Π. Pros. Ν 102 φυζακινῇϲ ὁμοίωϲ ἀναγνωϲτέον τῷ ἐαρινῇϲ. πῶϲ δ’ ἐϲχημάτιϲται, δεδήλωται ἐν τῷ περὶ παρωνύμων.

Steph. Βyz. 3, 12, Mein.: δοκεῖ ἀπὸ τοῦ Ἀβάντιοϲ εἶναι τὸ Ἀβαντιάϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ Ἑλικώνιοϲ Ἑικωνιάϲ, Ὀλύμπιοϲ Ὀλυμπιάϲ, Δήλιοϲ Δηλιάϲ. τὸ δὲ Ἀβαντίϲ ἀπὸ τῆϲ Ἄβαντοϲ γενικῆϲ ὡϲ Ἑλικωνίϲ τῆϲ λικῶνοϲ, Βίϲτονοϲ Βιϲτονίϲ, Αὔϲονοϲ Αὐϲονίϲ. ἴϲωϲ δὲ καὶ τὸ Ἀβαντιάϲ ἀπὸ τοῦ Ἀβαντίϲ παρήχθη ὡϲ ἀπὸ τοῦ Λέϲβοϲ Λεϲβίϲ Λεϲβιάϲ, Ἀχαιΐϲ Ἀχαιιάϲ Ἀχαιιάδων εὐπέπλων» (Ε 424. φ 160). μαρτυρεῖ δὲ τῷ προτέρῳ λόγῳ ἀπὸ τοῦ Ἀβάντιοϲ Ἀβαντιάϲ τὸ Ἀβαντία θηλυκόν, ὅπερ κατὰ βαρβαρικὴν τροπὴν τοῦ β εἰϲ μ Ἀλμαντία ἐλέχθη παρὰ Ἀντιγόνῳ ἐν Μακεδονικῇ περιηγήϲει.

E.M.175, 30: Ἀφαρεύϲ: ὁ ἥρωϲ Ἀφαρῆά τε Δηΐπϲρόν τε (Ι 83). ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ (Ι 151) καὶ Πνδαροϲ (Nem. 10, 65) Ἀφάρηϲ ὑποτιθέαϲι τὴν εὐθεῖαν. εἴρηται οὖν παρὰ τὸ φάροϲ τὸ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ ϲυϲτελλόμενον καὶ ἐν παραγωγῇ Ἀφαρεύϲ. ὁ δὲ Ἡρωδιανόϲ φηϲι τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων παρὰ τῆϲ Ἄρηϲ ϲυγκεῖϲθαι, Τυνδάρηϲ Ἀμφιάρηϲ καὶ Ἀμφιάραοϲ. γέγονεν οὖν καὶ τὸ Ἀφάρηϲ οὕτωϲ. εἶτα παρώνυμον Ἀφαρεύϲ. ὁ δὲ Κράτηϲ παρὰ τὸ ἄφαρ ἐπίρρημα.

Arcad. 10, 24: τὰ ἀπὸ ϲυνθέτων εἰϲ οϲ παραχθέντα κατὰ τοῦ αὐτοῦ ϲημαινομένου βαρύνεται ἄπειροϲ ἀπείρων, ἀγκύλοϲ ἀγκύλων.

Theogn. 28, 16: τὰ εἰϲ ων παραγωγὰ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ἐκ πρωτοτύπου φωνῆϲ ἔχοντα τὴν ει δίφθογγον ταύτην φυλάττει καὶ ἐπὶ τοῦ παραγωγοῦ, Καδμεῖοϲ Καδμείων, Βακχεῖοϲ Βακχείων, Ἀργεῖοϲ Ἀργείων.

Theogn. 29, 22: τὰ εἰϲ ων παρώνυμα μὴ κοινωνοῦντα θηλυκῷ γένει κατὰ τὴν φωνὴν διὰ τοῦ ω κλίνεται, Φίλων, Ἀγάθων, Μελίτων, Νίκων. πρόϲκειται «μὴ κοινωνοῦντα κτλ.» διὰ τὸ ἄπειροϲ ἀπείρων, ἀϲχήμων, εὐϲχήμων, λευχίμων, μελανείμων, χαιρήμων, p. 31, 21 κατάπυγοϲ καταπύγων, ἔγκυμοϲ ἐγκύμων.

Theogn. 30, 22: Ἅβρων Ἄβρωνοϲ παρώνυμον.

Theogn. 32, 30: Κελάδων παρώνυμον ἀπὸ τοῦ κέλαδοϲ; 33, 1 κόρυδοϲ Κορύδων, κίναδοϲ Κινάδων; 33, 18 καύϲων καύϲωνοϲ παρώνυμον (sc. ἀπὸ τοῦ καῦϲοϲ); 35, 4 Τίμων Ϲίμων παρώνυμα.

An. Ox. IV 329, 19: τὸ ἐτήρ παρὰ τὸ ἔτοϲ Ϲοφοκλῆϲ ἐτῆραϲ ἀμνοὺϲ θεοῖϲ ἔρεξ’ ἐπακτίοιϲ. γράφεται καὶ εὔειραϲ.

Choer. 47, 14: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ η θηλυκῶν εἰϲ ηϲ γινόμενα βαρύτονα μὴ ἔχοντα οὐδέτερον εἰϲ εϲ εἰϲ τὴν ου δίφθογγον ἔχει τὴν γενικὴν οἷον λέϲχη Λέϲχηϲ, ἀράχνη ἀράχνηϲ, κόμη ἀκειροκόμηϲ, δίκη ἑλλανοδίκηϲ, γυνή ὁ μιϲογύνηϲ, χαίτη κυανοχαίτηϲ, τέχνη κλυτοτέχνηϲ, κόμη Κόμηϲ, γύη γύηϲ. τὸ δὲ Εὐτυχήϲ Εὐτυχοῦϲ παρὰ τὸ τύχη ἐϲτὶν ὀξύτονον, τὸ δὲ τανυήκηϲ τανυήκουϲ παρὰ τὸ ἄκη ἔχει οὐδέτερον εἰϲ εϲ.

Choer. 51, 9: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ εἰϲ ηϲ γινόμενα βαρύτονα εἴτε ἁπλᾶ εἶτε παραϲύνθετα εἰϲ τὴν ου δίφθογγον ἔχει τὴν γενικὴν οἷον Ἄραξοϲ Ἀράξηϲ Ἀράξου, Λάπιθοϲ Λαπίθηϲ, εἴϲπνηλοϲ εἰϲπνήληϲ, ἑπτάπουϲ ἑπτάποδοϲ ἑπταπόδηϲ, εὔπατριϲ εὐπάτριδοϲ εὐπατρίδηϲ, Οἰδίπουϲ Οίδίποδοϲ Οἰδιπόδηϲ.

Arcad. 27, 1: τὰ εἰϲ τηϲ ἀρϲενικὰ παρώνυμα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ βραχείᾳ παραληγόμενα βαρύνεται ἀγρότηϲ, δημότηϲ καὶ τὰ δὲ φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα κομήτηϲ, πεδήτηϲ, πλανήτηϲ, ἀλήτηϲ, ὑπηνήτηϲ, κορυνήτηϲ, νικήτηϲ κτλ., πολίτηϲ, τεμενίτηϲ, εὐρρείτηϲ, βαθυρρείτηϲ, πρεϲβύτηϲ, Ἀρχύτηϲ.

Arc. 27, 17: τὰ εἰϲ ηϲ κύρια ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ οὐδετέρων ϲύνθετα βαρύνεται, Δημοϲθένηϲ, Διογένηϲ καὶ τὰ ἔχοντα η ἐν τῇ παραληγούϲῃ ἀπὸ διϲυλλάβου ϲυνήθηϲ, κακοήθηϲ. τὰ δὲ μὴ τοιαῦτα ἐπίθετα ὀξύνεται, εὐγενήϲ, ἀγενήϲ, εὐμενήϲ, εὐτυχήϲ.

Arc. 27, 22: τὰ εἰϲ ηϲ παρὰ τὸ ἔτοϲ καὶ ἔργον ὀξύνεται διετήϲ, τριετήϲ, λεπτουργήϲ, Ναξιουργήϲ.

Arc. 27, 24: τὰ εἰϲ ηϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ υϲ ὀξυτόνων μὲν ὀξύνεται, βριθύϲ ἐμβριθήϲ, βαρύϲ ἀβαρήϲ, βαρυτόνων δὲ βαρύνεται πῆχοϲ τριπήχηϲ, τετραπήχηϲ.

Ε. Μ. 435, 43: τὰ διὰ τοῦ ηθηc ϲόνθετα παρώνυμα βαρύνεται οἷον ἤθοϲ εὐήθηϲ, ϲυνήθηϲ, κακοήθηϲ, ἀληθήϲ φιλαλήθηϲ, παναλήθηϲ.

Epim. Cr. I 224, 31: τὰ εἰϲ ιϲ παρώνυμα ὀξύνεται, δρυμόϲ Δρυμίϲ, λόγοϲ Λογίϲ, φορμόϲ φορμίϲ, Κάδμοϲ Καδμίϲ· τὸ ἄϲιϲ ἀντιπίπτει, ὑπόκειται γὰρ ἑτέρῳ κανόνι· τὰ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ γένουϲ παραλαμβανόμενα καὶ ταὐτὰ ϲημαίνοντα ὁμοτονεῖ φήμη φῆμιϲ, ἄϲη ἄϲιϲ.

Arc. 28, 24: τὰ εἰϲ ιϲ πατρωνυμικὰ ἢ τύπον ἔχοντα πατρωνυμικῶν ὀξύνεται Πριαμίϲ, Τανταλίϲ, Τυνδαρίϲ.

Arc. 29, 13: τὰ εἰϲ βιϲ ὑπερδιϲύλλαβα παρώνυμα ὀξύνεται Νιοβίϲ, Λυκαμβίϲ, Περραιβίϲ. ϲεϲημείωται τὸ κάνναβιϲ.

Arc. 31, 19: τὸ κάβαλλιϲ ἐπιθετικὸν παρώνυμον ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ βαρύνεται τῶν ἄλλων εἰϲ αλλιϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὀξυνομένων.

Arc. 31, 24: τὰ εἰϲ λιϲ παρώνυμα τῷ ω ἢ διφθόγγῳ παραληγόμενα ὀξύνεται, Πακτωλίϲ, Αἰτωλίϲ, Ἰουλίϲ.

Arc. 32, 27: τὰ παρώνυμα εἰϲ ξιϲ ὀξύνεται ἅμαξα ἁμαξίϲ, πύξοϲ πυξίϲ, ὄξοϲ ὀξίϲ.

Arc. 33, 16: τὰ εἰϲ ιϲ διϲύλλαβα ὑποκοριϲτικὰ ἢ πατρωνυμικῆϲ ἐννοίαϲ ἐχόμενα ὀξύνεται, Τευκρίϲ, χειρίϲ. — Dichr. 299, 12: καρίϲ παρὰ τὸ κάρη.

E. M. 476, 46: τὸ θοῦριϲ παρὰ τὸ θοῦροϲ γίνεται.

Arc. 34, 5: τὰ εἰϲ ριϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ παραληγόμενα τῷ α, εἰ εἴη ὡϲ ὑποκοριϲτικὰ ἢ πατρωνυμικά, ὀξύνεται, Μεγαρίϲ, βλεφαρίϲ, θεαρίϲ ἡ θεωρίϲ.

Arc. 34, 22: τὰ εἰϲ ϲιϲ παρώνυμα χαίρει τῇ ὀξείᾳ Χρύϲηϲ Χρυϲίϲ, νῆϲοϲ νηϲίϲ. ϲεϲημείωται τὸ ἄϲιϲ ὁ ῥύποϲ ἀπὸ τοῦ ἄϲη γεγονόϲ.

Arc. 35, 24: τὰ εἰϲ ιϲ θηλυκὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ ἀρϲενικῶν γινόμενα πρὸ μιᾶϲ ἔχει τὸν τόνον ὁ κυνηγέτηϲ ἡ κυνηγέτιϲ, ὁ δεϲπότηϲ ἡ δεϲπότιϲ, ὁ πολίτηϲ ἡ πολῖτιϲ χωρὶϲ τῶν ἀπὸ τῆϲ κοίτηϲ καὶ πωλῶ. ταῦτα γὰρ προπαροξύνεται ἄκοιτιϲ, παράκοιτιϲ, ἀρτόπωλιϲ, λαχανόπωλιϲ. τὸ Ϲκυθίϲ δὲ διϲυλλαβοῦν ὀξύνεται ὡϲ τὸ Περϲίϲ.

Arc. 38, 14: τὸ γόαοϲ ἐκ τοῦ γόηϲ γέγονε.

E. M. 75, 23: πολὺϲ ὁ τοιοῦτοϲ χαρακτὴρ sc. in διοϲ: παυρίδιοϲ, νυμφίδιοϲ Arc. 39, 19.

Arc. 40, 5: ὅϲα ἀπὸ τῶν εἰϲ ξ ἢ ρ γίνεται διὰ τοῦ ῑ βραχέοϲ, προπαροξύνεται, Θρηΐκιοϲ, Κιλίκιοϲ, Φαιάκιοϲ, μακάριοϲ, ϲωτήριοϲ.

Arc. 40, 11: τὰ διὰ τοῦ ιοϲ ἐθνικὰ ἢ τοπικὰ προπαροξύνεται θαλάϲϲιοϲ, ἐντόπιοϲ, ἐνδάπιοϲ. τὸ δὲ χλωριόϲ ὀξύνεται καὶ θαλαμιόϲ ὁ κωπηλάτηϲ.

Arc. 40, 14: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ διὰ τοῦ ιοϲ προπαροξύνεται ϲυνεϲταλμένου τοῦ ῑ, πολέμιοϲ, ποτάμιοϲ, μίϲθιοϲ, ῥύθμιοϲ, δέϲμιοϲ. Φρυγίοϲ δὲ τὸ κύριον παροξύνεται.

Arc. 42, 28: πᾶν εἰϲ οϲ καθαρὸν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ τῇ αι διφθόγγῳ παραληγόμενον, εἰ ἀπὸ ὀξυτόνου θηλυκοῦ γένοιτο, προπεριϲπᾶται, ἀρχή ἀρχαῖοϲ, ἀλκή ἀλκαῖοϲ, κορυφή κορυφαῖοϲ.

Il. Pr. Λ 301: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ α ληγόντων μακρᾷ παραληγομένων παραγόμενα διὰ τοῦ αιοϲ προπεριϲπᾶϲθαι θέλει, μοῦϲα Μουϲαῖοϲ, γενναῖοϲ, Πιϲαῖοϲ, ἑρϲαῖοϲ, Ἀϲαῖοϲ. παρὰ γὰρ τὸ αἶϲα γέγονεν καὶ ἐξέϲτη πρότερον τὸ ῑ· οὐ μάχεται τὸ Ἥραιοϲ προπαροξύτονον. πρὸϲ γὰρ ἀντιδιαϲτολὴν τοῦ προπεριϲπωμένου ἐπιθετικοῦ ἐγένετο.

Theogn. 52, 22, E. M. 7, 42 et 198, 54: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ α ἢ η ἢ εἰϲ οϲ παραγόμενα προπεριϲπᾶται ὥρα ὡραῖοϲ, θύρα θυραῖοϲ, Πέλλα Πελλαῖοϲ, ὕλη ὑλαῖοϲ, πύλη πυλαῖοϲ, ἀγέλη ἀγελαῖοϲ τὸ δὲ Ἀγέλαιοϲ κύριον προπαροξύνεται δρόμοϲ δρομαῖοϲ. τὸ δὲ φύλαιοϲ καὶ δείλαιοϲ προπαροξύνονται καὶ τὸ δίκαιοϲ δὲ καὶ βίαιοϲ προπαροξύνονται, ἐπειδὴ τὰ ἀπὸ θηλυκῶν παραγόμενα καὶ τὸ ῑ ἐν τῇ ἀρχῇ ἔχοντα προπαροξύνεϲθαι θέλει.

Arc. 44, 3: τὰ παρώνυμα παρ’ οὐδετέρων γινόμενα ὀξύνεται, γῆραϲ γηραιόϲ, κράτοϲ κραταιόϲ, (E. Μ. 539, 18) εἰ μὴ ἔχοι κτητικὴν ϲημαϲίαν ὡϲ τὸ κνέφαϲ κνεφαῖοϲ, οὖδαϲ οὐδαῖοϲ. Choer. Οrth. 174, 27, Arc. 44, 15, Steph. Byz : τὰ διὰ τοῦ ειοϲ κτητικὰ προπαροξύνεται, θήρειοϲ, μήλειοϲ, χήνειοϲ, κήλειοϲ ὁ καυϲτικόϲ, ἄρνειοϲ, ἀνθρώπειοϲ τὰ δὲ τοπικὴν ἔννοιαν ἔχοντα προπεριϲπᾶτϲι οἰκεῖοϲ, ἀϲτεῖοϲ, ἀγρεῖοϲ.

Il. Pr. Β 269, Choer. Orth. 173, 26: τὰ εἰϲ ειοδ ἐν τῇ πρὺτῃ ϲυλλαβῇ ἔχοντα τὸ α μὴ καθαρὸν ἐπιφερομένων δύο ϲυμφώνων μὴ ϲημαίνοντα μέροϲ ϲωματικὸν προπεριϲπᾶται, ἀνδρεῖοϲ, Ἀργεῖοϲ, Καδμεῖοϲ, Βακχεῖοϲ.

Il. Pr. Φ 471: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ οὐδετέρων παραγόμενα διὰ τῆϲ ει γράφεται καὶ προπαροξύνεται, εἰ μὴ τὸ α παραλήγοι ἐν τῷ εἰϲ οϲ λήγοντι οὐδετέρῳ ἢ δύο ϲύμφωνα, ὧν τὸ μὲν ληκτικὸν εἴη τῆϲ πρώτηϲ ϲυλλαβῆϲ, τὸ δὲ ἀρκτικὸν τῆϲ δευτέραϲ οἷον ἕλοϲ ἕλειοϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου ἡ παραγωγὴ καὶ προπαροξύνεται· οὐ γὰρ ἦν ἐν τῷ οὐδετέρῳ τὸ α. τέλοϲ τέλειοϲ, ὄροϲ ὄρειοϲ, ὄνειδοϲ ὀνείδειοϲ. παρεφυλαξάμην δὲ τὰ δύο ϲύμφωνα διὰ τὸ Ἀργεῖοϲ καὶ ἑρκεῖοϲ, καὶ τὸ α, ἐπεὶ φιλεῖ διὰ τοῦ ῑ γράφεϲθαι ἡ παραγωγὴ πελάγιοϲ, ἄγιοϲ, Θάλπιοϲ.

Steph. Byz. 325, 1 coll. Arc. 51, 8; 71, 9; 67, 15 65, 1 et 1. 4 pro χλωριόϲ supra Ϲath. p. 119, 25 χαραδριόϲ scriptum est. l. 6 pro Φρυγίοϲ Cath. p. 119, 31 Κλυτίοϲ sϲriptum est. Il. Pr. Β 847 et 672: ἀπὸ τῆϲ Ἴβηροϲ γενικῆϲ βηροϲ εὐθεῖα ὡϲ τῆϲ φύλακοϲ ὁ Φύλακοϲ «αὐτὸϲ Ἴβηροϲ τραγοπώγων » (Com.  ed. Mein. II 78) ἐν Μαλθακοῖϲ Κρατίνου. καὶ Ἀπολλώνιοϲ μὲν ἐν τοῖϲ παρωνύμοιϲ φηϲίν · « ἀπὸ γενικῶν εὐθεῖαι παράγονται, τῶν μὲν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὁμοίωϲ τῇ εὐθείᾳ κατὰ τὸν τόνον προπαροξυνόμεναι καὶ ἢ ἐν ἁπλῷ ϲχήματι ἢ ἐν ϲυνθέτῳ ἁπλοῦν μὲν οὖν μάρτυρ μάρτυροϲ ὁ μάρτυροϲ, Χάροψ Χάροποϲ ὁ Χάροποϲ Χαρόποιό τ’ ἄνακτοϲ (Β 672), Τροίζην Τροίζηνοϲ ὁ Τροίζηνοϲ «υἱὸϲ Tροιζήνοιο (Β 847),  Ἴβnρ Ἴβηροϲ ὁ Ἴβηροϲ ». τὸ αὐτὸ καὶ Ἄβρων ἐν παρωνύμοιϲ φηϲίν ἀλλὰ τὰ παρὰ γενικῆϲ ἀναπεμφθέντα κατὰ τὸν τόνον ϲυνομοιοῦται τῷ χαρακτῆρι τῆϲ εὐθείαϲ. τὸ γὰρ φυλακόϲ προϲηγορικὸν ὀξύνεται τῷ χαρακτῆρι τῶν εἰϲ ακοϲ ὑπερδιϲυλλάβων προϲηγορικῶν, τὸ δὲ μάρτυροϲ ἠκολούθηϲε τῷ ἄργcροϲ, τὸ δὲ Ἴβηροϲ τῷ Ὅμηροϲ, ϲίδηροϲ, τὸ Χάροποϲ τῷ Ἄροποϲ, Ἀϲτέροποϲ. τὸ δὲ Τροίζηνοϲ ἀπὸ Τροιζήν ὀξυτόνου εἰϲ ἰδιότητα βαρύνεται ὡϲ καὶ τὸ Φύλακοϲ κύριον.

Il. Pr. Ο 705 ὠκυάλου: ἐψίλωϲαν τὸ α παραγωγὴν δεξάμενοι καὶ οὐ ϲύνθεϲιν· καὶ οὕτωϲ ἡ παράδοϲιϲ ἐπείϲθη. καὶ τάχα ἐπεὶ μηδὲν ἄλλο ἢ τὸ ὠκὺ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ ϲημαίνεται. ἡ δὲ ἁλόϲ γενικὴ ἐν τῇ ϲυνθέϲει ἐπὶ μὲν κυρίων ψιλὸν ἀποφέρεται τὸ πνεῦμα, Εὐρύαλοϲ, Ἀμφίαλοϲ, Ἀϲτύαλοϲ ἐπὶ δὲ ἐπιθετικῶν τὸ ἰδίον τηρεῖ πνεῦμα, ἀμφίἁλοϲ, ἀγχίἁλοϲ, ὕφαλοϲ, ὥϲτε καὶ κατὰ τοῦτο ἐλέγχεται ψιλούμενον. Arc. 57, 21: τὸ ἕωλοϲ ὁ χθεϲινὸϲ προπαροξύνεται ὡϲ παρώνυμον καὶ τὴν τρίτην βραχεῖαν ἔχει.

Il. Pr. 228: τὸ φωριαμόϲ τὸ κιβώτιον ἢ παρὰ τὸ τοὺϲ φῶραϲ ἀπείργειν ἢ ἀπὸ τοῦ τὸ φάρη φυλάϲϲειν παρῆκται. ἔϲτι φωραμόϲ καὶ. πλεοναϲμῷ τοῦ ῑ φωριαμόϲ.

E. M. 261, 40: δεῖμοϲ ὁ φόβοϲ· ὥϲπερ ἀπὸ τοῦ ἄνθοϲ γίνεται ἄνθιμοϲ καὶ ἀπὸ τοῦ κῦδοϲ κύδιμοϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ δέοϲ δέϊμοϲ καὶ δεῖμοϲ ὁ δέοϲ ἐμποιῶν, ὄνομα πρέπον Ἄρεοϲ παιδί. μηρὸϲ « Δεῖμόϲ τε Φόβοϲ τε (Λ 37).

Ε. Orion. 89, 4: ὄρχαμοϲ παρὰ τὴν ἀρχὴν ἄρχαμοϲ καὶ ὄρχαμοϲ.

Arcad. 65, 2, Thcogn. 67, Π. Pr. Β 847 et St. B. Γερηνία et. p. 203, 22 et 325, 6: τὰ εἰϲ ηνοϲ παρώνυμα κατὰ τροπὴν γένουϲ θηλυκοῦ εἰϲ τὴν εἰϲ οϲ κατάληξιν γενόμενα προπαροξύνεται, πήνη Ὕπηνοϲ, Μυκήνη Μύκηνοϲ, Κυλλήνη Κύλληνοϲ καὶ τὰ παρὰ γενικῆϲ ἀναπεμφθέντα, Τροίζηνοϲ «υἱὸϲ Τροιζήνοιο ». ἀπὸ γὰρ γενικῆϲ τῆϲ Τροιζῆνοϲ ἐγένετο εὐθεῖα ἔθει ποιητικῷ. οὕτω καὶ ὁ Γέρην τοῦ Γέρηνοϲ ὁ Γέρηνοϲ. Ἡϲίοδοϲ ἐν α καταλόγων «κτεῖνε δὲ Νηλῆοϲ ταλαϲίφρονοϲ υἱέαϲ ἐϲθλοὺϲ ἕνδεκα, δωδέκατοϲ δὲ Γερήνιοϲ ἱππότα Νέϲτωρ ξεῖνοϲ ἐὼν ἐτύχηϲε παρ’ ἱπποδάμοιϲι Γερήνοιϲ». καὶ αὖθιϲ «Νέϲτωρ οἶὸϲ ἄλυξεν ἐν ἀνθεμόεντι Γερήνῳ ». τὰ δὲ παρὰ Ϲυρακουϲίοιϲ παραόμενα καθ’ ὁμοιωματικὴν ϲημαϲίαν προπεριϲπᾶται τοϲϲῆνοϲ, τοιῆνοϲ.

Ε. Μ. 793, 45: τὰ εἰϲ ινοϲ κύρια ἢ ἐθνικὰ ἢ προϲηγορικὰ εἰ ἀπὸ ὀνόματοϲ παραχθῶϲιν, ἢ ἀπὸ εὐθείαϲ ἢ γενικῆϲ παράγονται, φίλοϲ Φιλῖνοϲ, ἀγαθόϲ Ἀγαθῖνοϲ, πάλλακοϲ Παλλακῖνοϲ.

Arc. 65, 24: τὰ διὰ τοῦ ειοϲ ὑπερδιϲύλλαβα ἁπλᾶ παρώνυμαP ὀξύνεται, φαεινόϲ, ϲκοτεινόϲ, ἀλγεινόϲ, βορεινόϲ, ταπεινόϲ.

Arc. 66, 4: τὸ Μόϲυνοϲ ἀπὸ γενικῆϲ μετήχθη.

E. Orion. 167, 15: παρὰ τὸ ψύχοϲ ψυχρόϲ. —E. Or. 57, 29: παρὰ τὸ ἔχθοϲ ἐχθηρόϲ καὶ ϲυγκοπῇ ἐχθρόϲ ἢ ὡϲ κῦδοϲ κυδρόϲ.

Arc. 76, 14: τὸ γλωϲϲόϲ ὁ λάλοϲ παρὰ τὸ γλῶϲϲα γέγονε παρωνύμωϲ.

Arc. 77 5: τὸ Μάρπηϲϲοϲ βαρύνεται ὡϲ παρώνυμον ἀπὸ τοῦ· Μάρπηϲϲα.

Arc. 77, 14: τὰ εἰϲ ϲοϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ἔχοντα τὴν πρὸ τέλουϲ ϲυλλαβὴν εἰϲ ῑ ἐκτεταμένον λήγουϲαν ὀξύνεται· εἰ δέ τι βεβαρυτόνηται, τοῦτο παρώνυμον ὤφθη ἀπὸ θηλυκοῦ. Ἄρνιϲοϲ Ἄρνιϲα, άριϲοϲ Λάριϲα.

Arc. 80, 20: τὸ πλατάνιϲτοϲ ἀπὸ τοῦ πλάτανοϲ βαρύνεται.

Arc. 81, 17 : τὰ διὰ τοῦ ετοϲ τριϲύλλαβα προϲηγορικὰ ἢ ἐπιθετικὰ παρωνύμωϲ τετυπωμένα προπαροξύνεται ἄϲχετοϲ, ἄϲπετοϲ, γνύπετοϲ ὁ χαῦνοϲ.

Ε. M. 37, 31: ὡϲ εὐρύϲ Εὔρυτοϲ, οὕτωϲ αἰπόϲ Αἴπυτοϲ coll. St. B. s. Ἐρέτρια et Arc. 82, 19.

Il. Pr. Ν 246 ὅτι δεῖ κατὰ διάλυϲιν ἀναγινώϲκειν «θεράπων ἐΰϲ» καὶ οὐχ ὑφ’ ἒν ὡϲ Ἐτεωνεύϲ παρωνύμῳ τύπῳ, διδαχθηϲόμεθα ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ φωνῆϲ. ἐγίνετο γὰρ ἂν θεραποντεύϲ. ἀπὸ γὰρ γενικῶν φιλεῖ ὁ τοιοῦτοϲ τύποϲ παράγεϲθαῑ, εἴγε καὶ παρὰ τὴν λέοντοϲ ὁ λεοντεύϲ, οὐχὶ λεωνεύϲ, παρά τε τὴν Αἰθίοποϲ Αἰθιοπεύϲ.

Steph. Byz. 23, 5: ἐϲτιν τὸ ἀγυιεύϲ ἀπὸ τοῦ ἀγϲιά, ὡϲ Τρύφων φηϲὶν ἐν παρωνύμοιϲ «πᾶν εἰϲ α θηλυκὸν ἰϲοϲύλλαβον ἔχει τῇ εὐθείᾳ καὶ τῇ γενικῇ τὸ παρώνυμον, Μοψοπιά Μοψοπιεύϲ, ρετριεύϲ, Φωκαιεύϲ, Θεϲπιεύϲ».

St. B. s. Ϲχοινοῦϲ Ἀγνοῦϲ Τρεμιθοῦϲ: Ϲχοινοῦϲ Ἀρκαδίαϲ χωρίον· ἑλώδηϲ ὢν ὁ τόποϲ ἀπὸ τῶν ἐν αὐτῷ ϲχοίνων τὴν προϲηγορίαν εἴληφεν. ἐπιπολάζει τοῦτο τὸ εἶδοϲ παρ’ Ἕλληϲιν ἀπὸ τῶν ἐν τόποιϲ πλεοναζόντων φυτῶν οἶον Ϲκιλλοῦϲ πόλιϲ Τριφυλιακῇ, Τρεμιθοῦϲ κώμη Κύπρου ἀπὸ τῶν περὶ τὸν τόπον πεφυκυιῶν τερεβίνθων, ἃϲ Κύπριοι τρεμίθουϲ καλοῦϲι, Δαφνοῦϲ, Ϲελινοῦϲ, Φοινικοῦϲ, Θριοῦϲ, Μυρικοῦϲ, Οἰνοῦϲ, Πυξοῦϲ, Ῥζοῦϲ, Ἀνθεμοῦϲ. ὁμοίωϲ καὶ τὸ Πιτυώδηϲ, Ἐρικώδηϲ, Κυπάριϲϲοϲ, Θρύον, Ἐλαία. καὶ τῶν Ἀθηναίων δήμων τινὲϲ ἀπὸ τῶν ἐν αὐτοῖϲ φυομένων Ῥαμνοῦϲ, Φηγοὺϲ, Μυρρινοῦϲ, Μαραθοῦϲ, Ἀγνοῦϲ.

Arc. 95, 18: τὰ εἰϲ εια ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ προπαροξύνεται, βαϲιλεύϲ βαϲίλεια, ἱερεύϲ ἱέρεια.

Περὶ ποϲότητοϲ Cr. ΙΙ 300, 8 coll. Theogn. 99: τὰ διὰ τοῦ εια παρώνυμα κατὰ τοῦ αὐτοῦ ϲημαινομένου παρηγμένα θηλυκὰ προπαροξύνεται, Πηνελόπη Πηνελόπεια, χαλκοβαρήϲ χαλκοβάρεια, ἠριγενήϲ ἠριγένεια, Τριτογένεια, ἱπποδάϲεια, ἀμφιδάϲεια.

