Text encoded in accordance with the latest EpiDoc standards (January 2014)
ΚΑΙ ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ πρεσβύτερος προβεβηκὼς ἡμέραις, καὶ
περιέβαλλον αὐτὸν ἱματίοις, καὶ οὐκ ἐθερμαίνετο.
καὶ εἶπον οἱ
παῖδες αὐτοῦ Ζητηςάτωσαν τῷ βασιλεῖ παρθένον νεάνιδα, καὶ παραστήσεται
τῷ βασιλεῖ καὶ ἔσται αὐτὸν θάλπουσα καὶ κοιμηθήσεται
μετ’ αὐτοῦ, καὶ θερμανθήσεται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς.
καὶ ἐζήτησαν
νεάνιδα καλὴν ἐκ παντὸς ὁρίου Ἰσραήλ· καὶ εὗρον τὴν Ἀβειςὰ
τὴν Σωμανεῖτιν, καὶ ἤνεγκαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα.
καὶ ἡ νεᾶνις
καλὴ ἕως σφόδρα· καὶ ἦν θάλπουσα τὸν βασιλέα καὶ ἐλειτούργει
αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς οὐκ ἔγνω αὐτήν.
καὶ Ἀδωνείας υἱὸς Ἁγγεὶθ
ἐπῄρετο λέγων Ἐγὼ βασιλεύσω· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἅρματα καὶ
ἱππεῖς καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
καὶ
οὐκ ἀπεκώλυσεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ οὐδέποτε λέγων Διὰ τί σὺ
ἐποίησας; καί γε αὐτὸς ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα, καὶ αὐτὸν ἔτεκεν
ὀπίσω Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἐγένοντο οἱ λόγοι αὐτοῦ μετὰ Ἰωὰβ τοῦ
υἱοῦ Σαρουίας καὶ μετὰ Ἀβιαθὰρ τοῦ ἱερέως, καὶ ἐβοήθουν ὀπίσω
Ἀδωνειού.
καὶ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδᾶε καὶ ναθὰν ὁ
προφήτης καὶ Σεμεεὶ καὶ Ῥησεὶ καὶ υἱοὺ δυνατοὶ τοῦ Δαυεὶδ οὐκ ἦσαν
ὀπίσω Ἀδωνειού.
καὶ ἐθυςίασεν Ἀδωνειοὺ πρόβατα καὶ μόσχους
καὶ ἄρνας μετὰ Αἰθὴ τοῦ Ζωελεθεὶ ὃς ἦν ἐχόμενα τῆς Ῥωγήλ, καὶ
ἐκάλεσεν τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἁδροὺς Ἰούδα, παῖδας τοῦ
καὶ τὸν Ναθὰν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν καὶ τοὺς
δυνατοὺς καὶ τὸν Σαλωμὼν ἀδελθὸν αὐτοὺ οὐκ ἐκάλεσεν.
καὶ
εἶπεν Ναθὰν πρὸς Βηρσάβεε μητέρα Σαλωμὼν λέγων Οὐκ ἤκουσας
ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνείας υἱὸς Ἁγγείθ, καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Δαυεὶδ
οὐκ ἔγων;
καὶ νῦν δεῦρο συμβουλεύσω σοι δὴ συμβουλίαν, καὶ
ἐξελοῦ τὴν ψυχήν σου καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ υἱοὺ σου Σαλωμών.
δεῖ ρο
σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, ὤμοσας τῇ δούλῃ σου λέγων ὅτι Ὁ υἱός σου
Σαλωμὼν βασιλεύσει μετ’ ἐμέ, καὶ αὐτὸς καθιεῖται ἐπὶ τοῦ θρό9νου
μου ; καὶ τί ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνείας ;
καὶ ἰδοὺ ἔτι λαλούσης
σου ἐκεῖ μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐγὼ εἰσελεύσομαι ὀπίσω καὶ πληρώσω
τοὺς λόγους σου.
καὶ εἰσῆλθεν Βηρσάβεε πρὸς τὸν βασιλέα εἰς
τὸν ταμεῖον· καὶ ὁ βασιλεὺς πρεσβύτης σφόδρα, καὶ Ἀβειςὰ ἡ
Σωμανεῖτις ἡ λειτουργοῦσα τῷ βασιλεῖ.
καὶ ἔκυψεν βηρσάβεε
καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Τί ἔστιν σοι ;
ἡ δὲ εἶπεν Κύριε, σὺ ὤμοσας ἐν τῷ θεῷ σου τῇ δούλῃ σου λέγων
ὅτι Ὁ υἱός σου Δαλωμὼν βασιλεύσει μετ’ ἐμέ, καὶ καθήσεται ἐπὶ τοῦ
θρόνου μου.
καὶ νῦν ἰδοὺ Ἀδωνείας ἐβασίλευσεν, καὶ σύ, κύριέ μου
βασιλεῦ, οὐκ ἔγνως·
καὶ ἐθυσίασεν μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα
εἰς πλῆθος, καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ Ἀβιαθὰρ
τὸν ἱερέα καὶ Ἰωὰβ τὸν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως, καὶ τὸν Σαλωμὼν
τὸν δοῦλόν σου οὐκ ἐκάλεσεν.
καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οἱ
ὀφθαλμοὶ παντὸς Ἰσραὴλ πρὸς σέ, ἀπαγγεῖλαι αὐτοῖς τίς καθήσεται
ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ’ αὐτόν.
καὶ ἔσται
ὡς ἂν κοιμηθῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ,
καὶ ἔσομαι ἐγὼ καὶ Σαλωμὼν ὁ υἱός μου ἁμαρτωλοί.
καὶ ἰδοὺ ἔτι
αὐτῆς λαλούσης μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ Ναθὰν ὁ προφήτης ἦλθεν.
καὶ ἀνηγγέλη τῷ βασιλεῖ Ἰδοὺ Ναθὰν ὁ προφήτης· καὶ εἰσῆλθεν
κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ κατὰ
πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν,
καὶ εἶπεν Ναθάν Κύριέ μου βασιλεπυ,
τοῦ θρόνου μου;
ὅτι κατέβη σήμερον καὶ ἐθυσίασεν μόσχους καὶ
ἄρνας καὶ πρόβατα τἰς πλῆθος, καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ
βασιλέως καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως καὶ Ἀβιαθὰρ τὸν ἱερέα.
καὶ ἱδού εἰσιν εἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ εἶπαν
Ζήτω ὁ βασιλεὺς Ἀδωνειού.
καὶ ἐμὲ αὐτὸν δοῦλόν σου καὶ
Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδᾶε καὶ Σαλωμὼν τὸν δοῦλόν
σου οὐκ ἐκάλεσεν.
εἰ διὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως γεγονεν
τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐγνώρισας τῷ δούλῳ σου τίς καθήσεται ἐπὶ
τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου βασιλέως μετ’αὐτόν;
καὶ ἀπεκρίθη
Δαυεὶδ καὶ εἶπεν Καλέσατέ μοι τὴν Βηρσάβεε. καὶ εἰσῆλθεν ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως, καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ.
καὶ ὥμοσεν ὁ βασιλεύς
καὶ εἶπεν Ζῇ Κύπιος ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης θλίψεως,
ὅτι καθώς ὥμοσά σοι ἐν Κυρίῳ τῷ θεῷ Ἰσραὴλ λέγων ὅτι Σαλωμὼν
ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ’ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου
μου ἀντ’ἐμοῦ,ὅτι οὕτως ποιήσω τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.
καὶ ἔκυψεν
βηρσάβεε ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ
καὶ εἶπεν Ζήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ εἰς τὸν αἰῶνα.
καὶ
εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυείδ Καλέσατέ μοι Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Ναθὰν
τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδᾶε. καὶ εἰσὴλθον ἐνώπιον τοῦ
βασιλέως.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐτοῖς Δάβετε τοὺς δούλους τοῦ
κυρίου ὑμῶν μεθ’ὑμῶν καὶ ἐπιβιβάσατε τὸν υἱόν μου Σαλωμὼν ἐπὶ
τὴν ἡμίονον τὴν ἐμὴν καὶ καταγάγετε αὐτὸν εἰς τὴν Γειών,
καὶ
χρίσατε αὐτὸν ἐκεῖ, Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Ναθὰν ὁ προφήτης, εἰς
βασιλέα ἐπὶ Ἰσρήλ, καὶ σαλπίσατε κερατίνῃ καὶ ἐρεῖτε Ζήτω
ὁ βασιλεὺς Σαμωμών.
καὶ καὶ καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ
βασιλεύσει ἀντ’ἐμοῦ, καὶ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰουδά.
καὶ ἀπεκρίθη Βαναίας υἱὸς Ἰωδᾶε τῷ
βασιλεῖ καὶ εἶπεν Γένοιτο. οὕτως πιστώσαι ὁ θεὸς τοῦ κυρίου μου
τοῦ βασιλέως.
καθὼς Κύριος μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως,
οὔτως εἴη μετὰ σαλωμών, καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν
θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυείδ
καὶ κατέβη Σαδὼκ
καὶ ἒλαβεν
Σαθὼκ ὁ ἱερεὺς τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἐκ τῆς σκηνῆς καὶ ἒχρισεν τὸν
Σαλωμών. καὶ ἐσάλπισεν τῇ κεπατίνῃ· καὶ ἶπεν πᾶς ὁ λαός Ζήτω
ὁ βασιλεὺς Σαλωμών.
καὶ ἀνέβη πᾶς ὁ λαὸς ὀπίσω αὐτοῦ, καὶ
ἐχόρευον ἐν χοροῖς καὶ εὐφραινόμενοι εὐφροςύνην μεγάλην· καὶ
ἐρράγη ἡ γῆ ἐν τῇ φωνῇ αὐτῶν.
καὶ ἢκουσεν Ἀδωνείας καὶ πάντες
οἱ κλητοὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτοὶ συνετέλεσαν φαγεῖν· καὶ ἢκουσεν Ἰωὰβ
τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης καὶ εἶπεν Τίς ἡ φωνὴ τῆς πόλεως ἠχούσης;
ἒτι αὐτοῦ λαλοῦντος καὶ ἰδοὺ Ἰωναθὰν υἱὸς Ἀβιαθὰρ τοῦ ἱερέως
εἰσῆλθεν, καὶ εἶπεν Ἀδωνείας Εἲσελθε, ὃτι ἀνὴρ δυνάμεως εἶ σύ, καὶ
ἀγαθὰ εὐαγγέλισαι.
καὶ ἀπεδρίθη Ἰωναθὰν καὶ εἶπεν Καὶ μάλα
ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ ἐβαςίλευσεν τὸν Σαλωμών·
καὶ
ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς μετ᾿ αὐτοῦ τὸν Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Ναθὰν
τὸν προφήτην ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως·
καὶ
ἒχρισαν αὐτὸν Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Ναθὰν ὁ προφήτης ἐν τῇ Γειών,
καὶ ἀνέβησαν ἐκεὶθεν εὐφραινόμενοι, καὶ ἢχησεν ἡ πόλις· αὒτη ἡ
Φωνὴ ἢν ἠκούσατε.
καὶ ἐκάθισεν Σαλωμὼν ἐπὶ θρόνον βασιλείας,
καὶ εἰσῆλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως εὐλογῆσαι τὸν κύριον ἡμῶν τὸν
βασιλέα Δαυεὶδ λέγοντες Ἀγαθόναι ὁ θεὸς τὸ ὂνομα Σαλωμὼν ὑπὲρ
τὸ ὃνομά σου, καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον σου·
καὶ προσεκύνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν κοίτην,
καὶ γε οὓτως εἶπεν
ὁ βασιλεύς Εὐλογητὸς Κύριος ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ὃς ἒδωκεν σήμερον
ἐκ τοῦ σπέρματός μου καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ οἱ ὀφθαλμοί
μου βλέπουσιν.
καὶ ὁδὸν αὐτοῦ.
καὶ Ἀδωνείας ἐφοβήθη ἀπὸ
προςώπου Σαλωμών, καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἐπελάβετο τῶν
κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
καὶ ἀνηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες
Ἰδοὺ Ἀδωνείας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σαλωμών, καὶ κατέχει τῶν
καὶ εἶπεν Σαλωμὼν Ἐὰν γένηται εἰς υἱὸν δυνάμεως, εἰ πεσεῖται τῶν τριχῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ἐὰν κακία εὑρεθῇ ἐν αὐτῷ, θανατωθήσεται.
καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμων καὶ κατήνεγκεν αὐτὸν ἀπάνωθεν τοῦ θυσιαστηρίου· καὶ εἰσῆλθεν καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ Σαλωμὼν, καὶ εἶπεν αὐτῷ Σαλωμὼν Δεῦρο εἰς τὸν οἶκόν σου.
καὶ ἤγγισαν αἱ ἡμέραι Δαυιδ ἀποθανεῖν αὐτόν, καὶ ἀπεκρίνατο Σαλωμὼν υἱῷ αὐτοῦ λέγων
Ἐγώ εἰμι πορεύομαι ἐν ὁδῷ πάσης τῆς γῆς· καὶ ἰσχύσεις καὶ ἔσῃ εἰς ἄνδρα.
καὶ φυλάξεις τὴν φυλακὴν κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα τὰ γεγραμμένα ἐν νόμῳ Μωυσέως, ἵνα συνίῃς ἃ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐντείλωμαί σοι.
ἵνα στήσῃ Κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐλάλησεν λέγων Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν πορεύεσθαι ἐνώπιον ἐμοῦ ἐν ἀληθείᾳ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν, λέγων Οὐκ ἐξολεθρευθήσεταί σοι ἀνὴρ ἐπάνωθεν θρόνου Ἰσραήλ.
καί γε σὺ ἔγνως ὅσα ἐποίησέν μοι Ἰωὰβ υἱὸς Σαρουιας, ὅσα ἐποίησεν τοῖς δυσὶν ἄρχουσιν τῶν δυνάμεων Ἰσραήλ, τῷ Ἀβεννὴρ υἱῷ Νὴρ καὶ τῷ Ἀμεσσαιὰ υἱῷ Ἰεθὲρ, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς καὶ ἔταξεν τὰ αἵματα πολέμου ἐν εἰρήνῃ αὐτοῦ τῇ ἐν τῇ ὀσφύι αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ὑποδήματι αὐτοῦ τῷ ἐν τῷ ποδὶ αὐτοῦ.
καὶ ποιήσεις κατὰ τὴν σοφίαν σου καὶ οὐ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ εἰς ᾅδου.
καὶ τοῖς υἱοῖς Βερζελλεὶ τοῦ Γαλααδίτου ποιήσεις ἔλεος, καὶ ἔσονται ἐν τοῖς ἐσθίουσιν τὴν τράπεζάν σου, ὅτι οὕτως ἤγγισάν μοι ἐν τῷ με ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Ἀβεσσαλὼμ τοῦ ἀδελφοῦ σου.
καὶ ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεεὶ υἱὸς Γηρα υἱὸς τοῦ Ἰεμενεὶ ἐκ Βααθουρείμ, καὶ αὐτὸς κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἐπορευόμην εἰς παρεμβολάς, καὶ αὐτὸς κατέβη εἰς ἀπαντήν μου εἰς τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὤμοσα αὐτῷ ἐν κυρίῳ λέγων Εἰ θανατώσω σε ἐν ῥομφαίᾳ.
καὶ
οὐ μὴ ἀθῳώσῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ σοφὸς εἶ σὺ καὶ γνώσῃ ἃ ποιήσεις
καὶ ἐκοιμήθη
Δαυεὶδ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ὲπάφη ἐν πόλει Δαυείδ.
καὶ
αἱ ἡμέραι ἃς ἐβασίλευσεν Δαυεὶδ ἑπὶ τὸν Ἰσραὴλ τεσσεράκοντα ἔτη·
ἐν Χεβρὼν ἐβασίλευσεν ἔτη ἑπτά, καὶ ἐν Ἰερουσαλὴμ τριάκοντα
τρία ἔτη.
Καὶ Σαλωμὼν ἐκαθισεν ἐπὶ θρόνου Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,
καὶ ἡτοιμάσθη ἡ βασιλεία αὐτοῦ σὐτοῦ σφόδρα.
καὶ εἰσῆλθεν Ἀδωνείας
πρὸς Βηρσάβεε μητέρα Σαλωμὼν καὶ προσεκύνησεν αὐτῇ· ἡ δὲ
εἶπεν Εἰρήνη ἡ εἴσοδός σου; καὶ εἶπεν Εἰρήνη·
λόγος μοι πρὸς
σέ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Λάλησον.
καὶ εἶπεν αὐτῇ Σὺ οἶδας ὅτι ἐμοὶ
ἦν ἡ βασιλεία καὶ ἐπ’ ἐμὲ ἔθετο πᾶς Ἰσραὴλ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς
βασιλέα· καὶ ἐστράφη ἡ βασιλεία καὶ ἐγενήθη τῷ ἀδελφῷ μου, ὅτι
παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὐτῷ.
καὶ νῦν αἴτησιν μίαν ἐγὼ αἰτοῦμαι
παρὰ σοῦ, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου. καὶ εἶπεν αὐτῷ Βηρσάβεε
Λάλει.
καὶ εἶπεν αὐτῇ Εἰπὸν δὴ πρὸς Σαλωμὼν τὸν βασιλέα, ὅτι
οὐκ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ· καὶ κώσει μοι τὴν
Ἀβεισὰ τὴν Σωμανεῖτιν εἰς γυναῖκα.
καὶ εἶπεν Βηρσάβεε. Καλῶς,
ἐγὼ λαλήσω περὶ σοῦ τῷ βασιλεῖ.
καὶ εἰσῆλθεν Βηρσάβεε πρὸς
τὸν βασιλέα Σαλωμὼν λαλῆσαι αὐτῷ περὶ Ἀδωνειού· καὶ ἐξανέστη
ὁ βασιλεὺς εἰς ἀπαντὴν αὐτῇ καὶ κατεφίλησεν αὐτήν, καὶ ἐκάθισεν
ἐπὶ τοῦ θρόνου· καὶ ἐτέθη θρόνος τῇ μητρὶ τοῦ βασιλέως, καὶ ἐκάθισεν
ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Αἴτησιν μίαν ἐγὼ μικρὰν αἰτοῦμαι
παρὰ σοῦ, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου· καὶ εἶπεν αὐτῇ ὁ
βασιλεύς Αἴτησαι, μήτηρ ἐμή, καὶ οὐκ ἀποστέψω σε.
καὶ εἶπεν
Δοθήτω δὴ Ἀβεισὰ ἡ Σωμανεῖτις τῷ Ἀδωνειὰ τῷ ἀδελφῷ σου εἰς
γυναῖκα.
καὶ ἀπεκρίθη Σαλωμὼν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν τῇ μητρὶ
αὐτοῦ Καὶ ἵνα τί σὺ ᾔτησαι τὴν Ἀβεισὰ τῷ Ἀδωνειά; καὶ αἴτησαι
αὐτῷ τὴν βασιλείαν· ὅτι οὗτος ἀδελφός μου ὁ μέγας ὑπὲρ ἐμέ, καὶ
αὐτῷ Ἀβιαθὰρ ὁ ἱερεὺς καὶ αὐτῷ Ἰωὰβ ὁ υἱὸς Σαρουίας ὁ ἀρχιστράτηγος ἑταῖρος.
καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν κατὰ τοῦ
κυρίου λέγων Τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι κατὰ
τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐλάλησεν Ἀδωνειὰ τὸν λόγον τοῦτον.
καὶ νῦν ζῇ
ὅτι σήμεπον θανατωθήσεται Ἀδωνειά.
καὶ ἐξαπέστειλεν Σαλωμὼν
ὁ βασιλεὺς ἐν χειρὶ Βαναιοὺ υἱοῦ Ἰωδᾶε καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν, καὶ
ἀπέθανεν Ἀδωνέας ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
καὶ τῷ Ἀβιαθὰρ τῷ ἱερεῖ
εἶπεν ὁ βασιλεύς Ἀπότρεχε σὺ εἰς Ἀναθὼθ εἰς ἀγρόν σου, ὅτε ἀνὴρ
θανάτου εἶ σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τάύτῃ· καὶ οὐ θανατώσω σε, ὅτι ἦρας τὴν
κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐνώπιον τοῦ πατρός μου, καὶ ὅτι
ἀκαουχήθης ἐν ἅπασιν οἷς ἐκακουχήθη ὁ πατήρ μου.
καὶ ἐξέβαλεν
Σαλωμὼν τὸν Ἀβιαθὰρ τοῦ μὴ εἶναι ἑρέα τοῦ κυρίου, πληρωθῆναι
τὸ ἡῆμα Κυρίου ὅ ἀλάλησεν ἐπὶ τὸν οἶκον Ἠλεὶ ἐν Σηλώμ.
καὶ
ἡ ἀκοὴ ἦλθεν ἕως Ἰωὰβ τοῦ υἱοῦ Σαρουίας, ὅτι Ἰωὰβ ἦν κεκλικὼς
ὀπίσω Ἀδωνειά, καὶ ὀπίσω Ἀβεσσαλὼμ οὐκ ἔκλινεν· καὶ ἔφυγεν
Ἰωὰβ εἰς τὸ σκήωμα τοῦ κυρίου καὶ κατέσχεν τῶν κεράτων τοῦ
θυσιαστηρίου.
καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι Ἔφυγεν
Ἰωάβ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ κυρίου, ακὶ ἰδοὺ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ
θυσιαστηρίου. καὶ ἀπεστειλεν Σαλωμὼν πρὸς Ἰωὰβ λέγων Τί
γέγονέν σοι ὅτι πέφευγας εἰς τὸ θυσιαστήριον; καὶ εἶπεν Ἰωάβ
Ὅτι ἐφοβήθην ἀπὸ προσώπου σου, καὶ ἔφυγον πρὸς Κύριον. καὶ
ἀπέστειλεν ὁ Σαλωμὼν τὸν Βαναιοὺ υἱὸν Ἰωδᾶε λέγων Πορεύου καὶ
ἄνελε αὐτόν, καὶ θάψον αὐτόν.
καὶ ἦθεν Βαναιοὺ υἱὸς Ἰωδᾶε
εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ κυρίου καὶ εἶπεν αὐτῷ Τάδε λέγει ὁ βασιλεύς
Ἔξελθε· καὶ εἶπεν Ἰωάβ Οὐκ ἐκπορεύομαι, ὅτι ὧδε ἀποθανοῦμαι·
καὶ ἀπέστρεψεν Βαναίας υἱὸς Ἰωδᾶε καὶ εἶπεν τῷ βασιλεῖ λέγων
Τάδε λελάληκεν Ἰωὰβ καὶ τάδε ἀποκέκριταί μοι.
καὶ εἶπεν
αὐτῷ ὁ βασιλεύς Πορεύου καὶ ποίησον αὐτῷ καθὼς εἴρηκεν, καὶ
ἄνελε αὐτὸν καὶ θάφεις αὐτόν· καὶ ἐξαρεῖς αήμεπον τὸ αἷμα ὅ δω-
ρεὰν ἐξεχεεν ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς μου.
καὶ
απέστρεψεν Κύροις τὸ αἷμα τῆς ἀδικίας αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐ-
τοῦ· καὶ ἀπήωτησεν τοῖς δυςὶν ἀνθρώποις τοῖς δικαίοις καὶ ἀγαθοῖς
ὑπὲρ αὐτὸν καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ ὁ πατήρ μου
καὶ
ἐπεστράφη τὰ αἵματα αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς κεφαλὴν τοῦ
σπέρματος αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ τῷ Δαυεὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ
καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ τῷ θρόνῳ αὐτοῦ γένοιτο εἰρήνη ἕως αἰῶνος
παρὰ Κυρίου.
καὶ ἀπήντησεν Ἰωδᾶε τῷ Ἰωὰβ καὶ ἐθανάτωσεν
αὐτόν· καὶ ἔθαψεν αὐτὸν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ.
καὶ ἔδωκεν
ὁ βασιλεὺς τὸν βαναιοὺ υἱὸν Ἰωδᾶε ἀντ’ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν στρατηγίαν·
καὶ ἡ βασιλεία κατωρθοῦτο ἐν Ἰερουσαλήμ. καὶ Σαδὼκ τὸν ἱερέα,
ἔδωκεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς εἰς ἱερέα πρῶτον ἀντὶ ἀβιαθάρ.
Καὶ ἔδωκεν Κύριος φρόνησιν τῷ Σαλωμὼν καὶ σοφίαν πολλὴν σφόδρα καὶ πλάτος καρδίας ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὴν θάλασσαν. *
καὶ ἐπληθύνθη ἡ φρόνησις Σαλωμὼν πάνντων ἀρχαίων υἱῶν καὶ ὑπὲρ πάντας φρονίμους Αἰγύπτου.
καὶ ἔλαβεν τὴν θυγατέρα Φαραώ, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς τὴν πόλιν Δαυεὶδ ἕως συντελέσαι αὐτὸν τὸν οἶκον Κυρίου ἐν πρώτοις καὶ τὸ τεῖχος Ἰερουσαλὴμ κυκλόθεν· ἐν ἑπτὰ ἔτεσιν ἐποίησεν καὶ συνετέλεσεν.
καὶ ἦν τῷ Σαλωμὼν ἑβδομήκοντα χιλιάδες αἴροντες ἄρσιν καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες λατόμων ἐν τῷ ὄρει.
καὶ ἐποίησεν Σαλωμὼν τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ὑποστηρίγματα καὶ τοὺς λουτῆρας τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς στύλους καὶ τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς καὶ τὴν θάλασσαν τὴν χαλκῆν. καὶ ᾠκοδόμησεν τὴν ἄκραν ἔπαλξιν ἐπ’ αὐτῆς· διέκοψεν τὴν πόλιν Δαυείδ.
οὕτως θυγάτηρ Φαραὼ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς πόλεως Δαυεὶδ εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς ὃν ᾠκοδόμησεν αὐτῇ. τότε ᾠκοδόμησεν τὴν ἄκραν.
καὶ Σαλωμὼν ἀνέφερεν τρεῖς ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ὁλοκαυτώσεις καὶ εἰρηνικὰς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὃ ᾠκοδόμησεν τῷ κυρίῳ, καὶ ἐθυμία ἐνώπιον Κυρίου. καὶ συνετέλεσεν τὸν οἶκον.
καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες οἱ κατεσταμένοι ἐπὶ τὰ ἔργα τοῦ Σαλωμών· τρείς χιλιάδες καὶ ἑξακόσιοι ἐπιστάται τοῦ λαοῦ τῶν ποιούντων τὰ ἔργα.
καὶ ᾠκοδόμησεν τὴν Ἀσσοὺρ καὶ τὴν Μαγαὼ καὶ τὴν Γάζερ καὶ τὴν Βαιθωρὼν ἐπάνω καὶ τὰ Βαλλάθ.
πλὴν μετὰ τὸ οἰκοδομῆσαι αὐτὸν τὸν οἶκον τοῦ κυρίου
Καὶ ἐν τῷ ἔτι Δαυεὶδ ζῇν ἐνετείλατο τῷ Σαλωμὼν λέγων Ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεεὶ υἱὸς Γηρά, υἱὸς τοῦ σπέρματος τοῦ Ἰεμεινεὶ ἐκ Χεβρών.
