ANONYMI LONDINENSIS lATRICA
ANONYMI LONDINENSIS IATRICA
I [. . . . . . ] νοντας ἐν τῶι τοῦ π[. . . . . . . . . ]
[. . . . . . ]v πρὸς τ(ῶν) ἀρχαίων κ[. . . . .]με-
[. . . . . .]σιν καὶ ἐπίτασιν καὶ ἄνεσιν ἀνα
[. . . . . . ]ένην. μάλιστα γ(ὰρ) συμφερόμε-
[δα καὶ α]ὐτοὶ τοῖς ἀρχαίοις. καὶ τί μέν (ἐστιν)
[θεσις]αὶ [θεσις κ]αὶ ποίαν κομίζομ(εν) ἐν
[ἀπεδεί]ξαμ(εν)· [διάθεσις]
[τε, εἴτε τ]ῆς ζωτικῆς εἴτε τῆς
[τικῆς] εἴ]τε τῆς ἐν τοῖς
[ἐνούσης] ψυχικῆς, κατὰ
[ἢ σχέσιν], κατὰ κείνησιν <μὲν>
[ἐν ἡμῖν] κεινήματα πάθη
[κείησ]ίν (ἐστιν), κατὰ σχέσιν
[σις, λήθ]αργος, κάρος, τὰ τούτοις
[τούτ(ων) δ]ὲ κειμέν(ων) [δεῖ γινώσκειν ὡς] τῶν
[μ(έν) φ(ασιν) (εἶναι) ψυ]χικά, τὰ δὲ
[ματικὰ] λαμβάνοντες τὰ περὶ
[ζωτικ]ὴν δύναμιν
[τάς τε ἄ]λλας δυνάμεις
[λοντες κ]αὶ τὴν ζωτικὴν δύναμιν
TESTIMONIA
1 7] GALENUS De methodo medendi 17 [X 51 K.]: πάντες γοῦν σχεδὸν οἱ ἀπὸ τῆς ἀμε-
δόδου τε κκὶ μανιώδους ταύτης αἱρέσεως [methodicae] τὴν μὲν ὑγείαν εὐστάθειαν τῶν κατὰ
φύσιν ενεργειῶν εἶναί φασι καὶ ἰσχύν, τὴν δὲ νόσον οὐκέτι βλάβην ἐνεργείας καὶ ἀσθένειαν,
ἀλλ’ οἱ μὲν διάθεσίν τινα σώματος, οἱ δὲ σῶμά πως διακείμενον (cf. X 54)
NOTAB CRITICAB
1 1 π vel γ P sensus faerit περιλαμβάνοντας ἐν τῶι τοῦ πάθους ὅρωι καὶ τὴν πρὸς
τῶν ἀρχαίων κομιζομένην [cf. v. 6] κρᾶσιν, καὶ ἐπίτασιν καὶ ἄνεσιν ἀνὰ λό(γον) δεχομένην cf-
V 14 sqq. 3 σιν fel ην P ανα yel απα, non απο P 8. 9 σωματικῆς εἴτε K
9 εντοισσω scripsit loco deletae Tocis ζωτικης, cnius initium peliacet, P 11 E cf.
II 14 sqq. Tocis σχέσιν extremae umbram serrat P 14 K 16 ψυχικὰ K
ex σω litteris eztremis linea deducitur usque ad v. 39 et continuata inter tt. 39 et 40
deaait, ubi post parenthesin filum resumitur resumitur 17 ματικὰ] ulUiDfte α
umbra ia P 19. 20 parum certa supplementa
I [τῆι ψυ]χῆι. χυχὴ δὲ λέγεται
[ἥ τε] τῶι ὅλωι σώματι
καὶ τὸ μόριον τὸ λογιστικὸν
[κ]αὶ ἔτι ἡ ἐντρέχεια. * καὶ τῆς μ(ὲν)
[χ]είας ἐπὶ τοῦ παρόντος οὐ
[τ]ῶν δὲ ἄλλων δύο
[κα]ὶ μᾶλλον τοῦ λογιστικοῦ. περὶ γ(ὰρ)
[το] τ[ὰ] πρ[οηγ]ούμενα πάθη
[τατα]ι <καὶ τὰ> κατ’ ἐπακολούθημα. * πάθη δέ
[τάδε] προηγούμενα κατὰ
δ]εισιδαιμονία, λύπη, φόβος, φιλαργυρία·
ταῦτα γ(ὰρ) ἐν κεινήσει· * κάρος δὲ καὶ
λήθαργος ἐν σχέσει. * * σωματικὰ δὲ
[π]υρετός — προηγούμενον μ(ὲν) πάθος
[τ]οῦ σώματος, κατ’ ἐπακολούθημα[ι]
[τ]ῆς ψυχῆς —, μανία ὁμοίως· καὶ
τα ἐν κινήσει τὰ πάθη. * * ἐν σχέσ[ει]
δὲ παράλυσις, κάρος, τὰ παραπλη[σι]α·
οὕτω μ(ὲν) δὴ χρηστέον τῶι ὅρωι [ἐπὶ]
[ἁπάν]τω[ν]. * τῶν δὲ παθῶν [τὰ
[χικά, τ]ὰ δὲ σωματικά. χρὴ δὲ
[ὅτι τὰ μὲ]ν σωματικὰ πάθη
[. . . . . . . ]να καὶ περὶ τὴν ζ[ωτικὴν]
[. . . . . . . ]ασται. ὡς ὁμοίως ὁμοίως δ[ὲ . . .]
II [. .] περι[. . . . . . ] τοῖς σώμασιν, ὥστε
[. .] ἰδίας [. . . . . ] άσθαι ταῦτα τήv τε
[ζω]τικ[ὴν καὶ] τὴν ἐν τοῖ<ς>
[οὖσαν] ψυχι[κήν. ψυ]χικὸν δ’ (εἶναι)
τ[οιο]ῦτο· διάθεσιν ψυχῆς κα]τὰ κείνη-
σι[ν] ἢ σχέσιν· καὶ γὰρ ἡ ψυχὴ δύναμίς (ἐστιν).
λέ[γ]εται δὲ ψυχ[ὴ] τριχῶς· ἥ τε ὅλη
κα[ὶ] τὸ μέρο[ς τὸ λογιστικὸν] καὶ αὐτὴ ἡ
ἐν[τ]ρέχεια. [ἀλλ' ἐπὶ ἐκεῖνα ἴωμ(εν)] νῦν· ὅταν
I 21—22 K 39 ουτωι P 42 sqq. sensum talem divino: ἀπὸ τοῦ
καὶ περὶ τὴν ζωτικὴν δύ(ναμιν) (εἶναι) κ(ατ)ωνόμασται· ὡς ὁμοίως δὲ ψυχικὰ τὰ περὶ
ὑ(πάρχοντα) τοῖς σώμασιν, ὥστε δυ(νάμεις) ἰδίας κ(ατ)ωνομάσθαι ταῦτα τήν τε ζωτικήν κτλ.
II λέ[γ]ωμεν συ[νίσ]τασθαι [κ(ατὰ)] τὴν
πά[θ]η, περὶ τ[ὴν] ὅλην λέ[γομ](εν) καὶ περὶ
τὸ [μ]έρος αὐτ[ῆ]ς τὸ λογισ[τι]κόν. * τ(ῶν)
ψυχ[ικ]ῶν παθ[ῶ]ν ἃ μ(έν) (ἐστιν) [κ(ατὰ) φ]ὐσιν,
παρὰ φ[ύ]σιν. παρ[ὰ] φύσιν μ(ὲν) [δι]αθετικὸν
ψυχῆς κτὰ κείνησιν [ἢ σ]χέσιν
φύσιν, κατὰ φ[ύ]σιν δὲ δια[θε]τικὸν ψυχῆς
κ[α]τὰ κείνησιν ἢ σ[χέ]σιν κ(ατὰ) φ<ύ>σιν.
αὕτη [μ]ὲν ἡ τε[χ]νολογία [τ(ῶν)
οἷς καὶ ἡμ<ε>ῖς ἑπόμεθα. κ(ατα)[. . . ]ουσιν
καὶ με[τ]ριοπαθ<ε>ίας περὶ τ[ὸν] σοφόν. καί
τὰς μ[ε]τριοπαθ<ε>ίας νε[ῦρα] (εἶναι)
[οἱ] δὲ νεώτεροι, [τοῦ]τ' (ἔστιν)
κατὰ φύσ[ιν] πάθος οὐδὲν κ(ατα)[λεί]πουσιν
ψυχῆς. [ταύτηι] γ(άρ) φ(ασιν) ἐνφ[έρ]εσθαι
παρὰ φύ[σι]ν ἐκ τῆς πάθ[ους φ]ωνῆς· ἧι
καὶ τὸ π[ά]θος ἀ[π]έδοσαν· π]ἀθος (ἐστὶν)
ὁρμὴ πλ[εο]νάζουσα, τῆς ὁρ[μ]ῆς αὐτοῖς
ἐξακ[ουο]μένης ουχὶ ἀν[τὶ] τῆς ὑπερ-
τάσεω[ς], ἀλ(λὰ) ἀντὶ τοῦ ἀπ<ε>ιθὲς εἶναι τῶι
[λό]γωι. ἀλ(λὰ) το[ῦ]το το]ῖς ν(εωτέροις)
ἡμῖν δὲ [λ]κετέον κ(ατὰ) φύσιν πάθη
τὴν ψυχ[ὴ]ν μνήμην, διαλογισμόν,
τὰ ὅμοι[α]. * παρὰ φύσιν δὲ ἀμνημοσύνην,
ἀλο[γ]ίαν, τὰ ἐοικότ[α]. * * τ(ῶν) τε
παθῶν τ(ῶν)] περὶ [τ]ὴν ψυχὴν [δ]ύο
γενικώ[τ]ατα κ(ατὰ) τοὺς ἀρχ[αίο]υς· ἡδονή
τε γ(ὰρ) [κ]αὶ ὄχ[λ]ησις, τὰ δ[ὲ]
κ(ατ’) ἐπ[ί]μειξ[ι]ν γί(νεται) τ(ῶν) εἰρ[η]μένων.
κατὰ δὲ τοὺς Στω[ι]κοὺς τέ[σσ]αρά (ἐστιν)
II 26 sqq.] Arios Didymhs ap. Stob. Ecl. eth. ΙΙ 7,10 [II 88,8 W.]: πάθος δ’ εἶναί φασιν
(Stoici) ὁρμὴν πλεονάζουσαν καὶ ἀπειθῆ τῷ αἱροῦντι λόγῳ ἢ κίνησιν ψυχῆς <ἄλογον>
φύσιν.
II 39 sqq.] cf. Arios I. c.
II 12. 13 K 15. 16 K 18 K 19 desidero καταλείπουσιν, at littera
ante ο videtur esse velut χ, κ, τ sim. 22 K 24 ἐνφέρεσθαι K 25 ωνης
clare P 30 Νݲ potius quam Ηݲ P 31—36 K 34 fortasse ἀλογι<στί>αν
II γενικώτατα [τῆ]ς ψυχῆς [πά]θη·
γ(ὰρ) καὶ ἐπιθυ[μί]α, φόβος [τε] καὶ
καὶ ἡδονὴ μ(ὲν) κ[αὶ ἐ]πιθυμί[α κα]θ’ ὡς ἂν
ἀ[γ]αθοῦ φαντα[σίαν] γί(νονται), ὧν [ἡ μ(ὲν)
γ[ί(νεται) κ](αθ’) ὡς ἂν ἀ[γαθοῦ] παρουσίαν, ἐ-
[φ' ὧι] οἷόν τε ἥδ[εσθαι· εἴδη δὲ αὐτῆς
[ψις,] χάρι[ς, τὰ παραπλήσια· ἡ δὲ
[μία] κ(αθ‘) ὡς [ἂν ἀγαθοῦ
ἐπιθυμοῦμεν γ(ὰρ) πάντες προσδοκῶντες]
III τἀγαθόν. * ἥ τε λύπη καὶ <ὁ> φόβος κ(αθ’) ὡς
κακοῦ φαντασίαν γί(νονται), ὧν ὁ μ(ὲν) φόβος <καθ'>
ἂν κακοῦ προσδοκίαν γί(νεται)· φοβούμεθα
γὰρ προσδοκῶντες τὸ κακόν. * ἡ δὲ λύπη
κ(αθ’) ὡς ἂν κακοῦ παρουσίαν· λυπούμεθα
γ(ὰρ) ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς. καὶ ταῦτα
μ(ὲv) οὕπως. * * πάθος δὲ λεκτέον [(ειναι)
(εἶναι) σωματικὸν διάθεσιν
κατὰ κείνησιν ἢ σχέσιν. * * τῶν δὲ σωματικῶν
παθῶν ἃ μ(έν) (ἐστιν) τεταγμένα, ἃ δὲ
καὶ ἄτακτα μ(έν) (ἐστιν) πάθη τὰ ἄλλοτε ἄλλως
οἷον ποτὲ μ(ὲν) κ[ατ’ ὀλ]ίγον, ποτὲ δὲ ἁθρόως. * τῶν
δὲ τεταγμέν[(ων)] παθῶν ἃ μ(ὲν) ἰδίως λέγεται
πάθη, ἃ δὲ νοσήματα. * καὶ ἰδίως πάθη
ἐστὶν τεταγμένα τὰ κατ’ ὀλίγον λυόμενα.
τῶν δὲ νοσημάτ(ων) ἃ μ(έν) (ἐστιν) ἰδίως
ἃ δὲ ἀρρωστήματα. καὶ νοσήματα μ(έv) (ἐστιν)
τὰ ἐμμόνους τὰς κ(ατα)σκευὰς ἔχοντα
περὶ τὰ σώματα ὑποληπτούς τε χρόνους
φερόμενα τῆς λύσεως κατ’ ἐλάχιστο(ν).
καὶ γὰρ νοσήματα εἴρηται [αποτου] ἀπὸ
ἐννενεοσσευκέναι περὶ τὰ σώματα, ᾗ καὶ
διοίσει τὸ τεταγμένον πάθος τοῦ νοσήματο(ς),
καθὸ τὸ μ(ὲν) πάθος κατ’ ὀλίγον τὴν λύσιν
λαμβάνει, τὸ δὲ νόσημα κατ’ ἐλάχιστον.
II 43 K 45 an orovxat? cf. Andronic. de aff. p. 12,6 Kreuttner 46 χαρά
excludit P
ΙΙΙ 13 K
III τὸ μ(ὲν) γ(ὰρ) ὀλίγον ἐκ πολλῶν ἐλαχίστων
συνέστηκεν· * τὸ δὲ ἐλάχιστον μέρος
οὐκ ἔχει, [ὥ]στε νόσημα [οὐ
ἀρρώστημα δὲ τὸ σὺν τῶι κ(ατα)σκευὴν ἔχειν
περὶ τὰ σώματα ἔτι καὶ παρειρῆσθαι τὴν
ῥῶσιν τ(ῶν) σωμάτ(ων)· ἀπὸ τούτου γὰρ καὶ εἴρηται
ἀρρώστημα. * * διαφέρει δὲ νόσημα
νόσου καὶ ἀρρώστημα ἀρρωστίας. * νόσημα
μ(ὲν) γ(άρ) (ἐστιν) ἔμμονος κατασκευὴ πρεὶ
τι τοῦ σώματος χρπνους ὑποληπτοὺς
τῆς λύσεως ἔχουσα. * νόσος δὲ ἔμμνος
κατασκευὴ περὶ ὅλον τὸ σῶμα τῆς λύσεω(ς)
ὑποληπτοὺς ἔχουσα χρόνους. * λέγεταί
τε νόσος διχῶς, κοινῶς τε καὶ ἰδίως·
κοινῶς μ(ὲν) πᾶν παρὰ φύσιν πάθος,
καθ’ ὃ σημαινόμενον καὶ ὁ πυρετὸς λέγοιτ’
γοιτ’ ἂν νόσος. * ἰδίως δὲ ἔμμ[ο]νος κ(ατ)σκευὴ
περὶ τὰ σώματα τῆς λύσ[εως] ὑποληπτοὺς
ἔχουσα χρόνο[υς. * ἀρ-]
[ρ]ώ[στημ]ά τε ὡς ὁμο[ί]ως
IV κοινῶς τε καὶ ἰδ[ί]ως· κοινῶς μ(ὲν) πάλιν
πᾶν παρὰ φύσιν πάθος, καθ’ ὃ σημαινόμενον
ὁ πυ[ρεταίνω]ν ἀρρωστεῖν κληθήσεται.
* * ἰδίως [δὲ] κατασκευὴ περὶ τὰ
ἥτις τῆς λύσεως ὑποληπτοὺς ἔχει
χρόνους [σὺν] τῶι παρῃρῆσθαι τὴν
τ(ῶν) σωμ[άτων]. * εἰρῆσθαι δὲ τ[ὸ] πάθος
συμβέβηκε[ν] ἀπ[ὸ τοῦ] παρακολουθοῦντος
[ἢ] ἀπὸ τόπου. ἀπὸ μ(ὲν) γ(ὰρ)
πάθ[ους] εἰρῆ[σθ]αι τὸν π[υρε]τὸν ἀπὸ τοῦ
πυρῶδ[ε]ς (εἶναι) τὸ ἑπόμεν[ο(ν) καὶ]
τὸ ἑπόμενον ἐν παραλύσ[ει·] ἀπὸ γ(ὰρ) τοῦ λελύσθαι
τὸv τόνον. ἀπὸ τόπου δὲ τὴν
III 30 παρειρῆσθαι ‘ abasu pro παρῃρῆσθαι cf. XXXIII 3 42. 43 K
44 χρόνους K
IV 1 K 3. 4 K 3 αρρωστειν sic P 7 σωμάτων K 10 πάθους εἰρῆσθαι
K 11 πυρωδεισ vel πυρωδουσ P 11. 12 supplementa dubia
IV ὀνομασίαν [ἔ]σχεν φρενεῖτις· τὸ γ(ὰρ)
περὶ τὰς φρένας συνίσταται, οὐχὶ
τὸ διάφραγμα, [το]ῦτ' (ἔστιν) τὸ
τῆς ψυχῆς. * * * * * *
[. . . . . ] λο . . ος
νοσοι.
Περὶ τοῦ προκειμένου δεῖ προλαβεῖν,
ὡς κοινότερον τοῖς ὀνόμασι π(ροσ)χρώ-
μεθ(α) νόσους ἢ πάθη λέγοντες· τὰς
γὰρ τούτ(ων) διαφορὰς γινώσκομ(έν) τε
καὶ ὑπεμνήσαμ(εν) ἐν τοῖς προγεγραμμένοις·
νοις * στάσις δὲ περὶ τοῦ ἐκκειμένου.
οἱ μ(ὲν) γ(ὰρ) εῖπον γί(νεσθαι) νόσους παρὰ [τὰ]
μa[τα] τὰ γινόμενα ἀπὸ τῆς τροφῆς,
οἱ δὲ παρὰ τὰ στοιχεῖα. καὶ οἱ μ(ὲν) ἀρχὴν
καὶ ὕλην ὑποθέμενοι τὰ περισσώματα
τ(ῶν) νόσων λόγους κομίζουσι τοιούτους.
