့် တ ကွ ဒေ ရ ဗေ မြို့ ရောက် သွား လေ၏။ ထို မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော၍ တ ပည့် တော် အ များ ဖြစ် စေ ကြ ပြီး နောက် လု တ္တ ရ မြို့၊ ဣ ကော နိ မြို့၊ အ န္တိ အုတ် မြို့ များ သို့ ပြန် ရောက် ရာ၊ များ စွာ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ခံ ခြင်း ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော်၌ တည် မြဲ ရ ကြ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း နှိုး ဆော် လျက် တ ပည့် တော် တို့ စိတ် ကို တည် ကြည် စေ ကြ သည့် ပြင်၊ အ သင်း တော် တိုင်း တွင် ဥ က္က ဋ္ဌ များ ကို ခန့် ထား၍ အ စာ ရှောင် ခြင်း၊ တောင်း လျှောက် ခြင်း ပြု လျက် ယုံ ကြည် ရင်း အ ရှင် ဘု ရား ထံ အပ် ကြ၏။ သို့ ပြီး သော်၊ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ပိ သိ ဒိ နယ် ကို ဖြတ်၍ ပံ ဖု လိ ပြည် သို့ ရောက် သ ဖြင့်၊ ပေ ရ ဂေ မြို့ တွင် တ ရား တော် ကို ဟော ပြီး နောက် အ တ္တ လိ မြို့ သို့ ဆင်း သွား၍၊ ထို မြို့ မှ ဆောင် ရွက် ပြီး ဖြစ် သော အ မှု တော် အ လို့ ငှာ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် သို့ အပ် လိုက် ရင်း အ န္တိ အုတ် မြို့ ရောက် သင်္ဘော စီး ကြ၏။ ဆိုက် လျှင် အ သင်း တော် ကို စု ရုံး စေ ပြီး သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ အား ဖြင့် ပြု တော် မူ သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ဖို့ ယုံ ကြည် ခြင်း တံ ခါး ဖွင့် တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း ပြန် ကြား ပြီး နောက်၊ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ကာ လ အ တော် ကြာ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ထို အ ခါ အ ချို့ သော သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် မှ ရောက် လာ၍ ညီ အစ် ကို တို့ အား သင် တို့ သည် မော ရှေ၏ ထုံး နည်း အ တိုင်း လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ လျှင် ကယ် တင် တော် မူ ရာ သို့ မ ရောက် နိုင် ဟု သွန် သင် ကြ ရာ၊ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ တစ် ဘက် ဆို ခဲ့ သူ တို့ တစ် ဘက် များ စွာ ဆွေး နွေး ငြင်း ခုန် ခြင်း ဖြစ် ပေါ် သ ဖြင့် ညီ အစ် ကို တို့ သည် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ ကို သူ တို့ အ နက် အ ချို့ ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တ မန် တော် များ ဥ က္က ဋ္ဌများ ထံ သွား ကြ စေ ရန် စီ မံ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ သင်း တော် ပို့ လိုက် သော ထို သူ တို့ သည် ဖိ နိတ် နယ်၊ ရှ မာ ရိ နယ် များ ကို ဖြတ် လျက် လူ မျိုး ခြား တို့ ပြောင်း လဲ ခြင်း အ ကြောင်း ကြား ပြော ကြ သ ဖြင့် ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ တို့ အား ရ ဝမ်း မြောက် ကြ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ပြီး နောက် အ သင်း တော် မှ စ၍ တ မန် တော် နှင့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ လက် ခံ ကြ သည့် ကာ လ သူ တို့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ ကို ပြန် ကြား ကြ ရာ၊ ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း သား အ နက် ယုံ ကြည် သူ အ ချို့ သည် ထ၍ ထို သူ တို့ အား လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး ရ မည့် ပြင် မော ရှေ၏ ပ ညတ် တ ရား ကို စောင့် ရှောက် ရန် မှာ ထား ရ မည် ဟု ဆို ကြ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို စဉ်း စား ရန် တ မန် တော် တို့ နှင့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ စည်း ဝေး လျက် ရှိ ကြ သည့် ကာ လ၊ များ စွာ ဆွေး နွေး ကြ ပြီး နောက် ပေ တ ရု ထ၍ ပြော ဆို သည် မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ သ တင်း တော် မြတ် ဆိုင် ရာ တ ရား တော် ကို ငါ့ နှုတ် ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ကြား နာ၍ ယုံ ကြည် ကြ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အ နက် ငါ့ ကို အ ထက် ကာ လ ရွေး ကောက် တော် မူ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ၏။ စိတ် နှ လုံး ကို သိ မြင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ နည်း တူ သူ တို့ အား လည်း သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပေး သ နား တော် မူ လျက် သူ တို့ ဘက်၌ သက် သေ ခံ တော် မူ သည့် ပြင်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ကို စင် ကြယ် စေ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ နှင့် သူ တို့ ကို ခြား နား စေ တော် မ မူ။ ထို့ ကြောင့် ဘိုး ဘေး များ မှ စ၍ ငါ တို့ လည်း မ ထမ်း နိုင် သော ထမ်း ပိုး ကို ထို တ ပည့် တော် တို့ လည် ပေါ် တွင် တင် လျက် အ ဘယ့် ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ကို ယ ခု စုံ စမ်း ကြ သ နည်း။ ထို သူ တို့ နည်း တူ ပင် ငါ တို့ သည် အ ရှင် ယေ ရှု၏ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် သာ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သို့ ရောက် ရ မည့် အ ကြောင်း ယုံ ကြည် ကြ သည် ဟု ပြော ဆို၏။ ပ ရိ သတ် လုံး ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ရာ ဗာ န ဗ နှင့် ပေါ လု တို့ လည်း သူ တို့ အား ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ အံ့ ဖွယ် ရာ များ အ ကြောင်း ပြန် ကြား သည် ကို နား ထောင် ကြ ပြီး လျှင်၊ အ ဆုံး ၌ ယာ ကုပ် က ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို ကြား နာ ကြ ကုန်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် နာ မ တော် ဖြင့် သ မုတ် ခံ ရ မည့် လူ စု ကို လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ရွေး ကောက် ရန် အ ထက် ကြည့် ရှု တော် မူ ကြောင်း ရှိ မုန် ပြန် ကြား လေ ပြီ။ ထို အ ကြောင်း နှင့် ညီ ညွတ် သော ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း ချက် မှာ၊ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ကာ လ အ တန် ဖော် ပြ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟူ၍ တည်း။ ထို့ ကြောင့် ငါ့ စီ ရင် ချက် မှာ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ဘု ရား သ ခင့် ထံ လှည့် ဝင် သူ တို့ ကို ဒု က္ခ မ ရှာ ဘဲ၊ ရုပ် ပွား များ ကြောင့် မ သန့် ရာ ရောက် ခြင်း၊ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ညှစ်၍ သေ သော အ သား၊ အ သွေး ပါ သော အ သား သုံး ဆောင် ခြင်း များ ကို ကြဥ် ရှောင် ကြ စေ ရန် ပ ညတ် သင့်၏။ အ သို့ ဆို သော် ရှေး ကာ လ က စ၍ မြို့ ရွာ ခပ် သိမ်း ရှိ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း ကို ဥ ပုသ် နေ့ တိုင်း ဖတ် ရွတ် ဟော ပြော သူ များ ရှိ သည် ဟု ပြော ဆို၏။ ထို အ ခါ တ မန် တော် များ၊ ဥ က္က ဋ္ဌ များ မှ စ၍ တစ် သင်း လုံး သည် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ ပြင် ညီ အစ် ကို တို့ တွင် အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် သူ ဗာ ရှ ဗ္ဗ ခေါ် ယု ဒ နှင့် သိ လ တို့ ကို အ သင်း တော် မှ ရွေး ကောက်၍ အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ စေ လွှတ် သင့် ကြောင်း သ ဘော တူ ကြ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ လက် ဖြင့် ပေး လိုက် သော စာ မှာ၊ တ မန် တော် နှင့် ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် သူ ညီ အစ် ကို တို့ က အ န္တိ အုတ် မြို့ မှ စ၍ ရှု ရိ နှင့် ကိ လိ ကိ ပြည် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ တို့ ထံ မေ တ္တာ ပို့၍ ကြား လိုက် သည်။ ငါ တို့ ဘောင် မှ လူ အ ချို့ သည် အ ခွင့် မ ရ ဘဲ သူ တို့ သွန် သင် ခြင်း အား ဖြင့် သင် တို့ စိတ် ပျက် အောင် ဒု က္ခ ရှာ ကြောင်း၊ ယု ဒ နှင့် သိ လ ကို စေ လွှတ် လိုက် ကြ သည်။ စာ ပါ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို နှုတ် ဖြင့် ထို သူ တို့ ထပ် ပြော ကြ ဦး မည်။ ထို သို့ လွှတ် လိုက် ကြ သော သူ တို့ သည် အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ ရောက်၍ လူ ပ ရိ သတ် စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ထို စာ ကို ပေး အပ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဖတ် နာ ရ သော် နှစ် သိမ့် စေ ချက် ကြောင့် ရွှင် လန်း ကြ၏။ ပ ရော ဖက် ဖြစ် သော ယု ဒ နှင့် သိ လ တို့ လည်း ညီ အစ် ကို တို့ ကို များ စွာ နှိုး ဆော် လျက်၊ တည် ကြည် စေ လျက်၊ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ မူ ကား အ ခြား သူ များ နှင့် တ ကွ အ န္တိ အုတ် မြို့ တွင် အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို သွန် သင် ဟော ပြော လျက် နေ ထိုင် ကြ၏။ နေ့ ရက် အ တန် ကြာ ပြီး နောက် ဗာ န ဗ အား ပေါ လု က အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ငါ တို့ ကြော် ငြာ ခဲ့ သော မြို့ ရွာ တိုင်း ရှိ ညီ အစ် ကို တို့ အ ဖြစ် အ နေ ကို အ ကြည့် အ ရှု ပြန် သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု ဆို သော်၊ မာ ကု ခေါ် ယော ဟန် ကို လည်း ခေါ် ရန် ဗာ န ဗ သ ဘော ရှိ သည် နှင့်၊ ပံ ဖု လိ ပြည် တွင် ဆုတ် ခွာ၍ အ မှု တော် ဆောင် ရန် မ လိုက် မ ပါ သူ ကို မ ခေါ် သင့် ဟု ပေါ လု မှတ် ယူ ရာ၊ အ ချင်း ဖြစ် ပွား၍ တစ် ယောက် နှင့် တစ် ယောက် ခွဲ ခွာ ပြီး လျှင် ဗာ န ဗ သည် မာ ကု ကို ခေါ် လျက် ကု ပ ရု ကျွန်း သို့ သင်္ဘော စီး လေ၏။ ပေါ လု မူ ကား သိ လ ကို ရွေး ကောက်၍ အ ရှင် ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် သို့ ညီ အစ် ကို တို့ အပ် လိုက် သည့် အ တိုင်း ထွက် သွား ပြီး လျှင်၊ ရှု ရိ နှင့် ကိ လိ ကိ ပြည် တစ် လျှောက် လျှောက် လျက်၊ အ သင်း တော် တို့ ကို တည် ကြည် စေ ပြီး နောက်၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ နှင့် လု တ္တ ရ မြို့ သို့ ရောက် လေ ၏။ လု တ္တ ရ မြို့၌ ယုံ ကြည် သော ယု ဒ လူ မျိုး အ မိ၊ ဂ ရိတ် လူ မျိုး အ ဘ ရှိ သူ လု တ္တ ရ မြို့ နှင့် ဣ ကော နိ မြို့ နေ ညီ အစ် ကို တို့ တွင် အ သ ရေ ကောင်း သော တိ မော သေ ခေါ် တ ပည့် တော် တစ် ယောက် ရှိ ၏။ ပေါ လု သည် ထို သူ ကို လိုက် စေ ရန် သ ဘော ရှိ သ ဖြင့် အ ဖ ဂ ရိတ် လူ မျိုး ဖြစ် ကြောင်း၊ ထို့ မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သိ ကြ သည် ကို ထောက်၍ ခေါ် ပြီး လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး လေ၏။ ထို နောက် မြို့ ရွာ များ ကို လျှောက် သွား ကြ စဉ် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တ မန် တော် နှင့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ဆုံး ဖြတ် သော အ ချက် ချက်ကို စောင့် ရှောက် ကြ စေ ရန် ပေး အပ် သည့် အ တိုင်း၊ အ သင်း တော် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော်၌ အား ပြည့်၍ နေ့ စဉ် လူ ဦး ရေ တိုး တက် ၏။ ဖြု ဂိ နှင့် ဂ လာ တိ နယ် ကို လျှောက် သွား ပြီး လျှင် အာ ရှိ ပြည် တွင် တ ရား တော် ကို မ ဟော ကြ စေ ရန် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကန့် ကွက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ မု သိ နယ် အ နီး သို့ ရောက် သည့် ကာ လ ဗိ သု နိ ပြည် ရောက် သွား မည် ပြု ကြ သော် ယေ ရှု၏ ဝိ ညာဉ် တော် ခွင့် ပြု တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ မု သိ နယ် ကို ဖြတ်၍ တ ရော မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ၏။ ထို ကာ လ ညဉ့် အ ခါ ထင် ရှား သော ရူ ပါ ရုံ တွင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သား တစ် ယောက် သည် ရပ် လျက်၊ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ကူး လာ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် မ ပါ ဟု တောင်း ပန် လျက် နေ သည် ကို ပေါ လု မြင် သော်၊ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သား တို့ အား သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော စေ ရန် ငါ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ခေါ် တော် မူ ပြီ ဟု သ ဘော ရ လျက် ထို ပြည် သို့ သွား ရန် ချက် ခြင်း ကြံ စည် ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် တ ရော မြို့ မှ သင်္ဘော စီး လျက် သာ မော သ ရက် ကျွန်း ရောက် ရှေ့ ရှု လွှင့် ရာ နောက် နေ့ နာ ပေါ လိ မြို့ သို့ ဆိုက် ပြီး လျှင်၊ တစ် ဖန် ထွက်၍ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် တစ် နယ်၊ မြို့ ကြီး ဖြစ် သော ရော မ ဓ လေ့ အ လိုက် ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ သို့ ရောက် သ ဖြင့် နေ့ ရက် အ တန် ကြာ နေ ထိုင် ကြ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ ကျ ရောက် သော် မြို့ တံ ခါး ပြင် မြစ် ကမ်း အ နီး ငါ တို့ အ မှတ် ပြု ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ဇ ရပ် သို့ သွား ရောက် ထိုင် နေ စဉ် စု ရုံး လာ ကြ သော မိန်း မ တို့ အား ဟော ပြော ကြ ရာ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြည် ညို သော သွာ တိ ရ မြို့ သူ က မ္ပ လာ နီ အ ထည် သည် လု ဒိ ခေါ် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ကြား နာ၍ အ ရှင် ဘု ရား ပြု ပြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပေါ လု ဟော ပြော ရာ များ ကို အ လေး ဂ ရု ပြု ပြီး လျှင်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး နောက် အ ရှင် ဘု ရား ကို မု ချ ယုံ ကြည် သည် ဟူ၍ မှတ် ယူ ကြ လျှင် တ ပည့် တော် မ အိမ် သို့ လာ ရောက် တည်း ခို ကြ ပါ ဟု အား ကြီး စွာ ပင့် ခေါ် လျက် ငါ တို့ ကို နေ စေ၏။ ဆို ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ဇ ရပ် သို့ ငါ တို့ သွား ကြ စဉ် မှော် ဟော၍ သ ခင် ဖြစ် သူ တို့ အား စီး ပွား များ စွာ ဖြစ် ထွန်း စေ သော န ဂါး နတ် ထိန်း မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် သည် ငါ တို့ နှင့်​တွေ့ လျှင်၊ ပေါ လု နှင့် ငါ တို့ နောက် က လိုက် လျက် ဤ သူ တို့ ကား သင် တို့ အား ကယ် တင် တော် မူ ရာ လမ်း ကို ကြော် ငြာ၍ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ သည် ဟု ဟစ် ကြော် ၏။ ထို သို့ နေ့ ရက် များ စွာ ပြု ရာ ပေါ လု သည် မ နှစ် သက်၍ လှည့် ပြီး လျှင် ထို သူ မှ ထွက် လော့၊ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု နတ် အား ဆို လျှင် ဆို ချင်း ထွက် ခွာ လေ၏။ ထို မိန်း မ ငယ်၏ သ ခင် တို့ မူ ကား မျှော် လင့် ရာ စီး ပွား ပျက် ကြောင်း သိ မြင် သော် ပေါ လု နှင့် သိ လ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် ရုံး ထိုင် အ ရာ ရှိ တို့ ရှေ့ ဆွဲ ငင်၍ မြို့ ဝန် တို့ ထံ သွင်း သော်၊ ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ တစ် ဘက်၌ လူ ပ ရိ သတ် လုံး ထ ရပ် ကြ ရာ မြို့ ဝန် တို့ သည် သူ တို့ အ ဝတ် ကို ချွတ်၍ ကြိမ် ဒဏ် ပေး ရန် အ မိန့် ရှိ လျက်၊ ချက် ရေ များ စွာ ရိုက် ခြင်း၊ ထောင် ချ ခြင်း ပြု ပြီး နောက် လုံ ခြုံ စွာ စောင့် ကြပ် ရန် ထောင် မှူး အား မှာ ထား ကြ၏။ ထောင် မှူး လည်း မှာ ထား ချက် အ ရ အ လုံ ထောင်၌ သွင်း ပြီး လျှင်၊ ထိတ် ခတ်၍ ထား လေ၏။ သန်း ခေါင် ယံ တွင် အ ကျဉ်း သား တို့ နား ထောင် ကြ စဉ် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျက် ကျူး ဧ လျက် နေ ကြ ခိုက် ရုတ် တ ရက် င လျင် ကြီး လှုပ် သ ဖြင့်၊ ထောင့် တိုက် မြစ် ပါ ခါ၍ ချက် ခြင်း တံ ခါး ရှိ သ မျှ ပွင့် လျက် လူ တိုင်း ခြေ ချင်း လက် ထိတ် ကျွတ်၏။ ထို အ ခါ ထောင် မှူး သည် နိုး ထ၍ ထောင် တံ ခါး များ ပွင့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် အ ကျဉ်း သား တို့ ထွက် ပြေး ကြ သည် ဟု ထင် မှတ် သ ဖြင့် ဓား ကို ချွတ်၍ ကိုယ် ကို သတ် မည် ပြု ရာ၊ ပေါ လု က ကိုယ် ကို အ န္တ ရာယ် မ ရှာ နှင့်။ ငါ တို့ အာ လုံး ရှိ ကြ သည် ဟု အ သံ ကျယ် စွာ ဟစ် သ ဖြင့်၊ ထို သူ သည် မီး ခွက် များ ထွန်း ခဲ့ ရန် အ မိန့် ရှိ၍ ပြေး ဝင် ပြီး လျှင် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ရှေ့ တုန် လှုပ် လျက် ပျပ် ဝပ်၏။ ထို နောက် သူ တို့ ကို ထုတ် ဆောင်၍ အ ရှင် တို့၊ ကျွန် တော် သည် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သို့ ရောက် ရန် မည် သို့ ပြု ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်၊ အ ရှင် ယေ ရှု ကို ယုံ ကြည် လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သို့ ရောက် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး နောက်၊ ထောင် မှူး နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား ရှိ သ မျှ တို့ အား အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ဟော ပြော ကြ၏။ ထို ညဉ့် အ ချိန် တွင် ပင် ထောင် မှူး သည် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ကို ယူ ဆောင် လျက် ဒဏ် ချက် များ ကို ဆေး ကြော ပြီး လျှင် အိမ် သူ အိမ် သား ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် တ ကွ ချက် ချင်း ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး မှ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် တစ် အိမ် ထောင် လုံး ရွှင် လန်း ကြ သည် နှင့် ကိုယ့် အိမ် သို့ ပင့် ခေါ်၍ စား ဖွယ် သောက် ဖွယ် တည် လေ၏။ မိုး လင်း သော် မြို့ ဝန် တို့ သည် ထို သူ တို့ ကို လွှတ် စေ ဟု အ မှု ထမ်း လွှတ်၍ ဆင့် ဆို စေ သည့် အ တိုင်း၊ ထောင်း မှူး က ဆ ရာ တို့ ကို လွှတ် ရန် မြို့ ဝန် တို့ ဆင့် ဆို စေ ပြီ။ စိတ် ဧ စွာ ထွက် ကြွ ကြ ပါ ဟု ဆို လျက် သူ တို့ စ ကား ကို ပြန် ကြား ရာ၊ အ မှု ထမ်း တို့ အား ပေါ လု က ရော မ ဖြစ် သူ ငါ တို့ ကို စစ် ဆေး စီ ရင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ အ များ တို့ ရှေ့ ရိုက် ဒဏ် ပေး၍ ထောင် ချ ပြီး လျှင် ယ ခု လျှို့ တ ဝှက် လွှတ် လိုက် ကြ မည် လော။ ထို သို့ မ ပြု သင့်။ ကိုယ် တိုင် လာ၍ ခေါ် ကြ ပါ လေ စေ ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို စ ကား ကို အ မှု ထမ်း တို့ ပြန် ကြား ကြ သော် မြို့ ဝန် တို့ သည် ရော မ ဖြစ် ကြောင်း ကြား၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်၊ သွား ရောက် ဖျောင်း ဖျ လျက် ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင် မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ သည် ထောင် မှ ထွက်၍ လု ဒိ အိမ် သို့ သွား ရောက် သော် ညီ အစ် ကို တို့ ကို တွေ့ မြင် နှိုး ဆော် ပြီး မှ ထွက် သွား ကြ၏။ အံ ဖိ ပေါ လိ မြို့၊ အာ ပေါ လော နိ မြို့ များ ကို လျှောက် သွား ကြ ပြီး လျှင်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့၏ ဓ မ္မာ ရုံ ရှိ ရာ သက် သာ လော နိတ် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော်၊ ပေါ လု သည် ဓ လေ့ အ တိုင်း ထို သူ တို့ ထံ ဝင် လျက် ဥ ပုသ် သုံး သိ တင်း ကျမ်း ကို ဆွေး နွေး ရာ၊ ခ ရစ် တော် သည် စီ ရင် ရာ ခံ၍ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ မည့် အ ကြောင်း နှင့် ငါ ကြော် ငြာ သော ယေ ရှု သည် ခ ရစ် တော် မှန် ကြောင်း ဖော် ပြ ဟော ပြော သ ဖြင့်၊ အ ချို့ တို့ သည် သ ဘော ကျ၍ ပေါ လု၊ သိ လ တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း ကြ၏။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သော ဂ ရိတ် လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား နှင့် ထင် ပေါ် သော မိန်း မ အ များ လည်း ပါ ဝင် ကြ ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မူ ကား၊ မ ရှု စိမ့် သ ဖြင့်၊ ယုတ် မာ သော အ ရပ် သား အ ချို့ ကို ခေါ်၍ မြို့ လုံး ကျွတ် စု ရုံး ထ ကြွ စေ ပြီး လျှင်၊ ယာ သုန့် အိမ် ကို စီး လျက် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ကို အ စု အ ရုံး အား ထုတ် ပေး ခြင်း ငှါ ရှာ ကြံ ကြ၏။ မ တွေ့ သော် ယာ သုန် နှင့် ညီ အစ် ကို အ ချို့ ကို မြို့ အုပ် တို့ ရှေ့ ဆွဲ ငင် ပြီး လျှင်၊ တစ် လော က လုံး ကို မှောက် လှန် သူ တို့ သည် ဤ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ရာ ယာ သုန် လက် ခံ ပါ သည်။ ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ က ယေ ရှု ဆို သော အ ခြား ဧ က ရာဇ် မင်း တစ် ပါး ရှိ သည် ဟု ဆို လျက် ကဲ သာ မင်း၏ ရာ ဇ သတ် နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု ပါ သည် ဟု အော် ဟစ် ကြ သော်၊ လူ ပ ရိ သတ် နှင့် မြို့ အုပ် တို့ သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား၍ နှ လုံး မ သာ ဖြစ် လျက်၊ ယာ သုန် နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ တို့ ထံ မှ အာ မ ခံ ယူ ပြီး လျှင် လွှတ် လိုက် ကြ၏။ ထို ညဉ့် ချင်း တွင် ညီ အစ် ကို တို့ သည် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ကို ဗေ ရိ မြို့ သို့ သွား စေ ကြ သည့် အ တိုင်း ရောက် သော်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့၏ ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် သက် သာ လော နိတ် မြို့ နေ သူ တို့ ထက် ယဉ် ကျေး သည့် အ လျောက် တ ရား တော် ကို စိတ် စေ တ နာ နှင့် ခံ ယူ လျက် ကြား သည့် အ တိုင်း မှန် မ မှန် သိ မြင် ရန်၊ နေ့ စဉ် ကျမ်း စာ ကို စစ် ဆေး သော ကြောင့် အ များ တို့ ယုံ ကြည် ကြ၏။ ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ ဂ ရိတ် လူ မျိုး မိန်း မ ယော ကျ်ား အ များ လည်း ယုံ ကြည် ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် သက် သာ လော နိတ် မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် ဗေ ရိ မြို့ တွင် လည်း ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ပေါ လု ကြော် ငြာ ကြောင်း ကြား သိ သော် ထို မြို့ သို့ လာ၍ လူ ပ ရိ သတ် ကို တုန် လှုပ် ထ ကြွ စေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ညီ အစ် ကို တို့ သည် သိ လ နှင့် တိ မော သေ တို့ ကို နေ ရစ် စေ လျက် ပေါ လု ကို ပင် လယ် ကမ်း ခြေ လမ်း အ ထိ ရုတ် ခြင်း ပို့ ကြ ပြီး မှ၊ အာ သင် မြို့ ရောက် လိုက် ပို့ သူ တို့ လည်း သိ လ နှင့် တိ မော သေ တို့ အ မြန် လိုက် လာ စေ ရန် အ မိန့် ရ၍ ပြန် သွား ကြ ၏။ ပေါ လု သည် အာ သင် မြို့ တွင် ထို နှစ် ပါး ကို စောင့် နေ စဉ် ရုပ် ပွား များ ပြား သည် ကို မြင် သ ဖြင့် စိတ် မာန် ရှ လျက်၊ ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ မှ စ၍ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သူ တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ရုံး တန်း လျား တွင် နေ့ စဉ် တွေ့ ကြုံ သ မျှ သော သူ တို့ နှင့်လည်း ကောင်း ဆွေး နွေး ရာ၊ ဧ ပိ ကု ရန် နှင့် သ တော အိတ် ခေါ် သင်္ဂြိုဟ် တတ် တို့ သည် သူ နှင့် ဆိုင် ပြိုင်၍ အ ချို့ က ဤ စ ကား အိုး ကား မည် သို့ ပြော ဆို လို သ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ယေ ရှု အ ကြောင်း နှင့် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း အ ကြောင်း ပေါ လု ဟော ပြော သော ကြောင့်၊ အ ချို့ က ထူး ခြား သော နတ် များ ကို ရည် လျက် ဖော် ပြ ဟန် ရှိ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊ ပေါ လု ကို အာ ရေ ကုန်း ခေါ် လွှတ် တော် သို့ ဆောင် သွင်း၍ သင် ပြော ဆို ရာ ဤ ဒေ သ နာ သစ် ကို ငါ တို့ သိ ပါ ရ စေ။ ထူး ခြား သော အ ကြောင်း သ တင်း ကို သင် ဆောင် ခဲ့ သည် ဖြစ်၍ မည် သို့ ဆို လို သည် ကို ငါ တို့ သိ လို ပါ သည် ဟု ဆို ကြ၏။ ထို သို့ ဆို ခြင်း ကား အာ သင် မြို့ သား တို့ နှင့် မြို့ နေ အာ ဂ န္တု တို့ သည် အ ကြောင်း သစ် တစ် ခု ခု ကို ပြော ဆို ကြား နာ ရန် မှ တစ် ပါး ဝါ သ နာ မ ရှိ သော ကြောင့် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ပေါ လု သည် လွှတ် တော် အ လယ် တွင် ရပ် လျက် ပြော ဆို သည် မှာ အ ချင်း အာ သင် မြို့ သား တို့၊ သင် တို့ သည် နတ် ဘု ရား အ ထူး ကြည် ညို သူ များ ဖြစ် ကြောင်း အ ရာ ရာ ကို ထောက်၍ ငါ သိ မြင်၏။ ငါ သည် ရှောက် သွား၍ သင် တို့ ကြည် ညို ရာ များ ကို ရှု ကြည့် စဉ် ငါ တို့ မ သိ သော ဘု ရား အ ဖို့ ဟူ၍ က မ္ပည်း ထိုး ထား သော ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တစ် ခု ကို လည်း တွေ့ မြင်၏။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ မ သိ ဘဲ ကြည် ညို သော ဘု ရား အ ကြောင်း ငါ ဖော် ပြ၏။ ဤ လော က နှင့် ပါ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မြေ ရှင် ဖြစ်၍ လက် လုပ် ဖြစ် သော ဗိ မာန် များ တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မ မူ။ လူ အ ပေါင်း တို့ အား ဇီ ဝ အ သက် မှ စ သော အ ရာ ရာ ကို သ နား တော် မူ ရင်း အ ရှင် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ တစ် စုံ တစ် ခု ကို လို လား၍ လူ့ လက် မှ အ ထောက် အ ပံ့ ခံ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် နေ ထိုင် ကြ စေ ရန် တစ် ဇာ တိ တည်း ဖြင့် လူ အ မျိုး မျိုး ကို ဖန် ဆင်း၍ ခေတ် ကာ လ များ နှင့် တ ကွ နေ ပြည် နယ် နိ မိတ် များ ကို စီ မံ မှတ် သား တော် မူ သည် မှာ၊ နောက် တော် သို့ စမ်း သပ် လိုက် သ ဖြင့် ရှာ ဖွေ၍ တွေ့ ကောင်း တွေ့ ကြ ရ စေ ခြင်း ငှါ တည်း။ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ အ သီ အ သီး ထံ မှ ဝေး ကွာ စွာ စံ နေ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ လည်း အ နွယ် တော် ဖြစ် သည် ဟူ၍ သင် တို့ လင်္ကာ ဆ ရာ အ ချို့ က ပင် ဖွဲ့ ဆို သည် နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် အ သက် ရှင် လျက်၊ လှုပ် ရှား သွား လာ လျက်၊ တည် နေ လျက် ရှိ ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင်၏ အ နွယ် တော် ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် လူ တို့ ကြံ ဖန် ထု လုပ် သော ရွှေ ငွေ ကျောက် ဆင်း တု နှင့် တူ သည် ဟု ငါ တို့ မ ထင် မ မှတ် သင့်။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း အ ကြောင်း ကြား သော် အ ချို့ သ ရော် လျက်၊ အ ချို့ က ဤ အ ကြောင်း နှင့် စပ်၍ သင် ဟော ရာ ကို နောက် တစ် ဖန် နား ထောင် ဦး မည် ဟု ဆို ကြ သည့် အ လျောက် သူ တို့ အ လယ် မှ ပေါ လု ထွက် သွား ၏။ သို့ ရာ တွင် လူ အ ချို့ သည် သူ့ ထံ ဆည်း ကပ်၍ ယုံ ကြည် ရာ လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ ဒိ သြ နု သိ နှင့် ဒ မာ ရိ ခေါ် မိန်း မ မှ စ၍ အ ခြား သူ တို့ ပါ ဝင် ကြ၏။ ထို နောက် ပေါ လု သည် အာ သင် မြို့ မှ ထွက် သွား ၍၊ ကော ရိ န္သု မြို့ သို့ ရောက် ရာ ရော မ မြို့ မှ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထွက် သွား ကြ စေ ဟု က လော ဒိ မင်း အ မိန့် တော် အ ရ ဣ တ လိ ပြည် မှ မ ကြာ မီ မ ယား ပြစ် ကိ လ နှင့် ရောက် လာ သော ပု န္တု ပြည် သား ယု ဒ လူ မျိုး အာ ကု လ ဆို သူ ကို တွေ့ ၍၊ သူ တို့ ထံ ဝင် ပြီး လျှင် တဲ ရှင် ချုပ် သူ များ ဖြစ် လျက် လက် မှု ခြင်း တူ သော ကြောင့် တည်း ခို လုပ် ကိုင် နေ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တိုင်း လည်း ယု ဒ လူ မျိုး၊ ဂ ရိတ် လူ မျိုး တို့ သ ဘော ကျ စေ ရန် ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ဆွေး နွေး ဟော ပြော လေ ၏။ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် မှ သိ လ နှင့် တိ မော သေ တို့ ရောက် လာ ကြ သည့် ကာ လ ပေါ လု သည် ဟော ပြော မှု ကို ဝိ ရိ ယ စိုက်၍ ယေ ရှု ပင် ခ ရစ် တော် မှန် ကြောင်း ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အား သက် သေ ခံ လျက် နေ ရာ၊ ခု ခံ ပုတ် ခတ် ကြ သ ဖြင့် ဝတ် လုံ ကို ခါ၍ ချင်း တို့ အ သွေး သည် ချင်း တို့ ခေါင်း ပေါ်၌ တည် စေ။ ငါ နှင့် ကား ကင်း ရှင်း၏။ ယ ခု က စ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ငါ သွား တော့ မည် ဟု ဆို လျက်၊ ဓ မ္မာ ရုံ မှ ဆင်း ပြီး လျှင် အ နီး ရှိ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြည် ညို သူ တိ တု ယု တ္တု ဆို သူ့ အိမ် သို့ ရွှေ့ လေ ၏။ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် က ရိ ပ္ပု မူ ကား အိမ် သူ အိမ် သား ရှိ သ မျှ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် ကြ၏။ ကော ရိ န္သု မြို့ သူ မြို့ သား အ များ လည်း နာ ခံ ယုံ ကြည် လျက် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ၏။ ထို ကာ လ ညဉ့် အ ခါ ရူ ပါ ရုံ တွင် ပေါ လု အား အ ရှင် ဘု ရား က မ ကြောက် လင့်၊ နှုတ် မ ဆိတ် ဘဲ ဟော လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ သ ဖြင့် သင့် ကို မည် သူ မျှ အ န္တ ရာယ် ရှာ၍ လက် ရောက် မ ပြု ရ၊ ဤ မြို့ တွင် ငါ ပိုင် အ မြောက် အ မြား ရှိ သည် ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပေါ လု သည် ထို သူ တို့ အား ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို သင် ကြား လျက် တစ် နှစ် နှင့် ခြောက် လ နေ ထိုင် ၏။ သို့ သော် လည်း အ ခါ ယ ပြည် ဝန် ကြီး ဂါ လျုန့် လက် ထက် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် ပေါ လု ကို တစ် ပြိုင် နက် ရန် မူ လျက် တ ရား ခွင် ရှေ့ ခေါ် သွား ပြီး လျှင်၊ ဤ သူ သည် လူ တို့ ကို ပ ညတ် တ ရား တော် နှင့် ဆန့် ကျင်၍ ဘု ရား ကိုး ကွယ် စေ ရန် သွေး ဆောင် ပါ သည် ဟု စွဲ ဆို ကြ သ ဖြင့်၊ ပေါ လု ထု ချေ မည် ပြု စဉ် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အား ဂါ လျုန် က အို ယု ဒ လူ မျိုး တို့၊ ဤ အ မှု သည် အ ဓ မ္မ မှု၊ ဆိုး ယုတ် သော လိမ် လည် မှု ဖြစ် ခဲ့ လျှင် အ ရေး ယူ ရန် သင့် လျော် ၏။ စ ကား များ၊ အ မည် များ မှ စ၍ သင် တို့ တ ရား ဆိုင် ရာ ဆွေး နွေး ချက် ဖြစ် လျှင် မူ ကာ၊ ကိုယ် တိုင် ထောက် ရှု ကြ လော့။ ငါ မ စီ ရင် လို ဟု ဆို လျက်၊ ထို နောက် ပေါ လု သည် နေ့ ရက် အ တန် ကြာ နေ ထိုင် ပြီး လျှင် ညီ အစ် ကို တို့ ကို နှုတ် ဆက်၍ သ စ္စာ ဝတ် ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ကင် ခြေ မြို့ တွင် ဦး ဆံ ပယ် ပြီး မှ ပြစ် ကိ လ၊ အာ ကု လ တို့ နှင့် ရှု ရိ ပြည် သို့ သင်္ဘော စီး လျက် ဧ ဖက် မြို့ သို့ ရောက် သော်၊ ထို သူ တို့ ကို ထား ခဲ့ လေ၏။ ပေါ လု မူ ကား ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင်၍ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ နှင့် ဆွေး နွေး ဟော ပြော ရာ၊ ဆက် လက် နေ ထိုင် ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း မ နေ လို ဘဲ၊ ဘု ရား သ ခင် အ လို တော် ရှိ လျှင် ပြန် လာ မည် ဟု ဆို လျက် နှုတ် ဆက် ပြီး မှ ဧ ဖက် မြို့ မှ သင်္ဘော စီး သွား၏။ ကဲ သ ရိ မြို့ တွင် ဆိုက် သော် မြို့ တော် သို့ တက် သွား၍ အ သင်း တော် ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ ဆင်း သွား၏။ ကာ လ အ တန် ကြာ နေ ပြီး နောက် ထွက် သွား လျက် ဂ လာ တိ နှင့် ဖြု ဂိ နယ် တစ် လျှောက်၊ အ စဉ် အ တိုင်း လျှောက် သွား၍ တ ပည့် တော် ရှိ သ မျှ တို့ ကို တည် ကြည် စေ၏။ ထို အ ခါ ကျမ်း စာ ကျွမ်း ကျင် လျက် နှုတ် သ တ္တိ ရှိ သော အာ လေ ဇ န္ဒြိ ယ မြို့ သား အာ ပေါ လု ဆို သူ ယု ဒ လူ မျိုး တစ် ယောက် သည် ဧ ဖက် မြို့ သို့ ရောက် လာ၍၊ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို သာ နား လည် သော် လည်း၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ မဂ် လမ်း တော် အ ကြောင်း သွန် သင် ခံ ပြီး သည့် အ လျောက် ယေ ရှု ဆိုင် ရာ အ ကြောင်း များ ကို စိတ် အား ကြီး စွာ အ သေ အ ချာ ဟော ပြော သင် ကြား လေ့ ရှိ၏။ ဓ မ္မာ ရုံ တွင် လည်း ရဲ ရင့် စွာ ဟော စ ပြု ရာ ကြား သော ပြစ် ကိ လ နှင့် အာ ကု လ တို့ သည် သူ့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင် မဂ် လမ်း တော် အ ကြောင်း အ စေ့ အ စုံ ဖော် ပြ ကြ၏။ ကော ရိ န္သု မြို့၌ အာ ပေါ လု ရှိ နေ စဉ် ပေါ လု သည် အ ညာ နယ် ကို သွား၍ ဧ ဖက် မြို့ သို့ ရောက် ရာ တွေ့ သော တ ပည့် တော် တို့ အား၊ သင် တို့ ယုံ ကြည် သည့် ကာ လ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ခံ ရ ကြ ပြီ လော ဟု မေး သော်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ရှိ ကြောင်း ကို မျှ မ ကြား ဘူး ပါ ဟု ဖြေ ဆို ကြ သည် နှင့်၊ ပေါ လု က သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သည့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ခံ ကြ သ နည်း ဟု မေး ပြန် ရာ၊ ယော ဟန်၏ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ခံ ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ သည့် ကာ လ၊ ယော ဟန် သည် နောင် တ ရ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ပေး လျက် သူ့ နောက် ကြွ လာ မည့် အ ရှင် တည်း ဟူ သော ယေ ရှု ကို ယုံ ကြည် ရ မည် ဟူ၍ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဟော ပြော ခဲ့ သည် ဟု ပေါ လု ဆို လေ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သော် သူ တို့ သည် အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ ပြီး လျှင်၊ ပေါ လု လက် တင် သည့် ကာ လ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော လျက် ဟော ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ အ ရေ အ တွက် ကား ယော ကျ်ား ဆယ့် နှစ် ယောက် ခန့် တည်း။ ထို နောက် ပေါ လု သည် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင်၍ သုံး လ တိုင် တိုင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း သ ဘော ကျ ကြ စေ ရန် ရဲ ရင့် စွာ ဆွေး နွေး ဟော ပြော လေ၏။ ပေါ လု လက် ဖြင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ ထူး အ ဆန်း များ ကို ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ပေါ လု ထိ ကိုင် ပြီး သော ပု ဆိုး၊ ပု ဝါ များ ကို သူ နာ တို့ ထံ ယူ သွား ကြ သော် ရော ဂါ ကင်း ပျောက်၍ နတ် ဆိုး များ ထွက် ခွာ ရ ကြ၏။ ထို အ ခါ လှည့် လည်၍ နတ် ဆိုး အ ပေါ် တွင် မန်း မှုတ် သူ ယု ဒ လူ မျိုး အ ချို့ က ပေါ လု ဟော ပြော သော ယေ ရှု ကို တိုင် တည်၍ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု နတ် ပူး သူ တို့ အား ဆို လျက် အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော် ကို သုံး ဝံ့ ကြ သည် နှင့်၊ သ ကေ ဝ ဆို သူ ယု ဒ ပ ရော ဟိတ် ကြီး၏ သား ခု နစ် ယောက် တို့ ပြု ကြ ရာ၊ နတ် ဆိုး က ယေ ရှု ကို ငါ သိ၏။ ပေါ လု ကို လည်း သိ၏။ သင် တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ နတ် ဆိုး ပူး သူ သည် ပြု သူ နှစ် ယောက် အ ပေါ် သို့ ခုန် တက် ဖိ နင်း အောင် မြင် သ ဖြင့် အ ထိ အ ရှ ခံ ရ လျက် အိမ် ထဲ မှ အ ချည်း စည်း ထွက် ပြေး ရ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ ကို ဧ ဖက် မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး၊ ဂ ရိတ် လူ မျိုး ရှိ သ မျှ တို့ ကြား သိ၍ ကြောက် ရွံ့ လျက် အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ ၏။ ယုံ ကြည် ပြီး သူ တို့ အ နက် အ များ လည်း လာ၍ ကိုယ့် အ ပြု အ ကျင့် များ ကို ဖော် ပြ ဝန် ခံ ကြ သည့် ပြင်၊ မှော် အ တတ် လေ့ လာ သူ အ များ သည် ကိုယ့် ကျမ်း များ ကို ယူ ဆောင် စု ပုံ၍ ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ မီး တိုက် ကြ၏။ တန် ဖိုး ကို တွက် စစ် ရာ ငွေ ငါး သောင်း ထိုက် သည် ကို သိ ကြ၏။ ထို သို့ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် သည် အား ကြီး စွာ ထွန်း ကား လျက် တန် ခိုး ရှိ လေ သ တည်း။ ထို အ ခြင်း အ ရာ များ ဖြစ် ပြီး နောက် ပေါ လု က ငါ သည် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် နှင့် အ ခါ ယ ပြည် များ ကို လျှောက် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရောက် သွား မည် ဟု အ ကြံ ပြု သည့် ပြင် ရောက် ပြီး မှ ရော မ မြို့ သို့ လည်း အ ကြည့် အ ရှု သွား မည် ဟု အောက် မေ့ သည့် အ တိုင်း၊ လက် ထောက် များ အ နက် တိ မော သေ နှင့် ဧ ရ တ္တု နှစ် ပါး ကို မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ လွှတ် လိုက် ပြီး လျှင် အာ ရှိ ပြည် တွင်း ဆိုင်း လျက် နေ လေ၏။ ထို ကာ လ၌ မဂ် လမ်း တော် နှင့် စပ်၍ များ စွာ မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် သည် မှာ၊ အာ တေ မိ၏ ငွေ နတ် စင် များ ကို လုပ်၍ ပ ညာ သည် ချင်း တို့ အား လက် ခ များ စွာ ရ စေ သူ ဒေ​ မေ တြိ ခေါ် ငွေ ပန်း တိမ် ဆ ရာ သည်၊ ထို သူ တို့ နှင့် တ ကွ အ လုပ် တူ သူ တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင်၊ အ ချင်း တို့၊ ဤ လက် မှု ဖြင့် ငါ တို့ ချမ်း သာ ရ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ၏။ ယ ခု မှာ သင် တို့ ကြား နာ သိ မြင် ကြ သည့် အ တိုင်း ဧ ဖက် မြို့ တွင် သာ မ ဟုတ်၊ အာ ရှိ ပြည် လုံး ကျွတ် မ တတ် ပေါ လု ဆို သော ဤ သူ က လက် ဖြစ် ဘု ရား များ သည် ဘု ရား မ ဟုတ် ဟူ၍ အ များ တို့ ကို သွေး ဆောင် သ ဖြင့် ရွေ့ လျော့ စေ သည့် အ တွက်၊ တစ် မြို့ လုံး အုတ် အုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် ပေါ လု၏ ခ ရီး သွား ဖော် ဖြစ် သူ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သား ဂါ ယု နှင့် အာ ရိ တ္တာ ခု ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် ဇာတ် ရုံ ထဲ သို့ တ ညီ တ ညွတ် တည်း ပြေး ဝင် ကြ၏။ ထို ကာ လ အ စု အ ရုံး သို့ ဝင် လို သော ပေါ လု ကို တ ပည့် တော် တို့ ခွင့် မ ပြု ကြ သည့် ပြင်၊ မိတ် ဆွေ ဖြစ် သူ သ ဘင် ဝန် တို့ က လည်း ဇာတ် ရုံ ထဲ သို့ မ ဝင် စေ ရန် လူ လွှတ်၍ တောင်း ပန် ကြ၏။ ထို အ စည်း အ ဝေး တွင် အ များ တို့ သည် မည် သည့် အ ကြောင်း နှင့် စု ရုံး ကြ သည် ကို မ သိ ဘဲ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် အ ချို့ က တစ် မျိုး၊ အ ချို့ က တစ် နည်း အော် ဟစ် ကြ စဉ်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ ထောက် အ ခံ ခိုင်း သော အာ လေ ဇ န္ဒြု ကို ပ ရိ သတ် ရှေ့ ဦး တည် စေ သည့် အ တိုင်း လက် ရိပ် ပြ လျက် အ စု အ ရုံး အား ချေ ပ မည် ပြု ရာ၊ ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် ကြောင်း သိ မြင် ကြ သော် ရှိ သ မျှ တို့ က ဧ ဖက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၏ ဘု ရား မ အာ တေ မိ သည် ကြီး မြတ် စွာ တ ကား ဟု နှစ် နာ ရီ ခန့် မျှ တစ် ပြိုင် နက် အော် ဟစ် ကြ၏။ ထို ပ ရိ သတ် ကို ငြိမ် စေ ပြီး မှ မြို့ ဝန် က အ ချင်း ဧ ဖက် မြို့ သား တို့၊ သင် တို့ မြို့ သည် ကောင်း ကင် မှ ရုပ် တု ကျ သော မ ဟာ ဘု ရား မ အာ တေ မိ၏ အ ရံ စောင့် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ သူ ရှိ သ လော။ ဤ အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ငြင်း ဆန် နိုင် သူ မ ရှိ သည် ဖြစ်၍ သင် တို့ သည် မည် သည် ကို မျှ အ ဆော တ လျင် မ ပြု ဘဲ ချုပ် တည်း သင့်၏။ ဘု ရား တ ရား ဖီ ဆန် မှု၊ ငါ တို့ ဘု ရား မ အား ပုတ် ခတ် မှု မ ပြု သော ဤ သူ တို့ ကို သင် တို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် မှာ၊ ဒေ မေ တြိ နှင့် အ ပေါင်း ပါ ပ ညာ သည် တို့ သည် တစ် စုံ တစ် ယောက် အ ပေါ် တွင် အ မှု ရှိ လျှင် လွှတ် ရုံး များ၊ ဝန် ကြီး များ ရှိ၏။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် စွဲ ဆို ကြ စေ။ အ ခြား အ ရေး နှင့် မေး လျှောက် လို လျှင် မူ ကား နည်း လမ်း ကျ အ စည်း အ ဝေး တွင် ရှင်း လင်း ကြ စေ။ ယ နေ့ မှာ အ ကြောင်း မဲ့ အ ဖြစ် အ ပျက် နှင့် စပ်၍ ငါ တို့ သည် သောင်း ကျန်း မှု စွဲ ဆို ခံ ရ မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။ ဤ အ စု အ ရုံး အ တွက် ငါ တို့ အ ကြောင်း ပြ နိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ပြီး လျှင် အ စည်း အ ဝေး ကွဲ စေ၏။ ထို သို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ဖြစ် ခြင်း ရပ် စဲ သည့် နောက် ပေါ လု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် စေ၍ နှိုး ဆော် နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ထွက် သွား လေ၏။ ထို နယ် များ ကို လျှောက် လျက် များ စွာ နှိုး ဆော် ပြီး သော်၊ ဂ ရိတ် ပြည် သို့ သွား ရောက်၍ သုံး လ ကြာ မှ ရှု ရိ ပြည် သို့ သင်္ဘော စီး မည့် အ ခိုက် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရှာ ကြံ ကြ သ ဖြင့် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် ကို ဖြတ်၍ ပြန် မည် ပြ ဋ္ဌာန်း ၏။ ထို အ ခါ အ ပေါင်း ပါ ဖြစ် သူ ဗေ ရိ မြို့ နေ ပု ရု၏ သား သော ပ တ ရု၊ သက် သာ လော နိတ် မြို့ သား အာ ရိ တ္တာ ခု နှင့် သေ ကု န္ဒု၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ သား ဂါ ယု၊ တိ မော သေ၊ အာ ရှိ ပြည် သား တု ခိတ် နှင့် တ ရော ဖိမ် တို့ သည်၊ သွား နှင့် ပြီး လျှင် တ ရော မြို့ တွင် ငါ တို့ ကို စောင့် ဆိုင်း လျက် နေ ကြ၏။ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ အ ခါ လွန် သည့် နောက် ငါ တို့ လည်း ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ မှ သင်္ဘော စီး လျက် ထို သူ တို့ ရှိ ရာ တ ရော မြို့ သို့ ငါး ရက် နှင့် ရောက်၍ ခု နစ် ရက် နေ ထိုင် ကြ၏။ လေ သာ ပေါက် တွင် ထိုင်၍ များ စွာ ငိုက် မျည်း သော ဥ တု ခု ဆို သူ လူ ငယ် တစ် ယောက် သည် ပေါ လု အ ကျယ် ဟော ပြော ရာ တွင် အိပ် ကြူး သ ဖြင့် တ တိ ယ ဆင့် မှ ကျ၍ အ လောင်း ကို ချီ ယူ ကြ ၏။ ထို ကာ လ ပေါ လု သည် ဆင်း သွား၍ အ လောင်း ပေါ် မှာ မှောက် လှဲ ဖက် ယမ်း လျက် မ မြည် တမ်း ကြ နှင့်။ သူ၌ အ သက် ရှိ သည် ဟု ဆို ပြီး နောက်၊ တက် ပြန်၍ မုန့် ကို ဖဲ့ စား ပြီး လျှင် မိုး မ သောက် မ ချင်း နှီး နှော ပြော ဆို ပြီး မှ ထွက် သွား လေ ၏။ ဆို ခဲ့ သော သူ ငယ် ကို လည်း အ သက် ရှင် လျက် ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာ အ တိုင်း မ သိ နှစ် သိမ့် ရ ကြ ၏။ ငါ တို့ မူ ကား ကုန်း ကြောင်း သွား မည့် အ ကြံ ရှိ သော ပေါ လု စီ မံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင်္ဘော တက်၍ အဿု မြို့ မှ ပေါ လု တက် စီး မည် အောက် မေ့ လျက် စီး နှင့် ကြ ၏။ ထို သို့ ပေါ လု သည် အဿု မြို့ တွင် ငါ တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ သော်၊ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် မိ လက် မြို့ မှ ဧ ဖက် မြို့ သို့ လူ လွှတ်၍ အ သင်း တော် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ကို ပင့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း ရောက် လာ ကြ သော် ပြော ဆို သည် မှာ၊ ငါ သည် အာ ရှိ ပြည် ကို ဦး စွာ ရောက် သည့် နေ့ မှ စ၍ သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် သ မျှ ကာ လ အ တွင်း၊ အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော် ကို စုံ လင် စွာ စိတ် နှိမ့် ချ လျက်၊ မျက် ရည် ကျ လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရန် ရှာ ခြင်း များ ကြောင့် အ စုံ အ စမ်း ခံ ရ လျက် မည် သို့ ဆောင် ရွက် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သို့ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို သက် သေ ခံ ရန် အ ရှင် ယေ ရှု ထံ မှ ငါ ခံ ရ သော အ မှု နှင့် အ ငန်း အ တာ ကို ပြီး စီး အောင် ဆောင် ရွက် ခွင့် ရ လျှင် ငါ သည် ကိုယ့် အ သက် ကို ပ မာ ဏ မ ပြု၊ နှ မြော ခြင်း မ ရှိ။ ယ ခု မှာ ကြည့် ကြ ဦး လော့။ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ငါ လှည့် လည် ဟော ပြော လျက် နေ ဘူး သော သင် တို့ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ငါ့ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ သိ သည့် အ တိုင်း၊ ကိုယ့် အ သွေး တော် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အ ပိုင် ရ တော် မူ သော အ သင်း တော် ကို ထိန်း ကျောင်း ကြ စေ ရန် သင်း အုပ် များ အ ဖြစ် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ခန့် ထား တော် မူ သည့် အ လျောက် သိုး တော် တစ် အုပ် လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ကိုလည်း ကောင်း ဂ ရု ပြု ကြ လော့။ ငါ ထွက် သွား သည့် နောက် ကြမ်း တမ်း သော ဝံ ပု လွေ တို့ သည် သိုး အုပ် တော် ကို မ ညှာ ဘဲ သင် တို့ ဘောင် သို့ ဝင် လာ မည့် ပြင်၊ သင် တို့ အ နက် လည်း တ ပည့် တော် တို့ ကို မိ မိ တို့ နောက် ဆုတ် လိုက် စေ ရန် လိမ် လည် ဟော ပြော သူ များ ပေါ် ထွက် မည် ကို ငါ သိ ၏။ ထို ကြောင့် ငါ သည် သင် တို့ အ သီး အ သီး အား သုံး နှစ် တိုင် တိုင် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မျက် ရည် ကျ လျက် ဆုံး မ သွန် သင် ခဲ့ ကြောင်း သ တိ ရ၍ စောင့် နေ ကြ လော့။ ယ ခု မှာ ငါ သည် သင် တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် သို့လည်း ကောင်း၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သ မျှ သော သူ တို့ ဘောင် တွင် အ ပိုင် ပေး ခွင့် နှင့် ဆောက် တည် ခွင့် တန် ခိုး ရှိ သော ကျေး ဇူး တော် ဆိုင် ရာ တ ရား တော် သို့လည်း ကောင်း အပ် လိုက် ၏။ ငါ သည် မည် သူ့ ရွှေ ငွေ အ ဝတ် အ စား ကို မျှ တပ် မက် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ကိုယ် တိုင် မှ စ သော အ ပေါင်း ပါ တို့ လို အပ် သ မျှ ကို လက် ဆုပ် လက် ကိုင် ထောက် မ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ ခံ ယူ ခြင်း ထက် ပေး ကမ်း ခြင်း၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု အ ရှင် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် မိန့် တော် မူ ချက် ကို အောက် မေ့ ကြ သည့် ပြင် အား နည်း သူ တို့ ကို ထို သို့ ကြိုး စား လုပ် ကိုင် ခြင်း ဖြင့် ထောက် ပံ့ သင့် ကြောင်း အ ရာ ရာ တွင် ငါ သည် သင် တို့ အား ပုံ စံ ပြ ခဲ့ သည် ဟု ပြော ဆို ပြီး နောက်၊ ဒူး ထောက်၍ ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် အ တူ ပ ဌ နာ ပြု လေ၏။ ထို သူ တို့ မှ ထွက် ခွာ၍ သင်္ဘော စီး သော် ငါ တို့ သည် ကော သ ကျွန်း ရောက် ရှေ့ ရှု သွား၍ နောက် နေ့ ရော ဒု ကျွန်း သို့ ရောက် ပြီး လျှင်၊ ထို ကျွန်း မှ ပါ တ ရ မြို့ သို့ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ဖိ နိတ် ပြည် သို့ ကူး မည့် သင်္ဘော တစ် စင်း ကို ကြုံ သ ဖြင့် တက် စီး လေ၏။ ကု ပ ရု ကျွန်း ကို မြင် ရ သော် လ ကျ်ာ ဘက် က တိုက် သွား ပြီး လျှင် ရှု ရိ ပြည် သို့ လွှင့် လျက် ကုန် ချ ရ မည့် တု ရု မြို့ တွင် ဆိုက် ကြ ရာ၊ တ ပည့် တော် တို့ ကို ရှာ တွေ့၍ ခု နစ် ရက် နေ ကြ၏။ ထို တ ပည့် တော် တို့ က ပေါ လု ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မ သွား စေ ရန် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ကန့် ကွက် ကြ သော် လည်း၊ ခု နစ် ရက် စေ့ သော် ငါ တို့ ထွက် သွား ပြန် ရာ သား မ ယား ပါ မြို့ ပြင် တိုင် အောင် လိုက် ပို့ သော ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် သောင် ပေါ် တွင် ဒူး ထောက် တောင်း လျှောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ အ ချင်း ချင်း နှုတ် ဆက် ပြီး နောက် သင်္ဘော သို့ ငါ တို့ တက် မှ သူ တို့ သည် အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ၏။ တု ရု မြို့ မှ လွှင့် ပြန်၍ ပ တော လ မဲ မြို့ သို့ ရောက် ရာ ညီ အစ် ကို တို့ ကို နှုတ် ဆက် လျက် သူ တို့ နှင့် တစ် ရက် နေ ကြ ပြီး သော်၊ နောက် နေ့ ထွက် ပြန်၍ ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ ရောက် သည့် ကာ လ၊ ခု နစ် ပါး အ ပါ အ ဝင် ဓ မ္မ က ထိ က ဆ ရာ ဖိ လိ ပ္ပု အိမ် သို့ ဝင်၍ တည်း နေ ကြ ၏။ ထို သူ ၌ ပ ရော ဖက် ပြု သော သ မီး က ညာ လေး ယောက် ရှိ ၏။ ထို အိမ် တွင် ကာ လ အ တန် ကြာ ငါ တို့ နေ ကြ စဉ် အာ ဂ ဗု ဆို သူ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး သည် ယု ဒ နယ် မှ ရောက် လာ၍ ငါ တို့ ထံ ဝင် ရာ၊ ပေါ လု ၏ ခါး ပန်း ကို ယူ လျက် ကိုယ့် ခြေ လက် များ ကို ချည် နှောင် ပြီး လျှင် ထို အ တိုင်း ဤ ခါး ပန်း ရှင် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ချည် နှောင်၍ လူ မျိုး ခြား တို့ လက် သို့ ပို့ အပ် ကြ လိမ့် မည် ဟု သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။ ထို စ ကား ကို ကြား သော် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ မ သွား စေ ရန် ငါ တို့ နှင့် ထို မြို့ ရှိ ညီ အစ် ကို တို့ တောင်း ပန် ကြ ရာ၊ ပေါ လု က ငါ့ ကို ရင် ကွဲ စေ ရန် အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး ကြ သ နည်း။ ငါ သည် အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော် အ တွက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ချည် နှောင် ခံ ရန် သာ မ ဟုတ်၊ သေ ဒဏ် ခံ ရန် ပင် အ သင့် ရှိ သည် ဟု ပြန် ဆို သည် နှင့်၊ ငါ တို့ သွေး ဆောင်၍ မ ရ သော် အ ရှင် ဘု ရား၏ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို လျက် ဝန် ခံ ရ ကြ ၏။ ထို နောက် ငါ တို့ သည် ခ ရီး ရိ က္ခာ ကို ယူ ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ကြ စဉ်၊ ငါ တို့ ကို ဧည့် ခံ မည့် သူ ကု ပ ရု ကျွန်း သား တ ပည့် တော် ဟောင်း မ နာ သုန် ဆို သူ့ အိမ် ရောက် ကဲ သ ရိ မြို့ က တ ပည့် တော် အ ချို့ လိုက် ပို့ ကြ ၏။ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော် ညီ အစ် ကို တို့ ဝမ်း မြောက် စွာ လက် ခံ ကြ၏။ နောက် နေ့၌ ပေါ လု သည် ငါ တို့ ပါ ဥ က္က ဋ္ဌ အ ပေါင်း တို့ ရှိ နှင့် သော ယာ ကုပ် ထံ ဝင် သွား ရာ နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တိုင် အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ခြင်း ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ ရာ များ ကို အ စဉ် လိုက် ပြန် ကြား သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ ကြား သော် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် ပေါ လု အား ပြော ဆို ကြ သည် မှာ ယု ဒ လူ မျိုး အ နက် မည် မျှ အ ထောင် အ သောင်း ယုံ ကြည် ကြ ကြောင်း၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပ ညတ် တ ရား တော် ဘက် ၌ စိတ် အား ကြီး သူ ဖြစ် ကြောင်း ညီ မောင် သိ လေ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ရှိ နေ ကြ သော ယု ဒ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ အား သား သ မီး များ ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ပေး၊ ထုံး နည်း အ တိုင်း မ လိုက် ရ ဟု ကန့် ကွက် လျက် မော ရှေ မှ ဆုတ် ခွာ ကြ စေ ရန် ညီ မောင် သွန် သင် ကြောင်း ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကြား ရ ကြ ပြီ။ ထို ကြောင့် မည် သို့ ပြု ရ အံ့ နည်း။ ညီ မောင် ရောက် လာ ကြောင်း ကို မု ချ ကြား သိ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ အ ကြံ ပေး တိုင်း ပြု ပါ။ ငါ တို့ တွင် သ စ္စာ ဝတ် ထား သူ လေး ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း ၍ အ တူ ကိုယ် ကို သန့် ခြား ထား လျက် ဦး ဆံ ရိတ် ကြ စေ ရန် စ ရိတ် ခံ လျှင်၊ ညီ မောင် နှင့် စပ်၍ ကြား သော သ တင်း မ မှန်။ ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း လိုက် လျှောက် စောင့် ထိန်း သူ ဖြစ် ကြောင်း၊ ခပ် သိမ်း တို့ သိ ကြ လိမ့် မည်။ ယုံ ကြည် သော လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် စပ်၍ မူ ကား ရုပ် ပွား အား ပူ ဇော် ပြီး သော အ သား၊ အ သွေး ပါ သော အ သား၊ ညှစ် ၍ သေ သော အ သား သုံး ဆောင် ခြင်း၊ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု ခြင်း များ ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ စေ ရန် သာ စီ ရင် လျက်၊ ငါ တို့ ပ ညတ် လေ ပြီ ဟု အ ကြံ ပေး ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ပေါ လု သည် နောက် နေ့ ၌ ထို သူ တို့ နှင့် ပေါင်း သင်း ၍ အ တူ ကိုယ် ကို သန့် ခြား ထား ပြီး လျှင် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် လျက် သန့် ခြား နေ သော ကာ လ စေ့ သည့် နေ့ အ သီး အ သီး အ တွက် ပူ ဇော် သ က္ကာ ဆက် ကပ် ရာ နေ့ ကို ကြား သိ စေ ၏။ ထို ခု နစ် ရက် စေ့ လု သော် အာ ရှိ ပြည် က ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် ပေါ လု ကို ဗိ မာန် တော် အ တွင်း မြင် မိ ကြ သည့် ကာ လ လူ ပ ရိ သတ် လုံး ထ ကြွ စေ ပြီး လျှင် ပေါ လု ကို ကိုင် ဖမ်း လျက်၊ အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ကူ ညီ ကြ ပါ။ ဤ သူ ကား အ ပြည် ပြည် ရှိ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အား လူ မျိုး တော်၊ ပ ညတ် တ ရား တော်၊ ဤ ဌာ န တော် များ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် သင် ကြား သူ ဖြစ် လျက် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဂ ရိတ် လူ မျိုး တို့ ကို ခေါ် သွင်း သ ဖြင့် ဤ သန့် ရှင်း သော ဌာ န တော် ကို မ သန့် ရာ ရောက် စေ ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် ကြ ၏။ ထို သို့ ဟစ် ခြင်း ကား ဧ ဖက် မြို့ သား တ ရော ဖိမ် ကို မြို့ ထဲ တွင် ပေါ လု နှင့် အ တူ မြင် ဘူး သည့် အ လျောက် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ခေါ် သွင်း သည် ဟု ထင် မှတ် ကြ သော ကြောင့် တည်း။ ထို သို့ တစ် မြို့ လုံး လှုပ် ရှား ထ ကြွ ရာ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ပြေး ဝင် စု ရုံး လျက် ပေါ လု ကို ကိုင် ဖမ်း၍ ဗိ မာန် တော် အ ပြင် ဆွဲ ငင် ပြီး လျှင် တံ ခါး တော် များ ကို ရုတ် ခြည်း ပိတ် ထား ကြ ၏။ ပေါ လု ကို သတ် မည် ပြု ကြ စဉ် ယေ ရု ရှ လင် တစ် မြို့ လုံး အုတ် အုတ် သဲ သဲ ဖြစ် ကြောင်း ကို ထောင် တပ် ဗိုလ် ချုပ် ထံ သ တင်း ရောက် သ ဖြင့်၊ စစ် သည် တို့ နှင့် တပ် မှူး တို့ ကို ချက် ခြင်း ခေါ်၍ အ မြန် ချီ ဝင် ရာ ဗိုလ် ချုပ် နှင့် စစ် သည် တို့ ကို ထို သူ တို့ မြင် သော် ပေါ လု ကို အ ရိုက် ရပ် စဲ ကြ ၏။ ဗိုလ် ချုပ် လည်း ပေါ လု ကို ချဉ်း ကပ် ကိုင် ထား လျက် သံ ကြိုး နှစ် စင်း ဖြင့် ချည် စေ ဟု အ မိန့် ရှိ ပြီး လျှင် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း၊ မည် သည့် အ မှု ပြု ခဲ့ ကြောင်း ကို စစ် မေး ရာ၊ လူ စု ထဲ မှ အ ချို့ က တစ် နည်း၊ အ ချို့ က တစ် မျိုး၊ အော် ဟစ် ဆူ ညံ လျက် ရှိ သော ကြောင့် တပ် ရာ မ သိ နိုင် သည့် အ တွက် ပေါ လု ကို ခံ မြို့ တွင်း သို့ သွင်း ထား စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ၏။ ခံ မြို့ အ တွင်း သွင်း အံ့ ဆဲ ဆဲ တွင် ဗိုလ် ချုပ် အား ပေါ လု က ကျွန်ုပ် လျှောက် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း လျှင်၊ ဗိုလ် ချုပ် က ဂ ရိတ် စ ကား တတ် သ လော။ သင် သည် အ ထက် ကာ လ ဓား ပြ တို့ အ နက် လူ လေး ထောင် ကို ထ ကြွ စေ ပြီး လျှင် တော သို့ ချီ သွား စေ သော အိ ဂျစ် ပြည် သား မ ဟုတ် လော ဟု ပြန်၍ မေး သော်၊ ပေါ လု က ကျွန်ုပ် သည် ကိ လိ ကိ ပြည်၊ ကျော် စော ကိ တ္တိ ရှိ သော တာ ရှု မြို့ သား၊ ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် ပါ၏။ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အား ပြော ဆို ခွင့် ပေး ပါ ဟု တောင်း သည့် အ တိုင်း အ ခွင့် ရ သော်၊ ပေါ လု သည် လှေ ကား ပေါ် က ရပ် လျက် လက် ရိပ် ပြ၍ အ များ တို့ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ရာ ဟေ ဗြဲ စ ကား ဖြင့်၊ အ ချင်း ညီ အစ် ကို အ ဘ တို့၊ ယ ခု ထု ချေ မည့် စ ကား ကို ကြား နာ ကြ ကုန် ဟု ဟစ် သည့် ကာ လ၊ ဟေ ဗြဲ စ ကား ဖြင့် ပြော ဆို သည် ကို ကြား သော် သာ၍ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ပေါ လု ပြော ဆို သည် မှာ ငါ သည် ကိ လိ ကိ ပြည်၊ တာ ရှု မြို့ ဇာ တိ၊ ဤ မြို့၌ ကြီး ပွား သူ ဂါ မ လျေ လ ခြေ ရင်း တွင် မိ ရိုး ဖ လာ တ ရား အ တိုင်း အ သေ အ ချာ သင် ကြား ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယ နေ့ သင် တို့ ရှိ သ မျှ တို့ နည်း တူ ပင် ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော်၌ စိတ် အား ကြီး သော ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် လျက်၊ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား ၍ အ နီး သို့ ရောက် သော် မွန်း တည့် အ ချိန် ခန့် ငါ့ ပတ် လည် တွင် ကောင်း ကင် မှ ကြီး စွာ သော အ လင်း ရုတ် တ ရက် တောက် ပ သ ဖြင့်၊ မှောက် လဲ ရာ၊ ရှော လု၊ ရှော လု၊ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း သ နည်း ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား လျှင်၊ ငါ က မည် သူ ပါ နည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ ဟု မေး လျှောက် သော် ငါ ကား သင် ညှဉ်း ပန်း သော နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကာ လ လိုက် ပါ သူ တို့ သည် ထို အ လင်း ကို မြင် ရ သော် လည်း၊ ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သော အ ရှင်၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို မ ကြား ရ ကြ။ ငါ က လည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ မည် သို့ ပြု ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ရာ ထ၍ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ဝင် သွား လော့။ သင် ပြု ရန် စီ မံ ထား သော အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြား ပြော စေ မည် ဟု အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ လင်း ရောင် ခြည် ကြောင့် ငါ့ မျက် စိ ကွယ် သ ဖြင့် ခ ရီး သွား ဖော် တို့ လက် ဆွဲ၍ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ ဝင် သွား ရ၏။ ထို အ ခါ ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း ကြည် ညို လျက် ထို မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ တွင် အ သ ရေ ကောင်း သော အာ န နိ ဆို သူ သည်၊ ငါ့ ထံ လာ ရောက် ချဉ်း ကပ် လျက် ညီ ရှော လု၊ မျက် စိ မြင် ပြန် စေ ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း သူ့ ကို ငါ ကြည့် မြင် ရ၏။ သူ က လည်း ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လို တော် ကို သိ ရ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် သော အ ရှင် ကို ဖူး မြင်၍ နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ကြား နာ ရ စေ ရန် လည်း ကောင်း ခန့် ထား တော် မူ ပြီး သည့် အ လျောက်၊ သင် သည် မြင် ရ ကြား ရ သော အ ရာ များ ကို လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ ကိုယ် တော်၏ သက် သေ ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ယ ခု မှာ အ ဘယ် ကြောင့် ဆိုင်း လင့် သ နည်း။ ထ ပြီး လျှင် နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု လျက် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ၍ သင့် အ ပြစ် များ ကို ဆေး ကြော လော့ ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက်၍ ဗိ မာန် တော် တွင် ပ ဌ နာ ပြု လျက် သ မ္မာ ပတ် ဝင် စား ရာ၊ ကိုယ် တော် ထင် ရှား၍ ငါ နှင့် စပ် သော သက် သေ ခံ ချက် ကို သင့် ထံ မှ ခံ ယူ ကြ မည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ထဲ မှ အ မြန် ထွက် သွား လော့ ဟု ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ငါ က အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် အား ယုံ ကြည် သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် သည် ထောင် ချ လျက် ဓ မ္မာ ရုံ တိုင်း တွင် ရိုက် ဒဏ် ခတ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော်၏ သက် သေ ဖြစ် သူ သ တေ ဖန်၏ အ သွေး ကို သွန်း ကြ သည့် အ ခါ၊ ကွပ် မျက် သူ တို့၏ အင်္ကျီ များ ကို သိမ်း ထား၍ သ ဘော တူ လျက် ရပ် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို သူ တို့ သိ ကြ လေ စွ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊ ထွက် သွား လော့။ သင့် ကို ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် မည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ပြန် ကြား လေ၏။ ထို စ ကား တိုင် အောင် နား ထောင် လျက် နေ သော လူ စု က ဤ သို့ သော အ ကောင် ကို မြေ ပေါ် မှ ပယ် ကြ၊ အ သက် ရှင် လျက် မ နေ သင့် ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် အော် ဟစ် ခြင်း၊ ခြုံ ထည် မြှောက် ခါ ခြင်း၊ ဖုတ် လွှင့် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ ဗိုလ် ချုပ် သည် ပေါ လု ကို ခံ မြို့ ထဲ သို့ သွင်း စေ ပြီး လျှင် မည် သည့် ပြစ် မှု ကြောင့် အော် ဟစ် ကြ သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ရိုက် နှက် စစ် မေး စေ ဟု အ မိန့် အ ရ၊ ရိုက် ရန် ကား ခုံ၌ ကပ် သော အ ခါ ရပ် နေ သော တပ် မှူး အား ပေါ လု က ရော မ ဖြစ် သူ ကို စစ် ဆေး စီ ရင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ ရိုက် နှက် အပ် သ လော ဟု ဆို ရာ၊ ထို စ ကား ကို တပ် မှူး ကြား သော် ဗိုလ် ချုပ် ထံ သွား၍ မည် သို့ ပြု မည် ကြံ သ နည်း။ ထို သူ ရော မ ပါ တ ကား ဟု လျှောက်၏။ ထို ကာ လ ဗိုလ် ချုပ် သည် လာ၍ ပေါ လု အား၊ သင် ရော မ လော။ ငါ့ ကို ပြော ပါ ဟု ဆို ရာ ဟုတ် သည် ဟု ပြန် ဆို သော်၊ ဗိုလ် ချုပ် က ငါ သည် ရော မ အ ဖြစ် ကို ငွေ များ စွာ ပေး မှ ရ သည် ဟု ဆို သည့် ကာ လ ငါ မူ ကား ဇာ တိ ဖြစ် သည် ဟု ပေါ လု ပြန် ဆို၏။ သို့ ဖြစ်၍ စစ် မေး မည့် သူ တို့ သည် ချက် ခြင်း ဆုတ် ခွာ ကြ သည့် ပြင် ဗိုလ် ချုပ် လည်း ချည် နှောင် မိ သော ပေါ လု သည် ရော မ ဖြစ် ကြောင်း သိ သည့် အ တွက် ကြောက် ရွံ့ လေ ၏။ နောက် နေ့ ၌ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ စွဲ ဆို ချက် အ ကြောင်း တပ် ရာ သိ လို၍ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ နှင့် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ရန် အ မိန့် ရှိ ပြီး လျှင် ပေါ လု ကို အ ကျယ် ချုပ် ထား၍ ထို သူ တို့ ရှေ့ ခေါ် သွင်း လေ၏။ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ တို့ ကို စိုက် ကြည့် လျက် အ ချင်း ညီ အစ် ကို တို့၊ ကျွန်ုပ် သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ကြည် လင် လျက် ကျင့် ကြံ ပြု မူ ရှိ နေ ခဲ့ ပြီ ဟု ဆို ရာ၊ နှုတ် ကို ရိုက် စေ ရန် အ ခြံ အ ရံ တို့ အား ပ ရော ဟိတ် မင်း အာ န နိ အ မိန့် ရှိ သော်၊ ပေါ လု က အ ချင်း ထုံး ဖြူ သုတ် တံ တိုင်း၊ သင့် ကို ဘု ရား သ ခင် ရိုက် တော် မူ လိမ့် မည်။ တ ရား အ တိုင်း ကျွန်ုပ် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် ထိုင် နေ လျက် တ ရား နှင့် ဆန့် ကျင်၍ ရိုက် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ရာ သ လော ဟု ဆို၏။ ထို အ ခါ ခြံ ရံ သူ တို့ က ဘု ရား သ ခင်၏ ပ ရော ဟိတ် မင်း ကို သင် ကဲ့ ရဲ့ ရာ သ လော ဟု ပြော ဆို ကြ လျှင်၊ ပေါ လု က ညီ အစ် ကို တို့၊ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် ကြောင်း ကျွန်ုပ် မ သိ ပါ။ သင့် လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး သော မင်း ကို မ ကျိန် ဆဲ ရ ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး နောက်၊ လွှတ် တော် အ ရာ ရှိ အ ချို့ မှာ ဇ ဒ္ဒု ကဲ ဂိုဏ်း သား၊ အ ချို့ မှာ ဖာ ရိ ရှဲ အ ဆက် ဂိုဏ်း သား ဖြစ် ကြောင်း ကို သိ မြင် သော်၊ အ ချင်း ညီ အစ် ကို တို့၊ ကျွန်ုပ် သည် ဖာ ရိ ရှဲ အ ဆက် အ နွယ်၊ ဖာ ရိ ရှဲ ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ် တို့ စောင့် မြော် ရာ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း အ ကြောင်း နှင့် စပ်၍ ကျွန်ုပ် စီ ရင် ခံ ရ သည် ဟု ဟစ် သော်၊ သို့ ဖြစ်၍ ကြီး စွာ သော ဆူ ညံ ခြင်း ဖြစ် ပွား သ ဖြင့် ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း ပါ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ ထ ပြီး လျှင် ဤ သူ၌ ပြစ် မှု ကို ငါ တို့ မ တွေ့။ နံ ဝိ ညာဉ် ဖြစ် စေ၊ စေ တ မန် တော် ဖြစ် စေ၊ သူ့ အား မြွက် ဆို ခဲ့ လျှင် အ သို့ နည်း ဟု ဘက် ပြိုင် ပြော ဆို ကြ၏။ ထို သို့ ငြင်း ခုံ ခြင်း ပွား များ သည့် အ တွက် ပေါ လု ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ဆွဲ ဖြတ် ကြ မည် စိုး သော ကြောင့် ဗိုလ် ချုပ် က ထို သူ တို့ အ ထဲ မှ နုတ် သိမ်း ရန် ဆင်း ပြီး လျှင် ခံ မြို့ ထဲ သို့ ပြန် သွင်း စေ ဟု စစ် သည် တို့ အား အ မိန့် ရှိ၏။ ထို ညဉ့် ချင်း ပင် အ ရှင် ဘု ရား သည် ထင် ရှား တော် မူ၍ စိတ် ဧ လော့။ သင် သည် ငါ နှင့် စပ်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် သက် သေ ခံ ပြီး သည့် အ တိုင်း ရော မ မြို့ တွင် လည်း သက် သေ ခံ ရ ဦး မည် ဟု ပေါ လု အား မိန့် တော် မူ ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း နှင့် လူ ကြီး တို့ ထံ ဝင် ပြီး လျှင် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း သုံး ဆောင် ခြင်း အ လျှင်း မ ပြု ဟု ကျွန် တော် တို့ အ ခိုင် အ မာ ကျိန် ဆို ကြ ပါ ပြီ။ ထို ကြောင့် အ ရှင် တို့ သည် လွှတ် တော် မင်း များ ပါ ပေါ လု အ မှု ကို သာ၍ သေ ချာ စွာ စစ် ဆေး မည့် ဟန် ဆောင် လျက် အ ရှင် တို့ ထံ ခေါ် ခဲ့ စေ ရန် ဗိုလ် ချုပ် အား မေ တ္တာ ရပ် ပါ၊ ကျွန် တော် တို့ မှာ ပေါ လု မ ရောက် မီ အ သေ သတ် ရန် အ သင့် ရှိ ကြ ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို ကြ ၏။ ထို သို့ ချောင်း မြောင်း ကြ မည့် အ ကြောင်း ကို ကြား ရ သော ပေါ လု၏ တူ သည် ခံ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပေါ လု အား ပြန် ကြား ရာ၊ တပ် မှူး တစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ ပေါ လု က ဤ သူ ငယ် ကို ဗိုလ် ချုပ် ထံ ခေါ် သွား ပါ။ လျှောက် ထား ရန် ရှိ ပါ သည် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင် လျှောက် ထား ရန် ရှိ သော ဤ လူ ငယ် ကို ကိုယ် တော့် ထံ သွင်း စေ ရန် အ ကျဉ်း သား ပေါ လု သည် ကျွန် တော့် ကို ခေါ်၍ တောင်း ပန် လိုက် ပါ သည် ဟု လျှောက် ထား သည့် ကာ လ၊ ဗိုလ် ချုပ် သည် ထို လူ ငယ် လက် ကို ဆွဲ လျက် အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား ပြီး လျှင် မည် သို့ လျှောက် ထား ရန် ရှိ သ နည်း ဟု မေး မြန်း ရာ၊ ထို လူ ငယ် က ပေါ လု အ မှု အ ကြောင်း သာ၍ သေ ချာ စွာ စစ် မေး လို သည့် ဟန် နှင့် လွှတ် တော် သို့ နက် ဖြန် ခေါ် ခဲ့ စေ ရန် ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း လျှောက် မည် ဟူ၍ ယု ဒ လူ တို့ သ ဘော တူ ကြံ စည် ကြ ပါ ပြီ။ သူ တို့ တောင်း တိုင်း လိုက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း၊ စား သောက် မည် မ ဟုတ် ဟု ကျိန် ဆို သူ လေး ဆယ် ကျော် တို့ သည် ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် ခွင့် ပြု မည် ကို မျှော် လင့် လျက်၊ ယ ခု ပင် အ သင့် ရှိ နေ ကြ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ထို အ ခါ ဗိုလ် ချုပ် က ဤ သို့ လျှောက် ထား ကြောင်း မည် သူ့ အား မျှ မ ပြော နှင့် ဟု မှာ လျက် ထို လူ ငယ် ကို လွှတ် လိုက် ပြီး နောက်၊ တပ် မှူး နှစ် ယောက် ကို ခေါ်၍ ညဉ့် ကိုး နာ ရီ အ ချိန် တွင် ကဲ သ ရိ မြို့ ရောက် သွား ရန် ခြေ သည် သူ ရဲ နှစ် ရာ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ ခု နစ် ဆယ်၊ လှံ ကိုင် သူ ရဲ နှစ် ရာ တို့ ကို အ သင့် ရှိ စေ ဟု မိန့် ဆို သည့် ပြင်၊ ပေါ လု စီး ရန် မြင်း များ ကို အ သင့် ထား၍ ဘု ရင် ခံ ဖေ လဇ် မင်း ထံ လုံ ခြုံ စွာ ပို့ ကြ စေ ရန် စီ မံ ပြီး လျှင်၊ ဤ သူ ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကိုင် ဖမ်း၍ သတ် မည် ပြု ကြ ရာ ရော မ ဖြစ် ကြောင်း ကျွန် တော် ကြား သိ သ ဖြင့် စစ် တပ် နှင့် တ ကွ ချီ သွား ပြီး လျှင် ကယ် နုတ် ခဲ့ ပါ သည်။ ထို နောက် သူ့ ကို မည် သို့ စွဲ ဆို ကြ ကြောင်း သိ လို၍ သူ တို့ လွှတ် တော် သို့ ခေါ် သွင်း ရာ၊ သေ ဒဏ်၊ ထောင် ဒဏ် ထိုက် သင့် သော စွဲ ချက် မ ဟုတ်၊ ချင်း တို့ တ ရား ဆိုင် ရာ ဆွေး နွေး ချက် များ အ ကြောင်း စွဲ ဆို ကြ သည် ကို တွေ့ မြင် ရ ပါ သည်။ ထို သူ့ အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ ကြ ကြောင်း ကို လည်း ကြား သိ သည့် အ လျောက် ဘု ရင် ခံ မင်း ရှေ့ လျှောက် လဲ ကြ စေ ရန် စွဲ ဆို သူ တို့ ကို ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် ဤ သူ့ ကို ချက် ခြင်း ပို့ လိုက် ပါ သည် ဟူ ၍ တည်း။ သို့ နှင့် အ ညီ ခြေ သည် သူ ရဲ တို့ သည် အ မိန့် ရ သည့် အ တိုင်း ပေါ လု ကို ခေါ် လျက် အ န္တိ ပ တ ရိ မြို့ သို့ ညဉ့် ချင်း ရောက် ပို့ ၍၊ နောက် နေ့ ၌ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို ဆက် လက် ပို့ စေ ပြီး လျှင် ခံ မြို့ သို့ ပြန် ကြ ၏။ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ လည်း ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ ရောက် သော် ဘု ရင် ခံ မင်း လက် သို့ စာ ပေး၍ ပေါ လု ကို အပ် ကြ ၏။ ထို စာ ကို ဖတ် ပြီး လျှင် မည် သည့် စီ ရင် စု က ပေါ လု ဖြစ် ကြောင်း မေး မြန်း ၍ ကိ လိ ကိ ပြည် က ဖြစ် သည် ကို သိ သည့် ကာ လ၊ စွဲ ဆို သူ တို့ ရောက် လာ မှ သင့် အ မှု ကို ငါ စစ် ဆေး မည် ဟု ဆို လျက် ပေါ လု ကို ဟေ ရုဒ် မင်း နန်း တော် ဟောင်း တွင် အ စောင့် အ ကြပ် နှင့် ထား စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ၏။ ထို နောက် ငါး ရက် ကြာ သော် ပ ရော ဟိတ် မင်း အာ န နိ သည် လူ ကြီး အ ချို့ နှင့် တ ကွ တေ ရ တု လု ဆို သူ ရှေ့ နေ ပါ ရောက်၍ ဘု ရင် ခံ မင်း ထံ ပေါ လု ကို စွဲ ဆို ကြ ၏။ ညီး ငွေ့ တော် မူ မည် စိုး၍ အ ချုပ် အား ဖြင့် သာ လျှောက် လဲ ကြ ပါ ရ စေ။ ကျေး ဇူး ပြု လျက် နာ ခံ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ သ နား ခံ ပါ သည်။ ဤ သူ သည် ဆိုး သွမ်း သူ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ဘောင် တွင် သောင်း ကျန်း ထ ကြွ စေ သူ၊ နာ ဇ ရက် ဂိုဏ်း သား တို့ ဦး ဆောင် သူ ဖြစ် သည် ကို ကျွန် တော် တို့ တွေ့ မြင် ပါ သည်။ ကိုယ် တော် တိုင် စစ်​ မေး တော် မူ လျှင် ကျွန် တော် တို့ စွဲ ချက် များ မှန် မ မှန် သိ မြင် တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် လဲ ပြီး လျှင်၊ ထို သို့ မှန် ကြောင်း ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထောက် ခံ၍ လျှောက် လဲ ကြ၏။ ထို အ ခါ ထု ချေ ရန် ဘု ရင် ခံ မင်း မျက် ရိပ် ပြ သ ဖြင့် ပေါ လု က ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် နှစ် ရှည် လ များ တ ရား မင်း အ ဖြစ် နေ တော် မူ သည် ကို ကျွန် တော် သိ သည့် အ လျောက် စိတ် ချ လျက် ထု ချေ လျှောက် ထား ပါ မည်။ ကျွန် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဘု ရား ဖူး သွား သည် မှာ ဆယ့် နှစ် ရက် ထက် မ ကြာ သေး ကြောင်း ကိုယ် တော် သိ နိုင် ပါ သည်။ ဗိ မာန် တော် မှ စ၍ ဓ မ္မာ ရုံ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ မြို့ ထဲ တွင် လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး တစ် ယောက် နှင့် ငြင်း ခုန် ခြင်း၊ လူ စု လူ ဝေး ထ ကြွ စေ ခြင်း မ ပြု ပါ။ တွေ့ လည်း မ တွေ့ ကြ ပါ။ ယ ခု စွဲ ဆို ချက် များ မှန် ကြောင်း ကို ပင် ကိုယ် တော့် ရှေ့ မ ပြ နိုင် ကြ ပါ။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား ရှေ့ လူ့ ရှေ့ တွင် အ ခါ ခပ် သိမ်း အ ပြစ် ကင်း လွတ် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရှိ စေ ခြင်း ငှာ ကြိုး စား အား ထုတ် ပါ သည်။ နှစ် ပေါင်း များ စွာ ကွေ ကွင်း ပြီး နောက် လူ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ထောက် ပံ့ ပေး ကမ်း ခြင်း နှင့် ဆက် ကပ် ခြင်း ပြု ရန် ရောက် လာ ရာ၊ သန့် ခြား ပြီး ဖြစ်၍ ဗိ မာန် တော့် အ တွင်း လူ ထု ဆူ ညံ ခြင်း ကင်း လျက် ထို သို့ ဆက် ကပ် နေ သော ကျွန် တော့် ကို တွေ့ မြင် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ။ အာ ရှိ ပြည် က ယု ဒ လူ အ ချို့ အ မှု ရှာ သည့် အ လျောက် ကျွန် တော့် အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် တင် ရန် ရှိ လျှင် ဘု ရင် ခံ မင်း ရှေ့ လာ ရောက် စွဲ ဆို သင့် ပါ၏။ သို့ ရာ တွင် ဖေ လဇ် မင်း သည် မဂ် လမ်း တော့် အ ကြောင်း အ တော် အ တန် နား လည် သ ဖြင့် ဗိုလ် ချုပ် လု သိ ရောက် လာ မှ သင် တို့ အ မှု ကို ငါ စစ် ဦး မည် ဟု ဆို လျက် ရွေ့ ဆိုင်း ပြီး လျှင်၊ ပေါ လု အား အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ လုပ် ကျွေး မှု ကို မ မြစ် တား ဘဲ အ ကျယ် ချုပ် ထား စေ ဟု တပ် မှူး အား အ မိန့် ရှိ၏။ နေ့ ရက် အ တန် ကြာ သော် ဖေ လဇ် မင်း သည် ယု ဒ အ မျိုး မင်း က တော် ဒ ရု သိ လ နှင့် ပြန် လာ၍ ပေါ လု ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား အ ကြောင်း ကြား နာ သည့် အ ခိုက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း ခြင်း၊ သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော တ ရား စီ ရင် တော် မူ ခြင်း များ အ ကြောင်း ပေါ လု ဆွေး နွေး ဟော ပြော သော် ဖေ လဇ် မင်း ထိတ် လန့်၍ ယ ခု သွား ပါ တော့၊ အ ခါ အ ခွင့် ရ လျှင် ခေါ် ဦး မည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး နောက်၊ ပေါ လု တံ စိုး ပေး မည် အောက် မေ့ သ ဖြင့် အ ကြိမ် ကြိမ် ခေါ်၍ ဆွေး နွေး ပြော ဆို၏။ သို့ ရာ တွင် နှစ် နှစ် စေ့ သော် ကိုယ့် ရာ ထူး ကို ပေါ ကိ ဖေ တ္ထု ဆက် ခံ ရာ ဖေ လဇ် မင်း သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထံ မျက် နှာ ရ လို၍ ပေါ လု ကို အ ကျဉ်း ထား ခဲ့၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဖေ တ္ထု မင်း သည် ထို နယ် သို့ ဝင် လျက် သုံး ရက် ကြာ သော် ကဲ သ ရိ မြို့ မှ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ရောက် ရာ၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ယု ဒ လူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ပေါ လု အ ကြောင်း တ ရား ဖွင့် ပြီး လျှင်၊ ခ ရီး အ ကြား ချောင်း မြောင်း သတ် ပစ် မည့် အ ကြံ နှင့် ကျေး ဇူး ပြု၍ ပေါ လု ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ပါ မည့် အ ကြောင်း အ သ နား ခံ ကြ၏။ ဖေ တ္ထု မင်း မူ ကား ပေါ လု ကို ကဲ သ ရိ မြို့ တွင် စောင့် ကြပ် လျက် ထား ကြောင်း မ ကြာ မီ ထို မြို့ သို့ ကိုယ် တိုင် ပြန် မည် ဖြစ် ကြောင်း မိန့် ဆို သည့် ပြင်၊ ပေါ လု၌ ပြစ် မှု ရှိ လျှင် သင် တို့ အ နက် အ ကြီး အ မှူး တို့ သည် လိုက် လာ စွဲ ဆို ကြ စေ ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ ထို နောက် ရှစ် ရက်၊ ဆယ် ရက် နေ ထိုင်၍ ဖေ တ္ထု မင်း သည် ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ ပြန် ရောက် ပြီး လျှင် နောက် နေ့၌ တ ရား ခွင် တွင် ထိုင် လျက် ပေါ လု ကို ခေါ် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ သည့် အ တိုင်း၊ ရောက် သော်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ လိုက် လာ သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် ပေါ လု ပတ် လည် တွင် ရပ်၍ အ ထင် အ ရှား မ ပြ နိုင် သော ပြစ် မှု ကြီး များ ကို စွဲ ဆို ကြ ရာ၊ ပေါ လု က ကျွန် တော် သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ တ ရား ကို ဖြစ် စေ၊ ဗိ မာန် တော် ကို ဖြစ် စေ၊ ကဲ သာ မင်း ကို ဖြစ် စေ အ လျှင်း ပြစ် မှား ဘူး သည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ထု ချေ လေ၏။ သို့ ရာ တွင် ဖေ တ္ထု မင်း သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထံ မှ မျက် နှာ ရ လို၍ ပေါ လု အား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ပြီး လျှင် ဤ အ ချက် များ နှင့် စပ်၍ ငါ ရှေ့ တွင် စီ ရင် ခံ လို သ လော ဟု မေး ရာ၊ ပေါ လု က ကျွန် တော် သည် စီ ရင် ခံ သင့် ရာ ကဲ သာ မင်း၏ တ ရား ခွင် တွင် ယ ခု ရပ် လျက် ရှိ နေ ပါ သည်။ ကိုယ် တော် မှန် ကန် စွာ သိ သည့် အ တိုင်း ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို အ လျှင်း ပြစ် မှား ဖူး သည် မ ဟုတ် ပါ။ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော၊ ပြစ် မှု ပြု ကျင့် ခဲ့ သော မ တ ရား သူ ဖြစ် လျှင်၊ အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် တောင်း မည် မ ဟုတ် ပါ။ ဤ သူ တို့ စွဲ ဆို ချက် တစ် စုံ တစ် ရာ မ မှန် လျှင် မူ ကား သူ တို့ လက် သို့ မည် သူ မျှ လွှဲ အပ် ခွင့် မ ရှိ ပါ။ ကဲ သာ မင်း ထံ အ ယူ တော် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် လေ၏။ ထို အ ခါ ဖေ တ္ထု မင်း သည် မင်း တိုင် ပင် တို့ နှင့် နှီး နှော ပြီး လျှင် ကဲ သာ မင်း ထံ သင် အ ယူ တော် ခံ လို သည့် အ တိုင်း ကဲ သာ မင်း ထံ သွား ရ မည် ဟု မိန့် ဆို၏။ ထို နောက် နေ့ ရက် အ တန် ကြာ သော် အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း နှင့် နှ မ တော် ဗေ ရ နိတ် တို့ သည် ကဲ သ ရိ မြို့ သို့ ရောက် လာ၍ ဖေ တ္ထု မင်း ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် နေ့ ရက် များ စွာ စံ နေ ကြ ရာ၊ ဖေ တ္ထု မင်း သည် ပေါ လု အ မှု ကို ထို ဘု ရင် အား ဖော် ပြ သည် မှာ ဖေ လစ် မင်း ထား ခဲ့ သော အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ကျွန်ုပ် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ရှိ နေ စဉ် ထို သူ့ ကို ပ ရော ဟိတ် ကြီး နှင့် ယု ဒ လူ ကြီး တို့ စွဲ ဆို၍ ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ရန် အ သ နား ခံ ကြ သော်၊ တ ရား ခံ ဖြစ် သူ သည် တ ရား လို တို့ နှင့် ဆိုင် ပြိုင် လျက် စွဲ ဆို ချက် ကို ထု ချေ ခွင့် မ ရ မီ လွှဲ အပ် လိုက် ရန် ရော မ လူ မျိုး တို့ စီ ရင် ထုံး မ ရှိ ဟု ပြန် ဆို ခဲ့ ရ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို သူ တို့ သည် ဤ မြို့ သို့ စုံ ညီ ရောက် လာ ကြ သည့် ကာ လ ကျွန်ုပ် သည် မ ဆိုင်း မ လင့်၊ နောက် နေ့၌ ပင် တ ရား ခွင် တွင် ထိုင် ပြီး လျှင် ထို သူ ကို ခေါ် သွင်း စေ ရန် အ မိန့် ရှိ ရာ၊ တ ရား လို တို့ သည် လာ ရပ် စွဲ ဆို ကြ သော် ကျွန်ုပ် ထင် သော ပြစ် မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ကို မျှ မ စွဲ ဆို ကြ၊ သူ တို့ အ ယူ ဘာ သာ မှ စ၍ သေ လွန် ပြီး ဖြစ် သော ယေ ရှု ဆို သူ့ ဆိုင် ရာ ဆွေး နွေး ချက် များ အ ကြောင်း စွဲ ဆို ကြ၏။ ပေါ လု မူ ကား ထို သူ အ သက် ရှင် သည် ဟူ၍ ကြား ပြော လေ၏။ ကျွန်ုပ် သည် ထို အ ကြောင်း များ နှင့် စပ်၍ စီ ရင် ထုံး မ တွေ့ သော ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား ပြီး လျှင် စီ ရင် ခံ လို သည်၊ မ လို သည် ကို မေး မြန်း ရာ၊ ဧ က ရာဇ် ဘု ရင့် ထံ အ ယူ တော် ခံ လို ကြောင်း ပေါ လု လျှောက် ထား သည့် အ တိုင်း ကဲ သာ မင်း ထံ မ ပို့ မ ချင်း ချုပ် ထား စေ ဟု အ မိန့် ရှိ လိုက် ပါ သည် ဟူ၍ ပြော ဆို၏။ ထို အ ခါ ဖေ တ္ထု မင်း အား အ ဂ ရိ ပ္ပ မင်း က ထို သူ့ စ ကား ကို ကိုယ် တိုင် ကြား လို သည် ဟု ဆို ရာ နက် ဖြန် ကြား ခွင့် ရ ပါ စေ မည် ဟု ပြန် ဆို၏။ ထို ကြောင့် နောက် နေ့၌ အ ဂ ရိ ပ္ပ မင်း နှင့် ဗေ ရ နိတ် တို့ သည် အ ခမ်း အ နား ခင်း ကျင်း၍ ဗိုလ် ချုပ် များ မြို့ ဝန် များ ခြံ ရံ လျက် ညီ လာ ခံ ထွက် ကြ ပြီး လျှင် ဖေ တ္ထု မင်း အ မိန့် နှင့် ပေါ လု ကို သွင်း ခဲ့ ရာ၊ ဖေ တ္ထု မင်း က အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ ညီ လာ ခံ ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ ယ ခု မြင် ကြ သော ဤ သူ နှင့် စပ်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ နေ၊ ဤ မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး ပ ရိ သတ် တို့ က သူ့ ကို အ ရှင် မ ထား ထိုက် ဟု ဟစ် လျက် ကျွန်ုပ် ထံ လျှောက် ကြ၏။ ကျွန်ုပ် မူ ကား သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော ပြစ် မှု ကို ရှာ၍ မ တွေ့။ သူ ကိုယ် တိုင် လည်း ဧ က ရာဇ် ဘု ရင့် ထံ အ ယူ တော် ခံ လို သ ဖြင့် ပို့ လိုက် ရန် ပြ ဌာန်း ပြီး ဖြစ် ၏။ သို့ ရာ တွင် အ ရှင် ဧ က ရာဇ် မင်း ထံ အ သေ အ ချာ သံ တော် ဦး တင် လွှာ ရေး လိုက် ရန် မ ရှိ သ ဖြင့် စီ စစ် မေး မြန်း ကြ ပြီး နောက် တင် လွှာ ရေး လိုက် ခွင့် ရ ရန် အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ အ စုံ အ ညီ ရှေ့ ကျွန်ုပ် ခေါ် သွင်း လေ ပြီ။ အ ကြောင်း မ ပြ ဘဲ အ ကျဉ်း သား တစ် ယောက် ကို ပို့ လိုက် လျှင် မ သင့် မ လျော် ကြောင်း ကျွန်ုပ် ထင် မှတ် ပါ သည် ဟု ပြော ဆို၏။ ထို အ ခါ ပေါ လု အား အ ဂ ရိ ပ္ပ မင်း က သင် သည် ကိုယ့် အ ဖို့ ပြော ဆို ခွင့် ရှိ သည် ဟု ဆို သော် ပေါ လု သည် လက် မြှောက် လျက် ထု ချေ သည် မှာ၊ ကျွန် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ တွင် လည်း ကောင်း၊ ငယ် ရွယ် စဉ် က စ၍ မည် သို့ ကျင့် ကြံ နေ ထိုင် ကြောင်း ယု ဒ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ အ သိ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ သက် သေ ခံ လို လျှင် အ မျိုး ဘာ သာ တွင် အ ကြပ် တည်း ဆုံး သော ဂိုဏ်း နည်း အ လိုက် ဖာ ရိ ရှဲ အ ဖြစ် နေ ခဲ့ ကြောင်း သိ ရင်း ဖြစ် ကြ ပါ သည်။ သူ သေ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ယုံ နိုင် ဖွယ် မ ဟုတ် ဟု အ ဘယ့် ကြောင့် ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။ ကျွန် တော် သည် နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု၏ နာ မ နှင့် ဆန့် ကျင် သော အ ရာ များ ကို ပြု သင့် သည် ဟု ကိုယ် တိုင် ထင် မှတ် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် ပြု လျက် ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ မှ အ ခွင့် ရ ပြီး လျှင် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ အ များ ကို ထောင် ချ၍ သေ ဒဏ် စီ ရင် သည့် ကာ လ၊ ဆ န္ဒ ပေး သည့် ပြင်၊ ဓ မ္မာ ရုံ ရှိ သ မျှ တွင် လည်း ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဒဏ် ပေး သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အား ပုတ် ခတ် ကြ စေ ရန် ခိုင်း ခဲ့ ပါ သည်။ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် အ မျက် ဒေါ သ ပြင်း စွာ ထွက် လျက် နိုင် ငံ ခြား မြို့ ရွာ များ တိုင် အောင် လိုက် လံ ညှဉ်း ပန်း ရာ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ မှ အ ခွင့် အာ ဏာ ရ လျက်၊ ဒ မာ သက် မြို့ သို့ သွား စဉ် ခ ရီး အ ကြား မွန်း တည့် အ ချိန်၊ အို ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မှ စ၍ ခ ရီး သွား ဖော် တို့ ပတ် လည် တွင် ကောင်း ကင် မှ နေ ရောင် ထက် လွန် ကဲ သော အ လင်း တောက် ပ သည် ကို မြင် ရ သ ဖြင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ မှောက် လဲ ကြ ရာ ဟေ ဗြဲ စ ကား ဖြင့် ရှော လု၊ ရှော လု၊ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း သ နည်း။ ချွန်း ကို ကြောက် ကန် လျှင် ဒု က္ခ ရောက် လိမ့် တ ကား ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား လျှင်၊ ကျွန် တော် က မည် သူ ပါ မည် နည်း အ ရှင် ဘု ရား ဟု မေး လျှောက် သော် အ ရှင် ဘု ရား က ငါ ကား သင် ညှဉ်း ပန်း သော ယေ ရှု ပင် တည်း။ ခြေ စုံ ထ ရပ် လော့။ ငါ့ ကို ယ ခု ဖူး မြင် ခဲ့ ခြင်း၊ နောက် ဖူး မြင် ရ ခြင်း များ နှင့် စပ်၍ သင့် ကို အ မှု တော် ဆောင် အ ဖြစ်၊ သက် သေ အ ဖြစ် ဖြင့် ခန့် ထား ခြင်း ငှာ ငါ ထင် ရှား ပြီ။ ငါ သည် သင့် ကို လူ မျိုး တော် နှင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် ကွယ် ကာ လျက်၊ မှောင် မိုက် မှ အ လင်း တော် သို့လည်း ကောင်း၊ စာ တန်၏ တန် ခိုး အောက် မှ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့လည်း ကောင်း၊ လှည့် ဝင် ခွင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခွင့် ငါ့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သီး သန့် ရာ ရောက် သူ တို့ ဘောင် တွင် ပိုင် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို လူ မျိုး ခြား တို့၏ မျက် စိ ကို ဖွင့် စေ ရန် စေ လွှတ် မည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့် အို အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရူ ပါ ရုံ အ တိုင်း မ လိုက် မ နာ ဘဲ မ နေ။ ဦး စွာ ဒ မာ သက် မြို့ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး တွင် လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အား လည်း ကောင်း၊ နောင် တ ရ ၍ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ လှည့် ဝင် ပြီး လျှင် နောင် တ ရ ခြင်း နှင့် ထိုက် လျော် သော အ ကျင့် များ ကို ပြု မူ ကြ စေ ရန် ဟော ကြား ပါ သည်။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ကျွန် တော့် ကို ကိုင် ဖမ်း ၍ သတ် ရန် ကြိုး စား ကြ သော် လည်း၊ ထို သို့ ထု ချေ သော်၊ ဖေ တ္ထု မင်း က အို ပေါ လု၊ သင် ရူး ပြီ။ အ တတ် ကြူး၍ ရူး လေ ပြီ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဆို ရာ၊ ပေါ လု က အို ဖေ တ္ထု မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် မ ရူး ပါ။ အ ဟုတ် အ မှန် ကို ပ ညာ သ တိ နှင့် ကြား ပြော ပါ သည်။ ဤ အ ကြောင်း များ ကို ဘု ရင် မင်း မြတ် လည်း သိ ကျွမ်း သည့် အ လျောက် ရှေ့ တော် တွင် ရဲ ရင့် စွာ လျှောက် ဝံ့ ပါ သည်။ ကွယ် ဝှက် ရာ တွင် ဖြစ် ပျက် သည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ဘု ရင် မင်း မြတ် မ သိ သော အ ရာ အ လျှင်း မ ရှိ ဟု ကျွန် တော် စိတ် ချ ပါ သည်။ အို အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ ကို ယုံ ပါ သ လော။ ယုံ တော် မူ ကြောင်း ကျွန် တော် သိ ပါ သည် ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊ သင် သည် အ နည်း ငယ် သော သွေး ဆောင် ခြင်း ဖြင့် ငါ့ ကို ခ ရစ် ယာန် ဖြစ် စေ လို သည် တ ကား ဟု အ ဂ ရိ ပ္ပ မင်း ပြန် ဆို လျှင်၊ ပေါ လု က အ နည်း နှင့် ဖြစ် စေ၊ အ များ နှင့် ဖြစ် စေ၊ ကိုယ် တော် သာ မ ဟုတ်၊ ယ နေ့ ကြား နာ သ မျှ သော သူ တို့ အား လည်း ဤ အ ချုပ် အ နှောင် များ ကို မ ဆို ဘဲ ကျွန် တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ပြန် လျှောက်၏။ ထို ကာ လ ဘု ရင် မင်း၊ ဘု ရင် ခံ မင်း၊ ဗေ ရ နိတ် တို့ နှင့် အ ခြံ အ ရံ တို့ သည် ထ၍ ထွက် သွား ပြီး သော်၊ ဤ သူ သည် သေ ဒဏ်၊ ထောင် ဒဏ် ခံ ထိုက် သော အ မှု ကို ပြု သည် မ ဟုတ် ဟု အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ကြ ပြီး မှ၊ ဖေ တ္ထု မင်း အား ကဲ သာ မင်း ထံ အ ယူ တော် ခံ မည် မ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် လွှတ် သင့် ပြီ ဟု အ ဂ ရိ ပ္ပ မင်း ဆို လေ၏။ ငါ တို့ ကို ဣ တ လိ ပြည် သို့ သင်္ဘော နှင့် ပို့ မည် ပြ ဌာန်း ပြီး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ပေါ လု နှင့် အ ခြား အ ကျဉ်း သား အ ချို့ ကို ဧ က ရာဇ် မင်း တပ် တော် ခေါ် ထောင် တပ် တွင် ရာ တပ် မှူး ယု လိ သို့ အပ် လိုက် ရာ၊ အာ ရှိ ပြည် ဆိပ် ကမ်း များ သို့ တိုက် သွား မည့် အာ ဒြ မု တ္တိ မြို့ သင်္ဘော ထက် တက် စေ ပြီး လျှင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည်၊ သက် သာ လော နိတ် မြို့ သား အာ ရိ တ္တာ ခု ပါ ငါ တို့ ထွက် သွား ရ သော်၊ နောက် နေ့၌ ဇိ ဒုန် မြို့ တွင် ဆိုက် ကြ သ ဖြင့် ယု လိ သည် အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ ထံ သွား၍ အ လုပ် အ ကျွေး ခံ ခွင့် ကို ပေါ လု အား ကျေး ဇူး ပြု လေ၏။ ထို မှ ထွက် ပြန် သည့် ကာ လ လေ မ သင့် သော ကြောင့် ကု ပ ရု ကျွန်း တစ် လျှောက် လေ ခို၍ တိုက် သွား ရာ၊ ကိ လိ ကိ ပြည်၊ ပံ ဖု လိ ပြည်၊ ပင် လယ် ကို ဖြတ် ကူး မိ သော် လု ကိ ပြည် မု ရ မြို့ သို့ ဆိုက် ကြ၏။ ထို မြို့ တွင် ဣ တ လိ ပြည် သွား အာ လေ ဇ န္ဒြိ ယ မြို့ သင်္ဘော တစ် စင်း ကို တပ် မှူး တွေ့၍ တက် စီး စေ ပြီး လျှင်၊ ရက် ပေါင်း များ စွာ တ ဖြည်း ဖြည်း တိုက် သွား လျက် က နိဒ် မြို့ ရင် ဆိုင် သို့ ခက် ခဲ စွာ ရောက် သော် လေ ပြင်း တိုက်၍ ရှေ့ ရှု မ သွား နိုင် သော ကြောင့် သာ လ မုန် အ ငူ ရင် ဆိုင် က၊ က ရေ တေ ကျွန်း တစ် လျှောက် လေ ခို လျက်၊ ခက် ခဲ စွာ တိုက် သွား ရာ လာ သဲ မြို့ အ နီး ဆိပ် သာ ခေါ် အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ၏။ ကာ လ ရှည် ကြာ၍ အ စာ ရှောင် ခြင်း ပွဲ ချိန် လွန် ပြီး ဖြစ် သ ဖြင့် ပင် လယ် ခ ရီး ဘေး မ လွတ် သော ကြောင့်၊ ပေါ လု က အ ချင်း တို့၊ ယ ခု သွား လျှင် သင်္ဘော နှင့် ကုန် များ ပါ ပျက် စီး မည် သာ မ ဟုတ်၊ ငါ တို့ အ သက် လည်း ဆုံး ပါး လိမ့် မည် ငါ မျှော် မြင် သည် ဟု သ တိ ပေး သော် လည်း၊ တပ် မှူး သည် ပေါ လု စ ကား ထက် မာ လိန် နှင့် သင်္ဘော သူ ကြီး တို့ စ ကား ကို သ ဘော ကျ သည့် ပြင်၊ အ များ က လည်း ဆောင်း ခို ရန် ထို ဆိပ် ကမ်း မ သာ သော ကြောင့် အ နောက် မြောက် နှင့် အ နောက် တောင် သို့ မျက် နှာ မူ သော က ရေ တေ ကျွန်း ရှိ ဖိ နိတ် မြို့ ဆိပ် ကမ်း သို့ ရောက် နိုင် လျှင် လွှင့် ပြန်၍ ဆောင်း ခို ရန် အ ကြံ ပေး ကြ သည့် အ လျောက်၊ တောင် လေ ဖြည်း ညှဉ်း စွာ တိုက် သည့် ကာ လ အ ကြံ မြောက် ပြီ ဟု ထင် မှတ် သ ဖြင့် ကျောက် ဆူး နုတ် ပြီး လျှင် က ရေ တေ ကျွန်း နား တစ် လျှောက် တိုက် သွား ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် များ မ ကြာ မီ ဥ ရ ကု လုန် ခေါ် မုန် တိုင်း ဘေး သင့်၍၊ သင်္ဘော ကို တိုက် ဝှေ့ သော် မ ခံ နိုင် သ ဖြင့် လေ ဆောင် ရာ ပါ သွား ရ ကြ၏။ ကော ဒ ခေါ် ကျွန်း ငယ် ကို လေ ခို လျက် သွား စဉ် နောက် တွဲ သ မ္ဗန် ကို ခက် ခဲ စွာ ချည် နှောင် ရ၍ ဆွဲ တင် ရာ၊ သင်္ဘော ခိုင် ခံ့ စေ ရန် ကျောက် ကြိုး များ နှင့် ပတ် စည်း ပြီး နောက် သု ရ တိ သောင် ပေါ် တွင် တင် မည် စိုး သော ကြောင့် ရွက် မ ကို ချ လျက် တိုက် သွား ကြ၏။ နောက် နေ့၌ လှိုင်း တံ ပိုး ပြင်း ထန် စွာ ခတ် သည် နှင့်၊ ကုန် အ ချို့ ကို ပစ် ချ ပြီး နောက် တ တိ ယ နေ့၌ သင်္ဘော က ရိ ယာ များ ကို ပင် ကိုယ့် လက် ဖြင့် ပစ် ချ ကြ၏။ နေ့ ရက် များ စွာ နေ နှင့် ကြယ် များ ကို မ မြင် ဘဲ ရှိ နေ လျက် လှိုင်း တံ ပိုး ပြင်း ထန် စွာ ခတ် နေ သေး စဉ် ငါ တို့ ဘေး လွတ် မည် ဟူ၍ အောက် မေ့ ရန် အ လျှင်း မ ရှိ ချေ။ မ စား မ သောက် ရ ဘဲ ကာ လ ရှည် စွာ ရှိ နေ ကြ ပြီး မှ ပေါ လု သည် အ လယ် တွင် ထ ရပ် လျက် အ ချင်း တို့၊ သင် တို့ သည် ငါ့ စ ကား ကို နာ ယူ၍ က ရေ တေ ကျွန်း မှ မ လွှင့် ခဲ့ ကြ လျှင် ဤ သို့ ပျက် စီး ဆုံး ပါး ခြင်း မ ရှိ ခဲ့ လေ။ ယ ခု မှာ မူ အား ယူ ကြ စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော်၏။ သင် တို့ အ သက် ဆုံး ပါး မည် မ ဟုတ်။ သင်္ဘော သာ ဆုံး လိမ့် မည်။ လွန် ခဲ့ သော ညဉ့် တွင် ငါ ဝတ် ပြု ရာ ငါ့ အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ရပ် လာ၍၊ အို ပေါ လု၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ကဲ သာ မင်း ရှေ့ ရပ် တန့် ရ မည့် ပြင် သင်္ဘော စီး ဖော် ရှိ သ မျှ ကို လည်း သင့် အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ပြီ ဟု မြွက် ဆို၏။ ထို ကြောင့် အ ချင်း တို့၊ အား ယူ ကြ လော့။ မြွက် ဆို ခဲ့ တိုင်း ပင် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟူ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ငါ ယုံ ကြည် သည်။ သို့ ရာ တွင် ကျွန်း တစ် ကျွန်း ပေါ် မှာ တင် ရ မည် ဟု ဆို လေ၏။ ဆယ့် လေး ရက် ညဉ့် ရောက် သော် ငါ တို့ သည် အာ ဒြိ ပင် လယ် တစ် လျှောက် လွင့် လျက် ရှိ နေ စဉ်၊ သန်း ခေါင် အ ချိန် ခန့် ကမ်း တစ် ရပ် ရပ် သို့ ချဉ်း ကပ် လု ပြီ ဟု သင်္ဘော သား တို့ ထင် မှတ် သ ဖြင့်၊ ရေ စမ်း ရာ အ လံ နှစ် ဆယ် ရှိ သည် ကို တွေ့ မြင် ကြ၏။ နောက် မ ကြာ စမ်း ပြန် သော်၊ ဆယ့် ငါး လံ ရှိ သော ကြောင့် ကျောက် ဆောင် ပေါ် တွင် တင် မည် စိုး၍ ပဲ့ က ကျောက် ဆူး လေး လက် ချ ပြီး လျှင် မိုး အ လင်း ကို တောင့် တ လျက် နေ ကြ စဉ်၊ သင်္ဘော သား တို့ သည် ထွက် ပြေး မည် ကြံ စည် လျက် ဦး က ကျောက် ဆူး များ ကို ကူ ချ မည့် အ ဟန် နှင့် ပင် လယ် ထဲ သို့ သ မ္ဗန် ကို လျှော ချ ကြ သော်၊ တပ် မှူး နှင့် စစ် သည် တို့ အား ပေါ လု က သင်္ဘော တွင် ထို သူ တို့ မ နေ လျှင် သင် တို့ ဘေး လွတ် နိုင် ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ စစ် သည် တို့ သည် သ မ္ဗန် ကြိုး များ ကို ဖြတ် ပစ်၍ သ မ္ဗန် ကို ကျ သွား စေ ကြ၏။ မိုး မ လင်း မီ စား သောက် ကြ စေ ရန် ရှိ သ မျှ တို့ ကို တိုက် တွန်း လျက် ပေါ လု က သင် တို့ သည် အ စာ မ စား ဘဲ စောင့် ရှောက် ကြ သည် မှာ ယ ခု ဆယ့် လေး ရက် ရှိ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် စား သောက် မည့် အ ကြောင်း ငါ နှိုး ဆော်၏။ မည် သူ့ ဦး ဆံ တစ် ပင် မျှ ပျက် တော့ မည် မ ဟုတ် ဆို ပြီး လျှင်၊ မုန့် ကို ယူ၍ ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ဖဲ့ စား စဉ်၊ လူ အား လုံး အား တက်၍ စား သောက် ကြ ၏။ သင်္ဘော တွင် ပါ သူ ဦး ရေ ကား နှစ် ရာ ခု နစ် ဆယ့် ခြောက် ယောက် တည်း။ ဝ အောင် စား သောက် ကြ သည့် နောက် စ ပါး ကုန် များ ကို ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ၍ သင်္ဘော ကို ပေါ့ စေ ပြီး မှ မိုး လင်း သော် မည် သည့် ကုန်း မှန်း မ သိ သော် လည်း သောင် ပေါ် သော ပင် လယ် ကွေ့ ကို မြင်​လျက်၊ သင်္ဘော တင် စေ ရန် ကြိုး စား မည် အ ကြံ နှင့်၊ ကျောက် ဆူး များ ကို ပင် လယ် ထဲ၌ ဖြုတ် ထား ခဲ့ ပြီး လျှင် တက် မ သေ ကြိုး များ ကို ဖြည်၍ ဦး ဘက် က ရွက် တင် လျက် ထို သောင် သို့ တိုက် သွား ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဒီ ဆိုင် ရာ ရောက် လတ် သော် စည်း ပေါ် တွင် သင်္ဘော ဦး ဆိုက်၍ တင် သ ဖြင့် မ လှုပ် မ ရှား နေ ရာ ပဲ့ ပိုင်း မူ ကား လှိုင်း ခတ် သော ကြောင့် ကျိုး ပျက် လေ၏။ ထို အ ခါ အ ကျဉ်း သား တို့ ကူး ပြေး မည် စိုး ရိမ် သည့် အ တွက် အ သေ သတ် ရန် စစ် သည် တို့ အ ကြံ ပေး ကြ ရာ၊ တပ် မှူး သည် ပေါ လု ကို ကယ် လို၍ ထို အ ကြံ ကို တား မြစ် ပြီး လျှင် ရေ ကူး တတ် သူ တို့ သည် ခုန် ဆင်း၍ ကမ်း သို့ ကူး နှင့် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ကြွင်း သော သူ တို့ တွင် အ ချို့ ပျဉ် ပြား၊ အ ချို့ သင်္ဘော စ များ ကို စီး၍ ကူး ကြ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ မိန့် အ တိုင်း ရှိ သ မျှ တို့ ဘေး လွတ် လျက် ကမ်း သို့ ရောက် ကြ ကုန်၏။ ထို သို့ ဘေး လွတ် ပြီး မှ ထို ကျွန်း ကို မော် လ တ ခေါ် ကြောင်း သိ ကြ၏။ ကျွန်း သား တို့ သည် ငါ တို့ ကို ကျေး ဇူး အ ထူး ပြု လျက် မိုဃ်း ရွာ၍ ချမ်း ဧ သော ကြောင့် မီး ဖို ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ ကို ဧည့် ခံ ကြ၏။ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် ထင်း တ ပွေ့ ခွေ၍ မီး ပုံ ပေါ် သို့ ထည့် လိုက် သော်၊ မြွေ ဆိုး တစ် ကောင် သည် မီး ပူ၍ ထွက် လာ ပြီး လျှင် သူ့ လက် ကို ခဲ၏။ ပေါ လု လက် မှ ထို အ ကောင် တွဲ လွဲ နေ သည် ကို ကျွန်း သား တို့ မြင် ကြ သော် စင် စစ်၍ သူ သည် လူ သတ် ဖြစ် သည် ပင် လယ် ဘေး မှ လွတ် သော် လည်း အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် သ မာ နတ် ခွင့် မ ပြု ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ဘေး မ ဖြစ် ဘဲ ထို အ ကောင် ကို မီး ထဲ သို့ ပေါ လု ခါ ချ လိုက် သော်၊ ယောင် ယမ်း မည် ဟူ၍၎င်း၊ ရုတ် ခြင်း လဲ သေ မည် ဟူ၍၎င်း၊ အောက် မေ့ လျက် နေ သော ထို သူ တို့ သည် ကြာ မြင့် စွာ ကြည့် နေ ပြီး နောက်၊ မည့် သည့် အ န္တ ရာယ် မျှ မ ဖြစ် ကြောင်း သိ မြင် ရာ စိတ် ပြောင်း၍ ဘု ရား ပါ တ ကား ဟု ဆို ကြ၏။ ထို အ ရပ် အ နီး လယ် ယာ ပိုင် သော ပု ဗ လိ ဆို သူ ကျွန်း စား သည် ငါ တို့ ကို လက် ခံ ပြီး လျှင်၊ သုံး ရက် ဧည့် ဝတ် ပြု၏။ ထို အ ခါ ပု ဗ လိ အ ဘ သည် ဖျား နာ၊ ဝမ်း ကိုက် နာ များ ကြောင့် ပက် လက် နေ ရာ၊ ပေါ လု ဝင်၍ ပ ဌ နာ ပြု ပြီး လျှင် လက် တင် သ ဖြင့် ကျန်း မာ စေ သည့် နောက်၊ ထို ကျွန်း တွင် သူ နာ ရှိ သ မျှ လည်း လာ ရောက်၍ ကျန်း မာ ခွင့် ရ ကြ သည် နှင့် အ ညီ။ ငါ တို့ ကို ရို သေ စွာ ကန် တော့ သည့် ပြင် ငါ တို့ လွှင့် သွား ကြ ပြန် သော် လို အပ် သ မျှ ကို တင် လိုက် ကြ၏။ သုံး လ ကြာ သော် ထို ကျွန်း တွင် ဆောင်း ခို သော နတ် ညီ နောင် ရုပ် ပါ အာ လေ ဇန် ဒြိ ယ မြို့ သင်္ဘော ကို ငါ တို့ စီး သွား ကြ လျှင်၊ သု ရ ကုတ် မြို့ တွင် သုံး ရက် ဆိုက် နေ ပြီး မှ လွှင့် ပြန် ရာ၊ လေ ခိုး တိုက် လျက် ရေ ဂျုံ မြို့ သို့ ရောက်၍ နောက် တစ် ရက် တောင် လေ တိုက် သ ဖြင့်၊ ဒု တိ ယ ရက်၌ ပေါ တ ယော လိ မြို့ သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ၏။ ထို မြို့ တွင် ညီ အစ် ကို များ ကို တွေ့ သော် ခု နစ် ရက် တည်း ခို စေ ရန် ငါ တို့ ကို ပင့် ခေါ် ကြ၏။ ထို သို့ ပင် ငါ တို့ သည် ရော မ မြို့ သို့ ရောက် ကြ သ တည်း။ မြို့ တော် နေ ညီ အစ် ကို များ ငါ တို့ လာ ကြောင်း ကြား သိ သည့် ကာ လ၊ အ ပ္ပိ ဖော ရုံ မြို့ နှင့် တြိ တ ပယ် ရ နေ မြို့ ရောက် ခ ရီး ဦး ကြို လာ ကြ သည့် အ တိုင်း ပေါ လု တွေ့ သော် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၍ စိတ် အေး လေ၏။ ရော မ မြို့ သို့ ဝင် ရောက် ကြ သည့် ကာ လ ပေါ လု သည် အ စောင့် အ ကြပ် စစ် သည် နှင့် သီး ခြား နေ ထိုင် ခွင့် ရ၏။ ထို နောက် သုံး ရက် ကြာ သော် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ အ နက် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို ပေါ လု ခေါ် ဘိတ်၍ ရောက် လာ ကြ သည့် အ တိုင်း ပြော ဆို သည် မှာ အ ချင်း ညီ အစ် ကို တို့ ငါ သည် လူ မျိုး တော် နှင့်၎င်း၊ မိ ရိုး ဘ လာ ထုံး စံ များ နှင့်၎င်း၊ ဆန့် ကျင် မှု မ ပြု ဘဲ လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ရော မ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အ ကျဉ်း အပ် လိုက် ကြ ရာ၊ စစ် မေး ပြီး နောက် သေ ပြစ် မ တွေ့ သ ဖြင့်၊ ငါ့ ကို လွှတ် လို ကြ ရာ တွင် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ငြင်း ဆို ကြ သည် နှင့် လူ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် တုံ့ ပြန် စွဲ ဆို ခြင်း ကို ငါ မ ပြု လို သော် လည်း၊ ကဲ သာ မင်း ထံ အ ယူ တော် ခံ ရ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မြော် လင့် ခြင်း အ ကြောင်း ကြောင့်၊ ဤ သံ ကြိုး နှင့် ချည် နှောင် ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ငါ ထံ လာ ရောက် ဆွေး နွေး ကြ ရန် သင် တို့ ကို ဘိတ် ကြား လို ပါ သည် ဟု ဆို ရာ၊ ထို သူ တို့ က သင် နှင့် စပ်၍ ယု ဒ ပြည် မှ စာ များ မ ရ မ ကောင်း ပြော ဆို ပြန် ကြား သူ ဆွေ မျိုး သား ချင်း လည်း မ ရောက်၊ သို့ ရာ တွင် ဤ ဂိုဏ်း နှင့် စပ်၍ အ ရပ် ရပ် တွင် ငြင်း ဆို ကြ ကြောင်း၊ ငါ တို့ သိ ရ သ ဖြင့်၊ သင့် သ ဘော မြတ် ရာ ကို ကြား လို သည် ဟု ပြန် ဆို ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ၊ နေ့ ချိန်း ချက် ပြီး သော်၊ ပေါ လု တည်း ခို ရာ အိမ် သို့ အ များ တို့ လာ ရောက် ကြ ရာ၊ ပေါ လု သည် နံ နက် အ ချိန် မှ ည နေ အ ချိန် တိုင် မော ရှေ၏ ပ ည တ္တိ ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ ကို ကိုး၍ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော့် အ ကြောင်း သက် သေ ခံ လျက်၊ ယေ ရှု အ ကြောင်း သ ဘော ကျ စေ ရန် ဘော် ပြ ရာ၊ ဟော ပြော ချက် များ ကို အ ချို့ တို့ သ ဘော ကျ လျက်၊ အ ချို့ တို့ မ ယုံ ကြ ချေ။ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် တစ် လော က လုံး တွင် ကြေ ငြာ လျက် ရှိ သော ကြောင့် သင် တို့ ရှိ သ မျှ အ တွက် ငါ၏ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ငါ ဦး စွာ ချီး မွမ်း ၏။ ငါ သည် ဝိ ညာဉ် ဆု ကျေး ဇူး တစ် စုံ တစ် ရာ ကို ဝေ မျှ သည့် အ လျောက် တည် ကြည် ရ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ ကို တွေ့ မြင် လို လှ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ငါ နှင့် သင် တို့ သည် နှစ် ဘက် လုံး သ ဒ္ဓါ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့်၊ အ ချင်း ချင်း နှစ် သိမ့် ခွင့် ရ စေ ရန် တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ သည် တစ် ပါး သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဘောင် တွင် နည်း တူ သင် တို့ တွင် လည်း အ ကျိုး တစ် စုံ တစ် ရာ ရ အံ့ သော ငှါ ကြိမ် ဖန် များ စွာ လာ ရောက် မည် ကြံ သော် လည်း ယ ခု တိုင် ကန့် ကွက် ခံ ရ ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ဘဲ မ နေ စေ လို။ ငါ သည် ဂ ရိတ် လူ မျိုး နှင့် အ ရိုင်း လူ မျိုး၊ ပ ညာ ရှိ သူ နှင့် မ ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် စပ်၍ တာ ဝန် ကြွေး ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ရော မ မြို့ ရှိ သင် တို့ အား လည်း သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော ရန် အ ခွင့် ရ တိုင်း စိတ် စေ တ နာ ရှိ ၏။ သ တင်း တော် မြတ် သည် ဦး စွာ ယု ဒ လူ မျိုး၊ နောက် လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ယုံ ကြည် သူ တိုင်း အား ကယ် တင် ခြင်း အ လို့ ငှါ ဘု ရား သ ခင်၏ တန် ခိုး တော် ဖြစ် သ ဖြင့် ထို သ တင်း တော့် အ တွက် ငါ ရှက် သည် မ ဟုတ်။ ဖြောင့် မတ် သူ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ သက် ရှင် လိမ့် မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ရ ဘု ရား သ ခင်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း သည် အ ဆင့် ဆင့် တိုး တက် သော ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် သ တင်း တော် မြတ်၌ ထင် ရှား လျက် ရှိ၏။ ပ ညာ ရှိ သည် ဟု ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် လျက် လူ မိုက် အ ဖြစ် ရောက်၍၊ သင်္ခါ ရ ကင်း သော ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် အ စား၊ သင်္ခါ ရ ဖြစ် သော လူ၊ ငှက်၊ ခြေ လေး ချောင်း တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် တွား တတ် သော သ တ္တ ဝါ တို့၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ကို လဲ ယူ ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ လည်း ယုတ် ညံ့ သော ဝါ သ နာ သို့ ဘု ရား သ ခင် အပ် လိုက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း မိန်း မ ဖြစ် သူ တို့ သည် ဓ မ္ဓ တာ ထုံး စံ အ စား ဆန့် ကျင့် သော ထုံး စံ ကို ကျင့် ကြ သည့် နည်း တူ၊ ယောက်ျား ဖြစ် သူ တို့ သည် ဓ မ္ဓ တာ အ တိုင်း မိန်း မ နှင့် ဆက် ဆံ သော ထုံး စံ ကို စွန့် ပြီး လျှင် တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ရာ ဂ မီး တောက် လျက် အ ဗြ ဟ္မ မှု ကို ယောက်ျား ချင်း ပြု သ ဖြင့် မိုက် မှား သည် နှင့် အ မျှ အ ကျိုး ဆက် ကို ကိုယ် တိုင် ခံ ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် အား သိ ကျွမ်း ရ ခွင့် ကို သ ဘော မ ကျ ဘဲ နေ ကြ သည့် နည်း တူ၊ ဘု ရား သ ခင် လည်း၊ မ သင့် မ လျော် ရာ များ ကို ပြု ကြ စေ ရန် သ ဘော တော် မ ကျ သော စိတ် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း၊ တပ် မက် ခြင်း၊ ယုတ် မာ ခြင်း၊ ညူ စူ ခြင်း၊ လူ ကို သတ် ခြင်း၊ ရန် ခိုက် ဖြစ် ခြင်း၊ လှည့် ဖြား ခြင်း၊ မျက် မုန်း ကြိုး ခြင်း များ နှင့် ပြည့် လျှံ သူ၊ ကုန်း ချော သူ၊ အ သ ရေ ဖျက် သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ရွံ ရှာ သူ၊ စော် ကား သူ၊ မာ န ထောင် လွှား သူ၊ ဝင့် ဝါ သူ၊ ပြစ် မှု ကွန့် မြူး သူ၊ မိ ဘ စ ကား ကို မ လိုက် နာ သူ၊ ဉာဏ် တုံး သူ၊ သ စ္စာ ဖျက် သူ၊ သင်္ဂ ဟ ကင်း သူ၊ က ရု ဏာ မဲ့ သူ များ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ ထို သို့ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဟု ဘု ရား သ ခင် ပြ ဌာန်း ချက် ကို သိ လျက် ပင် ကိုယ် တိုင် ပြု သည် သာ မ က ပြု ကျင့် တတ် သူ တို့ ကို လည်း သ ဘော ကျ သူ များ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ ထို ကြောင့် သူ တစ် ထူး ကို စီ ရင် သော အ ချင်း လူ၊ သင်၌ ထု ချေ ရန် မ ရှိ။ စီ ရင် သော သင် သည်၊ ထို အ မှု အ တိုင်း ပင် ပြု ကျင့် တတ် သည် ဖြစ်၍ သူ တစ် ထူး ကို စီ ရင် ရာ တွင် ကိုယ် ကို အ ပြစ် စီ ရင် ရာ ရောက် သည် တ ကား။ ထို သို့ ပြု ကျင့် တတ် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ ချက် သည်၊ အ ဟုတ် အ မှန် အ တိုင်း သင့် ရောက် ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ ၏။ ထို အ တိုင်း ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို စီ ရင် လျက် ကိုယ် တိုင် ပြု တတ် သော အ ချင်း လူ၊ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ ချက် နှင့် ကင်း လွတ် မည် ထင် မှတ် သ လော။ သို့ မ ဟုတ် ဘု ရား သ ခင်၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် သည် သင့် ကို နောင် တ ရ စေ ရန် ပို့ ဆောင် ကြောင်း မ သိ မ မှတ် ဘဲ ကိုယ် တော်၌ ကြွယ် ဝ သော က ရု ဏာ ရှိ ခြင်း၊ သည်း ခံ ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း များ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သ လော။ ထို သို့ ပြု လျှင် သင် သည် ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ ချက် ထင် ရှား ရာ၊ အ မျက် တော် သင့် ရာ နေ့ တော် တိုင် အောင် နောင် တ ရ ခြင်း ကင်း၍ ခဲ ယဉ်း သော စိတ် သ ဘော အ ရ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို သို ထား ဆည်း ပူး လျက် နေ ရက် လေ စွ တ ကား။ ကိုယ် တော် သည် လူ အ သီး အ သီး အ ပြု အ မူ အ လျောက် ဆပ် ပေး တော် မူ သည် မှာ တည် ကြည် စွာ သု စ ရိုက် ပြု လျက်၊ ဘုန်း ပွင့် ခြင်း၊ အ သ ရေ ရှိ ခြင်း၊ သင်္ခါ ရ ကင်း ခြင်း အ ဖြစ် ကို ရှာ သော သူ တို့ အား ထာ ဝ ရ အ သက် ကိုလည်းကောင်း၊ ဖီ ဆန် သော သ ဘော ရှိ၍ သ မ္မာ တ ရား ကို မ နာ မ ယူ၊ မ တ ရား ကို နာ ယူ သူ တို့ အား ဒေါ သ အ မျက် ဒဏ် ကိုလည်းကောင်း၊ ဆပ် ပေး တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဦး စွာ ယု ဒ လူ မျိုး၊ နောက် လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ဒု စ ရိုက် ပြု နေ သူ တိုင်း အ ပေါ် သို့ ငြို ငြင် ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း၊ ဦး စွာ ယု ဒ လူ မျိုး၊ နောက် လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် သု စ ရိုက် ပြု သူ တိုင်း၌ ဘုန်း ပွင့် ခြင်း၊ အ သ ရေ ရှိ ခြင်း၊ ချမ်း သာ ခြင်း ရောက် လ တ္တံ့။ သင် သည် ယု ဒ လူ မျိုး ဟု သ မုတ် ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ ပ ညတ် တ ရား၌ အား ကိုး သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် ဝါ ကြွား သူ၊ အ လို တော် ကို သိ သူ၊ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို နာ ရ၍ အ ထူး အ မြတ် ကို သ ဘော ကျ သူ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ကိုယ် ကို မ သင် ကြား လော။ သူ့ ဥစ္စာ ကို မ ခိုး ရ ဟု ဟော လျက် ကိုယ် တိုင် ခိုး သ လော။ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား ရ ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တိုင် ပြစ် မှား သ လော။ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကို ရွံ ရှာ လျက် ၎င်း ကျောင်း များ ကို လု ရက် သ လော။ ပ ညတ် တ ရား ကြောင့် ဝါ ကြွား သော သင် ကား ထို ပ ညတ် တ ရား ကို ကျူး လွန် သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် ကို ရှုတ် ချ ရက် လေ စွ။ ကျမ်း ဆို ရှိ သည့် အ တိုင်း ပင်၊ သင် တို့ ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် ကို ဆဲ ရေး ပုတ် ခတ် ကြ ပြီ တ ကား။ သင် သည် ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း ပြု ကျင့် လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ အား ဖြင့် အ ကျိုး ရှိ သည် မှန်၏။ ပ ညတ် တ ရား ကို ကျူး လွန် သူ ဖြစ် မူ သင် ခံ သော မင်္ဂ လာ သည် မ ခံ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ သို့ မှန် လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သူ သည် ပ ညတ် တော် ပြ ဌာန်း ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် က သူ့ မင်္ဂ လာ မဲ့ ခြင်း ကို ခံ ခြင်း ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ ရ မည့် ပြင်၊ ဇာ တိ မ ဖျက်၊ မ ခံ ရ လျက် ပင် ပ ညတ် တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် သော ထို သူ သည် ကျမ်း ကိုး နှင့် ထို မင်္ဂ လာ ခံ ခဲ့ သော် လည်း ပ ညတ် တ ရား တော် ကို ကျူး လွန် သော သင့် အား စီ ရင် လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။ အ ပြင် အ မှတ် အား ဖြင့် သာ ယု ဒ လူ မျိုး စစ်၊ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ အ ပြင် အ မှတ် အား ဖြင့် သာ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ စစ် ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ အ တွင်း အ မှတ် အား ဖြင့် ယု ဒ လူ မျိုး စစ် ဖြစ် ရ သည့် ပြင် အ က္ခ ရာ နှင့် မ စပ် ဆိုင် ဘဲ စိတ် နှ လုံး နံ ခ န္ဓာ၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ စစ် ကို ခံ ရ၏။ ထို သို့ သော သူ တို့ သည် လူ တို့ ထံ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ အ ချီး အ မွမ်း ခံ ရ ကြ သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျှင် ယု ဒ လူ မျိုး၌ လွန် ကဲ ခြင်း၊ လှီး ဖြတ် ရာ မင်္ဂ လာ၌ အ ကျိုး ရှိ ခြင်း ကား အ သို့ နည်း။ အ ထူး ထူး အ ပြား ပြား ရှိ ၏။ ဦး စွာ ဆို သော် ထို လူ မျိုး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို လွှဲ အပ် ခံ ရ ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ သ စ္စာ ဖျက် ကြ သော် လည်း ထို သို့ ဖျက် ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် သ စ္စာ တော် အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် မည် လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ၊ မိန့် တော် မူ ရာ၌ ဖြောင့် မှန် တော် မူ၍ တ ရား ဆိုင် တော် မူ ရာ၌ အောင် မြင် တော် မူ ကြောင်း ထင် ရှား သည် ဟူ သော ကျမ်း လာ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ လူ ရှိ သ မျှ သည် သ စ္စာ မ တည် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် မူ ကား သ စ္စာ တည် တော် မူ စေ သ တည်း။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ မ တ ရား မှု ဖြင့် ဘု ရား သ ခင်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ထင် ရှား သည် မှန် က မည် သို့ ပြော ရ အံ့ နည်း။ လူ့ စ ရိုက် အ လိုက် ငါ ဆို လျှင် အ မျက် တော် ဒဏ် စီ ရင် သော ဘု ရား သ ခင် သည် မ တ ရား ရာ ရောက် တော် မူ သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ ဖြစ် ခဲ့ မူ ဘု ရား သ ခင် သည် ဤ လော က ကို မည် သို့ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ နိုင် အံ့ နည်း။ ၎င်း ပြင် ငါ၏ သ စ္စာ ဖျက် မှု ကြောင့် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှါ၊ သ စ္စာ တော် ထွန်း ကား သည် မှန် က၊ ငါ သည် အပြစ် သား ကဲ့ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် စီ ရင် ခံ ရ တော့ အံ့ နည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကျိုး ရှိ စေ ရန် မ ကောင်း ပြု ကျင့် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ငါ တို့ ဆို ကြောင်း အ ချို့ တို့ ကုန်း ချော လျက် စွဲ ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း ပင် အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြု အပ် သ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အောက် မေ့ သော သူ တို့ သည် အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ထိုက် ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် လည်း မည် သို့ နည်း။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ငါ တို့ ထက် မြတ် သ လော။ အ လျှင်း မ မြတ်။ ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ပြစ် တ ရား အောက်၌ ရှိ နေ ကြောင်း အ ထက် က ဆို ခဲ့ ပြီ။ ကျမ်း အ ဆို မှာ လည်း ဖြောင့် မတ် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ နား လည် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ သော သူ မ ရှိ။ ခပ် သိမ်း တို့ လမ်း လွဲ၍ အ သုံး မဲ့ ဖြစ် ကြ ကုန် ပြီ။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ သူ တို့ လည် ချောင်း သည် ပွင့် နေ သော သ သင်္ချိုင်း ဂူ သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် လျှာ နှင့် လှည့် ဖျား သည့် ပြင် နှုတ် ခမ်း တွင် လည်း မြွေ ဆိုး အ ဆိပ် ရှိ ၏။ သူ တို့ နှုတ် သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း၊ သီး ရင့် ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ၏။ သူ တို့ ခြေ များ သည် အ သွေး ကို သွန်း ရန် လျင် မြန် လျက်၊ လိုက် သော လမ်း တွင် ဆိတ် ညံ ပျက် စီး ရာ ကို ထား ခဲ့ လေ့ ရှိ ကြ၏။ ခြား နား ခြင်း မ ရှိ။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို မ မီ ဘဲ ပြစ် မှား သည့် အ လျောက်၊ သို့ ဖြစ်၍ ဝါ ကြွား ရန် အ ကြောင်း အ ဘယ် မှာ နည်း။ ပယ် ပ လေ ပြီ။ မည် သို့ သော တ ရား ကြောင့် နည်း။ အ ကျင့် တ ရား ကြောင့် လော။ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကြောင့် တည်း။ လူ သည် ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် အ ကျင့် အား ဖြင့် မ ဟုတ်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သည် ဟု မှတ် ရ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး ခြား တို့၏ ဘု ရား မ ဟုတ် ဘဲ ယု ဒ လူ မျိုး တို့၏ ဘု ရား သာ ဟုတ် သ လော။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ မ ခံ သူ တို့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ တော် မူ မည့် ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် ဆူ တည်း ဖြစ် တော် မူ သည့် အလျောက် လူ မျိုး ခြား တို့ ဘု ရား လည်း ဟုတ် မှန်၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ပ ညတ် တ ရား ကို အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် စေ သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ သာ၍ တည် စေ ကြ ၏။ ၎င်း ပြင် ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် ငါ တို့ အ မျိုး အ ဘ ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ အ ကြောင်း မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ အာ ဗြ ဟံ သည် ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သည် မှန် က ဝါ ကြွား ရန် အ ကြောင်း ရှိ လေ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် မှာ မူ ရှိ သည် မ ဟုတ်။ ကျမ်း ချက် အ ဆို မှာ အာ ဗြ ဟံ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် သူ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ သည် ဟူ ၍ တည်း။ လုပ် ဆောင် ရ သူ အ ခ ရ သည် မှာ ကျေး ဇူး အား ဖြင့် မ ဟုတ်။ အ လုပ် အ တွက် ဟု မှတ် ရ ၏။ ဘု ရား မဲ့ နေ သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ သော အ ရှင် အား ကိုယ် ကျင့် ကင်း လျက် ယုံ ကြည် သူ၌ မူ ကား ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ ၏။ ထို အ တူ ဒါ ဝိဒ် မင်း က လည်း ကိုယ် ကျင့် ကင်း လျက် ဖြောင့် မတ် သည် ဟု ဘု ရား သ ခင် မှတ် တော် မူ သူ့ အ ပေါ် တွင် မြွက် ဆို သော မင်္ဂ လာ ကား၊ ဒု စ ရိုက် ဖြေ လွှတ် ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖုံး အုပ် ခြင်း ခံ ရ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အ ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှတ် တော် မူ ခြင်း မ ခံ ရ သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟူ၍ တည်း။ ထို မင်္ဂ လာ စ ကား ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း ခံ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် သာ မြွက် ဆို သ လော။ မ ခံ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် လည်း မြွက် ဆို သည် မ ဟုတ် လော။ အာ ဗြ ဟံ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ ကြောင်း ငါ တို့ ဆို ကြ သည် မှာ၊ မည် သို့ မှတ် တော် မူ သ နည်း။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး မှ လော။ မ ခံ မီ လော။ ခံ ပြီး မှ မ ဟုတ်။ မ ခံ မီ ပင် တည်း။ ဤ လော က ကို အ ပိုင် ရ မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ နှင့် အ ဆက် အ နွယ် တို့ အား ထား တော် မူ သော က တိ တော် ကို ပ ညတ် တ ရား အား ဖြင့် မ ဟုတ်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် ရ ကြ၏။ ပ ညတ် တ ရား အား ဖြင့် အ ပိုင် ရ သည် မှန် လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အ ချည်း နှီး၊ က တိ တော် လည်း အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် လေ ပြီ။ ပ ညတ် တ ရား မ ရှိ လျှင် လွန် ကျူး မှု မ ရှိ ဖြစ်၍ ပ ညတ် တ ရား အား ဖြင့် အ မျက် တော် ဒဏ် ဖြစ် ပွား ရ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ထို နှင့် အ မျှ သင့် အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး အ များ တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် ခြင်း ငှါ စောင့် မျှော် ရန် မဲ့ လျက် စောင့် မျှော်၍ ယုံ ကြည် နေ ရာ၊ အ သက် တစ် ရာ ခန့် ရှိ၍ သူ၌ သေ သော ကိုယ် ကို လည်း ကောင်း၊ စာ ရာ၏ သေ သော ဝမ်း ကို လည်း ကောင်း၊ ထောက် ရှု ဆင် ခြင် သော် လည်း ယုံ ကြည် ခြင်း မ လျော့ ဘဲ၊ ထို ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သော ကြောင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော်၌ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ခံ စား ကြ ကုန် အံ့။ ထို အ ရှင် အား ဖြင့် လည်း ယ ခု ငါ တို့ တည် နေ ရာ ကျေး ဇူး တော် သို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် တိုး ဝင် ခွင့် ရ သည့် ပြင် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို မျှော် လင့် လျက် ရွှင် လန်း ရ ကြ၏။ ငါ တို့ ခံ ရ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် မေ တ္တာ တော် ကို ငါ တို့ စိတ် နှ လုံး ထဲ၌ သွန်း လောင်း ပြီး ဖြစ်၍ ထို စောင့် မျှော် ခြင်း ကြောင့် စိတ် ပျက် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော် ငါ တို့ အား နည်း လျက် ရှိ နေ သေး စဉ် သင့် ရာ အ ချိန် အ ခါ တွင် ခ ရစ် တော် သည် ဘု ရား မဲ့ နေ သူ တို့ အ ဖို့ အ သေ ခံ တော် မူ ၏။ ဖြောင့် မတ် သူ့ အ ဖို့ အ သေ ခံ မည့် သူ ရှိ ခဲ သည့် ပြင် သူ တော် ကောင်း အ ဖို့ အ သေ ခံ ဝံ့ သူ ရှိ ကောင်း ရှိ လျက် ပင်။ ခ ရစ် တော် မူ ကား အ ပြစ် သား ဖြစ် လျက် နေ သေး သော ငါ တို့ အ ဖို့ အ သေ ခံ တော် မူ ရာ၌ ငါ တို့ အ ပေါ် တွင် မေ တ္တာ တော် ရှိ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား စေ တော် မူ သ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ယ ခု အ ခါ အ သွေး တော် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သော ငါ တို့ သည် ထို အ ရှင် ကြောင့် အ မျက် တော် ဒဏ် နှင့် မု ချ လွတ် ကင်း ကြ လိမ့် မည်။ ရန် ဘက် ဖြစ် ကြ စဉ် သား တော် အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ခြင်း ရ ခဲ့ ကြ လျှင် ထို ဖွဲ့ ခြင်း ကို ရ ပြီး ဖြစ် လျက် အ သက် ရှင် တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် မု ချ လွတ် ကင်း ကြ လိမ့် မည်။ ထို မျှ မ က မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ခြင်း ကို ယ ခု ရ စေ သော၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကြောင့် ဘု ရား သ ခင်၌ ရွှင် လန်း ရ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ လူ တစ် ယောက် ကြောင့် အ ပြစ် တ ရား သည် ဤ လော က ထဲ သို့ ဝင် လာ လျက် သေ ခြင်း တ ရား လည်း အ ပြစ် တ ရား ကြောင့် ဝင် ရောက် သ ဖြင့် လူ ခပ် သိမ်း တို့ ပြစ် မှား ကြ သည့် အ လျောက် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ သေ ခြင်း တ ရား သင့် ရောက် သည် နှင့် အ ညီ၊ ပ ညတ် တ ရား မ ရှိ မီ ဤ လော က၌ အ ပြစ် တည် နှင့် လျက် ပင်၊ ပ ညတ် တ ရား မ ရှိ သည့် ကာ လ အ ပြစ် မ တင် ရ သော် လည်း၊ အာ ဒံ့ လက် ထက် မှ မော ရှေ့ လက် ထက် တိုင် အာ ဒံ လွန် ကျူး မှု အ လိုက် မ ပြစ် မှား သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ပင် သေ ခြင်း တ ရား မင်း မူ သ တည်း။ ထို အာ ဒံ သည် ကြွ လာ လ တ္တံ့ သော အ ရှင့် ပုံ ဖြစ် ခဲ့ သော် လည်း၊ လွန် ကျူး မှု အ လိုက် နှင့် ဆု ကျေး ဇူး တော် တူ သည် မ ဟုတ်။ တစ် ဦး၏ လွန် ကျူး မှု အား ဖြင့် အ များ သေ သည် မှန် က ဘု ရား သ ခင်၏ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း ဟူ သော တစ် ပါး သူ၏ ကျေး ဇူး အား ဖြင့် သက် ရောက် သော ဆု တော် သည် အ များ တို့ အ ဖို့ သာ ၍ ကြွယ် ဝ ၏။ ၎င်း ပြင် တစ် ဦး၏ ပြစ် မှု အ ကျိုး ဆက် အ လိုက် နှင့် ဆု တော် တူ သည် မ ဟုတ်။ တစ် ဦး ကြောင့် ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ချက် သင့် ရောက် သည် မှန် က လွန် ကျူး မှု အ များ ကြောင့် တ ရား သေ လွှတ် ချက် ဆု ကျေး ဇူး တော် သက် ရောက် သ တည်း။ တစ် ဦး၏ လွန် ကျူး မှု အ တွက် သေ ခြင်း တ ရား သည် ထို လူ ကြောင့် မင်း မူ သည် မှန် က ကြွယ် ဝ သော ကျေး ဇူး တော် နှင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဆု တော် ကို ခံ ရ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း ဟူ သော တစ် ပါး သူ ကြောင့် အ သက် ရှင် လျက် မု ချ မင်း မူ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ လွန် ကျူး မှု တစ် ခု ကြောင့် လူ ခပ် သိမ်း တို့ သည် အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ရ သည့် နည်း တူ ပင် ဖြောင့် မတ် မှု တစ် ခု ကြောင့် လူ ခပ် သိမ်း တို့ သည် အ သက် ရှင် ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ရ ကြ၏။ တစ် နည်း တစ် ဦး၏ နား မ ထောင် ခြင်း ကြောင့် အ များ သည် အ ပြစ် သား အ ဖြစ် ရောက် သည့် နည်း တူ ပင်၊ တစ် ပါး သူ၏ နား ထောင် ခြင်း ကြောင့် အ များ သည် ဖြောင့် မတ် သူ့ အ ဖြစ် ရောက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပ ညတ် တ ရား သည် လွန် ကျူး မှု ဖောင်း ပွ စေ ရန် ထပ် ဝင် သော် လည်း အ ပြစ် တ ရား ဖောင်း ပွ ရာ၌ ကျေး ဇူး တ ရား သာ၍ ကြွယ် ဝ ၏။ သို့ မှ အ ပြစ် တ ရား သည် သေ ခြင်း အ လို့ ငှါ မင်း မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ကျေး ဇူး တ ရား သည် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့် ထာ ဝ ရ အ သက် အ လို့ ငှါ မင်း မူ ရ လိမ့် သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ငါ တို့ သည် ကျေး ဇူး တ ရား ဖောင်း ပွ စေ ရန် အ ပြစ် တ ရား၌ တည် နေ ရ ဦး မည် လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ အ ပြစ် တ ရား အ ရာ၌ သေ ခဲ့ သော ငါ တို့ သည် ထို တ ရား၌ မည် သို့ ဆက် လက် နေ ထိုင် ရ ဦး မည် နည်း။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ထဲ သို့ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ခဲ့ သ မျှ သော ငါ တို့ သည် သေ တော် မူ ခြင်း ထဲ သို့ ခံ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ကြ လော။ သို့ ဖြစ်၍ ခ ရစ် တော် သည် ခ မည်း တော်၏ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ကြောင့် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ သည့် နည်း တူ ငါ တို့ လည်း အ သစ် အ သက် ရှင် လျက် ကျင့် ကြံ ပြု မူ အံ့ သော ငှါ သေ တော် မူ ခြင်း ထဲ သို့ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ခြင်း ဖြင့် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ရ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် အ သေ ခံ တော် မူ သည် မှာ အ ပြစ် တ ရား အ ရာ၌ တစ် ကြိမ် သာ ခံ တော် မူ၏။ အ သက် ရှင် တော် မူ သည် မှာ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ ရှင် တော် မူ၏။ ထို နည်း တူ ပင် သင် တို့ သည် အ ပြစ် တ ရား အ ရာ၌ အ သေ ဖြစ် လျက် ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ မူ ကား ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ရှင် နေ သည် ဟု မှတ် ယူ ကြ လော့။ ထို ကြောင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ၏ တပ် မက် ခြင်း ကို လိုက် နာ စေ ရန် သင် တို့၏ အ နိ စ္စ ခ န္ဓာ၌ အ ပြစ် တ ရား မင်း မ မူ စေ လင့်။ ကိုယ် အင်္ဂါ များ ကို လည်း ဒု စ ရိုက် လက် နက် အ ဖြစ် အ ပြစ် တ ရား အား ဆက် သ လျက် မ နေ ကြ လင့်။ သင် တို့ ကိုယ် ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် သူ့ အ ဖြစ် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် အင်္ဂါ များ ကို သု စ ရိုက် လက် နက် အ ဖြစ် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် အား ဆက် သ ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ပ ညတ် တ ရား အောက်၌ မ ဟုတ်။ ကျေး ဇူး တ ရား အောက်၌ ရှိ နေ ကြ သည့် အ လျောက် ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် တ ရား မ အုပ် စိုး ရ။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ နည်း။ ပ ညတ် တ ရား အောက်၌ မ ဟုတ်။ ကျေး ဇူး တ ရား အောက်၌ ရှိ သော ကြောင့် ငါ တို့ ပြစ် မှား လျက် နေ ရ ကြ မည် လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ အ ကြင် တ ရား ထံ လိုက် နာ ရန် ကျွန် အ ဖြစ် ကိုယ် ကို ဆက် သ လျှင် သေ စေ တတ် သော ပြစ် မှား ခြင်း တ ရား ဖြစ် စေ၊ ဖြောင့် မတ် စေ တတ် သော နာ ခံ ခြင်း တ ရား ဖြစ် စေ၊ လိုက် နာ ကြ သော ထို တ ရား၏ ကျွန် ဖြစ် သည် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ လော။ ဇာ တိ သ ဘော အ လိုက် သင် တို့ အား နည်း သော ကြောင့် လူ့ စ ရိုက် အ တိုင်း ငါ ဆို ရ လျှင် သင် တို့ သည် ကိုယ် အင်္ဂါ များ ကို ဒု စ ရိုက် အ လို့ ငှါ ညစ် ညှူး ခြင်း၊ မ တ ရား ခြင်း၏ ကျွန် အ ဖြစ် ဆက် သ ဖူး ကြ သ ကဲ့ သို့ ပင် ယ ခု မှာ၊ သန့် ရှင်း ခြင်း အ လို့ ငှါ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၏ ကျွန် အ ဖြစ် ဆက် သ ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား နှင့် ကင်း လျက် အ ပြစ် တ ရား၏ ကျွန် ဖြစ် ကြ စဉ် ကာ လ၊ ခံ စား ရ သော အ ကျိုး ကား အ သို့ နည်း။ သေ ခြင်း၌ အ ဆုံး ရောက် သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ ယ ခု ရှက် သော အ ရာ များ သာ တည်း။ ယ ခု မှာ မူ သင် တို့ သည် အ ပြစ် တ ရား မှ လွတ် လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် အ ဖြစ် သို့ ရောက် သော ကြောင့် သန့် ရှင်း ခြင်း အ လို့ ငှါ အ ကျိုး ခံ စား ရ သည် ပြင် အ ဆုံး၌ ထာ ဝ ရ အ သက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် တ ရား ပေး သော အ ခ သည် သေ ခြင်း ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော ဆု တော် ကား ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ၌ ထာ ဝ ရ အ သက် ပင် တည်း။ ပ ညတ် တ ရား ကို သိ ကျွမ်း သော ညီ အစ် ကို တို့၊ လူ့ အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ၌ သာ ထို ပ ညတ် တ ရား အုပ် စိုး သည် ကို မ သိ ကြ လော။ ဥ ပ မာ ဆို လျှင် လင် အ သက် ရှင် စဉ် မိန်း မ သည် တ ရား အ တိုင်း လင်၌ ချည် နှောင် လျက် ရှိ၏။ လင် သေ လျှင် မူ ကား လင့် ဝတ် တ ရား နှင့် ကင်း လွတ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ လင် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခြား ယောက်ျား နှင့် ပေါင်း လျှင် မျောက် မ ထား မ ဟု ခေါ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ လင် သေ လျှင် မူ ကား လင့် ဝတ္တ ရား နှင့် ကင်း လွတ်၍ အ ခြား ယောက်ျား နှင့် ပေါင်း​ သော် လည်း မျောက် မ ထား မ ဖြစ် မည် မ ဟုတ်။ ထို နည်း တူ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ လည်း ခ ရစ် တော်၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကြောင့် ပ ညတ် တ ရား အ ရာ၌ သေ ပြီး ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ အ ကျိုး ဖြစ် ပွား စေ ခြင်း ငှါ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ သော အ ရှင် တစ် ပါး နှင့် ပေါင်း ရ ကြ လေ ပြီ။ ရုပ် ခ န္ဓာ အောက်၌ ငါ တို့ ရှိ နေ ကြ စဉ် ပ ညတ် တ ရား တော် ကြောင့် အ ပြစ် ဆိုင် ရာ ဝါ သ နာ များ သည် သေ မင်း အ ဖို့ အ ကျိုး ဖြစ် ပွား စေ ရန် ငါ တို့ ကိုယ် အင်္ဂါ များ၌ ပြု စု ခဲ့ သော် လည်း၊ ယ ခု မှာ စွဲ ကိုင် ခဲ့ ရာ၌ သေ လျက် ပ ညတ် တ ရား တော် မှ လွတ် ပြီး ဖြစ်၍ ပ ညတ် ဆိုင် ရာ နည်း ဟောင်း အ တိုင်း မ ဟုတ်။ နံ ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ နည်း သစ် အ တိုင်း အ မှု ဆောင် ရ ကြ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ပ ညတ် တ ရား တော် သည် အ ပြစ် လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ မု ချ အား ဖြင့် ပ ညတ် တ ရား မ ရှိ လျှင် ငါ သည် အ ပြစ် ကို မ သိ ခဲ့ လေ။ အ သို့ ဆို သော်၊ တပ် မက် သော စိတ် မ ရှိ စေ နှင့် ဟူ၍ ပ ညတ် တ ရား တော် မ မြစ် တား လျှင် တပ် မက် ခြင်း ကို ငါ မ သိ ခဲ့ လေ။ ပ ညတ် တ ရား မ ရှိ စဉ် သေ လျက် နေ ရ သော အ ပြစ် တ ရား ကား ပ ညတ် တော် ကြောင့် အ ခွင့် ရ သည့် အ လျောက် တပ် မက် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ကို ငါ၌ ပြု ပြင် ခဲ့၏။ ပ ညတ် တ ရား ကင်း လျက် နေ စဉ် ငါ အ သက် ရှင် ရ သော် လည်း ပ ညတ် တော် ရောက် လာ သ ဖြင့် အ ပြစ် တ ရား ရှင်၍ ငါ သေ ရာ။ အ သက် ရှင် ခြင်း အ လို့ ငှါ ပေး သော ပ ညတ် တော် သည် သေ ခြင်း အ လို့ ငှါ ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ တွေ့၏။ ပ ညတ် တော် ကြောင့် အ ခွင့် ရ သော အ ပြစ် တ ရား သည် ငါ့ ကို လှည့် ဖြား၍ ကွပ် မျက် လေ၏။ ထို ကြောင့် ပ ညတ် တ ရား တော် သည် သန့် ရှင်း ၏။ ပ ညတ် တော် လည်း သန့် ရှင်း ဖြောင့် မတ် ကောင်း မွန် ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ထို ကောင်း မွန် သော အ ရာ သည် ငါ၌ သေ ခြင်း ဖြစ် ရ သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ အ ပြစ် တ ရား မူ ကား အ ပြစ် ထင် ရှား ရာ ရောက် လျက် ပြစ် မှား ခြင်း နှင့် ပြည့် အံ့ သော ငှါ ကောင်း မွန် သော ထို ပ ညတ် တော် ကြောင့် ပြု ပြင် လျက် ငါ၌ သေ ခြင်း ဖြစ် သ တည်း။ ပ ညတ် တ ရား တော် သည် ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် စပ် ဆိုင် ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ၏။ ငါ မူ ကား အ ပြစ် တ ရား အောက် ကျွန် ခံ သူ၊ ဇာ တိ သ ဘော အောက် နေ သူ ဖြစ် လေ စွ။ ငါ သ ဘော မြတ် ရာ ကို မ ပြု ကျင့် ဘဲ ရွံ ရှာ ရာ ကို ပြု ရ သည် မှာ ပြု လျက် နေ သော အ ရာ ကို နား မ လည် လေ စွ။ ငါ သ ဘော မ မြတ် ရာ ကို ပြု ရ လျက် ပင် ပ ညတ် တ ရား တော် ကောင်း မွန် သည် ဟု ဝန် ခံ ရာ ရောက်၍။ ထို အ ရာ ကို ငါ မ ဟုတ်။ ငါ၌ တည် နေ သော အ ပြစ် တ ရား ပြု၏။ ထို သို့ ကောင်း မွန် ရာ ကို သ ဘော မြတ် လျက် ရှိ သော် လည်း ပြု နိုင် ခွင့် မ ရှိ သည့် အ လျောက် ငါ့ အ တွင်း ငါ့ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ပါ ရ မီ မ တည် ကြောင်း ငါ သိ၏။ သ ဘော မြတ် ရာ အ ကောင်း ကို မ ပြု ဘဲ သ ဘော မ မြတ် ရာ အ ဆိုး ကို သာ ပြု ကျင့် လေ စွ။ သို့ ရာ တွင် သ ဘော မ မြတ် ရာ ကို ပြု ရ လျှင် ငါ မ ဟုတ်။ ငါ၌ တည် သော အ ပြစ် တ ရား ပြု၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကောင်း ပြု ရန် သ ဘော ရှိ သော် လည်။ အ ဆိုး ဘက် စပ် လျက် နေ သော တ ရား ကို ငါ တွေ့ သည် မှာ၊ အ ဇ္စျ တ္ထ လူ့ အ လို အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် ပ ညတ် တ ရား၌ မွေ့ လျော် လျက် ပင်။ ငါ့ စိတ် သ ဘော၌ ရှိ သော တ ရား ကို တိုက် လှန်၍၊ ငါ့ ကိုယ် အင်္ဂါ အ များ၌ ရှိ သော အ ပြစ် တ ရား အောက် သို့ ငါ့ ကို သုံ့ ဘမ်း သော တ ရား တစ် မျိုး သည် ကိုယ် အင်္ဂါ များ၌ ရှိ ကြောင်း ငါ သိ၏။ ဪ ဒု က္ခ ပါ တ ကား။ သေ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဤ ခ န္ဓာ မှ ငါ့ ကို မည် သူ ကယ် နုတ် ပါ အံ့ နည်း။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကြီး မြတ် လေ စွ။ ထို သို့ ဉာဏ် သ ဘော အ လျောက် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တ ရား အောက် ငါ့ ကိုယ် တိုင် ကျွန် ခံ သော် လည်း ရုပ် သ ဘော အ လျောက် အ ပြစ် တ ရား အောက် ကျွန် ခံ ရ သ တည်း။ ယ ခု မှာ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တည် နေ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် စီ ရင် ချက် သင့် ရောက် သည် မ ဟုတ်။ အ သက် ရှင် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် တော် တ ရား သည် အ ပြစ် တ ရား နှင့် သေ ခြင်း တ ရား မှ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ့ ကို လွတ် စေ လေ ပြီ။ ရုပ် ခ န္ဓာ အောက် နေ သူ တို့ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို စွဲ လမ်း ကြ သည့် နည်း တူ နာမ် ခ န္ဓာ အောက် နေ သူ တို့ သည် နာမ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို စွဲ လမ်း ကြ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ကို စွဲ လမ်း ခြင်း လည်း သေ ခြင်း ဖြစ် သည့် နည်း တူ နာမ် ခ န္ဓာ ကို စွဲ လမ်း ခြင်း သည် အ သက် ရှင် ခြင်း နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း ဖြစ်၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ကို စွဲ လမ်း ခြင်း သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ရန် ဘက် ဖြစ် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တ ရား ကို မ ခံ မ ယူ နိုင် ဘဲ နေ သည့် အ လျောက် ရုပ် ခ န္ဓာ အောက် နေ သူ တို့ သည်၊ ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် နှင့် မ တွေ့ နိုင် ကြ။ သင် တို့ မှာ မူ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် တို့၌ ကိန်း ဝပ် လျှင် ရုပ် ခ န္ဓာ အောက် မ ဟုတ်။ နာမ် ခ န္ဓာ အောက် နေ ကြ၏။ ခ ရစ် တော်၏ ဝိ ညာဉ် တော် မ ရှိ သူ သည် ခ ရစ် တော် နှင့် မ ဆိုင်။ သင် တို့၌ ခ ရစ် တော် တည် လျှင် မူ ကား ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် ပြစ် မှား ခြင်း ကြောင့် အ သေ ဖြစ် သော် လည်း နာမ် ခ န္ဓာ သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကြောင့် အ သက် ဖြစ်၏။ ၎င်း ပြင် ယေ ရှု ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော အ ရှင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် တို့၌ ကိန်း ဝပ် လျှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ သော ထို အ ရှင် သည် သင် တို့၌ ကိန်း ဝပ် သော ဝိ ညာဉ် တော် ကြောင့် သင် တို့၏ အ နိ စ္စ ခ န္ဓာ များ ကို ပင် ရှင် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့၌ တာ ဝန် ရှိ သည် မှန် သော် လည်း ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် နေ ထိုင် ရန် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် နေ ထိုင် လျှင် သေ ရ ကြ မည်။ နာမ် ခ န္ဓာ အား ဖြင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ၏ အ ကျင့် များ ကို သတ် လျှင် မူ ကား အ သက် ရှင် ကြ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် အ ပို့ အ ဆောင် ခံ ရ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် သား များ ဖြစ် ကြ၏။ ကြောက် ရွံ့ လျက် နေ ပြန် စေ ရန် ကျွန့် အ ဖြစ် ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် ကို သင် တို့ ခံ ရ ကြ သည် မ ဟုတ်။ အ ဗ္ဗ၊ အ ဘ ဟု ခေါ် စေ သော သား အ ဖြစ် ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် ကို ခံ ရ ကြ ပြီး သည် နှင့် အ ညီ၊ ဘု ရား သ ခင့် သား များ ငါ တို့ ဖြစ် ကြောင်း ကို ငါ တို့ ဝိ ညာဉ် နှင့် အ တူ ဝိ ညာဉ် တော် ပင် သက် သေ ခံ တော် မူ၏။ သား မှန် က အ မွေ ခံ ဖြစ် ရုံ မျှ မ ဟုတ်။ ဘုန်း တော် ကို ခ ရစ် တော် နှင့် ခံ စား ခွင့် ရ ရန် ဒု က္ခ တော်၌ ဆက် ဆံ ကြ လျှင် ဘု ရား သ ခင့် အ မွေ တော် ခံ၊ ခ ရစ် တော် နှင့် အ မွေ စား ဘက် များ လည်း ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ငါ တို့၌ ပွင့် မည့် ဘုန်း တော် ကို ထောက် သော် ယ ခု ကာ လ ခံ ရ သော ဒု က္ခ များ ကို အ မှု မ ထား ထိုက် ဟု ငါ မှတ် ယူ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သား တို့ ပွင့် ခြင်း ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ များ ပင် တောင့် တ စောင့် မျှော် လျက် နေ ကြ၏။ ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ များ သည် အ န တ္တ အောက် တွင် အ လျောက် ဘာ သာ ကြောင့် မ ဟုတ်။ ထား ခဲ့ တော် မူ သော အ ရှင် ကြောင့် နေ ရ လျက် ပင်၊ သခ်ါ ရ တ ရား၏ ကျွန် ခံ ခြင်း အ ဖြစ် နှင့် ကင်း၍ ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး တို့ ဘုန်း ကြီး သော လွတ် ခွင့် အ ဖြစ် ကို မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ ကြ သ တည်း။ ငါ တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ဖန် ဆင်း တော် မူ သ မျှ သည် ယ ခု တိုင် အောင် တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း ညည်း တွား လျက် ဝေ ဒ နာ ခံ စား လျက် နေ ရ သည့် ပြင်၊ ဝိ ညာဉ် တော် စ ရန် ကို ခံ စား ရ သော ငါ တို့ ကိုယ် တိုင် လည်း သား အ ဖြစ် ရောက် ရာ ကိုယ် ခ န္ဓာ ရွေး နုတ် ခြင်း ကို စောင့် မျှော်၍ ညည်း တွား လျက် နေ ရ ကြ၏။ မျှော် လင့် လျက် ပင် ကယ် တင် ခြင်း သို့ ငါ တို့ ရောက် ကြ၏။ မျှော် လင့် ရာ သည် မျက် မှောက် တွင် ရှိ လျှင် မျှော် လင့် ရာ မ မည်။ မျက် မှောက် ရှိ အ ရာ ကို မည် သူ မျှော် လင့် အံ့ နည်း။ မျက် မှောက် မ ရှိ ရာ ကို ငါ တို့ မျှော် လင့် လျှင် မူ ကား တည် ကြည် စွာ စောင့် မျှော် လျက် နေ ရ ကြ ၏။ ထို နည်း တူ မည် သို့ ပ ဌ နာ ပြု သင့် သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ကြ သ ဖြင့် ဝိ ညာဉ် တော် လည်း ငါ တို့၏ အား နည်း ခြင်း ကို လုပ် ဆောင် ဘက် ပြု လျက် မြွက် သံ မ ပြု သော ညည်း တွား ခြင်း များ ဖြင့် ငါ တို့ အ ဖို့ အ သ နား ခံ တော် မူ ရာ၊ ဘု ရား သ ခင့် သ ဘော တော် အ တိုင်း သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အ ဖို့ ဝိ ညာဉ် တော် အ သ နား ခံ လျက် စွဲ လမ်း ကြောင်း စိတ် နှ လုံး များ ကို စီ စစ် သော အ ရှင် သိ မှတ် တော် မူ ၏။ ၎င်း ပြင် အ ကြံ တော် နှင့် အ ညီ ခေါ် ထား တော် မူ သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး သူ တို့ ကောင်း ကျိုး အ လို့ ငှါ အ ရာ ခပ် သိမ်း ဝိုင်း ညီ ပြု စု လျက် ရှိ ကြောင်း၊ သား တော် ကို ကိုယ့် ညီ အ များ တွင် နောင် တော် ဖြစ် စေ ရန် တင် ရင် သိ မှတ် တော် မူ သူ တို့ ကို သား တော်၏ ပုံ တော် အ လိုက် သ ဏ္ဌာန် တူ စေ ခြင်း ငှါ တင် ရင် စီ မံ ခြင်း၊ စီ မံ တော် မူ သူ တို့ အား ခေါ် ထား ခြင်း၊ ခေါ် ထား တော် မူ သူ တို့ အား ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ တော် မူ သူ တို့ အား ချီး မြှင့် ခြင်း များ ကို စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ထောက် သော် မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ တော် မူ လျှင် တစ် ဘက်၌ ရှိ ဝံ့ သူ ကား မည် သူ နည်း။ သား တော် ရင်း ကို မ ငြင်း ဘဲ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ အ ဖို့ အပ် တော် မူ လိုက် သော အ ရှင် သည် သား တော့် ပြင် အ ရာ ရာ ကို မ ပေး ဘဲ မည် သို့ နေ တော် မူ အံ့ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် တော် မူ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် စွပ် စွဲ ဝံ့ သူ ကား မည် သူ နည်း။ တ ရား သေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကား ဘု ရား သ ခင် တည်း။ အ ပြစ် စီ ရင် ဝံ့ သူ ကား မည် သူ နည်း။ အ သေ ခံ တော် မူ သည် သာ မ ဟုတ်။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက်၍ ဘု ရား သ ခင့် ယာ ဘက် တော် တွင် စံ သော ခ ရစ် တော် ယေ ရှု သည် ငါ တို့ အ ဖို့ အ သ နား ခံ လျက် နေ တော် မူ၏။ ငါ တို့ သည် ထို အ တိုင်း ခံ ရ လျက် ပင် ငါ တို့ ကို ချစ် တော် မူ သော အ ရှင် ကြောင့် အ ထူး အောင် မြင် ရ ကြ၏။ သေ ခြင်း နှင့် ရှင် ခြင်း သော် လည်း ကောင်း၊ စေ တ မန် တော် နှင့် နတ် မင်း များ သော် လည်း ကောင်း၊ ပ စ္စု ပ္ပန် နှင့် အ နာဂတ် အ ရာ များ သော် လည်း ကောင်း၊ တန် ခိုး ရှင် များ သော် လည်း ကောင်း၊ ဘ ဝဂ် နှင့် အ ဝီ စိ သော် လည်း ကောင်း၊ ဖန် ဆင်း ထား သော အ ရာ မည် သည် မ ဆို ငါ တို့ ကို အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ရှိ သော ဘု ရား သ ခင်၏ မေ တ္တာ တော် မှ မ ကွာ စေ နိုင် ဟူ၍ ငါ စိတ် ချ သ တည်း။ ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် ငါ့ အ မျိုး သား ချင်း၊ ငါ့ ညီ အစ် ကို ချင်း များ အ တွက် ခ ရစ် တော့် ထံ မှ ကိုယ် တိုင် ခွာ ခြင်း အ မင်္ဂ လာ ကို ခံ လို သော ဆ န္ဒ ရှိ လေ စွ တ ကား။ ထို သူ တို့ ကား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဖြစ် လျက် သား တော် အ ဖြစ် ရောက် ခြင်း၊ ဘုန်း ရောင် တော် လင်း ခြင်း၊ ပဋိ ညာဥ် တော် အ ထပ် ထပ် ဖွဲ့ ခြင်း၊ ပ ညတ် တ ရား ပေး ခြင်း၊ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ က တိ တော် ထား ခြင်း အ ခွင့် များ ကို ရ သူ တို့ ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ဘိုး တော် ဘေး တော် များ မှ ဆင်း သက် ခွင့်၊ ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် ခ ရစ် တော် နှင့် တော် စပ် ခွင့် ရ သူ တို့ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ထို အ ရှင် သည် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး လျက် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မင်္ဂ လာ နှင့် ပြည့် စုံ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ၏။ အာ မင်။ ထို မျှ မ က ငါ တို့ အ ဘ ဣ ဇာက် ဖြင့် ရေ ဗ က္က သန္ဓေ ရ၍၊ အ ဘ တူ ထို သား တို့ မ ဖွား သေး ဘဲ အ ဆိုး အ ကောင်း ကို မျှ မ ပြု ရ သေး မီ ပင် ကိုယ် ကျင့် ကြောင့် မ ဟုတ်၊ ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင် ကြောင့် သာ ရွေး ကောက် တော် မူ ခြင်း အ လျောက် ဖြစ် သော ဘု ရား သ ခင့် အ ကြံ တော် တည် စေ ခြင်း ငှါ၊ သား ကြီး သည် သား ငယ့် ထံ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ရေ ဗ က္က အား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ၏။ ထို အ တိုင်း ပင် ယာ ကုပ် ကို မေ တ္တာ ရှိ သော် လည်း၊ ဧ သော ကို မေ တ္တာ မဲ့ လျက် ငါ နေ ခဲ့ သည် ဟု ကျမ်း ချက် ရှိ သေး သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ဘု ရား သ ခင်၌ မ တ ရား ခြင်း ရှိ သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ မော ရှေ အား ကိုယ် တော် က၊ ငါ သ နား မည့် သူ့ ကို သ နား မည်။ ငါ စာ နာ မည့် သူ့ ကို လည်း စာ နာ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ သ ဘော ထား သူ၊ လုံ့ လ ထုတ် သူ ကြောင့် မ ဟုတ်။ သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကြောင့် သာ တည်း။ ဖာ ရော မင်း အား လည်း သင်၌ ငါ့ တန် ခိုး ကို ပြ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ နာ မ ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ကြေ ညာ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ သင့် ကို ငါ ပေါ် ထွန်း စေ ခဲ့ ပြီ ဟု ကျမ်း ဆို ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ သ ဘော တော် အ တိုင်း သ နား တော် မူ၏။ သ ဘော တော် အ တိုင်း လည်း စိတ် ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် သင် က၊ အ ဘယ် ကြောင့် အ ပြစ် တင် တော် မူ သေး သ နည်း။ သ ဘော တော် ကို မည် သူ ခု ခံ သ နည်း ဟု မေး ခဲ့ သော်၊ အို အ ချင်း လူ၊ ထို သို့ မ မေး သင့်။ ဘု ရား သ ခင့် အား ဆင် ချေ တက် သော သင် ကား မည် သူ နည်း။ ချ ထား သော ပုံ က၊ ပုံ ချ သူ့ အား ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ လုပ် ထား ပါ သ နည်း ဟု မေး မြန်း မည် လော။ အိုး ထိန်း သည် မြေ စေး တစ် ပုံ ထဲ မှ အိုး ယုတ် အိုး မြတ် လုပ် နိုင် ရန် မြေ စေး ပေါ် တွင် အ ခွင့် မ ရှိ လော။ ထို အ တိုင်း ပင်၊ ဟော ရှေ ကျမ်း တွင် လူ မျိုး တော် မ ဟုတ် သူ့ ကို လူ မျိုး တော်၊ မေ တ္တာ မဲ့ သူ့ ကို မေ တ္တာ ရှိ ဟု ငါ သ မုတ် မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ လူ မျိုး မ ဟုတ် ဟု အ ခေါ် ခံ ရ သော နေ ရာ၌ ပင် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် သား များ ဟု အ ခေါ် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နည်း တူ ပင် ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့၌ မျိုး စေ့ ကို ချန် ထား တော် မ မူ လျှင် ငါ တို့ သည် သော ဒုံ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဂေါ မော ရ မြို့ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ခဲ့ ကြ လေ ပြီ ဟု ဟေ ရှာ ယ ဟော နှင့် သ တည်း။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို မ လိုက် မ ရှာ သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ဖြစ် သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ရာ၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို လိုက် ရှာ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ မူ ကား ထို တ ရား ကို မ မှီ ကြ ချေ။ အ သို့ နည်း ဟု ဆို သော် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် မ ဟုတ်။ ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် လိုက် ရှာ၍ တိုက် လဲ ရာ ကျောက် ကို တိုက် လဲ ကြ သော ကြောင့် တည်း။ ထို အ တိုင်း ပင် ကြည့် လော့။ တိုက် လဲ ရာ ကျောက်၊ ထိ လဲ ရာ ကျောက် ကို ဇိ အုန် မြို့၌ ငါ ချ ထား၏။ ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် သူ သည် အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဟု ကျမ်း ဆို ရှိ သ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ထို သူ တို့ အ ဖို့ ငါ အ လို ရှိ ချက် နှင့် ဘု ရား သ ခင် ထံ ပ ဌ နာ ပြု ချက် ကား၊ ကယ် တင် ရာ ရောက် ကြ စေ ရန် တည်း။ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် ကြောင်း ငါ သက် သေ ခံ၏။ သို့ ရာ တွင်၊ အ သိ ပ ညာ အ တိုင်း မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို မ သိ ဘဲ ကိုယ့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို တည် စေ လို လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို မ လိုက် မ နာ ကြ။ အ သို့ ဆို သော် ခ ရစ် တော် သည် ယုံ ကြည် သူ တိုင်း ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ လို့ ငှါ ပ ညတ် တ ရား၏ အ န္တိ မ ဖြစ်၏။ မော ရှေ က၊ ပ ညတ် တ ရား ဆိုင် ရာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ တိုင်း ပြု ကျင့် သူ သည် ထို ဖြောင့် မတ် ခြင်း အား ဖြင့် အ သက် တည် လိမ့် မည် ဟု ရေး ထား၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား က မူ ကား ခ ရစ် တော် ကို ဆင်း သက် စေ မည် ဟု ဆို လို သော ကောင်း ကင် ဘ ဝဂ် ထိ မည် သူ တက် အံ့ နည်း ဟူ၍ သော် လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော် ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ တက် ကြွ စေ မည် ဟု ဆို လို သော မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ မည် သူ ဆင်း အံ့ နည်း ဟူ၍ သော် လည်း ကောင်း မ အောက် မေ့ နှင့် ဟု မြစ် တား သည့် ပြင်၊ မည် သို့ ဆို သ နည်း။ ငါ တို့ ဟော ပြော သည့် ယုံ ကြည် ခြင်း သ တင်း ဟု ဆို လို သော သ တင်း တော် သည် သင့် နှုတ်၊ သင့် နှ လုံး၊ သင့် အ နီး အ ပါး၌ တည် ရှိ သည် ဟု ဆို သ တည်း။ ယေ ရှု သည် အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း နှုတ် ဖြင့် ဝန် ခံ လျက် ထို အ ရှင် ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ဘု ရား သ ခင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း နှ လုံး ဖြင့် ယုံ ကြည် လျှင် သင် သည် ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် နှ လုံး ဖြင့် ယုံ ကြည်၍ ဖြောင့် မတ် ရာ၊ နှုတ် ဖြင့် ဝန် ခံ၍ ကယ် တင် ရာ ရောက် ခွင့် ရှိ၏။ ကျမ်း ဂန် က လည်း မည် သူ မ ဆို ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် လျှင် အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဟု အ ဆို ရှိ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် မ ယုံ ကြည် သော အ ရှင့် ထံ မည် သို့ ပ ဌ နာ ပြု ကြ အံ့ နည်း။ မ ကြား နာ သေး သော အ ရှင် ကို မည် သို့ ယုံ ကြည် ကြ အံ့ နည်း။ ဟော ပြော သူ မ ရှိ လျှင် မည် သို့ ကြား နာ ကြ အံ့ နည်း။ စေ လွှတ် တော် မူ ခြင်း မ ခံ ရ က မည် သို့ ဟော ပြော ကြ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ကျမ်း ဂန်၌ ရေး ထား သည် နှင့် အ ညီ ချမ်း သာ ခြင်း သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ တို့ ခြေ များ သည် တင့် တယ် စွ တ ကား။ သို့ ရာ တွင် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြား ပြော ရာ သ တင်း ကို မည် သူ ယုံ ကြည် ပါ သ နည်း ဟု ဟေ ရှာ ယ မေး လျှောက် သည့် အ တိုင်း ထို သူ အ များ တို့ သည် သ တင်း တော် မြတ် ကို မ နာ မ ယူ ကြ ချေ။ သို့ နှင့် အ ညီ ယုံ ကြည် ခွင့် သည် ကြား နာ ခြင်း ကြောင့်၊ ကြား နာ ခွင့် လည်း ခ ရစ် တော် သ တင်း ကြောင့် သာ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် ကြား နာ ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ငါ မေး အံ့။ ဟော ပြော သံ သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး သို့ လည်း ကောင်း၊ ဆင့် ဆို ချက် များ သည် လော က အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် လည်း ကောင်း ရောက် ပြီ ဟု ကျမ်း ချက် အ ရ မု ချ ကြား နာ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် သိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု ငါ ထပ် မေး အံ့။ လူ မျိုး တော် မ ဟုတ် သူ တို့ ဖြင့် သင် တို့၌ အား ကျ ခြင်း၊ ဉာဏ် ကင်း သော လူ မျိုး ခြား တို့ ဖြင့် အ မျက် တိုက် ခြင်း ကို ငါ ပြု လိမ့် မည် ဟု ဦး စွာ မော ရှေ ဆင့် ဆို သည့် အ လျောက်၊ ငါ့ ကို မ လိုက် မ ရှာ သူ တို့ အား တွေ့ ကြုံ ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ မ မေး မ မြန်း သူ တို့ အား ဖူး မြင် ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ ပေး ပြီ ဟု ဟေ ရှာ ယ ရဲ ရင့် စွာ ဆင့် ဆို၏။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး နှင့် စပ်၍ လည်း ပုန် ကန် ငြင်း ဆန် သော လူ မျိုး အား ငါ သည် တစ် နေ့ လုံး လက် ကမ်း လျက် နေ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို ပြန်၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး တော် ကို စွန့် ပစ် တော် မူ သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ ငါ့ ကိုယ် တိုင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၊ အာ ဗြ ဟံ့ အ ဆက်၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် ဖြစ် ၏။ ဗာ လ နတ် ရှေ့၌ ဒူး မ ထောက် သူ ခု နစ် ထောင် တို့ ကို ငါ့ အ ဖို့ ကြွင်း စေ ပြီ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် တုန့် ပြန် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း မ သိ ကြ လော။ ထို နည်း တူ ယ ခု ကာ လ၌ လည်း ကျေး ဇူး တော့် ဆိုင် ရာ ရွေး ကောက် တော် မူ ခြင်း အ တိုင်း အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ရှိ ကြ၏။ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ဆိုင် က၊ ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် မ ဟုတ်။ အ ကယ်၍ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ကျေး ဇူး တော် သည် ကျေး ဇူး တော် မှန် မ ဟုတ် ဖြစ် လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ နည်း။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ရွေး ကောက် တော် မူ သူ တို့ သာ ထို လူ မျိုး တို့ လိုက် ရှာ ရာ ကို တွေ့ မှီ ကြ၍ ကျန် သူ တို့ ကား စိတ် ခဲ ယဉ်း ကြ၏။ ထို အ တိုင်း ပင်၊ သူ တို့ အား အိပ် မော ကျ သော သ ဘော၊ မ မြင် နိုင် သော မျက် စိ၊ မ ကြား နိုင် သော နား များ ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သည် ဟု ကျမ်း ချက် ရှိ သည့် ပြင်၊ သူ တို့ စား သောက် ပွဲ သည် ကိုယ်၌ ကျော့ ကွင်း၊ ထောင် ချောက်၊ ခ လုတ်၊ ဝိ ပါက် ဖြစ် ပါ စေ။ မျက် စိ လည်း မ မြင် နိုင် အောင် ကွယ် စေ လျက် ကျော ကို အ စဉ် ကုန်း စေ တော် မူ ပါ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ဖွဲ့ ဆို လေ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ခ လုတ် တိုက်၍ ကျ ဆုံး ကြ သ လော ဟု ငါ မေး အံ့။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ သူ တို့ လဲ ပြို ခြင်း ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့၌ ကယ် တင် ခြင်း သက် ရောက် သ ဖြင့် အား ကျ သော သ ဘော ကို ရ ကောင်း ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ လဲ ပြို ခြင်း ကြောင့် ဤ လော က ၌ လည်း ကောင်း၊ ဆုံး ရှုံး ခြင်း ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ လည်း ကောင်း၊ သု ခ ချမ်း သာ ဖြစ် လျှင် သူ တို့ စုံ လင် ရာ ရောက် ခြင်း ကြောင့် မည် မျှ သု ခ ချမ်း သာ ဖြစ် မည် နည်း။ သူ တို့ ကွာ ဝေး ရ ခြင်း ဖြင့် ဤ လော က သည် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ခွင့် ရ သည် မှန် က သူ တို့ ပြန် ဝင် ခြင်း ဖြင့် သေ ခြင်း မှ ရှင် ခွင့် ရ မည် မ ဟုတ် လော။ မုန့် ဆန် ဦး သီး သန့် လျှင် တစ် ပုံ လုံး သီး သန့်၏။ အ မြစ် သီး သန့် လျှင် လည်း အ ကိုင်း အ ခက် များ သီး သန့်၏။ သို့ ရာ တွင် အ ကိုင်း အ ခက် အ ချို့ ကို ချိုး ပစ် ပြီး နောက် ရိုင်း သော သံ လွင် လက် ဖြစ် သူ သင် သည် ဆက် ထား ခြင်း ခံ လျက် ယဉ် သော သံ လွင် ပင် မ မြစ်၏ သြ ဇာ ကို ဆက် ဆံ ရ လျှင်၊ ထို အ ကိုင်း အ ခက် များ အ ပေါ် တွင် မ ဝါ ကြွား နှင့်။ ဝါ ကြွား ခဲ့ လျှင် အ မြစ် ကို သင် ထောက် မ သည် မ ဟုတ်။ အ မြစ် က သင့် ကို ထောက် မ၏။ ကျွန်ုပ် ကို ဆက် ထား ရန် အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို ချိုး ပစ် တော် မူ သည် ဟု သင် ဆို လျှင်၊ မ ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ချိုး ပစ် ခံ ရ သည် မှန်၏။ သင် လည်း ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် သာ တည် နေ ရ၏။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် ပြ က တေ့ ရှိ ရင်း အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို ညှာ တော် မ မူ လျှင် သင့် အား လည်း ညှာ တော် မ မူ မည် ကို ထောက်၍ စိတ် နေ မ မြင့် ဘဲ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ရှိ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ခြင်း နှင့် ကြမ်း ကြုတ် တော် မူ ခြင်း ကို ထောက် ရှု ဦး လော့။ ကျ ဆုံး သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း၊ ကျေး ဇူး တော်၌ တည် နေ စဉ် သင့် အ ပေါ် တွင် ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း ကို ပြ တော် မူ၏။ မ တည် မ နေ လျှင် မူ ကား သင် ကိုယ် တိုင် ဖြတ် ပစ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ လည်း မ ယုံ ကြည် သော အ ဖြစ်၌ မ တည် မ နေ လျှင် တစ် ဖန် ဆက် ထား နိုင်​ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ဆက် ထား တော် မူ ဦး မည်။ ပြ က တေ့ အ တိုင်း ရိုင်း သော သံ လွင် ပင် မှ ဖြတ် ယူ သော သင့် ကို ယဉ် သော သံ လွင် ပင်၌ ပြ က တေ့ နှင့် ဆန့် ကျင် လျက် ဆက် ထား တော် မူ လျှင် ပြ က တေ့ အ ခက် များ ကို မူ ရင်း သံ လွင် ပင် မ၌ သာ၍ ပြန် ဆက် တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟု သင် တို့ အ ထင် အ မြင် မ ကြီး စေ ရန် ငါ ဖွင့် ပြ သည့် နက် နဲ ရာ မှာ လူ မျိုး ခြား တို့ စုံ လင် စွာ တိုး ဝင် သည့် တိုင် အောင် ဣ သ ရေ လ အ ချို့ အ ဝက် စိတ် ခဲ ယဉ်း ကြ သော် လည်း၊ အ ထက် က ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား မ ထောင် သော သင် တို့ သည် ထို သူ တို့ နား မ ထောင် ခြင်း အား ဖြင့် က ရု ဏာ တော် ကို ယ ခု ခံ စား ခွင့် ရ ကြ သည့် နည်း တူ၊ သူ တို့ လည်း သင် တို့ ခံ စား ရ သော က ရု ဏာ တော် ကို ခံ စား ခွင့် ရ အံ့ သော ငှါ နား မ ထောင် ဘဲ ယ ခု ရှိ နေ ကြ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ ခပ် သိမ်း တို့ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် တော် မူ အံ သော ငှါ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ကို နား မ ထောင် ခြင်း၌ အ ကျဉ်း ချ ထား တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ ကြွယ် ဝ သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် အ သိ ပ ညာ တော် သည် အ လွန် နက် နဲ လျက် စီ ရင် တော် မူ ချက် များ ကို ရှာ ဖွေ ၍ မ ရ။ နည်း လမ်း တော် များ ကို လည်း နှိုက်၍ မ မီ နိုင် ပါ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဉာဏ် တော် ကို သိ ကျွမ်း သူ၊ ကိုယ် တော့် တိုင် ပင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ တုံ့ ပြန် တော် မူ ရ စေ ခြင်း ငှါ မည် သူ ဆက် သ နှင့် ဖူး သ နည်း။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ကိုယ် တော် မှ၊ ကိုယ် တော် ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ဖြစ်၏။ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ထို ကြောင့် ညီ အစ် ကို တို့၊ ဘု ရား သ ခင့် က ရု ဏာ တော် ကို ထောက်၍ ငါ နှိုး ဆော် တိုက် တွန်း သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် သန့် ရှင်း သော သ က္ကာ၊ ရှင် သော ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် သင် တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ များ ကို ဉာဏ် ဆိုင် ရာ ဝတ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ဆက်ကပ် ကြ လော့။ ယ ခု ခေတ် ကာ လ နှင့် အ သွင် တူ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ မည် သည့် အ ရာ မှာ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ကောင်း မွန် စုံ လင်၍ နှစ် သက် တော် မူ ရာ ဖြစ် ကြောင်း ပိုင်း ခြား သိ မြင် ရ အံ့ သော ငှါ စိတ် သ ဘော အ သစ် ရ လျက် ပုံ သ ဏ္ဌာန် ပြောင်း ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘောင် တွင် လူ ရှိ သ မျှ အား ငါ ခံ စား ရ သော ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ထပ် ဆို သည် ကား၊ ကိုယ် ကို ထင် သင့် သည် ထက် လွန်၍ မ ထင် ဘဲ အ သီး အ သီး တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ဝေ မျှ တော် မူ သော ယုံ ကြည် ခြင်း ပ မာ ဏ အ တိုင်း သင့် လျော် စွာ ထင် ကြ လော့။ တစ် ကိုယ် တည်း၌ အ လုပ် ချင်း မ တူ သော အင်္ဂါ အ များ ရှိ သည့် နည်း တူ၊ ခ ရစ် တော်၌ တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ် သော ငါ တို့ အ များ သည် အ သီး အ ခြား အင်္ဂါ ချင်း ဖြစ် ကြ၏။ ငါ တို့ ခံ စား ရ သော ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် ကွဲ ပြား သော ဆု တော် များ ကို ရ ကြ သော ကြောင့် ဟော ပြော ဆု ဖြစ် လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း ပ မာ ဏ အ တိုင်း ဟော ပြော ခြင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ဆု ဖြစ် လျှင် ဆောင် ရွက် ခြင်း၊ သင် ကြား ဆု ဖြစ် လျှင် သင် ကြား ခြင်း၊ နှိုး ဆော် ဆု ဖြစ် လျှင် နှိုး ဆော် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ပေး ကမ်း သူ သည် နှ မြော ကင်း လျက် ဦး ဆောင် သူ သည် လုံ့ လ ထုတ် လျက် ထောက် မ သူ သည် စိတ် ကြည် လင် လျက် ပြု ကြ စေ။ ဟန် မ ဆောင် ဘဲ ချစ် ကြ လော့။ အ ဆိုး ကို ရွံ ရှာ၍ အ ကောင်း ကို မှီ ဝဲ လျက်၊ ညီ အစ် ကို ချင်း အ ဖြစ် သင်္ဂ ဟ ဝတ် အ တိုင်း တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ချစ်၍ ကိုယ့် ထက် ဂုဏ် တင် လျက်၊ မ ဖင့် မ နွှဲ လုံ့ လ ထုတ် လျက်၊ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ အ စေ တော် ကို ခံ လျက်၊ သင် တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း သော သူ တို့ အား၊ မ ကျိန် ဆဲ ဘဲ မေ တ္တာ ပို့၍ ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့။ ရွှင် လန်း သူ တို့ နှင့် ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ငို ကြွေး သူ တို့ နှင့် ငို ကြွေး ခြင်း ပြု ကြ လော့။ စိတ် ကြီး မ ဝင်၊ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟု မ ထင် ဘဲ အ နိမ့် အ ညံ့ နှင့် ရောင့် ရဲ လျက် အ ချင်း ချင်း တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ကြ လော့။ အ ဆိုး အ တွက် အ ဆိုး ကို မ တုံ့ မ ပြန် ဘဲ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ သင့် လျော် စွာ ပြု မူ ကြံ စည် ကြ လော့။ ကိုယ့် တာ ဝန် အ တိုင်း လူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် အ သင့် အ တင့် နေ ကြ လော့။ လက် စား ချေ ခြင်း သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကျမ်း ချက် ရှိ သ ဖြင့် အို ချစ် သူ တို့၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား မ ချေ ဘဲ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို ခွင့် ပြု ကြ လော့။ သင်၏ ရန် သူ သည် ဆာ မွတ် လျှင် ကျွေး မွေး လော့။ ငတ် လျှင် လည်း တိုက် လော့။ ထို သို့ ပြု ခြင်း အား ဖြင့် သူ့ ဦး ခေါင်း ပေါ် မှာ မီး ကျီး ပုံ သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ လိမ့် မည်။ အ ဆိုး ပြု၍ အ ရှုံး မ ခံ နှင့်။ အ ကောင်း ပြု ၍ အ ဆိုး ကို အောင် မြင် လော့။ အ စိုး ရ မင်း တို့ အောက် လူ တိုင်း ဝန် ခံ လျက် ရှိ နေ စေ။ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကင်း၍ မည် သည့် အ စိုး ရ မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ယ ခု အ စိုး ရ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ စိုး ရ ကို ခု ခံ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ထုတ် ဆင့် တော် မူ ချက် ကို ခု ခံ ရာ ရောက်၏။ ထို သို့ ခု ခံ သူ တို့ သည် အ ပြစ် စီ ရင် ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ အ ခွန် ခံ ထိုက် သူ့ အား အ ခွန်၊ အ ကောက် ခံ ထိုက် သူ့ အား အ ကောက်၊ ခန့် ညား ထိုက် သူ့ အား အ ခန့် အ ညား၊ ရို သေ ထိုက် သူ့ အား အ ရို အ သေ ကို မင်း အ သီး အ သီး အား ပေး သင့် သည့် အ လျောက် ဆက် ပေး ကြ လော့။ အ ချင်း ချင်း ထံ မေတ္တာ ကြွေး မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ထံ မည် သည့် ကြွေး မျှ မ ခံ နှင့်။ သူ တစ် ထူး ကို မေ တ္တာ ရှိ သူ သည် ပ ညတ် တ ရား ကို အ ပြည့် အ စုံ စောင့် ရှောက် လေ ပြီ။ အ သို့ ဆို သော် အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော အ မိန့် ကား သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့်။ သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့်။ သူ့ ဥ စ္စာ ကို မ ခိုး နှင့်။ တပ် မက် သော စိတ် မ ရှိ နှင့် စ သော ပ ညတ် ရှိ သ မျှ ၏ အ ချုပ် ဖြစ် သ တည်း။ မေ တ္တာ ရှိ လျှင် အ ပေါင်း အ ဖော် အား မည် သည့် မ ကောင်း ကို မျှ ပြု မည် မ ဟုတ်။ သို့ ဖြစ်၍ မေ တ္တာ ရှိ ခြင်း သည် ပ ညတ် တ ရား ကို အ ပြည့် အ စုံ စောင့် ရှောက် ရာ စောင့် ရှောက် ကြောင်း ဖြစ် ၏။ ယ ခု မှာ ငါ တို့ ကယ် တင် ခြင်း သည် ယုံ ကြည် ကြ သည့် အ ခါ က နီး သည် ထက် သာ၍ နီး သ ဖြင့် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး ချိန် တန် သော ယ ခု ကာ လ ကို သိ မှတ် လျက် ထို သို့ ပြု ကျင့် ကြ လော့။ ညဉ့် ကုန်၍ နေ့ တော် ရောက် လု ပြီ။ ထို ကြောင့် မှောင် မိုက် ဆိုင် ရာ အ ကျင့် တန် ဆာ များ ကို ပယ် ပြီး လျှင်၊ အ လင်း ဆိုင် ရာ လက် နက် စုံ ကို ဆင် ယင် ကြ သည့် ပြင် ပျော် ပါး၍ မူး ယစ် ခြင်း၊ မှား ယွင်း၍ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ ခိုက် ရန် ဖြစ်၍ ဆိုင် ပြိုင် ခြင်း များ ကို ရှောင် လျက် နေ့ အ ခါ နှင့် သင့် လျော် သော အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ပြု မူ ကြ ကုန် အံ့။ ရုပ် ခ န္ဓာ အ ဖို့၊ ဆိုင် ရာ တပ် မက် ခြင်း များ အ လို့ ငှါ တင် ရင် မ ကြံ စည် ဘဲ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား နည်း သူ့ ကို လက် ခံ ရာ တွင်၊ သူ့ စေ တ နာ ကို အ ပြစ် မ တင် ရ။ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် ခဲ ဖွယ် အ မျိုး မျိုး ကို စား အပ် သည် ဟု စိတ် ချ အံ့။ အား နည်း သူ သည် ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ကို သာ စား အံ့။ စား သူ သည် မ စား သူ့ ကို မ ထီ လေး စား ခြင်း၊ မ စား သူ လည်း စား သူ့ ကို စီ ရင် ခြင်း မ ပြု စေ လင့်။ နှစ် ဦး လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် လက် ခံ တော် မူ ပြီ။ အ ရှင် တစ် ပါး၏ အ စေ ခံ ကို စီ ရင် သော သင် ကား မည် သူ နည်း။ ထို သူ တည် ရ ခြင်း၊ မ တည် ရ ခြင်း သည် ကိုယ့် အ ရှင် နှင့် သာ ဆိုင်၏။ တည် နေ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား၌ တန် ခိုး ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် သူ တည် နေ လိမ့် မည်။ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ မြတ် သည် ဟု မှတ် အံ့။ တစ် ဦး တစ် ယောက် သည် နေ့ တိုင်း အ မြတ် တူ သည် ဟု မှတ် အံ့။ အ သီး အ သီး ကိုယ့် စိတ် လုံး လုံး ချ စေ။ နေ့ ကို ထောက် သူ သည် အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ ထောက် သည့် အ လျောက် စား သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း သည် နှင့် အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ စား၏။ မ စား သူ လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ ရှောင် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၏။ ငါ တို့ တွင် မည် သူ မျှ ကိုယ့် အ ဖို့ အ သက် ရှင် လျက် ကိုယ့် အ ဖို့ သေ သည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ အ သက် ရှင် သည် မှာ အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ ရှင်၏။ သေ သည် မှာ လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ သေ၏။ ရှင် သည် ဖြစ် စေ၊ သေ သည် ဖြစ် စေ အ ရှင် ဘု ရား ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ် ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ခ ရစ် တော် သည် သူ သေ သူ ရှင် တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ခွင့် ရ အံ့ သော ငှါ အ သေ ခံ၍ ရှင် ပြန် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ အ သီး အ သီး သည် ကိုယ့် အ ကြောင်း ကို ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ဖော် ပြ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ထို ကြောင့် ထပ် မံ၍ တ​စ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ စီ ရင် ဘဲ နေ ကြ ကုန် အံ့။ ညီ အစ် ကို ချင်း အား မှောက် မှား ရန်၊ တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ စေ ခြင်း ငှါ သာ စီ မံ ကြ လော့။ ပြ က တေ့ အ လျောက် မ သန့် သော ခဲ ဖွယ် တစ် မျိုး မျှ မ ရှိ ကြောင်း အ ရှင် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ စိတ် ချ စွာ သိ သော် လည်း မ သန့် ဟု ထင် မှတ် သူ့ အ ဖို့ ကား မ သန့် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အ ကြောင်း ကြောင့် သင့် ညီ အစ် ကို စိတ် နာ လျှင် သင် သည် မေ တ္တာ တ ရား အ လျောက် ကျင့် ကြံ ပြု မူ တော့ သည် မ ဟုတ် ပြီ။ ခ ရစ် တော် အ သေ ခံ တော် မူ ရ သော သူ့ ကို သင့် စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် ကြောင့် ပျက် စီး ရာ မ ရောက် စေ နှင့်။ သင် တို့၌ တော် လျော် သော အ မှု ကို လည်း မ ကောင်း ပြော ဆို မ ခံ ရ စေ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် စား ခြင်း၊ သောက် ခြင်း၌ မ တည်။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရ သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း များ၌ တည်၏။ ထို သို့ ခ ရစ် တော်၏ အ စေ တော် ကို ခံ သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရာ လူ တို့ ရှေ့ မျက် နှာ ရ ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ သည် ငြိမ် သက် ခြင်း၊ အ ချင်း ချင်း တည် ဆောက် ခြင်း အ မှု များ ကို ကြံ စည် ကြ၏။ စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အ တွက် ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် အ မှု တော် ကို မ ဖျက် နှင့်။ ခဲ ဖွယ် အ မျိုး မျိုး သန့် သည် မှန် သော် လည်း စား မှု ကြောင့် မှောက် မှား စေ သူ၌ အ ဆိုး ဖြစ် ၏။ အ သား စား ခြင်း၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ခြင်း စ သော သင့် ညီ အစ် ကို ကို တိုက် လဲ စေ ရန် မည် သည် ကို မျှ မ ပြု ဘဲ နေ သင့်၏။ သင့် စိတ် ချ ခြင်း သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ကိုယ် တွင် သာ ရှိ စေ လော့။ ကိုယ့် သ ဘော ကျ ရာ နှင့် စပ်၍ ကိုယ် ကို စီ ရင် ခြင်း ကင်း သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဒွိ ဟ နှင့် စား လျှင် မူ ကား စိတ် မ ချ ဘဲ စား သော ကြောင့် အ ပြစ် စီ ရင် ရာ ရောက်၏။ စိတ် မ ချ ဘဲ ပြု သ မျှ သည် အ ပြစ် ဖြစ်၏။ စိတ် သန် သော ငါ တို့ သည် စိတ် နုန့် သူ တို့၏ အား နည်း ခြင်း ဝန် များ ကို ထမ်း သင့်၏။ ကိုယ့် စိတ် တွေ့ တိုင်း မ ပြု ဘဲ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ အ ပေါင်း အ ဖော်၌ ဆောက် တည် ခြင်း ကောင်း ကျိုး ရှိ စေ ရန် သူ့ စိတ် တွေ့ တိုင်း ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ကိုယ် တော် ကို ကဲ့ ရဲ့ သူ တို့၏ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း များ သည် အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် သို့ သင့် ရောက် ပါ သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည့် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ပင် ကိုယ့် စိတ် တွေ့ တိုင်း ပြု တော် မ မူ။ ရေး နှင့် သ မျှ ကျမ်း ချက် သည် ငါ တို့ တည် ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ကျမ်း ဂန် တော် ကြောင့် ရ သော နှစ် သိမ့် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ မျှော် လင့် ခွင့် ရှိ ကြ စေ ရန် သွန် သင် ခြင်း အ ဖို့ ရေး ထား လျက် ရှိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ ရန် ခ ရစ် တော် သည် သင် တို့ ကို လက် ခံ တော် မူ သည့် နည်း တူ အ ချင်း ချင်း လက် ခံ ကြ လော့။ အို လူ မျိုး ခြား တို့၊ လူ မျိုး တော် နှင့် အ တူ ရွှင် လန်း ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း။ လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ချီး မြှောက် ကြ စေ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ပြင်။ ယေ ရှဲ၏ အ မြစ် အ ညွန့် ထွက် မည့် အ လျောက် လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ရန် ပေါ် ထွန်း သော ထို အ ရှင် ကို အား ကိုး မျှော် လင့် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဟေ ရှာ ယ ဆင့် ဆို သ တည်း။ မျှော် လင့် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော်၏ တန် ခိုး အား ဖြင့် မျှော် လင့် ခြင်း ကြွယ် ဝ စေ ရန် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၌ ရွှင် လန်း ခွင့်၊ ငြိမ် သက် ခွင့် အ မျိုး မျိုး နှင့် သင် တို့ ကို ဖြည့် တော် မူ ပါ စေ သော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ သည် ပါ ရ မီ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ သိ ပ ညာ နှင့် လည်း ကောင်း စုံ လင် ပြည့် လျှံ သည် ဖြစ်၍ အ ချင်း ချင်း ပဲ့ ပြင် နိုင် ကြောင်း ငါ စိတ် ချ လျက် ရှိ သော် လည်း၊ ထို အ ဖြစ် နှင့် ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် အား ဝတ် ပြု ခွင့် ကို ထောက်၍ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ဂုဏ် ရောက်၏။ ထို အ မှု ကြောင့် ငါ သည် သင် တို့ ထံ မ လာ ဖြစ် ဘဲ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ရှိ နေ ရ သော် လည်း၊ ဤ နယ် များ အ တွင်း ဆက် လက် ဟော ပြော ရန် မ ရှိ သော ကြောင့် နှစ် ပေါင်း များ စွာ သင် တို့ ထံ ရောက် လို သည် နှင့် အ ညီ၊ စ ပိန် ပြည် သို့ သွား ဖြစ် လျှင် သင် တို့ ကို တွေ့ မြင်၍ အာ ရုံ ဖြေ ပြီး မှ အ ပို့ အ ဆောင် ခံ မည် ဟု မျှော် လင့်၏။ စေ တ နာ အ လျောက် ဆို သော် လည်း နာမ် ဝိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ ဒါ န ကို လူ မျိုး ခြား တို့ ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ လျှင် ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ ဝတ် တုံ့ ပြု ရန် တာ ဝန် ရှိ ကြ ၏။ ထို အ မှု ကို ငါ ဆောင် ရွက် ပြီး စီး သ ဖြင့် သူ တို့ ကောင်း ကျိုး ကို တံ ဆိပ် ခတ် ပြီး လျှင် သင် တို့ ထံ ဝင်၍ စ ပိန် ပြည် သို့ သွား မည်။ သင် တို့ ထံ ငါ လာ သည့် ကာ လ၌ လည်း ခ ရစ် တော်၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ အ ပြည့် အ စုံ နှင့် ရောက် လာ မည် ကို ငါ သိ ၏။ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အာ မင်။ ကင် ခြေ မြို့ ရှိ အ သင်း တော် တွင် သင်း ထောက် ဖြစ် သော ငါ တို့ နှ မ ဖိ ဗေ ကို သင် တို့ နှင့် ငါ ကျွမ်း ဝင် စေ၏။ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ထိုက် လျော သည့် အ လျောက်၊ အ ရှင် ဘု ရား ကို ထောက်၍ လက် ခံ ပြီး လျှင်၊ လို အပ် သ မျှ အ တိုင်း ပြု စု ကြ လော့။ သူ သည် အ များ တို့ မှ စ သော ငါ့ ကို ပင် ပြု စု ခဲ့ လေ ပြီ။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ငါ့ လုပ် ဘော် ဆောင် ဘက် ပြစ် က နှင့် အာ ကု လ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ငါ့ အ တွက် ကိုယ့် အ သက် ကို စွန့် စား သည့် အ လျောက်၊ ထို သူ တို့ ကျေး ဇူး ကို ငါ သာ မ ဟုတ်။ လူ မျိုး ခြား အ သင်း တော် ရှိ သ မျှ တို့ ချီး မွမ်း ကြ၏။ သူ တို့ အိမ် ရှိ အ သင်း တော် ကို လည်း နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော့် အ ဘို့ အာ ရှိ ပြည် တွင် တ ပည့် ဦး ဖြစ် သော ငါ့ ချစ် ဆွေ ဧ ပဲ နက် ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ သင် တို့ အ ဘို့ များ စွာ ကြိုး စား အား ထုတ် ခဲ့ သော မာ ရိ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ တ မန် တော် တို့ အ နက် ကျော် စော သူ ငါ့ အ ရင် ခ ရစ် တော်၌ တည် နေ သော ငါ့ ဆွေ မျိုး၊ ငါ နှင့် အ တူ အ ကျဉ်း ခံ ရ သော အ န္ဒြော နိတ် နှင့် ယု နိတ် တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား၌ ငါ့ ချစ် ဆွေ ဖြစ် သူ အ မ္ပ လိ အာ တု ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၌ ငါ တို့ လုပ် ဘော် ဆောင် ဘက် ဖြစ် သူ ဥ ရ ဗန် နှင့် ငါ့ ချစ် ဆွေ သေ တာ ခု တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၌ စံ ချ ပြီး သူ အ ပေ လေ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အာ ရိ တ္ထော ဗု လု အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ငါ့ ဆွေ မျိုး ဟေ ရော ဒျုန် ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား၌ တည် နေ သော နာ ကိ သု အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော်၌ ကြိုး စား အား ထုတ် သူ တ ရု ဖဲ န နှင့် တ ရု ဖော သ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော်၌ များ စွာ ကြိုး စား အား ထုတ် ခဲ့ သူ ချစ် ဆွေ ပေ ရ တိ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား၌ ဧ တ ဒဂ် ရ သူ ရု ဖု မှ စ၍ ငါ့ အ မိ သ ဘွယ် ဖြစ် သော သူ့ အ မိ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ အ သုံ က ရိတ်၊ ဖ လေ ဂုန်၊ ဟေ ရ မေ၊ ပတ် ရော ဘ၊ ဟေ ရ မ မှ စ၍ သူ တို့ အ ပေါင်း အ ဘော် ဖြစ် သော ညီ အစ် ကို တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ဖိ လော လုပ် နှင့် ယု လိ၊ နေ ရု နှင့် သူ့ နှ မ၊ သြ လု မ္ပ မှ စ၍ သူ တို့ အ ပေါင်း အ ဘော် ဖြစ် သော တ ပည့် တော် အ ပေါင်း တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် သန့် ရှင်း စွာ နမ်း ရှုပ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၏ အ သင်း တော် ရှိ သ မျှ တို့ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အို ညီ အစ် ကို တို့ သင် တို့ သင် ကြား ခဲ့ သော ဒေ သ နာ နှင့် ဆန့် ကျင် လျက်၊ ကွဲ ပြား ခြင်း၊ တိုက် လဲ ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် ပွား စေ သူ တို့ ကို မှတ်၍ လွဲ ရှောင် ကြ စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော် ပါ၏။ ထို သို့ သော သူ တို့ သည် ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော့် ထံ အ စေ ကို မ ခံ ဘဲ၊ ကိုယ့် ဝမ်း အ စေ ကို ခံ လျက်၊ သာ ယာ နာ ပျော် သော စ ကား ဖြင့် ရိုး သား သူ တို့၏ စိတ် နှ လုံး ကို လှည့် ဖြား တတ် ကြ၏။ သင် တို့ နား ထောင် မှု သ တင်း သည် သူ ခပ် သိမ်း တို့ ထံ ကြေ ငြာ သည် ဖြစ်၍ သင် တို့ အ တွက် ငါ ဝမ်း မြောက် ရာ တွင် အ ကောင်း၌ လိ မ္မာ၍ အ ဆိုး၌ မ လိ မ္မာ သူ များ ဖြစ် စေ လို၏။  ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် စာ တန် ကို သင် တို့ ခြေ အောက် တွင် မ ကြာ မှီ အ နင်း ခံ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ့ လုပ် ဘော် ဆောင် ဘက် တိ မော သေ နှင့် ငါ့ ဆွေ မျိုး လု ကိ၊ ယာ သုန်၊ သော သိ ပ တ ရု တို့ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား ကို အ မှီ ပြု၍ ဤ ကျမ်း စာ ရေး ဖြစ် သော ကျွန်ုပ် တေ ရ တိ က လည်း နှုတ် ဆက် လိုက်၏။ ငါ မှ စ၍ အ သင်း တော် လုံး ကို ဧည့် ခံ သူ ဂါ ယု က လည်း နှုတ် ဆက် လိုက်၏။ မြို့ ဘ ဏ္ဍာ ဝန် ဧ ရ တ္တု နှင့် ညီ အစ် ကို ကွာ တု တို့ က လည်း နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ ကာ လ အ စဉ် ဝှက် ထား လျက် ရှိ သော် လည်း။ နိ စ္စ ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် အ တိုင်း။ ပ ရော ဖက် တို့ ကျမ်း ဂန် များ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား ခပ် သိမ်း တို့ ယုံ ကြည်၍ လိုက် နာ စေ အံ့ သော ငှာ။ ယ ခု ကာ လ ထင် ရှား၍ ထွက် ပေါ် ပြီး နက် နဲ ရာ ကို ဖွင့် ပြ ခြင်း တည်း ဟူ သော၊ ယေ ရှု ခ ရစ် အ ကြောင်း ကြေ ငြာ သော သ တင်း၊ ငါ ဟော ပြော သော သ တင်း တော် မြတ် အ ရ။ သင် တို့ ကို တည် ကြည် စေ တော် မူ နိုင် သော အ ရှင်။ တစ် ဆူ တည်း သော ဉာဏ် တော် နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ တ မန် တော် အ ဖြစ် ခေါ် ထား သူ ပေါ လု နှင့် ညီ အစ် ကို သော သေ နေ တို့ က၊ ငါ တို့ အ ရှင်၊ သူ တို့ အ ရှင် ဖြစ် သော ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် ကို အ ပြည် ပြည် တွင် ပ ဌ နာ ပြု သူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် တ ကွ၊ သီး သန့် ခေါ် ထား တော် မူ သူ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် သန့် ရှင်း သူ များ ဖြစ် သော ကော ရိ န္သု မြို့ ရှိ ဘု ရား သ ခင်၏ အ သင်း တော့် ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နေ့ တော်၌ စွပ် စွဲ ခြင်း ကင်း လွတ် ကြ စေ ရန် ထို အ ရှင် သည် သင် တို့ ကို ဆုံး ခန်း တိုင် တည် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ရှင် တည်း ဟူ သော သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ် နှင့် ပေါင်း သင်း ဆက် ဆံ ခွင့် ရှိ စေ ခြင် ငှာ သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဘု ရား သ ခင် သည် သ စ္စာ စောင့် တော် မူ၏။ အို ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ကွဲ ပြား ခြင်း မ ရှိ ဘဲ တစ် သံ တည်း ပြော ဆို လျက် သ ဘော ထား တစ် မျိုး၊ ဆုံး ဖြတ် ပုံ တစ် မျိုး တည်း အား ဖြင့် စေ့ စပ် စုံ လင် ကြ မည့် အ ကြောင်း ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် နှင့် ငါ နှိုး ဆော် ပါ ၏။ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း များ ရှိ ကြောင်း ခ လော ဧ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ဖော် ပြ ကြ ၏။ ငါ ဆို လို သည် မှာ အ သီး သီး တို့ က ငါ သည် ပေါ လု တ ပည့်၊ ငါ သည် အာ ပေါ လု တ ပည့်၊ ငါ သည် ကေ ဖ တပည့်၊ ငါ သည် ခရစ် တော် တ ပည့် ဟု ပြော ဆို ကြ၏။ ခ ရစ် တော် သည် ကွဲ ပြား သ လော။ ပေါ လု သည် သင် တို့ အ ဖို့ ကား တင် ခံ သ လော။ ပေါ လု၏ နာ မ၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ကြ သ လော။ သ တေ ဖ နာ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို လည်း ငါ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး၏။ ၎င်း ပြင် ပေး သည် မ ပေး သည် ကို ငါ မ မှတ် မိ။ ခ ရစ် တော် သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး စေ အံ့ သော ငှာ မ ဟုတ်။ ကား တိုင် တော် အ ကျိုး မဲ့ မ ဖြစ် စေ ရန် ဉာဏ် ပ ညာ ယှဉ် သော စ ကား မ သုံး ဘဲ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော စေ အံ့ သော ငှာ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ၏။ ယ ခု ​ခေတ် ဆိုင် ရာ ပ ညာ ရှိ သူ၊ ကျမ်း တတ် သူ၊ စော တ နာ တက် သူ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် လော ကီ ပ ညာ ကို မိုက် မဲ စေ တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ဘု ရား သ ခင့် ပညာ တော် အ လျောက် ဤ လော က သည် ဆိုင် ရာ ပ ညာ ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း ရာ မ ရောက် သည် ဖြစ်၍ အ မိုက် မှတ် သော ဟော ပြော ခြင်း ဖြင့် ပင် ယုံ ကြည် သူ တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း ငှာ အ လို ရှိ တော် မူ ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို တောင်း ဆို ခြင်း၊ ဂ ရိတ် လူ မျိုး တို့ သည် ပ ညာ ကို လိုက် ရှာ ခြင်း ပြု လျက် ပင်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ မိုက် မဲ ခြင်း သည် လူ တို့ ပ ညာ ထက် ကောင်း၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ အား နည်း ခြင်း လည်း လူ တို့ ခွန် အား ထက် သန် စွမ်း ၏။ ၎င်း ပြင် ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့၏ ခေါ် ထား တော် မူ ရင်း အ ဖြစ် အ နေ ကို ထောက် ရှု ဦး လော့။ လော ကီ ပ ညာ ရှိ သူ၊ အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် သူ၊ အ မျိုး မြတ် သူ အ များ ပါ သည် မ ဟုတ်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ လည်း သင် တို့ ထံ ရောက် လာ သည့် ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် အ ကြောင်း သက် သေ ကို လွန် ကဲ သော နှုတ် သ တ္တိ၊ ဉာဏ် သ တ္တိ ဖြင့် ကြား ပြော လျက် ရောက် လာ သည် မ ဟုတ်။ ယေ ရှု ခ ရစ် သာ မ က ကား တင် ခံ တော် မူ ပြီး သော ယေ ရှု ခ ရစ် အ ကြောင်း ပြင် မည် သည် ကို မျှ မ သိ မ မှတ် ဘဲ၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် နေ မည် ဟု စိတ် ပြ ဌာန်း သည် နှင့် အ ညီ၊ ငါ သည် အား နည်း လျက်၊ ကြောက် ရွံ့ လျက်၊ များ စွာ တုန် လှုပ် လျက်၊ သင် တို့ နှင့် ရှိ နေ ရာ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း မှာ၊ သို့ ရာ တွင် စုံ လင် ရာ ရောက် သူ တို့ ဘောင်၌ ဉာဏ် ပ ညာ ယှဉ် သော စ ကား ကို ငါ တို့ ပြော ဆို တတ်၏။ ထို သို့ ဆို သော် ယ ခု ကာ လ ဉာဏ် ပ ညာ မ ဟုတ်။ ပ ပျောက် ဆဲ ဖြစ် သော ယ ခု ကာ လ မင်း တို့၏ ဉာဏ် ပ ညာ လည်း မ ဟုတ်။ ငါ တို့ ဘုန်း အ သ ရေ ဖြစ် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် တင် ရင် စီ မံ လျက် ဝှက် ထား တော် မူ ခဲ့ ရာ နက် နဲ သော ဘု ရား သ ခင့် ပ ညာ တော် ကို ဖော် ပြ ကြ၏။ ထို ပ ညာ ကို ယ ခု ကာ လ မင်း တစ် ပါး မျှ မ သိ။ အ ကယ်၍ သိ ခဲ့ လျှင် ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော အ ရှင် ကို ကား မ တင် ဘဲ နေ ကြ လေ ပြီ။ ကျမ်း ချက် အ ရ ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး သူ တို့ အ ဖို့ ပြင် ဆင် တော် မူ သော အ ရာ၊ လူ့ မျက် စိ ဖြင့် မ မြင်၊ နား ဖြင့် မ ကြား၊ စိတ် ဖြင့် မ ထင် စ ဘူး သော အ ရာ များ ဖြစ် သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင်၏ နက် နဲ ရာ များ တိုင် အောင် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ဝိ ညာဥ် တော် စီ စစ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ဆို ခဲ့ သည့် အ ရာ များ ကို ငါ တို့ အား ဝိ ညာဥ် တော် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ဖွင့် ပြ တော် မူ ၏။ လူ၏ အ ဇ္စျ တ္တ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သူ၌ ရှိ သော ဝိ ညာဥ် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ သည့် နည်း တူ ဘု ရား သ ခင်၏ အ ဇ္စျ တ္တ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ။ ငါ တို့ မှာ မူ ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော ဆု တော် များ ကို သိ မှတ် ခွင့် ရှိ စေ ရန် ဤ လော က ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် ကို မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ သက် ရောက် သော ဝိ ညာဥ် တော် ကို ခံ ရ ကြ၏။ ထို ဆု တော် များ အ ကြောင်း ငါ တို့ ပြော ဆို ရာ လူ့ ပ ညာ သွန် သင် သည့် အ လျောက် မ ဟုတ်။ ဝိ ညာဉ် တော် သွန် သင် သည့် အ လျောက် ကြား ပြော လျက် ဝိ ညာဉ် ဆိုင် ရာ များ ကို ဝိ ညာဉ် သက် ဝင် သူ တို့ နှင့် စေ့ ဆော် တတ် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ များ ကို ဝိ ညာဉ် အား ဖြင့် သာ စီ စစ် သိ မြင် ခွင့် ရှိ သော ကြောင့် ပြ က တေ့ လူ သည် လက် မ ခံ၊ မ သိ မ မြင် နိုင် ဘဲ အ မိုက် ဟု ထင် မှတ် တတ်၏။ ဝိ ညာဉ် သက် ဝင် သူ မူ ကား အ ရာ ရာ ကို စီ စစ် သိ မြင် လျက် မည် သူ့ ထံ မျှ အ စီ အ စစ် မ ခံ ရာ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဉာဏ် တော် ကို သိ လျက် ကိုယ် တော် အား သွန် သင် သူ ကား မည် သူ နည်း။ ငါ တို့၌ ပင် ခ ရစ် တော်၏ ဉာဏ် တော် ရှိ ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ လည်း သင် တို့ အား ဝိ ညာဉ် သက် ဝင် သူ များ အ ဖြစ် မ ကြား မ ပြော ရ ဘဲ ရုပ် စွဲ သူ ခ ရစ် တော်၌ နု သူ များ အ ဖြစ် ကြား ပြော ရ ၏။ ခဲ ဖွယ် ကို သင် တို့ မ ကျေ ကျက် နိုင် သော ကြောင့် ကျွေး ခွင့် မ ရ ဘဲ နို့ ရည် သာ ငါ တိုက် ရ ၏။ ရုပ် စွဲ လျက် ရှိ သေး သော ကြောင့် ယ ခု တိုင် အောင် မ ကျေ ကျက် နိုင် ချေ။ သင် တို့ ဘောင် တွင် ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း များ ရှိ စဉ် ရုပ် စွဲ သူ ပု ထု ဇဉ် အ လိုက် ကျင့် ကြံ ပြု မူ သူ ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တစ် ယောက် က ငါ သည် ပေါ လု တ ပည့်၊ တစ် ယောက် က ငါ ကား အာ ပေါ လု တ ပည့် ဟု ဆို သော် သင် တို့ သည် ပု ထု ဇဉ် ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ အာ ပေါ လု သည် မည် သို့ သော သူ နည်း။ ပေါ လု လည်း မည် သို့ သော သူ နည်း။ အ သီး အ သီး အ ရှင် ဘု ရား အ ထံ တော် မှ အ ခွင့် ရ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ယုံ ကြည် စေ ခြင်း ငှာ အ မှု တော် ဆောင် မျှ ဖြစ် ကြ ၏။ ငါ သည် စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ အာ ပေါ လု သည် ရေ လောင်း ခြင်း ပြု သည် မှန်၏။ ကြီး ပွား ခွင့် မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ စိုက် ပျိုး သူ၊ ရေ လောင်း သူ၊ ပ ဓာ န မ ဟုတ်။ ကြီး ပွား စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သာ ပ ဓာ န ဖြစ်၏။ စိုက် ပျိုး သူ နှင့် ရေ လောင်း သူ အ တူ အ ညီ ဖြစ် သော် လည်း ကိုယ် စီ အား ထုတ် သည့် အ လျောက် အ ကျိုး ဆက် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ လုပ် ဖော် ဆောင် ဖက် များ ဖြစ် လျက် သင် တို့ လည်း ဘု ရား သ ခင်၏ ဥ ယျာဉ် တော် ဘုရား သ ခင်၏ အ ဆောက် အ ဦး တော် ဖြစ် ၏။ ငါ ခံ စား ရ သော ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် နှင့် အ ညီ လက် မြောက် သော ဗိ သု ကာ အ ဖြစ် ငါ ချ ထား သော တိုက် မြစ် ပေါ် တွင် သူ တစ် ထူး တို့ တည် ဆောက်၏။ အ သီး အ သီး မည် သို့ တည် ဆောက် သည် ကို အ လေး ဂ ရု ပြု ပါ စေ။ ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း ဟူ သော ချ ထား ပြီး တိုက် မြစ် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ ချ နိုင်။ သို့ ရာ တွင် ထို တိုက် မြစ် ပေါ်၌ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျောက် မျက်၊ သစ်၊ ဝါး၊ မြက်၊ ကောက် ရိုး များ နှင့် တည် ဆောက် အံ့။ အ သီး အ သီး၏ အ လုပ် သည် ပေါ် ရ လ တ္တံ့။ အ သီး အ သီး ၏ အ လုပ် ကို မည် သည့် အ ရည် ဖြစ် ကြောင်း နေ့ တော် မီး စံ ချ သည့် အ လျောက် မီး၌ ထင် ရှား မည့် နေ့ ရက် တော် သည် ဖော် ပြ လိမ့် မည်။ တည် ဆောက် ထား သူ၏ အ လုပ် တည် တံ့ လျှင် ထို သူ သည် အ မြတ် ရ လိမ့် မည်။ ကျွမ်း လောင် လျှင် မူ ကား အ ရှုံး ခံ ရ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် မီး ထဲ က လွတ် မြောက် သ ကဲ့ သို့ ကိုယ် တိုင် ဘေး လွတ် ရ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိ မာန် တော် ဖြစ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့၌ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် ကိန်း ဝပ် တော် မူ သည် ကို လည်း ကောင်း မ သိ ကြ လော။ မည် သူ မ ဆို ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိ မာန် တော် ကို ဖျက် ဆီး လျှင် ထို သူ့ ကို ဘု ရား သ ခင့် ဖျက် ဆီး တော် မူ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင်၏ ဗိ မာန် တော် ဖြစ် သော သင် တို့ ကား သီး သန့် ထား တော် မူ သော အ ရာ ပေ တည်း။ အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ တော် မူ သည် ဟူ၍လည်းကောင်း ကျမ်း ချက် ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍ လူ ကြောင့် မည် သူ မျှ ကိုယ် ကို ဂုဏ် မ တင် စေ နှင့်။ ရှိ ရှိ သ မျှ သည် သင် တို့ ပိုင် ဖြစ်၏။ ပေါ လု၊ အာ ပေါ လု၊ ကေ ဖ တို့ သော်လည်းကောင်း၊ ဤ လော က သော်လည်းကောင်း၊ ရှင် ခြင်း နှင့် သေ ခြင်း သော် လည်း ကောင်း၊ ပ စ္စု ပ္ပန် နှင့် အ နာ ဂတ် အ ရာ သော်လည်းကောင်း ရှိ ရှိ သ မျှ သည် သင် တို့ ပိုင်။ သင် တို့ လည်း ခ ရစ် တော် ပိုင် ဖြစ်၏။ ခ ရစ် တော် ကား ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ဖြစ် တော် မူ သ တည်း။ ငါ တို့ ကို ခ ရစ် တော်၏ အ မှု တော် ထမ်း၊ ဘု ရား သ ခင်၏ နက် နဲ ရာ များ အ ပေါ် တွင် ဘ ဏ္ဍာ စိုး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ ပါ စေ။ ဘ ဏ္ဍာ စိုး သည် သ စ္စာ ရှိ သူ ဖြစ် စေ လို ကြ သော် လည်း၊ သို့ ဖြစ်၍ မှောင် မိုက်၌ ဝှက် ထား သော အ ရာ များ ကို ထုတ် ဖော် လျက် စိတ် အ ကြံ အ စည် များ ကို ထင် ရှား စေ တော် မူ သော အ ရှင် ဘု ရား ကြွ လာ တော် မူ သော အ ချိန်၊ ချိန်း ချက် သော အ ချိန် မ တိုင် မီ စီ ရင် ခြင်း မ ပြု ကြ လင့်။ ထို အ ခါ မှ လူ အ သီး အ သီး သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ခံ ထိုက် သော အ ချီး အ မွမ်း တော် ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ က္ခ ရာ ထက် လေ့ လာ ခြင်း ဆ ရာ တစ် ပါး ထက် တစ် ပါး ကြောင့် ဝင့် ဝါ ခြင်း သင် တို့၌ မ ရှိ စေ ရန် ဆို ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ တွင် ကိုယ် တိုင် နှင့် အာ ပေါ လု ကို ပုံ ကပ် လျက် သင် တို့ အ ကျိုး ငှာ ငါ ရေး လိုက်၏။ သင့် ကို မည် သူ လွန် ကဲ စေ သ နည်း။ မ ခံ ရ ဘဲ မည် သည့် အ ရာ ကို ပိုင် သ နည်း။ ခံ ရ သည် မှန် လျှင် ပိုင် ရင်း ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဝါ ကြွား သ နည်း။ သင် တို့ သည် ပြည့် ဝ ခြင်း၊ ရ တတ် ခြင်း၊ ငါ တို့ မ ပါ ဘဲ မင်း မူ ခြင်း အ ဖြစ် သို့ ရောက် ကြ ပြီ တ ကား။ သင် တို့ နှင့် အ တူ မင်း မူ ခွင့် ကို ငါ တို့ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ထို သို့ မင်း မူ ကြ ပါ စေ သော။ ငါ ထင် သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် သည် ကျုံး သွင်း၍ အ သေ ခံ ရ သူ တို့ သ ဖွယ် ဤ လော က တည်း ဟူ သော လူ နတ် တို့ ရှေ့ တ မန် တော် ဖြစ် သော ငါ တို့ ကို နောက် ဆုံး ထုတ် ပြ တော် မူ လေ စွ တ ကား။ ငါ တို့ သည် ခ ရစ် တော့် အ တွက် လူ မိုက်၊ သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ပ ညာ ရှိ၊ ငါ တို့ သည် အား နည်း သူ၊ သင် တို့ သည် အား ကြီး သူ၊ ငါ တို့ သည် အ သ ရေ မဲ့ သူ၊ သင် တို့ သည် အ သ ရေ ရှိ သူ များ ဖြစ် ကြ ပြီ တ ကား။ ငါ တို့ သည် ယ ခု အ ချိန် နာ ရီ တိုင် အောင် စား ရာ မဲ့၊ သောက် ရာ မဲ့၊ ဝတ် ရာ မဲ့၊ နေ ရာ မဲ့ ဖြစ် လျက် ရိုက် ပုတ် ခံ ရ သည့် ပြင်၊ ကိုယ့် လက် ဖြင့် ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် ရ ကြ ၏။ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရာ၌ မေ တ္တာ ပို့ ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရာ၌ တည် တံ့ ခြင်း၊ အ သ ရေ ဖျက် ခံ ရာ၌ ဖျောင်း ဖျ ခြင်း များ ကို ပြု ကြ၏။ ယ ခု တိုင် အောင် ပင် ဤ လော က၏ တံ မြက် ချေး အ ရပ် ရပ်၏ အ ညစ် အ ကြေး သ ဖွယ် ဖြစ် ရ ကြ လေ စွ။ ငါ သည် ဤ သို့ ရေး လိုက် သည် မှာ သင် တို့ ကို ရှက် စေ ခြင့် ငှာ မ ဟုတ်။ ငါ့ ချစ် သား များ အ ဖြစ် ပဲ့ ပြင် ခြင်း ငှာ တည်း။ သင် တို့၌ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် သြ ဝါ ဒ ဆ ရာ တစ် သောင်း ရှိ ပါ စေ ဦး။ အ ဘ အ များ မ ရှိ ရာ၊ ငါ သည် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ကြောင့် သ တင်း တော် မြတ် အား ဖြင့် သင် တို့ ကို ဖြစ် ပွား စေ ခဲ့ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ ပုံ စံ ကို လိုက် စေ ခြင်း ငှာ သင် တို့ ကို နှိုး ဆော် ပါ၏။ ထို အ ကြောင်း နှင့် ပင် သင် တို့ အား ငါ စေ လွှတ် သူ၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ သ စ္စာ စောင့် သော ငါ့ ချစ် သား တိ မော သေ သည် အ ရပ် ရပ် ရှိ အ သင်း တော် တိုင်း တွင် ငါ သင် ကြား တတ် သည့် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ငါ့ အ လေ့ အ လာ များ ကို သ တိ ရ စေ လိမ့် မည်။ ငါ လာ မည် မ ဟုတ် ဟု အ ချို့ ထင် မှတ်၍ ဝင့် ဝါ လျက် ရှိ သော် လည်း၊ အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ လျှင် မ ကြာ မီ ရောက် လာ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ထို ဝင့် ဝါ သူ တို့ စ ကား ကို မ ဟုတ် တန် ခိုး ရှိ မ ရှိ သိ မှတ် မည်။ ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် စ ကား၌ မ တည်၊ တန် ခိုး၌ တည် ၏။ မည် သို့ အ လို ရှိ ကြ သ နည်း။ ကြိမ် နှင့် လာ စေ လို သ လော။ မေ တ္တာ နှင့်လည်းကောင်း၊ သိမ် မွေ့ သော စိတ် နှင့် လည်း ကောင်း လာ စေ လို ကြ သ လော။ လူ မျိုး ခြား တို့ ပင် ကင်း သော မေ ထုန် မှု ကို သင် တို့ ဘောင် တွင် လူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ့် နှောင်း မိ နှင့် ပြု ကြောင်း မု ချ ကြေ ငြာ ရှိ လျက် နှင့်၊ သင် တို့ သည် ထို သို့ ပြု ကျင့် သူ့ ကို ဝမ်း နည်း စွာ မ နှင် ထုတ် ဘဲ ဝင့် ဝါ လျက် ရှိ ကြ လေ စွ။ ကိုယ် ခ န္ဓာ ဝေး ကွာ လျက် စိတ် ဝိ ညာဉ် ရောက် ရှိ သော ငါ မူ ကား ကိုယ် တိုင် ရောက် ဘိ သ ကဲ့ သို့ ထို သို့ ပြု သော သူ့ ကို စီ ရင် သည် မှာ၊ သင် တို့ ဝါ ကြွား ခြင်း မှာ သင့် လျော် သည် မ ဟုတ်၊ တ ဆေး အ နည်း ငယ် သည် တ ပေါင်း လုံး ပေါက် စေ တတ် ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ သင် တို့ သည် တ ဆေး ကင်း ပြီး ဖြစ် ကြ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ သစ် ပေါင်း ဖြစ် ရန် တ ဆေး ဟောင်း ကို ပယ် ရှင်း ကြ လော့။ ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ငါ တို့၏ ပ သ ခါ သိုး သား ငယ် ကို ပူ ဇော် ပြီး ဖြစ်၍၊ တ ဆေး ဟောင်း သော် လည်းကောင်း၊ ယုတ် မာ ခြင်း၊ ဆိုး သွမ်း ခြင်း တ ဆေး သော် လည်း ကောင်း မ ပါ ဘဲ တ ဆေး ကင်း သော ကြည် လင် ခြင်း၊ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း ဖြင့် ထို ပွဲ ကို ခံ ကြ ကုန် အံ့။ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ တို့ နှင့် မ ပေါင်း ဖော် ကြ စေ ရန် အ ထက် စာ တွင် ငါ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ဤ လော က ရှိ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု သူ၊ လော ဘ ရှိ၍ လု ယက် သူ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကိုး ကွယ် သူ တို့ ကို ငါ မ ဆို လို။ ထို သို့ ဆို လျှင် သင် တို့ သည် ဤ လော က မှ ထွက် သွား ရန် ရှိ တော့ သည်။ ယ ခု မှာ ညီ အစ် ကို အ ခေါ် ခံ ရ သူ သည် မ တ ရား မေ ထုန် ပြု သူ၊ လော ဘ ရှိ သူ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကိုး ကွယ် သူ၊ ကဲ့ ရဲ့ သူ၊ သောက် ကြူး သူ၊ လု ယက် သူ ဖြစ် လျင် ထို သို့ သော သူ နှင့် မ ပေါင်း ဖော် ရ၊ အ တူ မ စား မ သောက် ရ ဟု ငါ ရေး လိုက်၏။ သာ သ နာ ပ တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း သည် ငါ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ သာ သ နာ ဝင် တို့ ကို သင် တို့ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရ သည် မ ဟုတ် လော။ သာ သ နာ ပ တို့ ကို ကား ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ၏။ ထို လူ ဆိုး ကို သင် တို့ ဘောင် မှ နှင် ထုတ် ကြ လော့။ သင် တို့ အ နက် တစ် ဦး သည် တစ် ဦး အ ပေါ် တွင် အ မှု ရှိ လျင် တ ပည့် တော် တို့ ရှေ့ မ ဟုတ်။ မ တ ရား သူ တို့ ရှေ့ မည် သို့ တ ရား တွေ့ ဝံ့ သ နည်း။ ၎င်း ပြင် တ ပည့် တော် တို့ သည် ဤ လော က ကို တ ရား စီ ရင် ရ မည့် အ ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ သင် တို့ သည် ဤ လော က ကို တ ရား စီ ရင် သည် မှန် လျင် အ မှု အ သေး အ ဖွဲ ကို မျှ စီ ရင် ရန် မ ထိုက် တန် ကြ လော။ ယ ခု ဘ ဝ ဆိုင် ရာ အ မှု များ ကို မ ဆို ဘဲ စေ တ မန် တော် များ ကို ငါ တို့ တ ရား စီ ရင် ရ မည့် အ ကြောင်း မ သိ ကြ သ လော။ ထို ကြောင့် ယ ခု ဘ ဝ ဆိုင် ရာ အ မှု များ ကို စီ ရင် ရန် ရှိ လျှင် အ သင်း တော် တွင် အ သ ရေ နည်း သူ တို့ ကို သ မာ ဓိ တင် ထား ကြ သ လော။ အ ချင်း ချင်း တ ရား တွေ့ ကြ သည် မှာ သင် တို့၌ မု ချ အ သ ရေ ပျက် လေ ပြီ။ ထို သို့ မ တွေ့ ဘဲ မ တ ရား ရာ၊ လိမ် လည် ရာ ကို အ ဘယ့် ကြောင့် မ ခံ ကြ သ နည်း။ သင် တို့ မှာ မူ ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် မ တ ရား ရာ၊ လိမ် လည် ရာ ကို ပြု ရက် ကြ လေ စွ။ မ တ ရား သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် ကို မ ပိုင် ရ ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ကြ လော။ အ ထင် မ လွဲ ကြ နှင့်။ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ၊ ရုပ် ပွား ဆင်း တု ကိုး ကွယ် သူ၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား သူ၊ ယောက်ျား ချင်း မှား ယွင်း သူ၊ ခိုး ယူ သူ၊ လော ဘ ရှိ သူ၊ သောက် ကြူး သူ၊ ကဲ့ ရဲ့ သူ၊ လု ယက် သူ တို့ လည်း ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် ကို ပိုင် ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ တွင် အ ချို့ သည် ထို သို့ သော သူ များ ဖြစ် ခဲ့ ကြ သော် လည်း အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ၀ိ ညာ ဥ် တော် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သည် ကိုယ် ကို ဆေး ကြော ၍ သီး သန့် ထား ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် စေ ခြင်း များ ကို ခံ ခဲ့ ရ ကြ လေ ပြီ။ အ နည်း နည်း ကို ငါ ပြု ခွင့် ရှိ သည် မှန် သော် လည်း အ နည်း နည်း ကြောင့် အ ကျိုး ဖြစ် ထွန်း သည် မ ဟုတ်။ အ နည်း နည်း ကို ငါ ပြု ခွင့် ရှိ သော် လည်း မည် သည့် နည်း၏ တန် ခိုး အောက် သို့ ငါ ဝင် မည် မ ဟုတ်။ စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် သည် ဝမ်း အ ဖို့၊ ဝမ်း လည်း စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အ ဖို့ ဖြစ် ပါ စေ ဦး။ ဘု ရား သ ခင် သည် နှစ် ရပ် လုံး ကို ပ ပျောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ် ခ န္ဓာ မူ ကား မ တ ရား သော မေ ထုန် အ ဖို့ မ ဟုတ်။ အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့၊ အ ရှင် ဘု ရား လည်း ကိုယ် ခ န္ဓာ အ ဖို့ ဖြစ် သည် နှင့်၊ အ ရှင် ဘု ရား ကို ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ခဲ့ သော ဘု ရား သ ခင် သည် တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ ကို လည်း ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ဦး မည်။ သင် တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ များ သည် ခ ရစ် တော်၏ ကိုယ် အင်္ဂါ များ ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ ထို သို့ ဖြစ် လျင် ငါ သည် ခ ရစ် တော်၏ ကိုယ် အင်္ဂါ တော် များ ကို သိမ်း သွား၍ ပြည် တန် ဆာ၏ ကိုယ် အင်္ဂါ ဖြစ် စေ ရ မည် လော။ မ ဖြစ် စေ ရာ။ နှစ် ဦး လုံး ပင် တစ် သား တည်း ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြည် တန် ဆာ နှင့် ဆက် ဆံ သော သူ သည် ထို မိန်း မ နှင့် တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ကြ သ လော။ အ ရှင် ဘု ရား နှင့် ဆက် ဆံ သူ မူ ကား ကိုယ် တော် နှင့် တစ် စိတ် တစ် ဝိ ညာဉ် တည်း ဖြစ်၏။ မ တ ရား သော မေ ထုန် ကို ရှောင် ကြဉ် ကြ လော့။ ပြု ကျင့် တတ် သော အ ခြား ပြစ် မှု အ မျိုး မျိုး သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ ဗ ဟိ ဒ္ဓ၌ ဖြစ် သော် လည်း မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ သည် ကိုယ့် ခ န္ဓာ ကို ပြစ် မှား၏။ ၎င်း ပြင် သင် တို့၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ၍ သင် တို့ အ တွင်း၌ စံ နေ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော်၏ ဗိ မာန် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ သင် တို့ ကို အ ဖိုး နှင့် ဝယ် ယူ တော် မူ၍ ကိုယ် ကို သင် တို့ မ ပိုင် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို သင် တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ထင် ရှား စေ ကြ လော့။ သင် တို့ လျှောက် စာ ပါ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ရည် လျက် ဆို ဦး အံ့။ ယောက်ျား သည် မိန်း မ နှင့် မ ဆက် ဆံ ဘဲ နေ သော် ကောင်း ၏။ သို့ ရာ တွင် မ တ ရား သော မေ ထုန် မှု ဖြစ် တတ် သည် ကို ထောက်၍ ယောက်ျား အ သီး အ သီး ၌ မ ယား၊ မိန်း မ အ သီး အ သီး၌ လင် ရှိ စေ လော့။ လင် သည် မ ယား အား ပြု သင့် ရာ ဝတ် ကို လည်းကောင်း၊ မ ယား သည် လင် အား ပြု သင့် ရာ ဝတ် ကို လည်း ကောင်း ပြု ကြ စေ။ မ ယား သည် ကိုယ့် ခ န္ဓာ ကို ကိုယ် မ ပိုင်၊ လင် သာ ပိုင်၏။ လင် လည်း ကိုယ့် ခ န္ဓာ ကို ကိုယ် မ ပိုင်၊ မ ယား သာ ပိုင် ၏။ သ ဘော တူ လျက် တစ် ဖန် ပေါင်း သင်း မည့် အ ကြံ နှင့် ခေ တ္တ အ တွင်း ပ ဌ နာ ပြု ခွင့် ရ အံ့ သော ငှာ မှ တစ် ပါး မ ချုပ် တည်း နိုင် က စာ တန် စုံ စမ်း မည် စိုး၍ အ ချင်း ချင်း ဝတ် ကို မ လွှဲ မ ရှောင် ကြ နှင့်။ အ ထက် စ ကား များ ကို ပ ညတ် ထား သည် မ ဟုတ်၊ အ ကြံ ပေး၍ ငါ ပြော ဆို၏။ လူ ခပ် သိမ်း ကို ငါ့ ကိုယ် တိုင် ကဲ့ သို့ နေ စေ လို သော် လည်း အ သီး အ သီး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဆိုင် ရာ ဆု ကျေး ဇူး တော် ကို အ ချို့ တစ် နည်း၊ အ ချို့ တစ် ပုံ ခံ စား ရ ကြ လေ ပြီ။ မ ယား မ ရှိ သူ တို့ နှင့် မု ဆိုး မ တို့ အား ငါ ဆို သည် မှာ ငါ ကဲ့ သို့ နေ ကြ လျင် ကောင်း၏။ သို့ ရာ တွင် အိမ် ထောင် ပြု ခြင်း သည် ပူ လောင် ခြင်း ထက် ကောင်း သည် ဖြစ်၍ မ ချုပ် တည်း နိုင် လျင် အိမ် ထောင် ပြု ကြ စေ။ ခင် ပွန်း ရှိ သူ တို့ အား ငါ ဆင့် ဆို ရာ တွင် ငါ မ ဟုတ်၊ အ ရှင် ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည် ကား မ ယား သည် လင့် ထံ မှ မ ခွာ မ သွား စေ နှင့်။ ခွာ မိ လျှင် မူ ကား အိမ် ထောင် မ ပြု ဘဲ နေ စေ။ သို့ မ ဟုတ် လင့် ထံ ပြန် စေ။ လင် လည်း မ ယား ကို မ ကွာ စေ နှင့်။ ကြွင်း သူ တို့ အား အ ရှင် ဘု ရား မ ဟုတ်၊ ငါ ဆို သည် ကား ညီ အစ် ကို တစ် ဦး၌ မ ယုံ ကြည် သော မ ယား ရှိ ရာ ထို မိန်း မ သည် အ တူ နေ ထိုင် ရန် သ ဘော ရှိ လျှင် မ ကွာ စေ နှင့်။ မိန်း မ တစ် ဦး၌ လည်း မ ယုံ ကြည် သော လင် ရှိ ရာ ထို ယောက်ျား သည် အ တူ နေ ထိုင် ရန် သ ဘော ရှိ လျှင် မ ကွာ စေ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော် မ ယုံ ကြည် သော လင် သည် မ ယား အား ဖြင့်လည်းကောင်း၊ မ ယုံ ကြည် သော မ ယား သည် ထို ညီ အစ် ကို အား ဖြင့် လည်းကောင်း၊ သီး သန့် ရာ ရောက် ပြီ။ အ ကယ်၍ မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့၏ သား သ မီး များ သည် ယ ခု ကဲ့ သို့ သီး သန့် ရာ မ ရောက် ဘဲ မ သန့် ရာ အ ဖြစ် နေ ကြ လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ထို သို့ သော အ မှု မျိုး နှင့် စပ်၍ ညီ အစ် ကို ဖြစ် စေ၊ ညီ အစ် မ ဖြစ် စေ၊ ချဥ် နှောင် ခြင်း မ ရှိ သော ကြောင့် မ ယုံ ကြည် သူ ကွာ သွား လို လျှင် ကွာ သွား စေ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို ငြိမ် သက် ခြင်း၌ ခေါ် ထား တော် မူ ပြီ။ အ ချင်း မ ယား ဖြစ် သူ၊ လင် ကို သင် ကယ် တင် မည်၊ မ ကယ် တင် မည် ကို မည် သို့ သိ နိုင် သ နည်း။ အ ချင်း လင် ဖြစ် သူ၊ မ ယား ကို သင် ကယ် တင် မည်၊ မ ကယ် တင် မည် ကို မည် သို့ သိ နိုင် သ နည်း။ ထို မှ တစ် ပါး အ သင်း တော် ရှိ သ မျှ အား ငါ စီ မံ သည် မှာ လူ အ သီး အ သီး သည် အ ရှင် ဘု ရား ဝေ ငှ တော် မူ သော အ ဖြစ် အ နေ ဘု ရား သ ခင် ခေါ် ထား တော် မူ ရင်း အ ဖြစ် အ နေ၌ ရှောက် လိုက် စေ။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး အ ဖြစ် အ နေ၌ ခေါ် ထား တော် မူ သ လော။ ထို မင်္ဂ လာ လ က္ခ ဏာ ကို မ ပျက် စေ နှင့်။ ထို မင်္ဂ လာ မဲ့ အ ဖြစ် အ နေ၌ ခေါ် ထား တော် မူ သ လော။ မ ခံ စေ နှင့်။ ထို မင်္ဂ လာ ရှိ ခြင်း မ ရှိ ခြင်း သည် ပ ဓာ န မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် ခြင်း သာ ပ ဓာ န ဖြစ်၏။ အ သီး အ သီး သည် ခေါ် ထား တော် မူ ရင်း အ ဖြစ် အ နေ၌ တည် နေ စေ။ ကျွန် အ ဖြစ်၌ ခေါ် ထား တော် မူ သ လော။ အ ရေး မ ယူ နှင့်။ လွတ် ခွင့် ရ ရှိ လျှင် သာ ခံ ယူ တော့။ အ ရှင် ဘု ရား ၌ ခေါ် ထား တော် မူ သော ကျွန် သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ လူ လွတ် ဖြစ်၏။ ထို နည်း တူ ခေါ် ထား တော် မူ သော လူ လွတ် သည် ခ ရစ် တော်၏ ကျွန် ဖြစ် ၏။ သင် တို့ ကို အ ဖိုး နှင့် ဝယ် ယူ တော် မူ သ ဖြင့် လူ တို့ အောက် ကျွန် မ ခံ ကြ နှင့်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ သီး အ သီး သည် ခေါ် ထား တော် မူ ရင်း အ ဖြစ် အ နေ၌ ဘု ရား သ ခင့် အ ပါး တော် တွင် တည် နေ စေ။ သ မီး က ညာ ဖြစ် သူ တို့ နှင့် စပ်၍ ငါ၌ အ ရှင် ဘုရား ၏ အ မိန့် တော် မ ရှိ သော် လည်း အ ရှင် ဘု ရား ထံ က ရု ဏာ တော် ကို ခံ စား၍ သ စ္စာ စောင့် သူ အ ဖြစ် ငါ အ ကြံ ပေး သည် မှာ ယ ခု သင့် အံ့ ဆဲ ဒု က္ခ ကို ထောက် ၍၊ လူ တိုင်း ရှိ ရင်း အ ဖြစ် အ နေ၌ နေ သင့် သည် ဟု ငါ ထင် မှတ် သ တည်း။ မ ယား နှင့် ချည် နှောင် လျက် ရှိ သ လော။ လွတ် ခွင့် မ ရှာ နှင့်။ လွတ် ကင်း လျက် ရှိ သ လော။ မ ယား မ ရှာ နှင့်။ သင် သည် အိမ် ထောင် ပြု လျှင် မူ ကား အ ပြစ် ရှိ သည် မ ဟုတ်။ သ မီး က ညာ လည်း အိမ် ထောင် ပြု လျှင် အ ပြစ် မ ရှိ။ သို့ ရာ တွင် ထို သို့ ပြု သော သူ တို့၌ ကာ ယ ဒု က္ခ ရောက် လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို ဒု က္ခ မ ရောက် စေ လို။ သင် တို့ ကို ကြောင့် ကြ ရန် အ ကြောင်း များ နှင့် ကင်း လွတ် စေ လို၏။ မ ယား မ ရှိ သူ သည် အ ရှင် ဘု ရား စိတ် တော် နှင့် တွေ့​ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ဆိုင် ရာ အ မှု အ ရေး များ ကို သာ ကြောင့် ကြ တတ် ၏။ မ ယား ရှိ သူ မူ ကား မ ယား စိတ် နှင့် တွေ့ စေ ရန်၊ ဤ လော က ဆိုင် ရာ အ မှု အ ရေး များ ကို လည်း ကြောင့် ကြ လျက် ဒွိ ဟ ရှိ ၏။ ထို နည်း တူ လင် မ ရှိ သော မိန်း မ နှင့် သ မီး က ညာ တို့ သည် ကိုယ် စိတ် နှစ် ပါး သန့် ရှင်း စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ဆိုင် ရာ အ မှု အ ရေး များ ကို သာ ကြောင့် ကြ တတ်၏။ လင် ရှိ သော မိန်း မ မူ ကား လင့် စိတ် နှင့် တွေ့ စေ ရန် ဤ လော က ဆိုင် ရာ အ မှု အ ရေး များ ကို လည်း ကြောင့် ကြ တတ် ကြ ၏။ ထို သို့ ဆို သော် သင် တို့ ကို ထောင် ဖမ်း ရန် မ ဟုတ်။ သင့် လျော် စွာ ပြု ကျင့်၍ အ နှောင့် အ ရှက် မ ရှိ ဘဲ အ ရှင် ဘု ရား ကို ခ စား ခွင့် ရ ကြ စေ ရန် သင် တို့ အ ကျိုး ငှာ ငါ ဆို ၏။ သို့ ရာ တွင် အ ဘ ဖြစ် သူ သည် အ ရွယ် ဟိုင်း လျက် စိုး ရိမ် မ ကင်း သော သ မီး က ညာ နှင့် စပ်၍ အ လွန် အ ကျူး ကန့် ကွက် မိ သည် ဟု ထင် မှတ် လျှင် ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း စီ ရင် စေ။ ပြစ် မှား သည် မ ဟုတ်။ အိမ် ထောင် ပြု ခွင့် ပေး စေ။ စိုး ရိမ် ရန် ကင်း လျက် ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း ပြု နိုင် ခွင့် ရှိ သည့် အ လျောက် စိတ် တည် တံ့ မြဲ မြံ လျက် သ မီး က ညာ ကို ထား မည် ဟု ပြ ဌာန်း လျှင် မူ ကား သင့် လျော် စွာ ပြု ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သ မီး က ညာ ကို ပေး စား သူ သည် သင့် လျော် စွာ ပြု၏။ မ ပေး စား သူ မူ ကား သာ၍ ပြု သ တည်း။ မ ယား ဖြစ် သူ သည် လင် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ အ တွင်း ချည် နှောင် လျက် ရှိ၏။ လင် သေ လျှင် မူ ကား အ ရှင် ဘု ရား၌ ဖြစ် က အ လို ရှိ သူ နှင့် အိမ် ထောင် ပြု ရန် လွတ် လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် အိမ် ထောင် မ ပြု ဘဲ နေ လျှင် သာ၍ မင်္ဂ လာ ရှိ လိမ့် မည် ဟု ငါ သ ဘော ကျ၏။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် ရ ရှိ သူ ဖြစ် ကြောင်း ထင် မှတ် လေ ၏။ ရုပ် ပွား အား ပူ ဇော် ပြီး သော အ သား နှင့် စပ်၍ လည်း ငါ တို့ ရှိ သ မျှ၌ အ သိ ပ ညာ ရှိ ကြောင်း သိ ကြ လှ၏။ အ သိ ပ ညာ သည် ဖောင်း ကြွ ခြင်း၊ မေ တ္တာ မူ ကား ဆောက် တည် ခြင်း ဖြစ် စေ တတ်၏။ အ ကြင် သူ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ သိ သည် ဟု ထင် မှတ် အံ့။ ထို သူ သည် အ သိ ပ ညာ မှန် ကို မ ရ သေး။ အ ကြင် သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် ကြည် မြတ် နိုး အံ့။ ထို သူ့ ကို ကိုယ် တော် သိ မှတ် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ရုပ် ပွား အား ပူ ဇော် ပြီး သော အ သား သုံး ဆောင် မှု ကို ထောက်၍ ဆို သော် ဤ လော က တွင် ရုပ် ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဆူ တည်း ပြင် ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ငါ တို့ သိ ကြ ၏။ ကောင်း ကင်၌ ဖြစ် စေ၊ မြေ ကြီး၌ ဖြစ် စေ၊ ဘု ရား အ များ၊ အ ရှင် အ များ ဟူ၍ ဝန် ခံ ကြ သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ မုတ် ခံ အ များ ရှိ သော် လည်း၊ ငါ တို့ အ ဖို့ မူ ကား ရှိ ရှိ သ မျှ၏ မူ လ ရင်း ငါ တို့ ပန်း တုံး တိုင် သ ဖွယ် တည် တော် မူ သည့် ခ မည်း တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရား တစ် ဆူ တည်း နှင့် ငါ တို့ မှ စ၍ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ သည့် ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း ဟူ သော အ ရှင် တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ တော် မူ သ တည်း။ သို့ ရာ တွင် လူ ခပ် သိမ်း၌ ထို သို့ သော အ သိ ပ ညာ မ ရှိ သ ဖြင့် အ ချို့ တို့ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရုပ် ပွား နှင့် ရော ပြွမ်း လေ့ အ လိုက် ပူ ဇော် ပြီး​ သော အ သား ဟု မှတ် ယူ လျက် သုံး ဆောင် ကြ သော ကြောင့် သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် သည် နုန့် နဲ့ လျက် မ သန့် ဖြစ် တတ် ၏။ စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အား ဖြင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် သို့ မ ရောက် မည့် အ လျောက် သုံး ဆောင် လျှင် အ ကျိုး မြတ် သည် မ သုံး ဆောင် လျှင် အ ကျိုး ယုတ် သည် မ ဆို ရ သော် လည်း၊ ကိုယ့် သုံး ဆောင် ခွင့် သည် နုန့် နဲ့ သူ တို့၌ ခ လုတ် မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ သ တိ မူ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် အ သိ ပ ညာ ရှိ သော သင် သည် ရုပ် ပွား ကျောင်း၌ စား ပွဲ ထိုင် နေ သည် ကို နုန့် နဲ့ သူ တစ် ယောက် ယောက် မြင် သော် ရုပ် ပွား အား ပူ ဇော် ပြီး သော အ သား ကို သုံး ဆောင် ရန် သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရဲ ရင့် မည် မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် သင်၏ အ သိ ပ ညာ ကြောင့် နုန့် နဲ့ သူ၊ ခ ရစ် တော် အ သေ ခံ တော် မူ ရ သော ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ သည် ပျက် စီး ရှာ လေ စွ။ ထို သို့ ညီ အစ် ကို များ ကို ပြစ် မှား ၍ ၎င်း တို့၏ နုန့် နဲ့ သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ကို ထိ ခိုက် လျက် သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် ကို ပြစ် မှား ရာ ရောက် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အား ဖြင့် ညီ အစ် ကို တိုက် လဲ လျင် ငါ သည် ထို ညီ အစ် ကို၌ တိုက် လဲ ခြင်း မ ပြု မိ စေ ရန် ကာ လ အ စဉ် အ သား မ သုံး ဆောင် ဘဲ နေ တော့ မည်။ ငါ သည် လူ လွတ် ဖြစ် သူ၊ တ မန် တော် ဖြစ် သူ၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ကို ဖူး မြင် ခဲ့ ရ သူ မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ လည်း အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ငါ ဆောင် ရွက် သော အ ကျိုး မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် သူ တစ် ထူး တို့ အ ဖို့ တ မန် တော် မ ဟုတ် ဖြစ် စေ ဦး တော့။ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ခတ် နှိပ် သော တံ ဆိပ် သ ဖွယ် ဖြစ် သူ သင် တို့ အ ဖို့ မူ ကား ဟုတ် မှန်၏။ စစ် ဆေး သူ တို့ အား ငါ ထု ချေ ချက် မှာ ထို သို့ ပင် တည်း။ ငါ တို့ သည် အ စား အ သောက် ရ ခွင့် မ ရှိ ကြ လော။ အ ခြား တ မန် တော် များ၊ အ ရှင် ဘု ရား ညီ တော် များ နှင့် ကေ ဖ တို့ နည်း တူ တ ပည့် တော် မ ဖြစ် သော မ ယား ပါ လှည့် လည် ခွင့် မ ရှိ ကြ လော။ မ လုပ် မ ကိုင် ဘဲ နေ ခွင့် မ ရှိ သူ တို့ မှာ ငါ နှင့် ဗာ န ဗ သာ လော။ စစ် သည် သည် ကိုယ့် စ ရိတ် နှင့် အ မှု ထမ်း ရ သ လော။ စ ပျစ် ခြံ စိုက် ပျိုး သူ သည် အ သီး မ စား ဘဲ နေ ရ သ လော။ သိုး ဆိတ် ထိန်း ကျောင်း သူ သည် နို့ ကို မ သုံး ဆောင် ဘဲ နေ ရ သ လော။ လူ့ အ လိုက် သာ မ က ပ ည တ္တိ ကျမ်း လည်း ထို သို့ အ ဆို ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ စ ပါး နင်း နယ် သော နွား ကို ပါး ချုပ် တပ်၍ မ ထား ရ ဟု မော ရှေ၏ ကျမ်း တွင် ပါ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် နွား များ ကို ဂ ရု စိုက် တော် မူ သ လော။ ငါ တို့ ကို ရည်၍ ထို သို့ ဗျာ ဒိတ် ရှိ တော် မူ သ လော။ လယ် ထွန် သူ၊ စ ပါး နယ် သူ တို့ သည် အ ကျိုး ဆက် ကို မျှော် လင့် လျက် လုပ် သင့် သည် ကို ထောက်၍ ငါ တို့ အ တွက် ရေး ထား လေ ပြီ။ ငါ တို့ သည် နာမ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို သင် တို့ အ ဖို့ စိုက် ပျိုး ကြ သည် မှန် လျှင် ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ များ ကို သင် တို့ ထံ မှ ရိတ် သိမ်း သော် လွန် မည် လော။ သူ တစ် ထူး တို့ သည် သင် တို့ ထံ မှ ခံ ယူ ခွင့် ရှိ ကြ လျှင် ငါ တို့ သည် သာ၍ ခံ ယူ ထိုက် သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ရာ တွင် ထို အ ခွင့် ကို မ သုံး ဘဲ ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ်၌ အ ကန့် အ ကွက် မ ရှိ စေ ရန် အ ကုန် ခံ လျက် နေ ကြ ၏။ အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် သူ တို့ သည် ဗိ မာန် တော့် ဆိုင် ရာ များ ကို သုံး ဆောင် ခွင့် ရ ကြ ကြောင်း၊ ပူ ဇော် ရာ ပလ္လင် တော့် ဝတ် ကို ပြု သူ တို့ လည်း ပ လ္လင် တော် နှင့် ဖက် စပ် သုံး ဆောင် ခွင့် ရ ကြ ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ကြ လော။ ထို နည်း တူ ပင် သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြော် ငြာ သူ တို့ သည် ထို သ တင်း တော် အား ဖြင့် အ သက် မွေး ခွင့် ရ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား စီ မံ တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ထို သို့ သော အ ခွင့် ကို မ သုံး၊ သုံး လို ၍ လည်း ဤ သို့ ရေး လိုက် သည် မ ဟုတ်။ ငါ ဂုဏ် ရောက် ခွင့် ကို တစ် ယောက် ယောက် ပယ် ဖျက် သည် ထက် ငါ သေ သော် ကောင်း လိမ့် မည်။ သ တင်း တော် မြတ် ကို ငါ ကြား ပြော သော် လည်း ဂုဏ် ရောက် ခွင့် မ ရှိ သေး။ တာ ဝန် ခံ ရ သည့် အ လျောက် မ ကြား မ ပြော ဘဲ နေ လျှင် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အ လို အ လျောက် ငါ ကြား ပြော လျှင် အ ကျိုး ရှိ လိမ့် မည်။ အ လို အ လျောက် မ ဟုတ် က ဘ ဏ္ဍာ စိုး ရာ ထူး ခံ ရ သူ ဖြစ် ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ့ အ ကျိုး ကား မည် သို့ နည်း။ သ တင်း တော် မြတ် အား ဖြင့် ရ သော အ ခွင့် ကို မ သုံး ဘဲ ထို သ တင်း တော် မြတ် ကို အ ကုန် အ ကျ ခံ လျက် ကြား ပြော ခွင့် တည်း။ ငါ သည် ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ လူ လွတ် ဖြစ် သော် လည်း အ များ တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ထံ ကျွန် ခံ လေ ပြီ။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ ထို သူ တို့ ရှေ့ ယု ဒ လူ မျိုး အ ဖြစ် ပ ညတ် တ ရား အောက် နေ သူ မ ဟုတ် သော် လည်း ပ ညတ် တ ရား အောက် နေ သူ တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ ထို သူ တို့ ရှေ့ ပ ညတ် တ ရား အောက် နေ သူ အ ဖြစ် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တ ရား မဲ့ သူ မ ဟုတ်။ ခ ရစ် တော့် တ ရား အောက် နေ သူ ဟုတ် သော် လည်း တ ရား မဲ့ သူ တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ ထို သူ တို့ ရှေ့ တ ရား မဲ့ သူ အ ဖြစ်၊ နုန့် နဲ့ သူ တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ ထို သူ တို့ ရှေ့ နုန့် နဲ့ သူ အ ဖြစ် နေ လျက် တစ် နည်း နည်း အား ဖြင့် အ ချို့ တို့ ကို ရ ခြင်း ငှာ အ မျိုး မျိုး တို့ ရှေ့ အ မျိုး မျိူး အ ဖြစ် နေ ခဲ့ လေ ပြီ။ ငါ သည် သ တင်း တော် မြတ် အ ကျိုး ကို ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ရန် လည်း ထို သ တင်း တော် အ တွက် အ ရာ ရာ ကို ပြု ၏။ ပြေး တာ ဝင် သူ တိုင်း ပြေး သော် လည်း၊ တစ် ယောက် သာ ဆု ရ သည် ကို မ သိ ကြ လော။ ထို အ တိုင်း ရ ခြင်း ငှာ ပြေး ကြ လော့။ ပြိုင် ပွဲ ဝင် သူ တိုင်း လည်း ပျက် စီး သော သ ရ ဖူ ကို ရ ခြင်း ငှာ အ ရာ ရာ၌ ခြိုး ခြံ တတ် ၏။ ငါ တို့ မူ ကား မ ပျက် စီး သော သ ရ ဖူ ကို ရ ခြင်း ငှာ တည်း။ ထို နည်း တူ ငါ သည် ယိမ်း ယိုင် လျက် ပြေး ခြင်း၊ လေ ကို ထိုး မိ လျက် သတ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ အ ခြား သူ တို့ အား ဟော ပြော ပြီး နောက်၊ ကိုယ် တိုင် ထုတ် ပယ် ခံ ရ မည် စိုး ၍ ငါ့ ခ န္ဓာ ကို ထု သတ် လျက် နှိမ် နှင်း တတ် သ တည်း။ အ သို့ ဆို သော် ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး ရှိ သ မျှ သည် တိမ် တိုက် အောက် နေ ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပင် လယ် ကို ဖြတ် သွား ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ထို တိမ် တိုက် နှင့် ပင် လယ် တွင် မော ရှေ ထဲ သို့ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ တို့ သည် တစ် မျိုး တည်း ​သော လော ကု တ္တ ရာ အာ ဟာ ရ စား ခွင့်၊ ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော လိုက် ပါ သည့် လော ကု တ္တ ရာ ကျောက် က ရေ ကို သောက် ရ သည့် အ လျောက် ရှိ သ မျှ တို့ သည် တစ် မျိုး တည်း သော လော ကု တ္တ ရာ အ မြိုက် သောက် ခွင့် များ ကို ရ ကြ သော် လည်း၊ သဲ က န္တာ ရ တွင် ကျ ဆုံး ကြ သည့် အ တိုင်း အ များ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မ မူ ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ဘဲ ငါ မ နေ စေ လို။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကား အ ဆိုး ကို သူ တို့ တပ် မက် သ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ မ တပ် မက် ကြ စေ ရန် ငါ တို့ အ ဖို့ ပုံ စံ ပေ တည်း။ ထို လူ မျိုး သည် စား သောက် ရန် ထိုင် လျက် မြူး ထူး ရန် ထ ကြ သည် ဟု ကျမ်း ချက် အ ရ ထို သူ အ ချို့ တို့ ကဲ့ သို့ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် သူ မ ဖြစ် ကြ နှင့်။ တစ် နေ့ ချင်း တွင် လူ ဦး ရေ နှစ် သောင်း သုံး ထောင် ကျ ဆုံး သည့် တိုင် အောင် အ ချို့ တို့ သည် မ တ ရား သော မေ ထုန် ကို ပြု ကျင့် သ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ မ ပြု ကျင့် ကြ ရ။ မြွေ ခဲ သ ဖြင့် သေ ရ သည့် တိုင် အောင် အ ချို့ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စုံ စမ်း သ ကဲ့ သို့ ငါ တို့ မ စုံ စမ်း ကြ ရ။ လုပ် ကြံ သော စေ တ မန် တော့် လက် ဖြင့် ပျက် စီး ရ သည့် တိုင် အောင် အ ချို့ တို့ သည် ညည်း ညူ သ ကဲ့ သို့ မ ညည်း ညူ ကြ နှင့်။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကား ပုံ စံ အ ဖြစ် သူ တို့၌ သင့် ရောက် လျက် ခေတ် ကာ လ အ ဆုံး နှင့် တွေ့ ကြုံ ရ သော ငါ တို့ ကို ပဲ့ ပြင် ရန် မှတ် သား လျက် ရှိ သော ကြောင့်၊ တည် ကြည် သည် ဟု ကိုယ် ကို ထင် မှတ် သူ သည် မ လဲ မ ပြို ရန် ဂ ရု ပြု စေ။ လူ တို့ ခံ ရ သော စုံ စမ်း ခြင်း မျိုး မှ တစ် ပါး သင် တို့ မ ခံ ခဲ့ ရ။ ဘု ရား သ ခင် သည် သ စ္စာ နှင့် ပြည့် စုံ သည့် အ လျောက် သင် တို့ ခံ ရပ် နိုင် သည် ထက် စုံ စမ်း စေ ခွင့် ပြု တော် မ မူ မည့် ပြင် စုံ စမ်း ခံ ရာ တွင် ခံ ရပ် နိုင် ကြ စေ ရန် လွတ် ရာ လွတ် ကြောင်း ကို ပြု ပြင် တော် ဦး မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ချစ် သူ တို့၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် မှု ကို ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့။ ဉာဏ် ကောင်း သူ များ ဟု မှတ် လျက် ငါ ပြော ဆို၏။ ငါ့ စ ကား ကို ဆင် ခြင် ပိုင်း ခြား ကြ လော့။ ငါ တို့ ကောင်း ကြီး ပေး ကြ သော မင်္ဂ လာ ဖ လား တော် သည် ခ ရစ် တော်၏ အ သွေး တော် ကို ဆက် ဆံ သုံး ဆောင် ခြင်း မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ ဖဲ့ ကြ သော မုန့် တော် လည်း ခ ရစ် တော်၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် ကို ဆက် ဆံ သုံး ဆောင် ခြင်း မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် မုန့် တစ် လုံး တည်း ကို ဆက် ဆံ သုံး ဆောင် ကြ သော ကြောင့် မုန့် တစ် လုံး တည်း ရှိ သည့် အ လျောက် အ များ ဖြစ် သော ငါ တို့ သည် တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ်၏။ ဇာ တိ အ လျောက် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဖြစ် သူ တို့ ကို ထောက် ရှု ကြ လော့။ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို သုံး ဆောင် သူ တို့ သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ သည် မည် သို့ ဆို ရာ ရောက် သ နည်း။ ရုပ် ပွား အား ပူ ဇော် ပြီး သော အ သား ဖြစ် စေ၊ ဆင်း တု ဖြစ် စေ ပ ဓာ န ဟုတ် သ လော။ မ ဟုတ် သော် လည်း လူ မျိုး ခြား တို့ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ သည် ဘု ရား သ ခင် အား မ ဟုတ်။ နတ် ဆိုး တို့ အား ပူ ဇော် ရာ ဖြစ် သ ဖြင့် ငါ သည် သင် တို့ ကို နတ် ဆိုး တို့ နှင့် မ ဆက် ဆံ စေ လို ကြောင်း ငါ ဆို၏။ အ ရှင် ဘု ရား၏ ဖ လား တော် နှင့် နတ် ဆိုး တို့၏ ဖ လား ကို သင် တို့ မ သောက် နိုင်။ အ ရှင် ဘု ရား၏ စား ပွဲ တော် နှင့် နတ် ဆိုး တို့၏ စား ပွဲ ကို မ သုံး ဆောင် နိုင်။ အ ရှင် ဘု ရား၌ မ ရှု စိတ် ခြင်း ကို ငါ တို့ တိုက် လို ကြ သ လော။ ကိုယ် တော့် ထက် အား ကြီး ကြ သ လော။ အ နည်း နည်း ကို ပြု ခွင့် ရှိ သည် မှန် သော် လည်း အ နည်း နည်း ကြောင့် အ ကျိုး ဖြစ် ထွန်း သည် မ ဟုတ်။ အ နည်း နည်း ကို ပြု ခွင့် ရှိ သော် လည်း အ နည်း နည်း ကြောင့် ဆောက် တည် ရ သည် မ ဟုတ်။ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ ကျိုး ကို မ ရှာ ဘဲ သူ တစ် ပါး၏ အ ကျိုး ကို သာ ရှာ ပါ စေ။ မ ယုံ ကြည် သူ တစ် ဦး ဖိတ် ကြား၍ သင် တို့ သွား လို လျှင် သင် တို့ ရှေ့ မှာ တည် သော မည် သည့် အ သား မ ဆို သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် အ တွက် မေး မြန်း ခြင်း မ ပြု ဘဲ စား ကြ လော့။ ငါ သည် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် သုံး ဆောင် လျှင် လည်း ထို သို့ ချီး မွမ်း၍ စား သည့် အ စာ အ တွက် အ ဘယ့် ကြောင့် အ သေ ရေ ပျက် ခံ ထိုက် မည် နည်း။ သို့ ဖြစ်၍ စား သည် ဖြစ် စေ၊ သောက် သည် ဖြစ် စေ၊ မည် သည့် အ မှု မ ဆို ပြု သည် ဖြစ် စေ။ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော့် အ လို့ ငှာ ပြု ကြ လော့။ ငါ သည် ခ ရစ် တော်၏ ပုံ စံ ကို လိုက် သည့် နည်း တူ ပင် သင် တို့ လည်း ငါ့ ပုံ စံ ကို လိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို အ ရာ ရာ၌ သ တိ ရ လျက် ငါ သင် ကြား ခဲ့ ရာ ထုံး နည်း အ ချက် ချက် ကို စွဲ ကိုင် ကြ သ ဖြင့် ငါ ချီး မွမ်း ၏။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သိ စေ လို သည် မှာ ယောက်ျား တိုင်း၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် သည် ခ ရစ် တော်၊ မိန်း မ ၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် သည် ယောက်ျား၊ ခ ရစ် တော်၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ ဦး ထိပ် ကို ဖုံး အုပ် လျက် ပ တ္ထ နာ ပြု သူ၊ ဟော ပြော သူ ယောက်ျား တိုင်း သည် ကိုယ့် ဦး ထိပ် အ သ ရေ ဖျက် ရာ ရောက် ၏။ ဦး ထိပ် ကို မ ဖုံး အုပ် ဘဲ ပ တ္ထ နာ ပြု သူ၊ ဟော ပြော သူ မိန်း မ တိုင်း သည် ကိုယ့် ဦး ထိပ် အ သ ရေ ဖျက် ရာ ရောက်၏။ ထို သို့ ပြု သော် ဦး ဆံ ရိတ် သော မိန်း မ နှင့် တူ သည် ဖြစ် ၍၊ ဦး ထိပ် ကို မ ဖုံး အုပ် လို သော မိန်း မ သည် ဦး ဆံ ပယ် စေ။ ဦး ဆံ ပယ် ရိတ် ခြင်း ကို ရှက် ဖွယ် ထင် လျှင် ဦး ထိပ် ဖုံး အုပ် စေ။ ယောက်ျား သည် ဘု ရား သ ခင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် ရောင် ခြည် တော် ဖြစ် သော ကြောင့် ဦး ထိပ် ကို ဖုံး အုပ်၍ မ ထား သင့်။ မိန်း မ မူ ကား ယောက်ျား၏ အ ရောင် မျှ ဖြစ်၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် စေ တ မန် တော် တို့ ကို ထောက်၍ မိန်း မ သည် အုပ် စိုး ခံ ရ ခြင်း အ ထိန်း အ မှတ် ကို ဦး ထိပ် ပေါ် မှာ ရှိ သင့် ၏။ မိန်း မ သည် ဦး ထိပ် မ ဖုံး အုပ် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် အား ပ တ္ထ နာ ပြု သင့်၊ မ ပြု သင့် ကို သင် တို့ ကိုယ် တိုင် ဆင် ခြင် ပိုင်း ခြား ကြ လော့။ မည် သူ မ ဆို ငြင်း ဆန် လို လျှင် ငါ တို့၌ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် အ သင်း တော် များ ၌ လည်းကောင်း၊ ထုံး စံ တစ် မျိုး မ ရှိ ချေ။ သို့ သော် လည်း သင် တို့ စည်း ဝေး ရာ၌ အ ကျိုး ရှိ သည် မ ဟုတ်။ အ ကျိုး ယုတ် သော ကြောင့် ယ ခု ထား မည့် ပ ညတ် နှင့် စပ်၍ ငါ မ ချီး မွမ်း ရ။ ပ ထ မ အ ချက် မှာ ပ ရိ သတ် စည်း ဝေး ကြ သည့် ကာ လ သင် တို့ ဘောင် တွင် ကွဲ ပြား ခြင်း ရှိ ကြောင်း ငါ ကြား ရ၍ အ ချို့ အ ဝက် ယုံ၏။ စံ မှီ သူ တို့ ထင် ရှား စေ ရန် သင် တို့ အ နက် အ ယူ ကွဲ ပြား ခြင်း ရှိ ရ သည် မှန်၏။ သင် တို့ သည် စည်း ဝေး စု ရုံး ကြ သော် ထို အ တွက် ကြောင့် အ ရှင် ဘု ရား ၏ ပွဲ တော် ကို စား ရာ မ ရောက် နိုင် ကြ။ သင် တို့ စား သောက် ကြ သည် တွင် တစ် ဦး ထက် တစ် ဦး သည် ကိုယ့် အ စာ ကို တင် ရင် စား သောက် ကြ သ ဖြင့် တစ် ဦး ဆာ မွတ် လျက် တစ် ဦး ယစ် ဝ လျက် ရှိ ​လေ စွ တ ကား။ စား သောက် မှု ပြု ရန် အိမ် များ မ ရှိ ကြ လော။ ဘု ရား သ ခင့် အ သင်း တော် ကို မ ထီ လေး စား ပြု၍ ဆင်း ရဲ သား တို့ အား အ ရှက် ခွဲ ရာ သ လော၊ ငါ မည် သို့ ဆို ရ အံ့ နည်း။ သင် တို့ ကို ချီး မွမ်း ရ မည် လော။ ဤ အ ချက်၌ မ ချီး မွမ်း ရ။ အ ရှင် ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ သင် ကြား ခဲ့ သော နည်း မှာ အ ရှင် ယေ ရှု သည် ပို့ အပ် ခံ ရ သော ညဉ့်၌ မုန့် ကို ယူ၍၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ဖဲ့ တော် မူ လျက် ဤ ကား သင် တို့ အ ဖို့ စွန့် သော ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း။ ငါ့ ကို သ တိ ရ ခြင်း ငှာ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို နည်း တူ အာ ဟာ ရ သုံး ပြီး နောက် ဖ လား တော် ကို ယူ၍ ဤ ဖ လား ကား ငါ့ အ သွေး ဖြင့် ဖွဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် သစ် တည်း။ သင် တို့ သောက် တိုင်း ငါ့ ကို သ တိ ရ ခြင်း ငှာ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သင် တို့ သည် ထို မုန့် ကို စား၍ ဖ လား တော် ကို သောက် တိုင်း အ ရှင် ဘု ရား၏ အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ကို ကြွ လာ တော် မူ သည့် တိုင် အောင် ကြော် ငြာ ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သူ မ ဆို အ ရှင် ဘု ရား၏ မုန့် တော် ကို ဖြစ် စေ၊ ဖ လား တော် ကို ဖြစ် စေ၊ မ ထိုက် မ တန် စား သောက် လျှင် အ ရှင် ဘု ရား၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် နှင့် အ သွေး တော် ကို ပြစ် မှား ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ကိုယ် ကို စစ် ဆေး ပြီး မှ မုန့် တော် နှင့် ဖ လား တော် ကို စား သောက် ကြ စေ။ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် ကို ပိုင်း ခြား သိ မြင် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ စား သောက် သော သူ သည် တ ရား စီ ရင် ခံ ရ ခြင်း ကို စား သောက် ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် အား နည်း သူ၊ မ ကျန်း မာ သူ၊ သေ လွန် သူ အ များ ရှိ ကြ၏။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် ကို စစ် ဆေး သိ မြင် လျှင် မူ ကား တ ရား စီ ရင် ခံ ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ သည် တ ရား စီ ရင် ခံ ရ ကြ သည့် ကာ လ ဤ လော က သား တို့ နှင့် အ တူ အ ပြစ် စီ ရင် မ ခံ ရ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ဆုံး မ တော် မူ ရာ ခံ ရ ခြင်း မျှ ဖြစ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ သည် စား သောက် ရန် စည်း ဝေး သော် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး ဆိုင်း လင့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် စည်း ဝေး ရာ တွင် တ ရား စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ မည် စိုး၍ မည် သူ မ ဆို ဆာ မွတ် လျှင် ကိုယ့် အိမ် တွင် စား သောက် စေ။ ကြွင်း သော အ မှု အ ရေး များ ကို ကား ငါ ရောက် သော အ ခါ ရှင်း လင်း စီ မံ မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ဝိ ညာဉ် တော့် ဆု ကျေး ဇူး များ အ ကြောင်း သင် တို မ သိ ဘဲ မ နေ စေ လို။ သင် တို့ သည် သာ သ နာ ပ ဖြစ် စဉ် က သွေး ဆောင် လေ ရာ ရာ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း စ ကား မ ပြော နိုင် သော ရုပ် ပွား များ နောက် လိုက် သွား ကြောင်း ကို ကိုယ် တိုင် သိ မှတ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ သိ မြင် နား လည် စေ လို သည် မှာ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ပြော ဆို သူ က ယေ ရှု သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြောင်း မ ဆို တတ်။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် မ ပြော ဆို သူ က ယေ ရှု သည် အ ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ဝန် မ ခံ နိုင်။ ဆု ကျေး ဇူး တော် များ ခြား နား သော် လည်း ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ဆူ၊ ဆောင် ရွက် မှု များ ခြား နား သော် လည်း အ ရှင် တစ် ဆူ၊ အ ကျိုး ဆက် များ ခြား နား သော် လည်း ရှိ သ မျှ တို့၌ အ မျိုး မျိုး ပြု ပြင် တော် မူ သော ဘု ရား တစ် ဆူ တည်း ရှိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး တို့ သည် အ ကျိုး ရှိ စေ ရန် ဝိ ညာဉ် တော် ကို ဖော် ပြ ခွင့် ခံ ရ ကြ၏။ အ သို့ ဆို သော် တစ် ဦး ကား ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဥာဏ် ပ ညာ စ ကား ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ထို ဝိ ညာဉ် တော် အ တိုင်း အ သိ ပ ညာ စ ကား ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ထို ၀ိ ညာဥ် တော် ကြောင့် ယုံ ကြည် ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား တစ် ဆူ တည်း သော ထို ၀ိ ညာဥ် တော် ကြောင့် ကု သ ခွင့် ဆု ကျေး ဇူး ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား အ မှု ကြီး များ ပြု ခွင့် ကို လည်းကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ဟော ပြော ခွင့် ကို လည်းကောင်း၊ တစ် ဦး ကား နတ်၀ိ ညာဥ် များ ပိုင်း ခြား သိ မြင် ခွင့် ကို လည်းကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ကို လည်းကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ထို အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို ဖော် ပြ ခွင့် ကို လည်းကောင်း ခံ ကြ ရာ၊ ထို အ ကျိုး ဆက် များ သည် အ သီး အ သီး တို့ အား အ လို တော် အ လျောက် ဝေ မျှ တော် မူ သော ထို ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ဆူ တည်း အား ဖြင့် ဖြစ် ပွား လေ သ တည်း။ တစ် ကိုယ် တည်း ၌ အင်္ဂါ များ ရှိ ရာ ထို အ များ ဖြစ် သော အင်္ဂါ အ ပေါင်း သည် တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ် သည့် နည်း တူ ခ ရစ် တော် လည်း ဖြစ် တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော် ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် စေ၊ လူ မျိုး ခြား ဖြစ် စေ၊ ကျွန် ဖြစ် စေ၊ လူ လွတ် ဖြစ် စေ၊ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ဆူ တည်း အား ဖြင့် တစ် ကိုယ် တည်း ထဲ သို့ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရ လျက် တစ် ဆူ တည်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အ မြိုက် ကို သောက် ရ ကြ၏။ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ အင်္ဂါ တစ် ခု တည်း သာ မ ဟုတ်။ အ များ ရှိ ရာ၊ ခြေ က ငါ သည် လက် မ ဟုတ်၍ ကိုယ် နှင့် မ ဆိုင် ဟု ဆို စေ ဦး၊ မ ဆိုင် သည် မ ဟုတ်။ နား က လည်း ငါ သည် မျက် စိ မ ဟုတ်၍ ကိုယ် နှင့် မ ဆိုင် ဟု ဆို စေ ဦး၊ မ ဆိုင် သည် မ ဟုတ်။ တစ် ကိုယ် လုံး သည် စ က္ခု ဖြစ် လျှင် သ ဒ္ဒါ ရုံ အ ဘယ် မှာ နည်း။ တစ် ကိုယ် လုံး သည် သော တ ဖြစ် လျှင် ဂ န္ဓာ ရုံ အ ဘယ် မှာ နည်း။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် အ လို တော် အ လျောက် ကိုယ် ခ န္ဓာ တွင် အင်္ဂါ အ သီး အ သီး ကို ထား တော် မူ ပြီ။ အင်္ဂါ ရှိ သ မျှ သည် တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် လျှင် ကိုယ် ခ န္ဓာ အ ဘယ် မှာ နည်း။ မု ချ အား ဖြင့် အင်္ဂါ အ များ ရှိ သည် မှန် သော် လည်း တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ မျက် စိ က လက် အား သင့် ကို ငါ မ လို ဟူ၍ သော် လည်း ကောင်း၊ ဦး ခေါင်း က ခြေ များ အား သင် တို့ ကို ငါ မ လို ဟူ၍ သော် လည်း ကောင်း မ ဆို နိုင် သည့် ပြင်၊ အား နည်း ခြင်း လ က္ခ ဏာ ရှိ သော အင်္ဂါ များ သည် အ ရေး ကြီး၏။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ တွင် ယုတ် သည် ဟု ထင် မှတ် သော အင်္ဂါ များ ကို အ သ ရေ ထူး ပေး ကြ သ ဖြင့် တင့် တယ် ပြီး အင်္ဂါ များ၌ ထပ်၍ မ တင့် တယ် လို သော် လည်း မ တင့် တယ် သော အင်္ဂါ များ မှာ တင့် တယ် ခြင်း အ ထူး ရှိ တတ်၏။ အင်္ဂါ တစ် ခု သည် ဒု က္ခ ရောက် လျှင် အင်္ဂါ ရှိ သ မျှ လည်း အ တူ ရောက်၏။ အင်္ဂါ တစ် ခု သည် ဂုဏ် ရောက် လျင် အင်္ဂါ ရှိ သ မျှ လည်း အ တူ ရွှင် လန်း ရ ကြ၏။ သင် တို့ မှာ မူ ခ ရစ် တော်၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် အ သီး အ သီး တို့ သည် အင်္ဂါ တော် များ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက်။ ပ ထ မ တ မန် တော် များ၊ ဒု တိ ယ ပ ရော ဖက် များ၊ တ တိ ယ ဆ ရာ များ မှ စ၍ အ မှု ကြီး များ ပြု ခွင့်၊ ကု သ ခွင့် ထောက် ပံ့ ခွင့်၊ အုပ် ချုပ် ခွင့်၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ရ သူ တို့ ကို အ သင်း တော် တွင် ဘု ရား သ ခင် ထား တော် မူ ပြီ။ ရှိ သ မျှ သည် တ မန် တော် များ၊ ရှိ သ မျှ သည် ပ ရော ဖက် များ၊ ရှိ သ မျှ သည် ဆ ရာ များ ဖြစ် ကြ သ လော။ ရှိ သ မျှ သည် အ မှု ကြီး ပြု ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ သည် ကု သ ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ သည် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့်၊ ရှိ သ မျှ သည် ထို အ ဓိ ပ္ပါယ် ဖော် ပြ ခွင့် များ ကို ရ ကြ သ လော။ သို့ ရာ တွင် ထူး မြတ် သော ဆု ကျေး ဇူး တော် များ ကို စွဲ လမ်း ကြ လော့။ လွန် ကဲ သော နည်း လမ်း ကို ငါ ပြ ဦး မည် မှာ ငါ သည် လူ တို့ နှင့် စေ တ မန် တော် တို့ ဘာ သာ စ ကား ထူး ​ပြော ဆို သော် လည်း၊ မေ တ္တာ မ ရှိ လျှင် ပဲ့ တင် ခတ် သော ကြေး စည်၊ အ သံ မြည် သော လင်း ကွင်း မျှ ဖြစ် လေ ပြီ။ ဟော ပြော ခွင့် ရ၍ နက် နဲ ရာ ရှိ သ မျှ၊ အ သိ ပ ညာ ရှိ သ မျှ ကို ထိုး ထွင်း လျက် တောင် များ ကို ရွှေ့ နိုင် သည့် တိုင် အောင် ယုံ ကြည် ခြင်း အ စုံ အ လင် ရ သော် လည်း မေ တ္တာ မ ရှိ လျှင် အ ချည်း နှီး ဖြစ်၏။ ပ စ္စည်း ရှိ သ မျှ ကို စွန့် ကြဲ၍ ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သော် လည်း မေ တ္တာ မ ရှိ လျှင် အ ကျိုး မ ရှိ။ မေတ္တာ သည် စိတ် ရှည် လျက် ကျေး ဇူး ပြု တတ်၏။ မေ တ္တာ သည် ငြူ စူ ခြင်း၊ ထောင် လွှား ခြင်း၊ ဝင့် ဝါ ခြင်း၊ မ သင့် မ လျော် ပြု ကျင့် ခြင်း၊ ကိုယ့် အ ကျိုး ကို ရှာ ခြင်း၊ စိတ် တို ခြင်း၊ နစ် နာ မှု ကို အ ရေး ယူ ခြင်း များ နှင့် ကင်း သည့် ပြင်၊ အ ဓ မ္မ ကြောင့် မ ရွှင် လန်း ဘဲ သ မ္မာ ဓ မ္မ ကြောင့် ရွှင် လန်း၍ အ ရာ ရာ ကို ရပ် ခံ လျက်၊ အ ရာ ရာ ကို ယုံ ကြည် လျက်၊ အ ရာ ရာ ကို မြော် လင့် လျက်၊ အ ရာ ရာ ကို သည်း ခံ လျက် နေ၏။ မေ တ္တာ သည် ကြွေ ကျ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ဟော ပြော ဉာဏ် ဖြစ် လျင် ပ ပျောက် ခြင်း၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ဖြစ် လျင် ရပ် စဲ ခြင်း၊ အ သိ ပ ညာ ဖြစ် လျှင် ကွယ် ပျောက် ခြင်း ကို ခံ ရ တော့ မည်။ ငါ တို့ သည် မ စုံ မ လင် သိ လျက်၊ မ စုံ မ လင် ဟော ပြော လျက် နေ ရ သည် မှန်၏။ စုံ လင် သော အ ဖြစ် ရောက် သော် မ စုံ မ လင် ခြင်း ပ ပျောက် လိမ့် မည်။ ငါ သည် သူ ငယ် ဖြစ် စဉ် သူ ငယ့် ဘာ ဝ ပြော ဆို ခြင်း၊ သူ ငယ့် ဘာ ဝ ထင် မြင် ခြင်း၊ သူ ငယ့် ဘာ ဝ စူး စမ်း ခြင်း ပြု သည် မှန်၏။ အ ရွယ် ရောက် သော် သူ ငယ့် အ လေ့ များ ကို ပ ပျောက် စေ ပြီ။ ယ ခု ကာ လ ငါ တို့ သည် စ ကား ဝှက် သ ဖွယ် ကြေး မှုံ ရိပ် မျှ သာ မြင် ရ ကြ၏။ ထို ကာ လ၌ မူ ကား မျက် မှောက် ထင် ထင် မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ယ ခု ကာ လ ငါ သည် မ စုံ မ လင် သိ ရ၏။ ထို ကာ လ၌ မူ ကား သိ မြင် တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သ ကဲ့ သို့ ပင် သိ မြင် ရ လိမ့် မည်။ ပါ ရ မီ သုံး ပါး တည်း ဟူ သော ယုံ ကြည် ခြင်း၊ မြော် လင့် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း မူ ကား တည် လျက် နေ၏။ ထို သုံး ပါး တွင် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ သည် အ ထူး အ မြတ် ဖြစ် သ တည်း။ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ကို လိုက် ရှာ ကြ လော့။ ဝိ ညာဉ် တော့် ဆု ကျေး ဇူး များ ကို စွဲ လမ်း ရာ တွင် လည်း ဟော ပြော ခွင့် ကို အ ထူး စွဲ လမ်း ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို သူ သည် မည် သူ မျှ နား မ လည် ဘဲ စိတ် မ နော ဖြင့် နက် နဲ ရာ များ ကို ပြော ဆို သည့် အ လျောက် လူ တို့ အား မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် အား လျှောက် ဆို၏။ ဟော ပြော သူ မူ ကား လူ တို့ အား ဆောက် တည် ခြင်း၊ နှိုး ဆော် ခြင်း၊ နှစ် သိမ့် ခြင်း စ ကား များ ကို ပြော ဆို၏။ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို သူ သည် ကိုယ် ကို ဆောက် တည်၏။ ဟော ပြော သူ မူ ကား အ သင်း တော် ကို ဆောက် တည် ၏။ ငါ သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကို ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ရ စေ လို သော် လည်း ဟော ပြော ခွင့် ကို အ ထူး သ ဖြင့် ရ စေ လို၏။ အ သင်း တော် ကို ဆောက် တည် ခြင်း ငှာ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို မ ဖော် ပြ နိုင် ဘဲ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို သူ ထက် ဟော ပြော သူ သည် ကြီး မြတ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ထံ ငါ ရောက် လာ သော် လည်း ဗျာ ဒိတ် တော် ချက်၊ အ သိ ပ ညာ ချက်၊ ဟော ပြော ချက်၊ သင် ကြား ချက် ကို မ ဆင့် ဆို ဘဲ၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ကို သာ ပြော ဆို လို လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ ကြ အံ့ နည်း။ သက် မဲ့ စောင်း ပြွေ များ အ သံ ပေး သော် လည်း သံ နေ သံ ထား မ ရှိ လျှင်၊ တီး မှုတ် သံ ကို မည် သို့ နား လည် ကြ အံ့ နည်း။ တံ ပိုး သည် မ ပီ သ သော အ သံ ကို ပေး လျှင် မည် သူ စစ် တိုက် ရန် ပြင် အံ့ နည်း။ ထို နည်း တူ သင် တို့ လည်း ကွဲ ပြား စွာ မ မြွက် ဆို လျှင် လေ အား ပြော လိုက် သ ကဲ့ သို့ ရှိ နေ သော ကြောင့် သူ တစ် ပါး တို့ မည် သို့ နား လည် ကြ အံ့ နည်း။ ဤ လော က တွင် ထို ထို မျှ လောက် ရှိ သော ဘာ သာ စ ကား မျိုး အ နက် အ ဓိ ပ္ပာယ် ကင်း လျက် တစ် မျိုး မျှ မ ရှိ သော် လည်း ဘာ သာ စ ကား အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို ငါ မ သိ လျှင်၊ ပြော ဆို သူ သည် ငါ့ ကို လူ ရိုင်း၊ ငါ လည်း ပြော ဆို သူ ကို လူ ရိုင်း သ ဖွယ် မှတ် လိမ့် မည်။ ထို နည်း တူ သင် တို့ လည်း စိတ် မ နော ဆု ကျေး ဇူး များ ကို စွဲ လမ်း ကြ သည့် အ လျောက် အ သင်း တော် ကို ဆောက် တည် လို သ မျှ အ ပြည့် အ စုံ ရ ခြင်း ငှာ လိုက် ရှာ ကြ လော့။ ထို ကြောင့် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ရ သူ သည် အ ဓိ ပ္ပာယ် ဖော် ပြ ခွင့် ရ ရန် တောင်း လျှောက် စေ။ ဘာ သာ စ ကား ထူး ဖြင့် ငါ တောင်း လျှောက် သော် စိတ် မ နော နှင့် တောင်း လျှောက် သော် လည်း ဉာဏ် မူ ကား အ ကျိုး ပေး သည် မ ဟုတ်။ သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သို့ နည်း။ ငါ သည် စိတ် မ နော ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဉာဏ် ဖြင့် လည်း ကောင်း တောင်း လျှောက် ခြင်း၊ စိတ် မ နော ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဉာဏ် ဖြင့် လည်း ကောင်း ကျူး ဧ ခြင်း ကို ပြု မည်။ စိတ် မ နော ဖြင့် သင် သြ ဘာ ဆက် လျှင် မူ ကား ထို သို့ ချီး မွမ်း ခြင်း ကို တ ပည့် ဖြစ် ရုံ မျှ ရှိ နေ သူ သည် နား မ လည် သော ကြောင့် အာ မင် ဟု မည် သို့ ဝန် ခံ နိုင် အံ့ နည်း။ သင် သည် ကျေး ဇူး တော် ကို သင့် လျော် စွာ ချီး မွမ်း သည် မှန် စေ ဦး၊ ထို သူ သည် တည် ဆောက် ခွင့် မ ရ ချေ။ ငါ သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ ထက် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ရ သည့် အ တွက် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကြီး လှ၏။ သို့ သော် လည်း အ စည်း အ ဝေး တော် တွင် ဘာ သာ စ ကား ထူး ခွန်း ပေါင်း တစ် သောင်း ပြော ဆို ရ သည် ထက် သူ တစ် ပါး တို့ အား သွန် သင် ရန် စ ကား ငါး ခွန်း ကို ဉာဏ် ဖြင့် ပြော ဆို ရ လို၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ဉာဏ် အ ရာ၌ သူ ငယ် မ ဖြစ် ကြ နှင့်။ ယုတ် မာ ခြင်း အ ရာ၌ သူ ငယ် နု ဖြစ် ကြ လော့။ ဉာဏ် အ ရာ၌ မူ ကား အ ရွယ် ရောက် သူ ဖြစ် ကြ လော့။ အ ခြား သော ဘာ သာ နှင့် စ ကား ရိုင်း ကို သုံး သူ တို့ ဖြင့် ဤ လူ မျိုး အား ငါ မိန့် ဆို သော် လည်း သူ တို့ နား ထောင် ကြ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သည် ဟု ပ ည တ္တိ ကျမ်း လာ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး သည် ယုံ ကြည် သူ တို့ အ ဖို့ မ ဟုတ်၊ မ ယုံ ကြည် သူ တို့ အ ဖို့ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ၊ ဟော ပြော ခြင်း မူ ကား မ ယုံ ကြည် သူ တို့ အ ဖို့ မ ဟုတ်၊ ယုံ ကြည် သူ တို့ အ ဖို့ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ဖြစ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ ပ ရိ သတ် လုံး စည် ဝေး စု ရုံး၍ ရှိ သ မျှ သည် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို လျက် ရှိ နေ ကြ ရာ ဓ မ္မ ကို မ သိ သူ တို့ သော် လည်း ကောင်း၊ မ ယုံ ကြည် သူ တို့ သော် လည်း ကောင်း ဝင် မိ လျှင် နတ် ပူး သည် ဟု ဆို ကြ မည် မ ဟုတ် လော။ ရှိ သ မျှ သည် ဟော ပြော လျက် နေ ကြ ရာ မ ယုံ ကြည် သူ သော် လည်း ကောင်း၊ မ သိ သူ သော် လည်း ကောင်း ဝင် မိ လျှင် ရှိ သ မျှ တို့ ကြောင့် အ ပြစ် ပေါ် ရာ၊ စီ ရင် ရာ ရောက် သည့် အ လျောက်။ ဝှက် ထား သော စိတ် အ ကြံ အ စည် များ ထင် ရှား သ ဖြင့် သင် တို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် မု ချ တည် တော် မူ သည် ဟု ဝန် ခံ လျက် ဘု ရား သ ခင် အား ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ် လျှင် ညီ အစ် ကို တို့၊ မည် သို့ နည်း။ သင် တို့ စည်း ဝေး ကြ သော အ ခါ အ သီး အ သီး တို့ သည် ကျူး ဧ ချက်၊ သင် ကြား ချက်၊ ဗျာ ဒိတ် ချက်၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ချက်၊ အ ဓိ ပ္ပာယ် ဖော် ပြ ချက် ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက် အ ရာ ရာ ကို ဆောက် တည် ခြင်း အ လို့ ငှာ ပြု ကြ လော့။ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို သူ ရှိ လျှင် အ လှည့် ကျ အ တိုင်း နှစ် ဦး ဖြစ် စေ၊ အ များ ဆုံး ဆို သော် သုံး ဦး ဖြစ် စေ ပြော ဆို လျက် တစ် ဦး က အ ဓိ ပ္ပာယ် ဖော် ပြ စေ။ ဖော် ပြ သူ မ ရှိ လျှင် ကိုယ် စိတ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် နှင့် လည်း ကောင်း တိုင် ပင် လျက် အ စည်း အ ဝေး တော် တွင် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ စေ။ ဟော ပြော သူ တို့ လည်း နှစ် ဦး ဖြစ် စေ၊ သုံး ဦး ဖြစ် စေ ဟော ပြော လျက် အ ခြား သူ တို့ ပိုင်း ခြား ဆင် ခြင် ကြ စေ။ သို့ ရာ တွင် ထိုင် နေ သူ တစ် ဦး ဦး သည် ဗျာ ဒိတ် ခံ ရ လျှင် ပ ထ မ သူ ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ။ အ သို့ ဆို သော်ပ ရိ သတ် လုံး သင် ကြား ခြင်း၊ နှိုး ဆော် ခြင်း ခံ ရ စေ ရန် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် တစ် ဦး နောက် တစ် ဦး ဟော ပြော ဉာဏ် ရှိ ကြ သည့် ပြင် ဟော ပြော ခွင့် ရ ရှိ သူ တို့ သည်၊ ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဥ် များ ကို အုပ် ချုပ် နိုင် ကြ၏။ တ ပည့် တော် တို့၊ အ စည်း အ ဝေး ခပ် သိမ်း တွင် ရှိ သည့် နည်း တူ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘက် ပြိုင် ခြင်း အ ရှင် မ ဟုတ်။ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ၏။ မိန်း မ တို့ မှာ မူ ပ ညတ် တ ရား တော် ညွှန် ပြ သည့် အ တိုင်း အ အုပ် အ ချုပ် အောက် နေ လျက် အ စည်း အ ဝေး တော် များ တွင် ပြော ဆို သော အ ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ စေ။ အ စည်း အ ဝေး တော် တွင် ပြော ဆို ခြင်း မ သင့် သော ကြောင့် တစ် စုံ တစ် ရာ သိ လို လျှင် အိမ် တွင် လင် ကို မေး မြန်း ကြ စေ။ ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် သည် သင် တို့ ထံ မှ ထွက် လာ သ လော။ သင် တို့ ထံ သို့ သာ ရောက် လာ သ လော။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ် ကို ဟော ပြော ခွင့် ရ သူ၊ ဝိ ညာဉ် တော် ဆု ကျေး ဇူး ရ သူ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် လျှင် ငါ ရေး လိုက် သော အ ကြောင်း အ ရာ များ သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ ပ ညတ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ပါ စေ။ မ သိ မ မှတ် သူ မူ ကား မ သိ ဘဲ နေ စေ။ ထို ကြောင့် ညီ အစ် ကို တို့၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ကို မ ကန့် ကွက် ဘဲ ဟော ပြော ခွင့် စွဲ လမ်း လျက်၊ အ ရာ ရာ ကို သင့် လျော် သေ ဝပ် စွာ ပြု ကြ လော့။ ဦး စွာ ငါ နာ ခံ ရ သည့် အ တိုင်း သင် ကြား ခဲ့ သည် မှာ ခ ရစ် တော် သည် ကျမ်း ဂန် အ ရ ငါ တို့ အ ပြစ် တွက် အ သေ ခံ တော် မူ ကြောင်း၊ သင်္ဂြိုဟ် ခံ တော် မူ၍ ကျမ်း ဂန် အ ရ သုံး ရက် လည် သော နေ့ တွင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ကြောင်း၊ ကေ ဖ အား လည်း ကောင်း၊ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း၊ ထို နောက် အ ချို့ အိပ် ပျော် ပြီး ဖြစ် သော် လည်း အ များ အား ဖြင့် ယ ခု တိုင် ရှိ သေး သော ညီ အစ် ကို ငါး ရာ ကျော် အား တစ် ပြိုင် နက် ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း၊ ထို နောက် ယာ ကုပ် အား လည်း ကောင်း၊ တ မန် တော် ရှိ သ မျှ တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း၊ နောက် ဆုံး တွင် လျှော မွေး သ ဖွယ် ဖြစ် သော ငါ့ အား လည်း ထင် ရှား တော် မူ ကြောင်း များ တည်း။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ အ သင်း တော် ကို ညှဉ်း ပန်း ခဲ့ သော ကြောင့် တ မန် တော် တို့ တွင် အ သိမ် အ ငယ် ဖြစ် လျက် တ မန် တော် ဘွဲ့ ကို မ ခံ ထိုက် ချေ။ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ယ ခု အ တိုင်း ငါ ဖြစ် လျက် ခံ ရ သော ကျေး ဇူး တော် အ ချည်း နှီး မ ဖြစ် ရ ဘဲ တ မန် တော် ရှိ သ မျှ ထက် ဆောင် ရွက် လေ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ငါ ဆောင် ရွက် သည် မ ဟုတ်၊ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ သော ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဖြစ် စေ၊ ထို သူ တို့ ဖြစ် စေ၊ ထို သို့ ပင် ဟော ပြော လျက် ထို သို့ ပင် သင် တို့ ယုံ ကြည် ကြ လေ ပြီ။ ခ ရစ် တော် သည် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီး ဖြစ် ကြောင်း ဟော ပြော သည် မှန် လျှင် သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ ဟု သင် တို့ အ နက် အ ချို့ တို့ အ သို့ ဆို ကြ သ နည်း။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ လျှင် ခ ရစ် တော် သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီး မ ဟုတ်။ ခ ရစ် တော် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီး မ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ငါ တို့ ဟော ပြော ခြင်း နှင့် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း မှား လေ ပြီ။ ၄င်း ပြင် သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ သည် မှန် က ခ ရစ် တော် ကို ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မ မူ သော် လည်း ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆန့် ကျင် ကြား ပြော ကြ သည့် အ လျောက် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ ကြောင်း မု သာ သက် သေ ထင် ရှား ရာ ရောက် ကြ လေ ပြီ။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ လျှင် ခ ရစ် တော် သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ခ ရစ် တော် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီး မ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် လျက် သင် တို့ သည် ကိုယ့် အ ပြစ်၌ နေ သေး သည့် ပြင်၊ ခ ရစ် တော်၌ အိပ် ပျော် သူ တို့ လည်း ပျက် စီး ကြ သည် မှန်၏။ ယ ခု အ သက် တာ တွင် ခ ရစ် တော် ကို မျှော် လင့် ရုံ မျှ ရှိ လျှင် ငါ တို့ သည် လူ ခပ် သိမ်း တို့ ထက် သ နား ဖွယ် ကောင်း လေ စွ တ ကား။ မု ချ အား ဖြင့် ခ ရစ် တော် သည် အိပ် ပျော် သူ တို့ အ နက် ကောက် ဦး အ ဖြစ် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ပြီ။ လူ ကြောင့် သေ ခြင်း တ ရား ဖြစ် လာ သည့် အ လျောက် လူ ကြောင့် သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ဖြစ် လာ၏။ အာ ဒံ အား ဖြင့် လူ ခပ် သိမ်း တို့ သေ ရ သည့် နည်း တူ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ခပ် သိမ်း တို့ ရှင် ပြန် ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ဆိုင် ရာ ဆိုင် ရာ အ ဆင့် အ လိုက် ကောက် ဦး တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် နောက် ခ ရစ် တော် ကြွ လာ တော် မူ ရာ၌ ပိုင် ဆိုင် တော် မူ သူ တို့ ရှင် ပြန် ခြင်း ဖြစ်၏။ ထို နောက် ခ ရစ် တော် သည် နတ် မင်း ရှိ သ မျှ မှ စ၍ အာ ဏာ ရှင်၊ တန် ခိုး ရှင် ရှိ သ မျှ ကို ပယ် ဖျက် ပြီး လျှင် ခ မည်း တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရား သ ခင် အား နိုင် ငံ တော် ကို ပြန် အပ် တော် မူ သော် ခေတ် ကာ လ ဆုံး လိမ့် မည်။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ် တော် အောက် ချ ထား သည် ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သော် ထို သို့ ချ ထား သော အ ရှင် မ ပါ ကြောင်း ထင် ရှား သည် နှင့် အ ညီ၊ သား တော့် အောက် အ ရာ ခပ် သိမ်း ရောက် ပြီး နောက်၊ ချ ထား တော် မူ ရင်း အ ရှင့် အောက် သား တော် ကိုယ် တိုင် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် သည် ရှိ ရှိ သ မျှ၏ အ ချက် အ ချာ အ ဖြစ် တည် တော် မူ ဦး မည်။ မ ရှင် ပြန် လျှင် သေ သူ တို့ အ တွက် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ သည် မည် သို့ ပြု ကြ သ နည်း။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း အ လျှင်း မ ရှိ က သူ သေ တို့ အ တွက် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ခံ ကြ သ နည်း။ ငါ တို့ လည်း နာ ရီ တိုင်း အ န္တ ရာယ် ခံ လျက် အ ဘယ့် ကြောင့် နေ ကြ သ နည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ သည် နေ့ တိုင်း သေ ဒဏ် ခံ လျက် နေ သည် ဟု ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် သင် တို့ အ တွက် ကြောင့် ဂုဏ် ရောက် ခွင့် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ ဆို၏။ ဧ ဖက် မြို့ တွင် လူ တို့ ဘာ ဝ သား ရဲ များ နှင့် ငါ တိုက် လှန် ခဲ့ သော် လည်း မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ သူ သေ တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ က နက် ဖြန် သေ ရ မည် ဖြစ်၍ စား သောက် လျက် နေ ကြ ကုန် အံ့။ အ ထင် မ လွဲ ကြ နှင့်။ ယုတ် မာ သော ပေါင်း သင်း ခြင်း ဖြင့် ပါ ရ မီ မြတ် ပျက် ယွင်း တတ် ၏။ ပြစ် မှား လျက် မ နေ ဘဲ ဖြောင့် မတ် စွာ နိုး ကြား ကြ လော့။ အ ချို့ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ကျွမ်း အ ဝင် ကင်း ကြ လေ စွ။ ဤ သို့ ဆို သည် ကား သင် တို့ ရှက် စေ ရန် တည်း။ သို့ ရာ တွင် သူ သေ တို့ ကို မည် သို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ အံ့ နည်း။ မည် သည့် ခ န္ဓာ မျိုး နှင့် ပေါ် လာ ကြ အံ့ နည်း ဟု တစ် ဦး တစ် ယောက် မေး လိမ့် မည်။ အ ချင်း လူ မိုက်၊ သင် စိုက် ပျိုး သော မျိုး စေ့ မ ပျက် လျှင် ရှင် မည် မ ဟုတ်။ သင် စိုက် သည် မှာ လည်း ဂျုံ မျိုး ဖြစ် စေ၊ အ ခြား မျိုး ဖြစ် စေ၊ ဖြစ် လ တ္တံ သော ခ န္ဓာ ကို မ ဟုတ်၊ အ စေ့ မျှ ကို စိုက် ရာ။ ဘု ရား သ ခင် သည် မျိုး စေ့ အ သီး အ သီး အား ဆိုင် ရာ ခ န္ဓာ ကို အ လို တော် အ လျောက် သ နား တော် မူ၏။ အ သား ရှိ သ မျှ သည် တစ် မျိုး တည်း မ ဟုတ်။ လူ၏ အ သား တစ် မျိုး၊ မြေ သ တ္တ ဝါ၏ အ သား တစ် မျိုး၊ လေ သ တ္တ ဝါ၏ အ သား တစ် မျိုး၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၏ အ သား တစ် မျိုး ရှိ၏။ ၄င်း ပြင် အာ ကာ သ ခ န္ဓာ များ နှင့် ပ ထ ဝီ ခ န္ဓာ များ လည်း ရှိ ရာ အာ ကာ သ ခ န္ဓာ များ၏ ကြက် သ ရေ တစ် မျိုး၊ ပ ထ ဝီ ခ န္ဓာ များ၏ ကြက် သ ရေ တစ် မျိုး ဖြစ်၏။ နေ၏ ကြက် သေ ရ တစ် မျိုး၊ လ၏ ကြက် သ ရေ တစ် မျိုး၊ ကြယ် များ၏ ကြက် သ ရေ တစ် မျိုး ဖြစ် သည့် အ လျောက် ကြယ် တစ် လုံး နှင့် တစ် လုံး လည်း ကြက် သ ရေ ချင်း ခြား နား ၏။ ထို နည်း တူ ရှင် ပြန် ထ မြောက် သော သူ သေ တို့ သည် သင်္ခါ ရ အ ဖြစ် စိုက် ရာ အ သင်္ခါ ရ အ ဖြစ် ရှင် ပြန် ခြင်း၊ ယုတ် ညံ့ သော အ ဖြစ် စိုက် ရာ ဘုန်း ကြီး သော အ ဖြစ် ရှင် ပြန် ခြင်း၊ အား နည်း သော အ ဖြစ် စိုက် ရာ တန် ခိုး ကြီး သော အ ဖြစ် ရှင် ပြန် ခြင်း၊ ရုပ် ခ န္ဓာ အ ဖြစ် စိုက် ရာ နာမ် ခ န္ဓာ အ ဖြစ် ရှင် ပြန် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ရှိ လျှင် နာမ် ခ န္ဓာ လည်း ရှိ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ပ ထ မ လူ အာ ဒံ သည် အ သက် ရှင် သော ရူ ပ ဖြစ် သည် ဟု ကျမ်း ချက် ရှိ ရာ နောက် အာ ဒံ မူ ကား အ သက် ရှင် စေ သော နာမ်၀ိ ညာဉ် ဖြစ် ၏။ သို့ ရာ တွင် နာမ် ခ န္ဓာ သည် အ ဦး ဖြစ် သည် မ ဟုတ်၊ ရုပ် ခ န္ဓာ အ ဦး ဖြစ် လျက် နောက် နာမ် ခ န္ဓာ ဖြစ်၏။ ပ ထ မ လူ သည် ပ ထ ဝီ က ဖြစ်၍ မြေ သ ဘာ ဝ ရှိ၏။ ဒု တိ ယ လူ မူ ကား အာ ကာ သ က ဖြစ်၏၊ မြေ သ ဘာ ဝ ရှိ သော ထို သူ့ နည်း တူ ပင် မြေ သ ဘာ ဝ ရှိ သူ တို့ ဖြစ်၏။ အာ ကာ သ သ ဘာ ဝ ရှိ သော ထို အ ရှင့် နည်း တူ လည်း အာ ကာ သ သ ဘာ ဝ ရှိ သူ တို့ ဖြစ် ကြ ၏။ ငါ တို့ သည် မြေ သ ဘာ ဝ ရှိ သူ့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ဆောင် ကြ သည့် နည်း တူ အာ ကာ သ သ ဘာ ဝ ရှိ သော အ ရှင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် ကို ဆောင် ကြ ကုန် အံ့။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ သွေး အ သား သည် ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သင်္ခါ ရ သည် အ သင်္ခါ ရ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ပိုင် ရ နိုင် သည် မ ဟုတ် ကြောင်း ငါ ဆို၏။ ဤ သင်္ခါ ရ ဖြစ် သော ခ န္ဓာ သည် အ သင်္ခါ ရ အ ဖြစ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဤ အ နိ စ္စ ခ န္ဓာ သည် နိ စ္စ အ ဖြစ် ကို လည်း ကောင်း ဝတ် ဆင် ရ မည်။ ထို သို့ ဤ သင်္ခါ ရ ဖြစ် သော ခ န္ဓာ သည် အ သင်္ခါ ရ အ ဖြစ် ကို လည်း ကောင်း၊ ဤ အ နိ စ္စ ခ န္ဓာ သည် နိ စ္စ အ ဖြစ် ကို လည်း ကောင်း ဝတ် ဆင် ရာ၌ သေ မင်း ကို အောင် မြင် ပယ် ဖျက် လေ ပြီ ဟူ သော ကျမ်း ချက် သည် အ တည် ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို သေ မင်း၊ သင်၏ အောင် မြင် ခြင်း၊ အို သေ မင်း၊ သင်၏ အ စွယ် သည် အ ဘယ် မှာ နည်း။ သေ မင်း၏ အ စွယ် ကား အ ပြစ် ဒု စ ရိုက်၊ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက်၏ တန် ခိုး ကား ပ ညတ် တ ရား ပေ တည်း။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ငါ တို့ အား အောင် မြင် ခွင့် သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် ကြီး လှ ပေ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ ချစ် သော ညီ အစ် ကို တို့ သင် တို့ ဆောင် ရွက် မှု သည် အ ရှင် ဘု ရား၌ အ ကျိုး မဲ့ မ ဟုတ် ကြောင်း ကို သိ သ ဖြင့် တည် ကြည် လျက်၊ ခိုင် ခံ့ လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော် ကို အ စဉ် ကြိုး စား လျက် နေ ကြ လော့။ တ ပည့် တော် တို့ အ ဖို့ အ လှူ ငွေ နှင့် စပ်၍ လည်း ဂ လာ တိ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် တို့ အား ငါ စီ မံ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ ကြ လော့၊ ငါ လာ သည့် ကာ လ အ လှူ ငွေ ကောက် ခံ ခြင်း မ ရှိ ရ ခြင်း ငှာ ခု နစ် ရက် တွင် ပ ထ မ နေ့ တိုင်း အ သီး အ သီး ချမ်း သာ သည့် အ လျောက် သီး ခြား ဆည်း ပူး ကြ လော့။ ငါ ရောက် သော် သင် တို့ အ လှူ ငွေ ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပို့ စေ ရန် သင် တို့ သ ဘော ကျ သူ တို့ ကို စာ နှင့် စေ လွှတ် လိုက် မည်။ ငါ သွား သင့် လျှင် အ တူ လိုက် မည်။ ငါ သည် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် တစ် လျှောက် သွား ရ သည် နှင့်၊ သွား ပြီး မှ သင် တို့ ထံ ရောက်၍ နောက် မည် သည့် ခ ရီး မ ဆို ထွက် သော် ပို့ ကြ စေ ရန် သင် တို့ နှင့် အ တော် ကြာ မ က ဆောင်း ခို လျက် နေ ကောင်း နေ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ယ ခု သင် တို့ ကို ခ ရီး လမ်း ကြုံ တွေ့ ရုံ မျှ မ လို၊ အ ရှင် ဘု ရား အ ခွင့် တော် ရှိ လျှင် သင် တို့ နှင့် ကာ လ အ တန် ကြာ တည်း နေ မည်။ ညီ အစ် ကို အာ ပေါ လု နှင့် စပ်၍ လည်း ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ နှင့် အ တူ သင် တို့ ထံ သွား စေ ရန် ငါ တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် သော် လည်း ယ ခု အ လျှင်း မ လာ လို သေး။ အ ခွင့် သင့် လျော် သည့် ကာ လ မူ ကား လာ လိမ့် မည်။ စောင့် နေ လျက်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော်၌ ရပ် တံ့ လျက် ယောက်ျား ဘာ ဝ အား ထုတ် လျက်၊ ရဲ ရင့် လျက် နေ ကြ လော့။ ပြု သ မျှ ကို မေ တ္တာ နှင့် ပြု ကြ လော့။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သ တေ ဖ နာ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ သည် အ ခါ ယ ပြည် တွင် တ ပည့် တော် ဦး များ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အား ဝတ် နိ ပတ် တာ ဝန် ခံ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သို့ သော သူ တို့ မှ စ၍ ကူ ညီ ဆောင် ရွက် သူ တိုင်း၏ အ နော် အ တာ ကို ခံ ကြ စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော်၏။ အာ ရှိ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် တို့ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အာ ကု လ နှင့် ပြစ် ကိ လ တို့ က သူ တို့ အိမ် ရှိ အ စည်း အ ဝေး တော် နှင့် တ ကွ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် သင် တို့ ကို များ စွာ နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ တို့ က လည်း နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် သန့် ရှင်း စွာ နမ်း ရှုပ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ငါ ပေါ လု သည် နှုတ် ဆက် စ ကား ကို ကိုယ် တိုင် ရေး လိုက်၏။ မည် သူ မ ဆို အ ရှင် ဘု ရား ကို မ ချစ် လျှင် အ မင်္ဂ လာ ခံ စေ။ အ ရှင် ဘု ရား သည် ကြွ လာ တော် မူ တော့ မည်။ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ငါ၏ မေ တ္တာ သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ တည် ရှိ ပါ စေ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင်၏ အ လို တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ တ မန် တော် ဖြစ် သော ပေါ လု နှင့် ညီ အစ် ကို တိ မော သေ တို့ က ကော ရိန္သု မြို့ ရှိ ဘု ရား သ ခင်၏ အ သင်း တော် မှ စ၍ အ ခါ ယ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး နေ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ခ ရစ် တော် ခံ တော် မူ သော ဒု က္ခ သည် ငါ တို့၌ များ ပြား သည့် နည်း တူ ခ ရစ် တော် ကြောင့် ငါ တို့ ခံ ရ သော နှစ် သိမ့် ခွင့် လည်း များ ပြား၏။ ငါ တို့ သည် ဒု က္ခ ခံ ရ ကြ သော်လည်း ကောင်း၊ သင် တို့၏ နှစ် သိမ့် ခွင့် နှင့် ကယ် တင် ခွင့် အ ဖို့ နှစ် သိမ့် ခံ ရ ကြ သော် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ ခံ စား ရ သော ဒု က္ခ မျိုး ကို သည်း ခံ ခြင်း အ ကျိုး ဖြစ် ထွန်း စေ သော သင် တို့ နှစ် သိမ့် ခွင့် အ ဖို့ ဖြစ်၏။ ထို ဒု က္ခ ကို သင် တို့ ဆက် ဆံ ခံ ရ သည့် အ လျောက် နှစ် သိမ့် ခွင့် ကို လည်း ဆက် ဆံ ခံ ရ ကြောင်း သိ ကြ သ ဖြင့် ငါ တို့ သည် သင် တို့ နှင့် စပ်၍ ခိုင် ခံ့ စွာ မြော် လင့် ခွင့် ရ ကြ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အာ ရှိ ပြည် တွင် ငါ တို့ ခံ စား ရ သော ဒု က္ခ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ သင် တို့ မ သိ ဘဲ မ နေ စေ လို သည့် အ ချက် မှာ ငါ တို့ မ တတ် နိုင် သော ဒု က္ခ ကြီး ကို ခံ ရ လျက် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကင်း လွတ် မည် အောက် မေ့ ခွင့် မ ရှိ သည် သာ မ က၊ ငါ တို့ ဂုဏ် ရောက် ခြင်း အ ကြောင်း မှာ ငါ တို့ သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် သက် သေ ခံ သည့် အ တိုင်း ဤ လော က၌လည်း ကောင်း၊ အ ထူး ဆို သော် သင် တို့ ရှေ့၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ သည် လော ကီ ပ ညာ အ လျောက် မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် နှင့် လျော် စွာ သ နား တော် မူ သော သန့် ရှင်း ခြင်း၊ ကြည် လင် ခြင်း၌ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ခဲ့ ကြ ၏။ ထို သို့ စိတ် ချ ခြင်း ရှိ သ ဖြင့် သင် တို့၌ ရွှင် လန်း ခွင့် နှစ် ထပ် ရှိ စေ ခြင်း ငှာ သင် တို့ ထံ ငါ တစ် ကြိမ် လာ ပြီး လျှင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ သွား၍ တစ် ကြိမ် ပြန် လာ လျက် ယု ဒ ပြည် သို့ သင် တို့ အ ပို့ ခံ မည် အ ကြံ ရှိ ခဲ့၏။ ထို သို့ အ ကြံ ရှိ သည် မှာ ငါ ပေါ့ ဆ ရာ ရောက် သ လော။ ငါ့ အ ကြံ အ ရွယ် တွင် လည်း လော ကီ ဘာ ဝ အ လိုက် ဧ ကန် အ နေ ကန် ဟူ၍ ဆို ရာ ရောက် လျက် ကြံ ရွယ် တတ် သ လော။ ဘု ရား သ ခင့် သ စ္စာ တော် တည် သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ တို့ ပြော သော စ ကား သည် ဧ ကန် အ နေ ကန် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ဘောင် တွင် ငါ မှ စ၍ သိ လွာ နု နှင့် တိ မော သေ တို့ ကြော် ငြာ သော ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ လည်း ဧ ကန် အ နေ ကန် မ ရှိ၊ ဧ ကန် သာ ရှိ၏။ မည် မျှ လောက် များ သော ဘု ရား သ ခင့် ဂ တိ တော် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ ခ ရစ် တော်၌ ဧ ကန် သာ ရှိ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကို အ မှီ ပြု လျက် အာ မင် ဟု ငါ တို့ ဝန် ခံ ကြ သ ဖြင့် ဘုန်း တော် ထင် ရှား လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် အား တိုင် တည် လျက် ကိုယ့် အ သက် ကို လျော် သည့် အ လျောက် ကော ရိ န္သု မြို့ သို့ ငါ မ လာ သည့် အ ကြောင်း မှာ သင် တို့ ကို ညှာ တာ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ၌ တည် နေ သူ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို စိုး မိုး ၍ မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ကူ ညီ ထောက် ပံ့ လို ၍ ငါ တို့ ဆို ကြ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ ထံ ပူ ပန် ခံ ရန် ပြန် လာ မည် မ ဟုတ် ဟု စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း ခဲ့၏။ သင် တို့ ကို ငါ ပူ ပန် စေ လျှင် ငါ့ ကို ဝမ်း မြောက် စေ မည့် သူ ကား ပူ ပန် ရ သူ သင် တို့ မှ တ ပါး မည် သူ ရှိ တော့ အံ့ နည်း။ ငါ့ ၏ ရွှင် လန်း ခြင်း အ ကြောင်း သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ၏ ရွှင် လန်း ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် သည် ဟု သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကို ရည် လျက် ငါ စိတ် ချ သည့် အ လျောက် ငါ့ ကို ရွှင် လန်း စေ အပ် သော သင် တို့ ထံ မှာ ပူ ပန် မည် စိုး ၍ ငါ မ လာ ဖြစ် ဘဲ စာ ရေး လိုက် ၏။ သင် တို့ ကို ပူ ပန် စေ ရန် မ ဟုတ်။ လွန် ကဲ သော မေ တ္တာ ရှိ ကြောင်း သိ စေ ရန် ကြီး စွာ သော စိတ် ဒု က္ခ နှင့် အ ပူ အ ဆွေး ခံ လျက် မျက် ရည် များ စွာ ကျ လျက် ရေး လိုက် ရ ၏။ ပူ ပန် စေ သူ ရှိ လျှင် ငါ့ ကို သာ မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကို မ နည်း မ များ ပူ ပန် စေ ကြောင်း အ ပြစ် ကြီး မ တင် လို၍ ငါ ဆို၏။ ထို သို့ သော သူ့ ကို အ များ စီ ရင် ပြီး ပြစ် ဒဏ် တော် လောက် ပြီ ဖြစ်၍၊ လွန် စွာ ပူ ပန် ခြင်း၌ မ နစ် မွန်း စေ ရန် ချမ်း သာ ပေး လျက် နှစ် သိမ့် စေ လျှင် သင့် လျော်၏။ ထို ကြောင့် ထို သူ့ အ ပေါ်၌ သင် တို့ မေ တ္တာ ကို တည် ပြန် စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော်၏။ သင် တို့ သည် အ ရာ ရာ၌ လိုက် နာ မည်၊ မ နာ မည် ကို စုံ စမ်း လျက် သိ အံ့ သော ငှါ သာ ငါ ရေး ခဲ့ သည့် အ လျောက် ငါ သည် ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် အ တွက် တ ရော မြို့ သို့ ရောက် ရာ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ဆောင် ရွက် ခွင့် တံ ခါး ပွင့် သော် လည်း၊ ညီ တိ တု နှင့် မ ဆုံ မိ သော ကြောင့် စိ တ္တ သု ခ မ ရှိ သည် ဖြစ်၍ အ သင်း တော် ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ထွက် သွား ရ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ ကို ခ ရစ် တော့် နောက် အောင် ပွဲ တွင် အ စဉ် ထုတ် ပြ လျက် အ ရပ် ရပ်၌ ကိုယ် တော် နှင့် သိ ကျွမ်း ခြင်း ရ နံ့ ကို ငါ တို့ ကြောင့် ထင် ရှား စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် ကြီး လှ ပေ၏။ အ သို့ ဆို သော် ငါ တို့ သည် ကယ် တင် ရာ ရောက် လျက် နေ သူ တို့၌လည်း ကောင်း၊ ပျက် စီး ရာ ရောက် လျက် နေ သူ တို့၌ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ခ ရစ် တော်၏ အ မွေး အ ကြိုင် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ တစ် ဖက် သား တို့၌ သေ ခြင်း ကို အ ထပ် ထပ် တိုး တက် စေ သော ရ နံ့၊ တစ် ဖက် သား တို့၌ ရှင် ခြင်း ကို အ ထပ် ထပ် တိုး တက် စေ သော ရ နံ့ ဖြစ် ကြ၏။ ထို သို့ ဆောင် ရွက် ရန် မည် သူ တတ် စွမ်း သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အ များ တို့ ကဲ့ သို့ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ရော စပ် မြတ် စွန်း မှု မ ပြု ဘဲ ကြည် လင် သူ အ ဖြစ်၊ ဘု ရား သ ခင် သွန် သင် သူ အ ဖြစ်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ခ ရစ် တော် ကို အ မှီ ပြု၍ ဟော ပြော သော ငါ တို့ ပင် တည်း။ ထို သို့ ဆို ရာ၌ ငါ တို့ သည် ကိုယ် ကို ထောက် ခံ ရာ ရောက် ပြန် ကြ သ လော။ သင် တို့ ထံ သို့ ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ ထံ မှ ဖြစ် စေ၊ အ ချို့ တို့ ကဲ့ သို့ အ ထောက် အ ခံ လက် မှတ် များ ကို လို ကြ သ လော။ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ဖတ် ကြည့် သိ သာ ဖွယ် ငါ တို့ စိတ် နှ လုံး တွင် အ က္ခ ရာ တင် ပြီး သော လက် မှတ် မှာ သင် တို့ ပင် တည်း။ သင် တို့ သည် မင် နှင့် ကျောက် ပြား ပေါ် တွင် မ ဟုတ်။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် နှ လုံး သား ပြင် တွင် ငါ တို့ ဆောင် ရွက် ခြင်း ဖြင့် ခ ရစ် တော် အ က္ခ ရာ တင် တော် မူ သော လက် မှတ် ဖြစ် ကြောင်း ထင် ရှား ၏။ ဘု ရား သ ခင့် အ ပါး တော် တွင် ထို သို့ စိတ် ချ ခွင့် ကို ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ ရ ကြ ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ကိုယ့် သ တ္တိ သ ဖွယ် ထင် မှတ်၍ အ မှု ကို ကိုယ် တိုင် တတ် စွမ်း သည် ဟု မ ဆို လို။ ငါ တို့ တတ် စွမ်း ခြင်း မှာ ဘု ရား သ ခင် မှ ဖြစ် ၏။ ၎င်း ပြင် ကိုယ် တော် သည် သေ စေ သော အ က္ခ ရာ ဆိုင် ရာ ပဋိ ညာဉ် တော် မ ဟုတ်၊ ရှင် စေ သော ဝိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သစ် ကို ဆောင် ရွက် ရန် တတ် စွမ်း စေ တော် မူ ၏။ ကွယ် ပျောက် ဆဲ ဘုန်း နှင့် ပြည့် စုံ သော မော ရှေ၏ မျက် နှာ ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ မ ရှု ကြည့် နိုင် အောင် ကျောက် ထက် အ က္ခ ရာ တင် သော သေ ခြင်း ဆိုင် ရာ ဝတ် နည်း သည် ဘုန်း နှင့် တ ကွ ဖြစ် ပေါ် လျှင်၊ ဝိ ညာဉ် တော့် ဆိုင် ရာ ဝတ် နည်း သည် ဘုန်း ထူး နှင့် တ ကွ တည် မည် မ ဟုတ် လော။ အ ပြစ် စီ ရင် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဝတ် နည်း သည် ဘုန်း ပွင့် လျှင် တ ရား သေ လွှတ် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဝတ် နည်း သည် ဘုန်း ထူး ပွင့် လိမ့် မည်။ မု ချ အား ဖြင့် လွန် ကဲ သော ဘုန်း ထူး အ တွက် ကြောင့် ပွင့် ရင်း ဘုန်း ရှိ သော ဝတ် နည်း သည် ဘုန်း မဲ့ ရာ ရောက် လေ ပြီ။ ကွယ် ပျောက် ဆဲ ဝတ် နည်း တွင် ဘုန်း ရှိ လျှင် တည် မြဲ သော ဝတ် နည်း တွင် ဘုန်း ထူး တည် လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ကား စိတ် သ ဘော မိုက် မဲ လျက် ယ နေ့ တိုင် အောင် ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဟောင်း ကို ဖတ် နာ ကြ သည့် ကာ လ ခ ရစ် တော်၌ ကွယ် ပျောက် ပြီး ဖြစ် ကြောင်း မ သိ သည့် အ လျောက် မျက် နှာ ဖုံး ဆင် ယင် လျက် ရှိ ကြ သေး ၏။ ယ နေ့ တိုင် အောင် ပင် မော ရှေ၏ ကျမ်း များ ကို ဖတ် နာ သည့် အ ခါ တိုင်း ထို သူ တို့ စိတ် နှ လုံး အ ပေါ် တွင် လည်း အ ဖုံး အ ကာ တင် လျက် ရှိ ၏။ အ ရှင် ဘု ရား ထံ လှည့် ဝင် လျှင် မူ ကား ထို အ ဖုံး အ ကာ ပယ် ရှား လိမ့် မည်။ အ ရှင် ဘု ရား သည် ဆို ခဲ့ သော ဝိ ညာဉ် တော် ဖြစ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၏ ဝိ ညာဉ် တော် ရ ရှိ သူ တိုင်း လွတ် ခွင့် ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် အ ရှင် ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ကို ဝိ ညာဉ် တော် အ ရှင် ဘု ရား အ ထံ တော် မှ ခံ ရ သည့် အ လျောက် အ ဖုံး မ ဆင် ယင် သော မျက် နှာ များ ဖြင့် မှန် ရိပ် သ ဖွယ် ပြ လျက် ဘုန်း တော် အ ဆင့် ဆင့် သို့ ရောက်၍ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် အ လိုက် အ ဆင်း ပြောင်း ရ ကြ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် က ရု ဏာ တော် ကို ခံ စား ရ သည့် အ လျောက် ထို ဝတ် ဆောင် ခွင့် ရ ကြ သ ဖြင့် တွန့် ဆုတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ရှက် ဖွယ် ရာ လျှို့ ဝှက် မှု များ ကို စွန့် ပယ် ပြီး လျှင် စဉ်း လဲ စွာ ကျင် လည် ခြင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ရော စပ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ သ မ္မာ တ ရား တော် ကို ဖော် ပြ ခွင့် အား ဖြင့် သာ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် လူ တိုင်း၏ သြတ္တ ပ္ပ စိတ် ရှေ့ ကိုယ် ကို ထောက် ခံ ကြ၏။ အ ကယ်၍ ငါ တို့ ကြား ပြော ချက် ပုန်း ကွယ် လျှင် မ ယုံ ကြည်၍ ပျက် စီး ရာ ရောက် လျက် နေ သူ၊ ဘု ရား သ ခင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော်၏ ဘုန်း တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ရောင် ခြည် မ ထွန်း တောက် စေ ရန် ယ ခု ခေတ် ဘု ရား ကြောင့် မ နော စ က္ခု ကန်း ပြီး သူ တို့၌ သာ ပုန်း ကွယ် လျက် ရှိ ၏။ သို့ ရာ တွင် လွန် ကဲ သော ထို တန် ခိုး တော် သည် ငါ တို့ မှ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် ကြောင်း ထင် ရှား စေ ရန် ဆို ခဲ့ သည့် ဘ ဏ္ဍာ တည် ရှိ သော ငါ တို့ သည် မြေ အိုး သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ၏။ ငါ တို့ သည် အ ဖက် ဖက် က ဖိ စီး ခံ ရ သော် လည်း ကျဉ်း မြောင်း သည် မ ဟုတ်။ ရှုပ် ထွေး ရ သော် လည်း စိတ် ပျက် သည် မ ဟုတ်။ ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ သော် လည်း ခို ရာ မဲ့ မ ဟုတ်။ ခုတ် လှဲ ခံ ရ သော် လည်း ပျက် စီး သည် မ ဟုတ် ဘဲ လျက်၊ ငါ တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တွင် ယေ ရှု၏ အ သက် ရှင် တော် မူ ခြင်း ထင် ရှား စေ ရန် ယေ ရှု၏ အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ကို ကိုယ် ခ န္ဓာ တွင် အ စဉ် တင် ဆောင် လျက် နေ ရ ကြ ၏။ မု ချ အား ဖြင့် ငါ တို့ အ နိ စ္စ ခ န္ဓာ များ တွင် ယေ ရှု၏ အ သက် ရှင် တော် မူ ခြင်း ထင် ရှား စေ ရန် ရှင် လျက် နေ သော ငါ တို့ သည် ယေ ရှု အ တွက် သေ ဒဏ် သို့ အ စဉ် ပို့ အပ် ခံ ရ ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ သည် ရှင် တော် မူ ခြင်း အ ကျိုး ဆက် ခံ စား ကြ ရာ ငါ တို့ သည် သေ တော် မူ ခြင်း အ ကျိုး ဆက် ကို ခံ ရ ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ ကျေး ဇူး တော် တိုး ပွား သည့် အ လျောက် အ များ တို့ ကြွယ် ဝ စွာ ချီး မွမ်း ကြ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ထင် ရှား စေ အံ့ သော ငှာ အ ရာ ရာ ကို သင် တို့ အ ဖို့ ပြု ကြ သ တည်း။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် တွန့် ဆုတ် ခြင်း ကင်း လျက် ဗ ဟိ ဒ္ဓ လူ ပျက် ယွင်း သော် လည်း အ ဇ္စု တ္တ လူ ကား တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ ပြု ပြင် ခံ လျက် ရှိ ၏။ အ ကယ်၍ ဤ ပ ထ ဝီ ပေါ် မှာ ငါ တို့ တည် နေ ရာ ခ န္ဓာ တဲ ပျက် လျှင် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ အာ ကာ သ တွင် ထာ ဝ ရ တည် နေ ရာ အ သင်္ခ တ ဘုံ ဆောင် ကို ရ ကြ သည် ဟု ငါ တို့ သိ ကြ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ဤ တဲ တွင် ရှိ သေး သော ငါ တို့ သည် တဲ ကျွတ် ခြင်း မ ခံ လို သော် လည်း ဇီ ဝ၌ အ နိ စ္စ အ ဖြစ် နစ် မွန်း စေ အံ့ သော ငှာ ထပ် မံ ဆင် ယင် ခြင်း ကို ခံ လို သော ကြောင့် ဝန် ထမ်း လျက် ညည်း တွား ရ ကြ ၏။ ငါ တို့၌ ထို သ ဘော ကို ဖြစ် ထွန်း စေ သော အ ရှင် ကား ဝိ ညာဉ် တော် စ ရန် ကို သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ မ တည် နေ ဘဲ အ ပါး တော် တွင် တည် နေ ရန် စိတ် စေ တ နာ ရှိ လျက် အ စဉ် မ ပြတ် အား ရ စိတ် ချ ကြ ၏။ ထို သို့ အ ရှင် ဘု ရား အား ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ရာ ကို ထောက် ရှု လျက် လူ တို့ ကို သ ဘော ကျ စေ ကြ သော ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ထင် ရှား ပြီး ဖြစ် သည့် အ လျောက် သင် တို့ သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရှေ့ လည်း ထင် ရှား ကြ ပြီ ဟု ငါ အောက် မေ့ ၏။ ထို သို့ ဆို သော် ငါ တို့ သည် ကိုယ် ကို ထောက် ခံ ပြန် ရာ မ ရောက် ဘဲ အ တွင်း လ က္ခ ဏာ ဖြင့် မ ဟုတ်၊ အ ပြင် လ က္ခ ဏာ အား ဖြင့် ဂုဏ် ရောက် သူ တို့ ကို သင် တို့ ချေ ပ ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှာ ငါ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း သော ဂုဏ် ရောက် ရာ ရောက် ကြောင်း ကို ပေး လို ၏။ ငါ တို့ သည် ရူး သွပ် စေ တော့၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့၊ ဉာဏ် ကောင်း စေ တော့၊ သင် တို့ အ ဖို့ ဖြစ်၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို ကာ လ က ငါ တို့ သည် မည် သူ့ ကို မျှ ပ ဝ တ္တိ အ လျောက် မ သိ မ မှတ်၊ ခ ရစ် တော် ကို ပင် ပ ဝ တ္တိ အ လျောက် သိ မှတ် ခဲ့ သော် လည်း ထို သို့ သိ မှတ် တော့ မည် မ ဟုတ်။ သို့ ဖြစ်၍ လည်း မည် သူ မ ဆို ခ ရစ် တော်၌ ရှိ တည် လျှင် လူ သစ် ဖြစ် လျက် ဟောင်း သော အ ရာ များ ပျောက် လွင့်၍ အ သစ် ဖြစ် လေ ပြီ။ အ ရာ ရာ ပြု ပြင် သော အ ရှင် ကား ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ ကို မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ စေ ပြီး လျှင် ထို မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ခြင်း ဆိုင် ရာ အ မှု ဆောင် ရွက် ခွင့် ကို ငါ တို့ အား သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ ဤ လော က သား တို့ ကျူး လွန် မှု များ ကို မှတ် တော် မ မူ ဘဲ ခ ရစ် တော်၌ မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သို့ မိတ် သ ဟာ ရ ဖွဲ့ ခြင်း ဆိုင် ရာ တ ရား တော် ကို ငါ တို့ အား လွှဲ အပ် တော် မူ ပြီ။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် နှိုး ဆော် တော် မူ သည့် သ ဖွယ် ခ ရစ် တော်၏ သံ တ မန် တော် များ ဖြစ် သော ငါ တို့ က ဘု ရား သ ခင် နှင့် မိတ် သ ဟာ ယ ဖွဲ့ ခြင်း ခံ ကြ မည့် အ ကြောင်း ခ ရစ် တော့် အ တွက် တောင်း ပန် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို ခ ရစ် တော် ကြောင့် ကိုယ် တော်၏ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း ဖြစ် စေ ရန် အ ပြစ် ကင်း သော ထို အ ရှင် ကို ငါ တို့ အ တွက် အ ပြစ် ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီ တ ကား။ အ မှု တော် ဆောင် ရာ ထူး၌ အ ပြစ် တင် ခွင့် မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ မှောက် မှား ရန် အ ကြောင်း ကို မျှ မ ပြု ဘဲ၊ စင် ကြယ် ခြင်း၊ အ သိ ပ ညာ ရှိ ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း များ ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အ ယောင် မ ဆောင် သော မေ တ္တာ၊ သ မ္မာ တ ရား တော်၊ ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဝဲ ယာ စွဲ ကိုင် သော သု စ ရိုက် လက် နက် စုံ အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ အ သ ရေ တင် ခြင်း နှင့် ချ ခြင်း၊ ချီး မွမ်း ခြင်း နှင့် ကုန်း ချော ခြင်း များ ကို ခံ ရ သည့် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ လူ လိမ် အ နေ နှင့် မှန် ကန် သူ၊ ကိ တ္တိ မဲ့ သူ အ နေ နှင့် ကျော် စော သူ၊ သေ သူ အ နေ နှင့် အ သက် ရှင် သူ၊ ဆုံး မ ခံ သူ အ နေ နှင့် မ သေ သေး သူ၊ ပူ ပန် သူ အ နေ နှင့် အ စဉ် ရွှင် လန်း သူ၊ ဆင်း ရဲ သူ အ နေ နှင့် အ များ ကို ကြွယ် ဝ စေ သူ၊ လက် မဲ့ သူ အ နေ နှင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း လက် ရှိ သူ များ ဖြစ် ခြင်း အား ဖြင့် လည်း ကောင်း ကိုယ် ကို ထောက် ခံ ကြ သ တည်း။ အ ချင်း ကော ရိ န္သု အ သင်း တော် သား တို့၊ ငါ တို့ သည် သင် တို့ အား နှုတ် မ ဆိတ် ဘဲ စိတ် စေ တ နာ ကျယ် ဝန်း ၏။ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ၌ ကျဉ်း ကျပ် ခံ ရ ကြ သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ့် စိတ် စေ တ နာ သာ ကျဉ်း မြောင်း ၏။ သင် တို့ ကို သား သ မီး အ ဖြစ် မှတ်၍ ငါ ဆို သည် မှာ ကျယ် ဝန်း သော စိတ် စေ တ နာ ကို တုံ့ ဆပ် ကြ လော့။ မ ယုံ ကြည် သူ တို့ နှင့် ဘက် မ ညီ ဘဲ တမ်း ပိုး တင် မ ခံ ကြ လင့်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် မ တ ရား ခြင်း သည် မည် သို့ ဖက် စပ် နိုင် အံ့ နည်း။ အ လင်း နှင့် မှောင် မိုက် သည် မည် သို့ ဆက် ဆံ နိုင် အံ့ နည်း။ ခ ရစ် တော် သည် ဗေ လျာ ရ နှင့် မည် သို့ သ ဘော တူ အံ့ နည်း။ ယုံ ကြည် သူ သည် မ ယုံ ကြည် သူ နှင့် မည် သို့ အ ကျိုး တူ ခံ စား နိုင် အံ့ နည်း။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် နှင့် ရုပ် ပွား ဆင်း တု များ သည် မည် သို့ ဆိုင် အံ့ နည်း။ ငါ သည် သူ တို့ ဘောင် တွင် ကိန်း ဝပ် လျက် စင်္ကြံ ကြွ ရာ သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် မည်။ သူ တို့ လည်း ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဘု ရား သ ခင့် ဗျာဒိတ် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ပင် ငါ တို့ သည် အ သက် ရှင် သော ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ဖြစ် ကြ ၏။ ထို ကြောင့် သူ တို့ ဘောင် မှ ထွက်၍ မ သန့် ရာ ကို မ ထိ ဘဲ သီး ခြား နေ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ ကို လက် ခံ ပြီး လျှင်၊ သင် တို့ အ ဘ ဖြစ် မည်။ သင် တို့ လည်း ငါ့ သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ပြန် ၏။ အို ချစ် သူ တို့၊ ထို ဂ တိ တော် များ ကို ငါ တို့ ခံ ရ ကြ သည့် အ လျောက် ရုပ် ခ န္ဓာ နှင့် နာမ် ခ န္ဓာ အ ညစ် အ ကြေး အ မျိုး မျိုး မှ စင် ကြယ် စေ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် အား ခန့် ညား လျက် စုံ လင် သော သန့် ရှင်း ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ကုန် အံ့။ ငါ တို့ ကို နေ ရာ ပေး ကြ လော့။ ငါ တို့ သည် မည် သူ့ ကို မျှ ပြစ် မှား ခြင်း၊ ပျက် ယွင်း ခြင်း၊ တင် စား ခြင်း ပြု ပြီ မ ဟုတ်။ ထို သို့ ဆို သည် မှာ သင် တို့ ကို အ ပြစ် မ စီ ရင် လို၊ အ ထက် က ငါ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သေ သည် ဖြစ် စေ၊ ရှင် သည် ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ ကို ငါ တို့ စိတ်၌ ထား ကြ ပြီ။ သင် တို့ နှင့် စပ်၍ ငါ စိတ် ချ ခွင့်၊ သင် တို့ အ တွက် ငါ ဂုဏ် ရောက် ခွင့် များ လှ၍ ငါ တို့ ခံ ရ သော ဒု က္ခ အ မျိုး မျိုး၌ ပြည့် သော နှစ် သိမ့် ခြင်း၊ ပြည့် လျှံ သော ရွှင် လန်း ခြင်း ကို ခံ ရ၏။ အ သို့ ဆို သော် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ငါ တို့ ရောက် သည့် အ ခါ ပင် ကာ ယ သု ခ မ ရ ဘဲ ဗ ဟိ ဒ္ဓ တွင် တိုက် လှန် ခြင်း၊ အ ဇ္စု တ္တ တွင် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း သင့် လျက် ဖိ စီး ခြင်း ကို အ ဘက် ဘက် ခံ ရ သော် လည်း၊ နိမ့် ကျ သူ တို့ ကို နှစ် သိမ့် စေ သော ဘု ရား သ ခင် သည် တိ တု ရောက် လာ ခြင်း အား ဖြင့် ငါ တို့ ကို နှစ် သိမ့် စေ တော် မူ သည် သာ မ က၊ ငါ့ အ တွက် သင် တို့ လွမ်း တ ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း အ ကြောင်း များ ကို ပြန် ကြား စဉ် သင် တို့ ကြောင့် တိ တု ရ သော နှစ် သိမ့် ခြင်း အား ဖြင့် ငါ ၌ ထပ် မံ ရွှင် လန်း ရ ၏။ ငါ ရေး လိုက် သော စာ ဖြင့် ကာ လ အ တန် ကြာ သင် တို့ ပူ ပန် ကြောင်း သိ မြင် ရ သည့် အ လျောက် အ ထက် က နှ မြော သော် လည်း၊ ယ ခု မှာ သင် တို့ ကို ပူ ပန် စေ ရ သော ကြောင့် မ ဟုတ်။ နောင် တ ရ ခြင်း အ လို့ ငှာ ပူ ပန် ကြ သည့် အ တွက် နှ မြော ခြင်း ကင်း လျက် ရွှင် လန်း၏။ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ကြောင့် မည် သည့် ဆုံး ရှုံး ခြင်း ကို မျှ မ ခံ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် အ တိုင်း ပူ ပန် ရ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် အ တိုင်း ပူ ပန် ခြင်း အ ကျိုး သည် ကယ် တင် ခြင်း အ လို့ ငှာ နှ မြော ခြင်း ကင်း သော နောင် တ ရ ခြင်း ဖြစ်၏။ ဤ လော က နည်း လမ်း အ တိုင်း ပူ ပန် ခြင်း အ ကျိုး ကား သေ ခြင်း တည်း။ ၎င်း ပြင် ဘု ရား သ ခင့် နည်း လမ်း တော် အ တိုင်း သင် တို့ ပူ ပန် ခြင်း အ ကျိုး မှာ မည် မျှ စိတ် အား ကြီး ခြင်း၊ မည် မျှ ထု ချေ ခြင်း၊ မည် မျှ စိတ် ညစ် ခြင်း၊ မည် မျှ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၊ မည် မျှ လွမ်း တ ခြင်း၊ မည် မျှ စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း၊ မည် မျှ ဒဏ် ပေး ခြင်း များ ပါ တ ကား။ ထို အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ အ ပြစ် ကင်း ကြောင်း အ ရာ ရာ တွင် ထင် ရှား စေ ကြ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ ရေး လိုက် သော စာ မှာ ပြစ် မှား သူ့ ကို ထောက်၍ မ ဟုတ်။ ပြစ် မှား ခံ ရ သူ့ ကို လည်း ထောက်၍ မ ဟုတ်။ ငါ တို့ ဘက်၌ စိတ် အား ကြီး ကြ ကြောင်း သင် တို့ ကိုယ် တိုင် သိ မြင် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ရေး လိုက် ၏။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ သည် နှစ် သိမ့် ရ ကြ ပြီ။ ထို သို့ နှစ် သိမ့် သည့် ပြင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကြောင့် တိ တု စိတ် ချမ်း သာ ၍ ရွှင် လန်း သည့် အ တွက် ထပ် မံ ရွှင် လန်း ကြ ၏။ သင် တို့ နှင့် စပ်၍ တိ တု အား ငါ ဂုဏ် တင် မိ သည့် အ တွက် အ ရှက် မ ရ ဘဲ အ ရာ ရာ ကို သင် တို့ အား ဟုတ် မှန် စွာ ငါ ကြား ပြော သည် နှင့် ထပ် တူ ထို သို့ ဂုဏ် တင် ချက် များ လည်း မှန် ကန် ကြောင်း ထင် ရှား လေ ပြီ။ တိ တု လည်း သင် တို့ ရှိ သ မျှ လိုက် နာ လျက် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် စွာ သူ့ ကို လက် ခံ ကြ ကြောင်း သ တိ ရ၍ သင် တို့ အား အ ထူး နှစ် သက် လေ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် စပ် လျက် အ ရာ ရာ တွင် စိတ် ချ သ ဖြင့် ရွှင် လန်း ၏။ ၎င်း ပြင် ညီ အစ် ကို တို့၊ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် တို့ ခံ စား ရ ကြ သော ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော့် အ ကြောင်း ကို သင် တို့ အား သိ စေ လို သည် မှာ၊ ထို သူ တို့ သည် စုံ စမ်း သော ဒု က္ခ ပြင်း စွာ ခံ ရ လျက် ပင် များ စွာ ရွှင် လန်း ခြင်း နှင့် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ခြင်း အ ဖြစ် မှ ရက် ရော သော စိတ် စေ တ နာ ပေါ် ထွက် လေ ၏။ ထို သို့ ပြု ကြ သည် မှာ လည်း ငါ တို့ အောက် မေ့ သည့် အ တိုင်း မ က ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ လျောက် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် ငါ တို့ အား ကိုယ် ကို ဦး စွာ လွှဲ အပ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ သည် ထို သင်္ဂ ဟ ဝတ် ကို အ ထက် က လက် စ ပြု သူ တိ တု အား သင် တို့ ဘောင် တွင် အ ပြီး သတ် စေ မည့် အ ကြောင်း နှိုး ဆော် ကြ၏။ ၎င်း ပြင် သင် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ဟော ပြော ခြင်း၊ ထိုး ထွင်း ခြင်း၊ စိတ် အား ကြီး ခြင်း၊ ငါ တို့ နှင့် အ ချစ် တူ ခြင်း မှ စ သော အ ရာ ရာ၌ ကြွယ် ဝ သည့် နည်း တူ ဆို ခဲ့ သော သင်္ဂ ဟ ဝတ် နှင့် စပ်၍ လည်း ကြွယ် ဝ ကြ လော့။ ထို သို့ ဆို သော် ငါ ပ ညတ် ထား သည် မ ဟုတ်၊ အ ခြား သူ တို့၏ စိတ် အား ကြီး ခြင်း ကို ထောက် လျက် သင် တို့၌ မေတ္တာ စင် စစ် ရှိ ကြောင်း ထင် ရှား စေ လို၍ ပြော ဆို၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် ကို သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် တော် သည် ကြွယ် ဝ သော် လည်း ဆင်း ရဲ ခံ တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် သင် တို့ ကို ကြွယ် ဝ စေ ရန် သင် တို့ အ တွက် ဆင်း ရဲ သော အ ဖြစ် ကို ယူ တော် မူ၏။ အ ထက် ဆို ရာ၌ ယ မန် နှစ် က ဦး စွာ ထောက် ပံ့ သည် သာ မ က ထောက် ပံ့ မည့် ဆန္ဒ ရှိ သော သင် တို့ နှင့် သင့် လျော် သည့် အ တိုင်း အ ကြံ ကို သာ ငါ ပေး၏။ ယ ခု မူ ကား စေ တ နာ ဆန္ဒ ရှိ ရင်း အ လျောက် တတ် နိုင် သ မျှ စုံ လင် စွာ အ ပြီး သတ် ထောက် ပံ့ ကြ လော့။ အ ကယ်၍ စေ တ နာ ရှိ လျှင် မ တတ် နိုင် ရာ ကို မ ထောက် ဘဲ တတ် နိုင် ရာ ကို ထောက်၍ လက် ခံ တော် မူ၏။ ထို သို့ ဆို သော် သူ တစ် ထူး တို့ ချမ်း သာ၍ သင် တို့ ဆင်း ရဲ စေ ရန် ဆို သည် မ ဟုတ်။ သာ နာ ညီ မျှ ဖြစ် သည့် အ လျောက် နောင် သူ တစ် ထူး တို့ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကြောင့် သင် တို့ ဆင်း ရဲ ခြင်း သက် သာ ရ စေ ခြင်း ငှာ ယ ခု အ ခါ တွင် သင် တို့ ကြွယ် ဝ ခြင်း ကြောင့် သူ တစ် ထူး တို့ ဆင်း ရဲ ခြင်း သက် သာ သ ဖြင့်၊ များ သော သူ၌ မ ပို နည်း သော သူ၌ လည်း မ လို ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ရ သာ နာ ညီ မျှ ဖြစ် စေ ရန် တည်း။ သင် တို့ နှင့် စပ်၍ ငါ စိတ် အား ကြီး ခြင်း နှင့် အ မျှ တိ တု အား ပေး သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကျေး ဇူး တော် သည် ကြီး လှ ပေ၏။ သူ သည် ငါ တို့ နှိုး ဆော် ခြင်း ကို ခံ ယူ သည် သာ မ က စိတ် ရင်း အား ကြီး သည့် အ တိုင်း အ လို အ လျောက် သင် တို့ ထံ ပြန် သွား ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော မှု ကြောင့်၊ ခပ် သိမ်း သော အ သင်း တော် တို့ ချီး မွမ်း သူ၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် နှင့် ငါ တို့ စေ တ နာ ထင် ရှား မည့် ဤ သင်္ဂ ဟ ဝတ် ကို အ တူ ဆောင် ရွက် ခြင်း ငှာ ငါ တို့ ခ ရီး သွား ဖော် အ ဖြစ် အ သင်း တော် တို့ ခန့် ထား သူ ညီ အစ် ကို ကို လည်း တိ တု နှင့် တ ကွ ငါ တို့ လွှတ် လိုက် ကြ၏။ ထို သူ တို့ နှင့် တ ကွ အ ရာ ရာ တွင် အ ကြိမ် ကြိမ် ငါ တို့ ရှေ့ စိတ် အား ကြီး ခြင်း လ က္ခ ဏာ ပြ သည့် ပြင် သင် တို့ နှင့် စပ်၍ လုံး လုံး စိတ် ချ သည့် အ လျောက် ယ ခု အ ကြိမ် အ ထူး စိတ် အား ကြီး သော ညီ အစ် ကို ကို လည်း ငါ တို့ လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ တိ တု မှာ ငါ့ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ သင် တို့ အ ဖို့ ငါ့ လုပ် ဖော် ဆောင် ဘက် ဖြစ်၏။ ဆို ခဲ့ သည့် ညီ အစ် ကို တို့ မှာ ခရစ် တော်၏ ကြက် သ ရေ ဆောင် အ သင်း တော် တို့ တ မန် များ ဖြစ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ သင်း တော် တို့ ရှေ့ သင် တို့ ချစ် ခြင်း လ က္ခ ဏာ၊ ငါ တို့ ဂုဏ် တင် ရာ ဂုဏ် တင် ကြောင်း လ က္ခ ဏာ များ ကို သူ တို့ အား ပြ ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ ကို ငါ တို့ ဂုဏ် တင် ချက် အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် မည် စိုး သော ကြောင့် ငါ ပြော နှင့် သည် အ တိုင်း သင် တို့ အ သင့် ရှိ နေ ကြ စေ ရန် ထို ညီ အစ် ကို တို့ ကို ငါ လွှတ် လိုက် ၏။ အ ကယ်၍ ငါ နှင့် အ တူ မာ ကေ ဒေါ နိ အ သင်း တော် သား တို့ လိုက် လာ လျက် သင် တို့ အ သင့် မ ရှိ ကြောင်း တွေ့ မြင် လျှင် သင် တို့ ကို မ ဆို နှင့် ဦး။ ငါ တို့ ပင် ထို သို့ ယုံ ကြည် အား ကိုး မိ သော ကြောင့် ရှက် ရ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ တွန့် တို ခြင်း ကင်း လျက် စေ တ နာ အ လျောက် အ လှူ အ ဖြစ် အ သင့် ရှိ စေ ရန် ဆို ခဲ့ သော ညီ အစ် ကို တို့ ကို သင် တို့ ထံ တင် ရင် သွား စေ ပြီး လျှင် ဂ တိ ထား ပြီး အ လှူ ငွေ ကို ပြင် ဆင် နှင့် ကြ မည့် အ ကြောင်း နှိုး ဆော် သင့် သည် ဟု ငါ သ ဘော ရှိ ၏။ သို့ ရာ တွင် စေး နည်း စွာ စိုက် ပျိုး သူ သည် စေး နည်း စွာ ရိတ် သိမ်း ခွင့်၊ ရက် ရော စွာ စိုက် ပျိုး သူ သည် ရက် ရော စွာ ရိတ် သိမ်း ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ အ သီး အ သီး တို့ သည် ပူ ပန် စွာ၊ မ လွှဲ သာ စွာ မ ဟုတ်။ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း ပြီး သည့် အ တိုင်း လှူ စေ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ရွှင် လန်း စွာ ပေး ကမ်း သူ့ ကို နှစ် သက် တော် မူ ၏။ ကြဲ လို သူ့ အား မျို စေ့ နှင့် စား နပ် ရိ က္ခာ ကို မ စ သ နား တော် မူ သော အ ရှင် သည် သင် တို့ စိုက် ပျိုး ရန် မျိုး စေ့ ကို များ ပြား စွာ ပေး သ နား လျက် သင် တို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ သီး ကို လည်း တိုး ပွား စေ တော် မူ မည့် အ လျောက်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ မျိုး မျိုး ရှိ သော သင် တို့ သည် ဒါ န အ မျိုး မျိုး ကို လှူ ကြ သ ဖြင့် ငါ တို့ ဆောင် ရွက် မှု ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ခြင်း ဖြစ် ထွန်း လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ထို အ လှူ တော် ထောက် ပံ့ မှု ကြောင့် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အ လို ပြည့် သည့် ပြင် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို လူ အ မြောက် အ မြား တို့ ချီး မွမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ဤ ထောက် ပံ့ မှု သက် သေ ကို ထောက် ၍ သူ တို့ သည် ခ ရစ် တော် ၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို သင် တို့ ဝန် ခံ လိုက် နာ ကြ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တိုင် မှ စ၍ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား သင် တို့ လှူ ဒါန်း ကြ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက်၊ သင် တို့ ခံ စား ရာ လွန် ကဲ သော ကျေး ဇူး တော် အ တွက် လွမ်း တ သော စိတ် နှင့် သင် တို့ အ ဖို့ အ သ နား တော် ခံ ကြ လိမ့် မည်။ ချီး မွမ်း ၍ မ ကုန် နိုင် သော ဆု တော် ကြောင့် ဘု ရား သ ခင်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် ကြီး လှ ပေ သ တည်း။ သင် တို့ နှင့် မျက် မှောက် ထင် ထင် ရှိ နေ စဉ် အောက် ကျို့ သော် လည်း ကွဲ ကွာ လျက် နေ စဉ် မောက် မာ သော ငါ ပေါ လု ကိုယ် တိုင် က ခ ရစ် တော်၏ သိမ် မွေ့ နူး ညံ့ တော် မူ ခြင်း ကို ထောက်၍ နှိုး ဆော် သည် မှာ၊ ရုပ် ခန္ဓာ အ လျောက် ငါ တို့ ကျင့် ကြံ ကြ သည် ဟု မှတ် ယူ ကြ သူ တို့ တစ် ဘက် ရဲ ရင့် စွာ ဆုံး မ မည့် အ ကြံ အ စည် အ တိုင်း ငါ ရောက် လာ၍ အ မောက် အ မာ မ ပြု ရ စေ ခြင်း ငှာ တောင်း ပန် ပါ ၏။ ငါ တို့ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ကျင့် ကြံ သော် လည်း ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် တိုက် လှန် ကြ သည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ တိုက် ပွဲ၌ ရုပ် ဆိုင် ရာ လက် နက် များ ကို မ စွဲ မ ကိုင်။ ခံ တပ် များ ကို ဖြို နိုင် ရန် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ သ တ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ သော လက် နက် များ ကို စွဲ ကိုင် လျက်၊ ဆွေး နွေး ငြင်း ခုန် ချက် များ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ခြင်း ကို က တုတ် သ ဖွယ် ဆီး တား လေ ရာ ရာ ဖြို လဲ ခြင်း၊ ခ ရစ် တော့် အောက် လိုက် နာ ရန် အ ဖြစ် အ ကြံ အ စည် ရှိ သ မျှ ကို သုံ့ ဘမ်း ခြင်း ပြု သည့် ပြင် သင် တို့ စုံ လင် စွာ လိုက် နာ ကြ သည့် ကာ လ၊ မ လိုက် နာ ခြင်း အ မျိုး မျိုး ကို ဒဏ် စီ ရင် ရန် အ သင့် ရှိ နေ ကြ ၏။ သင် တို့ သည် မျက် မှောက် ရှိ ရာ များ ကို သာ ထောက် ရှု ကြ ၏။ မည် သူ မ ဆို ခ ရစ် တော့် တ ပည့် ဖြစ် သည် ဟူ၍ စိတ် ချ လျှင် ကိုယ် တိုင် ခ ရစ် တော့် တ ပည့် ဖြစ် သည့် နည်း တူ ငါ တို့ လည်း ဖြစ် ကြောင်း ဆင် ခြင် စေ ဦး။ သင် တို့ ကို ဖြို လှဲ ရန် မ ဟုတ်။ တည် ဆောက် ရန် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် စပ်၍ ငါ သည် တော် လွန် စွာ ဂုဏ် တင် မိ လျှင် အ ရှက် ရ မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ကို ငါ့ စာ များ ဖြင့် ချောက် လှန့် သည့် လ က္ခ ဏာ မ ရှိ စေ လို။ သူ့ စာ များ သည် အ ကြောင်း ကြီး လျက် အာ ဏာ ပါ သော စာ ဖြစ် သည်။ ကိုယ် တိုင် မူ ကား အား နည်း လျက် နုတ် ထွက် စ ကား လည်း အ ရေး ယူ ဖွယ် မ ဟုတ် ဟု ဆို သူ သည်၊ ကွဲ ကွာ လျက် နေ စဉ် ရေး လိုက် သော စာ ပါ စ ကား အ တိုင်း ပင် ကိုယ် တိုင် လာ စဥ် စီ ရင် မှု ပြု ကြောင်း သိ မှတ် ပါ စေ။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် ကို ထောက် ခံ သူ တို့ နှင့် ကိုယ် တိုင် တွဲ ဘက် နှိုင်း ယှဉ် ခြင်း မ ပြု ဝံ့။ ထို သူ သည် ကိုယ့် ပ မာ ဏ ဖြင့် ကိုယ် ကို တိုင်း တာ လျက် ကိုယ် နှင့် ကိုယ် ကို နှိုင်း ယှဉ် လျက် ဉာဏ် မဲ့ ကြ သည် တ ကား။ ငါ တို့ မူ ကား ကိုယ့် ပ မာ ဏ ထက် လွန်၍ ဂုဏ် တင် မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ကို ပင် မီ အောင် ဘု ရား သ ခင် ခန့် ထား တော် မူ သော အ တိုင်း အ တာ ပ မာ ဏ နှင့် သာ ဂုဏ် တင် မည်။ ငါ တို့ သည် သင် တို့ ထံ မ မှီ တ မှီ ကိုယ် နွှဲ ကြ သည် မ ဟုတ်။ ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို ဦး စွာ လာ ရောက် ပြော ကြား သူ ကား ငါ တို့ ပင် တည်း။ ငါ တို့ မ ဟော သော တ ပါး ယေ ရှု အ ကြောင်း အ ခြား သူ လာ ရောက် ဟော ပြော သ ဖြင့် သင် တို့ သည် ခံ ရင်း မ ဟုတ် သော တ ပါး ဝိ ညာဉ် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ နာ ယူ ရင်း မ ဟုတ် သော တ ပါး သ တင်း ကို သော်လည်း ကောင်း ခံ ယူ လျှင် သည်း ခံ ခြင်း ကောင်း လေ စွ တ ကား။ ငါ သည် ထူး ချွန် သော တ မန် တော် တို့ အောက် အ နည်း ငယ် မျှ နိမ့် သည် ဟု မ ထင် မ မှတ်။ အ ဟော အ ပြော ညံ့ သော် လည်း အ သိ ပ ညာ မ ညံ့။ အ ရာ ရာ ကို သင် တို့ ဘောင် တွင် သူ ခပ် သိမ်း အား အ ထင် အ ရှား ဖော် ပြ ခဲ့ ပြီ။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို အ ခ မဲ့ ကြား ပြော လျက် သင် တို့ ကို ချီး မြှောက် ရန် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ သည် မှာ ပြစ် မှား သ လော။ ငါ သည် သင် တို့ ထံ အ မှု တော် ဆောင် ရ အံ့ သော ငှာ အ နု ကြမ်း သ ဖွယ် အ ခြား အ သင်း တော် တို့ မှ စ ရိတ် ခံ ယူ လျက်၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ဆင်း ရဲ ရောက် သော အ ခါ ပင် မည် သူ့ ကို မျှ မ ဖိ စီး ဘဲ ငါ့ အ လို ကို မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် မှ ရောက် သော ညီ အစ် ကို တို့ ဖြည့် ကြ၏။ သင် တို့၌ ဝန် မ လေး စေ ခြင်း ငှာ အ ရာ ရာ တွင် ကိုယ် ကို စောင့် စည်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ ရှေ့ သို့ လည်း စောင့် စည်း ဦး မည်။ ငါ၌ ခ ရစ် တော်၏ သ စ္စာ တော် တည် ရှိ သည့် အ တိုင်း အ ခါ ယ ပြည် နယ် များ တွင် ကား ထို သို့ ဂုဏ် တင် ခွင့် ကို မည် သူ မျှ ကန့် ကွက် ရ မည် မ ဟုတ်။ မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် နည်း။ သင် တို့ ကို ငါ မ ချစ် သော ကြောင့် လော။ ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ နှင့် တူ မျှ သည် ဟု ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် လို သူ တို့၏ ဂုဏ် တင် ရာ ဂုဏ် တင် ကြောင်း ကင်း စေ မည့် အ ကြံ နှင့် ငါ သည် ယ ခု ပြု သည့် အ တိုင်း ဆက် လက် ပြု ဦး မည်။ ထို သို့ သော သူ တို့ သည် ခ ရစ် တော်၏ တ မန် တော် ယောင် ဆောင် လျက် ပင် ပ ရိ ယာယ် ပြု ကျင့် သော မိ စ္ဆာ တမန် များ ဖြစ် ကြ၏။ ထို သို့ ဖြစ် ကြ သည် မှာ အံ့ သြ ဖွယ် မ ဟုတ်။ စာ တန် ပင် အ လင်း စေ တ မန် တော် ယောင် ဆောင် တတ် သည် ဖြစ်၍ ချင်း အ မှု ဆောင် တို့ သည်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား၏ အ မှု ဆောင် များ အ ယောင် ဆောင် ကြ လျှင် ထူး သည် မ ဟုတ်။ ချင်း တို့ အ ဆုံး သည် ချင်း တို့ အ မှု များ အ လိုက် ဖြစ် လိမ့် မည်။ မည် သူ မျှ ငါ့ ကို ဉာဏ် မဲ့ သူ ဟု မ ထင် စေ မည့် အ ကြောင်း ငါ ထပ် ဆို၏။ အ ကယ်၍ ထင် က အ နည်း ငယ် ဂုဏ် တင် ရ စေ ရန် ဉာဏ် မဲ့ သူ အ မှတ် နှင့် လက် ခံ ကြ လော့။ ယ ခု ပြော မည့် စ ကား ကို အ ရှင် ဘု ရား အ မိန့် တော် နှင့် မ ဟုတ်။ ထို သို့ စိတ် ချ စွာ ဂုဏ် တင် လျက် ဉာဏ် မဲ့ သူ အ နေ နှင့် ပြော ဆို မည်။ အ များ တို့ က ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် ဂုဏ် တင် ကြ သည် ဖြစ်၍ ငါ လည်း ဂုဏ် တင် ဦး အံ့။ ဉာဏ် ကောင်း သော သင် တို့ သည် ဉာဏ် မဲ့ သူ များ ကို ရွှင် လန်း စွာ သည်း ခံ ကြ ရာ တွင်၊ သင် တို့ ကို စေ စား ခြင်း၊ သုံး စား ခြင်း၊ ကျော့ ဖမ်း ခြင်း၊ စော် ကား ခြင်း၊ မျက် နှာ ဖျက် ခြင်း ကို တစ် ဦး ဦး ပြု လျှင် သည်း ခံ၍ နေ ကြ လေ စွ တ ကား။ ငါ တို့ သည် ထို သို့ မ တတ် နိုင် ကြောင်း အ ရှက် နှင့် ဝန် ခံ၏။ သို့ ရာ တွင် ဉာဏ် မဲ့ သူ အ နေ နှင့် ငါ ဆို ရ လျှင် မည် သည့် အ ရာ၌ မ ဆို သူ တစ် ထူး ရဲ ဝံ့ က ငါ လည်း ရဲ ဝံ့ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ဖြစ် ကြ သ လော၊ ငါ လည်း ဖြစ် ၏။ ဣ သ ရ လ အ မျိုး သား ဖြစ် ကြ သ လော၊ ငါ လည်း ဖြစ်၏။ အာ ဗြ ဟံ၏ အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် ကြ သ လော၊ ငါ လည်း ဖြစ် ၏။ ခ ရစ် တော်၏ အ မှု တော် ဆောင် များ ဖြစ် ကြ သ လော။ သူ ရူး အ နေ နှင့် ဆို ရ လျှင် ငါ သည် များ ပြား စွာ ပင် ပန်း ခြင်း၊ များ ပြား စွာ ထောင် ကျ ခြင်း၊ အ တိုင်း ထက် ရိုက် ဒဏ် ခတ် ခြင်း၊ ကြိမ် ဖန် များ စွာ သေ ဘေး သင့် ခြင်း ခံ ရ သည် နှင့် သာ ၍ ဖြစ် ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထံ ရိုက် ဒဏ် လေး ဆယ် တစ် ချက် ယုတ် ငါး ကြိမ်၊ ရာ ဇ ကြိမ် ဒဏ် သုံး ကြိမ်၊ ခဲ ပစ် ဒဏ် တစ် ကြိမ် ခံ ရ သည့် ပြင် သင်္ဘော ပျက် ခြင်း သုံး ကြိမ် နှင့် တစ် နေ့ တစ် ညဉ့် ပတ် လုံး နစ် မွန်း ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ ခ ရီး များ သ ဖြင့် မြစ် ချောင်း ဘေး၊ ဓား ပြ ဘေး၊ အ မျိုး သား ခြင်း တို့ ဘေး၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘေး၊ မြို့ ရွာ ဘေး၊ တော အ ရပ် ဘေး၊ ပင် လယ် ဘေး၊ ညီ အစ် ကို ယောင် ဆောင် သူ တို့ ဘေး များ နှင့် တွေ့ ကြုံ ရ ၏။ ကြိုး ပန်း လုပ် ကိုင် ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ အိပ် ဖျက် ခြင်း၊ အ စား အ​သောက် မဲ့ ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ စား ဖျက် ခြင်း၊ ချမ်း အေး ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ ခြင်း များ ကို ခံ ရ ၏။ ၎င်း ပြင် အ ခြား ဒု က္ခ ကို မ ဆို ဘဲ အ သင်း တော် ရှိ သ မျှ အ တွက် ကြောင့် ကြ ခြင်း သည် နေ့ စဉ် ငါ့ ကို ဖိ စီး လေ ၏။ မည် သူ အား နည်း၍ ငါ အား မ နည်း ရ သ နည်း။ မည် သူ တိုက် လှဲ ၍ ငါ မ ပူ ပန် ရ သ နည်း။ ငါ သည် ဂုဏ် မ တင် ဘဲ နေ ရ လျှင် ငါ၏ အား နည်း ခြင်း များ အ ကြောင်း ကြောင့် ဂုဏ် တင် မည်။ ငါ မု သာ မ သုံး သည် ကို က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ သော အ ရှင် ယေ ရှု၏ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ ၏။ ဒ မာ သက် မြို့ တွင် အ ရေ တ ဘု ရင် မင်း လက် အောက် မြို့ ဝန် သည် ငါ့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် အ စောင့် ထား ရာ၊ မြို့ ရိုး အ ထက် ပြူ တင်း ပေါက် မှ တောင်း နှင့် လျှော ချ ကြ သ ဖြင့် မြို့ ဝန် လက် မှ ငါ လွတ် ခဲ့ ရ၏။ ဂုဏ် မ တင် ဘဲ မ နေ ရ သော် လည်း အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ရှင် ဘု ရား ထံ မှ ခံ ရ သော ရူ ပါ ရုံ နှင့် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။ ယ မန် တစ် ဆယ့် လေး နှစ် က ခ ရစ် တော် တော် အား ဖြင့် ကောင်း ကင် တ တိ ယ ထပ် တိုင် အောင် ယူ ဆောင် ခံ ရ သူ့ ကို ငါ သိ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ကွာ မ ကွာ ငါ မ သိ၊ ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ၏။ ထို သို့ သော သူ အ တွက် ငါ ဂုဏ် တင် မည်။ ကိုယ့် အ တွက် မူ ကား အား နည်း ခြင်း များ မှ တစ် ပါး ဂုဏ် တင် မည် မ ဟုတ်။ ငါ ဂုဏ် တင် လို ခဲ့ လျှင် အ ဟုတ် အ မှန် ပြန် ကြား မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ဉာဏ် မဲ့ သူ မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် မည် သူ မ ဆို ငါ၌ ထောက် ရှု ရာ ငါ့ ထံ ကြား နာ ရ သည် ထက် ငါ့ ကို အ ရေး မ ယူ စေ ရန် ချုပ် တည်း လျက် ငါ နေ၏။ ထို လွန် ကဲ စွာ ဗျာ ဒိတ် တော် များ အ ကြောင်း ကြောင့် စိတ် နေ မြင့် ရာ ငါ ရောက် မည် စိုး၍ ငါ့ ကို နှိမ် နှင်း ခြင်း ငှာ စာ တန်၏ စေ တ မန် သ ဖွယ် ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ လျှို သော တံ ကျင် ကို ပေး ထား၏။ ထို စေ တ မန် ကို ငါ မှ ထွက် သွား စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ထံ သုံး ကြိမ် တိုင် ငါ တောင်း လျှောက် ရာ၊ ကိုယ် တော် က ငါ၏ ကျေး ဇူး သည် သင့် အ ဖို့ လုံ လောက် ပြီ။ ခွန် အား နည်း ရာ ၌ ခွန် အား တန် ခိုး တော် စုံ လင် သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ ကို ခ ရစ် တော်၏ ခွန် အား တန် ခိုး တော် လွှမ်း မိုး စေ ရန် အား နည်း ခြင်း များ ရှိ လျက် ပင် ရွှင် လန်း စွာ ဂုဏ် တင် မည်။  သို့ ဖြစ်၍ လည်း ငါ သည် ခ ရစ် တော့် အ တွက် အား နည်း ခြင်း၊ အ နာ တ ရ ပြု ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခြင်း၊ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း များ ကို နှစ် သက် စွာ ခံ လေ၏။ ငါ သည် အား နည်း သည့် အ ခါ ခွန် အား နှင့် ပြည့်၏။ ငါ သည် သင် တို့ ကြောင့် ဉာဏ် မဲ့ သူ မ ဖြစ် ဘဲ မ နေ နိုင်။ မ ရေ ရာ သူ ဖြစ် စေ ဦး၊ မည် သည့် အ ရာ၌ မျှ ထို သို့ ထူး ချွန် သော တ မန် တော် တို့ အောက် မ နိမ့် သော ကြောင့် သင် တို့ ထောက် ခံ သင့် ကြ၏။ တ မန် တော် ဖြစ် သည့် လ က္ခ ဏာ တည်း ဟူ သော နိ မိတ် များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ အ မှု ကြီး များ ကို ခပ် သိမ်း သော တည် ကြည် ခြင်း နှင့် သင် တို့ ဘောင် တွင် မု ချ ပြ သ ခဲ့ ပြီ။ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ ကိုယ် တိုင် မ ဖိ စီး မိ သည့် ပြင် မည် သည့် အ ရာ၌ အ ခြား အ သင်း တော် တို့ အောက် ယုတ် စေ သ နည်း။ ထို အ ဓ မ္မ မှု အ တွက် ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။ ကြည့် လော့။ တ တိ ယ အ ကြိမ် သင် တို့ ထံ ရောက် လာ ရန် ငါ အ သင့် ရှိ သည် မှာ လည်း သင် တို့ ကို ဖိ စီး မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ပ စ္စည်း ကို ငါ မ လို၊ သင် တို့ ကို သာ အ လို ရှိ၏။ မိ ဘ တို့ အ ဖို့ သား သ မီး များ မ ဆည်း ပူး။ သား သ မီး များ အ ဖို့ မိ ဘ တို့ ဆည်း ပူး အပ် သည် နှင့် အ ညီ ငါ သည် သင် တို့ စိတ် ဝိ ညာဉ် အ လို့ ငှာ၊ ပ စ္စည်း သာ မ က ကိုယ် ကို ပင် ရွှင် လန်း စွာ ကုန် စေ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို များ ပြား စွာ ချစ် လျှင် နည်း ပါး စွာ ချစ် တုံ့ ခံ ရ မည် လော။ သင် တို့ က ထို သို့ ရှိ စေ တော့၊ သူ့ ကိုယ် တိုင် ဝန် မ တင် သော် လည်း စဉ်း လဲ သော သ ဘော ရှိ လျက် အ လိ မ္မာ နှင့် ငါ တို့ ကို ကျော့ ဖမ်း ပြီ ဟု ဆို ကြ လျှင်၊ သင် တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် သူ တစ် ဦး ဦး အား ဖြင့် ငါ တင် စား ခဲ့ သ လော။ ငါ နှိုး ဆော် ခဲ့ သူ တိ တု နှင့် တ ကွ ဆို ခဲ့ သော ညီ အစ် ကို ကို ငါ စေ လွှတ် ရာ တိ တု တင် စား သ လော။ ငါ တို့ သည် တစ် မျိုး တည်း သော သ ဘော၊ တစ် မျိုး တည်း သော ခြေ ရာ စဉ် များ၌ လျှောက် လိုက် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ ရှေ့ ငါ တို့ ထု ချေ သည် ဟု ထင် လျက် နေ ကြ သ လော။ အို ချစ် သူ တို့၊ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သခင့် မျက် မှောက် တော်၌ ငါ တို့ သည် သင် တို့ ကို ဆောက် တည် ခြင်း အ လို့ ငှာ အ ရာ ရာ ပြော ဆို၏။ အ သို့ ဆို သော် ငါ ရောက် သည့် ကာ လ သင် တို့ သ ဘော မ ကျ သည် မှာ ငါ့ ကို တွေ့ မြင် ကြ သည့် ပြင် ငါ သ ဘော ကျ သည် မှာ သင် တို့ ကို မ တွေ့ မ မြင် သည့် အ လျောက် ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း၊ ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ ဖီ ဆန် ခြင်း၊ အ သ ရေ ဖျက် ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း၊ ဝင့် ဝါ ခြင်း၊ ဘက် ပြိုင် ခြင်း များ ဖြစ် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ပြစ် မှား မြဲ ပြစ် မှား လျက် ညစ် ညူး မှု၊ မေ ထုန် မှု၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား မှု များ ကို နောင် တ မဲ့ ပြု ကျင့် ခဲ့ သူ များ အ တွက် ငါ မြည် တမ်း ရ သည် နှင့် ရောက် လာ သော ငါ့ ကို သင် တို့ ကြောင့် ငါ ဘု ရား သ ခင် နှိမ့် ချ တော် မူ ဦး မည် ကို လည်း ကောင်း ငါ စိုး ရိမ် ၏။ တ တိ ယ ကြိမ် သင် တို့ ထံ ငါ ရောက် လာ သည် မှာ သက် သေ ခံ နှစ် ဦး သုံး ဦး ထွက် ဆို က ပြစ် မှု ရှိ သ မျှ တည် စေ မည်။ အား နည်း ခြင်း အ ဖြစ် ကြောင့် ကား တင် ခံ သည် မှန် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် ကြောင့် အ သက် ရှင် လျက် ရှိ တော် မူ သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော်၌ အား နည်း သော ငါ တို့ လည်း ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် ကြောင့် ကိုယ် တော် ကဲ့ သို့ သင် တို့ နှင့် စပ်၍ အ သက် ပြည့် စုံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၌ တည်၊ မ တည် ကိုယ် ကို စုံ စမ်း လျက် စံ ချ ကြ လော့။ စံ တော် မ မှီ သူ များ မ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် သင် တို့၌ ယေ ရှု ခ ရစ် တည် တော် မူ ကြောင်း ကိုယ် တိုင် မ သိ ကြ လော။ ငါ တို့ မူ ကား စံ တော် မ မှီ သူ များ မ ဟုတ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ လိမ့် မည် ဟု ငါ အောက် မေ့၏။ အ ဆိုး ကို သင် တို့ မ ပြု ရ မည့် အ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင့် ထံ ငါ တို့ ပ တ္ထ နာ ပြု ကြ သည် မှာ ငါ တို့ သည် စံ တော် မီ ကြောင်း ထင် ရှား စေ ရန် မ ဟုတ်၊ စံ တော် မ မီ ဟန် ရှိ လျက် ပင် သင် တို့ သည် ပါ ရ မီ ဖြည့် ကြ စေ ရန် တည်း။ ငါ တို့ သည် သ မ္မာ တ ရား ကို ဆန့် ကျင် လျက် မည် သည် ကို မျှ မ ပြု နိုင်။ သ မ္မာ တ ရား အ ဖို့ သာ ပြု ခွင့် ရှိ ကြ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် အား နည်း သော် လည်း သင် တို့ အား ကြီး သော် ရွှင် လန်း ကြ၏။ သင် တို့၌ စုံ လင် ခြင်း ရှိ စေ ရန် လည်း ငါ တို့ ပ တ္ထ နာ ပြု ကြ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ဖြို လဲ ရန် မ ဟုတ်။ တည် ဆောက် ရန် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ သော အ ခွင့် အာ ဏာ အ လျောက် ငါ ရောက် လာ သော် ကြပ် တည်း စွာ မ ပြု ရ စေ ခြင်း ငှာ ယ ခု ကွဲ ကွာ လျက် ရှိ စဉ် ဤ သို့ ရေး လိုက်၏။ အ ဆုံး စ ကား မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ ကျန်း မာ ကြ စေ သော ပဲ့ ပြင် ခြင်း၊ နှိုး ဆော် ခြင်း ခံ ကြ လော့။ သ ဘော တစ် မျိုး တည်း နှင့် ငြိမ် သက် စွာ နေ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ချစ် ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် နေ တော် မူ လိမ့် မည်။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် သန့် ရှင်း စွာ နမ်း ရှုပ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ ရှိ သ မျှ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ မေ တ္တာ တော်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော်၏ မိတ် သ ဟာ ယ တော် သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ တည် ပါ စေ သော။ လူ တို့ ထံ မှ မ ဟုတ်၊ လူ ဖြင့် မ ဟုတ်၊ ယေ ရှု ခ ရစ် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ တ မန် တော် ဖြစ် သော ငါ ပေါ လု မှ စ၍ အ တူ ရှိ နေ သူ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ က ဂ လာ တိ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ထို ဘု ရား သ ခင် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ခ ရစ် တော်၏ ကျေး ဇူး တော်၌ သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ မှ အ ခြား သ တင်း ဘက် သို့ ဤ မျှ လောက် လျင် မြန် စွာ ပြောင်း လျက် နေ ကြ သည် ကို ငါ အံ့ သြ ၏။ တစ် ပါး သ တင်း တော် မ ဟုတ် သော် လည်း သင် တို့ စိတ် ကို မွှေ နှောက်၍ ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို မှောက် လှန် လို သူ ဆ ရာ များ ရှိ သေး စွ တ ကား။ အ ကယ်၍ ငါ တို့ ဖြစ် စေ၊ ကောင်း ကင် က စေ တ မန် တော် ဖြစ် စေ ငါ တို့ ကြား ပြော ရင်း သ တင်း တော် မြတ် နှင့် ဆန့် ကျင် သော သ တင်း ကို ကြား ပြော လျှင် အ မင်္ဂ လာ ခံ စေ။ ယ မန် ငါ တို့ ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယ ခု ငါ ပြန် ဆို သည် ကား၊ မည် သူ မ ဆို သင် တို့ ခံ ယူ ရင်း သ တင်း တော် နှင့် ဆန့် ကျင် သော သ တင်း ကို ကြား ပြော လျှင် အ မင်္ဂ လာ ခံ စေ။ ယ ခု အ ခါ ငါ သည် လူ တို့ စိတ် နှင့် တွေ့ လို၍ ဖျောင်း ဖျ သ လော၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ဖျောင်း ဖျ သ လော၊ ယ ခု တိုင် လူ တို့ စိတ် နှင့် တွေ့ အောင် ပြု နေ လျှင် ခ ရစ် တော်၏ ကျွန် မ ဟုတ် ဖြစ် လေ ပြီ။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အား ငါ ကြား ပြော ခဲ့ သော သ တင်း တော် မြတ် သည် လူ့ သ တင်း မ ဟုတ် ကြောင်း ငါ ဖော် ပြ သည် မှာ၊ လူ့ နည်း လူ့ နိဿ ယျ ကို ခံ သည် မ ဟုတ်။ ယေ ရှု ခ ရစ် ဖွင့် ပြ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် သာ ရ ခဲ့ သ တည်း။ ငါ သည် အ ထက် က ယု ဒ ဘာ သာ၌ ရှိ နေ စဉ် မည် သို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင်၏ အ သင်း တော် ကို အ တိုင်း ထက် ညှဥ်း ပန်း ဖျက် ဆီး ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မိ ရိုး ဖ လာ ထုံး နည်း များ ကို လိုက် နာ ရန် စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် လျက် လူ မျိုး ချင်း တို့ ဘောင် တွင် သက် တူ ရွယ် မျှ အ များ တို့ ထက် ယု ဒ ဘာ သာ၌ အား တက် ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ငါ သည် အ သွေး အ သား ဖြစ် သူ တို့ နှင့် မ တိုင် ပင်၊ ငါ့ အ ရင် တ မန် တော် ဖြစ် သူ တို့ ရှိ ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လည်း မ သွား ဘဲ အာ ရပ် ပြည် သို့ ရုတ် ခြင်း သွား ပြီး နောက် ဒ မာ သက် မြို့ သို့ တစ် ဖန် ပြန် လာ ၏။ သုံး နှစ် ကြာ ပြီး နောက် ငါ သည် ကေ ဖ နှင့် ကျွမ်း ဝင် ရန် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား၍ ဆယ့် ငါး ရက် အ တူ နေ ထိုင် ရာ၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ ညီ တော် ယာ ကုပ် မှ တစ် ပါး အ ခြား တ မန် တော် မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ ချေ။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို မု သား သုံး၍ ရေး သည် မ ဟုတ် ကြောင်း ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ ငါ ဆို ၏။ ထို နောက် ငါ သည် ရှု ရိ နှင့် ကိ လိ ကိ ပြည် သို့ သွား သော အ ခါ၊ ခ ရစ် တော်၌ တည် နေ သော ယု ဒ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် တို့ တွင်၊ ငါ သူ စိမ်း ဖြစ် သေး စဉ် ညှဉ်း ပန်း ဖူး သူ သည်၊ ဖျက် ဆီး ခဲ့ သော ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို ဟော ပြော လျက် နေ ကြောင်း၊ သ တင်း ကြား ရုံ ရှိ သ မျှ ဖြင့် ငါ့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ကုန်၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ တို့ ကို မျက် နှာ မ ရွေး သည့် အ လျောက် အ ကြီး အ မှူး တို့ မည် မျှ လောက် ကျော် စော သည် ကို ငါ အ ရေး မ ယူ ရ သည် နှင့်၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့ ကို သ တိ ရ စေ ခြင်း ငှာ သာ တောင်း ပန် ကြ၏။ ထို သို့ ဆောင် ရွက် ရန် ငါ လည်း စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် ၏။ သို့ ရာ တွင် ကေ ဖ သည် အ န္တိ အုတ် မြို့ သို့ ရောက် လာ သော် အ ပြစ် ထင် ရှား ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ငါ ခု ခံ ၏။ အ သို့ ဆို သော် ယာ ကုပ် ထံ မှ လူ တို့ မ ရောက် မီ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် အ တူ သူ စား သောက် လေ့ ရှိ လျက် ပင် ရောက် ကြ ပြီး မှ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် တွန့် ဆုတ် လျက် အ သီး အ ခြား နေ၏။ ကြွင်း သော ယု ဒ လူ မျိုး တို့ လည်း အ တူ ဟန် ဆောင် လျက် ဗာ န ဗ ပင် ပါ သွား၏။ ထို သို့ သ တင်း တော် မြတ် အ လိုက် စုံ လင် စွာ မ လျောက် မ လိုက် ကြ ကြောင်း ငါ သိ မြင် သော် ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ ကေ ဖ အား ငါ ဆို သည် မှာ ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် သော အ ချင်း သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထုံး တမ်း မ ဟုတ်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ထုံး တမ်း အ တိုင်း နေ ထိုင် လျှင် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ထုံး တမ်း အ တိုင်း အ ဘယ့် ကြောင့် လိုက် စေ သ နည်း။ ငါ တို့ ပင် ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ခွင့် ကို ရှာ ကြံ စဉ် အ ပြစ် သား များ ဖြစ် ကြောင်း ထင် ရှား လျှင် ခ ရစ် တော် သည် အ ပြစ် တ ရား၏ အ မှု ဆောင် ဖြစ် သ လော။ ထို သို့ မ ဖြစ် စေ ရာ။ ငါ ဖြို ဖျက် ပြီး သော တ ရား ကို ငါ တည် ဆောက် ပြန် လျင် မူ ကား အ ပြစ် ကျူး လွန် သူ ငါ ဖြစ် ကြောင်း ထင် ရှား ခဲ့ လေ ပြီ။ မု ချ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင့် အ ဖို့ အ သက် ရှင် လျက် နေ ခြင်း ငှာ ပ ညတ် တ ရား ကြောင့် တ ရား အ ရာ၌ ငါ သေ ပြီ။ ခ ရစ် တော် နှင့် အ တူ ကား တင် ခံ ပြီး ဖြစ် လျက် ငါ့ ကိုယ် တိုင် အ သက် ရှင် တော့ မည် မ ဟုတ်။ ငါ၌ ခ ရစ် တော် ရှင် နေ တော် မူ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ယ ခု ငါ ရှင် သည် မှာ ငါ့ အား ချစ်၍ ငါ့ အ တွက် ကိုယ် ကို စွန့် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ရှင်၏။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ပယ် ဖျက် သည် မ ဟုတ်။ အ ကယ်၍ ပ ညတ် တ ရား ကြောင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ခွင့် ရ လျှင် ခ ရစ် တော် သည် အ ကြောင်း မဲ့ အ သေ ခံ တော် မူ လေ ပြီ။ အ ချင်း မိုက် မဲ သော ဂ လာ တိ အ သင်း တော် သား တို့၊ ကား တင် ခံ ပြီး ယေ ရှု ဟူ သော ကြော် ငြာ ချက် ကို ကိုယ့် မျက် စိ ဖြင့် ကြည့် မြင် ခွင့် ရ သော သင် တို့ အား မည် သူ ပြု စား ဘိ သ နည်း။ သင် တို့ သည် ဝိ ညာဉ် တော် ကို ရ ကြ သည် မှာ ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် ကျင့် ခြင်း အား ဖြင့် လော၊ ယုံ ကြည် ၍ နာ ယူ ခြင်း အား ဖြင့် လော၊ ဤ အ ကြောင်း တစ် ကြောင်း တည်း ကို ငါ သိ လို၏။ နာမ် ခ န္ဓာ အား ဖြင့် အ စ ပြု ပြီး လျင် ရုပ် ခ န္ဓာ အား ဖြင့် ယ ခု အ ပြီး သတ် မည့် တိုင် အောင် မိုက် မဲ ကြ သ လော။ သင် တို့ ဒု က္ခ ခံ ခြင်း မှာ အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် သည် မှန် လျှင် ဤ မျှ လောက် သော ဒု က္ခ များ ကို အ ချည်း အ နှီး ခံ ခဲ့ ကြ သ လော။ သင် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ကို မ စ သ နား လျက် သင် တို့၌ အ မှု ကြီး များ ကို ပြု ပြင် တော် မူ သော အ ရှင် သည် ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် ကျင့် ခြင်း ကြောင့် စီ ရင် တော် မူ သ လော။ ယုံ ကြည်၍ နာ ယူ ခြင်း ကြောင့် စီ ရင် တော် မူ သ လော။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် သူ့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း ဖြစ် သ တည်း။ ထို ကြောင့် သင် တို့ သိ ကြ သည် မှာ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တံ ကဲ ပြု သူ တို့ သည် အာ ဗြ ဟံ၏ သား များ ဖြစ် လျက် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ တော် မူ မည် ဟု မျှော် မြင် သော ကျမ်း ဂန် တော် က သင့် အား ဖြင့် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ အာ ဗြ ဟံ အား တင် ရင် ကြား ပြော သည့် အ လျောက်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တံ ကဲ ပြု သူ တို့ သည် ယုံ ကြည် သော အာ ဗြ ဟံ နှင့် အ တူ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ၏။ ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် ကျင့် ခြင်း ကို တံ ကဲ ပြု သ မျှ တို့ မူ ကား ပ ည တ္တိ ကျမ်း ချက် ဟူ သ မျှ ကို မ လိုက် နာ။ မ တည် ကြည် သူ တိုင်း အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ရ အ မင်္ဂ လာ အောက် ရောက် နေ ကြ ပြီ။ ညီ အစ် ကို တို့၊ လူ့ အ လိုက် ငါ ဆို လျင် လူ ချင်း ချုပ် ပြီး သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ပင် မည် သူ မျှ မ ပယ် ဖျက်၊ မ ထည့် သွင်း နိုင်။ အာ ဗြ ဟံ နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ပေး ထား တော် မူ သော က တိ တော် မှာ ဗ ဟု ဝုစ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ ဟု မ မိန့်။ ခ ရစ် တော် ကို ဆို လို၍ ဧ က ဝုစ် အ မျိုး အ နွယ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ငါ ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင် တင် ရင် ချုပ် တော် မူ ပြီး သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို နောက် နှစ် ပေါင်း လေး ရာ သုံး ဆယ် ကြာ မှ ရောက် လာ သော ပ ညတ် တ ရား သည် မ ပယ် မ ဖျက်။ ထို က တိ တော် ကို အ ချည်း အ နှီး မ ဖြစ် စေ နိုင်။ အ ကယ်၍ ပ ညတ် တ ရား ကြောင့် အ မွေ ရ သည် မှန် လျင် က တိ တော် ကြောင့် ရ သည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် က တိ တော် အား ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ ပြီ။ သို့ ဖြစ် လျှင် ပ ညတ် တ ရား တော် ကား မည် သည့် အ ရာ နည်း။ က တိ တော် ခံ ရ သော အ မျိုး အ နွယ် မ ပေါ် မ ချင်း လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့် စေ တ မန် တော် တို့ ဆင့် ဆို လျက် စေ့ စပ် သူ လက် ဖြင့် ထပ် သွင်း စီ ရင် တော် မူ ရာ တည်း။ စေ့ စပ် သူ ဆို သော် တစ် ဖက် တည်း နှင့် မ ဆိုင်။ ဘု ရား သ ခင် ကား တစ် ဆူ တည်း ဖြစ်၏။ သို့ ဖြစ် လျင် ပ ညတ် တ ရား တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဂ တိ တော် များ နှင့် ဆန့် ကျင် သ လော။ မ ဖြစ် စေ ရာ။ အ ကယ်၍ အ သက် ရှင် စေ နိုင် သော တ ရား တစ် ပါး ကို ပေး ထား တော် မူ ပြီး ဖြစ် လျှင် ထို တ ရား ကြောင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ခွင့် ရ လေ ပြီ။ ကျမ်း ဂန် မှာ မူ ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ခံ စား ရ သော က တိ တော် ကို ယုံ ကြည် သူ တို့ အား သ နား တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ ရှိ သ မျှ ကို အ ပြစ် တ ရား၌ အ ကျဉ်း ချ ထား လေ ပြီ။ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား မ ရောက် မီ ငါ တို့ သည် ထင် ရှား မည့် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား လက် ထက် တိုင် အောင် ပ ညတ် တ ရား အောက် အ ကျဉ်း ချ လျက် အ စောင့် အ ကြပ် ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ခ ရစ် တော့် လက် ထက် တိုင် အောင် ပ ညတ် တ ရား တော် သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ ငါ တို့ သြ ဝါ ဒ ဆ ရာ ဖြစ် ၏။ ယ ခု မူ ကား ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ရောက် ပြီး ဖြစ်၍ ငါ တို့ သည် သြ ဝါ ဒ ဆ ရာ့ လက် အောက် ရှိ နေ တော့ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တစ် ကိုယ် တည်း ဖြစ် သည့် အ လျောက် ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် လူ မျိုး ခြား အ ဖြစ် အ နေ၊ ကျွန် နှင့် လူ လွတ် အ ဖြစ် အ နေ၊ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ အ ဖြစ် အ နေ မ ရှိ ရာ။ ခ ရစ် တော့် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် လျှင် လည်း အာ ဗြ ဟံ၏ အ မျိုး အ နွယ် က တိ တော် အ တိုင်း အ မွေ ခံ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ငါ ဆို ဦး မည် မှာ အ ရွယ် မ ရောက် သည့် ကာ လ အ တွင်း အ မွေ ခံ သည့် ဥ စ္စာ ရှင် မှန် သော် လည်း ကျွန် ဖြစ် သူ နှင့် မ ခြား နား ဘဲ၊ အ ဘ ချိန်း ချက် သည် ကာ လ မ တိုင် မ ချင်း အ မွေ ထိန်း၊ ဘ ဏ္ဍာ ထိန်း များ လက် အောက် တွင် ရှိ နေ ရ ၏။ ထို နည်း တူ ငါ တို့ သည် အ ရွယ် မ ရောက် သည့် ကာ လ လော ကီ စာ ဝါ ငယ့် အောက် ကျွန် ခံ လျက် နေ ခဲ့ ရ သော် လည်း၊ သင် တို့ သည် သား များ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ဗ္ဗ၊ အ ဘ ဟု ကြွေး ကြော် သော သား တော်၏ ဝိ ညာဉ် ကို သင် တို စိတ် နှ လုံး ထဲ သို့ ဘု ရား သ ခင် စေ လွတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ အ သီး အ သီး သည် ကျွန် အ ဖြစ် ဆက် လက် မ နေ ဘဲ သား ဖြစ်၏။ သား မှန် က ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် အ မွေ ခံ တည်း။ ထို အ ခါ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ သိ သ ဖြင့် ပြ က တေ့ ဘု ရား မ ဟုတ် သော နတ် များ အောက် ကျွန် ခံ လျက် နေ ခဲ့ ကြ ရာ၊ ယ ခု မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ကို သိ ကျွမ်း သူ၊ မု ချ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် သိ ကျွမ်း တော် မူ သူ ဖြစ် လျက် တန် ခိုး မဲ့၊ ကျေး ဇူး မဲ့ သော စာ ဝါ ငယ့် အောက် ကျွန် ခံ လို ပြန်၍ တစ် ဖန် လှည့် ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။ သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ပွဲ ချိန်၊ မင်္ဂ လာ နှစ် များ ကို စောင့် ရှောက် ကြ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ အ ဖို့ ငါ ဆောင် ရွက် မှု အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် မည် ဟု ငါ စိုး ရိမ် ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ သည် သင် တို့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ခဲ့ သော ကြောင့် ငါ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ဖြစ် ကြ မည့် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ပါ ၏။ သင် တို့ သည် ငါ့ အား အ ဓ မ္မ မှု မ ပြု ခဲ့ သည် သာ မ က သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ရုပ် ခ န္ဓာ ရော ဂါ ကြောင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို သင် တို့ အား ငါ ဦး စွာ ကြား ပြော သည့် ကာ လ၊ သင် တို့ စုံ စမ်း ရာ စုံ စမ်း ကြောင်း ဖြစ် သော ငါ့ ရုပ် ခ န္ဓာ ရော ဂါ ကို ရွံ့ ရှာ စက် ဆုပ် ခြင်း ကင်း လျက် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် အ ဖြစ် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အ ဖြစ် ငါ့ ကို လက် ခံ ကြ ပေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် ပင် သင် တို့ သြ ဘာ ပေး ခြင်း ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ အ ထက် က သင် တို့ သည် ကိုယ့် မျက် စိ များ ကို ပင် ထုတ် ပေး နိုင် လျင် ငါ့ အား ထုတ် ပေး လို ကြောင်း ငါ သက် သေ ခံ ၏။ သို့ ဖြစ် လျင် ငါ သည် မှန် ရာ ကို ကြား ပြော သော ကြောင့် သင် တို့ ရန် သူ ဖြစ် ပြီ လော။ ဆို ခဲ့ သူ တို့ သည် သင် တို့ အ ကျိုး ငှာ မ ဟုတ်၊ ကိုယ် ကို တုန့် ပြန် စွဲ လမ်း စေ ခြင်း ငှာ သင် တို့ ကို ပိတ် ပင် မည့် သ ဘော နှင့် သာ စွဲ လမ်း ကြ၏။ သင် တို့ အ တွက် စိတ် ရှုပ် ထွေး သော ကြောင့် ဆုံး မ သံ ပြောင်း ရ​ စေ ရန် သင် တို့ ထံ ယ ခု ငါ ရောက် လို၏။ ပ ညတ် တ ရား အောက် နေ လို သော သင် တို့၊ ပြော ကြ။ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို နာ ယူ မည် မ ဟုတ် လော့။ ကျမ်း ချက် ရှိ သည့် အ တိုင်း အာ ဗြ ဟံ၌ ကျွန် သိမ်း မ ယား တွင် တစ် ယောက်၊ ကျွန် မ ဟုတ် သော မ ယား တွင် တစ် ယောက် သား နှစ် ယောက် ရှိ ရာ၊ ကျွန် သိမ်း မ ယား တွင် ရ သော သား သည် ဇာ တိ အ လျောက်၊ ကျွန် မ ဟုတ် သော မ ယား တွင် ရ သော သား မူ ကား က တိ တော် ကြောင့် ဖြစ် ပွား ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ နှင့် ပုံ ဆောင် လျှင် ထို မ ယား နှစ် ယောက် တည်း ဟူ သော ပ ဋိ ညာဉ် နှစ် ပါး တွင် တစ် ပါး မှာ ကျွန် ဖြစ် ရန် သား သ မီး များ ကို ဖွား မြင် သူ ဟာ ဂ ရ ကဲ့ သို့ သိ န တောင် မှ ရ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ်၏။ ထို ဟာ ဂ ရ သည် အာ ရပ် ပြည် ရှိ သိ န တောင် ဖြစ် လျက် မြို့ သူ မြို့ သား နှင့် တ ကွ ကျွန် အ ဖြစ် နေ သော ယ ခု ကာ လ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ဆောင်၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ သည် ဣ ဇာက် ကဲ့ သို့ က တိ တော့် ဆိုင် ရာ သား များ ဖြစ် ကြ သည့် အ ပြင်၊ ထို ကာ လ ဇာ တိ အ လျောက် ရ သော သား သည် ဝိ ညာဉ် တော် အ လျောက် ရ သော သား ကို ညှဉ်း ပန်း သ ကဲ့ သို့ ယ ခု ကာ လ ဖြစ်၏။ သို့ သော် လည်း ကျမ်း ဂန် တော် က မည် သို့ ဆို သ နည်း။ ကျွန် မိန်း မ နှင့် သူ့ သား ကို နှင် ထုတ် လော့။ ထို ကျွန် သိမ်း မ ယား၏ သား သည် ကျွန် မ ဟုတ် သော မ ယား၏ သား နှင့် အ တူ အ မွေ ခံ ရ သည် မ ဟုတ် ဟု ဆို ၏။ ထို ကြောင့် ညီ အစ် ကို တို့၊ ကျွန် သိမ်း မ ယား၏ သား များ မ ဟုတ်။ ကျွန် မ ဟုတ် သော မ ယား၏ သား များ၊ ခ ရစ် တော် ပေး တော် မူ သော လွတ် ခွင့် ရ သူ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊ ကျွန် ထမ်း ပိုး အောက် ပြန် မ လျိုး ဘဲ တည် ကြည် စွာ နေ ကြ လော့။ နား ထောင် ကြ ဦး။ ငါ ပေါ လု ဆို သည် ကား သင် တို့ သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ယူ လျှင် ခ ရစ် တော် ကြောင့် အ ကျိုး မ ရှိ။ ထို မင်္ဂ လာ ကို ခံ ယူ သူ တိုင်း အား ပ ညတ် တ ရား တော် အ လုံး စုံ ကို ကျင့် စောင့် ရန် တာ ဝန် ရှိ သူ ဖြစ် ကြောင်း ငါ သ တိ ပေး ၏။ ပ ညတ် တ ရား အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် လို သ မျှ သော သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော့် ထံ က ခွာ ၍ ကျေး ဇူး တော် မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ ကြ ပြီ။ ငါ တို့ မူ ကား စောင့် မျှော် ရာ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ ဖြစ် ကို ဝိ ညာဉ် တော်၌ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် တောင့် တ လျက် နေ ကြ ၏။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ရှိ မ ရှိ အ ကျိုး မ ပေး နိုင်။ ချစ် ခြင်း​ မေ တ္တာ ကို ပြု ပြင် သော ယုံ ကြည် ခြင်း သာ လျှင် ပေး နိုင် ၏။ သင် တို့ သည် အ ထက် က ကောင်း မွန် စွာ ပြေး လျက် နေ ကြ ရာ သ မ္မာ တ ရား တော် ကို မ လိုက် မ နာ စေ ရန် မည် သူ ဆီး တား ဘိ သ နည်း။ ယ ခု လိုက် နာ ခြင်း သည် သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ မှ မ ဟုတ်။ တ ဆေး အ နည်း ငယ် သည် တစ် ပေါင်း လုံး ပေါက် စေ တတ် ၏။ သင် တို့ သည် စိတ် ပြောင်း လျက် မ နေ ကြ မည့် အ ကြောင်း၊ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ငါ ယုံ ကြည် စိတ် ချ သော် လည်း သင် တို့ စိတ် ကို မွှေ နှောက် သူ မည် သူ မ ဆို စီ ရင် ဒဏ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ တ ရား ကို ငါ ဟော လျက် နေ သေး သည် မှန် လျင် ကား တိုင့် ဆိုင် ရာ တိုက် လဲ ရာ တိုက် လဲ ကြောင်း ပယ် ဖျက် ပြီ ဖြစ်၍ အ ဘယ့် ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ တော့ သ နည်း။ သင် တို့ ကို မှောက် လှန် သူ တို့ သည် ဆုံး မ ခြင်း ကို လည်း ခံ ကြ ပါ စေ သော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ လွတ် ခွင့် အ ဖို့ သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သည် မှန်၏။ သို့ ရာ တွင် ထို လွတ် ခွင့် ကို ရုပ် ခ န္ဓာ သွေး ဆောင် ရာ သွေး ဆောင် ကြောင်း မ ဖြစ် စေ ဘဲ ချစ် ခြင်း မ တ္တာ အား ဖြင့် အ ချင်း ချင်း တို့ ထံ ကျွန် ခံ ကြ လော့။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော ကျမ်း တစ် ချက်၌ ပ ညတ် တ ရား အ လုံး စုံ ချုပ် ခြာ လျက် ရှိ၏။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ကိုက် စား လျှင် မူ ကား အ ချင်း ချင်း အား ဖြင့် ဖျက် ဆီး ရာ မ ရောက် မိ စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ ငါ ဆို သည် ကား ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် လျှောက် လိုက် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျင် ရုပ် ခ န္ဓာ တပ် မက် ခြင်း ကို မ ပြည့် စေ ဘဲ ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ရုပ် ခ န္ဓာ သည် ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ဖက် တပ် မက် ခြင်း၊ ဝိ ညာဉ် တော် လည်း ရုပ် ခ န္ဓာ တစ် ဖက် တိုက် ခိုက် ခြင်း ကို ပြု လျက် အ ချင်း ချင်း ဆန့် ကျင် ဘက် နေ သည့် အ လျောက် သင် တို့ သည် သ ဘော ကျ ရာ များ ကို မ ပြု နိုင်။ သို့ ရာ တွင် ဝိ ညာဉ် တော် ပို့ ဆောင် ရာ လိုက် ပါ လျှင် ပ ညတ် တ ရား အောက် ရှိ နေ ကြ တော့ သည် မ ဟုတ်။ ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ အ ကျင့် များ တည်း ဟူ သော မေ ထုန် မှီ ဝဲ ခြင်း၊ ညစ် ညူး ခြင်း၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ နတ် ဟော ခြင်း၊ ရန် ညိုး ဖွဲ့ ခြင်း၊ ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း၊ ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ ဖီ ဆန် ခြင်း၊ အ ယူ ခြား နား ခြင်း၊ ဂိုဏ်း ကွဲ ခြင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း၊ မူး ယစ် ခြင်း၊ ပျော် ပါး ခြင်း မှ စ၍ အ မျိုး တူ အ ကျင့် များ သည် ထင် ရှား လျက် ရှိ ကြ၏။ ငါ ပြော ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆို ဦး မည် မှာ ထို ကဲ့ သို့ သော အ ကျင့် များ ကို ပြု ကျင့် သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် ကို အ ပိုင် ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ဝိ ညာဉ် တော့် ဆိုင် ရာ အ သီး မူ ကား ချစ် ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း၊ သစ္စာ တည် ခြင်း၊ သိမ် မွေ့ ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း ခြင်း များ တည်း။ ထို သို့ သော ပါ ရ မီ နှင့် ဆန့် ကျင် သော တ ရား မ ရှိ။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သူ တို့ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ ကို ဆိုင် ရာ ဝါ သ နာ နှင့် လော ဘ များ ပါ ကား တင် ခဲ့ ကြ ပြီ။ ငါ တို့ သည် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် အ သက် ရှင် ကြ သည် မှန် လျှင် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် လျှောက် လိုက် ကြ ကုန် အံ့။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် အ မျက် တိုက် ခြင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း များ ကို ရှောင် လျက် ဝါ ကြွား ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ ကုန် အံ့။ ညီ အ ကို တို့ တ ဦး ဦး လွန် ကျူး စဉ် ပင် တွေ့ မိ လျင် ဝိ ညာဉ် သက် ဝင် သော သင် တို့ သည် စုံ စမ်း မ ခံ မိ စေ ရန် ကိုယ် ကို သ တိ မူ လျက် သိမ် မွေ့ သော စိတ် နှင့် ပဲ့ ပြင် က ရ လော့။  တ ယောက် ဝန် ကို တ ယောက် ထမ်း ဆောင် သ ဖြင့် ခ ရစ် တော်၏ တ ရား တော် ကို ပြည့် စုံ စေ က ရ လော့။ တ ဦး ဦး သည် အ ရေ ရ သူ ဖြစ် ကြောင်း ထင် မြင် လျှင် မ ရေ ရ သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက် ကိုယ် ကို လှည်း စား၏။ အ သီး သီး သည် ကိုယ့် အ လုပ် ကို စံ ချ စေ။ သို့ မှ အ ခြား သူ နှင့် စပ်၍ မ ဟုတ် ဘဲ ကိုယ့် အ ကြောင်း နှင့် စပ်၍ ဂုဏ် တင် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ သီး သီး သည် ကိုယ့် ဝန် ထုပ် ကို ထမ်း သွား ရ လိမ့် မည်။ နှုတ် က ပတ် အ ရာ၌ သင် ကြား ခံ ရ သူ တ ပည့် သည် သင် ကြား သူ ဆ ရာ အား စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ မျိုး မျိုး နှင့် ထောက် ပံ့ စေ။ အ ထင် မ လွဲ ကြ နှင့်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ပြောင် လှောင် ခြင်း ကို ခံ တော် မ မူ လူ သည် စိုက် ပျိုး သည့် အ တိုင်း ပင် ရိတ် သိမ်း ရ လိမ် မည်။ ရုပ် ခ န္ဓာ အ လို့ ငှာ စိုက် ပျိုး သူ သည် ရုပ် ခ န္ဓာ ဆိုင် ရာ ပုပ် ပျက် ခြင်း ကို၄င်း၊ ဝိ ညာဉ် တော် အ လို့ ငှာ စိုက် ပျိုး သူ သည် ဝိ ညာဉ် တော် မှ ထာ ဝ ရ အ သက် ရှင် ခြင်း ကို၄င်း၊ ရိတ် သိမ်း ရ လိမ့် မည်။ ကောင်း မှု ကို လက် မ လွတ် ဘဲ ပြု ကြ ကုန် အံ့။ အား လျော့ ခြင်း ကင်း လျှင် အ ချိန် စေ့ သော် ငါ တို့ ရိတ် သိမ်း ကြ ရ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ဆိုင် ရာ အိမ် သူ အိမ် သား များ မှ စ သော သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား အ ခါ အ ခွင့် ရ ရှိ သည့် အ တိုင်း ကျေး ဇူး ပြု ကြ ကုန် အံ့။ ငါ သည် သင် တို့ ထံ မည် မျှ ကြီး သော အ က္ခ ရာ နှင့် ကိုယ့် လက် ဖြင့် ရေး လိုက် သည် ကို ကြည့် ကြ လော့။ ကိုယ် ကာ ယ၌ ဂုဏ် အ သ ရေ ထင် ပေါ် စေ လို သ မျှ သော သူ တို့ သည် အ ခြား မ ဟုတ် ခ ရစ် တော်၏ ကား တိုင် အ တွက် ကိုယ် တိုင် ညှင်း ပန်း ခံ ရ မည် စိုး၍ သင် တို့ ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ စေ ကြ၏။ မု ချ အား ဖြင့် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သော သူ တို့ ပင် ပ ညတ် တ ရား ကို ကိုယ် တိုင် မ စောင့် ရှောက် ဘဲ သင် တို့ ကိုယ် ကာ ယ အ တွက် ကြောင့် ဂုဏ် တင် ခွင့် ရ ရန် သင် တို့ ကို လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ စေ ကြ၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကား တိုင် တော် မှ တ ပါး မည် သည့် အ ရာ ကြောင့် မျှ ဂုဏ် မ တင် မိ ပါ စေ နှင့် ထို ကား တိုင် ပေါ် မှ ဤ လော က သည် ငါ နှင့် စပ်၍ တင် ခြင်း ငါ သည် ဤ လော က၌ စပ်၍ တင် ခြင်း ကို ခံ ခဲ့ ရ ပြီ။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ရှိ မ ရှိ ပ ဌာ န မ ဟုတ် လူ သစ် ဖြစ် ခြင် သာ ပ ဌာ န ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင်၌ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ဖြစ် သူ ဤ နည်း လမ်း အ တိုင်း လျောက် လိုက် သ မျှ သော သူ တို့ အ ပေါ်၌ ငြိမ် သက် ခြင်း နှင့် က ရု ဏာ တော် သည် တည် ရှိ ပါ စေ သော်။ ယ ခု မှ စ၍ မည် သူ မျှ ငါ့ ကို ဒု က္ခ မ ရှာ စေ နှင့် ယေ ရှု၏ တံ ဆိပ် တော် သည် ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ရိုက် ထင် လျက် ရှိ၏။ ညီ အ ကို တို့ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ စိတ် ဝိ ညာဉ် နှင့် အ တူ တည် ရှိ ပါ စေ သော်။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ တ မန် တော် ဖြစ် သော ပေါ လု က ဧ ဖက် မြို့ ရှိ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ သ စ္စာ ရှိ သူ တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့ ၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် နာမ် ဝိ ညာဉ် အ ဖို့ ကောင်း ကင် ဆိုင် ရာ မင်္ဂ လာ အ မျိုး မျိုး ကို သ နား တော် မူ သော ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခရစ် ၏ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ သား တော်၏ အ သွေး တော် ကြောင့် ကြွယ် ဝ သော ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် ငါ တို့ အား ရွေး နုတ် တော် မူ ခြင်း တည်း ဟူ သော ကျူး လွန် မှု များ ပြေ လွတ် ခွင့် ကို ပေး​သ နား​တော် မူ သည့် ပြင်၊ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် အ ရှင် ယေ ရှု အား သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ အ ပေါင်း တို့ အား သင် တို့ ချစ် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ရ သော ငါ က လည်း၊ သင် တို့ ကို မ ပြတ် သ တိ ရ လျက်၊ သင် တို့ အ တွက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ရာ၊ အ သင်း တော် မူ ကား ရှိ ရှိ သ မျှ၏ အ ချက် အ ခြာ ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင်၏ အ ဖြည့် အ စွက်၊ ကိုယ် တော်၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ ဖြစ် သ တည်း။ ထို ဘောင် တွင် ပင် ရုပ် ခ န္ဓာ တပ် မက် ခြင်း အ လိုက် ပြု ကျင့် ခဲ့ သူ၊ ကိုယ့် ရုပ် ခ န္ဓာ နှင့် ကိုယ့် စိတ် အ လို အ လျောက် ပြု သ ဖြင့် အ ခြား သူ တို့ ကဲ့ သို့ ဇာ တိ အ လျောက် အ မျက် တော် ခံ ထိုက် သူ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သည် ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ကယ် တင် ရာ ရောက် ခဲ့ ကြ ပြီ။ သို့ မှ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ တို့ အား သ နား တော် မူ သော ကျေး ဇူး တော်၏ ကြွယ် ဝ ခြင်း အ ထူး ကို နောင် ကာ လ များ တွင် ဖော် ပြ တော် မူ လိမ့် သ တည်း။ ရှေး မ ဆွ က ဘု ရား သ ခင် စီ မံ ထား တော် မူ သည့် ကောင်း မှု များ ကို ငါ တို့ သည် လိုက် လျှောက် ကျင့် ဆောင် စေ ရန် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် တော် မူ သူ များ ဖြစ် ကြ​၏။ ထို့ ကြောင့် လူ့ လက် နှင့် ကိုယ် ကာ ယ ၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ ဟု အ မည် တွင် သူ တို့ ဖြင့် မင်္ဂ လာ မဲ့ သူ ဟု အ ခေါ် ခံ သော ဇာ တိ အ လျောက် လူ မျိုး ခြား ဖြစ် သော သင် တို့ သည်၊ ယ မန် ကာ လ ခ ရစ် တော် နှင့် ကွာ လျက်၊ ဣ သ ရေ လ အ ဖြစ် အ နေ နှင့် စိမ်း ကား လျက်၊ ဤ လော က တွင် မျှော် လင့် ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဘု ရား မဲ့ လျက်၊ က တိ ထား တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ် နှင့် စပ် လျဉ်း၍ နိုင် ငံ ခြား သား များ ဖြစ် ခဲ့ ကြ သည် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ယ ခု မူ ကား အ ထက် က ဝေး ကွာ လျက် ရှိ နေ သော သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် အ သွေး တော် ကြောင့် အ ပါး တော် သို့ ရောက် ရ ကြ ပြီ။ ဝေး ကွာ သော သင် တို့ နှင့် နီး စပ် သော ငါ တို့ အား ရန် ငြိမ်း ခြင်း သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြွ ရောက် ဟော ပြော တော် မူ ၏။ ထို သို့ ကိုယ် တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ နှစ် မျိုး လုံး သည် ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ပါး၌ အ ဘ ခ မည်း တော့် ထံ တိုး ဝင် ခွင့် ရ ကြ သည့် အ လျောက်၊ သင် တို့ သည် ဝင် နေ သူ နိုင် ငံ ခြား သား များ ဖြစ် နေ တော့ သည် မ ဟုတ်။ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ နှင့် ပြည် တော် သား ချင်း များ၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုံ တော် သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ တ မန် တော် တို့ နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ တည်း ဟူ သော တိုက် မြစ် အ ပေါ် တွင် တည် ဆောက် ရ ကြ သည့် အ တိုင်း ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် သော ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ အ ဆောင် ဆောင် စေ့ စပ် လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် သန့် ရှင်း သော ဗိ မာန် တော် ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် တိုး ပွား လေ ၏။ ထို အ ရှင်၌ ငါ တို့ နှင့် အ တူ သင် တို့ လည်း ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် တည် ဆောက် ခြင်း ခံ ရ ကြ သ တည်း။ သီး သန့် သော တ မန် တော် တို့ နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ယ ခု ကာ လ ထင် ရှား သည် နှင့် အ မျှ အ ထက် လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တို့ အား ဖော် ပြ တော် မ မူ သော ထို နက် နဲ ရာ မှာ၊ သ တင်း တော် မြတ် ကြောင့် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် အ တူ အ မွေ ခံ များ၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော်၏ အင်္ဂါ များ၊ က တိ တော် ကို ခံ စား သူ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ တန် ခိုး တော် ပြု ပြင် ခြင်း ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သော ဆု ကျေး ဇူး တော် အ လျောက် ငါ သည် ထို သ တင်း တော် မြတ် ဆောင် ရွက် သူ ဖြစ်၏။ ထို အ ရှင်၌ ငါ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် စိတ် ချ လျက် ရဲ ရင့် စွာ တိုး ဝင် ခွင့် ရ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ ဂုဏ် တင် ရာ ဂုဏ် တင် ကြောင်း ဖြစ် သော သင် တို့ အ တွက် ငါ ခံ ရ သော ဒု က္ခ များ ကြောင့် စိတ် မ ပျက် ကြ မည့် အ ကြောင်း တောင်း ပန် ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဘုန်း တော် ကြွယ် ဝ သည့် အ တိုင်း ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် သင် တို့ အ ဇ္ဈ တ္တ လူ ကို ခွန် အား နှင့် သန် စွမ်း စေ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သင် တို့ စိတ် နှ လုံး၌ ခ ရစ် တော် စံ နေ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း မေ တ္တာ တ ရား၌ အ မြစ် စွဲ ခြင်း၊ တိုက် မြစ် ချ ခြင်း ခံ ရ သော သင် တို့ သည်၊ ငါ တို့၌ ပြု ပြင် သော တန် ခိုး တော် နှင့် အ ညီ၊ ငါ တို့ ထင် မြင် တောင်း လျှောက် သ မျှ ထက် ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ နိုင် သော အ ရှင် သည် အ သင်း တော်၌ လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ကာ လ အ စဉ် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ခေါ် ထား တော် မူ ခြင်း ကြောင့် မျှော် လင့် ခွင့် တစ် ပါး တည်း ရ ရှိ ကြ သည့် အ လျောက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် တစ် ပါး၊ ဝိ ညာဉ် တော် တစ် ပါး၊ အ ရှင် ဘု ရား တစ် ပါး၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တစ် ပါး၊ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ တစ် ပါး၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ ပေါ် တွင်၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ တွင်း တွင်၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ နှံ အ ပြား တွင်၊ ရှိ သ မျှ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် တစ် ဆူ တည်း ရှိ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ အ သီး အ သီး သည် ခ ရစ် တော်၏ ဆု တော် နှင့် အ မျှ ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ စား ရ လေ ပြီ။ ထို သို့ ကိုယ် တော် သည် သုံ့ ဖမ်း ရာ ကို သုံ့ ဖမ်း လျက် မြင့် ရာ သို့ တက် ကြွ၍ လူ တို့ အား ဆု များ ကို ချ ပေး တော် မူ သည် ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ၏။ တက် ကြွ တော် မူ သည် မှာ အောက် မြေ ကြီး သို့ လည်း ဆင်း သက် တော် မူ သည် ဟု ဆို လို သည် မ ဟုတ် လော။ ထို သို့ ဆင်း သက် တော် မူ သော အ ရှင် သည် အ ရာ ရာ ကို ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှါ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် အ ထက် တက် ကြွ တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ သို့ မှ ငါ တို့ သည် လူ တို့ လှည့် စား ခြင်း၊ မိ စ္ဆာ ဒိ ဌိ ကြံ စည် ရာ စဉ်း လဲ ခြင်း ဖြင့် ရှိ သ မျှ သော သြ ဝါ ဒ လေ ဝှေ့ တိုက် ရာ ပါ သွား သော သူ ငယ် များ မ ဖြစ် ဘဲ၊ မေ တ္တာ နှင့် သ မ္မာ တ ရား ကို စွဲ မြဲ လျက် ဦး ထိပ် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော်၌ အ နည်း နည်း အား ဖြင့် ကြီး ပွား ရ ကြ ၏။ တစ် ခ န္ဓာ လုံး သည် အင်္ဂါ အ သီး အ သီး ပြု ပြင် သည် နှင့် အ မျှ အင် အား အ ရင်း နှင့် ဆက် သွယ် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ဖြင့် စေ့ စပ် ဖွဲ့ စည်း လျက် မေ တ္တာ၌ ကိုယ် ကို ဆောက် တည် ရ ခြင်း အ လို့ ငှါ ဦး ထိပ် တော် မှ ကြီး ပွား မှု ပြု ရ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချည်း နှီး ကြံ စည် လျက် ပြု ကျင့် လေ့ ရှိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ သို့ သင် တို့ မ ပြု ကျင့် ကြ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် ငါ ဆုံး မ သ တိ ပေး ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဉာဏ် မိုက် မဲ လျက် စိတ် ခဲ ယဉ်း ခြင်း ကြောင့် ဖြစ် သော အ ဝိ ဇ္ဇာ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင်၏ အ သက် တော် နှင့် စိမ်း ကား လျက်၊ ပြောင် တိုက် ဝံ့ သည့် အ လျောက် ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ရန် ကိုယ် ကို လွှဲ အပ် သ ဖြင့် ညစ် ညူး မှု အ မျိုး မျိုး ကို ရ မ္မက် နှင့် ပြု တတ် ကြ၏။ ထို သို့ မ သင် ကြား ဘဲ အ ထက် အ ပြု အ ကျင့် ဖြစ် သော လှည့် စား ခြင်း လော ဘ အ လိုက် ပျက် ယွင်း တတ် သော လူ ဟောင်း ကို ချွတ် ပယ် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ စိတ် အ ကြံ အ စည် အ သစ် ရ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ သ မ္မာ တ ရား ဆိုင် ရာ ဖြောင့် မတ် သန့် ရှင်း ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် နှင့် အ ညီ ဖန် ဆင်း သော လူ သစ် ကို ဝတ် ဆင် စေ ရန်လည်း ကောင်း သင် ကြား ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ သည် ကိုယ် အင်္ဂါ ချင်း ဖြစ် ကြ သော ကြောင့် မု သာ ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ သ စ္စာ စ ကား ကို အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ လော့။ ခိုး ဖူး သူ သည် ထပ် မံ မ ခိုး ဘဲ ဆင်း ရဲ သူ့ အား ပေး ကမ်း နိုင် ရန် ကောင်း သော အ လုပ် ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် ကြိုး စား လုပ် ကိုင် စေ။ သင် တို့ နှုတ် မှ အ လ ဇ္ဇီ စ ကား မ ထွက် စေ ဘဲ၊ ကြား နာ သူ တို့၌ အ ကျိုး ကျေး ဇူး ဖြစ် စေ ရန်၊ ဆောက် တည် ဖွယ် ကောင်း သော စ ကား ကို သာ ထွက် စေ ကြ လော့။ ရွေး နုတ် တော် မူ မည့် နေ့ အ ဖို့ သင် တို့ ကို တံ ဆိပ် ခတ် ထား ရာ ဘု ရား သ ခင်၏ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို မ ပူ ပန် စေ ကြ နှင့်။ နစ် နာ စေ ခြင်း၊ စိတ် ဆိုး ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ ကျိန် ဆဲ ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း အ မျိုး မျိုး နှင့် ခပ် သိမ်း သော ရန် ညှိုး ဖွဲ့ ခြင်း ကို စွန့် ပယ် ကြ လော့။ တစ် ဦး ကို တစ် ဦး ထောက် ထား ညှာ တာ လျက် သင် တို့ ကို ခ ရစ် တော်၌ ဘု ရား သ ခင် ချမ်း သာ ပေး တော် မူ သည့် နည်း တူ အ ချင်း ချင်း တို့ အား ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။ ထို ကြောင့် ချစ် တော် မူ သော သား သ မီး များ အ ဖြစ် ဘု ရား သ ခင့် ပုံ စံ တော် ကို လိုက် လျက်၊ သင် တို့ ကို ချစ်၍ ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့၊ ပူ ဇော် ရာ အ လှူ ဝ တ္ထု အ ဖြစ် ငါ တို့ အ တွက် ကိုယ် ကို စွန့် တော် မူ သော ခ ရစ် တော့် နည်း တူ မေ တ္တာ တ ရား၌ ကျင့် ကြံ ကြ လော့။ မ တ ရား သော မေ ထုန် မှ စ၍ ညစ် ညူး ခြင်း၊ လော ဘ ရှိ ခြင်း တစ် မျိုး ကို မျှ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ ဖြစ် သည့် အ လျောက် မ မြွက် မ ဆို ကြ နှင့်။ မ တော် မ လျော် သော ရှက် ဖွယ် စ ကား၊ အ ယုတ် အ မာ စ ကား၊ ပျက် ပြယ် စ ကား များ ကို လည်း မ ပြော ဘဲ ထော မ နာ စ ကား များ ကို သာ ပြော ဆို ကြ လော့။ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ၊ ညစ် ညူး သူ၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် သူ ဖြစ် သော လော ဘ ရှိ သူ တစ် ယောက် မျှ ခ ရစ် တော် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော်၌ အ ပိုင် ရ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း သင် တို့ မု ချ သိ ကြ ၏။ ထို အ မှု များ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် ဒဏ် သည် မ လိုက် နာ သူ တို့ အ ပေါ်၌ သင့် ရောက် သည် ကို ထောက်၍ အ ချည်း နှီး သော စ ကား ဖြင့် လှည့် ဖြား ခြင်း မ ခံ ကြ လင့်။ ထို သူ တို့ နှင့် ဆက် ဆံ သူ များ မ ဖြစ် ကြ နှင့်။ သင် တို့ သည် မှောင် မိုက် ဖြစ် ဖူး သော် လည်း ယ ခု မှာ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် အ လင်း ရောက် သော ကြောင့် အ လင်း ရ သူ များ အ ဖြစ် ကျင့် ကြံ ပြု မူ ကြ လော့။ အ လင်း၏ အ ကျိုး ကား ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ မှန် ကန် ခြင်း အ မျိုး မျိုး တည်း။ မည် သည့် အ ရာ ကို အ ရှင် ဘု ရား နှစ် သက် တော် မူ ကြောင်း စံ ချ လျက်၊ အ ကျိုး မဲ့ သော မှောင် မိုက် အ ကျင့် များ နှင့် မ ဆက် ဆံ သည် သာ မ က ၎င်း အ ပြစ် ကို ဖော် ပြ ကြ လော့။ ထို သူ တို့ သည် လျှို့ တ ဝှက် ပြု ကျင့် တတ် သော အ မှု များ ကို ပြော ရုံ မျှ ပင် ရှက် ဖွယ် ဖြစ်၏။ သို့ ရာ တွင် မည် သည့် အ မှု မ ဆို အ ပြစ် ပေါ် သည့် ကာ လ အ လင်း အား ဖြင့် ထင် ရှား၏။ ထင် ရှား စေ သော အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အလင်း ဖြစ်၏။ သို့ နှင့် အ ညီ အိပ် နေ သူ နိုး၍ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ထ မြောက် လော့။ ခ ရစ် တော် သည် သင့် အ ပေါ် တွင် ထွန်း လင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟု အ ဆို ရှိ၏။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ သည် ကို ပ ညာ မဲ့ သူ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ပ ညာ ရှိ သူ ကဲ့ သို့ သ တိ နှင့် ကြည့် ရှု လျက်၊ ယ ခု ခေတ် ကာ လ ဆိုး သွမ်း သော ကြောင့် အ ခါ အ ခွင့် ကို ဝယ် ယူ ကြ လော့။ ဉာဏ် မ မဲ့ ဘဲ အ ရှင် ဘု ရား၏ အ လို တော် မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း နား လည် ကြ လော့။ ပျော် ကြူး မှု ဖြစ် စေ တတ် သော စ ပျစ် ရည် နှင့် မူး ယစ် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် ဝ လျက်၊ ခ ရစ် တော် ကို ခန့် ညား လျက် တစ် ဦး အောက် တစ် ဦး အ နော် အ တာ ခံ ကြ လော့။ မ ယား ဖြစ် သူ တို့ အ ရှင် ဘု ရား အောက် ကဲ့ သို့ လင့် အောက် အ နော် အ တာ ခံ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ခ ရစ် တော် သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း ဟူ သော အ သင်း တော် ကို ကယ် တင်၍ ထို အ သင်း တော်၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် ဖြစ် တော် မူ သည့် နည်း တူ၊ မ ယား၏ အ ထွဋ် အ ထိပ် ကား လင် ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ခ ရစ် တော့် အောက် အ နော် အ တာ ကို အ သင်း တော် ခံ သ ကဲ့ သို့ မ ယား လည်း အ ရာ ရာ တွင် လင့် အောက် အ နော် အ တာ ခံ ရ၏။ ထို သို့ ပင် လင် ဖြစ် သူ တို့ သည် ကိုယ့် ခ န္ဓာ အ ဖြစ် မ ယား ကို ချစ် သင့်၏။ မ ယား ကို ချစ် သူ သည် ကိုယ် ကို ချစ် ရာ ရောက် ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ယောက်ျား သည် မိ ဘ ထံ မှ ခွါ၍ မ ယား နှင့် စုံ ဘက် သ ဖြင့် ထို သူ နှစ် ဦး သည် တစ် သား တည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ခ ရစ် တော် နှင့် အ သင်း တော် ကို ရည် လျက် ငါ ဆို သော် လွန် ကဲ သော နက် နဲ ရာ တည်း။ သင် တို့ အ သီး အ သီး မှာ မူ မ ယား ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ကြ လော့။ မ ယား လည်း လင် ကို ရို သေ ကြ စေ။ သား သ မီး ဖြစ် သူ တို့၊ သင့် လျော် သည့် အ တိုင်း အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် နှင့် အ ညီ မိ ဘ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့။ အ ဘ ဖြစ် သူ တို့၊ သား သ မီး ကို အ မျက် မ တိုက် ဘဲ အ ရှင် ဘု ရား နှင့် အ ညီ ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် လျက် မွေး မြူ ကြ လော့။ အ ရှင် ဖြစ် သူ တို့၊ ကောင်း ကင် ဘုံ စံ နေ သော သင် တို့ နှင့် သူ တို့ အ ရှင် သည် မျက် နှာ ရွေး တော် မ မူ ကြောင်း သိ ကြ သည့် အ လျောက် ကျွန် တို့ အား မ ခြိမ်း ချောက် ဘဲ ထို သို့ စေ တ နာ ရှိ ကြ လော့။ အ ဆုံး စ ကား မှာ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ အ စွမ်း သ တ္တိ တော် အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ခွန် အား ကြီး လျက် မာရ် နတ် ပ ရိ ယာယ် များ ကို ရပ် ခံ နိုင် ရန်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ လက် နက် စုံ ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။ ငါ တို့ တိုက် လှန် ရ သည် မှာ အ သွေး အ သား ဖြစ် သူ တို့ နှင့် မ ဟုတ်။ နတ် မင်း များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ၊ ဤ မှောင် မိုက်၏ ဧ က ရာဇ် များ၊ ကောင်း ကင် နတ် ဆိုး များ နှင့် တိုက် လှန် ရ ကြ သည် ဖြစ်၍၊ ဆိုး သွမ်း သော ထို နေ့ ရက်၌ ခံ ရ အံ့ သော ငှါလည်း ကောင်း၊ တာ၀န် မ ပြီး မ ချင်း ရပ် ခံ ရ အံ့ သော ငှါ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင်၏ လက် နက် စုံ ကို စွဲ ကိုင် ကြ လော့။ ထို သို့ သ စ္စာ စောင့် ခြင်း ကို ခါး စည်း လျက်၊ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ရင် အုပ် ကို ဆင် ယင် လျက်၊ ရန် ငြိမ်း ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကြောင့် အ သင့် ရှိ ခြင်း ဖိ နပ် ကို စီး လျက်၊ မာရ် နတ်၏ မီး မြှား ဟူ သ မျှ ကို ကာ သတ် နိုင် ရန် ယုံ ကြည် ခြင်း ဒိုင်း လွှား ကို လည်း ကိုင် လျက်၊ ကယ် တင် ခြင်း မောက် ရူ နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် တည်း ဟူ သော ဝိ ညာဉ် တော် ဓား ကို ဆောင် လျက်၊ ချစ် လှ စွာ သော ညီ အစ် ကို၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ သ စ္စာ စောင့် သော အ မှု တော် ဆောင် ဖြစ် သူ တု ခိတ် သည် ငါ့ အ ဖြစ် အ ပျက် မှ စ၍ မည် သို့ ရှိ နေ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ စေ ရန် အ ရာ ရာ ကို ကြား​ ပြော လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ ကြ သ ဖြင့် စိတ် နှစ် သိမ့် စေ အံ့ သော ငှါ ထို သူ့ ကို သင် တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် ပြီ။ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင်မှ စ၍ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် ညီ အစ် ကို တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် တော် ကို နိ ယာ မ ချစ် ခြင်း ရှိ သူ တို့ နှင့် အ တူ ကျေး ဇူး တော် တည် ရှိ စေ သ တည်း။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ ကျွန် ပေါ လု နှင့် တိ မော သေ တို့ က သင်း အုပ်၊ သင်း ထောက် နှင့် တ ကွ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တည် သော ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ ရှိ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ အ ပေါင်း တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော၊ သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း ၍ ထို သို့ ငါ သ ဘော ထား အပ် သည့် အ ကြောင်း ကား ငါ သည် အ ကျဉ်း ခံ ရာ၌ လည်း ကောင်း၊ သ တင်း တော် မြတ် ကို ထောက် ခံ တည် စေ ရာ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ နှင့် အ တူ ကျေး ဇူး တော် ကို ဆက် ဆံ သူ ဖြစ် ကြ သော သင် တို့ အ ပေါင်း ကို ငါ အောက် မေ့ သော ကြောင့် တည်း။ သင် တို့ အ ပေါင်း ကို ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ မေ တ္တာ က ရု ဏာ တော် အ လျောက် မည် မျှ ငါ လွမ်း ဆွတ် ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် သိ မြင် တော် မူ ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ၌ ဖြစ် ပျက် ရာ များ သည် သ တင်း တော် မြတ် ကို မ မြစ် တား ဘဲ တိုး ပွား စေ သ ဖြင့်၊ ကိုယ် ရံ တော် တစ် တပ် လုံး မှ စ၍ အ ခြား သော သူ အ ပေါင်း တို့ တွင် အ ကျဉ်း ခံ ရ ခြင်း သည် ခ ရစ် တော် နှင့် စပ် ဆိုင် ကြောင်း ထင် ရှား သည့် ပြင်၊ ညီ အစ် ကို များ တို့ လည်း ငါ အ ကျဉ်း ခံ ရ ခြင်း ကြောင့် အ ရှင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် စိတ် ချ၍ ကြောက် ရွံ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ဘု ရား သ ခင် တ ရား တော် ကို သာ၍ ဟော ပြော ဝံ့ ကြ ကြောင်း ငါ သိ စေ လို၏။ အ ချို့ တို့ သည် ငြူ စူ ရန် လို သော စိတ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ တို့ သည် စေ တ နာ စိတ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော့် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော ကြ ၏။ ဤ သူ တို့ ကား ငါ သည် သ တင်း တော် မြတ် ကို ထောက် ခံ ရန် ခန့် ထား တော် မူ သူ ဖြစ် ကြောင်း သိ၍ မေ တ္တာ အ လျောက် ခ ရစ် တော့် အ ကြောင်း ကို ကြော် ငြာ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ မူ ကား ကြည် လင် သော စိတ် မ ရှိ။ ငါ အ ကျဉ်း ခံ ရ သည် တွင် စိတ် ဒု က္ခ ထပ် ရောက် စေ ရန် အ ကြံ နှင့် ဖီ ဆန် လို သော စိတ် အ လျောက် ကြော် ငြာ ကြ၏။ သို့ ဖြစ် လျင် မည် သို့ နည်း။ ပ ရိ ယာယ် နှင့် ဖြစ် စေ၊ သ စ္စာ နှင့် ဖြစ် စေ၊ အ နည်း နည်း အား ဖြင့် ခ ရစ် တော်၏ အ ကြောင်း ကို ကြော် ငြာ ခြင်း ရှိ ပြီ ဖြစ်၍ ငါ ရွှင် လန်း ၏။ နောင်၌ လည်း ရွှင် လန်း ဦး မည်။ ငါ အ သက် ရှင် သည့် အ ရာ မှာ ခ ရစ် တော် ဖြစ်၏။ သေ သည့် အ ရာ မှာ အ မြတ် အ စွန်း ဖြစ် ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ အ သက် ရှင် ခြင်း သည် ငါ့ အ လုပ်၏ အ သီး ဖြစ် မည် ဆို လျှင် မည် သည် ကို ရွေး ယူ ရ မည် ဟု ငါ မ သိ။ သို့ ဖြစ်၍ ခ ရစ် တော် ကြောင့် နှိုး ဆော် ခြင်း၊ မေ တ္တာ တ ရား ကြောင့် တိုက် တွန်း ခြင်း၊ ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပေါင်း သင်း ဆက် ဆံ ခြင်း၊ အ သည်း စွဲ သ နား ခြင်း အ ရာ ရာ ကို ရ ရှိ လျင်၊ တစ် သ ဘော တည်း၊ တစ် မေတ္တာ တည်း၊ တစ် စိတ် တည်း၊ တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း နှင့် ငါ့ ရွှင် လန်း ခြင်း အ ကြောင်း ကို စုံ လင် ကြ စေ လော့။ ဖီ ဆန် ဝါ ကြွား လို သော သ ဘော နှင့် မည် သည် ကို မျှ မ ပြု ဘဲ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ကိုယ့် ထက် ကောင်း သည် ဟု စိတ် နှိမ့် ချ စွာ မှတ် ယူ လော့။ ကိုယ့် အ မှု အ ရေး များ ကို သာ ဂ ရု မ ပြု ဘဲ တစ် ပါး သူ့ အ မှု အ ရေး များ ကို လည်း ဂ ရု ပြု ကြ လော့။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ရှိ သော သ ဘော မျိုး ကို သင် တို့၌ လည်း ရှိ ကြ စေ လော့။ ထို အ ရှင် သည် ဘု ရား သ ခင့် သ ဏ္ဌာန် တော် ရှိ လျက် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဂုဏ် ရည် တူ ခြင်း ကို ခင် မင် ရာ ဟု မ မှတ် ဘဲ ထို သ ဏ္ဌာန် တော် ကို ပယ် ပြီး လျင်၊ ကျွန်၏ သ ဏ္ဌာန်၊ လူ၏ ပုံ ကို ဆောင် လျက် လူ့ အ သွင် နှင့် နေ တော် မူ ရာ၊ ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ၍ ကား တင် ခြင်း သေ ဒဏ် ခံ သည့် တိုင် အောင် လိုက် နာ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ချစ် သူ တို့၊ အ ခါ ခပ် သိမ်း လိုက် နာ တတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ပင် ငါ ပါ ရှိ သည် ဟု မှတ်၍ မ ဟုတ်။ ယ ခု ကွာ လျက် ရှိ သော် လည်း ကိုယ့် ကယ် တင် ရေး ကို ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် စွာ ကြိုး စား ပြု ပြင် ကြ လော့။ သ ဘော ပေါက်၍ ဆောင် ရွက် ကြ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ စိတ် ထဲ၌ စေ တ နာ တော် အ လျောက် ပြု ပြင် တော် မူ သော အ ရှင် ကား ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ သင် တို့ ဝတ် ပြု၍ ပူ ဇော် ရာ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ပေါ် တွင် သွန်း လောင်း ရာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် ခံ ရ လျှင် ငါ သည် ဝမ်း မြောက် လျက် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရွှင် လန်း မည်။ သင် တို့ လည်း ဝမ်း မြောက် လျက် ငါ နှင့် အ တူ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့၏ အ ဖြစ် အ နေ ကို ငါ သိ သ ဖြင့် စိတ် သက် သာ ခွင့် ရ ခြင်း ငှာ တိ မော သေ ကို မ ကြာ မီ လွှတ် လိုက် မည် ဟု အ ရှင် ယေ ရှု ၌ ငါ အောက် မေ့ ၏။ တိ မော သေ မှ တစ် ပါး သင် တို့ အ ဖြစ် အ နေ အ တွက် စင် စစ် ကြောင့် ကြ သော သ ဘော ရှိ သူ တစ် ယောက် မျှ ငါ၌ မ ရှိ။ သူ တစ် ထူး တို့ သည် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ အ ကျိုး တော် ကို မ ရှာ။ ကိုယ့် အ ကျိုး ကို သာ ရှာ ကြ၏။ တိ မော သေ မူ ကား သ တင်း တော် မြတ် တိုး ပွား စေ ခြင်း အ မှု ၌ သား အ ဘ ကဲ့ သို့ ငါ နှင့် အ တူ ဆောင် ရွက် လျက် သ ဘော ထင် ရှား ကြောင်း သင် တို့ သိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ၌ မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို သိ လျှင် သိ ချင်း သူ့ ကို လွှတ် လိုက် မည် ဟု အောက် မေ့ ၏။ ငါ ကိုယ် တိုင် လည်း မ ကြာ မီ ရောက် လာ မည် ဟု အ ရှင် ဘု ရား၌ စိတ် ချ လျက် ရှိ ၏။ သေ လု အောင် နာ လျက် ရှိ နေ ခဲ့ သည် မှန် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ အ ပေါ် တွင် သာ မ ဟုတ်။ ငါ့ အ ပေါ် တွင် လည်း ထပ် ဆင့် ပူ ပန် ခြင်း မ ရှိ စေ ရန် က ရု ဏာ သက်​ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သူ့ ကို တွေ့ မြင် ရ ပြန် သော် သင် တို့ ရွှင် လန်း ကြ သ ဖြင့် ငါ အ ပူ လျော့ စေ ရန် ဂ ရု စိုက် လျက် ပြန် လွှတ် လိုက်၏။ ခပ် သိမ်း သော ဝမ်း မြောက် ခြင်း နှင့် အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် လက် ခံ လျက် ထို သို့ သော သူ တို့ ကို ရို သေ ထောက် ထား ကြ လော့။ သူ သည် ငါ့ အ ဖို့ သင် တို့ ထောက် ပံ့ မှု တွင် လို သ မျှ ကို ဖြည့် စွက် ရာ၌ ခ ရစ် တော်၏ အ မှု တော် ကြောင့် သေ ခြင်း သို့ ရောက် လု သည့် တိုင် အောင် ကိုယ့် အ သက် ကို စွန့် စား လေ ပြီ။ အ ဆုံး စ ကား မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငါ ထပ် မံ ရေး သည် မှာ ကိုယ် တိုင် ပင် ပန်း သည် မ ဟုတ်၊ သင် တို့ လုံ ခြုံ စေ ရန် ဖြစ် ၏။ ခွေး ဖြစ် သူ၊ မ ကောင်း ဆောင် ရွက် သူ၊ ကိုယ် ကို ထိ ရှ သူ တို့ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ မှာ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် လျက် ပ ဝ တ္တိ၌ စိတ် မ ချ ဘဲ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ သာ ဂုဏ် တင် လျက် နေ သော ငါ တို့ ပင် တည်း။ ငါ မူ ကား ပ ဝ တ္တိ၌ စိတ် ချ ခွင့် အ ကြောင်း ရှိ သူ မှန် ၏၊ မည် သူ မ ဆို ပ ဝ တ္တိ၌ စိတ် ချ ခွင့် ရှိ သည် ဟု ထင် လျှင်၊ ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့၌ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၊ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ်၊ ဟေ ဗြဲ လူ စစ် ဖြစ် သူ၊ ပ ညတ် တ ရား ကို ဆို သော် ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း သား၊ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် ခြင်း ကို ဆို သော် အ သင်း တော် အား ညှဉ်း ပန်း သူ၊ ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို ဆို သော် အ ပြစ် မဲ့ ရာ ရောက် သူ ငါ သည် သာ၍ အ ခွင့် ရှိ ၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ၌ အ မြတ် မှတ် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို ခ ရစ် တော် အ တွက် အ ရှုံး မှတ် ယူ လေ ပြီ။ သို့ နှင့် အ ညီ ကိုယ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ခြင်း တန် ခိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဒု က္ခ တော် များ ၌ ဆက် ဆံ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း ကျွမ်း ဝင် သ ဖြင့် အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း၌ ပါ ဝင် လျက်၊ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ သို့ ရောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ရ ရှိ ပြီ၊ စုံ လင် ပြီ ဟူ၍ ဆို လို သည် မ ဟုတ်။ ဆု ပေး တော် မူ လို၍ ငါ့ ကို ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ကိုင် ဖမ်း တော် မူ ရင်း အ ရ ထို ဆု ကို ကိုင် မိ ရန် ငါ ပြေး လိုက်၏။ သို့ ဖြစ်၍ စုံ လင် သ မျှ သော ငါ တို့ သည် ထို သို့ သ ဘော ထား ကြ ကုန် အံ့။ မည် သည့် အ ရာ၌ မ ဆို သင် တို့ သည် သ ဘော တစ် မျိုး ထား လျင် ထို အ ရာ ကို ပင် ဘု ရား သ ခင် ဖွင့် ပြ တော် မူ လိမ့် မည်။ သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ သည် သိ မှီ ပြီး အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ကြ ကုန် အံ့။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ့ ပုံ စံ ကို လိုက် လျက် ငါ တို့ ပြ သည့် နည်း တူ ပင် လျှောက် လိုက် သူ တို့ ကို မှတ် ကြ လော့။ အ ထက် က ကြိမ် ဖန် များ စွာ ငါ ပြော ခဲ့ သည့် ပြင် ယ ခု လည်း မျက် ရည် ကျ လျက် ပြော ရ သည့် အ တိုင်း အ များ တို့ သည် ခ ရစ် တော်၏ ကား တိုင် တော် ကို ရန် မူ၍ လျှောက် လိုက် ကြ လေ စွ။ ဤ မြေ ကြီး အ ရေး များ ကို ဂ ရု စိုက် သော ထို သူ တို့ အ ဆုံး သည် ပျက် စီး ခြင်း၊ ဘု ရား လည်း အူ မ တောင့် ခြင်း ဖြစ် လျက် ကိုယ့် အ ရှက် ကွဲ ရာ၌ ဝါ ကြွား တတ် ကြ၏။ ငါ တို့ မူ ကား ကောင်း ကင် ပြည် တော် သား များ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက် သက် ကြွ တော် မူ မည့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် ကို စောင့် မျှော် လျက် နေ ကြ၏။ ထို အ ရှင် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ် တော် အောက် ချ ထား နိုင် သော တန် ခိုး တော် ဖြင့် ငါ တို့၏ နိမ့် ကျ သော ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို ဘုန်း ကြီး သော ခ န္ဓာ တော် နှင့် တူ အောင် ပြောင်း လဲ စေ​ ​တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် ငါ ချစ် ခင် မြတ် နိုး တ သ သ သူ၊ ငါ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း ငါ့ သ ရ ဖူ သ ဖွယ် ဖြစ် သော ညီ အ ကို တို့ အ ရှင် ဘု ရား၌ ထို အ တိုင်း တည် ကြည် စွာ နေ ကြ လော့၊ ဧ ဝေါ ဒိ ကို၄င်း၊ သု န္တုတ် ကို၄င်း၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ တ သ ဘော တိုင်း ရှိ ကြ စေ ရန် ငါ နှိုး ဆော်၏။ ငါ နှင့် ဦး ပဲ့ ထမ်း စစ် ဖြစ် သူ သင့် အား ထို မိန်း မ များ ကို ကူ ညီ ရန် ငါ တောင်း ပန် ပါ၏။ သူ တို့ သည် ငါ နှင့် က လေ မင် မှ စ၍ အ သက် စ ရင်း တွင် အ မည် ပါ သော အ ခြား လုပ် ဘော် ဆောင် ဘက် တို့ နှင့် အ တူ သ တင်း တော် မြတ် ကြား ပြော မှု၌ လုံ့ လ ထုတ် ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား၌ အ စဉ် ရွှင် လန်း ကြ လော့ တ ဖန် ငါ ဆို သည် ကား ရွှင် လန်း ကြ လော့။ သင် တို့ နူး ညံ့ ခြင်း ကို သူ ခပ် သိမ်း တို့ သိ ကြ စေ အ ရှင် ဘု ရား သည် ရောက် တော် မူ လု ပြီ။ စိုး စဉ်း မျှ မ စိုး ရိမ် ပဲ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် တောင်း လျောက် ပ ဌာ နာ ပြု ချက် များ ဖြင့် လို လေ ရာ ရာ ကို ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ ဖော် ပြ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျင် ဉာဏ် ဟူ သ မျှ ထက် လွန် ကဲ သော ဘု ရား သ ခင် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် သင် တို့၏ စိတ် နှ လုံး နှင့် အ ကြံ အ စည် များ ကို ကွယ် ကာ စောင့် ရှောက် လိမ့် မည်။ အ ဆုံး စ ကား မှာ ညီ အ ကို တို့ မှန် ကန် သော အ ရာ၊ ကြည် ညို ဖွယ် သော အ ရာ၊ သင့် လျော် သော အ ရာ၊ စင် ကြယ် သော အ ရာ၊ နှစ် သက် ဖွယ် သော အ ရာ၊ အ သ ရေ ရှိ သော အ ရာ များ ကို၄င်း၊ ပါ ရ မီ အ ပါး ပါး ဂုဏ် အ ပါး ပါး ကို၄င်း၊ အ လေး ဂ ရု ပြု ကြ လော့ ငါ့ ထံ သင် ကြား မှတ် ယူ နာ ခံ သိ မြင် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို ပြု ကျင့် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျင် ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို သ တိ ရ ကြ သည် မှန် သော် လည်း အ ခါ အ ခွင့် မ သင့် သ ဖြင့် ယ ခု မှ တ ဖန် သ တိ ရ သည့် အ တိုင်း ပြု ကြ ပြန် သည့် အ တွက် အ ရှင် ဘု ရား၌ ငါ အား ရွှင် လန်း ရ၏။ ငါ ဆင်း ရဲ သည် ကို အ ကြောင်း ပြု၍ ပြော ဆို သည် မ ဟုတ် မည် သည့် အ ဖြစ် အ နေ မ ဆို ရောင့် ရဲ လျက် နေ ရန် ငါ သင် ခဲ့ ပြီ။ နိမ့် ကျ ခြင်း နှင့် ကြွယ် ဝ ခြင်း အ ဖြစ် အ နေ ကို ငါ ခံ တတ် ပြီ။ အ မှု ခပ် သိမ်း အ ရာ ခပ် သိမ်း၌ ဝ ပြော ခြင်း နှင့် ငတ် မွတ် ခြင်း ကြွယ် ဝ ခြင်း နှင့် ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို ငါ တွေ့ ကြုံ ခဲ့ ရ ပြီ။ ငါ့ ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ တော် မူ သော အ ရှင်၌ ငါ သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို စွမ်း ဆောင် နိုင်၏။ သို့ ရာ တွင် ငါ ခံ ရ သော ဒု က္ခ၌ သင် တို့ ထောက် ပံ့ ကြ သည် မှာ ကောင်း မွန် စွာ ပြု ကြ၏။ ထို သို့ ဆို သော် အ လှူ ဝ တ္ထု ကို ငါ အ လို ရှိ သော ကြောင့် မ ဟုတ် သင် တို့ စ ရင်း တိုး တက် ရန် အ ကျိုး ကို ငါ အ လို ရှိ၏။ ငါ၌ အ ရာ ခပ် သိမ်း ရှိ၍ ကြွယ် ဝ၏။ ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် သ က္ကာ၊ မွှေး ကြိုင် သော ရ နံ့ အ ဖြစ် သင် တို့ ပို့ လိုက် သော ဝ တ္ထု များ ကို ဧ ပ ဖြော ဒိတ် ထံ မှ ရ ရှိ သ ဖြင့် ငါ ပြည့် ဝ ပေ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘုန်း တော် ကြွယ် ဝ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အ လို ရှိ သ မျှ ကို ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ပြည့် စုံ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန် တော် ကြီး ပါ စေ သော်။ အာ မင်။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ သီး သန့် ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ နေ သော ညီ အ ကို တို့ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ ကဲ သာ မင်း နန်း တော် သား များ မှ စ၍ သီး သန့် ထား သူ ရှိ သ မျှ တို့ က လည်း။ နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ စိတ် ဝိ ညဉ် နှင့် အ တူ ရှိ စေ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ တ မန် တော် ဖြစ် သော ပေါ လု နှင့် ညီ အစ် ကို တိ မော သေ တို့ က၊ ကော လော သဲ မြို့ ရှိ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ၊ ခ ရစ် တော်၌ သ စ္စာ ရှိ သော ညီ အစ် ကို တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် သင် တို့၏ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ အ ကြောင်း ကို ထို သူ သည် ငါ တို့ အား ဖော် ပြ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် ငါ တို့ သည် ကြား ရ သည့် နေ့ က စ၍ သင် တို့ အ တွက် မ ပြတ် ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ ဝိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် အ မျိုး မျိုး ဖြင့် အ လို တော် ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ခွင့် ကြောင့် တိုး ပွား လျက် ကောင်း မှု အ သီး အ မျိုး မျိုး ကို သိ သည့် အ လျောက် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် ထိုက် လျော် စွာ ကျင့် ကြံ သ ဖြင့်၊ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ကြ မည့် အ ကြောင်း ဘုန်း ကြီး သော တန် ခိုး တော် အ လျောက် ခွန် အား အ မျိုး မျိုး တိုး တက် သ ဖြင့် တည် ကြည် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ လျက်၊ အ လင်း တော်၌ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ နှင့် အ တူ ဝေ ပုံ စု ကို ခံ ယူ ထိုက် စေ တော် မူ သော ခ မည်း တော့် ကျေး ဇူး တော် ကို အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ ချီး မွမ်း ကြ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် မှောင် မိုက် တန် ခိုး အောက် မှ ငါ တို့ ကို ကယ် နုတ်၍ မြတ် နိုး သော သား တော်၏ နိုင် ငံ တော် ထဲ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း တော် မူ လျက်၊ သား တော် အား ဖြင့် ရွေး နုတ် တော် မူ ခြင်း တည်း ဟူ သော ပြစ် မှု များ ပြေ လွတ် ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ၏။ ထို သား တော် သည် မျက် မြင် မ ရ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် ဖြစ် သည့် ပြင် သ တ္တ ဝါ ခပ် သိမ်း တွင် သြ ရ သ ဖြစ် တော် မူ လျက်၊ နတ် ဘု ရင် များ၊ နတ် မင်း များ၊ အုပ် စိုး ရှင် များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ မှ စ၍ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ရှိ ရူ ပ၊ အ ရူ ပ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ် တော်၌၊ ကိုယ် တော် ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ဖန် ဆင်း၍ ထား တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း အ ရင် ဖြစ် တော် မူ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း လည်း ကိုယ် တော် ကြောင့် တည် မြဲ၏။ ၎င်း ပြင် အ ရာ ခပ် သိမ်း၏ အ ထွဋ် ဖြစ် အံ့ သော ငှာ ကိုယ် တော် သည် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ သြ ရ သ နှင့် က န ဦး ဖြစ် သည့် အ လျောက် အ သင်း တော် တည်း ဟူ သော ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် တွင် ဦး ထိပ် ဖြစ် တော် မူ၏။ အ သို့ ဆို သော် ဂုဏ် ဟူ သ မျှ သည် ကိုယ် တော်၌ ကိန်း ဝပ် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ကား တိုင် တော်၌ သွန်း သော အ သွေး တော် ကြောင့် ရန် ငြိမ်း စေ ပြီး လျှင် မြေ ကြီး အ ရာ၊ ကောင်း ကင် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သား တော် ဖြင့် မိ သ ဟာ ယ ဖွဲ့ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် စေ တ နာ ရှိ တော် မူ ၏။ အ ထက် က အ ဆိုး အ သွမ်း ပြု ခြင်း ဖြင့် စိတ် သ ဘော စိမ်း ကား လျက် ရန် သူ ဖြစ် သော သင် တို့ ကို လည်း၊ ယ ခု မှာ ရှေ့ တော် တွင် သန့် ရှင်း စင် ကြယ်၍ စွပ် စွဲ ခြင်း ကင်း လွတ် သည့် အ နေ နှင့် ဆက် သွင်း ရန် ရုပ် ခ န္ဓာ တော်၌ အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် မိ သ ဟာ ယ ဖွဲ့ စေ တော် မူ၏။ သို့ ရာ တွင် ကောင်း ကင့် အောက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အား ဟော ပြော သ ဖြင့် သင် တို့ ကြား နာ ရ သည့် သ တင်း တော် မြတ် ဆိုင် ရာ မျှော် လင့် ခြင်း အ ကြောင်း မှ မ ရွေ့ ဘဲ ငါ ပေါ လု ဆောင် ရွက် သော ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော်၌ တည် ကြည် စွာ တိုက် မြစ် ချ လျက် နေ ကြ ရ မည်။ ယ ခု မှာ ငါ သည် သင် တို့ အ တွက် ဒု က္ခ ခံ ရ ခြင်း များ၌ ရွှင် လန်း လျက် အ သင်း တော် တည်း ဟူ သော ကိုယ် ခ န္ဓာ တော့် အ တွက် ခ ရစ် တော် ခံ ခဲ့ သော ညှဉ်း ပန်း ခြင်း များ တွင် လို လေ ရာ ကို ငါ့ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ဖြည့် စွက်၍ နေ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် အ စုံ အ လင် ကြား ပြော မှု ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် ပေး သ နား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ သည် သင် တို့ အ ဖို့ အ သင်း တော်၏ အ မှု ဆောင် ဖြစ် ၏။ ထို ခ ရစ် တော် အ ကြောင်း ငါ တို့ ကြော် ငြာ လျက် ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် လူ တိုင်း ကို စုံ လင် သည့် အ ဖြစ် အ နေ နှင့် ဆက် သွင်း ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှာ အ သီး အ သီး တို့ ကို ပဲ့ ပြင်၍ ခပ် သိမ်း သော ဉာဏ် ပ ညာ ဖြင့် သင် ကြား ကြ စဉ် ငါ၌ အား ကြီး စွာ ပြု ပြင် သော တန် ခိုး တော် နှင့် အ ညီ ငါ ကြိုး စား အား ထုတ် လျက် ရှိ ၏။ ထို သို့ ဆို သော် သင် တို့ နှင့် လော ဒိ ကိ မြို့ ရှိ သူ တို့ မှ စ၍ ငါ့ ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် မ မြင် ဘူး သူ ရှိ သ မျှ တို့ အ ဖို့ ငါ သည် မည် မျှ ကြိုး စား အား ထုတ် ကြောင်း သင် တို့ သိ စေ လို၏။ ထို သို့ ပြု သည် မှာ ဤ သူ တို့ သည် မေ တ္တာ တ ရား ဖြင့် ဖွဲ့ စည်း လျက် ကြွယ် ဝ စုံ လင် စွာ နား လည် ခွင့်၊ ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရား သ ခင့် နက် နဲ ရာ ကို ထိုး ထွင်း ခွင့် ရ၍ စိတ် အား တက် စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ ကိုယ် တော်၌ ဉာဏ် ပ ညာ၊ အ သိ ပ ညာ အ မျိုး မျိုး တို့ သည် သိုက် သ ဖွယ် ကွယ် ဝှက် သည် တ ကား။ သင် တို့ ကို မည် သူ မျှ သွေး ဆောင် သော စ ကား ဖြင့် လှည့် စား၍ မ ရ စေ ခြင်း ငှာ ဤ သို့ ငါ ဆို၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ဝေး ကွာ လျက် စိတ် ဝိ ညာဉ် ရောက် ရှိ သ ဖြင့် သင် တို့ သေ ဝပ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော် အား တည် တံ့ စွာ ယုံ ကြည် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကြည့် မြင်၍ ငါ ရွှင် လန်း၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ကို လက် ခံ ကြ သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော်၌ ကျင့် ကြံ ပြု မူ သ ဖြင့် တိုက် မြစ် ချ လျက်၊ အ တည် အ ဆောက် ခံ လျက် သင် ကြား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၌ ခိုင် ခံ့ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ကြွယ် ဝ စွာ ချီး မွမ်း လျက် ရှိ နေ ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၏ အ လို တော် အ တိုင်း မ ဟုတ်၊ လူ တို့ သင် ရိုး မှ စ၍ လော ကီ စာ ဝါ ငယ် အ တိုင်း သင်္ဂြိုဟ် အ တတ် နှင့် မိ စ္ဆာ ဒိ ဌိ အ ယူ ဖြင့် သင် တို့ ကို မည် သူ မျှ တင် စား ခွင့် မ ရ စေ ရန် သ တိ ပြု ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဂုဏ် တော် ဟူ သ မျှ သည် ခ ရစ် တော်၌ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ ဖြစ် ကိန်း ဝပ် သ ဖြင့်၊ နတ် မင်း နှင့် အာ ဏာ ရှင် ရှိ သ မျှ တို့ အ ပေါ် တွင် ဦး ထိပ် ဖြစ် သော ကိုယ် တော် အား ဖြင့် သင် တို့ ပြည့် စုံ လျက် ရှိ ကြ၏။ ၎င်း ပြင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မဲ့ ရုပ် ခ န္ဓာ နှင့် လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့် သေ လျက် နေ ခဲ့ သော သင် တို့ ကို ကိုယ် တော် နှင့် တ ကွ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော် ငါ တို့ လွန် ကျူး မှု ရှိ သ မျှ ကို ဖြေ လွှတ်၍၊ ငါ တို့ တစ် ဖက် ဆန့် ကျင် လျက် ဓ မ္မ သတ် နှင့် ပြည့် သော စာ ချုပ် ကို ပယ် ဖျက် နုတ် ယူ ပြီး လျှင် ကား တိုင် တော်၌ ရိုက် ထား တော် မူ ရာ၊ နတ် မင်း များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ ကို ပယ် လှန်၍ ကား တိုင် တော် အား ဖြင့် အောင် ပွဲ တွင် အ တည့် အ လင်း ထုတ် ပြ တော် မူ လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် စား သောက် မှု နှင့် စပ်၍ ဖြစ် စေ၊ ပွဲ နေ့၊ လ ဆန်း နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ အ မှု နှင့် စပ်၍ ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ ကို မည် သူ မျှ မ စီ ရင်၊ မ ဆုံး ဖြတ် စေ နှင့်။ ထို အ ရာ များ သည် ပေါ် လ တ္တံ့ သော အ ရာ များ၏ အ ရိပ် မျှ ဖြစ်၏။ ပြ က တေ့ ကား ခ ရစ် တော် နှင့် ဆိုင် သ တည်း။ ထို သို့ သော အ ချက် များ ကား အ လို အ လျောက် ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း၊ ကိုယ် ကာ ယ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း များ ဖြင့် ပ ညာ လ က္ခ ဏာ ရှိ သော် လည်း ဇာ တိ သ ဘော ကို ချုပ် တည်း ရန် စွမ်း ရည် မ ရှိ။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြ သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင့် ယာ ဘက် တော်၌ ခ ရစ် တော် စံ နေ တော် မူ သော အ ထက် ဘုံ ရှိ အ ရာ များ ကို ရှာ ကြံ ကြ လော့။ မြေ ကြီး ဆိုင် ရာ များ ကို မ ဟုတ်။ အ ထက် အ ရာ များ ကို ဂ ရု ပြု ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် သေ ပြီး ဖြစ် သော သင် တို့ အ သက် သည် ခ ရစ် တော် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင်၌ ဝှက် ထား လျက် ရှိ သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ အ သက် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် ထင် ရှား တော် မူ သည့် ကာ လ သင် တို့ လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ဘုန်း နှင့် တ ကွ ထင် ရှား ရ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ သင် တို့ ကိုယ် အင်္ဂါ ပ ယော ဂ များ တည်း ဟူ သော မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ညစ် ညူး ခြင်း၊ ကိ လေ သာ လိမ်း ကျံ ခြင်း၊ မ ကောင်း တပ် မက် ခြင်း၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် ခြင်း ဖြစ် သော လော ဘ ရှိ ခြင်း များ ကို ကွပ် မျက် ကြ လော့။ ထို အ မှု များ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် ဒဏ် သည် သင့် ရောက် တတ် ၏။ ထို အ မှု များ၌ သင် တို့ ရှင် နေ သည့် ကာ လ၊ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ခဲ့ ကြ သော် လည်း အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ စိတ် ဆိုး ခြင်း၊ ရန် ညိုး ဖွဲ့ ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း၊ နှုတ် မှ အ လ ဇ္ဇီ ထွက် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ကို ယ ခု စွန့် ပယ် ကြ လော့။ အ ချင်း ချင်း မု သာ မ သုံး ကြ နှင့်။ သင် တို့ သည် လူ ဟောင်း နှင့် တ ကွ ဆိုင် ရာ အ ကျင့် များ ကို ချွတ် ပယ် ပြီး လျှင်၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ အ သိ ပ ညာ ထိုး ထွင်း ခြင်း ငှာ အ သစ် ပြု ပြင် လျက် ရှိ သော လူ သစ် ကို ဝတ် ဆင် ကြ လေ ပြီ။ ထို သို့ ပြု ပြင် ရာ၌ လူ မျိုး ခြား နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး အ ဖြစ် အ နေ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ၊ မ ခံ အ ဖြစ် အ နေ၊ သ ကု သိ လူ မျိုး မှ စ၍ လူ ရိုင်း အ ဖြစ် အ နေ၊ ကျွန် နှင့် လူ လွတ် အ ဖြစ် အ နေ မ ရှိ ရာ။ ခ ရစ် တော် သည် ရှိ ရှိ သ မျှ၏ အ ချက် အ ခြာ ဖြစ် တော် မူ၏။ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် မြတ် နိုး၍ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ များ အ ဖြစ် ဖြင့် အ သည်း စွဲ သ နား ခြင်း၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း၊ သိမ် မွေ့ ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း များ ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။ မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် မ ဆို အ ပြစ် တင် ရန် ရှိ လျှင် သင် တို့ ကို အ ရှင် ဘု ရား ချမ်း သာ ပေး တော် မူ သည့် နည်း တူ တစ် ဦး ကို တစ် ဦး သည်း ခံ လျက် အ ချင်း ချင်း တို့ အား ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။ အ ထူး ဆို သော် စုံ လင် ခြင်း အ ဖွဲ့ အ နှောင် တည်း ဟူ သော မေ တ္တာ တ ရား ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။ တစ် ကိုယ် တည်း အ ဖြစ် ခ ရစ် တော်၏ ငြိမ် သက် ခြင်း ထဲ သို့ အ ခေါ် ခံ ရ သည့် အ လျောက် ထို ငြိမ် သက် ခြင်း ကို သင် တို့ စိတ် နှ လုံး တွင် ခုံ သ မတ် ဖြစ် စေ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၏ တ ရား တော် ကို သင် တို့ တွင် ကြွယ် ဝ စွာ တည် နေ စေ ပြီး လျှင် ခပ် သိမ်း သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ကျူး ဧ ချက်၊ ထော မ နာ ပြု ချက်၊ ဓ မ္မ ဂီ တ အ မျိုး မျိုး အား ဖြင့် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး သင် ကြား ပဲ့ ပြင် လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၍ ဘု ရား သ ခင် အား စိတ် မ နော တွင် သီ ဆို ကြ လော့။ ၎င်း ပြင် နှုတ် ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ကိုယ် ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ မည် သည့် အ မှု မ ဆို သင် တို့ ပြု ကြ ရာ၌ အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော် နှင့် ပြု၍ ကိုယ် တော် အား ဖြင့် ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ မ ယား ဖြစ် သူ တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ သင့် လျော် သည့် အ တိုင်း လင့် အောက် အ နွံ အ တာ ခံ ကြ လော့။ လင် ဖြစ် သူ တို့၊ စိတ် မ ခက် ထန် ဘဲ မ ယား ကို ချစ် ကြ လော့။ သား သ မီး ဖြစ် သူ တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား ရှေ့ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ တိုင်း မိ ဘ စ ကား ကို အ ရာ ရာ တွင် နား ထောင် ကြ လော့။ အ ဘ ဖြစ် သူ တို့၊ သား သ မီး စိတ် မ ပျက် စေ ခြင်း ငှာ မ ဆွ ကြ နှင့်။ ကျွန် ဖြစ် သူ တို့၊ လူ့ စိတ် နှင့် တွေ့ လို သူ တို့ နည်း တူ မျက် မှောက်၌ သာ မ ဟုတ်။ အ ရှင် ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ရိုး ဖြောင့် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် ရုပ် ခ န္ဓာ အ လျောက် အ ရှင် ဖြစ် သူ တို့ အ မိန့် ကို အ ရာ ရာ တွင် နား ထောင် ကြ လော့။ အ ရှင် ဖြစ် သူ တို့ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် လည်း ကောင်း ကင် ဘုံ၌ အ ရှင် ရှိ တော် မူ ကြောင်း သိ ကြ သည့် အ လျောက် ကိုယ့် ကျွန် များ အား သ မာ သ မ ရာ ဖြစ် စေ ကြ လော့။ အ မြဲ ပ ဌ နာ ပြု၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် စောင့် နေ ကြ လော့။ အ ခါ အ ခွင့် ကို ဝယ် ယူ လျက် သာ သ နာ ပ တို့ ရှေ့ လိ မ္မာ စွာ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ကြ လော့။ အ သီး အ သီး တို့ အား မည် သို့ ဖြေ ဆို သင့် ကြောင်း သိ စေ ခြင်း ငှာ ယဉ် ကျေး သော စ ကား ကို သင် တို့ အ ပြော အ ဆို တွင် ဆား သ ဖွယ် ခတ် ကြ လော့။ ချစ် လှ စွာ သော ညီ အစ် ကို၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ သ စ္စာ စောင့် သော အ မှု တော် ဆောင် ကျွန် ချင်း ဖြစ် သူ တု ခိတ် သည် ငါ့ အ ဖြစ် အ ပျက် ရှိ သ မျှ ကို ကြား ပြော လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ သ ဖြင့် သင် တို့ စိတ် နှစ် သိမ့် စေ အံ့ သော ငှာ ထို သူ နှင့် တ ကွ သင် တို့ အ ပါ အ ဝင် သ စ္စာ စောင့် သူ ချစ် လှ စွာ သော ညီ အစ် ကို သြ နေ သိမ် ကို လည်း ငါ စေ လွှတ် ပြီ။ ၎င်း တို့ သည် ဤ ဒေ သ၌ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ကြား ပြော ကြ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် အ တူ အ ကျဉ်း ခံ ရ သူ အာ ရိ တ္တာ ခု၊ ယု တ္တု ခေါ် ယေ ရှု ပါ ရောက် လာ လျှင် လက် ခံ ကြ လော့ ဟု ငါ မှာ ဘူး သော ဗာ န ဗ၏ ညီ တော် သူ မာ ကု တို့ က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး သူ တို့ အ နက် ထို သူ တို့ သာ လျှင် ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ လို့ ငှာ ငါ့ လုပ် ဖော် ဆောင် ဖက် ငါ့ ကို နှစ် သိမ့် စေ သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ သင် တို့ အ ပါ အ ဝင် ခ ရစ် တော်၏ ကျွန် ဧ ပ ဖြ က သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် အ လို တော် ရှိ သ မျှ၌ စုံ လင်၍ စိတ် ချ စွာ တည် နေ ကြ စေ ခြင်း ငှာ အ စဉ် လုံ့ လ နှင့် ပ ဌ နာ ပြု လျက် နှုတ် ဆက် လိုက်၏။ ထို သူ သည် သင် တို့ နှင့် လော ဒိ ကိ မြို့၊ ဟေ ရ ပေ လိ မြို့ များ၌ ရှိ နေ သူ တို့ အ တွက် များ စွာ ပင် ပန်း ခံ ကြောင်း ငါ သက် သေ ခံ၏။ ချစ် လှ စွာ သော ဆေး သ မား လု ကာ နှင့် ဒေ မ တို့ လည်း နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ နုမ် ဖ မှ စ၍ သူ့ အိမ် ရှိ အ သင်း တော် ပါ လော ဒိ ကိ မြို့ နေ ညီ အစ် ကို တို့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ဤ စာ ကို သင် တို့ ဖတ် ပြီး နောက် လော ဒိ ကိ အ သင်း တော် ဖတ် စေ ကြ လော့။ ထို အ သင်း တော် တ ဆင့် ပို့ လိုက် မည့် စာ ကို လည်း သင် တို့ နှင့် ဖတ် ကြ လော့။ အ ရှင် ဘု ရား ရှေ့ ခံ ရ သော အ မှု တော် ကို ဂ ရု ပြု ဆောင် ရွက် ရန် အာ ခိ ပ္ပု အား ကြား ပြော ကြ လော့။ ငါ ပေါ လု သည် နှုတ် ဆက် စ ကား ကို ကိုယ် တိုင် ရေး လိုက်၏။ ငါ အ ကျဉ်း ခံ ရ ခြင်း ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ ပေါ လု၊ သိ လွာ နု၊ တိ မော သေ တို့ က ခ မည်း တော် ဘု ရား နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် တော်၌ တည် နေ သော၊ သက် သာ လော နိတ် အ သင်း တော် ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ သည် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည်၊ အ ခါ ယ ပြည် များ တွင် ယုံ ကြည် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ရှေ့ ပုံ သက် သေ ဖြစ် ကြ ၏။ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် သည် သင် တို့ ထံ မှ ပဲ့ တင် ခတ် သည့် အ လျောက် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည်၊ အ ခါ ယ ပြည် များ သို့ သာ မ က အ ရပ် ရပ် သို့ ဘု ရား သ ခင် အား သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း သ တင်း ရောက် ရှိ သ ဖြင့် ငါ တို့ ပြော ဆို ရန် မ လို တော့ ချေ။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ တွင်း ငါ တို့ ဝင် ရောက် ကြ သည် မှာ လွယ် လင့် တ ကူ မ ဟုတ်။ သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ တွင် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ အ နာ တ ရ ပြု ခြင်း ခံ ရ ပြီး နောက် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ရဲ ရင့်၍ ကြိုး စား အား ထုတ် လျက် ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို သင် တို့ အား ကြား ပြော ကြောင်း ကိုယ် တိုင် မှတ် မိ ကြ ၏။ ငါ တို့ နှိုး ဆော် ချက် သည် ယောင် မှား ခြင်း၊ ညစ် ညူး ခြင်း မှ မ ဖြစ်၊ လှည့် ဖြား ခြင်း နှင့် လည်း မ ဆိုင်။ သ တင်း တော် မြတ် ကြား ပြော ခွင့် လွှဲ အပ် ရန် ဘု ရား သ ခင့် သ ဘော တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ သည် လူ စိတ် နှင့် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ နှ လုံး များ ကို စစ် ဆေး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရန် ကြား ပြော ကြ၏။ သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း မြှောက် ပင့် သော စ ကား နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ဖြစ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လော ဘ ရှိ၍ ဟန် ဆောင် သော စိတ် နှင့်လည်း ကောင်း၊ မည် သည့် အ ခါ မျှ မ ရောက်။ ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို သာ မ က ကိုယ့် အ သက် ကို လည်း ဝေ ပေး လို သော ဆ န္ဒ ရှိ ကြ ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ နက် မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် မျှ ဝန် မ ဖြစ် စေ ရန် ငါ တို့ သည် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် လုပ် ကိုင် လျက် ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော စဉ် ငါ တို့ ကြိုး စား ပင် ပန်း ခံ ခြင်း ကို သင် တို့ သ တိ ရ ကြ ၏။ ယုံ ကြည် သော သင် တို့ နှင့် စပ်၍ ငါ တို့ သည် မည် မျှ အ ပြစ် မဲ့ လျက် သန့် ရှင်း ဖြောင့် မတ် စွာ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ နှင့် ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ၎င်း ပြင် သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ငါ တို့ ထံ မှ ကြား နာ ကြ သည့် ကာ လ လူ့ တ ရား အ ဖြစ် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် မှန် သည့် အ တိုင်း တ ရား တော် အ ဖြစ် ခံ ယူ ကြ သော ကြောင့် ငါ တို့ လည်း ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို မ ပြတ် ချီး မွမ်း ကြ၏။ ယုံ ကြည် သော ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့၌ ထို တ ရား တော် ပြု ပြင် သည် နှင့် အ ညီ၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တည် နေ သော ယု ဒ ပြည် ရှိ ဘု ရား သ ခင့် အ သင်း တော် များ သည် ယု ဒ လူ မျိုး ချင်း တို့ လက် တွင် ခံ ရ သော ဒု က္ခ မျိုး ကို သင် တို့ လည်း ကိုယ့် လူ မျိုး ချင်း တို့ လက် တွင် ခံ ရ ကြ သည် နှင့်၊ ထို အ သင်း တော် တို့ ပုံ စံ ကို လိုက် ကြ လေ ပြီ။ ထို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အ ရှင် ယေ ရှု မှ စ၍ ပ ရော ဖက် တို့ ကို သတ် လျက် ငါ တို့ ကို နှင် ထုတ် သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မ မူ သူ၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု သူ များ ဖြစ် ကြ သည့် ပြင်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို ကယ် တင် အံ့ သော ငှာ မ ဟော မ ပြော ရ ဟု ငါ တို့ အား မြစ် တား ကြ သ ဖြင့် ကိုယ့် ဒု စ ရိုက် အ စဉ် ဖြည့် လျက် ကိုယ့် အ ပေါ် သို့ အ မျက် တော် ဒဏ် အ ကုန် သင့် ရောက် လေ ပြီ။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ သည် စိတ် နှ လုံး အား ဖြင့် မ ဟုတ်။ ကိုယ် ခ န္ဓာ အား ဖြင့် ကာ လ အ နည်း ငယ် သင် တို့ နှင့် ကွဲ ကွာ ရ သော ကြောင့် သင် တို့ မျက် နှာ ကို မြင် ရန် လွန် ကဲ စွာ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် ကြ ၏။ ငါ ပေါ လု သည် သင် တို့ ထံ တစ် ကြိမ် နှစ် ကြိမ် ရောက် လို သော် လည်း ငါ တို့ ကို စာ တန် ကန့် ကွက် ၏။ ငါ တို့ မျှော် လင့် ရာ အ ကြောင်း၊ ရွှင် လန်း ရာ အ ကြောင်း၊ ဂုဏ် တင် ရာ သ ရ ဖူ မှာ အ သို့ နည်း။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ကြွ လာ တော် မူ သည့် ကာ လ ရှေ့ တော် တွင် သင် တို့ ပင် မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ အ သ ရေ ရှိ ရန် အ ကြောင်း၊ ရွှင် လန်း ရန် အ ကြောင်း ကား သင် တို့ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ သည် ဆက် လက် အောင့် အည်း လျက် မ နေ နိုင် သ ဖြင့်၊ အာ သင် မြို့ တွင် အ ဖော် မဲ့ နေ ရစ် ရန် သင့် လျော် မည် ထင် မြင် သည့် အ တိုင်း။ ထို့ ကြောင့် ငါ လည်း ဆက် လက် အောင့် အည်း လျက် မ နေ နိုင် သ ဖြင့် နတ် ဆိုး သည် သင် တို့ ကို စုံ စမ်း၍ ငါ တို့ ဆောင် ရွက် မှု အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် မည် စိုး သော ကြောင့် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို သိ သာ ရန် စေ လွှတ် လိုက်၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ တိ မော သေ သည် သင် တို့ ထံ မှ ယ ခု ပင် ရောက် လာ လျက် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း များ အ ကြောင်း နှင့် သင် တို့ ကို ငါ တို့ တွေ့ မြင် လို သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ လည်း ငါ တို့ ကို တွေ့ မြင် လို လျက် ကောင်း သော သ တိ ထား ခြင်း အ ကြောင်း များ ကို ပြန် ကြား သ ဖြင့်၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း အ မျိုး မျိုး ရှိ လျက် ပင် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် နှစ် သိမ့် ရ ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား၌ သင် တို့ တည် မြဲ လျက် နေ ကြ လျှင် ငါ တို့ သည် ယ ခု အ သက် ရှင် လျက် နေ ကြ၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် သင် တို့ အ တွက် ရွှင် လန်း ရ သ မျှ နှင့် စပ်၍ ဘု ရား သ ခင် အား ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ရာ ကို မည် သို့ ပြန် ဆပ် နိုင် အံ့ နည်း။ သင် တို့ မျက် နှာ ကို မြင်၍ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း၌ လို သ မျှ ကို ဖြည့် စွက် ရန် ငါ တို့ သည် နေ့ ညဉ် မ ပြတ် အ ထူး တောင်း လျှောက် လျက် ရှိ နေ ကြ ၏။ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် တိုင် နှင့် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု သည် ငါ တို့ ကို သင် တို့ ထံ ပို့ တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ တို့ သည် သင် တို့ အား မေ တ္တာ ပွား များ ကြွယ် ဝ သည့် နည်း တူ သင် တို့ လည်း အ ချင်း ချင်း တို့ အား လည်း ကောင်း၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အား လည်း ကောင်း၊ ပွား များ ကြွယ် ဝ ကြ စေ ခြင်း ငှာ အ ရှင် ဘု ရား ပြု ပြင် တော် မူ ပါ စေ သော။ သို့ မှ အ ရှင် ယေ ရှု သည် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ ရှိ သ မျှ နှင့် တ ကွ ကြွ လာ တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် သင် တို့ စိတ် နှ လုံး များ ကို အ ပြစ် မဲ့ လျက် သန့် ရှင်း စွာ တည် ကြည် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ဆုံး စ ကား မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ရှင် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ တို့ တောင်း ပန် နှိုး ဆော် သည် ကား၊ သင် တို့ သည် မည် သို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ လျက် ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရ မည့် အ ကြောင်း ငါ တို့ ထံ နာ ခံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ကျင့် ကြံ ပြု မူ သည် နှင့် အ ညီ တိုး တက် ကျင့် ကြံ ပြု မူ ကြ လော့။ အ ရှင် ယေ ရှု ကြောင့် ငါ တို့ မည် သို့ မှာ ထား ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် မှာ သင် တို့ သန့် ရှင်း စေ ရန် မ တ ရား သော မေ ထုန် ကို ကြဉ် ရှောင် ခြင်း၊ မည် သူ မ ဆို ညီ အစ် ကို ချင်း ကို ထို အ မှု မျိုး၌ မ လွန် ကျူး မ ပြစ် မှား ဘဲ နေ ခြင်း များ တည်း။ ဤ အ ပြစ် မျိုး နှင့် စပ်၍ ငါ တို့ တင် ရင် နှိုး ဆော် သ တိ ပေး ခဲ့ ကြ သည့် အ တိုင်း၊ အ ရှင် ဘု ရား သည် ဒဏ် စီ ရင် တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို ညစ် ညူး ရာ သို့ မ ဟုတ်၊ သန့် ရှင်း ရာ သို့ ခေါ် ထား တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့် ငြင်း ပယ် သူ သည် လူ ကို မ ဟုတ်။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို သင် တို့ အား သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ငြင်း ပယ် ရာ ရောက် ၏။ သင်္ဂ ဟ ဝတ် နှင့် စပ်၍ မှာ သင် တို့ အား ရေး ရန် မ လို။ အ ချင်း ချင်း မေ တ္တာ ကို ဘု ရား သ ခင် သွန် သင် တော် မူ ရာ ကိုယ် တိုင် ခံ ရ သည် နှင့် အ ညီ၊ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး ရှိ ညီ အစ် ကို ခပ် သိမ်း တို့ ကို ချစ် ကြ ပေ၏။ သို့ ရာ တွင် ညီ အစ် ကို တို့ ထို ထက် ချစ် ကြ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ မှာ ထား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သေ ဝပ် စွာ နေ ထိုင် လျက်၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရေး ကို ဂ ရု စိုက် လျက်၊ ကိုယ့် လက် ဖြင့် လုပ် ကိုင် လျက် ကြိုး စား ကြ စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ နှိုး ဆော် ကြ၏။ သို့ မှ မ တောင့် တ ဘဲ သာ သ နာ ပ တို့ ရှေ့ တင့် တယ် စွာ ကျင့် ကြံ ပြု မူ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ၎င်း ပြင် ညီ အစ် ကို တို့၊ မျှော် လင့် ခြင်း ကင်း သော ကြွင်း ရစ် သူ တို့ ကဲ့ သို့ မ ပူ ပန် စေ ရန်၊ အိပ် ပျော် သူ တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ သင် တို့ မ သိ ဘဲ မ နေ စေ လို။ ယေ ရှု သည် အ သေ ခံ ပြီး နောက် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ကြောင်း ငါ တို့ ယုံ လျှင် ယေ ရှု အား ဖြင့် အိပ် ပျော် သူ တို့ ကို လည်း ကိုယ် တော် နှင့် တ ကွ ထို နည်း တူ ဘု ရား သ ခင် ပို့ ဆောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ရှင် ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ငါ တို့ ပြော ဆို သည် ကား၊ အ ရှင် ဘု ရား ကြွ လာ သည့် တိုင် အောင် အ သက် ရှင် လျက် ကျန် ကြွင်း သော ငါ တို့ သည် အိပ် ပျော် သူ တို့ အ ရင် ရောက် ရ မည် မ ဟုတ်။ စေ တ မန် တော် မင်း ဟစ် သံ၊ ဘု ရား သ ခင့် တံ ပိုး တော် မှုတ် သံ တည်း ဟူ သော ကြွေး ကြော် သံ နှင့် အ ရှင် ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ခ ရစ် တော်၌ သေ လွန် သူ တို့ သည် ဦး စွာ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ နောက် အ သက် ရှင် လျက် ကျန် ကြွင်း သော ငါ တို့ သည် အာ ကာ သ၌ အ ရှင် ဘု ရား ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှါ၊ ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ တိမ် တိုက် ဖြင့် ယူ ဆောင် ခံ ရ၍ အ ရှင် ဘု ရား နှင့် ကာ လ အ စဉ် စံ နေ ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ဤ စ ကား များ နှင့် အ ချင်း ချင်း နှစ် သိမ့် စေ ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ချိန် ကာ လ များ အ ကြောင်း သင် တို့ အား ရေး ရန် မ လို။ ညဉ့် အ ခါ ခိုး သူ လာ သ ကဲ့ သို့ အ ရှင် ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် လာ မည် ကို သင် တို့ ကိုယ် တိုင် အ သေ အ ချာ သိ ကြ၏။ ငြိမ် သက် သည်၊ လုံ ခြုံ သည် ဟု ဆို လျက် နေ ကြ စဉ် ပင် သား ဖွား သော မိန်း မ၌ ဝေ ဒ နာ သင့် ရောက် သည့် နည်း တူ လွတ် ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ပျက် စီး ခြင်း ဘေး ရုတ် တ ရက် သင့် ရောက် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ထို နေ့ တော် သည် သူ ခိုး ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို အုပ် မိ ရန် မှောင် မိုက် တွင် မ နေ ဘဲ၊ ရှိ သ မျှ ပင် အ လင်း ရောက် သူ၊ နေ့ ရောက် သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ ညဉ့် နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ မှောင် နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ ငါ တို့ မ ဆိုင် သည် ဖြစ်၍၊ အ ခြား သူ တို့ ကဲ့ သို့ မ အိပ် ဘဲ သ တိ နှင့် စောင့် နေ ကြ ကုန် အံ့။ အိပ် သော သူ တို့ သည် ညဉ့် အ ခါ အိပ် တတ် ကြ၏။ မူး ယစ် သော သူ တို့ လည်း ညဉ့် အ ခါ မူး ယစ် တတ် ကြ၏။ ငါ တို့ မူ ကား နေ့ ဆိုင် သူ များ ဖြစ် သော ကြောင့် ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း ရင် အုပ် ကို ဆင် ယင် လျက်၊ ကယ် တင် ခြင်း ဆိုင် ရာ မျှော် လင့် ခြင်း မောက် ရှု ကို ဆောင်း လျက်၊ သ တိ နှင့် နေ ကြ ကုန် အံ့။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း ချင်း နှစ် သိမ့် စေ လျက် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး ဆောက် တည် ရင်း အ တိုင်း ဆောက် တည် ကြ ဦး လော့။ သို့ ရာ တွင် ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ဆောင် ရွက် လျက် အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် အုပ် ချုပ် ပဲ့ ပြင် သူ တို့ ကို သိ မှတ်၍၊ သူ တို့ ပြု သော အ မှု အ တွက် အ ထူး လေး မြတ် ကြည် ညို ကြ စေ ရန် ငါ တို့ တောင်း ပန် ပါ၏။ တစ် ယောက် နှင့် တစ် ယောက် အ သင့် အ တင့် နေ ကြ လော့။ ၎င်း ပြင် ညီ အစ် ကို တို့၊ လေ လွင့် သူ တို့ ကို ပဲ့ ပြင် ခြင်း၊ စိတ် လျော့ သူ တို့ ကို တိုက် တွန်း ခြင်း၊ အား နည်း သူ တို့ ကို ထောက် မ ခြင်း၊ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား စိတ် ရှည် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ မည့် အ ကြောင်း ငါ တို့ နှိုး ဆော် ပါ၏။ မည် သူ မျှ အ ဆိုး အ တွက် အ ဆိုး မ တုံ့ ပြန် ရန် သ တိ မူ၍ အ ချင်း ချင်း တို့ ကောင်း ကျိုး၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ကောင်း ကျိုး ကို သာ ရှာ ကြ လော့။ အ ရာ ရာ ကို စံ ချ လျက် အ ကောင်း ကို စွဲ ကိုင်၍၊ အ ဆိုး ဟူ သ မျှ ကို ကြဉ် ရှောင် လော့။ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို ကိုယ် တော် တိုင် လုံး လုံး သန့် ရှင်း စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ နာမ် ဝိ ညာဉ်၊ စိတ် သ ဘော၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သုံး ပါး လုံး ကို ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကြွ လာ တော် မူ သည့် ကာ လ အ ပြစ် မဲ့ အောင် စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင် သည် သ စ္စာ တည် တော် မူ သည့် အ လျောက် ထို သို့ ပင် ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ ကို သန့် ရှင်း စွာ နမ်း ရှုပ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ဤ စာ ကို ညီ အစ် ကို ခပ် သိမ်း တို့ အား ဖတ် ပြ ကြ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍ ငါ တောင်း ပန်၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ ပေါ လု၊ သိ လွာ နု၊ တိ မော သေ တို့ က ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၌ တည် နေ သော သက် သာ လော နိတ် အသင်း တော့် ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း အ လွန် တိုး ပွား သည့် ပြင် အ ချင်း ချင်း တို့ အား အ သီး အ သီး တို့ မေ တ္တာ ကြွယ် ဝ သည့် အ တွက် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ထိုက် လျော် သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ အ စဉ် ချီး မွမ်း ရ ကြ ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ တွေ့ ကြုံ ရ သော နှိပ် စက် ခြင်း၊ ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း ရှိ သ မျှ တွင် သင် တို့ တည် ကြည် လျက်၊ ယုံ ကြည် လျက် နေ ကြ သည် ကို အ ကြောင်း ပြု၍ ဘု ရား သ ခင့် အ သင်း တော် များ၌ ငါ တို့ ကိုယ် တိုင် ဂုဏ် တင် ခွင့် ရ ကြ၏။ ထို သို့ နေ ကြ သည် မှာ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော့် အ တွက် ဒု က္ခ ခံ ရ သော သင် တို့ ကို ထို နိုင် ငံ တော် နှင့် ထိုက် တန် သူ များ အ ဖြစ် မှတ် တော် မူ ပြီ ဟု တ ရား သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ သော သက် သေ လ က္ခ ဏာ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကြွ လာ တော် မူ ခြင်း နှင့် ငါ တို့ စု ရုံး ရ ခြင်း ကို ရည်၍ ဆို သော်၊ ငါ တို့ ထံ မှ ရောက် ဟန် ဆောင် သော မျှော် မြင် ချက်၊ ဟော ပြော ချက်၊ ရေး ထား ချက် တစ် ခု ခု၌ အ ရှင် ဘု ရား၏ နေ့ တော် ရောက် ခဲ့ ပြီ ဟူ သော အ ဆို အ တွက် ရှောင် တ ခင် စိတ် လှုပ် ရှား၍ မ ကြောင့် ကြ ရန် တောင်း ပန် ပါ၏။ မည် သည့် နည်း နှင့် မ ဆို မည် သူ့ လှည့် ဖြား ခြင်း ကို မျှ မ ခံ ကြ နှင့်။ ထို နေ့ တော် မ ရောက် မီ ဖောက် ပြန် ခြင်း ဖြစ် လာ သည့် ပြင် ပျက် စီး ထိုက် သော ဒု စ ရိုက် သား သည် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု လျက်၊ ကိုး ကွယ် ကြ သော ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် ကိုယ် ကို ချီး မြှင့် လျက် ပေါ် လာ ပြီး လျှင် ကိုယ် ကို ဘု ရား လုပ်၍ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် တွင် ထိုင် နေ ရ ဦး မည်။ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သေး စဉ် ထို သို့ ငါ ပြော ဆို ကြောင်း သ တိ မ ရ ကြ လော။ အ ချိန် တန် မှ သာ ထို သူ ပေါ် လာ စေ ခြင်း ငှါ ယ ခု ဆီး တား ရာ ဆီး တား ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ ကြ၏။ ဒု စ ရိုက် နက် နဲ ရာ သည် ယ ခု ပင် ပြု ပြင် လျက် ရှိ သော် လည်း ဆီး တား သူ မ ပြောင်း လဲ မီ မ ပေါ် နိုင်။ ပြောင်း လဲ သည့် ကာ လ ပေါ် လာ မည့် ထို ဒု စ ရိုက် ကောင် ကို အ ရှင် ယေ ရှု သည် ထွက် သက် လေ နှင့် ကွပ် မျက်၍ ကြွ လာ တော် မူ ခြင်း အ ရှိန် ဖြင့် ပယ် ဖျက် တော် မူ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ တည် ကြည် စွာ နေ လျက် ငါ တို့ ဟော ပြော ချက်၊ ရေး ထား ချက် အား ဖြင့် သင် ကြား ခဲ့ ရ သော ထုံး နည်း များ ကို စွဲ ကိုင် ကြ လော့။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကိုယ် တော် တိုင် နှင့် ငါ တို့ ကို ချစ် ၍ ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် ထာ ဝ ရ နှစ် သိမ့် ခွင့်၊ ချမ်း သာ စွာ မျှော် လင့် ခွင့် များ ကို သ နား တော် မူ သော၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ စိတ် နှ လုံး များ ကို နှစ် သိမ့် စေ၍ ကောင်း သော အ ကျင့် အ ကြံ အ ပြော အ ဆို ရှိ သ မျှ၌ အား ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ဆုံး စ ကား မှာ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် သည် သင် တို့၌ ကဲ့ သို့ တိုး ပွား၍ ဘုန်း ပွင့် စေ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို လူ တိုင်း မ ရ သော ကြောင့် လူ ဆိုး လူ သွမ်း တို့ လက် မှ လွတ် ခွင့် ရ စေ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း ငါ တို့ အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် အ ရှင် ဘု ရား သည် သ စ္စာ ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် သင် တို့ ကို တည် ကြည် စေ လျက် အ ဆိုး ကို ကွယ် ကာ တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ မှာ ထား သ မျှ အ တိုင်း ပြု မြဲ ပြု ကြ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ နှင့် စပ်၍ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် စိတ် ချ ကြ ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် သင် တို့ စိတ် နှ လုံး များ ကို ဘု ရား သ ခင်၏ မေ တ္တာ တော် ထဲ သို့လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော်၏ တည် ကြည် တော် မူ ခြင်း ထဲ သို့ လည်း ကောင်း ပို့ ဆောင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ မိန့် မှာ သည် ကား၊ ငါ တို့ ထံ မှ ခံ ရ သော ထုံး နည်း အ တိုင်း မ လိုက်၊ လေ လွင့် ကျင့် ကြံ သော ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ ထံ မှ ဖဲ ကြဉ် ကြ လော့။ ငါ တို့ သည် သင် တို့ ဘောင် တွင် လေ လွင့် လျက် မ နေ ခဲ့ သည် ဖြစ်၍ ငါ တို့ ပုံ စံ ကို မည် သို့ လိုက် သင့် ကြောင်း သင် တို့ ကိုယ် တိုင် သိ ကြ၏။ ငါ တို့ သည် မည် သူ့ ထံ၌ မျှ ဆွမ်း ခံ၍ မ စား။ သင် တို့ အ နက် မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် မျှ ဝန် မ ဖြစ် စေ ရန် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် ကြိုး စား လျက် နေ ခဲ့ ကြ ၏။ ထို သို့ နေ ခဲ့ ကြ သည် မှာ ဆွမ်း ခံ ခွင့် မ ရှိ သော ကြောင့် မ ဟုတ်။ သင် တို့ လိုက် အပ် သော ပုံ စံ ကို ပေး ခြင်း ငှါ တည်း။ အ လုပ် မ လုပ် လို သူ အ စား မ စား ရ ဟူ၍ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ စဉ် ပင် ငါ တို့ မှာ ထား ခဲ့၏။ သင် တို့ ဘောင် တွင် အ ချို့ တို့ သည် လေ လွင့် ကျင့် ကြံ လျက်၊ အ လုပ် မ လုပ် ဘဲ၊ မ ဆိုင် ရာ တွင် စွာ တတ် ကြောင်း ငါ တို့ ကြား သိ ရ၏။ ထို သို့ သော သူ တို့ သည် သေ ဝပ် စွာ လုပ် ကိုင် လျက် အ သက် မွေး စေ ရန် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ မှာ ထား နှိုး ဆော် လိုက် ၏။ အို ညီ အစ် ကို တို့၊ ကောင်း မှု ကို လက် မ လွှတ် ဘဲ ပြု ကြ လော့။ မည် သူ မ ဆို ဤ စာ ပါ ငါ တို့ အ မိန့် ကို နား မ ထောင် လျှင် ထို သူ့ ကို မှတ်၍ ရှက် ကြောက် ရ စေ ရန် မ ပေါင်း သင်း ဘဲ နေ ကြ လော့။ သို့ ရာ တွင် ရန် သူ ကဲ့ သို့ မ မှတ်၊ ညီ အစ် ကို ချင်း ကဲ့ သို့ ပဲ့ ပြင် ကြ လော့။ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ကိုယ် တော် တိုင် ပင် သင် တို့ အား အ နည်း နည်း ဖြင့် ငြိမ် သက် ခြင်း ကို အ စဉ် သ နား တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရှင် ဘု ရား သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ တည် တော် မူ ပါ စေ သော။ ငါ ပေါ လု သည် နှုတ် ဆက် စ ကား ကို ကိုယ် တိုင် ရေး လိုက်၏။ စာ တိုင်း တွင် အ ထိမ်း အ မှတ် အ ဖြစ် ဤ သို့ ရေး လိုက်၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ တည် စေ သ တည်း။ ငါ တို့ ကယ် တင် ရှင် ဘု ရား သ ခင် နှင့် မျှော် လင့် ရာ ဖြစ် သော ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ တ မန် တော် ပေါ လု က ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၌ ငါ့​သား စစ် ဖြစ် သူ တိ မော သေ့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး၊ က ရု ဏာ၊ ငြိမ် သက် ခြင်း များ သည် သင်၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ထို မိန့် မှာ ချက်၏ အ ကျိုး ကား စင် ကြယ် သော နှ လုံး၊ ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ်၊ အ ယောင် မ ဆောင် ယုံ ကြည် သော သ ဘော များ မှ ပေါ် လာ သည့် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ တည်း။ တ ရား နှင့် အ ညီ ဖော် ပြ လျက် ပ ညတ် တ ရား ကောင်း မွန် ကြောင်း ငါ တို့ သိ လျက် ပင်၊ ငါ့ ကို သ စ္စာ ရှိ သည် ဟု မှတ် ယူ လျက် အ မှု တော် ဆောင် ခန့် ထား တော် မူ သော ကြောင့် ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ တော် မူ သော ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ငါ ချီး မွမ်း ၏။ အ ထက် က ငါ သည် ပုတ် ခတ် သူ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ၊ အ နာ တ ရ ပြု သူ ဖြစ် သော် လည်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ နား လည် ခြင်း ကင်း လျက် ပြု မိ သည့် အ တွက် က ရု ဏာ တော် ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း နှင့် တ ကွ ငါ တို့ အ ရှင့် ကျေး ဇူး တော် သည် အ လွန် ကြွယ် ဝ၏။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု သည် အ ပြစ် သား တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း ငှါ ဤ လော က သို့ ကြွ လာ တော် မူ သည် ဟူ သော စ ကား မှာ သ စ္စာ တည် ရာ၊ အ ကြွင်း မဲ့ ခံ ယူ ထိုက် ရာ စ ကား တည်း။ ထို အ ပြစ် သား တို့ တွင် ငါ သည် လွန် ကဲ သူ ဖြစ် ပေ၏။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ အ သက် အ လို့ ငှါ ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ယုံ ကြည် အံ့ သူ တို့ အ ဖို့ ပုံ စံ ဖြစ် စေ ရန် ခပ် သိမ်း သော စိတ် တော် ရှည် ခြင်း ကို ငါ့ အား ဖြင့် လွန် ကဲ စွာ ပြ သ တော် မူ လို၍ က ရု ဏာ တော် ကို ငါ ခံ ရ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ သင်္ခါ ရ ကင်း တော် မူ ထ သော၊ မျက် မြင် မ ရ ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ တစ် ဆူ တည်း သော ဘု ရား သ ခင် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော် အ သ ရေ တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ထို သူ တို့ အ ဝင် ဟု မေ နဲ နှင့် အာ လေ ဇ န္ဒြု တို့ ကို မ ပုတ် ခတ် ကြ စေ ရန် သွန် သင် ရာ ရောက် ခြင်း ငှါ စာ တန့် လက် သို့ ငါ အပ် လိုက် ၏။ ငါ သည် ကြား ပြော သူ အ ဖြစ်၊ တ မန် တော် အ ဖြစ်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အား ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား နှင့် သ မ္မာ တ ရား ကို သင် ပြ သော ဆ ရာ အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သည် ဟု မု သာ မ သုံး ဘဲ ဟုတ် မှန် စွာ ငါ ဆို၏။ သို့ နှင့် အ ညီ အ ရပ် ရပ် နေ ယောက်ျား တို့ သည် အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ ငြင်း ဆန် ခြင်း ကင်း၍ သန့် ရှင်း စွာ လက် အုပ် ချီ လျက် ပ ဌ နာ ပြု ကြ စေ ရန် ငါ အ လို ရှိ၏။ ထို နည်း တူ မိန်း မ တို့ သည် ဆံ စု၊ ရွှေ၊ ပု လဲ၊ အ ဘိုး ထိုက် တန် ဆာ များ ကို မ ဟုတ်။ တင့် တယ် ရုံ အ ဝတ် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း၊ ဣ န္ဒြေ စောင့် ခြင်း များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ဝတ် ဆင် လျက်၊ ဘု ရား ကြည် ညို သည် ဟု ဝန် ခံ သော မိန်း မ တို့ ဆင် သင့် သည့် ကောင်း မှု များ ကို ဆင် ယင် ကြ စေ ရန် ငါ အ လို ရှိ၏။ မိန်း မ သည် အ နော် အ တာ ကို အ စုံ အ လင် ခံ လျက် ငြိမ် ဝပ် စွာ အ သင် အ ကြား ခံ နေ​ စေ။ သင် ကြား ခြင်း ငှါ သော်လည်း ကောင်း၊ ယောက်ျား ကို အ စိုး တ ရ ပြု ခြင်း ငှါ သော် လည်း ကောင်း၊ ငါ အ ခွင့် မ ပြု။ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ စေ။ ဖန် ဆင်း တော် မူ ခြင်း ကို ဦး စွာ အာ ဒံ၊ နောက် ဧ ဝ ခံ ရ ၏။ ၎င်း ပြင် အာ ဒံ သည် လှည့် စား ခြင်း ကို ခံ ရ သည် မ ဟုတ်။ မိန်း မ ခံ ရ သ ဖြင့် လွန် ကျူး ရာ ရောက် ၏။ သို့ ရာ တွင် ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ခြင်း၊ ဣ န္ဒြေ စောင့် ခြင်း များ၌ တည် နေ ကြ လျှင်၊ သား ဖွား မှု ဖြင့် ကယ် တင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ သင်း အုပ် ရာ ထူး ကို ရှာ ကြံ သူ သည် ကောင်း ရာ ကို အ လို ရှိ သည် ဟူ သော စ ကား မှာ သ စ္စာ တည် ရာ စ ကား ဖြစ် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ သင်း အုပ် သည် အ ပြစ် တင် ခွင့် မဲ့ သူ၊ မ ယား တစ် ယောက် နှင့် သာ အိမ် ထောင် ပြု သူ၊ သ တိ ရှိ သူ၊ ဣ န္ဒြေ စောင့် သူ၊ သင့် လျော် စွာ ပြု သူ၊ ဧည့် ဝတ် ကြေ သူ၊ သင် ကြား တတ် သူ၊ သောက် ကြူး ခြင်း၊ ကြမ်း တမ်း ခြင်း ကင်း လျက်၊ နူး ညံ့ သူ၊ ရန် မ လို သူ၊ လော ဘ မဲ့ သူ၊ စုံ လင် စွာ ရို သေ သ မှု ပြု သော သား သ မီး တို့ ရှိ လျက် ကိုယ့် အိမ် ကို ကောင်း စွာ အုပ် စိုး သူ ဖြစ် ရ မည်။ ကိုယ့် အိမ် ကို မ အုပ် စိုး တတ် သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ သင်း တော် ကို မည် သို့ ကြည့် ရှု နိုင် အံ့ နည်း။ ၎င်း ပြင် မာ န ကြီး သ ဖြင့် မာရ် နတ် ခံ ရ သော ပြစ် ဒဏ် ကို ခံ ရ မည် စိုး၍ ခ ရစ် ယာန် သစ် မ ဟုတ် စေ ရ။ အ ပြစ် တင် ခံ ရ သ ဖြင့် မာရ် နတ် ကျော့ ကွင်း မိ မည် စိုး၍ သာ သ နာ ပ တို့ ရှေ့ အ သ ရေ ရှိ သူ ဖြစ် ရ မည်။ ထို နည်း တူ သင်း ထောက် တို့ လည်း ရို သေ ဖွယ် သူ၊ နှစ် ခွ မ ပြော သူ၊ မ သောက် ကြူး သူ၊ အ မြတ် အ စွန်း မ လို လား သူ၊ ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရှိ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၏ နက် နဲ ခြင်း ကို စွဲ မြဲ သူ ဖြစ် ရ မည်။ ထို သူ တို့ သည် စစ် ဆေး ခံ၍ အ ပြစ် ကင်း မှ ဆောင် ရွက် ကြ စေ။ ထို နည်း တူ မိန်း မ တို့ လည်း ရို သေ ဖွယ် သူ၊ ကုန်း မ ချော သူ၊ သ တိ ရှိ သူ၊ အ ရာ ရာ တွင် သ စ္စာ စောင့် သူ ဖြစ် ရ မည်။ သင်း ထောက် တို့ သည် မ ယား တစ် ယောက် နှင့် သာ အိမ် ထောင် ပြု သူ၊ သား သ မီး တို့ မှ စ၍ အိမ် ကို ကောင်း စွာ အုပ် စိုး သူ ဖြစ် ရ မည်။ ကောင်း မွန် စွာ ဆောင် ရွက် သော ထို သူ တို့ သည် ကောင်း သော အ ခြေ အ နေ ကို ရ သည့် ပြင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ယုံ ကြည် ခြင်း အ မှု ကို အ လွန် ရဲ ရင့် စွာ ပြု တတ် ၏။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း ဖြစ် စေ သော နက် နဲ ရာ ကား၊ ကြီး မြတ် ကြောင်း ဝန် ခံ ထိုက် သည့် ပြင် ရုပ် ခ န္ဓာ၌ ဖော် ပြ ခြင်း၊ နံ ခ န္ဓာ၌ ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ထင် ရှား ခြင်း၊ စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ထင် ပေါ် ခြင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ တွင် ကြေ ငြာ ခြင်း၊ ဤ လော က၌ ယုံ ကြည် ကြ ခြင်း၊ ဘုန်း တော် နှင့် တ ကွ ချီ ဆောင် ခြင်း များ ကို ခံ တော် မူ သော အ ရှင် တည်း။ ထို အ တိုင်း ညီ အစ် ကို တို့ အား ဆင့် ဆို လျှင် သင် သည် လိုက် နာ ခဲ့ ပြီး သော ဒေ သ နာ မြတ် နှင့် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား စ ကား များ ကြောင့် ကျွေး မွေး ခြင်း ခံ ရ သည့် အ လျောက် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ ကောင်း သော အ မှု တော် ဆောင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ မိန်း မ အို တို့၏ ယုတ် ညံ့ သော ပုံ ဝ တ္ထု များ ကို ကား ပယ် ရှား လျက် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း အ လို့ ငှါ ကိုယ် ကို လေ့ ကျင့် လော့။ ကိုယ် ခ န္ဓာ သန် စွမ်း ရန် လေ့ ကျင့် ခြင်း သည် အ နည်း ငယ် အ ကျိုး ရှိ၏။ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း မူ ကား ယ ခု ဘ ဝ၊ နောင် ဘ ဝ အ သက် ရ မည့် က တိ တော် ပါ ရှိ သည် ဖြစ်၍ အ နည်း နည်း ဖြင့် အ ကျိုး ထူး သည် ဟူ သော စ ကား မှာ၊ သ စ္စာ တည် ရာ၊ အ ကြွင်း မဲ့ ခံ ယူ ထိုက် ရာ စ ကား တည်း။ ယုံ ကြည် သူ တို့ မှ စ၍ သူ ခပ် သိမ်း တို့၏ ကယ် တင် ရှင်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ငါ တို့ သည် အား ကိုး မျှော် လင့် ကြ သော ကြောင့် ထို အ ကျိုး ကို ခံ စား ခြင်း ငှါ ကြိုး စား အား ထုတ် လျက် နေ ကြ၏။ ထို အ တိုင်း မိန့် မှာ သင် ကြား လော့။ ငါ မ ရောက် မ ချင်း ဖတ် ရွက် မှု၊ နှိုး ဆော် မှု၊ သင် ကြား မှု များ ကို ဂ ရု ပြု လော့။ ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ လက် တင် ခြင်း နှင့် တ ကွ ပ ရော ဖက် တို့ ဟော ချက် အား ဖြင့် သင် ခံ စား ရ သော ဆု ကျေး ဇူး တော် ကို လျစ် လျူ မ ရှု နှင့်။ ထို အ မှု များ၌ စိတ် ဝင် စား၍ ဆောင် ရွက် လော့။ သို့ မှ သင့် တိုး တက် ခြင်း သည် လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ကိုယ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် သင် ကြား ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း ဂ ရု စိုက် လျက် ထို အ မှု များ၌ တည် မြဲ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ကိုယ် တိုင် မှ စ၍ ကြား နာ သူ တို့ ကို သင် ကယ် တင် လိမ့် မည်။ ခို ရာ မဲ့ မု ဆိုး မ တို့ ကို ထောက် မ လော့။ သို့ ရာ တွင် သား မြေး ရှိ လျှင် ကိုယ့် အ မိ ကိုယ့် အ ဖွား တို့ အား ဦး စွာ ရို သေ သမှု ပြု လျက် ခံ ခဲ့ သော ကျေး ဇူး ကို တုံ့ ဆပ် ရန် သင် ကြ စေ။ ထို အ မှု သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ခို ရာ မဲ့ တစ် ကောင် ကြွက် မု ဆိုး မ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို အား ကိုး မျှော် လင့်၍ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မေ တ္တာ ပို့ လျက်၊ တောင်း လျှောက် လျက် နေ တတ်၏။ အ ပျော် အ ပါး မက် သော မု ဆိုး မ မူ ကား အ သက် ရှင် လျက် ပင် အ သေ ဖြစ်၏။ အ ပြစ် တင် ခွင့် မဲ့ ကြ စေ ရန် ထို အ တိုင်း မိန့် မှာ လော့။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ မှ စ၍ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို မ ကြည့် ရှု လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို ငြင်း ဆန် သူ၊ သာ သ နာ ပ ထက် ဆိုး သူ ဖြစ် လေ ပြီ။ ပျို ရွယ် သော မု ဆိုး မ တို့ ကို ကား ငြင်း ပယ် လော့။ သူ တို့ သည် ခ ရစ် တော့် တ ဘက်၌ လျှပ် ပေါ်၍ အိမ် ထောင် ပြု လို သ ဖြင့်၊ ဦး စွာ သော သ စ္စာ ကို ဖျက် သည့် အ တွက် ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ကြ ၏။ ၎င်း ပြင်၊ သူ တို့ သည် အိမ် ခြေ စဥ် လှည့် လည် လျက် ပျင်း ရိ စွာ နေ တတ် သည် သာ မ က၊ မ ပြော သင့် ရာ ပြော တတ် သော စ ကား အိုး များ၊ မ ဆိုင် ရာ တွင် စွာ သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ တ ပည့် တော် မ တို့၌ တော် စပ် သော မု ဆိုး မ များ ရှိ လျှင် အ သင်း တော် သည် ခို ရာ မဲ့ မု ဆိုး မ တို့ ကို မ စ ခွင့် ရ စေ ရန် အ သင်း တော့် အ ပေါ် တွင် ဝန် မ တင် ဘဲ ကိုယ် တိုင် မ စ ကြ စေ။ ဘု ရား သ ခင် မှ စ၍ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု နှင့် လက် ရွေး စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ငါ သ တိ ပေး သည် မှာ၊ မည် သည် ကို မျှ ထင် မြင် ရာ မ စီ ရင် ဘဲ ငဲ့ ကွက် ခြင်း ကင်း လျက် ဤ မှာ ထား ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် လော့။ မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် မျှ အ ဆော တ လျင် လက် မ တင် နှင့်။ အ ခြား သူ တို့ အ ပြစ် များ နှင့် မ ဖက် စပ် ဘဲ၊ ကိုယ် ကို စင် ကြယ် အောင် စောင့် ထိန်း လော့။ နောက် နောင် ရေ ကို သာ မ သောက် ဘဲ သင့် အ စာ အိမ် မှ စ၍ အ ကြိမ် ကြိမ် မ ကျန်း မ မာ ရှိ ရ ခြင်း အ တွက် စ ပျစ် ရည် အ နည်း ငယ် သုံး ဆောင် လော့။ အ ချို့ တို့ ပြစ် မှု များ သည် ထင် ရှား သည့် အ တိုင်း စီ ရင် ရာ ခံ ခြင်း ငှါ ရှေ့ လွန် ရောက် တတ်၏။ အ ချို့ တို့၌ မူ ကား နောက် ချန် လိုက် တတ် ကြ၏။ ထို နည်း တူ ကောင်း မှု များ သည် ထင် ရှား၏။ မ ထင် ရှား သေး သော် လည်း ပုန်း ကွယ်၍ မ နေ နိုင်။ ထမ်း ပိုး အောက် တွင် ရှိ နေ သ မျှ သော ကျွန် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် နှင့် ဒေ သ နာ တော် အား ပုတ် ခတ် ခွင့် မ ရ စေ ခြင်း ငှါ ကိုယ့် သ ခင် များ ကို စုံ လင် စွာ ရို သေ သ မှု ပြု ထိုက် သည် ဟု မှတ် ယူ ကြ စေ။ တ ပည့် တော် ဖြစ် သော သ ခင့် အောက် နေ သူ တို့ လည်း ညီ အစ် ကို ချင်း ဖြစ် သော ကြောင့် မ ထီ လေး စား မ ပြု ဘဲ အ ကျိုး ဆက် ဆံ သော သ ခင် တို့ သည် ချစ် တော် မူ သော တ ပည့် တော် ဖြစ် သည့် အ တွက် အ ထူး ကျိုး နွံ ကြ စေ။ ထို အ တိုင်း သင် ကြား နှိုး ဆော် လော့။ မည် သူ မ ဆို ခြား နား သော ဒေ သ နာ ကို သင် ကြား လျက်၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ဟော တော် မူ သော ကျန်း ခံ့ ရေး တ ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း နှင့် ညီ လျော် သော ဒေ သ နာ တော် ကိုလည်း ကောင်း သ ဘော မ ကျ လျှင်၊ မု ချ အား ဖြင့် ရောင့် ရဲ ခြင်း ရှိ လျှင် ဘု ရား ကြည် ညို ဝတ်၌ ကြီး စွာ သော အ ကျိုး စီး ပွား ရှိ ၏။ ငါ တို့ သည် ဤ လော က ထဲ သို့ မည် သည် ကို မျှ ဆောင် ယူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ မည် သည် ကို မျှ ယူ၍ မ သွား နိုင်။ စား ရန် ဝတ် ရန် ရှိ က ရောင့် ရဲ လောက် ပြီ။ ကြွယ် ဝ လို သူ တို့ မူ ကား သွေး ဆောင် ခြင်း၊ ကျော့ ကွင်း မိ ခြင်း မှ စ၍ လူ တို့ ကို ပျက် စီး ဆုံး ရှုံး ရာ၌ နစ် မြှုပ် စေ သည့် တပ် မက် ခြင်း၊ အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ လျက် မိုက် မဲ သော တပ် မက် ခြင်း များ နောက် သို့ ပါ သွား တတ် ကြ၏။ ငွေ ကို တပ် မက် ခြင်း သည် အ ဆိုး အ မျိုး မျိုး၏ အ မြစ် မူ လ ဖြစ် သည့် အ လျောက် အ ချို့ သည် လိုက် စား သ ဖြင့် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား လမ်း မှ လွှဲ သွား၍ များ ပြား စွာ သော က နှင့် ကိုယ် ကို ထုတ် ချင်း ခွင်း ကြ ပြီ။ သင် မူ ကား အို ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ ထို အ ရာ များ ကို ကြဉ် ရှောင်၍ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ ကြည် ညို ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း၊ သိမ် မွေ့ ခြင်း များ ကို လိုက် ရှာ လော့။။ ယုံ ကြည် ခြင်း ပြေး ပွဲ တာ မြတ်၌ လုံ လ ထုတ် လော့။ သက် သေ အ များ တို့ ရှေ့၊ ကောင်း မွန် စွာ သင် ဝန် ခံ သည့် အ တိုင်း ခေါ် ထား တော် မူ ရင်း ထာ ဝ ရ အ သက် ကို စွဲ ကိုင် လော့။ အ ရာ ရာ ကို ရှင် စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက်၊ ပု န္တိ ပိ လတ် မင်း ရှေ့ ကောင်း မွန် စွာ ဝန် ခံ၍ သက် သေ ခံ တော် မူ သော ခ ရစ် တော် ယေ ရှု မျက် မှောက်၌ ငါ မှာ ထား လိုက် သည် ကား၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ထင် ရှား တော် မ မူ မ ချင်း အ မိန့် ပ ညတ် တော် ကို အ စွန်း အ ကွက် မဲ့၊ အ ပြစ် မဲ့ စောင့် ရှောက် လော့။ ယ ခု ကာ လ၌ ကြွယ် ဝ သူ တို့ သည် စိတ် နေ မ မြင့် စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ မ မြဲ သော ပ စ္စည်း၌ မ ဟုတ်၊ ငါ တို့ မွေ့ လျော် ရာ ရာ ကို ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၌ အား ကိုး မျှော် လင့် စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု လျက်၊ ကောင်း မှု နှင့် ကြွယ် ဝ လျက် ပေး ကမ်း ဝေ မျှ လျက် နေ စေ ရန်လည်း ကောင်း၊ တည် မြဲ ရာ အ သက် ကို စွဲ ကိုင် မည့် အ ကြံ နှင့် နောင် ဘ ဝ အ ဖို့ ကောင်း သော အ ခြေ အ မြစ် ကို သို ထား စေ ရန်လည်း ကောင်း မိန့် မှာ လော့။ အို တိ မော သေ၊ လွှဲ အပ် ခံ သော အ ရာ ကို စောင့် ထိန်း လော့။ မိ စ္ဆာ၏ ပ ညာ ဆိုင် ရာ ယုတ် မာ ပိန် ဖျင်း ငြင်း ဆန် သော အ ချက် ချက် မှ လွှဲ ရှောင် လော့။ အ ချို့ တို့ သည် ထို အ တိုင်း လိုက် နာ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား မှ လမ်း လွဲ ကြ လေ စွ။ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ အ သက် ရ မည့် က တိ တော် တည် စေ အံ့ သော ငှါ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု ၏ တ မန် တော် ဖြစ် သော ပေါ လု က ငါ့ ချစ် သား တိ မော သေ့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ငါ တို့ အ ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး၊ က ရု ဏာ၊ ငြိမ် သက် ခြင်း များ သည် သင်၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ လက် တင် ခြင်း အား ဖြင့် သင် ရ သော ဘု ရား သ ခင့် ဆု ကျေး ဇူး တော် မီး ကို မွေး စေ ခြင်း ငှာ သ တိ ပေး လိုက် ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြောက် ရွံ့ စေ သော ဝိ ညာဉ် ကို မ ဟုတ်။ အ စွမ်း သ တ္တိ၊ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ၊ ဆုံး မ သော သ တိ ရှိ စေ သော ဝိ ညာဉ် ကို ငါ တို့ အား သ နား တော် မူ၏။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ အ ရှင် သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် နှင့် စပ်၍ သော်လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော်၏ အ ကျဉ်း သား ဖြစ် သူ ငါ နှင့် စပ်၍ သော် လည်း ကောင်း မ ရှက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် သ တင်း တော် မြတ် အ တွက် ငါ နှင့် အ တူ ဒု က္ခ ခံ လော့။ သ တင်း တော် မြတ် ကြား ပြော သူ၊ တ မန် တော်၊ ဆ ရာ အ ဖြစ်၌ ခန့် ထား တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ ငါ သည် ဒု က္ခ များ ကို ခံ ရ သော် လည်း၊ ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ။ ငါ ယုံ ကြည် ပြီး သော အ ရှင် ကို သိ ကျွမ်း သည့် အ တိုင်း ငါ့ အား လွှဲ အပ် တော် မူ ရာ ကို နေ့ တော် မ တိုင် မ ချင်း စောင့် ထိန်း တော် မူ နိုင် သည် ဟု စိတ် ချ ၏။ ငါ့ ထံ မှ ကြား နာ ရ သည့် ကျန်း ခံ့ ရေး တ ရား ပုံ စံ ကို ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တည် သော ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် ချစ် ခြင်း အား ဖြင့် စွဲ မြဲ လော့။ သင် လွှဲ အပ် ခံ သော အ ရာ မြတ် ကို ငါ တို့၌ တည် သော သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် စောင့် ထိန်း လော့။ ဖု ဂေ လု နှင့် ဟေ ရ မော ဂင် တို့ မှ စ၍ အာ ရှိ ပြည် ရှိ တ ပည့် အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ့ ထံ မှ လွှဲ သွား ကြ ကြောင်း သင် သိ၏။ သြ နေ သိ ဖော့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ပေါ် တွင် အ ရှင် ဘု ရား သည် က ရု ဏာ သက် တော် မူ ပါ စေ သော။ သူ သည် ကြိမ် ဖန် များ စွာ ငါ့ ကို အား ပေး ပြု စု သည့် ပြင်၊ ငါ့ သံ ကြိုး အ တွက် မ ရှက် ဘဲ၊ ရော မ မြို့ သို့ ရောက် သည့် ကာ လ ငါ့ ကို တွေ့ အောင် ကြိုး စား၍ ရှာ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် နေ့ တော် ကြီး၌ သူ့ အား က ရု ဏာ တော် ကို ခံ ခွင့် သ နား တော် မူ ပါ စေ သော။ ဧ ဖက် မြို့ တွင် လည်း မည် မျှ လုပ် ကျွေး သ မှု သူ ပြု ကြောင်း သင် ကောင်း စွာ သိ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ ရှိ သော ကျေး ဇူး တော် အား ဖြင့်၊ ခွန် အား ရှိ လျက် သက် သေ များ ရှေ့ ငါ့ ထံ မှ ကြား နာ ရ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သ စ္စာ နှင့် ပြည့် စုံ၍ သင် ကြား တတ် သော ဆ ရာ တို့ အား တစ် ဆင့် လွှဲ အပ် လော့။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ စစ် သည် တော် ကောင်း အ ဖြစ် ငါ နှင့် အ တူ ဒု က္ခ ခံ လော့။ ဗိုလ် ချုပ် စိတ် နှင့် တွေ့ စေ ရန် စစ် သည် တို့ သည် အ သက် မွေး ရန် အ ရေး နှင့် မ ငြိ တွယ် ဘဲ နေ တတ်၏။ ပြေး ပွဲ၌ ဘက် ပြိုင် သူ လည်း တ ရား သ ဖြင့် မ ပြိုင် လျှင် သ ရ ဖူ မ ရ။ လယ် ယာ လုပ် သူ သည် အ သီး အ နှံ ကို ဦး စွာ သုံး ဆောင် သင့်၏။ ငါ့ မိန့် မှာ ချက် ကို ဆင် ခြင် လော့။ အ ရာ ရာ၌ ဉာဏ် ကို အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ ဟော ချက် နှင့် အ ညီ ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး ဖြစ် သော သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ပြီး ယေ ရှု ခ ရစ် ကို သ တိ ရ လော့။ ထို ဟော ချက် အ တွက် ငါ သည် လူ ဆိုး ကဲ့ သို့ အ ချုပ် အ နှောင် တိုင် အောင် ဒု က္ခ ခံ ရ၏။ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် မူ ကား အ ချုပ် အောက် ၌ ရှိ နေ သည် မ ဟုတ်။ သို့ ဖြစ်၍ ရွေး ကောက် တော် မူ သူ တို့ လည်း ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ တည် သော ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘုန်း တော် နှင့် တ ကွ ခံ စား ရ ကြ စေ ရန် အ ရာ ရာ ကို ငါ သည်း ခံ ၏။ အ ကျိုး မဲ့ သော၊ ကြား နာ သူ တို့ ကို မှောက် မှား စေ သော ဆွေး နွေး ခြင်း မ ပြု ကြ စေ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တိုက် တွန်း လျက် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သ တိ ပေး လော့။ သ မ္မာ တ ရား တော် ကို မှန် ကန် စွာ ပိုင် ခြား လျက် ရှက် ကြောက် ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ သော အ မှု တော် ဆောင်၊ စံ တော် မီ သူ အ ဖြစ်၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို ဆက် သ ရန် လုံ့ လ ထုတ် လော့။ ယုတ် မာ ပိန် ဖျင်း သော အ ချက် များ ကို ကား ကြဉ် ရှောင် လော့။ သင် ကြား သူ တို့ သည် ဘု ရား တ ရား မဲ့ နေ ခြင်း သို့ တ နေ့ ထက် တ နေ့ ရောက်၍၊ ဘု ရား သ ခင့် ခိုင် ခံ့ သော တိုက် မြစ် မူ ကား အ ရှင် ဘု ရား သည် ပိုင် ရာ တော် ဖြစ် သူ တို့ ကို သိ တော် မူ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ သူ တိုင်း မ တ ရား မှ ထွက် ခွာ စေ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တံ ဆိပ် က မ္ပည်း တင် လျက် တည် မြဲ လေ၏။ ကြီး ကျယ် သော အိမ်၌ ရွှေ ငွေ အ သုံး အ ဆောင် သာ မ ဟုတ်၊ သစ် သား မြေ အ သုံး အ ဆောင် များ လည်း ရှိ ရာ အ ချို့ အ မြတ်၊ အ ချို့ အ ယုတ် ဖြစ် ၏။ ယုတ် သော အ သုံး အ ဆောင် များ နှင့် ကိုယ် ကို ကင်း စေ သူ သည် ကောင်း ရာ အ မျိုး မျိုး အ ဖို့ အ သင့် ရှိ လျက် အိမ့် ရှင် အ သုံး ပြု ထိုက် ရန် သန့် ရှင်း သော အ သုံး အ ဆောင် မြတ် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ပျို ရွယ် သူ တို့ တပ် မက် ခြင်း များ ကို ကြဉ် ရှောင် လျက် အ ရှင် ဘု ရား ထံ စင် ကြယ် သော စိတ် နှ လုံး ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု သူ တို့ နှင့် တ ကွ အ သင့် အ တင့် နေ ခြင်း မှ စ၍ ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း များ ကို လိုက် ရှာ လော့။ ပ ညာ ကင်း၍ မိုက် မဲ စွာ စော ဒ နာ ချက် များ ကို ကား ခိုက် ရန် ဖြစ် စေ တတ် ကြောင်း သိ လျက် ပယ် ရှား လော့။ အ ရှင် ဘု ရား၏ ကျွန် သည် ခိုက် ရန် မ ပြု ဘဲ၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ သိမ့် မွေ့ သူ၊ သင် ကြား သူ၊ စိတ် ရှည် သူ၊ ငြင်း ဆန် သူ တို့ ကို နူး ညံ့ စွာ ဆုံး မ သူ ဖြစ် ရ မည်။ သို့ ရာ တွင် နောက် ဆုံး နေ့ ရက် ကာ လ၌ ခဲ ယဉ်း သော အ ဖြစ် အ ပျက် များ ရောက် လာ မည် ကို သိ မှတ် လော့။ အ သို့ ဆို သော် လူ တို့ သည် ကိုယ် ကို ချစ် သူ၊ လော ဘ ရှိ သူ၊ ဝင့် ဝါ သူ၊ မာ န ထောင် လွှား သူ၊ ကဲ့ ရဲ့ သူ၊ မိ ဘ စ ကား ကို မ လိုက် နာ သူ၊ ကျေး ဇူး ကန်း သူ၊ မ သန့် ရှင်း သူ၊ သင်္ဂ ဟ ကင်း သူ၊ ရန် ညိုး ဖွဲ့ သူ၊ ကုန်း ချော သူ၊ ကိုယ် ကို မ ချုပ် တည်း သူ၊ ကြမ်း ကြုတ် သူ၊ အ ကောင်း ကို မ နှစ် သက် သူ၊ သ စ္စာ ဖျက် သူ၊ အ ဆော တ လျင် ပြု သူ၊ စော် ကား သူ၊ ဘု ရား ကို မြတ် နိုး သည် ထက် အ ပျော် အ မွေ့ ကို နှစ် သက် သူ။ ဘု ရား ကြည် ညို ဟန် ဆောင် သော် လည်း ဆိုင် ရာ တန် ခိုး ကို ငြင်း ပယ် သူ များ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ ကို လွှဲ ရှောင် လော့။ မော ရှေ ကို ယ န္နေ နှင့် ယန် ဗြေ တို့ ခု ခံ ခဲ့ သည့် နည်း တူ သ မ္မာ တ ရား တော် ကို ခံ ခု လျက် သ ဘော ဖောက် ပြန် သူ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား နှင့် စပ်၍ စံ တော် မ မီ သူ များ ဖြစ် ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် ဆို ခဲ့ သူ နှစ် ယောက်၏ မိုက် မဲ ခြင်း သည် ထင် ရှား သ ကဲ့ သို့၊ ဤ သူ တို့ မိုက် မဲ ခြင်း လည်း လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ ထင် ရှား မည် ဖြစ်၍ သူ တို့ သြ ဇာ တိုး တက် တော့ မည် မ ဟုတ်။ သင် မူ ကား ငါ သင် ကြား ခြင်း၊ လေ့ ကျင့် ခြင်း၊ ကြံ စည် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း မှ စ၍၊ အ န္တိ အုတ်၊ ဣ ကော နိ၊ လု တ္တ ရ မြို့ များ တွင် သင့် ရောက် ရာ နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း များ၌ ငါ့ ပုံ စံ လိုက် ခဲ့ လေ ပြီ။ ထို သို့ ခံ ခဲ့ ရာ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အ မျိုး မျိုး မှ အ ရှင် ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ မု ချ ဆို သော် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို လျက် နေ လို သူ ရှိ သ မျှ သည် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ လူ ဆိုး နှင့် လူ လိမ် တို့ သည် လှည့် စား လျက်၊ လှည့် စား ခံ ရ လျက်၊ ထို ထက် ဆိုး သွမ်း ကြ မည် မှန် သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် ရှင် သူ သေ သူ တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ မည့် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု မျက် မှောက် တော်၌ ထို အ ရှင် ထင် ရှား၍ တည် ထောင် သော နိုင် ငံ တော် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ သ တိ ပေး သည် မှာ တ ရား တော် ကို ကြော် ငြာ လျက်၊ အ ခါ အ ခွင့် တော် မ တော်၌ အ သင့် ရှိ လျက် ခပ် သိမ်း သော စိတ် ရှည် ခြင်း၊ သင် ကြား ခြင်း နှင့် တ ကွ အ ပြစ် ဖော် ပြ၍ ဆုံး မ နှိုး ဆော် လော့။ အ သို့ ဆို သော် ကျန်း ခံ့ ရေး ဒေ သ နာ ကို မ နာ ခံ လို ဘဲ ယား သော နား ရှိ လျက် ကိုယ့် သ ဘော အ တိုင်း များ ပြား သော ဆ ရာ တို့ ကို ရှာ ပြီး လျှင်၊ သ မ္မာ တ ရား မှ နား လွှဲ လျက် ပုံ ဝ တ္ထု များ သို့ လွှဲ သွား ကြ သော ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ သင် မူ ကား အ ရာ ရာ၌ သ တိ ရှိ လျက်၊ ဒု က္ခ ခံ လျက်၊ ဓ မ္မ က တိ က ပြု လျက်၊ အ မှု တော် ဆောင် မြဲ ဆောင် လျက် နေ လော့။ ငါ သည် သွန်း လောင်း ရာ အ ဖြစ် ပူ ဇော် ခံ ရ တော့ မည့် အ လျောက် ထွက် သွား ချိန် တိုင် ရောက် ပြီ။ ပြေး ပွဲ မြတ်၌ ငါ့ လုံ့ လ ထုတ် ပြီ။ တာ အ ဆုံး တိုင် ရောက် ပြီ။ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို စောင့် ထိန်း ခဲ့ ပြီ။ ယ ခု မှ စ၍ ငါ့ အ ဖို့ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဆိုင် ရာ သ ရ ဖူ ရန် ထား လျက် ရှိ သ ဖြင့် ဖြောင့် မတ် သော တ ရား မင်း တည်း ဟူ သော အ ရှင် ဘု ရား သည် ထို သ ရ ဖူ ကို ငါ့ အား သာ မ ဟုတ်၊ ထင် ရှား တော် မူ ခြင်း ကို နှစ် သက် သူ ရှိ သ မျှ တို့ အား လည်း နေ့ တော် ကြီး၌ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ လု ကာ တစ် ယောက် သာ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ၏။ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် ရာ တွင် ငါ့ အ ဖို့ အ သုံး ဝင် သူ မာ ကု ကို ခေါ် ခဲ့ လော့။ တု ခိတ် ကို ဧ ဖက် မြို့ သို့ ငါ စေ လွှတ် လိုက်၏။ တ ရော မြို့ တွင် ကာ ပု ထံ ငါ ထား ခဲ့ သော ဝတ် လုံ ကို သား ရေ စာ လိပ် မှ စ၍ စာ စောင် များ ပါ သင် လာ သည့် ကာ လ ယူ ခဲ့ လော့။ ပ ထ မ အ ကြိမ် ငါ ထု ချေ ရ သည့် ကာ လ မည် သူ မျှ ငါ့ ဘက် မှာ မ နေ ဘဲ ရှိ သ မျှ တို့ စွန့် ခွာ ကြ၏။ ထို အ မှု ကို သူ တို့ အ ပေါ်၌ မှတ် တော် မ မူ ပါ စေ နှင့်။ အ ရှင် ဘု ရား မူ ကား ငါ ဘက်၌ နေ တော် မူ လျက် အ နှံ့ အ ပြား ငါ ကြော် ငြာ၍ လူ မျိုး ခြား ရှိ သ မျှ တို့ ကြား နာ ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ ငါ့ ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ သည့် ပြင် ကေ သ ရာ ဇာ့ ခံ တွင်း မှ လွတ် မြောက် စေ တော် မူ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် မ ကောင်း ဟူ သ မျှ မှ ငါ့ ကို လွတ် မြောက် စေ ပြီး လျှင် ကိုယ် တော်၏ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် အ ဖို့ ကယ် တင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ပြစ် ကိ လ နှင့် အာ ကု လ တို့ မှ စ၍ သြ နေ သိ ဖော့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို နှုတ် ဆက် လော့။ ဧ ရ တ္တု သည် ကော ရိ န္သု မြို့ တွင် နေ ရစ်၏။ တ ရော ဖိမ် ကို လည်း နာ ဖျား မ ကျန်း ရှိ၍ မိ လက် မြို့၌ ငါ ထား ခဲ့၏။ ဆောင်း မ ဝင် မီ ရောက် အောင် ကြိုး စား လော့။ ဥ ဗု လု၊ ပု ဒေ၊ လိ နု၊ က လော ဒိ မှ စ၍ ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ရှင် ဘု ရား သည် သင့် စိတ် ဝိ ညာဉ်၌ တည် နေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ တု ပ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ရ ငါ သား စစ် ဖြစ် သူ တိ တု ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ငါ တို့ ကယ် တင် ရှင် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင်၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ အ သို့ ဆို သော် သင်း အုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ဘ ဏ္ဍာ စိုး အ ဖြစ် အ ပြစ် မဲ့ သူ၊ စော် ကား ခြင်း၊ စိတ် တို ခြင်း၊ သောက် ကြူး ခြင်း၊ ကြမ်း တမ်း ခြင်း၊ အ မြတ် အ စွန်း လို လား ခြင်း ကင်း လျက်၊ ဧည့် ဝတ် ကြေ သူ၊ အ ကောင်း နှစ် သက် သူ၊ ဣ န္ဒြေ စောင့် သူ၊ တ ရား သူ၊ သန့် ရှင်း သူ၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း သူ၊ ကျန်း ခံ့ ရေး ဒေ သ နာ ဖြင့် နှိုး ဆော် သည် သာ မ က ငြင်း ဆန် သူ တို့ ကို ဆုံး မ နိုင် ရန် သ စ္စာ တည် ရာ ဒေ သ နာ တ ရား ကို စွဲ မြဲ သူ ဖြစ် ရ မည်။ သ ဘော ခက် မာ သူ၊ စည်း ကမ်း လွတ် ပြော ဆို သူ၊ လိမ် လည် သူ တို့ သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ သူ တို့ တွင် အ ထူး သ ဖြင့် များ ပြား ၍၊ အ မြတ် အ စွန်း တပ် မက် သော သ ဘော နှင့် မ သင့် မ လျော် သင် ကြား လျက် အ များ တို့ ကို အိမ် ထောင် ပါ မှောက် မှား စေ သည့် အ တိုင်း ပိတ် ပင် ခံ ရ ကြ၏။ က ရေ တေ ကျွန်း သား တို့ သည် အ စဉ် မု သာ အိုး သား ရဲ ဆိုး ပျင်း ရိ စား ကြူး သူ များ ဖြစ် သည် ဟု ချင်း တို့ ပ ရော ဖက် တစ် ဦး သက် သေ ခံ တိုင်း ဟုတ် မှန်၏။ စင် ကြယ် သူ တို့ အ ဖို့ အ ရာ ခပ် သိမ်း စင် ကြယ် သည် မှန် သော် လည်း သန့် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း မဲ့ သူ တို့ အ ဖို့ သ ဘော နှင့် သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် မ သန့် သည့် အ လျောက် မည် သည့် အ ရာ မျှ မ စင် ကြယ်။ ဘု ရား သ ခင် ကို သိ သည် ဟု ချင်း တို့ ဝန် ခံ ရာ၌ စက် ဆုပ် ဖွယ် သူ၊ မ လိုက် နာ သူ၊ မည် သည့် ကောင်း မှု နှင့် စပ်၍ စံ တော် မ မီ သူ များ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျင့် ဟူ သ မျှ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို ငြင်း ပယ် သူ ဖြစ် ကြ လေ စွ တ ကား။ သင် မူ ကား ကျန်း ခံ့ ရေး ဒေ သ နာ နှင့် ထိုက် လျော် စွာ ဆုံး မ ရ မည် မှာ၊ အ သက် ကြီး သော ယောက်ျား တို့ သည် သ တိ ရှိ သူ၊ ရို သေ ဖွယ် သူ၊ ဣ န္ဒြေ စောင့် သူ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း များ နှင့် စပ်၍ ကျန်း ခံ့ သူ များ ဖြစ် ရ မည့် အ ကြောင်း၊ အ သက် ကြီး သော မိန်း မ တို့ လည်း လေး မြတ် ဖွယ် နေ ထိုင် သူ၊ ကုန်း မ ချော သူ၊ မ သောက် ကြူး သူ၊ အ ကောင်း သင် ကြား သူ များ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ပျို ရွယ် သော ယောက်ျား တို့ လည်း ဣ န္ဒြေ စောင့် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း နှိုး ဆော် လော့။ အ သို့ ဆို သော် လူ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ကယ် တင် ရန် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် သည် ထင် ရှား ရာ၊ ခ ရစ် တော် သည် ငါ တို့ ကို ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး မှ ရွေး နုတ် လျက် ကောင်း မှု ပြု ရန် စိတ် စေ တ နာ ရှိ သော ပိုင် ဆိုင် ရာ လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် သီး သန့် ခြင်း ငှာ ငါ တို့ အ တွက် ကိုယ် ကို စွန့် တော် မူ၏။ ထို အ တိုင်း စုံ လင် သော အာ ဏာ နှင့် ပြော ဆို နှိုး ဆော် ဆုံး မ လော့။ မည် သူ မျှ သင့် ကို မ ထီ လေး စား မ ပြု စေ နှင့်။ အ ရာ ရှိ များ အာ ဏာ ပိုင် များ အောက် ဝန် ခံ၍ လိုက် နာ လျက် ကောင်း မှု ခပ် သိမ်း ပြု ရန် အ သင့် ရှိ လျက်၊ မည် သူ့ ကို မျှ မ ကဲ့ ရဲ့ ဘဲ ရန် မ လို သူ၊ နူး ညံ့ သူ၊ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ သိမ် မွေ့ သူ ဖြစ် ကြ​ စေ ရန် သူ တို့ ကို သ တိ ပေး လော့။ ငါ တို့ လည်း အ ထက် က မိုက် မဲ သူ၊ မ လိုက် နာ သူ၊ လှည့် စား ခံ ရ သူ၊ တပ် မက် ခြင်း၊ ပျော် မွေ့ ခြင်း၊ အ မျိုး မျိုး အောက် ကျွန် ခံ သူ၊ ယုတ် မာ ခြင်း၊ ငြူ စူ ခြင်း၌ ကျင် လည် သူ၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် သူ၊ အ ချင်း ချင်း မုန်း ထား သူ များ ဖြစ် ကြ ရာ၊ ငါ တို့ ကယ် တင် ရှင် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် နှင့် မေ တ္တာ တော် ထင် ရှား သည့် ကာ လ၊ ငါ တို့ ပြု သော ကောင်း မှု အား ဖြင့် မ ဟုတ်။ အ သစ် မွေး ဖွား ခြင်း ဆိုင် ရာ ဆေး ကြော ခြင်း နှင့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ပြု ပြင် ခြင်း အား ဖြင့် က ရု ဏာ တော် နှင့် အ ညီ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင် အား ယုံ ကြည် ပြီး သူ တို့ သည် ရိုး ဖြောင့် စွာ အ လုပ် အ ကိုင် ကို ဂ ရု ပြု ကြ စေ ရန် ဆို ခဲ့ သည့် အ ချက် များ နှင့် စပ်၍ နှိုး ဆော် တိုက် တွန်း စေ လို၏။ ထို အ ချက် များ သည် လူ တို့ အ ဖို့ သင့် လျော်၍ အ ကျိုး ရှိ၏။ မိုက် မဲ သော စော ဒ နာ ချက် များ၊ ဆွေ စဉ် စာ ရင်း များ၊ ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း များ၊ ပ ညတ် တ ရား အ ကြောင်း ငြင်း ခုန် ခြင်း များ ကို ကား အ ကျိုး မဲ့ အ သုံး မဲ့ ဖြစ် သော ကြောင့် ကြဉ် ရှောင် လော့။ ဂိုဏ်း ခွဲ လို သူ တို့ ကို နှစ် ကြိမ် မြောက် ဆုံး မ ပြီး လျှင်၊ ထို သို့ သော သူ တို့ သ ဘော ပေါက်၍ တ မင် ပြစ် မှား ကြောင်း သိ လျက် ပယ် ရှား လော့။ အာ တေ မ ကို ဖြစ် စေ၊ တု ခိတ် ကို ဖြစ် စေ၊ သင့် ထံ ငါ စေ လွှတ် လိုက် သည့် ကာ လ နိ ကော ပေါ လိ မြို့ ငါ ရှိ ရာ သို့ လာ ဖြစ် အောင် ကြိုး စား လော့။ ထို မြို့ တွင် ဆောင်း ခို မည် ဟု ငါ့ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း၏။ ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဇေ န နှင့် အာ ပေါ လု တို့၌ မည် သည် မျှ မ လို ရ အောင် ကြိုး စား၍ ပို့ လိုက် လော။ ငါ တို့ ညီ အစ် ကို တို့ လည်း ပြု အပ် လေ ရာ ရာ နှင့် စပ်၍ အ သီး မ မဲ့ စေ ရန် ရိုး ဖြောင့် စွာ အ လုပ် အ ကိုင် သင် ကြ စေ။ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား၌ ငါ တို့ ကို ချစ် ခင် သူ တို့ အား နှုတ် ဆက် လော့။ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ အ ပေါင်း နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၏ အ ကျဉ်း သား ဖြစ် သော ပေါ လု နှင့် ညီ အစ် ကို တိ မော သေ တို့ က ငါ တို့ ချစ် လှ သော လုပ် ဖော် ဆောင် ဘက် ဖြစ် သူ ဖိ လေ မုန် မှ စ၍၊ နှ မ အ ပ္ပိ၊ စစ် သည် ချင်း အာ ခိ ပ္ပု နှင့် သင့် အိမ် ရှိ အ သင်း တော် ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ အ ချင်း ငါ့ ညီ၊ သင့် အား ဖြင့် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အ သည်း နှ လုံး အေး မြ သော ကြောင့် သင့် မေ တ္တာ ကို ထောက်၍ ငါ သည် များ စွာ အား ရ ဝမ်း မြောက်၏။ သို့ ဖြစ်၍ တာ ဝန် ကို သင် ပြု ရန် ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် မိန့် မှာ ဝံ့ သော် လည်း၊ ငါ့ ရင် သွေး ဖြစ် သော ထို သူ့ ကို သင့် ထံ ငါ ပြန် လွှတ်၏။ သ တင်း တော် မြတ် ကြောင့် အ ကျဉ်း ခံ နေ ရ စဉ် သင့် ကိုယ် စား လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု စေ ခြင်း ငှာ ငါ နှင့် အ တူ ထား လို သော် လည်း၊ သင့် ကျေး ဇူး သည် စေ တ နာ အ လျောက် မ ဟုတ်၊ မ လွှဲ သာ ဖြစ် မည် စိုး၍ သင် သ ဘော မ တူ လျှင် မည် သို့ မျှ ငါ မ ပြု လို။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ ကို အ ဖော် အ ဖက် မှတ် ယူ လျှင် ငါ့ ကိုယ် တိုင် ကဲ့ သို့ သူ့ ကို လက် ခံ လော့။ သူ သည် သင့် ကို ပြစ် မှား မိ သော် လည်း ကောင်း၊ ကြွေး တင် မိ သော် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် တင် လော့။ ဆပ် မည့် အ ကြောင်း ငါ ပေါ လု ကိုယ် တိုင် ရေး လိုက်၏။ သင့် ကိုယ် ကို ငါ့ အား တုံ့ ဆပ် ထိုက် သည် ဟု ငါ မ ဆို လို။ အ ချင်း ငါ့ ညီ၊ အ ရှင် ဘု ရား အား ဖြင့် သင့် ထံ မှ အ မြတ် ကို ငါ ရ ပါ စေ။ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် အ သည်း နှ လုံး အေး မြ စေ လော့။ သင် နား ထောင် မည် ဟု စိတ် ချ သည့် အ တိုင်း ငါ ပြော ဆို သည် ထက် ပို မို၍ သင် ပြု မည် ကို သိ မှတ် လျက် ရေး လိုက်၏။ ၎င်း ပြင် သင် ပ ဌ နာ ပြု ချက် များ ကြောင့် ငါ့ ကို သင့် ထံ ပို့ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ငါ မြော် လင့် သည့် အ လျောက် ငါ့ တည်း ခို ရာ ပြင် ဆင် လော့။ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ နှင့် အ တူ အ ကျဉ်း ခံ ရ သူ ဧ ပ ဖြ မှ စ၍၊ ငါ့ လုပ် ဖော် ဆောင် ဖက် များ ဖြစ် သူ မာ ကု၊ အာ ရိ တ္တာ ခု၊ ဒေ မ နှင့် လု ကာ တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင့် စိတ် ဝိ ညာဉ် နှင့် အ တူ တည် ရှိ ပါ စေ သ တည်း။ အ ထက် ကာ လ က ပ ရော ဖက် တို့ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ အား အ ထပ် ထပ် အ နည်း နည်း ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သော ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ဤ နောင် ကာ လ၌ သား တော် ဖြင့် ငါ တို့ အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ မွေ ခံ အ ဖြစ်၊ လော က ဓာတ် များ ကို ဖန် ဆင်း ရှင် အ ဖြစ် ခန့် ထား ခံ ရ သော၊ ထို သား တော် သည် ဘုန်း တော်၏ ရောင် ခြည် အ တ္တ တော်၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ဖြစ် လျက် တန် ခိုး တော့် ဆိုင် ရာ အ မိန့် တော် ဖြင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ထမ်း လျက် ငါ တို့ အ ပြစ် များ ကို သန့် စေ ပြီး လျှင် ဘ ဝဂ် ရှိ ဘုန်း တန် ခိုး တော် ရှင်၏ ယာ ဘက် တော်၌ စံ တော် မူ ရာ၊ စေ တ မန် တော် တို့ ထက် ထူး မြတ် သော ဘွဲ့ အ မွေ ကို ခံ ရ သည် နှင့် အ မျှ ထူး မြတ် သော အ ဖြစ် သို့ ရောက် တော် မူ၏။ သင် သည် ငါ့ သား ဖြစ်၏။ ယ နေ့ သင့် ကို ငါ ဖြစ် ပွား စေ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ နှင့် သူ သည် သား အဘ ဖြစ် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မည် သည့် စေ တ မန် တော် အား ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ဘူး သ နည်း။ ၎င်း ပြင် သြ ရ သ တော် ကို ဤ လော က သို့ ပို့ သွင်း တော် မူ သည့် ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် ရှိ သ မျှ ရှိ ခိုး ကြ စေ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ၏။ စေ တ မန် တော် တို့ နှင့် စပ်၍ ကိုယ် တော် က စေ တ မန် တော် တို့ ကို လေ ပြင်း ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ကို မီး လျှံ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ သည် ဟူ၍ သာ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ရာ၊ သား တော် နှင့် စပ်၍ မူ ကား အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော်၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် ပါ၏။ နိုင် ငံ တော်၏ ရာ ဇ လှံ တံ သည် တ ရား လှံ တံ ဖြစ် ပါ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို နှစ် သက်၍ မ တ ရား ခြင်း ကို ရွံ့ ရှာ တော် မူ သော ကြောင့် ဘု ရား တည်း ဟူ သော ကိုယ် တော်၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကိုယ် တော် ကို ဘု ရင် ချင်း တို့ ထက် မင်္ဂ လာ ဆီ နှင့် ဘိ သိက် သွန်း တော် မူ ပါ ပြီ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ စ ဦး၌ မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် တော် မူ လျက် မိုး ကောင်း ကင် လည်း လက် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ ဖြစ် ပါ၏။ ထို အ ရာ များ သည် ပျက် စီး ရ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မူ ကား အ မြဲ တည် တော် မူ ပါ မည်။ ထို အ ရာ ရှိ သ မျှ သည် အ ဝတ် ကဲ့ သို့ နွမ်း ရိ ၍၊ အ ဝတ် ထည် ကို လိပ် သ ကဲ့ သို့ လိပ် တော် မူ လိုက် သ ဖြင့် ပြောင်း လဲ ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် မူ ကား မ ပြောင်း မ လဲ။ နှစ် တာ တော် လည်း အ ဆုံး မ ရှိ ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ၏။ ၎င်း ပြင် သင့် ရန် သူ တို့ ကို သင့် ခြေ တင် ရာ ငါ မ ဖြစ် စေ မီ အ တွင်း ငါ့ လက်ျာ ဘက် မှာ စံ နေ လော့ ဟု မည် သည့် စေ တ မန် တော် ကို ရည်၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ဖူး သ နည်း။ ၎င်း တို့ ရှိ သ မျှ သည် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကို အ ပိုင် ရ မည့် သူ တို့ အ တွက် ဆောင် ရွက် ရန် စေ လွှတ် တော် မူ သော အ မှု တော် ထမ်း ဝိ ညာဉ် များ ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ထို ကြောင့် ငါ တို့ မျော ပါ မည် စိုး၍ ကြား နာ ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို အ ထူး ဂ ရု ပြု သင့် ကြ၏။ စေ တ မန် တော် များ ဖြင့် ပေး တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် တည် မြဲ လျက် လွန် ကျူး မှု နှင့် မ လိုက် နာ မှု ရှိ သ မျှ သည် ထိုက် သင့် ရာ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ သည် မှန် က၊ ဤ မျှ လောက် ကြီး မြတ် သော ကယ် တင် ခြင်း သ တင်း တော် ကို ဂ ရု မ ပြု လျှင် ငါ တို့ သည် မည် သို့ ဘေး လွတ် ကြ အံ့ နည်း။ ထို သ တင်း တော် ကို အ စ က အ ရှင် ဘု ရား ကြား ပြော တော် မူ ပြီး နောက် ငါ တို့၌ ကြား နာ သူ တို့ တည် မြဲ စေ ကြ သည့် ပြင်၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ အ မျိုး မျိုး သော အ မှု ကြီး များ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ လို တော် အ လျောက် ဝေ မျှ တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော် ဝိ ညာဉ် တော် ဆု များ နှင့်လည်း ကောင်း ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ခံ တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ယ ခု မြွက် ဆို ကြ သည့် နောင် လော က ကို စေ တ မန် တော် များ အောက် ချ ထား တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ကျမ်း တစ် ချက် တွင် တစ် ဦး က လူ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ကိုယ် တော် အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ့ သား သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ ကို စေ တ မန် တော် တို့ အောက် အ နည်း ငယ် သာ နိမ့် စေ တော် မူ ပြီး လျှင် ဘုန်း အ သ ရေ မ ကိုဋ် နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သူ့ ခြေ အောက် ချ ထား တော် မူ ပါ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လေ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သူ့ အောက် ချ ထား တော် မူ သည် ဟု ဆို သော် မ ချ မ ထား သော အ ရာ မည် သည် မျှ မ ရှိ။ သို့ ရာ တွင် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို သူ့ အောက် ချ ထား တော် မူ သည် ကို ယ ခု ငါ တို့ မ မြင် ရ သေး။ ငါ တို့ မြင် ရ သည် မှာ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကြောင့် လူ တိုင်း အ ဖို့ သေ ဘေး ကြုံ ကြိုက် ရ အံ့ သော ငှာ စေ တ မန် တော် တို့ အောက် အ နည်း ငယ် အ နိမ့် ခံ ရ ပြီး လျှင် အ သေ ခံ ခြင်း ဒု က္ခ အ တွက် ဘုန်း သ ရေ မ ကိုဋ် နှင့် ဆင် ယင် ခံ တော် မူ သော ယေ ရှု ကို မြင် ရ ကြ သ တည်း။ အ ရာ ခပ် သိမ်း၏ အ ကြောင်း ရင်း နှင့် ပန်း တုံး တိုင် ဖြစ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် အ များ သော သား တို့ ကို ဘုန်း ဝင် စား စေ တော် မူ သည် တွင် သူ တို့ ကယ် တင် ပိုင် ရှင် ကို ဒု က္ခ များ ဖြင့် စုံ လင် စေ တော် မူ သည် မှာ သင့် လျော် ပေ၏။ သီး သန့် ထား တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် ထား သူ တို့ ပါ တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် ထို အ ရှင် သည် ထို သူ တို့ ကို ညီ ဟူ၍ ခေါ် ခြင်း ငှာ ရှက် တော် မ မူ ဘဲ၊ နာ မ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် ညီ တို့ အား ဖော် ပြ ပါ မည်။ ပ ရိ သတ် တော့် အ လယ် တွင် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ကို ငါ အား ကိုး ပါ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ငါ မှ စ၍ ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မူ သော သား သ မီး တို့ ရှိ ကြ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို သား သ မီး တို့ သည် အ သွေး အ သား ရှိ သူ များ ဖြစ် ကြ သည် နှင့် အ ညီ ကိုယ် တော် လည်း သေ ခြင်း တန် ခိုး ရှင် တည်း ဟူ သော မာရ် နတ် ကို အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် ကန့် ကွက် တော် မူ ၍၊ သေ ခြင်း ကို ကြောက် ရွံ့ လျက် တစ် သက် လုံး ကျွန် ခံ သူ တို့ ကို လွတ် မြောက် စေ ရန် အ သွေး အ သား ဖြင့် ခံ ယူ တော် မူ၏။ မု ချ အား ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် စေ တ မန် တော် များ ကို ကယ် မ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ အာ ဗြ ဟံ့ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သူ တို့ ကို ကယ် မ တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဝေ ယျာ ဝ စ္စ များ တွင် က ရု ဏာ သ စ္စာ နှင့် ပြည် စုံ သော ပ ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် လျက် လူ မျိုး တော်၏ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ခြင်း ကို ပြု ရ အံ့ သော ငှာ၊ ညီ တော် တို့ နှင့် လုံး လုံး တူ ညီ ရန် တာ ဝန် ရှိ၏။ ကိုယ် တော် တိုင် စုံ စမ်း ရာ ရောက်၍ ဒု က္ခ ခံ တော် မူ သ ဖြင့် စုံ စမ်း ခံ ရ သူ တို့ ကို ကယ် မ တော် မူ နိုင် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ကောင်း ကင် အ ဖြစ် အ နေ နှင့် ဆက် ဆံ သူ၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သော ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ ဝန် ခံ ခြင်း တ ရား ၏ တ မန် တော် နှင့် ပ ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သော ယေ ရှု ကို ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင်၏ တစ် အိမ် တော် လုံး၌ မော ရှေ သည် သ စ္စာ စောင့် သ ကဲ့ သို့ ထို အ ရှင် လည်း ခန့် ထား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ သ စ္စာ စောင့် တော် မူ ၏။ အိမ် ဆောက် သူ သည် အိမ့် ထက် မြတ် သည့် နည်း တူ ထို အ ရှင် သည် မော ရှေ ထက် ဂုဏ် အ သ ရေ ရှိ ထိုက် သည် ဟု မှတ် ယူ ရ ၏။ အိမ် တိုင်း ကို တစ် ယောက် ယောက် ဆောက် ရ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တည် ဆောက် တော် မူ သော အ ရှင် ကား ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။ မော ရှေ သည် နောင် ဆင့် ဆို ချက် များ ကို သက် သေ ခံ ခြင်း အ လို့ ငှာ တစ် အိမ် တော် လုံး၌ ကျွန့် အ ဖြစ် သ စ္စာ စောင့် ခဲ့ သည် မှန်၏။ ခ ရစ် တော် မူ ကား အိမ် တော် ပေါ် တွင် သား အ ဖြစ် သ စ္စာ စောင့် တော် မူ၏။ ငါ တို့ သည် ရဲ ရင့် စွာ ဂုဏ် တင် ကြ ရာ မျှော် လင့် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ဆုံး ခန်း တိုင် စွဲ မြဲ လျှင် ထို အိမ် တော် ပင် ဖြစ် ကြ၏။ ထို ကြောင့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း ယ နေ့ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား ရ စဉ်၊ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ နက် မည် သူ မျှ ဆိုး သွမ်း၍ မ ယုံ ကြည် သော စိတ် နှ လုံး ရှိ သ ဖြင့် အ သက် ရှင် သော ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ မ ဖောက် ပြန် စေ ရန် သ တိ ပြု လျက်၊ အ ပြစ် တ ရား၏ လှည့် စား ခြင်း ဖြင့် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ စိတ် မ ခဲ ယဉ်း စေ ရန် ယ နေ့ ဟူ၍ ခေါ် ရ သော ကာ လ အ တွင်း နေ့ စဉ် အ ချင်း ချင်း နှိုး ဆော် ကြ လော့။ ကြား ရ ပြီး နောက် အ မျက် တော် တိုက် သူ ကား မည် သူ နည်း။ မော ရှေ အား ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သ မျှ သော သူ တို့ မ ဟုတ် လော။ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး မည် သူ တို့ အ ပေါ်၌ နှ လုံး တော် မ သာ သ နည်း။ ပြစ် မှား သ ဖြင့် သဲ တော တွင် အ သေ ကောင် ဖြစ် နေ သူ တို့ မ ဟုတ် လော။ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ တော် ကို မ ဝင် စား ရ ဟု မည် သူ တို့ အား ဓိ ဋ္ဌာန် တော် မူ သ နည်း။ မ လိုက် နာ သူ တို့ မ ဟုတ် လော။ ထို သူ တို့ သည် မ ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် မ ဝင် စား နိုင် သည် ကို ငါ တို့ သိ မြင် ကြ၏။ ထို ကြောင့် ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ တော် ကို ဝင် စား မည့် က တိ တော် ရှိ သေး စဉ် တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ မီ သည့် လ က္ခ ဏာ မ ရှိ စေ ရန် စိုး ရိမ် ကြ ကုန် အံ့။ ဘိုး ဘေး တို့ သည် ထို သ တင်း ကို ကြား ရ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ငါ တို့ လည်း ကြား ရ ကြ ပြီ။ ကြား ရ သော ထို သူ တို့၌ မှာ မူ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ပါ သော ကြောင့် ကြား ရ သော သ တင်း သည် အ ကျိုး မ ရှိ။ ဤ လော က တည် သည့် ကာ လ က လက် မှု တော် များ ပြီး စီး သော် လည်း ကိုယ် တော် က ငါ့ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို ထို သူ တို့ ဝင် စား ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု အ မျက် ထား၍ ဓိ ဋ္ဌာန် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ယုံ ကြည် သော ငါ တို့ သာ ဝင် စား ရ ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် လက် မှု တော် ရှိ သ မျှ ပြီး စီး၍ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ တော် မူ သည် ဟု သ တ္တ မ နေ့ ကို ရည် သော ကျမ်း တစ် ချက် ရှိ သည့် ပြင်၊ ငါ့ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို သူ တို့ ဝင် စား ကြ ရ မည် မ ဟုတ် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ ပြန်၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချို့ တို့ သည် ဝင် စား ရန် ရှိ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သ တင်း ကို အ ထက် ကြား ရ သူ တို့ သည် မ လိုက် နာ၍ မ ဝင် စား ရ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား ရ စဉ်၊ သင် တို့ စိတ် မ ခဲ ယဉ်း စေ ကြ နှင့် ဟု ဆို ခဲ့ သော ကျမ်း ချက် နှင့် အ ညီ ကာ လ အ တန် ကြာ ပြီး နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း အား ဖြင့် ယ နေ့ ဟူ သော ကာ လ ကို တစ် ဖန် ပိုင်း ခြား တော် မူ ပြန်၏။ ထို သူ တို့ အား ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို ယော ရှု ပေး ခဲ့ လျှင် အ ခြား သော နေ့ ရက် ကာ လ အ ကြောင်း နောက် ထပ် မိန့် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင့် လူ မျိုး တော့် အ ဖို့ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ရှိ သေး၏။ ကိုယ် တော်၏ ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို ဝင် စား ရ သူ မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် လက် မှု တော် ပြီး စီး၍ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ တော် မူ သည့် နှင့် နည်း တူ နေ ရ လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် ဆို ခဲ့ သော မ လိုက် နာ ခြင်း ပုံ စံ အ တိုင်း တစ် ယောက် ယောက် က ပြို လဲ မည် စိုး၍ ထို ငြိမ် ဝပ် ရာ ချမ်း သာ ကို ဝင် စား ခြင်း ငှာ လုံ့ လ ထုတ် ကြ ကုန် အံ့။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင်၏ တ ရား တော် သည် ရှင် လျက်၊ ပြု ပြင် လျက်၊ သန် လျက် ဟူ သ မျှ ထက် ထက်၍ အ သက် နှင့် ဝိ ညာဉ် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ရိုး အ ဆစ် နှင့် ခြင် ဆီ ကိုလည်း ကောင်း ထုတ် ချင်း ခွင်း သည့် ပြင် စိတ် အ ကြံ အ စည် အ ထင် အ မြင် များ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တတ်၏။ မျက် မှောက် တော်၌ လည်း မ ထင် ရှား သော သ တ္တ ဝါ မည် သည် မျှ မ ရှိ။ ငါ တို့ ကို စီ စစ် မည့် အ ရှင့် ရှေ့ အ ရာ ခပ် သိမ်း ဟာ လာ ဟင်း လင်း နေ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ယေ ရှု တည်း ဟူ သော ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် ကို ဖြတ် ကျော် ပြီး မ ဟာ ပ ရော ဟိတ် မင်း တစ် ပါး ကို ရ ရှိ သ ဖြင့် ငါ တို့ ဝန် ခံ ခြင်း တ ရား ကို စွဲ မြဲ ကြ ကုန် အံ့။ ငါ တို့ အား နည်း ခြင်း များ တွင် မ သက် ဝင် နိုင် သော ပ ရော ဟိတ် မင်း ကို မ ဟုတ်။ အ ပြစ် ကင်း လျက် အ ချက် ချက် တွင် ငါ တို့ ကဲ့ သို့ စုံ စမ်း ခံ တော် မူ ခဲ့ သော ပ ရော ဟိတ် မင်း ကို ရ ရှိ ကြ သည် ဖြစ်၍၊ က ရု ဏာ တော် ကို ခံ လျက် ထောက် မ သင့် သော အ ချိန်၌ ကျေး ဇူး တော် ကို ရ ခြင်း ငှာ ကျေး ဇူး ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် သို့ ရဲ ရင့် စွာ ချဉ်း ကပ် ကြ ကုန် အံ့။ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဆို သည် မှာ အ လှူ ဝ တ္ထု နှင့် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ရန် ဘု ရား သ ခင့် ဝေ ယျ ဝ စ္စ များ နှင့် စပ်၍ လူ တို့ အ ဖို့ ခန့် ထား သူ၊ လူ တို့ အ နက် ရွေး ယူ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် အား နည်း ခြင်း နှင့် ပြည့် သည့် အ လျောက် မ သိ ဘဲ မှား ယွင်း သူ တို့ ကို သည်း ခံ သည့် ပြင်၊ လူ ပ ရိ သတ် အ ပြစ် အ တွက် ဆက် ကပ် သည့် နည်း တူ ကိုယ့် အ တွက် လည်း ဆက် ကပ် ရန် တာ ဝန် ရှိ သူ ဖြစ် ၏။ ထို ရာ ထူး ကို မည် သူ မျှ ကိုယ် တိုင် ယူ၍ မ ရ။ အာ ရုန် ကဲ့ သို့ ဘု ရား သ ခင် ခေါ် ထား တော် မူ မှ ရ၏။ ခ ရစ် တော် သည် လူ့ ခ န္ဓာ၌ ရှိ နေ စဉ် သေ ခြင်း မှ ကယ် တင် နိုင် သော အ ရှင့် ထံ ပြင်း စွာ ငို ကြွေး ဟစ် ခေါ် လျက် တောင်း လျှောက် ခြင်း၊ အ သ နား တော် ခံ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး နောက် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို သည့် အ တွက် မျက် နှာ သာ ရ တော် မူ၏။ သား ဖြစ် သော် လည်း ခံ တော် မူ သော ဒု က္ခ များ ဖြင့် လိုက် နာ နည်း ကို သင်၍၊ စုံ လင် ခြင်း သို့ ရောက် ပြီး လျှင် လိုက် နာ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အ ဖို့ ထာ ဝ ရ ကယ် တင် ရာ အ ကြောင်း ရင်း ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ မေ လ ခိ ဇေ ဒက် နည်း တူ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဟူ၍ ဘု ရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ ၏။ ထို ပ ရော ဟိတ် မင်း နှင့် စပ်၍ ပြော ဆို ရန် အ များ ရှိ သော် လည်း သင် တို့ နား ထိုင်း သော ကြောင့် ဖော် ပြ ရန် ခဲ ယဉ်း၏။ သင် တို့ သည် ဆ ရာ ဖြစ် ချိန် တန် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ဆိုင် ရာ မူ လ စာ ဝါ ငယ် ကို တစ် ​ယောက် ယောက် ထံ ပြန်၍ သင် ထိုက် သည့် ပြင် ခဲ ဖွယ် မ စား ဘဲ နို့ ရည် ကို သောက် ရ သော သူ များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ လေ စွ တ ကား။ နို့ ရည် ကို သောက် ရ သူ သည် နို့ စို့ သူ ငယ် သ ဖွယ် ဖြစ်၍ ဖြောင့် မတ် ရာ တ ရား တော် ကို ကျွမ်း ကျင် ခြင်း မ ရှိ။ ခဲ ဖွယ် မူ ကား ကိုယ့် အာ ရုံ များ ကို အ သုံး ပြု သ ဖြင့် ကောင်း မ ကောင်း ကို ပိုင်း ခြား သိ မြင် တတ် သော အ ရွယ် ရောက် သူ တို့ အ ဖို့ ဖြစ် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ခွင့် ပြု တော် မူ လျှင် ထို သို့ တက် ကြ မည်။ အ လင်း တော် ပွင့် ခွင့်၊ ကောင်း ကင် ဆု ကျေး ဇူး တော် ကို မြည်း စမ်း ခွင့်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ဆက် ဆံ ခွင့်၊ ဘု ရား သ ခင် တ ရား တော် မြတ် နှင့် နောင် ဘ ဝ ဆိုင် ရာ တန် ခိုး များ ကို မြည်း စမ်း ခွင့် ရ ပြီး နောက်၊ ဖောက် ပြန် သူ တို့ မှာ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ကို ကိုယ် တိုင် ကား တင် ပြန် လျက် ထုတ် ပြ လျက် နေ သော ကြောင့် နောင် တ ရ အံ့ သော ငှာ တစ် ဖန် အ သစ် ပြု ပြင် နိုင် ရန် မ ရှိ ချေ။ အ ကြိမ် ကြိမ် ရွာ သော မိုး ရေ ကို သောက် ပြီး သော် ထွန် ယက် စိုက် ပျိုး သူ တို့ အ ဖို့ အ သုံး ဝင် သည့် ကောက် ပဲ ထွက် စေ သော မြေ သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ ၏။ ဆူး ပင်၊ ပေါင်း ပင် ပေါက် လျှင် မူ ကား ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ၍ အ မင်္ဂ လာ ခံ ရ နီး သည့် ပြင် အ ဆုံး၌ ကျွမ်း လောင် ဒဏ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ချင်း ချစ် သူ တို့၊ ဤ သို့ ငါ တို့ ပြော ဆို သော် လည်း သင် တို့ တွင် ကယ် တင် ခြင်း ဆိုင် ရာ ကောင်း မြတ် သော အ ဖြစ် အ နေ တည် သည် ဟု စိတ် ချ ကြ ၏။ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အား ပြု ပြီး ပြု ဆဲ လုပ် ကျွေး မှု၌ နာ မ တော် ကို ထောက်၍ သင် တို့ ပြ သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး နှင့် ကိုယ် ကျင့် များ ကို မေ့ လျော့ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကင်း တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ အ သီး အ သီး သည် ဆုံး ခန်း တိုင် စုံ လင် သော မျှော် လင့် ခွင့် ရ အံ့ သော ငှာ ထို မျှ လောက် အား ကြီး သော စိတ် ကို ပြ လျက်၊ ပျင်း ရိ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း ကြောင့် က တိ တော် အ တိုင်း အ မွေ ခံ ရ သူ တို့ ပုံ စံ ကို လိုက် သူ များ ဖြစ် စေ လို၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ဗြ ဟံ အား က တိ ထား တော် မူ သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် ထက် ကြီး မြတ် သူ့ ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ထား ရန် မ ရှိ သော ကြောင့် ကိုယ် တော် တိုင် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ သည် သင့် အား မု ချ ကောင်း ကြီး ပေး လျက် တိုး တက် ပွား များ စေ မည် ဟု သ စ္စာ ထား တော် မူ ရာ၊ အာ ဗြ ဟံ စိတ် ရှည် သ ဖြင့် က တိ တော် အ တိုင်း ခံ ရ၏။ လူ တို့ သည် ကိုယ် ထက် ကြီး မြတ် ရာ ကို တိုင် တည်၍ သ စ္စာ ထား တတ် သ ဖြင့် သ စ္စာ ထား ချက် သည် ငြင်း ခုံ ခြင်း ဟူ သ မျှ ကို ပြတ် စဲ စေ လျက် စိတ် ချ ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ဘု ရား သ ခင် လည်း က တိ ထား ချက် အ တိုင်း အ မွေ ခံ ရ သူ တို့ အား အ ကြံ တော် တည် မြဲ ကြောင်း ဖော် ပြ လို၍ သ စ္စာ ထား ချက် ဖြင့် အာ မ ခံ တော် မူ ၏။ သို့ မှ တည် မြဲ ရာ နှစ် ချက် နှင့် စပ်၍ သ စ္စာ ဖျက် တော် မ မူ နိုင် သည် နှင့် အ ညီ ရှေ့၌ ထား သော မျှော် လင့် ရာ ပန်း ကို ဆွဲ ကိုင် ရန် ပြေး ဝင် သော ငါ တို့ သည် ခိုင် ခံ့ စွာ အား ယူ ခွင့် ရ ရှိ ကြ၏။ ခ မည်း တော်၊ မယ် တော်၊ မျိုး နွယ် တော် မ ရှိ။ အ သက် အ ရွယ် တော် အ စ အ ဆုံး မ ရှိ။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ကဲ့ သို့ ပင် ဖြစ် ၍ ပရော ဟိတ် အ ဖြစ် ၌ အ စဉ် တည် နေ၏။ လက် ရ ဥ စ္စာ အ နက် ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ကို အ မျိုး အ ဘ အာ ဗြ ဟံ့ ထံ ခံ ယူ သော ထို ပု ဂ္ဂိုလ် သည် မည် မျှ ကြီး မြတ် ကြောင်း ဆင် ခြင် ကြ လော့။ လေ ဝိ အ နွယ် သား တို့ အ နက် ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို ဆက် ခံ သူ တို့ သည် အာ ဗြ ဟံ မှ ဆင်း သက် သော ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ထံ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ခံ ယူ ရန် တ ရား ဥ ပ ဒေ ရ ရှိ ကြ သည် မှန်၏။ လေ ဝိ အ နွယ် နှင့် မ စပ် သော ထို ပု ဂ္ဂိုလ် မူ ကား အာ ဗြ ဟံ့ ထံ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ခံ ယူ လျက် က တိ တော် များ ရ ရှိ သူ့ ကို ပင် ကောင်း ကြီး ပေး ခဲ့၏။ သိမ် ငယ် သူ သည် ကြီး မြတ် သူ ထံ ကောင်း ကြီး ခံ ရ မြဲ ဖြစ် သည် မှာ ငြင်း ခုံ ရန် အ လျှင်း မ ရှိ။ ယ ခု ကာ လ တွင် သေ တတ် သော သူ တို့ သည် ဆယ် ဘို့ တစ် ဖို့ အ လှူ ကို ခံ ယူ တတ် ကြ၏။ ထို ကာ လ၌ မူ ကား အ သက် ရှင် နေ သည် ဟု သက် သေ ခံ ရှိ သူ ခံ ယူ ၏။ လူ မျိုး တော် တို့ အား ပ ညတ် တ ရား ကို ထုတ် ဆင် ရ သော လေ ဝိ အ နွယ် ဆက် ခံ သူ ပ ရော ဟိတ် အ ဖြစ် ဖြင့် စုံ လင် ခွင့် ရှိ လျှင် အာ ရုန့် နည်း တူ မ ဟုတ်၊ မေ လ ခိ ဇေ ဒက် နည်း တူ ဘွဲ့ ထူး ခံ ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး သည် မည် သို့ ပေါ် ထွန်း ရန် အ ကြောင်း ရှိ တော့ အံ့ သ နည်း။ ပ ရော ဟိတ် မျိုး ပြောင်း ပြီး ဖြစ် လျှင် တ ရား လည်း ပြောင်း ရ၏။ ဤ ကျမ်း ချက် ရည် ဆောင် သော အ ရှင် သည် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ တစ် ယောက် မျှ မ ခ စား ဘူး သော တစ် နွယ် ထဲ က ဖြစ် ပွား တော် မူ၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သည် ပ ရော ဟိတ် ထုံး နည်း ပ ညတ် ချက် ကို မော ရှေ မ ထား ရာ ယု ဒ အ နွယ် မှ ပေါ် ထွန်း တော် မူ ကြောင်း ထင် ရှား ၏။ မည် သည် ကို မျှ ထို တ ရား မ စုံ လင် စေ သည့် အ လျောက် အား နည်း ခြင်း၊ အ ကျိုး မဲ့ ခြင်း ကြောင့် အ ထက် ပ ညတ် တော် ကို ဖျက် သိမ်း ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် အ ပါး တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရ စေ သော သာ၍ မြတ် သည့် မျှော် လင့် ခြင်း တ ရား ကို ထပ် ပေး တော် မူ၏။ ထို သူ တို့ လည်း သေ တတ် သ ဖြင့် အ မှု ဆောင် လျက် အ စဉ် မ နေ နိုင် သော ကြောင့် ပ ရော ဟိတ် အ များ ရှိ ရ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် တော် မူ သော ကြောင့် မ ပယ် မ ဖျက် နိုင် သော ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို ရ ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ချဉ်း ကပ် သူ တို့ အ တွက် အ သ နား တော် ခံ ရန် အ စဉ် ရှင် နေ သည့် အ လျောက် ထို သူ တို့ ကို အ ဆုံး တိုင် ကယ် တင် တော် မူ နိုင်၏။ ထို သို့ သန် ရှင်း လျက်၊ ရိုး သား လျက်၊ စင် ကြယ် လျက်၊ အ ပြစ် သား တို့ နှင့် သန့် ခြား၍ ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် ကို လွန် သော ပ ရော ဟိတ် မင်း သည် ငါ တို့ နှင့် သင့် လျော် ပေ၏။ ထို အ ရှင် သည် ဆို ခဲ့ သော ပ ရော ဟိတ် မင်း တို့ ကဲ့ သို့ ဦး စွာ ကိုယ့် အ ပြစ်၊ နောက် လူ ပ ရိ သတ် အ ပြစ် များ အ တွက် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို နေ့ စဉ် ဆက် ကပ် မှု ပြု ရန် မ လို။ ကိုယ် ကို ဆက် ကပ် တော် မူ သည် ဖြစ်၍ ထို အ မှု ကို အ ပြီး သတ် တော် မူ၏။ ပ ညတ် တ ရား တော် ဖြင့် အား နည်း သူ တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် မင်း ရာ ထူး ခံ ရ ကြ၏။ ထို တ ရား တော် နောက် ဖြစ် သော သ စ္စာ ထား တော် မူ ချက် ဖြင့် ကား က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စုံ လင် သော သား တော် သည် ခံ ရ တော် မူ၏။ ငါ တို့ ပြော ဆို သည့် အ ချက် ကြီး မှာ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ ဘုန်း တန် ခိုး ရှင်၏ ရာ ဇ ပ လ္လင် ယာ ဘက် တော် တွင် စံ တော် မူ သော အ ရှင်၊ လူ မ ဟုတ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိုက် တော် မူ သော တဲ တော် စစ် နှင့် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော်၏ အ မှု တော် ဆောင် အ ရှင်၊ ထို သို့ သော ပ ရော ဟိတ် မင်း ကို ငါ တို့ ရ ရှိ ကြ ၏။ အ လှူ ဝ တ္တု နှင့် ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ပါ ဆက် ကပ် ရန် ပ ရော ဟိတ် မင်း ရှိ သ မျှ ကို ခန့် ထား သည့် အ လိုက် ဆို ခဲ့ သော အ ရှင် လည်း ဆက် ကပ် ရန် ရှိ ရ၏။ မု ချ ဆို သော် သာ၍ မြတ် သော က တိ တော် များ နှင့် ဖွဲ့ တော် မူ သည့်၊ သာ၍ မြတ် သော ပ ဋိ ညာဉ့် ဆိုင် ရာ စေ့ စပ် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက် လွန် ကဲ သော ပ ရော ဟိတ် ရာ ထူး ကို ရ ရှိ တော် မူ ၏။ ပ ထ မ ပ ဋိ ညာဉ် မ မှား ယွင်း လျှင် ဒု တိ ယ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ရန် အ ကြောင်း မ ရှိ။ ထို သူ တို့ ကို အ ပြစ် တင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဣ သ ရေ လ၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် သစ် ကို ငါ ဖွဲ့ မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ဘိုး ဘေး များ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ လက် ဆွဲ ထုတ် ဆောင် စဉ် ကာ လ ငါ ဖွဲ့ ရာ မ တည် နေ ကြ သ ဖြင့် သူ တို့ ကို ငါ အ ရေး မ ယူ သည့် ထို ပ ဋိ ညာဉ် အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ၊ ထို ကာ လ နောက် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နှင့် ငါ ဖွဲ့ မည့် ပ ဋိ ညာဉ် မှာ သ ဘော ထဲ သို့ ပ ညတ် တ ရား တော် များ ကို ထည့် သွင်း ၍ နှ လုံး ပေါ် တွင် အ က္ခ ရာ တင် လျက် ငါ သည် သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် သူ တို့ လည်း ငါ့ လူ မျိုး ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ပေါင်း အ ဖော် ချင်း၊ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း လော့ ဟူ၍ သွန် သင် ကြ ရ မည် မ ဟုတ်။ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ့ ကို သိ ကျွမ်း ကြ လ တ္တံ့။ သူ တို့၏ ဒု စ ရိုက် ကို ငါ သ နား၍ အ ပြစ် ကို လည်း မှတ် ထား တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အ သစ် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ပ ထ မ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဟောင်း စေ တော် မူ ပြီ ဟောင်း နွမ်း သော အ ရာ မှာ ပ ပျောက် လု ပြီ ဖြစ်၏။ ပ ထ မ ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား တွင် ပင် လော က နှင့် ဆိုင် သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န နှင့် ဝတ် ပြု ရာ ထုံး နည်း ချက် များ ပါ ရှိ၏။ မီး ခုံ တော်၊ စား ပွဲ တော် နှင့် ရှေ့ တော် တင် မုန့် ပါ သော သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ခေါ် တည် လုပ် ပြီး အ ပြင် တဲ တော် တစ် ပိုင်း၊ ဆို ခဲ့ သည့် ဌာ န များ ကို ထို သို့ တည် လုပ် ပြီး နောက် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည် ဆိုင် ရာ ဝတ် ဆောင် ရွက် ရန် အ ပြင် တဲ တော် သို့ နေ့ စဉ် ဝင် လေ့ ရှိ ကြ ၏။ အ တွင်း တဲ တော် သို့ မူ ကား ပ ရော ဟိတ် မင်း တစ် ပါး တည်း သာ ကိုယ့် အ တွက် နှင့် လူ ပ ရိ သတ် တို့ မိုက် မှား မှု များ အ တွက် ဆက် ကပ် ရန် အ သွေး ပါ လျက် တစ် နှစ် လျှင် တစ် ကြိမ် ဝင် လေ့ ရှိ ၏။ ထို သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် က အ ပြင် တဲ တော် တည် နေ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န သို့ ဝင် ရောက် ရန် လမ်း မ ထင် ရှား သေး ကြောင်း ဖော် ပြ တော် မူ၏။ ဆိတ် သွေး၊ နွား ထီး သွေး နှင့် မ သန့် သူ တို့ ကို ပက် ကြဲ ရ သည့် နွား မ တန်း ပြာ မှုန့် သည် ရုပ် ခ န္ဓာ ကို သန့် ရှင်း စေ ကြယ် စေ ခြင်း ငှာ တတ် စွမ်း နိုင် လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ကြန် အင် မ ယွင်း သော ကိုယ် ကို ဆက် ကပ် တော် မူ သော ခ ရစ် တော်၏ အ သွေး တော် သည် အ သေ ဖြစ် သော ကိုယ် ကျင့် များ မှ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် အား ဝတ် ပြု စေ ရန် သင် တို့ သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ကို လွှတ် လျက် သာ၍ စင် ကြယ် စေ မည် မ ဟုတ် လော။ ထို ကြောင့် ပ ထ မ ပ ဋိ ညာဉ် ကို လွန် ကြူး မှု များ မှ ရွေး နုတ် ရန် အ သေ ခံ ပြီး နောက် ခေါ် ထား တော် မူ သူ တို့ သည် က တိ တော် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ အ မွေ ကို ခံ စား ရ စေ ခြင်း ငှာ ကိုယ် တော် သည် ပ ဋိ ညာဉ် သစ် ဆိုင် ရာ စေ့ စပ် သော အ ရှင် ဖြစ် တော် မူ ၏။ သေ တမ်း စာ ရှိ လျှင် ထား သူ၏ သေ ခြင်း လည်း ရှိ ရ မည်။ သေ ပြီး မှ သာ သေ တမ်း စာ တည်၏။ ထား သူ ရှင် ခိုက် အ လျှင်း မ တည်။ ထို ကြောင့် ဆို ခဲ့ သော ပ ထ မ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ပင် အ သွေး ကင်း လျက် ဖွဲ့ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ မော ရှေ သည် ပ ညတ် တ ရား တော် အ တိုင်း ပ ညတ် ဟူ သ မျှ ကို လူ ပ ရိ သတ် အား ပြန် ကြား ပြီး နောက် နွား သွေး၊ ဆိတ် သွေး ကို ရေ၊ သိုး မွေး နီ၊ ဟုဿုပ် ညွန့် များ နှင့် တ ကွ ယူ၍ ထို ကျမ်း နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် သွန်း ပက် လျက်၊ ဤ အ သွေး ကား သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ပ ညတ် ထား တော် မူ သော ပ ဋိ ညာဉ်၏ အ သွေး တည်း ဟု ဆို၏။ တဲ တော် မှ စ၍ ဝတ် ပြု ရာ အ သုံး အ ဆောင် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် လည်း ထို နည်း တူ အ သွေး သွန်း ပက် သည့် အ လျောက်၊ ထို တ ရား တော် အ ရ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ သွေး နှင့် စင် ကြယ် စေ ရ၏။ သွေး သွန်း ကင်း၍ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ခွင့် မ ရှိ ဟု ဆို ရာ ရောက် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ကောင်း ကင် အ ရာ များ၏ အ တု ကို ဆို ခဲ့ သော ပူ ဇော် သ က္ကာ များ နှင့် စင် ကြယ် စေ ရ၏။ ကောင်း ကင် အ ရာ များ ကို မူ ကား သာ၍ မြတ် သော ပူ ဇော် သ က္ကာ များ နှင့် စင် ကြယ် စေ ရ၏။ ခ ရစ် တော် သည် အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် စစ်၏ ပုံ မျှ သာ ဖြစ် သော လက် လုပ် ဌာ န တော် ထဲ သို့ မ ဝင်။ ငါ တို့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် မျက် မှောက် တော် တွင် ထင် ထင် ဖူး မြော် ရန် ကောင်း ကင် ဘုံ ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သူ သည် ကိုယ့် အ သွေး မ ဟုတ် သော အ သွေး နှင့် အ ထူး သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ထဲ သို့ နှစ် စဉ် ဝင် ရ သ ကဲ့ သို့ ကိုယ် ကို အ ကြိမ် ကြိမ် ဆက် ကပ် ရန် ဝင် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ထို သို့ ဟုတ် ခဲ့ လျှင် ဤ လော က တည် သည် က စ၍ အ ကြိမ် ကြိမ် အ သေ ခံ တော် မူ ခဲ့ ရ လေ ပြီ။ မု ချ ဆို သော် ကိုယ် တော် သည် ကိုယ် ကို ပူ ဇော် ခြင်း အား ဖြင့် အ ပြစ် တ ရား ကို ပယ် ရန် ယ ခု ခေတ် ကာ လ အ ဆုံး၌ တစ် ကြိမ် တည်း ပေါ် ထွန်း တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ လူ တို့ သည် တစ် ကြိမ် တည်း သေ ပြီး နောက် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ သည့် နည်း တူ၊ ခ ရစ် တော် လည်း အ များ တို့၏ အ ပြစ် ကို ခံ ခြင်း ငှာ တစ် ကြိမ် တည်း ဆက် ကပ် ခံ တော် မူ ပြီး နောက် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် သူ တို့ အား ကယ် တင် ခြင်း ငှာ ပြစ် ဒဏ် မ ခံ ဘဲ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ပေါ် ထွန်း တော် မူ ဦး မည်။ ပ ညတ် တ ရား တော် သည် ရောက် လ တ္တံ့ သော သု ခ ချမ်း သာ၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ရင်း မ ဟုတ်။ အ ရိပ် မျှ သာ ဖြစ်၍ တစ် နှစ် နောက် တစ် နှစ် အ စဉ် ဆက် ကပ် ကြ သော ထို ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ဖြင့် တိုး ဝင် ချဉ်း ကပ် သူ တို့ ကို မည် သည့် ကာ လ မျှ မ စုံ လင် စေ နိုင်။ အ ကယ်၍ စုံ လင် စေ နိုင် လျှင် ဝတ် ပြု သူ တို့ သည် အ ပြီး သတ် စင် ကြယ် ရာ ရောက် သ ဖြင့် သံ ဝေ ဂ စိတ် ကင်း ပြီး ဖြစ်၍ ထို ဆက် ကပ် မှု ပြတ် စဲ လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ်၍ ဤ လော က သို့ ကြွ လာ တော် မူ သည့် ကာ လ ကိုယ် တော် က ပူ ဇော် သ က္ကာ နှင့် ဘော ဇဉ် သ က္ကာ များ ကို အ လို တော် မ ရှိ သည် နှင့် အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ ကို ပြင် ဆင် တော် မူ ပါ ပြီ။ ကောင် လုံး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ နှင့် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို လည်း နှစ် သက် တော် မ မူ ပါ။ ထို အ ခါ အို ဘု ရား သ ခင်၊ ကျမ်း ဂန် ၌ အ ကျွန်ုပ် နှင့် စပ်၍ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် သည် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် ရောက် လာ ပါ ပြီ ဟု အ ကျွန်ုပ် ဝန် ခံ ကြောင်း ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ၏။ ပ ညတ် တ ရား အ ရ ဆက် ကပ် လေ့ ရှိ သော ပူ ဇော် သ က္ကာ၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ ကောင်း လုံး မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ များ ကို အ လို တော် မ ရှိ၊ နှစ် သက် တော် မ မူ ဟု ဦး စွာ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ပြီး နောက်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ရန် ရောက် လာ ပါ ပြီ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ပြန် ရာ ဒု တိ ယ တာ ဝန် ကို အ တည် ပြု ခြင်း ငှာ ပ ထ မ တာ ဝန် ကို ပ စေ တော် မူ ၏။ ထို သို့ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် ကို အ ပြီး သတ် ဆက် ကပ် တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် ငါ တို့ သည် ထို အ လို တော် အ တိုင်း သန့် ရှင်း ရာ ရောက် ကြ လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင် ပ ရော ဟိတ် ရှိ သ မျှ သည် မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ပြစ် မ ပယ် နိုင် သော ထို ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို တစ် နေ့ နောက် တစ် နေ့ အ ကြိမ် ကြိမ် ဆက် ကပ် လျက် ဝတ် ပြု လျက် နေ ရ ကြ၏။ သူ တို့ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် များ ကို ငါ မှတ် ထား တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆင့် ဆို လျက် ငါ တို့ အား သက် သေ ခံ တော် မူ၏။ ဖြေ လွှတ် ခွင့် ရှိ ရာ၌ အ ပြစ် အ တွက် ဆက် ကပ် မှု ပြု ရ တော့ သည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် ပေါ် တွင် မ ဟာ ပ​ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ကို ရ ရှိ ကြ သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ဆိုး သွမ်း သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ကင်း သည့် တိုင် အောင် နှ လုံး၌ ဖျန်း ခြင်း သန့် သော ရေ နှင့် ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ဆေး ကြော ခြင်း ကို ခံ ပြီး သည့် အ လျောက် ဖြောင့် မှန် သော စိတ် သ ဘော နှင့် ယုံ ကြည် စိတ် ချ စွာ တိုး ဝင် ချဉ်း ကပ် ကြ ကုန် အံ့။ က တိ ထား သော အ ရှင် သည် သ စ္စာ တည် တော် မူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ဝန် ခံ ရာ မျှော် လင့် ခွင့် ကို မ ယိမ်း မ ယိုင် စွဲ မြဲ ခြင်း၊ မေ တ္တာ နှင့် ကောင်း မှု ကို လုံ့ လ ထုတ် အံ့ သော ငှာ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ထောက် ထား ခြင်း၊ အ ချို့ တို့ ဓ လေ့ အ တိုင်း စည်း ဝေး ဝတ် ကို မ လှပ် ထား ဘဲ နေ့ တော် နီး ကြောင်း သင် တို့ မျှော် မြင် သည့် အ လျောက် အ ချင်း ချင်း အား အ ထူး နှိုး ဆော် ခြင်း များ ကို ပြု ကြ ကုန် အံ့။ အ သို့ ဆို သော် သ မ္မာ တ ရား တော် ကို သိ ကျွမ်း ရ ပြီး မှ ငါ တို့ တ မင် ပြစ် မှား လျှင် အ ပြစ် ဖြေ ရာ သ က္ကာ ကျန် တော့ သည် မ ဟုတ် ဘဲ၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ မည် ဟု ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဒဏ်၊ ဖီ ဆန် သူ တို့ ကို ကျွမ်း လောင် မည့် မီး ပြင်း ဒဏ် သာ ရှိ၏။ မော ရှေ၏ တ ရား တော် ကို ငြင်း ပယ် သူ သည် သက် သေ နှစ် ဦး သုံး ဦး ထွက် ဆို သော် သ နား ခြင်း ကင်း လျက် သေ ဒဏ် ခံ ရ သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ကို ကျော် နင်း ၍၊ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ သော ပ ဋိ ညာဉ်၏ အ သွေး တော် ကို မ သန့် ဟု မှတ် ယူ လျက် ကျေး ဇူး ရှင် ဝိ ညာဉ် တော် ကို လည်း မ ထီ လေး စား ပြု သူ သည် မည် မျှ ပြင်း ထန် သော ပြစ် ဒဏ် ကို ခံ ထိုက် သည် ဟု ထင် မှတ် ကြရ သ နည်း။ လက် စား ချေ ခြင်း သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သော အ ရှင် ကို ငါ တို့ သိ ကြ ၏။ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် လက် တော် သို့ ကျ ရောက် ရ ခြင်း သည် အ လွန် ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း စွ တ ကား။ သင် တို့ သည် အ ကျဉ်း ကျ သူ တို့ နှင့် သက် ဝင် ကြ သည့် ပြင် လွန် မြတ် တည် မြဲ သော စည်း စိမ် ချမ်း သာ ပိုင် သည် ကို ထောက် ၍ ကိုယ့် စည်း စိမ် ချမ်း သာ အ လု အ ယက် ကို ရွှင် လန်း စွာ သည်း ခံ ခဲ့ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အ ကျိုး များ စွာ ဖြစ် ထွန်း စေ သော သင် တို့ ရဲ ရင့် ခွင့် ကို မ စွန့် မ ပယ် ကြ နှင့်။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ပြီး နောက် က တိ တော် အ တိုင်း ခံ စား ရ အံ့ သော ငှာ သင် တို့ တည် ကြည် ကြ ရ မည်။ တ ခ ဏ ကြာ သော် ကြွ လာ မည့် အ ရှင် သည် မ ဖင့် မ နွှဲ့ ပေါ် ထွန်း တော် မူ လိမ့် မည်။ ငါ၏ ဖြောင့် မတ် သူ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ သက် ရှင် ရ သော် လည်း တွန့် ဆုတ် က ငါ သည် သူ၌ နှစ် သက် သော စိတ် ရှိ မည် မ ဟုတ် ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ ရာ၊ ငါ တို့ သည် ပျက် စီး ရာ ရောက် အောင် တွန့် ဆုတ် သူ တို့ မ ဟုတ်။ အ သက် ချမ်း သာ ခံ စား ရ သည့် တိုင် အောင် ယုံ ကြည် သူ တို့ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် မျှော် လင့် ရာ များ၌ စိတ် ချ ခြင်း၊ မျက် ကွယ် ရာ များ ကို မျက် မှောက် ပြု ခြင်း ဖြစ်၏။ ထို အ ရာ၌ ရှေး လူ ကြီး တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ကြောင့် အ သ ရေ ရ ကြ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် အ တိုင်း လော က ဓာတ် များ ပေါ် ရ လျက် မျက် မှောက် ရှိ ရာ များ ဖြစ် ပွား ခဲ့ ကြောင်း နား လည် ရ ကြ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အာ ဗေ လ သည် ကာ ဣ န ထက် ကောင်း မြတ် သော ပူ ဇော် သ က္ကာ ကို ဘု ရား သ ခင့် ထံ ဆက် ကပ် ရာ ထို အ လှူ ဝ တ္ထု နှင့် စပ်၍ ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ခံ တော် မူ သည့် အ လျောက် သူ တော် ကောင်း ဟူ သော အ သ ရေ ရ သည့် ပြင် သေ လွန် သော် လည်း ဟော ပြော လျက် ရှိ သေး ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဧ နောက် သည် သေ ခြင်း နှင့် မ ကြုံ ကြိုက် ဘဲ ဘ ဝ ပြောင်း ရာ ဘု ရား သ ခင် ပြောင်း စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကွယ် ပျောက် လေ၏။ ဘ ဝ မ ပြောင်း မီ ဘု ရား သ ခင့် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သူ ဟူ သော အ သ ရေ ရ သူ ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် ထံ ချဉ်း ကပ် လို သူ သည် ကိုယ် တော် ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ လိုက် ရှာ သူ တို့ အား အ ကျိုး ပေး တော် မူ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း ယုံ ကြည် ရ မည်။ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ လျှင် စိတ် တော် နှင့် တွေ့ ရာ မ ရောက် နိုင် ချေ။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် နော ဧ သည် မျက် ကွယ် သေး သော အ ရာ များ နှင့် စပ်၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ သည့် အ လျောက် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ဘေး လွတ် စေ ရန် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို စွာ သင်္ဘော တည် လျက် လော က သား တို့ ကို အ ပြစ် တင်၍ ယုံ ကြည် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဖြောင့် မတ် ခွင့် ကို ပိုင် ရ လေ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ သည် ပိုင် ရ မည့် ပြည် သို့ သွား ရန် ခေါ် တော် မူ သည့် အ လျောက် နာ ခံ လျက် မည် သည့် ဒေ သ မှန်း မ သိ ဘဲ ထွက် သွား လေ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် စာ ရာ့ ကိုယ် တိုင် ပင် က တိ ထား ခဲ့ သော အ ရှင့် သ စ္စာ တည် တော် မူ ကြောင်း မှတ် ယူ လျက် အ ရွယ် လွန် ပြီး နောက် သ န္ဓေ ယူ နိုင် ခွင့် တန် ခိုး ကို ရ သည် ဖြစ် ၍၊ သေ သော ကိုယ် ရှိ သူ မှ ကောင်း ကင် ကြယ် လုံး ရေ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော သ မု ဒ္ဒ ရာ ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အ များ အ ပြား ပေါက် ပွား ကြ ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် က တိ ထား တော် မူ ရာ များ ကို မ ခံ စား ရ ဘဲ အ ဓွန့် ရှည် စွာ က မျှော် မြင် အား ရ လျက် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဧည့် သည် အာ ဂ န္တု မျှ သာ ဖြစ် ကြောင်း ဝန် ခံ ပြီး နောက် ယုံ ကြည် လျက် သေ လွန် ကြ၏။ ထို သို့ ဝန် ခံ သူ တို့ သည် ကိုယ် ပိုင် ပြည် ကို တောင့် တ လျက် နေ ကြောင်း ဖော် ပြ ကြ၏။ ထွက် လာ ရင်း ပြည် ကို စွဲ လမ်း လျှင် ပြန် ခွင့် ရ ကြ လေ ပြီ။ မု ချ အား ဖြင့် သာ၍ မြတ် သော ကောင်း ကင် ပြည် တော် ကို ရှာ ကြံ ကြ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ အ ဖို့ မြို့ တော် ပြင် ဆင် ပြီး ဖြစ် လျက် သူ တို့ ဘု ရား ဟု အ ခေါ် ခံ ရန် ရှက် တော် မ မူ။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဣ ဇာက် သည် ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော တို့ ကို ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ နှင့် စပ်၍ ကောင်း ကြီး ပေး ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ယာ ကုပ် သည် သေ အံ့ ဆဲ ကာ လ၌ တောင် ဝှေး ထိပ် ပေါ် မှာ ဦး ညွတ် လျက် ယော သပ် သား အ သီး အ သီး ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ယော သပ် သည် သေ ချိန် နီး သော် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ထွက် လွတ် ခွင့် ရ မည့် အ ကြောင်း မြွက် ဆို လျက် ကိုယ့် အ ရိုး ကောက် မှု နှင့် စပ်၍ အ မိန့် ပ ညတ် ထား ခဲ့ ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် မော ရှေ ဖွား မြင် သည့် ကာ လ မိ ဘ တို့ သည် အ ဆင်း လှ သော သူ ငယ် ဖြစ် ကြောင်း သိ မြင်၍ ဘု ရင် မင်း အ မိန့် တော် ကို မ ကြောက် ဘဲ သုံး လ ပတ် လုံး ဝှက် ထား ကြ ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် မော ရှေ သည် အ ရွယ် ရောက် သည့် ကာ လ ဖာ ရော မင်း သ မီး တော်၏ သား တော် ဘွဲ့ ကို ငြင်း ဆို လျက်၊ အ ပြစ်၌ ခေ တ္တ ပျော် ပါး သည် ထက် ဘု ရား သ ခင့် လူ မျိုး တော် နှင့် တ ကွ ညှဉ်း ပန်း ခံ လို သည် မှာ၊ အ ကျိုး ဆက် ကို ထောက် မျှော် ၍ ခ ရစ် တော့် အ တွက် ခံ ရ သော ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း သည် အိ ဂျစ် ပြည် ရှိ ဘ ဏ္ဍာ ထက် ကြီး မြတ် သော စီး ပွား ဟု မှတ် ယူ လေ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ သည် မျက် မြင် မ ရ သော အ ရှင် ကို ဖူး မျှော် ရ သ ကဲ့ သို့ တည် ကြည် စွာ နေ လျက် ဘု ရင် မင်း အ မျက် ကို မ ကြောက် ဘဲ အိ ဂျစ် ပြည် ကို စွန့်၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ သည် သား ဦး တို့ ကို လုပ် ကြံ သော စေ တ မန် တော် မ ထိ မ ခိုက် စေ ရန် ပ သ ခါ ပွဲ နှင့် အ သွေး သွန်း ပက် ခြင်း ဝတ် ကို စောင့် ရှောက်၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ တို့ သည် ဖြတ် လိုက် ဆဲ အိ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို လွှမ်း မိုး သော ပင် လယ် နီ တစ် လျှောက် ကုန်း ပေါ် တွင် လျှောက် သ ကဲ့ သို့ ဖြတ် သွား ကြ၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ခု နစ် ရက် လှည့် ပတ် မိ ကြ သော် မြို့ ရိုး များ ပြို၏။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် သည် သူ လျှို တို့ ကို ငြိမ် ဝပ် စွာ လက် ခံ သော ကြောင့် နား မ ထောင် သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ပျက် စီး ရ။ ထပ် မံ၍ မည် သို့ ပြော ဆို ရ ဦး မည် နည်း။ ဂိ ဒေါင်၊ ဗာ ရက်၊ ရှံ ဆုံ၊ ယေ ဖ သ၊ ဒါ ဝိဒ်၊ ရှ မွေ လ မှ စ၍ ပ ရော ဖက် တို့ အ ကြောင်း ပြန် ကြား လျှင် အ ချိန် လောက် မည် မ ဟုတ်။ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ထို ပု ဂ္ဂိုလ် တို့ သည် နိုင် ငံ များ ကို အောင် နိုင် ခွင့်၊ ဖြောင့် မှန် စွာ စီ ရင် ခွင့်၊ က တိ တော် များ ကို ခံ စား ခွင့်၊ ခြင်္သေ့ များ ကို နှုတ် ပိတ် ခွင့်၊ မီး အ ရှိန် ကို ငြိမ်း ခွင့်၊ ဓား ဘေး လွတ် ခွင့်၊ ခွန် အား နည်း သည့် အ ဖြစ် မှ ခွန် အား ကြီး ခွင့်၊ စစ် ရေး ၌ စွမ်း ရည် သ တ္တိ ရှိ ခွင့်၊ လူ မျိုး ခြား တပ် များ ကို တွန်း လှန် ခွင့် ရ ကြ၏။ အ ချို့ တို့ သည် သေ ခြင်း မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက်၍ ညာ တိ ကာ မ တို့ ထံ ပြန် ရောက် ရာ အ ချို့ တို့ သည် လွန် မြတ် သော ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခွင့် ကို ရ စေ ရန် ဘေး လွတ် ခွင့် မ ယူ ဘဲ ချိုး ဖဲ့ ဒဏ် ခံ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ထို မျှ လောက် ထူ ထပ် သော သက် သေ ခံ တို့ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သ ဖြင့် ဝန် ရှိ သ မျှ နှင့် ပတ် ရစ် သော ပြစ် မှု ကို ပယ် ရှား ပြီး လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို အ စ အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ သော အ ရှင် ယေ ရှု ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် ငါ တို့ တာ ကို တည် ကြည် စွာ ပြေး ကြ ကုန် အံ့။ ထို အ ရှင် သည် ရွှင် လန်း ရန် အ ကြောင်း ကို မျှော် ထောက်၍ အ ရှက် မ ငဲ့ ဘဲ ကား တင် ခံ ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ယာ ဘက် တော် တွင် စံ တော် မူ၏။ သင် တို့ သည် စိတ် ပျက် အား လျော့ ခြင်း မ ရှိ ကြ စေ ရန် ထို မျှ လောက် အ ပြစ် သား တို့ ငြင်း ဆန် ခြင်း ကို သည်း ခံ တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် နှိုင်း ယှဉ် ကြ လော့။ အ ပြစ် တ ရား နှင့် တိုက် လှန် ရာ တွင် သွေး သွန်း သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ မ ရပ် မ ခံ သေး။ သား အ ဖြစ် ဘု ရား သ ခင် ဆုံး မ တော် မူ သည့် အ လျောက် ပဲ့ ပြင် ခြင်း အ ကျိုး ငှာ သင် တို့ သည်း ခံ လျက် နေ ရ ကြ၏။ အ ဖ မ ပဲ့ ပြင် သော သား မည် သူ ရှိ သ နည်း။ အ ကယ်၍ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ခံ ရ သော ပဲ့ ပြင် ခြင်း နှင့် သင် တို့ ကင်း လွတ် လျှင် သား စစ် မ ဟုတ်၊ အ ပျော် သား ဖြစ် ကြ လေ ပြီ။ ၎င်း ပြင် ငါ တို့ ရုပ် ခ န္ဓာ အ ဘ ဖြစ် သူ တို့ ထံ ပဲ့ ပြင် ခံ၍ ရို သေ ခဲ့ ကြ သည် ဖြစ် က အ သက် ရှင် ခွင့် ရ အံ့ သော ငှာ နာမ် ခ န္ဓာ အ ဖ ၏ အုပ် စိုး ခြင်း ကို အ ထူး ခံ ထိုက် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ဆို ခဲ့ သော အ ဖ တို့ သည် သင့် လျော် သည် ဟု ထင် မြင် တိုင်း နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် ပဲ့ ပြင် ခဲ့ ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား သန့် ရှင်း စေ တော် မူ ခြင်း ကို ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ စေ ရန် ငါ တို့ အ ကျိုး ငှာ ပဲ့ ပြင် တော် မူ၏။ ပဲ့ ပြင် ခြင်း ဟူ သ မျှ ကို ခံ ရ စဉ် ဝမ်း မြောက် ဖွယ် မ ဟုတ်။ ဝမ်း နည်း ဖွယ် ဟု ထင် မှတ် ကြ သော် လည်း ပဲ့ ပြင် ခြင်း ဖြင့် လေ့ ကျက် ပြီး မှ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည်း ဟူ သော ငြိမ် သက် ရာ အ ကျိုး ဖြစ် ထွန်း တတ် ၏။ သို့ ဖြစ်၍ အား လျော့ သော လက် နှင့် နုန့် နဲ သော ဒူး ဆစ် များ ကို တည့် မတ် စေ ကြ လော့။ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် အ ဆစ် မ လွဲ ဘဲ သန် စွမ်း ခွင့် ရ ကြ စေ ရန် သင် တို့ ခြေ ကြွ ရာ လမ်း ကို လည်း ညီ ညွတ် စေ ကြ လော့။ သူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် အ သင့် အ တင့် နေ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဖူး မြင် ရ စေ သော သန့် ရှင်း ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း လိုက် ရှာ ကြ လော့။ မည် သူ မျှ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် နှင့် ကင်း၍ မ နေ စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ အ ခါး အ ဆိပ် ဖြစ် ပွား စေ သော အ မြစ် အ ညွန့် ပေါက်၍ နှောင့် ယှက် သ ဖြင့် အ များ ကို ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို တစ် နပ် စာ နှင့် ရောင်း ချ သော ဧ သော ကဲ့ သို့ တ ရား လွတ် သူ မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း သ တိ မူ ကြ လော့။ ဧ သော သည် နောက် မှ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ အ မွေ ကို ခံ လို၍ မျက် ရည် ကျ လျက် တောင်း လျှောက် သော် လည်း နောင် တ ရ ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ငြင်း ပယ် ခံ ရ သည် ကို သင် တို့ သိ ကြ၏။ သင် တို့ သည် စမ်း သပ် နိုင် သော တောင်၊ မီး တောက် ခြင်း၊ မှောင် ခြင်း၊ မိုက် ခြင်း၊ မုန် တိုင်း ကျ ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း တောင်၊ ဗျာ ဒိ ဟာ အ လွန် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် မော ရှေ က လည်း ငါ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် သည် ဟု ဆို ရာ တောင် သို့ ရောက် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ သည် ဇိ အုန် တောင် တော်၊ ကောင်း ကင် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် မြို့ တော် သို့ လည်း ကောင်း၊ ကု ဋေ သင်္ချေ မ က သော စေ တ မန် တော် တို့ ပွဲ သ ဘင် သို့ လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် စာ ရင်း ဝင် သော သား ဦး တို့ စည်း ဝေး ရာ သို့လည်း ကောင်း၊ သူ ခပ် သိမ်း တို့ တ ရား မင်း ဖြစ် သော ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့လည်း ကောင်း စုံ လင် စေ တော် မူ ပြီး၊ သူ တော် ကောင်း တို့ ဝိ ညာဉ် များ ထံ သို့လည်း ကောင်း၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သစ်၏ စေ့ စပ် သော အ ရှင် ဖြစ် သော ယေ ရှု အ ထံ တော် သို့ လည်း ကောင်း၊ အာ ဗေ လ အ သွေး ထက် ကောင်း မြတ် စွာ မြွက် ဆို သော ဖျန်း ပက် ခြင်း အ သွေး တော် ရှိ ရာ သို့လည်း ကောင်း ရောက် ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ မိန့် မြွက် တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ ငြင်း ပယ် မိ စေ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ မြေ ကြီး ပေါ်၌ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သော အ ရှင် ကို ငြင်း ပယ် သူ တို့ သည် ဘေး မ လွတ် ကြ သည် မှန် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ က ဗျာ ဒိတ် ပေး သော အ ရှင့် ထံ မှ လွှဲ ဖယ် ကြ သော ငါ တို့ သည် သာ၍ မ လွှတ် နိုင် ချေ။ အ မိန့် တော် အ သံ သည် ထို အ ခါ၌ မြေ ကြီး ကို လှုပ် ရှား၏။ ယ ခု မူ ကား နောက် တစ် ကြိမ် ငါ သည် မြေ ကြီး ကို သာ မ ဟုတ်။ ကောင်း ကင် ပါ လှုပ် ရှား ဦး မည် ဟု က တိ ထား တော် မူ၏။ နောက် တစ် ကြိမ် ဆို သည် မှာ လှုပ် ရှား မ ခံ ရ သော အ ရာ များ သည် ကျန် ကြွင်း စေ ရန် ဖန် ဆင်း ရာ များ တည်း ဟူ သော လှုပ် ရှား ခံ ရ သော အ ရာ များ ကို ဖယ် ရှား တော် မူ မည် ဟု ဆို လို သ တည်း။ ကိုယ် တိုင် အ ကျဉ်း သား သ ဖွယ် အ ကျဉ်း ကျ သူ တို့ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည် နေ သော အ ဖြစ် နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကိုလည်း ကောင်း သ တိ ရ ကြ လော့။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ တွင် အိမ် ထောင် ပြု ခြင်း အ မှု ကို ဂုဏ် တင် လျက် ဆက် ဆံ ခြင်း ဝတ် ကို စင် ကြယ် စေ ကြ လော့။ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု သူ တို့ နှင့် သူ့ သား အိမ် ရာ ပြစ် မှား သူ တို့ ကို ကား ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မူ လိမ့် မည်။ လော ဘ ကင်း၍ ကိုယ် ပိုင် ပ စ္စည်း နှင့် ရောင့် ရဲ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ငါ သည် သင့် ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ချက် ရှိ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ စ တော် မူ သည့် အ လျောက် ငါ မ ကြောက် မ ရွံ့။ လူ သည် ငါ့ ကို မည် သို့ ပြု နိုင် အံ့ နည်း ဟု ရဲ ရင့် စွာ ငါ တို့ ဆို ရ ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို သင် တို့ အား ဟော ပြော ခဲ့ သော အ ကြီး အ မှူး များ ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ မည် သို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ၍ စု တေ ကြ သည် ကို ဆင် ခြင် လျက် သူ တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း ပုံ စံ ကို လိုက် ကြ လော့။ ယေ ရှု ခ ရစ် သည် ယ မန် နေ့၊ ယ နေ့ နှင့် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မ ပြောင်း မ လဲ တည် တော် မူ ၏။ ကွဲ လွဲ ထူး ခြား သော သြ ဝါ ဒ များ ဖြင့် မ မျော ပါး ကြ နှင့်။ ပူ ဇော် သူ တို့ အား အ ကျိုး မ ပေး နိုင် သော ဆွမ်း အား ဖြင့် မ ဟုတ်၊ ကျေး ဇူး တော် အား ဖြင့် စိတ် တည် ကြည် ရ လျှင် ကောင်း မြတ်၏။ တဲ တော် ဝတ် ကို ဆောင် ရွက် သူ တို့ မ စား ထိုက် သော ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် သည် ငါ တို့၌ ရှိ၏။ အ ပြစ် အ ဖို့ ဖြေ ရာ အ သွေး ကို သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တွင်း သို့ ပ ရော ဟိတ် မင်း ဆောင် သွင်း ပြီး လျှင် ဆိုင် ရာ အ ကောင် များ ကို တပ် စား ခန်း ပြင် မှာ ကျွမ်း လောင် စေ ကြ သည့် နည်း တူ၊ ယေ ရှု လည်း အ သွေး တော် အား ဖြင့် လူ မျိုး တော် ကို သန့် ရှင်း စေ ခြင်း ငှာ မြို့ တံ ခါး ပြင် မှာ အ​ သေ ခံ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော် အ တွက် ကဲ့ ရဲ့ ခံ လျက် တပ် စား ခန်း ပြင် ကိုယ် တော် ရှိ ရာ သို့ ထွက် သွား ကြ ကုန် အံ့။ ငါ တို့ သည် ဤ လော က တွင် တည် မြဲ ရာ မြို့ မ ရှိ။ နောင် ဘ ဝ မြို့ တော် ကို တောင့် တ လျက် နေ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ နာ မ တော် ကို ဝန် ခံ ရာ နှုတ် ခမ်း အ သီး တည်း ဟူ သော ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ဘု ရား သ ခင့် ထံ ထို အ ရှင် အား ဖြင့် အ စဉ် မ ပြတ် ပူ ဇော် ဆက် ကပ် ကြ ကုန် အံ့။ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း၊ ပေး ကမ်း ခြင်း ဝတ် ကို မ လစ် လပ် ကြ နှင့်။ ထို သို့ သော ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မူ၏။ အ ကြောင်း ပြ ရ မည့် သူ များ အ ဖြစ် သင် တို့ ဝိ ညာဉ် အ တွက် စောင့် ရှောက် သော အ ကြီး အ မှူး တို့၏ စ ကား ကို နား ထောင် ဝန် ခံ လျက် နေ ကြ လော့။ သို့ မှ သူ တို့ သည် သင် တို့ အ ကျိုး ယုတ် စေ မည့် ညည်း တွား ခြင်း ဖြင့် မ ဟုတ်၊ အား ရ ဝမ်း မြောက် စွာ ဆောင် ရွက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ နည်း နည်း တွင် ရိုး ဖြောင့် စွာ ငါ တို့ ကျင့် ကြံ ပြု မူ လို သည့် အ လျောက် ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရှိ ကြောင်း စိတ် ချ သော ငါ တို့ အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ထံ လျင် မြန် စွာ ပြန် ရောက် ခွင့် ရ ခြင်း ငှာ ထို သို့ ပြု စေ ရန် အ ထူး နှိုး ဆော် လိုက်၏။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု တည်း ဟူ သော မ ဟာ သိုး ထိန်း တော် ကို ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် တော်၏ အ သွေး တော် အား ဖြင့် သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ သော ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် မျက် မှောက် တော် တွင် နှစ် သက် ဖွယ် ရာ ကို ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ငါ တို့၌ ပြု ပြင် လျက် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် ကြ အံ့ သော ငှာ ကျေး ဇူး အ မျိုး မျိုး နှင့် သင် တို့ ကို စုံ လင် စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ထက် နှိုး ဆော် ချက် ကို အ ချုပ် အား ဖြင့် ငါ ရေး လိုက် သည့် အ လျောက် သည်း ခံ ကြ မည့် အ ကြောင်း ငါ တိုက် တွန်း ၏။ ငါ တို့ ညီ တိ မော သေ လွတ် ကြောင်း သိ ကြ လော့။ မ ကြာ မီ ရောက် လာ လျှင် အ တူ တ ကွ သင် တို့ ထံ အ ကြည့် အ ရှု ငါ လာ မည်။ သင် တို့ အ ကြီး အ မှူး ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ တ ပည့် တော် ချင်း ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ဣ တ လိ အ သင်း တော် က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ ၏။ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ ရှိ သ မျှ နှင့် အ တူ တည် စေ သ တည်း။ ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် နှင့် အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျွန် ဖြစ် သော ယာ ကုပ် က ကွဲ လွင့် လျက် နေ သော တစ် ဆယ့် နှစ် နွယ် တို့ အား မေတ္တာ ကို ရှေ့ ထား၍ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သည် ယုတ် လျော့ ခြင်း မ ရှိ။ ပြည့် ဝ စုံ လင် စေ ခြင်း ငှာ တည် ကြည် ခြင်း အ ကျိုး ကို စုံ လင် ကြ စေ။ သင် တို့ အ နက် တစ် ယောက် ယောက် ၌ ဉာဏ် ပ ညာ ယုတ် လျော့ လျှင် အ ပြစ် မ တင် ဘဲ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် ထံ တောင်း လျှောက် စေ။ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ယုံ မှား သံ သ ယ အ လျှင်း မ ရှိ ဘဲ ယုံ ကြည် လျက် တောင်း လျှောက် စေ။ ယုံ မှား သံ သ ယ ရှိ သူ သည် လေ ပြင်း တိုက် ခတ် သော ပင် လယ် လှိုင်း နှင့် တူ သ ဖြင့် စိတ် ဒွိ ဟ ရှိ လျက်၊ နိမ့် ကျ သော ညီ အစ် ကို သည် ချီး မြှောက် ခံ ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ ကြွယ် ဝ သူ သည် မြက် ပွင့် သ ဖွယ် လွင့် ပျောက် ရ သော ကြောင့် အ နိမ့် ခံ ရာ၌ လည်း ကောင်း ရွှင် လန်း စေ။ နေ ထွက်၍ လေ ပူ တိုက် သ ဖြင့် မြက် ညှိုး လျက်၊ အ ပွင့် ကြွေ လျက်၊ အ ဆင်း အ ရောင် ပျက် စီး သည့် နည်း တူ သူ ကြွယ် သည် ကြံ စည် ဆဲ တွင် ကွယ် ပျောက် ရ လိမ့် မည်။ စုံ စမ်း ခံ ရာ ၌ တည် ကြည် သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ စံ တော် မီ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို ချစ် သူ တို့ အား က တိ ထား တော် မူ သော အ သက် သ ရ ဖူ ကို ရ လိမ့် မည်။ စုံ စမ်း သွေး ဆောင် ခံ ရ သည့် ကာ လ ငါ့ ကို ဘု ရား သ ခင် စုံ စမ်း သွေး ဆောင် တော် မူ သည် ဟု မည် သူ မျှ မ ဆို စေ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ဆိုး ဖြင့် အ စုံ အ စမ်း ခံ တော် မ မူ သည့် အ လျောက် မည် သူ့ ကို မျှ စုံ စမ်း သွေး ဆောင် တော် မ မူ။ လူ အ သီး အ သီး သည် ကိုယ် တပ် မက် ခြင်း​ ဖြင့် ဆွဲ ငင် ဖြား ယောင်း ခံ ရ သော် စုံ စမ်း သွေး ဆောင် ရာ ရောက် ၏။ တပ် မက် ခြင်း သည် သ န္ဓေ စွဲ သော် အ ပြစ် ကို ဖွား တတ်၏။ အ ပြစ် လည်း အ ရွယ် ရောက် သော် သေ ခြင်း ကို ဖွား တတ် ၏။ ငါ ချစ် သော ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ထင် မ လွဲ ကြ နှင့်။ ကောင်း သော ဆု နှင့် စုံ လင် သော ကျေး ဇူး ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပြောင်း လဲ ခြင်း၊ လှည့်၍ အ ရိပ် ကျ ခြင်း ကင်း သော အ ရှင်၊ အ လင်း တန် ဆာ များ၏ အ ဘ ထံ အ ထက် အ ရပ် မှ ဆင်း သက် ၏။ ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ သ တ္တ ဝါ တို့ တွင် ကောက် ဦး သ ဖွယ် ဖြစ် စေ ရန် ငါ တို့ ကို သ မ္မာ တ ရား တော် အား ဖြင့် အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် ပွား စေ တော် မူ ခဲ့ ၏။ ငါ ချစ် သော ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သိ ကြ၏။ သို့ ရာ တွင် အ သီး အ သီး ကြား နာ ရန် လျင် မြန် ကြ စေ။ ပြော ဆို ရန် နှင့် အ မျက် ထွက် ရန် နှောင့် နှေး ကြ စေ။ လူ၏ အ မျက် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ကို မ ဖြစ် ပွား စေ နိုင်။ သို့ ဖြစ် ၍ ခပ် သိမ်း သော ညစ် ပေ ခြင်း နှင့် အ လွန် ယုတ် ညံ့ ခြင်း ကို ပယ် ရှား ပြီး လျှင် သင် တို့ ဝိ ညာဉ် ကို ကယ် တင် နိုင် သော အဇ္စု တ္တ၌ စိုက် ပျိုး ပြီး တ ရား တော် ကို သိမ် မွေ့ စွာ ခံ ယူ ကြ လော့။ ကိုယ် ကို လှည့် စား၍ တ ရား တော် ကို ကြား ရုံ မျှ သာ မ ဟုတ်။ လိုက် နာ သူ များ ဖြစ် ကြ လော့။ တ ရား တော် ကို မ လိုက် နာ၊ ကြား ရုံ မျှ ပြု သူ သည် ပြ က တေ့ မျက် နှာ ကို ကြေး မုံ ပြင် တွင် ကြည့် ရှု ပြီး မှ၊ သွား လျှင် သွား ခြင်း ကိုယ့် သ ဏ္ဌာန် ကို မေ့ လျော့ တတ် သူ နှင့် တူ ၏။ လွတ် ခွင့် ဆိုင် ရာ စုံ လင် သော တ ရား တော် တွင် စိုက် ကြည့်၍ တည် နေ သူ မူ ကား ကြား နာ ရုံ မျှ နှင့် မေ့ လျော့ သူ မ ဟုတ်။ လိုက် နာ ပြု ကျင့် သူ ဖြစ် သော ကြောင့် ပြု ကျင့် ရာ၌ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ရ လိမ့် မည်။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် လျှာ ကို မ ချုပ် တည်း ဘဲ စိတ် နှ လုံး ကို လှည့် စား ရာ ဘု ရား တ ရား ဝတ် ပြု သူ ဟု ထင် မှတ် လျှင် ထို သူ ၏ ဝတ် သည် အ ချည်း အ နှီး ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ အ ဘ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော်၌ သန့် ရှင်း စင် ကြယ် သော ဝတ် မှာ ဒု က္ခ ရောက် နေ သော ဘ သက် ဆိုး နှင့် မု ဆိုး မ တို့ ကို ကြည့် ရှု ပြု စု ခြင်း၊ ဤ လော က အ စွန်း နှင့် ကင်း စင် အောင် ကိုယ် ကို စောင့် ထိန်း ခြင်း များ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော် ကို စွဲ ကိုင် ရာ မျက် နှာ မ ငဲ့ ကြ နှင့်။ သင် တို့ ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ရွှေ လက် စွပ် နှင့် အ ဝတ် ကောင်း ဝတ် ဆင် သူ တစ် ယောက်၊ အ ဝတ် ညံ့ ဝတ် ဆင် သူ ဆင်း ရဲ သား တစ် ယောက် ဝင် လာ ကြ ရာ၊ အ ဝတ် ကောင်း ဝတ် ဆင် သူ ကို ထောက် ထား၍ သင် တို့ က ဤ နေ ရာ ကောင်း မှာ ထိုင် ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဆင်း ရဲ သူ့ အား ထို တွင် ရပ် နေ လော့၊ သို့ မ ဟုတ် ငါ့ ခြေ တင် ခုံ အ နီး အောက် မှာ ထိုင် လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို လျှင်၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် မျက် နှာ ရွေး သ ဖြင့် မ ကောင်း သော အ ကြံ အ စည် နှင့် စီ ရင် သူ များ ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ ချစ် သော ညီ အစ် ကို တို့၊ နာ ခံ ကြ ဦး။ ကိုယ် တော် ကို ချစ် သူ တို့ အား က တိ ထား တော် မူ သော နိုင် ငံ တော်၏ အ မွေ ခံ များ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း ၌ သူ ကြွယ် များ ဖြစ် စေ ရန် ဤ လော က တွင် ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ရွေး ချယ် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ မူ ကား ထို ဆင်း ရဲ သား ကို အ သ ရေ ရှုတ် ချ ကြ လေ ပြီ။ သူ ကြွယ် တို့ သည် သင် တို့ ကို နှိပ် စက်၍ တ ရား ပလ္လင် များ ရှေ့ ဆွဲ ငင် ခြင်း၊ သင် တို့ သ မုတ် ခံ သော နာ မ တော် မြတ် ကို ပုတ် ခတ် ခြင်း ပြု ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ မု ချ အား ဖြင့် အ ပေါင်း အ ဖော် ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် လော့ ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ တိုင်း ရွှေ ပ ညတ် တော် ကို သင် တို့ စောင့် ရှောက် လျှင် သင့် လျော် မည်။ မျက် နှာ ငဲ့ လျှင် မူ ကား ပြစ် မှား၍ ကျူး လွန် သူ များ အ ဖြစ် ထို ပ ညတ် တော် အား ဖြင့် အ ပြစ် သင့် လိမ့် မည်။ မည် သူ မ ဆို တ ရား တော် အ လုံး စုံ ကို စောင့် ရှောက် ရာ ပ ညတ် တစ် ချက် မှောက် မှား လျှင် ပ ညတ် ရှိ သ မျှ နှင့် စပ်၍ ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် ၏။ အ သို့ ဆို သော် သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ သော အ ရှင် က သူ့ အ သက် ကို မ သတ် နှင့် ဟူ၍ လည်း မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက် သင် သည် သူ့ သား အိမ် ရာ ကို မ ပြစ် မှား သော် လည်း သတ် မိ လျှင် တ ရား တော် ကို လွန် ကျူး သူ ဖြစ် လေ ပြီ။ လွတ် ခွင့် ဆိုင် ရာ တ ရား အ တိုင်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ မည့် သူ များ အ ဖြစ် ပြော ဆို