οὖτος κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν ἐν ᾖ ἡμέρᾳ ἐπορευόμην εἰς παρεμβολάς·
καὶ αὐτὸς κατέβαινεν εἰς ἀπαντήν μοι ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὤμοσα αὐτῷ κατὰ τοῦ κυρίου λέγων Εἰ θανατωθήσεται ἐν ῥομφαίᾳ·
καὶ νῦν μὴ ἀθῳώςῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ φρόνιμος σύ,
καὶ γνώςῃ ἃ ποιήσεις αὐτῷ· καὶ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν αἵματι
εἰς ᾄδου.
καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Σεμεεὶ καὶ εἶπεν αὐτῷ Οἰκοδόμησον
οἶκον σεαυτῷ ἐν Ἰερουσαλὴμ καὶ κάθου ἐκεῖ, καὶ οὐκ ἐξελεύςῃ
ἐκεῖθεν οὐδαμοῦ.
καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέμᾳ τῆς ἐξόδου σου καὶ διαβήσῃ
τὸν χειμάρρουν Κεδρών, γινώσκων γνώςῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ· τὸ
αἶμά σου ἔσται ἐπὶ τὴν κεθαλήν σου. καὶ ὥρκισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
καὶ εἶπεν Σεμεεὶ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀγαθὸν
τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησας, κύριέ μου βασιλεῦ. οὕτω ποιησει ὁ δοῦλός σου.
καὶ ἐκάθισεν Σεμεεὶ ἐν Ἰερουσαλὴμ τρία ἔτη.
καὶ ἐγενήθη μετὰ τὰ
τρία ἔτη καὶ ἀπέδρασαν δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεεὶ πρὸς Ἀγχοὺς υἱὸν
Ἀμηςὰ βασιλέα Γέθ· καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σεμεεὶ λέγοντες Ἰδοὺ οἱ δοῦλοί
σου ἐν Γέθ.
καὶ ἀνέστη Σεμεεὶ καὶ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ καὶ
ἐπορεύθη εἰς Γεθ πρὸς Ἀγχούς, τοῦ ἐκζητῆσαι τοὺς δούλους αὐτοῦ·
καὶ ἐπορεύθη Σεμεεὶ καὶ ἤγαγεν τοὺς δούλους αὐτοῦ ἐκ Γέθ.
καὶ
ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι Ἐπορεύθη Σεμεεὶ ἐξ Ἰερουσαλὴμ
εἰς Γὲθ καὶ ἀπέστρεψεν τοὺς δούλους αὐτοῦ.
καὶ ἀπέστειλεν ὁ
βασιλεὺς καὶ ἐκάλεσεν τὸν Σεμεεὶ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Οὐχὶ ὤρκισά
σε κατὰ τοῦ κυρίου καὶ ἐπεμαρτυράμην σοι λέγων Ἐν ᾖ ἂν ἡμέρᾳ
ἐξέλθῃς ἐξ Ἰερουσαλὴμ καὶ πορευθῇς εἰς δεξιὰ ἢ εἰς ἀριστερά, γινώσκων
γνώςῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ;
καὶ τί ὅτι οὐκ ἐφύλαξας τὸν ὅρκον
Κυρίου καὶ τὴν ἐντολὴν ἣν ἐνετειλάμην κατὰ σοῦ;
καὶ εἶπεν ὁ
βασιλεὺς πρὸς Σεμεει Σὺ οιδας πᾶσαν τὴν κακίαν σου ἣν ἔγνω ἡ
καρδία σου, ἃ ἐποίησας τῷ Δαυεὶδ τῷ πατρί μου· καὶ ἀνταπέδκεν
Κύριος τὴν κακίαν σου εἰς κεφαλήν σου.
καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν
νὐλογημένος, καὶ ὁ θρόνος Δαυεὶδ ἔσται ἕτοιμος ἐνώπιον Κυρίου εἰς
καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν τῷ Βαναιὰ υἱῷ
Ἰωδᾶε, καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἀνέλεν αὐτόν.
Kκαὶ ἦν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν φρόνιμος σφόδρα καὶ σοφός· καὶ Ἰουδὰ καὶ Ἰσραὴλ πολλοὶ σφόδρα ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης εἰς πλῆθος, ἐσθίουτες καὶ πίνοντες καὶ χαίροντες.
καὶ Σαλωμὼν ἦν ἄρχων ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις, καὶ ἦσαν προσφέροντες δῶρα καὶ ἐδούλευον τῷ Σαλωμὼν πάσας τὰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
καὶ Σαλωμῶν ἤρξατο ἀνοίγειν τὰ δυναστεύματα τοῦ Λιβάνου·
καὶ αὐτὸς ᾠκοδόμησεν δόμησεν τὴν Φερμαὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ.
καὶ τοῦτο τὸ ἄριστον τῷ Σαλωμών. τριάκοντα κόροι σεμιδάλεως καὶ ἑξήκοντα κόροι ἀλεύρου κεκοπανισμένου, δέκα μόσχοι ἐκλεκτοὶ καὶ εἴκοσι βόες νομάδες καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτὸς ἐλάφων καὶ δορκάδων καὶ ὀρνίθων ἐκλεκτῶν νομάδων.
οὐκ ἦν ἄρχων ἐν παντὶ πέραν τοῦ ποταμοῦ ἀπὸ Ῥαφεὶ ἔως Γάζης, ἐν πᾶσιν τοῖς βασιλεῦσιν πέραν τοῦ ποταμοῦ;
καὶ ἦν αὐτῷ εἰρήνη ἐκ πάντων τῶν μερῶν αὐτοῦ κυκλόθεν· καὶ κατῴκει Ἰσυδὰ καὶ Ἰσραὴλ πεποιθότες, ἕκαστος ὑπὸ τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τὴν συκῆν αὐτοῦ, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρςάβεε πάσας τὰς ἡμέρας Σαλωμών.
καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες τοῦ Σαλωμών· Ἀζαριοὺ υἱὸς Σαθὼκ τοῦ ἱερέως, καὶ Ὀρνειοὺ υἰὸς Ναθάν, ἄρχων τῶν ἐφεστηκότων, καὶ ἔδραμεν ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ Σουβὰ γραμματεύς, καὶ Βαςὰ υἱὸς Ἀχειθάλαμ ἀναμιμνήσκων, καὶ Ἀβεὶ υἱὸς Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγος, καὶ Ἀχειρὲ υἱὸς Ἐδραεὶ ἐπὶ τὰς ἄρσεις, καὶ Βαναιὰ υἱὸς Ἰωδᾶε ἐπὶ τῆς αὐλαρχίας καὶ ἐπὶ τοῦ πλινθείου, καὶ Καχοὺρ υἱὸς Ναθὰν ὁ σύμβουλος.
καὶ ἦσαν τῷ Σαλωμὼν τεσσεράκοντα χιλάδες τοκάδες ἵπποι εἰς ἅρματα, καὶ δώδεκα χιλιάδες ἵππων·
κ καὶ ἦν ἄρχων ἐν πᾶσιν τοῖς βασιλεῦσιν ἀπῖο τοῦ ποταμοῦ καὶ ἕως γῆς ἀλλοφύλων καὶ ἕως ὁρίων Αἰγύπτου.
Σαλωμὼν υἱὸς Δαυεὶδ ἐβαςίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰουδὰ ἐν Ἰερουσαλήμ.
θυμιῶντες ἐπὶ τοῖς ὑψηλοῖς, ὅτι οὐκ ᾠκοδομήθη οἶκος
τῷ κυριῳ ἕως νῦν.
καὶ ἠγάπησεν Σαλωμὼν τὸν κύριον, πορεύεσθαι
ἐν τοῖς προστάγμασιν Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, πλὴν ἐν τοῖς ὑψηλοῖς
ἔθυεν καὶ ἐθυμία.
καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Γαβαὼν θῦσαι
Σαλωμὼν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
καὶ ὤφθη Κύριος τῷ
Σαλωμὼν ἐν ὕπνῳ τὴν νύκτα· καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς Σαλωμών
Αἴτησαί τι αἴτημα σαυτῷ.
καὶ εἶπεν Σαλωμώνβ Σύ ἐποίησας μετὰ σοῦ,
δούλου σου Δαυεὶδ τοῦ πατρός μου ἔλεος μέγα, καθὼς διῆλθεν ἐνώπιόν
σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοςύνῃ καὶ ἐν εὐθύτητι καρδίας μετὰ σοῦ,
καὶ ἐφύλαξας αὐτῷ τὸ ἔλεος τὸ μέγα τοῦτο, δοῦναι τὸν υἱὸν αὐτοῦ
ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
καὶ νῦν, Κύριε ὁ θεός μου,
σὺ ἔδωκας τὸν δοῦλόν σου ἀντὶ Δαυεὶδ τοῦ πατρός μου· καὶ ἐγώ εἰμι
παιδάριον μικρόν, καὶ οὐκ οἶδα τὴν ἔξοδόν μου καὶ τὴν εἴσοδόν μου.
ὁ δὲ δοῦλός σου ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, ὅν ἐξελέξω λαὸν πολὺν
ὃς οὐκ ἀριθμηθήσεται.
καὶ δώσεις τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν
καὶ διακρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοςύνῃ, καὶ τοῦ συνειῖν ἀνὰ μέσον
ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ· ὅτι τίς δυνήσεται κρίνειν τὸν λαόν σου τὸν
βαρὺν τοῦτον;
καὶ ἥρεσεν ἐνωπιον Κυρίου ὅτι ᾐτήσατο Σαλωμὼν
βαρὺν τοῦτο.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς αὐτόν Ἀνθ’ ὧν ᾐτήσω
παρ’ ἐμοῦ τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ᾐτήσω σαυτῷ ἡμέρας πολλὰς καὶ
οὐκ ᾐτήσω πλοῦτον οὐδὲ ᾐτήσω ψυχὰς ἐχθρῶν σου, ἀλλ’ ᾐτήσω
σαυτῷ τοῦ συνιεῖν τοῦ εἰσακούειν κρίμα·
ἰδοὺ πεποίηκα τό ῥῆμά
σου· ἰδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν φρονίμην καὶ σοφήν· ὡς ςὺ οὐ γέγονεν
ἔμπροσθέν σου, καὶ μετὰ σὲ οὐκ ἀναστήσεται ὅμοιός σοι.
καὶ ἃ
οὐκ ᾐτήσω δέδωκά σοι, καὶ πλῦτον καὶ δόξαν, ὡς οὐ γέγονεν ἀνὴρ
ὅμοιός σοι ἐν βασιλεῦσιν·
καὶ ἐὰν πορευθῇς ἐν τῇ ὁδῷ μου
φυλάσσειν τὰς ἐντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου ὡς ἐπορεύθη
Δαυεὶδ ὁ πατήρ σου, καὶ πληθυνῶ τὰς ἡμέρας σου.
καὶ ἐξυπνίσθη
Σαλωμών, καὶ ἰδοὺ ἐνύπνιον· καὶ ἀνέστη καὶ παργίνεται εἰς Ἰερουσαλήμ,
καὶ ἔστη κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ κατὰ πρόσωπον
κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου ἐν Σειών, καὶ ἀνήγαγεν ὁλοκαυτώσεις καὶ
ἐποίησεν εἰρηνικάς, καὶ ἐποίησεν πότον μέγαν ἑαυτῷ καὶ πᾶσιν τοῖς
παισὶν ἑαυτοῦ.
Τότε ὤφθησαν δύο γυναὶκες πόρναι τῷ βασιλεῖ
καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ μία Ἐν ἐμοί,
κύριε· ἐγὼ καὶ ἡ γυνὴ αἥτη οἰκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἐνί, καὶ ἐτέκομεν ἐν τῷ
οἴκῳ·
καὶ ἐγεηήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ τεκούσης μου καὶ ἔτεκεν
καὶ ἡ γυνὴ αἥτη· καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔστιν οὐθεὶς
μεθ’ ἡμῶν παρὲξ ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ.
καὶ ἀπέθανεν
ὁυίὸς τὴς γυναικὸς ταύτης τὴν νύκτα, ὠς ἐπεκοιμήθη ἐπ’ αὐτόν·
καὶ
ἀνέστη μέσης τῆς νυκτὸς καὶ ἔλαβεν τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν
μου καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς, καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν
τεθνηκότα ἐκοίμισεν ἐν τῷ κόλπῳ μου.
καὶ ἀνέστην τὸ πρωὶ
θηλάσαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνος ἦν τεθνηκώς· καὶ ἰδοὺ κατενόησα
αὐτὸν πρωί, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ὁ υἱός μου ὃν ἔτεκον.
καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ
ἠ ἐτέρα Οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἰός μου ὁ ζῶν, ὁ δὲ υίός σου ὁ τεθνηκως· καὶ
ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐταῖς
Σὺ λέυεις Οὖτος ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υίός ταύτης ὁ τεθνηκώς· καὶ
σὺ λέγεις Οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἰός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱός σου ὁτευνηκώς.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Λάβετε μάχαιραν· καὶ προσήνεεγκαν τὴν
μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Διέλετε τὸ
παιδίον τὸ θηλάζον τὸ ζῶν εἰς δύο, καὶ δότε τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ καὶ
τὸ ἤμισυ αὐτοῦ ταύτῃ.
καὶ ἀπεεκρίθη ἡ γυνὴ ἦς ἦν ὁ υίὸς ὁ ζῶν καὶ
εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα, ὄτι ἐταράχθη ἡ μήτρα αὐτῆς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆς,
καὶ εἶπεν ἐν ἐμοί, κύριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδιον καὶ θανάτῳ μὴ
θανταώσητε αὐτόν· καὶ αὔτη εἦπεν Μήτε ἑμοὶ μήτε αὐτῇ ἔστω· διέλετε.
καὶ ἀπεκρίθη ὁπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν Δότε τὸ παιδίον τῇ εἰπούςῃ Δότε
αὐτῇ αὐτὸ καὶ θανάτῳ μὴ θανταώσητε αὐτόν· αὐτὴ ἡ μήτηρ αὐτοῦ.
καὶ ἤκουσαν πᾶς Ἰσραὴλ τὸ κρίμα τοῦτο ὃ ἔκρινεν ὁ βασιλεύς · καὶ
ἐφοβήρησαν ἀπ[ο προσώπου τοῦ βασιλέως, ὄτι εἶδον ὄτι φρόνησις
θεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωα.
Καὶ ἦν ὁ βασιλεὺς Σαλωμῶν βασιλεύων ἐπὶ Ἰσραήλ.
καὶ οὖτοι ἄρχοντες οἵ ἦσαν αὐτοῦ· Ἀζαρεὶ υἱὸς Σαδώκ,
καὶ Ἐλιὰφ καὶ Ἀχειὰ
καὶ Σαδοὺχ καὶ Ἀβιαθὰρ ἱερεῖς,
καὶ Ὀρνειὰ υἱὸς Ναθὰν ἐπὶ τῶν
καθεσταμένων, καὶ Ζαβοὺθ υἱὸς ναθὰν ἑταῖρος τοῦ βασιλέως,
καὶ
Ἀχεὶ ἦν οἰκονόμος, καὶ ἐλιὰκ ὁ οἰκονόμος, καὶ Ἐλιὰβ υἱὸς Σὰφ ἐπὶ
τῆς πατριᾶς, καὶ Ἀδωνειρὰμ υἱὸς Ἐφρὰ ἐπὶ τῶν φόρων.
καὶ τῷ Σαλωμὲν
δώδεκα καθεσταμένοι ἐπὶ πάντα Ἰσραήλ, χορηγεῖν τῷ βασιλεῖ καὶ
τᾦ οἴκῳ αὐτοῦ· μῆνα ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐγίνετο ἐπὶ τὸν ἕνα χορηγεῖν.
καὶ ταῦτα τὰ ὀνόματα αὐτῶν· Βαιὼρ ἐν ὄρει Ἐφράιμ, εἷς·
υἱὸς Ῥῆχας
ἐν Μαχεμὰς καὶ Βηθαλαμεὶ καὶ βαιθςάμυς καὶ Ἐλ]μ ἕως Βαιθλαμάν,
εἷς·
υἱὸς Ἕσωθ, Βηρνεμαλουσαμηνχὰ καὶ ‘Ρησφαραχεὶν
ἀνὰ Δὰν
καὶ ἀνὰ Φαθεί, ἀνὴρ Ταβληθεί, θυγάτηρ Σαλωμὼν ἦν αὐτῷ εἰς γυναῖκα,
εἷς·
Βακχὰ υἱὸς Ἀχειμάχ, πολαμὰχ καὶ Μεκεδώ, καὶ πᾶς ὁ οἶκος
Δὰν ὁ παρὰ Σεσαθὰν ὑποκάτω τοῦ Ἐσρᾶε, καὶ ἐκ Βαισαφοὺτ Ἐβελμαωλὰ
ἕως Μαέβερ Λουκάμ, εἷς·
υἱὸς Γάβερ Ἐρεμὰθ Γαλαάθ, τούτῳ
σχοίνισμα Ἐρεταβὰμ ἐν τῇ Βασάν, ἑξήκοντα πόλεις μεγάλαι τειχήρεις
καὶ μοχλοὶ χαλκοῖ, εἷς·
Ἀχειναὰβ υἱὸς Ἀχέλ, Μααναιεῖον·
Ἀχειμάας
ἐν Νεφθαλεί, καὶ οὗτος ἔλαβεν τὴν Βασεμμὰθ θυγατέρα Σαλωμών,
Βαανὰ νἱὸς Χουσεὶ ἐν τῇ Μααλά, εἷς·
υἱὸς Ἠλὰ ἐν
τῷ Βενιαμείν·
υἱὸς Ἀδαὶ ἐν τῇ γῇ Γὰδ τῇ Σηὼν βασιλέως τοῦ
Ἑσεβὼν καὶ Ὢγ βασιλέως τοῦ Βασάμν· καὶ νασὲφ εἷς ἐν γῇ
Ἰωσαφὰτ υἱὸς φουασοὺδ ἐν Ἰσσαχάρ.
καὶ ἐχορήγουν
καὶ τὰς κριθὰς καὶ τὸ ἄχυρον τοῖς
καὶ τα[πυτα τὰ δέοντα τῷ
καὶ δέκα μόσχοι έκλεκτοὶ καὶ
ὅτι ἦν ἄρχων πέραν
καὶ ἔδωκεν Κύριος φρόνησιν τῷ Σαλωμὼν καὶ σοφίαν πολλὴν
καὶ ἐπληθύνθη Σαλωμὼν σφόδρα ὑπέρ τὴν φρόησιν πάντων
καὶ
καὶ ἐλάλησεν Σαλωμὼν τρισχιλίας παραβολάς, καὶ
καὶ ἐλάλησεν ὑπὲρ τῶν
καὶ παρεγίνοντο πάντες οἱ λαοὶ ἀκοῦσαι τῆς σοφίας
Καὶ ἔλαβεν Σαλωμὼν τὴν θυγατέρα φαραὼ ἑαυτῷ εἰς γυναῖκα,
ὅτε ἀνεβη φαραὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου, καὶ προκατελάβετο τὴν
Γάζερ καὶ ἐνεπύρισεν αὐτὴν καὶ τὸν Χανανείτην τὸν κατοικοῦντα
ἐν Μεργάβ· καὶ ἔδωκεν αὐτὰς φαραὼ ἀποστολὰς θυγατρὶ αὐτοῦ
γυναικὶ Σαλωμών·
καὶ Σαλωμὼν ᾠκοδόμησεν τὴν Γάζερ. V
Vχρίσαι τὸν Σαλωμὼν ἀντὶ Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ὅτι ἀγαπῶν ἦν
καὶ ἀπέστειλεν Σαλω-
Σὺ οἶδας Δαυεὶδ τὸν πατέρα μου ὅτι
οὐκ ἐδύνατο οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου θεοῦ μου ἀπὸ
τροςώπου τῶν πολέμων τῶν κυκλωςάντων αὐτόν, ἕως τοῦ
δοῦναι αὐτοὺς ὑπὸ τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν αὐτοῦ.
καὶ νῦν
ἀνέπαυσε Κύριος ὁ θεός μου ἐμοὶ κυκλόθεν· οὐκ ἔστιν ἐπίβουλος
καὶ οὐκ ἔστιν ἁμάρτημα πονηρόν.
καὶ ἰδοὺ ἐγὼ λέγω Οἰκο-
δομήσω οἶκον τῷ ὀνόματι Κυπίου θεοῦ μου, καθὼς ἐλάλησεν
Κύριος ὁ θεὸς προς Δαυεὶδ τὸν πατέρα μου λέγων Ὁ υἱός σου
ὃν δώσω ἀντὶ σοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον σου, οὖτος οἰκοδομήσει τὸν
οἶκον τῷ ὀνόματί μου.
καὶ νῦν ἔντειλαι καὶ κοψάτωςάν μοι
ξύλα ἐκ τοῦ Λιβάνου· καὶ ἰδοὺ οἱ δοῦλοί μου μετὰ τῶν δούλων
σου, δουλείας σου δωσω σοι κατὰ πάντα ὅσα ἐὰν εἴπῃς, ὅτι σὺ
οἶδας ὄτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἰδίως ξύλα κόπτειν καθὼς οἱ Σιδώνιοι.
καὶ ἐγεωήθη καθὼς ἤκουσεν Χειρὰμ τῶν λόγων Σαλωμών, ἐχάρη
σφόδρα καὶ εἶπεν Εὐλογητὸς ὁ θεὸς σήμερον ὃς ἔδωκεν τῷ Δαυεὶδ
υἱὸν φρόνιμον ἐπὶ τὸν λαὸν τὸν πολὺν τοῦτον.
καὶ ἀπέστειλεν
πρὸς Σαλωμὼν λέγων Ἀκήκοα περὶ πάντων ὦν ἀπέσταλκας πρὸς
μέ· ἐγὼ ποιήσω πᾶν θέλγμά σου, ξύλα κέδρινα καὶ πεύκινα.
οἱ
δοῦλοί μου καάξουστν αὐτὰ ἐκ τοῦ Λιβάνου εἰς τὴν θάλασσαν,
ἐγὼ θήσομαι αὐτὰ σχεδίας ἕως τοῦ τόπου οὖ ἐὰν ἀποστείλῃς πρὸς
μέ, καὶ ἐκτινάξω αὐτὰ ἐκεῖ καὶ σὺ ἀρεῖς· καὶ ποιήσεις τὸ θέλημά
καὶ ἦν Χειρὰμ διδοὺς τῷ
καὶ Σαλωμὼν ἔδωκεν
καὶ Κύριος ἔδωκεν
Καὶ ἀνήνεγκεν ὁ βασιλεὺς φόρον καὶ
καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν Λίβανον, δέκα χιλιάδες ἐν τῷ
καὶ ἦν τῷ Σαλωμὼν
χωρὶς ἀρχόντων τῶν καθεσταμένων ἐπὶ
καὶ ἡτοίμασαν τοὺς λίθους καὶ τὰ ξύλα
VI
VIἔτει τῆς ἐξόδου υἱῶν Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, τῷ ἔτει τῷ τετάρτῳ ἐν μηνὶ τῷ δευτέρῳ βασιλεύοντος τοῦ βασιλέως Σαλωμὼν ἐπὶ Ἰσραήλ,
καὶ αἴρουσιν λίθους μεγάλους τιμίους εἰς τὸν θεμέλιον
καὶ ἐπελέκησαν οἱ υἱοὶ
ἐν τῷ ἔτει
ἐν ἑνδεκάτῳ ἐνιαυτῷ ἐν μηνὶ Βαάδ, οὗτος ὁ μὴν ὁ
καὶ ὀ οἶκος ὅν ᾠκοδόμησεν ὁ βασιλεὺς τῷ
αὐτοῦ, καὶ πέντε καὶ εἲκοσι ἐν πήχει τὸ ὓψος αὐτοῦ.
καὶ τὸ
τὸ πλάτος τοῦ οἲκου κατὰ πρόσωπον τοῦ οἲκου.
καὶ ᾠκοδόμησεν
τὸν οἶκον καὶ συνετέλεσεν αὐτόν.
καὶ ἐποίησεν τῷ οἲκῳ θυρίδας
παρακυπτομένας καρυπτάς.
καὶ ἒδωκεν ἐπ᾿ αὐτὸν τοῖχον τοῦ
οἲκου μέλαθρα κακλόθεν τῷ ναῷ καὶ τῷ δαβείρ.
ἡ πλευρὰ ἡ
ὑποκάτω πέντε πήχεων ἐν πήχει τὸ πλάτος αὐτῆς, καὶ τὸ μέσον
ἒξ, καὶ ἡ τρίτη ἑπτὰ ἐν πήχει τὸ πλάτος αὐτῆς· ὃτι διάστημα
ἒδωκεν τῷ οἲκῳ κυκλόθεν ἒξωθεν τοῦ οἲκου, ὃπως μὴ ἐπιλαμβάνωται
τῶν τοίχων τοῦ οἲκου.
καὶ ὁ οἶκος ἐν τῷ οἰκοδομεῖσθαι
αὐτὸν λίθοις ἀκροτόμοις ἀργοῖς ᾠκοδομήθη· καὶ σφῦρα
καὶ πέλεκθς καὶ πᾶν σκεῦος σιδηροῦν οὐκ ἠκούσθη ἐν τῷ οἲτῳ
ἐν τῷ οἰκοδομεῖσθαι αὐτόν.
καὶ ὁ πυλὼν τῆς πλευρᾶς τῆς
ὑποκάτωθεν ὑπὸ τὴν ὠμίαν τοῦ οἲκου τὴν δεξιάν, καὶ ἑλικτὴ
ἀνάβασις εἰς τὸ μέσον καὶ ἐκ τῆς μέσης ἐπὶ τὰ τριώοφα.
καὶ ᾠκοδόμησεν τὸν οἶκον καὶ συνετέλεσεν αὐτόν·
καὶ ᾠκοδόμησεν τοὺς ἐνδέσμους δι' ὅλου
τοῦ οἴκου πέντε ἐν πήχει τὸ ὓψος αὐτοῦ, καὶ συνέσχεν τὸν
σύνδεσμον ἐν ξύλοις κεδρίνοις.
καὶ ᾠκοδόμησεν τοὺς τοίχους τοῦ
οἲκου διὰ ξύλων κεδρίνων ἀπὸ τοῦ ἐδάφους τοῦ οἲκου καὶ ἓως τῶν
δοκῶν καὶ ἓως τῶν τοίχων· ἐκοιλοστάθμησεν συνεχόμενος ξύλοις
ἒσωθεν, καὶ περιέσχεν τὸ ἒσω τοῦ οἲκου ἐν πλευραῖς πευκίναις.
καὶ
ᾠκοδόμησεν τοὺς εἲκοσι πήχεις ἀπ᾿ ἂκρου τοῦ τοίχου, τὸ πλευρὸν
τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ἐδάφους ἓως τῶν δοκῶν· καὶ ἐποίησεν ἐκ τοῦ δαβεὶρ
καὶ τεσσεράκοντα πηχῶν ἦν ὁ ναὸς
εἴκοσι πήχεις μῆκος, καὶ
καὶ
και ὅλον τὸν οἶκον περιέσχεν χρυσίῳ ἕως συντελείας παντὸς
καὶ ἐποίησεν εν τῷ δαβεὶρ δύο χερουβεὶν δέκα πήχεων
καὶ πέντε πήχεων πτερύγιον
οὕτως τῷ χεροὺς τῷ δευτέρῳ, ἐν μέτρῳ ἑνὶ συντέλεια μία·
καὶ τὸ ὕψος τοῦ χερουβεὶν ἐν πήει,
καὶ ἀμφότερα χερουβεὶν
καὶ περιέσχεν τὰ χερουβεὶν χρυσίῳ.