* Εὐρ[υ]φῶν γ(άρ)]τοι [ὁ Κνίδιος] οἴεται
νόσους ἀποτελεῖ[σθ]αι τρόπωι τοιούτωι·
‘ὅταν ἡ κοιλία, φ(ησίv), τὴν ληφθεῖσαν
τροφὴν μὴ ἐκπέμπῃ, ἀπογεννᾶται
περισσώματα, ἃ δὴ ἀνενεχθέντ[α]
ὡς τοὺς κ(ατὰ) τὴν κεφαλὴν τόπους
ἀποτελεῖ τὰ[ς νόσ]ους· ὅταν μ(έν)τοι γε
λεπτὴ καὶ καθαρ[ὰ] ὑ(πάρχῃ) ἡ κοιλία, δεόντως
γίνεται ἡ πέψις· [ὅτ]αν δὲ μὴ ᾖ τοιαὑτῃ,
IV 14] Aetius Plac. IV 5,8 [Doxogr. 391a 20 b n. 21]: οἱ δὲ ἐν τῷ διαφράγματι scil. τὸ
ἡγεμονικὸν τῆς ψυχῆς εἶναι. Caelius Aurelianus [i. e. Soranus] acut. morb. I 8 [p. 22
ed. Amman. Amst. 1722]: aliqui igitur cerebrum pati dixerunt [scil. in phreuitide] . . .
alii diaphragma. idein SoRAsus (ut videtur) in Excerptis Paris. Suppl. cod. gr. 636
f. 21v ὁ δὲ Διοκλῆς φλεγμονὴν τοῦ διαφράγματός φησιν εἶναι τὴν φρενῖτιν ἀπὸ τόπου καὶ οὐκ
ἀπὸ ἐνεργείας τὸ πάθος καλῶν, συνδιατιθεμένης καὶ τῆς καρδίας· ἔοικε γὰρ καὶ οὖτος τὴν
φρόνησιν περὶ ταύτην ἀπολείπειν. διὰ αὐτοῦ [scil. διαφράγματος?] γὰρ καὶ τὰς παρακοπὰς
ἕπεσθαι τούτοις.
IV 14 Κ 15 οὐχὶ clare P: an ἤτοι? 16 Κ 18 et 19 a dextra et sinistra
parte chartam vacuam exhibent relictam 18 λον . . ωσ legebat K (Class. Rev. VI 238).
auctoris nomen vix credam latere. [Φί]λωνος quidem vel [Πέ]λοπος vel
non apta. nec iara placet [Αἰτιο]λογικός, de quo cf. Hermes XXVIII 412 19 nihil
in versu praeter Νοσοι P 26 παρα ex δια corr. P 31. 32 K 37 K
IV συ[μβα]ίνει τὰ προκείμενα γί(νεσθαι)’. * ‘Ηρόδικος
δὲ ὁ Κν[ίδ]ι[ος] λ[έγ]ων περὶ τῆς τ(ῶν) νόσων αἰ(τίας)
καὶ οὐτὸς κατ[ὰ] μ(έν) [τι
V τῶι Εὐρυφῶντι, κ(ατὰ) δέ τι διαφέρει· καθ’ ὃ μ(ὲv) γ(ὰρ)
καὶ αὐτὸς τὰ περισσώματα αἴτια λέγει
τῆς νόσου (εἶναι), συμφέρεται· καθ’ ὃ δέ
μὴ διὰ <τὸ> τὴv κοιλίαν καθαρὰν εἶναι ἢ
διαλλάσσει χρώμενος αἰ(τίᾳ) τοιαύτῃ·
ὅταν γ(ὰρ) ἀκεινη<τή>σαντες οἱ
προσενέγκωνται τροφήν, συμβαίνει
ταύτην μὴ διοικεῖσθαι, ἀλ(λὰ) λιτὴν καὶ
ἀκατέργαστον παρακειμένην εἰς περισσώματα
ἀναλύεσθαι. * ἐγ μ(έν)τοι γε
τῶν περισσωμάτ(ων) ἀποτελεῖσθαι δισσὰς
ὑγρότητας, μίαv μ(ὲν) ὀξεῖαν, τὴν δὲ
ἑτέραν πικράν, καὶ παρὰ τὴν ἑκατέρας
ἐπικράτειαν διάφορα γ(ίνεσθαι) τὰ πάθη. λέγει
δὲ ὡς παρ<ὰ> τὴν τούτ(ων) ἐπίτασιν ἢ
διάφορα ἀπογενν[ᾶ]σθαι τὰ πάθη, οἷόν
τι λέγω, ἐὰν ἀνειμένη μᾶλλον ᾖ [ἠ]
καὶ μὴ ἄκρατος, ἀναλόγως δὲ καὶ ἡ πικρὰ
μὴ ἄγαν ᾖ πικρά, ἀλ(λὰ) ως ἔχῃ,
ἢ ἐπιτεταμέναι ὦσιν, διάφορα θ(αι)
καὶ τὰ πάθη κατὰ τὰς τ(ῶν) ὑγροτήτ(ων) ις.
καὶ παρὰ τοὺς τόπους δὲ διάφορα
ἔσται τὰ πάθη· ἐὰν μ(ὲν) λόγου εἵνεκα
ἐπὶ κεφαλὴν οἰσθῇ ἡ πικρὰ ὑγρότης,
τἀτὸ γενήσεται πάθος, * ἐὰν δὲ
νῦν μ(ὲν) ἡ πικρᾶ [της] εἰς τὴv
ἐνεχθῇ, νῦν δὲ ἡ ὀξεῖα, γεν[ή]σεται
διαλλάσσοντα τὰ πάθη. * ἀλ(λὰ) γ(ὰρ) καὶ πάρ’ αὐτοὺς
[τοὺς] τόπους γενήσεται
IV 42. 43 K
V 4 μὴ] supplendum videtur ex v. 38 δεόντως γίνεσθαι τὴν πέψιν λεπί i. e.
λεπτων P 6 ἀκεινητήσαντες K 15 παρὰ K 16 απογεννεσθαι P
20 γενήσεσθαι] cf. v. 25. 27. 29 21 κράσεις K 25 τατο P cf. Henn. Ι. c. 411 1
26 πικροτης expuactis της et correcta ο in α P 27 K 29 τους ex την γ(αρ) correxit
superscripto τους P
V τὰ πάθη, ὅταv διάφοροι ὦσιν, ἐφ’ οὓς ἡ ἐπιφορά·
πρὰ γ(ὰρ) τὸ ἐπὶ κεφαλὴν ἢ ἐπὶ ἧπαρ
ἢ σπλῆνα φέρεσθαι τὰς ὑγρότητας
διαφέροντα ἀποτελεσθήσεται τὰ πάθη.
καὶ ἐν τούτοις ἡ τοῦ ‘Ηροδίκου δόξα.
‘Ιπποκράτης δέ φ(ησιν) αἰ(τίας) (εἶναι) τῆς νόσου
φύσας, καθὼς διείληφεν περὶ αὐτοῦ
’Αριστοτέλης. * ὁ γὰρ ‘Ιπποκράτης λέγει
τὰς νόσους ἀποτελεῖσθαι κ(ατὰ) λ(όγον)
τοιουῦτον· ἢ παρὰ τὸ πλῆθος τῶν
προσφερομέν(ων) ἢ παρὰ τὴν ποικιλίαν
ἢ παρὰ τὸ ἰσχυρὰ καὶ δυσκατέργαστα (εἶναι)
τὰ προσφερόμενα συμβαίνει περισσώματα
ἀπογεννᾶσθα[ι, καὶ ὅ]ταν
μὲν πλείονα ᾖ τὰ [προσενεχθ]έντα,
κατακρατ[ο]υμέν[η ἡ ἐνεργο]ῦ[σ]α
VI τὴν πέψιν θερμότης π(ρὸς) πολλῶν [ὄ]ντ(ων)
προσαρμάτων οὐκ ἐνεργεῖ τὴv πέ[ψ]ιν·
ἀπ[ὸ] δὲ τοῦ ταύτην παραποδίζεσθαι
πε[ρ]ισσώματα γί(νεται). ὅταν δὲ ποικίλα
ᾖ τὰ π(ροσ)ενεχθέντα, στασιάζει ἐν τῆι
κοιλίᾳ πρὸς ἑαυτά, καὶ κατὰ τὸν στασιασμὸν
μεταβολὴ εἰς περισσώματα. ὅταν
μέντοι γε ἐλάχιστα καὶ δυσκατέργαστα
V 39] HippocRATES q. f. de flatibus 7 [VI 98,16 sqq. Littré]: πονηρὴ δέ ἐστιν ἡ τοιήδε
τοῦτο μὲν ὅταν τις πλέονας τροφὰς ὑγρὰς ἢ ξηρὰς διδῷ τῷ σώματι ἢ τὸ σῶμα δύναται φέρειν
καὶ πόνον μηδένα τῷ πλήθει τῶν τροφῶν ἀντιτιθῇ, τοῦτο δ’ ὅταν ποικίλας καὶ ἀνομοίους
ἀλλήλῃσιν ἐσπέμπῃ τροφάς· τὰ γὰρ ἀνόμοια στασιάζει [cf. VI 5] καὶ τὰ μὲν θᾶσσον
τὰ δὲ σχολαίτερον πέσσεται. μετὰ δὲ πολλῶν σιτίων ἀνάγκη καὶ πολ-λὸν πνεῦμα ἐσιέναι ... [VI
100 L.] ὅταν οὖν τὸ σῶμα πληρωθὲν τροφῆς πλησθῇ καὶ πνεύματος ἐπὶ πλέον τῶν σιτίων
χρονιζομένων (χρονίζεται δὲ τὰ σιτία διὰ τὸ πλῆθος οὐ δυνάμενα διελθεῖν), ἐμφραχθείσης δὲ
κάτω κοιλίης ἐς ὅλον τὸ σῶμα διέδραμον αἱ φῦσαι· προσπεσοῦσαι δὲ πρὸς τὰ ἐναιμότατα τοῦ σώματος
ἔψυξαν. τούτων δὲ τῶν τόπων ψυχθέντων ὅπου αἱ ῥίζαι καὶ αἱ πηγαὶ τοῦ αἵματός εἰσι, διὰ
παντὸς τοῦ σώματος φρίκη διῆλθεν· ἅπαντος δὲ τοῦ αἵματος ψυχθέντος ἄπαν τὸ σῶμα φρίσσει.
Ibidera c. 8 [VI 102, 11 L.]: ὁ ἀὴρ ὁ ψύξας τὸ αἷμα κρατηθεὶς [cf. v. 45] ὑπὸ τῆς θερμότητος
(cf. de diaeta VI 520, 13 κρατηθέντος τοῦ ὕδατος et Herm. XXVIII 424).
V 44 K
VI 1—4 K 5 τηι, η ex αι ut videtur corr. P 7 μεταβολη clare
P. γίνεται auditur ex v. 4 ut v. 1 1 8 ελαχιστα P. an πάχιστα conl. V 41 ?
VI ᾖ οὕτως παραποδισμὸς γί(νεται) τῆς πέψεω(ς)
διὰ τὴν δυσκατεργασίαν καὶ οὕτως
μεταβολὴ εἰς περισσώματα· ἐγ δὲ τῶν
περισσωμάτ(ων) ἀναφέρονται φῦσαι· αἱ δὲ
ἀν[ε]νεχθεῖσαι ἐπιφέρουσι τὰς νόσους. [ταῦτα δὲ ἔφησεν
κει[ν]ηθεὶς δόγματι τοιούτῳ· τὸ γ(ὰρ) πνεῦμ(α)
ἀναγκαιότατον καὶ κυριώτατον ἀπολείπει
τ(ῶν) ἐν ἡμῖν, ἐπειδή γε παρὰ τὴν τούτου
εὔροιαν ὑγίεια γί(νεται), παρὰ δὲ τὴν δύσροιαν
νόσοι. δίκην τε ἐπέχειν ἡμᾶς φυτῶν·
ὡς γὰρ ἐκεῖνα π(ροσ)ερρίζωται τῆι γῆι, οὕτως
κ[αὶ αὐ]τοὶ π(ροσ)ερριζώμεθα πρὸς τὸν ἀέρα
κατά τε τὰς ῥῖνας καὶ κατὰ τὰ ὅλα σώματα.
ἐοικέναι μέν γε φυτοῖς ἐκείνοις, <οἳ>
καλοῦνται. ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνοι προσερριζωμένοι
τῶι ὑγρῶι μεταφέρονται
νῦν μ(ὲν) επὶ τοὺτο τὸ ὑγρόν, νῦν δὲ ἐπὶ τοῦτο,
οὕτως καὶ αὐτοὶ οἱονεὶ φυτὰ ὄντες
προσερριζώμεθα π(ρòς) τὸν ἀέρα καὶ ἐν
κεινήσει ἐσμ(ὲν) μεταχωροῦντες νῦν
μὲν ἐπὶ τάδε, οὖδις δὲ ἐπ’ ἄλλην.
εἰ δὲ ταῦτα, φανερὸν ὡς κυριώτατόν (ἐστιν)
VI 14] HippocBATEs de flat. 3 [VI 94, 1 L.]: πνεῦμα δὲ τὸ μὲν ἐν τοῖσι σώμασι φῦσα
καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω τῶν σωμάτων ὁ ἀήp. οὗτος δὲ μέγιστος ἐν τοῖσι πᾶσι τῶν πάντων δυνάστης
ἐστίν. Ibidem 4 [VI 96,1] διότι μὲν οὖν ἐν τοῖς ὅλοις (sic scripsi ex ὁδοῖς cod. A: ceteri
τοῖσιν ἄλλοισιν) ὁ ἀὴρ ἔρρωται, εἴρηται. τοῖς δ’ αὖ θνητοῖσιν οὗτος αἴτιος τοῦ βίου καὶ τῶν
νούσων τοῖσι νοσέουσι. Ibidem 5 [VI 96, 13 L.] οὐκ ἄλλοθέν ποθεν εἰκός ἐστι γίνεσθαι τὰς
ἀρρωστίας ἢ ἐντεῦθεν, ὅταν τοῦτο πλέον ἢ ἔλασσον ἢ ἀθροώτερον γένηται ἢ μεμιασμένον
νοσηροῖσι μιάσμασι ἐς τὸ σῶμα ἐσέλθῃ.
VI 22] DioscoRiDKs mater. med. IV 100 [I 593 Spr.]: στρατιώτης ὁ ἐπὶ τῶν ὑδάτων φυόμενος,
οἱ δὲ ποτάμιον στρατιώτην καλοῦσιν [Αἰγύπτιοι τιβούς(?), προφῆται αἷμα
ὠνόμασται δὲ διὰ τὸ ἐπινήχεσθαι τοῖς ὕδασι καὶ χωρὶς ῥίζης ζῆν. φύλλον δὲ ἔχει ἀειζώου
ὅμοιον, μεῖζον μέντοι καὶ ψυκτικὴν ἔχον δύναμιν, ἐφιστάνον τὰς ἐκ νεφρῶν αἱμορραγίας πινόμενον.
τραύματά τε ἀφλέγμαντα τηρεῖ καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ οἰδήματα σὺν ὄξει καταπλασσόμενον
ἰᾶται. ex eodem auctore (Sextio Nigro, cf. Welimaun Herm. XXIV 530 sqq.)
Plinius b. n. XXIV 169: celebratur autem et a Graecis stratiotes, sed ea in Aegypto tantuin
et inundatione Nili nascitur, aizoo similis ni maiora haberet folia. refrigerat mire et volnera
sanat ex aceto intita, item ignis sacros et suppurationes. sanguinem quoque qui defluit a renibus
pota cum ture masculo mirifice sistit (cf. Hermes XX VIII 424 1)
VI 13 K ταῦτα—ἁνὴρ in margine suppl. P 14 K 20 K
22 K γε vel τι P
VI τὸ πνεῦμα. τούτ(ων) ἐκκειμέν(ων), ὅταν γέν(ηται)
περισσώμα<τα>, ἀπὸ τούτων γί(νονται) φῦσαι, αἳ δὴ
τὰς νόσους ἀποτελοῦσι· παρά τε τὴν
διαφορὰν τ(ῶν) [φ]υσῶν ἀποτελοῦνται αἱ
[σαι]. ἐὰν μ(ὲν) γὰρ πολλαὶ ὦσί,
ἐὰν δὲ ἐλάχισται, πάλι νόσους ἐπιφέρουσι·
παρά τε τὴv μεταβολὴν τῶν φυσῶ(ω)
γίνονται αἱ νόσοι· διχῶς δὲ μεταβάλλουσιν
ἢ ἐπὶ τὸ ὑπέρμετρον θερμὸν
ἢ ἐπὶ τὸ ὑπ[έ]ρμετρον ψυχρόν. καὶ ὁποίως ἂν
γ[έ]νηται ἡ μεταβολή, νόσους ἀποτελεῖ.
[καὶ ὡ]ς μ(ὲv) ὁ ’Αριστοτέλης
περὶ ‘Ιπ[ποκράτο]υς, ταῦτα. * * ὡς δὲ
αὐτὸς ‘Ιπποκράτης λέγει, γί(νεσθαι) τὰς νόσους
[π(αρὰ) τὰς διαφορὰς τ(ῶν) ἐν τῇ συστά]σει
VII ἀνθ[ρωπ- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . λέ-]
γει δι[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
ἢ ὑπ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
χολῆς καὶ φλέγμα[τος . . . . . . . . . . . . . . . ]
ταῦτα ἐπὶ δὴ γινομένοις [. . . . . . . . . . . . . ]
καὶ [συν] οὖσι συν[ίστ]ασθ[αι . . . . . . . . . . ]
παρόντος φλέγματος [. . . . . . . . . . . . . ] ων
ε[ἶ]ναι ἐν ἡμῖν κ(ατὰ) φύσιν τὸ αἷμα [. . . . . . . . ]
τῶν [ἰα]τρῶν· παρὰ φύσιν τε τὴν εἰς
ὅτι αὗται [μ(ὲν)] ἐν [ἡμ]ῖν γί(νονται) αἱ νόσοι
φλεγμασίας. τάδε γ(ὰρ) ἐκτὸς [. . . . . . . . . . . ]
πόνων ὑπερμέτρ[ων], κ(ατα)ψύξεως, [θερμότητος.]
παρά τε τὴν τῆς χολῆς καὶ τοῦ φ[λέγματος]
κατάψυξιν ἢ θερμ[ό]τη[τ]α π[ερ]ιγί(νεσθαι) [τὰς
σους. * * ἀλ(λὰ) γ(ὰρ) ἔτι φ(ησὶν ‘Ιπποκράτης [γί(νεσθαι)
VI 32 αναθυ in mrg. suppl. P 34 K νόσοι ex φυ corr. P; fortasse
omisit διάφοροι ante νόσοι 40. 41 K 43 K 45 incerta supplementa
VII 6 extremae litterae servantur in marg. col. VIII, itemque v. 7. 18. 21 7 φλέγματος
veri similiter K. ego dispexi ειλ. υατος 8 fortasse κ(ατὰ) τὴν δόξαν
9 K 10 αὗται—ἡμῖν incerta. nam pars superior lacuna hausta 11 εκτοσ vel
ειστοσ (εἰς τὸ σῶμα) P. sententia incerta velut τάδε γὰρ ἐκτὸς γί(νεσθαι) π(αρὰ) φύσιν
12 υπερμετρου spatio magis convenire putatK; ego illud teneo 13—16K
VII νόσους ἢ ἀπὸ τοῦ πνεύματος ἢ [ἀπὸ τ(ῶν)
τημάτ(ων), καὶ τούτ[ων τὴν] ὑποτύ[πωσιν δοκεῖ ο(ὕτως)]
ἐκτίθεσθαι· ὅταν μ(ὲν) γ(άρ), φ(ησίν), ὑπὸ [τῆς]
νόσου πολλοὶ ἁλίσκωνται [ἅμα,
αἰτίας ἀναθέσθαι [δεῖ] τῶι ἀέρι· παρὰ
τοῦτ[ο]ν γί(νεται) ἡ αὐτὴ νόσος. * * ὅταν μ(έν)τοι π]ολλὰ
εἴδη καὶ ποικίλα γί(νηται) νόσων, [αἴ(τια), φ(ησίν),
τέον τὰ διαιτήματα, οὐχ ὑριῶ [s ποι-]
ούμενος τὴν ἐπιχείρησιν. ἐν[ίοτε γ(ὰρ)]
τὸ αὐτὸ αἴ(τιον) πολλῶν καὶ ποικίλπ[ων]
νοσημάτ(ων) γίνεται· κ(ατα)σκευσατικὸν γ(άρ)-]
τοι πλῆθος καὶ πυρετοῦ καὶ πλευ[ρίτι-]
δος καὶ ἐπιληψίας (ἐστίν), ὅπ[ε]ρ κ(ατὰ)
τῶν σωμάτων ἀναδεχομέν(ων) τ[ίκτει]
καὶ τὰς νόσους. οὐ γὰρ δὴ πάντ(ων) σωμάτ(ων)],
ἐπεὶ ἕν (ἐστιν) αἴ(τιον), ἤδη μία καὶ νόσο<ς>
ἀλλ’ [ὥ]σπερ εἴπομεν, πολλὰ καὶ ποικίλ[α
καὶ [τἄ]μπαλιν (ἔστιν) ὅτε ὑπὸ
τἀτὰ γί(νεται) πάθη. καὶ γ(ὰρ) διὰ πλῆθος ή [κοιλία]
ῥεῖ, ἔτ[ι] καὶ διὰ δριμύτητα, εἰ χ[ολ]ὴ π(αρα)ρρεῖ].
ἐξ ὧν φανερόν, ὡς ψεύδε[ται πε]ρὶ [τούτ(ων)
ὡς προϊόντος ἐπιδείξομ(εν) τοῦ λό(γου). * * [ἐκεῖνο]
VII 16] HippocRATES q. f. de nat. homin. 9 [VI 52, 11 L.]: αἱ δὲ νοῦσοι γίνονται αἱ μὲν
ἀπὸ τῶν διαιτημάτων αἱ δὲ ἀπὸ τοῦ πνεύματος ὅ ἐσαγόμενοι ζῶμεν· τὴν δὲ διάγνωσιν
χρὴ ἑκατέρου ὧδε ποιεῖσθαι· ὅταν μὲν ὑπὸ ἑνὸς νοσήματος πολλοὶ ἄνθρωποι ἁλισκωνται
κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον, τὴν αἰτίην χρὴ ἀνατιθέναι τούτῳ, ὅτι κοινότατόν
ἐστι καὶ μάλιστα αὐῷ πάντες χρώμεθα. ἔστι δὲ τοῦτο ὅ ἀναπνέομεν· φανερὸν γὰρ δὴ ὅτι τὰ
διαιτήματα ἑκάστου ἡμῶν οὐκ οὐκ αἴτιά ἐστιν, ὅτε γε ἅπτεται πάντων ἡ νοῦσος ἑξῆς καὶ τῶν νεωτέρων
καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν ὁμοίως.
VII 21] HippocRATES de nat. hom. 9 [54, 6 L.]: ὅταν δὲ αἱ νοῦσοι γίνωνται παντοδαπαὶ
κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους, δῆλον ὅτι τὰ διαιτήματά ἐστιν αἴτια ἕκαστα ἑκάστοισι, καὶ τὴν θεραπείην
χρὴ ποιεῖσθαι ἐναντιούμενον τῇ προφάσει τῆς νούσου, ὤσπερ μοι πέφρασται καὶ ἑτέρωθι,
καὶ ἐκ τῶν διαιτημάτων μεταβάλλειν. Ibidein [54, 17 L.]: ὅταν δὲ νοσήματος ενὸς ἐπιδημίη
καθεστήκῃ καὶ (sic A) δῆλον ᾖ, ὅτι οὐ τὰ διαιτήματα αἴτιά ἐστιν, ἀλλ’ ὃ ἀναπνέομεν τοῦτ
αἴτιόν ἐστι, δῆλον ὅτι τοῦτο νοσηρὴν τὴν ἀπόκρισιν ἔχον ἂν εἴη. τοῦτον χρὴ τὸν χρόνον τὰς
παραινέσιας ποιεῖσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισιν τοιάσδε· τὰ μὲν διαιτήματα μὴ μεταβάλλε, ὅτι γε
οὐκ αἴτιά ἐστι τῆς νούσου, τὸ δὲ σῶμα ὁρᾶν, ὅπως ἔσται ἀογκότατον κτλ.
VII 21 τοῦτον K 27 τοι aut ται P πλῆθος certura videtur cf. v. 34
28 σύστασιν] συσ vel τυσ P 33 τἄμπαλιν vestigiis magis aptum quam τοὔμπαλιν
35 ῥεῖ ἔτι] ρειετ. vel ρευετ. vel γεγετ. P 37 ἐπιδείξομεν] non extat locus ἐκεῖνο]
vel νῦν sim.
VII μέντοι Τε ῥητέον, διότ[ι ἄλ]λως [Αριστο-]
τέης περὶ τοῦ Ἱπποκράτους λέγε[ι καὶ]
ἄλλως αὐτός φ(ησιν) γί(νεσθαι) τὰς [νό] σο[υς. * * οἶς ἑπό.]
μενος ὁ <Ἀ> <Ἀ> βυδηνὸς
λέγει γί(νεσθαι) τὰς νόσους, ὥς φ(ησιν) π[ερὶ]
αὐτοῦ Ἁριστοτέλης, διὰ τὰ π[ερισσώ-]
ματα τὰ ἀπὸ τῆς τρο[φῆ]ς [κατασκευα-]
VIII ζόμενα· αἴ(τια) γ(ὰρ) ταῦτα τ(ῶν) νό[σων εἶωαι). κ(ατὰ)]
τοῦτο μ(έν)τοι γε διάφοπος φαί[νεται π-]
. ρὸς τὸν Εὐρυφῶντα, καθ' ὅσον κ[ατά τι]
μὲν τ]ὴν κεφαλὴν εἶπεν ἐπι[ου-]
πικὴν γί(ωεσθαι) τ(ῶν) περιττωμάτ(ων), ἁ[πλῶς]
δὲ ὁ Ἀλκαμένης εἶπεν· ἀνατρ[έχοντα]
[μ]ὲν ὡς τὴν κεφαλὴν τὰ
τα γί(ωιται) ἐπιχορηγούμενα πρὸς τῆ[ς κε-]
φαλῆς καὶ ἐπιπεμπόμενα τῶι ὅλῳ
σώματι τὰς ωόσους ἐμποιεῖ.' * * ὁ δὲ
Μεταποντῖνος Τιμόθεος, καθώς
φησιv περὶ αὐτοῦ ὁ αὐτὸς φιλόσοφος,
λέγει ἀποτελεῖσθαι τὰς νόσους τρόπωι
τούτωι· ὅταν ὅταν μ(ὲν) γὰρ ἡ ἡ κεφαλὴ
ᾖ καὶ [[καθ]αρα] καθαρά, καἰ ἡ τροφὴ ἀέ
προστίθεται τῶι ὅλωι σώματι [και
ὑγιαίνει τὸ ζῶιον· * ὅταν δὲ μὴ ὑγιὴς
ᾖ, νόσους ἐπιφέρει τῶι τὰς διεξόδους
ἀποφράσσεσθαι· ὅταν γάρ, φ(ησίν), αὗται ἀποφρα-
[γ]ῶσιν, ἀνατρέχον τὸ
ὡς τοὺς κ(ατὰ) τὴν κεφαλὴν τόπους
τ[έω]ς τῶι μὴ ἔχειν διέξοδον ἐνμένει,
ἐ[ν]μεῖναν δὲ μεταβάλλει
εἰς ἁλμυρὸν καὶ δριμὺ ὑγρόν, καὶ εἶτα
πλείονα [ἐν]μεῖναν χρόνον καὶ
ἐργασάμενον φέρεται εἰς ὁτιοῦν μέρος
VII 41—44 K
VIII 1. 2 K 3 suppl. incertum cf. IV 35 sqq. 4 τὴν K 6 αναταρ vel ανατι;
supplevi ex v. 20 7 περισσώματα K 8 γίνεται ego ut K legi 14 κεφαλὴ liquido P;
lege κοιλία 15 dittograpiiianj notavit K 20 K 23 K 25 K
VIII κ[αὶ] παρὰ [τὰς το]ύτου διαφορὰς
[τὰς] νόσους ἐπιφέρει. * (ἔστι) δ' ὅτε,
[ἁθρό]ως οἰσθὲν ἐπὶ τὴν
ἀρτηρίαν — λάρυγξ δὲ αὕτη — πνιγμοὺς
[ἐπ]ιφ[ έρει] καὶ συντόμους ἐξαγωγὰς
[ . . . . . νην.' * νοσεῖν δέ φ(ησιν) τὴv κεφαλὴν
λὴν [ἢ] ὑπερβολὴ<ν> κ(ατα)ψύξεως ἢ
θερμότητος ἢ διὰ πληγήν. * *
Ἀ[.]ας δ[ὲ] ἰ[δίω]ς οἴεται γί(νεσθαι) τὰς νόσους
διὰ τὰς τοῦ ἐνκεφάλου καθάρσ<ε>ις.
[καθαίρεσ]θαι δὲ τὸν ἐγκέφαλον
μυ[κτή]ρων, ὤτων, ὀφθαλμῶν,
σ[τ]όματος, κ(ατά) [τ]ε τὰς διαφορὰς το[ῦ π]λήθους] τ(ῶν)
ὑγίειαν γί(νεσθαι) ἢ νόσον. ὅταν μ(ἐν) γ(ὰρ)
κ(ατ') ἐλάχιστον γένηται ἡ κάθαρσις,
ὑ[γι]αίνει τὸ σῶιον, * ὅταν δὲ δὲ ὑπερ[κό]ρως,
κό]ρως, νοσεῖ. λέγει δὲ διὰ ταύτας
τ[ὰ]ς καθάρσεις γί(νεσθαι) πέντε κα[τ]άρρους
VIII 35] HippocRATES q. f. de locis in hom. 1 [VI 276, 12 L.]: ἡ γὰρ κοιλίη ὁπόταν ὑπεκχώρησιν
μὴ ποιῇ τὴν μετρίην καὶ ἐσἱῇ ἐς αὐτήν, ἄρδει τῇ ὑγρότητι τὸ σῶμα τὸ σῶμα τῇ ἀπὸ
τῶν προσφεπομένων· αὔτη δὲ ἡ ὑγρότης ἀπὸ τῆς ἀπὸ τῆς κοιλίης ἀποφρασσομίνη ἐς
ὡδοιπόρησεν ἀθρόη, καὶ ἐς τὴν κεφαλὴν ἐπὴν ἀφίκηται οὐ χωρευμένη ὑπὸ τῶν τευχέων τῶν
ἐν τῇ κεφαλῇ, ῥεῖ ᾖ ἄν τύχῃ καὶ πέριξ τῆς κεφαλῆς καὶ ἐς τὸν ἐγκέφαλον διὰ λεπτοῦ τοῦ
ἀστέου . . . καὶ ἤν μὲν ἐς τὴν κοιλίην πάλιν ἀφίκηται, τῇ κοιλίῃ νοῦσον ἐποίησεν, ἤν δ' ἄλλῃ
πῃ τύχῃ, ἄλλῃ ωοῦσον ποιεῖ.
VIII 44] HippocRATES de locis in homin. 10 [VI 294 1 L.]. ῥόοι δἐ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς
ἑπτά· ὁ μὲν κατὰ κατὰ τὰς ῥῖνας ὁ δὲ κατὰ τὰ ὦτα ὁ δὲ κατὰ τοὺς ἀφθαλμούς. οὖτοι οἱ
καταφανέες ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῖσιν ἀφθαλμοῖσιν. ἐπὴν δ' ἐς τὸν κίθαρον ῥυῇ ὑπὸ ψύχους,
χολὴ γίνται . . . ὅταν δ' ἐς τὸν μύελον ῥόος γένηται, φθίσις ἀλαία γίωται. YiveTot. ὅταν δ' ὄπισθεν
ἐς τοὺς σπονδύλους καὶ ἐς τὰς σάρκας ῥυῇ, ὑδρωψ γίνεται . . . [296, 6] ἤν δ' ὀλέγον ῥεύσῃ,
ἰσχιάδα καὶ κέδματα ἀποίησεν. HIPPOCRATES q. f. de giandibtis 11 [VIII 564,18 L.]: ῥόοι δὲ
ἀπὸ κεφαλῆς ἕως ἀποκρίσιος δι' ὤτων κατὰ φύσιν, ἀφθαλμῶν, διὰ ῥινῶν· τρεῖς οὖτοι· καὶ
ἄλλοι δι' ὑπερᾡης ἐς φάρυγγα, ἐς στόμαχοv, ἄλλοι διὰ φένὼν ἐπὶ νωτιαῖον, ἐς τὸ αἶμα τὰ
ἐσχία L.], οἱ πάντες ἑπτά.
VIII 31 ἐπιφέρει] cf. Stephanus in Schol. Dietz. 1328,13 πνιγμοὺς ἐπιφέρει
32 κατ . . νην P: fortasse κ(ατὰ) ἀγχόνην cf. Hippocr. de virg. VIII 468, 12 L.; de re Gal.
XVI 676 sqq. 33. 34 K 35 nomen incertum velut Ἄβας, Αἴας. tertia littera potest
esse ο δὲ ἰδίω verisimilius tnihi videtur quam δ' ὁ Ἰ . . . . ς (K). hoc esset velut Ἰασεὺς.
contra non potest legi Κνίδιος vel Ῥόκιος 36. 37 K 39 pieraque K
40 K 42 K 43 μέτ]ρως vestigiis vix aptum 44 τὰς K καθαρρους P
IX [ desunt duo fere versus
[. . .] ιτωι μη [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
κ(ατά)ρ]ρους. * * [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[Ἡρ]ακλεόδω[ρος [. . . . . . . . . . . . . . . .]
[. .] ενομεν [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
τ]ὴν αὐτ[ὴν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[.] δύο εἰπον[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[. . .]ς παρα [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
[. .] εν ὅταν [. . . . . . . . . . . . . . . .]
[τ]ὸ σῶμα ὑγ[ιαίνει. . . . . . .. . . . .. . . . . . . . . ]
τως νόσοι [. . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ται τὰ σώμα[τα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ρα[.]προσενεχ[θέντα (?) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
πλ[ή]θη, ἀλ(λὰ) αἶσ]περ [. . . . . . . . . . . . . . . .. . . . .]
καὶ τὰς νόσ[ους . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . δυσ.]
κρ[ό]τως ἐχ[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
μετρίαν νόσο[ν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
καὶ κατάψυξιν [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
Ἠρόδικος δὲ [ὀ Σηλυμβριανὸς
IX 20] HIPPOCRATES q. f. Epidem. VI 3,18 [V 302 L.]: Ἡρόδικος τοὺς πυρεταίνοντας ἔκτεινε
δρόμοισι, πάλῃσι πολλῇσι, πυπίῃσι. κακόν. τὸ πυρετῶδες πολέμιον Πάλῃσι περίοδοι δρόμοισιν,
ἀνατρίψει. πόνος πόνῳ. GALENUS in h. Ι. [XVII B99K.]: καὶ Πλάτων μὲν μέμνηται τοῦ
Ἡροδίκου ὡς πολλοῖς περιπάτοις χρωμένου. τίνος γὲ νῦν Ἡροδίκου μνημονεύει [Hippocrates],
πότερον τοῦ Λεοντίνου [an Cnidii ? cf. supra IV 40, Gal. VII 701] ἢ τοῦ Σηλυβριανοῦ περιττὸν
ζητεῖν. Plato Rep. III 406 A — C: καὶ μὲν δή, ἔφη, ἄτοπόν γε τὸ πῶμα οὕτως ἔχοντι. Οὔκ,
εὶ γ' ἐννοεῖς, εἶπον, ὅτι τῇ παιδαγωγικῇ τῶν νοσημάτων ταύτῃ τῇ νῦν ἐατρικῇ πρὸ τοῦ
Ἁσκληπιάδαι οὐκ ἀχρῶντο, ὥς φασι, πρὶν Ἡρόδικον γεωέσθαι. Ἡρόδικος δὲ παικοτρίβης ὥν καὶ
βοσώδης γενόμενος, μίξας γυμναστικὴν ἰατρικῇ, ἀπέκναισε πρῶτον μὲν καὶ μάλιστα ἑαυτόν, ἔπειτ'
ἄλλους ὕστερον πολλούς. πῇ δή; ἔφη. Μακρόν, ἦν δ'ἐγώ, τὸν θάνατον αὑτῷ ποιήσας.
παρακολουθῶν γὰρ τῷ νοσήματι θανασίμῳ ὄντι οὔτε ἰάσασθαι, οἶμαι, οἶός τ’ ἦν ἑαυτόν, ἐν
ἀσχολίᾳ τε πάντων ἐατρευόμενος διὰ βίου ἔζη ἀποκναιόμενος, εἴ τι τῆς εἰωθυίας διαίτης ἐκἠνέγκατο.
δυσθανατῶν δὶ ὑπὸ σοφίας εἰς γῆρας ἀφίκετο. Καλὸν ἄρα τὸ γέρας, ἔφη, τῆς τέχνης
ἠωέγκατο. Οἶον εἰκός, ἦν δ' ἐγώ, τὸν μὴ εἰδότα, ὅτι Ἁσκληπιὸς οὐκ ἀγνοίᾳ οὐδὶ ἀπειρίᾳ
τούτου τοῦ εἴδους τῆς ἐατρικῆς τοῖς ἐκγόνοις οὐ κατέδειξεν αὐτό, ἀλλ' εἰδὼς ὅτι πᾶσι τοῖς
εὐνομουμένοις ἔργον τι ἑκάστῳ ἐν τῇ πόλει προστέτακται, ὅ ἀναγκαῖον ἐργάζεσθαι, καὶ οὐδενὶ
σχολὴ διὰ βίου κάμνειν ἐατρευομένῳ. [cf. Schol. ad h. 1.]. Prot. 316 D: ἐγὼ δὲ τὴν σοφιστικὴν
τέχνην φημὶ μὲν εἶναι παλαιάν, τοὺς δὲ μεταχειριζομένους αὐτὴν . . . πρόσχημα
ποιῆσαι καὶ προκαλύπτεσθαι, τοὺς μὲν ποίσιν, οἶον Ὅμηρόν τε καὶ Ἡσίοδον . . . ἐνίους
δέ τινας ᾕσθημαι καὶ γυμναστικήν, οἶον Ἴκκος τε ὁ Ταραντῖνος καὶ καὶ ὁ νῦν ἔτι ὤν οὐδενὸς
σοφιστὴς Ἡρόδικος ὁ Σηλυμβριανός, τὸ δὲ ἀρχαῖον Μεγαρεύς. Phaedr. 227 D: ἔγωγ' οὖν
οὕτως ἐπιτεθύμηκα ἀκοῦσαι, ὥστ' ἐὰν βαδίζων ποιῇ τὸν περίπατον Μεγαράδε, καὶ κατὰ Ἡρόδικον
προσβὰς τῷ τείχει πάλιν ἀπίῃς, οὐ μή σου ὐπολειφθῶ. Aristoteles Rhet. A 5.
Β4: πολλοὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν ὥσπερ Ἡρόδικος λέγεται, οὕς οὐδεὶ οὐδεὶς ἄν εὐδαιμονίσειε
ὑγιείας διὰ τὸ πάντων ἀπέχεσθαι τῶν ἀνθρωπίνων ἤ τῶν πλείστων. cf. Plin. N. 11. XXIX 4.
IX 1-19] dextra pars periit 6 γενομεν- K 7 K 11 K
13 Κ 15 K αις vel οις vel εις superscr. P 16. 17 K 18 vel
μετριον P 20 ηροδικοσ, non προδικοσ P
IX τὰς νόσους [γί(νεσθαι) ἀπὸ τῆς διαίτης·
την δὲ (εἶναι) κατ[ὰ φύσιν, ὅταν πόνοι
καὶ ἄλγη δ' ὅσα [δεῖ, καὶ οὕτως πέψιν
ἔχῃ ἡ τροφή, ἀπί[δοσιν δὲ ἀεὶ λαμβάνῃ]
τὰ σώματα ἀν[αδιδομ(έν)ης τῆς τροφῆς κατὰ]
φύσιν. οἴεται γ[(ὰρ)] τὴ[ν μ(ὲν) ὑγίειαν γί(νεσθαι) κατὰ]
φύσιν ἐχόν[τ(ων)] τ(ῶν) σω[μάτ(ων) περὶ τὴν δίαιταν, τὴν δὲ]
νόσον π[α]ρὰ φύσι[ν ἐχόντ(ων) αὐτ(ῶν). τοῖς μ(έν)τοι]
παρὰ φύσ[ι]ν διατεθεῖ[σιν πονεῖν π(ροσ)τάσσει]
ἡ ἰατρικὴ παραγομέ[νη καὶ καὶ ο(ὕτως) εἰς τὸ κατά]
φύσιν ἀγει ταῦτα, ὡ[ς αὐτός φ(ησιν). * λέγουσιν]
δὲ τὸν ἄνδρα τὴν ἰα[τρικὴν ἔντεχνον]
ἀγωγὴν εἰς τὸ κ(ατὰ) φύσιν [καλέσαι. * καὶ ταῦτα
οὕτως, [ἐ]κεῖνο δὲ ὅι[ι ἀπ' ἐναντί(ων) τῆς
θερμότητος καὶ ὑ[γρότητος τ(ῶν) σωμάτων)]
συνίστανται νόσοι, [διατεθρύληται.
