Text encoded in accordance with the latest EpiDoc standards (January 2014)
OYTOI οἱ λόγοι οὓς ἐλάλησεν Μωυσῆς παντὶ Ἰσραὴλ πέραν τοῦ
Φαρᾶν Τόφολ καὶ λοβὸν καὶ Αὐλῶν’ καὶ Καταχρύσεα·
ἕνδεκα ἡμερῶν
ἐν Χωρὴβ ὁδὸς ἐπ’ ὄρος Σηεὶρ ἕως Καδὴς Βαρνή.
καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ τεσσερακοστῷ ἔτει, ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ μηνὶ μιᾷ τοῦ μηνός, ἐλάλησεν
Μωυσῆς πρὸς πάντας υἱοὺς Ἰσραὴλ κατὰ πάντα ὅσα ἐνετείλατο κύριος
αὐτῷ πρὸς
αὐτούς,
μετὰ τὸ πατάξαι Σηὼν βασιλέα Ἀμορραίων τὸν κατοικήσαντα ἐν Ἑσεβὼν καὶὪγ βασιλέα τῆς
βασᾶν τὸν κατοικήσαντα
ἐν Ἀσταρὼθ καὶ ἐν Ἐδράειν,
ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν γῇ Μωὰβ
ἤρξατο Μωυσῆς διασαφῆσαι τὸν νόμον
τοῦτον λέγων
κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Χωρὴβ λέγων Ἱκανούσθω ὑμῖν κατοικεῖν ἐν τῶ
ὄρει τούτῳ·
ἐπιστράφητε καὶ ἀπάρατε ὑμεῖς καὶ εἰσπορεύεσθε εἰς ὄρος Αμορραίων καὶ πρὸς πάντας
τοὺς περιοίκους Ἄραβά, εἰς ὄρος καὶ πεδίον, καὶ πρὸς λίβα καὶ παραλίαν γῆν χαναναίων
καὶ Ἀντιλίβανον,
ἕως τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου Εὐφράτου.
ἴδετε παραδέδωκεν ἐνώπιον ὑμῶν τὴν γῆν· εἰσπορευθέντες κληρονομήσατε τὴν γῆν ἣν ὤμοσα
τοῖς πατράσιν ὑμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, δοῦναι αὐτοῖς
καὶ τῷ
σπέρματι αὐτῶν μετ’ αὐτούς.
καὶ εἶπα πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ
καίρῳ ἐκείνῳ λέγων Οὐ δυνήσομαι μόνος φέρειν
ὑμᾶς.
Κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπλήθυνεν ὑμᾶς, καὶ ἰδού ἐστε σήμερον ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ
οὐρανοῦ τῷ πλήθει·
Κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν προσθείη ὑμῖν
πῶς δυνήσομαι μόνος φέρειν τὸν κόπον ὑμῶν καὶ τὴν ὑπόστασιν
ὑμῶν καὶ τὰς
ἀντιλογίας ὑμῶν ;
δότε ἑαυτοῖς ἄνδρας σοφοὺς καὶ
ἐπιστήμονας καὶ συνετοὺς εἰς τὰς φυλὰς
ὑμῶν, καὶ καταστήσω ἐφ’ ὑμῶν μῶν ἡγουμένους ὑμῶν.
καὶ ἀπεκρίθητέ μοι καὶ εἴπατε καλὸν τὸ
ῥῆμα ὃ ἐλάλησας ποιῆσαι.
καὶ ἔλαβον ἐξ ὑμῶν ἄνδρας σοφοὺς καὶ
καὶ συνετούς, καὶ κατέστησα αὐτοὺς
ἡγεῖσθαι ἐφ’ ὑμῶν, καὶ ἑκατοντάρχους καὶ δεκαδάρχους γραμματοεισαγωτοῖς κριταῖς
ὑμῶν.
καὶ ἐνετειλάμην τοῖς κριταῖς ὑμῶν ἐν τῷ
νὼ λέγων Διακούετε ἀνὰ μέσον τῶν
ἀδελφῶν ὑμῶν, καὶ κρίνατε δικαίως ἀνὰ μέσον ἀνδρὸς καὶ ἀνὰ μέσον ἀδελφοῦ καὶ ἀνὰ μέσον
προσηλύτου αὐτοῦ.
οὐκ ἐπιγνώσῃ πρόσωπον ἐν κρίσει· κατὰ
τὸν μικρὸν καὶ κατὰ τὸν μέγαν
κρινεῖς, οὐ μὴ ὑποστείλῃ πρόσωπον ἀνθρώπου, ὅτι ἡ κρίσις τοῦ θεοῦ ἐστίν· καὶ τὸ ῥῆμα ὃ
ἐὰν σκληρὸν ᾐ ἀφ’ ὑμῶν, ἀνοίσετε αὐτὸ ἐπ’ ἐμέ, καὶ ἀκούσομαι ὑμῶν.
καἴ
ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ πάντας τοὺς λόγους οὓς
ποιήσετε.
καὶ ἀπάραντες ἐκ Χωρὴβ ἐπορεύθημεν πᾶσαν τὴν ἔρημον τὴν
μεγάλην καὶ τὴν
φοβερὰν ἐκείνην ἣν εἴδετε, ὁδὸν ὄρους τοῦ Ἀμορραίου, καθότι ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς
ἡμῶν ἡμῖν, καὶ ἤλθομεν ἕως Καδὴς Βαρνή.
καὶ εἶπα πρὸς Ἤλθατε ἕως τοῦ ὄρους τοῦ Ἀμορραίου, ὃ ὁ
κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν
δίδωσιν ὑμῖν·
ἴδετε παραδέδωκεν ὑμῖν κύριος ὁ θεὸς
ἡμῶν πρὸ προσώπου ὑμῶν τὴν γῆν·
ἀναβάντες κληρονομήσατε, ὃν τρόπον εἶπεν Κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ὑμῖν· μὴ
φοβεῖσθε μηδὲ δειλιάσητε.
καὶ προσήλθατέ μοι πάντες καὶ εἴπατε᾿ Ἀποστείλωμεν
ἄνδρας προτέρους ἡμῶν
καὶ ἐφοδευσάτωσαν ἡμὶν τὴν γῆν, καὶ άοαγγεθκάτωσαν ἡμῖν ἀπόκρισιν, τὴν ὁδὸν δι’ ἧς
ἀναβησόμεθα ἐν καὶ τὰς πόλεις εἰς ἃς εἰσπορευσόμεθα εἰς αὐτάς.
καὶ ἤρεσεν
φυλήν.
καὶ ἐπιστραφέντες ἀνέβησαν εἰς τὸ ὄρος, καὶ ἤλθοσαν ἕως
Φάραγγος
βότρυος, καὶ κατεσκόπευσαν αὐτήν.
καὶ ἐλάσον ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῆς γῆς καὶ κατήνεγκαν πρὸς ἡμᾶς, καὶ
ἔλεγον Ἀγαθὴ ἡ γῆ ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν.
καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἀναβῆναι, καὶ ἠπειθήσατε τῷ ῥήματι κυρίου τοῦ
θεοῦ
ἡμῶν·
καὶ διεγογγύζετε ἐν ταῖς σκηναῖς ὑμῶν καὶ εἴπατε Διὰ τὸ μισεῖν Κύριον ἡμᾶς ἐξήγαγεν
ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, παραδοῦναι ἡμᾶς
ποῦ ἡμεῖς ἀναβαίνομεν; οἱ ἀδελφοὶ ὑμῶν ἀπέστησαν ὑμῶν τὴν καρδίαν λέγοντες Ἔθνος μέγα
καὶ πολὺ καὶ δυνατώτερον ὑμῶν, καὶ πόλεις μεγάλαι καὶ τετειχισμέναι χισμέναι ἔως τοῦ
οὐρανοῦ· ἀλλὰ καὶ υἱοὺς γιγάντων ἑωράκαμεν
ἐκεῖ.
καὶ εἶπα πρὸς ὑμᾶς Μὴ πτήξητε μηδὲ φοβηθῆτε ἀπ’ αὐτῶν·
Κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου ὑμῶν, αὐτὸς συνεκπολεμήσει αὐτοὺς
μεθ’ ὑμῶν κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν
ἡμῖν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.
καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταύτῃ ἢν εἴδετε ὁδὸν ὄρους τοῦ Ἀμορραίου, ὡς ἐτροφοφόρησέν σε κύριος
ὁ θεός σου ὡς εἴ τις τροφοφορήσει ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτοῦ, κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδὸν εἰς
ἢν ἐπορεύθητε ἕως ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον.
καὶ ἐν τῷ λόγῳ
τούτῳ οὐκ ἐνεπιστεύσατε κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν,
ὃς προπορεύεται πρότερος ὑμῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκλέγεσθαι ὑμῖν τόπον, ὁδηγῶν ὑμᾶς ἐν πυρὶ
νυκτός, δεικνύων ὑμῖν τὴν ὁδὸν καθ’ ἢν πορεύεσθε ἐπ’ αὐτῆς,
καὶ ἐν νεφέλῃ
ἡμέρας.
καὶ ἤκουσεν Κύριος τὴν φωνὴν τῶν λόγων
ὑμῶν, καὶ παροξυνθεὶς ὤμοσεν
λέγων
Εἰ ὄψεταί τις τῶν ἀνδρῶν τούτων τὴν ἀγαθὴν ταύτην γῆν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
πλὴν Χαλὲβ υἱὸς Ἰεφοννή, οὗτος ὄψεται αὐτήν, καὶ τούτῳ δώσω τὴν γῆν ἐφ’ ἢν ἐπέβη καὶ
τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, διὰ τὸ προσκεῖσθαι
αὐτὸν τὰ πρὸς κύριον.
καὶ ἐμοὶ ἐθυμώθη κύριος δι’ ὑμᾶς λέγων
Ἰησοῦς υἱὸς Ναυὴ ὁ παρεστηκώς
σοι, οὗτος εἰσελεύσεται ἐκεῖ· αὐτὸν
κατίσχυσον, ὅτι αὐτὸς κατακληρονομήσει αὐτὴν τῷ Ἰσραήλ.
καὶ πᾶν παιδίον νέον ὅστις
οὐκ οἶδεν σήμερον ἀγαθὸν ἢ κακόν, οὗτοι
εἰσελεύσονται ἐκεῖ, καὶ τούτοις δώσω αὐτήν, καὶ αὐτοὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν.
καὶ ὑμεῖς
ἐπιστραφέντες ἐστρατοπεδεύσατε εἰς τὴν ἔρημον, ὁδὸν τὴν ἐπὶ
τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης.
καὶ ἀπεκρίθητέ μοι καὶ εἴπατε Ημάρτομεν
ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν·
ἡμεῖς ἀναβάντες πολεμήσομεν κατὰ πάντα ὅσα ἐνετείλατο Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν. καὶ
ἀναλαβόντες ἕκαστος τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ αὐτοῦ καὶ συναθροισθέντες ἀνεβαίνετε εἰς τὸ
ὄρος.
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς μέ Εἰπὸν αὐτοῖς
οὐκ ἀναβήσεσθε οὐδὲ μὴ πολεμήσετε,
οὐ γάρ εἰμι μεθ’ ὑμῶν· κα οὐ μὴ συντριβῆτε ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν.
καὶ ἐλάλησα ὑμῖν,
καὶ οὐκ εἰσηκούσατέ μου· καὶ παρέβητε τὸ ῥῆμα Τυρίου,
καὶ παρα- βιασάμενοι ἀνέβητε εἰς τὸ ὄρος.
καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἀμορραῖος ὁ
κατοικῶν ἐν τῷ ὄρει ἐκείνῳ εἰς συνάντησιν
ὑμῖν, κα κατεδίωξαν ὑμᾶς ὡς εἰ ποιήσαισαν αἱ μέλισσαι, καὶ ἐτίτρωσκον ὑμᾶς ἀπὸ Σηεὶρ
ἕως Ἑρμᾶ.
καὶ καθίσαντες ἐκλαίετε ἔναντι Τυροῦ τοῦ θεοῦ
ἡμῶν, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν
κύριος τῆς φωνῆς ὑμῶν οὐδὲ προσέσχεν ὑμῖν.
καὶ ἐνεκάθησθε ἐν Καδὴς ἡμέρας πολλάς, ὅσας ποτὲ ἡμέρας
ἐνεκάθησθε
ἐκεῖ.
καὶ ἐπιστραφέντες ἀπήραμεν εἰς τὴν ἔρημον, ὁδὸν θάλασσαν ἐρυάν, ὃν τρόπον ἐλάλησεν Κύριος πρὸς μέ, καὶ ἐκυκλώσαμεν τὸ ὄρος τὸ Σηεὶρ ἡμέρας πολλάς.
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς μέ
Ἱκανούσθω ὑμῖν
κυκλοῦν τὸ ὄρος τοῦτο, ἐπιστράφητε οὖν ἐπὶ βορρᾶν·
καὶ τῷ λῆ
ἔντειλαι λέγων Ὑμεῖς παραπορεύεσθε διὰ τῶν ὁρίων τῶν ἀδελφῶν
ὑμῶν υἱῶν Ἠσαύ, οἳ κατοικοῦσιν ἐν Σηείρ, καὶ φοβηθήσονται ὑμᾶς καὶ εὐλαβηθήσονται ὑμᾶς
σφόδρα.
μὴ συνάψητε πρὸς αὐτοὺς πόλεμον·
οὐ γὰρ μὴ δῶ ὑμῖν ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν οὐδὲ
βῆμα ποδός, ὅτι υἱοῖς Ἠσαὺ δέδωκα τὸ ὄρος τὸ Σηείρ.
βρώματα ἀργυρίου
παρ’ αὐτῶν ἀργυρίου καὶ πίεσθε·
ὁ γὰρ κύριος ὁ θεὸς σε ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου. διάγνωθι πῶς διῆλθες τὴν ἔρημον
τὴν μεγάλην καὶ τὴν φοβερὰν ἐκείνην· ἰδοὺ τεσσεράκοντα ἔτη Κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ,
οὐκ ἐπεδεήθης ῥήματος.
καὶ παρήλθομεν τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν υἱοὺς Ἠσαύ, τοὺς κατοι- κοῦντας ἐν Σηεὶρ παρὰ τὴν
ὁδὸν τὴν Ἄραβά ἀπὸ Ἀραβὰ καὶ ἀπὸ Γάβερ· Γάβερ· καὶ ἐπιστρέψαντες παρήλθομεν ἔρημον
ὁδὸν
Μωάβ.
Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς μέ Μὴ ἐχθραίνετε τοῖς Μωαβείταις, καὶ μὴ συνάψητε πρὸς αὐτοὺς
πόλεμον· οὐ γὰρ μὴ δῶ ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν ὑμῖν ἐν κλήρῳ, τοῖς γὰρ υἱοῖς Λὼτ δέδωκα τὴν
Σηεὶρ κληρονομεῖν.
οἱ Ομμεὶν πρότεροι ἐνεκάθηντο ἐπ’ αὐτῆς,
ἔθνος μέγα καὶ πολύ, καὶ
ἰσχύοντες ὥσπερ οἱ Ἐνακείμ·
Ῥαφαεὶν λογισθήσονται καὶ οὗτοι ὥσπερ οἱ Ἐνακείμ· καὶ οἱ Μωαβεῖται ἐπο-
νομόζουσιν αὐτοὺς Ὀμμείν.
καὶ ἐν Σηεὶρ ἐνεκάθητο ὁ Χορραῖος πρότερον, καὶ υἱοὶ Ἠσαὺ ἀπώλεσαν αὐτοὺς καὶ
ἐξέτριψαν αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κατῳκίσθησαν ἀντ’ αὐτῶν· ὃν τρόπον ἐποίησεν
Ἰσραὴλ τὴν γῆν τῆς κληρονομίας αὐτοῦ, ἣν δέδωκεν κύριος
αὐτοῖς.
οὖν οὖν ἀνάστητε καὶ ἀπάρατε ὑμεῖς, καὶ παραπορεύεσθε
τὴν φάραγγα Ζάρετ.
καὶ παρήλθομεν τὴν φάραγγα Ζάρετ,
καὶ αἱ ἡμέραι ἃς παρεπορεύθημεν ἀπὸ Καδὴς Βαρνὴ ἕως οὗ παρήλθομεν τὴν φάραγγα Ζάρετ
τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη, ἕως οὗ διέπεσεν πᾶσα γενεὰ ἀνδρῶν πολεμιστῶν ἀποθνήσκοντες ἐκ
τῆς
βολῆς, καθότι ὤμοσεν αὐτοῖς ὁ θεός·
καὶ ἡ χεὶρ τοῦ θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτοῖς ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς ἐκ μέσου τῆς παρεμβολῆς, ἕως οὖ διέπεσαν.
Καὶ ἐγενήθη ἐπεὶ διέπεσαν πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταὶ
ἀποθνήσκοντες
ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ,
καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς μὲ
λέγων
Σὺ παραπορεύσῃ σήμερον τὰ ὅρια Μωὰβ τὴν Σηείρ, καὶ
προσάξετε ἐγγὺς υἱῶν Ἀμμάν· μὴ ἐχθραίνετε αὐτοῖς καὶ μὴ συνάψητε
αὐτοῖς εἰς πόλεμον, οὐ γὰρ μὴ δῶ ἀπὸ τῆς γῆς υἱῶν Ἀμμάν σοι ἐν κλήρῳ, ὅτι τοῖς υἱοῖς
Λὼτ δέδωκα αὐτὴν ἐν κλήρῳ.
γῆ
Ραφαεὶν λογισθήσεται, καὶ γὰρ ἐπ’ αὐτῆς κατῴκουν οἱ Ῥαφαεὶν τὸ
πρότερον, καὶ οἱ Ἀμμανεῖται ὀνομάζουσιν αὐτοὺς Ζοχομείν,
ἔθνος
μέγα κα πολὺ καὶ δυνατώτερον ὑμῶν ὥσπερ οἱ Ἐνακείμ· καὶ ἀπώλεσεν
αὐτοὺς κύριος πρὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κατεκληρονόμησαν καὶ κατῳκίσθησαν ἀντ’ αὐτῶν ἕως
τῆς ἡμέρας ταύτης·
ὥσπερ ἐποίησαν
τοῖς υἱοῖς Ἠσαὺ τοῖς κατοικοῦσιν ἐν Σηείρ, ὃν τρόπον
ἐξέτριψαν τὸν Χορραῖον ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κατεκληρονόμησαν καὶ ἀντ’ αὐτῶν ἕως τῆς
ἡμέρας ταύτης·
καὶ οἱ Εὐαῖοι οἱ
κατοικοῦντες ἐν Ἁσηδὼθ ἕως Γάζης, καὶ οἱ Καππάδοκες οἱ
ἐξελθόντες ἐκ Καππαδοκίας ἐξέτριψαν, αὐτοὺς καὶ κατῳκίσθησαν ἀντ’ αὐτῶν.
νῦν οὖν ἀνάστητε καὶ ἀπάρατε, καὶ παρέλθατε ὑμεῖς τὴν φάραγγα
Ἀρνῶν·
ἰδοὺ παραδέδωκα εἰς χεῖράς σου τὸν Σηὼν βασιλέα Ἐσεβὼν τὸν Ἀμορραῖον καὶ τὴν γῆν
αὐτοῦ· ἐνάρχου κληρονομεῖν, σύναπτε πρὸς αὐτὸν πόλεμον.
ἐν τῆ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐνάρχου δοῦναι τὸν τρόμον
σου καὶ τὸν φόβον σου ἐπὶ
πρόσωπον πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν τοῦ οὐρανοῦ, οἵτινες ἀκούσαντες τὸ ὄνομά σου
ταραχθήσονται, καὶ ὠδῖνες ἕξουσιν ἀπὸ προσώπου σου.
Καὶ ἀπέστειλα
πρέσβεις ἐκ τῆς ἐρήμου Κεδαμὼθ πρὸς Σηὼν βασιλέα Ἑσεβὼν
λόγοις εἰρηνικοῖς λέγων
Παρελεύσομαι διὰ τῆς γῆς σου· ἐν τῇ ὁδῷ
παρελεύσομαι, οὐχὶ ἐκκλινῶ δεξιὰ
οὐδὲ ἀριστερά.
βρώματα ἀργυρίου
ἀποδώσῃ μοι καὶ φάγομαι, καὶ ὕδωρ ἀργυρίου ἀποδώσῃ μοι
καὶ πίομαι· πλὴν ὅτι παρελεύσομαι τοῖς ποσίν,
καθὼς ἐποίησάν
ἢν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν.
καὶ οὐκ ἠθέλησεν Σηὼν βασιλεὺς Ἑσεβὼν παρελθεῖν ἡμᾶς δι’ αὐτοῦ, ὅτι ἐσκλήρυνεν κύριος
ὁ θεὸς ἡμῶν τὸ πνεῦμα αὐτοῦ καὶ κατίσχυσεν τὴν καρδίαν αὐτοῦ,
ἵνα παραδοθῇ
εἰς τὰς χεῖράς σου ὡς ἐν τῆ ἡμέρᾳ ταύτῃ.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς μέ Ἴδου ἦργμαι παραδοῦναι πρὸ προσώπου σου τὸν Σηὼν βασιλέα
Ἑσεβὼν τὸν Ἀμορραῖον καὶ τὴν γῆν αὐτοῦ·
ἔναρξαι κληρονομῆσαι τὴν γῆν
αὐτοῦ.
καὶ ἐξῆλθεν Σηὼν βασιλεὺς Ἑσεβὼν εἰς συνάντησιν ἡμῖν, αὐτὸς καὶ πᾶς ὁ λαὸς αὐτοῦ,
εἰς πόλεμον Ἰάσσα.
καὶ παρέδωκεν αὐτὸν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πρὸ προσώπου ἡμῶν, καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν καὶ τοὺς
υἱοὺς αὐτοῦ κα
πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ·
καὶ ἐκρατήσαμεν πασῶν τῶν πόλεων αὐτοῦ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, καὶ ἐξωλεθρεύσαμεν πᾶσαν
πόλιν ἑξῆς καὶ τὰς γυναῖκας αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν· οὐ κατελίπομεν ζωγρείαν.
πλὴν τὰ κτήνη ἐπρονομεύσαμεν καὶ τὰ σκῦλα τῶν πόλεων ἐλάβομεν,
ἐξ Ἀροὴρ ἥ ἐστιν παρὰ τὸ χεῖλος χειμάρρου Ἀρνῶν, τὴν πόλιν τὴν οὖσαν ἐν τῇ φάραγγι,
καὶ ἕως ὄρους τοῦ Γαλαάδ· οὐκ ἐγενήθη πόλις ἥτις διέφυγεν ἡμᾶς, τὰς πάσας παρέδωκεν
κύριος
ὁ θεὸς ἡμῶν εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν.
πλὴν ἐγγὺς υἱῶν Ἀμμὼν οὐ προσήλθομεν, πάντα τὰ συνκυροῦντα χειμάρρου Ἰαβὸκ καὶ τὰς πόλεις τὰς ἐν τῇ ὀρεινῇ, καθότι ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν.
Καὶ στραφέντες ἀνέβημεν ὁδὸν τὴν εἰς βασᾶν· καὶ ἐξῆλθεν Γὼγ βασιλεὺς βασᾶν εἰς συνάντησιν ἡμῖν, αὐτὸς καὶ πᾶς ὁ λαὸς αὐτοῦ, εἰς πόλεμον εἰς Ἐδράειμ.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς μέ Μὴ φοβηθῇς αὐτόν, ὅτι εἰς τὰς χεῖράς σου παραδέδωκα αὐτὸν
καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν αὐτοῦ· καὶ ποιήσεις αὐτῷ ὥσπερ ἐποίησας
καὶ παρέδωκεν
αὐτὸν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν, καὶ τὸν ὅγ’
βασιλέα τῆς βασᾶν καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ· καὶ ἐπατάξαμεν αὐτὸν ἕως τοῦ μὴ καταλιπεῖν
αὐτοῦ σπέρμα.
καὶ ἐκρατήσαμεν
πασῶν τῶν πόλεων αὐτοῦ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οὐκ ἦν πόλις
ἣν οὐκ ἐλάβομεν παρ’ αὐτῶν· ἑξήκοντα πόλεις, πάντα τὰ συνκυροῦντα Ἀργὸβ βασιλέως Ὢγ ἐν
βασᾶν·
πᾶσαι πόλεις ὀχυραί,
ὑψηλά, πύλαι καὶ μοχλοί· πλὴν τῶν πόλεων τῶν
Φερεζαίων τῶν πολλῶν σφόδρα.
ἐξωλεθρύσαμεν αὐτοὺς ὥσπερ ἐποιήσαμεν
τὸν Σηὼν βασιλέα Ἑσεβών, καὶ
ἐξωλεθρεύσαμεν πᾶσαν πόλιν ἑξῆς, καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ παιδία
καὶ πάντα τὰ κτήνη· καὶ τὰ σκῦλα
τῶν πόλεων ἐπρονομεύσαμεν ἑαυτοῖς.
καὶ ἐλάβομεν ἐν τῷ καιρῷ
ἐκείνῳ τὴν γῆν ἐκ χειρῶν δύο βασιλέων τῶν
Ἀμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἀπὸ τοῦ χειμάρρου Ἀρνῶν καὶ ἕως Αερμών·
ἐπονομάζουσιν τὸ Ἁερμὼν Σανιώρ,
καὶ ὁ Ἀμορραῖος
αὐτὸ Σανείρ·
πᾶσαι πόλεις Μεισώρ, καὶ πᾶσα Γαλαάδ,
καὶ πᾶσα βασᾶν ἕως Ἐλχὰ καὶ
Ἐδράειμ, πόλεις βασίλειαι τοῦ ὅγ’ ἐν τῇ βασᾶν·
ὅτι πλὴν Ὢγ βασιλεὺς βασᾶν κατελείφθη ὑπὸ τῶν
Ραφαείν. ἰδοὺ ἡ κλίνη
αὐτοῦ κλίνη σιδηρᾶ, ἰδοὺ αὕτη ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν υἱῶν Ἄμμων· ἐννέα πηχῶν τὸ μῆκος αὐτῆς
καὶ τεσσάρων πηχῶν τὸ εὖρος, ἐν πήχει ἀνδρός.
καὶ καὶ τὴν γῆν ἐκείνην ἐπρονομεύσαμεν
ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀπὸ Ἀροήρ, ἥ
ἐστιν ἐπὶ τοῦ χείλους χειμάρρου Ἀρνών, καὶ τὸ ἥμισυ ὄρους Γαλαὰδ· καὶ τὰς πόλεις αὐτοῦ
ἔδωκα τῶ Ρουβὴν καὶ τῷ Γόδ.
καὶ τὸ κατάλοιπον τοῦ Γαλαὰδ καὶ πᾶσαν τὴν
Βασάν, βασιλείαν Γώγ, ἔδωκα
τῷ ἡμίσει φυλῆς Μανασσή, καὶ πᾶσαν Ἀργόβ, πᾶσαν γῆν βασᾶν ἐκείνην, γῆ Ῥαφαεὶν
λογιπερίχωρον
καὶ Ἰαεὶρ υἱὸς Μανασσὴ ἔλαβεν πᾶσαν περίχωρον
ταύτης.
καὶ τῶ Μαχεὶρ εδωκα τὴν Γαλαάδ.
καὶ τῷ Ῥουβὴν καὶ τῷ Γὰδ δέδωκα ἀπὸ τῆς Γαλαὰδ ἕως χειμάρρου Ἀρνῶν, καὶ ἕως
τοῦ Ἰαβόκ·
ὁ χειμάρρους ὅριον τοῖς υἱοῖς Ἀμμάν· καὶ ἡ Ἄραβά καὶ ὁ Ἰορδάνης, ὅριον Μαχανάρεθ καὶ ἕως θαλάσσης Ἀραβά, θαλάσσης ἀλυκῆς, ὑπὸ Ἀσηδὼθ τὴν Φασγὰ ἀνατολῶν.
Καὶ ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἔδωκεν ὑμῖν τὴν γῆν
ταύτην ἐν κλήρῳ· ἐνοπλισάμενοι προπο- ρεύεσθε πρὸ προσώπου τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν υἱῶν
Ἰσραήλ, πᾶς δυνατός.