Arc. 95, 25: τὰ εἰϲ νᾷ ϲυνεϲταλμένον ἔχοντα τὸ α ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ τοῦ ἀρϲενικοῦ ϲχηματιζόμενα προπαροξύνεται, μέλανοϲ μέλαινα, τάλανοϲ τάλαινα, Λάκων Λάκαινα, δράκων δράκαινα.

Αrc. 96 1: ἔτι τὰ εἰϲ ρα βραχὺ παρεϲχματιϲμένα, ϲωτήρ ϲώτειρα, μάκαρ μάκαιρα.

Arc. 96, 3: τὰ εἰϲ ϲα ὑπερδιϲύλλαβα παρεϲχηματιϲμένα προπαροξύνεται, εἰ μὴ κατὰ ϲυναλοιφὴν εἴη ἀπὸ ὀξυτόνων εἰϲ ηϲ δαφνήεϲϲα, φωνήεϲϲα, τὸ δὲ τεχνῆϲϲα ἀπὸ τοῦ τεχνήεϲϲα. καὶ τὰ ἀπὸ ὀξυτόνων εἰϲ ηϲϲα χερνήϲ χερνῆϲϲα.

Theogn. 103, 14, Arc. 98, 6: τὰ διὰ τοῦ αια παρώνυμα προπαροξύνεται, ϲεληναία, ἁμαξαία, θυραία, εναία, γαληναία κτλ.

Theogn. 109, 28: ϲοφόϲ ϲοφία, κακόϲκακία, μωρόϲ μωρία — περὶ. ποϲότητοϲ p. 304 φιλόϲοφοϲ φιλοϲοφία, κακουργόϲ κακουργία κτλ., βοηθόϲ βοήθεια, εὔεροϲ εὐέρια.

Choer. Orth. 269, 23. ἄλουτοϲ ἀλουϲία, ἀθάνατοϲ ἀθαναϲία.

Choer. Orth. 182,16: αὐθάδηϲ αὐθαδία αὐθάδεια. 179, 9: ἀληθήϲ ἀλήθεια, εὐγένεια, εὐπάθεια, ἀμαθία.

St. Β : Καυκώνεια χώρα ἀπὸ τῆϲ Καύκωνοϲ γενικῆϲ ὡϲ Μαρώνεια.

Arcad. 100, 8: τὰ εἰϲ ια παραγόμενα ἀπὸ τῶν εἰϲ ξ ληγόντων βαρύνεται, ρυγία, Βεβρυκίᾳ. ϲεϲημείωται τὸ ἀνθρακιά ὀξυνόμενον.

E. Μ. 87, 35: Ἀμυώνη ἡ θυγάτηρ Δαναοῦ ἀπὸ τῆϲ ἀμύμονοϲ γενικῆϲ. πολλὰ γὰρ τῶν θηλυκῶν ὀνομάτων εἰϲ η λήγοντα γίνεται ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ γενικῶν τῶν ἑνικῶν οἶον πέρατοϲ περάτη, κάλυκοϲ Καλύκη, ἅρπαγοϲ ἁρπάγη (βαρύνεται ἐπὶ τοῦ ἐργαλείου, τὸ δὲ ἁρπαγή ὀξύνεται ἀπὸ τοῦ ἁρπάζω Arcad. 102, 7), ϲώφρονοϲ Ϲωφρόνη, χιόνοϲ Χιόνη ὄνομα ἡρωΐδοϲ. οὕτω καὶ ἀμύμονοϲ Ἀμυμόνη καὶ κατὰ ἔκταϲιν Ἀλμυμώvη.

Arc. 102, 9: τὰ εἰϲ η παρώνυμα βαρύνεται ἀμφίρυτοϲ ἀμφιρύτη, δορύκτητοϲ δορυκτήτη, ἀμφίλυκοϲ ἀμφιλύκη.

Arc. 104, 11: τὰ εἰϲ βη ἰαμβικὰ παρώνυμα βαρύνεται βλάβη (sc. a βλάβοϲ).

Arc. 104, 23: τὰ εἰϲ γῆ ἰαμβικὰ παρώνυμα ὄντα βαρύνετο, πάγη, τρύγη, ϲτέγη.

Eustath. ad Dionys. 566: τὸ παταγή κοινότερον μὲν ὀξύνεται ὡϲ τὸ ἀλαλαγή, ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ βαρύνει αὐτό, λέγων ὅτι οὐκ ἐκ τοῦ πατάϲϲω γίνεται, ὠξύνετο γὰρ ἂν ὡϲ τὸ ἀλαλαγή, ἀλλ’ ἐκ τοῦ πάταγοϲ, οὐ τὸ θηλυκὸν πατάγη.

E. Μ. 678, 39: τὰ εἰϲ οϲ διϲύλλαβα τῷ ο παραληγόμενα ποιοῦντα θηλυκὰ ὀξύτονα αὐτὰ ποιοῦϲιν οἶον ϲτρόφοϲ ϲτροφή, νόμοϲ νομή, ῥόοϲ ῥοή, χόλοϲ χολή, πόθοϲ ποθή.

Arc. 106, 17: κρόκη βαρύνεται ἀπὸ τοῦ κροκόϲ.

Arc. 110, 11: τὸ κόμη παρώνυμον παρὰ τὸ κόϲμοϲ κόϲμη καὶ ἀποβολῇ τοῦ ϲ κόμη βαρύνεται.

Theogn. 112, 13: γέγονε τὸ εὐνή ἁπὸ τοῦ εἰϲ ἑνόϲ ἑνή καὶ εὐνή ψιλουμένηϲ τῆϲ ευ διφθόγγου, ἐπεὶ τὸ υ πλεονάζον ψιλοῖ τὰ πρὸ ἑαυτοῦ φωνήεντα, ἕκηλοϲ εὔκηλοϲ, ἕαδε εὔαδε.

Arcad. 112, 10: τὰ εἰϲ ονη ὑπερδιϲύλλαβα παρώνυμα κύρια βαρύνεται, Ἀντιγόνη, Ἠριγόνη. St. B. Ἡγεμόνη ἀπὸ τῆϲ ἡγεμόνοϲ γενικῆϲ.

Il. Pr. Ν 29: τὰ διὰ τοῦ ϲυνη θηλυκὰ εὑρέθη οὐκ ἐπιθετικῶϲ κατά τινοϲ θηλείαϲ, κατηγορικὰ δὲ πράγματοϲ. οὐ γὰρ ἀγαθοφροϲύνη γυνή.

Ep. Hom. 291, 14 coll. Arc. 115, 6: ϲκάφη τὸ πλοῖον βαρύνεται παρώνυμον ὂν ἀπὸ τοῦ ϲκάφοϲ ὡϲ κάρφη ἀπὸ τοῦ κάρφοϲ.

St. Β.: παρὰ τὸ Κρήϲ Κρητόϲ Κρήτη ὡϲ Θρᾴκη καὶ Χιτώνη καὶ εὐφρόνη.

E. Μ. 451, 45: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ διὰ τοῦ ειο ιον γινόμενα μονογενῆ προπεριϲπᾶται βαλανεῖον, βαφεῖον πλὴν τοῦ Θηϲεύϲ Θήϲειον καὶ τὸ Φότεῖον πόλιϲ ἀπὸ Φυτέωϲ τοῦ κτίϲαντοϲ αὐτήν.

E. Μ. 230, 25: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ διϲυλλάβων οὐδετέρων διὰ τοῦ ειον γινόμενα οὐδέτερα μόνα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται οἷον δάνοϲ δάνειον, γένοϲ γένειον, βρένθοϲ βρένθειον.

Τα εἰϲ δηϲ πατρωνυμικὰ ἢ τῷ ῑ παραλήγεται μόνῳ ἢ καὶ ἐν διφθόγγῳ ἢ τῷ α. εἰ μὲν οὖν ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ γενικῶν γένηται ἡ πατρωνυμία, 1.1 cf. περὶ παθῶν E. M. 747,25. l. 3 cf. Lob. Rhem.265. l 11 χόλοϲ — ποθή addidit cod. V. l. 13 Theogn. 112, 8. l. 34 An. Ox. I 346 —347. An. Paris. III 300. ct. E. M. 210, 1 (simili E. M 109, 6 cod. V.), E. Gud. 465. Verba. ἢ ἀπὸ τοῦ Δεύκαλοϲ Ὕλλοϲ Ὑλλίδηϲ addita sunt ex E. M. 109, 7. Verba τὸ δὲ Δημάδηϲ ex Herod. in An. Ox. IV 336, 10 cf. Cathol., Orthogr. et Patholog. τῷ ῑ μόνῳ παραλήγει ἐν βραχείᾳ, ὁποίαϲ ἂν εἴη καταλήξεωϲ, χωρὶϲ τῶν ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ καὶ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ οἷον Ἀγαμέμνονοϲ Ἀγαμεμνονίδηϲ, Νέϲτοροϲ Νεϲτορίδηϲ, Βίαντοϲ Βιαντίδηϲ. τὸ γὰρ Βιαντιάδηϲ πλεοναϲμῷ τοῦ α. καὶ παρὰ τὴν Δευκαλίωνοϲ γενικὴν καὶ Ἀνθεμίωνοϲ, ὤφειλε Δευκαλιωνίδηϲ καὶ Ἀνθεμιωνίδηϲ. ἀλλὰ ϲυγκοπὴν πέπονθε ἐν τῷ Δευκαλίδηϲ καὶ Ἀνθεμίδηϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ Δεύκαλοϲ Δευκαλίδηϲ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἄνθεμοϲ Ἀνθεμίδηϲ ὡϲ Κρόνοϲ Κρονίδηϲ Ὕλλοϲ Ὑλλίδηϲ. καὶ τὸ Χαλκωδοντιάδηϲ καὶ Τελαμωνιάδηϲ πλεοναϲμὸν ἔχει τοῦ α.

Ὁμοίωϲ δὲ καὶ ἀπὸ τῆϲ εἰϲ ουϲ γενικῆϲ διὰ τοῦ ειδηϲ γίνεται ἡ παραγωγὴ οον Ἡρακλῆϲ Ἡρακλεῖδηϲ Ἡρακλείδηϲ καὶ ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ εὐθειῶν διὰ τοῦ ειδηϲ οἷον Πηλεύϲ Πηλεΐδηϲ Πηλείδηϲ. ἐν τούτοιϲ γὰρ γίνεται ἡ ϲυναίρεϲιϲ εἰϲ τὴν ει δίφθογγον, ἐπείπερ ἀνεφάνη τὸ ε ἐν τῇ γενικῇ τῶν πρωτοτύπων.

Εὲ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ εὐθειῶν ἐϲτιν, εἰ μὲν καθαρῶν ὄντων, διὰ τοῦ α ἐκφέρεται, Ἥλιοϲ Ἡλιάδηϲ, Θέϲπιοϲ Θεϲπιάδηϲ. τὸ Πάνθοοϲ Πανθοΐδηϲ καὶ Πανθοίδηϲ ἡμάρτηται. εἰ δὲ μὴ καθαρῶν, διὰ τοῦ ι, Ὕλλοϲ Ὑλλίδηϲ, Κόδροϲ Κοδρίδηϲ.

Εἰ δὲ ἀπὸ τῶν εἰϲ αϲ ἢ εἰϲ ηϲ, ὧν ἡ γενικὴ εἰϲ ου, διὰ τοῦ αδηϲ ποιεῖ τὸ πατρωνυμικόν, Βορέαϲ Βορέου Βορεάδηϲ, Ἱππότηϲ Ἱππότου Ἱπποτάδηϲ. τὸ δὲ Δημάδηϲ ἐκ τοῦ Δημεάδηϲ ἐϲτίν.

Τὰ εἰϲ ων πατρωνυμικὰ τὴν παραλήγουϲαν τὴν αὐτὴν ἔχει τοῖϲ εἰϲ δηϲ πατρωνυμικοῖϲ οἷον Πριαμίδηϲ Πριαμίων, Κρονίδηϲ Κρονίων, Ἀτρείδηϲ Ἀτρείων, Πηλείδηϲ Πηλείων, Ἡρακλείδηϲ Ἡρακλείων, Χαρικλείδηϲ Χαρικλείων οὗτοϲ δὲ ὁ εἰϲ ων τύποϲ Ἰωνικό.

Τὰ διὰ τοῦ αδιοϲ Αἰολικά. εὔθετοϲ δὲ ὁ διὰ τοῦ αδιοϲ τύποϲ Αἰολεῦϲι καὶ πρὸϲ τόνον καὶ πρὸϲ χρόνον καὶ γὰρ πρὸϲ τῷ ϲυϲτέλλεϲθαι καὶ προπαροξύνεϲθαι, ὅπερ ἐκεῖνοι φιλοῦϲιν. Ὑρράδιοϲ δέ ἐϲτιν ὁ τοῦ Ὕρρα παῖϲ. Ὕρραϲ δὲ Μιτυληναίων τύραννοϲ, οὗ υἱὸϲ Πιττακὸϲ εἷϲ τῶν ἑπτὰ φιλοϲόφων. Περιϲτεριδεύϲ ὁ υἱὸϲ τῆϲ περιϲτερᾶϲ.

Νενόηται τὸ ὑποκοριϲτικὸν ἢ διὰ παιδιὰν ἢ διὰ κολακείαν ἢ διὰ τὸ πρέπον ὡϲ παῤ Ἀλκμᾶνι εὕρομεν τὰϲ παρθένουϲ ὑποκοριϲτικοῖϲ 1. 22 Theogn. 27, 20 et 46, 26. l. 25 verba οὗτοϲ sqq. ex Bekk. Anecd. 850, 15. An. Ox. IV 326, 27 1. 26 Ah. Ox. l. c. et Bekk. An. l. c. l. 31 An. Ox. IV 328, 32. cf. Schol. Aristoph. Acharn. 866 Χαιριδεῖϲ βομβαύλιοι: τὰ τοῦ Χαίριδοϲ πεπαιδευμένοι ἢ μελετῶντεϲ. — Ἀττικὴ δὲ ἡ ϲυνήθεια τὸ οὕτω λέγειν ἀπὸ τοῦ Χαίριδοϲ Χαιριδεῖϲ καὶ ἀπὸ τῆϲ περιϲτερᾶϲ περιϲτεριδεῖϲ. Eustath 753, 58 ὥϲπερ χηνιδεῖϲ λέγονται καὶ περδικιδεῖϲ καὶ κορωνιδεῖϲ καὶ ἱερακιδεῖϲ καί περιϲτεριδεῖϲ οἱ χηνῶν καὶ περδίκων καὶ τῶν ἑξῆϲ γόνοι, οὕτω καὶ χελιδονιδεῖϲ οἱ τῶν χελιδόνων. De femin. fr. 2. l. 33 Anecd. Ox. IV 329, 9 et Schol. ad Dionys. 857, 20 χρωμέναϲ. πρέπον γὰρ τοῦτο παρθένοιϲ. εἴρηται δὲ ὑποκοριϲτικὸν παρὰ τοὺϲ κόρουϲ ἤγουν τοὺϲ μικροὺϲ νέουϲ ἢ τὰϲ κόραϲ. τούτουϲ γὰρ ὑποθωπεύοντεϲ τοιούτοιϲ κεχρήμεθα ὀνόμαϲι ὡϲ παρὰ Μενάνδρῳ νηττάριον ἢ ὅταν τὸν Πρίαμον Πριαμύλλιον εἴπωμεν καὶ τὸ μικρὸν παιδίον παιδάριον.

Τύπουϲ δὲ ἔχει ἡ φωνὴ τῶν ὑποκοριϲτικῶν διαφόρουϲ.

Ἔϲτι γὰρ ὑποκοριϲτικὰ εἰϲ ων οἷον Βακχυλίδηϲ Βάκχων, Ϲιμωνίδηϲ Ϲίμων, Ϲικελίδηϲ Ϲίκων, Λακεδαιμόνιοϲ Λάκων, Μιτυληναῖοϲ Μίτων, πίθηκοϲ πίθων, δραπέτηϲ δράπων, Κάλλων.

Καὶ εἰϲ εων ὀξύτονα λυμεών, ἀπατεών.

Καὶ εἰϲ ιων βαρύτονα Ἡφαιϲτίων, Ξενίων, Μοϲχίων, Ἠμαθίων, Μελανίων, Πορφυρίων, Τυραννίων. οὕτω καὶ Ἠετίων ὁ ἥρωϲ ὁ πατὴρ Ἀνδρομάχηϲ· παρὰ τὸ ἀετόϲ Ἀετίων καὶ Ἰωνικῶϲ Ἠετίων, Ἁρπαλίων ὄνομα κύριον παῤ Ὁμήρῳ· παρὰ τὸ ἁρπάζω ἅρπαλοϲ ὡϲ ἵξω ἴξαλοϲ καὶ ὡϲ Ἥφαιϲτοϲ Ἡφαιϲτίων, οὕτωϲ Ἅρπαλοϲ Ἁρπαλίων. Γοργυθίων παρὰ τὸ γοργόϲ Γόργυθοϲ καὶ Γοργυθίων.

Ἔϲτι δὲ καὶ εἰϲ αϲ ὑποκοριϲτικὰ περιϲπώμενα, Θευδᾶϲ ὁ Θεόδωροϲ, Μητρᾶϲ ὁ Μητρόδωροϲ, Ζηνᾶϲ, Πυθᾶϲ.

Καὶ εἰϲ ιϲ βαρύτονα ὡϲ Παρθένιοϲ Πάρθιϲ, Χαλδαῖοϲ Χάλδιϲ, λάϲταυροϲ λάϲτριϲ, Ἀμφιάραοϲ Ἄμφιϲ, ἀϲτράγαλοϲ ἄϲτριϲ καὶ Ἰφιάναϲϲα ἰφιϲ.

Ἔτι καὶ εἰϲ ιϲκοϲ παροξύτονα ὡϲ γραμματίϲκοϲ ὁ γραμματεύϲ καὶ πυργίϲκοϲ ὁ πύργοϲ, ϲατυρίϲκοϲ, νεανίϲκοϲ, παιδίϲκοϲ.

Καὶ εἰϲ υλλοϲ Ἡρακλῆϲ Ἥρυλλοϲ, Θραϲυκλῆϲ Θράϲυλλοϲ, Βαθυκλῆϲ Βάθυλλοϲ ὄνομα κύριον ὁ ἐρώμενοϲ Ἀνακρέοντοϲ, Ἀριϲτοκλῆϲ Ἀρίϲτυλλοϲ.

Καὶ εἰϲ ινοϲ προπεριϲπώμενα οἷον Φιλῖνοϲ.

Ἕϲτι καὶ εἰϲ υϲ περιϲπώμενα, |ἃ ἔχει ὑποκοριϲτικὴν ἔννοιαν οἷον ἀπφῦϲ, ὅπερ δοκεῖ παρὰ τὸ ἀπφάϲ παρωνομάϲθαι. ἔϲτι δὲ καὶ Διονῦϲ παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ ἐπὶ τοῦ ἐκλύτου ταϲϲόμενον, παρηγμένον ἀπὸ τοῦ Διονύϲου.

Τῶν δὲ θηλυκῶν τύποι τρεῖϲ ὁ εἰϲ ω Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδόθεα Είδώ, κερδαλέα κερδώ ἡ ἀλώπηξ, Τιτανίϲ Τιτώ.

Καὶ ὁ εἰϲ ιϲ θεραπαινίϲ, ἑταιρίϲ, λυρίϲ, φωνίϲ, βλεφαρίϲ, κιϲτίϲ, φυλλίϲ παρὰ τὸ φύλλον ὀξύνεται δέ. τὸ δὲ Ἶφιϲ ἡ Ἰφιάναϲϲα καὶ ὄλπιϲ ἡ ὄλπη βαρύνεται.

Καὶ ὁ εἰϲ ιϲκη λεκανίϲκη ἡ λεκάνη, παιδίϲκη ἡ παῖϲ.

Τὰ διὰ τοῦ ιον τριβράχεα ὑποκοριϲτικὰ προπαροξύνεται κτένιον, πτύχιον, πόδιον, θρόνιον. εἰ μέντοι ἡ πρώτη τούτων μακρὰ ὑπάρχοι, ὑπεϲταλμένων τῶν διὰ τοῦ διον παρηγμένων, παροξύνεται κλειδίον, παιδίον, δᾳδίον. οὐ γὰρ διὰ τοῦ διον, ἀλλὰ διὰ τοῦ ιον. τὸ γὰρ δ τοῦ πρωτοτύπου ἐϲτίν. ἔτι ϲφηκίον, χαρτίον, ὠτίον. τὰ δὲ διὰ τοῦ διον ἀπὸ παραγωγῆϲ ἔχοντα τὸ δ προπαροξύνεται μύδιον, κώδιον, βοΐδιον, βιβλίδιον.

Τῶν περιεκτικῶν εἰϲ ων ὀξύτονοϲ ἡ κατάληξιϲ, κροκών, πευκών, χαλκών, χαρακών, ἀνθρακών, φαρμακών, γυναικών, Ἑλικών, Μαραθών, αὐλών, μυλών, ἀμπελών, καμηλών, καλαμών, πλαταμών, κεραμέν, δαφνών, πλατανών, ξενών, ἱππών, πεπών, ἀντρών, λουτρών, ἀνδρών, οἰρών, ϲφαιρών, προθυρών, ἀχυρών, κιϲϲών, κοιτών, ἱϲτών, προβατών, ἀγών.

Τὸ πτερύξ Ἀρίϲταρχοϲ ὀξύνει διὰ τὸ περιεκτικῆϲ ἐννοίαϲ εἶναι.

Τὸ θηϲαυρόϲ ὡϲ περιεκτικὸν ὀξύνεται.

Τὸ ἀχυρόϲ ὁ ἀχυρών παρὰ Ἀττικοῖϲ ὀξύνεται ὡϲ περιεκτικόν.

Τὸ ῥοδωνιά καὶ ἰωνιά περιεκτικὴν τοπικὴν ἔννοιαν δηλοῖ. καὶ τὸ Χελιδονιαί ὡϲ πυρκαϊαί.

Τύποι τῶν κτητικῶν εἰϲι δύο ὅ τε εἰϲ κοϲ καὶ ὁ εἰϲ οϲ ὡϲ ἀνθρώπειοϲ, ἄρνειοϲ, Ἀριϲτάρχειοϲ, Πλατωνικόϲ, Δημοϲθενικόϲ. παραλήξειϲ δὲ τῶν εἰϲ κοϲ αὗταί εἰϲι· ἢ γὰρ τῷ ι παραλήγεται ὡϲ τὸ Ἑλληνικόϲ, Ῥωμαικόϲ, Γαλατικόϲ, Ἰταλικόϲ, Πυθαγορικόϲ, Αἰγινητικόϲ ὁ τοῦ Αἰγινήτου φόρτοϲ καὶ δοῦλοϲ, ἢ τῷ α ὡϲ τὸ Ῥοδιακόϲ, Δηλιακόϲ, Φρυγιακοϲ, Ἰλιακόϲ, ἢ τῷ υ ὡϲ τὸ Λιβυκόϲ, ἁλυκόϲ, θηλυκόϲ, ἢ τῇ ει διφθόγγῳ, Κεραμεικόϲ, βοεικόϲ, Δαρεικόϲ καὶ Δεκελεικόϲ. τῶν δὲ εἰϲ οϲ καθαρὸν αὗται ἢ τῇ ει διφθόγγῳ παραλήγεται ὡϲ τὸ Ὁμήρειοϲ, Ἑκτόρειοϲ, λεόντειοϲ, δρακόντειοϲ, Ἀνακρεόντειοϲ, Λαομεδόντειοϲ, Ξενοφώντειοϲ, Δημοφώντειοϲ, Θεώνειοϲ, Τρυφώνειοϲ, ἢ τῷ ι ὡϲ Παφλαγόνιοϲ, Καλυδώνιοϲ, ἢ τῇ αι διφθόγγῳ ὡϲ Αἰγιναῖοϲ ὁ ἔποικοϲ ἢ κέραμοϲ 1. 1 Schol. ad Dionys. Arc. 107, 15. l. 2 Arc. 119, 8 et 120, 12. cf. Catholic. et Orthograph. l. 10 Herod. ap Eust. 1698, 35. Arc. 12, 11 et et. 34; 13, 3 et 19, 14, 8 et 13 ct 20 et 24; 15, 9 et 14 et 20 et 18, 9. l. 16 Eustath. 229, 40 ef. Lehrs Arist. 312. l. 17 Arcad. 72, 33. l. 18 Arc. 72, 5. l. Arc. 99, 13, Eust. ad Dionys. 504. l. 22 ex Choer. in E. M. 29, 33 collato Arcadio p. 51 et 52, unde addidi Γαλατικόϲ — Πυθαγορικόϲ et Δηλιακόϲ — Ἰλιακόϲ et θηλυκόϲ, Αἰγινητικόϲ ex St. B. ex Herod. in E. M. 226, 49 adieci λεόντειοϲ — Τρυφώνειοϲ. Exitum ιοϲ, quem Choer. omisit, explevi consultis An. Ox. II 321, 31, ubi huiuscemodi vocabula diserto κτητικὰ appellantur: terminationem αιοϲ habet quidem Ϲhoer., sed cum parum apto exemplo ταλαντιαῖοϲ, pro quo ex St. B. Αἰγιναῖοϲ posui et ex eodem, ubi Apollonii praeceptum profertur, s. ἢ ὀβολὸϲ ἢ ἄλλο τι ϲκεῦοϲ ἀπὸ Αἰγίνηϲ καὶ τὸ θηλυκὸν Αἰγιναία· λέγεται καὶ γυνὴ Αἰγιναία ὡϲ Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Πυθέου ξενίαϲ· κηπαῖοϲ, Νειλαῖοϲ, ἢ τῇ ῳ διφθόγγῳ ὡϲ πατρῷοϲ, ἡρῷοϲ. τὰ δὲ εἰϲ εοϲ κτητικὰ Ἰωνικῶϲ ἐνδείᾳ τοῦ ι γίνεται, τέλεοϲ, κήλεοϲ, δαιδάλεοϲ, κονιϲάλεοϲ, Ἀγαμεμνόνεοϲ, Ἑκτόρεοϲ, Νεϲτόρεοϲ, χάλκεοϲ, χρύϲεοϲ.

Ἰϲτέον μέντοι ὅτι τὸ κτητικὸν ἐπὶ τῶν ϲωματικῶν λαμβανόμενον καὶ ἐπὶ τεθνηκότων θέλει λαμβάνεϲθαι οἷον βοεία κεφαλή ἡ τοῦ τεθνηκότοϲ βοόϲ, οὐ γὰρ ἂν ἐπὶ ζῶντοϲ εἴποι τιϲ τοῦτο· διὸ καὶ μέμφονται τὸν Ζηνόδοτον, ἐπειδὴ τὸ «ἀρνέων ἐκ κεφαλέων» (Γ 273) κτητικὸν ἔλεγε, καὶ τὸν Καλλίμαχον «χεὶρ ἡ Πολυδευκείη» καὶ «ϲφυρὸν Ἰφίκειον» ὅτι ἐπὶ ζώντων ἐχρήϲατο κτητικῷ ἐπὶ ϲωματικοῦ μέρουϲ. περὶ οὗ φαμεν ὅτι περιφράϲει ἐχρήϲατο ὥϲπερ τὸ «βίη Ἡρακληείη».

Steph. Byzany. s. Αἱμονία: Ἡρωδιανόϲ φηϲιν, ὅτι τοῖϲ ϲυνοικιϲταῖϲ ϲυνεχῶϲ ὁμοφωνεῖ τὰ ἐθνικὰ δηλονότι καὶ γραφῇ καὶ τόνῳ. τὸ Τευκρόϲ ὡϲ τριγενὲϲ ὠξύνθη. Αἵμων κύριον καὶ ἐθνικὸν ὡϲ Αὔϲων καὶ Ἀρκάϲ καὶ Μαίων καὶ Ἴων. Κίλιξ τὸ κύριον καὶ τὸ ἐθνικόν, Φρύξ, Ἀχαιόϲ καὶ τὰ ὅμοια (Βερεκύντηϲ, Βιϲάλτηϲ, Θυνόϲ, Θετταλόϲ, Ἰταλόϲ, Ἴθακοϲ, Μάγνηϲ, Μακεδῶν, Μῆδοϲ, Πανοπεύϲ, Πελαϲγόϲ, Ϲικελόϲ, Ϲουματεύϲ, Τρώϲ, Δαναόϲ, Φοῖνιξ). —εὑρίϲκεται καὶ πόλεϲιν ὁμοφωνοῦντα τὰ τῶν κτιϲτῶν ὀνόματα Καμικόϲ καὶ ὁ κτιϲτὴϲ καὶ ἡ νῆϲοϲ, ὁμοίωϲ Προιζήν, Κολοφών, Κόρινθοϲ, Κῶϲ, Ϲικυῶν, Κύρνοϲ, Λέϲβοϲ. ἔϲθ᾿ ὅτε καὶ ἐπὶ τῶν τριῶν εὑρίϲκετι ἓν ὄνομα, κτιϲτοῦ, πόλεωϲ καὶ ἔθνουϲ ὡϲ τὸ Δάρδανοϲ (cf. Φανοτεύϲ πόλιϲ Φωκίδοϲ, οἱ πολῖται Φανοτεῖϲ, ὡϲ Δελφοί καὶ Θούριοι τῷ οἰκιϲτῇ παραπληϲίωϲ, — Ἀμφίδολοι πόλιϲ τῆϲ Τριφυλίαϲ καὶ οἱ πολῖται ὁμοίωϲ ὡϲ Θαύμακοι καὶ Λεοντῖνοι, Γελωνόϲ πόλιϲ Ϲαρματίαϲ ἀπὸ Γελωνοῦ τοῦ Ἡρακλέουϲ· ὁ οἰκήτωρ ὑμοφώνωϲ, Γόμφοι, Δεντάλιοι, Δίφροι, Ἐπιλευκάδιοι, Ἐρευάτηϲ, Ἐρινιάτηϲ κώμη Μεγαρίδοϲ ὁ οἰκήτωρ Ἐρινιάτηϲ διὰ τὸ προκατειληφόϲ, Ἐρυθῖνοι, Ἐταιεῖϲ, Καφηρεύϲ, Κύρτωνεϲ, Λαμητῖνοι, Λοκροί, Ὀδυϲϲεῖϲ, Πατριαργάδαι, Πεδιεὶϲ, Περραιβόϲ, Πολήϲιοι, Ϲαγγάριοϲ ποταμὸϲ τῆϲ κάτω Φρυγίαϲ τὸ ἐθνικὸν Ϲαγγάριοϲ· προὔφθη γὰρ ὁ τύποϲ τοῦ πρωτοτύπου καταληφθείϲ, Ϲηκοανόϲ πόλιϲ Μαϲϲαλιωτῶν ἀφ᾿ οὗ τὸ ἐθνικὸν Ϲηκοανοί ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ ἐν πρώτῃ, Ϲκάροι, Γάβιοι πόλιϲ Ἰταλίαϲ τὸ ἐθνικὸν ὁμοίωϲ Τάβιοι διὰ τὴν πρόληψιν τοῦ ἐν τῷ πρωτοτύπῳ ἐθνικοῦ χαρακτῆροϲ, Τιταρήϲιοϲ, Πωρμανοί, Ψυκτήριοϲ τόποϲ ἐν Θράκῃ· τὸ ἐθνικὸν ὁμωνύμωϲ διὰ τὸ προκατειλῆφθαι τὸ πρωτότυπον ἔχον αὐτοῦ τὸν τύπον).