ὁ δὲ Αἰγύπτιος Νινύ[ας ἰδίως λέγει τὰ μ(ὲν)]
συνγενικὰ γί(νεσθαι) πάθη, [τὰ δὲ ἀλλότρια
καὶ τὰ μ(ὲν) συνγενικὰ [ἔμφυτα τοῖς τοῖς
εἶναι. * ὑπὰ δὲ ἄλ(λης) αἰ[(τίας) συνίστασθαι]
τὰς νόσους τρόπωι τ[οιούτωι· ὅταν γὰρ]
ἡ τροφὴ ληφθεῖσα μὴ [ἀναδοθῇ τῷ
ἀλλ' ἐνμείνῃ, [ἠ θερμ[ότης ἡ ἐν]] ἡμῖν [οὖσα
ἐξ αὐτῆς απογεννᾶι [. . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
X [ desunt versus fere sex et viginti ]
[. . . . . . . . . . . . . . . . . . .]ινος
IX 22] cf. HIPPOCRATES de flatibus 7 [VI 98 L.]: πονηρὴ δέ ἐστιν ἡ τοιήδε δίαιτα τοῦτο
μὲν ὅταν τις πλέονας τροφὰς ἤ ὑγρὰς ἤ ξηρὰς διδῷ τῷ σώματι ἢ τὸ σῶμα δύναται φέρειν
καὶ πόνον μηδένα τῷ πλήθει τῶν προφῶν ἀντιτιθῇ.
IX 23 αλγηδοσα sic distincte P 25 post σώματα exhibet αν vel αλ P
32 ἰατρικὴν K ἔντεχνον] cf. Plato Legg. II 673 A 36 conicias <αἱ> νόσοι
XVII 25 al., at cf. XVIIl 3 37 nonien plane incertum, Aegyptiuin tamen esse negant
periti. Ninyas Nini f. notus 41 K
X [. . . . . . . . . . . ]νόσους
[. . . . . . . . . . . ]μ(ὲν) εἷναι
[. . . . . . . . . . . ]επι[.]ν
[. . . . . . . . . . . ]μιον
[. . . . . . . . . . . ]αμα
[. . . . . . . . . . . ]ενον
[. . . . . . . . . . . ]μενος
[. . . . . . . . . . . . . ]
[. . . . . . . . . . . δύνα]μιν
[. . . . . . . . . . . ]ε
[. . . . . . . . . . . ]τον
[. . . . . . . . . . . ]σκευ-
[. . . . . . . . . . . ]αμεν δὲ
[. . . . . . . . . . . ]ψυχ[. .]
XI [desunt versus circa sex ]
[. . . . . . . . . . . ]ν καὶ [ύγίε]ταν
[. . . . . . . . . . . ἁ]λμυρὰν δὲ
[. . . . . . . . . . . ]εμενος[. .]
[. . . . . . . . . . . ]* καὶ[. . .]
[. . . . . . . . . . . ]φις
[. . . . . . . . . . . τοὺ]ς νεφροὺς
[. . . . . . . . . . . ]τὴν θερμ(ὴν)
[. . . . . . . . . . . ]τον μεγα
[. . . . . . . . . . . ]ἡ δὲ πυρρὰ
[. . . . . . . . . . . ]καὶ πρασο-
[ειδὴς. . . . . . . . . . . ]ατος τὸ αἷμα
[. . . . . . . . . . . ]αίτατον
[. . . . . . . . .]μα το[. . . ]ον ἡ δὲ μέλαι-
[να. . . . . . . . . . . ]ντι(ων)[. . .]μέν(ων) ὑποστάσε-
[ων. . . . . . . . . . . ]αἷμα[. . . .]τόπον ἔχει
X 36 compendium explicaverim ἀλγηδόνα
XI 7 ὑγίειαν perdubium 15.sqq. agi videtur de χολῆς generibus; de porracea bile
cf. Rufus de nom. part. hom. ed. Daremberg p. 165, 3. 166,2 (de Praxagora)
XI [. . . . . .] ε ς * * Ἵππ[ων δ]ὲ ό Κρ[ο]τωνιάτης
νιάτης οἴεται ἐν ἡμῖν οἰκείαν (εἶναι)
κα[θ' ἥ]ν καὶ αἰσθανόμεθα καὶ
[νο(μεν)] ἧι ζ]ῶμ(εν)· ὅταν μ(ὲν) οὖν οἰκείως
[ἠ] τοιαύτη ὑυρότης, ὑγιαίνει τὸ
ὅταν δὲ ἀναξηρανθῇ, ἀναισθητεῖτε ἀναισθητεῖ
τὸ ζῶιον καὶ ἀποθνήσκει. διὰ δὴ τοῦτ[ο]
οἱ γ[έροντ]ες ξηροὶ ἀποθνήσκει. καὶ ἀναίσθητοι, ὅτι
χωρὶς ὑγρότητος· ἀναλόγως δὴ τὰ πέλματα
ἀναίσθητα, ὅτι ἄμοιρα ὑγρότητος.
καὶ ταῦτα μὲν ἄχρι τοῦτου φ(ησίν). * ἐν ἄλλωι
δὲ βυβλίῳ αὑτὸς ἀνὴρ λέγει τὴν κατωνομασ[μένη]ν
ὑ[γρότητα] μεταβάλλειν
δι' ὑ[περβο]λὴν θερμότητος καὶ
δἰ ὑπερβολὴν ψυχρότητος καὶ ο(ὕτως) νόσους
ἐπιφέρειν. * μεταβάλλ[ειν δέ] φ(ησιν) αὐτὴν
ἢ ἐπὶ τ[ὸ] πλεῖον ὑγρὸν ἢ ἐπὶ τὸ ξηρότερον
ἢ ἤ ἐπὶ τὸ παχυμερέστεπον
ἢ ἐπὶ τὸ λεπτομερέστερον ἢ εἰς [ἕτ]ερα. [καὶ τὸ
νοσολ(ογεῖ),]
τὰς δὲ νόσους τᾶς γινομένας
οὐχ ὑπ[α]γορεύει. * * Θρασύμαχ[ο]ς
δὲ ὁ Σαρδιανὸς αἰ(τίαν) ἀπολεί<πει> τ(ῶν)
τὸ αἶμα· κ(ατὰ) δὲ δὲ τὴ[ν τούτου] μετα[βολὴ]ν
XII ἀποτελεῖσθαι τὰς [νόσους. [με]ταβάλλειν δὲ] ἢ
καταψύ[ξ]εως ἢ δ[ι’ ὑπερβολ]ὴν θερμότητος.
* τὴν δὲ μεταβολὴν τοῦ αἵματος γί(νεσθαι)
ἢ εἰς φλεγμα ἢ χολὴν ἢ [σε]σηπός. *
XI 22 Hipponis noraen restitui, quauivis lacuna v litterae haustae videantur. sed
et extat alterius π prior tantum hasta et solent ω, ν, δ spatiosius exarari. Crotoniatam
perhibituui i. e. celeberrimae medicorum sectae asseclam, qui Samo oriundus Rheginus an
Metapontinus [Doxogr. Index p. 683] anceps esset, intellegi potest. fortasse coniunctus erat
Pythagoreis, qui tum Crotone Rhegium et Metapontum sedem translocaverunt cf. Philolaus
Crotoniata infra XVIII 8. doctrina quidem est Hipponi unice apta et coutraria Hippasi
Metapontini (Crotoniatae) Pythagorei, cf. Herm. XXVIII 420 κρωτωνιατης P
24 καθ’ ἣν K 25 fji umbrara secutus scripsi 40 αἴ<τιον>] litteram
θ dubitanter legerat K 44 τούτου] spatium minus litterarum capit. fortasse per
neglegentiam του scripserat P
XII l K 2 καταψυχεως P δι’ ὑπερβολὴν K
XII τὸ μὲν αἷμα ἁπ[λοῦν, τὴν] δὲ χολὴ<ν>
τὸ φλέγμα καὶ τὸ σε[σ]ηπὸς ποικίλα
ὄντα ποικίλας καὶ διαφόρους ἐπιφέρειν
νόσους. * * πάντα [δὲ ὁμοίω]ς φ(ησὶν)
[ὁ Κῶιος], <ὅς> οἴεται συν[ίστασθαι]
ἀπὸ τ(ῶν) τῆς τροφῆς [περ]ιττωμάτ(ων),
τοῦτ’ (ἔστιν) ἀπό τε χολῆς καὶ φλέγματος
γι(νομένων) περ[ὶ] μέρος [καὶ] περὶ
κεινουμέν(ων) τούτ(ων) μὴ ἐξ ἑαυτ(ῶν), ἀλλὰ
παρὰ τὰς [[πολλ]ὰς] <καὶ> ἀκαίρους τῆς
νοσοπ<οι> δὲ ταῦτα καὶ παρὰ τὸ
καὶ παρὰ τὸν τόπον καὶ εἶδος, μεταβάλλειν
δὲ οἴεται καὶ δι’ ὑπερβολὴν
πάντ(ων)· καὶ γ(ὰρ) θερμότητος κ[αὶ ψύξ]εως
ἢ τοιούτ(ων) παραπλ[η]σίων· καὶ περὶ
τούτου φαίνεται παρα[πλη]σίως τοῖς
πρ[ότερον αἰτιολογ]ῶν. * περιττό-
[το]τερος δὲ α[ὐ]τ(ῶν) φαίνετ[αι] κ(ατὰ)
λέγει γ(ὰρ) τηκομένης τῆς χολῆς καὶ
τοῦ φλέγματος καὶ ὑγροτέρων γι(νομένων)
ἀποτελεῖσθαι ἰχῶρας καὶ ἱδρῶτας·
σηπομένων δὲ αὐτ(ῶν) καὶ παχυνομέν(ων)
ἐπιφέρειν ἦχον, μύξας, λήμας· ἀναξηράνσει
δὲ [σ]τερεῶν
π[ιμελὴν καὶ σάρκας γί(νεσθαι)] ἐξ αὐτ(ῶν)
λέγει[. . . . . . . . . . . . κ]καὶ αἷμα
π[ . . . . . . . . . . . . . . .] λεγόμενα
χολὴν [. . . . . . ] φλέγματος [ἐπι]μειχθ(έντος)
τῶι αἵ[μα]τι μα [. . . τ]ὸ φ]λέγμα
[. . . . . . .]νθέντος [δὲ] αὐτοῦ
[φλέγμα γί(νεται)], μελανθέντος δὲ καὶ
β[ληθέντος] μέλαινα χολή. καὶ ἡ μὲν
τοῦ Κώιου δόξα τοιαύτη[ι]. * * Φασίλας
8 miuus placet πάντα δὲ ὁμοίως, φησίν [sc. Aristoteles], Δ. ὁ K. οἴεται 9 συνίστασθαι
K 10 K 15 fortasse καὶ <τὸ> εἶδος με in deletis ii literis P 18
non extat τῶν τούτοις (XIX 1) 21 K 28 π vel Τι P: suppl. H. Schone
33 ἀπολευκανθέντος vel ἐξυγρανθέτος autou vel ετιαυ P 35 β aut d P 36 φασιλας
potius quam φασιτας P. ultimae contractionem aeolicam esse negat 0. Hoffmann
(Gr. Dialeeie II 295. 23,2); at quo uno niti videtur Πραξιλάω, simplicis λαός exemplo tractum
videtur, et normam sequitur Λαδάμαντος (n. 124,4 cf. Hoffmann Ι. c). ceterum Φασίδας
(φασείδας tit. Acarn. Bull. d. corr. hell. X 182) vestigiis vix aptum 42 υγροτητες
ex υγροτης P 43 υγροτητας in deleto vocabulo Ρ; Tac delere oblitus est scriba
(Gr. Dialeeie II 295. 23,2); at quo uno niti videtur Πραξιλάω, simplicis λαός exemplo tractum
videtur, et normam sequitur Λαδάμαντος (n. 124,4 cf. Hoffmann Ι. c). ceterum Φασίδας
(φασείδας tit. Acarn. Bull. d. corr. hell. X 182) vestigiis vix aptum 42 υγροτητες
ex υγροτης P 43 υγροτητας in deleto vocabulo Ρ; Tac delere oblitus est scriba
XII δὲ ὁ Τενέδιος λέγει συνίστασθαι
τὰς νόσους ἢ παρὰ τὴν ἀποφορὰν
τῶν ἐν ἡμῖν ὑγροτήτ(ων) καὶ προστι-
θεμέν(ων) ἀνοικείοις τόποις ἢ ἀπὸ τ(ῶν)
ἀποχωρ<ημάτων> αὐτ(ῶν)· εἶναι γ(άρ) φ(ησιν) ἐν
κατὰ φύσιν ὑγρότητ[α]ς καὶ τὰς μ(ὲν)
[τὰς] ὑγρότητας οὐ
XIII τ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
o[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
αἶμα[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
κατὰ τὰ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ἀποχω[ρημα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
τόπ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ῃ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ται ἢ ὅτα[ν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ἅπσδσι. * [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
φησὶ συν[ίστασθαι τὰς νόσους ἐκ τοῦ]
φλέγμα[τ]ο[ς. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
λαμβάνει [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ἐξ ἑαυτ(ῶν)· εἰ δὲ ἐπὶ [. . . . . . . . . . . . . . . . ]
αὕτη γὰρ ἐπιμείνα[σα . . . . . . . . . . . . . ] [ται
[τὸ ὅ]λον
[δασαπ] λέγει ηγετοι [. . τ]όποις
προειρημένα μὴ καθ’ [ἑα]υτά, μετὰ
καὶ τῆς τοῦ σώματος δ[ια]θέσεως· ὡσ[.]ε
ἐὰν γ(ὰρ) ἔχηι ὑπὸ νόσο[υ τὸ] ζῶιον ηελ[. . . .]ν
εὐκρότως μ(ὲv) γ(ὰρ) αὐτοῦ [δια]κειμάνου
ὑγίεια γί(νεται), δυσκρότως δ[ὲ ν]όσος.
Αἰγίμιος δὲ ὁ ’Ηλεῖος οἴε[ται] γί[νεσθαι] τὰς νόσους
ἢ διὰ πλῆθος τῶν περισσω[μά]ι(ων) ἢ διὰ τρ[ο]φ(ήν).
XIII 6 in marg. sinistro col. XIV v. 6 et 7 inveniuntur vestigia litterarum velut
ABBREV et infra σ; quae quo pertineant, incertum. 15 θαισαπλοτοιηγετοι legit
17 e extremum superscriptum credit ultimo v versus 18 K; an ὥσπε|ρ ἂν γὰρ? 18
CA N
Η Ν [. . . .] ///; fortasse ἢ ζῇ ἢ ἀποθν(ήσκει) 21. 26 K
XIII γινόμενον δὲ τὸ πλῆθο[ς . .] [και]
μ]ὴ ἅπαξ, ἀλ(λὰ) καὶ πλεονά[κι]ς. * συνίστασθ(αι)
[δ]έ φ(ησιv) τὸ πλῆθος τ(ῶν) περισσωμάτ(ων)
[το]ιούτωι· * σύντηξις γίνεται ἀπὸ τῶν
ἥτις ἀποκρίνεται τῇ μ(ὲv) κατὰ τὸ λόγ[ῳ]
θεωρητόν, τῆι δὲ καὶ κατὰ τὸ αἰσθητόν, —
διὰ [δ]ἒ κοιλίας, οὔρων, ὤτωv,
σ]τόματος —, τ(ῶν) ἄλλων ἀποκρίσεων γ[ι(νομένων)]
κατὰ λόγον. εἰ μὴ γ(ὰρ) αὖ σύντηξις ἐγί[νετο]
ἀπὸ τ(ῶν) σωμάτ(ων) εἰς ἄπειρον ἂν μετ’ ὀλίγον]
εὔξετο τὰ ἡμέτερα σώματα· * καὶ δ[εόν-]
πως· προσθέσεως γ(ὰρ) γινομέν[ης],
μηκέτι δὲ ἀποφορᾶς, εὔλογον ἦ[ν] αὔ[ξη]σι[ν]
γί(νεσθαι) ἐπὶ πλεῖον. * ἐπ<ε>ὶ δὲ οὐ μόνον
γί(νεται) τοῖς σώμασιν, ἀλ(λὰ) πρὸς λόγον τῆς π(ροσ)θέσεως
καὶ ἀποφορὰ διὰ τ(ῶν) κατωνομασμέν(ων)
ἀποκρίσεων, ταύτῃ ἐπ’ ἐλάχιστον
ἡ αὔξ<ησ>ις τ(ῶν) σωμάτ(ων). * * φησὶν δὲ
τὰ σώματα ὑπὸ τῆς νεαρᾶς καὶ ἀπέπτου
τροφῆς, γενηθείσης δὲ τῆς [πέ-]
ψεως καὶ ἀναδόσεως κενοῦσθ[αι τὰ]
ἀγγεῖα καὶ τὰς διεξόδους. * * τὸ δ[ὲ]
πλῆθος συνίστασθαι εἰσφερομέ[νης]
ἑτέρας τροφῆς, πρὶν τὴν πρώτ[ην]
πέψεως τυχεῖν. * * ὅταν γ(ὰρ) πρό[τερ]ο[ν]
XIV [. . . τ]ὴν τρ[οφ]ὴν π[. . . . . . . . . . . . . . . ]
[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[καὶ ὅσοι μὲν οὖν τὰς νόσους γί(νεσθαι)
[διὰ τὸ] πλῆθος, [μάλιστα]
[περισσω]μάτ[(ων)]
[σχεδὸν] εἴρηνται. * * ἴδωμεν δὲ
VIII 23 γινόμενον] ομενον ex εσθαι corr. P litteras post πλῆθος evanidas litura
deletas suspicor, ut proximum και deletum est νοσοπειειν P 25—29 K
30 στόματος K 31 K 33 εὔξετο. retinui orthograpbiam tum vel in Attica
usitatam (cf. praeter Meisterhansium 21361196 εὐξή[θη] in tit. Att. (II s. p. Chr.) Athen.