πλὴν αἱ γυναῖκες ὑμῶν καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν καὶ τὰ κτήνη ὑμῶν, οἶδα ὅτι πολλὰ κτήνη ὑμῖν,
κατοικείτωσαν ἐν ταῖς πόλεσιν
ὑμῶν αἷς ἔδωκα ὑμῖν·
ἕως ἂν καταπαύσῃ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν ὥσπερ καὶ ὑμᾶς, καὶ
κατακληρονομήσουσιν καὶ οὗτοι τὴν γῆν ἣν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν αὐτοῖς ἐν τῷ πέραν
τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἐπαναστραφήσεσθε ἕκαστος εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ
τοῦ
ἢν ἔδωκα ὑμῖν.
καὶ τῷ Ἰησοῖ ἐνετειλάμην ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων Οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασιν πάντα ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τοῖς δυσὶ βασιλεῦσι τούτοις· οὕτως ποιήσει Κύριος ὁ θεὸς ἠμῶν πάσας τὰς βασιλείας ἐφ' ἃς σὺ διαβαίνεις ἐκεῖ·
οὐ
φοβηθήσῇ, ὅτι κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν αὐτὸς πολεμεῖ περὶ περὶ ὑμῶν.
καὶ
ἐδεήθην ἐναντίον κυρίου ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων
Κύριε ὁ θεός, σὺ ἤρξω δεῖξαι τῷ σῷ θεράποντι τὴν ἰσχύν σου καὶ τὴν δύναμίν γάρ ἐστιν
θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἢ ἐπὶ τῆς γῆς, ὅστις ποιήσει καθὰ
σὺ ἐποίησας καὶ κατὰ
τὴν ἰσχύν σου ;
διαβὰς οὖν ὄψομαι τὴν
καὶ ὑπερεῖδεν κύριος ἐμὲ ἕνεκεν
ὑμῶν, καὶ οὐκ εἰσήκουσέν μου· καὶ εἶπεν
Κύριος πρὸς μέ Ικανούσθω σοι, μὴ προσθῇς ἔτι λαλῆσαι τὸν λόγον τοῦτον.
ἀνάβηθι ἐπὶ
κορυφῇ Λελαξευμένου, καὶ ἀναβλέψας τοῖς ὀφθαλμοῖς κατὰ
θἁλασ- σαν καὶ βορρᾶν καὶ λίβα κα ἀνατολάς, καὶ ἴδε τοῖς ὀφθαλμοῖς σου. ὅτι οὐ
διαβήσῃ τὸν Ἰορδάνην τοῦτον.
καὶ ἔντειλαι Ἰησοῖ καὶ
κατίσχυσον αὐτόν καὶ παρακάλεσον αὐτόν, ὅτι οὗτος
πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ αὐτὸς κατακληρονομήσει αὖ τὴν γῆν ἣν ἑώρακας.
καὶ ἐνεκαθήμεθα ἐν νάπῃ σύνεγγυς οἴκου
Φογώρ.
Καὶ νῦν, Ἰσραήλ, ἄκουε τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν κριμάτων, ὅσα
διδάσκω
ὑμᾶς σήμερον ποιεῖν, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε, καὶ κληρονομήσητε τὴν γῆν ἢν κύριος
ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἱν.
οὐ προσθήσεσθε πρὸς τὸ ῥῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι
ὑμῖν, καὶ οὐκ ἀφελεῖτε ἀπ’
αὐτοῦ· φυλάσσεσθε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν
σήμερον.
οἱ ὀφθαλμοὶ
ὑμῶν ἑωράκασιν πάντα ὅσα ἐποίησεν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τῷ
Βεελφεγώρ, ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ὅστις ἐπορεύθη ὀπίσω Βεελφεγώρ, ἐξέτριψεν αὐτὸν Κύριος ὁ
θεὸς ὑμῶν ἐξ ἡμῶν·
ὑμεῖς δὲ οἱ προσκεί-
μένοι κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν ζῆτε πάντες ἐν τῇ
σήμερον.
ἴδετε δέδειχα
ὑμῖν δικαιώματα καὶ κρίσεις καθὰ ἐνετείλατό μοι Κύριος,
ποιῆσαι οὕτως ἐν τῇ γῇ εἰς ἢν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομεῖν αὐτήν.
καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε, ὅτι αὕτη ἡ σοφία ὑμῶν καὶ ἡ σύνεσις
ἐναντίον
πάντων ἐθνῶν, ὅσοι ἐὰν ἀκούσωσιν πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ ἐροῦσιν Ἴδου λαὼ σοφὸς
καὶ ἐπιστήμων τὸ ἔθνος τὸ μέγα τοῦτο.
ὅτι ποῖον ἔθνος μέγα ᾧ ἐστιν αὐτῷ θεὸς ἐγγίζων αὐτοῖς
ὡς κύριος ὁ θεὸς
ἡμῶν ἐν πᾶσιν οἷς ἐὰν αὐτὸν ἐπικαλεσώμεθα,.
καὶ
πάντα τὸν νόμον τοῦτον ὃν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν σήμερον ;
πρόσεχε σεαυτῷ καὶ φύλαξον τὴν ψυχήν σου σφόδρα, μὴ ἐπιλάθῃ πάντας τοὺς λόγους οὓς
ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ μὴ ἀποστήτωσαν ἀπὸ τῆς καρδίας σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς
ζωῆς σου· καὶ συμβιβάσεις τοὺς
υἱούς σου καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν σου·
ἡμέραν ἢν ἔστητε ἐναντίον Κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐκκλησίας, ὅτε
εἶπεν Κύριος πρὸς μέ Ἐκκλησίασον πρὸς μὲ τὸν λαόν, καὶ ἀκουσάτωσαν τὰ υ, ὅπως μάθωσιν
φοβεῖσθαί με πάσας τὰς ἡμέρας ἃς αὐτοὶ
ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τοὺς υἱοὺς
αὐτῶν διδάξουσιν.
καὶ προσήλθετε καὶ ἔστητε ὑπὸ τὸ ὄρος· καὶ τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρὶ ἕως τοῦ οὐρανοῦ,
σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνὴ μεγάλη.
καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς φωνὴν ῥημάτων ἣν ὑμεῖς ἠκούσατε, καὶ
ὁμοίωμα οὐκ εἴδετε ἀλλ’ ἢ φωνήν·
καὶ ἀνήγγειλεν ὑμῖν τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἣν ἐνετείλατο ὑμῖν ποιεῖν, τὰ δέκα ῥήματα, καὶ
ἔγραψεν αὐτὰ
ἐπὶ δύο πλάκας λιθίνας.
καὶ μοὶ ἐνετείλατο κύριος ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διδάξαι ὑμᾶς δικαιώματα καὶ κρίσεις,
ποιεῖν αὐτὰ ὑμᾶς ἐπὶ
τῆς γῆς εἰς ἣν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομεῖν
αὐτήν .
καὶ φυλάξεσθε σφόδρα τὰς ψυχὰς ὑμῶν, ὅτι οὐκ εἴδετε ὁμοίωμα ἐν τῆ ἡμέρᾳ ᾗ ἐλάλησεν
κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν Χωρήβ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου
τοῦ πυρός·
μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν
ὁμοίωμα, πᾶσαν εἰκόνα,
ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ,
ὁμοίωμα παντὸς κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου
πτερωτοῦ ὃ πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν,
ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος, ἅ ἐστιν ἐν τοῖς
ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς·
καὶ μὴ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἅστε ῥᾶς
καὶ πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ πλανηθεὶς προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς, ἃ
ἀπένειμεν κύριος ὁ θεός σου αὐτὰ πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν
τοῖς ὑποκάτω τοῦ
οὐρανοῦ.
ὑμᾶς δὲ ἔλαβεν ὁ θεὸς καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶς
καὶ κύριος ἐθυμώθη μοι περὶ
τῶν λενομένων ὑφ᾿ τοῦτον, καὶ ἵνα μὴ εἰσέλθω
εἰς τὴν γῆν ἢν Κύριος ὁ θεός σου σοι ἐν κλήρῳ.
ἐγὼ γὰρ ἀποθνήσκω ἐν τῇ γῇ ταύτῃ, καὶ οὐ διαβαίτὸν
Ἰορδάνην· ὑμεῖς δὲ
διαβαίνετε καὶ κληρονομήσετε τὴν γῆν τὴν αὐτὴν.
προσέχετε ὑμῖν, μὴ ἐπιλάθησθε τὴν διαθήκην
κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἣν
διέθετο πρὸς ὑμᾶς, καὶ ποιήσητε ὑμῖ γλυπτὸν ὁμοίωμα πάντων ὧν συνέταξεν κύριος ὁ θεός
σου.
ὅτι
κύριος ὁ θεός σου πῦρ καταναλίσκον ἐστίν, θεὸς ζηλωτής.
᾿Εὰν
δὲ γεννήσῃς υἱοὺς καὶ υἱοὺς τῶν υἱῶν σου, καὶ χρονίσητε ἐπὶ τῆς
γῆς, κα ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε γλυπτὸν ὁμοίωμα παντός, καὶ ποιήσητε τὰ πονηρὰ ἐναντίον
Κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν παροργίσαι αὐτόν.
διαμαρτύρομαι
ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὅτι ἀπωλίᾳ
ἀπολεῖσθε ἀπὸ τῆς γῆς εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι· οὐχὶ
πολυχρονιεῖτε ἡμέρας ἐπ’ αὐτῆς, ἀλλ’ ἢ ἐκτριβῇ ἐκτριβήσεσθε.
καὶ διασπερεῖ Κύριος ὑμᾶς ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν,
καὶ καταλειφθήσεσθε
ὀλίγοι ἀριθμῷ ἐν τοῖς ἔθνεσιν εἰς εὶς εἰσάξει κύριος ὑμᾶς ἐκεῖ.
καὶ λατρεύσετε ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ἔργοις χειρῶν
ἀνθρώπων, ξύλοις καὶ
λίθοις, οἳ οὐκ ὄψονται οὔτε μὴ ἀκούσωσιν οὔτε μὴ φάγωσιν οὔτε μὴ ὀσφρανθῶσιν.
καὶ ἐκεῖ Κύριον
τὸν θεὸν ἡμῶν, καὶ εὑρήσετε, ὅταν ἐκζητήσητε αὐτὸν ἐξ
ὅλης τῆς κορδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου
καὶ
εὑρήσουσίν σε πάντες οἱ λόγοι οὗτοι ἐπ’ ἐσχάτῳ τῶν ἡμερῶν καὶ
ἐπιστραφήσῃ πρὸς Κύριον τὸν θεόν σου καὶ εἰσακούσῃ τῆς αὐτοῦ·
ὅτι θεὸς οἰκτείρμων κύριος ὁ θεός σου, οὐκ ἐνκατασε
οὐδέ μὴ ἐκτρίψει σε,
οὐκ ἐπιλήσεται τὴν διαθήκην τῶν
πατέρων σου ἢν ὤμοσεν αὐτοῖς.
ἐπερωτήσατε ἡμέρας προτέρας τὰς
γέγονεν κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ μέγα τοῦτο, εἰ ἤκουσται
τοιοῦτο·
εἰ ἀκήκοεν ἔθνος φωνὴν θεοῦ ζῶντος λαλοῦντος ἐκ μέσου τοῦ πυρός, ὃν τρόπον
ἀκήκοας σὺ καὶ ἔζησας·
εἰ ἐπείρασεν ὀ θεὸς εἰσελθὼν λαβεῖν ἑαυτῷ ἔθνος ἐκ μέσου ἔθνους ἐν πειρασμῷ καὶ ἐν
σημείοις καὶ ἐν τέρασιν καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ καὶ
ἐν ὁράμασιν μεγάλοις, κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ
ἐνώπιον σου
ὥστε εἰδῆσαί σε ὅτι κύριος ὁ θεός σου,
οὗτος θεός ἐστιν, καὶ οὐκ ἔστιν
ἔτι πλὴν αὐτοῦ.
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀκουστὴ ἐγένετο ἡ φωνὴ αὐτοῦ παιδεῦσαί σε, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἕλιξέν σοι
τὸ πυρ’ αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἤκουσας ἐκ μέσου
τοῦ
πυρός.
διὰ τὸ ἀγαπῆσαι αὐτὸν τοὺς πατέρας σου, καὶ ἐξελέξατο τὸ σπέρμα αὐτῶν μετ’ αὐτοὺς
ὑμᾶς, καὶ ἐξήγαγέν σε αὐτὸς ἐν τῆ ἰσχύι
αὐτοῦ τῇ μεγάλῃ ἐξ Αἰγύπτου,
καὶ ἐξολεθρεῦσαι ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερά σου πρὸ προσώπου σου, εἰσαγαγεῖν σε,
δοῦναί σοι τὴν
γῆν αὐτῶν κληρονομεῖν, καθὼς ἔχεις σήμερον.
καὶ γνώσῃ σήμερον καὶ ἐπιστραφήσῃ τῆ διανοίᾳ, ὅτι Κύριος ὁ θεός σου, οὗτος θεὸς ἐν τῶ
οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ·
καὶ φυλάξασθε τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖς υἱοῖς σου μετὰ σέ, ὅπως μακροήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι πάσας τὰς ἡμέρας.
Τότε ἀφώρισεν Μωυσῆς τρεῖς πόλεις πέραν τοῦ Ἰοροδάνου ἀπὸ
ἀνατολῶν
ἡλίου,
φεύγειν ἐκεῖ τὸν φονευτὴν ὃς ἂν φονεύσῃ τὸν πλησίον οὐκ εἰδώς, καὶ οὗτος οὐ μισῶν
αὐτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς οὐδὲ πρὸ τῆς τρίτης· κα καταφεύξεται εἰς μίαν τῶν πόλεων τούτων,
καὶ ζήσεται·
τὴν Βόσορ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν τῇ γῇ τῇ πεδινῇ τῷ Ῥουβήν, καὶ
φυλάξασθε] φυλαξη AF | δικαιωματαυ|του F |
ὅσας] ἃς Bab | μὰ μακροχρονιοι Α 42 φυγεῖν BbF | φονευτην] + ὃς ἀν’ φήῃ ἔκει B
abmginf | πρὸ 1°] πρὸς F | εχθες] χθες Β b | οὐδὲ πρὸ τῆς τρίτης] και BabAF 43 τῆ
ἐρήμω] τὼ πεδίω F | πεδεινη B*a πεδινὴ Bc) παιδινη Α
Οὑτος ὁ νόμος ὃν παρέθετο Μωυσῆς ἐνώπιον υἱῶν Ἰσραήλ·
ταῦτα τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ὅσα ἐλάλησεν
Μωυσῆς
τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ, ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἐν φάραγγι ἐγγὺς οἴκου Φογώρ, ἐν γῇ
Σηὼν
βασιλέως τῶν Ἀμορραίων, ὃς κατῴκει ἐν Ἑσεβών, οὓς ἐπάταξεν Μωσῆς καίοι υἱοὶ Ἰσραήλ,
ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
καὶ
ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ τὴν γῆν Γώγ βασιλέως τῆς βασᾶν, δύο
βασιλέων τῶν Ἀμορραίων οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου κατ’ ἀνατολὰς ἡλίου·
ἀπὸ Ἀροὴρ ἥ ἐστιν ἐπὶ τὸ χεῖλος χειμάρρου Ἀρνῶν,
καὶ ἰπὶ τοῦ ὄρους τοῦ
Σηὼν ὅ ἐστιν Ἁερμών,
πᾶσαν τὴν Ἀραβὰ
πέραν τοῦ Ἰορδάνου κατ’ ἀνατολὰς ἡλίου ἀπὸ Ἀσηδὼθ τὴν
λαξευτήν.
Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς πάντα Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς
Ἰσραὴλ τὰ
δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ὅσα ἐγὼ λαλῶ ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, καὶ
μαθήσεσθε αὐτὰ καὶ φυλάξεσθε ποεῖν αὐτά.
Κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν διέθετο πρὸς ὑμᾶς διαθήκην ἐν
Χωρήβ.
οὐχὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν διέθετο Κύριος τὴν διαθήκην ταύτην
ἀλλ’ ἢ πρὸς
ὑμᾶς· ὑμεῖς ὧδε πάντες ζῶντες σήμερον.
πρόσωπον
κατὰ πρόσωπον ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ
πυρός,
κἀγὼ εἱστήκειν ἀνὰ μέσον κυρίου καὶ ὑμῶν ἐν τῶ
καιρῷ ἐκείνῳ, ἀναγγεῖλαι
ὑμῖν τὰ ῥήματα κυρίου, ὅτι ἐφοβήθητε ἀπὸ προσώπου τοῦ πυρὸς καὶ οὐκ ἀνέβητε εἰς τὸ
ὄρος, λέγων
᾿Εγώ
Κύριος ὁ θεός σου ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλίας.
Οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πρὸ προσώπου μου.
Οὐ
ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω
καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς.
οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς οὐδὲ μὴ λατρεύσῃς αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ
ἐπὶ τέκνα ἐπὶ τρίτην καὶ τετάρτην γενεὰν τοῖς μισοῦσίν με,
καὶ ποιῶν ἕλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσίν με καὶ τοῖς συλάσσουσιν
τὰ
προστάγματἀ μου.
Οὐ λήμψῃ τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ· οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ κύριος τὸν
λαμβάνοντα τὸ ὄνομα
αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ.
Φύλαξαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν
αὐτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι
κύριος ὁ θεός σου.
ἑξ ἡμέρας
ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου,
τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα κυρίῳ τῷ θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ κοὶ
οἱ υἱοί σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, ὁ βοῦς σου καὶ τὸ
ὑποζύγιόν σου καὶ πᾶν κτῆνός σου, ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοί· ἐν γὰρ ἓξ ἡμέραις
ἐποίησεν κύριος τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· γα
ἀνά
παύσηται ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου ὥσπερ καὶ σύ.
καὶ ήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῆ Αἰγύπτῳ, καὶ ἐξήγαγέν σε κύριος ὁ σου ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ
κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ· διὰ τοῦτο συνέταξέν σοι κύριος ὁ θεός σου ὥστε
φυλάσσεσθαι τὴν ἡμέραν τῶν
σαββάτων καὶ ἁγιάζειν αὐτήν.
Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ὃν τρόπον ἐνετείλατο κύριος ὁ θεός σου, ἵνα
εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιοι ἦτε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς Κύριος ὁ θεός σου
δίδωσίν σοι.
Οὐ μοιχεύσεις.
Οὐ φονεύσεις.
Οὐ
κλέψεις.
Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν
ψευδῆ.
Οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου· οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου οὔτε τὸν ἀγρόν αὐτοῦ οὔτε τὸν παῖδα αὐτοῦ οὔτε τὴν παιδίσκην αὐτοῦ, οὔτε τοῦ βοὸς αὐτοῦ οὔτε τοῦ ὑποζυγίου αὐτοῦ οὔτε παντὸς κτήνους αὐτοῦ, οὔτε ὅσα τῷ πλησίον σού ἐστιν.
Τὰ ῥήματα ταῦτα ἐλάλησεν Κύριος πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν ὑμῶν ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ
πυρός· σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνὴ μεγάλη· καὶ οὐ προσέθηκεν· καὶ ἔγραψεν αὐτὰ ἐπὶ
δύο πλάκας,
καὶ ἐγένετο ὡς ἠκούσατε τὴν φωνὴν ἐκ μέσου
τοῦ πυρός, καὶ τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρί, καὶ προσήλθετε πρὸς μὲ πάντες οἱ
ἡγούμενοι τῶν φυλῶν ὑμῶν καὶ ἡ γερουσία ὑμῶν·
καὶ
ἐλέγετε ἰδοὺ ἔδειξεν Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ τὴν αὐτοῦ
ἠκούσαμεν ἐκ μέσου τοῦ πυρός· ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ὅτι λαλήσει θεὸς πρὸς ἄνθρωπον, καὶ
ζήσεται.
καὶ νῦν
μὴ ἀποθάνωμεν, ὅτι ἐξαναλώσει ἡμᾶς τὸ πῦρ τὸ μέγα τοῦτο, ἐὰν προσθώμεθα
ἡμεῖς ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἔτι, καὶ ἀποθανούμεθα.
τίς γὰρ σὰρξ ἥτις ἤκουσεν φωνὴν θεοῦ
ζῶντος λαλοῦντος ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς ὡς ἡμεῖς, καὶ ζήσεται ;
πρόσελθε σὺ καὶ ἄκουσον ὅσα ἐὰν εἴπῃ κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν,
καὶ σὺ λαλήσεις
πρὸς ἡμᾶς πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πρὸς σέ, καὶ ἀκουσόμεθα καὶ
ποιήσομεν.
καὶ ἤκουσεν
κύριος τὴν φωνὴν τῶν λόγων ὑμῶν λαλούντων πρὸς μέ, καὶ εἶπεν
κύριος πρὸς μέ Ἤκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων τοῦ λαοῦ τούτου ὅσα ἐλάλησαν πρὸς σέ· ὀρθῶς
πάντα ὅσα ἐλάλησαν.
τίς
δώσει οὕτως εἶναι τὴν καρδίαν αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ὥστε φοβεῖσθαί με καὶ
φυλάσσεσθαι τὰς ἐντολάς μου πάσας τὰς ἡμέρας, ἵνα εὖ ᾖ αὐτοῖς καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν δι’
αἰῶνος;
βάδισον εἰπὸν αὐτοῖς
ὑμεῖς εἰς τοὺς οἴκους ὑμῶν.
σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι
καὶ λαλήσω πρὸς σὲ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ὅσα
διδάξεις αὐτούς· καὶ ποιείτωσαν ἐν τῇ γῇ ἣν ἐγὼ δίδωμι αὐτοῖς ἐν κλήρῳ.
καὶ φυλάξεσθε ποιεῖν ὃν
τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου· οὐκ ἐκκλινεῖτε εἰς δεξιὰ οὐδὲ
εἰς ἀριστερά,
κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδὸν ἢν ἑ ἐνετείλατό
σοι κύριος ὁ θεός σου πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ· ὅπως καταπαύσῃ σε, καὶ εὖ σοι
ᾖ, καὶ μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς κληρονομήσετε.
Καὶ αὗται αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα
ἐνετείλατο ὁ
θεὸς ἡμῶν διδάξαι ὑμᾶς ποιεῖν οὕτως ἐν τῇ γῇ εἰς ἢν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ
κληρονομῆσαι αὐτήν,
ἵνα φοβῆσθε Κύριον
33 κݲςݲ ο θςݲ σου ρευητε B ab | ἦς] ἢν AF om ἐν ἀυτὴ AF |
μακροημερευ|σεηστε B* κληρονομήσητε F VI 1 ο θεὸς] pr κݲςݲ Bab ΑF| εισπορευεσθαι
υμεις Α υμεις εισπορευεσθαι F | om ἀυτὴν Ba?AF
μακροημερεύσητε.
καὶ ἄκουσον, Ἰσραήλ, καὶ φύλαξαι ποιεῖν, ὅπως εὖ σοι ᾖ, καὶ ἵνα πληθυνθῆτε σφόδρα,
καθάπερ ἐλάλησεν κύριος ὁ θεὸς
τῶν πατέρων σου δοῦναί σοι γῆν ῥέουσαν γάλα
καὶ μέλι.
Καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ὅσα ἐνετείλατο κύριος τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ,
ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου Ἄκουε, Ἰσραήλ· κύριος ὁ
θεὸς ἡμῶν Κύριος
εἷς ἐστιν·
καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου
καὶ ἐξ ὅλης
τῆς δυνάμεως σου.
καὶ ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι σήμερον, ἐν τῇ καρδίᾳ
σου καὶ ἐν τῇ ψυχῇ σου·
καὶ προβιβάσεις τοὺς υἱούς σου, καὶ λαλήσεις ἐν αὐτοῖς καθήμενος ἐν οἴκῳ
καὶ πορευόμενος ἐν ὁδῷ καὶ κοιταζόμενος καὶ διανιστάμενος·
καὶ αὐτὰ εἰς σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρός σου, καὶ ἔσται
πρὸ ὀφθαλμῶν σου·
καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰς φλιὰς τῶν οἱ καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν.
Καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν ἢν ὤμοσεν κύριος τοῖς
πατράσιν σου, τῷ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, δοῦναί σοι πόλεις μεγάλας καὶ
καλὰς ἃς οὐκ ᾠκοδόμησας,
οἰκίας πλήρεις πάντων ἀγαθῶν ἃς οὐκ ἐνέπλησας, λάκκους λελατομημένους οὓς οὐκ
ἐλατόμησας, ἀμπελῶνας καὶ
ἐλαιῶνας οὓς οὐ κατεφύτευσας, καὶ φαγὼν καὶ
ἐμπλησθεὶς
πρόσεχε σεαυτῷ μὴ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς
Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλίας.
Κύριον τὸν θεόν σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ λατρεύσεις, καὶ πρὸς αὐτὸν κολληθήσῃ, καὶ τῷ
ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ.
οὐ πορεύεσθε ὀπίσω θεῶν ἑτέρων ἀπὸ τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ
ὑμῶν,
ὅτι θεὸς ζηλωτὴς Κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί· μὴ ὀργισθεὶς θυημων
Οὐκ ἐκπειράσεις κύριον τὸν θεόν σου, ὃν τρόπον ἐξεπειράσατε
ἐν τῷ
Πειρασμῷ.
φυλάσσων φυλάξη τὰς ἐντολὰς κυρίου
τοῦ θεοῦ σου, τὰ μαρτύρια καὶ τὰ
δικαιώματα ὅσα ἐνετείλατό σοι·
καὶ ποιήσεις τὸ ἀρεστὸν καὶ τὸ καλὸν ἐναντίον Κύρου τοῦ θεοῦ
ὑμῶν, ἵνα
εὖ σοι γένηται, καὶ εἰσέλθῃς καὶ κληρονομήσῃς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς
πατράσιν ὑμῶν·
ἐκδιῶξαι πάντας
τοὺς ἐχθρούς σου πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησεν
Κὐριος.
Καὶ
ἱστᾶι ὅταν ἐρωτήση σε ὁ υἱός σου αὔριον λέγων Τί ἐστιν τὰ μαρτύρια
καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ὅσα ἐνετείλατο Κύριος ὁ θεὸς ἡμῖν,.
καὶ ἐρεῖς τῷ υἱῷ σου οἰκέται ἦμεν τῷ Φαραὼ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ,
καὶ ἐξήγαγεν
ἡμᾶς κύριος ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾷ κα ἐν ὑψηλῷ·
καὶ ἔδωκεν Κύριος σημεῖα καὶ τέρατα μεγάλα καὶ πονηρὰ
ἐν Αἰγύπτῳ ἐν
Φαραὼ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐνώπιον ἡμῶν,
καὶ
ἡμᾶς ἐξήγαγεν ἐκεῖθεν δοῦναι ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην ἣν ὤμοσεν δοῦναι
τοῖς πατράσιν ἡμῶν·
καὶ ἐνετείλατο ἡμῖν Κύριος ποεῖν πάντα
τὰ δικαιώματα ταῦτα, φοβεῖσθαι
κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν, γα εὖ ᾖ ἡμῖν πάσας τὰς ἡ μέ ῥᾶς, ἵνα ζῶμεν ὥσπερ καὶ
σήμερον·
καὶ ἐλέη·
μοσύνη ἔσται ἡμῖν ἐὰν φυλασσώμεθα ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς
ταύτας ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, καθὰ ἐνετείλατο ἡμῖν Κύριος. δὲ εἰσαγάγῃ σε
κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν εἰς ἢν εἰσ’·
VII
VIIἐκεῖ κληρονομῆσαι, καὶ ἐξαρεῖ ἔθνη μεγάλα ἀπὸ προσώπου σου, τὸν Χετταῖον καὶ
Ἀμορραῖον καὶ Γεργεσαῖον καὶ Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Εὑαῖον καὶ Ἰεβουσαῖον, ἑπτὰ
ἔθνη πολλὰ κὼ
ἰσχυρότερα ὑμῶν,
καὶ παραδώσει αὐτοὺς κύριος ὁ θεός σου εἰς τ·ὰς
διαθήσῃ πρὸς αὐτοὺς
διαθήκην, οὐδὲ μὴ ἐλεήσητε αὐτούς,
οὐδὲ μὴ γαμβρεύσητε πρὸς αὐτούς· τὴν θυγατέρα σου οὐ δώσεις τῶ υἱῶ αὐτοῦ,
κα τὴν θυγατέρα αὐτοῦ οὐ λήμψῃ τῷ υἱῷ σου·
ἀποστήσει γὰρ τὸν υἱόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ λατρεύσει θεοῖς ἑτέροις, καὶ ὀργισθήσεται
θυμῷ κύριος εἰς ὑμᾶς, καὶ ἐξολεθρεύσει σε τὸ τάχος.