πάντας τοὺς τοίχους τοῦ οἴκου κύκλῳ ἐκκολαπτὰ ἔγραψεν
καὶ
καὶ τῷ θυρώματι τοῦ δυβεὶρ ἐποίησεν θύρας ξυλίνων
στοαὶ τετραπλῶς.
ἐν ἀμφοτέραις ταῖς θύραις ξύλα
πιυχαὶ ἡ θύρα ἡ Δευτέρα, στρεφόμενα.
ἐκκεκολαμμένα χερουβεὶν
καὶ φοίνικες καὶ διαπεπετασμένα πέταλα, καὶ περιεχόμενα χρυσίῳ
καταγομένῳ ἐπὶ τὴν ἐκτύπωσιν.
καὶ ᾠκοδόμησεν τὴν αὐλὴν
τὴν ἐσωτάτην, τρεῖς στίχους ἀπελεκήτων, καὶ στίχος κατειργασμένης
κέθρου κυκλόθεν. καὶ ᾠ κοδόμησε καταπέτασμα τῆς αὐλῆς
τοῦ αἰλὰμ τοῦ οἴκου τοῦ κατὰ π ρόσωπον τοῦ ναοῦ.
καὶ
ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ ἔλαβεν τὸν Χειρὰμ ἐκ Τύρου,
υἰὸν γυναικὸς χήρας, καὶ οὖτος ἀπὸ τῆς φθυλῆς Νεφθαλεί, καὶ
ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἀνὴρ Τύριος, τέκτων χαλκοῦ καὶ πεπληρωμένος
τῆς τέχνης καὶ συνέσεως καὶ γνώσεως τοῦ ποιεῖν πᾶν ἔργον ἐν
χαλκῷ. καὶ εἰσηνέχθη πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμών, καὶ ἐποίησεν
πάντα τὰ ἔργα.
καὶ ἐχώνευσεν τὸ αἰλὰμ τοῦ οἴκου, ὀκτὼ καὶ δέκα
πήχεις ὔψος τοῦ στύλου. καὶ περίμετρον τέσσαρες καὶ δέκα πήχεις
ἐκύκλου αὐτόν,τὸ πάχος τοῦ στύλου. τεσσάρων δακτύλων δακτύλων τὰ
κοιλώματα. καὶ οὕτως στύλος ὁ δεύτερος.
καὶ δύο ἐπιθέματα
ἐποίησεν, δοῦναι ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν στύλων, χωνευτά. πέντε
πήδχεις τὸ ὕψος τοῦ ἐπιθέματος τοῦ ἑνός.
καὶ ἐποίησεν δύο
δίκτυα περικαλύψαι τὸ ἐπίθεμα τῶν στύλων, καὶ δίκτυον τῷ
ἐπιθέματι τῷ ἑνὶ καὶ δίκτυον τῷ ἐπιθέματι τῷ δυτέρῳ.
καὶ
ἔργον κρεμαστόν, δύο στίχοι ῥοῶν χαλκῶν δεδικτυωμένοι, ἔργον
κρεμαστόν, στίχος ἐπὶ στίχον. καὶ οὕτως τοῦ αἰλὰμ τῷ ἐπιθέματι
τῷ δευτέρῳ.
καὶ ἔστησεν τοὺς στύλους τοῦ αἰλὰμ τοῦ ναοῦ. καὶ
ἔστησεν τὸν στύλον τὸν ἕνα καὶ ἐπεκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ
Ἰαχούμ, καὶ ἔστησεν τὸν στύλον τὸν δεύτερον καὶ ἐπεκάλεσεν
τὸ ὅνομα αὐτοῦ Βάλαζ.
καὶ ἐπὶ τῶν καφαλῶν τῶν στύλων
ἔγρον κρίνου κατὰ τὸ αἰλὰμ τεσσάρων πηχῶν.
καὶ μέλαθρον
καὶ ἐποίησεν τὴν θάλασσαν δέκα ἐν
καὶ ὑποστηρίγματα ὑποκάτωθεν
καὶ τὸ χεῖλος αὐτῆς ὡς ἔργον χείλους ποτηρίου, βλαστὸς
καὶ δώδεκα βόες ὑποκάτω
καὶ ἐποίησεν δέκα
καὶ τοῦτο τὸ ἔργον τῶν μεχωνώθ. συνκλειστὸν αὐτοῖς, καὶ
καὶ ἐπὶ τὰ συνκλείσματα
καὶ τέσσαρες τροχοὶ χαλκοῖ τῇ μεχωνὼθ τῇ μιᾷ, καὶ τὰ προςέχοντα
καὶ χεῖρες ἐν τοῖς τροχοῖς ἐν τῷ μεχωνώθ· καὶ τὸ
καὶ τὸ ἔργον
αὐτῶν καὶ ἡ πραγματεία αὐτῶν πάντα χωνευτά.
αἱ τέσσαρες Β
ἀμίαι ἐπὶ τῶν τεσςάρων γωνιῶν τῆς μεχωνὼρ τῇ μιᾷ, ἐκ τῆς
μεχωνὼθ οἱ ὦμοι αὐτῆς· ἀυτῆς·
καὶ ἐπὶ τῆς κεφλῆς τῆς μεχωνὼθ
ἥμισυ τοῦ πήχεος μεγεθος αὐτῆς, στρογγύλον κύκλῳ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
τῆς μεχωνώθ· καὶ ἀρχὴ χειρῶν αὐτῆς καὶ τὰ συγκλείσματα
αὐτῆς· καὶ ἠνοίγετο ἐπὶ τέσσαρας ἀρχὰς τῶν χειρῶν αὐτῆς.
καὶ
τὰ συγκλείσματα αὐτῆς χερουβεὶν καὶ λέοντες καὶ φοίνικες ἑστῶτα,
ἐχόμενον ἕκαστον κατὰ πρόσωπον ἔσω καὶ τὰ κυκλόθεν.
κατ’ αὐτὴν
ἐποίησεν πάσας τὰς δέκα μεχωνώθ, τάξιν μίαν καὶ μέτρον
ἕν πάσαις.
καὶ ἐποίησεν δέκα χυτροκαύλους χαλκοῦς, τεσσεράκοντα
χοεῖς χωροῦντας τὸν χυτρόκαυλον τὸν ἔνα μετρήσει·
ὁ χυτρόκαυλος ὁ εἷς ἐπὶ τῇ μεχωνὼθ τῇ μιᾷ, ταῖς δέκα μεχωνώθ.
καὶ ἔθετο τὰς πέντε μεχωνὼθ ἀπὸ τῆς ὠμίας τοῦ οἴκου ἐκ δεξιῶν
κατ’ ἀνατολὰς ἀπὸ τοῦ κλίτους τοῦ νότου.
καὶ ἐποίησεν Χειρὰμ
τοὺς λέβητας καὶ τὰς θερμάστρεις καὶ τὰς φιάλας· καὶ συνετέλεσεν
χειρὰμ ποιῶν πάντα τὰ ἔργα ἅ ἐποίησεν τῷ βασιλεῖ Σαλωμὼν
ἐν οἴκῳ Κυρίου.
στύλους δύο καὶ τὰ στρεπτὰ τῶν στύλων ἐπὶ
τῶν κεφαλῶν τῶν στύλων δύο· καὶ τὰ δίκτυα δύο τοῦ καλύπτειν
ἀμφότερα τὰ στρεπτὰ τῶν γλυφῶν τὰ ὄντα ἐπὶ τῶν στύλων·
τὰς ῥόας τετρακοςίας ἀμφοτέροις τοῖς δικτύοις, δύο στίχοι ῥοῶν
τῷ δικτύῳ τῷ ἑνὶ περικαλύπτειν ἀμφότερα τὰ ὄντα τὰ στρεπεὰ
τῆς μεχωνὼθ ἐπ’ ἀμφοτέροις τοῖς στύλοις·
καὶ τὰς μεχωνὼθ
δέκα, καὶ τοὺς χυτροκαύλους δέκα ἐπὶ τῶν μεχωνώθ·
καὶ τὴν
θάλασσαν μίαν, καὶ τοὺς βόας δώδεκα ὑποκάτω τῆς θαλάσσης·
καὶ τοὺς λέβητας καὶ τὰς θερμάστρεις καὶ τὰς φιάλας καὶ πάντα
τὰ σκεύη ἅ ἐποίησεν Χειρὰμ τῷ βασιλεῖ Σαλωμὼν τῷ οἴκῶ Κυρίου·
καὶ οἱ στύλοι τεσσεράκοντα καὶ ὀκτὼ τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως καὶ
τοῦ οἴκου Κυρίου· πάντα τὰ ἕργα τοῦ βασιλέως ἐποίησεν Χειρὰμ
χαλκᾶ ἄρδην,
οὐκ ἦν σταθμὸς τοῦ χαλκοῦ οὗ ἐποίησεν πάντα τὰ
ἔργα ταῦτα ἐκ πλήους σφόδρα· οὐκ ἦν τέρμα τῶν σταθμῶν
ἐν τῷ περιοίκῳ τοῦ Ἰορδάνου ἐχώνευσεν αὐτὰ
καὶ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν τὰ σκεύη ἅ ἐποίησεν ἐν οἴκῳ, τὸ
καὶ τὰς λυχνίας πέντε ἐξ ἀριστερῶν
καὶ τὰ λαμπαδεῖα καὶ τοὺς λύχνους καὶ τὰς τὰ τρυβλία
καὶ ἀνεπληρώθη τὸ ἔργον ὅ ἐποίησεν Σαλωμὼν οἴκου
Καὶ τὸν οἶκον ἑαυτῷ
καὶ ᾠκοδόμησεν τὸν
καὶ ἐφάτνωσεν τὸν οἶκον
καὶ μέλαθρα τρία, καὶ χώρα
καὶ πάντα τὰ θυρώματα καὶ αἱ χῶραι
καὶ τὸ αἰλὰμ τῶν στύλων πεντήκοντα μῆκος καὶ
καὶ τὸ
καὶ
ἔλαβεν Σαλωμὼν κατὰ τὸ αἰλὰμ τοῦτο.
πάντα ταῦτα ἐκ λίθων
τιμίων κεκολαμμένα ἐκ διαστήματος ἔσωθεν καὶ ἐκ τοῦ θεμελίου
ἕως τῶν γειςῶν· καὶ ἔξωθεν εἰς τὴν αὐλὴν τὴν μεγάλην
τὴν
τεθεμελιωμένην ἐν τιμίοις λίθοις μεγάλοις, λίθοις δεκαπήχεσιν καὶ
τοῖς ὀκταπήχεσιν·
καὶ ἐπάνωθεν ιμόις κατὰ τὸ μέτρον ἀπελε-
κήτων καὶ κέδροις.
τῆς αὐλῆς τῆς μεγάλης κύκλοι τρεῖς στίχοι
ἀπελεκήτων καὶ στίχος κεκολλημένης κέδρου.
καὶ συνετέλεσεν Σαλωμὼν ὅλον τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσεν Σαλωμὼν τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον
Κυρίου καὶ τὸν οἶκον ἑαυτοῦ μετὰ εἴκοσι ἔτη, τ[οτε ἐξεκκλησίασεν
ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν πάντας τοὺς πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ ἐν Σειὼν τοῦ
ἐνεγκεῖν τὴν κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου ἐκ πόλεως Δαυείδ, αὕτη ἐστὶν
Σειών,
ἐν μηνὶ Ἀθαμείν.
καὶ ἦραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν
καὶ τὸ
σκήωνμα τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ
μαρτυρίου·
καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔμποσθεν τῆς κιβωτοῦ
θύοντες πρόβατα, βόας, αναρίθμητα.
καὶ εἰσθέρουσιν οἱ ἱερεῖς τὴν
κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, εἰς τὸ δαβεὶρ τοῦ οἴκου, εἰς τὰ ἅγια τῶν
ἁγίων, ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῶν χερουβείν.
ὅτι τὰ χερουβεὶν διαπε-
πετασμενα ταῖς πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ· καὶ περιε-
κάλυπτον τὰ χερουβεὶν ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὲ τὰ ἅγια αὐτῆς
ἀπάνωθεν,
καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἡγιασμένα· καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφα-
λαὶ τῶν ἡγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβείρ, καὶ
οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες λίθιναι,
π0λάκες τῆς διαθήκης ἕθηκεν Μωυσῆς ἐν Χωρήβ, ἃ διέθετο Κύριος
μετὰ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου, καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησεν
τὸν οἶκον·
καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς στήκειν λειτουργεῖν ἀπὸ
προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησεν δόξα Κυρίου τὸν οἶκον·
Καὶ
ἀπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ εὐλόγησεν ὁ
βασιλεὺς πάντα Ἰσραήλ· καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ἰσραὴλ ἱστήκει·
καὶ
εἶπεν Εὐλογητὸς Κύριος ὁ θεὸς Ἰσραὴλ σήμερον, ὃς ἐλάλησεν ἐν
τῷ στόματι αὐτοῦ περὶ Δαυεὶδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐν ταῖς χερσὶν
ἀυτοῦ ἐπλήρωσεν λέγων
Ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἐξήγαγον τὸν λαόν μου τὸν
Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἐν ἑνὶ σκήπτρῳ
Ἰσραήλ, τοῦ οἰκοδομπησαι οἶναι ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.
καὶ
ἐγέωετο ἐπὶ τῆς καρδίας τοῦ πατρός μου οἰκοδομῆσαι οἶκον τᾦ ὀνόματι
Κυρίου θεοῦ Ἰσραήλ.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς Δαυεὶδ τὸν πατέρα
μου Ἀνθ’ ὧν ἦλθεν ἐπὶ τὴν καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομπησαι οἶκον τῷ
ὀνόματί μου, καλῶς ἐποςιησας ὅτι ἐγενήθη ἐπὶ τὴν καρδίαν σου.
σὺ
οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον· ἀλλ’ ἢ ὁ υἱός σου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν
πλευρῶν σου, οὑτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου.
καὶ
ἀνέστησεν Κύριος τὸ ῥῆμα αὐτοῦ ὃ ἐλάλησεν· καὶ ἀνέστην ἀντὶ
Δαυεὶδ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐκάθιας ἀπὶ τοῦ θρόνου Ἰσραὴλ καθὼς
ἐλάλησεν, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τᾦ ὀνόματι Κυρίου θεοῦ Ἰσραήλ.
καὶ ἐθέμην ἐκεῖ τόπον τῇ κιβωτῷ ἐν ᾗ ἐστιν ἐκεῖ διαθήκη Κυρίου
ἣν διέθετο Κύριος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν αὐτὸν
αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
Καὶ ἀνέστη Σαλωμῶν κατὰ πρόσωπον
τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ἐνώπιον πάσης ἐκκλησίας Ἰσραήλ,
καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν
καὶ εἶπεν Κύριε
πορευομένῳ ἐνώπιον σου ἐν ολῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ,
ἅ ἐφύλαξας
τῷ δούλῳ σου Δαυεὶδ τῷ πατρί μου· καὶ γὰρ ἐλάλησας ἐν τῷ στόματί
σου, καὶ ἐν χερσίν σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
καὶ νυν,
Κύριε ο θεὸς Ἰσρήλ, φύλαξον τῷ δούλῳ σου τῷ Δαυεὶδ τῷ πατρί
μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων Οὐκ ἐξαρθήσεταί σου ἀνὴρ ἐκ προσώπου
μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωνται τὰ τέκνα
σου τὰς ὁδοὺς αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐνώπιον ἐμοῦ καθὼς ἐπορεύθης
ενώπιον ἐμοῦ.
καὶ νῦν, Κύριε ὁ θεὸς Ἰσραήλ, πιστωθήτω δῆ τὸ
ῤῆμά σου τῷ Δαυεὶδ τω πατρί μου.
ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ οὐρανὸς
τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκεσουσίν ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ ουρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς
τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσίν σοι, πλὴν καὶ ὁ οἶκος οὖτος ὃν
ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου;
καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν δέησίν
μου, Κύριε ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ἀκούειν τῆς τέρψεως ἦς ὁ δοῦλός σου
προσεύχεται ἐνώπιόν σου πρὸς σὲ σήμερον,
τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς
σου ἠνεῳγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν
τόπον ὃν εἶπας Ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσεχχῆς
ἦς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἡμέρας καὶ
νυκτός.
καὶ εἰσακούςῃ τῆς δεήσεως τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ
σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον· καὶ σὺ εἰσακούςῃ
ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐν ουρανῷ, καὶ ποιήσεις καὶ
ἵλεως ἔσῃ.
ὅσα ἂν ἁμάρτῃ ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἐὰν
λάβῃ ἐπ’ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἐξαγορεύσῃ
κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ·
καὶ σὺ
εἰσακούσει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις, καὶ κρινεῖς τὸν λαόν σου
Ἰσραήλ, ἀνομηθῆναι ἄνομον, δοῦναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν
αῦτοῦ, καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον, δοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην
αὐτοῦ.
ἐν τῷ πταῖσαι τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ ἐνώπιον ἐχθρῶν ὅτι
ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ ἐπιστρέψουσιν καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί
καὶ
σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ δούλου
σου Ἰσραήλ, καὶ ἀποστρίψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν ἣν ἔδωκας τοὶς
πατράσιν αὐτῶν.
ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι
ὑετὸν ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον
καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν
ἀποστρέψουσιν ὅταν ταπεινώσῃς αὐτούς·
καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁματρίαις τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου
Ἰσραήλ· ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαρὴν πορεύεσθαι ἐν
αὐτῇ, καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἥν ἔδωκας τῷ δούσῳ σου ἐν
κληρονομίᾳ.
λιμὸς ἐὰν γένηται, θάνατος ἐὰν γένηται, ὅτι ἔσται
ἐνπυρισμός, βροῦχος, ἐρυςίβη ἐὰν γένηται, καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν
ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐν μιᾷ τῶν πόλεων αὐτοῦ, πᾶν συνάντημα, πᾶν
πόνον,
πᾶσαν προσευχήν, πᾶσαν δέησιν ἐὰν γένηται παντὶ ἀν-
θρώπῳ, ὡς ἂν γνῶσιν ἕκαστος ἁφὴν καρδίας αὐτοῦ, καὶ διαπετάσῃ
τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον·
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἵλεως ἔσῃ, καὶ ποιήσεις
καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καθὼς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν
αὐτοῦ, ὅτι σὺ μονώτατος οἶσας τὴν καρδίαν πάντων υἱῶν ἀνθρώπων,
ὅπως φοβῶνταί δε πάσας τὰς ἡμέρας ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς
γῆς ἦς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ ὅς οὐκ ἔστιν
ἀπὸ λαοῦ σου οῦτος ,
καὶ ἥξουσιν καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον
τοῦτον·
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἐτοίμου κατοικητηρίου
σου, καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα ὅσα ἂν ἐπικαλέσηταί δε ἱ ἀλλότρις,
ὅπως γνῶσιν πάντες οἰ λαοὶ τὸ ὄνομά σου καὶ φοβῶνταί δε καθὼς ὁ
λαός σου Ἰσραήλ, καὶ γνπωσιν ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐπὶ
τὸν λἶκον τοῦτον ὃν ᾠκοδόμησα.
ὅτι ἐξελεύσεται ὁ λαός σου εἰς
πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ ᾖ ἐπιστρέψεις αὐτούς, καὶ
προσεύξονται ἐν ὀνόματι Κυρίου ὁδὸν τῆς πόλεως ἦς ἐξελέξω ἐν αὐτῇ
καὶ τοῦ οἴκου οὖ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου·
καὶ σὺ εἰσακούσει
ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτοῖς.
ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, ὅτι οὐκ ἔστιν
ἄνθρπος ὃς οὐκ ἁμαρτήσεται, καὶ ἐπάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις
αὐτοὺς ἐνώπιον ἐχθρῶν, καὶ αἰχμαλωτιοῦαιν οἱ αἰχμαλωτιοῦσιν οἱ αἰχμαλωτίζοντες εἰς
γὴν μακρὰν καὶ ἐγγύς,
καὶ ἐπιστρέψουσιν καρδίας αὐτῶν ἐν τῇ
γῇ οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ, καὶ ἐπιστρέψωσιν ἐν γῇ μετοικάας αὐτῶν
καὶ δεηθῶσίν σου λέγοντες Ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν·
καὶ ἐπιστρέψωσιν πρὸς σὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ
αὐτῶν ἐν τῇ γῇ ἐχθρῶν αὐτῶν οὗ μετήγαγες αὐτούς, καὶ προσεύξονται
πρὸς σὲ ὁδὸν γῆς αὐτῶν ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν, τῆς πόλεως
ἧς ἐξελέξω καὶ τοῦ οἴκου οὗ ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί σου·
καὶ εἰσακούσῃ
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου,
καὶ ἵλεως
ἔσῃ ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν αἷς ἥμαρτόν σοι καὶ κατὰ πάντα τὰ ἀθετήματα
αὐτῶν ἃ ἠθέτησάν σοι, καὶ δώσεις αὐτοὺς εἰς οἰκτειρμοὺς ἐνώπιον
αἰχμαλωτευόντων αὐτοὺς καὶ οἰκτειρήσουσιν εἰς αὐτούς·
ὅτι λαός
σου καὶ κληρονομία σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐκ μέσου
χωνευτηρίου σιδήρου.
καὶ ἔστωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὰ ὦτά
σου ἠνεῳγμένα εἰς τὴν δέησιν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν δεήσιν
τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, εἰσακούειν αὐτῶν ἐν πᾶσιν οἷς ἂν ἐπικαλέσωνταί
σε.
καὶ σὺ διέστειλας σαυτῷ εἰς κληρονομίαν ἐκ πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς, καθὼς ἐλάλησας ἐν χειρὶ δούλου σου Μωυςῆ, ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐκ ηῆς Αἰγύπτου, κύριε Κύριε.
Τότε ἐλάλησεν Σαλωμὼν ὑπὲρ τοῦ οἴκου ὡς συνετέλεσεν
τοῦ οἰκοδομῆσαι αὐτόν
οὐκ ἰδοὺ αὕτη γέγραπται ἐν βιβλίῳ τῆς ᾠδῆς;
Καὶ ἐγένετο
καὶ ἔστη καὶ
εὐλόγησεν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ἰσραὴλ Φωνῇ μεγάλῃ λέγων
Εὐλοκατὰ
Κύριος σήμερον, ὃς ἔδωκεν κατάπαυσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ Ἱσραὴλ
κατὰ πάντα ὅσα ἐλάλησεν. οὐ διεφώνησεν λόγος εἶς ἐν πᾶσιν
τοῖς λόγοις αὐτοῦ τοῖς ἀγαθοῖς οἶς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ δούλου αὐτοῦ
Μωυςῆ.
γένοιτο Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν μεθ’ἡμῶν καθὼς ἦν μετὰ
τῶν πατέρων ἡμῶν. μὴ ἐγκαταλίποιτο ἡμᾶς μηδὲ ἀποστρέψοιτο ἡμᾶς,
ἐπικλῖναι καρδίας ἡμῶν ἐπ’αὐτὸν τοῦ πορεύεσθαι ἐν πάσαις
ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ Φυλάσσειν πάσας ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ προστάγματα
αὐτοῦ ἂ ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
καὶ ἔστωσαν οἱ
λόγοι οὖτοι ὡς δεδέημαι ἐνώπιον Κυρίου θεοῦ ποιεῖν τὴ δικαίωμα τοῦ
δούλου σου Ἰραὴλ ῥῆμα ἡμέρας ἐν ἡμέρᾳ ἐνιαυτοῦ.
ὅπως γνῶσιν
πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς ὅτι Κύριος ὁ θεός, αὐτὸς θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι.
καὶ ἔστωσαξν αἰ καρδίαι ἡμῶν τέλειαι πρὸς Κύριον θεὸν ἡμῶν,
καὶ ὁσίως πορεύεσθαι ἐν τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ καὶ Φυλάσσειν
ἐντολὰς αὐτοῦ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
Καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ
υἱοὶ Ἰσραὴλ ἔθυσαν θυσίαν ἐνώπιον Κυρίου.
καὶ ἔθυσεν ὁ βασιλεὺς
Σαλωμὼν τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν ὦν ἔθυσεν τῷ κυρίῳ, βοῶν
δύο καὶ εἴκοσι χιλιάδες. καὶ ἐνεκαίνισεν τὸν οἶκον Κυρίου ὁ βασιλεὺς
καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ.
τῇ ἡμέρᾳ ἐκείηῃ ἡγίασεν ὁ βασιλεὺς τὸ
μέσον τῆς αὐλῆς τὸ κατὰ πρόσωπον τοῦ οἴκου Κυρίου. ὅτι ἐποίησεν
ἐκεῖ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ τὰς θυσίας καὶ τὰ στέατα τῶν εἰρηνικῶν,
ὅτι τὸ θυσιαστήριον τὸ χαλκοῦν τὸ ἐνώπιον Κυρίου μικρὸν τοῦ μὴ
δλτβασυαθ τὴν ὁλοκαυτωσιν καὶ τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν ὑπενεγκεῖν.
καὶ ἐποίησεν Σαλωμὼν τὴν ἑορτὴν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείηῃ καὶ πᾶς
ἡμῶν ἐπτὰ ἡμερας.
καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἐξαέστειλεν τὸν λαίν, καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἀπῆλθεν ἕκαστος εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ χαίροντες· καὶ ἀγαθὴ ἡ καρδία ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς οἷς ἐποίησεν κύριος τῷ Λαυεὶδ δούλῳ αὐτοῦ καὶ τῷ Ἰσραὴλ λαῷ αὐτοῦ.
Καὶ ἐγενήθη ὡς συνετέλεσεν Σαλωμὼν οἰκοδομεῖν τὸν οἶκον
Κυρίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ πᾶσαν τὴν πραγματείαν
Σαλωμὼν ὅσα ἠθέλησεν ποιῆσαι,
καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Σαλωμὼν
δεύτερον καθὼς ὤφθη ἐν Γαβαώθ,
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Κύριος
Ἥκουσα τῆς φωνῆς τῆς προσευχῆς σου καὶ τῆς δεήσεώς σου ἧς
ἐδεήθης ἐνώπιον ἐμοῦ· πεποίηκάσοι κατὰ πᾶσαν τῆν προσευχήν σου,
ἡγίακα τὸν οἶκον τοῦτον ὅν ᾠκοδόμησας, τοῦ θέσθαι τὸ ὄνομά μου
ἐκεῖ εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ἔσονται οἱ ὀφθαλμοί μου ἐκῖ εἰς τὸν αἰῶνα,
καὶ ἡ καρδία μου πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ σὺ ἐὰν πορευθῇς ἐνώπιον
ἐμοῦ καθὼς ἐπορεύθη Δαυεὶδ ὁ πατήρ σου ἐν ὁσιότητι καρδίας καὶ
ἐν εὐθύτητι καὶ τοῦ ποιεῖν κατὰ πάντα ἅ ἐνετειλάμην αὐτῷ, καὶ τὰ
προστάγματά μου καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάξῃς·
καὶ ἀναστήσω
τὸν θρόνον τῆς βασιλείας σου ἐπὶ Ἰσραὴλ εἰς τὸν αὐτῶνα καθὼς
ἐλάλησα τῷ Δαυεὶδ πατρί σου λέγων Οὐκ ἐξαρθήσεταί σοι ἀνὴρ
ἡγούμενος ἐν Ἰσραήλ.