Steph. Hys. s. Ϲικελία: τὸ ἐθνικὸν Ϲικελοί καὶ Ϲικελιῶται. καὶ οἱ Νεῖλοϲ, nomina κηπαῖοϲ, Νειλαῖοϲ. Finem οιοϲ cum παντοῖοϲ ἀλλοῖοϲ exemplis ap. Ϲhocr. ut a possessiva potestate alienum omisi sed retinui ῳοϲ Tum consultis Arc. 38, 39, 3 et Il. Pr. Θ 217. Mon. 4, 14 apposui τὰ δὲ εἰϲ εοϲ usque add finem. l. 6 An. Ox IV 329, 1 c Epim. Cr. I 139. μὲν ἀπὸ τοῦ οἰκιϲτοῦ καὶ ἀρχηγέτου τῆϲ χώραϲ, ἀφ᾿ οὗ καὶ ἡ χώρα, ὡϲ Κίλικεϲ τοῦ Κίλικοϲ, οὗ καὶ ἡ Κιλικία, ὡϲ Θετταλοί ἀπὸ Θετταλοῦ, οὗ ἡ Θετταλία, καὶ Φρύγεϲ Φρυγόϲ, οὗ ἡ Φρυγία· οἱ δ᾿ ἐπιγενόμενοι καὶ τὴν χώραν εὑρόντεϲ προκεκλημένην ἐπωνομάϲθηϲαν ὡϲ ἀπὸ τῆϲ Φθίαϲ Φθιῶται, οὕτω Ἰταλίαϲ καὶ Ϲικελίαϲ Ἰταλιῶται καὶ Ϲικελιῶται.

Steph. Byz. 160, 22: Βατή· δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ φυλῆϲ. τὸ ἐθνικὸν ἐπιρρηματικῶϲ Βατῆθεν. οὐ δεῖ γὰρ ἐν πᾶϲι τὸ ἐθνικὸν ζητεῖν, ἀλλ᾿ ἢ τῷ ἐπιρρήματι χρῆϲθαι ὡϲ ἐπὶ τῶν δήμων ἢ τῇ γενικῇ μετὰ προθέϲεωϲ ἢ τῷ ἀναλόγῳ ἢ τῷ ϲυνήθει τῆϲ χώραϲ.

St. B. 345, 4 Καβηϲόϲ: ἐθνικῶϲ ἀρκεῖ τὸ Ὁμηρικὸν Καβηϲϲόθεν πολλὰ γὰρ τοιαῦτα, ὡϲ τὸ Καμειρόθεν, τὰ τοπικὰ ἐθνικῶϲ.

St. B. 51, 2: Αἰνία πόλιϲ Περραιβῶν καὶ Αἰνιᾶνεϲ οἱ οἰκοῦντεϲ καὶ Αἴνιοϲ ὁ ποταμὸϲ αὐτῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰνιάν. καὶ εἰ μὲν ἀπὸ τοῦ κυρίου Αἰνιᾶνοϲ γέγονεν, εὔλογοϲ ἡ ὁμοφωνία αὐτοῦ ὡϲ τὸ Τρώϲ καὶ Ἀχαιόϲ, μὴ ὁμοφωνοῦντοϲ τοῦ Τευκρόϲ καὶ Γραικόϲ. εἰ δὲ παρὰ τὴν πόλιν, εὑρεθήϲεται πρότερον Αἴνιοϲ, ὡϲ τῆϲ Λυκίαϲ Λύκιοϲ, εἶτα διὰ τὴν ὁμοφωνίαν τοῦ ποταμοῦ πρὸϲ διάκριϲιν Αἰνιάν γενέϲθαι ὡϲ μέγιϲτοϲ μεγιϲτάν.

E. M. 586, 40, Eustath. ad Dionys. 431 et ad Hom. 1396, Κεφαλλήν γίνεται παρὰ Κέφαλοϲ ὡϲ κῶλοϲ κωλήν, μέγιϲτοϲ μεγιϲτήν καὶ μεγιϲτάν.

Steph. Hyz. 113, 11. Theogn. 29, 11: Ἀργείωνεϲ λέγονται οἱ Ἀργεῖοι ὡϲ Καδμείωνεϲ παρὰ τὸ Ἀργεῖοϲ.

St. B. 113, 6: ὁ Ἀργεῖοϲ λέγεται καὶ Ἀργόλαϲ κτλ.

St. B. 211, 2: Γόννοι πόλιϲ Περραιβίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γονατᾶϲ, ὃ καὶ παράλογον διὰ τὸν τόνον.

St. B. 113, 14: λέγονται καὶ πατρωνυμικῶϲ οἱ Ἀργεῖοι ὡϲ οἱ πολλοὶ καὶ Ἡρόδωροϲ· ἐν μὲν τῷ νῦν χρόνῳ Ἡρακλεῖδαι, πρὸ δ᾿ Ἡρακλέουϲ 1. 25 cf. Αἰολίωνεϲ St. B. 53, 12 et Βουπραϲίωνεϲ 182, 18. l. 29 cf. Ϲκότινα, ἐν Λακεδαίμονι, ἐν ᾧ τιμᾶται Ζεὺϲ Ϲκοτινᾶϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ τρίτῳ. (10, 16). Περϲεῖδαι, πρὸ Περϲέωϲ δὲ Λυγκεῖδαι καὶ Δαναΐδαι, πρὸ δὲ Δαναοῦ Ἀργειάδαι καὶ Φορωνεῖδαι, ἃϲ Ἄβρων ποιηταῖϲ ἀνατίθηϲιν.

Ἀγκαρία πόλιϲ Ἰταλίαϲ ὡϲ Ἀντία Ἀδρία. τὸ ἐθνικὸν Ἀγκαριάτηϲ ὡϲ Πολύβιοϲ ὀγδόῃ.

Αἴπεια πόλιϲ Λακωνικῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰπεάτηϲ ὡϲ Κορϲεάτηϲ Ὑδρεάτηϲ ἐπὶ δὲ τῶν τοιούτων ἐνίοτε μένοντοϲ τοῦ ι ὑφαιρεῖται τὸ α ὡϲ Δικαιαρχείτηϲ Ϲαμαρείτηϲ Ζελείτηϲ, ἔϲθ᾿ ὅτε μένοντοϲ τοῦ ε ὑφαιρουμένου τοῦ ι τὸ α εἰϲ ω ἀμείβεται ὡϲ Ἡρακλεώτηϲ, Μαρεώτηϲ καὶ Ῥαφεώτηϲ.

Ἀλλαρία πόλιϲ Κρήτηϲ. Πολύβιοϲ τριϲκαιδεκάτῃ, τὸ ἐθνικὸν Ἀλλαριάτηκλέουϲ ὡϲ αὐτόϲ φηϲιν.

Ἀμφιγένεια πόλιϲ Μεϲϲηνιακή. τὸ ἐθνικὸν Ἀμφιγενειάτηϲ διὰ τὸν Πελοποννήϲιον χαρακτῆρα ἢ καὶ Ἀμφιγενεύϲ.

Βοιαί Κρήτηϲ πόλιϲ. ὁ πολίτηϲ Βοιάτηϲ ὡϲ Καρύαι Καρυάτηϲ, Πιτάναι Πιτανάτηϲ, Θαλάμαι Θαλαμάτηϲ. λέγεται καὶ Βοιαῖοϲ ὡϲ φορὸκλέουϲ. Ἡρωδιανὸϲ δὲ Βοιίτηϲ φηϲίν, ἴϲωϲ παρὰ τὸ Βοιόν ὡϲ λίκνον λικνίτηϲ.

Βρέα πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Βρεάτηϲ. ἔϲτι δὲ Βρεαῖοϲ παρὰ τῷ Θεοπόμπῳ εἰκοϲτῷ τρίτῳ.

Γαθεαί πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ, ἧϲ οἱ πολῖται Γαθεᾶται.· Παυϲανίαϲ ὀγδόῳ (34, 6) «Γαθεάτᾳ τῆϲ Κρωμίτιδοϲ χώραϲ».

Γερόνθραι πόλιϲ Λακωνικῆϲ. ὁ πολίτηϲ Γερανθράτηϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ.

Ζέλεια· τὸ ἐθνικὸν Ζελείτηϲ. Ἡρωδιανὸϲ δὲ Ζελειατῶν. ἔϲτι γὰρ Ζελειάτηϲ καὶ Ζελείτηϲ.

Ἰάμνια πολίχνιον Φοινίκηϲ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Ἰαμνιάτηϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Ἰαμνίτηϲ καθ᾿ ὕφεϲιν τοῦ α. τὰ γοῦν καθ᾿ ὕφεϲιν τοῦ α διὰ διφθόγγου ἐϲτὶ πλὴν τοῦ Ἰαμνίτηϲ καὶ τοῦ Δαυνίτηϲ.

Ἱππώνιον πόλιϲ Βρεττίων. τὸ ἐθνικὸν Ἱππωνιάτηϲ. τοῦτο δὲ τὸ ἐθνικὸν ὡϲ ἀπὸ τοῦ Ἱππωνία. ἀπὸ γὰρ τοῦ Ἱππώνιον ἔδει Ἱππώνιοϲ ἢ Ἱππωνιεύϲ.

Κραναή νῆϲοϲ Λακωνική. οὕτωϲ ἐκαλεῖτο καὶ ἡ Ἀττική. τὸ ἐθνικόν, εἰ μὲν τῆϲ Λακωνικῆϲ, Κραναάτηϲ ὡϲ Καρυάτηϲ, εἰ δὲ τῆϲ Ἀττικῆϲ Κραναῖοϲ ὡϲ Ἀθηναῖοϲ.

Κράνεια χωρίον Ἀμβρακιωτῶν. τὸ ἐθνικὸν Κρανειάτηϲ ὡϲ Μαλειάτηϲ, ὥϲ φηϲι Ϲοφοκλῆϲ Λαριϲαίοιϲ.

Μαῖα πόλιϲ Ἑλληϲποντία. τὸ ἐθνικὸν Μαιάτηϲ κατὰ πρόϲθεϲιν τοῦ τηϲ.

Μόψου ἑϲτία πόλιϲ Κιλικίαϲ. ὁ πολίτηϲ Μοψεάτηϲ κατὰ παραγωγὴν μιᾶϲ τῶν λέξεων.

Οἴνα πόλιϲ Τυρρηνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Οἰνάτηϲ. οὐκ ἀλλότριοϲ γὰρ ὁ τύποϲ.

Ῥάβεννα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ῥαβεννάτηϲ, παρὰ τοῖϲ Ἰταλοῖϲ Ῥαβεννήϲιοϲ.

Ῥεϲινα πόλιϲ περὶ τὸν Ἄβορον ποταμόν. καὶ εἰ μὲν ὡϲ τὸ Αἴγινα τονωθείη, τὸ ἐθνικὸν Ῥεϲινάτηϲ, εἰ δὲ ὡϲ Τερῖνα, Ῥεϲιναῖοϲ. Ῥεϲινάτηϲ δὲ ἄμεινον.

Ῥόβεια Πιερίηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ῥοβειάτηϲ καὶ Ῥοβείτηϲ καὶ κατὰ διάλυϲιν Ῥοβεΐτηϲ.

Τύραϲ πόλιϲ καὶ ποταμὸϲ ἐν τῷ Εὐξείνῳ πόντῳ. καὶ ἔδει παρὰ τὸν Τύραν Τυράτην εἶναι τὸ ἐθνικόν. ἔϲτι καὶ Τυρίτηϲ ἀπὸ τοῦ Τύριϲ. ὁ δὲ πολυίϲτωρ τὸν ποταμὸν καὶ τὴν πόλιν Τύραν, τοὺϲ δὲ πολίταϲ Τυρανούϲ.

Ὕλη πόλιϲ Κύπρου, ἐν ᾗ Ἀπόλλων τιμᾶται Ὑλάτηϲ. Λυκόφρων (448) «καὶ Ϲέτραχον βλώξαντεϲ Ὑλάτου τε γῆν».

Φύτειον πόλιϲ Ἤλιδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Φυτεάτηϲ ὡϲ Γυθεάτηϲ. ὁ γὰρ τύποϲ Ἀρκάϲι ϲυνήθηϲ.

Χάλκεια πόλιϲ Καρίαϲ, ἧϲ τὸ ἐθνικὸν Χαλκεάτηϲ, ὡϲ Κρατερῷ δοκεῖ.

St. B. s.: Αὐλαί. τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ η διϲυλλάβων θηλυκῶν ὀξυνο μένων μὲν διὰ τοῦ ε ὡϲ τὸ φυλέτηϲ, βαρυνομένων δὲ διὰ τοῦ η ὡϲ κωμήτηϲ Ϲιδήτηϲ. ἐπιϲτατέον τὸ Καρνίτηϲ ἀπὸ τῆϲ Κάρνηϲ.

Αἴγινα. ὁ πολίτηϲ Αἰγινήτηϲ. ϲπάνια δὲ τὰ εἰϲ τηϲ ἐθνικὰ τῷ η παραληγόμενα ὑπὲρ τρεῖϲ ϲυλλαβὰϲ βαρύτονα. ἔϲτι δὲ ταῦτα Αἰγινήτηϲ »Μαλειήτηϲ τρύπανον αἰπολικόν». Κεραμιήτηϲ. τὸ δὲ πολιήτηϲ πλεοναϲμὸν ἔχει τοῦ η ὡϲ τὸ μυθιήτηϲ, ὅπερ οὐδ᾿ ἐθνικόν, καὶ τὸ Ἰουλιήτηϲ ἀπὸ τοῦ Ἰουλίτηϲ, τὸ δὲ Βαργυλιήτηϲ καὶ Μαϲϲαλιήτηϲ τέτραπται. τὸ δὲ κωμήτηϲ Ϲιδήτηϲ λιμνήτηϲ τριϲύλλαβα.

Δεκίητον πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Δεκιῆται, ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ ἐν α′ γεωγραφουμένων.

Διοϲκούρων κώμη Λιβύηϲ. ὁ κωμήτηϲ Διοϲκουροκωμήτηϲ ὡϲ Μεγαλοκωμήτηϲ, γαλοκωμήτηϲ, ἐκ δύο ἓν παραγωγόν.

Μαλέα ἄκρα πρὸϲ τῇ Πελοποννήϲῳ καὶ Μάλεια. Μαλειήτηϲ ὡϲ Αἰγινήτηϲ λέγεται καὶ Μαλεάτηϲ.

Νινόη ἡ ἐν Καρίᾳ Ἀφροδιϲιάϲ. τὸ ἐθνικὸν Νινοήτηϲ ὡϲ τὸ πύλη πυλήτηϲ, ὅθεν «Πυλάτιδεϲ ἀγοραί» (Sophocl. Trach. 639) καὶ λίμνη λιμνήτηϲ.

Ϲίδη πόλιϲ Παμφυλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ϲιδήτηϲ. τὴν δευτέραν ϲυλλαβὴν ἔχει διὰ τοῦ η διὰ τὸν βαρὺν τοῦ πρωτοτύπου τόνον. τὰ γὰρ εἰϲ η λήγοντα διϲύλλαβα πρωτότυπα ὀξυνόμενα μὲν διὰ τοῦ τὸ παραγωρὸν ἐκφέρει, φυλή φυλέτηϲ, βαρυνόμενα δὲ διὰ τοῦ η, κώμη κωμήτηϲ, Πύλη Πυλήτηϲ καὶ Πυλάτηϲ.

Ἄβαρνοϲ: τὰ εἰϲ ιϲ φιληδεῖ τῷ εἰϲ ιτηϲ τύπῳ ὡϲ Μέμφιϲ Μεμφίτηϲ. τὸ δὲ Μακριεύϲ καὶ Χαλκιεύϲ καὶ Χαλκιδεύϲ ἀπὸ γενικῆϲ προῆλθον.

Ἄβδηρα. ὁ πολίτηϲ Ἀβδηρίτηϲ. καὶ γὰρ τοῦ Δίολκοϲ Διολκίτηϲ καὶ τοῦ Ὀξύρυγχοϲ Ὀξυρυγχίτηϲ. Ἔφοροϲ καὶ τὴν πόλιν Ἄβδηρόν φηϲιν. καὶ ἀπὸ τῶν εἰϲ α οὐδετέρων εὑρίϲκεται ὡϲ Γάβαλα Γαβαλίτηϲ. τοῦ Ἀβδηρίτηϲ μέμνηται Εὔδοξοϲ ἐν τετάρτῃ περιόδων καὶ Παυϲανίαϲ ἕκτῃ περιηγήϲεωϲ (c. 5, 4) καὶ Ἡρόδοτοϲ ἑβδόμῃ (c. 120) καὶ πολλαχοῦ Ἑκαταῖόϲ τε καὶ πολλοί.

Ἄβοτιϲ πόλιϲ Αἰγυπτία. ὁ πολίτηϲ κατὰ μὲν τὸ ἐπιχώριον Ἀβοτίτηϲ ὡϲ Ναύκρατιϲ Ναυκρατίτηϲ, κατὰ δὲ Ἑκαταῖον Ἀβοτιεύϲ ὡϲ Μάκριϲ Μάκριοϲ Μακριεύϲ, Χάλκιϲ Χάλκιοϲ Χαλκιεύϲ, Ἄβοτιϲ Ἀβότιοϲ Ἀβοτιεύϲ.

Ἀγκυρῶν πόλιϲ Αἰγύπτου. τὸ ἐθνικὸν ἡ τέχνη ἐκ τοῦ Αἰγυπτίων ἔθουϲ. ὡϲ γὰρ Κυνῶν πόλιϲ Κυνοπολίτηϲ, Λεόντων πόλιϲ Λεοντοπολίτηϲ, Λύκων πόλιϲ Λυκοπολίτηϲ, Λάτων πόλιϲ Λατοπολίτηϲ, οὕτωϲ Ἀγκυρῶν πόλιϲ Ἀγκυροπολίτηϲ.

Ἀδράνη πόλιϲ Θράκηϲ. Πολύβιοϲ δὲ Ἀδρήνη. τὸ ἐθνικὸν Ἀδρηναῖοϲ ὡϲ Ϲυήνη Ϲυηνίτηϲ, Ϲελήνη Ϲεληνίτηϲ. δύναται δὲ καὶ Ἀδρηναῖοϲ ὡϲ Κυρηναῖοϲ Πελληναῖοϲ Μιτυληναῖοϲ. δίδωϲιν ἡ τέχνη καὶ τὸ Ἀδρηνεύϲ ὡϲ Πελληνεύϲ.

Ἄζιλιϲ πόλιϲ Λιβύηϲ. Χάραξ δὲ Ἄζιρον λέγει αὐτήν. ὁ πολίτηϲ Ἀζιλίτηϲ, ὅτι πρωτότυπον εἰϲ ιϲ, τῷ Λιβυκῷ χαρακτῆρι καὶ Αἰγυπτίῳ, καὶ ὡϲ Κάνωβοϲ Κανωβίτηϲ. εἰ δὲ οὐδετέρωϲ Ἄζιρον, τὸ ἐθνικὸν Ἀζιρεύϲ ὡϲ Ϲουνιεύϲ.

Αἰγίμοροϲ νῆϲοϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰγιμορίτηϲ. δι᾿ ἔθουϲ γὰρ Λίβυϲιν ὁ χαρακτήρ.

Ἀκμονία πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀκμονίτηϲ λέγεται ἀπὸ τῆϲ Ἄκμονοϲ γενικῆϲ. Ἀκμόνεια, ἀφ᾿ ἧϲ Ἀκμονειάτηϲ. τοῦτο δέ μοι εἴρηται, ἐπειδὴ τὰ εἰϲ ευϲ ἀπὸ τῆϲ ου γενικῆϲ γίνεται, Ἀλεξάνδρου Ἀλεξανδρεύϲ, ἢ ἀπὸ ἰϲοϲυλλάβου γενικῆϲ Ἀπάμαϲ Ἀπαμεύϲ, Ὑρίαϲ Ὑριεύϲ.

Ἄμβαϲον μητρόπολιϲ τῶν Φρυγῶν. ὁ πολίτηϲ Ἀμβαϲίτηϲ, ὡϲ ὁ πολυίϲτωρ Ἀλέξανδροϲ.

Ἀμφάξιον. δύο μέρη λόγου. τὸ ἐξ αὐτοῦ Ἀμφαξίτηϲ. Ϲτράβων ἑβδόμῃ (p. 330).

ἄντρον. τὸ τοπικὸν ἔδει ἀντρίτηϲ ὡϲ λίκνον λικνίτηϲ. εὕρηται δὲ ἀντραῖοϲ, ὡϲ Εὐριπίδηϲ ἐν Αἰγεῖ.

Ἄργιλα πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀργιλίτηϲ, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ἐν τῷ περὶ Καρίαϲ β΄.

Ἀρϲινόη. τὸ ἐθνικὸν Ἀρϲινοΐτηϲ καὶ Ἀρϲινοεύϲ ἐπὶ τῆϲ Αἰτωλικῆϲ, ὡϲ Πολύβιοϲ ἐνάτῳ. ἀλλὰ καὶ τῆϲ ἐν Λιβύῃ Ἀρϲινοεύϲ, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ἐν Λιβυκῶν τρίτῳ.

Ἀϲκάλων πόλιϲ Ϲυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀϲκαλωνίτηϲ καὶ Ἀϲκα λώνιοϲ παρὰ τὸ Ἀϲκαλώνιον, ὡϲ Ξάνθοϲ ὁ Λυδόϲ, καὶ Ἀϲκαλωνίϲ θηλυκόν. παρὰ δ’ Ἐὐδόξῳ διὰ τῆϲ αι ἐν τῷ α΄. καὶ κατὰ τὴν Ἀλεξανδρέων ϲυνήθειαν Ἀϲκαλωναῖα κεράμια.

Ἄϲκλοϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. ἔϲτι καὶ οὐδέτερον. τὸ ἐθνικὸν Ἀϲκλί τηϲ ὡϲ λίκνον λικνίτηϲ καὶ ὁπλίτηϲ.

Ἀϲπίϲ πόλιϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν δύναται Ἀϲπιδίτηϲ τῷ ἔθει τῶν Αἰθιοπικῶν πόλεων καὶ Λιβυϲϲῶν.

ἄϲτυ. ὁ πολίτηϲ ἀϲτόϲ καὶ ἀϲτή καὶ ἀϲτόν. ἀπὸ τοῦ ἀϲτόϲ ὁ ἀϲτίτηϲ. Ϲοφοκλῆϲ Ἀλεξάνδρῳ «οὐ γάρ τι θεϲμὰ τοῖϲιν ἀϲτίταιϲ πρέπει». καὶ «βοτῆρα νικᾶν ἄνδραϲ ἀϲτίταϲ. τί γάρ;» ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ προαϲτίτηϲ. οὐ γὰρ παρὰ τὸ προάϲτιον. ἦν γὰρ προαϲτιεύϲ ὡϲ Δουλιχιεύϲ, ἢ προάϲτιοϲ ὡϲ Βυζάντιοϲ. οὕτω γὰρ καὶ τὸ θηλυκὸν εὑρίϲκεται προαϲτία γῆ ἐν Φρίξῳ Ϲοφοκλέουϲ «ὅρια κελεύθου τῆϲδε γῆϲ προαϲτίαϲ».

Αὔγιλα οὐδετέρωϲ πόλιϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Αὐγιλίτηϲ διὰ τὸ ἐπιχώριον ὡϲ Γάβαλα Γαβαλίτηϲ.

Ἀφάκη πόλιϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀφακίτηϲ διὰ τὸ ἴδιον τῆϲ χώραϲ.

Βέμβινα κώμη τῆϲ Νεμέαϲ. ὁ πολίτηϲ Βεμβινίτηϲ ὡϲ Ϲταγειρίτηϲ. παρὰ δὲ Ῥιανῷ Βεμβινάτηϲ. ἔοικεν οὖν ὡϲ Αἰγινάτηϲ καὶ Αἰγινήτηϲ κατὰ τροπήν, ὡϲ Πανύαϲιϲ ἐν Ἡρακλείαϲ πρώτῃ «δέρμα τε θήρειον Βεμ βινήταο λέοντοϲ ». καὶ ἄλλωϲ «καὶ Βεμβινήταο πελώρου δέρμα λέοντοϲ».

Βιθυόπολιϲ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλε Βιθυοπολίτηϲ. εὗρον δὲ Βιθυ νιαπολίτηϲ παρὰ Ἀρριανῷ ἐν πέμπτῳ Βιθυνιακῶν. δεῖ δὲ τοῦ Βιθυνόπολιϲ Βιθυνοπολίτηϲ.

Βορυϲθένηϲ. ὁ πολίτηϲ Βορυϲθενίτηϲ καὶ τὸ θηλυκὸν Βορυϲθενῖτιϲ, οὐκ ἀπὸ τῆϲ πόλεωϲ, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ. βούλεται δὲ τὴν ει δίφθογγον ἔχειν ἐν τῇ παραληγούϲῃ. ἀπὸ γὰρ τῆϲ εἰϲ οϲ εὐθείαϲ ἡ διὰ τοῦ ιτηϲ παραγωγὴ πλεονάζει μιᾷ ϲυλλαβῇ, ὡϲ τόποϲ τοπίτηϲ, Κανωπίτηϲ ὁ Ἄδωνιϲ παρὰ Παρθενίῳ. τὸ δὲ Ἰήτηϲ ἀπὸ τῆϲ Ἴου διὰ τὸ ι ἐξηνέχθη διὰ τοῦ η. καὶ ἀπὸ γενικῆϲ Ἀϲκάλωνοϲ Ἀϲκαλωνίτηϲ, Ἕλεοϲ Ἑλεΐτηϲ καὶ Ἑλείτηϲ ὁ τὸ Ἕλοϲ οἰκῶν, Ὠρεόϲ Ὠρεΐτηϲ καὶ Ὠρείτηϲ. ἔδει οὖν καὶ Βορυϲθενείτηϲ διὰ διφθόγγου· οὐ γὰρ ὅμοιον τῷ τεμενίτηϲ οὐδὲ τῷ ἑρκίτηϲ. οὐ γὰρ ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ ἀλλ’ ἀπὸ τῆϲ εἰϲ οϲ εὐθείαϲ ταῦτα καὶ εἰκότωϲ ἔχει τὸ i τὸ δὲ Βορυϲθένηϲ οὐκ εἰϲ οϲ λήγει. τί οὖν ἐροῦμεν; ὅτι ἠκολούθηϲε τῷ πλείονι χαρακτῆρι διὰ τοῦ ι. τὰ γὰρ διὰ διφθόγγου ὀλίγα, Ζελείτηϲ, Ϲαμαρείτηϲ, Δικαιαρχείτηϲ, Μαρωνείτηϲ.

Βούβαϲτοϲ πόλιϲ Αἰγύπτου. τὸ ἐθνικὸν Βουβαϲτίτηϲ. λέγεται καὶ Βουβάϲτιοϲ παρὰ Θεοπόμπῳ.

Βυζακίϲ χώρα περὶ τὰϲ Ϲύρτειϲ. τὸ ἐθνικὸν τῷ τύπῳ Βυζακίτηϲ ἂν εἴη, νῦν δὲ Βυζακηνοί λέγονται τῷ δυτικῷ χαρακτῆρι καὶ ἱμάτια δ᾿ ἐκεῖθεν Βυζακηνά.

Γάβαλα πόλιϲ Φοινίκηϲ. ὁ οἰκήτωρ Γαβαλίτηϲ, ἀλλὰ καὶ Γαβαλεύϲ ὡϲ Μεγαρεύϲ.

Γάβιοι πόλιϲ Λατίνων. τὸ ἐθνικὸν Γαβῖται. δυνατὸν καὶ Γαβίουϲ βίουϲ, ὡϲ Διονύϲιοϲ ἐν τετάρτῳ Ῥωμαικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ ἀμφότερα καὶ τὴν πόλιν καὶ τοὺϲ οἰκήτοροϲ καλεῖ.

Διὸϲ ἱερόν πολίχνιον Ἰωνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Διοϲιερίτηϲ ὡϲ Φλέγων ἐν πρώτῃ Ὀλυμπιάδων.

Ἕλβονθιϲ πόλιϲ μεταξὺ Αἰγύπτου καὶ Κυρήνηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐλβονθίτηϲ ὡϲ Φλέγων.

Ἑλληνικόν καὶ Καρικόν τόποι ἐν Μεμφίδι, ἀφ᾿ ὧν Ἑλληνομεμφῖται καὶ Καρομεμφῖται, ὡϲ Ἀριϲταγόραϲ.

Ἕλωροϲ πόλιϲ Ϲικελίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἐλωρίτηϲ. Θουκυδίδηϲ δὲ ἐν ἑβδόμῃ (c. 80) καὶ Ἐλωρίνην ὁδόν φηϲιν.

Ἑϲπερίϲ πόλιϲ Λιβύηϲ. ὁ πολίτηϲ Ἑϲπερίτηϲ. Καλλίμαχοϲ ἐν τοῖϲ ἐπιγράμμαϲιν.

Εὔτρηϲιϲ κώμη Βοιωτίαϲ. ὁ κωμήτηϲ Εὐτρηϲίτηϲ. τὸ γὰρ Εὐτρήϲιοι πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ καὶ οὐκ ἐθνικόν.

Ἡλεκτρίδεϲ νῆϲοι. τὸ ἐθνικὸν Ἠλεκτρίτηϲ πρὸϲ τὸν τόπον τῶν εἰϲ ιϲ, Ἠλεκτρῖνοι δὲ διὰ τὸ ἐπιχώριον.

Θίϲ πόλιϲ Αἰγυπτία. ὁ πολίτηϲ Θινίτηϲ. Ἀλέξανδροϲ Αἰγυπτιακῶν πρώτῳ.

Ἰαγξούατιϲ πόλιϲ Λιβύων. ὁ πολίτηϲ Ἰαγξουατίτηϲ. Αἰγυπτίων γὰρ καὶ Αἰθιόπων ὁ χαρακτήρ.

Ἴδυροϲ πόλιϲ Παμφυλίαϲ, ἣ καὶ Ἰδυρίϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἰδυρίτηϲ τῷ τύπῳ τῶν εἰϲ ιϲ.

Ἰώνη ἡ Ἀντιόχεια ἡ παρὰ Δάφνην. τὸ ἐθνικὸν Ἰωνίτηϲ ἢ Ἰωαῖοϲ ὡϲ Κλεωναῖοϲ «Κλεωναίοιο χάρωνοϲ».

Καλὴ ἀκτή πόλιϲ Ϲικελῶν. ἔϲτι δὲ ὡϲ Μεγάλη κώμη. ἐκ τῶν δύο δὲ ἡ παραγωγή, Μεγαλοκωμήτηϲ, Καλακτίτηϲ ἢ Καλοακτίτηϲ διὰ τοῦ ι, ἐπεὶ καὶ παρὰ τὸ Ἀκτή Ἀκτίτηϲ, ἢ Καλοακταῖοϲ ἢ Καλοάκτιοϲ ὡϲ Πανάκτιοϲ καὶ ἐπάκτιοϲ.

Κάμαρα πόλιϲ Κρήτηϲ. ὁ πολίτηϲ Καμαρίτηϲ ὡϲ Ξενίων ἐν Κρητικοῖϲ φηϲιν.

Κάρνη πόλιϲ Φοινίκηϲ. ὁ πολίτηϲ Καρνίτηϲ. Λυκόφρων (1291) «ὄλοιντο ναῦται πρῶτα Καρνῖται κύνεϲ». Ἀρτεμίδωροϲ δ᾿ ἐν τῷ δεκάτῳ βιβλίῳ φηϲίν «ἔϲτι Κάρνοϲ καὶ ϲυνεχῶϲ Πάλτοϲ, εἶτα Γάβαλα πόλιϲ». καὶ ἀναλογεῖ τὸ Καρνίτηϲ.

Καρὸϲ κῆποι χωρίον Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Καροκηπίτηϲ ὡϲ Θεόπομποϲ.

Κατακεκαυμένη χώρα τῆϲ Ἐφεϲίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κατακεκαυμενίτηϲ «ἄδενδροϲ ἅπαϲα πλὴν τῆϲ ἀμπέλου τῆϲ τὸν Κατακεκαυμενίτην φερούϲηϲ οἶνον. εἰκάζουϲι δέ τινεϲ ἐκ κεραυνοβολιῶν καὶ πρηϲτήρων ϲυμβῆναι» (Strab. p. 628).

Κορηϲϲόϲ πόλιϲ τῆϲ Ἐφεϲίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κορηϲϲίτηϲ. καὶ ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ Κόρηϲϲιϲ. λέγεται καὶ Κορηϲϲεύϲ.

Κύρου πόλιϲ ἣ καὶ Κυρέϲχατα καλεῖται. ὁ πολίτηϲ καθ᾿ ἡμᾶϲ Κυροπολίτηϲ, κατὰ δὲ Πέρϲαϲ Κυρεϲχατηνοί ὡϲ Ἀραξηνοί καὶ Καμβυϲηνοί.

Κῶπαι πόλιϲ Βοιωτική. ὁ πολίτηϲ Κωπαΐτηϲ, ὡϲ Ἐπαφρόδιτοϲ· ἔϲτι δὲ ἀπὸ τοῦ Κωπαῖοϲ ὡϲ Ἀθηναῖοϲ Ἀθηναΐτηϲ καὶ Κωπαιεύϲ.

Λάεια πόλιϲ Καρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Λαΐτηϲ ὡϲ Παυϲανίαϲ φηϲὶ πέμπτῳ (24, 6).

Λίηβριϲ πόλιϲ Φοινίκων. τὸ ἐθνικὸν Λιηβρίτηϲ ὡϲ Ϲυβαρίτηϲ. Ἑκαταῖοϲ περιηγήϲει Αἰγύπτου.

Μαριαμμία πόλιϲ Φοινίκηϲ. οἱ πολῖται Μαριαμμῖται, ὡϲ Παυϲανίαϲ ἐν κτίϲει αὐτῆϲ.

Μαχαιροῦϲ φρούριον τῆϲ Ἰουδαίαϲ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλεν ὡϲ Ἱεριχούντιοϲ. Ἰώϲηποϲ δὲ Μαχαιρίταϲ αὐτούϲ φηϲι (B. I. II 36).

Μέϲϲωγιϲ ὄροϲ Λυδίαϲ. τὸ τοπικὸν Mεϲϲωγίτηϲ. Ϲτράβων τεϲϲαρεϲκαιδεκάτῃ (p. 648) «ὅθεν ἄριϲτοϲ Μεϲωγίτηϲ οἶνοϲ ὁ Ἀρομεύϲ».

Μιλητούπολιϲ πόλιϲ περὶ τὸν Ῥύνδακα. ὁ πολίτηϲ Μιλητοπολίτηϲ. Ϲτράβων δωδεκάτῃ (p. 575).

Μυλαί πόλιϲ Ϲικελίαϲ ὁ πολίτηϲ Μιλαΐτηϲ ὡϲ τῶν Θηβῶν Θηβαΐτηϲ, Ἀθῆναι Ἀθηναΐτηϲ. εἰϲὶ γὰρ οἳ οὕτω λέγονται.

Νάρβων πόλιϲ Κελτική. τὸ ἐθνικὸν Ναρβωνίτηϲ ὡϲ Ἀϲκαλωνίτηϲ. Ἑκαταῖοϲ καὶ Ναρβαίουϲ αὐτούϲ φηϲι.

Νέον τεῖχοϲ πόλιϲ τῆϲ Αἰολίδοϲ ὡϲ Χωλὸν τεῖχοϲ. τὸ ἐθνικὸν Nεοτειχίτηϲ ὡϲ Χωλοτειχίτηϲ.

Νικόπολιϲ πόλιϲ Ἠπείρου. ὁ πολίτηϲ Νικοπολίτηϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ δεκάτῳ (c. 8, 3).

Ϲεθρόη πόλιϲ Αἰγύπτου. ὁ πολίτηϲ Ϲεθροΐτηϲ ὡϲ Ἀρϲινοΐτηϲ. Ἀλέξανδροϲ τρίτῳ Αἰγυπτιακῶν.

Ϲελευκόβηλοϲ πόλιϲ Ϲυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ϲελευκοβηλίτηϲ καὶ 1. 19 unde iure Meinekius restituendum iudicat Ἐλαία πόλιϲ Ἀϲίαϲ et. Ἐλαΐτηϲ Ϲηλευκοβηλαῖοϲ. λέγεται καὶ Ϲελευκεὺϲ πρὸϲ τῷ Βήλῳ. οὕτω γὰρ Παυϲανίαϲ ἐν τῷ περὶ Ἀντιοχείαϲ φηϲί.

ϲπήλαιον τὸ ἄντρον. οἱ οἰκοῦντεϲ ϲπηλα??ται. εἰϲὶν οὖν «ἀγάλματα Ἡρακλέουϲ Ἑρμοῦ καὶ Ἀπόλλωνοϲ ϲπηλαῖται καλούμενοι» (Pausan. X 32, 5).

Τομεύϲ πόλιϲ πρὸϲ τῇ Ὀδηϲϲῷ. ὁ πολίτηϲ Τομίτηϲ. ὤφειλε δὲ ὡϲ Ἀταρνείτηϲ διὰ διφθόγγου γράφεϲθαι.

Φᾶριϲ πόλιϲ τῆϲ Λακωνικῆϲ. οἱ πολῖται Φαρῖται ὡϲ Παυϲανίαϲ (III 2, 6) καὶ Φαριάτηϲ ὡϲ Ϲπαρτιάτηϲ.

Φαϲαηλίϲ πόλιϲ τῆϲ Ἰουδαίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Φαϲαηλίτηϲ ὡϲ Ἰώϲηποϲ ἐν α΄ τοῦ πρὸϲ Ῥωμαίουϲ πολέμου (c. 16).

Φελλόϲ καὶ Ἀντίφελλοϲ πόλειϲ Λυκίαϲ. ὁ πολίτηϲ Φελλίτηϲ καὶ Ἀντιφελλίτηϲ, ὡϲ Ἀλεξανδροϲ ἐν τῷ περὶ Λυκίαϲ καὶ Πολύχαρμοϲ.

Χυτρόπολιϲ Θράκηϲ χωρίον. τὸ ἐθνικὸν Χυτροπολίτηϲ. Θεόπομποϲ Φιλιππικῶν εἰκοϲτῷ δευτέρῳ εἰϲδεξαμένων δὲ τῶν Χυτροπολιτῶν αὐτόν».

χώρα. ἀπὸ τοῦ χῶροϲ χωρίτηϲ ὡϲ τοῦ μέϲοϲ μεϲίτηϲ τόποϲ τοπίτηϲ ἢ ἀπὸ τοῦ χώρα χωρίτηϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ ἕδρα ἑδρίτηϲ ἑϲπέρα ἑϲπερίτηϲ. Ϲοφοκλῆϲ Αἰγεῖ «κλύω μὲν οὐκ ἔγωγε, χωρίτην δ᾿ ὁρῶ». καὶ ἐν Ἡρακλεῖ «τρέφουϲι κρήνηϲ φύλακα, χωρίτην ὄφιν». καὶ Αἰϲχύλοϲ ἐν Λέοντι ϲατυρικῷ «ὁδοιπόρων δήλημα, χωρίτηϲ δράκων». καὶ Ἀπολλώνιοϲ ἐν τῷ Κανώβῳ τέρψει δὲ νηῶν ὁ γλυκύϲ ϲε χωρίτηϲ πλόοϲ κομίζων δῶρα πλουϲίου Νείλου. καὶ χώριοϲ μὲν οὐ λέγεται, ἀλλὰ τὸ ϲύνθετον τὸ ἐγχώριοϲ καὶ ἐπιχώριοϲ ϲύνηθεϲ ἐκ τοῦ ἐν χώρᾳ καὶ ἐπὶ χώραϲ, ὡϲ τοῦ ἐν τόπῳ ἐντότιοϲ καὶ τοῦ ἐκ τόπου ἐκτόπιοϲ. τὸ ἐγχώριοϲ καὶ παρὰ Ϲοφοκλεῖ κεῖται. τὸ δὲ ἐπιχώριοϲ καὶ ἐπιχωριάζειν ἐν τῷ περὶ ψυχῆϲ (c. 1) φηϲι Πλάτων.

ψίλιον ποταμὸϲ μεταξὺ Θυνίαϲ καὶ Βιθυνίαϲ. καὶ ἄλλοϲ Ψίλιϲ ποταμὸϲ τῆϲ Βιθυνίαϲ. τὸ τοπικὸν Ψιλίτηϲ. ἐν δὲ τῇ ϲυνηθείᾳ ἐπεκράτηϲεν ἀμφοτέρων τῶν ποταμῶν τοὺϲ οἰκήτοραϲ Ψιλιανοὺϲ καλεῖν.

Ἁγνώνεια πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἁγνωνείτηϲ ὡϲ Μαρωνείτηϲ τοῦ Μαρώνεια καὶ Καυκωνείτηϲ τοῦ Καυκώνεια κατ’ ἔλλειψιν τοῦ α.

Αἰθάλη νῆϲοϲ. λέγεται καὶ Αἰθάλεια. τὸ ἐθνικὸν ἐκ τοῦ Αἰθάλεια Αἰθαλείτηϲ ὡϲ Ζελείτηϲ, ἐκ δὲ τοῦ Αἰθάλη Αἰθαλίτηϲ ὡϲ Ϲινωπίτηϲ Ἰοππίτηϲ. δύναται τὸ Αἰθαλίτηϲ ἀντὶ τοῦ Χῖοϲ. οὕτω γὰρ ἡ Χίοϲ ἐλέγετο. καὶ οἱ πολῖται Αἰθαλεῖϲ.

ἀκρώρεια ἄκρον ὄρουϲ, ἐν ᾧ ἐνοικοῦντεϲ ἀκρωρεῖται. οὕτω δὲ 1. 19 Sophoclis versum corr. Mein. παρὰ Ϲικωνίοιϲ ἐτιμᾶτο ὁ Διόνυϲοϲ «ἐκαλεῖτο δὲ παρὰ μὲν Ϲικυωνίοιϲ Ἀκρωρείτηϲ, παρὰ δὲ Μεταποντίνοιϲ Ἐρίφιοϲ», Ἀπολλόδωρόϲ φηϲιν.

Καυκώνεια. τὸ ἐθνικὸν Καυκωνείτηϲ ὡϲ Ζελείτηϲ. ὤφειλε δὲ Καυκώνιοϲ ἀπὸ τῆϲ Καύκωνοϲ γενικῆϲ ὡϲ Ἀντρώνιοϲ.

Ὠρεόϲ πόλιϲ Εὐβοίαϲ. τούτου τὸ ἐθνικὸν διὰ τῆϲ ει γράφεται. Ὠρείτηϲ ὡϲ Ζελείτηϲ Ϲαμαρείτηϲ Μαρωνείτηϲ. μέμνηται τοῦ ἐθνικοῦ καὶ Χάραξ ἐν χρονικῶν ιϚ΄ «Ἀθηναῖοι ἅμα Χαλκιδεῦϲι τοῖϲ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ Μεγαρεῦϲι ϲτρατεύϲαντεϲ εἰϲ Ὠρεὸν Φιλιϲτίδην τὸν τύραννον ἀπέκτειναν καὶ Ὠρείταϲ ἠλευθέρωϲαν». Ἀπολλόδωροϲ δὲ τετραϲυλλάβωϲ φηϲίν, οὐ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, ἀλλὰ διὰ τοῦ ε καὶ διὰ τοῦ ι Ὠρεΐταϲ «οὕτω δὲ τὴν τῶν Ὠρεϊτῶν νυκτὸϲ αἱροῦϲιν πόλιν». καὶ δοκεῖ ἀναλογώτερον εἶναι. τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ διὰ τοῦ ιτηϲ παραγόμενα μιᾷ ϲυλλαβῇ πλεονάζει τῆϲ τοῦ πρωτοτύπου γενικῆϲ, Ϲτάγειροϲ Ϲταγείρου Ϲταγειρίτηϲ, Ἄβδηροϲ Ἀβδήρου Ἀβδηρίτηϲ, Πεντάϲχοινοϲ Πενταϲχοίνου Πενταϲχοινίτηϲ, Δίολκοϲ Διόλκου Διολκίτηϲ οὕτωϲ Ὠρεόϲ Ὠρεοῦ Ὠρεΐτηϲ καὶ κατὰ ϲύνοδον τοῦ ε καὶ τοῦ ι Ὠρείτηϲ. οὐχ ὅμοιον δὲ τούτῳ τὸ Ζελείτηϲ καὶ Ϲαμαρείτηϲ· ταῦτα γὰρ ἀπὸ τῶν εἰϲ α καθαρὸν ληγόντων παρῆκται.

Κύβοϲ ἢ Κυβώ πόλιϲ Ἰώνων ἐν Λιβύῃ Φοινίκων. ὁ πολίτηϲ Κυβοίτηϲ ὡϲ Ϲαβοίτηϲ τῆϲ Ϲοβοῦϲ. ἢ Κυβίτηϲ ὡϲ τῆϲ Βούτου Βουτίτηϲ.

Μαντύη καὶ Μάντυα πόλιϲ Ῥωμαίων. γράφεται καὶ Μάντουα τῷ τῶν Ῥωμαίων ἔθει. Μαντούτηϲ. ἔϲτι δὲ κατὰ ϲυγκοπὴν ὡϲ Ζελείτηϲ.

Αἶγυϲ πόλιϲ Λακωνικῆϲ. οἱ πολῖται Αἰγῦται, ὡϲ Παυϲανίαϲ (III 2 5). Λυκόφρων δὲ τὸ ἐθνικὸν Αἴγυοϲ τὸ θηλυκὸν λέγων οὕτωϲ (v. 903) « καὶ πάντα τλήϲεϲθ᾿ οὕνεκ᾿ Αἰγύαϲ κυνόϲ, τῆϲ θηλύπαιδοϲ καὶ τριάνοροϲ κόρηϲ». Θεόπομποϲ δὲ Αἰγυέαϲ αὐτούϲ φηϲιν.

Κῶβρυϲ πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Κωβρύτηϲ ὡϲ Αἶγυϲ Αἰγύτηϲ.

Μῶλυϲ, Λίβυϲϲα πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Μωλύτηϲ τῷ τύπῳ τῶν Λιβυϲϲῶν πόλεων καὶ Μωλυάτηϲ.

Ἀργέου νῆϲοϲ, νῆϲοϲ Αἰγύπτου. οἱ οἰκήτορεϲ Ἀργεῶται ὡϲ τῆϲ Νικίου Νικιῶται καὶ τῆϲ Χαιρέου Χαιρεῶται. καὶ αὗται γὰρ Αἰγύπτου πόλειϲ.

Αὐλαί ἐπίνειον Κιλίκων. οἱ οἰκοῦντεϲ Αὐλεῶται πρὸϲ τῶν ἐπιχωρίων ὀνομάζονται. τῶν δὲ εἰϲ αι οὐκ ἔϲτιν ὁ διὰ τοῦ ωτηϲ τύποϲ, ἀλλ᾿ ἔοικεν ὡϲ ἀπὸ τοῦ Ῥάφεια Ῥαφειώτηϲ Ῥαφεῶται. εἰ δὲ ἑνικῶϲ ἐλέγετο, ὤφειλεν Αὐλέτηϲ ἢ Αὐλίτηϲ. τὰ γὰρ κτλ.

Ζεφύριον. τὸ ἐθνικὸν Ζεφυριώτηϲ. τὸ οὖν ζεφυρίτηϲ ἀπὸ τοῦ Ζεφυριώτηϲ ϲυγκοπῇ τοῦ ω ὡϲ τὸ Θρονίτηϲ.

Καρπαϲία πόλιϲ Κύπρου. λέγεται καὶ Καρπάϲεια. ὁ πολίτηϲ Καρπαϲεώτηϲ ὡϲ Μαρεώτηϲ. Θεόπομποϲ ἐν δεκάτῳ Καρπαϲεῖϲ αὐτούϲ φηϲιν, ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ Κάρπαϲοϲ ὡϲ Ἀντίοχοϲ Ἀντιοχεύϲ, ἀφ᾿ οὗ Καρπάϲεια.

Καϲταλία πόλιϲ Κιλικίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καϲταλιώτηϲ. ὁ τύποιϲ τοῖϲ Κίλιξι ϲυνήθηϲ.

πατρίϲ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλε πατρίτηϲ. ἄμεινον δὲ πατριώτηϲ.

Ῥαφάνεια πολίχνιον Ϲυρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ῥαφανεώτηϲ. τῶν δὲ εἰϲ ωτηϲ ἐθνικῶν τὰ πολλὰ τὸ ι πρὸ τοῦ ω ἔχει, Πηλιώτηϲ, Φθιώτηϲ. ϲπάνια δὲ τὸ ε καὶ ϲχεδὸν ἀπὸ τῆϲ ει ϲυϲταλέντα, Ἡρακλεώτηϲ. οὕτω καὶ Ῥαφανεώτηϲ.

Ἀγάθυρνα πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀγαθυρναῖοϲ. οὐ γὰρ ἀήθηϲ ὁ τύποϲ τοῖϲ τὴν Ϲικελίαν οἰκοῦϲιν· Ἱμεραῖοϲ γὰρ καὶ Ἐνναῖοϲ καὶ Καταναῖόϲ φαϲιν.

Ἄγυλλα πόλιϲ Τυρρηνίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀγυλλαῖοϲ. Ῥιανὸϲ δὲ Ἀγύλλιον εἶπε χαλκόν.

Ἀθῆναι. ὁ πολίτηϲ Ἀθηναῖοϲ. ἐλέγοντο δὲ καὶ πατρωνυμικῷ τύπῳ, ὡϲ Ἅβρων ἐν τῷ περὶ παρωνύμων, ὅτι εἰϲὶ διτταὶ προϲηγορίαι παρὰ ποιηταῖϲ, ἀπό τε τῆϲ πατρίδοϲ καὶ τοῦ ϲυνοικιϲτοῦ. Ἁλικαρναϲϲεῖϲ γὰρ Ἀνθεάδαι καὶ Φαλαντιάδαι οἱ Ταραντῖνοι ἐλέγοντο ἀπὸ τῶν διαϲημοτάτων παῤ αὐτοῖϲ, Ἀθηναῖοι δὲ Κοδρίδαι καὶ Κεκροπίδαι Θηϲεῖδαι Ἐρεχθεῖδαι. καὶ ταύταϲ γε κλήϲειϲ τῶν ἀπὸ τῆϲ πατρίδοϲ ἐντιμοτέραϲ ἐνόμιζον.

Ἀθύραϲ ἐπίνειον καὶ ποταμὸϲ περὶ τὸ Βυζάντιον. τὸ ἐθνικὸν διὰ τῆϲ αι διφθόγγου Ἀθυραῖοϲ ὡϲ Ῥήβαϲ Ῥηβαῖοϲ.

Αἴβουρα πόλιϲ Ἰβηρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Αἰβουραῖοϲ ὡϲ ἀρουραῖοϲ, Κόλουρα Κολουραῖοϲ, Ἄργουρα Ἀργουραῖοϲ, Ἴουρα Ἰουραῖοϲ, καὶ ϲχεδὸν πάντα τὰ εἰϲ ρα. δύναται καὶ Αἰβουράτηϲ ὡϲ Αἴγειρα Αἰγειράφτηϲ Κίβυρα Κιβυράτηϲ.

Ἀκάνναι ἐμπόριον περὶ τὴν Ἐρυθρὰν θάλαϲϲαν. τὸ ἐθνικὸν Ἀκανναῖοϲ ὡϲ Ϲαβαῖοϲ καὶ Γερραῖοϲ καὶ Ἐρυθραῖοϲ παῤ αὐτοῖϲ.

Ἀκραιφία πόλιϲ Βοιωτίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀκραιφιαῖοϲ καὶ Ἀκραίφιοϲ (οὕτω γὰρ Ἀπόλλων τιμᾶται) καὶ Ἀκραιφιεύϲ καὶ Αἰκραιφιάϲ ὡϲ Ϲουνιεύϲ Ϲουνιάϲ καὶ Ἀκραιφίϲ λίμνη. ’Ἑφοροϲ δὲ Ἀλκραιφνίουϲ καὶ Ἀκραιφνιώταϲ. Θεόπομποϲ δὲ τὰ Ἀκραίφνια φηϲὶ καὶ τὸ ἐθνικὸν Ἀκραιφνιεύϲ.

Ἀκτή ἡ Ἀττική. τὸ ἐθνικὸν Ἀκταῖοϲ καὶ Ἀκταία καὶ Ἀκταιίϲ καὶ Ἀτθίϲ καὶ Ἀκτίτηϲ, ἐξ οὐ τὸ Ἀκτίτου πέτρα ἐν τῇ τραγῳδίᾳ ἀντὶ τοῦ Ἀττικοῦ, ὡϲ αὐλή αὐλίτηϲ. ἔϲτι καὶ «Ἄκτιοϲ Αἰγεύϲ», ὡϲ Εὐφορίων Διονύϲῳ. ἔϲτι καὶ Ἀκτιάϲ καὶ τὸ Ἄκτιον, ἀφ᾿ οὗ τὸ Ἀκτιώτηϲ, ὡϲ Πηλιώτηϲ Ζεφυριώτηϲ. ἄμεινον δὲ τοῦτο εἶναι ἀπὸ τοῦ Ἀκτία τοῦ δηλοῦντοϲ τήν τε χώραν καὶ τὴν γυναῖκα, ὡϲ Πελαϲγία Πελαϲγιώτηϲ. ἔϲτι καὶ Ἀττικόϲ καὶ Ἀττική κατὰ τροπὴν διὰ τὴν εὐφωνίαν.

Ἀλθαία πόλιϲ Ὀλκάδων. τὸ ἐθνικὸν Ἀλθαῖοϲ ὡϲ Αἰαῖοϲ ἢ Ἄλθαιάτηϲ θαιάτηϲ ἢ Ἀλθαιανόϲ. εὕρομεν δὲ ἐν ταῖϲ ϲυγγραφαῖϲ Δημητρίου Ἀλθαιέα.

Ἀμύκλαι πόλιϲ Λακωνική. τὸ ἐθνικὸν τοῦ Ἀμύκλαι Ἀμυκλαῖοϲ καὶ Ἀμυκλαιεύϲ ἐξ αὐτοῦ ὡϲ Κρηταῖοϲ Κρηταιεύϲ. λέγεται καὶ Ἀμυκλαῖτηϲ ὡϲ Θηβαΐτηϲ.

Ἀναία πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀναῖοϲ. Θουκυδίδηϲ ἐν τρίτῃ (c. 19) Ἀναΐταϲ φηϲὶ τοὺϲ πολίταϲ.

Ἄναυα πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀναυαῖοϲ ἢ Ἀναυεύϲ, ἐπειδὴ χαίρουϲι τοῖϲ εἰϲ ευϲ Φρύγεϲ.

Ἀνητοῦϲϲα πόλιϲ Λιβύηϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀνητουϲϲαῖοϲ ὡϲ Ϲκοτουϲϲαῖοϲ, ὡϲ ὁ πολυίϲτωρ φηϲίν.

Ἄνθυλλα πόλιϲ Αἰγύπτου. τὸ ἐθνικὸν Ἀνθυλλαῖοϲ ὡϲ Ἄβολα Ἀβολλαῖοϲ. καὶ Ἀνθυλλίτηϲ διὰ τὸν τύπον.

Ἀργάντη πόλιϲ Ἰνδίαϲ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Ἀργανταῖοϲ, ἀλλὰ ὁ τύποϲ τῶν Ἰνδῶν ἢ Ἀργαντηνόϲ ἢ Ἀργαντίτηϲ.

Ἄρρα πόλιϲ Ἰλλυρική. τὸ ἐθνικὸν Ἀραῖοϲ. καὶ γὰρ ὁ τύποϲ ϲυνήθηϲ, ὡϲ Πελλαῖοϲ καὶ Βεροαῖοϲ.

Ἀρταία Περϲικὴ χώρα. οἱ οἰκοῦντεϲ Ἀρταῖοι. ἀρταίουϲ δὲ Πέρϲαι, ὥϲπερ οἱ Ἕλληνεϲ τοὺϲ παλαιοὺϲ ἀνθρώπουϲ, ἥρωαϲ καλοῦϲι. τάχα δὲ καὶ ἐντεῦθέν μοι δοκεῖ Ἀρταξέρξαι καὶ Ἀρτάβαζοι, ὥϲπερ ἐν Αἰγυπτίοιϲ καὶ Νειλάμμωνεϲ καὶ Παναπόλλωνεϲ. Ἡρόδοτοϲ Ἀρτεάταϲ αὐτοὺϲ καλεῖ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ.

Ἀϲίνη. τὸ ἐθνικὸν Ἀϲιναῖοϲ καὶ Ἀϲινεύϲ, καθὼϲ Εὔδοξοϲ ἐν ἕκτῃ γῆϲ περιόδου.

Βάρκη πόλιϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Βαρκαῖοϲ καὶ Βαρκαῖον τὸν Λίβυν φαϲί. «Βαρκαῖον αἶποϲ»· οἳ τὰϲ ἱπποτροφίαϲ παρὰ Ποϲειδῶνοϲ, ἡνιοχεῖν δὲ παρὰ Ἀθηνᾶϲ ἔμαθον.

Βάτναι πόλιϲ τῆϲ Ὀϲροηνῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Βατναῖοϲ καὶ διὰ τὸν χαρακτῆρα Βατνηνόϲ ὡϲ Ἐδεϲϲαῖοϲ Ἐδεϲϲηνόϲ καὶ Καρραῖοϲ Καρρηνόϲ.

Βέννα μία φυλὴ τῶν ἐν Ἐφέϲῳ πέντε, ἧϲ οἱ φυλέται Βενναῖοι, ὡϲ Ἔφοροϲ.

Βοῦρα πόλιϲ Ἀχαΐαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βουραῖοϲ. Λυκόφρων (v. 591) «Δύμη τε Βουραίοιϲιν ἡγεμὼν ϲτόλου».

Γάζα. ὁ πολίτηϲ Γαζαῖοϲ. λέγονται καὶ Γαζηνοί παραλόγωϲ ὡϲ Παυϲανίαϲ. λέγονται καὶ Γαζῖται παρὰ τοῖϲ ἐγχωρίοιϲ. καὶ οἱ. κέραμοι λέγονται Γαζῖται. καί ἐϲτιν ὅμοιον τῷ Αἰγινῆται καὶ Αἰγιναῖοι κατὰ τὴν διαφοράν, ἐναντίον δὲ τὸ τῶν τύπων· οἱ μὲν γὰρ πολῖται Αἰγινῆται καὶ Γαζαῖοι, οἱ δὲ κέραμοι Γαζῖται καὶ Αἰγιναῖοι. εἰϲὶ καὶ διὰ τοῦ η ἔθνοϲ Γαλατῶν χρυϲοφοροῦν, ὡϲ Εὐφορίων. λέγονται καὶ διὰ τοῦ α Γαζᾶται, ὡϲ πολυίϲτωρ.

Γαλάδραι πόλιϲ Μακεδονίαϲ. ὁ πολίτηϲ Γαλαδραῖοϲ. Λυκόφρων «καὶ Γαλαδραῖον πέδον» (ν. 1342).

Γενέϲη πόλιϲ Λακωνικῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Γενεϲαῖοϲ ὡϲ Τεμεϲαῖοϲ. ἄμεινον δὲ διὰ τὴν χώραν Γενεϲάτηϲ.

Δεξαμεναί μέροϲ τῆϲ Ἀμβρακίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Δεξαμεναῖοϲ, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ φηϲὶν ἐν τῇ Ἀμβρακιωτῶν πολιτείᾳ.

Δίνδυμα ὄρη τῆϲ Τρωάδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Δινδυμαῖοϲ καὶ Δινουμναῖοϲ. εἴη δ᾿ ἂν καὶ Δινδυμηνόϲ, ὅτι καὶ τὴν θεὸν Δινδυμήνην λέγουϲι.

Δολίχη νῆϲοϲ πρὸϲ τῇ Λυκίᾳ καὶ πόλιϲ τῆϲ Κομμαγηνῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Δολιχαῖοϲ Ζεύϲ. οἱ δ᾿ ἐπιχώριοι Δολιχηνοί λέγουϲι· τῆϲ δὲ Λυκιακῆϲ Δολίχηϲ Δολιχεύϲ. ὁ γὰρ τύποϲ ϲυνήθηϲ τοῖϲ Λυκίοιϲ, τῆϲ δὲ Δολιχίϲτηϲ Δολιχιϲτεύϲ.

Δύμη πόλιϲ Ἀχαΐαϲ. ὁ πολίτηϲ Δυμαῖοϲ. Ἔφοροϲ κδ′ «παραγινομένηϲ δὲ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ εἰϲ τὴν Δύμην, πρῶτον μὲν οἱ Δυμαῖοι. καταπλαγέντεϲ». καὶ Παυϲανίαϲ ζ΄ (17, 6) «Οἰβώτᾳ ἀνδρὶ Δυμαίῳ ϲταδίου μὲν ἀνελομένῳ νίκην» καὶ πάλιν (17, 9) «Δυμαίοιϲ μέν ἐϲτιν Ἀθηνᾶϲ ναὸϲ καὶ ἄγαλμα». καὶ ἐν τῷ η΄ (1, 2) «τὰ δὲ πρὸϲ Ἀχαΐαν Δυμαίων εἰϲὶν ὅμοροι». καὶ Ἀπολλόδωροϲ ἢ ὁ τὰ τούτου ἐπιτεμνόμενοϲ «τὴν δὲ χώραν ἔχουϲι Δυμαῖοι». καὶ Φίλιϲτοϲ Ϲικελικῶν α′ «ἐπὶ τῆϲ ὀλυμπιάδοϲ ἣν Οἰβώταϲ ὁ Δυμαῖοϲ ἐνίκα ϲτάδιον». καὶ Ἀπολλόδωροϲ ἐν χρονικῶν α′ «πόλεμοϲ ἐνέϲτη τοῖϲ τε Δυμαίοιϲ ὅθεν» καὶ Θεόπομποϲ μ «προϲτάται δὲ τῆϲ πόλεωϲ ἦϲαν τῶν μὲν Ϲυρακοϲίων Ἄθηνιϲ καὶ Ἡρακλείδηϲ, τῶν δὲ μιϲθοφόρων Ἀρχέλαοϲ ὁ Δυμαῖοϲ». τὸ θηλυκὸν Δυμαία. Εὐφορίων «ἥ τιϲ ἔχειϲ κληῖδαϲ ἐπιζεφύροιο Δυμαίηϲ» διὰ τὸ πρὸϲ δύϲιν ἐπιζέφυρον κεῖϲθαι λέγων. λέγεται καὶ Δύμιοϲ ὡϲ Βοίβη Βοίβιοϲ. Ἀντίμαχοϲ ἐν ε΄ Θηβαΐδοϲ ἐν δέ νυ τοῖϲι μάλα πρόφρων ἐπίκουροϲ ἀμορβέων ὡμίληϲ᾿, εἵωϲ διεπέρϲατε Δύμιον ἄϲτυ.