Mitth. XVIII 193 V. 5 34 K 35 ἦν] ηι P αὔξησιν K 36 K
40 αυξις P τρέφεσθαι K 42—47 K
XIV τ[οὺς ἀπὸ τῶν περισσω]μάτ(ων) καὶ
δια[κρίσεων αἰτιολογ]οῦντας τὰς
νόσ[ους κα]ὶ τοὺς ἀπὸ τῆς τ(ῶν) στοιχείων
συσ[τάσε]ως οἰομένους αι τὰ
ἡμε[τερ]α σώματα. καὶ πρῶτον ἀπὸ
Πλά[των]ος. οὗτος γ(άρ) φησιν τὰ ἡμέτερα
[σώματα συνίστασθαι ἐκ
τεσσά[ρω]ν στοιχείων, ὅτι καὶ τὰ ἐν κό]σμωι
γί(νεται) [ἀνὰ λό(γον)]. διαφέρειν δὲ
σύνφθ[αρσιν, μ]ῖξιν, διάκρασιν. * καὶ σύν-
φθαρσι[ν μ(ὲν)] καὶ σύνχυσιν, ὅταν σώματα
διὰ ἑαυ[τῶν ὅλω]ν ἥ[κ]οντα μίαν ὑπεράν[ω]
ἀποτελέσῃ ποιότητα, ὡς ἐπὶ τῆς τετρα-
φαρμάκου. * μῖξις δέ (ἐστιν), [οταν]
XIV 15] cf. Abistoteles de geu. et inter. A. 10 [328a5]: ἐπεὶ δ’ οὐκ ἔστιν εἰς τἀλλάχιστα
διαιρεθῆναι, οὔτε σύνθεσις ταὐτὸ καὶ μῖξις ἀλλ’ ἕτερον δῆλον ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ σῳζόμενα
δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι μεμῖχθαι. σύνθεσις γὰρ ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις οὐδὲ μῖξις, οὐδ’ ἕξει τὸν
αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ τὸ μόριον. φαμὲν δ’ εἴπερ δεῖ μεμῖχθαί τι τὸ μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι καὶ
ὥσπερ τοῦ ὕδατος τὸ μέρος ὕδωρ, καὶ τοῦ κραθέντος. ἂν δ’ ᾖ κατὰ μικρὰ σύνθεσις ἡ
μῖξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν. Arics Didymcs
apud Stob. Ecl. I 17 [I 154, 8 W. 463,20 Doxogr.]: διαφέρειν γὰρ ἀρέσκει τοῖς ἀπὸ τῆς
Στωικῆς αἱρέσεως παράθεσιν, μῖξιν, κρᾶσιν, σύγχυσιν. παράθεσιν μὲν γὰρ εἷναι σωμάτων συναφὴν
κατὰ τὰς ἐπιφανείας, ὡς ἐπὶ τῶν σωρῶν ὁρῶμεν, ἐν οἷς πυροί τε καὶ κριθαὶ καὶ φακοὶ
καὶ εἴ τινα τούτοις ἄλλα παραπλήσια περιέχεται καὶ τῶν ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν ψήφων καὶ ἄμμων.
μῖξιν δ’ εἶναι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ἀντιπαέκτασιν δι’ ὅλων, ὑπομενουσῶν τῶν συμφυῶν
περὶ αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυρακτωμένου σιδήρου· ἐπὶ τούτων γὰρ
<δι'> ὅλων γίγνεσθαι τῶν σωμάτων τὴν ἀντιπαρέκτασιν. ὁμοίως δὲ κἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν
ἔχειν. δι’ ὅλων γὰρ τῶν σωμάτων ἡμῶν ἀντιπαρεκτείνουσιν· ἀρέσκει γὰρ αὐτοῖς σῶμα διὰ σώματος
ἀντιπαρήκειν. κρᾶσιν δὲ εἶναι λέγουσι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι’ ὅλων ἀντιπαρέκτασιν
τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενουσῶν. [τὴν μὲν μῖξιν καὶ ἐπὶ ξηρῶν γίγνεσθαι
οἷον πυρὸς καὶ σιδήρου χυζῆς τε καὶ τοῦ περιέχοντος αὐτὴν σώματος· τὴν δὲ κρᾶσιν ἐπὶ
μόνων φασὶ γίνεσθαι τῶν ὑγρῶν.] συνεκφαίνεσθαι γὰρ ἐκ τῆς κράσεως τὴν ἑκάστου τῶν συγκραθέντων
ὑγρῶν ποιότητα οἷον οἴνου, μέλιτος, ὕδατος, ὄξους, τῶν παραπλησίων. ὅτι δ6 ἐπὶ τοιούτων
κράσεων διαμένουσιν αἱ ποιότητες τῶν συγκραθέντων πρόδηλον ἐκ τοῦ πολλάκις ἐξ ἐπιμηχανήσεως
ἀποχωρίζεσθαι ταῦτα ἀπ’ ἀλλήλων. ἐὰν γοῦν σπόγγον ἠλαιωμένον καθῇ τις εἰς οἷνον
ὕδατι κεκραμένον, ἀποχωρίσει τὸ ὕδωρ τοῦ οἴνου ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν σπόγγον. τὴν
δὲ σύγχυσιν δύο <ἢ> καὶ πλειόνων ποιοτήτων περὶ τὰ σώματα μεταβολὴν εἰς ἑτέρας
τούτων ποιότητος γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει τῶν μύρων καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων.
Philo de aeteru. mundi IG. p. 503 M. 25, 23 Cumont: κατὰ δὲ σύγχυσιν ὡς ἡ παρὰ ἰατροῖς
τετραφάρμακος. de confus. 1. 37 (433 M.) σύγχυσίς ἐστι φθορὰ τῶν ἐξ ἀρχῆς ποιοτήτων ὡς
ἐπὶ τῆς ἐν ἰατρικῇ τετραφαρμάκου συντέτευχε. cf. Gal. de elem. sec. Ilipp. 1 5 [I 452 K.] al.
XIV 6 desideres ἴδωμεν δὲ μετὰ τοὺς; at cf. XVII 44 sqq. et Herm. XXVIII 415, 29
9—13 K 15 μωι τέ[σσαρα] dubitanter K 16 σύνφθαρσιν K 17 K
18 ἑαυτῶν K
XIV ματά τινα ἑαυτοῖς κ(ατὰ) παράθεσιν παρακέ(ηται)
καὶ μὴ δι᾿ ἑαυτῶν ἥκῃ, ὡς σωρὸς πυποῦ,
κριθῆς. * δ[ιάκρ]ασις δέ (ἐστιν), ὅταν σώματά
τινα ἐπὶ [ἕν σ]υνελθάντα ἀλλήλοις
παρακ[έη]ται, ὡς ἐπὶ τοῦ οἰνομέλιτος
βλέπομ[εν. ἀπὸ] τοιγ(άρ)[τοι] τῆς τούτ(ων) διαφορᾶς
φησιν ὁ Πλάτων τὰ ἡμέτερα σώματα
ἐκ τ(ῶν) τεσσάρων στοιχείων συνεστάναι
κατὰ σύν[φθαρσι]ν. ταύτῃ δὲ μὴ φαίνεσθ(αι) [καθ᾿ ἕ(ν)]
ἐν ἡμῖν πῦ[ρ ἢ] ἀέρα ἢ γῆν ἢ ὑγρὸν τῶι
κατὰ σύνφθαρσιν αὐτῶν τὰ ζῶι[α] [ἀπο-]
[τελεῖσθαι] [/////////] * * ἀλλὰ γὰρ λέγει ἁνὴρ καί
τινα τ(ῶν) ἐν ἡμῖν μερ(ῶν) διαφόρου τε-
[τ]ευ[χ]ένᾶι κ]ράσεως ἐκ τ(ῶν) στοιχείων.
οὐ γ(ὰρ) ὡσαύ[τ]ως κέκραται κεφαλὴ
ἢ χείρ, ἀλλὰ [ἂη]λως μ(ὲν) κεφαλή, ἄλλως
δὲ εώρ[ξ, ἐ]πεὶ κοινῶς ἕκαστον τ(ῶν)
ἡμετέρων [σωμά]των διαφόρου κράσεω(ς)
τετύχηκε[ν, [ὅθεν] καὶ αὐτὰ διάφορα ἑαυτ(ῶν)]. * ἔτι γε μήν φ(ησιν)
ὡς ὁ μυελὸ(ς)
XIV 36] Plato Tim. p. 82 A: τεετάρων γὰρ ὄντων γενῶν, ἐξ ὧν συμπέπηγε τὸ σῶμα, γῆς
πυρὸς ὔδατός τε καὶ ἀέρος, τούτων ἡ παρὰ φύσιν πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ τῆς χώρας μετάστασις
ἐξ οἰκείας ἐπ᾿ ἀλλοτρίαν γιγνομένη, πυρός τε αὗ καὶ τῶν ἑτέρων, ἐπειδὴ γένη πλείονα
ἑνὸς ὄντα τυγχάωει, τὸ μὴ προσηχον ἕκαστον ἑαυτῷ προσλαμβάνειν καὶ πάνθ᾿ ὅσα τοιαῦτα
στάσεις καὶ νόσους αρέχει.
XIV 39] Plato Tim. Ρ. 73A—74 A: τὸ δὲ ὀστῶν καὶ σαρκῶν καὶ τῆς τοιαὐτης φύσεως
πέρι πάσης ὧδε ἔσχε. τούτοις ξύμπασιν ἀρχὴ μὲν ἡ τοῦ μυελοῦ γένεσις· οἱ τοῦ βίου δεσμοὶ
τῆς ψυχῆς τῷ σώγονεν ἐξ ἄλλων. τῶν γὰρ τριγώνων ὅσα πρῶτα ἀστραβῆ καὶ λεῖα ὄντα
πῦρ τε καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα καὶ γῆν δι᾿ ἀκριβείας μάλιστα ἧν παρασχεῖν δυνατά, ταύτα ὁ θεὸς
ἀπὸ τῶν ἑαυτῶν ἕκαστα γενῶν χωρὶς ἀποκρίνων, μιγνὺς δὲ ἀλλήλοις ξύμμετρα, πανσπερμίαν
παωτὶ θνητῷ γέωει μηχανώμενος, τὸν μυελὸν ἐξ αὐτῶν ἀπειργάσατο, καὶ μετὰ ταῦτα δὴ φυ-
XIV 23—25 K 29 σύνθεσιν vel συνκρασιν Κ, qui hoc praefert καθ᾿ P.
litteram superscriptam explico ε 31 απο iuxta αωι α in marg. appositum post vitium
insecquentis v. est correctum 32 τελεῖσθαι Κ. nec hoc nec quod olim eius loco scrptum
erat legi iam potest. post τελεῖσθαι in litura pellucet velut νομίζει 34 θευκεν p. ergo
librarius τεθευκεναι dedit aspiratione confusa et vulgari simul forma verbi accita pro τετυ-
χηκέωαι quo auctor usus esse videtur, cf. v. 39. ceterum illa forma tum trita, cf. Phrynichus
Lobeckii p. 395; Meinekei Analecta Alex. p. 248; G. Dindorf ad Vit. Eur. (Poet. scen. Lips. 1869) p. 18; Demetr. de eloc. 230; Philodem. de sign. 27,36. Voll. Herc. V 2(1843)
p. 35; Not. et extr. des manuscr. XVIII 2,21 35—37 K 38 σωμάτων Κ
XIV συνέστηκεν [ἐ]κ τῶν τεσσάρων
χ[ε]ίων καὶ κύρ[ιος] εὐθύς ἐστι) τ(ῶν) ἐν ἡμῖν
ἁπάντ(ων), χρώμενος πιθανότητι λόγων
τοιαύτῃ· ἀνῆφθαι γ(ὰρ) ἐκ τοῦ μυελοῦ
τὴν ψυχὴν τὴν τὸ ὅλον σῶμα διοικ(οῦσαν)
XV [ evanidi versus tres ]
κυριώτ[ατ- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
καὶ μὴν τ[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
καὶ [ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ὑστ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
καὶ ἀνι[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
χοις [.]να[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
καὶ ἅμα [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
δ[.]ν τοῖς [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[. . . . . ]το[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
ἀεὶ τὰ βόει[α. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
λέγει δευ[τερ- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
χει [. . . . ] αι[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]
XV 14](?) PLATO Rep. I 338 c: εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ
ξυμρέρει τὰ βόεια κρέα πρὸ; τὸ σῶμα τοῦτο τὸ σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου
ξυμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον.
XIV 40 K 41 χοιων P fortasse κυριως P, nisi κυριώτατος fuit nescio
quo pacto truncatum cf. XV 4
XV 14 vel ασπαβοερ P
XV στοιχείων ἐχ[.......................]
συνεστηκ[...................]
κοιλ[ε]ιῶν κα[..................]
ἐκκειμέν[ων. * διαι[ρῶν δὲ τὸν μυελὸν εἰς]
μέρη τινὰ κα[τὰ ἕκαστον] μέρος [δ]ιάφορον
σχῆμα ἀπο[δίδωσιν· τὸ] γ(ὰρ) ἐνκεφάλου
σχῆμα λεγό[μ(εν)όν φησιν] (εἶναι) καὶ περιφερὲς
καὶ καὶ κεκυ[κλωμ(έν)ον, *] τοῦ δὲ λοιποῦ
μυελοῦ ὁ ν[ωτιαῖος περι]έχουσι
ὀστέοις καταλείπ[εται στέγειν.] αὐτῆς [τε
της] τε τῆς [ψυχῆς γ μέρη] (εἶναι) λέγων
τὸ μ(ὲν) λογιστικὸν [ὡς ὀχυρωτάτωι] τῶι ἐν[κε-]
φάλωι ἀπολείπε[ι, τὸ μ(έν)τοι ἄλογ]ον μέρο[ς]
αὐτῆς ἐν τῶι [/////] [ν[ωτιαίωι] μυ]ελῶι. συ[ν-]
ἒστάναι δέ φ(ησιν) τὰ [ὀστέα μίξει γ]ῆς τε καθ(αρᾶς)
καὶ μυελοῦ, ἐναλ[λαγῆναι δὲ τ]οῦ πυρός
τε αὐτὰ ἐνπήξει [καὶ τετ]ηκότος. ** τὴν]
XV 26] Plato Tim. p. 69 D E: καὶ διὰ ταῦτα δὴ σεβόμενοι μιαίνειν τὸ θεῖον, ὅ τι μὴ πᾶσα
ἦν ἀνάγκη, χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν τὸ θνητόν, ἰσθμὸν
καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε κεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες, ἵνα εἴη
χωρίς. ἐν δὴ τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμένῳ θώρακι τὸ τῆς ψυχῆς θνητὸν γένος ἐνέδουν.
XV 31] Plato Tim. p. 80 E. 81 A—C: ὃ καλοῦμεν αἶμα, νομὴν σαρκῶν καὶ ξύμπαντος
τοῦ σώματος, ὅθεν ὑδρευόμενα ἔκαστα πληροῖ τὴν τοῦ κενουμένου βάσιν· ὁ δὲ τρόπος τῆς
πληρώσεως ἀποχωρήσεώς τε γίγνεται, καθάπερ ἐν τῷ παντὶ παντὸς ἡ φορὰ γέγονεν, ἢν τὸ
ξυγγενὲς πᾶν φέρεται πρὸς ἑαυτό. τὰ μὲν γὰρ δὴ περιεστῶτα ἐκτὸς ἡμᾶς τήκει τε ἀπὶ καὶ
διανέμει πρὸς ἔκαστον εἶδος τὸ ὁμόφυλον ἀποπέμπντα, τὰ δὲ ἔναιμα αὖ, κερματισθέντα ἐντὸς
παρ᾿ ἡμῖν καὶ περιειλημμένα ὥσπερ ὑπ᾿ οὐρανοῦ ξυνεστῶτος ἑκάστου τοῦ ζῴου, τὴν τοῦ
παντὸς ἀναγκάζεται μιμεῖσθαι φοράν· πρὸς τὸ ξυγγενὲς οὖν φερόμενον ἕκαστον τῶν ἐντὸς μερισθέντων
τὸ κενωθὲν τότε πάλιν ἀνεπλήρωσεν. ὅταν μὲν δὴ πλέον τοῦ ἐππιρρέοντος ἀπίῃ,
φθίνει πᾶν, ὅτανν δὲ ἔλαττον, αὐξάνεται. νέα μὲν οὖν ξύστασις τοῦ παντὸς ζῴου, καινὰ τὰ
τρίγωνα οἶον ἐκ δρυόχων ἔτι ἔχουσα τῶν γενῶν, ἰσχυρὰν μὲν τὴν ξύγκλεισιν αὐτῶν πρὸς
ἄλληλα κέκτηται, ξυμπέπηγε δὲ ὁ πᾶς ὄγκος αὐτῆς ἁπαλός, ἅτ᾿ ἐκ μυελοῦ μὲν νεωστὶ γεγονυίας,
τεθραμμένης δὲ ἐν γάλακτι.
XV 33] Plato Tim. p. 74 C D: ταῦτα ἡμῶν διανοηθεὶς ὁ κηροπλάστης, ὕδατι μὲν καὶ πυρὶ
XV 20—37 ex compluribus maioribus minoribusque fragmentis paullatim concreverunt.
25 quod aegre desideratur τοῖς ante περιέχουσι fortasse superscripserat
P. sed verbum praestiterim cf. Herophilus ap. Ruf. de partt. corp. p. 184, 15 ed. Dar. μυελός...ὑπὸ
ὀστῶν περιεχόμενος 26 στέγειν (ex Platonico στέγασμα 73 D [cf. test. p. 23, 8]
ductum) dubium 28 incertum supplementum 30 scriptum fuit ante μυελῶι deletum
aliquod vocabulum, cuius prima littera extat etsi oblitterata. superscripsit ν[ωτιαιωι] P,
quod (ut v. 25) ex Platonis p. 73 D ὃ δ᾿ τὸ λοιπὸν κτλ. [cf. t. p. 23,5] sumptum est
32 spectat ad Plat. 73 E [cf. t. p. 23,10], sed supplementa non certa
XV δὲ σάρκα συνεστά[να]ι ἔκ τε γῆ[ς καὶ ὕδα]τος
καὶ πυρὸς καὶ δύμης τιν[ὸς ἐχούσης] ὑ-
γρότητα άλμυράν τε καὶ δρειμ[εῖαν. * *] παρεσ-
πάρθαι δ᾿ ἐν τῆι σαρκὶ καὶ ὐγροτ[έραν τι]νὰ
θερμότητα περποιημένην. * τ[ὸ ὑγρὸ]ν
δὲ ἐν ταῖς ὑπερβαλλούσαις ἐν[καύσεσι]
τη[ι]κόμε[ν]ον ψύχειν [τὴν θερμασίαν, ἐν]
ταῖς δὲ ὑπερβ[αλ]λούσαις ψύξ[εσιν ἐν]αν-
τιοῦσθαι καὶ [θερμ]ὸν παρέχ[εσθαι] τὸ
σῶμα. * [δὲ] πλείστας [σάρκα]ς (εἷναι)
περὶ τὰ ἀψυχ[ότ]ερα τ(ῶν) ὀστῶν· [περὶ] μηροὺ[ς]
γὰρ καὶ κνήμ[ας] καὶ γλουτοὺ[ς πο]λλὰς
σάρκας ὑπάρ[χει]ω, ἐπειδήπ[επ αὐτ(ῶν)] τὰ
ὀστέα ἀψυχ[ότ]επά (ἐστιν), * * περ[ὶ δὲ τἡν] κεφα-
καὶ γῇ ξυμμίξας καὶ ξυναρμόσας, ἐξ ὀξέος καὶ ἁλμυροῦ ξυνθεὶς ξύμωμα ὑπομίξας αὐτοῖς σάρκα ἔγχυμον καὶ μαλακὴν ξυνέστησε.
XV 36] Plato Tim. p. 74 BC: τὴν δὲ σάρκα προβλῆν μὲν καυμάτων, πρόβλημα δὲ χειμώνων,
ἔτι δὲ πτωμάτων οἷον τᾶ πιλητὰ ἔσεσθαι κτήματα, σώμασι μαλακῶς καὶ πράως ὑπείκουσαν,
θερμῆν δὲ νοτίδα ἐντὸς ἑαυτῆς ἔχουσαν θέρουςα μὲν ἀνιδίουσαν καὶ νοτιζομένην ἔξωθεν
ψῦχος κατὰ πᾶν τὸ σῶμα παρέξειν οἰκεῖον, διὰ χειμῶνος δὲ πάλιν αὗ τούτῳ πυρὶ τὸν προσφερόμενον
ἔξωθεν καὶ περιιστάμενον πάγον ἀμυνεῖσθαι μετρίως.