ἐὰν δὲ ἀποστραφέωτες ἀποστραφῆτε ὑμεῖς
καὶ τὰ τέκνα ὑῶν ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ μὴ φυλάξητε τὰς ἐντολάς μου καὶ
τὰ προστάγματά μου ἅ ἔδωκεν Μωυςῆς ἀνώπιον ὑμῶν, καὶ πορευθῆτε
καὶ δουλεύσητε θεοῖς ἑτεροις καὶ προσκυνησητε αὐτοῖς·
καὶ ἐξαρῶ
τὸν Ἰσραὴλ ἀπὸ τῆς γῆς ἧς ἔδωκα αὐτοῖς, καὶ τὸν οἶκον τοῦτον ὅν
ἡγίασα τῷ ὀνόματί μου ἀπορίψω ἐκ προσώπου μου, καὶ ἔσται Ἰσραὴλ
εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς λάλῃμα εἰς πάντας τοὺς λαούς.
καὶ ὁ οἶκος
καὶ ἐροῦσιν Ἀνθ’ ὦν ἐγκατέλιπον Κύριον
θεὸν αὐτῶν, ὃς ἐξήγαγεν τοὺς πατέρας αὐτῶν ἐξ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου
δουλείας, καὶ ἀντελάβοντο θεῶν ἀλλοτρίων καὶ προσεκύνησαν αὐτοῖς
καὶ ἐδούλευσαν αὐτοῖς, διὰ τοῦτο ἐπήγαγεν ἐπ' αὐτοὺς τὴν κακίαν
ταύτην. ταύτην. ἀνήγαγεν Σαλωμὼν τὴν θυγατέρα θυγατέρα ἐκ
πόλεως Δαυεὶδ εἰς οἶκον αὐτοῦ ὃν ᾠκοδόμησεν αὐτῷ ἐν ταῖς ἡμέραις
ἐκείναις.
Εἴκοσι ἔτη οἶς οἷς οἰκοδόμησεν Σαλωμὼν τοὺς δύο
οἴκους, τὸν οἶκον κυρίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως,
Χειρὰμ
βασιλεὺς Τύρου ἀντελάβετο τοῦ Σαλωμὼν ἐν ξύλοις κεδρίνοις καὶ
ἐν ξύλοις πευκίνοις καὶ ἐν χρυσίῳ καὶ ἐν παντὶ θελήματι αὐτοῦ.
τότε ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς τῷ Χειρὰμ εἴκοσι πόλεις ἐν τῇ γῇ τῇ
Γαλειλαίᾳ.
καὶ ἐξῆλθεν. Χειρὰμ ἐκ Τύρου καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν
Γαλειλαίαν τοῦ ἰδεῖν τὰς πόλεις ἃς ἔδωκεν αὐτῶ Σαλωμών· καὶ
οὐκ ἤρεσεν αὐτῷ.
καὶ εἶπεν Τί αἱ πόλεις αὗται ἃς ἔδωκάς
μοι, ἀδελφέ ; καὶ ἐγκάλεσεν αὐτάς Ὅριον ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
καὶ ἤνεγκεν χειρὰμ τῷ Σαλωμὼν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τάλαντα
χρυσίου.
Καὶ νοῦν ὑπὲρ οὗ ἐπ οίησεν Σαλωμὼν ὁ βασιλεὺς
τῆς ἐσχάτης θαλάσσης ἐν γῇ Ἐδώμ·
καὶ ἀπέστειλεν Χειρὰμ ἐ’ν
τῇ νηὶ τῶν παίδων αὐτοῦ ἄνδρας ναυτικοῦς ἐλαύνειν εἰδότας θάλασσαν
μετὰ τῶν πάίδων Σαλωμών.
καὶ ἦλθον εἰς Σωφηρά, καὶ ἔλαβον ἐκεῖθεη χρυσίου ἐκατὸν εἴκοσι τάλαντα καὶ ἤνεγκαν τῷ βασιλεῖ Σαλωμών.
Καὶ βασίλισσα Σαβὰ ἤκουσεν τὸ ὄνομα Σαλωμὼν καὶ τὸ ὄνομα
Κυρίου καὶ ἦλθεν πειράσαι αὐτὸν ἐν αἰνίγμασιν.
καὶ ἦλθεν ἐν
Ἰερουσαλὴμ ἐν δυνάμει βαρείᾳ σφόδρα· καὶ κάμηλοι αἴρουσαι ἡδύσματα
καὶ χρυςὸν πολὺν σφόδρα καὶ λίθον τίμιον· καὶ εἰσῆλθεν πρὸς
Σαλωμὼν καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ πάντα ὅσα ἦν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.
καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῇ σαλωμῶν πάντας τοῦς λόγους αὐτῆς· οὐκ ἦν
λόγος παρεωραμένος παρὰ τοῦ βασιλέως ὃν οὐκ ἀπήγγειλεν αὐτῇ.
καὶ εἶδεν βασίλισσα Σαβὰ πᾶσαν φρόνησιν Σαλωμών, καὶ τὸν οἶκον
ὂν ῲκοδόμησεν,
καὶ τὰ βρώματα Σαλωμὼν καὶ τὴν καθέδραν παίδων
αὐτοῦ καὶ τὴν στάσιν λειτουργῶν αὐτοῦ καὶ τὸν ἱματισμὸν αὐτοῦ καὶ
τοὺς οἰνοχόυς αὐτοῦ καὶ τὴν ὁλοκαύτωσιν αὐτοῦ ἣν ἀνέεφερεν ἐν
οἴκῳ Κυρίου, καὶ ἐξ ἐαυτῆς ἐγένετο.
καὶ εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα
Σαλωμών Ἀλλθινὸς ὁ λόγος ὃν ἥκουσα ἐν τῇ γῇ μου
πεερὶ τοῦ λόγου
σου καὶ περὶ τῆς φρονήσεώς σου·
αὐτὰ ἐπὶ πᾶσαν τῆν ἀκοὴν ἣν ἤκουσα ἐν τῇ γῇ μου.
μακάριαι αἱ
γυναῖκές σου, μακάριοι οἱ παῖδές σου οὖτοι οἱ παρεστηκότες ἐνώπιόν
σου δἰ ὄλου, οἱ καὸύοντες πᾶσαν τᾶσαν τὴν φρόνησίν σου.
γένοιτο Κύριος
καὶ ἔδωκεν τῷ Σαλωμὼν ἑκατὸν εἴκοσι τάλαντα
χρυςίου καὶ ἡδύσματα πολλὰ σφόδρα καὶ λίθον τίμιον· οὐκ ἐληλύθει
κατὰ τὰ ἡδύσματα ἐκεῖνα ἔτι εἰς πλῆθος ἃ ἔδωκεν βαςίλισσα Σαβὰ
τῷ βασιλεῖ Σαλωμών.
καὶ ἡ ναῦς Χειρὰμ ἦν αἴρουσα τὸ χρυςίον
ἐκ Σουφείρ· ἤνεγκεν ξύλα πελεκητὰ πολλὰ σφόδρα καὶ λίθον τίμιον.
καὶ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς τὰ ξύλα τὰ πελεκητὰ ὑποστηρίγματα
οἴκου Κυρίου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ νάβλας καὶ κινὑρας
τοῖς ᾠδοῖς· οὐκ ἐληλύθει τοιαῦτα ξύλα πελεκητὰ ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲ
ὤφθηςάν που ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν
ἔδωκεν τῇ βασιλίσςῃ Σαβὰ πάντα ὅσα ἠθέλησεν, ὅσα ᾐτήσατο, ἐκτὸς
πάντων ὦν δεδώκει αὐτῇ διὰ χειρὸς τοῦ βασιλέως Σαλωμών· καὶ ἀπε-
στράφη, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν γῆν αὐτῆς, αὐτὴ καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτῆς.
Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυςίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν
ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἑξήκοντα ἓξ τάλαντα χρυςίου,
χωρὶς
τῶν φόρων τῶν ὑποτεταγμένων τῶν ἐμπόρων καὶ πάντων τῶν
βασιλέων τοῦ πέραν καὶ τῶν σατραπῶν τῆς γῆς.
καὶ ἐποίησεν
Σαλωμὼν τριακόσια δόρατα χρυςᾶ ἐλατά· τριακόσιοι χρυσοῖ ἐπῆσαν
ἐπὶ τὸ δόρυ τὸ ἕν·
καὶ τριακόσια ὅπλα χρυςᾶ ἐλατά· καὶ τρεῖς μναῖ
ἐνῆσαν Χρυσοῦ εἰς τὸ ὅπλον τὸ ἕν· καὶ ἔδωκεν αὐτὰ εἰς οἶκον δρυμοῦ
τοῦ Λιβάνου.
καὶ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς θρόνον ἐλεφάντινον μέγαν,
καὶ περιεχρύσνσεν αὐτὸν χρυςίῳ δοκίμῳ.
ἓξ ἀναβαθμοὶ τῷ θρόνῳ,
καὶ προτομαὶ μόσχων τῷ θρόνῳ ἐκ τῶν ὀπίσω αὐτοῦ ἔνθεν καὶ ἔνθεν
ἐπὶ τοῦ τόπου τῆς καθέδρας, καὶ δύο λέ ουτες ἑστηκότες παρὰ τὰς
χεῖρας,
καὶ δώδεκα λέοντες ἑστῶτες ἐπὶ τῶν ἓξ ἀναβαθμῶν ἔνθεν
καὶ ἔνθεν· οὐ γέγονεν οὕτως πάσῃ βασιλείᾳ.
καὶ πάντα τὰ
σκεύη τὰ ὑπὸ τοῦ Σαλωμὼν γεγονότα χρυςᾶ, καὶ λουτῆρες χρυσοῖ,
ὅτι ναῦς Θαρσεὶς τῷ βασιλεῖ ἐν τῇ θαλάσςῃ μετὰ τῶν νηῶν Χειράμ·
μία διὰ τριῶν ἐτῶν ἤρχετο τῷ βασιλεῖ βαῦς ἐκ Θαρσεὶς χρυςίου καὶ
ἀργυρίου καὶ λίθων τορευτῶν καὶ πελεκητῶν.
αὕτη ἦν ἡ πραγματεία
τῆς προνομῆς ἧς ἀνήνεγκεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν οἰκοδομῆσαι
τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ τὸ τεῖχος
Ἰερουσαλὴμ καὶ τὴν ἄκραν, τοῦ περιφράξαι τὸν φραγμὸν τῆς
πόλεως Δαυείδ, καὶ τὴν Ἀσσοὺρ καὶ τὴν Μαδιὰν καὶ τὴν Γάζερ
καὶ τὴν πραγματείαν Σαλωμὼν ἥν ἐπραγματεύσατο οἰκοδομῆσαι
αὐτοὺς Σαλωμὼν εἰς φόρον ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
καὶ ἐκ τῶν
υἱῶν Ἰσραὴλ οὐκ ἔδωκε Σαλωμὼν πρᾶγμα, ὅτι αὐτοὶ ἦσαν ἄνδρες
οἱ πολεμισταὶ καὶ παῖδες αὐτοῦ καὶ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ
καὶ ἱππεῖς αὐτοῦ.
καὶ ἐμεγαλύνθη Σαλωμὼν ὑπὲρ πάντας τοὺς
βασιλεῖς πλούτῳ καὶ φρονήσει.
καὶ πάντες βασιλεῖς τῆς γῆς
ἐζήτουν τὸ πρόσωπον Σαλωμὼν τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φρονήσεως αὐτοῦ
ἧς ἔδωκεν Κύριος τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.
καὶ αὐτοὶ ἔφερον ἕκαστος
τὰ δῶρα αὐτοῦ, σκεύη χρυςᾶ καὶ ἑματισμόν, στακτὴν καὶ ἡθύσματα
καὶ ἵππους καὶ ἡμιόνους τὸ κατ’ ἐνιαυτὸν ἐνιαυτῷ.
καὶ ἦσαν
τῷ Σαλωμὼν τέσσαρες χιλιάδες θήλειαι ἴπποι εἰς ἅρματα καὶ
δώδεκα χιλιάδες ἱππέων, καὶ ἔθετο αὐτὰς ἐν ταῖς πόλεσι τῶν
ἁρμάτων καὶ μετὰ τοῦ βασιλέως ἐν Ἰερουσαλήμ.
καὶ ἦν
ἡγούμενος πάντων τῶν βασιλέων ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἕως γῆς
καὶ ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς
καὶ ἡ ἔξοδος Σαλωμὼν τῶν ἱππέων καὶ ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἐκ
καὶ ἀνέβαινεν ἡ ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου ἅρμα ἀντὶ
Καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἦν Φιλογύνης.
ἐκ τῶν
ἐθνῶν ὦν ἀπεῖπεν Κύριος τοῖς οὑοῖς Ἰσραήλ Οὐκ ἐσελεύσεσθε εἰς
αὐτοὺς καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰδώλων αὐτῶν, εἰς αὐτοὺς ἐκολλήθη Σαλωμὼν
τοῦ ἀγαπῆσαι.
καὶ ἐγενήθη ἐν καιρῷ γήρους Σαλωμὼν
καὶ ἐξέκλιναν αἱ γυναῖκες αἱ
τότε ᾠκοδόμησεν Σαλωμὼν ὑψηλὸν τῷ Χαρὼς εἰδώλῳ Μωάβ, καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν εἰδώλῳ υἱῶν Ἀμμών,
καὶ τῇ Ἀστάρτῃ βδελύγματι Σιδωνίων.
καὶ οὕτως ἐποίησεν πάσαις ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ ταῖς
καὶ ἐποίησεν
ὡς Δαυεὶδ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.
Καὶ ὠργισθη Κύριος ἐπὶ Σαλωμών,
ὃτι ἐξίδλινεν δαρδίαν αὐτοῦ ἀπὸ Κυρίοπυ θεοῦ Ἰσραὴλ τοῦ ἀφθ;ντος αὐτῷ
δὶς
καὶ ἐντειλαμένῳ αὐτῷ ὑπὲρ τοῦ λόγου τούτου τὸ παράπαν μὴ
πορευθῆναι ὀπίσω θεῶν ἑπέρων καὶ φυλάξασθαι ποιῆσαι ἃ ἐνετείλατο
αὐτῷ Κύριος ὁ θεός· οὐδ᾿ ἦν ἡ καρδία αὐτοῦ τελεία μετὰ Κυίου κατὰ
τὴν καρδίαν Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς
Σαλωμών Ἀνθ᾿ ὧν ἐγένετο ταῦτα μετὰ σοῦ καὶ οὐκ ἐφύλαξας τὰς
ἐντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου ἃ ἐνετειλάμην σοι, διαρρήσσων
διαρρήξω τὴν βασιλείαν σου ἐκ χειρός σου καὶ δώσω αὐτὴν τῷ δούλῳ
σου.
πλὴν ἐν ταῖς ἡμέραις σου οὐ ποιήσω αὐτὰ διὰ Δαυεὶδ τὸν
πατέρα σου· ἐκ χειρὸς υἱοῦ σου λήμψομαι αὐτήν·
πλὴν ὃλην τὴν
βασιλείαν οὐ μὴ λάβω· σκὴπτρον ἓν δώσω τῷ υἱῷ σου διὰ Δαυεὶδ τὸν
δοῦλόν μου καὶ διὰ Ἰερουσαλὴμ τὴν πόλιν ἣν ἐξελεξάμην.
Καὶ
ἢγειρεν Κύριος σατὰν τῷ Σαλωμὼν τὸν Ἁδὲρ τὸν Ἰδουμαῖον
σπέρματος τῆς βασιλείας ἐν Ἰδουμαίᾳ.
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐξολεθρεῦσαι
Δαυεὶδ τὸν Ἐδῶμ ἐν τῷ πορευθῆναι Ἰωὰβ ἂρχοντα τῆς
στρατείας θάπτειν τοὺς τραυματίας, ἒκοψαν πᾶν ἀρσενικὸν ἐν τῇ
Ἰδουμαίᾳ·
ὃτι ἓξ μῆνας ἐνεδάθητο ἐκεῖ Ἰωὰβ καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἐν
τῇ Ἰδουμαίᾳ, ἓως ὃτου ἐξωλέθρευσεν πᾶν ἀρσενικὸν ἐν τῇ Ἰδουμαίᾳ.
καὶ ἀπέδρα Ἁδὲρ αὐτὸς καὶ πάντες οἱ Ἰδουμαῖοι τῶν παίδων τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθον εἰς Αἲγυπτον· καὶ Ἁδὲρ
παιδάριον μικρόν.
καὶ ἀνίστανται ἂνδρες ἐκ τῆς πόλεως Μαδιὰμ
καὶ ἂρχονται πρὸς φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου· καὶ εἰσῆλθεν Ἁδὲρ πρὸς
Φαραώ, καὶ ἒδωκεν αὐτῷ οἶκον καὶ ἂρτους διέταξεν αὐτῷ.
καὶ
εὗρεν Ἁδὲρ χάριν ἐναντίου φαραὼ σθόδρα, καὶ ἒδωκεν αὐτῷ γυναῖκα
καὶ
ἔτεκεν αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ Θεκεμείνας τῷ Ἁδὲρ τὸν Γανηβὰθ υἱὸν
αὐτῆς· καὶ ἐξέθρεψεν αὐτὸν Θεκεμείνα ἐν μέςῳ υἱῶν Φαραώ, καὶ ἦν
Γανηβὰθ ἐν μέσῳ υἱῶν Φαραώ.
καὶ Ἁδὲρ ἤκουσεν ἐν Αἰγύπτῳ
ὅτι κεκοίμηται Δαυεὶδ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ὅτι τέθνηκεν Ἰωὰβ
ὁ ἄρχων τῆς στρατείας· καὶ εἶπεν Ἁδὲρ πρὸς Θαραώ Ἐξαπόστειλόν
με καὶ ἀποστρέψω εἰς τὴν γῆν μου.
καὶ εἶπεν Θαραὼ τῷ Ἁδέρ
Τίνι σὺ ἐλαττονῇ μετ’ ἐμοῦ, καὶ ἰδοὺ σὺ ζητεῖς ἀπελθεῖν εἰς τὴν γῆν
σου;
καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἁδέρ Ὅτι ἐξαποστέλλων ἐξαποστελεῖς με·
καὶ ἀνέστρεψεν Ἁδὲρ εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ.
αὕτη ἡ κακία ἥν ἐποίησεν Ἁδέρ· καὶ ἐβαρυθύμησεν Ἰσραήλ, καὶ ἐβασίλευσεν ἐν τῇ Ἐδώμ.
Καὶ
Ἰεροβοὰμ υἱὸς Ναβὰθ ὁ Ἐφραθεὶ ἐκ τῆς Σαρειρὰ υἱὸς γυναικὸς χήρας,
ὁ δοῦλος Σαλωμέν.
καὶ τοῦτο τὸ πρᾶγμα ὡς ἐπήρατο χρῖρας
ἐπὶ βασιλέα. Σαλωμὼν ᾠκοδόμησεν τὴν ἄκραν· συνέκλεισεν τὸν
τῆς πόλεως Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
καὶ ὀ ἄνθρωφραγμὸν
πος Ἰεροβοὰμ ἰσχυρὸς δυνάμει· καὶ εἶδεν Σαλωμὼν τὸ παιδάριον
ὅτι ἀνὴρ ἔργων ἐστίν, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὰς ἄρσεις οἴκου
Ἰωσήφ.
καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ Ἰεροβοὰμ ἐξ[[ηλθεμ
ἐξ Ἰρουσαλήμ, καὶ εὗρεν αὐτὸν Ἀχείας ὁ Σηλωνείτης ὁ προφήτης
ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ἀπέστησεν αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ· καὶ ὁ Ἀχρίας περιβεβλημένος
ἱματίῳ καινῷ, καὶ ἀμφότεροι ἐν τῷ πεδίῳ.
καὶ
ἐπελάωετο Ἀχειὰ τοῦ ἱματίου αὐτοῦ τοῦ καινοῦ τοῦ ἐπ’ αὐτῷ καὶ
διέρρηξεν αὐτὸ δώδεκα ῥήγματα·
καὶ εἶπεν τῷ Ἰεροβοάμ Λἀβε
σεαυτῷ δέκα ῥήγματα, ὅτι τάδε λέγει Κύριος ὁ θεὸς Ἰσραήλ Ἰδοὺ
ἐγὼ ῥήσσω τὴν βασιλείαν ἐκ χειρὸς Σαλωμών, καὶ δώσω σοι δέκα
σκῆπτρα·
καὶ δύο σκῆπτρα ἔσονται αὐτῷ διὰ Δαυεὶδ τὸν δοῦλόν
πασὼν φυλῶν Ἰσραήλ.
ἀνθ’ ὦν κατέλιπέν με, καὶ ἐποίησεν
τῇ Ἀστάρτῃ βδελύγματι Σιδωνίων καὶ τῷ Χαμὼς καὶ ἐν τοῖς
εἰδώλοις Μωὰβ καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν προσοχθίσματι υἱῶν Ἀμμών,
καὶ οὐκ ἐπορεύθη ἐν ταῖς ὁδοῖς μου τοῦ ποιὴσαι τὸ εὐθὲς ἐνώπιον
ἐμοῦ ὡς Δαυεὶδ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.
καὶ οὐ μὴ λάβω ὅλην τὴν
βασιλείαν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, διότι ἀντιτασσόμενος ἀντιτάξομαι αὐτῷ
πάσας τὰς ἡμέρας τὴς ζωῆς αὐτοῦ, διὰ Δαυεὶφ τὸν δοῦλόν μου
ὃν ἐξελεξάμην αὐτόν.
καὶ λήμψομαι τὴν βασιλείαν έκ χειρὸς
τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ δώσω σοι τὰ δέκα σκῆπτρα·
τῷ δὲ υἱῷ
αὐτοῦ δώσω τὰ δύο σκῆπτρα, ὅπως ᾖ θέσις τῷ δούλῳ μου Δαυεὶδ
πάσας τὰς ἡμέρας ἐνώπιον ἐμοῦ ἐν Ἰερουσαλὴμ τῇ πόλει, ᾖ ἐξελεξάμην
ἐμαυτῷ τοῦ θέσθαι ὄνομά μου ἐκεῖ.
καὶ σὲ λήμψομαι
καὶ βασιλεύσεις ἐν οἶς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου, καὶ σὺ ἔσῃ βασιλεὺς
ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ.
καὶ ἔσται ἐὰν ξυλάξῃς πάντα ὄσα ἂν ἐντείλωμαί σοι καὶ πορευθῇς ἐν ταῖς ὁδοῖς μου, καὶ ποιήσῃς τὸ εὐθὲς ἐνώπιον ἐμοῦ τοῦ φυλάξασθαι τὰς έντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου καθὼς ἐποίησεν Δαυεὶδ ὁ δοῦλός μου·
καὶ ἕσομαι μετὰ σοῦ
καὶ οἰκοδομήσω σοι οἶκον πιστὸν καθὼς οἰκοδόμησα τῷ Δαυείδ.
καὶ ἐξήτησεν Σαλωμὼν θανατῶσαι τὸν Ἰεροβοάμ· καὶ ἀνέστη
καὶ άπέστη καὶ ἀπέδρα εἰς Αἵγυπτον πρὸς Σουσακεὶμ βασιλέα
Αἰγύπτου, καὶ ἦν ἐν Αἰγύπτῳ ἔως οὖ ἀπέθανεν Σαλωμών.
καὶ
τὰ λοιπὰ τὼν ῥημάτων Σαλωμὼν καὶ πάντα ὄσα ἐποίησεν καὶ
πᾶσαν τὴν φρόνησιν αὐτοῦ, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται έν βιβλίῳ
ῥημάτων Σαλωμών;
καὶ αἱ ἡμέραι ἃς ἐβασίλευσεν Σαλωμὼν
ἐν Ἰερουσαλὴμ τεσσεράκοντα ἔτη.
καὶ ἐκοιμήθη Σαλμὼν μετὰ
τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἕθαψαν αὐτὸν ἐν πόλει Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς
αὐτοῦ. καὶ ἐγενἠθη ὡς ἤκουσεν Ἰεροβοὰμ υἱὸς Ναβάτ, καὶ αύτοῦ
Καὶ πορεύεται βασιλεὺς Ῥοβοὰμ εἰς Σίκιμα, ὅτι εἰς Σίκιμα ἤρχοντο πᾶς ἰσραὴλ βασιλεῦσαι αὐτόν.
καὶ ἐλάλησεν ὁ λαὸς πρὸς
τὸν βασιλέα Ῥοβοὰμ λέγοντες
Ὁ πατήρ σου ἐβάρυνεν τὸν κλοιὸν
ἡμῶν· καὶ σὺ νῦν κούφισον ἀπὸ τῆς δουλείας τοῦ πατρός σου τῆς
σκληρᾶς καὶ ἀπὸ τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ τοῦ βαρέως οὗ ἔδωκεν ἐφ’ ἡμᾶς,
καὶ δουλεύσομέν σοι.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ἀπέλθετε ἕως ἡμερῶν
τριῶν, καὶ ἀναστρέψατε πρὸς μέ· καὶ ἀπῆλθον.
καὶ παρήγγειλεν ὁ
βασιλεὺς τοῖς πρεσβυτέροις, οἳ ἦσαν παρεστῶτες ἐνώπιον Σαλωμὼν
τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἔτι ζῶντος αὐτοῦ, λέγων Πῶς ὑμεῖς βουλεύεσθε καὶ
ἀποκριθῶ τῷ τούτῳ λόγον;
καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν λέγοντες
Εἰ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἔσῃ δοῦλος τῷ λαῷ τούτῳ, καὶ δουλεύσῃς
αὐτοῖς καὶ λαλήσῃς αὐτοῖς λόγους ἀγαθούς, καὶ ἔσονταί σοι δοῦλοι
πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ ἐνκατέλιπεν τὴν βουλὴν τῶν πρεσβυτέρων
ἃ συνεβουλεύσαντο αὐτῷ, καὶ συνεβουλεύσατο μετὰ τῶν παιδαρίων
τῶν ἐκτραφέντων μετ’ αὐτοῦ τῶν παρεστηκότων πρὸ προςώπου
αὐτοῦ
καὶ εἶπεν αὐτοῖς Τί ὑμεῖς συμβουλεύετε; καὶ τί ἀποκριθῶ
τῷ λαῷ τούτῶ τοῖς λέγουσι πρὸς μὲ λεγόντων Κούφισον ἀπὸ τοῦ
κλοιοῦ οὗ ἔδωκεν ὁ πατήρ σου ἐφ’ ἡμᾶς;
καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν
τὰ παιδάρια τὰ ἐκτραφέντα μετ’ αὐτοῦ, οἱ παρεστηκότες πρὸ προσώπου
αὐτοῦ, λέγοντες Τάδε λαλήσεις τῷ λαῷ τούτῳ τοῖς λαλήσασι
πρὸς σὲ λέγοντες Ὁ πατήρ σου ἐβάρυνεν τὸν κλοιὸν ἡμῶν, καὶ
σὺ νῦν κούφισον ἀφ’ ἡμῶν· τάδε λαλήσεις πρὸς αὐτούς Ἡ μικρότης
μου παχυτέρα τῆς ὀσφύος τοῦ πατρός μου.
