अब्राहम दी औलाद, दाऊद दी औलाद, यीशु मसीह दा खानदान अब्राहम थमां इसहाक, इसहाक थमां याकूब, याकूब थमां यहूदा ते ओसदे प्रा पैदा ओए, यहूदा ते तामार थमां पेरेस ते जोरह पैदा ओए, पेरेस थमां हिस्रोन ते हिस्रोन थमां एराम, एराम थमां अम्मीनादाब, अम्मीनादाब थमां नहशोन ते नहशोन थमां सलमोन। सलमोन ते राहब थमां बोआज, बोआज ते रुत थमां ओबेद, ते ओबेद थमां यिशै, ते यिशै थमां दाऊद राजा। ते दाऊद थमां सुलैमान ओस जनानी थमां जमया जेड़ी पैलैं उरिय्याह दी करेआली ही। सुलैमान थमां रहबाम, रहबाम थमां अबिय्याह, ते अबिय्याह थमां आसा जमया, आसा थमां यहोशाफात, यहोशाफात थमां योराम, ते योराम थमां उज्जियाह, उज्जियाह थमां योताम, योताम थमां आहाज, ते आहाज थमां हिजकिय्याह, हिजकिय्याह थमां मनश्शे, मनश्शे थमां आमोन, ते आमोन थमां योशिय्याह; ते बंधी ओईयै बेबीलोन जाने दे बेलै कोलां पैलैं योशिय्याह थमां यकुन्याह, ते ओसदे प्रा पैदा ओए। बंधी ओईयै बेबीलोन पूजी जाने दे बाद यकुन्याह थमां शालतिएल, ते शालतिएल थमां जरुब्बाबेल, जरुब्बाबेल थमां अबीहूद, अबीहूद थमां इल्याकीम ते इल्याकीम थमां अजोर, अजोर थमां सदोक, सदोक थमां अखीम, ते अखीम थमां इलीहूद, इलीहूद थमां इलियाजर, इलियाजर थमां मत्तान, ते मत्तान थमां याकूब, याकूब थमां युसूफ, जेड़ा मरियम दा करेआला हा, ते मरियम थमां यीशु जिसी मसीह आखया जंदा ऐ, जमया। एस चाली अब्राहम थमां दाऊद तकर चौदां पीडीयां ओईयां, ते दाऊद थमां बेबीलोन गी बंधी ओईयै पज्जाए जाने तकर चौदां पीडीयां, ते बंधी ओईयै बाबुल गी पज्जाए जाने दे बेलै थमां मसीह तकर चौदां पीडीयां ओईयां। यीशु मसीह दा जन्म एस चाली ओया, के जेसलै ओसदी मां मरियम दी कड़माई युसूफ कन्ने ओई, तां उंदे किट्ठे ओंने थमां पैलैं ओ पवित्र आत्मा दी सामर्थ कन्ने गर्भवती ओई गेई। पर ओसदा करेआला युसूफ जेड़ा तरमी हा ते उसी बदनाम करना नेई चांदा हा, उसी ओनें चोप्प-चाप शुड़ने दा वचार कित्ता। जेसलै ओ इनें गल्लें दे बारै सोचें च गै हा तां प्रभु दा सोर्गदूत उसी सुखनें च लबया ते उसी आखन लगया, “ए युसूफ! दाऊद दी औलाद, तू अपनी करेआली मरियम गी अपने इत्थैं आनने आसतै मत डर, किके जेड़ा ओदे गर्भ च ऐ, ओ पवित्र आत्मा थमां ऐ।” ओ पुत्तर जमग, ते तू ओसदा नां यीशु रखयां, किके ओ अपने लोकें गी उन्दे पापें थमां उद्धार देग। ए सब केछ एस आसतै ओया के जेड़ा वचन प्रभु ने पविखवक्ता थमां आखे दा हा, ओ पूरा ओई जा; “दिखो एक कुंआरी गर्भवती ओग ते एक जागत जमग, ते ओसदा नां इम्मानुएल रखया जाग, जेसदा मतबल ऐ परमेसर साड़े कन्ने।” ओस बेलै युसूफ निंद्रे थमां बिजियै प्रभु दे सोर्गदूत दे आखने थमां अपनी करेआली गी अपने इत्थैं लेई आया; ते जेलै तकर ओ जागत नेई जमी ओलै तकर ओ ओदे कोल नेई गीया ते ओसदा नां यीशु रखया। हेरोदेस राजा दे बेलै जेसलै यहूदीया दे बैतलहम च यीशु दा जन्म ओया, तां चडदी आली बक्खी दा मते सारे ज्योतिषी यरूशलेम च आईयै पूछना लगे, “यहूदीयें दा राजा जेसदा जन्म ओया ऐ ओ, कुत्थें ऐ? किके असैं चडदी आली बखी च ओसदा तारा दिखया ऐ ते उसी मत्था टेकन आए दे आं।” ए सुनीयै हेरोदेस राजा ते ओदे कन्ने सारा यरूशलेम घबराई गीया। ओस बेलै ओसने लोकें दे सारे बड्डे-बड्डे प्रधान याजकें ते शास्त्र जानने आले गी किट्ठा करियै उनेंगी पूछ्या, के “मसीह दा जन्म कुत्थें ओना चाईदा?” उनै उसी आखया, “यहूदीया दे बैतलहम च, किके मीका पविखवक्तें थमां इयां लिखा गेदा ऐ।” “ऐ बैतलहम, तू जेड़ा यहूदा दे लाके च ऐं, तू कुसे बी रीति कन्ने यहूदा दे उपर राज करने आलें च सबनी थमां निका नेई; किके तेरे बिचा एक राज करने आला निकलग, जेड़ा मेरे लोकें इस्राएल दी राखी करग।” ओस बेलै हेरोदेस राजा ने ज्योतिषियें गी बलें गै बलाईयै उनेंगी गी पूछ्या के तारा ठीक कोस बेलै लबया हा ते यीशु ऐ आखीयै उनेंगी बैतलहम पेजया, “जाओ ओस बच्चे दे बारै च ठीक-ठीक पता करो, ते जेसलै ओ मिली जाग ते मिगी बी खबर दियो तां जे मैं बी आईयै उसी मत्था टेकाँ।” ओ राजा दी गल्ल सुनीयै चली पे, ते जेड़ा तारा उनै चडदी आली बक्खी लबया हा ओ उंदे अगें-अगें चलया; ते जित्त्थें बच्चा हा, ओस थार एक कर दे उपर पुज्जियै रुक गीया। ओस तारे गी दिखियै ओ मते खोश ओए। उनै ओस कर च पुज्जियै ओस बच्चे गी ओसदी मां मरियम कन्ने दिखया, ते मूंह् दे पार किरीयै बच्चे गी मत्था टेकया, ते अपना-अपना थैला खोलियै उसी सुनां, ते लोबान, ते गन्धरस दी पेंट चढ़ाई। ते ओस बेलै सुखनें च ऐ गल सुनीयै के हेरोदेस राजा दे कोल फिरीयै नेई जायो, ओ दुए रस्ते थमां अपने देश गी चली गै। उंदे जाने थमां बाद प्रभु दे एक सोर्गदूत ने सुखनें च युसूफ गी प्रगट ओईयै उसी आखया, “ओठ, ओस बच्चे गी ते ओसदी मां गी लेईयै मिस्र देश गी नस्सी जा; ते जेलै तकर आऊँ थुआड़े कन्ने नेई आखां, ओस बेलै तकर उत्थें गै रवयो; किके हेरोदेस राजा एस बच्चे गी तुपऐ मराना चांदा ऐ।” ओस बेलै ओ रातीं गै उठीयै बच्चे गी ते ओसदी मां गी लेईयै मिस्र गी चली गीया, ते हेरोदेस राजा दे मरने तकर उत्थें गै रिया। एसकरी ओ वचन जेड़ा प्रभु ने होशे पविखवक्तें थमां आखे दा हा पूरा ओऐ; “मैं अपने जागत गी मिस्र बिचा सदया।” जेलै हेरोदेस राजा ने ए दिखया, के ज्योतिषियें ओसदे कन्ने तोखा कित्ता ऐ, ओस बेलै ओ गुस्सै कन्ने परोई गीया, ते लोकें गी भेजीयै ज्योतिषियें दे कन्ने ठीक-ठीक सुनाए गेदे बेलै दा लेखा बैतलहम ते ओदे आसे-पासे दी जगह दे सारे बच्चें गी जेड़े दो सालें दे जां ओस कोलां निक्के हे, मराई शडया। ओस बेलै जेड़ा वचन यिर्मयाह पविखवक्ता दे थमां अख्खे दा हा, ओ पूरा ओया; “रामाह च एक वलाव-दी बाज सनाई दिती, रोना ते बड़ा दोख्ख; राहेल अपने बच्चें आसतै रुआ करदी ऐ, ते चोप्प नेई होना चांदी ऐ, किके ओ ऊन नेई रे।” हेरोदेस राजा दे मरने दे बाद, प्रभु दे सोर्गदूत ने मिस्र च युसूफ गी सुखनें च प्रगट ओईयै आखया, “ओठ, बच्चे गी ते ओसदी मां गी लेईयै इस्राएल देश च चली जा, किके जेड़े बच्चे दे प्राण लेना चांदे न, ओ मरी गै।” ओ उठया, ते बच्चे ते ओसदी मां गी कन्ने लेईयै इस्राएल दे देश च आया। लेकन ओनें ऐ सुनीयै के अरखिलाउस अपने पिता हेरोदेस राजा दी जगह यहूदीया दे उपर राज करा दा ऐ, उत्थें जाने आसतै डरी गीया। पी सुखनें च परमेसर थमां ए गल सुनीयै गलील जिले गी चली गीया, ते नासरत नां दी जगह च जाई बसया, तां करियै के ओ वचन पूरा ऊऐ, जेड़ा पविखवक्ता थमां आखया गेदा हा; “ओ नासरी नासरत दा रौने आला आखया जाग।” उनै दिनें च यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला आईयै यहूदीया दे जंगल च ए परचार करना लगया; “मने गी फेरो, किके सोर्ग दा राज कोल आई गेदा ऐ।” ए उवै जेसदी चर्चा यशायाह पविखवक्ता थमां कित्ती गेई; “जंगल च एक आले देने आले दी बाज आवा दी ऐ, के प्रभु दा रस्ता त्यार करो, ओसदी सेड़क सीधी बनाओ।” एस यूहन्ना ने ऊंट दे बालैं दे कपड़े पाएदे हे, ते लक च चमें दा टोटा बन्ने दा हा। ओसदी रुट्टी त्रिडियां ते जंगली मखीर हा। ओस बेलै यरूशलेम ते सारे यहूदीया, ते यरदन दे आले दूआले दे सब लोक ओदे कोल चली आए। उनै अपने-अपने पापें गी मनियै यरदन नदी च ओस थमां पवित्रशनांन लेता। जेलै ओसने मते सारे फरीसियें ते सदूकियें गी पवित्रशनांन लेने आसतै अपने कोल औंदे दिखया, तां उनेंगी आखया, “ए सप दे बचयो, तुसेंगी ए गल्ल कोसनें आखी के औने आले कैर थमां नस्सो? एस आसतै मन फराने दे योग फल अनो; ते अपने-अपने मने च ए नेई सोचो के साड़ा पिता अब्राहम ऐ; किके आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के परमेसर इनें पत्त्थरें थमां अब्राहम आसतै औलाद पैदा करी सकदा ऐ। ते ओनें कुआडी बूट्टें दी जड़ उपर रखी दी ऐ, एसकरी जेका-जेका बूट्टा छैल फल नेई दिंदा, ओ बढ़या ते अग्ग बेच सुटया जाग। “आऊँ तां पानी कन्ने तुसेंगी मन फेरने दा पवित्रशनांन दिनां ऐ, लेकन जेड़ा मेरे बाद औने आला ऐ, ओ मेरे कोलां जादै शक्ति आला ऐ; आऊँ तां ओदी नोक्क चुकने दे योग नेई; ओ ते तुसेंगी पवित्र आत्मा ते अग्गी कन्ने पवित्रशनांन देग। ओसदा शज ओदे अथ्थ बेच ऐ, ते ओ अपने खलाड़े गी छैल करियै साफ़ करग, ते अपनी कनक गी पंढे च किट्ठा करग, पर पोह गी ओस अग्गी च जाली देग जेड़ी कदें ईस्लग नेई।” ओस बेलै यीशु गलील जिले थमां यरदन दे कंडै यूहन्ना दे कोल ओदे कोलां पवित्रशनांन लेने आसतै आया। लेकन यूहन्ना ए आखीयै उसी रोकना लगया, “मिकी तेरे अथ्थ दा पवित्रशनांन लेने दी जरुरत ऐ, ते तू मेरे कोल आया ऐ?” यीशु ने उसी ए जबाब दिता, “ऊन तां इयै गै ओना दे, किके साड़े बासतै एस रीति कन्ने सारी तार्मिकता गी पूरा करना ठीक ऐ।” ओस बेलै ओसने ओदी गल्ल मनी लेती। ते यीशु पवित्रशनांन लेईयै चट पानीयें चा उपर आया, ते ओस आसतै अम्बर खुली गीया, ते ओसने परमेसर दी आत्मा गी कबूतर आला लेखा उतरदे ते अपने उपर ओदे दिखया। ऐ अकाशवाणी ओई; “ऐ मेरा प्यारा पुत्तर ऐ, जेस उपर आऊँ मता गै खोश ऐं।” ओस बेलै पवित्र आत्मा यीशु गी सनसांन जगै च लेई गीया तां जे शतान थमां ओसदी अजमैश उवै। ओ चाली देन ते चाली रात बगैर रुट्टी दे रिया, इसदे बाद उसी पोक्ख लगी। ओस बेलै शतान ने कोल आईयै उसी आखया, “जे तू परमेसर दा पुत्तर ऐं, तां आखी दे के ऐ पत्थर रुट्टी बनी जांन।” यीशु ने जबाब दिता; “पवित्र शास्त्र बेच लिखे दा ऐ, मनुक्ख सड़ा रुट्टी कन्ने गै नेई, लेकन अर एक वचन जेड़ा परमेसर दे मुंह चा निकलदा ऐ, उसी मननें कन्ने जिंदा रौग।” ओस बेलै शतान उसी पवित्र शैर यरूशलेम च लेई गीया ते मंदर दी चोटी उपर खड़ेरी दिता, ते ओसगी आखया, “जे तू परमेसर दा पुत्तर ऐं, ते अपने आप गी इत्थूं थलै सुट्टी ओड़; किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; ओ तेरे बारै च अपने सोर्गदूत गी उक्म देग, ते ओ तुगी अथ्थों अथ्थ चुकी लैगन; कुदै ऐसा नेई ओऐ के तेरे पैरें च पत्थरें कन्ने ठोकर लगे।” यीशु ने उसी आखया, “ऐ बी पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; तू प्रभु अपने परमेसर दी परिख्या नां कर।” पी शतान उसी एक बडे उच्चे पाड़े उपर लेई गीया ते सारी दुनिया दा राज ते ओसदी तन-दौलत दसियै उसी आखया, “जे तू गिरीयै मिगी मत्था टेकें, तां आऊँ सब केछ तुगी देई देगा।” ओस बेलै यीशु ने उसी आखया, “ऐ शतान दूर ओई जा, किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; तू प्रभु अपने परमेसर गी मत्था टेक, ते शड़ी ओसदी गै उपासना कर।” इसदे बाद शतान ओदे कोलां चली गीया, ते दिखो सोर्गदूत आईयै ओदी सेवा करन लगे। जेसलै ओसने ए सुनया के यूहन्ना बंधी बनाई लिते दा ऐ, तां ओ यहूदीया दे लाके गी छुड़ीयै गलील जिले गी चली गीया। ते ओ नासरत गी छुड़ीयै कफरनहूम च, जेड़ा चील दे कंडै जबूलून ते नप्ताली दे गोत्रें दे लाके च हा, जाईयै रौन लगया; तां जे जेड़ा यशायाह पविखवक्तें थमां आखे गेदा हा, ओ पूरा उवै; “जबूलून ते नप्ताली दे लाकें च, चील दे रस्ते थमां यरदन दे पार, दुई जातीयें दा गलील जिला जेड़े लोक नेरे च बैठे दे हे, उनै बड़ी लो दिखी; ते जेड़े मौत दे लाके ते ओदी छाऊं च बैठे दे हे, उंदे उपर लो चमकी।” ओस बेलै थमां यीशु ने प्रचार करना ते ऐ आखना शुरू कित्ता, “मने गी फेरो किके सोर्ग दा राज कोल आई गेदा ऐ।” गलील दी चील दे कंडै फिरदे ओई ओसने दो प्राऐं गी मतलब शमौन गी जिसी पतरस आखया जंदा ऐ, ते ओसदे प्रा अन्द्रियास गी चील च जाल सूटदे दिखया; किके ओ मछ्वे हे। यीशु ने उनेंगी गी आखया, “मेरे पिछें चली आओ, ते आऊँ तुसेंगी मनुक्ख दा पकड़ाने आला बनागा।” ओ तौलै जाले गी छुड़ीयै ओदे पिछें ओईये। उत्त्थुआं दा अगें बदियै, यीशु ने ओर दो प्राऐं गी मतलब जब्दी दे पुत्तर याकूब ते ओदे प्रा यूहन्ना गी दिखया। ओ अपने पिता जब्दी दे कन्ने किशती उपर जालें गी सधारा दे हे। ओसने उनेंगी गी बी बलाया। ओ फोरन किशती ते अपने पिता गी छुड़ीयै ओदे पिछें ओईये। ते यीशु सारे गलील जिले च फिरदे ओई उंदे प्रार्थनाकार च प्रचार करदा, ते राज दे शोभ समाचार दा प्रचार करदा, ते लोकें दी अर चाली दी बमारी ते कमजोरी गी दूर करदा रिया। ते सारे सीरिया लाके च जेड़ा गालील दे उतरी पासे च हा ओसदा यस फैली गीया; ते लोक सारें बमारें गी, जेड़े बखरी-बखरी केसम दी बमारियें ते दुखे च झकड़े दे हे, ते जिंदे बेच दोष्टआत्मा हियां, ते मिर्गी आलें ते लकवे दे रोगियें गी उंदे कोल लेई आए ते ओसने उनेंगी गी चंगा कित्ता। ते गलील जिले ते दिकापुलिस (दस शैर) ते यरूशलेम, यहूदीया ते यरदन नदी दे परली बखी थमां पीड दी पीड ओदे पिछें ओई गेई। यीशु एस पीड गी दिखियै पाड़ी उपर चली गीया, ते जेसलै बेई गीया ते चेलें ओदे कोल आईयै। ते ओ उनेंगी ए शिखया देन लगया के, “तन्न न ओ, जेड़े परमेसर दी लोड समझदे न, किके सोर्ग दा राज उंदा ऐ। तन्न न ओ, जेड़े बसोस करदे न, किके परमेसर उनेंगी तसल्ली देग। तन्न न ओ, जेड़े नींदे न, किके ओ तरती दे वारस ओगन। तन्न न ओ, जेड़े तरमी बनियै रौना चांदे न, किके ओ रजाए जागन। तन्न न ओ, जेड़े तरस खंदे न, किके उन्दे उपर तरस कित्ता जाग। तन्न न ओ, जिंदे मन साफ़ न, किके ओ परमेसर गी दिखघंन। तन्न न ओ, जेड़े मेल कराने आले न, किके ओ परमेसर दे बच्चे अख्खे जाघंन। तन्न न ओ, जेड़े तर्म आसतै सताए जंदे न, किके सोर्ग दा राज उन्दा गै।” “तन्न ओ तोस, जिसलै मेरे चेलें ओनें दे खातर मनुक्ख थुआड़ी निंदाया करन, ते सतान ते चुठ बोली-बोली थआड़े वरोध च सारी किसम दियां बुरीयां गल्लां आखन। ओस बेलै खुश ते मगन ओयो, किके सोर्ग च थुआड़े लेई बड़ा फल ऐ। एसकरी के उनेंगी उनै पविखवक्तें गी जेड़े थुआड़े थमां पैलैं हे इयां गै सताया हा।” “तोस तरती दे लून आला लेखा ओ; जेगर लून दा सुआद बिगड़ी जा, पी ओ केस चीज कन्ने लुनका कित्ता जाग? पी ओ किसे बी कम्में दा नेई, रऊंदा सिर्फ एस दे के बार सुट्टी दिता जा ते लोकें दे पैरें थलै मिंधी दिता जा। तोस दुनियां दी लो आला लेखा ओ। जेका शहर पाड़ दे उपर बसे दा ऐ ओ शपी नेई सकदा। ते लोग दीया बालियै दीपटे दे थलै नेई लेकन द्यूंट दे उपर रखदे न, ओसलै ओस कन्ने कर दे सब लोकें गी लो पुज्जदी ऐ। एस चाली थुआड़ी लो मनुक्खें दे अगें चमके के ओ थुआड़े पले कम्में गी दिखियै थुआड़े पेओ दी जेका सोर्ग बेच ऐ मैमा करन। “ऐ नेई समझयो, के आऊँ मूसा दे कनून जां पविखवक्तें दी लिखी दियां गल्लां शुपाने आस्ते आएदा ऐं शुपाने आस्ते नेई, लेकन पूरा करने गी आएदा ऐं। किके आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, के जिसलै तकर अम्बर ते तरती टली नेई जाघंन ओस बेलै तकर कनून बिचा एक मात्रा जां एक बिंदु बी बगैर पूरा ओए दे नेई टलग। एसकरी जेड़ा कोई इन्हें निकें थमां निके उक्में बिचा कुसे एक गी बी नेई मनग, ते उवै जेया लोकें गी सिखाग, ओ सोर्ग दे राज बेच सबनी थमां निका आखया जाग; लेकन जेड़ा कोई इन्हें उक्में दा पालन करग ते उनेंगी गी सिखाग, उसी सोर्ग दे राज च बड़ा अखाया जाग। किके आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं, के जे थुआड़ी तार्मिकता शास्त्रियें ते फरीसियें दी तार्मिकता थमां बैतर नेई होग, तां तोस सोर्ग दे राज बेच कदें बी जाई नेई सकगे। “तोस सुनी चुके दे ओ, के पराने जमान्ने च परमेसर ने बुजुर्गे गी के आखया हा के हत्या नेई करनी, ते जेड़ा कोई हत्या करग ओ दालत च सजा दे काबल ओग। लेकन आऊँ थुआड़े कन्ने ऐ आखना ऐ, के जेका कोई अपने प्रा दे उपर रोह करग, ओ परमेसर थमां सजा दे आक्दार ओग, ते जेका अपने प्रा गी नकमां आखघ ओ महासभै च सजा दे काबल ओग; ते जेका कोई आखे ओ बेवकूफा ओ नरक दी अग्ग दे सजा दे काबल ओग। एसकरी ते जिसलै तू अपनी पेंट गी बेदी उपर लेई अवै, ते उत्थें तुगी याद अवै, के तेरे प्रा दे मन च तेरे लेई केश नराजगी ऐ, तां अपनी पेंट उत्थें बेदी दे कोल शुड़ी दे समुक ते जाईयै पैलैं अपने प्राऊ राज नमां कर ते तैलूं आईयै अपनी पेंट चढ़ा। जदूं तकर तू अपने दोष लाने आले कन्ने रस्ते बेच ऐं, ओस कन्ने चट सुलाह करी लै कुतै ऐसा नेई होवे के दुश्मन तुगी न्यायी गी सोंपै, ते न्यायी तुगी सपाई गी सौपी दे, ते तू जेलै च सुट्या जा। आऊँ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐं के जेलै तकर तू रति-रति देई नेई दें तैलूं तकर उथुन्दा छुड़की नेई सकगा। “तोस सुनी चुके दे ओ के उक्म के आखदा ऐ के आखया गेदा हा, ब्यभिचार नेई करयो।” लेकन आंऊ थुआड़े कन्ने ऐ अखनां ऐ, के जेड़ा कोई कुसे जनानी गी बुरी नजर कन्ने बी दिखग ओ अपने मने च ओस कन्ने ब्यभिचार करी चुके दा ऐ। जे तेरी सज्जी आख तुगी ठोकर दियै, तां उसी कढीयै अपने कोलां सुट्टी दे; किके तेरे आसतै इयै ठीक ऐ के तेरे अंगें बिचा एक नाश ओई जा ते तेरा सारी जिंद नरक बिच नेई जा। जेकर तेरा सज्जा हत्थ तुगी ठोकर दे, तां उसी कट्टीयै सुट्टी दे; किके तेरे आसतै इयै पला ऐ के तेरे अंगां बिचा एक नाश ओई जा ते तेरा सारा जिंद नरक बिच नेई सुटेया जाए। “ऐ बी गलाया गीया हा, ‘जेहड़ा कोई अपनी करेआली गी कढी उड़े, तां ओदी ओ लेखत देई दियै।’ लेकन आंऊ थुआड़े कन्ने ऐ आखना ऐ के जेहड़ा कोई अपनी करेआली गी ब्यभिचार दे बगैर किसे होर भान्ने थमां तलाक दियै, ते ओ उस्स थमां ब्यभिचार करांदा ऐ; ते जेहड़ा कोई उस्स त्यागी ओई दे कन्ने ब्याह करै, ओ ब्यभिचार करदा ऐ।” “तोस सुनी चुके दे ओ के उक्म के आखदा ऐ पराने जमान्ने दे लोकें कन्ने गलाया गेदा हा, चुठी कसम नेई खायो, लेकन प्रभु आसतै अपनी कसम गी पूरी करयो। लेकन आंऊ थुआड़े कन्ने ऐ आखना ऐ के कदें बी कसम नेई खायो; नां गै सोर्ग दी, किके ओ परमेसर दा संघासन ऐ; नां गै तरती दी, किके ओ ओदे पैरें दी चौकी ऐ; नां यरूशलेम दी, किके ओ महाराजा दा शैर ऐ। अपने सिरे दी बी कसम नेई खायो, जां नेई दी नेई ओए; किके जे केश एस थमां मता ओंदा ऐ ओ शतान थमां ओंदा ऐ। “तोस सुनी चुके दे ओ के कनून के आखया गेदा हा, आख दे बदलै आख, ते दंद दे बदलै दंद। लेकन आंऊ थुआड़े कन्ने ऐ आखना ऐ के बुरे दा मकाबला नेई करयो; लेकन जेका तेरे मुं दे सज्जे पासे चांड मारे, ओसदी बक्खी दुआ बी फेरी दे। ते कोई तेरे उपर मकदमा करियै तेरा कुरता लेना चाह, ओस बेलै उसी दुवा बी लेना दे। जे तुगी कोई एक मील इयां गै लेईया ते तू ओदे कन्ने दो मील चली जाना। जे कोई तेरे थमां केश मंगै, उसी देई दे; ते जेड़ा कोई तेरे थमां दुआर लेना चा, ओदे थमां मुंह नेई फेर। “तोस सुनी चुके दे ओ के आखया गेदा हा, अपने गुआंडी कन्ने एर्ख रखना, ते अपने बैरी कन्ने बैर। लेकन आंऊ थुआड़े कन्ने ऐ अखनां ऐ के अपने बैरीयें कन्ने एर्ख रखो ते अपने सताने आलें आसतै प्रार्थना करो, जेस कन्ने तोस अपने सोर्गा दे पिता दी बच्चे बनगेओ किके ओ पले ते बुरे दौनीं उपर अपना सूरज चाढ़दा ऐ, ते तरमी ते पापी दौनीं उपर अपनी बरखा बरांदा ऐ। किके जे तोस अपने प्यार रखने आलें कन्ने गै प्यार करो तां थुआड़े आसतै के फल ओग? के चुंगी लेने आले बी इयां गै नी करदे? “जेकर तोस बी छडा अपने प्राऊ गी गै नमस्ते करदे ओ, ते केड़ा बड़ा कम करदे ओ? के गैर जातीयां बी ऐ जेया नेई करदीयां? एसकरी लोड्दा ऐ के तोस सेई बनो, जियां थुआड़ा सोर्ग दा पिता सेई ऐ।” “चकने रवो! तोस मनुक्खें गी दसने आसतै अपने तर्म दे कम नेई करो, नेई तां अपने सोर्गे दे पिता कोलां केश बी फल नेई पागे। एसकरी जेलै तू दान करें, तां अपने अग्गें टंढोरा नेई बजायां, जियां पखंडी, प्रार्थनाकार च ते गलीयें च करदे न, तां जे लोक उंदी सिफत करन। आंऊ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐ के ओ अपना नाम पाई चुके देन। पर जेलै तू दान करें, ते जे तेरा सज्जा हत्थ करदा ऐ, उसी तेरा खबे हत्थ नेई जानी सकै। तां जे तेरा दान खट्टे दा रवै, ते ओस बेलै तेरा पिता जेका गोप्त च दिखदा ऐ, तुगी नाम देग। “जिसलै तू प्रार्थना करै, ते पखंडीऐं आला लेखा नेई ओ, किके लोकें गी दसने आसतै प्रार्थनाकार च ते सिड़कें दे बश्कार खड़ोईयै प्रार्थना करना उनेंगी गी छैल लगदा ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐ के ओ अपना नाम पाई चुके देन। लेकन जेसलै तू प्रार्थना करै, ते अपनी कमरे च जा; ते दराजा बंद करियै अपने पिता थमां जेड़ा ओस जगह गोप्त च ऐ प्रार्थना कर; ओस बेलै तेरा पिता जेड़ा गोप्त च दिखदा ऐ, तुगी नाम देग। प्रार्थना करदे बेलै दुई जातीयें आला लेखा बार बार नेई बोलेयो, किके ओ समझदे न के उंदे मता बोलने कन्ने उंदी सुनी जाग। इसै आसतै तोस उंदे जेया नेई बनो, किके थुआड़े पिता थुआड़े मंगने थमां पैलैं गै जानदा ऐ के तुसें गी के-के जरुरतां न। “तोस एस तरीके प्रार्थना करा करो ऐ साड़े पिता, तू जेड़ा सोर्ग च ऐं; तेरा नां पवित्र मनया जा। तेरा राज अवै। तेरी मर्जी जियां सोर्ग च पूरी ओंदी ऐ, उआं गै तरती उपर बी ऊऐ। साड़े दिन पर दी रुट्टी जिन्नी अज्ज असैं चाईदी ऐ असेंगी दे। ते जेस चाली असैं अपने दुश्मनें गी माफ़ कित्ता ए, उआं गै तू बी साड़े पापें गी माफ़ कर। ते असेंगी परिख्या च नेई अन, लेकन शतान थमां बचा (किके राज ते समर्थ ते मैमा म्हेशा तेरे गै, आमीन)।” “एसकरी अगर तोस मनुक्ख दे पाप माफ़ करगे, तां थुआड़े सोर्ग दे पिता बी तुसेंगी माफ़ करग। ते जे तोस मनुक्ख दे पाप माफ़ नेई करगे, तां थुआड़े पिता बी थुआड़े पाप माफ़ नेई करग।” “जिसलै तोस उपवास करो, तां पखंडीयें आला लेखा थुआड़े चेरे उपर दुआसी नेई छाई दी रवै, किके ओ अपना मुंह लमकाईयै रखदे न, तां जे लोग उनेंगी उपवासी समझन। आंऊ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के ओ अपना नाम पाई चुके दे न। लेकन जिसलै तू उपवास रखें तां अपने सिरे उपर तेल मल ते मुंह तोओ, तां जे लोग नेई लेकन तेरा पिता जेड़ा गोप्त च ऐ, तुगी उपवास रखने आला जानें। एस आलत च तेरा पिता जेड़ा गोप्त च दिखदा ऐ, तुगी नाम देग।” “अपने आसतै तरती उपर तन्न किट्ठा नेई करो, जित्त्थें कीड़ा ते जंग खराब करदे न, ते जित्त्थें चोर सेतर लांदे ते चोरी करदे न। पर अपने आस्ते सोर्ग च तन्न किट्ठा करो, जित्त्थें नेई गै कीड़ा ते जंग खराब करदे न, ते जित्त्थें चोर न सेतर लांदे ते न चोरदे न। किके जित्त्थें तेरा तन्न ऐं उत्थें तेरा मन बी लगे दा रौग। “जिंदु दी लो अख आला लेखा ऐ; एसकरी जेकर तेरी आख ठीक उवै, तां तेरी सारी जेंद बी लोई च ओग। पर जेगर तेरी आख पैअडी उवै, तां तेरा सारा जेंद बी नेरे च ओग; एसकरी ओ लो जेकी तेरे च ऐ जेकर नहेरा उवै तां ओ न्हेरा जेड़ा तेरे अन्दर ऐ किन्ना बडा ओग! “कोई मानु दाऊँ मालकें दी सेवा एको बेलै नेई करी सकदा, किके ओ एक कन्ने बैर ते दुए कन्ने एर्ख रखग, जां एक कन्ने एर्ख रखग ते दुए गी तोछ समझग। तोस परमेसर ते तन्न-दौलत दौनीं दी सेवा नेई करी सकदे। एस आस्ते आऊँ तुसें गी आखना के अपने प्राण आसतै ऐ चिंता नेई करनी के अस के खागे ते के पीगे; ते नां अपनी जिंदु आसतै के के लागे। प्राण रुट्टी थमां, ते जेंद कपड़े कोलां बडी ए! अम्बर दे पैंछीयें गी दिखो! ओ नां राह्ंदे न, नां कटदे न, ते नां गै पांडार किट्ठा करदे न; पी बी थुआड़े सोरग दे पिता उनेंगी गी खलांदा ऐ। के तोस उंदे थमां मता मोल नेई रखदे? थुआड़े च ऐसा कोन ऐ, जेड़ा चिंता करियै अपनी उम्र बिचा एक कड़ी बी बदाई सकदा ऐ? “ते कपड़े आसतै के चेन्त्ता करदे ओ? जंगली घाह दे फूलें उपर ध्यान करो के ओ कियां बददे न; ओ नां गै मेंनत करदे, न नां कतदे न। तां बी आंऊ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के सुलैमान राजा बी, अपनी सारी शानो-शौकत च उंदे बिचा कोदे आला लेखा कपड़े नेई लांदे नेई पादे हे। एसकरी जेलै परमेसर मदान दे काह गी, जेड़ा अज्ज ऐ ते कल अग्गी च सुट्ट्या जाग, ऐसा कपड़ा लुआंदा ऐ, ते ऐ कट विश्वास आलियो, तुसेंगी ओ कि नेई लुआग? “एसकरी तुसें चैनता करियै ऐ नीं आखना के अस के खागे, जां के पीगे, जां के लागे। किके गैर जातीयां इन्हें चीजें दी खोज बेच रैंह्दे न, लेकन थुआड़ा सोर्ग दा पिता जानदा ऐ के तुसेंगी इनें सब चीजें दी जरुरत ऐ। एस आसतै पैलैं तोस परमेसर दे राज ते ओदे तर्म गी टूंडो ते ऐ सब चीजां बी तुसें मिली जांघन। एसकरी कल दी चिंता नेई करो, किके कल दा धयाडा अपनी चैनता अप्पुं करी लैह्ग; अज्ज आसतै अज्जे दा दुःख गै मता ऐ।” “न्याय नेई करो के थुआड़ा बी न्याय कित्ता जा। किके जेस तरीके तोस दुयें दा न्याय करगे ओ उसै तरीके परमेसर थुआड़ा बी न्याय करग; ते जिस तोल कन्ने तोस तोल्दे ओ, उसै तोल कन्ने बी थुआड़े आसतै तोलया जाग। “तुं अपने प्राऊ दी अखी दे तिनके दे बारै चैनता नी करयां, एदे बजाये अपनी अखी दे ढेले दी चैनता कर। जेगर तेरी गै अखी च केट ऐ, ते तू अपने प्रा गी कियां आखी सकना ऐ, लेई आ आऊँ तेरी अखी चा तेनका कढां? ए पखंडी, पैलैं अपनी अख बिचा ढेले कढी लै, ओस बेलै तू अपने प्राऊ दी अखी दा तेनका सच्चें गै दिखियै कढी सकगा। “शोद्ध चीज कुत्तें गी नेई दियो, ते अपने मोती सूरें दें अग्गें नेई सुटो; ऐसा नेई उवै के ओ उनेंगी पैरें थलै मिंदन ते पर्तोइयै तुसेंगी चिरी देन। “मंगो तां तुसेंगी दिता जाग; तुपो तां तुसेंगी थोग; ठोहरगे तां थुआड़े आसतै दराजा खोलया जाग; किके जेड़ा कोई मंगदा ऐ; उसी मिलदा ऐ; ते जेड़ा तुपदा ऐ, उसी थोंदा ऐ; ते जेड़ा ठोहरदा ऐ ओदे आस्ते खोलया जाग। “थुआड़े च ऐसा कोन मनुक्ख ऐ, के जे ओसदा पुत्तर ओस थमां रुट्टी मंगै, तां ओ उसी पत्थर दे? जां मछी मंगै, तां ओ उसी सप्प दे? एस आसतै जे तोस बुरे ओईयै, अपने बच्चें गी छैल चीजां देना जानदे ओ, तां थुआड़ा सोर्ग दा पिता अपने मंगने आलें गी छैल चीजां कि नीं देग? एसकरी जे केश तोस चांदे ओ के मनुक्ख थुआड़े कन्ने करै, तोस बी उन्दे कन्ने उआं गै करो; किके कनून ते पविखवक्तें दी इयै शिखया ऐ। “तंग ढेवढी थमां लन्गो, किके चैडा ऐ ओ रस्ता ते सौखा ऐ ओ रस्ता जेड़ा नाश आले पासेगी लेई जन्दा ऐ; ते मते सारे लोग न जेड़े ओदे बिचें अन्दर औंदे न। किके तंग ऐ ओ ढेवढी ते औखा ऐ ओ रस्ता जेड़ा जीनें आल्ले पासेगी पज्जांदा ऐ; ते कट न जेके ओ जीनें गी ओ थोंदा ऐ। “चुट्ठे पविखवक्तें थमां चकने रवो, जेड़े पिड्डें दे पेश च थुआड़े कोल औदें न, लेकन असल च ओ चिरी खाणे आलें गिदड न। उंदे फलें कोलां तोस उनेंगी गी पनछानी लैगे। के चुड़ीयें थमां अंगुर, जां कंडै थमां अंजीर खूँढदे न? एस चाली अर एक छैल रुक्ख छैल फल दिन्दा ऐ। छैल रुक्ख माड़ा फल नेई देई सकदा, ते नां गै माड़ा रुक्ख छैल फल देई सकदा ऐ। जेड़ा-जेड़ा रुक्ख छैल फल नेई लांदा, ओ कटीयै ते अग्गी बेच सुट्ट्याया जंदा ऐ। एस चाली उंदे फलां थमां तोस उनेंगी गी पंछानी लैगे। “जेड़ा मिगी, ए प्रभु! ए प्रभु! आखदा ऐ, उंदे बिचा अर एक सोर्ग दे राज बेच दाखल नेई ओग, लेकन ओऐ जेड़ा मेरे सोरग दे पिता दी मर्जी उपर चालदा ऐ। ओस धयाडै मते सारे लोग मिगी आखघन, ए प्रभु! ए प्रभु, के तेरे नां कन्ने असैं औने आलयां पविख्वानीयां नेई सनाईयां, ते तेरे नां कन्ने दोष्टआत्मायें नेई कढीयां, ते तेरे नां कन्ने मते सारे चमत्कार कम नेई कित्ते? ओस बेलै आंऊ उंदे कन्ने खुलीयै आखी देगा, मैं तुसेंगी कदें बी नेई समझया के तोस मेरे अपने ओ। पैड़े कम करने आलयो, मेरे थमां चली जाओ। “एसकरी जेड़ा कोई मेरीयां ऐ गल्लां सुनीयै उनेंगी गी मनदा ऐ, ओ ओस अकलमन्द मनुक्ख आला लेखा बनग जेनें अपना कर चट्टान उपर बनाया। ते बरखा पेई, ते अहाड़, आए ते तफान चलया ते ओस कर गी टकरां लगियाँ, पी बी ओ नेई किरिया, किके ओसदी मनैद चट्टान उपर पाई दी ही। लेकन जेड़ा कोई मेरीयां ऐ गल्लां सुनदा ऐ ते उंदे उपर नेई चालदा, ओस मनुक्ख दे जेया ओग जिस ने अपना कर रेते उपर बनाया। ते बरखा पेई, अहाड़ आया, ते तफान चलया, ते ओस करै गी टकरां लगियाँ ते ओ किरीयै सत्यानाश ओई गीया। “जेलै यीशु ऐ गल्लां आखी चुके, ते ऐसा ओया के पीड ओदीयें शिखयें कन्ने अरान ओई, किके ओ उंदे कन्ने शास्त्रियें आला लेखा नेई लेकन अधिकारियें आला लेखा उनेंगी गी शिखया दिंदा हा।” जेलै ओ ओस पाड दे उपरा उतरया, ते एक बड़ी पीड ओदे पिछें चलना लगी। ते एक कोढ़ मनुक्ख कोल आईयै उसी नमश्कार कित्ता ते आखया, “ए प्रभु, जे तुं चां ते मिगी शोद्ध करी सकना ऐं। यीशु ने अथ्थ बदाईयै उसी छूता, ते आखया, आऊँ चान्ना ऐं तुं शोद्ध ओई जां। ते ओ उसै कढी कोढ़ थमां शोद्ध ओई गीया। यीशु ने उसी आखया, देख, कुसे गी नेई गलायां, लेकन जाईयै अपने आप गी याजक गी दस ते जेड़ा चढ़ावा मूसा ने आखया ऐ उसी चढ़ा तांके उन्दे आसतै गवाई ओई जा।” ते जेलै ओ कफरनहूम शैर च आया उत्थें एक रोमी अफसर जेड़ा सौ सपाईए उपर अधिकारी हा ओदे कोल आईयै ओदे अग्गें अर्ज कित्ती, “ए प्रभु, मेरा सेवक कर च लकवे दा मारा बड़ा दुखी पेदा ऐ जेड़ा इल्ली बी नेई सकदा ए। ओसने ओदे कन्ने आखया, आऊँ आईयै उसी चंगा करगा। सूबेदार ने उसी जबाब दिता, हे प्रभु, आऊँ एस काबल नेईयैं के तोस मेरे कर च आओ, पर छडा म्हुन्यें चा आखी दियो तां मेरा सेवक चंगा ओई जाग। किके आऊँ बी ताबे च न, ते सपाई मेरे दीन न। ते जेलै एक गी आखना ऐं जा! तां ओ जंदा ऐ; ते दुए गी आ! तां ओ औन्दा ऐ; ते अपने दास गी अखनां ऐं के ए कर! तां ओ करदा ऐ।” ऐ सुनीयै यीशु गी अरांनगी लगी, ते जेड़े ओदे पिछें आवा करदे हे उनेंगी गी आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के मैं इस्राएल च बी ऐसा विश्वास करने आला नेई लबा। ते आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के चडदी ते करोंदी आली बखी थमां मते सारे दुई जाती दे लोग आईयै अब्राहम ते इसहाक ते याकूब दे कन्ने सोर्ग दे राज बेच ताम च बैठघंन। पर राज दी औलाद जेड़ी बार नेरे च सुट्टी दिते जाघंन; उत्थें रोना ते दंद पीसना ओग।” ओलै यीशु ने सूबेदार कन्ने आखया, “कार जा, जे नियां तेरा बश्वास ऐ उवै जेया तेरे आसतै ओई जा।” ते ओसदा दा सेवक उसै बेलै चंगा ओई गीया। ते यीशु ने पतरस दे कर आईयै, ओदी ससु गी बड़ा बखार च बिस्तरे च पेदा दिखया। ओसने ओदा हत्थ छूता ते ओसदा बखार उतरी गीया, ते ओ उठीयै ओसदी सेवा करन लगी। जेलै शाम ओई ओस बेलै ओ ओदे कोल मते सारे लोकें गी लेई आए जिंदे बेच दोष्टआत्मायें हियां ते ओसने उनेंगी आत्में गी अपने वचन कन्ने कड्डी दिता; ते सारें बमारें गी चंगा कित्ता। तां जे जेड़ा वचन यशायाह पविखवक्ता थमां गलाया गेदा हा ओ पूरा ऊऐ; “ओसने अप्पुं गै साड़ी कमजोरीयें गी लेई लीता ते साड़ी बमारियें गी चुकी लेता।” यीशु ने अपने चौनी पासें थमां एक बड़ी पीड दिखियै झील दे दुए पार जाने दा उक्म अपने चेलें गी दिता। ते जेस ले ओ जाने आले हे ओस बेलै एक शास्त्रीयै कोल आईयै उसी आखया, “ए गुरु, जित्त्थें कुतै तू जागा, आऊँ तेरे पिछें-पिछें तेरा चेला बनियै चलगा यीशु ने उसी आखया, गिदडें दे नेर ते अम्बर दे पैंछीयें दे अलड़े ओदे न; पर मिगी मनुक्ख दे पुत्तर आसतै सेर खटने दा बी थार नेई ऐ जिथें मैं बसां करी सक्कां। एक ओर चेलें ने उसी आखया, ए प्रभु, मिकी पैलैं जानां दे के मेरे पिता दे मरने दे बाद ओदा संस्कार करां। यीशु ने ओस कन्ने आखया, तू मेरे पिछें चेला बनिए आई जा, ते आत्मा दे मोदें गी अपने मोड़दें दा संस्कार करना दे।” जेसलै ओ किशती उपर चढ़या, ते ओदे चेलें ओदे पिछें ओई गै। ते दिखो, चील दे बिच एक बड़ा तफान आया के किशती लैरें कन्ने ढूबनां लगी, ते ओ सवा करदा हा। ओस बेलै उनै कोल आईयै उसी जगाया ते आखया, “ए प्रभु, असेंगी बचा, अस नाश ओआ क्र्न्यां न। ओसने उनै गी आखया, ऐ थोड़ा बश्वास करने आलयो, कि डरदे ओ? ओस बेलै ओसने खड़ोईयै तफान ते पानी गी डांटेया, ते सब केश चोप्प ओई गीया। ते लोग रांन ओईयै आखना लगे, ऐ कदीया मनुक्ख ऐ के तफान ते पानी बी ओदे उक्म गी मनदे न।” जेसलै ओ दुए पार गदरेनियों दे देश च पुज्जया, ते दो मनुक्ख जिंदे बेच दोष्टआत्मा थीयां कबरें चा निकलदे ओई उसी मिले। जेड़े इन्नें तेज तरार हे के कोई बी ओस रस्ते थमां जाई नेई सकदा हा। ते उनै जोरें करलाईयै आखया, “ऐ परमेसर दे पुत्तर, साड़ा तेरे कन्ने के कम? के तू बेलै थमां पैलैं असेंगी दोख देने गी इत्त्थैं आएदा ऐ? (लूका 4:34) उंदे थमां केश दूर मते सूरें दा एक बड़ा झोण्ड चरा दा हा। दोष्टआत्मायें उसी ऐ आखीयै अर्ज कित्ती, जे तो असेंगी कढना ऐ, तां सूरें दा झोण्ड च भेजी दे। ओसने उनेंगी, आखया जाओ! ते ओ निकलियै सूरें च चली गेईयां ते, सारा झोण्ड ठिले दे उपरा कड़ाके कन्ने पानीयें बेच जाई पेया, ते डुब्बी मरया। ते गुआल नस्से, ते शैर च जाईयै ऐ सब गल्लां ते जिंदे बेच दोष्टआत्मा थीयां उंदा सारा हाल आखी सनाया। ओसलै सारे शैर दे लोग यीशु कन्ने पेंट करने गी निकली आए, ते उसी दिखियै अर्ज कित्ती के साड़ी जगै चा चली जा।” पी ओ किशती उपर चढ़ीयै पार गीया, ते अपने शैर च आया। ते, केश लोग एक लकवे दे रोगी गी खट्टे उपर रखियै ओदे कोल लेई आए। यीशु ने उन्दा बश्वास दिखियै, ओस लकवे दे रोगी गी आखया, “ए पुत्तर, इम्त रख; तेरे पाप माफ़ ओईए।” ते केई शास्त्रियें सोचया, “ऐ तां परमेसर दी निंदया करदा ऐ।” यीशु ने उन्दे मन दी गल्लें गी समझीयै गलाया, “तोस लोग अपने-अपने मनें च बुरी सोच कि करा दे ओ? ठीक के ऐ? ए गलाना, तेरे पाप माफ़ ओए जां ए गलाना, उठ ते चल फेर। पर एसकरी के तुसेंगी पता चली जा के आऊँ मनुक्ख दा पुत्तर गी तरती उपर पाप माफ़ करने दा अख्त्यार ऐ, ओनें लकके दे रोगी गी आखया, ओठ ते अपनी खट चोक, ते अपने कर चली जा।” ओ एकदम उठीयै अपनी खट चुकियै अपने कर गी चली गीया। लोग ऐ दिखियै डरी गै ते परमेसर दी मैमा करना लगे जेस ने मनुक्ख गी ऐ नियां अख्त्यार दिता दा ऐ। उत्त्थुआं दा अगें गी ज्न्दे यीशु ने मत्ती नां दे एक मानुये गी चुन्गी दी चौकी उपर बैठे दा दिखया, ते उसी आखया, “मेरे पिछें ओई जाओ उथुन्यां दा उठीयै ओदे पिछें आई गीया।” “ते जिसलै ओ कर च रुट्टी खाणे गी बैठे तां मते सारे चुन्गी लेने आले ते पापी आईयै यीशु ते ओदे चेलें कन्ने रुट्टी खाणे गी बैठे। ए सब केश दिखियै फरीसियें ओदे चेलें गी आखया, थुआड़ा गुरु चुन्गी लेने आलें कन्ने ते पापियें कन्ने कि खंदा ऐ? ए सुनीयै यीशु ने उंदे कन्ने आखया, वैद पलें-चंगे आसतै नेई पर बमारें लेई जरुरी ऐ। एसकरी तोस जाईयै एस दा मतलब समझी लियो; आऊँ बलि दा दान नेई पर दया चानां ऐं। किके आऊँ तर्मियें गी नेई, पर पापियें गी बलाने आएदा ऐं।” ओस बेलै यूहन्ना दे चेलें ओदे कोल आईयै आखया, “के गल ऐ के अस ते फरीसी इनें उपवास क्र्न्यां न, ते तेरे चेलें उपवास नेई करदे? यीशु ने उनेंगी आखया, के बराती, जेसलै तकर मराज उंदे कन्ने ऐ, बसोस करी सकदे न? लेकन ओ देन आई जाने न जिसलै मराज उंदे थमां बाख कित्ता जाग, ओस बेलै ओ उपवास करघंन। नमें कपड़े दा पैबन्द पराने कपड़े दे उपर कोई नेई लांदा, किके ओ पैबन्द ओस कपड़े थमां ओर केश खिची लैंदा ऐ, ते ओ मता फटी जंदा ऐ। ते लोग नमां अंगुरें दा रस परानी छागलें च नेई परदे न, किके इयां करने कन्ने मशकां फटी जनदीयां न ते अंगुरें दा रस रूडी जन्दा ऐ ते मशकां नाश ओई जनदीयां न; पर नमां अंगुरें दा रस नमीं मशकें च परदे न ते ओ दूऐ खराब नेई ओन्दे न।” “ओ उंदे कन्ने ऐ गल्लां करा दा गै हा, के दिखो एक यहूदी अगबें ने आईयै उसी प्रणाम कित्ता ते आखया, मेरी कूडी हूंन गै मरी गेई ऐ, लेकन चलीयै अपना हत्त्थ ओस उपर रख, तां ओ जिंदी ओई जानी ऐ। यीशु उठीयै अपने चेलें समेत ओदे पिछें आई गीया। ते दिखो, एक जनांनी ने जिसी बारें सालें थमां खून पौंदा हा, ओदे पिछुंयां दा आईयै ओदे कपड़े दी चूग गी छुई लेता। किके ओ अपने मने च आखदी ही, अगर आऊँ ओदे कपड़े गी गै छुई लेगी तां चंगी ओई जागी। यीशु ने मुड़ीयै उसी दिखया ते आखया, बेटी इम्त रख; तेरे विश्वास ने तुगी चंगा करी दिता ऐ। इनें च ओ जनांनी उसै बेलै चंगी ओई गयी। जिसलै यीशु ओस अगबें दे कर च पुज्जया ते बौंसरी बजाने आलें गी ते पीड गी छोर मचांदै दिखया ओस बेलै आखया, पिछें अटी जाओ, कुड़ी मरी दी नेई, लेकन सुती दी ऐ। एस गल उपर ओ ओदा मजाक डुआना लगे। पर जिसलै पीड बार कढी उडी, तां ओसने अन्दर आईयै कुड़ी दा अथ्थ पकड़या, ते ओ जींदी ओई गयी। ते एस गल्ल दी चर्चा ओस सारै देश बेच फैली गयी।” जिसलै यीशु उत्त्थुआं दा अगें गी गीया, ते दो अन्नें ओदे पिछें ऐ आखदे ओई आए, “ए दाऊद दी औलाद, साड़े उपर दया कर!” जिसलै ओ कर च पुज्जया, ते ओ अन्नें ओदे कोल आए, ते यीशु ने उनेंगी आखया, के तुसेंगी विश्वास ऐ के आऊँ थोड़ीयां अख्खीं खोली सकनां ऐं? उनै ओदे कन्ने आखया आं, प्रभु! ओस बेलै ओनें उंदीयां अखीयाँ छुईयै आखया, थुआड़े विश्वास दे मताबक थुआड़े आसतै उयांगै ओई जा। ते उन्दिआं अखीयाँ खुली गेईयां। यीशु ने उनेंगी ठाकीयै खबरदार कित्ता ते आखया खबरदार, कुसे गी बी एस गल दा पता नेई लगे के मैं थुआड़े आसतै के कित्ता ऐ। पर उनै उत्त्थुआं दा निकलियै सारै लाके च ओस गल दी चर्चा फलाई दिती। जिसलै ओ दुए अन्नें बार जा करदे हे, ओस बेलै, लोग एक जल्ले गी जेसदे बेच दोष्ट आत्मा ही, ओदे कोल लेई आए; ते जेसलै दोष्टआत्मा कढी उडी तां जल्ला बोलनां लगी पिया। ते पीड ने रान ओईयै आखया, “इस्राएल च इयै नियां ओये दा असैं कदें बी नेई दिखया।” पर फरीसियें आखया, “ऐ तां दोष्टआत्मायें दे शासके दी मदद कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढदा ऐ।” ते यीशु ते ओदे चेलें गालील दे सारें शैरें च ते घरां च फिरदा रे, ते ओ उंदे प्रार्थनाकार च शिखया दिंदा, ते परमेसर दे राज दा शोभ समाचार दा परचार करदा, ते अर किसम दी बमारी ते कमजोरी गी दूर करदा रिया। जिसलै ओसने पीड गी दिखया तां उसी लोकें उपर तरस आया, किके ओ उनै पिड्डें आला लेखा हे, जिन्दा कोई गुआल नेई ओंदा, परेशान ते पटकें आला लेखा हे। ओस बेलै ओनें अपने चेलें गी आखया, “पक्के दे खेतर मते न, लेकन मजदूर थुड़े न। एस आसतै खेतरें दे मालके अगें अर्ज करो के ओ अपने खेतरें च कम करने आसतै मजदूरें गी पेजी दियै।” पी ओसने अपने बारें चेलें गी कोल सद्दीयै, उनै दोष्टआत्मायें दे उपर अख्त्यार दिता के उनेंगी कढन ते सब किसम दियां बमारियें गी ते कमजोरीयें गी चंगा करन। इनें बारां प्रेरित दे नां ऐ न; पैला शमौन, जिसी पतरस आखया जन्दा ऐ, ते ओसदा प्रा अन्द्रियास; जब्दी दा पुत्तर याकूब, ते ओसदा प्रा यूहन्ना; फिलिप्पुस, ते बरतुल्मै, थोमा, ते चुन्गी लेने आला मत्ती, हलफई दा पुत्तर याकूब, ते तद्दै, शमौन कनानी, ते यहूदा इस्करियोती जेस ने उसी पड़काई दिता। इनें बारें चेलें गी यीशु ने ऐ उक्म देईयै पेजया; “दुई जातीयें आली बक्खी नेई जायो, ते सामरियें दे कुसे शैर बेच अन्दर नेई जाओ। पर इस्राएल दे कराने दी गै गुआची दी पिड्डें दे कोल जायो। ते चलदे-चलदे ऐ परचार करदे आखो; के सोर्ग दा राज नेड़े आई गेदा ऐ। बमारें गी चंगा करो, मरें दें गी जिंदा करो, कोढ़ियें गी शोद्ध करो, दोष्टआत्मायें गी कड्डो। तुसेंगी मोफ्त-खोरी च थोए दा ऐ, मोफत-खोरी च देई दियो। अपने बटूऐं च नां गै सुन्ना, ते नां रूपा, ते नां गै तांबा अपने कोल रखयो; रस्ते आसतै झोला नेई लिओ, नां दो कुरते, नां नुकां ते नां सोटा लिओ, किके मजदूर गी ओसदी दी रुट्टी मिलना चाईदी।” जिथें कुदै शैर जां घरां बेच जाओ, ते पता करो के उत्थें कोन काबल ऐ? के ओ तुसेंगी अपने कर रौनें गी आखे। ते जेलै तकर तोस ओस कर चा नेई जाओ, ओदे उत्थें गै रवो। ते कर दे अन्दर औंदे ओई उनेंगी सीस दियो। जेगर ओस कर दे लोग सीस दे काबल ओगन तां थुआड़ी सीस उंदे उपर आई जाग, जेगर ओ थुआड़ी ओस सीस दे काबल नेई ओगन तां थुआड़ी सीस थुआड़े कोल बापस आई जाग। जेड़ा कोई तुसेंगी अपने कर नेई सदै ते थुआडीयां गल्लां नेई सुनें, ओस करै चा जां ओस शैर बिचा निकलदे ओई अपने पैरें दी मिट्टी फंडीयै आवो। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐ के न्याय दे देन ओस शैर दी आलत कोलां सदोम ते अमोरा दे शैरें दी आलत मती गै सैन करने दे काबल ओग। दिखो, आऊँ तुसेंगी पिड्डें आला लेखा गिदडें दे बेच पेजना ऐं, एसकरी सप्पें आला लेखा अकलमन्द ते कबूतरें आला लेखा पोले बनो। पर लोकें छा चकने रवो, किके ओ तुसेंगी बड़ी सभें च सोंपगन, ते अपनी पंचायतें च तुसेंगी डंडे मारघंन। तोस मेरे आसतै राजपालें ते राजें दे अगें उंदे उपर, ते गैर जातीयें उपर गवा बनने आसतै पेश कित्ते जाघंन। जेसलै ओ तुसेंगी पड़काघंन तां ऐ चैनता नेई करनी के तोस कियां बोलगे यां के आखगे, किके जे केश तुसेंगी आखना पौग, ओ उसै बेलै तुसेंगी सनाई दिता जाग। किके बोलने आले तोस नेई ऐ न, पर थुआड़े पिता दे आत्मा थुआड़े बिचा बोलग। प्रा, अपने प्रा गी ते पिता अपने पुत्तर गी, मारने आसतै सोंपगन, ते बच्चे मां-प्यो दे खलाफ ओईयै उनेंगी मराई देगन। (मीका 7:6) मेरे नां दी खातर सारे लोग थुआड़े कन्ने बैर करगन, लैगन जेड़ा खीरी तकर सबर करग ओऐ बचाया जाग जेसलै ओ तुसेंगी एक शैर बेच सताघंन, ते दुए गी नसी जायो। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, तोस मनुक्ख दा पुत्तर दे औना कोलां पैलैं इस्राएल दे सारें शैरें बिच गेदे बी नेई ओगे। चेला अपने गुरु थमां बड़ा नेई; ते नां गै दास अपने मालक थमां। चेलें दा गुरु दे, ते दास दा मालक दे बराबर ओना गै मता ऐ। जेसलै उनै कर दे माल्क गी शतान आखया तां ओदे कर आलें गी के नेई आखघन! एसकरी मनुक्खें थमां मत डरयो; किके केश डके दा नेईयैं जेड़ा खोलया नेई जाग, ते नां केश शपे दा ऐ जेसदा पता नेई लगग। जे आऊँ थुआड़े कन्ने नेरे च आखना ऐ, उसी तोस लोई बेच च आखो; ते जेकी गल तोस कन्ने कन सुनदे ओ, उसी कोठें उपर परचार करो। जेड़े जिंदु गी मारी सकदे न, पर आत्मा गी मारी नेई सकदे, उंदे कोलां मत डरो; लेकन ओदे कोलां गै डरो, जेड़ा आत्मा ते जिंदु गी दौनी गी नरक बेच च नाश करी सकदा ऐ। के एक पैसे थमां दो चिड़ियां नेई बिकदीयां? पी बी थुआड़े पिता दी मरजी दे बगैर उंदेचा एक बी तरती उपर नेई किरी सकदी। थुआड़े सिर दे बाल बी सब गिने गेदे न। एसकरी डरयो नेई, तोस बड़ी चिड़ीयैं कोलां बड़े मैंगे ओ। जेड़ा कोई मनुक्खें दे सामनें मेरे चेलें करी मनगे ओ, उसी आऊँ बी अपने सोर्ग दे पिता दे सामनें मनी लैगा। लेकन जेड़ा कोई मनुक्खें दे सामनें मिगी मुकरी जाग, उसी आऊँ बी अपने सोर्ग दे पिता दे सामनें मुकरी जागा। ऐ नेई समझयो के आऊँ तरती उपर मलाप कराने गी आएदा ऐं; आऊँ मलाप कराने आसतै नेई, लेकन तलवार चलाने गी आएदा ऐं। आऊँ तां आएदा ऐं के; मनुक्ख गी ओसदे पिता कोलां, ते कुड़ी गी ओसदी माऊ कोलां, ते नूँ गी ओसदी ससु कोलां बक्ख करी देयां; मनुक्ख दे दुश्मन ओदे कर दे गै लोग ओगन। जेड़ा माऊ गी जां पिता गी मेरे थमां जादै प्यारा समझदा ऐ, ओ मेरे चेलें होने दे काबल नेई; ते जेड़ा कोई अपनी सूली गी चुकियै मेरे पिछें नेई अवै ओ मेरे चेलें होने दे काबल नेई। जेड़ा कोई अपने प्राण बचांदा ऐ, ओ उसी गुआग; ते जेड़ा कोई मेरी खातर अपना प्राण मुआन्दा ऐ, ओ उसी लबग। जेड़ा कोई तुसेंगी मनी लेन्दा करदा ऐ, ओ मिगी मनी लैंदा करदा ऐ; ते जेड़ा कोई मिगी मनी लैंदा करदा ऐ, ओ मेरे पेजने आले गी मनी लैंदा करदा ऐ। जेड़ा कोई पविखवक्ता गी पविखवक्ता समझीयै मनदा करै, ओ पविखवक्ता दा नाम पाग; ते जेड़ा कोई तरमी गी तरमी समझीयै मनदा करै ओ तरमी दा नाम पाग। जेड़ा कोई इंदे निकां बिचा एक गी मेरा चेला समझीयै सेर्फ एक कटोरा ठंडा पानी पलिआ, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, ओ अपना नाम कदें बी नेई मुआग। जेसलै यीशु अपने बारें चेलें गी उक्म देई चुकया, तां ओ उंदे गलील शैरें च शिखया ते परचार करने गी उत्त्थुआं दा चली गीया। यूहन्ना ने जेलै च मसीह दे समेंचार दी खबर सुनीयै अपने चेलें गी ओदे कोलां ऐ पूछने गी पेजया, ते उसी ए आखया के औने आला मसीहा तुं गै, जां अस कुसे दुए दा एन्तजार करचै? यीशु ने जबाब दिता, ये केछ तोस सुनदे ओ ते दिखदे ओ, ओ सब केश जाईयै यूहन्ना गी आखी दियो, के अन्नें दिखदे न ते लिञें चलदे फिरदे न, कोढ़ी शोद्ध कित्ते ज्न्दे न ते बोले सुनदे न, मोरदे जिन्दे कित्ते ज्न्दे न, ते गरीबें गी शोभ समाचार सनाया जन्दा ऐ। ते तन्न न ओ, जेड़े मेरी नां उपर शक नेई करदे। जेसलै ओ उत्त्थुआं दा चली गै, ते यीशु यूहन्ना दे बारै च ओदे चेलें गी आखन लगया, “तोस जंगल च के दिखन गेदे हे? के अवै कन्ने हेल्दे कंडै गी? पी तोस के दिखन गेदे हे? जेड़े साधा चोगे लांदे न, ओ राज मैलें च रौंदे न। तां पी कि गेदे हे? के कुसे पविखवक्ता गी दिखने गी? आं, आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के पविखवक्ता थमां बी बड्डे गी। ऐ उवै ऐ जेसदे बारै च लिखे दा ऐ के; देख, आऊँ अपने दूत गी तेरे अगें पेजना ऐं, जेड़ा कोई तेरे अगें रसता तयार करग। “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं जेड़े कोई जनांनीयें थमां जमें दे न, उंदे बिचा यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले कोलां कोई बड़ा नेई ओया; लेकन जेड़ा सोर्ग दे राज बेच निके थमां निक्का ऐ ओ ओस थमां बड़ा ऐ। यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले दे बेलै कोलां हूंन तकर सोर्ग दे राज बेच जबरदस्ती दाखल ओंदा रिया ऐ, ते बलवान उसी खुस्सी लैंदे न। ते यूहन्ना तकर सारे पविखवक्ता ते कनून पविखवाणी करदे रे। ते चाओ तां मन्नो एलिय्याह जेड़ा औने आला हा, ओ इयै। जिन्दा सुननें दा मन ओग ओ सुनी लैंन। “आऊँ एस बेलै दे लोकें दी मसाल केदै कन्ने दियां? ओ उनै बच्चें आला लेखा न, जेड़े बजारें च बैठीयै एक दुए गी आले मारी-मारी आखदे न के असैं थुआड़े आसतै खुशी दे बाजे बजाए, ते तोस नेई नचे; असैं वलाव दे गीत गादे, ते तुसें छाती नेई पीटी। किके यूहन्ना नेई खंदा आया ते नेई पींदा आया, ते ओ आखदे न ओदे बेच दोष्टआत्मा ऐ। जदूं मैं मनुक्ख दा पुत्तर खंदा-पिन्दा आया ते ओ ग्लान्दे न के दिखो शराबी मनुक्ख, चुंगी लेने आलें ते पापीए दा दोस्त! लेकन ज्ञान अपने कम्में च सचा समझया गीया ऐ।” ओस बेलै ओ उनै शैरें दी निन्द्या करना लगया, जेसदे बेच ओसने मते सारे चमत्कार कित्ते हे, किके उत्त्थुं दे लोकें अपना मन नेई फेरेदा हा। बसोस तेरे खुराजीन दे लोको! बसोस तेरे बेतसैदा दे लोको! जेड़े चमत्कार दे कम तेरे लोकें च कित्ते गै हे, जेकर ओ सूर ते सैदा दे शैर च कित्ते जंदे हे तां उनै लोकें लक बनियै ते सुयाई उपर बेईयै उनै कदुं दा मन फेरी लेत्ता दा ओन्दा हा। पर आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के न्याय दे धयाडै थुआड़ी आलत थमां सूर ते सैदा शैर दी आलत मती गै सैन योग ओग। “ते ए कफरनहूम दे लोको, के तुसेंगी सोर्ग तकर उच्चा कित्ता जाग? तू तां नरक तकर थल्लै चली जागा। जेड़े चमत्कार कम तेरे लोकें बेच कित्ते गेदे न, जेकर ओ सदोम दे लोकें बेच कित्ते जंदे हे, तां ओ अज्ज तकर बना दा रौंदा हा। लेकन आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के न्याय दे देन तेरी आलत थमां सदोम दे लोकें दी आलत मती सैन योग ओग।” “उसै बेलै यीशु ने, आखया ए पिता, सोर्ग ते तरती दे प्रभु, आऊँ तेरा शुकर करना के तो इनें गल्लें गी अकलमन्द ते समझदारें छा छपाईये रखेया, ते उनै लोकें उपर परकट कित्ता ऐ जीनें तेरी सचाई गी जानया। हां, ए पिता, किके तुगी इयै छैल लगया। “मेरे पिता ने मिगी सारा केछ सौंपी दिते दा ऐ। ते कोई पुत्तर गी नेई जानदा, सेर्फ पिता; ओर कोई पिता गी नेई जानदा, सेर्फ पत्रे; ते ओ जेस उपर पुत्तर उसी परकट करना चा। “ए सारे मेंनत करने आलियो ते परम्परा दे कनून दे थलै दबोए दे लोको, मेरे कोल आओ; आऊँ तुसेंगी चैन देगा। मेरा जुंगला अपने उपर चुक्की लियो, ते मेरे थमां सीखी लियो; किके आऊँ मनें दा लीम ते दीन ऐं ते तोस अपने मनें च चैन पागे। किके मेरा जुंगला मलांम ते मेरा बोझ अल्का ऐ।” ओस बेलै यीशु बसां दे देन खेतरें दे मंजै जा करदा हा, ते ओदे चेलें गी पोख लगी ते ओ दाने तोड़ी-तोड़ीयै खाणा लगे। फरीसियें उनै गी दिखियै यीशु गी आखया, “देख, तेरे चेलें ओ कम करा करदे न, जेड़ा बसां दे देन करना ठीक नेई। ओसने उनेंगी आखया, के तुसैं नेई पढ़या, के दाऊद ने, जेसलै ओ ते ओदे साथियें गी पोख लगी तां उनै के कित्ता? ओ कियां परमेसर दे कर गीया, ते पेंट दियां रुट्टीयाँ लेईयै खादियां, जिनैं गी खाणा नां गै उसी ते नां गै ओदे साथियें गी लेकन सेर्फ याजकें गी गै बाजब हा? यां के तुसैं कनून च नेई पढ़या के याजकें बसां दे देन मंदर च सब्त दे देन दी रीति गी त्रोड़नें उपर बी बेकसुर रौंदे न? लेकन आऊँ थुयाड़े कन्ने आखना ऐं के इत्त्थैं ओ ऐ जेड़ा मंदर थमां बी बड़ा ऐ। जेगर तोस एस दा मतलब समझदे के, आऊँ दीया दे कन्ने खोश ओना ऐं बलि दे दांन कन्ने नेई, तां तोस मेरे बेकसुर चलेयां गी कसुरबार नेई आखदे। मनुक्ख दा पुत्तर तां बसां दे देन दा बी प्रभु ऐ।” उत्त्थुआं दा जाईयै ओ उंदे प्रार्थनाकार च आया। उत्थें एक मानु हा, जेसदा अथ्थ सुके दा हा। ते उनै यीशु गी कसुरबार आखने आसतै उसी पूछया, “के बसां दे देन चंगा करना बाजब ऐ? ओसने उनेंगी आखया, थूयाडे चा किसे दी एको पेड्ड ओ, ते ओ बसां दे देन खड्डे च किरी जा, ते ओ उसी जरुर पकड़ीयै उसी कढग! पला, मनुक्ख दा मोल पेड्ड थमां किन्ना बद ऐ! एसकरी बसां दे देन चंगाई करना बाजब ऐ। ओस बेलै यीशु ने ओस मानुयें गी आखया, अपना अथ्थ अगें गी कार। ओसने बदाया, ते ओ पी दुए अथ्थ आला लेखा चंगा ओई गीया। ओस बेलै फरीसियें बार जाईयै ओदे खलाफ च एक्का कित्ता के यीशु गी कियां मारी देचै।” ऐ गल जानियै यीशु उत्त्थुआं दा चली गीया। ते मते सारै लोग ओदे पिछें आई गै, ते यीशु ने सारें गी चंगा कित्ता, ते उनेंगी गलाया के मिकी परकट नेई करयो, के जे जेड़ा वचन यशायाह पविखवक्ता दे म्हुन्याँ दा आखे गेदा हा, ओ पूरा ओई जा। दिखो, ऐ मेरा सेवक ऐ, जिसी मैं चुने दा ऐ; मेरा प्यारा, जेस कन्ने मेरा मन खोश ऐ; आऊँ अपना आत्मा ओस बेच पागा, ते ओ गैर जातीयें गी न्याय दी खबर सनाग। ओ नां चगड़ा करग, ते नां अपनी सिफत अप्पुं करग, ते नां बजारें च कोई ओसदी बाज सुनग। ओ मरोड़ी दी सरकंडे गी नेई त्रोड़ग, ते धूंआ दिंदी बत्ती गी नेई सालग, जेसलै तकर ओ न्याय गी जै नेई करग। ते गैर जातीयां ओदे उपर आस रखघंन। ओस बेलै लोग एक अन्नें-गूंगे गी जेसदे बेच दुष्ट आत्मा ही, ओदे कोल लेई आए; ते यीशु ने उसी चंगा करी कित्ता, ते ओ बन्दा बोलनां ते दिखनां लगी पिया। एस गल दे उपर सारे लोग रांन ओईयै आखना लगे, “ऐ के दाऊद दी औलाद ऐ! लेकन फरीसियें ऐ सुनीयै आखया, ऐ तां दोष्टआत्मायें दे बडे शतान दी मदद दे बगैर दोष्टआत्मा गी नेई कढदा।” ओनें उंदी मने दी गल्ल समझीयै उनेंगी आखया, “जेस कुसे दे राज बेच फोट ओंदी ऐ, ओ उजडी जन्दा ऐ; ते कोई शैर जां घरां जेस बेच फोट ओंदी ऐ, टिका दा नेई रौग। ते जेकर शतान गै शतान गी कंडै, तां ओ अपने दे गै खलाफ ओई गीया ऐ; पी ओसदा राज कियां टिका दा रौग? जेकर आऊँ शतान दी मदत कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढदा ऐं, तां थूआडी औलाद केदी मदत कन्ने कढदे न? एसकरी ओ गै थुआड़ा न्याय करघंन। लेकन जेकर आऊँ परमेसर दी आत्मा दी मदद कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढदा ऐं तां परमेसर दा राज थुआड़े कोल आई पूजे दा ऐ। जां कियां कोई मनुक्ख कुसे तकड़े बन्दे दे कर च जाईयै ओसदा माल लूटी सकदा ऐ जदू तकर कि पैलैं ओस बन्दे गी नेई बन्नी लै? ओस बेलै ओ उसी लूटी लैग। जेड़ा मेरे कन्ने नेई ओ मेरे खलाफ ऐ, ते जेड़ा मेरे कन्ने नेई किट्ठा करदा ओ बख-बख करी दिंदा ऐ। एस आसतै आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के मनुक्ख दा सब किसम दा पाप ते निंदया माफी कित्ती जाग, लेकन पवित्र आत्मा दी निंदया माफ़ नेई कित्ती जाग। जेड़ा कोई मनुक्ख दा पुत्तर दे खलाफ कोई गल्ल बोलग, ओसदा ऐ पाप माफ़ कित्ता जाग, लेकन जेड़ा कोई पवित्र आत्मा दे खलाफ बोलग, ओसदा पाप नां एस लोक बेच ते नां गै परलोक बेच माफ़ कित्ता जाग।” जेकर रुक्ख छैल ए, ते ओदे फल बी छैल ओग, जां अगर रुक्ख माडा ए; तां ओदा फल बी माडा ओग; किके रुक्ख अपने फल कन्ने गै पंछानयां जन्दा ऐ थुआड़ी शिखया इयां ऐ जियां सस्प दा जैर खत्म करी दिन्दा ऐ, तोस बुरे ओईयै कियां खरीयाँ गल्लां आखी सकदे ओ? किके जे केश मन च परोचे दा उवै, उवै मुं चा निकलदा ऐ। पला मनुक्ख मन दे पले भंडार थमां पलीयां गल्लां बोलदा ऐ, ते पैड़ा मनुक्ख मन दे बुरे भंडार थमां बुरीयां गल्लां बोलदा ऐ। ते आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के जेड़ीयां-जेड़ीयां बुरीयां गल्लां मनुक्ख बोलघंन, न्याय दे देन उनै अर एक गल्ल दा लेखा देनां पौग। किके तू अपनी गल्लें थमां बेकसुर ते अपनी गल्लें थमां गै कसुरबार बनया जागा। एस गल्ल उपर केश शास्त्रियें ते फरीसियें उसी आखया, ए गुरु, कोलां एक सोर्ग दा कोई चेन्न दिखना चानयां न। ओसने उनेंगी जबाब दिता, “एस योग दे बुरे ते व्यभिचारी लोग नशानीयां तुपदे न, लेकन योना पविखवक्ता दी नशानी गी शुड़ीयै कोई ओर चेन्न उनेंगी नेई दिती जाग। योना त्रै रात-देन बड़ी मछी दे टिड्डे च रिया, इयां गै मैं मनुक्ख दा पुत्तर त्रै रात-देन तरती दे अंदर रौग। नीनवे दे लोक न्याय दे देन एस योग दे लोकें दे कन्ने खडोईयै उनेंगी कसुरबार आखघन, किके उनै योना दा पाशन सुनीयै अपने मने गी फराया; ते, इत्त्थैं ओ ऐ जेड़ा योना थमां बी बड़ा ऐ। दक्षिण दी रानी न्याय दे देन एस योग दे लोकें कन्ने खडोईयै उनेंगी कसुरबार आखघ, किके ओ सुलैमान दा ज्ञान सुनने आसतै तरती दे एक कोने थमां आई; ते, इत्त्थैं ओ ऐ जेड़ा सुलैमान थमां बी बड़ा ऐ।” जेसलै दोष्टआत्मा मनुक्ख चा निकली जंदी ऐ, तां सुके थार च सोख तुपदी फिरदी ऐ, ते सोख थोंदा नेई। ओस बेलै आखदी ऐ, “आऊँ अपने उसै कर च जिथुं दा निकली दी ऐं, बापस चली जनीं ऐं। ते आईयै ओस कार गी सुन्ना, सोता-सत्तादा ते उसी सजा-सजादा दिख्दी ऐ। पी ओ अपने थमां ओर पैड़ीयां सत दोष्टआत्मायें गी अपने कन्ने लेई ओंदी ऐ, ते ओ ओदे बेच बेईयै उत्थें वास करदीयां न, ते ओस मनुक्ख दी पिछली आलत पैलैं कोलां बी पैड़ी ओई जन्दी ऐ। एस योग दे पैड़ें लोकें दी आलत बी इयै जेई गै ओग।” जेसलै ओ पीड लोकें कन्ने गल्लां करा दा गै हा, ओस बेलै ओसदी मां ते ओदे निके प्रा बार खड़ोते दे हे ते ओदे कन्ने गल्लां करना चांदे हे। कुसे एक ने उसी आखया, “देख, तेरी मां ते तेरे निके प्रा बार खड़ोते दे न, ते तेरे कन्ने गल्लां करना चांदे न।” ऐ सुनीयै ओनें आखने आले गी जबाब दिता, “कोन ऐ मेरी मां? ते कोन न मेरे प्रा? ते अपने चेलें आली बक्खी अथ्थ बदाईयै आखया, मेरी मां ते मेरे प्रा इयै न। किके जेड़ा कोई मेरे सोर्ग दे पिता दी मरजी उपर चलया, उवै मेरा प्रा ते मेरी पैन, ते मेरी मां ऐ।” उसै देन यीशु अपने चेलें समेत करै दा निकलियै चील दे कंडै जाई बैठा। ते ओदे कोल इनी बडी पीड किठी ओई एसकरी ओ किशती उपर चढ़ी गीया, ते सारी पीड चील दे कंडै खड़ोती दी रेई। ते ओसने उंदे कन्ने कानीयें च मतीयां सारीयां गल्लां कित्तियां; “एक बी रानें आला बी रानें गी निकलया। रांदे बेलै केश बी रस्ते दे कंडै किरी पे, ते पैंछीयैं आईयै ओस बी गी चुगी लेता। केश बी पत्त्थरें आली जमीने उपर किरे, जित्त्थै उनेंगी मती मिट्टी नेई मिली ते उनेंगी मिट्टी नेई मिलने दे कारन ओ तौलै गै लगी आए। लेकन जेसलै ओ निके बूट्टे मठोते धोप निकलने कन्ने ओ जली गै, ते जड़ नेई पकड़ने बाद सुकी गै। केछ बी चुड़ीयें च किरे ते चुड़ीयें उनेंगी छैल करियै दवी दिता। लेकन केश बी छैल जमीन उपर किरे ते ओ बूट्टे बदे ते उनै बड़ा फल दिता, केईयें सौ गुणा, केईयें सठ गुणा, ते केईयें त्री गुणा। अगर तोस एस मसाल गी समझनां चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जेड़ा हुन मैं गलाया ऐ।” ते चेलें यीशु दे कोल आईयै ओदे कन्ने आखया, “तुं लोकें कन्ने कानीयें च कि गल्लां करना ऐं? ओसने जबाब दिता, तुसेंगी सोर्ग दे राज दे पेते दी समझ दिती गेदी ऐ, लेकन उनेंगी नेई। किके जेसदे कोल ऐ, उसी दिता जाग, ते ओसदे कोल मता ओई जाग; पर जेसदे कोल केश बी नेईयैं, ओस थमां जे केश ओदे कोल ऐ, ओ बी लेई लीता जाग। आऊँ उंदे कन्ने कानीयें च एसकरी गल्लां करना ऐ के ओ दिखदे ओई नेई दिखदे ते सुनदे ओई नेई सुनदे, ते नेई समझदे। उंदे बारै च यशायाह दी ऐ पविखवाणी पूरी ओंदी ऐ; तोस कने कन्ने तां सुनगे, पर समझगे नेई; ते अखीयाँ कन्ने तां दिखगे, पर तुसेंगी नेई सुज्झग। “किके इनें लोकें दे मन मोटे ओई गेदा न, ते ओ कने कन्ने उच्चा सुनदे न ते उनै अपनीयां अखीयाँ मिटी दिती दियां न; कुतै ऐ नेई ओई जा के ओ अपनी अखीयाँ कन्ने दिखन, ते कने कन्ने सुनन ते मन कन्ने समझन, ते मुड़ी जांन, ते आऊँ उनेंगी चंगा करां। “पर धन्न न थुआडीयां अखां, के ओ दिखदीयां न; ते थुआड़े कन के ओ सुनदे न। किके आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के मते सारे पविखवक्तें ते तरमीयैं चाया के जेड़ीयां गल्लां तोस दिखदे ओ, दिखो, पर नेई दिखियां; ते जेड़ीयां गल्लां तोस सुनदे ओ, सुनो, पर नेई सुनीयां।” “ओनें तोस बी रानें आले दी कानी सुनो; जेड़ा कोई राज दा वचन सुनीयै नेई समझदा, ओदे मने च जे केश राया गीया हा, उसी ओ दुष्ट शतान आईयै शड़काई लेई जंदा ऐ। ए उवै ऐ, जेड़ा रस्ते दे कंडै राया गीया हा। ते जेड़ा पथरीली जमीन उपर राया गीया, ए उवै ऐ, जेड़ा वचन गी सुनीयै तौला गै खुशी कन्ने वचन गी मनी लैंदा ऐ। पर अपने आप च जड़ नेई पकड़ने दे कारन ओ थुड़े देन गै रेई सकदा ऐ, ते जेसलै वचन दे कारन कष्ट जां सताओ ओंदा ऐ, तां एकदम ठेढा खाई जन्दा ऐ। जेड़ा चुड़ीयें च राया गीया, ए ओ ऐ, जेड़ा वचन गी सुनदा ऐ, पर एस दुनियां दी चेंता ते पैसे-तेले दा तोखा वचन गी दबांदा ऐ, ते ओ फल नेई देई सकदा। जेड़ा छैल जमीन च राया गीया, ए ओ ऐ, जेड़ा वचन गी सुनीयै समझदा ऐ, ते फल दिन्दा ऐ; कोई सौ गुणा, कोई सठ गुणा, ते कोई त्री गुणा।” यीशु ने उनेंगी एक ओर कानी सनाई; “सोर्ग दा राज ओस कर्साने आला लेखा ऐ जेस ने अपने खेत्र च छैल बी राया। पर जेसलै खेत्र बेच कम करने आले लोग सुते दे हे तां खेत्र दे मालक दा दुशमन आईयै कनक दे बेच जंगली बी सुट्टीयै चली गीया। जेसलै कन्क दे गूर निकले ते कन्क मठोती, तां जंगली दाने दे बूट्टे बी लब्बन लगी पे। एसकरी खेतरें दे मालक दे नौकरें आईयै उसी आखया, ए साव, के तो अपने खेतरें च छैल बी नेई राया हा? पी जंगली दाने दे बूट्टे एस दे बेच कुत्त्थुं दा आए? ओसने उन्दे कन्ने आखया, ऐ कुसे दुशमन दा कम ऐ। नौकरें उसी आखया, के तेरा मन ऐ के अस जाईयै उनै बूट्टे गी चुगीयै किट्ठे करी देचै? ओनें आखया, नेई, ऐसा नेई करेयो कुदै ऐसा नी ओई जा के जंगली दाने दे बूट्टे किट्ठे करदे-करदे तोस उन्दे कन्ने कनक बी पुट्टी लैओ। फसल कटोने तकर दौनीं गी किटठे गै बदन दियो, ते कटने दे बेलै आऊँ कटने आलें कन्ने आखगा के पैलैं जंगली दाने दे बूट्टे किट्ठे करियै जलाने आसतै उंदे गट्ठे बनी लैओ, ते कनक गी मेरे पणडार बेच किट्ठे करो।” ओसने उनेंगी एक ओर कानी सनाई; “सोर्ग दा राज सरऐं दे एक दाने आला लेखा ऐ, जिसी कुसे मनुक्ख ने आनीयै अपने खेत्र बेच राई दिता। ओ अर एक बीऐं कोलां तां निक्का ऐ लेकन जेलै ओदा बूट्टा छैल वड्डा ओई जन्दा ऐ ओस बेलै सब किसम दी जड़ी-बूटीयें दे बूट्टें कोलां बड़ा ओंदा ऐ; ते ऐसा बूट्टा बनी जन्दा ऐ के अम्बर दे पैंछी आईयै ओसदी डालियें उपर अलड़े बनाईयै बसेरा करदे न।” ओसने एक ओर कानी उनेंगी सनाई “सोर्ग दा राज खमीर आटे आला लेखा ऐ जिसी कुसे जनांनी ने लेईयै तरें नापें दे आटे च मलाई दिता ते ओदे-ओदे ओ सारा खमीर ओई गीया।” ऐ सारीयां गल्लां यीशु ने कानीयें च लोकें गी सखाईयां, ते बगैर कानीयें ओ उनेंगी केश बी नेईहां सखान्दा, के जेड़ा वचन पविखवक्ता दे थमां आखया गेदा हा, ओ पूरा उवै; “आऊँ कानीयें च बोलनें आसतै अपना मुंह खोलगा आऊँ उनै गल्लें गी जेड़ीयां गल्लां जगत दी शुरुआत थमां अज्ञान रेईयां न परकट करगा।” ओस बेलै ओ पीड गी शुड़ीयै कर च आया, ते ओदे चेलें ओदे कोल आईयै आखया, “खेत्र दे जंगली दाने दी कानी दा मतलब असेंगी समझाई दे।” ओसने उनेंगी जबाब दिता, “छैल बी गी रानें आला मनुक्ख दा पुत्तर ऐ। खेत्र संसार ऐ जिथें लोक रौंदे न, छैल बी उनै लोकें आला लेखा ऐ जिन्दे उपर परमेसर राज करदा ऐ, ते जंगली बी ओ ऐ जेड़े लोक दोष्ट शतान दा कैना मन्दे ने। जेस दुशमन ने उसी राया ओ शतान ऐ; फसले दी बाढी जगत दा ऐन्त ऐ, ते फसल गी बढने आलें सोर्गदूत न। इयां जियां जंगली दाने दी फसल किट्ठी करियै अग्गी बेच सुट्टी जन्दी ऐ उयांगै जगत दे ऐन्त च ओना ऐ। मैं मनुक्ख दा पुत्तर अपने सोर्गदूतें गी पेजग, ते ओ ओदे राज बिचा सारें गी जेड़े ठोकर देने आले न ते गलत कम करने आलें गी किट्ठा करघंन, ते सोर्गदूत उनेंगी अग्गी दे कोंड बेच सुट्टी देघंन, जिथें रोंदे ते दंद चीखदे रौगन। ओस बेलै तरमी अपने पिता दे राज बेच सूरज आला लेखा चमकघन। जेड़े तोस समझना चांदे न, ओ त्यांन कन्ने सुनी लैंन।” सोर्ग दा राज खेत्र च छपे दे खजाने आला लेखा ऐ, जेका कुसे मनुक्ख गी थोया ते ओसने उसी छपाली दिता, ते खुशी दे मारे जाईयै अपना सारा केश बेचियै ओस खेतरें गी खरीदी लेता। पी सोर्ग दा राज एक बपारी आला लेखा ऐ जेड़ा छैल मोतियें दी तलाश बेच हा। जेसलै उसी मैंगा थमां मैंगा मोती मिलया ते ओसने जाईयै अपना सारा केश बेची दिता ते उसी खरीदी लेता। पी सोर्ग दा राज ओस बडे मश्ली फड़ने आले जाल आला लेखा ऐ जेड़ा समुंदर बेच सुट्या गीया, ते अर तरा दी मछीयें गी किट्ठा करी लिया। ते जेसलै जाल मश्ली कोलां परोई गीया, ते मछुए उसी समुन्दर दे कंडै खिची लेई आए, ते बेईयै छैल-छैल मछीयां पांडे च पाईयां ते माड़ीयां-माड़ीयां सुट्टी दितीयां। जगत दे ऐन्त बेच ऐ दया गै ओग। सोर्गदूत आईयै दुष्टें गी तर्मियें थमां बक्ख करघंन, ते उनेंगी अग्ग दे कोण्ड बेच सुट्टी देगन। जिथें रोना ते दंदे गी चिख्दे रौना ऐ। के तुसैं ऐ सारीयां गल्लां समझीयां? “उनै उसी जबाब दिता, आं। पी यीशु ने उनेंगी आखया, एसकरी अर एक शास्त्री जेड़ा सोर्ग दे राज दा चेला बने दा ऐ, ओस करसान आला लेखा ऐ जेड़ा अपने भंडार थमां नमीं ते परानीयां चीजां कड़दा ऐ।” जेसलै यीशु ऐ सारी कानीयें आखी चुकया, तां ओ उत्थां दा चली गीया। ते अपने शैर बेच आईयै उंदे प्रार्थनाकार च उनेंगी ऐसी शिखया देना लगया के ओ सुनीयें रांन ओईयै आखना लगे, “इसी ऐ ज्ञान ते चमत्कारी कम करने दी शक्ति कुत्थुआं मिली? के ऐ लकड़ी दे मिस्त्री दा जागत नेईयैं? ते के एस दी मां दा नां मरियम ते एस दे प्राऊ दा नां याकूब, युसूफ, शमौन ते यहूदा नेईयैं? ते के एस दियां सारीयां पैनां साड़े च नेई रौंदियां? पी इसी ऐ सब केश कुत्थुआं दा मिलया?” एसकरी ओ यीशु गी मसीहा नेई समझी सके, लेकन यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “पविखवक्ता दा अपने थार ते कर गी शुड़ीयै कुतै बी बेजती नेई ओंदी।” ते उन्दा बश्वास नेई ओनें दे कारन उत्थें ओस मते सारे चमत्कार दे कम नेई कित्ते। ओस बेलै चौथाई देश दे राजा हेरोदेस राजा ने यीशु दी चर्चा सुनी! ते अपने सेवकें गी आखया, “ए यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला ऐ, ओ मरे दां बिचा जिन्दा ओई गेदा ऐ, तां करी ओदे छा ए चमत्कार दे कम परकट ओदे न।” किके हेरोदेस राजा ने अपने प्रा फिलिप्पुस दी करेआली हेरोदियास दे कारन यूहन्ना गी पकड़ीयै बनया ते जेल च सुट्टी दिता हा, किके यूहन्ना ने हेरोदेस राजा गी गलाया हा अपने प्रा दी करेआली गी रखना तेरे बासतै ठीक नेई ऐ। ते ओ उसी मारनां चांदा हा, पर लोकें कोलां डरदहा, किके लोक उसी पविखवक्तें मन्दे हे। पर जेसलै हेरोदेस राजा दा जन्म धयाडा आया, तां हेरोदियास दी कुड़ी ने जन्म देन दी खुशी बेच नचिये हेरोदेस गी खोश कित्ता। एसकरी ओसने कसम खाईयै वचन दिता, “जे केश तू मंगगी, आऊँ तुगी देगा।” ओ अपनी मां दे बगाने दे कारन बोली, “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले दा सिर थाली च पाईयै एथें गै मिगी मंगाई देयो।” राजा दुखी ओया, पर अपनी कसम दे, ते कन्ने बैठने आलें दे कारन, उक्म दिता के ओदा सिर आनीयै देई दिता जा। ते ओसने जेल खाणे च लोकें गी पेजीयै यूहन्ना दा सिर बड़ी दिता; ते ओदा सिर थाली च पाईयै लेयाई दिता गया ते कूडी गी देई दिता, ते ओ उसी अपनी मां दे कोल लेई गेई। ते ओसदे चेलें आईयै यूहन्ना दी लाश गी लेईयै दब्बी दिता, ते जाईयै यीशु गी खबर दिती। जेसलै यीशु ने ए खबर सुनी, तां किशती उपर चढ़ीयै उत्थें दी कुसे सनसांन जगै गी ईक्ला गै चली गीया। ते लोग ऐ सुनीयै शैरां-शैरां चा पैदल गै ओदे पिछें आई गै। ओसने निकलियै एक बड़ी पीड दिखी ते उनै लोकें उपर तरस खादा, ते उंदेचा बमारें गी चंगा कित्ता। जेसलै शाम दा बेला ओया तां ओदे चेलें ओदे कोल आईयै आखया, “ए तां सनसान थहार ऐ ते चेर ओया करदा ऐ; लोकें गी विदा कित्ता जा के ओ गरांयें च जाईयै अपने आसतै रुट्टी खरीदी लैंन।” यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “उंदा जाना जरुरी नेईयैं! तोस गै उनेंगी केश खाणे बासतै दियो।” उनै उसी आखया, “इत्थैं साड़े कोल पंज रुट्टीयाँ ते दो मछीयें गी शुड़ीयै ओर केश नेईयैं।” ओसने आखया, “उनेंगी मेरे कोल लेई आओ।” ओस बेलै ओनें लोकें गी काह उपर बठाने लेई आखया, ते उनै पंज रुटीयें गी ते दो मछीयें गी लेता; ते सोर्ग आले पासेगी दिखियै शुकर कित्ता ते रुट्टीयाँ पन्नी-पन्नीयै चेलें गी दितीयां, ते चेलें लोकें गी बंढ़ीयां। ते सारे खाईयै रजी गै। ते चेलें बचे दे टुकड़े दियां परीयां बारां टोखरियां चुकियां। ते खाणे आलें जनांनीयें गी ते बच्चें गी शुड़ीयै, पांज जार मडदें दे लगपग ही। ते पी ओनें तौलै गै अपने चेलें गी किशती उपर चाडीयै मजबूर कित्ता के मेरे थमां पैलैं पार चली जाओ, तैलूं तकर ओ लोकें गी विदा करै। ओ लोकें गी विदा करियै, प्रार्थना करने गी बखरे पाड़ उपर चढ़ी गीया, ते शामी तकर ओ उत्थें इकला हा। ओस बेलै किशती चील दे बिच लैरें कन्ने गोते खा करदी ही, किके अवा अगुंयां दी गै ही। ते यीशु रात दे चौथे पैर चील उपर चलदे उंदे कोल आया। जेलै चेलें उसी चील उपर चलदे दिखिया ते ओ कबराई गै। ते आखना लगे, “ए भूत ऐ! ते डर दे मारे कल्लाना लगे। यीशु ने फोरन उंदे कन्ने गल्लां कित्तियां ते आखया, जिगरा रखो! आऊँ यां नेई डरयो!” पतरस ने उसी जबाब दिता, “ऐ प्रभु जे तू गै ऐं, तां मिकी अपने कोल पानी उपर चलीयै औने दा उक्म दे।” ओसने आखया “आई जा! ओस बेलै पतरस किशती उपरा उतरीयै यीशु दे कोल जाने लेई पानी उपर चलना लगया। पर पतरस पानी दी लैरें गी दिखियै डरी गीया, ते जेसलै डूबना लगया तां करलाईयै आखन लगया, ए प्रभु, मिकी बचाई लै!” यीशु ने फोरन अथ्थ बदाईयै उसी पकड़ीयै उपर खिची लेता ते उसी आखया, “ए कट विश्वास करने आले, तो कि शक कित्ता?” जेसलै ओ किशती च बेई गै, तां तफान एकदम थमोई गीया। एस बारदात गी दिखियै सारें चेलें यीशु दे अगें मत्था टेकियै आखया, “सचें गै तुं, परमेसर दा पुत्तर ऐं।” जेसलै ओ किशतीयें चा उतरीयै चील दे कंडै गन्नेसरत नां दे शैर च पूजे। ते उत्थें दे लोकें उसी पनछांनीयें लागे-दुआगे दे लाकें च आखी पेज्या, ते ओ लोग सारें बमारें गी ओदे कोल लेई आए, ते ओदे अगें अर्ज करना लगे के ओ उनै बमारें गी अपने कपडें दी चुक गी गै छूना दियै; ते जिनैं बी उसी छूता, ओ सारे चंगे ओई गै। ओस बेलै यरूशलेम थमां केश फरीसी ते शास्त्री यीशु दे कोल आईयै आखन लगे, “तेरे चेलें पुर्वजें दी पंरपराऐं गी कि टालदे न, के बगैर अथ्थ तोतें दे रुट्टी खन्दे न?” ओसने उनेंगी जबाब दिता, “तोस बी अपनी पंरपराऐं दे कारन कि परमेसर दे उक्म गी टालदे ओ? किके परमेसर ने गलाये दा ऐ, के अपनी मां ते पिता दा आदर करयो, ते जेड़ा कोई पिता ते मां गी बुरा-पला बोलै, ओ मारी दिता जा। लेकन तोस आखदे ओ के जे कोई अपने पिता जां मां गी आखे जे केश तुगी मेरे थमां फायदा पूजी सकदा हा, ओ परमेसर गी पेट चढ़ाई दिते दा ऐ, तां ओ अपने पिता दा आदर नेई करै, एस तरीके तुसैं अपनी परंपरा दे कारन परमेसर दे वचन गी टाली दिता। ए कपटीयों, यशायाह ने थुआड़े बारै च ए पविखवाणी ठीक गै कित्ती ऐ, “ए लोग ओठें थमां तां मेरा आदर करदे न, पर उंदा मन मेरे थमां दूर रौंदा ऐ। “ते ए लोग बेकार मेरी पगती करदे न, किके मनुक्ख दी विधियें गी धारमक शिखया देई यै सखांदे न।” ते यीशु ने लोकें गी अपने कोल बलाईयै उंदे कन्ने आखया, “सुनो, ते समझो जे केश मुंह बेच पौंदा ऐ, ओ मनुक्ख गी गन्दा नेई करदा, लेकन जे केश मुंह बिचा निकलदा ऐ, उवै मनुक्ख गी गन्दा करदा ऐ।” ओस बेलै चेलें आईयै उसी आखया, “के तू जांनदा ऐ के फरीसियें ए वचन सुनीयै ठोकर खादी?” ओसने जबाब दिता, “अर बूट्टा जेड़ा मेरे सोर्गी दे पिता ने नेई लाया, पुट्टी दिता जाग। उनेंगी जाना दियो; ओ अन्नें रसता दसने आले न ते अन्नां जेकर अन्नें गी रस्ता दसै, तां दूऐ जनें खड्डे च किरी जाघंन।” ए सुनीयै पतरस ने उसी आखया, “ए कानी असेंगी समझाई दे।” ओसने आखया, “के तोस बी अयें तकर नां समझ ओ? के तोस नेई जांनदे के जे किश मुंह च पौंदा ओ टिड्डे च जन्दा ऐ, ते मल-मुतर थमां निकली जंदा ऐ? पर जे केश मुंह चा निकलदा ऐ, उवै मना बिचा निकलदा ऐ, ते उवै मनुक्ख गी पीटै करदा ऐ। किके बुरे वचार, अत्या, दुए दी जनांनी लेई गलत सोच, ब्यभिचार, चोरी, चुठी गुआई ते निन्दक मन थमां गै निकलदी ऐ। इयै चीजां न जेड़ीयां मनुक्खे गी पीटै करदीयां न, लेकन अथ्थ बगैर धोते दे रुट्टी खाणा मनुक्ख गी पिटा नेई करदा।” यीशु उत्त्थुआं दा निकलियै, सूर ते सैदा दे शैरें आले पासेगी चली गीया। ते दिखो ओस लाके बिचा एक कनानी जनांनी निकली, ते करलाईयै आखन लगी, “ए प्रभु दाऊद दी औलाद, मेरे उपर दया कर! मेरी कुड़ी गी दोष्टआत्मा बड़ा गै सता करदा ऐ।” पर ओसने उसी केश जबाब नेई दिता, ते ओदे चेलें आईयै ओदे अगें अर्ज कित्ती, “इसी पेजी ओड, किके ए साड़े पिछें करलांदी आवा करदी ऐ।” ओसने जबाब दिता, “इस्राएल दे टबरे दी गुआची दी भिड्डें गी छुड़ीयै आऊँ कुसे दे कोल नेई पेजेया गेदा।” पी बी ओ आई, ते यीशु गी परणाम करियै आखन लगी, “ए प्रभु मेरी मदद कर।” यीशु ने जबाब दिता, “बच्चें (यहूदीयें) दी रुट्टी लेईयै कुत्तें दें अगें सुटना चंगा नेईयै।” ओसने आखया, “सच ऐ प्रभु, लेकन कुत्तें बी ओ चुरचार खंदे न, जेड़ा उंदे मालकें दे मेज थमां किरदे न।” एस दे उपर यीशु ने ओसगी जबाब दिता, “ए औरत, तेरा बश्वास बड़ा ऐ। जे नियां तुं चान्नी ऐ तेरे आसतै उवै जेय्या गै उवै।” ते ओसदी कुड़ी उसै बेलै थमां चंगी ओई गई। यीशु उत्त्थुआं गलील दी चील दे कोल आया, ते पाड़ उपर चढ़ीयै बेई गीया। ते पीडै दे उपर पीड ओदे कोल आई। ओ अपने कन्ने लंगड़े, अन्नें, गूंगे, लिञें ते बाकी मतें सारें गी ओदे कोल लेई आए, ते उनै उनेंगी ओदे चरणें च सुट्टी दिता, ते ओसने उनेंगी चंगा कित्ता। जेसलै लोकें दिखया के गूंगे बोलदे, ते लिञें चंगे ओदे, ते लंगड़े चलदे न, ते अन्नें दिखदे न ते रांन ओईयै इस्राएल दे परमेसर दी बड़याई कित्ती। यीशु ने अपने चेलें गी बलाईयै आखया, “मिगी एस पीड उपर तरस ओंदा ऐ, किके ओ त्रैं दिनें थमां मेरे कन्ने न ते उंदे कोल केश खाणे गी नेई ऐ। आऊँ इनेंगी पुखें दे विदा करना नेई चांदा, कित्ते ए सा जियां नेई ओई जा के रस्ते बेच रेई पूजी जांन।” चेलें ओस कन्ने आखया, “असेंगी एस जंगल बेच कुत्थुआं दा इन्नी रुट्टी मिलग के अस इन्नी बड़ी पीड गी रज्जाचै?” यीशु ने उनेंगी पूछया, “थुआड़े कोल किनीयां रुट्टीयाँ न?” उनै आखया, “सत्त, ते थुड़ी जेईयां मछीयां।” ओस बेलै ओनें पीड गी जमीन उपर बैठने बासतै गलाया। ते उनै सत्तें रुट्टीयें ते मछीयें गी लेता, तन्वाद करियै पन्या, ते अपने चेलें गी दिंदा गीया, ते चेलें लोकें गी। एस चाली सारे खाईयै रजी गै होए ते चेलें बचे दे टुकड़ें दे सत टोकरे परे। खाणे आलें करेआलीयें ते बच्चें गी छुड़ीयै चार हजार मानु हें। तैलूं ओ पीड गी विदा करियै किशती उपर चढ़ी गीया, ते मगदन दे लाके च आया। ते फरीसियें ते सदूकियें कोल आईयै उसी परखने आसतै आखया, “असेंगी सोर्ग दा कोई चेन्न दस।” ओसने उनेंगी जबाब दिता, “शाम गी तोस गलांदे ओ, के कल मोसम शैल रौग, किके अम्बर लाल ऐ ते सबेरे गलांदे ओ, के अज्ज तफान औग, किके अम्बर लाल ते तुंध आला ऐ। तोस अम्बर दे लक्ष्ण दिखियै ओदे पेद दस्सी सकदे ओ, पर बेलै दी नशांनियें दा पेद कि नेई दस्सी सकदे? एस योग दे बुरे ते व्यभिचारी लोग नशांनियां तुपदे न, पर योना दी चेन्न गी छुड़ीयै उनेंगी कोई नशांनी नेई दिती जाग।” ते ओ उनेंगी छुड़ीयै उत्त्थुआं दा चली गीया। चेलें चील दे दुए पार ज्न्दे बेलै रुट्टी लेना पूली गेदे हे। यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “दिखो फरीसियें ते सदूकियें दे खमीर थमां चकने रवो।” ओ अप्पुं बिचै वचार करना लगे, “अस तां रुट्टी नेई लेई आए एसकरी ओसने ए गल आखी ऐ।” ए गल समझीयै, यीशु ने उनेंगी आखया, “ए कट विश्वासियों, तोस अप्पुं बिचै कि वचार करदे ओ के साड़े कोल रुट्टी नेईयै? के तोस अयें तकर नेई समझे? ते उनै पंज्ज जार दियां पंज्ज रुट्टीयाँ याद नेई करदे, ते नां गै ए के तुसैं किनीयां टोखरियां चुक्कियां हियां? ते नेई उनै चार जार दी सत रुट्टीटियाँ, ते नेई ए के किनीयां टोखरी यां चुकियां हियां? तोस कि नेई समझदे के मैं तुसेंगी रुट्टीयें दे बारै नेई आखया? पर फरीसियें ते सदूकियें दे खमीर थमां चुकना रौना। तैलूं उनेंगी समझ बेच आया के ओसने रुट्टी दे खमीर दे लेई नेई, पर फरीसियें ते सदूकियें दी शिखया थमां चुकने रौने लेई गलाया हा।” यीशु कैसरिया फिलिप्पी दे लाके च आईयै, अपने चेलें गी पूछना लगया, “लोग मनुक्ख दा पुत्तर गी के गलांदे न?” उनै आखया, “केश ते यूहन्ना पावित्रशनांन देने आला आखदे न, ते केश एलिय्याह, ते केश यिर्मयाह जां पविखवक्ता बिचा कोई एक आखदे न।” ओसने उनेंगी आखया, “लेकन तोस मिगी के आखदे ओ?” शमौन पतरस ने जबाब दिता, “तू जिंदे परमेसर दा पुत्तर मसीह ऐ” यीशु ने उसी जबाब दिता, “ए शमौन, योना दे पुत्तर तू धन्न ऐं; किके ए गल मास ते खून ने नेई, लेकन मेरे पिता ने जेड़ा सोर्ग बिच ऐ तेरे उपर परकट कित्ती ऐ। ते आऊँ बी तुगी आखना ऐ के तू पतरस ऐ, ते आऊँ एस बट्टे उपर अपनी कलीसिया बनागा, ते नरक दे दरबाजे ओस उपर कामजाब नेई ओगन। आऊँ तुगी सोर्ग दे राज दी कुंजियां देगा; ते जे केश तू तरती उपर बनगा, ओ सोर्ग बेच बनया जाग; ते जे केश तू तरती उपर खोलगा ओ सोर्ग बेच खुली जाग।” पी ओनें चेलें गी ऐ चताया के कुस्सै कन्ने ए गल नेई सनायो के आऊँ मसीह ऐं। ओस बेलै थमां यीशु अपने चेलें गी सनाना लगया, “जरुरी ऐ के आऊँ यरूशलेम गी जां ते प्राचीनें ते प्रधान याजकें, ते शास्त्रियें दे अथ्थें थमां मता सारा दोख चलां; ते मारी दिता जां; ते त्रिये देन जिंदा ओई जां। एस गल उपर पतरस उसी बखरै लेईयै निखरना लगया, ए प्रभु, परमेसर नेई करै! तेरा कन्ने ऐसा कदें नेई ओग।” ओसने मुड़ीयै पतरस गी आखया, “ए शतान, मेरे अग्गें दा दूर ओई जा! तू मेरे आसतै ठोकर दा कारन ऐ; किके तू परमेसर दियें गल्लें उपर नेई, पर मनुक्खें दियें गल्लें उपर मन लाना ऐ।” ओस बेलै यीशु ने अपने चेलें गी आखया, “जेकर कोई मेरे पिछें औना चा, ते अपने आपे दा एनकार करै ते अपनी सूली चुक्कै, ते मेरे पिछें आई जा। किके जेड़ा कोई अपना प्राण बचाना चांदा, ओ उसी गुआई देग, ते जेड़ा कोई मेरे पिछें अपना प्राण गुआन्दा ऐ, ओ उसी थोग। जेकर मनुक्ख सारी दुनियां गी आसल करी लै, ते अपने प्राण दा नुकसान चुकी लै, तां उसी के फायदा ओग? जां मनुक्ख अपने प्राण दे बदलै के देग? मनुक्ख दा पुत्तर अपने सोर्गदूत दे कन्ने अपने पिता दी मैमा च ओग, ते ओस बेलै ओ अर एक गी ओदे कम्में दे मताबक फल देग। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐ के जेड़े इत्थैं खड़ोते दे न, उंदे बिचा केश ऐसे न के ओ जेसलै तकर मनुक्ख दे पुत्तर गी ओदे राज च ओदे नेई दिखगे, ओस बेलै तकर मौत दा सुआद कदें बी नेई चखघंन।” छें दिनें दे बाद यीशु ने पतरस ते याकूब ते ओदे प्रा यूहन्ना गी अपने कन्ने लेता, ते उनै गी सुनसान जगै च कुदै उच्चे पाड़ उपर लेई गीया। ते उत्थें उंदे सामनें ओसदा रूप बदली गीया, ते ओसदा मुंह सुरजआला लेखा चमकया ते ओसदे कपड़े लोई आला लेखा चिटा ओई गीया। ते दिखो मूसा ते एलिय्याह ओदे कन्ने उनेंगी गल्लां करदे लबे। एस लेई पतरस ने यीशु गी आखया, “ए प्रभु, साड़े लेई इत्थैं रौना सोना ऐ। जे तेरी मरजी उवै तां आऊँ इत्थैं त्रै तम्बू बनां; एक तेरे लेई, एक मूसा दे लेई, ते एक एलिय्याह दे लेई।” ओ अजें बोला दा गै हा के एक चिटा बदल उंदे उपर छाई गीया, ते ओस बदले चा ए बाज निकली; “ए मेरा प्यारा पुत्तर ऐ, जेस उपर आऊँ खोश ऐं एदी सुनो।” चेलें ए गल सुनीयै मुंह दे पार किरी गै ते मते गै डरी गै। किके यीशु ने कोल आईयै उनेंगी छूता, ते आखया, “उठो डरयो नेई।” ओस बेलै उनै अपनी अखीयाँ कन्ने दिखया ते यीशु गी छुड़ीयै कुसे गी बी नेई दिखया। जिंदु ओ पाड उपरा उतरा करा दे हे ओस बेलै यीशु ने उनेंगी ऐ उक्म दिता, “जेलै तकर मनुक्ख दा पुत्तर मरें दे बिचा जिंदा नेई उवै, ओस बेलै तकर जे केश तुसैं दिखया ऐ कुस्सै दे कन्ने नेई गलायो।” ते एस गल उपर ओदे चेलें उसी पूछया, “पी शास्त्री कि आखदे न के एलिय्याह दा पैलैं औना जरुरी ऐ? ओसने जबाब दिता, एलिय्याह तां जरुरी औग, ते सब केश सधारी देग” आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के एलिय्याह आई चुके दा ऐ, ते लोकें उसी नेई पनछानया; पर अपनी मर्जी कन्ने ओदे कन्ने वर्ताओ कित्ता। इसै रीति कन्ने मनुक्ख दा पुत्तर बी उंदे अथ्थें थमां दोख चलग। ओस बेलै चेलें समझया के यीशु ने साड़े कन्ने यूहन्ना पावित्रशनांन देने आले दे बारै च आखया ऐ। जेसलै यीशु ते ओदे चेलें पीड दे कोल पूजे, तां एक मानु ओदे कोल आया, ते मत्था टेकियै आखन लगया, “ए प्रभु, मेरे पुत्तर उपर दया कर! किके उसी मिर्गी ओंदी ऐ, ते ओ बड़ा कष्ट चलदा ऐ; ते बार-बार अग्गी च ते बार-बार पानी च किरी जंदा ऐ। आऊँ उसी तेरे चेलें दे कोल लेई आया हा, लेकन ओ उसी ठीक नेई करी सके।” यीशु ने जबाब दिता, “हे गैर विश्वासी ते पैड़े लोको, आऊँ कदुं तकर थुआड़े कन्ने रौगा? कदुं तकर थुआडीयां सैंदा रौगा? इसी इत्थैं मेरे कोल लेई आओ।” ओस बेलै यीशु ने उसी निखरया ते दोष्टआत्मा, ते ओ ओदे बिचा निकली गेई; ते जागत उसै बेलै चंगा ओई गीया। ओस बेलै चेलें बखरै यीशु दे कोल आईयै आखया, “अस इसी दोष्टआत्मा गी कि नेई कढी सके?” ओसने उनेंगी आखया, “अपने बश्वास दी कमी दे कारन, किके आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐ जे थुआड़ा बश्वास सर्यें दे दाने दे बराबर बी उवै, तां एस पाड़ गी आखी सकगे, ईथुं दा खिसकिये उत्थें चली जा, ते ओ चली जाग; ते कोई गल्ल थुआड़े आसतै अन ओनी नेई ओग। (पर ए जाती बगैर प्रार्थना ते उपवास दे नेई निकलदी)।” जेसलै ओ गलील जिले बिच हे, तां यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “मनुक्ख दा पुत्तर, मानुऐं दे अथ्थ बेच पकड़वाया जाग; ते ओ उसी मारी ओड़गन; ते ओ त्रिये धयाडै जिंदा ओई जाग।” एस गल उपर ओ मते गै उदास ओए। जेसलै ओ कफरनहूम च पूजे, तां मंदर दी चुंगी लेने आलें पतरस दे कोल आईयै पूछया, “के थुआड़ा गुरु मंदर दी चुंगी नेई दिंदा?” ओसने आखया, “हां, दिंदा ऐ।” जेलै ओ कर गी आया, तां यीशु ने ओदे पूछने कोलां पैलैं गै ओस कन्ने आखया, “ए शमौन, तू के सोचा करना ऐ? तरती दे राजा चुन्गी जां कर कोदे कोलां लैंदे न?” अपने जाकतां थमां जां परायां थमां? पतरस ने ओदे कन्ने आखया, “परायां थमां।” यीशु ने ओदे कन्ने आखया, “तां पुत्तर बची गै। पी बी अस उनेंगी ठोकर नेई लाचै, तुं चील दे कंड्डे जाईयै बीड़ी सुट्ट, ते जेड़ी मछी पैलैं निकलै, उसी लै; ओसदा मुंह खोलियै तुगी एक सिक्का।” उसै बेलै चेलें यीशु दे कोल आईयै पूछन लगे, “सोर्ग दे राज बेच बड़ा कोन ऐ?” एस गल दे उपर ओसने एक बच्चे गी कोल सदियै उंदे बेच खड़ा कित्ता, ते आखया, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के जेकर तोस अपने स्वा गी नेई बदलो ते बच्चें आला लेखा नेई बनो, तां तोस सोर्ग दे राज च दाखल नेई ओई सकगे ओ। जेड़ा अपने आप गी एस बच्चे आला लेखा निक्का बनाग, ओ सोर्ग दे राज बेच बड़ा ओग। ते जेड़ा कोई मेरे नां बेच एक इयै निये बच्चे गी सदग ओ मिगी सददा ऐ। “पर जेड़ा कोई इनें निकें बिचा जेड़े मेरे उपर बश्वास करदे न एक गी गै ठोकर दे, ओस आसतै पला ए के एक बड़ी चक्कीयै गी ओदे गल्लें च लटकाया जा, ते ओ डूगे समुद्र च सुट्टया जा। ठोकरें दे कारन दुनियां दे लोकें उपर बसोस! ठोकरें दा लगना जरुरी ऐ; पर बसोस ओस मनुक्ख उपर जेसदे कारन ठोकर लगदी ऐ। जेकर तेरा अथ्थ जां पैर तुगी ठोकर दे, तां तुं उसी कट्टीयै सुट्टी दे; ढूंढा जां लंगडा ओईयै पर्मेसरे कन्ने मेशा दे जिनैं च दाखल ओना तेरे आसतै एस थमां पला ऐ के दो अथ्थ जां दो पैर रैंदे ओई तू मेशा दी अग्गी बेच सुट्टी दिता जां। ते जेकर तेरी आख तुगी ठोकर दे, तां तुं उसी कढीयै सुट्टी दे; काना ओईयै पर्मेसरे कन्ने मेशा दे जिनैं च दाखल ओईयै तेरे आसतै एस थमां पला ऐ के दो अखीयाँ रैंदे ओई तुं नरक दी अग्गी बेच सुटया जा।” “दिखो, तोस इनें निकें चा कुसे गी बी तोछ नेई समझना; किके आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐ के सोर्ग बेच उंदे दूत मेरे सोर्ग दे पिता दे सामने मेशा रोंदे न। (किके मनुक्ख दा पुत्तर गुआचें दें गी बचानेईं आया ऐ)। “तोस के समझदे ओ? जेकर कुसे मनुक्ख दी सौ पिड्डां ओंन, तां उंदे बिचा एक पड़की जा, तां के ओ नड़ीन्नुएं गी शुड़ीयै, ते पाड़ी उपर जाईयै, ओस गुआची दी पेड्ड गी नेई तुपग? ते इयां उवै के ओ उसी मिली जा, तां आऊँ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐं के ओ उनै नड़ीन्नुएं पिढें आसतै जेड़ीयां पटकीयां नेई हियां, इन्ना अनंद नेई मनाग जिनां के एस गुआची दी पेड्ड आसतै मनाग। इयां गै थुआड़े पिता जेड़ा सोर्ग बेच ऐ मर्जी नेईयैं के इनां निक्कां बिचा एक बी नाश उवै। “जे तेरा साथी प्रा तेरे खलाफ पाप करै, तां तुं जा ते इकलै ओसदे कन्ने गल्ल बात करियै उसी समझा; जेकर ओ तेरी सुनें तां तुगी ओ तेरा साथी प्रा मिली गीया ऐ। ते अगर ओ तेरी नेई सुनें, तां एक दाऊँ जनें गी अपने कन्ने लेई जा, के मूसा दे कनून दे मुताबक अर एक गल्ल दाऊँ जां त्रैं गुआयें दे मुंह बिचा पक्की कित्ती जा। जेकर ओ उंदी बी नेई मन्नें, तां संगत कन्ने आखी दे, लेकन जेकर ओ कलीसिया दी बी नेई मन्नें तां तुं उसी गैर जातीयां ते चुन्गी लेने आलें जीया समझ। “आऊँ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐं, जे केश तोस तरती उपर बनगे, ओ सोर्ग च बनया जाग ते जे केश तोस तरती उपर खोलगे, ओ सोर्ग च खुली जाग। पी आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ, अगर थुआड़े बेच दाऊँ जन तरती उपर किसे औखी गल्ल आसतै मदद मंगै, एक मन दे ओंन ते ओ मेरे पिता थमां जेड़ा सोर्ग च ऐ, उंदे आसतै ओई जाग। किके, जित्त्थें दाऊँ जां त्रै मेरे नां कन्ने किट्ठे ओदे न, उत्थें आऊँ उंदे बेच ओना ऐ।” ओस बेलै पतरस ने कोल आईयै यीशु कन्ने आखया; “ए प्रभु, जेकर मेरा साथी प्रा पाप करदा रवै, तां आऊँ किन्नी बार उसी माफ़ करां? के सत बारी तकर? यीशु ने ओस कन्ने आखया, आऊँ तेरे कन्ने ए नेई आखना के सत बार तकर बरना सत बार दे सत्तर गुणा तकर तू उसी माफ़ करदा रवयां।” “एसकरी सोर्ग दा राज ओस राजे कानी आला लेखा ऐ, जेस ने अपने नौकरें थमां लेखा लेना चाया। जेलै ओ लेखा लेना लगया, तां एक बंदा ओसदे सामनें आंदा जेड़ा दस जार सुने दे ठेल्ले दे तोड़ें दा कर्जदार हा। पर बापस देनें आसतै ओसदे कोल केछ बी नेई हा, तां राजे ने आखया, के ए ते एस दी करेआली ते बाल-बच्चे ते जे केश एस दा ऐ सब बेची दिता जा, ते ओ कर्जा मुकाई दिता जा। ए गल्ल सुनीयें ओदे दास ने ओदे अगें चुगीयै उसी परणाम कित्ता, ते आखया, ए स्वामी सबर कर, आऊँ तेरा सब केश देई देगा। ओस बेलै ओस नौकर दे मालक ने तरस खाईयै उसी शुड़ी दिता, ते ओसदा कर्जा माफ़ करी दिता।” लेकन जेसलै ओ नौकर बार निकलया, तां ओदे कन्ने कम करने आले नौकरें चा एक उसी मिलया जेड़ा ओसदा सौ दीनार यानी के एक दिने दी तयाड़ी दा कर्जदार हा; ओसने उसी पकड़ीयै ओदा गला कोटया ते आखया, जे केश तो कर्जा देना ऐ देई दे। एस गल उपर ओसदा अपना नौकर चुगीयै ओदे अगें अर्ज करना लगया, सबर कर, आऊँ तेरा सब केश देई देगा। ओसने नेई मनया, लेकन जाईयै उसी जेलै बेच सुट्टी दिता के जेलै तकर कर्जा नेई दियै, ओस बेलै तकर उत्थें गै रवै। ओदे सगीं दास ए जे केश ओया हा दिखियै मते दूआस ओए, ते जाईयै अपने स्वामी गी पूरा हाल सनाई दिता। ओस बेलै ओदे स्वामी ने उसी बलाईयै उसी आखया, ए दुष्ट दास, तो जेड़ी मेरे अगें अर्ज कित्ती, तां मैं तेरा पूरा कर्जा माफ़ करी दिता। एस आसतै जियां मैं तेरे उपर दया कित्ती, उय्यां गै के तुगी बी अपने संगी नौकर दे उपर दया करनी नेई चाईदी ही? ते ओदे स्वामी ने गुस्सै च आईयै उसी सजा देने आलें दे अथ्थें च सौंपी दिता, के जेसलै तकर कर्जा मुकाई नेई दियै, ओस बेलै तकर उन्दे अथ्थें च रवै। इसै चाली जेकर थुआड़े बिचा अर एक अपने साथी प्रा गी मने थमां माफ़ नेई करग, तां मेरा पिता जेड़ा सोर्ग च ऐ, थुआड़े कन्ने बी इयां गै करग। जेसलै यीशु ए गल्लां आखी चुकया, तां बी ओ गलील जिले थमां चली गीया; ते यरदन दे पार यहूदीया दे लाके च आया। बड़ी पीड ओदे पिछें ओई गेई, ते ओसने उनेंगी चंगा कित्ता। ओस बेलै फरीसी ओदी परिख्या करने आसतै कोल आईयै आखन लगे, “के अर एक गल दी बजा कन्ने अपनी करेआली गी त्यागना ठीक ऐ?” ओसने जबाब दिता, “के तुसैं नेई पढ़या के जेस ने उनेंगी बनाया, ओसने शुरू थमां नर ते नारी बनाईयै आखया, “एसकरी मर्द अपने मां ते पिता थमां लग ओईयै अपनी करेआली कन्ने रौग ते ओ दमै एक तन ओगन? “यनिके ओ हुन दाऊँ नेई, पर एक तन न। एसकरी जिसी परमेसर ने जोड़या ऐ उसी कोई मनुक्ख लग्ग नेई करै।” उनै यीशु गी आखया, “पी मूसा ने ए गल की पक्की कित्ती के लेखत पत्र देईयै उसी शुड़ी दे?” ओनें उनेंगी आखया, “मूसा ने थुआड़े मन दी कठोरता दे कारन तुसेंगी अपनी करेआली गी शुड़ने दा उक्म दिता, पर शुरू थमां ऐसा नेई हा। ते आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं, के जेड़ा कोई ब्यभिचार गी शुड़ीयै ओर किसे बजहा कन्ने अपनी जनांनी गी त्यागीयै दुई कन्ने विहा करै, ओ ब्यभिचार करदा ऐ; ते जेड़ा कोई ओस शुड़ी दी जनांनी कन्ने ब्याह करै, ओ बी ब्यभिचार करदा ऐ।” चेलें ओस कन्ने आखया, “जेकर मरद दा करेआलीयें कन्ने ऐसा रिश्ता ऐ, तां ब्याह करना ठीक नेईयैं।” ओसने उंदे कन्ने आखया, “सारे लोग ए वचन मनी नेई सकदे, सेर्फ ओ जिनेंगी परमेसर ने ए दान दिते दा ऐ। किके केश ईजडे ऐसे न, जेड़े मां दे गर्भ बिचा गै इयै दे जम्मे न; ते केश बंदे ऐसे न, जिनेंगी मनुक्ख ने ईजडे बनाया; जिनैं सोर्ग दे राज आसतै अपने आप गी ईजडे बनाया ऐ। ब्याह दे बारै जे केश मैं आखया ऐ जेड़ा एस गल गी समझी सकदा ऐ ओ समझी लै।” एदे बाद लोग बच्चें गी ओदे कोल लेई आए के ओ उंदे उपर त्थ रखै ते प्रार्थना करै, पर चेलें उनेंगी निखरया। यीशु ने आखया, “बच्चें गी मेरे कोल औना दियो, ते इनेंगी मना नेई करीयो, किके सोर्ग दा राज इयै जें दा ए।” ते यीशु ने उंदे उपर अथ्थ रखियै पर्मेसरे कोलां उन्दे आसतै शीर्वाद मंग्या ते उत्त्थुआं दा चली गीया। ते दिखो, एक मनुक्ख यीशु दे कोल आईयै उसी आखया, “ए गुरु, आऊँ केड़ा पला कम करां के मेशा दी जिंदड़ी पां?” ओसने उसी आखया, “तुं मिगी पलाई दे बारै च कि पूछना ऐं? पला तां एक गै, पर अगर तुं मेशा दे जीनें च दाखल ओना चानां ऐं, तां उक्में गी मनया कर।” ओसने ओदे कन्ने आखया, “केड़े उक्म? “यीशु ने आखया, ए के अत्या नी करयां, ब्यभिचार नी करयां, चोरी नी करयां, चुठी गुआई नेई देयां, अपने पिता ते मां दा आदर करयां, ते अपने गुआंडी कन्ने अपने जेया प्यार रखयां।” ओस जवान ने उसी आखया, “इनें सबनी उक्में गी तां आऊँ मन्ने दा ए; हूंन मेरे बेच केस गल्ल दी कमी ऐ?” यीशु ने ओस कन्ने आखया, “जे तुं सेध ओना चानां ऐ तां जा, अपना सब केश बेचियै गरीबें गी बंडी दे, ते तुगी सोर्ग बेच तन्न थ्होग; ते आईयै मेरे पिछें ओई जा।” लेकन ओ जवान ऐ गल्ल सुनीयें दूआस होइयै चली गीया, किके ओ बड़ा गै मीर हा। ओस बेलै यीशु ने अपने चेलें गी आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के पैसें आलें दा सोर्ग दे राज बेच दाखल ओना औखा ऐ। पी तुसेंगी आखना ऐं के परमेसर दे राज बेच पैसें आलें दा दाखल ओना ऊंट दा सूई दे नके बिचें निकली जाना सौखा ऐ!” ए सुनीयै चेलें बड़े रांन ओईयै आखया, “पी कोंन बची सकदा ऐ?” यीशु ने उंदे आले पासेगी दिखियै आखया, “मनुक्खें थमां तां ए नेई ओई सकदा ऐ, लेकन परमेसर थमां सब केश ओई सकदा ए।” एस गल उपर पतरस ने उसी आखया, “देख्ख, अस तां सब केश शुड़ीयै तेरे पिछें ओई गेदे न; तां पी असेंगी के थ्होग?” यीशु ने उसी आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के नमीं सृष्टि च जेसलै मनुक्ख दा पुत्तर अपनी मैमा दे सिहांसन उपर बौग, तां तोस बी जेड़े मेरे पिछें ओई गेदे ओ, बारें सिहांसनें उपर बेईयै इस्राएल दे बारें गोत्रें दा न्याय करगे।” ते जेस कुसे न करें गी, जां प्राऊं, जां पैनें, जां प्पो, जां मां, जां बाल बच्चें गी, जां खेतरें गी मेरे नां आसतै शुड़ी दिते दा ऐ, उसी सौ गुणा मिलग, ते ओ मेशा दी जिंदड़ी दा आक्दार ओग। लेकन मते सारे जेड़े पैलैं न, पिछले ओगन; ते जेड़े पिछले न, पैलैं ओगन। सोर्ग दा राज कुसे जीमीदार आला लेखा ऐ, जेड़ा बड्डलै निकलया के अपने अंगुरें दे बाग दी खेती बेच मजदूरें गी कम ला। ओसने मजदूरें गी एक दीनार रोज दी धियाड़ी उपर पक्का करियै उनेंगी अपने दाख दे बाग दी खेती च कम करने आसतै पेजया। पी ओ धयाडा चढ़े दे नौ बजे निकलियै बाकी लोकें गी बजार च बेकार खड़ोते दे दिखया, ते उंदे कन्ने आखया, तोस बी दाख दे बागे दी खेती च कम करने गी जाओ, ते जे केश मनासव ऐ आऊँ तुसेंगी देगा। ओस बेलै ओ बी गै। पी ओसने दुए ते त्रिये पैर दे कोल निकलियै उय्यां गै कित्ता। एक केंटा देन दे रेदे ओसने पी निकलियै दुए गी बेकार खड़ोते दे दिखया, ते उनेंगी आखया, तोस कि इत्त्थैं पूरा देन बेकार खड़ोते दे रेह? उनै उसी गलाया एस आसतै के असेंगी कुस्सै मजदूरी उपर नेई लाया। ओसने उनेंगी आखया, तोस बी दाख दे बागे दी खेती च कम करने आसतै जाओ। “संझे बेलै दाख दे बाग दी खेती दे मालक ने अपनी खेती दे पणडार दी राखी करने आले गी आखया, मजदूरें गी बलाईयै पिछलें थमां लेईयै पैलैं तकर उनेंगी उंदी मजदूरी देई दे। जेलै ओ आए जेड़े केंटा पर देन रेदे लाए दे हे, तां उनेंगी एक-एक दीनार थोया। जेड़े पैलैं आए दे हे उनै ए समझया के असेंगी जादै थ्होग, लेकन उनै गी बी एक-एक दीनार गै थोया। जेसलै उनेंगी मजदूरी थोई तां ओ कर मालक उपर रुयें ओईयै आखना लगे, इनें पिछलें एक केंटा गै कम कित्ता, ते तो इनेंगी साड़े बराबर करी दित्ता, जिनैं पूरी धयाडी पर दा भार चुकया ते धोप चली? ओसने उंदेचा एक गी जबाब दित्ता, ए मित्तर, आऊँ तेरे कन्ने केश बेन्यायी नेई करदा। के तो मेरे कन्ने एक दीनार गै पक्का नेई कित्ता दा हा? जेड़ा तेरा ऐ, उसी लेई लै ते चली जा; मेरी मर्जी ऐ के जिनां तुगी इनां गै इसी पिछले गी बी दियां। के ए ठीक नेईयैं के आऊँ अपने माल कन्ने जे चां उवै करां? के तुं आऊँ पला मानु ओनें दे कारन बुरी नजर कन्ने दिखना ऐं? एस तरीके जेड़े पिछले न, ओ पैले ओगन; ते जेड़े पैले न, ओ पिछले ओगन।” यीशु यरूशलेम गी ज्न्दे मौके अपने बारां चेलें गी सुन्नी जगै च लेई गीया, ते रस्सतै च उंदे कन्ने आखन लगया, “दिखो, अस यरूशलेम गी जा करनयां; ते मनुक्ख दा पुत्तर प्रधान याजकें ते शास्त्रियें दे अथ्थ च पडकाया जाग, ते ओ उसी मारी देने दे काबल समझगन। ते उसी गैर जातीयें दे अथ्थ सोंपगन के ओ उसी मजाकें च ढूआगन, ते डंडे मारगन, ते सूली उपर चाढगन, ते ओ त्रिये देन जिंदा करी दिता जाग।” जेसलै जब्दी दे पुत्रें दी मां ने अपने पुत्रें दे कन्ने ओदे कोल आईयै प्रणाम कित्ता, ते ओस थमां केश मंगना लगी। ओसने उसी आखया, “तू के चानीं ऐं?” ओ ओस कन्ने बोली, “ए गल्लां, के मेरे ए दाऊँ पुत्तर तेरे राज च एक तेरे सज्जे ते दुवा तेरे खबे पासे बौन।” यीशु ने जबाब दिता, “तोस नेई जांनदे कि तोस के मंगा करदे ओ। जेड़ा दोख दा कटोरा आऊँ पीनें आला ऐं, के उसी तोस पी सकदे ओ? उनै ओस कन्ने आखया, पी सकनयां न।” यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “तोस मेरे दोख दा कटोरा ते पीगे, पर अपने सज्जे ते खबे पासे बठानां मेरा कम नेईयैं, पर जिंदे आसतै मेरे पिता त्र्फुं त्यार कित्ता गेदा, उंदे आसतै गै।” ए सुनीयै दसै चेलें उनै दौनीं प्राऊ उपर रुऐं ओए। यीशु ने उनेंगी कोल बलाईयै आखया, “तोस जांनदे ओ के गैर जातीयें दे राजे उंदे उपर राज करदे न; ते जेड़े बड्डे न, ओ उंदे उपर अहक जतांदे न। लेकन थुआड़े च ऐसा नेई ओग; लेकन जेड़ा कोई थुआड़े च बड़ा बननां चा, ओ थुआड़ा दास बनें; ते जेड़ा थुआड़े बिचा प्रधान बननां चा, ओ थुआड़ा नौकर बनें; जियां के मनुक्ख दा पुत्तर; ओ एस आसतै नेई आया के ओ अपनी सेवा करा, लेकन एस आसतै आया के अप्पुं सेवा करै, ते मतें सारें गी परमेसर दी सजा कोलां बचाने आसतै अपने प्राण दे।” जेसलै ओ यरीहो दे लाके पिछें निकलादे हे, तां एक बड़ी पीड ओदे पिछें ओई गई। ते दो अन्नें, जेड़े सेड़क दे कंडै बैठे दे हे, ए सुनीयै के यीशु जा करदा ऐ, जोरें-जोरें करलाईयै आखना लगे, “ए प्रभु, दाऊद दी औलाद, साड़े उपर दया कर।” लोकें उनेंगी डांटया के चोप्प पन रो; पर ओ ओर बी करलाईयै बोले, “ए प्रभु दाऊद दी औलाद साड़े उपर दया कर।” ओस बेलै यीशु ने खड़ोईयै, उनेंगी बलाया ते आखया, “तोस के चांदे ओ के आऊँ थुआड़े बासतै करां?” उनै अन्नें यीशु कन्ने आखया, “ए प्रभु, ए के साड़ीयां अक्खियां खुली जांन।” यीशु ने उन्दे उपर तरस खाईयै उंदीयां अख्खीं छुतीयां, ते ओ फोरन दिखना लगी पे; ते ओदे पिछें चली पे। जेसलै ओ यरूशलेम दे कोल पूजे ते जैतून पाड़ उपर बैतफगे दे कोल आए, तां यीशु ने दाऊँ चेलें गी ए आखीयै पेजया, “अपने सामनें दे घरां च जाओ। उत्थें पुज्जदेगै गै एक गदही बन्नी दी, ते ओदे कन्ने एक बच्चा तुसेंगी मिलग। उनेंगी खोलियै मेरे कोल लेई आओ। अगर तुसेंगी कोई केश आखे, तां बोलयो के प्रभु गी इंदी दौनी दी जरुरत ऐ, ओस बेलै ओ फोरन उनेंगी पेजी देग।” ए एसकरी ओया के जेड़ा वचन पविखवक्ता थमां बोलया गीया हा, ओ पूरा उवै, “सिय्योन दी कुड़ी गी आखो, देख, तेरा राजा तेरे कोल आवा करदा ऐ; ओ दीन ऐ, ते गदहे उपर बैठे दा ऐ; बरना लादू दे बच्चे उपर।” चेलें जाईयै, जियां यीशु ने उंदे कन्ने गला दा हा, उय्यां गै कित्ता। ते गदही ते ओदे बच्चे गी आनीयै, उंदे उपर अपने कपड़े सुट्टे, ते ओ उंदे उपर बैठी गीया। ते ओस बेलै मते सारें लोकें अपने कपड़े रस्ते च बछाए, ते बाकी लोकें बूट्टें दियें डालियें गी बडीयै रस्ते च बछाइयां। ते जेड़ी पीड अगें-अगें जा करदी ही ते पिछें-पिछें आवा करदी ही, जोरें-जोरें बोलियै आखदी ही, “दाऊद दी औलाद दी होशाना, तन्न ऐ ओ जेड़ा प्रभु दे नां कन्ने ओंदा ए, अम्बर च होशाना।” जेसलै यीशु यरूशलेम च दाखल ओया, तां सारे शैर च अलचल मची गेई, ते लोग आखना लगे, “ए कुन्न ऐं?” लोकें आखया, “ए गलील जिले दे नासरत दा पविखवक्ता यीशु ऐ।” यीशु ने परमेसर दे मंदर च जाईयै उनै सबनी गी, जेड़े मंदर च लैंन-देंन करा करदे हे, उनेंगी कड्डी दित्ता, ते शाऊकारें दे मेज ते कबूतर बेचने आलें दियां चोकियाँ परती दितीयां; ते उनेंगी आखया, “लिखे दा ऐ, मेरा कर प्रार्थना दा कर आखया जाग; लेकन तोस उसी डाकुओं दी खोह बनांदे ओ।” ओस बेलै अन्नें ते लंगड़े, मंदर च ओदे कोल आए, ते ओसने उनेंगी चंगा कित्ता। लेकन जेसलै प्रधान याजकें ते शास्त्रियें इनें अद्भोद कम्में गी, जेड़े ओसने कित्ते, ते जागतें गी मंदर च दाऊद दी औलाद दी होशाना बोलदे ओई दिखया, तां ओ गुस्सै ओई गै, ते उसी आखन लगे, “के तुं सुनना ऐ के ए लोग के आखदे न?” यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “हां; के तुसैं ऐ कदें नी पढ़या; जागतां थमां ते दुध पींदे बच्चें दे मुंहाँ चा तो स्तुति सेध कराई?” ओस बेलै ओ उनेंगी शुड़ीयै शैर दे बार बैतनिय्याह गी गीया ते उत्थें रात बताई। पयागै जेसलै ओ शैर गी बापस आवा करदा हा तां उसी पोख लगी। ते सेड़क दे कंड्डे अंजीर दा बूट्टा दिखियै ओ ओदे कोल गीया, ते पत्रें गी शुड़ीयै ओस बेच ओर केश नेई लबदे ओई ओसगी आख्या, “ऊन थमां लेईयै तेरे बेच पी कदें फल नेई लगग।” ते अंजीर दा बूट्टा फोरन सुकी गीया। ए बारदात दिखियै चेलें रांनगी कित्ती ते आखया, “ए अंजीर दा बूट्टा फोरन कियां सुकी गीया?” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, जेकर तोस बश्वास रखो ते शक नेई करो, तां नां सेर्फ इयै करगे जेड़ा एस अंजीर दे बूट्टे कन्ने कित्ता गीया ऐ, लेकन जे एस पाड़ गी बी आखगे, पटोई जा, ते समुंदर बेच जाई पो, तां ए ओई जाग। ते जे केश तोस प्रार्थना च बश्वास कन्ने मंगगे ओ सब केश तुसेंगी मिलग।” ओ मंदर च जाईयै शिखया देया करा दा हा, के प्रधान याजकें ते लोकें दे प्राचीनें ओदे कोल आईयै पूछ्या, “तू ऐ कम किस दे अख्त्यार कन्ने करना ऐं? ते तुगी ए अख्त्यार कोस ने दिते दा ऐ?” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता, “आऊँ बी थुआड़े कोलां एक गल्ल पूछनां ऐं; जेकर ओ गल्ल मिकी सनागे, तां आऊँ बी तुसेंगी सनागा के ए कम किस दे अख्त्यार कन्ने करना ऐं। यूहन्ना दा पवित्रशनांन कुत्थुआं दा हा? सोर्ग थमां या मनुक्खें हां?” ओस बेलै ओ आपस च बोलन लग्गे, “जेकर अस आखचै, सोर्ग त्र्फुं हा, तां ओ असेंगी पूछग के, पी तुसें ओसदे उपर बश्वास कि नेई कित्ता?” ते जेकर आखचै के, “मनुक्खें त्र्फुं हा तां असेंगी पीड दा डर ऐ, किके ओ सारे यूहन्ना गी पविखवक्ता मनदे न।” खीरी च उनै यीशु गी जबाब दित्ता, “अस नेई जांनदे।” ओसने बी उंदे कन्ने आखया, “तां आऊँ बी तुसेंगी नेई दसदा के ए कम केस दे अख्त्यार कन्ने करना ऐं।” तोस एस मसाल दे बारै च के सोचदे ओ? कुसे मनुक्ख दे दाऊँ पुत्तर हे; ओसने पैले दे कोल जाईयै आखया, हे पुत्तर, अज्ज दाख दे बाग च कम कर। ओसने जबाब दित्ता, मैं नेई जाना लेकन बाद बेच पछाताइयै कम करने आसतै गीया। पी ओसने दुए दे कोल जाईयै इयां गै आखया, ओसने जबाब दित्ता, जी हां जन्नां, लेकन नेई गीया। इंदे दौनीं बिचा कोस ने पिता दी मरजी पूरी कित्ती? “उनै गलाया पैले ने।” यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के चुन्गी लेने आलें ते दहे वपार करने आले थुआड़े थमां पैलैं परमेसर दे राज च दाखल ओगन। किके यूहन्ना तर्म दा रस्ता दसदे ओई थुआड़े कोल आया, ते तुसैं ओसदा बश्वास नेई कित्ता; लेकन चुंगी लेने आलें ते दहे वपार करने आलें ओसदा बश्वास कित्ता; ते तोस ए दिखियै बाद बेच बी नेई पछताए के ओस उपर बश्वास करी लैंदे।” एक ओर कानी सुनो; एक करै दा मालक हा, जेस ने अंगुर दा बाग लाया, ओदे चौनी बक्खी बाड़ा बन्या, ते उसै च गै अंगुरें दे रस दा कुंड कढया ते गोम्मट बनाया, ते क्रसानें गी ओदा ठेका देईयै परदेसे गी चली गीया। जेसलै फल दा समां कोल आया, तां ओसने अपने नौकरें गी ओसदा फल लेने आसतै क्रसानें कोल पेजया। पर क्रसानें ओदे नौकरें गी पकड़ीयै, कुसे गी मार चाढ़ी, ते कुसे गी मारी दित्ता, ते कुसे उपर पत्थर मारे। पी उसने पैलैं थमां मते नौकरें गी पेजया, ते उनै उंदे कन्ने बी उवै कित्ता। खीरी च ओसने अपने पुत्तर गी उंदे कोल ए सोचीयै पेजया के ए मेरे पुत्तर दा आदर करघंन। लेकन क्रसानें ओदे पुत्तर गी दिखियै अप्पुं पिछें ए गलाया, ए तां वारस ऐ; आओ, अस इसी मारी ओड़चै ते एस दी वरासत लेई लेचै। ते एस आसतै उनै उसी पकड़या ते अंगुरें दा बाग बिचा बार कढीयै मारी दित्ता। एसकरी जेसलै अंगुरें दे बाग दा स्वामी औग, तां पी ओ उनै क्रसानें कन्ने के करग? उनै ओस कन्ने आखया, “ओ उनै बुरे लोकें गी बुरी रीति कन्ने नाश करग; ते अंगुरें दे बाग दा ठेका दुए क्रसानें गी देग, जेड़े बेलै-बेलै उपर उसी ओदा फल दिंदे रोघंन।” यीशु ने उन्दे कन्ने आखया, “के तुसैं कदें पवित्र शास्त्र बेच ए नेई पढ़या; जेस पत्थर गी राजमिस्त्रियें नक्म्मां आखया हा, उवै कोने दे सिरे दा पत्थर ओई गीया? ए प्रभु थमां ओया, ते साड़े दिखने च रांनगी ऐ। एसकरी आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के परमेसर दा राज थुआड़े थमां लेई लीता जाग ते ऐसी जाती जेड़ी ओसदा फल देग उसी, देई दित्ता जाग। जेड़ा एस बट्टे उपर किरग, ओ चकना चूर ओई जाग; ते जिस उपर ओ किरग, ओसगी पीह् देग।” प्रधान याजकें ते फरीसियें ओदीयें मसालें गी सुनीयै समझीयै के ओ उंदे बारै च आखा करदा ऐ। ते ओ उसी पकड़ना चांदे हे, लेकन लोकें थमां डरी गै किके ओ उसी पविखवक्ता मनदे हे। यीशु एस गल उपर पी उंदे कन्ने कानीयें च आखना लगया, “सोर्ग दा राज ओस राजे आला लेखा ऐ, जेस ने अपने पुत्तर दा विहा कराया। ते ओनें अपने नौकरें गी पेजया, के विहा दी धाम आसतै सदे दे लोकें गी धाम गी सदन; पर ओ नेई औना चांदे हे। पी ओसने ओर नौकरें गी ए आखीयै पेजया, के सदे दे लोकें गी आखो; दिखो, आऊँ धाम दी रुट्टी गी त्यार करी चुके दा ऐं, मेरे देरण ते पले दे पोरु मारी दित्ते गेदे न, ते सब केश त्यार ऐ; विहा दी धाम च आओ। पर ओ एस गल गी अल्का समझीयै अपने-अपने गी चली गै; कोई अपने खेतर गी, कोई अपने वपार गी। बाकी लोग जेड़े बची गेदे हे ओदे नौकरें गी पकड़ीयै उंदी बेईजती कित्ती ते उनेंगी मारी उड़या। ओस बेलै राजा गी गुस्सा आया, ते ओसने अपनी सैना पेजीयै उनै कत्तल करने आलें गी नाश कित्ता, ते उंदे शैर गी फुकी दित्ता। ओस बेलै ओसने अपने नौकरें गी आखया, विहा दे धाम दी रुट्टी तां त्यार ऐ लेकन सदे दे लोग काबल नेई निकले। एस आसतै चरस्तैं च जाओ ते जिन्नें लोग तुसेंगी मिलघंन, सबनीं गी विहा दे धाम च बलाईयै लेई आओ। खीरी च उनै नौकरें सिड्कें उपर जाईयै के बुरे ते के पले, जिन्नें बी मिले, सबनी गी किट्ठा कित्ता; ते विहा दा कर परौनें कन्ने परोई गीया। “जेसलै राजा परौनें गी दिखने आसतै पणडार दे अंदर आया, तां ओसने उत्थें एक मनुक्ख गी दिखया, जेस ने विहा आले सेई कपड़े नेई ला दे हे। ओसने उसी पूछ्या, ए मित्तर; तुं विहा आले सेई कपड़े लाए दे बगैर इत्थैं कि आई या? ते ओ मानु चोप्प ओई गीया। ओस बेलै राजे नै नौकरें गी आखया, एस दे अथ्थ पैर बनियै इसी बार न्हेरा च सुट्टी दियो, उत्थें रोना ते दंद केलढ़नां ओग। किके बलाए दे तां मते न पर चुने दे थुड़े न।” ओस बेलै फरीसियें जाईयै अप्पुं बिचें वचार कित्ता के उसी केस चाली गल्लें च फसाचै। खीरी च उनै अपने चेलें गी हेरोदियें कन्ने ओदे कोल ए आखने गी पेजया, “ए गुरु, असेंगी पता ऐ के तुं सच्चा ऐ, ते परमेसर दा रस्ता सच्चाई कन्ने सखाना ऐं, ते कुसे दी परवाह नेई करदा, किके तुं मनुक्ख दा मुंह दिखियै गल्लां नेई करदा। एसकरी असेंगी दस्स तुं के सोचना ऐं? कैसर गी चुंगी देना मनासव ऐ यां नेई।” यीशु ने उंदी बराई समझीयै आखया, “ए कपटीयों, मिगी कि परखा करदे ओ? चुंगी देने आला सिक्का मिगी दस्सो।” ओस बेलै ओ ओदे कोल एक दीनार लेई आए। ओसने उनेंगी पूछ्या, “ए शक्ल जेड़ी एदे उपर ऐ ते ए नां केस दा ऐ?” उनै उसी आखया, “कैसर दा।” ओस बेलै ओसने उंदे कन्ने आखया, “जेड़ा कैसर दा ऐ, ओ कैसर गी; ते जेड़ा परमेसर दा ऐ, ओ परमेसर गी दियो।” ऐ सुनीयै उनै रांनगी कित्ती, ते उसी छुड़ीयै चली गै। उसै देन सदूकी जेड़े आखदे न के मरें दें लोकें जिंदा ओना गै नेईयैं, ओ ओदे कोल आए ते उसी पूछ्या, “ए गुरु मूसा ने गलाया हा के जे कोई बगैर औलाद दे मरी जा, तां ओसदा प्रा ओदी करेआली कन्ने विहा करियै अपने प्रा आसतै बच्चे पैदा करै। अच्छा ऊन साड़े इत्त्थैं सत प्रा हे। पैला प्रा विहा करियै मरी गीया, ते औलाद नेई ओनें दे कारन अपनी करेआली गी अपने प्रा आसतै शुड़ी गीया। इसै चाली दुए ते त्रिये बी इयै कित्ता, ते सत्तें प्राऊ तकर इयै नियां ओंदा रिया। सबनी मरनें कोलां बाद ओ जनांनी बी मरी गेई। खीरी च दवारै जिंदे ओनें उपर ओ उनै सत्तें प्राऊ बिचा केड़े प्रा दी करेआली बनग? किके ओ सबनी दी करेआली बनी चुकी दी ही।” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता, “तोस पवित्र शास्त्र ते परमेसर दी शक्ति गी नेई जांनदे; एस कारन पोल च पेदे ओ। किके दवारा जिंदा ओनें उपर विहा-शादी नेई ओनी ते पर ओ सोर्ग बेच परमेसर दे दूतें आला लेखा ओगन। लेकन मरे दे जिंदे ओनें दे बारै च के तुसैं ए वचन नेई पढ़या जेड़ा परमेसर थुआड़े कन्ने आखया हां; आऊँ अब्राहम दा परमेसर, ते इसहाक दा परमेसर, ते याकूब दा परमेसर ऐं? ओ मरें दा नेई, लेकन जिंदे दा परमेसर ऐ।” ए गल्ल सुनीयै लोक ओदी शिखया थमां रांन ओई गै। जेसलै फरीसियें सुनया के यीशु ने सदूकियें दे मुंह गी बंद करी दित्ता, तां ओ बी किट्ठे ओए। उंदे बिचा एक ने जेड़ा कनून दा उस्ताद हा उसी उसी परखने आसतै यीशु गी पूछ्या, “ए गुरु, कनून बेच केडा उक्म बड़ा ऐ?” ओसने उसी आखया, “तुं परमेसर अपने प्रभु कन्ने अपने सारे मन ते अपने सारे प्राण ते अपनी सारी अक्ल दे कन्ने प्यार रख। बड़ा ते पैला उक्म तां इयै गै। ते ओदे आला लेखा ए दुवा बी ऐ के तुं अपने गुआंडी कन्ने अपने आला लेखा प्यार रख। इयै गै दाऊँ उक्म सारे कनून ते पविखवक्तें दी बुनयाद ऐ।” जेसलै फरीसी किट्ठे हे, तां यीशु ने उनेंगी पूछ्या, “मसीह दे बारै च तोस के समझदे ओ? ओ कोदी औलाद ऐ? उनै ओस कन्ने आखया, दाऊद दी। ओसने उनै गी पूछ्या तां पी दाऊद आत्मा च ओईयै उसी प्रभु कि आखदा ऐ? प्रभु ने, मेरे प्रभु कन्ने आखया, मेरे सज्जे पासे बौ, जेलै तकर के आऊँ तेरे बैरीयें गी तेरे पैरें दे तलें दी चौकी नेई बनाई दें। पला, जेलै दाऊद उसी प्रभु आखदा ऐ, तां पी ओ ओदा पुत्तर कियां बनयां?” एस गल दे जबाब बेच कोई बी एक गल्ल नेई बोली सकया। पर ओस देन थमां बाद कुसे गी बी पी उसी पूछने दी इम्त नेई ओई। ओस बेलै यीशु ने पीड गी ते अपने चेलें गी आखया, “शास्त्री ते फरीसी मूसा दी गद्धी उपर बैठे दे न जीनें गी कनून अधिकार कन्ने तर्जमा करी सकदे न; एसकरी ओ तुसेंगी जे केश आखन ओ करो ते मनो, पर उंदे जिये कम मत करो; किके ओ प्रचार ते करदे न पर करदे नेई। ओ सारे किस्मे दे कनून बनादे न जेड़ा लोकें गीं मनना मुश्कल ओई जंदा; पर अप्पुं उसी मनने आस्ते त्यार नेई। ओ अपने सारे कम लोकें गी दसने आसतै करदे न; ओ अपने कपडें दे गलमें गी चैड़ा करदे ते अपने कपड़े दी चालरें गी बदांदे न। रुट्टी दी धामें च खास-खास जगहां, ते प्रार्थनाकार बेच खास-खास कुर्सियां, ते बजारें च नमस्ते, ते मनुक्खें बेच गुरु खुआना उनेंगी छैल लगदा ऐ। पर तोस अपने आप गी गुरु नेई खुआयो, किके थुआड़ा एक गै गुरु ऐ, ते तोस सारे प्रा ओ। तरती उपर कुसे गी अपना पिता नेई आखयो, किके थुआड़ा एक गै पिता ऐ, जेड़ा सोर्ग बेच ऐ। ते स्वामी बी नेई खुआयो, किके थुआड़ा एक गै स्वामी ऐ, मतलब मसीह। जेड़ा थुआड़े बेच बड़ा ऐ, ओ थुआड़ा सेवक बनें। जेड़ा कोई अपने आप गी बड़ा बनाग, ओ निक्का कित्ता जाग, ते जेड़ा कोई अपने आप गी निक्का बनाग, ओ बड़ा कित्ता जाग।” “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! तोस मनुक्खें आसतै सोर्ग दे राज दा दरबाजा बंद करदे ओ, नां गै तोस अप्पुं ओस बिचें दाखल ओदे ओ ते नां दाखल ओनें आलें गी दाखल ओना दिंदे ओ। (ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसियो, थुआड़े उपर बसोस! तोस विधवें दे करें गी लूटी जंदे ओ, ते दसने आसतै मते चेर तकर प्रार्थना करदे रोंदे ओ; एसकरी तुसेंगी बड़ी बड़ी सजा मिलग)। “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! तोस एक जन गी अपनी मत्त बेच आनने आसतै सारे जल ते थल बेच फिरदे ओ, ते जेसलै ओ थूआडी मत्त बेच आई जंदा ऐ तां उसी अपने थमां जादै नरक बेच जाने आला बनाई बेदी ओ। “ए अन्नें अगुवो, थुआड़े उपर बसोस! जेड़े तोस आखदे ओ के जे कोई मंदर दी कसम खा तां केश नेई ओंदा, पे जेकर कोई मंदर दे सुन्ने दी कसम खा तां ओ ओदे कन्ने बझी जाग। ए मूर्खो ते अन्नयो, केड़ा बड़ा ऐ; सुन्ना यां ओ मंदर जेसदे कन्ने सुन्ना पवित्र ओंदा ऐ? पी आखदे के जे कोई के बेदी दी कसम खा तां केश नेई, ओंदा पर जेड़ी पेंट ओस उपर ऐ, जेकर कोई ओसदी कसम खा तां ओ ओदे कन्ने बझी जाग। ए अन्नयो, केड़ा बड़ा ऐ; पेंट जां बेदी जेस कन्ने पेंट पवित्र ओंदी ऐ? एसकरी जेड़ा कोई बेदी दी कसम खंदा ऐ, ओ ओदी ते जे केश ओदे उपर चाड़ा ऐ, ओसदी बी कसम खंदा ऐ। ते जेड़ा मंदर दी कसम खंदा ऐ, ओ ओसदी ते ओस बेच रौने आलें दी बी कसम खंदा ऐ। जेड़ा सोर्ग दी कसम खंदा ऐ, ओ परमेसर दे सिंहासन दी ते ओस उपर बैठने आले दी बी कसम खंदा ऐ। “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! तोस पुदनें ते सौंफ, ते जीरे दा दसमा अंश तां दिंदे ओ, पर तुसें कनून दियां गैरीयां गल्लां मतलब न्याय, ते दया, ते ईमानदारी गी शुड़ी दिते दा ऐ; चाईदा हा के तोस इन्नें गी बी करदे रोंदे ते उनेंगी बी नेई शुड़दे। ए अन्नें अगुवो, तोस निके उक्में गी मनने कित्ते बड्डे चोकन्ने ओ, तोस मछर गी तां छानी लैंदे ओ, पर ऊंट गी निंगली जंदे ओ। “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, तोस निके उक्में गी मनने कित्ते बड्डे चोकन्ने ओ, थुआड़े उपर बसोस! तोस कटोरे गी ते थाली गी उपर-उपरा दा साफ करदे ओ पर अन्दर दिले बेच न्हेर ते कौड़ा पन परे दा ऐ। ए अन्नें फरीसी, पैलैं कटोरे गी ते थाली गी अन्दर दा साफ़ के ओ बार दा बी साफ़ रवै। “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! तोस चूना फेरी दी कबरें आला लेखा ओ जेड़ीयां उपरा तां शैल लबदियां न, पर अन्दर दा मुड़दे दियां अड्डियां ते सारे किसम दी गन्दकी कन्ने परोई दियां न। एस चाली तोस बी उपरा दा मनुक्खें गी तरमी लबदे ओ, लेकन अन्दर कपट ते अतर्म कन्ने परोए दे ओ। “ए कपटी शास्त्रियो ते फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! तोस पविखवक्तें दी कबरें दी मर्मत करदे ते तरमीं दियें कबरें गी बनांदे ओ, ते आखदे ओ, अगर अस अपने बजुर्गें दे बेलै च ओदे हे तां पविखवक्तें दी अत्या च उंदे सांझीदार नेई ओदे हे। एस गल्ल थमां तां तोस अपनी गुआई अप्पुं गै दिंदे ओ के तोस पविखवक्तें दी अत्या करने आलें दी औलाद ओ। एस आसतै तोस अपने बजुर्गें आला लेखा पाप दा घड़ा पूरी चाली परे दे ओ। ए सप्पयो, ए जरिले सप्प दे बच्चयो, तोस नरक दी सजा थमां कियां बचगे? एसकरी दिखो, आऊँ थुआड़े कोल औने आले पविखवक्तें गी ते बुधिमानें ते शास्त्रियें गी पेजना ऐ; ते तोस उंदे बिचा केईयें गी तां मारी देगे ते सूली उपर चढ़ागे, ते केईयें गी अपने प्रार्थनाकार च डंडे मारगे ते एक शैर बिचा दुए शैर गी खदाड़दे फिरगे। जेस कोलां तरमी हाबिल थमां लेईयै बिरिकयाह दे पुत्तर जकर्याह तकर, जिसी तुसें मंदर ते बेदी दे बिच मारी दित्ता हा, जिन्नें बी तर्मियें दा खून तरती उपर रुडाया गेदा ऐ, ओ सारा थुआड़े सिरे उपर पौग। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, ए सब गल्लां एस पीढ़ी दे लोकें उपर सजा आई पोंघंन।” “ए यरूशलेम दे लोको! ए यरूशलेम दे लोको! तुं जेड़ा पविखवक्तें गी मारी ओड़ना ऐ, ते जेड़े तेरे कोल पेजे गै उन्दे उपर तुं पत्थर मारना ऐ। किनी बारी गै मैं सोच्चया के जियां मुर्गी अपने बच्चें गी अपनीयें बगलें एठ किटठा करदी ऐ, इयां गै आऊँ बी तेरे बच्चें गी किटठा करी लै, पर तो ए नेई चाया दिखो, थुआड़ा कर थुआड़े लेई जुआडीयै शुड़या जंदा ऐ, किके आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के हूंन थमां जेसलै तकर तोस नेई आखगे, धन्न ऐ ओ, जेड़ा प्रभु दे अधिकार कन्ने ओंदा ऐ ओस बेलै तकर तोस मिगी पी कदें बी नेई दिखगे।” जेसलै यीशु मंदर बिचा निकलियै जा करदा हा, तां ओदे चेलें उसी मंदर कियां-कियां बनाया हा दसने बासतै ओदे कोल आए। ओसने उंदे कन्ने आखया, “के तोस ए सब नेई दिखा करदे ओ! आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, इत्थैं पत्थर उपर पत्थर बी नेई रौग जेड़ा टाया नेई जाग।” ते जेसलै ओ जैतून पाड़ उपर बैठे दा हा, तां चेलें लग ओदे कोल आईयै आखया, “असेंगी सना के ए गल्लां कदुं ओगन? तेरे औने दा ते दुनियां दे ऐन्त दा के निशांन ओग?” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता, “चकने रवो! कोई तुसेंगी नेई परमा, किके मते सारे ऐसे ओगन जेड़े मेरे नां कन्ने आईयै आखघन, आऊँ मसीह ऐं, ते मते सारें गी परमाघन। तोस लड़ाईयां ते लड़ाईयें दी चर्चा सुनगे, दिखो कबराई नेई जायो किके इंदा ओना जरुरी ऐ, लेकन ओस बेलै ऐन्त नेई ओग।” किके जाती उपर जाती, ते राज उपर राज चढ़ाई करग, ते थारें-थारें काल पोघंन, ते भुंचाल ओगन। ए सारीयां गल्लां पीडें दी शुरुआत ओग। ओस बेलै जेड़े तुन्दा विरोध करदे ओ कलेश देने आसतै तुसेंगी पड़कागन, ते तुसेंगी मारी ओडगन, ते मेरे नां उपर विश्वास करने दे कारन सारी जातीयें दे लोग थुआड़े कन्ने बैर रखगन। ओस बेलै मते सारे विश्वास च ठोकर खागन, ते एक दुए गी पड़कागन, ते एक दुए कन्ने बैर रखगन। मते सारे चुठे पविख्वक्ता आई खड़ोघन, ते मते सारें गी तोखा देंगन। अतर्म दे बदने कन्ने मते सारें एक दुए गी प्यार करना शुड़ी देग, लेकन जेड़ा खीरी तकर मेरे उपर विश्वास करग ओसदा उद्धार ओग। ते राज दा ए शोभ समाचार सारै जगत बेच परचार कित्ता जाग, के सारीयें जातीयें उपर गुआई उवै, ओस बेलै संसार दा ऐन्त आई जाग। एसकरी जेसलै तोस बड़ी बुरी उजाड़ने आली चीज गी जेसदी चर्चा दानिय्येल पविखवक्ता दे दवारा ओई ही, पवित्र जगै च खड़ोती दी दिखो (जेड़ा पढ़ै ओ समझै) ओस बेलै जेड़े यहूदीया बेच ओगन ओ पाडें उपर नस्सी जांन। जेड़े कर दे छत उपर ओगन, ओ अपने कर चा समान लेने आसतै नेई उतरन; ते जेड़े खेतर च ओगन, ओ अपना कपड़ा लेने आसतै पिछें गी नेई परतोन। उनै धयाडें च जेड़ीयां गर्भवती ते बच्चें गी दोध पलानें आलियां ओगन, उन्दे लेई बसोस, बसोस! ते प्रार्थना करा करो के तुसें सयाल च जां बसां दे धयाडै नसनां नेई पवै। किके ओस बेलै ऐसी पारी बेप्ता औग, इयै नियां दुनिया दे शुरू चा नेई अजें तकर ओया ते नेई गै पी कदें ओग। ते जेगर ओदे न घटाए नेई जंदे तां कोई मानु नेई बचदा, लेकन चुने दे लोकें दे कारन ओदे न घटाए जाघंन। ओस बेलै जेगर कोई तुसेंगी आखघ के, दिखो, मसीह इत्थैं ऐ! जां उत्थें ऐ! तां बी उन्दे उपर बश्वास नेई करयो। किके चुठे मसीह ते चुठे नबी उठी खड़ोघन, ते मते चेन्न ते चमत्कारी कम दसघंन के जेगर ओई सकग तां चुनें दे लोकें गी बी परमाई दें दिखो, मैं पैलैं थुआड़े कन्ने ऐ सब केश आखी दित्ता ऐ। एसकरी जेगर ओ थुआड़े कन्ने आखन, दिखो, ओ जंगल च ऐ, तां तोस बार नेई निकलयो; जां दिखो, ओ कोठरियें च ऐ, तां तोस उन्दे उपर बश्वास नेई करयो। किके जियां बिजली चडदी आली बखी दा निकलियै करोंदी आली बखी तकर चमकदी ऐ, उय्यां गै मनुक्ख दे पुत्तर दा बी औना ओग। जिथें मरे दा डंगर ओऐ, उत्थें गै ईलां किट्ठीयां ओगन। उनै दिनें दे दी विपत्ता दे बाद फोरन सूरज दा न्हेरा ओई जाग, ते चण दी लो जंदी रौग, ते तारे अम्बर चा पेई जाघंन ते अम्बर दियां शक्तियाँ लहाई जाघंन। ओस बेलै मनुक्ख दे पुत्तर दी नशांनी अंबरै च लबग, ते ओस बेलै तरती दे सारें कुलें दे लोक छाती पिटीयै रोंगन; ते मनुक्ख दे पुत्तर गी बड़ी शक्ति ते मैमा दे कन्ने अम्बर चा ओदे दिखघंन। ते ओ तुरही दे बड़ी बाज कन्ने अपने दूतें गी पेजग, ते ओ अम्बर दे एस पासे थमां ओस पासे तकर, चौनी दिशें थमां ओदे चुनें दे लोकें गी किट्ठा करघंन। अंजीर दे बूट्टे थमां ए कानी सिखो जेसलै ओसदी डाली कुंगली ओई जंदी ते पत्तर निकलना लगदे न, ते तोस समझी लैंदे ओ के गर्मी दी रुत्त कोल ऐ। इसै चाली जेसलै तोस इनें सारीयें गल्लें गी पूरीयें ओदे दिखो, तां समझी लिओ के ओ कोल ऐ, बरना दराजे उपर गै आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के जेसलै तकर ए सारीयां गल्लां पूरीयां नेई ओई लैंन, ओस बेलै तकर एस पीढ़ी दा ऐन्त नेई ओग। अम्बर ते तरती टली जाघंन, लेकन मेरीयां गल्लां कदें बी नेई टलगन। ओस देन ते घड़ी दे बारै च कोई नेई जांनदा, नां सोर्ग दे दूत ते नां पुत्तर, लेकन सेर्फ प्पो। जियां नूह दे देन हे, उय्यां गै मनुक्ख दे पुत्तर दा बी औना ओग। किके जियां जल-प्रलय थमां पैलैं दे दिनें च, जेस देन तकर नूह चाज उपर नेई चढ़या, ओस देन तकर लोक खंदे पींदे हे, ते उंदे बेच विहा शादीयां ओदीयां हां। ते जेसलै तकर जल-प्रलय आईयै उनेंगी रुडाईयै नेई लेई गीया, ओस बेलै तकर उनेंगी केश बी पता नेई चलया; उय्यां गै मनुक्ख दे पुत्तर दा बी औना ओग। ओस बेलै दाऊँ मनुक्ख खेतर च ओगन; एक लेई लेता जाग ते दुवा छुड़ी दिता जाग। दो जनांनीयां चक्की पीयादियां रौगन, एक लेई लेती जाग ते दुई छुड़ी दिती जाग एसकरी बिजे दे रवो, किके तोस नेई जानदे के थुआड़े प्रभु ने कोकै धयाडै औना। लेकन ए जानी लिओ के जेकर कर दा स्वामी जानदा ओंदा के चोर केस पैर औग तां ओ बीजा दा रौंदा, ते अपने कर च चोरी नेई ओंना दिंदा। एसकरी तोस बी तयार रवो, किके जेस बेलै दे बारै च तोस सोचदे बी नेई ओ, उसै बेलै मनुक्ख दा पुत्तर आई जाग। खीरी च ओ बश्वास जोग ते समझदार दास कुन्न ऐ, जिसी मालक ने अपने नौकर-चाकरें उपर प्रधान रखया के बेलै उपर उनेंगी रुट्टी दियै? धन्न ऐ ओ दास, जेस गी ओसदा मालक आईयै उयांगै सब केछ दिखी सकै। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, ओ उसी अपनी सारी जायदाद उपर अक्कदार बनाग। लेकन जेकर ओ दोष्ट दास सोचन लगे के मेरे स्वामी दे औने च चेर ऐ, ते अपने साथी दासें गी मारना-कुटना लगे, ते शराबीयें दे कन्ने खा-पीयै। तां ओस दास दा मालक ऐसे देन बापस औग, जिंदु ओ ओसदा औने दा इंतजार नेई करदा उवै, ते ऐसी घड़ी जिसी ओ नेई जानदा उवै, ते ओ ओस बेलै उसी तगड़ी सजा देईयै ओसदा ऐसा कपटीयें दे कन्ने पक्का करग; उत्थें रोना ते दंद केलढना ओग। ओस बेलै सोर्ग दा राज उनै दस कवारियें आला लेखा ओग जेड़ीयां अपनीयां मशालां लेईयै मराजे कन्ने पेंट करने गी निकलीयां। उंदेचा पंज्ज मुर्ख ते पंज्ज समझदार थीयां। मुर्खें अपनी मशालां तां लेतीयां, लेकन अपने कन्ने तेल नेई लेता; लेकन समझदारें अपनी मशालें दे कन्ने अपनी कुप्पियें च तेल बी परी लेता। जेसलै मराजे दे ओंने गी देर ओई, तां ओ सारीयां सौनें गी झपकियाँ लैंन लगियाँ ते सेई गेईयां। अध्दी राती शोर मचया; के दिखो, मराज अवै करदा ऐ! ओस कन्ने पेंट करने गी चलो। ओस बेलै सारीयां कवारियां उठीयै अपनीयां मशालां ठीक करना लगियाँ। ते मुर्खें समझदारें गी आखया, अपने तेल बिचा असेंगी बी केश तेल दियो, किके साड़ीयां मशालां हिस्सला दियां न। लेकन समझदार कवारियें जबाब दित्ता, जेकर ए साड़े ते थुआड़े आसतै पूरा नेई उवै; ठीक गल तां ए ऐ के तोस बेचने आलें दे कोल जाईयै अपने आसतै मुल्लें लेई लिओ। जेसलै ओ मुल्लें लेने गी जा करदी हियां तां उसै बेलै मराज आई पूज्या, ते जेड़ीयां तयार हियां, ओ ओदे कन्ने विहा आलें कर च चली गेईयां ते दरबाजा बंद करी दित्ता गीया। एस दे बाद दुईयां कवारियां बी आईयै आखन लगियाँ, ए स्वामी, ए स्वामी, साड़े आसतै दरबाजा खोली दे! ओसने जबाब दित्ता, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, के आऊँ तुसेंगी नेई जानदा। एसकरी बिजे दे रवो, किके तोस नेई ओस देन गी जांनदे ओ, नेई ओस घड़ी गी। किके ए ओस मनुक्ख आला लेखा आलत ऐ जेस ने परदेस जंदे पक्त अपने दासें गी बलाईयै अपनी जाजास्त उनेंगी सौंपी दित्ती। ओसने एक गी पंज्ज तोड़े, दुए गी दाऊँ, ते त्रिये गी एक; मतलब अर एक गी ओसदी थबीक दे मताबक दिता, ते ओस बेलै ओ परदेस चली गीया। ओस बेलै, जिसी पंज्ज तोड़े मिले दे हे, ओसने फोरन जाईयै उंदे कन्ने लैंन देन कित्ता, ते पंज्ज तोड़े ओर कमाए। इसै तरीके जिसी दाऊँ मिले दे हे ओसने बी दाऊँ ओर कमाए। लेकन जिसी एक मिले दा हा, ओसने जाईयै गत कढया, ते अपने स्वामी दे तोड़े गी छपाली दित्ता। मते दिनें कोलां बाद उनै दासें दा स्वामी आईयै उंदे थमां लेखा लेने लगया। जिसी पंज्ज तोड़े मिले दे हे, ओसने पंज्ज तोड़े ओर आनीयै आखया, ए स्वामी, तो मिकी पंज्ज तोड़े सोंपे दे हे, देख, मैं पंज्ज तोड़े ओर कमाए न। ओदे स्वामी ने ओस कन्ने आखया, “धन्न, ऐ अच्छे ते बश्वास जोग दास, तुं थोड़े बेच बश्वास जोग रिया; आऊँ तुगी मती सारी चीजां दा जिमेंबार बनागा। अपने स्वामी दी खुशी च शामल ओ।” ते जिसी दाऊँ तोड़े मिले दे हे, ओसने बी आईयै आखया, ए स्वामी, तो मिकी दाऊँ तोड़े सोंपे दे हे, देख, मैं दाऊँ तोड़े ओर कमाए। ओसदे स्वामी ने ओस कन्ने आखया, धन्न, ऐ अच्छे ते बश्वास जोग दास, तुं थोड़े च बश्वास जोग रिया; आऊँ तुगी मती चीजें दा जिमेंबार बनागा। अपने स्वामी दी खुशी च शामल ओ। ओस बेलै जिसी एक तोड़ा मिले दा हा, ओसने आईयै आखया, ए स्वामी, आऊँ तुगी जानदा ऐं के तुं कठोर मनुक्ख ऐं तुं जित्त्थें कुतै नेई रांदा उत्थें बड्डनां ऐं, ते जित्त्थें नेई रानें आसतै सुटना उत्त्थुआं गै किट्ठा करना ऐं। एसकरी आऊँ डरी गीया ते तेरा तोड़ा मिट्टी च शपाली दित्ता। देख, जेड़ा तेरा ऐ, ओ ए ऐ। ओदे स्वामी ने उसी जबाब दित्ता, ए दोष्ट ते आलसी दास, जे तुं ए जानदा हा के जिथें आऊँ नेई रानां उत्त्थुआं दा बड्डना ऐं, ते जित्त्थें मैं नेई सुटया उत्त्थुआं दा किट्ठा करना ऐं; तां पी तुगी चाईदा हा के मेरा पैसा शाऊकारें गी देई दिंदा, ओस बेलै आऊँ अपना पैसा आईयै ब्याज दे कन्ने लेई लैंदा। एसकरी ओ तोड़ा ओस थमां लेई लिओ, ते जेसदे कोल दस तोड़े न, उसी देई दियो। किके जेस कुसे दे कोल ऐ, उसी ओर दित्ता जाग; ते ओदे कोल मता ओई जाग; लेकन जेसदे कोल नेईयैं, ओस थमां ओ बी जेड़ा ओदे कोल ऐ, लेई लित्ता जाग। ते एस नकम्मे दास गी बार न्हेरे बेच सुट्टी दियो, जिथें रोनां ते दंद किल्डनां ओग। जेसलै मनुक्ख दा पुत्तर अपनी मैमा च औग ते सारे सोर्गदूत ओदे कन्ने औगन, तां पी ओ अपनी मैमा दे सिंहांसन उपर विराजमान ओग। ते सारी जातीयां ओदे अगें किट्ठीयां कित्ती जाघंन; ते जियां गुबाल पिड्डें गी बकरीयें कोलां लग करी दिंदा ऐ, उयांगै ओ उनेंगी एक दुए कोलां लग करग। ते ओ पिड्डें गी अपनी सज्जी बखी ते बकरीयें गी खबी बखी खड़ा करग। ओस बेलै राजा अपनी सज्जी बखी आलें गी आखघ, ए मेरे पिता दे धन्न लोको, आओ ओस राज दे आक्दार ओई जाओ, जेड़ा जगत दे शुरू थमां थुआड़े आसतै तयार कित्ते दा ऐ। किके आऊँ भूखा दा हा, ते तुसें मिगी खाणे आसतै दिता; आऊँ त्रैया (प्यासा) दा हा, ते तुसें मिगी पानी पलाया; आऊँ परदेसी हा, ते तुसें मिगी अपने कर च रख्या; आऊँ नंगा हा, ते तुसें मिगी कपड़े पुआए; आऊँ बमार हा, ते तुसें मेरा खयाल रख्या, आऊँ जेल बेच हा, ते तुसें मिगी मिलने गी आए। ओस बेलै तरमी उसी जबाब देघंन, ए प्रभु, असैं कुस्लै तुगी भूखा दा दिखया ते खाणा खलाया? जां त्रैया (प्यासा) दा दिखया ते पानी पलाया? असैं कुस्लै तुगी परदेसी दिखया ते अपने कर च रख्या? जां नंगा दिखया ते कपड़े पुआए? असैं कुस्लै तुगी बमार जां जेलै च दिखया ते तेरे कन्ने मिलने गी आए? ओस बेलै राजा उनेंगी जबाब देग, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना के तुसें जेड़ा मेरे इनें निकें थमां निक्के प्राऊ बिचा कुसे एक क्न्नें इयै नियां पला कम कित्ता, ओ मेरे गै कन्ने कित्ता। ओस बेलै ओ खबी बखी आलें गी आखघ, ए लांनती लोको, मेरे सामनें दा ओस मेशा दी अग्गी बेच चली जाओ, जेड़ी शतान ते ओदे दूतें लेई तयार कित्ती गेदी ऐ। किके आऊँ भूखा दा हा, ते तुसें मिगी केश खाणे गी नेई दिता; आऊँ त्रैया (प्यासा) हा, ते तुसें मिगी पानी नेई पलाया; आऊँ परदेसी हा, ते तुसें मिगी अपने कर नेई रख्या; आऊँ नंगा हा, ते तुसें मिगी कपड़े नेई पुआए; आऊँ बमार ते जेलै च हा, ते तुसें मेरा खयाल नेई कित्ता। ओस बेलै ओ जबाब देघंन, ए प्रभु, असैं तुगी कुस्लै भूखा, जां त्रया दा प्यासा, जां परदेसी, जां नंगा, जां बमार, जां जेलै च दिखया, ते तेरी सेवा टैल नेई कित्ती? ओस बेलै ओ उनेंगी जबाब देग, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के तुसें जेड़ा इनें निकें थमां निकें बिचा कुसे एक कन्ने नेई कित्ता, ओ मेरे कन्ने बी नेई कित्ता। ते ए मेशा दी सजा पोगघंन मगर तरमी मेशा दी जिंदड़ी च दाखल ओगन।” जेसलै यीशु ए सब गल्लां आखी चुकया तां पी अपने चेलें गी आखन लगया, “तोस जांनदे ओ के दो देन बाद फसह दा त्यार ऐ, ते मनुक्ख दा पुत्तर सूली उपर चढ़ाए जाने आसतै पड़काया जाग।” ओस बेलै प्रधान याजकें ते लोकें दे प्राचीन कैफा नां दे महायाजक दे आंगन च किट्ठे ओए, ते अप्पुं बिचें बिचार करना लगे के यीशु गी चलाकी कन्ने पकड़ीयै मारी दिचै। लेकन ओ आखदे हे, त्यार दे बेलै नेई, कुतै ऐसा नेई उवै के लोकें च कहामां मची जा। जेसलै यीशु बैतनिय्याह च शमौन कोढ़ी दे कर हा, तां उत्थें एक जनांनी कच दे पांढे च बड़ा कीमती खुशबुदार तेल लेईयै ओदे कोल आई, ते जेसलै ओ रुट्टी खाणे गी बैठा हा तां ओदे सिर उपर डोली दिता। ए दिखियै ओदे चेलें क्रोधें च ओईए ते बोलन लग्गे, एस दा कि सत्यनाश कित्ता गीया? इसी तां चंगी किम्मत उपर बेचियै गरीबें गी बंडोई सकदा हा। ए सब केश जांनियै यीशु ने उनेंगी आखया, “जनांनी गी कि सतांदे ओ? ओसने मेरे कन्ने पलाई कित्ती ऐ। गरीब थुआड़े कन्ने मेशा रैंदे न, मगर आऊँ थुआड़े कन्ने मेशा नेई रौगा। ओसने मेरी जिंद उपर जेड़ा तेल डोलया ऐ ओ मेरे दब्बने आसतै कित्ता गीया ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, के सारी दुनियां च जिथें कुतै बी ए शोभ समाचार प्रचार कित्ता जाग उत्थें ओदे एस कम दा जिक्र बी ओसदी याद बेच कित्ता जाग।” ओस बेलै यहूदा इस्करियोती ने, जेड़ा बारां चेलें बिचा एक हा, प्रधान याजकें दे कोल जाईयै आखया, “जेकर आऊँ उसी थुआड़े अथ्थ पड़काई दियां तां मिगी के देगे?” उनै उसी त्री चांदी दे सिक्के तोलियै देई दिते। ते ओ उसै बेलै थमां उसी पड़काने दा बेला तुपन लगी पिया। अखमीरी रुट्टी दे त्यार दे पैले देन, चेलें यीशु दे कोल आईयै पूछना लगे, “तुं कुत्थें चानां के अस तेरे आसतै फसह दी रुट्टी खाणे दी तयारी करचै? ओसने आखया, शैर च फलाने मनुक्ख दे कोल जाईयै ओदे कन्ने आखो, गुरु आखदा ऐ के मेरा समां कोल ऐ। आऊँ अपने चेलें दे कन्ने तेरे इत्थैं फसह दा त्यार मनागा।” खीरी च चेलें यीशु दा उक्म मनया ते फसह तयार कित्ता। केसलै शाम ओई तां ओ बारें चेलें दे कन्ने रुट्टी खाणे गी बैठा। जेलै ओ खा करदे हे तां ओसने आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के थुआड़े चा एक मिगी पकड़ाग।” एस गल उपर ओ मते दूआस ओए, ते अर एक उसी पूछना लगया, “ए गुरु, के ओ आऊँ ऐं?” ओसने जबाब दिता, “जेस ने मेरे कन्ने थाली अथ्थ पाए दा ऐ, उवै मिगी पड़काग। मनुक्ख दा पुत्तर तां जियां ओदे बारै च लिखे दा ऐ, ओ ओई जानां गै; लेकन ओस मनुक्ख आसतै बसोस ऐ जिदे दवारा मनुक्ख दा पुत्तर पड़काया जन्दा ऐ; जेकर ओस मनुक्ख दा जन्म गै नेई होंदा हा, तां ओस लेई पला होंदा।” ओस बेलै यीशु दे पकड़ाने आले चेलें यहूदा इस्करियोती ने आखया, “ए गुरु, कित्ते ओ आऊँ तां नेई ऐं?” यीशु ने उसी जबाब दिता, “तो गै गलाई उड़या।” जेसलै ओ खा करदे हे तां यीशु ने रुट्टी लेई, ते आशीष मंगीयै त्रोड़ी, ते चेलें गी देईयै आखया, “लियो, खाओ; ए मेरी जिंद ऐ।” पी ओसने कटोरा लेईयै शुकर कित्ता, ते उनेंगी देईयै आखया, तोस सारे एस बिचा पीओ, किके ए बायदा दा मेरा ओ खून ऐ, जेड़ा मतें सारें दे पापें दी माफी आसतै रुडाया जंदा ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के दाख दा ए रस ओस धयाडै तकर कदें नेई पीगा, जिंदु तकर थुआड़े कन्ने अपने पिता दे राज बेच नमां नेई पीयां। पी ओ पजन गाइयै जैतून पाड़ उपर गै। ओस बेलै यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “तोस सारे अज्ज गै राती गी मेरे बारै च ठोकर खागे, किके लिखे दा ऐ; आऊँ गुआल गी मारगा, ते झुंड दी पिड्डां तितर बितर ओई जाघंन। लेकन आऊँ अपने जिन्दे ओनें दे बाद थुआड़े थमां पैलैं गलील जिले गी जागा।” एस गल्ल उपर पतरस ने उसी आखया, “जेकर सारे तेरे बारै च ठोकर खांन तां खांन, लेकन आऊँ कदें बी ठोकर नेई खागा।” यीशु ने ओस कन्ने आखया, “आऊँ तेरे कन्ने सच आखना ऐं के अज्ज गै रातीं कुकड बांग देने थमां पैलैं, तू त्रै बारी मेरे लेई मुकरी जागा।” चेलें पतरस ने ओस कन्ने आखया, “जेकर मिगी तेरे कन्ने मरना बी पौग, तां बी आऊँ तेरे थमां कदें नेई मुकरगा।” ओस बेलै यीशु अपने चेलें दे कन्ने गतसमनी नां दे एक जगै च आया ते अपने चेलें गी आखन लगया, “इत्थैं बैठे दे रवो, जेलै तकर आऊँ उत्थें प्रार्थना करगा।” ओ पतरस ते जब्दी दे दौनीं पुत्रें गी कन्ने लेई गीया, ते दूआस ते दुखी ओना लगया। ओस बेलै ओसने उंदे कन्ने आखया, “मेरा जी बड़ा दूआस ऐ, इत्थैं तकर के, के मेरा प्राण निकला करदा ऐ। तोस इत्थैं रुको ते मेरे कन्ने बिजे दे रवो।” पी ओ थुड़ा ओर अग्गें बदियै मुंह दे पार प्या, ते ए प्रार्थना करन लगया, “ए मेरे प्पो, जेकर ओई सकै तां ऐ कटोरा मेरे थमां टली जा, तां बी जियां आऊँ चानां इयां नेई, लेकन जियां तुं चानां उय्यां गै उवै। पी ओस चेलें दे कोल आईयै उनेंगी सुतें दें दिखया ते पतरस गी आखया, के तोस मेरे कन्ने एक घड़ी बी नेई बिजे दे रेई सके? बिजे दे रवो, ते प्रार्थना करदे रवो के तोस परिख्या च नेई पवो; आत्मा तां तयार ऐ, लेकन जिंद कमजोर ऐ।” पी ओसने दुई बार जाईयै ए प्रार्थना कित्ती, “ए मेरे प्यो, जेकर मेरे पीते दे बगैर नेई अटी सकदा तां तेरी मर्जी पूरी उवै।” ओस बेलै ओसने आईयै उनेंगी पी सुतें दे दिखया, किके उंदीयां अखीयाँ नींदर कन्ने परोची दीहां। उनेंगी शुड़ीयै ओ पी चली गीया, ते उवै गल्ल पी आखीयै त्री बारी प्रार्थना कित्ती। ओस बेलै ओसने चेलें दे कोल आईयै उनेंगी आखया, “हूंन सुते दे रवो, ते अराम करो; दिखो, घड़ी आई पूजी दी ऐ, ते मनुक्ख दा पुत्तर पापियें दे अथ्थ पडकाया जंदा ऐ। उठो, चलचे। दिखो, मेरा पडकाने आला कोल आई पूजया ऐ।” ओ ए आखा गै करदा हा के यहूदा इस्करियोती, जेड़ा बारें चेलें बिचा एक हा आया, ते ओसदे कन्ने प्रधान याजकें गी ते लोकें दे प्राचीन दी पीड, तलवारां ते सोटे लेईयै आई। ओदे पड़काने आले ने उनेंगी ए पता दिते दा हा के “जिसी आऊँ चूमी लैगा ओ उवै ऐ; उसी पकड़ी लियो।” ते फोरन यीशु दे कोल आईयै आखया, “ए गुरु, नमश्कार!” ते ओस उसी मता चूमया। यीशु ने उसी आखया, “ए मित्र, जेस कम आसतै तुं आएदा ऐं, उसी करी लै।” ओस बेलै उनै कोल आईयै यीशु उपर अथ्थ रखे ते उसी पकड़ी लेता। ओस बेलै यीशु दे साथियें बिचा एक ने अथ्थ बदाईयै अपनी तलवार खिची लेई ते महायाजक दे दास उपर चलाईयै ओसदा कन कटी दिता। ओस बेलै यीशु ने उसी आखया, “अपनी तलवार म्यान च रखी लै किके जेड़े तलवार चालांदे न ओ तलवार कन्ने नाश कित्ते जाघंन। के तुं नेई समझदा के आऊँ अपने पिता अगें अर्ज करी सकना ऐ, ते ओ सोर्गदूतें दी बारां फौजीयें दी पलटन कोलां जादै मेरे कोल हूंन हाजर करी देग?” लेकन पवित्र शास्त्र दियां ए गल्लां के ऐसा गै ओना जरुरी ऐ, ए कियां पूरीयां ओगन? उसै बेलै यीशु ने पीड गी आखया, “के तोस तलवारां ते सोटे लेईयै मिगी डाकू आला लेखा पकड़ने आसतै निकले ओ? आऊँ अर देन मंदर च बेईयै शिखया दिंदा हा, ते तुसें मिगी नेई पकड़या। पर ए सब एसकरी ओया ऐ के पन पविखवक्तें दे वचन पूरे ओंन।” ओस बेलै सारे चेलें उसी शुड़ीयै नसी गै। ते यीशु दे पड़काने आले उसी कैफा नां दे महायाजक दे कोल लेई गै, जित्त्थें शास्त्री ते प्राचीन किट्ठे ओए दे हे। पतरस दूर दा यीशु दे पिछें-पिछें महायाजक दे आंगन तकर गीया, ते अन्दर जाईयै यीशु दी खीरी बेला दिखने आसतै सबकें दे कन्ने बेई गीया। प्रधान याजकें ते सारी महासभै यीशु गी मारी ओड़ने लेई ओदे वरोध बेच चुठी गुआई दी तलाश बेच हे, लेकन मते सारे चुठे गवाऐं दे औने उपर बी सेई गुआई नेई थोई। ऐन्त बेच दो जन आए, ते आखया, “एस ने आखे दा ऐ के आऊँ परमेसर दे मंदर गी टाई सकना ऐं ते उसी त्रै दिनें च बनाई सकना ऐं।” ओस बेलै महायाजक ने खडोईयै यीशु गी आखया, “के तुं कोई जबाब नेई दिंदा? ए लोक तेरे खलाफ के गवाई दिंदे न?” लेकन यीशु चुप रिया। ओस बेलै महायाजक ने उसी आखया, “आऊँ तुगी जिंदे परमेसर दी कसम दिनां ऐं के जेकर तुं परमेसर दा पुत्तर मसीह ऐं तां साड़े कन्ने आखी दे।” यीशु ने ओदे कन्ने आखया, “तो अप्पुं गै गलाई उड़या; पर आऊँ तुगी एबी गलानां ऐं, के उनै कोलां तोस मनुक्ख दे पुत्तर गी समर्थमान दे सजे पासे बैठे दे, ते अम्बर दे बदलें उपर औंदे दिखगे।” ओस बेलै महायाजक ने अपने कपड़े फाड़ियै आखया, “एस ने परमेसर दी निंदया कित्ती ऐ, हूंन असेंगी गुआईयें दी के लोड़ ऐ? दिखो, तुसें हूंन ए निंदया सुनी ऐ! तोस के समझदे ओ? उनै जबाब दिता, ए मौत दी सजा दे काबल ऐ।” ओस बेलै उनै ओदे मुंह उपर थुकया ते उसी मुक्के मारे, दुए चपेटां मारीयै आखया, “ए मसीह, साड़े कन्ने पविखवाणी करियै बोल के कोने तुगी मारया?” पतरस बार आंगन च बैठा दा हा के एक दासी ने ओदे कोल आईयै आखया, “तुं बी यीशु गलीली दे कन्ने हा।” ओसने सारें दे सामनें ए आखदे ओई एनकार कित्ता ते आखया, “आऊँ नेई जांनदा के तुं के आखनी ऐं।” जेसलै ओ बार डेवढ़ी च चली गीया, तां दुई दासी ने उसी दिखियै उन्दे कन्ने जेड़े उत्थें हे आखया, “एबी तां यीशु नासरी दे कन्ने हा। ओसने कसम खाईयै पी मना कित्ता; आऊँ ओस मनुक्ख गी नेई जांनदा।” थुड़े चेर बाद लोक जेड़े उत्थें खड़ोते दे हे, उनै पतरस दे कोल आईयै उसी आखया, “सचमुच तुं बी उंदे बिचा एक ऐं, किके तेरी बोली तेरा पेद खोली दिंदी ऐ।” ओस बेलै ओ फटकारनां ते कसम खाणा लगया; “आऊँ ओस मनुक्ख गी नेई जांनदा।” ते फोरन कुकडै बांग देई दिती। ओस बेलै पतरस गी यीशु दी आखी दी गल्ल याद आई गेई, “कुकड बांग देने थमां पैलैं तुं मेरा त्रै बारी मैं एनकार करगा।” ते ओ बार जाईयै डोसकी-डोसकी रोनां लगया। जेसलै बड्डे बेला ओया तां सारे प्रधान याजकें ते लोकें दे प्राचीन यीशु गी मारी देने दी सलहा कित्ती उनै उसी बन्नया ते लेई आईयै पिलातुस राजे दे अथ्थ च सौपी दिता। जेसलै ओदे पड़काने आले यहूदा इस्करियोती ने ऐसास ओया के ओ मारे जाने आस्ते कसुरबार बनाया गीया ऐ तां ओ पछाताया ते ओ त्री चांदी दे सिक्के प्रधान याजकें ते प्राचीन दे कोल फेरी लाया ते आखया, “मैं बेकसुर मनुक्ख गी मारी ओड़ने आसतै पकड़ाइयै पाप कित्ता ऐ।” उनै आखया, “असैं एदे बारै च कोई परवा नेई, तुं गै जान।” ओस बेलै ओ उनै सिक्कें गी मंदर दे बेड़े च सुट्टी ऐ चली गीया, ते जाईयै अपने आप गी फांसी चाडी दिता। प्रधान याजकें उनै सिक्कें गी लेईयै आखया, “इनें, सिक्कें गी पंडार च रखना साड़े कनून दे मताबक ठीक नेईयै, किके ए किसे दा खून करने दा मोल्ल ऐ।” खीरी उनै सलहा करियै उनै सिक्कें कन्ने परदेसियें गी गाड़ने आसतै कम्हार दा खेतर मुल्लें लेई लेता। एस कारन ओ खेतर अज्ज तकर खून दा खेतर आखया जंदा ऐ। ओस बेलै ओ वचन जेड़ा यिर्मयाह पविखवक्ते थमां आखे गेदा हा ओ पूरा ओया; “उनै ओ त्री सिक्के मतलब ओस पक्का गेदे मोल्ल गी (जिसी इस्राएल दी औलाद बिचा किनें ए पक्का कित्ते दा हा) लेई लेता, ते जियां प्रभु ने मिगी उक्म दिते दा हां उय्यां गै उनै कम्हार दे खेतर दे मोल्ल च देई दिता।” जेसलै यीशु पिलातुस राजे दे सामनें खड़ोते दा हा तां ओसने उसी पूछया, “के तू यहूदीयां दा राजा ऐ?” यीशु ने उसी आखया, “तुं अप्पुं गै आखे करना ऐ।” जेसलै प्रधान याजकें ते प्राचीन उसी कसुरबार बना क्रदे हे, तां यीशु ने केश जबाब नेई दिता। एस गल्ल उपर पिलातुस ने उसी आखया, “के तुं नेई सुनदा के ए तेरे खलाफ किनीयां गुआईयां दया करदे न?” पर ओसने उसी एक गल्ल दा बी जबाब नेई दिता, इनें तकर के पिलातुस राजे गी बड़ी रांनगी लगी। ते पिलातुस राजे दी ए रीति ही के ओस त्यार च लोकें आसतै कुसे एक कैदी गी जिसी ओ लोग चांदे न शुड़ी दिंदा हा। ओस बेलै उंदे उत्थें बरअब्बा नां दे मन्नें दा एक कैदी हा। खीरी च जेलै ओ किट्ठा ओए, तां पिलातुस ने उनेंगी आखया, “तोस कुसी चांदे ओ के आऊँ थुआड़े आसतै शुड़ी दियां? बरअब्बा गी यां यीशु गी जेड़ा मसीह आखया जंदा ऐ?” किके ओ जांनदा हा के उनै उसी जिदु कन्ने पडकाया ऐ। जेसलै ओ न्याय दी गदी उपर बैठे दा हा तां ओसदी करेआली ने उसी सन्नीया पेजया, “तुं ओस तरमी दे मामले च अथ्थ नेई पायां, किके मैं अज्ज सुखनें च ओदे कारन मता दुःख चुकया।” प्रधान याजकें ते प्राचीन लोकें गी बकाया के ओ बरअब्बा गी मंगी लैंन, ते यीशु दा नाश करान। पिलातुस ने उनेंगी पूछ्या, “इनें दौनी बिचा केड़े गी तोस चांदे ओ के आऊँ थुआड़े आसतै छुड़ी दियां?” उनै आखया, “बरअब्बा गी।” पिलातुस ने उनेंगी पूछ्या, “पी यीशु गी, जेड़ा मसीह आखया जंदा ऐ, मैं पी के करां?” सबनी उसी आखया, “ओ सूली उपर चाढ़या जा!” पिलातुस ने आखया, “के, ओसने के बराई कित्ती ऐ? लेकन ओ ओर बी करलाई करलाई आखन लगे, ओ सूली उपर चाड़ा दिता जा।” जेलै पिलातुस ने दिखया, के केश बनी नेई सकदा पर एस दे बजाय रौला बदा करदा ऐ, तां ओसने पानी लेईयै पीड दे सामनें अपने अथ्थ धोते ते आखया, “आऊँ एस तरमी दे खून थमां बेकसुर ऐं; तोस गै जानो।” सब लोकें जबाब दिता, “एस दा खून साड़े उपर ते साड़े बच्चें उपर पवै!” एस गल्ल दे उपर ओसने बरअब्बा गी उन्दे लेई छुड़ी दिता, ते यीशु गी कोड़े मराईयै सौंपी दिता, के सूली उपर चढ़ाई दिता जा। ओस बेलै पिलातुस दे सपाईयें यीशु गी कीले च लेईयै सारे सपाई ओदे चौनी बखी पीड किट्ठी कित्ती, ते ओदे कपड़े तुआरीयै उसी लाल रंग दा चोला पुआया, ते कंडै दा मोकट गुंथीयै ओदे सिरे उपर रखया, ते ओदे सज्जे अथ्थ च सरकंडा दिता ते ओदे अग्गें घुटने टेकियै उसी ठठें च डुआना लगे ते आखया, “ए यहूदीयें दे राजा, नमश्कार!” ते ओदे उपर थुकया; ते उवै सरकंडा लेईयै ओदे सिरे उपर मारना लगे। जेसलै ओ ओसदा मजाक करी चुके, तां ओ चोगा ओदे उपरा तुयारियै पी ओदे कपड़े गै उसी पुआए, ते सूली उपर चढ़ाने आसतै लेई गै। बार जंदे मौके उनै शमौन नां दा एक कुरेनी मानु मिलया। उनै उसी जबरदस्ती पकड़या के ओसदी सूली चुकियै लेई चलया। ओस जगै उपर जेड़ी गुलगुता नां दी जगा मतलब खोपड़ी दी जगह आखी जंदी ऐ, पूजियै उनै कौड़ा पित्त मलाए दा अंगुरें दा रस उसी पीने गी दिता, पर यीशु ने उसी चखीये पीना नेई चाया। ओस बेलै उनै उसी सूली उपर चाढ़या, ते चिट्ठीयां पाईयै ओदे कपड़े बंडी लेते, ते उत्थें बैठीयै ओसदा पैरा देना लगे। ते ओदी कसुरबार चिट्ठी ओदे सिरे दे उपर लाई, के “ए यहूदीयें दा राजा यीशु ऐ।” ओस बेलै ओदे कन्ने दो डाकू एक सज्जे ते एक खबे, सूलीयें उपर चाढ़ी दिते। ते औने-जाने आले मुण्डी लाई-लाई ओदी निंदाया करदे हे, ते ए आखदे हे, “ए मंदर गी टाने आले ते त्रिये धयाडै च बनाने आले, अपने आप गी तां बचा! जेकर तुं परमेसर दा पुत्तर ऐं तां सूली उपरा थलै उतरी आ।” इसै चाली प्रधान याजकें बी शास्त्रियें ते प्राचीन दे समेत ए बोलदे ओई ओसदा मजाक करदे हे, “एसनें दुए गी बचाया, ते अपने आप गी नेई बचाई सकदा। ए तां इस्राएल दा राजा ऐ। हूंन सूली उपरा थल्लै उतरी आ तां पी अस ओस उपर बश्वास करचै। ओसने पर्मेसरे दा बश्वास रखा ऐ; जेकर ओ एस गी चांदा ऐ, तां हूंन इसी शुड़ाई लै, किके एसनें गलाया हा, आऊँ परमेसर दा पुत्तर ऐं।” इसै चाली डाकू बी जेड़े ओदे कन्ने सूलीयें उपर चाढ़े गेदे हे, ओदी निंदाया करदे हे। दोपैरी कोलां लेईयै त्रिये पैर तकर ओस सारे देशै च न्हेरा छाए दा रिया। त्रिये पैर दे कोल यीशु ने बड़ी बाज कन्ने करलाईयै आखया, “एली, एली, लमा शबक्तनी?” मतलब “ए मेरे परमेसर, ए मेरे परमेसर, तो मिगी कि शुड़ी दिता?” जेड़े उत्थें खडोते दे हे, उंदे बिचा कन्ने ए सुनीयै आखया, “ए तां एलिय्याह गी पुकारा दा ऐ।” उंदे बिचा एक फोरन दौड़या, ते ओसने पानी चुसनें आला गुछा लेईयै सिरके च डोबया, ते सरकंडे उपर रखियै यीशु दे मुंह च चुसनें आसतै दिता। बाकीयें आखया, “बलगी जाओ, दिखो एलिय्याह उसी बचाने गी ओंदा यां नेई।” ओस बेलै यीशु ने बड़ी बाज च करलाईयै अपने प्राण शुड़ी दिते। उसै बेलै, मंदर दा परदा उपरा लेईयै थलै तकर फटियै दो टुकड़े ओई गीया; ते तरती उपर भुंचल ओई गीया ते चटानां तेड़की गेईयां, ते कबरां खुली गेईयां, ते मरे दे पवित्र लोकें दी मती सारी लाशां जिंदीयां ओई गेईयां, ते ओदे जिंदे ओनें दे बाद ओ कबरें बिचा निकलियै पवित्र शैर च ते मतें गी लबे। ओस बेलै सूबेदार ते जेड़े ओदे कन्ने यीशु दा पैरा दया करदे हे, भुंचल ते जे केश ओया हा उसी दिखियै बड़े गै डरी गै ते आखया, “सचमुच ए परमेसर दा पुत्तर हा!” उत्थें मतीयां सारीयां जनांनीयां जेड़ीयां गलील जिले थमां यीशु दी सेवा करदे ओई ओदे कन्ने आए दियां, दूर दा दिखै करदीयां हां। उंदे च मरियम मगदलीनी, ते याकूब ते योसेस दी मां मरियम, ते जब्दी दे पुत्रें दी माऊरीं थीयां। जेसलै शाम ओई तां युसूफ नां दा अरिमतिया दा एक अमीर मानु, जेड़ा अप्पू गै यीशु दा चेला हा, आया। ओसने पिलातुस दे कोल जाईयै यीशु दी लाश मंगी। ओसदे मन्ग्नें उपर पिलातुस ने यीशु दी लाश देई देने दा उक्म दिता। युसूफ ने लाश गी लेईयै, उसी चिट्टी चादर बेच लपेटया, ते उसी अपनी नमी कबरें च रखया, जेड़ी ओसने चट्टान च कढाई दी ही, ते कब्र दे दरबाजे उपर बड़ा पत्थर परतियै चली गीया। मरियम मगदलीनी ते दुई मरियम उत्थें कब्र दे सामनें गै बैठी हियां। दुए देन जेड़ा तयारी दे बाद दा धयाडा हा, प्रधान याजकें ते फरीसियें पिलातुस दे कोल उसी मिलीयै आखया, “ए महाराज, असेंगी याद ऐ के ओस चुठे ने जेसलै ओ जिंदा हा, गलाया हा, आऊँ त्रैं धयाडें बाद जिंदा ओई जागा। खीरी च असेंगी उक्म दे के त्रिये देन तकर कब्र दी रख्या कित्ती जा, ऐसा नेई उवै के ओदे चेलें आईयै उसी चारीयै लेई जांन ते लोकें कन्ने आखना लगन, ओ मरें बिचा जिंदा ओई गेदा ऐ। ओस बेलै पिछला तोखा पैले थमां बी पैड़ा ओग।” पिलातुस ने उन्दे कन्ने आखया, “थुआड़े कोल पैरेदार तां ऐन। जाओ, अपनी समझ दे मताबक सख्ती कन्ने रख्या करो।” खीरी च ओ पैरेंदारें गी कन्ने लेईयै गे, ते पत्थर उपर मोहर लाईयै कब्र दी रख्या कित्ती। बसां दे धयाडें दे बाद हफ्ते दे पैले देन बड़ा पैर ओदे गै मरियम मगदलीनी ते दुई मरियम कब्र गी दिखने गी आईयां। ओस बेलै एक, बड़ा भुंचल ओया, किके परमेसर दा एक दूत सोर्ग थमां उतरया ते कोल आईयै ओसने पत्थर गी रुलकाई दिता, ते ओदे उपर बैठी गीया। ओसदा रूप बिजली आला लेखा ते ओसदा कपड़ा पाले आला लेखा चिट्टा हा। ओदे डर कन्ने पैरेदार कम्बी उठे, ते मुड़दे आला लेखा ओई गै। सोर्गदूत ने जनांनीयें गी आखया, “मत डरो, आऊँ जांनना ऐं के तोस यीशु गी जेड़ा सूली उपर चढ़ाया गीया हा तुपा करदीयां ओ। ओ इत्थैं नेईयैं, पर अपने वचन दे मताबक जिन्दा ओई गेदा ऐ। आओ, ए जगह दिखो, जिथें प्रभु रखे दा हा, ते तौलै गै जाईयै ओदे चेलें गी आखो, के ओ मुड़दां बिचा जिंदा ओई गेदा ऐ, ते दिखो ओ थुआड़े थमां पैलैं गलील जिले गी जंदा ऐ, उत्थें तोस ओसदा दर्शन पागे! दिखो, मैं तुसेंगी आखी दिता।” ओ डर ते बड़ी खुशी कन्ने कब्र कोलां तौलै गै बापस आईयै ओदे चेलें गी खबर देने