Δωδώνη. τῆϲ Δωδώνηϲ τὸ ἐθνικὸν Δωδωναῖοϲ. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ Μολοϲϲῶν πρὸϲ μεϲημβρίηϲ οἰκέουϲι Δωδωναῖοι». καὶ Ὅμηροϲ «Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε» (Π 233) καὶ Κρατῖνοϲ Ἀρχιλόχοιϲ (Com. ed. Mein. 1. 18 sie Lob. Proll. 196. l. 35 κεῖϲθαι λέγων add. Mein. II 20) «Δωδωναίῳ κυνὶ βωλοκόπῳ, τίτθη, γεράνῳ προϲέοικαϲ». Ἀπολλόδωροϲ δὲ ἐν α περὶ θεῶν τὸν Δωδωναῖον οὕτοϲ ἐτυμολογεῖ «καθάπερ οἱ τὸν Δία Δωδωναῖον μὲν καλοῦντεϲ ὅτι δίδωϲιν ἡμῖν τὰ ἀγαθά, Πελαϲγικὸν δὲ ὅτι τῆϲ γῆϲ πέλαϲ ἐϲτίν».

Ἑλένη νῆϲοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἑλεναῖοϲ ὡϲ Καϲμεναῖοϲ Ἑλενίτηϲ ἢ Ἑλένειοϲ.

Ἐπιπολαί χωρίον προϲεχὲϲ Ϲυρακούϲαιϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐπιπολαῖοϲ τῷ κοινῷ τύπῳ.

Ἐρυϲίχη πόλιϲ Ἀκαρνανίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐρυϲιχαῖοϲ, περὶ οὗ Ἡρωδιανόϲ φηϲιν ὅτι ϲεϲημαίωται τὸ Ἐρυϲίχαιοϲ προπαροξυνόμενον ἐν τοῖϲ ἐθνικοῖϲ. μήποτε οὖν τὸ χαῖον ἐγκεῖϲθαι, ὅ ἐϲτιν ἡ βουκολικὴ ῥάβδοϲ καὶ τὸν ἐρύϲω μέλλοντα. διχῶϲ οὖν ἔϲται, ὥϲ ἐϲτι δῆλον παῤ Ἀλκμᾶνι ἐν ἀρχῇ τοῦ δευτέρου τῶν παρθενείων ϲμάτων· φηϲὶ γάρ οὐκ ἦϲ ἀνὴρ ἄγροικοϲ οὐδέ ϲκαιὸϲ οὐδὲ παρὰ ϲυφοῖϲιν, οὐδὲ Θεϲϲαλὸϲ γένοϲ, οὐδ᾿ Ἐρυϲιχαῖοϲ οὐδὲ ποιμήν. εἰ γὰρ τῷ «Θεϲϲαλὸϲ γένοϲ» ϲυναπτέον, ἐθνικόν ἐϲτι καὶ προπεριϲπάϲθω.

Εὐθηνοί πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν καθ᾿ ἡμᾶϲ Εὐθηναῖοϲ, κατ᾿ ἐκείνουϲ δὲ Εὐθηνεύϲ. Πολέμων δὲ καὶ Εὐθηνίταϲ φηϲίν.

Ἐχῖναι νῆϲοι περὶ τὴν Αἰτωλίαν. λέγονται καὶ Ἐχινάδεϲ. τὸ ἐθνικὸν τοῦ Ἐχῖναι Ἐχιναῖοϲ, τοῦ δ’ Ἐχινάδεϲ Ἐχιναδεύϲ ὡϲ Ἀρκαδεύϲ ἢ Ἐχινάδιοϲ.

Ἐχῖνοϲ πόλιϲ Ἀκαρνανίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἐχιναῖοϲ ὡϲ χέρϲοϲ χερϲαῖοϲ, Ἄπροϲ Ἀπραῖοϲ, Κύφοϲ Κυφαῖοϲ. καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐχιναῖοϲ Ἐχιναιεύϲ ὡϲ Κρηταῖοϲ Κρηταιεύϲ.

Θύμβρα πόλιϲ Τρῳάδοϲ. Ἀπόλλων Θυμβραῖοϲ. λέγεται καὶ διὰ τοῦ ζ Ζζυμβραῖοϲ. λέγεται καὶ Θύμβριοϲ. Ἑλλάνικοϲ δὲ Δύμβριόϲ φηϲι διὰ τοῦ δ καὶ Δυμβριεύϲ.

Ἰθώμη πόλιϲ Μεϲϲήνηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἰθωμαῖοϲ καὶ Ἰθωμήτηϲ διὰ τοῦ η καὶ Δωρικῇ τροπῇ Ἰθωμάταϲ, ἀφ᾿ οὗ ὁ πολίτηϲ Ἰθωμάταϲ καὶ Ζεὺϲ Ἰθωμάταϲ.

Ἰτέα δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἰτεαῖοϲ. Ἀνδροτίων δὲ τριϲυλλάβωϲ ἔφη.

Κάλυδνα νῆϲοϲ. ὁ πολίτηϲ Καλυδναῖοϲ καὶ Καλυδνεὺϲ ὁ Ἀπόλλων καὶ Καλύδνιοϲ, ὡϲ Ἀνδροτίων ἕκτη Ἀτθίδοϲ.

Καρήνη πόλιϲ Μυϲίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καρηναῖοϲ, ὡϲ Κρατερὸϲ γ΄ περὶ ψηφιϲμάτων «Γρυνεῖϲ Πιταναῖοι Καρηναῖοι».

Κορόπη πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Κοροπαῖοϲ. Νίκανδροϲ ἐν Θηριακοῖϲ (613) «ᾗ ἐν Ἀπόλλων μαντείαϲ Κοροπαῖοϲ ἐθήκατο καὶ θέμιν ἀνδρῶν». λέγεται δὲ κατ᾿ ἔλλειψιν τοῦ κ Ὀροπαῖοϲ.

Κρῆϲϲα πόλιϲ Παφλαγονίαϲ. Δημοϲθένηϲ γράφει τὸ ἐθνικὸν Κρηϲϲαῖοϲ.

Κρηϲτώνη πόλιϲ Θράκηϲ. ὁ πολίτηϲ Κρηϲτωναῖοϲ παρὰ Πινδάρῳ. Ῥιανὸϲ δὲ Κρηϲτωνίουϲ αὐτούϲ φηϲιν. Ἑκαταῖοϲ δὲ Κρηϲτῶναϲ αὐτοὺϲ ἐν Εὐρώπῃ.

Κύφοϲ πόλιϲ Περραιβίαϲ. ὁ πολίτηϲ Κυφαῖοϲ. Λυκόφρων (v. 897) «ἐν ᾧ Κυφαίων δύϲμορον ϲτρατηλάτην».

Λάμπη πόλιϲ Κρήτηϲ. τὸ ἐθνικὸν Λαμπαῖοϲ. Κλαύδιοϲ δὲ Ἰούλιοϲ Λαμπέαϲ αὐτούϲ φηϲι.

Λῆνοϲ χωρίον τῶν Πιϲατῶν. ὁ πολίτηϲ Ληναῖοϲ. Φλέγων μη΄ ὀλυμπιάδι.

Λίγγοϲ φρούριον Καϲϲανδρέων. τὸ ἐθνικὸν Λιγγαῖοϲ. Ἀπολλόδωροϲ ἐν χρονικῶν τρίτῳ. ἔϲτι δὲ καὶ Λίγγιοϲ καὶ Λίγγιοϲ κόλποϲ.

Λίμναι πόλιϲ ἐν Ἑλληϲπόντῳ, ἔνθα ὁ Διόνυϲοϲ ἐτιμᾶτο· Καλλίμαχοϲ «Λιμναίῳ δὲ χοροϲτάδαϲ ἦγον ἑορτάϲ».

Λογγώνη Ϲικελίαϲ πόλιϲ. ὁ πολίτηϲ Λογγωναῖοϲ. Φίλιϲτοϲ δεκάτῳ.

Νακόνη πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Νακοναῖοϲ. Φίλιϲτοϲ ἕκτῳ Ϲικελικῶν.

Νεῖλοϲ πόλιϲ Αἰγύπτου. τὸ ἐθνικὸν τῆϲ πόλεωϲ Νειλοπολίτηϲ. εἰ δὲ ἡ πόλιϲ μόνη κέκληται, ὀφείλει ἕπεϲθαι τῷ κτητικῷ τοῦ ποταμοῦ Ννειλαῖοϲ, ὡϲ Ἀπολλώνιόϲ φηϲιν «ὅϲα γὰρ τῶν κτητικῶν παράγεται διὰ τοῦ ι ἢ παρὰ τὴν γενικὴν τοῦ πρωτοτύπου ἢ τὴν εὐθεῖαν, ταῦτα μόνον διὰ τοῦ ι ἐκφέρεται, Ποϲειδώνιοϲ, Ἑλικώνιοϲ, Ϲάκιοϲ. τὰ δὲ φύϲει μακρᾷ ἢ διφθόγγῳ παραληγόμενα οὐδέποτε τὸ προκείμενον ϲχῆμα ἀποτελεῖ. οὐδὲ γὰρ τὸ κηπαῖοϲ καὶ Νηλαῖοϲ ἐθνικὸν αὐτὸ ἀναλόγωϲ παραλαμβάνει».

Νίψα πόλιϲ Θράκηϲ. ὁ πολίτηϲ Νιψαῖοϲ. Ἡρόδοτοϲ τετάρτῃ (c. 93).

Νόαι πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Νοαῖοϲ. ὁ τύποϲ γὰρ οὐκ ἀήθηϲ αὐτοῖϲ. Ἀπολλόδωροϲ δευτέρῳ χρονικῶν.

Νώνυμνα πόλιϲ Ϲικελίαϲ. ὁ πολίτηϲ Νωνυμναῖοϲ ὡϲ Φίλιϲτοϲ.

Ξιφήνη χώρα Παλαιϲτίνηϲ. Ἰώϲηποϲ ἕκτῳ Ἰουδαϊκῆϲ ἱϲτορίαϲ (c. 13) τὸ ἐθνικὸν Ξιφηναῖόϲ φηϲι.

Οἰνώνη νῆϲοϲ τῶν Αἰακιδῶν. οἱ οἰκήτορεϲ Οἰνωναῖοι, ὡϲ Παρθένιοϲ Ἡρακλεῖ.

Οἴτη ὄροϲ περὶ Τραχῖνα. οἱ οἰκοῦντεϲ Οἰταῖοι. Ϲοφοκλῆϲ (Philoct 453)  ἐγὼ μὲν ὦ γένεθλον Οἰταίου πατρόϲ».

Ϲκέμψα πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ϲκεμψαῖοϲ καὶ «Ϲκέμψιοι, Δαυνιοτειχῖται».

Ϲκίθαι πόλιϲ Θράκηϲ. ὁ πολίτηϲ Ϲκιθαῖοϲ, ὥϲ φηϲι Θεόπομποϲ.

Ϲτῆλαι πόλιϲ Κρήτηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ϲτηλαῖοϲ ὡϲ Λάμπη Λαμπαῖοϲ. ἀλλὰ καὶ Ϲτηλίτηϲ ὡϲ παρὰ τὸ ἄγαλμα ἢ τὸν λίθον, ἀφ’ οὐ τὸ ϲτηλιτεύω.

Ϲτράμβαι πόλιϲ Θρᾴκηϲ. τὸ ἐθνικὸν «Ϲταγειρῖται, Ϲτραμβαῖοι».

Ϲυκαί. ὁ πολίτηϲ ὤφειλε Ϲυκαῖοϲ. ἔϲτι δὲ νῦν Ϲυκαΐτηϲ, ὅπερ ἐϲτὶν ἀπὸ τῆϲ Ϲυκαῖοϲ ὡϲ Θηβαῖοϲ Θηβαΐτηϲ.

Τραγαϲαί χωρίον ἐν ἠπείρῳ. ὁ οἰκήτωρ Τραγαϲαῖοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι (v. 853).

Τυρόδιζα πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Τυροδιζαῖοϲ ὡϲ Γαζαῖοϲ. νῦν δὲ Τυροδιζηνοί λέγονται ὡϲ Κρατερὸϲ ἐν θ΄ περὶ ψηφιϲμάτων.

Φαλάκραι ἄκρα τῆϲ Ἴδηϲ. ὁ ἐκ τόπου Φαλακραῖοϲ. Λυκόφρων (1170) «ϲτερρὰν κύβηλιν ἢ Φαλακραῖον κλάδον» καὶ θηλυκῶϲ «Φαλακραῖοι κόραι» (Lycophr. 24) καὶ οὐδέτερον.

Φιδήνη πόλιϲ Ἀλβανῶν. τὸ ἐθνικὸν Φιδηναῖοϲ. ἔοικε καὶ Φίδηνα λέγεϲθαι ὡϲ Ῥάβεννα καὶ Φιδηνάτηϲ ὡϲ Ῥαβεννάτηϲ· οὕτω γὰρ Χάραξ ιβ΄ κέχρηται Φιδηνάτηϲ.

Χάλαϲτρα πόλιϲ Θράκηϲ. ὁ πολίτηϲ Χαλαϲτραῖοϲ. Λυκόφρων (1441) «Θεϲπρωτὸϲ ἄμφω καὶ Χαλαϲτραῖοϲ λέων».

Χάραδρα πόλιϲ Φωκίδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Χαραδραῖοϲ. ἐπάγει γὰρ Χαραδραίοιϲ (Pausan. X 33, 3).

Ἀγηϲϲόϲ πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀγήϲϲιοϲ ὡϲ Ἀϲϲήϲιοϲ Ταρτήϲϲιοϲ. ἢ Ἀγαϲϲίτηϲ ὡϲ Ὀδηϲϲίτηϲ διὰ τὸ ὁμοεθνέϲ.

Ἀγκύριον πόλιϲ Ἰταλίαϲ. δύναται ὁ πολίτηϲ Ἀγκύριοϲ ὡϲ Βυζάντιοϲ ἢ Ἀγκυριεύϲ ὡϲ Κιτιεύϲ, Δουλιχιεύϲ, Ϲιγριεύϲ, Ϲουνιεύϲ. ἀλλ᾿ ἄμεινον διὰ τὸ τῆϲ χώραϲ ἔθοϲ Ἀγκυριανόϲ ὡϲ Ἀδριανόϲ, εἰ μὴ ὡϲ παρὰ τὸ Ῥήγιον Ῥηγῖνοϲ, Μεταπόντιον Μεταποντῖνοϲ. Ἰταλοὶ γὰρ μάλιϲτα τούτῳ φιληδοῦϲι τῷ τύπῳ.

Ἀγκών πόλιϲ Πικεντίνων. τὸ ἐθνικὸν Ἀγκώνιοϲ ὡϲ Ἀντρώνιοϲ ὄνοϲ ἡ παροιμία, Καλυδώνιοϲ. λέγεται δὲ καὶ Ἀγκωνίτηϲ ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ.

Ἀγνοῦϲ δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἀγνούϲιοϲ ὡϲ Ῥαμνούϲιοϲ. ἀπὸ γενικῆϲ προϲόδῳ τοῦ ι τοῦ τ φυλαϲϲομένου, ὡϲ ἐν τῷ Ϲελινούντιοϲ, Ὀπούντιοϲ, Ἱεριχούντιοϲ, τρεπομένου δὲ εἰϲ ϲ καὶ τοῦ πρὸ αὐτοῦ ν ὑφαιρουμένου, Ἀλιμούϲιοϲ, Φηγούϲιοϲ. διακρίνεται ἡ τροπὴ τῷ ἀδιαιρέτῳ τοῦ πρωτοτύπου, ὅπερ Ἀττικοὶ φιλοῦϲι. παῤ αὐτοῖϲ γὰρ οὐ λέγεται Ἀγνόειϲ ἢ Φηγόειϲ ἢ Μυρρινόειϲ. ὅθεν οὐδὲ διὰ τοῦ τ λέγεται Ϲιμούντιοϲ, ἀλλὰ διὰ τοῦ ϲ μετὰ τῆϲ ὑφέϲεωϲ τοῦ ν. τὸ δὲ Ϲιμοῦϲ Ϲιμόειϲ διαιρεῖται καὶ Ὀποῦϲ Ὀπόειϲ. τάχα δὲ καὶ τὰ δοκοῦντα διαιρειϲθαι κυριώτερα καθέϲτηκεν, ὅθεν μετὰ τοῦ τ λέγεται Ϲιμούντιοϲ. οὐ γὰρ Ἀττικὰ ταῦτα.

Ἀδρανόν πόλιϲ Ϲικελίαϲ. λέγεται καὶ ἀρϲενικῶϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀδράνιοϲ. Ἀπολλόδωροϲ δὲ Ἀδρανίταϲ φηϲὶ τὸ ἐθνικόν.

Αἰγίλιψ. τὸ ἐθνικὸν Αἰγιλίπιοϲ ὡϲ Κίνυφοϲ Κινύφιοϲ, Ἄραβοϲ Ἀράβιοϲ, Φρυγόϲ Φρύγιοϲ καὶ τῶν ὁμοίων.

Αἴγυπτοϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰγύπτιοϲ. ὡϲ ἔχει τὸ ἰαμβεῖον «δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰϲ Αἰγύπτιοι».

Ἀκέληϲ, Ἀκέλητοϲ πόλιϲ Λυδίαϲ. οἱ πολῖται Ἀκέλητεϲ. Ἥρωδιανὸϲ δ᾿ Ἀκελήϲιόϲ φηϲιν ὡϲ Μενδήϲιοϲ.

Ἀκυληΐα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀκυλήϊοϲ ὡϲ Μεϲϲαπία Μεϲϲάπιοϲ, Λευτερνία Λευτέρνιοϲ καὶ Λυκία Λύκιοϲ. λέγεται καὶ Ἀκυλεήϲιοϲ Ἰταλικῷ τύπῳ.

Ἀμάρυνθοϲ νῆϲοϲ Εὐβοίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμαρύνθιοϲ καὶ Ἀμαρύϲιοϲ ὡϲ Τρικορύϲιοϲ. οὕτω γὰρ Παυϲανίαϲ ἐν πρώτῃ (31, 5). ἀναλογώτερον δέ μοι δοκεῖ τὸ διὰ τοῦ ϲ.

Ἄμφρυϲοϲ πόλιϲ Φωκίδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμφρύϲιοϲ, ὡϲ Λυκόφρων (v. 900) «Ἀμφρυϲίων ϲκηπτοῦχον Εὐρυαμπίων». ἔϲτι καὶ Ἀμφρυϲεύϲ.

Ἀναγυροῦϲ δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἀναγυρουντόθεν· λέγεται καὶ Ἀναγυράϲιοϲ. ἐζήτηται δὲ πῶϲ ἔχει τὸ α, ἔδει γὰρ ὡϲ Ῥαμνούϲιοϲ. ἀλλ᾿ ἔοικε τὸ ρ αἴτιον εἶναι, φιληδοῦν τῇ ϲυντόξει τοῦ α.

Ἀπαιϲόϲ. Παῖϲοϲ πόλιϲ τῆϲ Δαυνίαϲ, ἧϲ τὸ ἐθνικὸν Παίϲιοϲ ὡϲ Ῥωϲοῦ Ῥώϲιοϲ ἢ ὅπερ ἄμεινον Παιϲῖνοϲ, διὰ τοῦ ι καὶ προπεριϲπωμένωϲ τῷ ἔθει τῆϲ χώραϲ. τῆϲ δὲ Ἀπαιϲόϲ πόλεωϲ κατὰ τὴν Τρωάδα Ἀπαιϲηνόϲ.

Ἀρία Περϲικὴ χώρα ὡϲ Ἑλλάνικοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἄριοι, ὡϲ αὐτόϲ φηϲι, καὶ Ἀλριεύϲ.

Ἀρμενία χώρα. οἱ οἰκήτορεϲ Ἀρμένιοι ὡϲ Εὔδοξοϲ πρώτῃ γῆϲ περιόδου «Ἀρμένιοι δὲ τὸ μὲν γένοϲ ἐκ Φρυγίαϲ καὶ τῇ φωνῇ πολλὰ φρυγίζουϲι. παρέχονται δὲ λίθον τὴν γλύφουϲαν καὶ τρυπῶϲαν τὰϲ ϲφραγῖδαϲ». καὶ Ἀρμενία τὸ θηλυκὸν παρὰ Ξενοφῶντι.

Ἄϲβωτοϲ πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀϲβώτιοϲ. Εὐφορίων Θρᾳκί τὸν μὲν ἄῤ ἐκ φλοίϲβου Ἀϲβώτιοι ὦκα φέροντεϲ ὑϲτάτιον ῥώϲαντο κονιϲαλέῃϲιν ἐθείραιϲ ἵπποι καλὰ νάουϲαν ἐπορνύμενοι Φυϲάδειαν. περὶ τῶν ἵππων Ἀμφιαράου.

Ἄϲπενδοϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀϲπένδιοϲ. Θεόπομποϲ τετάρτη Ἑλληνικῶν «ἀποτυχὼν δὲ τῶν Ἀϲπενδίων».

Ἀϲϲηϲόϲ πόλιϲ Μιληϲίαϲ γῆϲ. ὁ οἰκήτωρ Ἀϲϲήϲιοϲ. καὶ Ἀϲϲηϲία Ἀθηνᾶ παῤ Ἡροδότῳ (Ι 19).

Αὐενιών πόλιϲ Μαϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Αὐενιωνήϲιοϲ τῷ ἐπιχωρίῳ καὶ Αὐενιωνίτηϲ τῷ Ἕλληνι τύπῳ.

Αὐϲών ὁ Ἰταλόϲ — καὶ Αὐϲόνιοϲ καὶ Αὐϲονία ἡ χώρα, ἀφ᾿ οὗ Αὐϲονιεύϲ. καὶ Αὐϲόνειοϲ, Λυκόφρων (1047) «ὁ δ᾿ Αὐϲονείων 1. 3 versus Aeschyli ap schol. Arist. Nub. 1129 l. 16 ct. Φλιοῦϲ. ἄγχι Κάλχαντοϲ τόπων». καὶ Αὐϲονίτηϲ, ὁ αὐτόϲ (593) «παῤ Αὐϲονίτην Φύλαμον δομήϲεται». καὶ Αὐϲονῖτιϲ θηλυκὸν καὶ Αλὐϲόνιοϲ κτητικόν.

Ἀχραδοῦϲ δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἀχραδούϲιοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἐκκληϲιαζούϲαιϲ (361) «νῦν μὲν γὰρ οὗτοϲ βεβαλάνωκε τὴν θύραν, ὅϲτιϲ πότ᾿ ἐϲτ᾿  ἄνθρωποϲ Ἀχραδούϲιοϲ», ἀντὶ τοῦ Ἀχερδούϲιοϲ.

Βηρυτόϲ πόλιϲ Φοινίκηϲ. ὁ πολίτηϲ Βηρύτιοϲ ὡϲ Αἰζώτιοϲ Αἰγύπτιοϲ. ϲεϲημείωται τὸ Μιλήϲιοϲ ἐν τοῖϲ τοπικοῖϲ, ὅτι ἐτράπη ὡϲ τὸ Θεοδόϲιοϲ Ἀθανάϲιοϲ Ἀμβρόϲιοϲ. τὸ γὰρ θεόδοτοϲ καὶ ἀθάνατοϲ καὶ. ἄμβροτοϲ ϲύνθετα. τὸ δὲ χαρίϲιοϲ οὐ τοπικόν.

Βίεννοϲ πόλιϲ Κρήτηϲ. ὁ πολίτηϲ Βιέννιοϲ «οἱ δὲ τιμὰϲ ἀποπέμπειω τῷ τε μιλίῳ Διῒ καὶ Βιεννίῳ». ἔϲτι καὶ ἑτέρα πόλιϲ ἐν Γαλλίᾳ. τὸ ἐθνικὸν ὁμοίωϲ Βιένννιοϲ, εἰ μὴ κατὰ τὸν ἐγχώριον τύπον Βιεννήϲιοϲ ὡϲ Λουγδουνήϲιοϲ. τῆϲ δὲ Βιέννηϲ Βιενναῖοϲ.

Βολιϲϲόϲ. τὸ ἐθνικὸν τῇ τέχνῃ Βολίϲϲιοϲ ὡϲ Λυρνήϲϲιοϲ, Βολιϲϲεύϲ ὡϲ Ἁλικαρναϲϲεύϲ καὶ Βολιϲϲίτηϲ ὡϲ Ὀδηϲϲίτηϲ. χρηϲτέον δὲ τῷ προτέρῳ διὰ τὸ ϲύνηθεϲ.

Βουβών πόλιϲ Λυκίαϲ. ὁ πολίτηϲ ὤφειλε Βουβώνιοϲ, εἴρηται δὲ Βουβωνεύϲ. χαίρουϲι γὰρ οἱ Λύκιοι τῷ τύπῳ.

Βοῦνοϲ πόλιϲ Ἰλλυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βούννιοϲ, ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ ἐν πρώτῃ γεωγραφουμένων.

Βρέττοϲ πόλιϲ Τυρρηνῶν. οἱ οἰκοῦντεϲ Βρέττιοι καὶ ἡ χώρα Βρεττία καὶ ἡ γλῶϲϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ «μέλαινα δεινὴ γλῶϲϲα Βρεττία παρῆν».

Βυβαϲϲόϲ πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βυβάϲϲιοϲ. Ἔφοροϲ δὲ Βύβαϲτόν φηϲι καὶ Βυβάϲτιον.

Βόβλοϲ πόλιϲ Φοινίκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Βύβλιοϲ ἢ Βυβλίτηϲ τῷ τύπῳ τῷ Αἰγυπτιακῷ.

Βυζάντιον. τὸ ἐθνικὸν ἀπὸ τοῦ Βύζαϲ Βυζάντιοϲ διὰ τοῦ ι, τὸ δὲ κτητικὸν διὰ διφθόγγου. τὸ δὲ Βυζάντιοϲ ἐθνικὸν τριγενέϲ. ἀπὸ δὲ τοῦ Βυζάντιοϲ Βυζαντία Βυζαντιανόϲ καὶ Βυζαντειανόϲ δεῖ διφθόγγου ὡϲ Ἡρακλειανόϲ. ἔϲτι γὰρ καὶ Βυζάντεια διὰ διφθόγγου ἐπὶ τῆϲ χώραϲ.

Βόϲποροϲ. τὸ ἐθνικὸν Βοϲπόριοϲ καὶ Βοϲποριανόϲ καὶ Βοϲπορανόϲ καὶ Βοϲπορηνόϲ. διχῶϲ γὰρ καὶ διὰ τοῦ α καὶ διὰ τοῦ η ὡϲ Τιβαρανόϲ καὶ Τιβαρηνόϲ. Ἕφοροϲ ἐν πέμπτῳ Τιβαρηνοὶ καὶ τὸ παίζειν καὶ τὸ γελᾶν εἰϲιν ἐζηλωκότεϲ καὶ μεγίϲτην εὐδαιμονίαν τοῦτο νομίζουϲιν. ὅμοροι δὲ τούτοιϲ Χάλυβεϲ καὶ τὸ τῶν Λευκοϲύρων ἔθνοϲ».

Γέα πόλιϲ ἐν Ἀραβίᾳ. τὸ ἐθνικὸν Γέϊοϲ. κατὰ ἀναλογίαν δ’ ἔδει Γεάτηϲ ὡϲ Τεγεάτηϲ.

Γέργιϲ Γέργιθοϲ πόλιϲ Τροίαϲ. λέγεται καὶ ἡ Γέργιθοϲ. ὁ πολίτηϲ Γεργίθιοϲ. ἔϲτι καὶ ἄλλο Γεργίτηϲ. ἔϲτι καὶ Γεργιθεύϲ.

Γρηϲῖνοϲ πόλιϲ Χερρονήϲου. τὸ ἐθνικὸν Γρηϲίνιοϲ, ὡϲ Ἀνδροτίων ἕκτῳ Ἀτθίδοϲ.

Δαύνιον πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Δαύνιοι καὶ Δαυνῖται κατὰ ϲυγκοπὴν ἀπὸ τοῦ Δαυνιᾶται.

Δῆλοϲ. Δήλιοϲ. καὶ Δηλίτηϲ ὁ εἰϲ Δῆλον ἐρχόμενοϲ χορόϲ, Καλλίμαχοϲ τρίτῳ.

Δριλώνιοϲ πόλιϲ Κελτική. τὸ ἐθνικὸν Δριλώνιοϲ ὡϲ Θεόπομποϲ μγ΄.

Δρυμία πόλιϲ Φωκίδοϲ. Παυϲανίαϲ ι΄ (c. 33, 12) «Δήμητροϲ δὲ θεϲμοφόρου Δρυμίοιϲ ἱερόν ἐϲτιν ἀρχαῖον». τὸ ἐθνικὸν Δρυμιεύϲ ἐκ τοῦ θηλυκοῦ καὶ τοῦ οὐδετέρου.

Δυρράχιον πόλιϲ Ἰλλυρική. λέγεται καὶ ἡ χώρα τῆϲ Ἰλλυρίαϲ Δυρραχία. Εὐφορίων «ἄϲτεα Δυρραχίηϲ τε καὶ ἔθνεα Ταυλαντίνων». καὶ δῆλον ὅτι Δυρράχιοϲ τὸ τούτου ἀρϲενικόν, ὡϲ τοῦ Ἀνακτόριον τὸ Ἀνακτόριοϲ, Βυζάντιον Βυζάντιοϲ, Θούριον Θούριοϲ, Κούριον Κούριοϲ. ὅμωϲ δὲ νῦν Δυρραχηνοί λέγονται. οὕτω γὰρ καὶ Βάλακροϲ ἐν Μλακεδονικοῖϲ φηϲι «καὶ τούτων αἱ πόλειϲ Δυρραχηνοῖϲ τε καὶ Ἀπολλωνιάταιϲ ἐπιδιῄρηνται». καὶ Ἑρέννιοϲ Φίλων ἐν τοῖϲ Ἰατρικοῖϲ «Ἀϲκληπιάδηϲ ἀκουϲτὰϲ ἔϲχε Τίτον Αὐφίδιον Ϲικελὸν καὶ Φιλωνίδην Δυρραχηνὸν καὶ Νίκωνα Ἀκραγαντῖνον». καὶ πάλιν «Φιλωνίδηϲ δὲ ὁ Δυρραχηνὸϲ ἤκουϲε μὲν Ἀϲκληπιάδου, ἰατρεύϲαϲ δὲ ἐν τῇ πατρίδι ἐνδόξωϲ ϲυνετάξατο βιβλία με΄».

Δώριον πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Δώριοϲ καὶ Δωριάν. καὶ Δωρίαν.

Ἑλίκη πόλιϲ Πελοποννήϲου. ὁ πολίτηϲ Ἑλικώνιοϲ ἀπὸ τοῦ κτιϲτοῦ Ἑλικῶνοϲ. ἴϲωϲ δὲ τοῦτο ἀπὸ τοῦ ὄρουϲ γέγονεν. ἔϲτω οὖν Ἑλικεύϲ ἢ Ἑλικωνίτηϲ. ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ Ἑλικώνιοϲ. ἢ Ἑλικήϲιοι.

Ἐπίδαμνοϲ πόλιϲ Ἰλλυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐπιδάμνιοϲ. εὕρηται παρὰ Παρθενίῳ καὶ διὰ διφθόγγου.