καὶ νῦν ὁ πατήρ μου
ἐπεςάσσετο ὑμᾶς κλοιῷ βαρεῖ, κἀγὼ προσθήσω ἐπὶ τὸν κλοιὸν ὑμῶν·
ὁ πατήρ μου ἐπαίδευσεν ὑμᾶς ἐν μάστιγξιν, ἐγὼ δὲ παιδεύσω ὑμᾶς ἐν
σκορπίοις.
καὶ παρεγένοντο πᾶς Ἰσραὴλ πρὸς τὸν βασιλὲα Ῥοβοὰμ
Ἀναστράφητε πρὸς μὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ.
καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς
πρὸς τὸν λαὸν σκληρά, καὶ ἐνκατέλιπεν Ῥοβοὰμ τὴν βουλὴν τῶν
πρεσβυτέρων ἃ συνεβουλεύσαντο αὐτῷ,
καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτοὺς
κατὰ τὴν βουλὴν τῶν παιδαρίων λέγων Ὁ πατήρ μου ἐβάρυνεν τὸν
κλοιὸν ὑμῶν, κἀγὼ προσθήσω ἐπὶ τὸν κλοιὸν ὑμῶν· ὁ πατήρ μου
ἐπαίδευσεν ὑμᾶς μάστιγξιν, κἀγὼ παιδεύσω ὑμᾶς ἐν σκορπίοις.
καὶ οὐκ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ λαοῦ, ὅτι ἦν μεταστροφὴ παρὰ
Κυρίου, ὅπως στήσῃ τὸ ἡῆμα αὐτοῦ ὃ ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ἀχειὰ τοῦ
Σηλωνείτου περὶ Ἰεροβοὰμ οἱοῦ Ναβάτ.
καὶ εἶδον πᾶς Ἰσραὴλ ὅτι οὐκ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν·
καὶ ἀπεκρίθη ὁ λαὸς τῷ βασιλεῖ
λέγων Τίς ἡμῖν μερὶς ἐν Δαυείθ; καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν κληρονομία ἐν
οἱῷ Ἰεσσαί. ἀπότρεχε, Ἰσραήλ, εἰς τὰ σκηνώματά σου· νῦν βόσκε
τὸν οἶκόν σου, Δαυείδ. καὶ ἀπῆλθεν Ἰσραὴλ εἰς τὰ σκηνώματα
αὐτοῦ.
καὶ ἀπέστειλεν ὀ βασιλεὺς τὸν Ἀρὰμ τὸν ἐπὶ τοῦ φόρου,
καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν ἐν λίθοις καὶ ἀπέθανεν· καὶ ὁ βασιλεὺς
Ῥοβοὰμ ἔφθασεν ἀναβῆναι τοῦ φυγεῖν εἰς Ἰερουσαλήμ.
καὶ ἠθέτησεν
Ἰσραὴλ εἰς τὸν οἶκον Δαυεὶδ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
καὶ ἐγένετο
ὡς ἢκουσεν πᾶς Ἰσραὴλ ὅτι ἀνέκαμψεν Ῥοβοάμ, καὶ ἀπέστειλεν
καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἐβασίλευσαν αὐτὸν ἐπὶ
Ἰσραήλ. καὶ οὐκ ὀπίσω Δαυεὶδ παρὲξ σκήπτρου Ἰούδα καὶ
Βενιαμείν, μόνοι.
Καὶ Ῥοβοὰμ εἰσῆλθεν εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ
ἐξεκλησίασεν τὴν συναγωγὴν Ἰούδα καὶ σκῆπτρον Βεναμείν, ἑκατὸν
καὶ εἴκοσι χιλιάδες νεανιῶν ποιούντων πόλεμον, τοῦ πολεμεῖν πρὸς
οἶκον Ἰσραήλ, ἐπιστρέψαι τὴν βασιλείαν Ῥοβοὰμ υἱῷ Σαλωών.
καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Σαμαίαν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ λέγων
Εἰπὸν τῷ Ῥοβοὰμ υἱῷ Σαλωμὼν βασιλεῖ Ἰούδα καὶ πρὸς πάντα
οἶκον Ἰούδα καὶ Βενιαμεὶν καὶ τῷ καταλοίπῳ τοῦ λαοῦ λέγων
Τάδε
λέγει Κύριος Οὐκ ἀναβήσεσθε οὐδὲ πολεμήσετε μετὰ τῶν ἀδελφῶν
Καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν κοιμᾶται μετὰ τῶν πατερων αὐτοῦ, καὶ
θάπτεται μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυείδ· καὶ ἐβασίλευσεν
Ῥοβοὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ ἐν Ἰερουσαλήμ, υἱὸς ὥν ἑκκαίδεκα
ἐτῶν ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτόυν· καὶ δώδεκα ἔτη ἐβαίλευσεν ἐν Ἰεπου-
σαλήμ. καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ναανάν, θυγάτηρ Ἀνὰ υἱοῦ Ναὰς
βασιλέως Ἀμμών· καὶ ἐποιησεν τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καὶ
οὐκ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
Καὶ ἦν ἄνθρωπος
ἐξ ὄρους Ἐφοαιμ δοῦλος τῷ Σαλωμών, καὶ ὄνομα αὐτῷ Ἰεροβοάμ, καὶ
ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Σαρεισά, πορνη· καὶ εδνκεν αὐτὸν Σαλωμὼν
εἰς ἔρχοντα σκυτάλης ἐπὶ τὰς ἄρσεις οἴκου Ἰωσήφ. καὶ ᾠκοδόμησεν
Σαλνμὼν τὴν Σαρειρὰ τὴν ἐν ὄρει Ἐφράιμ, καὶ ἦσαν αὐτῷ ἅρματα
τριακόσια ἵππων· οὗτος ᾠκοκόμησεν τὴν ἄκραν ἐν ταῖς ἄρσεσιν οἴκου
Ἐφράιμ· οὗτος συνέκλεισεν τὴν πόλιν Δαυείδ, καὶ ἦν ἐπαιρό-
μενος ἐπὶ τὴν βασιλείαν.
καὶ ἐζήτει Σαλωμὼν Θανατῶσαι ἀυτόν·
καὶ ἐφοβήθη καὶ ἀπέδρα αὐτὸς πρὸς Σουσακεὶμ βασιλέα Αἰγύπρου,
καὶ ἦν μετ’ αὐτοῦ ἕως ἀπέθανεν Σαλωμών.
καὶ ἤλουσεν Ἰεροβοὰμ
ἐν Αἰγύπτῳ ὅτι τέθνηκεν Σαλωμών, καὶ ἐλάλησεν εἰς τὰ ὦτα Σου-
σακεὶμ βασιλέως Αἰγύπτου λέγων Ἐξαπόστειλόν με, καὶ ἀπελεύ-
σομαι εγὼ εἰς τὴν γῶν μου· καὶ εἶπεν αὐτῷ Σουσακείμ Αἴτησαί τι
αἴτημα καὶ δώσω σοι.
καὶ Σουσακεὶμ ἔδωκεν τῷ Ἰεροβοὰμ τὴν Ἀνὼ
ἀδελφὴν Θεκεμείνας τὴν πρεσβυτέραν τῆς γυναικὸς αὐτοῦ αὐτῷ εἰς
γυναῖκα· αὕτη ἡ μεηάλη ἐν μέςῳ τῶν θυγατέρων τοῦ βασιλέως,
καὶ ἔτεκεν τῷ Ἰεροβοὰμ τὸν Ἀβιὰ υἱὸν αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν Ἰεροβοὰμ
πρὸς Σουσακείμ Ὄντως ἐξαπόστειλόν με, καὶ ἀπελεύσομαι. καὶ
ἐξῆλθεν Ἰεροβοαμ ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Σαρειρὰ τῆν ἐν
ὄρει Ἐφράιμ· καὶ συνάγεται ἐκεῖ πᾶν σκῆπτρον Ἐφράιμ· καὶ ᾠκοδό-
μησεν Ἰεροβοὰμ ἐκεῖ χάρακα.
Καὶ ἠρρώστησε τὸ παιδάριον
αὐτοῦ ἀρωστάᾳ κραταιᾷ σφόδρα· καὶ ἐπορεύθη Ἰεροβοὰμ ἐπερωτῆσαι
ὑπὲρ τοῦ παιδαρίου· καὶ εἶπε πρὸς Ἀνὼ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ Ἀνάστηθι,
πορεύου· ἐπερώτησον τὸν θεὸν ὑπὲρ τοῦ παιδαρίου, εἰ ζήσεται ἐκ τῆς
ἀρρωστιας αὐτοῦ.
καὶ ἄνθρωπος ἦν ἐν Σηλὼ καὶ ὄνομα αὐτῷ Ἀχειά,
καὶ οὗτος ἦν υἱὸς ἑξήκοντα ἐτῶν, καὶ ῥῆμα Κυρίου κετ’ αὐτοῦ. καὶ
αὐτοῦ καὶ σταφυλὴν καὶ στάμνον μέλιτος.
καὶ ἀνέστη ἡ μυνή, καὶ ἔλαβεν εἰς τὴν χεῖρα αὐτῆς ἄρτους καὶ δύο κολλύρια καὶ σταφυλήν καὶ στάμνον μέλιτος τῷ Ἀχειά· καὶ ὁ ἄνθρωπος πρεσβύτερος, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἠμβλυώπουν τοῦ ἰδεῖν.
καὶ ἀνέστη ἐκ Σαρειρὰ καὶ ποπεύεται· καὶ ἐγένετο ἐλθούσης αὐτῆς εἰς τὴν πόλιν πρὸς Ἀχειὰ τὸν Σηλωνείτην, καὶ εἶπεν Ἀχειὰ τῷ παιδαρίῳ αὐτοῦ Ἔξελθε δὴ εἰς ἀπαντὴν Ἀνὼ τῇ γυναικὶ Ἰεροβοὰμ καὶ ἐρεῖς αὐτῇ Εἴσελθε καὶ μὴ στῇς, ὅτι τάδε λέγει Κύριος Σκηλρὰ ἐφὼ ἐπαποστέλλω ἐπὶ σέ.
καὶ
εἰσῆλθεν Ἀνὼ πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ, καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἀχειά
Ἵωα τί μοι ἐνήνοχας ἄπτους καὶ σταφυλὴν καὶ κολλύρια καὶ στάμον
μέλιτος; τάδε λέγει Κύριος Ἰδοὺ σὺ ἀπελεύσῃ ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ἔσται
εἰσελθούσης σου τὴν πύλην εἰς Σαρειρά, καὶ τὰ κορὰσιά σου ἐξελεύσονταί
σοι εἰς συνάτησιν καὶ ἐροῦσίν σοι Τὸ παιδάριον τέθνηκεν.
ὅτι τάδε λέγει Κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξολεθρεύσω τοῦ Ἰεροβοὰμ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον, καὶ ἔσονται οἱ τερνηκότες τοῦ Ἰεροβοὰμ ἐν τῇ πόλει, καταφάγονται οἱ κύνες, καὶ τὸν τεθνηκότα ἐν τῷ ἀγρῷ καταθάγεται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. καὶ τὸ παιδάριον κόχεται Οὐαὶ κύριε, ὅτι εὑρέθη ἐν αὐτῷ ἡῆμα καλὸν περὶ τοῦ κυρίου.
καὶ ἀπῆλθεν ἡ γυνὴ ὡς ἤκουσεν· καὶ ἐγένετο ὡς εἰσῆλθεν εἰς τὴν Σαρειρά, καὶ τὸ παιδάριον ἀπέθανεν, καὶ ἐξῆλθεν ἡ κραυγὴ εἰς ἀπαντήν. Καὶ ἐπορεύθη Ἰεροβοὰμ εἰς Σίκιμα τὴν ἐν ὄρει Ἐφράιμ καὶ συνήθροισεν ἐκεῖ τὰς φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἀνέβη ἐκεῖ Ῥοβοὰμ υἱὸς Σαλωμών.
καὶ λόγος Κυρίου ἐγέντο πρὸς Σαμαίαν τὸν Ἐνλαμεὶ λέγων Λάξε σεαυτῷ ἱμάτιον καινὸν τὸ οὐκ εἰσεληλυθὸς καὶ ἐρεῖς αὐτῷ Τάδε λέγει Κύριος Λάβε σεαυτῷ δώδεκα ῥήγματα τοῦ περιβαλέσθαι σε. καὶ ἔλαβεν Ἰεροβοάμ· καὶ εἶπεν Σαμαίας τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ τὰς δέκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.
Καὶ εἶπεν ὁ λαὸς πρὸς Ῥοβοὰμ υἱὸν Σαλωμών Ὁ πατήρ σου ἐβάρυενε τὸν κλοιὸν αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς, καὶ ἐβάρυνεν τὰ βρώματα τῆς τραπέζης αὐτοῦ· καὶ νυνὶ κουφιεῖς σὺ ἐφ’ ἡμᾶς, καὶ δουλεύσομέν σοι. καὶ εἶπεν Ῥοβοὰμ πρὸς τὸν λαόν Ἔτι τριῶν ἡμερῶν καὶ ἀποκριθήσομαι ὑμῖν ῥῆμα.
καὶ εἶπεν Ῥοβοάμ Εἰσαγάγετέ μοι τοὺς
πρεσβυτέρους, καὶ συμβουλεύσομαι μετ’ αὐτῶν τί ἀποκριθῶ τῷ λαῷ
ῥῆμα ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ. καὶ ἐλάλησεν Ῥοβοὰμ εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν
καθὼς ἀπέστειλεν ὅ λαὸς πρὸς αὐτόν· καὶ εἶπον οἱ πρεσβύτεροι τοῦ
καὶ διεσκέδασεν Ῥοβοὰμ
καὶ ἢρεσεν τὸ ἡῆμα ἐνώπιον Ῥοβοάμ· καὶ ἀπεκρίθη τῷ λαῷ καθὼς συνεβούλευσαν αὐτῷ οἱ σύντροφοι αὐτοῦ τὰ παιδάρια.
καὶ εἶπεν πᾶς ὁ λαὸς ὡς ἀνὴρ εἷς ἓκαστος τῷ πλαηςίον αὐτοῦ, καὶ ἀνέκραξαν ἃπαντες λέγοντες Οὐ μερὶς ἡμῖν ἐν Δαυεὶδ οὐδὲ κληονομία ἐν υἱῷ Ἰεσσαί· εἰς τὰ σκηνώματά σου, Ἰσραήλ, ὃτι οὗτος ὁ ἂνθρωπος οὐκ εἰς ἂρχοντα οὐδὲ εἰς ἡγούμενον.
καὶ διεσπάρη πᾶς ὁ λαὸς ἐκ Σικίμων, καὶ ἀπῆλθεν ἓκαστος εἰς τὸ σκήνωμα αὐτοῦ. καὶ κατεκράτησεν Ῥοβοάμ, καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἀνέβη ἐπὶ τὸ ἃρμα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθ7εν εἰς Ἰερουσαλήμ· καὶ πορεύονται ὀπίσω αὐτοῦ πᾶν σκῆπτρον Ἰούδα καὶ πᾶν σκῦκτρον Βενιαμείν.
Καὶ ἐγένετο ἐνισταμένου τοῦ ἐνιαντοῦ καὶ ἀνέβη τοῦ πολεμεῖν πρὸς Ἰεροβοὰμ εἰς Σίκιμα.
καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου πρὸς Σαμαίαν ἂνθρωπον τοῦ θεοῦ Εἰπὸν τῷ Ῥοβοὰμ βασιλεῖ Ἰούδα καὶ πρὸς πάντα οἶκον Ἰούδα καὶ Βενιαμεὶν καὶ πρὸς τὸ κατάλειμμα τοῦ λαοῦ λέγων Τάδε λέγει Κύριος Οὐκ ἀναβήσεσθε οὐδὲ πολεμήσετε πρὸς τοὺς ἀδελξοὺς ὑμὼν υἱοὺς Ἰσραήλ· ἀναστρέφετε ἓκαστος εἰς τὸν οἶκον οὐτοῦ, ὃτι παρ᾿ ἐμοῦ γέγονεν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
καὶ ἢκουσαν τοῦ λόγου Κυρίου, καὶ ἀνέσχον τοῦ πορευθῆναι, κατὰ τὸ ῥῆμα Κυρίου.
Καὶ ᾠκοδόμησεν Ἰεροβοὰμ τὴν Σίκιμα τὴν ἐν ὂρει Ἐφράιμ, καὶ
κατῴκει ἐν αὐτῷῇ· καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ᾠκοδόμησεν τὴν φανουήλ.
καὶ εἶπεν Ἰεροβοὰμ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ Ἰδοὺ νῦν ἐπιστρέψει ἡ
βασιλεία ἐν οἲκῳ Δαυείδ·
ἐὰν ἐναβῇ ὁ λαὸς οὗτος ἀναφέρειν θνςίαν
ἐν οἲκῳ Κυρίου εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ ἐπιστραφήσεται καρδία τοῦ λαοῦ
πρὸς Κύριον καὶ κύριον αὐτῶν, πρὸς Ῥοβοὰμ βασιλέα Ἰούδα, καὶ
ἀποκτενοῦσίν με.
καὶ ἐβουλεύσατο ὁ βασιλεύς, καὶ ἐπορεύθη καὶ
ἐποίησεν δύο δαμάλις χρυςᾶς, καὶ εἶπεν πρὸς τὸν λαόν Ἱκανούσθω
γόντες σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
καὶ ἔθετο τὴν μίαν εἰς Βαιθήλ, καὶ
τὴν μίαν ἔδωκεν ἐν Δάν.
καὶ ἐγένετο ὁ λόηος οὖτος εἰς ἁμαρτίαν·
τὴν ἐπορεύετο ὁ λαὸς πρὸ προςώπου τῆς μιᾶς ἕως Δάν.
καὶ
ἐποίησεν οἴκους ἐφ’ ὑψηλῶν, καὶ ἐποίησεν ἱερεῖς μέρος τι ἐκ τοῦ
λαοῦ οἳ οὐκ ἦσαν ἐκ τῶν υἱῶν Λευεί.
καὶ ἐποίησεν Ἰεροβοὰμ
ἑορτὴν ἐν τῷ μηνὶ τῷ ὀγδόῳ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς
κατὰ τὴν ἑορτὴν τὴν ἐν γῇ Ἰούδα, καὶ ἀνέβη ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
ὃ ἐποίησεν ἐν Βαιθὴλ τοῦ θύειν ταῖς δαμάλεσιν αἶς ἐποίησεν, καὶ
παρέστησεν ἐν Βαιθὴλ τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν ὦν ἐποίησεν.
καὶ ἀνέβη ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὃ ἐποίησεν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ ἐν τῷ μηνὶ τῷ ὀγδόῳ, ἐν τῇ ἑορτῇ ᾖ ἐπλάσατο ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ, καὶ ἐποίησεν ἑορτὴν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ. καὶ ἀνέβη ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ ἐπιθῦσαι.
Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐξ Ἰούδα παρεγένετο ἐν λόγῳ
κθρίου εἰς Βαιθήλ, καὶ Ἰεροβοὰμ εἱστήκει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
ἐπιθῦσαι.
καὶ ἐπεκάλεσεν πρὸς τὸ θυσιαστήριον ἐν λόγῳ Κυρίου
θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, τάδε λέηει Κύριος Ἰδοὺ υἱὸς τίκτεται
τῷ οἴκῳ Δαυείδ, Ἰωσείας ὄνομα αὐτῷ, καὶ θύσει ἐπὶ σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν
ὑψηλῶν τῶν ἐπιθυόντων ἐπὶ σέ, καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων καύσει ἐπὶ σέ·
καὶ δώσει ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τέρας, λέγων Τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν
Κύριος λέγων Ἰδοὺ τὸ θυσιαστήριον ῥήγνυται, καὶ ἐκχυθήσεται ἡ
πιότης ἡ ἐπ’ αὐτῷ.
καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἰεροβοὰμ
τῶν λόγων τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ τοῦ ἐπικαλεσαμένου ἐπὶ τὸ θυσια-
στήριον τὸ ἐν Βαιθήλ, καὶ ἐξέτεινεν ὁ βασιλεὺς τὴν χεῖρα αὐτοῦ
ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου λέγων Συλλάβετε αὐτόν· καὶ ἰδοὺ ἐξγράνθη
ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἣν ἐξέτεινεν ἐπ’ αὐτόν, καὶ οὐκ ἠδυνηθη ἐπιστρέψαι
αὐτὴν πρὸς αὐτόν.
καὶ τὸ θυσιαστήριον ἐρράγη, καὶ ἐξεχύθη ἡ
πιότης ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου κατὰ τὸ τέρας ὃ ἔδνκεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ
θεοῦ ἐν λόηῳ Κυρίου.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰεροβοὰμ τῷ ἀνθρώπῳ
τοῦ θεοῦ Δεήθητι τοῦ θεοῦ σου, καὶ ἐπιστρεψάτω ἡ χείρ μου πρὸς
καὶ ἐλάλησεν ὁ βασιλεὺς πρὸν ἄνθρωπον τοῦ
θεοῦ Εἴσελθε μετ’ ἐμοῦ εἰς οἶκον καὶ ἀρίστησον, καὶ κώσω σοι δόμα.
καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐάν μοι δῷς
τὸ ἥμισυ τοῦ οἴκου σου, οὐκ εἰσελεύσομαι μετὰ σοῦ, οὐδὲ μὴ Φάγω
ἄρτον οὐδὲ μὴ πίω ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.
ὅτι οὕτως ἐνετείλατό μοι
ἐν λόγῳ Κύριος λέγων Μὴ Φάγῃς ἄρτον καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς
ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ.
καὶ ἀπῆλθεν ἐν ὁδῷ ἄλλῃ,
καὶ οὐκ ἀνέστρεψεν ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν ἐν αὐτῇ εἰς Βαιθήλ.
Καὶ
πρεσβύτης εἷς προφήτης κατῴκει εἰς Βαιθήλ, καὶ ἔρχονται οἱ
υἱοὶ αὐτοῦ καὶ διηγήσαντο αὐτῷ ἅπαντα τὰ ἔργα ἃ ἐποίησεν ὁ
ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐν Βαιθήλ, τοὺς λόγους οὓς ἐλάλησεν
τῷ βασιλεῖ· καὶ ἐπέστρεψαν τὸ πρόσωπον τοῦ πατρὸς αὐτῶν.
καὶ
ἐλάλησεν πρὸς αὐτοὺς ὁ πατὴρ αὐτῶν λέγων Ποίᾳ ὁδῷ πεπόρευται ;
καὶ δεικνύουσιν αὐτῷ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ τὴν ὁδὸν ἐν ᾗ ἀνῆλθεν ὁ ἄνθρωπος
τοῦ θεοῦ ὁ ἐλθὼν ἐξ Ἰούδα.
καὶ εἶπεν τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ Ἐπισάξατέ
μοι τὸν ὄνον· καὶ ἐπέσαξαν αὐτῷ τὸν ὄνον, καὶ ἐπέβη ἐπ’ αὐτόν.
καὶ ἐπορεύθη κατόπισθεν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ, καὶ εὗρεν αὐτὸν
καθήμενον ὑπὸ δρῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ Εἰ σὺ εἶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ὁ
ἐληλυθὼς ἐξ Ἰούδα; καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐγώ.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Δεῦρο
μετ’ ἐμοῦ καὶ Φάγε ἄρτον.
καὶ εἶπεν Οὐ μὴ δύνωμαι τοῦ ἐπιτῷ
τόπῳ τούτῳ.
ὅτι οὕτως ἐντέταλταί μοι ἐν λόγῳ Κύριος λέγων
Μὴ Φάγῃς ἄρτον ἐκεῖ καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ, καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ, καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς ἐκεῖ
ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Κἀγὼ
προφήτης εἰμὶ καθὼς σύ, καὶ ἄγγελος λελάληκεν πρὸς μὲ ἐν ῥήματι
Κυρίου λέγων Ἐπίστρεψον αὐτὸν πρὸς σεαυτὸν εἰς τὸν οἶκόν σου,
καὶ Φαγέτω ἄρτον καὶ πιέτω ὕδωρ· καὶ ἐψεύσατο αὐτῷ.
καὶ
ἐπέστρεψεν αὐτόν, καὶ ἔφαγεν ἄρτον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ἔπιεν
ὕδωρ.
καὶ ἐγένετο αὐτῶν καθημένων, καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς
τὸν προφήτην τὸν ἐπιστρέψαντα αὐτόν·
καὶ εἶπεν πρὸς τὸν
ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ τὸν ἥκοντα ἐξ Ἰούδα λέγων Τάδε λέγει Κύριος
Ἀνθ’ ὧν παρεπίκρανας τὸ ῥῆμα Κυρίου, καὶ οὐκ ἐφύλαξας τὴν
ἐντολὴν ἣν ἐνετείλατό σοι Κύριος ὁ θεός σου,
καὶ ἐπέστρεψας,
καὶ ἔφαγες ἄρτον καὶ ἔπιες ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ ᾧ ἐλάλησεν πρὸς
σὲ λέγων Οὐ μὴ φάγῃς ἄρτον καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ· οὐ μὴ εἰσέλθῃ
τὸ σῶμά σου εἰς τὸν τάφον τῶν πατέρων σου.
καὶ ἐγένετο μετὰ
τὸ φαγεῖν ἄρτον καὶ πιεῖν ὕδωρ, καὶ εὗρεω αὐτὸν λέων ἐν τῇ ὁδῷ καὶ
ἐπέστρεψεν
καὶ εὗρεν αὐτὸν λέων ἐν τῇ ὁδῷ καὶ
ἐθανάτωσεν αὐτόν· καὶ ἦν τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ
ὄνος εἱστήκει παρ’ αὐτό, καὶ ὁ λέων εἱστήκει παρὰ τὸ σῶμα.
καὶ
ἰδοὺ ἄνδρες παραπορευόμενοι καὶ εἶδον τὸ θνησιμαῖον ἐρριμμένον ἐν
τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ λέων εἱστήκει ἐχόμενα τοῦ θνησιμαίου· καὶ εἰσῆλθον
καὶ ἐλάλησαν ἐν τῇ πόλει οὗ ὁ προφήτης ὁ πρεσβύτης κατῴκει ἐν
αὐτῇ.
καὶ ἤκουσεν ὁ ἐπιστρέψας αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ, καὶ εἶπεν
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ οὗτός ἐστιν ὃς παρεπίκρανε τὸ ῥῆμα Κυρίου.
καὶ ἐπορεύθη καὶ εὗρεν τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ,
καὶ ὁ ὄνος καὶ ὁ λέων εἱστήκεισαν παρὰ τὸ σῶμα, καὶ οὐκ ἔφαγεν
ὁ λέων τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ, καὶ οὐ συνέτριψεν τὸν ὄνον.