ἀλλ᾿ οὕτως ποιήσετε αὐτοῖς· τοὺς βωμοὺς αὐτῶν καθελεῖτε, καὶ τὰς στήλας αὐτῶν
συντρίψετε, καὶ τὰ ἄλση αὐτῶν ἐκκόψετε, καὶ τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν
αὐτῶν
κατακαύσετε πυρί·
ὅτι λαὸς ἅγ ἰὸς εἰ κυρίῳ τῷ θεῷ σου, καὶ σὲ προείλατο Κύπιος ὁ θεός σου, εἶναί σε
αὐτῷ λαὸν περιούσιον παρὰ
πάντα τὰ ἔθνη ὅσα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.
οὐχ ὅτι πολυπληθεῖτε παρὰ πάντα τὰ ἔθην, προείλατο κύριος ὑμᾶς καὶ ἐξελέξατο ὑμᾶς·
ὑμεῖς γάρ ἐστε ὀλιγοστοὶ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη·
ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀγαπᾷν κύριον ὑμᾶς, καὶ διατηρῶν τὸν ὅρκον ὃν ὤμοσεν τοῖς πατρά- σιν
ὑμῶν, ἐξήγαγεν κύριος ὑμᾶς ἐν χειρὶ κραταιᾷ, καὶ ἐλυτρώσατό
ἐξ οἴκου
δουλίας, ἐκ χειρὸς Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου.
καὶ γνώσεσθε σήμερον ὅτι Κύριος ὁ θεός σου, οὗτος θεός, θεὸς πιστός, ὁ φυλάσσων
διαθήκην καὶ ἕλεος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν καὶ τοῖς φυλάσσουσιν
τὰς ἐντολὰς
αὐτοῦ εἰς χιλίας γενεάς,
καὶ ἀποδιδοὺς τοῖς μισοῦσιν κατὰ πρόσωπον ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς· καὶ οὐχὶ βραδυνεῖ
τοῖς μισοῦσιν· κατὰ πρόσωπον ἀποδώσει αὐτοῖς.
καὶ φυλάξη τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ ὅσα
ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν.
Καὶ ἱστᾶι ἐὰν ἀκούσητε τὰ δικαιώματα ταῦτα, καὶ φυλάξητε καὶ ποιήσητε αὐτά, καὶ
διαφυλάξει Κύριος ὁ θεός σού σοι τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος ὃ ὤμοσεν τοῖς
πατράσιν ὑμῶν·
καὶ ἀγαπήσει σε Κύριος καὶ εὐλογήσει σε καὶ
εὐλογητὸς
ἔσῃ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη· οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν ἄγονος οὐδὲ στεῖρα,
καὶ ἐν τοῖς κτήνεσίν σου.
καὶ περιελεῖ κύριος ἀπὸ σοῦ
πᾶσαν μαλακίαν· καὶ πάσας νόσους Αἰγύπτου
τὰς πονηρὰς ἃς καὶ ὅσα ἔγνως οὐκ ἐπιθήσει ἐπὶ σέ, καὶ ἐπιθήσει αὐτὰ τοὺς μισοῦντός
σε.
καὶ φάγῃ πάντα τὰ σκῦλα τῶν
ἐθνῶν ἃ Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι· οὐ
φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ’ αὐτοῖς, καὶ οὐ λατρεύσεις τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ὅτι σκῶλον
τοῦτό ἐστιν σοι.
᾿Εὰν δὲ λέγῃς ἐν τῇ διανοίᾳ σου ὅτι Πολὺ
τὸ ἔθνος τοῦτο ἢ ἐγώ, πῶς
δυνήσομαι ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς; ;
οὐ
φοβηθήσῃ αὐτούς· μνείᾳ μνησθήσῃ ὅσα ἐποίησεν Κύριος ὁ θεός σου τῶ τῷ
καὶ πᾶσι τοῖς Αἰγυπτίοις,
τοὺς πειρασμοὺς τοὺς μεγάλους
οὓς ἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα καὶ
τὰ τέρατα, τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν, ὡς ἐξήγαγέν σε Κύριος ὁ
θεός σου. οὕτως ποιήσει Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πᾶσιν τοῖς τοὶς ἔθνεσιν οὑς σὺ ἀπὸ προσώπου
αὐτῶν.
καὶ τὰς σφηκίας ἀποστελεῖ κύριος ὁ θεός
σου εἰς αὐτούς, ἕως ἂν
ἐκτριβῶσιν οἱ καταλελιμμένοι καὶ οἱ κεκρυμμένοι ἀπὸ σοῦ·
οὐ τρωθήσῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριος
ὁ θεός σου ἐν σοί, θεὸς μέγας
καὶ κραταιός.
καὶ καταναλώσει
Κύριος ὁ θεός σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου κατὰ
μικρόν· οὐ δυνήσῃ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς τὸ τάχος, ἵνα μὴ ἡ γῆ ἔρημος καὶ πληθυνθῇ ἐπὶ σὲ
τὰ θηρία τὰ ἄγρια.
καὶ παραδώσει
αὐτοὺς κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου, καὶ ἀπολεῖς
αὐτοὺς ἀπωλίᾳ μεγάλῃ ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ αὐτούς·
καὶ παραδώσει
τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν εἰς τὰς χεῖρας ὑμῶν, καὶ ἀπολεῖται τὸ
ὄνομα αὐτῶν ἐκ τοῦ τόπου ἐκείνων. οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶς κατὰ πρόσωπόν σου, ἕως ἀν’
ἐξολεθρεύσῃ αὐτούς.
τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν
σού ἐστιν·
καὶ οὐκ εἰσοίσεις βδέλυγμα εἰς τὸν οἶκόν σου, καὶ ἔσῃ ἀνάθημα ὥσπερ τοῦτο· προσοχθίσματι προσοχθιεῖς καὶ ματι βδελύξῃ, ὅτι ἀνάθημά ἐστιν.
Πάσας τὰς ἐντολὰς ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον φῦ ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε,
καὶ εἰσελθόντες κληρονοτὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν ὑμῶν.
καὶ μνησθήσῃ πᾶσαν τὴν ὁδὸν ἣν ἤγαγέν σε κύριος ὁ θεός σου ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὡς ἂν κακώσῃ
σε καὶ ἐκπειράσῃ σε, καὶ διαγνωσθῇ τὰ ἐν
τῇ καρδίᾳ σου, εἰ φυλάξη τὰς
ἐντολὰς αὐτοῦ ἢ οὔ.
καὶ ἐκάκωσέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε, καὶ ἐψώμισέν σε τὸ μάννα ὃ οὐκ εἴδησαν οἱ
πατέρες σου· ἵνα ἀναγγείλῃ σοι ὅτι οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπὶ
παντὶ ῥήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος
θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος.
τὰ ἱμάτιά σου οὐκ ἐπαλαιώθη ἀπὸ σοῦ, τὰ ὑποδήματά σου οὐ κατετρίβη ἀπὸ σοῦ, οἱ πόδες
σου οὐκ ἐτυλώθησαν
ἰδοὺ τεσσεράκοντα ἔτη.
καὶ γνώσῃ τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὡς εἴ τις παιδεύσαι ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτοῦ, οὕτως Κύριος
ὁ θεός σου
σεῖ σε·
καὶ φυλάξη τὰς ἐντολὰς Τυρίου τοῦ θεοῦ σου,
ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ
φοβεῖσθαι αὐτόν.
ὁ γὰρ Κύριος ὁ θεός σου εἰσάγει σε εἰς γῆν ἀγαθὴν καὶ πολλήν, οὗ χείμαρροι ὑδάτων,
πηγαὶ
ἀβύσσων ἐκπορευόμεναι διὰ τῶν πεδίων καὶ διὰ τῶν ὀρέων·
γῆ πυροῦ καὶ κριθῆς, ἄμπελοι, συκαῖ, ῥόαι, γῆ ἐλαίας ἐλαίου καὶ μέλιτος·
γῆ ἐφ’ ἧς οὐ μετὰ πτωχίας φάγῃ τὸν ἄρτον σου, καὶ οὐκ ἐπ’ αὐτῆς οὐδέν· γῆ ἦς οἱ λίθοι
σίδηρος, καὶ ἐκ τῶν ὀρέων
μεταλλεύσεις χαλκόν·
καὶ φάγῃ καὶ ἐμπλησθήσῃ, καὶ εὐλογήσεις
πρόσεχε
σεαυτῷ μὴ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ μὴ φυλάξαι τὰς
ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι
σήμερον·
μὴ φαγὼν καὶ ἐμπλησθείς, καὶ οἰκίας καλὰς οἰκοδομή.
σὰς καὶ κατοικήσας
ἐν αὐταῖς,
καὶ τῶν βοῶν σου πληθυνθέντων καὶ
τῶν προβάτων σου πληθυνθέντων,
ἀργυρίου καὶ χρυσίου πληθυνθέντος σοι, καὶ πόντων ὅσων ἔσται σοι πληθυνθέντων σοι.
ὑψωθῇς τῇ
καρδίᾳ καὶ ἐπιλάθῃ κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ
γῆς υ, ἐξ οἴκου δουλίας·
τοῦ ἀγαγόντος σε διὰ τῆς ἐρήμου τῆς
καὶ τῆς φοβερᾶς ἐκείνης, οὗ ὄφις
δάκνων καὶ σκορπίος καὶ , οὗ οὐκ ἢν ὕδωρ·· τοῦ ἐξαγαγόντος σοι ἐκ πέτρας ἀκροτόμου
πηγὴν ὕδατος·
τοῦ ψωμίσαντός σε τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὃ
οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες σου,
ἵνα κακώσῃ σε καὶ ἐκπειράσῃ σε, καὶ εὖ σε ποιήση ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν σου·
μὴ εἴπῃς ἐν τῇ
καρδίᾳ σου Ἡ ἰσχύς μου καὶ τὸ κρότος τῆς χειρός μου
ἐποίησέν μοι τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην.
καὶ μνησθήσῃ Κυρίου τοῦ θεοῦ
σου, ὅτι αὐτός σοι δίδωσι τὴν ἰσχὺν τοῦ
ποιῆσαι δύναμιν, καὶ ἵνα στήσῃ τὴν διαθήκην ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν σου ὡς
σήμερον.
καὶ ἱστᾶι ἐὰν λήθῃ ἐπιλάθῃ κυρίου τοῦ θεοῦ σου, καὶ πορευθῇς
ὀπίσω θεῶν
ἑτέρων καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς, διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον ὅτι ἀπωλίᾳ ἀπολεῖσθε·
καθὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη ὅσα Κύριος ἀπολλέει
πρὸ προσώπου ὑμῶν, οὕτως
ἀπολεῖσθε ἀνθ’ ὧν οὐκ ἠκούσατε τῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν.
Ἄκουε, Ἰσραήλ. σὺ διαβαίνεις σήμερον τὸν Ἰορδάνην τοῦτον
κληρονομῆσαι
ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερα μᾶλλον ἡ ὑμεῖς, μεγάλας καὶ τειχήρεις ἕως τοῦ οὐρανοῦ,
λαὸν μέγαν καὶ καὶ εὐμήκη, υἱοὺς Ἐνάκ, οὓς σὺ οἶσθας καὶ σὺ ἀκήκοας τίς ἀντὶ
τοι κατὰ πρόσωπον υἱῶν Ἐνάκ;
καὶ γνώσῃ σήμερον ὅτι κύριος ὁ
προσώπου σου, καὶ ἀπολεῖς αὐτοὺς καθάπερ εἰπέν
σοι κύριος.
μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ἐν τῷ ἐξαναλῶσαι κύριον τὸν θεόν σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ
προσώπου, λέγων Διὰ τὴν δικαιοσύνην μου εἰσήγαγέν
με κύριος κληρονομῆσαι
τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην.
οὐχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σου οὐδὲ διὰ τὴν ὁσιότητα τῆς καρδίας σου σὺ εἰσπορεύῃ
κληρονομῆσαι τὴν γῆν αὐτῶν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων Κύριος ἐξολεθρεύσει
αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου· καὶ ἵνα στήσῃ τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν
ὑμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ
τῷ Ἰσαὰκ καὶ τῷ Ἰακώβ.
καὶ γνώσῃ σήμερον ὅτι οὐχὶ διὰ τὰς δικαιοσύνας νᾶς σου Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι
τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν
ταύτην κληρονομῆσαι, ὅτι λαὸς σκληροτράχηλος εἶ.
μνήσθητι μὴ ἐπιλάθῃ ὅσα παρώξυνας κύριον τὸν θεόν σου ἐν τῆ ἐρήμῳ· ἀφ’ ἧς ἡμέρας
ἐξήλθετε ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ἀπειθοῦντες
διετελεῖτε τὰ πρὸς κύριον.
καὶ ἐν Χωρὴβ παρωξύνατε
κύριον, καὶ ἐθυμώθη ἐφ’ ὑμῖν ἐξολεθρεῦσαι
ὑμᾶς,
ἀναβαίνοντός μου εἰς τὸ ὄρος λαβεῖν τὰς πλάκας τὰς λιθίνας, πλάκας διαθήκης ἃς
διέθετο κύριος πρὸς ὑμᾶς· καὶ κατεγινόμην ἐν τῷ ὄρει τεσσεράκοντα ἡμέρας καὶ
τεσσεράκοντα νύκτας· ἄρτον οὐκ ἔφαγου καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον.
καὶ ἔδωκεν Κύριος ἐμοὶ τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας, γεγραμμένας ἐν τῷ δακτύλῳ τοῦ
θεοῦ, καὶ ἐπ’ αὐταῖς ἐγέγραπτο πάντες οἱ λόγοι οὓς
ἐλάλησεν κύριος πρὸς
ὑμᾶς ἐν τῷ ὄρει ἡμέρᾳ ἐκκλησίας·
καὶ ἐγένετο διὰ τεσσεράκοντα ἡμερῶν καὶ τεσσεράκοντα νυκτῶν ἔδωκεν Κύριος
ἐμοὶ τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας, πλάκας διαθήκης.
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς μέ Ἀνάστηθι, κατάβηθι τὸ τάχος ἐντεῦθεν, ὅτι ἠνόμησεν ὁ λαός
σου οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου· παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ ἧς
καὶ εἶπεν Κύριος
πρὸς μέ Λελάληκα πρὸς σὲ ἅπαξ καὶ δὶς λέγων Ἑώρακα τὸν
λαὸν τοῦτον, καὶἰδοὺ λαὸς σκληροτράχηλός ἐστιν·
καὶ νῦν ἔασόν με ἐξολεθρεῦσαι
αὐτούς, καὶ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν
ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα καὶ ἰσχυρὸν καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ
τοῦτο.
καὶ ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ τοῦ ὄρους, καὶτὸ ὄρος ἐκαίετο πυρὶ ἕως τοῦ
οὐρανοῦ, καὶ αἱ δύο πλάκες ἐπὶ ταῖς δυσὶ χερσίν μου.
καὶ ἰδὼν ὅτι
ἡμάρτετε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ ἐποιήσατε ὑμῖν
ἑαυτοῖς χωνευτόν, καὶ παρέβητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετείλατο ὑμῖν Κύριος,
καὶ
ἐπιλαβόμενος τῶν δύο πλοκῶν ἔρριψα αὐτὰς ἀπὸ τῶν δύο χειρῶν μου καὶ
συνέτριψα ἐναντίον ὑμῶν.
καὶ ἐδεήθην ἐναντίον Κυρίου δεύτερον
καθάπερ καὶ τὸ πρότερον
τεσσεράκοντα ἡ μέ ῥᾶς καὶ τεσσεράκοντα νύκτας· ἄρτον οὐκ ἔφαγον καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον·
περὶ πασῶν τῶν ὑμῶν ὦν ἡμάρτετε, ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ παροξῦναι
αὐτόν.
καὶ ἔκφοβός εἰμι διὰ τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμόν,
ὅτι παρωξύνθη Κύριος ἐφ’
ὑμῖν ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς· καὶ εἰσήκουσεν κύριος ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ.
καὶ ἐπὶ Ἀαρὼν ἐθυμώθη ἐξολεθρεῦσαι
αὐτόν, καὶ ηὐξάμην καὶ περὶ Ἀαρὼν ἐν
τῷ καιρῷ ἐκείνῳ.
καὶ τὴν ἁμαρτίαν ὑμῶν ἢν ἐποιήσατε, τὸν μόσχον, ἔλαβον αὐτὸν καὶ
κατέκαυσα αὐτὸν ἐν πυρί, καὶ συνέκοψα αὐτὸν καταλέσας σφόδρα ἕως γένετο λεπτόν· καὶ
ἐγένετο ὡσεὶ κονιορτός, καὶ ἔρριψα τὸν κονιορτὸν εἰς τὸν χειμάρρουν τὸν καταβαίνοντα
ἐκ τοῦ ὄρους.
καὶ ἐν τῶ
Ἐνπυρισμῷ καὶ ἐν τῷ Πειρασμῷ καὶ ἐν τοῖς Μνήμασιν τῆς ἐπιθυμία
παροξύνοντες ἦτε κύριον.
καὶ ὅτε ἐξαπέστειλεν Κύριος ὑμᾶς ἐκ
Καδὴς Βαρνὴ λέγων Ἀνάβητε καὶ
κληρονομήσατε τὴν γῆν ἢν δίδωμι ὑμῖν, καὶ ἠπειθήσατε τῷ ῥήματι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν,
καὶ οὐκ ἔπι. στεύσατε αὐτῷ, καὶ οὐκ εἰσηκούσατε τῆς φωνῆς αὐτοῦ.
ἀπειθοῦντες
ἦτε τὰ πρὸς κύριον ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἐγνώσθη ὑμῖν.
καὶ ἐδεήθην
AF | συνέτριψα] + ἀυτὰς AF + ἄπο τῶν
χείρων μου F* (om F1vid) 18 εναντιον 1°] ἔναντι Ar | τεσσαράκοντα Bb (bis) | om
ποίησαι τὸ πόνηρον F1mg) | ἐνάντιον 2°] ἔναντι Α | του θεοῦ] + ὑμῶν AF | παροξύναι]
pr του 19 εξολεθρ.] pr του AF | τούτω] ἐκείνω Α Ο ἐθυμώθη] + κݲςݲ AF | ἐξολεθρεύσαι]
pr του AF 21 συνέκοψα] συνέτριψα AF | κάτα· λεσας] καὶ κατήλασα AF | ἕως] + οὐ AF |
ἐγένετο 2°] ἐγενήθη AF | ἐκ] ἅ 22 κύριον] + ’τον θνݲ ὑμῶν AF 23 απεστειλεν Α | ὑμὰς
κݲςݲ Α | 2° AF | διδωμι] pr ἐγὼ Α 24 ἄπο τῆς ἡμέρας ἦς] ἀφ’ ἦς ἠμ’.
ἐδεήθην, εἶπεν γὰρ κύριος ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς·
καὶ εὐξάμην πρὸς τὸν θεὸν καὶ εἶπα Κύριε βασιλεῦ τῶν θεῶν, μὴ ἐξολεθρεύσῃς τὸν λαόν
σου καὶ τὴν μερίδα σου ἣν ἐλυτρώσω, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν τῇ ἰσχύι σου τῇ
μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ καὶ ἐν τῷ βραχίονί
σου τῷ
ὑψηλῷ·
μνήσθητι Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν θεραπόντων σου οἷς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ· μὴ
ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν σκληρότητα τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τὰ ἀσεβήματα καὶ τὰ ἁμαρτήματα
αὐτῶν·
μὴ εἴπωσιν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ὅθεν ἐξήγαγες ἡμᾶς ἐκεῖθεν λέγοντες Παρὰ τὸ μὴ
δύνασθαι κύριον εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν ἣν εἶπεν αὐτοῖς, καὶ παρὰ τὸ μισῆσαι
αὐτούς, ἐξήγαγεν αὐτοὺς
ἐν τῆ ἐρήμῳ ἀποκτεῖναι αὐτούς.
καὶ οὗτοι λαός σου καὶ κλῆρός σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν τῆ ἰσχύι σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ.
Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ εἶπεν κύριος πρὸς μέ Λἀξευσον σεαυτῷ δύο πλάκας λιθίνας ὥσπερ τὰς
πρώτας, καὶ ἀνάβηθι πρὸς μὲ εἰς τὸ
ὄρος, καὶ ποιήσεις σεαυτῷ κιβωτὸν
ξυλίνην·
καὶ γράψεις ἐπὶ τὰς πλάκας τὰ ῥήματα ἃ ἦν ἐν ταῖς πλαξὶν ταῖς πρώταις ἃς συνέτριψας,
καἰ ἐμβαλεῖς αὐτὰ εἰς τὴν κιβωτόν.
καὶ ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ ξύλων ἀσήπτων, καὶ ἐλάξευσα τὰς πλάκας λιθίνας ὡς αἱ
πρῶται, καὶ ἀνέβην
εἰς τὸ ὄρος, καὶ αἱ δύο πλάκες ἐπὶ ταῖς χερσίν μου.
καὶ ἔγραψεν ἐπὶ τὰς πλάκας κατὰ τὴν γραφὴν τὴν πρώτην τοὺς δέκα λόγους, οὓς ἐλάλησεν
κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ
πυρός, καὶ ἔδωκεν αὐτὰς κύριος
ἐμοί.
καὶ ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ τοῦ ὄρους, καὶ ἐνέβαλον τὰς πλάκας εἰς τὴν κιβωτὸν ἣν
ἐποίησα,
καὶ ἦσαν ἐκεῖ καθὰ ἐνετείλατό μοι Κύριος.
καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπῆραν ἐκ Βηρὼθ υἱῶν Ἰακεὶμ Μεισαδαί· ἐκεῖ ἀπέθανεν Ἀαρὼν καὶ
ἐτάφη ἐκεῖ, καὶ ἱεράτευσεν Ἐλεαζὰρ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ.
ἐκεῖθεν θεν ἀπῆραν εἰς Γαδγάδ, καὶ ἀπὸ Γαδγὰδ εἰς Ταιβάθα· γῆ χείμαρροι
ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ διέστειλεν Κύριος τὴν φυλὴν τὴν
Λευεὶ αἴρειν τὴν
κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου, παρεστάναι ἔναντι κυρίου, λειτουργεῖν καὶ ἐπεύχεσθαι ἐπὶ
τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν τοῖς Λευείταις μερὶς καὶ κλῆρος
ἐν τοῖς ἀδελφοῖς
αὐτῶν· Κύνριος αὐτὸς κλῆρος αὐτοῦ, καθότι εἶπεν αὐτῷ.
κἀγὼ ἱστήκειν ἐν τῷ ὄρει τεσσεράκοντα ἡμέρας κα τεσσεράκοντα
νύκτας, καὶ
ἤκουσεν Κύριος ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, καὶ οὐκ ἠθέλησεν κύριος ἐξολεθρεῦσαι
ὑμᾶς.
καὶ εἶπεν κύριος
πρὸς μέ βάδιζε, ἄπαρον ἐναντίον τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ
εἰσπορευέσθωσαν καὶ κληρονομείτωσαν τὴν γῆν ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι
αὐτοῖς.
Καὶ νῦν, Ἰσραήλ, τί Κύριος ὁ θεός σου αἰτεῖται παρὰ σοῦ
ἀλλ’ ἢ φοβεῖσθαι
κύριον τὸν θεόν σου, καὶ πορεύεσθαι ἐν πά σαῖς ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, καὶ ἀγαπᾷν αὐτόν, καὶ
λατρεύει τῶ θεὼ σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς
φυλάσσεθαι τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ τὰ δικαιώματα
αὐτοῦ, ὅσα
ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα εὖ σοι ᾖ ;
ἰδοὺ
κυρίου τοῦ θεοῦ σου ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ, ἡ γῆ καὶ
πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτῇ·
πλὴν πλὴν τοὺς πατέρας ὑμῶν
προείλατο κύριος ἀγαπᾷν αὐτούς, καὶ
ἐξελέξατο τὸ σπέρμα αὐτῶν μετ’ αὐτοὺς ὑμᾶς παρὰ πάντα τὰ ἔθνη κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην.
καὶ περιτεμεῖσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν, καὶ τὸν τράχηλον
ὑμῶν οὐ
σκληρυνεῖτε·
ὁ γὰρ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, οὗτος θεὸς τῶν
θεῶν καὶ κύριος τῶν κυρίων, ὁ
θεὸς ὁ μέγας καὶ ἰσχυρὸς καὶ ὁ φοβερός, ὅστις οὐ θαυμάζει πρόσωπον οὐδ’ οὐ μὴ λάβῃ
δῶρον·
ποιῶν κρίσιν προσηλύτῳ καὶ ὀρφανῷ καὶ χήρᾳ, καὶ ἀγαπᾷ τὸν
προσήλυτον
δοῦναι αὐτῷ ἄρτον καὶ ἱμάτιον.
καὶ ἀγαπήσετε τὸν
προσήλυτον· προσήλυτοι γὰρ ἦτε ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.
Κύριον τὸν
σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ λατρεύσεις, καὶ πρὸς αὐτὸν κόλλη· καὶ
τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ·
οὗτος καύχημά σου καὶ οὗτος
σου, ὅστις ἐποίησεν ἐν σοὶ τὰ μεγάλα καὶ τὰ
ἔνδοξα ταῦτα ἃ
ἐν ἑβδομήκοντα ψυχαῖς κατέβησαν οἱ
Καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου, καὶ φυλάξῃ τὰ φυλάγματα αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ καὶ γνώσεσθε σήμερον ὅτι οὐχὶ τὰ παιδία ὑμῶν, ὅσοι οὐκ οἴδασιν οὐδὲ ἴδοσαν τὴν παιδίαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν,
καὶ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ ὅσα ἐποίησεν ἐν μέσῳ Αἰγύπτου Φαραὼ βασιλεῖ Αἰγύπτου καὶ πάση τῆ γῇ αὐτοῦ,
καὶ ὅσα ἐποίησεν τήν δύναμιν τῶν Αἰγυπτίων, τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ τὴν ἵππον αὐτῶν καὶ
τὴν δύναμιν αὐτῶν, ὡς ἐπέκλυσεν τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης τῆς ἐρυθρᾶς ἐπὶ προσώπου αὐτῶν,
καταδιωκόντων αὐτῶν ἐκ τῶν ὀπίσω
ὑμῶν, καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺς κύριος ἕως τῆς
σήμερον ἡμέρας,
καὶ ὅσα ἐποίησεν ἡμῖν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἕως ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
καὶ ὅσα ἐποίησεν τῷ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν υἱοῖς Ἐλιὰβ υἱοῦ Ῥουβήν, οὓς ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ
στόμα αὐτῆς κατέπιεν αὐτοὺς καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ πᾶσαν αὐτῶν
τὴν ὑπόστασιν τὴν
μετ’ αὐτῶν ἐν μέσῳ παντὸς Ἰσραήλ·
ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑώρακαν
πάντα τὰ ἔργα κυρίου ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν
σήμερον.
καὶ φυλάξεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ζῆτε καὶ
πολυπλασιασθῆτε, καὶ εἰσελθόντες κληρονομήσετε τὴν γῆν εἰς
ἢν ὑμεῖς
διαβαίνετε τὸν Ἱορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν·
ἵνα μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς καὶ
τῷ σπέρματι αὐτῶν μετ’ αὐτούς, γῆν ῥέουσαν γάλα
καὶ μέλι.