Ἐπίδαυροϲ πόλιϲ πρὸϲ τῷ Ἄργει. ὁ πολίτηϲ Ἐπιδαύριοϲ. καὶ Ἑπιδαυριώτηϲ φαϲίν.

Εὐρύαμποϲ πόλιϲ Μαγνηϲίαϲ. ὁ πολίτηϲ Εὐρυάμπιοϲ. Λυκόφρων (900) «Ἀμφρυϲίων ϲκηπτοῦχον Εὐρυάμπιον».

Εὐρυμέδων ποταμὸϲ Παμφυλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Εὐρυμεδόντιοϲ. ἀπὸ δὲ Εὐρυμηδοῦντοϲ Εὐρυμηδούντιοϲ.

Ἔφεϲοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐφέϲιοϲ. εὕρηται καὶ Ἐφέϲεια διὰ διφθόγγου. οὕτω γὰρ ἐν Ἀλεξάνδρῳ Ϲοφοκλῆϲ. λέγεται καὶ Ἐφεϲίτηϲ, ὡϲ Ἄβρων φηϲί, καὶ Ἐφεϲεύϲ ὡϲ Ταρϲόϲ Ταρϲεύϲ, Ἁλικαρναϲϲόϲ Ἁλικαρναϲϲεύϲ.

Ζάρηξ πόλιϲ Λακωνική. τὸ ἐθνικὸν Ζαρήκιοϲ ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ ὡϲ Θρᾴκιοϲ.

Ἠϲϲόϲ πόλιϲ Λοκρίδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἤϲϲιοϲ. Θουκυδίδηϲ τρίτῃ (101).

Θρόμβοϲ ἀκρωτήριον Μακεδονίαϲ. τὸ τοπικὸν Θραμβούϲιοϲ. ὁ γὰρ διὰ τοῦ ϲιοϲ τύποϲ δύο ϲυλλαβαῖϲ, εἰ μή τιϲ βραχεῖα παραγωγὴ γένοιτο, 1. 33 Εὐρυμηδοῦντοϲ scripsi pro Εὐρυμήδουϲ, quod apud Meinekium legitur. τοῦ πρωτοτύπου περιττεύει. ϲεϲημείωται τὸ Περκώϲιοϲ καὶ Κριθώϲιοϲ ἀπὸ τοῦ Περκώτη καὶ Κριθώτη.

Θριοῦϲ πόλιϲ Ἠλείαϲ. τὸ ἐθνικὸν Θριούντιοϲ καὶ Θριάϲιοϲ.

Ἰθάκη νῆϲοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἰθακήϲιοϲ καὶ « Ἴθακοϲ Οδυϲϲεύϲ» ὁμοφώνωϲ τῷ οἰκιϲτῇ.

Ἴκαροϲ νῆϲοϲ. ὁ πολίτηϲ Ἰκάριοϲ «πόντου Ἰκαρίοιο» (Β 145).

Ἰξίαι χωρίον τῆϲ Ῥόδου. Ἴξιοϲ Ἀπόλλων ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ δεκάτῳ γεωγραφουμένων.

Ἱϲτόϲ νῆϲοϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἵϲτιοϲ τῷ λόγῳ τῶν εἰϲ οϲ διϲυλλάβων ἐπὶ νήϲων Ἴμβριοϲ, Ἄνδριοϲ.

Καβελλιών πόλιϲ Μαϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν κατὰ τὸν ἐπιχώριον τύπον Καβελλιωνήϲιοϲ ὡϲ Ταρρακωνήϲιοϲ, κατὰ δὲ τὸν Ἑλληνικὸν Καβελλιωνίτηϲ ὡϲ Ταρρακωνίτηϲ.

Καοῦϲ κώμη Ἀρκαδίαϲ. ὁ πολίτηϲ Καούϲιοϲ. ἐκεῖ γὰρ οὕτωϲ Ἀϲκληπιὸϲ τιμᾶται Καούϲιοϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ ὀγδόῳ (25, 1).

Καρία. Κάρ. λέγεται καὶ Κάριοϲ καὶ Καριάτηϲ.

Κάρυϲτοϲ πόλιϲ Εὐβοίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καρύϲτιοϲ «έν ῷ τὸ λατόμιον τῶν Καρυϲτίων κιόνων ».

Κάϲτνιον ὄροϲ τῆϲ Παμφυλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κάϲτνιοϲ καὶ Κάϲτνιον, ἐξ οὗ καὶ Καϲτνιήτηϲ. ἔδει δὲ Καϲτνιώτηϲ ὡϲ Πηλιώτηϲ.

Κόριον τόποϲ ἐν Κρήτῃ ἀπὸ κόρηϲ τινόϲ. ὁ πολίτηϲ Κορήϲιοϲ. καὶ Ἀθηνᾶϲ ἱερὸν Κορηϲίαϲ. ταῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ κόρη γέγονεν. ἀπὸ δὲ τοῦ Κόριον τὸ ἀνάλογον Κοριεύϲ.

Κυτώνιον πόλιϲ μεταξὺ Μυϲίαϲ καὶ Λυδίαϲ. τὸ ἐθνικὸν ὅμοιον τῷ ἡγουμένῳ.

Λιθήϲιοϲ ὁ Ἀπόλλων ἐν τῷ Μαλέα λίθῳ προϲιδρυμένοϲ ἐκεῖ. Ῥανὸϲ Ἠλιακῶν τρίτῳ. ὡϲ γὰρ ἀπὸ τοῦ Μάραθοϲ Μαραθήϲιοϲ, οὕτω καὶ τοῦτο.

Λυρνηϲϲόϲ πόλιϲ Τρωική. τὸ ἐθνικὸν Λυρνήϲϲιοϲ. Αἰϲχύλοϲ δὲ Πέρϲαιϲ (324) ὡϲ ἀπὸ τοῦ Λύρνα ἢ Λύρνη Λυρναῖοϲ.

Μεϲϲαπία χώρα Ἰαπυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Μεϲϲάπιοϲ. Παυϲανίαϲ δεκάτῳ (7, 8).

Μίλκωροϲ Χαλκιδικὴ πόλιϲ ἐν Θράκῃ. ὁ πολίτηϲ Μιλκώριοϲ. Θεόπομποϲ κε’ Φιλιππικῶν.

Μυκάλη πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Μυκαλήϲιοϲ ὡϲ Ἰθακήϲιοϲ. Τρύφων δὲ Μυκαλεύϲ φηϲιν ἐν παρωνύμοιϲ.

Νίνοϲ πόλιϲ Ἀϲϲυρίων. οἱ πολῖται Nίνιοι. Ϲτράβων ἑκκαιδεκάτῃ (p. 737.).

Nοϲτία κώμη Ἀρκαδίαϲ. Θεόπομποϲ. Ἔφοροϲ τὸ ἐθνικὸν Nεϲτά νιοϲ ἔφη, ὥϲτε κατ’ αὐτὸν Nεϲτανίαν λέγεϲθαι. ἡ αὐτὴ γὰρ τῇ προτέρᾳ, ὡϲ δῆλον ἐξ ἄλλων.

Νῶλα πόλιϲ Αὐϲόνων. τὸ ἐθνικὸν Nώλιοϲ. Πολύβιοϲ δὲ Nω λανοὺϲ αὐτούϲ φηϲιν.

Ξάνθοϲ πόλιϲ Λυκίαϲ καὶ ἐν Λέϲβῳ. ὁ πολίτηϲ Ξάνθιοϲ ὡϲ Εὐριπίδηϲ.

γχηϲτόϲ ἄλϲοϲ. δ πολίτηϲ 'Ογχήϲτιοϲ. Παυϲανίαϲ ἐνάτῳ (28 6).

ἰκοῦϲ Καρίαϲ πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Οἰκούϲιοϲ «Οἰκούϲιον ἄϲτυ» (Νicaenet. ap. Parthen. Erot. 11).

Παρπάρων χωρίον ἐν Ἀϲίᾳ Αἰολικόν. ὁ πολίτηϲ Παρπαρώνιοϲ ἀπὸ τῆϲ Παρπάρωνοϲ γενικῆϲ. Ἀνδροτίων δ’ ἐν τρίτῳ Ἀτθίδοϲ Παρ παριώταϲ φηϲίν. ἔϲτι δὲ ὡϲ ἀπὸ Παρπαρία ὡϲ Θεϲϲαλία Θεϲϲαλιώ τηϲ, Ἑϲπερία Ἑϲπεριώτηϲ.

Ϲκίρφαι πόλιϲ Φωκική. τὸ ἐθνικὸν Ϲκίρφιοϲ καὶ Ϲκιρφαῖοϲ, ὡϲ Διευχίδαϲ φηϲί.

Ταίναροϲ πόλιϲ. Τ αινάριοϲ. εἰcὶ δὲ καὶ αινάριοι θῆβαι, ὡϲ Χάραξ. ἐν Ἑλληνικῶν δευτέρῳ.

Τένεδοϲ νῆϲοϲ τῶν Ϲποράδων ἐν Ἑλληϲπόντῳ. Τενέδιοϲ. Ἀπολλόδωροϲ δὲ ἐν νεῶν καταλόγῳ φηϲὶν ὅτι τοὺϲ μὲν τῆϲ Παμφυλίαϲ Τενεδεῖϲ, τοὺϲ δὲ τῆϲ νήϲου Τενεδίουϲ.

Τευθρανία Μυϲίαϲ πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Τευθράνιοϲ ὡϲ τῆϲ Παρραϲίαϲ Παρράϲιοϲ. λέγεται καὶ Τευθράντιοϲ Εὐριπίδηϲ Λικυμνίῳ «Πευθράντιον δὲ ϲχῆμα Μυϲίαϲ χθονόϲ» ἀπὸ τῆϲ Τεύθραντοϲ γενικῆϲ.

Τέωϲ πόλιϲ Ἰωνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Τήϊοϲ. ἔϲτι γὰρ πρῶτον Τἐϊοϲ κα Τεῖοϲ καὶ Ἰωνικῶϲ Τήϊοϲ.

Τολοφών πόλιϲ Λοκρῶν τῶν Ὀζολῶν. τὸ ἐθνικὸν Τολοφώνιοϲ. Θουκυδίδηϲ τρίτῃ (c. 101).

Τόπαζοϲ νῆϲοϲ Ἰνδική. τὸ ἐθνικὸν Τοπάζιοϲ. Ἀλέξανδροϲ ὁ πολυῖϲτωρ φηϲὶν ὡϲ εὑρίϲκεϲθαι καὶ ἐν τῇ τῶν Τοπαζίων νήϲῳ λίθον ὁμώνυμον τῇ νήϲῳ καὶ ὅμοιον εἶναι τῇ χροιᾷ τῇ τοῦ νέου ἐλαίου. διὰ τοῦ ξ δ’ ἐγράφετο πρότερον.

Τρικόρυνθον. ὁ δημότηϲ Τρικορύϲιοϲ καὶ Τρικορυϲία. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Λυϲιϲτράτῃ (1032) «οὐχ ὁρᾶϲ, οὐκ ἐμπίϲ ἐϲτιν ἥδε Τρικορυϲία; ».

Τυληϲϲόϲ ὄροϲ Ἰταλίαϲ. τὸ τοπικὸν Τυλήϲϲιοϲ. Λυκόφρων (993) « ἄλλοι δὲ πρῶναϲ δυϲβάτουϲ Τυληϲϲίων».

Τύμνοϲ πόλιϲ Καρίαϲ. ὁ πολίτκϲ Τύμνιοϲ. Ἀλέξανδροϲ ἐν τῷ περὶ Καρίαϲ δευτέρῳ.

Τυφρηϲτόϲ πόλιϲ τῆϲ Τραχῖνοϲ. τὸ ἐθνικὸν Τυφρήϲτιοϲ. καὶ τὸ οὐδέτερον Παρθένιοϲ «Τυφρήϲτιον αἶποϲ ».

Ὑπερδέξιον χωρίον Λέϲβου, ἐν ῷ Ζεὺϲ Ὑπερδέξιοϲ καὶ Τπερδεξία Ἀθηνᾶ. ὡϲ οὖν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου Βυζάντιοϲ, οὕτω παρὰ τὸ περδέξιον Ὑπερδέξιοϲ τὸ ἐθνικόν. Νικόλαοϲ δὲ πληθυντικῶϲ Ὑπερδε ξίουϲ φηϲί.

Φαλάϲαρνα πόλιϲ Κρήτηϲ. ὁ πολίτηϲ Φαλαϲάρνιοϲ, ὡϲ Ξενίων φηϲίν.

Φλιοῦϲ πόλιϲ Πελοποννήϲου. τὸ ἐθνικὸν Φλιούντιοϲ ἢ Φλιού ϲιοϲ, πλεοναϲμῷ δὲ τοῦ α Φλιάϲιοϲ.

Φυλάκη πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν δύναται μὲν διὰ περιφράϲεωϲ ἐκ Φυλάκηϲ, εἴρηται δ’ ὅμωϲ Φυλακήϲιοϲ ὡϲ Ἰθακήϲιοϲ.

Χαδιϲία πόλιϲ Λευκοϲύρων. οἱ πολῖται Χαδίϲιοι καὶ Χαδιϲία τὸ θηλυκόν. Ἀπολλώνιοϲ β’ (1002) «νόϲφι δ’ ἀκοντο —».

Χαλία πόλιϲ Βοιωτίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Χάλιοϲ ὡϲ Θεόπομποϲ «ὕϲτερον δὲ οἱ Χαλκιδεῖϲ πολεμήϲαντεϲ Αἰολεῦϲι τοῖϲ τὴν ἤπειρον ἔχουϲι, Χαλίοιϲ καὶ Βοιωτοῖϲ καὶ Ὀρχομενίοιϲ καὶ Θηβαίοιϲ ».

Χαλκηδών πόλιϲ Βιθυνίαϲ. ὁ πολίτηϲ Χαλκηδόνιοϲ. Ϲτράβων ( VII p.320) «Xαλκηδόvιοι ἐπὶ τῆϲ περαίαϲ ἱδρυμένοι πληϲίον οὐ μετέχουϲι τῆϲ εὐπορίαϲ ταύτηϲ ».

Χαονία μέϲη τῆϲ Ἠπείρου. οἱ οἰκήτορεϲ Χάονεϲ. λέγεται καὶ Χαόνιοϲ. Εὐφορίων χιλιάϲι « Ζηνὸϲ Χαονίοιο προμάντιεϲ ηὐδάξαντο ». καὶ Χαονίη τὸ θηλυκόν. Ἀλέξανδροϲ ὁ Ἐφέϲιοϲ ἐν Ἀϲίᾳ καὶ Λιβύῃ «οἱ δὲ κάτω Πελαϲγίδα Χαονίην ». καὶ Χαονῖται, υκόφρων (1046) «τοῦ Χαονίτου νᾶμα Πολυανθέοϲ δρέπων» ὡϲ ἀπὸ τοῦ Χάονοϲ, ὡϲ Αὔϲονοϲ Αὐϲονίτηϲ ὁ αὐτόϲ (593) «τὸν Αὐϲονίτην Πύραμον δομήϲεται». λέγεται καὶ Χαονεύϲ.

Χερρόνηϲοϲ. ὁ πολίτηϲ Χερρονήϲιοϲ. Ἑκαταῖοϲ «Ἀψινθίοιϲι πρὸϲ μεϲημβρίην ὁμουρέουϲι Χερϲονήϲιοι ». Ἡρόδοτοϲ δὲ (ΙX 118) «Xερ ϲον ηϲῖται ἀπὸ τῶν πύργων ἐϲημήναντο τοῖϲι Ἀθηναίοιϲι τὸ γεγονόϲ ». ὧν τὸ θηλυκὸν Εὐριπίδηϲ (Hec. 8) « ὃϲ τὴν ἀρίϲτην Χερϲονηϲίαν πλάκα ».

Χίοϲ. τὸ ἐθνικὸν Χῖοϲ. Θουκυδίδηϲ ὀγδόῃ (c. 5) «Χῖοι δὲ καὶ Ἐρυθραῖοι ἀποϲτῆναι καὶ αὐτοὶ ἕτοιμοι ὄντεϲ» καὶ Ἡρόδοτοϲ πρώτῃ (c. 142) «Χῖοι μὲν καὶ Ἐρυθραῖοι κατὰ τὠυτὸ διαλέγονται ».

Χοραϲμίη πόλιϲ Πάρθων. αὐτοὶ δὲ Χοράϲμιοι, ὡϲ Ἑκαταῖόϲ φηϲι Πάρθων πρὸϲ ἥλιον ἀνίϲχοντα Χοράϲμιοι οἰκέουϲι ». καὶ Ἡρόδοτοϲ τρίτῃ (c. 93) «. Πάρθοι δὲ καὶ Χοράϲμιοι καὶ Ϲόγδοι ». καὶ πάλιν τοῦτο τὸ πεδίον ἦν ποτε Χοραϲμίων ».

Χύτροι ύπρου πόλιϲ. ὁ πολίτηϲ Χύτριοϲ. Ἀλέξανδροϲ ἐν τῷ περὶ Κύπρου « τὴν δὲ Γορδίαν ἀποδοῦναι Χυτρίοιϲ ». καὶ πάλιν «Εὐρυνόην τῶν Χυτρίων βαϲιλεὺϲ ἔγημεν ». ἀναλογεῖ δὲ τὸ ἐθνικὸν πρὸϲ τὸ Χύτροϲ ἑνικόν, ὡϲ Κύπριοϲ πρὸϲ τὸ Κύπροϲ.

ψιττάκη πόλιϲ παρὰ τῷ Τίγριδι. ὁ πολίτηϲ Ψιττάκιοϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ ψιττακίαϲ καρποῦ. τὸ κυριώτερον δὲ ἐθνικὸν Ψιττακηνόϲ διὰ τὸ ἐπιχώριον.

Ψωφίϲ πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ. ὁ πολίτηϲ ὤφειλεν εἶναι ωφίτηϲ τῷ 1. 8 cetera apud Stephanum perierunt, ita ut nescias, utrum ἀκοντοβόλοι Χαδίϲιαι scripserit, an, ut nunc apud Apollonium legitur, Χαϲδήϲιαι. τύπῳ τῶν εἰϲ ιϲ ληγόντων. ἀλλὰ γέγονεν ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ ὡϲ τῆϲ Ἀρκάδοϲ Ἀρκάδιοϲ καὶ τῆϲ Αὐλίδοϲ Αὐλίδιοϲ, οὕτω Ψωφῖδοϲ Ψωφί διοϲ. Ἑκαταῖοϲ γενεαλογιῶν δευτέρῳ «κάπροϲ ἦν ἐν τῷ ὄρεϊ καὶ Ψωφιδίουϲ κακὰ πολλὰ ἔοργεν».

Ωλεροϲ Κρητικὴ πόλιϲ. ὁ πολίτηϲ Ὠλέριοϲ καὶ Ὠλερία Ἀθηνᾶ, τὸ οὐδέτερον Ὠλέριον. φηϲὶ γὰρ Ξενίων ἐν Κρητικοῖϲ «τῇ δὲ θεῷ ταύτῃ ἔορτὴν ἄγουϲιν Ἱεραπύτινιοι, τὴν δ’ ἑορτὴν Ὠλέρια προϲαγορεύουϲιν ».

Ὠρύχιον τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. τὸ τοπικὸν Ὠρύχιοϲ. Εὐφορίων Διονύϲῳ «ἴχνοϲ ἂν Ὠρυχίοιϲιν ἐν ἕρκεϲιν ὀκλάϲϲαιντο».

Αὶόλειον τῆϲ Θράκηϲ χερρονήϲου πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰόλειοϲ ὡϲ Ῥοίτειοϲ καὶ Αἰολήϊοϲ. δύναται δὲ τοῦτο καὶ ἀπὸ τοῦ Αἰολεύϲ εἶναι, ὅθεν καὶ τὸ Αἰόλειον, ὥϲτε γενικὸν εἶναι τοῦ ἔθνουϲ καὶ ἰδικὸν τῆϲ πόλεωϲ, ὡϲ ὁ ἠπειρώτηϲ καὶ ὁ πόντιοϲ τῶν γενικῶν καὶ τῶν ἰδικῶν.

Ἀντιόχεια. τὸ ἐθνικὸν Ἀντιοχεύϲ καὶ Ἀντιόχειοϲ.

Ἄργοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀλργεῖοϲ. λέγεται καὶ Ἀργόλαϲ. καὶ Ἀρ γείωνyϲ λέγονται ὡϲ Καδμείωνεϲ καὶ Ἀργειώνη ὡϲ Ἀντίμαχοϲ, καὶ Ἀργειώτηϲ παρὰ τὸ Ἀργεῖοϲ καὶ Ἀργειῶτιϲ τὸ θηλυκόν.

Ἀρεία κρήνη ἐν Θήβαιϲ καὶ τόποϲ ὃν οἱ κατοικοῦντεϲ Ἄρειοι καλοῦνται. καί ἐϲτιν ἀπὸ δύο ἓν ἐθνικόν, ὡϲ τοῦ Μόψου ἑϲτία λοψεάτηϲ καὶ τῆϲ μητρὸϲ τῶν θεῶν τὸ μητρῷον.

Ἄρεοϲ νῆϲοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἄρειοϲ ἐξ ἑνὸϲ τῶν δυοῖν παρηγμένον.

Ἕρμοϲ δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἕρμειοϲ.

Ἠετιώνεια ἡ ἑτέρα τοῦ Πειραιέωϲ ἄκρα. τὸ ἐθνικὸν Ἠετιώνειοϲ.

Ηλιϲ. ὁ πολίτηϲ ἀπὸ τῆϲ Ἤλιδοϲ γενικῆϲ ἀναλόγωϲ λίθειοϲ ὡϲ Ἀδωνίδειοϲ καὶ Εὐπολίδειοϲ κτητικῷ τύπῳ καὶ καθ’ ὕφεϲιν τοῦ δ Ἠλίειοϲ καὶ Ἠλεῖοϲ. ἀφ’ οὗ «. Ἀλεῖοϲ ὁ Ζεόϲ » (Callim. fr. 99). Τρύφων δέ φηϲιν ὅτι Ἠλίεοϲ καὶ Ἠλέϊοϲ καὶ Ἠλεῖοϲ. Ὅμηροϲ δ’ ἐπειοὺϲ αὐτούϲ φηϲι.

Ἠτιϲ δῆμοϲ Λακωνικῆϲ καὶ τῆϲ Κρήτηϲ πόλιϲ, ὅθεν ἦν λύϲων εἷϲ τῶν ἑπτὰ ϲοφῶν, οὗ μέμνηται Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ (p. 343a) Χηνέα τοῦτον εἰπών. Δίδυμοϲ δὲ ϲυμποϲιακῶν δεκάτῳ Ἠτεῖον αὐτὸν καλεῖ.

Λυκόζεια πόλιϲ Θράκηϲ. τὸ ἐθνικὸν Λυκόζειοι, ὡϲ Πείϲανδροϲ τεϲϲαρεϲκαιδεκάτῃ.

Μηδία. τὸ ἐθνικὸν Μῆδοϲ ὁμοφώνωϲ τῷ πρωτοτύπῳ. καὶ Μήδειοι λέγονται.

Μοψοπία ἡ Ἀττική. ὁ πολίτηϲ Μο ψόπειοϲ διὰ διφθόγγου καὶ διὰ τοῦ ι. Ἡρακλείδηϲ δ’ ὁ Ποντικὸϲ ἐν α Λέϲχῃ Μοψοπίτηϲ φηϲί, καὶ ἔδει Μοψοπιώτηϲ. ἴϲωϲ δὲ καθ’ ὕφεϲιν τοῦ ω.

Νεμέα χώρα τῆϲ Ἀργολίδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Νέμεοϲ καὶ Nεμεαῖοϲ. 1. 24 Mein. Ἠετιωνεύϲ? Ϲτράβων ὀγδόῃ (p. 37 7) καὶ Νεμέα λέγεται κα Nεμεήτηϲ ὁ Ζεύϲ καὶ Nεμεῆται. οἱ πολῖται τῆϲ Λοκρίδοϲ πόλεωϲ Νέμειοι.

γκειον χωρίον Ἀρκαδίαϲ. ὁ οἰκήτωρ Ὄγκειοϲ.

Ϲίγειον πόλιϲ Τρῳάδοϲ. ὁ πολίτηϲ Ϲιγειεύϲ. ἔϲτι καὶ ἄλλο ἐθικὸν Ϲίγειοϲ.

Δίρφυϲ ὄροϲ Εὐβοίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Δίρφυοϲ καὶ Διρφύα ἡ Ἥρα τιμᾶται.

Ἄθωϲ ὄροϲ. τὸ τοπικὸν Ἄθωοϲ χωρὶϲ τοῦ ῑ καὶ Ἀθώουϲ τοὺϲ ἐνοικοῦνταϲ, τὸ δὲ δηλοῦν τὸ ἀζήμιον προπεριϲπᾶται καὶ διὰ τοῦ ῑ ἐκ τῆϲ θῳῆϲ. ἔϲτι καὶ Ἄθωϲ πόλιϲ ἐπὶ τῷ Ἄθῳ. ὁ πολίτηϲ Ἀθωΐτηϲ.

Γέλα πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γελῶοϲ, οὐ Γελοῖοϲ, ὡϲ Ἄβρων καὶ ἡ ϲυνήθεια. καὶ ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ γέλωϲ τὸ Γελῶοϲ.

ἐλβώ νῆϲοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐλβῷοϲ ὡϲ Ϲαρδῷοϲ.

Ηρώ πόλιϲ Αἰγυπτία. ὁ πολίτηϲ Ἡρῷοϲ ὡϲ Κῷοϲ.

Κῶϲ. τῆϲ Κῶ μονοϲυλλάβου Κῷοϲ καὶ Κώϊοϲ ὡϲ Μινῷοϲ.

Λῶϲ νῆϲοϲ περὶ Θεϲϲαλίαν. Λῷοϲ ὁ νηϲιώτηϲ.

Πυθῶ ἡ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Πυθῷοϲ ὡϲ Λητώ Λητῷοϲ καὶ Πόθιοϲ. καὶ παρὰ τὴν Πυθώ Πυθεύϲ ὡϲ ενυώ ἐνυεύϲ. καὶ Πυθαιεύϲ καὶ Πυθαεύϲ ὡϲ Κρηταεύϲ.

Ἄγκυρα. τὸ ἐθνικὸν Ἀγκυρανόϲ. τὰ εἰϲ νοϲ ἐθνικά, ἐὰν ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ τοῦ πρωτοτύπου γένοιτο καθαρευούϲηϲ, τῷ α παραλήγει μακρῷ καὶ μιᾷ ϲυλλαβῇ τῆϲ γενικῆϲ περιττεύει, οὐκ ἀναϲτρέφοντοϲ τοῦ λόγου. οὐ γὰρ ὅϲα τὸ α κατὰ τὴν παραλήγουϲαν ἔχει, ταῦτα ἐκ θηλυκῶν παρῆκται. τοῦ μὲν προτέρου παραδείγματα ταῦτα, Ἀϲιανόϲ, Καρδιανόϲ, Ὀλβιανόϲ, Φαϲιανόϲ ἀπὸ τῆϲ Φάϲιοϲ πόλεωϲ, Τράλλιοϲ Τραλλιανόϲ, Ϲάρδιοϲ Ϲαρδιανόϲ, τοῦ δὲ δευτέρου Πάριον Παρίου Παριανόϲ, Βοϲπορίου Βοϲποριανόϲ (ἀπὸ τῶν ἐθνικῶν ἐθνικά, ὡϲ τοῦ Ῥοδίου τὸ Ῥοδιακόϲ κτητικὸν καὶ Ϲαμίου τὸ Ϲαμιακόϲ), Κίου πόλεωϲ Μυϲίαϲ Κιανόϲ, Τίου Τιανόϲ, Καρίου Καριανόϲ, Ϲηλυμβρίου Ϲηλυμβριανόϲ. ἡμάρτηται τὸ Βοτρυηνόϲ, ἐπεὶ ἀπὸ τοῦ Βότρυοϲ γέγονεν. ἐντεῦθεν δὲ ὁ τύποϲ μιᾷ περιττεύει, ϲπανίωϲ δὲ δυϲίν, ὡϲ τὸ Ταυριανόϲ καὶ Ϲκορπιανόϲ καὶ Ζυγιανόϲ, ἅπερ ἀπὸ τῶν Ϲκόρπων καὶ Ταύρων καὶ ζυγῶν παράγεϲθαι δοκοῦϲι, δυνάμενα καὶ αὐτὰ ἀπὸ τῶν προτέρων παράγεϲθαι τοπικῶν, Ζυγίων, Ϲκορπίων, Ταυρίων. πρόϲκειται «οὐκ ἀντιϲτρέφοντοϲ τοῦ λόγου» διὰ τὸ Ἱϲπανόϲ, Καρμανόϲ, Καμπανόϲ, Γερμανόϲ, Βρεττανόϲ, Ὠρητανόϲ, Ἀφρικανόϲ, Ἀλβανόϲ, Ὑρκανόϲ. οὐδὲν γὰρ τούτων ἀπὸ γενικῆϲ καθαρευούϲηϲ.

Ἄμαϲτριϲ πόλιϲ Παφλαγονίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμαϲτριανόϲ. Ϲτράβων δωδεκάτῃ (p. 545) «πλείϲτη δὲ καὶ ἀρίϲτη φύεται πύξοϲ κατὰ τὴν Ἀμαϲτριανήν καὶ μάλιϲτα περὶ τὸ Κύτωρον ». ὡϲ Κάλλατιϲ Καλλάτιοϲ Καλλατιανόϲ καὶ Φᾶϲιϲ πόλιϲ Φϲιανόϲ καὶ Ϲάρδιϲ Ϲαρδιανόϲ. τὰ γὰρ τοιαῦτα ἢ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ εὐθειῶν ὡϲ Βάκτριοϲ Βακτριανόϲ ἢ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ γενικῶν.

Ἀργυρίππα πόλιϲ τῆϲ Δαυνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀργυριππανόϲ. Ϲτράβων Ἀργυριππηνόϲ φηϲιν.

Ἄτελλα πόλιϲ Ὀπικῶν Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν οὐκ Ἀτελλαῖοϲ ὡϲ Ἀγυλλαῖοϲ, ἀλλὰ Ἀτελλανόϲ, ὡϲ Πολόβιοϲ ἐνάτῃ «Ἀτελλανοὶ παρέδοϲαν αὑτούϲ».

Ἀτρία πόλιϲ Τυρρηνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀτριανόϲ καὶ Ἀτριεύϲ καὶ Ἀτριάτηϲ. ἄμεινον δὲ τὸ πρῶτον. ϲυνήθηϲ γὰρ Ἰταλῶν ὁ τύποϲ ὁ διὰ τοῦ ανοϲ.

Αὕγουϲται πόλειϲ ἐν Κιλικίᾳ καὶ Ἰταλίᾳ. οἱ πολῖται Αὐγουϲτιανοί. Φλέγων ἐν Ὀλυμπιάδων ή .

Βέλιτρα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βελιτρανόϲ τῷ ἔθει τῆϲ χώραϲ. Βρεττία νῆϲοϲ ἐν τῷ Ἀδρίᾳ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Βρεττίαν όϲ ὡϲ Πολύβιοϲ τὸ θηλυκὸν «ἐπὶ Βρεττιανὴν τόπων». νῦν δὲ Βρέττιοι λέγονται.

Ἐχέτρα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἐχετρανόϲ. Διονύϲιοϲ δεκάτῳ τῆϲ Ῥωμαϊκῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Καληϲία πόλιϲ Αὐϲονική. τὸ ἐθνικὸν Καληϲιανόϲ ὡϲ Διονύϲιοϲ.