καὶ ἦρεν ὁ προφήτης τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ καὶ ἐπέθηκεν
αὐτὸ ἐπὶ τὸν ὄνον, καὶ ἐπέστρεψεν αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν
ὁ προφήτης
τοῦ θάψαι αὐτὸν
ἀδελφέ.
καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ κόψασθαι αὐτὸν καὶ εἶπεν τοῖς υἱοῖς
αὐτοῦ λέγων Ἐὰν ἀποθάνω, θάψατέ με ἐν τῷ τάφῳ τούτῳ οὗ ὁ ἄνθρωπος
τοῦ θεοῦ τέθαπται ἐν αὐτῷ· παρὰ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ θέτε με, ἵνα
σωθῶσι τὰ ὀστᾶ μοῦ μετὰ τῶν ὀστῶν αὐτοῦ.
ὅτι γινόμενον ἔσται
τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν ἐν λόγῳ Κυρίου ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἐν Βαιθὴλ
Καὶ μετὰ
τὸ ῥῆμα τοῦτο οὐκ ἐπέστρψεν Ἰεροβοὰμ ἀπὸ τῆς κακίας αὐτοῦ,
καὶ ἐπέστρεψεν καὶ ἐποίησεν ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ ἱερεῖς ὑψηλῶν·
ὁ βουλόμενος, ἐπλήρου τὴν χεῖρα τοξῦτο ἱερεὺς εἰς τὰ
ὑψηλά.
καὶ ἐγένετο τὸ ῤῆμα τοῦτο εἰς ἀμαρτίαν τῷ οἴκῳ Ἰεροβοὰμ
XIV
καὶ Ῥοβοὰμ υἱὸς Σαλωμὼν ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰουδά· υἱὸς τεσσεράκοντα
καὶ τὸ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μααχὰμ Ἀμμανεῖτις.
καὶ ἐποίησεν
Ῥοβοὰμ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου· καὶ παρεζήλωσεν αὐτὸν ἐν
πᾶσιν οἷς ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτῶν ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν αἷς
ἥμαρτον.
καὶ ᾠκοδόμησαν ἑαυτοῖς ὑψηλὰ καὶ στήλας καὶ ἄλση
ἐπὶ πάντα βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου συσκίου.
καὶ σύνδεσμος ἐγενήθη ἐν τῇ γῇ, καὶ ἐποίησαν ἀπὸ πάντων
τῶν βδελυγμάτων τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῆρεν Κύριος ἀπὸ προσώπου
υἱῶν Ἰσραήλ.
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ πέμπτῳ βασιλεύοντος
Ῥοβοὰμ ἀνέβη Σουσακεὶμ βασιλεὺς Αἰγύπτου ἐπὶ Ἰερουσαλήμ,
καὶ ἔλαβεν πάντας τοὺς θησαυροὺς οἴκου Κυρίου καὶ τοὺς θησαυροὺς
οἴκου τοῦ βασιλέως καὶ τὰ δόρατα τὰ χρυσᾶ ἃ ἔλαβεν Δαυεὶδ ἐκ
χειρὸς τῶν παίδων Ἁδραάζαρ βασιλέως Σουβὰ καὶ εἰσήνεγκεν αὐτὰ
εἰς Ἰεπουσαλήμ, τὰ πάντα ἃ ἔλαβεν ὅπλα τὰ χρυσᾶ.
καὶ ἐποίησεν
Ῥοβοὰμ ὁ βασιλεὺς ὅπλα χαλκᾶ ἀντ’ αὐτῶν· καὶ ἐπέθεντο ἐπ’ αὐτὸν
οἱ ἡγούμενοι τῶν παρατρεχόντων, οἱ φυλάσσοντες τὸν πυλῶνα αἴκου
βασιλέως.
καὶ ἐγένετο ὅτε εἰσεπορεύετο ὁ βασιλεὺς εἰς οἶκον
Κυρίου, καὶ ᾖρον αὐτὰ οἱ παρατρέχοντες καὶ ἀπηρείδοντο αὐτὰ εἰς
τὸ θεὲ τῶν παρατρεχόντων.
Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ῥοβοὰμ
καὶ πάντα ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων
τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα;
καὶ πόλεμος ἦν ἀνὰ μέσον
Ῥοβοὰμ καὶ ἀνὰ μέσον Ἰεροβοὰμ πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ ἐκοιμήθη
Ῥοβοὰμ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ θάπτεται μετὰ τῶν
XVαβὰθ βασιλεύει Ἀβιοὺ υἱὸς Ἰεροβοὰμ ἐπὶ Ἰουδά,
καὶ ἕξ ἔτης
Ναβὰθ βασιλεύει Ἀβιοὺ υἱὸς Ἰεροβοὰμ
ἐβασίλευσεν· καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μααχά, θυγάτηρ Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἐπορεύθη ἐν ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρὸς αὐτοῦ αἷς
ἐποίησεν ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἢν ἡ καρδία αὐτοῦ τελεία μετὰ
Κυρίου θεοῦ αὐτοῦ ὡς ἡ καρδία τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
ὅτι διὰ Δαυεὶδ
ἔδωκεν αὐτῷ Κύριος κατἁλειμμα, ἵνα στήσῃ τέκνα αὐτοῦ μετ’ αὐτὸν
καὶ στήσῃ τὴν Ἰερουσαλήμ,
ὡς ἐποίησεν Δαυεὶδ τὸ εὐθὲς ἐνώπιον
Κυρίου, οὐκ ἐξέκλινεν ἀπὸ πάντων ὦν ἐνετἑλατο αὐτῷ πάσας τὰς
ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἀβιοὺ καὶ πάντα
ἁ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐπὶ βιβλίῳ λόγων τῶν
ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα ; καὶ πόλεμος ἢν ἀνὰ μέσον Ἀβιοὺ
καὶ ἀνὰ μέσον Ἰεροβοάμ.
καὶ ἐκοιμήθη Ἀβιοὺ μετὰ τῶν πατέρων
αὐτοῦ ἐν τῷ εἰκοστῷ καὶ τετάρτῳ ἔτει τοῦ ἰεροβοάμ, κα θάπτεται
μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυείδ· καὶ βασιλεύει Ἀσὰ υἱὸς
αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ.
Ἐν τῷ ἐνιαυτῶ τῷ τετάρτῳ καὶ εἰκοστῷ τοῦ Ἰεροβοὰμ βασιλέως
’lσραὴλ βασιλεύει Ἀσὰ ἐπὶ Ἰούδαν,
καὶ τεσσεράκοντα κα ἓν
ἔτος ἐβασίλευσεν ἐν Ἰερουσαλήμ· καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ἀνά,
θυγάτηρ Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἐποίησεν Ἀσὰ τὸ εὐθὲς ἐνώπον Κυρίου
ὡς Δαυεὶδ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.
καὶ ἀφεῖλεν τὰς τελετὰς ἀπὸ τῆς γῆς,
καὶ ἐξαπέστειλεν πάντα τὰ ἐπιτηδεύματα ἃ ἐποίησαν ὁ πατέρες
αὐτοῦ.
καὶ τὴν Ἀνὰ τὴν μητέρα αὐτοῦ μετέστησεν τοῦ μὴ εἶναι ἡγουμένην, καθὼς ἐποίησεν σύνοδον ἐν τῷ αλσει αὐτῆς· καὶ ἐξέκοψεν Ἀσὰ τὰς καταδύσεις αὐτῆς καὶ ἐνέπρησεν πυρὶ ἐν τῷ χειμάρρῳ τῶν κέδρων.
τὰ δὲ ὑψηλὰ οὐκ ἐξῆρεν· πλὴν ἡ καρδία Ἀσὰ ἦν τελεία
μετὰ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας αὐτοῦ.
καὶ εἰσήνεγκεν τοὺς κίονας τοῦ
ἀργυροῦς καὶ χρυσοῦς καὶ σκεύη.
καὶ πόλεμος ἦν ἀνὰ μέσον Ἀσὰ καὶ
ἀνὰ μέσον Βααςὰ βασιλέως Ἰσραὴλ πάσας τὰς ἡμέρας.
καὶ ἀνἐβη Βααςὰ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἰούδαν, καὶ ῴκοδόμησεν τὴν Ῥααμὰ τοῦ μὴ εἶναι ἐκπορευόμενον καὶ εἰσπορευόμενον τῷ Ἀσὰ βασιλεῖ Ἰούδα.
καὶ
ἕλαβεν Ἀσὰ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον τὸ εὑρεθὲν ἐν τοῖς θησαυροῖς
τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ ἔδωκεν αὐτὰ εἰς χεὶρας παίδων αὐτοῦ· καὶ
ἐξαπέστειλεν αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς Ἀσὰ πρὸς υἱὸν Ἁδὲρ υἱὸν Ταβερεμὰ
υἱοῦ Ἁζεὶν βασιλέως Συρίας τοῦ κατοικοῦντος ἐν Δαμασκῷ λέγων’
Διάθου διαθήκην ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τοῦ πατρός μου καὶ τοῦ
πατρός σου· ἰδοὺ ἐξαπέσταλκά σοι δῶρα ἀργύριον καὶ χρυσίον·
δεῦρο διασκέδασον τὴν διαθήκην σου τὴν πρὸς Βααςὰ βασιλέα Ἰσραήλ,
καὶ ἀναβήσεται ἀπ’ ἐμοῦ.
καὶ ἥκουσεν υἱὸς Ἁδὲρ τοῦ βασιλέως
Ἀσά, καὶ ἀπέστειλεν τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως τῶν αὐτοῦ ταῖς
πόλεσιν τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐπάταξαν τὴν Ἀὶν τὴν Δὰν τὴν Ἀδελμὰθ
καὶ π[λασαν τὴνν Χεζράθ, ἔως πάσης τῆς γὴς Νεφθαλεί.
καὶ ἐγένετο
ἀνέστρεψεν εἰς Θερσά.
καὶ ὁ βασιλεὺς Ἀσὰ παρήγγειλεν παντὶ
Ἰούδᾳ εἰς Αἰνακείμ, καὶ αἴρουσιν τοὺς λίθους τῆς Ῥααμὰ καὶ τὰ
ξύλα αὐτῆς ἃ ῴκοδόμησεν Βαασά, καὶ ῴκοδόμησεν έν αὐτοῖς ὁ
βασιλεὺς Ἀσὰ πᾶν βουνὸν Βενιαμεὶν καὶ τὴν σκοπιάν.
καὶ τὰ
λοιπὰ τῶν λόγων Ἀσά, καὶ πᾶσα ἡ δυναστεία αὐτοῦ ἣν ἐποίησεν,
οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐστὶν ἐπὶ βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν
τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα ; πλὴν ἐν τῷ καιρῷ τοῦ γήρως αὐτοῦ ἐπόνεσεν
τοὺς πόδας αὐτοῦ.
καὶ ἐκοιμήθη Ἀσὰ καὶ θάπτεται μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυείδ· καὶ βασιλεύει Ἰωσαφὰθ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ.
Καὶ Ναβὰθ υἱὸς Ἰεροβοὰμ βασιλεύει ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν ἔτει δευτέρῳ
καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ
τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ αἷς ἐξήμαρτεν τὸν
Ἰσραήλ.
καὶ περιεκάθισεν αὐτὸν Βααςὰ υἱὸς Ἀχειὰ ἐπὶ τὸν οἶκον
Βελαάν· ὁ υἰὸς Ἀχειὰ καὶ ἐχάραξεν αὐτὸν ἐν Γαβαθὼν τῇ τῶν ἀλλοφύλων·
καὶ Ναβὰθ καὶ πᾶς ἰσραὴλ περιεκάθητο ἐπὶ Γαβαθών.
καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν Βααςὰ ἐν ἔτει τρίτῳ βασιλέως τοῦ Ἀσὰ υἱοῦ
Ἀβιού, καὶ ἐβαςίλευσεν.
καὶ ἐγένετο ὡς ἐβαςίλευσεν, καὶ ἐπάταξεν
τὸν οἶκον Ἰεροβοάμ, καὶ οὐχ ὑπελίπετο πᾶσαν πνοὴν τοῦ Ἰεροβοὰμ
ἕως τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτὸν, κατὰ τὸ ῥῆμα Κυρίου ὅ ἐλάλησεν ἐν
χειρὶ δούλου Ἀχειὰ τοῦ Σηλωνείτου
περὶ τῶν ἁμαρτιῶν Ἰεροβοάμ,
ὡς ἐξήμαρτεν τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐν τῷ παροργισμῷ αὐτοῦ ᾧπαρώργισεν
τὸν κύριον θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ναβὰτ καὶ
πάντα ἅ ἐποίησεν, οὐκ ξἰδοὺ παῦτα γεγραμμένα ἐστὶν ἐν βιβλίῶ λόγων
τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰσραήλ;
Καὶ ἐν τῷ ἔτει τῷ τρίτῳ βασιλέως Ἰούδα βασιλεύει Βααςὰ υἱὸς
Ἀχειὰ ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Θερςὰ εἴκοσι καὶ τέσσαρα ἔτη.
καὶ ἐποίησεν
τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ Ἰεροβοὰμ υἱοῦ
Ναβὰρ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ, ὡς ἐξήματρεν τὸν Ἰσραήλ.
καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου ἐν χειρὶ Εἰοὺ υἱοῦ Ἁνανεὶ πρὸς Βααςά XVI
XVI
Ἀνθ’ ὧν ὕψωςά σε ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἔδωκά σε ἡγούμενον ἐπὶ τὸν
λαόν μου Ἰσραήλ, καὶ ἐπορεύθης ἐν τῇ ὁδῷ Ἰεροβοὰμ καὶ ἐξήματρες
τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραὴλ τοῦ παροργίσαι με ἐν τοῖς ματαίοις αὐτῶν,
ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ὀπίσω Βααςὰ καὶ ὄπισθεν τοῦ οἴσου αὐτοῦ, καὶ
δώσω τὸν οἶκον αὐτοῦ ὡς τὸν οἶκον Ἰεροβοὰμ υἱοῦ Ναβάθ.
τὸν
τεθνηκότα τοῦ Βααςὰ ἐν τῇ πόλει, καταφάγονται αὐτὸν οἱ κύνες,
καὶ τὸν τεθνηκότα αὐτοῦ ἐν τῷ πεδίῳ, καταφάγονται αὐτὸν τὰ
πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Βααςὰ καὶ πάντα
βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τῶν βασιλέων Ἰσραήλ;
καὶ ἐκοιμήθη
βααςὰ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ θάπτεται ἐν Θερσά· καὶ βασι-
λεύει Ἠλαὰν υἱὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ ἐν τῷ εἰκοστῷ ἔτει βασελέως
Ἀσά.
καὶ ἐν χειρὶ Εἰοὺ Ἁνανεὶ ἐλάλησεν Κύριος ἐπὶ Βααςὰ
καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ πᾶσαν τὴν κακίαν ἥν ἐποίησεν ἐνώπιον
Κυρίου τοῦ παρορυίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτοῦ, τοῦ
εἶναι κατὰ τὸν οἶκον Ἰεροβοὰμ καὶ ὑπὲρ τοῦ πατάξαι αὐτόν.
Καὶ Ἠλὰ υἱὸς Βααςὰ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ δύο ἔτη ἐν θερσά.
καὶ συνέστρεψεν ἐπ’ αὐτὸν Ζαμβρεὶ ὁ ἄρχων τῆς ἡμίσους τῆς ἵππου,
καὶ αὐτὸς ἦν ἐν Θερςὰ πίνων μεθύων ἐν τῷ οἴκῳ Ὠσά, τοῦ οἰκονόμου
ἐν Θερσά.
καὶ εἰσῆλθεν Ζαμβρεὶ καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσεν
αὐτόν, καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ.
καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ βασιλεῦσαι
αὐτὸν ἐν τῷ καθίσαι αὐτὸν ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ, καὶ ε’πάταξεν ὅλον
τὸν οἶκου Βαασά,
κατὰ τὸ ῥῆμα ὅ ἐλάλησεν Κύριος ἐπὶ τὸν οἶκον
βααςὰ καὶ πρὸς Εἰοὺ τὸν προφήτην
περὶ παςῶν ἁμαρτιῶν βααςὰ
καὶ Ἠλὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἐξήμαρτεν τὸν Ἰσραὴλ τοῦ παροργίσαι
Κύριον τὸν θεὸν Ἰσραὴλ ἐν τοῖς ματαίοις αὐτῶν.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἠλὰ ἅ ἐποίησεν, οὐκ ἰκοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τῶν βασιλέων Ἰσραήλ;
Καὶ Ζαμβρεὶ ἐβασίλευσεν ἑπτὰ ἔτη ἐν Θερσά· καὶ ἡ παρεμβολὴ
Ἰσραὴλ ἐπὶ Γαβαὼν τὴν τῶν ἀλλοφύλων.
καὶ ἤκουσεν ὁ λαὸς
ἐν τῇ παρεμβολῇ λεγόντων Συνεστράφη Ζαμβρεὶ καὶ ἔπαισεν τὸν
βασιλέα· καὶ ἐβασίλευσαν ἐν Ἰ σραὴλ τὸν Ζαμβρεὶ τὸν ἡγούμενον
τῆς στρατείας ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐν τῇ παρεμβολῇ.
καὶ
καὶ ἐγεήθη ὡς εἶδεν ζαμβεὶ ὅτι προκατείλημπται
αὐτοῦ ἡ πόλις, καὶ πορεύονται εἰς ἄντρον τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως.
καὶ ἐνεπύρισεν ὁ βασιλεῦς ἐπ’ αὐτὸ τὸν οἶκον τοῦ βασιλώς, καὶ
ἀπέθανεν·
ὑπὲρ τῶν ἀμαρτιὼν αὐτοῦ ὦν ἐποίησεν τοῦ ποιῆσαι τὸ
πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, πορευθῆναι ἐν ὁδῷ Ἰεροβοὰμ υἱοῦ Ναβὰτ καὶ
ἐν ταῖς ἁμαβτίαις αὐτοῦ, ὠς ἐξήμαρτεν τὸν Ἰσραήλ.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
λόγων ζαμβρεὶ καὶ τὰς συνάψεις αὐτοῦ ἃς συνῆψεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα
γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τῶν βασιλέων Ἰσραήλ;
τότε μερίζεται ὁ λαός Ἰσραήλ· ἥμισυ τοῦ λαοῦ γίνεται ὀπίσω
θαμνεὶ υἱοῦ Γωνὰθ τοῦ βασιλεῦσαι αὐτόν. καὶ τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ
γίνεται ὀπίσω Ζαμβρεί.
καὶ ἡττήθη ὁ λαὸς ὁ ὣν ὀπίσω θαμνεὶ
υίοῦ Γωνάθ· καὶ ἀπέθανεν θαμνεὶ καὶ Ἰωρὰμ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, καὶ έβασίλευσεν Ζαμβρεὶ μετὰ θαμνεί.
ἐν
τῷ ἐτει τῷ τριακοστῷ καὶ πρώτῳ τοῦ βασιλέως Ἀσὰ βασιλεύει
Ζαμβρεὶ ἐπὶ Ἰσραὴλ δώδεκα ἔτη· ἐν θερςὰ βασιλεύει ἔξ ἐτη.
καὶ ἐκτήσατο Ζαμβρεὶ τὸ ὄρος τὸ Σεμερὼν παρὰ Σέμηρ τοῦ
κυρίου τοῦ ὄρους ἐν δύο ταλάντων ἀργυρίου, καὶ ῲκοδόμησεν τὸ
ὄρος· καὶ ἐπεκάλεσαν τὸ ὄνομα τοῦ ὄρους οὖ ῲκοδόμησαν ἐπὶ τῷ
ὁνόματι Σάρηρ τοῦ κυρίου τοῦ ὄρους Σαεμηρών.
καὶ ἐποίησεν
Σαμβρεὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου· ἐπονηρεύσατο ὑπὲρ παάντας
τοὺς γευομένους ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
καὶ ἐπορεύθη ἐν πάςῃ ὀδῷ
Ἰεροβοὰμ υίοῦ Ναβὰτ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ αἶς ἐξήμαρτεν
τὸν Ἰσραὴλ τοῦ παροργίσαι ἐν τοῖς ματαίοις αὐτῶν.
καὶ τὰ
λοιπὰ τῶν λόγων Ζαμβρεὶ καὶ πάντα ἃ ἐποίησεν καὶ ἡ δδυναστεία
αὐτοῦ, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν
βασιλέων Ἰσραήλ;
καὶ ἐκοιμήθη Ζαμβρεὶ τῶν πατέρων
Καὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ ἑνδεκάτῳ ἔτει τοῦ Ζαμβρεὶ βασλεύει Ἰωσαφὰθ υἱὸς Ἁσά· βασιλεύει ἐτῶν τριάκοντα καὶ πέντε ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ, καὶ εἴκοσι πέντε ἔτη βασιλεύει ἐν Ἰερουσλήμ· καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Γαβουζά, θυγάτηρ Σελεεί.
καὶ ἐπορεύθη ἐν τῇ ὁδῷ Ἀσὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐξέκλινεν ἀπ’ αὐτῆς τοῦ ποιεῖν τὸ εὐθὲς ἐνώπιον Κυρίου· πλὴν τῶν ὑψηλῶν οὐκ ἐξῆραν, ἔθυον ἐν τοῖς ὑψηλοῖς καὶ ἐθυμίων.
καὶ ἃ συνέθετο Ἰωσαφάθ, καὶ πᾶσα δυναστεία ἣν ἐποίησεν, καὶ οὓς ἐπολέμησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἠμερῶν τῶν βασιλέων Ἰούδα;
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν συμπλοκῶν ἃς ἐπέθεντο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἀσὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐξῆρεν ἀπὸ τῆς γῆς.
καὶ βασιλεὺς οὐκ ἦν ἐν Συρίᾳ· νασεὶβ ὁ βασιλεύς.
ἐποίησεν ναῦν εἰς θαρσεὶς πορεύεσθαι εἰς Σωφείρ, πορεύσθαι ἐπὶ τὸ χρυσίον· καὶ οὐκ ἐπορεύθη, ὅτι συνετρίβη ἡ ναῦς ἐν Γασιὼν Γάβερ.
τότε εἶπεν βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάθ Ἐξαποστελῶ τοὺς παῖδάς σου καὶ τὰ παιδάριά μου ἐν τῇ νηή· καὶ οὐκ ἐβούλετο Ἰωσαφάθ.
καὶ ἐκοιμήθη Ἰωσαφὰθ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυείδ· καὶ ἐβασίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ.
Ἐν ἔτει δευτέρῳ τῷ Ἰωσαφὰθ βασιλεύει Ἀχαὰβ υἱὸς Ζαμβρεί·
ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ εἴκοσι καὶ δύο ἔτη.
καὶ
ἐποίησεν Ἀχαὰβ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου· ἐπονηρεύσατο ὑπὲρ
πάντας τοὺς ἔμπροςθεν αὐτοῦ.
καὶ οὐκ ἦν αὐτῷ ἱκανὸν τοῦ
πορεύεσθαι ἐν ταῖς ἁμαρτίαις Ἰεροβοὰμ υἱοῦ Nαβάτ, καὶ ἔλαβεν
γυναῖκα τὴν Ἰεζάβελ θυγατέρα Ἰεθεβάαλ βασιλέως Σιδωνίων, καὶ
ἐπορεύθη καὶ ἐδούλευσεν τῷ Βάαλ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
καὶ
ἔστησεν θυσιαστήριον τῷ Βάαλ ἐν οἴκῳ τῶν προσοχθισμάτων ἀυτοῦ
ὃν ᾠκοδόμησεν ἐν Σαμαρείᾳ.
καὶ ἐποίησεν Ἀχαὰβ ἄλσος· καὶ
προσέθηκεν Ἀχαὰβ τοῦ ποιῆσαι παροργίσματα τοῦ παροργίσαι τὴν
Ὠκοδόμησεν
Ἀχειὴλ ὁ Βαιθηλείτης τὴν Ἰερειχώ· ἐν τῷ Ἀβειρὼν τῷ πρωτοτόκῳ
αὐτοῦ ἐθεμελίωσεν αὐτήν, καὶ τῷ Ζεγοὺβ τῷ νεωτέρῳ αὐτοῦ
ἐπέστησεν θύρας αὐτῆς, κατὰ τὸ ῤῆμα Κυτίου ὃ ἐλάλησεν ἐν χειρὶ
Ἰησοῦ υἱοῦ Ναυή.
Καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ ὁ προφήτης ὁ Θεσβείτης ἐκ Θεσβὼν τῆς Γαλαὰδ πρὸς ἈΧαάβ Ζῇ Κύριος ο θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ θεὸς Ἰσραὴλ ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ ἔσται τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ ὑετός· ὅτι εἰ μὴ διὰ στόματος λόγου μου.
Καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου
πρὸς Ἠλειού
Πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολάς, καὶ κρύβηθι ἐν τῷ
χειμάρρῳ Χορρὰθ τοῦ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ἰορδάνου.
καὶ ἔσται
ἐκ τοῦ χειμάρρου πίεσαι ὕδωρ, καὶ τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι διατρέφειν
σε ἐκεῖ.
καὶ ἐποίησεν Ἠλειοὺ κατὰ τὸ ῥῆμα Κυρίου, καὶ ἐκάδεισεν
ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορρὰθ ἐπὶ προςώπου τοῦ Ἰορδάνου.
καὶ οἱ
κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τὸ πρωὶ καὶ κρέα τὸ δείλης, καὶ ἐκ τοῦ
χειμάρρου ἔπινεν ὕδωρ.
καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας καὶ ἐξηράνθη
ὁ χειμάρρους, ὅτι οὐκ ἐγένετο ὑετὸς ἐπὶ τῆς γῆς.
Καὶ ἐγένετο
ῥῆμα Κυρίου κρὸς Ἠλειού
Ἀνάστηθι καὶ πορεύου εἰς Σάρεπτα τῆς
Σειδωνίας· ἰδοὺ ἐντέταλμαι ἐκεῖ γυναικὶ χήρᾳ τοῦ διατρέφειν σε.
καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Σάρεπτα, εἰς τὸν πυλῶνα τῆς πόλεως·
καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυνὴ χήρα συνέλεγεν ξύλα, καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς
Ἠλειοὺ καὶ εἶπεν αὐτῇ Λάβε δὴ ὀλίγον ὕδωρ εἰς ἄγγος καὶ πίομαι.
καὶ ἐπορεύθη λαβεῖν, καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς Ἠλειοὺ καὶ εἶπεν
Λήμψῃ δή μοι ψωμὸν ἄρτου τοῦ ἐν τῇ χειρί σου.
καὶ εἶπεν ἡ γυνή
Ζῇ Κύριος ὁ θεός σου, εἰ ἔστιν μοι ἐνκρυφίας ἀλλ’ ἢ ὅσον δρὰξ
ἀλεύρου ἐν τῇ ὑδρίᾳ, καὶ ὀλίγον ἔλαιον ἐν τῷ καψάκῃ· καὶ ἰδοὺ
συλλέγω δύο ξυλάρια, καὶ εἰσελεύσομαι καὶ ποιήσω αὐτὸ ἐμαυτῇ
καὶ τοῖς τέκνοις μου, καὶ φαγόμεθα, καὶ ἀποθανούμεθα.