ပြု မူ ကြ လော့။ မ သ နား ခဲ့ သူ့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း သည် သ နား ခြင်း ကင်း လိမ့် မည်။ သ နား လျှင် မူ ကား စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ကို အောင် မြင် လိမ့် သ တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ တစ် ဦး ဦး က ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ သည် ဟု ဆို လျက် ကိုယ် ကျင့် မ ပါ လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ ထို ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် ကယ် တင် ရာ ရောက် မည် လော။ ညီ အစ် ကို ဖြစ် စေ၊ နှ မ ဖြစ် စေ၊ နေ့ စဉ် စား ရာ မဲ့ ဝတ် ရာ မဲ့ နေ သော်၊ သင် တို့ တစ် ဦး ဦး က အ ချမ်း လုံ လျက်၊ ရောင့် ရဲ လျက်၊ စိတ် အေး စွာ သွား လေ တော့ ဟု ကိုယ် ခ န္ဓာ လို ရာ ကို မ ပေး ဘဲ ဆို လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ အံ့ နည်း။ ထို နည်း တူ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် ကိုယ် ကျင့် မ ပါ လျှင် ပြ က တေ့ အ သေ ဖြစ် ၏။ တစ် ဦး က သင် ၌ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ၏။ ငါ၌ ကိုယ် ကျင့် ရှိ၏။ ကိုယ် ကျင့် ကင်း သော သင့် ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ပြ လော့။ ငါ မူ ကား ကိုယ် ကျင့် များ ဖြင့် ငါ့ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ပြ မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် ဆူ တည်း ဖြစ် ကြောင်း သင် ယုံ သည် မှာ သင့် လျော် ပေ၏။ နတ် ဆိုး တို့ လည်း ယုံ၍ ကြက် သီး ထ ကြ သည် တ ကား ဟု ဆို လိမ့် မည်။ အ ချင်း လူ မိုက်၊ ကိုယ် ကျင့် ကင်း သော ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အ ကျိုး မ ရှိ ကြောင်း သိ လို သ လော။ ငါ တို့ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ သည် သား ဣ ဇာက် ကို ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ပေါ် မှာ ဆက် ကပ် သည် တွင် ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ ကိုယ် ကျင့် နှင့် အ တူ ယုံ ကြည် ခြင်း ပြု ပြင် ရာ ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် ယုံ ကြည် ခြင်း စုံ လင် ရာ ရောက် သည့် အ လျောက်၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် သူ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဟု မှတ် တော် မူ သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ တည် ဖြစ် လျက် ဘု ရား သ ခင့် အ ဆွေ တော် ဟု အ ခေါ် ခံ ရ သည် ကို သင် သိ မြင် ၏။ ထို ကြောင့် လူ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သာ မ ဟုတ်။ ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ရောက် သည် ကို သင် တို့ သိ မြင် နိုင် ကြ ၏။ ထို နည်း တူ ပြည့် တန် ဆာ ရာ ခပ် လည်း စေ တ မန် ဖြစ် သူ တို့ ကို လက် ခံ ပြီး နောက် အ ခြား လမ်း ဖြင့် လွတ် လိုက် ရာ ကိုယ် ကျင့် အား ဖြင့် ဖြောင့် မတ် ရာ ကို ရောက် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ နာမ် ကင်း သော ရုပ် သည် အ သေ ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ ပင် ကိုယ် ကျင့် ကင်း သော ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အ​ သေ ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ သည် မြင်း ကို နိုင် ခြင်း ငှာ ဇက် ခွံ့ သော် မြင်း တစ် ကိုယ် လုံး ကို ပင် လှည့် စေ နိုင် ကြ ၏။ သင်္ဘော များ လည်း အ လွန် ကြီး မား၍ လေ ပြင်း တိုက် ရာ ခံ ရ သော် လည်း အ လွန် ငယ် သော တက် မ ဖြင့် တက် မ ကိုင် အ လို ရှိ ရာ လှည့် စေ နိုင် သည် တ ကား။ ထို နည်း တူ လျှာ သည် ငယ် သော အင်္ဂါ ဖြစ် သော် လည်း ကြီး ကျယ် သော အ မှု အ ရေး များ ကြောင့် ဂုဏ် တင် တတ်၏။ အ နည်း ငယ် သော မီး သည် ကြီး ကျယ် သော သစ် တော ကို လောင် တတ် သည် တ ကား။ လျှာ လည်း မီး သ ဖွယ်၊ ဒု စ ရိုက် လော က သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ ငါ တို့ အင်္ဂါ များ တွင် တည်၍ တစ် ကိုယ် လုံး ညစ် ညူး စေ သည့် ပြင် င ရဲ မီး ဖြင့် ကူး လောင် သည့် အ လျောက် ငါ တို့ ဇာ တိ စက် ကို စွဲ လောင် တတ် ၏။ သား ယဉ် သား ရဲ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ တွား တတ် သော သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး၏ သ ဘော ကို လူ တို့ သ ဘော အ တိုင်း နှိမ် နှင်း နိုင် သည် သာ မ က နှိမ် နှင်း ခဲ့ ပြီး ဖြစ် သော် လည်း၊ အ ငြိမ် မ နေ သော ဘေး၊ သေ စေ တတ် သော အ ဆိပ် နှင့် ပြည့် သော လျှာ မူ ကား မည် သူ မျှ မ နှိမ် နင်း နိုင်။ လျှာ တစ် ခု တည်း ဖြင့် ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ အ ဘ ဘု ရား အား သြ ဘာ ဆက် ခြင်း၊ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော့် အ လိုက် ဖန် ဆင်း ထား သော လူ တို့ အား ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ပြု လေ့ ရှိ သည် ဖြစ် ၍၊ နှုတ် တစ် ခု တည်း မှ သြ ဘာ ဆက် ခြင်း နှင့် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ထွက် လေ စွ တ ကား။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ထို သို့ မ ဖြစ် သင့်။ စမ်း တစ် ပေါက် တည်း မှ ရေ ချို ရေ ခါး ထွက် သ လော။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သ ဖန်း ပင် သည် သံ လွင် သီး ကို လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ပင် သည် သ ဖန်း သီး ကို လည်း ကောင်း သီး နိုင် သ လော။ ရေ ငံ မှ လည်း ရေ ချို မ ထွက် နိုင်။ သင် တို့ ဘောင် တွင် ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ၍ နား လည် တတ် သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဆိုင် ရာ သိမ် မွေ့ ခြင်း အား ဖြင့် ကောင်း မွန် စွာ ကျင့် ကြံ ပြု မူ လျက် သူ့ ကိုယ် ကျင့် ကို ပြ ပါ စေ။ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ၌ ပြင်း ထန် သော ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း၊ ဖီ ဆန် ခြင်း များ ရှိ လျှင် သ မ္မာ တ ရား တော် နှင့် ဆန့် ကျင်၍ မု သာ သုံး ခြင်း၊ ဝါ ကြွား ခြင်း မ ပြု ကြ လင့်။ ထို သို့ သော ဉာဏ် ပ ညာ သည် အ ထက် မှ ဆင်း သက် သည် မ ဟုတ်။ လော က၊ ရုပ် ခ န္ဓာ၊ နတ် ဆိုး များ မှ တည်း။ ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း၊ ဖီ ဆန် ခြင်း များ ရှိ သူ တို့၌ ဘက် ပြိုင် မှု၊ ယုတ် ညံ့ မှု အ မျိုး မျိုး ရှိ တတ် ၏။ အ ထက် မှ ဆင်း သက် သော ဉာဏ် ပ ညာ မူ ကား ဦး စွာ သန့် စင်၍ နောက် သင့် တင့် နူး ညံ့ လိုက် နာ လျက် မျက် နှာ ရွေး ခြင်း၊ ဟန် ဆောင် ခြင်း မဲ့ လျက် က ရု ဏာ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကျိုး များ နှင့် လည်း ကောင်း ပြည့် စုံ ၏။ ဖျန် ဖြေ သူ တို့ ကြဲ သော အ သင့် အ တင့် မျိုး မှ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ သီး ဖြစ် ထွန်း လိမ့် သ တည်း။ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရန် တွေ့ တိုက် လှန် ခြင်း များ သည် မည် သို့ ဖြစ် ပွား သ နည်း။ သင် တို့ ကိုယ် အင်္ဂါ များ တွင် တိုက် လှန် တတ် သော ဝါ သ နာ များ မှ မ ဟုတ် လော။ အ လို ဆ န္ဒ ရှိ ကြ သော် လည်း မ ရ ကြ။ သူ့ အ သက် ကို သတ်၍ ပြိုင် ဆိုင် ကြ သော် လည်း မ ရ နိုင် ကြ သည် ဖြစ်၍ ရန် တွေ့ တိုက် လှန် မှု များ ကို ပြု တတ် ကြ၏။ မ ရ ကြ သည် မှာ မ လျှောက် မ တောင်း သော ကြောင့်၊ လျှောက် တောင်း၍ မ ရ သည် မှာ လည်း ကိုယ့် အ လို ပြည့် ရန် အ လွဲ လျှောက် တောင်း သော ကြောင့် တည်း။ အ ချင်း မျောက် မ ထား သူ တို့၊ ဤ လော က နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ခြင်း သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ရန် ဘက် ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ကြ လော။ သို့ ဖြစ်၍ မည် သူ မ ဆို ဤ လော က နှင့် မိတ် ဖြစ် လို လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ရန် ဘက် ပြု သူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် အုပ် စိုး တော် မူ ခြင်း ကို ဝန် ခံ လျက် မာရ် နတ် ကို ခု ခံ ကြ လော့။ သို့ မှ ထွက် ပြေး လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင့် အ ပါး တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ထံ ချဉ်း ကပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ အ ချင်း အ ပြစ် သား တို့၊ သင် တို့ လက် များ ကို စင် ကြယ် စေ ကြ လော့။ စိတ် ဒွိ ဟ ရှိ သူ တို့၊ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ စိတ် ဒု က္ခ ရောက် ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ငို ကြွေး ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ သင် တို့ ရယ် မော ခြင်း ကို မြည် တမ်း ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း ကို လည်း စိတ် ညှိုး ခြင်း ဖြစ် စေ ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ကို ချီး မြှောက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ချင်း ချင်း မ ပုတ် ခတ် ကြ နှင့်။ ညီ အစ် ကို ကို ပုတ် ခတ် ခြင်း၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခြင်း ပြု သူ သည် ပ ညတ် တ ရား ကို ပုတ် ခတ် ရာ၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရာ ရောက်၏။ ပ ညတ် တ ရား ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လျှင် သင် သည် ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း လိုက် နာ သူ မ ဟုတ်။ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သူ ဖြစ် လေ ပြီ တ ကား။ ကယ် တင် ခွင့်၊ ဖျက် ဆီး ခွင့် ပိုင် တော် မူ သော အ ရှင် သည် တစ် ပါး တည်း သော ဓ မ္မ သတ် ရှင်၊ တ ရား မင်း ဖြစ် တော် မူ၏။ အ ပေါင်း အ ဖော် ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သော သင် ကား မည် သူ နည်း။ ထို သို့ မ ပြော မ ဆို ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ လို တော် ရှိ လျှင် ငါ တို့ သည် အ သက် ရှင် လျက် ဤ အ မှု၊ ထို အ မှု ကို ပြု မည် ဟု ဆို သင့်၏။ ယ ခု မူ ကား သင် တို့ သည် ထောင် လွှား ဝါ ကြွား တတ် ကြ၏။ ထို သို့ သော ဝါ ကြွား ခြင်း မ သင့် ချေ။ အ ကောင်း ကို သိ လျက် မ ပြု ဘဲ နေ သူ၌ အ ပြစ် သင့်၏။ အ ချင်း သူ ကြွယ် တို့၊ သင် တို့ အ ပေါ် သို့ ရောက် လ တ္တံ့ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ များ ကြောင့်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ သင် တို့ ပ စ္စည်း များ သည် ဖောက် ပြန် ရာ၊ အ ဝတ် များ သည် ပိုး စား ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။ သင် တို့ ရွှေ ငွေ လည်း အ ညှိ တက်၍ ထို အ ညှိ သည် သင် တို့ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ခံ လျက် သင် တို့ အ သား ကို မီး ကဲ့ သို့ စား လိမ့် မည်။ ဤ နောက် ဆုံး ခေတ် ကာ လ၌ ဘ ဏ္ဍာ ကို သို ထား ကြ ပြီ တ ကား။ သင် တို့ လယ် များ ကို ရိတ် သူ တို့ မ ရ သော အ ခ သည် ကြွေး ကြော် သည့် အ လျောက် ရိတ် သိမ်း သူ တို့ ဟစ် သံ များ လည်း ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နား တော် သို့ ဝင် ရောက် လေ ပြီ တ ကား။ သင် တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ စား အ သောက်၊ အ ပျော် အ ပါး ကြူး လျက် ကွပ် မျက် ခံ ရာ နေ့ ရက် တွင် ပင် ချင် ရဲ ဖြေ ကြ ပြီ။ သင် တို့ ကို မ ခု ခံ သော သူ တော် ကောင်း တို့ အား အ ပြစ် စီ ရင် လျက် ကွပ် မျက် ခဲ့ ကြ ပြီ တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား ကြွ လာ တော် မူ သည့် တိုင် အောင် စိတ် ရှည် စွာ နေ ကြ လော့။ လယ် ယာ လုပ် သူ သည် မိုး ဦး မိုး နှောင်း တိုင် အောင် စိတ် ရှည် လျက် အ ဖိုး ထိုက် သော မြေ ကွက် ကို စောင့် မျှော် သည် နည်း တူ၊ အ ရှင် ဘု ရား ကြွ လာ တော် မူ ချိန် နီး ပြီ ဖြစ်၍ စိတ် ရှည် လျက် မြဲ မြံ စေ ကြ လော့။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ သည် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ အ ချင်း ချင်း ကို မ ညည်း ညူ ကြ နှင့်။ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မည့် အ ရှင် သည် တံ ခါး ဝ တွင် ရပ် နေ တော် မူ ပြီ တ ကား။ ညီ အစ် ကို တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် နှင့် ဆင့် ဆို ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် တို့ ဒု က္ခ ခံ၍ စိတ် ရှည် ခြင်း ပုံ စံ ကို မှတ် ယူ ကြ လော့။ တည် ကြည် စွာ နေ ခဲ့ သော ထို သူ တို့ ကို မင်္ဂ လာ ရှိ သူ ဟု ငါ တို့ ခေါ် ဝေါ် ကြ၏။ ယော ဘ သည် တည် ကြည် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဆုံး၌ စီ ရင် တော် မူ သည့် အ လျောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မေ တ္တာ၊ က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ ကြား မြင် ဖူး ကြ ပြီ။ အ ထူး ဆို သော် ညီ အစ် ကို တို့၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို သော် လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ကို သော် လည်း ကောင်း၊ အ ခြား သော အ ရာ ကို သော် လည်း ကောင်း၊ တိုင် တည်၍ မ ကျိန် ဆို ကြ နှင့်။ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ သင် တို့ စ ကား မှာ ဟုတ် လျှင် ဟုတ် သည်၊ မ ဟုတ် လျှင် မ ဟုတ် ဖြစ် စေ ကြ လော့။ သင် တို့ ဘောင် တွင် မည် သူ မ ဆို ဒု က္ခ ရောက် လျှင် ပ ဌ နာ ပြု စေ။ သု ခ ရှိ လျှင် သီ ချင်း ဆို စေ။ ရော ဂါ စွဲ လျှင် အ သင်း တော့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ကို ပင့် ခေါ် ပြီး မှ အ ရှင် ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု လျက် ဆီ လူး ၍ ပ ဌ နာ ပြု ကြ စေ။ ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ သော ပ ဌ နာ ဖြင့် သူ နာ ချမ်း သာ ရ လျက် အ ရှင် ဘု ရား သည် ထ စေ တော် မူ သည့် ပြင် ပြစ် မှား မိ ခဲ့ လျှင် လည်း ဖြေ လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။ သို့ နှင့် အ ညီ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ရန် တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် အ ပြစ် ဝန် ချ လျက် တစ် ယောက် အ ဖို့ တစ် ယောက် ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော။ သူ တော် ကောင်း၏ အ သ နား တော် ခံ ချက် သည် ဒိ ဋ္ဌ ဓ မ္မ အ ကျိုး များ စွာ ဖြစ် ထွန်း စေ တတ်၏။ ငါ တို့ နှင့် ဇာ တိ တူ လူ ဖြစ် သော ဧ လိ ယ သည် မိုး မ ရွာ စေ ခြင်း ငှာ ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု သည့် အ လျောက် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ သုံး နှစ် နှင့် ခြောက် လ တိုင် တိုင် မိုး မ ရွာ ဘဲ ရှိ နေ၏။ ပ ဌ နာ ပြု ပြန် သော် မိုး ရွာ သ ဖြင့် မြေ အ သီး အ နှံ ထွက် လေ၏။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ နက် သ မ္မာ တ ရား တော် မှ လွဲ သွား မိ သူ့ ကို တစ် ဦး ဦး ပြန် လာ စေ လျှင်၊ အ ပြစ် သား ကို လမ်း လွဲ ရာ မှ ပြန် လာ စေ သော သူ သည် လူ ကို သေ ဘေး မှ ကယ် ဆယ် လျက် များ ပြား သော အ ပြစ် ဖုံး အုပ် သူ ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု သိ မှတ် ကြ ကုန်။ အ န္တိ မ ကာ လ၌ ထင် ရှား ရန် အ သင့် ရှိ သော ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ခံ စား ကြ စေ ရန်၊ ယုံ ကြည် သူ သင် တို့ ကို လည်း တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ကွယ် ကာ စောင့် ရှောက် တော် မူ လေ ပြီ။ ထို အ ရှင် ကို သင် တို့ မ မြင် ဘူး လျက် ပင် ချစ် ရာ ယ ခု မ မြင် ဘဲ ယုံ ကြည် သ ဖြင့် နှုတ် မ မြွက် နိုင် အောင် ဘုန်း ကြီး သော ပီ တိ နှင့် ရွှင် လန်း လျက်၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကယ် တင် ခြင်း တည်း ဟူ သော သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ကျိုး ကို ခံ စား ရ ကြ ၏။ သင် တို့ ထံ ရောက် လာ မည့် ကျေး ဇူး တော် အ ကြောင်း တင် ကူး ဟော ပြော သော ပ ရော ဖက် တို့ ပင် ထို ကယ် တင် ခြင်း နှင့် စပ်၍ စီ စစ် ရှာ ဖွေ ကြ ရာ၊ အ ဇ္စျ တ္တ၌ တည် နေ သော ခ ရစ် တော်၏ ဝိ ညာဉ် တော် ညွှန် ပြ သည့် အ တိုင်း မည် သည့် အ ဖြစ် အ ပျက် အ ချိန် ကာ လ တွင် ခ ရစ် တော် အ ​သေ ခံ ပြီး နောက် ဘုန်း ပွင့် တော် မူ မည် ကို ရှာ ဖွေ ကြ ပြီး လျှင်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ စေ လွှတ် တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ယ ခု ကာ လ သင် တို့ အား ကြား ပြော ပြီး သ တင်း တော် တည်း ဟူ သော ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကိုယ့် အ ဖို့ မ ဟုတ်၊ သင် တို့ အ ဖို့ ဆင့် ဆို ရ ကြောင်း အ ထင် အ ရှား သိ မြင် ခဲ့ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို စေ တ မန် တော် တို့ ပင် ဒိ ဋ္ဌ သိ မြင် လို ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ စိတ် အား ယူ လျက် လုံး လုံး သ တိ ရှိ လျက် ယေ ရှု ခ ရစ် ပေါ် တော် မူ သည့် ကာ လ သင် တို့ ထံ ရောက် လာ မည့် ကျေး ဇူး တော် ကို စောင့် မျှော် လျက် နေ ကြ လော့။ ဤ လော က မ တည် မီ တင် ရင် မှတ် သား ထား သော် လည်း အ န္တိ မ ကာ လ မှ သင် တို့ အ ဖို့ ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ သော ထို အ ရှင် ကြောင့် ပင် သင် တို့ သည် သူ သေ တို့ ထဲ မှ ကိုယ် တော် ကို ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ၍ ဘုန်း ပွင့် စေ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် အား ယုံ ကြည် ကြ သည့် အ လျောက် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် မျှော် လင့် ခြင်း လည်း ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆိုင် သ တည်း။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မြက် သ ဖွယ် ဖြစ်လျက်၊ ဆိုင် ရာ ဘုန်း အ သ ရေ တိုင်း မြက် ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ မြက် ညှိုး လျက် အ ပွင့် နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် သည် ဟူ၍ ဆို ရာ ၌ သင် တို့ အား ကြား ပြော ပြီး ဖြစ် သော နှုတ် က ပတ် တော် ဟု ဆို လို သ တည်း။ လူ တို့ ပယ် ထား ကြ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် တော် မူ ရာ သက် ရှင် ကျောက် မြတ် တည်း ဟူ သော ထို အ ရှင် ဘု ရား ထံ သင် တို့ ရောက် လာ ကြ ပြီး လျှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် ဝိ ညာဉ့် ဆိုင် ရာ ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် ရ သူ သန့် ရှင်း သော ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ ဖြစ် သည့် ပြင် သက် ရှင် ကျောက် များ အ နေ နှင့် တည် ထား သော ဝိ ညာဉ် ဗိ မာန် ဖြစ် ကြ လော့။ သို့ နှင့် အ ညီ ကြည့် လော့။ ငါ ရွေး ကောက် ရာ ထောင့် ကျောက် မြတ် ကို ဇိ အုန် မြို့၌ ငါ ချ ထား၏။ ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် သူ သည် အ ရှက် မ ကွဲ ရ ဟူ သော ကျမ်း တစ် ချက် ရှိ ၏။ ထို ကျောက် ကား ယုံ ကြည် သော သင် တို့ ၌ မြတ် သော် လည်း တည် ဆောက် သူ တို့ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် တိုက် ထောင့် စွန်း ကျောက် ဖြစ် သည့် ပြင် တိုက် လဲ ရာ ကျောက် ထိ လဲ ရာ ကျောက် ဖြစ် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် အ ရ မ ယုံ ကြည် သူ တို့၌ ဖြစ် ၏။ နား မ ထောင် ကြ သော ကြောင့် တ ရား တော် ကို တိုက် လဲ ရန် ခန့် ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို သူ တို့ လဲ ကြ ၏။ သင် တို့ မူ ကား မှောင် မိုက် ထဲ မှ အံ့ ဖွယ် သော အ လင်း တော် ထဲ သို့ ခေါ် ခဲ့ တော် မူ သော အ ရှင်၏ ဘုန်း တော် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ ရွေး ချယ် သော လူ မျိုး တော် ပ ရော ဟိတ် နိုင် ငံ တော် သီး သန့်၍ ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ လူ မျိုး တော် ဖြစ် လျက် အ ထက် က လူ မျိုး တော် မ ဟုတ် သော် လည်း ယ ခု ဘု ရား သ ခင့် လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ၏။ အ ထက် က က ရု ဏာ တော် မ ခံ ရ ဘူး သော် လည်း ယ ခု ခံ ရ ကြ ပြီ။ ချစ် သူ တို့ သင် တို့ သည် ဧည့် သည် အာ ဂ န္တု များ ဖြစ် ကြ သည့် အ တိုင်း နာမ် သက် နှင့် တိုက် လှန် သော ရုပ် ခ န္ဓာ့ ဆိုင် ရာ တပ် မက် ခြင်း များ ကို ချုပ် တည်း လျက် သင် တို့ ကို လူ ဆိုး များ အ ဖြစ် လူ မျိုး ခြား တို့ ပြစ် တင် ကြ သော် လည်း သင် တို့ ကောင်း မှု များ ကို ထောက် ရှု ရ သ ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ သည့် နေ့ ရက် တွင် ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ ရန် သူ တို့ ရှေ့ ကောင်း သော အ ကျင့် များ ကို ပြု ကြ မည့် အ ကြောင်း ငါ နှိုး ဆော် ၏။ သူ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ထောက် ထား လျက် ညီ အစ် ကို တို့ ကို ချစ် လျက် ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လျက် ဘု ရင် မင်း ကို ရို သေ လျက် နေ ကြ လော့။ အ စေ ခံ ဖြစ် သူ တို့ ကောင်း မွန် နူး ညံ့ သော သ ခင် တို့ အောက် သာ မ ဟုတ်၊ ကြမ်း တမ်း သော သ ခင် တို့ အောက် လည်း ခပ် သိမ်း သော ကြောက် ရွံ့ ခြင်း နှင့် ဝန် ခံ လျက် နေ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင် ကို သိ ကျွမ်း သော စိတ် ကြောင့် မ တ ရား သော ညှည်း ပန်း ခြင်း ကို ခံ လျှင် အ ကျိုး ရှိ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် အ ပြစ် ပြု ကျင့်၍ ရိုက် ပုတ် ခြင်း ကို သည်း ခံ လျှင် မည် သည့် ချီး မွမ်း ဖွယ် နည်း။ အ ကောင်း ပြု ကျင့်၍ ရိုက် ပုတ် ခြင်း ကို သည်း ခံ လျှင် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ အ ကျိုး ရှိ လိမ့် မည်။ ခ ရစ် တော် သည် သင် တို့ အ ဖို့ ဒု က္ခ ခံ တော် မူ လျက် ခြေ ရာ တော် များ ၌ လျှောက် လိုက် ကြ စေ ရန် ပုံ စံ ထား တော် မူ ခဲ့ သည့် အ လျောက် ထို သို့ ခံ ခြင်း ငှာ သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ ၏။ ထို အ ရှင် သည် အ ပြစ် ကို မ ပြု နှုတ် ထွက် တော် လည်း လှည့် စား ခြင်း မ တည်။ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ သည့် ကာ လ တုံ့ ပြန် ၍ ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ဒု က္ခ ခံ ရ သည့် ကာ လ ကြိမ်း မောင်း ခြင်း မ ပြု ဘဲ ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ ကိုယ် ကို အပ် နှင်း တော် မူ ၏။ အ ပြစ် နှင့် လွတ် ခွင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ ဖို့ အ သက် ရှင် ခွင့် ကို ငါ တို့ ရ ကြ စေ ရန် ကား တိုင် ပေါ် ၌ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် တွင် ငါ တို့ အ ပြစ် ဝန် ကို ကိုယ် တော် တိုင် သည် ပိုး တော် မူ ရာ ဒဏ် ချက် တော် များ ကြောင့် သင် တို့ သက် သာ ရ ကြ ၏။ သိုး များ ကဲ့ သို့ သင် တို့ သည် အ ထက် က လမ်း လွဲ ကြ သော် လည်း သင် တို့ နာမ် သက် များ ကို ထိန်း ကျောင်း ကြည့် ရှု တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ ယ ခု ပြန် ရောက် ကြ ပြီ။ သင် တို့၌ ဦး ဆံ ကျစ် ခြင်း ရွှေ ဆင် ခြင်း အ ဝတ် ကောင်း ဝတ် ခြင်း ဟူ သော အ ပြင် တန် ဆာ မ ဆင် ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ ရ တ နာ မြတ် ဖြစ် လျက် မ ပျက် စီး နိုင် သော နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ ခြင်း သ ဘော နှင့် ပုန်း ကွယ် သူ တည်း ဟူ သော စိတ် နှ လုံး ကို ဆင် ယင် ကြ လော့။ ထို နည်း တူ လင် ဖြစ် သူ တို့ သင် တို့ ပ ဌ နာ များ ကို ကန့် ကွက် ခြင်း မ ရှိ စေ ရန် အား နည်း သူ အ ဖြစ် မိန်း မ နှင့် အ တူ အ သိ ပ ညာ အ လျောက် နေ ထိုင်၍ အ သက် ဆိုင် ရာ ကျေး ဇူး တော် ကို အ မွေ စား ဘက် အ ဖြစ် ထောက် ထား၍ လေး မြတ် ကြ လော့။ အ ဆုံး စ ကား မှာ သင် တို့ ရှိ သ မျှ သည် ညီ ညွတ် သော သ ဘော၊ သက် ဝင် သော သ ဘော၊ သင်္ဂ ဟ သ ဘော၊ ညှာ တာ သော သ ဘော၊ နှိမ့် ချ သော သ ဘော ရှိ လျက် တုံ့ ပြန်၍ အ ဆိုး မ ပြု မ ကဲ့ ရဲ့ ဘဲ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို အ မွေ ခံ စေ ရန် ခေါ် ထား တော် မူ သူ များ ဖြစ် သော ကြောင့် ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့။ ထို အ တိုင်း အ သက် ကို နှစ် သက်၍ ကောင်း စား သော နေ့ ရက် များ ကို တွေ့ မြင် လို သူ သည် ကိုယ့် လျှာ ကို မ ကောင်း သော အ ရာ မှ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် နှုတ် ကို ပ ရိ ယာယ် ပြော ဆို ခြင်း မှ လည်း ကောင်း၊ စောင့် ရှောက် စေ။ ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ်၍ သု စ ရိုက် ကို ယှဉ် လျက် ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ရှာ ဖွေ လိုက် လံ စေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် တောင်း လျှောက် သံ ကို လည်း နား ညောင်း၍ မ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ တို့ ကို ကား မျက် နှာ ထား တော် မူ သည် ဟူ ၍ တည်း။ သင် တို့ သည် ကောင်း ရာ ကို စိတ် အား ကြီး လျှင် မည် သူ အ န္တ ရာယ် ပြု အံ့ နည်း။ အ ကယ်၍ ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ တွက် ဒု က္ခ ခံ ရ လျှင် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ ချင်း တို့ ကြောက် ရွံ့ ရာ ကို ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ခ ရစ် တော် ကို အ ရှင် အ ဖြစ် သင် တို့ စိတ် နှ လုံး တွင် သီး သန့် ကြ လော့။ သင် တို့၌ တည် ရှိ သော မျှော် လင့် ခြင်း အ ကြောင်း မေး မြန်း သူ တိုင်း အား ဖြေ ဆို ရန် အ ခါ ခပ် သိမ်း အ သင့် ရှိ နေ ရ သည် မှာ ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ် ရှိ လျက် သိမ် မွေ့ ရို သေ စွာ ဖြေ ဆို ကြ သ ဖြင့် ခ ရစ် တော် ကြောင့် သင် တို့ ကောင်း မွန် စွာ နေ ထိုင် ပုံ ကို ကဲ ရဲ့ ပြစ် တင် သော သူ တို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် အ လို တော် ရှိ လျှင် အ ဆိုး ကျင့် ပြု ကျင့် သည့် အ တွက် ထက် အ ကောင်း ပြု ကျင့် သည့် အ တွက် ဒု က္ခ ခံ ရ သော် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ခ ရစ် တော် လည်း သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထံ ပို့ သွင်း ရ အံ့ သော ငှာ သူ တော် ကောင်း အ ဖြစ် မ သူ တော် တို့ အ ဖို့ အ ပြစ် များ အ တွက် တစ် ကြိမ် တည်း အ သေ ခံ တော် မူ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ၌ သေ ဒဏ် ခံ သော် လည်း နာမ် ခ န္ဓာ၌ ရှင် တော် မူ ရာ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ သည် ယေ ရှု ခ ရစ် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် ယ ခု သင် တို့ ကို ကယ် တင်၏။ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ဆို သော် ရုပ် ခ န္ဓာ၏ အ ညစ် အ ကြေး ဆေး ကြော ခြင်း ကို မ ဆို ဘု ရား သ ခင် ကို ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ်၏ တောင့် တ ရှာ ဖွေ ခြင်း ဟု ဆို လို၏။ ထို အ ရှင် သည် စေ တ မန် တော် များ အာ ဏာ ရှင် များ တန် ခိုး ရှင် များ ကို ကိုယ် တော့် အောက် ချ ထား ပြီး လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ တက် ကြွ လျက် ဘု ရား သ ခင့် ညာ ဘက် တော် မှာ စံ တော် မူ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ အ လို ရှိ ရာ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ တပ် မက် ခြင်း၊ မူး ယစ် ခြင်း၊ ပျော် ပါး ခြင်း၊ သောက် ကြူး ခြင်း၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် ခြင်း များ ကို သင် တို့ ပြု ကျင့် လျှောက် လိုက် ရန် လွန် ခဲ့ သော အ ချိန် ကာ လ တော် လောက် ပြီ။ ထို သို့ သော ပျော် ကြူး မှု များ နှင့် ထပ် တူ သင် တို့ မ လိုက် စား ကြ သည် ကို သူ တို့ အံ့ သြ ၍ ကဲ့ ရဲ့ တတ် ကြ သော ကြောင့်၊ ရှင် သူ သေ သူ တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် အ သင့် ရှိ နေ တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ သူ တို့ သည် အ ကြောင်း ပြ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သေ သူ တို့ ပင် သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား နာ ခွင့် ရ ခဲ့ ကြ သည် မှာ လူ တို့ အ လိုက် ရုပ် ခ န္ဓာ၌ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် အ လိုက် နာမ် ခ န္ဓာ၌ အ သက် ရှင် ကြ ရ အံ့ သော ငှာ တည်း။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ဆုံး ခန်း တိုင်း လု ပြီ ဖြစ်၍ ဣ န္ဒြေ စောင့် လျက် သ တိ ရှိ လျက် ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ အ ထူး ဆို သော် မေ တ္တာ သည် များ ပြား သော အ ပြစ် ကို ဖုံး အုပ် သည် ဖြစ်၍ အ ချင်း ချင်း မေ တ္တာ သ ဘော ကို တောင့် တ ကြ လော့။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ ညည်း ညူ ဘဲ ဧည့် ဝတ် ပြု ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ကြွယ် ဝ သော ကျေး ဇူး တော့် ဆိုင် ရာ ဘ ဏ္ဍာ စိုး ကောင်း များ အ ဖြစ် အ သီး သီး ဆု ကျေး ဇူး တော် ခံ ရ သည့် အ လျောက် အ ချင်း ချင်း တို့ အား ပြု စု လျက်၊ အ ရာ ရာ၌ ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် စေ ရန် ဟော ပြော သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် သ တ္တိ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် သူ သည် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော အ စွမ်း သ တ္တိ နှင့် လည်း ကောင်း ပြု စေ။ ထို အ ရှင် ယေရှု ခ ရစ် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း အာ မင်။ ချစ် သူ တို့ သင် တို့ ကို စစ် ကြော ရန် သင့် ရောက် သော စုံ စမ်း ခြင်း အ ကြောင်း ကို ထူး ခြား သော အ ရာ နှင့် ကြုံ ကြိုက် ရ သ ကဲ့ သို့ အံ့ သြ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ၊ ခ ရစ် တော်၏ ဒု က္ခ များ ကို ဆက် ဆံ သည့် အ လျောက် ဘုန်း တော် ထင် ရှား သည့် ကာ လ၌ အား ရ ရွှင် လန်း ခွင့် ကို လည်း ရ အံ့ သော ငှာ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၏ နာ မ တော် အ တွက် ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ ကြ သော် ဘုန်း တော့် ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် တော် ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မူ သော ကြောင့် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ သင် တို့ အ နက် မည် သူ မျှ လူ သတ် သူ ခိုး လူ ဆိုး လူ စွက် အ ဖြစ် ဖြင့် ပြစ် ဒဏ် မ ခံ ပါ နှင့်။ ခ ရစ် ယာန် အ ဖြစ် ခံ ရ လျှင် မူ ကား ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ ဘဲ ထို ဘွဲ့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ထင် ပေါ် စေ။ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ စ၍ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရမည့် အ ချိန် တိုင် ရောက် ပြီ။ ငါ တို့ တွင် ဦး စွာ စီ ရင် လျှင် ဘု ရား သ ခင့် သ တင်း တော် မြတ် ကို မ လိုက် နာ သူ တို့ အ ကျိုး ဆက် ကား မည် သို့ နည်း။ ဖြောင့် မတ် သူ တို့ သည် ကယ် တင် ရာ သို့ ခဲ ယဉ်း စွာ ရောက် ရ ကြ လျှင် ဘု ရား တ ရား မဲ့ သူ တို့ နှင့် အ ပြစ် သား တို့၌ မည် သို့ ဖြစ် ပျက် အံ့ နည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ဒု က္ခ ခံ ရ သူ တို့ သည် သ စ္စာ တည် တော် မူ သော ဖန် ဆင်း ရှင့် ထံ ကိုယ့် နာမ် သက် ကို အ ကောင်း ပြု လျက် အပ် နှင်း ကြ စေ။ ထို ကြောင့် ခ ရစ် တော် ခံ ရ သော ဒု က္ခ များ ကို မျက် မြင် သက် သေ ဖြစ် လျက် ထင် ရှား မည့် ဘုန်း တော် ကို ဆက် ဆံ သော ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် သူ ငါ က သင် တို့ ဘောင် တွင် ဥ က္က ဋ္ဌ ချင်း တို့ အား နှိုး ဆော် လိုက် သည် မှာ၊ သင် တို့ တွင် ရှိ သော ဘု ရား သ ခင့် သိုး တော် စု ကို ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် နှင့် အ ညီ မ လွှဲ မ ရှောင် သာ စိတ် ကင်း၍ စေ တ နာ ရှိ သူ အ နေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ လော ဘ ကင်း ၍ စိတ် ထက် သန် သူ အ နေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဆိုင် ရာ သိုး တော် စု ကို အ စိုး တ ရ ပြု ခြင်း ကင်း၍ ပုံ စံ ထား သူ အ နေ နှင့် လည်း ကောင်း ထိန်း ကျောင်း ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် မ ဟာ သိုး ထိန်း တော် ပေါ် တော် မူ သည့် ကာ လ သင် တို့ သည် မ ညှိုး မ နွမ်း သော ဘုန်း သ ရ ဖူ ကို ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နည်း တူ လူ ငယ် တို့၊ လူ ကြီး ဖြစ် သူ တို့ အ နော် အ တာ ကို ခံ လျက် နေ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် မာ န ကြီး သူ တို့ ကို ခု ခံ၍ စိတ် နှိမ့် ချ သူ တို့ အား ကျေး ဇူး သ နား တော် မူ သော ကြောင့် စိတ် နှိမ့် ချ ခြင်း တန် ဆာ ကို အ ချင်း ချင်း တို့ ရှေ့ ရှိ သ မျှ တို့ ဆင် ကြ လော့။ သို့ နှင့် အ ညီ အ ချိန် တန် သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို ချီး မြှောက် တော် မူ စေ ရန် တန် ခိုး ကြီး သော လက် တော့် အောက် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ လျက်၊ သင် တို့ အ တွက် ကြောင့် ကြ တော် မူ သော ကြောင့် သင် တို့ စိုး ရိမ် ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို ကိုယ် တော့် အ ပေါ် သို့ လွှဲ တင် ကြ လော့။ သ တိ ရှိ လျက် စောင့် နေ ကြ လော့။ သင် တို့ ရန် ဘက် မာရ် နတ် သည် ဟောက် လျက် နေ သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဖမ်း စား ရ မည့် သူ ကို ရှာ ဖွေ လှည့် လည်၍ နေ သ ဖြင့်၊ ဤ လော က ရှိ ညီ အစ် ကို ချင်း များ လည်း ထို သို့ သော ဒု က္ခ ခံ ရ ကြောင်း သိ သည့် အ လျောက် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ၌ တည် ကြည် လျက် ရပ် ခံ ကြ လော့။ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘုန်း တော် ကို ဝင် စား စေ ရန် သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော ကျေး ဇူး အ မျိုး မျိုး အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် ခ ဏ မျှ ဒု က္ခ ခံ ပြီး သော သင် တို့ ကို ကိုယ် တော် တိုင် စုံ လင် တည် ကြည် စေ၍ အား ဖြင့် တည် ထောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို အ ရှင် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တန် ခိုး တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း အာ မင်။ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် စစ် သည် ဤ သို့ ဖြစ် ကြောင်း နှိုး ဆော် သက် သေ ခံ လျက် ငါ ထင် မှတ် သည့် အ တိုင်း သ စ္စာ ရှိ သူ ညီ အစ် ကို သိ လွာ နု လက် ဖြင့် ငါ အ တို ကောက် ရေး ပို့ လိုက် သ တည်း။ ထို ကျေး ဇူး တော်၌ တည် နေ ကြ လော့။ ငါ့ သား မာ ကု မှ စ၍ သင် တို့ ကဲ့ သို့ ရွေး ကောက် တော် မူ ပြီး သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ ရှိ အ သင်း တော် က သင် တို့ ကို နှုတ် ဆက် လိုက်၏။ တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မေ တ္တာ ဖြင့် နမ်း ရှုတ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၌ ရှိ နေ သော သင် တို့ အ ပေါင်း တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း တည် စေ သ တည်း။ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျွန်၊ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ တ မန် တော် ဖြစ် သော ရှိ မုန် ပေ တ ရု က ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကယ် တင် ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ မျှ တ ခြင်း ဖြင့် ငါ တို့ နှင့် အ မျှ မြတ် သော ယုံ ကြည် ခြင်း အ ခွင့် ကို ရ ရှိ သူ တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် မှ စ၍ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ခွင့် ဖြင့် သင် တို့၌ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း များ ပြား ပါ စေ သော။ ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် အ လျောက် ငါ တို့ အား ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် အကျွမ်း ဝင် ခွင့် ကြောင့် အ သက် ချမ်း သာ မှ စ၍ ဘုရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ ရာ ကို ဘု ရား တန် ခိုး တော် သည် သ နား တော် မူ သည့် နည်း တူ၊ တ ဏှာ ဖြင့် ဤ လော က တွင် ရှိ သော သင်္ခါ ရ တ ရား မှ သင် တို့ လွတ် မြောက်၍ ဘု ရား ဇာ တိ တော် ကို ဆက် ဆံ ရ စေ ခြင်း ငှာ ထို ဘုန်း တော် ဂုဏ် တော် အား ဖြင့် လွန် ကဲ မြင့် မြတ် သော က တိ တော် များ ကို လည်း သ နား တော် မူ လေ ပြီ။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ပေါ် တွင် စွမ်း ရည် ကောင်း ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ စွမ်း ရည် ကောင်း ခြင်း အ ပေါ် တွင် သိ ကျွမ်း ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သိ ကျွမ်း ခြင်း အ ပေါ် တွင် ချုပ် တည်း ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ချုပ် တည်း ခြင်း အ ပေါ် တွင် တည် ကြည် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း အ ပေါ် တွင် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ကြည် ညို ခြင်း အ ပေါ် တွင် သင်္ဂ ဟ ဝတ် ကြေ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သင်္ဂ ဟ ဝတ် ကြေ ခြင်း အ ပေါ် တွင် မေ တ္တာ ရှိ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း အ နည်း နည်း အား ဖြင့် လုံ့ လ ထုတ်၍ ထပ် ဆင့် ကြ လော့။ ထို သီ လ များ တည် နေ တိုး တက် လျှင် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ခွင့်၌ သင် တို့ သည် ပျင်း ရိ ခြင်း၊ အ သီး မဲ့ ခြင်း ကင်း ကြ လိမ့် မည်။ မ တည် လျှင် မူ ကား စ က္ခု မှုံ သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ ရှေး ဟောင်း အ ပြစ် ဆေး ကြော ခြင်း ကို သ တိ လစ် သူ များ ဖြစ် ကြ လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ခံ ရ သော ခေါ် ထား တော် မူ ခြင်း နှင့် ရွေး ကောက် တော် မူ ခြင်း ကို တည် မြဲ စေ ခြင်း ငှာ အ ထူး လုံ့ လ ထုတ် ကြ လော့။ ထို အ ရာ များ ကို ပြု ကျင့် လျှင် သင် တို့ သည် မည် သည့် အ ခါ မျှ မ မှောက် မှား မည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် သော ယေ ရှု ခ ရစ် အ ရှင် ဘု ရား၏ ထာ ဝ ရ နိုင် ငံ တော် ထဲ သို့ ဝင် ရောက် ခွင့် ကို ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ထို ကြောင့် သင် တို့ ပါ ရှိ သော သ မ္မာ တ ရား တော်၌ တည် ကြည် လျက် ဆို ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း အ ရာ အ များ ကို သိ ကြ သော် လည်း အ စဉ် မ ပြတ် ငါ သ တိ ပေး သည့် ပြင်၊ ထွက် ခွာ ပြီး နောက် လည်း အ ခါ ခပ် သိမ်း သင် တို့ သ တိ ရ ကြ စေ ရန် လုံ့ လ ထုတ် လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် တန် ခိုး တော် ဆောင် ခြင်း၊ ကြွ လာ တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကို သင် တို့ အား ငါ တို့ ဖော် ပြ သည် တွင် ကြံ ဖန် သော ပုံ ဝ တ္ထု များ ကို လိုက် နာ သူ မ ဟုတ် ဘဲ၊ ဤ သူ ကား ငါ နှစ် သက် မြတ် နိုး ရာ ချစ် သား ပေ တည်း ဟု ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် က ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ သည့် အ တိုင်း ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဘုန်း အ သ ရေ ကို ခံ စား တော် မူ ရာ၊ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သန့် ရှင်း သော တောင် ပေါ် မှာ ရှိ နေ စဉ် ကောင်း ကင် ဘုံ က ရောက် လာ သော ထို ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား နာ ခွင့်၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော် ကို ဒိ ဋ္ဌ ဖူး မျှော် ခွင့် ရ သူ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ သို့ သော် လည်း လူ မျိုး တော့် ဘောင် တွင် မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် များ ဟော ဘူး သည့် နည်း တူ ဂိုဏ်း ခွဲ၍ ဖျက် ဆီး သော သြ ဝါ ဒ များ ကို လျှို့ တ ဝှက် ပေး သွင်း လျက် ကိုယ် ကို ဝယ် ယူ တော် မူ သော သ ခင် ကို ငြင်း ဆို လျက် ကိုယ့် အ ပေါ် သို့ ပျက် စီး ခြင်း ဘေး ကို လျင် မြန် စွာ ရောက် စေ မည့် မိ စ္ဆာ ဆ ရာ များ လည်း သင် တို့ ဘောင် တွင် ပေါ် မည် အ လျောက်၊ ချင်း တို့ ကာ မ ဂုဏ် အ တိုင်း အ များ တို့ လိုက် စား ကြ သ ဖြင့် သ မ္မာ တ ရား နည်း လမ်း သည် အ ပုတ် အ ခတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ လော ဘ အ လျောက် သင် တို့ ကို လှည့် ဖြား သော စ ကား များ နှင့် ကုန် သွယ် ကြ သော ထို သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ရှေး ဟောင်း စီ ရင် ဒဏ် မ နှောင့် နှေး။ ပျက် စီး ခြင်း ဘေး သည် ဆိုင်း လင့် သည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် သည် ပြစ် မှား သော စေ တ မန် တော် များ ကို ပင် မ ညှာ ဘဲ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ချိန် မ တိုင် မ ချင်း အ ပါယ် မှောင် မိုက် တွင်း များ၌ သွင်း ထား တော် မူ လျှင် လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား တ ရား မဲ့ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ရေ ဘေး သင့် စေ သည့် ကာ လ ရှေး လော က ကို မ ညှာ ဘဲ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား ဆင့် ဆို သူ နော ဧ နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ခု နစ် ယောက် တို့ ကို ထိန်း သိမ်း ထား တော် မူ လျှင်လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား တ ရား မဲ့ နေ သူ တို့ အား ပုံ စံ ထား ရန် သော ဒုံ နှင့် ဂေါ မော ရ မြို့ များ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် ပြာ ပုံ အ ဖြစ် ဖြို လှဲ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ ချင် ရဲ မ ပြေ နိုင် သော ကိ လေ သာ မျက် စိ ရှိ လျက်၊ မ တည် ကြည် သူ တို့ ကို ဖြား ယောင်း လျက်၊ လော ဘ၌ ကျင် လည် သော စိတ် ရှိ လျက် အ မင်္ဂ လာ ခံ ထိုက် သူ များ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ ရေ မ ရှိ သော စမ်း၊ လေ ပြင်း တိုက် သော နှင်း များ ဖြစ် ကြ သ ဖြင့် ချင်း တို့ အ ဖို့ မှောင် မိုက် အ တိ ဒဏ် ခံ ရန် ထား လျက် ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ကယ် တင် သော ယေ ရှု ခ ရစ် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ခွင့် ကြောင့် ဤ လော က ဆိုင် ရာ တ ဏှာ များ နှင့် ကင်း လွတ် သည့် နောက် တစ် ဖန် ငြိ တွယ် လျက် အောင် မြင် ခံ ရ ပြီး ဖြစ်၍ နောက် အ ဖြစ် အ နေ သည် အ ရင် ထက် ဆိုး လေ ပြီ။ ဖြောင့် မတ် ရာ နည်း လမ်း ကို သိ ပြီး နောက် ခံ ယူ ရ သည့် သန့် ရှင်း သော အ မိန့် ပ ညတ် တော် မှ ဆုတ် သွား သည် ထက် မ သိ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။ ခွေး သည် အန် ဖတ် ကို ပြန် ၍ စား တတ် သည်။ ရေ ချိုး ပြီး ဝက် လည်း ရွှံ့ တွင် ပြန်၍ လူး တတ် သည် ဟု ဟုတ် မှန် သော န ယ ပုံ ပြင် အ တိုင်း ထို သူ တို့ ၌ ဖြစ် ပျက် ပြီ တ ကား။ ချစ် သူ တို့ ဤ စာ သည် သင် တို့ ထံ ငါ ရေး လိုက် သော ဒု တိ ယ စောင် ဖြစ် လျက် နှစ် စောင် စ လုံး တွင် သ တိ ပေး၍ သင် တို့၏ ကြည် လင် သော ဉာဏ် ကို နှိုး ဆော် လိုက် သည် မှာ၊ အ ထက် က သန့် ရှင်း သော ပ ရော ဖက် တို့ ဆင့် ဆို ချက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ဆ ရာ တ မန် တော် များ ဖြင့် ကယ် တင် သော အ ရှင် ဘု ရား ပေး ထား သည့် အ မိန့် ပ ညတ် တော် ကို လည်း ကောင်း သ တိ ရ ကြ လော့။ အ န္တိ မ နေ့ ရက် ကာ လ၌ ကိုယ့် တပ် မက် များ ကို လိုက် စား သော လူ သ ရော် တို့ သည် ပေါ် လာ၍၊ ကြွ လာ တော် မူ မည် ဟူ သော က တိ တော် ကား မည် သို့ နည်း။ ဘိုး ဘေး တို့ အိပ် ပျော် သည့် ကြ နေ့ ရက် က စ၍ ဖန် ဆင်း စ ကာ လ နည်း တူ အ ရာ ခပ် သိမ်း ရှိ မြဲ ရှိ နေ သည် ဟု သ ရော် ကြ မည့် အ ကြောင်း အ ထူး မှတ် သား ကြ လော့။ ယ ခု ရှိ သော မိုး မြေ ကို ကား ထို အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဘု ရား တ ရား မဲ့ သူ တို့ အား စီ ရင် ဖျက် ဆီး ရာ နေ့ တိုင် အောင် သို မှီး၍ မီး လောင် စာ အ ဖြစ် ရန် ထား တော် မူ ၏။ ချစ် သူ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တစ် ရက် သည် နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် သည် တစ် ရက် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် သည် ဟူ သော တစ် ချက် တည်း ကို မ မေ့ ကြ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နှောင့် နှေး တော် မူ သည် ဟု အ ချို့ တို့ မှတ် ယူ ကြ သည့် အ တိုင်း က တိ တော် ကို ဖြည့် ရန် နှောင့် နှေး တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ မည် သူ မျှ မ ပျက် စီး ဘဲ ရှိ သ မျှ တို့ နောင် တ ရ ခွင့် ရှိ စေ ရန် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် စိတ် ရှည် တော် မူ ၏။ ခိုး သူ ကဲ့ သို့ ရောက် လာ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ၌ မိုး ကောင်း ကင် သည် အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပျောက် လွင့် လျက် လော က ဓာတ် များ သည် ပူ ပြင်း သ ဖြင့် ပြယ် ပျောက် လျက် မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် မှီ ရှိ သ မျှ သည် ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ ငါ တို့ သည် က တိ တော် နှင့် အ ညီ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည် ရာ မိုး မြေ သစ် ကို စောင့် မျှော် လျက် နေ ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ချစ် သူ တို့၊ ထို အ ရာ များ ကို စောင့် မျှော် ကြ သ ဖြင့် မျက် မှောက် တော် တွင် အ စွန်း အ ကွက် အ ပြစ် အ နာ ကင်း လျက်၊ စိတ် ချမ်း မြေ့ လျက်၊ အ ရှု တော် ခံ ရ အံ့ သော ငှာ လုံ့ လ ထုတ် ကြ လော့။ ငါ တို့ ချစ် သော ညီ အစ် ကို ပေါ လု လည်း ခံ စား ရ သော ဉာဏ် ပ ညာ အ ရ ကိုယ် သြ ဝါ ဒ ကျမ်း ရှိ သ မျှ တွင် ထို အ ရာ များ နှင့် စပ်၍ သင် တို့ ထံ ရေး လိုက် သည့် အ တိုင်း ပင် ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား၏ စိတ် ရှည် တော် မူ ခြင်း ကို ကယ် တင် ခြင်း အ ကြောင်း ဟု မှတ် ယူ ကြ လော့။ ၎င်း သြ ဝါ ဒ ကျမ်း များ ပါ ရှိ သော နား လည် ရန် ခဲ ယဉ်း သည့် အ ချက် များ ကို မ သိ သော သူ၊ မ တည် ကြည် သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တိုင် ပျက် စီး ခြင်း ငှာ အ ခြား ကျမ်း ချက် များ ကို မှောက် လှန် သ ကဲ့ သို့ မှောက် လှန် တတ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ ချစ် သူ တို့၊ သင် တို့ သည် တင် ရင် သိ မြင် ရ သော ကြောင့် တ ရား လွတ် သူ တို့ မိုက် မှား ရာ လိုက် ပါ သ ဖြင့် ကိုယ့် တည် ကြည် ရာ မှ မ ပြို မ လဲ မိ စေ ရန် သ တိ မူ လျက်၊ ငါ တို့ ကို ကယ် တင် သော ယေ ရှု ခ ရစ် အ ရှင် ဘု ရား၏ ကျေး ဇူး တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ခွင့်၌ လည်း ကောင်း ကြီး ပွား ကြ လော့။ ထို အ ရှင် သည် ယ ခု ကာ လ မှ စ၍ အ န န္တ ကာ လ ပတ် လုံး ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ ငါ တို့ နှင့် အ တူ သင် တို့ လည်း ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ အံ့ သော ငှာ ထို သို့ သိ မြင် ကြား နာ ခဲ့ ရာ အ ရေး ကို ပင် သင် တို့ အား ကြား ပြော ကြ သ တည်း။ ငါ တို့ သည် ခ မည်း တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ ပြီ ဖြစ်၍ အ ပြည့် အ စုံ ဝမ်း မြောက် ရ အံ့ သော ငှါ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငါ တို့ ရေး လိုက် ၏။ ကိုယ် တော့် ထံ မှ ငါ တို့ နာ ယူ၍ သင် တို့ အား ပြန် ကြား ရ သော ဗျာ ဒိတ် တော် မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း ဖြစ် လျက် ကိုယ် တော်၌ မှောင် မိုက် အ လျှင်း မ ရှိ ကြောင်း တည်း။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် ဆက် ဆံ ခွင့် ရ သည် ဟု ဆို လျက် မှောင် မိုက်၌ သွား လာ လျှင် အ ဟုတ် အ မှန် မ ကျင့် ကြံ ဘဲ မု သာ သုံး ကြ ၏။ အ လင်း၌ ကိုယ် တော် တည် နေ တော် မူ သည့် နည်း တူ အ လင်း ၌ သွား လာ လျှင် မူ ကား အ ချင်း ချင်း ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ လျက် သား တော် ယေ ရှု၏ အ သွေး တော် သည် အ ပြစ် အ မျိုး မျိုး နှင့် ငါ တို့ ကို စင် ကြယ် စေ ၏။ အ ပြစ် မ ရှိ ဟု ငါ တို့ ဆို လျှင် ဟုတ် မှန် ခြင်း ကင်း လျက် ကိုယ် ကို လှည့် စား ကြ ၏။ အ ပြစ် ဝန် ချ ကြ လျှင် မူ ကား ကိုယ် တော် သည် သ စ္စာ စောင့်၍ ဖြောင့် မတ် တော် မူ သ ဖြင့် ထို အ ပြစ် များ ကို ဖြေ လွတ် လျက် ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး နှင့် စင် ကြယ် စေ တော် မူ မည်။ ပြစ် မှား ဘူး သည် မ ဟုတ် ဟု ငါ တို့ ဆို လျှင် မု သာ သုံး တော် မူ သည် ဟု ဆို ရာ ရောက် လျက် တ ရား တော် သည် ငါ တို့၌ မ တည် ချေ။ ငါ တို့ သည် ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် လျှင် ကိုယ် တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ကြောင်း သိ ရ ကြ၏။ ပ ညတ် တော် များ ကို မ စောင့် ရှောက် ဘဲ ကျွမ်း ဝင် သည် ဟု ဆို သူ သည် ဟုတ် မှန် ခြင်း ကင်း လျက် မု သာ သုံး ၏။ တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် သူ၌ မူ ကား ဘု ရား သ ခင် အား ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ မု ချ စုံ လင် ပြီ။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် လည်း ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော်၌ တည် နေ ကြောင်း သိ ရ ကြ၏။ ကိုယ် တော်၌ တည် နေ သည် ဟု ဆို သူ သည် ကိုယ် တော် ကျင့် ကြံ တော် မူ သည့် နည်း တူ ကျင့် ကြံ သင့် ၏။ ချစ် သူ တို့၊ ပ ညတ် သစ် ကို မ ဟုတ်၊ အ စ အ ဦး က သင် တို့ ရ ရှိ ရင်း ပ ညတ် တော် ဟောင်း ကို ငါ ရေး လိုက်၏။ ထို ပ ညတ် တော် ဟောင်း ကား သင် တို့ ကြား နာ ခဲ့ ရာ တ ရား တော် တည်း။ တစ် နည်း ကား မှောင် မိုက် သည် ပျောက် လွင့် ဆဲ ဖြစ် လျက် အ လင်း တော် စစ် ထွန်း လင်း ပြီး ဖြစ်၍ ကိုယ် တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့၌ လည်း ကောင်း၊ ဟုတ် မှန် တိုင်း ပ ညတ် တော် သစ် ကို ငါ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ အ လင်း ၌ ရှိ သည် ဟု ဆို လျက် ညီ အစ် ကို ချင်း မုန်း သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် မှောင် မိုက်၌ ရှိ နေ ၏။ ညီ အစ် ကို ချင်း ချစ် သူ သည် တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း ကင်း လျက် အ လင်း၌ တည် နေ ၏။ ညီ အစ် ကို ချင်း မုန်း သူ မူ ကား မှောင် မိုက်၌ နေ ထိုင် သွား လာ လျက် မှောင် မိုက် ကြောင့် မျက် စိ ကွယ် သည့် အ လျောက် မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား သည် ကို မ သိ ချေ။ အ ချင်း သူ ငယ် တို့၊ နာ မ တော့် အ တွက် ကြောင့် သင် တို့ အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီး ဖြစ်၍ သင် တို့ ထံ ငါ ရေး လိုက်၏။ အ ချင်း အ ဘ တို့၊ အ စ အ ဦး က တည် တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ကြ သော ကြောင့် သင် တို့ ထံ ငါ ရေး လိုက်၏။ အ ချင်း ပျို ရွယ် သူ တို့၊ မာရ် နတ် ကို အောင် ကြ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် သင် တို့ ထံ ငါ ရေး လိုက်၏။ အ ချင်း သူ ငယ် တို့၊ သင် တို့ ထံ ငါ ရေး ခဲ့ သည် မှာ အ ဘ ခ မည်း တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ကြ သော ကြောင့် တည်း။ အ ချင်း အ ဘ တို့၊ သင် တို့ ထံ ငါ ရေး ခဲ့ သည် မှာ အ စ အ ဦး က တည် တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ကြ သော ကြောင့် တည်း။ အ ချင်း ပျို ရွယ် သူ တို့၊ သင် တို့ ထံ ငါ ရေး ခဲ့ သည် မှာ ဘု ရား သ ခင် တ ရား တော် သည် သင် တို့၌ တည် လျက် သင် တို့ ခွန် အား ရှိ၍ မာရ် နတ် ကို အောင် ကြ သော ကြောင့် တည်း။ ဤ လော က ကိုလည်း ကောင်း၊ လော က ရှိ အ ရာ များ ကိုလည်း ကောင်း မ နှစ် သက် ကြ နှင့်။ ဤ လော က ကို နှစ် သက် သူ သည် အ ဘ ခ မည်း တော် ကို နှစ် သက် သူ မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော် ဤ လော က၌ ဖြစ် တတ် သ မျှ တည်း ဟူ သော ရုပ် ခ န္ဓာ့တပ် မက် ခြင်း၊ မျက် စိ တပ် မက် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ဝင့် ဝါ ခြင်း များ သည် အ ဘ ခ မည်း တော် နှင့် မ စပ် ဆိုင်။ လော က နှင့် သာ စပ် ဆိုင်၏။ ဤ လော က မှ စ၍ ဆိုင် ရာ တပ် မက် ခြင်း သည် ပျောက် လွင့် ဆဲ ဖြစ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် သူ မူ ကား ကာ လ အ စဉ် တည် နေ ၏။ အ ချင်း သူ ငယ် တို့၊ အ န္တိ မ ကာ လ တိုင် ရောက် ပြီ။ ခ ရစ် တော်၏ ရန် ဘက် တော် ပေါ် လာ မည် ဟု သင် တို့ ကြား ဘူး သည့် အ တိုင်း ယ ခု ပင် အ များ ပေါ် လာ ကြ ပြီး ဖြစ်၍ အ န္တိ မ ကာ လ ရောက် ကြောင်း ငါ တို့ သိ ရ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ငါ တို့ ဘောင် မှ ထွက် သွား ကြ သော် လည်း ငါ တို့ နှင့် စပ် ဆိုင် သူ များ မ ဟုတ်။ ငါ တို့ နှင့် စပ် ဆိုင် ခဲ့ လျှင် အ တူ တ ကွ မု ချ နေ ကြ လေ ပြီ။ ချင်း တို့ ရှိ သ မျှ သည် ငါ တို့ နှင့် မ စပ် ဆိုင် ကြောင်း ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှါ ထွက် သွား ကြ ၏။ သင် တို့ ရှိ သ မျှ မှာ မူ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ မှ ဘိ သိက် ခံ ရ သည့် အ လျောက် အ သိ ပ ညာ ရ ကြ ပြီ။ သ မ္မာ တ ရား ကို မ သိ ကြ သော ကြောင့် ငါ ရေး လိုက် သည် မ ဟုတ်။ သ မ္မာ တ ရား ကိုလည်း ကောင်း၊ မည် သည့် မု သာ မျှ သ မ္မာ တ ရား နှင့် မ စပ် ဆိုင် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သိ ကြ သော ကြောင့် ရေး လိုက်၏။ မု သာ သုံး သူ မှာ မည် သူ နည်း။ ယေ ရှု ကို ခ ရစ် တော် မ ဟုတ် ဟု ငြင်း ဆို သူ ဖြစ်၏။ ခ မည်း တော် နှင့် သား တော် ကို ငြင်း ဆို သူ ကား ခ ရစ် တော်၏ ရန် ဘက် တော် တည်း။ သား တော် ကို ငြင်း ဆို သူ၌ ခ မည်း တော် မ ရှိ။ သား တော် ကို ဝန် ခံ သူ၌ မူ ကား ခ မည်း တော် ရှိ၏။ အ စ အ ဦး က ကြား နာ ခဲ့ သော အ ရာ သည် သင် တို့၌ တည် စေ ကြ လော့။ အ စ အ ဦး က ကြား နာ ခဲ့ သော အ ရာ တည် လျှင် သင် တို့ သည် သား တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ ခ မည်း တော်၌ လည်း ကောင်း တည် ကြ လိမ့် မည်။ ငါ တို့ အား ထား တော် မူ သော က တိ ကား ထာ ဝ ရ အ သက် တည်း။ သင် တို့ အား လှည့် ဖြား လို သူ တို့ နှင့် စပ်၍ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငါ ရေး လိုက် သော် လည်း၊ သင် တို့၌ ကိုယ် တော့် ထံ မှ ခံ ရ သော ဘိ သိက် တော် တည် ရှိ သ ဖြင့် မည် သူ သွန် သင် ရန် မျှ မ လို။ မု သာ ကင်း၍ ဟုတ် မှန် သော ဘိ သိက် တော် သည် အ ရာ ရာ ကို သွန် သင် သည့် ပြင် သွန် သင် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ တည် နေ ကြ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ သူ ငယ် တို့၊ ကိုယ် တော်၌ တည် နေ ကြ ဦး။ သို့ မှ ထင် ရှား တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ တို့ သည် အ ပါး တော် တွင် ရှက် ကြောက်၍ မ တွန့် ဆုတ် ဘဲ ရဲ ရင့် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ကြောင်း သိ ကြ သည် နှင့် အ ညီ ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် သူ တိုင်း လည်း ကိုယ် တော် အား ဖြင့် ဖွား ရ ကြောင်း သိ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး များ ဟု ငါ တို့ အ ခေါ် ခံ ရ စေ ရန် ခ မည်း တော် သည် ငါ တို့ အ ပေါ်၌ မည် မျှ မေ တ္တာ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ဆင် ခြင် ကြ လော့။ သား သ မီး များ မု ချ ဖြစ် သော ကြောင့် ဤ လော က သား တို့ သည် ကိုယ် တော် မှန်း မ သိ၍ ငါ တို့ ကို မ သိ မ မှတ် ကြ။ ချစ် သူ တို့၊ ယ ခု ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ သော ငါ တို့ သည် နောက် မည် သို့ ဖြစ် မည် မ ထင် ရှား သေး သော် လည်း ထင် ရှား တော် မူ သည့် ကာ လ အ ဖြစ် တော် အ တိုင်း ပင် ဖူး မြင် ခွင့် ရ သော ကြောင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် အ လိုက် ဖြစ် မည် ကို သိ ကြ၏။ ထို သို့ မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ သူ တိုင်း သည် ကိုယ် တော် သန့် စင် တော် မူ သည့် နည်း တူ ကိုယ် ကို သန့် စင် စေ တတ် ၏။ အ ပြစ် ပြု ကျင့် သူ တိုင်း သည် မ တ ရား မှု ကို ပြု ကျင့် ရာ ရောက်၏။ အ ပြစ် ကား မ တ ရား မှု တည်း။ ကိုယ် တော် သည် အ ပြစ် များ ဆောင် သွား ခြင်း ငှာ ထင် ရှား တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော်၌ အ ပြစ် မ ရှိ ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ မည် သူ မ ဆို ကိုယ် တော်၌ တည် လျှင် ပြစ် မှား သည် မ ဟုတ်။ ပြစ် မှား သူ သည် ကိုယ် တော် ကို မ မြင် မ သိ ချေ။ သူ ငယ် တို့၊ မည် သူ မျှ သင် တို့ ကို မ လှည့် ဖြား စေ နှင့်။ ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် သူ သည် ကိုယ် တော် ဖြောင့် မတ် တော် မူ သည့် နည်း တူ ဖြောင့် မတ် ၏။ အ ပြစ် ပြု ကျင့် သူ သည် အ စ အ ဦး က ပြစ် မှား လေ့ ရှိ သော မာရ် နတ် ဘက် သား ဖြစ်၏။ မာရ် နတ်၏ အ မှု အ ရာ များ ကို ဖြို ဖျက် ရန် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ထင် ရှား တော် မူ ခဲ့၏။ ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ဖွား ရ သူ မည် သူ မ ဆို ဘု ရား သ ခင့် မျိုး စေ့ တော် တည် သော ကြောင့် အ ပြစ် မ ပြု။ ဘု ရား သ ခင့် အား ဖြင့် ဖွား ရ သည့် အ တွက် မ ပြစ် မှား နိုင်။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး တို့ နှင့် မာရ် နတ်၏ သား သ မီး တို့ ထင် ရှား ကြ၏။ ဖြောင့် မတ် စွာ မ ပြု ကျင့် သူ၊ ညီ အစ် ကို ချင်း မ ချစ် သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် သား မ ဟုတ်။ အ စ အ ဦး က သင် တို့ ကြား နာ ခဲ့ ရာ ဗျာ ဒိတ် တော် မှာ ငါ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ချစ် ကြ ရ မည် ဟူ ၍ တည်း။ မာရ် နတ် ဘက် သား ဖြစ်၍ ညီ ကို သတ် သော ကာ ဣ န ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် စေ ရ။ အ ဘယ် ကြောင့် သတ် သ နည်း ဟု ဆို သော် ကိုယ့် အ ကျင့် အ ကြံ ဆိုး သွမ်း၍ ညီ၏ အ ကျင့် အ ကြံ ဖြောင့် မှန် သော ကြောင့် တည်း။ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ ကို ဤ လော က သား တို့ မုန်း ကြ လျှင် အံ့ သြ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ ငါ တို့ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ချစ် သော ကြောင့် သေ ခြင်း အ နေ မှ ရှင် ခြင်း အ နေ သို့ ကူး ပြောင်း ကြောင်း သိ ကြ၏။ မ ချစ် သူ ကား သေ ခြင်း အ နေ၌ တည် သ တည်း။ ညီ အစ် ကို ချင်း မုန်း သူ သည် လူ သတ် ဖြစ်၏။ လူ သတ်၌ ထာ ဝ ရ အ သက် မ တည် သည် ကို သင် တို့ သိ ကြ၏။ ငါ တို့ အ တွက် အ သက် စွန့် တော် မူ သည် ကို ထောက်၍ မေ တ္တာ တ ရား ကို သိ ရ ကြ သည့် အ လျောက် ငါ တို့ လည်း ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ အ တွက် ကိုယ့် အ သက် ကို စွန့် စား သင့် ကြ ၏။ လော က စည်း စိမ် ရှိ လျက် ညီ အစ် ကို ချင်း ဆင်း ရဲ သည် ကို သိ မြင်၍ သ နား စိတ် ချုပ် ချယ် သူ၌ ဘု ရား သ ခင် အား ချစ် ခြင်း မေတ္တာ သည် မည် သို့ တည် သ နည်း။ သူ ငယ် တို့၊ နှုတ် လျှာ အား ဖြင့် သာ မ ဟုတ်။ ကာ ယ ကံ မြောက် မု ချ ချစ် ကြ ကုန် အံ့။ ချစ် သူ တို့၊ ကိုယ် စိတ် နှ လုံး အ ပြစ် မ တင် လျှင် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော်၌ ရဲ ရင့် ခွင့် ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် လျက် နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု ကျင့် ကြ သော ကြောင့် တောင်း လျှောက် သ မျှ ကို အ ထံ တော် မှ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ပ ညတ် တော် ကား သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော် ကို ယုံ ကြည်၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ ချင်း ချင်း ချစ် ကြ ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ သည် ကိုယ် တော်၌ တည်၍ ထို သူ၌ ကိုယ် တော် တည် တော် မူ၏။ ငါ တို့၌ တည် တော် မူ ကြောင်း သ နား တော် မူ သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ငါ တို့ သိ ရ ကြ၏။ ချစ် သူ တို့၊ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် အ များ သည် ဤ လော က ထဲ သို့ ထွက် သွား ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဝိ ညာဉ် တိုင်း ကို မ ယုံ ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် ပါ ဟုတ် မ ဟုတ် စံ ချ ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် ကို သိ ရ မည့် နည်း မှာ ယေ ရှု ခ ရစ် ကို လူ့ ဇာ တိ ဖြင့် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ ဟု ဝန် ခံ သော ဝိ ညာဉ် တိုင်း ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် ပါ ဖြစ်၏။ ယေ ရှု ကို ဝန် မ ခံ သော ဝိ ညာဉ် တိုင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် ပါ မ ဟုတ် ဘဲ ခ ရစ် တော်၏ ရန် ဘက် တော် ဖြစ်၏။ ပေါ် လာ မည် ဟု သင် တို့ ကြား ဖူး သည့် အ တိုင်း ဤ လော က တွင် ယ ခု ပင် ရှိ လေ ပြီ။ သူ ငယ် တို့၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် သား ဖြစ် သော သင် တို့၌ တည် တော် မူ သော အ ရှင် သည် ဤ လော က၌ တည် သော အ ရှင် ကြီး ထက် ကြီး မြတ် တော် မူ သော ကြောင့် ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ အောင် ကြ လေ ပြီ။ သူ တို့ သည် ဤ လော က ဘက် သား ဖြစ် သော ကြောင့် လော က ဆိုင် ရာ များ ကို ပြော ဆို သ ဖြင့် လော က သား တို့ နာ ယူ တတ် ကြ၏။ ငါ တို့ မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ဘက် တော် သား ဖြစ် သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ သည် နာ ယူ တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် သား မ ဟုတ် သူ သည် မ နာ မ ယူ တတ်။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် သ မ္မာ ဝိ ညာဉ် နှင့် မိ စ္ဆာ ဝိ ညာဉ် ကို ငါ တို့ သိ ရ ကြ၏။ ချစ် သူ တို့၊ ငါ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ချစ် ကြ ကုန် အံ့။ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ သည် ဘု ရား သ ခင် မှ ဖြစ် လျက် မေ တ္တာ ရှိ သူ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ဖွား ရ သူ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ ဖြစ်၏။ မေ တ္တာ မဲ့ သူ ကား ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ တည်း ဟူ သော ဘု ရား သ ခင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ မ ဟုတ်။ သား တော် အား ဖြင့် အ သက် ရှင် ကြ စေ ရန် ဧ က ပု တ္တ သား တော် ကို ဤ လော က သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ရာ၌ ဘု ရား သ ခင့် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ တော် သည် ငါ တို့ တွင် ထင် ရှား၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ငါ တို့ ချစ် ကြ ရာ၌ မ ဟုတ်။ ငါ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ချစ် လျက် ငါ တို့ အ ပြစ် ပြေ ရာ ပြေ ကြောင်း အ ဖြစ် သား တော် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ရာ၌ ထင် ရှား သ တည်း။ ချစ် သူ တို့၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို ဤ မျှ လောက် ချစ် တော် မူ လျှင် ငါ တို့ ကို အ ချင်း ချင်း ချစ် သင့် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို မည် သူ မျှ မ မြင် စ ဘူး သော် လည်း ငါ တို့ အ ချင်း ချင်း ချစ် ကြ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့၌ တည် တော် မူ လျက် ကိုယ် တော် ကို ချစ် ခြင်း လည်း ငါ တို့၌ စုံ လင် ပြီ။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော်၌ တည် လျက် ကိုယ် တော် လည်း ငါ တို့၌ တည် တော် မူ ကြောင်း ဝိ ညာဉ် တော် ဆု ကို သ နား တော် မူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ကို သိ ရ သည့် ပြင်၊ သား တော် ကို ဤ လော က၏ ကယ် တင် ရှင် အ ဖြစ် ခ မည်း တော် စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း ဖူး မြင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သက် သေ ခံ ကြ၏။ ယေ ရှု ကို ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ဖြစ် ကြောင်း ဝန် ခံ သူ၌ ဘု ရား သ ခင် တည် တော် မူ လျက် ထို သူ လည်း ဘု ရား သ ခင်၌ တည် သည့် အ လျောက်၊ ငါ တို့ အ ပေါ်၌ ဘု ရား သ ခင် သက် တော် မူ သော ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ကို ငါ တို့ သိ မြင် ယုံ ကြည် ခဲ့ ကြ ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ဖြစ် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ၌ တည် သူ သည် ဘု ရား သ ခင်၌ တည် လျက် ဘု ရား သ ခင် လည်း ထို သူ၌ တည် တော် မူ၏။ ငါ တို့ သည် ကိုယ် တော်၏ အ ဖြစ် အ နေ တော် အ တိုင်း ပင် ဤ လော က တွင် ရှိ နေ၍ တ ရား စီ ရင် သည့် နေ့ တော်၌ ရဲ ရင် ခွင့် ရ ရှိ ခြင်း အား ဖြင့် ငါ တို့ တွင် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ စုံ လင် ပြီ။ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ၌ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ။ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း၌ ပြစ် ဒဏ် ပါ သည့် အ လျောက် စုံ လင် သော ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖဲ တတ် ၏။ ကြောက် ရွံ့ သူ သည် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ၌ မ စုံ လင် သေး။ ကိုယ် တော် သည် ဦး စွာ ငါ တို့ ကို ချစ် တော် မူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ချစ် ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် သည် ဟု ဆို လျက် ညီ အစ် ကို ချင်း မုန်း သူ သည် မု သာ သုံး သူ ဖြစ်၏။ မြင် ဘူး သော ညီ အစ် ကို ချင်း မ ချစ် သူ သည် မ မြင် ဘူး သော ဘု ရား သ ခင် ကို မ ချစ် နိုင်။ ကိုယ် တော့် ထံ မှ ငါ တို့ ရ ရှိ သော ပ ညတ် တော် မှာ ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် သူ သည် ညီ အစ် ကို ချင်း ကို လည်း ချစ် ရ မည် ဟူ၍ တည်း။ ယေ ရှု ကို ခ ရစ် တော် ဖြစ် သည် ဟု ယုံ ကြည် သူ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ဖွား ရ သူ ဖြစ်၏။ ဖွား တော် မူ ရ သော သား တော် ကို ချစ် သူ တိုင်း လည်း ဖွား ရ သော သား ချင်း ကို ချစ် တတ်၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ချစ် လျက် ပ ညတ် တော် များ အ တိုင်း ပြု ကျင့် ကြ သည် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင်၏ သား သ မီး တို့ ကို ချစ် သည် ဟု ငါ တို့ သိ ရ ကြ၏။ ဤ လော က ကို အောင် မြင် သော သူ သည် မည် သူ နည်း။ ယေ ရှု ကို ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ဖြစ် သည် ဟု ယုံ ကြည် သူ မ ဟုတ် လော။ ရေ သွေး အ စုံ ဖြင့် ကြွ လာ သော အ ရှင် ကား ယေ ရှု ခ ရစ် တည်း။ ရေ နှင့် သာ မ ဟုတ်၊ ရေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ သွေး နှင့် လည်း ကောင်း ကြွ လာ တော် မူ၏။ သ မ္မာ အ နှစ် ဖြစ် သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် သက် သေ ခံ တော် မူ ရာ၊ ဝိ ညာဉ် တော်၊ ရေ တော်၊ အ သွေး တော် သုံး ပါး တို့ သည် တစ် ညီ တစ် ညွတ် သက် သေ ခံ လျက် ရှိ ၏။ လူ့ သက် သေ ကို ငါ တို့ နာ ယူ ကြ လျှင် ဘု ရား သ ခင့် သက် သေ တော် သည် သာ၍ ခိုင် မာ၏။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင် ခံ တော် မူ သော သက် သေ သည် သား တော် နှင့် စပ်၍ တည်း။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ကို ယုံ ကြည် သူ သည် ထို သက် သေ တော် ကို ကိုယ်၌ ရ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို မ ယုံ ကြည် သူ မူ ကား သား တော် နှင့် စပ်၍ ခံ တော် မူ သော သက် သေ ကို မ ယုံ သော ကြောင့် မု သာ သုံး တော် မူ သည် ဟု ဆို ရာ ရောက် ၏။ ဆို ခဲ့ သော သက် သေ တော် မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ အ သက် ကို သ နား တော် မူ လျက် သား တော်၌ ထို အ သက် တည် ရှိ ကြောင်း တည်း။ သား တော် ကို ရ ရှိ သူ သည် ထို အ သက် ကို ရ ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် သား တော် ကို မ ရ မ ရှိ သူ မူ ကား ထို အ သက် ကို မ ရ မ ရှိ ချေ။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော်၏ နာ မ တော် ကို ယုံ ကြည် သော သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ အ သက် ရ ရှိ ကြောင်း သိ ကြ စေ ရန် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ငါ ရေး လိုက်၏။ ရှေ့ တော် တွင် ငါ တို့ ရ ရှိ သော ရဲ ရင့် ခြင်း မှာ အ လို တော် နှင့် အ ညီ ငါ တို့ တောင်း လျှောက် လေ ရာ ရာ၌ နား ညောင်း တော် မူ ကြောင်း တည်း။ ငါ တို့ တောင်း လျှောက် သ မျှ နား ညောင်း တော် မူ သည် ဟု သိ ရ သည် မှာ တောင်း လျှောက် သည့် ဆု များ ကို ရ ရှိ ပြီ ဟု သိ ရ ကြ၏။ မည် သူ မ ဆို ညီ အစ် ကို ချင်း သည် သေ ဒဏ် မ ထိုက် သော အ ပြစ် ပြု မိ သည် ကို သိ မြင် လျှင် တောင်း လျှောက် စေ။ သေ ဒဏ် မ ထိုက် သူ တို့ ကို အ သက် ရ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ သေ ဒဏ် ထိုက် သော အ ပြစ် ရှိ၏။ ထို အ ပြစ် နှင့် စပ်၍ တောင်း လျှောက် ရ မည် ငါ မ ဆို။ ဒု စ ရိုက် ဟူ သ မျှ အ ပြစ် မှန် သော် လည်း သေ ဒဏ် မ ထိုက် သော အ ပြစ် ရှိ၏။ ဘု ရား သ ခင် အား ဖြင့် ဖွား ရ သူ မည် သူ မ ဆို မ ပြစ် မှား ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ပွား စေ တော် မူ သော အ ရှင် စောင့် ထိန်း တော် မူ သ ဖြင့် မာရ် နတ် ထိ ခိုက် ခွင့် မ ရ ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ၏။ ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် သား ဖြစ် ကြောင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ တစ် လော က လုံး သည် မာရ် နတ်၏ လက် တွင်း၌ ရှိ နေ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ငါ တို့ သိ ကြ၏။ ဘု ရား သ ခင့် သား တော် သည် ကြွ လာ တော် မူ၍ ဟုတ် မှန် တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် ကျွမ်း ဝင် ရ သော ဉာဏ် ကို ငါ တို့ အား သ နား တော် မူ ကြောင်း ငါ တို့ သိ ကြ၏။ ငါ တို့ သည် သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ်၌ တည် ရာ ဟုတ် မှန် တော် မူ သော အ ရှင်၌ တည် ကြ၏။ ကိုယ် တော် ကား ဟုတ် မှန် သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ အ သက် တော် တည်း။ သူ ငယ် တို့၊ ရုပ် ပွား များ မှ ကိုယ် ကို စောင့် ထိန်း ကြ လော့။ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ခ မည်း တော်၏ သား တော် ယေ ရှု ခ ရစ် အ ထံ တော် မှ ကျေး ဇူး၊ က ရု ဏာ၊ ငြိမ် သက် ခြင်း များ သည် သ မ္မာ တ ရား၊ မေ တ္တာ တ ရား အား ဖြင့် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လိမ့် သ တည်း။ အ ဘ ခ မည်း တော် ထံ ငါ တို့ ခံ ခဲ့ သော ပ ညတ် တော် အ ရ သင့် သား သ မီး အ ချို့ တို့ သည် သ မ္မာ တ ရား အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ကြ ကြောင်း ငါ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သော ကြောင့် အား ရ ရွှင် လန်း၏။ ယ ခု မှာ အ ရှင် မ၊ ငါ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ချစ် ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း ပ ညတ် သစ် ကို မ ဟုတ်။ အ စ ဦး က ငါ တို့ ရ ရှိ ရင်း ပ ညတ် တော် ကို ထောက်၍ ငါ တောင်း ပန် လျက် ရေး လိုက်၏။ ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ သည် ကိုယ် တော်၏ ပ ညတ် များ အ တိုင်း လျှောက် လိုက် ခြင်း ဖြစ်၏။ ပ ညတ် တော် ကား အ စ အ ဦး က သင် တို့ ကြား နာ ခဲ့ ကြ သည့် အ တိုင်း မေ တ္တာ တ ရား၌ လျှောက် လိုက် ရ ခြင်း တည်း။ အ သို့ ဆို သော် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို လူ့ ဇာ တိ ဖြင့် ကြွ လာ တော် မူ ကြောင်း ဝန် မ ခံ သော လူ လိမ် အ များ သည် ဤ လော က ထဲ သို့ ထွက် သွား ကြ ပြီ။ ထို သို့ သော သူ ကား အ လိမ် မင်း၊ ခ ရစ် တော်၏ ရန် ဘက် တော် တည်း။ ငါ တို့ ဆောင် ရွက် ခြင်း အ ကျိုး အ ဆက် မ ပျက် မ စီး ဘဲ စုံ လင် စွာ ခံ စား ရ အံ့ သော ငှာ ကိုယ် ကို သ တိ မူ ကြ လော့။ ခ ရစ် တော်၏ ဒေ သ နာ တော် တွင် မ တည် တံ့ ဘဲ လွန့် တက် သူ၌ ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ။ တည် တံ့ သူ၌ မူ ကား ခ မည်း တော် နှင့် သား တော် ပါ ရှိ၏။ မည် သူ မ ဆို ထို ဒေ သ နာ တော် မ ကြော် ငြာ ဘဲ သင် တို့ ထံ ရောက် လာ လျှင် ဧည့် မ ခံ နှင့်။ နှုတ် ခွန်း လည်း မ ဆက် နှင့်။ နှုတ် ခွန်း ဆက် သူ သည် ချင်း ဆိုး သွမ်း မှု များ နှင့် ဆက် ဆံ ရာ ရောက်၏။ သင် တို့ ထံ ရေး လိုက် ရန် အ ကြောင်း အ ရာ များ စွာ ရှိ သော် လည်း စ က္ကူ တွင် မင် နှင့် မ ရေး လို။ သင် တို့ အ ပြည့် အ စုံ ဝမ်း မြောက် ကြ စေ ရန် ကိုယ် တိုင် ရောက် လာ ပြီး လျှင် နှုတ် ခွန်း ဆိုင် လျက် ပြော ဆို မည် ဟု အောက် မေ့၏။ လက် ရွေး ခံ သင့် ညီ မ၏ သား သ မီး တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ ဥ က္က ဋ္ဌ ဖြစ် သူ ငါ က သ စ္စာ နှင့် ငါ ချစ် ခင် မြတ် နိုး သော ဂါ ယု ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ အ ချင်း ချစ် သူ၊ သင့် စိတ်၌ ချမ်း သာ ရ သ ကဲ့ သို့ ကြံ တိုင်း မြောက် လျက် ကျန်း မာ စေ ရန် ငါ ပ ဌ နာ ပြု၏။ သ စ္စာ နှင့် သင် လျှောက် လိုက် သည့် အ တိုင်း သင်၌ ရှိ သော သ မ္မာ တ ရား အ ကြောင်း ညီ အစ် ကို တို့ လာ၍ သက် သေ ခံ ကြ သည့် အ တွက် ငါ အား ရွှင် လန်း၏။ သ မ္မာ တ ရား အ တိုင်း ငါ့ သား သ မီး တို့ ရှောက် လိုက် သော သ တင်း ထက် ငါ၌ ရွှင် လန်း ခြင်း အ ကြောင်း မ ရှိ။ အ ချင်း ချစ် သူ၊ အာ ဂ န္တု ဖြစ် သော ညီ အစ် ကို တို့ အား သင် ပြု သ မျှ ဝတ် ကို သ စ္စာ နှင့် ဆောင် ရွက် သည့် အ တိုင်း သင့် ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ အ ကြောင်း၊ အ သင်း တော် ရှေ့ သူ တို့ သက် သေ ခံ ကြ၏။ သူ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် နှင့် ထိုက် လျော် စွာ သင် ပို့ လိုက် လျှင် သင့် မြတ် လိမ့် မည်။ လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ မှ အ လှူ မ ခံ ဘဲ နာ မ တော့် အ တွက် ကြောင့် သူ တို့ ထွက် သွား ကြ သည့် အ လျောက်၊ သ မ္မာ တ ရား အ ဖို့ လုပ် ဖော် ဆောင် ဖက် ဖြစ် အံ့ သော ငှာ ထို သို့ သော သူ တို့ ကို ငါ တို့ ထောက် ပံ့ သင့်၏။ အ သင်း တော့် ထံ အ နည်း ငယ် ငါ ရေး လိုက် ရာ အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် လို သူ ဒ ယော တ ရပ် သည် ငါ တို့ ကို အ ရေး မ ယူ။ သို့ ဖြစ်၍ ငါ တို့ တ ဖက် ဆိုး သွမ်း စွာ စ ကား ဖောင် ဖွဲ့ ခြင်း နှင့် မ ရောင့် ရဲ ဘဲ ညီ အစ် ကို တို့ ကို ကိုယ် တိုင် လက် မ ခံ၊ လက် ခံ လို သူ တို့ ကို လည်း ကန့် ကွက် သည့် ပြင် အ သင်း တော် မှ ထုတ် ပယ် သည့် အ မှု အ ရေး များ ကို ငါ ရောက် လာ မှ ဖွင့် ပြ မည်။ အ ချင်း ချစ် သူ၊ အ ဆိုး ကို မ ဟုတ်၊ အ ကောင်း ကို သာ လိုက်၍ ပြု လော့။ အ ကောင်း ပြု ကျင့် သူ သည် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘက် တော် သား ဖြစ်၏။ အ ဆိုး ပြု ကျင့် သူ မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ကို မ သိ မ မြင် စ ဘူး။ လူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် သ မ္မာ တ ရား တော် သည် ဒေ မေ တ ရိ ဘက်၌ သက် သေ ခံ၏။ ငါ တို့ လည်း သက် သေ ခံ၍ ထို သက် သေ ဟုတ် မှန် ကြောင်း သင် သိ၏။ သင့် ထံ ရေး လိုက် ရန် အ ကြောင်း အ ရာ များ စွာ ရှိ ခဲ့ သော် လည်း မင် နှင့် က လောင် ဖြင့် မ ရေး လို။ မ ကြာ မီ သင့် ကို ကိုယ် တိုင် တွေ့ မြင် ပြီး လျှင် နှုတ် ခွန်း ဆိုင် လျက် ပြော ဆို မည် ဟု အောက် မေ့၏။ သင်၌ ငြိမ် သက် ခြင်း တည် ရှိ စေ သ တည်း။ အ ဆွေ ဖြစ် သူ တို့ က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လိုက် ကြ၏။ အ ဆွေ ချင်း တို့ ကို အ မည် အ လိုက် နှုတ် ဆက် လော့။ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျွန်၊ ယာ ကုပ်၏ ညီ ဖြစ် သော ယု ဒ က အ ဘ ဘု ရား သ ခင် ချစ် တော် မူ သူ၊ ယေ ရှု ခ ရစ် အ ဖို့ စောင့် ထိန်း ၍ ခေါ် ထား တော် မူ သူ တို့ ထံ ရေး လိုက် သည် မှာ၊ သင် တို့၌ မေ တ္တာ တော်၊ က ရု ဏာ တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း များ ပြား ပါ စေ သော။ ချစ် သူ တို့၊ ငါ တို့ ဆက် ဆံ ကြ သော ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း သင် တို့ ထံ ရေး လိုက် ရန် စေ တ နာ ရှိ သော် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ အား အ ပြီး သတ် လွှဲ အပ် တော် မူ ခဲ့ သည့် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော် အ ဖို့ လုံ့ လ ထုတ် ကြ အံ့ သော ငှာ နှိုး ဆော် စာ ငါ ရေး လိုက်၏။ အ သို့ ဆို သော် ရှေး ဟောင်း ကျမ်း ချက် အ ရ သင့် လ တ္တံ့ သော စီ ရင် ဒဏ် ခံ ရ မည့် ဘု ရား တ ရား မဲ့ သူ အ ချို့ တို့ သည် လျှို့ တ ဝှက် ဝင် လာ၍ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် စေ လျက် တစ် ပါး တည်း သော ငါ တို့ အ ရှင် သ ခင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ငြင်း ဆို ကြ လေ စွ။ ငါ သ တိ ပေး လို သည့် အ ကြောင်း မှာ အ ထက် က အ စုံ အ လင် သင် တို့ သိ ခဲ့ ကြ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မျိုး တော် ကို အိ ဂျစ် ပြည် ထဲ က ကယ် လွှတ် ပြီး လျှင် နောက် တစ် ဖန် မ ယုံ ကြည် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ကြောင်း၊ ကိုယ့် အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မ စောင့်၊ နေ ရာ ရင်း မှ စွန့် ခွာ သော စေ တ မန် တော် တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရာ နေ့ တော် ကြီး မ တိုင် မ ချင်း မှောင် မိုက် ထဲ တွင် ထာ ဝ ရ အ ချုပ် နှင့် နှောင် ထား တော် မူ ကြောင်း၊ သော ဒုံ၊ ဂေါ မော ရ မြို့ မှ စ၍ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ ကို လည်း ၎င်း တို့ နည်း တူ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ကျင့်၍ ဓ မ္မ တာ နှင့် ဆန့် ကျင် ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ မီး ဒဏ် ခံ ရ သော ပုံ ထုံး အ ဖြစ် ထား တော် မူ ကြောင်း များ တည်း။ ဤ သို့ ဖြစ် သော် လည်း ဆို ခဲ့ သော ယောင် ယမ်း သူ တို့ သည် ထို နည်း တူ ကိုယ် ကို ညစ် ညူး စေ လျက် အာ ဏာ ပိုင် များ ကို မ ထီ လေး စား ခြင်း၊ ဘုန်း ရှင် များ ကို ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ပြု တတ် ကြ ၏။ စေ တ မန် တော် မင်း မိ က္ခေ လ ပင် မော ရှေ၏ အ လောင်း အ ကြောင်း မာရ် နတ် နှင့် ပြိုင် ဆိုင် ငြင်း ခုံ သည့် ကာ လ ကဲ့ ရဲ့၍ စွဲ ဆို ချက် မ တင် ဝံ့ ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ဆုံး မ တော် မူ ပါ စေ သော ဟူ၍ သာ ဆို၏။ သူ တို့ မူ ကား ကိုယ် မ သိ သော အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ပုတ် ခတ် သည့် ပြင် ဉာဏ် မဲ့ သော တိ ရ စ္ဆာန် များ ကဲ့ သို့ ပြ က တေ့ အ တိုင်း နား လည် သော အ ရာ များ ဖြင့် ပျက် စီး တတ် ကြ၏။ သူ တို့ ၌ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ ကာ ဣ န၏ နည်း လမ်း အ တိုင်း လျှောက် လျက် အ ခ အ ဖို့ ဗာ လမ်၏ မိုက် မှား ခြင်း အ လိုက် ပြေး လျက် ကော ရ၏ ခု ခံ ခြင်း ဖြင့် ပျက် စီး ကြ၏။ သင် တို့ မေ တ္တာ ပွဲ များ တွင် အ တူ စား သောက် စဉ် မ ကြောက် မ ရွံ့ ဘဲ ကိုယ် ကို ကျွေး မွေး သ ဖြင့် အ စွန်း အ ကွက် များ၊ လေ တိုက် ရာ ရေ ကင်း သော မိုး တိမ် များ၊ အ သီး အ ရွက် မဲ့ လျက် နှစ် ထပ် သေ၍ အ မြစ် ပါ နုတ် ပြီး သစ် ပင် များ၊ ကိုယ့် ရှက် ဖွယ် ရာ ကို အ မြုပ် ထ စေ သော ပင် လယ် လှိုင်း ပြင်း များ၊ ကြယ် ပျံ များ ဖြစ် ကြ သည့် အ လျောက် ချင်း တို့ အ ဖို့ ကာ လ အ စဉ် မှောင် မိုက် အ တိ ဒဏ် ရန် ထား လျက် ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဝန် တို ညည်း ညူ လျက် ကိုယ့် တပ် မက် ခြင်း အ တိုင်း လျှောက် လိုက် သူ၊ စ ကား လုံး ကြီး များ ပြော ဆို သူ ကိုယ့် အ ကျိုး ကို ငဲ့၍ မျက် နှာ ကြီး ငယ် ထောက် သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဝိ ညာဉ် တော် ကို မ ရ သ ဖြင့် ပြ က တေ့ လူ ဖြစ် လျက် သင်း ခွဲ တတ် ကြ၏။ ချစ် သား ဖြစ် သော သင် တို့ မူ ကား သင် တို့ အ ထူး သန့် ရှင်း သော ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော့် အ ပေါ်၌ ကိုယ် ကို တည် ဆောက် လျက် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို ဝင် စား ရ သည့် တိုင် အောင် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ က ရု ဏာ တော် ကို စောင့် မျှော် လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ မေ တ္တာ တော်၌ ကိုယ် ကို စောင့် ထိန်း ကြ လော့။ အ ချို့ တို့ ကို ယုံ မှား သံ သ ယ ရှိ ကြ သည့် အ လျောက် က ရု ဏာ သက်၍ မီး ထဲ မှ ဆွဲ ယူ ကယ် တင် ကြ လော့။ အ ချို့ တို့ ကား ဇာ တိ သ ဘော အား ဖြင့် စွန်း ကွက် သော အ ဝတ် အ စား ကို ပင် စက် ဆုပ် လျက် ကြောက် ရွံ့ ခြင်း နှင့် တ ကွ က ရု ဏာ သက် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို မ လဲ မ ပြို စေ ရန် ကွယ် ကာ လျက် အ ပြစ် အ နာ မ ရှိ ဘဲ ရွှင် လန်း သော စိတ် နှင့် ဘုန်း တော် ရှေ့ ဆက် သ နိုင် တော် မူ ထ သော၊ ငါ တို့ ကယ် တင် ရှင် တစ် ဆူ တည်း သော ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် အ တိတ်၊ ပ စ္စု ပ္ပန် ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက်၊ ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော်၊ အာ နု ဘော် တော်၊ အာ ဏာ တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ မ ကြာ မီ ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကျွန် တော် ရင်း တို့ အား ထင် ရှား စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ၍ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ယော ဟန့် ထံ စေ တ မန် တော် အား ဖြင့်၊ ယေ ရှု ခ ရစ် ဆင့် ဆို ဖော် ပြ တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ယော ဟန် သည် ယေ ရှု ခ ရစ် သက် သေ ခံ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် က ပတ် တော် အ ကြောင်း မျှော် မြင် သ မျှ နှင့် အ ညီ သက် သေ ခံ ၏။ အ ချိန် တိုင် လု ပြီ ဖြစ် သည့် အ လျောက် ဤ ပ ရော ဖက် ကျမ်း ချက် များ ကို ဖတ် ရွတ် သူ၌ လည်း ကောင်း၊ ကြား နာ၍ ပါ ရှိ သည့် အ တိုင်း စောင့် ရှောက် သူ တို့၌ လည်း ကောင်း မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ အာ ရှိ ပြည် ရှိ အ သင်း တော် ခု နစ် ပါး ထံ ယော ဟန် ရေး လိုက် သည် မှာ ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ တိတ်၊ အ နာ ဂတ် တည် တော် မူ သော အ ရှင့် ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ တည် ရှိ သော ဝိ ညာဉ် ခု နစ် ပါး ထံ မှလည်း ကောင်း၊ သ စ္စာ စောင့် သော သက် သေ တော် ခံ၊ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ဩ ရ သ၊ မြေ ကြီး ဘု ရင် တို့ ကို အုပ် စိုး တော် မူ သော အ ရှင် ယေ ရှု ခရစ်၏ အ ထံ တော် မှ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့၌ တည် ရှိ ပါ စေ သော။ ငါ တို့ ကို ချစ်၍ အ သွေး တော် ဖြင့် အ ပြစ် များ မှ ဖြေ လွှတ် ပြီး လျှင်၊ ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့၊ ပ ရော ဟိတ် နိုင် ငံ တော့် အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ သော အ ရှင် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။ ကိုယ် တော် သည် မိုး တိမ် နှင့် တ ကွ ကြွ လာ တော် မူ ရာ ထိုး ဖောက် ခဲ့ သူ တို့ မှ စ၍ လူ ဟူ သ မျှ ရှု မြင် ရ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကြောင့် မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ဟုတ် မှန် ပေ၏။ အာ မင်။ ငါ ကား အာ လ ဖ နှင့် ဩ​ မေ ဃ တည်း ဟု ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ တိတ်၊ အ နာ ဂတ် တည် တော် မူ သော အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ၏။ ယေ ရှု၌ ဆင်း ရဲ ခြင်း၊ စိုး စံ ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း များ ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ ဆက် ဆံ သော ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ငါ ယော ဟန် သည် ဘုရား သ ခင့် တ ရား တော် နှင့် ယေ ရှု အ ကြောင်း သက် သေ ခံ သ ဖြင့်၊ ပတ် မု ခေါ် ကျွန်း မှာ ရောက် နေ ရ သော်၊ အ ရှင် ဘု ရား နေ့ တွင် ဝိ ညာဉ် တော် ဝင် စား စဉ် နောက် က တံ ပိုး မှုတ် သံ သ ဖွယ် ကျယ် စွာ ထွက် သည် ကား။ သင် မြင် သ မျှ ကို ကျမ်း ပြု၍ ရေး သား ပြီး လျှင် ဧ ဖက်၊ စ မု ရ န၊ ပေ ရ ဂံ၊ သွာ တိ ရ၊ သာ ဒိ၊ ဖိ လ ဒေ လ ဖိ၊ လော ဒိ ကိ မြို့ များ ရှိ အ သင်း တော် ခု နစ် ပါး ထံ ပို့ လိုက် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သံ ကို ငါ ကြား ရ သ ဖြင့်။ မိန့် ဆို သူ့ ကို မြင် ခြင်း ငှါ လှည့် ကြည့် သော် ရွှေ မီး ခုံ ခု နစ် ခုံ ကို လည်း ကောင်း၊ ထို အ လယ် တွင် လူ့ သား နှင့် တူ သော ပု ဂ္ဂိုလ် တစ် ပါး ကိုလည်း ကောင်း မြင် ရ၏။ ထို ပု ဂ္ဂိုလ် သည် ဝတ် လုံ ရုံ လျက် ရွှေ ရင် စီး ကို စည်း လျက်၊ ဦး ခေါင်း တော် ရှိ ကေ သာ တော် သည် သိုး မွေး၊ မိုး ပွင့် နှင့် အ မျှ ဖြူ ဆွတ် လျက် စ က္ခု တော် သည် မီး လျှံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ခြေ တော် သည် မီး ဖြင့် ချွတ် တိုက် ပြီး ကြေး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ သံ တော် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟုန်း သံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် လျက်၊ ညာ လက် တော်၌ ကြယ် ခု နစ် လုံး ကို ကိုင် လျက် ခံ တွင်း တော် မှ ထက် သော သန် လျက် ထွက် လျက် မျက် နှာ တော် မှ ပြင်း ထန် သော နေ ရောင် ကဲ့ သို့ ရောင် ခြည် လွှတ် လျက် နေ တော် မူ၏။ ထို ပု ဂ္ဂိုလ် ကို မြင် သော် ခြေ ရင်း တော်၌ ပြို လဲ၍ သူ သေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သော ငါ့ အ ပေါ် မှာ ညာ လက် တော် ကို တင် လျက် ကိုယ် တော် က၊ မ ကြောက် လင့်။ ငါ သည် အာ ဒိ က နှင့် အ န္တိ မ ဖြစ်၏။ အ သေ ခံ ခဲ့ သော် လည်း ရှင် မြဲ ရှင် လေ ပြီ။ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ရှင် နေ သည့် အ လျောက် မ ရ ဏာ့ နှင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၏ သော့ များ ကို ငါ ပိုင် ၏။ မျှော် မြင် သည့် အ တိုင်း ယ ခု ဖြစ် ဆဲ အ ကြောင်း အ ရာ၊ နောက် ဖြစ် လ တ္တံ့ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ရေး သား လော့။ ငါ့ ညာ လက် တွင် သင် မြင် သော ကြယ် ခု နစ် လုံး မှ စ၍ ရွှေ မီး ခုံ ခု နစ် ခုံ၏ အ နက် ကား မီး ခုံ ခု နစ် ခုံ သည် အ သင်း တော် ခု နစ် ပါး၊ ကြယ် ခု နစ် လုံး သည် ထို အ သင်း တော် ခု နစ် ပါး ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော် များ တည်း။ ဧ ဖက် မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ၊ ညာ လက် တွင် ကြယ် ခု နစ် လုံး ကို ကိုင် လျက် ရွှေ မီး ခုံ ခု နစ် ခုံ အ လယ် တွင် သွား လာ သော အ ရှင် က၊ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကြိုး စား ခြင်း