ἔστιν γὰρ ἡ γῆ εἰς ἢν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι οὐ. τήν, οὐχ ὥσπερ γῆ Αἰγύπτου
ἐστίν, ὅθεν ἐκπεπόρευσθε ἐκεῖθεν, ὅταν σπείρωσιν τὸν σπόρον καὶ ποτίζωσιν τοῖς ποσὶν
αὐτῶν ὡσεὶ κῆπον
λαχανίας·
ἡ δὲ γῆ εἰς ἢν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτὴν γῆ
μιν AF | ecjy] ὡς Α | ηλθετε] εἰσήλθετε Α 6
Αβειρων] pr τοι F 7 εωρακαν] ἑώρων AF | Κυριου] + τὰ μέγαλα AF 8 σοι] ὕμιν AF |
εἰσελθόντες] εἰσέλθητε καὶ AF | κληρονομήσητε AF | διαβεννετε Α 9 μακροημερευ ηται Α
10 εισπορευη] εἰσπορεύεσθαι ὑμεῖς Α ὑμεῖς εἰσπορεύεσθαι F | γῆ 2°] pr η AF | om
ἐστιν 2° Α | ἐκπεπόρευσθε] ἐκπορεύεσθαι Α ἐκπορεύεσθε F AF | ποτιζωσι AF | om ἀυτῶν
AF | ωσει] ὡς F 11 εισποσπειρωσι ρευη] pr σὺ AF
γῆ ἣν
Κύριος ὁ θεός σου ἐπισκοπεῖται αὐτὴν διὰ παντός, οἱ ὀφθαλμοὶ
Κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπ’ αὐτῆς ἀπ’ ἀρχῆς τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἕως συντελείας τοῦ
ἐνιαυτοῦ.
Ἐὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι σήμερον,
ἀγαπᾷν κύριον τὸν θεόν σου καὶ λατρεύειν αὐτῷ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς
ψυχῆς σου,
καὶ δώσει τὸν
ὑετὸν τῇ γῇ σου καθ’ ὥραν πρόιμον καὶ ὄψιμον, καὶ
εἰσοίσεις τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου·
καὶ δώσει χορτάσματα
ἐν τοῖς ἀγροῖς σου τοῖς κτήνεσίν σου.
καὶ φαγὼν καὶ
ἐμπλησθεὶς
καὶ
θυμωθεὶς ὀργῇ κύριος ἐφ’ ὑμῖν καὶ συνσχῇ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἔσται
ὁ ὑετὸς καὶ ἡ γῆ οὐ δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς, καὶ ἀπολεῖσθε ἐν τάχει ἀπὸ τῆς γῆς τῆς
ἀγαθῆς ἧς ἔδωκεν ὁ κύριος ὑμῖν.
καὶ
ἐμβαλεῖτε τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς τὴν καρδίαν ὑμῶν καὶ εἰς τὴν ψυχὴν
ὑμῶν, καὶ ἀφάψετε αὐτὰ εἰς σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρὸς ὑμῶν, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ
ὀφθαλμῶν ὑμῶν·
καὶ διδάξετε αὐτὰ τὰ τέκνα ὑμῶν
λαλεῖν ἐν αὐτοῖς, καθημένου σου ἐν οἴκῳ
καὶ πορευομένου σου ἐν ὁδῷ, καὶ καθεύδοντός σου καὶ διανισταμένου σου.
καὶ γράψετε
αὐτὰ ἐπὶ τὰς φλιὰς τῶν οἰκιῶν ὑμὠν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν,
ἵνα μακροημερευσητε, κα αἱ ἡμέραι τῶν υἱῶν ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς καθὼς αἱ ἡμέραι τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσητε πάσας τὰς
ἐντολὰς ταύτας ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι σήμερον ποιεῖν, ἀγαπᾷν Τύριον τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς
αὐτοῦ προσκολλᾶσθαι αὐτῷ·
καὶ ἐκβαλεῖ κύριος πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα
ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ
κληρονομήσετε ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ μᾶλλον ἢ ὑμεῖς.
πάντα τὸν τόπον οὑ ἐὰν πατήσῃ τὸ ἴχνος τοῦ
ὑμῶν, ὑμῖν ἱστᾶι· ἀπὸ τῆς
ἐρήμου καὶ Ἀντιλιβάνου, κοὶ ἀπὸ
τῆς ἐπὶ δυσμῶν ἔσται τὰ ὅριά σου.
οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶς κατὰ πρόσωπον ὑμῶν· τὸν τρόμον ὑμῶν καὶ τὸν φόβον ὑμῶν
ἐπιθήσει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς ἐφ’ ἧς ἐὰν
ἐπιβῆτε
ἐπ’ αὐτῆς, ὃν τρόπον ἐλάλησεν πρὸς ὑμᾶς.
᾿Ιδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν·
τὴν εὐλογίαν, ἐὰν ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν
ἐγὼ
ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον·
καὶ αἱ κατάραι, ἐὰν μὴ ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ὃσα ἐγὼ ἐντέλλομαι
ὑμῖν σήμερον, καὶ πλανηθῆτε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, πορευθέντες
λατρεύειν θεοῖς ἑτέροις οὓς οὐκ οἴδατε.
καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν εἰς ἣν διαβαίνεις ἐκεῖ
κληρονομῆσαι αὐτήν, καὶ δώσεις εὐλογίαν ἐπ’ ὄρος Γαριζεὶν καὶ τὴν κατάραν
ἐπ’ ὄρος Γαιβάλ.
οὐκ ἰδοὺ ταῦτα πέραν τοῦ Ἰορδάνου ὀπίσω ὁδὸν δυσμῶν ἡλίου ἐν γῆ Χανάαν, τὸ κατοικοῦν
ἐπὶ δυσμῶν ἐχόμενον τοῦ
Γολγόλ, πλησίον τῆς δρυὸς τῆς ὑψηλῆς ;
ὑμεῖς γὰρ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην, εἰσελθόντες κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἢν κύριος ὁ θεὸς
ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ κατοικήσετε ἐν αὐτῇ.
καὶ φυλάξεσθε τοῦ ποιεῖν πάντα τὰ προστάγματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις ταύτας ὅσας ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον.
Καὶ ταῦτα τὰ προστάγματα καὶ αἱ κρίσεις ἃς φυλάξετε τοῦ ποιεῖν ἐν τῇ γῇ, ἧ κύριος ὁ
θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ
πάσας τὰς ἡμέρας ἃς ὑμεῖς ζῆτε
ἐπὶ τῆς γῆς.
ἀπωλίᾳ ἀπολεῖτε πάντας τοὺς τόπους ἐν οἷς ἐλάτρευσαν ἐκεῖ τοῖς θεοῖς αὐτῶν, οὓς ὑμεῖς
κληρονομεῖτε αὐτούς, ἐπὶ τῶν ὀρέων τῶν ὑψηλῶν καὶ ἐπὶ τῶν
θινῶν καὶ
ὑποκάτω δένδρου δασέος·
καὶ κατασκάψατε τοὺς βωμοὺς
οὐ ποιήσετε
οὕτως κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν·
ἀλλ᾿ ἢ εἰς τὸν τόπον ὃν ἀν’ ἐκλέξηται
Κύριος ὁ θεός σου ἐν μιᾷ τῶν πόλεων
ὑμῶν, ἐπονομάσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ ἐπικληθῆναι, καὶ ἐκζητήσατε ἐκεῖ·
καὶ οἴσετε
τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν, καὶ τὰς ὁμολογίας ὑμῶν, τὰ πρωτότοκα τῶν
βοῶν ὑμῶν κα τῶν προβάτων ὑμῶν·
καὶ φάγεσθε ἐκεῖ
ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ εὐφρανθήσεσθε ἐπὶ
πᾶσιν οὗ ἂν τὴν χεῖρα ἐπιβάλητε, ὑμεῖς καὶ οἱ οἶκοι ὑμῶν, καθότι εὐλόγησέν σε Κύριος ὁ
θεός σου.
οὐ ποιήσετε πάντα ἃ ἡμεῖς ποιοῦμεν ὧδε σήμερον, ἕκαστος τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτοῦ·
οὐ γὰρ ἥκατε ἕως
τοῦ νῦν εἰς τὴν κατάπαυσιν καὶ εἰς τὴν κληρονομίαν ἣν
Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν.
καὶ διαβήσεσθε τὸν Ἰορδάνην, καὶ
κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς κύριος ὁ
θεὸς ἡμῶν κατακληρονομεῖ ὑμῖν, καὶ καταπαύσει ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν τῶν
κύκλῳ, καὶ κατοικήσετε μετὰ ἀσφαλίας.
καὶ ἔσται ὁ τόπος ὃν
ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σον ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα
αὐτοῦ ἐκεῖ, οἴσετε πάντα ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ τὰ
θυσιάσματα ὑμῶν, καὶ τὰ ἐπιδέκατα ὑμῶν καὶ τὰς ἀπαρχὰς τῶν χειρῶν ὑμῶν, καὶ πᾶν
ἐκλεκτὸν τῶν δώρων ὑμῶν ὅσα ἐὰν εὔξησθε τῷ θεῷ ἐῷ·
καὶ εὐφρανθήσεσθε ἐναντίον κυρίου τοῦ
θεοῦ ὑμῶν, ὑμεῖς καὶ οἱ υἱοὶ ὑμῶν
καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, οἱ παῖδες ὑμῶν καὶ αἱ παιδίσκαι ὑμῶν, καὶ ὁ Λευείτης ὁ ἐπὶ τῶν
πυλῶν ὑμῶν, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶς οὐδὲ κλῆρος μεθ’ ὑμῶν.
πρόσεχε
σεαυτῷ μὴ ἀνενέγκῃς τὰ ὁλοκαυτώματά σου ἐν παντὶ τόπω οὗ ἐὰν
ἴδῃς,
ἀλλ᾿ ἢ εἰς τὸν τόπον ὃν ἀν’ ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου
καὶ ἐκεῖ ποιήσεις πάντα ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον.
ἀλλ᾿ ἢ ἐν πάσῃ ἐπιθυμίᾳ σου θύσεις καὶ φάγῃ κρέα κατὰ τὴν εὐλογίαν κυρίου τοῦ θεοῦ
σου ἢν ἔδωκέν σοι ἐν πάσῃ πόλει· ὁ ἀκάθαρτος ἐν σοὶ κοὶ ὁ καθαρὸς ἐπὶ τὸ αὐτὸ φάγεται
αὐτό, ὡς δορκάδα ἢ ἔλαφον·
πλὴν τὸ αἷμα οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε αὐτὸ ὡς ὕδωρ.
οὐ δυνήσῃ φαγεῖν ἐν ταῖς πόλεσίν σου τὸ ἐπιδέκατον τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου
καὶ τοῦ ἐλαίου σου, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου, καὶ πάσας εὐχὰς ὅσας ἂν εὔξησθε καὶ τὰς
ὁμολογίας ὑμῶν,
καὶ τὰς ἀπαρχὰς τῶν χειρῶν σου·
ἀλλ᾿ ἢ ἐναντίον Τυρίου τοῦ θεοῦ σου φάγῃ αὐτὸ ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός
σου αὐτῷ, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, καὶ ὁ
προσήλυτος ὁ ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν· καὶ εὐφρανθήσῃ ἐναντίον Τυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπὶ
πάντα οὗ ἀν’ ἔπι
βάλῃς τὴν χεῖρά σου.
πρόσεχε σεαυτῷ μὴ ἐνκαταλίπῃς τὸν
Λευείτην πάντα τὸν χρόνον ὅσον ἐὰν ζῆς
ἐπὶ τῆς γῆς.
Ἐὰν δὲ ἐμπλατύνῃ κύριος ὁ θεός σου τὰ ὅριά σου καθάπερ ἐλάλησέν σοι, καὶ ἐρεῖς
Φάγομαι κρέα· ἐὰν ἐπιθυμήσῃ ἡ ψυχή σου ὥστε
φαγεῖν κρέα, ἐν πάσῃ ἐπιθυμίᾳ
τῆς ψυχῆς σου φάγῃ κρέα.
ἐὰν δὲ μακρὰν ἀπέχῃ σου ὁ τόπος ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖ ἐπικληθῆναι τὸ
ὄνομα αὐτοῦ, καὶ θύσεις ἀπὸ τῶν βοῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν προβάτων σου, ὧν ἂν δῷ ὁ θεός
σοι, ὃν τρόπον ἐνετειλάμην σοι, καὶ φάγῃ ἐν ταῖς πόλεσίν σου κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν
τῆς ψυχῆς σου·
ὡς ἔσθεται ἡ δορκὰς καὶ ἡ ἔλαφος, οὕτως φάγῃ
αὐτό· ὁ ἀκάθαρτος ἐν σοὶ
καὶ ὁ καθαρὸς ὡσαύτως ἔδεται.
πρόσεχε ἰσχυρῶς τοῦ μὴ φαγεῖν αἷμα, ὅτι αἷμα αὐτοῦ ψυχή. οὐ βρωθήσεται
ἡ
ψυχὴ μετὰ τῶν κρεῶν·
οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε αὐτὸ
ὡς ὕδωρ·
oοὐ οὐ φάγῃ αὐτό, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖς υἱοῖς σου
πλὴν τὰ ἅγιά σου, ἐὰν γένηταί σοι, καὶ τὰς εὐχάς
σου λαβὼν ἥξεις εἰς τὸν
τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ·
καὶ ποιήσεις τὰ ὁλοκαυτώματά
σου· τὰ δὲ κρέα φάγῃ.
Φυλάσσου καὶ ἄκουε καὶ ποιήσεις πάντας
τοὺς λόγους οὓς ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι· ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖς υἱοῖς σου δι’ αἰῶνος, ἐὰν ποιήσῃς τὸ καλὸν καὶ τὸ
ἀρεστὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
Ἐὰν δὲ ἐξολεθρεύσῃ κύριος ὁ θεός
σου τὰ ἔθνη, εἰς οὓς εἰσπορεύῃ ἐκεῖ
κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσῃς αὐτήν, καὶ γῆν αὐτῶν, ἐν
τῆ γῇ αὐτῶν·
πρόσεχε σεαυτῷ μὴ ἐκζητήσῃς ἐπακολουθῆσαι
αὐτοῖς μετὰ τὸ ἐξολεθρευθῆναι
αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου, λέγων Ἠὼς ποιοῦσιν τὰ ἔθνη ταῦτα τοῖς θεοῖς αὐτῶν; ποιήσω
κἀγώ.
οὐ
ποιήσεις οὕτως τῷ θεῷ σου· τὰ γὰρ βδελύγματα κυρίου, ἃ ἐμίσησεν,
ἐποίησαν ἐν τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ὅτι τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν
κατακαίουσιν ἐν πυρὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν.
Πᾶν
ῥῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, τοῦτο φυλάξῃ ποιεῖν· οὐ προσθήσεις ἐπ’ αὐτό,
οὐδὲ ἀφελεῖς ὄπ’ αὐτοῦ.
Ἐὰν δὲ ἀναστῇ ἐν σοὶ προφήτης ἢ ἐνυπνιαζόμενος τὸ
ἐνύπνιον καὶ δῷ σοι σημεῖον ἢ τέρας,
καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ
τὸ τέρας ὃ ἐλάλησεν πρὸς σὲ λέγων Πορευθὼμεν καὶ λατρεύ- σωμεν θεοῖς
ἑτέροις οὓς οὐκ οἴδατε·
οὐκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων
τοῦ προφήτου ἐκείνου ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον ἐκεῖνο· ὅτι πειράζει
κύριος ὁ θεός σου ὑμᾶς, εἰδέναι εἰ ἀγαπᾶτε τὸν θεὸν ὑμῶν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ
ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν.
ὀπίσω Κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθε, καὶ τοῦτον
φοβηθήσεσθε καὶ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσεσθε κοὶ αὐτῷ προσ-
τεθήσεσθε.
καὶ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἢ ὁ τὸ ἐνύπνιον ἐνύπνιονζόμενος
ἐκεῖνος
ἀποθανεῖται· ἐλάλησεν γὰρ πλανῆσαί σε ἀπὸ κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ
γῆς Αἰγύπτου, τοὺ λυτρωσαμένου σε ἐκ τῆς δουλίας, ἐξῶσαί σε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετείλατό
σοι Κὐριος ὁ θεός σου πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ· καὶ ἀφανι
εῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
Ἐὰν δὲ παρακαλέσῃ ὁ ἀδελφός σου ἐκ πατρός σου ἢ ἐκ μητρός σου, ἢ ὁ υἱός σου ἢ ἡ
θυγάτηρ σου ἢ ἡ γυνὴ ἡ ἐν κόλπῳ σου, ἢ φἰλος ἴσος τῆς ψυχῆς σου, λάθρα λέγων βαδίσωμεν
καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς
ἑτέροις οὓς οὐκ ᾔδεις σὺ καὶ οἱ πατέρες σου,
ἀπὸ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ ὑμῶν, τῶν ἐγγιζόντων σοι ἢ τῶν
μακρὰν ἀπὸ σοῦ, ἀπ’ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς·
οὐ συνθελήσεις αὐτῷ καὶ οὐκ εἰσακούσῃ αὐτοῦ, καὶ οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ’ αὐτῷ,
οὐκ ἐπιποθήσεις ἐπ’ αὐτῷ οὐδ’ οὐ μὴ
σκεπάσῃς αὐτόν.
ἀναγγέλλων ἀναγγελεῖς περὶ αὐτοῦ, αἱ χεῖρές σου ἔσονται ἐπ’ αὐτὸν ἐν πρώτοις
ἀποκτεῖναι αὐτόν, καὶ αἱ
χεῖρες παντὸς τοῦ λαοῦ ἐπ’ ἐσχάτῳ·
καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοις, καὶ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐζήτησεν ἀποστῆσαί σε ἀπὸ
κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ
οἴκου δουλίας.
καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἀκούσας φοβηθήσεται, καὶ οὐ προσθήσει ἔτι ποιῆσαι κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ
πονηρὸν τοῦτο ἐν
ὑμῖν.
Ἐὰν δὲ ἀκούσῃς ἐν μιᾷ τῶν πόλεων σου κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κατοικεῖν σε ἐκεῖ
λεγόντων
Ἐξήλθοσαν ἄνδρες παράνομοι ἐξ ὑμῶν, καὶ ἀπέστησαν πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν
αὐτῶν λέγοντες Πορευθῶμεν καὶ
λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις οὓς οὐκ ᾔδειτε·
καὶ ἐρωτήσεις καὶ ἐραυνήσεις σφόδρα, καὶ ἰδοὺ ἀληθῶς σαφῶς ὁ λόγος, γεγένηται
τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν ὑμῖν·
ἀναιρῶν ἀνελεῖς πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν τῇ γῇ ἐκείνῃ ἐν φόνῳ μαχαίρας, ἀναθέματι
ἀναθεματιεῖτε αὐτὴν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ·
καὶ πάντα τὰ
καὶ οὐ προσκολληθήσεται ἐν τῇ χειρί σου
οὐδὲν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος, ἵνα ἀποστραφῇ Κύριος ἀπὸ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ,
καὶ δώσει σοι ἔλεος καὶ ἐλεήσει σε καὶ πληθυνεῖ σε ὃν τρόπον ὤμοσεν τοῖς πατράσιν
σου,
ἐὰν ἀκούσῃς
τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ὅσας ἐγὼ
ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ποιεῖν τὸ ἀρεστὸν καὶ τὸ καλὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ
σου.
Υἱοί ἐστε κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, οὐκ ἐπιθήσετε φαλάκρωμα ἀνὰ
μέσον τῶν
ὀφθαλμῶν ὑμῶν ἐπὶ νεκρῷ·
ὅτι λαὸς ἅγιος εἶ κυρίῳ τῷ
θεῶ σου, καὶ σὲ ἐξελέξατο κύριος ὁ θεός σου
γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.
Οὐ φάγεσθε πᾶν βδέλυγμα.
ταῦτα κτήνη ἃ φάγεσθε·
μόσχον ἐκ βοῶν, καὶ ἀμνὸν ἐκ προβάτων, καὶ
χίμαρον ἐξ αἰγῶν,
ἔλαφον καὶ δορκάδα καὶ πύγαργον, ὄρυγα καὶ καμηλοπάρδαλιν·
πὰν κτῆνος διχηλοῦν ὁπλὴν καὶ ὀνυχιστῆρας ὐνυχίζον δύο χηλῶν
καὶ ἀνάγον
μηρυκισμὸν ἐν τοῖς κτήνεσιν, ταῦτα φάγεσθε.
καὶ ταῦτα
οὐ φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἀναγόντων μηρυκισμὸν καὶ ἀπὸ τῶν διχηλούντων
τὰς ὁπλὰς καὶ ὀνυχιζόντων ὀνυχιστῆρας, τὸν κάμηλον καὶ δασύποδα καὶ χοιρογρύλλιον· ὅτι
ἀνάγουσιν μηρυκισμὸν καὶ ὁπλὴν οὐ διχη- λοῦσιν, ἀκάθαρτα ταῦτα ὑμῖν ἐστιν.
καὶ τὸν ὗν, ὅτι διχηλεῖ ὁπλὴν
τοῦτο καὶ ὀνυχιστῆρας ὀνυχιστῆρας ὁπλῆς,
καὶ τοῦτο μηρυκισμὸν οὐ μαρυκᾶται, ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν· ἀπὸ τῶν κρεῶν αὐτῶν οὐ
φάγεσθε, ὐτῶν οὐχ ἅψεσθε.
Καὶ ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ
τῶν ἐν τῶ ὕδατι. πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτοῖς πτερύγια
καὶ
λεπίδες φάγεσθε.
καὶ πάντα ὅσα οὐκ ἔστιν αὐτοῖς πτερύγια καὶ B
λεπίδες οὐ φάγεσθε,
ἀκάθαρτα ὑμῖν ἐστιν.
Πᾶν ὄρνεον καθαρὸν
φάγεσθε.
καὶ ταῦτα οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτῶν. τὸν ἀετὸν καὶ
τὸν γρῦπα καὶ τὸν
ἁλιάετον,
καὶ τὸν γύπα καὶ τὸν ἰκτῖνα καὶ τὰ
ὅμοια αὐτῷ,
καὶ στρουθὸν καὶ γλαῦκα καὶ λάρον,
καὶ ἁ
καὶ κύκνον καὶ εἶβιν,
καὶ καταράκτην καὶ ἱέρακα καὶ τὰ ὅμ
αὐτῷ, καὶ ὔποπα καὶ νυκτικόρακα,
καὶ πελεκᾶνα καὶ
καὶ τὰ αὐτῷ, αὐτῷ, καὶ πορφυρίωνα καὶ νυκτερίδα.
πάντα τὰ ἑρπετὰ τῶν πετεινῶν ἀκάθαρτα ὑμῖν ἐστιν, οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτῶν.
πᾶν πετεινὸν καθαρὸν φάγεσθε.
πᾶν θνησιμαῖον οὐ φάτῷ παροίκῳ τῷ ἐν ταῖς πόλεσίν σου δοθήσεται καὶ φάἢ ἀποδώσῃ τῷ
ἀλλοτρίῳ· ὅτι λαὸς ἅγιος εἰ κυρίῳ τῷ θεῶ
σου. οὐχ ἑψήσεις ἄρνα ἐν γάλακτι μητρὸς αὐτοῦ.
Δεκάτην ἀποδεκατώσεις παντὸς γενήματος τοῦ σπέρματός σου, τὸ γένημα
τοῦ ἀγροῦ σου ἐνιαυτὸν κατ’ ἐνιαυτόν,
καὶ φάγῃ αὐτὸ ἐν τῶ τόπῳ ᾦἂν ἐκλέξηται Κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ
ἐκεῖ· οἴσετε τὰ ἐπιδέκατα τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου, τὰ
πρωτότοκα τῶν βοῶν σου καὶ τῶν προβάτων σου, ἵνα μάθῃς φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεόν σου
πάσας τὰς ἡμέρας.
ἐὰν δὲ μακρὰν γένηται ἀπὸ σοῦ ἡ ὁδός, καὶ μὴ δύνῃ ἀναφέρειν αὐτά, ὅτι μακρὰν ἀπὸ σοῦ
ὁ τόπος ὃν ἂν ἑ ἐκλέξηται Κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, ὅτι
εὐλογήσει σε κύριος
ὁ θεός σου·
καὶ ἀποδώσῃ αὐτὰ ἀργυρίου, καὶ λήμψῃ τὸ ἀργύριον ἐν ταῖς χερσίν σου καὶ πορεύση εἰς
τὸν τόπον ὃν ἄν ἐκλέξηται
κύριος ὁ θεός σου αὐτόν·
καὶ καὶ δώσεις ἀργύριον ἐπὶ παντὸς οὗ
τὰ ομ. ἀυτῶ] + κα πάντα κόρακα καὶ τὰ
ὅμοια ἀυτῶ Aa? (mg) F 14 γλαυκὰν B* γλαῦκα Bb) | λάρον] + καὶ ἱέρακα καὶ τὰ ὅμοια
ἀυτῶ AF 15 αρωδιον B*A] ερωδ. BbF | ειβιν B* ἴβιν Bb) ἴβην Α ιβειν F 16 om καὶ
ἱέρακα καὶ τὰ ὅμοια ἀυτῶ AF | υποπα B*F υπωπα A)] ἔποπα Bab + καὶ πορφυρίωνα AF 17
om καὶ πορφυρίωνα AF 18 ἀκάθαρτα] + ταύτα Α | ἐστιν ὕμιν AF 20 πὰν θνησιμ.] pr καὶ
AF J τὼ θέω σου (in mg et sup ras Α a)] + κα ευφρανθηση sup ras Aa | μητρὸς αὐτοῦ] +
ὃς γὰρ ποίει τοῦτο ὡς εἰ θύσει ἀσφάλακα μήνιμα ἐστιν τὼ θέω ακωβ (ita ut vid) Flmff
21 παντὸς γενηματος] πὰν τὸ γένημα Α 22 om καὶ ° F | φάγῃ αὐτὸ] + ἔναντι κݲυݲ του
θῦ’ σου AF | τω τόπω] om τὼ Α | αὐτοῦ· ἔκει AF | οἴσεις AF | τὰ πρωτο. τόκα] pr καὶ
AF 23 η ὀδὸς ἄπο σου AF | ευλογησεd ευλογηση Α ὴυλογησεν F 24 om σου 2° Α | αὐτὸν] +
ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα εκει Bag(mg) 25 ἀργύριον] pr τὸ AF
καὶ ὁ Λευειτης ὁ εν
ταῖς πόλεσίν σου, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶς οὐδὲ κλῆρος μετὰ σοῦ·
μετὰ τρία ἤ ἐξοίσεις πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων σου·
ἐν τῶ ἐνιαυτῶ ἐκείνω θήσεις αὐτὸ ἐν ταῖς πόλεσίν σου.
καὶ
ἐλεύσεται ὁ Λευείτης, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶς οὐδὲ κλῆρος μετὰ σοῦ, καὶ
ὁ προσήλυτος καὶ ὁ ὀρφανὸς κα ἡ χήρα ἡ ἱέν ταῖς πόλεσιν σου, καὶ φάγονται καὶ
ἐμπλησθήσονται, ἵνα εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις οἷς ἐὰν
ποιῇς.
Δι᾿ ἑπτὰ ἐτῶν ποιήσεις ἄφεσιν.
καὶ οὕτως τὸ πρόσταγμα τῆς
ἀφέσεως. ἀφήσεις πᾶν χρέος ἴδιον ὃ ὀφείλει
σοι ὁ πλησίον, καὶ τὸν ἀδελφόν σου οὐκ ἀπαιτήσεις· ἐπικέκληται γὰρ ἡ ἄφεσις Κυρίῳ τῳ
θεῶ σου.
τὸν ἀλλότριον ἀπαιτήσεις ὅσα ἐὰν ᾖ σοι παρ’ αὐτῷ, του
ἀδελφοῦ σου ἄφεσιν
ποιήσεις τοῦ χρέους σου·
ὅτι οὐκ ἔσται ἐν
σοὶ ἐνδεής, ὅτι εὐλογῶν εὐλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου
ἐν τῇ γῇ ᾗ Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ κατακληρονομεῖν σε αὐτήν·
ἐὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, φυλάσσεν
καὶ
ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σή- μερον.
ὅτι κύριος ὁ θεός σου εὐλόγησέν σε ὅν τρόπον ἐλάλησέν
σοι, καὶ δανιεῖς
ἔθνεσιν πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ, καὶ ἄρξεις ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ οὐκ ἄρξουσιν.