καὶ εἶπεν
πρὸς αὐτὴν Ἠλειού Θάρσει, εἴσελθε καὶ ποίησον κατὰ τὸ ῥῆμά σου.
μοι, σαυτῇ δὲ καὶ τοῖς τέκνοις σου ποιήσεις ἐπ’ ἐσχάτου,
ὅτι τάδε
λέγει Κύριος Ἡ υδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐκλείψειν καὶ ὁ καψάκης τοῦ
ἐλαίου οὐκ ἐλαττονήσει ἕως ἡμέρας τοῦ δοῦναι Κύριον τὸν ὑετὸν
ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ ἐπορεύθη ἡ γυνῆ καὶ ἐποίησεν· καὶ ἤσθιεν αὐτὴν
καὶ αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς.
καὶ ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐξέλιπεν
καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονώθη, κατὰ τὸ ῥῆμα Κυρίου ὃ
ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ἠλειού.
καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἠρρώστησεν
ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς τῆς κυρίας τοῦ οἴκου· καὶ ἦν ἡ ἀρρωστία αὐτοῦ
κραταιὰ σφόδρα ἕως οὖ οὐχ ὑπελείφθη ἐν αὐτῷ πνεῦμα.
καὶ
εἶπεν πρὸς Ἠλειού Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ; εἰσηλθες
πρὸς μὲ τοῦ ἀναμνῆσαι ἀδικίας μου καὶ θανατῶσαι τὸν υἱόν μου;
καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ πρὸς τὴν γυναῖκα Δός μοι τὸν υἱόν σου. καὶ
ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ κόλπου αὐτῆς καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὸ ὑπερῷον
ἐν ᾦ αὐτὸς ἐκάθητο ἐκεῖ, καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης.
καὶ
ἀνεβόησεν Ἠλειοὺ καὶ εἶπεν Οἴμοι Κύριε, ὁ μάρτυς τῆς χήρας μεθ’ ἦς
ἐγὼ κατοικῶ μετ’ αὐτῆς, σὺ κεκάκωκας τοῦ θανατῶσαι τὸν υἱὸν
αὐτῆς.
καὶ ἐνεφύσησεν τῷ παιδαρίῳ τρίς, καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν
κύριον καὶ εἶπεν Κύριε ὁ θεός μου, ἐπιστραφήτω δὴ ἡ ψυχὴ τοῦ
παιδαρίου τούτου εις αὐτόν.
καὶ ἐγένετο οὕτως, καὶ αὐνεβόησεν τὸ
παιδάριον.
καὶ κατήγαγεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὑπερᾠου εἰς τὸν οἶκον
καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Ἠλειού Βλέπε, ζῇ ὁ
υἱός σου.
καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ πρὸς Ἠλειού Ἰδοὺ ἔγνωκα ὅτι σὺ ἄνθρωπος θεοῦ, καὶ ῥῆμα Κυρίου ἐν στόματί σου ἀληθινόν.
Καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέρας πολλὰς καὶ ῥῆμα Κυρίου ἐγένετο πρὸς
ἠλειοὺ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ λέγων Πορεύθητι καὶ ὄφθητι τῷ
Ἀχαάβ, καὶ δώσω ὑετὸν ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς.
καὶ ἐπορεύθη
Ἠλειοὺ τοῦ ὀφθῆναι τῷ Ἀχααβ, και ἡ λιμὸς καραταιὰ ἐν Σαμαρείᾳ.
καὶ ἐκάλεσεν Άχαὰβ τὸν Άβδειοὺ τὸν οἰκονόμον· καὶ Ἀβδειου ἦν
Φοβούμενος τὸν κύριον σφόδρα.
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τύπτειν τὴν
Ἰεζάβελ τοὺς προφήτας κυρίου καὶ ἒλαβεν Ἀβδειοὺ ἑδατὸν ἂνδρας
Προφήτας καὶ ἒκρυψεν αὐτοὺς κατὰ πεντήκοντα ἐν σπηλαίῳ, καὶ
Διέτρεθεν αὐτοῦς ἐν ἒρτῳ καὶ ὓδατι.
καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς
Ἀβδειού Δεῦρο καὶ διέλθωμεν ἐπὶ τὴν γῆν ἐπὶ πηγὰς τῶν ὑδάτων
καὶ ἐπὶ χειμάρρους, ἐάν πως εὓρωμεν βοτάνην καὶ ππεριποιηςώμεθα
ἲππους καὶ ἡμιόνους, καὶ οὐκ ἐξολοθρευθήσονται ἀπὸ τῶν σκηνῶν.
καὶ ἐμέρισαν ἑαυτοῖς τὴν ὁδὸν τοῦ διελθεῖν αὐτήν· Ἀχαὰβ ἐπορεύθη
ἐν ὁδῷ μιᾷ, καὶ Ἀβδειοὺ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ ἂλλῃ μόνος.
Καὶ ἦν
Ἀβδειοὺ ἐν τῇ ὁδῷ μόνος, καὶ ἦλθεν Ἠλειοὺ εἰς συνάντησιν αὐτοῦ
μόνος· καὶ Ἀβδειοὺ ἒσπεσεν καὶ ἒπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ
εἶπεν Εἰ σὺ εἶ αὐτός, κύριέ μου Ἠλειού;
καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ αὐτῷ
Ἐγώ· πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ σου Ἰδοὺ Ἠλειού.
καὶ εῖπεν Ἀβδειού
με;
ζῇ Κύριος ὁ θεός σου, εἰ ἒστιν ἒθνος ἢ βασιλεία οὗ
οὐκ ἀπέστειλεν τὴν βασιλείαν καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, ὃτι οὐχ εὓρηκέν σε.
καὶ νῦν σὺ λέγεις Πορεύου, ἀνάγγελλε τῷ κυρίῳ σου.
καὶ ἒσται
ἐὰν ἐγὼ ἀπέλθω ἀπὸ σοῦ, καὶ πνεῦμα Κυρίου ἀρεῖ σε εἰς τὴν γῆν
ἣν οὐκ οἶδα· καὶ εἰσελεύσομαι ἀπαγγεῖλαι τῷ Ἀχαάβ, καὶ ἀποκτενεῖ
με· καὶ ὁ δοῦλός σού ἐστιν φοβούμενος τὸν κύιον ἐκ νεότητος αὐτοῦ.
καὶ οὐκ ἀπηγγέλη σοι τῷ δυρίῳ μου οἷα πεποίηκα ἐν τῷ ἀποκτείνειν
Ἰεζάβελ τοῦς προφήτας Κυρίιου, καὶ ἒκρυψα ἀπὸ τῶν προφητῶν
ἂρτοις καὶ ὓδατι;
καὶ νῦν σὺ λέγεις μοι Πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ
σου Ἰδοὺ Ἠλειού· καὶ ἀποκτενεῖ με.
καὶ εἶπεν Ἠλειού Ζῇ Κύριος
τῶν δυνάμεων ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, ὃτι σήμερον ὀφθήσομαι
αὐτῷ.
καὶ ἐποφεύθη Ἀβδειοὺ εἰς συναντὴν τῷ Ἀχαὰβ καὶ
Ἠλειού.
Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἀχαὰβ τὸν Ἠλειού, καὶ εἶπεν
Ἀχαὰβ πρὸς Ἠλειού Εἰ σὺ εἶ αὐτὸς ὁ διαστρέφων τὸν Ἰσραήλ;
καὶ
εἶπεν ἠλειού Οὐ διαστρέφω τὸν ἰσραήλ, ὅτι ἀλλ’ ἢ σὺ καὶ ὁ οἶκος
τοῦ πατρός σου ἐν τῷ καταλιμπάνειν ὑμᾶς τὸν κύμιον θεὸν ὑμῶν,
καὶ ἐπορεύθης ὀπίσω τῶν Βααλείμ.
καὶ νῦν ἀπόστειλον, συνάθροισον
πρὸς μὲ πάντα Ἰσραὴλ εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον, καὶ τοὺς
προφήτας τῆς αἰσχύνης τετρακοςίους καὶ πεντήκοντα καὶ τοὺς προφήτας
τῶν ἀλςῶν τετρακοςίους, ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ.
καὶ
ἀπέστειλεν Ἀχαὰβ εἰς πάντα Ἰσραήλ, καὶ ἐπισυνήγαγεν πάντας
τοὺς προφήτας εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον.
καὶ προςήγαγεν Ἠλειοὺ
πρὸς πάντας· καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἠλειού Ἕως πότε ὑμεῖς χαλανεῖτε
ἐπ’ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; εἰ ἔστιν Κύριος ὁ θεός, πορεύεσθε
ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ Βάαλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ. καὶ οὐκ ἀπεκρίθη
ὁ λαὸς λόγον,
καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ πρὸς τὸν λαόν Ἐγὼ ὑπολέλειμμαι
προφήτης τοῦ κυρίου μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ τετρακόσιοι
καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·
δότωσαν ἡμῖν δύο βόας, καὶ ἐκλεξάσθωσν ἑαυτοῖς τὸν ἕνα,
καὶ μελιςάτωσαν καὶ ἐπιθέτωσαν ἐπὶ τῶν ξύλων καὶ πῦρ μὴ
ἐπιθέτωσαν· καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸν βοῦν τὸν ἄλλον, καὶ πῦρ οὐ μὴ
ἐπιθῶ.
καὶ βοᾶτε ἐν ὀνόματι θεῶν ὑμῶν, καὶ ἐγὼ ἐπικαλέσομαι
ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ θεοῦ μοῦ· καὶ ἔσται ὁ θεὸς ὃς ἐὰν ἐπακούσῃ
ἐν πυρί, οὗτος θεός. καὶ ἀπεκρίθησαν πᾶς ὁ λαὸς καὶ εἶπον Καλὸν
τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησας.
καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ τοῖς προφήταις τῆς αἰσχύνης
Ἐκλέξασθε ἑαυτοῖς τὸν μόσχον τὸν ἕνα καὶ ποιήσατε πρῶτοι, ὅτι
πολλοὶ ὑμεῖς, καὶ ἐπικαλέσασθε ἐν ὀνόματι θεοῦ ὑμῶν, καὶ πῦρ μὴ
ἐπιθῆτε.
καὶ ἔλαβον τὸν μόσχον καὶ ἐποίησαν, καὶ ἐπεκαλοῦντο
ἐν ὀνόματι τοῦ Βάαλ ἐκ πρωίθεν ἕως μεσημβρίας καὶ εἶπον Ἐπάκουσον
ἡμῶν, ὁ βάαλ, ἐπάκουσον ἡμῶν· καὶ οὐκ ἦν φωνὴ καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις·
καὶ διέτρεχον ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου οὗ ἐποίησαν.
καὶ ἐγένετο
καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν φωνῇ μεγάλῃ, καὶ κατε-
τέμνοντο ἐν μαχαίρᾳ καὶ σειρομόσταις ἔως ἐκχύσεως αἴματος ἐπ’ αὐτούς,
καὶ ἐπροφήτευσαν ἔως οὖ παρῆλθεν τὸ δειλινόν. καὶ ἐγένετο ὡς
ὁ καρὸς τοῦ ἀναβῆναι τὴν θυςίαν, καὶ ἐλάλησεν ’Ηλειοὺ πρὸς τοὺς
προφήτας τῶν προσοχθιςμάτων λέγων Μετάστητε ἀπὸ τοῦ νῦν,
καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸ ὁλοκαύτωμά μου· καὶ μετέστησαν καὶ ἀπῆλθον.
καὶ εἶπεν Ἠλειοὺ πρὸς τὸν λαόν Προσαγάγετε πρὸς μέ· καὶ προςή-
γαγεν πᾶν ὁ λαὸς πρὸς αὐτόν.
καὶ ἔλαβεν Ἠλειοὺ δώδεκα λίθους
κατ’ ἀριθμὸν φυλῶν Ἰσραήλ, ὡς ἐλάλησεν Κύριος πρὸς αὐτὸν λέγων
Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου.
καὶ ᾠκοδόμησεν τοὺς λίθους ἐν
ὀνόματι Κυρίου, καὶ ἰάσατο τὸ θυσιαστήριον τὸ κατεσκαμμένον, καὶ
ἐποίησεν θάλασσαν χωροῦσαν δύο μετρητὰς σπέρματος κυκλόθεν τοῦ
θυσιαστηρίου.
καὶ ἐστοίβασεν τὰς σχίδακας ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
ὃ ἐποίησεν, καὶ ἐμέλισεν τὸ ὁλοκαςύτωμα καὶ ἐπέθηκεν τὰς σχίδακας,
καὶ ἐστοίβασεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον.
καὶ εἶπεν Λάβετέ μοι τέσσαρας
ὑδρίας ὕδατος, καὶ εἶπεν Δευτερώσατε· καὶ ἐδευτέρωσαν. καὶ
εἶπεν Τρισσώσατε· καὶ ἐτρίσσευσαν.
καὶ διεπορεύετο τὸ ὕδωρ κύκλῳ
τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλησαν ὕδατος.
καὶ ἐνεβόησεν
Ἠλειοὺ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπεν Κύριε ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ
καὶ Ἰσραήλ, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουςόν μου σήμερον ἐν πυρί,
καὶ γνώτωσαν πᾶς ὁ λαὸς οὗτος ὅτι σὺ Κύριος ὁ θεὸς Ἰσραήλ, κἀγὼ
δοῦλός σου καὶ διὰ σὲ πεποίηκα τὰ ἔργα ταῦτα.
ἐπάκουσόν μου,
Κύριε, ἐπάκουςόν μου, καὶ γνώτω ὁ λαὸς οὗτος ὅτι σὺ Κύριος ὁ θεός,
καὶ σὺ ἔστρεψας τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ τούτου ὀπίσω.
καὶ ἔπεσεν
πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ κατέφαγεν τὰ ὁλοκαυτώματα
τὸν χοῦν ἐξέλιξεν τὸ πῦρ.
καὶ ἔπεσεν πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ πρόσωπον
αὐτῶν καὶ εἶπον Ἀληθῶς Κύριος ὁ θεός· αὐτὸς ὁ θεός·
καὶ εἶπεν
Ἠλειοὺ πρὸς τὸν λαόν Συλλάβετε τοὺς προφήτας τοξῦ Βάαλ, μηθεὶς
σωθήτω ἐξ αὐτῶν· καὶ συνέλαβον αὐτούς, καὶ κατάγει αὐτοὺς Ἠλειοὺ
εἰς τὸν χιμάρρουν Κεισὼν καὶ ἔσθαξεν αὐτοὺς ἐκεῖ.
Καὶ εἶπεν
Ἠλειοὺ τῷ Ἀχαάβ Ἀνάβηθι καὶ φάγε καὶ πίε, ὅτι φωνὴ τῶν ποδῶν
τοῦ ὑετοῦ.
καὶ ἀνέβη Ἀχαὰβ τοῦ φαγεῖν καὶ πιεῖν· καὶ Ἠλειοὺ
ἀνέβη ἐπὶ τὸν Κάρμηλον, καὶ ἔκυψεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἔθηκεν τὸ πρόςωπον
ἑαυτοῦ ἀν]μέσον τῶν γονάτων ἐαυτοῦ,
καὶ εἶπεν τῷ παιδάρίῳ
αὐτοῦ Ἀνάβηθι καὶ ἐπίβλεψον ὁδὸν τῆς θαλάσσης. καὶ ἐπέβλεψεν
τὸ παιδάριον καὶ εἶπεν Οὐκ ἔστιν οὐθέν· καὶ εἶπεν Ἠλειού Καὶ σὺ
ἐπίλτρεψον ἑπτάκι, καὶ ἀπόστρεψον ἑπτάκι.
καὶ ἀπέστρεψεν
τὸ παιδάριον ἑπτάκι· καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑβδόμῳ, καὶ ἰδοὺ νεφέλη
μικρὰ ὡς ἴχνος ἀνδρὸς ανάγουσα ὕδωρ. καὶ εἶπεν Ἀνάβηθι καὶ εἰπὸν
Ἀχαάβ Ζεῦξον τὸν ἅρμασου καὶ κατάβηθι, μὴ καταλάβῃ σε ὁ ὑετός.
καὶ ἐγένετο ἕως ὧδε καὶ ὧδε, καὶ ὁ οὐρανὸςσυνεσκότασεν νεφέλαις
καὶ πνεύματι, καὶ ἐγένετο ὁ ὑετὸς μέγας· καὶ ἔκλαεν καὶ ἐπορεύετο
καὶ πνεύματι, καὶ ἐγένετο ὁ ὑετος μέγας· καὶ ἔκλαεν καὶ ἐπορεύετο
Ἀχαὰβ εἰς Ἰσραήλ.
καὶ χεὶρ Κυρίου ἐπὶ τὸν Ἠλειού· καὶ συνέσφιγξεν τὴν ὀσθὺν αὐτοῦ, καὶ ἔτρεχεν ἔμπροσθεν Ἀχαὰβ εἰς Ἰσράλ.
Καὶ ἀνήγγειλεν Ἀχαὰβ τῇ Ἰεζάβελ γυναικὶ αὐτοῦ πάντα ἅ ἐποίησεν
Ἠλειοὺ καὶ ὡς ἀπέκτεινεν τοὺς προφήτας ἐν ῥομφαίᾳ.
καὶ ἀπέστειλεν
ἰεζάβελ πρὸς Ἠλειοὺ καὶ εἶπεν Εἰ σὺ εἶ Ἠλειοὺ καὶ ἐγὼ Ἰεζάβελ, τάδε
ποιήσαι μοι ὀ θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον
θήσομαι τὴν ψυχήν σου καθὼς ψυχὴν ἑνὸς ἐξ αὐτῶν.
καὶ ἐξοβήθη Ἠλειού, καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθεν κατὰ τὴν ψυχὴν ἐαυτοῦ, καὶ ἔρχεται εἰς Βηρσάβεε γῆν Ἰούδα, καὶ ἀφῆκεν τὸ παιδάριον αὐτοῦ ἐκεῖ.
καὶ
καὶ ἐκοιμήθη
καὶ ὕπνωσεν ἐκεῖ ὑπὸ φυτόν· καὶ ἰδού τις ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν
αὐτῷ Ἀνάστηθι καὶ φάγε.
καὶ ἐπέβλεψεν Ἠλειού, καὶ ἰδοὺ πρὸς
κεφαλῆς αὐτοῦ ἐνκρυφίας ὀλυρείτης καὶ καψάκης ὕδατος· καὶ ἀνέστη
καὶ ἔφαγεν καὶ ἔπιεν, καὶ ἐπιστρέψας ἐκοιμήθη.
καὶ ἐπέστρεψεν
ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐκ δευτέρου, καὶ ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀνάστα,
φάγε· ὅτι πολλὴ ἀπὸ σοῦ ἡ ὁδός.
καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγεν καὶ ἔπιεν·
καὶ ἐπορεύθη ἐν τῇ ἰσχύι τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσεράκοντα ἡμέρας
καὶ τεσσεράκοντα νύκτας ἕως ὄρους Χωρήβ.
Καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ
εἰς τὸ σπήλαιον καὶ κατέλυσεν ἐκεῖ· καὶ ἰδοὺ ῥῆμα Κυρίου πρὸς αὐτὸν
καὶ εἶπεν Τί σὺ ἐνταῦθα, Ἠλειού;
καὶ εἶπεν Ἠλειού Ζηλῶν ἐζήλωκα
τῷ κυρίῳ Παντοκράτορι, ὅτι ἐνκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· τὰ
θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν εν
ῥομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῆσί μου τὴν
ψυχὴν λαβεῖν αὐτήν.
καὶ εἶπεν Ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ
ἑνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος. καὶ πνεῦμα
μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρῖβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου,
ἐν τῷ πνεύματι Κυρίου· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συνσεισμός, οὐκ ἐν
τῷ συνσεισμῷ Κύριος·
καὶ μετὰ τὸν συνσεισμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ
πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς.
καὶ ἐγένετο ὡς
ἤκουσεν Ἠλειού, καὶ ἐπεκάλυψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν τῇ μηλωτῇ
ἑαυτοῦ, καὶ ἐξὴλθεν καὶ ἔστη ὑπὸ σπήλαιον· καὶ ἰδοὺ πρὸς αὐτὸν
φωνὴ καὶ εἶπεν Τί σὺ ἐνταῦθα, Ἠλειού;
καὶ εἶπεν Ἠλειού Ζηλῶν
ἐζήλωκα τῷ κυρίῳ Παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ,
τὴν διαθήκην σου καὶ τὰ θυσιαστήριά σου καθεῖλαν καὶ τοὺς προφήτας
σου ἀπέκτειναν ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλιμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ
ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.
καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς
αὐτόν Πορεύου, ἀνάστρεφε εἰς τὴς ὁδόν σου, καὶ ἥξεις εἰς τὴν ὁρδὸν
Συρίας·
καὶ τὸν υἱὸν Εἰοὺ υἱοῦ Ναμεσθεὶ χρίσεις εἰς βασιλέα ἐπὶ
Ἰσραήλ. καὶ τὸν Ἐλεισαῖς υἱὸν Σαφὰρ χρίσεις ἐξ Ἐβαλμαουλὰ προφήτην
ἀντὶ σοῦ.
καὶ ἔσται τὸν σωζόμενον ἐκ ῥομφαίας Ἁζαὴλ
θανατώσει Εἰού, καὶ τὸν σωζόμενον ἐκ ῥομφαίας Εἰοὺ θανατώσει
Ἐλεισαῖε.
καὶ καταλείχεις ἐν Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλάδας ἀνδρῶν,
πάντα γόνατα ἅ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα ὅ οὐ
προσεκύνησεν αὐτῷ.
Καὶ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶ εὑρίσκει τὸν
Ἐλεισαῖε υἱὸν Σαθάτ, καὶ αὐτὸς ἠροτρία ἐν βουςίν· δώδεκα ζεύγη
ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δώδεκα· ἐπῆλθεν ἐπ’ αὐτόν, καὶ
ἐπέρριχε τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπ’ αὐτόν.
καὶ κατέλιπεν Ἐλεισαῖε
σαῖς τὰς βόας, καὶ κατέδραμεν ὀπίσω Ἠλειοὺ καὶ εἶπεν καταφιλήσω
τὸν πατέρα μου καὶ ἀκολουθήσω ὀπίσω σου· καὶ εἶπεν Ἠλειού
Ἀνάστρεφε, ὅτι πεποίηκά σοι.
καὶ ἀνέστρεχεν ἐξόπιθεν αὐτοῦ, καὶ ἔλαβεν τὰ ζεύην τῶν βοῶν καὶ ἔθυσεν καὶ ἥψησεν αὐτὰ ἐν τοῖς σκεύσει τῶν βοῶν, καὶ ἔδωκεν τῷ λαῷ καὶ ἔφαγον· καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω Ἠλειού, καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ.
Καὶ ἀμπελὼν εἷς ἦν τῷ Ναβουθαὶ τῷ Ἰσρανλείτῃ παρὰ τῷ ἅλῳ
Ἀχαὰβ βασιλέως Σαμαρείας.
καὶ ἐλάλησεν Ἀχαὰβ πρὸς Ναβουθαὶ
λέγων Δός μοι τὸν ἀμπελῶνά σου καὶ ἔσται μοι εἰς κῆπον λαχάνων,
ὅτι ἐγγίων οὗτος τῷ οἴκῳ μου, καὶ δώσω σοι ἀμπελῶνα ἄλλον ἀγαθὸν
ὑπὲρ αὐτόν· εἰ δὲ ἀρέσκει ἐνώπιὸν σου, δώσω σοι ἀργύριον ἄλλαγμα
ἀμπελῶνός σου τούτου, καὶ ἔσται μοι εἰς κῆπον λαχάνων.
καὶ εἶπεν
Ναβουθαὶ πρὸς Ἀχαάβ Μὴ γένοιτό μοι παρὰ θεοῦ μου δοῦναι κληρονομίαν
πατέρων μου σοί.
καὶ ἐγένετο τὸ πνεῦμα Ἀχαὰβ τεταραγμένον,
καὶ ἐκοιμήθη ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ καὶ συνεκάλυψεν τὸ πρόσω-
καὶ εἰσῆλθεν Ἰεζάβελ ἡ γυνὴ
αὐτοὺ πρὸς αὐτὸν καὶ ελάλησεν πρὸς αὐτόν Τί τὸ πνεῦμά σου τεταραγμένον,
καὶ οὐκ εἶ σὺ ἐσθίων ἄρτον;
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτήν Ὅτι
ἐλάλησα πρὸς Ναβουθαι τὸν Ἰσραηλείτην λέγων Δός μοι τὸν ἀμπελῶνά
σου ἀργυρίου· εἰ δὲ βουλει, δώσω σοι ἀμπελῶνα ἄλλον
ἀντ’ αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Οὐ δώσω σοι κληρονομίαν πατέρων μου.
καὶ
εἶπεν πρὸς αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Σὺ νῦν οὕτως ποιεῖς βασιλέα
ἐπὶ Ισραήλ; ἀνάστηθι, φάγε ἄρτον καὶ σαυτοῦ γενοῦ· ἐγὼ δώσω
σοι τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰσραηλείτου.
καὶ ἔγραψεν βιβλίον
ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἀχαὰβ καὶ ἐσθραγίσατο τῇ σφραγῖδι αὐτοῦ, καὶ
ἀπέστειλεν τὸ βιβλίον πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς ἐλευθέρους
τοὺς κατοικοῦντας μετὰ Ναβουθαί.
καὶ ἐγέγραπτο ἐν τοῖς βιβλίοις
λέγων Νηστεύσατε νηστείαν, καὶ καθίσατε τὸν Ναβουθαὶ ἐν ἀρχῇ
τοῦ λαοῦ·
καὶ ἐνκαθίσατε δύο ἄνδρας, υἱοὺς παρανόμων.
καὶ
ἐκάθισαν ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ, καὶ κατεμαρτύρησαν αὐτοῦ λέγοντες
Ηὐλόγηκας θεὸν καὶ βασιλέα· καὶ ἐξήγαγον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως
καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν λίθοις, καὶ ἀπέθανεν.
καὶ ἀπέστειλαν
πρὸς Ἰεζάβελ λέγοντες Λελιθοβόληται Ναβουθαὶ καὶ τέθνηκεν.
καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἰεζάβελ, καὶ εἶπεν πρὸς Ἀχαάβ Ἀνάστα,
κληρονομει τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰσραηλείτου ὃς οὐκ ἔδωκέν
σοι αργυρίου, ὅτι οὐκ εστιν Ναβουθαὶ ζῶν, ὅτι τέθνηκεν.
καὶ
ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἀχαὰβ ὅτι τέθνηκεν Ναβουθὰι ὁ Ἰσραηλείτης,
καὶ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκον· καὶ ἐγένετο
μετὰ ταῦτα καὶ ἀνέστη καὶ κατέβη Ἀχαὰβ εἰς τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ
τοῦ Ἰσραηλείτου κληρονομῆσαι αὐτόν.