နှင့် တည် ကြည် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ လူ ဆိုး တို့ ကို သည်း မ ခံ နိုင် သည့် အ ပြင်၊ တ မန် တော် မ ဟုတ် ဘဲ တ မန် တော် ဟု ကိုယ် ကို ခေါ် သော သူ တို့ အား စစ် ဆေး၍ မ မှန် ကြောင်း တွေ့ မြင် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း ရှိ၍ ငါ့ နာ မ အ တွက် မ ငြီး ငွေ့ ဘဲ သည်း ခံ သည် ကို လည်း ကောင်း ငါ သိ၏။ သို့ ရာ တွင် ဦး စွာ ပြ သော ချစ် ခြင်း မေ တ္တာ ကို စွန့် ခွာ သည့် အ တွက် သင့် အား ငါ အ ပြစ် တင် ရန် အ ကြောင်း ရှိ သည့် အ လျောက်၊ မည် သို့ လျော့ ခဲ့ ကြောင်း ကို သ တိ ရ ပြီး လျှင် နောင် တ ရ လျက် အ ကျင့် အ ကြံ ရင်း အ တိုင်း ပြု ဦး လော့။ အ ကယ်၍ နောင် တ မ ရ လျှင် ငါ လာ လျက် သင့် မီး ခုံ ကို နေ ရာ မှ ရွှေ့ လိုက် မည်။ ချီး မွမ်း ဖွယ် ရာ ကား ငါ ရွံ ရှာ သော နိ ကော လ ဂိုဏ်း သား တို့ အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို သင် ရွံ ရှာ ခြင်း တည်း။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာ ဥ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ။ အောင် မြင် သူ့ အား ဘု ရား သ ခင်၏ ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ အ သက် ပင်၏ အ သီး စား ခွင့် ကို ငါ သ နား မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ စ မု ရ န မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ အာ ဒိ က နှင့် အ န္တိ မ ဖြစ် လျက် အ သေ ခံ ခဲ့ သော် လည်း ရှင် နေ သော အ ရှင် က၊ စိတ် ချမ်း သာ လျက် ပင် သင် ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ကို လည်း ကောင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး မ ဟုတ် ဘဲ ဟုတ် သည် ဟု ကိုယ် ကို ခေါ် ကြ သော စာ တန်၏ အ သင်း သား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း ငါ သိ ၏။ သင် ခံ ရ မည့် ဒု က္ခ ကို မ ကြောက် နှင့်။ သင် တို့ သည် စုံ စမ်း ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ အ ချို့ ကို မာရ် နတ် ထောင် ချ သ ဖြင့် ဆယ် ရက် မျှ ဒုက္ခ ရောက် ကြ လိမ့် တ ကား။ အ သေ ခံ ရ သည့် တိုင် အောင် သ စ္စာ စောင့် လော့။ သို့ ပြု လျင် အ သက် သ ရ ဖူ ကို ငါ သ နား မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ။ အောင် မြင် သူ သည် ဒု တိ ယ သေ ခြင်း ဒဏ် ကို ခံ ရ မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ ပေ ရ ဂံ မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ ထက် သော သံ လျက် ရှိ သူ အ ရှင် က၊ သင် သည် စာ တန်၏ ပ လ္လင် စိုက် ရာ တွင် နေ ထိုင် ရ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ စာ တန် နေ ထိုင် ရာ သင် တို့ မြို့ တွင် သေ ဒဏ် ခံ ရ သော၊ သ စ္စာ စောင့်၍ ငါ့ သက် သေ ခံ အ န္တိ ပ၏ လက် ထက်၌ ပင် ငါ့ အား ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မ ငြင်း ဆို ဘဲ ငါ့ နာ မ စွဲ မြဲ သည် ကို လည်း ကောင်း ငါ သိ ၏။ နောင် တ ရ လော့။ သို့ မ ဟုတ် သင့် ထံ ငါ အ မြန် လာ ပြီး လျင် ထို သူ တို့ ကို ငါ့ နှုတ် ထွက် သံ လျက် နှင့် တိုက် လှန် မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ။ အောင် မြင် သူ့ အား ဝှက် ထား သော မ န္န မုန့် ကို လည်း ကောင်း၊ ရ ရှိ သူ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ နိုင် သော အ မည် သစ် နှင့် အ က္ခ ရာ တင် ပြီး ကျောက် ဖြူ ကို လည်း ကောင်း ငါ သ နား မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ သွာ တိ ရ မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ မီး လျှံ အ ဆင်း စ က္ခု တော်၊ တိုက် ပြီး ကြေး အ ဆင်း ခြေ တော် ရှိ သော ဘု ရား သ ခင့် သား တော် က၊ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ လုပ် ကျွေး မှု ပြု ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း များ ကို လည်း ကောင်း၊ နောက် အ ကျင့် အ ကြံ များ သည် အ ရင် ထက် တိုး တက် သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ သိ ၏။ သို့ ရာ တွင် မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု ကျင့်၊ ရုပ် ပွား ရှေ့ ပူ ဇော် ပြီး အ သား ကို စား စေ ရန် ငါ့ ကျွန် တို့ အား လှည့် စား သွန် သင် လျက် ပ ရော ဖက် မ ဟု ကိုယ် ကို ခေါ် သော မိန်း မ ယေ ဇ ဗေ လ ကို ထား သေး သည့် အ တွက် သင့် အား ငါ အ ပြစ် တင် ရန် အ ကြောင်း ရှိ ၏။ နောင် တ ရ စေ ရန် အ ချိန် ကို ငါ သ နား ခဲ့ ရာ မ တ ရား သော မေ ထုန် မှု အ တွက် နောင် တ မ ရ လို သော ကြောင့်၊ ထို မိန်း မ ကို အိပ် ရာ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ မှား ယွင်း၍ နောင် တ မ ရ သူ တို့ ကို လည်း ကြီး စွာ သော ဒု က္ခ ၌ လည်း ကောင်း၊ ငါ ပြစ် ချ သည့် ပြင် သား သ မီး တို့ ကို လည်း သေ ဘေး ဒဏ် ခတ် မည်။ ထို သို့ သော အား ဖြင့် ငါ သည် နှ လုံး ကျောက် ကပ် ကို စီ စစ် သော အ ရှင် ဖြစ် ကြောင်း အ သင်း တော် ရှိ သ မျှ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ သင် တို့ အ သီး အ သီး အား လည်း အ ကျင့် အ လျောက် ငါ ဆပ် ပေး မည်။ သို့ သော် လည်း နက် နဲ ရာ ဟု ချင်း တို့ ခေါ် ဝေါ် သည့် စာ တန်၏ ဩ ဝါ ဒ ကို မ နာ မ ယူ မ သိ မ ကျွမ်း သ မျှ သော သွာ တိ ရ အ သင်း တော် ရှိ ကျန် ကြွင်း သူ တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား သင် တို့ အ ပေါ် တွင် အ ခြား ဝန် ကို ငါ မ တင်။ ရ ရှိ သော ပါ ရ မီ ကို ငါ လာ သည့် တိုင် အောင် စွဲ မြဲ ကြ လော့။ မိုး သောက် ကြယ် ကို လည်း သ နား ဦး မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ သာ ဒိ မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် ခု နစ် ပါး နှင့် ကြယ် ခု နစ် လုံး ရှိ သော အ ရှင် က၊ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ သက် ရှင် သည် ဟု ကျော် စော သော် လည်း အ သေ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ငါ သိ ၏။ နိုး ကြား လျက် သေ အံ့ ဆဲ ကျန် သေး သော ပါ ရ မီ များ ကို ခိုင် ခံ့ စေ လော့။ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ စုံ လင် သော အ ကျင့် အ ကြံ မည် သည် ကို မျှ သင်၌ ငါ မ တွေ့ သည် ဖြစ်၍၊ မည် သို့ ခံ ယူ ကြား နာ ခဲ့ ရ ကြောင်း သ တိ ရ ပြီး လျှင် စောင့် ရှောက် လျက် နောင် တ ရ လော့။ မ နိုး ကြား လျှင် ငါ သည် ခိုး သူ ကဲ့ သို့ လာ သ ဖြင့် သင့် ထံ မည် သည့် အ ချိန် ရောက် မည် ကို သင် သိ ရ မည် မ ဟုတ်။ သို့ ရာ တွင် သင် ရှိ ရာ သာ ဒိ အ သင်း တော် တွင် ကိုယ် ဝတ် လုံ ကို မ ညစ် ညူး စေ သူ အ နည်း ငယ် ရှိ၏။ ထို သူ တို့ သည် ထိုက် တန် သော ကြောင့် ဝတ် လုံ ဖြူ ဆင် လျက် ငါ နှင့် အ တူ သွား လာ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အောင် မြင် သူ သည် ထို သို့ ဝတ် လုံ ဖြူ ဆင် ရ လိမ့် မည်။ သူ့ အ မည် ကို လည်း အ သက် စာ ရင်း မှ ငါ ချေ ဖျက် မည် မ ဟုတ် ဘဲ ငါ့ ခ မည်း တော် နှင့် စေ တ မန် တော် တို့ ရှေ့ ဝန် ခံ မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ ဖိ လ ဒေ လ ဖိ မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ၊ သန့် ရှင်း၍ ဟုတ် မှန် တော် မူ သော အ ရှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း သော့ ကို ပိုင် လျက်၊ မည် သူ မျှ မ ပိတ် နိုင် အောင် ဖွင့် ထား ခွင့်၊ မ ဖွင့် နိုင် အောင် ပိတ် ထား ခွင့် ရ တော် မူ သော အ ရှင် က၊ မည် သူ မျှ မ ပိတ် နိုင် သော တံ ခါး ကို သင့် ရှေ့ မှာ ငါ ဖွင့် ထား ပြီ။ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ စွမ်း သ တ္တိ အ နည်း ငယ် ရှိ လျက် ပင် ငါ့ နာ မ ကို မ ငြင်း ဆို ဘဲ ငါ့ တ ရား ကို စောင့် ရှောက် ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ငါ သိ ၏။ ယု ဒ လူ မျိုး မ ဟုတ် ဘဲ ဟုတ် သည် ဟု မု သာ သုံး၍ ကိုယ် ကို ခေါ် ကြ သော စာ တန်၏ အ သင်း သား အ ချို့ တို့ ကို ငါ အပ် နှင်း သ ဖြင့် သူ တို့ သည် သင့် ခြေ ရင်း သို့ ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် သင့် ကို ငါ ချစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် ငါ၏ တည် ကြည် ခြင်း သ တင်း အ တိုင်း စောင့် ရှောက် ခဲ့ သော ကြောင့် ငါ လည်း မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို စုံ စမ်း ရန် တစ် လော က လုံး နှံ့ သင့် လ တ္တံ့ သော စုံ စမ်း ချိန်၌ သင့် ကို စောင့် ထိန်း မည်။ ငါ အ မြန် လာ မည်။ သင့် သ ရ ဖူ ကို မည် သူ မျှ မ ယူ စေ ရန် ရ ရှိ သော ပါ ရ မီ ကို စွဲ မြဲ လော့။ အောင် မြင် သူ့ ကို နောင် အ ပ သို့ မ ထွက် ရ စေ ရန် ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မန် တော့် အ တွင်း ကွန်း တိုင် ဖြစ် စေ မည့် ပြင် ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သစ်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင့် မြို့ တော့် အ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ မည် သစ် ကိုလည်း ကောင်း အ က္ခ တင် မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း တည်း။ လော ကိ ဒိ မြို့ ရှိ အ သင်း တော့် ဆိုင် ရာ စေ တ မန် တော့် ထံ ရေး လိုက် ရ မည် မှာ၊ အာ မင် ဖြစ် လျက်၊ ဟုတ် မှန် စွာ သ စ္စာ စောင့် သော သက် သေ တော် ခံ၊ ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း ထား တော် မူ သ မျှ၏ အ ကြောင်း ရင်း ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင် က၊ သင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ သင် သည် အေး လည်း မ အေး၊ ပူ လည်း မ ပူ သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ သိ၏။ အ အေး ဖြစ် စေ၊ အ ပူ ဖြစ် စေ၊ ငါ အ လို ရှိ၏။ ထို သို့ မ ပူ မ အေး၊ နွေး ရုံ မျှ ရှိ သော ကြောင့် သင့် ကို ငါ့ ခံ တွင်း မှ ထွေး တော့ မည်။ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရ လျက် ကြွယ် ဝ ပြီ၊ လို ဖွယ် မ ရှိ ဟု သင် ဆို ရာ ကိုယ် တိုင် ဒု က္ခ ရောက်၍ သ နား ဖွယ် ကောင်း သော ခြုံ ရာ မဲ့၊ မျက် မ မြင် သူ ဆင်း ရဲ ဖြစ် ကြောင်း မ သိ သော ကြောင့်၊ ကြွယ် ဝ ခြင်း ငှါ မီး ဖြင့် ချွတ် ပြီး ရွှေ ကို လည်း ကောင်း၊ ခြုံ ရာ မဲ့၍ ရှက် ဖွယ် ရာ မ ပေါ် စေ ခြင်း ငှာ ဆင် ရန် ဝတ် လုံ ဖြူ ကို လည်း ကောင်း၊ မျက် စိ မြင် ခြင်း ငှါ ခတ် ရန် မျက် စဉ်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ့ ထံ မှ ဝယ် ယူ သင့် ကြောင်း အ ကြံ ပေး ၏။ ငါ သည် ချစ် သ မျှ သော သူ တို့ ကို ဆုံး မ ပဲ့ ပြင် တတ် သည် ဖြစ်၍ စိတ် ထက် သန် လျက် နောင် တ ရ လော့။ ငါ သည် တံ ခါး အ နီး ရပ်၍ ခေါက် လျက် နေ၏။ မည် သူ မ ဆို ငါ့ အ သံ ကို ကြား၍ ဖွင့် လျှင် ငါ ဝင် လျက် ထို သူ နှင့် အ တူ သုံး ဆောင် မည်။ သူ လည်း ငါ နှင့် သုံး ဆောင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် အောင် မြင် ခဲ့၍ ခ မည်း တော် နှင့် အ တူ ရာ ဇ ပ လ္လင့် ထက် စံ ရ သ ကဲ့ သို့ အောင် မြင် သူ့ ကို ငါ့ ရာ ဇ ပ လ္လင့် ထက် အ တူ စံ ခွင့် ပြု မည်။ အ သင်း တော် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ဆင့် ဆို ရာ ကို နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ရေး လော့ ဟူ၍ တည်း။ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ နောက် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ တံ ခါး ဖွင့် ထား သည် ကို ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ဤ သို့ တက် ခဲ့ လော့။ နောင် ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ငါ ပြ မည် ဟူ၍ တံ ပိုး မှုတ် သံ သ ဖွယ် အ ထက် ကြား ဖူး သူ၏ အ သံ ကို ငါ ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ အ ခြား သော ပ လ္လင် နှစ် ဆယ့် လေး နှင့် ထို ပ လ္လင် များ ထက် ဝတ် လုံ ဖြူ ဆင် လျက်၊ ရွှေ သ ရ ဖူ ဆောင်း သော အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ဆယ့် လေး ပါး ထိုင် နေ သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၏။ ပ လ္လင် တော့် အ တွင်း မှ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ ထစ် ခြင်း များ ထွက် ရာ ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် ခု နစ် ပါး တည်း ဟူ သော မီး ရှူး ခု နစ် တိုင် တောက် ပ သည် ပြင်၊ ရေ ခဲ ရောင် ဖန် သ မု ဒ္ဒ ရာ ကဲ့ သို့ ရှိ၏။ ပ လ္လင် တော် လေး မျက် နှာ ဗ ဟို များ တွင် ရှေ့ နောက် မျက် စိ နှင့် စုံ လင် သော သ တ္တ ဝါ လေး ပါး ရှိ ရာ၊ ပ ထ မ သ တ္တ ဝါ သည် ခြင်္သေ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဒု တိ ယ သ တ္တ ဝါ သည် နွား နှင့် လည်း ကောင်း၊ တ တိ ယ သ တ္တ ဝါ၏ မျက် နှာ သည် လူ့ မျက် နှာ နှင့်လည်း ကောင်း၊ စ တု တ္ထ သ တ္တ ဝါ သည် ပျံ တတ် သော ရွေ လင်း တ နှင့် လည်း ကောင်း တူ၏။ တစ် ပါး တစ် ပါး လျှင် အ တောင် သုံး စုံ စီ ရှိ လျက် အ တွင်း အ ပြင် မျက် စိ နှင့် စုံ လင် သော ထို လေး ပါး တို့ က အ တိတ်၊ ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ နာ ဂတ် တည် တော် မူ သော အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သည် ဟု နေ့ ညဥ့် မ စဲ မြွက် ဆို လျက် နေ ကြ၏။ ထို သို့ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် အ သက် ရှင် လျက် ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင်၏ ဘုန်း တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ သည့် အ ခါ တိုင်း၊ ဆို ခဲ့ သော အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ဆယ့် လေး ပါး တို့ လည်း ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင့် ရှေ့ တော် တွင် ပျပ် ဝပ်၍ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော အ ရှင် ကို ရှိ ခိုး လျက် ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ ကိုယ့် သ ရ ဖူ များ ကို ချ ထား ပြီး လျင်၊ အို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ လို တော် ကြောင့် ဖြစ် ပွား၍ တည် ရှိ သ ဖြင့် ဘုန်း တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ တန် ခိုး တော် များ ကို ပိုင် ထိုက် တော် မူ ပါ သည် ဟု ဩ ဘာ ဆက် ကြ သ တည်း။ ပ လ္လင် တော့် ထံ စံ တော် မူ သော အ ရှင်၏ ညာ လက် တော်၌ တံ ဆိပ် ခု နစ် ချက် ခပ် နှိပ် လျက် အ တွင်း အ ပြင် ရေး သား ပြီး စာ တစ် လိပ် ကို ငါ မြင် ရ သည့် ပြင်၊ ထို တံ ဆိပ် ကို ဖျက်၍ စာ လိပ် ကို ဖြန့် ခြင်း ငှါ မည် သူ ထိုက် တန် သ နည်း ဟု၊ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ခွန် အား ကြီး သော စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ကြွေး ကြော် ရာ၊ မိုး မြေ နှင့် မြေ အောက် တွင် ထို စာ လိပ် ကို ဖြန့် ကြည့် နိုင် သူ မ ရှိ သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ထို စာ လိပ် ကို ဖြန့် ကြည့် ရန် ထိုက် တန် သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ငါ ပြင်း စွာ ငို ကြွေး သော် ဆို ခဲ့ သော အ ကြီး အ ကဲ တစ် ပါး က၊ မ ငို ကြွေး နှင့်။ ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ မြစ် အ ညွန့်၊ ယု ဒ၏ အ နွယ် ဖြစ် သော ကေ သ ရာ ဇာ သည် ထို စာ လိပ် နှင့် တံ ဆိပ် ခု နစ် ချက် ကို ဖွင့် နိုင် ရန် အောင် မြင် ပြီ တ ကား ဟု မြွက် ဆို ပြီး နောက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး သို့ စေ လွှတ် သည့် ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် ခု နစ် ပါး တည်း ဟူ သော မျက် စိ ခု နစ် လုံး၊ ဦး ချို ခု နစ် ချောင်း နှင့် စုံ လင် လျက် ကွပ် မျက် ခံ ခဲ့ ဟန် ရှိ သော သိုး ငယ် တော် သည် ပ လ္လင် တော် ဗ ဟို၊ သ တ္တ ဝါ လေး ပါး နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ဗ ဟို တွင် ရပ် နေ၍၊ ချဉ်း လာ ပြီး လျှင် ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင်၏ ညာ လက် တော် မှ စာ လိပ် ခံ ယူ သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ တစ် ဖန် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ပ လ္လင် တော်၊ သ တ္တ ဝါ များ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ပတ် လည် ရှိ ကု ဋေ အ သင်္ချေ မ က သော စေ တ မန် တော် တို့ က၊ ကွပ် မျက် ခံ ပြီး သော သိုး ငယ် တော် သည် တန် ခိုး တော်၊ စည်း စိမ် တော်၊ ပ ညာ တော်၊ အ စွမ်း တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ဘုန်း တော်၊ မင်္ဂ လာ တော် များ ကို ပိုင် ထိုက် တော် မူ ပါ သည် ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် မြွက် ဆို ကြ သည် ကို ငါ ကြား ရ သည့် ပြင်။ မိုး၊ မြေ၊ ရေ နှင့် မြေ အောက် တွင် တည် ရှိ သ မျှ သော သ တ္တ ဝါ တိုင်း က ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင် နှင့် သိုး ငယ် တော် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မင်္ဂ လာ တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း ဟု ဩ ဘာ ဆက် ကြ ရာ၊ အာ မင် ဟု သ တ္တ ဝါ လေး ပါး လိုက် ဆို ကြ သည် ကို ငါ ကြား ရ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ လည်း ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး ကြ ကုန်၏။ သိုး ငယ် တော် သည် တံ ဆိပ် ခု နစ် ချက် အ နက် တစ် ချက် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ မျှော် ကြည့် ရာ သ တ္တ ဝါ လေး ပါး အ ဝင် တစ် ပါး က၊ လာ ခဲ့ လော့ ဟု မိုး ချုန်း သံ နှင့် ဆို သည် ကို ငါ ကြား သည့် အ တိုင်း ကြည့် ပြန် ရာ မြင်း ဖြူ တစ် စီး ကို လည်း ကောင်း၊ လေး ကိုင် သော စီး နင်း သူ သည် သ ရ ဖူ ကို ရ ပြီး နောက် အောင် မြဲ အောင် မြင် ရန် ချီ ထွက် သည် ကိုလည်း ကောင်း မြင် ရ ၏။ ဒု တိ ယ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ လာ ခဲ့ လော့ ဟု ဒု တိ ယ သ တ္တ ဝါ ဆို သည် ကို ငါ ကြား ရာ မြင်း နီ တစ် စီး ထွက် လာ ၍၊ စီး နင်း သူ သည် လူ အ ချင်း ချင်း လုပ် ကြံ ကြ စေ ရန် မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ ရန် ငြိမ်း ခြင်း ကို ရုပ် သိမ်း ခွင့် ရ သည့် ပြင် ဓား လွယ် ကြီး တစ် စင်း ကို ခံ ရ၏။ တ တိ ယ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ လာ ခဲ့ လော့ ဟု တ တိ ယ သ တ္တ ဝါ ဆို သည် ကို ငါ ကြား သည့် အ တိုင်း ကြည့် ပြန် ရာ မြင်း နက် တစ် စီး ကို လည်း ကောင်း၊ စီး နင်း သူ သည် လက် တွင် ချိန် ခွင် ကိုင် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မြင် ရ သည့် အ ပြင် ဂျုံ တစ် စ လယ် လျှင် တစ် ကျပ်၊ မု ယော သုံး စ လယ် လျှင် တစ် ကျပ် ဖြစ် စေ တော့။ ဆီ နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို ကား မ ထိ နှင့် ဟူ သော မိန့် ဆို သံ ကို သ တ္တ ဝါ လေး ပါး အ လယ် က ကဲ့ သို့ ကြား ရ၏။ စ တု တ္ထ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ လာ ခဲ့ လော့ ဟု စ တု တ္ထ သ တ္တ ဝါ ဆို သည် ကို ငါ ကြား သည့် အ တိုင်း ကြည့် ပြန် ရာ မြင်း မွဲ တစ် စီး ကိုလည်း ကောင်း၊ သေ မင်း အ မည် ရှိ သော စီး နင်း သူ နှင့် လိုက် ပါ သူ မ ရ ဏာ တို့ သည် မြေ ကြီး လေး စိတ် တစ် စိတ် တွင် ဓား ဘေး၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး၊ သား ရဲ ဘေး များ ဖြင့် အ သေ သတ် စေ ရန် အ ခွင့် အာ ဏာ ရ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် ရ ၏။ ပ ဥ္စ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် အ ကြောင်း ခံ ခဲ့ သော သက် သေ အ တွက် ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ တို့၏ နာမ် ဝိ ညာဉ် များ ကို ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် အောက် ငါ မြင် စဉ်၊ သူ တို့ က အို သန့် ရှင်း ဖြောင့် မှန် တော် မူ သော အ ရှင် သ ခင်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ သွေး အ တွက် စီ ရင်၍ ဒဏ် ခတ် တော် မ မူ ဘဲ မည် မျှ ကြာ နေ တော် မူ အံ့ နည်း ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် ကြ သော အ ခါ၊ ဖွဲ့ ဖြူ ဝတ် လုံ တစ် ထည် စီ ရ ပြီး လျှင် သူ တို့ ကဲ့ သို့ ကွပ် မျက် ခံ ရ မည့် ကျွန် ချင်း နှင့် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ အ ရေ အ တွက် မ ပြည့် သည့် တိုင် အောင် ကာ လ အ နည်း ငယ် ဆိုင်း လင့် ရန် အ မိန့် ကို ခံ ရ ကြ၏။ ဆ ဌ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ ကြည့် ပြန် ရာ ပြင်း ထန် သော င လျင် လှုပ် ခြင်း ဖြစ် လျက်၊ နေ သည် အ မွေး ထည် ကဲ့ သို့ မည်း လျက် လ တစ် ဝန်း လုံး သွေး ရောင် ဖြစ် လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကြယ် န က္ခ များ သည် မ အောင် သော သ ဖန်း သီး လေ တိုက်၍ ကြွေ ကျ သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး သို့ ကြွေ ကျ လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် သည် စာ လိပ် ကဲ့ သို့ လိပ် လျက် တောင် ကျွန်း ရှိ သ မျှ လည်း နေ ရာ မှ ရွေ့ သွား လေ၏။ မြေ ကြီး ဘု ရင်၊ အ ရာ ရှိ၊ ဗိုလ် မှူး၊ သူ ကြွယ်၊ စွမ်း ရည် ကြီး သူ၊ ကျွန်၊ လူ လွတ် ဟူ သ မျှ သည် တောင် များ ရှိ လှိုင် ကျောက် ကြား များ၌ ပုန်း အောင်း ပြီး လျှင်၊ ထို တောင် ကျောက် များ အား ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို လဲ၍ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင်၏ မျက် နှာ တော် မှ လည်း ကောင်း၊ သိုး ငယ် တော်၏ အ မျက် တော် ဒဏ် မှ လည်း ကောင်း ဖုံး ကွယ် ကြ ပါ။ ထို အ ရှင် တို့ အ မျက် ဒဏ် နေ့ တော် ကြီး တိုင် ရောက် ပြီ ဖြစ်၍ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု ဟစ် ကြွေး ကြ ၏။ ထို နောက် စေ တ မန် တော် လေး ပါး သည် မြေ ကြီး လေး စွန်း တွင် ရပ် လျက် မြေ ပေါ် သို့လည်း ကောင်း၊ ရေ ပေါ် သို့လည်း ကောင်း၊ သစ် ပင် တစ် စုံ တစ် ရာ ပေါ် သို့လည်း ကောင်း၊ လေ မ တိုက် စေ ရန် မြေ ကြီး လေး မျက် နှာ လေ ပြင်း များ ကို ကိုင် ထား ကြ ရာ ငါ မြင် ရ သည့် ပြင်၊ အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် တံ ဆိပ် တော် ကိုင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် နေ ထွက် ရာ အ ရပ် မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ရေ မြေ ကို အ န္တ ရာယ် ပြု ခွင့် ရ သော စေ တ မန် တော် လေး ပါး တို့ အား၊ ငါ တို့၏ ဘု ရား သ ခင့် ကျွန် များ ကို န ဖူး တွင် တံ ဆိပ် ခတ်၍ မ ပြီး မီ ရေ မြေ သစ် ပင် များ ကို အ န္တ ရာယ် မ ပြု နှင့် ဦး ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် ကြွေး လျက် နေ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် နွယ် တို့ အ နက် တံ ဆိပ် ခတ် ခြင်း ခံ ရ သူ တို့ အ ရေ အ တွက် ကို လည်း ငါ ကြား ရ သည် မှာ၊ ယု ဒ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ရု ဗင့် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ဂဒ် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ အာ ရှာ့ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ နဿ လိ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ မ နာ ရှေ့ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ရှိ မောင့် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ လေ ဝိ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ဣ သ ခါ့ အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ဇာ ဗု လုန့် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ယော သပ် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် တစ် သောင်း နှစ် ထောင်၊ ပေါင်း တစ် သိန်း လေး သောင်း လေး ထောင် ခံ ရ ကြ သ တည်း။ ထို နောက် ငါ မျှော် ကြည့် သော် ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး မျိုး အ နွယ် နွယ် တို့ အ နက် မည် သူ မျှ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော လူ ပ ရိတ် သတ် ကြီး သည် ပ လ္လင် တော် နှင့် သိုး ငယ် တော့် ရှေ့ ဖွဲ့ ဖြူ ဝတ် လုံ ဆင် လျက် စွန် ပ လွံ လက် များ ကိုင် လျက်၊ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် နှင့် သိုး ငယ် တော် သည် ကယ် တင် ခွင့် ပိုင် တော် မူ သည် ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော်၍ ရပ် နေ ကြ သည် ကို မြင် ရ ၏။ ထို အ ခါ ပ လ္လင် တော် အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် သ တ္တ ဝါ လေး ပါး တို့ ပတ် လည်၌ ရပ် နေ သော စေ တ မန် တော် ခပ် သိမ်း တို့ လည်း ပလ္လင် တော့် ရှေ့ ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ်၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လျက် အာ မင်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် မင်္ဂ လာ တော်၊ ဘုန်း တော်၊ ပ ညာ တော်၊ ကျေး ဇူး တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ တန် ခိုး တော် အ စွမ်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း၊ အာ မင်၊ ဟု လိုက် ဆို ကြ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တစ် ပါး က ဖွဲ့ ဖြူ ဝတ် လုံ ဆင် သော ထို သူ တို့ ကား မည် သူ များ နည်း။ မည် သည့် ဒေ သ က နည်း ဟု မေး ရာ၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သိ ပါ သည် ဟု ငါ ပြန် လျှောက် သော် ထို သူ တို့ သည် ကြီး စွာ သော ဒု က္ခ မှ ထွက် လွတ်၍ ဝတ် လုံ များ ကို သိုး ငယ် တော်၏ အ သွေး နှင့် ဖြူ စင် အောင် ဆေး လျှော် သူ များ တည်း။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင့် ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ ခ စား လျက် ဗိ မာန် တော် တွင် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် ဝတ် ပြု ခွင့် ရ ကြ၏။ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင် သည် သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဖြန့် မိုး တော် မူ မည့် ပြင်၊ သ တ္တ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် နာ ရီ ဝက် မျှ ဆိတ် ဆိတ် နေ ပြီး နောက်၊ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ ခ စား သော စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး တို့ သည် တံ ပိုး ခု နစ် လက် ရ ကြ သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ရွှေ မီး ကျီး ခံ ကိုင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လည်း ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော့် အ နီး ရပ် လာ လျက် ရာ ဇ ပ လ္လင့် ရှေ့ တည် သော ပူ ဇော် ရာ ထို ရွှေ ပ လ္လင့် အ ထက် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ အ ပေါင်း တို့ ပ ဌ နာ များ တွင် ထပ် လောင်း ရန် နံ့ သာ ပေါင်း အ များ ကို ခံ ယူ ပြီး လျှင်၊ နံ့ သာ ပေါင်း ငွေ့ သည် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ ပ ဌ နာ အ ကျိုး အ လို့ ငှါ ထို စေ တ မန် တော့် လက် မှ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် သို့ တက် ရောက် သော်၊ စေ တ မန် တော် သည် မီး ကျီး ခံ ကိုင် လျက် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ရှိ မီ ကျီး အ ပြည့် ထည့် သည့် ပြင် မြေ ပေါ် သို့ ပစ် လိုက် သ ဖြင့် မိုး ချုန်း ခြင်း၊ ထစ် ခြင်း၊ လျှပ် ပျက် ခြင်း၊ င လျင် လှုပ် ခြင်း များ ဖြစ် လေ ၏။ ထို အ ခါ တံ ပိုး ခု နစ် လက် ရှိ သော စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး တို့ သည် တံ ပိုး မှုတ် ရန် ပြင် ဆင် ကြ ပြီး လျှင်၊ ပ ထ မ တံ ပိုး မှုတ် သော် သွေး ရော သော မိုး သီး နှင့် လောင် မီး သည် မြေ ပေါ် သို့ ကျ၍ မြေ သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း၊ သစ် ပင် များ သုံး စု တစ် စု နှင့် စိမ်း လန်း သော ကောက် ပဲ ရှိ သ မျှ ကျွမ်း လောင် လျက် ကုန် ၏။ ဒု တိ ယ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် တောင် ကြီး ခန့် လောင် မီး သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ထဲ သို့ ကျ၍ သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း သွေး ဖြစ် သ ဖြင့်၊ သက် ရှိ ရေ သ တ္တ ဝါ သုံး စု တစ် စု သေ လျက် သင်္ဘော များ သုံး စု တစ် စု ပျက်၏။ တ တိ ယ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် မီး ရှူး သ ဖွယ် တောက် လောင် သော ဒေါ န ခေါ် ကြယ် ကြီး တစ် လုံး သည် မြစ် သုံး စု တစ် စု နှင့် စမ်း ပေါက် များ ပေါ် သို့ ကောင်း ကင် မှ ကျ ၍၊ ရေ သုံး စု တစ် စု သည် ဒေါ န ရည် ဖြစ် သ ဖြင့် ထို ရေ ခါး ကြောင့် လူ အ များ တို့ သေ ကြ ၏။ စ တု တ္ထ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် နေ သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း၊ လ သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း၊ ကြယ် များ သုံး စု တစ် စု ကို၊ မှောင် မိုက် ဒဏ် ထိ ခိုက် ၍ နေ့ သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း၊ ညဥ့် သုံး ပိုင်း တစ် ပိုင်း အ လင်း ကွယ် ၏။ ထို အ ခါ ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ရွှေ လင်း တ တစ် ကောင် သည် ကောင်း ကင့် အ လယ် တွင် ပျံ ဝဲ လျက် ကြွင်း သော စေ တ မန် တော် သုံး ပါး တို့ မှုတ် ရ ဦး မည့် တံ ပိုး သံ များ ကြောင့် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့၌ အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု၊ ကျယ် သော အ သံ နှင့် မြည် ကြွေး သည် ကို ကြား ရ ၏။ ပ ဥ္စ မ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သည့် ကာ လ ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ကောင်း ကင် မှ မြေ သို့ ကျ သော ကြယ် ဖြစ် သူ သည် င ရဲ တွင်း သော့ ကို ခံ ရ ပြီး လျှင်၊ ထို တွင်း ကို ဖွင့် သော် မီး ပုံ ကြီး ကဲ့ သို့ အ ခိုး ထွက်၍ ထို မီး ခိုး ကြောင့် နေ နှင့် ကောင်း ကင် မိုက် ၏။ ထို မီး ခိုး ထဲ က ကျိုင်း ကောင် များ သည် မြေ ပေါ် သို့ ထွက် လာ လျက် မြေ ကြီး ရှိ ကင်း မြီး ကောက် များ ကဲ့ သို့ တန် ခိုး ရ ပြီး လျှင် သစ် ဝါး ကောက် ပဲ မှ စ၍၊ စိမ်း လန်း သော အ ပင် မည် သည် ကို မျှ မ ဟုတ်။ န ဖူး တွင် ဘု ရား သ ခင် ခတ် တော် မူ သော တံ ဆိပ် မဲ့ သူ တို့ ကို သာ အ န္တ ရာယ် ပြု ခွင့် ရ သည် ဟု အ မိန့် ရှိ၏။ ၎င်း တို့ သည် အ သေ သတ် ခွင့် မ ရ။ လူ ကို ကင်း မြီး ကောက် ထိုး၍ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း နှင့် အ မျှ ငါး လ တိုင် တိုင် ညှဉ်း ဆဲ ခွင့် ရ ကြ သည့် အ လျောက် ထို နေ့ ရက် ကာ လ အ တွင်း၊ လူ တို့ သည် သေ ခြင်း ကို ရှာ သော် လည်း တွေ့ ကြ မည် မ ဟုတ်။ သေ လို ကြ သော် လည်း သေ မင်း ရှောင် ပြေး လိမ့် မည်။ ထို ကျိုင်း ကောင် တို့ သည် ပြင် ဆင် ပြီး စစ် မြင်း သ ဏ္ဌာန် နှင့် တူ လျက် ဦး ခေါင်း များ ပေါ် မှာ ရွှေ ရောင် သ ရ ဖူ အ ဆင်း၊ မျက် နှာ များ သည် လူ့ မျက် နှာ အ ဆင်း၊ နှုတ် ခမ်း မွေး များ သည် မိန်း မ ဦး ဆံ အ ဆင်း၊ သွား များ သည် ခြင်္သေ့ သွား အ ဆင်း၊ ရင် အုပ် များ သည် သံ ရင် အုပ် အ ဆင်း ရှိ ၍၊ တောင် ဟုန် သံ လည်း စစ် ပွဲ သို့ စိုင်း နှင် သော စစ် ရ ထား တပ် သံ နှင့် တူ၏။ ကင် မြီး ကောက် ကဲ့ သို့ အ စွယ် ပါ သော အ မြီး ရှိ ရာ ထို အ မြီး များ တွင် လူ တို့ ကို ငါး လ တိုင် တိုင် အ န္တ ရာယ် ပြု ရန် တန် ခိုး တည် ၏။ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ ဖြင့် အ ဗ္ဗ ဒ္ဒုန်၊ ဂ ရိတ် ဘာ သာ ဖြင့် အ ပေါ လျုန် ခေါ် င ရဲ ထိန်း နတ် သည် မင်း ပြု၏။ ပ ထ မ အ မင်္ဂ လာ ကုန် ပြီ။ သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မင်္ဂ လာ နှစ် ပါး ကျန် သေး ချေ တ ကား။ ထို ဘေး များ နှင့် မ သေ၊ ကြွင်း သေး သူ တို့ ကား နတ် ဆိုး များ ကို လည်း ကောင်း၊ မ ကြား၊ မ မြင်၊ မ သွား နိုင် သော ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေး၊ ကျောက်၊ သစ် သား၊ ကိုယ့် လက် ဖြစ် ဆင်း တု များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မ ကိုး ကွယ် ရန် နောင် တ မ ရ သည့် ပြင် သတ် မှု၊ နတ် ဟော မှု၊ မ တ ရား မေ ထုန် မှု၊ ခိုး မှု များ အ တွက် လည်း နောင် တ မ ရ ကြ ချေ။ ခြင်္သေ့ ဟောက် သ ကဲ့ သို့ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ရာ မိုး ကြိုး ခု နစ် ချက် က ဗျာ ဒိတ် ပေး လေ၏။ ထို သို့ မိုး ကြိုး ခု နစ် ချက် ဗျာ ဒိတ် အ တိုင်း ငါ ရေး သား မည် ပြု သော် မိုး ကြိုး ခု နစ် ချက် ဗျာ ဒိတ် ကို မ ရေး နှင့်။ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လော့ ဟု ကောင်း ကင် ဘုံ မှ အ မိန့် သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ထို အ ခါ ရေ မြေ ပေါ် မှာ ရပ် နေ ရာ ငါ မြင် သော စေ တ မန် တော် လည်း ကောင်း ကင် သို့ ညာ လက် မြှောက် လျက်၊ ရေ မြေ ပေါ် မှာ ရပ် နေ သော စေ တ မန် တော့် လက်၌ ဖွင့် ထား သည့် စာ စောင် ကို သွား ယူ လော့ ဟု မိန့် ပြန် သည့် အ တိုင်း၊ ထို စေ တ မန် တော် ထံ သွား၍ စာ စောင် ငယ် ကို ငါ တောင်း ရာ စေ တ မန် တော် က၊ ယူ ၍ စား လော့။ ဝမ်း၌ ခါး၍ ခံ တွင်း၌ ပြား ရည် ကဲ့ သို့ ချို လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို၏။ သို့ နှင့် အ ညီ စေ တ မန် တော် လက် မှ စာ စောင် ငယ် ကို ငါ ယူ၍ စား သော် ခံ တွင်း၌ ပျား ရည် ကဲ့ သို့ ချို လျက် စား ပြီး နောက် ဝမ်း ၌ ခါး ၏။ ထို အ ခါ ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး အ နွယ် များ နှင့် ဘု ရင် မင်း အ များ ကို ရည်၍ သင် ဟော ပြော ရ ဦး မည် ဟူ သော အ မိန့် ကို ငါ ခံ ရ၏။ တောင် ဝှေး နှင့် တူ သော တာ ဝါး တစ် လုံး ကို ငါ ခံ ယူ ပြီး လျှင်၊ ကြား နာ ရ သည် မှာ ထ၍ ဘု ရား သ ခင့် ဗိ မာန် တော် မှ စ သော ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် နှင့် အ တွင်း ဝတ် ပြု သူ လူ ပ ရိတ် သတ် ကို တိုင်း လော့။ အ ပြင် တံ တိုင်း ကို ကား မ တိုင်း ဘဲ လှပ် ထား လော့။ ထို တံ တိုင်း ကို လူ မျိုး ခြား တို့ အား အပ် ပေး ပြီ။ သန့် ရှင်း သော မြို့ တော် ကို လေး ဆယ့် နှစ် လ တိုင် တိုင် ထို သူ တို့ ကျော် နင်း ကြ လိမ့် မည်။ မည် သူ မ ဆို သူ တို့ ကို အ န္တ ရာယ် ပြု လို လျှင် သူ တို့ ခံ တွင်း မှ မီး ထွက် ၍ ရန် သူ တို့ ကို ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ မည် သူ မ ဆို သူ တို့ ကို အ န္တ ရာယ် ပြု လို လျှင် ထို သို့ သော သေ ဒဏ် ခံ လိမ့် မည်။ ထို သူ တို့ သည် ဟော ပြော ရာ နေ့ ရက် ကာ လ အ တွင်း မိုး မ ရွာ စေ ရန် ကောင်း ကင် ကို ပိတ် ထား ခွင့် ရ သည့် ပြင် အ လို ရှိ တိုင်း ရေကို သွေး ဖြစ် စေ သော ဒဏ် မှ စ၍ မြေ ကြီး ကို ဘေး အ မျိုး မျိုး ဒဏ် ခတ် ခွင့် ရ ကြ ၏။ အ ပြီး သတ် သက် သေ ခံ ကြ ပြီး နောက် င ရဲ ချောက် မှ တက် လာ သော သား ရဲ သည် တိုက် လှန် အောင် မြင် လုပ် ကြံ သ ဖြင့်၊ သူ တို့ အ လောင်း များ သည် ကိုယ့် အ ရှင် ကား တင် ခံ တော် မူ ရာ အ နက် သ ဘော အ တိုင်း သော ဒုံ နှင့် အိ ဂျစ် ဟူ၍ ခေါ် သော မြို့ တော် ကြီး လမ်း ပေါ် တွင် ရှိ စဉ်၊ ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ထို အ လောင်း များ ကို မ သ ဂြ်ိုဟ် စေ ဘဲ၊ သုံး ရက် ခွဲ တိုင် တိုင် ကြည့် နေ ကြ မည့် ပြင်၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ နေ ထိုင် သူ တို့ သည် ညို ညင် စေ ခဲ့ သော ထို ပ ရော ဖက် နှစ် ပါး တို့ အ လောင်း များ ကြောင့် အား ရ ရွှင် လန်း လျက် အ ချင်း ချင်း လက် ဆောင် ပေး ပို့ ကြ လိမ့် မည်။ ဆို ခဲ့ သော သုံး ရက် ခွဲ လွန် ပြီး နောက် ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ ဇီ ဝ အ သက် ပြန် ရ သော ထို ပု ဂ္ဂိုလ် တို့ ခြေ စုံ ရပ် ကြ ရာ ကြည့် မြင် သ မျှ သော သူ တို့ ၌ များ စွာ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် လိမ့် မည်၊၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဤ သို့ တက် ခဲ့ ကြ လော့ ဟု ကျယ် သော အ မိန့် သံ ကို ကြား ကြ ရာ တိမ် တိုက် စီး လျက် တက် သွား သည် ကို ရန် သူ တို့ မြင် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ချိန် နာ ရီ၌ င လျင် လှုပ် သ ဖြင့် မြို့ တော် ဆယ် ပုံ တစ် ပုံ ပြို လဲ၍ လူ ဦး ရေ ခု နစ် ထောင် သေ ကြ ရာ ကြွင်း သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် ထိတ် လန့် လျက် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လိမ့် သ တည်း။ ဒု တိ ယ အ မင်္ဂ လာ ကုန် ပြီ။ တ တိ ယ အ မင်္ဂ လာ သည် အ လျင် အ မြန် သင့် ရောက် လ တ္တံ့။ သ တ္တ မ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် ဤ လော က နိုင် ငံ ကို ငါ တို့ အ ရှင် နှင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း သည် ပိုင် ရ လေ ပြီ။ ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး စံ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ကျယ် သော မြွက် ဆို သံ များ ကို ငါ ကြား ရ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော်၌ ဆိုင် ရာ ပ လ္လင် များ ထက် ထိုင် နေ သူ အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ဆယ့် လေး ပါး တို့ သည်။ ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ်၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လျက်၊ ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ တိတ် တည် တော် မူ သော၊ အို အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ မ ဟာ တန် ခိုး တော် ကို သိမ်း ယူ၍ စိုး စံ တော် မူ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ကျေး ဇူး တော် ကြီး လှ ပါ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ အ မျက် ထွက် ရာ၌ ကိုယ် တော် တိုင် အ မျက် ဒဏ် ထား၍ သူ သေ တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ရန် အ ချိန် ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ၊ နာ မ တော် ကို ခန့် ညား သူ၊ အ ယုတ် အ မြတ် တို့ အား ဆု သ နား တော် မူ ရန် အ ချိန်၊ မြေ ကြီး ကို ဖျက် ဆီး သူ တို့ အား ဖျက် ဆီး တော် မူ ရန် အ ချိန် တိုင် ရောက် ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ဆို ကြ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ ဘု ရား သ ခင် ဗိ မာန် တော် ပွင့် ၍ အ တွင်း ရှိ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ထင် ပေါ် ရာ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ ထစ် ခြင်း၊ င လျင် လှုပ် ခြင်း၊ သည်း စွာ မိုး သီး ကျ ခြင်း များ ဖြစ် ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ အ ခြား နိ မိတ် ထင် ရှား သည် မှာ ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး၊ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း နှင့် ပြည့် စုံ၍ ဦး ခေါင်း များ ပေါ် တွင် မ ကိုဋ် ခု နစ် သျှောင် ဆောင်း သော မီး လျှံ ရောင် န ဂါး ကြီး တစ် ကောင် သည်၊ ကောင်း ကင် ကြယ် သုံး စု တစ် စု ကို အ မြီး ဖြင့် ဆွဲ ငင်၍ မြေ ကြီး ပေါ် သို့ ချ လိုက် ရာ သား ဖွား ဆဲ မိန်း မ ရှေ့ တွင် ဖွား မြင် သည့် ကာ လ သူ ငယ် ကို စား ခြင်း ငှါ ရပ် တန့် လျက် နေ ၏။ လူ အ မျိုး မျိုး ကို သံ လှံ တံ နှင့် အုပ် စိုး ရ မည့် သား ယောကျ်ား ဖွား မြင် ရာ သူ ငယ် သည် ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ သော ပ လ္လင် တော် တိုင် အောင် ပင် ချီ ဆောင် ခံ ရ သော်၊ အ မိ လည်း ရက် ပေါင်း တစ် ထောင့် နှစ် ရာ့ ခြောက် ဆယ် အ တွင်း အ ကျွေး အ မွေး ခံ ရ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် ပြင် ဆင် ထား တော် မူ ရာ တော သို့ ထွက် ပြေး သ တည်း။ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် မိ က္ခေ လ နှင့် ဘက် ပါ စေ တ မန် တို့ သည် ဆို ခဲ့ သော န ဂါး နှင့် ဆိုင် ပြိုင် တိုက် ခိုက် ကြ ရာ၊ န ဂါး နှင့် ဘက် ပါ စေ တ မန် တို့ သည် မ နိုင်၍ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် ဆက် လက် နေ ထိုင် ခွင့် မ ရ သည့် အ လျောက်၊ မာရ် နတ် စာ တန် ခေါ် တစ် လော က လုံး ကို လှည့် ဖြား သော ရှေး မြွေ ဟောင်း န ဂါး ကြီး သည် ဘက် ပါ စေ တ မန် တို့ နှင့် တ ကွ မြေ ကြီး ပေါ် သို့ ပစ် ချ ခံ ရ ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ကျယ် သော ကြွေး ကြော် သံ က ယ ခု မှာ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင်၏ ကယ် တင် တော် မူ ခွင့် မှ စ၍ တန် ခိုး တော်၊ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း ၏ အာ ဏာ တော် သည် တည် ရောက် လေ ပြီ။ ငါ တို့ ညီ အစ် ကို များ ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် အ ပြစ် စွဲ ဆို သူ သည် ပစ် ချ ခံ ရ လေ ပြီ။ ၎င်း တို့ သည် သိုး ငယ် တော်၏ အ သွေး တော် ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် သက် သေ ခံ ခြင်း ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ သေ ခံ ရ သည့် တိုင် အောင် ကိုယ့် အ သက် ကို မ နှ မြော ဘဲ အောင် မြင် ကြ လေ ပြီ။ သို့ ဖြစ်၍ အ ချင်း ကောင်း ကင် တည် နေ သ မျှ တို့၊ ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ရေ မြေ ၌ မူ ကား ခေတ် အ နည်း ငယ် သာ ရ တော့ သည် ကို သိ သ ဖြင့် မာရ် နတ် အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက် ကျ ရာက် ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ ဟု ကြွေး ကြော် သည် ကို ငါ ကြား ရ ၏။ မြေ ကြီး ပေါ် သို့ ပစ် ချ သည် ကို သိ မြင် သည့် ကာ လ န ဂါး သည် သား ယောက်ျား ဖွား သော မိန်း မ ကို ညှဉ်း ပန်း ရာ၊ တစ် ကာ လ၊ ကာ လ များ နှင့်၊ ကာ လ ဝက် ပတ် လုံး မြွေ ဘေး လွတ်၍ အ ကျွေး အ မွေး ခံ ရ မည့် တော နေ ရာ သို့ ပျံ နိုင် ရန် ရွှေ လင်း တ ကြီး အ တောင် တစ် စုံ ကို ခံ ယူ ရ ၏။ မြွေ သည် ထို မိန်း မ ကို ရေ လွှမ်း မိုး စေ ခြင်း ငှါ ခံ တွင်း မှ မြစ် ကဲ့ သို့ ရေ ထုတ် လိုက် သော်၊ မြေ ကြီး ဟ လျက် န ဂါး ထုတ် လိုက် သော မြစ် ကို မျို၍ မိန်း မ ကို ကယ် ဆယ် သည့် အ တွက်၊ န ဂါး သည် ထို မိန်း မ ကို အ မျက် ထွက် သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် များ ကို စောင့် ရှောက်၍ ယေ ရှု အ ကြောင်း သက် သေ ခံ မြဲ ခံ ရ သူ၊ ထို မိန်း မ အ မျိုး အ နွယ် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ နှင့် စစ် ပြိုင် ရန် ထွက် သွား လျက် သ မု ဒ္ဒ ရာ သောင် ပေါ် မှာ စွဲ ရပ် လေ ၏။ ထို အ ခါ မ ကိုဋ် ဆယ် သျှောင် ပါ သည့် ဦး ချို ဆယ် ချောင်း၊ ပုတ် ခတ် ခြင်း ဘွဲ့ များ ပါ သည့် ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ကျား သစ် အ ဆင်း၊ ဝက် ဝံ ကဲ့ သို့ ခြေ၊ ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ နှုတ် ရှိ သော သား ရဲ တစ် ကောင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ က ပေါ် လာ သည် ကို ငါ မြင် ရာ န ဂါး သည် ကိုယ့် တန် ခိုး၊ ကိုယ့် ရာ ဇ ပ လ္လင် နှင့် ကြီး စွာ သော အ ခွင့် အာ ဏာ ကို လွဲ အပ် ၏။ ထို သား ရဲ၏ ဦး ခေါင်း တစ် လုံး သည် ဒဏ် ချက် ကင်း ပျောက် ပြီး ဖြစ် သော ကွပ် မျက် ခံ ခဲ့ ဟန် ရှိ သ ဖြင့် တစ် လော က လုံး သည် ထို သား ရဲ ကို လိုက် ကာ အံ့ ဩ လျက်။ အ ခွင့် အာ ဏာ လွှဲ အပ် ရင်း န ဂါး ကို ရှိ ခိုး ကြ သည့် ပြင် ဤ သား ရဲ မင်း နှင့် မည် သူ တူ သ နည်း။ မည် သူ စစ် ပြိုင် နိုင် သ နည်း ဟု ဆို လျက် သား ရဲ ကို လည်း ရှိ ခိုး ကြ ၏။ ထို သား ရဲ သည် ပုတ် ခတ် ခြင်း စ ကား လုံး ကြီး များ ကို ပြော ဆို တတ် သော နှုတ် ကိုလည်း ကောင်း၊ လေး ဆယ့် နှစ် လ တိုင် တိုင် အာ ဏာ ဆောင် ခွင့် ကိုလည်း ကောင်း ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ဘု ရား သ ခင် မှ စ၍ နာ မ တော် နှင့် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် စံ စား သူ တို့ တည်း ဟူ သော စံ ရာ တော် ကို ပုတ် ခတ် ရန် နှုတ် ဖွင့်၏။ သီး သန့် ထား သူ တို့ နှင့် လည်း စစ် ပြိုင် အောင် မြင် ခွင့်၊ ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး မျိုး အ နွယ် နွယ် တို့ အ ပေါ် တွင် အာ ဏာ ဆောင် ခွင့် ကို ခံ ရ သ ဖြင့်၊ ဤ လော က တည် သည့် ကာ လ က၊ ကွပ် မျက် ခံ ခဲ့ ပြီး သိုး ငယ် တော်၏ အ သက် စာ ရင်း တွင် အ မည် မ သွင်း ဘဲ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ နေ ထိုင် သ မျှ တို့ သည် ထို သား ရဲ ကို ရှိ ခိုး ကြ လိမ့် မည်။ တစ် ဖန်၊ သိုး သား ငယ် ကဲ့ သို့ ဦး ချို နှစ် ချောင်း နှင့် ပြည့် စုံ၍ န ဂါး ဟိန်း သံ နှင့် ပြော ဆို သော အ ခြား သား ရဲ တစ် ကောင် သည် မြေ က ပေါ် လာ သည် ကို ငါ မြင် ရာ၊ ပ ထ မ သား ရဲ၏ အ ခွင့် အာ ဏာ ရှိ သ မျှ ကို သူ့ ရှေ့ တွင် ဆောင် လျက် သေ ဒဏ် ချက် ကင်း ပျောက် ပြီး ပ ထ မ သား ရဲ ကို မြေ ကြီး နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ တို့ ရှိ ခိုး ကြ စေ၏။ လူ တို့ မျက် မှောက် တွင် ကောင်း ကင် က မြေ ကြီး သို့ လောင် မီး ကျ ခြင်း မှ စ သော မ ဟာ နိ မိတ် များ ကို ပြ ရာ၊ သား ရဲ ရှေ့ တွင် ပြ ရ သော နိ မိတ် များ ဖြင့် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ နေ ထိုင် သူ တို့ ကို လှည့် ဖြား၍ ဓား ဒဏ် ချက် ခံ ပြီး ရှင် သေး သော သား ရဲ၏ရုပ် ပုံ လုပ် ကြ စေ ဟု အ မိန့် ရှိ ပြီး လျှင်၊ ထို ရုပ် ပုံ စ ကား ပြော စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ ရှိ မ ခိုး သ မျှ သော သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ သက် သွင်း ခွင့် ရ၏။ သို့ နှင့် အ ညီ ညာ လက် တွင် ဖြစ် စေ၊ န ဖူး တွင် ဖြစ် စေ၊ သား ရဲ၏ သ ညာ ကို လူ ယုတ်၊ လူ မြတ်၊ သူ ကြွယ်၊ သူ ဆင်း ရဲ၊ ကျွန်၊ လူ လွတ် တို့ ခံ စေ သည့် အ လျောက်၊ သား ရဲ၏ အ မည် ဂ ဏာန်း တည်း ဟူ သော ထို သ ညာ ကင်း သူ မည် သူ မျှ ရောင်း ဝယ် ခွင့် မ ရ။ ပ ညာ ပြ ရ သည် မှာ ဉာဏ် ကောင်း သူ သည် လူ၏ ဂ ဏာန်း ဖြစ် သော ထို သား ရဲ၏ ဂ ဏာန်း ကို ရေ တွက် စေ။ ခြောက် ရာ့ ခြောက် ဆယ့် ခြောက် ဖြစ် သ တည်း။ တစ် ဖန် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ဇိ အုန် တောင် ပေါ် မှာ ရပ် နေ သော သိုး ငယ် တော် နှင့် အ တူ န ဖူး တွင် သိုး ငယ် တော်၏ နာ မ၊ ခ မည်း တော်၏ နာ မ၊ အ က္ခ ရာ တင် ခံ သူ တစ် သိန်း လေး သောင်း လေး ထောင် ကို မြင်၍၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟုန်း သံ၊ ကျယ် စွာ သော မိုး ချုန်း သံ၊ စောင်း သ မား တို့ စောင်း တီး သံ ကဲ့ သို့၊ ပ လ္လင် တော် ရှေ့ သ တ္တ ဝါ လေး ပါး နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ရှေ့ တွင် ဧ ချင်း သစ် ဖွဲ့ ဆို ကြ သည် ကို ကြား ရ၏။ ထို ဧ ချင်း ကို မြေ ကြီး မှ ဝယ် တော် မူ ပြီး ဖြစ် သူ၊ ထို တစ် သိန်း လေး သောင်း လေး ထောင် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ သင်၍ မ ရ နိုင်။ ထို သူ တို့ ကား မေ ထုန် နှင့် မ ညစ် ညူး ဘဲ လူ ပျို စင် ဖြစ် လျက် သိုး ငယ် တော် ကြွ တော် မူ လေ ရာ ရာ လိုက် ပါ သူ၊ ဘု ရား သ ခင် နှင့် သိုး ငယ် တော့် အ ဖို့ ကောက် ဦး အ ဖြစ် လူ တို့ ဘောင် က ဝယ် ယူ တော် မူ သူ၊ မု သာ ကင်း သော နှုတ် ရှိ သူ၊ အ ပြစ် အ နာ ကင်း စင် သူ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။ ဒု တိ ယ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လိုက် လျက် မ တ ရား သော မေ ထုန် စ ပျစ် ရည် အ ရှိန် ကို လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ အား တိုက် သော ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး ပြို ပြီ၊ ပြို ပြီ ဟု ကြွေး ကြော် ၏။ တ တိ ယ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လည်း လိုက် လျက် သား ရဲ နှင့် ရုပ် ပုံ ကို ရှိ ခိုး၍ န ဖူး တွင် ဖြစ် စေ၊ လက် တွင် ဖြစ် စေ၊ သ ညာ ခံ ယူ သည်။ ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် ဖ လား၌ ရေ မ ပါ ဘဲ ရော စပ် ထား သော အ မျက် တော် စ ပျစ် ရည် အ ရှိန် ကို သောက် လျက် သန့် ရှင်း သော စေ တ မန် တော် တို့ နှင့် သိုး ငယ် တော့် ရှေ့၊ ကန့် မီး ဖြင့် ညှင်း ဆဲ ခံ ရ သည့် အ လျောက်၊ သား ရဲ နှင့် ရုပ် ပုံ ကို ရှိ ခိုး လျက် သား ရဲ အ မည် သ ညာ ကို ခံ သော ထို သူ တို့ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း အ ခိုး သည် နေ့ ညဥ့် မ စဲ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တက် လိမ့် မည်။ ဤ အ ရာ၌ ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် များ နှင့် ယေ ရှု အား ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို စောင့် ရှောက် သော သီး သန့် ထား သူ တို့ တည် ကြည် ခြင်း ရှိ၏။ ထို အ ခါ ယ ခု က စ၍ အ ရှင် ဘု ရား၌ သေ လွန် သူ တို့ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ကို ရေး သား လော့ ဟု ကောင်း ကင် ဘုံ မှ အ မိန့် သံ ကို ငါ ကြား ရ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် က လည်း ထို သူ တို့ သည် အ လုပ် ဝန် ပြီး စီး ငြိမ်း ချမ်း၍ အ ကျိုး ဆက် ထက် ကြပ် ပါ သည့် အ ရာ၌ ထို သို့ မှန် ပေ သည် ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ တိမ် တိုက် ဖြူ ကို လည်း ကောင်း၊ တိမ် တိုက် ထက် လူ့ သား နှင့် တူ သော ပု ဂ္ဂိုလ် တစ် ပါး သည် ရွှေ သ ရ ဖူ ကို ဆောင်း လျက်၊ ထက် သော တံ စဉ် ကို ကိုင် လျက် ထိုင် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် ရ ၏။ စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လည်း ဗိ မာန် တော် မှ ထွက် လာ လျက် တိမ် တိုက် ထက် ထိုင် နေ သော ပု ဂ္ဂိုလ် အား တံ စဉ် တော် ကို ကျော့ ရိတ် တော် မူ ပါ။ မြေ ကြီး အ သီး အ နှံ မှည့်၍ ရိတ် ချိန် တိုင် ရောက် ပါ ပြီ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ရာ၊ တိမ် တိုက် ထက် ထိုင် နေ သော ပု ဂ္ဂိုလ် သည် တံ စဉ် ကို မြေ ကြီး ပေါ် သို့ ပစ် လွှတ် သည့် အ လျောက် မြေ ကြီး ရိတ် ဖြတ် ခံ ရ၏။ တစ် ဖန် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ ဗိ မာန် တော် မှ ထက် သော တံ စဉ် ကိုင် လျက် ထွက် လာ သည့် အ ပြင်၊ မီး ပေါ် တွင် အာ ဏာ ဆောင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လည်း ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် မှ ထွက် လာ ပြီး လျှင် ထက် သော တံ စဉ် ကိုင် အား မြေ ကြီး စ ပျစ် သီး မှည့် ပြီး ဖြစ်၍ အ ခိုင် များ ကို ဖြတ် ခူး ရန် ထက် သော သင့် တံ စဉ် ကျော့ လော့ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ရာ၊ ထို စေ တ မန် တော် သည် တံ စဉ် ကို မြေ ပေါ် သို့ ပစ် လွှတ်၍ မြေ ကြီး စ ပျစ် သီး များ ကို ဖြတ် ခူး ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် တည်း ဟူ သော ဖိ နင်း ရာ ကျင်း ကြီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ၏။ ထို ကျင်း ကို မြို့ တော့် ပြင် တွင် ဖိ နင်း ရာ ထွက် စီး သော အ သွေး သည် မြင်း ဇက် သုံး ကို ထိ၍ တိုင် ပေါင်း တစ် ရာ ခန့် ရောက်၏။ တစ် ဖန် အ ခြား မ ဟာ နိ မိတ် ထူး ကို ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ ဘေး ခု နစ် မျိုး ဆောင် စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး တည်း။ ထို ဘေး များ ကား ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် ပြီး စီး သော ကြောင့် အ န္တိ မ ဘေး များ တည်း။ တစ် ဖန် မီး ရောင် ထွက် သော ဖန် သ မု ဒ္ဒ ရာ အ ဆင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သား ရဲ မှ စ၍ ရုပ် ပုံ နှင့် အ မည် ဂ ဏန်း အ န္တ ရာယ် မှ လွတ် မြောက် အောင် မြင် သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် စောင်း တော် များ ကို ပိုက် လျက် ဖန် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် တွင် ရပ် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ကျွန် တော် ရင်း မော ရှေ၏ ဧ ချင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သိုး ငယ် တော်၏ ဧ ချင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သီ ဆို လျက် အို အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ အ မှု တော် များ သည် ထူး ဆန်း ကြီး မြတ် လှ ပါ၏။ အို လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ နည်း လမ်း တော် များ သည် ဖြောင့် မတ် မှန် ကန် လှ ပေ ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် ကို ခန့် ညား ခြင်း၊ ချီး မွမ်း ခြင်း မ ပြု ဘဲ နေ ဝံ့ သူ ကား မည် သူ ပါ နည်း။ ကိုယ် တော် သာ လျှင် သန့် ရှင်း လျက် ဖြောင့် မတ် မှု တော် များ ထင် ရှား ပြီး ဖြစ် ၍ လူ မျိုး ရှိ သ မျှ သည် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ရှိ ခိုး ကြ လ တ္တံ့ ဟု သီ ဆို ကြ ၏။ ထို နောက် ငါ မျှော် ကြည့် သော် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် သက် သေ တော် ရှိ၊ စံ တော် မူ ရာ ဗိ မာန် တော် ပွင့် ရာ၊ ဘေး ခု နစ် မျိုး ဆောင် စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး သည် ဖြူ စင် သော ပိတ် ချော ထည် ဝတ် ဆင် လျက်၊ ရွှေ ရင် စည်း စည်း လျက်၊ ထို ဗိ မာန် တော် မှ ထွက် လာ ကြ ပြီး လျှင်၊ သ တ္တ ဝါ လေး ပါး အ ဝင် တစ် ပါး သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် နှင့် ပြည့် သည့် ရွှေ ဖ လား ခု နစ် လုံး ကို ထို စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး အား ပေး အပ် သည် နှင့်၊ ဗိ မာန် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော့်၊ တန် ခိုး တော့် ဆိုင် ရာ အ ခိုး နှင့် ပြည့် သ ဖြင့် စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး တို့၏ ဘေး ခု နစ် မျိုး မ ကုန် မီ မည် သူ မျှ မ ဝင် နိုင်။ စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး တို့ အား သွား ၍ ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် ဖ လား ခု နစ် လုံး ကို မြေ ကြီး ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း လော့ ဟု ဗိ မာန် တော် မှ ကျယ် သော အ သံ ကို ငါ ကြား ရ ပြီး နောက်၊ ပ ထ မ စေ တ မန် တော် သွား၍ ကိုယ့် ဖ လား ကို မြေ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် သား ရဲ၏ သ ညာ ခံ လျက် ရုပ် ပုံ ကို ရှိ ခိုး သူ တို့ ၌ နာ ကျင် သော အ နာ ဆိုး ပေါက် ၏။ ဒု တိ ယ စေ တ မန် တော် သည် ကိုယ့် ဖ လား ကို သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် ရေ သည် လူ သေ၏ သွေး ကဲ့ သို့ ဖြစ် သ ဖြင့် သ မု ဒ္ဒ ရာ ရှိ သ တ္တ ဝါ ဟူ သ မျှ သေ ကြ ၏။ တ တိ ယ စေ တ မန် တော် သည် ကိုယ့် ဖ လား ကို မြစ် များ၊ စမ်း ပေါက် များ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် ရေ သည် သွေး ဖြစ် သ ဖြင့်၊ ရေ စောင့် တ မန် တော် က ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ တိတ် တည် လျက် အို သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင်၊ ဤ သို့ စီ ရင် တော် မူ ရာ ၌ ဖြောင့် မတ် လှ ပါ ၏။ သီး သန့် ထား သူ တို့ နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ အ သွေး ကို သွန်း ကြ သော ထို သူ တို့ အား အ သွေး တိုက် တော် မူ သည် မှာ ထိုက် သင့် ဒဏ် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျောက် ကြောင်း ငါ ကြား ၏။ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် က လည်း ဟုတ် မှန် ပါ၏။ အို အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင်၊ စီ ရင် တော် မူ ချက် များ သည် ဟုတ် မှန် ဖြောင့် မတ် ပါ၏ ဟု ထောက် ခံ သည် ကို ကြား ရ ၏။ စ တု တ္ထ စေ တ မန် တော် သည် ကိုယ့် ဖ လား ကို နေ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် လူ တို့ ကို အ ရှိန် ဖြင့် တောက် လောင် သော အ ခွင့် ရ သည့် အ လျောက်၊ လူ တို့ လည်း အ လွန် ပူ ပြင်း ၍ ကျွမ်း လောင် ကြ ရာ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ရန် နောင် တ မ ရ ဘဲ ဤ ဘေး များ ကို အ စိုး ရ သော ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ပုတ် ခတ် ကြ ၏။ ဆ ဋ္ဌ မ စေ တ မန် တော် သည် ကိုယ့် ဖ လား ကို ဥ ဖ ရတ် မြစ် ကြီး ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် အ ရှေ့ ပြည် ဘု ရင် မင်း တို့ လမ်း ပေါက် စေ ခြင်း ငှါ မြစ် ရေ ခမ်း ခြောက် ၏။ သ တ္တ မ စေ တ မန် တော် သည် ကိုယ့် ဖ လား ကို ကောင်း ကင် လေ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း သော် အ ဆုံး သတ် ပြီ ဟူ၍ ဗိ မာန် တော် ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ကျယ် သော ကြွေး ကြော် သံ ရောက် လာ ရာ၊ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ ထစ် ခြင်း များ ပြင် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လူ နေ သည် က စ၍ မ ဖြစ် စ ဖူး အ လွန် ကြီး ကျယ် ပြင်း ထန် သော င လျင် လှုပ် ခြင်း ဖြစ် သ ဖြင့်၊ မြို့ တော် ကြီး သုံး ပိုင်း အက် ကွဲ လျက် လူ မျိုး ခြား တို့ မြို့ များ လည်း ပြို လဲ၏။ ထို သို့ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး ကို ဘု ရား သ ခင် သ တိ ရ၍ အ မျက် တော် စ ပျစ် ရည် အ ရှိန် ဖ လား ကို တိုက် တော် မူ ရာ၊ ကျွန်း ရှိ သ မျှ ရှောင် ပြေး၍ တောင် များ ပ ပျောက် သည့် ပြင်၊ ကောင်း ကင် မှ ခွက် သုံး ဆယ် ခန့် ရှိ မိုး သီး ကြီး များ ကျ သည် နှင့် လူ တို့ သည် ပြင်း ထန် လှ သော ထို မိုး သီး ဘေး ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် အား ပုတ် ခတ် ကြ ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် ဝင် စား သော ငါ့ ကို တော သို့ ခေါ် သွား ရာ ပုတ် ခတ် ခြင်း ဘွဲ့ ကိုယ် လုံး ပြည့် ပါ လျက် ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး၊ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ရှိ သား ရဲ နီ အ ထက် စီး နေ သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ထို မိန်း မ သည် အ မောင်း ထည်၊ အ နီ ထည် ဝတ် ခြုံ လျက်၊ ရွှေ၊ ကျောက်၊ ပု လဲ တန် ဆာ များ ကို ဆင် ယင် လျက်၊ ကိုယ့် မ တ ရား သော မေ ထုံ ဆိုင် ရာ ညစ် ညူး စက် ဆုပ် ဖွယ် များ နှင့် ပြည့် သော ရွှေ ဖ လား ကို ကိုင် ထား ၏။ န ဖူး တွင် နက် နဲ ရာ က မ္ဗည်း ကား၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ ပြည့် တန် ဆာ များ နှင့် စက် ဆုပ် ဖွယ် များ၏ အ မိ၊ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး တည်း ဟူ၍ အ မည် ရေး ထား ၏။ သူ သည် သီး သန့် ထား သူ တို့ အ သွေး၊ ယေ ရှု၏ သက် သေ ခံ တော် တို့ အ သွေး နှင့် ယစ် မူး သည် ကို ငါ မြင် ရ၍ အ လွန် အံ့ ဩ သော်၊ စေ တ မန် တော် က အ ဘယ် ကြောင့် အံ့ သြ သ နည်း။ ထို မိန်း မ မှ စ၍ ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး၊ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ရှိ၊ ထို မိန်း မ စီး သော သား ရဲ နှင့် စပ် သည့် နက် နဲ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ သင် မြင် သော သား ရဲ ကား အ ထက် ရှိ ဖူး သူ၊ ယ ခု မ ရှိ သူ၊ င ရဲ ချောက် ထဲ မှ တက် လာ ဆဲ ရှိ၍ ပျက် စီး ရာ ရောက် မည့် သူ တည်း။ ဤ လော က တည် သည့် ကာ လ က အ သက် စာ ရင်း တွင် အ မည် မ သွင်း သော၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ နေ ထိုင် သူ တို့ သည် ထို သား ရဲ ရှိ ဘူး ကြောင်း၊ ယ ခု မ ရှိ ကြောင်း၊ ပေါ် ပြန် မည့် အ ကြောင်း များ ကို သိ မြင် သော် အံ့ ဩ ကြ လိမ့် မည်။ ဉာဏ် ပ ညာ ပြ ရ မည် မှာ ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး သည် ထို မိန်း မ ထိုင် နေ ရာ တောင် ခု နစ် လုံး ဖြစ် သည့် ပြင်၊ ဘု ရင် မင်း ခု နစ် ပါး လည်း ဖြစ် သည့် အ လျောက် ငါး ပါး ကျ ပြီ။ တစ် ပါး ရှိ၏။ ကျန် တစ် ပါး မှာ မ ပေါ် သေး။ ပေါ် သည့် ကာ လ၊ တ ခ ဏ မျှ စံ ရ မည်။ အ ထက် က ရှိ ဘူး လျက်၊ ယ ခု မ ရှိ သော သား ရဲ ကား ထို ခု နှစ် ပါး အ ဝင် ဖြစ် လျက် ပျက် စီး ရာ ရောက် မည့် အ ဋ္ဌ မ ဘု ရင် မင်း တည်း။ သင် မြင် သော ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ကား နိုင် ငံ မ ရ သေး သော် လည်း၊ သား ရဲ နှင့် အ တူ မင်း အာ ဏာ ကို တစ် နာ ရီ မျှ ရ မည့် ဘု ရင် မင်း ဆယ် ပါး တို့ တည်း။ ထို မင်း တို့ သည် ကိုယ့် တန် ခိုး နှင့် အာ ဏာ ကို သား ရဲ သို့ အ ကြံ တူ အပ် နှံ လျက် သိုး ငယ် တော် နှင့် စစ် ပြိုင် ကြ ရာ၊ အ ရှင့် ထက် အ ရှင်၊ ဘု ရင့် ထက် ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ သော သိုး ငယ် တော် သည် ရွေး ကောက် ခေါ် ထား တော် မူ သူ၊ သ စ္စာ စောင့် သူ၊ နောက် တော် ပါ တို့ နှင့် တ ကွ နိုင် နင်း တော် မူ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပြည့် တန် ဆာ ထိုင် နေ ရာ သင် မြင် သော မြစ် ချောင်း များ ကား ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး အ နွယ် များ တည်း။ သင် မြင် သော ဦး ချို ဆယ် ချောင်း နှင့် သား ရဲ သည် ထို ပြည့် တန် ဆာ ကို မုန်း ထား သ ဖြင့် မြို့ ဆိုး ကုန်း အ ချည်း စီး ဖြစ် စေ လျက် သူ့ အ သား ကို စား၍ မီး ဖြင့် ကျွမ်း စေ ကြ လိမ့် မည်။ အ သို့ ဆို သော် ဘု ရား သ ခင် ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် မ ပြီး မ ချင်း ကိုယ့် နိုင် ငံ ကို သား ရဲ သို့ အ ကြံ တူ အပ် နှံ၍ အ ကြံ တော် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ စေ ရန် သူ တို့ စိတ် ကို ဘု ရား သ ခင် ပြု ပြင် တော် မူ ၏။ သင် မြင် သော မိန်း မ ကား မြေ ကြီး ဘု ရင် မင်း တို့ ကို အ စိုး ရ သော မြို့ တော် ကြီး ဖြစ် သ တည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း မြွက် ဆို လေ ၏။ ထို နောက် ကြီး စွာ သော အ ခွင့် အာ ဏာ ဆောင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည် ကို ငါ မြင် ရာ မြေ ကြီး သည် သူ့ ဘုန်း ရောင် နှင့် ထွန်း လင်း လျက် ရှိ၏။ သူ က လည်း ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး ပြို ပြီ၊ ပြို ပြီ။ နတ် ဆိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ မ သန့် သော ဝိ ညာဉ် ဟူ သ မျှ အောင်း ရာ ငှက် ယုတ် ငှက် ဆိုး တို့ အောင်း ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ သည် ထို မြို့၏ မ တ ရား သော မေ ထုန် စ ပျစ် ရည် အ ရှိန် ကို သုံး သောက် ခြင်း၊ မြေ ကြီး ဘု ရင် မင်း တို့ သည် သူ နှင့် မှား ယွင်း ခြင်း၊ မြေ ကြီး ကုန် သည် တို့ လည်း သူ့ အ ပျော် အ ပါး စည်း စိမ် ကြောင့် ကြွယ် ဝ ခြင်း သို့ ရောက် ခဲ့ ကြ လေ စွ ဟု အ လွန် ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ၏။ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ အ ခြား သော ကြွေး ကြော် သံ ကို ငါ ကြား ရ သည် ကား အို လူ မျိုး တော်၊ ထို မြို့၏ ဒု စ ရိုက် များ နှင့် ဆက် ဆံ ခြင်း၊ ဆိုင် ရာ ဘေး များ ကို ခံ စား ခြင်း မ ရှိ အံ့ သော ငှါ ထွက် လာ ကြ လော့။ ထို မြို့၏ ဒု စ ရိုက် များ သည် ကောင်း ကင် ဘုံ ရောက် များ ပြား သ ဖြင့် ထို အ ဓ မ္မ မှု များ ကို ဘု ရား သ ခင် သ တိ ရ တော် မူ ပြီ။ ထို မြို့ စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပင် စီ ရင် ခြင်း၊ အ ကျင့် အ ကြံ များ အ လိုက် နှစ် ဆ တုန့် ပြန် ခြင်း၊ ရော စပ် ခဲ့ သော ခွက်၌ နှစ် ဆ ရော စပ် ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင်၍ ပျော် ပါး ခဲ့ သည် နှင့် အ မျှ ညှင်း ဆဲ မြည် တမ်း ခြင်း များ ကို ဆပ် ပေး ကြ လော့။ ငါ ကား မု ဆိုး မ မ ဟုတ်။ ဘု ရင် မ အ ဖြစ် စံ နေ၏။ မြည် တမ်း ခြင်း ကို ခံ စား ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု စိတ် တွင် အောက် မေ့ သော ကြောင့်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် တန် ခိုး ကြီး တော် မူ သည့် အ လျောက် ခံ ရ မည့် ဘေး များ တည်း ဟူ သော သေ ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း များ သည် နေ့ ချင်း သင့် ရောက် သည့် ပြင်၊ မီး ဖြင့် ကျွမ်း လောင် ခံ ရ လ တ္တံ့။ သူ နှင့် မှား ယွင်း ပျော် ပါး ခဲ့ သော မြေ ကြီး ဘု ရင် မင်း တို့ သည် ထို ကျွမ်း လောင် ရာ မီး ခိုး ကို ကြည့် မြင် ကြ သည့် ကာ လ၊ ထို ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ကြောက် ရွံ့၍ အ ဝေး က ရပ် နေ လျက် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး မြို့ ခိုင် သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် စီ ရင် ဒဏ် သင့် ရောက် ပြီ တ ကား ဟု ငို ကြွေး ရင် တီး လျက် ဆို ကြ လိမ့် မည်။ နှစ် ခြိုက် သော အ သီး မြတ် ပ ပျောက် လျက် မြိန် ရှက် သော ခဲ ဖွယ် နှင့် ကျက် သ ရေ ပျက် စီး ပြီ ဖြစ်၍ နောင် တွေ့ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို မြို့ ထွက် ကုန် စည် များ ကို ရောင်း ဝယ် ကြွယ် ဝ သော ကုန် သည် တို့ သည် ဤ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ကြောက် ရွံ့၍ အ ဝေး က ရပ် နေ လျက်၊ ပိတ် ချော ထည်၊ အ မောင်း ထည်၊ အ နီ ထည်၊ ရွှေ၊ ကျောက် မျက်၊ ပု လဲ များ ကို ဝတ် ခြုံ ဆင် ယင် သော မြို့ ကြီး သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် ထို မျှ လောက် စည်း စိမ် ဆုံး ပါး ပြီ တ ကား ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် ဆို ကြ လိမ့် မည်။ သင်္ဘော သူ ကြီး ရှိ သ မျှ၊ သင်္ဘော စီး ရှိ သ မျှ၊ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် ပင် လယ် ဖြင့် အ သက် မွေး သူ ဟူ သ မျှ လည်း၊ ကျွမ်း လောင် ရာ မီး ခိုး ကို ကြည့် မြင် သော် အ ဝေး က ရပ် နေ လျက် ဤ မြို့ ကြီး နှင့် အ ဘယ် မြို့ တူ သ နည်း ဟု ဟစ် သည့် ပြင်၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မှုန့် ကြဲ လျက် စည်း စိမ် ကြောင့် ပင် လယ် သွား သင်္ဘော ရှင် ရှိ သ မျှ ကို ကြွယ် ဝ စေ ခဲ့ ရာ ထို မြို့ ကြီး သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ အ ချင်း ကောင်း ကင် ဘုံ မှ စ၍ သီး သန့် ထား သူ တ မန် တော် ပ ရော ဖက် တို့၊ ထို မြို့ အ တွက် ရွှင် လန်း ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို မြို့ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သင် တို့ အ မှု ကို စီ ရင် တော် မူ ပြီ ဟူ၍ တည်း။ တစ် ဖန် ခွန် အား ကြီး သော စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကြိတ် ဆုံ ကြီး ခန့် ရှိ ကျောက် တစ် လုံး ကို ယူ၍ သ မု ဒ္ဒ ရာ ထဲ သို့ ပစ် ချ ပြီး လျှင် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး ကို ဤ သို့ ပြင်း ထန် စွာ ပစ် ချ သ ဖြင့် တွေ့ တော့ မည် မ ဟုတ်။ စောင်း သ မား၊ အ ငြိမ့် သ မား၊ ပြွေ သ မား၊ တံ ပိုး ခ ရာ သ မား တို့ တီး မှုတ် သံ ကို သင်၌ ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ လက် မြှောက် သူ မည် သည် ကို မျှ တွေ့ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ကြိတ် ဆုံ သံ ကို ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မီး အ လင်း ထွန်း ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် သ တို့ သ မီး ကြွေး ကြော် သံ ကို ကြား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ အ သို့ ဆို သော် သင့် ကုန် သည် တို့ သည် မြေ ပေါ် တွင် အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် ခဲ့ ကြ ရာ သင့် နတ် မှော် ဟော ခြင်း ဖြင့် လူ အ မျိုး မျိုး တို့ လှည့် ဖြား ခံ ရ ကြ သည့် ပြင်၊ ပ ရော ဖက် နှင့် သီး သန့် ထား သူ တို့ အ သွေး မှ စ၍ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ကွပ် မျက် ခံ ရ သူ ခပ် သိမ်း တို့ အ သွေး ကို ထို မြို့၌ တွေ့ မိ ခဲ့ သော ကြောင့် တည်း ဟု ကြွေး ကြော် ၏။ ထို နောက် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ လူ ပ ရိတ် သတ် ကြီး၏ အုတ် အုတ် သဲ သဲ သံ နှင့် တူ သော အ သံ ကို ငါ ကြား ရ သည် မှာ ဟာ လေ လု ယ။ ကယ် တင် ခွင့် မှ စ၍ ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် ကို ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ၏။ စီ ရင် တော် မူ ချက် များ သည် ဟုတ် မှန် ဖြောင့် မတ်၏။ မ တ ရား သော မေ ထုန် ဖြင့် မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး ဖောက် ပြန် စေ သော ပြည် တန် ဆာ ကြီး ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ လျက် ကျွန် တော် ရင်း တို့ အ သွေး အ တွက် လက် စား​ ချေ တော် မူ ပြီ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ပြီး နောက်၊ ဟာ လေ လု ယ ဟု ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ကြွေး ကြော် ကြ ပြန်၏။ ထို မြို့ မီး ခိုး သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တက် လေ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ဆယ့် လေး ပါး တို့ နှင့် သ တ္တ ဝါ လေး ပါး တို့ က လည်း ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် ထက် စံ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ကို ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး၍ အာ မင်။ ဟာ လေ လု ယ ဟု လိုက် ဆို ကြ ၏။ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ထွက် လာ သော အ မိန့် သံ က လည်း ကိုယ် တော် ကို ခန့် ညား သော အ ချင်း ကျွန် တော် ရင်း အ ယုတ် အ မြတ် အ ပေါင်း တို့၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် အား ထော မ နာ ပြု ကြ လော့ ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊ လူ ပ ရိတ် သတ် ကြီး ၏ အုတ် အုတ် သဲ သဲ သံ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟုန်း သံ၊ ပြင်း ထန် သော မိုး ချုန်း သံ နှင့် တူ သော အ သံ ကို ငါ ကြား ရ သည် မှာ ဟာ လေ လု ယ။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စိုး စံ တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် က၊ သိုး ငယ် တော်၏ မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ တော် သို့ ဖိတ် ကြား ခံ ရ သူ တို့၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ကို ရေး သား လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဤ ကား ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် စစ် ဖြစ် သည် ဟူ၍လည်း ကောင်း မြွက် ဆို ရာ၊ ခြေ ရင်း၌ ငါ ပျပ် ဝပ် လျက် ရှိ ခိုး မည် ပြု သော် ရှိ မ ခိုး လင့်။ ငါ သည် သင် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရှု အ ကြောင်း သက် သေ ခံ မြဲ ခံ သော သင့် ညီ အစ် ကို တို့ နှင့်လည်း ကောင်း ကျွန် ချင်း ဖြစ် သည်။ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လော့ ဟု ငါ့ အား ပြော ဆို၏။ ယေ ရှု အ ကြောင်း သက် သေ မှာ ပ ရော ဖက် ပြု ခြင်း အ နှစ် သာ ရ တည်း။ တစ် ဖန် ကောင်း ကင် ဘုံ ပွင့် ရာ ငါ မျှော် ကြည့် သော် မြင်း ဖြူ တစ် စီး ကို မြင် ရ၏။ စီး နင်း သူ သည် ဟုတ် မှန် စွာ သ စ္စာ စောင့် သော အ ရှင် ဟု သ မုတ်၍ ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လျက် စစ် တိုက် တော် မူ ၏။ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ တို့ လည်း ဖြူ စင် သော ပိတ် ချော ဝတ် ဆင် လျက် မြင်း ဖြူ များ ကို စီး၍ နောက် တော် ပါ ကြ ရာ။ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို ဒဏ် ခတ် ရန် ခံ တွင်း တော် မှ ထက် သော သံ လျက် ထွက် သည့် အ လျောက် သံ လှံ တံ နှင့် အုပ် စိုး၍ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင့် အ မျက် တော် စ ပျစ် ရည် အ ရှိန် ကျင်း ကို ဖိ နင်း တော် မူ၏။ ဝတ် လုံ တော်၊ ပေါင် တော် ပေါ် မှာ ဘု ရင့် ထက် ဘု ရင်၊ အ ရှင့် ထက် အ ရှင် ဟု ဘွဲ့ တော် အ က္ခ ရာ တင် လျက် ရှိ၏။ တစ် ဖန် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် နေ တွင် ရပ်၍ ကောင်း ကင် အ လယ်၌ ပျံ ဝဲ သော ငှက် အ ပေါင်း တို့ အား ဘု ရား သ ခင်၏ စား သောက် ပွဲ တော် ကြီး သို့ စု ရုံး လျက်၊ ဘု ရင် မင်း တို့ အ သား၊ ဗိုလ် မှူး တို့ အ သား၊ သူ ရဲ ကောင်း တို့ အ သား၊ မြင်း နှင့် စီး နင်း သူ တို့ အ သား၊ ကျွန်၊ လူ လွတ်၊ လူ ယုတ်၊ လူ မြတ် ရှိ သ မျှ တို့ အ သား ကို စား ရန် လာ ကြ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် လျက် နေ သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ထို အ ခါ သား ရဲ မှ စ၍ မြေ ကြီး ဘု ရင် မင်း တို့ နှင့် နောက် ပါ ဗိုလ် ခြေ များ သည် မြင်း စီး သော အ ရှင် မှ စ၍ နောက် တော် ပါ ဗိုလ် ခြေ များ ကို စစ် တိုက် ရန် ခင်း ကျင်း ကြ စ ဥ်၊ သား ရဲ ရှေ့ တွင် နိ မိတ် ပြ သ ဖြင့် သား ရဲ၏ သ ညာ ခံ သူ၊ ရုပ် ပုံ ကို ရှိ ခိုး သူ တို့ အား လှည့် ဖြား သော မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် နှင့် တ ကွ သား ရဲ ပါ သုံ့ ပန်း ပြီး လျှင် နှစ် ဦး လုံး ကို တောက် လောင် သော ကန့် မီး အိုင် ထဲ သို့ အ ရှင် လိုက် ပစ် ချ သည့် ပြင်၊ ကြွင်း သူ တို့ ကို မြင်း စီး သော အ ရှင့် ခံ တွင်း တော် ထွက် သန် လျက် နှင့် ကွပ် မျက် သ ဖြင့် ချင်း တို့ အ သား နှင့် ငှက် အ ပေါင်း ပြည့် ဝ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ တစ် ဖန် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် င ရဲ ဘုံ သော့ နှင့် သံ ကြိုး ကြီး တစ် စင်း ကို ကိုင် လျက် ကောင် ကင် ဘုံ မှ ဆင်း လာ ရာ၊ မာ နတ် စာ တန် တည်း ဟူ သော ရှေး မြွေ ဟောင်း န ဂါး ကို ဖမ်း ဆီး၍ နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ချည် နှောင် လျက် င ရဲ သို့ ပစ် ချ ပြီး လျှင်၊ ထို နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် မ ကုန် မီ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို ထပ် မံ မ လှည့် ဖြား နိုင် စေ ရန် ပိတ်၍ တံ ဆိပ် ခတ် ထား သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ထို ကာ လ ကုန် လွန် သည့် နောက် တစ် ခ ဏ မျှ လွှတ် ရ ဦး မည်။ ထို အ ခါ ရာ ဇ ပ လ္လင် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ပ လ္လင် များ ထက် ထိုင် နေ သူ တို့ သည် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခွင့် ရ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် နှင့် ယေ ရှု အ ကြောင်း ခံ ခဲ့ သော သက် သေ အ တွက် ခေါင်း ဖြတ် ဒဏ် ခံ ရ သူ၊ သား ရဲ နှင့် ရုပ် ပုံ ကို ရှိ မ ခိုး သူ၊ သ ညာ ကို လည်း န ဖူး နှင့် လက် တွင် မ ခံ သူ တို့ နာမ် ဝိ ညာဉ် များ သည် နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ပတ် လုံး ရှင် ပြန် လျက် ခ ရစ် တော် နှင့် အ တူ စိုး စံ ရ ကြ သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၏။ ကြွင်း သော သူ သေ တို့ မှာ ထို နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် မ ကုန် မီ အ သက် မ ရှင် ရ ကြ။ ဆို ခဲ့ သော ရှင် ပြန် ခြင်း ကား ပ ထ မ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း တည်း။ ပ ထ မ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း တွင် ပါ ဝင် သူ တို့ သည် သန့် ရှင်း၍ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် ဒု တိ ယ သေ ခြင်း အာ ဏာ နှင့် ကင်း လျက် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ခ ရစ် တော်၏ ပ ရော ဟိတ် များ အ ဖြစ် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ထို နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ပတ် လုံး စိုး စံ နှင့် ကြ လိမ့် မည်။ ထို နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ကုန် လွန် သည့် ကာ လ စာ တန် သည် အ ကျဉ်း မှ လွတ် ၍ ဂေါ ဂ၊ မာ ဂေါ ဂ ခေါ် မြေ ကြီး လေး စွန်း ရှိ လူ မျိုး များ ကို လှည့် ဖြား လျက် စစ် ပွဲ သို့ စု ရုံး စေ ခြင်း ငှါ ထွက် လိမ့် မည်။ သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော၊ ထို လူ မျိုး တို့ သည် မြေ ကြီး တစ် လျှောက် ချီ လာ ပြီး လျှင် သီး သန့် ထား သူ တို့ တပ် စွဲ ရာ ချစ် ဖွယ် သော မြို့ တော် ကို ဝန်း ဝိုင်း စဉ် ကောင်း ကင် မှ ကျ သော လောင် မီး ဖြင့် ကျွမ်း ကြ ရ မည့် ပြင် လှည့် ဖြား သော မာ နတ် လည်း၊ သား ရဲ နှင့် မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ ရှိ နှင့် ရင်း ကန့် မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သ ဖြင့် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။ တစ် ဖန် ဖြူ ဆွတ် သော မ ဟာ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ပ လ္လင့် အ ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင့် မျက် မှောက် မှ၊ မိုး မြေ ရှောင် ပြေး ကွယ် ပျောက် သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၏။ ထို ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ တွင် သူ သေ အ ယုတ် အ မြတ် တို့ ရပ် နေ ကြ ရ။ မှတ် ပုံ စာ ရင်း များ ကို ဖွင့် ထား သည့် ပြင် အ သက် ဆိုင် ရာ အ ခြား စာ ရင်း ကို လည်း ဖွင့် ထား ပြီး လျှင် သူ သေ တို့ သည် စာ ရင်း မှတ် ပုံ ပါ အ ကျင့် အ ကြံ များ အ လျောက် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ ကြ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ သ မု ဒ္ဒ ရာ သည် ပါ ရှိ သော သူ သေ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သေ မင်း နှင့် မ ရ ဏာ တို့ သည် ပါ ရှိ သော သူ သေ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အပ် ရ ကြ သ ဖြင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ အ လျောက် လူ တိုင်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ ပြီး နောက်၊ သေ မင်း နှင့် မ ရ ဏာ ကို မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက်၏။ ထို မီး အိုင် ကား ဒု တိ ယ သေ ခြင်း တည်း။ အ သက် စာ ရင်း တွင် အ မည် မ သွင်း သူ တိုင်း ကို လည်း မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက်၏။ တစ် ဖန် မိုး မြေ ဟောင်း လွင့် သွား ပြီး သည့် အ လျောက် သ မု ဒ္ဒ ရာ မ ရှိ သော မိုး မြေ သစ် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ သန့် ရှင်း သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သစ် လည်း ခင် ပွန်း အ ဖို့ ဆင် ယင် ပြီး မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး ကဲ့ သို့ အ သင့် ဆင် ပြင် လျက် ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည် ကို ငါ မြင် စဉ်၊ ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ကျယ် သော မြွက် သံ က ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သည် လူ တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သည့် အ လျောက် သူ တို့ နှင့် အ တူ စံ တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တို့ လည်း လူ မျိုး တော် များ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် တိုင် သူ တို့ နှင့် အ တူ တည် နေ လျက် မျက် ရည် ကျ သ မျှ ကို သုတ် တော် မူ မည်။ အ ခြင်း အ ရာ ဟောင်း များ လွင့် သွား ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် သေ ခြင်း မှ စ၍ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ဟစ် ကြွေး ခြင်း၊ နာ ကျင် ခြင်း ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မြွက် ဆို သည် ကို ငါ ကြား ရ ၏။ တစ် ဖန် ပ လ္လင် တော့် အ ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင် က အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ငါ အ သစ် ဖန် ဆင်း သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရေး သား လော့၊ ဤ အ ချက် များ ကား သ စ္စာ ရှိ၍ ဟုတ် မှန် သည် ဟု မိန့် ပြန် သ တည်း။ ကိုယ် တော် က လည်း အ ဆုံး သတ် ပြီ။ ငါ သည် အာ လ ဖ နှင့် သြ မေ ဃ၊ အ စ နှင့် အ ဆုံး ဖြစ်၏။ ရေ ငတ် သူ တို့ အား အ သက် စမ်း ရေ ကို အ ဖိုး မဲ့ သ နား မည်။ အောင် မြင် သူ သည် ဤ အ ရာ များ ကို အ ပိုင် ရ သ ဖြင့် ငါ သည် သူ့ ဘု ရား၊ သူ လည်း ငါ့ သား ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကြောက် ရွံ့ သူ၊ သ စ္စာ မဲ့ သူ၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ပြု သူ၊ လူ သတ် ဖြစ် သူ၊ မ တ ရား မေ ထုန် ကျင့် သူ၊ နတ် ဟော သူ၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် သူ မှ စ ၍ မု သာ သုံး သူ ဟူ သ မျှ ကား ဒု တိ ယ သေ ခြင်း တည်း ဟူ သော တောက် လောင် ရာ ကန့် မီး အိုင် တွင် ဆိုင် ရာ ဝေ ပုံ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ထို ကာ လ အ န္တိ မ ဘေး ခု နစ် မျိုး ပြည့် သည့် ဖ လား ခု နစ် လုံး ကိုင် ခဲ့ သော စေ တ မန် တော် ခု နစ် ပါး အ ဝင် တစ် ပါး သည် လာ လျက် လိုက် ခဲ့ လော့။ သိုး ငယ် တော်၏ မင်္ဂ လာ ဆောင် ခင် ပွန်း သ တို့ သ မီး ကို ပြ မည် ဟု ပြော ဆို ပြီး လျှင်၊ ဝိ ညာဉ် တော် ဝင် စား သူ ငါ့ ကို ကြီး မြင့် သော တောင် သို့ ခေါ် သွား လျက် ဘု ရား သ ခင် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည့် သန့် ရှင်း သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် ကို ပြ ၏။ မြို့ တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် နှင့် ပြည့် သ ဖြင့် အ လွန် မြတ် သော စိန် ကျောက် ကြည် လင် သည် နှင့် အ မျှ တောက် ပ လေ၏။ ကြီး မြင့် သော မြို့ ရိုး နှင့် တ ကွ စေ တ မန် တော် ဆယ့် နှစ် ပါး စောင့် လျက် ဣ သ ရေ လ ဆယ့် နှစ် နွယ်၏ အ မည် များ အ လိုက် က မ္ပည်း ထိုး လျက် အ ရှေ့ မျက် နှာ၌ တံ ခါး သုံး ပေါက်၊ မြောက် မျက် နှာ၌ သုံး ပေါက်၊ တောင် မျက် နှာ၌ သုံး ပေါက်၊ အ နောက် မျက် နှာ၌ သုံး ပေါက် ပေါင်း ဆယ့် နှစ် ပေါက် ရှိ ၏။ ငါ့ အား ပြော သော စေ တ မန် တော် သည် မြို့ တော် ကို တံ ခါး များ၊ မြို့ ရိုး များ ပါ တိုင်း တာ ရန် ရွှေ တာ ဝါး တစ် လုံး ပါ ရှိ သ ဖြင့်၊ အ လျား အ နံ ညီ မျှ လျက် စ တု ရန်း တည် သော မြို့ တော် ကို တာ ဝါး နှင့် တိုင်း တာ ရာ တိုင် ပေါင်း ခု နစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တည်း။ မြို့ အ လျား၊ အ နံ၊ အ မြင့် ညီ မျှ ၏။ မြို့ ရိုး ကို တိုင်း တာ သော် လူ သာ မန် အ တောင် အ လိုက် စေ တ မန် တော့် တောင် ရေ တစ် ရာ့ လေး ဆယ် လေး တောင် တည်း။ ထို မြို့ ရိုး ကို စိန် ကျောက် နှင့် တည် လုပ် ၍ မြို့ တော် လည်း ကြည် လင် သော ဖန် အဆင်း ရွှေ စင် ဖြစ် ၏။ မြို့ ရိုး အောက် ခံ များ ကို ကျောက် မျက် အ မျိုး မျိုး နှင့် ချယ် လှယ်၍ ပ ထ မ အောက် ခံ စိန်၊ ဒု တိ ယ ကျောက် ပြာ၊ တ တိ ယ ဆီး၊ စ တု တ္ထ မြ၊ ပ ဥ္စ မ ကြောင်၊ ဆ ဋ္ဌ မ ပ တ္တ မြား၊ သ တ္တ မ မ ဟူ ရာ၊ အ ဋ္ဌ မ မျက် ရွဲ၊ န ဝ မ ဥဿ ဘ ယား၊ ဒ သ မ မ ဟူ ရာ စိမ်း၊ ဧ ကာ ဒ သ မ နီ လာ၊ ဒွါ ဒ သ မ ဂေါ် မုတ် ဖြစ်၏။ တံ ခါး ဆယ့် နှစ် ကား အ သီး အ သီး ပု လဲ တစ် လုံး စီ ဖြင့် ထွင်း ထု ပြီး ပု လဲ ဆယ့် နှစ် လုံး ဖြစ်၏။ လမ်း မ တော် များ လည်း ကြည် လင် သော ဖန် ဆင်း ရွှေ စင် ဖြစ်၏။ ထို မြို့ တော်၌ ဗိ မာန် တော် မ ပေါ်။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် နှင့် သိုး ငယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ဖြစ်၏။ နေ ရောင် လ ရောင် ကို လည်း အ လို မ ရှိ။ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် သည် ထွန်း လင်း လျက် သိုး ငယ် တော် လည်း မီး ရှုး သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ ဘုန်း စည်း စိမ် ကို ပင် ဆောင် သွင်း ကြ လ တ္တံ့။ မ သန့် သော သူ မှ စ၍ မု သာ နှင့် ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ပြု မူ သူ တို့ သည် ဝင် ရောက် ရ မည် မ ဟုတ်။ သိုး ငယ် တော်၏ အ သက် စာ ရင်း သွင်း သူ တို့ သာ ဝင် ရောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ညဉ့် ကျ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မီး အ လင်း၊ နေ အ လင်း မ လို။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် ထွန်း လင်း တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တို့ ကား ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး စံ ခွင့် ရ ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထို အ ခါ ဤ အ ချက် များ ကား သ စ္စာ ရှိ၍ ဟုတ် မှန် သည်။ ပ ရော ဖက် တို့ ဉာဏ့် ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မ ကြာ မီ ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကျွန် တော် ရင်း တို့ အား ထင် ရှား စေ ရန် ကိုယ် တော်၏ စေ တ မန် တော် ကို လွှတ် တော် မူ လိုက်၏။ ငါ အ မြန် လာ မည်။ ဤ ကျမ်း ပါ ပ ရော ဖက် ဆင့် ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု ငါ ကြား ရ၏။ ထို အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကြား နာ မျှော် မြင် သူ မှာ ငါ ယော ဟန် တည်း။ ကြား မြင် ပြီး ကာ လ ပြ သ သော စေ တ မန် တော့် ခြေ ရင်း၌ ပျပ် ဝပ် လျက် ရှိ ခိုး မည် ပြု သော်၊ ရှိ မ ခိုး လင့်။ ငါ သည် သင် မှ စ၍ ညီ အစ် ကို ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ဤ ကျမ်း ချက် များ ကို စောင့် ရှောက် သူ တို့ နှင့် လည်း ကောင်း၊ ကျွန် ချင်း ဖြစ် သည်။ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လော့ ဟု ငါ့ အား ပြော ဆို၏။ တစ် ဖန် တုံ အ ချိန် တိုင် ရောက် လု ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဤ ကျမ်း ပါ ပ ရော ဖက် ဆင့် ဆို ချက် များ ကို တံ ဆိပ် ခပ်၍ မ ပိတ် နှင့်။ မ တ ရား သူ သည် မ တ ရား လျက် နေ စေ ဦး။ ညစ် ပေ သူ သည် ညစ် ပေ စေ ဦး။ တ ရား သူ သည် တ ရား သ ဖြင့် ကျင့် စေ ဦး။ သန့် ရှင်း သူ သည် သန့် ရှင်း စေ ဦး။ လူ အ သီး အ သီး တို့ အား အ ကျင့် အ ကြံ အ လျောက် ဆပ် ပေး ရန် အ ကျိုး ဆက် ထက် ကြပ် ပါ ငါ အ မြန် လာ မည်။ ငါ သည် အာ လ ဖ နှင့် သြ မေ ဃ၊ အာ ဒိ က နှင့် အ န္တိ မ၊ အ စ နှင့် အ ဆုံး ဖြစ်၏။ ဝတ် လုံ များ ကို ဆေး လျှော် သ ဖြင့်၊ အ သက် ပင် မှ စား ခွင့်၊ မြို့ တံ ခါး တော် ဝင် ခွင့် ရ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ပြင် ပ၌ ကား ခွေး ဖြစ် သူ၊ နတ် ဟော သူ၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု သူ၊ လူ သတ် ဖြစ် သူ၊ ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် သူ များ နှင့် မု သား ကို နှစ် သက်၍ ကျင့် ကြံ သူ ဟူ သ မျှ ရှိ ကြ သ တည်း။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို အ သင်း တော် တို့ အ ဖို့ သက် သေ ခံ စေ ရန် ငါ့ စေ တ မန် ကို သင် တို့ ထံ ငါ ယေ ရှု လွှတ် လိုက်၏။ ငါ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း အ မြစ် အ ညွန့်၊ အ ဆက် အ နွယ်၊ ထွန်း တေက် သော မိုး သောက် ကြယ် ဖြစ် သည် ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ၏။ ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး က ကြွ လာ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ကြ၏။ ကြား နာ သူ က လည်း ကြွ လာ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် စေ၊ ရေ ငတ် သူ ကား လာ စေ၊ သောက် လို သူ ကား အ သက် ရေ ကို အ ဖိုး မဲ့ သောက် စေ။ ဤ ကျမ်း ပါ ပ ရော ဖက် ဆင့် ချက် များ ကို ကြား နာ သူ တိုင်း အား ငါ သက် သေ ခံ သည် ကား၊ မည် သူ မ ဆို ထပ် ဆင့် ထည့် သွင်း လျှင် ဤ ကျမ်း ပါ ဘေး များ ကို ထို သူ့ အ ပေါ် တွင် ဘု ရား သ ခင် ထပ် ဆင့် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဤ ပ ရော ဖက် ကျမ်း ချက် များ မှ မည် သူ မ ဆို နုတ် ပယ် လျှင် ဤ ကျမ်း ပါ အ သက် ပင် နှင့် သန့် ရှင်း သော မြို့ တော် တွင် ထို သူ့ ဝေ ပုံ ကို ဘု ရား သ ခင် နုတ် ပယ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သက် သေ ခံ တော် မူ သော အ ရှင် က မု ချ ငါ အ မြန် လာ မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ အာ မင်။ အ ရှင် ယေရှု၊ ကြွ လာ တော် မူ ပါ။ အ ရှင် ယေ ရှု၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သီး သန့် ထား တော် မူ သူ တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။