XV 43] Plato Tim. 74 E 75 Α: ὅσα μὲν οὗν ἐμψυχότατα τῶν ὀστῶν ἧν, ὀλιγίσταις συνέφραττε σαρξίν, ἄ δ᾿ ἀψυχότατα ἔντός, πλείσταις καὶ πυκνοτάταις, καὶ δὴ καὶ κατὰ τὰς ξυμβολὰς
τῶν ὀστῶν, ὄπῃ μήτινα ἀνάγκην ὁ λόγος ἀπέφαινε δεῖν αὐτὰς εἷναι, βραχεῖαν σάρκα
ἔφυσεν, ἵνα μήτε ἐμποδὼν ταῖς καμπαῖσιν οὗσαι δύσφορα τὰ σώματα ἀπεργάζοιντο, ἅτε δυσκίνητα
γινόμενα, μήτ᾿ αὗ πολλαὶ καὶ πυκναὶ σφόδρα τε έν ἀλλήλαις ἐμπεπιλημέναι, διὰ στερεότητα
ἀναισθησίαν ἐμποιοῦσαι, δυσμνημονευτότεπα καὶ κωφότερα τὰ περὶ τὴν διάνοιαν ποιοῖεν.
διὸ δὴ τό τε τῶν μηρῶν καὶ κνημῶν καὶ τὸ περὶ τῶν ἰσχίων φύσιν τά τῶν βραχιόνων
ὀστᾶ καὶ τὰ τῶν πήχεων, καὶ ὅσα ἀλλα ἡμῶν ἅναρθρα.
XVI I] Plato Tim. 75 A—C: ὅσα τε ἐντὸς δι᾿ ὀλιγότητα ψυχῆς μυενά ἐστι φρονήσεως, ταῦτα πάντα συμπεπλήρωται σαρξίν. ὅσα δ᾿ ἔμφρονα, ἧττον, εἰ μή πού τινα αὐτὴν καθ᾿
αὑτὴν αἰσθήσεων ἕνεκα σάρκα οὕτω ξυνέστησεν, οἷον τὸ τῆς λγώττης εἷδος. τὰ δὲ πλεῖστα ἐκείνως·
ἡ γὰρ ἐξ ἀνάγκης γιγνομένη καὶ ξυντρεφομένη φύσις οὑδαμῇ προσδέχεται πυκνὸν ὀστοῦν καὶ
XV 39 fortasse μὲν intercidit. post ταῖς εν ante lac. clare P 40 τηικομε. . [ν]ον
spatio propter papyri pessimam illic condicionem relicto P 41 ἐναντιοῦσθαι Κ
XVI 1 γ[λῶσσαν] hasta obliqua extat in P; supplementa incerta αὐτῆς] sc.
σαρκός 2 ταψυχοτερα P: τὰ ψυχ(p)ότερα coni. K
XVI [γεῖν φ(ησιv) τὰ παεα·] λέγεσθαι γ(άρ)· ‘παχεῖα
[λεπτὸν] οὐ [τ]ίκτει νόο[ν.’ * *] τά τε
[πεπηγέ]ναι ἀ]ποστηρί[γμα]τ[ο]ς
ἄρθρα δὲ α[ὐ]τοῖς πεποι[ῆ]σθαι π(ρὸς) τὰς συστολὰς
καὶ [κ]άμψεις. * νεῦρα δὲ
ἔξωθεν [. .] τὴν σκληρότητα τ(ῶν) ὀστ(ῶν)
διὰ τὰς κ(ατὰ) πρ[ο]αίρεσιν κειν[ή]σεις. * σάρκασ
δὲ διὰ προβολὴν ψύχους τε καὶ θάλπους.
* τά τε νεῦρα συνεστάναι ἐξ
σαρκὸς ἀζύμου καὶ ὀστέων κ(ατά) τιvα
ἰδίαν κρᾶσιν. * * ὧδε καὶ φλέβας· * παρασάρκα
πολλὴν ἅμα τε αὐτοῖς ὀξυήκοον αἴσθησιν· μάλιστα γὰρ ἂν αὐτὰ πάντων ἔσχεν ἡ περὶ
τὴν κεφαλὴν ξύστασις, εἴπερ ἅμα ξυμπίπτειν ἠθελησάτην, καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος σαρκώδη
ἔχον ἐφ’ ἑαυτῷ καὶ νευρώδη κρατεράν τε κεφαλὴν βίον ἂν διπλοῦν καὶ πολλαπλοῦν καὶ ὑγιεινότερον
καὶ ἀλυπότερον τοῦ νῦν κατεκτήσατο· νῦν δὲ τοῖς περὶ τὴν ἡμετέραν γένεσιν δημιουργοῖς
ἀναλογιζομένοις, πότερον πολυχρονιώτερον χεῖρον ἢ βραχυχρονιώτερον βέλτιον ἀπεργάσαιντο γένος,
συνέδοξε τοῦ πλείονος βίου, φαυλοτέρου δέ, τὸν ἐλάττονα ἀμείνονα ὄντα πατὶ πάντως αἱρετέον·
ὅθεν δὴ μανῷ μὲν ὀστῷ, σαρξὶ δὲ καὶ νεύροις κεφαλἠν, ἅτε οὐδὲ καμπὰς ἔχουσαν, οὐ
ξυνεστέγασαν. κατὰ πάντα οὖν ταῦτα εὐαισθητοτέρα μὲν καὶ φρονιμωτέρα, πολὺ δὲ ἀσθενεστέρα
παντὸς ἀνδρὸς προσετέθη κεφαλὴ σώματι.
XVI 3] cf. Galenus Thrasybulus [1185,6 Helmreich, V 878 K.]: καὶ τοῦτο πρὸς ἁπάντων
σχεδὸν ἀνθρώπων ᾄδεται, διότι πάντων ἐστὶν ἀληθέστατον, ὡς γαστὴρ ἡ παχεῖα τὸν νοῦν οὐ τίκτει
τὸν λεπτόν (sic codd.). versum ipsum dant Gregorius Naz. II p. 213 D alii cf. Leutsch Paroem.
II 337,22 a. Buecheler M. Rhen. 43, 295; Nauck F. Τ.2 XV; Otto Sprichw. d. Rsm. n. 1861.
XVI 4] Plato Tim. p. 74AB: καὶ τὸ πᾶν δὴ σπέρμα διασῴζων οὕτω λιθοειδεῖ περιβόλῳ
ξυνέφραξεν, ἐμποιῶν ἄρθρα, τῇ θατέρου προσχρώμενος ἐν αὐτοῖς ὡς μέσῃ ἐνισταμένῃ δυνάμει,
κινήσεως καὶ κάμψεως ἕνεκα. τὴν δ’ αὖ ὀστεΐνης φύσεως ἕξιν ἡγησάμενος τοῦ δέοντος
κραυροτέραν εἶναι καὶ ἀκαμπτοτέραν, διαπυρόν τ’ αὖ γιγνομένην καὶ πάλιν ψυχομένην σφακελίσασαν
ταχὺ διαφθερεῖν τὸ σπέρμα ἐντὸς αὑτῆς, διὰ ταῦτα οὕτω τὸ τῶν νεύρων καὶ τὸ τῆς
σαρκὸς γένος ἐμηχανᾶτο, ἵνα τῷ μὲν ἅπαντα τὰ μέλη ξυνδήσας ἐπιτεινομένῳ καὶ ἀνιεμένῳ
περὶ τοὺς στρόφιγγας καμπτόμενον τὸ σῶμα καὶ ἐκτεινόμενον παρέχοι, τὴν δὲ σάρκα προβολὴν
μὲν καυμάτων, πρόβλημα δὲ χειμώνων.
XVI 11 j Plato Tim. p. 74 I): τὴν δὲ τῶν νεύρων φύσιν ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκὸς ἀζύμου κράσεως
μίαν ἐξ ἀμφοῖν μέσην δυνάμει ξυνεκεράσατο, ξανθῷ χρώματι προσχρώμενος. ὅθεν συντονωτέραν
μὲν καὶ γλισχροτέραν σαρκῶν, μαλακωτέραν δὲ ὀστῶν ὑγροτέραν τε ἐκτήσατο δύναμιν
νεῦρα· οἷς ξυμπεριλαβὼν ὁ θεὸς ὀστᾶ καὶ μυελόν, δήσας πρὸς ἄλληλα νεύροις, μετὰ
ταῦτα σαρξὶ πάντα αὐτὰ κατεσκίασεν ἄνωθεν.
XVI 13] Plato Tim. p. 77 C—E : ταῦτα δὴ τὰ γένη πάντα φυτεύσαντες οἱ κρείττους τοῖ;
ἥττοσιν ἡμῖν τροφήν, τὸ σῶμα αὐτὸ ἡμῶν διωχέτευσαν τέμνοντες οἷον ἐν κήποις ὀχετούς, ἵνα
XVI 4 τίκτει K voo vel νοσ F 5 ἀποστηρίγματος K 6 πεποιῆσθαι
K 7 κάμψεις K νευρα, prima littera etiam η, π, altera α, ο legi
possunt τουτοις vel ταυταις P 8 post εξωθεν P; δια vel δε K., prior apex
explicari potest (εἶναι) rnaiico sensu. desidero verbum velut κλᾶν, κάμπτειν 11
ejc P 9 K 13 φλεβας potius quam φλεβες P
XVI [σκευάζ] ει δύο, τὴν μ(ἐν) εἰσ δ[ε]ξιὰ
[δὲ] εἰς εὐώνυμα, ὦν τῆς μ(ἐν)
τὰς ἀποσχίδας κ(ατα)πλέκε[ι]ν τὰ εὐώνυμα
μέρη, * τῆς δὲ εὐωνύμ[ου] τὰ δεξιά.
κοιλίας τε δύο ὑπάρχειν, ὦν τ[ὴ]ν μ(ὲν) ἄνω,
τὴν δὲ κάτω. καὶ τὴν κάτω ὑποκεῖσθ(αι)
ὑποδοχὴν τ(ῶν) περιττωμάτ(ων).
περὶ ταύτηι δὲ γενέσθαι μακ[ρ]όν τε
καὶ εἱλιγμένον ἔντερον, ἵνα μὴ <ἡ>
τροφὴ ῥαιδίως κ(ατα) φέρηται, ἀλ(λὰ) ὑπομένῃ
ποσοὺς χρόνους. * ὡς γ(ὰρ) τ(ῶν) κα[τ' ε] ὑθυωρίαν
κειμέν(ων) ποταμῶν τὰ ῥεύματά
[οὐκ] ἀνάσχετα, τ(ῶν) δὲ σκολιῶν
διὰ τὸ ἐνκόπτεσθαι. ο(ὕτως) εἰ μ(ἐν) βρα[χὺ]
ἐγένετο τὸ ἔντερον τὸ π(ρὸς) τὴν κάτω
κολίαν καὶ εὐθύ, κἄν ἐφέρετο ῥᾳδίως
ἡ] τροφή. * ἐπεὶ δὲ σκολιόν τέ (ἐστιν) καὶ
ηκες, ταύτηι ἐπιμένει πολλοὺς χρόνο(υς).
[κ]αὶ περὶ μ(ὲν) τοῦ σώματος
λ]έγει δὲ καὶ περὶ τῆς ψυχῆς, ὠς τρι[μ]ερής
(ἐστιν), καὶ τὸ μ(έν) τι αὐτῆς (ἐστιν)
τὸ δὲ θυμικόν, τὸ δὲ ἐπιθυμητι-
ὥσπερex ἐκ γάματος ἐπιόντος ἄρδοιτο. καὶ πρῶτον μὲν ὁχετοὺς κρυφαίους ὡπὸ τὴν ξύμφυσιν
τοῦ δέρματος καὶ τῆς καὶ τῆς σαρκὸς δύο μλέβας ἔτεμον νωτιαίας διδύμους, ὠς τὀ σῶμα ἐτύγχανε
δεξιοῖς τε καὶ ἀριστεροῖς ὄν. τκύτας δὲ καθπηκαν παρὰ τὴν ῥάχιν, καὶ τὸν γόνιμον μεταξὺ λαβόντες
μυελόν, ἴνα οὖτός τε ὅ μάλιστα θάλλοι, καὶ ἐπὶ τἆλλα εὔρους ἔντεῦθεν ἅτε ἐπὶ κάταντες
ἡ ἐπίχυσις γιγνομένη παρέχοι τὴν ὑδρείαν ὁμαλήν. μετὰ δὲ ταῦτα σχίσαντες περὶ τὴν
κεφαλὴν τὰς φλέβας καὶ δἱ ἀλλήλων ἐναντίας πλέξαντες διεῖσαν, τὰς μὲν ἐκ τῶν δεξιῶν ἐπὶ
τάριστερὰ τοῦ σώματος, τὰς δ' ἐκ τῶν ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ κλίναντες.
XVI 20] Plato Tim. p. 73 E. 73 A: ἐσομένην ἐν ἡμῖν ποτῶν καὶ ἐδεστῶν ἀκολασίαν
ᾔδεσαν οἱ ξυντιξθέντες ἡμῶν τὸ γένος, καὶ ὅτι τοῦ μετρίου καὶ ἀναγκαίου διὰ μαργότητα πολλῷ
χρησοίμεθα πλέονι. ἵν' οὖν μὴ φθορὰ διὰ νόσους ὀξεῖα γἰγνοιτο καὶ ἀτελὲς τὸ γένος εὐθὺς τὸ
θηντὸν τελευτῶ, ταῦτα προορώμενοι τῇ τοῦ περιγενησομένου πόματος ἐδέσματός τε ἕξει τὴν
ὁνομαζομένην κάτω κοιλίαν ὑποδοχὴν ἔθεσαν, εἴλιξάν τε πέριξ τὴν τῶν ἐντέρων γένεσιν,
ὅπως μὴ ταχὺ διεκπερῶσα ἡ τροφὴ ταχὺ πάλιν τροφῆς ἑτέρας δεὶσθαι τὸ σῦμα ἀναγκάζοι, καὶ
παρέχουσα ἀπληστίαν διὰ γαστριμαργίαν ἀφιλόσοφον καὶ ἄμουσον πᾶν ἀποτελοῖ τὸ γένος, ἀνυπήκοσυ
τοῦ θειοτάτου τῶν παρ' ἡμῖν.
XVI 14 σκευάξει incertum; ... ρασει P
ξιὰ et cetera usque ad v. 33 K
24 καθ. υθυωρι P
XVI [κ]όν. καὶ τὸ μ(ἐν) λογικὸν ἀπολείπει
τ]οὺ[ς] κ(ατὰ) τὴν κεφαλὴν τό[πους]. εὐφυὴς γ(ὰρ)
αὕ]τη γί(νεται) π(ρὸς) παραδοχὴν τοῦ ἡγεμονικ(οῦ).
τὸ] δὲ θυμικὸν ἔταξεν περὶ τὴν καρδ(ίαν),
[οὐ] π[ὁ]ρρω μ(ὲν) τεταγμένον τοῦ
[ὑπ]οτεταγμένον δὲ
[ἵν]α δὴ καὶ ὑπήκο<ον> αὐτῶι γί(νηται) *
[γݲ] τὸ <ητ>ικὸν ἔταξεν
[φρά]γματος καὶ ὀμφαλοῦ. * ἐπέστησεν
[δὲ] τὸ ἦπαρ τῆι ἐπιθυμίαι κάτοχον,
XVI 36] Plato Tim. p. 45AB: διὸ πρῶτον μὲν περὶ τὸ τῆς κεραλῆς κύτος, ὑποθέντες
αὐτόσε τὸ πρόσωπον, ὅργανα ἐνέδησαν τούτῳ πάσῃ τῇ τῆς ψυχῆς προνοίᾳ, καὶ διέταξαν τὸ
μετέχον ἡγεμονίας τοῦτ' εἶναι, τὸ κατὰ φύσιν πρόσθεν.
XVI 39] Plato Tim. p. 69 DE. 70 Α : καὶ διὰ ταῦτα δὴ σεβόμενοι μιαίνειν τὸ θεῖον, ὅ τι
μὴ πᾶσα ἦν ἀνάγκη, χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν τὸ θνητόν,
ἰσθμὸν καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε χεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες,
ἵνα εἴη χωρίς. ἐν δὴ τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμένῳ θώρακι τὸ τῆς ψυχῆς θνητόν γένος
ἐνέδουν, καὶ ἐπειδὴ τὸ μὲν ἄμεινον αὐτῆς, τὸ δὲ χεῖρον ἐπεφύκει, διοικοθομοῦσι τὸ τοῦ θώρακος
αὖ κύτος, διορίζοντες οἶον γυναικῶν, τὴν δὲ ἀνδρῶν χωρὶς οἴκησιν, τὰς φρένας διάφραγμα
εἰς τὸ μέσον αὐτῶν τιθέντες. τὸ μετέχον οὖν τῆς ψυχῆς ἀνδρείας καὶ θυμοῦ, φιλόνεικον ὅν,
κατᾠκισαν ἐγγυτέρω τῆς κεφαλῆς μεταξὺ τῶν φρενῶν τε καὶ αὐχένος, ἵνα τοῦ λόγου κατήκοον
ὅν κοινῇ μετ' ἐκείνου βίᾳ τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν κατέχοι γένος, ὁπότ' ἐκ τῆς ἀκροπόλεως
τῷ ἐπιτάγματι καὶ λόγῳ μηδαμῇ πείθεσθαι ἑκὸν ἐθέλοι.
XVI 42] Plato Tim. p. 70 DE. 71 AB: τὸ δὲ δὴ σίτων τε καὶ ποτῶν ἐπιθυμητικὸν τῆς
ψυχῆς καὶ ὅσων ἔνδειαν διὰ τὴν τοῦ σώματος ἴσχει φύσιν, τοῦτο εἰς τὰ μεταξὺ τῶν τε φρενῶν καὶ
τοῦ πρὸς ὁμφαλὸν ὅρου κατᾠκισαν, οἶον φάτνην ἐν ἅπαντι τούτῳ τῷ τόπῳ τῇ τοῦ σώματος
τροφῇ τεκτηνάμενοι. καὶ κατέδησαν δὴ τὸ τοιοῦτον ἐνταῦθα ὠς θρέμμα ἄγριον, τρέφειν δὲ
ξυνημμένον ἀναγκαῖον, εἴπερ τι μέλλοι τὸ θνητὀν ἔσεσθαι γένος. ἵν' οὖν ἀεὶ νεμόμενον πρὸς
φάτνῃ καὶ ὅ τι πορρωτάτω τοῦ βουλευομένου κατοικοῦν, θόρυβον καὶ βοὴν ὡς ἐλαχίστην
παρέχον, τὸ κράτιστον καθ' ἡσυχίαν περὶ τοῦ πᾶσι κοινῇ ξυμφέροντος ἐῷ βουλεύεσθαι, διὰ
ταῦτα ἐνταῦθ' ἔδοσαν αὐτῷ τὴν τάξιν. εἰδότες δὲ αὐτό, ὡς λόγου μὲν οὔτε ξυνήσειν ἔμελλεν,
εἴ τέ πῃ καὶ μεταλαμβάνοι τινὸς αὐτῶν αἰσθήσεως, οὑκ ἔμφυτον αὐτῷ τὸ μέλειν τινῶν ἔσοιτο
λόγων, ὑπὸ δὲ εἰδώλων καὶ φαντασμάτων νυκτός τε καὶ μεθ’ ἡμέραν μάλιστα ψυχαγωγήσοιτο,
τοῦτῳ δὴ θεὸς ἐπιβουλεύσας αὐτῷ τὴν ἥπατος ἰδέαν ξυνέστησε καὶ ἔθηκεν εἰς τὴν ἐκείνου
κατοίκησιν, πυκνὸν καὶ λεῖον καὶ λαμπρὸν καὶ γλυκὺ καὶ πικρότητα ἔχον μηχανησάμενος,
ἵνα ἐν αὐτῷ διανοημάτων ἡ ἐκ τοῦ νοῦ φερομένη δύναμις, οἶον ἐν κατόπτρῳ δεχομμένῳ
τύπους καὶ κατιδεῖν εἴδωλα παρέχοντι, φοβοῖ μὲν αὐτό, ὁπότε μέρει τῆς πιρότητος χρωμένη
ξυγγενεῖ, χαλεπὴ προσενεχθεῖα, ἀπειλῇ κατὰ πᾶν ὑπομιγνῦσα ὁξέως τὸ ἦπαρ, χολώδη χρώματα
ἐμφαίνοι ξυνάγουσά τε πᾶν ῥυσὸν καὶ τραχὺ ποιοῖ.