आसतै दौड़ी गेईयां। ओस बेलै यीशु उनेंगी लबया। ते उनेंगी आखया, “खुशी कन्ने रवो” ते उनै कोल आईयै ते ओदे पैर पकड़ीयै उसी मत्था टेकया। ओस बेलै यीशु ने उनेंगी आखया, “मत डरो; मेरे सारें चलेयां गी जाईयै आखो के गलील जिले गी चली जांन, उत्थें ओ मिगी दिखघंन।” ओ जा गै करादीहीयां के पैरेदारें बिचा कीने गै शैर च आईयै पूरा हाल प्रधान याजकें कन्ने सनाई दिता। ओस बेलै उनै प्राचीन कन्ने किट्ठे ओईयै सलहा कित्ती ते सपाईयें गी बड़ा चांदी देईयै आखया, “उनै सपाईयें गी आखयो के, राती अस जेसलै सुते दे हे, तां ओदे चेलें उसी चुराई लेई गै। ते जेकर ए गल्ल पिलातुस दे कन्ने तकर पुजग के तोस सेई गेदे हे, तां अस उसी बोलिऐ समझाई लैगे ते तुसेंगी खतरा थमां बचाई लैगे।” खीरी च उनै पैसे लेईयै जियां उनेंगी सखाए दा हा, उय्यां गै कित्ता। ते ए गल्ल अज्ज तकर यहूदीयें च बड़ी मशूर ऐ। ते जारां चेलें गलील जिले च ओस पाड़ उपर गै, जेसदे बारै च यीशु ने उनेंगी आखे दा हा। ते उनै ओदे दर्शन पाईयै ओदे अगें मत्था टेकया, पर कुसे-कुसे गी शक ओया के ओ जिन्दा ओया ए। यीशु ने उंदे कोल आईयै आखया, “सोर्ग ते तरती दा सारा अख्त्यार मिकी दिते दा ऐ। एसकरी तोस जाईयै; सारें जाती दे लोकें गी मेरा चेला बनाओ; ते उनेंगी प्यो, ते पुत्तर, ते पवित्र आत्मा दे नां कन्ने पवित्रशनांन दियो, ते उनेंगी सब गल्लां जेड़ीयां मैं तुसेंगी उक्म दित्ता ऐ, मनना सखाओ ते दिखो, आऊँ दुनिया दे खीरी तकर मेशा थुआड़े कन्ने ऐं।” परमेसर दे पुत्तर यीशु मसीह दा शोभ समाचार दा मुन्ड। जियां यशायाह पविखवक्ता दी कताब च लिख्या ऐ, “देख्ख, आऊँ अपने दूत गी तेरे अग्गें पेजना ऐं, जेड़ा तेरे लेई लोकें गी तयार करग। सनसांन जगै च एक बलाने आले दी बाज सनाई दे करदी ऐ के प्रभु लेई औने दा रस्ता तयार करो। ते ओसदी सेडकां सीधीयां करो।” यूहन्ना आया, जेड़ा सनसांन जगै च पवित्रशनांन दिंदा, ते पापें दी माफी लेई मन फेरनें दे पवित्रशनांन दा प्रचार करदा हा। सारे यहूदीया दे, ते यरूशलेम दे सारे रौने आले निकलियै ओदे कोल आई गै, ते उनै अपने-अपने पापें गी मनियै यरदन नदी च ओदे कोलां पवित्रशनांन लीता। यूहन्ना ऊंट दे रुएं दे कपड़े पांदा ते लाक च चमड़े दा परनां बन्नीयै रखदा हा ते त्रिडियां ते जंगली मखीर खाया करदा हा। ते यूहन्ना ए प्रचार करदा हा, “मेरे कोलां बाद ओ औने आला ऐ जेड़ा मेरे थमां शक्ति आला ऐ आऊँ एस योग नेईयै के चुकी ऐ ओसदे जूतें दे तस्में खोलां। मैं तां तुसेंगी पानी कन्ने पवित्रशनांन दिता ऐ, पर ओ तुसेंगी पवित्र आत्मा कन्ने पवित्रशनांन देग्ग।” उनै धयाडें च यीशु ने गलील जिले दे नासरत जगै चा आईयै, यरदन नदी च यूहन्ना थमां पवित्रशनांन लेया। ते जेसलै ओ पानी च निकलियै उपर आया तां फोरन ओसने सोर्ग गी खुलदे ते आत्मा गी कबूतर दे रूप च अपने उपर उतरदे दिखया। ते सोर्ग चा ए बाज आई, “तुं मेरा प्यारा पुत्तर ऐं, तेरे उपर आऊँ बड़ा खोश ऐं।” पी आत्मा ने फोरन उसी सनसांन जगै आले पासेगी पेजया। ते जगंल च चाली देन तकर शतान ने ओदी परिख्या लेई; ते ओ जंगली जानबरें दे कन्ने रिया, ते सोर्गदूत ओदी सेवा करदे रे। यूहन्ना गी पड़काये जाने दे बाद यीशु ने गलील जिले च आईयै परमेसर दे राज दा शोभ समाचार प्रचार कित्ता। ते आखया, “बेल्ला पूरा ओया ऐ, ते परमेसर दा राज कोल आई गीया ऐ; मने गी फेरो ते शोभ समाचार उपर बश्वास करो।” गलील दी चील दे कंडै-कंडै ज्न्दे मौके, यीशु ने शमौन ते ओसदे प्रा अन्द्रियास गी चील च जाल सूटदे दिखया; किके ओ मछ्वारे हे। ते यीशु ने उनेंगी आखया, “मेरे पिछें चली आओ, ते आऊँ तुसेंगी मनुक्खें दे मछवारे बनागा।” ओ फोरन अपने जालें गी सुट्टीयै ओदे पिछें आई गै। ते केछ अगें बदियै, ओसने जब्दी दे पुत्तर याकूब, ते ओदा प्रा यूहन्ना गी, किशतीयें उपर अपने जालें गी ठीक करदे दिखया। ओसने फोरन उनेंगी बलाया ते ओ अपने प्यो जब्दी गी मजदूरें दे कन्ने किशती उपर छुड़ीयै ओदे पिछें आई गै। ते ओ कफरनहूम च आए, ते ओ तौलै गै जुधिये दे बसां दे देन प्रार्थनाकार च जाईयै शिखया देना लगया। ते लोक ओदी शिखया कोलां रांन ओए; किके ओ उनेंगी शास्त्रियें आला लेखा नेई लेकन अखत्यारी आला लेखा शिखया दिंदा हा। ते उसै पक्त, उन्दे प्रार्थनाकार च एक मनुक्ख हा, जेदे बेच एक अशोद्ध आत्मा ही। ओसने करलाईयै आखया, “ए यीशु नासरत दे रौने आले, साड़ा तेरे कन्ने के लेना-देना ऐ? के तू असेंगी खत्म करन लेई आया ऐं? आऊँ तुगी जाननां ऐं, तुं कोन ऐं? परमेसर दा पवित्र पुत्तर!” यीशु ने उसी डांटियै आखया, “चुप रो, ते एस बिचा निकली जा।” ओस बेलै अशोद्ध आत्मा ने उसी मरोड़ीयै, ते उच्ची बाज बेच करलाईयै ओदे बिचा निकली गेई। एदे उपर सारे लोक रांन ओईयै अप्पू बिचें बैस्स करना लगे बोलन लग्गे, “ए के गल्ल ऐ? ए तां कोई नमीं शिखया ऐ! ए अख्त्यार दे कन्ने अशोद्ध आत्मा गी बी उक्म दिंदा ऐ, ते ओ ओदे उक्म गी मनदीयां न।” ते येशु दा नां तौलै गै गलील जिले दे आसे-पासे दी सारी जगै च फैली गीया। ते यीशु तौलै गै प्रार्थनाकार चा निकलियै, याकूब ते यूहन्ना दे कन्ने शमौन ते अन्द्रियास दे कर आए। ते शमौन दी सास बड़े बखार कन्ने खट्टे उपर पेदी ही, ते उनै फोरन ओदे बारै च उसी गलाया। ओस बेलै ओसने ओदे कोल जाईयै ओदा अथ्थ पकड़ीयै उसी उठने लेई आखया। ते ओदा बखार उतरी गीया, ते ओ उन्दी सेवा करन लगी पेई। शामी दे बेलै जेलै सूरज डूबी गीया तां लोक सारें बमारें गी ते उनेंगी जिन्दे च गंदीयां आत्मा हियां यीशु दे कोल आंदे। ते सारा शैर दरबाजे उपर किट्ठा ओई गीया। ते ओसने मते सारें गी जेड़े लल्ग-लल्ग बीमारीयें कन्ने परेशांन हे, चंगा कित्ता, बड़ी सारी दोष्टआत्मायें गी कढया ते दोष्टआत्मायें गी बोलन नेई दिता, किके ओ उसी पनछांदी हां। यीशु सबेरे दे बेलै ध्याडा कोलां पैलैं ओ बिजियै निकलया, ते एक सनसांन जगै च गीया ते उत्थें प्रार्थना करना लगया। उसै बेलै शमौन ते ओदे साथी उसी तुपन लग्गे, जेसलै ओ मिलया, तां उसी आखया, “सारे लोक तुगी तुपा करदे न।” यीशु ने उनेंगी आखया, “आओ; अस ओर कुतै आसे-पासे दे ग्रांऐं च जाचै, के आऊँ उत्थें बी प्रचार करां, किके आऊँ एदे बासतै आएदा ऐं।” ते ओ सारे गलील जिले च गीया ते उन्दे प्रार्थनाकार च जाईयै प्रचार करदा ते दोष्टआत्मायें गी कढदा रिया। एक कोढ़ी ने ओदे कोल आईयै, ओदे अगें अर्ज कित्ती, ते ओदे अगें गोढे टेकियै उसी आखया, “जेकर तुं चां तां मिगी चंगा करी सकना ऐं।” ओनें ओदे उपर तरस खाईयै अपना अथ्थ बदाया, ते उसी छुईयै आखया, “आऊँ चानां तुं चंगा ओई जां।” ते फोरन ओदा कोढ़ ठीक ओईया ते ओ चंगा ओई आ। ओस बेलै ओसने उसी ठाकीयै फोरन पेजी दिता, ते उसी गलाया, “देख्ख, कुसे गी केछ मत आखना, पर जाईयै अपने आप गी याजक गी दस, ते अपने शोद्ध होने दे बारै च मूसा ने जेड़ा उक्म रखे दा ऐ, उसी पेंट चाड़ तांके उन्दे च तेरी गुआई होई जा।” ते ओ आया ते ओसने पेंट चढ़ांई। लेकन फेर ओ बार जाईयै एस गल्ल दा बड़ा प्रचार करना ते इत्त्थैं तकर जार करन लगया के यीशु पी खुल्ला शैर च नेई जाई सकया, पर बारो-बार जिथें लोक नेई रौंदे हे उत्थें रीआ; ते चौनी पासें दे लोक ओदे कोल औंदे रे। केई दिनें दे बाद यीशु पी कफरनहूम च आया, ते सुनने च आया के ओ अपने कर च ऐ। ते इनें लोक किट्ठे ओए, इत्त्थैं तकर के कार दे दरबाजे दे कोल बी बैठनें आसतै जगह नेई मिली; ते ओ उनेंगी वचन सुना दा हा। ते लोग धरंग दे एक रोगी गी चार मनुक्ख थमां चूकाईऐ ओदे कोल लेई आए। पर ओ पीड दे कारन ओदे कोल नेई पूजी सके, तां उनै ओस छत गी जिदे थल्लै यीशु प्रचार करै करदा दा हा, ओदे छत गी खोली दिता, ते जेसलै ओ ओस छत गी खोली चुके तां उनै ओस खट जिदे उपर धरंग दा रोगी हा खट्टे समेत यीशु दे अगें तुयारी दिता। यीशु ने उन्दा बश्वास दिखियै ओस लकवे दे रोगी गी आखया, “ए पुत्तर, तेरे पाप माफ़ ओए।” ओस बेलै केई सारे शास्त्री जेड़े उत्थें बैठे दे हे, अपने मन च वचार करन लग्गे, “ए मानु कि इयां आखदा ऐ? ए तां परमेसर दी निंदया करदा ऐ! परमेसरे गी छुड़ीयै ओर कोन पाप माफ़ करी सकदा ऐ?” यीशु ने फोरन अपनी आत्मा च समझी लेत्ता के ओ अपने-अपने मन च एस चाली दा वचार गी करा करदे न, ते उनेंगी आखया, “तोस अपने-अपने मनें च ए जियां वचार कि करा करदे ओ? ठीक के ऐ के एस धरंग दे रोगी गी ए आखना के, तेरे पाप माफ़ ओए यां ए के उठ अपनी खट चोक ते चल फेर? ए ठीक ऐ के तेरे पाप माफ़ ओए बजाए ईदे के अपनी खट चोक ते चल फेर? पर जेस कोलां तोस समझी सको के मिकी मनुक्ख दे पुत्तर गी दुनिया च पाप माफ़ करने दा अख्त्यार ऐ।” ओसने लकवे दे रोगी गी आखया, “आऊँ तुगी आखना ऐं, के उठ, ते अपनी खट चोक ते अपने कार चली जा।” ओ उठया ते अपनी खट चुकियै सारें दे सामनें निकलिऐ चली गीया; एस गल्ल उपर ओ सब रांन ओए, ते परमेसर दी मैमा करदे ओई बोलन लग्गे, “असैं तां ए जियां कदें बी नेई दिखया।” ओ पी निकलिऐ अपने चेलें दे कन्ने चील दे कंडे गीया, ते सारी पीड ओदे कोल आई, ते ओ उनेंगी शिखया देना लगया। जंदे मौके यीशु ने हलफई दे पुत्तर लेवी गी चुंगी दी चौकी उपर बैठे दे दिखया, ते उसी आखया, “मेरे पिछें आई जा।” ते ओ उठीयै ओदे पिछें चली पिया। ओस तुं बाद ओ ओदे कार च रुट्टी खाण बैठा, ते बडे सारे चुंगी लेने आले ते जिनैं गी पापी आख्या जन्दा हा, ओ बी यीशु ते ओदे चेलें कन्ने रुट्टी खाण बैठे; किके ओ मते सारे हे, ते ओदे पिछें-पिछें चला करदे हे। केश शास्त्रियें ते फरीसियें ए गल्ल दिखियै के ओ पापियें ते चुंगी लेने आलें दे कन्ने रुट्टी खा करदा ऐ, उनै ओदे चेलें गी गलाया, “ओ कि चुंगी लेने आलें ते पापियें कन्ने खंदा पिन्दा ऐ!” यीशु ने ए सुनीयै उंदे कन्ने आखया, “पले-चंगे गी कीम दी जरुरत नेई, पर बीमारें गी ऐ आऊँ तर्मियें गी नेई, पर पापियें गी बुलाने लेई आएदा ऐं।” यूहन्ना दे चेलें, ते फरीसी उपवास रखदे हे, खीरी च केश लोकें आईयै यीशु गी आखया; “यूहन्ना दे चेलें ते फरीसियें दे चेलें उपवास रखदे न, लेकन तेरे चेलें उपवास कि नेई रखदे?” यीशु ने उनेंगी आखया, “जिंदु तकर मरहाज बरातियें दे कन्ने रौंदा ऐ, के ओ बराती उपवास रखी सकदे न? खीरी च जिंदु तकर मरहाज उन्दे कन्ने ऐ ओ उपवास नेई कर सकदे। लेकन ओ देन औने आले न के मरहाज उन्दे बिचा लग कित्ता जाग, ओस बेलै ओ लोक उपवास रखगन। नमें कपड़े दा तैवन्द पुराने कपड़ें दे उपर कोई नेई लान्दा; नेई तां ओ पैबन्द उनै पराने कपड़ें चा केश मैल-छैल खिची लैग, मतलब नमां, पुराने कोलां, ते ओ नमां ओर जादै फटी जाग। नमां अंगुरें दा रस परानी छागलें च कोई नेई रखदा, नेई तां अंगुरें दा रस मशकें गी फाड़ी ओड़ग ते अंगुरें दा रस ते छागलां दुए बर्बाद ओई जागन; लेकन नमां अंगुरें दा रस नमीं छागलें च परया जन्दा ऐ।” ऐसा ओया के ओ बसां दे देन खेतरें बिचा ओईयै जा दे हे, ते ओदे चेलें चलदे-चलदे दाने त्रोड़न लगे। ओसबेलै फरीसियें उसी आखया, “देख्ख, ए ऐसा कम कि करदे न जेड़ा युदियें दे बसां दे देन मूसा दे कनून दे मताबक करना ठीक नेई ऐ?” ओसने उनेंगी आखया, “के तुसें कदें बी नेई पढ़या के जेलै दाऊद गी जरुरत पेई ते जेलै ओ ते ओदे साथियें गी पोख लग्गी ओसबेलै दाऊद ने के कित्ता हा? ओसने कि अबियातार नां दा महायाजक दे पक्त च, परमेसर दे कर च जाईयै पेंट दी रुट्टीयाँ खादियां, जिनेंगी खाणा याजकें गी छुड़ीयै ओर कुसे आसतै बी बाजब नेई हा, ओ रुट्टीयाँ दाऊद बी खादियां ते अपने साथियें गी बी दितीयां?” ते ओसने उनेंगी आखया, “युदियें दे बसां दे देन मनुक्ख लेई बनाया गीया ऐ, न कि मनुक्ख युदियें दे बसां दे देन लेई। एसकरी मनुक्ख दा पुत्तर युदियें दे बसां दे देन दा बी स्वामी ऐ।” ते यीशु पी युदियें दा बसां दा देन प्रार्थनाकार च गीया। उत्थें एक मनुक्ख हा जेदा अथ्थ सुक्की गेदा हा। ते केश फरीसी ओदे उपर दोष लाने बासतै ओदी तकर च लग्गे दे हे के दिखनयां, के यीशु बसां दे देन उसी चंगा करदा ऐ यां नेई। ओसने सुके अथ्थ आले मनुक्ख गी आखया, “उठ, सारें दे बेच खड़ोई जा।” ओ मानु खडोता ते यीशु ने उनेंगी गलाया जेड़े ओदे खलाफ हे, “के बसां दे देन पला करना ठीक ऐ यां बुरा करना, प्राण गी बचाना यां मारना ठीक ऐ?” पर उनै कोई जबाब नेई दित्ता। ते ओसने उन्दे मन दी कठोरता दुखी ओईयै, उनेंगी गुस्सै च चारें पासे दिखया, ते ओस मनुक्ख गी आखया, “अपना अथ्थ बदा।” ओसने बदाया, ते ओदा अथ्थ चंगा ओई गीया। ओसबेलै फरीसी बार जाईयै तौलै गै यीशु दे खलाफ हेरोदियें दे कन्ने सलहा करन लगे के उसी कियां मारचै। ओदे बाद यीशु अपने चेलें कन्ने चील आले पासेगी लोकें कोलां दूर चली गीया ते गलील जिले दे लोकें दी एक बड़ी पीड ओदे पिछें आई गेई। ते यहूदीया जिला, ते यरूशलेम शैर, ते इदूमिया जिला, ते यरदन नदी दे पार, ते सूर ते सैदा दे आसे-पासे दी एक बड़ी पीड ए सुनीयै के यीशु कियां चमत्कार दे कम करदा ऐ ओदे कोल आए। ते ओसने चेलें गी आखया, “पीड दे कारन एक निकी किशती मेरे लेई त्यार करो तां जे ओ मिगी केरी नेई लैंन।” किके ओनें मते लोकें गी चंगा कित्ता हा; एसकरी जिन्नें लोक रोगें मारे दे हे, ओ उसी छुने आसतै ओदे अगें पीडै दी पीड किरी पौंदी ही। अशोद्ध आत्मा बी, जेलै उसी दिखदी हियां, तां ओ बी ओदे अग्गें चुगी जंदियां हां, ते करलाईयै आखदियां हां के तुं परमेसर दा पुत्तर ऐं। ते ओसने दुष्ट आत्में गी जोर परियै आखया के मेरे बारै च कुसे गी नेई सनायो, पी ओ पाड उपर चढ़ी गीया ते जिन्नें गी ओ चांदा हा उनेंगी अपने कोल बलाया; ते ओ ओदे कोल आए। पी ओनें उन्देचा बारह प्रेरिते गी चुनयां के ओ उन्दे कन्ने-कन्ने रौन, ते ओ उनेंगी पेजन के ओ प्रचार करन, ते दोष्टआत्मायें गी कढने दा अख्त्यार रखन। ते पी ओ बारां चेलें जिनेंगी यीशु ने चुनयां; शमौन, जेदा नां ओसने पतरस रखया ओदा निक्का प्रा अन्द्रियास, ते जब्दी दा पुत्तर याकूब, ते याकूब दा निक्का प्रा यूहन्ना जेदा नां ओनें बुअनरगिस मतबल लोक जेड़े आला लेखा। ते अन्द्रियास, ते फिलिप्पुस, ते बरतुल्मै, ते मत्ती, ते थोमा, ते हलफई दा पुत्तर याकूब, ते तद्दै, ते शमौन कनानी जेड़ा रोमी सरकार गी खत्म चांदा हा। ते यहूदा इस्करियोती, जेस ने उसी पकडाई बी दित्ता। पी ओ कफरनहूम च अपने कार आया ते ऐसी बड़ी पीड किठी ओई गेई के ओ रुट्टी बी खाई नेई सके। जेलै यीशु दे कार दे लोकें ए सुनया के यीशु इत्त्थैं आएदा ऐ, ते ओ उसी पकड़ने बासतै निकले, किके ओ आखदे हे के ओदा चेत ठकाने नेई ऐ। शास्त्री बी जेड़े यरूशलेम च आए दे हे, ए बोलदे हे, “ओदे च शतान ऐ,” ते एबी के “ओ दोष्टआत्मायें दे प्रधान दी मदत कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढदा ऐ।” ते यीशु ने उनेंगी अपने कोल बलाईयै उन्दे कन्ने मसालें च बोलन लगया, “शतान कियां शतान गी ते अपनी दोष्टआत्में दे खलाफ ओईयै उनेंगी कढी सकदा ऐ? जेकर इकै देश दे लोक अप्पुं बिचें लड़न लग्गी पौन, तां ओ देश कियां ठीक रेई सकदा ऐ? ते जेकर कुसे कर च फोट पेई जा, तां ओ कर कियां चली सकग? ते जेकर शतान अपने गै खलाफ खड़ोई जा ते अपने च गै फोट पा, तां के ओदा राज बनी रेई सकदा ऐ? ओदा तां ऐन्त गै ओई जाग! “लेकन कोई मनुक्ख कुसे तकड़े मानु दे करै बेच जाईयै ओसदा माल नेई लूटी सकदा, जदू तकर के ओ पैलैं ओस तकड़े मानु गी नेई बन्नी लै; एदे बाद गै ओ पी ओस कर गी लूटी सकदा ऐ।” “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं मानुऐं दी औलाद दे सारे पाप ते निन्दक जेड़े ओ करदे न, माफ़ कित्ते जाग, लेकन जेड़ा कोई पवित्र आत्मा दे खलाफ निंदया करग, ओ कदें बी माफ़ नेई कित्ता जाग किके ओ पवित्र आत्मा गी दोष लांदे हे, यनिके ओ मेशा लेई पाप दा कसुरबार आखया जाग।” किके ओ ए बोलदे हे के यीशु च अशोद्ध आत्मा ऐ। यीशु दी माता ते ओदे निक्के प्रा आए, ते बार खडोईयै उसी बलाने गी पेजया। ते पीड ओदे आसे-पासे बैठी दी ही, ते उनै उसी आखया, “देख्ख, थूआडी माता ते थुआड़े निक्के प्रा बार तुसेंगी बुला करदे न।” ओसने उनेंगी जबाब दिता, “मेरी मा ते मेरे प्रा कोन न?” ईसतुं बाद जेड़े ओदे आसे-पासे बैठे दे हे, उन्दे आले पासे दिखियै आखया, “दिखो, मेरी माता ते मेरे निक्के प्रा ए न। किके जेड़ा कोई परमेसर दी मरजी दे उपर चलग, उवै मेरा प्रा, ते मेरी पैन, ते मेरी माता ऐ।” यीशु पी गलील दी चील दे कंडै प्रचार करन लगया: ते जियां ओ प्रचार करन लगया तां इन्नी बड़ी पीड ओदे कोल किठी ओई गेई, पीड दी बजा कन्ने ओ किशती च बैठी गीया, ते सारी पीड चील दे कंडै खडोती दी रेई। ओसबेलै यीशु उनेंगी मसालें च मतीयां सारीयां गल्लां सखान लगया, ते ओसने अपनी शिखया च उनेंगी आखया, “सुनो! दिखो, एक बी राने आला बी राने गी निकलया। ते रांदे बेलै केश बी रस्ते दे कंडै किरी पे ते पैंछीयैं आईयै उनेंगी चुगी लेता ते केछ बी पत्थरें आली जमीन उपर पे जिथें उनेंगी मती मिट्टी नेई, मिलने दे कारन ओ तौलै गै लग्गी गै, ते जेसलै तोप्प पेई तां ओ जली गै ते जड़ दी पकड़ नेई ओनें दे कारन ओ सुकी गै। केछ बी चुड़ीयें च किरी पे ते चुड़ीयें बदियै उनेंगी दबाई दित्ता, ते उन्दे च फल नेई लगया। लेकन केछ बी छैल जमीन उपर पे, ते ओ लग्गे ते बदियै फल देन लग्गे-कोई त्री गुणा, कोई सठ गुणा ते कोई सौ गुणा।” पी ओनें आखया, “अगर तोस समझना चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जे केश मैं ऊन आखना ऐं।” जेसलै यीशु ते ओदे चेलें कल्ले रेई गै, ते ओदे कन्ने जेड़े बाकी लोक हे ते बारां चेलें उसी मसालें दे बारै च पूछया। ओसने उन्दे कन्ने आखया, तुसेंगी तां परमेसर दे राज दे पेद दी समझ दिती गेदी ऐ, पर जेड़े ओदे प्रचार गी नेई समझदे ते कियां परमेसर उन्दे उपर राज करना चांदा ऐ, एसकरी इयै दे लोकें आसतै मसालें च गल्लां कित्तियां जंदियां न। ए ऐसा उवै के परमेसर दा वचन पूरा ओ एसकरी कि “ओ दिखदे ओदे दिखन ते उनेंगी नेई लबै ते सुनदे ओई बी नेई समझन; ऐसा नेई उवै के ओ अपने पाप्पें कोलां फेरन, ते उनेंगी माफ़ कित्ता जा।” पी यीशु ने उनेंगी आखया, “के तोस ए मसाल नेई समझदे? ते पी तोस सारीयें मसालें गी कियां समझगे? जदूं तकर मैं तुसेंगी नेई समझागा। मसाल दा मतलब इयां यै एक मानु बी राने आला परमेसर दा वचन रांदा ऐ। जेड़े रस्ते दे कंडै दे न जिथें वचन राया जन्दा ऐ, ते जेसलै ओ सुनदे न, ते शतान तौला गै आईयै वचन गी जेड़ा उन्दे च राया गीया हा चुकी लेई जंदा ऐ। इयां गै जेड़ा पथरीली जमीन उपर राए ज्न्दे न, ओ लोक ए न के जेड़े वचन गी सुनीयै तौलै खुशी कन्ने मनी लेनदे न। पर अपने दिलें च जड़ नेई पकड़ने दे कारन ओ थुड़े गै दिनें आसतै रौदे न, एसतुं बाद जेसलै वचन दे कारन दुए लोक उनेंगी कलेश यां दोख दिन्दे न तां ओ तौलै गै ठोकर खन्दे न। ते जेड़े चुड़ीयें च राए गै न, ए ओन जिनैं वचन सुनया ते दुनियादारी दी चैनता, ते पैसे तेले दा तोखा, ते चीजें दा नफा उन्दे च समाईयै वचन गी दबाई दिंदा ऐ ते ओ बिना फल दे रेई जन्दा ऐ। ते जेड़े छैल जमीन उपर राए गै, ए ओन जेड़े वचन गी सुनीयै अपने मनें कोलां मनी ते बश्वास करदे न ते फल दिंदे न ते ओ कम करदे न जेड़ा परमेसर चांदे न, कोई त्री गुणा, कोई सठ गुणा ते कोई सौ गुणा।” यीशु ने एक ओर मसाल दिती ते ओसने उन्दे कन्ने आखया, “के दीये गी एसकरी बालदे दे न के ढेपट दे थल्लै यां पलंग दे थल्लै खट्टे एठ रखया जा? के एसकरी नेई बालदे के ओ ढेपट उपर रखया जा? ताके कर आलें गी ओदी लो मिलै किके कोई चीज छपी नेई पर एस लेई के ओ सामनें ओई जा; नां केछ गोप्त ऐ, पर एस लेई के ओ सामनें आई जा। जेकर तोस समझना चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जे केश आऊँ आखना ऐं।” पी यीशु ने उनेंगी आखया, “चकने रवो किके सुन्दे ओ जिनांग तोस सुनदे ओ उनी गै परमेसर तुसेंगी समझने दी समझ देग हालां के ओदे कोलां बी जादै। किके जेसदे कोल समझने दी जिनी बी समझ दिती दी ऐ, उसी ओर दिती जाग; ते जिन्दे कोल नेई ऐ, उन्दे कोलां जेड़ी उन्दे कोल ऐ ओ बी लेई लीती जाग।” पी यीशु ने आखया, “परमेसर दा राज इयां ऐ के जियां कोई मानु जमीन उपर बी सुट्टदा ऐ। ते रातीं ओ सेई जा ते दिनें लै ओ बिजे दा रवै, ते ओ बी इय्यां लगे ते बदै के मानु बी नेई समझी सकै के ए कियां ओई गीया किके जमीनें उपर अपने आप बूट्टा लगदा ते ओ फल दिंदा। जमीन अपने आप फल दिन्दी ऐ, पैलैं अंकुर, पी सिले, ते पी सिलें च तयार दाने। लेकन जेसलै दाना पक्की जन्दा ऐ, जियां गै दाना पक्की जन्दा ते ओस फसल गी किट्ठा करने आसतै लोक पेजे ज्न्दे न किके बाड्डी दा बेला आई पूजी दा ऐ।” पी यीशु ने आखया, “के अस परमेसर दे राज दी गेनती केस दे कन्ने करचै ते केड़ी मसाल दे कन्ने ओदे राज दा खलासा करचै? ओ एक सर्यें दे दाने आला लेखा ऐ, के जेसलै ओ जमीन उपर राया जन्दा ऐ तां ओ जमीन दे सारे बियें कोलां निक्का ओंदा ऐ। पर जेसलै ओ राया जन्दा ऐ तां लगियै जमीन दे सारें बूट्टें कोलां बड़ा ओई जन्दा ऐ ते ओदे च बड़ी-बड़ी डालियाँ निकलदीयां न, जिदे च अम्बर दे पैंछी ओदी छमें च बसेरा करदे न।” ओ उनेंगी हर केसम दियां मसालां देई-देई वचन सुनांदा हां। ते ओ कानीयां दे बिना उनेंगी केछ नेई बोलदा हा, लेकन कल्ले च अपने चेलें गी सारा केछ समझादा हा। उसै देन जेसलै शाम ओई ते ओसने चेलें गी आखया, “आओ, अस गलील चील दे दुवे पार चलचे।” ते ओ पीड गी छुड़ीयै ते चेलें कन्ने किशती च दुए पार गै ते उन्दे कन्ने ओर बी किशतियां हियां। बड़ा तफान आया, ते लैरां किशती कन्ने टकरां लगियाँ। इत्थूं तकर के पानी किशती च परोन लगया। ते ओ किशती दे पिछले पासे गद्धी उपर सरैना लेईयै सुत्ते दा हा, ते उनै उसी जगाया ते आखया, “ए गुरु, के तुगी चिंता नेई के अस डूबी मरानयां न?” पी उनै उठीयै तूफान गी निखरया, ते पानी गी आखया, “चोप्प ओई जा, थमोई जा!” ते अंधी थमोई गेई ते बड़ा चैन ओई गीया। पी ओनें आखया, “तोस इन्नें डरपोक कि ओ? के तुसेंगी अजां तकर बश्वास नेई?” ते चेलें मते डरी गै ते अप्पुं बिचें बोलन लगे, “ए कोन ऐ के अंधी ते पानी बी ओदा उक्म मनदे न?” यीशु ते ओदे चेलें गलील दी चील दे पार गिरसेनियों देश दे शैर च पुज्जया। ते जेसलै ओ किशती चा उतरे ते तौलै गै एक मनुक्ख जिदे च अशोद्ध आत्मा ही, ओ कबरां चा निकलियै उसी मिलया। ओ मेशा रात-देन कबरें ते पाडें च कर्लानदा हा ते अपने गी पत्थरें कन्ने घाल करदा हा। ओ दूरा गै यीशु गी दिखियै दौड़या, ते चुकिऐ यीशु दे अगें मत्था टेकया। यीशु ने उसी पूछया, “तेरा के नां ऐ?” ओनें उसी आखया, “मेरा नां सैना ऐ; किके अस मते जनें यां।” ते ओनें यीशु दे अगें बड़ी अर्ज कित्ती, “असेंगी एस लाके चा बार नेई पेजयां।” उत्थें पाड़ उपर सूरें दा एक बड़ा झोण्ड चरा दा हा। ते ओनें उन्दे अगें अर्ज करदे ओई आखया, “असेंगी इनें सूरें च पेजी ओड़ के अस उन्दे च समाई जाचै।” खीरी च ओनें उनेंगी उक्म दिता ते अशोद्ध आत्मा उन्देचा निकलियै सूरें बेच समाई गेई। ते सूरें दा झोण्ड जेड़ा लगपग दो हजार दा हा, कंडै थमां कुटीयै चीलै च जाई पेया ते डुब्बी मरया। उन्दे गुआलें दौड़ीयै शैर ते गरांऐं च ए खबर सनाई, ते जेड़ा केश ओया लोक उसी दिखने लेई आए। यीशु दे कोल आईयै, ओ उसी जेदे च दोष्टआत्मा ही कपड़े पाएदे ते चकने बैठे दे दिखियै लोक डरी गै। जिनैं बी ए केश दिखया हा उनै दोष्टआत्मा आला मनुक्ख ते सूरें दे बारै च जेड़ा केछ ओया हा, सारा केछ उनेंगी दसया। ते ओ ओदे अगें अर्ज करियै आखन लगे के साड़े लाके चा चली जा। ते जेसलै ओ किशती च चढ़न लगया, पी ओ मनुक्ख जेदे च पैलैं दोष्टआत्मा ही, उन्दे अगें अर्ज करन लगया, “के मिगी अपने कन्ने रौन दे।” लेकन उनै उसी उक्म नेई दिता ते उसी आखया, “अपने कार जाईयै अपने लोकें गी सुना के प्रभु ने तेरे आसतै किन्नी दया कित्ती ए।” ओ चली गीया ते दिकापुलिस दे जिले च प्रचार करन लगया के यीशु ने मेरे लेई किनें बड्डे कम कित्ते न; ते सारे लोक रांन ओदे हे। जेसलै यीशु पी किशतीयें च गलील दी चील दे पार गीया, ते एक बड़ी पीड ओदे कोल किठी ओई गेई, ते ओ चील दे कंडै हा। पी प्रार्थनाकार दे प्रधाने चा याईर नां दा एक मनुक्ख आया ते उसी दिखियै, ओदे पैरें पेया, ते ओनें ओदे अगें बड़ी अर्ज कित्ती, “मेरी निकी कूडी मरने च ऐ। दया करियै चलो ते ओदे उपर अथ्थ रख तां जे ओ चंगी ओईए जिंदी रवै।” ओस बेलै ओ उन्दे कन्ने गै ते एक बड़ी पीड ओदे पिछें ओई गेई, इत्थूं तकर के लोक ओदे उपर टेई पौंदे हे। ते एक जनानीं, जिसी बारां सालें थमां खून बगने दा रोग हा। ते ओसने मते गै किमें थमां लाज कराया ते अपना सब केश खर्च करने उपर बी कोई फायदा नेई ओया, लेकन ओदी हालत ओर बी माडी ओई गेई ही। ते उसै बेलै ओदा खून बगना बन्द ओई गीया, ते उसी पता चली गीया के आऊँ अपनी बीमारी थमां ठीक ओई गेई ऐं। यीशु गी तौला पता चली गीया के मेरे बिचा एक शक्ति निकली ऐ, ते पीड गी पी पिछें मुड़ीयै पूछया, “मेरे कपड़े गी कोने छूता?” ओदे चेलें उसी आखया, “तोस ते दिखा दे ओ कि पीड थुआड़े उपर टेई पौंदी ऐ, ते तोस आखदयो के मिगी कुने छूता?” पी उनै ओस जनानीं गी दिखने आसतै जेनें उसी छुत्ता हा, चारें पासे नजर मारी। ओस बेलै ओ जनानीं जेड़ा केछ ओदे कन्ने ओया हा, समझीयै एस लेई डरी गेई किके कनून दे मताबक नां ओ लोकें च जाई सकदी ही ते नां गै कुसे गी छुई सकदी ही, ओ डरदी ते कम्बदी ओई आई ते ओदे पैरें पेई, ते सारा केश सच-सच दसी दिता। यीशु ने उसी आखया, “बेटी, तेरे बश्वास ने तुगी चंगा कित्ता ऐ। खुशी च जा ते अपनी बमारी कोलां बची रो।” ओ ए आखादा गै हा के इन्नें तकर प्रार्थनाकार दे प्रधान दे कर दे लोकें आईयै आखया, “तेरी बेटी तां मरी गेई, हुन गुरु गी कि दुखी कराना ऐ?” लेकन यीशु ने ओस गल्ल गी सुनी लेया ते प्रार्थनाकार दे प्रधान गी आखया, “मत डर, सेर्फ बश्वास रख ओ अजां जिंदी ऐ।” ते यीशु ने अपने तरै चेलें, पतरस, याकूब, ते याकूब दा प्रा यूहन्ना गी छुड़ीयै दुए कुसे गी बी अपने कन्ने नेई औन दिता ते याईर दे कर चली गै। ते ओ प्रार्थनाकार दे प्रधान दे कर आईयै, लोकें गी बड़े रोंदे ते वलाव करदे दिखया। पी ओसने कर दे अन्दर जाईयै आखया, “तोस कि रोंदे ते वलाव करदे ओ? ए कुड़ी मरी दी नेई, पर सोआ करदी ऐ।” एस गल्ल उपर ओ मजाक करन लगे, पर ओसने सारें गी बार पेजीयै कूडी दे मा-प्पो ते अपने तरें चेलें गी लेईयै कार दे अन्दर गीया, जिथें कूडी लेटी दी ही, ते ओनें ओस कुड़ी दा अथ्थ पकड़ीयै उसी आखया, “तलीता कूमी!” जेदा मतबल ऐ, “ए बच्ची आऊँ तुगी अखनां ऐं, उठी जा!” ते कूडी जकदम उठीयै चलन-फिरन लगी, किके ओ बारा सालें दी ही। ते एस चमत्कार गी दिखियै सारे रांन ओई गै। पी ओसने उनेंगी सकती कन्ने उक्म दिता के एस गल्ल दा कुसे गी बी पता नेई चलया, ते आखया, “कूडी गी केछ खाणे आसतै दियो।” यीशु कफरनहूम चा निकलियै अपने कार नासरत च आया ते ओदे चेलें ओदे कन्ने चली गै। युदियें दे बसां दे देन ओ प्रार्थनाकार च प्रचार करन लगया; ते सारे सुनने आले रांन ओईयै आखन लगे, “इसी ए गल्लां कुथुं दा आईयां? ते ए केडा ज्ञान ऐ जेड़ा इसी दिता गीया ऐ? किन्नें चमत्कार दे कम एदे अथ्थ कन्ने परकट ओदे न? के ए ओ काठे दा कम करने आला नेई, जेड़ा मरियम दा पुत्तर ऐ, ते जेड़ा याकूब, योसेस, यहूदा, ते शमौन, दा प्रा ऐ? के ओदीयां पैनां इत्त्थैं साड़े बेच नेई रौंदीयांहां?” एसकरी लोकें ओदा एनकार कित्ता। यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “पविखवक्तें दा अपने शैर, ते अपने रिश्तेदारें च, ते कर गी शुड़ीयै कुतै बी आदर ओन्दा ऐ।” केछ थुड़े बीमारें गी छुईयै चंगा करने ते उन्दा बश्वास नेई ओनें दे कारन ओ नासरत च कोई चमत्कार दे कम नेई करी सकया। ते ओसने उन्दे बश्वास नेई करने उपर बडी रांनगी कित्ती, ते आसे-पासे दे ग्रांऐं च जाईयै प्रचार करन लगया। यीशु बारें चेलें गी अपने कोल बुलाईयै उनेंगी दो-दो करियै पेजन लग्या; ते उनेंगी अशोद्ध आत्मा गी कढने आसतै अख्त्यार दित्ता। ओनें उनेंगी उक्म दिता, “रस्ते लेई सोटा छुड़ीयै ते केछ नेई लेयो; नां गै रुट्टी, ते नां चोली, नां बटुए च पैसे लेकन जूतियाँ पाओ, ते दो-दो कोरते नेई लायो, बद कपड़े कन्ने नेई लेयो।” ते ओनें उनेंगी आखया, “जिथें कुतै तोस कुसे कार जागेओ, जेसलै तकर उत्त्थां दा विदा नेई ओ, ओसलै तकर ओस कर गै रुकी रवो। जेस जगह दे लोक तुसेंगी नेई बलान ते थुआड़ी नेई सुनन, तोस उत्त्थुं चलदे-चलदे अपने पैरे दे तलें दी तूड़ चाढ़ी उड़यो तां जे उन्दे उपर थुआड़ी गवाही ऊऐ।” पी उनै जाईयै प्रचार कित्ता के अपना मने गी फेरो, ते मती सारीयें दोष्टआत्मायें गी कढया, ते मते गै बमारे उपर तेल मलियै उनेंगी चंगा कित्ता। हेरोदेस राजा ने येशु दी चर्चा सुनी, किके ओदा नां फैली गेदा हा, ते हेरोदेस ने सुन्या के, “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला मरें दे बिचा जिन्दा ओई गीया ऐ, एसकरी ओदे थमां ए चमत्कार दे कम परकट ओदे न।” ते केछ लोकें आखया, “ए एलिय्याह ऐ।” ते केछ लोकें आखया, “ओ पविखवक्तें यां पविखबकतां बिचा कुसे एक आला लेखा जेड़े पैलैं ओदे हे।” हेरोदेस राजा ने ए सुनीयै आखया, “जेस यूहन्ना दा सिर मैं कटाया हा, उवै जिंदा ओई गीया ऐ!” एसकरी हेरोदियास बी ओदे कन्ने नफरत करदी ही ते ए चांदी ही के उसी मरवाई ओड़े; लेकन ऐसा नेई ओई सकया, किके हेरोदेस यूहन्ना गी तरमी ते पवित्र मनुक्ख जानियें ओदे कोलां डरदा हा, ते उसी बचाईयै रखदा हा, ते ओदी गल्लां सुनीयै बड़ा कवरांदा हा, पर खुशी कन्ने सुन्दा हा। जेसलै ठीक मौका आया तां हेरोदेस राजा ने अपने जन्म देन उपर प्रधाने गी, सैना पतियें गी, ते गलील जिले दे खास मानुऐं गी खाणे च बुलाया। ते हेरोदियास दी कूडी हेरोदेस राजा दे कोल आई, ते नचिये हेरोदेस गी ते ओदे साथियें गी खोश कित्ता। पी राजा ने कूडी गी आखया, “तू जे चां मेरे कोलां मंग आऊँ तुगी देगा।” ते ओनें कसम खाईयै उसी आखया, “तू मेरे कोलां जेड़ा केछ बी मंगगी आऊँ तुगी देगा इत्थूं तकर के अपना अध्दा राज बी तुगी देगा।” ओनें बार जाईयै अपनी मां गी पूछया, “आऊँ के मंगाँ?” ते ओनें आखया, “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले दा सिर!” ओ चट राजा दे कोल आई ते अर्ज करन लगी, “आऊँ चांनी यां के तुं यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले दा सिर एक थाल च रखियै हुन गै मिगी देयो।” पी राजा बड़ा दूआस ओया, लेकन अपनी कसम दे, ते कन्ने बैठने आलें दे कारन ओस गल्ल गी टाली नेई सकया। पी राजा ने तौलेगै एक सिपाए गी उक्म दियै पेजया के ओदा सिर कटी ओड़ो। ओनें जेल खाणे च जाईयै ओदा सिर कटाया, ते एक थाल च रखियै अन्दा ते कूडी गी देई दिता, ते कूडी ने अपनी मां गी देई दिता। जेसलै यूहन्ना दे चेलें ए सुन्या के ओ मारी ओडया ऐ ते ओ दुखी ओए ते आईयै ओदी लाश गी लेई गै ते उसी एक कब्र च रखया। प्रेरित यीशु दे कोल किट्ठे ओईयै, जेड़ा केछ उनै कित्ता ते सखाया हा, सारा केश उसी दसी दिता। यीशु ने चेलें गी आखया, “तोस लग कुतै कली जगह च जाईयै केछ चेर बसां करी लाओ।” किके उथुन्दा मते लोग आवा जा दे हे, इत्थूं तकर के उनेंगी रुट्टी खानदा बेला नेई मिलदा हा। पी ओ कल्ले गै किशती उपर चढ़ीयै सनसान थार गी चली गै। ते लोकें उनेंगी जंदे दिखी लेया ते पछांनी लेया, ते सारे शैर दे लोक पैदल दौड़ीयै उन्दे कोलां पैलैं गै ओस जगह उपर जाई पूजे। उनै उतरीयै बड़ी पीड दिखी, ते यीशु ने उंदे उपर तरस खादा, किके ओ उनै पिड्डें आला लेखा हे, जिन्दा कोई रखवाला नेई हो; ते ओ उनेंगी मती सारीयां गल्लां सखान लगया। जेलै धयारे थोड़ा टली गीया ते ओसदे चेलें ओदे कोल आए ते बोलन लग्गे, “ए जगह सुनसान थाह्र ए ते धयारे बड़ा टली गीया ऐ; उनेंगी जान दे की आले दोआले दे शैर ते बसतिये च जाईयै अपने खाणे बास्तै केछ मुले लेई सकन।” पी ओनें जबाब दिता, “तुस गै इनेंगी केछ खाणे गी देयो!” उनै उसी आखया, “के आसे जाईयै दो-सौ दीनार (एक दीनार मतलब एक ध्याडी दी कमाई) दी रुट्टीयाँ मुलैं लेयाचे ते उनेंगी खाणे लेई देचै?” ओनें उनेंगी आखया, “थुआड़े कोल किनीयां रुट्टीयाँ न? जाईयै दिखो।” उनै पता करियै आखया, “पंज-रुट्टीयाँ ते दो मछीयां न।” ओस बेलै उनै उनेंगी उक्म दिता के सारे लोकें गी रुट्टी खलान बासतै सैले-सैले काह उपर बीयें उपर बठाओ। ओ सौ-सौ ते पजा-पजा दी बीयें उपर बैठी गै। ओनें ओस पंज रुट्टीयाँ ते दो मछीयें गी लेता ते सोर्ग आले पासेगी दिखया ते तानवाद कित्ता ते रुट्टीयाँ तोड़ी-तोड़ीयै चेलें गी दिंदा गीया के ओ लोकें गी बंडन, ते ओ दो मछलिया बी ओनें सारे गी बंडी ओड़ीयां। ते सारे खाईयै रजी गै। ते उनै टुकड़े दियां बारां टोखरियां परियै चुकियां ते केश मछलियां बी। ते रुट्टी खाणे आले मनुक्खे दी गेनती पंज जार ही ते ईनदे बिच जनानीयें ते बच्चें दी गेनती नेई ही। पी ओनें तौलै चेलें गी किशती उपर चढ़ने लेई गलाया के ओ उन्दे कोलां पैलैं ओस पार बेतसैदा दे शैर आले पासेगी चली जान, तैलूं तकर ओ लोकें गी विदा करै। ते जेलै ओनें लोकें गी विदा करी दिता ते ओ पाड़ी उपर प्रार्थना करन लेई चली गीया ते जेलै शाम ओई ते किशती सागर दे बेच ही, ते ओ जमीना उपर कल्ला हा। जेलै ओनें उनेंगी बड़ी मुशिकल दे कन्ने किशती च दिखया, किके हवा उन्दे खलाफ चला दी ही, ते रात दे बड्डे पैर दे लग-पग यीशु ओ चील उपर चलदे ओई उन्दे कोल आया। पर उनै उसी चील उपर चलदे दिखियै ते उनै समझया के पूत ऐ ते ओ करलान लग्गे; किके ओ सारे उसी दिखियै डरी गै हे। पी ओनें तौलै उन्दे कन्ने गल्लां कित्तियां ते आखया, “जिगरा रखो; आऊँ हां, डरो नेई।” पी ओ उन्दे कन्ने किशती उपर चढ़ी गीया ते अवा थमी गेई; ते ओ मते गै रांन ओए ओ ओनें रुट्टिये दे बारै च नेई समझे हे, किके ओ मुट्टे दिमाग आले ओई गेदे हे। जेलै ओ ओस पार उतरीयै गन्नेसरत दे कंडै उपर पूजे ते उनै किशती गी गलील दी चील दे कंडै उपर लाई। ते जेलै ओ किशती बिचा उतरया, ते लोकें ने तौलै उसी पछांनी लेया, आसे-पासे दे सारै देशै च दौड़े, ते बमारें गी मंजें उपर छडीयै, जिदर-जिदर खबर सुनया कि ओ ऐ, उत्थें-उत्थें लिये फिरे। ते जिथें बी ओ ग्रांऐं, शैरें च, ते दुई जगै च जन्दा हा, लोक बीमारें गी बाजारे च रखियै ओदे अगें अर्जां करदे हे के ओ उनेंगी अपने कपड़े दी चुक गै छून दे; ते जिन्नें बी उसी छुई लेनदे हे, सारे चंगे ओई जन्दे हे। पी फरीसी ते केछ शास्त्री जेड़े यरूशलेम थमां आए दे हे, ओदे कोल किट्ठे ओए, ते उनै ओदे केछ चेलें गी अशोद्ध यनिके बगैर अथ्थ तोअते दे रुट्टी खन्दे दिखया। (किके फरीसी ते सारे यहूदी, बजुर्गें दी रीति उपर चलदे हे ते जदू तकर ओ अथ्थ नेई तोई लैंदे हे अदूं तकर केछ नेई खन्दे हे; ते बजार चा आईयै, जदू तकर नाई नेई लैंदे हे, अतुं तकर केछ नेई खन्दे हे; ते ओर बी दुईयां केछ गल्लां न, जेड़ीयां उन्दे कोल मनने लेई पजाईयां गेदियां हां, जियां कटोरे गी, लोटें गी, ते तांबे दे पाण्डें गी तोना ते मांजना)। एसकरी उनै फरीसियें ते शास्त्रियें उसी पूछया, “तेरे चेलें कि बजुरगें दी रीति रबाजें उपर नेई चलदे, ते बगैर अथ्थ तोते दे रुट्टी खन्दे न?” ओसने उनेंगी आखया, यशायाह पविख्वकता ने थुआड़े पखंडीयें दे बारै च ठीक हे पविखवाणी कित्ती ऐ, जियां के लिखया ऐ, “ए लोक मुंह थमां तां मेरा आदर करदे न, पर इन्दा मन मेरे थमां दूर रौंदा ऐ। ए बेफजूल मेरी पगती करदे न, किके मनुक्खें दी शिखया गी तार्मिक सधान्त दे रूप च सखान्दे न।” “किके तोस परमेसर दे उक्म गी टालियै ते मनुक्खें दी रीतियें गी मनदे ओ।” ते यीशु ने उनेंगी ए आखया, “तोस अपनी रीतियें गी मनने बासतै परमेसर दे उक्में गी ऐंमें गै टाली ओड़दे ओ, ऐ गल ठीक नी ए किके मूसा ने गलाया ऐ, अपने प्यो ते अपनी मां दा आदर कर, ते जेड़ा कोई मां-प्पे गी बुरा आखघ, ओ पक्का मारी दिता जा। पर तोस आखदे ओ, जेकर कोई मनुक्ख अपने प्यो ते अपनी मां गी आखे, मेरे कोलां तुसेंगी जेड़ा केछ फायदा ओई सकदा हा ओ कुर्बान यनिके परमेसर गी देई दिता ऐ, ते तोस ऐसे मनुक्ख गी उन्दे प्यो या उन्दी मां लेई केछ बी करन नेई दिंदे, इसै चाली तुसें अपनी रीतियें गी, जिनेंगी तुसें रख्या ऐ, परमेसर दा वचन टाली ओड़दे ओ; ते ऐसे-ऐसे मते सारे कम करदे ओ।” ते ओस बेलै ओनें लोकें गी अपने कोल बलाईयै उंदे कन्ने आखया, “तोस सारे मेरी सुनो, ते समझो ऐसी कोई चीज नेई जेड़ी मनुक्ख गी बाअर दा अंदर जाईयें उसी अशोद्ध करै; लेकन जेड़ी चीज मनुक्ख बिचा बार निकलदी ऐ ओ ऐ, जेड़ी उसी अशोद्ध करदी ऐ। अगर तोस समझना चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जे केश आऊँ आखना ऐं।” ते जेलै पीड गी छुड़ीयै ओ कर च आए, ते ओदे चेलें उसी एस मसाल दे बारै च पूछया। ओसने उनेंगी आखया, “के तोस इन्नी बी समझ नेई रखदे? के तोस नेई जांनदे के जेड़ा केछ बार दा मनुक्ख दे अंदर जनदा ऐ, ओ उसी अशोद्ध नेई करी सकदा ऐ? किके ओ ओदे मन च नेई पर ओदे पेट च जन्दा ऐ ते बार निकली जन्दा ऐ।” ए गल्ल आखीयै ओनें सारी रुट्टी ते सब चीजे गी शोद्ध आखया पी ओनें आखया, “जेड़ा मनुक्ख बिचा निकलदा ऐ ओ मनुक्ख गी अशोद्ध करदा ऐ। किके अन्दर थमां यनिके मनुक्ख दे मन थमां बुरे-बुरे वचार, ब्यभिचार, चोरी, अत्या, बुरी नजर कन्ने दिखना, लालच ते दुष्टता दे कम, ते छल, बदचलना, जलन, निंदया, कमंड ते बेबकूफी निकलदी ऐ। ए सारीयां बुरीयां गल्लां मन चा गै निकलदीयां न ते मनुक्ख गी अशोद्ध करदीयां न।” पी यीशु ते ओदे चेलें गलील दे जिले चा सूर ते सैदा दे शैर च आए; ते जेलै एक कर च आए ते ओ नेई चान्दे हे के कुसे गी साड़े बारै च पता लगे; पी बी ओ छपी नेई सके। लेकन ओदे बारै च सुनीयै एक जनानी जेदी निकी कूडी च अशोद्ध आत्मा ही, ओ तौलै गै आईयै ओदे पैरे च किरी गेई। ए जनानी यूनान देश ते सुरूफीनिकी दी रोने आली ही। ओनें उन्दे अगें अर्ज कित्ती के मेरी कूडी बिचा दोष्टआत्मा गी कढी ओड़। यीशु ने उसी आखया, “पैलैं बच्चें गी रजी लैंन दे, किके बच्चें दी रुट्टी लेईयै कुत्तें दे अगें सुटना ठीक नेई।” लेकन ओनें जबाब दिता, “हां, प्रभु, लेकन मेज दे थलै कुत्तें बी तां बच्चें दे जूठे टुकड़ें उपर पलदे न।” यीशु ने उसी आखया, “एस जबाब दे कारन चली जा, दोष्टआत्मा तेरी कूडी बिचा निकली गेई।” ते कर आईयै ओनें दिखया के कूडी बिस्तर उपर लेटी दी ऐ ते दोष्टआत्मा ओदे बिचा निकली गेदी ही। पी ओ सूर ते सैदा दे देशें चा निकलियै दिकापुलिस च ओदे ओई गलील दी चील उपर पूज्या। ते लोकें ओदे कोल एक मानुऐं गी लेयांदा जेड़ा बोला ते थिथा हा, ते उनै अर्ज कित्ती, कि ओ ओसदे उपर अथ्थ रखन। पी ओ पीड चा उसी बखरै लेई गीया, ते अपनी ओगंलियाँ ओदे कन्ने च पाईयां, ते थूकियै ओदी जिभ गी छूता; ते सोर्गे गी दिखियै आ परी, ते उसी आखया, “इप्फत्ताह!” जेदा मतलब ए “खुली जा” ओदे कन खुली गै, ते जिभ दी गंढ खुली गेई, ते ओ साफ-साफ बोलन लगया। पी ओनें उनेंगी उक्म दिता के कुसे गी बी नेई दसयो; लेकन जिनां गै ओ मनां करदा रिया, इनां गै ओ ओदा प्रचार करन लगे। सारे लोकें सुनया ते ओ मते रांन ओईयै बोलन लगे, “यीशु ने जेड़ा केछ कित्ता छैल कित्ता ऐ; ओ बोले गी सुनने लेई ते थिथें गी बी बोलन दी शक्ति दिंदा ऐ।” उनै धयाडें च, पी बड़ी पीड किठी ओई, ते उन्दे कोल खाण बासतै केछ नेई हा, ते यीशु ने चेलें गी अपने कोल बलाईयै उनेंगी आखया, “मिकी एस पीड उपर तरस ओंदा ऐ त्रैं धयाडें थमां ए मेरे कन्ने न, ते इंदे कोल केश खाणे गी नेई ऐ। जेकर आऊँ इनेंगी पुखें गै कर पेजां, तां उनै रस्ते च गै थकी जाना ऐ; किके इंदे बिचा केछ बड़ी दूर थमां आए दे न।” ओदे चेलें जबाब दिता, “एस सुनी जगै च इन्नी रुट्टी कोई कुत्थुआं लेई आऊग के ए रजी जान?” उनेंगी पूछया, “थुआड़े कोल किनीयां रुट्टीयाँ न?” उनै आखया, “सत्त।” पी यीशु ने लोकें गी जमीन च बैठन लेई उक्म दिता, ते ओनें सत रुट्टीयाँ लेतीयां ते पर्मेसरे दा शुकर कित्ता ते ओदे टुकड़े करियै चेलें गी दिते के लोकें गी दियो, उन्दे कोल थुड़ीयां मछीयां बी थीयां; यीशु ने उन्दे आस्ते शुक्र करियै उनै गी बी लोकें गी बंडने आसतै आखया। ते ओ सारे खाईयै रजी गै, ते उनै बचे दे टुकड़े दियां सत टोखरियां परीयां। ते उत्थें लग-पग चार जार लोक हे। ओनें उनेंगी विदा कित्ता, ते ओ तौलै गै अपने चेलें कन्ने किशती उपर चढ़ीयै दलमनूता जिले च चली गै। पी फरीसी आईयै ओदे कन्ने बैस करन लगे, ते उसी परखने आसतै उनै ओदे कोलां एक सोर्ग दा कोई चेन्न मंगया। ओनें गैरी आत्मा च आखया, “एस पीढ़ी दे लोक कि चेन्न तुपदे न? आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं, के एस पीढ़ी गी कोई नशानीं नेई दिती जाग।” ते ओ उनेंगी छुड़ीयै पी किशती उपर बैठे ते गलील दी चील दे दुए पार चली गै। ते चेलें रुट्टी लेना पूली गेदे हे, ते किशती च उन्दे कोल सेर्फ एक गै रुट्टी ही। ओनें उनेंगी खबरदार करियै आखया, “दिखो, फरीसियें दे खमीर ते हेरोदेस राजा दे खमीर कोलां चकने रवो।” ओ एदे बारै च अप्पुं बिचें वचार करा करदे हे। जेड़ा येशु ने आखया, “के साड़े कोल रुट्टीयाँ नेई ऐ न” यीशु ने ए गल्ल समझदे ओई उनेंगी आखया, “तोस एस सोच-वचार बेच कि पेई गै के थुआड़े कोल रुट्टी नेई ऐ? के अजें तकर नेई जानदे ते नेई समझदे? के थुआड़ा मन कठोर नेई ओई गीया ऐ? अखीयाँ ओदे ओई के तोस नेई दिखदे? ते कन ओदे ओई के तोस नेई सुनदे? ते के तुसेंगी चेता नेई? के जेसलै मैं पंज जार लोकें लेई पंज रुट्टीयाँ त्रोड़ीयां, ओसलै तुसैं टुकड़े दियां, किनीयां टोखरियां परीयां?” उनै उसी आखया, “बारा टोखरियां।” “ते जेसलै मैं चार जार दे लेई सत रुट्टीयाँ त्रोड़ीयां हियां ओसलै तुसें टुकड़े दियां किनीयां टोखरियां परीयां?” उनै उसी आखया, “सत टोखरियां।” ओसने उनेंगी आखया, “के तोस अजें बी नेई समझदे?” ओ बेतसैदा च आए ते लोकें एक अन्नें गी ओदे कोल अनदा ते ओदे अगें अर्ज कित्ती के उसी ठीक करै। ओ अन्नें दा अथ्थ पकड़ीयै उसी शैर दे बार लेई गीया ते ओदी अखीयाँ उपर थुकया ते ओदे उपर अथ्थ रखियै उसी पूछया, “के तुगी केछ लबा दा ऐ?” ओनें दिखियै आखया, “आऊँ मनुक्खें गी दिखना, किके ओ मिगी चलदे-फिरदे बूट्टे आला लेखा लबदे न।” पी ओनें दोबारा ओदी अखीयाँ उपर अथ्थ रखया, ते अन्नें ने तयान करियै दिखेया। ओ चंगा ओई गीया, ते सारा केछ साफ-साफ दिखन लगया। ओनें उसी ए आखीयै पेजया, “एस ग्रां बेच पैर बी नेई रखयां।” यीशु ते ओदे चेलें बी बेतसैदा शैर गी शुडीये कैसरिया फिलिप्पी दे घरां च चली गै; रस्ते च ओनें अपने चेलें गी पूछया, “लोक मिगी के गलांदे न?” उनै जबाब दिता, “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला; पर कोई-कोई, एलिय्याह; ते कोई-कोई पविखवक्तें बिचा बी एक गलांदे न।” ओनें उनेंगी पूछया, “लेकन तोस मिगी के बोलदे ओ के मैं कोन ऐ?” पतरस ने उसी जबाब दिता, “तू मसीह ऐ।” पी ओनें उनेंगी समझांदे ओई गलाया के तोस मेरे बारै च कुसे कन्ने नेई बोलयो। पी ओ उनेंगी शिखया देन लगया के मनुक्ख दे पुत्तर लेई जरुरी ऐ के ओ दोख चलया, ते प्राचीन, प्रधान याजकें, शास्त्री उसी तोच्छ समझीयै मारी ओड़गन, ते ओ त्रिये देन च जिन्दा ओई जाग। ओनें ए गल्ल साफ-साफ बोली ओड़ी। एस उपर पतरस उसी बखरै लेईयै निखरना लगया, लेकन ओसने मुड़ीयै अपने चेलें दी बखी दिखया, ते पतरस गी डाटीये आखया, “ए शतान, मेरे अग्गें दा दूर ओ; किके तू परमेसर दियें गल्लें उपर नेई, लेकन मनुक्खें दी गल्लें उपर मन लाना ऐं।” ओनें पीड गी अपने चेलें समेत कोल बलाईयै उनेंगी आखया, “जेड़ा मेरे पिछें औना चा, ओ अपने आप दा एनकार करै ते अपनी सूली चुकियै, मेरे पिछें आई जा। किके जेड़ा कोई अपना प्राण बचाना चा ओ उसी गुआग, लेकन जेड़ा कोई मेरे ते शोभ समाचार लेई अपना प्राण देग, ओ उसी बचाग। जेकर मनुक्ख सारी दुनिया गी आसल करी लै ते अपने प्राण दा नुक्सान करग, तां उसी के फायदा ओग? मनुक्ख अपने प्राण दे बदलै के देग? एसकरी जेड़ा कोई एस व्यभिचारी ते पापी जाती दे बेच मेरे कन्ने ते मेरी गल्लें कन्ने शरमिन्दा ओग, मनुक्ख दा पुत्तर बी, जेसलै अपने प्यो दी मैमा च पवित्र सोर्गदूतें दे कन्ने औग, ओसलै आऊँ उन्दे लेई बी शरमिन्दा ओगा।” यीशु ने चेलें गी आखया, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच सच आखना के जेड़े इत्थैं खडोते दे न, उन्दे बिचा कई लोक इनें तकर नेई मरगन जिंदु तकर परमेसर दे राज गी समर्थ कन्ने नेई दिखी लैंन!” छें धयाडें दे बाद यीशु ने पतरस ते याकूब ते यूहन्ना गी कन्ने लेता ते सनसान जगह च कुसे उच्चे पाड़ उपर लेई गीया; उत्थें उंदे सामने ओसदा रूप बदली गीया ओदे कपड़े ऐसे चमकन लग्गे, गी तरती उपर कोई तां बी नेई चमकाई सकदा। ते उनेंगी मूसा दे कन्ने एलिय्याह लबया, ते दुए यीशु दे कन्ने गल्लां करदे हे। एस लेई पतरस ने यीशु गी आखया, “ए गुरु, साड़े लेई इत्थैं रौना ठीक ऐ; एसकरी आसे त्रै डेरा गीं बनाचै एक तेरे लेई, एक मूसा लेई ते एक एलिय्याह लेई।” किके ओ नेई जानदा हा के अस के जबाब देचै, एसकरी के ओ मते डरी गेदे हे। पी एक बदल गरजया जेनै उनेंगी केरी लेया, ते ओस बदल बिचा ए बाज आई, “ए मेरा प्रिय पुत्तर ऐ, एस दी सुनो।” पी ओनें चौनें पासे नजर फेरी, ते यीशु गी छुड़ीयै अपने कन्ने कुसे गी बी नेई दिखया। पाड थमां उतरदे ओई ते ओनें उनेंगी उक्म दिता, के जदू तकर मनुक्ख दा पुत्तर मरें बिचा जिन्दा नेई ओग अतुं तकर जेड़ा केछ तुसें दिखया ऐ उसी कुसे गी नेई दसयो। उनै एस गल्ल गी चेते रख्या; ते अप्पुं बिचें च बैस करन लगे के मरें दे बिचा जिन्दा ओनें दा के मतबल ओई सकदा ऐ। ते उनै उसी पूछया, “शास्त्री कि आखदे न के एलिय्याह दा पैलैं औना जरुरी ऐ?” ओनें उनेंगी जबाब दिता, “एलिय्याह सचें पैलैं आईयै सब केश सधारी देग। पर मनुक्ख दे पुत्तर दे बारै च ए कि लिखे दा ऐ के ओ मते दोख चेलग ते तोछ समझया जाग? लेकन आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के एलिय्याह ते आई चुके दा ऐ, ते जियां ओदे बारै च लिखे दा ऐ लोकें जे केछ चाया ओदे कन्ने कित्ता।” ते जेसलै ओ चेलें दे कोल आया, ते ओसने दिखया के उन्दे आले दूआले बड़ी पीड लगी दी ऐ ते केछ शास्त्री उन्दे कन्ने बैस करै क्रदे हे। लेकन जेसलै पीड ने उसी दिखया तां सारे लोक रांन ओए ते दौड़ीयै उनै उसी नमस्ते कित्ते। ओसने पूछया, “तोस उन्दे कन्ने के बैस करा दे ओ?” पीड बिचा एक ने उसी जबाब दिता, “ए गुरु, आऊँ तेरे कोल अपने पुत्तर गी, जेदे च ऐसी आत्मा समाई दी ऐ ते ओनें उसी गूंगा करी ओड़ा ऐ; जिथें कुतै उसी पकड़दी ऐ तां जमीन उपर तराटी ओड़दी ऐ; ते ओदे मुंह च कफ-कचुड परोई जन्दी ऐ ते ओ दंद केल्डदा ते अकड़ी जांदा हा। ते मैं तेरे चेलें कन्ने आखया, गी ओ उसी कढन, लेकन ओ उसी कढी नेई सके।” ओनें जबाब दिंदे होए आखया, “ए जकीन नेई करने आले लोको, आऊँ कदुं तकर थुआड़े कन्ने रौगा? आऊँ कदुं तकर थूआडी बरदाश करगा? उसी मेरे कोल लेई आओ।” उनै ओस जागते गी ओदे कोल लेई अन्दा। ते जेसलै दोष्टआत्मा ने यीशु गी दिखया ते तौलै ओस आत्मा ने उसी मरोड़या ते ओ जमीन उपर किरीयै मुंह च कफ कढदे ओई बिलन लगया। ते ओनें ओदे प्यो गी पूछया, “एदी ए आलत कदुं दी ऐ?” ओनें जबाब दिता, “बचपन थमां। एनें इसी खत्म करन आसतै कदें अग्गी च ते कदें पानी च सुटया। लेकन जेकर तू केछ करी सकदा ऐं तां साड़े उपर तरस खाईयै साड़ी मदत कर।” यीशु ने उसी आखया, “ऐ के गल्ल ऐ के आऊँ ठीक नेई करी सकना ऐं? जेकर तू बश्वास करी सकना ऐं! तां बश्वास करने आलें आसतै सारा केछ ओई सकदा ऐ।” जागत दे प्यो ने तौलै करलाईयै आखया, “ए प्रभु, आऊँ बश्वास करदा ऐं, पर मेरा बश्वास तकड़ा नेई ऐ, मेरे बश्वास गी तकड़ा करो ते मेरी मदद करो।” जेसलै यीशु ने दिखया के पीड बडी बददी जा दी ऐ पी ओनें अशोद्ध आत्मा गी ए आखीयै डांटया, “ए गूंगी ते बोली आत्मा, आऊँ तुगी उक्म दिना ऐ एदे बिचा निकली जा ते पी कदें बी एदे च नेई आयां।” ओसबेलै ओ करलाईयै, ते उसी बड़ा मरोड़ीयै, ओदे बिचा निकली गेई; ते जागत मरें आला लेखा ओई गीया, इत्थैं तकर के मते लोक आखन लगे के, “ओ मरी गीया ऐ।” लेकन यीशु ने ओदा अथ्थ पकड़ीऐ उसी चुकया ते ओ उठी गीया। जेसलै यीशु ते ओदे चेलें कर च आए तां चेलें कल्ले उसी पूछन लगे, “अस उसी कि नेई कढी सके?” ओसने उनेंगी आखया, “ए जाती बिना प्रार्थना ते उपवास कन्ने नेई निकली सकदी।” पी यीशु ते ओदे चेलें ओस जिले चा निकले ते गलील जिले बिचें ओईयै जान लगे। ओ नेई चांदा हा के कुसे गी ओदा पता लगे। किके ओ अपने चेलें गी शिखया दिंदा ते उनेंगी दसदा हा, “आऊँ मनुक्ख दा पुत्तर, मनुक्खें दे अथ्थ च पड़काया जागा, ते मिगी मारी ओड़गन; ते तरें दिनें च पी जिन्दा ओई जागा।” ए गल्ल उंदी समझ बेच नेई आई, ते ओ उसी पूछने लेई डरदे हे। यीशु ते ओदे चेलें कफरनहूम पूजियै, ते जेसलै कर च आए ओनें उनेंगी पूछया, “रस्ते च तोस के बैस करा दे हे?” लेकन ओ चुप रे, किके रस्ते च उनै अप्पुं बिचें बैस कित्ती ही, के साड़े बिचा बड़ा कोन ऐ। पी ओनें बैठीयै बारें गी अपने कोल बलाया ते उनेंगी आखया, “जेकर कोई बड़ा होना चा, ते ओ सारें कोलां निक्का ते सबनी दा सेवक बने।” पी ओनें एक बच्चे गी लेईयै उन्दे बेच खडेरया ते उसी गोदी च लेईयै आखया, “जेड़ा कोई मेरे नां च कुसे ऐसे बच्चे गी ग्रहण करदा ऐ ओ मिगी ग्रहण करदा ऐ, ते जेड़ा मिगी ग्रहण करदा ऐ ओ मिगी नेई, लेकन उसी ग्रहण करदा ऐ जेनें मिगी पेजे दा ऐ।” यूहन्ना ने उसी आखया, “ए गुरु, असैं एक मनुक्ख गी तेरे नां कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढदे दिखया ते असैं उसी मना कित्ता, किके ओ थुआड़ा चेला नेई ऐ।” लेकन यीशु ने आखया, “उसी नेई रोको! किके ऐसा कोई नेई जेड़ा मेरे नां च चमत्कार करग ते बाद बेच मिगी बुरा बोली सकै। किके जेड़ा साड़े खलाफ च नेई ओ साड़े कन्ने ऐ। जेड़ा कोई तुसेंगी मसीह दे ओनें दे कारन एक लोटा पानी पिलाग, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं ओ किसे बी आलत च अपना फल नेई गुआग।” जेड़ा कोई इनें निकें बिचा जेड़े मेरे उपर बश्वास करदे न, कुसे गी ठोकर खला तां ओस आसतै पला ए ऐ, के एक बड़ी चक्की दा पटा ओदे गल्लें च टंगया जा ते ओ समुद्र च सुटया जा। जेकर तेरा अथ्थ तुगी ठोकर खला तां उसी कटी ओड़। टुंडा ओईयै जीनें च दाखल ओना तेरे आसतै इयै पला ऐ के दो अथ्थ रोंदे ओई नरक दी अग्गी च सुटया जां जेड़ी कदें बुझदी नेई। जिथें कीड़ा नेई मरदा ते अग्ग नेई बुझदी। “किके अर एक जन अग्गी कन्ने नमकीन (शोद्ध) कित्ता जाग। लून छैल ऐ, लेकन जेसलै लून दा सुवाद बिगड़ी जा, तां उसी केस चीज कन्ने लुनका करगे? अपने च लुनें दा सुवाद रखो, ते अप्पुं बिचें मेल मलाप च रवो।” पी ओ उत्त्थुं उठीयै यहूदीया दे लाके च ते यरदन दे पार पूजे। पीड पी ओदे कोल किठी ओई गेई, ते अपनी रीति मताबक उनेंगी पी प्रचार करन लगया। ते फरीसियें ओदे कोल आईयै ओदी परिख्या लेने आसतै उसी पूछन लगे, “के ए ठीक ऐ के मर्द अपनी जनानी गी छुड़ी दे?” ओनें उनेंगी जबाब दिता, “मूसा ने तुसेंगी के उक्म दिता ऐ?” ओ बोले, “मूसा ने मनुक्ख गी उक्म दिता ऐ गी ओ लेखत देईयै छुड़ी सकदे न।” यीशु ने उनेंगी आखया, “थुआड़े मन सख्त होने दी बजाए उक्म लिखा ऐ। लेकन सृष्टि दे शुरुवात च, परमेसर ने मर्द ते जनानी बनाए। एसकरी मर्द अपने मां-प्यो कोलां लग ओईयै अपनी करेआली कन्ने रौग। ते ओ दुए एक जी ओगन, एसकरी ओ दो नेई एक जी न। एसकरी जिसी परमेसर ने जोड़या ऐ उसी कोई मनुक्ख लग नेई करै।” ते चेलें कर च आईयै एस दे बारै च पी पूछ्या। ओनें उनेंगी आखया, “जेड़ा कोई अपनी करेआली गी तलाक देईयै ते दुई कन्ने ब्या करै तां ओ पैली दे खलाफ ब्यभिचार करदा ऐ। ते जनांनी बी जेकर अपने पति गी तलाक देईयै दुए कन्ने ब्या करै तां ओ बी ब्यभिचार करदी ऐ।” पी लोक बच्चें गी ओदे कोल लयान लगे के ओ उन्दे उपर अथ्थ रखन, लेकन चेलें उनेंगी डाटया। यीशु ने जेलै ए दिखया ते गुस्सै च ओईयै उनेंगी आखया, “बच्चे गी मेरे कोल औन दियो, उनेंगी मना नेई करो, किके परमेसर दा राज इयै नियां दा गै। आऊँ तुसेंगी सच आखना, जेड़ा कोई परमेसर दे राज गी बच्चें आला लेखा ग्रहण नेई करै, ओ ओदे राज च कदें बी दाखल नेई ओग।” पी ओ उनेंगी गोदी च लेईयै उंदे उपर अथ्थ रखियै उनेंगी गी अशीर्वाद देन लगया। ते जेसलै यीशु ते ओदे चेलें निकलियै सफर च जा दे हे, तां एक मनुक्ख ओदे कोल दौड़दा आया, ते गोढे नुवाईयै उसी पूछन लगया, “ए अच्छे गुरु, मेशा दी जिंदड़ी थोने आसतै आऊँ के करां?” यीशु ने उसी आखया, “तू मिगी अच्छा कि आखना ऐं? परमेसर दे बजा कोई अच्छा नेई तू उक्में गी तां जांनना गै, अत्या नी करयां, ब्यभिचार नी करयां, चोरी नी करयां, चुठी गुआई नी दियां, तोखा नी करयां, अपने मां-प्यो दा आदर करयां।” ओनें उसी आखया, “ए गुरु, आऊँ बचपन थमां ए सारीयां गल्लां मनदा आया ऐं” यीशु ने उसी दिखियै ओदे कन्ने प्रेम कित्ता, ते उसी आखया, “तेरे च एक गल्ल दी कमी ऐ। जा, जेड़ा केछ तेरा ऐ उसी बेचियै गरीबें गी बंडी ओड़, ते तुगी सोर्ग च तन्न थोग, ते आईयै मेरे पिछें चली आ।” एस गल्ल उपर ओदे मुं उपर दुआसी छाई गेई, ते ओ दुखी ओईयै उत्त्थुं दा चली गीया, किके ओ बड़ा धनी हा। यीशु ने चौनी पासें दिखियै अपने चेलें गी आखया, “मीर मानुऐ दे लेई परमेसर दे राज बेच जाना किन्ना औखा ऐ!” चेलें ओदी गल्लें उपर रांन ओई गै। एस गल्ल लेई यीशु ने उनेंगी पी आखया, “ए बच्यो, परमेसर दे राज च दाखल ओना किन्ना औखा ऐ! परमेसर दे राज च मीर मानुऐ गी दाखल ओनें कोलां ए सौखा ऐ ऊंट दा सूई दे नके बिचें निकलना!” ओ मते गै रांन ओईयै अप्पुं बिचै बोलन लगे, “ते पी कोन बचाया जाग?” यीशु ने उंदी बक्खी दिखियै आखया, “मनुखे थमां तां ए नेई ओई सकदा, लेकन परमेसर थमां सब केश ओई सकदा ऐ।” पतरस ने उसी आखया, “देख्ख, अस तां सारा केछ छुड़ीयै तेरे पिछें ओई गेदे न।” यीशु ने आखया, “आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के ऐसा कोई नेई, जेस ने मेरे ते मेरे शोभ समाचार खातर करयां प्रा यां पैनां यां मां यां प्यो यां बाल-बच्चे यां खेती गी छूडी ओड़ा ओग, ते हुन एसलै सौ गुणा नेई थूवै, करें गी, प्राऐं गी, पैनें गी, मांऐं गी, बाल-बच्चें गी ते खेतरें गी सताव दे कन्ने ते औने आले योग च मेशा दी जिंदड़ी। लेकन मते सारे जेड़े पैले न, ओ पिछले ओगन; ते जेड़े पिछले न, ओ पैले ओगन।” ते यीशु ते ओदे चेलें यरूशलेम दे रस्ते च जा दे हे, ते यीशु उन्दे अगें-अगें चला दे हे; चेलें रांनगी करना लगे, ते जेड़े ओदे पिछें-पिछें चला दे हे ओ मते गै डरे हे, पी ओ बारें गी लेईयै उन्दे कन्ने गल्लां करन लग्या, जेड़ीयां ओदे कन्ने ओनें आलियां हां, सुन्नो, “अस यरूशलेम च जानेयां, ते आऊँ मनुक्ख दा पुत्तर प्रधान याजकें ते शास्त्रियें दे अथ्थ च पड़काया जागा, ते ओ उसी मौत दी सजा देने योग आखघन, ते गैर जातीयें दे अथ्थ च सोंपगन। ते ओ ओसदा मौजु लैगन, ओदे उपर थूकगन, उसी कोड़े मारगन, ते उसी मारी ओडगन, ते त्रै देन च जिन्दा ओई जाग।” पी जब्दी दे दो पुत्तर, याकूब ते यूहन्ना ओदे कोल आईयै बोलन लग्गे, “ए गुरु, अस चानयां के जेड़ा केछ असैं तेरे कोलां मंगया ऊऐ तू साड़े आसतै कर।” ते ओनें उसी आखया, “तोस के चान्दे हो के थुआड़े आसतै करां?” उनै उसी आखया, “असेंगी एदे, के तेरी मैमा च साड़े बिचा एक तेरे सजी बखी ते दुआ तेरी खबी बखी बवे।” यीशु ने उनेंगी आखया, “तोस नेई जांनदे के तोस के मंगा दे ओ जेड़ा दोख दा प्याला आऊँ पीने आला ऐं के तोस पी सकदे ओ? यां जेड़ा मौत दा जल संस्कार आऊँ लेने आला ऐं के तोस पी सकदे ओ?” उनै यीशु गी आखया, “साड़े कोलां ओई सकदा ए जेड़ा प्याला आऊँ पीने आला ऐं के तोस पी सकदे ओ यां जेड़ा जल संस्कार आऊँ लेने आला ऐं के तोस लैगे। लेकन अपने सजे यां खबे बखी बठाने दा कम मेरा नेई; ऐ उन्दे लेई ऐ जिन्दे लेई त्यार कित्ता गेदा ऐ।” ऐ गल्ल सुनीयै दसैं चेलें याकूब ते यूहन्ना उपर गुस्सै ओई गै। ते यीशु ने उनेंगी कोल बलाईयै आखया, “तोस जांनदे ओ के जेड़े गैर जातीयें दे राज करने आले समझे जन्दे न ओ उन्दे उपर राज करदे न; ते उन्दे च जेड़े बड्डे न उन्दे उपर अख्त्यार चलान्दे न। लेकन थुआड़े च ऐसा नेई ऐ, लेकन जेड़ा कोई थुआड़े च बड़ा बनना चा, ओ थुआड़ा सेवदार बने; ते जेड़ा कोई थुआड़े बिचा बड़ा बनना चा, ओ सारे दा दास बने। किके मनुक्ख दा पुत्तर एस आसतै नेई आया के ओदी सेवा कित्ती जा, वरन् एस आसतै आया के सेवा करै, ते मतें गी छुडाने आसतै प्राण देईयै छडौती दिती।” ओ यरीहो शैर च पूजे। ते जेसलै ओ अपने चेलें ते एक बड़ी पीड दे कन्ने यरीहो शैर चा बार जा दे हे ते बरतिमाई नां दा एक अन्नां पेख मंगने आला, जेड़ा तिमाई दा पुत्तर हा, सेड़क दे कंडै बैठे दा हा। ऐ सुनीयै के यीशु नासरी ऐ, करलाईयै बोलन लगा, “ए यीशु, दाऊद दी औलाद, मेरे उपर दया करो!” मते सारें उसी चिडकियै गलाया के, चुप रवो, पर ओ तां पी जोरियै क्रलान लगा, “दाऊद दी औलाद, मेरे उपर दया करो!” यीशु ने रुकियै आखया, “उसी बुलाओ।” ते लोकें ओस अन्नें गी बुलाईयै आखया “इम्त रख, ओठ! ओ तुगी बुला दा ऐ।” ते ओ अपना कपड़ा सुट्टीयै तौलै उठया ते यीशु दे कोल आया। एदे उपर यीशु ने जबाब दिंदे ओई आखया, “तू के चानां ऐ के आऊँ तेरे लेई करां?” ते अन्नें ने उसी आखया, “ए गुरु, आऊँ चानां के मैं दिखन लगां!” यीशु ने उसी आखया, “चली जा, तेरे बश्वास ने तुगी चंगा करी ओड़या ऐ।” ओ तौलै गै दिखन लगा, ते ओ रस्ते च ओदे कन्ने चली पिया। जेसलै यीशु यरूशलेम दे कोल, जैतून पाड़ उपर बैतफगे ते बैतनिय्याह ग्रां दे कोल पूजया ते ओनें अपने चेलें बिचा दो गी ए आखीयै पेजया, ते उनेंगी आखया, “अपने सामने दे ग्रां च जाओ ते दाखल उन्दे मौके तुसेंगी कर दे बार एक गदहे दा बच्चा बने दा लबग जिदे उपर अजें तकर कोई सवार नेई ओया। उसी खोलियै लेई आओ जेकर कोई तोसें गी पूछै, ‘ऐसा कि करदे ओ?’ तोस बोलयो, यीशु साड़े प्रभु गी एस दी लोड ऐ, ते ओ तौलै गै उसी इत्थैं पेजी ओड़गन।” उनै जाईयै ओस बच्चे गी कार दे बार गल्ली च बने दा मिल्या, ते ओ खोलन लग्गे। उत्थें खडोते दे केछ लोकें उनेंगी पूछया, “ए के करा दे ओ, गदहे दे बच्चे गी कि खोलां दे ओ?” ते यीशु ने जियां दसे दा हा उनै इयां गै उनेंगी बोली ओड़या; पी उनै उसी लैंन दिता। उनै गदहे दे बच्चे गी लेयाईयै ओदे उपर कपड़े पाए; ते यीशु ओदे उपर बैठी गीया ते मते लोकें कपड़े रस्ते च बछाए, ते बाकी आले लोकें ने खेतरें चा पत्रे आले बूट्टे दियां डालीया बछाई ओड़ीयां। ते जेड़े ओदे अग्गें-अग्गें चलदे हे ते जेड़े पिछें-पिछें ओदे हे, ए पकारीयै बोला दे हे, “होशाना, (जय जयकार) धन्न ऐ ओ जेड़ा प्रभु दे नां च ओंदा ऐ! साड़े प्यो दाऊद दा औने आला शैर धन्न ऐ! सोर्ग च होशाना!” ओ यरूशलेम च अपने चेलें कन्ने ओईयै मंदर च आया; ते चौनी पासें आले सब चीजां दिखियै बारें दे कन्ने बैतनिय्याह चली गीया, किके शाम ओई चुकी ही। ते दुए देन जेसलै ओ बैतनिय्याह चा निकले ते उसी पूख लगी। ते ओ दूरे दा एक अंजीर दे बूट्टे गी दिखियै, ओ ओदे कोल गीया किके केछ मत मिली जा। लेकन उत्थें पूजियै पतरें गी छुड़ीयै ते केछ नेई थोया, किके फल लगने दा मोसम नेई हा। पी ओनें बूट्टे गी आखया, “ऊन थमां बाद तेरा कोई फल कदें बी नेई खाग!” ते ओदे चेलें सुना दे हे। पी ओ यरूशलेम च आए, ते यीशु मंदर च जाईयै उत्थें लैंन-देन करने आले गी कढन लग्गा, ते सर्राफें दे पीढ़े ते कबूतर बेचने आले दी चोकियाँ प्रती दितयां; ते ओनें कुसे गी बी मंदर बिचा ओदे ओई कोई बी चीज लेईयै औने जाने दा उक्म नेई दिता। ते ओ उनेंगी शिखया देन लग्या, “के ए नेई लिखया ऐ, मेरा मंदर सारी जातीयें दे लेई प्रार्थना दा कर आखया जाग? लेकन तुसें इसी डाकुयें दी खो बनाई ओड़या।” प्रधान याजकें ते शास्त्रियें जेसलै ए सुनया ते उसी मारने दा मौका टूंढन लग्गे; किके ओ ओदे कोलां डरदे हे एसकरी कि सारे लोक ओदी शिखया कन्ने रांन हे। ते शाम ओदे गै, ओ शैर चा बार चली गै। पी सबेरे जेसलै ओ उत्त्थुं दा जा दे हे ते उनै ओस अंजीर दे बूट्टे गी जड़ तकर सुके दा दिखया। पतरस गी ऐ गल जाद आई, ते ओसने उसी आखया “ए गुरु, देख, ए अंजीर दा बूट्टा, जिसी तुसें श्राप दिता हा, ओ सुकी गीया।” यीशु ने उसी जबाब दित्ता, “परमेसर उपर बश्वास रख। आऊँ तुगी सच-सच गलाना, जेड़ा कोई एस पाड गी बोले, पटोई जा ते समुद्र च पेई जा, ते अपने मने च शक नेई करें, लेकन जेड़ा केछ उनेंगी बोले, बश्वास करन कि ओई जाग ते ओदे लेई ओई जाग। एसकरी आऊँ तुसें गी आखना ऐ, के जेड़ा केछ तोस प्रार्थना च मगदे ओ बश्वास करो के जे आऊँ अखनां ऐ तुसें गी थोई जाग, तां ओस आस्ते उवै ओई जाग। ते जेसलै कदें तोस खडोईयै प्रार्थना करो ते जेकर थुआड़े मन च कुसे दे खलाफ गुस्सा ओऐ ते उसी माफ़ करो, जिदे कन्ने कि थुआड़े सोर्ग दे प्यो बी थुआड़े पाप माफ़ करी ओड़े। जेकर तोस माफ़ नेई करगे तां थुआड़ा प्यो बी जेड़ा सोर्ग च ऐ थुआड़े पाप माफ़ नेई करग।” ओ पी यरूशलेम च आए। ते जेलै ओ मंदर च चला दा हा, तां प्रधान याजकें ते शास्त्री ते प्राचीन ओदे कोल आईयै पूछन लगे, “तू ए कम केस अख्त्यार कन्ने करना ए? ते ए अख्त्यार तुगी कुने दिता ऐ?” ते यीशु ने उनेंगी आखया, “आऊँ बी थुआड़े थमां एक गल्ल पूछना ऐं। तोस मिगी जबाब दियो, ते आऊँ बी तुसेंगी सनागा के ऐ कम केस अख्त्यार कन्ने करना ऐं। यूहन्ना दा पवित्रशनांन सोर्ग थमां ऐ यां मनुक्खें थमां ऐ? मिगी जबाब दियो।” ओसलै ओ अप्पुं बिचें सलाह करन लगे, जेकर अस बोलचै, “सोर्ग चा,” तां ओ बोलगन, “ते तुसें ओदा बश्वास गी नेई कित्ता?” पी जे अस आखचै, “मनुक्खें थमां तां लोकें दा डर ए ऐ,” के सारे ए जानदे न के यूहन्ना सचमुच एक पविखवक्तें हा। यीशु गी जबाब दिंदे ओई उनै आखया, “अस नेई जांनदे।” ते यीशु ने उनेंगी आखया, “आऊँ बी तुसेंगी नेई दसना के ए कम केस अख्त्यार कन्ने करना ऐं।” पी ओ उन्दे कन्ने मसालें च गल्लां करन लगा, “एक मनुक्ख अंगुरें दा बाग लाया, ते ओदे चौनी पासें बाड़ा बनेया, ते रस दा कुंड कढया ते गोम्मट बनाया; ते कर्सानें गी ठेका देईयै परदेस गी चली गीया। फ़सल दे मोसम च ओनें कर्सानें दे कोल एक दास पेजया के उन्दे कोलां अंगुरें दे बाग दी फसल दा ऐसा लेई अवै।” लेकन उनै उसी पकडीऐ मारेया ते खाली अथ्थ बापस पेजी ओड़या। पी ओनें एक ओर दास गी उन्दे कोल पेजया; उनै ओदा सिर फाड़ी दिता ते ओदी बेईजती कित्ती। पी ओनें एक ओर गी पेजया, उनै उसी बी मारी दिता। ते ओनें ओर मतें सारे गी पेजया; उन्दे बिचा उनै केछ गी कुटया ते केछ गी मारी दिता। ऊन एक गै रेई गीया, मतबल जेड़ा ओदा प्यारा पुत्तर हा। खीरी च ओनें ए सोचिऐ पेजया के ओ मेरे पुत्तर दा आदर करगन। लेकन उनै करसानें आपस बेच ऐ गलाया के, इयै तां वारस ऐ; आओ, अस इसी मारी ओड़चै, ते सारी जयेदाद साड़ी ओई जाग। ते उनै उसी पकड़ीऐ मारी दिता, ते अंगुर दे बाग चा बार सुट्टी दिता। “एसकरी अंगुर दे बाग दा मालक के करग? ओ आईयै उनै कर्सानें गी नाश करग ते अंगुरें दी बारी दुए गी देई ओड़ग।” के तुसें पवित्र शास्त्र च ए वचन नेई पढ़ेया; “जेस पत्थर गी राजमिस्त्रियें सुट्टी दिता ऐ, उवै कोने दा सिरा बनी गीया। ए परमेसर थमां ओया, ते साड़ी नजर च ओचन ऐ!” ओ उसी पकड़ना चान्दे हे; किके ओ समझी गेदे हे के ए मसाल साड़े आस्ते गलाई ऐ। पर ओ लोकें कोलां डरदे, ते उसी छुड़ीयै चली गै। ते केश यहूदीयें उनेंगी गल्लें च फसाने आसतै केछ फरीसी ते हेरोदेस राजा दे अपने केश लोकें गी ओदे कोल पेजेया। ते उनै आईयै उसी आखया, “ए गुरु, अस जानदे यां के तू सच्चा ऐं ते तू कुसे दी प्रवा नेई करदा। तू कुसे दा महू दिखियै गल्ल नेई करदा, लेकन परमेसर दे रस्ते गी सच्चाई कन्ने सखाना ऐं। ते के कैसर गी कर देना ठीक ऐ या नेई? अस देचै, यां नेई देचै?” ओनें उन्दा कपट गी समझीयै उनेंगी आखया, “मिगी कि परखदे ओ? एक सीका मेरे कोल लेई आओ कि आऊँ उसी दिखा।” ओ सीके गी लेई आए, ते ओनें उनेंगी आखया, “ए शकल ते नां कोदा ऐ?” ओनें आखया, “कैसर दा।” यीशु ने आखया, “जेड़ा कैसर दा ऐ ओ कैसर गी देयो, ते जेड़ा परमेसर दा ऐ ओ परमेसर गी देयो।” ते ओ ओसलै मते रांन होन लग्गे। पी सदूकियों बी, जेड़े बोलदे न कि मरे दे बिचा जिंदा ओना ऐ गै नेई, ओदे कोल आईयै पूछया “ए गुरु, मूसा ने साड़े आसतै लिखा ऐ, के जेकर कुसे दा प्रा बगैर औलाद दे मरी जा ते ओदी करेआली रेई जा, ते ओदा प्रा ओदी करेआली कन्ने बियाह करी लै, ते अपने प्रा दे लेई पुत्तर पैदा कर। सत प्रा हे। पैला प्रा बियाह करियै बगैर औलाद दे मरी गीया। पी दुए प्रा ने ओस जनानी कन्ने बियाह करी लेया ते ओ बी बिना औलाद दे मरी गीया; ते इन्ना गै त्रै ने बी कित्ता। ते सात प्रा बिचा बच्चे नेई होए। सारे दे पिछें ओ जनानी बी मरी गेई। आखर च जिंदा उठने उपर ओ उन्दे च कुसे दी करेआली होग? किके ओ सत्ते दी करेआली ओई चुकी दी ही।” यीशु ने उनेंगी आखया, “के तोस एस कारन पोल च ते नेई पेदे ओ के तोस नां ते पवित्र शास्त्र गी जानदे ओ, ते नां गै परमेसर दी समर्थ गी? किके जेलै ओ मरे बिचां जी जिन्दे ओगन, ते नां गै उन्दे च बिया ओगन, लेकन सोर्ग च दूते आला लेखा ओगन। मरे दे बिचा जिन्दे ओनें दे बारै च के तुसें मूसा दी कताब च चुड़ी दी कानी च नेई पढ़या के परमेसर ने ओस कन्ने आखया आऊँ अब्राहम दा परमेसर, ते इसहाक दा परमेसर, ते याकूब दा परमेसर ऐं? परमेसर मरें दा नेई लेकन जीदें दा परमेसर ऐ; आखर च तोस बड़ी पोल च पेदे ओ।” शास्त्रियें बिचा एक ने आईयै उनेंगी गल-बात करदे सुनेया, ते ए जानियें कि ओनें उनेंगी खरे तरीके कन्ने जबाब दिता, उनेंगी पूछेया, “सारे कोलां मुख्य उक्म केड़ी ऐ?” यीशु ने उसी जबाब दिता, सार उक्में बिचा ए बड़ा ऐ; “हे इस्राएल सुन! प्रभु साड़ा परमेसर एक गै प्रभु ऐ, ते तू प्रभु अपने परमेसर कन्ने अपने सारे मन कन्ने, ते अपने सारे प्राण कन्ने, ते अपनी सारी बुद्धि कन्ने, ते अपनी सारे जोरा कन्ने प्यार करयां।” ते दुई एकी ऐ, “तू अपने गबांडी कन्ने अपने आला लेखा प्यार करयां। एदे कोलां ओर कोई बड़ा उक्म नेई।” शास्त्री ने उसी आखया, “ए गुरु, बिलकुल ठीक, तू सच गलाया के परमेसर एक गै; ते उसी छुड़ीयै कोई दुआ नेई; ते ओदे सारे मन, ते सारी कन्ने बुद्धि, ते सारे प्राण ते सारी ताकत दे कन्ने प्यार करना, ते अपने गबांडी कन्ने अपने आला लेखा प्यार करना, सारे अबनबली ते बलिदानें कोलां ज्यादा बड़ी ऐ।” जेलै यीशु ने दिखया के ओनें समझदारी कन्ने जबाब दिता, ते ओनें आखया, “तू परमेसर दे राज कोलां दूर नेई,” एदे बाद कुसे गी उसी केछ पूछने दी इम्त नेई ओई। पी यीशु ने मंदर च शिखया दिंदे मौके आखया, “शास्त्री कि बोलदे ने के मसीह दाऊद दा पुत्तर ऐ? दाऊद ने अप्पुं गै पवित्र आत्मा च परोईयै आखया,” परमेसर ने मेरे प्रभु गी आखया “तू मेरे सिहासन दे सज्जे पासे बैठ, जेसलै तकर के आऊँ तेरे बैरीयें गी तेरे पैरें दी चौकी नेई करी दियां?” दाऊद तां आपे गै उसी प्रभु आखदा ऐ, पी मसीह ओसदा पुत्तर कियां ओया? ते पीड दे लोक ओसदीयां गल्लां खुशी कन्ने सुनदे हे। ओनें अपनी शिखया च उनेंगी आखया, “शास्त्रियें कोलां चकने रवो, जेड़े लम्बे-लम्बे चोगे पाईऐ फिरना ते बाजारें च नमश्कार, ते प्रार्थनाकार च मुख्य मुख्य आसन ते तामें च बड़ी-बड़ी जगहां मिलना पसन्द करदे न। ओ विधवें दे कर लूटी जंदे न, ते दूजें दसने लेई बडे चेर तकर प्रार्थना करदे रौंदे न, ए लोक सारें कोलां बड़ी सजा पागन।” ते ओ मंदर दे पण्डार दे सामने बेईयै दिखे करदा हा के लोक मंदर दे पण्डार च केस चाली दांन पांदे न; ते बड़े मीर लोकें बडा केछ पाया। इनें च एक गरीब विधवा ने आईयै तांबे दे दो निके-निके सिक्के पाए जिन्दा मोल लग-पग पैसे (तेला) दे बराबर ओंदा ऐ। पी ओनें अपने चेलें गी कोल बलाईयै उनेंगी आखया, “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, के मंदर दे पण्डार च पाने आले बिचा एस गरीब विधवा ने सारे कोलां जादै पाया ऐ; किके सारें अपने तन्न बिचा थोड़ा-थोड़ा दित्ता ऐ, लेकन एनें अपने जीनें दा सब केश देई ओड़या।” जेलै ओ मंदर बिचा बार निकला दा हा, ते ओदे चेलें बिचा एक ने उसी आखया, “ए गुरु, देख कैसे-कैसे पत्थर ते कैसे-कैसे पभन न!” यीशु ने उसी आखया, “के तोस ए बड्डे पवनें गी दिख्दे ओ? ए पत्थर दे उपर पत्थर बी बचा दा नेई रौग जेड़ा टाया नेई जाग।” जेलै यीशु ते ओदे चेलें मंदर दे पार जैतून पाड़ उपर पूजे ते यीशु उत्थें बैठा दा हा तां पतरस, याकूब, यूहन्ना, ते अन्द्रियास ने लग जाईयै उसी पूछया, “असेंगी दस के ए गल्लां कदुं ओनियां न? ते जदूं ए सारीयां गल्लां पूरीयां ओनें उपर ओगन तां ओस पक्त दे नशांन के ओगन?” यीशु उनेंगी बोलन लगा, के चकने रवो कि कोई तुसेंगी तोखा नेई दे। बड़े सारे मेरे नां कन्ने आईयै आखघन, “आऊँ मसही आं” ते मते गी तोखा देगन। जदूं तोस लड़ाईयां, ते लड़ाईयें दी चर्चा सुनो ते घबराई नेई जायो किके इन्दा ओना जरुरी ऐ, लेकन ओस पक्त ऐन्त नेई ओग। किके जाती, जाती दे, ते राज, राज उपर चढ़ाई करग। ते बड़ी सारी जगै भुनचल ओगन, ते काल पौगन। ए तां बच्चे पैदा ओनें आली पिड़ें आला लेखा शुरुआत ओग। लेकन तोस चकने रवो, किके लोग तुसेंगी महासभें दे बेच सोंपगन ते तोस प्रार्थनाकारें च मार खागे ओ, ते मेरे कारन राजपालें ते राजें दे अगें पेश कित्ते जागे, के उन्दे सामने गवाही ओ। पर ए जरुरी ऐ के पैलैं शोभ समाचार सारी जातीयें च परचार कित्ता जा। जेलै तुसेंगी बन्दी बनाईयै सौपी ओड़गन, ते पैलैं चेंता नेई करयो के अस के बोलगे, पर ओस कड़ी तुसेंगी जेड़ा केछ दिता जाग उवै गलायो; किके बोलने आलें तोस नेई ओ, लेकन पवित्र आत्मा ऐ। ते प्रा, प्रा गी, ते प्पे पुत्तर गी, मारने आसतै सोंपगन; ते बच्चे अपने मां-प्पो दे वरोध बेच उठीयै उनेंगी मराई ओडगन। ते मेरे नां दे कारन सारे लोक थुआड़े कन्ने बैर करगन, ते जेड़ा अपने जीनें दे आखर तकर सबर करग ओ बची जाग। “खीरी च जेसलै तोस ओस उजाड़ने आली गन्दी चीज गी जिथें ठीक नेई उत्थें खडोते दे दिखगे, (पढ़ने आला समझी ले) पी जेड़े यहूदीया च ओगन, ओ पाड़े उपर नसी जान; जेड़ा छत उपर ओ, अपने कर चा केश लेने आसतै थल्लै नेई उतरे ते नां केछ लैंन दे लेई कर दे अन्दर जा; ते जेड़े खेतर च ओगन, अपने कन्ने बादे दे कपड़े लेने बासतै पिछें गी नेई औन। उनै देन च जेड़ीयां गर्भवती ते बच्चें गी दोध पलाने आलियां ओगन, उन्दे लेई हाय हाय किके ओ नस्सी नेई सकगन! ते प्रार्थना करदे रवो के ए सरदी च नेई होए। किके ओ देन ऐसे कलेश दे ओनें ऐं जियां के सृष्टि दे शुरुआत च, जेड़ी परमेसर ने बनाई ऐ, अजें तकर नां ते ओए ते नां गै पी कदें ओनें न। ते जेकर प्रभु कष्ट दे धयाडें गी नेई घटांदा, तां कोई बी नेई बचदा; लेकन ओनें चुने दे कारन जिन्नें गी ओनें चुने दा ऐ, उनै कष्टें दे धयाडें गी घटाग। ओस बेलै जे कोई तुसेंगी बोलग, दिखो, मसीह इत्थैं ऐ, दिखो, ओ उत्थें ऐ, ते बश्वास नेई करयो। किके चुठे मसीह ते चुठे पविख्वक्ता उठी खड़ोघन, ते अद्भोद चेन्न चमत्कार दे कम दसघंन के जे ओई सकग तां चुनें दे बी परमाई देंगन। लेकन तोस चकने रवो; दिखो, मैं तुसेंगी सारीयां गल्लां पैले दीया गै दसी दितीयां ऐं। “लेकन ओनें देन च, ओस कलेश दे बाद सूरज नहेरा ओई जाग, ते चण अपनी लो नेई देग, ते अम्बर थमां तारे किरन लगी पौगन; ते अम्बर दी शक्तियाँ पी लोक मनुक्ख दे पुत्तर गी बड़ी शक्ति ते मैमा दे कन्ने बदलें च आंदे दिखगन। ओस बेलै ओ अपने दूतें गी पेजीयै, तरती दे एस कोने थमां लेईयै अम्बर दे ओस कोने तकर, चारो पासें चा अपने चुने दे लोकें गी किट्ठा करग। “अंजीर दे बूट्टे थमां ऐ मसाल सिखो जेसलै ओदी डाली कोमल ओई जंदी ते पत्तर निकलन लगी पौंदे न, ते तोस जानी लैंदे ओ के गर्मी दा मोसम कोल ऐ। इसै चाली जेलै तोस इनें गल्लें गी ओदे दिखो, तां जानी लैओ ओ के यीशु दा औना कोल ऐ, वरन दरबाजे उपर गै आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं के जदू तकर ए सब गल्लां पूरीयां नेई ओई जागन एस पीढ़ी दे लोकें दा ऐन्त नेई ओग तां परमेसर दा 8 पुत्तर आई जाग। अम्बर ते तरती टली जागन, लेकन मेरीयां गल्लां कदें बी नी टलगन।” “ओस धयाडै यां ओस घड़ी दे बारै च कोई नी जानदा, नां सोर्ग दे दूत ते नां पुत्तर, लेकन सेर्फ प्यो। चकने ओई जाओ, जागदे रवो ते प्रार्थना करदे रवो, किके तोस नेई जांनदे कि ओ पक्का पक्त कदुं आई जाना ऐ। ए ओस मनुक्ख आला लेखा ऐ, जेड़ा परदेस जांनदे बेलै अपना कर छुड़ी जा, ते अपने दासें अख्त्यार देग; ते अर एक गी उन्दा कम दसी ओड़े, ते चौकीदार गी बिजे दे रौन दा उक्म दे। एसकरी बिजे दे रवो, किके तोस नेई जांनदे कि कर दा मालक कदुं औग, शामी गीया अध्दी रात गी, या कुकड दी बांग दे पक्त च या सबेरे गी। किके ऐसा नेई ओए के ओ चानक आईयै तुसेंगी गी सुत्ते दे दिखै। ते जे केछ आऊँ तुसेंगी आखना, उवै सारें गी आखना; बिजे दे रवो!” फसह ते खमीर रुट्टी दे त्यार लेई सेर्फ दो देन रेई गेदे हे, प्रधान याजकें ते शास्त्री एस गल्ल दी टूंढ च हे के उसी कियां छल कन्ने पकड़ीऐ मारी ओड़चै; लेकन ओ बोलदे हे, “के त्यार दे देन नेई, कुदै ऐसा नी ऊऐ के लोकें च पंगा पेई जा।” जदूं बैतनिय्याह शैर च शमौन जिसी कोढ़ हा ते चंगा ओई गेदा हा यीशु ओदे कर च रुट्टी खाणे गी बैठे दे हे, ते उत्थें एक जनांनी संगमरमर दे शीशी च जटामासी दा मैंगा शोद्ध इत्र लेईयै आई; ते ओनें शीशी तोड़ीयै इत्र गी ओदे सिर च पाया। लेकन केछ लोग गुस्सै ओईयै अपने मन च बोलन लगे, “एस इत्र दा कि सत्यनाश कित्ता गीया? किके ए इत्र ते त्रै सौ दीनार (त्रै सौ देन दी कमाई) कोलां मैंगा बेचियै गरीबें गी बंडी सकदे हे।” यीशु ने आखया, “उसी छुड़ी ओड़ो, ते कि सतानदे ओ? ओनें ते मेरे कन्ने पलाई कित्ती ऐ। किके गरीब ते थुआड़े कन्ने मेशा रोंदे न, ते तोस जदू चाओ ओसलै गै उन्दे कन्ने पलाई करी सकदे ओ; लेकन मैं थुआड़े कन्ने मेशा नेई रौना ऐ। “जे केश ओ करी सकदी ही, ओनें कित्ता, ओनें मेरे गाड़े जाने दे लेई पैलैं गै मेरी दे उपर इत्र डोलया ऐ। “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐ के सारी दुनिया च जिथें बी शोभ समाचार दा प्रचार कित्ता जाग, उत्थें ओदे कम दी चर्चा बी याद कित्ती जाग।” ओस बेलै यहूदा इस्करियोती ने जेड़ा बारें चेलें चा एक हा, प्रधान याजकें दे कोल गीया के उसी उन्दे अथ्थ पडकाई ओड़े। ओ ए सुनीयै खोश ओए, ते उसी पैसे देना उनै मनी लेत्ता; ते ओ मौका तुपन लगा के उसी केस चाली पडका। खमीर रुट्टी दे त्यार दे पैले देन, जेलै फसह दे लेले दी अवन बलि कित्ती जन्दी ही ते ओदे चेलें उसी पूछया, “तू कुत्थें चांना ऐ के अस जाईयै तेरे लेई फसह खाणे दी त्यारी करचै?” ओनें अपने चेलें बिचा दों गी ए बोलिऐ पेजया, “शैर च जाओ, ते एक मनुक्ख पानी दा कड़ा चुके दा तुसेंगी मिलग, ओदे पिछें चली जायो; ते ओ जेस कर च जाग, ओस कर दे मालके गी बोलेयो, गुरु बोलदा ऐ के मेरी मेजबानी जिदे च आऊँ अपने चेलें कन्ने फसह खां ओ कुत्थें ऐ? “ओ तुसेंगी एक सजी सजाई, ते तयार कित्ती दी बड़ी अटारी दसी ओड़ग, ते उत्थें साड़े लेई तयारी करयो।” चेलें निकलियै शैर च आए, ते जियां ओनें उनेंगी गलाया हा, उनै उयांगै ओ लबा; ते फसह दा खाणा तयार कित्ता। जेलै शाम ओई, तां ओ बारें चेलें दे कन्ने आया। जेलै ओ बेईयै पोजन करा दे हे, ते यीशु ने आखया, “आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के थुआड़े बिचा एक, जेड़ा मेरे कन्ने रुट्टी खा करदा ऐ, ओ मिगी पड़काई ओड़ग।” उन्दे बेच दुआसी छाई गेई ते ओ एक-एक करियै उसी पूछन लगे, “के ओ आऊँ ऐं।” ओनें उनेंगी आखया, “ओ बारें बिचा एक ऐ, जेड़ा मेरे कन्ने थाली च अथ्थ पांदा ऐ। किके आऊँ मनुक्ख दा पुत्तर, जियां ओदे बारै च लिखे दा ऐ, जनदा गै; लेकन बसोस ओस मनुक्ख उपर जेदे दवारा आऊँ मनुक्ख दा पुत्तर पड़काया जन्दा ऐ! जे ओस मनुक्ख दा जन्म गै नेई ओंदा, ते ओसदा पला ओंदा।” जेलै ओ रुट्टी खा दे गै हे, यीशु ने रुट्टी लेई ते शीर्वाद मंगीयै तोड़ी ते उनेंगी देईयै आखया, “इसी लेयो; ए मेरी देह ऐ।” पी ओनें प्याला लेता शुक्र करियै उनेंगी दिता ते उनै सारे ओदे चा पीता। पी ओनें उनेंगी आखया, “ए बायदे दा मेरा ओ खून ऐ जेड़ा मतें दे लेई बगया जन्दा ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, आऊँ दाख दा रस ओस देन तकर कदें बी नेई पीगा, जदू तकर परमेसर दे राज च नमां नेई पीगा।” पी ओ पजन गाइयै बार जैतून दे पाड़ उपर गै। पी यीशु ने उनेंगी आखया, “तोस सारे ठोकर खागे, किके लिखे दा ऐ; आऊँ गुआल गी मारगा, ते पिड्डां तितर-बितर ओई जागन। लेकन आऊँ अपने जिन्दे ओनें दे बाद थुआड़े थमां पैलैं गलील जिले गी जागा।” पतरस ने उसी आखया, “जेकर सारे ठोकर खांन तां खांन, लेकन आऊँ ठोकर नेई खागा।” यीशु ने ओस कन्ने आखया, “आऊँ तेरे कन्ने सच आखना के अज्ज गै रातीं दो बार कुकड बांग देने थमां पैलैं, तू त्रै बारी मेरे लेई मुकरी जागा।” पर ओनें ओर बी जोर देईयै आखया, “जेकर मिगी तेरे कन्ने मरना बी पौग, तां बी आऊँ तेरा एनकार कदें बी नेई करगा।” पी यीशु ते चेलें गतसमनी नां दे एक जगह च आए, ते ओनें अपने चेलें गी आखया, “इत्थैं बैठी रवो, जदू तकर आऊँ प्रार्थना करा।” ते ओ पतरस ते याकूब ते यूहन्ना गी अपने कन्ने लेई गीया; ते बड़ा गै परेशान ओन लगा, ते ओनें आखया, “मेरा मन बड़ा दूआस ऐ, इत्थैं तकर के आऊँ मरने उपर आं; तोस इत्थैं ठैरो ते बिजे दे रवो।” पी ओ थोड़ा अगें गीया ते तरती च पेयिये प्रार्थना करन लगा के जेकर ओई सके ते ए कड़ी मेरे उपरा टली जा। ते आखया, “ए अब्बा, ए प्यो, तेरे लेई सब केछ ओई सकदा ऐ; एस दुख दे कटोरे गी मेरे कोलां चुकी लै; तां बी जियां आऊँ चांना इयां नेई, लेकन जेड़ा तू चानां ऐ उवै होवे।” पी ओ आया ते ओनें उनेंगी सुत्तें दे दिखयै ते पतरस गी आखया, “शमौन, तू सवे करना ऐ? के तू एक कड़ी बी नेई बीजी सकदा? बिजे दे ते प्रार्थना करदे रवो के तोस परिख्या च नेई प्यो। आत्मा ते तयार ऐ, पर जिंद कमजोर ऐ।” ते पी ओ चली गै ते उच्ची बाज च प्रार्थना कित्ती। पी आईयै उनेंगी सुते दें दिखया, किके उंदी अख्खीं िनंदर कन्ने परोची दीहां; ते नेई जांनदे हे के, के जबाब देचै। पी ओनें त्री बार आईयै उनेंगी आखया, “के तोस सुते दे, ते बसां करो, बस ओ घड़ी आई पूजी ऐ। दिखो, मनुक्ख दा पुत्तर पापियें दे अथ्थ पड़काया जा दा ऐ। उठो, चलो! दिखो, मेरा पडकाने आला कोल आई पूजया ऐ!” ओ आखादा गै हा, इन्नें तकर यहूदा इस्करियोती, जेहड़ा बारै बिचा एक हा, अपने कन्ने प्रधान याजकें ते शास्त्रियें ते प्राचीन थमां पेजे दे पीड, तलवारां ते डंडे लेईयै तौलै आई पूजे, ओदे पड़काने आले ने उनेंगी ए पता दिते दा हां कि जिसी आऊँ चूमगा उवै ऐ; उसी पकड़ीयै ओशयारी कन्ने लेई जाए ओ। ओ आया, ते एकदम ओदे कोल जाईयै आखया, “हे गुरु!” ते उसी बड़ा गै चूमया। पी उनै ओदे उपर अथ्थ पाईयै उसी पकड़ी लिया। उन्देचा जेड़े कोल खडोते दे हे, एक ने तलवार खिचीये महायाजक दे दास उपर चालाई, ते ओदा कन बड़ी दिता। यीशु ने उनेंगी आखया, “के तोस डाकू समझीयै मिगी पकड़ने लेई तलवारां ते लाठियाँ लेईयै निकले ओ? आऊँ ते अर देन मंदर च थुआड़े कन्ने रेईयै शिखया दिंदा हा, ते ओसलै तुसें मिगी नेई पकड़या; लेकन ए एसकरी ओया ऐ के पवित्र शास्त्र दियां गल्लां पूरीयां ओन।” एस गल्ल उपर उसी सारे चेलें छुड़ीयै नसी गै। एक जवान ओदे पिछें चला दा हा। ओनें अपने नंगी जिंद उपर सेर्फ मलमल दी चादर ओढ़ी दी ही। ते लोकें उसी पकड़या, पर ओ मलमल दी चादर छुड़ीयै नंगा गै नसी गीया। पी ओ यीशु गी महायाजक दे कोल लेई गै; ते सारे प्रधान याजकें, प्राचीन ते शास्त्री किट्ठे ओई गै। पतरस दूरे दा गै महायाजक दे बेड़े तकर ओदे पिछें-पिछें चली गीया हा। ओ पैरेदार कन्ने बैठीयै उत्थें अग्ग सेकन लगा। प्रधान याजकें ते सारी महासभा यीशु गी मारी ओड़ने बासतै ओदे विरोध च गवाही दी खोज च हे, लेकन नेई मिली। किके मते गै ओदे खलाफ च चुठी गवाही देआ करदे हे, लेकन उन्दी गवाही इकै जेई नेई ही। ओलै केछ लोकें उठीयै ओदे खलाफ ए चुठी गवाही दिती, “असैं इसी ए आखदे सुनया ऐ, ‘आऊँ एस अथ्थ दे बनाए दे मंदर गी टाई ओड़गा, ते त्रै धयाडें च दूसरा बनाई ओड़गा, जेड़ा अथ्थ कन्ने नेई बना ओग।’” एदे उपर बी उन्दे गवाही इकै जेई नेई निकली। पी महायाजक ने बिच खड़े ओईयै यीशु गी पूछया, “तू कोई जबाब कि नेई दिता? ए लोक तेरे खलाफ च के गवाही दिंदे न?” लेकन ओ चुप रिया ते ओनें कोई जबाब नेई दिता। महायाजक ने उसी पी पूछया, “के तू ओस परमप्रधान दा पुत्तर मसीह ऐ?” यीशु ने आखया, “हां आऊँ ऐं; ते तोस मनुक्ख दे पुत्तर गी समर्थमान दे सजे पासे बैठे दे, ते अम्बर दे बादलें दे कन्ने आंदे दिखगे।” पी महायाजक ने अपने चोगा फाड़ियै आखया, “हुन असेंगी गुआईयें दी के लोड़ तोस ए निंदया सुनी चुके ओ। हुन इंदे उपर थुआड़ी के राय ऐ?” ते उनै सारें उसी प्राण-दण्ड दे योग कसुरबार आखया। पी केछ लोक ओदे उपर थूकन लगे, ते ओदी अखीयाँ उपर पट्टी बनियै मुके मारन लगे ते उसी आखन लगे, “औने आली गल्लां सना!” ते पैरेदार पकड़ीऐ ओदे मुंह उपर चंढा मारीयां। जेलै पतरस थल्लै बेड़े च हा, ते महायाजक दी दासी बिचा एक उत्थें आई, ते पतरस गी अग्ग सेकदे दिखया ते कुरियै उसी दिखियै आखया, “तू बी तां ओस यीशु नासरी दे कन्ने हा।” लेकन ओनें मुक्रदे आखया, “आऊँ नां ते जानदा ते नां गै समझदा के तू के बोला दी ऐं पी कुकडै त्री बांग दिती।” उसी दिखियै ते कोल खडोईयै लोकें गी ओ दासी पी आखन लगी, “ए तां उन्दे चेलें चा एक ए!” लेकन ओ पी मुकरी गीया। थुड़े चेर बाद जेड़े कोल खड़ोते दे हे उनै पी पतरस गी आखया, “पक्का तुं उन्देचा एक ओना ऐ; किके तू गलीली बी ऐं।” ओस बेलै ओ अपने आप गी कोसना ते कसमां खाणा लगया; “कि आऊँ ओस मनुक्ख गी जेदी तोस चर्चा करा दे ओ नेई जानना!” ते तौलै गै कुकडै दुई बार बांग दिती। पी पतरस गी ओ गल्ल जेड़ी यीशु ने उसी बोली ही, याद आई गेई, “कुकडै दी दो बार बांग देने थमां पैलैं तू त्रै बार मेरा एनकार करगा।” ते ओ फूटी-फूटी रौन लगा। सबेरा ओदे गै तौलै प्रधान याजकें, प्राचीन ते शास्त्रियें मतबल सारी महासभा ने सलाह करियै, यीशु गी बनया ते लेईयै पिलातुस दे अथ्थ सौपी दिता। पिलातुस ने उसी पूछया, “के तू यहूदीयें दा राजा ऐं?” ओनें जबाब दिंदे ओई उसी आखया, “तू आपे गै आखा नां ऐ।” ते प्रधान याजकें ओदे उपर बड़ी गल्लें दा कसुर ला दे हे। पिलातुस ने उसी पी पूछया, “के तू कोई जबाब नेई दिंदा, देख ए तेरे उपर किन्नी गल्लां दा कसुर लगांदे न?” यीशु ने पी कोई जबाब नेई दिता, जिथें तकर कि पिलातुस गी बड़ी रानगी लगी। पिलातुस त्यार बेच कुसे एक कैदी गी जिसी ओ चांदा हा, छुड़ी ओड़दा हा। बरअब्बा नां दा एक मानु जेड़ा बलवाइयें दे कन्ने कैदी हा, जेनें एक्का करियै अत्या कित्ती दी ही ते पीड उपर जाईयै ओदे अगें अर्ज करन लगी, के जियां तू साड़े लेई करदा आया ऐ इयां गै कर। पिलातुस ने उनेंगी जबाब दिता, “तोस के चांदे ओ के आऊँ थुआड़े लेई यहूदीयें दे राजा गी छुड़ी ओड़ा?” किके ओ जानदा हा के प्रधान याजकें ने उसी तोखे कन्ने पड़काया हां। लेकन प्रधान याजकें लोकें गी बकाया कि ओ बरअब्बा गी गै यीशु दी जगह छुड़ी ओड़े। ए सुनीयै पिलातुस ने उनेंगी पी पूछेया, “तां जिसी तोस यहूदीयें दा राजा बोलदे ओ, उसी आऊँ के करां?” ओ पी करलाईयै आखन लग्गे, “उसी सूली उपर चाढ़ी ओड़!” पिलातुस ने उनेंगी आखया, “के, एसनें के माडा कम कित्ता ऐ?” लेकन ओ ओर बी करलाए, “के उसी सूली उपर चाडी ओड़!” पी पिलातुस ने लोकें गी खोश करने दी मरजी च, बरअब्बा गी उन्दे लेई छुड़ी दिता, ते यीशु गी कोड़े मराईयै सौंपी दिता कि उसी सूली उपर चाडया जा। सपाई उसी कीले दे अन्दर दे बेड़े च लेई गै जिसी प्रीटोरियुस आखया जन्दा हा, ते सारी पलटन सदी लेती ले। पी उनै उसी बैंजनी कपड़े पुआए ते कंडै दा मुकुट गुंथीयै ओदे सिर उपर रखया ते ए बोलियै उसी नमश्कार करन लग्गे, “ए यहूदीयें दे राजा, नमश्कार!” ओ ओदे सिर उपर सरकंडे मारदे, ते ओदे उपर थूकदे, ते गोढे नुआईयै मत्था टेकदे रे। जेलै ओ ओसदा मजाक करी चुके, ते ओदे उपरा बैंजनी कपड़े तुआरीयै ओदे गै कपड़े पुआए; ते पी उसी सूली उपर चढ़ाने लेई बार लेई गै। सिकन्दर ते रुफुस दे प्यो शमौन नां दा एक कुरेनी मनुक्ख गी जेड़ा अपने कर थमां आवा करदा हा, उनै उसी बेगार च पकड़या के ओसदी सूली चुकियै लेई चलया। ते ओ उसी “गुलगुता” नां दी जगै उपर, जेदा मतबल ऐ “खोपड़ी दी जगह” उत्थें उसी मुर्र मलाईयै अंगुरें दा रस देन लगे, लेकन ओनें नेई पीता। पी उनै उसी सूली उपर चढ़ाया ते ओदे चोगे उपर चिटठियाँ पाईयां, के कोस गी ओ चोगा मिलग, ओदे चोगे गी अप्पुं बिचें उनै बंडी लेया। जेलै उनै उसी सूली उपर चढ़ाया ते बड्डे बेलै दे नौ बजा दे हे। ते ओदे कसुर पत्र उपर ए लिखे दा हा, “यहूदीयें दा राजा।” उनै ओदे कन्ने दो डाकुयें गी बी सूली उपर चाढ़या, एक गी सजे ते दुए गी खबे पासे। पी पवित्र शास्त्र दा ओ वचन पूरा ओया जेदे च गलाया गेदा हा, ओ पापियें दे बेच गिन्या गीया। ते उत्थें रस्ते जाने आले सिर गी लाई-लाई ते ए आखीयै ओदी निंदया करदे हे, “ओ! मंदर गी टाने आले ते त्रै धयाडें च बनाने आले, अपने आप गी बचा ते सूली उपरा उतरी जा!” इसै चाली प्रधान याजकें बी शास्त्री दे कन्ने मिलीयै आपस च ओदा मजाक करदे ए बोला करदे हे, “एनें दुए गी बचाया; लेकन अपने आप गी नेई बचाई सकदा। ऊन मसीह-इस्राएल दे राजा-सूली उपरा थल्लै उतरी आ के अस दिखी सकचै ते बश्वास करचै!” ते ओ बी ओदे कन्ने सूली उपर चाढ़े गेदे हे, एस चाली ओदी निंदया करा दे हे। जेलै दोपैर दे बारां बजी गै ते सारे देश च न्हेरा छाई गीया त्रै बजे देन तकर छायेदा रिया। ते त्रै बजने उपर यीशु ने बड़ी उच्ची बाज बेच करलाईयै आखया, “इलोई, इलोई, लमा शबक्तनी?” जेदा मतबल ऐ, “ए मेरे परमेसर, ए मेरे परमेसर, तो मिगी कि छुड़ी दिता ऐ?” पी जेड़े कोल खडोते दे हे उन्देचा किनें ऐ सुनीयै आखया, “दिखो, ओ एलिय्याह गी पुकारा दा ऐ।” ते एक ने दौड़ीयै स्पंज गी सिरके च डोबया, ते सरकंडे उपर रखियै उसी चुसाया ते आखया, “ठैरी जाओ, दिखो एलिय्याह उसी तुआरने लेई ओंदा यां नेई।” पी यीशु ने बड़ी उच्ची बाज कन्ने करलाईयै प्राण छोड़ी ओड़े। ते मंदर दा पर्दा उपर तां थल्लै तकर फटियै दो टुकड़े ओई गै। जेड़ा सूबेदार ओदे अगें खडोते दा हा, जेलै ओसने इयां करलाईयै प्राण छुड़दे बेलै दिखया, ते ओनें आखया, “असल च ए मानु, परमेसर दा पुत्तर हां!” केई जनांनीयां बी दूर थमां दिखे करदीयां हा; उन्दे च मरियम मगदलीनी, निके याकूब ते योसेस दी मा मरियम, ते सलोमी ही। जदू ओ गलील जिले च हा ते ए ओदे कन्ने सेवा च चलदी ते ओदी बड़ी सेवा करदी हां; ते ओर बड़ी जनांनीयां बी हियां जेड़ीयां ओदे कन्ने यरूशलेम चा आईदी हियां। जेलै शाम ओई गेई ते एसकरी के दुए देन दी तयारी दा धयाडा हा, जेड़ा सब्त दे एक देन थमां पैलैं ओंदा ऐ, अरिमतिया दा रैने आला युसूफ आया, जेड़ा महासभा दा इज्जतदार औदे च हा ते अप्पुं बी परमेसर दे राज दा एन्तजार च हा। ओ दलेर ओईयै पिलातुस कोल गीया ते यीशु दी लाश मंगी। पिलातुस गी रांन ओया के ओ इन्नी जल्दी मरी गीया; ते सूबेदार गी बलाईयै पूछया, “के ओ मरी चुकेया ऐ?” जदू ओनें सूबेदार दे दवारा हाल जानी लिया, ते लाश युसूफ गी दुआई दिती। पी ओनें मलमल दा एक कफ़न मुल्लें लेईयै, ते लाश गी तुआरीयै उसी ओस कफ़न बेच लपेटया, ते एक कब्र च जेड़ी चट्टान च खोदी गेई हे उसी रखया, ते कब्र दे दरबाजे उपर एक बड़ा पत्थर देई दिता। मरियम मगदलीनी ते योसेस दी मां मरियम दिखा दियां के ओ कुत्थें रखया ऐ। जदू युदियें दे बसां दा धयाडा खत्म ओई िगया, ते मरियम मगदलीनी, ते याकूब दी मा मरियम, ते सलोमी ने खुशबुदार चीजां मुलैं लेईयै, के आईयै ओदे उपर मलन। ते अफ्ते दे पैले देन बड़ी सबेला जेलै सूरज निकला हा गै, ओ कब्र उपर आईयां। ते ओ आपस च बोला दीहां, “के साड़े आसतै कोन कब्र दे दरबाजे दा पत्थर खसकाई देग?” जदू उनै पूजनें कोलां बाद दिखया के पत्थर खिसके दा हा ते ओ बड़ा गै बड़ा हा। ते ओ कबरां दे अन्दर जाईयै उनै एक जवान गी जेड़ा सोर्गदूत आला लेखा चिट्टे कपड़े पाएदे सजे पासे बैठे दे दिखया, ते ओ बड़ी रांन ओईयां। ओनें उनेंगी आखया, “रांन नेई ओवो, तोस यीशु नासरी गी, जेड़ा सूली उपर चढ़ाया गेदा हा, उसी तुपदीयां ओ। ओ जिन्दा ओई गेदा ऐ, इत्थैं नेई ऐ। दिखो, इयै ओ जगह ऐ, जिथें उनै उसी रखया हा। लेकन तोस जाओ, ते ओदे चेलें ते पतरस गी बोलो के ओ थुआड़े थमां पैलैं गलील जिले च जाग ते तोस उसी उत्थें दिखगे, जियां के ओनें तुसेंगी गलाया हा।” ते उत्त्थुं दा निकलियै कबरां कोलां नसी गेईयां, ओ कम्बादियां हां ते डर दी कबराट उन्दे उपर छाई गेदी ही। ते उनै कुसे गी केछ बी नेई दसया, किके डरी दीहां। अफ्ते दे पैले देन सबेरा ओदे गै ओ जिंदा ओईए पैलो-पैल मरियम मगदलीनी गी जिदे चा ओनें सत दोष्टआत्मायें कढीयां हियां, उसी लबया। ओनें जाईयै यीशु दे साथियें गी जेड़े ओदे कन्ने ओदे हे ए खबर सनाई किके ओ बसोस करा करदे ते रोआ दे हे। जेलै उनै ए सुनया के ओ जिन्दा ऐ ते ओनें उसी दिखया ऐ, उनेंगी बश्वास नेई ओया। एदे बाद ओ दुए रूप च उन्देचा दों गी जेलै ओ यरूशलेम चा अपने ग्रां आले पासेगी जा दे हे, ओ उनेंगी लबया ते उसी पछांनी नेई सके। उनै बी जाईयै दुए गी खबर सनाई, लेकन उनै बी उन्दा बश्वास नेई कित्ता। पिछें ओ उनै जारें चेलें गी बी, जेलै ओ रुट्टी खाणे आसतै बैठे हे उनेंगी लबया, ते उन्दे अवश्वास ते मन दी कठोरता दे उपर चेडकया, किके उनै ओदे जिन्दे ओनें कोलां बाद उसी दिखया हा, पी बी उनै बश्वास नेई कित्ता। ते यीशु ने उनेंगी आखया, “तोस सारी दुनिया दे लोकें गी जाईयै शोभ समाचार दा प्रचार करो। जेड़ा बश्वास करग ते पवित्रशनांन लैग ओदा गै उद्धार ओग, लेकन जेड़ा बश्वास नेई करग ओ कसुरबार मनया जाग; बश्वास करने आलें च ए चेन्न ओगन के ओ मेरे नां च दोष्टआत्मायें गी कढगन; ते नमीयां-मनीयां भाषा बोलगन; चांनक सप्पें गी चुकी लैगन, ते जेकर ओ मरने आली जरिली चीज बी पी जागन तां बी उनेंगी केछ नकसांन नेई ओग; ओ बमारें उपर अथ्थ रखगन, ते ओ चंगे ओई जागन।” ते पी यीशु उन्दे कन्ने गल्लां करने दे बाद सोर्गे गी चुकी लिते गै, ते परमेसर दी सजी बखी बैठी गै। ते उनै यरूशलेम चा जाईयै अर जगा प्रचार कित्ता, ते प्रभु चेलें कन्ने कम करदे रे, ओ जिथें कुदै जंदे हे प्रभु उन्दे अहथें कन्ने चमत्कार दे कम करदे हे, ते यीशु अपने वचन दा सबूत दिंदे हे, आमीन। मतें सारें उनै ग्ल्लें गी जेड़ीयां साड़े कन्ने बीतीयां हां, कानी गी लिखने लेई अपना अथ्थ लाया ऐ। जियां के उनै जेड़ीयां पैलैं गै इनें गल्लें गी दिखने आले ते वचन दे सेवक हे, साड़े तकर पजाया। एसकरी, ए श्रीमान् थियुफिलुस, मिगी बी ए सेई पता चलया के इनें सारीयां गल्लें दा पूरा बेओरा शुरू थमां ठीक-ठीक परखीयै उनेंगी सेई करियै लिखेया, के तुगी पता चलया, के ओ गल्लां जिंदी तुसें शिखया पाई दी ऐ, किनीयां अटल न। यहूदीया दे राजा हेरोदेस दे बेलै अबिय्याह दे टोल्ली च जकर्याह नां दा एक याजक हा, ते ओदी करेआली हारून दे खानदान दी, ही जेदा नां एलीशिबा हा। ओ दमै परमेसरें दे अगें तरमी हे, ते प्रभु दी सारे उकमें ते विधियें च बेकसुर चलने आले हे। उन्दी कोईं औलाद नेई ही, किके एलीशिबा बांझ ही, ते ओ दमै बूढ़े ओई गै दे हे। जेलै ओ अपने चोंड दी बारी औने उपर परमेसर दे अगें याजक दा कम करा दा हा, ते याजकें दी रीति दे मताबक ओदे नां च चिट्ठी निकली के प्रभु दे मंदर बेच जाईयै तूफ जला। तूफ जलाने दे बेलै लोकें दा सारा चोंड बार मंदर दे बेड़े च प्रार्थना करा दा हा। ओस बेलै प्रभु दा एक सोर्गदूत तूफ दी बेदी दे सजे पासे खड़ोते दे उसी लबया। ते जकर्याह उसी दिखियै कबराई गीया ते ओदे उपर बड़ा गै डर छाई गीया। लेकन सोर्गदूत ने उसी आखया, “ए जकर्याह, डरेंयां नेई, किके परमेसर ने तेरी प्रार्थना सुनी लेती ऐ, ते तेरी करेआली एलीशिबा थमां तेरे लेई एक पुत्तर दी जन्म देग, ते तू ओदा नां यूहन्ना गै रखयां। ते तुगी नन्द ते खुशी ओग, ते ओदे जन्म उपर मते लोक खुशी मनागन, किके ओ प्रभु दे सामनें बड़ा ओग; ते ओ अंगुरें दा रस ते शराव कदें बी नेई पीग, ते अपनी मां दे टिढें चा गै ओ पवित्र आत्मा कन्ने परोई जाग। ओ इस्राएलियें बिचा मतें गी उन्दे प्रभु परमेसर पासे फेरग। ओ एलिय्याह दी आत्मा ते शक्ति च ओईयै ओदे अगें-अगें रस्ता बनाग, के पिता दा मन बाल-बच्चें आले पासेगी फेरी दे; ते उक्म नेई मननें आलें गी, तर्मियों दी समझ उपर लेई आग, ते प्रभु दे लेई एक काबल लोकें गी त्यार करै।” जकर्याह ने सोर्गदूत गी पूछया, “ए मिगी कियां पता लगे के साडें कन्ने ए ओई सकदा ए? किके आऊँ तां बुजुर्ग ऐं; ते मेरी करेआली बी बुजुर्ग ओई गेदी ऐ।” सोर्गदूत ने उसी जबाब दिता, आऊँ जिब्राईल आं, जेड़ा परमेसर दे अगें खडोते दा रौना ऐं; ते आऊँ तेरे कन्ने गल्लां करने ते तुगी ए शोभ समाचार सनांने पेजया गेदा ऐं। ते देख्ख, जेस देन तकर ए गल्लां पूरीयां नेई ओई जाग, एसकरी के तो मेरी गल्लें उपर बश्वास नेई कित्ता, तू गूंगा रौगा, ते जदूं तकर पुत्तर नी जमग तू बोली नेई सकगा, जेड़ीयां अपने बेलै उपर पूरीयां ओगन। लोक जकर्याह गी मंदर दे बेड़े च बलगदे रे, ते रांन ओन लग्गे के उसी मंदर च इन्ना चेर कि लग्गा करदा ऐ? जदूं ओ बार आया, ते ओ उन्दे कन्ने बोली नेई सकया, आखर ओ समझी गै, के उसी मंदर च कोई दर्शन मिलया ऐ ते ओ उनेंगी शारे करदा रिया, ते गूंगा बने दा रिया। जेलै मंदर च ओदे सेवा दे देन पूरे ओए, ते ओ यरूशलेम च अपने कर चली गीया। इंदे केश दिनें बाद ओदी करेआली एलीशिबा गर्भवती ओई; ते पंज मिने तकर अपने आप गी ओनें लोके कोलां छपाईये रखया, किके उसी पता हा के लोकें ओदा मजाक करना “मनुक्खें च मेरी बेईजती दूर करने लेई, प्रभु ने इनें दिनें च रैम दी नजर देईयै मेरे लेई ऐसा कित्ता ऐ।” एलीशिबा दे गर्भवती होने दे छेमे मिने च परमेसर थमां जिब्राईल सोर्गदूत गलील जिले दे नासरत नां च, एक कुवारी दे कोल पेजया गीया जेदी कडमाई युसूफ नां दाऊद दे खानदान बिचा एक मरद कन्ने ओई दी ही: ते ओस कुवारी दा नां मरियम हा। ते कोल आईयै सोर्गदूत ने उसी आखया, “खुशी ते जय तेरी ओऐ, तेरे उपर परमेसर दी दया ओई ऐ! प्रभु तेरे कन्ने ऐ!” ओ एस वचन गी सुनीयै बड़ी कबराई गेई, ते सोचन लगी के एस चाली दे शीर्वाद दा के मतलब ओई सकदा ऐ। सोर्गदूत ने उसी आखया, “ए मरियम डरयां नेई, किके तेरे उपर परमेसर दी किरपा ओई ऐ, देख्ख, तू गर्भवती ओगी, ते एक पुत्तर गी जन्म देगी; तू ओसदा नां यीशु रखयां। ओ मान ओग, ते परमप्रधान दा पुत्तर आख्या जाग, प्रभु परमेसर उसी ओदे पूर्वज दाऊद दा सिंहासन उसी देग। ते ओ याकूब दे वंश उपर मेशा राज करग, ते ओ राजा बनियै मेशा राज करग।” मरियम ने सोर्गदूत गी आखया, “ए कियां ओई सकदा ऐ? किके आऊँ अजें कुआरी आं” सोर्गदूत ने उसी जबाब दित्ता, “पवित्र आत्मा तेरे उपर उतरग, ते परमप्रधान दी शक्ति तेरे उपर छां करग; एसकरी ओ जेड़ा जमने आला ऐ पवित्र ओग, ओ परमेसर दा पुत्तर आख्या जाग। ते देख्ख, तेरी चचेरी पैन एलीशिबा थमां बी एस बुढ़ापे च एक पुत्तर ओनें आला ऐ, ए ओदा, जेड़ी बांझ आखी जन्दी ही, उसी छेमां मीना ऐ। परमेसर दे लेई केछ बी मुशकल नेई ऐ।” मरियम ने आखया, “देख्ख, आऊँ ते प्रभु दी दासी आं। तेरे वचन दे मताबक मेरे कन्ने इयै ऊऐ।” ओसबेलै सोर्गदूत ओदे कोलां दा चली गीया। केश धयाडें दे बाद च मरियम उठीयै तौली गै पाड़ी देश च यहूदा दे एक शैर च गेई। ते जकर्याह दे कर च जाईयै ओनें एलीशिबा गी नमस्ते कित्ता। जियां गै एलीशिबा ने मरियम दा नमश्कार सुनया, उयांगै बच्चा ओदे पेट च उछलेया ते एलीशिबा पवित्र आत्मा कन्ने परोई गेई। ते ओनें ऊंची बाज कन्ने आखया, “तू जनांनीयें च धन्न ऐं, ते तेरे पेट दा फल बी धन्न ऐ! ते ए रैम मेरे उपर कुथुं दा ओया, के मेरे प्रभु दी मां मेरे कोल आई? देख्ख, जियां गै तेरे नमश्कार दी बाज मेरे कन च पेई, उयांगै बच्चा मेरे टिड्डे च खुशी कन्ने पोडकी पिया। ते धन्न ऐ, ओ जेनें बश्वास कित्ता के जेड़ीयां गल्लां प्रभु थमां आखीयां गेईयां, ओ पूरीयां ओगन।” ओसलै मरियम ने आखया, “मेरा प्राण प्रभु दी बड़ाई करदा ऐ, ते मेरी आत्मा मेरे उद्धार देने आले परमेसर थमां खोश ओई, किके ओनें अपनी दासी दी दीनगी उपर रैम दी नजर कित्ती ऐ। एसकरी दिखो, ऊन थमां योग-योग दे लोक मिगी धन्न आखघन। किके ओस शक्तिमान ने मेरे लेई बड़े-बड़े कम कित्ते न। ते ओदा नां पवित्र ऐ। “ते ओदी दया उन्दे उप्पर, जेड़े ओदे थमां डरदे न, पीढ़ी-पीढ़ी तकर बनी दी रौंदी। “ओनें अपनी ताकत दसी, ते जेड़े अपने मन च कमंड करदे हे, उनेंगी ओनें अराई दित्ता। “ओनें राजें कोलां अधिकार लेई लित्ता; ते दीने गी उच्चा कित्ता। “ओनें पुख्खें दें गी छैल-छैल चीजें कन्ने रजाया, ते पैसे आलें गी खाली अथ्थ कढी ओड़या। “ओनें अपने सेवक इस्राएल गी सम्भाली लिया के अपनी ओस दया गी जाद करै, “जेड़ी अब्राहम ते ओदी पीढ़ी उपर मेशा रौग, जियां ओनें साड़े बाप-दादें कन्ने आखे दा हा।” मरियम लग-पग त्रै मिने ओदे कन्ने रेईयै अपने कर बापस चली गेई। ओसबेलै एलीशिबा दे जमने दा बेला पूरा ओया, ते ओनें पुत्तर गी जन्म दिता। ओदे मल्लेदारें ते रिशतेदारें ए सुनया, के प्रभु ने ओदे उपर अपनी बड़ी दया कित्ती ऐ, उनै ओदे कन्ने खुशी मनाई। ते ऐसा ओया के अठमें देन ओ बच्चे दा खतना करने गी आए। ते ओदा नां ओदे पिता दे नां उपर जकर्याह रखन लगे। एदे उपर ओसदी मां एलीशिबा ने आखया, “नेई! एदा नां यूहन्ना रखया जा। ते उनै उसी आखया, थुआड़े रिशतेदारें च कुसे दा बी ए नां नेई!” एस तू बाद उनै ओदे पिता गी शारा कन्ने पूछया के तो एसदा नां के रखना चानां ऐ? ते ओनें लिखने दी तख्ती मंगीयै ओदे उपर लिखया, “एदा नां यूहन्ना ऐ, ते सारें रांनगी कित्ती। उसै बेलै ओदा मुंह ते जिभ खुली गेई; ते ओ बोलन ते परमेसर दी स्तुति करन लगया। ते ओसदे आसे-पासे दे रौने आलें उपर डर छाई गीया; ते उनै सारीयें गल्लें दी चर्चा यहूदीया दे सारे पाड़ी देश च फैली गेई, ते सारें सुनने आलें अपने-अपने मन च वचार करियै आखया, ए जागत के जियां ओग? किके प्रभु दा समर्थ ओदे कन्ने हा।” एसतुं बाद ओदा पिता जकर्याह पवित्र आत्मा कन्ने परोई गीया, ते ओ पविख्वानी करन लगया। “प्रभु इस्राएल दे परमेसर दा धन्न ओ, किके ओनें अस इस्राएल दे लोकें उपर रैम दी नजर दिती ते उन्दा छुटकारे दा कम पूरा कित्ता ऐ। “ते साड़े लेई अपने सेवक दाऊद दे कराने च एक समर्थी उद्धार दान दित्ता ऐ, “जियां ओनें अपने पवित्र पविखवक्तें दे मुंह थमां जेड़े दुनिया दे शुरू थमां ओए न, आख्या हा, “यनिके साड़े दुश्मनें कोलां, ते साड़े सब बैर रखने आलें दे अथ्थें चा साड़ा उद्धार कित्ता ऐ, “ओ साड़े बब-दादें उपर मेर करियै अपने पवित्र बादा गी याद करै। “ते ओ बायदा जेड़ी ओनें साड़े पिता अब्राहम कन्ने खादी ही, “कि ओ असेंगी ए देग, के अस अपने दुशमनें दे अथ्थें चा बचीये, “ओदे अगें पवित्रता ते तार्मिकता च जिंदड़ी पर बगैर डर दे ओदी सेवा करदे रौचै। “ते तू ए बच्चे, परमप्रधान दा पविखवक्तें आख्या जागा, किके तू प्रभु दा मार्ग तयार करने दे लेई ओदे अगें-अगें चलगा, “के ओदे लोकें गी उद्धार दा ज्ञान दे, जेड़ा उन्दे पापे दी माफी थमां थोंदा ऐ। “ए साड़े परमेसर दी ओस बड़ी दया कन्ने ओग; जेसकरी सोर्ग थमां साड़े उपर बड़े बेलै दा सूरज चमकग। “के न्हेरा ते मौत दी छाऊं च बौनें आलें गी लो दे, ते साड़े पैरें गी सोख दे रसतै च सीधा चला।” ते ओ जागत यूहन्ना, बददा ते आत्मा च तकड़ा ओंदा गीया, ते इस्राएल उपर परकट ओनें दे देन तकर जंगलें च रिया। उनै धयाडें च ऐसा ओया के माराज औगुस्तुस कैसर दी त्र्फुं उक्म निकलया के रोमी कुमत दे देशें च सारे लोकें दा नां लिखे जान। ए पैली नां लखाई दी गल्ल ओस बेलै ओई, जदू क्विरिनियुस सीरिया लाकें दा बड़ा राजा हा। ते सारे लोक नां लखाने लेई अपने-अपने पूर्वजे दे शैर च गै। एसकरी युसूफ बी इसै लेई के ओ दाऊद दे कराने ते खानदान दा हा, गलील जिले दे नासरत शैर बिचा यहूदीया च दाऊद दे शैर बैतलहम च गीया, ओ उत्थें गीया कि अपनी मंगेतर मरियम दे कन्ने जेड़ी गर्भवती ही, नां लखा। ते ऐसा ओया के उन्दे उत्थें रौंदे ओई मरियम दे जमने दे देन पूरे ओए। ते ओनें अपने जेठे पुत्तर गी जन्म दिता, ते उसी कपड़े च लपेटियै चरनी च रखया, किके सरांई च उन्दे लेई कोई जगह नेई ही। ते ओस देश च केछ गुआल हे, जेड़े रात गी पदरे मदान च रेईयै अपनी पिढें-बकरीयें दी राखी करदे हे। ते परमेसर दा एक दूत उन्दे कोल आई खडोता, ते प्रभु दी मैमा उन्दे चौनी बखी चमकी, ते ओ बड़े डरी गै। ओस बेलै सोर्गदूत ने उनेंगी आखया, “डरयो नेई; किके दिखो, आऊँ तुसेंगी गी बड़ी खुशी दा शोभ समाचार सनाना ऐं जेड़ा सारे लोकें दे लेई ओग, के अज्ज बेथलेहम जेड़ा दाऊद दा शैर ए थुआड़े लेई एक उद्धारकर्ता जमया ऐ, ते उवै मसीह प्रभु ऐ। ते एस दा थुआड़े लेई ए नशान ऐ के तोस एक जागत गी कपड़े च लपेटे दा ते चरनी च पेदा दिखगे।” पी एकदम ओस सोर्गदूत दे कन्ने सुर्गदूतें दी टोल्ली परमेसर दी स्तुति करदे ते ए आखदे ओई लबन लगया, “सोर्ग च परमेसर दी मैमा ते तरती उपर उनै मनुक्खें च जिंदे उपर ओ खोश ऐ, शान्ति उवै।” जदूं सोर्गदूत उन्दे कोलां सोर्ग च चली गै, तां गुआलें अप्पुं-पिछें आख्या, “आओ, अस बैतलहम जाईयै ए गल्ल जेड़ी ओईयै, ते जिसी प्रभु ने असेंगी सनाया ऐ, दिखचै।” ते उनै फोरन जाईयै मरियम ते युसूफ गी, ते चरनी च ओस जागत गी पेदा दिखया। इनेंगी दिखियै उनै ए गल्ल जेड़ी एस जागत दे बारै च उनै गी आखी गेदी ही, परकट कित्ती, ते सारें सुनने आलें ओनें गल्लें कोलां जेड़ी गुआलें उन्दे कन्ने बोली ही रांनगी कित्ती। लेकन मरियम ए सारी गल्लां अपने मन च रखियै सोचदी रेई। ते गुआलें, जियां सोर्गदूतें उनेंगी आख्या हा, उयांगै सारा केछ सुनीयै ते दिखियै परमेसर दी मैमा ते स्तुति करदे ओई चली गै। जेलै अट्ठ देन पूरे ओए तां ओदे खतने दा बेला आया, तां ओदा नां यीशु रखया गीया, जेड़ा ए नां सोर्गदूत थमां, ओदे पेट च औने कोलां पैलैं आख्या गीया हा। जेलै मूसा दे कनून दे मताबक मरियम दे शोद्ध ओनें दे देन पूरे ओए, तां युसूफ ते मरियम ने उसी यरूशलेम च लेई गै, के प्रभु दे अगें आनन। जियां के प्रभु दे कनून च लिखा ऐ; “अर एक जेठा प्रभु दे लेई पवित्र करियै सौम्पया जाग।” ते प्रभु दे कनून दे वचन दे मताबक, “चिट्टे कबूतरें दा एक जोड़ा यां जवान कबूतरें दा एक जोड़ा लेईयै बलि करें।” ओस बेलै यरूशलेम च शमौन नां दा एक बुजुर्ग मानु हा, ते ओ मानु तरमी ते पक्त हा; ते ओ इस्राएल दी शान्ति दा एन्तजार करा दा हा, ते पवित्र आत्मा ओदे कन्ने हा। ते पवित्र आत्मा थमां परकट ओया, के जदू तकर तू प्रभु दे मसीह गी दिखी नेई लैगा, अदूं तकर मौत गी नेई दिखी सकदा। यीशु पवित्र आत्मा दे गुआई कन्ने मंदर च आया; ते ओसलै मा-प्यो ने ओस बच्चे गी मंदर आंदा, के ओस लेई कनून दे मताबक रीति गी पूरा करन, तां ओसलै शमौन ने बच्चे येशु गी अपनी गोद च लेत्ता ते परमेसर दी स्तुति करदे ओई गलाया, “हे प्रभु, ऊन तू अपने दास गी अपने बायदे दे मताबक शान्ति कन्ने मरन लेई विदा करी दे, “किके मेरी अखीयैं तेरे ओ उद्धार गी दिखी लेत्ता ऐ जेड़ा तुं अपने लोकें आस्ते पेजेया ए। “जिसी तो सारे देशें दे लोकें दे सामने त्यार कित्ता ऐ। “कि ओ दुई जातीयें गी सचाई परकट करने लेई एक लो जेई बनग, ते तेरे अपने लोकें इस्राएल दी मैमा ओऐ।” ते ओसदे मां ते पिता इनें गल्लें उपर जेड़ीयां ओदे बारै च शमौन ने आखीयां, रांन ओदे हे। ओसबेलै शमौन ने उनेंगी अशीर्वाद देईयै, ओदी मां मरियम गी आखया, “देख्ख, ओ तां इस्राएल च मते सारें दे टौने, ते उठने लेई, ते एक ऐसा चेन ओनें लेई रख्या गीया ऐ, जेदे खलाफ गल्लां कित्तियां जागन।” (वरन तेरा प्राण बी तलवार कन्ने ओ आर-पार छेदया जाग) एदे कन्ने मते सारे एर्दें दे वचार परकट ओगन। ते आशेर गोत्र बिचा हन्नाह नां दी फनुएल दी कुड़ी एक पविखवाणी करने आली ही ओ बड़ी बूडी ही, ते बियाह ओनें दे बाद सत बरें तकर अपने करेआले कन्ने रेई सकी ही। ओ चौरासी बरें दी विधवा ही; ते मंदर गी नेई छुड़दी ही, पर उपवास ते प्रार्थना करी-करी रात-देन परमेसर दी स्तुति अराधना करदी रौंदी ही। ते ओ ओस कड़ी उत्थें आईयै परमेसर दा शुकर करन लगी, ते उनै सबनी कन्ने जेड़े यरूशलेम दे छटकारे दा एन्तजार करा दे हे, ओस यीशु दे बारै च गल्लां करन लगी। जेलै युसूफ ते मरियम परमेसर दे कनून दे मताबक सारा केछ पूरा करी चुके तां अपने शैर गलील जिले दे नासरत च चली गै। ते जागत बददा, तकड़ा ओंदा, समझदारी कन्ने परोंदा गीया; ते परमेसर दी क्रपा ओदे उपर ही। ओसदे मां-प्यो अर बरें युदियें दे फसह दे त्यार च यरूशलेम गी जंदे रौंदे हे। जेलै ओ बारें बरें दा ओया, ते ओ त्यार दी रीति दे मताबक यरूशलेम गी गै। ते जेलै त्यार दे देन पूरे ओए ते ओ बापस औन लगे, तां जागत यीशु यरूशलेम च गै रेई गीया; ते एस गल्ल थमां ओदे मां-प्यो अनजांन हे। ओ ए समझीयै के ओ ओर मसाफरें कन्ने आवा दा ओग, ओ एक देन दे सफर च अगें चली गे ते उसी अपने रिशतेदारें ते जांन-पछान आलें बेच तुपन लगे। पर जेलै ओ नेई लबया तां तुपदे-तुपदे पी यरूशलेम च चली गै। ते ऐसा ओया के त्रै धयाडें दे बाद उनै उसी मंदर दे बेड़े च पाशन देने आलें बेच बैठे दा, उन्दिआं गल्लां सुन्दे ते उनेंगी सुयाल करदे दिखया। ते जीनें बी लोक ओदी सुना दे हे, ओसदी समझ ते ओसदी गल्लें गी सुनीयै रांन हे, ओसलै ओ उसी दिखियै रांन ओए ते ओसदी मां ने उसी आखया, “ए पुत्तर, तो साड़े कन्ने ए जियां सलूक (कम) कि कित्ता? देख्ख, तेरा पिता ते आऊँ परेशान ओईयै तुगी तुपा दे हे।” ओनें उनेंगी आखया, “तोस मिगी कि तुपा दे हे? के तोस नेई जांनदे के मिगी अपने पिता दे कर च ओना जरुरी ऐ?” पर ओनें जेड़ी गल्ल उन्दे कन्ने बोली ओ उसी समझी नेई सके। पी ओ उन्दे कन्ने बापस नासरत शैर च आया, ते उन्दे ताबे च रिया; ते ओसदी मां ने ए सब गल्लां अपने मन च रखियां। यीशु अक्ल च ते कद च, ते परमेसर ते मनुक्खें दे सामने बददा गीया। तिबिरियुस कैसर दे राज दे पन्द्रमें बरें च जेलै रोमी शासक पुन्तियुस पिलातुस यहूदीया दा राजपाल हा, ते हेरोदेस राजा इतूरैया गलील जिले च, ते त्रखोनीतिस च, ओसदा प्रा फिलिप्पुस, ते अबिलेने च लिसानियास चौथाई दे राजा हे। ते जेलै हन्ना ते कैफा महायाजक हे, ओस बेलै परमेसर दा वचन जंगल च जकर्याह दे पुत्तर यूहन्ना दे कोल पूजया। ओ यरदन दे आसे-पासे दे सारे लाकें च जाईयै, पापें दी माफी लेई मन फेरनें दे पवित्रशनांन दा प्रचार करन लगा। जियां यशायाह पविखवक्ता दे आखे दे वचनें दी कताब च लिखा ऐ “जंगल च एक बलाने आले दी बाज ओआ करदी ऐ, प्रभु दा रस्ता तयार करो, ओस दियां शेड़कां सीधीयां करो, अर एक कंढ़ी दा लाका परी दिता जा, ते अर एक पाड़ ते टीबा थलै कित्ता जा; ते जेड़ा त्रैढ़ा ऐ ओ सीधा, ते जेड़ा उच्चा नींदा ऐ ओ पदरा रस्ता बनग ते अर लोक परमेसर दे उद्धार गी दिखगन।” “जेड़ी पीड दी पीड ओस कोल पवित्रशनांन लेने लेई निकलियै औन्दी ही, उनेंगी ओ आखदा हा, ए सप दे बचयो, तुसेंगी कोस ने आख्या, के औने आले परमेसर दे गुस्सै कोलां नस्सो?” यनिके; मन फेरने दे योग फल आनों अपने मन च ए नेई सोचो, के साड़ा पिता अब्राहम ऐ; किके आऊँ थआड़े कन्ने आखना ऐं, के परमेसर इनें पत्त्थरें कोलां अब्राहम आसतै औलाद पैदा करी सकदा ऐ। ते ऊन कुआडी बूट्टें दी जड़ उपर रखी दी ऐ, एसकरी जेड़ा-जेड़ा बूट्टा छैल फल नेई दिंदा, ओ बढया ते अग्गी च सुटया जन्दा ऐ। ते लोकें उसी पूछया, “तां अस के करचै?” ओनें उनेंगी जबाब दिता, “जेसदे कोल दो कुरते ओन? ओ उसी जेसदे कोल नेई ऐ बंडी लै, ते जेसदे कोल रुट्टी ऐ, ओ बी इयां गै करै।” ते केछ चुंगी लेने आले बी पवित्रशनांन लेने लेई आए, ते उनै उसी पूछया, “ए गुरु, अस के करचै?” ते ओनें उनेंगी आखया, “जे थुआड़े आसतै बाजब रख्या गीया ऐ, ओदे कोलां जादै नेई लेना।” ते केछ सपाईयें बी उसी ए पूछया, “अस के करचै?” ओनें उनेंगी आखया, “कुसे उपर धाड़ा नेई मारना, ते न चुट्ठा दोष लाना, ते अपनी आक्क दी कमाई दी तसली करना।” जेसलै लोकें मेद लाई दी ही, ते सारे अपने-अपने मन च यूहन्ना दे बारै च वचार करा दे हे, के इयै मसीह तां नेई ऐ। तां यूहन्ना ने उनै सारें गी जबाब दित्ता, “आऊँ तां तुसेंगी पानी कन्ने पवित्रशनांन दिना ऐं, लेकन ओ औने आला ऐ, जेड़ा मेरे थमां शक्तिमान ऐ; आऊँ तां एस लाईक बी नेई, के ओदीयें बूट्टें दे तसमें खोली सकां, ओ तां तुसेंगी पवित्र आत्मा ते अग्ग कन्ने पवित्रशनांन देग। ओसदा छज, ओसदे अथ्थ बेच ऐ; ते ओ अपना खलाडा चंगी चाली साफ करग; ते कनक गी अपनी पंढे च किट्ठा करग; लेकन पोए गी ओस अग्गी च जेड़ी इस्लने आली नेई फुकी ओड़ग।” मतलब; ओ बड़ी सारी शिख्या देई-देईयै लोकें गी शोभ समाचार सनांदा रिया। लेकन ओनें चौथाई देश दे राजा हेरोदेस गी ओदे प्रा फिलिप्पुस दी करेआली हेरोदियास दे बारै च, ते सारे गलत कम्में दे बारै च जेड़े ओनें कित्ते दे हे, चेडकया। एसकरी हेरोदेस राजा ने उन्दे सारें कोलां जादै गलत कम बी कित्ता, के यूहन्ना गी जेल खाणे च सुट्टी ओड़या। ऐसा ओया के जेलै सारें लोकें पवित्रशनांन लेई लेत्ता, ते यीशु बी पवित्रशनांन लेईयै प्रार्थना करा दा हा, तां अम्बर खुली गीया। ते पवित्र आत्मा शारीर दे रूप च कबूतर आला लेखा ओदे उपर उतरया, ते सोर्गा चा ए बाज आई; “तू मेरा प्यारा पुत्तर ऐं, आऊँ तेरे उपर खोश आं।” जेलै यीशु ने अप्पुं सेवा दा कम शुरू कित्ता, तां ओ लग-पग त्री बरें दी उम्र दा हा। (इयां समझया जंदा हा) ओ युसूफ दा पुत्तर हा; ते ओ एली दा, ते ओ मत्तात दा, ते ओ लेवी दा, ते ओ मलकी दा, ते ओ हन्ना दा, ते ओ युसूफ दा, ते ओ मत्तीत्याह दा, ते ओ आमोस दा, ते ओ नहूम दा, ते ओ आसल्याह दा, ते ओ नग्गई दा, ते ओ मात दा, ते ओ मत्तीत्याह दा, ते ओ शिमी दा, ते ओ योसेख दा, ते ओ योदाह दा, ते ओ यूहन्ना दा, ते ओ रेसा दा, ते ओ जरुब्बाबेल दा, ते ओ शालतिएल दा, ते ओ नेरी दा, ते ओ मलकी दा, ते ओ अध्दी दा, ते ओ कोसाम दा, ते ओ एल्मदाम दा, ते ओ एर दा, ते ओ यीशु दा, ते ओ एलीएजेर दा, ते ओ योरीम दा, ते ओ मत्तात दा, ते ओ लेवी दा, ते ओ शमौन दा, ते ओ यहूदा दा, ते ओ युसूफ दा, ते ओ योनान दा, ते ओ एलयाकीम दा, ते ओ मलेआह दा, ते ओ मिन्नाह दा, ते ओ मत्तता दा, ते ओ नातान दा, ते ओ दाऊद दा ते ओ यिशै दा, ते ओ ओबेद दा, ते ओ बोआज दा, ते ओ सलमोन दा, ते ओ नहशोन दा, ते ओ अम्मीनादाब दा, ते ओ अरनी दा, ते ओ हिस्रोन दा, ते ओ पेरेस दा, ते ओ यहूदा दा, ते ओ याकूब दा, ते ओ इसहाक दा, ते ओ अब्राहम दा, ते ओ तेरह दा, ते ओ नाहोर दा, ते ओ सरूग दा, ते ओ रऊ दा, ते ओ पेलेग दा, ते ओ एबेर दा, ते ओ शेलाह दा, ते ओ केनान दा, ते ओ अरफक्षद दा, ते ओ शेम दा, ते ओ नूह दा, ते ओ लेमेक दा, ते ओ मथूशिलह दा, ते ओ हनोक दा, ते ओ यिरिद दा, ते ओ महललेल दा, ते ओ केनान दा, ते ओ एनोश दा, ते ओ शेत दा, ते ओ आदम दा, ते ओ परमेसर दा पुत्तर हा। पी यीशु पवित्र आत्मा कन्ने परोए दा, यरदन थमां बापस आया; ते आत्मा दे चलाने दे थमां जंगल च सुन्नी जगा फिरदा रिया; ते शतान ओसदी चाली देन तकर परिख्या करदा रिया। उनै धयाडें च ओनें केछ नेई खादा, ते जेलै ओ देन पूरे ओई गै, तां उसी पोख लगी। ते शतान ने उसी आखया, “जेकर तू परमेसर दा पुत्तर ऐं, तां इनें पत्थरें गी बोल, के ओ रुट्टी बनी जान।” यीशु ने उसी जबाब दिता, “लिखा ऐ ‘मनुक्ख सेर्फ रुट्टी कन्ने गै जिन्दा नेई रौंदा ऐ।’” ओसलै शतान उसी लेई गीया ते उसी पल पर च दुनिया दे सारे राज दसे। ते उसी आखया, “आऊँ ए सारा अख्त्यार, ते एस दी शानो-शौकत आऊँ तुगी देई ओड़गा, किके ए मिगी दिता गेदा ऐ, ते जिसी चांना ऐं उसी देई सकना ऐं। एसकरी जेकर तू मिगी मत्था टेकें, तां ए सब केश तेरा ओई जाग।” यीशु ने उसी जबाब दिता, “लिखें दा ऐ; तू प्रभु अपने परमेसर गी मत्था टेक; ते सेर्फ ओसदी गै सेवा कर।” पी ओनें यीशु गी यरूशलेम लेईयै उसी मंदर दी चोटी उपर खड़ेरी दिता, ते उसी आखया, “जेकर तू परमेसर दा पुत्तर ऐं, तां अपने आप गी इत्थूं दा थलै सुट्टी ओड़, किके लिखा ऐ, ‘ओ तेरे बारै च अपने सोर्गदूतें गी उक्म देग, के ओ तेरी रख्या करन।’ ते, ओ तुगी अथ्थों अथ्थ चुकी लैगन। ऐसा नेई ओऐ के तेरे पैरें च पत्थर दी ठोकर लगे।” यीशु ने उसी जबाब दिता, “एबी लिखें गेदा ऐ तू प्रभु अपने परमेसर दी परिख्या नेई करयां।” जेलै शतान ओसदी सारी परिख्या करी चुकया, ओसलै ओ केछ बेलै लेई ओदे कोलां चली गीया। पी यीशु पवित्र आत्मा दी शक्ति कन्ने परोईयै, गलील जिले गी बापस आया, ते ओदी चर्चा आसे-पासे दे सारै देश च फैली गेई। ते ओ उन्दे प्रार्थनाकार च जाईयै शिखया दिन्दा रिया, ते सारे लोक ओदी तरीफ करदे हे। पी ओ नासरत च बापस आया; जिथें ओ जमया-पलया हा; ते अपनी रीति दे मताबक यहूदीयें दे बसां आले देन प्रार्थनाकार च जाईयै शास्त्र चा पढ़ने लेई खड़ोता। ते यशायाह पविखवक्ता दी पोथी उसी दिती गेई, ते ओनें पोथी खोलियै, ओ जगह कड्डी जिथें ए लिखे दा हा, “प्रभु दा आत्मा मेरे उपर ऐ, एसकरी के ओसने गरीबें गी शोभ समाचार सुनाने लेई मेरा अभिषेक कित्ता ऐ, ते मिगी एस लेई पेजा ऐ, कैदीयें गी छटकारे दा ते अन्नें गी लो थोने दा शोभ समाचार दा प्रचार करां ते दबोचें गी छड़कां। ते प्रभु दा लोकें उपर खोश रौने दे बेलै दा प्रचार करां।” पी ओनें पोथी बन्द करियै सेवा दार दे अथ्थ च देई दिती, ते बैठी गीया ते प्रार्थनाकार दे सारे लोकें दियां नजरां ओदे उपर लगी दियां हां। ओस बेलै यीशु उनेंगी बोलन लगया, “अज्ज गै ए पवित्र शास्त्र दा लेख थुआड़े सामनें पूरा ओया ऐ।” सारे लोकें ओदी तरीफ कित्ती, ते जेड़ीयां क्रपा दियां गल्लां ओदे महू चा निकलदीयां हां, उन्दे उपर रांन ओए; ते आखन लगे, “के ए युसूफ दा पुत्तर नेई?” ओनें उनै गी आखया, “तुस मेरे उपर ए कहावत जरुर बोलगे, ए कीम, अपने आप गी चंगा कर! जे केछ असैं सुना के कफरनहूम च तो जे चमत्कार दे कम कित्ते दे न उनेंगी अपने शैर च बी कर।” ते ओनें आखया, “आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के कोई बी पविखवक्ता अपने शैर च मान-सम्मान नेई पांदा। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, के एलिय्याह पविख्वक्ता दे धयाडें च जेलै साढे त्रै बरें तकर अम्बर बन्द रिया, इत्थूं तकर के सारे देश च बड़ा काल पेई गीया, तां बी इस्राएल च केई सारीयां विधवां हियां। पर एलिय्याह गी उन्दे बिचा कुसे दे कोल नेई पेजया, छडा सीदोन शैर दे सारफत नगर दे बेच एक विधवा दे कोल। ते एलिशा पविखवक्ता दे बेलै इस्राएल च मते सारे कोढ़ी हे, लेकन सीरिया दे रौने आले नामान नां दे एक अन्य जाती दे कोढ़ी गी छुड़ीयै उन्दे बिचा कोई शोद्ध नेई कित्ता गीया।” ए गल्लां सुनदे गै जिन्नें लोक प्रार्थनाकार कर च हे, सारे गुस्सै च आई गै। ते उनै उठीयै उसी शैर चा बार कढी ओड़या, ते जेस पाड़ उपर ओसदा शैर बसे दा हा, ओदी चोटी उपर लेई गै, के उत्त्थुं दा उसी थल्लै सूटीए मारी ओड़िचै। लेकन ओ उन्दे बिचा निकलियै चली गीया। पी ओ गलील जिले दे एक कफरनहूम शैर च गीया, ते यहूदीयें दे बसां दे देन लोकें गी शिखया दे करदा हा। ओ ओदी शिखया कोलां रांन ओई गै किके ओदा वचन अख्त्यार कन्ने ओंदा हा। प्रार्थनाकार च एक मानु हा, जेदे च दोष्टआत्मा ही। ओ ऊंची बाज बेच करलाई उठया ते आखन लगया, “ए यीशु नासरी, साड़ा तेरे कन्ने के कम? के तू असेंगी खत्म करन लेई आया ऐ? आऊँ तुगी जाननां ऐं तू कोन ऐ? तू परमेसर दा पवित्र जन ऐं!” यीशु ने उसी चीढकया ते आख्या, “चुप कर, ते ओस बिचा निकली जा!” पी दोष्टआत्मा उसी सारें दे बेच तराटीयै बगैर नकसांन दे ओस बिचा निकली गेई। एदे उपर सारे लोक रांन ओए, ते अप्पुं पिछें गल्लां करन लगे, “ए केस चाली दा वचन ऐ? किके ओ अख्त्यार ते शक्ति कन्ने अशोद्ध आत्में गी बी उक्म दिंदा ऐ, ते ओ निकली जन्दीयां न।” एस चाली आले दूआले अर जगह ओदी चर्चा ओन लगी। पी ओ प्रार्थनाकार चा निकलियै शमौन दे कर गीया ते शमौन दी सस गी बडा बखार हा, ते उनै ओसदे लेई ओदे अगें अर्ज कित्ती। ओसने ओदे कोल खडोईयै बखार गी चेडकया ते बखार उतरी गीया, ते ओ फोरन उठीयै उन्दी सेवा करन लग्गी। सूरज डुबदे बेलै, जिन्दे-जिन्दे करें च लोक लग्ग-लग्ग बीमारीयें च पेदे हे, ओ सारे उनेंगी ओदे कोल लेई आए, ते ओनें एक-एक दे उपर अथ्थ रखियै उनेंगी चंगा कित्ता। ते दोष्टआत्मायें क्र्लांदी ते ए आखदे ओई, “तू परमेसर दा पुत्तर ऐं!” ओ मतें सारें चा निकली गेईयां पर ओ उनेंगी चेदकदा ते बोलन नेई दिंदा हा, किके ओ जानदीयां हियां, के ए मसीह ऐ। जेलै धयाडा चडया तां ओ निकलियै एक सुन्नी जगह च गीया, ते बड़ी पीड उसी तुपदे ओई ओसदे कोल आई, ते उसी रोकन लगी के ओ उन्दे कोल नेई जा। पर ओनें उनेंगी आखया, “मिगी अन्य शैरें च बी परमेसर दे राज दा शोभ समाचार सनाना जरुरी ऐ, किके आऊँ इसै लेई पेजया गेदा ऐं।” ते ओ यहूदीया दे गलील दे प्रार्थनाकारें च परचार करदा रिया। जेलै पीड परमेसर दा वचन सुनने दे ओई ओदे उपर टेई पौंदी ही, ते ओ गन्नेसरत च गलील दी चील दे कंडै उपर खडोते दा हा, ते ऐसा ओया। के ओनें चील दे कंडै दो किशतीयां लगी दियां दिखियां, ते मछी मारनें आले उन्दे बिचा उतरीयै अपने-अपने जाल तो करदे हे। ओ उन्दे बिचा एक किशती जेड़ी शमौन दी ही, ओदे उपर चढ़ीयै, गीया ओनें उन्दे अगें अर्ज कित्ती, के किशती कंडै चा केछ दूर अगें लेई जान, पी ओ बैठीयै लोकें गी किशती चा गै शिखया देन लगया। जेलै ओ पीड गी शिखया देई चुकया, तां ओनें शमौन गी आखया, “किशती गी डूगे पानी च लेई चल ते मछी पकड़ने लेई अपने जाल गी पानी बेच सुट्टी ओड़।” शमौन ने उसी जबाब दिता, “ए स्वामी, आसे सारी रात मेंनत कित्ती ते केछ नेई थूया; तां बी तेरे आख्ने उपर जाल सुटना।” जेलै पतरस ते उन्दे साथियें ऐसा कित्ता, तां बड़ीयां गै मछलिया पकड़ी लयाए, ते उन्दे जाल फटन लगे। एदे उपर उनै अपने दोस्तें गी जेड़े दूजी किशती उपर हे, अर्ज कित्ती के आईयै साड़ी मदत करो ते उनै आईयै, दमै किशतियां इत्थूं तकर परी लेईयां के ओ डूबन लगी पेईयां। ए दिखियै शमौन पतरस यीशु दे पैरें च पेई गीया, ते आखया, “ए प्रभु, मेरे थमां दूर चली जा, किके आऊँ पापी मनुक्ख आं!” किके इन्नी मछीयां पकड़े उपर उसी ते ओदे दोस्तें गी बडी रांनगी ओई; ते इयां गै जब्दी दे पुत्तर याकूब ते यूहन्ना गी बी, जेड़े शमौन दे कन्ने हे, रांनगी ओई पी यीशु ने शमौन गी आखया, “डर नेई, उनै थमां तू बी मनुक्खें गी जिन्दा पकड़गा।” तां ओ किशतीयें गी कंडै उपर लेई आए, ते सब केछ छुड़ीयै ओदे पिछें आई गै। जेलै ओ कुसे शैर च हे, ते उत्थें कोढ़ कन्ने लथ-पथ ओए दा एक मानु आया, ते ओ यीशु गी दिखियै मुंह दे पार ओदे अगें कीरया, ते अर्ज कित्ती, “ए प्रभु, जेकर तू चां तां मिगी शोद्ध करी सकना ऐं।” ओनें अपना अथ्थ बदाया ते उसी छुईयै आखया, “आऊँ चानां तू शोद्ध ओई जां।” ते फोरन ओदा कोढ़ चली गीया। ओनें उसी उक्म दित्ता के कुसे गी नेई सुनायां, “लेकन जाईयै अपने आप गी याजक गी दस, ते अपने शोद्ध ओनें दे बारै च मूसा ने जेड़ी चाडने आसतै आखया ऐ, उसी पेंट चाड़ तांके उन्दे च तेरी गुआई ऊऐ।” लेकन ओसदी चर्चा ओर बी फैलदी गेई, ते पीड दी पीड ओसदी सुनने लेई ते अपनी बीमारीयें थमां चंगा ओनें द लेई कट्ठी ओई। लेकन ओ सनसांन जगै च लग जाईयै प्रार्थना करदा हा। ते एक धयाडै ऐसा ओया के ओ शिखया दया दा हा, ते फरीसी ते यहूदीयें दे कनून दे उस्ताद उत्थें बैठे दे हे, जेड़े गलील जिले ते यूहदिया लाकें दे अर एक घरां दे, ते यरूशलेम नगर चा आए दे हे, ते चंगा करने लेई प्रभु दी शक्ति ओसदे कन्ने ही। ते दिखो, केश लोग एक मनुक्ख गी जेड़ा लकवे दा रोगी हा, खट्टे उपर लेई आए, ते ओ उसी कर दे अन्दर आनने दा ते यीशु दे अगें रखने दा तरीका तुपा करदे हे। ते जदूं पीड दे कारन उसी यीशु दे कोल नेई लेयाई सके तां उनै छत उपर चढ़ीयै ते खड गी पुटीयै, उसी खट समेद यीशु दे अगें तुआरी ओड़या। ओनें उन्दा बश्वास दिखियै उसी आखया, “ए मानु, तेरे पाप माफ़ ओए।” पी शास्त्री ते फरीसी बैस करन लग्गे, “ए कोन ऐ, जेड़ा परमेसर दी निंदया करदा ऐ? परमेसर गी छुड़ीयै कोन पापें गी माफ़ करी सकदा ऐ? यीशु ने उन्दे मन दियां गल्लां जानियें, उनेंगी आखया, तोस अपने मनें च के गल्लां करा करदे ओ? ठीक के ऐ? के इसी आखना के, ‘तेरे पाप माफ़ ओए’ के या ए आखना के, ‘ओठ ते चल फेर’ लेकन एसकरी के तुसेंगी पता चलया के मनुक्ख दे पुत्तर गी तरती उपर पाप माफ़ करने दा बी अख्त्यार ऐ।” ओसने ओस लकवे दे रोगी गी आख्या, आऊँ तुगी आखना ऐं, ओठ ते अपनी खट चुकियै अपने कर चली जा। ओ फोरन उन्दे दिख्दे-दिख्दे उठया, ते जेस खट उपर ओ पेदा हा उसी चुकियै, परमेसर दियां सेफ्तां करदा ओई अपने कर गी चली गीया। पी ओ सारे रांन ओए ते परमेसर दी सिफत करन लगे, ते बड़े डरियै आखन लगे, “अज्ज असैं ओचन गल्लां दिखियां।” एदे बाद ओ बार गीया, ते लेवी नां दा एक चुंगी लेने आले गी चुंगी दी चौकी उपर बैठे दे दिखया, ते उसी आखया, “मेरे पिछें आई जा।” ओस बेलै ओ सब केछ छुड़ीयै उत्त्थुं दा उठया, ते ओदे पिछें चली पिया। ते लेवी ने अपने कर च यीशु लेई एक बड़ी त्ताम दिती; ते चुंगी लेने आले दी ते ओर लोक जेड़े ओदे कन्ने रुट्टी खाण बैठे दे हे, एक बड़ी पीड ही। ते फरीसी ते उन्दे शास्त्री ओदे चेलें गी इयां आखन लग्गे, “तोस चुंगी लेने आलें ते पापियें दे कन्ने कि खंदे-पिन्दे ओ।” यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, “कीम चंगे पले मानु आसतै नेई, लेकन बमारें लेई जरुरी ऐ। आऊँ तर्मियें गी नेई, लेकन पापियें गी मन फराने दे लेई बलाने गी आएदा ऐं।” उनै उसी आखया, “यूहन्ना दे चेलें ते बराबर उपवास करदे ते प्रार्थना करदे न, ते इयां गै फरीसियें दे चेलें बी, लेकन तेरे चेलें तां खंदे-पिन्दे न।” यीशु ने उनेंगी आखया, “के तोस बरातियें कोलां, जेलै तकर मराज उन्दे कन्ने ऐ, तां उनेंगी उपवास कराई सकदे ओ? लेकन ओ देन औने न, जिन्दे च मराज उन्दे कोलां लग कित्ता जाग, पी ओ उनै धयाडें उपवास करगन।” यीशु ने एक ओर मसाल बी उनेंगी बोली “कोई मानु नमें कपड़े चा टुकड़ा फाड़ियै पुराने कपड़े दे उपर पैबन्द नेई लान्दा, नेई तां नमां फटी जाग ते ओ तैवन्द पराने च मेल बी नेई खाग। ते कोई नमां अंगुरें दा रस परानी मटके च नेई पर दा, नेई तां नमां अंगुरें दा रस सगले गी फाड़ियै रूडी जाग, ते सगले बी खराब ओई जागन। लेकन नया अंगुरें दा रस नमीं सगले च परना चाईदा। कोई मनुक्ख पुराना अंगुरें दा रस पीयै नमां नेई पसंद करदा किके ओ आखदा ऐ, के पराना गै छैल ऐ।” पी यहूदीयें दे बसां दे देन यीशु ते ओदे चेलें खेतरें बिचें जा दे हे, ते ओदे चेलें सिलें त्रोड़ी-त्रोड़ियै ते अथ्थें कन्ने मरोड़ी-मरोड़ीयै खन्दे जा दे हे। (व्य: 23:25) ओसबेलै फरीसियें चा केछ बोलन लगे, “तोस ओ कम कि करदे ओ जेड़ा यहूदीयें दे बसां दे देन करना ठीक नेई?” यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, “के तुसें ए नेई पढ़या के दाऊद ने जेलै ओ ते ओदे साथियें गी पोख लगी ही तां उनै के कित्ता? ओ कियां परमेसर दे कर गीया, ते पेंट दी रुट्टीयाँ लेईयै खादियां, जिनेंगी खाणा याजकें गी छुड़ीयै ते ओर कुसे गी ठीक नेई, ते अपने दोस्तें गी बी दितीयां?” ते ओनें उनेंगी आखया, “मनुक्ख दा पुत्तर यहूदीयें दे बसां दे देन दा बी प्रभु ऐ।” ते ऐसा ओया के यीशु कुसे ओर यहूदीयें दे बसां दे देन प्रार्थनाकार च जाईयै शिखया देन लगया; ते उत्थें एक मानु हा, जेसदा सजा अथ्थ सुके दा हा। शास्त्री ते फरीसी ओस उपर दोष लाने लेई मौका तुपने दी तकर च हे, के दिखन के ओ यहूदीयें दे बसां दे देन चंगा करदा ऐ या नेई। लेकन ओ उन्दे वचारें गी जानदा हा; एसकरी ओनें सुके अथ्थ आले मनुक्ख गी आखया, “उठीयै बश्कार खड़ोई जा।” ओ खड़ोई गीया। यीशु ने उनेंगी आखया, “आऊँ तुसेंगी ए पूछना ऐं के यहूदीयें दे बसां दे देन के बाजब ऐ, पला करना या बुरा करना; प्राण गी बचाना या उसी खतम करना?” ते ओनें आले दूआले उनै सारें गी दिखियै ओस मनुक्ख गी आखया, “अपना अथ्थ अगें गी बदा।” ओनें इयां गै कित्ता ते ओदा अथ्थ पी चंगा ओई गीया। लेकन ओ गुस्सै च ओईयै अप्पुं पिछें आखन लग्गे के अस यीशु दे कन्ने के करचै? उनै धयाडें च यीशु पाड उपर प्रार्थना करने गी गीया, ते परमेसर कन्ने प्रार्थना च पूरी रात बताई। जेलै धयाडा चडया, तां ओनें अपने प्रेरित गी सदियै उन्देचा बारें गी चुनी लेत्ता, ते उनेंगी (प्रेरित) चेलें आखया। ते ओ ए न: शमौन जेसदा नां ओसने पतरस बी रखया हा, ते ओदा निक्का प्रा अन्द्रियास, ते याकूब, ते ओदा निक्का प्रा यूहन्ना, ते फिलिप्पुस, ते बरतुल्मै, ते मत्ती, ते थोमा, ते हलफई दा पुत्तर याकूब, ते शमौन जिसी जेलोतेस आखया ऐ, ते याकूब दा पुत्तर यहूदा, ते यहूदा इस्करियोती, जेड़ा उसी पकडाने आल्ला हा। ओसलै यीशु ते ओदे चेलें पाड उपरा उतरीयै ओ पदरी जगै च खडोता, ते ओदे चेलें दी बड़ी पीड, ते सारे यहूदीया, ते यरूशलेम, ते सूर ते सैदा दे समुंदर दे कंडै दे मते लोक, ते जेड़े ओसदी सुनदे ते अपनी बीमारीयें कोलां चंगा ओनें आसतै ओदे कोल आए दे हे, ओ बी उत्थें हे। ते अशोद्ध आत्में दे सतादे बी चंगे कित्ते जन्दे हे। ते सारे उसी छूना चांदे हे, किके शक्ति ओदे बिचा निकलियै सारें गी चंगा करदी ही। ओसलै ओसने अपने चेलें आली बखी दिखियै आखया, तन्न ओ तोस, जेड़े दींन, किके परमेसर दा राज थुआड़ा ऐ। तन्न ओ तोस, जेड़े ऊन पुखे ओ; सेर किके त्रेप्त कित्ते जागेओ। तन्न ओ तोस, जेड़े ऊन रुआदे ओ, किके तोस असगे ओ। तन्न ओ तोस, जीलै मनुक्ख दे पुत्तर दे कारन लोक थुआड़े कन्ने बैर करगन, ते तुसेंगी कढी ओड़गन, ते थुआड़ी निंदया करगन, ते थुआड़ा नां पैड़ा समझीयै कटी देगन। ओस देन तोस खोश ओईयै कूदयो, किके दिख्खो सोर्ग च थुआड़े लेई बड़ा नां ऐ। उन्दे बजुर्ग पविखवक्तें दे कन्ने बी इयै नियां करदे हे। लेकन बसोस थुआड़े उपर जेड़े पैसें आले ओ, किके तोस अपनी शान्ति पाई चुके। “बसोस थुआड़े उपर जेड़े ऊन रज्जे दे ओ, किके तोस पुखे ओई जागेओ।” थुआड़े उपर जेड़े हँसदे हो, किके तोस शोक करगे ते रौगे। “बसोस, थुआड़े उपर जेलै सारे मनुक्ख थुआड़ी सिफत करन, किके उन्दे बाप-दादे चुठे पविख्ब्कतें दे कन्ने बी इयै नियां करदे हे। “लेकन आऊँ तुसें सुनने आले गी आखना ऐं के अपने दुश्मनें कन्ने प्यार करो; जेड़े थुआड़े कन्ने नफरत करन, उन्दा पला करो। जेड़े तुसेंगी शाप दिंदे न, उनेंगी सीस दियो, जेड़े थुआड़े कन्ने बुरा सलूक करदे न उन्दे लेई प्रार्थना करो जेड़ा कोई थुआड़े एक पासे महू उपर चपेड़ मारे, ओसदी बक्खी दुआ बी फेरी दियो, ते जेड़ा तेरा चोगा खुस्सी लै, उसी कोरता लेने लेई बी नेई रोक। जे कोई तेरे थमां केश मंगै, उसी देई दे; ते जेड़ा कोई थुआड़ी चीज खुस्सी लै, ओदे कोलां नेई मंग। ते जियां तोस चांदे ओ के लोग थुआड़े कन्ने करन, तोस बी उन्दे कन्ने इयां गै करो। जेकर तोस अपने प्यार रखने आले कन्ने प्यार करो, तां एदे च थुआड़ी के बड़याई? किके पापी बी अपने प्यार करने आले कन्ने प्यार करदे न। जेकर तोस अपने पलाई करने आलें कन्ने गै पलाई करदे ओ, तां थुआड़ी के बड़याई? किके पापी बी ऐसा गै करदे न। जेकर तोस उसी दुआर दियो, जेस कोलां पी लेनें दी आस रखदे ओ, तां थुआड़ी के बडयाई? किके पापी पापियें गी दुआर दिन्दे न, के उनां गै पी बापस लैंन। लेकन अपने दुश्मनें कन्ने प्यार करो, ते पलाई करो, ते दुआर देईयै पी लेने दी मेद नेई रखयो, ते दुआर दियो; ते थुआड़े लेई बड़ा फल ओग; ते तोस परमप्रधान दे बच्चे ओगे, किके ओ उन्दे उपर बी जेड़े शुकर नेई करदे ते बुरें दे उपर ते बी दयालु ऐ। जियां थुआड़ा पिता दयालु ऐ, उयांगै तोस बी दयालु बनो। “दोष नेई लाओ, ते थुआड़े उपर बी दोष नेई लाया जाग। कसुरबार नेई आखो, तां तुसेंबी कसुरबार नेई आख्या जाग। माफ़ करो, तां तुसेंगी बी माफ़ कित्ता जाग। दया करो, तां तुसेंगी बी दिता जाग। लोग थुआड़ी गोदी च पूरा-पूरा नापिऐ ते दबाई-दबाईयै, ते लाई-लेईयै ते उबरदा-उबरदा थुआड़ी गोद च पागन, किके जेस नाप कन्ने तोस नापदे ओ, उसै नाप कन्ने थुआड़े लेई नापया जाग।” पी ओनें उनेंगी एक मसाल सनाई “के अन्नां, दुए अन्नें गी रस्ता दसी सकदा ऐ? के ओ दुए खड़े च नेई डीगगन? चेला अपने गुरु थमां बड़ा नेई, लेकन जेड़ा पूरा सेध ओग, ओ अपने गुरु आला लेखा ओग। तू अपने प्रा दी अखी च तेनके गी कि दिखना ऐं? ते अपनी गै अख दे लट्ठा नेई लबदा? ते अगर तू अपनी गै अखी दा लट्ठा नेई दिखदा, तां अपने प्रा गी कियां आखी सकना ऐ, ‘ए परा, रुकी जा तेरी अखी चा तेनका कढी ओड़ा?’ ए कपटी, पैलैं अपनी अख चा लट्ठा कड़, पी जेड़ा तेनका तेरे प्रा दी अखी च ऐ, उसी छैल तरीके कन्ने दिखियै कढी सकगा। “कोई छैल बूट्टा नेई, जेड़ा नकमा फल दियै, ते नां गै कोई नकमा बूट्टा ऐ, जेड़ा छैल फल दियै। अर एक बूट्टा अपने फल कन्ने पंछानया जन्दा ऐ; लोग चुड़ीयें चा अंजीर दे फल नेई चुगदे, ते नां झड़बेरी थमां अंगुर। पला मनुक्ख अपने मन दे पले पंडार थमां पलीयां गल्लां कढदा ऐ; ते बुरा मनुक्ख अपने मन दे बुरे पंडार थमां बुरीयां गल्लां कढदा ऐ; किके जेड़ा मन च परोचे दा ऊऐ, ऊऐ मुं चा निकलदा ऐ। “जेलै तोस मेरा आखा नेई मनदे ते कि मिगी ‘ए प्रभु, ए प्रभु,’ आखदे ओ? जेड़ा कोई मेरे कोल ओंदा ऐ, ते मेरीयां गल्लां सुनीयै उनेंगी मनदा ऐ, आऊँ तुसेंगी दसना के ओ केस आला लेखा ऐ? ओ ओस मनुक्ख आला लेखा ऐ, जेनें अपना कर बनांदे बेलै जमीन च ढूगी कढी यै पत्थर उपर मनैद ते पाई, ते जदू आड़ आया तां पानी दियां टकरां ओदे कर गी लगियाँ; ते ओ उसी लाई नेई सकीयां किके ओ पक्का बने दा हा। लेकन जेड़ा सुनीयै नेई मनदा, ओ ओस मनुक्ख आला लेखा ऐ, जेनें मिट्टी उपर बगैर नीं दे कर बनाया, जदू आड़ आया ते टकरां लगियाँ ते ओ टेईयै सत्यानाश ओई गीया।” जेलै ओ लोकें गी सारीयां गल्लां बोली चुकया, तां कफरनहूम च आया। उत्थें कुसे सूबेदार दा एक नौकर जेड़ा जिसी ओ जादै प्यारा करदा हा, बीमारी कन्ने मरने उपर हा। ओनें यीशु दी चर्चा सुनीयै यहूदीयें दे केई प्राचीन गी ओदे अगें ए अर्ज करने गी ओदे कोल पेजया के आईयै मेरे नौकर गी चंगा कर। ओ यीशु दे कोल आईयै, बड़ी अर्ज करन लगे, “ओ सूबेदार एस काबल ऐ के तू ओदे लेई ए करें, किके ओ साड़ी जाती कन्ने प्यार करदा ऐ, ते ओनें गै साड़े प्रार्थनाकार गी बनाया ऐ।” यीशु उन्दे कन्ने-कन्ने गीया, लेकन जेलै ओ कर दे कोल गै हा, तां सूबेदार ने ओदे कोल केई दोस्तें गी पेजीयै आखी पेजया, “ए प्रभु, कष्ट नेई कर, किके आऊँ एस काबल नेईयैं के तू मेरे कर दे अंदर आवै। एदे लेई मैं अपने आप गी एस काबल बी नेई समझया के तेरे कोल अवां, लेकन वचन गै बोली दे ते मेरा सेवक ठीक ओई जाग। आऊँ बी अख्त्यार रखने आला मानु ऐं, ते सपाई मेरे थलै न। जेलै आऊँ एक गी आखना के जा! तां ओ जंदा ऐ; ते दुए गी आखना के आ! तां ओ ओंदा ऐ; ते जेलै अपने कुसे नौकर गी आ आखना ए कर! ते ओ करदा ऐ। ऐ सुनीयै यीशु गी अरांनगी लगी ते ओनें मुं मोड़ीयै ओस पीड गी जेड़ी ओदे पिछें आवा करा दी ही, आखया, आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के मैं इस्राएल च बी इयै जियां बश्वास नेई दिखया। ते पेजे दे लोकें कर आईयै ओदा नौकर ठीक ओए दा दिखया।” थुड़े धयाडें कोलां बाद यीशु नाईन नां दे एक शैर च गीया। ओदे चेलें ते बडी पीड ओदे कन्ने जा दी ही। जेलै ओ शैर दे दरबाजे दे कोल पूजया, ते दिखखो, लोक एक मुरदे गी बार लेईयै जा दे हे; जेड़ा अपनी माऊ दा इकै एक पुत्तर हा, ते ओ विधवा ही; ते शैर दे मते गै लोक ओदे कन्ने हे। उसी दिखियै प्रभु तरस कन्ने परोइया आया, ते उनेंगी आख्या, “नेई रोह।” ओस बेलै ओनें कोल आईयै लाश गी छुत्ता, ते चुकनें आलें रुकी गै, पी ओनें आखया, “ए जवान, आऊँ तुगी आखना ऐं, ओठ!” ओस बेलै ओ मुरदा उठी गीया, ते बोलन लगा। ओनें उसी ओदी मां गी सौंपी दिता। एस गल्ल दे उपर सारें च डर छाई गीया, ते ओ परमेसर दी बड़याई करियै बोलन लगे, “साड़े बेच एक बड़ा पविखवक्ता आया ऐ, ते परमेसर ने अपने लोकें उपर दया कित्ती ऐ।” ते ओदे बारै च ए गल्ल सारे यहूदीया लाकें ते आसे-पासे दे सारे देश च फैली गेई। ते यूहन्ना गी ओदे चेलें इनें सारीयें गल्लें दी खबर दिती। ओस बेलै यूहन्ना ने अपने चेलें बिचा दों गी बुलाईयै प्रभु दे कोल ऐ पूछने दे लेई पेजया “के औने आला तू गै ऐं, जां अस कुसे दुए दा एन्तजार करचै?” उनै ओदे कोल आईयै आखया, “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आले असेंगी तेरे कोल ए पूछने गी पेजया ऐ के, के औने आला तू गै ऐं, जां अस कुसे दुए दा एन्तजार करचै?” उसै कड़ी च ओनें मते सारें दी बीमारीयें ते दुखें, ते दोष्टआत्मायें चा छुड़काया; ते मते सारे अन्नें दियां अखीयाँ खोलीयां; ते ओनें उनेंगी आखया, “जेड़ा केछ तोस दिखया ते सुनया ऐ, जाये यूहन्ना गी आखी दियो; के अन्नें दिखदे न, ते लिञें चलदे-फिरदे न, कोढ़ी शोद्ध कित्ते जंदे न, ते बोले सुनदे न, ते मोदे जिन्दे कित्ते जंदे न, ते गरीबें गी शोभ समाचार सनाया जन्दा ऐ। तन्न न ओ, जेड़े मेरी खातर ठोकर नेई खांन।” जेलै यूहन्ना दे पेजे दे लोक यीशु कोलां बापस आई गै तां यीशु यूहन्ना दे बारै च लोकें गी आखन लगया, “तोस जंगल च के दिखन गेदे हे? के अवा कन्ने ईल्दे सरकंडे गी? तां पी तोस के दिखन गै हे? के साधा चोगा ला दे मनुक्ख गी? दिखखो, जेड़े रंग-बरंगे कपड़े लांदे ते सोख-चैन च रौंदे न, ओ राज भवनैं च रौंदे न तां पी के दिखन गेदे हे? के कुसे पविखवक्ता गी? आं, आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, लेकन पविखवक्ता थमां बी बड्डे गी। ए उवै ऐ, जेदे बारै च शास्त्र च लिखा ऐ; दिखखो, आऊँ अपने दूत गी तेरे अगें-अगें पेजना ऐ, जेड़ा तेरे अगें रस्ता सीधा करग।” “आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के जेड़े जनांनीयें थमां जम्मे दे न, उन्दे बिचा यूहन्ना कोलां बड़ा कोई नेई; लेकन जेड़ा परमेसर दे राज बिच निक्के थमां निक्का ऐ ओ ओस थमां बी बड़ा ऐ।” ते सारे आम लोकें सुनीयै ते चुंगी लेने आलें बी यूहन्ना कोलां पवित्रशनांन लेईयै परमेसर गी सचा मनी लेत्ता। लेकन फरीसियें ते कनून दे उस्तादें ओदे कोलां पवित्रशनांन नेई लेईयै परमेसर दे मकसद गी अपने लेई टाली दित्ता। “खीरी च; आऊँ एस योग दे लोकें दा मेल केस कन्ने दियां के ओ केदै आला लेखा न? ओ उनै बच्चें आला लेखा न जेड़े बजारें च बैठीयै एक दुए पकारिऐ बोलदे न, असैं थुआड़े आसतै बैंसली बजाई, ते तोस नेई नचे; असैं वलाव कित्ता, ते तोस नेई रोए! किके यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला नां रुट्टी खानदा आया, नां अंगुरें दा रस पिन्दा आया, ते तोस आखदे ओ, ओदे च दोष्टआत्मा ऐ। मनुक्ख दा पुत्तर खंदा-पिन्दा आया ऐ, ते तोस आखदे ओ, दिखखो, पेटू ते पीने आला मनुक्ख, चुंगी लेने आलें दा ते पापीए दा दोस्त। लेकन ज्ञान अपने सारे बच्चें कोलां सच्चा मन्या गीया ऐ।” पी कुसे फरीसी ने ओदे अगें अर्ज कित्ती के ओ ओदे कन्ने पोजन करै, खीरी च; ओ ते ओदे चेलें ओस फरीसी दे कर च जाईयै पोजन करन बैठे। ओस शैर दी एक पापी जनानी ने ए पता कित्ता के ओ फरीसी दे कर च पोजन करने गी बैठे दा ऐ, संगमरमर दी शीशी च कीमती इत्र आंदा। ते ओदे पैरें दे कोल, पिछें खडोईयै, रोंदीऐ-रोंदीऐ ओदे पैरेन गी अथरू कन्ने ते अपने बालैं कन्ने साफ करन लगी ते ओदे पैरें च बार-बार मीठे देईयै इत्र डोलया। ए दिखियै ओ फरीसी जेनें यीशु गी बलाया हा, अपने मन च सोचन लगया, “जेकर ए पविखवक्ता ओंदा तां जानी लेनदा हा के ए जेड़ी उसी छुआ दी ऐ, ओ कोन ते केस चाली दी जनानी ऐ, किके ओ ते पापी ऐ।” यीशु ने ओदे वचार जानियें उसी जबाब दिता, “ए शमौन, मिगी तुगी केछ आखना ऐ।” ओ बोलया, “ए गुरु, बोलो।” यीशु ने ए मसाल दित्ता “कुसे शाऊकार दे दो देनदार हे, एक पंज सौ ते दुआ पंजा दीनार दा देनदार हा। जेलै उन्दे कोल बापस देने लेई केछ नेई रिया, ते ओनें दौनीं गी माफ़ करी दिता। खीरी च उन्देचा कोन ओदे कन्ने जादै प्यार करग? शमौन ने जबाब दिता, मेरी समझ च ओ, जेदा ओनें जादै छुड़ी दिता।” ओनें उसी आखया, “तो ठीक वचार कित्ता ऐ।” ते ओस जनानी आले पासे मुड़ीयै शमौन गी आखया, “के तू एस जनानी गी दिखदा ऐं? आऊँ तेरे कर आया तो मेरे पैर तोने दे लेई पानी नेई दिता, लेकन एनें मेरे पैर अथरू कन्ने गिले कित्ते ते अपने बालैं कन्ने साफ कित्ता। तो मिगी मीठा नेई दित्ता, लेकन जेलै दा आऊँ आएदा ऐं ओसलै दे ओनें मेरे पैरें गी मीठे देना नेई छुड़या। तो मेरे सेर उपर तेल नेई डोलया, लेकन एनें मेरे पैरें गी तेल डोलया ऐ। एसकरी आऊँ तुगी आखना ऐं के एदे पाप जेड़े मते हे, माफ़ ओए, किके एनें बड़ा प्यार कित्ता; लेकन जेदा थुड़े माफ़ ओया ऐ, ओ थुड़ा प्यार करदा ऐ।” ते ओनें ओस जनानी गी आखया, “तेरे पाप माफ़ ओए।” पी जेड़े लोक ओदे कन्ने पोजन करन बैठे हे, ओ अपने-अपने मन च सोचन लगे, “ए कोन ऐ जेड़े पापें गी बी माफ़ करदा ऐ?” लेकन ओनें जनानी कन्ने आखया, “तेरे बश्वास ने तुगी बचाई लेत्ता ऐ, खुशी कन्ने चली जा।” एदे बाद ओ शैर-शैर ते घरां-घरां परचार करदा ते परमेसर दे राज दा शोभ समाचार सनांदा ओई फेरन लगया, ते ओ बारां चेलें ओदे कन्ने हे। ते केछ जनांनीयां बी जेड़ीयां दोष्टआत्मायें, ते बीमारीयें कोलां छुड़काईयां गेईयां हां, ते ओ ए न; मरियम जिसी मगदलीनी आख्या जन्दा हा, जेदे बिचा सत दोष्टआत्मायें निकलीयां हां, ते राजा हेरोदेस दे पण्डारी खुजना दी जनानी योअन्ना, ते सूसन्नाह, ते मतीयां ओर गै जनांनीयां। ए अपनी-अपनी कमाई कन्ने ओदी सेवा करदी हां। जेलै बड़ी पीड किठी ओई, ते शैर-शैर दे लोक ओदे कोल चली औंदे हे, ते ओनें मसाल च आख्या; “एक बी राने आला बी राने गी निकलया। रांदे बेलै केछ बी रस्ते दे कंडै पे, ते पैरें थलै मन्दोई गै, ते अम्बर दे पैंछीयैं उनेंगी चुगी लेत्ता। ते केछ पत्थरें उपर पे, ते लगे, लेकन मिटी नेई मिलने कन्ने सुक्की गै। केछ चुड़ीयें च पे, ते चुड़ीयें कन्ने-कन्ने लगियै उनेंगी दबाई लेत्ता। ते केछ त्यार कित्ती दी जमीन उपर पे, ते लगियै सौ गुणा फल दित्ता। ए मसाल बोलियै ओनें उच्ची बाज कन्ने आखया, अगर तोस समझना चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जेड़ा आऊँ आखना ऐं।” ओदे चेलें उसी पूछया के एस मसाल दा मतलब के ऐ? ओनें आखया, “तुसेंगी परमेसर दे राज दे पेदें दी समझ दिती गेदी ऐ, लेकन लोकें गी कानी च सुनाया जन्दा ऐ, एसकरी के ओ दिखदे ओई बी नेई दिखन, ते सुनदे ओई बी नेई समझन।” “मसाल दा मतलब ए ऐ; बी तां परमेसर दा वचन ऐ। रस्ते दे कंडै दे ओन, जिन्नें वचन सुनया; ओसलै शतान आईयै उन्दे मन बिचा वचन चुगी लेई जन्दा ऐ के कुतै ऐसा नेई ऊऐ के ओ बश्वास करियै मुक्ति पान ते बची जान। पत्थर उपर पेदे ओन के जदू ओ वचन सुनदे न, ते खुशी कन्ने वचन गी मन्नी तां लैंदे न, लेकन जड़ नेई पकड़ने दे कन्ने ओ थुड़े चेर तकर बश्वास करदे न ते परिख्या दे बेलै पिछें अटी जनदे न। जेड़े चुड़ीयें च पेदे ओन, जेड़े सुनदे न, लेकन अगें चलीयै चेंता, ते पैसा-तेला, ते जिंदु दे सोख चैन च फसी जनदे न ते उन्दे च फल नेई पकदा। लेकन तयार कित्ती दी जमीन उपर दे ओन, जेड़े वचन सुनिऐं पले ते छैल मन च सम्भाले रौंदे न, ते सबर कन्ने फल दिन्दे न। “कोई दीया जलाईयै पांढे कन्ने नेई खटदा, ते नां खट दे थलै रखदा ऐ, लेकन उच्ची जगै उपर रखदा ऐ के अन्दर औने आलें गी लो लबै। केछ छपया नेई जेड़ा परकट नेई ऊऐ, ते नां केछ गोप्त ऐ जेसदा पता नेई लगे, ते परकट नेई ऊऐ। एसकरी चकने रवो के तोस केस रीति कन्ने सुनदे ओ? किके जिन्दे कोल ऐ उसी दिता जाग, ते जिन्दे कोल नेई ऐ ओदे कोलां ओ बी लेई लीता जाग, जिसी ओ अपना समझदा ऐ।” ओदी मा ते ओदे प्रा ओदे कोल आए, लेकन पीड दे कारन ओदे कन्ने मिली नेई सके। उसी गलाया गीया, “तेरी मा ते तेरे प्रा बार खड़ोते दे न, ते तेरे कन्ने मिलना चांदे न।” ओनें एदे जबाब च उनेंगी आखया, “मेरी मा ते मेरे प्रा ए न, जेड़े परमेसर दा वचन सुनदे ते मनदे न।” पी एक धयाडै यीशु ते ओदे चेलें किशती उपर चढ़े, ते ओनें उनेंगी आखया, “आओ, चील दे पार चलचे।” खीरी च; उनै किशती खोली दिती। जेलै किशती चला दी ही, ते ओ सेई गीया; ते चील च अंधी आई ते किशती पानी च प्रोचन लगी ते ओ खतरे च हे। ओस बेलै उनै कोल आईयै यीशु गी जगाया, ते आखया, “गुरु! गुरु! अस खत्म लगियै ओना।” पी ओनें उठीयै अंधी गी ते पानी दी पौडें गी चेडकया ते ओ थमी गै ते चैन ओई गीया। पी ओनें उनेंगी आखया, “थुआड़ा बश्वास कुत्थें हां?” लेकन ओ डरी गै ते रांन ओईयै अप्पुं पिछें आखन लगे, “ए कोन ऐ जेड़ा तफान ते पानी गी बी उक्म दिंदा ऐ, ते ओ ओदी मनदे न?” पी यीशु ते ओदे चेलें गिरसेनियों दे देश च पूजे, जेड़ा गलील दी चील दे दूऐ पार ऐ। जेलै ओ कंडै उपर उतरया ते ओस शैर चा एक मानु उसी मिलया जेदे च दोष्टआत्मायें हियां। ओ मते धयाडां हां कपड़े नेई लांदा हा ते नां अपने कर रौंदा हा लेकन कबरें च रौंदा हा, आलां के लोग उसी संगलें ते बेड़ीयें कन्ने बनदे हे तांबी ओ टुकड़े-टुकड़े करी दिन्दा हा ते दुष्ट आत्मा उसी जंगलें फेरदीयां हा। ओ यीशु गी दिखियै करलाया, ते ओनें ओदे अगें गोढे नुआईयै उच्ची बाज बेच आखया, “ए परमप्रधान परमेसर दे पुत्तर यीशु! मिगी तेरे कन्ने के कम ऐ? आऊँ तेरे अगें अर्ज करना के मिगी तंग नेई कर।” किके ओ ओस दोष्टआत्मा गी मानु बिचा कढने दा उक्म दया दा हा, एसकरी के ओ अशोद्ध आत्मा ओदे उपर कड़ी-कड़ी औंदीयां हियां। यीशु ने उसी पूछया, “तेरा नां के ऐ?” ओनें आखया, “सैना,” किके बड़ीयां दोष्टआत्मायें ओदे च बसीदियां हियां। ओनें ओदे अगें अर्ज कित्ती के असेंगी अथाह कुंड च जाने दा उक्म नेई दे। उत्थें पाड़ी उपर सूरें दा एक बड़ा चोण्ड चरा दा हा, खीरी च उनै ओदे अगें अर्ज कित्ती के असेंगी उन्दे च जान दे। ओनें उनेंगी जाना दिता। ओस बेलै दोष्टआत्मायें ओस मनुक्ख चा निकलियै सूरें च चली गई ते ओ चोण्ड कंडै थमां कूदीयै चील च जाई पिया ते डुब्बी मरया। गुआलें ए जे केश ओया ते दिखियै नस्से गै, ते शैर, ते घरां च जाईयै ओदी खबर दित्ती। ते लोक ए जे केश ओया हा उसी दिखने गी निकले, ते यीशु दे कोल आईयै जेस मानु च दोष्टआत्मायें निकली हियां, उसी यीशु दे पैरें दे कोल कपड़े पाएदे द ते ठीक-ठाक बैठे दा दिखियै डरी गै; ते देखनेआलें उनेंगी दसया के ओ दुष्ट आत्में दा सतादा मानु कियां चंगा ओया। पी गिरसेनियों देश दे आसे-पासे दे सारे लोकें ने यीशु अगें अर्ज कित्ती के साड़े ईथुं चली जा; किके उन्दे च बड़ा डर छाई गेदा हा। खीरी च; ओ किशती उपर चढ़ीयै चली गीया। जेस मनुक्ख चा दोष्टआत्मायें निकली इयां ओ ओदे अगें अर्ज करन लगया के मिगी अपने कन्ने रौना दे, लेकन यीशु ने उसी विदा करियै आखया। “अपने कर चली जा ते लोकें गी दस के परमेसर ने तेरे लेई किन्नें बड्डे बड्डे कम कित्ते न।” ओ जाईयै सारे शैर च एदा प्रचार करन लगया के यीशु ने मेरे लेई किन्नें बड्डे-बड्डे कम कित्ते। जेसलै यीशु बापस आवा दा हा, तां लोक खुशी कन्ने उसी मिले, किके ओ सारे उसी बलगा दे हे। इन्नें च याईर नां दा एक मानु जेड़ा प्रार्थनाकार दा प्रधान हा, आया ते यीशु दे पैरें च पेईयै ओदे अगें अर्ज करन लगया के मेरे कर चल, किके ओदी बारां बरें दी इकै एक कुड़ी ही, ते ओ मरने आली ही। जेलै ओ जा दा हा, ओसलै लोक ओदे चवखे हे। एक जनानी जिसी बारां बरें दा खून पौने दा रोग हा, ते ओ अपने सारा पैसा किमें दे पिछें खर्च करी चुकी ही, पी बी कुसे दे अथ्थें ठीक नेई ओई सकी, ओनें पिछुं दा आईयै ओदे कपड़े गी छुत्ता, ते फोरन ओदा खून बगना बन्द ओई गीया। एदे उपर यीशु ने आखया, “मिग कोन्नें छुत्ता?” जेलै सारे मुकरने लगे, तां पतरस ते ओदे दोस्तें आखया, “ए गुरु, तुगी तां पीड दबा दी ऐ ते तेरे चवखे ओई दी ऐ।” लेकन यीशु ने आखया, “कुसे मिगी छुत्ता ऐ, किके मिगी पता चलया के मेरे चा शक्ति निकली ऐ।” जेलै जनानी ने दिखया के आऊँ छपी नेई सकदी, पी कम्बदे ओई आई ते ओदे पैरें च पेईयै सारे लोकें दे सामने आख्या के मैं कि उसी छुत्ता, ते कियां फोरन ठीक ओई गई। ओनें उसी आखया, “बेटी, तेरे बश्वास ने तुगी चंगा कित्ता ऐ, खुशी कन्ने चली जा।” ओ ए बोला दा गै हा इन्नें च कुसे प्रार्थनाकार दे प्रधान दे उत्त्थुं दा आईयै आखया, “तेरी कूडी मरी गेई गुरु गी कष्ट नेई दे।” यीशु ने ए सुनीयै उसी जबाब दिता, “नेई डर; सेर्फ बश्वास रख, ते ओ बची जाग।” कर च आईयै ओनें पतरस, यूहन्ना ते याकूब, ते कूडी दे मा-प्पो गी छुड़ीयै ओर कुसे गी अपने कन्ने औन नेई दिता। सारे ओदे लेई रुआ पिटा दे हे, लेकन ओनें आखया, “रोह नेई; ओ मरी नेई लेकन सवा दी ऐ।” लोक ए समझीयै के कुड़ी मरी गेदी ऐ ओदा मजाक करन लगे। लेकन ओनें ओदा अथ्थ पकड़या, ते पकारिऐ आखया, “ए कूडी, ओठ!” उसै बेलै ओदे प्राण चली आए ते ओ फोरन उठी बैठी। पी ओनें उक्म दित्ता के उसी केछ खाणे गी दिता जा। ओदे मा-प्पो रांन ओईए, लेकन ओनें उनेंगी गलाया के ए जेड़ा ओया ऐ कुसे गी नेई अख्यो। पी ओनें बारें चेलें गी बुलाईयै उनेंगी सारे दोष्टआत्मायें ते बीमारीयें गी दूर करन लेई शक्ति ते अख्त्यार दिता। ते उनेंगी परमेसर दे राज दा प्रचार करने ते बीमारें गी चंगा करन लेई पेजया। ओनें उनेंगी आखया, “अपने रस्ते लेई केछ नेई लियो-नां गै सोट्टा, नां चोली, नां रुट्टी, ते नां रूपये-पैसे ते दो-दो कोरते। ते जेस कुसे कर च तोस जागे, उत्थें रवो ते उत्त्थुं दा गै विदा ओ। ते जेड़ा तुसेंगी स्वीकार नेई करग, ओस शैर चा निकलदे मौके अपने पैरें दी तूड़ चाढ़ी ओड़ो के उन्दे उपर गवाही ऊऐ।” खीरी च; ओ निकलियै घरां-घरां शोभ समाचार सनांदे ते अर जगा च लोकें गी चंगा करदे फिरदे रहे। ते देश दी चौथाई दे राजा हेरोदेस ए सब सुनीयै कबराई गीया, किके केछ लोकें ने आख्या के यूहन्ना मरे दे बिचा जिन्दा ओई गीया ऐ, ते किन्नें लोकें ए आख्या के एलिय्याह परकट ओया ऐ, ओर लोकें ए आख्या के पुराने पविखवक्तें बिचा कोई जिन्दा ओईदा ऐ। हेरोदेस राजा ने आखया, “यूहन्ना दा सेर ते मैं कटया हा, ऊन ए मानु कोन ऐं जेसदे बारै च आऊँ ऐसीयां गल्लां सुना नां ऐं?” ते ओनें उसी दिखने दा मन बनाया। पी प्रेरित बापस आईयै जे केछ उनै कित्ता हा, उसी दसी दिता। पी ओ उनेंगी लग लेईयै चोप्प चाप बेतसैदा नां दे शैर च गीया। लेकन पीड दे लोकें गी पता लगी गीया ते ओ ओदे पिछें चली पे। ते ओ उत्थें दे लोकें गी खुशी कन्ने मिल्या ते उन्दे कन्ने परमेसर दे राज दियां गल्लां करन लगया, ते जेड़े चंगा ओना चान्दे हे उनेंगी चंगा कित्ता। जेलै धयाडा करोन लगया ते बारें चेलें ओसदे कोल आईयै आखया, “लोकें गी विदा कर के ओ आसे-पासे दे घरां ते बस्तियें च जाईयै अपने लेई रौने गी जगा ते खाणे दा केछ एन्तजाम करन, किके अस इत्थैं सुनसान जगा च ओं।” ओनें उनेंगी आखया, “तो गै इनेंगी केछ खाणे गी दियो।” उनै आखया, “साड़े कोल पंज रुट्टीयाँ ते दो मछीयें गी शुड़ीयै ते केश नेईयैं; लेकन हां, जेकर अस जाईयै इनें सबनी लोकें लेई रुट्टी मुल्ले लेई औचे, तां ओई सकदा ऐ। पी (किके इत्त्थैं लग-पग पंज जार मर्द हे)। ते ओनें अपने चेलें गी आखया, इनेंगी पंजा-पंजा करियै बिं च बठाई दियो।” उनै उयांगै कित्ता, ते सारे गी बैठाई ओड़या। ओस बेलै ओस पंज रुट्टीयाँ ते दो मछीयां गी लेईयै, सोर्ग आली बखी दिखियै परमेसर दा शुकर कित्ता ते उन्दे उपर सीस मंगी ते त्रोड़ी-त्रोड़ीऐ चेलें गी दिन्दा गीया दा के लोकें गी देन। खीरी च सारे खाईयै रजी गै, ते चेलें बचे दे टुकड़े दियां बारां टोखरियां परीयां। जेलै ओ सुन्नी जगा प्रार्थना करा दा हा ते चेलें ओदे कन्ने हे, ते ओनें उनेंगी पूछया के लोक मिगी के गलांदे न? उनै उसी जबाब दिता “यूहन्ना पवित्रशनांन देने आला; ते कोई कोई एलिय्याह ते कोई कोई औने पुराने पविखवक्तें चा कोई जिन्दा ओई गेदा ऐ। ओनें उनेंगी पूछया, लेकन तोस मिगी के आखदे ओ?” पतरस ने जबाब दिता, “परमेसर दा मसीह।” पी ओनें उनेंगी ठाकीयै गलाया के ए गल्ल कुस्सै कन्ने नेई आखयो। ते ओनें आखया, मनुक्ख दे पुत्तर लेई जरुरी ऐ के ओ दोख पोगै, ते प्राचीन, प्रधान याजकें, शास्त्री उसी तोच्छ समझीयै मारी ओड़न, ते ओ त्रिये धयाडै जिन्दा ओई जा। ओनें सारे गी आखया, जे कोई मेरे पिछें औना चा, तां ओ अपने आप दा एनकार करै ते रोज अपना सूली चुकियै मेरे पिछें आई जा। किके जेड़ा कोई अपने प्राण गी बचाग ओ उसी गुआग, लेकन जेड़ा कोई मेरी खातर प्राण गुआग ओ उसी बचाग। जेकर मनुक्ख सारी दुनिया गी आसल करी लै ते अपने प्राण गुआई दे जां ओदी आनी करै, तां उसी के फायदा ओग? जेड़ा कोई मेरे कोलां ते मेरीयें ग्ल्लें कोलां शरमिन्दा ओग, मनुक्ख दा पुत्तर बी जेलै अपनी ते अपने प्पो दी ते पवित्र सोर्गदूतें दी मैमा कन्ने औग तां ओ बी शरमिन्दा ओग। “आऊँ थआड़े कन्ने सच आखना ऐ के जेड़े इत्थैं खड़ोते दे न उन्देचा कोई-कोई ऐसे न के जदू तकर परमेसर दा राज नेई दिखी लैंन अतुं तकर मौत दा स्वाद नेई चखघंन।” इनें गल्लें कोलां कोई अट्ठ देन बाद च ओ पतरस, ते यूहन्ना ते याकूब गी कन्ने लेईयै प्रार्थना करन लेई पाड़ी उपर गीया। जेलै ओ प्रार्थना करा दा गै हा, तां ओदे मुंह दा रंग बदली गीया, ते ओदे कपड़े चिट्टे ओईयै चमकन लगे। ओस बेलै मूसा ते एलिय्याह, ए दो मनुक्ख ओदे कन्ने गल्लां करा दे हे। ए सारे मैमा च प्रकट ओए ए ते ओदे मरने दे बारै च गल्लां करा दे हे, जेड़ा यरूशलेम च ओनें आला हा। पतरस ते ओदे साथी निंदर च परोई दे हे, जेलै ओ निंद्रे चा बिजे, ते ओदी मैमा गी ते ओदे कन्ने उनै दो मनुक्खें गी खडोते दें दिखया। जेलै ओ ओदे कोल जान लगे तां पतरस ने यीशु गी आखया, “ए प्रभु, साड़ा इत्थैं रौना चंगा ऐ; अस त्रै तम्बू बनाचै, एक तेरे लेई, एक मूसा लेई ते एक एलिय्याह दे लेई” ओ जानदा नेई हा के ओ के आखादा ऐ। ओ ए आखादा गै हा के एक बदल ने आईयै उनेंगी केरी लिया, ते जेलै बदल उनेंगी केरन लगा, तां ओ डरी गै। ते ओस बदल चा ए बाज आई, “ए मेरा प्यारा पुत्तर ऐ ते मेरा चुने दा ऐ, एस दी सुनो।” ए बाज ओनें कोलां बाद यीशु उत्थें इकला दिखया; ते ओ सारे चोप्प ओई गै ते जे केछ उनै दिखया हा ओदे बारै च उनै धयाड़ें च कुसे गी नेई दसया। ते दुए देन जेलै ओ पाड़ी उपरा थलै उतरे तां एक बड़ी पीड उन्दे कन्ने आई मिली। ते दिखो, पीड चा एक मनुक्ख जोरिऐ आखया, “ए गुरु, आऊँ तेरे अगें अर्ज करना के तोस मेरे पुत्तर उपर दया करो, किके ओ मेरा इकै-एक पुत्तर ऐ। ते दिखग, एक दोष्टआत्मा ओदे च समाई जन्दी ऐ, ते ओ चानक क्र्लांदा ऐ; ते ओ उसी ऐसा मरोड़दी ऐ के एदे मुं च कफ-कचुड निकलदी ऐ; ते उसी मरोड़ीयै मुश्कल कन्ने छुडदी ऐ। मैं तेरे चेलें अगें अर्ज कित्ती के ओ इसी कढन, लेकिन ओ नेई कढी सके।” “यीशु ने जबाब दिता, ए अविश्वासीयें ते अठीले लोको, आऊँ कदुं तकर थुआड़े कन्ने रौगा ते थुआड़ी सेन्दा रौगा? अपने पुत्तर गी इत्थैं लेई आ।” ओ आवा गै करा दा हा के अशोद्ध आत्मा ने उसी जमीन उपर तराटीयै ते बुरी चली मरोड़या, लेकन यीशु ने दोष्टआत्मा गी चेडकीया ते जागते गी ठीक करियै ओदे पिता गी सौम्पी ओड़या। ते सारे लोक परमेसर दे बड़े चमत्कार गी दिखियै रांन ओए। लेकन जेलै सब लोक जेड़े ओ चमत्कार दे कम करदा हा केछ करा दा हा, रांनगी करा दे हे तां ओनें अपने चेलें गी आखया, “ए गल्लां थुआड़े कन्ने च रौन, किके मनुक्ख दा पुत्तर लोकें दे अथ्थ पड़काया जाने आला ऐ।” लेकन ओ इन्नें गल्लें गी नेई समझदे हे, ते ए गल्ल उन्दे कोलां गोप्त च रेई के ओ इसी नेई समझी सकन, ते ओ एस बारै च उसी पूछने लेई डरदे हे। पी उन्दे च ए गल्ल चली के साड़े चा कोन बड़ा ऐ? लेकन यीशु ने उन्दे मन दे वचार गी समझी लिया, ते एक जागत गी लेईयै अपने कोल खड़ा कित्ता, ते ओनें आखया, “जेड़ा कोई एस जागत गी मेरे नां च ग्रहण करदा ऐ, ओ मिगी ग्रहण करदा ऐ ते जेड़ा कोई मिगी ग्रहण करदा ऐ, ओ मेरे पेजन आले गी ग्रहण करदा ऐ, किके जेड़ा थुआड़े च सारे कोलां निकें कोलां निका ऐ, उवै बड़ा ऐ।” ओस बेलै यूहन्ना ने आखया, “ए गुरु, असैं एक मनुक्ख गी तेरे नां च दोष्टआत्मायें कढदे दिखया ते असैं उसी मना कित्ता, किके ओ साड़े कन्ने ओईयै तेरे पिछें नेई चलदा हा। यीशु ने आखया, उसी मना नेई करो; किके जेड़ा कोई थुआड़े वरोध च नेई, ओ थुआड़े कन्ने ऐ।” जेलै ओदे सोर्ग जाने दा बेला लागे औने आले हे, तां ओनें यरूशलेम जाने दा वचार पक्का कित्ता। ते ओनें अपने अगें दूत पेजे। ओ सामरियें दे एक घरां च गै के ओदे लेई जगा त्यार करन। लेकन उनै लोकें ने उसी उत्थें उतरन नेई दिता, किके ओ यरूशलेम जा दा हा। ए दिखियै ओदे चेलें याकूब ते यूहन्ना ने गलाया के, “ए प्रभु, के तू चांना ऐ के अस उक्म देचै, के अम्बर चा अग्ग किरे ते इन्नें लोकें गी पस्म करी दे?” लेकन ओनें उनेंगी चेडकया ते आखया, “तोस नेई जानदे के थुआड़े च केड़ी आत्मा दे ओ। किके मनुक्ख दा पुत्तर लोकें दे प्राण गी नाश करन लेई नेई लेकन बचान लेई आया ऐ।” ते ओ कुसे ओर घरां च चली गै। जेलै ओ रस्ते च जा दे हे, तां कुसे उसी आखया, “जिथ्थें-जिथ्थें तू जागा, आऊँ तेरे पिछें चलगा।” यीशु ने उसी आखया, “लुम्बीयें दे नेर ते अम्बर दे पैंछीयें दे अलड़े ओन्दे न, लेकन मनुक्ख दे पुत्तर गी से खटने गी बी जगा नेईयैं।” ओनें दुए गी आखया, “मेरे पिछें चल, लेकन ओनें आखया, ऐ प्रभु, मिकी पैलैं जानां दे के मेरा पिता मरग ते ओदा संस्कार करियै पी तेरे पिछें औगा।” ओसने उसी आखया, “मरें दे लोकें गी उन्दे मोड़दें दा संस्कार करन दे, लेकन तू आईयै परमेसर दे राज दी कानी सना।” पी एक ओर ने बी आखया, “ए प्रभु, आऊँ तेरे पिछें चलगा, लेकन मिगी पैलैं जान दे के अपने कर दे लोकें कोलां विदा ओई अवां।” यीशु ने उसी आखया, “जेड़ा कोई अपना अथ्थ हल उपर रखियै पिछें गी दिखदा ऐ, ओ परमेसर दे राज दे काबल नेई।” पी इनें गल्लें कोलां बाद प्रभु ने सत्तर ओर चेलें सेवा च लाए, ते उनेंगी अपने अगें दो-दो करियै पेजया जिथ्थें ओ अप्पुं जाने आला हा। ओनें उनेंगी आखया, “पक्के दे खेतर मते न, लेकन मजदूर थुड़े न, एस आसतै खेतर दे मालक अग्गें अर्ज करो के ओ अपने खेत्रें दी बाडी करन लेई मजदूरें गी पेजै। जाओ दिखो, आऊँ तुसेंगी पिड्डें आला लेखा गिदडें च पेजना ऐं। एस लेई अपने कन्ने नां बटुआ, नां चोली, नां नुकां लिओ, ते रास्ते च कुसे गी नमस्ते बी नेई करयो। जेस कुसे दे कर च जाओ, पैलैं गलाओं, एस कर दा पला ओ।” जेकर उत्थें कोई पलाई चाने आला ओग, तां थुआड़ी सीस उनेंगी लगग, नेई तां थुआड़े कोल बापस आई जाग। उसै कर च रवो, ते जे केछ ओ तुसेंगी खाण लेई देंन उसी गै खाओ ते पीयो, किके मजदूर गी मजदूरी जरुर मिलनी चाईदी ऐ। कर-कर नेई फिरयो। जेस शैर च जाओ, अगर ओ थुआड़ा सुआगत करन तां जे केछ थुआड़े अगें रखया जा उवैगे खाओ। उत्थें जेड़ा बीमार ऊऐ उसी चंगा करो ते आखो बोलो, “परमेसर दा राज थुआड़े कोल आई पूजी दा ऐ। लेकन जेस शैर च तोस जाओ ते उत्त्थुं दे लोक थुआड़ा सुआगत नेई करन तां उन्दी गलीयें च जाईयै बोलो, थुआड़े शैर दी तूड़ बी, जेड़ी साड़े पैरें च लगी ऐ, असैं थुआड़े सामने चाढ़ी ओड़नयां; पी बी ए जानी लियो के परमेसर दा राज थुआड़े कोल आई पूजया ऐ।” आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के ओस धयाडै ओस शैर दी आलत कोलां सदोम दी आलत जादै सैने दे काबल ओग। “बसोस खुराजीन! बसोस बेतसैदा! जेड़े चमत्कार दे कम्म तेरे च कित्ते गै न, जेकर ओ सूर ते सैदा च कित्ते जंदे हे तां ओ चिट्टी लेईयै ते सुआ उपर बैठीयै उनै कदुं दा मन फराए दा ओंदा हा। लेकन न्याय दे देन थुआड़ी आलत कोलां सूर ते सैदा दी आलत जादै सैने काबल ओग। ते ए कफरनहूम, के तू सोर्ग तकर उच्चा कित्ता जागा? तू ते नरक तकर थल्लै चली जागा। “जेड़ा थुआड़ी सुनदा ऐ, ओ मेरी सुनदा ऐ; ते जेड़ा तुसेंगी तोच्छ स, समझदा ऐ; ते जेड़ा मिगी तोच्छ समझदा ऐ, ओ मेरे पेजने आले गी तोच्छ समझदा ऐ।” ओ सत्तर चेलें खुशी कन्ने बापस आखन, “ए प्रभु, तेरे नां च दोष्टआत्मायें बी साड़े वस्स च न।” ओनें उनेंगी आखया, “आऊँ शतान गी बिजली मेलकने आला लेखा सोर्ग चा पौंदे दिखा दा हा। दिख्खो, आऊँ तुसेंगी सप्पें ते बिचुयें गी मिन्दनेई ते दुशमनें दी सारी शक्ति उपर अख्त्यार दिता ऐं, एसकरी; कोई आंनी तुसेंगी नेई ओग। पी बी एस गल्ल उपर खोश नेई ओयो के दोष्टआत्मायें थुआड़े वस्स च न, लेकन एस गल्ल उपर खोश ओ के थुआड़े नां सोर्ग च लिखे न।” ओस बेलै ओ पवित्र आत्मा च ओईयै खोश ओया, ते आखया, ए पिता सोर्ग ते तरती दे परमेसर, आऊँ तेरा शुकर करना के तो अकलमन्दें ते समझदारें कोलां तां इनें गल्लें गी गोप्त च रखया, ते बच्चें उपर परकट कित्ता। आं, ए पिता किके तुगी ए छैल लगया। “मेरे पिता ने मिगी सारा केछ सौंपी दिते दा ऐ; ते कोई नेई जानदा के पुत्तर कोन ऐ सेर्फ पिता ते पिता कोन ऐ एबी कोई नेई जानदा सेर्फ पुत्तर ते ओ जेस उपर पुत्तर उसी परकट करना चा।” पी यीशु ने चेलें आली बखी मुड़ीयै बखरै उनेंगी आखया, “तन्न ऐ ओ अख्खीं जेड़ीयां ए गल्लां जिनेंगी तोस दिखदे ओ, दिख्दीयां न किके आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के मते सारे पविखवक्तें ते राजे चाया के जेड़ीयां गल्लां तोस दिखदे ओ, लेकन नेई दिखियां; ते जेड़ीयां गल्लां तोस सुनदे ओ, लेकन नेई सुनीयां।” ते दिख्खो, एक कनून दा उस्ताद उठया ते ए आखीयै ओसदी परिख्या करन लगया, “ए गुरु, मेशा दी जिंदड़ी दा वारस ओनें लेई आऊँ के करां?” ओनें उसी आखया, “कनून च के लिखया ऐ? तू किन्ना पढ़ना ऐ?” ओनें जबाब दिता, “तू प्रभु अपने परमेसर कन्ने अपने सारे मन ते अपने सारे प्राण ते अपनी सारी शक्ति ते अपनी सारी अक्ल कन्ने प्यार कर; ते अपने गुआंडी कन्ने अपने आला लेखा प्यार कर।” ओनें उसी आखया, “तो ठीक जबाब दिता, इयै कर तां तू मेशा दी जिन्दगी पागा।” लेकन ओनें अपने आप गी तरमी समझने दी आस कन्ने यीशु गी पूछया, “तां मेरा गुआंडी कोन ऐ?” यीशु ने जबाब दिता, “एक मानु यरूशलेम शैर चा यरीहो शैर गी जा दा हा के डाकुयें केरियै ओदे कपड़े तुआरी दित्ते, ते मारी पीटीऐ उसी अद मुआ छुड़ीयै चली गै।” ते ऐसा ओया के उसै रस्ते च एक यहूदीयें परोत जा दा हा, ओस उसी दिखिया ते कतराईयै चली गीया। इसै चाली कन्ने एक लेवी ओस जगा उपर आया, ओ बी उसी दिखियै ते कतराईयै चली गीया। लेकन एक सामरी लाकें दा मसाफर उत्थें आई निकलया, ते ओस उसी दिखियै तरस खादा। ओनें ओसदे कोल आईयै ओदे जख्मे उपर तेल ते अंगुरें दा रस मलियै पट्टियां बनियाँ, ते अपनी सवारी उपर चढाईयै सराय च लेई गीया, ते ओदी सेवा टैल कित्ती। दुए देन ओनें दो दीनार कढीयै सराय दे मालक गी दिते, ते आखया, “एस दी सेवा करयां, ओर जे केश तेरा लगग, ओ आऊँ बापस आईयै तुगी देई देगा।” “ऊन तेरी समझ च जेड़ा डाकुयें केरी लेत्ता हा, इनें त्रोनी बिचा ओदा गुआंडी कोन बनया ओग?” ओनें आखया, “ऊऐ जेस ने ओस उपर दया खादा।” यीशु ने उसी आखया, “जा, तू बी ऐसा गै कर।” जेलै ओदे हे ते ओ एक घरां च आया, ते मार्था नां दी एक जनांनी ने उसी अपने कर च सदया। मरियम नां एक ओसदी पैन ही। ओ प्रभु दे चरणें च बैठीयै ओसदा वचन सुनदी ही। लेकन मार्था सेवा करदी-करदी कबराई गेई, ते ओसदे कोल आईयै आखन लगी, “ए प्रभु, के तुगी कोई बी खोब्ब-ख्याल नेई ऐ के मेरी पैनूं ने मिगी सेवा करन लेई कलीयै छुड़ी दित्ता ऐ? तां एसकरी उसी अख के मेरी मदद करै।” प्रभु यीशु ने जबाब दिता, “मार्था, ए मार्था; तू बड़ी सारी गल्लें लेई चेंता करनी ते कबराई जानी ऐं। लेकन एक गल्ल जरुरी ऐ, ते ओस चंगे कम्म गी मरियम ने चुनी लेत्ता ऐ जिसी ओसदे कोलां छुडकाया नेई जाग।” पी ऐसा ओया के ओ कुसे जगा च प्रार्थना करा दा हा। जेलै ओ प्रार्थना करी चुकया, तां ओदे चेलें बिचा एक ने उसी आखया, “ए प्रभु, जियां यूहन्ना ने अपने चेलें गी प्रार्थना करना सखाया इयां गै असेंगी बी तू सखा।” ओनें उनेंगी आखया, “जेलै तोस प्रार्थना करो, तां ए आखो; ए पिता तेरा नां पवित्र मनया जा, तेरा राज अवै। “साड़े देन पर दी रुट्टी अर देन असेंगी दिन्दा रोह। “ते साड़े पापें गी माफ़ कर, किके अस बी अपने अर एक पापी गी माफ़ करने न, ते असेंगी परिख्या च नेई अन।” पी ओनें उनेंगी आखया, “थुआड़े च ऐसा कोन ऐं जेसदा एक दोस्त ऊऐ, ते ओ अध्दी राती ओदे कोल जाईयै बोलै, ए दोस्त; मिगी त्रै रुट्टीयाँ दे। किके मेरा एक दोस्त, सफर करदे-करदे मेरे कोल आया ऐ ते मेरे कोल उसी खलाने लेई केछ बी नेईयैं; ते ओ अन्दर दा जबाब दिंदा, मिगी दोख नेई दे; ऊन तां दराजा बन्द ऐ, ते मेरे बच्चे मेरे कन्ने बिस्तरे च न एसकरी आऊँ उठीयै तुगी देई नेई सकदा। आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, जेकर ओ ओसदा दोस्त ओनें उपर बी उसी उठीयै नेई दे, फिर बी ओ शर्म गी छुड़ीयै मंगदे रौने दे कारन उसी जिन्नी जरुरत ऊऐ उन्नी गै उठीयै देग। ते आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के मगों, तां तुसेंगी दिता जाग; टूंढगे, तां तुसेंगी थोग; ठोरगे, तां थुआड़े लेई खोलया जाग। किके जेड़ा कोई मंगदा ऐ; उसी मिलदा ऐ; ते जेड़ा टूणढनां ऐ, उसी थोंदा ऐ; ते जेड़ा ठोरदा ऐ, ओदे लेई खोलया जाग। थुआड़े च ऐसा कोन पिता ओग, के जेलै ओदा पुत्तर रुट्टी मंगै, तां उसी पत्थर दे; जां मछी मंगै, तां मछी दे बदले उसी सप्प दे? जां जेकर अंडा मंगै, तां उसी बिचु दे? एस आसतै जेलै तोस बुरे ओईयै, अपने बच्चें गी छैल चीजां देना जांनदे ओ, तां थुआड़े सोर्गय पिता अपने मंगने आलें गी पवित्र आत्मा कि नेई देग?” पी ओनें एक गूंगी दोष्टआत्मा गी कढया। जेलै दोष्टआत्मा निकली गेई तां गूंगा बोलन लगया; ते पीड दे लोक मते रांन ओए। लेकन उन्देचा केछ लोकें आखया, “ए तां दोष्टआत्मायें दे प्रधान शतान दी मदत कन्ने दोष्टआत्मा कडादा ऐ।” दुए केछ लोकें ओसदी परिख्या करने आसतै अम्बर दा एक चेन्न मंगया। लेकन ओसने उन्दे मन दी गल्ल समझीयै उनेंगी आखया, “जेस राज बेच फोट ओंदी ऐ ओ उजडी जन्दा ऐ; ते जेस कर च फोट ओंदी ऐ ओ कर बख-बख ओई जन्दा ऐ। ते जेकर शतान अपने दे खलाफ ओई जा तेतां ओसदा राज कियां बना रेई सकदा ऐ? किके तोस मेरे बारै च तां बोलदे ओ के आऊँ शतान दी मदत कन्ने दोष्टआत्मायें कढना ऐं। जेकर आऊँ शतान दी मदत कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढना ऐं, तां थुआड़े अपने चेलें केस दी मदत कन्ने कढदे न? एसकरी ओ गै थुआड़ा न्याय करघंन। लेकन जेकर आऊँ परमेसर दी मदत कन्ने दोष्टआत्मायें गी कढना ऐं तां परमेसर दा राज थुआड़े कोल आई पूजया ऐ। जेकर तकड़ा मनुक्ख थयार कसीयै अपने कर दी राखी करदा ऐ तां ओसदी तन-दौलत बची दी रौग। लेकन जेलै ओदे कोलां ओर कोई तकड़ा मनुक्ख ओसदे उपर वार करियै जीती लिंदा ऐ, तां ओदे ओ थयार जिन्दे उपर ओ परोसा करदा हा, छुड़काई लेनदा ऐ ते ओसदी तन-दौलत लूटियै बंडी लेनदा ऐ। जेड़ा मेरे कन्ने नेई ओ मेरे खलाफ ऐ, ते जेड़ा मेरे कन्ने किट्ठा नेई करदा ओ अगें पिछें शंडदा ऐ।” जेलै अशोद्ध आत्मा मनुक्ख थमां निकली जंदी ऐ, ते सुके थार सोख तुपदी फिरदी ऐ, ते जेलै नेई थोंदा। ओस बेलै आखदी ऐ, ते आऊँ अपने उसै करै च जिथुं दा निकली ही, बापस चली जनीं। ते बापस जाईयै उसी साफ़-सुथरा ते सजा-सजाया पांदी ऐ। पी ओ आईयै अपने कोलां बुरी सत ओर दोष्टआत्मायें गी अपने कन्ने लेई ओंदी, ते ओदे च समाईयै वास करदी ऐ, ते ओस मनुक्ख दी पिछली दशा पैलैं कोलां बी बुरी ओई जन्दी ऐ। जेलै यीशु ऐ गल्लां बोला दा गै हा ते पीड बिचा एक जनानी ने उच्ची बाज बेच आखया, “तन्न ऐ ओ गर्भ जेसदे बेच तू रिया ते ओ स्तन जेड़े तो पीते।” ओनें आखया, “आं; लेकन तन्न ओन जेड़े परमेसर दा वचन सुन्दे ते मनदे न।” जेलै बड़ी ओदे कोल किठी ओंदी जा दी ही तां ओ आखन लगया, “एस योग दे लोक बुरे न; ओ चेन तुप्दे न; लेकन योना दे चेन्न गी छूडीयै ओर चेन्न उनेंगी नेई दिता जाग।” जियां योना नीनवे दे लोकें लेई चेन्न बनयां, उयांगै मनुक्ख दा पुत्तर बी एस योग दे लोकें लेई चेन्न बनग। इस्राएल दे शीबा दी रानी न्याय दे देन एस पीढ़ी दे लोकें कन्ने उठीयै उनेंगी कसुरबार आखघ, किके ओ सुलैमान दा ज्ञान, सुननें गी तरती दे ऐन्त थमां आई; ते दिखो, जिथें ओ ऐ जेड़ा सुलैमान थमां बी बड़ा ऐ। नीनवे दे लोक न्याय दे देन एस बेलै दे लोकें कन्ने खडोईयै, उनेंगी कसुरबार आखघन, किके उनै योना दा प्रचार सुनीयै मने गी फेरया; ते दिखो, इत्त्थैं ओ ऐ जेड़ा योना थमां बी बड़ा ऐ। “कोई मनुक्ख दीया बालियै डीपटे च यां, दीपटे दे थलै नेई लेकन दीपटे दे उपर रखदा ऐ कि अंदर औने आलें गी लो मिलै। तेरी जिंदु दा दीया तेरी आख ऐ, एसकरी जदूं तेरी आख साफ़ ऐ तां सारी जिंदु च बी लो ऐ; लेकन जदूं ओ बुरी ऐ तां सारी जिंद बी नेरे च ऐ। एसकरी चकने रवो के जेड़ी लो तेरे च ऐ ओ नेरा नेई बनी जा। एसकरी जेकर तेरी सारी जिंद लो उवै, तां ओदा कोई बी अंग नेरे च नेई रवै, तां सारी दी सारी इयां जेई लो ओग, जियां ओस बेलै ओंदा ऐ जेलै दीया अपनी चमक कन्ने तुसेंगी लो दिन्दा ऐ।” जेलै यीशु गल्लां करा दा हा, तां कुसे फरीसी ने अर्ज कित्ती के मेरे कर पोजन कर। ते ओ अंदर गीया ते पोजन करन बैठा। फरीसी ने ए दिखियै रांनगी कित्ती के ओनें पोजन करने कोलां पैलैं शनांन नेई कित्ता। लेकन प्रभु ने आखया, “ए फरीसीयों, तोस कटोरे ते थाली गी उपरा गै साफ करदे ओ, लेकन थुआड़े अन्दर न्हेर ते दुष्टता परी ऐ। ए मूर्खो, जेस ने बार दे पासेगी बनाया, के ओनें अंदर दे पासेगी नेई बनाया? लेकन आं, अंदर आली चीजे गी दान करी दियो, पी सब केछ थुआड़े लेई शोद्ध ओई जाग। लेकन ए फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! किके तोस पोदीने ते सुदाब ते सारे केसम दे साग-सब्जियें दा दशमांश दिंदे ओ, लेकन न्याय ते परमेसर दे प्यार गी टाल दिंदे ओ; चाईदा हा के इनें ग्ल्लें करदे ते इनेंगी बी नेई छुड़दे। ए फरीसीयों, थुआड़े उपर बसोस! के के तोस प्रार्थनाकार च अगें-अगें दा थार ते बाजारें च नमश्कार चांदे ओ। बसोस थुआड़े उपर! किके तोस ओनें छपी दी कबरें आला लेखा ओ, जिंदे उपर लोक चलदे ते नेई जानदे।” ओस बेलै एक कनून दे उस्ताद ने उसी जबाब दिता, “ए गुरु, तू ए गल्लां बोलदे साड़ी निंदया करना ऐ।” ओनें आखया, “तोस कनून दे उस्तादें उपर बी बसोस! किके तोस ऐसे बोझ जिसी चुकना मुश्कल ऐ, मनुक्खें उपर लददे ओ लेकन तोस अप्पुं ओनें बोझों गी एक उंगली कन्ने बी छूना नेई चान्दे। बसोस थुआड़े उपर! किके तोस ओनें पविखवक्तें दियां कबरां बनादे ओ, जिनेंगी थुआड़े बब-दादें ने मारी ओड़या हा। लेकन तोस गवाह ओ, ते अपने बब-दादें दे कम्में कन्ने सैमत ओ; किके उनै उनेंगी मारी ओड़या हा ते तोस उन्दिआं कबरां बनांदे ओ। एसकरी परमेसर दी बुद्धि ने बी बोलया हा, आऊँ उन्दे कोल पविखवक्तें ते प्रेरितें गी पेजगी, ते उन्दे च केछ गी ते ओ मारी ओड़गन ते केछ गी सतागन।” तांके जिन्नें पविखवक्तें दा खून दुनिया दी शुरुआत थमां बगया ऐ, सारें दा लेखा एक योग दे लोकें कोलां लीता जाग; हाबिल दी अत्या थमां लेईयै जकर्याह दी अत्या तकर, जेड़ा बेदी ते मंदर च मारया गीया। आऊँ थआड़े कन्ने सच आखना ऐं, ओदा लेखा एस बेलै दे लोकें थमां लेता जाग। बसोस तोस कनून दे उस्तादें उपर! तुसें ज्ञान दी कुंजी तां लेई, लेकन तुसें अप्पुं दाखल नेई ओए नेई, ते दाखल ओनें आलें गी गी बी रोकी ओड़या। जेलै यीशु ने ओ जगा छुड़ी, तां शास्त्री ते फरीसी बुरी चाली ओसदे पिछें पेई गै ते छेड़न लगे के ओ बड़ी गै गल्लें दी चर्चा करन, ते उसी मारने च लगे दे रहे के ओसदे मुंह दी कोई गल्ल पकडन। इन्नें च जेलै जारें दी पीड लगी गेई, इत्थैं तकर के ओ एक दुए गी दबोची दिंदे हे, तां यीशु सारे कोलां पैलैं अपने चेलें गी गलान लगा, “फरीसियें दे कपटरूपी खमीर कोलां चकने रवो। केछ खटा दा नेई, जेड़ा खोलया नेई जाग; ते नेई केछ छपा ऐ, जेसदा पता नेई लगग। एसकरी जे केछ तुसें नेहरे च गलाया ऐ, ओ लोई च सुनया जाग; ते जे केश तुसें अन्दर दी कोठरियें च कन्नों कन गलाया ऐ, ओ छतें उपर प्रचार कित्ता जाग।” ए! मेरे दोस्तो, आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं, उन्दे कोलां नेई डरयो जेड़े जांन गी मारी सकदे न ते एसतुं जादै केछ नेई करी सकदे, उन्दे कोलां नेई डरयो। आऊँ तुसेंगी आखी दिना ऐं के तुसें कोदे कोलां डरना चाईदा, मारने दे बाद जिसी नरक च सुटने दा अख्त्यार ऐ, ओदे कोलां गै डरो; बरना, आऊँ तुसेंगी आखना उसै कोलां डरो। के दो पैसें कन्ने पंज चिड़ियां नेई बिकदीयां? पी बी परमेसर उन्देचा कुसे एक गी बी नेई पुलदा। थुआड़े सेर दे सारे बाल बी गिने गेदे न, एसकरी डरो नेई, तोस मती चिड़ीयैं कोलां तो कीमती हो ओ। जेड़ा कोई मनुक्खें दे सामने मिकी मन्नी लैग, उसी मनुक्ख दा पुत्तर बी परमेसर दे सोर्गदूतें सामने मन्नी लैग। लेकन जेड़ा मनुक्खें दे सामने मेरा एन्कार करग ओसदा परमेसर दे सोर्गदूतें सामने एन्कार कित्ता जाग। जेड़ा कोई मनुक्ख दे पुत्तर दे खलाफ कोई गल्ल करै, ओसदा ओ पाप माफ़ कित्ता जाग, लेकन जेड़ा पवित्र आत्मा दी निंदया करग, ओसदा पाप माफ़ नेई कित्ता जाग। जेलै लोक तुसेंगी प्रार्थनाकारें च ते राजें ते अफ्सरें सामने लेई जान, ते चेंता नेई करयो के अस केस रीति कन्ने या के जबाब देचै, या के आखगे। किके पवित्र आत्मा ओस कड़ी तुसेंगी सखाई ओड़ग के के आखना ऐ। पी पीड चा एक कुसे आखया, “ए गुरु यीशु, मेरे प्रा गी बोल के पिता दी जाजास्त मिगी बंडी दे।” ओनें उसी आखया, “ए मानु, कोने मिगी थुआड़ा न्यायी या बंडने आला चुनयां ऐ?” ते ओनें उनेंगी गी आखया, “चकने रवो, ते अर किसम दे फायदे कोलां अपने आप गी बचाई रखो; किके कुसे दा जीनां ओसदी तन-दौलत दे बादे कन्ने नेई ओंदा।” पी ओनें उनेंगी एक मसाल आखी, “कुसे मीर मनुक्ख दी खेती च बड़ी फसल ओई। पी ओ अपने मन च वचार करन लगया, आऊँ के करां? किके मेरे कोल इत्थैं जगा नेई जिथें अपनी फसल किठी करियै रखां। ते ओनें आखया, आऊँ ए करना ऐ के; आऊँ अपनी पखारियाँ त्रोड़ियै उनेंगी बड्डीयां बनागा; ते उत्थें अपना सारा नाज ते ओर चीजां रखगा। ते अपने प्राण गी आख्गा, के प्राण, तेरे कोल मते बरें आसतै बड़ी तन-दौलत रखी ऐ; चैन कर, खा, पी, सूखी रोह।” “लेकन परमेसर ने उसी आखया, ए मुर्ख! इसै राती च अगर तेरा प्राण तेरे कोलां लीता जा; पी जे केछ तो किट्ठा कित्ता ऐ ओ कोदा ओग? ऐसा गै ओ मनुक्ख बी ऐ जेड़ा अपने लेई तन किट्ठा करदा ऐ, लेकन परमेसर दे नजर च मीर नेई।” पी ओनें अपने चेलें गी आखया, “एसकरी आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ, के अपने जीनें दी चेन्ता नेई करो के अस के खागे; नां अपने जेंद दी के अस के लागे। किके रुट्टी थमां प्राण, ते कपड़े थमां जेंद बड़ी ऐ। कां गी दिख्खो, किके ओ नां रांदे, नां बढदे न; ते नां उन्दे कोल पण्डार ते पणढां ओन्दीयां न; पी बी परमेसर उनेंगी पालदा ऐ। थुआड़ा मोल्ल पैंछीयैं कोलां बड़ा जादै ऐ! थुआड़े च ऐसा कोन ऐ जेड़ा चेन्ता करियै अपनी उम्र दी एक कड़ी बी बदाई सकदा ऐ? एसकरी जेकर तोस सबनी कोलां निक्का कम्म बी नेई करी सकदे ओ, तां दुई गल्लें दी चेन्ता कि करदे ओ? खबलें दे काह दा त्यान करो के ओ कियां बददे न; ओ नेई मेंनत करदे, नां बढदे न; तां बी आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के सुलैमान बी, अपने सारी शानो-शौकत च उंदे बिचा कुसे एक आला लेखा कपड़े लायदे नेई हा। एसकरी जेकर परमेसर मदान दे काह गी, जेड़ा अज्ज ऐ ते कल अग्गी च सुटया जाग, ऐसा लांदा ऐ; ते ए कहट विश्वासियों, ओ तुसेंगी कि नेई लुआग? ते तोस एस गल्ल दी टूणढ च नेई रवो के, के खागे ते के पीगे, ते नां शक करो। किके दुनिया दी जातीयां इनें चीजें दी टूणढ बेच रौंदियां न, ते थुआड़ा पिता जानदा ऐ के तुसेंगी इनें चीजें दी जरुरत ऐ। लेकन परमेसर दे राज दी टूणढ करो, ते ए चीजां बी मिली जागन।” ए निके चोण्ड, मत डर; किके थुआड़े पिता गी ए अच्छा लगया ऐ, के तुसेंगी राज दे। अपनी तन-दौलत बेचियै दान करो। ते अपने लेई ऐसे बटुए बनाओ जेड़े पराने नेई ओन्दे, मतलब सोर्ग च ऐसा तन किट्ठा करो जेड़ा घटदा नेई, जेदे लागै चोर नेई जंदा, ते नां उसी कीड़ा खंदा। किके जिथें थुआड़ा तन ऐ उत्थें थुआड़ा मन बी लगा रौग। “थुआड़ा लक कस्से दा रवै ते थुआड़े दीये जल्दे रौन। ते तोस ओस मनुक्खें आला लेखा बनो, जेड़े अपने मालक गी बलगा दे ओंन, के ओ कदुं बियाह चा बापस आवा दा ऐ, के जेलै आईयै दरबाजा ठोरै तां फोरन ओदे लेई खोलया जा। तन्न न ओ दास जिनेंगी उन्दा मालक आईयै बिजें दे दिखै; आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं के ओ अपना लाक कसीयै उनेंगी पोजन करने गी बठाग, ते कोल आईयै उन्दी सेवा करग। अगर ओ रात दे दुए जां त्रिये पैर आईयै उनेंगी बिजें दे दिखै, तां ओ दास तन्न न।” “लेकन तोस ए समझो के जेकर कर दा मालक जांनदा उवै के चोर केड़ी घड़ी औग, तां अपने कर बेच चोरी नेई ओना दिंदा। तोस बी त्यार रवो, किके जेस घड़ी दे बारै च तोस सोचदे बी नेई ओ, ओस बेलै मनुक्ख दा पुत्तर आई जाग।” ओलै पतरस ने आखया, “ए प्रभु, के तू ए मसाल साड़े लेई गै बोला नां ऐ या सारे लोकें लेई?” प्रभु ने आखया, ओ वफादार ते समझदार पण्डारी कोन ऐ, जेसदा मालक उसी दासें उपर प्रधान बनांदा के उनेंगी ठीक बेलै उपर पोजन दियां चीजां दे। धन्न ऐ ओ दास, जेस गी ओसदा मालक आईयै उसी ऐसा गै करदे दिखै। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं, ओ उसी अपनी सारी जायदाद उपर अख्त्यार दे। लेकन जेकर ओ दास सोचन लगे के मेरा मालक औने च देर करा दा ऐ, ते दासें ते दासियें गी मारन-पिटन लगे, ते खाणे-पीने ते शराव पीन लगे। तां ओदा मालक ऐसे धयाडै, जदूं ओ ओसदा एन्तजार नेई करा दा उवै, ते ऐसी कड़ी जिसी ओ जानदा नेई उवै, आई जाग ते उसी बड़ी सजा देईयै ओसदा आक्क गैर वश्वासीयें दे कन्ने रखग। ओ दास जेड़ा अपने मालक दी मरजी जानदा हा, ते त्यार नेई रिया ते नां ओसदी मरजी दे मताबक चलया, बड़ी मार खाग। लेकन जेड़ा नेई जानियें मार खाणे दे काबल कम्म करै ओ थुड़ी मार खाग। एसकरी जिसी जादै दित्ता गीया ओदे कोलां जादै पूछया जाग ते जिसी मता सौम्पया गेदा ऐ ओदे कोलां मता लित्ता जाग। “आऊँ तरती उपर अग्ग लाने गी आया ऐं; ते के चांना ऐ सेर्फ ए के ऊन गै सलगी जा! मिगी तां एक पवित्रशनांन लेना ऐ, ते जदूं तकर ओ नेई ओई जा अतुं तकर आऊँ कियां दोख च रौगा। के तोस समझदे ओ के आऊँ तरती उपर मलाप कराने आया ऐं? आऊँ तुसेंगी आखना ऐं; नेई, लेकन बख कराने गी आया ऐं। किके ऊन थमां अर एक कर च पंज जनें अप्पुं पिछें वरोध करगन, त्रै दो कन्ने ते दो त्रै कन्ने। पिता पुत्तर कन्ने, ते पुत्तर पिता कन्ने वरोध करग; मां कूडी कन्ने, ते कूडी मां कन्ने, सास नूह कन्ने, ते नूह ससु कन्ने वरोध करग।” ते यीशु ने लोकें दी पीड गी आखया, “जेलै तोस बदल गी करोंदी बखी दा निकलदे दिखदे ओ, के बरखा ओग, तां ऐसा गै ओंदा दा ऐ; ते जेलै दखन आली अवा चलदी दिखदे ओ तां बोलदे कि लूह चलग, ते ऐसा गै ओंदा ऐ। ए कपटीयों, तोस तरती ते अम्बर दे रूप-रंग दा पेद करी सकदे ओ, लेकन एस योग दे बारै च कि पेद करना नेई जांनदे?” “तोस अप्पुं गै फैसला कि नेई करी लेनदे कि ठीक के ऐ? जेलै तू अपने दुश्मन कन्ने न्यायीधीश दे कोल जा दा ऐं तां रस्ते च गै ओस कोलां छोड़कने दी कोष्ट करी लै, ऐसा नेई उवै के ओ तुगी न्यायी दे कोल खिची लेई जा, ते न्यायी तुगी सपाई गी सौंपी ते सपाही तुगी कैदखाने च सुट्टी दे। आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के जेसलै तकर तू पाई-पाई चकाई नेई देगा अतुं तकर उत्त्थुआं दा छोड़की नेई सकगा।” ओस बेलै केछ लोक आई पूजे, ते यीशु कन्ने ओ गलीलियें दे बारै च चर्चा करन लगी पे, जेड़े यरूशलेम चा आए दे हे, जिंदा खून पिलातुस ने उन्दी गै बलि कन्ने मलाई ओडया हा। ए गल्ल सुनीयै ओनें जबाब च आखया, “के तोस समझदे ओ के ए गलीली बाकी गलीलियें कोलां पापी हे के उन्दे उपर ऐसा दोख आया?” आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐ के नेई; लेकन जेकर तोस मन नेई फेरगे तां तोस बी सारे इसै चाली नाश ओई जागे। जां, के तोस समझदे ओ के ओ ठारां जन जिन्दे उपर शीलोह दा गोम्मट कीरया, ते ओ दबोईयै मरी गै, यरूशलेम दे ते सारें रौनें आलें कोलां जादै पापी हे? आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के नेई, लेकन जेकर तोस मन नेई फेरगे ओ तां तोस बी सारे इसै चाली नाश ओई जागे। “पी ओसने ए मसाल बी बोली, कुसे दे अंगुर दे बाग च अंजीर दा बूट्टा लगे दा हा: ते ओ ओदे च फल दिखने दी आस च आया, लेकन केछ बी नेई थुआ। पी ओनें बगीचे दे माली गी आखया, देख्ख, त्रैं बरें कोलां लेईयै आऊँ एस अंजीर दे बूट्टे च फल तुपने गी आया, लेकन केछ नेई थोया। इसी बडी सोट्ट के एनें जमीन गी ईयां रोकी रखा? ओनें उसी जबाब दिता, ए माल्क, एस साल बी रौना दे, के आऊँ एदे चौनी पासें गुढीयै ऐल पागा। जेकर ए अगें गी फलग तां खरा, नेई तां इसी बडी सुटना।” यहूदीयें दे बसां दे धयाड़ै यीशु एक प्रार्थनाकार च प्रचार करा दा हा। दिख्खो, उत्थें एक जनानी ही जिसी ठारें बरें थमां एक दोष्टआत्मा ने जकड़ीयै रखे दा हा ते ओ कुबी ओई गेदी ही ते कुसे चाली बी सीधी नेई ओई सकदी ही। यीशु ने उसी दिखियै बलाया ते आखया, “ए नारी, तू अपने रोग थमां मोक्त ओंई गेई ऐं। पी ओनें ओस उपर अथ्थ रखे; ते ओ फोरन सीधी ओई गेई ते परमेसर दी मैमा करन लगी। एसकरी के यीशु ने उसी यहूदीयें दे बसां दे देन ठीक कित्ता हा, प्रार्थनाकार दा प्रधान गुस्सै च ओईयै लोकें गी बोलन लगया, छें; देन न जिन्दे च कम्म करना चाईदा, मतलब ओनें धयाडें गै आईयै चंगे यो लेकन सब्त दे देन च नेई।” ए सुनीयै प्रभु ने जबाब दिता, “ए कपटीयों, के बसां दे धयाडै थुआड़े चा अर मनुक्ख अपने बैल या गदहे गी खड्डे चा खोलियै पानी पलाने नेई लेई जन्दा? ते के बाजब नेई हा, के ए जनानी जेड़ी अब्राहम दी बेटी ऐ, जिसी शतान ने ठारें बरें थमां बनियै रखे दा हा, एस बंधन कोलां बसां दे धयाडे़ इसी छोड़कना जरुरी नेई?” जेलै ओनें ए सारीयां गल्लां बोलियां, तां ओदे सारे वरोधी शरमिन्दा ओई गै, ते सारी पीड उनै मैमा दे कम्में कोलां जेड़े ओ करदा हां, खोश ओए। पी ओनें आखया, “परमेसर दा राज कुदै आला लेखा ऐ? ते आऊँ ओदा मलाप कुदै कन्ने करां? ओ सरयां दे दाने दे बराबर ऐ, जिसी कुसे मनुक्ख लेईयै अपने खेत्र च राया; ते ओ वदियै बूट्टा बनी गीया; ते अम्बर दे पैंछीयें ओदी डालीयें उपर अलड़े बनाए। ओनें पी आखया, आऊँ परमेसर दे राज गी कोदे साईं दसां? ओ खमीर आला लेखा ऐ, जिसी कुसे जनांनी ने लेईयै त्रै पसेरी आटे च मिलाया, ते सारा आटा खमीर ओई गीया।” यीशु शैर, शैर, ते ग्रां ग्रां च जाईयै शिखया दिन्दा यरूशलेम आली बखी जा दा हा। ते कुसे उसी पूछया, “ए प्रभु, के मुक्ति पाने आले थुड़े न?” ओनें उसी जबाब दिता, “तंग रास्ते थमां लंगने दी कोष्ट करो, किके आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, के मते सारे जेड़े लंगना चांदे न, ते नेई लंगी सकगन। जेलै कर दा मालक उठीयै दरबाजा बंद करी दा उवै, ते तोस बार खडोईयै दरबाजा ठोरो ते आखो, ए प्रभु, साड़े लेई दरबाजा खोली दे, ते ओ जबाब दे, के आऊँ तुसेंगी नेई जांनदा, तोस कुथूऐं दे ओ? ओलै तोस बोलगे, असैं तेरे कन्ने खादा-पीता ते तोस साड़ी गलीयें च प्रचार कित्ता। लेकन ओ बोलग, आऊँ नेई जानदा के तोस कुथूऐं दे ओ। ए गन्दे कम करने आलयो, तोस मेरे थमां दूर ओई जाओ! उत्थें रोना ते दंद केलढ़नां ओग; जेलै तोस अब्राहम, ते इसहाक ते याकूब ते सारे पविखवक्तें गी परमेसर दे राज च बैठे दे, ते अपने आप गी बार कढे दे दिखगे; ते चडदी ते करोंदी बखी; ते उतर ते दक्षिण थमां लोक आईयै परमेसर दे राज बेच पोजन च शामल ओगन। ते दिख्खो, जेड़े पिछें न ओ पैले ओगन, ते जेड़े पैले न ओ पिछले ओगन।” उसै बेलै, केछ फरीसियें आईयै उसी आखया, “इत्थूं दा निकलिऐ चली जा, किके हेरोदेस राजा तुगी मारना चांदा ऐ।” ओनें उनेंगी आखया, “जाईयै ओस लुम्बी गी बोली के देखमै अज्ज ते कल दोष्टआत्मायें गी कढीयै ते रोगियें गी चंगा करियै ते तरें धयाडें अपना कम्म पूरा करगा। तां बी मिगी अजकल ते परसों यरूशलेम गी जाना जरुरी ऐ, किके ओई नेई सकदा के कोई पविखवक्ता यरूशलेम दे बार मारया जा।” “ए यरूशलेम! ए यरूशलेम दे लोकों! तोस जेड़ा पविखवक्तें गी मारी ओड़ना ऐं, ते जेड़े तेरे कोल पेजे गै उन्दे उपर पत्थर मारना ऐं। किनी बार मैं ए चाया, के जियां मुर्गी अपने बच्चें गी अपने पंखें च साम्बीयै रखदी ऐ, इसै चाली आऊँ बी तेरे बच्चें गी किट्ठा करां लेकन तो ए नेई चाया दिखो थुआड़ा कर थुआड़े लेई जुआडीयै छुडया जंदा ऐ, ते आऊँ तुसेंगी आखना ऐ के जेलै तकर तोस नेई आखगे, तन्न ऐ ओ, जेड़ा प्रभु दे नां कन्ने ओंदा ऐ ओस बेलै तकर तोस मिकी पी कदें बी नेई दिखगे।” “पी यीशु बसां दे धयाडै, फरीसियें दे प्रधान दे कर रुट्टी खाणे दे लेई गीया; ते ओ उसी मारने च लगे दे हे। उत्थें एक मानु ओदे सामने हा, जेदा शरीर सोजी गेदा हा। एस गल्ल उपर यीशु ने कनून दे उस्ताद ते फरीसियें गी आखया, यहूदीयें दे बसां दे धयाडै चंगा करना ठीक ऐ जां नेई?” लेकन ओ चोप्प रे। ओस बेलै ओनें उसी छुईयै चंगा कित्ता ते उसी जाना दिता। ते उंदे कन्ने आखया, “थुआड़ा चा ऐसा कोन ऐं, जेसदा पुत्तर जां बैल खू बेच डूबी जा ते ओ उसी बसां दे देन फोरन बार नेई कढे? ओ इनें गल्लें दा जबाब नेई देई सके।” जेलै यीशु ने दिखया के सदे दे लोक केस चाली अगें-अगें बैठदे न तां एक मसाल च उन्दे कन्ने आख्या, जेलै कोई बियाह दी धाम लेई तुसेंगी सदै, तां अगें आली कुर्सीयें उपर नेई बैठयो, कुतै ऐसा नेई उवै, के धामे आले थुआड़े कोलां बी कुसे बड्डे मनुक्ख गी सदे दा उवै। ते जिन्नें तुगी ते उसी दौनी गी सदे दा ऐ, आईयै तुगी बोलै, एकडे गी जगा दे, ते पी तो शरमिन्दा ओईयै सारे कोलां नीची जगा च बैठना पवैए। लेकन जेलै तू बुलाया जां तां सारे कोलां नीची जगा च जाईयै बैठ, के जेलै ओ, जेस ने तुगी बुलाए दा ऐ अवै, ते तुगी आखे, ए दोस्त, अगें जाईयै बैठ, ओस बेलै तेरे कन्ने बैठने आले दे सामने तेरी इज्जत ओग। “किके जेड़ा कोई अपने आप गी बड़ा बनाग, ओ निक्का कित्ता जाग; ते जेड़ा कोई अपने आप गी निक्का बनाग, ओ बड़ा कित्ता जाग।” ओस बेलै ओनें अपने सदने आले गी बी आखया, “जेलै तू दिने जां राती दी धाम करें, तां अपने दोस्तें जां प्राऐं जां रिश्तेदारें जां मीर मल्लेदारें गी नेई बुला, कुतै ऐसा नेई उवै के ओ बी तुगी धामे च सदन, ते तेरा दिते दा बरतन तुगी बापस देई ओड़े। लेकन जेलै तू धाम करें तां गरीबें गी, ढून्डें गी, लंगड़ें गी ते अन्नें गी बुला। ओसलै तू तन्न ओगा, किके उन्दे कोल तुगी बदला देने गी केछ नेई, लेकन तुगी तर्मियें दे जिंदा ओनें उपर एस दा फल मिलग।” उन्दे बिचा एक रुट्टी खाणे आले ने ए सुनीयै उसी आखया, “तन्न ऐ ओ जेड़ा परमेसर दे राज बेच रुट्टी खाग। ओनें उसी आखया, कुसे मनुक्ख ने एक बड़ी धाम रखी ते मते सारे लोकें गी बुलाया। जेलै रुट्टी त्यार ओई गेई तां ओनें अपने दासें अथ्थ लोकें गी बुलाई पेजया, आओ, ऊन रुट्टी त्यार ऐ।” पर ओ सारे दे सारे माफी मंगने लगे। पैले आले उसी आखया, “आऊँ खेत्र मुल्लें लिया ऐ, ते जरुरी ऐ के उसी दिखां; आऊँ तेरे अगें अर्ज करना मिगी माफ़ करी ओड़। दुए आखया, मैं पंज जोड़ी बैल खरीदे न, मिगी उनेंगी परखन लेई जाना ऐ; आऊँ तेरे अगें अर्ज करना मिगी माफ़ करी ओड़। एक ओर ने आखया, मैं ऊन गै ब्याह कित्ता ऐ, ‘एसकरी आऊँ नेई आई सकदा।’ ओस दास ने आईयै अपने मालक गी सारी गल्ल सनाई। ते कर दे मालक ने गुस्सै च आईयै अपने दास गी आखया, शैर दे गलीयें ते बजारें च जल्दी जाओ ते गरीबें, ढूणडें, अन्नें, ते लंगडें गी इत्थैं लेई आओ।” दास ने पी आखया, “ए मालक, जियां तो गलाया हा, उयांगै कित्ता गीया ऐ; तां बी पी जगा ऐ।” मालक ने दास गी आखया, “सड़कें उपर ते बड़ी सेडकें आली बखी जा ते लोकें गी मजबूर करियै लेई आ तां जे मेरा कर परी जा। किके आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के उनै बुलाए गेदे लोकें बिचा कोई मेरी रुट्टी गी नेई चखघंन।” ते जेसलै बड़ी पीड यीशु दे कन्ने जा दी ही, तां ओनें पिछें गी मुड़ीयै उनेंगी आखया, “जेड़ा कोई मेरे पिछें अवै, ते अपने पिता ते मां ते जनांनी ते बच्चे ते प्रा ते पैना मतबल अपने प्राण कन्ने बी बैर नेई करै, तां ओ मेरा चेला नेई ओई सकदा; ते जेड़ा कोई अपनी सूली नेई चुकै, ते मेरे पिछें नेई अवै, ओ बी मेरा चेला नेई ओई सकदा। थुआड़े बिचा कोन ऐ जेड़ा गढ़ बनाना चांदा उवै, ते पैलैं बैठिऐ खर्च किनां लगनायै नेई जोड़े के पूरा बनाने लेई खर्चा मेरे कोल ऐ के नेई? कुतै ऐसा नेई उवै के जेलै मकाने दी मनैद पाई लै लेकन त्यार नेई करी सकै, ते सारे दिखने आले ए बोलियै ओसदा मजाक करन लगन, ए मनुक्ख बनाना तां लगया लेकन त्यार नेई करी सकया?” या कोन ऐसा राजा ऐ जेड़ा दुए राजा कन्ने योद्द करने जानदा ऐ, ते पैलैं बैठिऐ सोच वचार नेई करी लै के जेड़ा बी जार सपाई लेईयै मेरे उपर चढ़ांई करने गी आवा दा ऐ, के आऊँ दस जार सपाई लेईयै ओसदा मकाबला करी सकना ऐं, जां नेई? नेई तां ओदे दूर रैंदे गै ओ अपने दूतें गी पेजीयै मेल मलाप करना चाग। एस चाली थुआड़े च कोई मेरा चेला नेई ओई सकदा जेलै तकर कि ओ अपना सारा केछ त्यागी नेई देग। “लून तां छैल ऐ, लेकन जिसलै लून दा सुआद बिगड़ी जा, तां ओ केस चीज कन्ने लुनका कित्ता जाग। नेई तां ओ जमीन दे ते न गै ऐल दे कम औन्दा ऐ, उसी लोक बार सुट्टी ओड़दे ने। अगर तोस समझना चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जेड़ा केछ आऊँ आखना ऐं।” सारे चुंगी लेने आले ते पापी ओदे कोल आंदे रौंदे हे के ओदीयां गल्लां सुनचै। ते फरीसी ते शास्त्री नराज ओईयै अप्पुं पिछें आखन लगे, “ए ते पापीऐं कन्ने मिलदा ऐ ते उन्दे कन्ने खन्दा ऐ।” ते ओनें उनेंगी ए मसाल बोली, “थुआड़े च कोन ऐ, जेस दियां सौ पिड्डां ओंन, ते उन्दे बिचा एक गुआची जा, ते निन्यानबे गी जंगल च छुड़ीयै, ओ गुआची दी पेड्ड जदूं तकर मिली नेई जा तुपदा नेई रवै?” ते जेलै मिली जन्दी ऐ, ओसलै ओ बड़ी खुशी कन्ने उसी अपने मुंड्डे उपर चुकी लेनदा ऐ; ते कर च आईयै दोस्त ते मल्लेदारें गी सदियै आखदा ऐ, मेरे कन्ने खुशी मनाओ, किके मेरी गुआची दी पेड्ड मिली गेई ऐ। “आऊँ थुआड़े कन्ने आखना ऐं के इयां गै एक मन फेरने आले पापी दे बारै च बी सोर्ग च इनी गै खुशी ओग, जियां के निन्यानबे ऐसे तर्मियें दे बारै च नेई ओंदी, जिन्नें गी मन फेरने दी जरुरत नेई।” “जां कोन ऐसी जनानी ओग, जेसदे कोल दस सिक्के ओन, ते उन्देचा एक गुआची जा, तां ओ दीया जलाईयै ते कर गी सोती-सातीयै, जेलै तकर मिली नेई जा, जान लेईयै तुपदी नेई रवै? ते जेलै मिली जन्दा ऐ, तां ओ अपनी सेलीयें ते पडोसनियें गी सदियै आखदी ऐ, मेरे कन्ने खुशी मनाओ, किके मेरा गुआचें सिक्का मिली गीया ऐ। आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के इयां गै एक मन फेरने आले पापी दे बारै च परमेसर दे सोर्गदूतें दे सामने खुशी ओंदी ऐ।” पी ओनें आखया, “कुसे मनुक्ख दे दो पुत्तर हे। उन्देचा निके ने पिता गी आखया, ए पिता जायदाद बिचा जेड़ा ऐसा मेरा ऐ ओ मिगी देई ओड़।” ओनें उनेंगी अपनी जायदाद बंडी देई ओड़ी। ते मते देन नेई बीते दे हे के निक्के पुत्तर ने सारा केछ किट्ठा करियै दूर देश च चली गीया, ते उत्थें गन्दे कम च अपने पैसा-तेला डुआई ओड़या। जेलै ओ सारा केछ खत्म करी चुकया, तां ओस देश च बड़ा काल पिया, ते ओ गरीब ओई गीया। ते ओ ओस देश दे वासियें चा एक दे कर जाई लगा। ओनें उसी अपने खेतरें च सूर चारने लेई पेजया। ते ओ चांदा हा के जेड़ा खाणा सूर खंदे न ओदे कन्ने गै अपना टेढ पराँ; किके उसी कोई केछ खाणे गी नेई दिन्दा हा। जेलै अपने आपे च आया ते पी बोलन लगया, “मेरे पिता दे कर किन्नें गै मजदूरें गी खाणे कोलां जादै रुट्टी-रुट्टी मिलदी ऐ, तां आऊँ इत्थैं पुखा मरा नां ऐं। मैं ऊन उठीयै अपने पिता दे कोल जागा ते उसी बोलगा के पिता जी, मैं तां सोर्ग दे खलाफ ते तेरी नजर च पाप कित्ता ऐ। ऊन आऊँ एस काबल नेई रिया के तेरा पुत्तर आख्या जां, मिगी अपने एक मजदूर आला लेखा रखी लै।” पी ओ उठीयै, अपने पिता दे कोल गीया; ओ अजें दूर गै हा के ओसदे पिता ने उसी दिखियै तरस खादा, ते दौड़ीयै ओदे गल्लें लगाया, ते बड़ा गै चूमया। पुत्तर ने उसी आखया, “प्यो जी, मैं तां सोर्ग दे खलाफ ते थुआड़ी नजर च पाप कित्ता ऐ; ते ऊन एस काबल नेई रिया के तेरा पुत्तर आख्या जां।” लेकन पिता ने अपने दासें गी आखया, “फोरन, छैल थमां छैल कपड़े उसी पुआओ, ते ओसदे अथ्थ च गूंठी, ते पैरें च नुकां पुआयो, ते बड्डी धाम तयार करो, तां जे अस खाचै, ते खुशी मनाचै। किके मेरा ए पुत्तर मरी गेदा हा, पी जिन्दा ओई गीया ऐ; गुआची गेदा हा, ऊन मिली गीया ऐ।” ते ओ खुशी मनान लगे। “लेकन ओसदा जेठा पुत्तर खेतर च हा। जेलै ओ खेतर चा औंदे कर दे कोल पूजया, ते ओनें गाने-बजाने ते नचने दी बाज सुनी। ते ओनें एक दास गी बुलाईयै पूछया, ‘ए के उआ करदा ऐ?’ ओनें उसी आखया, तेरा प्रा आया ऐ, ते तेरे पिता ने बड़ी धाम त्यार कित्ती ऐ, किके उसी पला चंगा दिखया ऐ।” ए सुनीयै ओ गुस्सै च परी गीया ते कर दे अन्दर जाना नेई चाया, लेकन ओसदा पिता बार आईयै उसी मनान लगया। ओनें पिता गी जबाब दिता, “देख्ख, आऊँ इन्नें बरें दा तेरी सेवा करा दा हा ते कदें बी तेरा उक्म नेई टालया, पी बी तो मिगी कदें बी एक बकरी दा बच्चा बी नेई दिता के आऊँ अपने दोस्तें कन्ने खुशी मनांदा। लेकन जेलै तेरा ए पुत्तर, जेनें तेरी जायदाद गन्दे कम्म करने आले जनांनीयें पिछें डुआई दिती ऐ, ते आया, तां तो ओसदे लेई धाम त्यार कित्ती। ओनें उसी आखया, पुत्तर, तू मेशा मेरे कन्ने ऐ; ते जे केछ मेरा ऐ ओ सारा तेरा गै ऐ। लेकन ऊन तू खुशी मना ते मगन ओना चाईदा ऐ, किके ए तेरा प्रा मरी गेदा हा, पी जिन्दा ओई गीया ऐ; गुआची गेदा दा हा, ऊन मिली गीया ऐ।” पी ओनें अपने चेलें कन्ने बी आखया, “कुसे मीर मनुक्ख दा एक पण्डारी हा, ते लोकें ओसदे सामने पणडारी उपर ए कसुर लाया के ओ तेरी सारी जायदाद डुआई ओडदा ऐ। ओनें उसी बलाईयै आखया, ए के ऐ जेड़ा आऊँ तेरे बारै च सुना नां ऐं? अपने पण्डारीपन दा लेखा दे, किके तू अगें गी तू पण्डारी दा कम्म नेई करी सकदा। ओस बेलै पण्डारी सोचना लगया, ऊन आऊँ के करा? किके मेरे माल्क ने ऊन पण्डारी दा कम्म मेरे कोलां लेई लेत्ता ऐ। मिट्टी दी गोड्डी मेरे कोलां ओंदी नेई; ते पेख मंगने दी मिगी शरम ओंदी ऐ। आऊँ समझी गीया के के करगा, जेलै पण्डारी दा कम्म मेरे कोलां छुड़काया जाग तां लोक मिगी अपने कर सदगन।” पी ओनें अपने मालक दे देनदारें चा एक-एक गी बलाईयै, पैले गी पूछया, “तेरे उपर मेरे मालक दा किन्ना कर्जा ऐ? ओनें आखया, सौ मन तेल, पी ओनें उसी आखया, अपना बेई खाता लै ते बैठीयै फोरन पंजा लिखी ओड़। पी ओनें दुए गी पूछया, तेरे उपर किन्ना कर्जा ऐ? ओनें आखया, सौ मन कनक, पी ओनें उसी आखया, अपनी बेई खाता लेईयै इसी लिखी ओड़।” मालक ने ओस बेन्यायी पण्डारी दी तरीफ कित्ती, के ओनें चलाकी कन्ने कम्म कित्ता ऐ। किके एस दुनिया दे लोक अपने बे लेदे दे लोकें कन्ने रीति बर्तायो च लोई दे लोकें कोलां जादै चलाक न। ते आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के बेईमानी दे तन थमां अपने लेई दोस्त बनाई लियो, तां के जेलै ओ कामजाब नेई ओग, तां ओ तुसेंगी मेशा दी रौने आली जगें च लेई ले। जेड़ा निक्की थमां निक्की गल्लें च सच्चा ऐ, ओ मतीयें च बी वफादार ओई सकदा ऐ; ते जेड़ा निक्की थमां निक्की गल्लें च बेईमान ऐ, ओ मतीयें च बी बेईमान गै। एसकरी जेलै तोस दुनिया दे तन च मानदार नेई रे, तां सच्चा तन कोन तुसेंगी सोम्पग? ते जेकर तोस पराये तन च मानदार नेई रे तां जेड़ा थुआड़ा ऐ, उसी तुसेंगी कोन देग? “कोई दास दो माल्कें दी सेवा नेई करी सकदा, किके ओ तां एक कन्ने बैर ते दुए कन्ने प्यार करग; जां एक कन्ने मेल बेच रौग ते दुए गी तोच्छ समझग। तोस परमेसर ते तन दौनी दी सेवा नेई करी सकदे।” फरीसी जेड़े लालची हे, ए सारीयां गल्लां सुनीयै यीशु दा मजाक ढूआन लगे। ओनें उनेंगी आखया, “तोस तां मनुक्खें दे सामने अपने आप गी तरमी बनादे ओ, लेकन परमेसर थुआड़े मन गी जाचदा ऐ, किके जेड़ी उजाड़ने आली चीज मनुक्खें दी नजर च वड्डी ऐ, ओ परमेसर दे कोल केछ बी नेई ऐ।” यूहन्ना तकर कनून ते पविखवक्ता असरदार रे; ओस बेलै दा परमेसर दे राज दा शोभ समाचार सनाया जा दा ऐ, ते अर कोई ओस बेच जोर कन्ने दाखल ओंदा ऐ। अम्बर ते तरती दा टली जाना कनून दे एक बिन्दु मिटी जाने च सेई ऐ। “जेड़ा कोई अपनी जनानी गी छूडीऐ दुई कन्ने बियाह करदा ऐ, ओ ब्यभिचार करदा ऐ, ते जेड़ा कोई ऐसी त्यागी ओई जनांनी कन्ने बियाह करदा ऐ, ओ बी ब्यभिचार करदा ऐ।” “एक मानु हा जेड़ा बैंजनी कपड़े ते मलमल पांदा ते अर देन सोख-वलास ते दूम-ताम कन्ने रौंदा हा। लाजर नां दा एक गरीब जख्मे च प्रा ओसदी डेवढ़ी उपर छुड़ी दिता जन्दा हा, ते ओ चांदा हा के मीर मनुक्ख दी मेज उपरा किरे दे जूठी रुट्टी कन्ने अपना टेढ परै; इत्थैं तकर के कुत्ते बी आईयै ओसदे जख्मे गी चटदे हे।” ऐसा ओआ के ओ गरीब मरी गीया, ते सोर्गदूतें उसी लेईयै अब्राहम दी गोद च पजाया। ओ मीर मानु बी मरेया ते ओदा संसकार कित्ता गीया, ते नरक च ओ पीडै पेदे अपनी अखीयाँ चुकियां, ते दूर थमां अब्राहम दी गोद च लाजर गी दिखया। ओसलै ओनें पुकारया, “ए पिता अब्राहम, मेरे उपर दया कर लाजर गी पेजी दे, ताके ओ अपनी उंगली दा सिरा पानी च डोबियै मेरी जिभ गी ठंडा करग, किके आऊँ एस ज्वाला च तड़फा नां ऐं।” लेकन अब्राहम ने आखया, “ए, पुत्तर जाद कर के तू अपने जीनें दे बेलै च खरी चीजें दा मजा लेई चुके दा ऐं, ते इयां गै लाजर माडियां चीजां लेकन ऊन ओ इत्थैं शान्ति च रवा दा ऐ, ते तू तड़फा नां ऐ। इन्नें सारी गल्लें गी छुड़ीयै साड़े ते तेरे बेच एक वड्डी खाई बनी गेदी ऐ के जेड़ा इत्थूं दा ओस पार थुआड़े कोल जाना चा, ओ जाई नेई सकै; ते नां कोई उत्त्थुं दा एस पार साड़े कोल आई सकै। ओनें आखया, तां पिता आऊँ तेरे अगें अर्ज करना ऐं के तू लाजर मेरे पिता दे कर पेज, किके मेरे पंज प्रा न; ओ उन्दे सामने इनें गल्लें लेई उनेंगी ठाकै, ऐसा नेई उवै के ओ बी एस पीड़ा दी जगा च औंन।” अब्राहम ने उसी आखया, “उन्दे कोल तां मूसा ते पविखवक्तें दियां कताबां न, ओ उन्दी सुनन ते मनन।” ओनें आखया, “नेई, ए पिता अब्राहम; अगर कोई मरें दें बिचा उन्दे कोल जा, ते ओ मन फेरगन।” ओनें उसी आखया, “जेलै ओ मूसा ते पविखवक्तें दी नेई सुनदे, जेकर मरें दे बिचा कोई जिन्दा बी ओई जा फेर बी ओसदी नेई मनगन।” पी ओनें अपने चेलें गी आखया, “ओई नेई सकदा के पाप करने दियां परिख्या तुसेंगी नेई औगन, पक्का औगन, पर बसोस ओस मानु उपर ए जेसदे कारन औन्दीयां न जेड़ा इनें नीक्कें बिचा कुसे एक गी ठोकर दिन्दा ऐ, ओस लेई ए पला ऐ के चक्की दा पटा ओदे गल्लें च लटकाया जा, ते ओ समुद्र च सुटया जा। सावधान रवो; जेकर तेरा प्रा पाप करै तां उसी चेडक, ते जेकर पछता तां उसी माफ़ कर। जेकर धयाडै भर च ओ सत बारी तुगी ठोकर दे ते सत बारी गै तेरे कोल पी आईयै आखे के, आऊँ पछाताना ऐं, तां उसी माफ़ कर।” पी प्रेरितें प्रभु गी आखया, साड़ा बश्वास बदा। प्रभु ने आखया, “जेकर तुसेंगी सरयें दे दाने दे बराबर बी बश्वास ओंदा, तां तोस एस शैतूत दे बूट्टे गी बोलदे के जड़ समेद उखड़ियै समुद्र च लगी जा, तां ओ थुआड़ी मनी लेनदा।” “पर थुआड़े बिचा ऐसा कोन ऐ, जेसदा दास हल बांदा जां पिड्डां चारदा उवै, ते जेलै ओ खेतर चा अवै, ते उसी आखे, फोरन आईयै पोजन करन लेई बैठ?” के ओ उसी नेई आखघ, “मेरी रुट्टी त्यार कर, ते जे जेलै तकर आऊँ खां-पीयां ओलै तकर लक्क बनिए मेरी सेवा कर; एस दे बाद तू बी खाई पी लेयां?” के ओ ओस दास दा सान मनग के ओनें ओ गै कम्म कित्ते जिंदा उक्म दिता गेदा हा? इसै तरीके तोस बी, जेलै ओनें सारे कम्में गी करी चुको जिंदा उक्म तुसेंगी दिता गेदा हा, ते बोलो, “अस नकमें दास न; के जे असैं करना चाईदा हा उवै कित्ता ऐ।” ते ऐसा ओया के यीशु ते ओदे चेलें यरूशलेम जंदे सामरिया ते गलील जिले दे बिचें जा दे हे। ते कुसे घरां च पूजदे बेलै उसी दस कोढ़ी मिले। उनै दूर खडोईयै उच्ची बाज बेच आखया, “ए यीशु, ए गुरु, साड़े उपर दया कर!” ओनें उनेंगी दिखियै आखया, “जाओ, ते अपने आप गी याजकें गी दसो।” ते जंदे-जंदे गै ओ शोद्ध ओई गै। पी उन्दे बिचा एक ए दिखियै के आऊँ चंगा ओई गीया ऐं, उच्ची बाज कन्ने परमेसर दी मैमा करदा ओई चली गीया; ते यीशु दे पैरें उपर मुंह दे पार पेईयै ओसदा शुकर करन लगया; ते ओ सामरी हा। एस दे उपर यीशु ने आखया, “के दसे दे दस शोद्ध नेई ओए, तां पी ओ नौ कुत्थें न? के एस परदेसी गी छुड़ीयै ओर कोई नेई निकलया जेड़ा परमेसर दी सिफत करदा ऐ?” पी ओनें उसी आखया, “उठीयै चली जा; तेरे बश्वास ने तुगी चंगा कित्ता ऐ।” जेलै फरीसियें उसी पूछया के परमेसर दा राज कदुं औग? ते ओनें उनेंगी जबाब दिता, “परमेसर दा राज परकट रूप च नेई ओंदा। ते लोक ए नेई आखन के, दिख्खो, इत्त्थैं ऐ, जां उत्थें ऐ। किके दिख्खो, परमेसर दा राज थुआड़े बेच ऐ।” पी ओनें चेलें गी आखया, “ओ देन औने न, जिन्दे च तोस मनुक्ख दे पुत्तर दे धयाडें च एक देंन गी दिखना चागे, ते नेई दिखी सकगे। लोक तुसेंगी बोलगन, दिख्खो, उत्थें ऐ! जां दिख्खो, इत्त्थैं ऐ! लेकन तोस उनेंगी दिखियै उन्दे पिछें नेई चली जायो।” किके जियां बिजली अम्बर दे एक पासे थमां दुए पासेगी मेलकदीयै, इयां गै मनुक्ख दा पुत्तर बी अपने ओ देंन च परकट ओग। लेकन पैलैं जरुरी ऐ के ओ बड़ा कष्ट चेलग, ते एस योग दे लोक उसी तोच्छ समझन। जियां नूह दे धयाडें च ओया हा, उयांगै मनुक्ख दे पुत्तर दे धयाडें च बी ओग। जिनैं देंन तकर नूह चाज उपर नेई चढ़या, उनै देंन तकर लोक खन्दे-पिन्दे ते ऐश करदे रे हे, ते उन्दे च बियाह शादीयां ओदीयां हां। उसै बेलै जल-प्रलय ने आईयै ओनें सारें गी नाश कित्ता। ते जियां लूत दे धयाडें च ओया हा के लोक खन्दे-पिन्दे, लैंन-देन करदे, बूट्टे लांदे ते कर बनांदे हे; लेकन जिस देन लूत सदोम चा निकलया, उसै देन अग्ग ते गन्धक अम्बर बरें ते सारें गी नाश करी दिता। मनुक्ख दे पुत्तर दे परकट ओनें दे देन बी इयां गै ओग। “ओस देन जेड़ा छत उपर ओग ते ओस दियां चीजां कर च ओगन, ओ उनेंगी लेने लेई नेई उतरन; ते इयां गै जेड़ा खेतर च ओग ओ पिछें गी बापस नेई अवै। लूत दी करेआली दा चेता करो! जेड़ा कोई अपना प्राण बचाना चाग ओ उसी मुआग, ते जेड़ा कोई उसी मुआग ओ उसी बचाई लैग रखग। आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, ओस रात दो मनुक्ख एक खट उपर ओगन; एक लेई लेता जाग ते दुआ छुड़ी दिता जाग। दो जनांनीयां चक्की च दाने पीयादियां ओगन, एक लेई लेती जाग ते दुई छुड़ी दिती जाग। दो जन खेतर च ओगन, एक लेई लेता जाग ते दुआ छुड़ी दिता जाग।” ए सुनीयै उनै उसी पूछया, “ए प्रभु ए कुत्थें ओग?” ओनें उनेंगी आखया, “जिथें लाश ओग, उत्थें गिदड किट्ठे ओगन।” पी ओनें एस दे बारै च के लगातार प्रार्थना करना ते इम्त नेई छुड़ना चाईदी, उनेंगी ए मसाल सनाई; “कुसे शैर च एक न्यायी रौंदा हा, जेड़ा नां परमेसर कोलां डरदा हा ते नां कुसे मनुक्ख दी परवाह करदा हा। उसै शैर च एक विधवा बी रौंदी ही, जेड़ी ओदे कोल आई-आईयै बोलदी ही, मेरा न्याय चुकाईयै मिगी मुदृई कोलां बचा।” ओसने कन्ने चेर तकर तां नेई मनयां लेकन खीरी च मन च वचार करियै आखया, “इयां बी आऊँ नेई परमेसर कोलां डरदा, ते नां मनुक्खें दी केछ परवाह करना ऐं; पी बी ए विधवा मिगी सतान्दी रौंदी ऐ, एसकरी आऊँ ओसदा न्याय चुकाना, कुतै ऐसा नेई उवै के ओ कड़ी-कड़ी आईयै खीरी च मेरे नक च दम करदे।” प्रभु ने आखया, “सुनो, के ए अतरमी न्यायी के आखदा ऐ? के परमेसर अपने चुने दे लोकें दा न्याय नेई चुकाग, जेड़े रात-देन ओदी दुहाई दिन्दे रौंदे? ते के ओ उन्दे बारै च चेर लाग? आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, ओ फोरन उन्दा न्याय चुकाग। पी बी मनुक्ख दा पुत्तर जेसलै औग, तां के उसी तरती उपर किनेंग बश्वास लबगन?” ओनें उन्दे कन्ने आख्या जेड़े अपने उपर परोसा रखदे हे, के अस तरमी न, ते दुए गी तोच्छ समझदे हे, ए मसाल बोली; “दो मानु मंदर च प्रार्थना करने लेई गै; एक फरीसी ते दुवा चुंगी लेने आला हा। फरीसी खडोईयै अपने मन च इयां प्रार्थना करन लगया, ए परमेसर, आऊँ तेरा शुकर करना ऐं के आऊँ दुवे मनुक्खें आला लेखा न्हेरा करने आला, बेन्यायी ते व्यभिचारी नेई, ते नां एस चुंगी लेने आले आला लेखा ऐं। आऊँ अफ्ते च दो बार उपवास रखना ऐं; आऊँ अपनी सारी कमाई दा दसवाँ ऐसा बी दिना ऐं।” “लेकन चुंगी लेने आले ने दूर खड़े ओईयै, सोर्ग आली पासेगी नजर तकर नेई देना चाई, लेकन अपनी छाती पीटी-पिटीयै आखया, ए परमेसर, आऊँ पापीयै उपर दया कर! आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के ओ दुवा नेई, लेकन उवै मानु तरमी बनयां ते ओ अपने कर गीया; किके जेड़ा कोई अपने आप गी बड़ा बनाग, ओ निक्का कित्ता जाग; ते जेड़ा अपने आप गी निक्का बनाग, ओ बड़ा कित्ता जाग।” पी लोक अपने बच्चें गी बी यीशु दे कोल आननां लगे के ओ उन्दे उपर अथ्थ रखै; लेकन चेलें दिखियै उनेंगी निखरयां। यीशु ने बच्चें गी कोल बलाईयै आखया, “बच्चें गी मेरे कोल औना दियो, ते उनेंगी मन्ना नेई करो किके परमेसर दा राज इन्दे जियां दा गै। आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के जेड़ा कोई परमेसर दे राज गी बच्चें आला लेखा कबूल नेई करग ओ सोर्ग च कदें बी दाखल नेई ओई सकग।” यहूदीयें दे कुसे प्रधान ने उसी पूछया, “ए पले गुरु, मेशा दी जिंदड़ी दा आक्दार ओनें लेई आऊँ के करां?” यीशु ने उसी आखया, “तू मिगी पला कि आखना ऐं? कोई पला नेई, सेर्फ एक, मतलब परमेसर। तू उकमें गी तां जानना ऐं; ब्यभिचार नेई करना, अत्या नेई करनी, ते चोरी नेई करनी, चुठी गवाही नेई देनी, अपने पिता ते अपनी मा दा आदर करना।” ओनें आखया, “आऊँ तां इनें सारीयें गल्लें गी बचपन थमां मनदा आया ऐं।” ए सुनीयै यीशु ने उसी आखया, “तुगी ऊन बी एक गल्ल दी कमी ऐ, अपना सारा केछ बेचियै गरीबें गी बंडी दे; ते तुगी सोर्ग च तन मिलग, ते आईयै मेरे पिछें आई जा।” ओ ए सुनीयै मता दूआस ओया, किके ओ बड़ा तनी हा। यीशु ने उसी दिखियै आखया, “मीर मनुक्ख दा परमेसर दे राज बेच दाखल ओना किन्ना मुश्किल ऐ। परमेसर दे राज बेच मीर मनुक्ख दा दाखल ओनें थमां, ऊंट गी सूई दे नके बिचें निकलना सौखा ऐ।” ए गल्ल सुनने आलें आखया, “ते पी कोस दा उद्धार ओई सकदा ऐ?” ओनें आखया, “जेड़ा मनुक्ख थमां नेई ओई सकदा ओ परमेसर थमां ओई सकदा ऐ।” पतरस ने आखया, “देख्ख, अस तां कर-बार छुड़ीयै तेरे पिछें ओई गेदे न।” ओनें उनेंगी आखया, “आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के ऐसा कोई नेई जिन्नें परमेसर दे राज लेई कर, जां जनानी, जां प्रा, जां मा-प्यो, जां बाल-बच्चें गी छोड़ी दिता उवै; ते एस बेलै कई गुणा जादै नेई थोग ते औने आले योग च मेशा दी जिंदड़ी।” पी ओनें बारें चेलें गी कन्ने लेईयै उनेंगी आखया, “दिख्खो, अस यरूशलेम गी जा नियां न, ते जिन्नीयां गल्लां मनुक्ख दे पुत्तर लेई पविखवक्तें थमां लिखीयां गेदियां न, ओ सब पूरीयां ओगन। किके ओ दुई जातीयें दे अथ्थ च सौम्पया जाग, ते ओ उसी मजाक बेच उड़ागन गै; ते उसी बे इज्जत करगन, ते ओसदे उपर थूकगन, ते उसी कोड़े मारगन, ते मारी ओडगन; ते ओ तेन दिने बाद जिन्दा ओई जाग।” लेकन चेलें इनें गल्लें बिचा कोई गल्ल नेई समझी; ते ए गल्ल उन्दे कोलां छपी दी रेई, ते जे गलाया गीया हा ओ उन्दे समझ बेच नेई आया। जेलै यीशु ते ओदे चेलें यरीहो दे कोल पूजे, तां एक अन्नां सड़क दे कंडै बैठिऐ पेख मंगा दा हा। ओ पीड दे चलने दी बाज गी सुनीयै पूछन लगा, “ए के ओआ दा ऐ?” उनै उसी दसया, “यीशु नासरी जा दा ऐ।” पी ओनें पकारीयै आखया, “ए यीशु, दाऊद दे पुत्तर, मेरे उपर दया कर! जेड़े अगें-अगें जा दे हे, ओ उसी चेडकन लगे के चोप्प रो; लेकन ओ तां ओर बी क्र्लानां लगया, ए दाऊद दे पुत्तर, मेरे उपर दया कर!” पी यीशु ने खडोईयै उक्म दिता के उसी मेरे कोल लेई आओ, ते जिसलै ओ कोल आया ते ओनें उसी पूछया, “तू के चांना ऐं के आऊँ तेरे बास्तै करां?” ओनें आखया, “ए प्रभु, ए के आऊँ दिखन लगां।” यीशु ने उसी आखया, “दिखन लगी पो; तेरे बश्वास ने तुगी चंगा करी दिता ऐ।” पी ओ फोरन दिखन लगया ते परमेसर दी मैमा करदा ओई ओसदे पिछें ओई गीया; ते सारें लोकें दिखियै परमेसर दी स्तुति कित्ती। यीशु ते ओदे चेलें यरीहो बिचें ओईयै शैर गी जा दे हे। उत्थें जक्कई नां दा एक मानु हा, जेड़ा चुंगी लेने आलें दा प्रधान ते तनी हा। ओ यीशु गी दिखना चांदा हा के ओ केडा ऐ। लेकन पीड दी बजा कन्ने ओ नेई दिखी सकया, किके ओ नाटा हा। ते उसी दिखन लेई ओ अगें दौडीयै एक गुलर दे बूट्टे उपर चढ़ी गीया, किके यीशु उसै रस्ते जाने आला हा। जेलै यीशु ओस जगह पूजया, ते उपर नजर मारीयै उसी आखया, ए जक्कई, चट उतरी आ; किके अज्ज मिगी तेरे कर च रौना जरुरी ऐ। ओ फोरन उतरीयै खुशी कन्ने उसी अपने कर लेई गीया। ए दिखियै सारे लोक कुड्कुडाईयै आखन लगे, “ए तां एक पापी मानु दे कर प्रोना बनियै गीया ऐ।” जक्कई ने खड़े ओईयै प्रभु गी आखया, “ए प्रभु, देख्ख, आऊँ अपनी अध्दी दौलत गरीबें गी देई दिना, ते जेकर मैं कुसे दा केछ बेन्यायी करियै लेत्ता ऐ तां उसी चारगुना पी देई ओड़ना। ओस बेलै यीशु ने उसी आखया,” अज्ज एस कर च उद्धार आया ऐ, एसकरी के एबी अब्राहम दा एक पुत्तर ऐ। किके मनुक्ख दा पुत्तर गुआचें दें गी तुपन ते उनेंगी बचाने लेई आया ऐ। जेलै ओ ए गल्लां सुना दे हे, ते ओनें एक मसाल बेच आखया, एसकरी के ओ यरूशलेम दे कोल हा, ते ओ समझदे हे के परमेसर दा राज ऊन परकट रूप च औने आला ऐ। खीरी च ओनें आखया, “एक तनी मानु दूर देश च गीया के अपने लेई राज पद्द पाईयै बापस औग। ओनें अपने दासें बिचा दस गी बलाईयै उनेंगी दस मोरां दितीयां ते उनेंगी आखया, मेरे बापस औने तकर लैंन-देन करयो।” लेकन ओसदे शैर दे रौने आले ओदे कन्ने बैर रखदे हे, ते ओदे पिछें दूतें कन्ने आखी पेजया, “के अस नेई चांदे के ए साड़े उपर राज करै।” “जेलै ओ राज पद्द पाईयै बापस आया, तां ऐसा ओया के ओनें अपने दासें जिन्नें गी ओनें तन दिता हा बुलाया, तां के पता करै के उनै किन्ना-किन्ना तन कमाया।” ओस बेलै पैले ने आईयै आखया, “ए मालक, तेरी मोरें कन्ने दस मोरां ओर कमाई न।” ओनें उसी आखया, तन्न, ए अच्छे दास, तू मते गै थूड़ें च मानदार निकलया ऊन दस शैरें उपर अख्त्यार रख। दुए ने आईयै आखया, ए मालक, तेरी मोरें कन्ने पंज ओर मोरां कमाईयां। ओनें उसी आखया, तू बी पंजें शैर उपर अख्त्यार रख। त्रिऐ ने आईयै आखया, “ए मालक, देख्ख तेरी मोर ए ऐ, जिसी मैं कपड़े च बन्नीयै रखे दा हा। किके आऊँ तेरे कोलां डरदा हा, एसकरी के तू कठोर मानु ऐं; जेड़ा तू नेई रखदा उसी चुकी लेना ऐं, ते जेड़ा तू नेई रांदा, उसी बढना ऐ।” ओनें उसी आखया, “ए दुष्ट दास, आऊँ तेरे गै मुंह थमां तुगी कसुरबार आखना ऐं। तू मिगी जानदा हा किके आऊँ कठोर मनुक्ख ऐं, जेड़ा आऊँ नेई रखदा उसी चुकी लेना ऐं, ते जेड़ा आऊँ नेई रांना उसी बड्डना ऐं; ते तो मेरे रूपये बेंक दे बेच कि नेई रखी दिते के आऊँ आईयै ब्याज समेत लेई लैंदा हा। ते जेड़े लोक कोल खडोते दे हे, ओनें उनेंगी आखया, ओ मोरां ओसदे कोलां लेई लियो, ते जेसदे कोल दस न उसी देई ओड़ो।” उनै उसी आखया, “ए मालक, ओसदे कोल दस मोरां ते ऐ न।” आऊँ तुसेंगी आखना ऐं के, “जिन्दे कोल ऐ, उसी ओर दिता जाग; ते जिसदे कोल नेई ऐ, ओसदे कोल ओ बी जेड़ा ओसदे कोल ऐ लेई लेता जाग। लेकन मेरे ओनें बैरीयें गी जेड़े नेई चांदे हे के आऊँ उन्दे उपर राज करां, उनेंगी इत्त्थैं लयाईयै मेरे अगें मारी ओड़ो।” ए गल्लां बोलियै ओ यरूशलेम गी अपने चेलें दे अगें-अगें गीया। ते जेलै ओ जैतून नां दे पाड़ उपर बैतफगे ते बैतनिय्याह दे कोल पूजया, ते ओनें अपने चेलां बिचा दों गी ए बोलियै पेजया, “सामने आले घरां च जाओ; ते उत्थें पूजदे गै एक गदही दा बच्चा जेसदे उपर कदें बी कोई सवार नेई ओया, बनें दा तुसेंगी मिलग, उसी खोलियै लेई आओ। जेकर कोई तुसेंगी पूछै के कि खोलदे ओ, तां ए बोली ओड़या के प्रभु गी एस दी जरुरत ऐ।” जेड़े पेजे गै हे, उनै जाईयै जियां ओनें उनेंगी गलाया दा हा, उयांगै ओ गदही दा बच्चा लबा। जेलै ओ गदही दे बच्चे दी खोलां दे हे, तां ओदे मालकें पूछया, “एस बच्चे गी कि खोलदे ओ?” उनै आखया, “प्रभु गी एस दी लोड ऐ।” ओ उसी यीशु दे कोल लेई आए, ते अपने कपड़े ओस गदही दे बच्चे उपर पाईयै यीशु गी ओसदे उपर बैठाई दिता। जेलै यीशु जा दा हा, तां लोक अपने कपड़े रस्ते च बछांनदे जनदे हे। ते कोल औंदे ओई जेलै ओ जैतून पाड दी टलांन उपर पूजया, ते चेलें दी सारा जथा उनै सारे चमत्कार दे कम्में दे कारन जेड़े उनै दिखे दे हे, खोश ओईयै उच्ची बाज कन्ने परमेसर दी स्तुति करन लगे, “धन्न ऐ ओ राजा, जेड़ा प्रभु दे नां बेच ओंदा ऐ! सोर्ग च शान्ति ते अम्बर बेच ओदी मैमा उवै!” पी लोकें बिचा केछ फरीसी उसी बोलन लगे, “ए गुरु, अपने चेलें गी चोप्प करा।” ओनें जबाब दिता, “आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, जेकर ए चोप्प रे तां पत्थर करलाई उठगन।” जेलै यरूशलेम दे कोल आया तां शैर गी दिखियै ओस उपर रोया। ते आखया, “किन्ना गै पला ओंदा हा के तू, आं, तू गै, इसै धयाडै शान्ति दियां गल्लां जानदा, लेकन ऊन तेरी अखीयाँ कोलां ए गल्लां छपी गईयां न। किके ओ देन तेरे उपर औने के तेरे बैरी मोर्चा बनियै तुगी केरी लैगन, ते चौनी पासें दा तुगी दबागन; ते तुगी ते तेरे कन्ने तेरे जागतें गी, मिट्टी च मिलागन, ते तेरे च पत्थर उपर पत्थर बी नेई छुड़गन, किके तू ओस मौके गी जेलै तेरे उपर रैम दी नजर दिती गेई ही नेई पछांनया।” ओस बेलै ओ यरूशलेम दे मंदर च जाईयै वपार करने आलें गी बार कढन लगया, ते उनेंगी आखया, “लिखे दा ऐ, मेरा कर प्रार्थना दा कर ओग, लेकन तुसें उसी डाकुऐं दी खो बनाई दिता ऐ।” ते ओ हर देन मंदर च प्रचार करदा हा; ते प्रधान याजकें ते शास्त्री लोकें दे प्रधान उसी मरने दा मौका तुपदे हे। लेकन कोई तरीका नेई कढी सके के ए केस तरीके करचै, किके सारे लोक बड़ी चा कन्ने ओसदी सुन्दे हे। एक दिन ऐसा ओया के जेलै ओ मंदर च लोकें गी शिखया ते शोभ समाचार सना दा हा, तां प्रधान याजकें ते शास्त्री, केछ प्राचीन कोल आईयै खडोते; ते आखन लगे, “असेंगी दस, के तू इनें कम्में गी केस अख्त्यार कन्ने करना ऐं, ते ओ कोन ऐ जेनें तुगी ए अख्त्यार दिता ऐ?” ओनें उनेंगी जबाब दित्ता, “आऊँ बी थुआड़े थमां एक गल्ल पूछना ऐं; मिगी दसो यूहन्ना दा पवित्रशनांन सोर्ग थमां हा जां मनुक्खें थमां हा?” पी ओ अप्पुं बिचें आखन लगे, “जेकर अस आखचै, सोर्ग थमां, तां ओ आखघ, पी तुसें ओस उपर बश्वास कि नेई कित्ता?” ते जेकर अस आखचै, मनुक्खें थमां, तां सारें लोकें साड़े उपर पत्थर मारनें, किके ओ सचमुच जांनदे हे के यूहन्ना पविखवक्ता हा। खीरी च उनै जबाब दिता, “अस नेई जांनदे, के ओ कोदे थमां हा।” यीशु ने उनेंगी आखया, “तां आऊँ बी तुसेंगी नेई दसदा के आऊँ ए कम केस अख्त्यार कन्ने करना ऐं।” पी यीशु लोकें कन्ने ए मसाल बोलन लगया; “कुसे मनुक्ख ने अंगुरें दा बाग लाया, ते कर्सानें गी ओसदा ठेका देई दिता ते मते धयाडें आसतै परदेस चली गीया। फल पक्क्नें दे बेलै ओनें कर्सानें कोल एक दास गी पेजया के ओ अंगुरें दे बागे दे केछ फलें दा ऐसा उसी देंन, लेकन कर्सानें उसी मारी-पिटीयै खाली अथ्थ बापस पेजी ओड़या। पी ओनें एक ओर दास गी पेजया, ते उनै उसी बी मारी-पिटीयै ते ओसदी बेईजती करियै खाली अथ्थ बापस पेजी ओड़या। पी ओनें त्रिऐ गी पेजया, ते उनै उसी बी काल करियै नसाई ओड़या।” पी अंगुरें दे बागे दे मालक ने आखया, “आऊँ के करां? आऊँ अपने प्यारे पुत्तर गी पेजगा, मत्त ओ ओदा आदर करन।” जेलै कर्सानें उसी दिखया ते अप्पुं बिचें वचार करन लगे, “ए तां वारस ऐ; आओ अस इसी मारी ओड़चै, के ए वरासत साड़ी ओई जा। ते उनै उसी अंगुरें दे बाग दे बार कढी यै मारी ओड़या एसकरी अंगुरें दे बाग दा मालक उन्दे कन्ने के करग? ओ आईयै उनै कर्सानें गी खत्म करग, ते अंगुरें दे बाग गी दुए गी सौम्पी ओड़ग।” ए गल्ल सुनीयें, उनै आखया, “परमेसर ऐसा नेई करै, “ओनें उन्दी आली बखी दिखियै आखया, पी ए के लिखा ऐ; जेस पत्थर गी राजमिस्त्रियें नकमा आखया हा, उवै कुने दा सिरा बनी गीया। जेड़ा कोई ओस पत्थर उपर किरग ओ चकना चूर ओई जाग, ते जेस उपर ओ किरग, उसी ओ पीह् ओड़ग।” उसै कड़ी शास्त्रियें ते प्रधान याजकें उसी पकड़ाना चाया, किके ओ समझी गेदे हे, के ओनें उन्दे खलाफ ए मसाल दिती ऐ, लेकन ओ लोकें कोलां डरदे हे। ते ओ ओसदी तक्क च लगे हे ते पेत्ती पेजे, के तर्मी दा पेश बदलीयै ओसदी कोई नां कोई गल्ल पकड़न, के उसी राजपाल दे अथ्थ ते कनून दे अख्त्यार च सौम्पी देन। उनै उसी ए पूछया, “ए गुरु, अस जांनदे आं के तू ठीक आखदा, ते सखांदा बी ऐं, ते कुसे दी तरफदारी नेई करदा; लेकन परमेसर दा रस्ता सच्चाई कन्ने दसदा ऐं। के असैं कैसर गी चुंगी देना ठीक ऐ जां नेई?” ओनें एस गल्लां थमां उन्दी चलाकी गी समझीयै उनेंगी आखया, “एक दीनार मिगी दसो। एदे उपर केदी मोर ते नां ऐ?” उनै आखया, “कैसर दी।” ओनें उनेंगी आखया, “तां जेड़ा कैसर दा ऐ, ओ कैसर गी दियो; ते जेड़ा परमेसर दा ऐ, ओ परमेसर गी दियो।” ओ लोकें दे सामनें एस गल्ल च उसी पकड़ नेई सके, लेकन ओदे जबाब कन्ने रांन ओईयै चोप्प रेई गै। पी सदूकी जेड़े आखदे न, के मरीयै जिंदा ओन्दे गै नेई, उन्देचा केईयें आईयै पूछया। “ए गुरु, मूसा ने साड़े लेई ए लिखा ऐ, जेकर कुसे दा प्रा अपनी जनांनी दे रौंदे ओई बिना औलाद दे मरी जा, तां ओसदा प्रा ओसदी जनांनी कन्ने बियाह करी लै, ते अपने प्रा लेई ओ अगली पीडी त्यार करै।” अच्छा सत प्रा हे, पैला प्रा बियाह करियै बिना औलाद दे मरी गीया। पी दुए, ते त्रिऐ बी ओस जनानी कन्ने बियाह करी लिया। इसै चाली सत्तें दे सत्त बिना औलाद दे मरी गै। सबनी कोलां बाद ओ जनानी बी मरी गेई। ऊन जिंदा ओनें उपर ओ उन्देचा कोस दी जनांनी ओग, किके ओ बारी-बारी सत्तें दी जनांनी ओई चुकी दी ही। यीशु ने उनेंगी आखया, “एस योग दियें औलादें च तां बियाह-शादीयां ओदीयां न, लेकन जेड़े लोक एस काबल ओगन, के ओस योग गी ते मरें दे बिचा जिंदे ओगन, उन्दे च बियाह-शादी नेई ओग। ओ पी मरने बी नेई; किके ओ सोर्गदूतें आला लेखा ओगन, ते जिंदा ओनें दी औलाद ओनें दे कारन परमेसर दे पुत्तर बी ओगन। लेकन एस गल्ल थमां के मोदे जिन्दे ओदे न, मूसा ने बी जलदी चाडी चा परकट कित्ता ऐ, ओ प्रभु गी अब्राहम दा परमेसर, ते इसहाक दा परमेसर, ते याकूब दा परमेसर, आखदा ऐ।” परमेसर तां मोड़दें दा नेई लेकन जिन्दे दा परमेसर ऐ; किके ओदे कोल सारे जिन्दे न। ओस बेलै ए गल्ल सुनीयै शास्त्रियें बिचा किन्नें लोकें ए आखया, “ए गुरु, तो ठीक आखया।” ते उनेंगी पी उसी केछ ओर पूछने दी इम्त नेई ओई। पी ओनें उनेंगी पूछया, “मसीह गी दाऊद दी औलाद कियां बोलदे न? दाऊद अप्पुं पजने दी कताब च आखदा ऐ प्रभु ने मेरे प्रभु क्न्ने आखया, मेरी सजी बखी बैठ, जेलै तकर के आऊँ तेरे बैरीयें गी तेरे पैरें दे तले दी चौकी नेई करी दियां। दाऊद तां उसी प्रभु आखदा ऐ; तां पी ओ ओसदा पुत्तर कियां ओया?” जेलै सारे लोक सुना दे हे, तां ओनें अपने चेलें गी आखया। “शास्त्रियें कोलां चकने रवो, जिनैं गी लम्मे-लम्मे चोगे लाना अच्छा लगदा ऐ, ते जिनेंगी बजारें च नमस्ते, ते प्रार्थनाकार च उच्ची जगै ते धामें च सबनी कोलां अगें बैठना अच्छा लगदा ऐ। ओ विधवें दे करें गी खाई जनदे न, ते दसन लेई बडे चेर तकर प्रार्थना करदे रौंदे न; ए बडी गै सजा पागन।” पी यीशु ने अखीयाँ चुकियै मीर-मीर मानुऐं गी अपना-अपना दान पण्डार च पांदे दिखया। ते ओनें एक गरीब विधवा गी बी ओदे च दो ठेले पांदे दिखया। पी ओनें आखया, “आऊँ तुसेंगी सच आखना ऐं के एस गरीब विधवा ने सारें कोलां जादै पाया ऐ। किके ओनें सारें अपनी अपनी कमाई बिचा दान च केछ पाया ऐ, लेकन एनें अपनी कटी बिचा अपना सारा केछ पाई दित्ता ऐ।” जेलै केछ लोक मंदर दे बारै च बोला दे हे, के ओ कियां छैल पत्थरें कन्ने ते पेंट दी चीजें कन्ने बनाया गीया ऐ, तां ओनें आखया, “ओ देन औगन, जिन्दे च ए सब जेड़ा तोस दिखदे ओ, उन्देचा इत्थैं कुसे पत्थर उपर पत्थर बी नेई छुड़या जाग, जेड़ा टाया नेई जा।” उनै उसी पूछया, “ए गुरु, ए सब कदुं ओग? ते ए गल्लां जेलै पूरीयां ओनें उपर ओगन, तां ओस बेलै दा के चेन्न ओग?” ओनें आखया, “चकने रवो, के परमाए नेई जायो, किके मते सारे मेरे नां कन्ने आईयै बोलगन, के आऊँ उवै आं; ते एबी के, बेला कोल आई पूजया ऐ तोस उन्दे पिछें नेई चली जायो। ते जेलै तोस लड़ाईयें ते चगड़े दी चर्चा सुनो तां कबराई नेई जायो, किके इन्दा पैलैं ओना जरुरी ऐ; लेकन ओस बेलै फोरन ऐन्त नेई ओग।” ओस बेलै उनेंगी आखया, “जाती उपर जाती, ते राज उपर राज चढ़ाई करग। ते बडे-बडे पुंचल ओगन, थारें-थारें काल ते महामारीयां पौगन, ते अम्बर च डरौनीयां गल्लां ते बडे-बडे चेन्न परकट ओगन। लेकन इनें सारीयें गल्लें थमां पैलैं ओ मेरे नां दे कारन तुसेंगी पकड़गन, ते सतागन, ते प्रार्थनाकारें च कसीटगन, ते जेल खाणे सुट्टगन, ते राजें दे ते राजपालें दे अगें लेई जागन। लेकन ए थुआड़े लेई गवाही देने दा मौका ओई जाग। एसकरी अपने-अपने मन च सोचीयै रखो के अस पैलैं जबाब देने दी चेंता नेई करगे। किके आऊँ तुसेंगी ऐसा बोल ते बुद्धि देगा, के थुआड़े सारे वरोधी मकाबला जां तेरे सामने खड़ोई नेई सकगन। ते थुआड़े मा-प्यो, ते प्रा, ते खांनदान, ते दोस्त बी तुसेंगी पड़कागन; इत्थूं तकर के थुआड़े बिचा केछ लोकें गी मराई ओड़न। मेरे नाम दे कारन सारे लोक थुआड़े कन्ने बैर करगन। लेकन थुआड़े सेर दा एक बाल बी बाँका नेई ओग। अपनी स्बर कन्ने तोस अपने प्राणें गी बचाईयै रखगे। “जेलै तोस यरूशलेम गी सैना कन्ने केरे दा दिखगे, तां समझी लियो के ओसदा उजडया जाना कोल ऐ। ओस बेलै जेड़े यहूदीया च ओगन ओ पाडें उपर नसी जान, ते जेड़े यरूशलेम दे अन्दर ओगन ओ बार निकली जान; ते जेड़े घरां च ओगन ओ उत्थें नेई जान। किके ए बदला लेने दे ऐसे देन ओगन, जिन्दे च लिखी दियां सारीयां गल्लां पूरीयां ओई जागन। उनै धयाडें च जेड़ी गर्भवती ते बच्चे गी दोध पलैने आली ओग, उन्दे लेई बसोस, बसोस! किके देश च बड़ा कलेश ते इनें लोकें उपर बडी आफत औग। ओ तलवार दे शकार ओई जागन, ते सब देशें दे लोकें च कैदी बनाईयै पजाए जागन; ते जेलै तकर दुए जातीयें दा बेला पूरा नेई ओग, अतुं तकर यरूशलेम दुई जातीयें थमां मिन्दया जाग। “सूरज, ते चण, ते तारें च चेन्न लबगन; ते तरती उपर, देश-देश दे लोकें गी संकट ओग; किके ओ समुद्र दे गरजने ते लैरें दी हल चल कन्ने कबराई जागन। ते डर दे कारन ते दुनियां च औने आली कटने गी दिखदे-दिखदे लोकें दे जी च जी नेई रौग, किके अम्बर दियां शक्तियाँ लाईयां जागन। ओस बेलै ओ मनुक्ख दे पुत्तर गी शक्ति ते बड़ी मैमा कन्ने बदल उपर औंदे दिखगन। जेलै ए गल्लां ओना लगगन, तां तोस सीधे ओईयै अपने सिर उपर चूकयो; किके थुआड़ा छुटकारा कोल ओग।” ओनें उनेंगी एक कानी बी आखी; “अंजीर दे बूट्टे गी ते सारे बूट्टें गी दिखो। जेलै गै उन्देचा कोंपलां निकलदीयां न, तां तोस दिखियै अप्पुं गै समझी लैंदे ओ के गर्मी दा मोसम कोल ऐ। इसै चाली जेलै तोस ए गल्लें गी ओदे दिखो, पी समझी लियो के परमेसर दा राज कोल ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के जेलै तकर ए सारीयां गल्लां नेई ओगन, अतुं तकर एस पीढ़ी दा कदें बी ऐन्त नेई ओग। अम्बर ते तरती टली जागन, लेकन मेरीयां गल्लां कदें बी नेई टलगन। “एसकरी चकने रवो, ऐसा नेई उवै के थुआड़े मन खमीर, ते मतवाले, ते एस जीनें दी चेंतें कन्ने सोस्त ओई जान, ते ओ देन थुआड़े उपर फन्दे आला लेखा चानक आई पौन। किके ओ सारी तरती दे सब रौने आलें उपर इसै चाली आई पौग। एसकरी बिजे दे रवो ते अर बेलै प्रार्थना करदे रवो के तोस इनें सारी औने आली कटने आली गल्लें कोलां बचने, ते मनुक्ख दे पुत्तर दे सामने खड़ोने दे काबल बनो।” ते ओ देन गी मंदर च शिखया दिंदा हा, ते रात गी बार जाईयै जैतून नां दे पाड़ उपर रौंदा हा; ते बढ़ले बेलै सारे लोक ओसदी सुनने लेई मंदर च ओसदे कोल औंदे रौंदे हे। खमीर रुट्टी दा त्यार जिसी फसह आखया जन्दा ऐ, कोल हा; ते प्रधान याजकें ते शास्त्री एस गल्ल दी टूंढ बेच हे के उसी कियां मारचै, लेकन ओ लोकें कोलां डरदे हे। पी शतान यहूदा इस्करियोती च समाया, जिसी इस्करियोती आखदे हे ते ओ बारें चेलें च गिनया जंदा हा। ओनें जाईयै प्रधान याजकें ते पैरेदारें दे प्रधानें कन्ने गल्ल-बात कित्ती, के उसी केस तरीके उन्दे अथ्थ च पड़काया जा। ओ खोश ओए, ते उसी रूपये देने दा वचन दिता। ओनें ए गल्ल मनी लेई, ते मौका तुपन लगया, के बिना दंगे दे उसी उन्दे अथ्थ च पड़का। पी खमीर रुट्टी दे त्यार दा धयाडा आया, जेस बेच फसह दा लैला बलि करना जरुरी हा। ते यीशु ने पतरस ते यूहन्ना गी ए आखीयै पेजया; “जाईयै साड़े खाणे लेई फसह त्यार करो। उनै उसी पूछया, तू कुत्थें चांना ऐ, के अस इसी त्यार करचै?” ओनें उनेंगी आखया, “दिखो, शैर च दाखल ओदे गै एक मनुक्ख पानी दा कड़ा लेते दा तुसेंगी मिलग; जेस कर च ओ जाग, तोस ओदे पिछें चली जायो, ते ओस कर दे मालक गी आखयो; गुरु तुगी आखदा ऐ के ओ मैमाने आला कमरा कुत्थें ऐ जेदे च आऊँ अपने चेलें कन्ने फसह खां?” ओ तुसेंगी एक सजा-सजाया बड़ा कमरा दसी ओड़ग; उत्थें तोस त्यार करयो। उनै जाईयै, जियां ओनें उनेंगी गलाया हा, उयांगै उनै दिखया, ते फसह दा खाणा त्यार कित्ता। जेलै ओ कड़ी आई पूजी, तां ओ प्रेरित कन्ने पोजन करने गी बैठया। ते ओनें उनेंगी आखया, “मेरी बड़ी इच्छा ही, के दोख पोगने कोलां पैलैं ए फसह थुआड़े कन्ने खां। किके आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, जेलै तकर ओ परमेसर दे राज च पूरा नेई ओग अतुं तकर आऊँ उसी कदें बी नेई खागा।” ओस बेलै ओनें कटोरा लेई यै शुकर कित्ता ते आखया, “एस गी लियो ते अप्पुं-पिछें बंडी लियो। किके आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, कि जेलै तकर परमेसर दा राज नेई औग अतुं तकर आऊँ अंगुरें दा रस हुन थमां लेईयै कदें बी नेई पीगा।” पी ओनें रुट्टी लेई, ते शुकर करियै पन्नी, ते उनेंगी ए आखदे ओई दिती, “ए मेरी जेंद ऐ, जेड़ी थुआड़े लेई दिती जन्दी ऐ; मेरे याद लेई इयै करदे रवयो।” इसै तरीके ओनें रुट्टी दे बाद कटोरा बी ए आखीयै दिता, “ए कटोरा मेरे ओस खून च जेड़ा थुआड़े लेई बगाया जंदा ऐ नमां बायदा ऐ। लेकन दिखो, मेरा पड़काने आले दा अथ्थ मेरे कन्ने मेज उपर ऐ। किके मनुक्ख दा पुत्तर तां जियां ओदे लेई पक्का कित्ता गीया ऐ, के ओ मारया जा, पर बसोस ओस मानु उपर जेसदे अथ्थें ओ पड़काया जन्दा ऐ!” ओस बेलै ओ अप्पुं पिछें पोछ-पड़ताल करन लगे, साड़े बिचा ओ कोन ऐ, जेड़ा ए कम करग? उन्दे च ए बैस-मूयासा ओया; के साड़े बिचा बड़ा कोन समझया जंदा ऐ। ओनें उनेंगी आखया, “दुई जातीयें दे राजा उन्दे उपर राज करदे न, ते जेड़े उन्दे उपर अख्त्यार रखदे न, उनेंगी फायदा देने आले आखया जन्दा ऐ। लेकन तोस इयै जिए नेई बनयो; मतलब जेड़ा थुआड़े च बड़ा ऐ, ओ निक्के आला लेखा ते जेड़ा प्रधान ऐ, ओ दास आला लेखा बनें। किके बड़ा कोन ऐ, ओ जेड़ा रुट्टी करन बैठा, जां ओ जेड़ा रुट्टी खला दा ऐ? के ओ नेई जेड़ा रुट्टी खांन लेई बैठा ऐ? लेकन आऊँ थुआड़े बेच दास आला लेखा ऐं। “लेकन तोस उवै ओं जेड़े मेरी परिखें च लगातार मेरे कन्ने रे; ते जियां मेरे पिता ने मेरे लेई एक राज पक्का कित्ता ऐ, इयां गै मैं बी थुआड़े लेई राज पक्का कित्ता ऐ। तां जे तोस मेरे राज बेच मेरी मेज उपर खाओ-पीयो; लेकन सिहांसनें उपर बेईयै इस्राएल दे बारां गोत्रें दा न्याय करो। “शमौन, ए शमौन! देख, शतान ने तुसें लोकें गी मंगी लेत्ता ऐ के कनक आला लेखा शटै। लेकन मैं तेरे लेई अर्ज कित्ती, के तेरा बश्वास चली नेई जा; ते जेलै तू तोवा करियै फिरगा, तां अपने प्राऐं गी बश्वास च तकड़ा करयां।” ओनें उसी आखया, “ए प्रभु, आऊँ तेरे कन्ने कैदी च जाने, मतलब मरने लेई बी त्यार ऐं।” ओनें आखया, “ए पतरस, आऊँ तुगी आखना ऐं के अज्ज कुकड बांग देग जदूं तकर तू त्रै बार मेरा एन्कार नेई करी लैगा के आऊँ उसी नेई जानदा।” ते ओनें उनेंगी आखया, “जेलै मैं तुसेंगी बटुए, ते चोल्ली, ते जूतें दे बगैर पेजया हा, ते के तुसेंगी किसे चीज दी कटी ओई ही?” उनै आखया, “किसे चीज दी नेई। ओनें उनेंगी आखया, लेकन ऊन जेसदे कोल बटुआ ऐ ओ उसी लेई लै, ते इयां गै चोल्ली बी, ते जेसदे कोल तलवार नेई ऐ ओ अपने कपड़े बेचियै एक मुल्लें लेई लै। किके आऊँ तुसेंगी आखना ऐं, के ए जेड़ा लिखे दा ऐ; ओ पापियें कन्ने गिनया गीया, ओसदा मेरे च पूरा ओना जरुरी ऐ; किके मेरे बारै च पवित्र शास्त्र च लिखी दियां गल्लां पूरीयां ओनें उपर न। उनै आखया, ए प्रभु, देख, इत्थैं दो तलवारां न। ओनें उनेंगी आखया, मता ओया।” ओसलै ओ बार निकलियै अपनी रीति दे मताबक जैतून दे पाड़ उपर गीया, ते चेलें ओसदे पिछें आई गै। ओस जगा उपर पूजियै ओनें उनेंगी आखया, “प्रार्थना करो के तोस परिख्या च नेई पवो।” ते ओ अप्पुं उन्दे कोलां लग-पग त्री मीटर दी दूरी तकर अगें गीया ते गोढे टेकियै प्रार्थना करन लगया, “ए पिता, जेकर तू चां तां एस कटोरे गी मेरे कोलां चुकी लै; पी बी मेरी मरजी नेई, लेकन तेरी मरजी पूरी उवै। ओसलै सोर्ग चा एक दूत उसी लबया जेड़ा उसी शक्ति दिन्दा हा। यीशु प्राण निकलने आला लेखा दुखी ओईयै प्रार्थना करन लगया, ते ओसदा पसीना समझो खून आला लेखा बढ़ीयां-बढ़ीयां फूंगाँ जमीना उपर पवा दियां हियां। ओसलै ओ प्रार्थना चा उठया ते अपने चेलें दे कोल आईयै उनेंगी दुआसी दे मारे सुत्ते दें दिखया। ओनें उनेंगी आखया, कि सौंदे ओ? उठो, प्रार्थना करो, के परिख्या च नेई पवो।” ओ ऐ आखा गै करदा हा, के एक दिखो पीड आई, ते ओनें बारें चेलें बिचा एक जेसदा नां यहूदा इस्करियोती हा ओस पीड दे अगें-अगें आवा दा हा। ओ यीशु दे कोल आया, के उसी चूमा दे। यीशु ने उसी आखया, “ए यहूदा इस्करियोती, के तू मनुक्ख दे पुत्तर गी चूमियै तोखे कन्ने पड़कानां ऐं?” ओसदे साथियें जेलै दिखया के के ओनें आला ऐ, तां आखया, “ए प्रभु, के अस तलवार चलाचै?” ते उन्देचा कुसे एक ने महायाजक दे दास उपर तलवार चालाईयै ओदा सजा कन बड़ी ओड़या। एस गल्ल उपर यीशु ने आखया, “ऊन बस करो!” ते ओनें ओदा कन छुईयै ठीक करी ओड़या। ओस बेलै यीशु ने प्रधान याजकें ते मंदर दे पैरेदारें दे प्राचीन ते बजुरगें गी जेड़े उसी पकड़ने गी आए दे हे, आखया, “के तोस मिगी डाकू समझीयै तलवारां ते डंडे लेईयै निकले ओ? जेलै आऊँ अर देन मंदर च थुआड़े कन्ने हा, तां तुसें मिगी अथ्थ नेई पाया; लेकन ए थुआड़ी कड़ी ऐ, ते न्हेरे दी शक्ति ऐ।” पी ओ उसी पकड़ीयै लेई गै, ते महायाजक दे कर लेई आए; लेकन पतरस बड़ा गै दूर ओदे पिछें-पिछें चलीयै आवा दा हा। ते जेलै ओ बेड़े च अग्ग बालीईयै किट्ठे बैठे, तां पतरस बी उन्दे बेच बैठी गीया। ते एक दासी ने उसी अग्गी दी लोई च बैठे दे दिखियै ते उसी तकीयै बोलन लगी, “एबी तां ओदे कन्ने हा।” लेकन ओनें ए आखीयै एन्कार कित्ता, “ए नारी, आऊँ उसी नेई जानदा।” थुड़े चेर बाद कुसे ओर ने उसी दिखियै आखया, “तू बी तां उन्दे बिचा एक ऐं।” पतरस ने आखया, “ए मानु, आऊँ नेई ऐं।” कोई लग-पग एक कैंटे बाद एक ओर मानु जोर देईयै आखन लगया, “पक्का एबी तां ओदे कन्ने हा, किके ए गलील दा रौने आला ऐ।” पतरस ने आखया, “ए मानु, आऊँ नेई जानदा के तू के बोला दा ऐं? ओ बोला दा गै हा के फोरन कुकडै बांग दिती। ओस बेलै यीशु ने मुड़ीयै पतरस आली बखी दिखया, ते पतरस गी प्रभु दी ओ गल्ल याद आई जेड़ी ओनें बोली ही; अज्ज कुकड बांग देने कोलां पैलैं, तू त्रै बार मेरा एन्कार करगा।” ते ओ बार निकलियै फूटी-फुटीयै रौन लगया। जीनें मनुक्खें यीशु गी पकड़े दा हा, ओ ओसदा मजाक करियै उसी डंडे मारन लगे; ते ओदीयां अखां बनियै उसी पूछन लगे, “पविखवाणी करियै बोल के तुगी कोस ने मारया!” ते उनै मतीयां सारीयां ओर बी निंदया आलियां गल्लां ओदे खलाफ च बोलियां। “जेलै धयाडा चढ़या तां लोकें दे प्राचीन ते प्रधान याजकें ते शास्त्री किट्ठे ओए ते उनै उसी अपनी महासभा बेच आनीयै पूछ्या; जेकर तू मसीह ऐं, तां असेंगी दस।” ओनें उनेंगी आखया, “जेकर आऊँ बोलां, तां तुसें बश्वास नेई करना, ते जेकर आऊँ पूछां तां तोस जबाब नेई देगे। लेकन ऊन थमां मनुक्ख दा पुत्तर समर्थमान परमेसर दी सजी बखी बैठा रौग।” एस गल्ल उपर सारें आखया, “तां के तू परमेसर दा पुत्तर ऐं?” ओनें आखया, तोस अप्पुं गै आखा दे ओ, किके आऊँ ऐं। ओस बेलै उनै आखया, “ऊन असेंगी गवाही दी के लोड ऐ? किके असैं अप्पुं गै ओदे मुहं चा सुनी लेत्ता ऐ।” पी सारी सभा उठीयै यीशु गी पिलातुस दे कोल लेई गेई। ते ओ ए आखीयै ओदे उपर दोष लान लगे; “असैं इसी लोकें गी बकांदै, ते कैसर गी चुंगी देने लेई मना करदे, ते अपने आप गी मसीह, राजा आखदे सुनया ऐ।” पिलातुस ने उसी पूछेया, “के तू यहूदीयें दा राजा ऐं?” ओनें उसी जबाब दिता, “तू अप्पुं गै हे आखा करना ऐ।” ओस बेलै पिलातुस ने प्रधान याजकें ते लोकें गी आखया, “मिकी एस मनुक्ख च कोई कसुर नेई लबदा।” लेकन ओ ओर बी जोर पाईयै आखन लगे, ए गलील जिले थमां लेईयै इत्त्थैं तकर सारे यहूदीया दे लाके च शिखया देई देईयै लोकें गी पड़कांदा ऐ। ए सुनीयै पिलातुस ने पूछया के ए मनुक्ख गलील दा रौने आला ऐ? ते ए जानिऐ के यीशु हेरोदेस राजा दी रियासत दा ऐ, उसी हेरोदेस राजा दे कोल पेजी दिता, किके उनै धयाडें च ओ बी यरूशलेम च हा। हेरोदेस राजा यीशु गी दिखियै बड़ा गै खोश ओया, किके ओ बड़े दिना कोलां उसी दिखना चांदा हा; एसकरी के ओदे बारै सुना हा, ते ओदा केछ चेन्न दिखने दी आस रखदा हा। ओ उसी बड़ी सारीयां गल्लां पुछदा रिया, लेकन ओनें उसी केछ बी जबाब नेई दिता। ते प्रधान याजकें ते शास्त्री खडोईयै तन मन कन्ने ओदे उपर दोष लांदे रे। ओस बेलै हेरोदेस राजा ने अपने सपाईयें दे कन्ने ओदा अपमान करियै मजाक कित्ता, ते राजे आले कपड़े पुआईयै उसी पिलातुस दे कोल पेजी ओड़या। उसै धयाडै पिलातुस ते हेरोदेस राजा दोस्त बनी गै; एदे पैलैं ओ एक दुए कन्ने बैर करदे हे। पिलातुस ने प्रधान याजकें ते प्रधाने ते लोकें गी बुलाईयै उनेंगी आखया, “तोस एस मनुक्ख गी लोकें गी बकाने आला समझीयै मेरे कोल लेई आए ओ, ते दिखो, आऊँ थुआड़े सामने ओदी जांच कित्ती, लेकन जिन्नें गल्लें दा तोस ओदे उपर दोष ला दे ओ, उनै गल्लें दे बारै च मैं ओदे बेच केछ बी दोष नेई दिखया ऐ; नां हेरोदेस राजा ने, किके ओनें उसी साड़े कोल पेजी ओड़या ऐ; ते दिखो, ओदे कोल ऐसा केछ नेई ओया के ओ मौत दी सजा दे काबल ठहराए जाए। एसकरी आऊँ उसी डंडे मारीयै छुड़ी दिना ऐं।” पिलातुस त्यार उपर उन्दे लेई एक कैदी गी छुड़ने उपर मजबूर हा। ओस बेलै सारे मिलिऐ कर्लान लगे, “एदा कम तमाम कर, ते साड़े लेई बरअब्बा गी छुड़ी दे!” ओ किसे चगड़े दे कारन जेड़ा शैर च ओया हा, ते कत्तल दे कारन कैदखाने च पाए दा हा। लेकन पिलातुस ने यीशु गी छुड़ने दे मन कन्ने लोकें गी पी समझाया, लेकन उनै क्रल्लाईयै आखया, “उसी सूली उपर चढ़ा, सूली उपर!” ओनें त्री बार उनेंगी आखया, “कि ओनें केड़ी बराई कित्ती ऐ? मैं तां ओदे च मौत दी सजा दे काबल कोई गल्ल नेई दिखी। एसकरी आऊँ उसी डंडे मारीयै छुड़ी दया नां ऐं।” लेकन ओ क्रल्लाई-क्रल्लाईयै पिछें पेई गै, के ओ सूली उपर चाढ़या जा, ते उन्दा क्रल्लाना ठीक बैठा। खीरी च पिलातुस ने उक्म दिता, के उन्दी अर्ज दे मताबक कित्ता जा। ते ओनें ओस मनुक्ख गी जेड़ा चगड़े ते कत्तल दे कारन कैदखाने च पाया गै दा हा, ते जिसी ओ मंगदे हे, छुड़ी दिता; ते यीशु गी उन्दे मरजी दे मताबक सौंपी दिता। जेलै ओ उसी लेई जा दे हे, तां उनै शमौन नां दा एक कुरेनी जेड़ा शैर बार आवा दा हा, पकड़ीयै ओदे मूंढे उपर सूली गी रखी दिता के ओ उसी यीशु दे पिछें-पिछें लेई अवै। ते लोकें दी बड़ी पीड ओदे पिछें ओई गेई, ते उन्दे च बड़ीयां सारीयां जनांनीयां बी, जेड़ीयां ओदे लेई छाती पीटदी ते वलाप करदीयां हां। यीशु ने उन्दी बखी मुड़ीयै आखया, “ए यरूशलेम दी पुत्रियो, मेरे लेई नेई रुओ; लेकन अपने ते अपने जागतें लेई रुओ। किके ओ देन औंदे न, जिन्दे च लोक आखघन, तन्न ए ओ जेड़ी बांझ ऐ, ते ओ गर्भ जेड़ा नेई जम्मे ते ओ स्तन जिनैं दोध नेई पलाया। ओस बेलै ओ पाडें गी आखघन, के साड़े उपर प्यो। किके अगर ओ अरे बूट्टे कन्ने ऐसा करदे न, तां सुके दे कन्ने के केछ नेई कित्ता जाग?” ओ दुए दो मनुक्खें गी बी जिनैं पैड़े कम कित्ते हे ओदे कन्ने मारी ओड़ने गी लेई गै। जेलै ओ ओस जगै च जिसी खोपड़ी आखदे हे पूजे, तां उनै उत्थें उसी ते उनै पैड़े कम करने आलें दों मानुऐं गी बी, एक गी सजे ते दुए गी खबे पासे सूलीयें उपर चाढ़या। ओस बेलै यीशु ने आखया, “ए पिता इन्नें गी माफ़ कर, किके ए जांनदे नेई के के करा दे न?” ते उनै चिट्ठीयां पाईयै ओदे कपड़े बंडी लेते। लोक खडोते-खड़ोते दिखा दे हे, ते ओस देश दे राज करने आले बी तान्ने मारीयै बोलदे हे, “एनें दुए लोकें गी बचाया, जेकर ए परमेसर दा मसीह ऐ, ते ओदा चुने दा ऐ, तां अपने आप गी बचाई लै।” सपाई बी ओदे कोल आईयै ते उसी सेरका देईयै तान्ने मारीयै आखदे हे। “जेकर तू यहूदीयें दा राजा ऐं तां अपने आप गी बचा।” ते ओदे उपर ए कसुर-पत्र बी टंगया हा; “ए यहूदीयें दा राजा ऐ।” जेड़े दो पैड़े मानु सूलीयें उपर टंगे दे हे उन्दे बिचा एक ने यीशु दी निंदया करियै आखया, “के तू मसीह नेई? तां पी अपने आप गी ते असेंगी बचा!” एस गल्ल उपर दुए ने उसी चेडकीयै आखया, “के तू परमेसर थमां बी नेई डरदा? तू बी तां उवै सजा पोगा नां ऐं, ते अस तां न्याय दे मताबक सजा पोगा नयाँ न, किके अस अपने कम्में दा ठीक फल पानयां न; लेकन एनें कोई गलत कम नेई कित्ता।” ओस बेलै ओनें आखया, “ए यीशु, जेलै तू अपने राज बेच औगा, तां मेरा बी चेत्ता करयां।” ओनें उसी आखया, “आऊँ तुगी सच आखना ऐं के अज्ज गै तू मेरे कन्ने सोर्गलोक बेच ओगा।” ते लगपग दपैर थमां लेई त्रिऐ पैर तकर सारे देश च न्हेरा पेदा रिया, ते सूरज दी लो नेई रेई, ते मंदर दा परदा बिचा फटी गीया, ते यीशु ने बड़ी बाज कन्ने करलाईयै आखया, “ए पिता आऊँ अपनी आत्मा तेरे अथ्थें च सौंपना ऐं।” ते ए आखीयै प्राण छुड़ी दित्ते। सूबेदार ने, जे केछ ओया हा दिखियै परमेसर दी मैमा कित्ती, ते आखया, “पक्का गै ए मानु तरमी हा।” ते पीड जेड़ी ए सब केछ दिखने गी किठी ओई दी ही, एस कटने गी दिखियै छाती पिटदे ओई बापस चली गेई। लेकन ओदे सारे जान पन्शान, ते जेड़ीयां जनांनीयां गलील जिले थमां ओदे कन्ने आईदी हियां, दूर खडोईयै ए सब केछ दिखा दियां हां। ते उत्थें, युसूफ नां दा महासभा दा एक मनुक्ख हा, जेड़ा सज्जन ते तरमी मनुक्ख हा ते उन्दे वचार ते उन्दे एस कम उपर खोश नेई हा; ते ओ यहूदीयें दे शैर अरिमतिया दा रौने आला ते परमेसर दे राज गी बलगनें आला हा। ओनें पिलातुस दे कोल जाईयै यीशु दी लाश मंगी; ते उसी सूली उपरा तुयारियै चिट्टे कपड़े दे कफ़न च लपेटया, ते एक कबरां च रखया, जेड़ी बड़े पत्थर च कढी दी ही; ते ओदे च कोई कदें बी नेई रखया गेदा हा। ओ त्यारी दा धयाडा हा, ते यहूदीयें दे बसां दा धयाडा शुरू ओनें आला हा। ते ओ जनांनीयां जेड़ीयां ओदे कन्ने गलील जिले थमां आई दियां हां, पिछें-पिछें, जाईयै ओस कब्र गी दिखया, ते एबी के ओसदी लाश कियां रखी गेदी ऐ। पी ओनें बापस जाईयै खशबूदार मसाले ते इत्र त्यार कित्ता; ते सब्त दे धयाडै उनै उक्म दे मताबक बसां कित्ता। लेकन अफ्ते दे पैले धयाडै बड़ी सबेलै ओ जनांनीयां ओस खुशबुदार मसाले गी लेईयै जिसी उनै त्यार कित्ते दा हा, कबरां उपर आईयां। ते उनै पत्थर गी कब्र उपरा खिसके दा दिखया। ते अन्दर जाईयै प्रभु यीशु दी लाश नेई लबी। जेलै ओ एस गल्ल कन्ने रांन उवा दियां हां ओस बेलै, दो मनुक्ख चिट्टे कपड़े पाएदे उन्दे कोल आई खडोते। जेलै ओ डरी गेईयां, ते तरती आली बखी सेर चुकाईयै दिखदीयां रेईयां; तां उनै उनेंगी आखया, “तोस जिन्दे गी मरें दे बेच कि तुपदी आं ओ? ओ इत्थैं नेई, लेकन जिंदा ओई गेदा ऐ। याद करो के ओनें गलील जिले च रौंदै थुआड़े कन्ने के गलाया हा, जरुरी ऐ के मनुक्ख दा पुत्तर पापीऐं दे अथ्थ पड़काया जा, ते सूली उपर चाढ़या जा, ते त्रिऐ धयाडै जिंदा ओई जा।” ओस बेलै उनेंगी ओदीयां गल्लां याद आईयां। ते कब्र उपरा आईयै उनै गयारें चेलें गी, ते बाकी सारे गी, ए सारीयां गल्लां सनाई ओड़ीयां। जिन्नें प्रेरित गी ए गल्लां सूनाईयां, ओ मरियम मगदलीनी, योअन्ना, ते याकूब दी मा मरियम ते उन्दे कन्ने केछ दुईयां जनांनीयां बी थीयां। लेकन उनेंगी ए गल्लां कानी आला लेखा लगियाँ, ते उनै उन्दे उपर बश्वास नेई कित्ता। ओस बेलै पतरस उठीयै कवर आली बखी दौड़ीयै गीया, ते चुकियै अंदर सेर्फ कफ़न गै पेदा दिखया, ते एस कटना थमां रांन ओईयै, अपने कर चली गीया। उसै देन उन्देचा दो मानु इम्माऊस नां दे घरां आली बखी जा दे हे, जेड़ा यरूशलेम थमां कोई सत मील दूर हा। ते ओ इनें सारीयें गल्लें उपर जेड़ीयां ओईयां हां, अप्पुं बिचें गल्ल-बात करा दे हे। ते जेलै ओ अप्पुं-पिछें गल्ल-बात ते पोछ-पड़ताल करा दे हे, तां यीशु अप्पुं कोल आईयै उन्दे कन्ने चलन लगी पे। लेकन उन्दिआं अखीयाँ इयां बन्द करी दिती हियां, के ओ उसी पंछांनी नेई सके। ओनें उनेंगी आखया, “ए केडीयां गल्लां न जेड़ीयां तोस चलदे-चलदे अप्पुं-पिछें करदे ओ?” ओ दुआसी कन्ने खडोते दे रे। ए गल्ल सुनीयै उन्देचा क्लियोपास नां दे एक मानु ने आखया, “के तू यरूशलेम च ईक्ला परदेसी ऐं, जेड़ा नेई जानदा के इनें धयाडें च ओदे च के के ओया ऐ?” ओनें उनेंगी पूछया, “केडीयां गल्लां? उनै उसी आखया, यीशु नासरी दे बारै च जेड़ा परमेसर ते सारे लोकें दे कोल कम ते वचन च शक्ति आला पविखवक्ता हा। ते प्रधान याजकें ते सारें प्रधानें उसी पड़काई ओड़या के उसी मौत दा उक्म दिता जा; ते उसी सूली उपर चढ़ाया जाए। लेकन असेंगी आस ही, के इयै इस्राएल गी छटकारा देग, इनें सारीयें गल्लें ओदीयें त्रिया धयाडा ऐ, ते साड़े बिचा कई जनांनीयें बी असेंगी रांनगीयै च पाई ओड़या, जेड़ीयां बड़े बेलै गी कब्र उपर गेदियां हां; ते जेलै यीशु दी लाश उत्थें नेई लबी, तां ए आखदे ओई आईयां, के असैं सोर्गदूतें दा दर्शन पाया, जिन्नें गलाया के ओ जिन्दा ऐ। ओस बेलै साड़े साथियें बिचा कई कब्र उपर गै, ते जियां उनै जनांनीयें गलाएदा हा, उयांगै दिखया; लेकन यीशु उत्थें नेई लबा।” ओस बेलै ओनें उनेंगी आखया, “ए बेबकुफो, ते पविखवक्तें दियें सारीयें गल्लें उपर बश्वास करने च बंदबुद्दी आले लोको! के जरुरी नेई हा, के मसीह ए दोख पोगीयै अपनी मैमा च दाखल नेई उवै?” ओस बेलै ओनें मूसा ते सारे पविखवक्तें थमां शुरू करियै सारे पवित्र शास्त्र बिचा, अपने बारै च लिखी दियें गल्लें दा मतलब, उनेंगी समझाई ओड़या। इन्नें च ओ ओस घरां दे कोल पूजे जिथें गी ओ जा दे हे, ते ओदी चाल कोलां इयां पता चलया, के ओ अगड़ा जानां चांदा ऐ। लेकन उनै ए आखीयै उसी रोकया, “अज्ज साड़े कन्ने रवो, किके शाम ओई गेदी ऐ ते धयाडा ऊन बड़ा टली गीया ऐ।” ओस बेलै ओ उन्दे कन्ने रौनें लेई कर दे अन्दर गीया। जेलै ओ उन्दे कन्ने रुट्टी खाण बैठया, ते ओनें रुट्टी लेईयै परमेसर दा शुकर कित्ता, ते उसी पन्नीयै उनेंगी देन लगया। ओस बेलै उन्दिआं अखीयाँ खुली गेईयां; ते उनै उसी पंछांनी लिया, ते ओ उन्दियें अखीयाँ थमां छपी गीया। उनै अप्पुं-पिछें आखया, “जेलै ओ रस्ते च साड़े कन्ने गल्लां करदा हा, ते पवित्र शास्त्र दा मतलब असेंगी समझादा हा, तां के साड़े मन च जोश पैदा नेई ओया?” ओ उसै कड़ी उठीयै यरूशलेम गी चली गै, ते उनै गयारें चेलें गी ते उन्दे साथियें गी किट्ठा दिखया। ओ आखदे हे, “प्रभु सचमुच जिंदा ओई गेदा ऐ, ते शमौन गी लबया ऐ।” पी उनै रस्ते दियां सारीयां गल्लां उनेंगी दसी ओड़ीयां ते एबी के उनै उसी रुट्टी पन्नदै बेलै कियां पंछानया। ओ ए गल्लां बोला दे गै हे, के ओ अप्पुं उन्दे च आई खडोता, ते उनेंगी आखया, “तुसेंगी शान्ति मिलै।” लेकन ओ कबराई गै, ते डरी गै, ते समझया, के अस कुसे पूत गी दिखा करनयां न। ओनें उनेंगी आखया, “कि कबरां दे ओ? ते थुआड़े मन च कि शक्क आवा करदे न? मेरे अथ्थ ते पैरें गी दिखो, के आऊँ उवै आं; मिगी छुईयै दिखो, किके आत्मा गी अड्ड मास नेई ओंदा जियां तोस मेरे च दिखा दे ओ।” ए आखयै ओनें उनेंगी अपने अथ्थ पैर दसे। जेलै खुशी दे मारे च उनेंगी बश्वास नेई ओआ दा हा, ते रांनगी करदे हे, तां ओनें उनेंगी पूछया, “के इत्थैं थुआड़े कोल केछ रुट्टी ऐ?” उनै उसी पुन्नी दी मछी दा टुकड़ा दिता। ओनें लेईयै उन्दे सामने खादा। पी ओनें उनेंगी आखया, “ए मेरीयां ओ गल्लां न, जेड़ीयां मैं थुआड़े कन्ने रौंदे, तुसेंगी बोलियां हां, के जरुर ऐ के जिनियां गल्लां मूसा दे कनून ते पविखवक्तें ते पजने दी कताबें च, मेरे बारै च लिखीयां न, सब पूरीयां ओगन।” ओसलै ओनें पवित्र शास्त्र समझने लेई उन्दी समझ खोली दिती, ते उनेंगी आखया, “ए लिखा ऐ के मसीह दोख पोगग, ते त्रिऐ धयाडै मरें दें चा जिंदा ओई जाग, ते यरूशलेम थमां लेईयै सारीयें जातीयें च मन फेरने दा ते पापें दी माफी दा प्रचार, ओसदे नां कन्ने कित्ता जाग। तोस इनें सारीयें गल्लें दे गवाह ओ। ते जेड़ा बायदा मेरे पिता ने कित्ता ऐ, आऊँ ओस पवित्र आत्मा गी थुआड़े उपर तुआरगा ते जेलै तकर तुसेंगी सोर्ग चा शक्ति नेई थूवै, अतुं तकर तोस यरूशलेम शैर च रुके दे रवयो।” “पी ओ उनेंगी बैतनिय्याह घरां दे बार तकर लेई गीया, ते अपने अथ्थ चुकियै उनेंगी अशीर्वाद दिती; ते उनेंगी आशीष दिंदे बेलै ओ उन्दे बिचा लग ओई गीया ते सोर्ग उपर चुकी लीता गीया। ते चेलें उसी मत्था टेकियै बड़ी खुशी कन्ने यरूशलेम गी बापस आई गै। ते ओ लगातार मंदर च आजर ओईयै परमेसर दी स्तुति करदे रौदे हे।” सारे थमां पैले वचन हा, ते वचन परमेसर दे कन्ने हा, ते वचन परमेसर हा। इयै शुरुआत च परमेसर दे कन्ने हा। सब केश ओदे कोलां गै पैदा ओया, ते जे केश पैदा ओया ऐ एस दे बिचा कोई बी चीज ओसदे बगैर पैदा नेई ओई। ओसदे बिच जांन ही; ते ओ जांन मनुक्खें दी लो ही। ते लो नेरे च चमकदी ऐ, पर न्हेरे ने उसी कबूल नेई कित्ता। एक मनुक्ख परमेसर थमां पेजया जेसदा नां यूहन्ना हा। ओ ए गवाही देने गी आया के लो दी गवाही दियै, तां जे, सब ओस थमां बश्वास लेई औन। ओ अप्पुं ते, ओ लो नेई हा, पर ओस लोई दी गवाही देने आसतै आया हा। सच्ची लो जेड़ी अर एक मनुक्खें गी लो करदी ऐ, दुनियां च औने आली ही। ओ दुनिया च हा, ते दुनियां ओदे थमां गै पैदा ओई, ते दुनियां ने उसी नेई पंछानया। ओ अपने कर आया ते ओस दें अपने उसी कबूल नेई कित्ता। लेकन जिनैं-जिनैं उसी कबूल कित्ता, ओसने उनेंगी परमेसर दे बच्चे ओनें दा आक्क दिता, मतलब उनेंगी जेड़े ओसदे नां उपर बश्वास करदे न ओ नां तां खूने कन्ने, नां गै जिंदु दी मर्जी कन्ने, नां गै मनुक्खें दी मर्जी कन्ने, लेकन परमेसर थमां पैदा ओये। ते वचन देहतारी ओया; ते अनुग्रह ते सच्चाई कन्ने परपुर ओईयै साड़े बिच वास कित्ता, असैं ओसदी ऐसी मैमा दिखी, जियां पिता दे इको एक दी मैमा। यूहन्ना ने ओदे बारै च गुआई दिती, ते पकारीयै आखया, “ए उवै ऐ, जेसदे बारै च मैं तुसेंगी सनाया के जेड़ा मेरे बाद आवा करदा ऐ, ओ मेरे थमां बड़ा ऐ किके ओ मेरे कोलां पैलैं दा ऐ।” किके ओसदी परपुर्ता बिचा असैं सारें आसल कित्ता मतलब अनुग्रह दी परपुरी। एसकरी के कनून तां मूसा थमां दिता गीया, लेकन अनुग्रह ते सच्चाई यीशु मसीह थमां दसेया गीया। परमेसर गी कुसे कदें बी नेई दिखया, इकै एक पुत्तर जेड़ा पिता दी गोदी च ऐ, ओसने गै उसी परकट कित्ता। यूहन्ना दी गुआई ए ऐ, के जेलै यहूदीयें यरूशलेम चा याजकें ते लेवीयें गी ओदे कोल ए पूछन आसतै पेजया, “तू कोन ऐं? तां ओसने मनी लेता ते मना नेई कित्ता, लेकन मनी लेता, आऊँ मसीह नेई ऐं” ओस बेलै उनै उसी पूछया, तां पी कोन ऐं? के तू एलिय्याह ऐं? ओसने आखया, आऊँ नेईयैं। तां के तू ओ पविखवक्ता ऐं? ओनें जबाब दिता, नेई। ओस बेलै उनै उसी पूछया, ते पी तू कुन्न ऐं? तां जे अस अपने पेजने आलें गी जबाब देचै। तू अपने बारै च के आखना ऐ? ओसने आखया, जियां यशायाह पविखवक्ता ने गलाया ऐ, आऊँ जंगलें च एक पकारने आले दी बाज ऐं के तोस प्रभु दा रस्ता त्यार करो। ओ फरीसियें थमां भेजे गेदे हे। उनै उसी ए सुआल पूछया, “जेकर तू नां मसीह ऐं, ते नां एलिय्याह, ते नां गै ओ पविखवक्ता ऐं, ते पी पवित्रशनांन कि दिना ऐं?” यूहन्ना ने उनेंगी आखया, “आऊँ तां तुसेंगी पानी कन्ने पवित्रशनांन दिना ऐं, लेकन थुआड़े बेच मानु खडोते दा ऐ जिसी तोस नेई जांनदे। मतलब मेरे थमां बाद औने आला ऐ, जेसदी नोक्क दा तस्मा खोलने दे आऊँ काबल नेई।” ए गल्लां यरदन दे परली बक्खी बैतनिय्याह च ओईयां, जिथें यूहन्ना पवित्रशनांन दिंदा हा। अगलै धयाडै ओनें यीशु गी अपनी बक्खी औंदे दिखियै आखया, “दिख्खो, ए परमेसर दा लेल्ला ऐ जेड़ा दुनियां दा पाप चुकी लेई जंदा ऐ। ए उवै जेसदे बारै च मैं गलाया हा, के एक मनुक्ख मेरे पिछें आवा करदा जेड़ा मेरे थमां आदरमान आला ऐ, किके ओ मेरे थमां पैलैं दा ऐ। ते आऊँ तां उसी पनछांनदा नेई हा, लेकन एस लेई आऊँ पानी कन्ने पवित्रशनांन दिंदा आया के ओ इस्राएल च परकट ओई जा।” ते यूहन्ना ने ए गुआई दिती “मैं आत्मा गी कबूतर दे रूप च सोर्गा चा उतरदे दिखया, ते ओ ओसदे उपर रुकी गीया। आऊँ तां उसी पनछांनदा नेई हा, लेकन जेस ने मिगी पानी कन्ने पवित्रशनांन देने गी पेजया, उसै मिगी आखया, जेसदे उपर तू आत्मा गी उतरदे ते ओदे उपर रुकदै दिखगा, ओ गै पवित्र आत्मा कन्ने पवित्रशनांन देने आला ऐ। ते मैं दिखया, ते गुआई दिती ऐ के इयै परमेसर दा पुत्तर ऐ।” “अगलै धयाडै यूहन्ना ते ओदे चेलें बिचा दो मानु खड़ोते दे हे। ते ओसने यीशु उपर जेड़ा जा करदा हा दिखियै आख्या, दिख्खो ए परमेसर दा लेल्ला ऐ।” ओस बेलै ओ दमै चेलें ओदी सुनीयै यीशु दे पिछें आई गै। यीशु ने मुड़ीयै ते उनेंगी पिछें औंदे दिखया ते आखया, “तोस कुसी तुप्पा दे ओ?” उनै उसी आखया, “ए गुरु, तू कुत्थें रौना ऐं?” ओसने उनेंगी गी आखया, “चलो, ते दिखी लैगे।” ओस बेलै उनै आईयै ओदे रौने दी जगा दिखी, ते ओस धयाडै ओदे कन्ने गै रे। ते ए गल्ल दसमे कैंटे दे लग-भग ही। उन्दे दौनी चा, जेड़े यूहन्ना दी गल्ल सुनीयै यीशु दे पिछें आए दे हे, एक शमौन पतरस दा प्रा अन्द्रियास हा। ओसने ऐसहां पैलैं अपने सक्के प्रा शमौन कन्ने मिलीयै उसी आखया, “असेंगी ख्रिस्तुस, मतलब मसीह, मिली गीया ऐ।” ओनें उसी यीशु दे कोल अन्दा। यीशु ने दिखियै आखया, “तू यूहत्रा दा पुत्तर शमौन ऐ, तू कैफा मतलब तुगी पतरस आख्या जाग।” दूऐ धयाडै यीशु ने गलील जिले गी जाना चाया। ते फिलिप्पुस कन्ने मिलीयै आखया, “मेरे पिछें चली आ।” फिलिप्पुस, अन्द्रियास तां पतरस दे शैर बेतसैदा दा रौने आला हा। फिलिप्पुस नतनएल कन्ने मिलया ते उसी आखया, “जेसदे बारै च मूसा दे कनून च ते, पविखवक्तें आखे दा हा, ओ असेंगी मिली गीया; ओ युसूफ दा पुत्तर यीशु नासरत दा रौने आला ऐ।” नतनएल ने ओसदे कन्ने आखया, “के कोई छैल चीज बी नासरत बिचा निक्क्ली सकदी ऐ?” फिलिप्पुस ने उसी आखया, “चलीयै दिखी लै।” यीशु ने नतनएल गी अपनी बक्खी औंदे दिखियै ओदे बारै च आखया, “दिखखो, ए सच-मुच्च इस्राएली ऐ, एदे च कपट नेई।” नतनएल ने उसी आखया, “तू मिगी कियां जाननां ऐं?” यीशु ने उसी जबाब दिता, “एस थमां पैलैं के फिलिप्पुस ने तुगी बलाया, जेसलै तू अंजीर दे बूट्टे दे थल्लै हा, ओस बेलै मैं तुगी दिखया हा।” नतनएल ने उसी जबाब दिता, “ए, गुरु तू परमेसर दा पुत्तर ऐं तुं इस्राएल महाराजा ऐ।” यीशु ने उसी जबाब दिता, “मैं जेड़ा तेरे कन्ने गलाया के मैं तुगी अंजीर दे बूट्टे थल्लै दिखया, के तू एस लेई बश्वास करना ऐं? तू एदे कोलां बी बडे-बडे कम्म दिखगा।” पी ओदे कन्ने आखया, “आऊँ तेरे कन्ने सच-सच आखना के तू सोर्गे गी खुले दा, ते परमेसर दे सोर्गदूतें गी मनुक्ख दे पुत्तर दे उपर उतरदे ते उनेंगी उपर जंदे दिखगे।” पी त्रिये धयाडै गलील जिले दे काना शैर च कुसे दा ब्याह् हा, ते यीशु दी मां बी उत्थें ही। यीशु ते ओदे चेलें बी ब्याह् सदे दे हे। जेसलै अंगुरें दा रस मुकी गीया, तां यीशु दी मां ने उसी आखया “उन्दे कोल अंगुरें दा रस नेई रेया।” यीशु ने ओदे कन्ने आखया “ए जनांनीयें मिगी तेरे कन्ने के कम? अजें मेरा बेला नेई आया।” ओसदी मां ने सेवकें गी आखया, “जे केछ बी ओ तुन्दे आखे, उवै करयो।” उत्थें यहूदीयें दी शोद्ध करने दी रीति दे मताबक पत्थरें दे छें; मड़के भरे दे हे, जिन्दे बेच दो-दो, तरै-तरै मन समांदा हा। यीशु ने उनेंगी आखया, “मड़कें च पानी परी दियो।” ओस बेलै उनै उनेंगी मुआं-मुं परी दित्ता। एस दे बाद ओसने उनेंगी आखया, “ऊन कढीयै रुट्टी दे प्रधान दे कोल लेई जाओ।” ते ओ लेई गै। जेसलै रुट्टी दे प्रधान ने ओ पानी चखया, जेड़ा अंगुरें दा रस बनी गेदा हा ते ओ नेई जांनदा हा के ओ कुत्थां दा आया ऐ (लेकन जिनैं सेवकें पानी कढे दा हा ओ जांनदे हे), ते रुट्टी दे प्रधान ने घरेआले गी सदियै आखया, “अर एक मनुक्ख पैलैं छैल अंगुरें दा रस दिंदा ऐ, ते जेसलै लोग पी-पाईयै मस्त ओई जंन्दे न, ओस बेलै आम रस्स दिंदा ऐ; लेकन तो छैल अंगुरें दा रस्स अयें तकर रखी दिते दा ए।” यीशु ने गलील जिले दे काना शैर च ए पैला चेन्न दसियै अपनी मैमा परकट कित्ती ते ओदे चेलें ओदे उपर बश्वास कित्ता। एस दे बाद ओ ते ओसदी मां ते ओसदे प्रा ते ओदे चेलें कफरनहूम गी गै ते उत्थें केछ देन रे। यहूदीयें दे फसह दा त्यार कोल हा, ते यीशु यरूशलेम गी गीया। ओसने मंदर बेच डंगर, पिड्डें ते कबूतरें दे बेचने आलें गी ते पैसे बदलनें आलें गी बैठे दें दिखया। ओस बेलै ओसने रस्सियें दा छांटा बनाईयै, सारीयें पिड्डें ते डंगरें गी मंदर बिचा कढी दिता, ते पैसे बदलनें आलें दे पैसे खल्लारी दिते ते पिड्डें गी ओल्टा करी दिता, ते कबूतर दे बेचने आलें गी आखया “इनेंगी इत्थां लेई जाओ। मेरे पिता दे कर गी वपार दा कर नेई बनाओ।” ओस बेलै ओसदे चेलें गी चेता आया के लिखे दा ए के, “तेरे कर दा जोश मिगी खाई जाग।” एस गल्ल उपर यहूदीयें उसी आखया, “तू जेड़े चमत्कार करना ऐं तां असेंगी केड़ा चेन्न दसना ऐ?” यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, “एस मन्दर गी टाई दियो, ते आऊँ इसी त्रैं धयाडें च बनाई देगा।” यहूदीयें आखया, “एस मंदर गी बनने आसतै छआली बरें लगे दे न, ते तू के उसी त्रैं धयाडें च बनाई देगा?” लेकन ओसने अपने जेंद दे मन्दर दे बारै च आखे दा हा। पी जेलै ओ मोड़दां बिचा जिन्दा ओया तां ओदे चेलें गी चेता आया के ओसने ए आखे दा हा, ते उनै पवित्र शास्त्र ते ओदे वचन दा जेड़ा यीशु ने आखे दा हा, विश्वास कित्ता। जेसलै ओ यरूशलेम च फसह दे बेलै त्यार च हा, ओस बेलै मतें सारें उनै चमत्कारें गी जिन्नें गी ओ दसदा हा दिखियै ओसदे उपर विश्वास कित्ता। लेकन यीशु ने अपने आप गी उन्दे परोसे च नेई छुडया, किके ओ सारें गी जानदा हा; ते उसी जरुरत नेई ही के मनुक्ख दे बारै च कोई गुआई दियै किके बे ओ अप्पुं गै जानदा हा के मनुक्ख दे मन च के ऐ? फरीसियें च नीकुदेमुस नां दा एक मनुक्ख हा, जेड़ा यहूदीयें दा प्रधान हा। ओसने राती यीशु दे कोल आईयै उसी आखया, ए गुरु अस जांनयां के तू परमेसर थमां गुरु ओईयै आएदा ऐं, किके कोई इनें चमत्कारें दे चीन्ने गी जेड़े तू दसना ऐ, जे परमेसर ओसदे कन्ने नेई ऊऐ तां नेई दसी सकदा। यीशु ने उसी जबाब दिता, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच-सच आखना ऐं जेकर कोई नमें सिरे जन्म नेई लै तां परमेसर दा राज नेई दिखी सकदा।” नीकुदेमुस ने उसी आखया, “मनुक्ख जेलै बुड्डा ओई गीया, तां कियां जन्म लेई सकदा ऐ? के ओ अपनी मां दे टेढ च दुई बार जाईयै जन्म लेई सकदा ऐ?” यीशु ने जबाब दित्ता, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच-सच अखनां ऐ, जेसलै तकर कोई मनुक्ख पानी ते आत्मा कन्ने नेई जमै तां ओ परमेसर दे राज च नेई जाई सकदा। किके जेड़ा जेंद थमां जमया ऐ ओ जेंद ऐ; ते जेड़ा आत्मा थमां जमया ओ आत्मा ऐ। रांन नेई ओ के मैं थुआड़े कन्ने के आखया, तुगी नमें सिरे जन्म लेना जरुरी ऐ। अवा जिथें चांदी उत्थें चलदी ऐ ते तू ओसदी बाज गी सुनना ऐ, लेकन नेई जानदा के ओ कुत्थुआं ओंदी दी ते कुत्थें गी जंदी ऐ? जेड़ा कोई आत्मा थमां जमें दा ऐ ओ इयै जीया ऐ।” नीकुदेमुस ने उसी जबाब दिता, “ए गल्लां कियां ओई सकदीयां न?” ए सुनीयै यीशु ने उसी आखया, “तू इस्राएलियें दा गुरु ओईयै बी के इनें गल्लें गी नेई समझना? आऊँ तेरे कन्ने सच-सच आखना ऐ के अस जेड़ा केश जाननयां, ऊऐ आखनयां, ते जिसी असैं दिखया ऐ, ओदी गुआई दिनयां, ते तोस साड़ी गुआई कबूल नेई करदे। जेलै मैं थुआड़े कन्ने तरती दियां गल्लां कित्तियां ते तोस विश्वास नेई करदे, ते जेकर आऊँ थुआड़े कन्ने सोर्ग दियां गल्लां आखां तां पी कियां विश्वास करगे? कोई बी सोर्ग गी नेई गीया, सेर्फ उवै जेड़ा सोर्गा चा उतरया, मतलब मनुक्ख दा पुत्तर जेड़ा सोर्ग च ऐ। ते जियां मूसा ने जंगल च सप्पे गी उपर चुकया, उयांगै जरुरी ऐ के मनुक्ख दे पुत्तर गी बी उपर चुकया जाग; तां के जेड़ा कोई ओसदे उपर विश्वास करग ओ मेशा दी जिंदड़ी पाग।” किके परमेसर ने दुनियां कन्ने इन्ना प्यार कित्ता के ओसने अपना इकै एक पुत्तर देई दिता, तां के जेड़ा कोई ओसदे उपर विश्वास करग ओ नाश नेई ओग, लेकन मेशा दी जिंदड़ी पाग। परमेसर ने अपने पुत्तर गी दुनियां च एस गल्लां नेई पेजया के दुनियां उपर सजा दा उक्म दे, लेकन एस गल्लां के दुनिया ओस थमां मुक्ति पाई सकै। जेड़ा ओस उपर विश्वास करदा ऐ, ओसदे उपर सजा दा उक्म नेई ओन्दा, लेकन जेड़ा ओसदे उपर विश्वास नेई करदा, ओ कसुरबार मनया जाग; एस आसतै के ओसने परमेसर दे इकै एक पुत्तर उपर विश्वास नेई कित्ता। ते सजा दा उक्म दा कारन ऐ के लो दुनियां च आई ऐ, ते मनुक्खें न्हेरे गी लो थमां मता प्यारा समझया, किके उंदे कम पैड़े हे। किके जेड़ा कोई पैड़े कम्म करदा ऐ, ओ लो कन्ने बैर रखदा ऐ, ते लोई दे कोल नेई जंदा, ऐसा नेई ऊऐ के ओदे कम्में गी कसुरबार अखाया जा। लेकन जेड़ा सच्चाई उपर चलदा ऐ, ओ लो दे कोल ओंदा ऐ, तां के ओदे कम्म परकट ओन, के ओ परमेसर थमां कित्ते गेदे न। एस दे बाद यीशु ते ओदे चेलें यहूदीया लाके च आए; ते ओ उत्थें उन्दे कन्ने रेईयै पवित्रशनांन देन लगया। ते यूहन्ना बी शालेम दे कोल एनोन च पवित्रशनांन दिंदा हा, किके उत्थें मता पानी हा, ते लोग आईयै लैंदे हे। यूहन्ना ओस बेलै तकर जेल खाणे च नेई सुट्टे दा हा। उत्थें यूहन्ना दे चेलें दा कुसे यहूदी कन्ने शोद्ध ओनें दे बारै च गल्ल बात ओई। ते उनै यूहन्ना दे कोल आईयै उसी आखया, “ए गुरु, जेड़ा अन्सान यरदन दे पार तेरे कन्ने हा, ते जेसदी तू गुआई दिती ऐ; देख्ख, ओ पवित्रशनांन दिंदा ऐ, ते सारे ओदे कोल आवा दे न।” यूहन्ना ने जबाब दिता, “जेसलै तकर मनुक्ख गी सोर्ग चा नेई दिता जा, तां तकर उसी केछ नेई थोई सकदा। तोस तां अप्पुं गै मेरे गवाह ओ के मैं आखया, आऊँ मसीह नेई, लेकन ओदे अगें पेजया गेदा ऐं। जेसदी लाडी ऐ ऊऐ मराज ऐ; लेकन मराज दा दोस्त जेड़ा खड़ोते दा ओदी सुनदा ऐ, मराजे दी बाज कन्ने मता खोश ओंदा ऐ; ऊन मेरी ए खुशी पूरी ओई ऐ जरुरी ऐ के ओ बदै ते आऊँ कटां। जेड़ा उपरा ओंदा ऐ ओ आदरमान आला ऐ ऐ; जेड़ा तरती थमां ओंदा ऐ ओ तरती दा ऐ, ते तरती दियां गै गल्लां करदा ऐ; जेड़ा सोर्ग थमां ओंदा ऐ, ओ सारें दे सारें कोलां बड़ा ऐ। जे केछ ओसने दिखया ते सुनया ऐ, ओसदी गै गुआई दिंदा ऐ; ते कोई ओसदी गुआई कबूल नेई करदा। जेस ने ओसदी गुआई कबूल करी लेती ओस उपर एस गल्ल उपर मोर देई दिती के परमेसर सच्चा ऐ। किके जिसी परमेसर ने पेजा ऐ, ओ परमेसर दियां गल्लां आखदा ऐ; किके ओ आत्मा नापी-नापी नेई दिंदा पिता पुत्तर कन्ने प्यार करदा ऐ, ते ओसने सारीयां चीजां ओसदे अथ्थ च देई दितीयां न। जेड़ा पुत्तर उपर विश्वास करदा ऐ, मेशा दी जिंदड़ी ओसदी ऐ; लेकन जेड़ा पुत्तर दी नेई मनदा, ओ जिन्नें गी नेई दिखग, लेकन परमेसर दा गुस्सा ओदे उपर रौंदा ऐ।” पी जेसलै प्रभु गी पता चलया के फरीसियें सुनया ऐ के यीशु यूहन्ना कोलां मते चेलें बनाए करदा ते उनेंगी पवित्रशनांन दे करदा ऐ यनिके यीशु अप्पुं नेई वरन ओसदे चेलें पवित्रशनांन दे करदे न, ओस बेलै ओ यहूदीया पर्देशे गी शुड़ीयै पी गलील जिले गी अपने चेलें कन्ने चली गीया, ते उसी सामरिया जिले थमां ओईयै जाना ये परमेसर दी इच्छा ही। एसकरी ओ सामरिया जिले दे सूखार नां दे एक शैर तकर आया, जेड़ा ओस जमीन दे कोल ऐ जिसी याकूब ने अपने पुत्तर युसूफ गी दिता हा; ते जेड़ा खू याकूब ने कड़ेया हा ओ अज्जे बी उत्थें ए। जियां गै यीशु रस्ते च थके दा ओस खू उपर बैठी गीया। ते ए गल्ल छेमे घण्टे दे लग-भग ओई। इनें च एक सामरी जनानी पानी परने आसतै आई। यीशु ने उसी आखया, “मिगी पानी पलया।” किके ओसदे चेलें शैर च रुट्टी मुल्लें लेने गी गेदे हे। ओस सामरी जनानी ने उसी आखया, “तू यहूदी ओईयै आऊँ सामरी जनांनी कोलां पानी कि मंगना ऐ?” किके यहूदी सामरियें कन्ने किसे किसम दा सलूक नेई रखदे यीशु ने जबाब दिता, “जेकर तू परमेसर दे वरदान जानदी, ते एबी जानदी के ओ कोन ऐ जेड़ा तेरे कन्ने आखदा ऐ, मिगी पानी पलया, तां तू ओस कोलां मंगदी, ते ओ तुगी जिन्नें दा पानी दिंदा।” जनानी ने उसी आख्या “ए मालक तेरे कोल पानी परने लेई केछ एबी नेई, ते खू बी डुगा ऐ; ते पी ओ जिन्नें दा पानी तेरे कोल कुत्थुआं आया? के तू साड़े पूर्वज याकूब थमां बडा ऐं, जेस ने असेंगी ए खू दिता; ते अप्पुं गै अपना टबर, ते अपने डंगरें सनें एस खू बिचा पीता?” यीशु ने उसी जबाब दिता, “जेड़ा कोई ए पानी पीग ओ पी त्रै दा रौग, लेकन जेड़ा कोई ओस पानी बिचा पीग जेड़ा आऊँ उसी देगा, ओ पी मेशा तकर त्रै दा नेई रौग; वरन जेड़ा पानी आऊँ उसी देगा, ओ ओसदे बिच एक चश्मां बनी जाग जेड़ा मेशा दी जिंदड़ी आसतै उछलदा रौग।” जनानी ने उसी आखया, “ए प्रभु, ओ पानी मिगी दे तां जे मिगी त्रे नेई लगे ते नेई गै पानी परने गी इन्नी दूर अमां।” यीशु ने उसी आखया, “जा, अपने खसम गी इत्थैं सद्दी लिया।” जनानी ने जबाब दिता, “आऊँ बगैर खसमें आं।” यीशु ने उसी आखया, “तू ठीक आखा नी ऐं, के आऊँ बगैर खसमें आं। किके बे तू पंज खसम करी चुकी दी ऐं, ते जेस मर्द कोल तू ऊन ऐं ओ बी तेरा खसम नेईयैं। ए तो सच गै आखया ऐ। जनानी ने उसी आखया, ए प्रभु मिगी लगदा ए के तू कोई पविखवक्ता ऐं। साड़े सामरी पूर्वजे इसै पाड़ उपर पजन-कीर्तन कित्ता, ते तू अखनां के ओ जगा जित्त्थें पजन-कीर्तन करना चाईदा यरूशलेम च ऐ। यीशु ने उसी आखया, ए नारी, मेरी गल्लें दा बश्वास कर के ओ बेला ओंदा ऐ के तोस सेर्फ एस पाड़ उपर पिता दा पजन करगे, नां गै यरूशलेम च। तोस सामरी लोक जिसी नेई जांनदे, ओसदा पजन करदे ओ; ते अस युदी जिसी जाननयां ओसदा पजन करनयां; किके मुक्ति यहूदीयें बिचा ऐ। लेकन ओ बेला ओंदा ऐ; बरना ऊन बी ऐ, जेस च सच्चे पक्त परमेसर दा पजन आत्मा ते सच्चाई कन्ने करगन, किके परमेसर अपने आसतै इयै जे पकतें गी तुपदा ऐ। परमेसर आत्मा ऐ, ते एसकरी जरुरी ए के ओस पजन करने आले आत्मा ते सच्चाई कन्ने पजन करन।” जनानी ने उसी आखया, “आऊँ समझनी ऐं के मसीह जेड़ा ख्रिस्त आखया जंदा ऐ, औने आला ऐ; जेसलै ओ औग, तां ओ असेंगी सारीयां गल्लां दसी देग।” यीशु ने उसी आखया, “आऊँ जेड़ा तेरे कन्ने बोला नां, आऊँ उवै ऐं।” “इनें च ओसदे चेलें आई गै, ते उनै अच्छा नेई समझया के ओ जनानी कन्ने गल्लां करा करदा ऐ; पी बी कुसे नेई पूछ्या, के तू के चांना ऐ? जां केस आसतै ओसदे कन्ने गल्लां करना ऐ? ओस बेलै जनानी अपना घड़ा छुड़ीयै शैर च चली गेई, ते लोकें कन्ने अखनां लगी, आओ, एक मनुक्ख गी दिख्खो, जेस ने सब केश जेड़ा मैं कित्ता मिगी सनाई दिता। कुदै इयै तां मसीह नेई ऐ? पी लोक शैर बिचा निकलियै येशु दे कोल औना लगे। उसै बेलै चेलें यीशु कन्ने अर्ज करन लगे, ए गुरु केछ खाई लै। लेकन ओसने उन्दे कन्ने आखया, मेरे कोल खाणे आसतै ऐसा पोजन ऐ जिसी तोस नेई जांनदे।” पी चेलें अप्पुं बिचें आखया, “के कोई ओदे आसतै केछ खाणे गी आंदा ऐ? यीशु ने उनेंगी आखया, मेरा पोजनं ए ऐ के अपने पेजने आले दी मरजी दे मताबक चलां ते ओसदा कम्म पूरा करां। के तोस नेई आखदे, बाडी ओनें आसतै अयें बी चार मिनें पेदे न? दिख्खो, आऊँ तुसेंगी आखना ऐ अपनीयां अख्खीं चुकियै खेत्रें उपर नजर पाओ के ओ फसल बढने आसतै पक्की चुकी दी ऐ। फसल दी बाडी करने आले गी मजदूरी मीलीदी ते, ओ मेशा दी जिंदड़ी आसतै फसल किट्ठा करदा ऐ, तां के राने आला ते बढने आला दुए जनें मिलीयै खुशी मनांन। किके एदे उपर ए कावत ठीक बनदी ऐ; राने आला कोई ओर ऐ ते बाडी करने आला कोई ओर। मैं तुसेंगी ओ खेत्र बढने लेई पेजया जेसदे बेच तुसें मेंनत नेई कित्ती; दुयें मेंनत कित्ती ते तोस उन्दी मेंनत दे फल च पागीदार ओए।” “ओस शैर दे मते सारें सामरियें ओस जनानी दे आखने दे मताबक विश्वास कित्ता; जेस ने ए गुआई दिती ही; के येशु ने सब केछ जेड़ा मैं कित्ता ऐ, मिगी सनाई दिता।” एसकरी जेलै ओ सामरी ओदे कोल आए, तां ओस कन्ने अर्ज करन लगे के साड़े इत्थैं रोह् ते ओ उत्थें दो देन रिया। ओसदे खबर दे कारन मते सारें लोकें विश्वास कित्ता। ते ओस जनानी गी आखया, “ऊन असैं तेरे आखने कन्ने गै विश्वास नेई करदे; किके असैं अप्पुं गै सुनी लीता, ते समझनयां ऐं के सचमुच इयै दुनियां दा मुक्तिदाता ऐ।” पी यीशु दों धयाडां हा बाद उत्त्थुं दा निकलियै गलील जिले गी चली गीया, किके यीशु ने अप्पुं गै गवाई दिती ही के पविखवक्ता गी अपने लाके च आदर नेई मिलदा। जेसलै ओ गलील जिले च आया, तां गलीली लोक खुशी कन्ने ओदे कन्ने मिले; किके जिन्नें कम्म ओनें यरूशलेम च त्यार दे बेलै कित्ते हे, उनै लोकें उनेंगी सबनी गी दिखे दा हा, किके ओ बी त्यार च आए दे हे। जेसलै ओ पी गलील जिले दे काना शैर च आया, जित्त्थें ओनें पानी गी अंगुरें दा रस बनाया हा। उत्थें राजा दा एक कर्मचारी हा जेसदा पुत्तर कफरनहूम च बीमार हा। ओ ए सुनया के यीशु यहूदीया बिचा गलील जिले च आई गेदा ऐ, ओसदे कोल गीया ते ओदे अगें अर्ज करना लगाया के चलीयै मेरे पुत्तर गी चंगा करी दे; किके ओ मरने पर हा। यीशु ने ओदे कन्ने आखया, “जेसलै तकर तोस चेन्न ते चमत्कार कम्म नेई दिखगे ओस बेलै तकर कदें बी मिगी मसीह करियै बश्वास नेई करगे।” राजे दे कर्मचारी ने उसी आखया, “ऐ प्रभु, मेरे बच्चे दी मौत ओनें थमां पैलैं चल।” यीशु ने उसी आखया “जा, तेरा पुत्तर जिंदा ऐ। ओस मनुक्ख यीशु दी आखी दी गल्ल उपर बश्वास कित्ता ते चली गीया। ओ रस्ते गै हा के ओदे नौकर ओदे कन्ने आई मिले ते अखनां लगे, तेरा बच्चा जिंदा ऐ। ओसने उनेंगी पूछ्या, केड़े पैर ओ चंगा ओंन लगया? उनै उसी आखया, कल सतमें घंटे च ओसदा बखार उतरी गीया।” ओस बेलै पिता समझी गीया के ए उसै केन्टे ओया जेस कहड़ी यीशु ने उसी आखया, “तेरा पुत्तर जिंदा ऐ, ते ओस ते ओसदे पूरे टबरै बश्वास कित्ता।” ऐ दुवा चमत्कार ते चेन हा जेड़ा यीशु ने यहूदीया पर्देशे थमां गलील जिले च आईयै दसया। इनें गल्लां हां बाद यहूदीयें दा एक त्यार ओया, ते यीशु यरूशलेम गी गीया। यरूशलेम च भिड्ड-फाटक दे कोल एक कोण्ड ऐ जेड़ा इब्रानी पाषा च बैतहसदा आखया जंदा ऐ; ओ पंज डेव्ढ़ीयें कन्ने केरया गेदा ए। ईनदे च बड़े सारे बीमार, अन्नें, लंगड़े ते सुके अंग आले पानी दे इलने दी आस च पेदे रौंदे हे। किके ठीक मौके उपर परमेसर दे सोर्गदूत कोण्ड च उतरीयै पानी गी लांदे हे। पानी अलदै गै जेड़ा कोई पैलैं उतरदा हा ओ चंगा ओई जंदा हा, पांवे ओसदी कोई बी बीमारी कि नेई ओन्दी ही। उत्थें एक मानु हा, जेड़ा ठत्ती साल थमां बमारी च पेदा हा। यीशु ने उसी बमारी च पेदे दिखियै ते ए समझीयै के ए मते ध्याडां दा इसै चाली च पेदा ऐ, उसी पूछ्या, “के तू चंगा होना चानां ऐ?” ओस बमार मानु ने उसी जबाब दिता, ए प्रभु मेरे कोल कोई मानु नेईयै के जेसलै पानी गी लाया जा, ओस बेलै मिगी कोण्ड च तूआरै; लेकन मेरे पूजदे-पूजदे दुआ मेरे थमां पैलैं पानी च उतरी जंदा ऐ। यीशु ने उसी आखया, “ओठ, अपनी खट चुक्क ते चल फेर।” ओ मानु फोरन गै चंगा ओई गीया, ते अपनी खट चुक्कियै चलना फिरना लगी पिया। ओ यहूदीयें दे बसां दा ध्याडा हा। एसकरी यहूदी ओदे कोलां जेड़ा चंगा ओया हा, पुशन लगे, “अज्ज तां साड़ा बसां दा ध्याड़ा ऐ, कनून दे मताबक तुगी खट चुक्कना ठीक नेईयैं।” ओसने उनेंगी जबाब दिता, “जेस ने मिगी चंगा कित्ता, उसै मिगी आखया, अपनी खट चुक्क, ते चल-फेर।” उनै उसी पूछया, “ओ कोन मानु ऐ जेस ने तुगी आखया के अपनी खट चुक्क, ते चल फेर?” लेकन जेड़ा चंगा ओई गेदा हा ओ नेई जानदा हा के ओ कोन ऐ, किके उत्थें मती पीड़ ओनें दे कारन यीशु उत्थां दा बखियै गी ओई गेदे हा। इनें गल्लें थमां बाद ओ यीशु गी मंदर दे बेड़े च मिलया। यीशु ने उसी आखया, “देख्ख, तू चंगा ओई गेदा ऐं; पी दवारा पाप नी करयां, ऐसा नेई उवै के एदा कोलां बड़ी पारी मसीबत तेरे उपर आई जा।” ओस मानुऐ जाईयै यहूदीयें दे मुख्ये कन्ने आखी दिता के जेस ने मिगी चंगा कित्ता ओ यीशु ऐ। एस कारन यहूदी मुख्ये यीशु गी सतान लगे, किके ओ ए कम्म यहूदीयें दे बसां दे ध्याडे करदा हा। एस गल्ल उपर यीशु ने उनेंगी आखया, “मेरा पिता परमेसर अजें तकर कम्म करदा ऐ, ते आऊँ बी कम्म करना ऐ।” एस कारन यहूदी उसी मारनें आसतै ओर बी जादै कोशट करन लगे, के यीशु नां छडा यहूदीयें दे बसां दे धयाड़ै रीति गी त्रोड़दा, लेकन परमेसर गी अपना पिता आखीयै, अपने आप गी परमेसर दे बराबर आखदा हा। एस गल्ल उपर यीशु ने उनेंगी आखया, “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, पुत्तर अपने कोलां केछ नेई करी सकदा, सेर्फ उवै जेड़ा ओ पिता गी करदे दिखदा ऐ; किके जेड़े-जेड़े कम्में गी ओ करदा ऐ उनेंगी पुत्तर बी उसै चाली करदा ऐ।” किके पिता पुत्तर कन्ने प्यार करदा ऐ ते जेड़े-जेड़े कम्म ओ अप्पुं करदा ऐ, ओ सारे उसी दसदा ऐ; ते ओ इन्दे थमां बी बड्डे-बड्डे कम्म उसी दसग, तां जे तोस रांन ओई जायो। किके जियां पिता मोदें गी जिंदा ते उनेंगी जांन दिन्दा ऐ, उयांगै पुत्तर बी जिनेंगी ओ चांदा ऐ उनेंगी जिंदा करदा ऐ। पिता किसे दा न्याय नेई करदा, लेकन न्याय करने दा सारा कम्म पुत्तर गी सौम्पी दित्ता ऐ। एसकरी के सारे लोग जियां पिता दा आदर करदे न उय्यां गै पुत्तर दा आदर करन। जेड़ा पुत्तर दा आदर नेई करदा, ओ पिता दा, जिसी ओसने पेजे दा ऐ, आदर नेई करदा। आऊँ थुआड़े कन्ने सच-सच आखना ऐ, जेड़ा मेरा वचन सुनीयै मेरे पेजने आले उपर बश्वास करदा ऐ, मेशा दी जिंदड़ी ओसदी ऐ; ते ओस उपर सजा दा उक्म नेई ओंदा लेकन ओ मौत थमां पार ओईयै जिन्दडी च दाखल ओई चुके दा ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच-सच आखना ऐ ओ बेला ओंदा ऐ, ते इसै बेलै ऐ, जेदे च मरे दे लोक परमेसर दे पुत्तर दी बाज सुनगन, ते जेड़े सुनगन ओ जिंदे रौगन। किके जियां पिता गी अपने आप च जांन ऐ, उयांगै ओसने अपने पुत्तर गी बी ए आक्क दित्ता ऐ के अपने आप च जांन रखै; बरना उसी न्याय करने दा बी अख्त्यार दिते दा ऐ, एसकरी के ओ मनुक्ख दा पुत्तर ऐ। एस कोलां रांन नेई ओयो; किके ओ बेला ओंदा ऐ के जिन्नें कबरें बेच न ओ ओसदी बाज सुनीयै बार निकली औगन। जिन्नें पलाई कित्ती ऐ ओ जीनें आसतै जिंदा ओई जागन ते जिन्नें बराई कित्ती ऐ ओ सजा आसतै जिंदे ओई जागन। “आऊँ अपने आप च केछ नेई करी सकदा; जे सुनना ऐं, उवै जीया न्याय करना ऐं; ते मेरा न्याय सच्चा ऐ, किके आऊँ अपनी मरजी नेई लेकन अपने पेजने आले दी मरजी चांना ऐ। जेकर आऊँ अप्पुं गै अपनी गुआई दियां, तां मेरी गुआई सच्ची नेई। एक ओर ऐ जेड़ा मेरी गुआई दिंदा ऐ, ते आऊँ जानना ऐ के मेरी जेड़ी गुआई ओ दिंदा ऐ, ओ सच्ची ऐ। तुसैं यूहन्ना थमां पूछया ते ओसने सच्चाई दी गुआई दिती ऐ। लेकन आऊँ अपने बारै च मनुक्ख दी गुआई नेई चानां; तां बी आऊँ ए गल्लां एस आसतै अखनां ऐ के तुसेंगी मुक्ति मिलै। ओ तां जलदा ते चमकता दीया जेया हा, ते तुसेंगी केछ चेर तकर ओसदी लोई च मगन ओना छैल लगया। लेकन मेरे कोल जेड़ी गुआई ऐ ओ यूहन्ना दी गुआई थमां बड़ी ऐ; किके जेड़ा कम्म पिता ने मिकी पूरा करने लेई सोंपा ऐ मतलब इयै कम्म जेड़ा आऊँ करना ऐ, ओ मेरे गवाह न, के पिता ने मिकी पेजा ऐ। ते पिता जेस ने मिकी पेजे दा ऐ, उसै मेरी गुआई दिती ऐ। तुसें नां कदें ओदी बाज सुनी, ते नां ओसदा रूप दिखया; ते ओसदे शिखया गी मन च कैम नेई रखदे, किके जिसी ओसने पेजया तोस ओदा बश्वास नेई करदे। तोस पवित्र शास्त्र च तुपदे ओ, किके सिखदे ओ के ओस च मेशा दी जिंदड़ी तुसेंगी मिलदी ऐ; ते ए उवै ऐ जेड़ा मेरी गुआई दिंदा ऐ; पी बी तोस मेशा दी जिन्दडी जीनें लेई मेरे कोल नेई औना चांदे। आऊँ मनुक्खें थमां आदर नेई चानां। लेकन आऊँ तुसेंगी जानना ऐं के थुआड़े देल बेच परमेसर दा प्यार नेई। आऊँ अपने पिता दे नां च आया ऐं, ते तोस मिकी कबूल नेई करदे; जे बाकी कोई अपने गै नां च आए, तां उसी तोस कबूल करी लैगे। तोस जेड़ा एक दुए थमां आदर चांदे ओ ते ओ आदर जेड़ा छडा परमेसर थमां ऐ, नेई चांदे, केस चाली बश्वास करी सकदे ओ? ए नेई समझो के आऊँ पिता दे सामने थुआड़े उपर लजाम ला; थुआड़े उपर लजाम लाने आला तां मूसा ऐ, जेस उपर तुसें परोसा रखया ऐ। किके जेकर तोस मूसा दा बश्वास करदे, तां मेरा बी बश्वास करदे, एसकरी के ओसने मेरे बारै च लिखा ऐ। लेकन जेकर तोस ओसदी लिखी दी गल्लें उपर बश्वास नेई करदे, तां मेरी गल्लें उपर कियां बश्वास करगे?” इनें गल्लां हां बाद, यीशु गलील दी चील मतबल तिबिरियास चील दे ओस पार चली गीया। ते एक बड़ी पीड़ ओदे पिछें चलन लगी पेई, किके जेड़े चमत्कारी कम्म ओ बमारें उपर दसदा हा। ओ उनेंगी दिख्दे हे ओस बेलै यीशु पाड़ी उपर चढ़ीयै अपने चेलें कन्ने उत्थें बैठी गीया। यहूदीयें दा फसह दा त्यार नेड़े हा। ओस बेलै यीशु ने अपनी अखीयाँ कन्ने दिख्या के एक वड्डी पीड ओदे कोल आवा करदी ऐ, ते फिलिप्पुस गी पूछया, “अस इंदे खाणे बास्तै रुट्टी कुथ्थुं दा मुलैं लेई औचे?” ओनें ए गल्ल उसी परखने आस्ते बोली ही, किके ओ अप्पुं जानदा हा के ओ के करग। फिलिप्पुस ने जबाब दिता, “दो सौ दीनार दी रुट्टी बी इंदे आसतै पूरी नेई ओनी के उन्दे च अर एक गी थुड़ी-थुड़ी मिली जाग।” ओदे चेलें बिचा एक शमौन पतरस दे प्रा अन्द्रियास ने उसी आखया, “इत्थैं एक मूंडा ऐ, जेदे कोल जौ दी पंज रुट्टीयाँ ते दो मछयाँ न, पर इन्नें लोकें लेई ओ केछ बी नेई ऐ न?” यीशु ने आखया, “लोकें गी बाली ओड़ो” उत्थें बड़ा काह हा। ते लोक जिन्दे च मडदें दी गेनती लग-पग पंज जार ही, ओ बैठी गै। ओस बेलै यीशु ने रुट्टीयाँ लेईयां, ते परमेसर दा शुकर करियै, चेलें गी दितीयां तां के ओ बैठने आलें गी बंडी ओडन; ते उयांगै मछीयां बिचा जिनियां ओ चांदे हे बंडी ओड़ीयां। जेलै लोक खाईयै रजी गै, तां ओनें अपने चेलें गी आखया, “बचे दे टुकड़ें किट्ठे करी लियो ते केछ बी सुटया नेई जा। ते एसकरी उनै किट्ठे कित्ते, जौ दी पंज रुट्टीयें दे टुकड़े जेड़े खाणे आलें कोलां बची दे हे, उनै बारां टोखरियां परीयां। ओस बेलै जेड़ा चमत्कार ओसने दसया उसी ओ लोक दिखियै आखन लगे के ओ पविखवक्ता जेड़ा दुनियां च औने आला हा पक्का ओईयै।” “यीशु गी पता चली गीया के ओ उसी राजा बनाने लेई पकड़ना चांदे न, पी ओ पाड़ी उपर कल्ला चली गीया।” जेलै शाम ओई, तां ओदे चेलें गलील दी चील दे कंडै गै, ते किशती च बेईयै चील दे दुए पार कफरनहूम जान लगे। ओस बेलै नहेरा आई गेदा हा, ते यीशु तकर उन्दे कोल नेई आएदा हा। तेज बड़े तफान दे कारन चील च लैरां चडना लगयां। जेलै ओ किशती गी चलांदे-चलांदे त्रै जां चार मील दे लग-पग अगें निकली गै, तां उनै यीशु गी चील उपर चलदे ते अपनी किशती आली बखी औंदे दिख्या, ते ओ डरी गै। यीशु ने उनेंगी आखया “आऊँ आं, डरयो नेई।” ओस बेलै ओ उसी किशती च लैंन लेई त्यार ओए, ते फोरन ओ किशती उसै जगै उपर पूजी जिथें गी ओ जा दे हे। अगलै धयाड़ै ओस पीड़ ने, जेड़ी चील दे ओस पार खड़ोती दी ही, ऐ दिखया के इत्त्थैं एक किशती गी छुड़ीयै ओर कोई निकी किशती नेई ही, ते यीशु अपने चेलें कन्ने ओस किशती उपर नेई चडया, लेकन सेरफ ओदे चेलें गै गेदे हे। तां बी ओर निकियाँ किशतीयां तिबिरियास शैर थमां गालील चील दे कोल आईयां, जित्थै उनै परमेसर दा शुकर करियै रुट्टी खादी ही। जेलै पीड ने दिख्या के यीशु इत्त्थैं नेई ऐ, ते नां ओदे चेलें, तां लोक निकी-निकी केश्तीयें च चढ़ीयै यीशु गी तुपदे-तुपदे कफरनहूम शैर च पूजे। ते लोकें चील दे दुए पार यीशु कन्ने मिलीयै आखया, “ए गुरु तू इत्त्थैं कदुं आया?” यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, “आऊँ थुआड़े कन्ने सच-सच आखना ऐं, तोस मिगी एस लेई नेई तुपदे के तुसें चमत्कार दिखे, लेकन एस आसतै तुपा दे ओ के तोस रुट्टी खाईयै त्रेपत ओए। ओस नाश ओनें आले पोजन आसतै मेंनत नेई करो, लेकन ओस पोजन आसतै जेड़ा मेशा दी जिंदड़ी तकर रौग, जिसी मनुक्ख दा पुत्तर तुसेंगी देग, किके प्यो, मतबल परमेसर ने ओदे उपर गै मोर लाइ दित्ती ऐ। एस करियै उनै उसी आखया, परमेसर दा कम्म करन लेई अस के करचै?” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता “परमेसर दा कम्म ए ऐ, के तोस ओदे उपर जिसी ओसने पेजा ऐ ओस उपर विश्वास करो।” ओस बेलै उनै उसी आखया, “पी तू केड़ा चमत्कार दसना ऐं के असुसी दिखियै तेरे उपर विश्वास करचै?” तू केडा कम्म दसना ऐं? साड़े बजुर्गे जगल च मन्ना खादा, ते जियां लिखा ऐ, “परमेसर ने उनेंगी खाणे आसतै सोर्ग चा रुट्टी दिती।” यीशु ने उनेंगी आखया, आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं के मूसा ने तुसेंगी ओ रुट्टी सोर्ग चा नेई दिती, लेकन मेरा पिता तुसेंगी सच्ची रुट्टी सोर्ग चा दिंदा ऐ। किके परमेसर दी रुट्टी ओ गै, जेड़ी सोर्ग चा उत्तरीयै दुनिया दे लोकें गी जांन दिन्दी ऐ। ओस बेलै उनै उसी आखया, “प्रभु, ऐ रुट्टी असेंगी मेशा दिंदा रो।” यीशु ने उनेंगी आखया, “जिंदु दी रुट्टी आऊँ आं; जेड़ा मेरे कोल ओंदा ऐ, ओ कदें पुखे दा नेई रौग, जेड़ा मेरे उपर विश्वास करग, ओ कदें तरैह दा नेई रौग। लेकन मैं तुसेंगी आख्या, के तुसें मिगी दिखी बी लेत्ता ऐ, तां बी विश्वास नेई करदे। जे केछ पिता मिगी दिंदा ऐ, मेरे कोल ओंदा ऐ, जेड़ा कोई मेरे कोल आग उसी आऊँ कदें नेई कढगा आऊँ अपनी मरजी कन्ने नेई, लेकन अपने पेजने आले दी मरजी पूरी करन लेई सोर्गा चा उतरा ऐं। मेरे पेजने आले दी मरजी ए ऐ के जे केछ ओसने मिगी दित्ता ऐ, ओदे बिचा केछ बी नेई गवाह लेकन उसी ऐन्त दे ध्याडें पी जिन्दा करां। किके मेरे पिता दी मर्जी ए ऐ, के जेड़ा कोई पुत्तर गी दिखै, ते ओस उपर विश्वास करै, ओ मेशा दी जिंदड़ी पाग, ते आऊँ उसी खीरी दे ध्याडें च पी जिन्दा करगा। “ओस बेलै एस गल्ल उपर यहूदी पला-बुरा आखन लगे, किके येशु ने आखे दा हा, जेड़ी रुट्टी सोर्ग चा उत्तरी ऐ, ओ आऊँ आं।” ते ओ आखन लग्गे, “के ए युसूफ दा पुत्तर यीशु नेई, एदे मां-प्यो गी अस जांनदयां न? तां ओ कि आखदा ऐ के आऊँ सोर्ग चा उतरा ऐं?” यीशु ने उनेंगी जबाब दित्ता, अप्पुं-पिछें नेई बुड़बड़ाओ। मेरे कोल कोई नेई आई सकदा, जेलै तकर प्यो, जेस ने मिगी पेजा ऐ, उसी अपने कोल खिची नेई लै; ते आऊँ उसी खीरी दे ध्याडें जिन्दा करगा। पविखवक्तें दे लेख च ए लिखा ऐ, ओ सब परमेसर थमां सखाए दे ओगन। जेस कुसे पिता कोलां सुना ऐ ते सिखया ऐ, ओ मेरे कोल ओंदा ऐ। ए नेई के कुसे पिता गी दिख्या ऐ, लेकन जेड़ा परमेसर थमां ऐ, सेरफ उसै पिता गी दिख्या ऐ। आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं के जेड़ा कोई विश्वास करदा ऐ, मेशा दी जिंदड़ी ओदी गै। जिंदु दी रुट्टी आऊँ आं। थुआड़े बजुर्गे जंगल च मन्ना खादा, ते ओ मरी गै। ए ओ रुट्टी ऐ जेड़ी सोर्ग चा उत्तरदी ऐ तां जे मनुक्ख ओदे चा खा ते नेई मरे। जिंदु दी रुट्टी जेड़ी सोर्ग चा उत्तरी ऐ, आऊँ आं। जेड़ा कोई एस रुट्टी गी खाग तां ओ मनुक्ख मेशा जिन्दा रौग; ते जेड़ी रुट्टी आऊँ दुनियां दे जीनें लेई देगा ओ मेरा शरीर ऐ। एस गल्ल उपर यहूदी अप्पुं-पिछें लड़ना लगे, “ए मानु कियां असेंगी अपना मांस खाणे गी देई सकदा ऐ?” यीशु ने आख्या, “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखया ऐ, जेलै तकर मनुक्ख दे पुत्तर दा मांस नेई खाओ ते ओदा लहू नेई पीयो, थुआड़े च जिन्दडी नेई। जेड़ा कोई मेरा मांस खन्दा ते मेरा लहू पिन्दा ऐ, मेशा दी जिंदड़ी ओदी गै, ते आऊँ खीरी ध्याडें पी उसी जिंदा करगा। किके मेरा मांस तां सेई च खाणे आली चीज ऐ ते लहू सेई च पीने आली चीज ऐ। जेड़ा कोई मेरा मांस खन्दा ते लहू पिन्दा ऐ, ओ मेरे च बना रौंदा ऐ ते आऊँ ओदे च। जियां जिंदे पिता ने मिगी पेजया, ते आऊँ पिता दे कारन जिन्दा ऐं, उयांगै ओ बी जेड़ा बी मिगी खाग, ओ मेरे कारन जिन्दा रौग। जेड़ी रुट्टी सोर्ग चा उतरी ओ इयै, बजुर्गें आला लेखा नेई के खादी ते मरी गै; जेड़ा कोई ए रुट्टी खाग ओ मेशा लेई जिन्दा रौग। ए गल्लां ओनें कफरनहूम शैर दे एक प्रार्थनाकार च शिखया दिन्दे आखीयां।” एसकरी ओदे चेलें चा मतें सारें ए सुनीयै आख्या, “ए तां बड़ी कठोर शिखया ऐ; इसी कोन मन्नी सकदा ऐ?” यीशु ने अपने मन च ए गल्ल समझी लेई, के मेरे चेलें अप्पुं-पिछें एस गल्ल उपर बुड़बड़ा दे न, उन्दे कोलां पूछया, “के एस गल्ल थमां तुसेंगी ठोकर लगदी ऐ? ते जेकर तोस मनुक्ख दे पुत्तर गी जिथें ओ पैलैं हा, उनेंगी उपरेई जनदे दिखगे, तां के ओग? आत्मा तां जांन देने आली ऐ, जिंदु दा कोई फायदा नेई। जेड़ायां गल्लां मैं थुआड़े कन्ने बोलियां न, ओ आत्मा ते जिन्दडी न। लेकन थुआड़े बिचा केछ ऐसे न जेड़े विश्वास नेई करदे। किके यीशु तां पैलैं गै जानदा हा के जेड़े विश्वास नेई करदे, ओ कोन न; ते कोन मिगी पड़काग। ते ओनें आख्या, एस करियै मैं तुसेंगी आख्या हा, के जेलै तकर पिता थमां कुसे गी वरदान नेई मिलन, अतुं तकर ओ मेरे कोल नेई आई सकदा।” एस गल्ल उपर ओदे चेलें बिचा मते सारे बापिस चली गै ते दवारै यीशु कन्ने नेई गै। यीशु ने ओनें बारें गी बोलया, “के तोस बी जाना चान्दे ओ?” शमौन पतरस ने जबाब दित्ता, “ए प्रभु, अस कोदे कोल जाचै? मेशा दी जिंदड़ी दियां गल्लां तां तेरे गै कोल न। ते असैं विश्वास कित्ता, ते जानि गै न के परमेसर दा पवित्र जन तू ऐ। यीशु ने जबाब दिता, के मैं तुसें बारें चेलें गी नेई चुनयां? लेकन पी बी थुआड़े बिचा एक शतान ऐ। ए गल्ल ओनें शमौन इस्करियोती दे पुत्तर यहूदा दे बारै च आखी, किके उवै जेड़ा उनै बारें चेलें बिचा एक हा, जेड़ा यीशु गी पड़कान लेई त्यार हा।” इनें गल्लां हा बाद यीशु गलील जिले च कुमदा फिरदा रिया। ओ यहूदीया लाके च नेई जाना चांदा हा, किके यहूदी अगबें उसी मारना चांदे हे। यहूदीयें दा चोंफड़ियें दा त्याहर कोल हा। एसकरी यीशु दे प्राऊ उसी आखया, ईथुं दा यहूदीया गी चली जा, तां जे जेड़े चमत्कार तू करना ऐं, तेरे चेलें बी दिखन। किके ऐसा नेई ओई सकदा जेड़ा मशूर ओना चांदा ते ओ छपीयै कम्म करै। अगर तू चमत्कार दे कम्म करना ऐ, तां अपने आप गी दुनियां उपर परकट कर। किके ओदे प्रा बी ओदे उपर विश्वास नेई करदे हे। एस करियै यीशु ने उनेंगी आखया, “अजें मेरा बेला नेई आया ऐ, पर थुआड़े लेई सारा बेला ऐ। दुनियां थुआड़े कन्ने नफरत नेई करदी, लेकन मेरे कन्ने नफ़रत करदी ऐ, किके आऊँ ओदे खलाफ ए गवाई दिना ऐं के दुनियां दे कम्म पैड़े न। तोस त्याहर बेच जाओ; मैं अयें एस त्याहर च नेई जाना, आली तकर मेरा बेला पूरा नेई ओया। ओ उन्दे कन्ने ए गल्लां करियै गलील जिले च गै रेई गीया।” लेकन जेलै ओदे प्रा त्याहर च चली गै, तां ओ अप्पुं बी परकट नेई, लेकन समझो गोप्त रूप च। यहूदी त्याहर च तुपन लगे के यीशु कुत्थें ऐ? ते लोकें यीशु दे बारै च चोरी-चोरी बड़ीयां गल्लां ओईयां, केछ आखदे हे, ओ खरा मनुक्ख ऐ, ते कुछ आखदे नेई ओ लोकें गी बगांदा ऐ। तां बी कोई मनुक्ख यहूदीयें दे डर मारे यीशु दे बारै च खुलीयै नेई बोलदा हा। ते जेसलै त्याहर दे अधे ध्याडे बीती गै; तां यीशु मंदर च जाईयै लोकें गी सखान लगया। ओस बेलै यहूदी बड़े रांन ओईयै आखन लगे, एस मनुक्ख गी बगैर पढ़े दे ए विद्दया कुथुंआं दा आई? यीशु ने जबाब दिता, मेरा शिखया मेरी नेई, लेकन मेरे पेजने आले दी ऐ। जेकर कोई ओदी मरजी उपर चलना चा, तां ओ एस शिखया दे बारै जानी सकग के ओ परमेसर थमां ऐ, जां आऊँ अपनी त्र्फुं आखना ऐ। जेड़ा अपने थमां केछ आखदा ऐ, ओ अपने सिफत चांदा ऐ; लेकन जेड़ा अपने पेजने आले दी सिफत करदा ऐ, उवै सच्चा ऐ, ते ओदे च पाप नेई। के मूसा ने तुसेंगी कनून नेई दित्ता? तां बी थुआड़े चा कोई मूसा दे कनून उपर नेई चलदा। तोस कि मिगी मारना चांदे ओ? लोकें जबाब दिता, तेरे च दोष्टआत्मा ऐ! कोन तुगी मरना चांदा ऐ? यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, मैं एक चमत्कार कित्ता, ते तोस सारे मेरे उपर रांनगी करदे ओ। एसकरी मूसा ने तुसेंगी खतना करने दा उक्म दिता ऐ, ए एस लेई नेई के खतने दा उक्म मूसा थमां ऐ, लेकन ए रीति बजुर्गें थमां चलदी आई ऐ ते तोस अपने बसां दे ध्याडे मनुक्ख दा खतना करदे ओ। जेलै यहूदीयें दे बसां दे धयाड़ै मनुक्ख दा दा खतना कित्ता जंदा ऐ, तां के मूसा दे कनून दा उक्म टली नेई जा, ते तोस मेरे उपर कि एसकरी गुस्सा करदे ओ, के मैं थुआड़े बसां दे धयाड़ै एक मनुक्ख गी पूरी रीति कन्ने चंगा कित्ता ऐ। मुं दिखियै न्याय नेई करो, लेकन ठीक ठीक न्याय करो। ओसलै यरूशलेम दे केछ लोक आखन लगे, के ए उवै मानु नेई जिसी मारने दी कोष्ट कित्ती जा दी ऐ? लेकन दिख्खो ए तां शरे-आम गल्लां करदा ऐ ते कोई उसी केछ नेई आखदा। के ए ओई सके दा के अगबें कि सेई-सेई पता चली गीया ऐ के इयै मसीह ऐ? इसी तां अस जान दे आं के ए कुथुं दा ऐ, लेकन जदूं मसीह औग, तां कुसे गी बी पता नेई चलग के ओ कुथुंआं दा ऐ। यीशु ने मंदर च शिखया देंदे आख्या, तोस मिगी जांनदे ओ, ते एबी जांनदे ओ के आऊँ कुथुंआं दा रौन आला ऐं। आऊँ आप सिम्बु नेई आया, लेकन मेरा पेजने आला सच्चा ऐ, उसी तोस नेई जांनदे। आऊँ उसी जानदा ऐं, किके आऊँ ओदे त्र्फुं दा ऐं, ते ओनें गै मिगी पेजे दा ऐ। एस गल्ल उपर उनै उसी पकड़ना चाया, तांबी कुसे ओदे उपर अथ्थ नेई पाया, किके ओसदा बेलै अजें तकर नेई आएदा हा। ते पीड़ बिचा बड़े लोकें यीशु उपर विश्वास कित्ता, ते बोलन लगे के मसीह जेलै औग, तां के एदे कोलां जादै चमत्कार दसग जेड़े एनें दसे ने? फरीसियें पीड़ दे लोकें गी यीशु दे बारै च बलें-बलें गल्लां करदे सुनयां; ते प्रधान याजकें ते फरीसियें उसी पकड़ने बासतै सपाही पेजे। एस उपर यीशु ने आख्या, आऊँ थुड़े चेर तकर ओर थुआड़े कन्ने आं, पी अपने पेजने आले दे कोल चली जाना ऐ। तोस मिगी तुपगे, लेकन आऊँ नेई लबगा, ते जिथें आऊँ आं उत्थें तोस नेई आई सकदे। एस गल्ल पर यहूदीयें अप्पुं-पिछें आखया, ए मानु कुत्थें गी जाग के ऐ असेंगी नेई लबग? के ए उनै यहूदीयें कोल जाग जेड़े यूनानियें च तितर बितर ओईयै रौंदे न, ते यूनानियें गी बी शिखया देग ए केड़ी गल्ल ऐ जेड़ी ओनें आखी के, तोस मिगी तुपगे पर आऊँ नेई लबगा, ते जिथें आऊँ आं उत्थें तोस नेई आई सकदे? पी त्याहर दे खीरी देन, जेड़ा बड़ा धयाड़ा ऐ, यीशु खड़ोता ते जोरियै बोलन लगया, जेड़ा कोई त्रया दा ऐ, तां मेरे कोल अवै ते पीऐ। जेड़ा मेरे उपर विश्वास करदा ऐ, जियां पवित्र शास्त्र च लिखया ऐ, ओदे एर्दें चा जिंदु दे जल दी नदियां निकलगन। ओसने ए वचन पवित्र आत्मा दे बारै च बोलया, जिसी ओदे उपर विश्वास करने आले आसल करने आले हे, किके यीशु अजां तकर अपनी गी नेई पूजे दा हा पवित्र आत्मा अतुं तकर नेई दिता गेदा हां। किके यीशु अजें तकर अपनी मैमा च नेई पूजे दा हा। ओस बेलै पीड बिचा केछ-केछ लोकें ए गल्लां सुनीयै आखया, सचें गै इयै ओ पविखवक्ता ऐ। दुए बोलया, इयै मसीह ऐ। लेकन उन्देचा कुसे आख्या, के गल्ल? के मसीह गलील जिले चा औग? के पवित्र शास्त्र च ए नेई लिखा के, मसीह दाऊद दे वंश थमां ते बैतलहम दे घरां चा औग, जिथें दाऊद रौंदा ऐ? एस बजा कन्ने लोकें च फोट पेई गी। उन्दे बिचा केछ उसी पकडना चांदे हे, लेकन कुसे बी ओदे उपर अथ्थ नेई पाया। पी सपाही प्रधान याजकें ते फरीसियें दे कोल बापस आए, ते उनै उसी गलाया तुसें उसी कि नेई आंदा। सपाहीयें ने जबाब दिता, कुसे मनुक्ख कदें बी ऐसीयां गल्लां नेई कित्तियां। फरीसियें उनेंगी जबाब दिता, के तोस बी ओदे आखे लगी गै? के कुमत करने आलें जां फरीसियें बिचा बी कुसे ओदे उपर विश्वास कित्ता ऐ। लेकन ए लोक मूसा दे कनून नेई जांनदे, लानती न। नीकुदेमुस जेड़ा पैलैं ओदे कोल आया हा ते उन्दे बिचा एक हा, उनेंगी आखया, के साड़ा कनून कुसे मनुक्ख गी, जेलै तकर पैलैं ओसदी सुनीयै जानी नेई लेचै, के ओ के करदा ऐ, उसी कसुरबार आखदे न? उनै उसी जबाब दित्ता, के तू बी गलील जिले दा ऐं? तोप्प ते देख्ख, के गलील चा कोई पविखवक्ता परकट नेई ओनें आला। एदे बाद सारे अपने कर चली गै। यीशु ते ओदे चेलें जैतून पाड़ दे उपर गै। ते सबेरे ओ पी मंदर च आया; ते सारे लोक ओदे कोल आए ते ओ बैठीयै उनेंगी शिखया देंन लगया। ओस बेलै फरीसी ते शास्त्री एक जनानी गी जेड़ी ब्यभिचार करदे पकडी गेदी ही, ते उसी बेच आनीयै यीशु गी आखन लगे, ए गुरु यीशु, ए जनांनी ब्यभिचार करदे पकड़ी गेई ऐ। कनून च मूसा ने असेंगी उक्म दिता ऐ के ए जेई जनांनी गी पत्थर मारो; तू एस दे बारै च के आखना ऐं? उनै यीशु गी परखन आसतै ए गल्ल पूछी ही, तां जे ओस उपर दोष लाईयै केछ गल्ल लबै, लेकन यीशु चुकियै अपनी ओंगली कन्ने जमीन उपर लिखन लगया। जेलै उसी ओ पुछदे रे, तां यीशु सीधे खड़ोईयै आखन लगया, थुआड़े बिचा जेड़ा बिना पाप दे ऐ, ओ उसी पैला पत्थर मारे। यीशु पी चुकियै ओंगली कन्ने जमीन उपर लिखन लगया। लेकन उनै ए गल्ल सुनीयै, बड्डे कोलां लेईयै निके तकर, एक-एक करियै निकलियै, ते यीशु कल्ला रेई गीया ते जनांनी बी उन्दे बेच कल्ली रेई गेई। यीशु ने सीधे खड़ोईयै उसी आख्या ए नारी, ओ कुत्थें गी गै? के तुगी कुसे सजा दा उक्म नेई दिता? ओनें आख्या, ए प्रभु, कुसे बी नेई। यीशु ने आख्या आऊँ बी तेरे उपर सजा दा उक्म नेई दिंदा; ते पी पाप नेई करया। ओस बेलै यीशु ने पी लोकें गी आखया, दुनियां दी लो आऊँ आं। जेड़ा कोई मेरे पिछें आई जाग, ओ नहेरे च नेई चलग, लेकन उसी जीनें दी लो थोग। फरीसियें उसी आखया, तू अपनी गवाई अप्पुं दिनां ऐं; तेरी गुआई ठीक नेई। यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, जेकर आऊँ अपनी गवाई अप्पुं दिनां ऐं, तां बी मेरी गवाई ठीक ऐ, किके आऊँ जानना ऐं, के आऊँ कुथुंआं दा आएदा ऐं ते कुत्थें गी जाना ऐं? लेकन तोस लोक नेई जांनदे के आऊँ कुथुं दा आएदा हा ते कुदरे जा करदा ऐ। तोस लोक महू दिखियै न्याय करदे ओ, आऊँ कुसे दा न्याय नेई करदा। ते जेकर आऊँ न्याय बी करां, ते मेरा न्याय सच्चा ऐ; किके एदे च आऊँ कल्ला नेई, मतबल आऊँ पिता दे कन्ने ऐं, जेस ने मिगी पेजा ऐ। ते मूसा दे कनून च बी लिख्या ऐ; के दों जनें दी गवाई ठीक ओंदी ऐ। एक तां आऊँ अप्पुं अपनी गुआई दिनां ऐं, ते दुआ पिता जेड़ा मेरी गवाई दिंदा ऐ जेनें मिगी पेजे दा ऐ। उनै उसी पूछया, तेरा पिता कुत्थें ऐ? यीशु ने जबाब दिता, नां तोस मिगी जांनदे ओ नां मेरे पिता गी। जेकर तोस मिगी जांनदे, तां मेरे पिता गी बी जांनदे। ए गल्लां यीशु ने मन्दर च शिखया दिंदे पंडार कर च बोलियां, ते कुसे उसी नेई पकड़या; किके ओदा बेलै अजें तकर नेई आएदा हा। ओनें पी उनेंगी बोलया, आऊँ जा करना ऐं, ते तोस मिगी टूंढगे; ते अपने पाप च मरगे; जिथें आऊँ जाना ऐं उत्थें तोस नेई आई सकदे। एदे उपर यहूदीयें आखया, के ओ अपने आप गी मारी ओड़ग, जेड़ा ओ बोलदा ऐ, जिथें आऊँ जा नां ऐं उत्थें तोस नेई आई सकदे? ओनें उनेंगी आखया, तोस तरती दे ओ, आऊँ उपर दा ऐं, तोस दुनिया दे ओ, आऊँ दुनिया दा नेई। एसकरी मैं तुसेंगी आख्या के अपने पापें च मरगे; किके जेकर तोस विश्वास नेई करगे के आऊँ उवै आं, तां अपने पापें च मरगे। उनै उसी बोलया, तू कोंन ऐं? यीशु ने उनेंगी बोलया, आऊँ उवै आं जेड़ा शुरू थमां तुसेंगी बोलदा आया आं। थुआड़े बारै च मिगी बडा केछ बोलना, ते फैसला करना ऐ, लेकन मेरा पेजने आला सच्चा ऐ; ते जेड़ीयां गल्लां आऊँ ओदे कोलां सुनना ऐ, उवै दुनिया कन्ने आखना ऐं। ओ नेई समझे के साड़े कन्ने पिता दे बारै च बोला दा ऐ। ओस बेलै यीशु ने उनेंगी आखया, जेलै मनुक्ख दे पुत्तर गी उपर अम्बर चढ़ागे, तां समझी लैगे के आऊँ उवै ऐं, ते आऊँ अपने आप केछ नेई करदा, लेकन जियां मेरा पिता परमेसर मिगी सखाया ऐ, उयांगै ए गल्लां आखना ऐं। ते मेरा पेजन आला मेरे कन्ने ऐ; ओनें मिगी कल्ला नेई छुडे दा ऐ, किके आऊँ मेशा उवै कम्म करना ऐं, जेदे उपर ओ खोश ओंदा ऐ। ओ ए गल्लां आखादा गै हा, के बड़े सारें लोकें यीशु उपर विश्वास कित्ता। पी यीशु ने उनै यहूदीयें क्न्ने आखया जीनें ओदे उपर विश्वास कित्ता हा, आखया, अगर तोस मेरे वचन च बने रौगे, तां सचमुच मेरे चेलें आखे जागे। ते सच्च गी जांनगे तां सच्च तुसेंगी अजाद करग। उनै उसी जबाब दिता, अस तां अब्राहम दी औलाद आं, ते कदें कुसे दे दास नेई बने; पी तू कियां आखना ऐं, के तोस अजाद ओई जागे। यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना के जेड़ा कोई पाप करदा ऐ ओ पाप दा दास ऐ। दास मेशा कर च नेई रौंदा लेकन पुत्तर मेशा रौंदा ऐ। एसकरी जेकर पुत्तर तुसेंगी अजाद करग, ते तोस अजाद ओई जागे। आऊँ जानना ऐं के तोस अब्राहम दी औलाद ओ; तां बी मेरे वचन आसतै थुआड़े एर्दें च जगा नेई, एसकरी मिगी मारना चांदे ओ। आऊँ बी आखना ऐं, जे केछ अपने पिता उत्थें दिखना ऐ; ते तोस उवै करदे ओ जे केछ तुसें अपने पिता कोलां सुनां ऐ। उनै उसी जबाब दिता, साड़ा पिता तां अब्राहम ऐ। यीशु ने उनेंगी आखया, जेकर तोस अब्राहम दी औलाद ओदे, तां तोस अब्राहम आला लेखा कम करदे। लेकन ऊन तोस मेरे जिए मनुक्ख गी मारना चांदे ओ, जेनें तुसेंगी ओ सच्च दा वचन दसया, जेड़ा परमेसर कोलां ओनें सुनया, ए तां अब्राहम ने नेई कित्ता हा। तोस अपने पिता आला लेखा कम करदे ओ, “उनै उसी आखया, अस ब्यभिचार कन्ने नेई जम्मे, साड़ा पिता एक ऐ मतलब परमेसर।” यीशु ने उनेंगी आखया, “जेकर परमेसर थुआड़ा पिता ओंदा हा, तां तोस मेरे कन्ने प्यार करदे, किके आऊँ परमेसर थमां आया, आऊँ अपनी मरजी कन्ने नेई आया, लेकन ओनें गै मिगी पेजया। तोस मेरी गल्ल कि नेई समझदे? एसकरी के मेरा वचन सुनी नेई सकदे तोस अपने पिता शतान थमां ओ, ते अपने पिता दी इच्छया गी पूरा करना चांदे ओ। ओ तां शुरू कोलां थमां अत्या करने आला ऐ, ते सचाई च टिकया नेई रिया, किके सच ओदे च ऐ गै नेई। जेलै ओ चुठ बोलदा, तां अपने स्वा थमां गै बोलदा ऐ; किके ओ चुट्ठा ऐ मतबल चुठ दा पिता ऐ। लेकन आऊँ जेड़ा सच्च बोलना ऐं, इसकरी तोस मेरा बश्वास नेई करदे। थुआड़े बिचा कोन मिगी पापी आखी सकदा ऐ? ते जेकर आऊँ सच्च बोलना ऐं, तां तोस मेरा विश्वास कि नेई करदे? जेड़ा परमेसर थमां ओंदा ऐ, ओ परमेसर दी गल्ल सुनदा ऐ; ते तोस एसकरी नेई सुनदे के तोस परमेसर थमां नेई ऐंन।” ए सुनीयै यहूदीयें उसी आखया, के अस ठीक नेई बोलदे, के तू सामरी ऐं ते तेरे बेच दोष्टआत्मा ऐ? यीशु ने जबाब दिता, मेरे बिच दोष्टआत्मा नेई ऐ, लेकन आऊँ अपने पिता दा आदर करना ऐं, ते तोस मेरा बे आदर करदे ओ। आऊँ अपनी सिफत नेई चांदा; लेकन एक ऐ जेड़ा चांदा ऐ, ते न्याय करदा ऐ। आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना के अगर कोई मेरा वचन दा पालन करग तां ओ कदें नेई मरग यहूदीयें उसी आखया, ऊन असेंगी पता चलीयै के तेरे बेच दोष्टआत्मा ऐ। अब्राहम मरी गीया, ते पविखवक्तें बी मरी गै; ते तू आखना ऐं, जेकर कोई मेरे वचन दा पालन करग तां ओ कदें मौत दा स्वाद नेई चखग, साड़ा पिता अब्राहम तां मरी गीया, के तू ओसदे कोलां बड़ा ऐ? ते पविखवक्तें बी मर गै, तू अपने गी के आखना ऐ। यीशु ने जबाब दिता, अगर आऊँ अपनी मैमा करा, तां मेरी मैमा कख्ख बी नेई; पी मेरी मैमा करने आला मेरा पिता ऐ, जिसी तोस अपना परमेसर आखदे ओ। ते तुसें तां उसी नेई जानया, लेकन आऊँ उसी जाननां ऐं, ते जेकर आऊँ आखां के आऊँ उसी नेई जानदा, तां आऊँ थुआड़े अगें चुट्ठा ऐं; लेकन आऊँ उसी जाननां, ते ओसदे वचन उपर चलना ऐं। थुआड़ा पिता अब्राहम मेरा देन दिखने दी आस बेच बड़ा खोश हा, ते ओनें दिख्या, ते खोश ओया। यहूदीयें उसी आखया, अजां तू पंजें सालें बरें दा बी नेई ओया, तांबी तो अब्राहम गी दिखे दा ऐ? यीशु ने उन्दे क्न्ने आखया, “आऊँ थुआड़े क्न्ने सच-सच अखनां ऐं, के एदा हा पैलैं के अब्राहम जमया, आऊँ हा।” ओस बेलै उनै उसी मारने दे आसतै पत्थर चुके, लेकन यीशु छपीयै मंदर चा खेसकी गीया। पी जन्दे बेलै यीशु ने चेलें एक मनुक्ख गी दिख्या, जेड़ा जन्म थमां अन्नां हां। ते ओदे चेलें उसी पूछया, “ए गुरु, कोस ने पाप कित्ता हा के ए अन्नां जमया, एस मनुक्ख ने जां एदे मा-प्यो ने?” यीशु ने जबाब दिता, “नां एस मनुक्ख ने पाप कित्ता, ते नां एदे मा-प्यो ने; पर ए एस लेई ओया के परमेसर दे कम एदे च परकट ओन। जेस ने मिगी पेजा ऐ, असैं ओदे कम देन च गै करना जरुरी ऐ, ओ रात औने आली ऐ, जेदे च कोई कम नेई करी सकदा। जेलै तकर आऊँ दुनिया च ऐं, ओलै तकर आऊँ दुनिया दी लो आं। ए गल्ल आखीयै ओनें जमीन उपर थुकया, ते ओस थूक कन्ने मिट्टी, ते ओ मिट्टी अन्नें दी अखीयाँ उपर लायी।” ते उसी आखया, “जा, शीलोह दे कोण्ड च तोई लै (शीलोह दा मतबल ऐ, पेजया गेदा)। ओनें जाईयै अखीयाँ तोतीयां, ते दिखदा बापस आया। ओसलै पड़ोसीयें, ते जिनैं उसी पैलैं पेख्ख मंगदे दिख्या हा, आखन लगे, के ओ उवै मनुक्ख नेई ऐ, जेड़ा बैठीयै पेख्ख मंगदा हा।” “केछ लोकें आखया, ए उवै गै, दुए बोलन लगे, नेई, लेकन ओदे आला लेखा ऐ। ओसने आखया, आऊँ उवै आं। ओस बेलै ओ उसी पूछन लगे, तेरीयां अखीयाँ कियां खुलीयां? ओनें जबाब दिता, यीशु नां दे मनुक्ख ने मिट्टी मली, ते मेरी अखीयाँ उपर लाईयै मिगी आखया, शीलोह च जाईयै तोई लै; ते आऊँ गीया ते तोईयै दिखन लगया। उनै उसी पूछया, ओ कुत्थें ऐ? ओनें आखया, आऊँ नेई जानदा।” लोक उसी जेड़ा पैलैं अन्नां हां फरीसियें दे कोल लेई गै। जेस देन यीशु ने मिट्टी मलियै ओदीयां अखीयाँ खोलीयां हां, ओ यहूदीयें दा बसां दा धयाडा हा। पी फरीसियें बी उसी पूछया; के तेरीयां अखीयाँ कियां खुली गेईयां? ओसने उनेंगी आखया, “ओसने मेरीयें अखीयैं उपर मिट्टी लाई, पी मैं तोतीयां, ते ऊन आऊँ दिखा नां ऐं।” एस गल्ल उपर केई फरीसी आखन लगे, “ए मानु परमेसर थमां नेई ऐ, किके ओ बसां दे देन गी नेई मनदा।” दुए आखया, “पापी मानु कियां इयै जिये चेन्न दसी सकदा ऐ?” खीरी च उन्दे च फोट पेई गेई। उनै ओस अन्नें मनुक्ख गी पी आखया, “जेस ने तेरीयां अखीयाँ खोलीयां, तू ओदे बारै च के आखना ऐं?” ओनें आखया, “ओ नबी पविखवक्ता ऐ।” लेकन यहूदीयें गी विश्वास नेई ओया के ओ अन्नां हा ते ऊन दिखदा ऐ, जेलै तकर उनै ओदे मा-प्यो जेदीयां अखीयाँ खुलीयां हां, बुलाईयै। उनेंगी पूछया, “के ए थुआड़ा पुत्तर ऐ, जिसी तोस आखदे ओ के ए अन्नां जम्मयां हा? पी ऊन ए कियां दिखदा ऐ?” ओदे मा-प्यो ने जबाब दिता, असेंगी पता ऐ के ए साड़ा पुत्तर ऐ, ते जन्म थमां अन्नां ऐ; लेकन अस ए नेई जांनदे आं के ऊन ए कियां दिखदा ऐ, ते न ए जांनदे आं, के कोने ओदीयां अखीयाँ खोलीयां; ओ समझदार ऐ; ते ओ अपने बारै च अप्पुं दसी ओडग। ए गल्लां ओदे मा-प्यो ने एसकरी बोलियां हां किके ओ यहूदीयें दे अगबें कोलां डरदे हे; किके यहूदी पैलैं गै एक मन ओई चुके दे हे, के जेकर कोई आखे के ओ मसीह ऐ, तां प्रार्थनाकार चा कढया जाग। इसै कारन एदे मा-प्यो ने आखया, “ओ समझदार ऐ; उसै कोलां पूछी लियो।” पी उनै ओस मनुक्ख गी जेड़ा अन्नां हां, दुई बार सदियै आखया, “परमेसर दी स्तुति कर; अस तां जांनयां के ओ मानु पापी ऐ।” ओनें जबाब दिता, “आऊँ नेई जांनदा के ओ पापी ऐ जां नेई; आऊँ एक गल्ल जांनना ऐ के आऊँ अन्नां हा ते ऊन दिखा नां ऐं।” उनै उसी पी आखया, “ओनें तेरे कन्ने के कित्ता? ते कियां तेरीयां अखीयाँ खोलीयां?” ओसने जबाब दिता, “आऊँ तां तुसेंगी पैलैं बोली चुक्या? ते तुसें नेई सुनयां, पी दुई बार सुनना चांदे ओ? के तोस बी ओदे चेलें बनना चांदे ओ?” ओस बेलै उनै उसी बुरा-पला आखीयै बोले, “तू गै ओदा चेला ऐं; अस तां मूसा दे चेलें न, अस जांनदे आं के परमेसर ने मूसा कन्ने ग्ल्लां कित्तियां; लेकन एस मनुक्ख गी नेई जांनदे के ए कुथुंआं दा ऐ।” ओनें उनेंगी जबाब दिता, “ए तां रांनगी दी गल्ल ऐ के तोस नेई जांनदे के ओ कुथुंआं दा ऐ, तान बी ओनें मेरीयां अखीयाँ खोली ओड़ीयां। अस जांनयां के परमेसर पापियें दी नेई सुनदा, लेकन जेकर कोई परमेसर दा पक्त उवै, ते ओदी मरजी दे मताबक चलदा उवै, तां ओ ओदी सुनदा ऐ। दुनिया दे शुरू थमां ए कदें सुनने च नेई आया के कुसे जन्म दे अन्नें दियां अखीयाँ खोलीयां ओन। जेकर ए मानु परमेसर थमां नेई ओंदा, तां ओ केछ बी नेई करी सकदा।” उनै उसी जबाब दिता, “तू तां पक्का पापें च जम्मयां ऐ, तू असेंगी के सखाना ऐं?” ते उनै उसी बार कढी ओड़या। यीशु ने सुनया, के उनै उसी बार कढी ओड़या ऐ, ते उसी मिलयै ओनें आखया, “के तू मनुक्ख दे पुत्तर उपर विश्वास करना ऐ?” ओनें जबाब दिता, “ए प्रभु, ओ कोन ऐ, के आऊँ ओदे उपर विश्वास करां?” यीशु ने उसी आखया, “तो उसी दिख्या बी ऐ, ते ओ उवै ए जेड़ा तेरे कन्ने ग्ल्लां करा दा ऐ।” ओनें आखया, “ए प्रभु, आऊँ तेरे उपर विश्वास करना। ते उसी मत्था टेकया। ओस बेलै यीशु ने आखया, आऊँ एस दुनिया च न्याय लेई आया ऐं, तां जे जेड़े नेई दिख्दे ओ दिखन, ते जेड़े दिख्दे न ओ अन्नें ओई जान। जेड़े फरीसी लोक ओदे कन्ने हे, उनै ए गल्लां सुनीयै उसी बोलया, के अस बी अन्नें ऐ?” यीशु ने उनेंगी आखया, “जेकर तोस अन्नें ओदे तां तुसेंगी कोई पापी नेई आखदा। लेकन ऊन तोस बोलदे ओ के अस दिखने न; एसकरी थुआड़ा पाप बना दा रौंदा ऐ।” “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, के ओ जेड़ा दरबाजे थमां पिड्डें दा घोड़ च दाखल नेई ओंदा, लेकन किसे दुए रसतै चा ओंदा ऐ, ओ चोर ते डाकू ऐ। लेकन जेड़ा दरबाजे थमां अन्दर ओंदा ऐ, ओ पिड्डें गुआल ऐ। ओस लेई पैरेदार दरबाजा खोली दिन्दा ऐ, ते पिड्डां ओसदी बाज सुनदीयां न, ते ओ अपनी पिड्डें गी नां लेईयै सददा ऐ ते बार लेई जन्दा ऐ। ते जेलै ओ अपनी सब पिड्डें गी बार कढी ओड़दा ऐ, तां उन्दे अगें-अगें चलदा ऐ, ते पिड्डां ओदे पिछें-पिछें चली पौंदीयां न; किके ओ ओदी बाज गी पंछानदीयां न। लेकन ओ कुसे दुए दे पिछें नेई जागन, लेकन ओदे कोलां नसगन, किके ओ दुए दी बाज नेई पंछानदीयां न।” यीशु ने उनेंगी ए मसाल बोली, लेकन ओ नेई समझे के ए के ग्ल्लां न जेड़ीयां ओ साड़े कन्ने बोलदा ऐ। “ओस बेलै यीशु ने पी उनेंगी आखया, आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, के पिड्डें दा दरबाजा आऊँ आं। जेड़े मेरे कोलां पैलैं आए ओ सब चोर ते डाकू न; लेकन पिड्डें उंदी नेई सुनी। दरबाजा आऊँ आं; जेकर कोई मेरे थमां अन्दर दाखल उवै, तां मुक्ति पाग, ते अन्दर बार अवै-जा करग ते उसी खाणा मिलग। चोर किसे ओर कम लेई नेई लेकन चोरी करने, अत्या करने, नाश करन लेई ओंदा ऐ, आऊँ एस लेई आया ऐं के ओ जींन, ते बदियै जिंदड़ी जींन। अच्छा गुआल आऊँ ऐं; अच्छा गुआल पिड्डें आसतै जान दिंदा ऐ। मजदूर जेड़ा नां गुआल ऐ ते नां पिड्डें दा मालक ऐ, गिदडें गी औंदे दिखियै पिड्डें गी छुड़ीयै नसी जंदा ऐ; ते गिदड उनेंगी चिरदा ते तितर-बितर करी दिन्दा ऐ। ओ एस लेई नसी जंदा ऐ किके ओ मजदूर ऐ, ते उसी पिड्डें दी चेंता नेई। अच्छा गुआल आऊँ ऐ; आऊँ अपनी पिड्डें गी जाननां ऐं, ते मेरी मेरीयां पिड्डां मिगी जानदीयां न। जियां पिता मिगी जानदा ऐ, ते आऊँ पिता गी जाननां ऐं। ते आऊँ पिड्डें बासतै अपनी जान दिना ऐं। ते मेरीयां ओर बी पिड्डां न जेड़ीयां एस पिड्डें दा घोड़ दियां नेई; मिगी उनेंगी बी लिआना जरुरी ऐ, ओ मेरा बाज सुनगन; ओसलै एक गै चोण्ड ते एक गै गुआल ओग। पिता एस लेई मेरे कन्ने प्यार करदा ऐ, के आऊँ अपना प्राण दिना ऐं, के उसी पी लेई लियां। कोई उसी मेरे कोलां नेई खोंदा, पर आऊँ उसी अप्पुं गै दिना ऐं। मिगी उसी देने दा अख्त्यार ऐ, ते पी लैंन दा बी ऐ। ए उक्म मिगी पिता कोलां मिला ऐ।” “इनें गल्लें कन्ने यहूदीयें च फोट पेई गेई। उन्दे बिचा बड़े सारे बोलन लगे, ते ओदे च दोष्टआत्मा ऐ, ते एदी मत्त मारी दी ऐ; ओसदी कि सुनदे ओ? दुए लोकें आखया, ऐ गल्लां ऐसे मनुक्ख दियां नेई ऐ न, जेदे च दोष्टआत्मा उवै। के दोष्टआत्मा अन्नें दियां अखीयाँ खोली सकदी ऐ?” ओस बेलै यरूशलेम च स्तापना दा त्यार मनयां जा दा हा, ते ठंड दी रेत्त ही। ते यीशु मंदर च सुलैमान दे बेड़े च टैला दा हा। उसै बेलै यहूदीयें आईयै केर्या ते उसी पूछया, “तू असेंगी कदुं तकर पोल च रखगा? अगर तू मसीह ऐं, तां असेंगी साफ-साफ बोली दे। यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, मैं तुसेंगी गी आखी दित्ता, ते तोस विश्वास गै नेई करदे, जेड़ा कम आऊँ अपने पिता दे नां च करना ऐं, ओ गै मेरे गवाह न। पर तोस एसकरी विश्वास नेई करदे, के तोस मेरी पिड्डें बिचा नेई ऐंन। मेरीयां पिड्डां मेरी बाज सुनदीयां न, ते आऊँ उनेंगी जानना ऐं, ते ओ मेरे पिछें-पिछें चलदीयां न। ते आऊँ उनेंगी मेशा दी जिंदड़ी दिना ऐं, ते ओ कदें नाश नेई ओगन; ते कोई बी उनेंगी मेरे अथ्थें चा खुस्सी नेई लैग। मेरा पिता, जेस ने उनेंगी मिगी दिता ऐ, ते कोई उनेंगी ओदे दे अथ्थ चा खुस्सी नेई लेई सकदा। आऊँ ते पिता एक आं। यहूदीयें ओदे उपर पत्थर मारने लेई चुके। एस उपर यीशु ने उनेंगी आखया, मैं तुसेंगी गी अपने पिता त्र्फुं मते सारे चमत्कार दसे, उन्देचा तोस केस गल्ल उपर मिगी पत्थर मारदे ओ? यहूदीयें उसी जबाब दिता, उनै अच्छे कम्में लेई अस पत्थर नेई मारदे, लेकन परमेसर दी निंदया करने दे कारन; ते एस लेई के तू मनुक्ख ओईयै अपने आप गी परमेसर बनाना ऐं।” यीशु ने उनेंगी जबाब दिता, “के थुआड़े कनून च नेई लिख्या ऐ, आऊँ आखया, तोस ईश्वर ओ?” जेकर उनै उसी ईश्वर गलाया जिंदे कोल परमेसर दा वचन पूजया (ते पवित्र शास्त्र दी गल्ल लोपत नेई ओई सकदी) तां जिसी पिता ने पवित्र बनाईयै दिनिया च पेजया, तोस उसी आखदे ओ, के तू निंदया करना ऐं, एसकरी के मैं आखया, आऊँ परमेसर दा पुत्तर ऐं? जेकर आऊँ अपने पिता दे कम गी नेई करदा, तां मेरा विश्वास नेई करयो; लेकन जेकर आऊँ करना ऐं, तां पांवे मेरा बश्वास न बी करो, लेकन उनै चमत्कारें उपर तां बश्वास करो, तांके तोस जानो ते समझो, के पिता मेरे च ऐ, ते आऊँ पिता च आं। ओस बेलै पी उनै उसी पकड़ने दी कोष्ट कित्ती लेकन ओ उन्दे अथ्थें चा निकली गीया। पी ओ यरदन दे दुए पार ओस गजा च चली गीया, जिथें पैलैं यूहन्ना पवित्रशनांन दिंदा हा; ते उत्थें गै रिया। ते बड़े सारे लोक ओदे कोल आईयै उसी आखदे हे, “यूहन्ना ने तां कोई चेन्न नेई दसया, लेकन जे केछ यूहन्ना ने एदे बारै च बोलया हा, ओ सब सच हा।” ते उत्थें बड़े लोकें यीशु उपर बश्वास कित्ता। मरियम ते ओदी पैन्न मार्था दे घरां बैतनिय्याह दा रौने आला लाजर नां दा एक मानु बीमार हा। ए उवै मरियम ही जेनें प्रभु यीशु दे उपर इत्र सुट्टीयै ओदे पैरें गी अपने बालैं कन्ने पुन्जया हा, एदा गै प्रा लाजर बीमार हा। ओसलै ओसदीयें पैन्नें उसी सन्नीया पेजया, “ए प्रभु, देख्ख, जिसी तू प्यार करना ऐं, ओ बमार ऐ।” ए सुनीयै यीशु ने आखया, “ए बीमारी मौत दी नेई; लेकन परमेसर दी मैमा बासतै ऐ, कि एदे कोलां परमेसर दे पुत्तर दी मैमा उवै।” ते यीशु मार्था ते ओसदी पैन्न ते लाजर कन्ने प्यार रखदा हा। जेलै ओनें सुनया के ओ बीमार ऐ, तां जेस जगा उपर ओ हा, उत्थें दो दिन ओर रुकी गीया। एदे बाद ओनें अपने चेलें गी आखया, “आओ, अस पी यहूदीया गी चलचे। चेलें उसी आखया, ए गुरु, आल्ले गै यहूदी तुगी पत्थर मारना चांदे हे, ते के तू पी बी उत्थें जा नां ऐं?” यीशु ने जबाब दिता, “के एक देन दे बारां कैंटे नेई ओदे? जेकर कोई दिनें-दिनें च चलै तां ठोकर नेई खंदा, किके एस दुनिया दी लो दिखदा ऐ। लेकन जेकर कोई रात च चलै तां ठोकर खंदा ऐ, किके ओदे च लो नेई।” ओसने ए गल्लां बोलियां, ते एदे बाद उनेंगी बोलन लगा, “साड़ा मित्र लाजर सेई गीया ऐ, लेकन आऊँ उसी बजालनें गी जाना ऐं।” चेलें बोलन लगे, “ए प्रभु, जेकर ओ सुत्ता दा ऐ, तां ओनें ठीक ओई जाना।” यीशु ने तां ओदी मौत दे बारै च बोलया हा, लेकन उनै समझया के ओनें निंदर च सौनें दे बारै आखया ऐ। ओसलै यीशु ने साफ बोली दिता, “लाजर मरी गीया ऐ; ते आऊँ थुआड़े कारन खोश ऐं के आऊँ उत्थें नेई हा जेदे थमां तोस बश्वास करो। लेकन ऊन आओ, अस ओदे कोल चलचे।” ते थोमा ने जिसी दिदुमुस आख्या जंदा ऐ, अपने साथी चेलें गी आखया, “आओ, अस बी एदे कन्ने मरने गी जाचै।” पी उत्थें आईयै यीशु गी पता चलया के लाजर गी कब्र च रखदे दे चार देन ओई गेदे न। बैतनिय्याह घरां यरूशलेम थमां कोई दो मील दूर हा। ते मते सारे यहूदी मार्था ते मरियम दे कोल उन्दे प्रा दी मौत बेच उनेंगी तसल्ली देन लेई आए हे। जेलै मार्था ने सुनया के यीशु आवा दा ऐ तां ओ ओदे कन्ने मिलनें गी गेई, लेकन मरियम कर च बैठी दी रेई। मार्था ने यीशु गी आखया, “ए प्रभु, अगर तू इत्थैं ओंदा हा, तां मेरा प्रा कदें नेई मरदा। ते मिगी ऊन बी पता ऐ, के जे केछ तू परमेसर कोलां मंगै, परमेसर तुगी देग। यीशु ने उसी आखया, तेरा प्रा जिंदा ओई जाग।” मार्था ने उसी आखया, “मिगी पता ऐ के खीरी दे दिनें च जिंदा ओनें दे बेलै ओ जिंदा ओई जाग।” यीशु ने उसी आखया, “मुर्दे गी जिंदा करने आला ते जिंदड़ी आऊँ गें; जेड़ा कोई मेरे उपर बश्वास करदा ऐ ओ अगर मरी बी जा तां बी जीग, ते जेड़ा कोई मेरे आसतै जिंदा ऐ, ते मेरे उपर बश्वास करदा ऐ, ओ कदें बी नेई मरग। के तू एस गल्ल उपर बश्वास करनी ऐं?” ओनें उसी आखया, “आं ए प्रभु, आऊँ बश्वास करनी आं के परमेसर दा पुत्तर मसीह जेड़ा दुनिया च औने आला ऐ, ओ तू गै ऐं।” ए बोलिऐ ओ चली गेई, ते अपनी पैन्न मरियम गी बलें जिए आखया, “गुरु इत्थैं गै ऐ, ते तुगी बला दा ऐ।” ओ ए सुनदे गै फोरन उठीयै ओदे कोल आई गेई। यीशु अजें तकर घरां नेई पूजे दा हा, लेकन उसै जगै हा जिथें मार्था ओदे कन्ने मिली ही। पी जेड़े यहूदी ओदे कर च आए दे हे, ते उसी तसल्ली दिंदे हे, ए दिखया के मरियम फोरन उठीयै बार गेई ऐ, ऐ समझै के ओ ओदी कब्र उपर रौन आसतै गेई ओग, ओसदे पिछें आईयै। जेलै मरियम उत्थें पूजी जिथें यीशु हा, तां उसी दिखदे गै पैरें च पेई गेई ते आखया, “ए प्रभु, जेकर तोस इत्थैं ओदे हे तां मेरा प्रा नेई मरदा।” जेलै यीशु ने मरियम ते ओदे कन्ने आयदे यहूदीयें गी रोंदे दिखया, तां ओ आत्मा च बडा दुखी ते बेचैन ओया। ते आखया, “तुसें उसी कुत्थें रखे दा ऐ? उनै उसी आखया, प्रभु, आ ते दिखी लै।” यीशु रोया। ते यहूदी बोलन लगे, “दिखो ऐ ओदे कन्ने किनां प्यार करदा हा।” पी उन्देचा केईयें आखया, “के जेस ने अन्नें दियां अखीयाँ खोलीयां, ओ एबी नेई करी सक्या के ए मानु नेई मरदा हा।” “यीशु मन च पी बड़ा दुखी ओईयै कब्र उपर आया, ओ एक गुफा ही, ते एक पत्थर ओदे अगें रखे दा हा। यीशु ने आखया, पत्थर गी बख्खीयै गी करो।” ओस मरे दे लाजर दी पैन्न मार्था उसी आखन लगी, “ए प्रभु, ऊन तां एदे चा मुश्क आवा दी ऐ, किके उसी मरे दे अज्ज चार देन ओई गेदे न। यीशु ने उसी आखया, के मैं तुगी नेई गलाया हा के अगर तू बश्वास करगी तां परमेसर दी मैमा दिखगी?” ओसलै उनै ओस पत्थर गी बख्खीयै गी कित्ता। पी यीशु ने अखीयाँ उपर चुकियै आखया, “ए पिता, आऊँ तेरा शुकर करना ऐं के तुसें मेरी प्रार्थना सुनी लेई ऐ। ते आऊँ जानना ऐं के तोस मेशा मेरी सुन्दे ओ; लेकन पीड जेड़ी चवखे खडोती दी ऐ, उन्दे कारन मैं ए आखया, के ओ बश्वास करन, के तुसें मिगी पेजे दा ऐ। ते ऐ गल्ल आखीयै ओनें बड़ी बाज बेच आखया, ए लाजर निकली आ। जेड़ा मरी गेदा हा, ओ कफ़न च अथ्थ-पैर बझे दे निकली आया, ते ओदा मुहं कपड़े कन्ने बनें दा हा। यीशु ने उनेंगी आखया, उसी खोली ओड़ो ते जान दियो।” पी जेड़े यहूदी मरियम दे कोल आए दे हे, ते ओदा ए चमत्कार दिखया हा, उन्देचा बड़े सारें लोकें ओदे उपर बश्वास कित्ता। लेकन उन्देचा केईयें फरीसियें दे कोल जाईयै यीशु दे चमत्कारें दे बारै दा समाचार दिता। एदे उपर प्रधान याजकें ते फरीसियें महासभा दे लोकें गी किट्ठा करियै आखया, अस के करचै? “ए मानु तां बड़े चेन्न दसदा ऐ। जेकर अस उसी इयां गै छुड़ी ओड़गे, तां सारें ओदे उपर बश्वास करन लगी पौना, ते रोमी सरकार ने आईयै साड़ा मन्दर ते जाती दौनी उपर कब्जा करी लैगन।” ओसलै उन्दे बिचा कैफा नां दे एक मानु ने जेड़ा ओस साल दा महायाजक हा, उनेंगी बोलन लगया, “तोस केछ बी नेई जांनदे; ते न ए सोचदे ओ के थुआड़े लेई ए पला ऐ के साड़े लोकें लेई एक मानु मरे, ते नां ए जे, के सारी जाती खत्म न उवै। ए गल्ल ओनें अपनी त्र्फुं नेई आखी, लेकन ओस साल दा महायाजक ओईयै पविखवाणी कित्ती, के यीशु ओस जाती लेई मरग; ते न सेरफ ओस जाती लेई, वरन एस लेई बी, के परमेसर दे तितर-बितर बच्चें गी एक करी दे। मतलब उसै देन थमां ओ उसी मारी ओड़ने दी सलहा करन लगी पे।” एसकरी यीशु ओस बेलै थमां खुलेआम यहूदीयें च परकट नेई ओया, लेकन उत्त्थुं दा जंगल दे लागे दे लाके एप्रैम नां, दे शैर गी चली गीया; ते अपने चेलें कन्ने उत्थें गै रौन लगया। ते यहूदीयें दे फसह दा त्यार कोल हा, ते मते सारे लोक फसह दे त्यार थमां पैलैं अपने लाके चा यरूशलेम च गै, के अपने आप गी शोद्ध करन। ओ यीशु गी तुप्दे ते मंदर च खडोईयै अप्पुं पिछें आखन लगे, तोस के समझदे ओ? के ओ त्यार च नेई औग? ते प्रधान याजकें ते फरीसियें ए उक्म दिते दा हा, के कुसे गी ए पता लगे के यीशु कुत्थें ऐ, तां ओ दसै, तां जे उसी पकड़ी लेचै। पी यीशु फसह दे त्यार थमां छें; देन पैलैं बैतनिय्याह दे घरां च आया, जिथें लाजर हा, जिसी यीशु ने मोदे चा जिन्दा कित्ता हा। उत्थें उनै ओदे बासतै रुट्टी त्यार कित्ती, ते मार्था बी सेवा करा दी ही, ते लाजर बी उन्देचा एक हा जेड़ा ओदे कन्ने रुट्टी खाण लेई बैठे दा हा। ओस बेलै मरियम ने जटामासी दा बड़ा मैंगा इत्र लेईयै यीशु दे पैरें च ढोल्या, ते अपने बालैं कन्ने ओदे पैरें गी पुन्जया; ते इत्र दी खुशबु कन्ने पूरा कर खशबूदार ओई गीया। लेकन ओदे चेलें बिचा यहूदा इस्करियोती ने, जेड़ा यीशु गी पड़काना चांदा हा, ओ आखन लगया, “ऐ इत्र गी त्रै सौ देन दी धयाडी दीनार सीका च बेचियै गरीबें गी कि नेई दित्ता गीया?” ऐ गल्ल ओनें एसकरी नेई आखी के उसी गरीबें दी चेंता ही, लेकन एस लेई के ओ चोर हा ते ओदे कोल उन्दी पैसें आली थैली रौंदी ही, जे केछ ओदे च पांदे हे ओ उसी चोरी करी लैंदा हा। यीशु ने आखया, “एस इत्र गी मेरे दबने दे देन लेई रौंन दे। किके गरीब तां थुआड़े कन्ने मेशा रौंदे न; लेकन आऊँ मेशा थुआड़े कन्ने नेई रौगा।” यहूदियों दी बड़ी भीड़ गी पता चली गीया, के ओ उत्थें ऐ, तां ओन सेरफ यीशु लेई आए लेकन एसकरी के लाजर गी दिखचै, जिसी ओनें मरें दा बिचा जिन्दा कित्ता हा। ओस बेलै प्रधान याजकें लाजर गी मारी ओड़ने दी सलहा बनाई। किके ओदे कारन बड़े सारे यहूदी लोग चली गै, ते यीशु दे उपर बश्वास कित्ता। दुए देन मते सारे लोक जेड़े त्यार च आए दे हे, ऐ सुनया के यीशु यरूशलेम च आवा दा ऐ। लोकें खजूर दियां डालियाँ लेतीयां, ते ओदे कन्ने मिलने गी निकले, ते पकारन लगे, “होशाना! तन्न ऐ इस्राएल दा राजा, जेड़ा प्रभु दे नां च ओंदा ऐ, “जेलै यीशु गी गदहे दा एक बच्चा मिलया, तां ओ ओदे उपर बैठा, जियां लिखा ऐ, “ए सिय्योन दी तीये, नेई डर; देख, तेरा राजा गदहे दे बच्चे उपर चढ़ीयै आवा दा ऐ।” ओदे चेलें पैलैं ए गल्लां नेई समझे हे, लेकन जेलै यीशु दी मैमा परकट ओई, तां उनेंगी याद आया, के ए गल्लां ओदे बारै च लिखी यांहां; ते लोकें ओदे कन्ने इयै जीया सलूक कित्ता हा। ओसलै पीड़ दे लोक जेड़े ओदे कन्ने आए दे हे ए गवाही दिती के ओनें लाजर गी कब्र चा बार बलाईयै, मरें दा बिचा जिन्दा कित्ता हा। एस लेई लोक ओदे कन्ने मिलनें लेई आए हे किके उनै सुना हा, के ओनें ए चमत्कार दसया ऐ। ओस बेलै फरीसियें एक दुए गी आखया, “सोचो, तोस लोक केछ नेई करी सका दे ओ; दिखो, दुनिया ओदे पिछें ओई गेई ऐ।” जेड़े लोक ओस त्यार च अराधना करन आए दे हे उन्देचा केई यूनानी लोक हे। उनै गलील जिले दे बेतसैदा दे रौने आले फिलिप्पुस दे कोल आईयै ओदे अगें अर्ज कित्ती, “श्रीमान्, अस यीशु कन्ने मिलना चांन्ने आं।” फिलिप्पुस ने आईयै अन्द्रियास गी आखया, पी अन्द्रियास ते फिलिप्पुस ने जाईयै यीशु गी गलाया। एस पर यीशु ने आखया, “ओ बेलै आई गीया ऐ, के मनुक्ख दे पुत्तर दी मैमा उवै। आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना, के जेलै तकर कनक दा दाना जमीने च पेईयै मरी नेई जन्दा, ओ इकला रौंदा ऐ; लेकन जेलै मरी जन्दा ऐ, तां ओ बडा फल दिंदा ऐ। जेड़ा अपने प्राण गी प्यारा समझदा ऐ, ओ उसी गुआई दिंदा ऐ; ते जेड़ा कोई एस दुनिया च अपने प्राण गी प्यारा नेई समझदा ऐ; ओ ओसदी मेशा दी जिंदड़ी लेई रखया करदा ऐ। जेड़ा कोई मेरी सेवा करग, ते मेरे पिछें आई जा, ते जिथें आऊँ ओगा, उत्थें मेरा सेवक बी ओग। जेड़ा कोई मेरी सेवा करग, तां पिता ओदा आदर करग।” ऊन मेरा मन दुखी ओआ दा ऐ। एसकरी ऊन आऊँ के आखां? ए प्यो, मिगी एस कड़ी कोलां बचा? लेकन आऊँ इसै कारन एस कड़ी गी पूजया ऐं। ए पिता अपने नां दी मैमा कर। “ओस बेलै ए अकाशवाणी ओई, मैं ओसदी मैमा कित्ती ऐ, ते पी बी करगा।” ओस बेलै जेड़े लोक खडोईयै सुना दे हे, उनै आखया, के बदल गरजया, दुए आखया, “कोई सोर्गदूत ओदे कन्ने बोलया।” एस गल्ल उपर यीशु ने आखया, “ऐ बाज मेरे लेई नेई ऐ, लेकन थुआड़े लेई आई ऐ। ऊन एस दुनिया दा न्याय ओंदा ऐ, ऊन एस दुनिया दा राज करने आला बार कढी दित्ता जाग। ते आऊँ जेकर तरती उपर ऊंचा चाडया जागा, तां सारें गी अपने कोल खिची लैगा।” ए गल्ल बोलियै ओनें ए परकट करी दित्ता, के ओ केड़ी मौत कन्ने मरग। एदे उपर लोकें उसी आखया, “असैं कनून दी ऐ गल्ल सुनी दी ऐ, के मसीह मेशा लेई रौग, पी तू के आखना ऐ, के मनुक्ख दे पुत्तर गी सूली उपर चाडया जाना जरुरी ऐ? ऐ मनुक्ख दा पुत्तर कोन ऐ?” यीशु ने उनेंगी आखया, “लो ऊन थोडे बेच थुड़े चेर तकर ऐ। जेलै तकर लो थुआड़े कन्ने ऐ अतुं तकर चलदे चलो, ऐसा नेई उवै के न्हेरा तुसेंगी आई केरै; जेड़ा नेरे च चलदा ऐ ओ नेई जानदा के ओ कुत्थें गी जा दा ऐ। “जेलै तकर लो थुआड़े कन्ने ऐ, लोई उपर बश्वास करो के तोस लोई दे बच्चे बनों। ए ग्ल्लां बोलियै यीशु चली गीया ते उंदे कोलां छपे दा रिया।” “ते ओस उनेंगी इन्नें चेन्न दसे, पी बी उनै ओदे उपर बश्वास नेई कित्ता, “तां जे यशायाह पविखवक्ता दा ओ वचन पूरा उवै जेड़ा ओसने बोलया हा, ए प्रभु, साड़ी खबर उपर कोसनें बश्वास कित्ता ऐ? ते प्रभु दी बांह कोदे उपर परकट ओई? “एस कारन ओ बश्वास नेई करी सके, किके यशायाह ने एबी गलाया ऐ, “ओसने उंदीयां अखीयाँ अन्नीयां, ते उंदा मन कठोर करी दिता ऐ; कुतै ऐसा नेई उवै, के ओ अखीयाँ दिखन, ते मने कोलां समझन, ते फिरन, ते आऊँ उनेंगी चंगा करां। यशायाह ने ऐ ग्ल्लां एसकरी बोलियां, के ओसने ओदी मैमा दिखी, ते ओंने ओदे बारै च ग्ल्लां कित्तियां। ते पी सरदारें बिचा बड़े लोकें ओस उपर बश्वास कित्ता, लेकन फरीसियें दे कारन ओ अपने आप गी सामने नेई आनदे हे, ऐसा नेई उवै के ओ प्रार्थनाकार बिचा बार कढी दित्ते जान; किके उनेंगी लोकें थमां सिफत परमेसर दी सिफत कोल प्यारी लगदी ही।” यीशु ने पकारीयै आखया, “जेड़ा मेरे उपर बश्वास करदा ऐ, ओ मेरे उपर नेई पर मेरे पेजने आले उपर बश्वास करदा ऐ। ते जेड़ा मिगी दिखदा ऐ, ओ उसी दिखदा ऐ जेस ने मिगी पेजे दा ऐ। आऊँ दुनिया च लों बनियै आया ऐं तां जे जेड़ा कोई मेरे उपर बश्वास करै, ओ नेरे च नेई रौग। जेड़ा कोई मेरीयां गल्लां सुनीयै नेई मनें, तां आऊँ उसी दोषी नेई आखदा; किके आऊँ दुनिया गी दोषी बनानें लेई नेई, लेकन दुनिया दा उद्धार करन लेई आएदा ऐं। जेड़ा मिगी तोच्छ समझदा ऐ ओ मेरीयां गल्लां कबूल नेई करदा ऐ उसी दोषी आखने आला तां एक ऐ; मतलब जेड़ा वचन मैं गलाया ऐ, ओ खीरी दे दिनें च उसी दोषी आखघ। किके मैं अपनी त्र्फुं गल्लां नेई कित्तियां, लेकन पिता जेस ने मिगी पेजे दा ऐ उसै मिगी उक्म दित्ता ऐ, के आऊँ के-के आखां ते के-के बोलां? ते आऊँ जाननां ऐं, के ओदा उक्म मेशा दी जिंदड़ी ऐ एसकरी आऊँ जे केछ बोलना ऐं, ओ जे केछ पिता ने आखया ऐ उवै बोलना ऐं।” फसह दे त्यार थमां पैलैं, जेलै यीशु ने समझी लिया, के मेरी ओ कड़ी आई पूजी दी ऐ के दुनिया गी छडीयै पिता दे कोल जां, तां अपने लोकें कन्ने, जेड़े दुनिया च हे, जियां प्यार ओ करदा आया हा, खीरी तकर उयांगै प्यार करदा रिया। ते जेलै शतान शमौन दे पुत्तर यहूदा इस्करियोती दे मन च ए गल्ल पाई बैठा हा, के ओ उसी पड़का, तां पोजन दे बेलै ते यीशु ने, ए समझीयै के पिता ने सारा केछ मेरे अथ्थ च करी दिता ऐ, ते आऊँ परमेसर त्र्फुं आया ऐं ते परमेसर कोल जनां ऐं, यीशु ने पोजन छडीयै अपने कपड़े तुआरी ओड़े, ते प्रना लेईयै अपना लक्क बन्नयां। ते पांढे च पानी परियै चेलें दे पैर तोना ते जेड़ा प्रना ओनें लक्क च बन्ने दा हा उसै कन्ने उन्दे पैर पुंजन लगया। जेलै ओ शमौन पतरस कोल आया तां पतरस आखया, “ए प्रभु, के तू मेरे पैर तोना ऐं?” यीशु ने जबाब दिता, “जे आऊँ करा नां ऐं, तू उसी अजां नेई जानदा ऐ, लेकन एदे बाद समझ गा।” पतरस ने उसी आखया, “आऊँ अपने पैर कदें नेई तोना देगा! ए सुनीयै यीशु ने आखया, जेकर आऊँ तेरे पैर नेई तुयाँ, तां मेरे कन्ने तेरा केछ बी सांझा नेई।” शमौन पतरस ने उसी आखया, “ए प्रभु, तां छड़े मेरे पैर गै नेई, पर मेरे अथ्थ ते सेर बी तोई ओड़।” यीशु ने उसी आखया, “जेड़ा नाई चुक्या ऐ उसी पैर तोने दे सवा ते केश तोने दी जरुरत नेई, लेकन सब दे सब शोद्ध नेई।” ओ तां अपने पड़काने आले गी जानदा हा एसकरी ओनें बोलया, “तोस सब दे सब शोद्ध नेई।” जेलै ओ उन्दे पैर तोई चुकया, ते अपने कपड़े पी पाईयै बैठी गीया, ते उनेंगी आखन लगया, “के तोस समझे के मैं थुआड़े कन्ने के कित्ता? तोस मिगी गुरु, ते प्रभु, आखदे ओ, ते ठीक आखदे ओ, किके आऊँ उवै आं। जेकर मैं प्रभु ते गुरु ओईयै थुआड़े पैर तोते, तां तुसेंबी एक दुए दे पैर तोना चाईदे। किके मैं तुसेंगी नमूना दसया ऐ, के जियां मैं थुआड़े कन्ने कित्ता ऐ, तोस बी इयां गै करो। आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, दास अपने मालक कोलां बड़ा नेई; ते न पेजे दा अपने पेजने आले कोलां बड़ा ऐ। तोस तां ए गल्लां जांनदे ओ, ते जेकर इन्दे उपर चलो तां तन्न ओ। आऊँ थुआड़े सारें दे बारै च नेई आखदा, लेकन जिनेंगी मैं चुनी लेत्ता ऐ, उनेंगी आऊँ जानना ऐं; लेकन ए एस करियै ऐ, के पवित्र शास्त्र दा ओ वचन पूरा उवै, जेड़ा मेरे क्न्ने रुट्टी खादी ऐ, ओ मेरे खलाफ ओईया। ऊन आऊँ एदे ए ओनें कोलां पैलैं तुसेंगी दसी दिना ऐं के जेलै ए होई जा तां तोस बश्वास करो के आऊँ उवै आं। आऊँ तुसेंगी सच-सच आखाना ऐं, के जेड़ा मेरे पेजने आले गी कबूल करदा ऐ, ओ मिगी कबूल करदा ऐ; ते जेड़ा मिगी कबूल करदा ऐ, ओ मेरे पेजने आले गी कबूल करदा ऐ।” “ए गल्लां करने दे बाद यीशु आत्मा च दुखी ओया ते ए गवाही दिती के, आऊँ थआड़े कन्ने सच-सच आखना ऐं, के थुआड़े बिचा गै एक मिगी पड़काग।” चेलें शक करन लगे, के ए कोदे बारै च बोलदा ऐ, एक दुए गी दिखन लगे। ओदे चेलें बिचा एक जिसी यीशु प्यार करदा हा, ओ यीशु दी छाती दे कोल चुकियै बैठे दा हा। शमौन पतरस ने उसी शारा करियै पूछया, “असेंगी दस, के ओ कोदे बारै च आखादा ऐ?” ओनें पी उसै चाली यीशु दी छाती दे कोल चुकियै उसी पूछया, ए प्रभु, “ओ कोन ऐ?” यीशु ने जबाब दिता, “जिसी आऊँ ए रुट्टी दा टुकड़ा डोबियै देगा, ओ उवै ऐ।” ते ओनें टुकड़ा डोबियै शमौन इस्करियोती दे पुत्तर यहूदा गी दिता। टुकड़ा लैंदे गै ओदे च शतान बस्सी गीया; ओसलै यीशु ने उसी आखया, “जे केछ तू करने आला ऐ, फोरन कर। लेकन उत्थें बैठनें आलें कुसे गी बी पता नेई चलया के ओनें ए गल्ल कि आखी। यहूदा इस्करियोती दे कोल रपें दी थैली ओंदी ही एसकरी कुसे-कुसे समझया, के यीशु उसी आखादा ऐ, के जे केछ असेंगी त्यार लेई चाईदा ऐ खरीदी लेई आ, जां के गरीबें गी केछ दे। ओस बेलै ओ टुकड़ा लेईयै फोरन बार चली गीया; ते ए राती दा बेला हा।” जेलै ओ बार चली गीया तां यीशु ने आखया, “ऊन मनुक्ख दे पुत्तर दी मैमा ओई ऐ; ते परमेसर दी मैमा ओदे च ओई; ते परमेसर बी अपने च ओदी मैमा करग, मतलब फोरन करग। ए बच्यो, आऊँ ओर थुड़े चेर थुआड़े कन्ने आं; तोस मिगी तुपगे, ते जियां मैं यहूदीयें गी गलाया हा, जिथें आऊँ जा करना, उत्थें तोस नेई आई सकदे, उयांगै आऊँ ऊन तुसेंगी बी आखना ऐं। आऊँ तुसेंगी एक नमां उक्म दिना ऐं के एक दुए कन्ने प्यार करो; जियां मैं थुआड़े कन्ने प्यार कित्ता ऐ, इयां गै तोस बी एक दुए कन्ने प्यार करो। जेकर तोस अप्पुं बिचें प्यार करगे, तां एदे कोलां गै सारें गी पता चलग के तोस मेरे चेलें ओ।” शमौन पतरस ने उसी आखया, “ए प्रभु तू कुत्थें जाना ऐ?” यीशु ने जबाब दिता, “जिथें आऊँ जा नां ऐं, उत्थें तू अजें मेरे पिछें आई नेई सकदा; लेकन एदे बाद तू मेरे पिछें औगा।” पतरस ने उसी आखया, “ए प्रभु, ऊन आऊँ तेरे पिछें कि नेई आई सकदा? आऊँ तां तेरे लेई अपना प्राण बी देगा।” यीशु ने जबाब दिता, के तू मेरे आसतै अपना प्राण देगा? आऊँ तुगी सच-सच आखना ऐं के कुकड बांग तकर तू मेरा तरै बारी एन्कार करगा। “थुआड़ा मन परेशान नेई उवै, तोस परमेसर उपर बश्वास करदे ओ मेरे उपर बी बश्वास करो। मेरे पिता दे कर रौने लेई बड़ीयां जगां न, जेकर नेई ओदीयां हां, तां आऊँ तुसेंगी आखी ओड़दा हा, किके आऊँ थुआड़े लेई जगा त्यार करने गी जा करना ऐं। ते जेकर आऊँ जाईयै थुआड़े लेई जगा त्यार करा, तां पी आईयै तुसेंगी अपने उत्थें लेई जागा, के जिथें आऊँ रवां, उत्थें तोस बी रवो।” ते जिथें आऊँ जा नां ऐं तोस उत्थें दा रस्ता जांनदे ओ। थोमा ने उसी आखया, “ए प्रभु, अस नेई जांनदे के तू कुत्थें गी जा नां ऐं; तां ओ रस्ता कियां जानचै?” यीशु ने उसी आखया, “रस्ता ते सच्च ते जिंदड़ी आऊँ आं; मेरे बगैर कोई पिता दे कोल नेई आई सकदा। जेकर तुसें मिगी जां नां ओंदा, तां मेरे पिता गी बी जांनदे; ते ऊन उसी जांनदे ओ, ते उसी दिखा दा बी ऐ।” फिलिप्पुस ने उसी आखया, “ए प्रभु, असेंगी पिता दसी ओड़; ते इयै साडे़ लेई काफी ऐ।” यीशु ने उसी आखया, “ए फिलिप्पुस, आऊँ इन्नें दिनें थमां थुआड़े कन्ने आं, ते के तू मिगी नेई जानदा? जेस ने मिगी दिखया ऐ, ओनें पिता गी दिखया ऐ; तू कि आखना ऐ, के असेंगी पिता दस।” के तू बश्वास नेई करदा के आऊँ पिता च आं ते पिता मेरे च ऐ? ए गल्लां जेड़ीयां आऊँ तुसेंगी आखा नां ऐं, अपने थमां नेई आखा नां, लेकन पिता मेरे च रेईयै अपने कम करदा ऐ। मेरे उपर गै बश्वास करो, के आऊँ पिता च ऐं, ते पिता मेरे च ऐ; नेई तां मेरे कम्में दे कारन बश्वास करो। “आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, के जेड़ा मेरे उपर बश्वास करदा ऐ, ए कम जेड़े आऊँ करना ऐं ओ बी करग, मतलब इन्दे कोलां बी बड्डे कम्म करग, किके आऊँ पिता कोल जा नां ऐं। ते जे केछ तोस मेरे नां च मगंगे, उवै आऊँ करगा के पुत्तर थमां पिता दी मैमा उवै। जेकर तोस मेरे कोलां मेरे नां च केछ मगंगे, तां आऊँ उसी करगा।” “जेकर तोस मेरे कन्ने प्यार करदे ओ, तां मेरे उक्में गी मनगे। ते आऊँ पिता कन्ने अर्ज करगा, ते ओ तुसेंगी एक ओर मददगार देग, के ओ मेशा थुआड़े कन्ने रौग। मतलब सच्च दा आत्मा, जिसी दुनिया कबूल नेई करी सकदी, किके ओ नां उसी दिखदी ऐ ते नां उसी जानदी ऐ; तोस उसी जांनदे ओ, किके ओ थुआड़े कन्ने रौंदा ऐ, ते ओ थुआड़े च ओग।” “आऊँ तुसेंगी अनाथ नेई छुड़गा, आऊँ थुआड़े कोल बापस औगा। ते थुड़ा चेर रेई गीया ऐ के दुनिया मिगी नेई दिखग, लेकन तोस मिगी दिखगे; एसकरी के आऊँ जिंदा ऐं, ते तोस बी जिंदे रौगे। ओस देन तोस जानगे के आऊँ पिता च आं, ते पिता मेरे च, ते आऊँ थुआड़े च आं। जेदे कोल मेरे उक्म न ओ उनेंगी मनदा ऐ, उवै मेरे कन्ने प्यार करदे न; ते जेड़ा मेरे कन्ने प्यार करदा ऐ, ओस कन्ने मेरा पिता प्यार करग, ते आऊँ ओस कन्ने प्यार करगा, ते अपने आप गी ओस उपर परकट करगा। यहूदा जेड़ा इस्करियोती नेई हा, उसी आखया, ए प्रभु, ऐसा के ओया के तू अपने आप गी साड़े उपर परकट करना चांना ऐं, ते दुनिया उपर नेई?” यीशु ने उसी जबाब दिता, “जेकर कोई मेरे कन्ने प्यार करै तां ओ मेरे वचन दा पालन करग, ते मेरा पिता ओदे कन्ने प्यार करग, ते अस ओदे कोल औगे ते ओदे कन्ने वास करगे। जेड़ा मेरे कन्ने प्यार नेई करदा, ओ मेरे वचन नेई मनदा; ते जेड़ा वचन तोस सुनदे ओ, ओ मेरे नेई लेकन मेरे पिता दा ऐ, जेस ने मिगी भेजया ऐ। ए गल्लां मैं थुआड़े कन्ने रौंदै तुसेंगी बोलियां हां। लेकन मददगार मतलब पवित्र आत्मा जिसी पिता मेरे नाम च भेजग, ओ तुसेंगी सारीयां गल्लां सखाग, ते जे केछ मैं तुसेंगी बोला ऐ, ओ सब तुसेंगी याद कराग।” आऊँ तुसेंगी शान्ति देई जना ऐं, अपनी शान्ति तुसेंगी दिना ऐं; जियां दुनिया दिंदी ऐ, आऊँ उयां नेई दिंदा; थुआड़ा मन नेई कबरां ते नेई डरे। तुसें सुनया, के मैं तुसेंगी बोलया हा, आऊँ जना, ते थुआड़े कोल पी औगा। जेकर तोस मेरे कन्ने प्यार करदे ओ, तां एस गल्ल थमां खोश ओदे, के आऊँ पिता कोल जा नां ऐं, किके पिता मेरे कोलां बड़ा ऐ। ते मैं ऊन ए ओनें थमां पैलैं तुसेंगी आखी दिता ऐ, के जेलै ओ जाग, तां तोस बश्वास करो। ऊन थमां आऊँ थुआड़े कन्ने ओर बड़ीयां गल्लां नेई करगा, किके एस दुनिया दा सरदार ओंदा ऐ। मेरे उपर ओदा कोई आक्क नेई, लेकन ए एसकरी ओंदा ऐ के दुनियें गी पता लगे के आऊँ पिता कन्ने प्यार करना ऐं, ते जियां मेरे पिता ने मिगी उक्म दिता ऐ आऊँ उयांगै करना ऐं। उठो, ईथुं दा चलचे। “सच्ची अंगुरें दी बेल आऊँ आं, ते मेरा पिता करसान ऐ। जेड़ी डाली मेरे च ऐ ते नेई फलदी, उसी ओ कटी ओड़दा ऐ; ते जेड़ी डाली फलदी ऐ, उसी ओ छांटदा ऐ के ओर फलै। तोस तां ओस वचन दे कारन जेड़े मैं तुसेंगी बोले न, शोद्ध ओ। तोस मेरे च बने रवो, ते आऊँ थुआड़े च। जियां डाली जेकर अंगुरें दी बेल च बनी नेई रवै, तां अपने आप च फली नेई सकदी, इयां गै तोस बी जेकर मेरे च नेई बने रौगे तां फली नेई सकदे। आऊँ अंगुरें दी बेल आं, तोस डालियाँ ओ। जेड़ा मेरे च बना रौंदा ऐ, ते आऊँ ओदे च, ओ बड़ा फल फलदा ऐ, किके मेरे कोलां लग्ग ओईयै तोस केछ बी नेई करी सकदे। जे कोई मेरे च बना नेई रवै, तां ओ डाली आला लेखा सुटया जंदा ऐ, ते सुकी जंदा ऐ; ते लोग उनेंगी किट्ठा करियै अग्गी च सुट्टी दिन्दे न, ते ओ फ्कोई जदीं ऐ। जेकर तोस मेरे च बने रवो ते मेरे वचन थुआड़े च बने रौन, तां जेड़ा चाओ मंगो तां ओ थुआड़े लेईं ओई जाग। मेरे पिता दी मैमा एदे छा गै ओंदी ऐ, कि तोस मता सारा फल लेई आओ, तैलूं गै तोस मेरे चेलें अख्खे जागे। जियां पिता ने मेरे कन्ने प्यार कित्ता, इयां गै आऊँ बी थुआड़े कन्ने प्यार करगा; मेरे प्यार च बने रवो। जेकर तोस मेरे उक्में दा पालन करगे, तां मेरे प्यार च बने रौगे, जियां के मैं अपने पिता दे उक्में पालन कित्ता ऐ, ते ओदे प्यार च बना रौना ऐं। मैं ए गल्लां थुआड़े कन्ने एसकरी कित्तियां न, के मेरी खुशी थुआड़े च बनी रवै, ते थुआड़ी खुशी पूरी ओई जा।” “मेरा उक्म ए ऐ के जियां मैं थुआड़े कन्ने प्यार कित्ता, इयां गै तोस बी एक दुए कन्ने प्यार करो। एदे छा बड़ा प्यार कुसे दा नेई, के कोई अपने दोस्तें लेई प्राण दे। जेड़े उक्म आऊँ तुसेंगी दिना ऐं, जेकर उसी मनंगे तां तोस मेरे मित्र ओ। उनै थमां आऊँ तुसेंगी दास नेई आखगा, किके दास नेई जानदा के ओदा मालक के करदा ऐ, लेकन मैं तुसेंगी मित्र गलाया ऐ, किके मैं जेड़ीयां गल्लां अपने पिता थमां सुनाया न, ओ सब तुसेंगी दसी ओड़ीयां। तुसें मिगी नेई चुनयां, लेकन मैं तुसेंगी चुने दा ऐ ते तुसेंगी रखया के तोस जाईयै फल लेई आओ; ते थुआड़ा फल बना रवै, के तोस मेरे नां च जे केछ पिता कोलां मंगो, ओ तुसेंगी दे। इनें गल्लें दा उक्म आऊँ तुसेंगी एसकरी दिना ऐं, के तोस एक दुए कन्ने प्यार करो।” जेकर दुनिया थुआड़े कन्ने बैर करदी ऐ, तां तोस जांनदे ओ, के ओनें थुआड़े थमां पैलैं मेरे कन्ने बैर कित्ती। जेकर तोस दुनिया दे ओदे, तां दुनिया अपने कन्ने प्यार करदी; लेकन एस कारन तोस दुनिया दे नेई, आलां के मैं तुसेंगी दुनिया बिचा चुनी लेता ऐ, एसकरी दुनिया थुआड़े कन्ने बैर करदी ऐ। जेड़ीयां गल्लां मैं थुआड़े कन्ने कित्तियां हां, दास अपने मालक कोलां बड़ा नेई ओंदा, इसी याद रखो। जेकर उनै मिगी सताया, तां तुसेंबी सतागन; जेकर उनै मेरी गल्ल मनी, तां थुआड़ी बी मनगन। लेकन ए सब केछ ओ मेरे नां दे कारन थुआड़े कन्ने करगन, किके ओ मेरे पेजने आले गी नेई जांनदे। जेकर आऊँ नेई ओंदा ते उंदे कन्ने गल्लां नेई करदा, तां ओ पापी नेई खवाँदे, लेकन ऊन उनै उन्दे पाप लेई कोई बहाना नेई। जेड़ा मेरे कन्ने बैर करदा ऐ ओ मेरे पिता कन्ने बी बैर करदा ऐ। जेकर आऊँ उंदे च ओ कम नेई करदा, जेड़े ओर कुसे ने नेई कित्ते, तां ओ पापी नेई खवाँदे, लेकन ऊन तां उनै मिगी ते मेरे पिता गी दौनी गी दिखया, ते दौनी कन्ने बैर कित्ती। ते ए एसकरी ओया के ओ वचन पूरा उवै, जेड़ा उन्दे कनून च लिखा हा, “उनै मेरे कन्ने बिना मतलब दा बैर कित्ता।” लेकन जेसलै ओ मददगार औग, जिसी आऊँ थुआड़े कोल पिता थमां पेजगा, मतलब सच्च दा आत्मा जेड़ा पिता थमां निकलदा ऐ, तां ओ मेरी गवाही देग। ते तोस बी गवाह ओ किके तोस शुरू थमां मेरे कन्ने रे ओ। ए गल्लां मैं थुआड़े कन्ने एस लेई कित्तियां, के तोस ठोकर नेई खायो। ओ तुसेंगी प्रार्थनाकार चा कढी ओड़गन, मतलब ओ बेला औना ऐ, के जेड़ा कोई तुसेंगी मारी ओड़ग, ओ ए समझग के आऊँ परमेसर दी सेवा करा नां ऐं। ते ओ ऐसा एस लेई करगन, के उनै न पिता गी जानया ऐ ते न मिगी जांनदे न। लेकन ए गल्लां मैं एस लेई थुआड़े कन्ने आखीयां, के जेलै उन्दा पूरा ओनें दा बेला औग तां तुसेंगी याद आई जा, के मैं तुसेंगी पैलैं गै आखी दिता हा, मैं शुरू च थुआड़े कन्ने ए गल्लां एस लेई नेई आखीयां किके आऊँ थुआड़े कन्ने हा। ऊन आऊँ अपने पेजने आले दे कोल जा नां ऐं; ते थुआड़े बिचा कोई मिगी नेई पुछदा, तू कुत्थें गी जा नां ऐ? लेकन मैं जेड़ीयां ए गल्लां थुआड़े कन्ने आखीयां न, एस लेई थुआड़ा मन दोख कन्ने परी गीया। पी बी आऊँ थुआड़े कन्ने सच्च आखना ऐं, के मेरा जाना थुआड़े लेई अच्छा ऐ, किके जेकर आऊँ नेई जां, तां ओ मददगार थुआड़े कोल नेई औग, लेकन अगर आऊँ जागा, तां उसी थुआड़े कोल पेजी देगा। ते ओ आईयै दुनिया गी पाप ते तार्मिकता ते न्याय दे बारै च ऐसास कराग। पाप दे बारै च एस लेई के ओ मेरे उपर बश्वास नेई करदे। ते तार्मिकता दे बारै च एस लेई के आऊँ पिता दे कोल जांना ऐं, ते तोस मिगी पी नेई दिखगे। ते न्याय दे बारै च एस लेई के दुनिया दा राजा दोषी मनया गीया ऐ। मैं थुआड़े कन्ने ओर बी बड़ीयां सारीयां गल्लां करनीयां न, लेकन तोस आले सुनी नेई सकदे। लेकन जेलै ओ, मतबल सच्च दा आत्मा औग, तां ओ तुसेंगी सच दा रस्ता दसग, किके ओ अपने थमां नेई बोलग, लेकन जे केछ सुनग, उवै बोलग, ते औने आलियां गल्लां तुसेंगी दसग। ओ मेरी मैमा करग, किके ओ मेरीयें ग्ल्लें बिचा लेईयै तुसेंगी दसग। जेड़ा केछ पिता दा ऐ ओ सब केछ मेरा ऐ; एसकरी मैं आखया, के ओ मेरीयें ग्ल्लें बिचा लेईयै तुसेंगी दसग। “थुड़े चेर तोस मिगी नेई दिखगे, ते पी थुड़े देर बाद तोस मिगी दिखगे। ओसलै ओदे केछ चेलें अप्पुं पिछें बोलया, ए के ऐ, जेड़ा ओ असेंगी आखदा ऐ, थुड़े चेर च तोस मिगी नेई दिखगे, पी थुड़े चेर बाद तोस मिगी दिखगे? ते ए एस लेई के आऊँ पिता दे कोल जा नां ऐं?” ओसलै ओनें आखया, ए, थुड़े चेर, जेड़ा ओ आखदा ऐ, ए के गल्ल ऐ? अस नेई जांनदे, के ओ के आखदा ऐ। यीशु ने ए समझीयै, के ओ मिगी पूछना चांदे न, उनेंगी आखया, “के तोस एस गल्ल दे बारै च अप्पुं पिछें पोछ-पड़ताल करा दे ओ, जेड़ा मैं आखया, थुड़े चेर च तोस मिगी नेई दिखगे, पी थुड़े चेर बाद तोस मिगी दिखगे?” आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं; के तोस रौगे ते वलाप करगे, लेकन दुनिया खुशी मनाग। तोस बसोस करगे, लेकन थुआड़ा बसोंस नन्द च बदली जाग। जियां बच्चे गी जन्म दिंदे बेलै जनानी गी दर्द ओंदी ऐ, किके ओदी दोख दी कड़ी आई पुज्दी ऐ, लेकन जेलै ओ बच्चे गी जन्म दे ओडदी ऐ, तां एस खुशी च के दुनिया च एक मनुक्ख पैदा ओया, ओस दोख दी कड़ी गी पी याद नेई करदी। ते इयां गै तुसेंबी ऊन तां गम ऐ, लेकन आऊँ तुसेंगी फेर मिलगा ते थुआड़े मन नन्द कन्ने परी जागन; ते थुआड़ा नन्द कोई थुआड़े कोलां नेई खुस्सी लैग। ओस देन तोस मेरे कोलां केछ नेई पूछगे; आऊँ तुसेंगी सच-सच आखना ऐं, जेकर तोस पिता कोलां केछ मंगगे, तां ओ मेरे नां च तुसेंगी देग। ऊन तकर तुसें मेरे नां च केछ नेई मंगया; मंगो, तां थोग तां जे थुआड़ा नन्द पूरा ओई जा। मैं ए गल्लां थुआड़े कन्ने मसालें च बोलियां न, लेकन ओ बेला आवा दा ऐ, के आऊँ पी थुआड़े कन्ने मसालें च नेई बोलगा, लेकन खोलियै तुसेंगी पिता दे बारै च दसगा। ओस देन तोस मेरे नां च मंगगे, ते आऊँ तुसेंगी ए नेई आखगा, के आऊँ थुआड़े लेई पिता दे अगें अर्ज करगा, किके पिता ततां अप्पुं गै थुआड़े कन्ने प्यार करदा ऐ, एस लेई के तुसें मेरे कन्ने प्यार कित्ता ऐ, ते एबी बश्वास कित्ता ऐ, के आऊँ पिता त्र्फुं आया ऐं। आऊँ पिता त्र्फुं दुनिया च आया ऐं, ते आऊँ फेर दुनिया गी छुड़ीयै पिता दे कोल जा नां ऐं। ओदे चेलें आखया, “देख, ऊन तां तू खुलीयै बोलना ऐं, ते कोई मसाल च नेई बोला दा। ऊन अस जानी गै, के तू सब केछ जांन नां ऐ, ते एदी जरुरत नेई के कोई तुगी सुयाल पूछै। एस कोलां अस बश्वास करने आं के तू परमेसर त्र्फुं आएदा ऐं। ऐ सुनीयै यीशु ने उनेंगी आखया, के तोस ऊन बश्वास करदे ओ? दिखो, ओ कड़ी आवा दी ऐ, मतबल आई पूजी दी ऐ के तोस सब तित्र-बितर ओईयै अपना-अपना रसता पकड़गे, ते मिगी कल्ला छूडी ओड़गे; पी बी आऊँ कल्ला नेई, किके पिता मेरे कन्ने ऐ। मैं ए गल्लां थुआड़े कन्ने एस लेई आखीयां न, के तुसेंगी शान्ति मिलै; दुनिया च तुसेंगी कलेश ओंदा ऐ, लेकन इम्त रखो, मैं दुनिया गी जीती लेत्ता ऐ।” यीशु ने ए गल्लां बोलियां ते अपनीयां अखीयाँ सोर्ग आली बखी चुकियै आखया, “ए प्यो, ओ कड़ी आई पूजी दी ऐ; अपने पुत्तर दी मैमा कर, के पुत्तर बी तेरी मैमा करै। किके तो उसी सारे लोकें उपर अख्त्यार दिता ऐ, कि जिनेंगी तो उसी दिता ऐ, उनै सारे गी ओ मेशा दी जिंदड़ी दे। ते मेशा दी जिंदड़ी ए ऐ, के ओ तुकी गै सच्चे परमेसर गी ते यीशु मसीह गी, जिसी तो पेजा ऐ, जांनन। जेड़ा कम तो मिगी करने लेई दिता हा, उसी पूरा करियै मैं तरती उपर तेरी मैमा कित्ती ऐ। ते ऊन, ए प्यो, तू अपने कन्ने मेरी मैमा ओस मैमा कन्ने कर जेड़ी दुनिया पैदा ओनें थमां पैलैं, मेरी मैमा तेरे कन्ने ही।” मैं तेरा नां उनै मनुक्खें च परकट कित्ता ऐ जिनेंगी तो दुनिया चा मिगी दिता ऐ। ओ तेरे हे, ते तो उनेंगी मिगी दिता ते उनै तेरे वचन गी मनी लिया ऐ। ऊन ओ जानी गै न, के जे केछ तो मिगी दिता ऐ, ओ सब तेरे थमां दा ऐ; किके जेड़ीयां गल्लां तो मिगी पुजाई ओड़ीयां न, मैं ओ उनेंगी पुजाई ओड़ीयां ते उनेंगी कबूल कित्ता ते सच-सच जानी लिया ऐ, के आऊँ तेरे थमां ऐं, ते बश्वास कित्ता ऐ के तो गै मिगी पेजा ऐ। आऊँ उन्दे लेई अर्ज करना ऐं, दुनिया लेई अर्ज नेई करदा लेकन उन्दे लेई जिनेंगी तो मिगी दिता ऐ, किके ओ तेरे न, ते जे केछ मेरा ऐ ओ सब तेरा ऐ, ते जे केछ तेरा ऐ ओ मेरा ऐ; ते एदे कोलां मेरी मैमा परकट ओई ऐ। मैं जादै चेर दुनिया च नेई रौना ऐ, लेकन दुनिया च रौगन ते आऊँ तेरे कोल आवा नां ऐं। ए पवित्र प्यो, अपने ओस नां थमां जेड़ा तो मिगी दिता ऐ, उन्दी रखया कर, के ओ साड़े आला लेखा एक ओंन। जेलै आऊँ उंदे कन्ने हा, तां मैं तेरे ओस नां कन्ने, जेड़ा तो मिगी दिता ऐ, उन्दी रखया कित्ती, मैं उन्दी देख-पाल कित्ती, ते वनाश दे पुत्तर गी छुड़ीयै उन्देचा कोई नाश नेई ओया, एसकरी के पवित्र शास्त्र दी ए गल्ल पूरी उवै। लेकन ऊन आऊँ तेरे कोल औना ऐं, ते ए गल्लां दुनिया च आखना ऐं, के ओ मेरा नन्द अपने च पूरा लैंन। मैं तेरा वचन उनेंगी दिता ऐ, ते दुनिया ने उन्दे कन्ने बैर कित्ती, किके जियां आऊँ दुनिया दा नेई, उयांगै ओ बी दुनिया दे नेई। आऊँ ए अर्ज नेई करदा, के तू उनेंगी बिचा चुकी लै; लेकन ए के तू उनेंगी ओस दुष्ट शतान कोलां बचाईयै रख। जियां आऊँ दुनिया दा नेई, इयां गै ओ बी दुनिया दे नेई। सच्च दे कन्ने उनेंगी पवित्र कर; तेरा वचन सच्च ऐ। जियां तुसें मिगी दुनिया च पेजे दा ऐ, उयांगै मैं बी उनेंगी दुनिया च पेजया। ते उन्दे लेई आऊँ अपने आप गी पवित्र करना ऐं, तां जे ओ बी सच्च दे कन्ने द पवित्र कित्ते जान। आऊँ सेरफ इन्दे लेई अर्ज नेई करदा, लेकन उन्दे आसतै बी जेड़े उन्दे वचन सनानें थमां मेरे उपर बश्वास करगन, के ओ सब एक ओन। जियां तू ए पिता मेरे च ऐं, ते आऊँ तेरे च ऐं, इयां गै ओ बी साड़े च ओन, एसकरी के दुनिया बश्वास करै के तो गै मिगी पेजा ऐ। ते ओ मैमा जेड़ी तो मिगी दिती ऐ, मैं उनेंगी दिती ऐ, के ओ इयां गै एक ओन जियां के अस एक न, आऊँ उन्दे च ते तू मेरे च, के ओ सेध ओईयै एक ओई जान, ते दुनिया जानें के तो गै मिगी भेजे दा ऐ, ते जियां तो मेरे कन्ने प्यार कित्ता, उयांगै मैं बी उन्दे कन्ने प्यार कित्ता। ए प्यो, आऊँ चांना के जिनेंगी तो मिगी दिता ऐ, जिथें आऊँ ऐं, उत्थें ओ बी मेरे कन्ने ओंन, के ओ मेरी ओस मैमा गी दिखन जेड़ी तो मिगी दिती ऐ, किके तो दुनिया गी पैदा ओनें कोलां पैलैं मेरे कन्ने प्यार कित्ता। ए तार्मिक प्यो, दुनिया ने मिगी नेई जानया, लेकन मैं तुगी जानया, ते उनै बी जानया के तो गै मिगी पेजे दा ऐ, ते मैं तेरा नां इनेंगी दसया ते दसदा रौगा के जेड़ा प्यार तुगी मेरे कन्ने हा, ओ प्यार उन्दे च रवै, ते आऊँ उन्दे च रवां। “यीशु ए गल्लां बोलियै अपने चेलें कन्ने किद्रोन नाले दे ओस पार चली गीया। उत्थें एक बाग हा, जेदे च ओ ते ओदे चेलें गै। ते उसी पड़काने आला यहूदा इस्करियोती बी ओस जगा गी जानदा हा; किके यीशु अपने चेलें कन्ने उत्थें जन्दा रौंदा हा। ओस बेलै यहूदा इस्करियोती रोमी सरकार दे सपाईयें दे एक जथे गी, ते प्रधान याजकें ते फरीसियें त्र्फुं मन्दर दे पैरेदारें गी, लालटैनें ते मशालें ते थ्यारें गी लेईयै उत्थें आया। ओसलै यीशु, उनै सारीयें गल्लें गी जेड़ीयां ओदे उपर बीतनें आलियां हां, जांनियै, निकलया, ते उनेंगी आखन लगया, तो कुसी तुपदे ओ? उनै उसी जबाब दिता, यीशु नासरी गी। ओनें उनेंगी आखया, ओ आऊँ ऐं।” ते ओदा पड़काने आला यहूदा इस्करियोती बी उन्दे कन्ने खडोते दा हा। ओदे ए गल्ल आखदे गै, “आऊँ आं” ओ पिछें गी ओईयै जमीन उपर डिगी पे। ते ओसने पी उनेंगी पूछया, “तोस कुसी तुपदे ओ।” ओ बोले, “यीशु नासरी गी।” यीशु ने जबाब दिता, “आऊँ तां तुसेंगी बोली चुके दा ऐं के आऊँ आं, जेकर जे मिगी तुपदे ओ तां बाकी आलें गी जान दियो।” ए एस लेई ओया, के ओ वचन पूरा उवै, जेड़ा ओनें आखे दा हा, “जिनेंगी तो मिगी दिता, उन्देचा मैं एक गी बी नेई गुआया। ते शमौन पतरस ने तलवार, जेड़ी ओदे कोल ही, खिची ते महायाजक दे दास उपर चलाईयै, ओदा सजा कन कटी दिता, ओस दास दा नां मलखुस हा। ओस बेलै यीशु ने पतरस गी आखया, अपनी तलवार मियान च रख। जेड़ा कटोरा पिता ने मिगी दिता ऐ, के आऊँ उसी नेई पीयां?” ओस बेलै सपाईयें ते उन्दे सूबेदार ते यहूदीयें दे पैरेदारें यीशु गी पकड़ीयै बन्नी लेया, ते पैलैं उसी हन्ना दे कोल लेई गै, किके ओ ओस साल दे महायाजक कैफा दा सोरा हा। ए उवै कैफा हा, जेनें यहूदीयें गी सलाह दिती ही के साडे़ लोकें लेई एक मनुक्ख दा मरना अच्छा ऐ। शमौन पतरस ते एक ओर चेला बी यीशु दे पिछें आई गीया। ए चेला महायाजक दे जान-पंछान दा हा, ते एस लेई ओ यीशु कन्ने महायाजक दे बेड़े गीया। लेकन पतरस बाअर दारवाजे च खडोते दा रिया, ओस बेलै ओ दुवा चेला जेड़ा महायाजक दे जान-पंछान दा हा, बार निकलया, ते गेटे उपर खडोती दी कुड़ी गी बोलिऐ, पतरस गी अदंर लेई आया। ते ओ दासी जेड़ी गेटे आली ही, पतरस गी आखया, “के तू बी एस मनुक्ख दे चेलें बिचा ऐं?” ओनें आखया, “आऊँ नेई आं।” दास ते सरकारी मानु ठण्ड दे कारन बलदे कोलें दी अग्ग तपा दे हे, ते पतरस बी उन्दे बेच खडोते दा हा खलोईए अग्ग सेका दे हे, ते पतरस बी उन्दे च खड़ोते दा हा। ओसलै महायाजक ने यीशु कन्ने ओदे चेलें दे बारै च ते ओसदी शिखया दे बारै च सुआल जबाब कित्ते। यीशु ने जबाब दित्ता, “मैं जगत दे लोकें कन्ने खुलीयै गल्लां कितीयाँ, मैं प्रार्थनाकार ते मंदर च जिथें सारे यहूदी किट्ठे ओदे हे, मेशा उनेंगी शिक्षा दिती ते गोप्त च केछ बी नेई आखया। तू मिगी कि पूछना ऐं? सुनने आलें कोलां पोछ के मैं उनेंगी के आखया। देख ओ जांनदे न; के मैं के-के आखया। ते जेलै ओनें ए आखया, ते कोल खडोते दे सपाईयें बिचा एक ने यीशु गी चंढ मारीयै आखया, के तू महायाजक गी एस चाली जबाब दिना ऐ?” यीशु ने उसी जबाब दिता, “जेकर मैं बुरा बोलया, तां ओस बराई दी गवाई दे; लेकन जेकर पला आखया, तां मिगी कि मारना ऐं?” हन्ना ने उसी बजे दे गै कैफा महायाजक दे कोल भेजी दिता। शमौन पतरस खडोते दे अग्ग सेका दा हा। ओसलै उनै उसी आखया, “के तुं बी ओदे चेलां बिचा एक नेई ऐं? ओनें मना करियै आखया, आऊँ नेई आं। महायाजक दे दासें बिचा एक, जेड़ा ओस मनुक्ख दा रिश्तेदार हा, जेसदा कन पतरस ने कटी ओड़या हा, बोलया, के मैं तुगी बाग च ओदे कन्ने नेई दिखया हा?” पतरस पी मुकरी गीया, ते फोरन कुकड ने बांग दिती। ते ओ यीशु गी कैफा दे कोलां रोमी राजपाल दे कीले च लेई गै, ते सबेरे दा बेला हा, लेकन ओ अप्पुं कीले दे अंदर नेई गै तां जे अशोद्ध नेई ओई जान, लेकन फसह दी रुट्टी खाई सकै। ओया बेलै पिलातुस उन्दे कोल बार निकली आया, ते आखया, “तोस एस मनुक्ख उपर केस गल्ल दा दोष लांदे ओ? उनै उसी जबाब दिता, जेकर ए गलत कम करने आला नेई ओंदा हा, तां अस उसी तेरे अथ्थ च नेई सौंपदे। पिलातुस ने उनेंगी आखया, तोस गै इसी लेईयै अपने कनून दे मताबक एदा न्याय करो। यहूदीयें उसी आखया, असेंगी अख्त्यार नेई के किसे दा जान लेचै।” ए एस लेई ओया के यीशु दा वचन पूरा उवै जेड़ा ओसने ए दसदे ओई बोलया हा के ओसदी मौत कियां ओग। ते पिलातुस ने पी कीले दे अन्दर गीया ते यीशु गी बलाईयै उसी पूछया, “के तू यहूदीयें दा राजा ऐं?” यीशु ने जबाब दिता, “के तू ए गल्ल अपने थमां आखना ऐ जां दुऐं मेरे बारै च तेरे कन्ने आखया ऐ?” पिलातुस ने जबाब दिता, “के आऊँ यहूदी यै? तेरी गै जाती ते प्रधान याजकें तुगी मेरे अथ्थ च सोंपे दा ऐ। तो के कित्ता ऐ?” यीशु ने जबाब दिता, “मेरा राज एस दुनिया दा नेई। जेकर मेरा राज एस दुनिया दा ओंदा, ते मेरे सेवक लडदे के आऊँ यहूदीयें दे अथ्थ च सोंपया नेई जंदा लेकन मेरा राज इत्थूं दा नेई लेकन पिलातुस ने उसी आखया, ते के तू राजा ऐ? यीशु ने जबाब दिता, तू आखा नां ऐ के आऊँ राजा ऐ; मैं एस लेई जमया ते दुनिया च आया ऐं के सच दी गवाही दियां। जेड़ा कोई सच दा ऐ, ओ मेरी बाज सुनदा ऐ।” पिलातुस ने उसी आखया, “सच के ऐ?” ते ए बोलियै ओ पी यहूदीयें कोलां चली गीया ते उनेंगी आखया, “आऊँ तां ओदे च कोई दोष नेई दिखदा। पर थूआडी ए रीति ऐ, के फसह दे त्यार च आऊँ थुआड़े लेई एक मनुक्ख गी छुड़ी दियां। ते के तोस चांदे ओ के आऊँ थुआड़े लेई यहूदीयें दे राजा गी छुड़ी ओड़ा?” ते उनै पी करलाईयै आखया, “इसी नेई, लेकन साड़े लेई बरअब्बा गी छुड़ी दे।” ते बरअब्बा डाकू हा। एदे उपर पिलातुस ने यीशु गी डंडे मराए। ते सिपाहियें यीशु गी कंडै दा मोकट बुनीऐ ओदे सिर उपर रखया, ते उसी पगमी कपड़े पुआए, ते ओदे कोल बार-बार आईयै बोलन लग्गे, “ए यहूदीयें दे राजा, नमस्ते।” ते ओदे मुं उपर थप्पड़ मारे। ओस बेलै पिलातुस ने पी बार निकलियै लोकें गी बोलया, “दिखो, आऊँ उसी बार थुआड़े कोल आनन लगया, तां जे तोस जानो के मिगी एदे च कोई दोष नेई लबा।” ओस बेलै यीशु कंडै दा मोकट ते पगमी कपड़े पाईयै बार आया ते पिलातुस ने उनेंगी आखया, “दिखो, ए मनुक्ख। जेलै प्रधान याजकें ते सपाईयें उसी दिखया, तां करलाईयै आखया, उसी सूली उपर चढ़ा, सूली उपर। पिलातुस ने उनेंगी आखया, तोस गै उसी लेई जाओ ते सूली उपर चढ़ाओ; किके आऊँ एदे च कोई दोष नेई दिखदा। यहूदीयें उसी जबाब दिता, साड़ा बी कनून ऐ ते ओस कनून दे मताबक ओ मारने दे काबल ऐ, किके ओनें अपने आप गी परमेसर दा पुत्तर बनाया ऐ।” जेलै पिलातुस ने ए गल्ल सुनी तां ओ ओर बी डरी गीया, ते ओ पी कीले दे अन्दर गीया यीशु गी आखया, “तू कुथुं दा ऐं?” लेकन यीशु ने उसी जबाब नेई दिता। एदे उपर पिलातुस ने उसी आखया, “मेरे कन्ने कि नेई बोलदा? के तू नेई जानदा के मिगी तुगी छोड़ी ओड़ने दा अख्त्यार ऐ ते तुगी सूली उपर चढ़ाने दा बी मिगी अख्त्यार ऐ?” यीशु ने जबाब दिता, “जेकर तुगी उपरा अख्त्यार नेई दित्ता जंदा; तां तेरा मेरे उपर कोई अख्त्यार नेई ओंदा, एस लेई जेस ने मिगी तेरे अथ्थ पडकाया ऐ, ओदा पाप बड़ा जादै ऐ।” एदे उपर पिलातुस ने उसी छुड़ी ओड़ना चाया, लेकन यहूदीयें करलाई-करलाईयै आखया, “जेकर तू इसी छुड़ी ओड़गा, तां तू कैसर दा मित्र नेई। जेड़ा कोई अपने आप गी राजा बनांदा ऐ ओ कैसर दा आदर करदा ऐ। ए गल्लां सुनीयै पिलातुस यीशु गी बार लेई आया, ते ओस जगा एक थडा हा, इब्रानी च गब्बता, आख्या जंदा हा, ते ओ उत्थें न्याय दी गदी उपर बैठा। ए यहूदीयें दे फसह दी त्यारी दा दिन हा, ते लगपग दपैरी दे बारां बजे दा बेला हा। पी ओनें यहूदीयें गी आखया, दिखो, इयै गै, थुआड़ा राजा! लेकन ओ करलाए, लेई जा! लेई जा! इसी सूली उपर चढ़ा! पिलातुस ने उनेंगी आखया, के आऊँ थुआड़े राजा गी सूली उपर चाडां? प्रधान याजकें जबाब दिता, कैसर गी छुड़ीयै साड़ा कोई ओर राजा नेई।” पी पिलातुस ने यीशु गी सूली उपर चाड़नें लेई उन्दे अथ्थ च सौंपी दिता। ओसलै ओ यीशु गी लेई गै। ते ओ अपनी सूली चुकियै ओस जगै तकर बार गीया, जिसी खोपड़ी दी जगा आख्या जंदा ऐ ते इब्रानी च गुलगुता, आखदे न। उत्थें उनै उसी ते ओदे कन्ने ओर दो मानुऐं गी सूली उपर चढ़ाया, एक गी एस पासे ते दुए गी ओस पासे, ते बेच यीशु गी। पिलातुस ने एक दोष-कागज लिखीयै सूली उपर टंगी दिता, ते ओदे उपर ए लिखे दा हा, “यीशु नासरी, यहूदीयें दा राजा।” ऐ दोष-कागज बड़े सारे यहूदीयें पढ़या, किके ओ जगा जिथें यीशु सूली उपर चढ़ाया गीया हा ओ शैर दे कोल ही; ते ओ दोष-कागज इब्रानी ते लतीनी ते यूनानी पाषा च लिखे दा हा। ओस बेलै यहूदीयें दे प्रधान याजकें पिलातुस गी आखया, “यहूदीयें दा राजा नेई लेख, लेकन ए के ओनें आखया, आऊँ यहूदीयें दा राजा ऐं।” पिलातुस ने जबाब दिता, “मैं जे लिखी दिता, ओ लिखी दिता।” जेलै सपाई यीशु गी सूली उपर चाडी चुके, पी उनै ओदे कपड़े तुआरीयै चार ऐसे कित्ते, अर सपाई लेई एक ऐसा ते कोरता बी लेत्ता, लेकन कोरता बगैर सीते दे उपर थमां थल्लै तकर बुने दा हा। एस लेई उनै अप्पुं-पिछें आखया, “अस इसी नेई फाड़चै, लेकन एदे उपर चिट्ठी पाचै के ए कोदा ओग,” ए एस लेई के पवित्र शास्त्र दी गल्ल पूरी उवै, “उनै मेरे कपड़े अप्पुं-पिछें बंडी ले, ते मेरे चोगे उपर चिट्ठी पाई।” खीरी च सपाईयें उयांगै कित्ता। लेकन यीशु दी सूली दे कोल ओसदी मा, ते ओसदी मा दी पैन, मरियम, क्लोपास दी करेआली ते मरियम मगदलीनी खडोती दी ही। यीशु ने अपनी मा, ते चेलें गी जिसी ओ प्यार करदा हा कोल खडोते दे दिखियै अपनी मा गी आखया, “ए नारी, देख, ए तेरा पुत्तर ऐ।” ओस बेलै ओनें ओस चेलें गी आखया, “देख ए तेरी मा ऐ।” ते उसै बेलै ओ चेला उसी अपने कर लेई गीया। “एदे बाद यीशु ने ए जानयां के सब केछ पूरा ओई चुक्या ऐ, एस लेई के पवित्र शास्त्र दी गल्ल पूरी उवै आखया, आऊँ प्यासा ऐं।” उत्थें सिरके दा परोचे दा एक बरतन हा, एसकरी उनै सिरके च डोबे दा स्पंज गी जुफे उपर रखियै ओदे मुं कन्ने लाया। ते यीशु ने जेलै सिरका लिया, ते आखया, “पूरा ओया,” ते मुंडी थलै गी करियै प्राण छुड़ी ओड़े। ते एस लेई के ओ त्यारी दा देन हा, यहूदीयें पिलातुस अगें अर्ज कित्ती के ओदीयां लतां त्रोडियां जांन ते तुआरया जा, तां जे यहूदीयें दे बसां दे धयाडै ओ सूलीयें उपर नेई रौन, किके ओ सब्त दा देन बड़ा देन हा। एस लेई सपाईयें आईयै पैले दियां लतां त्रोड़ीयां पी दुए दी बी, जेड़े ओदे कन्ने सूलीयें उपर चढ़ाए गेदे हे। लेकन जेलै यीशु दे कोल आईयै दिखया के ओ मरी गेदा ऐ, तां ओदीयां लतां नेई त्रोड़ीयां। लेकन एक सपाईयें चा एक ने भालै कन्ने ओदी दहे बेदी, ते ओदे चा फोरन खून ते पानी निकलया। जेनें ए दिखया, ओनें गवाई दिती ऐ, ते ओदी गवाही सच्ची ऐ; ते ओ जानदा ऐ के ओस च गलांदा ऐ के तोस बी बश्वास करो। ए गल्लां एस लेई ओईयां के पवित्र शास्त्र दियां ए गल्लां पूरीयां ओंन, “ओदी कोई अड्डी नेई त्रोडी जा।” पी एक ओर जगै पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “जिसी उनै बेधा ऐ, उसी दिखगन।” इनें गल्लें दे बाद अरिमतिया दे युसूफ ने, जेड़ा यीशु दा चेला हा, (लेकन यहूदीयें दे डर कन्ने एस गल्ल गी शपाई रखदा हा), पिलातुस अगें अर्ज कित्ती के ओ यीशु दी लाश लेई जां, ते पिलातुस ने ओदी अर्ज सुनी, ते ओ आईयै लाश लेई गीया। नीकुदेमुस बी, जेड़ा पैलैं यीशु दे कोल राती गीया हा, लगभग चाली किलो गन्धरस ते एलवा लेई आया। ओस बेलै उनै यीशु दी लाश लेत्ती, ते यहूदीयें दे संसकार दी रीति दे मताबक उसी खशबूदार मसाले दे कन्ने कफ़न च लपेटया। ओस जगा जिथें यीशु सूली उपर चढ़ाया गीया हा, एक बाग हा, ते ओस बाग च एक नमी कब्र ही जिथें अजें तकर कोई रख्या नेई गेदा हा। खीरी च यहूदीयें दी त्यारी दे देन दे कारन, उनै यीशु गी उसै कब्र च रखया, किके ओ कोल ही। अफ्ते दे पैले देन मरियम मगदलीनी सबेरे न्हेरे-न्हेरे गै कब्र उपर आई, ते पत्थर कब्र थमां खिसके दा दिखया। ओस बेलै ओ दौड़ी ते शमौन पतरस ते ओस दुए चेलें दे कोल जिसी यीशु प्यार करदा दा हा आईयै आखया, “ओ प्रभु गी कब्र चा कढी यै लेई गै न; ते अस नेई जांनदियां के उनै उसी कुत्थें रखी ओडया ऐ।” ओसलै पतरस ते दुआ चेला निकलिऐ कब्र आली बखी गै। ते ओ दुए कन्ने-कन्ने दौडा दे हे, लेकन दुआ चेला पतरस कोलां पैलैं कब्र उपर पूजी गीया। ते ओनें चुकियै कफ़न पेदा दिखया: तां ओ अंदर नेई गीया। ओसलै शमौन पतरस ओदे पिछें-पिछें पूज्या, ते कब्र दे अंदर गीया ते कफ़न पेदा दिखया। ते ओ कपडा जेड़ा यीशु दे सिर च बन्ने दा हा, कफ़न दे कन्ने पेदा नेई हा, लेकन एक लग्ग जगा लपेटे दा दिखया। ते दुआ चेला बी, जेड़ा पैलैं कब्र उपर पूज्या हा, अंदर गीया; ते ओनें दिखया, ते बश्वास कित्ता। ओ तां अजें तकर पवित्र शास्त्र दी गल्लें गी नेई समझे दे हे के उसी मोए दां बिचा जिंदा ओना जरुरी ओग। ओस बेलै ओ चेलें अपने कर गी बापस चली गै। लेकन मरियम रौंदी ओई कब्र दे बार खडोती दी रेई ते रोंदे-रोंदे कब्र आली बखी चुकियै; दों सोर्गदूत गी चिट्टे कपड़े पाएदे एक गी सरैदीं ते दुए गी परैदीं बैठे दे दिखया, जिथें यीशु दी लाश पेदी ही। उनै उसी आखया, “ए नारी, तू कि रुआ करनी ऐ?” ओनें उनेंगी आखया, “ओ मेरे प्रभु गी चुकियै लेई गै न, ते आऊँ नेई जानदी के उनै उसी कुत्थें रखे दा ऐ।” ए बोलियै ओ पिछें गी मुड़ी ते यीशु गी खडोते दे दिखया, ते नेई पंछानयां के ए यीशु ऐ। यीशु ने उसी आखया, “ए नारी तू कि रोआ करनी ऐ? कुसी तुपा दी ऐं? ओनें माली समझीयै उसी आखया, ए माराज, जेकर तो उसी ईथुं दा उसी चुकी लेया ऐ तां मिगी दस के ओ कुत्थें रखे दा ऐ, ते आऊँ उसी लेई जनीं ऐं। यीशु ने उसी आखया, मरियम! ओनें पिछें मुड़ीयै उसी इब्रानी पाषा च आखया, रब्बूनी! मतबल ए गुरु। यीशु ने उसी आखया, मिगी मत छू, किके आऊँ अजें तकर पिता दे कोल उपर नेई गीया, लेकन मेरे पराऐं दे कोल जाईयै उनेंगी गलाई दे, के आऊँ अपने प्यो, ते थुआड़े प्यो, ते अपने परमेसर ते थुआड़े परमेसर दे कोल उपर जा नां ऐं।” मरियम मगदलीनी ने जाईयै चेलें गी दसया, “मैं प्रभु गी दिखया, ते ओनें मेरे कन्ने ए गल्लां कित्तियां।” उसै देन जेड़ा अफ्ते दा पैला देन हा, शाम दे बेलै जेलै उत्थें दे दरबाजे जिथें चेलें हे, यहूदीयें दे डर दे मारे बन्द हे, ओस बेलै यीशु आया ते उन्दे बेच खडोईयै उनेंगी आखया, “तुसेंगी शान्ति मिलै।” ते ए गल्ल गलाईयै ओनें अपने अथ्थ ते अपना पींजर उनेंगी दसया। ओस बेलै चेलें प्रभु गी दिखियै खोश ओए। यीशु ने पी उनेंगी आखया, “तुसेंगी शान्ति मिलै; जियां पिता ने मिगी पेजया ऐ, इयां गै आऊँ बी तुसेंगी पेजना ऐं।” ए गल्ल बोलियै ओनें उन्दे उपर फूक मारी ते उनेंगी आखया, “पवित्र आत्मा लियो। जिंदे पाप तोस माफ़ करो, ओ उन्दे आसतै माफ़ कित्ते गेदे न; जिंदे पाप तोस रखगे, ओ रखे जागन।” लेकन बारें चेलें बिचा एक मानु मतबल थोमा जिसी दिदुमुस आख्या जंदा ऐं, जेलै यीशु आया तां ओ उन्दे कन्ने नेई हा। जेलै बाकी चेलें उसी बोलन लग्गे, “असैं प्रभु गी दिखया ऐ, ओस बेलै ओनें उनेंगी आखया, जेलै तकर आऊँ ओदे अथ्थें च कीले दे सराख नेई दिखी ले, ते कीले दे सराखें च अपनी ओंगली नेई पाई ले, अतुं तकर मैं बश्वास नेई करना ऐ।” अट्ठ दिनें थमां बाद ओदे चेलें पी कर दे अंदर हे, ते थोमा उन्दे कन्ने हा; ते दरबाजे बन्द हे, ओस बेलै यीशु उन्दे च आईयै ते उन्दे बेच खडोईयै आखया, “तुसेंगी शान्ति मिलै।” ओसलै ओनें थोमा गी आखया, “अपनी ओंगली मेरे अथ्थें च पाईयै देख ते अपना अथ्थ अगें गी करियै मेरे पींजर च पा ते अवश्वासी नेई लेकन विश्वासी बन।” ए सुनीयै थोमा ने जबाब दिता, “ए मेरे प्रभु, ए मेरे परमेसर!” यीशु ने उसी आखया, “तू तां मिगी दिखियै बश्वास कित्ता ऐ? तन्न न ओ जिनैं बगैर दिखे दे बश्वास कित्ता।” यीशु ने ओर बी बड़े सारे चमत्कार चेलें दे सामनें दसे, जेड़े एस कताब च लिखे नेई गेदे न; लेकन ए एस लेई लिखे गेदे न के तोस बश्वास करो, के यीशु गै परमेसर दा पुत्तर मसीह ऐ ते बश्वास करियै ओदे नां च जिंदड़ी थूऐ। इनें गल्लें कोलां बाद यीशु ने अपने आप गी तिबिरियास चील दे कणढें चेलें उपर परकट कित्ता ते एस रीति कन्ने परकट कित्ता। शमौन पतरस, ते थोमा जिसी दिदुमुस आख्या जंदा ऐ, ते गलील जिले दे काना शैर दा नतनएल, ते जब्दी दा पुत्तर, ते यीशु दे चेलें बिचा दो ओर मानु किट्ठे हे। शमौन पतरस ने उनेंगी आखया, “आऊँ मछीयां पकड़न लेई जा करना ऐं।” उनै उसी आखया, “अस बी तेरे कन्ने चलनयां।” एसकरी ओ जाईयै किशती उपर चढ़ी गै, लेकन ओंस राती केछ बी नेई पकडया। सबेरा ओदे गै यीशु चील दे कंडै आई खडोता; पी बी चेलें नेई पंछानया के ए यीशु ऐ। ओस बेलै यीशु ने उनेंगी आखया, “ए बच्चयो, के थुआड़े कोल केछ मछीयां खाणे कित्ते ऐ न?” उनै जबाब दिता, “नेई।” ओनें उनेंगी आखया, “किशती दी सज्जी बखी जाल सुट्टो, तां थोगन।” ओस बेलै उनै जाल सुट्ट्या, ते ऊन मछीयां बड़ीयां जादै ओनें दे कारन उसी खिची नेई सके। एसकरी ओस चेलें ने जेदे कन्ने यीशु प्यार करदा हा, पतरस गी आखया, “ए तां प्रभु ऐ।” शमौन पतरस ने ए सुनीयै के प्रभु ऐ, लक्क च परना कसया, किके ओ नंगा हा, ते चील च शाल मारी ओड़ी। लेकन दूएं चेलें निकी किशती उपरा मछीयें कन्ने परे दा जाल खिचदे आए किके ओ कंडै थमां जादै दूर नेई, कोई लगपग दो सौ अथ्थ दूरी च हे। जेलै ओ कंडै उपर उतरे, तां उनै कोले दी अग्ग, ते ओदे उपर मछी ते रुट्टी रखी दी दिखी। यीशु ने उनेंगी आखया, “जेड़ीयां मछीयां तुसें ऊन पकड़ीयां न, उन्देचा केछ लियाओ” शमौन पतरस निकी किशती उपर चढ़ीयै एक सौ तरुन्जा बड़ी मछीयें दा जाल गी कंडै उपर खिची आंदा, ते ईनीयां जादै मछीयां ओनें कन्ने बी जाल नेई फटया। यीशु ने उनेंगी आखया, “आओ, पोजन करो! चेलें बिचा कुसे गी ए पूछने दी इम्त नेई ओई के, तू कोन ऐं? किके ओ जांनदे हे के ओ प्रभु ऐ। यीशु आया, ते रुट्टी लेईयै उनेंगी दिती ते इयां गै मछी बी। ए त्री बार ऐ, जेलै यीशु मरें दे बिचा जिंदा ओनें कोलां बाद चेलें उपर परकट ओया।” पोजन करने कोलां बाद यीशु ने शमौन पतरस गी आखया, “ए शमौन, यूहत्रा दे पुत्तर, के तू इन्दे कोलां जादै मेरे कन्ने प्यार करना ऐ?” ओनें उसी आखया, “आं प्रभु; तू जानदा ऐं के आऊँ तेरे कन्ने प्यार करदा ऐं। ओनें उसी आखया, मेरे मेम्ने गी चार।” ओनें पी दुई बार उसी आखया, “ए शमौन, यूहत्रा दे पुत्तर, के तू मेरे कन्ने प्यार करना ऐ?” ओनें उसी आखया, “आं प्रभु; तू जानदा ऐं के आऊँ तेरे कन्ने प्यार करदा ऐं।” ओनें उसी आखया, “मेरीयें पिड्डें दी रख्या करे।” ओनें त्री बार उसी आखया, “ए शमौन, यूहत्रा दे पुत्तर, के तू मेरे कन्ने प्यार करना ऐ?” पतरस दूआस ओया, के ओनें उसी त्री बार इयां गै आखया, “के तू मेरे कन्ने प्यार करना ऐ?” ते ओनें आखया, “ए प्रभु, तू तां सब केछ जाननां ऐं; तू ए जाननां ऐ के आऊँ तेरे कन्ने प्यार करना ऐं।” यीशु ने उसी आखया, “मेरीयें पिड्डें गी चार। आऊँ तेरे कन्ने सच-सच आखना ऐं, जेलै तू जवान हा तां अपना लक्क बनियै जिथें चांदा हा उत्थें जंदा हा; लेकन जेलै तू बुड्डा ओगा तां अपने अथ्थ फलागा, ते दुवा तेरा लक्क बनग ते जिथें तू नेई चागा उत्थें तुगी लेई जाग।” ओनें इनें गल्लें दा शारा दिता के पतरस केड़ी मौत कन्ने परमेसर गी मैमा करग। ते ए बोलियै, उसी आखया, “मेरे पिछें आई जा।” पतरस ने मुड़ीयै ओस चेलें गी पिछें औंदे दिखया, जेदे कन्ने यीशु प्यार करदा हा, ते जेस ने पोजन दे बेलै ओदी छाती आली बखी चुकियै पूछया, “ए प्रभु, तेरा पड़काने आला कोन ऐं?” उसी दिखियै पतरस ने यीशु गी आखया, “ए प्रभु, एदा के आल ओग?” यीशु ने उसी आखया, “जेकर आऊँ चां के ओ मेरे दवारै औने तकर रुके दा रवै, तां तुगी एदे कन्ने के? तू मेरे पिछें आई जा?” एस लेई पराऐं च ए गल्ल फैली गेई के ओ चेला नेई मरग, पी बी यीशु ने उसी ए नेई गलाया के ओ नेई मरग, लेकन ए के “जेकर आऊँ चां के ओ मेरे दवारै औने तकर रुके दा रवै, ते तुगी एदे कन्ने के?” ए उवै चेला ऐ जेड़ा इनें गल्लें दी गवाई दिंदा ऐ, ते जेस ने इनें गल्लें गी लिखा ऐ, ते अस जांनदे न के ओदी गवाई सच्ची ऐ। ओर बी बड़े सारे कम न, जेड़े यीशु ने कित्ते; जेकर ओ एक-एक करियै लिखे जान, तां आऊँ समझना ऐं के कताबां जेड़ीयां लिखीयां जंदियां हां ओ दुनिया च बी नेई समांदीयां। ए थियुफिलुस, मैं पैली कताब उनै सारीयें गल्लें दे बारै च लिखी, जेड़ीयां यीशु शुरू थमां करदा ते सखांदा रिया ओस देन तकर जेलै ओ उनै प्रेरितें गी जिनेंगी ओनें चुने दा हा, पवित्र आत्मा थमां उक्म देईयै सोर्ग च उपर चुकया नेई गीया, ते यीशु दे दोख पोगने कोलां बाद मते सारे पक्के सवुतें कन्ने अपने आप गी जिंदा दसया, ते चली देन तकर ओ उनेंगी लबदा रेया, ते परमेसर दे राज दियां गल्लां करदा रेया। ते चेलें कन्ने मिलीयै उनेंगी उक्म दित्ता, “यरूशलेम गी नेई छुड़ो, लेकन पिता दे ओस बायदे गी पूरा ओनें दा एन्तजार करदे रवो, जेसदी चर्चा तोस मेरे थमां सुनी चुके दे ओ। किके यूहन्ना ने तां पानी कन्ने पवित्रशनांन दित्ता ऐ, पर थुड़े दिने दे बाद तोस पवित्र आत्मा कन्ने पवित्रशनांन पागे।” एस आसतै उनै किट्ठे ओईयै ओस कन्ने पूछ्या, “ए प्रभु, के तोस इसै बेलै इस्राएल दे राज दी पी सतापना करगे ओ?” ओनें उंदे कन्ने आखया, “उनै बेले जां कालें गी जानना, जिनेंगी पिता ने अपने अख्त्यार बेच रखा ऐ, तुसेंगी जानने दी जरुरत नेई। लेकन जेसलै पवित्र आत्मा थुआड़े उपर औग ओस बेलै तोस शक्ति पागे; ते यरूशलेम ते सारे यहूदीया ते सामरिया लाकें च, ते तरती दे खीरी तकर लोकें च मेरे गवाह ओगे।” ए आखीयै ओ उंदे दिखदे-दिखदे सोर्ग च चुकी लेता गीया, ते बदलें उसी उंदी अखीयाँ थमां शपाई लेता। ते ओदे जंदे बेलै जेलै ओ सोर्ग आली बखी दिखा दे हे, ओसलै दिखो, दो मनुक्ख चिट्टे कपड़े उंदे कोल आई खड़ोते, ते उंदे कन्ने आखन लगे, “ए गलील जिले दे मनुक्खो, तोस कि खड़ोते दे सोर्ग आली बखी दिखा दे ओ? इयै यीशु, जेड़ा थुआड़े थमां सोर्ग गी चुकया गीया ऐ, जेस चाली तुसें उसी सोर्ग गी जंदे दिखया ऐ उयांगै ओ पी औग।” ओस बेलै चेलें जैतून नां दी पाड़ी थमां जेड़ी यरूशलेम दे कोल एक यहूदीयें दे बसां दे देन दे बराबर दूर ऐ, यरूशलेम गी बापस आए। ते जेलै उत्थें पूजे तां ओस उपर आले कमरे च गै, जिथें पतरस, यूहन्ना, याकूब, अन्द्रियास, फिलिप्पुस, थोमा, बरतुल्मै, मत्ती, हलफई दा पुत्तर याकूब, शमौन जेलोतेस ते याकूब दा पुत्तर यहूदा रौंदे हे। ए सारीयां केई जनांनीयां ते यीशु दी मा मरियम ते यीशु दे प्राऐं कन्ने एक मन ओईयै प्रार्थना करदे रे। उनै दिनें च पतरस प्राऐं दे बेच जेड़े एक सौ बी वश्वासीयें दे लगपग किट्ठे हे, खडोईयै आखन लगया, “ए प्राओ, जरुरी हा के पवित्र शास्त्र दा ओ लेख पूरा उवै, जेड़ा पवित्र आत्मा ने दाऊद दे मुं चा यहूदा इस्करियोती दे बारै च, जेड़े यीशु गी पड़काने आलें दा अगुवा हा, पैलैं दा आखे दा हा। किके ओ तां साड़े च गिनया गीया, ते एस सेवा बेच बी शामल ओया। (ओसने अतर्म दी कमाई कन्ने एक खेत्र मुलैं लेता; ते सिरे दे बार कीरया ते ओदा आंदरां फट्टी गीया, ते सारीयां आदरा बार निकली गेईयां। ते एस गल्ल गी यरूशलेम दे सारे रौने आलें गी पता चली गीया, इत्थैं तकर के एस खेत्र दा नां उंदी पाषा च हकलदमा, मतलब खून दा खेत्र पेई गीया)।” किके पजनें दी कताब च लिखे दा ऐ, ओसदा कर जुआड़ी दित्ता जा, ते ओस च कोई नेई बसे, ते ओसदी जगा कोई दुआ लेई लै। “एसकरी ते जिन्नें देन तकर प्रभु यीशु साड़े कन्ने औंदे जंदे रे, मतलब यूहन्ना दे पवित्रशनांन थमां लेईयै उसी साड़े थमां सोर्ग गी चुकी लेने तकर, जेड़े लोग बराबर साड़े कन्ने रे, ठीक ऐ के उंदे बिचा एक मनुक्ख साड़े कन्ने ओदे जिंदा ओनें दा गवाह बनी जा।” ओस बेलै उनै दों गी खड़ेरया, एक युसूफ गी, जिसी बरसब्बा आखया जंदा ऐ, जेसदा शोभ नां यूस्तुस ऐ, दुआ मत्तियाह गी। ते ऐ आखीयै प्रार्थना कित्ती, “ए प्रभु, जेड़ा सबनी दे मन गी जानना ऐं, ए परकट कर के इंदे दोंनी चा तुसें कुसी चुने दा ऐ, के एस सेवा ते प्रेरिताई दी खाली जगा परे, जिसी यहूदा इस्करियोती छुड़ीयै अपनी जगै गी चली गीया।” ओस बेलै उनै उंदे बारै च परचियां पाईयां, ते चिट्ठी मत्तियाह दे नां उपर निकली। इसै आसतै ओ गयारें प्रेरितें (चेलें) द कन्ने गिना गीया। जेसलै यहूदीयें दे पिन्तेकुस्त दा देन आया, तां ओ सारे वश्वासी एक जगै किट्ठे हे। चानक अम्बर थमां बड़ी अंधी आला लेखा सननाटे दी बाज ओई, ते ओदे कन्ने सारा कर जित्त्थें ओ बैठे दे हे, गरजी गीया। ते उनेंगी अग्गी आला लेखा जिभां लप्प-लप्प करदीयां लबीयां ते उंदे बिचा अर एक दे उपर ओ बाज आईयै उतरी। ओ सारे पवित्र आत्मा कन्ने परोई गै, ते जियां-जियां आत्मा ने उनेंगी बोलने दी शक्ति दिती, ओ लग्ग-लग्ग पाषा बोलन लगे। अम्बर दे थलै दी अर एक जाती थमां भक्त-यहूदी यरूशलेम च रुके करदे हे। जेलै ए बाज उनै सुनी, तां पीड लगी गेई ते लोग कबराई गै, किके अर एक गी इयै सुनच दा हा के ऐ मेरी गै पाषा च बोला करदे ने। ते ओ सारे रांन ते परेशान ओईयै आखन लगे, “दिखो, ए जे केछ बोला करदे न के ए सारे गलील दे रौने आले नेई? तां पी कि साड़े बिचा अर एक अपनी-अपनी जन्म पूमि दी भाषा सुनदा ऐ? अस जेड़े पार्थी ते मेदी ते एलामी लोक, मेसोपोटामिया, यहूदीया, कप्पदूकिया ते पुन्तुस ते आसिया, ते फ्रूगिया ते पंफूलिया ते मिस्र ते लीबिया देश जेड़ा कुरेने दे आसे पासे ऐ, इनें सारें देशें दे रौने आले ते रोमी प्रवासी, मतलब के यहूदी, ते के यहूदी मत धारण करने आले, क्रेती ते अरबी बी ऐ न, लेकन अपनी-अपनी पाषा च उंदे थमां परमेसर दे बड्डे-बड्डे चमत्कार दी चर्चा सुनदे न।” ते ओ सारे रांन ओए ते कबराइये एक दुए कन्ने आखन लगे, “ए के ओआ करदा ऐ?” लेकन दुए मजाक करियै आखया, “ओ तां नमीं शराव दे नशे च चूर न।” ओसलै पतरस उनै गयारें चेलें कन्ने खड़ोता ते उच्ची बाज कन्ने आखन लगा, ए यहूदीयो ते यरूशलेम दे सारे रौने आलयो, ऐ जानी लियो, ते ध्यान लाईयै मेरी गल्लें गी सुनो। जियां तोस समझा करदे, ए लोग नशे बेच नेई ऐंन, किके अजें तां सबेरे दे नौं बजे दे न। लेकन ए ओ गल ऐ, जेड़ी योएल पविखवक्ता दे थमां आखी गेदी ऐ परमेसर आखदा ऐ, के ऐन्त दे दिनें च ऐसा ओग के आंऊँ अपना आत्मा सारें मनुक्खें उपर तुआरगा, ते थुआड़े जागत ते कुड़ीयाँ पविखवाणी करगन, ते थुआड़े जवान दर्शन दिखगन, ते थुआड़े बुजुर्ग सुखनें दिखगन। वरन आंऊँ अपने दासें ते अपनी दासियें दे उपर बी उनै दिनें च अपनी आत्मा थमां तुआरगा, ते ओ पविखवाणी करगन। ते आंऊँ उपर अम्बर च चमत्कार दे कम, ते थलै तरती उपर चेन्न, मतलब खून ते अग्ग ते तूंऐं दा बदल दसगा। प्रभु दे बड़ा ते मैमा योकत देन औने थमां पैलैं सूरज न्हेरा ते चण खूने आला लेखा ओई जाग। ते जेड़ा कोई प्रभु दा नां लैग ओ मुक्ति पाग। “ए इस्राएलियें, ए गल्लां सुनो के यीशु नासरी एक मनुक्ख हा जेसदे परमेसर थमां ओ शक्तिशाली कम्में दे पक्के सबूत ते चमत्कार दे कम ते चेन्न परकट न, जेड़े परमेसर ने थुआड़े बेच ओदे थमां दसैं जिसी तोस अप्पुं गै जांनदे ओ। उसी गै, जेसलै ओ परमेसर थमां पक्की कित्ती दी योजना ते परमेसर दे पैले ज्ञान दे मताबक पड़काया गीया, तां तुसें दुष्ट लोकें दे अथ्थें कन्ने उसी सूली उपर चढ़ाईयै मारी दिता। लेकन उसी गै परमेसर ने मौत दे बंधना बिचा छड़ाईयै जिंदा कित्ता; किके ए अन ओना हा के ओ ओदे कब्जे च रौंदा।” किके दाऊद ओदे बारै च आखदा ऐ, “आंऊँ प्रभु गी मेशा अपने सामने दिखदा रिया, किके ओ मेरी सज्जी बखी ऐ, तां जे आंऊँ टेई नेई जां। इसै कारन मेरा मन खोश ओया, ते मेरी जिभ मगन ओई; बरना मेरा जेंद बी आस बेच बनी रौग। किके तू मेरे प्राणें गी नरक बेच नेई छुड़गा; ते नां अपने पवित्र जन गी सड़ना देगा। तो मिकी जिंदड़ी दा रस्ता दसया ऐ; तू मिकी अपने दर्शन थमां खुशी कन्ने परी देगा।” ए प्राओ, आंऊँ कुलपति दाऊद दे बारै च तुसेंगी दलेरी कन्ने आखी सकना ऐं के ओ तां मरी गीया ते गाड़या बी गीया ते ओसदी कब्र अज्ज तकर साड़े इत्थैं मजूद ऐ। ओ पविखवक्ता हा, ओ जानदा हा के परमेसर ने मेरे कन्ने बायदा खादी ऐ, “आंऊँ तेरे खानदान बिचा एक मनुक्ख गी तेरे सिंहासन उपर बठागा।” ओनें बीतने आली गल्लें गी पैलैं गै दिखियै मसीह दे जिंदा ओनें दे बारै च पविख्वानी कित्ती, के ओदा प्राण नरक बेच नेई छुड़या गीया, ते नां ओसदी दहे गी सड़न दित्ता। इसै यीशु गी परमेसर ने जिंदा कित्ता, जेसदे अस सारे गवाह न। इसै तरीके परमेसर दे सज्जे अथ्थ कन्ने उच्चा थार पाईयै, ते पिता कोलां पवित्र आत्मा लेईयै जेस लेई बायदा कित्ता गेदा हा, ओसने ए देई दित्ता ऐ जिसी तोस दिखदे ते सुनदे ओ। किके दाऊद तां सोर्ग उपर नेई चडया; लेकन अप्पुं आखदा ऐ, प्रभु ने मेरे प्रभु कन्ने आखया; मेरी सज्जी बखी बौ, जेसलै तकर के आंऊँ तेरे बैरीयें गी तेरे पैरें दे तले दी चौकी नेई करी दियां। “एस आसतै ऊन इस्राएल दा सारा कराना पक्का जानी लै के परमेसर ने ओस यीशु गी जिसी तुसें सूली उपर चढ़ाया, प्रभु बी आखया ते मसीह बी।” ओस बेलै सुनने आलें दे मनें च ओ गल्लां बेई गेईयां, ते ओ पतरस ते बाकी प्रेरितें गी पूछन लगे, “ए प्राओ, अस के करचै?” पतरस ने उनेंगी आखया, “मने गी फेरो, ते थुआड़े बिचा अर एक अपने-अपने पापें दी माफी आसतै मसीह यीशु दे नां कन्ने पवित्रशनांन लियो; तां तोस पवित्र आत्मा दा दान पागे। किके ए बायदा तोस, ते थुआड़े बच्चे, ते ओ सारे दूर दूर दे लोकें आसतै बी ऐ जिनेंगी प्रभु साड़ा परमेसर अपने कोल बलाग।” ओसने मती ओर गल्लें कन्ने बी गुआई देईयै समझाया के अपने आप गी त्रेडी जाती थमां बचाओ। एस आसतै जिनैं ओसदा वचन मनया उनै पवित्रशनांन लेता; ते उसै देन त्रै जार मनुक्खें दें लगपग उंदे कन्ने मिली गै। ते ओ प्रेरितें थमां शिखया पाने, ते संगति रखने, ते रुट्टी तोड़ने, ते प्रार्थना करने गी लगे रे। ते सारें लोकें उपर डर छाई गीया, ते मते सारे अद्भोद कम ते चेन्न प्रेरितें थमां परकट ओदे हे। ते सारे बश्वास करने आले किट्ठे रौंदे हे, ते उंदी सारीयां चीजां सांझे च हियां। ओ अपने-अपने तन्न ते समान बेची-बेचियै जियां जेसदी जरुरत ओंदी ही बंडी दिंदे हे। ओ अर रोज एक मन ओईयै मंदर च किट्ठे ओदे हे, ते कर-कर रुट्टी तोड़दै ओई खुशी ते मन दी सफाई कन्ने पोजन करदे हे, ते परमेसर दी स्तुति करदे हे, ते सारे लोग उंदे उपर खोश हे; ते जेड़े मुक्ति पांदे हे, उनेंगी प्रभु अर रोज उंदे च मिलाई दिंदा हा। पतरस ते यूहन्ना त्रिऐ पैर प्रार्थना दे बेलै मंदर च जा करदे हे। ते लोग एक जन्म दे लंगड़े गी आना करदे हे, जिसी ओ अर रोज मंदर दे ओस फाड़क उपर जिसी छैल आखया जंदा ऐ बठाई दिंदे हे। के ओ मन्दर च जाने आलें थमां पेख मंगैं। जेसलै ओसने पतरस ते यूहन्ना गी मंदर च जंदे दिखया, ते उंदे थमां पेख मंगी। पतरस ने यूहन्ना दे कन्ने ओसदी बखी त्यान कन्ने दिखियै आखया, “साड़ी आली बखी देख!” एस आसतै ओ उंदे थमां केछ पाने दी आस रखदे ओई उंदी बखी तकन लगया। ओस बेलै पतरस ने आखया, “चांदी ते सुन्ना तां मेरे कोल नेई, लेकन जे मेरे कोल ऐ ओ तुगी दिना ऐं; यीशु मसीह नासरी दे नां कन्ने ओठ चल फेर।” ते पतरस ने ओदा सज्जा अथ्थ पकड़ीयै उसी ठुआलया; ते फोरन ओदे पैरें ते गोडें च जोर आई गीया। ओ उड़कीयै खड़ोई गीया, ते चलना-फिरना लगया; ते चलदा, ते उड़दा, ते परमेसर दी सतुति करदे ओई उन्दे कन्ने मंदर दे च गीया। ओस बेलै सारें लोकें उसी चलदे-फिरदे ते परमेसर दी स्तुति करदे दिखियै, उसी उनै पंछानी लेता के ए उवै लंगड़ा ऐ, जेड़ा मंदर दे “छैल” फाटक उपर बैठीयै पेख्ख मंगा करदा हा; ते ओ कटना जेड़ी थमां ओदे कन्ने ओई दी ही; ओ मते रांन ते सोचे च पेई गै। जेलै ओ पतरस ते यूहन्ना गी पकड़े दा हा, ते सारे लोग बडे रांन ओईयै ओस चबारे च जेड़ा सुलैमान दा आखया जंदा हा, उंदे कोल दौड़ी आए। ए दिखियै पतरस ने लोकें गी आखया, “ए इस्राएलियें, तोस एस मनुक्ख उपर कि रांनगी करदे ओ, ते साड़ी आली बखी कि इयां दिखा करदे ओ? के समझो असेंगै अपनी शक्ति जां पक्ति कन्ने इसी चलने-फिरने दे काबल बनाई दिता। अब्राहम, इसहाक, ते याकूब दे परमेसर साड़े बुजुर्गें दे परमेसर ने अपने सेवक यीशु दी मैमा कित्ती, जिसी तुसें पड़काई दित्ता, ते जेसलै पिलातुस ने उसी छुड़ी देने दा वचार कित्ता, तां तुसें ओदे सामने यीशु दा एन्कार कित्ता। तुसें ओस पवित्र ते तरमी दा एन्कार कित्ता, ते अर्ज कित्ती के एक अत्यारे गी थुआड़े आसतै छुड़ी दिता जा; ते तुसें ओस जंदडी गी बनाने आले गी मारी दिता, जिसी परमेसर ने मरें बिचा जिंदा कित्ता; ते एस गल्ल दे अस गवाह न। ते मसीह यीशु दे नां च विश्वास थमां एस मनुक्ख गी जिसी तोस दिखदे ओ, ते जानदे बी ओ, ताकत दित्ती ऐ। ए मनुक्ख यीशु दे नां च ते मसीह यीशु च पक्का ओस विश्वास दे कन्ने बेलकुल पला चंगा ओया ऐ, जियां तोस अप्पुं दिखी सकदे ओ। “ते ऊन ए प्राओ, आंऊँ ए जानना ऐं के ए कम तुसें अन जानें च कित्ता, ते उयांगै थुआड़े प्रधाने बी कित्ता। लेकन जीनें गल्लें गी परमेसर ने सारें पविखवक्तें दे मुआं बिचा पैलैं गै सनाई दिता हा, के ओसदा मसीह दोख चेलग, उनै एस रीति कन्ने पूरा कित्ता। एस लेई, मने गी फेरो ते परमेसर कोल मुड़ी आओ के थुआड़े पाप मटाए जांन, जेस कन्ने प्रभु थमां शांति दे देन औन ते ओ ओस यीशु गी पेजै जेड़ा थुआड़े लेई पैलैं दा गै मसीह चुनयां गेदा ऐ। जरुरी ऐ के ओ सोर्ग च ओस बेलै तकर रवै जेलै तकर के ओ सारीयें गल्लें दा सधार नेई करी लै जेसदी चर्चा पैले जमानें थमां परमेसर ने अपने पवित्र पविखवक्तें दे मुआं बिचा कित्ती ऐ। जियां के मूसा ने आखया, प्रभु परमेसर थुआड़े प्राऐं चा थुआड़े आसतै मेरे आला लेखा एक पविखवक्ता चुनग, जे केछ ओ तुसेंगी आखघ, ओसदी सुनयो। लेकन अर एक मनुक्ख जेड़ा ओस पविखवक्तें दी नेई सनें, लोकें चा नाश कित्ता जाग। ते शमूएल थमां लेईयै ओदे बाद आलें तकर जिनैं पविखवक्तें गल्ल आखी उनै सारें इनें दिनें दा सनाया दिता ऐ। तोस सारे पविखवक्तें दी औलाद ते ओस बादा दे पागी ओ, जेड़ी परमेसर ने थआड़े बुजुर्गें कन्ने बन्नी, जेसलै ओनें अब्राहम कन्ने आखया, तेरे खांनदानें थमां तरती दे सारे कराने आशीष पागन। परमेसर ने अपने सेवक यीशु गी मरें दे बिचा ठुआलीयै पैलैं थुआड़े कोल पेजया, के थुआड़े बिचा अर एक गी ओसदी बराईयां थमां फेरीऐ आशीष दे।” जेसलै पतरस ते यूहन्ना लोकें कन्ने ए आखा करदे हे, तां याजकें ते मंदर दे प्रधान ते सदूकी उंदे उपर चढ़ी आए। ओ बड़े गुस्सै च ओए के पतरस ते यूहन्ना लोकें गी यीशु दे बारै च सखांदे हे ते ओसदे मरीयै जिंदा ओनें दा परचार करदे हे उनै उनेंगी पकड़ीयै दुए देन तकर अवालात बेच रखया किके शाम ओई गेदी ही। लेकन वचन गी सुनने आलें बिचा मतें सारें यीशु उपर बश्वास कित्ता, ते उंदी गेनती पंज्ज जार मरदें दे लगपग ओई गई। दुए देन ऐसा ओया के उंदे मोधकर ते प्राचीन ते शास्त्री ते माहायाजक हन्ना ते कैफा ते यूहन्ना ते सिकन्दर ते जिनैं बी महायाजक दे कराने दे हे, सारे यरूशलेम च किट्ठे ओए। ते पतरस ते यूहन्ना गी बेच खड़ेरियै पूछन लगे, तुसें ए कम केस शक्ति कन्ने ते केस नां कन्ने कित्ता ऐ। ओसलै पतरस ने पवित्र आत्मा कन्ने परपुर ओईयै उन्दे कन्ने आखया ए लोकें दे प्रधानो ते प्राचीन, एस अंग हिनें मनुक्ख दे कन्ने जेड़ी पलाई कित्ती गई ऐ, जेकर अज्ज साड़े थमां एदे बारै च पोछ-पड़ताल कित्ती जंदी ऐ, के ओ कियां चंगा ओया। तां तोस सब ते सारे इस्राएली लोग जानी लियो के यीशु मसीह नासरी दे नां कन्ने जिसी तुसें सूली उपर चढ़ाया, ते परमेसर ने मरें दे बिचा जिंदा कित्ता, ए मनुक्ख थुआड़े सामनें पला-चंगा खडोते दा ऐ। ऐ उवै पत्थर ए जिसी तुसें राजमिस्त्रियें नकमां समझया ते ओ कोने दे सिरे दा पत्थर ओई गीया। ते यीशु दे बगैर कुसे दुए नां कन्ने मुक्ति नेई; किके सोर्ग दे थलै मनुक्खें च ओर कोई दुआ नां नेई दिता गीया, जेस थमां अस मुक्ति पाई सकचै। जेसलै उनै पतरस ते यूहन्ना दी इम्त दिखी, ते ए जानया के ए अनपढ़ ते साधे मनुक्ख न, ते रांनगी कित्ती; पी उनेंगी पनछानया के ए यीशु दे कन्ने रौंदे हे। लेकन ओस मनुक्ख गी जेड़ा चंगा ओया हा, पतरस ते यूहन्ना दे कन्ने खड़ोते दे दिखियै, ओ वरोध च केछ नेई आखी सके। लेकन उनेंगी महासभै दे बार जाने दा उक्म देईयै, ओ अप्पुं बिचें वचार करन लगे, “अस इनें मनुक्खें कन्ने के करचै? किके ए यरूशलेम दे सारे रौनें आलें उपर परकट ऐ, के इंदे थमां एक बड़ा चमत्कार दसेया गीया ऐ; ते अस ओसदा एन्कार नेई करी सकदे। लेकन एस आसतै के ए गल्ल लोकें च ओर मती नेई फैली जा, अस उनेंगी तमकाचै, के ओ एस नां कन्ने पी कुसे मनुक्ख कन्ने गल्लां नेई करन।” ओस बेलै पतरस ते यूहन्ना गी बलाया ते ठाकीयै ए आखया, “यीशु दे नां कन्ने केछ बी नेई बोलयो ते नेई सखायो।” लेकन पतरस ते यूहन्ना ने उनेंगी जबाब दिता, “तोस गै न्याय करो, के के ए परमेसर दे कोल पला ऐ, के अस परमेसर दी गल्ल थमां बद थुआड़ी गल्ल मनचै। किके ए तां साड़े थमां ओई नेई सकदा के जे असैं दिखया ते सुनया ऐ, ओ नेई आखचै।” ओस बेलै उनै उनेंगी ओर तमकाईयै छुड़ी दिता, किके लोकें दे कारन उनेंगी सजा देने दा कोई बानां नेई थुआ, एसकरी के जेड़ी कटना ओई ही ओसदे कारन सब लोग परमेसर दी बड़ाई करदे हे। किके ओ मनुक्ख, जेसदे उपर ए चंगा करने दा चमत्कार दसया गीया हा, चाली साल थमां बद उम्र दा हा। पतरस ते यूहन्ना छुड़कियै अपने साथियें दे कोल आए, ते जे केछ प्रधान याजकें ते प्राचीन उनेंगी गलाया हा, उनेंगी सनाई दिता। ए सुनीयै, उनै एक मन ओईयै उच्ची बाज कन्ने परमेसर कन्ने आखया, “ए प्रभु, तू उवै ऐं जेस ने सोर्ग ते तरती ते समुंद्र ते जे केछ ओस बेच ऐ बनाया।” तो पवित्र आत्मा थमां अपने सेवक साड़े पिता दाऊद दे मुं थमां आखया, “दुई जातीयें हुल्लड़ कि मचाया? ते देश देश दे लोकें कि बेअर्थ गल्लां सोचीयां? प्रभु ते ओदे मसीह दे वरोध च तरती दे राजा खड़ोते, ते कीम एक मुठ्ठ ओई गै।” “किके सचमुच तेरे सेवक यीशु दे वरोध च, जेसदा तो अभिषेक कित्ता, हेरोदेस राजा ते पुन्तियुस पिलातुस बी दुई जातीयें ते इस्राएलियें दे कन्ने किट्ठे ओए, के जे केछ पैलैं थमां तेरी शक्ति ते मकसद थमां पक्का हा उवै करै। ऊन ए प्रभु, उंदी तमकीयें गी देख; ते अपने दासें गी ए वरदान दे के तेरा वचन बड़ी दलेरी कन्ने सुनाँन। ते चंगा करने आसतै तू अपना अथ्थ बदा के चेन्न ते चमत्कार तेरे पवित्र सेवक यीशु दे नां कन्ने कित्ते जांन।” जेसलै ओ प्रार्थना करी चुके, तां ओ जगा जित्त्थें ओ किट्ठे हे हिली गेई, ते ओ सब पवित्र आत्मा कन्ने परपुर ओई गै, ते परमेसर दा वचन दलेरी कन्ने सुनांदे रे। बश्वास करने आलें दी मंडली एक चेत्त ते एक मने दी ही, इत्थैं तकर के कोई बी अपनी सम्पति अपनी नेई समझदा हा, लेकन सब केछ सांझे च हा। ते प्रेरित बड़ी शक्ति कन्ने प्रभु यीशु दे जिंदा ओनें दी गुआई दिंदे रे ते उंदे सारें उपर मती क्रपा ही। उंदे च कोई बी गरीब नेई हा; किके जिंदे कोल जमीन जां कर हे, ओ उनेंगी बेची-बेचियै, बिकी दी चीजें दा मोल्ल आनदे, ते उसी प्रेरितें गी दिंदे हे; ते जेसदी बी लोड ओंदी ही, ओसदे मताबक अर एक गी बंडदे हे। युसूफ नां साइप्रस दा एक लेवी हा जेसदा नां प्रेरितें बरनबास (मतलब शांति दा जाकत) रखया हा। ओसदी केछ जमीन ही, जिसी ओसने बेचया, ते मोल्ल दे पैसे आनीयै प्रेरितें गी देई दिंदे हे। हनन्याह नां दा एक मानु, ते ओसदी करेआली सफिरा ने अपनी केछ जमीन बेची ते ओदे पैसें चा केछ रखी दिता; ते ए गल्ल ओसदी करेआली बी जानदी ही, ते ओसदा एक ऐसा आनीयै प्रेरितें गी देई दित्ता। लेकन पतरस ने आखया, “ए हनन्याह! शतान ने तेरे मन च ए गल्ल कि पाई ऐ के तू पवित्र आत्मा कन्ने चुठ बोले, ते जमीन दे केछ पैसे रखी ले? जेलै तकर ओ तेरे कोल रेई, के तेरी नेई ही? ते जेलै बिकी गेई तां के ओदी कीमत तेरे वश च नेई ही? तो ए गल्ल अपने मन च कि बचारी? तो मनुक्ख कन्ने नेई लेकन परमेसर कन्ने चुठ गलाया ऐ।” ए गल्लां सुनदे गै हनन्याह जमीन उपर टेई गीया ते प्राण शुड़ी दिता, ते सारें सुनने आलें उपर बड़ा डर शाई गीया। पी जवानें आईयै ओसदा कीड़ा बनाया ते बार लेईयै संसकार करी दिता। लगपग त्रै कैंटे बाद ओसदी करेआली, जे केछ ओया हा नेई जानियें, अन्दर आई। ओस बेलै पतरस ने उसी आखया, “मिकी सना के तुसें ओ जमीन इनें गै पैसें कन्ने बेची ही?” ओनें आखया, “आं, इनें च गै।” पतरस ने उसी आखया, “ए के गल्ल ऐ के तुसें दौनीं प्रभु दे आत्मा दी परिख्या आसतै एक कित्ता? देख, तेरे करेआले दा संसकार करने आले दरबाजे उपर गै खड़ोते न, ते तुगी बी बार लेई जागन।” ओस बेलै ओ फोरन ओदे पैरें च पेई गई, ते प्राण छुड़ी दिते; ते जवानें कोल आईयै उसी मरीदियें गी दिखया, ते बार लेईयै उसी ओदे करेआले कन्ने संसकार करी दिता। सारी कलीसिया उपर ते इनें गल्लें गी सब सुनने आलें यरूशलेम दे विश्वासियें उपर, मता डर शाई गीया। प्रेरितें दे अथ्थें थमां मते सारे चेन्न ते चमत्कार लोकें बेच दसे जंदे हे, मसीह दे विश्वासी सारे एक चेत्त ओईयै सुलैमान दे चबारे च किट्ठे ओदे हे। लेकन बाकीयें बिचा कुसे गी बी इम्त नेई ओंदी ही के, उन्दे कन्ने मिलचै; पी बी लोग उंदी बड़ाई करदे हे। ते बश्वास करने आले मते सारे मरद ते जनांनीयां प्रभु दी कलीसिया च बड़ी गिनती च मिलदे रे। इत्थैं तकर के लोग बीमारें गी सिड़कें उपर लेयाई-लेयाईयै, खट्टे ते खटोलें उपर लटाई दिंदे हे, के जेलै पतरस अवै, ते ओसदे परधांमा गै कुसे उपर पेई जा। ते यरूशलेम दे आसे पासे दे शैरें थमां बी मते लोग बमारें ते अशोद्ध आत्मा दे सताएं दें गी लेयाई-लेयाईयै, किट्ठे ओदे हे, ते सारे चंगे करी दिते जंदे हे। ओस बेलै महायाजक ते ओदे सारे साथी जेड़े सदूकियें दे पंथ दे हे, गुस्सै कन्ने परोई गै ते प्रेरितें गी पकड़ीयै जेलै च बंद करी दिता। लेकन रात गी प्रभु दे एक सोर्गदूत जेले दे दरबाजे खोलियै उनेंगी बार आनीयै आखया, “जाओ, मंदर च खड़ोईयै, एस मेशा दी जिंदड़ी दियां सब गल्लां लोकें गी सनाओ।” ओ ए गल्लां सुनीयै सबेरे ओदे गै मंदर च जाईयै शिखया देन लगे। लेकन महायाजक ते ओदे साथियें आईयै महासभै गी ते इस्राएलियें दे सब बुजुर्गें गी किट्ठा कित्ता, ते जेले च आखी पेजया के उनेंगी लेई औन। लेकन जेल दे अधिकारियें उत्थें पूजियै उनेंगी जेल च नेई दिखया, ते मुड़ीयै सनिया दिता, “असैं जेल गी बडे चक्न्नें ओईयै बंद कित्ते दा हा, ते पैरेदारें गी बार दरबाजें उपर खड़ोते दे दिखया; लेकन जेसलै खोलया, तां कोल अन्दर कोई नेई मिलया।” जेसलै मंदर दे प्रधान ते प्रधान याजकें ए गल्लां सुनींयां, तां उंदे बारै च बड़ी चेंता च पेई गै के उंदा के ओया इनें च कुसे आईयै उनेंगी सनाया, “दिखो, जिनेंगी तुसें जेले च रखा दा हा, ओ मनुक्ख मंदर च खड़ोईयै लोकें गी शिखया दे करदे न।” ओस बेलै प्रधान, अधिकारियें कन्ने जाईयै, उनेंगी लेई आया, लेकन जबरदस्ती नेई, किके ओ लोकें थमां डरदे हे, के साड़े उपर कोई पत्थर नेई मारे। उनै उनेंगी पी आनीयै महासभा दे सामने खड़ा करी दिता ते ओस बेलै महायाजक ने उनेंगी पूछया, “के असैं तुसेंगी ठाकीयै उक्म नेई दिता हा, के तोस एस नां कन्ने शिखया नेई दियो? तां बी दिखो, तुसें सारे यरूशलेम गी अपनी शिखया कन्ने परी दित्ता दा ऐ ते ओस मनुक्ख दी अत्या साड़ी मुंडी उपर आनना चांदे ओ।” ओसलै पतरस ते, दुए प्रेरितें जबाब दिता, “मनुक्खें दे उक्म थमां बद परमेसर दे उक्म दा पालन करना गै साड़ा फर्ज ऐ। साड़े बजुरगें दे परमेसर ने यीशु गी जिंदा कित्ता, जिसी तुसें सूली उपर लटकाईयै मारी दिता हा। उसी गै परमेसर ने प्रभु ते मुक्ति देने आला रखया, अपने सज्जे अथ्थ कन्ने उच्चा कित्ता, के ओ इस्राएलियें गी मन फेरने दी ते पापें दी माफी दियें। ते अस इनें गल्लें दे गवाह न, ते उय्यां गै पवित्र आत्मा बी, जिसी परमेसर ने उनेंगी दिता दा ऐ, जेड़े ओसदे उक्म गी मनदे न।” ए सुनीयै सभा दे लोक बलि उठे, ते उनेंगी मारना चाया। लेकन गमलीएल नां दा एक फरीसी जेड़ा यहूदीयें दे कनून गी जाननें आला ते सब लोकें च आदरमान आला हा, महासभै च खड़ोईयै प्रेरितें गी थुड़े चेर आसतै बार कढी देने दा उक्म दित्ता। ओस बेलै ओनें सभा दे लोकें गी आखया, “ए इस्राएलियें, तोस जे केछ इनें मनुक्खें कन्ने करना चांदे ओ, सोची समझीयै करयो। किके इनें दिनें थमां पैलैं थियूदास ए आखदे ओई जागया, के आंऊँ बी केछ ऐं; ते कोई चार सौ मनुक्ख ओदे कन्ने ओई गै, लेकन ओ मारा गीया; ते जिनैं लोग उसी मनदे हे, सारे तितर-बितर ओए ओ ते मिटी गै। एस दे बाद नां लिखाई दे दिनें च यहूदा गलीली जागया, ते केछ लोग अपनी बखी करी लेते; ओ बी मरोई गीया, ते जिनैं लोग उसी मनदे हे, सारे तितर-बितर ओई गै। एस आसतै आंऊँ थुआड़े कन्ने आखन ऐं, इनें मनुक्खें कोलां दूर गै रवो ते उन्दे कन्ने केछ लैंन देंन नेई रखो; किके जेकर ए योजना जां कम मनुक्खें थमां ओग तां ओ मिटी जागन; लेकन जेकर परमेसर थमां ऐ, तां तोस उनेंगी कदें बी नेई मिटाई सकगे। कुत्ते ऐसा नेई उवै के तोस परमेसर कन्ने बी लड़ने आले बनो।” ओस बेलै उनै ओसदी गल्ल मनी लेई; ते प्रेरितें गी बलाईयै मार चढ़ांई; ते ए उक्म देईयै छुड़ी दिता, के यीशु दे नां कन्ने पी कोई गल्ल नेई करयो। ओ एस गल्ल कन्ने खोश ओईयै महासभा दे सामने थमां चली गै, के अस यीशु दे नां कन्ने बे आदरे ओनें दे जोग तां बनें। एस दे बाद प्रेरित रोज मंदर च ते कर-कर च लगातार शिखया दिंदे, ते शोभ समाचार प्रचार करदे हे के यीशु गै मसीह गै। उनै दिनें च जेलै चेलें दी गिनती बड़ी बदन लगी, ओस बेलै यूनानी पाषा बोलने आले विश्वासी इब्रानी पाषा बोलने आलें उपर कोड़कड़ाना लगे, के अर रोज दी सेवकाई च साड़ी विधवें दा खयाल नेई कित्ता जंदा। ओस बेलै उनै बारें चेलें दी मंडली गी अपने कोल सदियै आखया, “ए ठीक नेई के अस परमेसर दा वचन छुड़ीयै खलाने पलाने दी सेवा च रौचै। एसकरी, ए प्राओ, अपने बिचा सत पले मनुक्खें गी जेड़े पवित्र आत्मा ते बुद्धि कन्ने परपुर ओंन, चुनी लियो, के अस उनेंगी एस कम उपर लाचै। लेकन अस तां प्रार्थना च ते वचन दी शिखया देने च लगे रौगे।” ए गल्ल सारी मंडली गी खरी लगी, ते उनै स्तिफनुस नां दे मनुक्ख गी जेड़ा बश्वास ते पवित्र आत्मा कन्ने परपुर हा, ते फिलिप्पुस ते प्रुखुरुस, ते नीकानोर, ते तीमोन, ते परमिनास, ते अन्ताकिया वासी नीकुलाउस गी जेड़ा यहूदी मत च आई गेदा हा, चुनी लेता। ते इनेंगी प्रेरितें सामने लेई आए, ते उनै प्रार्थना करियै उन्दे उपर अथ्थ रखियै उनेंगी सेवा दित्ती। परमेसर दा वचन फैलदा गीया ते यरूशलेम च चेलें दी गिनती मती बददी गेई; ते यहूदी याजकें दा एक बड़ा समाज एस मत दे बेच आई गीया। स्तिफनुस क्रपा ते शक्ति कन्ने परपुर ओईयै लोकें च बड्डे-बड्डे चमत्कार दे कम ते चेन्न दसया करदा हा। ओस बेलै ओस प्रार्थनाकार चा जेड़े गलामी-मुक्त आखे जंदे हे, ते कुरेनी ते सिकन्दरिया ते किलिकिया ते आसिया दे लोकें बिचा एक उठीयै स्तिफनुस कन्ने बैस करन लगे। लेकन ओस ज्ञान ते ओस आत्मा दा जेस कन्ने ओ गल्लां करदा हा, ओ मकाबला नेई करी सके। एस उपर उनै केई लोकें गी बकाया जेड़े आखन लगे, “असैं इनेंगी मूसा ते परमेसर दे वरोध च निंदया दियां गल्लां करदे सुना ऐ।” ते लोकें गी स्तेफनोस दे खलाफ प्राचीनें ते शास्त्रियें गी पड़काइयै महासभै च लेई आए। ते चुठे गवाह पेश कित्ते, जिनैं स्तेफनोस दे खलाफ आखया, “ए मनुक्ख एस पवित्र जगा ते मूसा दे कनून दे विरोध च गलाना नेई छुड़दा। किके असैं उसी ए आखदे सुनया ऐ, के इयै यीशु नासरी एस जगै गी टाई देग, ते उनै रीतियें गी बदली देग जेड़ीयां मूसा ने असेंगी सोंपियां न।” ओस बेलै सारें लोक जेड़े महासभा च बैठे दे हे, ओदे आली बखी ओदा मुं सोर्गदूत आला लेखा दिखया। ओस बेलै महायाजकें आखया, “के ए दोष सच न?” स्तिफनुस ने आखया, “ए प्राओ, ते पिताओ सुनो, साड़ा पिता अब्राहम हारान च बसने थमां पैलैं जेसलै मेसोपोटामिया च हा; तां मैमा योकत परमेसर ने उसी दर्शन दिता, ते उसी आखया, तू अपने देश ते अपने खानदान थमां निकलियै ओस देश च जा, जेड़ा आंऊँ तुगी दसगा। ओस बेलै ओ कसदियें दे देश चा निकलियै हारान च जाई बसया जिसी मेसोपोटामिया बी आखया जंदा हा; ते ओदे पिता दी मौत थमां बाद परमेसर ने उसी उत्त्थुआं दा एस देश च आनीयै बसाया जेदे च ऊन तोस बसदे ओ।” ते परमेसर ने उसी केछ वरासत नेई दिती, बरना पैर रखने पर दी बी ओस च जगा नेई दिती, आलां के ओस बेलै ओदा कोई पुत्तर बी नेई हा। पी बी बादा कित्ता, के आंऊँ ए देश, तेरे ते तेरे थमां बाद तेरे वंश दे अथ्थ करी देगा। ते परमेसर ने ए आखया, तेरी खानदान दे लोग पराये देश च परदेसी ओगन, ते ओ उनेंगी दास बनागन, ते चार सौ साल तकर दोख देगन। पी परमेसर ने आखया, जेस जाती दे ओ दास ओगन, ओस जाती गी आंऊँ सजा देगा; ते एस दे बाद ओ ओस देश चा निकलियै इसै जगा मेरी सेवा करगन। ते परमेसर ने अब्राहम कन्ने खलड़ी दे खतने बादा कित्ता के तेरे कर दा अर एक मर्द ए खतना करै; ते इसै चाली च इसहाक ओस थमां पैदा ओया; ते अठमें देन ओसदा खतना कित्ता गीया, ते इसहाक थमां याकूब ते याकूब थमां बारां कोलपति पैदा ओए। “ते कोलपतियें युसूफ कन्ने जलन करने दे कारन उसी मिस्र देश च जाने आलें दे बेचीं ओडया; लेकन परमेसर ओदे कन्ने हा, ते परमेसर ने युसूफ गी ओदे सारे कलेशें कोलां छुड़ाईयै मिस्र दे राजा फिरौन दे क्रपा ते अक्ल दिती, ओदे कारन उसी मिस्र देश च ते फिरौन राजा ने अपने सारे कर उपर राजपाल रखी लेत्ता। ओस बेलै मिस्र ते कनान दे सारै देश च काल पिया; जेस कन्ने बड़ा कलेश ओया, ते साड़े बजुर्गें गी पोजन नेई मिलदा हा। लेकन याकूब ने ए सुनीयै के मिस्र देश च नाज ऐ, साड़े बजुर्गें (अपने पुत्रें गी) पैली बार मिस्र च पेजया के उत्थें जाईयै नाज लेई औन। ते दुई बार युसूफ ने अपने आप गी प्राऐं उपर परकट कित्ता, ते युसूफ दी जाती दा फिरौन राजा गी पता लगी गया। ओस बेलै युसूफ ने अपने पिता याकूब ते अपने सारे खानदान गी, जेड़े पचतर मनुक्ख हे, बलाई पेजया के मिस्र च आई जाओ। ओस बेलै याकूब मिस्र च गीया; ते उत्थें ओ ते साड़े बजुर्ग मरी गै। अपने-अपने बेलै च उंदीयां लाशां शकेम च पजाईयै ओस कब्र च रखियां, जिसी अब्राहम ने चांदी देईयै शकेम च हमोर दी खानदान थमां खरीदी लेता हा। “लेकन जेलै ओस बादा दा पूरा ओनें दा बेला कोल आया, जेड़ा परमेसर ने अब्राहम कन्ने कित्ते दा हा, ते मिस्र च ओ लोग गिनती बेच बदी गै; ते मते ओई गै। ओस बेलै मिस्र च दुआ राजा हा जेड़ा युसूफ गी नेई जानदा हा। ओसने साड़ी जाती कन्ने चलाकी करियै साड़े बजुर्गें कन्ने इत्थैं तकर पैड़ा सलूक कित्ता, के उनै अपने जम्दे-जम्दे बच्चें गी सुटना पिया के ओ जिंदे नेई रौन। ओस बेलै मूसा जमया; ओ परमेसर दी नजर च बड़ा गै सोना हा; ओ त्रै मिने तकर अपने पिता दे कर पलया। लेकन जेलै उसी सुट्टी दित्ता गीया तां फिरौन राजा दी कुड़ी ने उसी चुकी लेत्ता, तां अपने पुत्तर आला लेखा उसी पालया। ते मूसा गी मिस्रीयें दी सारी विध्या पढ़ाई गेई, ते ओ ग्ल्लें च ते कम्में च समर्थमान हा। “जेलै मूसा चालीयें सालें दा ओया, तां ओदे मन च आया के आंऊँ अपने इस्राएली प्राऐं कन्ने मुलाकात करां। ते ओनें एक अपने इस्राएली मानुऐं उपर बेन्यायी ओदे दिखियै, उसी बचाया, ते मिस्री गी मारीयै सताए जानें आले दा बदला लेत्ता। ओनें सोचया, के ओदे प्रा ए इस्राएली लोक समझगन के परमेसर ओदे अथ्थें कन्ने उनेंगी गुलामी चा उन्दा उद्धार करग, लेकन उनै ए गल्ल नेई समझी। दुए देन जेलै इस्राएली अप्पुं बिचै लड़ा करदे हे, तां ओ उत्थें आई निकलया; ते ए आखीयै उनेंगी मेल मलाप करने गी समझाया, के ए मरदो, तोस तां प्रा-प्रा ओ, एक दुए उपर कि बेन्यायी करदे ओ?” लेकन जेड़ा अपने गबांडी उपर बेन्यायी करा दा हा, ओसने उसी ए आखीयै पिछें कित्ता, तुगी कोने साड़े उपर न्याय करने आला रख्या ऐ? के जेस चाली कल तो मिस्री गी मारी दिता मिगी बी मारना चांना ऐ? ए गल्ल सुनीयै, मूसा नसया ते मिघान देश च परदेसी ओईयै रौन लगया: ते उत्थें ओदे दो पुत्तर पैदा ओये। “जेसलै पूरे चाली साल बीती गै, तां एक सोर्गदूत ने सीनै पाड़ दे सुनसान जगै उपर उसी जलदी चुअड़ी दी अग्गी बिचा दर्शन दिता। मूसा ओस दर्शन गी दिखियै रांन ओया, के चुअड़ी जला दी तां ऐ पर पसम नेई ओंदी; तां प्रभु दी ए बाज सोनची, आंऊँ तेरे बजुर्ग, अब्राहम दा परमेसर, ते इसहाक दा परमेसर, ते याकूब दा परमेसर ऐं” ओस बेलै मूसा कम्बी गीया, इत्त्थैं तकर के उसी बोलने दी इम्त नेई रेई। ओस बेलै प्रभु ने उसी आखया, अपने पैरें थमां जूती तुआरी लै, किके जेस जगा उपर तू खड़ोते दा ऐं, ओ पवित्र ऐ। मैं सचें गै अपने लोकें दी आलत जेड़े मिस्र देश च न, दिखी लेत्ती ऐ; ते उन्दे सा सुकनें ते उन्दा रौन सुनी लेत्ता ऐ; एसकरी उनेंगी छुड़ाने आसतै सोर्ग चा उतरा ऐं। ऊन आंऊँ तुगी मिस्र देश च पेजगा। “जेस मूसा गी उनै ऐ आखीयै नकारया हा, तुगी कोस ने साड़े उपर राजपाल ते न्याय करने आला रखया ए? उसी गै परमेसर ने राजपाल ते छड़ाने आला रखियै, ओस सोर्गदूत थमां जेस उसी चुअड़ी बिचा दर्शन दिता हा, पेजया। इयै मनुक्ख मिस्र देश ते लाल समुंद्र ते जंगल बेच चाली साल तकर अद्भोद कम ते चेन्न दसी-दसियै उनेंगी बार कढी लेई आया। ए उवै मूसा ऐ, जेसनें इस्राएलियें कन्ने आखया, परमेसर थुआड़े प्राऐं बिचा थुआड़े आसतै एक मेरे आला लेखा एक पविखवक्ते गी खड़ेरग। ए उवै मूसा ऐ, जेस ने जंगल च इस्राएली समाज दे बेच ओस सोर्गदूत कन्ने सीनै पाड़ उपर ओस कन्ने गल्लां कित्तियां, ते साड़े बजुरगें दे कन्ने हा, उसी गै परमेसर दे जिंदे वचन मिले, के ओ वचन साड़े तकर पुजाए। लेकन साड़े बजुरगें ओसदी मनना नेई चाई; बरना उसी तोच्छ समझीयै अपने मन मिस्र देश आली बखी फेरे, ते हारून गी आखया, साड़े लेई ऐसा देवता बना, जेड़ा साड़े अगें-अगें चलै; किके ए मूसा जेड़ा असेंगी मिस्र देश बिचा लेई आया, अस नेई जानदे के उसी के ओया? उनै दिनें च उनै एक दांदे दी मूर्ति बनाईयै, ओस मूरत दे अगें बलि चढ़ांई; ते अपने अथ्थ दे कम उपर खुशी मनान लगे। “एस लेई परमेसर ने मुंह मोड़ीयै उनेंगी छुड़ी दिता, के अम्बर दियां चीजां चण, तारे, सूरज गी पुजन, जियां पविखवक्तें दी कताब च लिखे दा ऐ, ए इस्राएल दे लोकों, के तोस जंगल च चाली साल तकर पशु बलि ते अन्न बलि मिगी गै चढ़ांदे रे? “ते तोस ओ तम्बू लेई फिरदे ओ जेदे च मोलेक दी मूर्तियाँ ते रिफान देवता दे तारें गी लेई फिरदे हे, मतलब उनै मुरते गी जिनेंगी तुसें मत्था टेकन आसतै बनाए दा हा। एस लेई आंऊँ तुसेंगी बेबीलोन देश दे परे लेई जाईयै बसागा। “गवाई दा तम्बू जंगल च साड़े बजुरगें दे बेच हा; जियां परमेसर ने पक्का कित्ते दा हा, जेस ने मूसा कन्ने आखया, जेड़ा रूप तो दिखे दा ऐ, ओदे आला लेखा इसी बना। उसै तम्बू गी साड़े बजुर्गें पैले जमाने थमां लेईयै यहोशू दे कन्ने इत्त्थैं लेई आए; जेस बेलै के उनै दुई जातीयें उपर अख्त्यार रखया, जिनेंगी परमेसर ने साड़े बजुर्गें सामने थमां कढी दिता हा, ते ओ तम्बू राजा दाऊद दे बेलै तकर रिया। दाऊद उपर परमेसर ने क्रपा कित्ती; एस आसतै ओसने अर्ज कित्ती, के आंऊँ याकूब दे परमेसर आसतै रौने दी जगा बना। लेकन ओसदे पुत्तर सुलैमान ने ओदे आसतै मन्दर बनाया। लेकन परमप्रधान परमेसर अथ्थ दे बनाए दे मन्दर च नेई रौंदा, जियां के यशायाह पविखवक्तें लिखे दा ऐ, “प्रभु आखदा ऐ, सोर्ग मेरा सिहांसन ते तरती मेरी पैरें दे तलें दी पीढ़ी ऐ, मेरे आसतै तोस केस चाली दा कर बनागे? ते मेरे बसां आसतै केड़ी जगा ओग? के ए चीजां सब मेरे अथ्थें दियां बनाई दियां ऐंन? “ए अहठ करने आलयो, ते मन कन्ने नेई मननें आलयो ते कन्ने थमां नेई सुनने आले लोको, तोस मेशा पवित्र आत्मा दा वरोध करदे ओ। जियां थुआड़े बजुर्ग करदे हे, उय्यां गै तोस बी करदे ओ। पविखवक्तें बिचा कुसी थुआड़े बजुर्गें नेई सताया? उनै ओस तरमी (यीशु मसही) दे औने दा पराने जमाने थमां ओदा सनिया देनें आलें गी मारी दिता; ते ऊन तोस बी उसी पड़कानें आले ते मारी देने आले ओए। तुसेंगी सोर्गदूत थमां बनाए दे कनून तां थोए, लेकन ओसदा पालन नेई कित्ता।” ए गल्लां सुनीयै यहूदी अगबें जली गै ते स्तेफ़नुस उपर दंद पीना लगे। पर स्तेफानॉस ने पवित्र आत्मा कन्ने परोईयै सोर्ग आली बखी दिखया ते परमेसर दी मैमा ते यीशु गी परमेसर दी सज्जी बखी खडोते दे दिखियै। यीशु ने आखया, “दिखो, आंऊँ सोर्ग गी खुले दा, ते मनुक्ख दे पुत्तर गी परमेसर दी सज्जी बखी, ते खडोते दे दिखना ऐं।” ओस बेलै उनै बड़ी बाज कन्ने करलाईयै कन बंद करी लेते, ते एक्का करियै ओस उपर त्रुटी पे। ते यरूशलेम शैर दे बार कढीयै ओस उपर पथराव करन लगे, ते गुवाऐं अपने कपड़े शाऊल नां दे जवान दे पैरें कोल तुयारियै रखी दित्ते। ते ओ स्तिफनुस उपर पथराव करदे रे, ते ओ ए आखदे प्रार्थना करदा रेया, “ए प्रभु यीशु, मेरी आत्मा गी लेई लै।” पी ओ गोडें पार चुकियै उच्ची बाज कन्ने पकारया, “ए प्रभु, ए पाप उंदे उपर मत ला।” ते ए आखीयै ओ मरी गीया। शाऊल स्तेफानॉस दी अत्या च पूरा सहमत हा। उसै देन यरूशलेम शैर दी कलीसिया दे उपर बड़ा सताव ओना लगया ते प्रेरितें गी छुड़ीयै सारे दे सारे यहूदीया ते सामरिया लाकें च तितर-बितर ओई गे। ते केछ पक्तैं स्तिफनुस गी कब्र च रखया; ते ओस आसतै मता वलाप कित्ता। लेकन शाऊल कलीसिया गी नाश करदा दा हा; ते कर-कर जाईयै विश्वासी मरदें ते जनांनीयें गी कसीटी-कसीटी जेले च सुट्टे दा हा। पर जेड़े विश्वासी तितर-बितर ओए दे हे, ओ शोभ समाचार सुनांदे ओई कुमदे रे। ते फिलिप्पुस सामरिया दे शैर च जाईयै लोकें गी मसीह दा परचार करन लगया। जेड़ीयां गल्लां फिलिप्पुस ने बोलियां उनेंगी लोकें सुनीयै ते जेड़े चेन्न ओ दसदा हा उनेंगी दिखी-दिखियै, एक चेत ओईयै मन लाया। जेलै फिलिप्पुस उक्म दिंदा हा मतें बिचा अशोद्ध आत्मा बड़ी बाज कन्ने करलांदी निकली गेई, ते मते सारे लकवे दे रोगी ते लंगड़े बी चंगे कित्ते गै। ते ओस शैर च मते सारे लोकें दे बेच खुशी दी लैर छाई गेई। एस शैर च शमौन नां दा एक मनुक्ख हा, जेड़ा जादू टोना करियै सामरिया दे लोकें गी रांन करदा ते अपने आप गी एक बडा मरद आखदा हा। ते सब निके थमां लेईयै बड्डे तकर सारे ओसदा आदर करियै आखदे हे, “ए मनुक्ख परमेसर दी ओ शक्ति ऐ, जेदी बड़ी आखी जंदी ऐ।” ओसने मते दिनें थमां उनेंगी अपने जादू टूने दे कम्में कन्ने रांन करियै रखे दा हा, एसकरी उसी बडे मनदे हे। लेकन उनै जेसलै फिलिप्पुस दे परचार दा बश्वास कित्ता जेड़ा परमेसर दे राज ते यीशु मसीह दे नां दा शोभ समाचार सुनांदा हा तां लोग, के मरद, के जनांनीयां, पवित्रशनांन लैंन लगे। ओस बेलै शमौन ने अप्पुं बी बश्वास कित्ता ते पवित्रशनांन लेईयै फिलिप्पुस कन्ने रौना लगया ते चेन्न ते बड्डे-बड्डे चमत्कार दे कम ओदे दिखियै रांन ओंदा हा। जेसलै प्रेरित जेड़े यरूशलेम च हे, सुनया के सामरिया दे लोकें परमेसर दा वचन मनी लेता ऐ तां पतरस ते यूहन्ना गी उंदे कोल पेजया। ते उनै उत्थें पूजियै उंदे आसतै प्रार्थना कित्ती के ओ पवित्र आत्मा पांन। किके पवित्र आत्मा अजें तकर उंदेचा कुसे दे उपर नेई उतरा हा; उनै सेर्फ प्रभु यीशु दे नां दा पवित्रशनांन लेता हा। ओस बेलै पतरस ते यूहन्ना ने उंदे उपर अथ्थ रखे ते उनै पवित्र आत्मा पाया। जेसलै शमौन दिखया के प्रेरितें दे अथ्थ रखने कन्ने पवित्र आत्मा दित्ता जंदा ऐ, तां ओ उंदे कोल पैसे आनीयै आखया, “ए शक्ति मिगी बी दियो, के जेस कुसे दे उपर आंऊँ बी अथ्थ रखां, ओ पवित्र आत्मा पा।” पतरस ने ओस कन्ने आखया, “तेरे रपे तेरे कन्ने नाश ओंन, किके तो परमेसर दा दान पैसे कन्ने खरीदने दा वचार कित्ता। एस सेवा च नां तेरा ऐसा ऐ, नां पाग; किके तेरा मन परमेसर दे अगें सच्चा नेई। एसकरी अपनी एस बराई थमां मने गी फेरीये प्रभु अगें प्रार्थना कर, ओई सकदा ऐ के तेरा मन दा बुरा वचार माफ़ कित्ता जाग। किके आंऊँ दिखना ऐ के तू पित्त आला लेखा कौड़ा ते अतर्म दी गलामी च पेदा ऐ।” शमौन ने जबाब दिता, “तोस मेरे आसतै प्रभु अगें प्रार्थना करो के जेड़ीयां गल्लां तुसें बोलियां, उंदे बिचा कोई बी सजा मेरे उपर नेई आई पवै।” इसै आसतै पतरस ते यहून्ना गुवाई देईयै ते प्रभु यीशु दा वचन सनाईयै यरूशलेम गी बापस गै, ते सामरियें दे मते सारे ग्रांऐं च शोभ समाचार सनांदे गै। पी प्रभु दे एक सोर्गदूत ने फिलिप्पुस गी आखया, “उठ ते दक्षिण आली बखी ओस रस्ते उपर जा, जेड़ा यरूशलेम दा गाजा नगर गी जंदा ऐ।” ए रेगिस्तानी रस्ता ऐ। ओ उठीयै चली पिया, ते दिखो, कूश देश दा एक मनुक्ख आ करदा हा जेड़ा ईजडा ते कूशियें दी रानी कन्दाके दा मंत्री ते खजांची हा। ओ अराधना करने गी यरूशलेम आया हा। ओ अपने रथ उपर बैठा दा हा, ते यशायाह पविखवक्ता दी कताब जोरियै पढ़दे ओई बापस अपने देश च जा करदा हा। ओस बेलै पवित्र आत्मा ने फिलिप्पुस गी आखया, “कोल जाईयै एस रथ दे कन्ने-कन्ने जा।” फिलिप्पुस ओसदी बखी दौड़या ते रथ दे कोल पूजया ते उसी यशायाह पविखवक्ता दी कताब गी पढ़दे सुनया, ते पूछ्या, “तू जे पढ़ा करना ऐ के उसी समझना बी ऐं?” ओसने आखया, “जेसलै तकर कोई मिगी नेई समझाग तां आंऊँ कियां समझां?” ते ओसने फिलिप्पुस अगें अर्ज कित्ती के ओ चढ़ीयै ओदे कोल रथ च बैठे। पवित्र शास्त्र दा जेड़ा ऐसा ओ पढ़ा करदा हा, ओ ए हा; “ओ पिड्ड आला लेखा वध ओनें आसतै पजाया गीया, जेलै लोक उसी सतांदे हे ते जियां लैला अपने ऊन कतरने आलें अगें चोप्प चाप रौंदा ऐ, उय्यां गै ओसने अपना मुंह नेई खोलया। ओसदी लीमंगी च ओसदा न्याय नेई ओई सकया। ओदे बेलै दे लोकें दा खलास कोन करग? किके तरती थमां ओसदा प्राण लेत्ता जंदा ऐ।” एस गल्ल उपर खोजे ने फिलिप्पुस गी पूछ्या, “आंऊँ तेरे अगें अर्ज करना ऐं, ए सना के पविखवक्ता ए कोस दे बारै च आखदा ऐ, अपने यां कुसे दुए दे बारै च?” ओस बेलै फिलिप्पुस ने बोलन शुरू कित्ता, ते इसै पवित्र शास्त्र गी शुरू थमां उसी यीशु दा शोभ समाचार सनाया। रस्ते च जंदे-जंदे ओ कुसे तलाब (पनासे) दे उपर पूजे। ओस बेलै खोजे ने आखया, “देख इत्थैं पानी ऐ, ऊन मिकी पवित्रशनांन लेने आसतै के रोक ऐ।” फिलिप्पुस ने आखया, “जेकर तू सारे मने कन्ने बश्वास करना ऐ तां लेई सकना ऐ।” ओसने जबाब दिता, “आंऊँ बश्वास करना ऐ के यीशु मसीह परमेसर दा पुत्तर ऐ।” ओस बेलै ओसने रथ गी खड़ेरने दा उक्म दिता, ते फिलिप्पुस ते खोजे दमै तलाब च उतरी गै, ते ओसने खोजा गी पवित्रशनांन दिता। जेसलै ओ पानी बिचा निकलियै उपर आए, तां प्रभु दा आत्मा फिलिप्पुस गी चुकी लेई गीया, ते खोजे उसी पी नेई दिखया, ते ओ खुशी मनांदे अपने देश चली गीया के परमेसर ने उनेंगी बचाई लेता। फिलिप्पुस अशदोद च आई निकलिया, ते जेसलै तकर कैसरिया च नेई पूजया, ओस बेलै तकर घरां च परमेसर दे राज दा शोभ समाचार सनांदा गीया। शाऊल जेड़ा प्रभु दे चेलें गी तमकाने ते मारी ओड़ने दी सोच च हा, यरूशलेम च महायाजक दे कोल गीया ते ओस थमां दमिश्क शैर दे प्रार्थनाकार दे नां उपर एस मकसद दियां चिट्ठीयां मंगियां, के पावें विश्वासी मरद, पावें जनानी, जिनेंगी ओ एस रस्ते उपर दिखै ते बन्नीयै उनेंगी यरूशलेम गी लेई अवै। लेकन चलदे-चलदे जेसलै शाऊल दमिश्क दे कोल पूजया, तां एक दम्म अम्बर थमां ओदे चौनी पासे लो चमकी, ते ओ जमीन उपर टेई गीया, ते परमेसर दी ए बाज सुनी, “ए शाऊल, ए शाऊल, तू मिकी कि सता नां ऐं?” ओसने पूछया, “ए प्रभु तू कुन्न ऐ?” ओसने आखया, “आंऊँ यीशु ऐं, जिसी तू सता करना ऐं। लेकन ऊन उठीयै शैर च जा, ते जे केछ तुगी करना ऐ ओ आखया जाग।” जेड़े मनुक्ख ओदे कन्ने हे, ओ चोप्प ओई गै; किके बाज तां सुनदे हे, लेकन कुसे गी दिखदे नेई हे। ओस बेलै शाऊल पुञें दा उठया, लेकन जेसलै अखीयाँ खोलीयां तां उसी केछ बी नेई लबया, ते ओ ओसदा अथ्थ पकड़ीयै दमिश्क दे शैर च लेई गै। ते ओ त्रै देन तकर नेई दिखी सकया, ते नां खादा ते नां पीता। दमिश्क शैर च हनन्याह नां दा एक चेला हा, ओस कन्ने प्रभु ने दर्शन च आखया, “ए हनन्याह!” ओसने आखया, “आं, प्रभु।” ओस बेलै प्रभु ने उसी आखया, “उठीयै सीधी नां दी गली च जा, ते यहूदा दे कर च शाऊल नां दा एक तरसुस वासी गी पूछी लै; किके ओ प्रार्थना करा दा ऐ, ते ओसने हनन्याह नां दे एक मनुक्ख गी कर दे अन्दर औंदे ते अपने उपर अथ्थ रखदे दिखया ऐ; तां पी दिखी सकै।” हनन्याह ने जबाब दिता, “ए प्रभु, मैं एस मनुक्ख दे बारै च मतें थमां सुने दा ऐ के ओसने यरूशलेम च तेरे पवित्र लोकें कन्ने बड़ी-बड्डीयां बराईयां कित्तियां न; ते इत्थैं बी इसी प्रधान याजकें थमां अख्त्यार मिले दा ऐ, के जेड़े लोग तेरे नां उपर बश्वास करदे न, उनै सबनीं गी बन्नी लै ते यरूशलेम च लेई अवै।” लेकन प्रभु ने ओस कन्ने आखया, “तू चली जा; किके ओ तां दुई जाती ते राजा ते इस्राएलियें दे सामने मेरा नां परचार करने आसतै चुने दा पांढा ऐ। ते आंऊँ उसी सनागा, के मेरे नां आसतै उसी कियां-कियां दोख पोगना ओग।” ओस बेलै हनन्याह उठीयै ओस कर गीया, जिथें शाऊल रौंदा हा, ते ओस उपर अपना अथ्थ रखियै आखया, “ए प्रा शाऊल, प्रभु, मतलब यीशु जेड़ा ओस रस्ते च, जेस च तू आया तुगी लबया हा, उसै मिकी पेजया ऐ, के तू पी दिखी सकै ते पवित्र आत्मा कन्ने परपुरी ओई जा।” ते फोरन ओसदी अखीयाँ चा छिलके जिए किरे, ते ओ दिखना लगया, ते उठीयै पवित्रशनांन लेता; पी पोजन खाईयै बल पाया। ओ कई देन उनै चेलें कन्ने रिया जेड़े दमिश्क शैर च हे। ते ओ फोरन दमिश्क शैर दे प्रार्थनाकार च यीशु दा प्रचार करन लगया के यीशु गै परमेसर दा पुत्तर ऐ। ते सारे सुनने आले रांन ओईयै आखन लगे, “के ए उवै मनुक्ख नेईयैं जेड़ा यरूशलेम च उनेंगी जेड़े यीशु दे नां उपर बश्वास करदे हे, नाश करदा हा; ते ए इत्थैं बी एस आसतै गै आया हा, के उनेंगी बन्नीयै प्रधान याजकें दे कोल लेई जा?” लेकन शाऊल ओर बी समर्थवान ओंदा गीया, ते एस गल्ल दा सबूत देई-देईयै के यीशु गै मसीह ऐ, दमिश्क शैर दे रौने आले यहूदीयें दा मुंह बंद करदा रिया। जेसलै मते देन बीती गै, तां यहूदीयें मिलीयै उसी मारी देने दी सलाह बनाई। लेकन उंदी सलाह दा शाऊल गी पता चली गीया ओ तां उसी मारने आसतै रात देन रस्तें च मारी ओड़ने लेई लगे दे हे। लेकन रातो-रात ओदे चेलें उसी टोकरे च बठाया, ते दवार उपरा-उपरा लटकाईयै दुई जगा तुआरी दिता। यरूशलेम च पूजियै शाऊल ने चेलें कन्ने मिलने दा कोष्ट कित्ती; लेकन सारे शाऊल थमां डरदे हे, किके उनेंगी बश्वास नेई ओंदा हा, के ओ बी चेला ऐ। लेकन बरनबास ने उसी अपने कन्ने प्रेरितें दे कोल लेईयै सनाया के एस ने किस रीति कन्ने दमिश्क शैर जंदे रस्ते च प्रभु गी दिखया, ते प्रभु ने एस कन्ने गल्लां कित्तियां; पी दमिश्क च एस ने कियां इम्त कन्ने यीशु दे नां कन्ने प्रचार कित्ता। ओ उंदे कन्ने सारे यरूशलेम च ओंदा-जंदा रिया ते बे डरा ओईयै प्रभु दे नां कन्ने प्रचार करदा हा; ते यूनानी पाषा बोलने आलें यहूदीयें कन्ने गल्ल बात ते बैस-मूयासा करदा हा; लेकन ओ उसी मारने दी कोष्ट करने लगे। ए जानियें उसी प्रा कैसरिया शैर लेई आए, ते तरसुस शैर अपने कर गी पेजी देता। एस चाली सारे यहूदीया शैर, ते गलील जिले, ते सामरिया दे शैर च कलीसिया गी चैन मिलया, ते ओसदी तरकी ओंदी गेई; ते ओ प्रभु दे डर ते पवित्र आत्मा दी शान्ति च चलदी ते बददी गेई। पी ऐसा ओया के पतरस अर जगह फिरदे ओई, उनै पवित्र लोकें दे कोल पूजया जेड़े लुद्दा शैर च रोंदे हे। उत्थें उसी ऐनियास नां दे लकवे दा रोगी एक मनुक्ख मिलया, जेड़ा अट्ठ साल थमां खट्टे उपर पेदा हा। पतरस ने उसी आखया, “ए ऐनियास! यीशु मसीह तुगी चंगा करदा ऐ। उठ, अपना खट्ट चोक्क।” ओस बेलै ओ फोरन उठी खड़ोई गीया। ओस बेलै लुद्दा ते शारोन दे सारे रौने आले उसी दिखियै सारे प्रभु यीशु उपर विश्वास कित्ता। याफा शैर च तबीता मतलब दोरकास नां दी एक विश्वासं रौंदी ही। ओ मते सारे पले-पले कम ते गरीबें गी दान करदी ही। उनै दिनें च ओ बमार ओईयै मरी गेई; ते उनै ओसदी लाश नुहालीयै उपरली जगा उपर रखी दिती। ते एस लेई के लुद्दा याफा दे कोल हा, चेलें ए सुनीया के पतरस उत्थें ऐ, दो मनुक्ख पेजीयै ओस कन्ने अर्ज कित्ती, “साड़े कोल औने दा चेर नेई ला।” ओस बेलै पतरस उठीयै, उंदे कन्ने चली पिया, ते जेसलै ओ पूजया, तां ओ उसी ओस जगा उपर लेई गै जिथें तबीता दी लाश रखी दी ही। सारीयां विधवां रोईयै, ओदे कोल आई खड़ोती हियां, ते जेड़े कुरते ते कपड़े दोरकास ने उंदे कन्ने रोंदे ओई बनाए दे हे, दसना लगियाँ। ओस बेलै पतरस ने सारें गी बार करी दिता, ते कुटने टेकियै प्रार्थना कित्ती ते लाश दी बखी दिखियै आखया, “ए तबीता, ओठ।” ओस बेलै ओसने अपनीयां अखीयाँ खोलीयां; ते पतरस गी दिखियै उठी बैठी। ओसने अपना अथ्थ देईयै उसी ठुआलया, ते पवित्र लोकें ते बिधवाएं गी बलाईयै उसी उनेंगी जिंदा दसी दिता। ए गल्ल सारे याफा शैर च फैली गेई; ते मते सारें प्रभु यीशु उपर बश्वास कित्ता। ते पतरस याफा च शमौन नां दे कुसे चमड़े दा कारोबार करने आले दे इत्थैं मते देन रिया। कैसरिया शैर च कुरनेलियुस नां दा एक मनुक्ख हा, जेड़ा इतालियानी नां दी पलटन दा सूबेदार हा। ओ भक्त हा, ते अपने सारे कराने समेत परमेसर थमां डरदा हा, ते यहूदी गरीब लोकें गी मता दान दिंदा, ते बराबर परमेसर अगें प्रार्थना करदा हा। ओसने देन ते त्रिये पैर दे कोल दर्शन च साफ़ दिखया के परमेसर दा एक सोर्गदूत ओदे कोल अन्दर आईयै आखया ऐ, “ए कुरनेलियुस!” ओसने उसी त्यान कन्ने दिखया ते डरियै आखया, “ए प्रभु, के ऐ?” ओसने उसी आखया, “तेरी प्रार्थना ते तेरे दान याद करने आसतै परमेसर दे सामने पूजे न; ते ऊन याफा शैर च मनुक्ख पेजीयै शमौन गी, जिसी पतरस आखया जंदा ऐ, बलाई लै। ओ शमौन, चमड़े दे तंदा करने आले दे इत्थैं मैमान ऐ, जेसदा कर समुंद्र दे कंडै ऐ।” जेसलै ओ सोर्गदूत जेस ने ओस कन्ने गल्लां कित्तियां हियां चली गीया, ते ओसने दो सेवक, ते ओर जेड़े ओदे कोल आजर रवा करदे हे उंदे बिचा एक भक्त सपाई गी बलाया, ते उनेंगी सारीयां गल्लां सनाईयै याफा शैर गी पतरस गी बलाने आसतै पेजया। दुए देन जेसलै ओ तरै मानु जेड़े कुरनेलियुस ने पेजे हे चलदे-चलदे शैर दे कोल पूजे, तां दो पैर दे कोल पतरस छत उपर प्रार्थना करने गी चढ़या। उसी पोख लगी ते केछ खाणा चांदा हा, लेकन जेसलै ओ पोजन त्यार करा दे हे तां ओ बेसोध ओई गीया; ते ओसने दिखया, के अम्बर खुली गीया; ते एक बड़ी चादर, पांढे आला लेखा चौनी कोने थमां पकड़ीयै लटकी दी, तरती आली बखी उतरा करा दी ऐ। जेदे च तरती दे सारे किसम दे चार जञें आले ते पूञाँ चलने आले जेंतु ते अम्बर दे पैंछी हे। उसी एक ऐसी बाज सनाई दिती, “ए पतरस ओठ, मार ते खा।” लेकन पतरस ने आखया, “नेई प्रभु, कदें बी नेई; किके मैं कदें कोई अशोद्ध चीज नेई खादी ऐ।” पी दुई बार उसी उवै बाज सनाई दिती, “जे केछ परमेसर ने शोद्ध कित्ता ऐ, उसी तू अशोद्ध मत अख।” त्रै बारी इयां गै ओया; ओस बेलै फोरन ओ चादर अम्बर गी चुकी लेती गेई। जेसलै पतरस अपने मन च एस सोच बेच हा, के ए दर्शन जेड़ा मैं दिखया ऐ, ओदा मतलब के ओई सकदा ऐ, ओस बेलै, ओ मनुक्ख जिनेंगी कुरनेलियुस ने पेजा हा, शमौन दे कर दा पता करियै दरबाजे उपर आई खड़ोते, ते पुकारीयै पूछना लगे, “के शमौन जिसी पतरस आखया जंदा ऐ, इत्थैं गै मैमान ऐ?” पतरस जेड़े ओस दर्शन उपर सोचा गै करदा हा, के पवित्र आत्मा ने उसी आखया, “देख, त्रै मनुक्ख तुगी तुपा करदे न। एस आसतै उठीयै थल्लै जा, ते बिना डर दे उंदे कन्ने चली जा; किके मैं गै उनै गी पेजया ऐ।” ओस बेलै पतरस ने उतरीयै उनै मनुक्खें गी आखया, “दिखो, जिसी तोस तुपा करदे ओ, ओ आंऊँ गै। थुआड़े औने दा के कारन ऐ?” उनै आखया, “कुरनेलियुस सूबेदार जेड़ा तरमी ते परमेसर थमां डरने आला ते सारी यहूदी जाती च सुनाम मनुक्ख ऐ, ओसने एक पवित्र सोर्गदूत थमां ए उक्म पाया ऐ, के तुगी अपने कर बलाईयै तेरे थमां वचन सुनें।” ओस बेलै ओसने उनेंगी अन्दर बलाईयै रौने दी जगा दिती। दुए देन ओ उंदे कन्ने गीया, ते याफा शैर दे विश्वासी प्राऐं बिचा केछ ओदे कन्ने ओई गै। दुए देन ओ कैसरिया शैर पूजे, ते कुरनेलियुस अपने कुटम्बियें गी ते प्यारे मित्रें गी किटठा करियै उंदा एन्तजार करा दा हा। जेसलै पतरस अन्दर आवा दा हा, तां कुरनेलियुस ने ओस कन्ने पेंट कित्ती, ते ओदे पैरें च किरीयै उसी मत्था टेकया; लेकन पतरस ने उसी ठुआलीयै आखया, “खड़ोई जा, साड़ी अराधना नेई करयो आंऊँ बी तां मनुक्ख गै।” ते ओदे कन्ने गल्ल बात करदा कर दे अन्दर गीया, ते मतें लोकें गी किटठा दिखियै पतरस ने उंदे कन्ने आखया, “तोस यहूदी जांनदे ओ के दुई जातीयें दी संगति नेई करयो जां ओदे उत्थें जाना यहूदी आसतै अतर्म ऐ, लेकन परमेसर ने मिकी गलाया ऐ के कुसे बी मानु गी आशोद जां गन्दा नेई बोलां। एस आसतै जेसलै आंऊँ बलाया गीया तां बगैर केछ आखे दे चली आया। ऊन आंऊँ पूछना ऐं के मिकी केस कम आसतै बुलाया गीया ऐ?” कुरनेलियुस ने आखया, “इसै घड़ी, पूरे चार देन पैलैं, आऊँ अपने कर च त्रिये पैर प्रार्थना करा दा हा; ते दिखो, एक मरद चमकने आला कपड़ा लाए दे, मेरे सामने आई खड़ोता ते आखन लगया, ए कुरनेलियुस, तेरी प्रार्थना सुनी लेती गई ऐ ते तेरे दान परमेसर दे सामने याद कित्ते गै न। इसै आसतै कुसे गी याफा शैर पेजीयै शमौन गी जिसी पतरस आखया जंदा ऐ, बला। ओ समुंद्र दे कंडै शमौन, चमड़े दा तंदा करने आले दे कर च मैमान ऐ। ओस बेलै फोरन मैं तेरे कोल लोग पेजे, ते तो पला कित्ता जेड़ा आई गीया। ऊन अस सारे इत्थैं परमेसर दे सामने न, तां जे जे केछ परमेसर ने तेरे कन्ने गलाया ऐ उसी सुनचै।” ओस बेलै पतरस ने आखया, “ऊन मिकी पक्का ओई गीया, के परमेसर कुसे दी बी तरफदारी नेई करदा, बरना अर जाती च जेड़ा परमेसर थमां डरदा ऐ, ओ उसी अच्छा लगदा ऐ। जेड़ा वचन ओसने इस्राएलियें दे कोल पेजया, जेसलै ओसने यीशु मसीह थमां (जेड़ा सबनी दा प्रभु ऐ) शान्ति दा शोभ समाचार सनाया, ओ वचन तोस जांनदे ओ, जेड़ा यूहन्ना दे पवित्रशनांन दे प्रचार दे बाद गलील जिले थमां शुरू ओईयै सारे यहूदीया शैर फैली गीया; परमेसर ने केस रीति कन्ने यीशु नासरी गी पवित्र आत्मा ते शक्ति कन्ने अभिषेक कित्ता; ओ पलाई करदा ते सारें गी जेड़े शतान दे सताए दे हे, चंगा करदा फिरया, किके परमेसर ओदे कन्ने हा। ते अस सारे ओनें गल्लें दे गवाह न; जेड़ा ओसने यहूदीया दे देश ते यरूशलेम च बी कित्ते, ते उनै उसी काठ उपर लटकाईयै मारी दिता। लेकन उसी परमेसर ने त्रिये देन जिंदा कित्ता, ते परकट बी करी दिता ऐ; सारें लोकें गी नेई मगर ओनें गवाऐं गी जिनैं गी परमेसर ने पैलैं दा चुनी लेता हा, मतलब साड़े उपर जिनैं ओदे मरें दे बिचा जिंदे ओनें थमां बाद ओस कन्ने खादा पीता; ते ओसने असेंगी उक्म दिता के सारे लोकें च प्रचार करो ते गवाई दियो, के ए उवै यीशु ऐ जिसी परमेसर ने जिंदे ते मरें दा न्यायी रखया ऐ। ओसदी सारे पविखवक्ता गवाई दिंदे न के जेड़ा कोई ओस उपर बश्वास करग, ओसगी ओदे नां थमां पापें दी माफी मिलग।” पतरस ए गल्लां आखादा गै हा के पवित्र आत्मा वचन दे सब सुनने आलें उपर उतरी आया। ते जिनैं खतना कित्ते दे यहूदी विश्वासी पतरस दे कन्ने आए दे हे, ओ सारे रांन ओए के दुई जातीयें उपर बी पवित्र आत्मा दा दान उंडेला गीया ऐ। किके उनै उनेंगी पांति-पांति दी पाषा बोलदे ते परमेसर दी बड़ाई करदे सुनया। एस उपर पतरस ने आखया, “के कोई पानी दी रोक करी सकदा ऐ के ए पवित्रशनांन नेई पांन, जिनैं साड़े आला लेखा पवित्र आत्मा परमेसर पाया ऐ?” ते पतरस ने उक्म दिता के उनेंगी यीशु मसीह दे नां कन्ने पवित्रशनांन दिता जा। ओस बेलै उनै ओस कन्ने अर्ज कित्ती के केछ देन ओर उंदे कन्ने रवै। पी प्रेरितें ते विश्वासी प्राऐं जेड़े यहूदीया लाकें च हे सुनया, के दुई जातीयें बी परमेसर दा वचन मनी लेता ऐ। ते जेसलै पतरस यरूशलेम च आया, तां खतना कित्ते दे यहूदी विश्वासी लोग ओस कन्ने बैस करन लगे, “तो खतना नेई कित्ते दे गैर यहूदी लोकें दे उत्थें जाईयै उन्दे कन्ने रुट्टी खादी।” ओस बेलै पतरस ने उनेंगी शुरू थमां जेड़ीयां गल्लां कुरनेलियुस दे कर ओईयां हां खुलीयै सनाईयां “आंऊँ याफा शैर च प्रार्थना करा दा हा, ते बेसोध ओईयै एक दर्शन दिखया के एक पांढा, बड़ी चादर आला लेखा चौनी कुने थमां लटकाएदा दा, अम्बर थमां उतरीयै मेरे कोल आया। जेसलै मैं ओस उपर त्यान दित्ता, तां ओस च तरती दे उपर चाऊ जञें चलने आले ते वन पशु ते पूञाँ चलने आले जेंतु ते अम्बर दे पैंछी दिखे; ते ए बाज बी सुनी, ए पतरस ओठ, मार ते खा। मैं आखया, नेई प्रभु, नेई; किके कोई अशोद्ध जां गन्दी चीज मेरे मुंह च कदें बी नेई गेई। एदे जबाब च अम्बर बिचा दुई बार बाज आई, जे केछ परमेसर ने शोद्ध बनाया उसी गन्दा मत बोल। त्रै बार इयां गै ओआ; ओस बेलै सब केछ पी अम्बर उपर चुकी लेता गीया।” ओस बेलै फोरन त्रै मनुक्ख जेड़े कैसरिया शैर चा कुरनेलियुस ने मेरे कोल पेजे हे, ओस कर उपर जेस च अस हे, आई खड़ोते। ओस बेलै पवित्र आत्मा ने मिकी उंदे कन्ने बिना डर दे जानें लेई आखया, ते ए छें प्रा बी मेरे कन्ने ओई गै; ते अस ओस मनुक्ख दे कर गै। ते ओसने असेंगी सनाया, के ओसने एक सोर्गदूत गी अपने कर च खड़ोते दे दिखया, जेस ने उसी आखया, याफा शैर च मनुक्ख पेजीयै शमौन गी जिसी पतरस आखया जंदा ऐ, बलाई लै। ओ थुआड़े कन्ने ऐसीयां गल्लां आखघ, जेदे थमां परमेसर तुगी ते तेरे सारे कराने गी बचाई लैग। जेसलै आंऊँ गल्लां करन लगया, तां पवित्र आत्मा उंदे उपर उसै रीति कन्ने उतरया जेस रीति कन्ने शुरू थमां पिन्तेकुस्त दे त्यार च साड़े उपर उतरया हा। ते यूहन्ना ने उनै सारें गी आखया, “आंऊँ तां तुसेंगी पानी कन्ने पवित्रशनांन दिना ऐं, लेकन ओ औने आला ऐ जेड़ा मेरे थमां शक्ति आला ऐ; आंऊँ तां एस काबल बी नेई के ओदीयें नुकें दे तसमें खोली सकां; ओ तां तुसेंगी पवित्र आत्मा दी अग्ग कन्ने पवित्रशनांन देग। एस आसतै परमेसर ने उनेंगी बी इयै दान दिता, जेड़ा असैं प्रभु यीशु मसीह उपर विश्वास करने थमां मिलया हा; ते आंऊँ कुन्न हा जेहड़ा परमेसर गी रोकी सकदा?” ए सुनीयै ओ यहूदी विश्वासी चुप रे, ते परमेसर दी बड़ाई करियै आखन लगे, “एसकरी ते परमेसर ने दुई जातीयें गी बी मेशा दी जिंदड़ी आसतै पापें कोलां मन फराने दा ते यीशु उपर विश्वास करने दा दान दिता ऐ।” जेड़े लोग ओस कलेश दे मारे जेड़ा स्तिफनुस दे कारन पिया हा, तितर-बितर ओई गै हे, ओ फिरदे-फिरदे फीनीके लाके ते साइप्रस टापू ते अन्ताकिया शैर च पूजे जेड़ा सीरिया लाकें च ऐ; लेकन यहूदीयें गी छुड़ीयै कुसे ओर गी यीशु दा वचन नेई सुनांदे हे। लेकन उन्दे बिचा केछ विश्वासी साइप्रस वासी ते कुरेने वासी हे, जेड़े अन्ताकिया शैर च आईयै यूनानियें गी बी प्रभु यीशु दे शोभ समाचार दियां गल्लां सुनाना लगे। ते प्रभु दी शक्ति उन्दे उपर ही, ते मते सारे गैर यहूदी लोक विश्वास करियै प्रभु यीशु आली बखी फिरे। जेसलै उन्दी चर्चा यरूशलेम दी कलीसिया बेच सुनने च आई, ते उनै बरनबास गी अन्ताकिया शैर पेजया। ओ उत्थें पूजियै ते परमेसर दी क्रपा गी दिखियै खोश ओया, ते सबनीं गी ए शिखया दिती के तन मन लाईयै प्रभु कन्ने लिपटे रवो। ओ एक पला मनुक्ख हा, ते पवित्र आत्मा ते विश्वास कन्ने परपुर हा; ते बाकी मते लोक प्रभु च आई मिले। ओस बेलै बरनाबास शाऊल गी तुपने आसतै तरसुस शैर गी चली गीया। जेसलै बरनाबास, शाऊल कन्ने मिलया ते उसी अन्ताकिया लेई आया; ते ऐसा ओया के ओ एक साल तकर कलीसिया दे कन्ने मिलदे ते मतें लोकें गी यीशु मसीह दे बारै च उपदेश दिंदे रे; ते चेलें सबनी थमां पैलैं अन्ताकिया शैर च गै मसीह आखे गै। उनै देनें च गै केई विश्वासी जेड़े पविखवक्ता यरूशलेम बिचा अन्ताकिया च आए। उन्दे बिचा अगबुस नां दे एक पविखवक्ता ने खड़ोईयै पवित्र आत्मा दी प्रेरणा च ए गलाया के सारी दुनिया च बड़ा काल पौग-ओ काल क्लौदियुस बादशाह दे बेलै च िपया। ओस बेलै चेलें फैसला कित्ता के अर एक अपनी-अपनी थबीक दे मताबक यहूदीया लाके च रौने आले प्रांऐं दी मदद आसतै केछ पेजने दा फैसला कित्ता। ते उनै ऐसा गै कित्ता; ते बरनबास ते शाऊल दे अथ्थें अगबें दे कोल केछ पैसे पेजी दिते। ओस बेलै हेरोदेस राजा ने कलीसिया दे केछ मनुक्खें गी सताने आसतै उनेंगी कैदी बनाई दित्ता। ओसने प्रेरित यूहन्ना दे प्रा याकूब गी तलवार कन्ने मराई दित्ता। जेसलै ओसने दिखया, के यहूदी लोग एस कन्ने खोश ओदे न, तां ओसने पतरस गी बी पकड़ी लेता। ओ देन खमीर रुट्टी देन हे। ते हेरोदेस ने पतरस गी पकड़ीयै जेले च सुट्टया, ते ओसदी राखी आसतै, चार-चार सपाईयें दे चार पैरें च रखया, एस वचार कन्ने के फसह दे त्यार दे बाद उसी लोकें दे सामने अनें। जेलै च पतरस दी राखी उआ करदी ही; लेकन कलीसिया ओदे आसतै एक मन ओईयै परमेसर दे अगें प्रार्थना करा करदी ही। जेसलै हेरोदेस राजा उसी लोकें दे सामने दोष लाने आला हा, तां उसै राती पतरस दो संगलें कन्ने बन्ने दा, दो सपाईयें बेच सवा करदा हा; ते चौकीदार दरबाजे उपर जेले दी रखया करा दे हे। ते दिखो चानक, प्रभु दा एक सोर्गदूत पतरस दे कोल आई खड़ोता, ते ओस कोठरी च लो चमकी, ते ओसने पतरस दी पसली उपर अथ्थ मारीयै उसी जगाया, ते आखया, “जल्दी उठ। ते ओदे अथ्थें चा संगलां खुलीयै किरी गेईयां।” ओस बेलै सोर्गदूत ने उसी आखया, “लक बन्न, ते अपनीयां नुकां लाई लै।” ओसने उयांगै कित्ता, पी सोर्गदूत ने उसी आखया, “अपने कपड़े लाईयै मेरे पिछें ओई जा।” ओ निकलियै ओदे पिछें ओई गीया; लेकन ए नेई जानदा हा के जे केछ सोर्गदूत करा दा ऐ, ओ सच्च गै, बरना ए समझया के आंऊँ दर्शन दिखा करना ऐं। ओस बेलै ओ पैले ते दुए पैरे थमां निकलियै ओस लोहे दे दरबाजे उपर पूजे, जेड़ा शैर आली बखी ऐ। ओ उन्दे लेई अप्पुं गै खुली गीया, ते ओ निकलियै एक गै गली च ओईयै गै, ते फोरन गै सोर्गदूत उसी छुड़ीयै चली गीया। ओस बेलै पतरस ने ओश च आईयै आखया, “ऊन मैं समझी लेता के प्रभु ने अपना सोर्गदूत पेजीयै मिकी हेरोदेस राजा दे अथ्थें बिचा छुड़ाई लेता, ते यहूदी अगबें दी सारी आस त्रोड़ी दिती।” ते ए सोचीयै, के परमेसर ने मिकी छुड़काई दित्ता ऐ, ओ यूहन्ना दी मां मरियम दे कर आया, जिसी मरकुस आखया जन्दा ऐ। उत्थें बड़े विश्वासी लोक किट्ठे ओईयै प्रार्थना करा दे हे। जेसलै पतरस ने दरबाजे दी खेड़की ठोरी, तां रुद्दे नां दी एक दासी दिखन आई। ते पतरस दी बाज पनछानियै ओसने खुशी दे मारे दरबाजा नेई खोलया, लेकन दौड़ीयै कोल गेई, ते सनाया के पतरस दरबाजे उपर खड़ोते दा ऐ। उनै उसी आखया, “तू पागल ऐं।” लेकन ओ दलेरी कन्ने बोली के इयां गै ऐ। ओस बेलै उनै आखया, “ओसदा सोर्गदूत ओंना।” लेकन पतरस पेहत ठोरदा गै रिया; आखरकार उनै खेड़की खोली, ते उसी दिखियै रांन रेई गै। ओस बेलै ओसने उनेंगी गी अथ्थ कन्ने शारा कित्ता के चोप्प रो; ते उनेंगी सनाया के प्रभु केस रीति कन्ने उसी जेले बिचा कढी लेई आया ऐ। पी आखया, “याकूब ते प्राऐं गी ए गल्ल सनाई दियो।” ओस बेलै ओ निकलियै दुई जगा चली गीया। बड़ा बेला ओदे गै सपाईयें च जेड़े थाने च पतरस दी राखी करा दे हे मती अल चल मची गेई के पतरस दा के ओया। जेसलै हेरोदेस राजा ने ओसदी खोज करने आसतै उक्म दित्ता ते ओ नेई मिलया, तां चौकीदारें गी पूछया के पतरस कुत्थें गी गीया, पी ओनें उक्म दिता के ओ मारी दिते जांन; ते पतरस यहूदीया लाके गी छुड़ीयै कैसरिया शैर च जाईयै रौन लगया। हेरोदेस राजा सूर ते सैदा शैर दे लोकें थमां मता क्रोधी हा। ओस बेलै ओ एक मन ओईयै ओदे कोल आए, ते बलास्तुस गी जेड़ा राजा दा एक बड़ा अफसर हा, मनाईयै मेल करना चाया; किके राजा दे देश चा उन्दे देश दा पालन पोषण ओंदा हा। चुनें दे दिनें च हेरोदेस राजा राजवस्त्र पाईयै सिंहासन उपर बैठा, ते उनेंगी पाशन देन लगया। ओस बेलै लोग पुकारी उठे, “ए तां मनुक्ख दी नेई परमेसर दी बाज ऐ।” उसै कड़ी प्रभु दे एक सोर्गदूत ने फोरन ओदे उपर वार कित्ता, किके ओस परमेसर गी मैमा नेई दिती; ते उसी कीड़े पे ते मरी गीया। लेकन परमेसर दा वचन बददा गीया ते विश्वासी लोक फैलदे गे। जेसलै बरनबास ते शाऊल अपनी सेवा पूरी करी चुके तां यूहन्ना गी जिसी मरकुस आखया जन्दा ऐ, यरूशलेम चां अन्ताकिया बापस आए। अन्ताकिया शैर दी कलीसिया च केई पविखवक्ता ते शिखया देने आले हे; जियां; बरनबास ते शमौन जिसी नीगर यनी काला मानु आखया जन्दा ऐ; ते लूकियुस कुरेनी, ते चौथाई देश दा राजा हेरोदेस राजा दा दोध प्रा मनाहेम, ते शाऊल। जेस बेलै ओ उपवास कन्ने प्रभु दी पगती करा करदे हे, तां पवित्र आत्मा ने उन्दे क्न्ने आखया, “मेरे आसतै बरनबास ते शाऊल गी ओस सेवा आसतै लग्ग करो जेस आसतै मैं उनेंगी बलाए दा ऐ।” ओस बेलै उनै उपवास ते प्रार्थना करियै ते उन्दे सेर उपर अथ्थ रखियै उनेंगी परमेसर दी सेवा आसतै विदा कित्ता। एस आसतै शाऊल ते बरनाबास पवित्र आत्मा दे पेजे गेदे सिलूकिया बंदरगाह गी गै; ते उत्त्थुआं दा समुन्दरी जाज उपर चढ़ीयै साइप्रस टापू गी चली गे; ते सलमीस च पूजियै, परमेसर दा वचन यहूदीयें दे प्रार्थनाकार च सनाया। ते यूहन्ना उन्दे कन्ने उन्दी सेवा करदा हा। ते ओस सारे टापू ग्रां-ग्रां च ओदे ओई पाफुस शैर तकर पूजे। उत्थें उनेंगी बार-यीशु नां दा एक यहूदी जादू टोना ते झूठा पविखवक्ता मिलया। ओ राजपाल सिरगियुस पौलुस दे कन्ने हा, जेड़ा बुद्धिमान मनुक्ख हा। ओसने बरनबास ते शाऊल गी अपने कोल बलाईयै परमेसर दा वचन सुनना चाया। लेकन एलीमास जादूगर ने, किके इयै ओदे नां दा मतलब ऐ, उन्दा वरोध करियै राजपाल गी यीशु उपर विश्वास करने थमां रोकना चाया। ओस बेलै शाऊल ने जेसदा नां पौलुस बी ऐ, पवित्र आत्मा कन्ने परपुर ओईयै ओस एलीमास जादूगर दी बखी खडोईयै दिखियै आखया, “ए सारे कपट ते छल कन्ने परोए दे शतान दी औलाद, सच्चे तर्म दे बैरी, के तू प्रभु दे सीधे रस्तें गी डिंगा करना नेई छुडगा? ऊन देख, प्रभु दा अथ्थ तेरे विरोध च ऐ; ते तू केछ बेलै तकर अन्नां रौगा ते सूरज गी नेई दिखगा।” ओस बेलै फोरन तोंध ते न्हेरा ओसदी अखें उपर छाई गीया, ते ओ इत्थैं-उत्थें फरोलन लगया तां जे कोई ओसदी मदाद करै। ओस बेलै राजपाल ने जेड़ा ओया हा उसी दिखियै ते प्रभु दी शिखया थमां रांन ओईयै यीशु मसीह उपर विश्वास कित्ता। पौलुस ते ओदे साथी पाफुस शैर थमां जाज खोलियै पंफूलिया लाके दे पिरगा शैर च आए; ते यूहन्ना मरकुस उनेंगी छुड़ीयै यरूशलेम गी बापस आया। ते पिरगा शैर थमां अगें निकलियै ओ पिसिदिया जिले दे अन्ताकिया शैर च पूजे; ते यहूदीयें दे बसां दे देन प्रार्थनाकार च बैठी गै। मूसा दा कनून ते पविखवक्तें दी कताब पढ़ने थमां बाद प्रार्थनाकार दे प्रधानें उन्दे कोल आखी पेजया, “ए प्राओ, जेकर लोकें गी सखाने आसतै थुआड़े मने च कोई गल्ल ऐ तां बोलो।” ओस बेलै पौलुस ने खड़ोईयै ते अथ्थें कन्ने शारा करियै आखया, “ए इस्राएलियें, ते परमेसर थमां डरने आलयो गैर यहूदियों, सुनो; इनें इस्राएली लोकें दे परमेसर ने साड़े पिता दादें गी चुनी लेता, ते जेसलै ए लोग मिस्र देश च परदेसी ओईयै रौंदे हे, ते उन्दी तरक्की कित्ती; ते बड्डे शक्तिशाली अथ्थें कन्ने कढी लेई आया। ओ कोई चाली साल तकर सन्सान जगै च उन्दी बर्दाश करदा रिया, ते कनान देश च सत जातीयें दा नाश करियै उन्दा देश कोई साड़े चार सौ साल च इंदी बरास्त च करी दिता। एस दे बाद ओसने शमूएल पविखवक्ता तकर उन्दे च न्यायी ते अगबें नयुक्त कित्ते। ओदे बाद जेस बेलै शमूएल उन्दा अगबा हा उनै एक राजा मंगया। ओस बेलै परमेसर ने चाली साल आसतै बिन्यामिन दे गोत्र बिचा एक मनुक्ख; मतलब किश दे पुत्तर शाऊल गी उन्दे उपर राजा रखया। परमेसर ने शाऊल गी लग करियै दाऊद गी उन्दा राजा बनाया; जेसदे बारै च ओसने गुआई दिती, मिकी एक मनुक्ख, यिशै दा पुत्तर दाऊद, मेरे मन दे मताबक मिली गीया ऐ; उवै मेरी सारी मरजी पूरी करग। इसै दे वंश बिचा परमेसर ने अपने बायदा दे मताबक इस्राएल दे कोल एक मुक्तिदाता, मतलब यीशु गी पेजया। जेसदे औने थमां पैलैं यूहन्ना ने सारे इस्राएलियें च मन फराने दे पवित्रशनांन दा परचार कित्ता। ते जेसलै यूहन्ना अपनी सेवा दा कम पूरा करने आला हा, तां ओसने उनै सारे गी आखया, तोस मिगी के समझदे ओ? आंऊँ ओ मसीह नेई ऐं। बरना दिखो, मेरे बाद एक औने आला ऐ आंऊँ तां तुसेंगी पानी कन्ने पवित्रशनांन दिना ऐ, लेकन ओ औने आला ऐ, आंऊँ तां एस योग बी नेई के ओदे पैरें दी नोक्क दा तसमा खोली सकां; ओ तां तुसेंगी पवित्र आत्मा ते अग्ग कन्ने पवित्रशनांन देग।” “ए इस्राएली प्राओ, तोस जेड़े अब्राहम दी औलाद ओ; ते परमेसर थमां डरदे ओ, थुआड़े कोल एस उद्धार दा वचन पेजया गीया ऐ। किके यरूशलेम दे रौनें आलें ते उन्दे प्रधानें, नां यीशु मसीह गी पछानया ते नां पविखवक्तें दियां गल्लां समझीयां; जेड़ीयां अर बसां दे देन पढ़ीयां जंदियां न, एस आसतै उसी दोषी बनाईयै उनै गल्लें गी पूरा कित्ता। उनै उसी मारी ओड़ने दे योग कोई दोष ओस च नेई लबया, तां बी राजपाल पिलातुस दे अगें अर्ज कित्ती के ओ मारी दिता जा। ते जेसलै उनै ओदे बारै च पवित्र शास्त्र च लिखी दियां सारीयां गल्लां पूरीयां कित्तियां, तां उसी सूली उपरा तुआरीयै कब्र च रखया। लेकन परमेसर ने उसी मरें दे बिचा जिन्दा कित्ता, ते ओ उनै चेलें गी जेड़े ओदे कन्ने गलील जिले चा यरूशलेम च आए हे, मते देन तकर लबदा रिया; लोकें दे सामनें ऊन ओ गै ओदे गवाह न। ते अस तुसेंगी परमेसर दे बायदे दे बारै च जेड़ा बजुर्गें कन्ने कित्ता गीया हा, ए शोभ समाचार सुनानयां न,” के परमेसर ने यीशु गी मरें दे बिचा जिन्दा करियै, उवै बायदा साड़ी औलाद आसतै पूरा कित्ता; जियां दुए पजनें च बी लिखे दा ऐ, तू मेरा पुत्तर ऐं; अज्ज मैं गै तुगी जमायां ऐ। ते परमेसर दी एस रीति कन्ने मरें दे बिचा जिन्दा करने दे बारै च बी, के ओ कदें बी नेई सड़ै, ओसने ए आखया ऐ, आंऊँ दाऊद दे उपर दी पवित्र ते अटल क्रपा थूयाडे उपर करगा। एस लेई दाऊद ने अपने एक ओर पजन च बी आखया ऐ, किके तू मेरे प्राणें गी नरक बेच नेई छुड़गा; ते नां अपने पवित्र जन गी सड़ना देगा। किके दाऊद तां परमेसर दी मर्जी दे मताबक अपने बेलै च सेवा करियै मरी गीया, ते अपने बजुर्गें च जाई मिलया, ते सड़ी बी गीया। लेकन जिसी परमेसर ने मरें दे बिचा जिन्दा कित्ता, ओ सड़ी नेई सकया। एस आसतै, ए मेरे इस्राएली प्राओ; तोस जानी लियो के यीशु थमां पापें दी माफी दा समाचार तुसेंगी दित्ता जन्दा ऐ; ते जिन्नें गल्लें च तोस मूसा दे कनून थमां बेकसुर नेई ओई सकदे हे, उनै सबनीं गल्लें उपर अर एक विश्वास करने आला यीशु मसीह थमां बेकसुर आखया जन्दा ऐ। एस आसतै चकने रवो, ऐसा नेई ऊऐ, के जे पविखवक्तें दी कताब च लिखे दा ऐ, थुआड़े उपर बी आई पवै; “ए निंदया करने आलयो, दिखो, ते रांन ओई जाओ, ते मिटी जाओ; किके आंऊँ थुआड़े दिनें च एक कम करना ऐं, ऐसा कम, के जेकर कोई थुआड़े कन्ने ओसदी चर्चा करै, ते तोस कदें बी विश्वास नेई करगे।” पौलुस ते बरनाबास दे मन्दर चा बार निकलदे बेलै लोग उन्दे कन्ने अर्ज करन लगे के अगलै बसां दे देन असेंगी ए गल्लां पी सनाया जांन। जेसलै संगत मुकी गेई तां यहूदी ते यहूदी मत च आए दे पक्तें बिचा मते सारे पौलुस ते बरनबास दे पिछें ओई गे; ते उनै उन्दे कन्ने गल्लां करियै समझाया, के परमेसर दी क्रपा च बने रवो। अगलै यहूदीयें बसां दे देन शैर दे सारे लोग परमेसर दा वचन सुनने गी किटठे ओई गै। लेकन यहूदी अगबें पीड गी दिखियै गुस्सै कन्ने परोई गै, ते निंदया करदे ओई पौलुस दी गल्लें दे वरोध च आखन लगे। ओस बेलै पौलुस ते बरनबास ने बिना डर दे आखया, “जरुरी हा के परमेसर दा वचन तुसेंगी पैलैं सनाया जंदा; लेकन जेसलै तोस उसी नकारी दिंदे ओ, ते अपने आप गी मेशा दी जिंदड़ी दे योग नेई बनांदे, तां दिखो, अस ऊन दुई जातीयें आली बखी फिरनयां न। “किके प्रभु ने असेंगी ए उक्म दित्ता