Ἐὰν δὲ γένηται ἐν σοὶ ἐνδεὴς
τῶν ἀδελφῶν σου ἐν μιᾷ τῶν πόλεων σου ἐν τῇ
γῇ ᾗ κύριος ὁ θεὸς ὅς σου δίδωσίν σοι, οὐκ ἀποστέρξεις τὴν καρδίαν σου, οὐδ’ οὐ μὴ
συνσφίγξῃς τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ σου τοῦ ἐπιδεομένου·
ἀνοίγων
ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου αὐτῶ, δάνιον δανιεῖς αὐτῷ ὅσον ἐπιδέεται,
καθότι ἐνδεεῖται.
πρόσεχε σεαυτῷ μὴ γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν
τῇ καρδίᾳ σου, ἀνόμημα, λέγων
Ἐηίζει τὸ ἔτος τὸ ἕβδομον, ἔτος τῆς ἀφέσεως, καὶ πονηρεύσηται ὁ ὀφθαλμός σου τῷ ἀδελφῷ
σου
κύριον, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία μεγάλη.
διδοὺς δώσεις αὐτῶ, δάν ἴον δανιεῖς αὐτῶ ὅσον ἐπιδέεται, καθότι ἐνδεεῖται· καὶ οὐ
λυπηθήσῃ τῇ καρδία σου διδόντος σου αὐτῷ, ὅτι διὰ τὸ ῥῆ μὰ τοῦτο εὐλογήσει σε κύριος ὁ
θεός σου ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις καὶ ἐν πᾶσιν οὗ
ἂν ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά
σου.
οὐ γὰρ μὴ ἐκλίπῃ ἐνδεὴς ἀπὸ τῆς γῆς· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα
τοῦτο λέγων Ἀνοίγων ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου τῷ ἀδελφῷ σου τῷ πένητι καὶ τῷ ἐπιδεομένῳ
τῷ ἐπὶ τῆς γῆς σου.
Ἐὰν δὲ πραθῇ σοι ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἐβραῖος καὶ ἡ Ἐβραία, δουλεύσει σοι ἓξ ἔτη, καὶ τῷ
ἑβδόμῳ
ποστελεῖς αὐτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ.
ὅταν δὲ ἐξαποστέλλῃς αὐτὸν
ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ, οὐκ ἐξαποστελεῖς αὐτὸν
κενόν·
ἐφόδιον ἐφοδιάσεις αὐτὸν ἀπὸ τῶν προβάτων σου καὶ ἀπὸ τοῦ σίτου σου καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου
σου· καθὰ εὐλόγησέν σε κύριος ὁ θεός σου, δώσεις
αὐτῷ.
καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτου, καὶ ἐλυτρώσατό σε κύριος ὁ θεός σου
ἐκεῖθεν· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι
ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
ἐὰν δὲ λέγῃ πρὸς σέ οὐκ ἐξελεύσομαι ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἠγάπηκέν σε καὶ τὴν οἰκίαν σου, ὅτι
εὖ αὐτῷ ἐστιν παρὰ σοί·
καὶ λήμψῃ τὸ ὀπήτιον καὶ τρυπήσεις τὸ ὠτίον αὐτοῦ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ἔσται σοι
οἰκέτης εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ τὴν παιδίσκην σου ποιήσεις
ὡσαύτως.
οὐ σκληρὸν ἔσται ἐναντίον σου ἐξαποστελλομένων αὐτῶν ἐλευθέρων ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἐφέτιον
μισθὸν τοῦ μισθωτοῦ ἐδούλευσέν σοι ἓξ ἔτη· καὶ εὐλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσιν
οἷς ἐὰν
ποιῇς.
Πᾶν πρωτότοκον ὃ ἐὰν τεχθῇ ἐν ταῖς βουσίν σου καὶ ἐν τοῖς προβάτοις σου, τὰ ἀρσενικὰ
ἁγιάσεις κυρίῳ τῷ θεῷ σου· οὐκ ἐργᾷ ἐν τῷ πρωτοτόκῳ μόσχῳ σου, καὶ οὐ μὴ κείρῃς τὰ
πρωτότοκα
τῶν προβάτων σου·
ἔναντι Κυρίου φάγῃ αὐτὸ ἐνιαυτὸν ἐξ ἐνιαυτοῦ ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριος ὁ θεός
σου, σὺ καὶ ὁ οἶκός σου.
καὶ ἐὰν ᾖ ἐν αὐτῷ μῶμος, χωλὸν ἢ τυφλόν, μῶμον πονηρόν, οὐ
θύσεις αὐτὸ
Κυρίῳ τῷ θεῷ σου·
ἐν ταῖς πόλεσίν σου φάγῃ αὐτό,
ἀκάθαρτος ἐν σοὶ καὶ ὁ καθαρὸς ὡσαύτως
ἔδεται, ὡς δορκάδα ἢ ἔλαφον·
πλὴν αἷμα οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖς αὐτὸ ὡς ὕδωρ.
φύλαξαι τὸν μῆνα τῶν νέων, καὶ ποιήσεις τὸ πάσχα Κυρίῳ τῷ θεῷ σου, ὅτι ἐν τῷ μηνὶ τῶν νέων ἐξῆλθες ἐξ Αἰγύπτου νυκτός.
καὶ θύσεις τὸ πάσχα Κυρίῳ τῷ θεῷ σου, πρόβατα καὶ βόας, ἐν
τῷ τόπῳ ᾧ ἐὰν
ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου αὐτὸν ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ.
οὐ φάγῃ ἐπ’ αὐτοῦ ζύμην· ἑπτὰ ἡμέρας φάγῃ
ἐπ’ αὐτοῦ ἄζυμα, ἄρτον
κακώσεως, ὅτι ἐν σπουδῇ ἐξήλθετε ἐξ Αἰγύπτου, ἵνα μνησθῆτε τὴν ἡμέραν τῆς ἐξοδίας ὑμῶν
ἐκ γῆς Αἰγύπτου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν.
οὐκ ὀφθήσεταί σοι ζύμη ἐν πᾶσι
τοῖς ὁρίοις σου ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ οὐ
κοιμηθήσεται ἀπὸ τῶν κρεῶν ὧν ἐὰν θύσῃς τὸ ἑσπέρας τῇ ἡμέρᾳ τῇ πρώτῃ εἰς τὸ πρωί.
οὐ
δυνήσῃ θῦσαι τὸ πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ τῶν πόλεων σου ὧν κύριος ὁ θεός σου
δίδωσίν σοι·
ἀλλ᾿ ἢ εἰς τὸν τόπον ὃν ἐὰν ἐκλέξηται Κύριος
ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ
ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, θύσεις τὸ πάσχα ἑσπέρας πρὸς δυσμὰς ἡλίου ἐν τῷ καιρῷ ᾧ ἐξῆλθες ἐξ
Αἰγύπτου.
καὶ
ἑψήσεις κα ὀπτήσεις καὶ φάγῃ ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐὰν ἐκλέξηται κύριος ὁ
θεός σου αὐτόν· καὶ ἀποστραφήσῃ τὸ πρωὶ καὶ ἐλεύσῃ εἰς τοὺς οἴκους σου.
ἕξ ἡμέρας φάγῃ ἄζυμα, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐξόδιον,
ἑορτὴ κυρίῳ τῷ θεῷ
σου· οὐ ποιήσεις ἐν οὐτῇ πᾶν ἔργον, πλὴν ὅσα ποιηθήσεται ψυχῇ.
ἑπτὰ ἑβδομάδας ἐξαριθμήσεις σεαυτῷ. ἀρξαμένου
σου δρέπανον ἐπ’ ἀμητὸν
ἄρξῃ ἐξαριθμῆσαι ἑ.πτὰ ἑβδο- μάδας.
Καὶ ποιήσεις ἑορτὴν ἑβδομάδων κυρίῳ τῷ θεῷ σου
καθότι ἡ χείρ σου ἰσχύει,
ὅσα ἂν δῷ Κύριος ὁ θεός σου.
καὶ
εὐφρανθήσῃ ἐναντίον τοῦ θεοῦ σου, καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ σου, ὁ παῖς
σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, καὶ ὁ Λευείτης καὶ ὁ
Κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ·
καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἐγένου ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ φυλάξῃ καὶ ποιήσεις τὰς
ἐντολὰς ταύτας.
Ἑορτὴν σκηνῶν ποιήσεις σεαυτῷ ἑπτὰ ἡμέρας ἐν τῷ συναγαγεῖν σε ἐκ τοῦ ἅλωνός σου κα
ἀπὸ τῆς ληνοῦ σου·
καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν τῇ ἑορτῇ σου, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, καὶ ὁ Λευεὶτης καὶ ὁ προσήλυτος καὶ ὁ ὀρφανὸς καὶ ἡ χήρα ἡ οὖσα ἐν ταῖς πόλεσίν σου.
¨ἑπτὰ ἑορτάσεις κυρίῳ τῷ θεῷ σου ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου αὐτῶ·
ἐὰν δὲ εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσιν γένημασίν σου καὶ ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν
χειρῶν σου, καὶ ἔση εὐφραινόμενος.
τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικόν σου ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται αὐτὸν κύριος, ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν ἀζύμων, καὶ ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν ἑβδομάδων, καὶ ἐν τῇ ἑορτῇ τῆς σκηνοπηγίας. οὐκ ὀφθήσῃ ἐνώπιον κυρίου τοῦ σου κενός·
ἕκαστος ἕκαστος κατὰ δύναμιν τῶν χειρῶν ὑμῶν, κατὰ εὐλογίαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἢν ἔδωκέν σοι.
Κριτὰς καὶ γραμματοεισαγωγεῖς ποιήσεις σεαυτῷ ἐν ταῖς σου αἷς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κατὰ φυλάς, καὶ κρινοῦσιν τὸν λαὸν κρίσιν δικαίαν·
οὐκ ἐπιγνώσονται πρόσωπον, οὐδὲ λήμψονται δῶρον· τὰ γὰρ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν καὶ ἐξαρεῖ λόγους δικαίους.
δικαὶως τὸ δίκαιον διώξῃ, ἵνα ζῆτε καὶ εἰσελθόντες κλήρωνομήσετε τὴν γῆν ἣν Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι.
Οὐ φυτεύσεις σεαυτῷ ἄλσος· πᾶν ξύλον παρὰ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θεοῦ σου οὐ ποιήσεις
σεαυτῷ. οὐ στήσεις σεαυτῷ στήλην, ἃ ἐμίσησεν
Κὐριος ὁ θεός σου.
Οὐ θύσεις Κυρίῳ τῷ θεῷ σου μόσχον ἢ πρόβατον ἐν ᾧ ἐστιν ἐν αὐτῷ μῶμος, πᾶν ῥῆμα
πονηρόν, ὅτι βδέλυγμα
Κυρίῳ τῷ θεῷ σού ἐστιν.
Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ ἐν μιᾷ τῶν
καὶ ἐλθόντες λατρεύσωσιν θεοῖς ἑτέροις καὶ προσκυνήσουσιν
αὐτοῖς, τῶ ἡλίῳ
ἢ τῇ σελήνῃ ἢ παντὶ τῶν ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ οὐρανοῦ ἃ οὐ προσέταξεν,
καὶ ἀναγγελῇ σοι· καὶ ἐκζητήσεις σφόδρα, καὶ
ἰδοὺ ἀληθῶς γέγονεν τὸ ῥῆμα,
γεγένηται τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν Ἰσραήλ·
καὶ ἐξαρεῖς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον ἢ τὴν γυναῖκα ἐκ
νῆν, καὶ λιθοβολήσετε
αὐτοὺς ἐν λίθοις, καὶ τελευτήσουσιν
ἐπὶ
δυσὶν μάρτυσιν ἢ ἐπὶ τρισὶν μάρτυσιν ἀποθανεῖται ὁ ἀποθνήσκων οὐκ
ἀποθανεῖται ἐφ’ ἑνὶ μάρτυρι.
καὶ ἡ χεὶρ τῶν μαρτύρων ἴστ’
ἐπ’ αὐτῷ ἐν πρώτοις θανατῶσαι αὐτόν, καὶ ἡ
χεὶρ τοῦ λαοῦ ἐπ’ ἔσχ’ τῶν· καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
Ἐὰν δὲ ἀδυνατήσῃ
ἀπὸ σοῦ ῥῆμα ἐν κρίσει ἀνὰ μέσον αἷμα αἵματος, καὶ ἀνὰ
μέσον κρίσις κρίσεως, καὶ ἀνὰ μέσον ἁφὴ ἁφῆς, καὶ ἀνὰ μέσον ἀντιλογία ἀντιλογίας,
ῥήματα κρίσεως ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν· καὶ ἀναστὰς ἀναβήσῃ εἰς τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται
Κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖ,
καὶ ἐλεύσῃ πρὸς τὸν κριτὴν ὃς ἂν γένηται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
καὶ
ἐκζητήσαντες ἀναγγελοῦσίν σοι τὴν κρίσιν.
καὶ ποιήσεις κα
τὸ πρᾶγμα ὃ ἐὰν ἀναγγείλωσίν σοι ἐκ τοῦ τόπου οὗ ἀν’
ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, καὶ φυλάξῃ ποιῆσαι πάντα ὅσα ἐὰν νομοθέτῃ σοι·
κατὰ κατὰ τὸν νόμον καὶ κατὰ τὴν κρίσιν ἢν ἂν εἴπωσίν σοι
ποιήσεις, οὐκ
ἐκκλινεῖς ἀπὸ τοῦ ῥήματος οὗ ἐὰν ἀναγγείλωσίν σοι δεξιὰ οὐδὲ ἀριστερά.
καὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος ὃς ἂν ποιήσῃ ἐν ὑπερηφανίᾳ
ὥστε μὴ ὑπακοῦσαι τοῦ
ἱερέως τοῦ παρέστη κότος λειτουργεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἢ τοῦ κριτοῦ
ὃς ἂν ᾖ ἐν ταῖς ἡμέρ’ ἐκείναις, καὶ ἀποθανεῖται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, καὶ ἐξαρεῖς τὸν
πονηρὸν
ἐξ Ἰσραήλ·
καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας φοβηθήσεται καὶ οὐκ ἀσεήσει
Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς τὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοἱ, καὶ κληρονομήσῃς αὐτὴν
κοὶ κατοικήσῃς ἐπ’ αὐτήν, καὶ εἴπῃς καταστήσω ἐπ’ ἐμαυτὸν ἄρχοντα καθὰ καὶ τὰ λοιπὰ
ἔθνη τὰ κύκλῳ μου·
καθιστῶν καταστήσεις ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα ὃν ὃν ἐκλέξηται Κύριος ὁ θεὸς αὐτόν. ἐκ τῶν
ἀδελφῶν σου καταστήσεις ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα· οὐ δυνήσῃ καταστῆσαι ἐπὶ σεαυτὸν ἄνθρωπον
ἀλλότριον, ὅτι
οὐκ ἀδελφός σού ἐστιν. διότι οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ ἵππον, οὐδὲ μὴ ἀποτρέψῃ τὸν λαὸν εἰς
Αἴγυπτον, ὅπως μὴ πληθύνῃ αὐτῷ ἵππον· ὁ δὲ
Κύριος εἶπεν Οὐ προσθήσετε
ἀποστρέψαι τῇ ὁδῷ ταύτῃ ἔτι.
καὶ οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ γυναῖκας, οὐδὲ μεταστήσεται αὐτοῦ ἡ καρδία· καὶ
ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ σφόδρα.
καὶ καὶ ὅταν καθίσῃ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ, καὶ γράψει αὐτῷ τὸ δευτερονόμιον τοῦτο εἰς
βιβλίον παρὰ τῶν ἱερέων τῶν Λευειτῶν,
καὶ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἀνανώσεται γνώσεται ἐν αὐτῷ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, ἵνα
μάθῃ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν θεόν σου καὶ φυλάσσεσθαι πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας
καὶ τὰ δικαιώματα ταῦτα ποιεῖν·
ἵνα μὴ ὑψωθῇ ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, ἵνα μὴ παραβῇ ἀπὸ τῶν ἐντολῶν δεξιὰ ἢ ἀριστερά, ὅπως ἂν μακροχρονίσῃ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ αὐτὸς καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.
Οὐκ ἔσται τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς Λευείταις, ὅλη φυλῇ Λευεί, μερὶς οὐδὲ κλῆρος μετὰ
Ἰσραήλ· καρπώματα κυρίου ὁ κλῆρος αὐτῶν, φάγονται
αὐτά.
κλῆρος δὲ οὐκ ἔσται αὐτοῖς ἐν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτῶν· κύριος
αὐτὸς κλῆρος
αὐτοῦ, καθότι εἶπεν αὐτῷ.
καὶ αὕτη ἡ κρίσις τῶν ἱερέων· τὰ παρὰ τοῦ λαοῦ, παρὰ τῶν θυόντων τὰ θύματα, ἐάν τε
μόσχον ἐάν τε πρόβατον· καὶ δώσει τῷ ἱερεῖ τὸν βραχίονα καὶ τὰ
καὶ τὰς ἀπαρχὰς τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ
οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου, καὶ
τὴν ἀπαρχὴν τῶν κουρῶν τῶν προβάτων σου δώσεις αὐτῷ·
ὅτι αὐτὸν ἐξελέξατο κύριος ἐκ πασῶν
τῶν φυλῶν σου, παρεστάναι ἔναντι
κυρίου τοῦ θεοῦ, λειτουργεῖν καὶ εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, αὐτὸς καὶ οἱ υἱοὶ
αὐτοῦ ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.
Ἐὰν δὲ παραγένηται ὁ Λευείτης ἐκ μιᾶς τῶν πόλεων
ἐκ πάντων τῶν υἱῶν
Ἰσραὴλ οὗ αὐτὸς παροικεῖ, καθότι ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, εἰς τὸν τόπον ὃν ἄν
ἐκλέξηται,
λειτουργήσει τῷ
ὀνόματι Κυρίου τοῦ θεοῦ αὐτοῦ ὥσπερ πάντες οἱ ἀδελφοὶ
αὐτοῦ οἱ Λευεῖται οἱ παρεστηκότες ἐκεῖ ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
μερίδα μεμερισμένην φάγεται, πλὴν τῆς πράσεως τῆς κατὰ πατριάν.
Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς τὴν γῆν ἢν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι, οὐ
μαθήσῃ
ποιεῖν κατὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων.
οὐχ εὑρεθήσεται
θήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τὴν
θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος καὶ οἰωνιζόμενος,
φαρμακοῖς
ἐπαείδων ἐπαοιδήν, ἐνγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ὀπὸς,
τοὺς
νεκρούς.
ἔστιν γὰρ βδέλυγμα κυρίῳ τῷ θεῷ σου
πᾶς ποιῶν ταῦτα· ἕνεκεν γὰρ τῶν
βδελυγμάτων τούτων κύριος ἐξολεθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ σοῦ.
τέλειος ἔσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ
θεοῦ σου·
τὰ γὰρ ἔθνη ταῦτα οὓς σὺ κατακληρονομεῖς αὐτούς, οὗτοι
κληδόνων καὶ
μαντειῶν ἀκούσονται· καὶ σοὶ οὐχ οὕτως ἔδωκεν Κύριος ὁ θεός σου.
Προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ὡς ἐμὲ ἀναστήσει
κύριος ὁ θεός σου σοί,
αὐτοῦ ἀκούσεσθε.
κατὰ πάντα ὅσα ᾐτήσω
παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς
ἐκκλησίας λέγοντες οὐ προσθήσομεν ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν κυρίου τοῦ θεοῦ σου, καὶ τὸ πῦρ τὸ
μέγα τοῦτο οὐκ ὀψόμεθα ἔτι, οὐδὲ μὴ ἀποθάνωμεν.
καὶ εἶπεν
κύριος πρὸς μέ Ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλάλησαν πρὸς σέ·
προφήτην
αὐτοῖς ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὰ
καὶ ὁ ἄνθρωπος ὃς ἐὰν μὴ ἀκούσῃ ὅσα ἐὰν λαλήσῃ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου,
ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ.
πλὴν ὁ προφήτης ὃς ἂν ἀσεβήσῃ λαλῆσαι ἐπὶ τῷ
ὀνόματί μου ῥῆμα ὃ οὐ προσέταξα λαλῆσαι, καὶ ὃς ἂν λαλήσῃ ἐν ὀνόματι θεῶν ἑτέρων,
ἀποθανεῖται ὁ προφήτης ἐκεῖνος. ἐὰν δὲ εἴπῃς ἐν τῆ καρδίᾳ σου Πῶς γνωσόμεθα τὸ ῥῆμα ὃ
οὐκ ἐλάλησεν κύριος; ὅσα ἐὰν λαλήσῃ ὁ προφήτης ἐκεῖνος τῷ ὀνόματι κου, καὶ μὴ γένηται
καὶ μὴ συμβῇ, τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ οὐκ ἐλάλησεν Κύριος· ἐν ἀσεβείᾳ ἐλάλησεν ὁ προφήτης
ἐκεῖνος, οὐκ ἀφέξεσθε αὐτοῦ.
XIX
XIXτὴν γῆν, καὶ κατακληρονομήσητε αὐτούς, καὶ κατοικήσητε ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς οἴκοις αὐτῶν,
τρεῖς πόλεις διαστελεῖς σεαυτῷ ἐν μέσῳ τῆς γῆς σου ἧς Κύριος
στόχασαί σοι τὴν ὁδόν· καὶ τριμεριεῖς τὰ ὅρια τῆς γῆς σου ἢν κατα- μερίζει σοι κύριος ὁ θεός σου, καὶ ἔσται καταφυγὴ ἐκεῖ παντὶ φονευτῇ.
τοῦτο δὲ ἔσται τὸ πρόσταγμα τοῦ φονευτοῦ ὃς ἂν φύγῃ ἐκεῖ καὶ ζήσεται· ὃς ἂν πατάξῃ τὸν πλησίον αὐτοῦ οὐκ εἰδώς, καὶ οὗτος οὐ μισῶν αὐτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς καὶ τρίτης.
καὶ ὃς ἂν εἰσέλθῃ μετὰ τοῦ πλησίον εἰς τὸν δρυμὸν συναγαγεῖν ξύλα, καὶ ἐκκρουσθῇ ἡ χεὶρ αὐτοῦ τῇ ἀξίνῃ κόπτοντος τὸ ξύλον, καὶ ἐκπεσὸν τὸ σιδήριον ἀπὸ τοῦ ξύλου τύχῃ τοῦ πλησίον, καὶ ἀποθάνῃ, οὗτος καταφεύξεται εἰς μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ ζήσεται·
ἵνα μὴ διώξας ὁ ἀγχιστεύων τοῦ αἵματος ὀπίσω τοῦ φονεύσαντος, ὅτι παρατεθέρμανται τῇ καρδίᾳ, καὶ καταλάβῃ αὐτόν, ἐὰν μακροτέρα ἦν ἡ ὁδός, καὶ πατάξῃ αὐτοῦ ψυχήν· καὶ τούτῳ οὐκ ἔστιν κρίσις θανάτου, ὅτι οὐ μισῶν ἦν αὐτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς οὐδὲ πρὸ τῆς τρίτης.
διὰ τοῦτο ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι
ἐὰν δὲ
ἐμπλατύνῃ Κύριος ὁ θεός σου τὰ ὅριά σου ὃν τρόπον ὤμοσεν τοῖς
πατράσιν σου, καὶ δῷ σοι κύριος πᾶσαν τὴν γῆν ἣν εἶπεν δοῦναι τοῖς πατράσιν σου,
ἐὰν ἀκούσῃς ποιεῖν πόσας τὰς ἐντολὰς ταύτας ἃς
ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι
σήμερον, ἀγαπᾷν κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ πάσας τὰς
ἡμέρας· καὶ προσθήσεις σαυτῷ ἔτι τρεῖς πόλεις πρὸς τὰς τρεῖς ταύτας·
καὶ κα οὐκ ἐκχυθήσεται
αἷμα ἀναίτιον ἐν τῆ γῇ ᾗ κύριος ὁ θεός σου
δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ, καὶ οὐκ ἔσται ἐν σοὶ αἵματι ἔνοχος.
ἐὰν δὲ γένηται ἐν σοὶ ἄνθρωπος ῥῶπος
μισῶν τὸν πλησίον, καὶ ἐνεδρεύσῃ
αὐτὸν καὶ ἐπαναστῇ ἐπ’ αὐτὸν καὶ πατάξῃ αὐτοῦ ψυχήν, καὶ ἀποθάνῃ, καὶ φύγῃ εἰς μίαν
τῶν πόλεων τούτων.
καὶ ἀποστελοῦσιν ἡ γερουσία τῆς πόλεως αὐτοῦ κα λῆμ’·
ψονται αὐτὸν
ἐκεῖθεν, καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν εἰς χεῖρας τῶν ἀγχιστευόντων τοῦ αἵματος, καὶ
ἀποθανεῖται·
οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός
σου ἐπ’ αὐτῶ, καὶ καθαριεῖς τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον
ἐξ Ἰσραήλ, καὶ εὖ σοι ἱστᾶι.
Οὐ μετακινήσεις ὅρια τοῦ πλησίον ἃ ἔστησαν οἱ
πατέρες σου ἐν τῇ
κληρονομίᾳ ᾗ κατεκληρονομήθης ἐν τῇ γῇ ᾗ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ.
Οὐκ ἐμμενεῖ μάρτυς
εἷς μαρτυρῆσαι κατὰ ἀνθρώπου κατὰ πᾶσαν ἀδικίαν καὶ
κατὰ πᾶν ἁμάρτημα καὶ κατὰ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἣν ἂν ἁμάρτῃ· ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ
ἐπὶ στόματος τριῶν μαρτύρων στήσεται πᾶν ῥῆμα.
ἐὰν δὲ καταστῇ μάρτυς ἄδικος κατὰ ἀνθρώπου καταλέγων αὐτοῦ
ἀσέβειαν,
καὶ καὶ γνώσονται οἱ δύο ἄνθρωποι οἷς ἐστιν αὐτοῖς ἡ ἀντιλογία
ἔναντι
κυρίου καὶ ἔναντι τῶν ἱερέων καὶ ἔναντι τῶν κριτῶν οι ἐὰν ὦσιν ἐν ταῖς ἡμέραις
ἐκείναις,
καὶ ἐξετάσωσιν οἱ κριταὶ ἀκριβῶς,
καὶ ἰδοὺ μάρτυς ἄδικος ἐμαρτύρησεν
ἄδικα, ἀντέστη κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ.
καὶ ποιήσετε αὐτῷ ὃν τρόπον ἐπονηρεύσατο ποιῆσαι
κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ,
καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν
καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντες φοβηθήσονται, καὶ οὐ προσθήσουσιν
ἔτι ποιῆσαι κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ πονηρὸν ἐν ὑμῖν.
οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ’ αὐτῷ· ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός.
Ἐὰν δὲ ἐξέλθῃς εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, καὶ ἴδης ἵππον καὶ ἀναβάτην καὶ
λαὸν πλείονά σου, οὐ φοβηθήσῃ ἀπ’ αὐτῶν· ὅτι
κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ, ὁ
ἀναβιβάσας σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
καὶ ἔσται ὅταν ἐγγίσῃς τῷ πολέμῳ, καὶ προσεγγίσας ὁ ἱερεὺς λαλήσει τῷ
λαῷ
καὶ ἐρεῖ πρὸς αὐτούς Ἄκουε, Ἰσραήλ·
ὑμεῖς πορεύεσεσθε σήμερον εἰς τὸν πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, μὴ ἐκλυέσθω ἡ καρδία
ὑμῶν μὴ φοβεῖσθε μηδὲ θραύεσθε μηδὲ ἐκκλίνετε ἀπὸ προσώπου αὐτῶν,
ὅτι Κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ προπορευόμενος μεθ’ ὑμῶν,
σαι ὑμῖν τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, διασῶσαι ὑμᾶς.
καὶ λαλήσουσιν οἱ γραμματεῖς πρὸς τὸν λαὸν λέγοντες τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ οἰκοδομήσας
οἰκίαν κοινὴν καὶ οὐκ ἐνεκαίνισεν αὐτήν ; πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν
αὐτοῦ, μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος
ἕτερος ένκαινιεῖ αὐτήν.