36 K 37 εὐφυὺς] η male pinxit, ut facilius σι vel ἑ iegas, V 39 K
40 πωρρω P 41 K 43. 44 K 45 xaTcpv vel κατοχου P. librarius
haud dubie intellegebat τῇ ἐπιθυμίᾳ κατειλμμένον, quod coulrarium sententiae. κάτοπτρον
Platonicum restituendum
XVII τὰς ἐπιθυμίας τα[πεινοῖ τοῖς εἰδώλοις,]
τόν τε πνεύμονα π(ρὸς) τῆι κ[αρδίαι, ἦς ὀξεῖα]
ἡ φύσις, μαλακὸν τὰ[σσει σπόγγον, ἵνα]
ἡ καρδία, φ(ησίν), κυκινοκ[εἰνητος οὖσα ἀλ-]
λομέην μὴ [ῥηγνύηται. * τὸν δὲ σπλῆνα]
λέγει ἐγμαγ[εῖ]ο[ (εἶναι) ἕτοιμον ἀεὶ π(αρα)κείμ(εν)ον,]
ἐπειδήπερ νοσο[ῦντι μὲν τῶι ἥπατι καὶ]
αὐτὸς συννο[σεῖ] καὶ [συναύξεται, τῶι δὲ]
ὑγιαίνοντι συνογιαίνει, [ἁεὶ ἄγων αὐτὸ]
εἰς τὸ κατὰ φύσιν. καὶ περὶ τῆ[ς ψυχῆς]
δὲ ταῦτα. * λέγει δὲ γί(νεσθαι) τὰς νό[σους]
τριχῶς, ἣ παρὰ τὰ στοιχεῖα [ἣ παρὶ τὴν]
XVII 2] Plato Tim. p. 70 CD: τῇ δὲ δὴ πηδήσει τῆς καρδιας ἐν τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ
καὶ τῇ τοῦ θυμοῦ ἐγέρσει, προγιγνώσκοντες ὅτι διὰ πυρὸς ἡ τοιαύτη πᾶσα ἔμελλεν οἴδησις
γίγνεσθαι τῶν θυμουμένων, ἐπικουρίαν αὐτῇ ημχανώμενοι τὴν τοῦ πλεύμονος ἱδέαν ἐνεφύτευσαν,
πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας ἐντὸς ἔχουσαν οἶον σπόγγου κατατετρημένας,
ἵνα τό τε πνεῦμα καὶ τὸ πόμα δεχομένη, ψύχουσα, ἀναπνοὴν καὶ ῥᾳστώνην ἐν τῷ
καύματι παρέχοι. διὸ δὴ τῆς ἀρτηρίας οχετοὺς ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἔτεμον, καὶ περὶ τὴν
καρδίαν αὐτὸν περιέστησαν οἶον μάλαγμα
XVII 4] HippocRATES de articulis [IV124, 15L.] ἡνάγκασται γὰρ (ὴ κληίς) πυκινοκίνητος
εἶναι [cf. Galen. ad 1. c. XVIIIA 415 K.]
XVII 5] Plato Tiin. Ρ. 72 CD: ἡ δ' αὖ τοῦ γείτονος αὐτῷ ξύστασις καὶ ἕδρα σπλάγχνου γέγονεν
ἐξ ἀριστερᾶς χάριν ἐκείνου, τοῦ παρέχειν αὐτὸ λαμπρὸν ἀεὶ καὶ καθαρόν, οἶον κατόπτρῳ παρεσκευασμένον
καὶ ἕτομον ἀεὶ παρακείμενον ἐκμαγεῖον. διὸ δὴ καὶ ὅταν τινές ἀκαθαρσίαι γίγνωνται
διὰ νόσους σώματος περὶ τὸ ἦπαρ, πάντα ὴ σπληνός καθαίρουσα αὐτὰ δέχεται μανότης,
ἅτε κοίλου καὶ ὑμανθέντος. ἀναίμου ὑφανθέντος. ὅθεν πληρούμενος τῶν ἀποκαθαιρομένων μέγας καὶ
αὐξάνεται, καὶ πάλιν, ὅταν καθαρθῇ τὸ σῶμα, ταεινούμενος
XVII 11] Plato Tim. p. 81 E. 82 A– E: τὸ δὲ τῶν νόσων ὅθεν ξυνίσταται, δῆλόν που καὶ
παντί. τεττάρων γὰρ ὅντων γενῶν, ἐξ ὦν συμπέπηγε τὸ σῶμα, γῆς πυρὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος,
τούτων ἡ παρὰ φύσιν πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ τῆς χώρας μετάστασις ἐξ οἰκείας ἐπ' ἀλλοτρίαν
γιγνομέη, πυρός τε αὖ καὶ τῶν ἑτέρων, ἐπειδὴ γένη πλείονα ἐνὸς ὅντα τυγχάνει, τὸ μὴ προςῆκον
ἔκαστον ἑκαστον ἑαυτῷ προσλαμβάνειν καὶ πάνθ' ὅσα τοιαῦτα στάσεις καὶ νόσους παρέχει. παρὰ
φύσιν γὰρ ἑκάστου γιγνομένου καὶ μευισταμένου θερμαίνεται μὲν ὅσα ἄν
ξηρὰ δὲ ὄντα εἰς ὅστερον γίγνεται καὶ κοῦφα δὴ καὶ βαρέα, καὶ πάσας πάντη μεταβολὰς
δέχεται. μόνως γὰρ δή, φαμέν, ταὑτὸν ταὐτῷ κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἀνὰ λόγον
προσγιγνόμενον καὶ ἀπογιγνόμενον ἐάσει ταύτὸν ὂν αὑτῷ σῶν καὶ ὑγιές μένειν. ὅ δ' ἂν πλημμελήσῃ
μελήσῃ τι τούτων ἐκτὸς ἀπιὸν ἢ προσιόν, ἀλλοιότητας παμποικίλας καὶ νόσους φθοράς τε
ἀπελορους παρέξεται. δευτέρων δὴ ξυστάσεων αὖ κατὰ φύσιν ξυνεστηκυιῶν δευτέρα κατανόησις
νοσημάτων τῷ βουλομένῳ γίγνεται ξυννοῆσαι. μυελοῦ γὰρ ἐξ ἐκείνων ὁστοῦ τε καὶ σαρκός
XVII 4 πυκινοκείνητος umbras Htterarum secutus K; cf. test. 5 ῥηγνύηται]
prima littera Ρ vel γ, ι, φ, ψ 6 εγμαγηο Ρ; ultima ante iac. littera ο, certe
non V 7 K 8 συννοσεῖ K 10–12 K 11 δὲ] cf. 44
XVII γένεσιν τῶν σωμάτων ἢ παρὰ τ[ὰ τούτ(ων)]
περισσώματα. καὶ παρὰ μὲν τὰ στ[οιχεῖα]
YivovTai [νόσοι], ὅταν ἢ πλείονα γἐνη
εἶδος μεταβάλῃ ἢ ἐν ἀνοικείωι καθί-]
σῃ. καὶ γ(ὰρ) πλείονα γενόμενα τα[ῦτα]
τὰ στοιχεῖα νόσους κ(ατα)σκευάζ[ει διὰ]
τὸ πλῆθος. * καὶ μὴ[ν] καὶ ἐγβάν[τα τοῦ]
οἰκείου εἴδους πάλι ἐνποιεῖτ[
ἀλλὰ γ(ὰρ) ὡς ὁμοίως καὶ ἐν ἀνοικ[είοις τό-]
ποις ταχθέντα νόσους ἐπιφέ[ρει πολλὰ]ς
τοῦτο τὸ δὴ ἐν ἀνοικείῳ τόπ[ωι γι(νόμενον) δἶδο]ς.
καὶ παρὰ μ(ἐν) τὴν τ(ῶν) στοχείων διά[θεσιν]
οὕτως συνίστανται αἱ νόσοι. * * π[αρὰ δὲ α]ὗ
τὴν γέωεσιν τ(ῶν) σωμάτ(ων) γί(νονται) νόσοι τινὲς τοιούτω(ν),
οἶον ἡ σὰρξ λαμβάνει τὴν γένεσ[ιν]
ἐξ αἵματος πεπηγότος καὶ συνεσ[τα-]
μένου, τὰ δὲ νεῦρα ἀποτελεῖται ἐκ [τῶν]
ε] ἰνῶν τοῦ αἵματος. ταύτῃ δὲ ἀναιρ[ε-]
θεισῶν τ(ῶν) τοῦ αἵματος ἰνῶν ἄπη[κτον]
διμένει λοιπὸν τὸ αἶμα, δ γί(νεται) ἐν ἐκ[είνηι,]
ὅτι ἡ μ(ὲν) σὰρξ ἐξ αἵματος λαμβάνει
τὴν γένεσιν, τὰ δὲ νεῦρα ἐκ τ(ῶν) το[ῦ]
καὶ νεύρου ξυμπαγέντος, ἔτι τε αἵματος ἄλλον μὲν τρόπον, ἐκ δὲ τῶν αὐτῶν γεγονότος, τῶν
μὲν ἄλλων τὰ πλεῖστα ῇπερ τὰ πρόσθεν, τὰ δὲ μέγιστα τῶν νοσημάτων τῇδε χαλεπὰ ξυμπέπτωκεν,
ὅταν ἀνάπαλιν ἡ γένεσις τούτων πορεύηται, τότε ταῦτα διαφθείρεται. κατὰ φύσιν γὰρ
σάρκες μὲν καὶ νεῦρα ἐξ αἵματος γίγενται, νεῦρον μὲν ἐξ ἰνῶν διὰ τὴν ξυγγένειαν, σάρκες δὲ
ἀπὸ τοῦ παγέντος, ὅ πήγνυται χωριζόμενον ἰνῶν. τὸ δὲ ἀπὸ τῶν νεύρων καὶ σαρκῶν ἀπιὸν αὖ
γλίσχρον καὶ λιπαρὸν ἄμα μὲν τὴν σάρκακ κολλᾷ πρὸς τὴν τῶν ὀστῶν φύσιν αὐτό τε τὸ περὶ τὸν
μυελὸν ὀστοῦν τρέφον αὔξει, τὸ δ' αὖ διὰ τὴν πυκνότητα τῶν ὀστῶν διηθούμενον καθαρώτατον
γένος τῶν τριγώνων λειότατόν τε καὶ λιπαρώτατον, λειβόμενον ἀπὸ τῶν ὀστῶν καὶ στάξον, ἄρδει
τὸν μυελόν, καὶ κατὰ ταῦτα μὲν γιγνομένων ἑκάστων ὑγίετα ξυμβαίνει τὰ πολλά. νόσοι
δέ, ὅταν ἔναντίως.
XVII 14. 15 17—19 K 20 ἑτέροις] praelongi versus litteram
ultimam servavit margo sin. c. XVIII itemque v. 22. 23. 2(5. 46 21. 22 K
22 πολλὰς (sive malis τινὰς) ex c in c. XVIII residua restitui 23 τόπωι K
24. 25 K 25 αὖ addidi cf. ad v. 26 26 τι extrema c. XVII, νεστο in
ω
vago fragmento, ιουτ in iuarg. c. XVIII inveni; super to hasta litterae u (cf. v. 25),
cuius pars superior in extr. v. 25 relicta 27—30 K 31 extr. απη vel
απυ P 34 K
XVII αἳματος ἰνῶν. ῾ταύτηι δὴ συνέχεται,
φησίν, καὶ τρέφεται τὰ σώματα ταῦ[τα]
πρὸς τῆς πειμελῆς, τηκομένης
αὐτῆς καὶ διὰ τ(ῶν) ἀραιοτήτ(ων) τ(ῶν) ὀστέ[ων]
ἐπιχορηγουμένης καὶ τρεφούση[ς]
τὰ ὀστέα. ὅταν μ(ὲν) [οὖν] οὕτως γί(νηται) ἡ τ(ῶν)
μάτ(ων) γένεσις, κατὰ φύσιν ἔχει τὸ ζῷιον·
ὅταν δὲ μὴ οὕτως γί(νηται), ἀλ(λ᾿) αγμέ[νως]
ἡ γένεσις, νόσους ἐπιφέρει.᾿ καὶ π[ερὶ τὴν]
γένεσιν δὲ τ(ῶν) σωμάτων ο(ὕτως). * * παρὰ δὲ]
τὰ περιττώματα συνίστα[νται τριχῶς]
αἱ νόσοι, ἢ π[α]ρ [ὰ τὰς] φύσας [τὰς ἐκ
XVIII ὰτ(ων) ἢ παρὰ] χολὴν ἢ φλέγμα· διὰ
γὰρ ταῦ[τα τὰ τρία] καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ γί(νονται)
νόσοι. κα[ὶ γ(ὰρ) ἕν μό]νον αὐτ(ῶν) νόσου[ς] ἐπιφέρει
καὶ δύο σ[υνάμφω] συνελθόντα παλι νόσους
κ(ατα) σ[κευάζ] ει. * ὡς ὁμοίως δὲ καὶ διὰ
τὰ τρία σ[υγκατ] οισθέντα αἱ νόσοι ἀποτελοῦν
[ται. κα]ὶ ἡ μ(ὲν)
δόξα πε[ρὶ νόσω]ν ἐν τούτοις. * * Φιλόλαος
δὲ 6 Κρ[ο]τωνιάτης σνεστάναι φ(ησὶν) τὰ ἡμέτερα
σώμ[ατα ἐκ] θερμοῦ. ἀμέτ<οχ>α γ(ὰρ) αὐτὰ
ψυχροῦ[, ὑπομι]μνήσκων ἀπό τιν(ων) τοιούτ(ων)·
τὸ σπέρμ[α εἶναι) θερ]μόν, κατασκευαστικὸν δὲ
τοῦτο τ[οῦ ζώιο]υ· καὶ 6 τόπος δὲ, εἰς ὃν
XVII 44] Plato Tim. p. 84 CD: τρίτον δ᾿ αὖ νοσημάτων εἶδος τριχῇ δεῖ διανοεῖσθαι γιγνόμενον
τὸ μὲν ὑπὸ πνεύματος, τὸ δὲ φλέγματος, τὸ δὲ χολῆς. ὅταν μὲν γὰρ 6 τῶν πνευμάτων
τῷ σώματι ταμίας πλεύμων μὴ καθαρὰς παρέχῃ τὰς διεξόδους ὑπὸ ῥευμάτων φραχθείς, ἔνθα
μὲν οὐκ ἰόν, ἔνθα δὲ πλεῖον, ἢ τὸ προσῆκον πνεῦμα εἰσιὸν τὰ μὲν οὐ τυγχάνοντα ἀναψυχῆς
σήπει, τὰ δὲ τῶν φλεβῶν διαβιαζόμενον καὶ ξυνετιστρέφον αὐτὰ τῆκόν τε τὸ σῶμα εἰς τὸ
μέσον αὐτοῦ διάφραγμά τ᾿ ἴσχον ἐναπολαμβάνεται, καὶ μυρία δὴ νοσήματα ἐν τούτωνξ ἀλγεινὰ
μετὰ πλήθους ἱδρῶτος ἀπείργασται.
XVII 36 K 38–40 K 42–46 K 46 extr. xe in
XVIII 1–3 K 5–7 K 9 κρωτωνιατης P: suppi. K
ἀμέτοχα emendavi ex v. 16. 17: αμετα vel αμεγα P; iade ἀμιγῆ K 11. 12 suppl.
Blassius
XVIII ἡ καταβολ[ή — μήτρα] δἒ αὕτη — (ἐστὶν)
καὶ κυιᾶ ἐκ]είνωι· τὸ δὲ ἐοικός τινι τἀτὸ δύναται,
>ὧι ἔοικεν]· ἐπεὶ δὲ τὸ κατασκευάζ
ον ἀμέ] τοχ[ό]ν ἐστιν) ψυχροῦ καὶ ὁ τόπο[ς]
δὲ, ἐν ὧ[ι ἡ κ(ατα)βολ]ή, κ(ατα) βολ]ή, ἀμέτοχός
δῆλον [ὅτι καὶ τὸ] κ(ατα)σκευαζόμενον
τοιοῦτο[ν γίνε]ται. * εἰς δὲ τούτου τὴν
κατασκ[ευὴν ὑ] πομνήσει π(ροσ)χρῆται τοιαύγῃ·
με[τὰ γ(ὰρ)] τὴν ἔκτεξιν εὐθέως το]
τὸ ζῶιον ἐπισπᾶται τὸ ἐκτὸς πνεῦμα
ψυχρὸν ὄν· εἶτα πάλιν καθαπερεὶ χρέος
ἐκπέμπει αὐτό. * διὰ τοῦτο δὴ καὶ ὄρεξις
τοῦ ἐκτὸς πνεύματος, ἵνα τῆ[ι]
ἐπ<ε>ισάκτωι τοῦ πνεύματος ὁλκῇ
ὑπάρχοντα τὰ ἡμέτερα σώματα π(ρὸς) αὐτ(οῦ)
καταψύχηται. * καὶ τὴν μ(ὲν) σύστασιν
τῶν ἡμετέρων σωμάτ(ων) ἐν τούτοις φ(ησίν) * *
λέγει 81 γί(νεσθαι) τὰς νόσους διά τε χολὴν
καὶ αἷμα καὶ φλέγμα, ἀρχὴν δὲ γί(νεσθαι)
τῶν νόσων ταῦτα· ἀποτελεῖσθαι
δὲ φ(ησιν) τὸ μ(ὲν) αἷμα παχὺ μ(ὲν) ἴ[σω] παραθλιβομένης
τῆς σαρκός, * λεπτὸν
δὲ γί(νεσθαι) ιαιρουμέν(ων) τ(ῶν) ἐν τῆι σαρκὶ ἀγγείων·
τὸ δὲ φλέγμα συνίστασθαι ἀπὸ τῶν ὄμβρων
φ(ησίν)· λέγει δὲ τὴν χολὴν ἰχῶρα
εἶναι τῆς σαρκός. * παράδοξόν τε α[ὑ]τὸς
ἀνὴρ ἐπὶ τούτου κεινεῖ· λέγει γ(ὰρ) μηδὲ τετάχθα[ι]
ἐπὶ τ[ῶι] ἥπατι χολήν, ἰχῶρα μέντοι
τῆς σαρκὸς (εἶναι) τὴν χολήν. * τό τ’
φλέγμα τ(ῶν) πλείστ(ων) ὸν] [θερμον] εἶναι)
αὐτὸς θερμὸν τῆι φύσει ὑπ[ο]τί-
ΧVIII 14 cf. VIII 30 If) K 1(5 partim Κ ἀμέτοχον] altera o
ex Τι corr. P ψυχρον P 17 K ω ex η P 18 K
19 ἔσται suppl. K 20 K 24 post opeit; non desidero γί(νεται)
33 μεσον, addito ev compendio et superscriptis σω (vel σωι), deniqiie deletis σον In
u
μεν εσω corr. P 38 ατοσ P 42 ψυχον (sic) deletis θερμον superscr.
P 43 K
XVIII θεται· ἀπὸ γ(ὰρ) τοῦ φλέγειν φλέγμα εἰρῆσθ(αι)·
ταύτηι δὲ καὶ τὰ φλεγμαίνον[τα]
μετοχῇ τοῦ φλέγματος φλεγμ[α]ίνει.