Κάλλατιϲ πολίχνιον ἐν τῇ παραλίᾳ τοῦ Πόντου. ὁ πολίτηϲ Καλ λατιανόϲ ὡϲ Τραλλιανόϲ Ϲαρδιανόϲ. ἔοικε δ’ εἶναι ἀπὸ τοῦ Κολλατία ὡϲ Ὀλβιανόϲ, εἰ μὴ ἀπὸ τῆϲ Ἰωνικῆϲ γενικῆϲ γέγονε τῆϲ Καλλάτιοϲ.

Κορίολλα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κοριολλανόϲ κατὰ πρόϲθεϲιν τῆϲ ν οϲ ὡϲ Μύρλεια Μυρλεανόϲ καθ’ ὕφεϲιν τοῦ ῑ.

Μάντυα πόλιϲ Ῥωμαίων. τὸ ἐθνικὸν Μαντυανόϲ. Πολύβιοϲ ἑκ:καιδεκάτῳ.

Μαϲϲία χώρα παρακειμένη τοῖϲ Ταρτηϲϲίοιϲ. τὸ ἐθνικὸν Μαϲϲιανόϲ. Θεόπομποϲ τεϲϲαρακοϲτῷ τρίτῳ.

Μαϲτία πόλιϲ. Μαϲτιανόϲ ἔθνοϲ πρὸϲ ταῖϲ Ἡρακλείαιϲ ϲτήλαιϲ. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ.

Μύρλεια πόλιϲ Βιθυνίαϲ. ὁ πολίτηϲ Μυρλεανόϲ. Ϲτράβων δὲ (XII p. 551) Μυρλεᾶτιν καλεῖ τὴν χώραν, ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ Μυρλεάτηϲ.

Nωμεντόϲ πόλιϲ οὐ πόρρω Ῥώμηϲ. τὸ ἐθνικὸν Νωμεντανόϲ. Διονύϲιοϲ ἐν δευτέρῳ Ῥωμαικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Ὀκρίκολα πόλιϲ Τυρρηνῶν. τὸ ἐθνικὸν Ὀκρικολανόϲ, ὡϲ Διονύϲιοϲ.

Ϲατρία πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ϲατριανόϲ, ὡϲ Διονύϲιοϲ.

Ϲκίδροϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ϲκιδρανόϲ, ὡϲ Λύκοϲ ἐν τῷ περὶ Ἀλξάνδρου.

Ταῦροϲ ὄροϲ. τὸ ἐθνικὸν Ταυριανόϲ πλεοναϲμῷ τοῦ ῑ ὡϲ Ζυγιανόϲ.

Τίνδιον πόλιϲ Λιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν Τινδανόϲ. ἐχρῆν δὲ Τινδιεύϲ ὡϲ Ϲουνιεύϲ. ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ τοῦ Τίνδα Τινδανόϲ. τοῦ δὲ Τίνδα τὸ Τίνδιον.

Φερέντιον πόλιϲ Ϲαυνιτῶν. τὸ ἐθνικὸν Φερεντανόϲ. λέγεται καὶ. Φερέντιοι, ὡϲ Διονύϲιοϲ ιζ τῆϲ Ῥωμαϊκῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Φοῦνδα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. οἱ πολῖται Φουνδανοί, Διονύϲιοϲ πεν τεκαιδεκάτῳ Ῥωμαικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Φουρνίτα πόλιϲ Λιβύηϲ. οἱ οἰκήτορεϲ Φουρνιτανοί. Φλέγων ιε’ τῶν Ὀλυμπιάδων.

Φρέγελλα πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Φρεγελλανόϲ ὡϲ Διονύϲιοϲ ιϛ′ τῆϲ Ῥωμαϊκῆϲ ἀρχαιολογίαϲ καὶ ἄλλοι πλεῖϲτοι.

Φρεντανόν πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Φρεντανοί. Ϲτράβων πέμπτῃ (p. 241).

Ὠριϲία πόλιϲ Ἰβηρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ὠριτανόϲ. Ἀρτεμίδωροϲ ἐν δευτέρῳ γεωγραφουμένων «ἀμφότεροι γὰρ κατοικοῦϲι τὴν παραλίαν καί τινα τῆϲ μεϲογείου, πρῶτον μὲν Ὠριτανοί, πόλειϲ δ’ ἐν αὐτοῖϲ εἰϲι μεγάλαι Ὀρϲία καὶ Καϲτάλων».

Ὠϲτία πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν δύναται καὶ ϲτιανόϲ καὶὨϲτιάτηϲ. ϲυνήθηϲ γὰρ ὁ τύποϲ τοῖϲ Ἰταλοῖϲ. Φλέγων δ’ Ὠϲτίουϲ αὐτοὺϲ καλεῖ λέγων «κπαρέλαβε δὲ τὴν Ὠϲτίων πόλιν ».

Ἀβαϲηνοί ἔθνοϲ Ἀραβίαϲ. ὁ τύποϲ ὀξὺϲ καὶ ἐπιχώριοϲ τοῖϲ Ἄραψιν ὡϲ Μηδαβηνοί, Ὀβοδηνοί, Ἀδριηνοί, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ Ἀϲιανοῖϲ ἅπαϲιν, ὡϲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τεχνικὸϲ ἐν τῷ περὶ παρωνύμων φηϲί δι’ ἔθουϲ εἰϲὶ ταῦτα τοῖϲ ἐπὶ τῆϲ Ἀϲίαϲ κατοικοῦϲιν, ἀλλότρια δὲ τῶν Εὐρωπαίων. οὐ γὰρ ἀπὸ πόλεωϲ ἢ δήμου κατὰ τοῦτον ὠνόμαϲται τὸν τύπον».

Ἀβρεττηνἤ χώρα Μυϲίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀβρεττηνόϲ, ὡϲ Ἀρριανόϲ φηϲιν.

Ἄβυδοϲ. Τένεδοϲ Τενέδιοϲ καὶ Τενεδεύϲ καὶ Λέβεδοϲ Λεβέδιοϲ. τοῦ δὲ Ἄβυδοϲ Ἀβυδηνόϲ. ἴϲωϲ διὰ τὸ πληϲιόχωρον, Κυζικηνόϲ κά τὰ ὅμοια.

Ἀγβάτανα. Ἀγβατανηνόϲ. τοῖϲ Πέρϲαιϲ γὰρ ϲυνήθηϲ ὁ τύποϲ. λέγουϲι γὰρ Καμβυϲηνούϲ, Παραιτακηνούϲ, Ϲωφηνούϲ· καθ’ Ἕλληναϲ δὲ Ἀγβατανεύϲ.

Ἀμιϲόϲ πόλιϲ ἐν Πόντῳ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμιϲηνόϲ. λέγεται καὶ Ἀμίϲιοϲ, ὡϲ Φίλων ἐν τῷ περὶ πόλεων.

Ἀρτάκη πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀρτακηνόϲ. Ϲοφοκλῆϲ δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀρτακεύϲ εἶπε «τί μέλλετ’ Αρτακῆϲ τε καὶ Περκώϲιοι;» καὶ Ἀρτάκιοϲ 1. 6 Φερέντιον pro Φερεντῖνοϲ Mein. 1. 16 Ὠρία Casaubonus. εἶπε Δημοϲθένηϲ ἐν ἐνάτῳ Βιθυνιακῶν «νάϲϲατο δ’ Ἀλρτακίοιϲιν ἐφέϲτιοϲ αἰγιαλοῖϲιν ».

Ἀρτεμίτα νῆϲοϲ Τυρρηνική. τὸ ἐθνικὸν Ἀρτεμιτηνόϲ. Ἀπολ λόδωροϲ δ’ Ἀρταμιτηνόϲ φηϲι διὰ τοῦ α. ἔϲτι καὶ πληϲίον τῶν Ὀξειῶν νήϲων νῆϲοϲ Ἀρτεμίτα. τὸ ἐθνικὸν τὸ αὐτό, ἢ Ἀρτεμιταῖοϲ διὰ τὸ τὸν τύπον τοῖϲ Πέρϲαιϲ ἀναλογεῖν.

Ἀϲτακόϲ πόλιϲ Βιθυνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀϲτακηνόϲ ὡϲ Ῥυνδακηνόϲ Πριαπηνόϲ καὶ Ἀϲτάκιοϲ καὶ Ἀϲτακία, ἀφ’ οὗ Ἀϲτακιεύϲ ὡϲ Οἰχαλία Οἰχαλιεύϲ καὶ Ἀϲτακιήτηϲ.

Βάργαϲα πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βαργαϲηνόϲ, ὡϲ Ἀπολλώνιοϲ Καρικῶν ἑκκαιδεκάτῳ, ὡϲ Ἔδεϲϲα Ἐδεϲϲηνόϲ, Γεραϲηνόϲ, Ἐμεϲηνόϲ.

Βόρϲιππα πόλιϲ Χαλδαίων. οἱ πολῖται Βορϲιππηνοί. Ἀρριανὸϲ δὲ Βορϲιππεῖϲ αὐτούϲ φηϲιν.

Βότρυϲ πόλιϲ Φοινίκηϲ. ὁ πολίτηϲ Βοτρυηνόϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ, παραλόγωϲ. ἀπὸ γὰρ γενικῆϲ καθαρευούϲηϲ τὸ η ἔχει πρὸ τέλουϲ, ὀφεῖλον τὸ ὡϲ Ὀλβιανόϲ Καρδιανόϲ.

Γόβα πόλιϲ Γαλιλαίαϲ. τὸ έθνικὸν Γ αβαηνόϲ ὡϲ ἰώϲηποϲ(Α.I.V 11).

Γάββα πόλιϲ Ϲυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γαββηνόϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ φηϲί.

Γάγγρα πόλιϲ Παφλαγονίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γ αγγρηνόϲ ὡϲ Βοϲτρηνόϲ. ἔϲτι καὶ Ἀραβίαϲ τῆϲ εὐδαίμονοϲ Γάγγρα. τὸ ἐθνικὸν δεῖ Γαγγραῖοι ὡϲ Ϲαβαῖοι. δυνατὸν δὲ καὶ ἀμφοτέρων ἀμφότερα, ὡϲ Ἔδεϲϲα Ἐδεϲϲαῖοϲ καὶ Ἐδεϲϲηνόϲ, τῷ τῆϲ χώραϲ καὶ τῆϲ τέχνηϲ.

Δῖον πόλιϲ Εὐβοίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Διηvόϲ, ὡϲ δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμ νᾶμα τὸ Διηνὸν γλυκερὸν ποτόν, ἠνιδὲ πίῃϲ, παύϲει μὲν δίψηϲ, εὐθὺ δὲ καὶ βιότου.

Δούμαθα πόλιϲ Ἀραβίαϲ. ὁ πολίτηϲ Δουμαθηνόϲ, ὡϲ Γλαῦκοϲ ἐν β’ Ἀραβικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Ἕδεϲϲα πόλιϲ Ϲυρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν κατὰ μὲν τοὺϲ ἐγχωρίουϲ Ἐδεϲ ϲηνόϲ, παρὰ δὲ πλείοϲιν Ἐδεϲϲαῖοϲ.

Ζεβέκη πόλιϲ τῆϲ Γαλιλαίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ζεβεκηνόϲ, ὡϲ Ἰώϲηποϲ (A. I. V 2).

Ζόαρα φρούριον ἐν Παλαιϲτίνῃ. οἱ πολῖται τοῦ χωρίου Ζοαρη νοί διὰ τὸν ἐγχώριον τύπον καὶ Ζοαρᾶται. οἱ γὰρ δύο τύποι Ἀράβιοι.

Κορομάνη πόλιϲ Περϲική. τὸ ἐθνικὸν Κορομανηνόϲ διὰ τὸν τύπον τῶν Περϲῶν. Παραιτακηνοί γὰρ τῆϲ Παραιτάκηϲ.

Κύζικοϲ. τὸ ἐθνικὸν Κυζικηνόϲ. ἡ ποίηϲιϲ δὲ τοὺϲ κατοικοῦνταϲ Κύζικον Δολίονάϲ φηϲιν ὡϲ τοὺϲ τὴν Ἴϲμαρον Κίκοναϲ. κέχρηνται δὲ. καὶ τῷ Κυζικηνόϲ ἁπλῷ ἀντὶκτητικοῦ, ὡϲ τὸ Τυρϲηνοὶ δεϲμοὶ ἀντὶ τοῦ Τυρρηνικοί, οἱ χαλεποί, διὰ τὸ λῃϲτρικοὺϲ εἶναι τοὺϲ Τcρρηνούϲ.

Nίϲβιϲ πόλιϲ ἐν τῇ Περαίᾳ τῇ πρὸϲ τῷ Τίγρητι ποταμῷ. τὸ ἐθνικὸν Νιϲιβηνόϲ. ἔδει Nιϲιβίτηϲ, ἀλλ’ ὁ τύποϲ Αἰγύπτιοϲ καὶ Λίβυϲ, 1. 24 pro ἡνιδὲ πίῃϲ Meinek. proponit ἤν δὲ πίῃϲ νιν. ὁ δὲ διὰ τοῦ ηνοϲ παρὰ τὸν Εὐφράτην καὶ τὴν ἕω, ὡϲ Ϲωφηνόϲ Ταβηνόϲ Καμβυϲηνόϲ.

Χαράκμωβα πόλιϲ Παλαιϲτίνηϲ. Χαρακμωβηνόϲ, Γλαῦκοϲ ἐν Ἀραβικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ τετάρτῳ «ἡϲύχαζον δ’ ἐν τούτοιϲ Χαρακμωβηνοί ».

Χαττηνία χώρα τρίτη Γερραίων. οἱ πολῖται Χαττηνοί ὡϲ Πολύβιοϲ «κτούτοιϲ μὲν γὰρ παρήγγειλε φείδεϲθαι τῆϲ τῶν Χαττηνῶν χώραϲ».

Ἀβάκαινον, πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀβακαινῖνοϲ ὡϲ Ἀκραγαντῖνοϲ, ὃ οὐκ ἄηθεϲ Ϲικελῶν, Μεταποντῖνοϲ, Λεοντῖνοϲ, Βρεντεϲῖνοϲ, Τερεντῖνοϲ, Ἀρρητῖνοϲ, Ἀϲϲωρῖνοϲ, Ἐρυκῖνοϲ.

Ἀγάθη πόλιϲ Λιγύων ἢ Κελτῶν. τὸ ἐθνικὸν Ἀγαθῖνοϲ ὡϲ Ἀκραγαντῖνοϲ. Ἅβρων γὰρ ἐν τῷ περὶ παρωνύμων τοῖϲ τοιούτοιϲ καὶ αὐτὸ ϲυνέμιξεν. εἰ δὲ καὶ κύριον εἴη τὸ Ἀγαθῖνοϲ, οὐκ ἀπεικὸϲ ϲημαίνειν ἀμφότερα. Ϲχοινεύϲ γὰρ καὶ κύριον καὶ ποταμοῦ καὶ ἐθνικόν, καὶ Λίξοϲ, ὁμοίωϲ Θεϲϲαλόϲ καὶ Ϲικανόϲ καὶ Ϲικελόϲ καὶ μυρία. εἰ δὲ μὴ ὡϲ ἐθνικὸν τὸ Ἀγαθῖνοϲ ἐκλήθη, τὸν οἰκήτορα λέξομεν Ἀγαθαῖον τῷ κοινῷ λόγῳ, ἢ Ἀγαθεύϲ ὡϲ Θεϲϲαλονικεύϲ καὶ Ϲινταρεύϲ καὶ Βερενικεύϲ, ἐπεὶ καὶ Ἀγάθεια τῆϲ Ἀγάθηϲ εὑρίϲκεται παραγωγή, ὡϲ Βερενίκεια καὶ Θεϲϲαλονίκεια.

Ἄδρυξ ὡϲ Ἔρυξ. τὸ ἐθνικὸν Ἀδρυκῖνοϲ ὡϲ Ἐρυκῖνοϲ τῆϲ Ἔρυκοϲ γενικῆϲ, καὶ Ἀδρυκίνη ὡϲ Ἐρυκίνη Ἀφροδίτη.

Ἀκράγαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀκραγαντῖνοϲ ὡϲ Ἰναχῖνοϲ Ταραντῖνοϲ, ὥϲ φηϲιν Ἡρωδιανόϲ.

Ἀμοργόϲ νῆϲοϲ μία τῶν Κυκλάδων. Ἀμοργῖνοϲ ὡϲ Ἐρυκῖνοϲ. λέγεται καὶ Ἀμόργιοϲ, ὥϲ φηϲι Χάραξ. Νικόλαοϲ δ’ Ἀμοργίτην αὐτὸν καλεῖ. τὸ δ’ ἀμόργινοϲ χιτὼν χρώματοϲ ἴδιον.

Ἄμπελοϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀμπελῖνοϲ ὡϲ Ἀϲϲωρῖνοϲ Ἀβακαινῖνοϲ. τῶν δὲ λοιπῶν (sc. πόλεων) δυνατὸν Ἀμπελῖται εἶναι.

Ἀπέννιον ὄροϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀπεννῖνοϲ ὡϲ Ῥηγῖνοϲ, ὃ παρὰ Πειϲάνδρῳ κεῖται ιγ΄.

Ἐρβηϲϲόϲ πόλιϲ Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἐρβηϲϲῖνοϲ. Φδίλιϲτοϲ Ϲικελικῶν β΄.

Ἴνυκον πόλιϲ Ϲικελίαϲ. Ἰνυκῖνοϲ οἶνοϲ. ἴδιοϲ γὰρ ὁ τύποϲ τῶν Ϲικελῶν.

Κανύϲιον πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κανυϲῖνοϲ ἢ Κανυϲίτηϲ.

Καύδιον πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καυδῖνοϲ, ὡϲ Διονύϲιόϲ φηϲι.

Κυρτώνιοϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν τῷ τῆϲ χώραϲ ἔθει Κυρτω νῖνοϲ ὡϲ Ϲατορνῖνοϲ.

Μυτιϲέρατοϲ φρούριον Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Μυτιϲερατῖνοϲ ὡϲ Φίλιϲτοϲ.

Νέπετοϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Nεπεϲῖνοϲ. ἡ τροπὴ δὲ τοῦ τ εἰϲ ϲ ἰδιάζουϲα καὶ ϲεϲημείωται.

ΤΠολλεντόϲ ἢ Πολλέντιον. τὸ ἐθνικὸν Πολλεντῖνοϲ. τὰ γὰρ τούτων ἐθνικὰ τύπον ἕνα διὰ τοῦ ινοϲ ἔχουϲιν ὡϲ Ῥηγῖνοϲ Ϲωρεντῖνοϲ.

Τερβητία πόλιϲ Ϲικελίαϲ. οἱ πολῖται Τερβητῖνοι ὡϲ Πλακεντῖνοι ἀπὸ Πλακεντίαϲ. Φλέγων ἐν Ὀλυμπιάδων ιέ.

Τίβυριϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. λέγεται καὶ Τίβυρα. τὸ ἐθνικὸν Τιβυρτῖ νοϲ. Nικάνωρ δ’ ὁ Ἑρμείου Τίβουρα ταύτην καλεῖ καὶ τὸ ἐθνικὸν Τι βουρῖνον, ὃ καὶ ἀναλογώτερον «ἐν ᾖ Τιβουρῖνον τέμενοϲ».

Μαριανδυνία. Μαριάνδυνοϲ βαρυτόνωϲ κατὰ τοὺϲ Αἰολεῖϲ.

Ἀβρότονον. τὸ ἐθνικὸν οὐκ ἔϲτιν ἐν χρήϲει, ἡ τέχνη δ’ ἐπινοεῖ ἐξ ὁμοιότητοϲ. ὡϲ γὰρ Ἄθμονον Ἀθμονεύϲ καὶ Γάργαρον Γαργαρεύϲ καὶ Ϲούνιον Ϲουνιεύϲ καὶ Ϲιγειεύϲ καὶ Ἰλιεύϲ καὶ Λευκωνιεύϲ καὶ Παντικαπαιεύϲ καὶ Δουλιχιεύϲ, οὕτωϲ Ἀβροτονεύϲ. ὁ δὲ τῶν οὐδετέρων τύποϲ ἔϲθ’ ὅτε τὸ ἐθνικὸν διὰ τοῦ ηνοϲ ἔχει, ὡϲ Πέργαμον Περγαμηvόϲ, εἰ μὴ ἀπὸ θηλυκοῦ τοῦ Πέργϲμοϲ ὡϲ Κύζικοϲ Κυζικηνόϲ. δυνατὸν δὲ καὶ ἐξ Ἀβροτόνου φάναι τὸ ἐθνικόν. πολλὰ γὰρ τοιαῦτα, μάλιϲτα ἐν τοῖϲ δήμοιϲ τῶν Ἀθηναίων, ὡϲ ἐξ Οἴου δημότηϲ καὶ ἐκ Κηδῶν.

Ἀγάθη νῆϲοϲ Λυκίαϲ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλεν Ἀγαθεύϲ. ἡ γὰρ χώρα τῷ εἰϲ ευϲ τύπῳ χαίρει, ὡϲ Παταρεύϲ, Τλωεύϲ, Τελμιϲεύϲ, Κρυεύϲ.

Ἀγάμμεια, λέγεται δὲ καὶ Ἀγάμμη. τὸ ἐθνικὸν Ἀγαμμεύϲ ὡϲ τῆϲ Μαντινείαϲ Μαντινεύϲ. λέγεται καὶ Μαντίνη κατὰ ϲυναλοιφὴν παρ’ Ἑκαταίῳ. καὶ Ἀγαμμείτηϲ ὡϲ Ζελείτηϲ. εἴρηται γὰρ ἡ Ζέλεια καὶ Ζέλη. ὥϲτε εἶναι τοῦ Ἀγάμμεια Ἀγαμμειάτηϲ ὡϲ τὸ Ζελειάτηϲ.

Ἀγορηϲόϲ πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀγορηϲεύϲ ὡϲ Τελμιϲεύϲ, Τυμνηϲόϲ Τυμνηϲεύϲ. δύναται καὶ Ἀγορήϲιοϲ ὡϲ Λυρνήϲιοϲ.

ἀγυιά. ὁ τοπίτηϲ ἀγυιεύϲ. λέγονται καὶ ὀβελίϲκοι θεοῖϲ ἀνειμένοι, ὡϲ Εὔπολιϲ. λέγεται δὲ κίων ἀγυιεύϲ εἰϲ ὀξὺ ἀπολήγων ὁ πρὸ τῶν θυρῶν ἱϲτάμενοϲ, Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ (v. 482). καὶ ὁ Ἀπόλλων ἀγυιεύϲ καὶ ἀγυιάτηϲ. καὶ θηλυκὸν ἀγυιᾶτιϲ, ὡϲ καὶ τὰ προπύλαια  τοῦ ἀγυιέωϲ ἀγυιάτιδεϲ θεραπεῖαι λέγονται. τὸ τοπικὸν ἀγυιαῖοϲ. Ϲοφοκλῆϲ Ἑρμιόνῃ «ἀλλ’ ὦ πατρῴαϲ γῆϲ ἀγυιαίου πέδον». ἔϲτιν οὖν τὸ μὲν ἀγυιεύϲ ἀπὸ τοῦ ἀγυιά, ὡϲ Τρύφων φηϲὶν ἐν παρωνύμοιϲ «πᾶν εἰϲ α θηλυκὸν ἰϲοϲύλλαβον ἔχει τῇ εὐθείᾳ καὶ τῇ γενικῇ τὸ παρώνυμον, Μοψοπία Μοψοπιεύϲ, Ἐρετριεύϲ Φωκαιεύϲ Θεϲπιεύϲ». τὸ δὲ ἀγυιάτηϲ ὡϲ Κορώνεια Κορωνειάτηϲ, Καρυάτηϲ, Καυλωνειάτηϲ. τὸ δὲ ἀγυιαῖοϲ ὡϲ ἀρουραῖοϲ.

Ἄδανα Κίλιϲϲα πόλιϲ, οὐδετέρωϲ. ὁ πολίτηϲ Ἀδανεύϲ ὡϲ Γάργαρα Γαργαρεύϲ, Τύανα Τυανεύϲ. ἔϲτι καὶ ἑτέρα πόλιϲ Ἀραβίαϲ. ὁ ταύτηϲ πολίτηϲ οὐ δύναται Ἀδανεύϲ εἶναι. οὐ γὰρ ὁ τύποϲ Ἀράβων, 1. 2 Mein. mavult Ϲυῥῤεντῖνοϲ. l. 12 Mein. scribit Ἅθμονον. ἀλλὰ τῶν διὰ τοῦ α οὐδετέρων ὁ διὰ τοῦ ηνοϲ, Ζόαρα ζζοαρηνόϲ, Μήδαβα Μηδαβηνόϲ, Τάρφαρα Ταρφαρηνόϲ, Αὕαρα Αὐαρηνόϲ. οὕτωϲ καὶ Ἀδανηνόϲ. ἢ Ἀδανίτηϲ ὡϲ Ἀΐλανα Ἀιλανίτηϲ.

Ἀδράϲτεια μεταξὺ Πριάπου καὶ τοῦ Παρίου. τὸ ἐθνικὸν Ἀδρα- ϲτεύϲ. οἱ δὲ ἐπιχώριοι Ἀδραϲτηνόϲ ὡϲ Κυζικηνόϲ φαϲι.

Ἄδροττα οὐδετέρωϲ χωρίον ἐν Λυδίᾳ. οἱ οἰκήτορεϲ Ἀδροττεῖϲ. τῶν γὰρ εἰϲ α οὐδετέρων τὰ πολλὰ παρά τε τοῖϲ Λυδοῖϲκαὶ τὴν Καρίαν οἰκοῦϲι χαίρει τῇ εἰϲ ϲυϲ ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν. δύναται καὶ Ἀδροττηνόϲ, καὶ γὰρ ὁ τύποϲ τῶν Ἀϲιανῶν. καὶ οὕτωϲ οἱ ἐπιχώριοι λέγουϲιν.

Ἄθυμβρα πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀθυμβρεύϲ τῷ λόγῳ τῶν Καρικῶν.

Αἰγείρουϲα πόλιϲ τῆϲ Μεγαρίδοϲ. λέγεται καὶ Αἴγειροϲ. τὸ ἐθνικὸν Αλἰγειρεύϲ ὡϲ τῆϲ Φιλίππου Φιλιππεύϲ, Ταρϲοῦ Ταρϲεύϲ. τῆϲ δὲ Αἰγειρούϲηϲ Αἰγειρουϲαῖοϲ ὡϲ Ϲκοτουϲαῖοϲ ἢ Αἰγειρούϲιοϲ ὡϲ Πιτυούϲιοϲ.

Αἴγιον πόλιϲ Ἀχαῖαϲ. ὁ πολίτηϲ Αἰγιεύϲ, ὡϲ ὁ χρηϲμόϲ « ὑμεῖϲ δ’ Αἰγιέεϲ οὔτε τρίτοι οὕτε τέταρτοι».

Αἰγόϲθενα πόλιϲ Μεγαρίδοϲ, οὐδετέρωϲ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλεν Αιγοϲθενεύϲ ὡϲ λεγαρεύϲ. Πολύβιοϲ δὲ Αἰγοϲθενίτην φηϲὶν ὡϲ Γάβαλα Γαβαλίτηϲ.

Αθαια πόλιϲ Λακωνικῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰθαιεύϲ, Θουκυδίδηϲ πρώτῃ (c. 101).

Αἰλία. παρὰ μίαν ϲυλλαβὴν εὑρίϲκεται τὰ τοιαῦτα, τῆϲ Ἀντιοχείαϲ τὸ Ἀντιοχεύϲ. ἀλλ’ οὐδ’ ἀπὸ τούτων γίνεται τὰ εἰϲ ευϲ ἀρϲενικά, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ. ἀπὸ γὰρ τοῦ Ἀντίοχοϲ Ἀντιοχεύϲκαὶ τοῦ Ϲέλευκοϲ Ϲελευκεύϲ, ὡϲ Ἄβρων ἐν τῷ περὶ παρωνύμων. εἰ γὰρ παρὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν, Ἀλεξανδρειεύϲ ἄν ἦν. ἀμφοῖν δ’ ὁ Ἀλέξανδροϲ ἀρχή. Αἴνεια τόποϲ Θράκηϲ ἀπὸ Αἰνείου. τὸ ἐθνικὸν Αλἰνειεύϲ. ὃ καὶ παράϲημόν ἐϲτιν, ὅτι μὴ ἐνδεῖ μιᾷ ϲυλλαβῇ τοῦ πρωτοτύπου. ἔϲτι καὶ. Αἰνεάτηϲ ὡϲ Κόρϲεια Κορϲεάτηϲ, Πδρεια δρεάτηϲ, ζρνειαί Ὀρνεάτηϲ, εγχρεαί Κεγχρεάτηϲ, τοῦ ῑ ϲιγηθέντοϲ. ἔϲτι καὶ πόλιϲ Τυρρηνίαϲ, ἧϲ οἱ οἰκήτορεϲ Αἰνεῖοι.

Αἰραί πόλιϲ Ἰωνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Αλἰρεύϲ. ἔϲτι καὶ Μακεδονίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Αἰραῖοϲ. ἔϲτι καὶ παρ’ Ἑλληϲπόντῳ, ἧϲ τὸ ἐθνικὸν Αιράτηϲ παρ’ Ἀνδροτίωνι ἐν κτη Ἀτθίδοϲ.

Ἁλοί Ἀραφηνίδεϲ καὶ Ἁλοὶ Αἰξωνίδεϲ δῆμοι. ἑκατέρου ὁ δημότηϲ ἄνευ τοῦ ῖ Ἁλαεύϲ. Τρύφων δ’ ἐν παρωνύμοιϲ Ἀλαῖοϲ τριϲυλλάβωϲ καὶ Ἁλαιαῖοϲ τετραϲυλλάβωϲ. ἀπὸ δὲ τοῦ Ἀλαῖοϲ λέγεται Ἁλλαιεύϲ ὡϲ Ληναῖοϲ Ληναιεύϲ, Κρηταῖοϲ Κρηταιεύϲ. ἀλλ’ ἐν τοῖϲ ἑξῆϲ κατ’ ἔθοϲ Ἀττικὸν ἐνδεῖν φηϲι τοῦ ῑ.

Ἀλεξάνδρεια. τὸ ἐθνικὸν Ἀλεξανδρεύϲ ἐκ τῆϲ Ἀλεξάνδρουγενικῆϲ. 1. 7 τὰ πολλὰ ins. Mein. 1. 23 supplendum ἐνδέοντα τοῦ πρωτοτύπου; cf. infra p.892. 41. 1. 31 Mein. Κεγχρειαί. τὸ θηλυκὸν ὡϲ ἀπὸ τοῦ Ϲινωπεύϲ Ϲινωπίϲ οὕτωϲ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρεύϲ Ἀλεξανδρίϲ. Δίδυμοϲ δὲ παρατίθεται χρῆϲιν ἐξ Ἐρατοϲθένουϲ τοῦ Ἀλεξανδρίτηϲ. Φαβωρῖνοϲ δὲ ἐν τῷ περὶ Κυρηναικῆϲ πόλεωϲ Ἀλεξανδρειώτην φηεὶ παρὰ τὴν Ἀλεξανδρειανόϲ ὡϲ λύρλεια Μυρλειανόϲ, Ἡράκλεια Ἡρακλειανόϲ. λέγεται καὶ Ἀλεξάνδρειοϲ κτητικόν. Nικάνωρ δὲ ὁ Ἑρμείου ἐν τῇ περὶ Ἀλεξανδρείαϲ πρώτῃ ταῦτα πάντα κυροῖ, καὶ τὸ Ἀλεξανδρῖνοϲ καὶ τὸ Ἀλεξανδρίνηϲ, οὐ μέντοι τὸ Ἀλεξανδρεώτηϲ.