καὶ τίς ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ οὐκ εὐφράνθη ἐξ αὐτοῦ; πορευέσθω καὶ
ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, μὴ άποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος ἕτερος
εὐφρανθήσεται ἐξ αὐτοῦ.
καὶ τίς ὁ ἄνθρωπος ὅστις μεμνήστευται γυναῖκα καὶ οὐκ ἔλαβεν αὐτήν ; πορευέσθω καὶ
ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίον αὐτοῦ, μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος ἕτερος
λήμψεται αὐτήν.
καὶ προσθήσουσιν οἱ γραμματεῖς λαλῆσαι πρὸς τὸν λαὸν καὶ ἐροῦσιν τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ
φοβούμενος καὶ δειλὸς τῆ πορευέσθω πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, ἵνα
μὴ
δειλιάνῃ τὴν καρδίαν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ὥσπερ ἡ αὐτοῦ.
καὶ ἔσται ὅταν παύσωνται οἱ γραμματεῖς λαλοῦντες πρὸς τὸν λαόν, καὶ καταστὴσουσιν
ἄρχοντας τῆς στρατιᾶς προηγουμένους τοῦ λαοῦ.
Ἐὰν δὲ προσέλθῃς πρὸς πόλιν ἐκπολεμῆσαι αὐτούς, καὶ ἐκκάλεσαι αὐτοὺς
ἐὰν μὲν εἰρηνικὰ ἀποκριθῶσίν σοι καὶ ἀνοίξωσίν
σοι, ἕαται πᾶς ὁ λαός, οἱ
εὑρεθέντες ἐν αὐτῇ, ἔσονταί σοι φορολόγητοι καὶ ὑπήκοοί σου.
ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσωσίν σοι καὶ ποιῶσιν πρὸς
σὲ πόλεμον, περικαθιεῖς
αὐτήν,
ἕως ἂν παραδῷ σοι αὐτὴν κύριος
ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου, καὶ
πατάξεις πᾶν ἀρσενικὸν αὐτῆς ἐν φόνῳ μαχαίρας,
πλὴν τῶν γυναικῶν καὶ τῆς ἀποσκευῆς· καὶ
ὅσα ἂν ὑπάρχῃ ἐν τῇ πόλει καὶ
πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν προνομεύσεις σεαυτῷ, καὶ φάγῃ πᾶσαν τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν σου ὃν
κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι.
οὕτως ποιήσεις πάσας τὰς πόλεις τὰς
μακρὰν οὔσας σου σφόδρα· οὐχὶ ἐκ τῶν
πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων
ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κληρονομεῖν τὴν γῆν αὐτῶν,
οὐ ζωγρήσετε
πᾶν ἐνπνέον,
ἀλλ᾿ ἣ ἀναθέματι ἀναθεματιεῖτε αὐτούς,
τὸν Χετταῖον καὶ Ἀμορραῖον καὶ
Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Εὑαῖον καὶ Ἰεβουσαῖον, ὃν τρόπον ἐνετεὶλατὸ σοι κύριος ὁ
θεός σου·
ἵνα μὴ
διδάξωσιν ὑμᾶς ποιεῖν πάντα τὰ βδελύγματα αὐτῶν ὅσα ἐποίησαν τοῖς
θεοῖς αὐτῶν, καὶ ἁμαρτήσεσθε ἐναντίον Κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν.
Ἐὰν
δὲ περικαθίσῃς περὶ πόλιν μίαν ἡμέρας πλείους ἐκπολεμῆσαι αὐτὴν εἰς
κατάλημψιν αὐτῆς, οὐχὶ ἐξολεθρεύσεις τὰ δένδρα αὐτῆς ἐπιβαλεῖν ἐπ’ αὐτὰ σίδηρον. ἀλλ’
ἢ ἀπ’ αὐτοῦ φάγῃ, αὐτὸ δὲ οὐκ ἐκκόψεις. μὴ ἄνθρωπος τὸ ξύλον τὸ ἐν τῷ ἀγρῷ, εἰσελθεῖν
ἀπὸ προσώπου σου ἐς τὸν χάρακα,.
ἀλλὰ ξύλον ὃ ἐπίστασαι ὅτι οὐ καρπόβρωτόν ἐστιν,
τοῦτο ὀλεθρεύσεις καὶ
ἐκκόψεις καὶ οἰκοδομήσεις χαράκωσιν ἐπὶ τὴν πόλιν ἥτις ποιεῖ πρὸς σὲ τὸν πόλεμον, ἕως
ἂν παραδοθῇ.
Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ τραυματίας ἐν τῇ γῇ ᾗ κύριος ὁ θεός σου δίσοι X κληρονομῆσαι, πεπτωκὼς ἐν τῷ πεδίῳ, καὶ οὐκ οἴδασιν τὸν πατάξαντα,
ἐξελεύσεται ἡ γερουσία σου καὶ οἱ κριταί σου, κα
ἐκμετρήσουσιν ἐπὶ τὰς
πόλεις τὰς κύκλῳ τοῦ τραυματίου·
καὶ ἔσται
οὐχ εἵλκυσεν ζυγόν·
καὶ καταβιβάσουσιν ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης δάμαλιν εἰς φάραγγα τραχεῖαν, ἥτις
οὐκ εἴργασται οὐδὲ σπείρεται,
καὶ νευροκοπήσουσιν τὴν δάμαλιν ἐν τῇ
φάραγγι.
καὶ οἱ ἱερεῖς οἱ Λευεῖται, ὅτι αὐτοὺς ἐπέλεξεν Κύριος ὁ θεὸς παρεστηκέναι αὐτῷ καὶ
εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῷ
στόματι αὐτῶν ἔσται πᾶσα
ἀντιλογία καὶ πᾶσα ἁφή·
καὶ πᾶσα ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης οἱ ἐγγίζοντες τῷ τραυματίᾳ τραυματίᾳ τὰς
χεῖρας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆς δαμάλεως τῆς νενευροκοπημένης ἐν
τῇ
φάραγγι,
καὶ ἀποκριθέντες ἐροῦσιν Αἱ Χεῖρες ἡμῶν οὐκ ἐξέχεαν
τὸ αἷμα τοῦτο, καὶ οἱ
ὀφθαλμοὶ ἡμῶν οὐχ ἑωράκασιν·
ἵλεως γενοῦ τῷ λαῷ σου Ἰσραήλ, οὓς ἐλυτρώσω, κύριε, ἵνα μὴ γένηται αἷμα ἀναίτιον ἐν
τῷ λαῷ σου Ἰσραήλ. καὶ ἐξιλασθήσεται αὐτοῖς τὸ αἷμα.
σὺ δὲ ἐξαρεῖς τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, ἐὰν ποιήσῃς
τὸ καλὸν
καὶ τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
Ἐὰν δὲ ἐξελθὼν εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, καὶ παραδῷ σοι Κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς Χεῖρὰς σου, καὶ προνομεύσεις τὴν προνομὴν αὐτῶν·
καὶ ἴδης ἐν τῇ προνομῇ γυναῖκα καλὴν τῷ εἴδει, καὶ ἐνθυμηθῇς αὐτῆς καὶ λάβῃς αὐτὴν σαυτῷ γυναῖκα,
καὶ εἰσάξεις αὐτὴν ἔνδον εἰς τὴν οἰκίαν σου, καὶ ξυρήσεις τὴν κεφαλὴν αὐτῆς
καὶ περιονυχιεῖς αὐτήν·
καὶ καὶ περιελεῖς τὰ ἱμάτια τῆς αἰχμαλωσίας ἀπ’ αὐτῆς, καὶ καθιεῖται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου
καὶ κλαύσεται τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μηνὸς ἡμέρας· καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσῃ πρὸς
αὐτὴν
καὶ συνοικισθήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται σου γυνή.
καὶ ἔσται ἐὰν μὴ θέλῃς αὐτήν, ἐξαποστελεῖς αὐτὴν ἐλευθέραν, καὶ πράσει οὐ πραθήσεται
ἀργυρίου· οὐκ ἀθετήσεις αὐτήν, διότι ἐταπείνωσας αὐτήν.
Ἐὰν δὲ γένωνται ἀνθρώπῳ δύο γυναῖκες, μία αὐτῶν ἠγαπημένη καὶ μία αὐτῶν μισουμένη,
καὶ τέκωσιν αὐτῷ ἡ ἠγαπημένη καὶ ἡ μισουμένη, καὶ γένηται υἱὸς πρωτότοκος τῆς
μισουμένης.
καὶ ἔσται ᾗ ἂν ἡμέρᾳ κατακληρονομῇ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ τὰ ὑπάρητις
άλλὰ τὸν ἀλλὰ τὸν
πρωτότοκον υἱὸν τῆς μισουμένης ἐπιγνώσεται δοῦναι αὐτῷ
διπλᾶ ἀπὸ πάντων ὧν ἂν εὑρεθῇ αὐτῷ, ὅτι οὗτός ἐστιν ἀρχὴ τέκνων αὐτοῦ, καὶ τούτῳ
καθήκει τὰ πρωτοτοκεῖα.
Ἐὰν δὲ δέ τινι ᾖ
υἱὸς ἀπειθὴς καὶ ἐρεθιστὴς, οὐχ ὑπακούων φωνὴν πατρὸς
καὶ φωνὴν μητρός, καὶ παιδεύσωσιν σὐτὸν ὡς ἱν αὐτὸν καὶ μὴ εἰσακούῃ αὐτῶν·
κα
συλλαβόντες αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἐξάξουσιν αὐτὸν
ἐπὶ τὴν γερουσίαν τῆς πόλεως αὐτοῦ καὶ ἐπ’ τὴν πύλην τοῦ τόπου,
καὶ ἐροῦσιν τοῖς ἀνδράσιν τῆς πόλεως αὐτῶν Ὁ υἱὸς ἡμῶν
πεῖθε καὶ
ἐρεθίζει, οὐχ ὑπακούει τῆς φωνῆς ἡμῶν, συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ·
καὶ καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τῆς
πόλεως αὐτοῦ ἐν λίθοις, καὶ
ἀποθανεῖται· καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντες
φοβηθήσονται. Ἐὰν δὲ γένηται ἔν τινι ἁμαρτία κρίμα θανάτου, καὶ
αὐτοῦ ἐπὶ
τοῦ ξύλου, ἀλλὰ ταφῇ θάψετε αὐτὸ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη, ὅτι κεκαταραμένος ὑπὸ θεοῦ πᾶς
κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου· καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν ἢν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν
κλήρῳ.
Μὴ ἰδὼν τὸν μόσχον τοῦ ἀδελφοῦ σου ἢ τὸ πρόβατον αὐτοῦ
πλανώμενα ἐν τῇ
ὁδῷ, μὴ ὑπερίδῃς αὐτά· ἀποστροφῇ ἀποστρέψεις αὐτὰ τῶ ἀδελφῷ σου καὶ ἀποδώσεις
αὐτῷ.
ἐὰν δὲ μὴ ἐγγίζῃ ὁ
ἀδελφός σου πρὸς σὲ μηδὲ ἐπίστῃ αὐτόν, συνάξεις αὐτὸν
ἔνδον εἰς τὴν οἰκίαν σου, καὶ ἔσται μετὰ σοῦ ἕως ἂν ζητήσῃ αὐτὰ ὁ ἀδελφός σου, καὶ
ἀποδώσεις αὐτῷ.
οὔτως ποιήσεις τὸν ὄνον αὐτοῦ, καὶ
οὕτως ποιήσεις κατὰ πᾶσαν ἀπωλίαν τοῦ
ἀδελφοῦ σου ὅσα ἐὰν ἀπότω
λῆται παρ’ αὐτοῦ καὶ εὕρῃς, οὐ δυνήσῃ ὑπεριδεῖν.
Οὐκ ὄψῃ τὸν
μὴ ὑπερίδῃς αὐτούς· ἀνιστῶν ἀναστήσεις μετ’
αὐτοῦ.
οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικίαν·
ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ θεῷ σού ἐστιν πᾶς ποιῶν ταῦτα.
Ἐὰν δὲ συναντήσῃς νοσσιᾷ ὀρνέων πρὸ προσώπου σου ἐν τῇ ὁδῷ ἢ ἐπί παντὶ δένδρει ἢ ἐπὶ
τῆς γῆς, νοσσοῖς ἢ ὠοῖς, καὶ ἡ μήτηρ θάλπη ἐπὶ τῶν νοσσῶν ἢ ἐπὶ τῶν ὠῶν , οὐ λήμψῃ τὴν
μητέρα μετὰ τῶν
τέκνων·
ἀποστολῇ ἀποστελεῖς τὴν μητέρα, τὰ δὲ παιδία λήμψῃ
σεαυτῷ, ἵνα εὖ σοι
γένηται καὶ πολυήμερος γένῃ.
Ἐὰν οἰκοδομήσῃς οἰκίαν καινήν, καὶ ποιήσεις στεφάνην τῷ τῷ δώματί σου· καὶ οὐ
ποιήσεις φόνον ἐν τῆ οἰκίᾳ σου, ἐὰν πέσῃ ὁ πεσὼν
ἀπ’ αὐτοῦ.
Οὐ κατασπερεῖς τὸν ἀμπελῶνά σου δίφορον, ἵνα μὴ ἁγιασθῇ τὸ γένημα καὶ τὸ σπέρμα ὃ ἐὰν
σπείρῃ μετὰ τοῦ
γενήματος τοῦ ἀμπελῶνός σου.
οὐκ ἀροτριάσεις ἐν μόσχῳ καὶ
ὄνῳ ἐπὶ τὸ αὐτό.
οὐκ ἐνδύσῃ κίβδηλον, ἔρια καὶ λίνον ἐν τῷ
αὐτῷ.
Στρεπτὰ ποιήσεις σεαυτῷ ἐπὶ τῶν τεσσάρων κρασπέδων τῶν περιβολαίων σου, ἃ ἐὰν περιβάλῃ ἐν αὐτοῖς.
Ἐἀν δέ τις λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ, καὶ μισήσῃ
αὐτήν,
καὶ καὶ ἐπιθῇ αὐτῇ προφασιστικοὺς λόγους, καὶ κατενέγκῃ αὐτῆς ὄνομα πονηρὸν καὶ λέγῃ
τὴν γυναῖκα ταύτην ταύτην καὶ
προσελθὼν αὐτῇ οὐχ εὕρηκα αὐτῆς τὰ
παρθένια·
καὶ λαβὼν ὁ πατὴρ τῆς παιδὸς καὶ ἡ μήτηρ ἐξοίσουσιν τὰ παρθένια τῆς παιδὸς
πρὸς τὴν γερουσίαν ἐπὶ τὴν πύλην,
καὶ ἐρεῖ ὁ πατὴρ τῆς παιδὸς τῇ γερουσίᾳ τὴν θυγατέρα μου ταύτην δέδωκα τῷ ἀνθρώπῳ
τούτῳ
γυναῖκα, καὶ μισήσας αὐτὴν
νῦν οὗτος ἐπιτίθησιν αὐτῇ προφασιστικούς λόγους, λέγων οὐχ εὕρηκα τῇ θυγατρί σου
παρθένια, καὶ ταῦτα τὰ παρθένια τῆς θυγατρός μου, καὶ ἀναπτύξουσιν τὸ ἱμάτιον
ἐναντίον τῆς γερουσίας τῆς πόλεως.
καὶ λήμψεται ἡ γερουσία τῆς
πόλεως ἐκείνης τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ
παιδεύσουσιν αὐτόν,
καὶ
ἐὰν ἐὰν δὲ ἐπ’ ἀληθείας γένηται ὁ λόγος οὗτος καὶ μὴ
εὑρεθῇ παρθένια τῇ
νεάνιδι,
καὶ ἐξάξουσιν τὴν νεᾶνιν ἐπὶ τὰς
θύρας τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ
λιθοβολήσουσιν αὐτὴν ἐν λίθοις καὶ ι, ὅτι ἐποίησεν ἀφροσύνην ἐν υἱοῖς Ἰσραήλ,
ἐκπορνεῦαὐτῆς· καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν.
Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ ἄνθρωπος κοιμώμενος μετὰ γυναικὸς συνοικισμένης
ἀνδρί,
ἀποκτενεῖτε ἀμφοτέρους, τὸν ἄνδρα τὸν κοιμώμενον μετὰ τῆς γυναικὸς καὶ τὴν γυναῖκα·
καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ Ἰσραήλ.
Ἐὰν δὲ γένηται παῖς παρθένος μεμνηστευμένη
ἀνδρί, καὶ εὑρὼν αὐτὴν
ἄνθρωπος ἐν πόλει κοιμηθῇ μετ’αὐτῆς
ἐξάξετε ἀμφοτέρους ἐπὶ τὴν πύλην τῆς πόλεως αὐτῶν, καὶ λιθοβοληθήσονται
ἐν λίθοις καὶ ἀποθανοῦνται· τὴν νεᾶνιν, ὄτι οὐκ ἐβόησεν ἐν τῇ πόλει, καὶ τὸν ἄνθρωπον,
ὅτι ἐταπείνωσεν τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον. καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
Ἐὰν δὲ
ἐν πεδίω εὕρῃ ἄνθρωπος τὴν παῖδα τὴν μεμνηστευμένην καὶ
βιασάμενος κοιμηθῇ μετ’ αὐτῆς, ἀποκτενεῖτε τὸν κοιμώμενον μετ’ αὐτῆς μόνον,
καὶ καὶ τῇ νεάνιδι οὐκ ἔστιν ἁμάρτημα θανάτου· ὡς εἴ τις
ἐπαναστῇ
ἄνθρωπος ἐπὶ τὸν πλησίον καὶ φονεύσῃ αὐτοῦ ψύχην, οὕτως τὸ πρᾶγμα τοῦτο.
ὅτι ἐν τῷ ἀγρῷ εὗρεν αὐτήν, ἐβόησεν ἡ
νεᾶνις ἡ μεμνηστευμένη, καὶ οὐκ ἦν
ὁ βοηθήσων αὐτῇ.
ἐὰν δέ τις εὕρῃ τὴν παῖδα τὴν παρθένον ἥτις οὐ μεμνήστευται, καὶ βιασάμενος κοιμηθῇ μετ’ αὐτῆς, καὶ εὑρεθῇ·
δώσει ὁ ἄνθρωπος
κοιμηθεὶς μετ’ αὐτῆς τῷ πατρὶ τῆς νεάνιδος πεντήκοντα
δίδραχμα, ἀργυρίου, καὶ αὐτοῦ ἔσται γυνή, ἀνθ’ ὧν ἐταπείνωσεν αὐτὴν· οὐ
δυνήσεται ἐξαποστεῖλαι αὐτὴν τὸν ἅπαντα χρόνοι.
Οὐ
Οὐκ εἰσελεύσονται θλαδίας οὐδὲ ἀποκεκομμένος εἰς ἐκκλησίαν
κυρίου.
οὐκ εἰσελεύσεται Ἀμμανείτης οὐδὲ Μωαβείτης εἰς ἐκκλησίαν Κυρίου· καὶ ἕως δεκάτης
γενεᾶς οὐκ εἰσελεύσεται εἰς
ἐκκλησίαν κυρίου καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα,
παρὰ τὸ μὴ συναντῆσαι αὐτοὺς ὑμῖν μετὰ ἄρτων καὶ ὕδατος ἐν τῆ ὁδῷ ἐκπορευομένων ὑμῶν
ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ὅτι ἐμισθώσαντο ἐπὶ σὲ τὸν
Βαλαὰμ υἱὸν Βεὼρ ἐκ τῆς Μεσοποταμίαις καταρᾶσθαι·
καὶ οὐκ ἠθέλησεν Κύριος ὁ θεός σου εἰσακοῦσαι τοῦ Βαλαάμ, καὶ μετέστρεψεν κύριος ὁ
θεός σου τὰς κατάρας εἰς εὐλογίαν, ὅτι
ἠγάπησέν σε Κύριος ὁ θεός σου.
οὐ προσαγορεύσεις εἰρηνικὰ αὐτοῖς καὶ συμφέροντα αὐτοῖς πάσας τὰς ἡμέρας σου εἰς τὸν
αἰῶνα.
οὐ βδελύξῃ Ἰδουμαῖον, ὅτι ἀδελφός σού ἐστιν· οὐ
βδελύξῃ Αἰγύπτιον, ὅτι πάροικος ἐγένου ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ·
υἱοὶ ἐὰν γενηθῶσιν αὐτοῖς, γενεᾷ τρίτῃ εἰσελεύσονται εἰς ἐκκλησίαν
Κυρίου.
Ἐὰν δὲ ἐξέλθῃς παρεμβαλεῖν ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς
σου, καὶ φυλάξῃ ἀπὸ παντὸς ῥήματος πονηροῦ.
ἐὰν ἦ ἐν σοὶ ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἔσται καθαρὸς ἐκ ῥύσεως αὐτοῦ νυκτός, καὶ
ἐξελεύσεται εἰς τὴν παρεμβολήν·
καὶ ἔσται τὸ πρὸς ἑσπέραν λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι, καὶ δεδυκότος ἡλίου
εἰσελεύσεται
εἰς τὴν παρεμβολήν. .
καὶ πάσσαλος ἔσται σοι ἐπὶ τῆς ζώνης σου, καὶ ἔσται ὅταν διακαθιζάνῃς ἔξω, καὶ
ὀρύξεις ἐν αὐτῷ καὶ
ἐπάγων καλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην σου·
ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐνπεριπατεῖ ἐν τῇ παρεμβολῇ σου, ἐξελέσθαι σε καὶ παραδοῦναι
τὸν ἐχθρόν σου πρὸ προσώπου σου· καὶ ἔσται ἡ
Οὐ παραδώσεις παῖδα τῷ κυρίῳ, ὃς προστέθειταί σοι παρὰ
.
μετὰ σοῦ κατοικήσει, ἐν ὑμῖν· κατοικήσει οὗ
του κύρου αὐτοῦ ἐὰν ἀρέση αὐτῷ, οὐ θλίψεις αὐτόν.
Οὐκ ἱστᾶι πόρνη
ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἔσται πορνεύων ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ· οὐκ ἱστᾶι
τελεσφόρος ἀπὸ θηατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἱστᾶι τελισκόμενος ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ.
οὐ προσοίσεις
μίσθωμα πόρνης οὐδὲ ἄλλαγμα κυνὸς εἰς τὸν οἶκον κυρίου τοῦ θεοῦ σου πρὸς
πᾶσαν εὐχήν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ θεῷ σού ἐστιν καὶ ἀμφότερα.
Οὐκ ἐκτοκιεῖς τῷ ἀδελφῷ σου τόκον
ἀργυρίου καὶ τόκον βρωμάτων καὶ τόκον παντὸς πράγματος οὗ ἂν
ἐκδανίσῃς·
τῷ ἀλλοτρίῳ ἐκτοκιεῖς, τῷ δὲ ἀδελφῷ σου
οὐκ ἐκτοκιεῖς, ἵνα εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου
ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἢν εἰσπ·ορεύῃ ἐκεῖ κληρονομεῖν ἀυτὴν.
Ἐὰν δὲ εὔξῃ εὐχὴν κυρίῳ τῷ θεῷ σου, οὐ χρονιεῖς ἀποδοῦναι
αὐτήν, ὅτι ἐκζητῶν ἐκζητήσει Κύριος ὁ θεός σου παρὰ σοῦ, καὶ ἔσται ἐν σοὶ
ἁμαρτία·
ἐὰν δὲ μὴ θέλῃς εὔξασθαι,
οὐκ ἔστιν ἐν σοὶ ἁμαρτία.
τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων
σου φυλάξῃ, καὶ ποιήσεις ὃν τρόπον εὔξω τῷ θεῷ δόμα ὃ ἐλάλησας τῳ στόματι
σου·
Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου, καὶ συλ-
Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς τὸν
σταφυλὴν ὅσον ψυχήν σου ἐμπλησθῆναι, εἰς δὲ
ἄγγος οὐκ ἐμβαλεῖς.
Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται ἐὰν
μὴ εὕρῃ χάριν
ἐναντίον αὐτοῦ ὅτι εὗρεν ἐν αὐτῇ ἄσχημον πρᾶγμα, καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου
καὶ δώσει εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς,
καὶ ἀπελθούσα γένηται
ἀνδρὶ ἑτέρῳ,
καὶ μισήσῃ αὐτὴν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος καὶ γρόψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰς
τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ὁ
ἔσχατος ὃς ἔλαβεν
αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα·
οὐ δυνήσεται ὁ ἀνὴρ ὁ πρότερος ἐξαποστείλας αὐτὴν ἐπαναστρέψας λαβεῖν αὐτὴν ἑαυτῷ
γυναῖκα μετὰ τὸ μιανθῆναι αὐτήν, ὅτι βδέλημά ἐστιν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου· καὶ
οὐ μιανεῖτε
τὴν γῆν ἢν Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ.
Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα προσφάτως, οὐκ ἐξελεύσεται εἰς τὸν πόλεμον, καὶ οὐκ ἐπιβληθήσεται αὐτῷ οὐδὲν πρᾶγμα· ἀθῷος ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ ἐνιαυτὸν ἕνα· εὐφρανεῖ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἢν ἔλαβεν.
Οὐκ ἐνεχυράσεις μύλον οὐδὲ ἐπιμύλιον, ὅτι ψυχὴν οὗτος
ράζει.
Ἐὰν δὲ ἁλῷ ἄνθρωπος κλέπτων ψυχὴν τῶν αὐτοῦ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ καταδυναστεύσας αὐτὸν τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
Πρόσεκε σεαυτῷ ἐν τῇ ἁφή τῆς λέπρας· φυλάξῃ σφόδρα κατὰ πάντα τὸν νόμον ὃν ἐὰν
ἀναγγείλωσιν ὑμῖν οἱ ἱερεῖς οἱ
ὃν τρόπον ἐνετειλάμην ὑμῖν, φυλάξασθε
ποιεῖν.
μνήσθητι ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεός σου τῇ Μαριὰμ ἐν τῇ ὁδῷ, ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ Αἰγύπτου.
Ἐὰν ὀφείλημα ᾖ ἐν τῷ πλησίον σου, ὀφείλημα ὁτιοῦν, καὶ εἰσελεύσῃ
εἰς τὴν
οἰκίαν αὐτοῦ ἐνεχυράσαι τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ·
ἔξω στήσῃ, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗ τὸ δάνιόν σού ἐστιν ἐν αὐτῷ ἐξοίσει
σοι τὸ
ἐνέχυρον
ἐὰν δὲ ὁ ἄνθρωπος πένηται, οὐ κοιμηθήσῃ
ἐν τῷ ἐνεχύρῳ·
ἀποδόσει ἀποδώσεις τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ πρὸς δυσμαῖς ἡλίου, καὶ κοιμηθήσεται ἐν τῷ
ἱματίῳ αὐτοῦ, καὶ εὐλογήσει σε, καὶ ἔσται σοι ἐλεημοσύνη ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ
σου.
Οὐκ ἀπαδικήσεις μισθὸν πένητος καὶ ἐνδεοῦς ἐκ τῶν
αὐθημερὸν ἀποδώσεις τὸν μισθὸν αὐτοῦ, οὐκ ἐπιδύσεται ὁ ἥλιος
ἐπ’ αὐτῶ.
ὅτι πένης ἐστὶν καὶ ἐν αὐτῷ ὦι τὴν ἐλπίδα, κα καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸ. Κύριον, κα
ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία.
Οὐκ ἀποθανοῦνται πατέρες ὑπὲρ τέκνων, καὶ υἱοὶ
οὐκ ἀποθανοῦνται ὑπὲρ
πατέρων· ἕκαστος ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ
Οὐκ ἐκκλινεῖς κρίσιν προσηλύτου καὶ ὀρφανοῦ
καὶ χήρας·
ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ ἐλυτρώσατό
σε κύριος ὁ θεός σου
ἐκεῖθεν διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
Ἐὰν δὲ ἀμήσῃς ἀμητὸν ἐν τῷ ἀγρῷ
σου, καὶ ἐπιλάθῃ δράγμα ἐν τῷ ἀγρῷ σου,
οὐκ ἀναστραφήσῃ λαβεῖν αὐτό· τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται, ἵνα
εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου.