ऐ, मैं तुसेंगी दुई जातीयें आसतै लो बनाया ऐ, तां जे तुं तरती दे ऐन्त तकर मुक्ति दा दरबाजा उवै।” ए सुनीयै दुई जातीयें दे लोक खोश ओए, ते परमेसर दे वचन दी बड़ाई करन लगे; ते जिन्नें बी मेशा दी जिंदड़ी आसतै चुनें गेदे हे, उनै विश्वास कित्ता। ओस बेलै प्रभु दा वचन ओस सारे देश च फैलना लगया। लेकन यहूदी अगबें पक्त ते कोलीन जनांनीयें गी ते शैर दे मशूर लोकें गी बकाया, ते पौलुस ते बरनबास दे वरोध चगड़ा कराईयै उनेंगी अपने बन्ने थमां बार कढी दिता। ओस बेलै पौलुस ते बरनाबास उन्दे सामने अपने पैरें दी तुड झाड़ीयै इकुनियुम शैर गी चली गै। ते चेलें अन्ताकिया शैर च खुशी कन्ने ते पवित्र आत्मा कन्ने परपुर ओदे गै। इकुनियुम शैर च ऐसा ओया के पौलुस ते बरनबास यहूदीयें दे प्रार्थनाकार च किट्ठे-किट्ठे गै, ते ऐसीयां गल्लां कित्तियां के यहूदीयें ते यूनानियें दौनीं बिचा मतें लोकें विश्वास कित्ता। लेकन विश्वास नेई करने आले यहूदीयें दुई जातीयें दे मन विश्वासियें दे वरोध च पड़काए ते बैर पैदा कित्ती। पौलुस ते बरनाबास मते देन तकर उत्थें रे, ते प्रभु दे परोसे उपर इम्त कन्ने गल्लां करदे हे; ते परमेसर उन्दे अथ्थें क्न्ने चैन ते चमत्कार दे कम कराईयै अपनी क्रपा दे वचन उपर गुआई दिंदा रिया। लेकन शैर दे लोकें च फोट पेई गेदी ही, एस कन्ने किन्नें तां यहूदीयें आली बखी ते किन्नें प्रेरितें दी बखी ओई गे। लेकन जेसलै दुई जातीयां ते यहूदी उन्दा अपमान ते उन्दे उपर पथराव करन आसतै अपने प्रधानें दे समेत उन्दे उपर दौड़े, तां ओ एस गल्लें गी जानी गै, ते लूका उनिया लाके दे लुस्त्रा ते दिरबे शैरें च, ते आसे-पासे दे लाकें च नसी गै ते उत्थें शोभ समाचार सनाना लगे। लुस्त्रा शैर च एक मनुक्ख बैठा हा, जेसदे पैर कमजोर हे। ओ जन्म थमां गै लिंञां हा, ते कदें बी नेई चला हा। ओ पौलुस गी गल्लां करदे सुना दा हा। पौलुस ने ओसदे बखी त्रोयै दिखया के उसी चंगा ओई जाने दा विश्वास ऐ, ते उच्ची बाज कन्ने आखया, “अपने पैरें दे पार सीधा खड़ा ओई जा।” ओस बेलै ओ उड़कीयै चलना फिरना लगया। लोकें पौलुस दा ए कम दिखियै लूका उनिया दी पाषा च उच्ची बाज कन्ने आखया, “देवता मनुक्खें दे रूप च ओईयै साड़े कोल उतरी आए न।” उनै बरनबास गी यूनानी नां ज्यूस, ते पौलुस गी हिरमेस गलाया किके ओ गल्लां करने च खास हा। ते ज्यूस दे ओस मंदर दा पजारी जेड़ा उन्दे शैर दे सामने हा, बैल ते फूलें दे अर रस्ते उपर आनीयै लोकें कन्ने बलिदान करना चांदा हा। लेकन बरनबास ते पौलुस प्रेरितें जेसलै ए सुनया, तां बड़े दुखी ओए, ते अपने कपड़े फाटे ते पीड बेच तौलै गे, ते पकारीयै आखन लगे, “ए लोको, तोस के करदे ओ? अस बी थुआड़े आला लेखा दोख-सोख पोगने आले मनुक्ख आं, ते तुसेंगी ए शोभ समाचार सनानयां न, के तोस इनें बेकार चीजां थमां लग्ग ओईयै जिंदे परमेसर आली बखी फिरो, जेस ने सोर्ग ते तरती ते समुंद्र ते जे केछ उंदे च ऐ बनाया। ओसने बीते दे बेले च सब जातीयें गी अपने-अपने रस्ते च चलना दिता। तां बी ओसने अपने आप गी बे-गवाह नेई छुड़या; किके ओ पलाई करदा रिया, ते अम्बर थमां बरखा ते फलवंत मोसम ते छैल फसलां देईयै थुआड़े मने गी रुट्टी ते खुशी कन्ने परदा रिया।” ए आखीयै बी उनै लोकें गी बड़ी मुशकल क्न्ने रोकया के उन्दे आसतै बलिदान नेई करन। लेकन केछ यहूदीयें अन्ताकिया शैर ते इकुनियुम शैर थमां आईयै लोकें गी अपनी बखी करी लेता, ते पौलुस उपर पथराव कित्ता, ते उसी मरे दा समझीयै शैर थमां बार कसीटी लेई गै। लेकन जेसलै चेलें ओदे चौनी बखी खड़ोते दे हे, तां ओ उठीयै शैर च गीया ते दुए देन बरनबास दे कन्ने दिरबे शैर गी चली गीया। पौलुस ते बरनाबास ओस शैर दे लोकें गी शोभ समाचार सनाईयै, ते मते सारे चेले बनाईयै, लुस्त्रा ते इकुनियुम ते अन्ताकिया गी बापस आए, ते अर एक शैर च चेलें दे मनें गी कैम करदे रे ते ए शिखया दिंदे हे के विश्वास च बने रवो; ते ए आखदे हे, “असैं मते सारे कलेश चुकियै परमेसर दे राज च दाखल ओना ओग।” ते उनै अर एक कलीसिया च उंदे आसतै अगबें पक्के कित्ते, ते उपवास कन्ने प्रार्थना करियै उनेंगी गी प्रभु गी सोंपया जेस उपर उनै विश्वास कित्ता दा हा। ओस बेलै पिसिदिया लाके बिचें ओदे ओई ओ पंफूलिया जिले च पूजे; पी पिरगा शैर च वचन सनाईयै अत्तलिया दी बंदरगाह च आए, ते उत्त्थुआं ओ चाज उपर अन्ताकिया शैर च गे, जित्त्थें ओ ओस कम आसतै जेड़ा उनै पूरा कित्ता हा परमेसर दी क्रपा च सोंपे गे। अन्ताकिया शैर च पूजियै उनै कलीसिया किटठी कित्ती ते सनाया के परमेसर ने उंदे थमां बड्डे-बड्डे कम कित्ते, ते दुई जातीयें आसतै विश्वास दा पेत्त खोली दिता। ते पौलुस ते बरनाबास चेलें दे कन्ने मते देन तकर रे। पी केछ यहूदी विश्वासी लोग यहूदीया लाकें दा अन्ताकिया च आईयै विश्वासी प्राऐं गी सखाना लगे; “जेकर मूसा दी रीति दे मताबक थुआड़ा खतना नेई ओया तां तोस मुक्ति नेई पाई सकदे।” जेसलै पौलुस ते बरनबास दा उंदे कन्ने मता चगड़ा ते बैस-मूआसा ओया तां ए पक्का कित्ता गीया, के पौलुस ते बरनबास, ते इंदे क्न्ने केछ लोक एस गल्ल दे बारै च प्रेरितें ते अगबें कोल यरूशलेम गी जांन। एस आसतै कलीसिया ने उनेंगी केछ दूर तकर पजाया; ते ओ फीनीके ते सामरिया लाकें थमां ओदे ओई दुई जातीयें गी प्रभु आली बखी मन फराने दा परचार सनांदे गै, ते सारे विश्वासी प्राऐं गी मता खोश कित्ता। जेसलै पौलुस ते बरनाबास यरूशलेम पूजे, तां कलीसिया ते प्रेरित ते अगबें उन्दे कन्ने खुशी कन्ने मिले, ते उनै सनाया के परमेसर ने उन्दे कन्ने ओईयै कियां-कियां कम कित्ते हे। लेकन फरीसियें दे पंथ बिचा जिनैं विश्वास कित्ता हा, उन्देचा केईयें उठीयै आखया, “दुई जातीयें गी खतना कराने ते मूसा दे कनून गी मनने दा उक्म देना चाईदा।” ओस बेलै प्रेरित ते अगबें एस गल्ल दे बारै च वचार करने आसतै किटठे ओए। ओस बेलै पतरस ने उन्दे क्न्ने बड़ी बैस ओनें दे बाद खड़ोईयै उनेंगी आखया, “ए प्राओ, तोस जांनदे ओ, के मते देन ओए, के परमेसर ने थुआड़े बिचा मिकी चुनी लेता, के मेरे थमां दुई जातीयां शोभ समाचार दा वचन सुनीयै विश्वास करन। ते मन गी जाचने आले परमेसर ने उनेंगी बी साड़े आला लेखा पवित्र आत्मा देईयै उन्दी गुआई दिती; ते यीशु मसीह उपर विश्वास करने थमां उन्दे मन शोद्ध करियै साड़े च ते उन्दे च केछ पेद नेई रखया। तां ऊन तोस कि परमेसर दी परिख्या करदे ओ, के चेलें दी मुंडी उपर ऐसा जुंगला रखो, जिसी नां साड़े बजुर्ग चुकी सके हे ते नां अस चुकी सकनयां न? आं, साड़ा ए तां विश्वास ऐ के जियां ओ प्रभु यीशु दी क्रपा दे कन्ने मुक्ति पागन; उयांगै असैं बी पानि ऐं, नां के मूसा दे कनून कन्ने।” ओस बेलै सारी सभा चोप्प चाप ओई बरनबास ते पौलुस दी सुनना लगी, के परमेसर ने उन्दे थमां दुई जातीयें च कियां-कियां बड्डे चेन्न, ते चमत्कार कित्ते। जेसलै उनै बोलना बंद कित्ता, तां याकूब आखन लगया, “ए प्राओ, मेरी सुनो।” शमौन पतरस ने खुलीयै बोलया, के परमेसर ने पैलो पैल दुई जातीयें उपर कियां रैम दी नजर दिती, के उन्दे बिचा अपने नां आसतै केछ लोकें गी चुनी लेता तां जे उनेंगी अपने लोग बनाई लै। एस कन्ने उनै पविखवक्तें दियां गल्लां बी मिलदियाँ न, जियां के लिखे दा ऐ, एस दे बाद आंऊँ पी आईयै दाऊद दे डिगे दे डेरे गी पर्तियै बहाल करगा, ते ओदे रौने दी जगा गी पी बनागा, ते ओदे राज गी खड़ा करगा, एस आसतै के बाकी मनुक्ख, मतलब सब दुई जातीयां जेड़े मेरे नां दे आखे जंदे न, प्रभु गी ढूंढन। ए उवै प्रभु आखदा ऐ जेड़ा दुनिया दी पैदाश थमां इनें गल्लें दी खबर दिन्दा आया ऐ। “एस लेई मेरा वचार ए ऐ, के दुई जातीयें बिचा जेड़े लोग परमेसर आली बखी फिरदे न, अस उनेंगी मजबूर करियै दोख नेई देचै; लेकन अस उनेंगी लिखी पेजचै, के ओ मूरतें दी अशोद्ध ते ब्यभिचार ते गला कोटे दे मांसे थमां ते खून थमां दूर रौन। किके पुराने जमाने थमां शैर-शैर मूसा दे कनून दा परचार करने आले चलदे आए न, ते ओ अर यहूदीयें दे बसां दे देन प्रार्थनाकार च पढ़ी जन्दी ऐ।” ओस बेलै यरूशलेम दी सारी कलीसिया समेत प्रेरितें ते अगबें गी छैल लगया, के अपने बिचा केछ मनुक्खें गी चुनन, मतलब यहूदा, जिसी बरनबास आखया जन्दा ऐ, ते सीलास गी जेड़ा प्राऐं च गुआई करदा ऐ; ते उनेंगी पौलुस ते बरनबास दे कन्ने अन्ताकिया शैर पेजन। ते उनै उन्दे अथ्थ ए लिखी पेजया; “अन्ताकिया लाके ते सीरिया शैर ते किलिकिया दे लाकें दे रौने आले प्राऐं गी जेड़े दुई जातीयें बिचा न, प्रेरित ते अगबें प्राऐं तर्फुं नमश्कार। असैं सुनया ऐ, के साड़े बिचा केईयें उत्थें जाईयै, तुसेंगी अपनी गल्लें कन्ने मुशकल च दिता; ते थुआड़े मन ओलटे फेरी दिते न लेकन असैं उनेंगी उक्म नेई दिता हा। एस आसतै असैं एक मन ओईयै ठीक समझया, के केछ चुने दे मनुक्खें गी अपने प्यारे बरनबास ते पौलुस दे कन्ने थुआड़े कोल पेजचै। ए तां ऐसे मनुक्ख न जिनैं अपने प्राण साड़े प्रभु यीशु मसीह दे नां दी खातर बाजी च सुट्टी दिते न। ते एस आसतै असैं यहूदा ते सीलास गी पेजया ऐ, जेड़े अपने थमां बी ए गल्लां बोली देगन। पवित्र आत्मा गी, ते असेंगी बी ठीक लगया के इनें ठीक जरुरी गल्लें गी शुड़ीयै, थुआड़े उपर ओर पार नेई सुट्टचै; के तोस मूरतें अगें बलि कित्ते दे ते खून खाणे थमां, ते गला कोटे दे मांसे थमां, ते ब्यभिचार थमां दूर रवो। इंदे शा दूर रवो तां थुआड़ा पला ओग। अग्गें शोभकामनां।” पी ओ विदा ओईयै अन्ताकिया शैर पूजे, ते सभा गी किट्ठे करियै ओ चिट्ठी उनेंगी देई दिती। ते ओ चिट्ठी गी पढ़ीयै ओस शिखया दी गल्ल उपर मते खोश ओए। ते यहूदा ते सीलास ने जेड़े अप्पुं बी पविख्ब्कते हे, मती सारी गल्लें कन्ने मसीह विश्वासी प्राऐं गी शिखया देईयै मजबूत कित्ता। यहूदा ते सीलास उत्थें केछ देन रेईयै, प्राऐं कोलां शान्ति कन्ने विदा ओए के अपने पेजने आलें दे कोल जांन। लेकन सीलास गी उत्थें रौना छैल लगया। ते पौलुस ते बरनबास अन्ताकिया च रेई गै; ते बाकी मते लोकें कन्ने प्रभु दे वचन दी शिखया दिन्दे ते शोभ समाचार सनांदे रे। केछ देन बाद पौलुस ने बरनबास गी आखया, “जिन्नें-जिन्नें शैरें च असैं प्रभु दा वचन सनाया हा, आओ, पी उत्थें जाईयै अपने प्राऐं गी दिखचै कि ओ कदें न।” ओस बेलै बरनबास ने यूहन्ना गी जिसी मरकुस आखया जन्दा ऐ, कन्ने लेने दा वचार कित्ता। लेकन पौलुस ने उसी जेड़ा पंफूलिया लाके च उन्दे थमां लग्ग ओई गीया हा, ते सेवा दे कम उपर उन्दे कन्ने नेई गीया, उसी कन्ने लेई जाना छैल नेई समझया। एस आसतै ऐसा शिकवा ओया के ओ एक दुए थमां लग्ग ओई गै; ते बरनबास, मरकुस गी लेईयै चाजे उपर साइप्रस टापू गी चली गीया। लेकन पौलुस ने सीलास गी चुनी लेता, ते प्राऐं थमां परमेसर दी क्रपा च सोंपियै अन्ताकिया शैर गी चली गीया; ते ओ कलीसिया गी मजबूत करदे ओई सीरिया ते किलिकिया लाकें थमां ओदे ओई निकलया। पी ओ दिरबे ते लुस्त्रा शैर च बी गीया, ते उत्थें तीमुथियुस नां दा एक चेला हा, जेड़ा कुसे वश्वासनी यहूदी दा पुत्तर हा, लेकन ओसदा पिता यूनान देश दा रौने आला हा। ओ लुस्त्रा ते इकुनियुम शैर दे विश्वासी प्राऐं च अच्छे नां आला हा। पौलुस दी मरजी ही के ओ ओदे कन्ने चलै; ते जेड़े यहूदी लोग उनै जगें च हे उन्दे कारन ओसने ओसदा खतना कित्ता, किके ओ सब जांनदे हे, के ओसदा पिता यूनान दा रौने आला हा। ते शैर-शैर जंदे मौके पौलुस ते उन्दे साथी उनै विधियें गी जेड़ीयां यरूशलेम दे प्रेरितें ते अगबें बनाए दी हियां, मनने आसतै उनेंगी पजांदे जंदे हे। एस चाली कलीसियां विश्वास च मजबूत ओदीयां गेईयां ते गिनत्री बेच अर देन बददीयां गेईयां। ते ओ फ्रूगिया ते गलातिया लाकें बिचें ओईयै गै, किके पवित्र आत्मा ने उनेंगी आसिया दे लाके च वचन सनाने लेई मना कित्ता। ते उनै मूसिया लाकें दे कोल पूजियै, बितूनिया दे लाके च जाना चाया; लेकन पवित्र आत्मा ने उनेंगी जाना नेई दिता। एस आसतै ओ मूसिया दे लाकें थमां ओईयै त्रोआस दे बंदरगाह आले शैर च आए। उत्थें पौलुस ने रातीं एक दर्शन दिखया के एक मकिदुनी लाके च रौने आले मनुक्ख ने खड़ोईयै, ओस कन्ने अर्ज करदे ओई आखदा ऐ, “समुंद्र दे पार उतरीयै मकिदुनिया लाके च आ, ते साड़ी मदद कर।” ओदे ए दर्शन दिखदे गै असैं फोरन मकिदुनिया लाके च जाना चाया, ए समझीयै के परमेसर ने उनेंगी शोभ समाचार सनाने आसतै असेंगी बलाया ऐ। एस आसतै त्रोआस थमां समुंदरी चाज खोलियै अस सीधे सुमात्राके टापू ते दुए देन नियापुलिस बंदरगाह च आए। उत्त्थुआं दा अस फिलिप्पी शैर पूजे, जेड़ा मकिदुनिया लाके दा बड़ा शैर ते रोमियें दी बस्ती ऐ; ते अस ओस शैर च केछ देन तकर रे। यहूदीयें दे बसां देन अस शैर दे दरबाजे दे बार नदी दे कंडै ए समझीयै गै के उत्थें यहूदीयें दे प्रार्थना करने दी जगह ओनी, ते बेईयै उनै जनांनीयें कन्ने जेड़ीयां किट्ठीयां ओई दियां हियां, गल्लां करन लगे। लुदिया नां दी थुआतीरा शैर दी बैंजनी कपड़े बेचने आली एक पक्त जनानी सुना करदी ही, जेड़ी परमेसर दी सच्ची अराधना करने आली ही। प्रभु ने ओसदा मन खोलया के ओ पौलुस दी गल्लें उपर मन ला। जेसलै ओस अपने कराने समेत पवित्रशनांन लेता, ते ओसने साड़े कन्ने अर्ज कित्ती, “जेकर तोस मिकी प्रभु दी वश्वासिनी समझदे ओ, तां चलीयै मेरे कर रवो,” ते ओ असेंगी मनाईयै लेई गेई। जेसलै अस प्रार्थना करने दी जगा जा करदे हे, तां असेंगी एक दासी मिली जेस च पविख दे बारै बोलने दी आत्मा ही; ते ओ पविख दे बारै च बोलने कन्ने अपने स्वामियें आसतै मते पैसे कमाइयै लेई ओंदी ही। ओ पौलुस दे ते साड़े पिछें आईयै करलाना लगी, “ए मनुक्ख परमप्रधान परमेसर दे दास न, जेड़े असेंगी मुक्ति दे रस्ते दी कानी सनांदे न।” ओ मते देन तकर ऐसा गै करदी रेई; लेकन पौलुस दुखी ओया, ते मुड़ीयै ओस दोष्टआत्मा गी आखया, “आंऊँ तुगी यीशु मसीह दे नां कन्ने उक्म दिना ऐं, के ओस बिचा निकली जा।” ते ओ उसै घड़ी निकली गेई। जेसलै ओदे स्वामियें दिखया के साड़ी कमाई दी आस जंदी रेई, तां पौलुस ते सीलास गी पकड़ीयै चौक च प्रधानें दे कोल खिची लेई गै; ते उनेंगी फोजदारी दे मुखीयें दे कोल लेई गै ते आखया, “ए लोग जेड़े यहूदी न, साड़े शैर च बड़ी अलचल मचा करदे न; ते ऐसीयां रितीयां सना करदे न, जिनेंगी ग्रहण करना जां मनना साड़े रोम दे रौने आलें आसतै ठीक नेईयैं।” ओस बेलै पीड़ दे लोग पौलुस ते सीलास दे वरोध च किट्ठे ओईयै उन्दे उपर चढ़ी गै, ते मुखीयें उन्दे कपड़े फाटीयै तुआरी दिते, ते उनेंगी बैंत मारने दा उक्म दित्ता। ते मते सारे बैंत मराईयै उनै उनेंगी गी जेले च पाई दिता ते जेल दे मालक गी उक्म दित्ता के उनेंगी चोकसी कन्ने रखै। ओसने ऐसा उक्म पाईयै उनेंगी अन्दर दी कोठरी च रखया ते उन्दे पैर काठे च ठोकी दिते। अध्दी रातीं दे लगपग पौलुस ते सीलास प्रार्थना करदे ओई परमेसर दे पजन गा करदे हे, ते कैदी उन्दी राधना गी सुना करदे हे। इन्नें च एकदम पुंचल ओया, इत्थैं तकर के जेले दी मनैद हिली गेई, ते फोरन सारे बड्डे दरबाजे खुली गै; ते सारे दे बंधन खुली गै। जेल दा मालक जागी गीया, ते जेले दे दरबाजे खुले दिखियै समझया के कैदी नस्सी गै न, एस आसतै ओसने तलवार खिचीये अपने आप गी मारना चाया। लेकन पौलुस ने उच्ची बाज कन्ने पकारीयै उसी आखया, “अपने आप गी केछ आनी नेई पजा, किके अस सारे इत्थैं गै न।” ओस बेलै ओ दया मंगाइयै अन्दर आया, ते कम्बदे ओई पौलुस ते सीलास दे अगें कीरया। ते उनेंगी बार आनीयै आखया, “ए सज्जनो, उद्धार पाने आसतै आंऊँ के करां?” उनै आखया, “प्रभु यीशु मसीह उपर विश्वास कर, तां तू ते तेरा सारा कराना उद्धार पाग।” ते उनै उसी ते ओदे सारे कर दे लोकें गी प्रभु दा वचन सनाया। रातीं उसै बेलै ओसने उनेंगी लेईयै उन्दे जखम धोते, ते ओसने अपने सारें लोकें समेत पवित्रशनांन लेता। ओस बेलै ओ उनेंगी अपने कर च लेईयै उन्दे अगें रुट्टी रखी, ते सारे कराने समेत परमेसर उपर विश्वास करियै खुशी मनाई। जेलै अगला देन ओया ओस बेलै मुखीयें सपाईयें दे अथ्थें आखी पेजया के उनै मनुक्खें गी शुड़ी दियो। जेल दे मालक ने ए गल्लां पौलुस कन्ने आखीयां, “मुखीयें तुसेंगी शुड़ने दा उक्म दित्ता ऐ। एस आसतै ऊन निकलियै कुशल कन्ने चली जाओ।” लेकन पौलुस ने ओसगी आखया, “उनै असेंगी जेड़े अस रोम दे रौने आले मनुक्ख न, कसुरबार समझीयै बगैर लोकें दे सामने मारया ते जेल च सुट्टया, ते ऊन के चोरीयै कढा करदे न? ऐसा नेई; लेकन ओ अप्पुं आईयै असेंगी बार कढन।” सपाईयें ए गल्लां मुखीयें कन्ने सूनाईयां, ते ओ ए सुनीयै के ओ रोमी न, डरी गै, ते आईयै उनेंगी मनाया, ते बार लेईयै अर्ज कित्ती के शैर बिचा चली जांन। ओ जेले बिचा निकलियै लुदिया दे उत्थें गै, ते मसीह प्राऐं कन्ने पेंट करियै उनेंगी शान्ति दिती, ते चली गै। पी पौलुस ते सीलास अम्फिपुलिस ते अप्पुलोनिया शैर चें ओईयै थिस्सलुनीके शैर आए, जिथें यहूदीयें दा एक प्रार्थनाकार हा। पौलुस अपनी रीति दे मताबक उन्दे कोल गीया, ते त्रै यहूदीयें दे बसां दे देन तकर पवित्र शास्त्रां बिचा उन्दे कन्ने बैस कित्ती; ते उन्दा मतलब खोली-खोलियै समझांदा हा के मसीह गी दोख चेलना, ते मरें दे बिचा जिन्दा ओना, जरुरी हा; ते “इयै यीशु जेसदी आंऊँ तुसेंगी कथा सनाना ऐं, मसीह ऐ।” उन्दे बिचा कन्ने यहूदीयें, ते पक्त यूनानियें बिचा मतें सारें, ते मती सारी कुलीन जनांनीयें मनी लेता, ते पौलुस ते सीलास कन्ने मिली गै। लेकन यहूदी लोक जलन कन्ने परोईयै बजार थमां केछ दुष्ट मनुक्खें गी अपने कन्ने लेता, ते पीड किठी करियै शैर च रौला पाना लगे, ते यासोन दे कर उपर अमला करियै पौलुस ओर सीलास गी लोकें दे सामने आनना चाया। ते उनेंगी उत्थें नेई दिखियै, ओ ए करलांदे ओई यासोन ते केछ विश्वासी प्राऐं गी शैर दे मुखीयें अगें खिची लेई आए, “ए लोग न जिनैं दुनिया गी ओलट पोलट करी दिता ऐ, ए इत्थैं बी आई गै न। ते यासोन ने उनेंगी गी अपने इत्थैं स्वागत कित्ता ऐ, ते ए सब दे सब ए आखदे न के यीशु राजा ऐ, ते कैसर रोमी सम्राट दे उक्में दा वरोध करदे न।” जेलै पीड़ ते शैर दे मुखीयें ए गल्लां सुनीयां ते कबराई गै। एस आसतै उनै यासोन ते बाकी लोकें गी जमानत उपर छुड़ी दिता। विश्वासी प्राऐं फोरन रातो रात पौलुस ते सीलास गी बिरीया शैर च पेजी दिता; ते ओ उत्थें पूजियै यहूदीयें दे प्रार्थनाकार च गै। ए लोग तां थिस्सलुनीके शैर दे यहूदीयें थमां पले हे, ते उनै बड़ी इच्छया दे कन्ने वचन गी ग्रहण कित्ता, ते अर रोज पवित्र शास्त्र बिचा तुपदे रे के ए गल्लां इयां गै न जां नेई। एस आसतै उन्दे बिचा मतें सारें, ते यूनानी कुलीन जनांनीयें बिचा ते मड़दें बिचा मतें विश्वास कित्ता। लेकन जेसलै थिस्सलुनीके दे यहूदी जानी गै के पौलुस बिरीया शैर च बी परमेसर दा वचन सनांदा ऐ, तां उत्थें बी आईयै लोकें गी बकाने ते अलचल मचाना लगे। ओस बेलै विश्वासी प्राऐं फोरन पौलुस गी विदा कित्ता के समुंद्र दे कंडै चली जा; लेकन सीलास ते तीमुथियुस बिरीया च गै रेई गै। पौलुस दी मदद करने आले ओदे कन्ने एथेंस शैर तकर गै; ते सीलास ते तीमुथियुस आसतै ए उक्म पाईयै विदा ओए के ओ ओदे कोल जल्दी थमां जल्दी औंन। जेसलै पौलुस एथेंस शैर च सीलास ते तीमुथियुस दा एन्तजार करदा हा, तां शैर गी मूरतें कन्ने परोते दा दिखियै ओसदा मन बड़ा दूआस ओया। एसकरी ओ प्रार्थनाकार च यहूदीयें क्न्ने ते परमेसर दा आदर करने आले पक्तें कन्ने, ते चौक उपर जेड़े लोग ओस कन्ने अर देन मिलदे हे, उन्दे कन्ने बैस करदा हा। ओस बेलै इपीकूरी ते स्तोईकी दर्शन दिखने आलें बिचा केछ ओदे कन्ने सवाल करना लगे, ते कईयें आखया, “ए बकवादी के आखन चांदा ऐ?” लेकन दुए आखया, “ओ दुए देवतां दा परचार लगदा ऐ” किके ओ यीशु दा ते जिंदा उठने दे बारै च शोभ समाचार सनांदा हा। ओस बेलै ओ पौलुस गी अपने कन्ने अरियुपगुस नां दे मन्दर उपर लेई गै ते पूछ्या, “के अस जानी सकदे आं के ए नमी शिखया जेड़ी तू सनाना ऐ, के ऐ? किके तू ओचन गल्लां असेंगी सनाना ऐ, एस आसतै अस जाननयां चानयां न के इंदा मतलब के ऐ?” (एस आसतै के सारे एथेंस वासी ते परदेसी जेड़े उत्थें रौंदे हे, नमीं-नमीं गल्लां सुनने दे सवाय ओर कुसे कम च बेला नेई बतांदे हे)। ओस बेलै पौलुस ने अरियुपगुस नां दे मन्दर बेच खड़ोईयै आखया, “ए एथेंस दे लोको, आंऊँ दिखाना ऐं के तोस अर गल्ल च देवतें गी बडे मनने आले ओ। किके मैं फिरदे-किरदे जेसलै थुआड़ी पुजने दी चीजें गी दिखा करदा हा, तां एक ऐसी के बेदी बी दिखी, जेस उपर लिखा हा, अनजाने ईश्वर आसतै। एस आसतै जिसी तोस बगैर जाने दे पूजदे ओ, आंऊँ तुसेंगी ओसदा समाचार सनाना। जेस परमेसर ने तरती ते ओसदी सारीयें चीजें गी बनाया, ओ सोर्ग ते तरती दा स्वामी ओदे ओई अथ्थें दे बनाए दे मंदरें च नेई रौंदा; नां किसे चीज दी जरुरत दे कारन मनुक्ख दे अथ्थें दी सेवा लैंदा ऐ, किके ओ अप्पुं गै सबनीं गी जांन ते सहा ते सब केछ दिन्दा ऐ। ओसने एक गै चीज कन्ने मनुक्ख दियां सब जातीयां सारी तरती उपर रौने आसतै बनाईयां न; ते उन्दे बनाए दा बेला ते रौने दे बन्ना एस आसतै बनाया ऐ, के ओ परमेसर गी तुपन, कदें उसी फरोलीयै पांन, तां जे ओ साड़े कुसे थमां बी दूर नेईयैं। किके अस ओदे च गै जिन्दे रौने, ते चलने फिरने, ते बनें दे रौनयां न; जियां थुआड़े किन्नें कवियें बी सेई गलाया ऐ, अस तां ओदे गै वंश न। एस आसतै परमेसर दे बच्चे ओदे ओई असैं ए समझना ठीक नेईयैं के परमेसर दा रूप सुन्ने जां रुपे जां पत्थर आला लेखा ऐ, जेड़ी मनुक्ख दी कारीगरी ते सोच कन्ने कढे दे ओंन। एस आसतै परमेसर ने लोकें दे अन जानें दे बेलै च त्यान नेई दिता, लेकन ऊन सब जगा सब मनुक्खें गी मने गी फेरने दा उक्म दिन्दा ऐ। किके ओसने एक देन पक्का कित्ते दा ऐ, जेस च ओ ओस मनुक्ख थमां तर्म कन्ने दुनिया दा न्याय करग, जिसी ओसने चुनें दा ऐ, ते उसी मरें दे बिचा जिन्दा करियै एस गल्ल दा सारें उपर सबूत करी दिती ऐ।” मरें दे बिचा जिंदा ओनें दी गल्ल सुनीयै केछ तां मजाक करना लगे, ते कईयें आखया, “ए गल्ल अस थुआड़े थमां पी कदें सुनगे।” एस उपर पौलुस उन्दे बिचा निकली गीया। लेकन केछ मनुक्ख ओदे कन्ने मिली गै, ते प्रभु यीशु पर विश्वास कित्ता; जिंदे च दियुनुसियुस जेड़ा अरियुपगुस दा सदस्य हा, ते दमरिस नां दी एक जनानी ही, ते उन्दे कन्ने ओर बी लोग हे। एस थमां बाद पौलुस एथेंस शैर गी छुड़ीयै कुरिन्थुस शैर च आया। ते उत्थें उसी अक्विला नां दा एक यहूदी मिलया, जेसदा जन्म पुन्तुस लाके च ओया हा। ओ अपनी करेआली प्रिसकिल्ला दे कन्ने इतालिया देश दा तौला गै आएदा हा, किके क्लौदियुस बादशाह ने सब यहूदीयें गी रोम दा निकलने दा उक्म दिते दा हा, एस आसतै ओ उन्दे उत्थें गीया। ते पौलुस दा ते अक्विला दा एक गै केसव हा, एस आसतै पौलुस उन्दे कन्ने रिया, ते ओ कम करना लगे; ते उन्दा केसव तम्बू बनाने दा हा। ते पौलुस अर एक यहूदीयें दे बसां दे देन प्रार्थनाकार च बैस करियै यहूदीयें ते यूनानियें गी बी समझांदा हा के प्रभु यीशु मसीह पर विश्वास करो। जेसलै सीलास ते तीमुथियुस मकिदुनिया लाकें बिचा आए, तां पौलुस वचन सनाने दी मने कोलां यहूदीयें गी गुआई देने लगया के यीशु गै मसीह ऐ। लेकन जेसलै यहूदी पौलुस दे वरोध ते निंदया करना लगे, तां ओसने अपने कपड़े झाड़ीयै उनेंगी आखया, “थुआड़ा खून थुआड़े सेर उपर गै रवै! आंऊँ बेकसुर आं। ऊन थमां आंऊँ दुई जातीयें कोल जागा।” ते ओ प्रार्थनाकार दा चलीयै तीतुस यूसतुस नां दे परमेसर दे एक पक्त दे कर च आया, जेसदा कर प्रार्थनाकार कन्ने लगे दा हा। ओस बेलै प्रार्थनाकार दे प्रधान क्रिस्पुस ने अपने सारे कराने समेत प्रभु उपर विश्वास कित्ता; ते मते कुरिन्थवासी सुनीयै विश्वास कित्ता ते पवित्रशनांन लेता। ते प्रभु ने एक राती दर्शन च पौलुस कन्ने आखया, “मत डर, बरना सनांदा जा चोप्प नेई रो; किके आंऊँ तेरे कन्ने आं, ते कोई बी तेरे उपर चढ़ांई करियै तेरी आंनी नेई करग; किके एस शैर च मेरे उपर विश्वास करने आले मते लोग न।” एस आसतै पौलुस उन्दे बेच डेढ़ साल तकर परमेसर दा वचन सनांदा रिया। जेसलै गल्लियो रोम च अखाया लाके दा राजपाल हा, तां यहूदी लोकें एक्का करियै पौलुस उपर अमला कित्ता, ते उसी न्याय दी गदी दे सामने आनीयै आखन लगे, “ए लोकें गी समझांदा ऐ, के परमेसर दी अराधना ऐसी रीति कन्ने करो, जेड़ी मूसा दे कनून दे खलाफ ऐ।” जेसलै पौलुस बोलने उपर गै हा, तां गल्लियो ने यहूदीयें गी आखया, “ए यहूदीयो, जे ए केछ बेन्यायी जां दुष्टता दी गल्ल ओंदी, तां ठीक हा के आंऊँ थुआड़ी सुनदा। लेकन जे ए बैस बोलने च, ते नां च, ते थुआड़े इत्थैं दे कनून दे बारै च ऐ, ते तोस गै जानो; किके आंऊँ इनें गल्लें दा न्यायी नेई बनना चांना।” ते गल्लियो ने उनेंगी न्याय दी गदी दे सामने दा बार कड़ाई दिता। ओस बेलै सब लोकें प्रार्थनाकार दे प्रधान सोस्थिनेस गी पकड़ीयै न्याय दी गदी दे सामने मारया। लेकन गल्लियो ने इन गल्लां दी केछ बी चेंता नेई कित्ती। पौलुस मते देन तकर कुरिन्थ शैर रिया। पी विश्वासी प्राऐं थमां विदा ओईयै किंख्रिया शैर च एस आसतै सेर मुंडाया, किके ओसने मन्नत मनी दी ही, ते जाज उपर सीरिया लाके गी चली गीया ते ओदे कन्ने प्रिसकिल्ला ते अक्विला हे। ओसने इफिसुस शैर च पूजियै प्रिसकिल्ला ते अक्विला गी उत्थें शुड़या, ते अप्पुं प्रार्थनाकार च जाईयै यहूदीयें कन्ने बैस करना लगया। जेसलै लोकें ओस कन्ने अर्ज कित्ती, “साड़े कन्ने ओर केछ देन रो।” ते ओसने स्वीकार नेई कित्ता; लेकन ए बोलियै उन्दे थमां विदा ओया, “जेकर परमेसर ने चाया तां आंऊँ थुआड़े कोल पी औगा।” ओस बेलै ओ इफिसुस थमां जाज खोलियै चली गीया; ते कैसरिया च उतरीयै यरूशलेम शैर गी गीया ते कलीसिया गी नमश्कार करियै अन्ताकिया दे शैर च आया। पी केछ देन रेईयै ओ अन्ताकिया दा निकलया, ते एक पासे थमां गलातिया लाकें ते फ्रूगिया दे शैरें च सब चेलें गी मजबूत करदा फिरया। अपुल्लोस नां दा एक यहूदी, जेसदा जन्म सिकन्दरिया शैर च ओया हा, जेड़ा विद्वान मनुक्ख हा ते पवित्र शास्त्र गी खरी चाली कन्ने जानदा हा, इफिसुस च आया। ओसने प्रभु दे रस्ते दी शिखया पाई दी ही, ते मन लाईयै यीशु दे बारै च ठीक-ठीक सनांदा ते सखांदा हा, लेकन ओ सेर्फ यूहन्ना पवित्रशनांन दी गल्ल गी जानदा हा। ओ प्रार्थनाकार च बे डर ओईयै आखन लगया, लेकन प्रिसकिल्ला ते अक्विला ओस दियां गल्लां सुनीयै उसी अपने कार लेई गै ते परमेसर दा रस्ता उसी ओर बी ठीक-ठीक सनाया। जेसलै अप्पुलोस ने पक्का कित्ता के पार उतरीयै अखाया दे लाकें गी जां ते विश्वासी प्राऐं उसी इम्त देईयै चेलें गी ए लिखया के ओ ओस कन्ने खरी चाली मिलन; ते ओसने उत्थें पूजियै उनै लोकें दी बड़ी मदद कित्ती जिनैं परमेसर दी क्रपा दे कारन विश्वास कित्ता हा। किके ओ पवित्र शास्त्र थमां प्रमाण देई-देईयै के यीशु गै मसीह ऐ, बड़ी प्रबलता कन्ने यहूदीयें गी सबनी दे सामने सखांदा रिया। जेसलै अपुल्लोस कुरिन्थुस शैर च हा, तां पौलुस उपर दे सारे लाकें चा ओईयै इफिसुस च आया। उत्थें ओसदी केछ चेलें कन्ने पेंट ओई। ओसने उन्दे क्न्ने आखया, “के तुसें विश्वास करदे बेलै पवित्र आत्मा पाया?” उनै उसी आखया, “असैं तां पवित्र आत्मा दी चर्चा बी नेई सुनी जेड़ा पिन्तेकुस्त दे दिन ओया।” पौलुस ने उन्दे कन्ने आखया, “तां पी तुसें केस किसम दा पवित्रशनांन लेता?” उनै आखया, “यूहन्ना जेड़ा पवित्रशनांन दित्ता हा।” पौलुस ने आखया, “यूहन्ना ने ए आखीयै मने गी फेरने दा पवित्रशनांन दिता, के जेड़ा मेरे बाद औने आला ऐ, ओस उपर मतलब यीशु उपर विश्वास करना।” ए सुनीयै उनै प्रभु यीशु दे नां च पवित्रशनांन लेता। जेसलै पौलुस ने उन्दे उपर अथ्थ रखे, तां पवित्र आत्मा उन्दे उपर उतरया, ते ओ सारे लग्ग-लग्ग पाषा बोलने ते पविखवाणी करना लगे। ए लगपग बारां मनुक्ख हे। पौलुस प्रार्थनाकार च जाईयै त्रै मिने तकर निडर ओईयै बोलदा रिया, ते परमेसर दे राज दे बारै च प्रचार करदा ते समझांदा रिया। लेकन जेसलै केछ लोकें कठोर ओईयै ओसदी नेई मन्नी बरना लोकें दे सामने एस रस्ते गी बुरा आखन लगे, ते ओसने उनेंगी छुड़ी दिता ते चेलें गी लग्ग करी दिता, ते अर रोज तुरत्रुस दी पाठ शाला च वचन दे बारै च चर्चा करदा हा। दो साल तकर इयै ओंदा रिया, इत्थैं तकर के आसिया लाके दे रौने आले के यहूदी के यूनानी सबनी प्रभु दा वचन सुनी लेता। ते परमेसर पौलुस दे अथ्थें थमां चमत्कार दे कम दसदा हा। इत्थैं तकर के रुमाल ते कपड़े ओदी जेंद क्न्ने छुआईयै बमारें उपर सूटदे हे, ते उन्दी बमारियां ठीक ओई जंदियां हां; ते दोष्टआत्मायें उन्दे बिचा निकली जंदियां हां। लेकन केछ यहूदी लोक जेड़े फाँडा करदे फिरदे हे, ए करना लगे के जिन्दे बेच दोष्टआत्मायें ओंन उन्दे उपर प्रभु यीशु दा नां आखीयै फुकां देन लगे, “जेस यीशु दा परचार पौलुस करदा ऐ, आंऊँ तुगी ओसदे गै नां दी कसम दिनां ऐं।” ते स्किक्वा नां दे एक यहूदी प्रधान याजकें दे सत पुत्तर हे, जेड़े इयां गै करदे हे। लेकन दोष्टआत्मा ने उनेंगी जबाब दिता, “यीशु गी आंऊँ जाननी आं, ते पौलुस गी बी पन्छाननी आं, लेकन तोस कोन ओ?” ते ओस मनुक्ख ने जेस च दोष्टआत्मा ही उन्दे उपर कूदीयै ते उनेंगी बैंश च आनीयै, उन्दे उपर ऐसा अमला कित्ता के ओ नंगे ते कहाल ओईयै ओस करा दा निकलियै नस्से। ते ए गल्ल इफिसुस शैर च रौने आले सब यहूदी ते यूनानी बी जानी गै, ते उन्दे सबनी उपर डर छाई गीया; ते प्रभु यीशु दे नां दी बड़ाई ओई। ते जीनें विश्वास कित्ता हा, उन्दे बिचा मते सारें आईयै अपने-अपने पैड़े कम्में गी मनी लेता ते परकट कित्ता। ते जादू करने आलें बिचा मते सारें अपनी-अपनी पोथियाँ किट्ठीयां करियै सबनी दे सामने जाली दितीयां, ते जेसलै उन्दा मोल्ल जोड़या गीया, तां पंजाह जार चांदी दे सिक्के दे बराबर निकलया। एस चाली प्रभु दा वचन फैलदा ते लोकें दी जिंदड़ी बदलदा गीया। जेसलै ए गल्लां ओई चुकियां तां पौलुस ने आत्मा च ए फैसला कित्ता के मकिदुनिया ते अखाया प्रदेस थमां ओईयै यरूशलेम गी जां, ते आखया, “उत्थें जाने दे बाद मिकी रोम शैर गी बी दिखना जरुरी ऐ।” एस आसतै अपनी सेवा करने आलें बिचा तीमुथियुस ते इरास्तुस गी मकिदुनिया दे लाकें गी पेजीयै अप्पुं केछ देन आसिया लाकें च रेई गीया। ओस बेलै ओस विश्वास दे रस्ते दे बारै च बड़ी खलबली ओई। किके देमेत्रियुस नां दा एक सुनार अरतिमिस यूनानी देवी दे चांदी दे मंदर दा टांचा बनाईयै कारीगरें गी मते कम दुआनदा हा। देमेत्रियुस ने उनेंगी ते इयै जेई चीजें दे कारीगरें गी किट्ठा करियै आखया, “ए मनुक्खो, तोस जांनदे ओ के एस कम थमां असैं किन्ना गै पैसा मिलदा ऐ। ते तोस दिखदे ते सुनदे ओ के सेर्फ इफिसुस शैर च गै नेई, बरना एस आसतै सारे आसिया शैर च ए आखी आखीयै एस पौलुस ने मतें लोकें गी समझाया ते परमाया बी ऐ, के जेड़ी अथ्थ दी कारीगरी ओ परमेसर दी नेईयैं। ते ऊन छड़ी एक गल्ल दा गै डर नेई के साड़े एस तंदे दी मशूरी जन्दी रौग, बरना ए के बड़ी देवी अरतिमिस दा मंदर तोच्छ समझा जाग, ते जिसी सारे आसिया लाके दे ते दुनिया पुजदी ऐ ओसदी मानता बी जन्दी रौग।” पीड दे लोक ए सुनीयै गुस्सै कन्ने परोई गेई ते करलाई-करलाई आखन लगे, “इफिसियों दी अरतिमिस बड़ी ऐ!” ते सारे शैर च बड़ा अलचल मची गीया, ते लोकें मकिदुनिया वासी गयुस ते अरिस्तर्खुस गी जेड़े पौलुस दे कन्ने सफर च हे, पकड़ी लेता, ते एक ओईयै चगान च दौड़ी गै। जेसलै पौलुस ने लोकें दे क्न्ने जाना चाया तां चेलें उसी जाना नेई दिता। आसिया दे मुखीयें बिचा बी केई मित्रें ओदे कोल आखी पेजया, ते अर्ज कित्ती के चगान च जाईयै कष्ट नेई करयो। उत्थें कोई केछ करलांदा हा, ते कोई केछ, किके सभा च बड़ी गड़बड़ी ओआ करदी ही, ते मते सारे लोग ए जांनदे बी नेई हे के अस केस आसतै किट्ठे ओए दे न। ओस बेलै उनै सिकंदर गी, जिसी यहूदीयें खड़ा कित्ते दा हा, पीड बिचा अगें बदाया। सिकंदर अथ्थ दे शारे करियै लोकें गी जबाब देना चांदा हा। लेकन जेसलै उनै जानी लेता के ओ यहूदी ऐ, तां सारें दे सारें एक बाज कन्ने कोई दो कैंटे तकर करलांदे रे, “इफिसियों दी अरतिमिस बड़ी ऐ।” एसकरी शैर दे मंत्री ने लोकें गी चोप्प कराईयै आखया, “ए इफिसुस दे लोको, कोन नेई जानदा के इफिसियों दे शैर बड़ी देवी अरतिमिस दे मंदर, ते अम्बर थमां किरी दी मूरत दी रखया करदा ऐ। एस आसतै जेलै इनें गल्लें गी कोई रोकी नेई सकदा, तां ठीक ऐ, के तोस चोप्प रवो ते बगैर सोच वचार दे केछ नेई करो। किके तोस इनें मनुक्खें गी लेई आए ओ जेड़े नां मन्दर गी लुटने आले न ते नां साड़ी देवी दी निंदया करने आले न। जेकर देमेत्रियुस ते ओदे साथी कारीगरें गी कुसे कन्ने कोई गल ऊऐ तां कचैरी खुली दी ऐ, ते मुखीआ बी ऐंन; ओ एक दुए उपर दोष लान। लेकन जेकर तोस कुसे ओर गल्ल दे बारै च केछ पूछना चांदे ओ, तां शैर दी सभा दे अगें फैसला कित्ता जाग। किके अज्ज दे चगड़े दे कारन साड़े उपर दोष लाए जाने दा डर ऐ, एस आसतै के एस दा कोई कारन नेईयैं, ते अस एस पीड़ दे किट्ठे ओनें दा कोई जबाब नेई देई सकगे।” ए आखीयै ओसने सभा गी विदा कित्ता। जेसलै राउला थमोई गीया तां पौलुस ने चेलें गी बलाया ते इम्त देईयै समझाया, ते उन्दे थमां विदा ओईयै मकिदुनिया लाके आली बखी चली गीया। ओस सारे लाकें च ओदे ओई ते चेलें गी मती सारी इम्त देईयै ओ यूनान दे लाके च आया। जेसलै त्रै मिने रेईयै ओ उत्त्थुआं दा चाज उपर सीरिया लाके आली बखी जाने आला हा, तां यहूदी उसी मारने च लगे, एस आसतै ओसने ए फैसला कित्ता के मकिदुनिया दे लाके थमां ओदे ओई बापस जा। बिरीया दे पुर्रुस दा पुत्तर सोपत्रुस ते थिस्सलुनीके शैर बिचा अरिस्तर्खुस ते सिकुन्दुस, ते दिरबे शैर दा गयुस, ते तीमुथियुस, ते आसिया लाके दा तुखिकुस ते त्रुफिमुस आसिया तकर ओदे कन्ने आए। ओ अगें जाईयै त्रोआस च असेंगी बलगदे रे। ते अस खमीर रुट्टी दे त्यार दे बाद फिलिप्पी शैर थमां चाज उपर चढ़ीयै पंज देन च त्रोआस च उन्दे कोल पूजे, ते सत देन तकर उत्थें गै रे। अफ्ते दे पैले देन जेसलै अस रुट्टी तोड़ने आसतै किट्ठे ओए, तां पौलुस ने जेड़ा दुए देन चली जाने आला हा, उन्दे कन्ने गल्लां कित्तियां; ते अध्दी रातीं तकर गल्लां करदा रिया। जेस उपरली कोठी अस किट्ठे ओए दे हे, ओस च मते दीया जला दे हे। ते यूतुखुस नां दा एक जवान खिड़की उपर बैठे दा गैरी निंदर च डुबा दा हा। जेसलै पौलुस चेर तकर गल्लां करदा रिया तां ओ निंदर दी चपकी च त्री कोठी उपरा डिगी गीया, ते मरे दा चुकया। लेकन पौलुस उतरीयै ओदे उपर लेटी गीया, ते गल्लें क्न्ने लाईयै आखया, “कबराओ नेई; किके ओसदा प्राण उसै च गै।” ते उपर जाईयै रुट्टी तोड़ी ते खाईयै इन्नें चेर तकर उन्दे कन्ने गल्लां करदा रिया के सबेरा ओई गयी। पी ओ चली गीया। ते ओ ओस जवान गी थलै दा जिंदा लेई आए ते मती शान्ति पाई। अस पैलैं गै चाज उपर चढ़ीयै अस्सुस शैर गी एस वचार कन्ने गै, के उत्त्थुआं दा अस पौलुस गी चाज उपर चढ़ाई लेचै, किके ओसने ए एस आसतै फैसला कित्ता हा, के ओ अप्पुं गै पैदल जाने आला हा। जेसलै ओ अस्सुस शैर च असेंगी मिलया तां अस उसी चढ़ाईयै चाज उपर मितुलेने शैर गी आए। किके उत्त्थुआं दा चाज खोलियै अस दुए देन खियुस शैर दे सामने पूजे, तां अगलै देन सामुस दे टापू च जाई लगे; पी दुए देन मीलेतुस शैर च आए। किके पौलुस ने इफिसुस दे शैर थमां ओदे ओई जाने दा फैसला कित्ता हा, के कुत्ते ऐसा नेई ऊऐ, के उसी आसिया च चेर लगे; किके ओ जल्दी च हा, के जेकर ओई सकै तां ओ पिन्तेकुस्त दे त्यार च यरूशलेम च रवै। ते ओसने मीलेतुस शैर थमां इफिसुस शैर च आखी पेजया, ते कलीसिया दे अगबें गी बलाया। जेलै ओ ओदे कोल आए, तां उनेंगी आखया; “तोस जांनदे ओ, के पैले गै देन थमां जेसलै आंऊँ आसिया लाके च पूजया, आंऊँ अर बेलै थुआड़े कन्ने केस चाली रिया। मतलब बड़ी दीनगी कन्ने, ते अथरू कढी-कढी यै, ते उनै परिखें च जेड़ीयां यहूदीयें दी साजश दे कारन मेरे उपर आई पेईयां, आंऊँ प्रभु दी सेवा करदा गै रिया; ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां थुआड़े फायदे दी हियां, उनेंगी सनाने ते लोकें दे सामने ते कर-कर सखाने आसतै कदें बी नेई चकया, वरन यहूदी ते यूनानियें गी चतान्दा रिया के परमेसर आले पासेगी मन फेरो ते साड़े प्रभु यीशु मसीह उपर विश्वास करो। ते ऊन दिखो, आंऊँ पवित्र आत्मा दा बझे दा यरूशलेम गी जाना ऐं, ते नेई जानदा के उत्थें मेरे क्न्ने के के बितग; सेर्फ ए के पवित्र आत्मा अर शैर च गुआई देई-देईयै मेरे कन्ने आखदा ऐ के बंधन ते कलेश तेरे आसतै त्यार न। लेकन आंऊँ अपने प्राण गी केछ नेई समझना के उसी प्यारा समझां, बरना ए के आंऊँ अपनी दौड़ गी ते ओस सेवा गी पूरा करां, जेड़ी मैं परमेसर दी क्रपा दे शोभ समाचार उपर गुआई देने आसतै प्रभु यीशु थमां पाई दी ऐ। ते ऊन दिखो, आंऊँ जानना ऐं के तोस सब जिंदे च आंऊँ परमेसर दे राज दा प्रचार करदा फिरया, मिग्गी पी नेई दिखगे ओ। एस आसतै आंऊँ अज्ज दे देन थुआड़े कन्ने गुआई देईयै आखन ऐ, थुआड़े चां कोई प्रभु यीशु मसीह उपर विश्वास करने दे पैलैं मरी जा तां ए अत्या च मेरा कसुर नेई ओग। किके आंऊँ परमेसर दी सारे मर्जी गी तुसेंगी पूरी रीति कन्ने सनाने आसतै नेई चकया। एस आसतै अपनी ते पूरे चोण्ड दी रखया करो; जेस कलीसिया च पवित्र आत्मा ने तुसेंगी अगबें बनादा ऐ, के तोस परमेसर दी कलीसिया दी रखया करो, जिसी ओनें अपने खून कन्ने खरीदी लेते दा ऐ। आंऊँ जानना ऐं, के मेरे जाने थमां बाद गलत शिक्षा देने आले औगन, ते थुआड़ा बड़ा नकसान करगन जेड़े फाड़ने आले पेड़िऐ जिए ओगन। थुआड़े गै बिचा बी ऐसे-ऐसे मनुक्ख निकलगन, जेड़े चेलें गी अपने पिछें खीचने आसतै तरेडीयां गल्लां आखघन। एस आसतै बिजे दे रवो, ते जाद करो के मैं त्रै साल तकर रात देन रोई-रोई अर एक गी चताना देना नेई छुड़या। ते ऊन आंऊँ तुसेंगी परमेसर गी, ते ओदे क्रपा दे वचन गी सौपी दिना ऐं; जेड़ा थुआड़ी तरक्की करी सकदा ऐ, ते सब पवित्र कित्ते दे लोकें च सांझी करियै जे परमेसर ने थुआड़े आसतै रखे दा ऐ देई सकदा ऐ। मैं कुसे दे चांदी, सुन्ने जां कपड़े दा लालच नेई कित्ता। तोस अप्पुं गै जांनदे ओ के इनें अथ्थें गै मेरी ते मेरे साथियें दियां जरुरतां पूरायां कित्तियां। मैं तुसेंगी सब केछ पूरा करियै दसया, के एस रीति कन्ने मेंनत करदे ओई कमजोरें गी संभालना ते प्रभु यीशु दे वचन याद रखना जरुरी ऐ, जेड़ा ओनें अप्पुं गै आखे दा ऐ; लेने थमां देना तन्न ऐ।” ए आखीयै ओसने घुटने टेके ते उन्दे सारें कन्ने प्रार्थना कित्ती। ओस बेलै ओ सब रोई उठे ते पौलुस दे गल्लें लगियै उसी चूमना लगे। ओ खास करियै एस गल्ल आसतै बसोस करदे हे, जेड़ी गल्ल ओसने आखी ही, के तोस मिगी पी नेई दिखगे। ते ओस बेलै उनै उसी चाज तकर पजाया। जेसलै असैं उन्दे थमां लग्ग ओईयै समुंदरी सफ़र शुरू कित्ता, तां सीधे रस्ते थमां कोस टापू च आए, ते दुए देन रुदुस टापू च, ते उत्त्थुआं पतरा टापू च आए। उत्थें एक चाज फीनीके गी जंदा मिलया, ते असैं ओस उपर चढ़ीयै सफ़र शुरू कित्ता। जेसलै साइप्रस टापू लबया, तां असैं उसी खबे अथ्थ छुड़या, ते सीरिया लाके गी चलीयै सूर शैर च उतरे; किके उत्थें चाज दा माल तुआरना हा। ते असेंगी उत्थें चेलें लबे तां अस उत्थें सत देन तकर रे। उनै पवित्र आत्मा दे सखाए पौलुस गी गलाया के यरूशलेम नेई जाने दी अर्ज कित्ती। सत दिने दे बाद जेसलै साड़े जाने दे देन पूरे ओई गै; ते सबनी जनांनीयें ते बच्चें समेत असेंगी शैर दे बार तकर पजाया; ते असैं समुन्दर दे कंडै उपर घुटने टेकियै प्रार्थना कित्ती, ओस बेलै एक दुए थमां विदा ओईयै, अस तां चाज उपर चढ़े ते ओ अपने-अपने कर बापस गै। जेस बेलै अस सूर शैर थमां समुन्दरी सफर पूरा करियै पतुलिमयिस शैर च पूजे, ते विश्वासी प्राऐं गी नमश्कार करियै उन्दे कन्ने एक देन ओर रे। दुए देन अस उत्त्थुआं दा चलीयै कैसरिया शैर च आए, ते फिलिप्पुस शोभ समाचार पर्चारक दे कर च जेड़ा सत्तें बिचा एक हा; जाईयै ओदे उत्थें रे। ओस दियां चार कवारियां कुड़ीयाँ हां, जेड़ीयां पविखवाणी करदी हां। जेलै अस उत्थें मते देन रेई चुके, तां अगबुस नां दा पविखवक्ता यहूदीया लाके थमां आया। ओसने साड़े कोल आईयै पौलुस दा बैलट लेता, ते अपने अथ्थ पैर बन्नीयै आखया, “पवित्र आत्मा ए आखदा ऐ, के जेस मनुक्ख दा ए बैलट ऐ, उसी यरूशलेम च यहूदी एस रीति कन्ने बनी देगन, ते दुई जातीयें दे अथ्थ च सौपी देगन।” जेसलै असैं ए गल्लां सुनीयां, तां असैं ते उत्त्थुआं दे लोकें पौलुस कन्ने अर्ज कित्ती के यरूशलेम गी नेई जा। लेकन पौलुस ने जबाब दिता, “तोस के करदे ओ, के रोई-रोईयै मेरा मन खराब करदे ओ? आंऊँ तां प्रभु यीशु दे नां खातर यरूशलेम नां सेर्फ कैद ओनें गै नेई बरना मरने लेई बी त्यार ऐं।” जेसलै ओस नेई मनया तां अस ए आखीयै चोप्प ओई गै, “प्रभु दी मर्जी पूरी ऊऐ।” उनै दिने दे बाद असैं त्यारी कित्ती ते यरूशलेम गी चली गै। कैसरिया शैर बिचा बी केछ चेलें साड़े कन्ने ओई गै, ते अस मनासोन नां साइप्रस दे एक पराने चेलें गी इत्थैं क्न्ने लेई आए, के अस ओदे उत्थें टिकचै। जेसलै अस यरूशलेम च पूजे, ते विश्वासी प्रा मती खुशी कन्ने साड़े कन्ने मिले। दुए देन पौलुस असेंगी लेईयै याकूब दे कोल गीया, जिथें सब अगबें किट्ठे हे। ओस बेलै ओस उनेंगी नमश्कार करियै, जेड़े-जेड़े कम परमेसर ने ओसदी सेवा थमां दुई जातीयें च कित्ते हे, एक-एक करियै सारे सनाए। उनै ए सुनीयै परमेसर दी मैमा कित्ती, पी ओस कन्ने आखया, “ए प्रा, तू जानना ऐ, के यहूदीयें बिचा केई जारें लोकें प्रभु यीशु उपर विश्वास कित्ता ऐ; ते सारे कनून आसतै जशिले न। ते यहूदी वश्वासीयें गी तेरे बारै च सखाया गेदा ऐ, के तू दुई जातीयें च रौने आले यहूदीयें गी मूसा थमां पी फिरने गी सखाना ऐ, ते आखन ऐ, के नां अपने बच्चें दा खतना कराओ ते नां यहूदी रीतियें उपर चलो। तां पी के कित्ता जा? लोग जरुर सुनगन के तू इत्त्थैं आएदा ऐं। एस आसतै अस जे तुगी आखनयां न, ओ कर। साड़े इत्थैं चार मनुक्ख न जिनैं मन्नत मनी दी ऐ। उनेंगी लेईयै उन्दे कन्ने शोद्ध ओनें दी विधि पूरी कर; ते उन्दे आसतै खर्चा दे, के ओ सर दे बाल कटन। ओस बेलै सारे जानीं लैगन के जेड़ीयां गल्लां तेरे बारै च उनेंगी सखाई दियां न, उन्दे बेच केछ सच्चाई नेईयैं लेकन तू अप्पुं बी कनून गी मनियै ओदे मताबक चलना ऐं। लेकन उनै दुई जातीयें दे बारै च जिनैं विश्वास कित्ता ऐ, असैं ए फैसला करियै लिखी पेजया ऐ के ओ मूरतयें दे सामने बलि कित्ते दे मांस थमां ते, खून किती दी चीजां थमां ते ब्यभिचार थमां लग्ग रौन।” ओस बेलै पौलुस उनै मनुक्खें गी लेईयै, ते दुए देन उन्दे कन्ने शोद्ध ओईयै मंदर च गीया, ते उत्थें सनाई दित्ता के शोद्ध ओनें दे देन, मतलब उन्दे बिचा अर एक आसतै चढ़ावा चढ़ाए जाने दे तकर देन कदुं पूरे ओगन। जेसलै ओ सत देन पूरे ओनें आले हे, तां आसिया लाके दे यहूदीयें पौलुस गी मंदर च दिखियै सारे लोकें गी बकाया, ते इयां करलाईयै उसी पकड़ी लेता, “ए इस्राएलियें, मदद करो; ए उवै मनुक्ख ऐ, जेड़ा लोकें दे, ते कनून दे, ते एस जगा दे वरोध च अर जगा लोकें गी सखांदा ऐ, इत्थैं तकर के दुई जातीयें गी बी मंदर च आनीयै ओसने एस पवित्र जगा गी अशोद्ध कित्ता ऐ।” उनै ए एसकरी आखया, किके पौलुस इफिसुस वासी त्रुफिमुस गी ओदे कन्ने शैर च दिखया हा, ते समझे हे के पौलुस उसी मंदर च लेई आया ऐ। एसकरी सारे शैर बेच शोर मची गीया, ते लोग दौड़ीयै किट्ठे ओए, ते पौलुस गी पकड़ीयै मन्दर दे बार कसीटी लेई आए, ते फोरन मंदर दे दरबाजे बंद कित्ते गै। जेसलै ओ उसी मारी देना चांदे हे, ते पलटन दे प्रधान गी सनिया पूजया के सारे यरूशलेम शैर च अहला मचा करदा ऐ। ओस बेलै ओ फोरन सपाईयें ते सूबेदारें गी लेईयै उन्दे कोल थलै दौड़ी आया; ते लोकें दी पीड ते पलटन दे प्रधान गी ते बाकी सपाईयें गी दिखियै पौलुस गी मारना पीटना छुड़ी दिता। ओस बेलै पलटन दे प्रधान ने पौलुस दे कोल आईयै उसी पकड़ी लेता; ते दो संगलें कन्ने बनने दा उक्म देईयै पूछना लगे, “ए कोन ऐ ते एस ने के कित्ता ऐ?” लेकन पीड बिचा कोई केछ ते कोई केछ करलांदा रिया। जेसलै शोर दे मारे ओ ठीक सच्चाई नेई जानी सकया, तां उसी अवालात च लेई जाने दा उक्म दिता। जेसलै ओ पौड़ीयें उपर पूजया, ते ऐसा ओया के पीड दे दबाब दे मारे सपाईयें उसी चुकियै लेई जाना पिया। किके लोकें दी पीड ए करलांदी ओई ओदे पिछें पेदी ही, “उसी मारी उडो।” जेसलै ओ पौलुस गी अवालात बिचा लेई जाने आले हे, तां ओसने पलटन दे प्रधान कन्ने आखया, “के मिकी उक्म ऐ के आंऊँ तेरे कन्ने केछ आखी सकां?” ओसने आखया, “के तू यूनानी पाषा जानना ऐ? के तू ओ मिस्र देश दे रौने आला नेईयैं, जेड़ा इनें दिनें थमां पैलैं एका बनाईयै, अपने चार जार लोकें गी जंगल च लेई गीया?” पौलुस ने आखया, “आंऊँ तां तरसुस शैर दा यहूदी मनुक्ख ऐं! किलिकिया मशूर शैर दा रौन आला ऐं, आंऊँ तेरे अगें अर्ज करना ऐं के मिकी लोकें कन्ने गल्लां करना दे।” जेसलै ओसने उक्म दित्ता, तां पौलुस ने पौड़ी उपर खड़ोईयै लोकें गी अथ्थ कन्ने शारा कित्ता। जेलै ओ चोप्प ओई गै, तां ओ इब्रानी पाषा च बोलन लगया। “ए प्राओ ते पिताओ, मेरीयां ए गल्लां सुनो, जे केछ आंऊँ ऊन थुआड़े अगें पेश करना ऐ।” ओ ए सुनीयै के ओ साड़े कन्ने इब्रानी पाषा च बोलदा ऐ, ओर बी चोप्प ओई गे। ओस बेलै ओसने आखया, “आंऊँ तां यहूदी ऐं, जेड़ा किलिकिया लाके दे तरसुस शैर च जमया; लेकन एस शैर च गमलीएल दे पैरें दे कोल बेईयै पढ़ाया गीया, ते बजुर्गें दे कनून गी बी ठीक रीति क्न्ने सखाया गीया; ते परमेसर आसतै ऐसी लगन लाए दी ही, जियां तोस अज्ज लाए दे ओ। मैं मर्दे ते जानानी दौनीं गी बन्नीयै, ते जेले च पाई-पाईयै, एस रस्ते उपर चलने आलें गी इत्थैं तकर सताया के उनेंगी मराई बी दिता। एस गल्ल दे महायाजक दे सारे प्राचीन अप्पुं गै गवाह न, के उन्दे बिचा आंऊँ विश्वासी प्राऐं दे नां उपर चिट्ठीयां लेईयै दमिश्क शैर गी जा करदा हा, के जेड़े उत्थें ओंन उनेंगी बी सजा दुआने आसतै बन्नीयै यरूशलेम लेई अवां। “जेलै आंऊँ चलदे-चलदे दमिश्क शैर दे कोल पूजया, तां ऐसा ओया के दो पैर दे लगपग एकदम बड़ी लो अम्बर थमां मेरे चौनी बखी चमकी। ते आंऊँ तरती उपर किरी गीया; ते ए बाज सुनी, ए शाऊल, ए शाऊल, तू मिकी की सताना ऐं?” मैं जबाब दिता, ए प्रभु, “तू कोन ऐं?” ओसने मिकी आखया, आंऊँ यीशु नासरी ऐं, जिसी तू सताना ऐं। ते मेरे साथियें बी लो तां दिखी, पर जेड़ा मेरे कन्ने बोलदा हा उसी नेई सुनी सके। ओस बेलै मैं आखया, “ए प्रभु, आंऊँ के करां?” प्रभु ने मेरे कन्ने आखया, उठीयै दमिश्क च जा, ते जे केछ तेरे करने आसतै रखे दा ऐ उत्थें सब केछ तुगी सनाई दिता जाग। जेसलै ओस लो दे तेज दे मारे मिकी केछ नेई लबया, तां आंऊँ अपने साथियें दे अथ्थ पकड़ीयै दमिश्क शैर च आया। “ओस बेलै हनन्याह नां दा मूसा दे कनून दे मताबक एक पक्त मनुक्ख, जेड़ा उत्थें दा रौने आले सारें यहूदीयें च चंगे नां आला हा, मेरे कोल आया, ते खड़ोईयै मेरे कन्ने आखया, ए प्रा शाऊल, पी दिखना लग। उसै घड़ी मेरीयें अखीयैं दे नेत्र खुली गै ते मैं उसी दिखया। ओस बेलै ओसने आखया, साड़े बजुर्गें दे परमेसर ने तुगी एस आसतै चुनयां ऐ के तू ओसदी मर्जी गी जान्ने, ते ओस तर्मी गी दिखें, ते ओदे मुंह थमां गल्लां सुनें। किके तू ओस थमां सारे मनुक्खें दे सामने उनै गल्लें दा गवाह ओगा जेड़ीयां तुसें दिखियां ते सुनीयां न। ऊन कि चेर लाना ऐं? ओठ, पवित्रशनांन लै, ते ओसदा नां लेईयै अपने सारें पापें गी तोई सोट। “जेसलै आंऊँ पी यरूशलेम च आईयै मंदर च प्रार्थना करा दा हा, तां आंऊँ बेसोध ओया ते दर्शन दिख्या, ते ओसगी दिखया के ओ मेरे कन्ने आखदा ऐ, तौल करियै यरूशलेम बिचा चट निकली जा; किके जेड़े लोक एस शैर च न ओ मेरे बारै च तेरी गुआई नेई मनगन। मैं आखया, ए प्रभु, ओ तां अप्पुं जांनदे न, के तेरे उपर विश्वास करने आलें गी जेले च सुटना ते जगा-जगा प्रार्थनाकार च मार चढ़ांदा हा। ते जेसलै तेरे गवाह स्तिफनुस दा खून ओआ करदा हा ओस बेलै आंऊँ बी खड़ोते दा हा, ते एस गल्ल च सैमत हा, ते उसी मारने आलें दे कपड़े दी राखी करदा हा। ते प्रभु ने मेरे कन्ने आखया, चली जा; किके आंऊँ तुगी दुईयें जातीयें दे कोल दूर-दूर पेजगा।” लोक एस गल्ल तकर ओदी सुनदे रे, ओस बेलै उच्ची बाज कन्ने करलाए, “ऐसे मनुक्ख गी मारी उडो, ओसदा जिंदा रौना ठीक नेईयैं!” जेसलै ओ करलांदे ते कपड़े सूटदे ते अम्बर च तुड ढुआंदे हे; ते पलटन दे प्रधान ने आखया, “इसी अबलात च लेई जाओ, ते कोड़े मारीयै परखो, के आंऊँ जानां के लोग केस कारन ओदे वरोध च इयां करलांदे न।” जेसलै उनै ओसदे अथ्थ पैर बन्ने तां पौलुस ने ओस सूबेदार कन्ने जेड़ा कोल खड़ोते दा हा, आखया, “के ए सेई ऐ, के तोस एक रोमी मनुक्ख गी, ते ओ बी बगैर दोष लाए दे, कोड़े मारो?” सूबेदार ने ए सुनीयै पलटन दे प्रधान कोल जाईयै आखया, “तू ए के करना ऐ? ए तां रोमी मनुक्ख ऐ।” एसकरी पलटन दे प्रधान ने ओदे कोल आईयै आखया, “मिकी सना, के तू रोमी ऐं?” ओसने आखया, “आं।” ए सुनीयै पलटन दे प्रधान ने आखया, “मैं रोमी बनने दा औदा मते पैसे देईयै लेते दा ऐ।” पौलुस ने आखया, “आंऊँ तां जन्म थमां गै रोमी ऐ।” ओस बेलै जेड़े लोग उसी जाचने उपर हे, ओ फोरन ओदे कोलां पिछें अटी गै; ते पलटन दा प्रधान बी ए जानियें के ए रोमी ऐ ते मैं उसी बन्ने दा ऐ, डरी गीया। दुए देन ओसने ठीक-ठीक जानने दी इच्छया कन्ने के यहूदी ओस उपर कि कसुर लाना चांदे न, एस लेई ओदे बंधन खोली दिते; ते प्रधान याजकें ते सारी महासभा गी किट्ठा ओनें दा उक्म दित्ता, ते पौलुस गी थलै लेईयै उन्दे सामने खड़ा करी दिता। पौलुस ने महासभा गी तरोईयै दिखया ते आखया, “ए प्राओ, मैं अज्ज तकर परमेसर आसतै सच्ची अन्तर आत्मा क्न्ने जेंद बताई ऐ।” एस उपर हनन्याह महायाजक ने उनेंगी जेड़े ओदे कोल खड़ोते दे हे, ओदे मुंह उपर चांड मारने दा उक्म दित्ता। ओस बेलै पौलुस ने उसी आखया, “ए चूना फिरे दे दवार, परमेसर तुगी मारग। तुं मूसा दे कनून दे मताबक मेरा न्याय करने गी बैठे दा ऐं, ते पी के कनून दे खलाफ मिकी मारने दा उक्म दिना ऐ?” जेड़े कोल खड़ोते दे हे, उनै आखया, “के तू परमेसर दे महायाजक गी माड़ा आखन ऐं?” पौलुस ने आखया, “ए प्राओ, आंऊँ नेई जानदा हा, के ए महायाजक ऐ; किके शास्त्र च लिखे दा ऐ अपने लोकें दे प्रधान गी माड़ा नेई आखन।” ओस बेलै पौलुस ने ए समझीयै के एक चोंड सदूकी लोकें दा ते दुआ फरीसियें दा ऐ, महासभा च पकारीयै आखया, “ए प्राओ, आंऊँ फरीसी ते फरीसियें दी औलाद बिचा ऐं, मरें दी आस आसतै जिंदा ओनें दे बारै च मेरा चगड़ा ओआ करदा ऐ।” जेसलै ओस ए गल्ल बोली तां फरीसियें ते सदूकियें दा चगड़ा ओना लगया; ते सभा च फोट पेई गेई। किके सदूकिया दा विश्वास ऐ, के नां मरें दे बिचा जिंदा ओना ऐ, नां सोर्गदूत ते नां आत्मा ऐ; लेकन फरीसी इनें सबनीं गल्लें च विश्वास करदे न। ओस बेलै मता शोर मचया ते केछ शास्त्री जेड़े फरीसियें दे हे, उठी खड़े ओए ते ए आखीयै बैस करन लगे, “अस एस मनुक्ख च कोई बराई नेई दिखनयां, ते जेकर कोई आत्मा जां सोर्गदूत ओस कन्ने बोला दा ऐ तां पी के ऐ?” जेसलै मता चगड़ा ओया, तां पलटन दे प्रधान ने एस डर कन्ने के ओ पौलुस दे टुकड़े-टुकड़े नेई करी देंन, पलटन गी उक्म दित्ता के तुआरीयै पौलुस गी सभा दे लोकें बिचा जबरदस्ती कढन, ते अवालात च लेई जांन। उसै राती प्रभु यीशु ने पौलुस कोल खड़ोईयै आखया, “ए पौलुस, इम्त रख; किके जियां तो यरूशलेम च मेरी गुआई दिती, उयांगै तुगी रोम शैर बेच बी मेरी गुआई देनी ओग।” जेसलै देन ओया, तां यहूदीयें साजश रची ते कसम खादी के जेसलै तकर अस पौलुस गी मारी नेई देचै, ओस बेलै तकर खाचै जां पीचै तां साड़े उपर लानत ऐ। जिनैं अप्पुं बिचें ए कसम खादी ही, ओ चाली लोकें थमां बद हे। उनै प्रधान याजकें ते प्राचीनें दे कोल जाईयै आखया, “असैं ए कसम खादी ऐ के जेसलै तकर अस पौलुस गी मारी नेई देचै, ओस बेलै तकर केछ चखगे बी तां साड़े उपर लानत ऐ। एस आसतै ऊन महासभा समेत पलटन दे प्रधान गी समझाओ, के पौलुस गी थुआड़े कोल लेई अवै, मन्नो के तोस ओदे बारै च ओर बी सेई जांच करना चांदे ओ; ते अस ओदे पुजने थमां पैलैं गै उसी मारने आसतै त्यार रौगे।” लेकन पौलुस दे पांजे ने सुनया के ओ उसी मारी देनें च न, तां ओस कमरे च जाईयै पौलुस गी सनिया दिता। पौलुस ने सूबेदारें बिचा एक गी अपने कोल बलाईयै आखया, “एस जवान गी पलटन दे प्रधान दे कोल लेई जाओ, ए ओस कन्ने केछ आखन चांदा ऐ।” एस लेई ओसने उसी पलटन दे प्रधान दे कोल लेईयै आखया, “बन्नें दे पौलुस ने मिकी बलाईयै अर्ज कित्ती के ए जवान पलटन दे प्रधान कन्ने केछ आखन चांदा ऐ; इसी ओदे कोल लेई जा।” पलटन दे प्रधान ने ओसदा अथ्थ पकड़ीयै ते लग्ग लेईयै पूछ्या, “तू मेरे कन्ने के आखन चांना ऐ?” ओसने आखया, “यहूदी अगबें साजश रची दी ऐ, के तेरे कन्ने अर्ज करन के कल पौलुस गी महासभा च लेई औन, मन्नो तू तां ठीक चाली ओसदी जांच करना चांदा ऐं। लेकन कृपा करियै उन्दी एस अर्ज गी त्यांन नेई दियो, किके उन्दे बेच चालीयें थमां उपर मनुक्ख पौलुस गी मारने च न, जिनैं ए फैसला करी लेता दा ऐ के जेसलै तकर ओ पौलुस गी नेई मारी देंन, ओस बेलै तकर नां खागन ते नां पिगन। ते ओ ऊन त्यार न ते तेरे वचन गी बलगा करदे न।” ओस बेलै पलटन दे प्रधान ने जवान गी ए उक्म देईयै विदा कित्ता, “कुसे कन्ने नेई आखयां के तो मिकी ए गल्लां सनाईयां न।” ओस बेलै पलटन दे सरदार ने दो सूबेदारें गी बलाईयै आखया, “दो सौ सपाई, सत्तर सवार, ते दो सौ समान चुकने आले सपाई, रातो रात कैसरिया शैर गी जाने आसतै त्यार रखो। ते पौलुस दी सवारी आसतै घोड़े त्यार रखो, के उसी फेलिक्स राजपाल दे कोल कुशल कन्ने पजाई देंन।” सरदार ने एस चाली दी चिट्ठी बी राजपाल गी लिखी, “महामहिम फेलिक्स राजपाल गी क्लौदियुस लूसियास दा नमश्कार। एस मनुक्ख गी यहूदीयें मारना चाया, लेकन जेसलै मैं जानयां के ए रोमी ऐ, ते पलटन लेईयै छुड़ाई दिता। आंऊँ जानना चांदा हा, के ओ एस उपर केस कारन कसुर लाना चांदे न, एस आसतै उसी उन्दी महासभा च लेई गीया। ओस बेलै मैं जानी लेता के ओ अपने यहूदी कनून दी बैसें दे बारै च ओस उपर कसुर लांदे न, लेकन मारी ओड़ने जां बन्नी जाने दे जोग ओस च कोई कसुर नेईयैं। जेसलै मिकी पता लगया के ओ एस मनुक्ख गी मारनें च लगे दे न तां मैं फोरन उसी तेरे कोल पेजी दिता; ते मुदईयें गी बी उक्म दित्ता के तेरे सामने ओस उपर कसुर लान।” एस आसतै जियां सपाईयें गी उक्म दिता गीया हा, उयांगै पौलुस गी लेईयै रातो रात अन्तिपत्रिस च आए। दुए देन ओ सवारें गी ओदे कन्ने जाने आसतै छुड़ीयै अप्पुं येरूसलम बापस गै। उनै कैसरिया शैर पूजियै राजपाल गी चिट्ठी दिती; ते पौलुस गी बी ओदे सामने खड़ा कित्ता। राजपाल ने चिट्ठी पढ़ीयै पूछ्या, “ए केस लाकें दा ऐ?” ते जेसलै जानी लेता के किलिकिया लाके दा ऐ तां पौलुस गी आखया, “जेसलै तेरे दोष लाने आले बी औगन, तां आंऊँ तेरा मुकदमा करगा।” ते ओसने उसी हेरोदेस राजा दे कीले च पैरे च रखने दा उक्म दिता। पंज्ज देन दे बाद हनन्याह महायाजक केई प्राचीन ते तिरतुल्लुस नां दे कुसे वकील गी कन्ने लेईयै आया। ओ राजपाल दे सामने पौलुस उपर कसुर लान लगे। जेसलै पौलुस बलाया गीया तां तिरतुल्लुस ओस उपर कसुर लाईयै आखन लगया; “ए महामहिम फेलिक्स राजपाल, तेरे राज बेच असेंगी बड़ा चैन ओंदा ऐ; ते तेरे प्रबंध कन्ने एस जाती लेई मती सारीयां बराईयां सुधरदी जंदियां न। एस गल्ल गी अस अर जगा ते अर चाली दी शुक्रगुजारी कन्ने मनने न। लेकन एस आसतै के तुगी अस ओर दोख नेई देना चानयां, आंऊँ तेरे कन्ने अर्ज करना ऐं, के कृपा करियै साड़ीयां दो एक गल्लां सुनी लै। किके असैं एस मनुक्ख गी प्रेशानी बनानें आला ते दुनिया दे सारे यहूदीयें च लड़ाई लुआनें आला, ते नासरत दे रौनें दे बेच फेरका बनांदे दिखया ऐ। ओसने मंदर गी अशोद्ध करना चाया, लेकन असैं उसी पकड़ी लेता (असैं उसी अपने कनून दे मताबक सजा दिती ओंदी; लेकन पलटन दे प्रधान लूसियास ने उसी जबरदस्ती साड़े अथ्थें बिचा छुड़काई लेता, ते मुदईयें गी तेरे सामनें औने दा उक्म दित्ता)। ए सब गल्लें गी जिंदे बारै च अस ओदे उपर कसुर ला करनयां न, तू अप्पुं गै उसी जाचियै जानी लैगा।” यहूदीयें बी ओसदा साथ देईयै आखया, ए गल्लां इसै चाली दियां न। जेसलै राजपाल ने पौलुस गी बोलने दा शारा कित्ता, तां ओसने जबाब दिता; “आंऊँ ए जानियें के तू मते सालें दा एस जाती दे लोकें दा न्याय करा करना ऐं, एसकरी खुशी कन्ने अपना जबाब दिना ऐ। तू अप्पुं जानी सकना ऐ, के जेसलै दा आंऊँ यरूशलेम मन्दर च अराधना करने गी आएदा, मिकी बारां देन थमां उपर नेई ओए। उनै मिकी नां मंदर च नां प्रार्थनाकार च, नां शैर च कुसे कन्ने बैस करदे जां पीड़ लांदे दिखया; ते नां तां ओ उनै गल्लें गी, जिन्दा ऊन ओ मेरे उपर कसुर लांदे न, तेरे सामने ओसदा सबूत करी सकदे न। लेकन आंऊँ तेरे सामने ए मनी लेना ऐ, के जेस रस्ते गी ओ फेरका आखदे न, आंऊँ अपने बजुर्गें दे परमेसर दी सेवा करना ऐ; ते जेड़ीयां गल्लां कनून ते पविखवक्तें दी कताबें च लिखी दियां न, उनै सबनी उपर आंऊँ विश्वास करना ऐ। ते परमेसर उपर आस रखना ऐ जेड़ी ओ अप्पुं बी रखदे न, के तरमी ते अतर्मी दौनीं दा मरें चा जिंदा ओना ओग। एस कन्ने आंऊँ अप्पुं बी कोष्ट करना ऐ के परमेसर दी, ते मनुक्खें त्र्फुं मेरा मन मेशा बेकसुर रवै। मते सालें बाद आंऊँ अपने लोकें गी जेड़े गरीब हे उनेंगी दान पजाने आया हा, ते पेंट चढ़ाने गी यरूशलेम आया हा। उनै मिकी मंदर च, शोद्ध आलात च, बगैर पीड़ दे, ते बगैर दंगा करदे ओई पेंट चाढ़दे दिखया हा, आसिया दे केई यहूदीयें ए उनेंगी ठीक हा के जेकर मेरे खलाफ च उन्दे कोल कोई गल्ल ऊऐ तां इत्थैं तेरे सामने आईयै मेरे उपर कसुर लांदे। जां ए अप्पुं गै सनान के जेसलै आंऊँ महासभा दे सामने खड़ोते दा हा, ते उनै मेरे च केड़ा पाप दिखया? एस एक गल्ल गी छुड़ीयै जेड़ी मैं उन्दे बेच खड़ोईयै पुकारीयै बोलया हा; मरें दे बिचा जिंदा ओनें दे बारै च अज्ज मेरा थुआड़े सामने मुकदमा ओआ करदा ऐ।” फेलिक्स राजपाल, जेड़ा एस रस्ते दियां गल्लां ठीक-ठीक जानदा हा, उनेंगी ए आखीयै टाली दिता, “जेसलै पलटन दा प्रधान लूसियास औग, तां थुआड़ी गल्ल दा फैसला करगा।” ते सूबेदार गी उक्म दित्ता के पौलुस गी केछ अजादी देईयै पैरें च रखया जा, लेकन ओदे मित्रें बिचा कुसे गी बी ओसदी सेवा करने आसतै नेई रोकयो। केछ देन दे बाद फेलिक्स राजपाल अपनी करेआली द्रुसिल्ला गी, जेड़ी यहूदीनी ही, कन्ने लेईयै आया ते पौलुस गी बलाईयै ओस विश्वास दे बारै च जेड़ा मसीह यीशु उपर ऐ, ओस थमां सुनया। जेसलै ओ तर्म, ते अपने आप गी वश च करने, ते औने आले न्याय दी चर्चा करा दा हा, तां फेलिक्स राजपाल ने चकने ओईयै जबाब दिता, “ऊन ते जा; मौका दिखियै आंऊँ तुगी पी बलागा।” उसी पौलुस थमां केछ पैसे मिलने दी बी आस ही, एस आसतै ओर बी बुलाई-बलाईयै ओस कन्ने गल्लां करदा हा। लेकन जेसलै दो साल बीती गै पुरकियुस फेस्तुस, फेलिक्स राजपाल दी जगा राजपाल बनया; ते फेलिक्स राजपाल यहूदीयें गी खोश करने दी इच्छया कन्ने पौलुस गी कैद बेच गै रखया। फेस्तुस यहूदीया लाके च पुजने दे त्रै देन बाद कैसरिया थमां यरूशलेम गी गीया। ओस बेलै प्रधान याजकें ते यहूदीयें दे अगबें लोकें ओदे सामने पौलुस गी कसुरबार आखन लगे; ते पौलुस कन्ने अर्ज करियै ए वर चाया के ओ उसी यरूशलेम च बला, किके ओ उसी रस्ते च गै मारी ओड़नें च लगे दे हे। फेस्तुस ने जबाब दिता, “पौलुस कैसरिया च पैरे च ऐ, ते आंऊँ अप्पुं उत्थें तौला जागा।” पी आखया, “थुआड़े बेच जेड़े अख्त्यार रखने आले न ओ कन्ने चलन, ते जेकर एस मनुक्ख ने केछ गलत कम कित्ता ऐ तां ओस उपर कसुर लाओ।” फेस्तुस यरूशलेम च कोई अट्ठ दस देन रेईयै कैसरिया चली गीया; ते दुए देन न्याय दी गदी दे सामने बैठीयै पौलुस गी आनने दा उक्म दिता। जेसलै ओ आया ते जेड़े यहूदी अगबें यरूशलेम बिचा आए दे हे, उनै आसे-पासे खड़ोईयै ओस उपर बडे गैरें लजाम लाए, जिंदा सबूत ओ नेई देई सकदे हे। लेकन पौलुस ने जबाब दिता, “मैं नेई तां यहूदीयें कनून दा ते नां मंदर दे, ते नां गै कैसर दे वरोध कोई गुनाह कित्ता ऐ।” ओस बेलै फेस्तुस ने यहूदीयें दे अगबें गी खोश करने दी इच्छया च पौलुस गी पूछया, “के तू चांना ऐ के यरूशलेम गी जा; ते उत्थें मेरे सामने तेरा ए मकदमा तय कित्ता जा?” पौलुस ने आखया, “आंऊँ कैसर दे न्याय दी गदी दे सामने खड़ोते दा ऐ; मेरे मकदमे दा इत्थैं गै फैसला ओना चाईदा। जियां तू खरी चाली जानना ऐ, यहूदीयें दा केछ पाप नेई कित्ता। जेकर आंऊँ पापी ऐं ते मारने जोग कोई कम कित्ता ऐ, तां मरने थमां नेई मुकरगा; लेकन जिनैं गल्लें दा ए मेरे उपर कसुर लांदे न, जेकर उन्दे बिचा कोई बी गल्ल सच नेई उवै, तां कोई मिकी उन्दे अथ्थ नेई सौंपी सकदा। आंऊँ कैसर दी दुआई दिना ऐ।” ओस बेलै फेस्तुस ने मंत्रीयें दी सभा कन्ने गल्लां करियै जबाब दिता, “तो कैसर बादशाह दी दुआई दिती ऐ, तू कैसर दे गै कोल जागा।” केछ देन बीतने दे बाद अग्रिप्पा राजा ते ओसदी निकी पैन बिरनीके ने कैसरिया शैर च आईयै फेस्तुस कन्ने पेंट कित्ती। उन्दे मते देन उत्थें रौने दे बाद फेस्तुस ने पौलुस दे बारै च राजे गी सनाया “एक मनुक्ख ऐ, जिसी फेलिक्स राजपाल कैद च छुड़ी दा ऐ। जेसलै आंऊँ यरूशलेम च हा, तां प्रधान याजकें ते यहूदीयें दे प्राचीनें ओस उपर कसुर लाए ते चाया के उसी सजा दा उक्म दिता जा। लेकन मैं उनेंगी जबाब दिता, के रोमियें दी ए रीति नेईयैं के कुसे मनुक्ख गी सजा आसतै सौपी देंन, जेसलै तकर कसुरबार गी अपने मुदईयें दे सामने खड़ोईयै कसुर दे जबाब देने दा मौका नेई मिलै। एस आसतै यहूदी अगबें कैसरिया शैर च किट्ठे ओए, तां मैं केछ चेर नेई लाया, लेकन दुए देन गै न्याय दी गदी उपर बैठीयै मैं पौलुस गी दालत च आनने दा उक्म दिता। जेसलै ओदे मुदई खड़े ओए, तां उनै ऐसी गलत गल्लें दा कसुर नेई लाया, जियां आंऊँ समझदा हा। लेकन ओ अपने मत दे, ते यीशु नां दे कुसे मनुक्ख दे बारै च, जेड़ा मारी दिता गीया हा, ते पौलुस उसी जिंदा सनांदा हा, बैस करदे हे। ते आंऊँ ओलझन बेच हा, के इनें गल्लें दा पता कियां करां? एस आसतै मैं पौलुस गी पूछ्या, के तू यरूशलेम जागा, के उत्थें इनें गल्लें दा फैसला ऊऐ? लेकन जेसलै पौलुस ने दुआई दिती के ओदे मुकदमे दा फैसला बादशाह दे अथ्थें ऊऐ, तां मैं उक्म दिता के जेसलै तकर उसी कैसर बादशाह कोल नेई पेजां, उसी कब्जे च रखया जा।” ओस बेलै अग्रिप्पा ने फेस्तुस गी आखया, “आंऊँ बी ओस मनुक्ख दी सुनना चांना ऐ।” ओसने आखया, “तू कल सुनी लैगा।” एस आसतै दुए देन, जेसलै अग्रिप्पा ते बिरनीके बड़ी खुशी कन्ने आए तां पलटन दे प्रधान ते शैर दे मशूर लोकें कन्ने दरवार च पूजे। ओस बेलै फेस्तुस ने उक्म दिता के ओ पौलुस गी लेई औन। फेस्तुस ने आखया, “ए राजा अग्रिप्पा, ते ए सब मनुक्खो जेड़ा इत्थैं साड़े कन्ने उआ, तोस एस मनुक्ख गी दिखदे ओ, जेसदे बारै च सारे यहूदीयें यरूशलेम च ते इत्थैं बी करलाई-करलाई मेरे अगें अर्ज कित्ती के एस दा जिंदा रौना ठीक नेईयैं। लेकन मैं जानी लेता के एस ने ऐसा केछ नेई कित्ता के मारी दिता जा; ते जेसलै के ओसने अप्पुं गै बादशाह दी दुआई दिती, तां मैं उसी रोम शैर पेजने दा फैसला कित्ता। मैं ओदे बारै च कोई खास गल्ल नेई दिखी के अपने स्वामी दे कोल लिखां। एस आसतै मैं उसी थुआड़े सामने ते खास करियै ए राजा अग्रिप्पा, तेरे सामने आंदा ऐ, के जाचने दे बाद मिकी केछ लिखने गी मिलै। किके कैदी गी पेजना ते जेड़े कसुर ओस उपर लाए गै, उनेंगी गी नेई सनानां, मिगी सेई नेई लगा दा ऐ।” अग्रिप्पा ने पौलुस गी आखया, “तुगी अपने बारै च बोलने दा उक्म ऐ।” ओस बेलै पौलुस अथ्थ बदाईयै जबाब देन लगया, “ए राजा अग्रिप्पा, जिन्नी गल्लें दा यहूदी अगबें मेरे उपर कसुर लांदे न, अज्ज तेरे सामने उन्दा जबाब देने गी आंऊँ अपने आप गी तन्न समझना ऐ। खास करी एस आसतै के तू यहूदीयें दे सारे रीति रबाज ते बैस आलियें गल्लें गी जानना ऐ। एसकरी आंऊँ अर्ज करना ऐ, सबर कन्ने मेरी सोन। “मेरा चाल-चालन शुरू थमां जदूं आंऊँ जवान हा अपनी जाती ते यरूशलेम च जियां हा ओ सारे यहूदी जांनदे न। ओ जेकर गुआई देना चांदे न, तां शुरू थमां मिकी पनछानदे न, के आंऊँ फरीसी ओदे ओई अपने तर्म दे सबनी थमां खरे रस्ते उपर चलया। ते ऊन ओस बायदे दी आस दे कारन जेड़ी परमेसर ने साड़े बजुर्गें कन्ने कित्ती ही, मेरे उपर मकदमा चला करदा ऐ। उसै बायदे दे पूरा ओनें दी आस लाए दे, साड़े बारां गोत्र अपने सारे मन कन्ने रात देन परमेसर दी सेवा करदे आए न। ए राजा, इसै आस दे बारै च यहूदी मेरे उपर कसुर लांदे न। जेकर परमेसर मरें गी जिंदा करदा ऐ, तां थुआड़े इत्थैं ए गल्ल कि विश्वास दे जोग नेई समझी जंदी?” “मैं बी समझ हा के यीशु नासरी दे नां दे वरोध च मिकी मता केछ करना चाईदा। ते मैं यरूशलेम बेच ऐसा गै कित्ता; ते प्रधान याजकें थमां अख्त्यार पाईयै मते पवित्र लोकें गी जेल च पाया, ते जेसलै ओ मारी दिते जंदे हे, तां आंऊँ बी उंदे वरोध च अपना साथ दिन्दा हा। ते अर प्रार्थनाकार च आंऊँ उनेंगी सजा देई-देईयै यीशु दी निंदया करांदा हा, इत्थैं तकर के गुस्सै दे मारे ऐसा पागल ओई गीया के दुज्जे शैर च बी जाईयै उनेंगी सतांदा हा।” इसै इच्छै बेच जेसलै आंऊँ प्रधान याजकें थमां अख्त्यार ते उक्म दी चिट्ठी लेईयै दमिश्क शैर गी जा करदा हा; तां ए राजा, रस्ते च दोपेरीं दे बेलै आंऊँ अम्बर चा सूरज दी लोई थमां बी बद एक लो, अपने उपर ते अपने कन्ने चलने आलें दे चौनी बखी चमकदी दिखी। ते जेसलै अस सारे तरती उपर किरी गै, तां मैं इब्रानी पाषा च, मेरे कन्ने आखदे ए बाज सुनी, ए शाऊल, ए शाऊल, तू मिकी कि सताना ऐ? पैने उपर लत मारना तेरे आसतै मुश्कल ऐ। मैं आखया, “ए प्रभु, तू कोन ऐ?” प्रभु ने आखया, आंऊँ यीशु ऐं, जिसी तुं सताना ऐ। लेकन तू ओठ, अपने पैरें उपर खड़ो; किके मैं तुगी एस आसतै दर्शन दिता ऐ के तुगी उनै गल्लें दा बी सेवक ते गवाह बनगा, जेड़ीयां गल्लां तो दिखियां न, ते उन्दा बी जिन्दे आसतै आंऊँ तुगी दर्शन देगा। ते आंऊँ तुगी तेरे लोकें थमां ते दुई जातीयें थमां बचांदा रौगा, जिंदे कोल आंऊँ ऊन तुगी एस आसतै पेजना ऐ के तू उन्दिआं अखां खोले किके ओ न्हेरा चा लो आली बखी, ते शतान दी शक्ति थमां परमेसर दी बखी फिरन; के परमेसर उन्दे पापें दी माफी ते उनै लोकें दे कन्ने जेड़े मेरे उपर विश्वास करने कन्ने पवित्र कित्ते गै न, मेरी जायासत पांन। “एस लेई; ए राजा अग्रिप्पा, मैं ओस सोर्ग दे दर्शन दी गल्ल नेई टाली। लेकन पैलैं दमिश्क शैर दे, पी यरूशलेम दे रौने आलें गी, ओस बेलै यहूदीया दे सारे देश च रौने आलें गीं, ते दुई जातीयें गी प्रचार करदा रिया, के मने गी फेरो ते परमेसर आली बखी फिरीयै मन फराव दे जोग कम करो। इनें गल्लें दे कारन यहूदी मिगी मंदर च पकड़ीयै मारने दी सलाह करदे हे। लेकन परमेसर दी मदद कन्ने आंऊँ अज्ज तकर बनें दा ऐं ते निके बड्डे सारें दे सामने गुआई दिना ऐं, ते उनै गल्लें गी छुड़ीयै केछ नेई आखदा जेड़ा पविखवक्तें ते मूसा ने बी गलाया के ओ ओनें आलियां न। के मसीह गी दोख चेलना पौग, ते उवै सबनी थमां पैलैं मरें दे बिचा जिंदा ओईयै, साड़े लोकें च ते दुई जातीयें च लोई दा प्रचार करग।” जेसलै पौलुस एस रीति कन्ने जबाब दे करदा हा, तां फेस्तुस ने उच्ची बाज कन्ने आखया, “ए पौलुस, तू पागल ऐ। मती पढ़ाई ने तुगी पागल करी दिता ऐ।” लेकन पौलुस ने आखया, “ए महामहिम फेस्तुस, आंऊँ पागल नेई, लेकन सचाई ते बुद्धि दियां गल्लां आखन ऐं। राजा बी जेसदे सामने आंऊँ बे डर ओईयै बोलाना ऐ, ए गल्लां जानदा ऐ; ते मिगी विश्वास ऐ, के इनें गल्लें चा कोई ओस थमां छ्प्पी दी नेई, किके ए घटना कुसे कोने च छपीयै नेई ओई। ए राजा अग्रिप्पा, के तू पविखवक्तां दा विश्वास करना ऐ? आं, आंऊँ जानना ऐ के तू विश्वास करना ऐं।” ओस बेलै अग्रिप्पा ने पौलुस गी आखया, “के तू थुड़ा समझाने कन्ने मिकी मसीह बनाना चांना ऐ?” पौलुस ने आखया, “परमेसर अगें मेरी प्रार्थान ऐ के थुड़े च ते के मते च, सेर्फ तू गै नेई लेकन जिन्नें लोग अज्ज मेरी सुना करदे न, मेरे इनें जंजीरें गी छुड़ीयै ओ मेरे आला लेखा ओई जांन।” ओस बेलै राजा ते राजपाल ते बिरनीके ते उन्दे कन्ने बैठने आले उठीयै चली गै; जियां गै ओ बार जा दे हे, तां लग्ग जाईयै अप्पुं बिचें आखन लगे, “ए मनुक्ख ऐसा तां केछ नेई करदा, जेड़ा मौत जां जेल च पाने दे जोग ओ।” अग्रिप्पा ने फेस्तुस गी आखया, “जेकर ए मनुक्ख कैसर बादशाह दी दुआई नेई दिन्दा, तां छुड़की सकदा हा।” जेसलै फिस्तुस राजपाल थमां ए तय ओया के अस चाजे थमां इतालिया जाचै, तां उनै पौलुस ते केछ बाकीं कैदीयें गी बी यूलियुस नां दे औगुस्तुस बादशाह दी पलटन दे एक सूबेदार दे अथ्थ सौंपी दिता। अद्र्मुत्तियुम शैर दे एक चाज उपर जेड़ा आसिया लाकें दे कंडै दी जगें गी जाने आला हा, चढ़ीयै असैं अपना सफर शुरू कित्ता, ते अरिस्तर्खुस नां दा थिस्सलुनीके शैर दा एक मकिदुनिया लाके दा वासी साड़े कन्ने हा। दुए देन असैं सैदा शैर च पूजे, ते यूलियुस ने पौलुस उपर कृपा करियै उसी मित्रें दे इत्थैं जाना दिता के ओसदा सत्कार कित्ता जा। उत्त्थुआं असैं पर्तियै सफर शुरू कित्ता। अवा वरोध ओनें दे कारन अस साइप्रस टापू दी आड़ च ओईयै गै; ते किलिकिया ते पंफूलिया लाके दे कंडै कोल दे समुंद्र चा ओदे ओई लूसिया लाके दे मूरा शैर च उतरे। उत्थें सूबेदार गी सिकन्दरिया शैर दा एक चाज इतालिया लाके च जंदा लबया, ते ओसने असेंगी ओस चाज उपर चाढ़ी दिता। जेलै अस मते देन तकर बलें-बलें चलीयै मुश्कल कन्ने कनिदुस शैर दे सामने पूजे, तां एस-आसतै के अवा असेंगी अगें बदन नेई दिंदी ही, अस सलमोन थमां ओईयै क्रेते टापू दी आड़ च चलै; ते ओदे कंडै-कंडै मुशकिल कन्ने चलीयै शोभ लंगरबारी नां दी एक जगा च पूजे, जिथुआं दा लसया शैर कोल हा। जेसलै मते देन बीती गै तां समुंदरी सफर च खतरा एस आसतै ओंदा हा के उपवास दे देन ऊन बीती गेदे हे। एस आसतै पौलुस ने उनेंगी ए आखीयै समझाया, “ए सज्जनो, मिकी ऐसा लगदा ऐ के एस सफर च प्रेशानी ते मता नकसान, नां सेर्फ माल ते चाज दा बरना साड़े प्राणें दा बी ओनें आला ऐ।” लेकन सूबेदार ने पौलुस दी गल्लें थमां कप्तान ते चाजे दे स्वामी दी गल्लें गी जादै मनया। ओ बंदरगाह ठणढु दे देन कटने आसतै ठीक नेई हा, एस आसतै मतें दा बिचार ए ओया के उत्त्थुआं दा चाज खोलियै जेकर कुसे रीति कन्ने ओई सके तां फिनिक्स बंदरगाह पूजियै उत्थें ठणढु दे देन कटचै। ए तां क्रेते नां दे टापू दा एक बंदरगाह ऐ जेड़ा दक्षिण करोंदी बखी ते चडदी करोंदी बखी गी खुलदा ऐ। जेसलै केछ-केछ दक्षिणी अवा चलना लगी, तां उनै सोचया के उनै जेसदी लोड़ ऐ ओ उनै कोल ही, एस लेई उनै लंगर चुकया ते कंडै-कंडै क्रेते दे कन्ने जाई लगे। लेकन थोड़ी देर बाद जमीन आली बखी दा बड़ी अंधी आई, जेड़ी यूरकुलिन आखी जंदी ऐ। जेसलै अंधी चाज उपर लगी ते ओ ओदे अगें रुकी नेई सकया, एस् आसतै असैं उसी रुडना दिता ते इसै चाली रुडदे-रुडदे चली गै। ओस बेलै कौदा नां दे एक निके जे टापू दी आड़ च रुडदे-रुडदे अस मुशकल कन्ने डोंगी गी काबू करी सके। पी किशती चलानें आलें उसी चुकियै मते तरीके लाईयै चाज गी थलै दा बनयां, ते सुरतिस दे रेत् दे उपर टिकने दे डर कन्ने पाले आला ते लेखा उतरीयै रुड़दे गै। जेसलै अस अंधी कन्ने मते उश्लदे ते तके खादे, तां दुए देन ओ चाज दा माल सुटना लगे; ते त्रिऐ देन उनै अपने अथ्थें कन्ने उनै चाज दा सारा समान सुट्टी दिता। जेसलै मते देन तकर नां सूरज, नां तारे लबे ते बड़ी अंधी चलदी रेई, ते खीरी च साड़ी बचने दी सारी आस जंदी रेई। जेसलै मते देन तकर पुखे दे रिये, तां पौलुस ने उन्दे बेच खड़ोईयै आखया, “ए लोको, चाईदा हा के तोस मेरी गल्ल मनियै क्रेते दीप चा नां चाज खोलदे ते नां ए प्रेशानी ओंदी ते नां ए आनी चुकदे। लेकन ऊन आंऊँ तुसेंगी समझाना ऐं के जिगरा रखो, किके थुआड़े बिचा कुसे दे प्राण दी आनी नेई ओग, लेकन सेर्फ चाज दी। किके परमेसर जेसदा आंऊँ ऐं, ते जेसदी सेवा करना ऐ, ओदे सोर्गदूत ने पिछली रातीं मेरे कोल आईयै आखया, ए पौलुस, मत डर! तुगी कैसर बादशाह दे अगें खड़ोना जरुरी ऐ। परमेसर ने सबनी गी जेड़े तेरे कन्ने सफर करा करदे न, क्रपा कन्ने जिंदड़ी दित्ती ऐ। एस आसतै, ए सज्जनो, जिगरा रखो; किके आंऊँ परमेसर उपर विश्वास करना ऐ, के जियां मेरे कन्ने गलाया ऐ, उयांगै ओग। लेकन असैं कुसे टापू उपर जाई टिकना ओग।” जेसलै चौदवीं रात आई, ते अस अद्रिया समुंद्र च पडका करदे हे, ते अध्दी राती दे कोल किशती चलाने आलें तजरबे कन्ने जानया के अस कुसे देश दे कोल पुज्जा करनयां न। थां लेने उपर उनेंगी पानी सेंती मीटर गैरा लबया, ते थुड़ा अगें जाईयै पी थाह लेई तां पंद्राह सताई मीटर गैरा लबया। जेसलै पत्थर आली जगा कन्ने टकराने दे डर कन्ने उनै चाजे दी पछाड़ी चार लंगर पाए, ते सबेरा ओनें दी आस करदे रे। लेकन जेसलै चलाने आले चाजे उपरा नसना चांदे हे, तां गल्लें कन्ने लंगर पाने दे बाने डोंगी समुंद्र च तुआरी दिती; तां पौलुस ने सूबेदार ते सपाईयें गी आखया, “जेकर ए चाज उपर नेई रे, तां तोस बी नेई बची सकदे।” ओस बेलै सपाईयें रस्से कटीयै डोंगी केरी दिती। जेसलै सबेरा ओनें पर हा, ओस बेलै पौलुस ने ए आखीयै, सबनी गी रुट्टी खाणे आसतै समझाया, “अज्ज चौदां देन ओए के तोस मेद करदे-करदे पुखे दे रे, ते केछ रुट्टी नेई खादी। एस आसतै तुसेंगी समझाना ऐ के केछ खाई लियो, जेस कन्ने तोस बची सको; किके थुआड़े बिचा कुसे दे सिरे दा एक बी बाल नेई किरग।” ए आखीयै ओसने रुट्टी लेईयै सारें दे अगें परमेसर दा शुकर कित्ता ते तोड़ीयै खाण लगया। ओस बेलै ओ सारे बी जिगरा करियै रुट्टी खाण लगे। अस सारे मिलीयै चाज उपर दो सौ छियतर मनुक्ख हे। जेसलै ओ रुट्टी खाईयै रजी गै, कनक गी समुंद्र च सुट्टीयै चाज गी हल्का करना लगे। जेसलै देन निकलया, तां उनै ओस देश गी नेई पनछानया, लेकन एक बसती दिखी जेसदा कंडा चौरस हा, ते वचार कित्ता के जेकर ओई सकै तां इसै उपर चाज गी टकाचे। एसकरी उनै लंगर गी खोलियै समुंद्र च शुड़ी दिता ते उसै बेलै पतवारें दे बंधन खोली दिते, ते अवा दे अगें अगलै पाल दे रस्से चढ़ीयै कंडै दी बखी चलया। लेकन दो समुंद्र दे रेत् आली जगा च पेईयै उनै चाज गी टकाया, ते गल्लें तका खाईयै दबोई गेई ते खिसकी नेई सकी; लेकन पछाड़ी लैरें दे जोर कन्ने पजना लगी। ओस बेलै सपाईयें दा ए वचार ओया के कैदीयें गी मारी देचै, ऐसा नेई ऊऐ के कोई तैरीयै नसे। लेकन सूबेदार ने पौलुस गी बचाने दी मरजी कन्ने उनेंगी एस वचार थमां रोकया ते ए आखया, के जेड़े तारी लाइ सकदे न, पैलैं कूदीयै कंडै उपर निकली जांन; ते बाकी कोई चाज दे टुकड़े उप्पर, ते कोई चाज दी बाकी चीजें दे सारे निकली जांन। एस रीति कन्ने सब कोई जमीन उपर सलामती कन्ने बची गै। जेसलै अस बची गै, तां पता चलया के एस टापू गी मैलीते आखया जंदा ऐ। ते उत्थें दे रौने आलें साड़े उपर बड़ी कृपा कित्ती; किके बरखा ओनें दे कारन ठंड ही, एसकरी तां उनै अग्ग बालियै असैं सबनी अग्ग सेकी। जेसलै पौलुस ने लकड़ीयें दा गट्ठा किट्ठा करियै अग्गी उपर रखया, तां एक सप्प चोभ लगने दे कारन गठे चा निकलया ते ओदे अथ्थ कन्ने चमकी गीया। जेसलै उनै उत्थें दे रौने आलें सप्प गी ओदे अथ्थ कन्ने चमके दा दिखया, तां अप्पुं बिचें आखया, “सचें गै ए मनुक्ख अत्या करने आला ऐ, के ए समुंद्र थमां बची गीया, तां बी न्याय ने इसी जिंदा नेई रौन दिता।” ओस बेलै ओसने सप्पे गी अग्गी बेच सुट्टी दिता, ते उसी केछ आनी नेई ओई। लेकन ओ लोक दिखा करदे हे के ओ सोजी जाना जां एकदम मरी जाना, लेकन जेसलै ओ मते चेर तकर दिखदे रे के ओसदा केछ बी नेई बिगड़या, तां अपना वचार बदलीयै आखया, “ए तां कोई देवता ऐ।” ओस जगा दे आसे पासे ओस टापू दे प्रधान पुबलीयुस दी जगा ही। ओसने असेंगी अपने कर लेईयै त्रै देन मित्र पाव कन्ने साड़ा आदर खातर कित्ता। पुबलीयुस दा पिता बुखार ते पेचस कन्ने बमार पेदा हा। एदे आसतै पौलुस ने ओदे कोल कर जाईयै प्रार्थना कित्ती ते ओस उपर अथ्थ रखियै उसी चंगा कित्ता। जेसलै ऐसा ओया तां ओस टापू दे बाकी बमार पौलुस कोल आए ते ओसने उनेंगी चंगा कित्ता। उनै साड़ा बड़ा आदर कित्ता, ते जेसलै अस चलना लगे तां जे केछ साड़े आसतै जरुरी हा, चाजे उपर रखी दिता। त्रै मिने दे बाद अस सिकन्दरिया दे एक चाज उपर चली पे, जेड़ा ओस टापू च ठणढु दे देन कटे करदा हा, ते जेसदी नशानी जुड़े दा देवता दियुसकूरी हा। सुरकूसा शैर च असैं लंगर लाईयै त्रै देन टिके दे रे। उत्त्थुआं अस मुड़ीयै रेगियुम शैर च आए; ते एक देन दे बाद दक्षिणी अवा चली, एसकरी अस दुए देन पुतियुली शैर च आए। उत्थें असैं विश्वासी प्रा मिले, ते उन्दे आखने कन्ने अस उत्थें सत देन तकर रे; ते एस रीति कन्ने अस रोम शैर गी चलै। उत्त्थुआं दा विश्वास प्रा साड़ी खबर सुनीयै के अस आ करने न, अप्पियुस दे चौक ते त्रै सरांई तकर आईयै साड़े कन्ने मुलाका त करने लेई निकली आए, जिनेंगी दिखियै पौलुस ने परमेसर दा शुकर कित्ता ते इम्त रखी। जेसलै अस रोम शैर च पूजे, तां पौलुस गी एक सपाई कन्ने जेड़ा ओसदी रखया करै करदा हा, इकलै रौने दा उक्म मिली गीया। त्रै देन दे बाद ओसने यहूदीयें दे अगबें लोकें गी बलाया, ते जेसलै ओ किटठे ओए तां ओसने आखया, “ए मेरे अपने यहूदी प्राओ, मैं अपने लोकें दे जां साड़े बजुर्गें दे रीति रबाजें दे वरोध बेच केछ नेई कित्ता, तां बी कैदी बनाईयै यरूशलेम बिचा रोमीं सरकार दे अथ्थ सोंपया गीया। उनै मिकी जाचियै छुड़ना चाया, किके मिगी मारने दे जोग कोई कसुर नेई हा। लेकन जेसलै यहूदी अगबें एस दे वरोध च आखन लगे, ते मिकी कैसर दी दुआई देना पेई; ए नेई के मिकी अपने लोकें उपर कोई कसुर लाना हा। एस आसतै मैं तुसेंगी बलाया ऐ, के थुआड़े कन्ने मिलां ते गल्ल बात करां; किके आंऊँ मसीह उपर विश्वास करना ते इस्राएल दी आस आसतै एस जंजीर कन्ने बन्ने दा ऐ।” उनै उसी आखया, “नां असैं तेरे बारै च यहूदीयें दे लाके थमां चिट्ठीयां पाईयां ते नां प्राऐं बिचा कुसे ने आईयै तेरे बारै च केछ गलाया ते नां बुरा गलाया। लेकन तेरा वचार के ऐ? उवै अस तेरे थमां सुनना चानयां, किके अस जाननयां न, के अर जगा एस मत दे वरोध च लोग गल्लां करदे न।” एसकरी उनै यहूदी पौलुस आसतै एक देन रख्या, ते मते सारे लोग ओदे इत्थैं किट्ठे ओए, ते ओ परमेसर दे राज दी गुआई दिंदा, ते मूसा दे कनून ते उनै पविखवक्तें दी कताबें बिचा यीशु दे बारै च समझाई-समझाईयै सबेरे थमां लेईयै शामी तकर खोलियै सुनादा रिया। ओस बेलै केछ लोकें उनै गल्लें उपर विश्वास करी लेता, ते कईयें विश्वास नेई कित्ता। जेसलै ओ अप्पुं बिचें एक मत नेई ओए, तां पौलुस दी एस गल्ल दे आखने उपर चली गै; पवित्र आत्मा ने यशायाह पविखवक्ता थमां थुआड़े बजुर्गें कन्ने ठीक गै आखया, जाईयै इनें लोकें कन्ने बोल, के सुनदे ते रौगे, लेकन नेई समझगे, ते दिखदे ते रौगे, लेकन नेई बुझगे, किके इनें लोकें दा मन मोटा ते उन्दे कन उच्चे ओई गेदे न, ते उनै अपनीयां अखीयाँ बंद कित्तियां न, ऐसा नेई उवै के ओ कदें अखीयाँ कन्ने दिखन ते कन्ने-कन्ने सुनन ते मन कन्ने समझन ते फिरि जांन, तां आंऊँ उनेंगी चंगा करां। एस लेई तोस जानो के परमेसर दी एस मुक्ति दी कथा दुई जातीयें दे कोल पेजी गेई ऐ, ते ओ ग्रेण करगन। जेसलै ओसने ए आखया, तां यहूदी अप्पुं बिचें मती बैस करना लगे ते उत्त्थुआं दा चली गै। ते पौलुस पूरे दो साल अपने कराये आले कर च रिया, ते जेड़े ओदे कोल औंदे हे, उनै सबनीं कन्ने मिलदा रिया ते बगैर रोक टोक दे मता निडर ओईयै परमेसर दे राज दा प्रचार करदा ते प्रभु यीशु मसीह दियां गल्लां सखांदा रिया। मैं पौलुस, जेड़ा यीशु मसीह दास ऐ, ते प्रेरित ओनें आसतै बुलाया गीया, ते परमेसर दे ओस शोभ समाचार आसतै परमेसर थमां चुनयां गीया ऐ जेसदी पैलैं गै परमेसर थमां पवित्र शास्त्र च, अपने पुत्तर साड़े प्रभु यीशु मसीह दे बारै च पविखवाणी कित्ता हा; ओ मानु आला लेखा तां दाऊद दे खांनदान चा पैदा ओया ते पवित्रता दी आत्मा आला लेखा मरें दे चां जिंदे ओनें दे कारन शक्ति कन्ने परमेसर दा पुत्तर आखया गीया ऐ मसीह थमां असेंगी क्रपा ते प्रेरिताई परमेसर थमां मिली के ओदे नां दे कारन सारी जातीयें दे लोक विश्वास करियै मसीह दी मनन, जिन्दे च तोस बी जेड़े रोम च रौंदे ओ यीशु मसीह दे ओनें लेई बलाये गेदे ओ। ए चिट्ठी थुआड़े सारे दे नां ऐ, जेड़े रोम शैर च परमेसर दे प्यारे न, ते पवित्र ओनें आसतै बलाये गेदे न; साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। पैलैं आंऊँ थुआड़े सारे दे लेई यीशु मसीह दे जरीयै अपने परमेसर दा शुकर करना ऐं, गी के प्रभु यीशु च थुआड़े विश्वास दी चर्चा सारी दुनिया च उआ करदी ऐ परमेसर जेसदी सेवा आंऊँ अपनी पूरी आत्मा कन्ने ओदे पुत्तर दा शोभ समाचार प्रचार करने दे बारै च करना ऐं, उवै मेरा गवाह ऐ, के आंऊँ तुसेंगी अपने प्रार्थना च केस चाली लगातार याद करदा रौना ऐं ते लगातार अपनी प्रार्थनाए च अर्ज करना ऐं, के किसे बी चाली थुआड़े कोल औने दा मेरा सफ़र परमेसर दी मरजी कन्ने कामजाब ऊऐ किके आंऊँ थुआड़े कन्ने मिलने दी इच्छया करना ऐं, गी के आंऊँ तुसेंगी कोई आत्मिक वरदान दियां जेस कन्ने तोस विश्वास च मजबूत ओई जाओ; मतबल ए, के आंऊँ थुआड़े बेच आईयै थुआड़े कन्ने ओस विश्वास थमां जेड़ा मेरे च, ते थुआड़े चै, एक दुए कोलां दलेरी पां। ए मेरे विश्वासी प्राओ, आंऊँ चांना के तोस ए जानो के मैं बार-बार थुआड़े कोल औना सोचया, के जियां मिगी गैर यहूदी च फल मिलया, इयां गै थुआड़े च बी मिलै, लेकन ऊन तकर रुका दा रिया। आंऊँ यूनानियें ते दुई पाषें आलें दा, ते सुलझें दे ते बिना सुलझें लोकें दा कर्जदार आं। एसकरी, आंऊँ तुसेंगी बी जेड़े रोम शैर च रौंदे ओ, शोभ समाचार सुनाने लेई अपने मन कोलां त्यार आं। किके आंऊँ शोभ समाचार सनानें लेई शरमिन्दा नेई ओंदा, एस लेई के यीशु मसीह दा शोभ समाचार अर एक विश्वास करने आलें आसतै, पैलैं तां यहूदी, ते पी यूनानी दे लेई, मुक्ति आसतै परमेसर दी शक्ति ऐ। किके सुसमचारें च परमेसर दी तार्मिकता विश्वास क्न्ने ते बश्वास लेई प्रकट ओंदी ऐ; जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “तरमी मनुक्ख विश्वास कन्ने जिन्दा रौग।” परमेसर दा गुस्सा तां उनै लोकें दी सारी अपक्ति ते अतर्म उपर सोर्ग चा परकट ओंदा ऐ, जेड़े सच्च गी अतर्म कन्ने दबाई रखदे न। तां करी के परमेसर दे बारै च ज्ञान उन्दे मने च परकट ऐ, किके परमेसर ने उन्दे उपर परकट कित्ता ऐ। किके परमेसर दे अन दिखे गोण, मतलब मेशा दी शक्ति ते ओदा अपना सभाह, दुनिया गी बनाने दे बेलै कोलां ओदे कम्में दे जरीयै दिखने च ओदे न, तां करी उन्दे कोल कोई बहाना नेई। एस कारन के परमेसर गी जानने उपर बी उनै परमेसर दे काबल बड़ाई ते शुकर नेई कित्ता, सगुआं गलत वचार करन लगे, इत्थैं तकर के उन्दा निर्बुद्धि मन न्हेरा ओई गीया। ओ अपने आप गी बुद्धिमान आखीयै मुर्ख बनी गै, ते उनै नां मरने आले परमेसर दी मैमा गी नाश ओनें आले मनुक्ख, पैंछीयें, चौंऊ खुरें आले, ते पूञाँ चलने आले जिबें गी मूरत आला लेखा बदली दित्ता। एसकरी परमेसर ने उनेंगी उन्दे मन दी इच्छें दे मताबक अनैतिक कम करन लेई छुड़ी दिता, के ओ अप्पुं बिचें बुरे कम्में कन्ने अपनी जिंदु दा बे आदर करन। किके उनै परमेसर दी सच्चाई गी बदलीयै चुठे च बदली दित्ता, ते सृष्टि दी अराधना ते सेवा कित्ती, नां के ओस सृष्टिकर्त्ता दी जेड़ा मेशा तन्न ऐ, आमीन। एसकरी परमेसर ने उनेंगी नीच खुआशें दे अथ्थ बेच छुड़ी दित्ता; इत्थैं तकर के उन्दी जनांनीयें बी सेई सभाह दे वर्ताओ गी ओसदे बेच जेड़ा सेई कम करने दे खलाफ ऐ, बदली दित्ता। इयां गै मडदें बी जनांनीयें दे कन्ने सेई कम दा वर्ताओ छुड़ीयै अप्पुं चें मस्त ओईयै मुकान लगे, ते मडदें, मडदें दे कन्ने गलत कम करियै अपने ओस गलत कम दी सेई सजा मिली। जेलै उनै परमेसर गी जानना नेई चाया, एसकरी परमेसर ने बी उनेंगी उन्दे नीच मन दे मताबक छुड़ी दिता, के ओ पैड़े कम करन, ओ अर चाली दी अतार्मिकता, दुष्टता, ते लालच, बैर वरोध कन्ने परोई गै, ते सारी एर्षा, अत्या, चगड़े, ते छल, ते पैड़ी अरक्तें कन्ने परी गै, ओ चुगली करने आले, गपाँ मारने आले, निंदया करने आले, परमेसर कन्ने नफरत करने आले, अप्पुं लड़ाई लेने आले, कमंड करने आले, मानी, पैड़े-पैड़े कम्में दी जोयनां बनानें आले, मा-प्यों दा उक्म नेई मनने आले, बेबकूफ, विश्वास त्रोड़ने आले, प्यार ते दया कोलां दूर न, ते बेदन नेई करने आले ओई गै। ओ तां परमेसर दी ए विधि जांनदे हे के ऐसे-ऐसे कम करने आले मौत दी सजा दे काबल न, तां बी पी ओ अप्पुं गै ऐसे कम करदे न, लेकन करने आलें उपर बी खोश ओदे न। एस आसतै ए दोष लाने आले, तू कोई कि नेई ओगा, तू दोषी ऐं; किके जेस गल्ल च तू दुए उपर दोष लाना ऐं, उसै गल्ल च तू अपने आप गी बी दोषी खुआना ऐं, एसकरी के तू जेड़ा दोष लाना ऐं, अप्पुं उवै कम करना ऐं। ते अस जांनदे न के ऐसे-ऐसे कम करने आले उपर परमेसर तर्फुं ठीक-ठीक सजा दा उक्म ओंदा ऐ। ए मनुक्ख, तू जेड़ा ऐसे-ऐसे कम करने आले उपर दोष लाना ऐं, ते अप्पुं गै उवै कम करना ऐं; के ए जानना ऐ के तू परमेसर दी सजा दे उक्म कोलां बची जागा? के तू ओदी पलाई, ते सेंन करने दी शक्ति, ते स्बर करने आला तन्न गी तोच्छ जानना ऐं? के ए नेई समझदा के परमेसर दी पलाई तुगी मन फराव गी सखांदी ऐ? पर तू अपनी कठोरता ते जिद्दी मन दे मताबक ओदे गुस्सै दे देन लेई, जेदे च परमेसर दा सच्चा न्याय परकट ओग, अपने लेई गुस्सा कमा करना ऐं। परमेसर अर एक गी ओदे कम्में दे मताबक बदला देग; जेड़े छैल कम च मजबूत रेईयै मैमा, ते आदर, ते अमरता दी खोज च न, उनेंगी परमेसर मेशा दी जिंदड़ी देग; लेकन जेड़े खोदगरजी न ते सच्च गी नेई मनदे, लेकन ओ अतर्म गी मनदे न, उन्दे उपर गुस्सा ते कोप पौग। ते कलेश ते संकट अर एक मनुक्ख दे प्राण उपर जेड़ा बराई करदा ऐ औग, पैलैं यहूदी पर पी यूनानी उपर लेकन मैमा ते आदर ते शांति अर एक गी मिलग, जेड़ा पला करदा ऐ, पैलैं यहूदी गी पी यूनानी गी। किके परमेसर कुसे दी तरफदारी नेई करदा। एसकरी के जिन्नें बिना कनून पाएदे पाप कित्ता, ओ बिना कनून दे नाश ओई जागन; ते जिन्नें कनून पाईयै पाप कित्ता, उन्दी सजा कनून दे मताबक ओग; किके परमेसर दे उत्थें कनून दे सुनने आले तरमी नेई, लेकन कनून उपर चलने आले तरमी खुआए जागन। पी जेलै दुई जाती दे लोक जिन्दे कोल कनून नेई, अपनी अन्तर आत्मा दे कनून दी गल्लें उपर चलदे न, ते कनून उन्दे कोल नेई ओनें उपर बी ओ अपने आसतै अप्पुं गै कनून न ओ कनून दीया गल्लां अपनी-अपनी अन्तर आत्मा च लिखी दियां दसदे न ते उन्दे मन बी गवाई दिंदे न, ते उन्दे वचार उनेंगी दोष लांदे, यां उनेंगी निर्दोष खुआंदे न; जेस देन परमेसर ओस शोभ समाचार दे मताबक जेड़ा मैं प्रचार कित्ता यीशु मसीह दे अथ्थें मनुक्खें दी गोप्त गल्लें दा न्याय करग। जेकर तू अपने आप गी यहूदी खुआना ऐं, ते कनून उपर परोसा रखना ऐं, ते परमेसर दे बारै च कमंड करना ऐं, ते ओदी मरजी गी जानना ते कनून दी शिखया पाईयै छैल-छैल गल्लें गी पयारीयें जानना ऐं, जेकर तू अपने उपर परोसा रखना ऐं के आंऊँ आत्मा दे अन्नें लोकें दा अगुआ, ते नेरे च पेदे लोकें दी लो, ते बेबकूफे गी समझाने आला, ते बच्चें गी शिखया देने आला ऐं, ते ज्ञान, ते सचाई दा नमूना, जेड़ा परमेसर दे कनून च ऐ, मिगी मिलया ऐ के जेड़ा तू दुए गी सखाना ऐं, अपने आप गी नेई सखांदा? के तू जेड़ा चोरी नेई करने दी शिखया दिना ऐं, अप्पुं गै चोरी करना ऐं? तू जेड़ा अखनां ऐं “ब्यभिचार नेई करना,” के अप्पुं गै ब्यभिचार करना ऐ? तू जेड़ा मूरतें क्न्ने बैर करना ऐं, के अप्पुं गै मंदरें गी लूटना ऐ? तू जेड़ा कनून उपर कमंड करना ऐ, के कनून दी नेई मनियै, परमेसर दा अनादर करना ऐं? किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा बी ऐ, “थुआड़े कारन परमेसर दे नां दी निंदया दुई जातीयें च कित्ती जन्दी ऐ।” जेकर तोस कनून उपर चलदे ओ, तां खतने कोलां फायदा तां ऐ, लेकन जेकर तू कनून गी नेई मनें, तां तेरा खतना, बिना खतने आला लेखा ओग। तां जेकर बिना खतना आला मनुक्ख कनून दे नियम दा पालन करै, तां के ओसदी बिना खतने दी आलत खतने आला लेखा नेई गिनी जाग? ते जेड़ा मनुक्ख शारीर च बिना खतना रिया ऐ, जेकर ओ कनून उपर चालदा ऐ, तां के ओ तुगी जेड़े लिखे दे कनून पाने ते खतना कित्ते जाने उपर बी कनून दा पालन नेई करदा ऐ, दोषी नेई मनया जागा? किके जेड़ा बारें द्सने च यहूदी ऐ, ओ यहूदी नेई; ते नां गै ओ खतना, खतना ऐ जेड़ा दखाबटी या शरीर च ऐ। लेकन यहूदी उवै ऐ, जेड़ा दिले थमां परमेसर क्न्ने सेई ऐ; ते खतना उवै गै, जेड़ा एर्दें दा ते आत्मा दा ऐ, नां के कनून दे लेख दा; ते ऐसे लोकें दी तरीफ मनुक्खें थमां नेई, पर परमेसर थमां ओंदी ऐ। पी यहूदी ओनें दा के फायदा? जां खतने दी के लोड? अर चाली क्न्ने बड़ा केछ। पैलैं तां ए के परमेसर दा वचन उनेंगी सौंपगे अगर केछ लोक तोखेबाज निकले बी तां के ओया? के उन्दे तोखेबाज ओनें क्न्ने परमेसर दी सच्चाई बेर्थ ओई जाग? कदें बी नेई! पर परमेसर मेशा सच्चा ऐ, ते अर एक मनुक्ख चुट्ठा पौग, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “जेस क्न्ने तू अपनी गल्लें कन्ने तरमी बनें ते न्याय करदे बेलै तू जय पां।” जेगर साड़े पैड़े कम परमेसर दी तार्मिकता दसदे न, तां अस के आखचै? के ए के परमेसर ओ जेड़ा गुस्सा करदा ऐ बेन्यायी ऐ? (ए तां आंऊँ मनुक्ख आंगर बोलना ऐं) कदें बी नेई! नेई तां परमेसर कियां दुनिया दे लोकें दा न्याय करग? जेकर मेरे चुठे दे कारन परमेसर दी सच्चाई ओदी मैमा दे लेई जादै परकट ओई, तां पी की पापी आला लेखा आंऊँ सजा दे काबल आखया जंदा ऐ? “चलो अस बुराई करचै के केछ पल्ला ओई जा!” जियां साड़े उपर इयै दोष लाया बी जंदा ऐ, ते केछ आखदे न के इन्दा इयै बोलना ऐ। लेकन इयै दें गी दोषी आखन ठीक ऐ। तां पी के उआ? के अस उन्दे कोलां अच्छे आं? कदें बी नेई; किके अस यहूदीयें ते यूनानियें दौनी उपर ए दोष लाई चुके दे न के ओ सारें दे सारें पाप दी शक्ति दे बस न। जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; “परमेसर दे सामने कोई तरमी नेई, एक बी नेई। कोई सेई समझने आला नेई; कोई परमेसर गी तुपने आला नेई। सारे पडकी गै न, सारें दे सारें परमेसर लेई नकम्मे बनी गै न; कोई पलाई करने आला नेई, एक बी नेई उन्दा संगा खुली दी कब्र ऐ, उनै अपनी जिभें क्न्ने छल्ल कित्ता ऐ, उन्दे ओठें च सप्पें दा जैर ऐ उन्दा मुहं श्राप ते कोडतन क्न्ने परोचे दा ऐ। उन्दे पैर खून करने गी फर्तीले न उन्दे रस्तें च नाश ते कलेश ऐ, उनै शान्ति दा रस्ता नेई जानया। उन्दे अखीयाँ दे सामने परमेसर दा डर ऐ गै नेई।” अस जाननेयां न के कनून जे केछ बोलदा ऐ उन्दे क्न्ने गै बोलदा ऐ, जेड़े कनून दे ताबे च न; एस लेई के अर एक मुंह बंद कित्ता, ते सारी दुनिया दे लोक परमेसर दे समने सजा दे काबल बनें; किके कनून दे कम्में क्न्ने कोई मानु परमेसर दे सामने तरमी नेई बनग, एस लेई के कनून थमां ए पन्छान ओंदी ऐ के अस पापी आं। लेकन ऊन बगैर मूसा दे कनून दे परमेसर दी तार्मिकता परकट ओई ऐ, जेसदी गवाही कनून ते पविखवक्ता दिन्दे न, मतलब परमेसर दी ओ तार्मिकता, जेड़ी यीशु मसीह उपर विश्वास करने क्न्ने सारे विश्वास करने आले आसतै ऐ। किके परमेसर पेद पाव नेई करदा; एसकरी के सारें पाप कित्ता ऐ ते परमेसर दी मैमा कोलां दूर न, लेकन परमेसर दी क्रपा क्न्ने ओस छुटकारे थमां जेड़ा मसीह यीशु च ऐ, मोफत च तरमी आखे जंदे न। उसी परमेसर ने मसीह दे खून दे कारन एक ऐसा प्राशचत बनाया, जेड़ा विश्वास ते कम करने कन्ने ओंदा ऐ, के जेड़े पाप पैलैं बेलै च कित्ते गै, ते जिन्दे उपर परमेसर ने अपने सबर दे कारन त्यान नेई दिता। उन्दे बारै च ओ अपनी तार्मिकता परकट करै। लेकन इसै बेलै ओदी तार्मिकता परकट ऊऐ के जेसदे कन्ने ओ अप्पुं गै तरमी ओंन, ते जेड़ा यीशु उपर विश्वास करग, ओसदा बी उसी तरमी आखने आला ऊऐ। ते कमंड करना कुत्थें रिया? ओसदी तां जगा गै नेई। केड़े कनून दे क्न्ने? के करमें दे कनून क्न्ने? नेई, बरना मसीह उपर विश्वास करने दे कनून दे बजा क्न्ने। एसकरी अस एस नतीजे उपर पूजे दे न, के मनुक्ख कनून दे कम्में दे बगैर विश्वास थमां तरमी आख्या जंदा ऐ। के परमेसर सेर्फ यहूदीयें दा गै ऐ? के दुई जातीयें दा नेई? आं, दुई जातीयें दा बी ऐ किके एक गै परमेसर ऐ, जेड़ा खतना आलें गी विश्वास क्न्ने ते बिना खतना आलें गी बी बश्वास थमां तरमी बनाग। तां के अस कनून गी विश्वास थमां बेअर्थ आखचै? कदें बी नेई! लेकन कनून गी पक्का करदे न। तां अस के बोलचै, के साड़े पित्र पिता अब्राहम गी के मिलया? किके अगर अब्राहम अच्छे कर्मे दे क्न्ने तरमी बनया जंदा, तां उसी कमंड करने दा केछ कारन ओंदा, लेकन परमेसर दे कोल नेई। पवित्र शास्त्र के आखदा ऐ? ए के “अब्राहम ने परमेसर दी गल्ल उपर विश्वास कित्ता, ते ए ओसदे लेई तार्मिकता गिनया गीया। कम करने आले गी मजुरी देना दान नेई, लेकन हक समझया जन्दा ऐ।” लेकन जेड़ा कर्म नेई करदा वरन् बिना पक्ति दे तरमी बननें आले उपर विश्वास करदा ऐ, ओदा विश्वास ओदे लेई तार्मिकता गिनया जन्दा ऐ। जिसी परमेसर बिना कर्मे दे तरमी बनांदा ऐ, उसी दाऊद बी तन्न आखदा ऐ; “तन्न ऐ ओ जिन्दे अतर्म माफ़ ओए, ते जिन्दे पाप पुल्ले गै। तन्न ऐ ओ मनुक्ख जिसदे पाप दा परमेसर साव नेई रखदा।” तां ए सीस वचन खतना आलें दे गै लेई न, जां उन्दे लेई बी जिन्दा खतना नेई ओया? अस आखने न, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ए “अब्राहम दा विश्वास ओदे लेई तार्मिकता गिनया गीया।” तां ओ क्दूं ओया? ओदे खतना दी आलत च जां बिना खतने दी आलत च? खतने दी आलत च नेई, वरन् बिना खतने दी आलत च। ते उसी खतने दा चैन मिलया, के ओस विश्वास दी ओस तार्मिकता दी मोर ओई जा, जेड़ा ओसने बिना खतने दी आलत च रख्या हा, जेस क्न्ने ओ उनै सारे दा पिता बनें जेड़ा बिना खतने दी आलत च विश्वास करदे न, तां जे बी तर्मी गिने जान, ते ओ खतना कित्ते गेदे दा ऊऐ, जेड़े नेई सेर्फ जिन्दा खतना कित्ते दा ऐ, लेकन साड़े पूर्वज अब्राहम दे ओस विश्वास दे रस्ते उपर बी चलदे न, जेड़ा ओसने बिना खतने दी आलत च कित्ता हा। ए बादा कित्ते गीया के अब्राहम ते ओदी औलाद दुनिया दी वारस ओग, नां अब्राहम गी, नां ओदी औलाद गी कनून मनने थमां दित्ती गेई, लेकन विश्वास दी तार्मिकता थमां मिली। किके अगर कनून मनने आले वारस न, तां बायदा बेअर्थ ते नेष्फल ओया; कनून तां परमेसर दा क्रोध पैदा करदा ऐ ते जिथें कनून नेई, उत्थें उसी मननां बी नेई। एस लेई, बायदा बश्वास उपर खडोते दा ऐ के क्रपा दे मताबक उवै, के ओ सारे औलादें लेई पक्का उवै, नां के सेर्फ उन्दे लेई जेड़ा कनून आला ऐ, लेकन उन्दे लेई बी जेड़े अब्राहम आला लेखा विश्वास आले न, ऊऐ तां साड़े सारें दा पिता ऐ, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “मैं तुगी बड़ी सारी जातीयें दा पूर्वज बनाया ऐ” ओस परमेसर दे नजरें दे सामने जेसदे उपर ओनें विश्वास कित्ता, ते जेड़ा मोड़दें गी जिन्दा करदा ऐ, ते जेड़ीयां चीजां ऐ न गै नेई, उन्दा नां इयां लैंदा ऐ, के समझो ओ ऐ न। ओनें नराशा च बी आस रखियै विश्वास कित्ता, एसकरी के ओस वचन दे मताबक के “तेरी औलाद ए जेई ओग, ओ बड़ी सारी जातीयें दा पिता ओग।” ओ जेड़ा एक सौ बरें दा हा, अपने मरे दे शरीर ते अपनी करेआली सारा दे गर्भ दी मरी दी आलत समझीयै बी विश्वास च कमजोर नेई ओया, ते नां अवश्वासी ओईयै परमेसर दे बायदा उपर शक कित्ता, लेकन विश्वास च पक्का ओईयै परमेसर दी मैमा कित्ती; ते पक्का समझी लेता के जेस गल्ल दा परमेसर ने बायदा कित्ता ऐ, ओ उसी पूरा करने च बी शक्ति रखदा ऐ। एस विश्वास दे कारन, ए ओदे लेई तार्मिकता गिनया गीया। ते ए वचन, “विश्वास ओस लेई तार्मिकता गिनया गीया,” नां सेर्फ ओसदे लेई लिखया गीया, लेकन साड़े लेई बी जिन्दे लेई विश्वास तार्मिकता गिनया जाग, ते साड़े लेई जेड़े परमेसर दे उपर बश्वास करदे न, जेस ने साड़े प्रभु यीशु गी मोड़दें चा जिन्दा कित्ता। यीशु साड़े पापें लेई मरने आसतै पड़काया गीया, ते साड़े तरमी बनने दे लेई परमेसर ने उस्सी जिन्दा बी कित्ता। एसकरी अस विश्वास क्न्ने तरमी बनें, तां अपने प्रभु यीशु थमां परमेसर दे कन्ने मेल मलाप रखो, जेदे थमां विश्वास दे कारन ओस क्रपा तकर जेदे च अस बने न, अस उत्थें पूजे बी, ते परमेसर दी मैमा दी आस उपर कमंड करो। सेरफ इयै गै नेई, लेकन अस अपने संकटें च बी नन्द करचै, ए समझीयै के संकट थमां सेंन करना सिखेया जांदा ए, ते सेंन करने थमां खरा निकलना, ते खरा निकलने कन्ने आस पैदा ओंदी ऐ; ते आस कन्ने शर्मिंदगी नेई ओंदी, किके पवित्र आत्मा जेड़ा असेंगी परमेसर थमां दिता गीया ऐ ओदे थमां परमेसर दा प्यार साड़े मनें च परया गीया ऐ। किके जेलै अस कमजोर गै हे, तां मसीह सेई मौके उपर दुष्टें लेई मरया कुसे तरमी मानु लेई कोई मरे ए ते औखा ए, ए तां ओई नेई सकदा ऐ; लेकन के कोई कुसे पले मानु लेई मरने दी इम्त दसै। लेकन परमेसर साड़े उपर अपने प्यार दी पलाई एस तरीके कन्ने परकट करदा ऐ, के जेलै अस पापी गै हे तां मसीह साड़े लेई मरया तां जेलै के अस, ऊन यीशु दे खून दे कारन तरमी बने, तां मसीह थमां परमेसर दे गुस्सै कोलां कियां नेई बचगे? किके परमेसर दे बैरी ओनें दी आलत च ओदे पुत्तर दी मौत थमां साड़ा मेल परमेसर कन्ने ओया, पी मेल ओई जाने उपर ओसदे जिंदे ओई जाने दे कारन अस मुक्ति कि नेई पागे? ते सेरफ इयै गै नेई, लेकन अस अपने प्रभु यीशु मसीह थमां, जेदे थमां साड़ा मेल परमेसर क्न्ने ओया ऐ, एसकरी अस परमेसर बेच खोश ओदे न। तां करी जियां एक मनुक्ख दे थमां पाप दुनिया च आया, ते पाप दे थमां मौत आई, ते एस तरीके कन्ने मौत सारे मनुक्खे च आई गई, किके सारे मनुक्खें पाप कित्ता कनून दे दिते जाने तकर पाप दुनिया च ते हा, लेकन जिथें मूसा दा कनून नेई उत्थें पाप गिनया नेई जनदा। पी बी आदम कोलां लेईयै मूसा तकर मौत ने उनै सारें लोकें उपर बी राज कित्ता, जीनें आदम आला लेखा जेड़ा औने आले मसीह दा चेन्न हा पाप नेई कित्ता। लेकन जींया पाप दी आलात ऐ, इयां क्रपा दे वरदान दी नेई, किके जदू एक मनुक्ख दे पाप कन्ने मते लोक मरे, तां परमेसर दी क्रपा ते ओसदा जेड़ा दान एक मनुक्ख दे, मतलब यीशु मसीह दी क्रपा च ओया मते गै लोकें उपर जरुर उबरीयै ओया। जियां एक मनुक्ख दे पाप करने दा फल ओआ, इयां गै दान दी आलत च नेई, किके एक दे पाप दे कारन न्याय दे उक्म दा फैसला ओया, लेकन मते सारे पापें दे कारन ऐसा वरदान पैदा ओया, के लोक तरमी बनें किके जदू एक मनुक्ख दे पाप दे कारन मौत ने ओस एक दे गै थमां राज कित्ता, तां जेड़े लोक क्रपा ते तरमी रूपी वरदान उबरने थमां पांदे न, ओ एक मनुक्ख दे, मतलब यीशु मसीह थमां जरुर गै मेशा दी जेंदडी च राज करगन। एसकरी जियां एक पाप सारे मनुक्खें लेई सजा दा उक्म दा कारन ओया, इयां गै एक तर्म दा कम बी सारे मनुक्खें लेई मेशा दी जिंदड़ी आसतै तरमी बनी जाने दा कारन ओया। किके जियां एक मनुक्ख दे उक्म नेई मनने कन्ने मते लोक पापी बनें, इयां गै एक मनुक्ख दे उक्म मनने कन्ने मते लोक तरमी ओगन। मूसा दे कनून बेच उक्म आया के लोक मते पाप करन, लेकन जिथें पाप बड़ा ओया उत्थें परमेसर दी क्रपा ओस थमां बी जादै ओई, के जियां सारें दे पाप ने मौत गी फलांदे ओई राज कित्ता, इयां गै साड़े प्रभु यीशु मसीह थमां क्रपा बी मेशा दी जिंदड़ी आसतै तरमी बनाईयै राज करै। ते अस के आखचै? के अस पाप करदे रौचै के साड़े उपर क्रपा बड़ी ऊऐ? कदें बी नेई! अस जदू पाप दे लेई मरी गै तां अगें गी ओदे च कियां जीचै? के तोस जांनदे ओ के असैं सारे जिनैं मसीह यीशु च पवित्रशनांन लेता, असैं ओसदी मौत दा पवित्रशनांन लेता। एस लेई ओसदी मौत दा पवित्रशनांन पाने कन्ने अस ओदे कन्ने दब्बे गै, तां के जियां मसीह पिता परमेसर दी मैमा थमां मोदें बिचा जिन्दा कित्ता गीया, इयां गै अस बी नमीं जिंदड़ी आला लेखा चाल च चलचे। किके जेकर अस यीशु दी मौत दे क्न्ने ओदे सभागी ओए, तां जरुर ओदे जिंदा ओनें दी गल्ल बेच ओदे सभागी ओगे। किके अस जाननयां न के साड़ा पुराना अपना आप मसीह यीशु दे कन्ने सूली उपर चढ़ाया गीया, तां जे पाप आली जेंद खत्म ओई जा, ओर अस अगें गी पाप दे गलाम नेई रौचै। किके जेड़ा मसीह च मरी गीया, ओ पाप दे शक्ति कोलां छुटकियै तरमी बनी गीया। एसकरी जेकर अस मसीह दे कन्ने मरी गै, तां साड़ा विश्वास ए ऐ के ओदे कन्ने जिगे बी। किके अस जाननयां न के मसीह मोड़दें चा जिन्दा ओया, ते ओ फी कदें बी नेई मर्ग, ते मौत ओदे उपर राज नेई करग। किके मसीह जेड़ा मरी गीया तां पाप लेई एक गै बार मरी गीया; लेकन जेड़ा ओ जिन्दा ऐ, तां ओ परमेसर आसतै जिन्दा ऐ। इयां गै तोस बी अपने आप गी पाप दी शक्ति दे लेई मरे दा, लेकन परमेसर दे लेई मसीह यीशु च जिन्दा समझो। एसकरी पाप थुआड़े नाश ओनें आली जिंदु उपर राज नेई करै, के तोस ओदी इच्छें दे थलै रवो ते नां अपनी जिंदु दे अंगें गी अतर्म दे थयार ओनें आसतै पाप गी सौंपो, लेकन अपने आप गी मोदें चा जिन्दा ओदे आला लेखा समझीयै परमेसर गी सौंपो, ते अपने अंगें गी तर्म दे थयार ओनें लेई परमेसर गी सौंपो। पी थुआड़े उपर पाप दा राज नेई चलग, किके तोस कनून दे थलै नेई मतलब क्रपा दे थलै ओ। तां के ओया? के अस एसकरी पाप करचै के अस कनून दे थलै नेई लेकन क्रपा दे थलै न? कदें बी नेई! तोस जांनदे ओ के जेसदा उक्म मनने कन्ने तोस अपने आप गी दासें आला लेखा सौपी दिन्दे ओ उसै दे दास ओ; पवें पाप दे, जेसदा नतीजा मौत ऐ, पवें उक्म मनन दे, जेसदा नतीजा तार्मिकता ऐ? लेकन परमेसर दा शुक्र ऐ, के तोस जेड़े पाप दे दास हे ऊन पूरे मन कन्ने ओस शिखया गी मनने आले ओई गै, जेसदे सांचे च पाए गेदे हे, ते पाप बिचा छुटकाईयै तर्म दे दास ओई गै। आंऊँ थुआड़ी जेंद दी कमजोरी दे कारन मनुक्खें आला लेखा आखन ऐं। जियां तुसें अपने अगें गी गलत कम दे लेई अशोद्धता दे दास ओनें लेई सोंपया हा, उयांगै ऊन अपने जेंद दे अगें गी पवित्रता लेई तार्मिकता दे दास करियै सौंपी दियो। जदू तोस पाप दे दास हे, तां तर्म कोलां दूर हे। तां जिनैं गल्लें कन्ने ऊन तोस शरमिंदा ओदे ओ, उन्दे कन्ने ओस बेलै तोस के फल पांदे हे? किके उन्दा नतीजा तां मौत ऐ। लेकन ऊन पाप थमां दूर ओईयै ते परमेसर दे दास बनियें तुसेंगी फल मिलया जेस च पवित्रता आसल ओंदी ऐ, ते ओसदा नतीजा मेशा दी जिंदड़ी ऐ। किके पाप दी मजदूरी तां मौत ऐ, लेकन परमेसर दा वरदान साड़े प्रभु मसीह यीशु च मेशा दी जिंदड़ी ऐ। ए प्राओ, तोस जानदे ओ (आंऊँ कनून दे जानने आलें गी आखन ऐं) के जदू तकर मनुक्ख जिन्दा रौंदा ऐ, तदुं तकर ओदे उपर कनून दा राज रौंदा ऐ? ब्याह कित्ती दी जनानी कनून आले लेखा अपने करेआले दे जिन्दे जी ओदे कन्ने बंधी ऐ, लेकन जेकर करेआला मरी जा, तां ओ करेआले दे कनून चा छुडकी गेई। एसकरी जेकर करेआले दे जिन्दे जी ओ कुसे दुए मनुक्ख दी ओई जा, तां उसी दुआल आखया जाग, लेकन जेकर करेआला मरी जा, तां ओ ओस कनून कोलां छुडकी गेई, इत्थैं तकर के जेकर कुसे दुए मनुखे दी ओई जा तां बी उसी दुआल नेई आखया जाग। इयां गै ए मेरे प्राओ, तोस बी मसीह दी जेंद थमां कनून दे लेई मरे दे बनी गै, के ओस दुए दे ओई जाओ, मसीह जेड़ा मरें दे बिचा जिन्दा ओया; ताके अस परमेसर आसतै फल आंनचै। किके जदू अस शरीरक हे, तां पापें दी इच्छ्यां जेड़ीयां कनून थमां हियां, मौत दा फल पैदा करने लेई साड़े जेंद दे अंगें च कम करदी ही। लेकन जिसदे बेच अस बझे दे हे ओसदे लेई मरी गै, ऊन कनून कोलां ऐसे छुटकी गै, के लेख दी पुराने तरीके क्न्ने नेई, बरना आत्मा दे नमें तरीके क्न्ने सेवा करदे न। तां अस के आखचै? के कनून पाप ऐ? कदें बी नेई! मतलब बिना कनून दे आंऊँ पाप गी नेई पछानदा; कनून जेकर नेई बोलदा, के लालच नेई करो तां आंऊँ लालच गी नेई जानदा के लालच करना गलत ऐ। लेकन पाप ने मौका पाईयै उक्म थमां मेरे च सारे चाली दा लालच पैदा कित्ता, किके बिना कनून दे पाप मोड़दा ऐ। आंऊँ तां कनून बिना पैलैं जिन्दा हा, लेकन जदू मैं उक्म गी जानया, तां पाप जिन्दा ओई गीया, ते आंऊँ परमेसर कोलां लग्ग ओई गीया। ते ऊऐ उक्म जेड़ा जीनें आसतै हा, मेरे आसतै मौत दा कारन बनी गीया। किके पाप ने मौका पाईऐ उक्म थमां मिगी तोखा दित्ता, ते उसै थमां मिगी आत्मा च मारी बी ओड़या। एस आसतै कनून पवित्र ऐ, ते उक्म पवित्र, तरमी, ते ठीक ऐ। ते के जेड़ा कनून मूसा ने दित्ता खरा हा, मेरे लेई मौत बनी गीया? कदें बी नेई! लेकन पाप ओस ठीक चीज थमां मेरे लेई मौत गी पैदा करने आला ओया के ओदा पाप ओना परकट ऊऐ, ते उक्म थमां पाप बड़ा गै पाप कराने आला बनया। किके अस जाननयां न के कनून तां आत्मिक ऐ, लेकन आंऊँ जिंदु च ते पाप दे अथ्थ गलाम आं। ते जे आंऊँ करना ऐं ओसगी नेई जानदा; किके जे आंऊँ चांना ऐं ओ नेई करदा, लेकन जेदे कन्ने मिगी नफरत ओंदी ऐ ऊऐ करना ऐं। जेकर आंऊँ जे नेई चांदा ऊऐ करना ऐं, तां आंऊँ मन्नी लेना ऐं के कनून ठीक ऐ। तां ऐसी आलात च ओसदा करने आला आंऊँ नेई, मतलब पाप ऐ जेड़ा मेरे च बसदा ऐ। किके आंऊँ जाननां ऐं, के मेरे च मतलब मेरी जेंद च कोई ठीक चीज वास नेई करदी। इच्छया तां मेरे च ऐ के आंऊँ पले कम करां, लेकन पले कम मेरे थमां बनी नेई सकदे। किके जेस ठीक कम करने दी इच्छया आंऊँ करना, ओ तां आंऊँ नेई करदा, लेकन जेस बुरे कम दी इच्छया नेई करदा, उवै कम करना ऐं। लेकन अगर आंऊँ उवै करना ऐं जेसदी इच्छया नेई करदा, तां ओसदा करने आला आंऊँ नेई रिया, लेकन पाप जेड़ा मेरे च बसे दा ऐ। एस चाली आंऊँ ए कनून पानां ऐं के जेलै पला करने दी इच्छया करना ऐं, तां आंऊँ ओ करना जेड़ा ठीक नेई ऐ। किके आंऊँ पूरे दिले कन्ने परमेसर दे कनून च बड़ा खोश रौना ऐं। लेकन मिगी अपनी जिंदु दे अंगें च दुए चाली दा कनून लबदा ऐ, जेड़ा मेरी बुद्धि दे कनून कन्ने लड़दा ऐ ते मिगी पाप दे कनून च बन्नीयै रखदा ते मेरी जेंद दे अंगें च कम करदा ऐ। आंऊँ किन्ना पैड़ा मनुक्ख आं! मिगी एस जेंद कोलां कोन छुड़ाग जेड़ी मौत लेई ओंदी? साड़े प्रभु यीशु मसीह थमां परमेसर दा शुकर ऐ। एसकरी आंऊँ अप्पुं बुद्धि कन्ने तां परमेसर दे कनून दा, लेकन जेंद च पाप दे कनून दी सेवा करना ऐं। एस लेई ऊन जेड़े मसीह यीशु च न, उन्दे उपर सजा दा उक्म नेई। (किके ओ जिंदु दे मताबक चलने आले नेई लेकन आत्मा दे मताबक चलदे न)। किके जिंदड़ी दी आत्मा दी शक्ति ने मसीह यीशु च मिगी पाप दी ते मौत दे कनून थमां अजाद करी दिता। किके जेड़ा कम मूसा दा कनून जिंदड़ी दे पाप दे कारन कमजोर ओईयै नेई करी सकया, उसी परमेसर ने कित्ता, यनिके अपने गै पुत्तर गी पाप क्न्ने परी दी जिंदु आला लेखा ते पाप लेई बलि ओनें आसतै पेजीयै, परमेसर ने जिंदु च पाप गी सजा दा उक्म दित्ता। तां करी के कनून दी विधि साड़े च जेड़े जिंदु दे मताबक नेई मगर पवित्र आत्मा दे मताबक चलनयां न, पूरी कित्ती जा। किके शरीरक मनुक्ख जिंदु दी गल्लें उपर मन लांदे न; लेकन आत्मिक मनुक्ख आत्मा दी गल्लें उपर मन लांदे न। जिंदु उपर मन लाना तां मौत ऐ, लेकन आत्मा उपर मन लाना जिंदड़ी ते शान्ति ऐ; किके जेंद उपर मन लाना तां परमेसर कन्ने बैर रखना ऐ, किके शरीरक मनुक्ख नां गै परमेसर दे कनून दे थलै ऐ, ते नां ओई सकदा ऐ; ते जेड़े जिंदु दे पाप दी आलात च न, ओ परमेसर गी खोश नेई करी सकदे। लेकन जेकर परमेसर दा आत्मा (पवित्र आत्मा) थुआड़े च बसदा ऐ, तां तोस जिंदु दी आलत च नेई लेकन आत्मिक आलत च ओ। जेकर कुसे च मसीह दा पवित्र आत्मा नेई तां ओ मसीह दा बंदा नेई। जेकर मसीह थुआड़े च ऐ, तां जेंद पाप दे कारन मरी दी ऐ; लेकन आत्मा धर्म दे कारन जिन्दा ऐ। जेकर परमेसर दा आत्मा जेस ने यीशु गी मोड़दें चा जिन्दा कित्ता, थुआड़े च बसे दा ऐ; तां जेनें मसीह गी मोड़दें चा जिन्दा कित्ता, ओ थुआड़े नाश ओनें आली जिंदु गी बी अपने आत्मा दे क्न्ने, जेड़ा थुआड़े बसे दा ऐ, जिन्दा करग। एसकरी ए मेरे साथी प्राओ, अस जिंदु दे कर्जदार नेई के जेंद दे मताबक देन कटचै, किके जेकर तोस जिंदु दे मताबक देन कटगे ओ तां मरगे, जेकर आत्मा दी शक्ति कन्ने जिंदु दे पाप दे कम्में गी मारगे तां जिन्दे रौगे। एसकरी के जिन्नें लोक परमेसर दी आत्मा दे चलाए चलदे न, उवै गै परमेसर दी औलाद न। किके तुसेंगी गुलामी दी आत्मा नेई मिली के पी डरियै रवो, लेकन गोदीपुत्र बनने दी आत्मा मिली ऐ, जेदे कन्ने अस ए अब्बा, ए पिता बोलियै कुआलनयां न। परमेसर दी आत्मा अप्पुं गै साड़ी आत्मा दे कन्ने गवाई दिन्दी ऐ, के अस परमेसर दे बच्चे आं; ते जेकर बच्चे आं तां वारस बी, मतलब परमेसर दे वारस ते मसीह दे संगी वारस न, के जेलै अस ओदे कन्ने दोख चेलने न तां ओदे कन्ने मैमा बी पाचै। आंऊँ समझना के एस बेलै दे दोख ते कलेश ओस मैमा दे सामने, जेड़ी साड़े उपर परकट ओनें आली ऐ, केछ बी नेई ऐ। किके सृष्टि बड़ी आस परी नजरें कन्ने परमेसर दे पुत्रें दे परकट ओनें दे इंतजार च ऐ। किके सृष्टि अपनी इच्छया कन्ने नेई लेकन थलै करने आले तरफुं, व्यर्थता दे थलै एस आस च कित्ती गई सृष्टि बी अप्पुं गै वनाश चां छुटकारा पाईयै, परमेसर दे बच्चें दी मैमा दी अजादी आसल करग। किके अस जाननयां न के सारी सृष्टि ऊन तकर मिलीयै क्र्लांदी ते दुखें च पेदी तड़फा दी ऐ; ते सेर्फ उवै नेई लेकन असैं बी जिन्दे कोल पवित्र आत्मा दा पैला फल ऐ, अप्पुं गै अपने च क्रलांदी ऐ; ते परमेसर दे गोदीपुत्र ओनें दे, मतलब अपनी जेंद दे छुटकारे दी ईखी रखदे न। आस दे थमां साड़ा उद्धार ओया ऐ; लेकन जेस चीज दी आस कित्ती जन्दी ऐ, जेलै ओ दिखने च आई जा तां पी आस कुत्थें रेई? किके जेस चीज गी कोई दिखा दा ऐ ओदी मैमा दी आस के करग? लेकन जेस चीज गी अस नेई दिखदे, जेकर ओदी आस रखने आं, तां सबर कन्ने ओदा इंतजार करदे बी आं। इसै तरीके पवित्र आत्मा बी साड़ी कमजोरी च मदत करदा ऐ; किके अस नेई जांनदे के प्रार्थना केस तरीके कन्ने करना चाईदी ऐ, लेकन पवित्र आत्मा अप्पुं गै ऐसीयां आहां परी परी, जेड़ीयां साड़ी समझ चा बार न, साड़े लेई अर्ज करदा ऐ; ते दिलें गी जाचने आला परमेसर जानदा ऐ के पवित्र आत्मा दी मन दी इच्छया के ऐ? किके ओ पवित्र लोकें आसतै परमेसर दी मरजी दे मताबक अर्ज करदा ऐ। अस स जानने आं के जेड़े लोक परमेसर कन्ने प्यार करदे न, उन्दे आसतै सारीयां गल्लां मिलीयै पलाई गी पैदा करदीयां न; मतलब उन्दे लेई जेड़े ओदी मरजी दे मताबक चुनें दे न। किके जिनेंगी परमेसर ने पैलैं दा चुनी लेता ऐ उनेंगी आखया बी ऐ के ओ ओदे पुत्तर दे रूप च ओन, तां जे ओ मते प्राऐं च परमेसर दे जेठे पुत्तर ओन। पी जिनेंगी ओनें पैलैं जेठे आखया, उनेंगी चुनयां बी; ते जिनेंगी बलाया, उनेंगी तरमी बी बनाया ऐ, ते जिनेंगी तरमी बनाया, उन्दे कन्ने मैमा बी दिती ऐ। आखर; अस इनें गल्लें दे बारै च के आखचै? जेकर परमेसर साड़े क्न्ने ऐ, तां साड़ा वरोधी कोन ओई सकदा ऐ? परमेसर ने अपने सक्के पुत्तर गी बी अपने आसतै नेई रखया, लेकन साड़े सारें आसतै देई ओडया, ओ ओदे कन्ने असेंगी सारा केछ कि नेई देग? परमेसर दे चुने दें गी दोष कोन लाग? परमेसर गै जेड़ा उनेंगी तरमी बनाने आला ऐ। पी कोन ऐ जेड़ा सजा दा उक्म देग? मसीह ओ ऐ जेड़ा मोड़दें चा जिन्दा बी ओया, ते परमेसर दे सजे पासे ऐ, ते साड़े आसतै अर्ज बी करदा ऐ। केडीयां चीजां असेंगी मसीह दे प्यार कोलां लग करगन? के कलेश, जां संकट, जां जोलम, जां काल, जां नंगापन, जां खतरा, जां तलवार? जिजां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “तेरे आसतै साड़ी अत्या ओंदी ऐ; अस बलि करने आलियां पिड्डें आला लेखा गिने गेदे न।” लेकन इनें सारीयें माड़ीयें गल्लें च अस ओदे थमां जेस ने साड़े कन्ने प्यार कित्ता, जीतें दे लोकें कोलां बी साड़े बासतै बद्द ऐ। किके आंऊँ पक्का जानना ऐं के नां मौत, नां जिंदड़ी, नां सोर्गदूत, नां प्रधानता, नां उनै दा बेला, नां औने आला बेला, नां शक्ति, नां उचाई, नां गराई, ते नां उचाई, ते नां कोई ओर सृष्टि असेंगी परमेसर दे प्यार छा जेड़ा साड़े प्रभु मसीह यीशु च ऐ, लग्ग करी सकग। आंऊँ मसीह च सच्च अखनां ऐं, चुठ नेई बोलदा ते मेरा अन्दर दा आत्मा बी पवित्र आत्मा च गवाई दिन्दा ऐ के मिगी बड़ा बसोस ऐ, ते मेरा मन मेशा मेरे लोकें आसतै तूखदा रौंदा ऐ, किके आंऊँ इत्थैं तकर चांदा हा, के अपने यहूदी प्राऐं आसतै जेड़े जाती प्राऐं चा मेरे अपने करे दे न, आंऊँ अप्पुं गै मसीह च श्रापित ओई जन्दा। ओ इस्राएली लोक न, ते गोदी पुत्रें दा आक्क ते मैमा ते बायदे ते परमेसर दा कनून थोना ते परमेसर दी अराधना ते बाचांऐं उन्दिआं न। साड़े बुजुर्ग बी उन्देगै न, ते मसीह बी जाती पाव चा उन्दे बिचा आया। जेड़ा सारें दे उपर परम परमेसर योग-योग तन्न ऐ। आमीन। लेकन ए नेई, के परमेसर दा बायदा टली गीया, एसकरी के जेड़े इस्राएल दी औलाद न, ओ सारे इस्राएली नेई; ते नां अब्राहम दे बैंश ओनें दे कारन सारे ओदी औलाद ओए न, लेकन पवित्र शास्त्र च लिख्या ऐ “जेड़ा इसहाक दे बैंश च जन्‍म लैंदा, उवै तेरा बैंश मन्नया जाग।” मतलब शरीरक पुत्तर परमेसर दे पुत्तर नेई, लेकन बायदा दे बच्चे औलाद गिने जंदे न। किके बायदा दा वचन ए ऐ; “आंऊँ इसै बेलै अगलै साल औगा, ते सारा गी एक पुत्तर ओग।” ते सेर्फ इयै नेई, लेकन जिंदु रिबका बी एक कन्ने मतलब साड़े पिता इसहाक छा गर्भवती ही, ते अजें तकर नां ते बच्चे जम्मे हे, ते नां उनै केछ पला जां बुरा कित्ता हा; एस लेई के परमेसर दे मन मर्जी जेड़ी ओदे चुनी लेने दे मताबक ऐ, करमें दे कारन नेई लेकन बलाने आले दे मताबक बनी दी रवै; परमेसर ने रिबका गी आखया, “जेठा निके दा दास ओग।” जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “मैं याकूब कन्ने प्यार कित्ता, लेकन एसाव गी रद्द कित्ता।” एस आसतै अस के आखचै? के चुनने च परमेसर दे कर बेन्यायी ऐ? कदें बी नेई। किके परमेसर मूसा गी आखदा ऐ, “आंऊँ जेदे उपर दया करना चां, ओदे उपर दया करगा, ते जेस कुसे उपर तरस करना चां ओदे उपर तरस करगा।” आखर च; ए नां तां चाने आले दी, नां दौड़ने आले दी लेकन दया करने आले परमेसर दी गल्ल ऐ। किके पवित्र शास्त्र च फिरौन राजा गी आखया गीया, “मैं तुगी इसै लेई राजा बनाया ऐ, के तेरे थमां अपनी शक्ति परकट करां, ते मेरे नां दा प्रचार सारी तरती उपर उवै।” तां पी ओ जिसी चांदा ऐ, ओदे उपर दया करदा ऐ, ते जिसी चांदा ऐ, उसी टीठ करी दिन्दा ऐ। पी तो मिगी आखगा, “ओ पी कि दोष लांदा ऐ? कोन ओदी इच्छया दा मकाबला करी सकदा ऐ?” ए मनुक्ख, पला तू कोन ऐ, जेड़ा परमेसर दा मकाबला करी सकना ऐ? के रची दी चीज रचने आले गी आखी सकदी ऐ, “तो मिगी ऐसा कि बनाया ऐ?” के कुम्हार गी मिट्टी उपर अख्त्यार नेई, के एक गै चक बिचा एक पांढा आदर लेई, ते दुए गी अनादर लेई बना? एदे च केड़ी ओचन गल्ल ऐ के परमेसर ने अपना गुस्सा दसने ते अपनी शक्ति परकट करने दी इच्छया च नाश करने आले पांढे गी, जेड़े नाश दे लेई त्यार कित्ते गेदे हे, मते सबर क्न्ने जरया; ते दया दे लोकें उपर, जिनेंगी ओनें मैमा दे लेई पैलैं कोलां त्यार कित्ता, अपनी मैमा दे तन्न गी परकट करने दी इच्छया च कित्ता? मतलब साड़े उपर जिनेंगी ओनें नां सेर्फ यहूदीयें बिचा, वरन दुई जातीयें बिचा बी चुनयां। जियां ओ होशे पविख्ब्कते दी कताब च आखदा ऐ, “जेड़े मेरे अपने लोक नेई ऐ न, उनेंगी आंऊँ अपने लोक आखगा; ते जिसी आंऊँ प्यार नेई करदा हा, उसी प्यार करगा।” “ते ऐसा ओग के जेस जगा च मैं उनेंगी आखया हा, के तोस मेरे लोक नेई ओ, उसै जगै ओ जिंदे परमेसर दे पुत्तर खुआए जागन।” ते यशायाह पविख्वक्ता इस्राएल दे लोकें दे बारै च पकारीयै आखदा ऐ, “पवें इस्राएल दे बच्चें दी गेनती समुंदर दे रेत् दे बराबर उवै, पी बी उन्देचा थुड़े गै बचगन। किके प्रभु अपना वचन तरती उपर पूरा करियै, तार्मिकता कन्ने फोरन उसी साबत करग।” जियां यशायाह पविख्वक्ता ने पैलैं बी गलाया हा, “जेकर सर्वशक्तिमान प्रभु साड़े आसतै केछ बैंश नेई छुड़दा, तां अस सदोम दे शैर आला लेखा ओई जंदे, ते अमोरा दे जिए आखे जन्दे।” एसकरी अस के बोलचै? के दुई जातीयां जेड़ीयां तार्मिकता दी तलाश नेई करदे हे, उनै परमेसर दी तार्मिकता आसल कित्ती मतलब ओस तार्मिकता गी जेड़ी विश्वास क्न्ने ऐ; लेकन इस्राएल दे लोक, जेड़े तरम दे कनून दी तलाश करदे ओई ओस मूसा दे कनून तकर नेई पूजे। कियां नेई पूजे? एसकरी के ओ परमेसर उपर विश्वास कन्ने नेई, लेकन समझो अच्छे कर्मे कन्ने ओदी तलाश करदे हे। उनै ओस ठोकर दे पत्थर उपर ठोकर खादी, जियां लिखे दा ऐ, “दिखो, आऊँ सिय्योन च एक ठेल लगने दा पत्थर ते ठोकर खाणे दी चट्टान रखना ऐ, ते जेड़े ओदे उपर विश्वास करगन ओ शर्मिदा नेई ओगन।” ए विश्वासी प्राओ, मेरे मन दी खुआश ते अपने लोकें लेई परमेसर अगें मेरी प्रार्थना ऐ, के उनेंगी परमेसर बचा। किके आऊँ उन्दी गुआई दिना ऐं, के उनेंगी परमेसर दे लेई जोश तां ऐ, लेकन समझदारी क्न्ने नेई। किके ओ परमेसर दी तार्मिकता कन्ने अनजांन ओईयै, ते अपनी तार्मिकता गी कैम करने दी कोष्ट करियै, परमेसर दी तार्मिकता दे दीन नेई ओए। किके अर एक विश्वास करने आले दे लेई तार्मिकता दी खातर मसीह कनून दा ऐन्त ऐ। किके मूसै कनून थमां आसल कित्ती दी तार्मिकता दे बारै ए लिखया ऐ; जेड़ा मनुक्ख उनै कनुनें गी मनदा ऐ, ओ उन्दे कन्ने जिन्दा रौग। लेकन जेड़ी तार्मिकता विश्वास कन्ने ऐ, ओ ए आखदी ऐ, “तू अपने मन च ए नेई आखेयां के सोर्ग च कोन जाग?” (मतलब मसीह गी तुआरने लेई) जां “नरक च कोन उतरग?” (मतलब मसीह गी मोड़दें चा जिदां करियै उपर आननें आसतै)! लेकन ओ तार्मिकता के आखदी ऐ? ए, के “वचन तेरे कोल ऐ, तेरे मुंह च ते तेरे मन च ऐ, ए उवै विश्वास दा वचन ऐ, जेसदा अस प्रचार करनयां न।” के जेकर तू अपने मुंह थमां यीशु गी अपना प्रभु मन्नीयै सारे दे सामने अंगीकार करें, ते अपने मन कन्ने विश्वास करें, के परमेसर ने उसी मोड़दें चा जिन्दा कित्ता, तां तू जरुर बची जागा। किके तार्मिकता लेई मन थमां विश्वास कित्ता जन्दा ऐ, ते मुक्ति दे लेई मुंह चा अंगीकार कित्ता जन्दा ऐ। किके यश्याहा पविख्वक्ता पवित्र शास्त्र च ए आखदा ऐ, “जेड़ा कोई ओदे उपर विश्वास करग ओ शर्मिंदा नेई ओग।” यहूदीयें ते यूनानियें च केछ फर्क नेई, एसकरी के परमेसर सारें दा प्रभु ऐ, ते अपने सारे नां लेने आलें लेई खुशी ऐ। किके, “जेड़ा कोई प्रभु दा नां लैग, ओ बचाया जाग।” पी जेस उपर उनै लोकें विश्वास नेई कित्ता, ओ ओदा नां कियां लैगन? ते जेसदे बारै च सुनया नेई ओस उपर कियां विश्वास करगन? ते प्रचार करने आलें दे बगैर कियां सुनगन? ते जेकर पेजे नेई जांन, तां कियां प्रचार करगन? जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “उन्दे पैर किनें शैल न, जेड़े अच्छी गल्लें दा शोभ समाचार सुनांदे न!” लेकन सारें इस्राएली लोकें ओस शोभ समाचार गी ग्रहण नेई कित्ता; यशायाह पविख्व्कता आखदा ऐ, “ए प्रभु, किन्नें साड़े शोभ समाचार उपर विश्वास कित्ता ऐ?” एसकरी विश्वास वचन सुनने थमां ते सुनना मसीह दे वचन चा ओंदा ऐ। लेकन आऊँ पूछना ऐं, के इस्राएल दे लोकें नेई सुनया? उनै सुनयां ते सेई किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “उन्दी बाज सारी तरती उपर, ते उन्दे वचन दुनिया दे कोने तकर पूजी गै न।” आऊँ पी पूछना ऐं, के इस्राएली नेई जांनदे हे? पैलैं तां प्रभु ने मूसा थमां ए खुआया, “आऊँ उन्दे थमां जेड़े मेरी जाती नेई, थुआड़े मन च जलन पैदा करागा, आऊँ एक मुर्ख जाती थमां तुसेंगी गुस्सै च करागा।” पी यशायाह पविख्वक्ता मती दलेरी कन्ने आखदा ऐ, “जेड़े मिगी नेई तुपदे हे, आऊँ उनेंगी मिली गीया ऐं; ते जेड़े मिगी पुछदे बी नेई हे, उन्दे उपर आऊँ परकट ओई गीया।” लेकन इस्राएली लोकें दे बारै च ओ ए आखदा ऐ, “आऊँ सारा देन एक जाती जेड़ी उक्म नेई मनने आली ते बैस करने आली ऐ ओदे अगें अथ्थ बद्दाईयै सद्दै करना ऐं।” एसकरी आऊँ पूछना ऐं, के परमेसर ने अपने लोकें गी त्यागी दिता? कदें बी नेई! आऊँ बी ते इस्राएली आं; अब्राहम दे बैंश ते बिन्यामिन दे गोत्र बिचा ऐं। परमेसर ने अपने उनै लोकें गी नेई त्यागया, जिसी ओनें पैलो पैल जानया। के तोस नेई जांनदे, के पवित्र शास्त्र एलिय्याह दी कानी च के आखदा ऐ, के ओ इस्राएली लोकें दे वरोध च परमेसर अगें अर्ज करदा ऐ? ओनें आख्या “ए प्रभु, उनै तेरे पविखवक्तें गी मारी ओड़ा ऐ, ते तेरी बेदियें गी नष्ट करी ओडेया ऐ; ते आऊँ गै कल्ला बचे दा ऐं, ते ओ मेरी जान लेने दी तलाश च न।” लेकन परमेसर ने एलिय्याह कन्ने आखया, “मैं अपने लेई सत जार मनुक्खें गी रखा ऐ, जेड़े बाल देबतै दे अगें नेई झुके न।” ठीक इसै तरीके कन्ने एस बेलै बी, क्रपा कन्ने चुने दे केछ लोक बाकी न। जेकर ए चुनने दा कम क्रपा कन्ने ओया ऐ, तां पी कर्मे कन्ने नेई; नेई तां क्रपा पी क्रपा नेई रेई। एसकरी नतीजा के ओया? ए के इस्राएली जिसी तुपा करदे न, ओ उनेंगी नेई मिलया; लेकन चुने दें गी मिलया, ते बाकी लोकें दे देल कठोर कित्ते गै। जियां पवित्र शास्त्र च यशयाह पविख्वक्ता ने लिखया ऐ, “परमेसर ने उनेंगी अज्ज दे देन तकर पारी निंदर च सुआली ओड़या ऐ, ते ऐसीयां अखीयाँ दितीयां जेड़ीयां नेई दिखन ते ऐसे कन जेड़े नेई सुनन।” ते दाऊद राजा आखदा ऐ, “उन्दा पोजन उन्दे लेई जाल ते फन्दा, ते ठोकर ते सजा दा कारन ओई जा। उन्दी अखीयैं उपर न्हेरा छाई जा तां जे नेई दिखन, ते तू मेशा उन्दी पेठ गी नुआईयै रख।” आखर; आऊँ पूछना ऐं के उनै एस लेई ठोकर खादी, के डिगी पौन? कदें बी नेई! लेकन उन्दे अविश्वास दे कारन दुई जातीयें गी उद्धार मिलया, के इस्राएली लोकें गी जलन उवै। एसकरी जेकर उन्दा डिगना दुनिया लेई तन्न ते उन्दे घटी दुई जातीयें लेई तन्न दौलत दा कारन ओया, तां उन्दी परपुरी थमां के केछ नेई ओग। आऊँ तुसें दुई जातीयें गी ए आ आखना ऐं। आलां के आऊँ दुई जातीयें आसतै प्रेरित ऐं, तां आऊँ अपनी सेवा दा कमंड करना ऐं, तां जे किसे तरीके आऊँ अपने इस्राएली लोकें च जलन पैदा कराईयै उन्दे बिचा कई एक दा उद्धार करां। किके जदू इस्राएल दे लोकें दा त्यागी दिता जाना दुनिया दे लोकें दे मलाप दा कारन ओया, तां के उन्दा मसीह यीशु गी कबूल कित्ता जाना मोड़दें चा जिंदा ओनें दे बराबर नेई ओग? जदू पेंट दा पैला पेड़ा पवित्र ओया, तां पूरा गुन्नें दा आटा बी पवित्र ऐ; ते जदू जड़ पवित्र बनी, तां डालियाँ बी ऐसीयां गै न। लेकन जेकर केछ डालियाँ त्रोडियां गेईयां, ते तोस दुई जाती ओईयै ओदे च जोड़े गै, तां जैतून दी जड़ दी खराक दे पागीदार ओई गै, तां डालियें उपर कमंड नेई करना; ते जेकर तू कमंड करै, तां जानी लियां, के तू जड़ गी नेई, लेकन जड़ तुगी सम्भालदी ऐ। पी तू आखगा, “डालियाँ एसकरी त्रोड़ीयां गेईयां, के आऊँ ओदे उपर लाया जां।” पला, ओ तां अवश्वास दे कारन त्रोड़ीयां गेईयां, लेकन तू विश्वास कन्ने बने दा रौना ऐं एस लेई कमंड नेई कर, लेकन डर मन्न, किके जदू परमेसर ने कुदरती डालियें गी नेई बक्शया, तां तुगी बी नेई बक्शग। एसकरी परमेसर दी दया ते सख्ती गी त्यांन दे कन्ने देख, जेड़े डिगी पे उन्दे कन्ने सख्ती, लेकन तेरे उपर दया, जेकर तू दया च बना रौगा, नेई तां, तुगी बी बड़ी ओड़ना ऐ। ते ओ बी जेकर अवश्वास नेई रौगन, तां छांटे जागे; किके परमेसर उनेंगी पी छांटी सकदा ऐ। किके जेकर तू ओस जैतून कन्ने, जेड़ा स्वाव च जंगली ऐ, कटया गीया ते स्वाव दे वरोध अच्छे जैतून च छांटया गीया, तां ए जेड़ीयां कुदरती डालियाँ न, अपने गै जैतून च कि नेई छांटया जागा। ए गैर यहूदी विश्वासी प्राओ, कूदें ऐसा नेई उवै, के तोस अपने आप गी बुद्धिमान समझी लियो; एसकरी आऊँ नेई चानां के तोस एस पेद थमां अनजांन रवो, के जदू तकर दुई जातीयां मसीह च औने तकर पूरे तरीके कन्ने दाखल नेई ओगन, अतुं तकर इस्राएल दा एक ऐसा गै कठोर रौग। ते एस तरीके कन्ने सारे इस्राएल दे लोक उद्धार पागन; जियां लिखे दा ऐ, “छुड़ाने आला सिय्योन बिचा औग, ते अपक्ति गी याकूब दी पीढ़ी चा दूर करग।” “ते उन्दे कन्ने मेरा इयै करार ओग, जदू के आऊँ उन्दे पापें गी माफ़ करी ओड़गा।” ओ शोभ समाचार दे लियाज कन्ने तां थुआड़े लेई परमेसर दे बैरी न, लेकन चुनी लिते जाने दी लियाज कन्ने बजुर्गें दे कारन प्यारे हे। किके परमेसर दे वरदान ते बुलावा कदें बी नेई बदलदे। किके जियां तुसें पैलैं परमेसर दा उक्म नेई मन्नया, लेकन ऊन यहूदीयें दे उक्म नेई मनने कन्ने थुआड़े उपर दया ओई; इयां गै उनै बी ऊँन उक्म नेई मन्नया, के थुआड़े उपर जेड़ी दया ओंदी ऐ एदे कन्ने उन्दे उपर बी दया उवै। किके परमेसर ने सारे गी उक्म नेई मनने दे कारन बन्नीयै रखया, तां जे ओ सारें उपर दया करै। आं! परमेसर दा तन्न ते बुद्धि ते ज्ञान किनां गै आखर ऐ! ओदे वचार किनें डूगे, ते ओदे रस्ते किन्नें समझने कोलां बार न! “प्रभु दे मन गी कोने जानया? जां ओदा सलाकार कोन ओया? जां कोने पैलैं उसी कुसे केछ दिता ऐ जेसदा बदला उसी दिता जा?” किके परमेसर आली बखी दा, ते उसै थमां, ते उसै लेई सारा केछ ऐ। ओदी मैमा योग-योग ओंदी रवै। आमीन। एसकरी ए मेरे विश्वासी प्राओ, आऊँ तुसेंगी परमेसर दी ओस दया दा चेता कराईयै अर्ज करना ऐं, के अपने शरीरें गी जिंदा, ते पवित्र, ते परमेसर गी अच्छा लगने आला बलिदान करियै चढ़ाओ। इयै थुआड़ी आत्मिक सेवा ऐ। एस दुनिया दे लोकें जियां नेई बनो; मगर थुआड़े मन दे नमें ओई जाने कन्ने थुआड़ा चाल-चलना बी बदलदा जा, जेदे कन्ने तोस परमेसर दी पली, ते अच्छी लगने आली, ते सेध्द मरजी तजरबे कन्ने पता करदे रवो। किके आऊँ ओस क्रपा दे कारन जेड़ी मिगी मिली ऐ, थुआड़े च अर एक गी आ आखना ऐं, के जियां विश्वास तुसेंगी दित्ता गेदा ऐ ओदे कोलां बद कोई बी अपने आप गी नेई समझै; लेकन जियां परमेसर ने अर एक गी विश्वास नाप आला लेखा बंडी दिता ऐ, उयांगै सेई समझ कन्ने अपने आप गी समझो। किके जियां साड़ी एक जेंद च मते सारे अंग न, ते सारे अंगें दा एको जियां कम नेई; इयां गै अस जेड़े मते आं, मसीह च एक जेंद ओईयै अप्पुं बिचें एक दुए दे अंग न। ते जदू के ओस क्रपा दे मताबक जेड़ी असेंगी परमेसर थमां दिती गेदी ऐ, असेंगी लग-लग चाली दे वरदान मिले न, तां जिसी पविखवाणी दा दान मिले दा ऐ, ओ विश्वास दे सबूत दे मताबक पविखवाणी करै; जेकर सेवा करने दा दान मिले दा ऐ, तां दुज्जें दी सेवा च लगे दा रवै; जेकर कोई सखाने आला उवै, तां सखाने च लगे दा रवै; जेड़ा औसला देने आला उवै, ओ औसला देने च लगा दा रवै; दान देने आला खुशी कन्ने दे; जेड़ा गुआई करै, ओ दिला हा करै; जेड़ा दया करै, ओ खुशी कन्ने करै। प्यार दा पखंड नेई करो; बराई कन्ने घृणा करो; पलाई करने च लगे रवो। पाईचारे दे प्यार कन्ने एक दुए कन्ने प्यार रखो; एक दुज्जे दा आदर करने च एक दुए कन्ने अगें चलो। मेंनत करने च सुसती नेई बरतो; आत्मिक जोश च परे दे रवो; प्रभु दी सेवा करदे रवो। आस दे बारै च, खोश; कलेश च टिके रवो; प्रार्थना च लगातार लगे रवो। पवित्र लोकें गी जे केछ जरुरत उवै, ओदे च उन्दी मदद करो; प्रौनगदी च लगे रवो। अपने सताने आले गी सीस दियो; सीस दियो पर श्राप नेई दियो। खुशी मनानें आलें कन्ने खुशी मनायो, ते रोने आलें कन्ने रुवो। एक दुए आसतै एक्को जियां मन रखो; कमणडी नेई उवो, लेकन लीमें कन्ने संगति रखो; अपनी नजर च अकलमन्द नेई उवो। बराई दे बदलै कुसे कन्ने बराई नेई करो; जेड़ीयां गल्लां सारें लोकें लेई पलीयां न, उन्दा ख्याल करदे रखो। जिथें तकर ओई सकै, तोस अपने कोलां सारे मनुक्खें कन्ने मेल मलाप रखो। ए प्यारे वश्वासीयो, बदला नेई लेना, लेकन परमेसर गी अपना कम करन दियो, किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “बदला लेना मेरा कम ऐ, प्रभु आखदा ऐ मैं गै बदला लेना ऐ।” लेकन “जेकर तेरा बैरी पुखा उवै तां उसी खाणा खलाओ, जेकर प्यासा उवै, तां उसी पानी पलाओ; किके ऐसा करने कन्ने तू ओदे सिर उपर अग्गी दे अंगारें दा टेर लागा।” बराई कोलां नेई आरो, लेकन पलाई कन्ने बराई गी जीती लियो। अर एक मनुक्ख राज अधिकारियें दे दीन रवै, किके कोई अधिकार ऐसा नेई, जेड़ा परमेसर थमां नेई उवै; ते जेड़े अधिकार न, ओ परमेसर थमां पक्के कित्ते जंदे न। एसकरी जेड़ा कोई अधिकार दा वरोध करदा ऐ, ओ परमेसर दी विधि दा वरोध करदा ऐ, ते वरोध करने आले परमेसर थमां सजा पागन। किके कुमत करने आले अच्छे कम आसतै नेई, लेकन बुरे कम आसतै डर दा कारन न; आखर; जेकर तू कुमत करने आलें छा निडर रौना चानां ऐ, तां ठीक कम कर, ते ओदे थमां तेरी सेफ्त्त ओग; किके ओ तेरी पलाई आसतै परमेसर दा सेवक ऐ। लेकन जेकर तू बराई करें, तां डर, किके ओ तलवार व्यर्थ लेई नेई; ते परमेसर दा सेवक ऐ; के ओदे गुस्सा दे मताबक बुरा कम करने आले गी सजा दे। एसकरी दीन रौना न सेर्फ ओस सजा कन्ने डर कन्ने जरुरी ऐ, ते अन्तर आत्मा बी इयै गवाही दिन्दा ऐ। एसकरी चुंगी बी दियो, किके कुमत करने आले परमेसर दे सेवक न, ते मेशा इसै कम च लगे दे रौंदे न। एसकरी जिसी जेड़ा आक्क देना ऐ उसी दियो; जिसी कर देना चाईदा ऐ उसी कर दियो, जिसी चुंगी चाईदी ऐ, उसी चुंगी दियो; जेस छा डरना चाईदा, ओदे थमां डरो; जेसदा आदर करना चाईदा, ओसदा आदर करो। अप्पुं बिचें प्यार गी छुड़ीयै ते कुसे गल्ल च कुसे दे कर्जदार नेई उवो; किके जेड़ा दुए कन्ने प्यार रखदा ऐ, उवै कनून पूरा कित्ता ऐ। किके मूसा दे उक्म च ए ऐ के, “व्यभिचारी नेई करना, अत्या नेई करनी, चोरी नेई करनी, लालच नेई करना,” ते इनेंगी छूडीयै ओर कोई बी उक्म उवै तां सारें दा नचोड़ एस गल्ल च पाया जन्दा ऐ, “अपने गबांडी कन्ने अपने आला लेखा प्यार रख।” प्यार गबांडी दी केछ बराई नेई करदा, तां करी प्यार रखना कनून गी पूरा करना ऐ। ते बेलै गी पंछानियै ऐसा गै करो, एस लेई के ऊन थुआड़े लेई निंदर चा जागने दी घड़ी आई पूज्जी दी ऐ; किके जेस बेलै असैं विश्वास कित्ता हा, ओस बेलै दे वचार कन्ने ऊन साड़ा उद्धार कोल ऐ। रात बड़ी ओई गेई ऐ, ते देन निकलने आला ऐ; एसकरी अस न्हेरे दे कम्में गी त्यागीयै लोई दे थयार बनी लेचै। जियां देन गी शोभा दिन्दा ऐ, इयां गै सीधी चाल चलने, नां के लीला-क्रीड़ा ते पियक्कड़पन कन्ने, नां व्यभिचारी ते लुचपन कन्ने, ते नां चगड़े ते डाह कन्ने। ते प्रभु यीशु मसीह गी तारण करी लियो, ते जिंदु दी इच्छ्यें गी पूरा करने दी कोष्ट नेई करो। जेड़ा विश्वास च कमजोर ऐ, उसी अपनी संगति च ग्रेण करी लियो, लेकन ओदे शक उपर बैस करने लेई नेई। एक गी विश्वास ऐ, के सब केछ खाणा बाजब ऐ, लेकन जेड़ा विश्वास च कमजोर ऐ, ओ साग-पत गै खंदा ऐ। ते सब केछ खाणे आला, नेई-खाणे आले गी तोच्छ नेई समझै, ते नेई खाणे आला खाणे आले उपर दोष ला; किके परमेसर ने दौनी गी ग्रेण कित्ता ऐ। तू कोन ऐ जेड़ा दुए दे सेवक उपर दोष लाना ऐ? ओदा टिके दा रौना जां डिगी जाना ओदे मालक कन्ने गै मतलब रखदा ऐ; वरन ओ पक्का करी दिता जाग, किके प्रभु उसी मजबूत रखी सकदा ऐ। कोई ते एक देन गी दुए कोलां जादै मनदा ऐ, ते कोई सारे दिनें गी इको जियां मनदा ऐ। अर एक अपने गै मने च पक्का करी लै। जेड़ा कुसे देन गी मनदा ऐ, ओ प्रभु दे लेई मनदा ऐ। जेड़ा खंदा ऐ, ओ प्रभु दे लेई खंदा ऐ, किके ओ परमेसर दा शुक्र करदा ऐ, ते जेड़ा नेई खन्दा, ओ प्रभु दे लेई नेई खन्दा ते परमेसर दा शुक्र करदा ऐ। किके साड़े बिचा नां तां कोई अपने लेई जिंदा ऐ, ते नां कोई अपने लेई मरदा ऐ। जेकर अस जिंदे न, तां प्रभु दे लेई जिंदे न; ते जेकर मरनयां न, तां प्रभु दे लेई मरनयां न; आखर अस जीचै जां मरचै, अस प्रभु दे गै न। किके मसीह एस लेई मरया ते जिंदा बी ओया के ओ मोड़दें ते जिंदे दौनी दा प्रभु ऐ। तू कि अपने साथी प्रा उपर दोष लाना ऐं? जां तू पी कि अपने साथी प्रा गी तोच्छ समझना ऐं? अस सारे दे सारे परमेसर दे न्याय सिंहासन दे समने खडोगे। “किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, प्रभु आखदा ऐ, मेरी जिंदु दी सघंद ऐ, के अर एक गोढे मेरे सामने टिकग, ते अर एक जिभ परमेसर गी कबूल करग।” तां पी, साड़े बिचा अर एक परमेसर गी अपने-अपने करमें दा लेखा देग। एस लेई अगें आसतै अस एक दुए उपर दोष नेई लाचै, लेकन तोस ए पक्का करी लियो के कोई अपने प्रा दे अगें ठोकर जां ठोकर देने दा कारन नेई बनें। आऊँ जाननां ऐं, ते प्रभु यीशु थमां मिगी पक्का ओया ऐ, के कोई खाणे आली चीज अपने आप च अशोद्ध नेई, लेकन जेड़ा उसी अशोद्ध समझदा ऐ, ओ ओदे लेई आशोद ऐ। जेकर तेरा प्रा तेरे खाणे कन्ने दुखी ओंदा ऐ, तां पी तू प्यार दी रीति कन्ने नेई चलदा; जेदे आसतै मसीह मरया, उसी तू अपनी रुट्टी थमां नाश नेई कर। आखर थुआड़े लेई जे केछ बाजब ऐ ओदी निंदया नेई ओना चाईदी। किके परमेसर दा राज खाणा-पीन नेई, लेकन तर्म ते मेल-मलाप ते ओ खुशी ऐ जेड़ी पवित्र आत्मा थमां ओंदी ऐ। जेड़ा कोई एस रीति कन्ने मसीह दी सेवा करदा ऐ, ओ परमेसर गी खोश करदा ऐ ते मनुक्खें च ग्रेण जोग बनदा ऐ। एसकरी अस उनै गल्लें दी कोष्ट करचै जेदे कन्ने मेल-मलाप, ते एक दुए दा सुधार उवै। रुट्टी दे लेई परमेसर दा कम नेई बगाड़। सारा केछ शोद्ध तां ऐ, लेकन ओस मनुक्ख दे लेई बुरा ऐ, जिसी ओदी रुट्टी कन्ने ठोकर लगदी ऐ। पला तां ए ऐ, के तू नां मीट खां ते नां अंगुरें दा रस पियें, नां ओर केछ ऐसा करें, जिदे कन्ने तेरा साथी प्रा ठोकर खा। तेरा जेड़ा विश्वास ऐ, उसी परमेसर दे अगें अपने गै मन च रख। तन्न ऐ ओ, जेड़ा ओस गल्ल च, जिसी ओ ठीक समझदा ऐ, अपने आप गी दोषी नेई खुआन्दा। लेकन जेड़ा शक करियै खंदा ऐ, ओ सजा दे काबल ओई चुके दा, किके ओ विश्वास कन्ने नेई खंदा; ते जे केछ बश्वास कन्ने नेई, ओ साड़े लेई पाप ऐ। एस लेई असेंगी जेड़े विश्वासी च मजबूत न चाईदा, के कमजोरें दी कमजोरीयें च मदद करचै, नां के अपने आप गी खोश करचै। साड़े बिचा अर एक अपने गुआंडी गी ओदी पलाई दे लेई खोश करै के ओदी तरक्की उवै। किके मसीह ने अपने आप गी खोश नेई कित्ता, लेकन जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; “तेरी निंदया करने आलें मेरी निंदया कित्ती ऐ।” जिनियां गल्लां पैलैं थमां पवित्र शास्त्र च लिखीयां गेईयां, ओ साड़ी गै शिखया आसतै लिखीयां गेईयां न के अस सबर ते पवित्र शास्त्र दे औसले थमां आस रखचै। मेरी प्रार्थना थुआड़े आसतै ए ऐ, के सबर ते औसला देने आला परमेसर तुसेंगी ए वरदान दे, के मसीह यीशु दे मताबक अप्पुं बिचें च एक मन रवो। तां जे तोस सारे एक मन ते एक बाज ओईयै साड़े प्रभु यीशु मसीह दे पिता परमेसर दी स्तुति करो। एसकरी, जियां मसीह ने परमेसर दी मैमा लेई तुसेंगी ग्रेण कित्ता ऐ, इयां गै तोस बी एक दुए गी ग्रेण करो। एसकरी आऊँ आखना ऐं, के जेड़े बायदा, बुजुर्गें गी दिते गेदे हे, उनेंगी पक्का करने आसतै मसीह, परमेसर दी सच्चाई दा सबूत देने दे लेई, यहूदी लोकें दा सेवक बनया; ते दुई जातीयां बी परमेसर दी दया दे कारन परमेसर दी स्तुति करन; जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “एस लेई आऊँ जाती-जाती च तेरी स्तुति करगा, ते तेरे नां दे पजन गागा।” पी अख्खे ऐ, “ए दुई जाती दे सारे लोको, परमेसर दे अपने लोकें कन्ने खुशी मनाओ।” ते पी पवित्र शास्त्र आखदा ऐ, “ए दुई जाती दे सारे लोकें, प्रभु दी स्तुति करो; ते ए लाकें-लाकें दे सारे लोकें, ओसदी स्तुति करो।” ते पी यशायाह पविख्व्कता आखदा ऐ, “यिशै दी एक जड़ परकट ओग, ते दुई जातीयें दा मुखीआ ओनें लेई एक निकलग, ओदे उपर दुई जातीयां आस रखगन।” मेरी परमेसर कन्ने ए प्राथना ऐ, जेड़ा आस दा दाता ऐ तुसेंगी विश्वास करने च सारे चाली दी खुशी ते शान्ति कन्ने परपुर करै, के पवित्र आत्मा दी शक्ति कन्ने थुआड़ी आस बददी जाग। ए मेरे साथी प्राओ, आऊँ अप्पुं थुआड़े बारै च पक्का जाननां ऐ, के तोस बी अप्पुं गै पलाई कन्ने परुओ ते परमेसर दे ज्ञान कन्ने परपुर ओ, ते एक दुए गी समझाई सकदे ओ। पी बी मैं कदें-कदें चेता कराने आसतै तुसेंगी जेड़ा बड़ी इम्त करियै लिखया। ए ओस क्रपा दे कारन ओया, जेड़ी परमेसर ने मिगी दिती ऐ, के आऊँ दुई जातीयें आसतै मसीह यीशु दा सेवक ओईयै परमेसर दे शोभ समाचार दी सेवा याजक आला लेखा करां, जेदे कन्ने दुई जातीयें दा समझो पेंट चढ़ाया जाना, पवित्र आत्मा कन्ने पवित्र बनियें ग्रेण कित्ता जा। एसकरी उनै गल्लें दे बारै च जेड़ीयां परमेसर कन्ने जोड़ रखदियां न, आऊँ मसीह यीशु च बड़ाई करी सकना ऐं। किके उनै गल्लें गी छुड़ीयै मिगी ओर कुसे गल्ल दे बारै बोलने दी इम्त नेई, जेड़ी मसीह ने मेरे थमां दुई जातीयें गी मनानें दे लेई वचन, ते कर्म, ते चेन्न, ते चमत्कार कम्में दी शक्ति कन्ने, ते पवित्र आत्मा दी शक्ति कन्ने मेरे थमां कित्ते; इत्थैं तकर के मैं यरूशलेम चा लेईयै आले दूआले इल्लुरिकुम तकर मसीह दा शोभ समाचार पूरा-पूरा प्रचार कित्ता। लेकन मेरी मन दी चात ए ऐ, के जिथें-जिथें मसीह दा नां नेई लेता गीया, उत्थें गै शोभ समाचार सुनां, ऐसा नेई उवै, के दुए दी मनेंदें उपर कार बनां। लेकन जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, उयांगै उवै, “जिनेंगी ओदा शोभ समाचार नेई पूजया, उवै दिखगन, ते जिनैं नेई सुनयां, उवै समझगन।” एसकरी आऊँ थुआड़े कोल औने थमां बार-बार रुके दा रिया। लेकन ऊन इनें देशें च मेरे कम दे लेई जगा नेई रेई, ते मते सालें थमां मिगी थुआड़े कोल औने दी इच्छया ऐ। एस लेई जदू आऊँ स्पेन देश गी जागा तां जंदे बेलै थुआड़े कोल औगा। किके मिगी आस ऐ, के आऊँ थुआड़े इत्थैं ओदे ओई जागा के थुआड़ी संगति कन्ने मेरा मन खोश ओई जा, तां तोस मिगी केछ दूर अगें तकर पजागे, लेकन ऊन ते आऊँ पवित्र संतें दी सेवा करने लेई यरूशलेम गी जा करना ऐं। किके मकिदुनिया लाकें ते अखाया दे लोकें दे वश्वासीयें गी ए अच्छा लगया, के यरूशलेम दे पवित्र लोकें च गरीबें दे लेई केछ चंदा करचै। उनै ए खुशी कन्ने कित्ता, लेकन ओ यरूशलेम दे रौने आले दे कर्जदार बी ऐ न, किके जेकर दुई जातीयें दे लोक उन्दे आत्मिक गल्लें च पागीदार ओए, तां उन्दे आसतै बी बाजब ऐ, के शरीरक गल्लें च उन्दी सेवा करचै। एसकरी आऊँ ए कम पूरा करियै ते उनेंगी ए चंदा सोंपियै थुआड़े कोलां ओदे ओई स्पेन देश गी जागा। ते आऊँ जाननां ऐं, के जदू आऊँ थुआड़े कोल औगा, तां मसीह दी पूरी आशीष दे कन्ने औगा। ए साथी प्राओ, साड़े प्रभु यीशु मसीह दे ते पवित्र आत्मा दे प्यार दा चेत्ता कराईयै आऊँ थुआड़े अगें अर्ज करना ऐं, मेरे आसतै परमेसर अगें प्रार्थना करने च मेरे कन्ने मिलीयै लगातार करदे रवो के आऊँ यहूदीया दे गैर वश्वासीयें कोलां बचे दा रवां, ते मेरी ओ सेवा जेड़ी यरूशलेम दे लेई ऐ, पवित्र संत लोकें गी अच्छी लगे; ते आऊँ परमेसर दी मरजी कन्ने थुआड़े कोल खुशी दे कन्ने आईयै चैन पां। शान्ति दा परमेसर थुआड़े सारें दे कन्ने रवै। आमीन। आऊँ तेरे कन्ने फीबे लेई जेड़ी साड़ी पैन ते किंख्रिया शैर दी कलीसिया दी सेविका ऐ, अर्ज करना ऐं। के थुआड़े, जिए पवित्र लोकें गी चाईदा ऐ, उसी प्रभु च ग्रेण करो; ते जेस कुसे गल्ल च उसी तेरी जरुरत ओग, ओदी मदद करो, किके ओ बी मते दी वरन मेरी बी मदद करने आली ओई दी ऐ। प्रिसकिल्ला ते अक्विला गी जेड़े मसीह यीशु च मेरे कन्ने सेवा करने आले न, मेरा नमश्कार दियां। उनै मेरे प्राण लेई अपनी गै जेंद जोखमें च पाई दिती ही; ते सेर्फ आऊँ गै नेई, वरन दुई जातीयें दी सारी कलीसियां बी उन्दा शुक्र करदीयां न। ते ओस कलीसिया गी बी नमश्कार जेड़ी उन्दे कर च ऐ। मेरे प्रिय इपैनितुस गी, जेड़ा मसीह दे लेई आसिया लाके दा पैला फल ऐ, नमश्कार। मरियम गी, जेस ने थुआड़े लेई बड़ी मेंनत कित्ती, नमश्कार। अन्दरूनीकुस ते युनियास गी जेड़े मेरे साथी इको करे दे न, ते मेरे कन्ने कैद च हे, ते प्रेरितें च आदर दे जोग न, ते मेरे कोलां पैलैं मसीही च आए हे, नमश्कार। अम्पलियातुस गी, जेड़ा प्रभु च मेरा प्रिय ऐ, नमश्कार। उरबानुस गी, जेड़ा मसीह च मेरे कन्ने सेवा दा कम करने आला ऐ, ते मेरे प्रिय इस्तखुस गी नमश्कार। अपिल्लेस गी जेड़ा मसीह च खरा निकलया, नमश्कार। अरिस्तुबुलुस दे कराने गी नमश्कार। मेरे यहूदी करे दे हेरोदियोन गी नमश्कार। नरकिस्सुस दे कराने गी जेड़े लोक प्रभु च न, उनेंगी नमश्कार। त्रूफेना ते त्रूफोसा गी जेड़ीयां प्रभु च मेंनत करदीयां न, नमश्कार। प्रिय पिरसिस पैन गी, जेस ने प्रभु च मती मेंनत कित्ती, नमश्कार। रुफुस गी जेड़ा प्रभु च चुने दा ऐ, ते ओसदी माता गी, जेड़ी मेरे लेई बी माता जेई ऐ, दौनी गी नमश्कार। असुंक्रितुस ते फिलगोन ते हिर्मेस, ते पत्रुबास, ते हिर्मास ते उन्दे साथी प्राऐं गी नमश्कार। फिलुलुगुस ते यूलिया ते नेर्युस ते ओसदी पैन, ते उलुम्पास ते उन्दे कन्ने दे सारे पवित्र संत लोकें गी नमश्कार। अप्पुं बिचें पवित्र चुम्बन कन्ने नमश्कार करो। तुसेंगी मसीह दी सारी कलीसिया थमां नमश्कार। ऊन ए साथी प्राओ, आऊँ थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं, के जेड़े लोक ओस ठीक शिखया दे ओलट, जेड़ी तुसें लेती ऐ, फोट पुआने ते ठोकर खलाने दा कारन ओदे न, उन्दे कोलां दूर रवो। किके ऐसे लोक साड़े प्रभु मसीह दी नेई, लेकन अपने पेट दी सेवा करदे न; ते चिकनी चुपड़ी गल्लें कन्ने सीधे-साधे मन दे लोकें गी बहकाई ओडदे न। थुआड़ी उक्म मनने दी चर्चा सारे लोकें च फैली गई ऐ, एसकरी आऊँ थुआड़े बारै च खुशी मनानां ऐं, लेकन आऊँ ए चानां ऐं, के तोस पलाई आसतै अच्छे बुद्धिमान, लेकन बराई दे लेई पोले बने रवो। शान्ति दा परमेसर शतान गी थुआड़े पैरें दे थल्लै तौला कुचली देग। साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थुआड़े उपर ओंदी रवै। मेरे कन्ने सेवा दा कम करने आले तीमुथियुस दा, ते मेरे यहूदी करे दे लूकियुस ते यासोन ते सोसिपत्रुस मेरे करे दा, तुसेंगी नमश्कार। आऊँ पत्री दे लिखने आले तिरतियुस दा, प्रभु च तुसेंगी नमश्कार। गयुस जेड़ा मेरी ते कलीसिया दी प्रौनगदी करने आला ऐ, ओसदा तुसेंगी नमश्कार। इरास्तुस जेड़ा शैर दा पण्डारी ऐ, ते साड़ा प्रा क्वारतुस दा तुसेंगी नमश्कार। मेरी प्रार्थना ए ऐ, के साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थुआड़े उपर ओंदी रवै। आमीन। ऊन जेड़ा तुसेंगी मेरे शोभ समाचार मतलब यीशु मसीह दे बारै च प्रचार दे मताबक मजबूत करी सकदा ऐ, ओस पेद दे परकट ओनें दे मताबक जेड़ा सनातन थमां छिपे दा रिया, लेकन ऊन परकट ओईयै सनातन परमेसर दे उक्म कन्ने पविख्ब्कतें दी शास्त्र थमां सारीयें जातीयें गी दसया गीया ऐ, के ओ विश्वास कन्ने उक्म मनने आले ओई जान, उसै एक थमां गै बुद्धिमान परमेसर दी यीशु मसीह थमां योग-योग मैमा ओंदी रवै! आमीन। आऊँ पौलुस एस चिट्ठी गी लिखाना ऐं। आऊँ परमेसर दी मरजी थमां यीशु मसीह दा प्रेरित ओनें गी बलाया गीया। मैं साड़े विश्वासी प्रा सोस्थिनेस थमां जेड़ा मेरी मदद करा दा ऐ। मैं एस चिट्ठी गी परमेसर दी ओस कलीसिया दे नां जेड़ी कुरिन्थुस शैर बेच ऐ, मतलब उन्दे सबनी दे नां जेड़े मसीह यीशु च पवित्र कित्ते गेदे, ते पवित्र ओनें आसतै बलाए गै न; ते उन्दे सारें दे नां बी जेड़े अर जगा साड़े ते अपने प्रभु यीशु मसीह दे नां कन्ने प्रार्थना करदे न। मेरी प्रार्थना ऐ के साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। आऊँ थुआड़े बारै च अपने परमेसर दा शुक्र मेशा करना ऐं, एस लेई के परमेसर दी ए क्रपा मसीह यीशु च ओई के तुसेंगी अच्छियाँ चीजां दे। के मसीह च ओईयै तोस अर गल्ल च, मतलब सारे वचन ते सारे ज्ञान च सोखे कित्ते गेदे ओ। एसकरी परमेसर एस स गल्ल गीं पक्का करदा ऐ के जेड़ा संदेश मसीह दे बारै च दित्ता गेदा ओ सच्च ऐ। एस लेई कुसे बी वरदान च तुसेंगी घटी नेई, ते तोस साड़े प्रभु यीशु मसीह दे परकट ओनें गी एन्तजार करदे रौंदे ओ। परमेसर तुसेंगी खीरी तकर विश्वास च बी पक्का करग, के तोस साड़े प्रभु यीशु मसीह बापस औने दे देन च नर्दोश ठैरो। परमेसर जे आखदा उसी पूरा करने च मांनदार ऐ, जेस ने तुसेंगी अपने पुत्तर साड़े प्रभु यीशु मसीह दी संगति च बलाए दा ऐ। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ थुआड़े कन्ने साड़े प्रभु यीशु मसीह दे बड्डे अख्त्यार आले नां कन्ने अर्ज करना ऐं, के तोस सारे एक गै गल्ल च सेंमत ओई जाओ, ते थुआड़े च फोट नेई उवै, लेकन एक गै मन ते एक मत ओईयै मिले दे रवो। किके ए मेरे विश्वासी प्राओ, खलोए जाती दे कराने दे लोकें मिकी थुआड़े बारै च सनाया ऐ, के थुआड़े च लड़ाईयां उआ दियां न। मेरे आखने दा मतलब ए ऐ, के थुआड़े बिचा कोई तां अपने आप गी “पौलुस दा,” कोई “अपुल्लोस दा,” कोई “कैफा दा,” ते कोई “मसीह दा,” चेला आखदा ऐ। तोस जेड़ा करा करदे ओ ए ठीक नेई ऐ। के मसीह बंडोई गीया? के आऊँ पौलुस थुआड़े आसतै सूली उपर चढ़ाया गीया? जां तुसें पौलुस दे नां च पवित्रशनांन लेता? आऊँ परमेसर दा शुक्र करना ऐ, क्रिस्पुस ते गयुस, ए दो मसीह प्राऐं गी छुड़ीयै, मैं थुआड़े बिचा कुसे गी बी पवित्रशनांन नेई दिता। कुत्ते ऐसा नेई उवै, के कोई आखे, के तुसेंगी मेरे नां च पवित्रशनांन मिलया। ते आं, मैं स्तिफनुस दे टब्बर गी बी पवित्रशनांन दिता; इनेंगी छुड़ीयै, मिकी नेई पता के मैं ओर कुसे गी पवित्रशनांन दिता। किके मसीह ने मिकी पवित्रशनांन देने आसतै नेई, वरन शोभ समाचार सनाने गी पेजे दा ऐ, ते एबी मनुक्खें दी गल्लें दे ज्ञान दे मताबक नेई, ऐसा नेई उवै के मसीह दी सूली बेअर्थ उवै। किके जेड़े लोक सजा आसतै पर्मेसरे कोलां दूर कित्ते जागन, उन्दे आसतै सूली दी कथा दी कोई कीमत नेई ओंनी, लेकन अस मुक्ति पाएदे लोकें आसतै परमेसर दी शक्ति ऐ। किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “आऊँ ए दसगा के ज्ञान आलें जेस गल्ल गी ज्ञान दे वचार आखदे न ओ असल च बेबकूफी दे वचार न।” एस थमां अस ए जाननयां न के ज्ञान आलें दी बुद्धि दी इत्त्थैं कीमत नेई यहूदीयें दे शास्त्र गी जाननें आलें दी ते जेड़े छैल बोली सकदे न उन्दी कोई कीमत नेई, एस थमां परमेसर ने ए दसया ऐ के बुद्धि जेड़ी एस दुनिया थमां ऐ ओसदी कोई कीमत नेई ऐ। किके जेसलै परमेसर दे ज्ञान दे मताबक दुनिया ने ज्ञान कन्ने परमेसर गी नेई जानयां, तां परमेसर गी ए छैल लगया, के एस प्रचार दी बेबकूफी थमां विश्वास करने आलें गी उद्धार दियै। ए यहूदीयें दी नजरें च बेबकूफी ऐ तां जे ओ सोर्ग चा चेन्न चांदे न के ओ साबत करै के ए सच्च ऐ, ते दुई जाती बी जेड़े मनुक्खे दे ज्ञान गी चांदे न। लेकन अस तां ओस सूली उपर चढ़ाए दे मसीह दा प्रचार करनयां न, जेड़ा असेंगी पापें थमां छटकारा देने आसतै मोया, जेड़ा यहूदीयें दे लेई ठोकर ते दुई जातीयें आसतै बेवकुखुफी ऐ। लेकन जेड़े परमेसर दे बलाए दे न, के यहूदी, के दुई जाती, उन्दे आसतै इयै मसीह परमेसर दी शक्ति, ते परमेसर दा ज्ञान ऐ। किके जेड़ा परमेसर दी बेबकूफी सेई ओंदी ओ मनुक्खें दे ज्ञान थमां ज्ञानवान ऐ, ते परमेसर दी कमजोरी मनुक्खें दे बल थमां मती तकड़ी ऐ। ए विश्वासी प्राओ, सोचो के परमेसर ने तुसेंगी मसीह दे कन्ने जोड़ने दे बेलै तोस के जिये हे, के नेई जिंदु दे मताबक मते ज्ञानआले, ते नेई मते शक्ति आले, ते नेई मते खास बलाए गेदे। लेकन एदे बजाए परमेसर ने दुनिया दे बेबकूफी गी चुनी लेता ऐ, के ज्ञान आलें गी शर्मिंदा करै, ते परमेसर ने दुनिया दे कमजोरें गी चुनी लेता ऐ, के जोरे आलें गी शर्मिंदा करै; परमेसर ने उनेंगी चुनयां, जेदे दुनिया दी नजरें च नीदें न, तोच्छ न ते जेड़े ऐ गै नेई के उसी बेअर्थ करी उड़े, जेड़े खास समझें जंदे न। परमेसर ने ए एसकरी कित्ता तां जे कोई प्राणी परमेसर दे अगें कमंड नेई करी सक्कै। लेकन परमेसर थमां तोस मसीह यीशु च ओं, जेड़ा परमेसर थमां साड़े आसतै ज्ञान बनयां, मतलब तरमी, ते पवित्रता, ते छुटकारा; तां जे जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, उयांगै उवै, “जेड़ा कमंड करै ओ प्रभु च कमंड करै के ओनें साड़े आसतै के कित्ता।” ए विश्वासी प्राओ, आऊँ थुआड़े कोल तुसेंगी चलाकी कन्ने ते नां गै बड़ीयां ज्ञान गल्लां दसनें गी आया हा लेकन थुआड़े इत्त्थैं परमेसर दा संदेश खोलियै सनानें गी आया हा। किके मैं ए तै करी लेता हा, के थुआड़े बेच यीशु मसीह दा ते ओसदी सूली दी मौत गी छुड़ीयै ओर कुसे गल्ल दे बारै नेई बोलां। जेसलै आऊँ थुआड़े इत्त्थैं हा मैं समझया के आऊँ एस काबल नेईयैं के जे केछ मसीह मेरे कोलां चांदे न आऊँ ए नेई करी सकदा एस कारन आऊँ थुआड़े बेच डरें कम्बदा रिया। ते मेरे शिखया, ते मेरे प्रचार च ज्ञान दी कलाकारी आलियां गल्लां नेई हियां जेड़ीयां मनुक्ख दे ज्ञान थमां न; लेकन पवित्र आत्मा ते परमेसर दी शक्ति दा सबूत हा। एसकरी थुआड़ा विश्वास, मनुक्खें दे ज्ञान उपर नेई, लेकन परमेसर दी शक्ति उपर मनसर रवै। पी बी अस सेध लोकें च ज्ञान आलियां गल्लां सनानयां न, लेकन एस दुनिया दे ज्ञानीयें दा ज्ञान नहीं; जेड़ा नाश ओंने आले न; लेकन अस परमेसर दे ज्ञान दा गोप्त पेद, जेड़ा अजां तकर गोप्त रखया गेदा हा, प्रकट करनयां न, जिसी परमेसर ने शुरू थमां साड़ी मैमा आसतै पक्का कित्ते दा हा। परमेसर दी जोयनां गीं एस दुनिया दे राजें बिचा कुसे बी नेई जानयां, किके जेकर ओ जांनदे, तां मैमा आले प्रभु गी सूली उपर नेई चढांदे। लेकन जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “जेड़ीयां गल्लां कुसे नेई दिखयां, ते नेई कुसे सुनयां, ते जेड़ीयां गल्लां मनुक्ख दे मन च समझ नेई आईयां, उवै गै ऐ न, जेड़ीयां परमेसर ने अपने प्यार करने आलें आसतै त्यार कित्ती दियां न।” लेकन परमेसर ने अपने गोप्त पेदें गी अपने आत्मा थमां साड़े उपर परकट कित्ता, किके पवित्र आत्मा सारीयां गल्लां वरन परमेसर दे गैरें पेदें गी बी जांचदा ऐ। मनुक्खें चा कोन कुसे मनुक्ख दी गल्लें गी जांनदा ऐ, सेर्फ मनुक्ख दी आत्मा जेड़ी ओस च ऐ? उयांगै परमेसर दियां गल्लां बी कोई नेई जांनदा, सेर्फ परमेसर दा आत्मा। लेकन असैं दुनिया दे लोकें दा आत्मा नेई, लेकन असेंगी ओ आत्मा थोदा ऐ, जेड़ा परमेसर थमां ऐ, के अस उनै गल्लें गी जांनचै, जेड़ीयां परमेसर ने असेंगी मोफ्त दिती दियां न। जिनेंगी अस मनुक्खें दे ज्ञान थमां सखाई दियें गल्लें च नेई, लेकन पवित्र आत्मा थमां सखाई दियें गल्लें च, पवित्र आत्मा, आत्मिक ज्ञान कन्ने आत्मिक गल्लें गी खोली-खोली दसदा ऐ। लेकन शरीरक मनुक्ख परमेसर दे आत्मा दियें सचाई गी कबूल नेई करदा, किके ओ ओदी नजर च बेबकूफ आलियां गल्लां न, ते नेई गै ओ उनेंगी जांनी सकदा ऐ किके उन्दी जांच आत्मिक रीति कन्ने ओंदी ऐ। पवित्र आत्मा पाए दा मनुक्ख सब केछ जाची लैंदा ऐ जेड़ा पवित्र आत्मा सखान्दी ऐ, लेकन ओ अप्पुं कुसे थमां जाचया नेई जन्दा। ए सच्च ऐ किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ “प्रभु दा मन कोन्नें जानया ऐ, के उसी सखा?” लेकन साड़े च मसीह दा मन ऐ। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ थुआड़े कन्ने एस चाली गल्लां नेई करी सकया, जियां आत्मिक लोकें कन्ने, लेकन मैं थुआड़े कन्ने दुनिया दे लोकें ते जियां मसीह दी शिखया गी कहट समझ आले लोकें साईं गल्लां कित्तियां न। मैं तुसेंगी सादी शिक्षा दित्ती, नां के परमेसर दे वचन दी गैरी सच्चाई गी सखाया; किके तोस उसी नेई समझी सकदे हे; वरन अयें तकर बी नेई समझी सकदे ओ, किके अयें तकर शरीरक ओ। एसकरी, के जेलै थुआड़े च एर्षा ते लड़ाई ऐ, तां के तोस शरीरक नेई? ते के मनुक्ख दी रीति उपर नेई चलदे? किके जेलै एक आखदा ऐ, “आऊँ पौलुस दा,” ते दुवा, “आऊँ अपुल्लोस दा,” ऐं, तां के तोस मनुक्ख नेई? अपुल्लोस कोन ऐं? ते पौलुस कोन ऐं? ए सेर्फ दास न, जिन्दे थमां मसीह उपर तुसें परोसा कित्ता, जियां अर एक गी प्रभु ने सेवा दा कम दिते दा ऐ। अगर तुसें गीं खेत्रें दा मसाल समझां, ते मैं बी राया, अपुल्लोस ने पानी दिता, लेकन परमेसर ने बदाया। एस आसतै नां तां लाने आला केछ खास ऐ, ते नां पानी देने आला, लेकन परमेसर गै सारा केछ ऐ, जेड़ा उसी बदाने आला ऐ। लाने आला ते पानी देने आला दौनी दी कीमत एक गै; लेकन अर एक मनुक्ख गी अपनी गै मेंनत दे मताबक परमेसर कोलां मजदूरी मिलग। किके अस परमेसर दे खेत्र च कम करने आले न; तोस परमेसर दी खेती ते परमेसर दे पभन ओं। परमेसर दी ओस क्रपा दे मताबक, जेड़ी मिगी परमेसर ने दित्ती ऐ, मैं मैरम राज मिस्त्री आला लेखा नीं सुट्टी, ते दूऐ ओस उपर रद्दा रखदा ऐ। लेकन अर एक मनुक्ख चकना रवै, के ओ ओस उपर कनया रद्दा रखदा ऐ। किके नीं जेड़ी रखी गेदी ऐ, ओ यीशु मसीह ऐ, ओर कोई दुई नीं नेई रखी सकदा। जेकर कोई एस नीं उपर सुन्ना जां चांदी जां कीमती पत्थर जां काठ जां काह जां घु दा रद्दा रखै, तां अर एक दा कम न्याय दे देन परकट ओई जाग; किके ओ देन उसी दसग जेस च ओदा न्याय ओग, एस लेई के ओ देन अग्ग कन्ने परकट ओग ते अग्ग अर एक दे कम परखग के ओदा कम कनया ऐ। जेसदा कम दसग के ओ कार बदियै चीजें कन्ने बनाया गीया, ओ टिके दा रौग, ओस मनुक्ख गी मजदूरी मिलग। जेकर कुसे दा कम जली जाग, तां ओसगी नुस्कान चलना पौग; लेकन ओ अप्पुं जलदे-जलदे बची जाग। के तोस नेई जांनदे, के तोस परमेसर दा मन्दर ओ, ते पवित्र आत्मा थुआड़े च वास करदा ऐ? जेकर कोई परमेसर दे मन्दर गी नाश करग तां परमेसर उसी नाश करग; किके परमेसर दा मन्दर पवित्र ऐ, ते ओ मन्दर तोस ओ। कोई अपने आप गी तोखा नेई दियै। जेकर थुआड़े बिचा कोई एस दुनिया च अपने आप गी ज्ञानी समझै, तां बेबकूफ बनें के परमेसर दे सामने सच्चा ज्ञानी बनी जा। किके एस दुनिया दे लोकें दा ज्ञान परमेसर दे सामने बेबकूफी ऐ, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “परमेसर ज्ञानीयें गी उन्दी गै चलाकीयें च फसाई दिन्दा ऐ।” ते पी पवित्र शास्त्र आखदा ऐ, “प्रभु ज्ञानीयें दे वचारें गी जांनदा ऐ, के ओ बेकार न।” एस लेई किसे खास मनुक्खें उपर कमंड नेई करयो, किके सारा केछ थुआड़ा गै ऐ; एसकरी के मैं पौलुस, के अपुल्लोस, के कैफा, के दुनिया दी चीजां, के जिंदड़ी, के मरन, के ऊँन दा बेला, के औने आला कल, सब केछ थुआड़ा ऐ, ते तोस मसीह दे अधिकार च ओ, ते मसीह परमेसर दे अधिकार दा ऐ। मनुक्ख असेंगी मसीह दे सेवक ते परमेसर दे पेदें दा पणडारी समझै। पी इत्थैं पणडारी च ए गल्ल दिखी जंदी ऐ, के ओ मांनदार जोग निकलै। लेकन मेरी नजर च ए बड़ी निकी गल्ल ऐ, के तोस जां मनुक्खें दा कोई न्यायी मिगी परखै, वरन आऊँ अप्पुं गै अपने आप गी नेई परखदा। किके मेरा अन्तर आत्मा मिगी कुसे बी गल्ल च दोषी नेई आखदा, लेकन एस कन्ने आऊँ निर्दोष नेई बनगा, किके मिगी परखने आला मेरा प्रभु ऐ एस आसतै जेसलै तकर प्रभु नेई अवै, बेलै थमां पैलैं कुसे गल्ल दा न्याय नेई करो; उवै तां न्हेरे दियां छपीयां गल्लां लोई च दसग, ते मनें दी नीत गी परकट करग, ओस बेलै परमेसर थमां अर एक दी तरीफ ओग। ए विश्वासी प्राओ, मैं इन्नें गल्लें च थुआड़े आसतै अपनी ते अपुल्लोस दी चर्चा मसाल दी रीति उपर कित्ती ऐ, एस लेई के तोस साड़े थमां ए सिखो, के पवित्र शास्त्र च लिखी दियें गल्लें थमां अग्गें नेई बदन, ते एक दी तरफदारी ते दुए दे वरोध च कमंड नेई करना। किके थुआड़े च ते दुए च कोन फ़रक रखदा ऐ? ते तेरे कोल के ऐ जेड़ा तुगी दुए थमां नेई थोया? ते जेसलै के तुगी दुए थमां थोया ऐ, तां ऐसा कमंड कि करना ऐ, के मन्नो तुगी नेई थोया? तोस तां रजी गेदे ओ, तोस सोखे ओई चुके दे ओ, तुसें साड़े थमां बगैर राज कित्ता; लेकन पला ओंदा के तोस ते अस किट्ठे राज करदे। मेरी समझ च परमेसर ने असैं प्रेरितें गी सबनी थमां नीचा दरजा दिता गीया ऐ, जिन्दा मौत दा उक्म ओई चुके दा उवै; किके अस सोर्गदूतें ते दुनिया दे मनुक्खें आसतै एक तमाशा बनें दे न। अस मसीह आसतै बेबकूफ न, लेकन तोस मसीह च बुद्धिमान ओ; अस कमजोर न, लेकन तोस जोरे आले ओ। थुआड़ा आदर ओंदा ऐ, लेकन अस बे आदरे ओनयां न। अस एस घड़ी तकर पुखे-त्रै दे ते फटें पराने कपडें च न, ते मुक्के खनयां न ते बेकार फिरनयां न; ते अपने गै अथ्थें कन्ने कम करियै मेंनत करनयां न। लोग असेंगी माड़ा आखदे न, अस उनेंगी सीस दिनयां न; ओ सतांदे न, अस बर्दाश करनयां न। ओ बदनाम करदे न, अस दीन ओईयै बोलनयां न। अस अज्ज तकर दुनिया दा कूड़ा ते सारीयें चीजें दे कूड़े दे टेर आला लेखा बने दे न। आऊँ तुसेंगी शर्मिंदा करने आसतै ए गल्लां नेई लिखदा, लेकन अपने प्यारे बच्चे समझीयै तुसेंगी खबरदार कराना ऐं। किके जेकर मसीह च थुआड़े सखाने आले दस जार बी ओदे, तां बी थुआड़े पिता मते सारे नेई; एस आसतै के मसीह यीशु च तुसेंगी शोभ समाचार सुनाने थमां आऊँ थुआड़ा आत्मिक पिता ओया। एस आसतै आऊँ थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं, के मेरे आला लेखा चाल चलो। एस आसतै मैं तीमुथियुस गी जेड़ा प्रभु च मेरा प्यारा ते विश्वासजोग आत्मिक पुत्तर ऐ, थुआड़े कोल पेजया ऐ, ओ तुसेंगी मसीह च मेरे सलूक गी याद कराग, जियां के आऊँ अर जगा अर एक कलीसिया च शिखया दिनां ऐं। किन्नें तां ऐसे कमणडी ओई गेदे न, मन्नो आऊँ थुआड़े कोल औने आला गै नेई। लेकन प्रभु ने चाया तां आऊँ थुआड़े कोल तौला गै औगा, ते उनै कमणडीयें दी गल्लें गी नेई, लेकन उन्दी शक्ति गी जानी लैगा। किके परमेसर दा राज गल्लें च नेई लेकन ओदी शक्ति थमां कम करने च ऐ। तोस के चांदे ओ? के आऊँ सोटी लेईयै थुआड़े कोल अवां, जां प्यार ते लीमंगी दी आत्मा कन्ने? इत्थैं तकर सुनने च ओंदा ऐ, के थुआड़ी संगति च ब्यभिचार ओंदा ऐ, वरन ऐसा ब्यभिचार जेड़ा दुई जातीयें च बी नेई ओंदा, के एक मनुक्ख अपने पिता दी दुई पत्नी गी रखदा ऐ। ते तोस बसोस ते नेई करदे, जेस कन्ने ऐसा कम करने आला थुआड़ी संगति चा कढया जंदा, लेकन कमंड करदे ओ। आऊँ तां जेंद दे लियाज थुआड़े थमां दूर हा, लेकन आत्मा दी लियाज कन्ने थुआड़े कन्ने ओईयै, मन्नो आजरी दी आलत च ऐसा कम करने आलें दे बारै च न्याय करी चुके दा ऐं के जेसलै तोस, ते मेरी आत्मा, साड़े प्रभु यीशु दी शक्ति दे कन्ने किट्ठे ओ, तां ऐसा मनुक्ख साड़े प्रभु यीशु दे नां कन्ने ऐसे गलती करने आले मनुक्ख गी संगति थमां बार कढी ओड़ो ते उसी शतान दे अथ्थ सौंपी दियो जेस छा ओ तोवा करी सकै, तां जे ओसदी आत्मा प्रभु यीशु दे न्याय दे देन बची सकै। थुआड़ा कमंड करना ठीक नेई; के तोस नेई जांनदे, के थुड़ा जियां खमीर (आंबला) पूरे गुन्नें दे आटे गी खमीर (आंबला) करी दिन्दा ऐ। इसै चाली अगर एक मनुक्ख गी लगातार पाप करने दा मौका दित्ता जा तां आसतै-आसतै सारे लोकें उपर असर पौग ते सारे लोक उवै कम करना शुरू करगन। पुराना खमीर कढीयै, मतलब अपनी संगति चा ओस पापी मनुक्ख गी बार कढी ओड़ो; तां जे तोस बिना खमीर दे आटे आला लेखा बनी जाओ, जेसदा मतलब ऐ के तोस ऐसे वश्वासीयें दी संगति बनी जागे जेदे च कोई पापी मनुक्ख नेई किके साड़ा बी फसह जेड़ा मसीह ऐ, साड़े आसतै बलि ओया। एस लेई आओ अस फसह दे त्यार च नंद मनाचै, नां गै पराने खमीर कन्ने ते नां बराई ते दुष्टता दे खमीर कन्ने, लेकन मन दी सफाई ते सच्चाई दी बिना खमीर दी रुट्टी कन्ने। मैं अपनी पैली चिट्ठी च तुसेंगी लिखे दा ऐ, के ब्यभिचारयें दे कन्ने संगति नेई करयो। ए नेई, के तोस बेलकोल एस दुनिया दे ब्यभिचारीयें, जां लालचीयें, जां दुए गी तोखा देने आले, जां मूर्त्ति पुजा करने आलें दी संगति नेई करो; किके एस आलत च तां तुसें दुनिया चा निकलना गै पौंदा। लेकन मेरा आखना ए ऐ; के जेकर कोई अपने आप गी विश्वासी प्रा आखदा ऐ, व्यभिचारी, जां लालची, जां मूर्ति पूजाकरने आला, जां गालीं देने आला, जां शराव पीने आला, जां दुए गी तोखा देने आला उवै, तां ओदी संगति मत करो; वरन ऐसे मनुक्ख कन्ने रुट्टी बी नेई खाओ। किके मिगी गैर वश्वासीयें दा न्याय करने दा के मतलब ऐ? के तुसें संगति च औने आलें दा न्याय नेई करना चाईदा? लेकन गैर वश्वासीयें दा न्याय परमेसर करदा ऐ। लेकन जियां पवित्र शास्त्र आखदा ऐ एस आसतै उनै पैड़े कम करने आलें गी अपनी संगति चा कढी दियो। के थुआड़े बिचा कुसे गी ए इम्त ऐ, के जेसलै थुआड़ा एक दुए कन्ने चगडा ओए दा उवै, तां फैसले आसतै अतर्मी जजें दे कोल कचैरी च जायो; ते कलीसिया दे वश्वासीयें दे कोल नेई जायो? के तोस नेई जांनदे, के कलीसिया दे विश्वासी लोक दुनिया दा न्याय करगन? ते जेसलै तुसें एस दुनिया दे लोकें दा न्याय करना ऐ, तां के तोस निक्के थमां निक्के चगड़े दा बी फैसला करने दे काबल नेई? के तोस नेई जांनदे, के असैं औने आले बेलै च सोर्ग चा किरे दे सोर्गदूतें दा न्याय करना ऐ? तां के एस जिंदड़ी दी अर रोज दी निकी-मूटी गल्लें दा फैसला नेई करी सकदे? जेकर तुसें एस जिंदड़ी दी अर रोज दी निकी-मूटी गल्लें दा फैसला करना ओग, तां के उनेंगी गै फैसला करने गी बठागे जिंदी कलीसिया च कोई इज्जत नेई? आऊँ तुसेंगी शर्मिंदा करने आसतै ए आखना ऐं। के सच्चें गै थुआड़े च एक बी बुद्धिमान नेई लबदा, जेड़ा अपने विश्वासी प्राऐं दा फैसला करी सकै? थुआड़े च एक विश्वासी प्रा दा दुए विश्वासी प्रा कन्ने चगड़ा ओंदा ऐ, ते ओ बी गैर वश्वासीयें दे सामने। लेकन सच्चें गै थुआड़े च बड़ा कसुर तां ए ऐ, के अप्पुं बिचें चगडा करदे ओ। वरन बेन्यायी गी कि नेई बर्दाश करदे? अपना नुक्सान कि नेई चलदे? लेकन तोस ते अप्पुं बिचें बेन्यायी करदे ते एक दुए दा नुस्कान करदे ओ, ते ओ बी अपने विश्वासी प्राऐं दा। के तोस नेई जांनदे, के बेन्यायी लोक परमेसर दे राज दे वारस नेई ओगन? तोखा नेई खाओ; कंजरवूना करने आलें, नां मूर्ति पुजा करने आलें, नां जनांनीयां कन्ने गलत करने आलियां, नां लुच्चे, नां मर्द मडदें कन्ने गलत कम करने आले, नां चोर, नां लालची, नां शराव पीने आले, नां गाली देने आले, नां दुए गी तोखा देने आले परमेसर दे राज दे वारस ओगन। ते थुआड़े बिचा किन्नें ऐसे हे, लेकन तोस प्रभु यीशु मसीह दे नां कन्ने ते साड़े परमेसर दी आत्मा कन्ने धोते, ते पवित्र कित्ते ओए ते तरमी बनें। सारीयां चीजां मेरे आसतै बाजब ते ऐ न, लेकन सारीयां चीजां फायदे दियां नेई; सारीयां चीजां मेरे आसतै बाजब ते ऐ न, लेकन आऊँ कुसे बी गल्ल दे ताबे च नेई ओगा। रुट्टी टेड्ड आसतै, ते टेड्ड रुट्टी आसतै ऐ, लेकन परमेसर इसी ते उनै दौनी गी नाश करग। लेकन जेंद ब्यभिचार आसतै नेई, वरन ए जेंद प्रभु दी ऐ ते एस जिंदु कन्ने प्रभु दी सेवा करनी ओग। ते परमेसर ने अपनी शक्ति कन्ने प्रभु गी जिंदा कित्ता, ते ओ असेंगी बी जिंदा करग। के तोस नेई जांनदे के थुआड़ी जेंद मसीह दे अंग न? तां के आऊँ मसीह दे अंग लेईयै उनेंगी कंजरी दे अंग बनां? कदें बी नेई। के तोस नेई जांनदे के जेड़ा कोई कंजरी कन्ने संगति करदा ऐ, ओ ओदे कन्ने एक तन ओई जंदा ऐ? किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “ओ दुए एक तन ओगन।” ते जेड़ा प्रभु दी संगति च रौंदा ऐ, ओ ओदे कन्ने एक आत्मा ओई जंदा ऐ। ब्यभिचार थमां बचे रवो। जिन्नें बाकी पाप मनुक्ख करदा ऐ, ओ जिंदु च जादै असर नेई करदे, लेकन ब्यभिचार करने आला अपनी गै जेंद दे खलाफ च पाप करदा ऐ। के तोस नेई जांनदे के, थुआड़ी जेंद पवित्र आत्मा दा मन्दर ऐ, जेड़ा थुआड़े च बसे दा ऐ ते तुसेंगी परमेसर थमां मिले दा ऐ; ते तोस अपने नेई ओ? किके तोस कीमत देईयै खरीदे गेदे ओ, एस आसतै अपनी जेंद थमां परमेसर दी मैमा करो। उनै सुयालें दे बारै च जेड़े तो चिट्ठी च लिखे दे न, ए ठीक ऐ, के मर्द विवाह नेई करै। लेकन परिख्या थमां बचने लेई अर एक मर्द दी पत्नी, ते अर जनांनी दा पति उवै। पति अपनी पत्नी दा फर्ज पूरा करै; ते उयांगै पत्नी बी पति दा फर्ज। पत्नी गी अपनी जेंद उपर कोई अख्त्यार नेई लेकन ओदे पति दा अख्त्यार ऐ; उयांगै पति गी बी अपनी जेंद उपर अख्त्यार नेई, लेकन पत्नी दा। तोस एक दुए थमां बक्ख नेई रवो; लेकन सेर्फ केछ बेलै तकर अप्पुं बिचें दी सैमति कन्ने के प्रार्थना आसतै मौका मिलै, ते पी किट्ठे रवो; ऐसा नेई उवै, के अपना आप काबू नेई ओनें थमां शतान तुसेंगी परखै। लेकन आऊँ जेड़ा ए आखना ऐ ओ सलहा ऐ नां के उक्म। आऊँ ए चानां ऐ, के जियां मैं विहा नेई कित्ते दा ऐ, उयांगै सारे मनुक्ख ओन; लेकन अर एक गी परमेसर थमां खास-खास वरदान मिले न; कुसे गी कुसे चाली दा, ते कुसे गी कुसे ओर चाली दा। लेकन आऊँ कवारें ते विधवां दे बारै च ए आखना ऐं, के उन्दे आसतै इयां गै रौना ठीक ऐ, जियां आऊँ ऐं। लेकन जेकर ओ अपने आप गी काबू नेई करी सकन, तां विवाह करन; किके विवाह करना चूअरनें थमां पला ऐ। जिन्दा विवाह ओई गेदा ऐ, उनेंगी आऊँ नेई आखदा, वरन प्रभु उक्म दिन्दा ऐ, के पत्नी अपने पति कोलां बक्ख नेई उवै। ते जेकर बक्ख बी ओई जांन, तां बगैर दुए विवाह कित्ते दे रवै; जां पी अपने पति कन्ने मेल करी लैंन ते नां पति अपनी पत्नी गी छुड़ै। दुए कन्ने प्रभु नेई, लेकन आऊँ गै आखना ऐं, जेकर कुसे विश्वासी प्रा दी पत्नी विश्वास नेई करदी उवै, ते ओदे कन्ने रौने आसतै खोश उवै, तां ओ उसी नेई छुड़ै। ते जेस जनांनी दा पति विश्वास नेई करदा उवै, ते ओदे कन्ने रौने आसतै खोश उवै; ओ पति गी नेई छुड़ै। किके ऐसा पति जेड़ा विश्वास नेई करदा उवै, ओ पत्नी थमां पवित्र बनग; ते ऐसी पत्नी जेड़ी विश्वास नेई करदी, पति थमां पवित्र बनग; नेई तां थुआड़े बाल-बच्चे परमेसर दे नेई ओगन, लेकन ऊन परमेसर दे ओई जागन। लेकन जेड़ा मनुक्ख विश्वास नेई करदा, जेकर ओ बक्ख उवै, तां उसी बक्ख ओना दियो, ऐसी आलत च कोई विश्वासी पति जां विश्वासी पत्नी बंधन च नेई ऐ। लेकन परमेसर ने असेंगी मेल-मलाप आसतै बलाया ऐ। किके ए विश्वासी पत्नी, तू के समझनी ऐं, के तू अपने पति दा उद्धार कराई लेगी? ते ए विश्वासी पति, तू के समझना ऐं, के तू अपनी पत्नी दा उद्धार कराई लैगा? जियां प्रभु ने अर एक गी जेस आलत बेच रखे दा ऐ, जेलै परमेसर ने तुसेंगी बलाया ऐ, उसै दे मताबक चलो। ते आऊँ सारी कलीसिया च इयां गै करना ऐं। जेड़ा खतना कित्ते दा बलाए दा उवै, ओ बगैर खतने दा नेई बनें। जेड़ा बगैर खतने बलाया गेदा उवै, ओ खतना नेई करा। नां खतना केछ ऐ ते नां बिना खतने आला, लेकन परमेसर दे उक्में गी मननां सबनी कोल जरुरी ऐ। अर एक मनुक्ख जेस आलत च बलाए दा उवै, उसै च रवै। जेकर तू दास दी आलत च बलाए दा उवै तां चेंता नेई कर; लेकन जेकर मालक तुगी आखदा ऐ के तू अजाद ऐं, तां ऐसा गै कम कर। किके जेड़ा दास दी आलत च प्रभु च बलाया गेदा ऐ, ओ प्रभु च अजाद कित्ते गेदा ऐ। उयांगै जेड़ा अजाद दी आलत च बलाया गेदा ऐ, ओ मसीह दा दास ऐ। तोस कीमत देईयै खरीदे गेदे ओ; मनुक्खें दे दास नेई बनयो। ए विश्वासी प्राओ, जेड़ा कोई जेस आलत च बी बलाए दा उवै, ओ उसै आलत च परमेसर दे कन्ने रवै। कुँवारियें दे बारै च प्रभु दा कोई उक्म मिगी नेई मिलया, लेकन विश्वासजोग ओनें आसतै जेड़ी, दया प्रभु ने मेरे उपर कित्ती ऐ, उसै दे मताबक सलहा दिनां ऐं। एस लेई मेरी समझ च ए ठीक ऐ, के अज्ज बेलै दे कलेश दे कारन, मनुक्ख जेस आलत च बलाया गेदा ऐ, उयांगै रवै। जेकर तेरी पत्नी उवै, तां ओस थमां बक्ख ओनें दी कोष्ट नेई कर; ते जेकर तेरी पत्नी नेई, तां पत्नी दी टूंढ नेई कर। लेकन जेकर तू विवाह बी करें, तां पाप नेई; ते जेकर कुँवारी वियाई जा तां कोई पाप नेई; मगर विहा कित्ते दे लोकें गी बड़े दोख चलना पौंदे न एसकरी आऊँ तुसेंगी उनै दुखें कोलां बचानां चांना ऐं। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ ए आखना ऐं, के मसीह दा दवारा औने लेई बेला कहट रेई गीया ऐ, एस आसतै चाईदा के जिन्दियाँ पत्नियां ओंन, ओ इयां ओंन मन्नो उन्दिआं पत्नियां नेई। ते रोने आले इयां ओंन, मन्नो रोंदे नेई; ते नंद करने आले इयां ओंन, मन्नो नंद नेई मनांदे; ते खरीदने आले इयां ओंन, मन्नो उन्दे कोल केछ ऐ गै नेई। ते जेड़े दुनिया दी चीजें च लग्गे दे न, ओ दुनिया कन्ने लगन नेई लांन, किके दुनिया ते दुनिया दियां चीजां तौलीयां नाश ओनें आलियां न। आऊँ चानां ऐं, के तुसेंगी चेंता नेई उवै। कुँवारा मनुखक प्रभु दे कम दी चेंता च रौंदा ऐ, के प्रभु गी कियां खोश रखै। लेकन वियाए दा मनुखक दुनिया दी गल्लें दी चेंता च रौंदा ऐ, के अपनी पत्नी गी केस चाली कन्ने खोश रखै। वियाई दी ते बगैर वियाई दी बेच बी फर्क ऐ; बगैर वियाई दी प्रभु दी चेंता च रौंदी ऐ, के ओ जेंद च ते आत्मा च प्रभु गी कियां खोश रखै, लेकन वियाई दी दुनिया दी चेंता च रौंदी ऐ, के अपने पति गी कियां खोश रखै। आऊँ ए गल्ल थुआड़े गै फायदे आसतै आखना ऐं, नां के तुसेंगी फसाने आसतै, वरन एस लेई के जियां बाजब ऐ; तां जे तोस एक मन ओईयै प्रभु दी सेवा च लगे रवो। जेकर कोई ए समझै, के आऊँ अपनी ओस कुँवारी दा आक्क माराना, जेसदी जवानी टला करदी ऐ, ते विवाह दी लोड बी उवै, तां ओ जियां चा उयांगै करै, एस च पाप नेई, ओ ओसदा विवाह ओना दियै। लेकन जेकर ओ मन च फैसला करदा ऐ, ते उसी विवाह दी जरुरत नेई ऐ, वरन अपनी इच्छ्यें गी काबू करी सकदा ऐ, तां ओ विवाह नेई करियै ठीक करदा ऐ। एस आसतै जेड़ा अपनी कुँवारी दा विवाह करी दिन्दा ऐ, ओ ठीक करदा ऐ, ते जेड़ा विवाह नेई करदा ऐ, ओ ओर बी ठीक करदा ऐ। जेसलै तकर कुसे जनांनी दा पति जिंदा ऐ, ओसलै तकर ओ ओस कन्ने बंधन च ऐ; लेकन जेसलै ओसदा पति मरी जा, तां जेस कन्ने चा विवाह करी सकदी ऐ, लेकन सेर्फ प्रभु च। लेकन जियां ऐ, उयांगै रवै, तां मेरी सोच बेच ओर बी तन्न ऐ; ते आऊँ समझना ऐं, के परमेसर दा आत्मा मिगी ए सलहा बोलने लेई आखे करदा ऐ। तुसें अपनी चिट्ठी च मूर्तियें दे सामने बलि कित्ती दी चीजें दे बारै च पूछया हा। अस सारे एस गल्ल दे बारै च केछ जांनयां न। ज्ञान कमंड पैदा करदा ऐ, लेकन प्यार कन्ने तरकी ओंदी ऐ। जेकर कोई समझै, के आऊँ केछ जाननां ऐं, तां जियां जाननां चाईदा ओ जियां अयें तकर नेई जानदा। लेकन जेकर कोई परमेसर कन्ने प्यार करदा ऐ, तां परमेसर ओस मनुक्ख गी पनछांनदा ऐ। एस आसतै मूर्तियें दे सामने बलि कित्ती दी चीजें दे खाणे दे बारै च अस जाननयां न, के मूरत दुनिया बेच कोई चीज नेई, ते एक गी छुड़ीयै कोई परमेसर नेई। आलां के अम्बर ते तरती उपर मते सारे ईश्वर आखे जंदे न, जियां के मते ईश्वर ते मते प्रभु न। तां बी साड़े आसतै एक गै परमेसर ऐ मतलब पिता जेस थमां सारीयां चीजां पैदा ओईयां, ते अस उसै बासतै न। ते एक गै प्रभु ऐ, मतलब यीशु मसीह जेस थमां सारीयां चीजां पैदा ओईयां, ते अस बी उसै थमां न। सारें गी एस सच्चाई दा पता नेई, लेकन किन्नें ते अयें तकर मूरत गी केछ समझने दे कारन मूर्तियें दे अगें बलि कित्ती दी चीज गी केछ समझीयै खंदे न, ते उन्दी अन्तर आत्मा कमजोर ओईयै अशोद्ध ओई जन्दी ऐ। पोजन असेंगी परमेसर दे कोल नेई पजांदा। जेकर अस नेई खाचै, तां साड़ा केछ नुकसान नेई, ते जेकर खाचै, तां केछ फायदा नेई। लेकन चकने रवो, ऐसा नेई उवै, के थूआडी ए अजादी कुदै कमजोर विश्वास आसतै ठोकर दा कारन ओई जा। किके जेकर कोई तुगी ज्ञानीयें गी मूर्ति दे मंदर च पोजन करदे दिखै, ते ओ कमजोर विश्वासी उवै, तां के ओदी कमजोर अन्तर आत्मा च मूरत दे अगें बलि कित्ती दी चीज खाणे दा औसला नेई ओग। एस चाली कन्ने तेरी ओस सच्चाई गी जांननें दे कारन ओ कमजोर विश्वासी प्रा जेस आसतै मसीह मरया, ओ मसीह उपर विश्वास करना बन्द करी देग। एस चाली विश्वासी प्राऐं दे वरोध पाप करने थमां ते उन्दी कमजोर अन्तर आत्मा गी ठोकर पजाने थमां, तोस मसीह दे वरोध पाप करदे ओ। एस कारन जेकर पोजन मेरे विश्वासी प्रा गी ठोकर पुजा, तां आऊँ कदें किसे आलत च मास नेई खागा, नेई उवै के आऊँ अपने प्रा आसतै ठोकर दा कारन बनां। के आऊँ अजाद नेई? के आऊँ प्रेरित नेई? के मैं यीशु गी जेड़ा साड़ा प्रभु ऐ, नेई दिखया? के तोस प्रभु च मेरे थमां नेई आए? जेकर आऊँ दुए आसतै प्रेरिताई, पी बी थुआड़े आसतै ते ऐं; किके तोस यीशु मसीह उपर विश्वास करदे ओ एस दा ए सबूत ऐ के आऊँ प्रेरित ऐं। जेड़े मिगी जाचदे न, उन्दे आसतै इयै मेरा जबाब ऐ। मिगी ते बरनबास गी प्रेरित ओनें दे नातै ए अख्त्यार जरुर ऐ के अपनी सेवा लेई खाणे-पीने। के असेंगी ए अख्त्यार नेई, के कुसे मसीह पैन कन्ने विवाह करियै सेवा च जाचै, जियां बाकी प्रेरित ते प्रभु दा अपना प्रा ते कैफा करदे न? जां सेर्फ मिगी ते बरनबास गी गै जीनें आसतै कम करना जरुरी ऐ? कोन कदें अपने कर दे खर्च उपर सपाई दा कम करदा ऐ? कोन अंगुरें दा बाग लाईयै ओस चा फल नेई खंदा? कोन पिड्डें गी चारीयै उन्दा दोध नेई पींदा? आऊँ ए गल्लां मनुक्ख दी सोच दे मताबक नेई आखे करना ऐं। मूसा दा कनून बी इयै आखदा ऐ। कनून च ए लिखे दा ऐ। “अल्ल बांदे दांदें दा मुंह नेई बनयो।” के परमेसर दांदें दी गै चेंता करदा ऐ? जां खास करियै साड़े आसतै आखदा ऐ। आं साड़े आसतै गै लिखे दा ऐ, किके मनासव ऐ, के दांद वानें आला आस कन्ने जुगडे, ते खलाड़े च कम करने आला शामल ओनें दी आस कन्ने कम करै। जेकर असैं थुआड़े आसतै आत्मिक चीजां राइयां, तां के ए कोई बड़ी गल्ल ऐ, के थूआडी शरीरक चीजें दी फसल कटचै। जेकर दुए दा थुआड़े उपर अख्त्यार ऐ, तां के साड़ा एस थमा मता नेई ओग? असैं ए अख्त्यार कम च नेई आंदा; लेकन सारा केछ सैन करनयां न, के साड़े थमां मसीह दे शोभ समाचार च केछ अड़चन नेई उवै। के तोस नेई जांनदे के जेड़े मंदर च सेवा करदे न, ओ मन्दर थमां खंदे न; ते जेड़े के बेदी दी सेवा करदे न, ओ के बेदी दे कन्ने पागीदार ओदे न? इसै चाली कन्ने प्रभु ने बी ए पक्का कित्ता के जेड़े लोग शोभ समाचार सनांदे न, उन्दा खर्चा शोभ समाचार थमां उवै। लेकन मैं इंदे बिचा कोई बी गल्लें छा कम नेई लेत्ता, ते मैं तां ए गल्लां एस लेई नेई लिखीयां, के मेरे आसतै ऐसा कित्ता जा, किके एस थमां तां मेरा मरना पला ऐ; के कोई मेरे कमंड गी बेअर्थ करै। जेकर आऊँ शोभ समाचार सनां, तां मेरी केछ कमंड दी गल्ल नेई; किके ए ते मेरे आसतै जरुरी ऐ। जेकर आऊँ शोभ समाचार नेई सनां, तां मेरे उपर बसोस! किके जेकर अपनी मर्जी कन्ने ए करना ऐं, तां मजदूरी मिगी मिलदी ऐ, ते जेकर अपनी मर्जी कन्ने नेई करना, मगर ए जिमेंबारी परमेसर ने मिगी सौंपी दी ऐ तां आऊँ कोई मजदूरी दी आस नेई करी सकदा। तां मेरी पी केड़ी मजदूरी ऐ? ए के शोभ समाचार सनाने च आऊँ मसीह दा शोभ समाचार मोफत च सुनां, इत्थैं तकर के शोभ समाचार च जेड़ा मेरा अख्त्यार ऐ, ओस छा आऊँ पूरी चाली कन्ने कम लियां। किके सारें थमां जादै अजाद ओनें उपर बी मैं अपने आप गी सबनी दा सेवक बनाई दित्ते दा ऐ; के मते लोकें गी प्रभु आली बक्खी खिची लेई अवां। आऊँ यहूदीयें आसतै यहूदी बनयां के यहूदीयें गी प्रभु आली बक्खी खिची लेई अवां, जेड़े लोग यहूदीयें दे कनून दे दीन च न उन्दे आसतै आऊँ कनून दे दीन नेई ओनें उपर बी कनून दे दीन ओया, के उनेंगी जेड़े कनून दे दीन च न, प्रभु आली बक्खी खिची लेई अवां। इसै चाली जेसलै आऊँ दुई जातीयें च सेवा करना ऐं तां आऊँ दुई जातीयें आला लेखा बननां ऐं जेड़े कनून गी नेई मंनदे उनेंगी आऊँ खिची लेई अवां। लेकन मिगी पता ऐ के आऊँ परमेसर दे कनून दे बिना नेई रौंदा हा किके आऊँ मसीह दे कनून दे दीन च आं। आऊँ कमजोरें आसतै कमजोर जियां बनयां, के कमजोरें गी प्रभु आली बक्खी खिची लेई अवां। आऊँ सबनी मनुक्खें आसतै सारा केछ बने दा ऐं, के कुसे नीं कुसे चाली कुसे एक दा उद्धार कराई सकां। ते आऊँ सब केछ शोभ समाचार दी खातर करना ऐं, तां जे आऊँ उनै वरकतें दा पागीदार बनी सकां जिंदा शोभ समाचार च बायदा कित्ते गेदा ऐ। के तोस नेई जांनदे, के दौड़ च तां दौड़दे सारे गै न, लेकन नाम एक गै लेई जंदा ऐ? तोस इयां गै दौड़ो के जीती जायो। अर एक पैलवान सारी चाली दी त्यारी करदा ऐ; ओ तां एक सुकडने आले मोकट आसतै ए सारा केछ करदे न, लेकन अस तां ओस मोकट आसतै करनयां न, जेड़ा सुकडने आला नेई। एस आसतै आऊँ तां एस चाली कन्ने दौड़ना ऐं, लेकन मकसद दे बगैर नेई; आऊँ बी एस चाली मुक्कें कन्ने लड़ना ऐं, लेकन ओस आला लेखा नेई जेड़ा अवा च मुक्कें कन्ने लड़दा ऐ। लेकन आऊँ अपनी जिंदु गी काबू च करना ऐं तां जे आऊँ ओदी बुरी इच्छ्यें दे मताबक नेई चलां कुदै ऐसा नेई उवै के दुए गी शोभ समाचार सनांने दे बाद अप्पुं गै नाम गी मुआई दियां। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ नेई चानां, के तोस एस गल्ल थमां अन जांन रवो, के साड़े सारे बजुर्ग परमेसर थमां लाए दे डीगलें थलै हे, ते सारें दे सारे लाल समुंदर बिचें पार टपे। सारें डीगलें ते समुंदर च, मूसा दा चेला बननें आसतै पवित्रशनांन लीता। सारें उवै रुट्टी खादी जेड़ी परमेसर ने उनेंगी सोर्ग चा दिती। सारें उवै जल पित्ता जेड़ा परमेसर ने उनेंगी दित्ता, किके ओ ओस आत्मिक चट्टान थमां पींदे हे, जेड़ी उन्दे कन्ने-कन्ने चलदी ही, ते ओ चट्टान मसीह हा। लेकन परमेसर उन्दे च मतें सारें उपर खोश नेई हा, एस आसतै ओ संसान गजे च मरी गै। ए गल्लां साड़े आसतै मसाल बनी गेईयां, के जियां उनै लालच कित्ता, उयां अस बुरी चीजें दा लालच नेई करचै। ते नां तोस मूरत पुजने आले बनो, जियां के उन्देचा किन्नें गै बनी गेदे दे हे, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “लोग खाणे-पीने आसतै बैठे, ते मूर्तियें दे चेलें आला लेखा उन्दे अगें नचन लगे।” अस अर किसम दे कंजर कम नेई करचै, जियां उन्देचा कन्ने गै लोकें कित्ते; ते एक देन च त्रेइ जार मरी गै। अस प्रभु गी नेई परखचै, जियां उन्देचा किन्नें गै परख्या, परमेसर ने सप्प पुडानें थमां मारी दित्ते। तोस कोड़कड़ाओ नेई, जेस रीति कन्ने उन्देचा किन्नें गै कोड़कड़ाए, परमेसर ने दूत पेजीयै उनेंगी मारी दित्ता। लेकन ए सारीयां गल्लां, जेड़ीयां उन्दे कन्ने बीतीयां, एक मसाल आले लेखा साड़े बासतै हियां; ते ओ असेंगी चकने रौने आसतै जेड़े अस दुनिया दे खीरी बेलै च रौनयां न लिखीयां गेदियां न। एस आसतै जेड़ा समझदा ऐ, “आऊँ टिके-टकादा ऐं,” ओ चकना रवै; के कुदै डिगी नेई जा। तोस कुसे ऐसी परिख्या च नेई पे, जेड़ी मनुक्ख दे बर्दाश करने थमां बार ऐ। परमेसर विश्वासजोग ऐ; ओ तुसेंगी थुआड़े सैने थमां बार अजमैश बेच नेई पौन देग, लेकन अजमैश दे कन्ने नकास बी करग; के तोस बर्दाश करी सको। एस आसतै, ए मेरे प्यारे वश्वासीयो, मूर्ति पुजा थमां बचे रवो। आऊँ बुद्धिमान समझीयै, थुआड़े कन्ने आखना ऐं, जे केछ आऊँ आखना उसी तोस परखो। प्रभु पोज दे बेलै ओ शुक्रगुजारी दा कटोरा, जेस आसतै अस परमेसर दी शुक्रगुजारी करनयां न; के ओ मसीह दे खून दी पागे दारी नेई? ओ रुट्टी जिसी अस तोड़नयां न, के ओ मसीह दी जेंद दी पागे दारी नेई? एस आसतै, के एक गै रुट्टी ऐ तां अस बी जेड़े मते न, एक जेंद न; किके अस सब उसै एक रुट्टी च पागीदार ओनयां न। इस्राएली लोकें दे बारै च सोचो; के बलि चढ़ांई दी चोजें गी खाणे आले बेदी च शामल नेई? पी आऊँ के आखना ऐ? के ए के मूर्ति दे अगें चाढ़ी दी कुर्बानी केछ ऐ, जां मूरत केछ ऐ? नेई, बस ए, के ओ लोक जेड़े मूर्तियें दे अगें बलि चाढ़दे न; ओ परमेसर आसतै नेई, लेकन दोष्टआत्मायें आसतै चाढ़दे न ते आऊँ नेई चानां, के तोस दोष्टआत्मा दे पागीदार उयो। तोस प्रभु दे कटोरे ते दोष्टआत्मायें दे कटोरे दौनीं बिचा नेई पी सकदे। तोस प्रभु दी मेज ते दोष्टआत्मायें दी मेज दौनीं दे पागीदार नेई ओई सकदे। ऐसा करने कन्ने तोस प्रभु गी गुस्सा चड़ानयां न। असेंगी याद रखना ऐ के अस प्रभु कोलां जादै शक्ति आले नेई ऐंन। सारीयां चीजां मेरे आसतै ठीक ते ऐ न, लेकन सारीयां फायदे दियां नेई; सारीयां चीजां मेरे आसतै ठीक ते ऐ न, लेकन सारीयें चीजें थमां विश्वास दी तर्की नेई ओंदी। कोई अपनी गै पलाई नेई, वरन दुए दी पलाई आसतै बी सोचे। जे केछ कसाईयें दे इत्थैं बिकदा ऐ, ओ खाओ ते ओ कुथुआं दा आया केछ नेई पूछो? तोस खाई सकदे ओ किके पवित्र शास्त्र आखदा ऐ “तरती ते ओसदी परपुरी प्रभु दी ऐ।” ते जेकर गैर वश्वासीयें थमां कोई तुसेंगी तामें लेई सद्दै, ते तोस जाना चाओ, तां जे केछ थुआड़े सामने रखया जा उवै खाओ; ते ओ चीज कुथुआं दा आई केछ नेई पूछो। लेकन जेकर कोई थुआड़े कन्ने आखे, “ए ते मूरत गी बलि कित्ती दी चीज ऐ,” तां ओदे सुनानें आले दे कारन, ते अपनी अन्तर आत्मा दे कारन नेई खाओ। मेरा मतलब, तेरी अन्तर आत्मा नेई, लेकन ओस दुए दी अन्तर आत्मा दे कारन। पला, मेरी अजादी दुए दे वचार कन्ने कि परखी जा? जेकर आऊँ परमेसर दा शुक्र करियै शामल ओना ऐं, तां जेस खाणे लेई आऊँ परमेसर दा शुक्र करियै खनां ऐं, ओदे कारन मेरी बदनामी कि ओंदी ऐ? एस आसतै तोस पवें खाओ, पवें पीओ, पवें जे केछ करो, सारा केछ परमेसर दी मैमा आसतै करो। तोस नां यहूदीयें, नां दुई जातीयें, ते नां परमेसर दी कलीसिया आसतै ठोकर दा कारन बनो। जियां आऊँ बी सारीयें गल्लें च सारें गी खोश रखना ऐं, ते अपना नेई, लेकन मते सारें दा फायदा टूणढनां ऐं, के ओ उद्धार पान! तोस मेरी जेई चाल चलो जियां आऊँ मसीह आला लेखा चाल चलना ऐं। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ थुआड़ी तरीफ करना ऐं, के सारीयें गल्लें च तोस मेरी शिखयें गी याद करदे ओ; ते जेड़ीयां शिखयां मैं तुसेंगी सौमपियां न, उंदा पालन करदे ओ। लेकन आऊँ चानां ऐं, के तोस ए जानी लियो, के अर एक मर्द दा सिर मसीह ऐ, ते जनांनी दा सिर मर्द ऐ, ते मसीह दा सिर परमेसर ऐ। जेड़ा मर्द कलीसिया च सिर खटीयै प्रार्थना जां पविखवाणी करदा ऐ, ओ अपने सिर दा अनादर करदा ऐ। लेकन जेड़ी जनांनी सिर गुआड़े दे प्रार्थना जां पविखवाणी करदी ऐ, ओ अपने पति दा अनादर करदी ऐ, किके ओ सिर दे बाल कटने दे बराबर ऐ। जेकर जनांनी दपटा नेई ओड़े, बाल बी कटाई लै; जेकर जनांनी आसतै बाल कटाना जां मुनन कराना शर्म दी गल्ल ऐ, तां दपटा ओड़े। आं, मर्द गी अपना सिर खटना बाजब नेई, किके ओ परमेसर दा रूप ते मैमा ऐ; लेकन जनांनी मड़द दी शोभा ऐ। किके मर्द जनांनी थमां नेई ओया, लेकन जनांनी मर्द थमां ओई ऐ; ते मर्द जनांनी आसतै नेई बनाया गीया, लेकन जनांनी मर्द आसतै बनाई गेई ऐ। एस आसतै सोर्गदूतें दी अजुरी दे कारन जनांनी गी बाजब ऐ, के अपनी दीनगी दी नशांनीं दी शकल बेच अपने सिर गी खट्टे। तां बी प्रभु च नां ते जनांनी मर्द थमां, ते नां मर्द जनांनी थमां अजाद ऐ। किके जियां जनांनी मर्द थमां ऐ, उयांगै मर्द जनांनी थमां ऐ; लेकन सारीयां चीजां परमेसर थमां न। तोस अप्पुं गै वचार करो, के जनांनी गी गुआड़े सिर परमेसर अगें प्रार्थना करना बाजब लगदा ऐ? आम तौर उपर तोस जांनदे ओ, जेकर मर्द लम्मे बाल रखै, तां ओस आसतै शर्म दी गल्ल ऐ। लेकन जेकर जनांनी लम्मे बाल रखै, तां ओस आसतै शोभा ऐ, किके बाल उसी सिर खटने आसतै दिते गेदे न। लेकन जेकर कोई बैस करना चा, तां ए जानी लै के साड़ी ते परमेसर दी कलीसिया दी ऐसी गै रीति ऐ। ए चतावनी दिन्दे ओई, आऊँ थुआड़ी तरीफ नेई करदा, एस लेई के थुआड़े किट्ठे ओनें कन्ने पलाई नेई, लेकन नुक्सान ओंदा ऐ। किके पैलैं ते आऊँ ए सुनना ऐ, के जेसलै तोस कलीसिया च किट्ठे ओदे ओ, तां थुआड़े च बखेडे ओदे न ते आऊँ एस उपर थुड़ा-थुड़ा विश्वास बी करना ऐ। किके बखेड़े बी थुआड़े च जरुर ओगन, एस लेई के जेड़े लोग थुआड़े च खरे ओंन ओ परकट ओई जांन। जेसलै तोस एक जगा च किट्ठे ओदे ओ तां ए प्रभु पोज खाणे आसतै नेई, किके खाणे दे बेलै एक दुए थमां पैलैं अपना पोजन खाई लैंदे ओ, ओस बेलै कोई पुखा दा रौंदा ऐ, ते कोई नशे च मस्त ओई जंदा ऐ। के खाणे-पीने आसतै थुआड़े कर नेई? जां परमेसर दी कलीसिया गी तोच्छ समझदे ओ, ते जिंदे कोल नेई ऐ उनेंगी टीठ करदे ओ? आऊँ तुसेंगी के आखां? के एस गल्ल च थुआड़ी तरीफ करां? नेई, आऊँ तरीफ नेई करदा। किके ए गल्ल मिगी प्रभु थमां पूजी, ते मैं तुसेंगी बी पजाई दित्ती; के प्रभु यीशु ने जेस राती ओ पड़काया गीया, रुट्टी लेई, ते शुक्र करियै उसी तोड़या ते गलाया, “ए मेरी जेंद ऐ, जेड़ी थुआड़े आसतै ऐ; मेरी याद लेई इयै खंदे रवयो।” इसै चाली ओसने बियारी दे पिछें कटोरा बी लेता, ते गलाया, “ए कटोरा मेरे खून च नमां करार ऐ; जेसलै कदें तोस पीओ, तां मेरी याद लेई इयै करदे रवयो।” किके जेसलै कदें तोस ए रुट्टी खंदे, ते एस कटोरे थमां पींदे ओ, तां प्रभु दी मौत गी जेसलै तकर ओ बापस नेई अवै, प्रचार करदे ओ। एस आसतै जेड़ा कोई नाजायज रीति कन्ने प्रभु दी रुट्टी खा, जां ओदे कटोरे थमां पीऐ, ओ प्रभु दी जेंद ते खून दा पराधी बनग। एस आसतै मनुक्ख अपने आप गी जाची लै ते इसै चाली एस रुट्टी बिचा खा, ते एस कटोरे बिचा पीऐ। किके जेड़ा खंदे-पींदे बेलै प्रभु दी जेंद गी नेई पनछांने, ओ एस खाणे ते पीने च अपने उपर सजा आंनदा ऐ। इसै कारन थुआड़े बेच मते कमजोर ते रोगी न, ते मते सारे मरी बी गै। जेकर अस अपने आप गी जाचचै तां परमेसर थमां सजा नेई लिंदे। लेकन प्रभु असेंगी सजा देईयै सधारदा ऐ, एस आसतै के अस दुनिया दे कन्ने कसुरबार नेई ठैरचै। एस आसतै, ए मेरे विश्वासी प्राओ, जेसलै तोस प्रभु पोज आसतै किट्ठे ओदे ओ, तां एक दुए गी बलगा करो। जेकर कोई पुखा उवै तां अपने कर खाई लै, जेस छा थुआड़ा किट्ठा ओना सजा दा कारन नेई उवै। बाकी गल्लें गी आईयै सखागा। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ नेई चानां के तोस आत्मिक वरदानें दे बारै च अनजांन रवो। तोस जांनदे ओ, के जेसलै तोस दुई जाती हे, तां गूंगी मूरतयें दे पिछें जियां चलाए जंदे हे उयांगै चलदे हे। एस आसतै आऊँ तुसेंगी चतावनी दिना ऐं के जेड़ा कोई परमेसर दी आत्मा दी अगुआई कन्ने बोलदा ऐ, ओ नेई आखदा के यीशु श्रापित ऐ; ते नां कोई पवित्र आत्मा दे बगैर आखी सकदा ऐ के यीशु प्रभु ऐ। वरदान तां केई किसम दे न, लेकन आत्मा एक गै, ते सेवा बी केई किसम दी ऐ लेकन प्रभु एक गै; ते परमेसर थमां असरदार दे कम केई किसम दे न, लेकन परमेसर एक गै, जेड़ा सबनी च अर किसम दा असर पैदा करदा ऐ। लेकन सबनी गी फायदा पजाने आसतै अर एक गी आत्मा दी लो दित्ती जंदी ऐ। किके एक गै आत्मा थमां बुद्धि दियां गल्लां दित्तियां जंदियां न, ते दुए गी उसै आत्मा दे मताबक ज्ञान दियां गल्लां। ते कुसे गी उसै आत्मा कन्ने विश्वास; ते कुसे गी उसै आत्मा कन्ने चंगा करने दा वरदान दित्ता जंदा ऐ। पी कुसे गी चमत्कार दे कम करने दी शक्ति, ते कुसे गी पविखवाणी दी, ते कुसे गी आत्मा दी परख, ते कुसे गी मती किसम दी पाषा, ते कुसे गी पाषें दा मतलब सनाना। लेकन ए सब असरदार कम उवै एक आत्मा करांदा ऐ, ते जिसी जेड़ा चांदा ऐ ओ बंडी दिन्दा ऐ। किके जेस चाली जेंद ते एक ऐ ते ओदे अंग मते सारे न, ते ओस जिंदु दे सारे अंग मते ओनें उपर बी सारे मिलीयै एक गै जेंद ऐ, उसै चाली सब विश्वासी मिलीयै मसीह च एक जिंदु आला लेखा न। किके असैं सारे के यहूदी, के दुई जाती, के दास, के अजाद, एक गै आत्मा थमां एक जेंद ओनें आसतै पवित्रशनांन लेता, ते असैं सारें गी एक गै आत्मा मिले दा ऐ। एस आसतै जिंदु च एक गै अंग नेई, लेकन मते सारे न। जेकर पैर आखन, “आऊँ अथ्थ नेई, एस लेई जिंदु दा अंग नेई,” तां के ओ एस कारन जिंदु दा अंग नेई? जेकर कन आखे, “आऊँ आख नेई, एस लेई जिंदु दा अंग नेई,” तां के ओ एस कारन जिंदु दा अंग नेई? जेकर सारी जेंद आख गै ओंदी तां सुनना कुथुंआं दा ओंदा? जेकर सारी जेंद कन गै ओंदी, तां सूंघना कुथुंआं दा ओंदा? लेकन सच्चें गै परमेसर ने अंगें गी अपनी मर्जी दे मताबक एक-एक करियै जेंद च रखे दा ऐ। जेकर ओ सारे एक गै अंग ओदे, तां जेंद नेई ओदी। लेकन ऊन अंग मते सारे न, पर जेंद एक गै। आख अथ्थ गी नेई आखी सकदी, “मिगी तेरी जरुरत नेई,” तां नां सिर पैरें गी आखी सकदा ऐ, “मिगी तेरी जरुरत नेई।” लेकन जिंदु दे ओ अंग जेड़े दुए थमां कमजोर लगदे न, ओ मते गै जरुरी न, ते जिंदु दे जिनैं अंगें गी अस आदर दे जोग नेई समझनयां न उनेंगी गै अस मता आदर दिनयां न; ते साड़े शैल नेई लबने आले अंग ओर बी मते शैल ओई जंदे न, पी बी साड़े शैल अंगें गी एस दी जरुरत नेई। लेकन परमेसर ने जेंद गी ऐसा बनाई दिते दा ऐ, के जेस अंग गी आदर दी कमी ही उसै गी ओर बी मता आदर दिता। तां जे जिंदु च फोट नेई पवै, लेकन अंग एक दुए दी बराबर चेंता करन। एस आसतै जेकर एक अंग गी दोख लगा दा ऐ, तां सारे अंग ओदे कन्ने दोख करदे न; ते जेकर एक अंग दी बड़ाई ओंदी ऐ, तां ओदे कन्ने सारे अंग नंद मनांदे न। इसै चाली तोस सारे मिलीयै मसीह दी जेंद ओ, ते लग-लग ओदे अंग ओ; ते परमेसर ने कलीसिया च लग-लग मनुक्ख पक्के कित्ते दे न; पैलैं प्रेरित, दुए पविख्व्क्ते, त्रिये शिख्या देने आले, पी चमत्कार दे कम करने आले, पी चंगा करने आले, ते उपकार (सेवा ते मदद करने आले), ते परबंध करने आले, ते लग-लग किसम दी पाषा बोलने आले। के सारे प्रेरित न? के सारे पविखवक्ता न? के सारे शिखया देने आले न? के सारे चमत्कार दे कम करने आले न? के सारें गी चंगा करने दा वरदान मिले दा ऐ? के सारे लग-लग किसम दी पाषा बोलदे न? के सारे तरजमा करदे न? तोस बड्डे थमां बड्डे वरदानें दी इच्छ्यां च रवो। लेकन आऊँ तुसेंगी ओर बी सारें शा छैल रस्ता दसना ऐं। जेकर आऊँ मनुक्खें ते सोर्गदूतें दी बोलियां बोलां, ते प्यार नेई रखां, तां आऊँ ठनकदी पीतल, ते छन-छन करने आली झाँझ ऐं। ते जेकर आऊँ पविखवाणी करी सक्कां, ते सारे पेदें ते सारे किसम दे ज्ञान गी समझां, ते मिगी इत्थैं तकर पूरा विश्वास उवै, के आऊँ पाड़ें गी टाई दियां, लेकन प्यार नेई रखां, तां आऊँ केछ बी नेई। जेकर आऊँ अपनी पूरी तन्न दौलत गरीबें गी खलाई दियां, जां अपनी जेंद जलाने आसतै देई दियां, ते प्यार नेई रखां, तां मिकी केछ बी फायदा नेई। प्यार सबर करने आला ऐ, ते क्रपा करने आला ऐ; प्यार जलन नेई करदा, प्यार अपनी बड़ाई नेई करदा, ते फसोंदा नेई, ओ दुए गी बे आदरा नेई करदा, ओ अपनी पलाई नेई चांदा, चेडदा नेई, बुरा नेई मनदा। गन्दे कम उपर खोश नेई ओंदा, लेकन सच्चाई उपर खोश ओंदा ऐ। ओ सारीयां गल्लां बर्दाश करी लैंदा ऐ, सारीयें गल्लें दा विश्वास करदा ऐ, सारीयें गल्लें दी आस रखदा ऐ, सारीयें गल्लें च सबर रखदा ऐ। प्यार कदें टलदा नेई; पविख्वानीयां ओंन, तां खतम ओई जागन; पाषां खत्म ओई जागन; ज्ञान उवै, तां मिटी जाग। किके साड़ा ज्ञान धुरा ऐ, ते साड़ी पविखवाणी धुरी ऐ; लेकन जेसलै सर्व सेध औग, तां धुरा पन मिटी जाग। जेलै आऊँ बच्चा हा, तां आऊँ बच्चें आला लेखा बोलदा हा, बच्चें आला लेखा मन ते समझ ही; लेकन जेसलै सयाना ओई गीया, तां बच्चें आलियां गल्लां छुड़ी दित्तियां। अयें तकर अस परमेसर दे बारै च सब केछ नेई जांनदे असेंगी शीशे च तूंदला जियां लबदा ऐ, लेकन ओस बेलै मुहआँ मुंह दिखगे; एस बेलै मेरा ज्ञान धुरा ऐ, लेकन ओस बेलै ऐसी पूरी रीति कन्ने पनछानगा, जियां आऊँ पनछानयां गेदा ऐं लेकन ऊन विश्वास, आस, प्यार ए त्रोयै अटल न, लेकन इंदे सबनी च बड़ा प्यार ऐ। एक दुए कन्ने प्रेम करने दी पूरी कोष्ट करो, ते आत्मिक वरदानें दी इच्छ्यां च रवो खास करियै ए, के पविखवाणी करो। किके जेड़ा दुई पाषें च गल्लां करदा ऐ; ओ मनुक्खें कन्ने नेई, लेकन परमेसर कन्ने गल्लां करदा ऐ; एस लेई के ओस दियां गल्लां कोई नेई समझदा; किके ओ पेद दियां गल्लां आत्मा च ओईयै बोलदा ऐ। लेकन जेड़ा पविखवाणी करदा ऐ, ओ वश्वासीयें दे विश्वास दी तरकी, ते औसला, ते तसली दियां गल्लां आखदा ऐ। जेड़ा दुई पाषा च गल्लां करदा ऐ, ओ अपने गै विश्वास दी तरकी करदा ऐ; लेकन जेड़ा पविखवाणी करदा ऐ, ओ कलीसिया दे वश्वासीयें दी विश्वास दी तरकी करदा ऐ। आऊँ चानां ऐं, के तोस सारे दुई पाषें च गल्लां करो, लेकन एस थमां जादै ए चानां ऐं के पविखवाणी करो; किके जेकर दुई पाषा बोलने आला कलीसिया दी तरकी आसतै तरजमा नेई करै तां पविखवाणी करने आले ओस थमां बद ऐ। एस आसतै ए विश्वासी प्राओ, जेकर आऊँ थुआड़े कोल आईयै दुई पाषें च गल्लां करां, ते परमेसर दियां परकट कित्तियां गल्लां, जां ज्ञान, जां पविखवाणी, जां शिखया दियां गल्लां थुआड़े कन्ने नेई करां, तां मेरे थमां तुसेंगी के फायदा ओग? इसै चाली जेकर गानें-बजानें आलियां चीजें चा बाज निकलदी ऐ, जियां बैंसली, जां बीन, जेकर उन्दे सूरें च पेद नेई उवै तां जेड़ा बाजा ओ बजाया जंदा ऐ, ओ कियां पनछानयां जाग? ते जेकर तुतडी दी बाज साफ़ नेई उवै, तां कोन योद्द आसतै त्यारी करग? इयां गै तोस बी जेकर जिभ थमां साफ़-साफ़ पाषा नेई आखो, तां जे केछ आखया जंदा ऐ ओ कियां समझया जाग? तोस तां अवा च गल्लां करने आले बनें। दुनिया च मतीयां सारीयां पाषां न मगर सबनी दा केछ न केछ मतलब जरुर ऐ। एस आसतै जेकर आऊँ कुसे पाषा दा मतलब नेई समझां, तां बोलने आले दी नजर च परदेसी ओगा; ते बोलने आला मेरी नजर च परदेसी ओग। एस आसतै तोस बी जेलै आत्मिक वरदानें दी इच्छ्यां च ओं, तां ऐसे वरदान पानें दी इच्छ्यां करो जेस थमां कलीसिया दे वश्वासीयें दे विश्वास दी तरकी उवै। एस कारन जेड़ा दुई पाषा बोलै, तां ओ प्रार्थना करै, के ओसदा तरजमा बी करी सकै। एस लेई जेकर आऊँ दुई पाषा च प्रार्थना करां, तां मेरी आत्मा प्रार्थना करदी ऐ, लेकन मेरी बुद्धि कम नेई करदी। तां के करना चाईदा? आऊँ आत्मा थमां बी प्रार्थना करगा, ते बुद्धि थमां बी प्रार्थना करगा; आऊँ आत्मा थमां बी गागा, ते बुद्धि थमां बी गागा। नेई तां जेकर तू आत्मा कन्ने गै शुक्र करगा, तां अज्ञानी तेरे शुक्र उपर आमीन कियां आखघ? किके ओ तां नेई जानदा, के तू के आखे करना ऐ? तू तां सचें गै शुक्र करै करना ऐ, लेकन दुए दे विश्वास दी तरकी नेई ओंदी। आऊँ अपने परमेसर दा शुक्र करना ऐ, के आऊँ थुआड़े सारें थमां जादै दुई पाषा च बोलना ऐ। लेकन कलीसिया च दुई पाषा च दस जार गल्लां आखने थमां ए मिगी ओर बी छैल लगदा ऐ, के दुए गी सखाने आसतै ऐसीयां गल्लां बोलां जिनेंगी लोक समझी सकन। ए विश्वासी प्राओ, तोस समझ च बच्चें आला लेखा नेई बनो; पी बी बराई च तां बच्चे रवो, लेकन समझ च सयानें बनो। पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, के प्रभु आखदा ऐ, “आऊँ दुई पाषा बोलने दे थमां, ते बगाने मुंह थमां इनें लोकें कन्ने गल्लां करगा तां बी ओ मेरी नेई सुनगन।” एस आसतै दुई पाषां वश्वासीयें आसतै नेई, लेकन अविश्वासीयें आसतै नशांनी ऐ; ते पविखवाणी अविश्वासीयें आसतै नेई, लेकन वश्वासीयें आसतै नशांनी ऐ। जेकर कलीसिया एक जगा उपर किट्ठी उवै, ते सारें दे सारे दुई पाषा बोलन, ते बार आले जां अवश्वासी लोक कोल आई जांन तां के तुसेंगी ओ पागल नेई आखघन? लेकन जेकर सारे पविखवाणी करन लगन, ते कोई अवश्वासी जां बार आले मनुक्ख कोल आई जांन, तां ओ जानी लैगन के ओ अप्पुं पापी न ते थुआड़े बोलनें दे कारन ओ अपनी जिंदड़ी दे रस्तें गी बदलने दी इच्छ्यां करगन। एस चाली ओसदे मन दे पेद परकट ओई जागन, ते ओस बेलै ओ मुंह दे पार पेईयै परमेसर गी मत्था टेकया, ते मन्नी लैग, के सच्चें गै परमेसर थुआड़े बेच ऐ। एस आसतै ए विश्वासी प्राओ, के करना चाईदा? जेसलै तोस राधनां लेई किट्ठे ओदे ओ, तां अर एक दे एर्दें च पजन जां प्रचार, जां दुई पाषा, जां परमेसर थमां परकट कित्ती दी गल्ल, जां दुई पाषा दा मतलब सनाना रौंदा ऐ। सारा केछ आत्मिक तरकी आसतै ओना चाईदा। जेकर दुई पाषा च गल्लां करनयां ओंन, तां दो-दो, जां मते ओंन तां त्रै-त्रै जनें बारी-बारी बोलन, ते एक मनुक्ख तरजमा करै। लेकन जेकर तरजमा करने आला नेई उवै, तां दुई पाषा बोलने आला कलीसिया च चोप्प रवै, ते अपने मन थमां, ते परमेसर कन्ने गल्लां करै। पविख्ब्तें चा दो जां त्रै बोलन, ते बाकी लोक उन्दे वचन गी परखन के ओ पवित्र शास्त्र दे मताबक ऐ जां नेई। लेकन जेकर दुए उपर कोई गल्ल जेड़ा थुआड़े च बैठे दा ऐ, केछ परमेसर दी गल्ल परकट उवै, तां पैला चोप्प ओई जा। किके तोस सारे एक-एक करियै पविखवाणी करी सकदे ओ, तां जे सारे सीखन ते सारे औसला पांन। पविख्ब्क्तें चोप्प रौने दी इच्छ्यां करनी चाईदी के ओ दुए गी बी बोलने दा मौका दियै। किके परमेसर गड़बड़ी दा नेई, लेकन शान्ति दा परमेसर ऐ। जियां पवित्र लोकें दी सारी कलीसिया च ऐ। जनांनीयां कलीसिया दी सभा च चोप्प रौन, किके उनेंगी गल्लां करने दा उक्म नेई, लेकन दीन रौने दा उक्म ऐ, जियां कनून च लिखे दा बी ऐ। जेकर ओ केछ सीखना चांन, तां कर च अपने-अपने पति थमां पूछन, किके जनांनी दा कलीसिया च गल्लां करना शर्म आली गल्ल ऐ। के परमेसर दा संदेश थुआड़े छा गै नेई शुरू ओया ते सेर्फ थुआड़े तकर गै नेई पूजया। जेकर कोई मनुक्ख अपने आप गी पविखवक्ता जां आत्मिक जना समझै, तां ए जानी लै, के जेड़ीयां गल्लां आऊँ तुसेंगी लिखना ऐं, ओ प्रभु दे उक्म न। लेकन जेकर कोई इनें मेरीयें गल्लें उपर विश्वास नेई करदा तां ओदे उपर बी विश्वास मत करो। एस आसतै ए विश्वासी प्राओ, पविखवाणी करने दी इच्छ्यां च रवो ते दुई पाषा बोलने आसतै मन्ना नेई करो; लेकन सारीं गल्लां सेई ते तरीके कन्ने कित्तियां जांन। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ तुसेंगी उवै शोभ समाचार सुनानां ऐ, जेड़ा पैलैं सनाई चुके दा ऐं, जिसी तुसें मन्नी बी लेत्ता हा ते जेस च तोस टिके दे बी ओ। उसै थमां थुआड़ा उद्धार बी ओंदा ऐ, जेकर ओस शोभ समाचार गी जेड़ा मैं तुसेंगी सनाया हा याद रखदे ओ; नेई तां थुआड़ा विश्वास करना बेकार ओआ। एस कारन मैं सबनी थमां पैलैं तुसेंगी उवै गल्ल पजाई दित्ती, जेड़ी मिकी पूजी ही, के पवित्र शास्त्र दे वचन दे मताबक यीशु मसीह साड़े पापें आसतै मरी गीया, दबया गीया, ते पवित्र शास्त्र दे मताबक त्रिये देन जिंदा बी ओई गीया। जिंदे ओनें कोलां बाद कैफा गी ते पी बारें चेलें गी लबया। पी ओ पंज सौ थमां मते चेलें गी किट्ठा लबया, जिंदे चा मते सारे अयें तकर जिंदे न लेकन केछ मरी गेदे। पी ओ याकूब गी लबया ओस बेलै प्रेरितें गी लबया। सारें थमां बाद मिगी बी लबया जेड़ा एक बखरे चाली कन्ने प्रेरित बनयां। किके आऊँ प्रेरितें च सबनी थमां कहट कीमत आला ऐं, वरन चेला खुआने दे काबल बी नेई, किके मैं परमेसर दी कलीसिया दे वश्वासीयें गी सताया हा। लेकन आऊँ जे केछ बी ऐं, परमेसर दी क्रपा थमां ऐं। ते ओसदी क्रपा जेड़ी मेरे उपर ओई, ओ बेकार नेई ओई; लेकन मैं उनै सबनी प्रेरितें थमां मती मेंनत बी कित्ती; तां बी ए मेरे थमां नेई ओआ लेकन परमेसर दी क्रपा थमां जेड़ी मेरे उपर ही। एस आसतै पवें आऊँ ऐं, पवें ओ ओंन, अस इयै प्रचार करनयां न, ते इसै उपर तुसें विश्वास बी कित्ता ऐ। एस आसतै जेसलै के मसीह दा ए प्रचार कित्ता जंदा ऐ, के ओ मरें दे बिचा जिंदा ओया, तां थुआड़े चा किन्नें कि आखदे न, के मरें दे बिचा जिंदा ओना ऐ गै नेई? जेकर मरें दे बिचा जिंदा ओना ऐ गै नेई, तां मसीह बी जिंदा नेई ओया। ते जेकर मसीह जिंदा नेई ओया, तां साड़ा प्रचार करना बी बेकार ऐ, ते थुआड़ा विश्वास करना बी बेकार ऐ। वरन अस परमेसर दे चुठे गवाह बनें; किके असैं परमेसर दे बारै च ए गुआई दित्ती के ओसने मसीह गी जिंदा कित्ता, जेकर जिंदा नेई कित्ता, तां मोड़दे जिन्दे बी नेई ओदे। जेकर मोड़दे जिंदे नेई ओदे, तां मसीह बी नेई जिंदा ओया; ते जेकर मसीह नेई जिंदा ओया, तां थुआड़ा विश्वास बेकार ऐ, ते तोस अयें तकर अपने पापें च फसे दे ओ। वरन जेड़े मसीह च मरी गै उंदा उद्धार नेई ओया, ते ओ परमेसर कोलां मेशा आसतै लग्ग ओई गै। जेकर अस सेर्फ एस जिंदड़ी च मसीह थमां आस रखदे न तां अस सारें मनुक्खें थमां जादै बद नसीब ओं। लेकन सच्चाई ए ऐ के परमेसर ने मसीह गी मोड़दें चा जिंदा कित्ते दा गेदा ऐ, तां पक्का जेड़े मरी दे न ओ उनेंगी बी जिंदा करग। किके जियां आदम दे पाप थमां मौत आई, उयांगै मसीह थमां मरें दें बिचा जिंदा ओना बी आया। ते जियां आदम च सारे मरदे न, उयांगै मसीह च सारे जिंदे कित्ते जागन। लेकन अर एक अपनी-अपनी बारी च जिंदा ओग पैलैं मसीह जिंदा ओग, पी मसीह दे दवारा औने उपर ओदे लोग बी जिंदे ओगन। एस दे बाद दुनिया दा ऐन्त ओग। ओस बेलै ओ सारी प्रधानता, ते सारा अख्त्यार, ते शक्ति दा ऐन्त करियै राज गी पिता परमेसर दे अथ्थ च सौंपी देग। किके जेसलै तकर ओ अपने बैरीयें गी अपने पैरें दे थलै नेई लेई अवै, ओस बेलै तकर मसीह दा राज करना जरुरी ऐ। सारें थमां खीरी बैरी जेड़ा पूरी चाली कन्ने नाश कित्ता जाग, ओ मौत ऐ। पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ “परमेसर ने सारा केछ ओदे पैरें थलै करी दिता ऐ,” लेकन जेसलै ओ आखदा ऐ के सारा केछ ओदे दीन करी दित्ता ऐ, तां ए साफ़, ऐ के जेस ने सारा केछ ओदे दीन करी दित्ता, ओ अप्पुं एस कम्में छा लग्ग रिया। ते जेसलै सारा केछ मसीह दे दीन ओई जाग, तां पुत्तर अप्पुं बी परमेसर दे दीन ओई जाग, जेस ने सारा केछ मसीह दे दीन करी दित्ता, तां जे सारें च परमेसर सारा केछ उवै। अगर मोड़दे जिंदे नेई कित्ते जागन तां जेड़े लोग मरें दें आसतै पवित्रशनांन लैंदे न, ओ के करगन? जेकर मोड़दे जिंदे ओदे गै नेई तां पी कि उन्दे लेई पवित्रशनांन लैंदे न? ते अस बी कि अर बेलै खतरे च पेदे रौनयां न? ए विश्वासी प्राओ, आऊँ अर देन मारे जाने दे खतरे च रौंना ऐं। आऊँ ए सच्च आखे करना असल च आऊँ खोश ऐं किके तोस यीशु मसीह उपर परोसा करदे ओ। जेकर आऊँ मनुक्ख दी रीति उपर इफिसुस शैर च जंगली पशुयें जिये लोकें कन्ने लड़या, तां मिगी के फायदा ओया? जेकर मोड़दे जिंदे नेई कित्ते जागन जियां कावत ऐ, “तां आओ, खाचै-पीचै, किके कल तां मरी गै जाना।” तोखा नेई खायो, “बुरी संगति अच्छे चाल चलन गी बगाड़ी दिन्दी ऐ।” तार्मिकता आसतै बीजी जाओ ते पाप नेई करो; किके केछ ऐसे न जेड़े परमेसर गी नेई जांनदे। आऊँ तुसेंगी शर्मिंदा करने आसतै ए आखना ऐ। ऊँन कोई ए आखघ, “मोड़दे कियां जिंदे ओदे न, ते केड़ी जेंद च औंदे न?” ए निर्बुद्धि! जे केछ तू मिटी च रानां ऐं, जेसलै तकर दबे दा दाना मरे नेई ओ जिंदा नेई कित्ता जंदा। ते जे तू रानां ऐं, ए ओ जेंद नेई जेड़ी पैदा ओनें आली ऐ, लेकन निरा दाना ऐ, पवें कनंक दा, पवें कुसे ओर नाज दा। लेकन परमेसर अपनी मर्जी दे मताबक उसी जेंद दिन्दा ऐ, ते अर एक बी गी ओसदी खास जेंद। सारीयां जिंदु एक जेईयां नेई; लेकन मनुक्खें दी जेंद बखरी ऐ, डंगरें दी जेंद बखरी ऐ; पैंछीयें दी जेंद बखरी ऐ; मछीयें दी जेंद बखरी ऐ। सोर्गीय जेंद ऐ, ते तरती दी जेंद बी ऐ। लेकन सोर्गीय जिंदु दी मैमा बखरी ऐ, ते तरती दी जिंदु दी मैमा बखरी। सूरज दी मैमा बखरी ऐ, चण दी मैमा बखरी ऐ, ते तारें दी मैमा बखरी ऐ, किके एक तारे थमां दुए तारे दी मैमा च फर्क ऐ। मोड़दें दा जिंदा ओना बी ऐसा गै। जेंद नाशवान आलत च राई जन्दी ऐ, ते अविनाशी आलत च जींदी ओई जन्दी ऐ। ओ बे आदर कन्ने राई जन्दी ऐ, ते मैमा दे कन्ने जींदी ओई जन्दी ऐ; कमजोरी दे कन्ने राई जन्दी ऐ, ते शक्ति दे कन्ने जींदी ओई जन्दी ऐ। मिट्टी आली जेंद राई जन्दी ऐ, ते आत्मिक जेंद जींदी ओई जन्दी ऐ; जेलै के मिट्टी आली जेंद ऐ, तां आत्मिक जेंद बी ऐ। ऐसा गै पवित्र शास्त्र च बी लिखे दा ऐ, “पैला मनुक्ख, मतलब आदम, जिंदा प्राणी बनया” ते खीरी आदम, मसीह मेशा दी जिंदड़ी देने आला बनया। ऊन साड़े कोल मिट्टी आली जेंद ऐ, एस दे बाद असेंगी आत्मिक जेंद दिती जाग। पैला मनुक्ख तरती थमां मतलब मिट्टी दा हा; दुआ मनुक्ख सोर्ग दा ऐ। जियां ओ मिट्टी दा हा, उयांगै ओ बी ऐ न जेड़े मिट्टी दे न; ते जियां ओ सोर्ग आली जिंदु दा हा, उयांगै ओ बी सोर्ग दे न। ते जियां असैं ओसदा रूप जेड़ा मिट्टी दा हा तारण कित्ता उयांगै ओस सोर्ग दी जेंद दा रूप बी तारण करगे। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ ए आखना ऐं के मास ते खून परमेसर दे राज दे अक्कदार नेई ओई सकदे, ते नेई नाशवान अविनाशी दा अक्कदार ओई सकदा ऐ। दिखो, आऊँ थुआड़े कन्ने पेद दी गल्ल आखना ऐं; के अस सारे ते नेई मरगे, लेकन सारे बदली जागे, ते ए पल पर च, अख चमकदै गै खीरी तुतडी बजदे गै ओग किके तुतडी बजाई जाग ते मोड़दे अविनाशी आलत च जिन्दे कित्ते जागन, ते अस बदली जागे। किके जरुरी ऐ, के ए नाशवान जेंद अविनाशी जेंद गी पाई लै, ते ए मरने आली जेंद अमर जेंद गी पाई लै। ते जेसलै ए नाशवान जेंद अविनाशी जेंद गी पाई लैग, ते ए मरने आली अमर जेंद गी पाई लैग, ओस बेलै ओ वचन जेड़ा पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, पूरा ओई जाग। “जै ने मौत गी निंगली लेता। ए मौत, तेरी जै कुत्थें रेई? ए मौत, तेरा डंग कुत्थें रिया?” मौत दा डंग पाप ऐ, ते पाप दा जोर कनून ऐ। लेकन परमेसर दा शुक्र उवै, जेड़ा असेंगी साड़े प्रभु यीशु थमां जीत दिन्दा ऐ। एस आसतै ए मेरे प्यारे विश्वासी प्राओ, पक्के ते टिके दे रवो, ते प्रभु दे कम च मेशा जोश कन्ने बददे जाओ, किके ए जांनदे ओई, के थुआड़ी मेंनत प्रभु च बेकार नेई ऐ। ऊँन ओस दान दे बारै च जेड़ा यरूशलेम दे पवित्र लोकें आसतै किट्ठा कित्ता जंदा ऐ, जेड़ा उक्म मैं दान दे बारै गलातिया दे लाके दी कलीसिया गी दित्ता, उयांगै तोस बी करो। हफ्ते दे पैले देन थुआड़े चा अर एक अपनी-आमदनी दे मताबक केछ अपने कोल रखा करो, के मेरे औने उपर चंदा किट्ठा नेई करना पवै। ते जेसलै आऊँ औगा, तां जिनैं गी तोस देना चागे उनेंगी आऊँ चिट्ठीयां देईयै पेजी देगा, के थुआड़ा दान यरूशलेम पजाई देंन। ते जेकर मेरा जाना बी बाजब ओया, तां ओ मेरे कन्ने जागन। ते आऊँ मकिदुनिया लाके थमां ओईयै थुआड़े कोल औगा, किके मिगी मकिदुनिया ओईयै जाना गै। लेकन ओई सकै के थुआड़े इत्थैं गै रेई पवां ते ठंड दा मोसम थुआड़े इत्थैं कटां, ओस बेलै जेस पासेगी मेरा जाना ओग, ओस पासेगी जाने लेई मेरी मदद करियै मिगी पजायो। अगर परमेसर दी मर्जी ऐ तां आऊँ बाद बेच थुआड़े कोल औगा तां जे जादै चेर थुआड़े कन्ने रेई सकां एदे बजाए के ऊन थुड़े बेलै आसतै मुलाका त करी सकां। लेकन आऊँ पिन्तेकुस्त दे तहयार तकर इफिसुस शैर च रौगा, किके मेरे आसतै उत्थें सेवा दा एक बड़ा ते फायदेमन्द सेवा करने दा मौका ऐ, आलां के वरोधी मते सारे न। जेकर तीमुथियुस थुआड़े कोलां औग, तां ओस आदर दे कन्ने ओदा सवागत करना, किके ओ मेरे आला लेखा प्रभु दी सेवा दा कम करदा ऐ। एस आसतै कोई उसी तोच्छ नेई समझै, लेकन उसी सेवा आसतै केछ देईयै खुशी कन्ने एस बक्खी पजाई देना, के ओ मेरे कोल आई जा; किके आऊँ ओसदा इंतजार करै करना ऐं, के ओ विश्वासी प्राऐं दे कन्ने अवै। ते विश्वासी प्रा अपुल्लोस कन्ने मैं मती अर्ज कित्ती ऐ के थुआड़े कोल विश्वासी प्राऐं दे कन्ने जा; लेकन ओसने एस बेलै जाने दी कोई इच्छ्यां नेई कित्ती, लेकन जेसलै उसी मौका मिलग, ओस बेलै आई जाग। बिजे दे रवो, विश्वास च टिके रवो, इम्त रखो, विश्वास च तकड़े ओई जायो। जे केछ करदे ओ प्यार कन्ने करो। ए विश्वासी प्राओ, तोस स्तिफनुस दे कराने गी जांनदे ओ, के ओ अखाया लाके दे पैले विश्वास न, ते पवित्र लोकें दी सेवा आसतै त्यार रौंदे न। एस लेई आऊँ थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं के इयै जें दे दीन रवो, वरन अर एक दे जेड़ा एस कम च मैनती ते साड़े कन्ने सेवा दा कम करदा ऐ। आऊँ स्तिफनुस ते फूर्तूनातुस ते अखईकुस दे औने उपर खोश ऐं, किके उनै थुआड़ी घटी गी पूरा कित्ता ऐ। उनै मेरी ते थुआड़ी आत्मा गी चैन दित्ता ऐ, एस लेई ऐसे लोकें दा आदर करो। आसिया दे लाके दी कलीसियें थमां तुसेंगी नमश्कार, अक्विला ते ओसदी पत्नी प्रिसकिल्ला दा ते उन्दे कर दी कलीसिया दा बी तुसेंगी प्रभु च मता-मता नमश्कार! सारें विश्वासी प्राऐं दा तुसेंगी नमश्कार। एक दुए कि प्यार कन्ने नमश्कार करो। आऊँ पौलुस दा अपने अथ्थ कन्ने लिखे दा नमश्कार। साड़े प्रभु, आ! प्रभु जेड़ा कोई साड़े प्रभु कन्ने प्यार नेई रखै तां ओ श्रापित उवै। प्रभु यीशु दी क्रपा थुआड़े उपर ओंदी रवै। मेरा प्यार प्रभु यीशु च थुआड़े कन्ने रवै। आमीन। पौलुस थमां जेड़ा परमेसर दी मर्जी क्न्ने मसीह यीशु दा प्रेरित ऐ, ते मसीह प्रा तीमुथियुस थमां परमेसर दी ओस कलीसिया दे नां, जेड़ी कुरिन्थुस शैर च ऐ, ते साड़े अखाया दे लाकें दे सारें पवित्र लोकें दे नां, साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। साड़े प्रभु यीशु मसीह दे पिता, ते परमेसर दा शुकर ऊऐ, जेड़ा क्रपा दा पिता, ते अर चाली दी शान्ति दा पिता ऐ। ओ साड़े सारें संकटें च शान्ति दिंदा ऐ; तां जे अस ओस शान्ति दे कारन जेड़ी परमेसर असेंगी दिंदा ऐ, उनेंगी बी शान्ति देई सकचै, जेड़े कुसे केसम दे संकट च ओंन। किके जियां अस मसीह दे दुखें च मते शामल ओनयां न, उयांगै साड़ी शान्ति बेच बी मसीह थमां मते शामल ओनयां न। जेकर अस संकट पोगनयां न, तां ए थुआड़ी शान्ति ते मुक्ति आसतै ऐ; ते जेकर असेंगी शान्ति मिलदी यै, तां ओ थुआड़ी शान्ति आसतै ऐ; जेसदे असर कन्ने तोस सबर दे कन्ने उनै संकटें गी जरी लैंदे ओ, जिनेंगी अस बी जरनयां न। ते साड़ी आस थुआड़े बारै च पक्की ऐ; किके अस जाननयां न, के तोस जियां साड़े दुखें च शामल ओ, उयांगै शान्ति च बी शामल ओ। ए मसीह विश्वासी प्राओ, अस नेई चानयां के तोस साड़े ओस संकट थमां अनजांन रवो, जेड़ा आसिया दे लाकें च साड़े उपर पिया; के अस इनें पारे बोझ कन्ने दबोई गेदे हे, जेड़ा साड़े बर्दाश कोलां बार हा, इत्थैं तकर के अस जीनें दी मेंद बी छुड़ी बैठे दे हे। लेकन असैं अपने मन च समझी लेता हा, के असैं मरी जाना ऐ, तां बी असैं अपना परोसा ओस परमेसर च रखया जेड़ा मोदें गी जिन्दा करदा ऐ। उसै असेंगी मौत दे इनें बड्डे संकट थमां बचाया, ते बचाग; ते ओस थमां साड़ी ए आस ऐ, के ओ अगें बी असेंगी बचांदा रौग। ते तोस बी मिलीयै प्रार्थना च साड़ी मदद करगे, के जेड़ा वरदान मतें सारें थमां असेंगी मिलया, ओदे कारन मते लोग साड़ी बक्खी दा शुकर करन। किके अस अपनी अन्तर आत्मा दी एस गवाई उपर कमंड करनयां न, के दुनिया च ते खास करियै थुआड़े बेच साड़ा चाल चलन परमेसर दे काबल ऐसी पवित्र ते सच्चाई कन्ने हा, जेड़ा इन्सान दी अक्ल कन्ने नेई लेकन परमेसर दी क्रपा दे कन्ने हा। अस तुसेंगी ओर केछ नेई लिखदे, सेर्फ उवै जेड़ा तोस पढ़दे जां समझदे बी ओ, ते मिकी आस ऐ के, खीरी तकर बी समझदे रौगे। जियां थुआड़े चा किन्नें गै मन्नी लेता ऐ, के अस थुआड़े कमंड दा कारन ओ, उयांगै तोस बी प्रभु यीशु दे बापस औने दे देन साड़े आसतै कमंड दा कारन बनगे। इसै परोसे कन्ने आंऊँ चांना ऐं, के पैलैं थुआड़े कोल अवां; के तुसेंगी एक ओर दान मिलै; मैं ए सोचा हा के थुआड़े कोलां आईयै मकिदुनिया दे लाकें गी जां, ते पी मकिदुनिया दे लाकें थमां थुआड़े कोल अवां, ते तोस मिकी यहूदीया दे लाकें आली बखी दूर तकर पजागे। एस आसतै मैं ए जेड़ी इच्छा कित्ती ही तां के मैं चलाकी दसी? जां जे करना चांना ऐं के शरीर दे मताबक करना चांना ऐं, के आंऊँ गल्ल च आं, आं बी करां ते नां, नां बी करां? लेकन परमेसर मानदार ऐ, के साड़े ओस वचन च जेड़ा थुआड़े कन्ने आखया आं, ते नां दुए नेई पाए जंदे। किके परमेसर दा पुत्तर यीशु मसीह जेसदा साड़े थमां मतलब मेरे ते सिलवानुस ते तीमुथियुस थमां थुआड़े बेच परचार ओया, मसीह यीशु च आं ते नां दुए नेई हे; लेकन ओदे च आं गै आं ओई। किके परमेसर दे जिन्नें बायदे न, ओ सारे मसीह च ओंदे कन्ने न। इसै आसतै ओदे थमां आमीन बी ओई, के साड़े थमां परमेसर दी मैमा उवै। ते जेड़ा असेंगी थुआड़े थमां मसीह च पक्का करदा ऐ, ते जेस ने साड़ा अभिषेक कित्ता ओ उवै परमेसर ऐ, जेस ने साड़े उपर मोर बी लाई दित्ती ऐ ते पेशगी च आत्मा गी साड़े मन च दित्ता। आंऊँ परमेसर गी गवाह करियै बोलाना ऐं, के आंऊँ परतियै कुरिन्थुस शैर च एस आसतै नेई आया, के मिकी थुआड़े उपर तरस ओंदा हा। ए नेई, के अस विश्वास दे बारै च थुआड़े उपर राज जताना चानयां न; लेकन थुआड़े नन्द च मददगार ओं, किके तोस विश्वास कन्ने गै मजबूत रौंदे ओ। मैं अपने मन च इयै तै करी लेते दा हा के पी थुआड़े कोल दुखी करने गी नेई अमां। किके जेकर आंऊँ तुसेंगी दुखी करां, तां मिकी नन्द देने आला कोन ओग? सेर्फ उवै जिसी मैं दुखी कित्ता? ते मैं इयै गल्ल तुसेंगी एस आसतै लिखी, के कुतै ऐसा नेई उवै, के मेरे औने उपर, जिंदे थमां मिकी नन्द मिलना चाईदा, आंऊँ उन्दे कोलां दुखी ओई जां; किके मिकी थुआड़े सबनी उपर एस गल्ल दा विश्वास ऐ के जेड़ा मेरा नन्द ऐ, उवै थुआड़े सबनी दा बी ऐ। बड़े संकट, ते मन दे दोख क्न्ने मैं बड़ा रोई-रोई तुसेंगी लिखया हा एस आसतै नेई के तोस दुखी ओई जाओ, लेकन एस आसतै के तोस ओस बड्डे प्यार गी जानी लिओ, जेड़ा मिकी थुआड़े कन्ने ऐ। जेकर कुसे दुखी कित्ता ऐ, तां मिकी गै नेई वरन (के ओदे कन्ने मती सकती नेई करां) थुड़ा-थुड़ा तुसें सबनी गी बी दुखी कित्ता ऐ। ऐसे मनुक्ख आसतै ए सजा जेड़ी विश्वासी प्रांऐं बिचा मतें सारें दित्ती, ओ मती ऐ। एसकरी एस थमां ए पला ऐ के ओसदा पाप माफ़ करो; ते तसल्ली दियो, ऐसा नेई उवै के मनुक्ख विश्वास थमां पडकी जा। एसकरी आंऊँ थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं, के उसी अपने प्यार दा सबूत दसो। किके मैं एस आसतै बी लिखया हा, के तुसेंगी परखी लियां, के तोस मेरी सारी गल्लें गी मनने लेई त्यार, ओ जां नेई। जेसदा तोस केछ माफ़ करदे ओ उसी आंऊँ बी माफ़ करना ऐं, किके मैं बी जे केछ माफ़ कित्ता ऐ, जेकर कित्ता ओग, तां थुआड़े कारन मसीह दी जगै च ओईयै माफ़ कित्ता ऐ। के शतान दी साड़े उपर चलाकी नेई चलै, किके अस ओसदी चलाकीयें थमां अनजांन नेई। ते जेसलै आंऊँ मसीह दा शोभ समाचार, सनाने आसतै त्रोआस दे शैर च आया, ते प्रभु ने मेरे लेई एक मौका खोली दित्ता, तां मेरे मन च चैन नेई मिलया, एसकरी के मैं अपने मसीह प्रा तीतुस गी नेई दिखया; एस आसतै त्रोआस शैर दे वश्वासीयें शा विदा ओईयै आंऊँ मकिदुनिया शैर गी चली गीया। लेकन परमेसर दा शुकर ओऐ, जेड़ा मसीह च मेशा असेंगी जै दी खुशी च लेई फिरदा ऐ, ते अपने ज्ञान दी खशबु साड़े थमां अर जगै फलांदा ऐ। किके अस परमेसर दे कोल मसीह आला लेखा उनै मुक्ति पानें आले ते नाश ओनें आलें दौनी आसतै मसीह दी खशबु ओं। किन्नें आसतै तां मरने दे जोग मौत दी खुशबु, ते किन्नें आसतै जीनें दे जोग जीनें दी खुशबु, ते पला इनें गल्लें दे जोग कोन ऐ? किके अस उनै मतें सारें आला लेखा नेई, जेड़े परमेसर दे वचन च मलावट करदे न; लेकन मन दी सच्चाई कन्ने, ते परमेसर तरफुं परमेसर दी आजरी समझीयै मसीह च बोलनयां न। के अस पी अपनी बड़याई करन लगी पे? जां असैं बाकी लोकें साईं शफारशें दियां चिट्ठीयां थुआड़े कोल आननियां जां लेनयां न? साड़ी शफारश दी चिट्ठी तोस गै ओ, जेड़ी साड़े एर्दें उपर लिखी गेदी ऐ, ते उसी सारे मनुक्ख पनछानदे ते पढ़दे न। ए परकट ऐ, के तोस मसीह थमां मिली दी पत्री ओ, जिसी असैं सेवकें आला लेखा लिखया, ते जेड़ी स्याई कन्ने नेई लेकन जिन्दे परमेसर दी आत्मा कन्ने, पत्थर दी पट्टीयें उपर नेई, लेकन एर्दें दे मास रूपी पट्टीयें उपर लिखी ऐ। अस मसीह थमां परमेसर उपर ऐसा गै परोसा करनयां न। ए नेई, के अस अपने आप थमां एस काबल ओ, के अपनी तरफुं कुसे गल्ल दा वचार करी सकचै, लेकन साड़ी काबलता परमेसर थमां ऐ, जेस ने असेंगी नमें बायदे दे सेवक ओनें दे काबल बी कित्ता, छड़े बोलने आले सेवक नेई वरन आत्मा दे; किके मूसा दे कनून दे मताबक बोल मारदा ऐ, लेकन परमेसर दी आत्मा मेशा दी जिन्दडी दिन्दी ऐ। जेकर मौत दा ए कनून जेसदे अखर पत्थरें उपर लिखे गेदे हे, इत्थैं तकर मैमा योकत ओए, के मूसा दे मुं उपर दी तेज लो दे कारन जेड़ी घटदी बी जंदी ही, इस्राएली ओदे मुंह उपर नजर नेई पाई सकदे हे, ते आत्मा दा बायदा ओर बी तेज लोई आला कि नेई ओग? किके जेलै दोषी बनाने आला बायदा बड़ा गै शक्ति आला हा, तां तरमी बनाने आला बायदा ओर बी शक्ति आला कि नेई ओग? ते जेड़ा मैमा आला हा, ओ बी ओस तेज लोई दे कारन जेड़ा ओस थमां जादै शक्ति आला हा, केछ बड़ा शक्ति आला नेई निकलया। किके जेलै ओ तेज जेड़ा कटदा जन्दा हा, तां ओ जेड़ा टिका दा रौग ओर बी बड़ा शक्ति आला कि नेई ओग? एसकरी ए जेई आस रखियै अस दलेरी कन्ने बोलनयां न, ते मूसा आला लेखा नेई, जेस ने अपने मुंह उपर पड़दा पाए दा हा तां जे इस्राएली लोक ओस घटने आली लोई दे ऐन्त गी नेई दिखन। लेकन उनै अपने एर्दें कठोर करी दिते, किके अज्ज तकर पराना नियम पढ़दे बेलै उंदे एर्दें उपर उवै पड़दा पेदा रौंदा ऐ, लेकन ओ मसीह च चुकी लित्ता जन्दा ऐ। ते अज्ज तकर जेलै कुत्ते मूसा दी कताब पढ़ी जन्दी ऐ, तां उंदे एर्दें उपर पड़दा पेदा रौंदा ऐ। लेकन जेलै कुत्ते उंदा एर्दें प्रभु यीशु आली बक्खी फिरग, ओस बेलै ओ पड़दा अटी जाग। प्रभु तां आत्मा ऐ; ते जिथें कुत्ते प्रभु दा आत्मा ऐ उत्थें कनून थमां अजादी ऐ। लेकन जेलै साड़े सारें दे उगडे दे मुंह थमां प्रभु दी ओ तेज लो एस चाली परकट ओंदी ऐ, जेस चाली शीशे च, तां प्रभु थमां जेड़ा ओ आत्मा ऐ, अस उसै तेज लोई आला लेखा थुड़े-थुड़े करियै बदलदे जनयां न। एसकरी जेलै साड़े उपर परमेसर दी ऐसी दया ओई, के असेंगी ए प्रचार दी सेवा मिली, तां अस इम्त नेई छुडदे। लेकन असैं शर्म दे गोप्त कम्में गी त्यागी दित्ता, ते नां चलाकी कन्ने चलनयां, ते नां परमेसर दे वचन च मलावट करनयां न; लेकन सच्चाई गी परकट करियै, परमेसर दे सामने अर एक मनुक्ख दी अन्तर आत्मा च अपनी पलाई बठानयां न। लेकन जेकर साड़े शोभ समाचार उपर पड़दा पेया ऐ, तां ए नाश ओनें आलें आसतै गै पेदा ऐ। ते ऊन अविश्वासीयें आसतै, जिन्दे दमाग गी एस दुनिया दे ईश्वर शतान ने अन्नां करी दिते दा ऐ, तां जे मसीह जेड़ा परमेसर आला लेखा ऐ, ओदी तेज शक्ति आले शोभ समाचार दी लो उन्दे उपर नेई चमके। किके अस अपने आप दा परचार नेई, लेकन मसीह यीशु दा परचार करनयां न, के ओ प्रभु ऐ; ते अपने बारै च ए आखनयां न, के अस यीशु दे कारन थुआड़े सेवा कार ओं। एसकरी के परमेसर गै, जेस ने आखया, “न्हेरे चा लो चमके,” ते उवै साड़े एर्दें च चमंकी, के परमेसर दी मैमा दी पनछान दी लो यीशु मसीह दे मुंहे थमां चमके। लेकन साड़े कोल ए तन मिट्टी दे कमजोर पांढे च रखे दा ऐ, के ए ऐसी बड़ी शक्ति साड़े तरफुं नेई, बरना परमेसर थमां गै साड़े उपर उतरे। अस चौनी बक्खीं थमां कलेश तां पोगनयां न, लेकन दुखें च नेई पोनयां; लचारी दी आलत च तां ऐ न, लेकन नराश नेई ओनयां; सताए तां जनयां, लेकन त्यागे नेई जनयां; टाए तां जनयां, लेकन नाश नेई ओनयां। अस यीशु दी मौत गी अपने जिंदु च अर बेलै लेई फिरनयां न, के लोक यीशु दी जेंद बी साड़ी जेंद च परकट ओए दा दिखन। किके अस जिंदे जी मेशा यीशु दे कारन मौत दे अथ्थें च सोंपे जनयां न के यीशु दी जेंद बी साड़े मरने आली जेंद च परकट उवै। एस कारन मौत तां साड़े उपर असर पांदी ऐ ते जिंदड़ी थुआड़े उपर। ते एसकरी के साड़े च उवै विश्वास दी आत्मा ऐ, जेसदे बारै च पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ “के मैं विश्वास कित्ता, एस आसतै मैं बोलया।” मतलब अस बी विश्वास करनयां न, एस आसतै बोलनयां न। किके अस जाननयां न, के जेस ने प्रभु यीशु गी जिन्दा कित्ता, उवै असेंगी बी यीशु च शामल समझीयै मौत चा जिन्दा करग, ते थुआड़े कन्ने अपने सामने पेश करग। किके सारीयां चीजां थुआड़े आसतै न, तां जे क्रपा मती थमां मती ओईयै परमेसर दी मैमा आसतै शुकर गजारी बी बदै। एस लेई अस इम्त नेई छुडदे; आलां के साड़ा बारला शरीर नाश बी ओंदा जंदा ऐ, तां बी साड़ा अन्दरूनी शरीर अर रोज नमां ओंदा जन्दा ऐ। किके साड़ा पल पर दा अल्का जियां कलेश साड़े आसतै मता गै जरुरी ते मेशा दी मैमा पैदा करदा जन्दा ऐ; जेदा मकाबला किसे क्न्ने नेई करी सकदे, ते अस तां दिखने आली चीजें नेई लेकन बगैर दिखीं चीजें गी दिखदे रौनयां न; किके दिखने आलियां चीजां थुड़े गै दिनें दियां न, लेकन बगैर दिखे दियां चीजां मेशा बनियाँ रौंदियां न। किके अस जाननयां न, के जेलै साड़ा तरती उपर दा डेरा सरीखा कर नाश कित्ता जाग, ते असेंगी परमेसर थमां सोर्ग च एक ऐसा पभन मिलग, जेड़ा अथ्थें क्न्ने बने दा कर नेई, लेकन मेशा तकर बनें दा रौने आला ऐ। एस नाश ओनें आली जिंदु च तां अस टाई मारी-मारी रोनयां न, ते बड़ी इच्छया करनयां न; के अपने सोर्ग आले कर गी पाई लेचै के एस दे पाने कन्ने अस नंगे नेई लबचै। ते अस एस डेरे च रौंदे ओई बोझ दे थलै दबोचे दे टाई मारी-मारी रोनयां न; किके अस ओस बोझ गी तुआरना नेई वरन ओर चुकना चानयां न, तां जे ओ जेड़ी मरने आली जेंद ऐ, मेशा दी जिंदड़ी च डूबी जा। ते जेस ने असेंगी एस गल्ल आसतै त्यार कित्ता ऐ, ओ परमेसर ऐ, जेस ने असेंगी पेशगी च पवित्र आत्मा बी दिते दा ऐ। एस आसतै अस मेशा औसला रखियै रौनयां न ते ए जाननयां न; के जेसलै तकर अस जिंदु च रौनयां न, ओस बेलै तकर प्रभु थमां लग्ग ओं। किके अस शक्ल गी दिखियै नेई, लेकन विश्वास कन्ने चलनयां न। एस आसतै अस ओंसला रखियै रौनयां न, ते जेंद थमां लग्ग ओईयै प्रभु दे कन्ने रौना ते ओर बी ठीक समझनयां न। एस कारन साड़े मन दी इच्छया ए ऐ, के पमें अस शरीर च रौचै, पमें बक्ख रौचै, लेकन साड़ा मकसद परमेसर गी खोश करना ऐ। किके जरुरी ऐ, के साड़ा सबनीं दा आल मसीह दी न्याय दी गदी दे सामने खुली जा, के अर एक मनुक्ख अपने-अपने पले बुरे कम दा बदला जे केछ ओसने जिंदु च रौंदे कित्ते दा ओग, फल पाग। एसकरी प्रभु दा डर मनियै अस लोकें गी समझानयां न; ते परमेसर दे अगें साड़ा सब केछ परकट ऐ; ते मेरी आस ए ऐ, के थूआडी अन्तर आत्मा उपर बी परकट ओया ओग। अस पी बी अपनी बड़याई थुआड़े सामनें नेई करदे लेकन अस अपने बारै च तुसेंगी कमंड करने दा मौका दिनयां, के तोस उनेंगी जबाब देई सको, जेड़े देल क्न्ने नेई बरना दखाबटी गल्लें उपर कमंड करदे न। जेकर अस बेसोध न तां परमेसर आसतै, ते जेकर ओश बेच न तां थुआड़े आसतै न। किके मसीह दा प्यार असेंगी तका दिंदा ऐ; एस आसतै के अस ए समझनयां न, के जेलै एक सबनी लोकें लेई मरया तां सारे लोक मरी गै। ते मसीह एस खातर सबनी लेई मरया, के जेड़े जिंदे न, ओ अग्गें गी अपने लेई नेई जींन, लेकन ओस लेई जेड़ा उन्दे आसतै मरया ते पी जिन्दा ओई गीया। एस आसतै ऊन थमां अस कुसे गी जेंद च रौने आला लेखा नेई समझगे, ते जेकर असैं मसीह गी बी जेंद च रौने आला लेखा समझया हा, तां बी ऊन थमां उसी ऐसा नेई समझगे। एसकरी जेकर कोई मसीह च ऐ; तां ओ नमां बनाया गीया ऐ; परानीयां गल्लां बीती गेदियां न; दिखो, सारीयां गल्लां नमीयां ओई गेदियां न। ते ए सारीयां गल्लां परमेसर थमां न, जेस ने मसीह थमां अपने कन्ने साड़ा मेल मलाप कराई लेता, ते मेल मलाप दी सेवा असेंगी सौंपी दित्ती ऐ। मतलब परमेसर ने मसीह च ओईयै अपने कन्ने दुनिया दा मेल मलाप करी लेता, ते उनै लोकें दे पापें दा दोष उंदे उप्पर नेई सुट्टया, ते ओसने मेल मलाप दा वचन असेंगी सौंपी दित्ता ऐ। एसकरी अस मसीह दे राजदूत न; मन्नो परमेसर साड़े जरीयै समझांदा ऐ; अस मसीह तरफुं अर्ज करनयां न, के परमेसर दे कन्ने मेल मलाप करी लियो। जेड़ा पाप थमां अनजांन हा, उसी गै परमेसर ने साड़े आसतै पाप बनाया, के अस मसीह च ओईयै परमेसर दी तार्मिकता बनी जाचै। अस जेड़े परमेसर दे क्न्ने सेवा दे कम करनयां न ऐ बी समझनयां न, के परमेसर दी क्रपा जेड़ी थुआड़े उपर ओई, उसी बेअर्थ नेई जाना दियो। किके परमेसर आखदा ऐ, “अपनी खुशी दे बेलै मैं तेरी सुनी लेती, ते मुक्ति दे देन मैं तेरी मदद कित्ती।” दिखो, ऊन ओ खुशी दा बेला ऐ; सुनो, दिखो ऊन गै मुक्ति दा देन ऐ। अस कुसे गल्ल च ठोकर खाणे दा कोई बी मौका नेई दिंदे, तां जे साड़ी सेवा उपर कोई दोष नेई लगे। लेकन अर गल्ल च परमेसर दे सेवकें आला लेखा अपने सत्तगुनें गी परकट करनयां न, मती सबर कन्ने, कलेश कन्ने, दरिद्रता कन्ने, दुखें कन्ने, कोड़े खाणे कन्ने, कैद ओनें कन्ने, लड़ाईयें कन्ने, मेंनत कन्ने, बिजे दे रौने कन्ने, उपवास करने कन्ने, पवित्र बनने कन्ने, ज्ञान कन्ने, सबर कन्ने, कृपा करने कन्ने, पवित्र आत्मा कन्ने, सच्चे प्यार कन्ने, सच्चाई दे वचन कन्ने, परमेसर दी शक्ति कन्ने, तार्मिकता दे अत्या करने आले कन्ने, जेड़े सज्जे, खबे अथ्थ न, आदर ते बेरादर कन्ने, बदनामी ते सुनामी कन्ने। आलां के परमाने आले जे लगदे न तां बी सच्चे न; अनजांन आला लेखा न, तां बी मशूर न; मरने आलें जे न ते दिखो जिन्दे न; मार खाणे आलें जे न तां बी प्राण थमां मारे नेई जंदे; बसोस करने आलें जे न, लेकन मेशा नन्द मनांदे रौनयां न, गरीबें जे न, लेकन मतें सारें गी मीर बनाई दिनयां न; ऐसे न जियां साड़े कोल केछ नेई तां बी सब केछ रखदे न। ए कुरिन्थियों दे विश्वासियें, असैं खुलीयै थुआड़े कन्ने गल्लां कित्तियां न, साड़ा एर्दें थुआड़े लेई खुला ऐ। थुआड़े आसतै साड़े मन च कोई चहक्क नेई, लेकन थुआड़े गै मन च साड़े लेई चहक्क ऐ। लेकन अपने आत्मिक बच्चे समझीयै थुआड़े कन्ने आखन ऐ, के तोस बी ओदे बदले च अपना एर्दें खोली दियो। अवश्वासीयें दे कन्ने नेई मिलदे जूंगले दे थलै अपने आप गी नेई जुगड़ो, किके तार्मिकता ते अतर्म दा के मेल जोल? जां लो ते न्हेरे दी के संगति? ते मसीह दा शतान कन्ने के मेल? जां विश्वासी दा अवश्वासी कन्ने के नात्ता? ते मूरतें कन्ने परमेसर दे मन्दर दा के रिश्ता? किके अस तां जिंदे परमेसर दे मन्दर आं; जियां परमेसर ने वचन च आखे दा ऐ, “आंऊँ उन्दे च बसगा ते चलगा फिरगा; ते आंऊँ उन्दा परमेसर ओगा, ते ओ मेरे लोग ओगन।” एस आसतै प्रभु अपने वचन च आखदा ऐ, “उन्दे बिचा निकलो ते लग्ग रवो; ते गन्दी चीज गी मत छुओ, तां आंऊँ तुसेंगी ग्रहण करगा; ते आंऊँ थुआड़ा पिता ओगा, ते तोस मेरे मुड़े ते कुड़ीयाँ ओगे। ए सर्वशक्तिमान प्रभु परमेसर दा वचन ऐ।” एस लेई ए प्यारो, जेलै के ए बायदे असेंगी मिले दे न, तां आओ, अस अपने आप गी जेंद ते आत्मा दी सारी गंदगी थमां शोद्ध करचै, ते परमेसर कोलां डरदे ओई सारी पवित्रता गी सेध करचै। असेंगी अपने एर्दें च खुली जगा दियो। असैं नेई कुसे कन्ने बेन्याय कित्ता, नां कुसे गी बगाड़या, ते नां कुसे गी ठगया। आंऊँ तुसेंगी दोषी बनानें आसतै ए नेई आखदा। किके आंऊँ पैलैं गै आखी चुके दा ऐं, के तोस साड़े एर्दें च ऐसे बसी चुके दे ओ के अस थुआड़े कन्ने मरने जीनें लेई त्यार ओ। आंऊँ थुआड़े कन्ने बड़े परोसे क्न्ने बोला करना ऐं, मिकी थुआड़े उपर बड़ा कमंड ऐ; आंऊँ तसल्ली कन्ने परोची गीया ऐं। अपने सारे कलेश बेच आंऊँ नन्द कन्ने मता परपुर रौना ऐ। किके जेलै अस त्रोआस चा मकिदुनिया लाके च आए, ओस बेलै बी साड़ी जेंद गी चैन नेई मिलया, लेकन साड़े उपर चौनी बक्खी दा कलेश औंदे हे; बार लड़ाईयां हियां, अन्दर डरौनीयां गल्लां हियां। तां बी दुखी देल गी तसल्ली देने आले परमेसर ने तीतुस दे औने कन्ने असेंगी शान्ति दिती; ते नां सेर्फ ओदे औने कन्ने लेकन ओसदी ओस शान्ति कन्ने बी, जेड़ी उसी थुआड़े थमां मिली ही। ओसने थुआड़ी इच्छया, ते थुआड़े दोख, ते मेरे आसतै थुआड़े जोश दी खबर असेंगी सुनीई, जेस कन्ने मिकी ओर बी खुशी ओई। किके जेकर मैं अपनी चिट्ठी क्न्ने तुसेंगी दोखी कित्ता, लेकन ओस थमां पछातांदा नेई जियां के पैलैं पछातांदा हा, किके आंऊँ दिखना ऐ, के ओस चिट्ठी थमां तुसेंगी दोख तां ओया लेकन ओ थुड़े चेर आसतै हा। ऊन आंऊँ खोश ऐं लेकन एस आसतै नेई के तुसेंगी दोख ओया, बरना एस आसतै के तुसें दोख दे कारन पापें चां मन फेरया, किके थुआड़ा दोख परमेसर दी मर्जी दे मताबाक हा, के साड़े तरफुं दा तुसेंगी कुसे बी गल्ल च नसकान नेई उवै। किके परमेसर पगती दा दोख ऐसा पछ्ताव पैदा करदा ऐ; जेसदा फल मुक्ति ऐ, ते पी ओस थमां पछाताना नेई पौंदा। लेकन दुनिया दे लोकें दा दोख मेशा दी मौत पैदा करदा ऐ। एस आसतै दिखो, इसै गल्ल क्न्ने के तुसेंगी परमेसर पगती दा दोख ओया; थुआड़े च किन्नी इम्त ते अच्छा जबाब, ते रिस, ते डर, ते मेद, ते इच्छया, ते सजा देने दा वचार पैदा ओया? तुसें अर चाली क्न्ने ए सेध करियै दसया के तोस एस गल्ल च नर्दोश ओं। पी मैं जेड़ा तुसेंगी लिखया हा, ओ नां तां ओदे कारन लिखया, जेस ने बेन्याय कित्ता, ते नां ओदे कारन जेस उपर बेन्याय कित्ता गीया, लेकन एस आसतै के थुआड़ा जोश जेड़ा साड़े आसतै ऐ, ओ परमेसर दे अगें थुआड़े उपर परकट ओई जा। एस लेई असेंगी तसल्ली मिली; ते साड़ी एस तसल्ली दे कन्ने तीतुस दे नन्द दे कारन ओर बी नन्द ओया किके ओसदा मन थुआड़े सारें दे कारन खोश ओई गीया। किके जेकर मैं ओदे सामने थुआड़े बारै च केछ कमंड दसया, तां शर्मिंदा नेई ओया, लेकन जियां असैं थुआड़े कन्ने सारीयां गल्लां सच्च-सच्च आखी दितीयां हां, उयांगै साड़ा कमंड दसना तीतुस दे सामने सच्च निकलया। जेलै उसी थुआड़े सारें दा उक्म मनने दी गल्ल याद ओंदी ऐ, के कियां तुसें डरदे ते कम्बदे ओई ओस कन्ने मुलाका त कित्ती; तां ओसदा प्यार थुआड़ी आली बक्खी बी बददा जन्दा ऐ। आंऊँ खोश ओना ऐं, के मिकी अर गल्ल च थुआड़े उपर पूरा परोसा ऐ। ऊन ए विश्वासी प्राओ, अस तुसेंगी परमेसर दी ओस क्रपा दी खबर दियानयां न, जेड़ा मकिदुनिया दे लाकें दी कलीसिया दे विश्वासियें उपर ओई ऐ। के कलेश दी बड़ी परिख्या च उन्दे बड़े नन्द ते बड़ी, गरीबी बदने क्न्ने उनै वश्वासीयें दी खुशी क्न्ने पेंट देने दी लगन मती बदी गेई। ते उन्दे बारै च मेरी ए गुआई ऐ, के उनै अपनी थबीक बरना थबीक कोलां बी जादै मने शा दित्ता। ते एस दान च ते यरूशलेम ते यहूदीया लाकें दे पवित्र लोकें दी सेवा च शामल ओनें गी क्रपा दे बारै च, साड़े कन्ने बार-बार बड़ी अर्ज कित्ती ते जियां असैं आस कित्ती ही, उयांगै नेई, बरना उनै प्रभु गी, पी परमेसर दी मर्जी कन्ने अपने आप गी बी असेंगी देई दित्ता। एस आसतै असैं तीतुस गी समझाया, के जियां ओसने पैलैं अच्छा कम शुरू कित्ता हा, उयांगै थुआड़े बेच एस दान दे कम गी पूरा बी करी लै। पर जियां तोस अर गल्ल च मतलब विश्वास, वचन, ज्ञान ते सबी चाली दी कोष्ट बेच, ते ओस प्यार च, जेड़ा तोस साड़े कन्ने करदे ओ, बददे जंदे ओ, उयांगै एस दान दे कम बेच जेड़ा गरीब विश्वासियें आसतै करदे ओ ओदे च ओर बी बददे जाओ। आंऊँ उक्म आला लेखा तां नेई, लेकन दुए दे औसले कन्ने थुआड़े प्यार दी सच्चाई गी परखने आसतै आखन ऐ। तोस साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा गी जांनदे ओ, के ओ मीर ओदे ओई बी थुआड़े आसतै गरीब बनी गीया तां जे ओदे गरीब ओई जाने कन्ने तोस मीर ओई जाओ। ते एस गल्ल च मेरी सलाह इयै ऐ; ए थुआड़े आसतै पला ऐ, जेड़ा एक साल थमां नां तां सेर्फ एस कम गी करने च गै, लेकन एस गल्ल गी चोने च बी उनै पैल कित्ती ही, एस आसतै ऊन ए कम पूरा करो, के जियां एस कम गी पूरा करने दी इच्छया च त्यार हे, उयांगै अपनी-अपनी कमाई दे मताबक पूरा बी करो। किके जेकर दान मन दी त्यारी क्न्ने दित्ता जा तां ओ ओदे मताबक ग्रहण बी ओंदा ऐ जेड़ा ओदे कोल ऐ, नां के ओदे मताबक जेड़ा ओदे कोल नेईयैं। आंऊँ ए नेई चानां के दुए गी चैन देने आसतै तुसेंगी कलेश मिले, लेकन सारें गी इको बराबर ओना चाईदा। लेकन बराबरी दे वचार कन्ने एस बेलै थुआड़ी बदने आली सीस उंदी जरुरत बेच कम आई जा, तां जे उंदी बददी सीस थुआड़ी जरुरत बेच कम आए जा, के बराबरी ओई जा। जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ “जेस ने मता किटठा कित्ता ओसदा केछ मता नेई निकलया, ते जेस ने थुड़ा किटठा कित्ता ओसदा केछ कट नेई निकलया।” परमेसर दा शुकर ऐ, जेस ने थुआड़े लेई उवै जोश तीतुस दे मन च पाया ऐ। के ओसने साड़ा समझाना मन्नी लेता असैं उसी थुआड़े कोल जाने लेई आख्या, वरन मता गै जशीला ओईयै ओ अपनी मर्जी कन्ने थुआड़े कोल गीया ऐ। ते असैं ओदे कन्ने ओस विश्वासी प्रा गी पेजया ऐ, जेसदा नां शोभ समाचार प्रचार करने दे बारै च सारी कलीसिया च फैले दा ऐ; ते इनां गै नेई, लेकन ओ कलीसिया दे विश्वासी लोकें थमां चुनयां बी गीया के एस दान दे कम आसतै साड़े कन्ने जा ते अस ए दान दी सेवा एस आसतै करनयां न, के प्रभु दी मैमा ते साड़े मन दी त्यारी परकट ओई जा के अस यरूशलेम दे विश्वासियें दी सेवा करना चुनयां। अस एस गल्ल च चक्न्नें रौनयां न, के एस खुशी क्न्ने देने दे कम दे बारै च जेसदी सेवा अस करनयां न, कोई साड़े उपर दोष नेई लाई सकै एस लेई असैं तीतुस दे कन्ने एक विश्वासी प्रा गी बी पेजया। किके जेड़ीयां गल्लां सेर्फ प्रभु दे गै कोल नेई, लेकन मनुक्खें दे कोल बी पलीयां न, अस उन्दा ख्याल रखनयां न के ओ अच्छे तरीके कन्ने ओंन। ते असैं ओदे कन्ने अपने एक ओर विश्वासी प्रा गी पेजाया ऐ, जिसी असैं बार-बार परखीयै मती गल्लें च जशीला दिखया ऐ; लेकन ऊन थुआड़े उपर उसी बड़ा परोसा ऐ, एस कारन ओ ओर बी मता थुआड़े लेई जशीला ऐ। जेकर कोई तीतुस दे बारै च पूछै, तां ओ मेरा साथी, ते थुआड़े लेई मेरे क्न्ने सेवा दा कम करने आला ऐ; ते जेकर साड़े विश्वासी प्राऐं दे बारै च पूछै, तां ओ कलीसिया थमां पेजे दे ते मसीह दी मैमा ते आदर करदे न। एस लेई अपना प्यार ते साड़ा ओ कमंड जेड़ा थुआड़े बारै च ऐ कलीसिया दे सामने उनेंगी सेध करियै दस्सो के ओ सच्चा ऐ। ऊन ओ सेवा दे बारै च जेड़ी यरूशलेम दे पवित्र लोकें आसतै पैसे देईयै कित्ती जन्दी ऐ, मिगी तुसेंगी लिखने दी जरुरत नेई ऐ। किके आंऊँ थुआड़े मन दी त्यारी गी जाननां ऐ, जेसदे कारन आंऊँ थुआड़े बारै च मकिदुनिया दे लाकें दे वश्वासीयें दे सामने कमंड दसना ऐ, के अखाया लाके दे विश्वासी लोग एक साल थमां त्यार ओए दे न, ते थुआड़े जोश ने ओर मते सारें गी बी प्रेरित कित्ता ऐ। लेकन मैं तीतुस ते दो प्राऐं गी एस आसतै पेजया ऐ, के असैं जेड़ा कमंड थुआड़े बारै च दसया, ओ एस गल्ल च बेकार नेई ओए; लेकन जियां मैं गलाया; उयांगै तोस त्यार उआ दे ओ, के तोस बी यरूशलेम दे वश्वासीयें गी दान पेजो। ऐसा नेई ऊऐ, के जेड़ा कोई मकिदुनिया शैर दा विश्वास मेरे कन्ने अवै, ते तुसेंगी दान दी सेवा च त्यार नेई दिखचै, तां ओई सकदा ऐ, के एस परोसे दे कारन अस (ए नेई आखनयां के तोस) शर्मिंदे उवो। एस आसतै मैं विश्वासी प्राऐं कन्ने ए अर्ज करना जरुरी समझया के ओ पैलैं थमां गै थुआड़े कोल जांन, ते थुआड़ी दान देने दी खुशी दा फल जेसदे बारै च पैलैं दा गै वचन दित्ता गीया हा, त्यार करी रखन, के ए दबाब कन्ने नेई लेकन उदारता क्न्ने देने दे फल आला लेखा त्यार ओन। लेकन गल्ल तां ए ऐ; जेड़ा थुड़ा रांदा ऐ, ओ थुड़ा बडग बी; ते जेड़ा मता रांदा ऐ, ओ मता बडग। अर एक मनुक्ख जिन्ना गै मन च सोचग उयांगै दान करै; नां कुड़कूड़ाइयै ते नां दबाब कन्ने, किके परमेसर खुशी कन्ने देने आलें कन्ने प्यार करदा ऐ। परमेसर सारी केसम दी क्रपा तुसेंगी बुआरीयै देई सकदा ऐ। जेस कन्ने अर गल्ल च ते अर बेलै, सारा केछ, जेड़ा तुसें जरुरी उवै, थुआड़े कोल रवै; ते अर एक पले कम आसतै थुआड़े कोल मता केछ उवै। जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “परमेसर ने जरुरतमंदे गीं खुलीयै दान दित्ता ऐ, ओसदी तार्मिकता मेशा बनी दी रौग।” मतलब परमेसर ए जेड़ा रानें आले गी बी, ते खाणे आसतै रुट्टी दिंदा ऐ, परमेसर तुसेंगी बी देग, ते ओदी अच्छी पैदाबार करग; ते थुआड़े तर्म दे फलें गी बदाग। तोस अर गल्ल च अर चाली च खुशी कन्ने देने आसतै जेड़ी साड़े थमां परमेसर दा शुकर करांदी ऐ, सोखे कित्ते जाओ। किके एस सेवा गी पूरा करने कन्ने नां सेर्फ पवित्र लोकें दी जरुरतां पूरीयां ओदीयां न, लेकन लोकें थमां परमेसर दा बी मता शुकर ओंदा ऐ। किके एस दान दी सेवा दा सबूत आसल करियै परमेसर दी मैमा परकट करदे न, के तोस मसीह दे शोभ समाचार गी मन्नीयै ओदे ताबे च रौंदे ओ, ते गरीब वश्वासीयें, ते सारें दी मदद करने च खुशी क्न्ने दान देईयै परकट करदे रौंदे ओ। ते ओ थुआड़े आसतै परमेसर अगें प्रार्थना करदे रौंदे न; ते एस आसतै के थुआड़े उपर परमेसर दी बडी गै क्रपा ऐ, थुआड़ी लगन च लगे दे रौंदे न। परमेसर दा, उन्दे ओस दान आसतै जेड़ा सनाने थमां बार ऐ, शुकर ऐ। आंऊँ उवै पौलुस जेड़ा मसीह च थुआड़े सामने दीन ऐं, लेकन पीठी पिछें थुआड़े लेई इम्त करना ऐं, तुसेंगी मसीह दी लिमता ते कोमलता दे कारन समझना ऐं। मेरी ए अर्ज ऐ जेलै आंऊँ उत्थें अवां तां मिगी उन्दे कन्ने, जेड़े ए सोचते न के साड़े जीनें दा टंग दुनियाबी ऐ, उनेंगी दलेरी द्सने दा वचार करना ऐं। किके आलां के अस एस दुनिया च रौनयां न, तां बी एस दुनिया दे लोकें आला लेखा नेई लड़दे। किके साड़ी लड़ाई दे थ्यार एस दुनिया दे लोकें जे नेई ऐ न, लेकन गढ़ें गी टाई देने आसतै परमेसर दे तरफुं ताकत आलें न। एस आसतै अस ओस ओलटी सोच गी ते अर एक रकाबट दियें गल्लें गी, जेड़ीयां परमेसर गी पनछानें दे वरोध बेच उठदीयां न, नाश करनयां न; ते अर एक सोच गी कैद करियै मसीह दा उक्म मनने आली बनाई दिनयां न, ते त्यार रौंनयां न के जेलै थुआड़ा उक्म मननां मसीह च पूरा ओई जा, तां अर एक चाली दे उक्म नेई मननें आले लोकें गी सजा देचै। तोस इनें गल्लें गी दिखदे ओ, जेड़ीयां अखीयैं दे सामने न, जेकर कुसे गी अपने उपर ए परोसा उवै के आंऊँ मसीह दा ऐं, तां ओ एबी समझी लै, के जियां ओ मसीह दा ऐ, उयांगै अस बी मसीह दे न। किके जेकर आंऊँ ओस अख्त्यार दे बारै च ओर बी कमंड दसां, जेड़ा प्रभु ने थुआड़े बगाड़ने आसतै नेई लेकन सयाने विश्वासी बनाने आसतै असेंगी दित्ता ऐ, तां शर्मिंदा नेई ओगा। ए आंऊँ एस लेई आखन ऐं, के अपनी चिठ्ठीयें दे क्न्ने तुसेंगी डराने आला नेई बनां। किके ओ आखदे न, “ओसदीयां चिट्ठीयां तां बड़ीयां आखर ते असरदार न; लेकन जेलै ओ दिखदे न, तां ओ आखदे ओ जिंदु दा कमजोर ते बोलने च अल्का लगदा ऐ।” एस लेई जेड़ा ऐसा आखदा ऐ, ओ ए समझी लै, के जियां पीठी पिछें चिठ्ठीयें च साड़े वचन न, उयांगै थुआड़े सामने साड़े कम बी ओगन। किके असेंगी ए इम्त नेई के अस अपने आप गी उन्दे कन्ने गिनचै, जां उन्दे कन्ने अपने आप गी मलाचै, जेड़े अपनी तरीफ अप्पुं गै करदे न, ते अपने आप गी अप्पुं बिचै नापी तोलियै एक दुए कन्ने मकाबला करियै मुर्ख बनदे न। अस तां बन्ने थमां बार कमंड कदें बी नेई करगे, लेकन उसै बन्ने तकर जेड़ा परमेसर ने साड़े आसतै रखे दा ऐ, ते ओस च तोस बी आई गेदे ओ, ते उसै दे मताबक कमंड बी करगे। किके अस अपने बन्ने थमां बार अपने आप गी बदाना नेई चानयां, जियां के थुआड़े तकर नेई पुज्जने दी आलत च ओंदा, वरन मसीह दा शोभ समाचार सनांदे ओई थुआड़े तकर पूजी चुके दे न। ते अस बन्ने थमां बार दुए दी मेंनत उपर कमंड नेई करदे; लेकन असेंगी आस ऐ, के जियां-जियां थुआड़ा विश्वास बददा जाग उयां-उयां अस अपने बन्ने दे मताबक थुआड़े कारन ओर बी बददे जागे। तां जे अस थुआड़े बन्ने थमां अगें बदियै शोभ समाचार सनाचै, ते ए नेई, के अस दुए दे बन्ने दे अन्दर बने बनाए दे कम उपर कमंड करचै। लेकन जेड़ा कमंड करै, जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, ओ प्रभु च कमंड करै। किके जेड़ा कोई बड़ाई करदा ऐ, ओ नेई, लेकन जेसदी बड़ाई प्रभु करदा ऐ, उवै ग्रहण कित्ता जन्दा ऐ। जेकर तोस मेरी थुड़ी जेई मुर्खता बर्दाश करी लैंदे तां किन्ना पला ओंदा; जियां मेरी बर्दाश बी करी लैंदे ओ। किके मेरी लगन थुआड़े आसतै परमेसर दी लगन आला लेखा रौंदी ऐ, एस आसतै के मैं एक गै मर्द कन्ने थुआड़ी गल्ल लाइ ऐ, के तुसेंगी पवित्र कवारी आला लेखा मसीह गी सौपीं दियां। लेकन आंऊँ डरना ऐ के जियां शतान ने सप्प दे रूप च अपनी चलाकी कन्ने पैली जनानी अवा गी परमाया, उयांगै थुआड़े मन ओस वफादारी ते पवित्रता थमां जेड़ी मसीह दे क्न्ने ओनी चाईदी कुदै प्रष्ट नेई कित्ती जा। जेकर कोई थुआड़े कोल आईयै कुसे दुए यीशु दा प्रचार करै, जेसदा परचार असैं नेई कित्ता; जां कोई ओर आत्मा तुसेंगी मिलै, जेड़ा पैलैं नेई मिलया हा; जां ओर कोई परचार सुना जिसी पैलैं तुसें नेई मनया हा, तां थुआड़ा उसी ग्रेण करना ठीक ओंदा। आंऊँ तां समझना ऐ के आंऊँ कुसे गल्ल च बड्डे थमां बड्डे प्रेरित थमां कट नेईयैं जेड़े अपने आप गी बड्डे आखदे न। जेकर आंऊँ बोलने च नाड़ी ऐं, तां बी मसीह दे शोभ समाचार दे ज्ञान च नेई। लेकन असैं इसी अर गल्ल च सारें उपर थुआड़े आसतै परकट करियै दसया ऐ। के एस च मैं केछ पाप कित्ता; के मैं तुसेंगी परमेसर दा शोभ समाचार मोफ्त च सनाया; ते अपने आप गी नीचा कित्ता, के तोस उच्चे ओई जाओ? मैं दुई कलीसियां कोलां पैसे किटठें कित्ते, मतलब मैं उन्दे थमां मजदूरी लेई तां जे थुआड़ी सेवा करां। ते जेलै आंऊँ थुआड़े कन्ने हा, ते मिकी पैसे दी कमी ओई, तां मैं कुसे उपर पार नेई सुट्टया, किके मसीह प्रांऐ ने मकिदुनिया लाकें थमां आईयै मेरी कमी गी पूरा कित्ता; ते मैं अर गल्ल च अपने आप गी थुआड़े उपर पार बनने आसतै रोकया, ते रोके दा रौगा। मसीह दी सच्चाई मेरे च ऐ, ते अखाया लाकें च कोई मिकी एस मसीह दे कमंड थमां नेई रोकग। केस लेई? के एस लेई आंऊँ थुआड़े कन्ने प्यार नेई करना? परमेसर ए जानदा ऐ के आंऊँ प्यार करना ऐ। लेकन जे आंऊँ करना ऐ, उवै करदा रौगा; के जेड़े लोग मौका टूंडदे न उनेंगी आंऊँ मौका पाना नेई देगा, तां जे जेस गल्ल च ओ कमंड करदे न, ओस च ओ साड़े आला लेखा गै बनें। किके ऐसे लोग चुठे प्रेरित, ते छल कन्ने कम करने आले, ते मसीह दे प्रेरितें दे रूप च बनने आले न। ते ए केछ रांनगी आली गल्ल नेई किके शतान अप्पुं बी तेज लोई आला सोर्गदूत दा रूप तारण करदा ऐ। एस लेई जेकर ओदे सेवक बी तर्म दे सेवकें आला रूप तरदे न, तां कोई बड़ी गल्ल नेई, लेकन उन्दा ऐन्त उन्दे कम्में दे मताबक ओग। आंऊँ पी आखन ऐं, के कोई मिकी मुर्ख नेई समझे; नेई तां मुर्ख गै समझीयै मेरी बर्दाश करी लियो, तां जे थुड़ा जियां आंऊँ बी कमंड करी सकां। एस बेतड़क कमंड च जे केछ आंऊँ गलाना ऐ, ओ प्रभु दे उक्म दे मताबक नेई लेकन मन्नो मुर्खता कन्ने गै बोलाना ऐं। जेलै के मते सारे लोग एस दुनियां दे लोकें आला लेखा कमंड करदे न, तां आंऊँ बी कमंड करगा। तोस तां समझदार ओईयै नन्द कन्ने मुर्खें गी बर्दाश करी लैंदे ओ। किके जेलै तुसेंगी कोई दास बनाई लैंदा ऐ, जां अपना शकार बनांदा, जां थुआड़ा गलत फायदा लैंदा ऐ, जां अपने आप गी थुआड़े कोलां बड़ा बनांदा ऐ, जां थुआड़े मुंह उपर थपड़ मारदा ऐ, ते तोस बर्दाश करी लैंदे ओ। मेरा आखन बेईजती दी रीति उपर ऐ, मन्नो के अस कमजोर जे हे; लेकन जेस कुसे गल्ल च कोई इम्त करदा ऐ, आंऊँ मुर्खता कन्ने आखन ऐं तां आंऊँ बी इम्त करना। के उवै लोग गै इब्रानी न? आंऊँ बी ऐं। के ओ गै इस्राएली न? आंऊँ बी ऐं। के ओ गै अब्राहम दी औलाद न? आंऊँ बी ऐं। के ओ गै मसीह दे सेवक न-आंऊँ पागल आला लेखा आखन ऐं आंऊँ उन्दे थमां बद ऐं! मती मेंनत करने च; बार-बार कैद ओनें च; कोड़े खाणे च; बार-बार मौत दे जोखम च। पंज बारी मैं यहूदीयें दे अगबें अथ्थें थमां उनताली-उनताली कोड़े खादे। त्रै बारी मैं बेंतें दियां मारां खादियां; एक बारी मेरे उपर पत्थर मारे गै; त्रै बारी चाज जिंदे उपर आंऊँ चढ़े दा हा त्रुटी गै; एक रात देन मैं समुंद्र च कटया। आंऊँ बार-बार सफरें च; नदियें दे जोखमें च; डाकुऐं दे जोखमें च; अपने जातीयें दे जोखमें च; दुई जातीयें दे जोखमें च; शैरें दे जोखमें च; जंगल दे जोखमें च; समुंद्र दे जोखमें च; चुठे मसीह प्रां दे जोखमें च रिया। मेंनत ते दोख च; बार-बार बिजे दे रौने च; पोख-प्यास च; बार-बार उपवास करने च; ठंढू दे देन च; नंगे रौने च; ओर बाकी सारीयें गल्लें गी छुड़ीयै जिंदा बयान आंऊँ नेई करदा, सारी कलीसिया दी चेंता अर रोज मिकी सतान्दी ऐ। कुसे दी कमजोरी कन्ने आंऊँ कमजोर नेई ओना? कुसे दे ठोकर खाणे कन्ने मेरा मन नेई तूखदा? जेकर कमंड करना जरुरी ऐ, तां आंऊँ अपनी कमजोर गल्लें उपर कमंड करगा। प्रभु यीशु दा परमेसर ते पिता जेड़ा मेशा तन्न ऐ, जानदा ऐ के आंऊँ चुठ नेई गलाना। दमिश्क शैर च अरितास राजा दे राजपाल थमां जेड़ा अकीम हा, ओसने मिकी पकड़ने आसतै दमिश्कियें दे राज उपर पैरा बठाई रखे दा हा, ते आंऊँ टोकरे च खेड़की थमां निकलियै दवार थमां तुआरया गीया, ते राजपाल दे हत्थें बिचा बची निकलया। आलां के कमंड करना मेरे आसतै ठीक तां नेई, पी बी करना पौंदा ऐ; लेकन आंऊँ प्रभु दे दिते दे दर्शनें ते प्रकाशनें दी चर्चा करगा। आंऊँ मसीह च एक मनुक्ख गी जानना ऐ; चौंदा साल ओए के नां जाने, जेंद च, ते नां जाने जेंद दे बगैर, परमेसर गै जानदा ऐ; ऐसा मनुक्ख त्रिये सोर्ग तकर चुक्की लेता गीया। आंऊँ एक ऐसे मनुक्ख गी जानना ऐ नां जाने जेंद दे च, नां जाने जेंद दे बगैर परमेसर गै जानदा ऐ, के त्रिये सोर्ग उपर चुक्की लेता गीया, ते ऐसीयां गल्लां सुनीयां जेड़ीयां आखने दियां नेई; ते जिन्दा बोलना मनुक्ख आसतै ठीक नेई। ऐसे मनुक्ख उपर ते आंऊँ कमंड करगा, लेकन अपने उपर अपनी कमजोरीयें गी छुड़ीयै, अपने बारै च कमंड नेई करगा। किके जेकर आंऊँ कमंड करना चां बी तां मुर्ख नेई ओगा, किके सच्च बोलगा; तां बी रुकी जन्नां ऐ, ऐसा नेई ऊऐ, के जियां कोई मिकी दिखदा ऐ, जां मेरे थमां सुनदा ऐ, मिकी ओस थमां बद समझै। ते एस आसतै के आंऊँ मते प्रकाशनें दी बजा कन्ने ली नेई जां, मेरे जेंद च एक कंडा चुभाया गीया, मतलब शतान दा एक दूत के मिकी मुक्के मारे तां जे आंऊँ कमंड नेई करां। एस दे बारै च मैं प्रभु दे अगें त्रै बारी प्रार्थना कित्ती, के मेरे थमां ए दूर ओई जा। लेकन ओसने मेरे कन्ने गलाया, “मेरी क्रपा तेरे आसतै काफी ऐ; किके मेरी शक्ति कमजोरी च सेध ओंदी ऐ।” एस आसतै आंऊँ मते नन्द कन्ने अपनी कमजोरीयें उपर कमंड करगा, के मसीह दी शक्ति मेरे उपर छाऊं करदी रवै। एस आसतै आंऊँ मसीह आसतै कमजोरीयें च, ते निंदें च, ते दरिद्रता च, ते दंगे फसादें च, ते दुखें च खोश ऐं; किके जेसलै आंऊँ कमजोर ओना ऐ, ओस बेलै गै आंऊँ मसीह च तगड़ा ओना ऐ। आंऊँ मुर्ख तां बनया, लेकन तुसें गै मिकी ए करने आसतै मजबूर कित्ता; तुसें तां मेरी तरीफ करना चाईदी दी ही, किके आलां के आंऊँ केछ बी नेई, तां बी उनै बड्डें थमां बड्डें प्रेरितें शा कुसे बी चाली कट नेई। सच्चे प्रेरित दे लछन बी थुआड़े बेच सारी चाली दे सबर कन्ने चेन्न, ते चमत्कारी कम, ते शक्ति आले कम कन्ने दसे गै। तोस केड़ी गल्ल च दुई कलीसिया थमां कट हे, सेर्फ एस च के मैं थुआड़े उपर अपना पार नेई पाया। मेरा ए बेन्याय माफ़ करो। दिखो, आंऊँ त्री बार थुआड़े कोल औने आसतै त्यार ऐं, ते आंऊँ थुआड़े उपर कोई पार नेई रखगा, किके आंऊँ थुआड़ी तन-दौलत नेई, बरना तुसेंगी गै चांना ऐ। किके बच्चें गी माता पिता आसतै तन किटठा नेई करना चाईदा, लेकन माता पिता गी बच्चें आसतै। आंऊँ थुआड़ीयें आत्मा आसतै बड़े नन्द कन्ने खर्च करगा, बरना अप्पुं बी खर्च ओई जागा। के जिन्ना बद आंऊँ थुआड़े कन्ने प्यार करना ऐ, उन्ना गै कट तोस मेरे कन्ने प्यार करगे? ऐसा ओई सकदा ऐ, के आंऊँ थुआड़े उपर पार नेई सुट्टया, लेकन चलाकी कन्ने तुसेंगी तोखा देईयै फसाई लेता! जेड़ा बेल्ल कोल चुठ ऐ पला, जिनेंगी, मैं थुआड़े कोल पेजया, के उन्दे बिचा मैं कुसे जरीयै छल करियै कुसे कोलां केछ लेता? मैं तीतुस गी समझाईयै ओदे कन्ने ओस प्रा गी पेजया, के तां तीतुस ने छल करियै थुआड़े शा केछ लेता? के अस एक गै आत्मा दे चालाए नेई चलै? के एक गै लीक उपर नेई चलया? तोस अजें तकर समझा दे ओगे के अस थुआड़े सामने थोड़ा बचाओ करानयां न। अस तां परमेसर गी आजर समझीयै मसीह च बोलनयां न, ते ए प्यारो, सारीयां गल्लां थुआड़े विश्वास दी तरक्की आसतै आखनयां न। किके मिकी डर ऐ, कुत्ते ऐसा नेई उवै के आंऊँ आईयै जे चांना ऐं, उयां तुसेंगी नेई दिखां; ते मिकी बी जैसा तोस नेई चांदे उयांगै दिखो; के थुआड़े च चगड़ा, बैर, गुस्सा, वरोध, जलन, चुगली, कमंड, ते बखेड़े ओंन; ते कुत्ते ऐसा नेई उवै के मेरे परतियै थुआड़े इत्थैं औने उपर मेरा परमेसर मिगी शर्मिंदा करै ते मिकी मतें आसतै पी बसोस करना पवै, जिनैं पैलैं शरीर च पाप कित्ता हा, ते ओस गंदे कम, ते ब्यभिचार, ते लुचपन थमां, जेड़े उनै कित्ते, मन नेई फेरया। ऊन त्री बार आंऊँ थुआड़े कोल औना ऐं; दो जां त्रै गुआऐं दे मुंह थमां अर एक गल्ल पक्की कित्ती जाग। जियां आंऊँ जेलै दुई बार थुआड़े कन्ने हा, उयांगै ऊन दूर रौंदे ओई उनै लोकें कन्ने जिनैं पैलैं पाप कित्ता, ते बाकी सारें लोकें क्न्ने ऊन पैलैं थमां आखी दिना ऐं, के जेकर आंऊँ पी औगा, तां नेई बकशना ऐ, तोस तां एस दा सबूत चांदे ओ, के मसीह मेरे थमां बोलदा ऐ, जेड़ा थुआड़े आसतै कमजोर नेई लेकन थुआड़े बेच शक्ति आला ऐ। ओ कमजोरी दे कारन सूली उपर तां चढ़ाया गीया, पी बी परमेसर दी शक्ति कन्ने जिंदा ऐ, अस बी तां ओस च जिदुं दे कमजोर आं, लेकन परमेसर दी शक्ति कन्ने जेड़ी थुआड़े लेई ऐ, ओदे कन्ने जिगे। अपने आप गी परखो, के थुआड़ा विश्वास सेई ऐ के नेई। अपने आप गी जाचो, के तोस अपने बारै च ए नेई जांनदे के यीशु मसीह थुआड़े च ऐ? नेई तां तोस जाचने च नकमे निकले ओ। लेकन मेरी आस ऐ, के तोस जानी लैगे, के अस नकमे नेई निकले। ते अस अपने परमेसर दे अगें ए प्रार्थना करनयां, के तोस कोई बुरा नेई करो, एस आसतै नेई, के अस खरे लबो, लेकन एस आसतै के तोस पलाई करो, पावें अस नकमे गै निकलचै। किके अस सच्चाई दे वरोध च केछ नेई करी सकदे, लेकन सचाई आसतै गै करी सकनयां न। जेलै अस कमजोर न, ते तोस तकड़े ओ, तां अस खोश ओनयां न, ते ए प्रार्थना बी करनयां न, के तोस विश्वास च सेध ओई जाओ। एस कारन आंऊँ थुआड़े पीठी पिछें ए गल्लां लिखना ऐ, के आजर ओईयै मिकी ओस अख्त्यार दे मताबक जिसी प्रभु ने बगाड़ने आसतै नेई लेकन बनाने आसतै मिकी दिते दा ऐ, सख्ती कन्ने केछ करना नेई पवै। एस लेई ए विश्वासी प्राओ, खोश रवो; विश्वास च सेध बनदे जाओ, सबर रखो, मेरी सलाह गी सुनो, एक्को मन रखो, मेल कन्ने रवो, ते प्यार ते शान्ति दा दाता परमेसर थुआड़े कन्ने रौग। एक दुए गी पवित्र चुम्मे कन्ने नमस्ते करो। सारे पवित्र लोक तुसेंगी नमस्ते बोलदे न। प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा ते परमेसर दा प्यार ते पवित्र आत्मा दी सह्भागता थुआड़े सबनी दे कन्ने ओंदी रवै। आऊँ पौलुस, जेड़ा नां मनुक्खें दी मर्जी कन्ने, ते नां मनुक्ख थमां, वरन यीशु मसीह ते पिता परमेसर थमां, जेस ने यीशु मसीह गी मरें दे बिचा जिंदा कित्ता, प्रेरित ऐं। ते सारे विश्वासी पैन, प्राऐं थमां जेड़े मेरे कन्ने, गलातिया लाकें दी कलीसिया दे नां। ए मेरी प्रार्थना ऐ, के परमेसर पिता ते साड़े प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। साड़े परमेसर ते पिता दी मर्जी दे मताबक मसीह यीशु ने अपने आप गी साड़े पापें दे कारन बलि करी दित्ता तां जे अस अज्ज दी दुनिया दे लोकें दे बुरे परबहा बचे रौचै। मेरी ए प्रार्थना ऐ, के लोक परमेसर दी स्तुति ते बड़ाई अर एक योग च मेशा करदे रौंन। आमीन। मिकी ए सुनीयै रांनगी ओंदी ऐ, के जेस ने तुसेंगी मसीह दी क्रपा च चलने आसतै बलाया ओस कोलां तोस इन्नी जल्दी फिरीयै बखरी चाली दी श्खिया उपर विश्वास करन लगे। एक गै सच्चा शोभ समाचार ऐ; लेकन गल्ल ए ऐ, के किन्नें लोक ऐसे न जेड़े मसीह दे शोभ समाचार गी बगाडीयै तुसेंगी तोखा देना चांदे न। लेकन जेकर अस, जां सोर्ग थमां कोई सोर्गदूत बी उतरीयै ओस शोभ समाचार गी छुड़ीयै जेड़ा असैं तुसेंगी सनाया ऐ, कोई दुई शिखया तुसेंगी दे, तां ओ श्रापित उवै। जियां अस पैलैं आखी चुके दे न, उयांगै आऊँ पी आखना, के ओस शोभ समाचार गी छुड़ीयै जिसी असैं तुसेंगी सनाया ऐ, जेकर कोई दुई शिखया दे, ओ श्रापित उवै। ऊन आऊँ के मनुक्खें गी खोश करना ऐं, जां परमेसर गी? के आऊँ मनुक्खें गी खोश करना चानां ऐं? जेकर आऊँ ऊन तकर मनुक्खें गी गै खोश करदा रौना, तां मसीह दा दास नेई ओंदा। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ तुसेंगी सनाई दिना ऐं, के जेड़ा शोभ समाचार मैं सनाया ऐ, ओ मनुक्ख थमां नेई। किके ओ मिकी मनुक्ख दी तरफा नेई पूजया, ते नां मिकी कुसे सखाया, लेकन यीशु मसीह थमां मेरे उपर परकट कित्ता गीया। प्राओ तोस सुनी चुके दे ओ; के यहूदी मत च जेड़ा पैलैं मेरा चाल चलन हा, के आऊँ परमेसर दी कलीसिया दे वश्वासीयें गी मता सतांदा हा ते नाश करदा हा। ते आऊँ यहूदी तर्म च अपने बेलै दे मते सारे मेरी गै उम्र दे साथी पराऐं कोलां मता अगें बदा करदा हा, ते अपने बजुर्गें दे रीति रबाजें ते शिखयें आसतै मता गै जशीला हा। लेकन जदूं परमेसर दी इच्छा ओई, ओस मिकी मां दे गर्भ चा गै चुनी लिया ते अपनी क्रपा कन्ने बलाई लेता, के मेरे उपर अपने पुत्तर गी प्रकट करै, के आऊँ दुई जातीयें च ओसदा शोभ समाचार सनां, ते एस समाचार दे बारै च मैं कुसे मनुक्खे छा सलाह नेई लेती, ते नां यरूशलेम शैर गी उन्दे कोल गीया जेड़े मेरे थमां पैलैं प्रेरित चुने गेदे हे, लेकन फोरन अरब देश च सनसांन जगै गी चली गीया ते पी उत्त्थुआं दा दमिश्क शैर गी बापस आई गीया। पी त्रैं सालें दे बाद आऊँ प्रेरित पतरस (कैफा) कन्ने मुलाका त करने आसतै यरूशलेम दे शैर गी गीया, ते ओदे कोल पंद्रां देन तकर रिया। लेकन प्रभु दे प्रा याकूब गी छुड़ीयै ओर प्रेरितें बिचा कुसे कन्ने बी नेई मिलया। परमेसर जानदा के जेड़ीयां गल्लां आऊँ तुसेंगी लिखना ऐ, दिखो, परमेसर गी आजर समझीयै आखना ऐं, के ओ गल्लां चुट्ठियां नेई। उनै प्रेरितें कन्ने मिलीयै ते यरूशलेम शैर गी छुड़ने दे बाद आऊँ सीरिया ते किलिकिया दे लाकें च आया। लेकन यहूदीया दे लाके दे विश्वासी कलीसिया लोक जेड़े मसीह च हे, मिगी ते उनै कदें दिखे दा नेई हा; लेकन ओ विश्वास बार-बार इयै सुना करदे हे, के जेड़ा असेंगी पैलैं सतांदा हा, ओ ऊन उसै विश्वास दा शोभ समाचार सुनांदा ऐ, जिसी पैलैं नाश करदा हा। ते मसीह विश्वास मेरे बारै च आखदे हे, के सताने आला कियां यीशु दा चेला बनया, ओ एस गल्ल उपर परमेसर दी मैमा करदे रौंदे हे। 4 चौदां साल दे बाद आऊँ बरनबास दे कन्ने पी यरूशलेम शैर गी गीया, ते तीतुस गी बी कन्ने लेई गीया। मेरा जाना परमेसर दे परकट ओनें कन्ने ओया; ते जेड़ा शोभ समाचार आऊँ दुई जातीयें च प्रचार करना ऐ, उसी मैं उनेंगी सनाई दिता, लेकन कले च उनेंगी जेड़े कलीसिया दे अगबें हे, तां जे ऐसा नेई उवै, के मेरे एस बेलै दी, जां पिछली दौड़-धोप बेकार ओई जा। लेकन तीतुस बी जेड़ा मेरे कन्ने हा ते जेड़ा यूनानी ऐ, ओदा खतना कराने आसतै यरूशलेम दे शैर दी कलीसिया दे अगबें मजबूर नेई कित्ता। ते ए उनै चुठे प्रां दे कारन ओया, जेड़े छपीयै साड़े च आई गै हे, ते ओ अजादी जेड़ी साड़े उद्धारकर्ता मसीह यीशु च ऐ उसी नाश करने दी कोष्ट कित्ती तां जे ओ असेंगी परतियै यहूदीयें दे कनून दे गलाम बनांन। एक घड़ी बी उन्दे कन्ने सेंमत ओंना असैं नेई मनया, एस आसतै के शोभ समाचार दी सचाई थुआड़े च बनी दी रवै। उनै कलीसिया दे अगबें मेरी शिखया च कोई ओर गल्ल नेई जोड़ी, मिगी इनें अगबें थमां कोई फरक पौंदा के ए कोन न किके परमेसर शकल दिखियै न्याय नेई करदा। लेकन एस दे ओलटा जेसलै उनै अगबें ए समझया, के जियां खतना कित्ते दे यहूदी लोकें आसतै शोभ समाचार सुनाने दा कम पतरस गी सोंपया गीया, उयांगै बिना खतने आलें दुई जातीयें गी शोभ समाचार सनानें दी जिमेंबारी मिगी सौम्पी। किके जेस ने पतरस थमां यहूदीयें दें बेच प्रेरिताई दा कम तकड़ा कराया, उसै मेरे थमां बी गैर यहूदीयें च तकड़ा कम कराया ते जेसलै उनै ओस क्रपा गी जेड़ी मिकी मिली ही जानी लेता, ते याकूब, ते कैफा, ते यूहन्ना ने जेड़े कलीसिया दे खास अगुबे समझे जंदे हे, मेरी ते बरनबास दी सेंमती दसी, के अस गैर यहूदीयें दे कोल जाचै, ते ओ यहूदीयें दे कोल जान, उनै साड़े कोलां सेर्फ ए पूछ्या के, अस यरूशलेम शैर दे गरीब वश्वासीयें दी मदद करचै, ते इसै कम गी करने दी आऊँ अप्पुं बी कोष्ट करा दा हा। पर जेसलै कैफा अन्ताकिया शैर च आया, तां मैं उसी दुए वश्वासीयें दे सामने चेडकना पिया, किके ओ ठीक कम नेई करै करदा हा। एस आसतै ओ पैलैं दुई जातीयें दे लोकें कन्ने रुट्टी खंदे हे; लेकन याकूब दे उत्त्थुआं दा केछ लोक आए, तां खतना कित्ते दे यहूदीयें दे डर दे मारे ओ पिछें अटी गीया ते पासा देंन लगया। ओदे कन्ने बाकी यहूदी मसीहियें बी कपट कित्ता, इत्थैं तकर के बरनबास बी उन्दे कोलां डरन लगया ते दुई जातीयें कन्ने संगति करना बन्द करी दिती। लेकन जेसलै मैं दिखया, के ओ शोभ समाचार दी सचाई उपर सीधी चाल नेई चलदे, तां मैं सारें दे सामने कैफा गी आखया, “जेसलै तू यहूदी ओईयै गैर यहूदीयें आला लेखा चलना ऐं, ते यहूदीयें आला लेखा नेई तां तू गैर यहूदीयें गी यहूदीयें आला लेखा चलने गी कि आखना ऐं?” अस जेड़े जन्म थमां यहूदी न, ते दुई जाती दे पापी आखया जंदा ऐ उन्दे बिचा नेई। तां बी ए समझीयै के मनुक्ख मूसा दे कनून दे कम्में कन्ने नेई, लेकन सेर्फ यीशु मसीह दे उपर विश्वास करने कन्ने तरमी बनदा ऐ, एस लेई असैं अप्पुं बी मसीह यीशु उपर विश्वास कित्ता, के अस कनून दे कम्में कन्ने नेई, लेकन मसीह उपर विश्वास करने थमां तरमी बनचै; एस आसतै के एस कनून दे इनें कम्में कन्ने कोई तरमी नेई बनग। अस जेड़े मसीह च तरमी बननां चानयां न, जेकर अप्पुं गै पापी निकलचै, तां के एस दा मतलब मसीह पाप दा सेवक ऐ? कदें बी नेई! किके जेड़ा केछ मैं मकाई दिता, जेकर उसी गै पी बनानां ऐ, तां अपने आप गी पापी बनानां ऐं। आऊँ ते मूसा दे कनून थमां कनून आसतै मरी गीया, के परमेसर आसतै जियां। आऊँ मसीह दे कन्ने सूली उपर चढ़ीयै मरी गीया ऐं, ते ऊन आऊँ जिंदा नेई रिया, लेकन मसीह मेरे च जिंदा ऐ; ते आऊँ जेंद च ऊन जेड़ा जिंदा ऐं ते सेर्फ ओस विश्वास कन्ने जिंदा ऐं जेड़ा परमेसर दे पुत्तर उपर ऐ, जेस ने मेरे कन्ने प्यार कित्ता ते मेरे आसतै अपने आप गी देई दिता। आऊँ परमेसर दी क्रपा गी बेकार नेई जाना दिन्दा; किके जेकर कनून थमां लोकें गी तार्मिकता मिलदी, तां मसीह गी मरने दी जरुरत नेई ओंदी। ए गलातियों दे बेसमझ वश्वासीयो, कोन्नें तुसेंगी अपने जाल बेच फसाई लिया, मन्नो थुआड़ीयें ते अखीयैं दे सामने यीशु मसीह सूली उपर चाढ़े दा दसया गीया। आऊँ थुआड़े थमां सेर्फ ए जानना चानां ऐं, के तुसें पवित्र आत्मा गी, के मूसा दे कनून दे कम्में कन्ने, जां विश्वास दे शोभ समाचार कन्ने पाया? के तोस ऐसे बेबकूफ ओई गै, के पवित्र आत्मा दी ताकत कन्ने नमीं जिंदड़ी शुरू करियै ऊन जेंद दी ताकत कन्ने खत्म करना चांदे ओ? के तुसें दोख बेकार गै चलया? लेकन कदें बी बेकार नेई। एस लेई जेड़ा तुसेंगी पवित्र आत्मा दान करदा ते थुआड़े च चमत्कार दे कम करदा ऐ, ओ के कनून दे कम्में कन्ने जां विश्वास दे शोभ समाचार कन्ने ऐसा करदा ऐ? “अब्राहम ने ते परमेसर उपर विश्वास कित्ता ते ए ओस आसतै तार्मिकता गिनी गेई।” एस आसतै ए जानी लियो, के जेड़े विश्वास करने आले न, ओ सच्च गै अब्राहम दे खांनदान दे न। ते पवित्र शास्त्र च परमेसर ने पैलैं थमां गै आखे दा हा, के परमेसर दुई जातीयें गी विश्वास कन्ने तरमी बनाग, पैलैं थमां गै अब्राहम गी ए शोभ समाचार सनाई दिता, के “तेरे थमां सब जातीयां आशीष पागन।” तां जेड़े विश्वास करने आले न, ओ विश्वास अब्राहम दे कन्ने आशीष पांदे न। एस आसतै जिन्नें लोग कनून दे कम्में उपर विश्वास करदे न, ओ सब श्राप दे थलै न, किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “जेड़ा कोई मूसा दे कनून दी कताब च लिखी दियें सारीयें गल्लें गी पूरा करने च टिके दा नेई रौंदा, ओ श्राप दे थलै ऐ।” लेकन ए गल्ल सच्च ऐ, के कनून थमां परमेसर दे इत्थैं कोई तरमी नेई बनदा, किके पवित्र शास्त्र आखदा ऐ के “तरमी जन विश्वास कन्ने जिंदा रौग।” लेकन मूसा दे कनून दा विश्वास कन्ने कोई जोड़ नेई; लेकन पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; “जेड़ा उनै सारीयें गल्लें गी मनग, ओ उन्दे कारन जिंदा रौग।” मसीह जेड़ा साड़े आसतै लानत बनया, असेंगी खरीदीयै कनून दे श्राप थमां छुटकाया, किके जियां पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, “जेड़ा कोई काठ दी बनाई दी सूली उपर लड़काया जंदा ऐ ओ स्रापत ऐ।” किके यीशु मसीह ने जेड़ा कम कित्ता, के अब्राहम दी आशीष मसीह यीशु च दुई जातीयें तकर पुज्जै, ते अस विश्वास थमां ओस पवित्र आत्मा गी आसल करचै, जेसदा बायदा ओए दा ऐ। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ एक मनुक्ख आला लेखा आखना ऐं, जदूं दो मनुक्खें दा करार बी पक्का ओई जंदा ऐ, तां नां कोई उसी टालदा ऐ ते नां ओस च केछ ओर बदांदा ऐ। मतलब इयै, जे बायदा अब्राहम गी, ते ओदे खांदान गी दिते गै, पवित्र शास्त्र ए नेई आखदा, “खांनदानें गी,” जियां मतें सारें दे बारै च पवित्र शास्त्र च आखया गीया; लेकन जियां एक दे बारै च के “तेरे खांनदान गी” ते ओ मसीह ऐ। लेकन आऊँ ए आखना चानां ऐं; के जेड़ा करार परमेसर ने पैलैं थमां पक्का कित्ते दा हा, उसी मूसा दा कनून चार सौ त्री साल दे बाद आईयै नेई टाली सकदा, के परमेसर दा बायदा बेकार ओई जा। किके जेकर जायदाद कनून थमां मिली ऐ, ते पी बायदा कन्ने नेई, लेकन परमेसर ने अब्राहम गी बायदे थमां देई दिती दी ऐ। ओस बेलै पी कनून कि दिता? कनून एस आसतै दित्ता के लोकें गी पाप करने कोलां रोकया जा ते ओ कनून मसीह जेड़ा अब्राहम दी औलाद ऐ ओसदे औने तकर कैम रौग इसै औलाद दे बारै च परमेसर ने बायदा कित्ते दा हा। परमेसर ने कनून सोर्गदूत थमां मूसा गी दिता हा जेड़ा परमेसर ते लोकें दे च बचोले हा। परमेसर ने अप्पुं अब्राहम कन्ने बायदा कित्ता हां एस आसतै बचोले दी जरुरत नेई। तां के कनून परमेसर दे बायदा दे वरोध च ऐ? कदें बी नेई! किके जेकर ऐसा कनून दिता जंदा जेड़ा मेशा दी जिंदड़ी देई सकदा, तां सच्च गै तार्मिकता कनून थमां ओंदी। लेकन पवित्र शास्त्र आखदा ऐ के दुनिया दे सारे मनुक्ख पाप दे बंधन च न, तां जे परमेसर ने जेड़ा देनें दा बायदा कित्ते दा ऐ उनेंगी दियै जेड़े यीशु मसीह उपर विश्वास करदे न। लेकन यीशु मसीह च विश्वास करने थमां पैलैं कनून दी दीनता च अस कैद च हे, ते ओस विश्वास दे औने तकर जेड़ा परकट ओनें आला हा, अस ओदे गै काबू च रे। एस आसतै कनून मसीह तकर पुजने आसतै साड़ा सखाने आला ओया ऐ, के अस यीशु मसीह च विश्वास करने थमां तरमी बनचै। लेकन जेसलै यीशु मसीह च विश्वास आई चुकया, तां जे असेंगी कनून दी जरुरत नेई के ओ असेंगी चला ते साड़ी मदद करै। किके तोस सारे ओस विश्वास करने थमां जेड़ा मसीह यीशु उपर ऐ, परमेसर दे बच्चे बने। ते थुआड़े चा जिनैं बी मसीह च पवित्रशनांन लेता ऐ उनै मसीह यीशु गी लाई लेता ऐ। ऊन मसीह यीशु च विश्वास करने आले च नां कोई यहूदी रिया ते नां यूनानी, नां कोई दास, नां अजाद, नां कोई नर ते नां नारी, किके तोस सारे मसीह यीशु च एक ओ। ते जेकर तोस मसीह च ओ, तां तोस बायदा कन्ने अब्राहम दे सच्चे बच्चे ओ। आऊँ ए आखना ऐं, के वारस जदूं तकर बच्चा ऐ, आलां के सारीयें चीजें दा मालक ऐ, तां बी ओस च ते दास च केछ फर्क नेई। लेकन पिता दे पक्के कित्ते दे बेलै तकर रख्या करने आलें ते कर दा बंधोबस्त करने आलें दे अख्त्यार च रौंदा ऐ। उयांगै अस बी, जेसलै बच्चे आला लेखा ओं, तां दुनिया दे बनाए दे रीति रबाजें दे काबू च ओईयै दास बने दे हे। लेकन जेसलै परमेसर दी योजना दा बेला पूरा ओया, तां परमेसर ने अपने पुत्तर गी पेजया, जेड़ा जनांनी थमां जमया, ते मूसा दे कनून दे दीन पैदा ओया, तां जे मूसा दे कनून दे दीन रौने आले गी खरीदीयै छुटकाई लै, ते असेंगी गोदीपुत्र बनने दा अख्त्यार मिलै। ते तोस जेड़े पुत्तर ओ, एस लेई परमेसर ने अपने पुत्तर दी आत्मा गी, जेड़ी साड़े एर्दें च पेजी दी ऐ, “ए अब्बा, ए पिता” आखीयै बलांदा ऐ। एस आसतै तू ऊन दास नेई, लेकन पुत्तर ऐ; ते जेसलै पुत्तर ओया, तां परमेसर थमां वारस बी ओया। जदूं तोस परमेसर गी नेई जानदे हे, तां ओस बेलै उन्दे दास हे, जेड़े स्वाव च परमेसर नेई, लेकन ऊन जियां तुसें परमेसर गी पंछानी लेता वरन परमेसर ने तुसेंगी पंछानी लेता, तां ओ कमजोर ते नकमें दुनिया दे रीति रबाजें आले पासेगी कि फिरदे ओ, जिंदे तोस पी दास बननां चांदे ओ? तोस परमेसर कोलां अपनी तरफदारी चांदे ओई देन ते मिनें ते पक्के कित्ते दे बेलै गी ते सालें गी मनदे ओ। आऊँ थुआड़े बारै च चेंता करना ऐं, कुत्ते ऐसा नेई उवै, के जेड़ी मेंनत मैं थुआड़े लेई कित्ती दी ऐ ओ बेकार जा। ए विश्वासी प्राओ, थुआड़े आला लेखा बननें आसतै मैं यहूदीयें दे कनून गी मननां बंद करी दिते दा ऐ जेड़ा मैं पैलैं मनदा हा एस लेई आऊँ थुआड़े अगें अर्ज करना ऐं, तोस मेरे आला लेखा बनो ते यहूदीयें दे कनून गी नेई मनो। लेकन तुसेंगी चेत्ता ओना, के पैलो-पैल मैं जिंदु दी बमारी दे कारन तुसेंगी शोभ समाचार सनाया। ते तुसें मेरी जिंदु दी बमारी गी जेड़ी थुआड़े लेई अजमैश दा कारन ही, तोच्छ नेई समझया; नां ओस कन्ने नफरत कित्ती; ते परमेसर दे दूत वरन मसीह आला लेखा मेरी पूरी खातरदारी कित्ती। ते ओ थुआड़ा नंद मनाना कुत्थें गीया? आऊँ थुआड़ा गवाह ऐं, के जेकर ओई सकदा हा, तां तोस मेरे लेई इनां बलिदान बी करने आसतै त्यार ओई जंदे के अपनीयां अखीयाँ बी कढीयै मिकी देई दिंदे। तां के थुआड़े कन्ने सच्च बोलने दे कारन आऊँ थुआड़ा बैरी बनी गेदा ऐं? ओ तुसेंगी मित्र तां बनाना चांदे न, लेकन साफ़ मन कन्ने नेई। वरन तुसेंगी मेरे थमां बख करना चांदे न, के तोस उन्देगै मित्र बनी जाओ। लेकन जोश ओना अच्छी गल्ल ऐ, के पली गल्ल च अर बेलै कोष्ट कित्ती जा, नां सेर्फ ओस बेलै, के जेसलै आऊँ थुआड़े कन्ने रौना ऐ। ए मेरे विश्वासी बच्चयो, जेसलै तकर थुआड़ा स्वाव मसीही आला लेखा नेई बनी जा, ओस बेलै तकर आऊँ थुआड़े लेई बच्चा जमने आली पिड़ें आला लेखा दोख बर्दाश करदा रौना ऐं। इच्छ्यां ते मेरे मन च ए ओआ दी ऐ, के ऊन गै थुआड़े कोल आईयै प्यार कन्ने थुआड़े कन्ने गल्लां करां, किके थुआड़े बारै च मिगी चेंता ऐं। तोस जेड़े मूसा दे कनून दे दीन ओना चांदे ओ, मिकी सनाओ, के तोस कनून दी नेई मन्नदे? ए पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ, के अब्राहम दे दो पुत्तर ओए; एक हाजिरा थमां जेड़ी दासी ही, ते दुवा सारा थमां जेड़ी दासी नेई ही। लेकन जेड़ा हाजिरा थमां ओया, ओ अब्राहम दी जिंदु दी इच्छ्यां कन्ने जमया; ते जेड़ा सारा थमां जमया, ओ परमेसर दे बायदा दे मताबक जमया। इनें गल्लें च ए मसाल ऐ; ए जनांनीयां समझो दो करार न, एक तां सीनै पाड़ दी जेस थमां दास गै पैदा ओदे न; ते ओ हाजिरा ऐ। ते हाजिरा समझो अरब देश दा सीनै पाड़ ऐ, ते अज्ज दा यरूशलेम शैर ओदे बराबर ऐ, किके अपने बच्चें समेत गलामी च ऐ। लेकन सोर्ग दा यरूशलेम सारा आला लेखा ऐ, ते ओदे बच्चे गलाम नेई ऐंन। ए यरूशलेम अस वश्वासीयें लेई माता आला लेखा ऐ। किके पविख्वक्ता ने लिखे दा ऐ, “ए बिना बच्चे आलीयै, तू जेड़ी नेई जानदी नंद मना; तू जिसी बच्चें आलियां पीड़ां नेई ओदीयां, गला खोलियै जयजय कर; किके त्यागी ओई दे बच्चे सुआगन दे बच्चें थमां बी मते न।” ए विश्वासी प्राओ, अस इसहाक आला लेखा बायदा दे बच्चे न। ते जियां ओस बेलै जिंदु दी इच्छ्यां दे मताबक जमें दा पवित्र आत्मा दे मताबक जमें दे गी सतांदा हा, उयांगै ऊन बी ओंदा ऐ। लेकन पवित्र शास्त्र आखदा ऐ “दासी ते ओदे पुत्तर गी कड्डी दे, किके दासी दा पुत्तर अजाद जनांनी दे पुत्तर दे कन्ने जायदाद दा आक्दार नेई ओग।” एस आसतै ए विश्वासी प्राओ, अस ओस दासी हाजिरा दे बच्चे नेई के मूसा दे कनून गी मनचै लेकन सारा जेड़ी दासी नेई ऐ ओसदे बच्चे न जेड़े विश्वास करने थमां परमेसर गी ग्रेण ओनें आले बनी जंदे न। मसीह ने अजादी आसतै असेंगी मूसा दे कनून गी मनने कोलां अजाद कित्ता ऐ; एस आसतै एस अजादी च टिके दे रवो, ते कोई परतियै तुसेंगी मूसा दे कनून गी मनने आसतै गलाम नेई बना। त्यांन कन्ने सुनो, आऊँ पौलुस थुआड़े कन्ने आखना ऐं, के जेकर खतना करागे, तां मसीह थमां तुसेंगी केछ फायदा नेई ओग। पी बी आऊँ अर एक खतना कराने आले गी चतावनी दिना ऐ, के उसी मूसा दे सारे कनून मनना पौगन। तोस जेड़े मूसा दे कनून कन्ने तरमी बनना चांदे ओ, मसीह थमां बख ते ओदी क्रपा थमां दूर ओई चुके दे ओ। किके पवित्र आत्मा दे कारन अस विश्वास कन्ने, आस कित्ती दी तार्मिकता दा एन्तजार करनयां न। अगर तोस मसीह यीशु दे चेलें ओ तां खतना कराना ते खतना नेई कराना केछ खास गल्ल नेई ऐ, लेकन खास गल्ल ए ऐ के अस मसीह गी अपना उद्धारकर्ता ग्रेण करचै ते परमेसर ते दुए लोकें कन्ने प्रेम करचै। तोस तां मसीह कन्ने जुड़ियै अच्छे अगें बदा करदे हे। ऊन तुसेंगी मसीह उपर विश्वास करने लेई कोन्नें रोकया, के सच्चाई गी नेई मन्नों? ए जेई सेख परमेसर थमां नेई मिली जेस ने तुसेंगी अपने बच्चे बननें लेई बलाया। ए चुठी शिखया थुड़े जिये खमीर आला लेखा ऐ जेड़ा पूरे आटे गी खमीर करी दिंदा ऐ। आऊँ प्रभु उपर थुआड़े बारै च परोसा करना ऐं, के थुआड़ा कोई दुआ वचार नेई ओग; लेकन जेड़ा तुसेंगी गुमराह करी दिंदा ऐ, ओ कोई कि नेई ओग परमेसर कोलां सजा पाग। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ ए प्रचार करै करना के खतना जरुरी नेई ऐ, तां अयें बी यहूदी लोक मिकी सता करदे न अगर आऊँ मसीह दी सूली थमां उद्धार दा प्रचार नेई करदा तां लोकें गी बुरा नेई लगग। पला ओंदा, के जेड़े तुसेंगी गुमराह करदे न, ओ लोक अपने आप गी खुसरा बनाई लैंन। ए विश्वासी प्राओ, तोस मूसा दा कनून नेई मनने आसतै परमेसर ने बलादे ओ; लेकन ऐसा नेई उवै, के ए अजादी जिंदु दी बुरीयां खुआशां गी पूरी करने दा मौका बनी जा, बरना प्यार कन्ने एक दुए दी सेवा करने आले बनो। किके सारा कनून एस एक गै गल्ल च पूरा ओई जन्दा ऐ, “तू अपने गुआंडी कन्ने अपने जियां प्यार कर।” लेकन जेकर तोस लगातार लड़ाई ते एक दुए कन्ने जलन करदे ओ, तां चकने रवो, के एक दुए दा सत्यानाश नेई करी ओड़ो। लेकन आऊँ आखना ऐं, के पवित्र आत्मा दे आखने उपर चलो, तां तोस जिंदु दे बुरे कम दी ख्वैशें गी कुसे बी रीति कन्ने पूरा नेई करगे। किके जिंदु दियां बुरीयां इच्छ्यां पवित्र आत्मा दे वरोध च ते पवित्र आत्मा जिंदु दियां बुरीयां इच्छ्यां दे वरोध च कम करदा ऐ, ते ए एक दुए दे वरोधी न, एस आसतै के जे केछ तोस करना चांदे ओ, ओ नेई करी सकदे। ते जेकर तोस पवित्र आत्मा दे चलाए चलदे ओ, तां मूसा दे कनून दे दीन नेई रे। जिंदु दियां बुरीयां इच्छ्यां ते साफ लबदियां न, मतलब ब्यभिचार, गंदे कम, लुच्चा पन, ओ मूरत दी पुजा, टूना, बैर, लड़ाई, एर्षा, गुस्सा, वरोध, फोट, फेरका बाजी, अड़ना, मतवालापन, जिंदु दा पोघ-पलास, ते इंदे जे ओर-ओर कम न, इंदे बारै च आऊँ तुसेंगी पैलैं गै खबरदार करी दिना ऐं जियां पैलैं आखी बी चुके दा ऐं, के ए जिए कम करने आले परमेसर दे राज दे वारस नेई ओगन। लेकन पवित्र आत्मा दा फल प्यार, नंद, शान्ति, स्बर, तरस, पलाई, विश्वास, दीनगी, ते अपने आप गी काबू करना ऐ; ए जिए कम्में दे वरोध च कोई कनून नेई। ते जेड़े मसीह यीशु दे न, उनै जिंदु दी बुरी इच्छ्यें ते खुआशें समेत सूली उपर चढ़ांई दिता ऐ। जेकर अस पवित्र आत्मा दे मताबक जिनयां न, तां पवित्र आत्मा दे मताबक चलचे बी। अस कमणडी ओईयै एक दुए गी नेई छेड़चै, ते नां एक दुए कन्ने एर्षा करचै। ए विश्वासी प्राओ, जेकर ए पता चलै के कुसे मनुक्खे पाप कित्ता ऐ, तां तोस जेड़े आत्मिक ओ, दीनगी कन्ने उसी सेई रस्ते उपर लेई आओ, ते अप्पुं बी चकने रवो के तोस बी उसै अजमैश बेच नेई पवो। तोस परेशानी बेच एक दुए दी मदद करो, ते एस चाली मसीह दे कनून गी पूरा करो। किके जेकर कोई केछ नेई ओनें उपर बी अपने आप गी बड़ा समझदा ऐ, तां ओ अपने आप गी तोखा दिन्दा ऐ। लेकन अर एक अपने गै कम गी जांची लै, के ओदा कम सेई ऐ, ते दुए दे बारै च नेई लेकन अपने कम दे बारै च उसी कमंड करने दा बेला थोग। किके अर एक मनुक्ख अपने गै कम दा जिमेंबार ओग। जेड़ा वचन दी शिखया लिया दा ऐ, ओ सारीयें छैल चीजें च सखाने आले गी जियां पैसे रुट्टी थमां दी मदद करै। अपने आप गी तोखा नेई दियो; परमेसर गी कोई कदें मुर्ख नेई बनाई सकदा, किके मनुक्ख जे केछ रांदा ऐ उवै कटग। किके जेड़ा अपनी जिंदु दी बुरी इच्छ्यां पूरी करने आसतै कम करदा ऐ, ओ जेंद थमां नाश ओनें दी फसल कटग; ते जेड़ा पवित्र आत्मा दी इच्छ्यां आसतै कम करदा ऐ, ओ पवित्र आत्मा थमां मेशा दी जिंदड़ी दी फसल कटग। अस पले कम करने आसतै इम्त नेई छुड़चै, किके जेकर अस आंरचै नेई, तां परमेसर दे अपने बेलै च नाम पागे। एस आसतै जिथें तकर मौका मिलै अस सारें कन्ने पलाई करचै, खास करियै विश्वासी प्रांऐं दे कन्ने। दिखो, मैं कियां बड्डे-बड्डे अखरें च अपने अथ्थें कन्ने लिखे दा ऐ। जेड़े लोग यहूदीयें गी खोश करना चांदे न, ओ खतना करांदे न तां जे यहूदी उनेंगी ग्रेण करन, ते उनेंगी नेई सतांन एस गल्ल दा प्रचार करने दे कारन के परमेसर उनेंगी गै बचाग जेड़े ए विश्वास करदे न के यीशु मसीह उन्दे बासतै सूली उपर मरया किके खतना करने आले यहूदी अप्पुं ते कनून उपर नेई चलदे, लेकन थुआड़ा खतना इसै आसतै करना चांदे न के थुआड़ी जिंदु दी आलत उपर घमणड करन। लेकन ऐसा नेई उवै के आऊँ बखरी कुसे गल्लें उपर घमणड करां, सेर्फ साड़े प्रभु यीशु मसीह दी सूली दा, जेस थमां दुनिया मेरी नजर च ते आऊँ दुनिया दी नजर च सूली उपर चढ़ाया गेदा ऐं। किके नां खतना ते नां बिना खतना केछ खास गल्ल ऐ, लेकन पवित्र आत्मा थमां नमीं जिंदड़ी। जिन्नें एस उक्म उपर चलगन उन्दे उपर ते, परमेसर दे इस्राएली लोकें उपर शान्ति ते दया ओंदी रवै। अगें गी कोई मिकी दोख नेई दियै, किके आऊँ यीशु दे दागें गी अपनी जिंदु च ओदे दास आला लेखा फिरना ऐं। ए विश्वासी प्राओ, साड़ी ए प्रार्थना ऐ, के साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थुआड़ी आत्मा दे कन्ने रवै। आमीन। मैं पौलुस जेड़ा परमेसर दी मर्जी कन्ने यीशु मसीह दा प्रेरित ऐ, उनै पवित्र ते यीशु मसीह च विश्वासी लोकें दे नां जेड़े इफिसुस शैर च न, ए मेरी प्रार्थना ए के साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। साड़े परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह दे पिता दा शुक्र उवै, के परमेसर असेंगी मसीह च सोर्ग दी जगै च, सारी चाली दी आत्मिक आशीष दिती ऐ। जियां ओसने असेंगी दुनिया गी बनानें थमां पैलैं मसीह च चुनी लेता के अस ओसदी नजर च पवित्र ते बेकसुर ओचै। ते अपने प्रेम च परमेसर अपनी मर्जी दी पली नीत दे मताबक असेंगी अपने आसतै पैलैं दा चुनी लेता के यीशु मसीह थमां अस ओदे गोद लेते दे पुत्तर ओचै। के परमेसर दे ओस क्रपा दी मैमा दी स्तुति उवै, जेड़ी ओसने असेंगी अपने प्यारे पुत्तर थमां मोफत च दिती। असेंगी मसीह च ओदे खून थमां छुटकारा, मतलब पापें दी माफी, परमेसर दी ओस क्रपा दे तन दे मताबक मिली ऐ, परमेसर ने सारे ज्ञान ते अपनी समझ कन्ने मती सारी साड़े उपर वरकतें दी बरखा ब्राई दी ऐ। परमेसर ने अपनी मर्जी दा पेद, अपनी पले मकसद दे मताबक असेंगी ए दसया, जिसी मसीह ने अपने आप च पैलैं गै करी लेता हा, के परमेसर अपनी योजना दे मताबक, ओदा बेला पूरा ओनें उपर, जेड़ा केछ सोर्ग च ते तरती उपर ऐ, सब केछ ओ मसीह च एक करै। मसीह च अस बी ओदी योजना कन्ने जेड़ा अपनी इच्छा दे मताबक सारा केछ करदा ऐ, पैलैं दे चुने दे ओदी बरास्त बनें। के असैं यहूदी गीं, जिनैं पैलैं दी गै मसीह उपर आस रखी दी ही, ओदी मैमा दी स्तुति दा कारन ओचै। ते उसै च तोस बी, जेसलै तुसें सचाई दा वचन सुनया, जेड़ा थुआड़े उद्धार दा शोभ समाचार ऐ, ते जेस उपर तुसें विश्वास कित्ता, बायदा कित्ते दे पवित्र आत्मा दी मोर लगी। परमेसर ने अपनी पवित्र आत्मा असेंगी देने दे कारन, ओदे मुलैं लिते दे लोकें दे छुटकारे आसतै साड़ी जायदाद दा बयाना ऐ, के ओसदी मैमा दी स्तुति उवै। एस आसतै, आऊँ बी ओ विश्वास जेड़ा तोसें लोकें दा प्रभु यीशु उपर ऐ ते सारें पवित्र लोकें लेई प्रेम दा समाचार सुनीयें, थुआड़े आसतै परमेसर दी मेशा शुक्रगुजारी करना नेई छुड़दा, ते अपनी प्रार्थना च तुसेंगी याद करदा रौना ऐं ए मेरी प्रार्थना ऐ, के साड़े प्रभु यीशु मसीह दा परमेसर जेड़ा मैमा दा पिता ऐ, तुसेंगी अपनी समझ दी आत्मा ते ज्ञान दी लो दियै, आऊँ एबी प्रार्थना करना ऐं, के थुआड़े मन दी अखीयाँ जगमग ओंन के तोस सच गी जानी लियो के साड़े बलाए जानें दी आस के ऐ, ते पवित्र लोकें च ओसदी जायदाद दी मैमा दा तन कनया ऐ, ते ओसदी शक्ति साड़े लेई जेड़े विश्वासी न, किन्नी बड़ी ऐ, ओसदी शक्ति दे असर दे ओस कम दे मताबक। जेड़ा ओसने मसीह दे बारै कित्ता, के उसी मरें बिचा जिंदा करियै सोर्ग दी जगें च अपनी सज्जी बखी बठाया; ओस जगै च सब चाली दी प्रधानता ते अख्त्यार, ते शक्ति, ते राज दे, ते अर एक नां दे उपर, जेड़ा नां सेर्फ एस लोक च, लेकन औने आले लोक च बी लीता जाग, ते परमेसर ने सब अख्त्यार ओदे पैरें थलै करी दिता; ते उसी सारीयें चीजें उपर उच्चा बनाईयै कलीसिया गी देई दिता। कलीसिया ओसदी जेंद ऐ, ते मसीह उसै दी परपुरी ऐ, जेड़ा सारें च सारा केछ पूरा करदा ऐ। पैलैं ते तुसेंगी परमेसर कोलां नबी जिंदड़ी नेई मिली ही। किके अस अपने पराधें ते पापें दे कारन मरे दे हे जिंदे च तोस पैलैं एस दुनिया दे लोकें दी रीति उपर, ते शतान गीं जेड़ा दुष्ट आत्मा मुखिय अम्बर दे अख्त्यार दे मुखीआ मतलब ओस आत्मा दे मताबक चलदे हे, जेड़ा ऊन बी उक्म नेई मनने आलें दे दिलें बेच कम करदा ऐ। इंदे च अस बी सारे पैलैं अपनी जिंदु दी खुआशें च देन जुगारदे हे, ते जेंद ते मन दी मर्जी पूरी करदे हे, ते दुए लोकें आला लेखा सवाव थमां गै परमेसर दे गुस्सै दी औलाद हे। लेकन परमेसर जेड़ा दया दा तनी ऐ, अपने ओस बड्डे प्यार दे कारन जेस कन्ने ओसने साड़े कन्ने प्यार कित्ता, जेसलै अस पाप दे कारन मरे दे हे, तां असेंगी मसीह दे कन्ने जिंदा कित्ता परमेसर दी क्रपा कन्ने गै थुआड़ा उद्धार ओया ऐ, ते मसीह यीशु च ओसदे कन्ने उच्चा कित्ता, ते सोर्ग दी जगें च ओदे कन्ने बठाया के ओ अपनी ओस कृपा कन्ने जेड़ी मसीह यीशु च साड़े उपर ऐ, औने आलें बेलै च अपनी क्रपा दी अनगेनत तन दसै। किके विश्वास थमां क्रपा कन्ने गै थुआड़ा उद्धार ओया ऐ; ते थुआड़े थमां नेई, वरन परमेसर दा दान ऐ, ते नां कम्में दे कारन, ऐसा नेई उवै के कोई कमंड करै। किके अस ओदे बनाए दे न, ते मसीह यीशु च उनै पले कम्में आसतै सेरजे गै जिनेंगी परमेसर ने पैलैं गै साड़े करने आसतै त्यार कित्ता। एस कारन याद करो, के तोस जेड़े जेंद दी रीति कन्ने दुई जाती दे ओं, ते जेड़े लोग जेंद च अथ्थ दे कित्ते दे खतने थमां खतना आलें आखे जंदे न, ओ तुसेंगी बगैर खतना आले आखदे न, तोस लोग ओस बेलै मसीह थमां लग्ग, ते इस्राएल दे अपने लोक बनने दे औदे थमां लग्ग कित्ते दे, ते परमेसर दे बायदे दे करार दे पागीदार नेई हे, ते बिना आस दे ते दुनिया च बगैर परमेसर दे हे। लेकन ऊन मसीह यीशु च तोस जेड़े पैलैं दूर हे, मसीह दे खून थमां कोल ओई गै ओ। किके मसीह साड़ा मेल मलाव ऐ, जेस ने यहूदीयें ते दुई जातीयें गी एक करी दिता ते लग्ग करने आली कंद गी जेड़ी उन्दे दौनी बेच ही टाई दिता, ते ओदा सूलीयै उपर जांन देना मतलब ओ मूसा दे कनून जेसदे उक्म विधियें दी रीति उपर हे, मटाई दिता के यहूदीयें ते दुई जातीयें गी अपने च एक नमीं जाती बनाईयै मेल कराई दियै, ते मसीह ने सूली उपर बैर गी नाश करियै एस थमां दौनी गी एक जेंद बनाईयै परमेसर कन्ने मेल कराया। ते मसीह ने आईयै तुसेंगी जेड़े परमेसर कोलां दूर हे, ते उनेंगी जेड़े कोल हे, यहूदीयें ते दुई जातीयें गी मेल-मलाप दा शोभ समाचार प्रचार कित्ता। किके मसीह थमां गै असैं दौनी गी एक आत्मा च पिता परमेसर दे कोल पौंच ओंदी ऐ। एस आसतै तोस ऊन दुई जाती ते परदेसी, ते मसाफिर नेई रे, लेकन पवित्र लोकें दे एको देश दे रौने आले ते परमेसर दे करे दे बनी गै। ते तोस प्रेरितें ते पविख्ब्क्तें दी नीं उपर, जेसदे कोने दा पत्थर अप्पुं यीशु मसीह ऐ, बनाए गेदे ओ। जेसदे बेच सारी रचना एक कन्ने मिलीयै प्रभु यीशु मसीह च एक पवित्र मन्दर बनदी जंदी ऐ, जेस यीशु च तोस बी आत्मा थमां परमेसर दी रौने आली जगा बनने आसतै एक जोट बनाए जंदे ओ। एस कारन आऊँ पौलुस जेड़ा थुआड़े दुई जातीयें आसतै मसीह यीशु दी सेवा दे कारन कैदी ऐं। जेकर तुसें परमेसर दी ओस क्रपा दे बंधोबस्त दा समाचार सुना ऐ, जेड़ी थुआड़े आसतै मिकी परमेसर कोलां दिती गेई, मतलब ए के ओ पेद मेरे उपर परमेसर दे प्रकाशन थमां परकट ओया, जियां आऊँ पैलैं गै नचोड़ च लिखी चुके दा ऐं, जिसी तोस पढ़ीयै जानी सकदे ओ के आऊँ मसीह दा ओ पेद कुत्थें तकर समझना ऐं। जेड़ा परमेसर ने पैलैं बेले च मनुक्खें दी औलादें गी इयै जियां परकट नेई कित्ता गीया हा, जियां के आत्मा थमां ऊन ओदे पवित्र प्रेरितें ते पविख्ब्क्तें उपर परकट कित्ता गीया ऐ। मतलब ए के मसीह यीशु च शोभ समाचार थमां दुई जातीयें दे लोग जायदाद च सांझीदार, ते एक गै जेंद दे ते बायदे दे पागीदार न। ते आऊँ परमेसर दी क्रपा दे ओस दान दे मताबक, जेड़ा ओसदी शक्ति दे असर दे मताबक मिकी दिता गीया, ओस शोभ समाचार दा सेवक बनया। मेरे उपर जेड़ा सारें पवित्र लोकें चा निके थमां बी निका ऐं, ए क्रपा ओई के आऊँ दुई जातीयें गी मसीह दे नेई मुकने आले तन दा शोभ समाचार सनां, ते सारें उपर ए गल्ल प्रकाशित करां के ओस पेद दा बंधोबस्त के ऐ, जेड़ा सबनी दे सृजने आले परमेसर च पैलैं थमां गोप्त हा। तां जे ऊन कलीसिया थमां, परमेसर दी लग्ग-लग्ग किसम दा असीम ज्ञान, उनै प्रधानें ते अख्त्यार रखने आलें उपर, जेड़े न दिक्खी जान आली जगें च न, परकट कित्ता जा। ओस मेशा दे वचार दे मताबक जेड़ा परमेसर ने साड़े प्रभु मसीह यीशु च कित्ता ऐ। जेस च असेंगी ओस उपर विश्वास करने कन्ने इम्त ते परोसे कन्ने परमेसर दे कोल औने दा अख्त्यार ऐ। एस आसतै आऊँ अर्ज करना ऐं के जेड़े कलेश थुआड़े आसतै मिकी ओआ करदे न, उन्दे कारन तोस इम्त नेई छुड़यो, किके उन्दे च थुआड़ी नफा ऐ। आऊँ एस कारन ओस परमेसर पिता दे अगें प्रार्थना करना ऐं, जेस कन्ने सोर्ग ते तरती उपर, अर एक कराने दा नां रखया जंदा ऐ। मैं प्रार्थना करना ए के ओ अपनी मैमा दे तन दे मताबक तुसेंगी ए दान दियै के तोस ओदी आत्मा कन्ने अपने अन्दर आले मनुक्ख च शक्ति पाईयै तकड़े ओदे जाओ; ते विश्वास थमां मसीह थुआड़े एर्दें च बसे के तोस प्यार च जड़ पकड़ीयै ते नीं सुट्टीयै, सारे पवित्र लोकें दे कन्ने पली-पांती समझने दी शक्ति आसल करो; के ओसदी चढ़ांई, ते लमाई, ते उचाई, ते गराई किन्नी ऐ। मैं प्रार्थना करना ए ते मसीह दे ओस प्यार गी जानी सको जेड़ा ज्ञान थमां परे ऐ के तोस परमेसर दी सारी परपुरी तकर परोई जाओ। ऊन जेड़ा ऐसा शक्ति आला ऐ, के साड़ी अर्ज ते समझ थमां केई गुणा जादै कम करी सकदा ऐ, ओस शक्ति दे मताबक जेड़ी साड़े च कम करदी ऐ, कलीसिया च ते मसीह यीशु च ओसदी मैमा पीढ़ी थमां पीढ़ी तकर योग-योग ओंदी रवै। आमीन। एस आसतै आऊँ जेड़ा मसीह यीशु दी सेवा दे कारन कैदी ऐं थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं के परमेसर दे जेस बलावे कन्ने तोस बलाए दे हे, ओदे जोग चाल चलो, मतलब सारी दीनता ते नम्रता कन्ने, सबर करियै प्यार कन्ने एक दुए दी बर्ताव सैई लियो; ते मेल दे बंधन च आत्मा दी एकता रखने दी कोष्ट करो। असैं सारें गीं एक गै जेंद ऐ, ते एक गै आत्मा; जियां तोस जेड़े बलाए दे हे अपने बलाए जाने दी एक गै आस ऐ। एक गै प्रभु ऐ, एक गै विश्वास, एक गै पवित्रशनांन, ते सबनीं दा एक गै परमेसर ते पिता ऐ, जेड़ा सबनीं दे उपर ते सबनीं दे बश्कार ते सारें च ऐ। लेकन साड़े बिचा अर एक गी मसीह दे दान देनें दे मताबक क्रपा मिली दी ऐ। एस आसतै पवित्र शास्त्र आखदा ऐ; “ओ उच्चाई उपर चढ़या, ते कैदीयें गी बन्नी लेई गीया, ते मनुक्खें गी दान दिते।” जदूं पवित्र शास्त्र आखदा ऐ ओदे उच्चाई उपर चढ़ने कन्ने, ते के मतलब निकलदा ऐ सेर्फ ए के ओ पताल च उतरया बी हा। ते मसीह जेड़ा उतरी गीया ए ओऐ ऐ जेड़ा सारे सोर्गें दे उपर चढ़ी बी गीया के सब केछ पूरा करै। मसीह ने केईयें गी प्रेरित चुनीयें, ते कईयें गी पविखवक्ता चुनीयें, ते कईयें गी शोभ समाचार सनानेआले चुनीयें, ते कईयें गी राखी करने आले ते शिखया देने आले चुनीयें देई दिता, जेस छा पवित्र लोग सेध ओई जांन ते सेवा दा कम कित्ता जा ते मसीह दी जेंद तरक्की करै, जेलै तकर के अस सारे दे सारे विश्वास ते परमेसर दे पुत्तर दी पन्शान च एक नेई ओई जाचै, ते एक सेध मनुक्ख नेई बनी जाचै ते मसीह दे पूरे कद-कोतर तकर नेई बदी जाचै। तां जे अस अगें गी बच्चे नेई रौचै, जेड़े मनुक्खें गी ठगने आली पढ़ाई ते चलाकी कन्ने, उन्दी परमानें आलियें सलाईं गी, ते शिखया गी, अर एक अवै च उडने ते इत्त्थैं-उत्थें कमाए जंदे ओ। वरन प्यार च सचाई कन्ने चलदे ओई सारीयें गल्लें च ओदे च जेड़ा सेर ऐ, मतलब मसीह च बददे जाओ, जेस कन्ने सारी जेंद, अर एक जोड़ दी मदद कन्ने एक जोट ओईयै ते एक गंढ जुड़ियै; ओस असर दे मताबक जेड़ा अर एक अंग दे ठीक-ठीक कम करने थमां ओस च ओंदा ऐ, अपने आप गी बदांदी ऐ के ओ प्यार च तरक्की करदी जा। एस आसतै आऊँ प्रभु दे अधिकार कन्ने ए आखना ऐं ते प्रभु च दस्सी दिनां ऐं के जियां अविश्वासी लोग अपने मन दी खोखली रीति उपर चलदे न, तोस ऊन थमां पी इयां नेई चलो। किके उन्दी बुद्धि मारी गेदी ऐ ते उन्दे अनजान ओने दे कारन ते मन दी कठोरता दे कारन ओ परमेसर दी दिती दी जिंदड़ी थमां लग्ग कित्ते गेदे न; ते ओ सोन्न ओईयै जिंदु दियां खुआशां पूरीयां करने च लगे दे न के सारे चाली दे गंदे कम दियां इच्छ्यां करन। लेकन तुसें मसीह दी ऐसी शिखया नेई पाई। वरन तुसें सच्च-मुच मसीह दी गै सुनी, ते जियां यीशु च सच्चाई ऐ, उसै च सखाए बी गै के तोस पिछले चाल-चालन दे पराने मनुक्ख गी जेड़ा परमाने आली खुआशें दे मताबक प्रष्ट ओंदा जंदा ऐ, अपने उपर दा तुआरी दियो ते पवित्र आत्मा च अपने मन दे आत्मिक सवाव च नमें बनदे जाओ, ते नमें मनुक्ख गी अपने मन च पाई लियो, जेड़ा परमेसर दे मताबक सच्चाई दी तार्मिकता, ते पवित्रता च सेरजी गेदी ऐ। एसकरी चुठ बोलना छुड़ीयै, अर एक विश्वासी अपने साथी विश्वासियें कन्ने सच्च बोलै, किके अस अप्पुं बिचें एक दुए दे अंग आं। गुस्सा ते करो, लेकन पाप मत करो; सूरज डूबने तकर तोस गुस्सै च गै नेई रवो, ते नां गै शतान गी तोखा देने दा मौका दियो। चोरी करने आला पी चोरी नेई करै, वरन पले कम करने आसतै अपने अथ्थें कन्ने मेंनत करो, एस लेई के जिसी जरुरत उवै, उसी देने आसतै ओदे कोल केछ उवै। कोई गंदी गल्ल थुआड़े मुंह चा नेई निकलै, लेकन जरुरत दे मताबक उवै निकलै जेड़ी तरक्की आसतै सेई उवै, तां जे ओस कन्ने सुनने आलें उपर क्रपा उवै। परमेसर दी पवित्र आत्मा गी तुन्दे जीनें कन्ने दुखी मत करो, जेस कन्ने थुआड़े उपर छुटकारे दे देन आसतै मोर लाइ गेदी ऐ। सारी चाली दा कौड़ा मन, ते क्रोप ते गुस्सा, ते जेद, ते निंदया, ते सब किसम बैर-पाव दे समेत थुआड़े चा दूर कित्ते जांन। एक दुए उपर रैंम, ते दया करो, ते जियां परमेसर ने मसीह च थुआड़े पाप माफ़ कित्ते, उयांगै तोस बी एक दुए दे पाप माफ़ करो। एस लेई परमेसर दे प्यारे बच्चें आला लेखा ओदी रिस करो, ते एक दुए कन्ने प्यार करो जियां मसीह ने बी थुआड़े कन्ने प्यार कित्ता, ते साड़े लेई अपने आप गी बलि दी खशबु आसतै परमेसर दे अगें बलि दी पेंट करियै चाढ़ी दिता। जियां पवित्र लोकें जोग ऐ, उयांगै थुआड़े च ब्यभिचार, ते कुसे चाली दे अशोद्ध कम, जां लालच दी चर्चा तकर नेई उवै; ते नां बशर्म पुना, नां मुढ़ता दियां गल्लां, नां मजाक कित्ता जा; किके ए गल्लां शोभा नेई दिन्दीयां, वरन परमेसर दी गै शुक्रगुजारी करो जे केछ ओसने थुआड़े लेई कित्ता। किके तोस ए पक्का जांनदे ओ के कुसे व्यभिचारी, जां अशोद्ध जन, जां लालची मनुक्ख गी, जेड़ा मूरतपूजा दे बराबर ऐ, मसीह ते परमेसर दे राज च जायदाद नेई। कोई तुसेंगी बेकार गल्लें च तोखा नेई दियै, किके इनें कम्में कारन गै परमेसर दा गुस्सा उक्म नेई मनने आलें उपर पड़कदा ऐ। एस आसतै तोस ऐसे पाप करने आले लोकें च शामल नेई ओयो। किके तोस पैलैं नेरे च हे, लेकन ऊन प्रभु च लोई च ओ, एस आसतै लोई दे बच्चें आला लेखा चलो। किके लोई दा फल सारे चाली दी पलाई, ते तार्मिकता, ते सचाई ऐ, ते ए परखो, के प्रभु गी के शैल लगदा ऐ। न्हेरे दे पैड़े कम्में च शामल नेई ओयो, वरन उन्दी गलत गल्लें गी सामनें अनो। किके उन्दे गोप्त कम्में दी चर्चा बी शर्म दी गल्ल ऐ। लेकन जिनैं गलत कम्में गी सामनें आन्यां जन्दा ऐ ओ सारे लोई कन्ने परकट ओदे न, किके जेड़ा सारे दे सारे गी परकट करदा ऐ, ओ लो ऐ। एस कारन ओ आखदे न ऐ, “ए सौने आलया बेज, ते मुड़दें चा जिंदा ओई जा; तां मसीह दी लो तेरे उपर चमकग।” एस आसतै त्यान कन्ने दिखो, के कनेई चाल चलदे ओ; निर्बुद्धियें आला लेखा नेई लेकन बुद्धिमानें आला लेखा चलो। ते हर बेलै गी कीमती समझो, किके देन पैड़े न। एस कारन निर्बुद्धि नेई बनयो, लेकन त्यान कन्ने समझो के प्रभु दी मर्जी के ऐ। अंगुरें दा रस दे नशेडी नेई बनयो, किके ए थुआड़ी जिंदड़ी नाश करदा ऐ, लेकन पवित्र आत्मा कन्ने परोंदे जायो, ते अप्पुं बिचें पजन ते स्तुति दे गीत ते आत्मिक गीत गांदे रवो, ते अपने-अपने मने च प्रभु दे सामने गांदे ते स्तुति करदे रवो। ते मेशा सारीयें गल्लें लेई साड़े प्रभु यीशु दे नां कन्ने परमेसर पिता दी शुक्रगुजारी करदे रवो। मसीह दे डर कन्ने एक दुए दे ताबे च रवो। ए पत्नियों, अपने-अपने पति दे ताबे च रवो, जियां प्रभु दे। किके पति ते पत्नी दा सिर ऐ जियां के मसीह कलीसिया दा सिर र ऐ; ते मसीह अप्पुं गै अपनी जेंद दा उद्धार करने आला ऐ। जियां कलीसिया मसीह दे ताबे च ऐ, उयांगै पत्नियां बी अर गल्ल च अपने-अपने पति दे ताबे च रौन। ए पतियो, अपनी-अपनी कन्ने प्यार करो जियां मसीह ने बी कलीसिया कन्ने प्यार करियै अपने आप गी ओस आसतै देई दिता। के उसी वचन थमां पानी दे स्नान कन्ने शोद्ध करियै पवित्र बना। ते उसी एक ऐसी मैमा आली कलीसिया बनाईयै अपने कोल आजर करै, जेस च नां कलंक, नां चुर्री, नां कोई ऐसी चीज उवै, वरन पवित्र ते बेकसुर उवै। एस चाली ठीक ऐ, के पति अपनी-अपनी पत्नी कन्ने अपनी गै जेंद आला लेखा प्यार करै। जेड़ा अपनी पत्नी कन्ने प्यार करदा दा ऐ, ओ अपने आप कन्ने प्यार करदा ऐ। किके कुसे कदें बी अपनी जेंद कन्ने बैर नेई कित्ती वरन ओसदा पालन-पोषण करदा ऐ, जियां मसीह बी कलीसिया कन्ने प्यार करदा ऐ। एस लेई अस मसीह दी जेंद दे अंग न। जियां पवित्र शास्त्र आखदा ऐ “एस कारन मनुक्ख अपने माता-पिता गी छुड़ीयै अपनी पत्नी कन्ने मिला दा रौग, ते ओ दुए एक तन ओगन।” ए पेद ते बड़ा ऐ, लेकन आऊँ मसीह ते कलीसिया दे बारै च अखनां ऐं। लेकन थुआड़े चा अर एक मनुक्ख अपनी पत्नी कन्ने अपने आला लेखा प्यार करै, ते पत्नी बी अपने पति दा आदर मांन करै। ए बच्चयो, प्रभु च अपने माता-पिता दे उक्म गी मन्नो, किके ए बाजब ऐ। ए परमेसर दा उकुम ऐ के “अपने माता ते पिता दा आदर कर (ए पैला उक्म ऐ, जेसदे कन्ने बायदा बी ऐ), के तेरा पला उवै, ते तुगी तरती उपर लमी उम्र थूऐ।” ए बच्चें आलयो, अपने बच्चें गी गुस्सा नेई चड़ायो, लेकन प्रभु दी शिखया, ते सुधारदे ओई, उन्दा पालन-पोषण करो। ए दासो, जेड़े लोग दुनिया दे मताबक थुआड़े मालक न, अपने साफ़ मन कन्ने डरदे ते कंवदे ओई, जियां मसीह दा उयांगै उन्दा उक्म मन्नो। ते मनुक्खें गी खोश करने आलें आला लेखा दसने आसतै सेवा नेई करो, लेकन मसीह दे दासें आला लेखा मन कन्ने परमेसर दी मर्जी उपर चलो। ते ओस सेवा गी मनुक्खें दी नेई, लेकन प्रभु दी समझीयै सच्चे दिले कन्ने करो। किके तोस जांनदे ओ, के जेड़ा कोई जियां छैल कम करग, पवें दास उवै, पवें अजाद, प्रभु थमां उसी उवै नया गै प्रतिफल थोग। ए मालको, तोस बी धमकियां देना छुड़ीयै अपने दासें कन्ने उवै जियां शैल गै सलूक करो; किके तोस जांनदे ओ, के उन्दा ते थुआड़ा दौनीं दा मालक सोर्ग च ऐ, ते ओ कुसे दी तरफदारी नेई करदा। एस आसतै प्रभु च ते ओसदी शक्ति दे असर कन्ने तकड़े बनो। परमेसर दे सारे थ्यार कस्सी लियो के तोस शतान दी युक्तियें दा विरोध करी सको। किके साड़ा ए योद्द खून ते मास कन्ने नेई, लेकन प्रधानें कन्ने, ते अख्त्यार रखने आलें कन्ने, ते एस दुनिया दे न्हेरे दे मुखीयें कन्ने, ते ओस दुष्टता दी आत्मिक सैना कन्ने ऐ जेड़ी अम्बर च ऐ। एस लेई परमेसर दे सारे थ्यार कस्सी लियो के तोस बुरे दिनें च उन्दा मकाबला करी सको, ते सब केछ पूरा करियै टिके दे रेई सको। एस आसतै सच्च कन्ने अपना लक्क बन्नीयै, ते तार्मिकता दी झेलम लाईयै, ते पैरें च मेल कराने आलियां शोभ समाचार दी त्यारी दियां चपला लाईयै; ते उनै सारें थ्यारें कन्ने विश्वास दा बोर्ज लेईयै टिके दे रवो जेस कन्ने तोस ओस दुष्ट शतान दे सारे जलदे तीरें गी बझाई सको। ते उद्धार दी टोपी, ते आत्मा दी तलवार जेड़ा परमेसर दा वचन ऐ, लेई लियो। अर बेलै ते अर चाली कन्ने आत्मा च प्रार्थना, ते अर्ज करदे रवो, ते जागदे रवो के सारें पवित्र लोकें आसतै लगातार अर्ज करदे रवो, ते मेरे आसतै बी प्रार्थना करो के मिकी बोलने दे बेलै ऐसा इम्त आला वचन दिता जा के आऊँ दलेरी कन्ने शोभ समाचार दा पेद सनाई सकां, जेस आसतै आऊँ कैदखाने च सगंलें कन्ने बझे दा राजदूत ऐं; ते एबी के आऊँ ओदे बारै च जे नियां मिकी चाईदा दलेरी कन्ने बोलां। तुखिकुस, जेड़ा प्यारा प्रा ते प्रभु च विश्वासजोग सेवक ऐ, तुसेंगी सारीयां गल्लां सनाग के तोस बी मेरी आलत जानो के आऊँ कियां रौना ऐं। उसी मैं थुआड़े कोल एस आसतै पेजे दा ऐ, के तोस साड़ी आलत गी जानो, ते ओ थुआड़े मनें गी शान्ति ते हिम्मत दियै। परमेसर पिता ते प्रभु यीशु मसीह थमां प्राऐं गी शान्ति ते विश्वास समेत प्यार मिलै। जेड़ा साड़े प्रभु यीशु मसीह कन्ने सच्चा प्यार करदे न, उन्दे सारें उपर क्रपा ओंदी रवै। मसीह यीशु दे दास पौलुस ते तीमुथियुस थमां, सारें पवित्र लोकें दे नां जेड़े मसीह यीशु च न फिलिप्पी शैर च रौंदे न, कलीसिया दे अगबें ते सेवकें समेत। साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। आऊँ जेलै तुसेंगी याद करना ऐं, ओसलै अपने परमेसर दा शुक्र करना ऐं; ते जेसलै कदें थुआड़े सबनी लेई अर्ज करना ऐ, तां मेशा खुशी कन्ने अर्ज करना ऐ। एस लेई के तोस पैले देन थमां लेईयै अज्ज तकर यीशु मसीह दा शोभ समाचार फलाने च मेरे संगी रे ओ। मिकी एस गल्ल दा परोसा ऐ जेस परमेसर ने थुआड़े च छैल कम शुरू कित्ता ऐ, उवै उसी यीशु मसीह दे बापस औने दे देन तकर पूरा करग। बाजब ऐ, के आऊँ थुआड़े सारें आसतै इयै वचार करां, किके आऊँ थोड़े कन्ने बड़ा प्यार करना ऐं, ते मेरी कैद च ते शोभ समाचार आसतै जबाब ते सबूत देने च तोस सारे मेरे कन्ने क्रपा च शामल ओ। एस च परमेसर मेरा गवाह ऐ के आऊँ मसीह यीशु आला लेखा प्यार करियै थुआड़ी सारें दी खुआश करना ऐ। आऊँ ए प्रार्थना करना ऐं, के थुआड़े प्यार, ज्ञान ते सारे किसम दी अन्तर आत्मा कन्ने ओर बी बददा जा, इत्थैं तकर के तोस अच्छी कोलां अच्छी गल्लें दा ईर्ख रखो, ते मसीह दे देन तकर सच्चे बने रवो, ते ठोकर नेई खाओ; ते ओस तार्मिकता दे फल कन्ने जेड़े यीशु मसीह थमां ओदे न, परपुर ओदे जाओ जेस कन्ने परमेसर दी मैमा ते स्तुति ओंदी रवै। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ चांना ऐ, के तोस ए जानी लियो के मेरे उपर जे केछ बितया ऐ, ओस कन्ने शोभ समाचार दी बढ़ोतरी गै ओई ऐ। इत्थैं तकर के कैसर दे राज मैल दी सारी पलटन ते बाकी सारें लोकें च ए परकट ओया ऐ के आऊँ मसीह आसतै कैदी आं; ते प्रभु च जेड़े प्रा न, उंदे बिचा जादै तर मेरे कैद ओनें दे कारन, इम्त रखियै, परमेसर दा वचन बिना डर दे सनाने दा ओर बी इम्त करदे न। केछ तां जलन ते लड़ाई दे कारन मसीह दा प्रचार करदे न ते केछ पली निति कन्ने। केई एक तां ए समझीयै के आऊँ शोभ समाचार आसतै जबाब देने आसतै रखया गीया ऐं, ओ प्यार कन्ने प्रचार करदे न। ते केई एक तां साफ मन कन्ने नेई लेकन वरोध कन्ने मसीह दी कथा सनांदे न, ए सोचीयै के मेरी कैद च मेरे आसतै कलेश पैदा करन। ते के ओया? सेर्फ ए, के अर चाली दे भानें कन्ने, पवें सच्चाई कन्ने, मसीह दी कथा सनाई जन्दी ऐ, ते आऊँ एस कन्ने खोश ऐं, ते खोश रौगा बी। किके आऊँ जानना ऐ के थुआड़ी अर्ज थमां, ते यीशु मसीह दी पवित्र आत्मा दे दान थमां, एस दा नतीजा, मेरा उद्धार ओग। आऊँ तां इयै पूरे मन कन्ने इच्छया ते आस रखना ऐं के आऊँ किसे बी गल्ल च शर्मिंदा नेई उआं, लेकन जियां मेरी पूरी इम्त दे कारन मसीह दी बड़ाई मेरी जिंदु थमां मेशा ओंदी रेई ऐ, उयांगै ऊन बी उवै, पवें आऊँ जिंदा रवां जां मरां। किके मेरे आसतै जिंदा रौना मसीह ऐ, ते मरी जाना फायदा ऐ। जेकर जिंदु च जिंदा रौना गै मेरी दे कम आसतै फायदे मंद ऐ, तां आऊँ नेई जानदा, के कुसी चुना। किके आऊँ दौनीं दे बछकार लटके दा ऐं; जी तां चांदा ऐ के जेंद त्यागीयै मसीह दे कोल जाई रवां, किके ए मता गै शैल ऐ, लेकन जिंदु च रौना थुआड़े कारन ओर बी जरुरी ऐ। ते एस आसतै के मिकी एस दा परोसा ऐ। आऊँ जानना ऐ के आऊँ जिंदा रौगा, बरना थुआड़े सबनी दे कन्ने रौगा, जेस कन्ने तोस सारे विश्वास च पक्के ओदे जाओ ते ओदे च खोश ओदे जाओ; ते जेड़ा कमंड तोस मेरे बारै च करदे ओ, मेरे पी थुआड़े कोल औने कन्ने मसीह यीशु च जेड़ा ओसने मेरे थमां कित्ता ऐ ओर बी मता बदी जा। सेर्फ इनां करो के थुआड़ा चाल-चलन मसीह दे शोभ समाचार दे काबल ओ के पवें आऊँ तुसेंगी आईयै दिखां, पवें नेई बी अवां, थुआड़े बारै च ए सुनां के तोस एक गै आत्मा च टिके दे ओ, ते एक मन ओईयै शोभ समाचार दे विश्वास आसतै मेंनत करदे रौंदे ओ, ते कुसे गल्ल च विरोधीयें थमां नेई डरदे। ए उन्दे आसतै नाश ओनें दा साफ़ चेन्न ऐ, लेकन थुआड़े आसतै मुक्ति दा, ते ए परमेसर थमां ऐ। किके मसीह दे कारन थुआड़े उपर ए क्रपा ओई के नां सेर्फ ओदे उपर विश्वास करो लेकन ओस आसतै दोख बी चेलो; ते तुसें उयांगै मसीही दी खातर कष्ट चलना ऐ, जियां तुसें मिकी कष्ट चेलदे दिखया ऐ, ते ऊन बी सुनदे ओ के आऊँ उयांगै करना ऐ। एस आसतै जेकर मसीह च केछ औसला, ते प्रेम कन्ने शान्ति, ते आत्मा दी संगति, ते केछ तरस ते दया ऐ, तां मेरा ए नन्द पूरा करो के एक मन रवो, ते एक गै प्यार, एक गै चेत, एक गै वचार रखो। अपने मतलब आसतै जां चुठी बड़ाई आसतै केछ नेई करो, लेकन दीनगी कन्ने एक दुए गी अपने थमां बैतर समझो। अर एक अपने गै फायदे दी नेई, बरना दुए दे फायदे दी बी चेंता करो। जियां मसीह यीशु दा सवाव हा उयांगै थुआड़ा बी सवाव उवै। जेस ने परमेसर दे रूप च ओदे ओई बी, परमेसर आला लेखा ओदे ओई बी अपने वश च रखना सेई नेई समझया। बरना अपने आप गी ऐसा त्यागी दिता, ते दास दा रूप तारण कित्ता, ते मनुक्ख आला लेखा बनी गीया। ते मनुक्ख दे रूप च परकट ओईयै अपने आप गी दीन करी दिता, ते इत्थैं तकर उक्म मनदा रिया के मौत, आं, सूली दी मौत बी चेली लेई। एस कारन परमेसर ने उसी इन्ना मान बी कित्ता, ते उसी ओ नां दिता जेड़ा सारें नां थमां बड़ा ऐ, के जेड़े सोर्ग च ते तरती उपर ते तरती दे थलै न, ओ सारे यीशु दे नां अगें मथे टेकन, ते पिता परमेसर दी मैमा आसतै अर एक जिभ मन्नी लै के यीशु मसीह गै प्रभु ऐ। एस आसतै ए मेरे प्यारो, जियां तोस मेशा थमां उक्म मनदे आए ओ, उयांगै ऊन बी नेई सेर्फ मेरे कन्ने रौंदे ओई लेकन खास करियै ऊन मेरे थमां दूर रौने उपर बी डरदे ते कम्बदे ओई अपनी-अपनी मुक्ति दा कम पूरा करदे जाओ, किके ओ परमेसर गै जेस ने अपने मन दी खुशी क्न्ने थुआड़े च इच्छया ते सेवा दा कम करन लेई, इनें दौनी गल्लें लेई थुआड़े च जोर पांदा ऐ। सारे कम बगैर कुड़कुड़ाए ते बगैर बैस दे करो, तां जे तोस बेकसुर ते पोले बनियै टेड़े ते टीठ लोकें दे बेच परमेसर दे बिना दाग दे बच्चे बने रवो, जिन्दे बेच तोस जिंदड़ी दा वचन लेईयै दुनिया च जलदे दियें आला लेखा लबदे ओ। के मसीह दे देन मिकी कमंड करने दा कारन उवै के नां मेरा दौड़ना ते नां मेरी मेंनत करना बेकार ओई। जेकर मिकी थुआड़े विश्वास रूपी बलिदान ते सेवा दे कन्ने अपना खून बी रूड़ाना पवै, तां बी आऊँ खोश ऐं, ते थुआड़े सबनी दे कन्ने खुशी मनाना ऐ। उयांगै तोस बी खोश उयो, ते मेरे कन्ने खुशी मनायो। मिकी प्रभु यीशु च आस ऐ के आऊँ तीमुथियुस गी थुआड़े कोल फोरन पेजगा, तां जे थुआड़ी आलत सुनीयै मिकी शान्ति मिलै। किके मेरे कोल ऐसा सवाव आला कोई नेईयैं जेड़ा साफ़ मन कन्ने थुआड़ी चेंता करै। किके सारे अपने मतलब दी तलाश बेच रौंदे न, नां के यीशु मसीह दी। लेकन उसी तां तुसें परखया ते जानी बी लेता ऐ के जियां पुत्तर पिता दे कन्ने करदा ऐ, उयांगै ओसने शोभ समाचार गी फलाने आसतै मेरे कन्ने मेंनत कित्ती। एस लेई मिकी आस ऐ के जियां गै मिकी पता लगी जाग के मेरी के आलत ओग, उयांगै आऊँ उसी फोरन पेजी देगा। ते मिकी प्रभु च परोसा ऐ के आऊँ अप्पुं बी थुआड़े कोल जल्दी औगा। लेकन मैं इपफ्रुदीतुस गी जेड़ा मसीह च मेरा प्रा ते मेरे कन्ने सेवा करने आला दास ते संगी योद्दा ते थुआड़ा सनिया देने आला, ते जरुरत दी गल्लें च मेरी सेवा करने आला ऐ, थुआड़े कोल पेजना जरुरी समझया। किके ओसदा मन थुआड़े सबनीं च लगे दा हा, एस कारन ओ दुखी रौंदा हा किके तुसें ओसदी बमारी दा आल सुने दा हा। पक्का गै ओ बमार तां ओई गेदा हा, इत्थैं तकर के मरने उपर हा, लेकन परमेसर ने ओदे उपर दया कित्ती, ते सेर्फ ओदे उपर गै नेई लेकन मेरे उपर बी के मिकी बसोस उपर बसोस नेई उवै। एस आसतै मैं उसी पेजने दी ओर बी कोष्ट कित्ती के तोस ओदे कन्ने पी मुलाका त करियै खोश ओई जाओ ते मेरा बी बसोस कटी जा। एस आसतै तोस प्रभु च ओदे कन्ने बड़ी खुशी कन्ने मुलाका त करयो, ते इयै जें दा आदर करना, किके ओ मसीह दी सेवा आसतै अपने प्राणें औती मौत दे कोल आई गेदा हा, तां जे जेड़ी कटी थुआड़ी तरफा मेरी सेवा च ओई उसी पूरा करै। एस लेई ए मेरे प्राओ, प्रभु च खोश रवो। उवै गल्लां तुसें बार-बार लिखने च मिकी ते कोई दोख नेई ओंदा, ते एदे च थूआडी पलाई दी राखी ऐ, खतरनाक लोकें थमां चकने रवो, बुरे कम करने आलें थमां चकने रवो, ओ लोग जेड़े जिंदु दा खतना चांदे न उन्दे कोलां चकने रवो। किके मन दा खतना करने आले तां अस गै ऐ न जेड़े परमेसर दी आत्मा दी अगबाई कन्ने अराधना करनयां न, ते मसीह यीशु उप्पर कमंड करदे आ, ते जिंदु उपर विश्वास नेई करदे। बेछक आऊँ जिंदु उपर बी परोसा रखी सकना ऐ। जेकर कुसे ओर गी जिंदु उपर परोसा रखने दी सोच उवै, तां आऊँ ओस थमां बी बद रखी सकना ऐं। अठमें देन मेरी जिंदु दा खतना ओया, इस्राएल दे खानदान, ते बिन्यामिन ते गोत्र दा ऐं; इब्रानियें दा इब्रानी ऐं; मूसा दे कनून दे बारै च जेकर आखो तां फरीसी ऐं। जोश दे बारै च आखो तां कलीसिया दा सताने आला; ते कनून दी तार्मिकता दे बारै च जेकर आखो तां बेकसुर आं। लेकन जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां मेरे फायदे दी हियां, उनै गी गै मैं मसीह दे कारन नुकसान समझी लेता ऐ। वरन आऊँ अपने प्रभु मसीह यीशु दी पन्शान दी बड़ी गल्ल दे कारन सारीयें गल्लें गी नुकसान समझना ऐं। जेसदे कन्ने आऊँ सारीयें चीजें दा नुकसान चेलां, ते उनेंगी कूड़ा समझना ऐं, तां जे आऊँ मसीह गी आसल करां। ते मसीही कन्ने ओई जां; ऐसा नेई के अपनी ओस तार्मिकता दे कन्ने, जेड़ी मूसा दे कनून थमां ऐ, वरन ओस तार्मिकता दे कन्ने जेड़ी मसीह उपर विश्वास करने दे कारन ऐ, ते परमेसर उप्पर विश्वास करने कन्ने मिलदी ऐ। तां जे आऊँ ओसदी ते ओसदी मौत दे उपर जै पाने दी शक्ति गी, ते ओदे कन्ने दुखें च शामल ओनें दे पेद गी समझां, ते ओसदी मौत आला लेखा मौत गी आसल करां। तां जे आऊँ कुसे बी रीति कन्ने मरें दे बिचा जिंदा ओनें दी गल्ल तकर पूजी सकां। ए मतलब नेई के आऊँ आसल करी चुके दा ऐं, जां सेध ओई चुके दा ऐं; लेकन ओस चीज गी पकड़ने आसतै दौड़दा जा करना ऐं, जेस आसतै मसीह यीशु ने मिकी पकड़या हा। ए विश्वासी प्राओ, मेरी पावनां ऐ नेई के आऊँ पकड़ी चुके दा ऐं; लेकन सेर्फ ए एक कम करना ऐं, के जेड़ीयां गल्लां पिछें रेई गेदियां न उनेंगी पुलीयै, अगें दी गल्लें आली बखी बददा, नशानें आली बखी दौड़दा जा नां ऐ, तां जे मिकी नाम थूवै, जेस आसतै परमेसर ने मिकी मसीह यीशु च सोर्ग लेई सदे दा ऐ। एसकरी साड़े बिचा जिनैं सेध न, ईवो सोच रखन, ते जेकर कुसे गल्ल च थुआड़ा ओर गै वचार उवै तां परमेसर उसी बी थुआड़े च परकट करी देग। एस आसतै जिथें तकर अस पूजे दे न, ओसदे मताबक गै चलचे। ए विश्वासी प्राओ, तोस सारे मिलीयै मेरी जेई चाल चलो, ते उनेंगी पन्शानो, जेड़े एस रीति उपर चलदे न जेसदी मसाल तोस साड़े च दिखदे ओ; किके मते सारे ऐसी चाल चलदे न, जिंदी चर्चा मैं थुआड़े कन्ने बार-बार कित्ती ऐ, ते ऊन बी रोई-रोईयै आ आखना ऐ, के ओ अपनी चाल-चालन थमां मसीह दी सूली दे दुश्मन न। उन्दा ऐन्त नाश ओई जाना ऐ, उन्दा ईश्वर टेड्ड ऐ, ओ अपनी बेश्ती दी गल्लें उपर कमंड करदे न, ते तरती दी चीजें उपर मन लाइ रखदे न। लेकन साड़ी असली रौने आली जगा सोर्ग ऐ; ते अस एक उद्धारकर्ता प्रभु यीशु मसीह दे उत्त्थुआं दा औने दा इंतजार करै करनयां न। ओ अपनी शक्ति दे ओस असर दे मताबक जेस थमां ओ सारीं चीजें गी अपने वश च करी सकदा ऐ, साड़ी मिट्टी आली कमजोर जिंदु गी बदलीयै, अपनी मैमा आली जिंदु आला लेखा बनाई देग। एस लेई ए मेरे प्यारे विश्वासी प्राओ, जिंदे बेच मेरा मन लगा दा रौंदा ऐ, जेड़े मेरा नन्द दे मोकट ओ, ए प्यारे प्राओ, प्रभु च इसै चाली टिके दे रवो। आऊँ यूओदिया क्न्ने अर्ज करना ऐ, ते सुन्तुखे क्न्ने बी, के ओ प्रभु च एक मन ओईयै रौन। ए मेरे क्न्ने सेवा करने आले सच्चे विश्वासी प्राओ, आऊँ तेरे कन्ने अर्ज करना ऐ, के उनै जनांनीयें दी मदद करो, किके उनै मेरे कन्ने शोभ समाचार दा प्रचार करने आसतै, क्लेमेंस ते मेरे बाकी सेवकें समेत मेंनत कित्ती, जिंदे नां जिंदु दी कताब च लिखे गेदे न। प्रभु च मेशा खोश रवो; आऊँ पी आ आखना ऐं, खोश रवो। थुआड़ी लींमगी सारें मनुक्खें उपर परकट उवै। प्रभु कोल ऐ। किसे बी गल्ल दी चेंता मत करो; लेकन अर एक गल्ल च थुआड़े नबेदन, प्रार्थना, ते अर्ज थमां शुक्रगुजारी दे कन्ने परमेसर दे कोल आजर कित्ते जांन। ओस बेलै परमेसर दी शान्ति, जेड़ी सारी समझ थमां परे ऐ, थुआड़े दिल ते वचारें गी मसीह यीशु च सलामत रखग। एस आसतै ए प्राओ, जेड़ी-जेड़ीयां गल्लां सच्च न, ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां आदर दे योग न, ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां ठीक न, ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां पवित्र न, ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां सुहावनीयां न, ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां मने गी भाने आलियां न, मतलब जेड़ीयां बी सदगुण ते तरीफ दियां गल्लां न, उन्दे उपर त्यान दिन्दे रवो। जेड़ीयां गल्लां तुसें मेरे थमां सिखियां, ते ग्रहण कित्तियां, ते सुनीयां, ते मेरे च दिखियां, उनेंगी गी मनदे रवो, ओस बेलै परमेसर जेड़ा शान्ति दा चश्मां ऐ थुआड़े कन्ने रौग। आऊँ प्रभु च मता खोश ऐं के ऊन इन्नें दिनें बाद थुआड़ी चेंता मेरे बारै च पी जागी ऐ; मिकी पता ऐ के तुसेंगी शुरू च बी एस दा वचार हा, लेकन तुसेंगी मौका नेई लगया। ए नेई के आऊँ अपनी घटी दे कारन ए आ आखना ऐं; किके मैं ए सिखे दा ऐ के जेस आलत च ऐं; उसै च संदोख करां। आऊँ दीन ओना बी जानना ऐं; अर एक गल्ल ते सारीयें आलतीं च आऊँ रजना, पुक्खे दा रौना, ते बदन ते घटना सिखे दा ऐ। मसीह जेड़ा मिकी शक्ति दिन्दा ऐ ओस च आऊँ सारा केछ करी सकना ऐं। तां बी तुसें पला कित्ता के मेरे कलेश च मेरे कन्ने शामल ओए। ए फिलिप्पियो, तोस अप्पुं बी जांनदे ओ के शोभ समाचार दी शुरुआत च, जेसलै आऊँ मकिदुनिया लाके थमां विदा ओया, ओस बेलै तुसेंगी छुड़ीयै ते कुसे कलीसिया ने लेने-देने दे बारै च मेरी मदद नेई कित्ती। एस लेई जेसलै आऊँ थिस्सलुनीके शैर च हा, तां बी तुसें मेरी कमी घटी पूरी करने आसतै एक बारी के वरन बड़ी बारी केछ पैसें दी मदद पेजी ही। ए नेई के आऊँ दान चांना ऐ लेकन आऊँ ऐसा फल चांना ऐ, जेड़ा थुआड़े फायदे आसतै बददा जा। मेरे कोल सारा केछ ऐ, वरन बद बी ऐ, जेड़ीयां चीजां तुसें इपफ्रुदीतुस दे अथ्थें पेजीहियां ओ मिलीयै मिकी सन्दोख ओई गीया ऐं, ओ ते सुखदायक सुगंध, ग्रहण करने दे योग कुर्बानी ऐ, जेड़ी परमेसर गी अच्छी लगदी ऐ। मेरा परमेसर बी अपने ओस तन दे मताबक जेड़ा मैमा दे कन्ने मसीह यीशु च ऐ, थूआडी अर एक लोड गी पूरी करग। साड़े परमेसर ते पिता दी मैमा योग-योग ओंदी रवै। आमीन। अर एक पवित्र जन गी, जेड़ा यीशु मसीह च ऐ नमश्कार आखो। जेड़े प्रा मेरे कन्ने न, तुसेंगी नमश्कार आखदे न। सारे पवित्र लोग, खास करियै जेड़े कैसर दे कराने दे न, तुसेंगी नमश्कार आखदे न। साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थूआडी आत्मा दे कन्ने रवै। पौलुस थमां, जेड़ा परमेसर दी मरजी कन्ने मसीह यीशु दा प्रेरित ऐ, ते प्रा तीमुथियुस थमां, मसीह च उनै पवित्र ते वश्वासजोग प्राऐं दे नां जेड़े कुलुस्से शैर च रौंदे न; साड़े पिता परमेसर कोलां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति आसल ओंदी रवै। अस थुआड़े लेई लगातार प्रार्थना करियै, अपने प्रभु यीशु मसीह दे पिता, मतलब परमेसर दी शुक्रगुजारी करनयां न। किके असैं सुन्या ऐ, के मसीह यीशु उपर थुआड़ा विश्वास ऐ, ते सारें पवित्र लोकें कन्ने प्यार करदे ओ, ओस आस कित्ती दियां चीजें दे कारन जेड़ीयां थुआड़े आसतै सोर्ग च रखियां गेदियां न, जिन्दा बयान तोस ओस शोभ समाचार दी सच्चाई दे वचन च सुनी चुके दे ओ, जेड़ा थुआड़े कोल पूजया ऐ, ते जियां ओस शोभ समाचार दा फल पूरी दुनिया च, बददा जा करदा ऐ; उयांगै जेस देन थमां तुसें ए समाचार सुनयां, ते सच्चाई कन्ने परमेसर दी क्रपा गी पंछानया ऐ, थुआड़े च बी इयां गै बददा जन्दा ऐ। उसै शिखया गी तुसें साड़े कन्ने सेवा करने आले इपफ्रास कोलां सिखया, जेड़ा साड़े लेई मसीह दा वश्वासजोग सेवक ऐ। ओसने थुआड़े प्यार गी जेड़ा पवित्र आत्मा च ऐ साड़े उपर परकट कित्ता। एस लेई जेस देन असैं थुआड़े बारै च सुनया ऐ, असैं बी थुआड़े लेई ए प्रार्थना ते अर्ज करना नेई छुड़ी के तोस सारे आत्मिक ज्ञान ते समझ समेत परमेसर दी मरजी दी पंछान च परपुर ओई जाओ, तां जे थुआड़ा सारा चाल-चलन प्रभु दे योग उवै, ते ओ थुआड़े उपर सारें कम्में च खोश उवै, ते थुआड़े अर चाली दे पले कम्में दा फल लगे, ते तोस परमेसर दी पंछान च बददे जाओ, ते ओदी मैमा दी शक्ति दे मताबक अर चाली दी शक्ति कन्ने तकड़े ओदे जाओ, इत्थैं तकर के खुशी कन्ने अर चाली च धीरज ते सबर दसी सको, ते पिता परमेसर दा शुक्र करदे रवो, जेस ने असेंगी एस जोग बनाया के लोई च पवित्र लोकें दे कन्ने परमेसर दी जैदाद च शामल ओचै। किके ओसने असेंगी गै सानु शतान दे न्हेरे दी ताकत चा छुडायै अपने प्यारे पुत्तर दे राज च साड़ा दाखला कराया, असेंगी मसीह दे लहू कन्ने छुटकारा, मतलब पापें दी माफी ओंदी ऐ, पुत्तर तां नेई दिखने आले परमेसर दा रूप ते सारी सृष्टि च जेठा ऐ। किके ओदे च सारीयां चीजां बनाई गेईयां, सोर्ग दियां ओंन जां तरती दियां, दिखने आलियां जां अनदिखयां, के सिंहासन, के राज, के प्रधानताएं, के अख्त्यार, सारीयां चीजां उसै थमां ते उसै लेई सेर्जी गेईयां न। मसीह सारी चीजें च पैला ऐ, ते सारीयां चीजां ओदे च टिकी दियां रौंदियां न। उवै जेंद, मतलब कलीसिया दा सेर ऐ; मसीह गै शुरुआत ऐ, ते मोड़दें चा जिन्दा ओनें आलें च जेठा के सारीयें गल्लें च मसीह गै प्रधान बनें। किके पिता परमेसर दी खुशी एदे च ऐ के ओदे च परमेसर दी सारी परपुरी वास करै, ते ओदे सूली उपर रुडे दे खून थमां मेल-मलाप करियै, सारीयें चीजें दा मसीह थमां अपने कन्ने मेल करी लै, पवें ओ तरती दियां ओंन, पवें सोर्ग दियां। तोस जेड़े पैलैं बगाने हे ते अपने बुरे सलूक थमां मन छा परमेसर दे बैरी हे; परमेसर ने ऊन मसीह दी शारीरिक जेंद च मौत थमां थुआड़ा बी मेल करी लेता तां जे तुसेंगी अपने सामने पवित्र ते बेधाग, ते बेकसुर बनाईयै आजर करै। जेकर तोस मसीह पर विश्वास दी मनैद उपर टिके दे रौगे, ते ओस शोभ समाचार दी आस गी जिसी तुसें सुने दा ऐ नेई छुड़ो, जेसदा प्रचार अम्बर दे थल्लै दी सारी सृष्टि दे लोकें च कित्ता गीया, ते जेसदा आऊँ पौलुस सेवक बनया। ऊन आऊँ उनै दुखें दे कारन जेड़े मैं थुआड़े आसतै चलै खुशी मनानां ऐं, जेड़े थुआड़े आसतै दोख चलना ऐं, मसीह जेंद दी खात्र अपनी जेंद च उनै दुखें गी पूरा करना, मतलब कलीसिया आसतै; जेसदा आऊँ परमेसर दे ओस बंधोबस्त दे मताबक सेवक बनया, जेड़ा थुआड़े लेई मिगी सौम्पया गीया, तां जे आऊँ परमेसर दे वचन दा पूरा-पूरा प्रचार करां। मतलब ओस पेद गी जेड़ा पराने बेले ते पीढ़ियें थमां गोप्त च रिया, लेकन ऊन ओदे पवित्र लोकें उपर परकट कित्ते दा ऐ। जिन्दे उपर परमेसर ने परकट करना चाया, के उनेंगी जानकारी उवै के दुई जातीयें च ओस पेद दी मैमा दा मोल्ल के ऐ, ते ओ ऐ, के मसीह जेड़ा मैमा दी आस ऐ थुआड़े च रौंदा ऐ। जेसदा प्रचार करियै अस अर एक मनुक्ख गी खबरदार करनयां न ते सारे ज्ञान कन्ने अर एक मनुक्ख गी सखानयां न, के अस अर एक मनुक्ख गी मसीह च सेध्द करियै पेश करचै। ते इसै लेई आऊँ मसीह दी ओस शक्ति दे मताबक जेड़ी मेरे च अपनी शक्ति दे कन्ने असर पांदी ऐ, तन मन लाईयै मेंनत बी करना ऐं। आऊँ चानां ऐं के तोस जानी लियो, के थुआड़े ते उन्दे लेई जेड़े लौदीकिया शैर च न, ते उनै सबनी लेई जिन्नें मेरा शारीरिक मुंह नेई दिखया, आऊँ कियां मेंनत करना ऐं, तां जे उन्दे मनें च इम्त मिलै, ते ओ अप्पुं बिचें प्यार च एक जोट ओईयै रौन, ते ओ ओसदी पूरी समझ दा सारा तन आसल करन, ते परमेसर पिता दे पेद गी मतलब मसीह गी पंछांनी लैंन। जेदे च परमेसर दी बुद्धि ते ज्ञान दे सारे पण्डार छपे दे न। ए आऊँ ए एसकरी आ आखना ऐं, के कोई मनुक्ख तुसेंगी बैसें आलियें गल्लें च फसाईयै तोखा न दियै। किके जेकर आऊँ जिंदु दे लियाज कन्ने थुआड़े कोलां दूर आं, तां बी आत्मिक लियाज कन्ने थुआड़े कोल आं, ते थुआड़े विधि मताबक चाल-चलन ते विश्वास गी जेड़ा मसीह च ऐ ओदी मजबूती गी दिखियै खोश ओंना ऐं। एस लेई, जियां तुसें मसीह यीशु गी प्रभु करियै ग्रहण करी लेता ऐ, उयांगै ओदे च चलदे रवो, ते ओदे च जड़ पकड़दे ते बददे जाओ; ते जियां तुसेंगी सखाया गेदा उयांगै विश्वास च मजबूत ओदे जाओ, ते परमेसर गी मन दी खुशी कन्ने शुक्रगुजारी करदे रवो। चकने रवो के कोई तुसेंगी ओस खोखले ज्ञान ते बेअर्थ तोखे थमां अपना शकार नेई बनाई लै, जेड़ा मनुक्खें दे रीति रबाज ते दुनिया दी आत्मिक श्क्तितें दे मताबक ऐ, लेकन मसीह दे मताबक नेई। किके परमेसर दी सारी पर पूरी ओसदी जिंदु च वास करदी ऐ, ते तोस ओदे च परपुर ओई गै ओ जेड़ा सारी प्रधानता ते अख्त्यार दा बड़ा ऐ। ओदे विश्वास च थुआड़ा ऐसा खतना ओया ऐ, जेड़ा मनुक्ख दे अथ्थ कन्ने नेई ओंदा, लेकन मसीह दे कित्ते गेदे खतने थमां ओया, जेदे च पाप आली शारीरिक जेंद तुआरी जन्दी ऐ, ते मसीह दे कन्ने पवित्रशनांन च गाड़े गै, ते मसीह च परमेसर दी शक्ति उपर विश्वास करियै, जेस ने मसीह गी मोड़दें चा चुकया, ते ओदे कन्ने जिंदा बी उवै। ते ओसने तुसेंगी बी, जेड़े अपने प्रादे, ते अपनी जेंद च खतना नेई कित्ते दी मोड़दा आलत च हे, परमेसर ने असेंगी मसीह दे कन्ने जिंदा कित्ता, ते साड़े सारे पापें गीं माफ़ कित्ता, ते विधि कनून दे लेख ते मदद आले नियम जेड़े साड़े नां च ते वरोध च हे मटाई दिता, ते उनेंगी सूली उपर कीले कन्ने जडियै साड़े सामने थमां अटाई दिता ऐ। ते ओसने प्रधानतायें ते अख्तयारे गी अपने उपरा तुआरीयै उन्दा खुल मखुल्ला तमाशा बनाया ते सूली दे कारन उन्दे उपर जय-जयकार दी बाज दा गाना सनाया। एसकरी खाणे-पीने जां त्यार जां नमें चांन्न, जां यहूदीयें दे बसां दे देन दे बारै च कोई थुआड़ा न्याय नेई करै। किके ए सारे कनून औने आली गल्लें दी परछाओं जेई ऐ, लेकन मनैदी गल्लां मसीह दियां न। कोई मनुक्ख चुठी लीमंगी ते सोर्गदूतें दी पुजा करियै तुसेंगी दौड़ दे फल थमां दूर नेई करै। ऐसा मनुक्ख दिखने आली गल्लें च लगे दा रौंदा ऐ ते अपनी शरीरिक समझ उपर बेकार कमंड करदा ऐ, ए मनुक्ख ओस बड्डे गी जेड़ा यीशु मसीह ऐ पकडे दे नेई रखदा जेदे कन्ने सारी जेंद जोड़े ते पठठें कन्ने तकडी ते एक जोट ओईयै, परमेसर आले पासेगी बददी जन्दी ऐ। जेसलै के तोस मसीह दे कन्ने दुनिया दी शुरूआती शिखया थमां मरी गेदे ओ, तां पी की उन्दे आला लेखा जेड़े दुनिया च जिंदड़ी जुगार्दे न? तोस ऐसे नियमें दे बेच बझे दे रौंदे ओ? के ए नेई छुयां, उसी नेई चखया, ते उसी अथ्थ नेई लायां। (किके ए सारीयां कनून दियां चीजां नां जायज कम च लांदे-लांदे खत्म ओई जागन) किके ए मनुक्खें दे उक्में ते शिख्यें आला लेखा ऐ। इनें नियमें च अपनी मर्जी दे मताबक बनाई दी पक्ति दी रीति, ते चुठी लीमंगी, ते दखावे ते शरीर गीं कष्ट देने आले कम दे लियाज कन्ने ज्ञान दा नां तां ऐ, लेकन जिंदु दियें खुआशें गी रोकने च इंदे चा कुसे दा बी फायदा नेई ओंदा। जेलै तोस मसीह दे कन्ने जिन्दे ओई गेदे, तां सोर्ग दी चीजें दी ढूणढ च रवो, जिथें मसीह आजर रौंदा ऐ ते परमेसर दे सज्जी बक्खी बैठे दा ऐ। तरती दी नेई लेकन सोर्ग दी चीजें उपर त्यान करो, किके तोस जेंद च तां मसीह कन्ने मरी गेदे, ते थूआडी असली जिंदड़ी मसीह दे कन्ने परमेसर च छपी दी ऐ। जेलै मसीह जेड़ा साड़ी असली जिंदड़ी ऐ, परकट ओग, ओस बेलै तोस बी ओदे कन्ने मैमा समेत परकट कित्ते जागे। एसकरी अपनी जेंद दी खुआशें गी मारी सुटो, जेड़ीयां एस तरती उपर बुरे कम करांदीयां न, मतलब ब्यभिचार, अशोद्धता, पाप करने दियां इच्छ्यां, बुरीयां खुआशां, ते लालच गी जेड़ा मूर्ति पुजा दे बराबर ऐ। इनें सबनी गल्लें दे कारन परमेसर दा गुस्सा उक्म नेई मनने आलें उपर पड़कदा ऐ। ते तोस बी, जेलै इनें बुरियें गल्लें च जिंदड़ी जुगार्दे दे हे, तां इंदे मताबक चलदे हे। लेकन ऊन तोस बी इनें सारीयें गल्लें गी, मतलब क्रोध, रोष, बैर-पाव, निंदया, ते मुंह थमां गालियाँ बकना ए सारीयां गल्लां करना छुड़ी दियो। एक दुए कन्ने चुठे नेई बोलो, किके तोस पुराने स्वाव आले मनुक्खे गी ओदे पुराने कम्में दे मताबक तुआरी ओड़ा ऐ ते नमें स्वाव आले नमें मनुक्खे गी पाई लेता ऐ, जेड़ा अपने बनाने आले दे रूप दे मताबक ज्ञान आसल करने आसतै नमां बनदा जंदा ऐ। उन्दे च तां नेई यूनानी, नेई यहूदी, नेई खतना कित्ते दा, नेई बगैर खतने आला, नेई जंगली, नेई परदेसी, नेई गलाम ते नेई अजाद सेर्फ मसीह सब केछ ते सारें च ऐ। एसकरी परमेसर दे चुने दे लोकें आला लेखा जेड़े पवित्र ते प्यारे न, बड़ी दया, ते पलाई, ते लीमंगी, ते नम्रता, ते सबर गी तारण करो, ते जेकर कुसे गी कुसे उपर दोष देने आली कोई गल्ल ऐ, तां एक दुए दी बर्दाश करी लियो लो, ते एक दुए दे पाप माफ़ करो; जियां प्रभु ने थुआड़े पाप माफ़ कित्ते, उयांगै तोस बी माफ़ करो। इनें सबनी च प्रेम गी जेड़ा सेध करने आला लक्क दा कपड़ा ऐ ओदे कन्ने लक्क बन्नी लियो। ते मसीह दी शान्ति, जेस लेई तोस एक जेंद ओईयै बलादे बी गेदे ओ, थुआड़े एर्दें च राज करै; ते तोस शुक्रगुजारी बने दे रवो। मसीह दे वचन गी अपने एर्दें च मता जादै बसना दियो, ते सेध ज्ञान कन्ने एक दुए गी सखाओ ते चकने करो, ते अपने-अपने मन च शुक्रगुजारी कन्ने परमेसर लेई भजन ते स्तुतिगीत ते आत्मिक गीत गाओ। वचन थमां जां कम च जे केछ बी करो सबी प्रभु यीशु दे नां कन्ने करो, ते ओदे थमां परमेसर पिता दा शुक्र करो। ऐ पत्नियों, जियां प्रभु च जायज ऐ, उयांगै अपने-अपने पति दे ताबे रवो। ए पतियो, अपनी-अपनी पत्नी कन्ने प्यार करो, ते उन्दे कन्ने कठोर सलूक नेई करो। ए बच्चयो, सारीयें गल्लां जेड़ीयां तोस करदे ओ अपने-अपने माता दे उक्म दा पालन करो, किके प्रभु एदे कन्ने खोश ओंदा ऐ। ए बच्चें आलयो, अपने बच्चें गी तंग नेई करो, ए नेई उवै के उन्दा अश तरुटी जा ते ओ दूआस ओई जांन। ए सेवको, जेड़े जेंद दे मताबक थुआड़े मालक न, सारीयें गल्लें च उन्दे उक्म दा पालन करो, मनुक्खें गी खोश करने आलें आला लेखा दसने आसतै नेई, लेकन मन दी सफाई ते परमेसर दे डर कन्ने। ते जे केछ तोस करदे ओ, तन मन कन्ने करो, ए समझीयै के मनुक्खें आसतै नेई लेकन प्रभु आसतै करदे ओ; किके तोस जांनदे ओ के तुसेंगी एदे बदले प्रभु च जायदाद मिलग; तोस प्रभु मसीह दी सेवा करदे ओ। किके जेड़ा बुरा कम करदा ऐ, परमेसर उसी सजा देग, परमेसर दे उत्थें कुसे दी तरफदारी नेई। ए मालको, अपने-अपने दासें दे कन्ने सेई न्याय ते बराबरी दा सलूक करो, ए समझीयै के सोर्ग च थुआड़ा बी एक मालक ऐ। प्रार्थना च कदें आर नेई मन्नो, ते शुक्रगुजारी कन्ने ओदे च जागें दे रवो; ते एदे कन्ने गै साड़े लेई बी प्रार्थना करदे रवो, के परमेसर साड़े लेई वचन सुनाने दा ऐसा मौका दे, के अस मसीह दे ओस पेद दा बयान करी सकचै जेदे कारन आऊँ कैद च आं, ते उसी ऐसा परकट करां, जियां मिगी करना जायज ऐ। मौके गी कीमती समझीयै गैर वश्वासीयें कन्ने समझदारी कन्ने सलूक करो। थूआडी बोली मेशा क्रपा कन्ने ते सलोनी उवै, के तुसेंगी अर मनुक्ख गी सेई तरीके कन्ने जबाब देना आई जा, जेड़ा तोस विश्वास करदे ओ। प्यारे विश्वासी प्रा ते वश्वासजोग सेवक, तुखिकुस जेड़ा प्रभु च मेरे कन्ने सेवा करने आला ऐ, मेरीयां सारीयां गल्लां तुसेंगी दसी देग। उसी मैं थुआड़े कोल एस आसतै पेजे दा ऐ, के तुसेंगी साड़े आल दा पता चली जा, ते ओ थुआड़े मनें च औसला दे। ते ओदे कन्ने मैं उनेसिमुस गी बी पेजे दा ऐ; जेड़ा वश्वासजोग ते प्यारा विश्वासी प्रा ते ओ थुआड़े शैर बिचा गै; ए तुसेंगी इत्थैं दियां सारीयां गल्लां दसी देगन। अरिस्तर्खुस, जेड़ा मेरे कन्ने कैदी ऐ, ते मरकुस जेड़ा बरनबास दा रिश्तेदारी च प्रा लगदा ऐ (जिदे बारै च तुसें सुनया हा के जेकर ओ थुआड़े कोल अवै, तां ओदे कन्ने खरी चाली सलूक करना), ते यीशु जिसी यूस्तुस आखया जन्दा ऐ, तुसेंगी नमश्कार बोलदे न। यहूदी विश्वासी लोकें बिचा सेर्फ इयै न जेड़े आदमी परमेसर दे राज दे लेई मेरे कन्ने सेवा दा कम करदे ते मेरी शान्ति दा कारन बने न। इपफ्रास, जेड़ा थुआड़े शैर बिचा ऐ, ते मसीह यीशु दा दास ऐ, तुसेंगी नमश्कार बोलदा ऐ। ते ओ मेशा थुआड़े लेई प्रार्थना करने दी कोष्ट करदा ऐ, तां जे तोस सेध्द ओईयै पूरे विश्वास दे कन्ने परमेसर दी मरजी उपर टिके दे रवो। आऊँ ओदा गवाह ऐं, के ओ थुआड़े लेई ते लौदीकिया ते हियरापुलिस दे शैर आलें लेई बड़ी मेंनत ते प्रार्थना करदा रौंदा ऐ। प्यारे वैघ (किम्म) लूका ते देमास दा तुसेंगी नमश्कार। लौदीकिया शैर दे वश्वासी प्राऐं त्र्फुं, ते नुसफास ते उन्दे कर दी कलीसिया गी नमश्कार अख्खो। ते जेलै ए चिट्ठी थुआड़े उत्थें पढ़ी लेती जा, तां ऐसा करयो के लौदीकिया शैर दी कलीसिया च पढ़ी जा, ते ओ चिट्ठी जेड़ी लौदीकिया शैर चा अवै उसी तोस बी पढ़यो। ते पी अरखिप्पुस गी गलायो के जेड़ी सेवा प्रभु च तुगी दित्ती गेदी ऐ, उसी बड़े चकने ओईयै पूरा करयां। आऊँ पौलुस जेड़ा अपने अथ्थ कन्ने ए चिट्ठी च लिखे दे तुसेंगी नमश्कार पेजना। मेरे कैद च कड़ीयें गी जाद रखयो जेदे कन्ने आऊँ बन्ने दा ते मेरे लेई प्रार्थना करयो। थुआड़े उपर परमेसर दी क्रपा ओंदी रवै। आमीन। ए पत्री पौलुस ते सिलवानुस ते तीमुथियुस थमां थिस्सलुनीके शैर दी कलीसिया दे नां ऐ, जेड़े परमेसर पिता ते प्रभु यीशु मसीह च न; क्रपा दे शान्ति तुसेंगी मिलदी रवै। अस अपनी प्रार्थना च तुसेंगी याद करनयां ते मेशा थुआड़े सारे दे बारै च परमेसर दा शुक्र करनयां न, ते अपने परमेसर ते पिता दे सामने थुआड़े विश्वास दे कम, ते प्यार दी मेंनत, ते साड़े प्रभु यीशु मसीह च आस दी स्बर गी लगातार याद करनयां न। ए मसीह प्राओ, परमेसर दे प्यारे लोको, अस जानयां के तोस परमेसर थमां ओसदे लोक ओनें आसतै चुने दे ओ। किके साड़ा शोभ समाचार जेड़ा यीशु मसीह दे बारै च ऐ थुआड़े कोल सेर्फ वचन च गै नेई बरना पवित्र आत्मा दी शक्ति च, ते मते पक्के विश्वास कन्ने पूजे दा ऐ; जियां तोस जांनदे ओ, के अस थुआड़े आसतै थुआड़े च कदें जिए बनी गेदे हे। तोस मते कलेश च, पवित्र आत्मा दी खुशी कन्ने वचन गी मनियै साड़े ते प्रभु जेई चाल चलना लगे। इत्थैं तकर के मकिदुनिया अते अखाया लाकें दे सारे वश्वासीयें आसतै तोस नमूना बने। किके थुआड़े इथुंआं दा नां सेर्फ मकिदुनिया ते अखाया लाकें च प्रभु दा वचन सनाया गीया, लेकन थुआड़े विश्वास दा जेड़ा परमेसर उपर ऐ, अर जगा ऐसी चर्चा फैली गेदी ऐ, के असैं आखन दी लोड़ गै नेई। किके ओ अप्पुं गै साड़े बारै च सनांदे न के थुआड़े कोल साड़ा औना कियां उआ; ते तोस कियां मूरतीयें थमां पासे ओईयै परमेसर दी बखी फिरे तां जे जिन्दे ते सच्चे परमेसर दी सेवा करो, ते ओसदे पुत्तर दे सोर्ग थमां बापस औने दा एन्तजार करदे रवो जिसी परमेसर ने मरें दे बिचा जिंदा कित्ता, मतलब यीशु गी, जेड़ा असेंगी औने आले प्रकोप थमां बचांदा ऐ। ए विश्वासी प्राओ, तोस अप्पुं गै जानदे ओ के साड़ा थुआड़े कोल औना बेअर्थ नेई ओया, बरना तोस अप्पुं गै जांनदे ओ, के पैलैं फिलिप्पी शैर च दोख चेलने ते बेईजती सैने उपर बी साड़े परमेसर ने असेंगी ऐसी इम्त दिती, के अस परमेसर दा शोभ समाचार बड़ा वरोध ओदे ओई बी तुसेंगी सनाचै। किके साड़ी शिखया नां पलेखे कन्ने ऐ नां अशोद्ध सोच, ते नां तोखे कन्ने ऐ; लेकन जियां परमेसर ने असेंगी काबल समझीयै शोभ समाचार सोंपया, अस उयांगै सुनानयां न, ते एस च मनुक्खें गी नेई, लेकन परमेसर गी, जेड़ा साड़े मनें गी जाचदा ऐ, खोश करनयां न। किके तोस जानदे ओ, के असैं नां ते कदें अपनी सिफ्तें दियां गल्लां करदे न, ते नां लालच आसतै बाना करदे हे, परमेसर गवाह ऐ के अस उवै जे नेई ऐंन; आलां के मसीह दे प्रेरित ओनें दे कारन थुआड़े कोलां मदद लेने लेई असेंगी आक्क हा, तां बी अस मनुक्खें थमां आदर नेई चांदे हे, ते नां थुआड़े थमां, नां ओर कुसे थमां। लेकन जियां मा अपने बच्चें दा पालन-पोषण करदी ऐ, उयांगै असैं थुआड़े बेच रेईयै नरमी बरती ऐ; ते उयांगै अस थुआड़े छा इच्छया करदे ओई, सेर्फ परमेसर दे शोभ समाचार, पर अपना-अपना प्राण बी थुआड़े आसतै देने गी त्यार हे, इसै आसतै के तोस साड़े प्यारे ओई गेदे हे। किके, ए प्राओ, तोस साड़ी मेंनत ते दोख गी याद रखदे ओ; असैं इसै आसतै रात देन कम तंदा करदे ओई थुआड़े बेच परमेसर दे शोभ समाचार दा परचार कित्ता, के थुआड़े बेच अस कुसे उपर बोझ नेई पाचै। तोस अप्पुं गै गवाह ओ, ते परमेसर बी गवाह ऐ, के थुआड़े वश्वासीयें दे बेच साड़ा सलूक कियां पवित्र ते तर्मी ते बेकसुर रिया जियां तोस जानदे ओ, के जियां पिता अपने बच्चें कन्ने सलूक करदा ऐ, उयांगै अस बी थुआड़े च अर एक गी सखांदे, ते औसला दिन्दे, ते समझांदे हे। के थुआड़ा चाल-चलन परमेसर गी आदर देने दे जोग उवै, जेड़ा तुसेंगी परमेसर दे राज ते मैमा च बलांदा ऐ। एस लेई अस बी लगातार परमेसर दा शुकर करनयां न, के जेस ले साड़े थमां परमेसर दे शोभ समाचार दा वचन थुआड़े कोल पूजया, तां तुसें उसी मनुक्खें दा नेई लेकन परमेसर दा वचन समझीयै ग्रेण कित्ता; ते ओ थुआड़े च जेड़े मसीह पर विश्वास करदे ओ, कम करदा ऐ। एसकरी तोस, ए प्राओ, परमेसर दी उनै कलीसिया आला लेखा चाल चलन लगे, जेड़े यहूदीया च मसीह यीशु च न, किके तुसेंबी अपने लोकें थमां उवै जेया दोख चलया, जियां उनै दे रौने आलें कोलां चलया हा। जिनैं प्रभु यीशु गी ते पविखवक्तें गी बी मारी दिता ते असेंगी सताया, ते परमेसर उन्दे उपर खोश नेई, ते ओ सारे मनुक्खें दा वरोध करदे न, ते ओ दुई जातीयें गी मुक्ति पाने आसतै साड़े प्रचार दे कम गी रोकदे न, के मेशा पाप दे उपर पाप करदे रे, पर उन्दे उपर परमेसर दा बड़ा क्रोध आई पूजे दा ऐ। ए प्राओ, जेसलै अस थुड़े चेर आसतै मन कोलां नेई वरन प्रकट च, थुआड़े थमां लग ओई गेदे हे, तां असैं बड़ी इच्छया दे कन्ने तुसेंगी दिखने लेई ओर बी मती कोष्ट कित्ती। एसकरी (मतलब मैं पौलुस ने) एक बार नेई वरन बड़ी बार थुआड़े कोल औना चाया, लेकन शतान ने असेंगी रोकी रखा हा। पला साड़ी आस, जां खुशी जां बडयाई दा मोकट कोन ऐ? के साड़े प्रभु यीशु दे सामने ओदे बापस औने दे बेलै, के ओ तोस गै नेई ऐ न? साड़ी बड़याई ते खुशी तोस गै न। एस आसतै जेसलै साड़े थमां ओर जादै बर्दाश नेई ओई सकया, तां असैं ए सोचया के एथेंस शैर च कले गै रेई पौचै। ते असैं तीमुथियुस गी, जेड़ा मसीह दे शोभ समाचार परचार करने च साड़ा प्रा, ते परमेसर दा सेवक ऐ, एस आसतै थुआड़े कोल पेजया के ओ तुसेंगी विश्वास च मजबूत करै; ते थुआड़े विश्वास दे बारै च तुसेंगी औसला दे, के कोई इन्नें कलेशें दे कारन डामा डोल नेई ओई जा। किके तोस अप्पुं गै जानदे ओ, के अस ए दोख सैने आसतै गै चुनें गेदे न। किके पैलैं बी, जेसलै अस थुआड़े इत्थैं हे, तां थुआड़े कन्ने आखदे रौंदे हे, के असैं विश्वास दी खातर दोख चेलने पौने न, ते ऐसा गै ओया ऐ, जियां के तोस जानदे बी ओ। एस कारन जेसलै आऊँ एदे कोलां जादै सैन नेई करी सकया, तां थुआड़े विश्वास दा आल जानने आसतै तीमुथियुस गी पेजया, के कुत्ते ऐसा नेई उवै, के परख करने आले शतान ने थुआड़ी परख कित्ती उवै, ते साड़ी मेंनत बेकार ओई गेई उवै। लेकन ऊन तीमुथियुस ने, जेड़ा थुआड़े कन्ने साड़े इत्थैं आईयै थुआड़े विश्वास ते प्यार दा शोभ समाचार सनाया, ते एस गल्ल गी बी सनाया, के तोस मेशा प्यार दे कन्ने असेंगी याद करदे ओ, ते असेंगी दिखने दी इच्छया करदे ओ, जियां अस बी तुसेंगी दिखने दी। एस आसतै ए प्राओ, अस अपने सारे दोख ते कलेश बेच थुआड़े विश्वास थमां थुआड़े बारै च तीमुथियुस कोलां सुनीयै के तोस विश्वास च मजबूत ओ, ते असेंगी शान्ति मिली। किके ऊन जेकर तोस प्रभु च टिके दे रवो तां अस बी जिंदे न। ते जे नियां खुशी असेंगी थुआड़े कारन अपने परमेसर दे सामने ऐ, ओदे बदलै थुआड़े बारै च अस केस रीति कन्ने परमेसर दा शुकर करचै? अस रात देन मती प्रार्थना करदे रौने न, के थुआड़े मुंह दिखचै ते थुआड़े विश्वास दी कमी घटी गी पूरी करचै। ऊन साड़ा परमेसर ते पिता अप्पुं गै ते साड़ा प्रभु यीशु, थुआड़े इत्थैं औने आसतै साड़े आसतै रसता त्यार करै। ते प्रभु यीशु ऐसा करै, के जियां अस थुआड़े कन्ने प्यार करनयां न, उयांगै थुआड़ा प्यार बी अप्पुं बिचें ते सारे मनुक्खें कन्ने बददा जा, ते तरक्की करदा जा, तां जे प्रभु यीशु थुआड़े मनें गी ऐसा मजबूत करै, के जेसलै साड़ा प्रभु यीशु अपने सारे पवित्र लोकें कन्ने बापस अवै, तां ओ साड़े परमेसर ते पिता दे सामने पवित्र जिंदड़ी च बेकसुर निकलन। ए प्राओ, अस थुआड़े कन्ने ए अर्ज करनयां न, ते तुसेंगी प्रभु यीशु च समझानयां न, के जियां तुसें साड़े थमां जोग चाल चलना, ते परमेसर गी प्रसन्न करना सिखया ऐ, ते जियां तोस चलदे बी ओ, उयांगै ओर बी बददे जाओ। किके तोस जानदे ओ, के असैं प्रभु यीशु दे अधिकार थमां तुसेंगी केड़े-केड़े उक्म पजाए। किके परमेसर दी मर्जी ए ऐ, के तोस पवित्र बनो; मतलब ब्यभिचार कोलां दूर रवो। ते थुआड़े बिचा अर एक अपनी करेआली कन्ने पवित्रता ते आदर च रौना सीखै। ते ए कम जिंदु दी इच्छया दे गलाम ओईयै नेई, ते नां दुई जातीयें आला लेखा, जेड़ीयां परमेसर गी नेई जनदीयां। के एस गल्ल च कोई अपने विश्वासी प्रा गी नेई ठगै, ते ओदे कोलां नां जायज फायदा नेई लै, किके प्रभु यीशु इनें सारीयें गल्लें दा बदला लेने आला ऐ; जियां के असैं पैलैं गै थुआड़े कन्ने गलाया, ते मना कित्ता हा। किके परमेसर ने असेंगी अशोद्ध ओनें आसतै नेई, लेकन पवित्र जिंदड़ी जीनें आसतै बलाया ऐ। एस आसतै जेड़ा इनें गल्लें गी तोच्छ जानदा ऐ, ओ मनुक्खें गी नेई, लेकन परमेसर गी तोच्छ जानदा ऐ, जेड़ा अपना पवित्र आत्मा तुसेंगी दिंदा ऐ। पर विश्वासी पाईचारे दे प्रेम दे बारै च ए जरुरी नेई, के आऊँ तुसेंगी केछ लिखां, किके अप्पुं बिचें प्रेम करना तुसें अप्पुं गै परमेसर थमां सिखे दा ऐ; ते सारे मकिदुनिया लाके दे सब विश्वासी प्राऐं कन्ने तोस ऐसा प्रेम करदे बी ओ। लेकन ए प्राओ, अस थुआड़े अगें अर्ज करनयां न, के ओर बी एस च बददे जाओ, ते जियां असैं तुसेंगी उक्म दिता ऐ, उयांगै चोप्प-चाप रौने गी ते अपना-अपना कमकाज करने किदै, ते अपने-अपने हत्थें थमां कमाने दी कोष्ट करो; तां जे जेड़े विश्वासी नेई ऐ न, ओ थुआड़े रौने दे तरीके गी दिखियै थुआड़ी इज्जत करन, ते तुसें कुसे दे सारै रौने दी नोबत नेई पवै। ए विश्वासी प्राओ, अस नेई चांदे, के तोस उन्दे बारै च जेड़े मसीही विश्वास च पैलैं दे मरी गेदे न, अनजांन रवो; ऐसा नेई उवै, के तोस दुए आला लेखा बसोस करो जिनेंगी मरने कोलां बाद आस नेई। किके जेकर अस विश्वास करनयां न, के यीशु मरया, ते जिंदा बी ओई गीया, तां उयांगै परमेसर उनेंगी बी जेड़े यीशु च सेई गेदे न, ओदे कन्ने गै बापस लेई औग। किके अस प्रभु यीशु दे वचन दे मताबक थुआड़े कन्ने ए आखनयां न, के अस जेड़े जिंदे न, ते प्रभु यीशु दे बापस औने तकर बचे दे रौगे, तां सुत्ते दें (जेड़े मरी गेदे न) थमां कदें बी अगें नेई बदगे। किके प्रभु यीशु अप्पुं गै सोर्ग थमां उतरग; ओस बेलै ओदे उक्म दी ललकार, ते प्रधान दूत दी बाज सनाई देग, ते परमेसर दा नरसिंगा बजाया जाग; ते जेड़े मसीह च मरे दे न, ओ पैलैं जिंदे ओई जागन। ओस बेलै अस जेड़े जिंदे ते बचे दे रौगे, उन्दे (जेड़े चुकी लेते गै दे न) कन्ने बदले उपर चुकी लेते जागन, के अवा च प्रभु कन्ने मिलन; ते एस रीति कन्ने अस कन्ने प्रभु कन्ने मेशा रौगे। एस चाली इनें गल्लें थमां एक दुए गी तसल्ली दिन्दे रवा करो। लेकन ए विश्वासी प्राओ, एस दी जरुरत नेई, के बेलै ते कालें दे बारै च थुआड़े आसतै केछ लिखया जा। किके तोस अप्पुं ठीक जानदे ओ के जियां राती चोर ओंदा ऐ, उयांगै प्रभु दा दवारा औने आला ऐ। जेलै लोग आखदे ओगन, “ऊन ठीक ठाक ऐ, ते केछ डर नेई,” तां उन्दे उपर यकदम वनाश आई पौग, जेस चाली गर्भवती जनांनी गी गर्भ दी पीड़; ते ओ कुसे आलात कन्ने बी ओस कलेश कोलां नेई बचगन। लेकन ए विश्वासी प्राओ, तोस तां नेरे च नेई ओ, के ओ देन थुआड़े उपर चोरे आला लेखा आई पवै। किके तोस सारे लोई दी ते देन दी संतान ओ; अस नां रात दे न, ते नां न्हेरे दे न। एस आसतै असैं दुए लोकें साईं सुते दे नेई रौना पर साड़े अगें-पिछें के चला करदा ऐ, लेकन बिजे दे ते चकने रवो। किके जेड़े सौंदे न ओ राती गै सौंदे न, ते जेड़े नशे च ओदे न ओ रात गी गै नशे च ओदे न। लेकन अस जेड़े देन दे न, विश्वास ते प्रेम दी झेलम लाईयै ते उद्धार दे आस दा टोप लाईयै चकने रौचै। किके परमेसर ने असेंगी गुस्सै आसतै नेई, लेकन एस आसतै रख्या ऐ के अस अपने प्रभु यीशु मसीह थमां उद्धार आसल करी सकचै। यीशु मसीह साड़े आसतै एस कारन मरया, के अस चाए बिजे दे चाए सुते दे रौचै, सारे मिलीयै उसै दे कन्ने जीचै। एस कारन एक दुए गी तसल्ली दियो ते एक दुए दी तरक्की दा कारन बनो, जियां के तोस करदे बी ओ। ए विश्वासी प्राओ, अस थुआड़े अगें अर्ज करनयां न, के जेड़े थुआड़े च मेंनत करदे न, ते प्रभु च थुआड़े अगबें ते तुसेंगी शिखया दिन्दे न, उन्दा आदर करो। ते उन्दी मेंनत दे कम दे कारन प्यार कन्ने उनेंगी मते गै आदर दे लायक समझो। अप्पुं बिचें मेल मलाप कन्ने रवो। ए विश्वासी प्राओ, अस थुआड़े अगें अर्ज करनयां न के, जेड़े ठीक चाल नेई चलदे, उनेंगी समझाओ, डरपोक गी दलेरी दियो, कमजोरें गी संभालो, सबनी दी बर्दाश करो। दिखो के, कोई कुसे कन्ने बराई दे बदले बराई नेई करै; लेकन मेशा पलाई करने लेई त्यार रवो, अप्पुं बिचें बी ते सबनी कन्ने बी पलाई दी गै कोष्ट करो। मेशा खोश रवो। लगातार प्रार्थना च लगे रवो। अर गल्ल च शुक्र करो; किके थुआड़े आसतै मसीह यीशु च परमेसर दी इयै मर्जी ऐ। पवित्र आत्मा गी नेई बझाओ। औने आली गल्लें गी तोच्छ नेई समझो। सारीयें गल्लें दी परख करो; जेड़ीयां अच्छियाँ न उनेंगी पकडे रवो। अर चाली दी बराई थमां बचे रवो। शान्ति दा परमेसर अप्पुं गै तुसेंगी पूरी रीति कन्ने पवित्र करै; ते थुआड़ी आत्मा, प्राण ते जेंद साड़े प्रभु यीशु मसीह दे बापस औने तकर पूरे ते बेकसुर बनें दे रवो। थुआड़ा बलाने आला मानदार ऐ, ते ओ इयां गै तुसें गीं बी मानदार बनाग। ए प्राओ, साड़े आसतै प्रार्थना करो। सारें विश्वासी प्राऐं गी पवित्र चुमन कन्ने नमस्ते करो। आऊँ तुसेंगी प्रभु च अर्ज करना ऐ, के ए चिट्ठी सारें विश्वासी प्राऐं गी पढ़ीयै सनाई जा। साड़े प्रभु यीशु मसीह दा क्रपा थुआड़े उपर ओंदा रवै। ए पत्री पौलुस ते सिलवानुस ते तीमुथियुस थमां थिस्सलुनीके शैर दी कलीसिया दे नां ऐ, जेड़े साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह च न। मेरी ए प्रार्थना ऐ, के साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह थमां तुसेंगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। ए विश्वासी प्राओ, थुआड़े बारै च असैं अर बेलै परमेसर दा शुक्र करना चाईदा ऐ, ते ए बाजब बी ऐ, एस आसतै के थुआड़ा यीशु मसीह उपर विश्वास बददा जंदा ऐ, ते एक दुए आसतै थुआड़ा सारें दा प्यार जादै थमां जादै बददा जंदा ऐ। एस लेई इत्थैं तकर के अस अप्पुं परमेसर दी कलीसिया च थुआड़े बारै च कमंड करनयां न, के बे छक्क तोस परिख्या ते कलेश बर्दाश रौंदे ओ, इनें सारें दुखें च थुआड़ा सबर ते विश्वास परकट ओंदा ऐ। तोस जेड़ा दोख चला करदे ओ ते तुसेंगी ए दोख परमेसर दे राज बेच दाखल ओनें दे काबल बना करदा ऐ, ए एक सच्चा सबूत ऐ, के परमेसर तार्मिकता कन्ने न्याय करग। किके परमेसर दे कोल ए न्याय दी गल्ल ऐ, के जेड़े तुसेंगी कलेश दिंदे न, उनेंगी ओदे बदलै च ओ कलेश दे। ते तोस ऊन, जेड़े कलेश चला दे ओ, साड़े कन्ने ओ चैन तुसेंगी दे; ओस बेलै जेलै के प्रभु यीशु अपने शक्तिशाली सोर्गदूतें दे कन्ने, बलदी अग्गी थमां सोर्ग च परकट ओग, ते जेड़े परमेसर गी नेई पनछांनदे ते प्रभु यीशु दे शोभ समाचार गी नेई मनदे परमेसर उन्दे कन्ने बदला लैग। ओ प्रभु दी आजरी कोलां बक्ख ते ओदी शक्ति दी मैमा चा दूर ओईयै मेशा दी सजा पागन। ए ओस देन ओग, जेलै ओ अपने पवित्र लोकें च मैमा दे कन्ने बापस ते सारे विश्वास करने आलें च रांनगी दा कारन ओग; ते तोस उनै लोकें च जिन्नें ओदे शोभ समाचार उपर विश्वास कित्ता। एस लेई अस लगातार थुआड़े आसतै प्रार्थना बी करनयां न, के साड़ा परमेसर तुसेंगी ओस बलावे दे जोग समझै, ते पला करने दी अर एक इच्छ्यां ते विश्वास दे अर एक कम गी अपनी शक्ति कन्ने पूरा करै, के साड़े परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा दे मताबक साड़े प्रभु यीशु दे नां गी थुआड़े च मैमा मिलै, ते तुसेंबी मैमा मिलै, किके तोस ओदे च ओं। ए विश्वासी प्राओ, ऊन असैं अपने प्रभु यीशु मसीह दे औने, ते ओदे कोल अपने कठे ओनें दे बारै च थुआड़े अगें अर्ज करनयां न। के कुसे आत्मा, जां वचन, जां चिट्ठी थमां, ए समझीयै, के प्रभु दा औने दा देन कोल आई पूजे दा ऐ, थुआड़ा मन चानक नराश नेई ओई जा ते नां तोस कबराओ। किसे बी चाली कुसे दियें गलत गल्लें दे तोखे च नेई आयो, किके ओ परमेसर दा देन नेई औना जेलै तकर लोक तर्म दे खलाफ नेई ओई जान, ते ओ पाप दा पोर्ष मतलब वनाश दा पुत्तर परकट नेई ओई जा। जेड़ा वरोध करदा ऐ, ओ परमेसर दे खलाफ ते अर एक जिसी लोक परमेसर आला लेखा मनदे न ते उसदी अराधना करदे न, ते ए अपने आप गी सबनी कोलां बड़ा समझदा ऐ, इत्थैं तकर के ओ परमेसर दे मंदर च बेईयै अपने आप गी परमेसर आखदा ऐ। तुसेंगी चेता नेई, जेलै आऊँ थुआड़े थिस्सलुनीकियों दे शैर च हा, ते थुआड़े कन्ने ए गल्लां मेशा करदा हा? ते अजां तकर पाप दा पोर्ष परकट नेई ओया, एक चीज जेड़ी उसी रोके करदी ऐ, जेसलै परमेसर दा अपना बेला औग तां ओ पाप दा पोर्ष परकट ओग। पाप दे पोर्ष दी गोप्त शक्ति अजां बी कम करा करदी ऐ, लेकन ओ अप्पुं परकट नेई ओआ करदा ऐ, एस लेई जेसलै ओ रोकने आला दुनिया चा कढी नेई दिती जाग, ओ रुके दा रौग। ओसलै ओ पाप दा पोर्ष परकट ओग, जिसी प्रभु यीशु अपने मुंह दी फूक कन्ने मारी ओडग, ते अपनी बापस आनेदी शक्ति कन्ने अग्गी आला लेखा पस्म करी देग। ओस पाप दे पोर्ष दा औना शतान दी शक्ति दे मताबक सारे चाली दे चुट्ठे चमत्कार, ते चेन्न, ते अद्भोद कम दे कन्ने, ते पाप दे अर चाली दे तोखे च औने आलें गी परमेसर नाश करग; किके उनै सच्चाई दे प्रचार गी खुशी कन्ने ग्रेण नेई कित्ता जेस कन्ने उन्दा उद्धार ओंदा। ते इसै कारन परमेसर उन्दे च एक पूरी चाली कन्ने पडकाई देने आली शक्ति गी पेजग के परमेसर उनेंगी बड़ा तोखा खाणे दा कारन बना ते ओ ओस चुठे दा विश्वास करन, तां जे जिन्नें लोक सच्चाई उपर विश्वास नेई करदे, लेकन अतर्म कन्ने खोश ओदे न, ओ सारे सजा पागन। ए विश्वासी प्राओ, ते प्रभु दे प्यारे लोको, ए ठीक ऐ, के अस थुआड़े बारै च मेशा परमेसर दा शुक्र करदे रौचै, किके परमेसर ने सृष्टि बनाने थमां पैलैं तुसेंगी चुनी लेता, के पवित्र आत्मा थमां पवित्र बनियै, ते सच्चाई गी तुपियै मुक्ति पाओ, जेस लेई ओनें तुसेंगी साड़े शोभ समाचार सुनाने थमां बुलाया, के तोस साड़े प्रभु यीशु मसीह दी मैमा गी आसल करो। एसकरी ए विश्वासी प्राओ, टिके दे रवो; ते जेड़ीयां-जेड़ीयां गल्लां तुसें पावें वचन जां चिट्ठी थमां साड़े कोलां सिखियां, उनेंगी पकड़ीयै रखो। अस साड़े प्रभु यीशु मसीह दे अगें अप्पुं गै प्रार्थना करनयां, ते साड़ा पिता परमेसर, जेन्नें साड़े कन्ने प्यार कित्ता ते अपनी क्रपा कन्ने मेशा दी शान्ति ते बड़ी आस दिती ऐ, आऊँ प्रार्थना करना, के ओ थुआड़े मनें च शान्ति ते मजबूती रवै, जेड़ीयां अच्छियाँ गल्लां तोस आखदे ते करदे ओ। खीरी च, ए विश्वासी प्राओ, साड़े लेई प्रार्थना करयो, के प्रभु दा वचन तेजी कन्ने अर जगा फलाने दे जोग बनचै, ते उसी मैमा मिलै, जियां थुआड़े च ओया, ते साड़े लेई प्रार्थना करो के परमेसर असेंगी बुरे ते दुष्ट लोकें थमां बचा किके मते सारे न जेड़े एस शोभ समाचार उपर विश्वास नेई करदे। लेकन प्रभु परोसा करने दे जोग ऐ; ओ तुसेंगी आत्मिक रीति च तकड़ा करग ते दुष्ट शतान कोलां बचाग ते ओ थुआड़ा केछ नुकसान नेई करी सकग। प्रभु यीशु च थुआड़े उपर असेंगी विश्वास ऐ, के जेड़े-जेड़े उक्म असैं तुसेंगी दिते दे हे, उनेंगी तोस मनदे ओ, ते मनदे बी रौगे। अस प्रार्थना करनयां, के तोस परमेसर दे प्यार गी समझी सको ते मसीह सतावो च तुसेंगी बचा ते जियां ओस बचाया बी ऐ। ए विश्वासी प्राओ, अस तुसेंगी अपने प्रभु यीशु मसीह दे नां च उक्म दिनयां न, के तोस अर एक ऐसे प्रा कोलां लग्ग रवो, जेड़ा आलस च रौंदा ऐ, ते ओ ओस शिखया गी नेई मनदा, जेड़ी असैं तुसेंगी दिती दी ऐ। किके तोस अप्पुं जांनदे ओ, के केस तरीके साड़े आला लेखा चलना चाईदा, किके अस जेसलै थुआड़े कन्ने रौंदे हे, असैं आलस नेई पर कम करदे हे, ते कुसे दी रुट्टी मोफ्त च नेई खादी, लेकन मेंनत ते कष्ट कन्ने रात देन कम तंदा करदे हे, के असैं थुआड़े कोलां केछ नेई मंगया, के तोस साड़ीयां जरुरतां पूरीयां करो। ए नेई के असेंगी थुआड़े उपर अख्त्यार नेई, लेकन एस आसतै के अपने आप गी थुआड़े लेई नमूंना बनचै, के तोस साड़े आला लेखा चाल चलो। किके जदू अस थुआड़े इत्थैं रौंदे हे, ओसलै बी इयै उक्म दिन्दे हे, के जेड़ा कोई कम करना नेई चा तां रुट्टी बी नेई खा। अस सुननयां न, के किन्नें लोक थुआड़े च आलसी चाल चलदे न, ते केछ कम नेई करदे, लेकन ओ लगातार दुए दे कम च बिगन पांदे न। ऐसे लोकें गी अस प्रभु यीशु मसीह च उक्म दिनयां ते समझानयां न, के चोप्प चाप कमाई करियै अपनी गै रुट्टी खा करो। ते तोस, ए विश्वासी प्राओ, पलाई करने च इम्त नेई छुडो, आलां के तोस थक्की बी जंदे ओगे। जेकर कोई साड़ी एस चिट्ठी गी शिखया दी गल्ल गी नेई मन्नें तां ओदे उपर नजर रखो, ते ओदे कन्ने संगति नेई रखो, जेदे कन्ने उसी शर्म आई जा। तां बी ओदे कन्ने बैर नेई रखो, लेकन अपने प्रा आला लेखा उसी समझायो। आऊँ प्रभु दे अगें प्रार्थना करना, के असेंगी शान्ति देने दा कारन जेड़ा परमेसर ऐ, तुसेंगी शान्ति अर बेलै ते अर चाली लगातार दिन्दा रवै। ते ओ थुआड़े सबनी दे कन्ने रवै। आऊँ, पौलुस, अपने अथ्थें कन्ने नमश्कार लिखना ऐं। अर चिट्ठी च मेरा इयै चेन्न ऐ; आऊँ इसै चाली लिखना ऐं। आऊँ प्रार्थना करना ऐं, के साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थुआड़े सबनी दे उपर ओंदी रवै। आऊँ, पौलुस ए चिट्ठी लिखे करना, मसीह यीशु दा प्रेरित ऐ, साड़े उद्धारकर्ता परमेसर ते मसीह यीशु दे उक्म कन्ने जेदे उपर अस आस रखनयां न, आऊँ ए चिट्ठी तीमुथियुस गी लिखे करना, जेड़ा विश्वास च मेरा सच्चा पुत्तर ऐ; आऊँ प्रार्थना करना, के पिता परमेसर, ते साड़े प्रभु मसीह यीशु थमां तुसेंगी क्रपा, ते दया ते शान्ति मिलदी रवै। मेरे उक्म देने दा कारन ए ऐ, के शोद्ध मन ते अच्छी अन्तर आत्मा, ते बिना कपट दे विश्वास कन्ने प्यार पैदा उवै। सच्ची शिखया गी छुड़ीयै किन्नें लोक बेफजूल गल्लें आली गलत शिखया आली बक्खी पडकी गै न, ते मूसा दे कनून दी शिखया देने आले शास्त्री बननां चांदे न, लेकन ओ ओस शिखया गी जांनदे बी नेई जिसी ओ फकर कन्ने दुए गी सखानें दी कोष्ट करदे न। लेकन अस जांनयां न, के जेकर मूसा दे कनून दी जरुरत बी नेई ऐ, जेकर कोई कनून गी ठीक तरीके कन्ने कम च ला तां पली गल्ल ऐ। अस जाननयां न, के मूसा दा कनून तरमी मनुक्ख आसतै नेई लेकन बेतर्मियें, उक्म नेई मननें आलें, पक्ति हिनें, पापीऐं, अपवित्रें ते अशोद्ध मनुक्खें, अपने मां-प्यो दा कत्तल करने आलें, दुए दा बी कत्तल करने आलें, ब्यभिचारयें, मडदगामीयें, मनुक्ख दे बेचने आलें, चुठे बोलने आलें, ते चुठी कसम खाणे आलें, ते इनेंगी छुड़ीयै खरी शिखया दे सारे विरोधीयें दे लेई बनाई गेई ऐ। इयै बड्डे तन्न परमेसर दी मैमा ओस शोभ समाचार दे मताबक ऐ, जेड़ा दुए गी सुनानें लेई मिगी सौप्या गेदा ऐ। आऊँ अपने प्रभु मसीह यीशु दा जेस ने मिगी एस जोग बनाया ऐ, शुक्र करना ऐं, के ओनें मिगी विश्वासजोग समझीयै अपनी सेवा दे लेई चुनयां। आऊँ तां विश्वासी बननें थमां पैलैं निंदया करने आला, ते मसीही वश्वासीयें गी सताने आला, ते उन्दे उपर जोलम करदा हा; विश्वास च औने थमां पैलैं मिगी समझ नेई ही, के आऊँ के करै करा नां ऐं, पी बी परमेसर ने मेरे उपर दया कित्ती, किके मैं बिना विश्वास दी आलत च बगैर समझ बूझ दे ए कम कित्ते हे। ते साड़े प्रभु ने लगातार मेरे उपर बड़ी गै क्रपा कित्ती ते ओसने मिगी विश्वास दित्ता ते मेरे कन्ने प्यार कित्ता किके आऊँ मसीह यीशु कन्ने जुड़या गेदा हा। ए गल्ल सच्च ते पूरी चाली कन्ने मनने ते विश्वास करने दे लायक ऐ, के मसीह यीशु असैं पापीऐं गी बचाने आसतै दुनिया च आया, जेदे च सारें छा बड़ा पापी आऊँ आं। लेकन मेरे उपर मसीह यीशु ने दया कित्ती, ओ दसना चांदा हा, के ओसने केस चाली सबर करियै मिगी माफ़ कित्ता, आऊँ जेस ने सारें थमां जादै पाप कित्ता, ओ एक मसाल उनै लोकें आसतै बना जिन्नें विश्वास करना ते मेशा दी जिंदड़ी पानी ऐं उन्दे लेई एक नमुनां बना। ऊन मेशा दा राज करने आला राजा, मतलब मेशा आसतै रौने आला, अनदिखा एक गै परमेसर दा आदर ते मैमा जोग-जोग ओंदी रवै। आमीन। ए पुत्तर तीमुथियुस, ए दायतां जेड़ीयां आऊँ दया नां ऐं; उनै पविख्ब्क्तें दियें पविख्वानीयां जेड़ीयां तेरे आसतै नबीयें कित्तियां हां उनेंगी चेता कर, उनै गल्लें गी तुं थ्यार आला लेखा चुठी शिख्यें दे खलाफ लड़ने लेई कम च ला, केछ लोकें प्रभु गी साफ़ मन कोलां मननां छुड़ी दिते दा ऐ, ते ओदा नतीजा ए ऐ, के उनै जादै चेर तकर मसही उपर विश्वास नेई करना, एस तरीके उन्दा विश्वास रूपी चाज डूबी गीया। उन्देचा हुमिनयुस ते सिकन्दर ऐ, जिन्नें गी मैं शतान दी शक्ति दे अथ्थ सौंपी दिता ऐ, तां जे ओ परमेसर दी निंदया करना नेई सीखन। ऊँन आऊँ सारें थमां पैलैं ए औसला दिना ऐं, के अर्ज, ते प्रार्थना, ते खशामन्द, शुक्रगुजारी, सारें मनुक्खें लेई कित्ते जान। राजें ते दुए सारे उच्चे औदे आले जेड़े सरकारी दफ्तरें च न, प्रार्थना करो, तां जे ओ असेंगी शान्ति कन्ने जीनें दे लायक ते साड़ी रख्या करन, तां जे अस परमेसर दी पक्ति करी सकचै, ते मेशा अस दुए कन्ने सेई सलूक करी सकचै। अर किसम दे लोकें आसतै प्रार्थना करना अच्छी गल्ल ऐ, ते ए साड़े मुक्तिदाता परमेसर गी छैल बी लगदा ऐ, ओ चांदा ऐ, के अर एक सच्चाई दे ज्ञान च आई जा ते मुक्ति पा। किके परमेसर एक गै, ते ओ एक ऐ बचोआला, जेड़ा परमेसर ते लोकें दा मेलमलाप करांदा ऐ, मतलब मसीह यीशु जेड़ा मनुक्ख ऐ। मसीह ने अपनी कर्वानी, मतलब मौत थमां सारें गी पाप दी शक्ति थमां ते मौत थमां अजाद करी दिता, परमेसर ने सेई बेलै उपर अपना सबूत दिता, के ओ लोकें गी बचानें आसतै चांदा ऐ। एस कारन, परमेसर ने मिगी शोभ समाचार दा प्रचारक ते प्रेरित चुनयां। आऊँ दुई जातीयें गी सच्चे विश्वास दे प्रचार गी सखां आऊँ चुठ नेई बोलदा, सच्च बोलनां, के आऊँ प्रचारक ते प्रेरित ते दुई जातीयें गी सच्चे विश्वास दे प्रचार दी शिखया देने लेई चुनयां। एसकरी आऊँ चांना ऐं, के अर जगा संग्तियें च मनुक्ख परमेसर गी अपने सौम्पने आले अथ्थें गी उपर चुकियै प्रार्थना करन ते बिना गुस्सै दे ते बिना बैस दे प्रार्थना करन, जेसलै तोस राधना च किट्ठे ओदे तां आऊँ चांना के मनुक्ख पवित्र जिंदड़ी जिंदे ओई परमेसर दे अगें अपने आप गी सोंपे। इयां गै आऊँ बी चांना, जनांनीयें अपनी जेंद गी कपड़ें कन्ने पूरी चाली खटना चाईदा, बजाए एदे, के मर्द उनेंगी गलत नजर च दिखन, जनांनीयें गी जचदे कपड़े पाना चाईदे, दौनी गी समझदारी कन्ने आदरमान आले कपड़े पाने नां के दुए दी नजर च बे आदरे; नां बालैं दी सजावट आली बक्खी लोकें दा त्यान ते सुन्ने ते मोतियें ते मैंगे कपड़ें उपर, बजाए एदे ओ दुए आसतै अच्छे कम करने थमां अपने आप गी छैल बनान। जेसलै मर्द उनेंगी सखा दे उन्दे न, तां जनांनीयें मडदें दे पूरे अख्त्यार गी पछांदे ओई, बगैर सुयाल, जबाब दे चोप्प करियै सीखनां चाईदा। मैं जनांनीयें गी जाजत नेई दिती, के ओ मर्दे उपर अख्त्यार चलांन, जेसलै राधनां आसतै किट्ठे ओदे न, तां उनै चोप्प करियै सुनना चाईदा। मेरे आखने दी बजा ए ऐ, के परमेसर ने आदम गी पैलैं रचया ते ओदे बाद ओसने अवा गी बनाया; एबी ऐ, ओ अवा गै ही जिसी शतान ने तोखा दिता, आदम गी नेई, ते एसकरी अवा ने पैलैं पर्मेसरे दे कनून गी त्रोडया। लेकन परमेसर जनांनीयें गी बच्चे जमने थमां मुक्ति देग, जिनैं चेर तकर ओ लगातार मसही उपर विश्वास, दुए कन्ने प्रेम, शोद्ध ते सेई तरीके कन्ने वर्ताओ करदीयां न। ए गल्ल सच्च ते अर चाली मननें दे लायक ऐ, के जेड़ा कलीसिया दा अगबा ओना चांदा ऐ, ओ पले कम करने दी इच्छ्यां करदा ऐ। एसकरी, ए जरुर ऐ, के अगबें पले कम करने आला ओना चाईदा, के ओ कलीसिया दा खयाल करने आला, ते अच्छी जिंदड़ी जिनैं आला, मतलब दुवे ओदे च कोई कमी नेई दिखी सकन, ते एक गै करेआली आला, अपने आप गी साम्बनें आला, ते अर गल्ल च अपने आप गी काबू करने आला, लोकें थमां आदर जोग, प्रौंन गीदी आसतै त्यार रौने आला, ओ परमेसर दा वचन खरी चाली सखाने दे जोग ओना चाईदा। ओ शराव पीने जां मार कोट्ट करने आला नेई उवै; बरनां पला मांनस उवै, नां चगडा करने आला, नां पैसे-तेले दा लालच करने आला उवै। अपने परिवार गी चंगी चाली चलाने आला ओना चाईदा, अर गल्ल च ओदी मननें लेई अपने बाल बच्चें गी आदर मांन कन्ने सखाने आला ओना चाईदा। एक आदमी अपने परिवार गी कियां चलानां नेई जानदा, तां पी ओ परमेसर दी कलीसिया दी कियां रख्या करग? पी ओ कोई नमां विश्वासी नेई ओना चाईदा, ऐसा नेई उवै, के ओ कमणडी ओई जा ते उसी उवै सजा मिलै, जेड़ी शतान गी मिली ही। ते गैर वश्वासीयें च ओदा नां अच्छा ओना चाईदा, ऐसा नेई उवै, के लोक ओदे बारै च बुरा आखन, जां शतान दे फा च फसी जा; जियां लोक डंगरे गी फा च फसांदे न। इयां गै सेवक आदर लेनें दे जोग ओना चाईदे, ओ गल्लां पूरीयां करने आले ओना चाईदे जेड़ीयां ओ आखदे न, नां शराबी, ते ओ तोखा देईयै पैसें दे लालची नेई ओना चाईदे; लेकन ओ लगातार सच्चे संदेश उपर विश्वास करने आले, जेड़ा परमेसर ने उन्दे उपर शोद्ध अन्तर आत्मा कन्ने परकट कित्ते दा ऐ। ओ सेवक बनने थमां पैलैं जाचै जांन, के उन्दे च अच्छे गोण ऐंन जां नेई, ओस बेलै उन्दे च गलती नेई निकलै, तां ओ सेवकें दा कम करन। इसै चाली उन्दिआं करेआलियाँ बी आदर दे जोग ओना चाईदीयाँ; दुए उपर दोष लानें आलियां नेई ओंन, लेकन जलद बाजी च गुस्सा करने च सावधान ते अर गल्ल ते अर आलत च पूरी चाली प्रोसेमन्द ओना चाईदीयाँ। सेवक अपनी करेआलीयें आसतै मांनदार ते बाल बच्चें दी अच्छी देख-पाल ते पूरे टब्बरै आसतै अच्छा बंधोबस्त करने आले ओंन। किके जेड़े सेवक दा कम खरी चाली कन्ने करी सकदे न, ओ अपने आसतै लोकें थमां आदरमान ते अपना विश्वास जेड़ा मसीह यीशु उपर ऐ, दुए गी बड़ी दलेरी कन्ने सनां सकदें न। आऊँ तेरे कोल जल्दी औने दी आस रखने उपर बी ए गल्लां तुगी एसकरी लिखे करना ऐं, के जेकर मेरे औने च चेर ओई जा, तां तू समझी लियां, के परमेसर दे लोक ओनें दे नाते असैं कियां जीनां चाईदा, जेड़े अस जिंदे परमेसर दी कलीसिया न, ए विश्वास एस सच्ची शिखया गी पकड़ीयै ते थमीयै रखन, जियां एक कोठी दी मनैद, ते थम्म अप्पुं पिछें जुड़े दे ओदे न। ते एदे च कोई छक्क नेई, के गैरी शिखया दा सच्चा संदेश जेड़ा परमेसर ने लोकें उपर परकट कित्ता मतलब, मसीह जेड़ा जिंदु च परकट ओया, एसकरी पक्का ओंदा ऐ, के पवित्र आत्मा थमां परमेसर दा पुत्तर ओईयै आया, सोर्गदूत गी लबया, लोकें दुई जातीयें च ओदा प्रचार कित्ता, दुनिया च ओदे उपर विश्वास कित्ता गीया, ते सोर्ग दी मैमा च ओ चुकया गीया। लेकन पवित्र आत्मा साफ-साफ़ आखदा ऐ, के ऐन्त दे बेलै किन्नें लोक मसीह शिखयां उपर विश्वास करना बन्द करी देगन, ओ बुरियें आत्में दी मन्नीयै, जेड़ीयां उनेंगी गलत रस्ते च लेई जंदियां ते दोष्टआत्मायें दी चुठी शिख्यें उपर विश्वास करन लगी पौगन। ओ चुठी शिखया देनें आले तोखा देने ते चुठ बोलने आले कपटी ओगन उनेंगी पता नेई चलग, के ओ गलत जां ठीक करै करदे न, इसै चाली उनेंगी ए मसूस नेई ओंदा जेलै कोई उन्दी जेंद गर्म लोए कन्ने छुऐ। ऐसे लोक शिखया दिन्दे, के शादी करना गलत गल्ल ऐ ते अर किसम दी रुट्टी नेई खानी लेकन परमेसर ने ए रुट्टी वश्वासीयें आसतै बनाई जेड़े एस सच्ची शिखया गी जांनदे के शुक्र करियै खाई जंदी ऐ। किके परमेसर दी सेर्जी गेदी अर एक चीज अच्छी ऐ, ते अर चीज गी खाणा परमेसर पला पांदा ऐ; लेकन ए के शुक्र करियै खादी जा; किके परमेसर दे वचन ते प्रार्थना कन्ने परमेसर गी पली ते खाणे लेई शोद्ध ओई जंदी ऐ। जेकर तू विश्वासी प्राऐं ते पैनें गी इनें गल्लें दी शिखया दिंदा रौगा, तां मसीह यीशु दा अच्छा सेवक बनगा; ते परमेसर तेरा बी पालन-पोषण एस आसतै करग के तुं विश्वास ते ओस अच्छी शिखया दी गल्लें गी मनदा आया ऐं। लेकन अशोद्ध ते मनुक्खें थमां बनाई दी कानीयें कोलां पूरी चाली दूर रो ते उनै कानीयें कन्ने परमेसर दा आदर नेई ओंदा ते परमेसर पक्ति च जीनें लेई अपने आप गी त्यार कर। किके जिंदु गी तकड़ा करने कन्ने जिंदु गी गै फायदा ओंदा ऐ, लेकन परमेसर पक्ति सारीयें गल्लें च फायदा ऐ, किके ए नाम आसतै बायदा करदी, एसलै जे अस जिंदे ओं। ए गल्ल सच्च ते अर चाली कन्ने मननें दे जोग ऐ। किके अस एस जिंदड़ी आसतै नेकां कोष्ट ते मेंनत करनयां किके अस जिंदे परमेसर उपर आस रखनयां न, जेड़ा सारे लोकें गी मुक्ति देने आला, खास कर जेड़े ओस उपर विश्वास करदे न। वश्वासीयें गी इनें गल्लें दी शिखया ते मननें लेई आखदा रो। एस चाली सलूक कर, के कोई तुगी बदनाम नेई करै किके तुं जवान ऐं; किके वश्वासीयें आसतै तेरा वचन, तेरा सलूक, तेरा दुए आसतै प्यार, तेरा मसीह उपर परोसा, ते तेरी पवित्र जिंदड़ी अच्छा नमुनां ओना चाईदी। जेलै तकर आऊँ नेई अमां, तां जेलै संगत किठी ओंदी, तुं उच्ची बाज बेच वचन पढ़, संगत गी औसला ते शिखया ते वचन दा मतलब खोलियै दसदा रो। ओ वरदान जेड़ा तुगी मिले दा ऐ, ते चेता कर जेसलै कलीसिया दे अगबें तेरे उपर अथ्थ रखियै प्रार्थना कित्ती ते परमेसर ने उनेंगी तेरे बारै आखया, उसी ईयां गै नेई समझ। इनें गल्लें गी लागू कर ते उन्दे लेई अपने आप गी पूरी चाली सौंपी दे, तां जे अर कोई तुगी विश्वास च अगें बददे दिखी सकै। चकना रो के तुं कियां जीनां ते दुए गी के सखानां ऐं, एदा ए नतीजा ओंना, के तेरे थमां तुं ते तेरी शिखया सुननें आले परमेसर दे न्याय कोलां बची जागन। अपने कोलां जादै उम्र आले मनुक्ख गी नेई डाँट; लेकन उसी अपने पिता आला लेखा समझाई ओड, ते जवानें गी अपने निक्के प्रा समझीयै सलाह दे; अपने कोलां बड़ी जनांनीयें गी अपनी मां आला लेखा समझीयै; ते अपने कोलां निक्कीयें गी पूरे शोद्ध मन कन्ने अपनीयां पैनां समझीयै समझाई ओड़। ओ जिंदा कोई खयाल करने आला नेई ते सच्च गै विधवां न, उन्दा आदर कर। जेकर कुसे विधवा दे बच्चे या पोत्रे-पोत्रियाँ ओंन, तां ओ पैलैं अपने गै टब्बरै कन्ने पक्ति दा सलूक करन, ते बच्चे अपने माता-पिता गी उन्दा आक्क देना सीखन, किके ए गल्ल परमेसर पले पांदा ऐ। जेड़ी सच्च गै विधवा ऐ, ते ओसदा कोई नेई; ओस परमेसर उपर गै आस रखनी चाईदी, ते मदद आसतै रात-देन अर्ज ते प्रार्थना करदे रौना चाईदी; लेकन जेड़ी पौग पलास च पेई गेई, ओ ओस मरे दे मनुक्ख आला लेखा जिंदे जी ओई गेई, जिंदु च जिंदी लेकन आत्मा च मरी दी ऐ। इनें गल्लें दा बी वश्वासीयें गी उक्म दे तां जे कोई उनेंगी लजांम नेई ला। लेकन जेकर कोई अपने रिश्तेदारें दी, ते खास करी अपने टब्बरै दा खयाल नेई करै, तां ओ विश्वास च मुकरी गीया ऐ, ते गैर विश्वासी कोलां बी पैड़ा बनी गीया ऐ। जेड़ी विधवा सठ साल दे उपर उवै, ओदा नां गै विधवें च लिख्या जा, ते ओ एक दी गै करेआली बनी दी रेई ओग, ते दुए लोकें गी पता चलना चाईदा, के ओनें पले कम कित्ते दे हे; जियां के अपने बच्चें दा पालन-पोषण कित्ता दा ओग, ओनें प्रोनें दी सेवा ते जेकर ओ सेवकन ऐ, तां ओनें दुए वश्वासीयें दी सेवा दीन ओईयै कित्ती दी ओना चाईदी, ते दुखियें दी मदद, अर चाली दे पले कम आसतै अपने आप गी सोंपे दा ओना चाईदा। लेकन जवान विधवें दे नां नेई लिखना, जेड़ा उनै विधवा ओदे ओई बी मसीह दी सेवा आसतै बायदा कित्ते दा ओंदा, बजाए एदे जेसलै उन्दिआं जिंदु दियां इच्छ्यां बदी जन्दीयां न, तां ओ शादी करना चांदियाँ न, ते दुई शादी करने कन्ने, ओ दोषी बनी जन्दीयां न, किके ओ अपने पैले बायदे च कैम नेई रेईयां, जेड़ा उनै परमेसर कन्ने कित्ते दा हा। ते एदे कन्ने-कन्ने ओ कर-कर फिरीयै आलसी ओना सिखदियां न, ते सेर्फ आलसी गै नेई, लेकन दुए दियां चुगलीयाँ करदीयां ते दुए दे मसलें च बिगन पांदियां न ते बेकार गल्लां करदीयां रौंदियां न। एसकरी आऊँ ए सलाह दिनां ऐं, के जवान विधवां शादी करन; ते बच्चे जम्मन ते कारबार गी संभालन, ते कुसे वरोधी गी बदनाम करने दा मौका नेई देंन। किके केई विधवें परमेसर दा उक्म मननां छुड़ी दिते दा ऐ ते ओ उवै करदीयां न, जे केछ शतान उनेंगी आखदा ऐ। जेकर कुसे वश्वासिनी दे कर च विधवां ओंन, ते उवै उन्दी मदद करै के कलीसिया उपर पार नेई उवै, तां जे कलीसिया उन्दी मदद करी सकै जेड़ीयां सच्च गै विधवां न। जेड़े अगबें सेवा दा ठीक बंधोबस्त करदे न, खास करियै ओ जेड़े वचन सुनाने ते सखाने च मेंनत करदे न, दो गुन्नें आदर दे लायेक समझे जान। किके पवित्र शास्त्र आखदा ऐ, “खल जुगडे दे दांदें दा मुं नेई बननां,” किके “मजदूर अपनी मजदूरी दा अक्कदार ऐ।” कोई दोष कुसे अगबें उपर लाया जा तां बगैर दो या त्रै गुआईयें दे ओदी दोष आली गल्ल नेई सुनना। पाप करने आलें गी सारें दे सामने डाँट, तां जे दुए विश्वास बी डरन। परमेसर, ते मसीह यीशु, ते चुने दे सोर्गदूतें गी आजर समझदे ओई आऊँ तुगी चतावनी दिनां ऐं, के तू मन खोलियै इनें गल्लें गी मनदा रो, ते कोई कम तरफदारी कन्ने नेई करना। जलदबाजी च कुसे गी अगबा चुनीयें ओस उपर अथ्थ नेई रखयां, जेसलै तकर ओ मसीह लेई अपनी मांनदारी नेई दसै, जेकर तुं ऐसा करें तां ओदे पापें जिमेंबार तुं ओगा; अपने आप गी पवित्र बनाई रख। औने आले बेलै च सेर्फ पानी पीने आला नेई बन, लेकन अपने पेट दे ते बार-बार बमार ओनें दे कारन थुड़ा-थुड़ा अंगुरें दा रस बी लाज आसतै पिया कर। आऊँ तुगी आखना के जलदी अगबें गी नेई चुननां किके केछ लोक खुलेआम पाप करदे। ओ दुए वश्वासीयें दे सामनें गलत ते दोषी बी ओई जंदे न केई लोकें दे पाप परकट नेई ओदे लेकन बाद बेच परकट ओदे न। इसै चाली, जेसलै लोक पले कम करदे न, ओ दुए वश्वासीयें दे सामनें साफ़ लबदे, लेकन कदें ओ नेई बी लबदे, तां बी छपी नेई सकदे। जिन्नें विश्वासी जेड़े दास न, ओ अर चाली अपने-अपने मालकें गी बड़े आदर दे लायेक समझन, तां जे दुए लोक परमेसर दे नां दी ते ओदी शिखया दी निंदया नेई करन। ते जिनैं दे मालक विश्वासी न, उनेंगी ओ मसीही प्रा ओनें दे कारन तोच्छ नेई समझन, लेकन ओ ओर बी मेंनत करन, किके एदे थमां फायदा लेनें आले विश्वासी ते ओ उनेंगी मसीही प्रा समझीयै प्यार करदे न। इनें गल्लें दी शिखया दिंदा ते उक्म मननें लेई उनेंगी औसला दिंदा रो। जेकर कोई एदे थमां लग्ग शिखया दिंदा ऐ, ते साड़े प्रभु यीशु मसीही दे सच्चे संदेश ते परमेसर दी पक्ति दी शिखया कन्ने सेंमत नेई ओंदा, ते ओ मान्नी ओई गीया ऐ, ते केछ नेई जानदा; लेकन ऐसा मनुक्ख बगैर मतलबी गल्लें उपर दुए कन्ने बैस ते लड़ाई करना चांदा ऐ, ते एदे कन्ने निंदया ते गलत-गलत छक्क पौंदे न, ते उनै मनुक्खें दे बेकार चगड़े कदें मुकदे नेई, ते उन्दी बुद्धि बिगड़ी गेदी ऐ, ते ओ अजां तकर नेई जांनदे के सच्चाई के ऐ, जेड़े समझदे न, के परमेसर दी पक्ति थमां मीर बनी सकनयां न। लेकन ए बैतर ए जेलै अस मन कोलां परमेसर दी पक्ति करनयां न, तां ओ असेंगी जिनैं चीजें दी लोड ओंदी ऐ दिंदा ऐ। किके जेसलै अस जमें हे, अस खाली अथ्थ आए हे, ते जेसलै मरगे तां खाली जानां ऐ। जेकर साड़े कोल खाणे ते लानें आसतै जे केछ ऐ, ओदे उपर गै तस्सली करना चाईदी। लेकन जेड़े मीर ओंना चांदे न, ओ तौलै गै पाप ते बराई दे तोखे च फसी जंदे जियां डंगर फा बेच फसी जंदा ऐ, ओ लोक ओ कम करना चांदे न, जेड़े उन्दे आसतै बेबकूफी ते खतरा बनी जंदा ऐ, ते ए खुआशां उनेंगी नाश आले पासेगी लेई जंदियां न। किके पैसें दा लालच अर चाली दी बराईयें दी जड़ ऐ, केई लोकें बलें जिये मसीही दा विश्वास ते शिखया गी छुड़ी दित्ता किके ओ बड़े मीर ओना चांदे ते मते सारे दोख चेलदे जियां कोई थ्यार कन्ने छनोई जंदा ऐ। लेकन ए परमेसर दे सेवक तीमुथियुस, तू इनें गल्लें छा नस, ते तर्म दे कम करने दी कोष्ट कर, परमेसर दी पक्ति लेई जी, मसीही उपर परोसा रख, दुए कन्ने प्यार कर, मुश्कल दे बेलै आर नेई मनयां लोकें उपर गुस्सा नेई करयां। योद्द दी लड़ाई च एक सपाई आला लेखा जेड़ा कदें आंरदा नेई, तो बी परमेसर उपर परोसा रखने च ते ओदा उक्म मननें लेई कदें आंरना नेई चाईदा; ते ओस मेशा दी जिंदड़ी गी पकड़ी लै, जेस आसतै तुं बलाया गेदा, ते मती गुआईयें दे सामनें तो मसीही गी मननां आखे दा ऐ। आऊँ तुगी परमेसर दा उक्म दिनां ऐं, जेड़ा सारे गी जिंदा रखदा ऐ, ते परमेसर ते मसीह यीशु गी गवाह रखियै जेड़ा अर एक आसतै अपनी जांन दिंदा ऐ, जेन्नें पुन्तियुस पिलातुस दे सामनें अच्छी गुआई दिती, के तू साड़े प्रभु यीशु मसीह दे बापस परकट ओनें तकर एस उक्म गी जेड़ा तुगी दिते दा ऐ, निष्कलंक ते दोष दे पूरा कर, परमेसर जेड़ा राज करने आला राजा मैमा दे जोग, राजें दा राजा, ते प्रभुयें दा प्रभु, मसीही गी अपने ठीक बेलै उपर परकट करग, ते ओ एक गै जेड़ा मेशा दा ऐ, ते मैमा दी लोई च रौंदा जिसी कुसे दिखया नेई ते नां कदें दिखी सकदा ऐ। ओसदी शक्ति ते मैमा ते राज योग-योग रौग। आमीन। एस दुनिया दे मीर लोकें गी उक्म दे के ओ मान्नी नेई ओंन ते थुड़े देंन दी तन-दौलत उपर आस नेई रखन, लेकन परमेसर उपर परोसा करन जेड़ा साड़े सोख्ख आसतै सारा केछ अच्छे कोलां अच्छा दिंदा ऐ। उनेंगी बोल के ओ पलाई करन, ते पले कम्में च तन्नी बनन, ते खुशी कन्ने देनें आले ते दुए दी मदद करने आसतै त्यार रौंन, ते ऐसा करने कन्ने, ओ अपने आसतै पले कम जेड़े ओ करदे न, खजाने आला लेखा किट्ठा करदे जेड़ा औने आले सोर्ग लेई एक मजबूत नीं बनदी ते उनेंगी मेशा दी सच्चाई दी जिंदड़ी मिलग। ए तीमुथियुस, जेड़ा केछ तुगी परमेसर ने सोंपे दा ऐ उसी सम्बालीयै रख; ते जेड़ीयां गल्लां परमेसर दी सच्ची शिखया दे खलाफ न, ते जिन्नें गी गलती कन्ने ज्ञान आखया जंदा ऐ, उन्दे कोलां दूर रो। किन्नें लोकें एस चुठे ज्ञान गी पाई लेते दा ऐ, ते उयांगै चला करदे न, ओ सच्ची शिखया कोलां पडकी गेदे न। आऊँ प्रार्थना करना के थुआड़े सबनी उपर परमेसर दी क्रपा ओंदी रवै। आऊँ पौलुस थमां ए चिट्ठी, परमेसर दी मर्जी ते मसीह यीशु दा प्रेरित ओनें लेई चुनयां, के मेशा दी जिंदड़ी जेड़ी यीशु मसीह उपर विश्वास करने थमां ऐ, शोभ समाचार दा प्रचार करां, ए चिट्ठी मेरे प्यारे आत्मिक पुत्तर तीमुथियुस दे नां ऐ; आऊँ प्रार्थना करना के पिता परमेसर ते साड़े प्रभु मसीह यीशु थमां तुगी क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। जेसलै आऊँ परमेसर अगें प्रार्थना करना, तां थुआड़े नां लेईयै परमेसर दा शुक्र करना ऐं, आऊँ ओस परमेसर दी ते साड़े बजुर्ग शोद्ध अन्तर आत्मा कन्ने सेवा करदे हे, आऊँ ओस गल्ल दा चेता करना, के तुं कियां अथरूऐं कन्ने रौंदा हा, जेलै आऊँ तेरे कोलां विदा ओया हा, एसकरी आऊँ तेरे कोल औने दी खुआश रखना, के खोश ओई जां। मिगी तेरे ओस नेष्खपट विश्वास दा चेता ओंदा ऐ, जेड़ा पैलैं तेरी मा यूनिके च ते तेरी नांनी लोईस च हा, ते मिगी यकीन ऐ के तेरे च बी ऐ। एसकरी आऊँ तुगी चेता कराना के तू परमेसर दे ओस वरदान गी जेड़ा तुगी मेरे अथ्थ रखने थमां मिलया हा, तेरे च मगदा रवै। किके परमेसर ने असेंगी डरने दा नेई लेकन दलेरी दा देल दिते दा ऐ, तां जे अस दुए कन्ने प्यार, ते बर्दाश करने दा मन दिते दा ऐ। एसकरी दुए लोकें गी शोभ समाचार सनानें च शर्मिंदा नेई ओ, नां गै मेरी कैदखाने दी सेवा लेई शर्मिंदा ओ, बजाए एदे ओस शक्ति कन्ने जेड़ी परमेसर ने तुगी दिती दी ऐ, शोभ समाचार दी खातर मेरे कन्ने दुखें दा पागीदार ओ। जेन्नें असेंगी उद्धार दिता, ते पवित्र जिंदड़ी जिनैं लेई बलाया, ते ओसने असेंगी एस लेई नेई चुनयां के असैं पले कम कित्ते; लेकन अपनी जोजनां ते मकसद ते ओस क्रपा दे मताबक, दुनिया रचने थमां पैलैं दी जोजनां च अपनी क्रपा दसी, के मसीह यीशु गी दुनिया च साड़े बासतै पेजया के ओ जांन दे, लेकन ऊन साड़ा मुक्तिदाता मसीह यीशु परकट ओया, ते अपनी क्रपा दसी ओसने मौत दी शक्ति नाश कित्ती, ते अपने शोभ समाचार थमां परकट कित्ता जेदे च मेशा दी जिंदड़ी ऐ। जेदे लेई आऊँ प्रचार करने आला, ते प्रेरित, ते ओस शोभ समाचार दी शिखया देने आला बी चुनयां। मसीह यीशु दे संदेश दे खातर आऊँ कैदखाने च दोख चेलै करना, लेकन शर्मिंदा नेई ओंदा, किके, मेरा ओदे कन्ने रिश्ता ऐ, ते मिगी पक्का पता ऐ, ओदे बापस औने तकर मसीह मेरी रख्या करने दे जोग ते मेरी रख्या कित्ती दी बी ऐ। जेड़ी सच्ची शिखया तो मेरे कोलां सुनी, उसी सम्बालीयै रख ते ओदे च नमुनां बन, ए विश्वास ते प्रेम थमां कर किके तुं मसीह यीशु कन्ने जुड़े दा ऐं। यीशु मसीह दे शोभ समाचार दी राखी कर, जेड़ा तुगी पवित्र आत्मा दी शक्ति थमां मिले दा ऐ। तू जाननां ऐं, के आसिया लाके दे रौनें आले मते विश्वासी मिकी छुड़ी चुकी दे न, जिन्दे चा फूगिलुस ते हिरमुगिनेस ऐ न। उनेसिफुरुस दे कराने उपर प्रभु दया करै, किके ओसने न मती बारी मिगी औसला दित्ता, ते मेरे कैदखाने च औने लेई शर्मिंदा नेई ओया। लेकन जेलै ओ रोम दे शैर च आया, ते बड़ी कोष्ट कन्ने तुपियै मिगी मिलया। प्रभु करै, के न्याय दे देन ओदे उपर दया उवै। ते तुगी अप्पुं गै पता ऐ, के इफिसुस दे शैर च ओनें मेरे आसतै सेवा च के, के मदद कित्ती ही। एसकरी ए मेरे पुत्तर तीमुथियुस, तू ए जांनदे ओई अपने आप गी औसला दे, के परमेसर ने तेरे उपर जेड़ी क्रपा कित्ती, ओ मसीह यीशु थमां ओई ऐ, ते जेड़ी मसीह दी शिखया दा संदेश मते लोकें सामनें तो मेरे कोलां सुनया एस लेई आऊँ चानां के इयै संदेश दुए वश्वासीयें गी जिन्दे उपर तुगी परोसा ऐ, उनेंगी सखा, ते ओ बी इयै संदेश ओरनी गी सखानें दे लायक ओई जांन। मसीह यीशु दे अच्छे योद्दे आला लेखा मेरे कन्ने दोख चाल। जेलै कोई योद्दा फौज बेच लड़ाई उपर जंदा ऐ, ओस बेलै ओ ओर कोई दुनिया दा कम नेई करदा, किके ओ अपने कोलां बड्डे गी खोश करना चांदा ऐ। इयां गै, जेलै ओ ओरनी कन्ने दौड़ च दौड़दा ऐ, जेकर ओ विधि दे मताबक नेई दौडै, तां उसी नाम नेई मिली सकदा। जेड़ा करसान मेंनत करीय कम करदा ऐ, ओ फसल दा पैला आक्दार ऐ। जेड़ीयां गल्लां मैं तुगी सखाईयां, उन्दे उपर त्यान दे ते प्रभु तुगी इनें गल्लें दी समझ दियै। यीशु मसीह गी लगातार जाद कर के ओ कोन ऐ, जेड़ा दाऊद दे खांनदान बिचा आया, ते परमेसर ने उसी मोड़दें चा जिंदा कित्ता; ते इयै शोभ समाचार जेदा आऊँ प्रचार करना ऐं। परमेसर दी खातर आऊँ मोलजम आला लेखा दोख चलया करना, इत्त्थैं तकर के कैदखाने बेच बी ऐं; लेकन मसीह दे शोभ समाचार गी सुनानें लेई कोई रोक्की नेई सकदा। एसकरी आऊँ लोकें लेई सारे दोख चलया करना, जेस लेई परमेसर ने मिगी चुने दा ऐ, तां जे ओ मसीह यीशु उपर विश्वास करन, ते मुक्ति पांन, ते ओस मैमा गी जेड़ी मेशा दी ऐ। ए गल्ल पूरी चाली मनने ते विश्वास करने दे जोग ऐ, के जेकर ओदे कन्ने साड़ी मौत ओई ऐ, तां अस ओदे कन्ने जिंदे बी रौगे गै। जेकर अस ओदी खातर दोख बर्दाश रौगे, तां ओदे कन्ने राज बी करगे; जेकर अस ओदा इन्कार करगे, तां ओ बी साड़ा इन्कार करग। जेकर अस मसीह लेई मांनदार नेई ओगे, तां बी ओ साड़े लेई मांनदार बने दा रौंदा ऐ, किके ओ आपे अपने आप दा इन्कार नेई करी सकदा। वश्वासीयें गी ए गल्लां सखा, जेड़ीयां गल्लां मैं सखायां उनेंगी सिखने लेई कोई विश्वासी रेई नेई जा; प्रभु गी आजर समझदे ओई उनेंगी अदायत दे, के तोस बे मतलबी गल्लें उपर बैस मत्त करो इंदा कोई फायदा नेई ओंदा लेकन सुननें आलें आसतै नकसान दा कारन ओंदा ऐ। तुं जादै कोलां जादै मेंनत करने दी कोष्ट कर, तां जे तुं परमेसर गी ग्रेनजोग ओनें आला, कम करें जेड़ा शर्मिंदा नेई ओंदा, ते सेई तरीके कन्ने परमेसर दे सच्चे संदेश गी सखा। लेकन अशोद्ध ते खाली बैसें कोलां दूर रवो; यानी के बेफजूल बैस आलियें गल्लें गी नेई सुनयां, इंदे कोलां परमेसर दा आदर नेई ओंदा ऐ, ते ऐसीयां गल्लां परमेसर थमां दूर ओनें दा कारन ओदीयां न, उन्दिआं गल्लां फैली जंदियां ते एक देन सुननें आलें दा विश्वास नाश ओई जंदा ऐ, जिंदे चा हुमिनयुस ते फिलेतुस न, उनै सच्चाई उपर विश्वास करना छुड़ी दिते दा ऐ, ओ आखदे परमेसर ने पैलैं दा गै मरें दे वश्वासीयें गी मेशा दी जिंदड़ी आसतै जिंदा करी दिते दा ऐ, एदा नतीजा ए ऐ, के ओ मते सारे वश्वासीयें गी विश्वास करने कोलां रोका करदे न। तां बी परमेसर दे लोक एक नीं आला लेखा न, जेड़ी कदें अलदी नेई, एस नीं उपर ए गल्लां लिखीयां गेईयां; “परमेसर अपने लोकें गी जांनदा ऐ” ते “जेड़े बी परमेसर दी राधनां करदे, ओ बराई थमां बचे दे रौंदे न।” बड्डे कर च नां सेर्फ सुन्नें-चांदी दे पांढे ओदे, लेकन काठ ते मिट्टी दे पांढे बी ओदे न; केई-केई आदरे, ते केई-केई बे आदरे ओदे न। इयां गै, जिन्नें वश्वासीयें अपने आप गी इनें बुरियें गल्लें थमां बक्ख कित्ते दा ऐ, तां ओ कीमती पांढे आला लेखा जिसी आदर आली जगा कम च लाया जंदा ऐ, उंदी जिंदड़ी उन्दे मालक गी कम औने आली ओंदी ऐ। एसकरी, पाप आली गल्लें छा दूर रवो, जेदे च जवान लोक फसदे न; ते जेड़े शोद्ध मन थमां प्रभु दा नां लैंदे न, उन्दे कन्ने तरम, ते विश्वास, ते प्रेम, शोद्ध मन थमां राधनां करने आलें कन्ने मेल-मलाप रख। लेकन मुर्खता ते धुरे ज्ञान दे बैस-मुयासें थमां लग्ग रवो, किके तू जाननां ऐं, के इंदे थमां चगड़े पैदा ओदे न। प्रभु दे दास गी चगड़ालू नेई ओना चाईदा, लेकन ओ सारे दे लेई क्रपा करने आला, परमेसर दा वचन सखाने दा गुनी ते दुए लोकें लेई स्बर करने आला ओना चाईदा। जेड़े ओदे खलाफ ओदे, उनेंगी दीनगी कन्ने सुधारने आला ओना चाईदा, शतान ने उनेंगी अपने जाल बेच फसाएदा ते ओ ओदी सुनदे न, लेकन शायद परमेसर उन्दी मदद करै, के ओ तोवा करन ते सच्चाई गी पंछानीं लैंन। ते ओ एस सच्चाई च ते शतान दे कब्जे कोलां बची जांन, जेनें उनेंगी तोखे च रखे दा ते उन्दे कोलां गलत कम करांदा ऐ। आऊँ के आखे करना, ओदा त्यान दे, दुनिया दे खीरी दिनें च मुश्कल दे बेलै औने न। किके मनुक्ख छड़े अपने कन्ने गै प्यार करगन, तन्न दे लालची, फौड़ां मारने आले, निंदया, दुए दी बेश्ती करने आले, मा-प्यो दा उक्म टालने आले, शुक्र गुजार नेई ओनें आले, अपवित्र, दुए आसतै कोई प्यार नेई, माफ़ नेई करने आला, दोष लाने आला, अपनी खुआशें गी काबू नेई करने आले, पंगे बाज, पले दे बैरी, तोखा देने आले, बिना सोचे-बचारे लड़ाई लेने आले, दुए कोलां खास, ते परमेसर दी मर्जी नेई लेकन अपना सोख्ख-चैन चांने आले ओगन। ओ अपने आप गी पक्त दसगन, लेकन ओ परमेसर गी शक्ति गी मन्ना करगन, जेड़ी उनेंगी बदली सकदी ऐ; ऐसे लोकें कन्ने मेल-मलाप नेई रखो। इन्दे चा केछ लोक उन्दे कर आईयै, पूरे परिवार गी ठगदे ते उनै बेबकूफ जनांनीयें उपर पूरा काबू रखदे, जेड़ीयां पैलैं गै पापें दे बोझ कन्ने दबोदियां ते उन्दे च अर किसम दियां इच्छ्यां ओदीयां न। ते ओ मेशा नमीयां गल्लां सिखदियां ते रौंदियां न लेकन मसीह दी सच्ची शिखया गी कदें समझी नेई सक्दियां। ए चुठे माशटर मसीह दे सच्चे संदेश गी प्रचार करने थमां रोकदे न, जियां यन्नेस ते यम्ब्रेस ने मूसा दा वरोध कित्ता हा, उयांगै उंदा मन प्रष्ट ओई चुके दा ऐ, ते ओ मसीह उपर विश्वास करने च रेई चुके दे न । लेकन ए बेबकूफी उंदी जादै चेर नेई चलनी, किके, जियां लोकें गी यन्नेस ते यम्ब्रेस दी बे बकुफी दा पता चली गीया हा, उयांगै अर एक गी उंदी बे बकुफी दा पता चली जाग। लेकन तू, तीमुथियुस जाननां ऐं के मैं के शिखया दिती, ते कियां जिंदा हा, मेरी जिंदड़ी दा के मकसद हा, ते आऊँ के विश्वास करदा हा, तुगी पता ऐ, के आऊँ कियां सबर करदा हा ते सब लोकें कन्ने प्रेम करदा हा, ते मैं दोख बर्दाश कित्ते; लोकें मिगी सत्ताया, ते तो दुखें च मेरा साथ दिता, ते तुं जाननां ऐ, अन्ताकिया ते इकुनियुम ते लुस्त्रा दे शैरें च लोकें थमां मैं कियां बड्डे-बड्डे दोख चलै, ते केस चाली लोकें दा सताव बर्दाश कित्ता, प्रभु ने मिगी उनै सबनी कोलां छडाया लेकन अर एक जेड़ा परमेसर गी खोश करना चांदा ते मसीह उपर विश्वास करदा ऐ, दुए थमां सत्ताया जाग। लेकन दुष्ट लोक ते तोखा देने आले ओर जादै बराईयां करदे जागन ओ लोकें गी तोखा देगन ते लोकें कोलां तोखा खंदे रौगन। लेकन तो विश्वास करदे रौना चाईदा, के असैं तुगी के सखाया हा, ते तुगी यकीन ओना चाईदा, के ए गल्लां तो कोदे कोलां सिखियां हां, ते बचपन थमां तुं पवित्र शास्त्र गी जाननां ऐं, जेड़ा तुगी मसीह उपर विश्वास करने लेई बुद्धिमान ते तेरा उद्धार करी सकदा ऐ। सारा पवित्र शास्त्र परमेसर ने उन्दे वचारें च दिता, जिन्नें उसी लिखया ते ए लोकें गी सखाने आसतै, समझाने, गलतीयें थमां सधारने आसतै, ते सेई शिखया देने आसतै मददगार ऐ, तां जे परमेसर दा सेवक अर एक पले कम करने दे जोग बनी सकै ते सेध बन्ने। जेलै मसीह यीशु राजा आले लेखा राज करने गी औग, ओ मरें दे ते जिंदे दा न्याय करग; एसकरी, परमेसर ते मसीह गी गुआई रखदे ओई, तुगी उक्म दिनां ऐ। के तू परमेसर दे वचन दा प्रचार कर, लोक सुनन जां नेई सुनन, लेकन तुं त्यार रवेयां, तुं उन्दी गलतीयें छा सधारने गी ते औसला देईयै बड़े सबर कन्ने उनेंगी समझा। किके ऐसा बेला औग, के लोक सच्ची शिखया सुनना नेई चागन लेकन अपनी खुआशें दे मताबक चलगन ते मते सारे सखाने आले गी तुपगन जेड़े, उन्देचा दे मताबक शिखया देंन, ते ओ सच्चाई गी नेई लेकन चुठी कथा-कानीयें गी सुनगन। लेकन तो अर बेलै अपने आप गी काबू च रखना चाईदा, दोख चल्ल, ते शोभ समाचार दा प्रचार कर ते परमेसर ने जेड़ा सेवा दा कम तुगी दिते दा ऐ, उसी पूरा कर। किके मिगी परमेसर थमां मिली दी सेवा ते मेरी जेंद मुकै करदी, मिगी पता ऐ, के आऊँ ऊन तौला गै मरने आला ऐं। मैं मसीह दी सेवा च बड़ी मेंनत कित्ती दी ऐ, मिगी सौम्पी दी सेवा गी मैं पूरा करी दिते दा ऐ, मैं मांनदारी कन्ने शोभ समाचार प्रचार कित्ते दा ऐ। औने आले बेलै च मेरे लेई तार्मिकता दा ओ मोकट रखे दा ऐ, प्रभु जेड़ा, तरमी ते न्यायी ऐ, मिगी ओस देन देग, ते मिगी गै नेई, लेकन उनै सबनी गी बी, जेड़े ओदे दवारा औने गी प्यारा समझदे न। तिमोथी, मेरे कोल जल्दी औने दी कोष्ट कर। किके देमास ने एस दुनिया गी प्यारा समझीयै मिगी छुड़ी दिते दा ऐ, ते थिस्सलुनीके शैर गी चली गीया ऐ। ते क्रेसकेंस गलातिया दे लाके गी ते तीतुस दलमतिया लाके गी चली गीया ऐ। सेर्फ लूका मेरे कन्ने ऐ। जेसलै तुं औगा, तां मरकुस गी अपने कन्ने लेई आयां; किके सेवा दे लेई ओ मेरे मते कम दा ऐ। तुखिकुस गी मैं इफिसुस दे शैर गी पेजया ऐ। जेड़ा कोट आऊँ त्रोआस दे शैर च करपुस दे कर छुड़ी आया हा, जेलै तू औगा, तां ओस कोट गी ते चर्म पत्रियां ते वचन दी पोथी जेड़े बकरी जां पिड्डें दे चमड़े उपर लिखे दे न, लैंदा आयां। सिकन्दर जेड़ा ताम्बे दे पांढे बनाने आले मेरे कन्ने बड़ी बराई कित्ती दी ऐ; प्रभु उसी ओदे बुरे कम दे मताबक बदला देग। तू बी ओदे कोलां चकनां रवयां, किके ओनें साड़ीयें गल्लें दा बड़ा गै वरोध कित्ता हा। पैली बार आऊँ रोम दे जज्ज दे अगें पेश कित्ता गीया, के अपने दोष लानें आलें गी जबाब दियां; कुसे एक ने बी मेरे बारै च गुवाई नेई दिती, बजाए एदे के सारें मिगी छुड़ी दिता हा; आऊँ प्रार्थना करना, के मिगी छुड़ी देने उपर परमेसर उनेंगी माफ़ करै! लेकन प्रभु मेरा मददगार रिया, ते मिगी शक्ति दिती, तां जे मेरे थमां पूरा-पूरा प्रचार उवै ते सारे दुई जातीयें दे लोक सुनी लैंन। आऊँ मौत दे मुंह बिचा बची गीया। ते प्रभु मिगी अर एक बुरे कम थमां छड़ाग, ते मिगी बचाईयै सोर्ग राज बेच पुजाग। उसै दी मैमा योग-योग ओंदी रवै। आमीन। प्रिसकिल्ला ते ओदा करेआला अक्विला गी ते उनेसिफुरुस दे कराने गी नमश्कार। इरास्तुस कुरिन्थुस दे शैर च रेई गीया, ते त्रुफिमुस गी आऊँ मीलेतुस शैर च बीमार गी छुड़ी आया ऐं। ठणढ दे देन औने थमां पैलैं औने दी कोष्ट कर। यूबूलुस, ते पुदेंस, ते लीनुस ते क्लौदिया, ते सारे विश्वासी प्राऐं दा तुगी नमश्कार। प्रभु तेरे कन्ने रवै। थुआड़े उपर क्रपा ओंदी रवै। आऊँ पौलुस थमां जेड़ा परमेसर दा दास ते यीशु मसीह दा प्रेरित ऐ, परमेसर दे चुने दे लोकें दे विश्वास गी कैम करना ते सच्चाई दा ज्ञान कैम करने आसतै जेड़े पक्ति दे कन्ने सेंमत ओदे न ए चिट्टी लिखाना। ओस मेशा दी जिंदड़ी दी आस उपर, जेसदा बायदा परमेसर ने, जेड़ा चुठ बोली नेई सकदा शुरू थमां कित्ते दा ऐ। लेकन ठीक बेलै उपर परमेसर ने अपने वचन गी प्रचार थमां परकट कित्ता, जेड़ा साड़े उद्धारकर्ता परमेसर दी उक्म दे मताबक मिकी सौम्पया गीया। तीतुस दे नां, जेड़ा विश्वास दी एकता दे वचार कन्ने मेरा सच्चा आत्मिक पुत्तर ऐ; परमेसर पिता ते साड़े उद्धारकर्ता मसीह थमां तुसें क्रपा ते शान्ति ओंदी रवै। आऊँ एस आसतै तुगी क्रेते दे टापू च छुड़ी आया हा के तू बाकी गल्लें गी सधारें, ते मेरे उक्म दे मताबक शैर-शैर अगबें गी निजुक्त करें। प्राचीन दियां खूबियाँ ए ओना चाईदीयाँ जेड़े बेकसुर ते एक गै पत्नी दे पति ओन, जिंदे बच्चे विश्वास च ओंन, ते उन्दा सोना नां ते उक्म मननें आले ओंन। किके अगबें गी परमेसर दा पणडारी ओनें दे कारन बेकसुर ओना चाईदा; नां जिदी, नां गुस्सै आला, नां शराव पीने आला, नां मार पेट करने आला, ते नां नीच कमाई दा लालची उवै, लेकन मैमान दा आदर खातर करने आला, पलाई गी चाने आला, अपने आप गी काबू करने आला, न्यायी, पवित्र ते अनुशाशित उवै; ते ओ वश्वासजोग वचन उपर जेड़ा तर्म दी शिखया दे मताबक ऐ, टिके दा रवै; के खरी शिखया थमां सखाई सकै; ते विरोधीयें दे मुंह बन्द करी सकै। मैं ए एसकरी आखना ऐं किके मते सारे लोग सेई शिखया दा वरोध करगन, वरोध करने आले ते तोखा देने आले न; खास करियै खतना आलें बिचा। इनेंगी सखानें दी जाजत नेई देनां चाईदी। किके ए लोग नीच कमाई आसतै गलत गल्लां सिखाइयै करें दे कर बिगाड़ी दिंदे न। उंदे बिचा गै एक ज्ञानी मनुक्ख ने, जेड़ा उंदा गै पविखवक्ता ऐ, आखया ऐ, “क्रेती टापू दे लोग मेशा चुठे, दुष्ट डणगर, ते आलसी पेटू ओदे न।” ए गुआई अज्ज बी सच्च ऐ, एस आसतै उनेंगी सख्ती कन्ने चतावनी दिन्दा रो, के ओ यीशु मसीह दे विश्वास च पक्के ओई जांन ते यहूदीयें दी कथा कानीयें ते उनै मनुक्खें दे उकमें उपर मन नेई लांन, जेड़े सच्चाई थमां पड़की जंदे न। शोद्ध लोकें आसतै सारीयां चीजां शोद्ध न, लेकन दुष्ट ते गैर वश्वासीयें आसतै केछ बी शोद्ध नेई, बरना उन्दी बुद्धि ते अन्तर आत्मा दुए अस शोद्ध ओई चुकी दी ऐ। ए गलत शिखया देने आले आखदे न के, अस परमेसर गी जाननयां न, लेकन अपने कम्में थमां ओसदा मनां करदे न; किके ओ गन्दी चीज ते उक्म नेई मननें आले न, ते कुसे अच्छे कम करने दे लायक नेई। लेकन तू तीतुस ऐसीयां गल्लां आखया कर जेड़ीयां सच्चियां ते शिखया देने जोगियां न। बजुर्ग मर्द चकना ते गंभीर ते अपने आप गी काबू करने आला उवै, ते उंदा विश्वास ते प्रेम ते सबर पक्का उवै। एस चाली बजुर्ग जनांनीयें दा चाल-चालन पवित्र लोकें आला लेखा उवै; ओ कसुर लाने आली ते शराव पीनें आली नेई, लेकन अच्छियाँ गल्लां सखाने आलियां ओंन। तां जे ओ जवान जनांनीयें गी चतावनी दिंदीयां रौन, के ओ अपने-अपने पति ते बच्चें कन्ने प्रेम करन; ते अपने आप गी काबू करने आलियां, पवित्र जिंदड़ी जिनैं आलियां, कर दा कारोबार करने आलियां, पली, ते अपने-अपने पति दे ताबे च रौनें आलियां ओंन, तां जे परमेसर दे वचन दी निंदया नेई ओई सकै। इयां गै जवान मडदें गी बी समझाया कर, के अपने आप च काबू च ओंन। सारीयें गल्लें च अपने आप गी पले कम दा नमूना बना। तेरी शिखया च सफाई, गंभीरता, ते ऐसी खराई पाई जा के कोई उसी बुरा नेई आखी सकै, जेस कन्ने वरोधी साड़े उपर कोई कसुर लाने दा मौका नेई पाईयै शर्मिंदे ओंन। दासें गी समझा, के अपने-अपने मालकें दे ताबे च रौंन, ते सारीयें गल्लें च उनेंगी खोश रखन, ते किसे गल्ल च बैस नेई करन; चोरी चलाकी नेई करन, लेकन सब चाली च पूरे विश्वासजोग निकलन, के ओ सारीयें गल्लें च साड़े उद्धारकर्ता परमेसर दी शिखया दी शोभा बदांन। किके परमेसर दी ओ क्रपा परकट ऐ, जेड़ी सारें मनुक्खें दे उद्धार लेई काबल ऐ, ते परमेसर असेंगी अपने रैंम कन्ने चतावनी दिंदा ऐ, के अस अपक्ति ते दुनियादारी दियें खुआशें थमां मन फिरीयै एस दुनिया च अपने आप गी काबू करने आले ते तर्म ते पक्ति कन्ने जिंदड़ी गजारचै; अस एस चाल्ली बर्ताव करनयां न, जियां अस यीशु मसीह दे औने दे अद्भुत देन दा एन्तजार करै करनयां, जेस दी असें आस ऐ, जेड़ा साड़ा मान परमेसर ते उद्धारकर्ता ऐ, अपनी सारी मैमा च बापस अवै करदा। जेस ने अपने आप गी साड़े बासतै देई दिता, के असेंगी अर चाली दे अतर्म थमां छुड़ाई लै, ते शोद्ध करियै अपने आसतै एक ऐसी जाती बनाई लै जेड़ी पले-पले कम आसतै चात करने आली उवै। एस लेई तीतुस तू, पूरे अख्त्यार कन्ने ए गल्लां समझा, ते सखांदा रो। कोई तुगी तोच्छ नेई जानी सकै। वश्वासीयें गी चेता करा, के मुखीयें ते अख्त्यार रखने आलें दी इज्जत मांन करन, ते उंदा उक्म मनन, ते दुज्जे लेई अर एक अच्छे कम आसतै त्यार रौन, कुसे गी बदनाम नेई करन, लड़ाई करने आले नेई ओंन, लेकन कोमल सवाव दे ओंन, ते सारें मनुक्खें दे कन्ने बड़ी दीनगी दे कन्ने रौन। किके अस बी मसीह बनने पैलैं बिना र्बुद्धि ते उक्म नेई मनने आले, ते पलेखे च पेदे हे, ते लग्ग-लग्ग किसम दी खुआशें ते सोख पलास दी गलामी च हे, ते बैरपाव, ते दुए कन्ने जलने च जिंदड़ी न्रवहा करदे हे, ते दुष्ट हे, ते एक दुए कन्ने बैर रखदे हे। लेकन तां बी साड़े उद्धारकर्ता परमेसर दी कृपा मनुक्खें उपर ओसदा प्रेम परकट ओया, ते ओसने साड़ा सजा कोलां छडकारा कित्ता; ते ए तर्म दे कम दे कारन नेई, जेड़े असैं अप्पुं कित्ते, लेकन अपनी दया दे मताबक, नमें जन्म दे शनांन ते पवित्र आत्मा थमां असेंगी नमां बनाने थमां ओया। पवित्र आत्मा गी परमेसर ने साड़े उद्धारकर्ता यीशु मसीह थमां मता जादै साड़े उपर डोलया। जेस कन्ने अस ओदी क्रपा कन्ने तरमी बनियै, मेशा दी जिंदड़ी दी आस दे मताबक वारस बनें। ए गल्ल सच्च ऐ, ते पूरी चाली मननें ते विश्वास करने दे जोग ऐ, ते आऊँ चांना के तू इनें गल्लें दे बारै च पक्की शिखया दे एस आसतै के जिनैं परमेसर उपर विश्वास कित्ते दा ऐ, ओ पले-पले कम च लगे रौने दा त्यान रखन। ए गल्लां पलीयां ते मनुक्खें दे फायदे लेई न। लेकन बे बकुफी दी बैसें, ते परानी पीढ़ियें, ते बैर-वरोध ते उनै लड़ाईयें कोलां जेड़ीयां मूसा दे कनून दे बारै च ओंन, उन्दे कोलां दूर रो; किके ओ नेष्फल ते बेकार न। कुसे पखण्डी गी एक दो बार समझाईयै ओस कन्ने कोई रिश्ता नेई रखयां, ए समझीयै के ऐसा मनुक्ख पड़की गेदा ऐ, ते अपने आप गी कसुरबार बनाईयै पाप करदा रौंदा ऐ। जेसलै आऊँ तेरे कोल अरतिमास जां तुखिकुस गी पेजगा तां मेरे कोल निकुपुलिस शैर च औने दी कोष्ट करयां, किके मैं निकुपुलिस शैर च स्याल कटने दा पक्का कित्ते दा ऐ। जेनास नां दा बकील ते अपुल्लोस गी कोष्ट करियै अग्गें पजाई दे, ते देख्ख के उनेंगी किसे चीज दी कमी नेई ओई जा। साड़े लोग बी जरूरतें गी पूरा करने आसतै अच्छे कम्में च लगे रौना सीखन तां जे नेष्फल नेई रौन। इत्त्थैं करेत्त टापू दे सारे वश्वासीयें दा तुगी नमश्कार। जेड़े विश्वास दे कारन साड़े कन्ने एर्ख करदे न उनेंगी नमश्कार। मेरी प्रार्थना ए ऐ के प्रभु दी क्रपा थुआड़े सारें दे उपर ओंदी रवै। आऊँ पौलुस जेड़ा ए चिट्ठी लिखे करना ऐं, यीशु मसीह दे बारै च प्रचार करने दे कारन आऊँ कैदी ऐं, ते विश्वासी प्रा तीमुथियुस थमां साड़े प्यारे साड़े कन्ने सेवा करने आले फिलेमोन, ते पैंन अफफिया, ते साड़े साथी योद्दा अरखिप्पुस ते फिलेमोन दे कर दी कलीसिया दे नां। मेरी प्रार्थना ए ऐ साड़े पिता परमेसर ते प्रभु यीशु मसीह तुसेंगी क्रपा ते शान्ति दे। जेसलै बी आऊँ प्रार्थना करना मेशा थुआड़े लेई परमेसर दा शुक्र करना ऐं, किके आऊँ तेरे ओस प्रेम ते विश्वास दी चर्चा सुनना, जेड़ी सारें पवित्र लोकें कन्ने प्रभु यीशु उपर ऐ। आऊँ प्रार्थना करना ऐं के वश्वासीयें च तेरी पागे दारी बददी जा, सारीयें अच्छी चीजें गी जानदे ओई, जेड़ीयां परमेसर ने दिती दियां; सब केछ मसीह दी मैम आसतै उवै। किके ए विश्वासी प्रा, मिकी तेरे प्यार कन्ने मती खुशी ते शान्ति मिली ऐ, एस आसतै के तेरे थमां पवित्र लोकें दे मन अरे परे ओई गेदे न। एस आसतै जेकर मिकी मसीह च मती इम्त ऐ, के जेड़ी गल्ल ठीक ऐ, ओसदा उक्म तुगी दियां। तां बी मिकी बुड्डे पौलुस गी जेड़ा ऊन मसीह यीशु आसतै कैदी ऐ, ए ओर बी पला लगया के प्यार कन्ने अर्ज करां। आऊँ अपने आत्मिक बच्चे उनेसिमुस आसतै, जेड़ा मेरे थमां मसीह च मेरा पुत्तर मेरी कैद च जम्मयां ऐ, तेरे कन्ने अर्ज करना ऐं। ओ ते पैलैं तेरे केछ कम दा नेई हा, लेकन ऊन तेरे ते मेरे दौनी दे मते कम दा ऐ। बेछक अज्ज उनेसिमुस गी आऊँ बड़ा प्यार करना, मगर आऊँ उसी तेरे कोल बापस पेजै करना ऐं। उसी आऊँ अपने गै कोल रखना चांदा हा के ओ तेरी त्र्फुं एस कैद च जेड़ा शोभ समाचार दा कारन ऐ, मेरी सेवा करै। लेकन मैं तेरी मरजी बगैर केछ बी करना नेई चाया, के तेरी ए कृपा दबाब कन्ने नेई लेकन नन्द कन्ने उवै। किके ओई सकै ओ तेरे थमां केछ देन आसतै इसै कारन लग्ग ओया के मेशा तेरे कोल रवै। लेकन ऊन थमां दास आला लेखा नेई बरना दास थमां बी बद, मतलब मसीह च विश्वासी प्रा आला लेखा रवै, जेड़ा मेरा ते खास प्यारा ऐ गै, लेकन ऊन जेंद च ते प्रभु च बी, तेरा बी खास प्यारा उवै। एस आसतै जेकर तू मिकी अपने कन्ने शामल समझना ऐं, तां ओस कन्ने एस चाली सलूक कर जियां मेरे कन्ने। जेकर ओसने तेरा केछ पैसे दा नुक्सान कित्ते दा ऐ, जां ओस तेरा कर्जा देनां ऐ, तां उसी मेरे नां लिखी लै। आऊँ पौलुस अपने अथ्थें कन्ने लिखे करना ऐं के आऊँ अप्पुं तुगी देई देगा; ते एस दे आखने दी कोई जरुरत नेई के मेरा कर्जा जेड़ा मैं तुगी देनां ऐ जेदे कारन तो प्रभु यीशु मसीह गी ग्रेण कित्ता ओ मता ऐ। ए मेरे विश्वासी प्रा, ए नन्द मिगी प्रभु च तेरे थमां मिलै, ते मसीह च मेरे कन्ने विश्वास ओईयै कम करियै मेरे इम्त गी बदायाँ। आऊँ तेरे उक्म मननें उपर विश्वास रखियै तुगी लिखना ऐ, ते ए जाननां ऐं के जे केछ आऊँ आखना ऐं, तू ओस थमां केछ बद करगा। ते एबी, के मेरे आसतै अपने कार रुकने दी जगा त्यार रखयां। के मिगी आस ए के थुआड़ी प्रार्थना दे जबाब च मैं परमेसर थमां तुसेंगी परतियै देई दिता जाग। इपफ्रास, जेड़ा मसीह यीशु दे नां दा प्रचार करने दी बजा कन्ने मेरे कन्ने कैदी ऐ। ते मरकुस ते अरिस्तर्खुस ते देमास ते लूका जेड़े मेरे कन्ने प्रभु दा कम करदे न, इंदा तुसेंगी नमश्कार। मेरी प्रार्थना ए ऐ के साड़े प्रभु यीशु मसीह दी क्रपा थुआड़ी आत्मा च ओंदा रवै। आमीन। पराने योग च परमेसर ने बजुर्गें क्न्ने केई बारी थुड़ा-थुड़ा करियै ते पांति-पांति दे पविखवक्तें थमां गल्लां कित्तियां, लेकन इनें खीरी दे दिनें च साड़े कन्ने पुत्तर प्रभु यीशु मसही थमां गल्लां कित्तियां, जिसी ओसने सारीं चीजां दा वारस मकर्र कित्ता ते उसै थमां ओसने सारी सृष्टि दी रचना बी कित्ती ऐ। ओ ओसदी मैमा दी लो ते ओदे सवाव दी मोर ऐ, ते सारीयां चीजां अपनी शक्ति दे वचन कन्ने संभालदा ऐ। ओ पापें गी तोईयै उच्चीयें जगें उपर महामहीमन दे सज्जे जाई बैठा; ते सोर्गदूतें कोलां इनां गै बड़ा मनयां गीया, जिनां परमेसर ने उन्दे कोलां बड्डे औदे दा वारस ओईयै उत्तम नां आसल कित्ता। किके सोर्गदूतें बिचा परमेसर ने कदुं कुसे सोर्गदूत कन्ने आखया, “तू मेरा पुत्तर ऐं, अज्ज तू मेरे थमां जमया ऐ?” ते पी ए आखया, “आऊँ ओसदा पिता ओगा, ते ओ मेरा पुत्तर ओग?” ते जेसलै अपने जेठे पुत्तर गी दुनिया च पी आंनदा ऐ, तां आखदा ऐ, “परमेसर दे सारे सोर्गदूत उसी मत्था टेकन।” ते सोर्गदूतें दे बारै च ए आखदा ऐ, “ओ अपने दूतें गी अवा, ते अपने सेवकें गी बलदी अग्ग बनांदा ऐ।” लेकन पुत्तर दे बारै च आखदा ऐ, “ए परमेसर, तेरा सिहांसन युगानयुग रौग; तेरे राज दा राजदंड न्याय दा राजदंड ऐ। तो तर्म कन्ने प्यार ते अतर्म कन्ने बैर रखया; एस कारन तेरे परमेसर ने, तेरे साथियें थमां जादै अरषरूपी तेल कन्ने तेरा अभिषेक कित्ता।” ते ए के, “ए प्रभु, शुरू च तो तरती दी नीं सुट्टी, ते सोर्ग तेरे अथ्थें दी कारीगरी ऐ। ओ ते नाश ओई जागन, लेकन तू बना दा रौगा; ते ओ सारे कपड़े आला लेखा पराने ओई जागन, ते तू उनेंगी चादर आला लेखा लपेटगा, ते ओ कपड़े आला लेखा बदली जागन; लेकन तू उवै ऐ ते तेरे बरें दा ऐन्त नेई ओग।” ते सोर्गदूतें बिचा ओसने कुसे कन्ने कदें आखया, “तू मेरी सज्जी बखी बैठ, जेसलै तकर के आऊँ तेरे बैरीयें गी तेरे पैरें दे थलै दी पीढ़ी नेई करी दियां?” के ओ सारीयां परमेसर दी सेवा टैल करने आलियां आत्मा नेई, जेड़ीयां उद्धार आसल करने आलें आसतै सेवा करने गी पेजीयां जन्दीयां न? एस कारन चाईदा, के अस उनै गल्लें उपर जेड़ीयां असैं सुनी दियां न जादै त्यान देचै, ऐसा नेई उवै के पडकीयै उन्दे थमां दूर चली जाचै। किके जेड़ा वचन सोर्गदूत थमां आखया गीया हा। जेसलै ओ टिके दा रिया ते अर एक पाप ते उक्म नेई मनने दी परमेसर ने उनेंगी सज्जा दिती, तां अस लोग ऐसे बड्डे उद्धार थमां परचेंत ओईयै कियां बची सकदे आं? जेसदी चर्चा पैलो-पैल प्रभु थमां ओई, ते सुनने आलें थमां असेंगी एस दे बारै च पक्का ओया। ते कन्ने गै परमेसर बी अपनी मर्जी दे मताबक चैन, ते चम्तकारी कम, ते लग-लग केसम दी शक्ति दे कम, ते पवित्र आत्मा दे वरदान बंडने थमां एस दी गुआई दिन्दा रिया। परमेसर ने ओस औने आली दुनिया गी जेसदी चर्चा अस करा करनयां न, सोर्गदूतें दे दीन नेई कित्ती। वरन कुसे कदें ए गुआई दिती ऐ, “मनुक्ख के ऐ, के तुं ओसदी चेंता कित्ती ऐ? जां मनुक्ख दा पुत्तर के ऐ, के तू ओसदा खयाल करना ऐ? तो उसी सोर्गदूतें थमां केछ गै घट कित्ता; तो ओस उपर मैमा ते आदर दा मोकट रखया, ते उसी अपने अथ्थें दे कम उपर अख्त्यार दिता। तो सारा केछ ओदे पैरें दे थलै करी दिता।” एस आसतै जेसलै के ओसने सारा केछ ओदे दीन करी दिता, तां ओसने केछ बी नेई रख छुड़या, जेड़ा ओदे दीन नेई ऐ। लेकन अस अयें तकर सारा केछ ओदे दीन नेई दिखदे। लेकन अस यीशु गी जेड़ा सोर्गदूतें थमां केछ गै घट कित्ता गीया हा, मौत दा दोख चेलने दे कारन मैमा ते आदर दा मोकट पाए दा दिखनयां न, तां जे परमेसर दी क्रपा दे कन्ने ओ अर एक मनुक्ख आसतै मौत दा सुआद चखै। किके जेस आसतै सारा केछ ऐ, ते जेस थमां सारा केछ ऐ, उसी इयै अच्छा लगया के जेसलै ओ मते पुत्रें गी मैमा च पेज्जे, तां उन्दे उद्धार दे कर्ता गी दोख चेलने थमां सेध करै। किके पवित्र करने आला ते जेड़े पवित्र कित्ते जन्दे न, सारे एक गै पिता परमेसर थमां न; एसकरी यीशु उनेंगी प्रा, पैने आखने लेई नेई शर्मान्दा। पर ओ आखदा ऐ, “आऊँ तेरा नां अपने प्राऐं गी सुनागा; सभा दे बेच आऊँ तेरा पजन गागा।” ते पी आखया, “आऊँ उन्दे उपर परोसा रखगा।” ते पी ए, “देख आऊँ उनै बच्चें समेत जेड़े परमेसर ने मिकी दिते दे न।” एस आसतै जेलै के बच्चे मास ते खून दे पागी न, ते ओ अप्पुं बी उन्दे आला लेखा उन्दे च शामल ओई गीया, तां जे मौत थमां उसी जिसी मौत उपर शक्ति मिली हे, मतलब शतान गी नकम्मा करी दे; ते जिन्नें मौत दे डर दे मारे जिंदड़ी पर गलाम च फसे दे हे, उनेंगी छुड़ाई लै। किके प्रभु यीशु तां सोर्गदूतें गी नेई वरन अब्राहम दे औलाद गी संभालदा ऐ। एस कारन उसी चाईदा हा, के सारीयें गल्लें च अपने साथी प्रांऐं आला लेखा बनें; जेस कन्ने ओ उनै गल्लें च जेड़ीयां परमेसर कन्ने सम्बन्ध रखदियां न, एक दयालु ते वश्वासयोग महायाजक बनें तां जे लोकें दे पापें आसतै अपनी कुर्बानी दे। किके जेसलै ओसने परिख्या दी आलात च दोख चेलया, तां ओ उन्दी बी मदद करी सकदा ऐ, जिंदी परिख्या ओंदी ऐ। एस आसतै ए पवित्र प्राओ, तोस जेड़े सोर्ग दी बुलाट दे पागी ओ, ओस प्रेरित ते महायाजक यीशु उपर जिसी अस अंगीकार करनयां न, त्यान दियो। ओ अपने चुननें आले आसतै मानदार हा, जियां मूसा बी परमेसर दे सारे कर च हा। किके यीशु मूसा थमां इनां बद मैमा दे काबल समझा गीया ऐ, जियां के कर गी बनाने आला कर कोलां बद आदर दे योग ऐ। किके अर एक कर दा कोई नां कोई बनाने आला ओंदा ऐ, लेकन जेस ने सारा केछ बनाया ओ परमेसर ऐ। मूसा तां परमेसर दे सारे कर च मानदार सेवक आला लेखा रिया, के जेड़ीयां गल्लां ओनें आलियां हां, उन्दी गुआई दिती। लेकन मसीह पुत्तर आला लेखा परमेसर दे कर दा आक्दार ऐ; ते ओसदा कर अस एै, जेकर अस इम्त कन्ने ते अपनी आस दे कमंड उपर खीरी तकर मजबूती कन्ने टिके रौचै। एस आसतै जियां पवित्र आत्मा थमां आखदा ऐ, “जेकर तोस अज्ज परमेसर दी बाज सुनो, तां अपने मन गी कठोर नेई करो, जियां के गुस्सा चढ़ाने दे बेलै ते परिख्या दे देन इस्राएलियें संसान जगै च कित्ता हा। जिथें थुआड़े पिता दादें मिकी चाली साल जाचियै परखया ते चली साल तकर मेरे चमत्कार कम दिखे। एस कारन आऊँ ओस बेलै दे लोकें कन्ने क्रोधें च रिया, ते आखया, ईदे मन मेशा पटकदे रौंदे न, ते इनें मनां करी दिता जे मैं उनेंगी करने आसतै आखया। ओस बेलै मैं गुस्सै च आईयै कसम खादी, ओ मेरे बसां दी जगै च नेई आई सकगन।” ए साथी प्राओ ते पैनो, चकने रवो, के थुआड़े बेच ऐसे बुरे ते अवश्वासी मन आले नेई ओंन, जेड़े तुसेंगी जिंदे परमेसर थमां दूर लेई जांन। बरना जेस देन तकर अज्ज दा देन आखया जन्दा ऐ, तोस अर देन एक दुए गी औसला दिन्दे रवो, ऐसा नेई उवै, के थुआड़े बिचा कोई जन पाप दे तोखे च आईयै कठोर ओई जा। किके अस मसीह दे पागीदार बनें दे न, जेकर अस अपने पैलैं आले विश्वास उपर खीरी तकर औसले कन्ने टिके दे रौचै। जियां पवित्र शास्त्र च आखया जन्दा ऐ, “जेकर तोस अज्ज ओसदी बानी सुनो, तां अपने मनें गी कठोर नेई करो, जियां गुस्सा चढ़ाने दे बेलै कित्ता हा।” पला ओ कोन लोक न जीनें परमेसर दी बाज सुनीयै बी उसी गुस्सा चढ़ाया? के उनै सबनी नेई, जेड़े मूसै थमां मिस्र देश बिचा निकले हे? ते ओ चाली साल तकर उनै लोकें कन्ने गुस्सै च रिया? के उन्दे कन्ने नेई, जिनैं पाप कित्ता, ते उन्दिआं लाशां जंगल च पेदीयां रेयां? ते ओसने कोदे कन्ने कसम खादी, के तोस मेरे अराम दी जगै च दाखल नेई ओई सकगे? के सेर्फ उन्देगै कन्ने नेई जिनैं परमेसर दा उक्म नेई मनया? एस आसतै अस दिखनयां न, के ओ अवश्वास दे कारन दाखल नेई ओई सक्के। एस लेई जेसलै के परमेसर दे अराम जगै च दाखल ओनें दा बायदा अयें तकर ऐ, तां असैं डरना चाईदा; कुदै ऐसा नेई उवै, के थुआड़े बिचा कोई जन ओस बायदे थमां दूर ओई जा। किके असेंगी उन्दे आला लेखा शोभ समाचार सनाया, जियां इस्राएलियें सुनया हा, पर विश्वास नेई करने दे कारन उनेंगी फायदा नेई ओया लेकन सुने दे वचन थमां उनेंगी केछ फायदा नेई ओया; किके सुनने आलें दे मन च ओ विश्वास कन्ने नेई बैठया। एसकरी असैं जिनैं विश्वास कित्ता ऐ, ओस अराम दी जगै च दाखल ओनयां न; जियां ओसने आखया, “मैं क्रोध च कसम खादी, के ओ मेरी अराम दी जगें च दाखल नेई ओई सकगन।” आलां के सृष्टि गी बनाने दे बेलै थमां ओदे कम पूरे ओई चुके दे हे। किके सतमें देन दे बारै च ओसने कुदै ए आखे दा ऐ, “परमेसर ने सतमें देन अपने सारें कम गी नपटाइयै बसां कित्ता।” ते इत्त्थैं पी ए आखदा ऐ, “ओ मेरे अराम दी जगै च दाखल नेई ओई सकगन।” ते जेसलै ए गल्ल अयें तकर बाकी ऐ के किन्नें ओर न जेड़े ओस अराम दी जगै च दाखल ओना ऐ, ते इस्राएलियें गी, जिनैं ओसदा शोभ समाचार पैलैं सुनाया, ओ उक्म नेई मनने दे कारन ओस च दाखल नेई ओई सके, तां पी ओ कुसे खास देन गी पक्का करियै इन्नें देन दे बाद राजा दाऊद दी कताब च उसी, अज्ज दा देन आखदा ऐ। जियां पैलैं आखया गीया, “जेकर अज्ज तोस ओसदी बाज सुनो, तां अपने मनें गी कठोर नेई करो।” किके जेकर यहोशू उनेंगी बसां जगै च दाखल कराई लैंदा, तां ओदे बाद दुए देन दी चर्चा नेई ओंदी। एस लेई जानी लियो के परमेसर दे लोकें आसतै यहूदीयें दे बसां दा देन ओस बसां दी जगै च दाखल ओना बाकी ऐ; किके जेड़ा ओदी अराम दी जगै च दाखल ओई चुके दा ऐ, ओ बी परमेसर आला लेखा अपने कम गी पूरा करियै अराम दी जगै च ओया ऐ। एस लेई आओ अस ओस अराम दी जगै दाखल ओनें दी कोष्ट करचै, ऐसा नेई उवै, के कोई जन उन्दे आला लेखा परमेसर दा उक्म नेई मनियै डिगी पवै। किके परमेसर दा वचन जिंदा, ते कम करने आला, ते अर एक दोधारी तलवार थमां बी बड़ा पैन्ना ऐ; प्राण, ते आत्मा गी, ते जिदुं दे जोड़े-जोड़े गी अन्दर दी जगै गी बख करियै, आर-पार छेदी दिन्दा ऐ; ते मने दी पावनें ते वचारें गी परखदा ऐ। सृष्टि दी कोई बी चीज ओस थमां श्प्पी दी नेईयै वरन जेसदा असैं लेखा देना ऐ, ओसदे सामने सारीयां चीजां खुलीयां ते परकट च न। एस आसतै जेसलै साड़ा इय्ये जेया महायाजक ऐ जेड़ा सरगां चा ओईयै आया, मतलब परमेसर दा पुत्तर यीशु, तां आओ, अस अपने अंगीकार गी मजबूती कन्ने थमी रखचै। किके साड़ा ऐसा महायाजक नेई, जेड़ा साड़ी कमजोरीयें च साड़े कन्ने दुखी नेई ओई सकै; वरन ओ तां सारीयें गल्लें च साड़े आला लेखा परखा तां गीया, तां बी निष्पाप निकलया। एस आसतै आओ, अस क्रपा दे सिहांसन दे कोल दलेरी कन्ने जाचै, के साड़े उपर दया उवै, ते ओ क्रपा पाचै जेड़ी जरुरत दे बेलै साड़ी मदद करै। किके अर एक महायाजक मनुक्खें बिचा लेता जन्दा ऐ, ते मनुक्खें आसतै गै, उनै गल्लें दे बारै च जेड़ीयां परमेसर कन्ने समबन्ध रखदियां न, उसी रखया जन्दा ऐ; के पेंट ते पाप बलि चाढ़या करै। ते ओ अज्ञानियें, ते पुलें पटकें क्न्ने लीमी कन्ने सलूक करी सकदा ऐ, एस आसतै के ओ अप्पुं बी कमजोरी क्न्ने केरया गेदा ऐ। एस लेई उसी चाईदा, के जियां लोकें आसतै, उयांगै अपने आसतै बी पाप बलि चाड़ा करै। ते ए आदर दा औदा कोई अपने आप थमां नेई लैंदा, जेसलै तकर के हारून याजक आला लेखा परमेसर थमां पक्का नेई कित्ता जा। उयांगै मसीह ने बी महायाजक बनने दी मैमा अपने आप थमां नेई लेई, लेकन उसी उसै दिती, जेस ने उसी आखे दा हा, “तू मेरा पुत्तर ऐ, अज्ज मैं गै तुगी पैदा कित्ता ऐ।” इसै चाली परमेसर दुई जगा बी आखदा ऐ, “तू मलिकिसिदक गद्धी रीति उपर मेशा आसतै याजक बनां रौगा।” यीशु जिंदु च रौने दे दिनें च उच्ची बाज कन्ने पकारीयै-पकारीयै ते अथरूऐं कन्ने परमेसर जेड़ा उसी मौती थमां बचाई सकदा हा, प्रार्थना ते अर्जां कित्तियां, ते पक्ति दे कारन परमेसर ने ओदी सुनी। ते परमेसर दा पुत्तर ओनें दे बाबजूद बी, ओसने दोख चेली-चेली उक्म मनना सिखया, ते सेध बनियै, अपने सारे ओसदा उक्म मनने आलें आसतै मेशा दे उद्धार दा बुनियाद बनी गीया, ते उसी परमेसर थमां मलिकिसिदक दी रीति उपर महायाजक दा औदा मिलया। एस दे बारै च असैं मती सारीयां गल्लां आखनियां न, जिन्दा समझाना बी औखा ऐ, एसकरी के तोस उच्चा सुनना लगे ओ। बेलै दे वचार कन्ने तां तुसें गुरु ओई जाना चाईदा हा, तां बी ए जरुरी ऐ, के कोई तुसेंगी परमेसर दे वचनें दी शुरूआती शिखया परतियै सखा। तोस ऐसे ओई गेदे ओ के तुसें अन्न दे बदले अजें तकर दोद्द गै चाईदा। किके दोद्द पीने आले बच्चें गी तर्म दे वचन दी पंछान नेई ओंदी, किके ओ बच्चा ऐ। लेकन नाज सयानें आसतै ऐ, जिंदी ज्ञानेन्दिरियाँ बयास करदे-करदे, पले बुरे च पेद करने च मशूर ओई गेदियां न। एस आसतै आओ मसीह दी शिखया दी शुरू दियें गल्लें गी छुड़ीयै अस सिधता आली बखी अगें बददे जाचै, ते मरें दे कम्में थमां मन फराने, ते परमेसर उपर विश्वास करने, ते पवित्रशनांन ते अथ्थ रखने, ते मोयें दें चा जिंदा ओनें, ते मेशा दी सजा आली शिखयारूपी नीं, पी नेई पाचै। जेकर परमेसर मौका देग तां अस इयै करगे। किके जिनैं एक बार लो थोईए, ते जेड़े सोर्ग दे वरदान दा सुआद चखी चुके दे न ते पवित्र आत्मा दे पागीदार ओई चुके दे न, ते परमेसर दे उतम वचन दा ते औने आले योग दी शक्ति दा सुआद चखी चुके दे न, जेकर ओ पडकी जांन तां उनेंगी मन फराने आसतै पी नमां बनाना मुश्कल ऐ; किके ओ परमेसर दे पुत्तर गी अपने आसतै पी सूली उपर चाढ़दे न ते परकट च ओस उपर कलंक लांदे न। किके जेड़ी जमीन बरखा दे पानी गी, जेड़ा ओस उपर बार-बार पौंदा ऐ, पीयै जिनैं लोकें आसतै ओ राई-बाई जन्दी ऐ, उन्दे कम दा सागपत पैदा करदी ऐ, ओ परमेसर थमां आशीष पांदी ऐ। लेकन जेकर पिछें अटे दे लोक जेड़े परमेसर गी खोश नेई करदे ओ कंडै ते ऊंटकटारे पैदा करदे न, तां नकमी ते श्राप लेने उपर न, ते ओसदा खातमा फुकी देने क्न्ने गै। लेकन ए प्यारो, आलां के अस ए गल्लां करनयां न, तां बी थुआड़े बारै च अस एस थमां खरी ते मुक्ति आलीं गल्लें दा विश्वास करने आं। किके परमेसर बेन्यायी नेई, के थुआड़े कम, ते ओस प्यार गी पूली जा, जेड़ा तुसें ओदे नां आसतै एस रीति कन्ने दसया, के पवित्र लोकें दी सेवा कित्ती ते अजें बी करा करदे ओ। लेकन अस मता चानयां न, के थुआड़े बिचा अर एक ऐन्त तकर पूरी आस-आसतै इयै जेई गै कोष्ट करदा रवै। तां जे तोस आलसी नेई ओई जाओ, वरन उन्दी नकल करो, जेड़े विश्वास ते सबर थमां बायदे दे वारस ओदे न। परमेसर ने अब्राहम कन्ने बायदा करदे बेलै जेलै कसम खाणे आसतै कुसे गी अपने थमां बड़ा नेई दिखया, तां अपनी गै कसम खाईयै आखया, “आऊँ सच्चें गै तुगी बड़ी आशीष देगा, ते तेरी औलाद गी बदांदा जागा।” ते एस रीति कन्ने अब्राहम ने सबर करियै बायदा दी गल्ल आसल कित्ता। मनुक्ख तां अपने थमां कुसे बड्डे दी कसम खंदे न, ते उन्दे अर एक मुकद्दमे दा फैसला कसम कन्ने पक्का ओंदा ऐ। एसकरी जेसलै परमेसर ने बायदा दे वारसें उपर ओर बी साफ़ रीति कन्ने परकट करना चाया, के ओसदा मकसद बदली नेई सकदा, तां कसम गी बेच अन्दा। तां जे दो नेई बदलने आलियें गल्लें थमां, जिंदे बारै च परमेसर गी चुट्ठा आ आखना नां मुमकिन ऐ, मजबूती कन्ने साड़ी इम्त बझी जा, जेड़े शरण लेने गी एस आसतै दौड़े न, के ओस आस गी जेड़ी साड़े अगें रखी गेदी ऐ आसल करचै। ओ आस साड़े प्राण आसतै ऐसा लंगर ऐ, जेड़ा अटल ते पक्का ऐ, ते पर्दे दे अन्दर तकर पुज्जदा ऐ, जिथें यीशु ने मलिकिसिदक दी रीति उपर मेशा दा महायाजक बनियै, साड़े आसतै मेशा दा अगबें दे रूप च दाखल ओया ऐ। ए मलिकिसिदक शालोम शैर दा राजा, ते परमप्रधान परमेसर दा याजक, मेशा आसतै बना रौंदा ऐ। जेसलै अब्राहम राजें गी मारीयै बापस आया हा, तां इसै ओस कन्ने मुलाका त करियै उसी अशीर्वाद दिती। इसी गै अब्राहम ने सारीयां चीजें दा दसमा इस्सा बी दिता। ए पैलैं अपने नां दे मतलब दे मताबक, तर्म दा राजा, ते पी शालोम जेसदा मतलब शान्ति दा राजा ऐ। जेसदा नां पिता, नां मां, नां बैंस्सावली ऐ, जेसदे दिनें दी शुरुआत ऐ ते नां जिंदड़ी दा ऐन्त ऐ; लेकन परमेसर दे पुत्तर दे रूप च बनियै ओ मेशा आसतै याजक बना रौंदा ऐ। ऊन एस उपर त्यान दियो के मलिकिसिदक किनां मांन हा जिसी कोलपति अब्राहम ने अच्छे कोलां अच्छे माल गी लूटियै ओदा उसी दसमां इस्सा दिता। लेवी दी संतान बिचा जिनेंगी याजक दा औदा मिलदा, उनेंगी उक्म मिला ऐ, के लोकें, गी मतलब अपने इस्राएली प्राऐं थमां, पावें ओ अब्राहम दी गै जिंदु थमां कि नेई जम्मे ओंन, कनून दे मताबक ओ दसमां इस्सा लैंन। लेकन मलिकिसिदक, जेड़ा लेवी वंश दा बी नेई हा, अब्राहम थमां दसमां इस्सा लेता, ते जिसी बायदा मिले दे हे उसी अशीर्वाद दिती। एस च शक नेई, के जेड़ा सीस दिन्दा ऐ ओ अशीर्वाद लेनें आले कोलां बड़ा ओंदा ऐ। ते इत्थैं तां मरनें आले याजक बी दसमां इस्सा लैंदे न, लेकन उत्थें मलिकिसिदक गै लैंदा ऐ, जेसदी गुआई दिती जन्दी ऐ, के ओ जिंदा ऐ। ते अस एबी आखी सकनयां न, के लेवी ने बी, जेड़ा दसमां इस्सा लैंदा ऐ, अब्राहम थमां दसमां इस्सा दिता। किके जेसलै मलिकिसिदक ने ओदे पिता कन्ने मुलाका त कित्ती, ओस बेलै ओ अपने पिता दी जेंद च हा। जेकर लेवी याजक दे औदे थमां सिद्धि आसल ओई सकदी ऐ (जेसदे सारै लोकें गी कनून मिलदा हा) तां पी के जरुरत ही, के दुआ याजक मलिकिसिदक आला लेखा खड़ा उवै, ते हारून दी रीति दा नेई आखया जा? किके जेसलै याजक दा औदा बदलया जन्दा ऐ, तां कनून दा बी बदलना जरुरी ऐ। किके जेसदे बारै च ए गल्लां आखीयां जंदियां न, ओ दुए गोत्र दा ऐ, जिन्दे चा कुसे बेदी दी सेवा नेई कित्ती, तां ए परकट ऐ, के साड़ा प्रभु यीशु यहूदा दे गोत्र बिचा आया ऐ, ते एस गोत्र दे बारै च मूसा ने याजक औदे दी केछ चर्चा नेई कित्ती। साड़ा आ आखना तां ओर बी साफ़ परकट ओई जन्दा ऐ, जेसलै मलिकिसिदक आला लेखा एक ओर ऐसा याजक पैदा ओनें आला हा, जेड़ा जिंदु दे उक्म दे कनून दे मताबक नेई, लेकन नां खत्म ओनें आली जिंदड़ी दी शक्ति दे मताबक पक्का कित्ता दा उवै। किके पवित्र शास्त्र च ओदे बारै च ए गुआई दिती गेदी ऐ, “तू मलिकिसिदक दी रीति उपर योगयोग दा याजक ऐं।” एस रीति क्न्ने, पैला उक्म कमजोर; ते नेष्फल ओनें ने कारन लोप्प्त ओई गीया। (एस आसतै के मूसा दे कनून ने कुसे गल्ल दी सिद्धि नेई कित्ती), ते ओसदी जगा उपर एक ऐसी उतम आस रखी गेदी ऐ जेस थमां अस परमेसर दे कोल जाई सकनयां न। ते एस लेई मसीह गी चुनना परमेसर दी करार दे बगैर नेई ओया, किके लेवी दी पीढ़ी बिचा बगैर करार दे याजक चुने गै लेकन यीशु कसम दे कन्ने परमेसर थमां चुनयां गीया जेस ने ओदे बारै च आखया, “प्रभु ने कसम खादी, ते ओ ओस लेई पी नेई पछाताग, के तुं योग-योग दा याजक ऐं।” एसकरी यीशु एक उतम बायदे दा जामन बनया। ओ तां गिनती च याजकें बनदे आए, एस दा कारन ए हा के मौत उनेंगी रैना नेई दिन्दी ही; लेकन यीशु योग-योग तकर रौंदा ऐ; एस कारन ओसदा याजक दा औदा अटल ऐ। एस आसतै जेड़े यीशु थमां परमेसर दे कोल औंदे न, ओ उन्दा पूरा-पूरा उद्धार करी सकदा ऐ, किके ओ उन्दे लेई अर्ज करने आसतै मेशा जिंदा ऐ। किके ऐसा गै महायाजक साड़े लेई काबल हा, जेड़ा पवित्र, ते नेष्खपट, ते साफ़, ते पापियें थमां लग, ते सोर्ग थमां बी उच्चा कित्ता गेदा उवै। उनै महायाजकें आला लेखा जेड़े हारून दे पीढ़ी दे हे, उन्दे आला लेखा यीशु गी जरुरत नेई के अर रोज पैलैं अपने पापें ते पी लोकें दे पापें आसतै बलि चढ़ा; किके यीशु ने अपने आप गी कुर्बान करियै उसी एक बारी गै पूरा करी दिता। किके कनून दे मताबक जेड़ा सेध नेई महायाजक चुनयां जन्दा ऐ, लेकन ओस करार दा वचन, जेड़ी कनून दे बाद खादी गेई, ओस पुत्तर गी चुनदा ऐ जेड़ा योग-योग आसतै सेध कित्ता गीया ऐ। ऊन जेड़ीयां गल्लां अस करै करनयां न, उन्दे बिचा सबनी थमां बड़ी गल्ल ए ऐ, के साड़ा ऐसा महायाजक ऐ, जेड़ा सोर्ग उपर महामहीमन दे सिहांसन दे सज्जे जाई बैठा, ते पवित्र जगा ते सच्चे तम्बू दा सेवक बनया, जिसी कुसे मनुक्ख ने नेई, वरन प्रभु ने खड़ा कित्ता हा। किके अर एक महायाजक पेंट ते बलि चढ़ाने आसतै चुनयां जन्दा ऐ, एस कारन जरुरी ऐ, के एस महायाजक यीशु दे कोल बी केछ चढ़ाने आसतै उवै। जेकर मसही तरती उपर ओंदा तां कदें याजक नेई बनदा, एस आसतै के तरती उपर मूसा दे कनून दे मताबक पेंट चढाने आले याजक तां ऐंन। ओ सोर्ग दी चीजें आला लेखा ते परछाईं दी सेवा करदे न; जियां मूसा तम्बू बनाने आला हा, तां उसी खबरदार कित्ता ते आखया, “देख, जेड़ा नमूना तुगी पाड़ उपर दसया गीया हा, ओदे मताबक सब केछ बनानां।” लेकन उनै याजकें थमां बद सेवा यीशु जेड़ा साड़ा महायाजक ऐ मिली, किके ओ ओर बी उत्तम करार दा बचोला चुनयां गीया, जेड़ीयां ओर उतम बायदे दे सारै बनियाँ गेदियां न। किके जेकर पैला बादा बेकसुर ओंदा, तां दुवे करार आसतै मौका तुप्पनें दी जरुरत नेई ओंदी। लेकन ओ उन्दे उपर दोष लाईयै आखदा ऐ, “प्रभु आखदा ऐ, दिखो ओ देन आवा करदे न, के मैं इस्राएल दे कराने कन्ने, ते यहूदा दे कराने कन्ने नमां करार करगा। ए ओस बादा आला लेखा नेई ओग, जेड़ा मैं उन्दे बजुर्गें कन्ने ओस बेलै कित्ता हा, जेसलै मैं उन्दा अथ्थ पकड़ीयै उनेंगी मिस्र दे देश बिचा कढी लेई आया; किके ओ मेरे करार उपर टिके दे नेई रे, ते मैं खयाल नेई कित्ता, प्रभु इयै आखदा ऐ। पी प्रभु आखदा ऐ, के जेड़ा करार आऊँ उनै दिनें दे बाद इस्राएल दे लोकें कन्ने करगा, ओ ए ऐ, के आऊँ अपना कनून उन्दे मने च पागा, ते उसी उन्दे दिलें उपर लिखगा, ते आऊँ उन्दा परमेसर ओगा ते ओ मेरे लोग ओगन। ते अर एक अपने देश दे लोकें गीं ते अपने रिश्तेदारें गीं ए शिखया नेई देगा, के तू प्रभु गी पनछान, किके निक्के थमां बड्डे तकर सारे मिगी जानी लैगन। किके आऊँ उन्दे अतर्म दे बारै च दयावाण ओगा, ते उन्दे पापें गी पी याद नेई करगा।” नमें करार दी स्तापना थमां परमेसर ने पैले करार गी परान आखी दिता; ते जेड़ी चीज परानी ते बेअर्थ ओई जन्दी ऐ ओसदा मिटी जाना जरुरी ऐ। ओस पैले बादा च बी सेवा दे कनून हे, ते ऐसी पवित्र जगा ही जेड़ी एस दुनिया दी ही। मतलब एक तम्बू बनाया गीया, पैले तम्बू च दीवट, ते मेज, ते पेंट दी रूटटीयां हियां; ते उसी पवित्र जगा आखया जन्दा ऐ। ते दुवा ऐसा, पर्दे दे पिछें ओ तम्बू हा, जिसी परम पवित्र जगा आखया जन्दा ऐ। ओदे च सुन्ने दी धूपदानी, ते चौनी बखी दा सुन्ने कन्ने मढ़े दा करार दा संदुख ते एस च मन्ना कन्ने परे दा सुन्ने दा पांढा ते हारून दी सोटी जेस च फोल फल आई गेदे हे ते करार दियां पट्टियां हियां। ओदे उपर दमै मैमा योग करुब हे, जेड़े प्राचेत्त दे टकन उपर अपनी बगलें क्न्ने छाऊं करा करदे हे; इंदा एक-एक करियै खलास करने दा बेला नेई ऐ। ए चीजां एस रीति कन्ने त्यार ओई चुकियां। ओस पैले तम्बू च तां याजकें अर बेलै दाखल ओईयै सेवा दे कम पूरा करदे न, लेकन दुए तम्बू च सेर्फ महायाजक साल दे एक बार गै जन्दा ऐ, ते बगैर खून लेते दे तम्बू च नेई जन्दा; जिसी ओ अपने आसतै ते लोकें दी पोल चोक आसतै चढ़ांदा ऐ। एस कन्ने पवित्र आत्मा इयै दसदा ऐ, के जेसलै तकर पैला तम्बू मजूद दा ऐ, ओस बेलै तकर पवित्र जगा दा रस्ता परकट नेई ओया। ते ए तम्बू ऊन दे बेलै आसतै एक मसाल ऐ; जेस च ऐसी पेंट ते बलि चढ़ाईयां जंदियां न, जिन्दे कन्ने अराधना करने आलें दी अन्तर आत्मा सेध नेई ओई सकदी। किके ओ सेर्फ खाणे-पीने दी चीजें, ते पांति-पांति दे पवित्रशनांन दी विधियें दे मताबक जिंदु दे निजम न, जेड़े सधार दे बेलै तकर चुनें गेदे न। लेकन जेसलै मसीह औने आली खरी-खरी चीजें दा महायाजक ओईयै आया, तां ओसने ओर बी बड्डे ते सेध तम्बू थमां ओईयै, जेड़ा अथ्थ दा बनाए दा नेई, मतलब एस सृष्टि दा नेई, ते बकरें ते बछड़ें दा खून थमां नेई, लेकन अपने गै खून थमां, एक गै बार पवित्र जगा च दाखल ओया, ते मेशा दा छुटकारा आसल कित्ता। किके जेसलै बकरें ते दांदें दा खून ते ब्छुए दी सुआ दा अशोद्ध लोकें उपर छेड़कना जिंदु गी शोद्ध ओनें आसतै उनेंगी पवित्र करदा ऐ, तां मसीह दा खून जेस ने अपने आप गी सनातन आत्मा थमां परमेसर अगें बेकसुर पेंट चढ़ाया, थुआड़ी अन्तर आत्मा दे मरे दे कम्में थमां कि नेई शोद्ध करग, तां जे तोस जिंदे परमेसर दी सेवा करो। एस आसतै ओ नमें करार दा बचोले ऐ, तां जे ओस मौत थमां जेड़ी पैले करार दे बेलै दे पापें थमां छुटकारा पाने आसतै ओई दी ऐ, बलाए दे लोग बायदे दे मताबक मेशा दी जैदाद आसल करचै। किके जिथें करार नामां कित्ता जन्दा ऐ, उत्थें करार देने आले दी मौत दा बी समझना जरुरी ऐ। किके ऐसा करार नामां मरने उपर पक्का ओंदा ऐ, ते जेसलै तकर करार देने आला जिंदा रौंदा ऐ, ओस बेलै तकर करार कम दा नेई ओंदा। एस आसतै पैला करार नामां बी बगैर खून दे नेई कित्ता जन्दा। किके जेसलै मूसा सबनी लोकें गी कनून दा अर एक उक्म सनाई चुकया तां ओसने बछड़ें ते बकरें दा खून लेईयै, पानी ते लाल ओन, ते जुफा दे कन्ने, ओस कनून दी कताब उपर ते सारें लोकें उपर छेड़की दिता ते आखया, “ए ओस करार दा खून ऐ, जेसदा उक्म परमेसर ने थुआड़े आसतै दिता ऐ।” ते इसै रीति कन्ने ओसने तम्बू ते सेवा दी सारी चीजें उपर खून छेड्कया। ते कनून दे मताबक; लगपग सारीं चीजां खून थमां शोद्ध कित्तियां जांदियां न, ते बगैर खून रोढ़े दे पापें दी माफी नेई ओंदी। एस आसतै जरुरी ऐ, के सोर्ग दी चीजें दी छां इनें बलि थमां शोद्ध कितीयाँ जांन, लेकन सोर्ग दियां असली चीजां अप्पुं इंदे थमां उत्तम कुर्बानीयें क्न्ने शोद्ध कित्तियां जन्दीयां। किके मसीह ओस अथ्थ दे बनाए दे पवित्र जगा च, जेड़ा सच्चे पवित्र जगा दा नमूना ऐ, दाखल नेई ओया, लेकन सोर्ग च गै दाखल ओया, तां जे साड़े आसतै अज्ज परमेसर दे सामनें लबै। ऐ नेई के ओ अपने आप गी बार-बार चढ़ा, जियां के यहूदी महायाजक अर साल दुए दा खून लेईयै पवित्र जगै च दाखल ओंदा ऐ, नेई तां दुनिया पैदा ओनें थमां लेईयै उसी बार-बार दोख चेलना पौंदा; लेकन ऊन योग दे खीरी च ओ एक गै बार परकट ओया ऐ, तां जे अपनी गै कुर्बानी थमां पाप गी दूर करी दियै। ते जियां मनुक्खें आसतै एक बार मरना ते ओदे बाद न्याय दा ओना पक्का ऐ, उयांगै मसीह बी सबनी दें पापें गी अरी लेने आसतै एक बार कुर्बान ओया; ते जेड़े लोग ओसगी बलगा करदे न, उन्दे उद्धार आसतै दुई बार बगैर पाप चुके दे लबग। किके मूसा दा कनून, जेस च औने आली खरी चीजें दी छाऊं ऐ, लेकन उन्दा असली रूप नेई, एस आसतै ओनें एक गै किसम दी बलि थमां, जेड़ीयां अर साल पक्के तौर पर चढ़ायां जन्दीयां न, कोल आईयै उनै आलें गी कदें बी सेध नेई करी सकदयां। नेई तां उन्दा पेंट चढ़ाना बंद कि नेई ओई जन्दा? एस आसतै जेसलै पजन करने आले एक गै बार शोद्ध ओई जन्दे, तां पी उन्दी अन्तर आत्मा उनेंगी पापी नेई आखदी। लेकन उन्दे थमां अर साल पापें दी यादगिरी ओआ करदी ऐ। किके ए अन ओना ऐ, के बैलें ते बकरें दा खून पापें गी दूर करै। एस कारन मसीह दुनिया च औंदे बेलै आखदा ऐ, “बलि ते पेंट तो नेई चाई, लेकन मेरे आसतै एक शरीर त्यार कित्ता। अवन बलियें ते पाप बलियें कन्ने तू खोश नेई ओया। ओस बेलै मैं आखया, देख, आऊँ आई गेदा ऐं, पवित्र शास्त्र च मेरे बारै च लिखे गेदा ऐ, तां जे ए परमेसर, तेरी मर्जी पूरी करां।” उपर तां मसीही ने आखदा, “नां तुं कुर्बानी ते पेंट ते अवन बलियां ते पाप बलियां चाईयां, ते नां उन्दे कन्ने खोश ओया,” जेकर ए कुर्बानियां कनून दे मताबक चढ़ाई जांदींयां न। पी एबी आखदा ऐ, “देख, आऊँ आई गेदा ऐं, तां जे तेरी मर्जी पूरी करां,” एस आसतै ओ पैले गी दूर करी दिन्दा ऐ, तां जे दुए गी मकर्र करै। उसै इच्छया कन्ने अस यीशु मसीह दे जेंद दी एक गै बार कुर्बानी चढ़ाए जाने थमां पवित्र कित्ते गेदे न। अर एक याजक तां खड़ोईयै अर रोज सेवा करदा ऐ, ते एक गै किसम दी बलि जेड़ी पापें गी कदें बी दूर नेई करी सकदे, बार-बार चढ़ांदा ऐ। लेकन मसीह मनुक्ख तां पापें दे बदले एक गै कुर्बानी मेशा आसतै चढ़ाईयै परमेसर दे सज्जे जाई बैठा, ते उसै बेलै थमां एस दा इंतजार करा करदा ऐ, के ओदे बैरी ओदे पैरें दे थलै दी पीढ़ी बनन। किके ओसने एक गै चढ़ावे थमां उनेंगी जेड़े पवित्र कित्ते जन्दे न, मेशा आसतै सेध करी दिता ऐ। ते पवित्र आत्मा बी असेंगी इयै गुआई दिन्दा ऐ; किके ओसने पैलैं गलाया हा, “प्रभु आखदा ऐ, के जेड़ा करार आऊँ उनै दिनें दे बाद उन्दे कन्ने करगा ओ ए ऐ के आऊँ अपने कनूनें गी उन्दे दिलें उपर लिखगा ते आऊँ उन्दी अन्तर आत्मा च पागा।” पी ओ ए आखदा ऐ, “आऊँ उन्दे पापें गी, ते उन्दे अतर्म दे कम्में गी पी कदें याद नेई करगा।” ते जेसलै इन्दे पाप दी माफी ओई गेई ऐ, तां पी पाप दी बलि नेई रेई। एस आसतै ए प्राओ, जेलै असेंगी यीशु दे खून थमां ओस नमें ते जिंदे रस्ते थमां पवित्र जगै च दाखल ओनें दी इम्त ओई गेदी ऐ, जेड़े ओसने परदे, मतलब अपनी जेंद थमां ओईयै, साड़े आसतै अभिषेक कित्ता ऐ, ते एस लेई के साड़ा ऐसा महा याजक ऐ, जेड़ा परमेसर दे कर दा अख्त्यार रखने आला ऐ, ते आओ, अस सच्चे मन, ते पूरे विश्वास कन्ने, ते अन्तर आत्मा दा दोष दूर करने आसतै देल उपर छड़काव लेईयै, ते जेंद गी शोद्ध पानी कन्ने तुआइयै परमेसर दे कोल जाचै। आओ अस अपनी आस दे अंगीकार गी मजबूती कन्ने थमें दे रौचै, किके जेस ने बायदा कित्ते दा ऐ, ओ सच्चा ऐ, ते प्यार, ते पले कम्में च औसला देने आसतै अस एक दुए दा फिकर करदे रौचै, ते एक दुए दे कन्ने किटठा ओना नेई छुड़ो, जियां के किन्नें दी रीति ऐ, लेकन एक दुए गी समझांदे रौचै; ते जियां-जियां ओस देन गी कोल औंदे दिखो, तां-तां ओर बी मता ए करा करो। किके सच्चाई दी पनछान आसल करने दे बाद जेकर अस जानी बुझीयै पाप करदे रौचै, तां पापें आसतै पी कोई बलि बाकी नेई। आं, सजा गी एक खतरनाक मेद करना ते अग्गी दी जुआला बाकी ऐ जेड़ी विरोधीयें गी पसम करी देग। जेसलै मूसा दे कनून दी नेई मनने आले गी, दों जां त्रै जनें दी गुआई उपर, बगैर दया दे मारी दिता जन्दा ऐ, तां सोची लियो के ओ किन्नें ओर बी पारी सजा दे काबल ओगन, जेस ने परमेसर दे पुत्तर गी पैरें कन्ने कुचलया ते करार दे खून गी, जेस थमां ओ पवित्र कित्ता गीया हा, अशोद्ध समझया ऐ, ते क्रपा दी आत्मा दी बेश्ती कित्ती। किके अस उसी जाननयां न, जेस ने आखया, “पलटा लेना मेरा कम ऐ, आऊँ गै बदला देगा।” ते पी ऐ, के “प्रभु अपने लोकें दा न्याय करग।” जिंदे परमेसर दे अथ्थें च पौना खतरनाक गल्ल ऐ। लेकन उनै पिछले दिनें गी याद करो, जिन्दे च तोस लो पाईयै दुखें दे बडे योद्द च टिके रे। कदें तां ए, के जियां के तोस निंदया ते कलेश बर्दाश ओई तमाशा बने, ते कदें कदें ए, के तोस उन्दे साझीदार ओए जिंदी दुर्दशा कित्ती जन्दी ऐ। किके तोस कैदीयें दे दोख च बी दुखी ओए, ते अपनी तन्न दौलत बी खुशी कन्ने लूटना दिती; ए समझयै के थुआड़े कोल एक ओर बी उतम ते मेशा रौने आली तन्न दौलत ऐ। एस आसतै अपनी इम्त नेई छुड़ो किके ओसदा फल बड़ा ऐ। किके तुसेंगी सबर करना जरुरी ऐ, तां जे परमेसर दी मर्जी गी पूरी करियै तोस ओदे बायदे दा फल पाओ। “किके ऊन बड़ा गै थुड़ा बेलै रेई गेदा ऐ जेलै औने आला औग ते चेर नेई लाग। ते मेरा तर्मी जन विश्वास कन्ने जिंदा रौग, ते जेकर ओ पिछें अटी जाग तां मेरा मन ओस कन्ने खोश नेई ओग।” लेकन अस अटने आले नेई, के नाश ओई जाचै लेकन विश्वास करने आले न, के प्राणें गी बचाचै। ऊन विश्वास आस कित्ती दी चीजें दा यकीन, ते नेई दिखी दी चीजें दा सबूत ऐ। किके इसै दे बारै च पुर्वजें गीं खरी गुआई दिती गेदी। विश्वास कन्ने गै अस जानी लेने न, के सारी सृष्टि दी रचना परमेसर दे वचन थमां ओई ऐ। एस लेई अस जे केछ बी दिखनयां न, ओ उनै चीजें कन्ने नेई बनया जिनेंगी दिखया नेई जाई सकदा ऐ। विश्वास कन्ने गै आदम दा पुत्तर हाबिल ने अपने बड्डे प्रा कैन थमां उत्तम कुर्बानी दा चढ़ावा चढ़ाया, ते उसै बलि थमां ओदे तर्मी ओनें दी गुआई बी दिती गेई, किके परमेसर ने ओसदी पेंट दे बारै च गुआई दिती; ते उसै थमां ओ मरने उपर बी अजें तकर गल्लां करदा ऐ। विश्वास कन्ने गै हनोक सोर्ग गी चुकी लेता गीया के मौत गी नेई दिखै, ते ओसदा पता नेई चलया, किके परमेसर ने उसी सोर्ग च जिन्दा चुकी लेता हा, ते ओदे चुके जाने थमां पैलैं ओसदी ए गुआई दिती गेई ही, के ओसने परमेसर गी खोश कित्ता ऐ। ते विश्वास बगैर उसी खोश करना अन ओना ऐ; किके परमेसर दे कोल औने आले गी विश्वास करना चाईदा के ओ ऐ, ते उसी सच्चाई कन्ने टूंडने आलें गी ओ प्रतिफल दिन्दा ऐ। विश्वास कन्ने गै नूह ने ओनें आली गल्लें दे बारै च जेड़ीयां ओस बेलै नेई लबदियां हियां, चतावनी पाईयै पक्ति कन्ने अपने कराने दे बचाओ आसतै जाज बनाया, ते ओस तरमी दा वारस ओया, जेड़ा विश्वास कन्ने ओंदा ऐ। विश्वास कन्ने गै अब्राहम जेसलै एक जगा जाने लेई बलाया गीया तां उक्म मनियै ऐसी जगा निकली गीया जिसी परमेसर उसी जैदाद च देने आला हा; ते ए नेई जानदा हा, के आऊँ कुत्थें जाना ऐ, तां बी निकली गीया। विश्वास कन्ने गै ओसने बायदा कित्ते दे देश चां, जियां पराए देश च परदेसी ओईयै रिया, इसहाक ते याकूब समेत, जेड़े ओदे कन्ने उसै बायदे दे वारस हे, तम्बू च वास कित्ता। किके ओ कैम कित्ती गेदी मनैद आले शैर दा इंतजार करदा हा, जेसदा रचने आला ते बनाने आला परमेसर ऐ। विश्वास कन्ने सारा ने अप्पुं बुड्डी ओनें उपर बी गर्भ तारण करने दी शक्ति पाई, किके ओस बायदा करने आले गी सच्चा जानया हा। एस कारन एक गै जन कन्ने, जेड़ा मरने दे करीब हा, अम्बर दे तारें ते समुंद्र दे कंडै दी रेत आला लेखा अनगिनत वंश पैदा ओए। ए सारे विश्वास दी गै आलत च मरे; ते उनै बायदा कित्ती दियां चीजां नेई थोइयां, लेकन उनेंगी दूरा दा दिखियै खोश ओए ते मन्नी लेता, के अस तरती उपर परदेसी ते बार दे रौने आले न जेड़े ऐसीयां-ऐसीयां गल्लां आखदे न, ओ परकट करदे न, के ओ अपने देश दी तलाश च न। ते जेस देश बिचा ओ निकली आए हे, जेकर ओसदा दवारा चेत्ता करदे तां उनेंगी बापस औने दा मौका हा। लेकन ओ एक उत्तम मतलब सोर्ग दे देश दी इच्छया च न; इसै आसतै परमेसर उन्दा परमेसर खुआने च उन्दे थमां नेई शर्मान्दा हा, किके ओसने उन्दे आसतै एक उतम शैर त्यार कित्ता ऐ। विश्वास कन्ने गै अब्राहम ने, परखे जाने दे बेलै च, अपने पुत्तर इसहाक गी बलि चढ़ाई, ते जेस ने बायदा गी सच्च मन्ने दा हा ते जेस कन्ने ए आखे गेदा हा, “इसहाक थमां गै तेरा बैंश खुआया जाग,” उवै अपने इको-एक पुत्तर गी बलि चढ़ान लगया। किके ओसने मन्नी लेता, के परमेसर शक्ति आला ऐ, के इसहाक गी मरें बिचा जिंदा करै; एस आसतै उन्दे बिचा गै मसाल दी रीति उपर ओ उसी पी थुआ। विश्वास कन्ने गै इसहाक ने अपने पुत्तर याकूब ते एसाव गी औने आलीं गल्लें दे बारै च अशीर्वाद दित्ती। विश्वास कन्ने गै याकूब ने मरदे बेलै युसूफ दे दौनीं पुत्रें बिचा एक-एक गी अशीर्वाद दित्ती, ते अपनी सोटी दे सिरे दा सहारा लेईयै परमेसर दी अराधना कित्ती। विश्वास कन्ने गै युसूफ ने, जेसलै ओ मरने उपर हा, तां इस्राएल दी औलाद गी निकलने दी चर्चा पूरे परोसे कन्ने कित्ती, ते अपनी अड्डीयें दे बारै च ए उक्म दित्ता के ओ उनेंगी अपने कन्ने लेई जान। विश्वास कन्ने गै मूसा दे मां प्यो ने उसी, पैदा ओनें दे बाद त्ररै मिने तकर छपाली रखया, किके उनै दिखया के बच्चा सोना ऐ, ते ओ राजा दे उक्म कोलां नेई डरे। विश्वास कन्ने गै मूसा ने सयाने ओईयै फिरौन राजा दी कुड़ी दा पुत्तर खुआने थमां मना कित्ता एस आसतै के उसी पाप च थुड़े देन दा सोख करने थमां परमेसर दे लोकें कन्ने दोख पोगना मता उत्तम लगया। ते ओसने मसीह दे लेई निंदया सैने आसतै मिस्र दे पणडार थमां बड़ा तन समझया, किके ओसदी अखीयाँ फल मिलने दी आस च लगी दी हियां। विश्वास कन्ने गै राजा दे गुस्सै थमां नेई डरियै ओसने मिस्र गी छुड़ी दिता, किके ओ अन दिखे परमेसर गी मनो दिखदे ओई टिका दा रिया। विश्वास कन्ने गै ओसने फसह दा त्यार ते खून छेड़कने दी मूसा दी विधि मन्नी, के जेठे पुत्रें दा नाश करने आला परमेसर इस्राएलियें उपर अथ्थ नेई पा। विश्वास कन्ने गै इस्राएल दे लोक लाल समुंद्र दे पार ऐसे गै, जियां सुक्की तरती उपर चलदे न; ते जेसलै मिस्रीयैं उयांगै करना चाया तां सारे डूबी मरे। विश्वास कन्ने गै यरीहो दे शैर दी कंद, जेसलै ओ सत देन तकर ओसदा चक्कर लाइ चुके, तां ओ डिगी पेई। विश्वास कन्ने गै राहाब वेश्या परमेसर दा उक्म नेई मनने आलें दे कन्ने नाश नेई ओई, इसै आसतै के ओस पेदियें गी शान्ति कन्ने यरीहो दे शैर च रखे दा हा। ऊन ओर के आखने दी जरुरत ऐ? किके बेला नेई रिया, के न्यायी गिदोंन दा, ते बाराक ते न्यायी शिमशोंन दा, ते न्यायी यिफतह दा, ते राजा दाऊद ते शमूएल पविख्वक्ता दा, ते ओर पविखवक्तां दा बयान करां। इनें विश्वास दे गै थमां लाके जीते; तर्म दे कम कित्ते; बायदा कित्ती दियां चीजां आसल कित्तियां; शेरें दे मुंह बंद कित्ते; अग्गी दी ज्वाला गी ठंडा कित्ता; तलवार दी तार थमां बची निकले; कमजोरी च तकड़े ओए; योद्द च योद्दे निकले; दुए देशें दी फौजें गी मारी नसाया। केछ जनांनीयें विश्वास क्न्ने अपने मरें दें गी पी जिंदा दिखया; किन्नें ते मार खंदे-खंदे मरी गै, ते कैद चा छुटकारा नेई चाया, एस आसतै के उत्तम दवारा जिंदे ओनें दे पागीदार ओचै। केछ लोक तां मजाक च डुआए जाने; ते कोड़े खाणे; वरन बन्ने जाने; ते कैद च सुटने क्न्ने परखे गै। उन्दे उपर पत्थर मारे गै; आरे कन्ने चीरे गै; उन्दी परिख्या कित्ती गेई; तलवार कन्ने मारे गै; ओ गरीबी च, ते कलेश च, ते दोख पोगदे ओई पिड्डें ते बकरयें दी खल्लें च पांदे ओई, इत्त्थैं-उत्थें पड़कदे रे; ते जंगलें, ते पाड़ें, ते गुफें च, ते तरती दी दराड़ें च पड़कदे फिरे। दुनिया उन्दे काबल नेई ही। विश्वास थमां गै इनें सारीयें गल्लें दे बारै च खरी गुआई दिती गेई, तां बी उनेंगी बायदा कित्ती दी चीज नेई मिली। किके परमेसर ने साड़े आसतै पैलैं दी गै एक उत्तम गल्ल पक्की कित्ती, के ओ साड़े बगैर सेध आले पासेगी नेई पुज्जै। एस कारन के गुआऐं दा ऐसा बड़ा बदल असेंगी केरे दा ऐ, तां आओ, अस अर एक रोकने आली चीज, ते अगें दौडने छा रोकने आले पाप गी दूर करियै, ओ दौड़ जेस च असैं दौड़ना ऐ, सबर कन्ने दौड़चै, ते विश्वास दे कर्ता ते सेध करने आले यीशु आली बखी तकदे रौचै, जेस ने ओस खुशी आसतै जेड़ी ओदे अगें रखी दी ही, शर्म दी केछ फिकर नेई करदे ओई, सूली दा दोख चेलया, ते परमेसर दे सिहासन दे सज्जी बखी जाई बैठा। एस आसतै ओस उपर त्यान दियो, जेस ने अपने वरोध च पापियें दा इन्ना बड़ा वरोध सैई लेता के तोस नराश ओईयै इम्त नेई छुड़ी दियो। तुसें पाप कन्ने लड़दे ओई ओस कन्ने ऐसी लड़ाई नेई कित्ती, के लोकें तुसेंगी अत्या करी दित्ता उवै, ते तोस ओस शिखया गी, जेड़ी तुसेंगी पुत्रें आला लेखा दिती जन्दी ऐ, पूली गै ओ; “ए मेरे पुत्तर, प्रभु दी सजा गी सौखी गल्ल नेई समझ, ते जेसलै ओ तुगी निखरै तां इम्त नेई छोड़। किके प्रभु, जेस कन्ने प्यार करदा ऐ, उसी ओ सुधारदा बी ऐ, ते जिसी पुत्तर समझदा ऐ, उसी ढणड़े बी मारदा ऐ।” तोस दोख गी पिता दी चेड़क समझीयै सैई लियो; परमेसर तुसेंगी पुत्तर समझीयै थुआड़े कन्ने सलूक करदा ऐ। ओ केड़ा पुत्तर ऐ जेस गी पिता नेई चेड़कै? जेकर ओ अपने पिता दी चेड़क जेसदे पागीदार सारे ओदे न, थुआड़ी चेडक नेई ओई, तां तोस ओदे पुत्तर नेई, पर ब्यभिचार दी औलाद ओए। पी जेसलै के साड़े शरीरक पिता बी असेंगी निखरदे हे, तान असैं उन्दा आदर कित्ता, तां के आत्मा दे पिता परमेसर दे ओर बी दीन नेई रौचै जेस कन्ने अस जिंदे रौचै। साड़े एस तरती दे पिता तां अपनी-अपनी समझ दे मताबक थुड़े दिनें आसतै निखरदे न, लेकन परमेसर तां साड़े फायदे आसतै करदा ऐ, के अस बी ओसदी पवित्रता दे पागीदार ओई जाचै। ते एस बेलै च अर चाली दी चेड़क क्न्ने नन्द नेई, पर बसोस दी गै गल्ल लगती ऐ, तां बी जेड़े उसी बर्दाश-बर्दाश पक्के ओई गेदे न, बाद च उनेंगी चैन कन्ने तर्म दा फल मिलदा ऐ। एस आसतै टीले अथ्थें गी ते कमजोर गोडें गी सीधा करो, ते जेस चाल च चलना ऐ ओदा रस्ता सीधा बनाओ, के लंगड़ा पड़की नेई जा, लेकन पला चंगा ओई जा। सारें कन्ने मेल मलाप रखो, ते ओस पवित्रता दे खोजी ओई जाओ जेसदे बगैर कोई बी प्रभु गी कदें बी नेई दिखी सकग। ते त्यान कन्ने दिखदे रवो, ऐसा नेई उवै, के कोई परमेसर दी क्रपा थमां दूर रेई जा, जां कोई कौड़ी जड़ निकलियै दोख दियै, ते ओदे थमां मते सारे लोग बिगड़ी जान। ऐसा नेई उवै, के कोई जन व्यभिचारी, जां अब्राहम दे पोत्रू एसाव आला लेखा अतरमी ओई जा, जेस ने एक बार दी रुट्टी दे बदले अपने पहिलोठे ओनें दा औदा बेची दिता। तोस जांनदे ओ, के बाद च जेसलै ओसने अपने पिता दी आशीष मंगना चाई, तां ओ नां काबल गिनया गीया, ते अथरू कढी-कढी मंगने पर बी उसी मन गी फेरने दा मौका नेई मिलया। तोस तां ओस सीनै पाड़ दे ओ, जेड़ा छूता जाई सकदा हा, ते अग्गी कन्ने तप्पे दा हा, ते काला बदल, ते न्हेरा, ते अंधी दे कोल, ते तुरही दी बाज, ते बोलने आले दे ऐसी बाज दे कोल नेई आए, जेसदे सुनने आलें अर्ज कित्ती के, ऊन साड़े कन्ने ओर गल्लां नेई कित्तियां जांन। किके ओ ओस उक्म गी नेई सैई सक्के “जेकर कोई पशु ओस सीनै पाड़ गी बी छुऐ, तां ओस उपर पत्थर मारी दिते जांन।” ते ओ दर्शन ऐसा डरावना हा, के मूसा ने आखया, “आऊँ मता डरे करना ते क्मबाना ऐ।” लेकन तोस सिय्योन दे पाड़ दे कोल, ते जिंदे परमेसर दे शैर, सोर्ग देश यरूशलेम दे कोल ते लखां सोर्गदूत खुशीयां मनांदे न ते उनै पहिलोठें दी आम सभा ते कलीसिया, जिंदे नां सोर्ग च