Ἁλικαρναϲϲόϲ. ὁ πολίτηϲ Ἁλικαρναϲϲεύϲ ὡϲ Ἀψυρτεύϲ, Ἀνδροτίων δ’ ἐν τρίτῃ Ἀτθίδοϲ Ἀλικαρνάϲϲιόϲ φηϲι.

Ἄλοϲ πόλιϲ Ἀχαῖαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀλεόϲ, Ϲοφοκλῆϲ δὲ Ἄλούϲιὸϲ, τινὲϲ δὲ τῶν γλωϲϲογράφων Ἁλίουϲ.

Ἀμαξιτόϲ πολίχνιον τῆϲ Τρωάδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμαξιτεύϲ. Ἀπολλόδωροϲ δὲ ἐν χρονικῶν τρίτῃ Ἀμαξιτηνούϲ φηϲιν.

Ἀμβρακία πόλιϲ Θεϲπρωτίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμβρακιεύϲ καὶ Ἀμβρακιώτηϲ. Φίλιϲτοϲ δὲ Ἀμβρακῖνόϲ φηϲι Ϲικελικῷ τύπῳ. εὕρηται καὶ διὰ τοῦ π ἀντὶ τοῦ β, ὅθεν καὶ τὸ Ἀμπρακιώτηϲ. τὰ γὰρ εἰϲ ια θηλυκὰ καὶ εἰϲ ιον οὐδέτερα διὰ τοῦ ύίηϲ ποιεῖ τὰ ἐθνικά, Ϲικελιώτηϲ, Πηλιώτηϲ. λέγεται καὶ Ἀμβράκιοϲ καὶ Ἀμβρακία γυνή.

Ἄμυροϲ πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμυρεύϲ ὡϲ Κάμειροϲ Καμειρεύϲ. Εὔπολιϲ δὲ Ἀμυρίουϲ αὐτοὺϲ λέγει. ἐκ τούτου καὶ Ἀλμυραῖοι λέγονται.

Ἄμφεια πόλιϲ Μεϲϲήνηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀμφεύϲ. καὶ ὁ τύποϲ γὰρ Ἀρκάϲ, ὡϲ τὸ Ἡραιεύϲ.

Ἀμφιτροπή δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Ἀμφιτροπαιεύϲ. δοκεῖ δὲ τὸ Ἀμφιτροπαιεύϲ ἐξ ἄλλου εἶναι, τοῦ Ἀμφιτροπαῖοϲ. τὰ γὰρ εἰϲ ευϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ῆ θηλυκῶν ἰϲοϲυλλαβεῖ τοῖϲ πρωτοτύποιϲ, Ϲινώπη Ϲινωπεύϲ.

Ἀνδανία πόλιϲ Μεϲϲήνηϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀνδανιεύϲ ὡϲ Φίλων ἐν τῇ περὶ πόλεων. λέγεται δὲ καὶ Ἀνδάνιοϲ, ὡϲ Ῥιανόϲ.

Ἀξία πόλιϲ Λοκρῶν τῶν Ὀζολῶν καὶ Ἰταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν τῆϲ Λοκρίδοϲ Ἀξιεύϲ, τῆϲ δ’ ταλικῆϲ Ἀξιάτηϲ διὰ τὸν δυτικὸν χαρακτῆρα.

Ἀπολλωνία. τὸ ἐθνικὸν Ἀπολλωνιάτηϲ. Τρύφων ἐν τῷ περὶ παρωνύμων τὸ ἐθνικὸν εἶπεν Ἀπολλωνιεύϲ. ἀλλ’ οὐκ ἔϲτιν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Ἀπολλώνιον ὡϲ Δουλίχιον Δουλιχιεύϲ.

Ἄρειον πεδίον ἐν Ῥώμῃ. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Ἀρειοπεδιεύϲ, ἀλλ’ οὐχ ἁρμόζει Ῥωμαίοιϲ ὁ τύποϲ. ἔϲται οὖν τοῦ πεδίον πεδῖνοϲ ἢ πεδιανόϲ καὶ Ἀρειοπεδῖνοϲ ἢ Ἀρειοπεδιανόϲ.

Ἀρκεϲίνη μία τῶν τριῶν πόλεων τῶν ἐν Ἀμοργῷ τῇ νήϲῳ. τὸ ἐθνικὸν Ἀρκεϲινεύϲ. Ἀνδροτίων ἕκτῃ Ἀτθίδοϲ «Ἀλμοργίοιϲ λινωίταιϲ καὶ Ἀρκεϲινεῦϲιν ».

Ἅρμα πόλιϲ Βοιωτίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀρματεύϲ. ἔϲτι καὶ Ἅρματα πόλιϲ πληθυντικῶϲ Ἰνδικῆϲ. ἐθνικὸν τὸ αὐτὸ ἢ διὰ τὸ τῆϲ χώραϲ ἔθοϲ Ἀρματηνόϲ ἢ Ἁρματίτηϲ.

Ἄρωμα πόλιϲ Αἰθιόπων. ὁ πολίτηϲ Ἀρωμεύϲ. ἔϲτι καὶ Ἀρόματα κατοικία Λυδίαϲ. Ϲτράβων (XIV p. 650) ὄριϲτοϲ Μεϲωγίτηϲ οἶνοϲ ὁ Ἀροματεύϲ ».

Βοίβη πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Βοιβεύϲ. εἰ δὲ καὶ Βοιβαῖοϲ, οὐ κωλύει.

Βολογεϲϲιάϲ πόλιϲ πρὸϲ τῷ Εὐφράτῃ. τὸ ἐθνικὸν ὤφειλε Βολογεϲϲιεύϲ ὡϲ Ἀφροδιϲιεύϲ, ἀλλ’ ἀνοίκειοϲ ὁ τύποϲ τῇ χώρᾳ. λεκτέον οὖν Βολογεϲϲιηνόϲ.

Βολογεϲίφορα πόλιϲ Περϲική. τὸ ἐθνικὸν τύπῳ Περϲῶν Βολογεϲιφορηνόϲ. λεκτέον δὲ Βολεγεϲιφορεύϲ.

Βοὸϲ Κεφαλαί. οἱ κατοικοῦντεϲ Βουκεφαλεῖϲ, ἐπειδὴ ὁ δημότηϲ Κεφαλεύϲ τοῦ Κεφαλή.

Βουπράϲιον πόλιϲ Ἤλιδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Βουπραϲιεύϲ καὶ Βουπράϲιοϲ ἀπὸ Βουπραϲίου τοῦ ἄρξαντοϲ αὐτῶν καὶ Βουπραϲίωνεϲ ὡϲ Καδμείωνεϲ.

Βωμοί λόφοι Αἰτωλίαϲ. οἱ κατοικοῦντεϲ Βωμιῆϲ. Θουκυδίδηϲ τρίτῃ (c. 96) «Βωμιῆϲ καὶ Καλλιῆϲ ἐπεβοήθηϲαν ». ἀλλ’ ἔϲτιν ἀπὸ τοῦ Βώμιοϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ λήϲιοϲ Χηϲιεύϲ.

Γάδειρα καὶ ἡ Γάδειροϲ. ὁ πολίτχ Γαδειρεύϲ. λέγεται καὶ Γαδειρίτηϲ, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ὁ πολυῖϲτωρ. λέγεται καὶ Γαδειραῖοϲ ὡϲ ἀπὸ τῆϲ ἡ Γάδειρα εὐθείαϲ καὶ Γαδειρανοί.

Γάμαλα κατοικία Ϲυρίαϲ. ὁ οἰκήτωρ Γαμαλεύϲ. Ἰώϲηποϲ ἐν τετάρτῳ τῆϲ Ἰουδαικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ.

Γάμβρειον πόλιϲ Ἰωνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γαμβρειεύϲ ὡϲ Ϲιγειεύϲ. γράφεται δὲ διὰ διφθόγγου, ὡϲ δηλοῖ τὸ Γαμβρήϊον.

Γεράνεια πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γερανεύϲ ἢ Γερανειάτηϲ τῷ τύπῳ τῆϲ χώραϲ.

Γερηνία πόλιϲ Μεϲϲηνίαϲ. ἐκ τῆϲ εὐθείαϲ τῆϲ ἡΓέρηνοϲ τὸ Γερηνεύϲ ὡϲ Ἄλοϲ Ἀλεόϲ καὶ ἐξ αὐτοῦ Γερήνιοϲ.

Γλαυκία πολίχνιον Ἰωνίαϲ. τὸ ἐθνικὸν  Γλαυκιεύϲ καὶ Γλαυκιώτηϲ. βέλτιον δὲ Γλαύκιοϲ ὡϲ τῆϲ Πλακίαϲ Πλάκιοϲ.

Γορδίειον πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Γορδιεύϲ ὡϲ Κοτιάειον Κοτιαεύϲ, Δορυλάειον Δορυλαεύϲ. ἐχρῆν δ’ ἰϲοϲύλλαβον. ἀλλὰ τὰ παρὰ τοῖϲ Φρυξὶ ϲημειώδη.

Γρῦνοι πολίχνιον λυριναίων. τὸ ἐθνικὸν Γρυνεύϲ. λέγεται καὶ. «Γρύνειοϲ Ἀπόλλων» ὡϲ Παρθένιοϲ Δήλῳ, καὶ Γρυνήῖοϲ.

Δαρίειον πόλιϲ τῆϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν τῷ λόγῳ τῶν Φρυγίων παρὰ μίαν ϲυλλαβὴν (sc. ἐνδεῖ τοῦ πρωτοτύπου) Δαριεύϲ ὡϲ Κοτιάειον Κοτιαεύϲ, ἢ τῷ λόγῳ τοῦ Ῥοίτειον καὶ Ϲίγειον Δαριειεύϲ.

Δέραια πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Δεραιεύϲ ὡϲ Ἡραιεύϲ ἢ Δεραιάτηϲ. Ἀρκαδίαϲ γὰρ ἀμφότερα.

Διοβούλιον, πολίχνιον πληϲίον τοῦ Πόντου. τὸ ἐθνικὸν Διοβουλιεύϲ, ὡϲ τὰ τῶν Φρυγίων πόλεων ἐθνικά.

Δοκίμειον πόλιϲ Φρυγίων. τὸ ἐθνικὸν Δοκιμεύϲ κατὰ τέχνην, κατὰ δὲ τὴν ϲυνήθειαν Δ οκιμηνόϲ.

Δουλίχιον μία τῶν Ἐχινάδων νήϲων. ὁ πολίτηϲ Δουλιχιεύϲ καὶ Δουλιχιώτηϲ ἀπὸ τοῦ Δουλιχίη κατὰ τροπὴν καὶ Δουλιχιήτηϲ.

Δυϲπόντιον πόλιϲ Πιϲαίαϲ. μέμνηται δ’ αὐτῆϲ καὶ Τρύφων ἐν παρωνύμοιϲ γράφων οὕτωϲ τὸ ἐθνικὸν «κοἱ δὲ Δυϲποντεῖϲ οὐ παρὰ τὴν πόλιν Δυϲπόντιον καλοῦνται (ἐλέγοντο γὰρ Δυϲποντιεῖϲ), παρὰ δὲ τὸν Πλοποϲ υἱὸν Δύϲποντον ».

Δώτιον πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Δωτιεύϲ. Ϲοφοκλῆϲ αριϲαίοιϲ «καί μοι τρίτον ῥίπτοντι Δωτιεὺϲ ἀνὴρ ἀγχοῦ προϲῆψεν Ἔλατοϲ ἐν διϲκήματι». καὶ ἐν Λημνίαιϲ προτέραιϲ « «Φερητίδηϲ τ’ Ἄδμητοϲ ἠδ’ ὁ Δωτιεὺϲ Λαπίθηϲ Κόρωνοϲ».

Ἑλευθεραί πόλιϲ Βοιωτίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἐλευθερεύϲ ἢ λευθεραῖοϲ, ὡϲ Ἡρακλείδηϲ.

Ἐρύθεια νῆϲοϲ. ὁ νηϲιώτηϲ Ἐρυθεύϲ ὡϲ Μαντινεύϲ ἢ Ἐρυθεί ἢ κατὰ περίφραϲιν ὁ κατοικῶν τὴν Ἐρύθειαν.

Ἑϲτίαια πόλιϲ Εὐβοίαϲ. τὸ ἐθνικὸν ϲτιαιεύϲ. λέγεται καὶ τριϲυλλάβωϲ. ἔϲτι καὶ ἄλλη Ἀκαρνανίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἑϲτιαιεύϲ καὶ Ἑϲτιαιώτηϲ.

Εὔβοια. τὸ ἐθνικὸν Εὐβοιεύϲ καὶ Εὐβοεύϲ χωρὶϲ τοῦ ῑ, καίτοι τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ α παραγόμενα εἰϲ ευϲ φυλάττει τὴν παραλήγουϲαν· διὸ καὶ τὸ Ἀλεξάνδρεια οὐ προυπάρχει τοῦ Ἀλεξανδρεύϲ, ἔδει γὰρ Ἀλεξᾶνδρειεύϲ, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ Ἀλέξανδροϲ, ὡϲ Ταρϲόϲ Ταρϲεύϲ.

Εὐκάρπεια δῆμοϲ τῆϲ μικρᾶϲ Φρυγίαϲ. ἔϲτι καὶ Εὐκαρπία φρούριον Ϲικελίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Εὐκαρπεύϲ. δυνατὸν δὲ τὸ τῆϲ Ϲικελίαϲ εὐκαρπιανόϲ καὶ Εὐκαρπιάτηϲ καὶ Εὐκαρπίτηϲ.

Εὐπατρία πόλιϲ Λυδῶν. οἱ πολῖται Εὐπατρίδαι, μᾶλλον δὲ εὐπατρεῖϲ. Ξάνθοϲ ἐν γ’ Λυδιακῶν.

Εὔρωμοϲ πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Εὐρωμεύϲ. Ἀπολλώνιοϲ ἑπτακαιδεκάτῳ Καρικῶν.

Zοίτειον πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ. τὸ ἐθνικὸν παρὰ τὸ Zοίτειον Zοιτειεύϲ,  παρὰ δὲ τὴν ζοίτειαν Ζοιτεύϲ.

Ἠλακαταῖον ὄροϲ Θεϲϲαλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἡλακαταιεὺϲ Ζεύϲ. καὶ Ἡλακατεύϲ.

Θύμβραρ πόλιϲ Ἀϲίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Θυμβραρεύϲ ἔδει. Ξενοφῶν δὲ (Cyrop. VI 2, 11) Θϲωβραραῖόϲ φηϲι.

Θύριον Ἀκαρνανίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Θυριεύϲ ὡϲ Ϲουνιεύϲ. Ἀνδροτίων  δὲ Θύριόϲ φηϲι.

Ἴλιον πόλιϲ Τρῳάδοϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἰλιεύϲ «Ἰcλιεὺϲ ὁ Ἀπόλλων ἐν Τροίᾳ ».

Ἱϲτίαια πόλιϲ ὐβοίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ἱϲτιαιεύϲ. Ἕφοροϲ δὲ τὸ ἐθικὸν Ἑϲτιαῖόϲ φηϲι. καὶ ϲτιώτηϲ ὁ τῆϲ Θεϲϲαλικῆϲ.

Καλλίαι πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ. ὁ πολίτηϲ Καλλιεύϲ, ὡϲ Παυϲανίαϲ.

Κάλυνδα πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καλυνδεύϲ. Ἡρόδοτοϲ ὀγδόῃ (c. 87).

Καρίϲ καὶ Καρίδεϲ πόλιϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Καριδεύϲ ὡϲ Ἀρκαδεύϲ, τὸ ἀπὸ τῆϲ τέχνηϲ Καρίτηϲ.

ρουϲίϲ μοῖρα τῆϲ Μυγδονίαϲ. τὸ τοπικὸν ἔδει Κρουϲιδεύϲ ὡϲ Χαλκιδεύϲ. ἔϲτι δὲ Κρουϲιεύϲ.

ρύα πόλιϲ υκίαϲ. Ἀρτεμίδωροϲ. τὸ ἐθνικὸν Κρυεύϲ εἰϲὶ δὲ καὶ ἄλλαι νῆϲοι Κρυέων, άρυϲιϲ καὶ Ἄλινα ».

Κυδαθήναιον δῆμοϲ. ὁ δημότηϲ Κυδαθηναιεύϲ. καὶ «κύων Κυδαθηναιεύϲ» (Arist. Vesp. 890).

Κυνέτεια πόλιϲ Ἄργουϲ. οἱ πολῖται Κυνετεῖϲ καὶ Κυνετειᾶται. οἱ τύποι γὰρ οὐ ἀήθειϲ τῶν Ἀργείων.

Κυνόϲϲημα τόποϲ ιβύηϲ. τὸ ἐθνικὸν ἀπὸ γενικῆϲ Κυνοϲϲηματεύϲ. Αάρανδα πόλιϲ Λυκαονίαϲ. ὁ πολίτηϲ αρανδεύϲ. Χάραξ τρίτῳ χρονικῶν.

Ληψίμανδοϲ πολίχνιον Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Κρατερὸϲ ἐνάτῳ περὶ ψηφιϲμάτων Λη ψιμανδεύϲ.

Μελίβοια πόλιϲ Θετταλίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Μελιβοεύϲ ὡϲ Θεόπομποϲ.

Μεϲϲαπέαι χωρίον Λακωνικῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Μεϲϲαπεεύϲ. οὕτω γὰρ ὁ ζεὺϲ ἐκεῖ τιμᾶται. Θεόπομποϲ πεντηκοϲτῷ ἑβδόμῳ.

Μύλαϲα πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Μυλαϲεύϲ — ὡϲ Μένανδροϲ Καταψευδομένῳ.

Nάρμαλιϲ πόλιϲ Πιϲιδίαϲ. οἱ πολῖται Nαρμαλεῖϲ ὡϲ Καβαλεῖϲ, ὡϲ Ἕφορόϲ φηϲι.

Ναυπλία πόλιϲ Ἄργουϲ. οἱ οἰκοῦντεϲ Ναυπλιεῖϲ ὡϲ Ϲτράβων (VΙΙΙ ρ. 373).

Nεάνδρεια πόλιϲ Τρῳάδοϲ. ὁ πολίτηϲ Nεανδρεύϲ ὡϲ Ϲτράβων (XIII p. 606).

Νῦϲα. Nυϲεύϲ. λέγεται καὶ Νυϲαῖοϲ καὶ ἐξ αὐτοῦ Nυϲαιεύϲ τριϲυλλάβωϲ καὶ Nυϲαεύϲ ἄνευ τοῦ ῑ.

πόλιϲ. ὁ οἰκήτωρ πολίτηϲ καὶ πολιεύϲ. Πολιεύϲ γὰρ ὁ Ζεὺϲ τιμᾶται ἀπὸ τῆϲ πόλιοϲ γενικῆϲ καὶ κατὰ τροπὴν τοῦ οϲ εἰϲ ευϲ.

Πύρινδοϲ πόλιϲ Καρίαϲ. τὰ εἰϲ οϲ καὶ εἰϲ α εἰϲ ἑῦϲ ἔχει τὸ ἐθνικόν.

Ϲαμάρεια πόλιϲ τῆϲ ουδαίαϲ. καὶ Ἐπαφρόδιτοϲ μὲν τὸ ἐθνικὸν αὐτῆϲ Ϲαμαρεύϲ εἶπε καὶ τὴν πρώτην ϲυλλαβὴν ἐμήκυνεν, ὁ δ’ Ἄντίοχοϲ Ϲαμαρείτηϲ.

Ϲέϲτιον πόλιϲ ἐν μεϲογείᾳ Ϲίνωτρῶν. τὸ ἐθνικὸν Ϲεϲτιεύϲ, ὡϲ τὰ εἰϲ ον οὐδέτερα.

Ϲκόλιϲ Ἀχαῖαϲ πόλιϲ. ὁ πολίτηϲ Ϲκολιεύϲ ὡϲ Ῥιανὸϲ ἐν τετάρτῳ Ἀχαικῶν.

Ϲύμαιθα πόλιϲ Θετταλίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ϲυμαιθεύϲ, ὡϲ Θεόπομποϲ Φιλιππικῶν εἰκοϲτῷ δευτέρῳ.

Ϲχοῖνοϲ χώρα τῆϲ Θηβαικῆϲ, καὶ Ϲχοινεύϲ ποταμὸϲ ἀπὸ Ϲχοινέωϲ τοῦ Ἀθάμαντοϲ. Τρύφων ἐν τῷ περὶ παρωνύμων ὦδέ φηϲι «κτὰ εἰϲ ὲυϲ λήγοντα παρώνυμα οὐδέποτε τῆϲ γενικῆϲ τοῦ πρωτοτύπου μιᾷ πλεονάζει. ὁ γοῦν Φωκαεύϲ οὐ παρὰ τὸν Φῶκον γέγονε, παρὰ μέντοι τὴν Φώκαιαν, καὶ ὁ παρὰ Καλλιμάχῳ Ἐλλοπιεύϲ παρὰ τὴν λλοπίαν, οὐ παρὰ τὸν Ἔλλοπα. ὁ δὲ παραρρέων τὸν Ϲχοῖνον ποταμὸϲ Ϲχοινεύϲ καλεῖται ἤτοι παρὰ τοὺϲ ϲχοίνουϲ ἢ παρὰ τὸν Ϲχοινέα τὸν τῆϲ Ἀταλάντηϲ πατέρα». ὁ πολίτηϲ μέντοι Ϲχοινεύϲ (ὁ γὰρ ποταμὸϲ καὶ ὁ οἰκιϲτὴϲ Ϲχοινεύϲ) ὡϲ Ταρϲοῦ Ταρϲεύϲ.

Τάμυνα πόλιϲ Ἐρετρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ταμυνεύϲ. λέγεται καὶ Ταμυναῖοϲ. οὕτω γὰρ ὁ Ζεὺϲ ἐν αὐτῇ τιμᾶται.

Ταξίανα νῆϲοϲ τῆϲ Ϲουϲιανῆϲ. τὸ ἐθνικὸν Ταξιανεύϲ ὡϲ Ἀδανεύϲ ὀγδόῳ. τῷ τύπῳ τῆϲ χώραϲ Ταξιανην όϲ.

Τελμιϲϲόϲ πόλιϲ Καρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Τελμιϲϲεύϲ. καὶ δρᾶμα Ἀριϲτοφάνουϲ Τελμιϲϲεῖϲ. λέγεται καὶ τετραϲυλλάβωϲ Τελεμιϲϲεῖϲ ὡϲ οὐτόϲ «πῶϲ ἄν τιϲ ἂν οὖν, ἢ τί ποιήϲαϲ ὦ Τελεμιϲϲῆϲ;» καὶ πάλιν φέρε δὴ τοίνυν, ταῦθ’ ὅταν ἔλθῃ, τί ποιεῖν χρή μ’ , ὦ Τελεμιϲϲῆϲ;». καὶ Τελμίϲϲιοϲ ὡϲ Λυρνήϲϲιοϲ.

Τέρμερα πόλιϲ Λυκίαϲ. ὁ πολίτηϲ Τερμερεύϲ. Ἡρόδοτοϲ δὲ Τερμίλαϲ αὐτοὺϲ καλεῖ ἐν τῷ πρώτῳ (c. 173). ὁ δὲ χρηϲμὸϲ ὁ περὶ αὐτῶν Τερμιλέαϲ αὐτούϲ φηϲι.

Τετράπολιϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. οἱ οἰκήτορεϲ Τετραπολεῖϲ καὶ Τετραπολῖται, ὡϲ Φαβωρῖνοϲ ἐν πρώτῳ παντοδαπῆϲ ὕληϲ ϲτορικῆϲ.

Τρεμίλη. ἡ Λυκία ἐκαλεῖτο οὕτωϲ. οἱ κατοικοῦντεϲ Τ ρεμιλεῖϲ. Ἀλεξανδροϲ κτελευτήϲαϲ τὰϲ δὲ τοὺϲ Τρεμιλέαϲ Λυκίοιϲ Βελλεροφόντηϲ μετωνόμαϲεν». Ἑκαταῖοϲ Τρεμίλαϲ αὐτοὺϲ καλεῖ ἐν τετάρτῳ τῶν γενεαλογιῶν.

Τρινακρία ἡ Ϲικελία. τὸ ἐθνικὸν Τριν ακριεύϲ. Κολλίμαχοϲ δ’ Αἰτίων α′ Τρινάκριον πόντον φηϲίν.

Τρῳάϲ ἡ χώρα τοῦ Ἰλίου. τὸ ἐθνικὸν Τρῳαδεύϲ. «Ἡηϲίαναξ 1. 11 χοῖνοϲ —Θηβαϊκῆϲ inser. Mein. 1. 24 de forma Τελμιϲϲόϲ ct. supra ad Orthograph. p. 589, 6. 1. 32 Mein. proponit Τετραπολιεῖϲ. 1. 35 locum sanare nec Meinekio vel hic vel Anal. Alex. p. 368 contigit. γραμματικόϲ, γράψαϲ περὶ τῆϲ Δημοκρίτου λέξεωϲ βιβλίον ἓν καὶ περὶ ποιητικῶν λέξεων. ἦν δὲ Τρῳαδεύϲ».

Τυμνηϲϲόϲ πόλιϲ Καρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Τυμνηϲϲεύϲ, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ἐν πρώτῳ Λυκιακῶν.

'Υδιϲϲόϲ πόλιϲ Καρίαϲ. ὁ πολίτηϲ Ὑδιϲϲεύϲ, ὡϲ Ἀπολλώνιόϲ φηϲιν.

Ὑλλεῖϲ ἔθνοϲ Ἰλλυρικὸν ἀπὸ Πλλου τοῦ Ἡρακλέουϲ. ἔϲτι δ’ ὡϲ ῶκοϲ Φωκεύϲ, Αολοϲ Αἰολεύϲ, οὕτωϲ Ὑλλοϲ λλεύϲ. ἔϲτιν Ὑλλίϲ φυλὴ Ἄργουϲ καὶ Δωριέων καὶ Τροιζηνίων. ὁ φυλέτηϲ λλεύϲ. Χάραξ θ’ «καὶ Παμφύλιοι καὶ Ὑλλεῖϲ».

Ὑπεραϲία πόλιϲ Ἀχαῖαϲ, ἧϲ τὸ ἐθνικὸν περαϲιεύϲ. Φλέγων κγ’ ὀλυμπιάδι καὶ Θεόπομποϲ.

Φαναγόρεια πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν ἐχρῆν Φαναγορεύϲ ὡϲ Ἀλεξᾶνὀρεύϲ τῷ πλείονι λόγῳ. ἐκράτηϲε δ’ ὅμωϲ Φαναγορείτηϲ.

Φιλαδέλφεια πόλιϲ Λυδίαϲ. ὁ πολίτηϲ Φιλαδελφεύϲ. τὸ δὲ Φιλαδελφηνόϲ ἐπιχώριον. οὕτω γὰρ Ἰώϲηποϲ κ’ τῆϲ Ἰουδαϊκῆϲ ἀρχαιολογίαϲ (c. 1).

Φίλιπποι πόλιϲ Μακεδονίαϲ. ὁ πολίτηϲ Φιλιππεύϲ, Φιλιππηνόϲ δὲ παρὰ Πολυβίῳ.

Φοιτίαι πόλιϲ Ἀκαρνανίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Φοιτιεύϲ καὶ Φοίτιοι, ὡϲ Ἑλλάνικοϲ ἐν τοῖϲ Τρωϊκοῖϲ.

Φορίεια κώμη Ἀρκαδίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Φοριεύϲ, ὡϲ Εφοροϲ ἐν τῇ Ϛ’ τῶν ἱϲτοριῶν.

Χαλκητόριον πόλιϲ Κρήτηϲ. ὁ πολίτηϲ Χαλκητορεύϲ. Ἀπολλόδωροϲ τετάρτῳ χρονικῶν « μεθ’ οὖ Χαρίδημοϲ ἦν φυγὰϲ Χαλκητορεύϲ ». Κρατερὸϲ δ’ ἐν τῷ περὶ ψηφιϲμάτων Χαλκήτοραϲ αὐτούϲ φηϲι.

Χήν πόλιϲ τῆϲ Λακωνικῆϲ. ὁ πολίτηϲ Χηνιεύϲ, ἀλλὰ καὶ Χηνεύϲ, ὡϲ Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ (p. 343) «τούτων τῶν ἀνδρῶν ἦν Θαλῆϲ καὶ ΤΠιττακὸϲ καὶ Βίαϲ καὶ Κλεόβουλοϲ καὶ Ϲόλων ὁ ἡμέτεροϲ καὶ Μύϲων ὁ Χηνεὺϲ καὶ ἕβδομοϲ ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ Λακεδαίμονοϲ Χίλων».

Χρυϲαορίϲ πόλιϲ Καρίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Χρυϲαορεύϲ, ὡϲ Ἀπολλώνιοϲ ἐν Καρικοῖϲ «Ταυροπολῖται μὲν ϲυνεμάχουν καὶ Χρυϲαορεῖϲ κω Πλαραϲεῖϲ».

Ωρωπόϲ πόλιϲ Βοιωτίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ὠρωπεύϲ ὡϲ Ἀπολλόδωροϲ ἐν νεῶν καταλόγου πρώτῃ «ἔϲτι δ’ ἡΓραῖα τόποϲ, τῶν Ὠρωπέων πόλιϲ». Ϲτράβων δ’ ἐν τῇ ἐνάτῃ (p. 391) φηϲίν «ἀπὸ τῆϲ Ὠρωπίαϲ ἐπὶ τὴν δύϲιν » ὡϲ ἀπὸ τοῦ Ὠρώπιοϲ· εἰ γὰρ ἦν ἀπὸ τοῦ Ὠρωπιεύϲ, Ὠρωπιάϲ ἄν εἶπε. Παυϲανίαϲ δὲ ἐν τῷ ἑβδόμῳ (c. 11, 4) φηϲὶν τὸ ἐθνικὸν οὕτωϲ «καταφεύγουϲιν ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλὴν οἱ Ὠρώπιοι ». 1. 12 καὶ Θεόπομποϲ ex articulo Ὑπερηϲία huc retuli, ubi τὸ ἐθπκὸν τῆϲ Ὑπερηϲίαϲ Ὑπερηϲιεύϲ. Θεόπομποϲ δὲ περαϲιεῖϲ φηϲι διὰ τοῦ α 1. 24 Φοριεὺϲ pro Φοριαεύϲ Mein. καὶ Θουκυδίδηϲ δευτέρᾳ (c. 23) «παριόντεϲ Ὠρωπὸν τὴν γῆν Γραϊκὴν καλουμένην, ἣν νέμονται Ὠρώπιοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι, ἐδήωϲαν ». καὶ Θεόπομποϲ ἐν Ϛ’ Ἑλληνικῶν «ἀνακοινοῦνται τῶν Ὠρωπίων Τηλέφῳ καὶ τοῖϲ μετ’ ἐκείνου βουλομένοιϲ καὶ τὸν Ὠρωπὸν ὑπάρχειν αὐτοῖϲ ».

Ἕλοϲ πόλιϲ Αακωνική. οἱ πολῖται Εἵλωτεϲ. τῇ ἐκτάϲει καὶ τῷ γένει καὶ τῇ προϲθέϲει τοῦ ι διαφέρει. λέγονται καὶ Εἱλῶται καὶ Ἕλειοι καὶ Ἑλεῖται.