ἐὰν δὲ ἐλαιολογῇς, οὐκ ἐπαναστρέψεις καλαμήσασθαι
τὰ ὀπίσω σου· τῷ
προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἱστᾶι· καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ
Αἰγύπτῳ· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
ἐὰν δὲ τρυγήσῃς τὸν ἀμπελῶνά
σου, οὐκ ἐπανατρυγήσεις αὐτὸν τὰ ὀπίσω σου·
τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται·
καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ
ῥῆμα
τοῦτο.
Ἐὰν δὲ γένηται ἀντιλογία ἀνὰ μέσον ἀνθρώπων, καὶ προσέλθωσιν
εἰς κρίσιν,
καὶ δικαιώσωσιν τὸ δίκαιον καὶ καταγνῶσιν τοῦ ἀσεβοῦς.
καὶ ἔσται ἐὰν ἄξιος ᾖ πληγῶν ὁ ἀσεβῶν, καθιεῖς αὐτὸν
ἐναντίον αὐτῶν.
καὶ ἀριθμῷ
οὐ προσθήσουσιν. ἐὰν δὲ προσθῇς μαστιγῶσαι ὑπὲρ ταύτας τὰς πληγὰς πλείους,
ἀσχημονήσει ὁ ἀδελφός σου ἐναντίον σου.
Οὐ
φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα.
Ἐὰν δὲ κατοικῶσιν ἀδελφοὶ ἐπὶ τὸ
καὶ
συνοικήσει αὐτῇ.
καὶ ἔσται τὸ παιδίον ὃ ἐὰν τέκῃ κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ τετελευτηκότος,
καὶ οὐκ ἐξαλειφθήσεται
τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξ Ἰσραήλ.
ἐὸν δὲ μὴ βούληται ὁ ἄνθρωπος λαβεῖν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ἡ
γυνὴ ἐπὶ τὴν πύλην ἐπὶ τὴν γερουσίαν καὶ ἐρεῖ Οὐ θέλει ὁ τοῦ ἀνδρός μου ἀναστῆσαι τὸ
ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἐν Ἴ’
οὐκ ἠθέλησεν ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρός μου.
καὶ καλέσουσιν αὐτὸν ἡ γερουσία τῆς πόλεως αὐτοῦ καὶ ἐροῦσιν αὐτῷ, καὶ στὰς εἴπῃ
Οὐ βούλομαι λαβεῖν αὐτήν·
καὶ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔναντι τῆς γερουσίας, καὶ ὑπολύσει τὸ
ὑπόδημα αὐτοῦ τὸ ἕλ’ ἀπὸ τοῦ ποδὸς αὐτοῦ, καὶ ἐμπτύσεται κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ
ἀποκριθεῖσα ἐρεῖ οὕτως ποιήσουσιν τῷ ἀνθρώπῳ ὃς οὐκ οἰκοδομήσει
τὸν οἶκον
τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἐν Ἰσραήλ·
καὶ κληθήσεται τὸ ὄνομα
αὐτοῦ ἐν Ἰσραὴλ οἶκος τοῦ ὑπολυθέντος τὸ
ὑπόδημα.
ἐὰν δὲ μάχωνται ἄνθρωποι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἄνθρωπος μετὰ τοῦ ἁ αὐτοῦ, καὶ προσέλθῃ γυνὴ
ἑνὸς αὐτῶν ἐξελέσθαι τὸν ἄν ἐκ χειρὸς τοῦ τύπτοντος αὐτόν, καὶ ἐκτείνασα τὴν χεῖρα
ἐπιλάβηται
τῶν διδύμων αὐτοῦ,
ἀποκόψεις τὴν χεῖρα· οὐ φείσεται ὁ
ὀφθαλμός σου ἐπ’ αὐτῇ.
Οὐκ ἔσται σοι ἐν τῷ μαρσίππῳ
στάθμιον καὶ στάθμιον, μέγα ἢ μικρόν·
οὐκ ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ
σου μέτρον καὶ μέτρον, μέγα ἢ μικρόν·
στάθμιον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται σοι, ἵνα πολυήμερος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς ἧς κύριος ὁ
θεός
σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ.
Μνήσθητι ὅσα ἐποίησέν σοι
Ἀμαλὴκ ἐν τῇ ὁδῷ ἐκπορευομένου σου ἐκ γῆς
Αἰγύπτου,
πῶς σοι ἐν τῆ ὁδῷ καὶ ἔκοψέν σου τὴν οὐραγίαν, τοὺς κοπιῶντας
καὶ ἔσται ἡνίκα ἐὰν καταπαύσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἀπὸ πάντων
τῶν ἀθρῶν σου τῶν κύκλῳ σου ἐν τῇ γῆ ἧ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι
κληρονομῆσαι, ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐ μὴ
ἐπιλάθῃ.
Καὶ ἔσται ἐὰν εἰσέλθῃς εἰς τὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεός σου
δίδωσίν σοι
κληρονομῆσαι, καὶ κατακληρονομήσῃς αὐτὴν καὶ κατοικήσῃς ἐπ’ αὐτήν,
καὶ λήμψῃ ἀπὸ τῆς ἀπαρχῆς τῶν καρπῶν τῆς
γῆς σου ἧς κύριος ὁ θεός σου
δίδωσίν σοι, καὶ ἐμβαλεῖς εἰς κάρταλλον, καὶ πορεύσῃ εἰς τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται
Κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ·
καὶ ἐλεύσῃ πρὸς τὸν ἴε ῥέα
ὃς ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐρεῖς
πρὸς αὐτόν Ἀναγγέλλω σήμερον κυρίῳ τῷ θεῷ μου ὅτι εἰσελήλυθα εἰς τὴν γῆν ἣν ὤμοσεν
κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν.
καὶ λήμψεται ὁ ἱερεὺς
τὸν κάρταλλον ἐκ τῶν χειρῶν σου, καὶ θήσει αὐτὸν
ἀπέναντι τοῦ θυσιαοηηρίου κυρίου τοῦ θεοῦ σου·
καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ἔναντι κυρίου
τοῦ θεοῦ σου Συρίαν ἀπέβαλεν ὁ πατήρ
μου καὶ κατέβη εἰς Αἴγυπτον, καὶ παρῴκησεν ἐκεῖ ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ, καὶ ἐγένετο ἐκεῖ εἰς
ἔθνος μέγα καὶ πλῆθος πολύ.
καὶ ἐκάκωσαν ἡμᾶς οἱ Αἰγύπτιοι, καὶ
ἐταπείνωσαν ἡμᾶς καὶ ἐπέθηκαν ἡμῖν
ἔργα σκληρά·
καὶ ἀνεβοήσαμεν
πρὸς Κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν, καὶ εἰσήκουσεν κύριος τῆς
φωνῆς ἡμῶν, καὶ ἴδεν τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν καὶ τὸν θλιμμὸν ἡμῶν·
καὶ
ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐξ Αἰγύπτου αὐτὸς ἐν ἰσχύι αὐτοῦ τῇ μεγάλῃ καὶ
ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ βραχίονι ὑψηλῷ, καὶ ἐν ὁράμασιν μεγάλοις καὶ ἐν σημείοις καὶ ἐν
τέρασιν·
καὶ εἰσήγαγεν ἡμᾶς εἰς τὸν
τόπον τοῦτον, καὶ ἔδωκεν ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην,
γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι.
καὶ νῦν ἰδοὺ ἐνήνοχα τὴν ἀπαρχὴν τῶν γενημάτων
προσκυνήσεις ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου·
καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν πᾶσιν τοῖς ἀγαθοῖς οἷς ἔδωκέν σοι κύριος ὁ θεός σου, καὶ ἡ οἰκία
σου καὶ ὁ Λευείτης καὶ ὁ προσήλυτος ὁ ἐν σοί.
Ἐὰν δὲ συντελέσῃς ἀποδεκατῶσαι πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων σου ἐν τῷ ἔτει τῷ
τρίτῳ, τὸ δεύτερον ἐπιδέκατον δώσεις τῷ Λευείτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ
χήρᾳ, καὶ φάγονται ἐν
ταῖς πόλεσίν σου καὶ εὐφρανθήσονται.
καὶ ἐρεῖς ἐναντίον Κυρίου τοῦ θεοῦ σου Ἐξεκάθαρα τὰ ἅγια ἐκ τῆς οἰκίας μου, καὶ ἔδωκα
αὐτὰ τῷ Λευείτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ, κατὰ πάσας τὰς ἐντολὰς ἃς
ἐνετείλω μοι· οὐ παρῆλθον τὴν ἐντολήν σου
καὶ οὐκ ἐπελαθόμην·
καὶ οὐκ ἔφαγον ἐν ὀδύνῃ μου ἀπ’ αὐτῶν, οὐκ ἐκάρπωσα ἀπ’ αὐτῶν εἰς ἀκάθαρτον, οὐκ
ἔδωκα ἀπ’ αὐτῶν τῷ τεθνηκότι· ἐπήκουσα τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἐπήκουσα
καθότι ἐνετείλω μοι.
κάθιδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εὐλόγησον τὸν λαόν σου τὸν
Ἰσραὴλ καὶ τὴν γῆν ἢν ἔδωκας αὐτοῖς, καθὰ ὤμοσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν γῆν
ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι.
Ἐν τῆ ἡμέρᾳ ταύτῃ κύριος ὁ σου ἐνετείλατό σοι ποιῆσαι πάντα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ καὶ
φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ
ὅλης τῆς ψυχῆς
ὑμῶν.
ἦτόν θεὸν ἑλοῦ σήμερον εἶναί σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, καὶ
φυλάσσεσθαι τὰ
δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, καὶ ὑπακούειν τῆς φωνῆς
αὐτοῦ·
καὶ Κύριος εἵλατό σε σήμερον γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν
καθόπερ εἶπεν,
φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ·
καὶ εἶναί τῶν ἐθνῶν, ὡς ἐποίησέν σε ὀνομαστὸν καὶ κ ν, εἶναί σε λαὸν ἅγιον κυρίῳ τῷ θεῷ σου, καθὼς ἐλάλησεν.
Καὶ προσέταξεν Μωυσῆς καὶ ἡ γερουσία Ἰσραηλειτῶν Φυλάσσεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον.
καὶ ἱστᾶι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην εἰς τὴν γῆν ἣν Κύριος ὁ
θεός
σου δίδωσίν σοι, καὶ στήσεις σεαυτῷ λίθους μεγάλους καὶ κονιάσεις αὐτοὺς κονίᾳ·
καὶ γράψεις ἐπὶ τῶν λίθων τούτων πάντας
τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου, ὡς
ἂν διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην, ἡνίκα ἐὰν εἰσέλθητε εἰς τὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων
σου δίδωσίν σοι, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, ὃν τρόπον εἶπεν Κύριος ὁ θεὸς πατέρων σού
σοι.
Καὶ ἔσται ὡς ἂν διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην, στήσετε
τοὺς λίθους τούτους οὓς
ἐγὼ, ἐντέλλομαί σοι σήμερον ἐν ὄρει Γαιβάλ, καὶ κονιάσεις αὐτοὺς κονία.
καὶ οἰκοδομήσεις ἐκεῖ θυσιαστήριον
κυρίῳ τῷ θεῷ σου, θυσιαστήριον ἐκ
λίθων, οὐκ ἐπιβαλεῖς ἐπ’ αὐτὸ σίδηρον.
λίθους ὁλοκλήρους οἰκοδομήσεις ἥσεις θυσιαατήριον κυρίῳ τῷ
θεῶ σου, καὶ
ἀνοίσεις ἐπ’ αὐτὸ τὰ ὁλοκαυτώματα κυρίῳ τῷ θεῷ σού.
καὶ θύσεις ἐκεῖ θυσίαν σωτηρίου, καὶ φάγῃ καὶ ἐμπλησθήσῃ
καὶ εὐφρανθήσῃ
ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου·
καὶ γράψεις ἐπὶ
τῶν λίθων πάντα τὸν νόμον τοῦτον σαφῶς σφόδρα.
Καὶ
ἐλάλησεν Μωυσῆς καὶ οἱ ἱερεῖς οἱ Λευεῖται παντὶ Ἰσραὴλ λέγοντες Σιώπα
καὶ ἄκουε, Ἰσραήλ· ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ γέγονας εἰς λαὸν Τυρίῳ τῶ θεῶ σου.
καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου,
καὶ ποιήσεις πάσας τὰς
ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον.
Καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆς τῷ λαῷ ἐν τῆ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων
Οὗτοι στήσονται εὐλογεῖν τὸν λαὸν ἐν ὄρει Γαριζείν, διαβάντες
τὸν
Ἰορδάνην· Συμεών, Λευεί, Ἰουδά, Ἰσσαχάρ, Ἰωσὴφ καὶ Βενιαμείν.
καὶ οὗτοι στήσονται ἐπὶ τῆς κατάρας ἐν ὄρει Γαιβάλ·
Ῥουβήν, Γὰδ καὶ
Ἀσήρ, Ζαβουλών, Δὰν καὶ Νεφθαλεί.
Καὶ
ἀποκριθέντες οἱ Λευεῖται ἐροῦσιν παντὶ Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ
Ἐπικατάρατος
ἄνθρωπος ὅστις ποιήσει γλυπτὸν κα χωνευτόν, βδέλυγμα
ἀποκριθεὶς ὁ λαὸς ἐροῦσιν Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος ὁ ἀτιμάζων πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός
Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος ὁ μετατιθεὶς ὅρια τοῦ πλησίον. καὶ
ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός
Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος ὁ πλανῶν τυφλὸν
ἐν ὁδῷ. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὃς ἂν ἐκκλίνῃ κρίσιν προσηλύτου καὶ ὀρφανοῦ καὶ χήρας. καὶ ἐροῦσιν πᾶς
ὁ λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὁ κοιμώμενος μετὰ γυναικὸς ἐκ πατρὸς αὐτοῦ, ὅτι ἀπεκάλυψεν συνκάλυμμα
τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. καὶ
ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος
μετὰ παντὸς κτήνους. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός
Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὁ κοιμώμενος μετὰ ἀδελφῆς πατρὸς ἢ μητρὸς αὐτοῦ. καὶ
ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὁ κοιμώμενος μετὰ νύμφης αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ ἀδελφῆς γυναικὸς αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ
λαός Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὁ τύπτων τὸν πλησίον αὐτοῦ
δόλῳ. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός
Γένοιτο.
Ἐπικατάπατος ὃς ἂν λάβῃ δῶρα πατάξαι ψυχὴν αἵματος ἀθῴου. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λαός
Γένοιτο.
Ἐπικατάρατος πᾶς ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἐμμένει ἐν πᾶσιν τοῖς λόγοις τοῦ νόμου τούτου ποιῆσαι αὐτούς. καὶ ἐροῦσιν πᾶς ὁ λᾶος Γένοιτο.
Καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας
τὰς ἐντολὰς ταύτας ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ δώσει σε κύριος ὁ θεός σου
ὑπεράνω ἐπὶ πάντα τὰ
ἔθην τῆς γῆς·
καὶ ἥξουσιν ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ εὐλογίαι αὗται καὶ εὑρήσουσίν σε, ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσης τῆς
φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
εὐλογημένος σὺ ἐν πόλει, καὶ εὑλογημένος σὺ ἐν ἀγρῷ·
εὐλογημένα τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια
εὐλογημέναι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ ἐνκαταλίμματά
σου.
εὐλογημένος σὺ ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαί σε, καὶ
εὐλσγημένος σὺ ἐν τῷ
ἐκπορεύεσθαί σε.
παραδῷ Κύριος ὁ θεός
σου τοὺς ἐχθρούς σου τοὺς ἀνθεστηκότας σοι
συντετριμμένους προσώπου σου· ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσονται πρὸς σέ, καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς
φεύξονται ἀπὸ προσώπου σου.
ἀποστείλαι κύριος ἐπὶ σὲ τὴν
εὐλογίαν ἐν τοῖς ταμείοις σου, καὶ ἐπὶ πάντα
οὗ ὂν τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τῆς γῆς ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι.
ἀναστήσαι σε κύριος ἑαυτῷ λαὸν ἅγιον, ὃν τρόπον ὤμοσεν τοῖς
, πατράσιν
σου, ἐὰν ἀκούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ πορευθῇς ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς
αὐτοῦ·
καὶ ὄψονταί σε
πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς ὅτι τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικέκληταί
σοι, καὶ φοβηθήσονταί σε.
καὶ πληθυνεῖ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς ἀγαθὰ ἐν
τοῖς ἐκγόνοις τῆς κοιλίας
σου καὶ ἐπὶ τοῖς γενήμασιν τῆς γῆς σου καὶ ἐπὶ τοῖς ἐκγόνοις τῶν κτηνῶν σου, ἐπὶ τῆς
γῆς ἧς ὤμοσεν Κύριος τοῖς πατράσιν σου δοῦναί σοι.
ἀνοίξαι σοι κύριος τὸν θησαυρὸν
αὐτοῦ τὸν ἀγαθόν, τὸν οὐρανόν, δοῦναι
τὸν ὑετὸν τῆ γῇ σου ἐπὶ καιροῦ, εὐλογῆσαι πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· καὶ δανιεῖς
ἔθνεσιν πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ.
καταστήσαι σε Κύριος ὁ θεός σου εἰς κεφαλὴν καὶ
μὴ εἰς οὐράν, καὶ ἔσῃ
τότε ἐπάνω καὶ οὐκ ἴσῃ ὑποκάτω, ἐὰν ἁ τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι φυλάσσειν·
οὐ παραβήσῃ ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν ὧν ἐγὼ ἐντέλλομαί
σοι σήμερον δεξιὰ
οὐδὲ ἀριστερά, πορεύεσθαι ὀπίσω θεῶν ἑτέρων λατρεύειν αὐτοῖς.
Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς τῆς
φωνῆς Κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσεσθαι
πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι ἁ
κατάραι αὗται καὶ καταλήμψονταί σε.
ἐπικατάρατος σὺ ἐν πόλει,
καὶ ἐπικατάρατος σὺ ἐν ἀγρῷ·
ἐπικατάρατοι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ
ἐγκαταλίμματά σου·
ἐπικατάρατα τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου καὶ τὰ
τῶν προβάτων
σου·
ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε,
καὶ ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῷ
εἰσπορεύεσθαί σε.
ἀποστείλαι κύριος ἐπὶ σὲ τὴν ἔνδειαν καὶ τὴν ἐκλιμίαν καὶ τὴν ἀνάλωσιν ἐμ πάντα οὗ
ἀν’ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε, καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε ἐν τάχει διὰ
τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματά σου, διότι
ἐνκατέλιπές με.
προσκολλήσαι κύριος εἰς σὲ τὸν θάνατον, ἕως ἀν’ ἐξαναλώσῃ σε ἀπὸ τῆς γῆς εἰς ἣν
εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι
αὐτήν.
πατάξαι σε κύριος ἐν ἀπορίᾳ καὶ πυρετῷ καὶ ῥίγει καὶ ἐρεθισμῷ καὶ ἀνεμοφθορίᾳ καὶ τῇ
ὤχρᾳ, καὶ καταδιώξονταί σε ἕως
ἃν ἀπολέσωσίν σε.
καὶ ἔσται σοι ὁ οὐρανὸς ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς σου
χαλκοῦς, καὶ ἡ γῆ ἡ ὑποκάτω
σου σιδηρᾶ.
δῴη Κύριος ὁ θεός σου τὸν ὑετὸν τῇ γῆ σου κονιορτόν, καὶ χοῦς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
καταβήσεται,
ἕως ἂν ἐκτρίψῃ σε, καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε ἐν τάχει.
δώῃ σε κύριος ἐπισκοπὴν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν· ἐν ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσῃ πρὸς αὐτούς, καὶ ἐν
ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ
ἔσῃ διασπορὰ ἐν πάσαις
βασιλείοις τῆς γῆς.
καὶ ἔσονται οἱ νεκροὶ ὑμῶν κατάβρωμα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς
γῆς,
καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβῶν.
πατάξαι σε κύριος ἕλκει Αἰγυπτίῳ εἰς τὴν ἕδραν καὶ ψώρᾳ ἀγρίᾳ καὶ κνήφῃ, ὥστε μὴ
δύνασθαί σε
ἰαθῆναι.
πατάξαι σε κύριος παραπληξίᾳ ἀορασίας καὶ ἑ
διανοίας·
καὶ ἔση ψηλαφῶν μεσημβρίας, ὡς εἴ τι τυφλὸς ἐν τῷ σκότει, καὶ οὐκ εὐοδώσει τὰς ὁδούς
σου· καὶ ἔσῃ τότε ἀδικούμενος καὶ διαρπαζόμενος πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ οὐκ ἔσται
ὁ βοηθῶν.
γυναὶκα λήμψῃ, καὶ ἀνὴρ ἕτερος ἕξει αὐτήν. οἰκίαν οἰκοδομήσεις, καὶ οὐκ οἰκήσεις ἐν
αὐτῇ· ἀμπελῶνα φυτεύσεις, καὶ
οὐ τρυγήσεις αὐτόν.
ὁ μόσχος σου ἐσφαγμένος ἐναντίον σου, καὶ
καὶ
οἱ ὀφθαλμοί σου βλέψονται σφακελίζοντες εἰς αὐτά· οὐκ ἰσχύσει σου ἡ
χείρ.
τὰ ἐκφόρια τῆς γῆς σου καὶ πάντας τοὺς
πόνους σου φάγεται ἔθνος ὃ οὐκ
ἐπίστασαι, καὶ ἔσῃ ἀδικούμενος καὶ τεθραυσμένος πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ ἔσῃ παράπληκτος διὰ
τὰ ὁράματα τῶν ὀφθαλμῶν σου ἃ βλέψῃ.
πατάξαι σε κύριος ἐν
ἕλκει πονηρῷ ἐπὶ τὰ γόνατα καὶ ἐπὶ τὰς κνήμας, ὥστε
μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι, ἀπὸ ἴχνους τῶν ποδῶν σου ἕως τῆς κορυφῆς σου.
ἀπαγάγοι
κύριός σε καὶ τοὺς ἄρχοντάς σου οὓς ἐὰν καταστήσῃς ἐπὶ σεαυτὸν
ἐπ’ ἔθνος ὃ οὐκ ἐπίστασαι σὺ καὶ οἱ πατέρες σου, καὶ λατρεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις,
ξύλοις καὶ λίθοις.
καὶ ἔσῃ ἐκεῖ ἐν
αἰνίγματι καὶ παραβολῇ καὶ διηγήματι ἐν πᾶσιν τοῖς
ἔθνεσιν εἰς οὓς ἀπαγάγῃ σε κύριος ἐκεῖ.
σπέρμα πολὺ ἐξοίσεις εἰς τὸ πεδίον,
καὶ ὀλίγα εἰσοίσεις, ὅτι κατέδεται
αὐτὰ ἡ ἀκρίς.
ἀμπελώνα φυτεύσεις
καὶ κατεργᾷ, καὶ οἶνον οὐ πίεσαι οὐδὲ εὐφρανθήσῃ ἐξ
αὐτοῦ, ὅτι καταφάγεται αὐτὰ ὁ σκώληξ.
ἐλαῖαι ἔσονταί σοι ἐν πᾶσι τοῖς
ὁρίοις σου, καὶ ἔλαιον οὐ χρίσῃ, ὅτι
ἐκρυήσεται ἡ ἐλαία σου.
υἱοὺς
καὶ θυγατέρας γεννήσεις, καὶ οὐκ ἔσονται· ἀπελεύσονται γὰρ ἐν
αἰχμαλωσία.
πάντα τὰ ξύλινά σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου
ἐξαναλώσει ἡ
ἐρυσίβη.
ὁ προσήλυτος ὁ ἐν σοὶ ἀναβήσεται ἄνω
ἄνω, σὺ δὲ καταβήσῃ κάτω κάτω.
οὗτος δανιεῖ σοι, σὺ δὲ τούτῳ
οὐ δανιεῖς· οὗτος ἔσται κεφαλή, σὺ δὲ ἴσῃ
οὐρά.
καὶ ἐλεύσονται
ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταδιώξονταί σε καὶ
καταλήμψονταί, σε, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε· ὅτι οὐκ εἰσήκουσας τῆς
φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάξαι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα ὅσα ἐνετείλατο
σοι.
καὶ ἔσται ἐν σοὶ
σου] + κ οὐκ ἔσται σοι· οἱ υἱοὶ σου ӄ αἰ θηατερες σου δεδομέναι ἔθνει ἑτέρω B ab
mg + και ουκ ἔσται σοι ο βοηθῶν· οἱ υἱοὶ σου καὶ αἰ θυγ. σου δεδομένα δεδομεναι F)
ἔθνει ἑτέρω AF 32 βλεψονται] ἔσονται Α οψονται F | ουκ] pr καὶ AF | η χεὶρ σου AF 33
εκφορτια B 35 ἰαθῆναι σε AF 36 ἔαν] ἀν’ AF | καταστήσει A* καταστησεις A1 | σεαυτὸν]
ἔα sup ras A a | ἐπ’] ἐς AF | καὶ οἱ πα sup ras A a (pr ras 2 lilt) 37 πάσι B b F |
απαγαγη] pr ἀν’ A ἀν’ γοῖ F 40 om σοι F 41 γενησεις F | ἔσονται] + σοι AF 42 σου γῆς
Α | ἐρισύβη Α 43 ο ἐν σοι] ὃς ἐστιν ἐν σοι AF | αναβησεται] ’πι σε AF 44 σὺ 1°] σοι
Α | κεφαλη] εἰς κεφαλὴν AF | οὖρα] ουραν AF 45 εξολεθρευση σε] εξολεθρευσεαι Α*
(εξολεθρευσε σαι Α1) | ἀπόλεσαι Α | εἰσήκουσας] ἤκουσας Α | φυλαξαι] του φυλασσεσθαι
AF + πάσας A | δικαιώματα] + αὐτοῦ AF
σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ σπέρματί σου ἕως τοῦ αἰῶνος,
ἀνθ’ ὧν οὐκ
πλῆθος πάντων.
καὶ καὶ λατρεύσεις τοῖς ἐχθροῖς σου, οὓς ἐπαποστελεῖ κύριος ἐπὶ σέ, ἐν λιμῷ καὶ ἐν
ἐκλείψει πάντων· καὶ ἐπιθήσει κλοιὸν σιδηροῦν ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ
σε.
ἐπάξει κύριος ἐπὶ σὲ ἔθνος μακρόθεν ἀπ’ ἐσχάτου τῆς γῆς ὡσεὶ
ὅρμημα
ἀετοῦ, ἔθνος ὃ οὐκ ἀκούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ,
ἔθνος ἀναιδὲς στις οὐ θαυμάσει πρόσωπον πρεσβύτου καὶ νέον οὐκ ἐλεήσαι.
καὶ κατέδεται τὰ ἔκγονα τῶν κτηνῶν σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου, ὥστε μὴ
καταλιπεῖν σοι σῖτον, οἶνον, ἔλαιον, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν
προβάτων σου, ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε
καὶ ἐκτρίψῃ σε ἐν ταῖς πόλεσίν σου, ἕως ἂν καθαιρεθῶσιν τὰ τείχη τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ
ὀχυρά, ἐφ’ οἷς σὺ πέποιθας ἐπ’ αὐτοῖς, ἐν πάσῃ τῇ γῇ σου· καὶ θλίψει σε ἐν ταῖς
πόλεσίν σου αἷς ἔδωκέν
σοι.
καὶ φάγῃ τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου, κρέα υἱῶν σου καὶ θυγατέρων σου ὅσα ἔδωκέν σοι,
ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ
θλίψει σου ᾗ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου.
ἁπαλὸς ὁ ἐν σοὶ καὶ ὁ τρυφερὸς σφόδρα βασκανεῖ τῷ ὀφθαλμῷ τὸν ἀδελφὸν καὶ τὴν γυναῖκα
τὴν ἐν κόλπῳ καὶ τὰ καταλελιμμένα τέκνα ἃ ἂν καταλειφθῇ,
ὥστε δοῦναι ἑνὶ αὐτῶν ἀπὸ τῶν σαρκῶν τῶν τέκνων αὐτοῦ ὧν ἂν κατέσθῃ, διὰ τὸ μὴ
καταλιφθῆναι αὐτῷ οὐδὲν ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου ᾗ ἂν θλίψωσίν σε οἱ
ἐχθροί
σου ἐν πάσαις ταῖς πόλεσίν σου.