Καὶ εἶπεν
Κύριος π ρὸς Ἠλειοὺ τὸν Θεσβείτην λέγων
Ἀνάστηθι καὶ κατάβηθι
καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτὸν λέγων Τάδε λέγει Κύριος Ὡς σὺ ἐφόνευσας
καὶ ἐκληρονόμησας, διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος Ἐν παντὶ τόπῳ
ᾧ ἔλιξαν αἱ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα Ναβουθαί, ἐκεῖ λίξουσιν οἱ
κύωες τὸ αἷμά σου, καὶ αἱ πόρωαι λούσονται ἐν τῷ αἵματί σου.
καὶ
εἶπεν Ἀχαἀβ πρὸς Ἀλειού Εἰ εὕρηκάς με, ὁ ἐχθρός μου; καὶ εἶπεν
Εὕρηκα, διότι μάτην πέπρασαι ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου,
παρορηίσαι αὐτον.
ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σὲ κακά, καὶ ἐκκαύσω
ἀπίσω σου καὶ ἐξολεθρεύσω τοῦ Ἀχαὰβ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον καὶ
συνεχόμενον καὶ ἐνκαταλελειμμένον ἐν Ἰσραήλ·
καὶ δώσω τὸν
υἶκόν σου ὡς τὸν οὖκον Ἰερβοὰμ υἱοῦ Ναβὰθ καὶ ὡς τὸν οἶκον Βααςὰ
υἱοῦ Ἀχειά, περὶ τῶν παροργισμάτων ὧν παρώρηισας καὶ ἐξήματρες
τὸν Ἰσραήλ.
καὶ τῇ Ἰεζάβελ ἐλάλησεν Κύριος λέγων Οἱ κύνες
καταφάγουται αὐτὴν ἐν τῷ προτειχίσματι τοῦ Ἰσραήλ.
τὸν τεθνη-
κότα τοῦ Ἀχαὰβ ἐν τῇ πόλει φάγονται οἱ κύνες, καὶ τὸν τεθνηκότα
αὐτοῦ ἐν τῷ πεδίῳ φάγονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.
πλὴν
ματαίως Ἀχαάβ, ὡς ἐπράθη ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου,
ὡς μετέθηκεν αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνὴ αὐτοῦ·
καὶ ἐβδελύχθη σφόδρα
πορεύεσθαι ὀπίσω τῶν βδελυγμάτων κατὰ πάντα ἅ ἐποίησεν ὁ
Ἀμορραῖος, ὅν ἐξωλεθρευσεν Κύριος ἀπὰ προσώπου υἱῶν Ἰσραληλ.
καὶ ὑπὲρ τοῦ λόγου ὡς κατενύγη Ἀχαὰβ ἀπὸ προσώπου τοῦ
κυρίου, καὶ ἐρορεύετο κλαίων καὶ διέρρηξεν τὸν χιτῶνα αὐτοῦ καὶ
ἐζώσατο σάκκον ἐπὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ ἐνήστευσεν· καὶ περιεβάετο
σάκκον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾖ ἐπάταξεν ναβουθαὶ τὸν Ἰσραηλείτην, καὶ
ἐπρεύθη.
καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου ἐν χειρὶ δούλου αὐτοῦ Ἠλιοὺ
περὶ Ἀχαάβ, καὶ εἶπεν Κύριος
Ἑώρακας ὡς κατενύγν Ἀχαὰβ ἀπὸ προσώπου μου; οὐκ ἐπάξω τὴν κακίαν ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ· καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις υἱοῦ αὐτοῦ ἐπάξω τὴν κακίαν.
Καὶ συνήθροισεν υἱὸς Ἁδὲρ πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀνέβη
καὶ ἀπέστελιλεν πρὸς
Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ εἰς τὴν πόλιν
Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου ἐμόν ἐστιν,
καὶ αἱ γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐμά ἐστιν.
καὶ ἀπεκρίθη
βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν Καθὼς ἐλάλησας, κύριε βασιλεῦ, σὸς ἐγώ
εἰμι καὶ πάντα τὰ ἐμά.
καὶ ἀνέστρεψαν οἱ ἄγγελοι καὶ εἶπον Τάδε
λέγει υἱὸς Ἁδέρ Ἐγὼ ἀπέστρεψα λέγων Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ
χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκάς σου δώσεις ἐμοί.
ὅτι ταύτην τὴν ὤραν
αὔριον ἀποστελῶ τοὺς παὶδάς μου πρὸς σέ, καὶ ἐρευνήσουσιν τὸν
οἶκόν σουκαὶ τοὺς οἴκους τῶν παίδων σου. καὶ ἔσται τὰ ἐπιθυμήματα
ὀφθαλμῶν αὐτῶν ἐφ’ ἃ ἂν ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ λήμψονται.
καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους καὶ
εἶπεν Γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι κακίαν οὖτος ζητεῖ, ὅτι ἀπέσταλκεν
πρὸς μὲ περὶ τῶν γυναικῶν μου καὶπερὶ τῶν υἱῶν μου καὶ περὶ τῶν
θυγατέρων μου. τὸ ἀργύριον μου καὶ τὸ χρυσίον μου οὐκ ἀπεκώλυσα
ἀπ’αὐτοῦ.
καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ πρεσβύτεροι καὶ πᾶς ὁ λαός Μὴ
ἀκούςῃς καὶ μὴ θελήςῃς.
καὶ εἶπεν τοῖς ἀγγέλοις υἰοῦ Ἁδέρ Δέγετε
τῷ κυρίῳ ὑμῶν Πάντα ὅσα απέσταλκας πρὸςτὸν δοῦλόν σου ἐν
πρώτοις ποιήσω, τὸ δὲ ῥῆμα τοῦτο οὑ δυνήσομαιποιῆσαι. καὶ ἀπὴραν
οἱ ἄνδρες καὶ ἐπέστρεψαν αὐτῷ λόγον.
καὶ ἀπέστειλεν πρὸς
αὐτὸν υἱὸς Ἁδὲρ λέγων τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ
ἐκποιήσει ὁ χοῦς Σαμαρείας ταῖς ἀλώπεξιν παντὶ τῷ λαῷ τοῖς πεζοῖς
μου.
καὶ ἀπεκρίθη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν Ἱκανούσθω. μὴ
καυχάσω ὁ κυρτὸς ὡς ὁ ὁρθός.
καὶ ἐγένετο ὅτε ἀπεκρίθη αὐτῷ
τὸν λόγον τοῦτον, πίνων ἦν αὐτὸς καὶ πάντες βασιλεῖς μετ’αὐτοῦ ἐν
σκηναῖς. καὶ εἶπεν τοῖς παιςὶν αὐτοῦ Οἰκοδομήσατε χάρακα. καὶ
ἔθεντο χάρακα ἐπὶ τὴν πόλιν.
καὶ ἰδοὺ προφήτης εἷς προςῆλθεν
χεῖρας σάς, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριος.
καὶ εἶπεν Ἀχαάβ Ἐν
τίνι; καὶ εἶπεν Τάδε λέγει Κύριος Ἐν τοῖς παιδαρίοις τῶν ἀρχόντων
τῶν χορῶν. καὶ εἶπεν Ἀχαάβ Τίς συνάψει τὸν πόλεμον; καὶ εἶπεν
Σύ.
καὶ ἐπεσκέψατο Ἀχαὰβ τοὺς ἄρχοντας, τὰ παιδάρια τῶν
χορῶν, καὶ ἐγένετο διακόσια καἲ τριάκοντα· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεσκέψατο
τὸν λαόν, πᾶν νἱὸν δυνάμεως, ἑξήκοντα.
καὶ ἐξῆλθεν
μεσημβρίας· καὶ υἱὸς Ἁδὲρ πίνων μεθύων ἐν Σοκχὼθ αὐτὸς καὶ οἱ
βασιλεῖς, τριάκοντα καὶ δύο, βασιλεῖς συνβοηθοὶ μετ’ αὐτοῦ.
καὶ
ἐξῆλθον ἄρχοντες παιδάια τῶν χορῶν ἐν πρώτοις· καὶ ἀποστέλλουσιν
καὶ ἀπαγγέλλουσιν τῷ βασιλεῖ Συρίας λέγοντες Ἄνδρες ἐξεληλύθασιν
ἐκ Σαμαρείας.
εἰπεῖν αὐτοῖς, εἰς εἰρήνην, οὐ γὰρ ἐκπορεύονται,
συλλαβεῖν αὐτοὺς ζῶντας· καὶ εἰς πόλεμον, ζῶντας συλλαβεῖν αὐτούς·
καὶ μὴ ἐξελθάτωσαν ἐκ τῆς πόλεως ἄρχοντα τὰ παιδάρια, ἄρχοντα
τῶν χορῶν, καὶ ἡ δύναμις ὀπίσω αὐτῶν.
ἐπάταξεν ἕκαστος τὸν
παρ’ αὐτοῦ, καὶ ἐδευτέρωσεν ἕκαστος τὸν παρ’ αὐτοῦ, καὶ ἔφυγεν
Συρία· καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς Ἰσραήλ, καὶ σώζεται υἱὸς Ἁδὲρ
βασιλέως Συρίας ἐφ’ ἵππου ἱππέως.
καὶ ἐξῆλθεν βασιλεὺς Ἰσραὴλ
καὶ ἔλαβεν πα΄ντας τοὺς ἵππους καὶ τὰ ἅρματα, καὶ ἐπάταξεν
πληγὴν μεγάλην ἐν Συρίᾳ.
καὶ προσῆλθεν ὁ προφήτης πρὸς
βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν Κραταιοῦ καὶ γνῶθι καὶ ἴδε τί ποιήσεις,
ὄτι ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ οἱὸς Ἁδὲρ βασιλεὺς Συρίας ἀναβαίνει
ἐπὶ σέ.
Καὶ οἱ παῖδες βασιλέως Συμιας καὶ εἶπον
Θεὸς ὀρέων θεὸς Ἰσραὴλ καὶ οὐ θεὸς κοιλάδος, διὰ τοῦτο ἐκραταίωσεν
καὶ τὸ ῥῆμα τοῦτο ποίησον· ἀπόστησον τοὺς βασιλεῖς ἕκαστονεἰς τὸν τόπον αὐτῶν καὶ θοῦ ἀντ᾽ αὐτῶν σατράπας,
καὶ ἀλλάξομέν σοι δύναμιν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν πεσοῦσαν καὶ ἵππον κατὰ τὴν ἵππον καὶ ἅρματα κατὰ τὰ ἅρματα καὶ πολεμήσομεν πρὸς αὐτοὺς κατ᾽ εὐθὺ καὶ κραταιώσομεν ὑπὲρ αὐτούς. καὶ ἤκουσεν τῆς φωνῆς αὐτῶν καὶ ἐποίησεν οὕτως.
καὶ ἐγένετο ἐπιστρέψαντος τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἐπεσκέψατο υἱὸς Αδερ τὴν Συρίαν καὶ ἀνέβη εἰς Ἀφεκα εἰς πόλεμον ἐπὶ Ἰσραηλ.
καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραηλ ἐπεσκέπησαν καὶ παρεγένοντο εἰς ἀπαντὴν αὐτῶν, καὶ παρενέβαλεν Ισραηλ ἐξ ἐναντίας αὐτῶν ὡσεὶ δύο ποίμνια αἰγῶν, καὶ Συρία ἔπλησεν τὴν γῆν.
καὶ προσῆλθεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ καὶ εἶπεν τῷ βασιλεῖ Ἰσραηλ Τάδε λέγει κύριος Ἀνθ᾽ ὧν εἶπεν Συρία Θεὸς ὀρέων κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ καὶ οὐ θεὸς κοιλάδων αὐτός, καὶ δώσω τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην εἰς χεῖρα σήν, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ κύριος.
καὶ παρεμβάλουσιν οὗτοι ἀπέναντι τούτων ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ προσήγαγεν ὁ πόλεμος, καὶ ἐπάταξεν Ἰσραηλ τὴν Συρίαν ἑκατὸν χιλιάδας πεζῶνμιᾷ ἡμέρᾳ.
καὶ ἔφυγον οἱ κατάλοιποι εἰς Αφεκα εἰς τὴν πόλιν,καὶ ἔπεσεν τὸ τεῖχος ἐπὶ εἴκοσι καὶ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν τῶν καταλοίπων. καὶ υἱὸς Αδερ ἔφυγεν καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκοντοῦ κοιτῶνος εἰς τὸ ταμίειον.
καὶ εἶπεν τοῖς παισὶν αὐτοῦ Οἶδαὅτι βασιλεῖς Ισραηλ βασιλεῖς ἐλέους εἰσίν· ἐπιθώμεθα δὴ σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας ἡμῶν καὶ σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν καὶ ἐξέλθωμεν πρὸς βασιλέα Ισραηλ, εἴ πως ζωογονήσει τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
καὶ περιεζώσαντο σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν καὶ ἔθεσαν σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ Ισραηλ Δοῦλός σου υἱὸς Αδερ λέγει Ζησάτω δὴ ἡ ψυχή μου. καὶ εἶπεν Εἰἔτι ζῇ; ἀδελφός μού ἐστιν.
καὶ οἱ ἄνδρες οἰωνίσαντο καὶ ἔσπευσαν καὶ ἀνέλεξαν τὸν λόγον
ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ εἶπονἈδελφός σου υἱὸς Αδερ. καὶ
Ἁδέρ, καὶ ἀναβιβάζουσιν αὐτὸν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἅρμα.
καὶ
εἶπεν πρὸς αὐτόν Τὰς πόλεις ἃς ἔλαβεν ὁ πατήρ μου παρὰ τοῦ
πατρός σου ἀποδώσω σοι, καὶ ἐξόδους θήσεις σαυτῷ ἐν Δαμασκῷ,
καθὼς ἔθετο ὁ πατήρ μου ἐν Σαμαρείᾳ· καὶ ἐγὼ ἐν διαθήκῃ ἐξαποστελῶ
σε. καὶ διέθετο αὐτῷ διαθήκην, καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτόν.
Καὶ
ἄνθρωπος εἷς ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν εἶπεν πρὸς τὸν πληςίον
αὐτοῦ ἐν λόγῳ Κυρίου Πάταξον δή με· καὶ οὐκ ἠθέλησεν πατάξαι
ὁ ἄνθρωπος αὐτόν.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Ἀνθ’ ὧν οὐκ ἤκουσας
τῆς φωνῆς Κυρίου, καὶ ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ πατάξει
σε λέων· καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ, καὶ εὑρίσκει αὐτὸν λέων καὶ
ἐπάταξεν αὐτόν.
καὶ εὑρίσκει ἄνθρωπον ἄλλον καὶ εἶπεν Πάταξόν
με δή· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος, πατάξας καὶ συνέτριψεν.
καὶ ἐπορεύθη ὁ προφήτης καὶ ἔστη τῷ βασιλεῖ Ἰσραὴλ ἐπὶ τῆς
ὁδοῦ, καὶ κατεδήσατο τελαμῶνι τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
καὶ ἐγένετο
ὡς παρεπορεύετο ὁ βασιλέυς, καὶ οὗτος ἐβόα πρὸς τὸν βασιλέα καὶ
εἶπεν Ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν στρατείαν τοῦ πολέμου, καὶ
ἰδοὺ ἀνὴρ ἐξήγαγεν πρὸς με ἄνδρα καὶ εἶπεν πρὸς μέ Φύλαξον
τοῦτον τὸν ἄνδρα· ἐὰν δὲ ἐκπηδῶν ἐκπηδήσῃ, καὶ ἔσται ἡ ψυχή
σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου στήσεις.
καὶ
ἐγενήθη, περιεβλέψατο ὁ δοῦλός σου ὧδε καὶ ὧδε, καὶ οὗτος οὐκ
ἦν, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ Ἰδοὺ καὶ τὰ ἔνεδρα
παρ ἐμοὶ ἐφόνευσας.
καὶ ἔσπευσεν καὶ ἀφεῖλεν τὸν τελαμῶνα
ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ
ὅτι ἐκ τῶν προφητῶν οὗτος.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Τάδε λέγει
Κύριος Διότι ἐξήνεγκας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ χειρός σου, καὶ ἔσται ἡ
ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός σου ἄντὸ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
καὶ ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ συνκεχυμένος καὶ ἐκλελυμένος, καὶ ἔρχεται εἰς Σαμάρειαν.
Καὶ ἐκάθισεν τρία ἔτη καὶ οὐκ ἦν πόλεμος ἀνὰ μέσον Συρίας καὶ
ἀνὰ μέσον ἰσραήλ.
καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ καὶ
καὶ εἶπεν
βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ Εἰ οἴδατε ὄτι ἡμῖν Ῥεμμὰθ
Γαλαάδ, καὶ ἡμεὶς σιωπὼμεν λαβεὶν αὐτὴν ἐκ χειρὸς βασιλέως Συρίας;
καὶ εἶπεν βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ Ἀναβήσῃ μεθ’ ἡμῶν εἰς
Ῥεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον; καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ Καθὼς ἐγώ, καὶ σὺ
οὔτως, καθὼς ὁ λαός μου ὁ λαός σου, καθὼς οἱ ἴπποι μου οἱ ἴπποι
σου.
καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ
Ἐπερωτήσατε δὴ σήμερον τὸν κύριον.
καὶ συνἠθροισεν βασιλεὺς
Ἰσραὴλ πάντας τοὺς προφήτας ὡς τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπεν
αὐτοῖς ὁ βασιλεύς Εἰ πορευθῶ εἰς Ῥεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ
ἐπέχω; καὶ εἶπαν Ἀνάβαινε, καὶ διδοὺς δώσει Κύριος εἰς χεὶρας τοῦ
βασιλέως.
καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ Οὐκ ἕστιν
ὦδε προφήτης τοῦ κυρίου, καὶ ἐπερωτήσομεν τὸν κύριον δι’ αὐτοῦ;
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ Εἶς ἐστὶν ἀνὴρ εἰς
τὸ ἐπερωτὴσαι τὸν κύριον δι’ αὐτοῦ, καὶ ἐγὼ μεμίσηκα αὐτόν, ὄτι
αὐ λαλεῖ περὶ ἐμοῦ καλὰ ἀλλ’ ἣ κακὰ, Μειχαίας υἱὸς Ἰεμιάς. καὶ
εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα Μὴ λεγέτω ὁ βασιλεὺς οὔτως.
καὶ
ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ εὐνοῦχον ἔνα καὶ εἶπεν Τάχος Μειχαίαν
υἱὸν Ἰεμιά.
καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰσρὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα
ἐκάθηντο άνὴρ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ ἔνοπλοι ἐν ταῖς πύλαις Σαμαρείας,
καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπ ροφήτευον ἐνώπιον αὐτῶν.
καὶ
ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς χαανὰ κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπεν Τάδε
λέγει Κύριος Ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν ἕως συντελεσθῇ.
καὶ
πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὔτως λέγοντες Ἀνάβαινε εἰς
Ῥεμμὰθ Γαλαάδ, καὶ εὐοδώσει· καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖράς σου
καὶ τὸν βασιλέα Συρίας.
καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς καλέσαι τὸν
Μειχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων Ἰδοὺ δὴ λαλοῦσιν πάντες οἱ προφῆται
ἐν στόματι ἐπὶ καλὰ κατὰ τοῦ βασιλέως· γίνου δὴ καὶ σὺ εὶς
λόγους σου εἶς κατὰ τοὺς λόγους ἑνὸς τούτων, καὶ λάλησον καλά.
καὶ εἶπεν Μειχαίας Ζῇ Κύριος ὅτι ἃ ἃν εἴπῃ Κύριος πρὸς μέ, ταῦτα
λαλήσω.
καὶ ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Πεντάκις ἐγὼ ἐξορκίζω σε
ὅπως λαλαήσῃς πρὸς μὲ ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καὶ εἶπεν
Οὐκ οὕτως· ἑώρακα τὸν πάντα Ἰσραὴλ δεισπαρμένους ἐν τοῖς
ὄρεσιν ὡς ποίμνιον ᾧ οὐκ ἔστι ποιμήν· καὶ εἶπεν Κύριος Οὐ Κύριος
τούτοις θεός; ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ ἀναστρεφέτω.
καὶ εἶπεν βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα Οὐκ εἶπα
πρὸς σέ Οὐ προφητεύει οὗτός μοι καλά, διότι ἀλλ’ ἢ κακά;
καὶ
εἶπεν Μειχαίας Οὐχ οὕτως, οὐκ ἐγώ· ἄκουε ῥῆμα Κυρίου· οὐχ οὕτως.
εἶδον θεὸν Ἰσραὴλ καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα ἡ στρατεία
τοῦ οὐρανοῦ εἱστήκει περὶ αὐτὸν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ εὐωνύμων
αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν Κύριος Τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραήλ,
καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ῥεμμὰθ Γαλαάδ; καὶ εἶπεν οὗτος
οὕτως, καὶ οὗτος οὕτως.
καὶ ἐξῆλθεν πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνωπιον
Κυρίου καὶ εἶπεν Ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν
Κύριος Ἐν τίνι; καὶ εἶπεν Ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς
εἰς τὸ στόμα πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Ἀπατήσεις
καί γε δυνήσει· ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτως.
καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκεν
Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν σου
τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.
καὶ προσῆλθεν Σεδεκιοὺ
υἱὸς Χανάαν καὶ ἐπάταξεν τὸν Μειχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπεν
Ποῖον πνεῦμα Κυρίου τὸ λαλῆσαν ἐν σοί;
καὶ εἶπεν μειχαίας
Ἰδοὺ σὺ ὄψῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὅταν εἰσέλθῃς ταμεῖον τοῦ ταμείου
τοῦ κρυφίου.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ Λάβετε τὸν Μειχαίαν
καὶ ἀποστρέψατε αὐτὸν πρὸς Σεμὴρ τὸν βασιλέα τῆς πόλεως· καὶ τῷ
εἰπὸν θέσθαι τοῦτον ἐν φυλακῇ, καὶ ἐσθίειν
αὐτὸν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με
ἐν ειρήνῃ.
καὶ εἶπεν Μειχαίας Ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν
εἰρήνῃ, οὐ λελάσηκεν Κύριος ἐν ἐμοί.
Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς
Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς [Ἰούδα] μετ᾿ αὐτοῦ εἰς Ῥεμμὰθ Γαλαάδ.
καὶ εἶπεν βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα Συνκαλύψομαι
καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν
μου· καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἰσῆλθεν
εἰς τὸν πόλεμον.
καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι
τῶν αρμάτων αὐτοῦ τριάκοντα καὶ δυςὶν λέγων Μὴ πολεμεῖτε μικρὸν
καὶ μέγαν ἀλλ᾿ ἢ τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ μονώτατον.
καὶ ἐγένετο
ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν Ἰωσαφὰθ βασιλέα Ἰούδα,
καὶ αὐτοὶ εἶπον Φαίνεται βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος· καὶ ἐκύκλωσαν
αὐτὸν πολεμῆσαι· καὶ ἀνέκραξεν Ιωσαφάθ.
καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον
οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἔστιν βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος,
καὶ ἀπεστρεψαν ἀπ αὐτοῦ.
καὶ ἐπέτεινεν εις τὸ τόξον εὐστόχως
καὶ ἐπάταξεν τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ
ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος· καὶ εἶπεν τῷ ἡνιόχῳ αὐτοῦ Ἐπίστρεψον
τὰς χεῖράς σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ του πολέμου, ὅτι τέτρωμαι.
καὶ
ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἠμέρᾳ ἐκείνῃ· καὶ ὁ βασιλεὺς ἦν ἑστηκὼς
ἐπὶ τοῦ ἄρματος ἐξ ἐναντίας Συρίας ἀπὸ πρωὶ ἕως ἑσπέρας, καὶ
ἀπεχύννετο αἷμα ἐκ τῆς πληγῆς εἰς τὸν κόλπον τοῦ ἅρματος·
καὶ ἀπέθανεν ἑσπέρας, καὶ ἐξεπορύετο τὸ αἷμα τῆς τροπῆς ἔως
τοῦ κόλπου τοῦ ἅρματος.
καὶ ἔστη ὁ στρατοκήρυξ δύνοτος τοῦ
ἡλίου λέγων Ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ εἰς τὴν ἑαυτοῦ
γῆν,
ὅτι τέθνηκεν ὁ βασιλεύς. καὶ ἦλθον εἰς την Σαμάρειαν, καὶ
ἔθαψαν τὸν βασιλέα ἐν Σαμαρείᾳ.
καὶ ἀπένιψαν τὸ αἷμα ἐπὶ
τὴν κρήνην Σαμαρείας, καὶ ἐξέλιξαν αἰ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα·
ἐλάλησεν.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἀχαὰβ καὶ πάντα ἃ ἐποίησεν,
καὶ οἶκον ἐλεφάντινον ὃν ᾠκοδόμεησεν καὶ πάσας τὰς πόλεις ἃς
ἐποίησεν, καὶ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν πατέρων
τῶν βασιλέων Ἰσραήλ.
καὶ ἐκοιμήθη Ἀχαὰβ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐβαςίλευσεν Ὀχοζείας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ.
Καὶ Ἰωσαφὰθ υἱὸς Ἀσὰ ἐβαςίλευσεν ἐπὶ Ἰουδά· ἒτει τετάρτῳ
τῷ Ἀχαὰβ ἐβαςίλευσεν.
Ἰωσαφὰθ υἱὸς τριάκοντα καὶ πέντε ἐτῶν
ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτόν, καὶ εἲκοσι καὶ πέντε ἒτη ἐβαςίλευσεν ἐν
Ἰερουσαλήμ· καὶ ὂνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Ἀζαεβὰ θυγάτηρ Σεμεεί.
καὶ ἐπορεύθη ἐν πάσῃ ὁδῷ Ἀσὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· οὐκ ἐξέκλινεν
ἀπ᾿ αὐτῆς, τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου·
πλὴν
τῶν ὑψηλῶν οὐκ ἐξῆρεν, ἒτι ὁ λαὸς ἐθυςίαζεν καὶ ἐθυμίων ἐν
τοῖς ὑψηλοῖς.
καὶ εἰρήνευσεν Ἰωσαφὰθ μετὰ βασιλέως Ἰσμραήλ.
καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωσαφὰθ καὶ αί δυναστεῖαι αὐτοῦ, ὅσα
ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων Ἰωσαφάθ;
καὶ ἐκοιμήθη μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐπάφη ἐν πόλει Δαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. καὶ ἐβαςίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ.
Καὶ Ὀχοζείας υἱὸς Ἀχαὰβ ἐβαςίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ
ἐν ἒτει ἑπτακαιδεκάτῳ Ἰωσαφὰρ βασιλεῖ Ἰούδα· καὶ ἐβαςίλευσεν ἐν
Ἰσραὴλ ἒτη δύο.
καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐνατίον Κυρίου, καὶ
ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἐν ὁδῷ Ἰεζάβελ τῆς
μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἲκου Ἰεροβοὰμ νἱοῦ Ναβὰτ ὃς
καὶ ἐδούλευσεν τοῖς βααλεὶμ καὶ προσεκύνησεν
αὐτοῖς, καὶ παρώργισεν τὸν κύριον θεὸν Ἰσραὴλ κατὰ πάντα
τὰ γενόμενα ἔμπροσθεν αὐτοῦ. καὶ ἠθέτησεν Μωὰβ ἐν Ἰσραὴλ μετὰ
τὸ ὰποθανεῖν Ἀχαάβ.