लिखे दे न, ते सबनीं दा न्यायी परमेसर दे कोल, ते सेध कित्ते गेदे तर्मियें दियां आत्मा, ते नमें करार दे बचोले यीशु, ते छड़काव दे ओस खून दे कोल आए ओ, जेड़ा हाबिल दे खून थमां उत्तम गल्लां करदा ऐ। चकने रवो, ते ओस आखने आले कोलां मुंह नेई फेरो, किके ओ इस्राएल दे लोक जेसलै तरती उपर दे चतावनी देने आले थमां मुंह नेई मोड़ीयै बची नेई सक्के, तां अस सोर्ग चा चतावनी देने आले कोलां मुंह मोड़ीयै कियां बची सकगे? ओस बेलै तां परमेसर ने सीनै पाड थमां अपनी बाज क्न्ने तरती गी लाइ दिता, लेकन ऊन ओसने ए बायदा कित्ती ऐ, “एक बार पी आऊँ नां सेर्फ तरती गी वरन अम्बर गी बी लाइ देगा।” ते ए खास गल्ल एक बार पी एस गल्ल गी परकट करदी ऐ, के जेड़ीयां चीजां लाइयां जंदियां न, ओ रची दियां ओनें दे कारन टली जागन; तां जे जेड़ीयां चीजां लाइयां नेई जंदियां, ओ अटल बनी दियां रौन। एस कारन अस एस राज गी पाईयै जेड़ा इलने आला नेई, ते ओस क्रपा गी अपने अथ्थां चा नेई जान दियो, जेस थमां अस पक्ति, ते डर क्न्ने, परमेसर दी ऐसी अराधना करी सकनयां न जेस छा ओ खोश ओंदा ऐ; किके साड़ा परमेसर पस्म करने आली अग्ग ऐ। पाईचारे दे प्रेम च बने दे रवो। बखलें दा आदर-खात्र करना नेई पुलियो, किके एस थमां कन्ने लोकें सोर्गदूतें दा अनजाने च आदर खातर कित्ता ऐ। कैदीयें दा ऐसा ख्याल करो, के समझो तोस बी उन्दे क्न्ने कैदखाने ओ, ते जिंदे कन्ने बुरा सलूक कित्ता जन्दा ऐ, उन्दा बी ए समझीयै ख्याल करो, के साड़ी गै जिंदु दे अंग न। ब्याह सारें च आदर दी गल्ल समझी जा, ते ब्याह दा बशेंन निर्मल रवै, किके परमेसर ब्यभिचारयें, ते पराई जनानी गी दिखने आलें दा न्याय करग। थुआड़े सवाव च लालच नेई उवै, ते जे केछ थुआड़े कोल ऐ, उसै कन्ने गै संदोख करो; किके परमेसर ने अप्पुं गै आखे दा ऐ, “आऊँ तुगी कदें बी नेई छुड़गा, ते नां कदें त्यागगा।” एस आसतै अस परोसे कन्ने आखनयां न, “प्रभु मेरा मददगार ऐ, आऊँ नेई डरगा; मनुक्ख मेरा के करी सकदा ऐ?” जेड़े थुआड़े अगबें हे, ते जिनैं तुसेंगी परमेसर दा वचन सनाया ऐ, उन्दा चेता करो; ते त्यान कन्ने उन्दे चाल-चलन गी दिखियै उन्दे विश्वास दी नकल करो। यीशु मसीह कल ते अज्ज ते योग-योग आसतै इको जियां ऐ। केई केसम दियें ते बखरीयें शिख्यें थमां नेई परमाए जाओ, किके मन गी क्रपा कन्ने मजबूत रौना पला ऐ, नां गै उनै खाणे पीने आलियें चीजें थमां केछ फायदा ओया जीनें, छड़ा उन्दे उपर गै दे दिता ऐ। साड़ी एक ऐसी बेदी ऐ, जेस चा खाणे दा आक्क उनै लोकें गी नेई, जेड़े तम्बू दी सेवा करदे न। किके जिनैं डंगरें दा खून महायाजक पाप-बलि आसतै पवित्र जगै च लेई जन्दा ऐ, उन्दा शरीर तम्बू दे बार जालया जन्दा ऐ। एसकरी, यीशु ने बी लोकें गी अपने गै खून थमां पवित्र करने आसतै यरुश्लेम दे बार सूलीयै उपर दोख चेलया। एस आसतै आओ, अस ओस निंदाया गी जेड़ी युशी ने सूलीयै उपर यरूशलेम दे बार चेली अपने उपर लेचै। किके इत्त्थैं साड़ा कोई मेशा दा कर नेई, वरन अस एक औने आले शैर दी तलाश च न। एस आसतै अस ओदे थमां स्तुति आला लेखा कुर्बानी, मतलब उनै ओठें दा फल जेड़े ओदे नां गी अंगीकार करदे न, परमेसर आसतै मेशा लेई चढावा चढ़ांदे रौचै। पलाई करना ते खुशी क्न्ने देना नेई पुलियो, किके परमेसर ऐसी कुर्बानी कन्ने खोश ओंदा ऐ। अपने अगबें दा उक्म मनो; ते उन्दे दीन रवो, किके ओ उन्दे आला लेखा थुआड़े प्राणें आसतै बिजे दे रौंदे, जिनैं लेखा देना पौग; के ओ ए कम खुशी कन्ने करन, नां दुखी ओईयै, किके एस आलत च तुसेंगी कोई फायदा नेई। साड़े आसतै प्रार्थना करदे रवो, किके असेंगी परोसा ऐ, के साड़ी अन्तर आत्मा शोद्ध ऐ; ते अस सारीयें गल्लें च खरी चाल चलना चानयां न। प्रार्थना करने आसतै आऊँ तुसेंगी ओर बी जोश दिना ऐं, तां जे आऊँ तौला गै थुआड़े कोल पी आई सक्कां। ऊन शान्ति देने आला परमेसर, जेड़ा साड़े प्रभु यीशु गी मतलब पिड्डें दा बड़ा राखी करने आला ऐ मेशा दे करार दे खून दे गुणें कन्ने मरें दें बिचा जिंदा करियै लेई आया, तुसेंगी ओ अर एक पली गल्ल च सेध करै, जेस कन्ने तोस ओसदी मर्जी पूरी करो, ते जे केछ उसी छैल लगदा ऐ, उसी यीशु मसीह थमां साड़े च पूरा करै। ओसदी मैमा योग-योग ओंदी रवै। आमीन। ए विश्वासी प्राओ, आऊँ थुआड़े कन्ने अर्ज करना ऐं, के एस शिखया दी गल्लें गी सैई लियो, किके मैं तुसेंगी सारीयें गल्लें दे नचोड़ च लिखे दा ऐ। तोस ए समझी लियो के तीमुथियुस, साड़ा प्रा कैद चा छोड्की गेदा ऐ ते जेकर ओ तौला आई गीया, तां आऊँ ओदे कन्ने आईयै थुआड़े कन्ने मुलाका त करगा। अपने सारें अगबें ते सारे पवित्र लोकें गी नमस्ते बोलो। इतालिया दे रौने आले तुसेंगी नमस्ते बोलदे न। थुआड़े सबनी उपर परमेसर दी क्रपा ओंदी रवै। आमीन। परमेसर दे ते प्रभु यीशु मसीह दे दास याकूब थमां उनै बारें गोत्रें गी जेड़े तितर-बितर ओईयै रौंदे न नमश्कार पूजे। मसीह च मेरे प्राओं, जेसलें तोस कई केसम दी परिखीयें च पवो, तां ओस बेलै गी पूरी खुशी दी गल्ल समझो, एसकरी तोस जानदे गै ओ, के थुआड़े बश्वास दी परख कित्ती जाने कन्ने सबर पैदा ओंदी ऐ। लेकन तोस सारीयें गल्लें च सबर करना सिखो, तां जे तोस आत्मिकता च सयाने ते सेध ओई जाओ, के थुआड़े बेच कुसे अच्छी गल्ल दी बी कमी नेई रवै। लेकन जेकर थुआड़े बिचा कुसे गी दमाक दी कमी उवै तां परमेसर थमां मंगै, जेड़ा बगैर लामां दिते दे सबनी गी खुशी कन्ने दिंदा ऐ, ते उसी दमाग दित्ता जाग। लेकन विश्वास कन्ने मंगो, ते केछ शक नेई करो; किके शक करने आला समुंद्र दी लैरें आला लेखा ऐ, जेड़ी अवा कन्ने रुढ़दी ते उछलदी ऐ। ए जेया मनुक्ख ए नेई समझै के मिकी प्रभु थमां केछ मिलग ओ मनुक्ख दों मनें च पेदा ऐ, ते अपनी सारीयें गल्लें च चैंचल ऐ। विश्वासी दीन प्रा अपने उच्चे ओदे उपर कमंड करै ते खोश उवै के परमेसर ने ओदा आदर कित्ता ऐ। ते मीर मानु अपनी दीनगी दी आलत उपर; किके ओ काह दे फोल्ल आला लेखा मुकी जाग। किके सूरज चढ़दे गै कड़ाके दी तोप्प पौंदी ऐ ते काह गी सकाई दिंदी ऐ, ते ओसदा फोल्ल चढ़ी जंदा ऐ, ते ओदी सुन्दरता मुकी जन्दी ऐ। इसै चाली मीर विश्वासी बी अपने रस्ते उपर चलदे-चलदे मिट्टी कन्ने मिली जाग। तन्न ऐ ओ मनुक्ख, जेड़ा परिख्या च टिका रौंदा ऐ; किके ओ विश्वास च खरा निकलियै जिंदड़ी दा ओ मोकट पाग, जेसदा बायदा परमेसर ने अपने प्यार करने आलें कन्ने कित्ते दा ऐ। जेसलै कुसे दी परिख्या उवै, तां ओ ए नेई आखे के मेरी परिख्या परमेसर थमां ओंदी ऐ; किके नां गै बुरी गल्लें थमां परमेसर दी परिख्या ओई सकदी ऐ, ते नां गै ओ कुसे दी परिख्या अप्पुं करदा ऐ। लेकन अर एक मनुक्ख अपनी गै दुष्ट इच्छै कोलां खचोइयै ते फसीयै परखै च पौंदा ऐ। पी इच्छया गर्भवती ओईयै पाप गी जन्म दिन्दी ऐ ते पाप जेसलै बदी जांदा ऐ तां मौत गी पैदा करदा ऐ। ए मेरे प्यारे विश्वासी प्राओ, तोखा नेई खायो। किके अर एक छैल वरदान ते अर एक बदियै दान परमेसर पिता थमां उपर दा ऐ, ते लोईं दे पिता थमां मिलदा ऐ, जेस च नां ते कोई अदली-बदली ओई सकदी ऐ, ते नां अदल-बदल दे कारन ओस उपर न्हेरे दी छाऊं पौंदी ऐ। ओसने अपनी गै मर्जी कन्ने असेंगी सच्चाई दे वचन कन्ने जन्म दित्ता, तां जे अस ओसदी बनाई दियां चीजें बिचा पैले फल आला लेखा ओचै। ए मेरे प्यारे विश्वासी प्राओ, ए गल्ल तोस जानी लियो; अर एक मनुक्ख सुननें आसतै तौला ते बोलने च आसता ते गुस्सै च ठंडा उवै, किके मनुक्ख दा गुस्सा परमेसर दे तर्म गी पूरा नेई करी सकदा। इसै आसतै सारी दिले दी मैल ते बददी बैर-पाव गी दूर करियै, ओस परमेसर दे वचन गी लीमी कन्ने लेई लियो जेड़ा दिले च राया गीया ते जेड़ा थुआड़े प्राणें गी बचाई सकदा ऐ। लेकन परमेसर के वचन दा पालन करने आले बनो, ते सेर्फ सुननें आले गै नेई जेड़े अपने आप गी तोखा दिंदे न। किके जेड़ा कोई वचन दा सुननें आला उवै, ते ओस उपर चलने आला नेई उवै, तां ओ ओस मनुक्ख आला लेखा ऐ जेड़ा आम तोर अपना मुंह शीशे च दिखदा ऐ। एसकरी के ओ अपने आप गी दिखियै चली जन्दा ते फौरन पूली जन्दा ऐ के आऊँ के नेया हा। लेकन जेड़ा मनुक्ख अजादी दी सेध कनून उपर त्यान दिन्दा रौंदा ऐ, ओ अपने कम च एस आसतै वरकत पाग के ओ सुनीयै पुलदा नेई लेकन उवै जियां गै कम करदा ऐ। जेकर कोई अपने आप गी पगत समझै, ते अपनी जिभ उपर लगांम नेई ला, लेकन अपने दिले गी तोखा दियै, तां ओसदी पगती बेकार ऐ। साड़े परमेसर पिता दे कोल निष्कलंक ते साफ़ पगती ए ऐ, के अनाथें ते विधवें दे दोख च उन्दी सम्बाल लेचै, ते अपने आप गी दुनिया दे दुष्ट कम्में थमां शोद्ध रखचै। ए मेरे प्राओ, साड़े मैमा योकत प्रभु यीशु मसीह दा विश्वास थुआड़े च तरफदारी कन्ने नेई उवै। एक मनुक्ख सुने दे छल्ले ते छैल कपड़े लाईयै थूआडी संगत च अवै, ते एक गरीब बी मैले कचैलें कपड़े लाईयै अवै, ते तोस ओस छैल कपड़े आले गी त्यांन क्न्ने दिखियै आखो, “तोस इत्थैं छैल जगै बैठो,” ते ओस गरीब गी आखो, “तू उत्थें खड़ोते दा रो,” जां “मेरे पैरें कोल पूञाँ बेई जा।” ते के तुसें अप्पुं बिचें पेद पाव नेई कित्ता ते बुरे वचार कन्ने न्याय करने आले नेई बनें? ए मेरे प्यारे प्राओ, सुनो! के परमेसर ने एस दुनिया दे गरीबें गी नेई चुनयां के विश्वास च मीर ते ओस राज दे आक्दार ओंन, जेसदा बायदा ओसने उन्दे कन्ने कित्ते दा ऐ जेड़े ओस कन्ने प्यार करदे न? लेकन तुसें ओस गरीब दी बेशती कित्ती। के मीर विश्वासी लोग थुआड़े उपर अत्याचार नेई करदे ते के उवै गै तुसेंगी कचैरीयें च कसीटी-कसीटी नेई लेई जन्दे? के ओ ओस आदर आले नां दी निंदया नेई करदे जेसदे तोस आखे जन्दे ओ? तां बी जेकर तोस पवित्र शास्त्र दे एस वचन दे मताबक, “तू अपने गुआंडी कन्ने अपने जेया प्यार करें,” सचें गै ओस राज दे कनून गी पूरा करदे ओ, तां सेई गै करदे ओ। लेकन जेकर तोस तरफदारी करदे ओ, तां पाप करदे ओ; ते कनून तुसेंगी पापी खुआन्दा ऐ। किके जेड़ा कोई सारे कनून दा पालन करदा ऐ लेकन एक गै गल्ल च शुडकी जा तां ओ सारीयें गल्लें च कसुरबार ओई चुके दा ऐ। एसकरी के जेस ने ए आखया, “तू ब्यभिचार नेई करयां” उसै गै एबी आखया, “तू अत्या नेई करयां,” एसकरी जेकर तो ब्यभिचार तां नेई कित्ता, अत्या कित्ती तां बी तू कनून गी टालने आला बनया। तोस उनै लोकें आला लेखा वचन बोलो, ते कम बी करो, जिंदा न्याय अजादी दे कनून दे मताबक ओग। किके जेस ने दया नेई कित्ती, ओसदा न्याय बगैर दया दे ओग; दया न्याय उपर जय पांदी ऐ। ए मेरे विश्वासी पराओ, जेकर कोई आखे के मिकी प्रभु यीशु मसीह च विश्वास ऐ लेकन ओ कर्म नेई करदा उवै, तां एस दा के फायदा? के ए जेया विश्वास उसी बचाई सकदा दा ऐ? जेकर कोई प्रा जां पैन बिना कपड़े दे ओंन, ते उनेंगी अर रोज रुट्टी दी थोड उवै, ते थुआड़े बिचा कोई उनेंगी आखे, “खुशी कन्ने जाओ, तोस गर्म ते रज्जे दे रवो,” लेकन जेड़ीयां चीजां जिंदु आसतै जरुरी न ओ उनेंगी नेई दे, तां के फायदा? उयांगै विश्वास बी, जेकर अच्छे कर्म कन्ने नेई उवै तां ओ अपने सभह बेच मरे दा ऐ। बरना कोई आखी सकदा ऐ, “तुगी विश्वास ऐ, ते आऊँ अच्छे कर्म करना ऐं।” मगर आऊँ आखना ऐं तू अपना विश्वास मिकी कर्म दे बगैर साबत करियै दस; ते आऊँ अपना विश्वास अपने अच्छे कर्म क्न्ने तुगी दसगा। तुगी विश्वास ऐ के एक गै परमेसर ऐ; तू ठीक करना ऐ। दोष्टआत्मायें बी विश्वास करदीयां न, ते परमेसर दे अगें कम्बदीयां न। लेकन ए मुर्ख मानु, के तू एबी नेई जानदा के अच्छे कर्म दे बगैर विश्वास बेकार ऐ, जेसलै साड़े पिता अब्राहम ने अपने पुत्तर इसहाक गी बेदी उपर चढ़ाया, तां के ओ कर्मे कन्ने तर्मी नेई बनया हा? एस आसतै तो दिखी लेता के विश्वास ने ओदे कर्मे कन्ने मिलीयै प्रभाव पादा ऐ, ते ओदे कर्मे कन्ने विश्वास सेध ओया ते पवित्र शास्त्र दा ए वचन पूरा ओया; “अब्राहम ने परमेसर दा विश्वास कित्ता, ते ए ओस आसतै तरमी गिनया गीया,” ते ओ परमेसर दा मित्र आखया गीया। एसकरी तुसें दिखी लेता के मनुक्ख सेर्फ विश्वास कन्ने गै नेई, बरना कर्मे कन्ने बी तर्मी ठैरदा ऐ। उयांगै राहाब वेश्या बी, जेसलै ओसने परमेसर दे दूतें गी अपने कर च तुआरया, ते दुए रस्ते थमां विदा कित्ता, तां के ओ कर्मे कन्ने तर्मी नेई बनी? जियां जेंद आत्मा दे बगैर मरी दी ऐ, उयांगै विश्वास बी अच्छे कर्म दे बगैर मरे दा ऐ। ए मेरे विश्वासी प्राओ, थुआड़े बिचा मते परमेसर दे वचन दे गुरु नेई बनन, किके तोस जांनदे ओ, के असैं गुरूओं दा ओर बी सख्ती कन्ने न्याय कित्ता जाग। एस लेई के अस सारे केई बार ठोकर खनयां जेड़ा कोई अपने वचन च ठोकर नेई खंदा, उवै तां सेध मनुक्ख ऐ; ते सारी जिंदु उपर बी लगांम लाइ सकदा ऐ। जेलै अस अपने वश च करने आसतै कोड़े दे मुंह च लगांम पानयां न, तां अस उन्दी सारी जेंद गी बी मोड़ी सकनयां न। दिखो, चाज बी, आलां के एड्डे बड्डे ओदे न, ते तेज अवा कन्ने चलाए जन्दे न, तां बी एक निक्के जे चप्पू क्न्ने चलाने आले दी मर्जी दे मताबाक मोड़े जन्दे न। उयांगै जिभ बी एक निक्का जीया अंग ऐ ते बड्डीयां-बड्डीयां फौड़ां मारदी ऐ। दिखो कियां, थुडी जेई अग्ग कन्ने बड्डे जंगल च अग्ग लगी जन्दी ऐ। जिभ बी एक अग्ग ऐ, जिभ साड़ी जिंदु दे अंगें च बड़ी बराई दा एक पणडार ऐ, ते सारी जेंद उपर दाग लांदी ऐ, ते जिंदड़ी दे चकर च अग्ग लाइ दिन्दी ऐ, ते नरक दे कोण्ड दी अग्ग च जलदी रौंदी ऐ। किके अर किसम दे जंगली-जानबर, पैंछी, ते पूञाँ चलने आले जिव-जेंतु, ते जल च रौने आले जिव तां मनुक्ख जाती दे वश च ओई सकदे न ते ओई बी गेदे न। लेकन जिभ गी मनुक्खें बिचा कोई बी वश च नेई करी सकदा; ओ एक ऐसी बला ऐ जेड़ी कदें खड़ोंदी गै नेई, ओ प्राण लेने आले जैर कन्ने परोची दी ऐ। इसै कन्ने अस प्रभु ते पिता परमेसर दी स्तुति करनयां न, ते इसै कन्ने मनुक्खें गी जेड़े परमेसर दे आला लेखा च पैदा ओदे न श्राप दिंदे न। एक गै मुंह बिचा तन्वाद ते श्राप दुए निकलदे न, ए मेरे प्राओ, ऐसा नेई ओना चाईदा। के चशमें दे एक गै मुंह बिचा मीठा ते कौड़ा पानी दुए निकलदे न? ए मेरे प्राओ, के अंजीर दे बूट्टे च जैतून, जां दाख दी बेल च अंजीर लगी सकदे न? उयांगै कौड़े चशमें चा मिट्ठा पानी नेई निकली सकदा। थुआड़े च ज्ञानवान ते समझदार कोन ऐ? जेड़ा ऐसा उवै ओ अपने कम्में गी अच्छी चाल चालन थमां ओस लिमगी कन्ने परकट करै जेड़ी अक्ल कन्ने पैदा ओंदी ऐ। लेकन जेकर तोस अपने-अपने मन च कौड़ी जलन ते मतलबी ओदे ओ, तां फौड़ां नेई मारनीयां ते नेई गै सच्चाई दे खलाफ चुठ बोलना। ए ज्ञान ओ नेईयै जेड़ा सोर्ग चा उतरदा ऐ, बरना संसार आला, ते शरीरिक, ते शतानी ऐ। एसकरी के जिथें जलन ते वरोध ओंदा ऐ, उत्थें बछोडा ते अर किसम दा पैड़ा कम बी ओंदा ऐ। लेकन जेड़ा ज्ञान सोर्ग चा ओंदा ऐ ओ पैलैं तां पवित्र ओंदा ऐ पी मिलनसार, नरम ते खुले मन आला ते दया, ते अच्छे फलें कन्ने लदे दा ते तरफदार ते कपट दे बगैर ओंदा ऐ। ते मलाप कराने आलें आसतै तार्मिकता दा फल शांति कन्ने राया जंदा ऐ। थुआड़े च लड़ाईयां ते चगड़े कुत्थुआं आई गै? के उनै सोख ते ऐश दी इच्छा कन्ने नेई जेड़े थुआड़े मने च लड़दे-पीड़दे न? तोस खुआश रखदे ओ, ते तुसेंगी मिलदा नेई; तोस अत्या ते दुए क्न्ने जलन करदे ओ, ते केछ आसल नेई करी सकदे; तोस चगड़दे ते लड़दे ओ। तुसेंगी एस लेई नेई मिलदा, के तोस परमेसर कोलां मंगदे नेई। तोस मंगदे ओ ते तुसेंगी मिलदा नेई, एसकरी के बुरी इच्छया कन्ने मंगदे ओ, तां जे अपने पौग-पलास च डुआई दियो। ए बेईमान बीश्वासियो, के तोस नेई जांनदे के दुनियां दी चीजें कन्ने दोस्ती करनी परमेसर कन्ने बैर करना ऐ? एस आसतै जेड़ा कोई दुनिया दा दोस्त बनना चांदा ऐ, ओ अपने आप गी परमेसर दा बैरी बनांदा ऐ। के तोस ए समझदे ओ, के पवित्र शास्त्र ऐंमें गै आखदा ऐ? “जेस पवित्र आत्मा गी ओसने साड़े अन्दर बसाया ऐ, के ओ ऐसी खुआश रखदा ऐ, जेसदा नतीजा जलन उवै?” परमेसर तां ओर बी क्रपा दिंदा ऐ; इसै कारन पवित्र शास्त्र च ए लिखे दा ऐ, “परमेसर कमंडीयें दा वरोध करदा ऐ, लेकन लीमें दे उपर रैम करदा ऐ।” एसकरी परमेसर दे दीन ओई जाओ; ते शतान दा मकाबला करो, तां ओ थुआड़े थमां नस्सी जाग। परमेसर दे कोल आओ, ते ओ बी थुआड़े कोल औग। ए पापियो, अपने अथ्थ साफ़ करो; ते ए दो मने आलयो अपने दिले गी पवित्र करो। अपने पाप दे कारन दुखी उओ, ते बसोस करो, ते रुओ, थुआड़ा असनां बसोस बेच ते थूआडी खुशी दुआसी च बदली जा। प्रभु दे सामने दीन बनो, ते ओ तुसेंगी उच्चा करग। ए प्राओ, एक दुए दे खलाफ नेई बोलो, जेड़ा अपने प्रा दे खलाफ बोलदा ऐ, जां प्रा उपर दोष लांदा ऐ, ओ कनून दे खलाफ ओंदा ऐ, ते तू कनून गी दोष लांदा ऐ, तां कनून उपर चलने आला नेई, लेकन ओस उपर न्यायी बनया ऐ। कनून देने आला ते न्याय करने आला तां एक गै ऐ, जिसी बचाने ते नाश करने दी शक्ति ऐ; लेकन तू कोन ऐ, जेड़ा अपने गुआंडी उपर दोष लांना ऐ? तोस जेड़े ए आखदे ओ, “अज्ज जां कल अस कुसे ओर शैर च जाईयै एक साल ओर गजारगे, ते वपार करियै फायदा कमागे।” लेकन ए नेई जानदे के कल के ओग। सुनी ते लैओ, थूआडी जिंदड़ी ऐ गै के? तोस ते तोंध आला लेखा ओ, जेड़ी थुड़े चेर लबदी ऐ, पी गोप्प ओई जन्दी ऐ। एस लेई एस दे ओलटा तुसें ए आ आखना चाईदा, “जेकर प्रभु चा तां अस जिन्दे रौगे, ते ए जां ओ कम बी करगे।” लेकन ऊन तोस अपनीयां फौड़ां मारने लेई अपनी नजर च कमंड करदे ओ; ए जेया सारा कमंड पैड़ा ओंदा ऐ। एस लेई जेड़ा कोई पलाई करना जानदा ऐ ते नेई करदा, ओ ओस बासतै पाप ऐ। ए मीर लोको सुनी ते लेयो, तोस अपने औने आलें कलेश उपर करलाई-करलाईयै रुओ। थूआडी तन दौलत नष्ट ओई गेई ते थुआड़े कपड़े गी कीड़े खाई गेदे न। थुआड़े सुनें ते चांदी च जंग लगी गेदी ऐ; ते ओ जंग थुआड़े वरोध च गुवाई देग, ते अग्ग आला लेखा थुआड़े मास खाई जाग तुसें खीरी दे योग च तन किटठा कित्ता ऐ। दिखो, जिनैं मजदूरें थुआड़े खेतर दी बाडी कित्ती, उन्दी ओ मजदूरी जेड़ी तुसें तोखा देईयै रखी लेई ऐ, करला करदी ऐ, ते बाडी करने आलें दी दुआई, सैना दे प्रभु दे कन तकर सुनची गेदी ऐ। तोस तरती उपर ठाठ-वाठ च जियां दे ओ ते बड़ा गै सोख पोगया; तुसें एस मरने दे देन आसतै अपने दिले दा पालन पोषण करियै उसी मुटा ताजा कित्ता। तुसें तर्मी गी कसुरबार आखीयै मारी दिता, ओ थुआड़ा मकाबला नेई करदा। एसकरी ए विश्वासी प्राओ, प्रभु दे औने तकर स्बर करो। जियां, क्रसान जमीन दी मती कीमती फसल दी आस रखदे ओई पैली ते खीरी दी बरखा ओनें तकर स्बर रखदा ऐ। तोस बी स्बर रखो, ते अपने दिले गी इम्त दियो, किके प्रभु दा औना कोल ऐ। ए प्राओ, एक दुए उपर दोष नेई लाओ, तां जे तोस दोषी नेई बनो; दिखो, न्याय करने आला दरबाजे उपर खड़ोते दा ऐ। ए प्राओ, जिनैं पविखवक्तें प्रभु दे नां कन्ने गल्लां कित्तियां, उनेंगी दोख चेलने ते स्बर रखने दा एक अपने लेई नमूना समझो। दिखो, अस स्बर रखने आलें गी तन्न आखने न। तुसें अय्यूब दे स्बर दे बारै च तां सुने दा गै, ते प्रभु थमां जेड़ा ओसदा फल उसी मिलया उसी बी तुसें जानी लेता ऐ, जेस कन्ने प्रभु दा बडा तरस ते दया परकट ओंदी ऐ। लेकन ए मेरे पराओ, सबनी थमां खास गल्ल ए ऐ, के कसम नेई खायो; नां सोर्ग दी, नां तरती दी, नां कुसे ओर चीज दी; लेकन थूआडी गल्ल आं दी आं, ते नां दी नां उवै, के तोस परमेसर थमां सजा दे आक्दार नेई बनो। जेकर थुआड़े बिचा कोई दुखी ऐ, तां ओ प्रार्थना करै। जेकर खोश ऐ, तां ओ स्तुति ते पजन गा। जेकर थुआड़े बेच कोई रोगी ऐ, तां कलीसिया दे अगबें गी सदै, ते ओ प्रभु दे नां कन्ने ओस उपर तेल मलियै ओस आसतै प्रार्थना करन, ते विश्वास दी प्रार्थना थमां रोगी बची जाग ते प्रभु उसी चंगा करग; जेकर ओसने पाप बी कित्ते दे ओंन, तां परमेसर उसी माफ़ करग। एस आसतै तोस अप्पुं बिचें एक दुए दे सामने अपने-अपने पापें गी कबूल कर लियो, ते एक दुए आसतै प्रार्थना करो, जेस कन्ने तोस चंगे ओई जाओ; तर्मी मानु दी प्रार्थना दे असर कन्ने बड़ा केछ ओई सकदा ऐ। एलिय्याह पविखवक्ता बी तां साड़े आला लेखा दोख-सोख पोगी मनुक्ख हा; ते ओसने पूरे दिलें कन्ने प्रार्थना कित्ती; के बरखा नेई उवै; तां साढे त्रै साल तकर तरती उपर बरखा नेई ओई। पी ओसने प्रार्थना कित्ती, ते अम्बर चा बरखा ओई, ते जमीन फल देने आली ओई। ए मेरे प्राओ, जेकर थुआड़े बिचा कोई सच्चाई दे रस्ते गी मनने कोलां पटकी जा, ते कोई उसी मोड़ीयै लेई अवै तां ओ ए जानी लै, के जेड़ा कोई कुसे पटके दे पापी गी फेरी लेई ओग, ओ एक प्राण गी मौत थमां बचाग, ते मते पापें कोलां माफी पाग। पतरस दी ओर तां दा जेहड़ा यीशु मसीह दा प्रेरित ऐ, ऊन परदेशियों दे नां जेड़े पुन्तुस, गलातिया, कप्पदूकिया, आसिया अते बितूनिया च तितर-बितर ओईयै रैंदे, अते परमेसर पिता दे औने आले अक्ल दे लेखा, आत्मा दे पवित्र करने दे रहें उक्म मनने अते यीशु मसीह दे खून दे छिड़के जाने दे लेई चुने गे न। तुस गी क्रपा अते शान्ति बडीयत कन्ने मिलदी रहे। साहडे प्रभु यीशु मसीह दे परमेसर अते पिता दा शुकर हो, जिस ने यीशु मसीह दे मरे होए बिचा जी उठने दे रहें, अपनी बड़ी दया कन्ने सानु जिंदा आस दे लेई नमां जन्म दिता, अते इक अविनाशी, अते निर्मल, अते अजर मीरास दे लेई जेहड़ा थुआड़े लेई सोर्ग च रखी ऐ; जिंदी रक्षा परमेसर दी समर्थ कन्ने बश्वास दे रहें ओस उद्धार दे लेई जेहड़ा औने आले पक्त च परकट होने आली ऐ, कित्ती जनदी ऐ। एदे कन्ने तुस बड़ा खुश ओंदे हो, पले हे तुस गी हुने केछ पक्त दे लेई चली-चली परिखयाओं दे रहें दुख उठाना पेया हे; अते ए तां करियै कि थुआड़ा परखा ओया बश्वास, जेहड़ा आग च ताए होए नालाशान सोने तो बी कई जादै बहुमोल ऐ, यीशु मसीह दे परकट होने उप्पर प्रंशसा अते मैह्मा अते आदर दा कारन ठैरे। ओहदे कन्ने तुस बगैर दिखे प्यार करदे हो, अते हुन अते ओहदे उप्पर बिन दिखे बश्वास करचै ऐसे खोश अते मगन ओंदे जेड़ा वर्णन च बाअर अते मैह्मा कन्ने परोए दा ऐ; अते अपने बश्वास दा हरफल अते आत्माओं दा उद्धार प्राप्त करदे हो। इसै उद्धार दे बारै च उनै नबीयों ने बड़ी खोजबीन अते जांच-पड़ताल कित्ती, जिन्ने ओस क्रपा दे बारै च जेहड़ा थुआड़े च ओनें आला हे, पविखवाणी कित्ती हे। उनै एस गल्ल दी खोज कित्ती कि मसीह दा आत्मा जेहड़ा उन्दे च हे, अते पैहले हे गे मसीह दे दुखों दी अते ओहदे बाद होने आली मैह्मा दी गवाही दिंदा हे, ओह किन्ना अते कैसे बक्ता दी ओर संकेत करदा हे। उन्दे उप्पर ए परकट कित्ता गीया कि ओह अपनी नेईं लेकन तुन्दी सेवा दे लेई ए गल्ला बोला करदा हे, जिंदी खबर हुन तुस गी उन्दे कन्ने मिलेया जिन्ने पवित्र आत्मा दे रहें, जेहड़ा सोर्ग च पेजेया गीया, तुसें गी शोभ समाचार सुनाया; अते इन गल्ले गी सोर्गदूत बी तयान कन्ने दिखने दी मीद रखदे न। एस बास्तै अपनी अपनी बुद्धि दी लाक बनियै, अते चकने रेईयै, ओस क्रपा दी पूरी आस रखो जेहड़ा यीशु मसीह दे परकट ओंने दे बक्ता तुस गी मिलने आला ऐ। उक्मकारी बच्चो दे लेखा अपनी अक्ल तां दे पक्त दी पुरानी अभिलाषाओं दे सदश नां बनो। लेकन जियां थुआड़ा बुलाने आला पवित्र ऐ, इयां हे तुस बी अपने पूरे चालने-फिरने च पवित्र बनो। कीहके लिखेया ऐ, “पवित्र बनो, कीहके आऊँ पवित्र हां।” अते जदू कि तुस हे बब्ब बोलदे ओहदे कन्ने प्रार्थना करदे हो, जेहड़ा बिना फर्क कीअते दे हर इक कम दे लेखा न्याय करदा ऐ, अते अपनी परदेसी ओंने दा पक्त डर कन्ने बिताओ। कीहके तुस जांदे हो कि थुआड़ा नकमा चलना-फिरने जेहड़ा बापदादे तां चाला आंदा ऐ, ओहदे कन्ने थुआड़ा छुटकारा चांदी-सोने अते नालाशान चीजये दे रहें नेईं ओया; लेकन बेकसुर अते निष्कलंक मेमने, अते मसीह दे बहुमोल खून दे रहें ओया। ओहदी अक्ल अते दुनिया दी उत्पति दे पैहले हे तां जानेया गीया हे, लेकन हुन एस आखरी युग च थुआड़े लेई परकट ओया। ओहदे रहें तुस ओस परमेसर उप्पर बश्वास करदे हो, जिन्ने उसै मरे होए बिचा जिलाया अते मैमा दिती कि थुआड़ा बश्वास अते आस परमेसर उप्पर होए। आखर जदू कि तुस पाईचारे दी निष्कपट प्यार दे निमित्त सच्चाई दे मनने कन्ने अपने मनों गी पवित्र कित्ता ऐ, अते तन-मन लगाईये इक दुए कन्ने जादा प्यार रखो। कीहके तुस नालाशान नेईं लेकन अविनाशी बीज कन्ने, परमेसर दे जीवअते अते सदा ठैरने आले वचन दे रहें नया जन्म पाया ऐ। कीके “अर इक लोग काह दे लेखा ऐ, अते ओहदी सारी शोभा काह दे फूल दे लेखा ऐ। घास सुख जान्दी ऐ, अते फूल चाडी जन्दे ऐ, लेकन प्रभु दा वचन युग-युग ठीक रौंदा ऐ।” अते ऐहे शोभ समाचार दा वचन ऐ जेहड़ा तुस गी सुनाये दा हा। तां करी सारे चली दा बैरपाव अते छल अते कपट अते डाह अते निंदा गी दूर करचै, नमें जम्मे होए बच्चों दे लेखा निर्मल आत्मिक दुध दी मीद करो, ताकि ओहदे रहें उद्धार पाने दे लेई बढ़दे जाओ, कीहके तुस प्रभु दी कृपा दा स्वाद चखी लेया ऐ। ओहदे कोल आईयै, जिसी मनुक्खे ने अते नकमा रख्या लेकन परमेसर दे कोल चुनेया ओया अते बहुमोल जीवता बट्टे ऐ, तुस बी आपे जिन्दे बट्टे दे लेखा आत्मिक कर बनादे जन्दे हो, जिदे कन्ने याजकों दा पवित्र समाज बनियै, ऐसे आत्मिक बलिदान चढ़ाओ जेड़ा यीशु मसीह दे रहें परमेसर गी गरैन ऐ। एस लेई पवित्र शास्त्र च बी आया ऐ; “दिखो, आऊँ सिय्योन च कोने दे सिरे दा चुने ओए दा अते बहुमोल बट्टे तरनाआ हां; अते जेहड़ा कोई ओहदे उप्पर बश्वास करग, ओह कुसे तरीके कन्ने टीठ नेईं हो गा।” आखर थुआड़े लेई जेड़े बश्वास करदे हो ओह अते बहुमोल ऐ, लेकन जेड़े बश्वास नेईं करदे उन्दे लेई “जिस बट्टे गी राजमिस्त्रियों ने नकमा रख्या हां, ओहे कोने दा सिरा ओई गीया,” अते “ठेस लगने दा बट्टे अते ठेडे खाणे दी चट्टान ओई गीया ऐ,” कीहके ओह ते वचन गी नां मनियै ठेडे खांदे न अते इस्से दे लेई ओह ठहराए बी गे हे। लेकन तुस इक चुने ओया वंश, अते राज-पदधारी याजकों दा समाज, अते पवित्र लोक, अते (परमेसर दी) निज प्रजा ऐ, तां करी कि जिन्ने तुस गी नेरे बिचा अपनी अद्भोद लों च बुलाया ऐ, ओहदे गुण परकट करो। तुस पैहले अते केछ बी नेईं हे लेकन हुन परमेसर दी प्रजा होए; थुआड़े उप्पर दया नेईं ओई हे लेकन हुन थुआड़े उप्पर दया ओई ऐ। हे प्रियो, आऊँ थुआड़े अगें बिनती करदा हां कि तुस अपने आप गी परदेसी अते यात्री जानियै ऊन सांसारिक अभिलाषाओं च जेकी आत्मा च लड़ाई करदी ऐ, बचे रवो। अन्य जातीयें च थुआड़ा चलना-फिरने ठीक होए; ताकि जिन जिन गल्ले च ओह तुस गी गन्दे कम जानियै बदनाम करदे न, ओह थुआड़े ठीक कम्में गी दिखियै उनी दे कारन अच्छे दे धयारे परमेसर दी मैह्मा कर। प्रभु दे लेई मनुक्खे दे ठहराए होए अर इक प्रबन्ध दे थलै रवो, राजा दे तां करी कि ओह सारे उप्पर प्रधान ऐ, अते मुखीओं दे, कीहके ओगन्देकिमयों गी सझा देने अते सुकर्मियों दी प्रशंसा दे लेई ओहदे पेजे होए न। कीहके परमेसर दी मरजी ए हे कि तुस पले कम करने दे रहें निर्बुद्धि लोकें दी बेबकूफी दी गल्ले गी बान्द करी देओ। अपने आप गी ठीक जानो, लेकन अपनी एस छैली गी बराई दे लेई आड़ नां बनाओ; पी अपने आप गी परमेसर दे दास समझीयै चलो। सारे दा आदर करो, पराए कन्ने प्यार रखो, परमेसर कन्ने डरो, राजा दा सम्मान करो। हे सेवको, अर चली दे डर दे कन्ने अपने स्वामियों दे थलै रवो, नां सिर्फ उन्दे जेड़े पले अते नम्र होन लेकन उन्दे बी जेड़े कुटिल होन। कीहके जेकर कोई परमेसर दा वचार करचै अन्याय कन्ने दुःख उठान्दा ओया क्लेश सहदा ऐ अते ए सुहावना ऐ। कीहके जेकर तुस पाप करीय मुके खाओ अते चुप चाप रौगे, अते एदे च के बड़ाई दी गल्ल ऐ? लेकन जेकर पला कम करीय दुःख उठान्दे हो अते चुप चाप रोंदे हे, अते ए परमेसर गी पादा ऐ। अते तुस इस्से दे लेई बलाए बी गेदे हो, कीहके मसीह बी थुआड़े लेई दुःख उठाईये तुस गी इक आदर्श देई गीया ऐ कि तुस बी ओहदे चलना-फिरने उप्पर चलो। नां अते ऊन पाप कित्ता अते नां ओहदे मुंह च छल दी कोई गल्ल निकली। ओगाली सुनीयै गाली नेईं दिंदा हे, अते दुःख उठाईये कुसे गी बी तमकी नेईं दिंदा हां, लेकन अपने आप गी सच्चे न्यायी दे अथ्थ च सौपेद हे। ओह आपे हे साहडे पापे गी अपनी देह उप्पर लेई यै सूली उप्पर चढ़ी गीया, जिदे कन्ने आसे पापे दे लेई मरीयै तार्मिकता दे लेई जीवन बिताएँ; उसै दे मार खाणे कन्ने तुस चंगे होगे। कीके तुस पैहले पटकी ओई पिड्डें दे लेखा हे, लेकन हुन अपने प्राणों दे रखवाले अते अध्यक्ष दे कोल चली आए हो। हे करेआलीयों, तुस बी अपने आदमी दे थलै रवो, तां करी कि जेकर इन्दे बिचा कोई ऐसे होन जेड़े वचन गी नेईं मनदे ओन, पी बी थुआड़े डर कन्ने पवित्र चलना-फिरने गी दिखियै बिना वचन दे अपनी-अपनी करेआली दे चलना-फिरने दे रहें खिंची जाए। थुआड़ा श्रंगार दिखावटी नां होए, मतलब बाल गूंथना, अते सोने दे गहने, या चली-चली दे कपड़े पाना, अते थुआड़ा छिपेया ओया अते गुप्त मनुक्ख, नम्रता अते मन दी दीनता दी अविनाशी सजावट कन्ने शैल रहे, कीहके परमेसर दी नजर च इदा मोल बड़ा ऐ। चडदीकाल च पवित्र जनानिया बी, जेहड़ा परमेसर उप्पर आस रखदी हे, अपने आप गी इस्से रीति कन्ने संवारती अते अपने-अपने आदमी दे थलै रोदी हे। जियां सारा अब्राहम दी उक्म च रेंदी अते उसै स्वामी बोल्दी हे। इस्से चली तुस बी जेकर पलाई करो अते कुसे चली दे डर कन्ने कवराहट नां होए, अते ओहदी बेटियाँ ठअरो गे। इयां हे आदमियों, तुस बी बुद्धिमानी कन्ने करेअलीये दे कन्ने जीवन निर्वाह करो, अते जनानी गी कमजोर पात्र जानिऐ उदा आदर करो, ए समझीयै कि आसे दमै जीवन दे वरदान दे वारिस ऐ, जिदे कन्ने तुन्दी प्रार्थनाएं रुकी नां जान। आखर सारे दे सारे इक मन अते कृपामय अते पाईचारे अते प्यार रखने आले, अते करुणामय, अते नम्र बनो। बराई दे बदले बराई नेईं करो ते नां गाली दे बदले गाली देयो; लेकन विपरीत आशीष हे देयो, कीहके तुस आशीष दे वारिस होने दे लेई बलाए गे हो। कीहके “जेहड़ा कोई जीवन दी मेद रखदा ऐ, अते अच्छे धयारे दिखना चान्दा ऐ, ओह अपनी जिभ गी बराई करने, अते अपने बूल गी छल दी गल्ले करने च रोकी रने। ओह बराई दा साथ छोड़न, अते पलाई हे करन; ओह मेल मलाप गी तुपन, अते ओहदे यत्न च रौन। कीहके प्रभु दी अखां तर्मयों उप्पर लग्गी रौंदी, अते ओहदे कन उन्दे बिनती दी ओर लगे रैंदे न; लेकन प्रभु बराई करने आले दे खलाफ रौंदा ऐ।” जेकर तुस पलाई करने दे लेई लग्गे रोवो अते तुन्दी बराई करने आला पी कोन ऐ? जेकर तुस तर्म दे कारन दुःख बी उठाओ, अते तान हो; लेकन लोकें दे डराने तो नेईं डरो, अते नां कबराओ, लेकन मसीह गी प्रभु जानियै अपने-अपने मन च पवित्र समझो। जेहड़ा कोई तुस गी थुआड़े आस दे बारै च केछ पूछै, उसै जबाब देने दे लेई सदा तयार रवो, लेकन नम्रता अते डर दे कन्ने; अते अपना सोच बी शुद्ध रखो, तां करी कि जिन गल्ले दे बारै च तुन्दी बदनामी होंदी ऐ उन्दे बारै च ओह, जेहड़ा मसीह च थुआड़े अच्छे चलना-फिरने दा अपमान करदे न, टीठ होन। कीहके जेकर परमेसर दी ए मरजी होए कि तुस पलाई करने दे कारन दुःख चुको, अते ए बराई करने दे कारन दुःख चुकने च शैल ऐ। तां करी कि मसीह ने बी, मतलब अतर्मियों दे लेई तरमी ने, पापे दे कारन इक बार दुःख थौअलया, ताकि आसे परमेसर दे कोल पजाए; ओह जीद दे भाव कन्ने अते खत्म कित्ता गीया, लेकन आत्मा दे भाव कन्ने जिलाया गीया। ओहदे च ऊन जानियै कैदी आत्माये गी बी पाशन कित्ता, जिन्ने ओस बीअते पक्त च उक्म नां मनी, जदू परमेसर नूह दे धयारे च धीरज तरियै ठैरे या हे, अते ओह जहाज बना दा हे, जिदे च बैठीयै थोड़े लोक मतलब अट्ठ लोग पानी दे रहें बची गे। उसै पानी दा दष्टान्त बी, मतलब पवित्रशनांन, यीशु मसीह दे जी उठने दे रहें, हुन तुस गी बचांदा ऐ; एदे कन्ने जीद दे मैल गी दूर करने दा मतलब नेईं ऐ, लेकन शुद्ध जीवन कन्ने परमेसर दे वंश च ओई जाने दा मतलब ऐ। ओह सोर्ग उप्पर जाईयै परमेसर दी सजे पासे बेई गीया; अते सोर्गदूत अते अधिकारी अते शक्ति आले ओहदे थलै कीअते गे न। तां करी जदू कि मसीह ने जीद च ओईयै दुःख पाया अते तुस बी उस्से मनसा गी थयार दे लेखा धारण करो, कीहके जिन्ने जीद च दुःख थौअलया ओह पाप तो छडोई गीया, ताकि औने आले च अपना शेष शारीरिक जीवन मनुक्खे दी अभिलाषाओं दे लेखा नेईं लेकन परमेसर दी मरजी दे लेखा व्यतीत कर। कीहके अन्य जातीयें दी मरजी दे लेखा कम करने, अते लुचपन दी बुरी अभिलाषाओं, मतवालापन, लिलाक्रिड़ा, पियक्कड़पन, अते मूरतपूजा च जिथें तकर आसे पैहले पक्त गवाया, ओहे बड़ा ओया। एदे कन्ने ओह रान करदे न कि तुस ऐसे पारी लुचपन च उन्दा साथ नेईं दिंदे, अते तां करी ओह बुरा पला बोलदे हे; लेकन ओह उसै जेड़ा जीवतों अते मरे होए दा न्याय करने गी तयार ऐ, लेखा देन गे। कीहके मरे होए गी बी शोभ समाचार इस्से लेई सुनाया गीया कि जीद च अते मनुक्खे दे लेखा उन्दा न्याय होए, लेकन आत्मा च ओह परमेसर दे लेखा जिन्दा रेए। सारी गल्ले दा अन्त जल्दी होने आला ऐ; तां करी समझदार ओई यै प्रार्थना दे लेई तयार रवो। सारे कन्ने बदियै, इक दुए कन्ने मिलिऐ प्यार रखो, कीहके प्यार अनेक पापे गी ढाँप दिता ऐ। बिना कुड़कुड़ाए इक दुए दा अतिथि-सत्कार करो। जिसी जेहड़ा वरदान मिले दा ऐ, ओह उसै परमेसर दे बक्ख-बक्ख चली दे क्रपा दे पले भण्डारियों दे लेखा इक दुए दी सेवा च लगान। जेकर कोई बोले, अते ऐसा बोलेयो मनो परमेसर दा वचन ऐ; जेकर कोई सेवा कर, अते ओस सामर्थ कन्ने करेयो जो परमेसर दिंदा ऐ; जिदे कन्ने सारी गल्ले च यीशु मसीह दे रहें, परमेसर दी मैह्मा परकट होए। मैह्मा अते साम्राज्य युग-युग उसै दा ऐ। आमीन। हे प्रियो, जेड़ा दुःख रूपी अग्नि थुआड़े परखने दे लेई थुआड़े च पड़की ऐ, एदे कन्ने ए समझीयै रान नां हो कि कोई अनोखी गल्ल थुआड़े उप्पर बिता दी ऐ। लेकन जियां-जियां मसीह दे दुखे च शामल ओंदे होन, खुशी मनाओ, जिदे कन्ने ओहदी मैह्मा दे परकट ओंदे पक्त बी तुस खुश अते मगन होवो। पी जेकर मसीह दे नां दे लेई तुन्दी निंदा कित्ती जान्दी ऐ अते तुस धन्न हो, कीहके मैमा दा आत्मा, जेहड़ा परमेसर ऐ, थुआड़े उप्पर छाया करदा ऐ। थुआड़े बिचा कोई मनुक्ख हत्यारा या चोर या गन्दे कम होने, या पराए कम च अथ्थ पाने दे कारन दुःख नां पाए। लेकन जेकर मसीहे होने दे कारन दुःख पान, अते टीठ न होवो, लेकन एस गल्ल दे लेई परमेसर दी मैह्मा करो। कीहके ओह पक्त आ पुजेया ऐ कि पैहले परमेसर दे लोकें दा न्याय कित्ता जाए; अते जदू कि न्याय दी शुरुआत साहडे बिचा होग अते उन्दा के अन्त होग जेड़ा परमेसर दे शोभ समाचार गी नेईं मनदे? अते “जेकर तरमी मनुक्ख हे मुशिकल कन्ने उद्धार पाग, अते पक्तिहेन अते पापी दा के ठिकाना?” तां करी जेहड़ा परमेसर दी मरजी कन्ने दुःख उठान्दे न, ओह पलाई करदे होए अपने-अपने प्राण गी वश्वासयोग सजनहार दे अथ्थ च सौंपी देन। थुआड़े च जेहड़ा अगबें ऐ, आऊँ उन्दे लेखा अगबें अते मसीह दे दुखे दा गवाह अते परकट होने आली मैह्मा च शामल ओई यै उनेगी ए समझानदा हे कि परमेसर दे ओस झुंड दी, जेकी थुआड़े बिच ऐ रखवाली करो; अते ए दबाब कन्ने नेईं लेकन परमेसर दी मरजी दे लेखा खुशी कन्ने, अते नीच-कमाई दे लेई नेईं लेकन मन लाईयै। जेड़े लोक तुस गी सोंपे गे न, उन्दे उप्पर आक्क नां जताओ, लेकन झुंड दे लेई आदर्श बनो। जदू प्रधान त्यान रखने आला परकट होए गा, अते तुस गी मैह्मा दा मुकुट दिता जाग जेहड़ा मुर्जानदा नेईं। इस्से चली हे नौजबानो, तुस बी अगबें दे थलै रवो, लेकन तुस सारे दे सारे इक दुए दी सेवा दे लेई दीनता कन्ने लाक बनियै रखो, कीहके “परमेसर माअनकरने आले वरोध करदा ऐ, लेकन धयारे उप्पर क्रपा करदा ऐ।” कीहके परमेसर दे बलवन्त अथ्थ दे थल्लै दीनता कन्ने रवो, जिदे कन्ने ओह तुसेंगी ठीक पक्त उप्पर बढ़ाए। अपनी सारी निसान्न्ता ओहदे उप्पर पाई ओड़, कीहके उसै थुआड़ा तयान ऐ। चकने रवो, अते जागदे रवो; कीहके थुआड़ा विरोधी शतान गर्जनेआले सिंह दे लेखा एस खोज च रौंदा ऐ कि कुसे फाड़ी खाचै। बश्वास च पक्का ओई यै, अते ए जानियै उदा लेखा करो कि थुआड़े परा जेड़े जगत च न ऐसे हे दुःख सह दे न। हुन परमेसर जेहड़ा सारे क्रपा दा दाता ऐ, जिन्ने तुस गी मसीह च अपनी अनन्त मैह्मा दे लेई बुलाया, थुआड़ा थोड़ी देर तकर दुःख उठाने दे बाद आपे हे तुस गी सहे अते पक्का अते बलवन्त करग। उसै दा साम्राज्य युग-युग रहे। आमीन। आऊँ अते सिलवानुस दे अथ्थ, जिसी आऊँ वश्वासयोग परा समझदा हां, कित्ताब च लिखिए तुस गी समझानदा हां, अते ए गवाही दिती ऐ कि परमेसर दा सच्चा क्रपा इयै ऐ, एदे च पक्का रोवो। जेड़े बेबीलोन च थुआड़े लेखा चुने होए लोक न, ओह अते मेरा जाकत मरकुस तुस गी नमश्कार बोलदे न। प्यार दे चुम्बन कन्ने इक दुए गी नमश्कार करो। तुस सारे गी, जेहड़ा मसीह च ओए, शान्ति मिलदी रवै। शमौन पतरस दी ओर दा, जेहड़ा यीशु मसीह दा दास अते प्रेरित ऐ, ऊन लोकें दे नाम जिन्ने साहडे परमेसर अते उद्धारकर्ता यीशु मसीह दी तार्मिकता रहें साहडे लेखा बहुमोल बश्वास प्राप्त कित्ता ऐ। परमेसर दी अते साहडे प्रभु यीशु दी पन्शान दे रहें क्रपा अते शान्ति थुआड़े च बडीयत कन्ने बढ़दी जाए। कीहके ओहदी परमेसर समर्थ ने सारा केछ जेहड़ा जीवन अते पक्ति कन्ने सम्बन्ध रखदा ऐ, सानु उसै दी पन्शान दे रहें दिता ऐ, जिन्ने सानु अपनी हे मैमा अते सद्गुण दे लेखा बुलाया ऐ। जिन्दे रहें ऊन सानु मते मोल्ल अते मती सीई दिती ऐ; ताकि इन्दे रहें तुस ओस सड़ाहट कन्ने छुड़कियै, जेकी जगत च बुरी अभिलाषाओं कन्ने होंदी ऐ, परमेसर दे स्वभाव दे समपासे ओई जाओ। इस्से कारन तुस सारे चली दा यत्न करचै अपने बश्वास उप्पर सद्गुण, अते सद्गुण उप्पर समझ, अते समझ उप्पर संयम, अते संयम उप्पर धीरज, अते धीरज उप्पर पक्ति, अते पक्ति उप्पर पाईचारे दी प्यार अते पाईचारे दी प्यार उप्पर प्यार बढ़ानदे जाओ। कीहके जेकर ए गल्ला थुआड़े च चलदे रहे अते बढ़दी जाएँ, अते तुस गी साहडे प्रभु यीशु मसीह दी पन्शान च निकम्मे अते निष्फल नां होने देग। कीहके जिन्दे ए गल्ला नेईं, ओह अन्नां ऐ अते तुन्दला दिखदा ऐ, अते अपने पिछले पापे कन्ने तुलिये शुद्ध होने गी पूली बैठा ऐ। एस कारन हे भ्राओ, अपने बलाए जाने, अते चुनी लेई जाने गी सिध्द करने दा पली भांति यत्न करदे जाओ, कीहके जेकर ऐसा करगे अते कदें बी ठेडे नां तुस खागे; लेकन एस तरीके कन्ने तुस साहडे प्रभु अते उद्धारकर्ता यीशु मसीह दे अनन्त राज च मते आदर दे कन्ने प्रबेश करने तुस पागे। तां करी जेकर तुस ए गल्ला जांदे हो, अते जेहड़ा सच्चा वचन तुस गी मिलेया ऐ उन्दे च बने रैंदे हो, पी बी आऊँ तुस गी इन गल्ले दी सुधि दिलाने गी सदा तयार रौगा। आऊँ ए अपने लेई ठीक समझदा हां कि जदू तकर आऊँ एस डेरे च हां, अतुं तकर तुस गी सुधि दिलाई दिलाईये उभारदा रवा। कीहके ए जानदा हां कि मेरे डेरे दे गिराए जाने दा पक्त जल्दी औने आला ऐ, जियां कि साहडे प्रभु यीशु मसीह ने मेरे उप्पर परकट कित्ता ऐ। तां करी आऊँ ऐसा यत्न करगा कि मेरे केछ करने दे बाद तुस इन सारी गल्ले दी सदा जाद करी सको। कीहके जदू आसे तुस गी अपने प्रभु यीशु मसीह दी समर्थ दा अते आगमन दा खबर सनाई ही, अते ओह चतुराई कन्ने घड़ी ओई कहानियों दा अनुकरण नेईं हे लेकन आसे आपे हे ओहदे प्रताप गी दिखेया हे। कीहके जदू ऊन परमेसर पिता कन्ने आदर अते मैह्मा पाई अते ओस महामहीमन मैह्मा बिचा ए आवाज आई, “ए मेरा प्रिय जाकत ऐ, जिदे कन्ने आऊँ खुश हां।” पी आसे ओहदे कन्ने पवित्र पाड़ उप्पर हे अते सोर्ग बिचा ऐहे आवाज आंदे सुनी। साहडे कोल जेहड़ा नबीयों दा वचन ऐ, ओह एस घटना कन्ने पक्का ठैरे या। तुस ए छैल करदे हो जेड़ा ए समझीयै ओहदे उप्पर तयान करदे हो कि ओह इक दीया ऐ, जेहड़ा नेरी जगह च ओस पक्त तकर प्रकाश दिंदा रौंदा ऐ जदू तकर कि पौ नां फटे अते भोर दा तारा थुआड़े दिलो च नां चमक उठे। लेकन पैहले ए जानी लो कि पवित्र शास्त्र दी कोई बी पविखवाणी कुसे दे अपने हे बचारधारा दे आधार उप्पर पूरी नेईं होंदी, कीहके कोई बी पविखवाणी मनुक्ख दी मरजी कन्ने कदें बी नेईं ओई, लेकन भक्त जन पवित्र आत्मा दे रहें उभारे जाईयै परमेसर दी ओर च बोलदे हे। जिस चली ऊन लोकें च चुठे नबी हे, उसै चली थुआड़े बिचा बी चुठे उपदेशक होगन, जेड़े नाश करने आले पाखण्ड दा उद्घाटन छिपी छीपिये करगन, अते ओस स्वामी दा जिन्ने उनेगी मोल लेता ऐ इन्कार करगन, अते अपने आप गी जल्दी विनाश च डाली देने ए। मते गे उन्दे लेखा लुचपन करगन, जिन्दे कारन सच्चाई दे रस्अते दी निंदया कित्ती जाग। ओह लालच दे लेई गल्ला गढ़ड़िये तुस गी अपने लाभ दा कारन बनान गे, अते जेड़ा दण्ड दी उक्म उन्दे उप्पर पैहले तो ओई चुकी ऐ ओहदे औने च केछ बी देर नेईं, अते उन्दा विनाश सुत्अतेदा नेईं। कीहके जदू परमेसर ने ऊन सोर्गदूत गी जिन्ने पाप कित्ता नेईं छोड़ेया, लेकन नरक च पेजीयै नेरे कुण्डों च पाई ओड़या ताकि न्याय दे धयारे तकर बन्दी रेए; अते प्राचीन युग दे दुनिया गी बी नां छोड़ेया लेकन पक्तिहेन जगत उप्पर महा जल-प्रलय पेजेया, लेकन तर्म दे पाशनक नूह बेलैत अट्ठ मनुक्खे गी बचाई लेया; अते सदोम अते अमोरा दे घरा गी विनाश दा ऐसा दण्ड दिता कि उनेगी पस्म करचै रख च मिलाई दिता ताकि ओह आनेआले पक्तिहेन लोकें दी शिखया दे लेई इक उदारण ठैरे, अते तरमी लूत गी जेड़ा अतर्मियों दे अशोद्ध चाल चालन कन्ने मते दुखी हे छुटकारा दिता। (कीहके ओह तरमी उन्दे बिच च रैंदे होए अते उन्दे अतर्म दे कम्में गी दिखी दिखियै अते सुनी सुनीयै, अर धयारे अपने सच्चे मन गी पीड़ित करदा हां)। अते प्रभु भक्तों गी परिख्या बिचा कढी लेया अते अतर्मियों गी न्याय दे धयारे तकर दण्ड दी दशा च रखना बी जानदा ऐ, विशेष करचै उनेगी जेड़े अशोद्ध अभिलाषाओं दे पिछें जीद दे लेखा चलदे अते प्रभुता गी तुच्छ जांदे न। ओह ढील, अते हठी ऐ, अते ऊँचे पद आले गी बुरा पला बोलने कन्ने नेईं डरदे, पी बी सोर्गदूत जेड़े समर्थ अते सामथ्य च उन्दे कन्ने बड्डे न, प्रभु दे लेखा उनेगी बुरा पला बोलदे कसुर लगांदे। लेकन ए लोक निर्बुद्धि जानबरओं हे दे तुल्य न, जेड़े पकड़े जाने अते नाश होने दे लेई पैदा होए न; अते जिन गल्ले गी जांदे हे नेईं उन्दे बारै च दुए गी बुरा पला बोलदे न, ओह अपनी सड़ाहट च आपे हे सड़ जाग। दुए दा बुरा करने दे बदले उन्दा गे बुरा होग। उनै धयारे-दोपअर भोग-विलास करना पला लगदा ऐ। ए कलंक अते कसुर ऐ; जदू ओह थुआड़े कन्ने खांदे-पींदे हे, अते अपनी ओर तां प्यार रुट्टी करचै भोग-विलास करदे हे। उन्दे अखीयैं च ब्यभिचार बसा ओया ऐ, अते ओह पाप कीअते बिना रुकी नेईं सकदे। ओह चंचाल मन आले गी फुसलाई लेनदे न। उन्दे मन गी लालच करने दा अभ्यास ओई गीया ऐ; ओह सन्ताप दे बच्चे न। ओहसीधे रस्अते गी छोड़ीयै पटकी गे न, अते बओर दे जाकत बिलाम दे रस्अते उप्पर हो लेई ऐ, जिन्ने अतर्म दी मजदूरी गी प्रिय जानेया; लेकन ओहदे पाप दे बारै च उलाहना दिता गीया, इत्थैं तकर कि अबोल गदहे ने मनुक्ख दी बोली कन्ने ओस नबी गी ओहदे बावलेपन च रोकेया। ए लोक सुके खुएं, अते अंधी दे उड़ाए होए बादल न; उन्दे लेई अनन्त न्हेरा रख्या गीया ऐ। ओह बेकार घमण्ड दी गल्ला करी करचै लुचपन दे कम्में दे रहें, ऊन लोकें गी शारीरिक अभिलाषाओं च फसाई लेनदे न जेड़े पटके होए बिचा हुने निकली गे रहे न। ओह उनेगी स्वंतत्र करने दी हरज्ञा अते करदे न, लेकन आपे हे सड़ाहट दे दास न; कीहके जेहड़ा मनुक्ख जिदे कन्ने हारी गीया ऐ, ओह उदा दास बनी जानदा ऐ। जदू ओह प्रभु अते उद्धारकर्ता यीशु मसीह दी पन्शान दे रहें दुनिया दी नाना चली दी अशोद्धता कन्ने बची निकले, अते पी उन्दे च फसीयै हारी गे, अते उन्दे पिछली दशा पैहली तो बी बुरी ओई गेई ऐ। कीहके तर्म दे रस्अते दा नां जानना हे उन्दे लेई एदे कन्ने पला होंदा कि उसै जानियै, ओस पवित्र उक्म कन्ने फिर जांदे जेकी उनेगी सौंपी गेई हे। उन्दे उप्पर ए कहावत ठीक बैठदी ऐ, कि कुत्ता अपनी छांट दी ओर अते नहलाई होए सूअरनी चीकड़ च लोटने दे लेई पी चली जान्दी ऐ। हे प्रियो, हुन आऊँ थुआड़े ए दुई पत्री लिखदा हां, अते दमै च सुधि दिलाईये थुआड़े शुद्ध मन गी उभारदा हां, कि तुस ऊन गल्ले गी जो पवित्र पविखवक्तैं पैहले तो बोली ऐ, अते प्रभु अते उद्धारकर्ता दी ओस उक्म गी जाद करो जेकी थुआड़े प्रेरितों दे रहें दिती गेई हे। पैहले ए जानी लो कि आखरी धयारे च हँसी ठट्ठा करने आले औन गे जेड़े अपनी हे अभिलाषाओं दे लेखा चालन गे अते बोलन गे, “ओहदे औने दी हरज्ञा कुत्थें गई? कीहके जदू तां बापदादे सौ गे न, सारा केछ इयां हे ऐ जियां जगत दे शुरू च हे?” ओह ते जान बुझीयै ए पूली गे कि परमेसर दे वचन दे रहें अम्बर प्राचीन काल तो विघमान ऐ अते तरती बी पानी बिचा बनी अते पानी च पक्का ऐ, इस्से दे कारन ओस युग दा दुनिया पानी च डूबिये खत्म ओई गीया। लेकन चलदे काल दे अम्बर अते तरती उसै वचन दे रहें तां करी रखे गे न कि जलाए जान; अते ए पक्तिहेन मनुक्खे दे न्याय अते खत्म होने दे धयारे तकर ऐसे हे रखे रौन गे। हे प्रियो, ए गल्ल थुआड़े कन्ने छिपी नां रेए कि प्रभु दे इत्थैं इक धयारे हजार बरें दे बराबर ऐ, अते हजार बरें इक धयारे दे बराबर ऐ। प्रभु अपनी हरज्ञा दे बारै च देर नेईं करदा, जिन्नी देर केछ लोक समझदे न; लेकन थुआड़े बारै च धीरज तरदा ऐ, अते नेईं चांदा कि कोई खत्म होए, लेकन ए कि सारे गी मन फिराव दा मौका मिले। लेकन प्रभु दा धयारे चोर दे लेखा आई जाग, ओस धयारे अम्बर बड़ी हड़हड़ाहट दे शब्द कन्ने जानदा रौग अते तत्व बड़ा हे तत्व ओई यै पिघली जाग अते तरती अते ओहदे उप्पर दे कम जल पान गे। जदू कि ए सारी चीजें एस तरीके कन्ने पिघलने आली ऐ, अते तुस गी पवित्र चलना-फिरने अते पक्ति च किन्ना मनुक्ख होना चाहे दा ऐ, अते परमेसर दे ओस धयारे दी बाट किस तरीके कन्ने जोहना चाहे दा ऐ अते ओहदे जल्दी औने दे लेई कनेया यत्न करना चाहि दा ऐ, जिदे कारन अम्बर आग च पिघली जाग, अते अम्बर दे गण मते हे तत्व ओई यै गली जाग। लेकन ओहदी हरज्ञा दे लेखा आसे इक न अम्बर अते नेई तरती दी आस दिखदे हां जिन्दे च तार्मिकता वास करग। तां करी, हे प्रियो, जदू कि तुस इन गल्ले दी आस दिखदे हो, अते यत्न करो कि तुस शान्ति कन्ने ओहदे समुक निष्कलंक अते बेकसुर ठअरो, अते साहडे प्रभु दे धीरज गी उद्धार समझो, जियां साहडे प्यारे परा पौलुस ने बी ओस अक्ल दे लेखा जेहड़ा उसै मिलेया, तुस गी लिखेया ऐ। इयां हे ऊन अपनी सारी पत्रियों च बी इन गल्ले दी चर्चा कित्ती ऐ, जिन्दे च केछ गल्ला ऐसी न जिन्दा समझना मुश्किल ऐ, अते अनपढ़ अते चंचाल लोक उन्दे शब्दों गी बी पवित्र शास्त्र दी अन्य गल्ले दी चली खिंच तानिये अपने हे नाश दा कारन बनादे न। तां करी हे प्रियो, तुस लोक पैहले हे च इन गल्ले गी जानियै चकने रवो, ताकि अतर्मियों दे भ्रम च फसीयै अपनी पक्की गी कीअते अथ्थ च खोई नां देयो। लेकन साहडे प्रभु अते उद्धारकर्ता यीशु मसीह दे क्रपा अते पन्शान च बढ़दे जाओ। उसै दी मैह्मा हुन बी होए, अते युग-युग होंदी रेए। आमीन। ओस जिंदड़ी दे वचन दे बारै च जेड़ा शुरू थमां हा, जिसी असैं सुनया, ते जिसी अपनी अखीयैं कन्ने दिखया, मतलब जिसी असैं त्यान कन्ने दिखया ते अथ्थें कन्ने छुत्ता। (ए जिंदड़ी तरती उपर परकट ओई, ते असैं उसी दिखया, ते ओदी गवाई दिनयां न, ते तुसेंगी ओस मेशा दी जिंदड़ी दा समाचार सनानयां न जेड़ा पिता परमेसर दे कन्ने हा ते साड़े उपर परकट ओया)। जेड़ा केछ असैं यीशु दे बारै च दिखया ते सुनाया ऐ ओदा समाचार तुसेंगी बी दिनयां न, एसकरी के तोस बी साड़े कन्ने पागीदार ओ; ते साड़ी पागिदारी पिता परमेसर दे कन्ने, ते ओदे पुत्तर यीशु मसीह दे कन्ने ऐ। ते ए गल्लां अस एसकरी लिखनयां न, के साड़ा नन्द पूरा ओई जा। जेड़ा समाचार असैं यीशु थमां सुनया, ते तुसेंगी सुनानयां न, ओ ए ऐ; के परमेसर लो ऐ ते ओदे च केछ बी न्हेरा नेई। जेकर अस आखने न, के ओदे कन्ने साड़ी संगति ऐ, ते पी नेरे च चलचे, तां अस चुठे आं ते सच्चाई उपर नेई चलदे; पर जेकर जियां परमेसर लोई च ऐ, उयांगै अस बी लोई च चलचे, तां एक दुए कन्ने संगति रखदे आं, ते ओसदे पुत्तर यीशु मसीह दा खून साड़े सारे पापें थमां शोद्ध करदा ऐ। जेकर अस आखचै, के साड़े च केछ बी पाप नेई, तां अपने आप गी तोखा दिन्दे आं, ते साड़े च सच्चाई नेई। जेकर अस अपने पापें गी मन्नी लेचै, तां ओ साड़े पापें गी माफ़ करने, ते साड़े सारे अतर्म थमां शोद्ध करने लेई वश्वासयोग ते तर्मी ऐ। जेकर अस आखचै के असैं पाप नेई कित्ता, तां परमेसर गी चुट्ठा मननयां न, ते ओसदा वचन साड़े च नेई ऐ। ए मेरे प्यारे बच्चयो, आऊँ ए गल्लां तुसेंगी एस लेई लिखना ऐं, के तोस पाप नेई करो; ते जेकर कोई पाप करै, तां पिता परमेसर थमां साड़ा एक मददगार ऐ, मतलब यीशु मसीह जेड़ा तर्मी ऐ। ते उवै साड़े पापें दी जगै साड़े आसतै प्राशचत ओआ, ते सेर्फ साड़े गै नेई, मतलब सारी दुनिया दे पापें आसतै बी। जेकर अस ओसदे उक्म गी मनगे, तां एदे छा अस जानी लैगे के अस उसी जानी गेया। जेड़ा कोई ए आखदा ऐ, “आऊँ उसी जानी गीया ऐं,” ते ओदे उक्में गी नेई मनदा, ओ चुट्ठा ऐ; ते ओस च सच्चाई नेई। लेकन जेड़ा कोई परमेसर दे वचन गी मन्नें, ओदे च सचमुच परमेसर दा प्यार सेध ओया ऐ। असेंगी एस थमां पता चलदा ऐ, के अस ओदे च न; जेड़ा कोई ए आखदा ऐ, के आऊँ ओदे च बना रौना ऐं, उसी चाईदा ऐ के अप्पुं बी इयां गै जिए जियां यीशु मसीह जिंदा हां। ए प्यारो, आऊँ तुसेंगी कोई नमां उक्म नेई लिखदा, लेकन ओ पुराना उक्म जेड़ा शुरू च तुसेंगी मिलया ऐ; ए पुराना उक्म ओ वचन ऐ, ओ वचन मतलब यीशु मसीह उपर जेड़ा विश्वास कित्ता हा। पी बी आऊँ तुसेंगी नमां उक्म नेई लिखदा ऐ, ते ए मसीह च ते थुआड़े च सच्चा लगदा ऐ; किके न्हेरा मिटदा जा दा ऐ ते सच्चाई दी लों ऊन चमकन लगी ऐ। लेकन जेड़ा कोई ए आखदा ऐ, के आऊँ लोई च चलना ऐं; ते अपने विश्वासी प्रा कन्ने बैर करदा दा ऐ, ओ ऊन तकर न्हेरे बेच गै रौंदा ऐ। जेड़ा कोई अपने प्रा कन्ने प्यार करदा ऐ, ओ लोई च रौंदा ऐ, ते ठोकर नेई खाई सकदा। लेकन जेड़ा कोई अपने प्रा कन्ने बैर करदा ऐ, ओ नेरे च ऐ, ते नेरे च चलदा ऐ, ते नेई जानदा के कुत्थें जा करदा ऐ, किके न्हेरे ने ओस दियां अखीयाँ अन्नीयां करी दितीयां न। ए बच्चयो, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐं, के यीशु मसीह दे नां कन्ने थुआड़े पाप माफ़ ओए। ए पिताओ, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐं, के जेड़ा शुरू थमां ऐ, तोस उसी जांनदे ओ। ए जवानो, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐं, के तुसें ओस दुष्ट शतान उपर जय पाई दी ऐ; ए बच्चयो, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐं, के तोस पिता परमेसर गी जानी गेदे ओ। ए पिताओ, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐ, के जेड़ा शुरू थमां ऐ तोस उसी जानी गेदे ओ। ए जवानो, आऊँ तुसेंगी एसकरी लिखना ऐ, के तोस तकड़े ओ, ते परमेसर दा वचन थुआड़े च बना रौंदा ऐ, ते तुसें ओस दुष्ट शतान उपर जय पाई दी ऐ। तोस नां ते दुनिया कन्ने ते नां दुनिया दी चीजें कन्ने प्यार करो। जेकर कोई दुनिया कन्ने प्यार करदा ऐ, ते ओदे च पिता परमेसर दा प्यार नेई ऐ। किके जेड़ा केछ दुनिया च ऐ, मतलब जिंदु दी खुआश, ते अखीयाँ दी खुआश, ते कमंड दी खुआश, ऐ चीजां पिता परमेसर दी थमां नेई, लेकन दुनिया थमां न। दुनिया ते ओदीयां खुआशां दमै नाश ओदे जन्दे न, लेकन जेड़ा परमेसर दी मर्जी उपर चलदा ऐ, ओ मेशा बना रौग। ए बच्च्यो, ए खीरी दा बेला ऐ, ते जियां तुसें सुनया ऐ, के मसीह दा वरोधी औने आला ऐ, ओदे आला लेखा ऊन बी मते मसीह वरोधी उठी खडोते न; एदे थमां अस जानदे न, के ए खीरी दा बेला ऐ। मसीह दा वरोध करने आले निकले तां साड़े बिचा गै न, लेकन साड़े बिचा नेई हे; उनै कलीसिया गी छुड़ी दिता, एसकरी, किके जेकर ओ साड़े बिचा ओदे, तां साड़े कन्ने रौंदे; लेकन निकली तां एसकरी गै के ए परकट उवै, के ओ सब साड़े बिचा नेई ऐंन। ते थुआड़ा तां ओस पवित्र थमां अभिषेक ओया ऐ, ते तोस सारी सच्चाई जांनदे ओ। मैं तुसेंगी एसकरी नेई लिखया, के तोस सच्चाई गी नेई जांनदे, लेकन एसकरी के उसी जांनदे ओ, एसकरी के कोई चुठे, सच्चाई थमां नेई। चुट्ठा कोन ऐ? ओ, जेड़ा यीशु दे मसीह ओनें दा एन्कार करदा ऐ; ते मसीह दा वरोधी उवै गै, जेड़ा पिता परमेसर दा ते पुत्तर दा एन्कार करदा ऐ। जेड़ा कोई पुत्तर दा एन्कार करदा ऐ ओदे कोल पिता परमेसर बी नेई जेड़ा पुत्तर गी मनी लेनदा ऐ, ओदे कोल पिता परमेसर बी ऐ। जे केछ तुसें शुरू थमां सुनया ऐ उवै थुआड़े च बना रवै जेड़ा तुसें शुरू थमां सुनया ऐ, जेकर ओ थुआड़े च बना रवै, तां तोस बी पुत्तर च, ते पिता परमेसर च बने रौगे। ते जेसदा परमेसर ने साड़े कन्ने बायदा कित्ता ओ असेंगी मेशा दी जिंदड़ी दिंदा ऐ। मैं ए गल्लां तुसेंगी उन्दे बारै च लिखीयां न, जेड़े तुसेंगी गलत शिखया कन्ने पुआँदे न; लेकन थुआड़ा ओ अभिषेक, जेड़ा प्रभु यीशु मसीह थमां कित्ता गीया, थुआड़े च बना रौंदा ऐ; ते तुसेंगी एदी लोड नेई के कोई तुसेंगी सिखा, लेकन जियां ओ अभिषेक जेड़ा ओस थमां कित्ता गीया तुसेंगी सब गल्लां सखांदा ऐ, ते ए सच्चा ऐ, ते चुट्ठा नेई; ते जियां ओसने तुसेंगी सखाया ऐ इयां गै तोस ओदे च बने रौंदे ओ। ए बच्च्यो, मसीह च बने दे रवो, के जेसलै ओ परकट ओग, तां असेंगी इम्त थूवै, ते अस ओदे औने उपर शर्मिदा नेई ओचै। जेकर तोस जांनदे ओ, के मसीह तर्मी ऐ, तां एबी जांनदे ओ, के जेड़ा कोई तर्म दा कम करदा ऐ, ओ परमेसर दा बच्चा ऐ। दिखो, पिता परमेसर ने साड़े के जियां प्यार कित्ता ऐ, के अस परमेसर दे बच्चे आखे जाचै; ते अस ऐ न बी। एसकरी दुनिया असेंगी नेई जानदी, किके ओसने उसी बी नेई जानया। ए प्यारो, ऊन अस परमेसर दे बच्चे न, ते ऊन तकर ए परकट नेई ओया, के अस के केछ ओगे। इनां जानदे न, के जेसलै यीशु मसीह परकट ओगन तां अस बी ओदे आला लेखा ओगे, किके अस उसी उयांगै दिखगे जियां ओ ऐ। ते जेड़ा कोई मसीह उपर ए आस रखदा ऐ, ओ अपने आप गी उयांगै पवित्र करदा ऐ जियां ओ पवित्र ऐ। जेड़ा कोई पाप करदा रौंदा ऐ, ओ परमेसर दे कनून दा वरोध करदा ऐ; ते पाप तां परमेसर दे कनून दा वरोध ऐ। ते तोस जांनदे ओ, के यीशु मसही एसकरी करी आया के पापें गी अपने उपर चुकी लै; ते ओदे च कोई पाप नेई। जेड़ा कोई ओदे च बने दा रौंदा ऐ, ओ पाप नेई करदा; जेड़ा कोई पाप करदा ऐ, ओनें नां गै मसीह गी दिखया ऐ ते नां उसी जानया ऐ। ए प्यारे बच्च्यो, कुसे दे पुआने च नेई आयो। जेड़ा तर्म दे कम करदा ऐ, उवै मसीह आला लेखा तर्मी ऐ। जेड़ा कोई पाप करदा ऐ, ओ शतान थमां ऐ, किके शैतान शुरू थमां पाप करदा आया ऐ। परमेसर दा पुत्तर एसकरी आया करे शतान दे कम्में गी नाश करै। जेड़ा कोई परमेसर दा बच्चा ऐ, ओ पाप करदा नेई रौंदा; किके परमेसर दी जान ओदे च बनी दी रौंदी ऐ, ते ओ पाप करी गै नेई सकदा, किके परमेसर थमां जमया ऐ। एदे कोलां परमेसर दे बच्चे ते शतान दे बच्चे लबदे न; जेड़ा कोई तर्म दे कम नेई करदा, ओ परमेसर थमां नेई, ते नां ओ जेड़ा अपने प्रा कन्ने प्यार नेई करदा। किके जेड़ा समाचार तुसें शुरू थमां सुनया, ओ ए ऐ, के अस एक दुए कन्ने प्यार करचै; ते आदम दा पुत्तर कैन आला लेखा नेई बनयो, जेड़ा ओस दुष्ट शतान थमां हा, ते जेनें अपने प्रा दी अत्या कित्ती। ते ओदी अत्या केस कारन कित्ती? एस कारन के ओदे कम पैड़े हे, ते ओदे प्रा दे कम तर्म दे हे। ए विश्वासी प्राओ, जेकर दुनियां दे लोक थुआड़े कन्ने बैर करदे न तां रांन नेई ओयो। अस जांनदे आं, के अस मौत बिचा निकलियै जिंदड़ी बेच पूजे दे न; किके अस विश्वासी पराऐं कन्ने प्यार करने न। जेड़ा प्यार नेई करदा, ओ मौत दी आलात च रौंदा ऐ। जेड़ा कोई अपने प्रा कन्ने बैर करदा ऐ, ओ अत्या करने आला ऐ; ते तोस जांनदे ओ, के कुसे अत्या करने च मेशा दी जिंदड़ी नेई रौंदी। असैं प्यार एदे थमां जानया, के यीशु मसीह ने साड़े लेई अपने प्राण देई दिते; ते असैं बी विश्वासी पराऐं लेई प्राण देना चाईदे। लेकन जेस कुसे कोल दुनिया दी तान दौलत उवै, ते ओ अपने प्रा गी जरुरत च दिखियै ओदे उपर तरस नेई खाणा चा, ते ओदे च परमेसर दा प्यार कियां बनी रेई सकदा ऐ? ए मेरे प्यारे बच्च्यो, अस वचन ते जिभ थमां गै नेई, लेकन कम ते सच्चाई थमां प्यार करचै। अस जेलै एक दुए कन्ने प्यार करगे, एदे छा गै अस जानगे के अस सच्चाई दे आं; ते जेस गल्ल च साड़ा मन असेंगी कसुरबार समझग, ओदे बारै च अस परमेसर दे सामने अपने-अपने मन गी थमी सकगे; किके परमेसर साड़े मन थमां बड़ा ऐ, ते सारा केछ जानदा ऐ। ए प्यारो, जेकर साड़ा मन असेंगी दोष नेई दियै, तां अस परमेसर दे सामने इम्त च बने रेई सकनयां न; ते जे केछ अस मंगदे आं, ओ असेंगी ओदे थमां मिलदा ऐ; किके अस ओदे उक्में गी मननयां न; ते जेड़ा केछ उसी छैल लगदा ऐ, उवै करनयां न। ते परमेसर दा उक्म ए ऐ के अस ओदे पुत्तर यीशु मसीह दे नां च विश्वास करचै, ते जियां ओसने असेंगी उक्म दिता ऐ ओदे मताबक गै अप्पुं-बिचें प्यार करचै। ते ओ जेड़ा परमेसर दे उक्म गी मनदा ऐ, ओ ओदे च, ते परमेसर ओदे च बना रौंदा ऐ; ते एदे छा, मतलब ओस पवित्र आत्मा थमां जेड़ा ओसने असेंगी दिता ऐ, अस जांनदे आं, के ओ साड़े च बने दा रौंदा ऐ। ए प्यारो, अर एक आत्मा उपर विश्वास नेई करो, लेकन आत्में गी परखो, के ओ परमेसर थमां ऐ न के नेई; किके मते गै चुठे पविखब्कता दुनिया च निकलियै कम करा करदे न। परमेसर दी आत्मा तोस एस तरीके पछांनी सकदे ओ; जेड़ी कोई आत्मा ए मनी लेंदी ऐ, के यीशु मसीह जेंद च ओईयै आया ऐ ओ परमेसर थमां ऐ, ते जेड़ी कोई आत्मा यीशु गी नेई मनदी, ओ परमेसर थमां नेई ऐ, उवै मसीह वरोधी आत्मा ऐ, जेसदी चर्चा तोस सुनी चुके दे ओ, के ओ औने आला ऐ, ते ऊन बी दुनिया च ऐ। ए प्यारे बच्च्यो, तोस परमेसर दे लोक ओ, ते तुसें चुठे पविख्वक्तें उपर जय पाई ऐ; किके जेड़ा थुआड़े च ऐ, ते ओ ओदे कोलां जेड़ा दुनिया च ऐ, बड़ा ऐ। ओ चुठे पविख्वक्ता दुनिया दे न, एस कारन ओ दुनियां दे लोके दियां गल्लां बोलदे न, ते दुनिया उन्दी सुनदी ऐ। अस परमेसर दे न। जेड़ा परमेसर गी जानदा ऐ, ओ साड़ी सुनदा ऐ; जेड़ा परमेसर गी नेई जानदा ओ साड़ी नेई सुनदा। एस तरीके अस सच्च बोलने आली आत्मा ते तोखे दी आत्मा गी पछांनी लेनयां न। ए प्यारो, आओ अस अप्पुं-बिचें प्यार करचै; किके प्यार परमेसर थमां ऐ। ते जेड़ा कोई दुए गी प्यार करदा ऐ, ओ परमेसर दा पुत्तर ऐ ते परमेसर गी जानदा ऐ। जेड़ा दुए कन्ने प्यार नेई करदा ऐ, ओ परमेसर गी नेई जानदा, किके परमेसर प्यार ऐ। जेड़ा प्यार परमेसर साड़े कन्ने करदा ऐ, ओ एस छा परकट ओया के परमेसर ने अपने इकलौते पुत्तर गी दुनिया च पेजया ऐ के अस ओदे थमां मेशा दी जिंदड़ी पाचै। प्यार एस च नेई के असैं परमेसर कन्ने प्यार कित्ता ऐ, लेकन एदे च ऐ के ओसने साड़े कन्ने प्यार कित्ता ते साड़े पापें दी सजा दे प्राशचत अपने पुत्तर गी पेजया। ए प्यारो, जेलै परमेसर ने साड़े कन्ने ऐसा प्यार कित्ता, ते असैं बी अप्पुं-बिचें प्यार करना चाईदा ऐ। परमेसर गी कदें बी कुसे ने नेई दिखया; जेकर अस अप्पुं-बिचें प्यार करचै, तां परमेसर साड़े च बना रौंदा ऐ; ते ओसदा प्यार साड़े च सेध ओंदा ऐ। एदे छा अस जाननयां न, के अस ओदे च बने दे रौनयां न, ते ओ साड़े च; किके ओसने अपनी पवित्र आत्मा बिचा असेंगी दिता ऐ। ते असैं दिखी बी लेता ते ओदी गुवाई दिंदे न के पिता परमेसर ने पुत्तर गी दुनिया दे लोकें दा मुक्तिदाता करियै पेजया ऐ। जेड़ा कोई ए मनी लेनदा ऐ, के यीशु परमेसर दा पुत्तर ऐ, परमेसर ओदे च बना रौंदा ऐ, ते ओ परमेसर च। ते जेड़ा प्यार परमेसर साड़े कन्ने करदा ऐ, उसी अस जानी गै, ते असेंगी ओदे उपर विश्वास ऐ। परमेसर प्यार ऐ, जेड़ा प्यार च बना रौंदा ऐ ओ परमेसर च बना रौंदा ऐ, ते परमेसर ओदे च बना रौंदा ऐ। एदे छा प्यार साड़े च सेध्द ओआ, के असेंगी न्याय दे देन इम्त उवै; किके जियां ओ ऐ, उयांगै दुनिया च अस बी ऐंन। प्यार च डर नेई ओंदा, लेकन सेध्द प्यार डर गी दूर करी दिंदा ऐ; किके डर दा सम्बन्ध सजा कन्ने ओंदा ऐ, ते जेड़ा डरदा ऐ, ओ प्यार च सेध्द नेई ओया। अस एसकरी परमेसर क्न्ने लोकें कन्ने प्यार करनयां न, किके पैलैं ओसने साड़े कन्ने प्यार कित्ता। जेकर कोई आखे, “आऊँ परमेसर कन्ने प्यार करना ऐ,” लेकन अपने विश्वासी प्रा कन्ने बैर रखै, तां ओ चुट्ठा ऐ; किके जेड़ा अपने विश्वासी प्रा कन्ने जिसी ओनें उसी दिखया ऐ प्यार नेई करदा, तां ओ परमेसर कन्ने बी जिसी ओनें नेई दिखया प्यार नेई करी सकदा। ते ओदे थमां असेंगी ए उक्म मिलया, के जेड़ा कोई परमेसर कन्ने प्यार करदा ऐ, ओ अपने विश्वासी प्रा कन्ने बी प्यार करै। जेसदा ए विश्वास ऐ के यीशु गै मसीह ऐ, ओ परमेसर थमां पैदा ओया ऐ; ते जेड़ा अपने कोई पैदा करने आले पिता परमेसर कन्ने प्यार करदा ऐ, ओ ओदे कन्ने बी प्यार करदा ऐ, जेड़ा ओदा बच्चा ऐ। जेलै अस परमेसर कन्ने प्यार करनयां न, ते ओदे उकमें गी मननयां न, तां एदे थमां अस जांनदे आं, के अस परमेसर दे बच्चें कन्ने प्यार करनयां न। किके परमेसर कन्ने प्यार करना ए ऐ, के अस ओदे उक्में गी मनचै; ते ओदे उक्म कठोर नेई। किके जेड़ा केछ परमेसर थमां पैदा ओया ऐ, ओ दुनिया उपर जै आसल करदा ऐ; ते ओ जै जेस कन्ने दुनिया उपर जै आसल ओंदी ऐ साड़ा बश्वास ऐ। दुनिया उपर जै पाने आला कोन ऐ? सेर्फ ओ जेसदा ए बश्वास ऐ, के यीशु गै परमेसर दा पुत्तर ऐ। ए उवै यीशु मसीह ऐ, जेड़ा परमेसर थमां एस दुनिया च पेजया गीया, ते पानी कन्ने पवित्रशनांन लेता, ते जेसलै ओ मरया ओसदा खून रुडया गीया; ओ नां सेर्फ पवित्रशनांन लेने आया, लेकन पानी दे ते खून सूली उपर मरने थमां अपना खून रुडानें आसतै आया पवित्र आत्मा एस गल दी गवाई दिन्दा ऐ। ते जेड़ा गवाई दिन्दा ऐ, ओ आत्मा ऐ; किके आत्मा सच्च ऐ। गवाई देने आले त्रै न, आत्मा, ते पानी, ते खून; ते त्रवै एक गै गल्ल उपर सैमत न। जेलै अस मनुक्खें दी गवाई मनी लीनयां न, तां परमेसर दी गवाई ओदे थमां खरी ऐ; ते परमेसर दी गवाई ए ऐ, के ओनें अपने पुत्तर दे बारै च गवाई दिती ऐ। जेड़ा परमेसर दे पुत्तर उपर विश्वास करदा ऐ, ओ अपने दिले च गै गवाई रखदा ऐ। जेस ने परमेसर उपर विश्वास नेई कित्ता, ओसने उसी चुट्ठा आखया, किके ओसने ओस गवाई उपर विश्वास नेई कित्ता, जेड़ी परमेसर ने अपने पुत्तर दे बारै च दिती ऐ। ते ओ गवाई ए ऐ, के परमेसर असेंगी मेशा दी जिंदड़ी दिती ऐ, ते ए जिंदड़ी ओदे पुत्तर च ऐ। जेसदा पुत्तर कन्ने गुडा रिश्ता ऐ, ओदे कोल मेशा दी जिंदड़ी ऐ; ते जेसदे कोल परमेसर दा पुत्तर नेई, ओदे कोल मेशा दी जिंदड़ी बी नेई ऐ। मैं तुसेंगी, जेड़े परमेसर दे पुत्तर दे नां उपर विश्वास करदे ओ, एसकरी लिखया ऐ के तोस जानी लिओ के मेशा दी जिंदड़ी थूआडी ऐ। ते असेंगी परमेसर दे सामने जेड़ी इम्त ओंदी ऐ, ओ ए ऐ; के जेकर अस ओदी मर्जी दे मताबक लेखा केछ मंगने न, तां ओ साड़ी सुनदा ऐ। ते जेलै अस जांनदे न, के जे केछ अस मंगने न परमेसर साड़ी सुनदा ऐ, तां एबी जांनदे न, के जेड़ा केछ असैं ओदे कोलां मंगया, ओ थोया ऐ। जेकर कोई अपने विश्वासी प्रा गी ऐसा पाप करदे दिखै, जेसदा नतीजा मौत नेई उवै, तां अर्ज करो, ते परमेसर उसी उन्दे लेई, जिनैं ऐसा पाप कित्ता ऐ जेदा फल मौत नेई उवै, परमेसर उनेंगी जिंदड़ी देग। पाप ऐसा बी ओंदा ऐ, जेसदा नतीजा मौत ऐ; एदे बारै च आऊँ अर्ज करने लेई नेई आखदा। सब केसम दा अतर्म तां पाप ऐ, लेकन ऐसा पाप बी ऐ, जेदा नतीजा मौत नेई। अस जांनयां न, के जेड़ा कोई परमेसर च पैदा ओया ऐ, ओ पाप नेई करदा रौंदा; लेकन परमेसर दा पुत्तर यीशु, उसी ओ बचाई रखदा ऐ, ते ओ दुष्ट शतान उसी छुई नेई सकदा। अस जांनदे न, के अस परमेसर दे न, ते सारी दुनिया ओस दुष्ट शतान दे कब्जे च ऐ। अस एबी जांनयां न, के परमेसर दा पुत्तर एस तरती उपर आई गेदा ऐ ते ओसने असेंगी समझ दिती ऐ, के अस ओस सच्चे गी पछांनयां न, ते अस ओदे च जेड़ा सच्चा ऐ, मतलब ओदे पुत्तर यीशु मसीह च रौंदे न। सच्चा परमेसर ते मेशा दी जिंदड़ी उवै गै ऐ। ए बच्चयो, अपने आप गी ऐसी सारीयें मूरतीयें छा बचायो जेड़ीयां परमेसर दी जगा लेंदीयां न। ए चिट्ठी आऊँ यूहन्ना अगबें थमां परमेसर थमां चुनी दी मोद्दवर विश्वासी पैंन ते ओदे बच्चें दे नां लिखे करना ऐं, जिंदे कन्ने आऊँ सच्चा प्रेम करना ऐं, ते सेर्फ आऊँ गै नेई, लेकन ओ सारे प्रेम करदे न, जेड़े परमेसर दी सच्चाई गी जानदे न। ओ सच्च जेड़ा साड़े च टिके दा रौंदा ऐ, ते मेशा साड़े कन्ने अटल रौग। पिता परमेसर दे पुत्तर यीशु मसीह थमां क्रपा, दया ते शान्ति साड़े कन्ने सचाई समेत एर्ख रौगन। आऊँ बड़ा खोश ओया, के मैं तेरे केछ बच्चें गी ओस उक्म दे मताबक, जेड़ा असेंगी पिता थमां मिलया हा, ओस परमेसर दी सच्चाई उपर चलदे दिखया। ऊन ए मोद्दवर विश्वासी पैंन, आऊँ तुगी कोई नमां उक्म नेई, लेकन उवै जेड़ा शुरू थमां साड़े कोल ऐ, दिनां ऐं; ते तेरे अगें अर्ज करना ऐं, के अस एक दुए कन्ने प्रेम करचै। ते प्रेम ए ऐ के अस ओदे उकमें दे मताबक चलचे; ए उवै उक्म ऐ जेड़ा तुसें शुरू थमां सुना ऐ, ते तुसेंगी एदे उपर चलना बी चाईदा ऐ। किके मते सारे ऐसे परमाने आले दुनिया च निकली आए दे न, जेड़े नेई मनदे के यीशु मसीह जेंद च ओईयै आया; परमाने आला ते मसीह वरोधी इयै गै। अपने बारै च चकने रवो, के जेड़ी मेंनत असैं सारें कित्ती दी ऐ, तोस उसी गुआई नेई ओड़यो, लेकन तुसेंगी ओदा पूरा फल मिलै। जेड़ा कोई मसीह दी शिखया कन्ने अपनी शिखया मलांदा ऐ, ओ मसीह दी शिखया च टिके दा नेई रौंदा, ओदे कोल परमेसर नेई; जेड़ा कोई ओदी शिखया च टिके दा रौंदा, ओदे कोल पिता परमेसर बी ऐ, ते पुत्तर बी। जेकर कोई थुआड़े कोल अवै, ते ए शिखया नेई दे, उसी नां ते कर च औना दियो, ते नां गै नमश्कार करो। किके जेड़ा कोई ऐसे मनुक्ख गी नमश्कार करदा ऐ, ओ ओदे बुरे कम्में लेई जिमेंबार ओंदा ऐ। आऊँ ओर बी मतीयां सारीयां गल्लां दसना चांनां, लेकन चिट्ठी च लिखनां नेई चांदा, लेकन मिगी आस ऐ, के आऊँ थुआड़े कोल औगा ते आमने-सामने गल्लां करगा, जेस कन्ने अस पूरी चाली खोश ओई जागे। तेरी चुनी गेदी पैनूं दे बच्चे तुगी नमश्कार बोलदे न। आऊँ यूहन्ना अगबें थमां ए चिट्ठी ओस प्यारे गयुस दे नां लिखे करना, जेस कन्ने आऊँ सच्चा प्रेम करना ऐं। ए प्यारे दोस्त, मेरी ए प्रार्थना ऐ; के जियां तू आत्मिक तरक्की करै करना ऐ, उयांगै तू सारीयें गल्लें च तरक्की कर, ते जिंदु च सेत्तमन्द रवो। किके जेलै विश्वासी प्राऐं आईयै, तेरी ओस सचाई दी गुआई दिती, जेदे उपर सचें गै तुं चलना ऐं, तां आऊँ बड़ा गै खोश ओया। मिगी एदे कोलां बड़ी ओर कोई खुशी नेई, के आऊँ सुनां, के मेरे आत्मिक बच्चे सचाई उपर चलदे न। ए विश्वासी दोस्त, तो मसीह प्राऐं आसतै बड़ी मदद कित्ती जेड़े मांनदारी कन्ने दूर-दूर जाईयै शोभ समाचार सनांदे हे, ते तो उन्दी मदद बी मांनदारी कन्ने कित्ती, जिनेंगी तुं नेई जानदा हा। उनै कलीसिया दे सामने तेरे प्यार दी गुआई दिती ही। जेकर तू उनेंगी इसै चाली विदा करगा जेस चाली परमेसर दे लोकें लेई बाजब ऐ, तां अच्छा करगा। किके ओ ओस नां आस्ते निकले न, ते दुई जातीयें कोलां केछ नेई लैंदे। एस लेई ऐसे सेवकें दी परौनगी करना चाईदी, जेदे थमां अस बी उन्दे कन्ने सच्चाई दी सेवा दे ऐसे दार ओचै। मैं कलीसिया गी केछ लिखे दा हा; लेकन दियुत्रिफेस जेड़ा उन्दे च बड़ा बनना चांदा ऐ, ओस शिखया गी नेई मनदा। एसकरी आऊँ औगा, तां थुआड़े सामने ओदे कित्ते गेदे सारे कम्में गी दसी देगा मतलब साड़े उपर लाए दे चुट्ठे लजामें गी ते इनां गै नेई ओ अप्पुं बी खोश नेई ओंदा ते वश्वासीयें दा सुआगत नेई करदा, ते उनेंगी जेड़े सुआगत करना चांदे न, उनेंगी मनां करदा ते कलीसिया चा बार कढी दिंदा ऐ। ए प्यारे दोस्त, बुराई दे पिछें नेई, लेकन पलाई दे पिछें चलने आले बनो। जेड़ा पलाई करदा ऐ, ओ परमेसर थमां करदा ऐ; लेकन जेड़ा बराई करदा ऐ, ओसने परमेसर गी नेई दिखया। अर एक कलीसिया च आखदा के दिमेत्रियुस अच्छा मनुक्ख ऐ, किके ओ परमेसर दी सच्ची शिखया दे मताबक चलदा ऐ। आऊँ ओर बी मतीयां सारीयां गल्लां दसना चांनां, लेकन चिट्ठी च लिखनां नेई चांदा, लेकन मिगी आस ऐ, के आऊँ थुआड़े कोल औगा ते आमने-सामने गल्लां करगा। आऊँ प्रार्थना करना, के तुसेंगी शान्ति मिलदी रवै। इत्त्थैं तकर के मसीह दोस्त तुगी नमश्कार बोलदे न। उत्थें दे दोस्तें गी नां लेईयै नमश्कार बोली देना। आऊँ यहूदा जेड़ा यीशु मसीह दा सेवक ते याकूब दा निक्का प्रा ऐं। आऊँ तुसेंगी लिखे करना, जेड़े मसीह च विश्वास करने लेई परमेसर थमां बलाए गेदे न, तोस साड़े पिता परमेसर दे प्यारे ते यीशु मसीह थमां साम्भियें रखे गेदे ओ। आऊँ प्रार्थना करना ऐं के परमेसर तुसेंगी दया शान्ति ते मता जादै प्रेम करै। ए मेरे विश्वासी साथीयो, बेछक आऊँ बड़ी कोष्ट कन्ने तुसेंगी परमेसर दे उद्धार दे बारै च लिखना चांना ऐं, जेदे पागीदार अस सारे ओं, मैं मजबूर ओईयै लिखना पिया, के तुसेंगी इम्त दियां के ओस सच्ची शिखया गी सम्बालीयै रखो, परमेसर दी ए सच्चाई पवित्र लोकें आसतै कदें बी बदलदी नेई। केछ लोक जेड़े मसीह विश्वास दा दखावा करदे न, थुआड़ी कलीसिया च आई जुड़ी दे न, ओ परमेसर दा आदर नेई करदे ते सखांदे के पाप करने थमां बी परमेसर असेंगी माफ़ करदा ऐ, अस पाप परी दी जिंदड़ी जी सकनयां न, सेर्फ यीशु मसीह साड़ा मालक ते प्रभु ऐ, एस गल्ल दा ओ एन्कार करदे न, परमेसर ने पराने बेलै च ए पैलैं दा पवित्र शास्त्र च आखे गेदा ऐ, के ऐसे लोक ओस कोलां सजा पागन। आलां के, तोस सारे एक बारी ए गल्ल जानी चुके दे ओ, तां बी आऊँ तुसेंगी एस गल्ल दा चेता कराना चांना ऐं, प्रभु ने इस्राएली लोकें गी गलामी कोलां उद्धार दिता ते मिस्र दे बिचा बार आंदा हा, ते जिनैं वियावांन च चलदे ओई प्रभु उपर परोसा नेई कित्ता हा, बाद बेच परमेसर ने उनेंगी नाश करी दिता हा। तुसें सोर्गदूतें दी एस गल्ल उपर सोचना चाईदा जेड़े सोर्ग च अपने औदे उपर खोश नेई हे, जेड़ी जिमेंबारी परमेसर ने उनेंगी दिती ही, लेकन सोर्ग दे ओस अपने कर गी मुआई बैठे हे, परमेसर ने उनेंगी मेशा आसतै सगलें कन्ने न्हेरे दे नर्क च बन्नीयै रखे दा ऐ, उत्थें ओसने उनेंगी न्याय दे बड्डे देन आसतै रखे दा, के उनेंगी मेशा दी सजा दे। उनै इस्राएलियें ते सुर्गदूतें आला लेखा, याद कर के सदोम ते अमोरा ते उन्दे आसे-पासे दे शैरें दे रौने आले लोकें कन्ने के वित्या हा ओ लोक कंजर पन ते परमेसर ने बनाए जनांनी मर्द दी गल्ल गी छुड़ीयै ते अप्पुं पिछें नां जायज कंजर कम करदे हे, एसकरी परमेसर ने उनेंगी अग्गी कन्ने नाश कित्ता हा, (इनें चुठी शिखया देने आलें) आसतै एक चतावनी बनी गेई, के उनेंगी बी मेशा दी अग्गी कन्ने नाश कित्ता जाग। इसै चाली ओ सुखनें दिखने आले अपनी जिंदु गी अशोद्ध करदे ते आखदे तुसेंगी अगबें दी कोई लोड नेई, ते ओ मैमा योकत सोर्गदूतें दी निंदया करदे न। लेकन परमेसर दे प्रधान सोर्गदूत मीकाईल ने, जेसलै शतान ने मूसा दी लाश दे बारै च बैस कित्ती तां उसी बुरा-पला आखीयै दोष लानें दी इम्त नेई कित्ती; लेकन ए आखया, “प्रभु तुगी चेड़कग।” लेकिन ए लोक जिनैं गल्लें गी अप्पुं नेई जांनदे, उनेंगी बुरा-पला आखदे न, लेकन जिनैं गल्लें गी डंगरें दे सवाव आला लेखा ओ अप्पुं जांनदे न, ऐसा करने दे कारन नाश ओई जागन। उन्दे उपर बसोस! के ओ आदम दे पुत्तर कैन आला लेखा चाल चलया, जेस ने अपने प्रा दी अत्या कित्ती ही ते फाईदे आसतै बिलाम आला लेखा लोभ दे कारन गलती कित्ती, ते इसै चाली कोरह दा खांनदान मूसा दे खलाफ बधरो करियै नाश ओया। ए लोक थुआड़ी प्रेम-तामें च बेशर्म ओईयै खाणे-पीने दे कारन ओस ताम गी खराब करदे न, ओ समुंदर च छपी दी ओस चट्टान आला लेखा जेड़ी तुसेंगी डोबने दा कारन ओई सकदी ऐ ओ पिड्डें दे उनै गुआलें आला लेखा जेड़े सेर्फ अपना गै खयाल रखदे, ओ उनै बदलें दे डीगलें आला लेखा जेड़े जमीन गी पानी नेई दिंदे ओ मरे दे बूट्टें जेड़े सयाल दे मोसम बिना फल दे मरने आला लेखा बाद च पुटीयै सुट्टी दिता जंदा ऐ। जियां समुंदर दियां खाऊरीयां लैरां गंदी चाग कढदियां न, ए लोक बेशर्म कम करदे न, ओ उनै अम्बर दे केछ तारें आला लेखा ठीक रस्ता नेई दसदे परमेसर ने इयै ये लोकें आसतै एक जगा त्यार कित्ती दी, जिथें छडा गै न्हेरा उत्थें उनै मेशा आसतै रौना पौग। हनोक, जेड़ा आदम दी सतमीं पीढ़ी च पैदा ओया, उनै अतर्मी लोकें दे बारै च पविख्वानी कित्ती ओनें आखया, “सुनों प्रभु एक देन लखें पवित्र सोर्गदूतें कन्ने आया। सबनी लोकें दा न्याय ते उनै सारें गी दोष लाने आसतै अपक्ति लोकें जिनैं अर किसम दे गलत कम कित्ते दे ते उनै पापी लोकें परमेसर दे खलाफ बोली दियां अर गल्लें दा।” ए अपक्ति लोक मेशा परमेसर दे खलाफ ते दुए च दोष टूढंदे रौंदे न, ऐ लगातार अपने मन दी इच्छ्यां कन्ने बुरे कम जिनैं गी चांदे करदे रौंदे, उन्दे बड्डे मुंह थमां ते अपने फायदे आसतै दुए गी बोलदे रौंदे न। लेकन ए मेरे विश्वासी साथीयो, तोस उनै गल्लें गी जाद रखो; जेड़ीयां साड़े प्रभु यीशु दे प्रेरित पैलैं गै आखी चुके दे न। ओ थुआड़े कन्ने आखदे रौंदे हे, “यीशु मसीह दे बापस औने थमां पैलैं, प्रभु ते प्रभु दे लोकें दा मजाक करने आले लोक ओगन ए लोक अपनी खुआशें दे मताबक जिंदड़ी जगारनें आले ओगन।” ए ओ लोक न, जेड़े थुआड़े च फोट पुआँदे न; ए जिंदु दे मताबक चलने आले न, जिंदे च पवित्र आत्मा नेई। लेकन ए विश्वासी साथीयो, एक दुए दे पवित्र विश्वास गी मजबूत करदे रवो ते पवित्र आत्मा दी मदद कन्ने प्रार्थना करदे रवो। अपने आप गी परमेसर दे प्रेम च बनाईयै रखो; ते मेशा दी जिंदड़ी आसतै साड़े प्रभु यीशु मसीह दी दया दी आस लाईदी रखो। उनै लोकें उपर तर्स करो, जेड़े नेई जानदे के, असैं के विश्वास करना ऐ, उन्दा विश्वास डामा-डोल ऐ। केछ दुए लोक जिनेंगी तुं जांनना के ओ नर्क आली बक्खी जा करदे, मेशा दी अग्गी बिचा तौला कढीयै उनेंगी बचाई लै; ओरनी दे उपर तर्स खा, कियां बी ओ, उन्दे पाप कोलां दूर रवो, आलां के उन्दे कपड़े कोलां परेज कर, जेदे कन्ने उनै अपनी जिंदु थमां गलत कम कित्ते दे न। परमेसर तुगी बचानें दे जोग ऐ, तां जे तुं पापी जिनैं दे तोखे च नेई अवै; ओ तुगी अपनी मैमा दी परपुरी च आंननें दे जोग ते तुगी नन्द परी जिंदड़ी ते अपने अगें बेकसुर बनाई सकदा ऐ। ओ एक गै परमेसर ऐ ते साड़े प्रभु यीशु मसीह ने साड़े बासतै के कित्ता, ओसने असेंगी ओदे थमां बचाग ऐ प्रभु यीशु मसीह अपने लोकें गी परमेसर दा आदर ते मैमा देने दे जोग बनां लोक पंछानी सकन के ओदे कोल शक्ति ते अख्त्यार शुरू थमां, ऊन, ते मेशा लेई ऐ आमीन। यीशु मसीह गी परमेसर ने दसे दा प्रकाशितवाक्य, जेड़ा परमेसर ने एस लेई दिता के अपने दासें गी ओ गल्लां, जिंदा जल्दी ओना जरुरी ऐ दस्सै ते ओस्स ने अपने सोर्गदूत गी पेजीयै ओदे थमां अपने दास यूहन्ना गी सुनाया, यूहन्ना ने ओ सारा केश लिखया जेड़ा ओसने दिखया, मतलब ओ वचन जेड़ा परमेसर थमां आया ते ओ सारा केश जेड़ा यीशु मसीह ने आखया हा। परमेसर उनै सारें गीं अशीर्वाद देग जेड़ा एस पविख्वानी गीं थुआड़े लेई पढ़िऐ सनांदे न, ते ओ उनै सारे गीं शीर्वाद देग जेड़ा इसी सुनदे न ते मन्नदे न। किके ए चीजां तोल्लेंगें ओंगन। मैं, यूहन्ना, ए तुसेंगी सत कलीसिया ते च विश्वासियें दे लिये लिखनां हां जेड़ा आसिया लाकें च रोंदे ए। मैं प्रार्थना करना हां के तुसेंगी परमेसर थमां क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। ओ परमेसर ए जेड़ा वक्त दी शुरुआत चां लेयिये अज्जे तकर ते मेशा दे लेई नी बदलदा ए; ते ओनें सत आत्मा थमां जेकीयां परमेसर दे सियासन दे कोल। ते यीशु मसीह थमां जेहड़ा बश्वास जुगा साक्षी ते मरें बिचा जिंदा ओनें आला पहिलोठा ते तरती दे राजां दा कीम ऐ, तुसें क्रपा ते शान्ति मिलदी रवै। ओ साड़े कन्ने प्यार रखदा ऐ, ते उस्स ने अपने खून दे रहें असैं पापें थमां छुड़ाया ऐ, ते असैं एक राज ते अपने पिता परमेसर आसतै याजक बी बनाई दित्ता; उस्स दी गै मैमा ते पराक्रम जूगे जूगे ओंदी रवै। आमीन। दिखो, ओ बदलें कन्ने ओनें आला ऐ, ते अर एक उसी दिखग, ओदे मौत दे लेई जिम्मेदार लोक बी उसी अन्दे ओई दिख्गन। तरती च सारे लोक बड़ी बाज दे कन्ने रोनगें जदूं ओ उसी दिखन्गें। आमीन। सर्वशक्तिमान परमेसर आखदे न, “मैं अल्फा ते ओमेगा हां, मतलब, शुरुआत ते आखर हां। मैं ओ हां जेड़ा ए, जेड़ा मेशा हां, ते जेड़ा अजें आनेआला ए।” आऊँ यूहन्ना, मैं मसीह दे लेई ते परमेसर दे राज दे दोख दे लेई तुन्दा साथी हां ते उनै लोकें दे लेई दलेरी कन्ने सबर कन्ने कम लेनदा हां जेड़े उन्दे कन्ने रिश्ता रखदे न। मिग्गी पतमोस द्वीप दे लेई पेजा गीया हा, किके मैं परमेसर दे वचन दा प्रचार कित्ता ते यीशु दे सन्देश गीं दसने दे खातर। आऊँ प्रभु दे धयारे आत्मा च आई गीया, ते अपने पिछें तुरी दी बड़ी बाज ए आखदे सुनया, “जे किश तू दिखना ऐ उसी कताब च लिखीयै सत्तें कलीसिया दे कोल पेजी दे, मतलब इफिसुस, ते स्मुरना, ते पिरगमुन, ते थुआतीरा, ते सरदीस, ते फिलदिलफिया, ते लौदीकिया गी।” ओस बेलै आऊँ उसै, जेहड़ा मेरे कन्ने बोला दा हा, दिखने आसतै अपना मुंह मोड़ेया; ते पिछें मुड़ीयै आऊँ सुन्ने दियां सत दीवटा दिखियां, ते ओनें दिवटें बेच मनुक्ख दे पुत्तर जेया एक मनुक्ख गी दिखया, जेहड़ा पैरें तकर कपड़ा लाए दे, ते छाती उपर सोने दा कब्ज बन्ने दा हा। ओदे सर ते बाल सफेद ऊन बरना बर्फ जे उज्ज्वल हे, ते उस्स दियां अखीयाँ अग्ग दी ज्वाला जेई हियां। ओदे पैर शैल पीतल जे हे जेड़े समझो पठ्ठी च तपाए दा ऐ, ते उस्स दा शब्द बड़े पानी दे शब्द जेया हा। ओ अपने सज्जे हत्थ च सत तारे लेते दा हा, ते ओदे मुंह थमां तेज दोधारी तलवार निकलदी हे। उस्स दा मुंह ऐसा प्रज्वलित हा, जियां सूरज कड़ाके दी तूप च चमकदा ऐ। जेस ले आऊँ उसी दिखया ते ओदे पैरें उपर मुड़दा जेया किरी पेया। उस्स ने मेरे उपर अपना सज्जा हत्थ रखियै आखया, “मत डर; आऊँ पैला ते आखर ते जिंदा ऐं; आऊँ मरी गेदा हा, ते दिख आऊँ जूगे जूगे जिंदा ऐं; ते मौत ते नरक दी चाबियां मेरे गै कोल ऐ। इसै आसतै जेकीयां गल्लां तो दिखियां न ते जेकीयां गल्लां ओया करदीयां ते जेकीयां गल्लां एस थमां बाद ओनें आलियां न, ओनें सारें गी लिखी लै।” मतलब ओनें सत तारें दा पेद जिनैं तो मेरे सज्जे हत्थे च दिखया हा, ते ओनें सत सोनें दी दिवटें दा पेद; ओ सत तारे सत कलीसिया दे दूत न, ते ओ सत दीवट सत कलीसिया न। इफिसुस दी कलीसिया दे दूत गी ए लेख, “जेड़े सत तारे अपने सज्जे अथ्थ च लेते दे न, ते सुन्ने दियां सत दिवटें बिच फिरदा ऐ, ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम, ते तेरी मेंनत, ते तेरे सबर गी जानना ऐ; ते एबी के तो बुरे लोकें गी दिखी नेई सकदा, ते जेड़े अपने आप गी प्रेरित आखदे न, ते ऐ नेईयै न, उनेंगी तू परखीयै चुट्ठा पाया। ते तू सबर रखदा ऐ, ते मेरे नां दे लेई दोख चुकदे थकया नेई। लेकन मिकी तेरे खलाफ ए आखना ऐ के तो अपना पैलैं जीया प्यार छुड़ी दित्ते दा ऐ। इसै आस्ते याद कर के तू कुत्थुआं डिगयां ऐ, ते मने गी फेर ते पैलैं जेया कम कर। जे तू मन नेई फरागा, ते आऊँ तेरे कोल आईयै तेरे दीवट गी उस्स दी जगह थमां टाई देगा। लेकन आं, तेरे बिच ए गल्ल ते ऐ, के तू नीकुलइयों दे कम्में कन्ने नफरत करना ऐ, जिंदे कन्ने आऊँ बी नफरत करना ऐ। जेसदे कन ओंन ओ सुनी लै के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ। जेड़ा जय पा, आऊँ उसी उस्स जीवन दे बूट्टे थमां जेड़ा परमेसर दे सोर्गलोक च ऐ, फल खाणे गी देग।” “स्मुरना दी कलीसिया दे दूत गी ए लिख, “जेहड़ा पैला ते आखर ऐ, जेहड़ा मरी गीया हा ते ऊँन जिंदा ओई गेदा ऐ, इह ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कलेश ते दरिद्रता गी जानना ऐ, ते जेड़े लोग अपने आप गी यहूदी आखदे न ओ तां ऐंन नेई, लेकन शतान दी सभा न, उंदी निंदया गी बी जानना ऐ। जेड़े दुःख तुगी चेलने ओगन, उंदे थमां मत डर। किके दिखो, शतान थुआड़े बिचा केईयें गी ते जेल खाणे च सुटने आला ऐ तां जे तोस परखे जाओ; ते तुसें दस देन तकर दुःख पोगना ओग। प्राण देने तकर विश्वासी रे, ते आऊँ तुगी जीवन दा मुकुट देगा। जेसदे कन ओन ओ सुनी लै के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ। जेहड़ा जय पा, उस्स गी दुई मौत थमां कोई नुस्कान नेई पुजग।” “पिरगमुन दी कलीसिया दे दूत गी ए उक्म लिख, “जेसदे कोल दोधारी ते अतेज तलवार ऐ, ओ ए आखदा ऐ के, आऊँ ए जानना ऐ के तू उत्थें रैना ऐ जिथें शतान दा सहासन ऐ; तू मेरे नां उपर टिके रैना ऐ, ते मेरे उपर बश्वास करने आसतै उनै धयारे बी पिछें नेई अटया जिंदे च मेरा बश्वास जोग गवाह अन्तिपास, थआड़े बिच उस्स जगह उपर मारी दिता जिथें शतान रौंदा ऐ। लेकन मेरे तेरे खलाफ किश गल्लां आखनियां न, किके तेरे इत्थैं किश ऐसे न, जेड़े बिलाम दी शिखया गी मनदे न, जेस ने बालाक गी इस्राएलियें दे अग्गें ठेडे दा कारन रखना सखाया के ओ मूर्तियें उपर चढ़ाई दियां चीजां खाण ते ब्यभिचार करन। उय्यां गै तेरे इत्थैं किश ऐसे न, जेड़े नीकुलइयों दी शिखया गी मनदे न। एस आसतै मने गी फेरो, नेई तां आऊँ तेरे कोल जल्दी गै आईयै अपने मुंह दी तलवार कन्ने उंदे कन्ने लड़गा। जेसदे कन ओन ओ सुनी लैंन के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ। जेहड़ा जय पा, उस्स गी आऊँ गुप्त मन्ना बिचा देगा; ते उस्स बट्टे उपर एक नां लिखा ओग, जेस गी ओदे पाने आले दे बगैर ओर कोई नेई जानग।” “थुआतीरा दी कलीसिया दे दूत गी ए लिख, ‘परमेसर दा पुत्तर जेस दियां अखां ज्वाला जेईयां, ते जेसदे पैर उत्तम पीतल जे न ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम्में तेरे प्यार ते बश्वास ते सेवा ते सबर गी जानना ऐ ते एबी के तेरे पिछले कम पैलैं थमां बदियै न। लेकन मिगी तेरे खलाफ ए आखना ऐ के तू उस्स जनानी इजेबेल गी रैने दिना ऐ जेकी अपने आप गी औने अलेव्क्तिन आखदी ऐ, ते मेरे दासें गी ब्यभिचार करने ते अते मूरतयें दे अग्गें चढ़ाई दी चीजां खाणा सखाइयै परमांदी ऐ। आऊँ उस्स दा मन फराने गी मौका दिता, लेकन ओ अपने ब्यभिचार थमां मन फराना नेई चांदी। दिख, आऊँ उसी रोगशैय्या उपर सुटना ऐ; ते जेड़े उस्स कन्ने ब्यभिचार करदे न जे ओ बी उस्स जे कम्में थमां मन नेई पीघंन ते आऊँ उनेंगी बड्डे कलेश च पागा। आऊँ ओदे बच्चें गी मारी देगा; ओस बेलै सारीयां कलीसिया जानी लेघंन के दिल ते मन गी परखने आला आऊँ गै, ते आऊँ थआड़े बिचा अर एक गी ओदे कम्में दे लेखा फल देगा। लेकन तोस थुआतीरा ते बाकी लोकें कन्ने, जिन्नें एस शिखया गी नेई मनदे ते ओनें गल्लें गी जिनैं शतान दी गैरी गल्लां आखदे न नेई जांनदे, ए आखना ऐ के आऊँ थआड़े उपर ते पार नेई सुट्गा। लेकन आं, जेहड़ा थआड़े कोल ऐ उसी मेरे औने तकर थमे रवो। जेहड़ा जय पा, ते मेरे कम्में दे लेखा आखर तकर करदा रवै, आऊँ उसी जाती-जाती दे लोकें उपर आक्क देगा, ते ओ लोए दा राजदंड लेईयै उंदे उपर राज करग, जेस चाली कमैर दे मिट्टी पांढे चूर चूर ओई जांनदे न; आऊँ बी ऐसा गै आक्क अपने पिता थमां पाया ऐ; ते आऊँ उसी बडले दा तारा देगा। जेसदे कन ओन ओ सुनी लै के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ।’” “सरदीस दी कलीसिया दे दूत गी ए उक्म लिख, “जेसदे कोल परमेसर दी सत आत्मा ते सत तारे न, ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम्में गी जानना ऐ; तू जिंदा ते आखया जाना ऐ, लेकन ऐ मरे दा। जागी जा, ते ओनें चीजें गी जेकीयां बाकी रेई गेदियां न ते जेकीयां खत्म ओनें उपर न, उनेंगी पक्का कर; किके आऊँ तेरे कुसे कम गी अपने परमेसर दे कोल पूरा नेई पाया। इसै आसतै याद कर, के तू कैसी िशखया आसल कित्ती ते सुनी हे, ते उस्स च बना रै ते मने गी फेर। जे तू तेयार नेई रौगा, ते आऊँ चोरे जेया आई जाना, ते तू कदें बी नेई जानी सकगा के आऊँ किस कड़ी तेरे उपर आई पोगा। लेकन आं, सरदीस च तेरे इत्थैं ऐसे लोग बी ऐ, जिन्हैं अपने-अपने कपड़े गन्दा नेई कित्ते, ओ सफेद कपड़े लाए दे मेरे कन्ने कुमघन, किके ओ एस जोगे न। जेड़ा जय पा उसी इयां गै सफेद कपड़ा लुआया जाग, ते आऊँ उस्स दा नां जीवन दी कताब बिचा कुसे रीति कन्ने नेई कटगा; लेकन उस्स दा नां अपने पिता ते सोर्गदूत दे सामने मनी लैगा। जेसदे कन ओंन ओ सुनी ले के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ।” “फिलदिलफिया दे दूत गी ए लिख, “जेड़े पवित्र ते सच्चे न, ते जेहड़ा दाऊद दी चाबी रखदा ऐ, जेसदे खोले गी कोई बंद नेई करी सकदा ते बंद कित्ते दे कोई खोली नेई सकदा, ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम गी जानना ऐ; दिख, आऊँ तेरे समुक एक द्वार खोले दा ऐ, जिसी कोई बंद नेई करी सकदा; तेरी समर्थ थोड़ी जेई ते ऐ, तां बी तू मेरे वचन दा पालन कित्ता ऐ ते मेरे नां दा मना नेई कित्ता। दिख, आऊँ शतान दे ओनें सभाआलें गी तेरे वश च करी देगा जेड़े यहूदी बनी बैठे दे न, लेकन ऐ नेई न बरना चुठ बोलदे न-दिख, आऊँ ऐसा करगा के ओ आईयै तेरे पैरें उपर धीरघंन, ते ए जानी लेंघन के आऊँ तेरे कन्ने प्यार रखे दा ऐ। तू मेरे सबर दे वचन गी थमे दा ऐ, इसै आसतै आऊँ बी तुगी परख दे उस्स बेलै बचाई रखगा जेड़े तरती उपर रैने आलें दे परखने आसतै दुनियां उपर औने आला ऐ। आऊँ जल्दी गै औने आला ऐं; जे किश तेरे कोल ऐ उसी थमी रख के कोई तेरा मुकट छुड़काई नी ले। जेड़ा जय पा उसी आऊँ अपने परमेसर दे मंदर च एक खम्बा बनागा, ते ओ पी कदें बार नेई निकलग; ते आऊँ अपने परमेसर दा नां ते अपने परमेसर दे नग्गर मतलब नमें यरूशलेम दे नां, जेहड़ा मेरे परमेसर थमां सोर्ग बिचा उतरने आला ऐ, ते अपना नमां नां उस्स उपर लिखगा। जेसदे कन ओंन ओ सुनी ले के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ। “लौदीकिया दी कलीसिया दे दूत गी ए लिख, “जेहड़ा आमीन ते बश्वास जुगा ते सच्चा गवाह ऐ, ते परमेसर दी सृष्टि दा मूल कारन ऐ, ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम्में गी जानना ऐं के तू नां गै ठंडा ऐ ते नां गर्म; पला ओंदा के तू ठंडा जां गर्म ओंदा। इसै आसतै के तू कोसा ऐं, ते नां ठंडा ऐ ते नां गर्म, आऊँ तुगी अपने मुंह बिचा उगलने उपर ऐ। तू आखना ऐं के आऊँ सौखा ऐं ते अमीर ओई गेदा ऐं ते मिकी कुसे चीज दी बी कमी नेई; ते ए नेई जानना के तू बद नसीब ते तुच्छ ते गरीब ते अन्नां ते नंगा ऐ। इसै आसतै आऊँ तुगी सल्लाह दिन्ना ऐ के अग्ग बिच ताए दा सुन्ना मेरे थमां मुलैं लै के तू सौखा ओई जाए, ते सफेद कपड़े लेई लै के लाईयै तुगी अपने नंगेपण दी शर्म नेई ओए, ते अपनी अखीयैं च लाने आसतै सुरमा लेई लै के तू दिखन लगे। आऊँ जिंदे जिंदे कन्ने प्यार रखना ऐ, उनेंगी सबनीं गी लामा ते सजा बी दिना ऐ; इसै आसतै सरगर्म ओ ते मने गी फेर। दिख, आऊँ दरबाजे उपर खड़ोते दे खड़काना ऐ; जे कोई मेरा वचन सुनीयै दरबाजा खोलग, ते आऊँ ओदे कोल आईयै ओदे कन्ने रुट्टी खागा ते ओ, मेरे कन्ने। जेहड़ा जय पा आऊँ उसी अपने कन्ने अपने संहासन उपर बठागा, जियां आऊँ बी जय पाईयै अपने पिता दे कन्ने उस्स संहासन उपर बैठी गीया। जेसदे कन ओंन ओ सुनी ले के आत्मा कलीसिया कन्ने के आखदा ऐ।” इनें गल्लें दे बाद जेकी आऊँ दृष्टि कित्ती ते के दिखना ऐ के सोर्ग च एक दरबाजा खुले दा ऐ, ते जिसी आऊँ पैलैं तुरी दे जे शब्द कन्ने अपने कन्ने गल्लां करदे सुनया हा, उवै आखदा ऐ, “इत्थैं उपर आई जा; ते आऊँ ओ गल्लां तुगी दसगा, जिंदा इनें गल्लें थमां बाद पूरा ओना जरुरी ऐ।” फोरन आऊँ आत्मा च आई गीया; ते के दिखना ऐ के एक संहासन सोर्ग च रखे दा ऐ, ते उस्स संहासन उपर कोई बैठे दा ऐ। जेहड़ा उस्स उपर बैठा ऐ ओ यशब ते माणिक्य जेया लबदा ऐ, ते उस्स संहासन दे चोने पासें मरकत जेया एक मेघतनष लबदा ऐ। उस्स संहासन दे चोने पासें चौबी संहासन न; ते इनें संहासने उपर चौबी प्राचीन सफेद कपड़े लाए दे बैठे न, ते उंदे सिरे उपर सुन्ने दे मुकट न। उस्स संहासने बिचै बिजलियां ते गर्जन निकलदे न ते संहासन दे समुक अग्ग दे सत दीये जला दे न, ओ परमेसर दी सत आत्मा न, ते उस्स संहासन दे समुक मनो बिल्लोर जेया शीशे दा समुंद्र ऐ। संहासन दे बिच ते संहासन दे चोने पासें चार लोग न, जिंदे अग्गें-पिछें अखीयाँ गै अखीयाँ न। पैला लोग शेर जेया ऐ, ते दुआ लोग बछड़ें जेया ऐ, त्रिये लोग दा मुंह मनुक्ख जेया ऐ, ते चोथा लोग उड़दे उकाब जेया ऐ। चोने प्राणियें दे छें-छें पर न, उंदे चोने बखी ते कोल अखीयाँ गै अखीयाँ न; ते ओ रात देन बगैर अराम दे ए आखदे रैंदे न, “पवित्र, पवित्र, पवित्र प्रभु परमेसर, सर्वशक्तिमान, जेहड़ा ऐहा ते जेहड़ा ऐ ते जेहड़ा औने आला ऐ।” जेस ले ओ लोग उस्स दी जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ, ते जेहड़ा जुगा नु जुग जिंदा ऐ, मैमा ते आदर ते तन्वाद करगे; ओस बेलै चौबी प्राचीन संहासन उपर बैठने आले दे समुक किरी जांघन, ते उसी जेहड़ा जुगा नु जुग जिंदा ऐ परणाम करघंन; ते ओ अपने-अपने मुकट संहासन दे समुक ए आखदे ओई सुट्टी देघंन, “ए साड़े प्रभु ते परमेसर, तूंऐं मैमा ते आदर ते समर्थ दे काबल ऐ; किके तू गै सारीयां चीजां बनाईयां ते ओ तेरी गै मर्जी कन्ने हियां ते बनाई गेईयां।” जेहड़ा संहासन उपर बैठा हा, आऊँ ओदे सज्जे हत्थ च एक कताब दिखी जेकी अन्दर ते बार लिखी दी हे, ते ओ सत मोर लाईयै बंद कित्ती हे पी आऊँ एक जोरे आले सोर्गदूत गी दिखया जेहड़ा उच्चे शब्द कन्ने ए पाशन करदा हा, “एस कताब गी खोलने ते उस्स दी मोरां तोड़ने दे काबल कुन्न ऐ?” लेकन नां सोर्ग च, नां तरती उप्पर, नां तरती दे थलै कोई उस्स कताब गी खोलने जां उस्स उपर दृष्टि मारने दे काबल निकलया। ओस बेलै आऊँ फूटी-फूटी रौन लगया, किके उस्स कताब दे खोलने जां उस्स उपर दृष्टि मारने दे काबल कोई नेई मिलया। एस उपर ओनें प्राचीनें बिचा एक ने मेरे कन्ने आखया, “मत रो; दिख, यहूदा दे गोत्र दा ओ शेर जेहड़ा दाऊद दा मूल ऐ, उस्स कताब दे खोलने ते उस्स दी सत्तें मोरां तोड़ने आसतै जयवंत ओया ऐ।” ओस बेलै आऊँ उस्स संहासन ते चोने प्राणियें ते ओनें प्राचीनें बिच, मनो एक करबान कित्ते दा मेम्ना खड़ोते दा दिखया। ओदे सत सिंग ते सत अखीयाँ हियां; ए परमेसर दी सत आत्मा न जेकीयां सारी तरती उपर पेजी गेदियां न। उस्स ने आईयै ओदे सज्जे हत्थ च जेहड़ा संहासन उपर बैठा हा, ओ कताब लेई। जेस ले उस्स ने कताब लेई, ते ओ चारें प्राणी ते चौबी प्राचीन उस्स मेम्ने दे सामने किरी पे। उंदे बिचा अर एक दे हत्थे बिच वीणा ते तूफ, जेकीयां पवित्र लोकें दी प्रार्थनां न, कन्ने परोचे दे सुन्ने दे कटोरे हे। ओ ए नमां गाना लगे, “तू एस कताब दे लेने, ते एस दी मोरां खोलने दे काबल ऐ; किके तू करबान ओईयै अपने खून कन्ने अर एक कुल ते अर एक पाषा ते लोग ते जाती थमां परमेसर आसतै लोकें गी खरीदी लेता ऐ, “ते उनेंगी साड़े परमेसर आसतै एक राज ते एक याजक बनाया; ते ओ तरती उपर राज करदे न।” जेस ले आऊँ दिखया, ते उस्स संहासन ते ओनें लोगयें ते ओनें प्राचीनें दे चोने पासे मते सारे सोर्गदूत दा शब्द सुनया, जिंदी गिनती लखें दे करोड़ें दी हे, ते ओ उच्चे बाज कन्ने आखदे हे, “करबान कित्ते दा मेम्ना गै सामर्थ ते तन ते अक्ल ते समर्थ ते आदर ते मैमा ते तन्वाद दे जोग ऐ।” पी आऊँ सोर्ग च ते तरती उपर ते तरती दे थलै ते समुंद्र दी सब बनाई दी चीजें गी, ते सारे किश गी जेहड़ा उंदे बिच ऐ, ए आखदे सुनया, “जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ उस्स दा ते मेम्ने दा तन्वाद ते आदर ते मैमा ते राज जुगा नु जुग रवै!” ते चोने प्राणियें आमीन आखया, ते प्राचीनैं ढीगीयै मत्था टेकेया कित्ता। आऊँ पी के दिखया के मेम्ने ओनें सत्तें मोरां बिचा एक गी खोलया; ते ओनें चोने प्राणियें बिचा एक दा गर्जन जेया शब्द सुनया, “आ!” आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक सफेद कोड़े ऐ, ते उस्स दा सवार तनुष लेते दे ऐ; ते उसी एक मुकुट दिता गीया, ते ओ जय करदा निकलया के ओर बी जय आसल कर। जेस ले उस्स ने दुई मोर खोली, ते आऊँ दुए प्राणी गी ए आखदे सुनया, “आ!” पी एक ओर कोड़ा निकलया जेहड़ा लाल रंग दा हा; ओदे सवार गी ए आक्क दिता गीया के तरती उप्परा मेल चुकी लै, तां जे लोग एक दुए दी अत्या करन; ते उसी एक बड़ी तलवार दिती गई। जेस ले उस्स ने त्रिया मोर खोली, ते आऊँ त्रिये प्राणी गी ए आखदे सुनया, “आ!” आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक काला कोड़ा ऐ, ते ओदे सवार दे हत्थे च एक त्रकड़ी ऐ; ते आऊँ ओनें चोने प्राणियें बिचा एक शब्द ए आखदे सुनया, “दीनार दा सेर उपर कनक, ते दीनार दा त्रै सेर जौ, लेकन तेल ते अंगुरें दा रस दा नुस्कान नी करयो।” जेस ले उस्स ने चौथी मोर खोली, ते आऊँ चौथे प्राणी दा शब्द ए आखदे सुनया, “आ!” आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक पिला जेया कोड़ा ऐ; ते ओदे सवार दा नां मौत ऐ, ते नरक ओदे पिछें-पिछें ऐ; ते उनेंगी तरती दी एक चौथाई उपर ए आक्क दिता गीया के तलवार, ते अकाल, ते मरी, ते तरती दे जंगल दे जानबर इंदे रहें लोकें गी मारी देंन। जेस ले उस्स ने पंजमी मोर खोली, ते आऊँ बेदी दे थलै उंदे प्राणें गी दिखया, जेड़े परमेसर दे वचन दे कारन ते उस्स गुआई दे कारन जेकी उनै दिती हे मारी दिते गै हे। उनै बड्डे शब्द कन्ने पकारीयै आखया, “ए स्वामी, ए पवित्र ते सचाई; तू कदों तकर न्याय नेई करग? ते तरती दे रोने आलें कन्ने साड़े खून दा बदला कदों तकर नेई लैगा?” उंदे बिचा अर एक गी सफेद कपड़ा दिता गीया, ते उंदे कन्ने गलाया गीया के ओर थोड़ी देर बसां करो, जेस ले तकर के थआड़े संगी दास ते प्रा जेड़े थआड़े जे वध ओनें आले न उंदी बी गिनती पूरी नी ओई लै। जेस ले उस्स ने छेमी मोर खोली, ते आऊँ दिखया के एक बड़ा पुंचाल ओया, ते सूरज कंबल जेया काला ते पूरा चण खून जेया ओई गीया। अम्बर दे तारे तरती उपर इयां किरी गै जियां बड़ी अंधी थमां इलिये अंजीर दे बूट्टे थमां कच्चे फल चढ़दे न। अम्बर ऐसा सरकी गीया जियां पत्र लपेटने कन्ने सरकी जांदा ऐ; ते अर एक पाड़, ते टापू, अपने-अपने जगह थमां टली गीया। ओस बेलै तरती दे राजा, ते प्रधान, ते सरदार, ते अमीर ते जोरे आले ते सामर्थ आले लोग, ते अर एक दास ते अर एक अजाद पाड़ें दी खुएं च ते चट्टानें च जाई छप्पें, ते पाड़ें ते चट्टानें गी आखन लगे, “साहडे उपर डिगी जाओ; ते असैं ओदे मुंह थमां जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ, ते मेम्ने दे गुस्सै थमां छपाली लैओ। किके उंदे गुस्सै दा खतरनाक धयारे आई पूजे दा ऐ, हूंन कुन्न ठैरी सकदा ऐ?” एस दे बाद आऊँ तरती दे चोने कोने उपर चार सोर्गदूत खड़ोते दे दिखे। ओ तरती दी चारें हवाएं गी थमे दे हे तां जे तरती जा समुंद्र जां कुसे बूट्टे उपर हवा नां चलै। पी आऊँ एक ओर सोर्गदूत गी जिंदे परमेसर दी मोर लेते दे पूरब थमां उपर आले पासे आंदे दिखया; उस्स ने ओनें चारें सुर्गदूतें थमां जिनैं तरती ते समुंद्र दा नुस्कान करने दा आक्क दित्ता गेदा हा, उच्चे शब्द कन्ने पकारीयै आखया, “जेस ले तकर अस अपने परमेसर दे दासें दे मथे उपर मोर नां लाचै, ओस बेलै तकर तरती ते समुंद्र ते बूट्टें गी नुस्कान नेई पजायो।” जिंदे उपर मोर दिती गई आऊँ उंदी गिनती सुनी, मतलब इस्राएल दी संतानें दे सब गोत्रें बिचा एक लख चरताली जार उपर मोर दिती गई यहूदा दे गोत्र बिचा बारां हजार उपर मोर दिती गई; रुबेन दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, गाद दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर। आशेर दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, नप्ताली दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, मनश्शिह दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, शमौन दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, लेवी दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, इस्साकार दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, जबूलून दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, युसूफ दे गोत्र बिचा बारां हजार उप्पर, ते बिन्यामिन दे गोत्र बिचा बारां हजार उपर मोर दिती गई। एस दे बाद आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखीं, अर एक जाती ते कुल ते लोग ते पाषा बिचा एक ऐसी बड़ी पीड, जिसी कोई गिनी नेई सकदा हा, सफेद कपड़े लाए दे ते अपने हत्थें च खजूर दी टालियां लेते दे संहासन दे समुक ते मेम्ने दे समुक खड़ोती ऐ, ते बड्डे शब्द कन्ने पुकारिऐ आखदी ऐ, “उद्धार आसतै साड़े परमेसर दा, जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ, ते मेम्ने दा जय जय कर उवै!” ते सारे सोर्गदूत उस्स संहासन ते प्राचीनें ते चोने लोगयें दे चारें पासे खड़ोते दे न; पी ओ संहासन दे समुक मुंह दे पार किरी गै ते परमेसर गी मत्था टेकियै आखया, “आमीन! साड़े परमेसर दी स्तुति ते मैमा ते अक्ल ते तन्वाद ते आदर ते मान ते समर्थ जुगा नु जुग बनी रवै। आमीन!” एस उपर प्राचीनें बिचा एक ने मेरे कन्ने आखया, “ए सफेद कपड़ा लाए दे कुन्न ऐ? ते कुत्थुआं आए न?” आऊँ उस्स कन्ने आखया, “ए स्वामी, तू गै जानना ऐ।” उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “ए ओन, जेड़े उस्स माहाक्लेश बिचा निकलियै आए न; इन्हें अपने-अपने कपड़े मेम्ने दे खून कन्ने तोईयै सफेद कित्ते न।” “इसै कारन ओ परमेसर दे संहासन दे समुक न, ते ओदे मंदर च धयारे रात धयारे राती उस्स दी सेवा करदे न, ते जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ, ओ उंदे उपर अपना तम्बू तानग। ओ पी पुखे ते त्रै दे नेई ओगन; ते उंदे उपर तूप, नां कोई तपन पौग। किके मेम्ना जेहड़ा संहासन दे बिच ऐ उंदी रखी करग, ते उनेंगी जीवन रूपी पानी दे सोते कोल लेई जा करग; ते परमेसर उंदी अखां बिचा सारे अथरू साफ़ करी देग।” जेस ले उस्स ने सतवीं मोर खोली, ते सोर्ग बिच अधे कैणटे आसतै सन्‍नाटा छाई गीया। ओस बेलै आऊँ ओनें सत्तें सोर्गदूत गी दिखया जेड़े परमेसर दे समुक खड़ोते रैंदे न, ते उनेंगी सत तुरियां दिती गईयां। पी एक ते सोर्गदूत सुन्ने दा धूपदान लेते दे आया, ते बेदी दे कोल खड़ोई गीया; ते उसी मता तूफ दिता गीया के सारे पवित्र लोकें दी प्रार्थनाएं दे कन्ने सुन्ने दी उस्स बेदी उप्पर, जेड़े संहासन दे समुक न चढ़ान। उस्स तूफ दा तुंआ पवित्र लोकें दी प्रार्थना कन्ने सोर्गदूत दे हत्थे थमां परमेसर दे समुक पूजी गीया। ओस बेलै सोर्गदूत ने तूफदान लेईयै उस्स च के बेदी च अग्ग परी ते तरती उपर सुट्टी दिती; ते गर्जन ते शब्द ते बिजलियां ते पुंचाल ओना लगे। ओस बेलै ओ सत सोर्गदूत जिंदे कोल सत तुरियां हियां उनेंगी फुकने गी तयार ओए। पैले सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते खून कन्ने मिले दे ओलै ते अग्ग पैदा ओई, ते तरती उपर सुट्टी गई; ते तरती दी एक तिहाई जली गई, ते साड़े सैली काह बी जली गई। दुए सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते मनो अग्ग जेया जलदा एक पाड़ समुंद्र बिच सुट्या गीया; ते समुंद्र दा एक तिहाई खून ओई गीया, ते समुंद्र दे एक तिहाई लोग मरी गे, ते एक तिहाई चाज नाश ओई गै। त्रिये सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते एक बड़ा तारा जेहड़ा मशाल जेया जलदा हा, सोर्ग थमां टूटया, ते नदियें दी एक तिहाई उपर ते पानी दे सोते उपर आई पेया। उस्स तारे दा नां नागदौना ऐ; ते एक तिहाई पानी नागदौना जेया कोड़ा ओई गीया, ते मते सारे मनुक्ख उस्स पानी दे कोड़े ओनें दे कारन मरी गै। चौथे सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते सूरज दी एक तिहाई, ते चण दी एक तिहाई ते तारें दी एक तिहाई उपर मसीबत आई, इत्थैं तकर के उंदा एक तिहाई अंग न्नेरा ओई गीया ते धयारे दी एक तिहाई च लो नेई रेई, ते उय्यां गै राती च बी। जेस ले आऊँ पी दिखया, ते अम्बर दे बिच एक उकाब गी उड़दा ते उच्चे शब्द कन्ने ए आखदे सुनया, “ऊन त्रै सोर्गदूतें दे तुरी दे शब्दें दे कारन, जिंदा फुकना अयें बाकी ऐ, तरती दे रैने आलें उपर ब्सोस बसोरा!” जेस ले पंजमें सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते आऊँ सोर्ग थमां तरती उपर एक तारा किरदा दिखया, ते उसी अथाह कुंड दी चाबी दिती गई। उस्स ने अथाह कुंड गी खोलया, ते कुंड बिचा बड़ी पठ्ठी जेया तुंआ उठया, ते कुंड दे तूंऐं थमां सूरज ते अवा नेरे ओई गै। उस्स तूंऐं बिचा तरती उपर त्रिडियां निकलीयां, ते उनेंगी तरती दे बिछुं आली सामर्थ दिती गई। उंदे कन्ने आखया गीया के नां तरती दी काह गी, नां कुसे अरियाली गी, नां कुसे बूट्टे गी नुस्कान पूजे, सिर्फ ओनें मनुक्खें गी नुस्कान पजान जिंदे उपर परमेसर दी मोर नेईयैं। उनेंगी लोकें गी मारी देने दा ते नेई लेकन पंज मिने तकर पीड़ देने दा आक्क दिता गीया; ते उंदी पीड़ ऐसी हे जियां बिछुं दे डंग मारने कन्ने मनुक्ख गी ओंदी ऐ। उनेंगी धयारे च मनुक्ख मौत गी टूंडगन ते नेई पाघंन; ते मरने दी मरजी करघंन, ते उंदे थमां नसग। ओनें त्रिडीयें दे आकार लड़ाई आसतै तयार कित्ते दे कोड़े जे हे, ते उंदे सिरे उपर मनो सुन्ने दे मुकट हे; ते उंदे मुंह मनुक्खें जे हे। उंदे बाल जनानीयें दे बाल जे ते दंद शेरें दे दंद जे हे। ओ लुए दी झिलम लाए दे हे; ते उंदे फंगें दा शब्द ऐसा हा जियां रथ ते मते सारे कोड़े दा जेड़े लड़ाई च दौड़दे ओन। उंदी दुंब बिछुंएं जे हे ते उंदे बिच डंग हे, ते उनेंगी पंज मिने तकर मनुक्खें गी दुःख पजाने दी जेकी सामर्थ मिली हे, ओ उंदी दूंबें च हे। अथाह कुंड दा दूत उंदे उपर राजा हा; उस्स दा नां इब्रानी च अबदोन, ते यूनानी च अप्पुलयोन ऐ। पैली बिपत्ती बीती गई, दिखो, हूंन एस दे बाद दो बिपतियाँ ते बी औने आलियां न। जेस ले छेमे सोर्गदूत ने तुरी फुकी ते सुन्ने दी बेदी जेकी परमेसर दे समुक ऐ ओदे सींगें बिचा आऊँ ऐसा शब्द सुनया, मनो कोई छेमे सोर्गदूत थमा, जेसदे कोल तुरी हे, आखादा ऐ, “ऊन चार सुर्गदूतें गी जेड़े बड़ी नदी फरात दे कोल बनोदे न, खोली दे।” ओ चारें सोर्गदूत खोली दित्ते गै जेड़े उस्स कड़ी, ते धयारे, ते मिने, ते साल आसतै मनुक्खें दी एक तिहाई गी मारने आसतै तयार कित्ते गै हे। उंदी फौज दे सवारें दी गिनती बी करोड़ हे; आऊँ उंदी गिनती सुनी। मिकी एस दर्शन च कोड़े ते उंदे ऐसे सवार लब्बे जिंदी झील आऊँ अग्ग, ते धूम्रकान्त, ते गंधक जेई हियां, ते ओनें कोड़े दे सिर शेरें जे हे; ते उंदे मुंह बिचा अग्ग, तुंआ ते गंधक निकलदे हे। ए त्रैवे महामारीयां मतलब अग्ग ते तूंऐं ते गंधक थमा, जेड़े उंदे मुंह थमां निकलदे हे मनुक्खें दी एक तिहाई मारी दिती गई। किके ओनें कोड़े दी सामर्थ उंदे मुंह ते उंदी दूंबें च हे; इसै आसतै के उंदी दूंबां सप्पें जेईयां हियां, ते ओनें दूंबें दे सिर बी हे ते इनां थमां गै ओ पीड़ बी पजांदे दे हे। बाकी मनुक्खें जेड़े ओनें मारीयै थमां नेई मरे न, अपने हत्थें दे कम्में थमां मन नेई पिया, के दोष्टआत्मायें दी, ते सुन्ने ते चांदी, ते पीतल ते पांड़े ते काठ दी मूरतीयें दी पुजा नेई करन जेकी नां दिखी, नां सुनी, नां चली सकदीयां न; ते जेहड़ा खून, ते टोना, ते ब्यभिचार, ते चोरी उनै कित्ती हे, उंदे थमां मन नेई फराया। पी आऊँ एक ते सामथ्य आले सोर्गदूत गी बदल ओड़े दे सोर्ग थमां उतरदे दिखया। ओदे सिर उपर मेघतनष हा। उस्स दा मुंह सूरज आले लेखे ते ओदे पैर अग्ग दे खंभे जे हे। ओदे हत्थे च एक निकी जेई खुली दी कताब हे। उस्स ने अपना सज्जा पैर समुंद्र उपर ते ख्बा पैर तरती उपर रखया, ते ऐसे बड्डे शब्द कन्ने करलाया, जियां शेर गरजदा ऐ; ते जेस ले ओ करलाया ते गरजन दे सत्त शब्द सनोचे। जेस ले सत्ते गरजन दे शब्द सनोची चुके, ते आऊँ लिखने उपर हा, लेकन आऊँ सोर्ग थमां ए शब्द सुनया, “जेकी गल्लां गरजन दे ओनें सत्त शब्दें थमां सुनीयां न उनेंगी गुप्त रख, ते मत लिख।” जेस सोर्गदूत गी आऊँ समुंद्र ते तरती उपर खडोते दे दिखया हा, उस्स ने अपना सज्जा हत्थ सोर्ग आली बक्खी चुकया, ते जेहड़ा जूगे जूगे जिंदा ऐ, ते जेस ने सोर्ग गी ते जे किश उस्स च ऐ, ते तरती गी जे किश ओदे उपर ऐ, ते समुंद्र गी जे किश उस्स च ऐ सृज्या, उस्स दी गै कसम खाईयै आखया, “हूंन ओर देर नेई ओग। बरना सतवें सोर्गदूत दे तुरी फुकने उपर ओनें आले शब्द दे धयारे च परमेसर दा गुप्त मनोरथ उस्स शोभ समाचार दे लेखा जेहड़ा उस्स ने अपने दास औने पविखवक्ता गी सनाया, पूरा ओग।” जेस शब्द गी आऊँ सोर्ग थमां बोलदे सुनया हा, ओ पी मेरे कन्ने गल्लां करना लगया, “जा, जेहड़ा सोर्गदूत समुंद्र ते तरती उपर खडोते दा ऐ, ओदे हत्थे दी खुली दी कताब लेई ले।” आऊँ सोर्गदूत दे कोल जाईयै आखया, “ए निकी कताब मिकी दे।” उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “ले, इस्से खाई ले; ए तेरा पेट कोड़ा ते करग, लेकन तेरे मुंह च मखीर जेई मीठी लगग।” एस आसतै आऊँ ओ निकी कताब उस्स सोर्गदूत दे हत्थे थमां लेईयै खाई लेई। उस्स मेरे मुंह च मखीर जेई मीठी ते लगी, लेकन जेस ले आऊँ उसी खाई गीया, अते मेरा पेट कोड़ा ओई गीया। ओस बेलै मेरे कन्ने ए आखया गीया, “तुगी मते सारे लोकें, ते जातीयें, ते पाषां ते राजाओं दे बारै च पी पविखवाणी करनी ओग।” पी मिकी नापने आसतै एक सरकंडा दित्ता गीया, ते कुसे ने आखया, “उठ, परमेसर दे मंदर ते बेदी, ते उस्स च अराधना करने आलें गी नापी ले। लेकन मंदर दे बार दा आंगन छोड़ी दे; उसी मत नप किके ओ अन्य जातीयें गी दित्ते दा ऐ, ते ओ पवित्र शैर गी बताली मिने तकर मिंधघन। आऊँ अपने दो गुआऐं गी ए आक्क देगा के टाट ओड़े दे एक हजार दो सौ सठ धयारे तकर पविखवाणी करन।” ए उवै जैतून दे दो बूट्टे ते दो दीवट न, जेड़े तरती दे प्रभु दे समुक खड़ोते रैंदे न। जे कोई उनेंगी नुस्कान पजाना चांदा ऐ, ते उंदे मुंह बिचा अग्ग निकलियै उंदे बैरीयें गी पसम करदी ऐ; ते जे कोई उनेंगी नुस्कान पजाना चाग, ते जरुर इसै रीति कन्ने मारी दिता जाग। उनेंगी आक्क ऐ के अम्बर गी बंद करन, के उंदी पविखवाणी दे धयारे च बदल नेई बरसे; ते उनेंगी सारे पानी उपर आक्क ऐ के उसी खून बनान, ते जेस जेस ले चान ओस बेलै तरती उपर अर केसम दी मसीबत लाई सकन। जेस ले अपने गुआई देई जांघन, ते ओ जानबर जेड़ा अथाह कुंड बिचा निकलग, उंदे कन्ने लड़ीयै उंदे थमां जीती जाग ते उनेंगी मारी देग। उंदी लाशां उस्स बड्डे शैर दे चोक बिच पेदियें रोंगन, जेड़ा आत्मिक रूप कन्ने सदोम ते मिस्र आखया जांदा ऐ, जिथें उंदा प्रभु बी सूली उपर चाढ़या गीया हा। सारें लोकें ते कुलें ते पाषां ते जातीयें दे लोग उंदीं लाशें गी साढे त्रै धयारे तकर दिखदे रोंगन, ते उंदी लाशें गी कबरां बिच नेई रखन देंगन। तरती दे रैने आले उंदे मरने लेई खोश ते मगन ओगन, ते एक दुए दे कोल पेंट पेजघन, किके इन दौनीं औने आले वकतैं तरती उपर रैने आलें गी सताया हा। लेकन साढे त्रै धयारे दे बाद परमेसर थमां जिंद दा सां उंदे च बेई गीया, ते ओ अपने पैरें दे पार खड़ोई गै ते उंदे दिखने आलें उपर बड़ा डर छाई गीया। ओस बेलै उनेंगी सोर्ग थमां एक बड़ा शब्द सनोचेया, “इत्थैं उपर आओ!” ए सुनीयै ओ बदलै उपर सवार ओईयै अपने बैरीयें दे दिखदे दिखदे सोर्ग उपर चढ़ीगे। पी उसी बेलै एक बड़ा पुंचाल ओया, ते शैर दा दसमा इस्सा किरी गीया; ते उस्स पुंचाल कन्ने सत्त हजार मनुक्ख मरींगे, ते बाकी डरी गै ते सोर्ग दे परमेसर दी मैह्मा कित्ती। दुई मसीबत बीती गई; दिखो, त्री मसीबत जल्दी औने आली ऐ। जेस ले सतमें दूत ने तुरी फुकी, ते सोर्ग बिच एस दे बारै च बड्डे बड्डे शब्द औंन लगे; “जगत दा राज साड़े प्रभु दा ते ओदे मसीह दा ओई गीया ऐ, ते ओ जूगे जूगे राज करग।” ओस बेलै चोबीसें प्राचीन जेड़े परमेसर दे समुक अपने-अपने संहासन उपर बैठे दे हे, मुंह दे पार डिगैए परमेसर गी अराधना कित्ता ए आखना लगे, “ए समर्थमान प्रभु परमेसर, जेड़ा ऐ ते जेड़ा ऐहा, अस तेरा शुक्रिया करनेया के तू अपने बडी सामर्थ गी कम लाईयै राज कित्ता ऐ। ते जातीयें गुस्सा कित्ता, ते तेरा प्रकोप आई पेया, ते ओ समां आई पूजे दा ऐ के मरें दा न्याय कित्ता जा, ते तेरे दास औने पविखवक्ताऐं ते पवित्र लोकें गी ते ओनें निकें बड्डें गी जेड़े तेरे नां कन्ने डरदे न बदला दिता जा, ते तरती दे बगाड़ने आले नाश कित्ते जान।” ओस बेलै परमेसर दा जेड़ा मंदर सोर्ग च ऐ ओ खोलया गीया, ते ओदे मंदर च उस्स दी बादा दा संदुख लबया; ते बिजलियां ते शब्द ते गर्जन ते पुंचाल ओए ते मते ओलै पे। पी सोर्ग च एक बड़ा चेन्न लबया, मतलब एक जनानी जेकी सूरज ओड़े दी हे, ते चण ओदे पैरें थलै हा, ते ओदे सिर उपर बारें तारें दा मुकुट हा। गर्भवती ओई, ते करलांदी हे, किके जमने दी पीड़ च हे। एक ते चेन्न सोर्ग च लबया; ते दिखो, एक बड़ा लाल अजगर हा, जेसदे सत्त सिर ते दस सिंग हे, ते ओदे सिरें उपर सत्त राजमुकुट हे। उस्स दी दुंब ने अम्बर दे तारें दी एक तिहाई गी खिचीये तरती उपर सुट्टी दिता। ओ अजगर उस्स जनानी दे समुक जेकी जच्चा हे, खड़ोई गीया के जेस ले ओ बच्चा जम्मे ते उस्स बच्चे गी निंगली जा। ओ जागत जम्मी जेड़ा लोए दा दंड लेते दे सारीयें जातीयें उपर राज करने आला हा, ते ओ बच्चा इका एक परमेसर दे कोल ते ओदे संहासन दे कोल ठुआलीयै पजाई दिता गीया; ते ओ जनानी उस्स जंगल गी नस्सी गई जिथें परमेसर थमां उस्स आसतै एक जगह तेयार कित्ती दी हे के उत्थें ओ एक हजार दो सौ साठ धयारे तकर पाली जाए। पी सोर्ग च लड़ाई ओई, मीकाईल ते ओदे सोर्गदूत अजगर कन्ने लड़ने आस्ते निकले; ते अजगर ते ओदे दूत उस्स कन्ने लड़ने गी निकले; ते अजगर ते ओदे दूत उस्स कन्ने लड़े, लेकन जीती नेई सक्के, ते सोर्ग बिच पी उंदे आसतै जगह नेई रेई। ओस बेलै ओ बड़ा अजगर, मतलब उवै पराना सप्प जेड़ा इबलीस ते शतान आखया जांदा ऐ ते सारे जगत दा परमाने आला ऐ, तरती उपर डिगाई दिता गीया, ते ओदे दूत ओदे कन्ने डिगाई दिते गै। पी आऊँ सोर्ग थमां ए बड़ा शब्द ओदे सुनया, “हूंन साड़े परमेसर दा उद्धार ते समर्थ ते राज ते ओदे मसीह दा आक्क परकट ओया ऐ, किके साड़े प्रां उपर कसुर लाने आला, जेड़ा रात धयारे साड़े परमेसर दे समुक उंदे उपर कसुर लांदा हा, डिगाई दिता गीया। ओ मेम्ने दे खून दे कारन ते अपनी गुआई दे वचन दे कारन उस्स उपर जयवंत ओए, ते उनै अपने प्राणें गी प्यारा नेई जानया, इत्थैं तकर के मौत बी सैई लेई। एस दे कारन ए सुर्गो ते उंदे च रैने आलेयो, मगन ओ; ए तरती, ते समुंद्र, थआड़े उपर आए! किके शतान बड्डे गुस्सै कन्ने थआड़े कोल उतरी आएदा ऐ, किके जानदा ऐ के उस्स दा थोड़ा समां ते बाकी ऐ।” जेस ले अजगर ने दिखया के आऊँ तरती उपर डिगाई दित्ते दा ऐ, तां उस्स जनानी गी जेस ने जागत जमया हे, सताया। लेकन उस्स जनानी गी बड्डे उकाब दे दो फंग दित्ते गै के सप्प दे सामने थमां उडरीयै जंगल च उस्स जगह पूजी जाए, जिथें ओ एक बेलै ते बेलै, ते अधे बेलै तकर पाली जाए। ते सप्प ने उस्स जनानी दे पिछें अपने मुंह बिचा दरया जेया पानी रोढ़या के उसी एस दरया बिचा रोढ़ी दे। लेकन तरती ने उस्स जनानी दी मदद कित्ती, ते अपना मुंह खोलियै उस्स दरया गी जेकी अजगर ने अपने मुंह थमां रोढ़ी हे पी लेई। ओस बेलै अजगर उस्स जनानी उपर गुस्सै ओया, ते उस्स दी बाकी संतान कन्ने, जेड़े परमेसर दी उक्म गी मनदे ते यीशु दी गुआई देने उपर स्थिर न, लड़ने गी गीया। ते ओ समुंद्र दे रेते उपर जाई खलोता। ओस बेलै आऊँ एक जानबर गी समुंद्र बिचा निकलदे दिखया, जेसदे दस सिंग ते सत्त सिर हे। ओदे सिंगे उपर दस राजमुकुट, ते ओदे सिरें उपर परमेसर दी निंदया दे नां लिखे दा हा। जेहड़ा जानबर आऊँ दिखया ओ चित्रे जेया हा; ते ओदे पैर भालू जे, ते मुंह शेर जेया हा। उस्स अजगर ने अपनी समर्थ ते अपना संहासन ते बड़ा आक्क उसी देई दिता। आऊँ ओदे सिरें बिचा एक ऐसा पारी जखम लगा दिखया मनो ओ मरने उपर ऐ, पी उस्स दा प्राण नाश ओनें आला जखम ठीक ओई गीया, ते साड़े तरती दे लोग उस्स जानबर दे पिछें-पिछें एरान ओदे ओई चलदे रे। लोकें अजगर दी पुजा कित्ती, किके उस्स ने जानबर गी अपना आक्क देई दिता हा, ते ए आखीयै जानबर दी पुजा कित्ती, “एस जानबर जेया कुन्न ऐ? कुन्न एस कन्ने लड़ी सकदा ऐ?” बड्डे बोलने ते निंदया करने आस्ते ते उसी एक मुंह दिता गीया, ते उसी बताली मिने तकर कम करने दा आक्क दिता गीया। उस्स ने परमेसर दी निंदया करने आसतै मुंह खोलया के ओदे नां ते ओदे तम्बू मतलब सोर्ग च रैने आलें दी निंदया करै। उसी एबी आक्क दिता गीया के पवित्र लोकें कन्ने लड़े ते उंदे उपर जीत आसल कर, ते उसी अर एक कुल ते लोग ते पाषा ते जाती उपर आक्क दिता गीया। तरती दे ओ सारे रैने आले, जिंदे नां उस्स मेम्ने दी जीवन दी कताब बिच लिखे नेई गै जेहड़ा जगत दे पैदा दे बेलै थमां कायल ओया ऐ, उस्स जानबर दी पुजा करघंन। जेसदे कन ओंन ओ सुनी लैंन। जिसी कैद च पौना ऐ, ओ कैद च पेई जाग; जेड़ा तलवार कन्ने मारग, जरुरी ऐ के ओ तलवार कन्ने मारी दिता जाग। पवित्र लोकें दा सबर ते बश्वास इसै च ऐ। पी आऊँ एक जानबर गी तरती थमां निकलदे दिखया, ओदे मेम्ने जे दो सिंग हे, ते ओ अजगर जेया बोलदा हा। ओ ओस पैले जानबर दा सारा आक्क ओदे समुक कम च लांदा हा; ते तरती ते उस्स च रैने थमां उस्स पैलैं जानबर दी, जेसदा प्राण मारी जखम ठीक ओई गेदा हा, पुजा करांदा हा। ओ बड्डे बड्डे चेन्न दसदा हा, इत्थैं तकर के मनुक्खें दे समुक सोर्ग थमां तरती उपर अग्ग बरसाई दिंदा हा। उनेंगी चेन्न दे कारन, जिनैं उस्स जानबर दे समुक दसने दा आक्क दिता गीया हा, ओ तरती दे रैने आलें गी परमांदा हा ते तरती दे रेंने आलें गी आखदा हा के जेस जानबर गी तलवार लगी हे ओ जिंदा ओई गीया ऐ, उस्स दी मूरत बनाओ। उसी उस्स जानबर दी मूरत बिच प्राण पाने दा आक्क दिता गीया के जानबर दी मूरत आखन लगे, ते जिन्नें लोग उस्स जानबर दी मूरत दी पुजा नां करन, उनेंगी मराई दे। उस्स ने निक्के बड्डे सोखे गरीब, अजाद नौकर सारे दे सज्जे हत्थ जां उंदे मथे उपर इक मोर कराई दिती, के उसी छोड़ी जेस उपर मोर मतलब उस्स जानबर दा नां जां ओदे नां दा अंक ओए, बाकी कोई लैंन देंन नेई करी सक्के। अक्ल इसै बिच ऐ; जिसी दमाक ओए ओ एस जानबर दा अंक जोड़ी लै, किके ओ मनुक्ख दा अंक ऐ, ते उस्स दा अंक छें सौ छ्याड़ ऐ। पी आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, ओ मेम्ना सिय्योन पाड़ उपर खडोते दा ऐ, ते ओदे कन्ने एक लख चरताली हजार मनुक्ख ऐ, जिंदे मथे उपर उंदे पिता दा नां लिखे दा ऐ। ए सोर्ग बिचा मिगी एक ऐसा शब्द सनाई दित्ता जेड़ा पानी दी मती तारें च मते गरजने आले जेया शब्द हा, ते जेड़ा शब्द आऊँ सुनया ओ ऐसा हा मन्नो वीणा बजाने आले वीणा बजादे ओन। ओ संहासन दे समुक ते चारें प्राणियें ते प्राचीनें दे समुक एक नमां गीत गा करदे हे। ओनें एक लख चरताली जार मनुक्खें गी छुड़ीयै, जेड़े तरती उपरा खरीदी लेते दे हे, कोई ओ गाना नेई सीखी सकदा हा। ए ओन जेड़े जनांनीयें दे कन्ने गन्दा नेई ओए, लेकन कंवारे न; ए उवै न के जिथें कुदै मेम्ना जांदा ऐ, ओ ओदे पिछें ओई लैंदे न; ए ते परमेसर दे नमित्त पैला फल ओनें आसतै मनुक्खें बिचा खरीदी लेते दे न। उंदे मुंह बिचा कदें चुठ नेई निकले दा हा, ओ नर्दोश न। पी आऊँ एक ते सोर्गदूत गी अम्बर च उड़दा दिखया, जेसदे कोल तरती च रैने आलें दी अर एक जाती, ते कुल, ते पाषा, ते लोकें गी सनाने आसतै सनातन शोभ समाचार हा। उस्स ने बड्डे शब्द कन्ने आखया, “परमेसर थमां डरो, ते उस्स दी मैमा करो, किके ओदे न्याय करने दा समां आई पूजे दा ऐ; ते उस्स दा पजन करो, जेस ने सोर्ग ते तरती ते समुंद्र ते पानी दे सोते बनाए।” पी एस थमां बाद एक अते, दुआ, सोर्गदूत ए आखदा आया, “डिगी पेया, ओ बड़ा बेबीलोन डिगी पेया, जेस ने अपने ब्यभिचार दी कोपमय शराव साड़े जातीयें गी पलाई ऐ।” पी इंदे बाद एक अते, त्रिया, सोर्गदूत बड्डे शब्द कन्ने ए आखदे आया, “जेहड़ा कोई उस्स जानबर ते उस्स दी मूरत दी पुजा कर, ते अपने मथे जां अपने हत्थे उपर उस्स दी मोर ले ओ परमेसर दे प्रकोप दी निरी शराव, जेड़ी ओदे कटोरे च पाई गेदी ऐ, पीग ते पवित्र सोर्गदूतें समुक ते मेम्ने दे समुक अग्ग ते गन्धक दी पीड़े च पौग। उंदी पीड़ा दा तूंआं जूगे जूगे उठदा रोह्ग, ते जेहड़ा उस्स जानबर ते उस्स दी मूरत दी पुजा करदे न, ते जेड़े ओदे नां दी मोर लैंदे न, उनेंगी रात धयारे चैन नेई मिलग।” पवित्र लोकें दा संदोख इसै च ऐ, जेड़े परमेसर दी आग्यें गी मनदे ते यीशु उपर बश्वास रखदे न। पी आऊँ सोर्ग बिचा ए शब्द सुनया, “लिख; जेड़े मुर्दे प्रभु च मरदे न, ओ हूंन थमां धन्न न।” आत्मा आखदा ऐ, “आं, किके ओ अपने सारे कम्में थमां बसां पांघन, ते उंदे कम उंदे कन्ने ओई लैंदे न।” आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक उजला बदल ऐ, ते उस्स बदल उपर मनुक्ख दे पुत्तर जेया कोई बैठे दा ऐ, जेसदे सिर उपर सोने दा मुकट ते हत्थ च चोखी दराटी ऐ। पी एक ते सोर्गदूत ने मंदर थमां निकलियै उस्स कन्ने, जेड़ा बदल उपर बैठा हा, बड्डे शब्द कन्ने पकारीयै आखया, “अपनी दराटी लेईयै बड्ड, किके बड़ने दा समां आई पूजे दा ऐ, इसै आसतै के तरती दी खेतरी पक्की चुकी दी ऐ” इसै आसतै जेड़ा बदल उपर बैठा हा उस्स ने तरती उपर अपनी दराटी लाइ, ते तरती दी बड़ने कित्ती गई। पी एक सोर्गदूत उस्स मंदर थमां निकलया जेड़ा सोर्ग च ऐ, ते ओदे कोल बी चोखी दराटी हे। पी एक ते सोर्गदूत जिसी अग्गी उपर आक्क हा, बेदी बिचा निकलया, ते जेसदे कोल चोखी दराटी हे उस्स कन्ने उच्चे शब्द कन्ने आखया, “अपनी चोखी दराटी कन्ने तरती दी बेल दे गुछे कटी ले, किके उस्स दी दाख पकी दी ऐ।” ओस बेलै उस्स सोर्गदूत ने तरती उपर अपनी दराटी लाइ ते तरती दी अंगुरें दी बेल दा फल कटीयै अपने परमेसर दे प्रकोप दे बड्डे रसकुंड च सुट्टी दिता; ते शैर दे बार उस्स रसकुंड च दाख मिंधेगे, ते रस कुंडे बिचा इयां खून निकलया के कोड़े दी लगामें तकर पूजया, ते सौ म्यान तकर रुड़ी गीया। पी आऊँ सोर्ग च एक ते बड़ा ते होर अद्भोद चेन्न दिखया, मतलब सत्त सोर्गदूत जिंदे कोल सत्त आखर बिपत्तियाँ हियां, किके उन्दे खत्म ओई जाने उपर परमेसर दे गुस्सै दा अन्त ऐ। ओस बेलै आऊँ अग्ग मिले दे कच्चे दा एक समुंद्र दिखिया; ते जेड़े लोक उस्स जानबर उपर ते उस्स दी मूरत उपर ते ओदे नां दे अंक उपर जीत आसल कित्ती हे, उनेंगी उस्स कच दे समुंद्र दे कोल परमेसर दी वीणें गी लेते दे खड़े दिखया। ओ परमेसर दे दास मूसा दा ते मेम्ने दा गाना गाइ-गाइयै आखदे हे, “हे सर्वशक्तिमान प्रभु परमेसर, तेरे कम बड़ा ते अद्भुत न; हे जुग जुग दे राजा, तेरी चाल ठीक ते सच्ची ऐ।” “हे प्रभु, कुन्न तेरे थमां नेई डरग? ते तेरे नां दी मैह्मा नेई करग? किके सिर्फ तू गै पवित्र ऐ। सारी जातीयां आईयै तेरे समुक मत्था टेकगन ओगन, किके तेरे न्याय दे कम परगट ओई गेदे न।” एस दे बाद आऊँ दिखया सोर्ग बिच गुआई दे तम्बू दा मंदर खोलया गीया; ते ओ सत्त सोर्गदूत जिंदे कोल सत्त बिपतियाँ हियां, मलमल दे साफ़ ते चमकदार कपड़े लाए दे ते छाती उपर सुने दी पट्टियां बन्ने दे मंदर बिचा निकले। ओस बेलै ओनें चोने प्राणियें बिचा एक ने ओनें सत्ते सोर्गदूतें गी परमेसर, जेड़ा जुगा जुग जिंदा ऐ, ओदे गुस्सै कन्ने परोचे दे सुने दे सत्त कटोरे दित्ते; ते परमेसर दी मैमा ते ओदी समर्थ दे कारन मंदर च तुंआ परोची गीया, ते जेस ले तकर ओनें सत्ते सोर्गदूतें दी सत्ते बिपतियाँ खत्म नेई ओई ओस बेलै तकर कोई बी मंदर च नेई जाई सकया। पी आऊँ मंदर बिचा कुसे गी उच्चे शब्द कन्ने ओनें सत्तें सोर्गदूतें थमां ए आखदे सुनया, “जाओ, परमेसर दे गुस्सै दे सत्तें कटोरे गी तरती उपर डोली देओ।” एस आसतै पैले सोर्गदूत ने जाईयै अपना कटोरा तरती उपर डोली दिता। ओस बेलै ओनें मनुक्खें दे, जिंदे उपर जानबर दी मोर ही ते जेड़े उस्स दी मूर्ति दी अराधना करदे हे, एक चाली दा बुरा ते दुःख देने आला फोड़ा निकलया। दुए सोर्गदूत ने अपना कटोरा समुंद्र उपर डोली दिता, ते ओ मरे दे मनुक्खे दे खून जेया बनी गीया, ते समुंद्र दा अर एक जीवधारी मरी गीया। त्रिये सोर्गदूत ने अपना कटोरा नदियें ते पानी दे सोते उपर डोली दित्ता ते ओ खून बनी गीया। ओस बेलै आऊँ पानी दे सोर्गदूत गी ए आखदे सुनया, “ए पवित्र, जेड़ा ऐ ते जेड़ा ऐहा, तू न्यायी ऐ ते तो ए न्याय कित्ता। किके उनेंगी पवित्र लोकें दा ते औने पविखवक्ताऐं दा खून भाया हा, ते तो उनेंगी खून पलाया; किके ओ इसै जोगे न।” पी आऊँ बेदी थमां ए शब्द सुनया, “हां, हे सर्वशक्तिमान प्रभु परमेसर, तेरे फैसले ठीक ते सच्चे न।” चौथे सोर्गदूत ने अपना कटोरा सुरजे उपर डोली दित्ता, ते उसी मनुक्खें गी अग्गी कन्ने झुलसने दा आक्क दिता गीया। मनुक्ख बड़ी तपन कन्ने झुलसी गै, ते परमेसर दे नां दी जिसी इनें बिपतियें उपर आक्क ऐ, निंदया कित्ती लेकन उस्स दी मैह्मा करने आसतै मन नेई फेरेया। पंजबे सोर्गदूत ने अपना कटोरा उस्स जानबर दे संहासन उपर डोली दित्ता, ते ओदे राज उपर न्हेरा छाई गीया। लोग पीड़ दे मारे अपनी अपनी जिभ चबाने लगे, ते अपनी पीड़ ते फोड़ें दे कारन सोर्ग दे परमेसर दी निंदया कित्ती; लेकन अपने-अपने कम्में थमां मन नेई फेरेया। छेमे सोर्गदूत ने अपना कटोरा बड़ी नदी फरात उपर डोली दित्ता, ते उस्स दा पानी सुकी गीया के चडदी पासे दे राजें आसतै रस्ता तेयार ओई जाए पी आऊँ उस्स अजगर दे मुंह बिचा, ते उस्स जानबर दे मुंह बिचा, ते उस्स चुठे पविक्श्वक्ता दे मुंह बिचा त्रै अशोद्ध आत्मा गी मिनकें दे रूप च निकलदे दिखया। ए चेन्न दिखने आली दोष्टआत्मायें न, जेकीयां सारे जगत दे राजें दे कोल निकलियै एस लेई जंदियां न के उनेंगी सर्वशक्तिमान परमेसर दे उस्स बड्डे धयारे दी लड़ाई आसतै किटठा करन “दिख, आऊँ चोर दे लेखा आना ऐ; धन्न ओन जेड़ा जागे दा रौंदा ऐ, ते अपने कपड़े दी राखी करदा ऐ के नंगा नेई फिरे, ते लोग उस्स दा नंगापन गी नेई दिखन।” ते उनै उनेंगी उस्स जगह किटठा कित्ता जेड़ा इब्रानी च अरमगिदोन आखया जांदा ऐ। सतमें सोर्गदूत ने अपना कटोरा अवा च डोली दित्ता, ते मंदर दे संहासन थमां ए बड़ा शब्द ओया, “ओई चुकया!” पी बिजलियां चमकीयां, ते शब्द ते गर्जन ओए, ते एक ऐसा बड़ा पुंचाल आया के जेस बेलै थमां मनुक्ख दी पैदाइश तरती उपर ओई, ओस बेलै थमां ऐसा पुंचाल कदें बी नेई आया हा। एस कन्ने उस्स बड्डे शैर दे त्रै टुकड़े ओई गै, ते जाती-जाती दे शैर डिगी पे; ते बड्डे बेबीलोन दी याद परमेसर दे इत्थैं ओई के ओ अपने गुस्सै दी जलजलाहट दी शराव उसी पलाए। ते अर एक टापू अपनी जगह थमां टली गीया, ते पाड़ें दा पता नेई चलया। अम्बर थमां मनुक्खे उपर मन मन पर दे बड्डे ओलै डिगे, ते इसै आसतै किके एस बिपत्ती मती गै पारी हे, लोकें ओलै दी बिपत्ती दे कारन परमेसर दी निंदया कित्ती। जेड़े सत्त सोर्गदूतें दे कोल ओ सत्त कटोरे हे, उंदे बिचा एक ने आईयै मेरे कन्ने ए आखया, “इत्थैं आ, आऊँ तुगी ओस बड़ी वेश्या दा दंड दसा, जेकी मते पानी उपर बैठी ऐ, जेसदे कोल तरती दे राजें ब्यभिचार कित्ता; ते तरती दे रोने आले ओदे ब्यभिचार दे शराव कन्ने मतवाले ओई गेदे हे।” ओस बेलै ओ आत्मा च मिकी जंगल गी लेई गीया, ते आऊँ लाल रंग दे जानबर उप्पर, जेहड़ा निंदया दे नां कन्ने परोचे दा हा ते जेसदे सत्त सिर ते दस सिंग हे, एक जनानी गी बैठे दे दिखया। ए जनानी बैंजनी ते लाल रंग दे कपड़े लाए दी हे, ते सुने ते मणियैं ते मोतियें कन्ने सजी दी हे, ते ओदे हत्थे च एक सुने दा कटोरा हा जेड़ा उजाड़ने आली चीजें कन्ने ते ओदे ब्यभिचार दी गंदी चीजें कन्ने परोचे दा हा। ओदे मथे उपर ए नां लिखे दा हा, “पेद-बड़ा बेबीलोन तरती दी के श्यां ते उजाड़ने आली चीजें दी मां।” आऊँ उस्स जनानी गी पवित्र लोकें दा खून ते यीशु दे गवाह दा खून पीने कन्ने मतवाली दिखया; उसी दिखियै आऊँ हरान ओई गीया। ओस बेलै उस्स सोर्गदूत ने मेरे कन्ने आखया, “तू कि हरान ओया? आऊँ एस जनानी ते उस्स जानबर दा, जेस उपर ओ सवार ऐ ते जेसदे सत्त सिर ते दस सिंग न, तुगी पेद दसना ऐ। जेड़ा जानबर तो दिखया ऐ, ओ पैलैं ते ऐहा लेकन हूंन नेईयैं, ते अथाह कुंड बिचा निकलियै नाश च पेई जाग; ते तरती दे रैने आले जिंदे नां जगत दी पैदाइश दे बेलै थमां जीवन दी कताब बिच लिखे नेई गै, एस जानबर दी ए दशा दिखियै के पैलैं ऐहा ते हूंन नेईयैं ते पी आई जाना, अचम्भा करघंन। उस्स दमाक आसतै जेस बिच अक्ल ऐ, इयै बेला ऐ; ओ सत्ते सिर सत्ते पाड़ न जिंदे उपर ओ जनानी बैठी दी ऐ। ओ सत्त राजा बी ऐ न, पंज ते ओई चुके दे न, ते एक हूंन ऐ, ते एक अयें तकर आया नेई, ते जेस ले आई जाग ते किश बेलै तकर उस्स दा रैना बी जरुरी ऐ। जेड़ा जानबर पैलैं हा, ते हूंन नेईयै, ओ अप्पुं अठवां ऐ ते ओनें सत्तें बिचा जमया, ते विनाश च पेई जाग। जेड़े दस तो दिखे ओ दस राजा न जिन्हैं अयें तकर राज नेई पाया, लेकन उस्स जानबर आसतै कड़ी पर आसतै राजें आला आक्क पाघंन। ए सारे एक मन ओगन, ते ओ अपनी अपनी समर्थ ते आक्क उस्स जानबर गी देंगन।” “ओ मेम्ने कन्ने लड़घंन, ते मेम्ना उंदे उपर जीत आसल करग, किके ओ प्रभुएं दा प्रभु ते राजें दा राजा ऐ, ते जेड़े बलाए दे ते चुने दे ते विश्वासी न ओ ओदे कन्ने न; ओ बी जीत पाघंन।” पी उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “जेड़े पानी तो दिखे, जिंदे उपर के श्या बैठी ऐ, ओ ते लोक ते पीड ते जातीयां ते पाषाये न। जेड़े दस सिंग तो दिखे, ओ ते जानबर उस्स के श्या कन्ने बैर रखघंन, ते उसी लाचार ते नंगी करी देंगन। किके परमेसर ओदे मने च ए पाई देग के ओ उस्स दी मर्जी पूरी करन, ते जेस ले तकर परमेसर दे वचन पूरे नेई ओई जान ओस बेलै तकर एक इक मन ओईयै अपना अपना राज जानबर गी देई देन। ओ जनानी, जिसी तो दिखया ऐ, ओ बड़ा शैर ऐ जेड़ा तरती दे राजें उपर राज करदा ऐ।” एस थमां बाद आऊँ एक सोर्गदूत गी सोर्ग थमां उतरदे दिखया, जिसी बड़ा आक्क आसल हा; ते तरती ओदे तेज कन्ने चमक उठी। उस्स ने उच्चे शब्द कन्ने पकारीयै गलाया “डिगी गीया, बड़ा बेबीलोन डिगी गीया ऐ! ओ दोष्टआत्मायें दा नवास, ते अर एक दोष्टआत्मायें दा अड्डा, ते अर एक गन्दा ते बैर आला पैंछी दा अड्डा ओई गीया। किके ओदे ब्यभिचार दी खतरनाक शराव दे कारन सारीयां जातीयां डिगी गईयां न, ते तरती दे राजें उस्स कन्ने ब्यभिचार कित्ता ऐ, ते तरती दे बपारी उस्स दी सुख विलास दे मते ओनें दे कारन सोखे ओए न।” पी आऊँ सोर्ग थमां एक ते शब्द सुनया, “ए मेरे लोको, उस्स बिचा निकली आओ के तोस ओदे पापें च शामल नेई उओ, ते उस्स दी बिपतियें बिचा कोई थआड़े उपर आई नेई पवै। किके ओदे पापें दा टेर सोर्ग तकर पूजी गेदा ऐ, ते ओदे अतर्म परमेसर गी याद आए न। जियां उस्स ने तुसें दिता ऐ उय्यां गै उसी बी देओ, ते ओदे कम्में ए लेखा उसी दो गुणा बदला देओ; जेस कटोरे च उस्स ने परी दिता हा उसी च उस्स आसतै दो गुणा परी देओ। जिन्नी उस्स ने अपनी बड़ाई कित्ती ते सुख विलास कित्ता, उन्नी उसी पीड़ ते दुःख देओ; किके ओ अपने मन च आखदी ऐ, आऊँ रानी ओई गेदी ऐं, विधवा नेई; ते शोक च कदें बी नेई पोगी। इसै आसतै एक गै धयारे च उस्स उपर बिपतियाँ आई पोघंन, मतलब मौत, ते बसोस, ते काल; ते ओ अग्गी च पसम कित्ती जाघंन, किके उस्स दा न्यायी प्रभु परमेसर सामर्थमान ऐ।” “तरती दे राजा जिन्हैं ओदे कन्ने ब्यभिचार ते सुख विलास कित्ता, जेस ले ओदे जलने दा तुंआ दिखगन, ते उस्स आसतै रोघंन ते छाती पिटघंन। उस्स दी पीड़ दे डर दे मारे ओ बड़ी दूर खड़ोईयै आखघन, ए बेबीलोन! ए सख्त राज्य, आय! आय! कड़ी पले च गै तुगी दंड मिली गीया ऐ।” “तरती दे बपारी उस्स आसतै रोघंन ते कलपघंन, किके हूंन कोई उंदा माल नेई खरीदग; मतलब सोना, चांदी, रत्न, मोती, ते मलमल, ते बैंजनी, रेशमी, ते लाल रंग दे कपड़े, ते अर चाली दा सुगन्धित काठ, ते हथी दंद दी अर चाली दी चीजां, ते मते कीमती काठ ते पीतल ते लोए ते संगमरमर दी सारी भांति दियां चीजां, ते दाल चीनी, मसाले, तूफ, इन्न, लोबान, शराव, तेल, मैदा, कनक, गाए दांद, पिड्डां-बकरीयां, कोड़े रथ ते दास, ते मनुक्खें दे प्राण। हूंन मन दे पाभने फल तेरे थमां जांनदे रे, ते सुआद ते पड़किली चीजां तेरे थमां दूर ओईयां न, ते हूंन ओ कदें बी नेई मिलघंन। इन चीजें दे बपारी जेड़े ओदे रहें सोखे ओई गे हे, उस्स दी पीड़ दे डर दे मारे दूर खड़ोई जाघंन, ते रोंदे ते कलपदे ओई आखघन,” “आय! आय! ए बड़ा शैर जेड़ा मलमल, ते बैंजनी ते लाल रंग दे कपड़े लाए दा हा, ते सोने ते रत्नों ते मोतियें कन्ने सजे दा हा; कड़ी पले च गै उस्स दा ऐसा पारी तन नाश ओई गीया।” अर एक माझी ते यात्री ते मल्लाह, ते जिन्नें समुंद्र थमां कमांदे न, सारे दूर खड़े ओए, ते ओदे जलने दा तुंआ दिखियै जोरियै बोलघंन, केड़ा शैर एस बड्डे शैर जेया ऐ? ते अपने-अपने सिरे उपर तूल सुट्टी देघंन, ते रोंदे ओई ते कलपदे ओई करलाई करलाईयै आखघन, आय! आय! ए बड़ा शैर जेसदी सम्पति दे रहें समुंद्र दे सारे चाज आले सोखे ओई गै हे, कड़ी पले च गै उजाडी गीया। “ए सोर्ग, ते ए पवित्र लोको, ते प्रेरितो, ते पविखवक्ताओ, उस्स उपर खुशी करो, किके परमेसर ने न्याय करियें उस्स कन्ने तेरा बदला लेता ऐ!” पी एक जोरे आला सोर्गदूत ने बड़ी चक्की दे पाट जेया एक बट्टे चुकया, ते ए आखीयै समुंद्र च सुट्टी दिता, “बड़ा शैर बेबीलोन इयां गै बड्डे जोरे कन्ने डिगाई दिता जाग, ते पी कदें बी उस्स दा पता नेई चालग। वीणा बजाने आले, ते गाने आलें, ते बोंसली बजाने आलें, ते तुरी फुकने आलें दा शब्द पी कदें बी तुगी सनाई नेई देग; ते कुसे उघम दा कोई कारीगर बी पी कदें तेरे च नेई मिलग; ते चक्की दे चलाने दा शब्द पी कदें तेरे च नेई सनोचग; ते दियै दी लो पी कदें तेरे च नेई चमकग, ते मराज ते लाड़ी दा शब्द पी कदें तेरे च सनाई नेई देग; किके तेरे बपारी तरती दे प्रधान हे, ते तेरे टोने कन्ने सारीयां जातीयां परमाई दियां हियां। औने पविखवक्ता ते पवित्र लोकें, ते तरती उपर सारे नाश कित्ते दा खून उसी च पाया गीया।” एस दे बाद आऊँ सोर्ग च मनो बड़ी पीड गी उच्चे शब्द कन्ने ए आखदे सुनया, “हल्लेलुयाह! उद्धार ते मैह्मा ते समर्थ साड़े परमेसर दी गै ऐ। किके ओदे निर्णय सच्चे ते ठीक न। उस्स ने उस्स बड़ी के श्या दा, जेकी अपने ब्यभिचार कन्ने तरती गी प्रष्ट करदी हे, न्याय कित्ता ते उस्स थमां अपने दासें दे खून दा बदला लेता ऐ।” पी दुई बार उनै आखया, “हल्लेलुयाह! ओदे जलने दा तुंआ जूगे जूगे उठदा रोह्ग।” ओस बेलै चोबीसें प्राचीनें ते चौनी प्राणियें किरीयै परमेसर गी अराधना कित्ता, जेड़ा संहासन उपर बैठा हा, ते आखया, “आमीन! हल्लेलुयाह!” ओस बेलै संहासन बिचा एक शब्द निकलया, “ए साड़े परमेसर थमां सारे डरने आले दासो, के निके, के बड्डे; तोस सारे उस्स दी स्तुति करो।” पी आऊँ बड़ी पीड जेया ते मते पानी जेया शब्द, ते गर्जन जेया बड़ा शब्द सुनया “हल्लेलुयाह! किके प्रभु साहड़ा परमेसर सर्वशक्तिमान राज करदा ऐ। आओ, अस खोश ते मग्न ओचै, ते उस्स दी स्तुति करचै, किके मेम्ने दा ब्याह आई पूजे दा ऐ, ते उस्स दी लाड़ी ने अपने आप गी तेयार करी लेता ऐ। उसी शुद्ध ते चमकदार महीन मलमल लाने दा आक्क दिता गीया” किके उस्स महेन मलमल दा अर्थ पवित्र लोकें दे तर्म दे कम न। ओस बेलै सोर्गदूत ने मेरे कन्ने आखया, “ए लिख, के धन्न ओन, जेड़े मेम्ने दे ब्याह दे रुट्टी च बलाए गेदे न।” पी उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “ए वचन परमेसर दे सच्चाई दे वचन न।” ओस बेलै आऊँ उसी अराधना करने आसतै ओदे पैरें उपर डिगी गीया। उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “दिख, इयां मत कर, आऊँ तेरे ते तेरे प्रां दा संगी दास ऐ जेड़े यीशु दी गुआई देने आसतै टिके दे न। परमेसर गी गै दंडवत कर; किके यीशु दी गुआई पविखवाणी दी आत्मा ऐ।” पी मन सोर्ग गी खुले दा दिखया, ते दिखना ऐं कि एक सफेद कोड़ा ऐ; ते उस्स उपर एक सवार ऐ, जेड़ा वश्वासयोग ते सच आखया जांदा ऐ; ते ओ तर्म कन्ने न्याय ते लड़ाई करदा ऐ। उस्स दी अखीयाँ अग्ग दी ज्वाला न, ते ओदे सिर उपर मते राजमुकुट न। उस्स उपर एक नां लिखे दा ऐ, जेस गी ओदे अलावा ते कोई नेई जानदा ऐ। ओ खून छिड़के दा कपड़ा लाए दे ऐ, ते उस्स दा नां परमेसर दा वचन ऐ। सोर्ग दी सैना सफेद कोड़े उपर सवार ते सफेद ते शुद्ध मलमल लाए दे ओदे पिछें न। जाती-जाती गी मारने आसतै ओदे मुंह बिचा एक चोखी तलवार निकलदी ऐ। ओ लोए दा राजदंड लेते दे उंदे उपर राज करग, ते सर्वशक्तिमान परमेसर दे खतरनाक गुस्सै दी जलजलाहट दी शराव दे कुंड च दाख मिन्दगन। ओदे कपड़े ते लत उपर ए नां लिखे ऐ; “राजें दा राजा ते प्रभुएं दा प्रभु।” पी आऊँ एक सोर्गदूत गी सुरजे उपर खड़ोते दे दिखया। उस्स ने बड्डे शब्द कन्ने पकारीयै अम्बर दे बिचा उडने आले सारें पैंछीयें गी गलाया “आओ, परमेसर दे बड्डे तामें आसतै किट्ठे ओई जाओ, जेस कन्ने तोस राजें दा मास, ते प्रधान दा मास, ते सामर्थ आले मानु दा मास, ते कोड़े दा ते उंदे सवारें दा मास, ते के अजाद ते के नौकर, के निके ते के बड्डे, सारें लोकें दा मास खाओ।” पी आऊँ उस्स जानबर, ते तरती दे राजें ते उंदी सेनाएं गी उस्स कोड़े दे सवार ते उस्स दी सैना कन्ने लड़ने आसतै किट्ठे दिखया। ओ जानबर, ते ओदे कन्ने ओ चुट्ठा पविखवक्ता पकड़ेया गीया जेस ने ओदे समुक ऐसे चेन्न दसे हे जिंदे रहें उस्स ने उनेंगी गी परमाया जिंदे उपर उस्स जानबर दी मोर हे ते जेड़े उस्स मूरत दी पुजा करदे हे। ए दमै जिंदे जी उस्स अग्ग दी चील च, जेकी गंधक कन्ने जलदी ऐ, सुट्टी दित्ते। बाकी लोक उस्स कोड़े दे सवार दी तलवार कन्ने, जेकी ओदे मुंह थमां निकलदी हे, मारी दित्ते गै; ते सारे पैंछी उंदे मॉस कन्ने रज्जी गै। पी आऊँ एक सोर्गदूत गी सोर्ग थमां उतरदे दिखया, जेसदे हत्थ च अथाह कुंड दी चाबी ते एक बड़ी जंजीर हे। उस्स ने उस्स अजगर, मतलब पराने सप्प गी, जेड़ा इबलीस ते शतान ऐ, पकड़ीयै इक जार साल आसतै बन्नी दिता, ते उसी अथाह कुंड च सुटीयें बंद करी दित्ता ते उस्स उपर मोर लाई दिती के ओ इक जार साल पूरे ओनें तकर जाती-जाती दे लोकें गी पी नेई परमाग। एस दे बाद जरुरी ऐ के ओ थोड़ी देर आसतै पी खोली दित्ता जा। पी आऊँ संहासन दिखे, ते उंदे उपर लोग बैठी गै, ते उनेंगी न्याय करने दा आक्क दित्ता गीया। आऊँ उंदी आत्मा गी बी दिखया, जिंदे सिर यीशु दी गुआई देने ते परमेसर दे वचन दे कारन कटे हे, ते जिन्हैं नां उस्स जानबर दी, ते नां उस्स दी मूरत दी पुजा कित्ती हे, ते नां उस्स दी छाप अपने मथे ते हत्थें उपर लेई हे। ओ जिंदे ओईयै मसीह कन्ने इक जार साल तकर राज करदे रे। जेस ले तकर ए इक जार साल पूरे नेई ओए ओस बेलै तकर बाकी मरे दे नेई जिंदे ओए। ए ते पैला पुनरुत्थान ऐ। धन्न ते पवित्र ओन, जेड़ा एस पैले जिंदा ओंने च शामिल ऐ। ए जें उपर दुई मौत दा कोई बी आक्क नेईयैं, लेकन ओ परमेसर ते मसीह दे याजक ओगन ते ओदे कन्ने इक जार साल तकर राज करघंन। जेस ले इक जार साल पूरे ओई जाघंन ते शतान कैद थमां छोड़ी दित्ता जाग। ओ ओनें जातीयें गी जेकी पूरी तरती उपर ओगन, मतलब गोग ते मागोग गी जिंदी गिनती समुंद्र दे रेत दे बराबर ओग, परमाइयै लड़ाई आसतै किटठा करने गी निकलग। ओ सारी तरती उपर फैलीयै पवित्र लोकें दी छावनी ते प्यारे शैर गी केरी लेघंन; ते अग्ग सोर्ग थमां उतरीयै उनेंगी गी पस्म करी देग। उंदा परमाने आला शतान अग्ग दे गंधक दी उस्स चील च, जेस च ओ जानबर ते चुट्ठा पविखवक्ता बी ओग, सुट्टी दिता जाग; ते ओ रात धयारे जूगे जूगे पीड़ च तड़फदे रोघंन। पी आऊँ एक बड़ा सफेद संहासन ते उसै, जेड़ा उस्स उपर बैठे दा ऐ, दिखया; ओदे समुक थमां तरती ते अम्बर नस्सी गै, ते उंदे आसतै जगह नेई मिली। पी आऊँ निक्के बड्डे सारें गी संहासन दे समुक खड़ोते दे दिखया, ते कताबां खोलीयां गईयां; ते फिर एक ते कताब खोली गयी, मतलब जिन्दगीं दी कताब; ते जियां ओनें कताबें च लिखे दा हा, उय्यां गै उंदे कम्में दे लेखा मरें दा न्याय कित्ता गीया। समुंद्र ने ओनें मरें गी जेड़े उस्स च हे देई दित्ता, ते मौत ते नरक अग्गी दी चील च पाई दित्ते गै। ए अग्गी दी चील दुई मौत ऐ; मौत ते नरक अग्ग दी चील च सुट्टे गै। ए अग्ग दी चील दुई मौत ऐ; ते जेस कुसे दा नां जीवन दी कताब बिच लिखे दा नेई मिलया, ओ अग्ग दी चील च पाई दित्ते गीया। पी आऊँ नमां अम्बर ते नमी तरती गी दिखया, किके पैला अम्बर ते पैली तरती जांदी रेई हे, ते समुंद्र बी नेई रेया। पी आऊँ पवित्र शैर नमां यरूशलेम गी सोर्ग थमां परमेसर दे कन्ने उतरदे दिखया। ओ उस्स प्यारी जेई हे जेकी अपने लाड़ी आसतै शंगार कित्ती दी ओए। पी आऊँ संहासन थमां कुसे गी उच्चे शब्द कन्ने ए आखदे दिखया, “दिख, परमेसर दा डेरा मनुक्खें दे बिच ऐ। ओ उंदे कन्ने डेरा करग, ते ओ ओदे लोग ओगन, ते परमेसर अप्पुं उंदे कन्ने रोह्ग ते उंदा परमेसर ओग। ओ उंदी अखीयाँ थमां सारे अथरू साफ़ करी देग; ते एस दे बाद मौत नेई रौग, ते नां बसोस, न रोना, नां पीड़ा रौग; पैलियां गल्लां जांदियां रेईयां।” जेहड़ा संहासन उपर बैठा दा हा, उस्स ने गलाया “दिख, आऊँ सब किश नमां करी देना।” पी उस्स ने आखया, “लिखी ले, किके ए वचन वश्वासयोग ते सच्चाई आले न।” पी उस्स ने मिकी आखया, “ए गल्लां पूरी ओई गेदियां न। आऊँ अल्फा ते ओमेगा, पैला ते आखर ऐं। आऊँ प्यासे गी जीवन दे पानी दे सोते बिचा मोफत पलागा। जेड़ा जीत पा उवै ऐ न चीजां दा वारस ओग, ते आऊँ उस्स दा परमेसर ओगा ते ओ मेरा पुत्तर ओग। लेकन डरपोक, ते अवश्वासीयें, ते घिनोने, ते अत्यारे ते ब्यभिचारयें, ते टूने, ते मूरतपुजके, ते सारें चुठे दा इस्सा उस्स चील च मिलग जेकी अग्ग ते गंधक कन्ने जलदी रौंदी; ए दुई मौत ऐ।” पी जेड़े सत्त सोर्गदूतें कोल सत्त आखर बिपतियें कन्ने परोचे दे सत्त कटोरे हे, उंदे बिचा एक मेरे कोल आया, ते मेरे कन्ने गल्लां करियै आखया, “इत्थैं आ, आऊँ तुगी प्यारी मतलब मेम्ने दी लाड़ी दसगा।” ओस बेलै ओ मिकी आत्मा बिच एक बड्डे ते उच्चे पाड़ उपर लेई गीया, ते पवित्र शैर यरूशलेम गी सोर्ग थमा परमेसर दे कन्ने उतरदे दसया। परमेसर दी मैमा दे च हे ते उंदी लो बड़ा के कीमती बट्टे, मतलब बिलोर जेया यशब जेई साफ़ हे। उस्स दी शैरपनाह बड़ी उच्ची हे, ते ओदे बारां दरबाजे उपर बारां सोर्गदूत हे; ते ओनें दरबाजे उपर इस्राएल दे बारें गोत्रें दे नां लिखे दे हे। चडदी आली बक्खी त्रै दरबाजे, जबाब आली बक्खी त्रै फटाक, दक्षिण आली बक्खी त्रै फटाक, ते करोंदी बखी आली बक्खी त्रै दरबाजे हे। शैर दे शैरपनाह दियां बारां निवां हियां, ते उंदे उपर मेम्ने दे बारां प्रेरितें दे बारां नां लिखे हे। जेड़ा मेरे कन्ने गल्लां करा करदा हा ओदे कोल शैर ते ओदे कोल दरबाजे ते उस्स दी शैरपनाह गी नापने आसतै एक सुन्ने दा गज हा। ओ शैर चौकोर बसे दा हा ते उस्स दी लमाई, चोड़ाई दे बराबर हे; ते उस्स ने उस्स गज थमां शैर गी नपया, ते साड़े सौ कोस दा निकलया; उस्स दी लमाई ते चोड़ाई ते उच्चाई बराबर हे। उस्स ने उस्स दी शैरपनाह गी मतलब सोर्गदूत दे नाप कन्ने नपया, ते एक सौ चरताली हत्थ निकली। उस्स दी शैरपनाह यशब दी बनी हे, ते शैर ऐसे सुच्चे सुन्ने दा हा जेड़ा साफ़ काच जेया ओए। उस्स शैर दी मनेदां अर चाली दे कीमती बट्टे कन्ने सजाई दियां हियां; पैली नींह् यशब दी, दुई नीलमणि दी, त्री लालड़ी दी, चौथी मरकत दी, पंजमीं गोमेदक दी, छेमी माणिक्य दी, सतरमीं पीतमणि दी, अठवीं पेरोज दी, नोमी पुखराज दी, दसमी लहसनिए दी, ग्यारवीं धुम्रकांत दी, ते बारमी याकुत दी हे। बारां दरबाजे बारां मोतियें दे हे; एक दरबाजे एक इक मोती दा बना हा। शैर दी सिड़क साफ़ काच जेई सुचे सुन्ने दी हे। आऊँ उस्स च कोई मंदर नेई दिखया, किके सर्वशक्तिमान प्रभु परमेसर ते मेम्ना उस्स दा मंदर ऐ। पस शैर च सूरज ते चान दे लो दी जरुरत नेईयै, किके परमेसर दे मैमा कन्ने उस्स च लो उआ करदी ऐ, ते मेम्ना उस्स दा दीया ऐ। दुई जातीयें दे लोक उस्स दी लों च चलघंन फिरघंन, ते तरती दे राजा अपने-अपने तन-दौलत दा लेखा उस्स च लाघंन। ओदे दरबाजे धयारे गी कदें बंद नेई ओगन, ते रात उत्थें नेई ओग। लोग दुई जातीयें दे तेज ते शानो-शौकत दा लेखा उस्स च लाघंन। लेकन उस्स च कोई अशोद्ध चीज ते उजाड़ने आली चीज जां बुरा कम करने आला, जां चुठ दा गढ़ने आला कुसे रीति कन्ने परबेश नेई करग, लेकन सिर्फ ओ लोग जिंदे नां मेम्ने दी जीवन दी कताब च लिखे न। पी उस्स ने मिकी बिल्लोर जेई चलकदी, जिन्दगीं दे पानी दा दरया दसया, जेकी परमेसर ते मेम्ने दे संहासन थमां निकलियै उस्स शैर दी सिड़क दे बिचों बिच रुढ़दी हे। दरया दे एस पार ते उस्स पार जिन्दगीं दा बूट्टा हा; उस्स च बारां केसम दे फल लगदे हे, ते ओ अर मिने फलदा हा, ते उस्स बूट्टे दे पत्ते थमां जाती-जाती दे लोग चंगे ओदे हे। पी श्राप नेई ओग, ते परमेसर ते मेम्ने दा संहासन उस्स शैर च ओग ते ओदे दास उस्स दी सेवा करघंन। ओ उस्से आमने समने दिखघंन, ते उस्स दा नां ओदे मत्थें उपर लिखे दा ओग। पी रात नेई ओग, ते उनेंगी दीये ते सूरज दी जरुरत नेई ओग, ते परमेसर जूगे जूगे राज करघंन। पी उस्स ने मिकी आखया, “ए गल्लां बश्वास जोगियां ते सच न। प्रभु ने, जेहड़ा औने पविखवक्ताऐं दी आत्मा दा परमेसर ऐ, अपने सोर्गदूत गी एस आसतै पेजया के अपने दासें गी ओ गल्लां, जिंदा जल्दी पूरा ओना जरुरी ऐ, दसे।” “दिख, आऊँ जल्दी औने आला ऐं! तन्न ऐ ओ, जेड़ा एस कताब दी पविखवाणी दी गल्लां मनदा ऐ।” आऊँ उवै यूहन्ना ऐ, जेहड़ा ऐ गल्लां सुनदा ते दिखदा हा। जेसलें आऊँ सुनया ते दिखया, ते जेड़ा सोर्गदूत मिकी ए गल्लां दसदा हा, आऊँ ओदे पैरें उपर अराधना करने आसतै डिगी गीया। लेकन उस्स ने मेरे कन्ने आखया, “दिख, ऐसा मत कर; किके आऊँ तेरा, ते तेरे प्रा औने पविखवक्ताऐं, ते एस कताब दे मनने आलां दा संगी दास ऐं। परमेसर गी गै अराधना कर।” पी उस्स ने मिगी आखया, “एस कताब दी पविखवाणी दी गल्लें गी बंद मत कर; किके समां कोल ऐ। जेहड़ा अन्याय करदा ऐ, ओ अन्याय गै करदा रवै; ते जेड़ा खराब ऐ, ओ खराब बना रवै; ते जेड़ा तरमी ऐ ओ तरमी बना रवै; ते जेहड़ा पवित्र ऐ; ओ पवित्र बना रवै।” “दिख, मैं जल्दी औने आला ऐं; ते अर एक गी कम्में दे लेखा बदला देने आसतै प्रतिफल मेरे कोल ऐ। आऊँ अल्फा ते ओमेगा, पैला ते आखर, शुरू ते अंत ऐं। तन्न ओन, जेड़े अपने कपड़े तोई लैंदे न, किके उनेंगी जीवन दे बूट्टे दे कोल औने दा आक्क मिलग, ते ओ दरबाजे थमां ओदे ओई शैर च परबेश करघंन। लेकन कुत्तें, ते टोन्हें, ते व्यभिचारी, ते अत्यारे ते मूरतपूजा, ते अर एक चुठ दा कड़ने आला बार रौग। “मिकी यीशु ने अपने सोर्गदूत गी एस आसतै पेजया कि थआड़े अग्गें कलीसिया दे बारै च एक गल्लें दी गुआई दियै। आऊँ दाऊद दा मूल ते वंश ते सबेरे दा चमकने आला तारा ऐं।” आत्मा ते दुल्हन दमै आखदियां न, “आ!” ते सुनने आला बी आखे, “आ!” जेहड़ा प्यासा ओए ओ आ, ते जेड़ा कोई चा ओ जिन्दगीं दा पानी मोफत ले। आऊँ अर एक गी, जेड़ा एस कताब दी पविखवाणी दी गल्लां सुनदा ऐ, गुआई दिना ऐ; जे कोई मनुक्ख इनें गल्लें च किश बदाए ते परमेसर ओनें बिपतियें गी, जेड़ीयां एस कताब लिखीयां न, उस्स उपर बदाग। जे कोई एस पविखवाणी दी कताब दी गल्लें बिचा किश कड्डी देग, ते परमेसर उस्स जीवन दे बूट्टे ते पवित्र शैर थमा, जेसदा वर्णन एस कताब च ऐ, उस्स दा इस्सा कड्डी देग। जेड़ा एस गल्लें दी गुआई दिंदा ऐ ओ ए आखदा ऐ, “आं, आऊँ जल्दी औने आला ऐं।” आमीन। ए प्रभु यीशु आ! प्रभु यीशु दा क्रपा पवित्र लोकें दे कन्ने रवै। आमीन।