καὶ ἡ ἁπαλὴ ἐν ὑμῖν καὶ ἡ τρυφερά, ἧς οὐχὶ πεῖραν ἔλαβεν ὁ ποὺς αὐτῆς βαίνειν ἐπὶ τῆς
γῆς διὰ τὴν τρυφερότητα, βασκανεῖ τῷ δφθαλμῷ αὐτῆς τὸν ἄνδρα αὐτῆς
καὶ τὸ
χόριον αὐτῆς τό ἐξελθὸν διὰ τῶν μηρῶν αὐτῆς καὶ τὸ τέκνον ὃ ἂν
τέκῃ· καταφάγεται γὰρ αὐτὰ διὰ τὴν ἔνδειαν πόντων κρυφῇ ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῆ
θλίψει σου ᾖ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου ἐν ταῖς πόλεσίν σου·
ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ
νόμου τούτου τὰ γεγραμμένα
ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ, φοβεῖσθαι τὸ ὄνομα τὸ ἔντιμον τὸ θαυμαστὸν τοῦτο, κύριον τὸν θεόν
σου.
καὶ παραδοξάσει
Κύριος τὰς πληγάς σου καὶ τὰς πληγὰς τοῦ σπέρματός σου,
πληγὰς μεγάλας καὶ θαυμαστάς, καὶ νόσους πονηρὰς καὶ πιστάς.
καὶ ἐπιστρέψει πᾶσαν τὴν ὀδύνην Αἰγύπτου τὴν πονηρὰν
ἣν διευλαβοῦ ἀπὸ
προσώπου αὐτῶν, καὶ κολληθήσονται ἐν σοί.
καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ πᾶσαν πληγὴν τὴν μὴ γεγραμμένην ἐν
τῶ βιβλίῳ τοῦ
νόμου τούτου ἐπάξει Κύριος ἐπὶ σέ, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε.
καὶ καταλειφθήσεσθε ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ, ἀνθ’ ὧν
ὅτι ἦτε ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ
οὐρανοῦ τῷ πλήθει, ὅτι οὐκ εἰσήκουσας τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
καὶ ἔσται ὃν τρόπον
καὶ διασπερεῖ
σε Κύριος ὁ θεός σου εἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς
ἕως ἄκρου τῆς γῆς, καὶ δουλεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις καὶ λίθοις, οὓς οὐκ
ἠπίστω σὺ καὶ οἱ πατέρες σου.
ἀλλὰ καὶ ἐν
τοῖς ἔθνεσιν ἐκείνοις οὐκ ἀναπαύσει σε, οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται
στάσις τῷ ἴχνει τοῦ ποδός σου· καὶ δώσει σοι Κύριος ἐκεῖ καρδίαν ἑτέραν ἀπειθοῦσαν καὶ
ἐκλιπόντας ὀφθαλμοὺς καὶ τηκομένην ψυχήν.
καὶ
ἔσται ἡ ζωή σου κρεμαμένη ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου, καὶ φοβηθήσῃ
ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ οὐ πιστεύσεις τῆ ζωῇ σου·
τὸ πρωὶ
ὁραμάτων τῶν
ὀφθαλμῶν σου ὧν ὄψῃ.
καὶ ἀποστρέψει σε κύριος εἰς Αἴγυπτον ἐν πλοίοις, ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ εἶπα Οὐ προσθήσει ἔτι ἰδεῖν αὐτήν· καὶ πραθήσεσθε ἐκεῖ τοῖς ἐχθροῖς ὑμῶν εἰς παῖδας καὶ παιδίσκας, καὶ οὐκ ἔσται ὁ κτώμενος.
Οὗτοι οἱ λόγοι τῆς διαθήκης οὓς ἐνετείλατο κύριος στῆσαι τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ ἐν γῇ Μωάβ, πλὴν τῆς διαθήκης ἧς διέ- θέτο αὐτοῖς ἐν Χωρήβ.
Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ὑμεῖς ἑωράκατε
πάντα ὅσα ἐποίησεν κύριος ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐνώπιον ὑμῶν Φαραὼ καὶ τοῖς
θεράπουσιν αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ·
τοὺς πειρασμοὺς τοὺς μεγάλους οὓς ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα
τὰ μεγάλα ἐκεῖνα·
καὶ οὐκ ἔδωκεν κύριος ὁ θεὸς ὑμῖν καρδίαν εἰδέναι καὶ ὀφθαλμοὺς βλέπειν καὶ ὦτα
ἀκούειν ἕως τῆς ἡμέρας
ταύτης.
καὶ ἤγαγεν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐρήμῳ τεσσεράκοντα ἔτη· οὐκ ἐπαλαιώθη τὰ ἱμάτια ὑμῶν, καὶ τὰ
ὑποδήματα ὑμῶν οὐ κατετρίβη
ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν.
ἄρτον οὐκ ἐφάγετε, οἶνον καὶ σίκερα
οὐκ ἐπίετε, ἴνα γνῶτε ὅτι Κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐγώ.
καὶ ἤλθετε ἕως τοῦ τόπου τούτου, καὶ ἐξῆλθεν Σηὼν βασιλεὺς Ἑσεβὼν καὶ Ὢγ βασιλεὺς
βασᾶν εἰς συνάντησιν ὑμῖν ἐν πολέμῳ· καὶ ἐπατά-
ξαμεν αὐτούς,
καὶ ἐλάβομεν τὴν γῆν αὐτῶν, καὶ ἔδωκα αὐτὴν ἐν κλήρῳ τῷ Ῥουβὴν καὶ τῷ Γαδδεὶ καὶ τῷ
ἡμίσει φυλῆς Μανασσή.
καὶ φυλάξεσθε ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τῆς διαθήκης ταύτης,
ἵνα συνῆτε πάντα ὅσα ποιήσετε.
Ὑμεῖς ἑστήκατε πάντες σήμερον ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, οἱ ἀρχίφυλοι ὑμῶν καὶ ἡ
γερουσία ὑμῶν καὶ οἱ κριταὶ ὑμῶν καὶ οἱ γραμματοεισαγωγεῖς
ὑμῶν, πᾶς ἀνὴρ Ἰσραήλ·
αἱ γυναῖκες ὑμῶν καὶ τὰ ἔκγονα ὑμῶν καὶ ὁ προσήλυτος ὁ ἐν μέσῳ τῆς παρεμβολῆς ὑμῶν,
ἀπὸ ξυλοπλοινοις
παρελθεῖν ἐν τῇ διαθήκῃ
κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν καὶ ἐν ταῖς ἀρίς αὐτοῦ, ὅσα κύριος ὁ θεός σου
διατίθεται πρὸς σὲ σήμερον·
ἵνα στήσῃ σε αὐτῷ εἰς λαὸν
καὶ αὐτὸς ἔσται σου θεός, ὃν τρόπον εἰπέν σοι, καὶ ὃν τρόπον ὤμοσεν τοῖς
πατράσιν σου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ.
καὶ οὐχ μόνοις μόνοις ἐγὼ διατίθεμαι τὴν διαθήκην ταύτην §καὶ
τὴν ἀρὰν ταύτην,
ἀλλὰ καὶ τοῖς ὦδε οὖσι μεθ’ ἡμῶν σήμερον
ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ τοῖς μὴ οὖσιν ὧδε σήμερον
ὅτι ὑμεῖς οἴδατε πῶς κατοικήσαμεν ἐν γῆ Αἰγύπτῳ,
ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν, ὡς παρήλθετε.
καὶ ἴδετε τὰ
αὐτῶν καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν, ξύλον καὶ λίθον, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἅ ἐστιν
παρ’ αὐτοῖς·
μή τίς ἐστιν ἐν ὑμῖν
ἀνὴρ ἢ γυνὴ ἢ πατριὰ ἠ’ φυλή, τίνος ἡ διάνοια ἐξέκλινεν ἀπὸ κυρίου τοῦ
θεοῦ ὑμῶν, πορευθέντες λατρεύειν τοῖς θεοῖς τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. μή τίς ἐστιν ἐν ὑμῖν
ῥίζα ἄνω φύουσα ἐν χολῇ καὶ πικρίᾳ.
καὶ ἔσται ἐὰν ἀκούση τὰ ῥήματα τῆς ἀρᾶς ταύτης,
καὶ ἐπιφημίσηται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ λέγων Ὅσιά μοι γένοιτο, ὅτι ἐν τῇ
ἀποπλανήσει τῆς καρδίας μου πορεύσομαι, ἵνα μὴ συναπολέσῃ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν
ἀναμάρτητον·
οὐ μὴ θελήσῃ
ὁ θεὸς εὐιλατεῦσαι αὐτῶ, ἀλλ’ ἢ τότε ἐκκαυθήσεται ὀργὴ κυρίου καὶ ὁ ζῆλος
αὐτοῦ ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, καὶ κολληθήσονται ἐν αὐτῶ πᾶσαι αἱ ἀραὶ τῆς διαθήκης
ταύτης αἱ γεγραμμέναι ἐν τ·ῶ βιβλίῳ τούτῳ, καὶ ἐξαλείψει Κύριος τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆς
ὑπὸ τὸν οὐρανόν.
καὶ διαστελεῖ αὐτὸν κύριος εἰς κακὰ ἐκ πάντων
υἱῶν Ἰσραήλ, κατὰ πάσας τὰς ἀρὰς τῆς διαθήκης τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ
βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου.
καὶ ἐροῦσιν ἡ γενεὰ ἡ
ἑτέρα, οἱ υἱοὶ ὑμῶν οἳ ἀναστήσονται μεθ’ ὑμᾶς, κα ὁ ἀλλότριος ὃς ἂν ἔλθῃ
ἐκ γῆς μακρόθεν, καὶ ὄψονται τὰς πληγὰς τῆς γῆς ἐκείνης
καὶ τὰς νόσους αὐτῆς ἃς ἀπέστειλεν Κύριος ἐπ’ αὐτήν,
θεῖον B καὶ ἅλα κατακεκαυμένον, πᾶσα ἡ γῆ αὐτῆς οὐ σπαρήσεται, οὐδὲ ἀνατελεῖ οὐδὲ μὴ
όναβῇ ἐπ’ αὐτὴν πᾶν χλωρόν· ὥσπερ κατεστράφη Σόδομα καὶ Γόμορρα, Ἀδάμα καὶ Σεβωείμ, ἃς
κατέστρεψεν
κύριος ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ.
καὶ ἐροῦσιν πάντα τὰ ἔθνη Διὰ τί ἐποίησεν κύριος οὕτως τῇ γῇ ταύτῃ; τίς ὁ θυμὸς τῆς
ὀργῆς
ὁ μέγας οὗτος;
καὶ ἐροῦσιν ὅτι κατελίποσαν τὴν διαθήκην κυρίου τοῦ θεοῦ τῶν πατέρων αὐτῶν, ἃ διέθετο
τοῖς πατράσιν
αὐτῶν ὅτε ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
καὶ πορευθέντες ἐλάτρευσαν θεοῖς ἑτέροις οὓς οὐκ ἠπίσταντο, οὐδὲ διένειμεν αὐτοῖς·
καὶ ὠργίσθη θυμῷ κύριος ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην ἐπαγαγεῖν ἐπ’ αὐτὴν κατὰ πάσας τὰς
κατάρας τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ
τοῦ νόμου τούτου·
καὶ ἐξῆρεν αὐτοὺς κύριος ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ καὶ παροξυσμῷ μεγάλῳ
σφόδρα, καὶ ἐξέβαλεν
αὐτοὺς εἰς γῆν ἑτέραν ὡσεὶ νῦν.
τὰ κρυπτὰ κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν, τὰ δὲ φανερὰ ὑμῖν καὶ τοῖς τέκνοις ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου.
Καὶ ἔσται ὡς ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ σὲ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα, ἡ εὐλογία καὶ ἡ κατάρα ἢν ἔδωκα
πρὸ προσώπου σου, καὶ δέξῃ εἰς τὴν καρδίαν σου
ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν οὗ
ἐάν σε διασκορπίσῃ Κύριος ἐκεῖ,
καὶ ἐπιστραφήσῃ ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου, καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ κατὰ πάντα ὅσα
ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ
ὅλης τῆς ψυχῆς
σου,
καὶ ἰάσηται κύριος τὰς ἁμαρτίας σου· καὶ σε, καὶ πάλιν συνάξει σε ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν
εἰς οὓς δίε
σε κύριος ἐκεῖ.
ἐὰν ᾖ ἡ διασπορά σου ἀπ’ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε
κύριος ὁ θεός σου, καὶ
ἐκεῖθεν λήμψεταί σε κύριος ὁ θεός σου·
καὶ εἰσάξει σε ὁ θεός σου ἐκεῖθεν εἰς τὴν γῆν ἣν ἐκληρονόμησαν οἱ πατέρες σου, καὶ
κληρονομήσεις αὐτήν· καὶ εὖ σε ποιήσει, καὶ πλεοναστόν σε
ὑπὲρ τοὺς
πατέρας σου.
καὶ περικαθαριεῖ κύριος τὴν
καὶ δώσει Κύριος ὁ θεός σου τὰς ἀρὰς ταύτας ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς
σου καὶ ἐπὶ
τοὺς μισοῦντάς σε, οἳ ἐδίωξάν σε.
καὶ σὺ ἐπιστραφήσῃ
ἐπὶ Κύριον καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ θεοῦ
σου, καὶ ποιήσεις τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον·
καὶ
εὐλογήσει σε Κύριος ὁ θεός σου ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου, ἐν τοῖς
ἐκγόνοις τῆς κοιλίας σου καὶ ἐν τοῖς γενήμασιν τῆς γῆς σου καὶ ἐν τοῖς ἐκγόνοις τῶν
κτηνῶν σου. ὅτι ἐπιστρέψει Κύριος ὁ θεός σου εὐφρανθῆναι ἐπὶ σοὶ εἰς ἀγαθά, καθότι
ηὐφράνθη ἐπὶ τοῖς πατράσιν σου.
ἐὰν εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσεσθαι
τὰς ἐντολὰς
αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ
νόμου τούτου, ἐὰν ἐπιστραφῇς τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς
ψυχῆς
Ὅτι ἡ ἐντολὴ αὕτη ἣν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον
ὑπέρογκός ἐστιν, οὐδέ
μακρὰν ἀπὸ σοῦ.
οὐκ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω
λέγων τίς ἀναβήσεται ἡμῖν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ
λήμψεται αὐτὴν , καὶ ἀκούσαντες αὐτὸ ποιήσομεν;
οὐδὲ πέραν τῆς θαλάσσης ἐστίν,
τίς διαπεράσει ἡμῖν εἰς τὸ πέραν τῆς
θαλάσσης, καὶ λάβῃ ἡμῖν αὐτὴν καὶ ἀκουστὴν ἡμῖν ποιήσῃ αὐτήν, καὶ ποιήσομεν;
ἔστιν σου
ἐγγὺς τὸ ῥῆμα σφόδρα ἐν τῷ στόματί σου κοὶ ἐν τῆ καρδίᾳ σου
καὶ ἐν ταῖς χερσίν σου αὐτὸ ποιεῖν.
Ἰδοὐ δέδωκα πρὸ προσώπου σου
σήμερον τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν
καὶ τὸ κακόν.
ἐὰν
εἰσακούσῃς τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι
σήμερον, ἀγαπᾷν κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πόσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ,
φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ· καὶ ζήσεσθε καὶ πολλοὶ ἔσεσθε,
καὶ εὐλογήσει σε Κύριος ὁ θεός σου ἐν πάσῃ τῆ γῇ εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομεῖν
αὐτήν.
καὶ καὶ ἐὰν μεταστῇ ἡ καρδία σου καὶ μὴ εἰσακούσῃς, καὶ πλανηθεὶς B
προσκυνήσῃς θεοῖς ἑτέροις καὶ λατρεύσῃς αὑτοῖς,
ἀναγγέλλω σοι σήμερον ὅτι ἀπωλίᾳ ἀπολεῖσθε, καὶ οὐ μὴ πολυήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς
εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ἰοδράνην ἐκεῖ κληρονομεῖν
αὐτήν.
διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον
δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν· ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζῆς
σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου,
ἀγαπᾷν Τύριον τὸν θεόν σου, εἰσακούειν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἔχεσθαι αὐτοῦ· ὅτι τοῦτο ἡ ζωή σου καὶ ἡ μακρότης τῶν ἡμερῶν σου· τὸ κατοικεῖν σε ἐπὶ τῆς γῆς ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν σου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ δοῦναι αὐτοῖς.
Καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους
πρὸς πάντας υἱοὺς
Ἰσραήλ·
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ἕκατόν καὶ εἴκοσι ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον, οὐ δυνήσομαι ἔτι
εἰσπορεύεσθαι καὶ ἐκπορεύεσθαι· κύριος δὲ εἶπεν πρὸς μέ Οὐ διαβήσῃ τὸν Ἰορδάνην
τοῦτον.
κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου· οὗτος ἐξολεθρεύσει τὰ ἔθνη ταῦτα
ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσεις αὐτούς· καὶ Ἰησοῦς ὁ προπορευόμενος πρὸ
προσώπου σου,
καθὰ ἐλάλησεν κύριος.
καὶ ποιήσει Κύριος ὁ θεός σου αὐτοῖς καθὰ ἐποίησεν Σηὼν καὶ Ὤγ, τοῖς δυσὶ βασιλεῦσιν
τῶν Ἀμορραίων οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ τῇ γῇ αὐτῶν, καθότι ἐξωλέθρευσεν αὐτοὺς
καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς Κύριος ὑμῖν· καὶ ποιήσετε αὐτοῖς καθότι
ἐνετειλάμην
ὑμῖν.
ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλιάσῃς μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· ὅτι
κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ’ ὑμῶν ἐν ὑμῖν, οὔτε μή σε ἀνῇ οὔτε μή σε
ἐνκαταλίπῃ.
Καὶ Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῶ ἔναντι παντὸς Ἰσραήλ Ἀνδρίζου καὶ
ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσελεύσῃ πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου εἰς τὴν γῆν ἢν ὤμοσεν κύριος τοῖς
πατράσιν
ἡμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καὶ σὺ κατακληρονομήσεις αὐτοῖς·
καὶ κύριος
Καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὰ ῥήματα τοῦ
νόμου τούτου εἰς βιβλίον, καὶ ἔδωκεν
τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου καὶ τοῖς πρεσβυτέροις τῶν
υἱῶν Ἰσραήλ.
καὶ ἐνετείλατο αὐτοῖς Μωυσῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων Μετὰ ἑπτὰ
ἔτη ἐν
καιρῷ ἐνιαυτοῦ ἀφέσεως ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίας,
ἐν τῷ συνπορεύεσθαι
πάντα Ἰσραὴλ ὀφθῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν,
ἐν τῶ τόπῳ ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος, ἀναγνώσεσθε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸς Ἰσραὴλ
εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν·
ἐκκλησιάσας τὸν λαόν,
τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ ἔκγονα καὶ τὸν
προσήλυτον τὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν, ἵνα ἀκούσωσιν καὶ ἵνα μάθωσιν φοβεῖσθαι Τύριον
τὸν θεὸν ὑμῶν, καὶ ἀκούσονται ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου·
καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν οἳ οὐκ οἴδασιν ἀκούσονται, καὶ
μαθήσονται φοβεῖσθαι
κύριον τὸν θεόν σου πάσας τὰς ἡμέρας ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἢν ὑμεῖς
διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομεῖν αὐτήν.
Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἰδοὺ ἠγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ
θανάτου σου·
κάλεσον Ἰησοῦν, καὶ στῆτε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι
αὐτῷ. καὶ ἐπορεύθη Μωυσῆς κα Ἰησοῦς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, κοὶ ἔστησαν παρὰ τὰς
θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
καὶ κατέβη κύριος ἐν νεφέλῃ,
καὶ ἔστη παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ
μαρτυρίου· καὶ ἔστη ὁ στύλος τῆς νεφέλης παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς.
Καὶ εἶπεν
Κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἴδου σὺ κοιμᾷ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ
ἀναστὰς ὁ λαὸς οὗτος ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς εἰς ἣν οὗτος
εἰσπορεύεται, καὶ καταλείψουσίν με, καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην μου ἢν διεθέμην
αὐτοῖς.
καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰς
αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ καταλείψω
αὐτοὺς καὶ
οὐκ ἔστιν Κύριος ὁ θεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα.
δὲ
ἀποστροφῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ’ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας
ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἐπὶ θεούς
ἀλλοτρίους.
καὶ γράψατε τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης, καὶ αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ ἐμβαλεῖτε
αὐτὴν εἰς τὸ στόμα αὐτῶν, ἵνα μοι γένηται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον, μαρτυροῦσα ἐν
υἱοῖς
Ἰσραήλ.
εἰσάξω γὰρ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ἢν ὤμοσα πατράσιν αὐτῶν, δοῦναι αὐτοῖς γῆν
ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθέντες κορήσουσιν, καὶ ἐπιστραφήσονται
ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους καὶ παροξυνοῦσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην
μου.
καὶ ἀντικαταστήσεται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα· οὐ γὰρ μὴ ἐπιλησθῇ ἀπὸ
στόματος τοῦ σπέρματος αὐτῶν· ἐγὼ γὰρ οἶδα τὴν πονηρίαν αὐτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὦδε
σήμερον πρὸ τοῦ εἰσαγαγεῖν με αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν
αὐτῶν.
καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ
καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς
υἱοὺς Ἰσραήλ.
καὶ ἐντείλατο Ἰησοῖ καὶ εἶπεν Ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσάξεις τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ
εἰς τὴν
γῆν ἢν ὤμοσεν Κύριος αὐτοῖς, καὶ αὐτὸς ἔσται μετὰ σοῦ.
Ἡνίκα δὲ συνετέλεσεν Μωυσῆς γράφων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου
τούτου
εἰς βιβλίον ἕως εἰς τέλος,
καὶ ἐνετείλατο τοῖς Λευείταις τοῖς
αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης
κυρίου λέγων
Λαβόντες τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου θήσετε αὐτὸ ἐκ πλαγίων τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης
Κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ εἰς μαρτύριον·
ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεθισμόν σου καὶ τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν. ἔτι γὰρ ἐμοῦ
ζῶντος μεθ’ ὑμῶν σήμερον παραπικραίνοντες ἦτε τὰ πρὸς τὸν θεόν· πῶς οὐχὶ καὶ ἔσχατον
τοῦ θανάτου μου ;
ἐκκλησιάσατε πρὸς μὲ τοὺς φυλάρχους ὑμῶν καὶ τοὺς κριτὰς ὑμῶν
οἶδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆς τελευτῆς μου ἀνομίᾳ ἀνομήσετε,
καὶ ἐκκλινεῖτε
ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν· τὰ κακὰ ἔσχατον τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὰ πονηρὰ
ἐναντίον Κυρίου, παροργίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν.
*30 Καὶ ἐλάλησεν Μωυσῆς εἰς τὰ ὦτα πάσης ἐκκλησίας τὰ ῥήματα
τῆς ᾠδῆς ταύτης ἕως εἰς τέλος· XXXII
XXXII
Καὶ ἔγραψεν Μωσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, καὶ
αὐτὴν τοὺς
υἱοὺς Ἰσραήλ· καὶ εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ ἐλάλησεν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς
τὰ ὧτα τοῦ λαοῦ, αὐτὸς καὶ ησοῦς ὁ τοῦ Ναυή.
καὶ ἐξετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν παντὶ
Ἰσραήλ·
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς προσέχετε τῆ καρδίᾳ ἔπι πάντας
τοὺς λόγους τούτους
οὓς ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον, ἃ ἐντε-
νόμου τούτου·
ὅτι οὐχὶ λόγος κενὸς οὗτος ὑμῖν, ὅτι αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν, καὶ ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύτσετε ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι.
καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ λέγων
Ἀνάβηθι εἰς τὸ ὄρος τὸ Ἀβαρείν, τοῦτο ὄρος Ναβαὺ ὅ ἐστιν ἐν γῇ Χανάαν κατὰ πρόσωπον
Ἰερειχώ, καὶ ἴδε τὴν γῆν Χανάαν ἢν ἐγὼ
δίδωμι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ·
καὶ τελεύτα ἐν τῷ ὄρει εἰς ὃ ἀναβαίνεις ἐκεῖ, καὶ προστέθητι πρὸς τὸν λαόν σου, ὅν
τρόπον ἀπέθανεν Ἀαρὼν ὁ ἀδελφός σου ἐν Ὥρ τῷ ὄρει καὶ προσετέθη πρὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.
ὅτι ἠπειθήσατε τῷ ῥήματί μου ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ ἐπὶ τοῦ ὕδατος Ἀντιλογίας Καδὴς ἐν
τῇ ἐρήμῳ Σεῖν, διότι οὐχ ἡγιάσατέ με ἐν τοῖς
υἱοῖς Ἰσραήλ.
ἀπέναντι ὄψῃ τὴν γῆν, καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ.
Καὶ αὕτη ἡ εὐλογία ἢν εὐλόγησεν Μωυσῆς ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ
τοὺς υἱοὺς
Ἰσραὴλ πρὸ τῆς τελευτῆς αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν
Καὶ ἀνέβη Μωυσῆς ἀπὸ ἀραβὼθ Μωὰβ ἐπὶ τὸ ὄρος Ναβαὺ
’πὶ κορυφὴν Φασγά, ἥ
ἐστιν ἐπὶ προσώπου Ἰερειχώ· καὶ ἔδειξεν ὐτῷ κύριος πᾶσαν τὴν γῆν Γαλαὰδ ἕως Δάν,
καὶ πᾶσαν τὴν
καὶ πᾶσαν τὴν γῆν Ἐφράιμ καὶ Μανασσή, καὶ πᾶσαν
τὴν γῆν Ἰούδα ἕως τῆς θαλάσσης τῆς ἐσχάτης,
καὶ τὴν ἔρημον,
καὶ τὰ περίχωρα Ἰερειχώ, πόλιν φοινίκων, ἕως Σηγωρ.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς Μωυσῆν Αὕτη ἡ γῆ ἣν ὤμοσα Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ λέγων τῷ
σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν· καὶ ἔδειξα τοῖς ὀφθαλμοῖς
σου, καὶ ἐκεῖ οὐκ
εἰσελεύσῃ.
καὶ ἐτελεύτησεν Μωυσῆς οἰκέτης
κυρίου ἐν γῇ Μωὰβ διὰ ῥήματος κυρίου.
καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν Γαῖ ἐγγὺς οἴκου Φογώρ· καὶ οὐκ οἶδεν οὐδεὶς τὴν ταφὴν αὐτοῦ ἕως
τῆς
ἡμέρας ταύτης.
Μωυσῆς δὲ ἦν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν ἐν τῶ τελευτᾷν αὐτόν· οὐκ ἠμαυρώθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ
αὐτοῦ, οὐδὲ ἐφθάρησαν.
καὶ ἔκλαυσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ Μωυσῆν ἐν ἀραβὼθ Μωὰβ ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου κατὰ Ἰερειχὼ
τριάκοντα ἡμέρας· καὶ συνετελέσθησαν
αἱ ἡμέραι πένθους κλαυθμοῦ Μωυσῆ.
Καὶ Ἰησοῦς υἱὸς Ναυὴ ἐνεπλήσθη πνεύματος συνέσεως, ἐπέθηκεν γὰρ Μωυσῆς τὰς αὐτοῦ ἐπ’
αὐτόν· καὶ εἰσήκουσαν αὐτοῦ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ
καθότι ἐνετείλατο Κύριος
τῷ Μωυσῇ.
Καὶ οὐκ ἀνέστη ἔτι προφήτης ἐν Ἰσραὴλ ὡς Μωσῆς, ὃν ἔγνω κύριος αὐτὸν
κατὰ πρόσωπον·
ἐν πᾶσι τοῖς σημείοις καὶ τέρασιν, ὃν αὐτὸν Κύριος ποιῆσαι αὐτὰ ἐν γῆ Αἰγύπτῳ Φαραὼ
καὶ τοῖς θεράπουσιν
αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ, ἦά θαυμάσια
τὰ μεγάλα καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιάν, ἃ ἐποίησεν Μωυσῆς ἔναντι παντὸς Ισραήλ.