καὶ ταῦτα μ(ὲν) δὴ ἀρχὰς τ(ῶν) νό[σ]ων
ὐπ[ο]τίθεται, * σ]υνεργὰ δὲ ὑπερβολ[άς]
τε] θερμασίας, τροφῆς, κ(ατα)ψύ[ξ]εω[ς καὶ ]
XIX ἐ]νδείας #x003E; τ(ῶν) τού[το]ι[ς π(αρα) πλησίων. * * ὁ δὲ]
Πόλυβος ἐξ ἑνὸς μ[(ὲν) στοιχείου οὐ λέγει]
τὰ ἡμέτερα σ[ώματα συνεστάναι, τὴν δὲ]
αὐτὴν φύσιν [ὁμοίως πᾶσιν εἶναι, ἥπερ
XVIII 44] Galesis de nat. pot. II 11 [II 130 K. III 195,17 Helmr.]: Πρόδικος δ᾿ ἐν τῷ
Περὶ φύσεως ἀνθρώπου γράμματι τὸ συγκεκαυμένον καὶ οἷον ὑπερωπτημένον ἐν τοῖς χυμοῖς
ὀνομάζων φλέγμα παρὰ τὸ πεφλέχθαι, τῇ λέξει μὲν ἑτέρως χρῆται, φυλάττει μέντοι τὸ
πρᾶγμα κατὰ ταὐτὸ τοῖς ἄλλοις. τὴν δ᾿ ἐν τοῖς ὀνόμασι τἀνδρὸς τούτου καινοτομίαν ἱκανῶς
ἐνδείκνυται καὶ Πλάτων. ἀλλὰ τοῦτό Τε τὸ πρὸς ἀπάντων ἀνθρώπων ὀνομαζόμενον φλέγμα τὸ
λευκὸν τὴν χρόαν, 8 βλένναν ὀνομάζει Πρόδικος, ὁ ψυχρὸς καὶ ὑγρὸς χυμός ἐστιν οὖτος καὶ
πλεῖστος τοῖς τε γέρουσι καὶ τοῖς ὁπωσδήποτε ψυγεῖσιν ἀθροίζεται καὶ οὐδεὶς οὐδὲ μαινόμενος ἂν
ἄλλο τι ἢ ψυχρὸν καὶ ὑγρὸν εἴποι ἂν αὐτόν. (cf. Gal. VII 348 K. et Herm. XXVIII 418 sqq.)
XIX 2] Hippocrates de nat. hom. 3 [ VI 38, 5 L.]: πῶς εἰκὸς ἀπὸ ἑνός τι γεννηθῆναι ὅτε
οὐδ᾿ ἀπὸ τῶν πλειόνων γίνεται, ἢν μὴ τύχῃ καλῶς ἔχοντα τῆς κρήσιος τῆς πρὸς ἄλληλα;
ἀνάγκη τοίνυν τῇ φύσιος τοιαύτης ὑπαρχούσης καὶ τῶν ἄλλων πάντων καὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
μὴ ἓν εἶναι τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἕκαστον τῶν ξυμβαλλομένων ἐς τὴν γένεσιν ἔχειν τὴν
δύναμιν ἐν τῷ σώματι οἵηνπερ συνεβάλετο. καὶ πάλιν Τε ἀνάγκη ἀναχωρεῖν ἐς τὴν ἑωυτοῦ
φύσιν ἕκαστον τελευτῶντος τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου τὸ τε ὑγρὸν πρὸς τὸ ὑγρὸν καὶ τὸ ξηρὸν
πρὸς τὸ ξηρὸν καὶ τὸ πρὸς τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν πρὸς τὸ ψυχρόν. τοιαύτη δὲ καὶ τῶν
ζῴων ἐστὶν ἡ φύσις καὶ τῶν ἄλλων πάντων· γίνεταί τε ὁμοίως πάντα καὶ τελευτᾷ ὁμοίω; πάντα.
συνίστατί τε γὰρ αὐτῶν ἡ φύσις ἀπὸ τούτων τῶν εἰρημένων πάντων καὶ τελευτᾷ κατὰ τὰ εἰρημένα
ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν περ συνέστη ἔκαστον, ἐνταῦθα οὖν καὶ ἀπεχώρησεν. Ibid. 2 [ VI 34, 8L.]:
τῶν δὲ ἰητρῶν οἱ μέν τινες λέγουσιν, ὡς ἄνθρωπος αἷμά ἐστιν, οἱ δὲ αὐτῶν χολήν φασιν εἶναι
τὸν ἄνθρωπον, ἔνιοι δὲ τινες φλέγμα· ἐπίλογον δὲ ποιέονται καὶ οὗτοι πάντες, τὸν αὐτόν· ἓν
γὰρ εἶναί φασιν, 3 τι ἕκαστος αὐτῶν βούλεται ὀνομάσας καὶ τοῦτο μεταλλάσσειν τὴν ἰδέην καὶ
τὴν δύναμιν ἀναγκαζόμενον ὑπό τε τοῦ θερμοῦ καὶ τοῦ ψυχροῦ καὶ γίνεσθαι γλυκὺ καὶ πικρὸν
καὶ λευκὸν καὶ μέλαν καὶ παντοῖον. ἐμοὶ δὲ οὐδέν τι δοκεῖ ταῦτα οὕτως ἔχειν· οἱ με) οὖν
πλεῖστοι τοιαῦτά τινα καὶ ἐγγύτατα τούτων ἀποφαίνονται. ἐγὼ δὲ φημι· εἰ ἓν ἦν ὥνθρωπος
οὐδέποτ᾿ ἂν ἄλγεεν· οὐδὲ γὰρ ἦν ὑφ᾿ οὗ ἀλγήσειεν ἕν ἐών· εἰ δ᾿ οὖν καὶ ἀλγήσειεν, ἀνάγκη καὶ
τὸ ἰώμενον ἓν εἶναι· νῦν δὲ πολλά· πολλὰ γάρ ἐστιν ἐν τῷ σώματι ἐνεόντα, ἃ ὅταν ὑπ᾿ ἀλλήλων
παρὰ φύσιν θερμαίνηταί τε καὶ ψύχηται καὶ ξηραίνηταί τε καὶ ὑγραίνηται νόσους τίκτει,
VIII 45–48 K 48 vel υπερβαλ, sed ὑπερβαλλούσας vel propter spatium
nequit 49 Τε pallidiore atramento ante versum supplevit P
XIX 1 τούτοις] incertarum litt. apices inferiores fere servavit P τούτων ἢ omissa
a P supplevit M. Fraenkelius παραπλησίων (cf. XXXII 48. XXXVII 20. XXXIX 30
2 qui hiatus singulas litteras capientes in vv. 2–8 post tertiam quamque litteram
papyri ruga efTecti 4 ὁμοίως vestigiis infra relictis aptum
Suppl. Arist. III Anon. Lond. latrica.
XIX ψυχροῦ τε καὶ θερμ[οῦ, οὐ χωρὶς ὄντ(ων) τ]ούτ(ων),
ἀλλὰ κεκραμέν(ων) αὐ[τ(ῶν), συνέστηκεν· μετα-]
βαλὸν 81 θάτερον θατ[έρῳ νόσον ἀπο-]
τελεῖν. * δευτέρα[ν δὲ ἀποτελεῖσθαι]
τῶν σωμάτ(ων) μετα[βολὴν ἀπὸ αἵματός τε]
καὶ φλέγματος καὶ χ[ολῆς ξανθῆς τε]
καὶ μελαίνης. ἀπὸ δ[υνάμεως γ(ὰρ) πάντ(ων)]
τούτ(ων) ἢ ἑνὸς αὑτ(ῶν) γί(νεσθαι) ταύτην τήν]
μεταβολήν, ἣ κ(ατὰ) τὸν α[ὐτὸν τόπον γι(νομένης0 τῆς]
συμμίξεως κ(ατὰ) φύσιν γ(ίνεται)· ἐὰν δ᾿ ἐν τῶι]
σώματι [γινεται] χωρισ[θῇ τι ἀπὸ τ(ῶν)
νόσους γί(νεσθαι). νοσεῖν δὲ καὶ ἀ[φ᾿ ὧνπερ ἐχω-]
ρίσθη[σαν] τόπων καὶ εἰς οὓσπερ ἐχώ-]
ρησεν. Μενεκράτ[η]ς δὲ 6 Ζε[ὺς ἐπι-]
κληθεὶς ἐν Ἰατρικῆι δ[ε]ῖξίν τινα τ(ῶν)]
σωμάτ(ων) ἐκτιθέμενος καὶ [μέλλ(ων)
τὰ πάθη, πρότερον περὶ τ(ῶν) πο[ιοτήτων]
πολυπραγμον(ῶν) τ(ῶν) σωμάτ(ων), συν[εστάναι]
λέγει τὰ σώματα ἐκ τ(ῶν) τεσ[σάρων]
στοιχείων, β μ(ὲν) θερμῶν, [β δὲ ψυχρῶν·
θερμῶν μ(ὲν) αἳματος <καὶ> χολῆς,
δὲ πνεύματος καὶ φλέγμα[τος. * καὶ]
τούτ(ων) μ(ὲν) δὴ μὴ στασιαζόντ(ων), ἀ[λλ᾿ εὐκρό-]
XIX 8] Hirrochrates de natura hom. 4 [ VI 38, 19 L. cf. Galen. de plac. Hipp. et Plat.
p. 677,13 ss. M.]: τὸ δὲ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐν ἐωυτῷ αἷμα καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ξανθήν τε
καὶ μέλαιναν, καὶ ταῦτά ἐστιν αὐτῷ ἡ φύσις τοῦ σώματος καὶ δι' αὐτὰ ἀλγεῖ καὶ ὑγιαίνει.
μὲν οὖν μάλιστα, ὅταν μετρίως ἔχῃ ταῦτα τῆς πρὸς ἄλληλα δυνάμιος καὶ τοῦ πλήθεος καὶ μάλιστα
μεμιγμένα ᾖ. ἀλγεῖ δ᾿ ὅταν τούτων τι ἔλασσον ἢ πλέον χωρισθῇ ἐν τῷ σώματι καὶ μὴ κεκρημένον
ᾖ τοῖσι πᾶσιν. ἀνάγκη γάρ, ὅταν τούτων τι χωρισθῇ καὶ ἐφ᾿ ἑωυτοῦ στῇ, οὐ μόνον τοῦτο
τὸ χωρίον, ἔνθεν εξέστη, ἐπίνοσον γίγνεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἔνθα ἂν στῇ καὶ ἐπιχυθῇ ὑπερπιμπλάμενον
ὁδύνην τε καὶ πόνον παρέχειν. καὶ γὰρ ὅταν τι τούτων ἔξω τοῦ σώματος ἐκρυῇ πλέον
τοῦ ἐπιπολάζοντος, ὀδύνην παρέχει ἡ κένωσις· ἤν τ᾿ αὖ πάλιν εἴσω ποιήσηται τὴν κένωσιν καὶ
τὴν μετάστασιν καὶ τὴν ἀπόκρισιν ἀπὸ τῶν ἄλλων, πολλὴ αὐτῷ ἀνάγκη διπλῆν τὴν ὀδύνην
παρέχειν κατὰ τὰ εἰρημένα, ἔνθεν τε ἐξέστη καὶ ἔνθα ὑπερέβαλεν.
ΧΙΧ 18] cf. Ephippi Peltasta fr. 17 [II 260 Kock. cum not.]. Ael. V. H. XII 51
XIX 5 extr. ουτ΄ in sinistro marg. col. XX 5 P 7 θάτερον θατέρου] cf. Hippocr.
q. f. de locis in hom. 1 [VI 276. 278 L.] τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ νοῦσον ποιεῖ. compilator
unum sed primarium contrariorum par respicit 7. 8 ἀποτελεῖν K 18 K
22—30 K
XIX των διακειμέν(ων) ὑγιαίνει<ν> τ[ὸ
δυσκρότως δὲ ἔχόντων νο[σεῖ<ν>.
γ<ὰρ> ἐκ τ(ῶν) ἡμετέρων σω[μάτων
γματα, δοθίονας κ[αὶ τὰ τούτοις ὅμοια.]
καὶ κατάρρους δὲ ἐ[κ τῆς ὑπερβολῆς τοῦ]
φλέγματος διαφόρ[ους γί(νεσθαι). . . . . . . ]
ούμενον γ(άρ), φ(ησίν), ἐν τῶι σώματι [. . . . . . . εἰ-]
σιόντι δὲ φλέγματι τὸ κειθα[. . . . . . . ]
νομενεισ[].] αιπο[. .] την κ[. . . . . . . . . . . . ]
ἐμμεῖναν δὲ τοῦτο πυρρὰν [χολὴν]
ἀπογεννᾶι. ἐμμείνασα δὲ α[ὕτη]
καὶ παλαωθεῖσα μέλαιναν ἀπογ[εννᾶι]
χολήν. * ἢν δὲ καὶ παλαιωθεῖσ[αν]
καὶ ὑπέρχολον γενομένην [δέχηταί τι,]
ὅπου ἂν τύχῃ, μέρος καὶ κυ[ῇ, οὐδέν φ(ησιν)]
ἀγαθὸν ἐργάζεσ[θα]ι· οἰσθεῖσα [μ(ὲν)
ὲπὶ ἰσχία ἰσχιαδ[ι]κὴν ἐμποιεῖ.
ἐπὶ δὲ τὸν πνεύμονα περι[πνευμονίαν,]
ἐπὶ δὲ τὰς πλευρὰς πλευ[ρεῖτιν,]
ἐπὶ δὲ τὰ σπλάγχ[να] οἰσθε[ῖσα]
καῦσον ἀπεργάζεται· τοια[ῦτα δὲ πολ(λα)]
XX καὶ διάφορα γί(νεται) πάθη. * * ὁ 81 Aἰγινήτης]
Πέτρων συνεστάναι φ(ησὶν) τὰ ἡ[μέτερα]
σώματα ἐκ δισσῶν στοιχείων, ψ[υχροῦ]
τε καὶ θερμοῦ, ἐφ᾿ ἐτέρωι δὲ τού[των]
ἀπολείπει τι ἀντίστοιχον, τῶι μ[ὲν]
θερμῶι τὸ ξηρόν, τῶι δὲ ψυχρῶι τὸ ὑγρ(όν).]
καὶ ἐγ μ(ὲν) δὴ τούτ(ων) συνεστάναι τὰ σώ ματ(α).]
φησὶν δὲ γί(νεσθαι) τὰς νόσους ἁπ[λῶς]
διὰ τὰς περιττώσεις τῆς τρ[οφῆς·]
ὅταν, ἃ σύμμετρα, ἡ κοιλία μὴ λ[α-]
XIX 28 υγιαινει et 30 εκθει perperam scripsisse P evincit δοθίονας v. 31: correxi
33. 34 fortasse ἀλλοιούμενον, sed deest sententiae finis 34 super σωματι addidit
velut eax, corrupteiam simul indicans obliqua ad sinistram lineola P 39. 40 K
42 κυι vel κτι P 43–47 K 47 σπλαγχαν sic
XX 2–11 K 10 correcturae super ὅταν (fortasse γάρ vel φησίν) leve vestigium
videtur P ασυμμετρα clare P; fortasse α prius delendum, sed locus dubius
XX [βοῦσ] πλείω δέ, μὴ
αὐτά, συμβαίνει νόσους γί(νεσθαι). ἢ ἀπὸ τ(ῶν)
στοιχείων τ(ῶν) προειρημέν(ων), ὅταν ἀνώμαλα
ἦι, νόσους ἀπεργάζεται, παρὶ
δὲ τῆς διαφορᾶς τῆς κατὰ τὸ( νόσους
οὐδὲν διακριβοῖ. περὶ 81 τῆς
χολῆς ἰδιώτερον παθολογεῖ. φ(ησὶν) γ(ὰρ) αὐτὴν
ὑπὸ τ(ῶν) [νόσων] [σωματ(ων)]
Οἱ μ(ὲν) γ(ὰρ) ἄλλοι ἀπὸ τῆς χολῆς λέγουσι
γί(νεσθαι) τὰς νόσους, οὗτος δὲ ἀπὸ τ(ῶν)
νόσων τὴν χολήν. καὶ σχεδὸν οὗτος ὡ]ς
ὁ Φιλόλαος οἴεται μὴ (εἶναι) ἐν ἡμῖν χολὴ[ν
ἀ[χρ]είαν. καὶ κ(ατὰ) μ(ὲν) ταῦτα συνηγόρευσεν
τῶι Φιλολάωι, κ(ατὰ) δὲ τἆλλα αυτονει.
Φιλιστίων δ᾿ οἴεται ἐκ 8 δ ἰδεῶν συνεστάναι
ἡμᾶς, τοῦτ᾿ (ἔστιν) ἐκ 8 στοιχείων·
ἀέρος, ὕδατος, γῆς. (εἶναι) δὲ καὶ ἑκάστου
τοῦ μ(ὲν) πυρὸς τὸ θερμόν, τοῦ δὲ ἀέρος
τὸ ψυχρόν, τοῦ δὲ ὕδατος τὸ ὑγρόν,
τῆς δὲ γῆς τὸ ξηρόν. * * τὰς δὲ νόσους γί(νεσθαι)
πολυτρόπως κατ’ αὐτόν, ὠς δὲ τύπωι
καὶ γενικώτερον εἰπεῖν τριχῶς· ἢ γ(ὰρ) παρὰ
τὰ στοιχεῖα ἢ παρὰ τὴν τ(ῶν) σωμάτ(ων) διάθεσιν
ἢ παρὰ τὰ ἐκτός. * παρὰ μ(ὲν) οὖν τὰ
στοιχεῖα, ἐπειδὰν πλεονάσῃ τὸ θερμὸν
καὶ τὸ ὑγρόν, ἢ ἐπειδὰν μεῖον γένηται
καὶ ἀ[υ]μα[υ]ρὸν τὸ θερμόν. * * παρὰ δὲ τὰ
ἐκτὸς γݲ· ἢ γ(ὰρ) ὑπὸ τραυμάτ(ων) καὶ ἑλκῶν
ἢ ὑπὸ] ὑπερβολῆς θάλπους, ψύχους, τ(ῶν) ὁμοίων,
ἢ ὑπὸ μεταβολῆς θερμοῦ εἰς ψυχρὸν
ἢ ψυχροῦ εἰς θερμὸν ἢ τροφῆς εἰς Τὸ
ἀνοίκειον καὶ διεφθορός. * παρὰ δὲ τὴν
τῶν σωμάτ(ων) διάθεσιν ο(ὕτως)· ῾ὅταν γ(άρ), φ(ησίν), εὐπλειω
XX 11 ut videtur ex πληω con-. P cf. XXXIII 39 18 σωματ(ων), non
deletis ατ(ων) P 23 ἀχρείαν scripsi cf. XXX 35. XVIII 39 sqq.: α . . ειαν vel
α . . αιον P 24 ταλλααυτονει vel τααλαηγνει P; post ea rescissa papyrus, ut tamen
litterae procerae velut τ, ρ non possint suppleri. fortasse αὐτο<γνωμο>νεῖ vel
XX πνοῇ ὅλον τὸ σῶμα καὶ διεξίῃ ἀκωλύτως
τὸ πνεῦμα, ὑγίεια γί(νεται)· οὑ γ(ὰρ) μό(νον) κ(ατὰ)
τὸ στόμα καὶ τοὺς μυκτῆρας ἡ ἀναπνοὴ
γί(νεται), ἀλ(λὰ) καὶ καθ᾿ ὅλον τὸ τὸ σῶμα. ὅταν
δὲ μὴ εὐπνοῇ τὸ σῶμα, νόσοι γί(νονται), καὶ
διαφόρως· καθ᾿ ὅλον μ(ὲν) γ(ὰρ) τὸ σῶμα
τῆς ἀναπνοῆς ἐπεχομένης, νόσος
XXI [. . ] αθ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
[. . . ] σα[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . τ]ὰς γι(νομένας)
[. . . ] λλ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] κεινεῖσθαι
[. . . ] μὴ [. . . . . . . . . . . . . . . . . . ] εν τὰ ἠρε-
μοῦ]ντ[α . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] τοντα
[. . . ] ντ[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] η ἐν τοῖς
[. . ] ασ[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] ειλοντα
[. . . ] εν σ[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] ως νόσοι γί(νονται)
εν ταῦτ[α . . . . . . . . . . . . . . . ] * ἡμῖν δὲ
[. ] δηκαιαν [ . . . . . . . . . . . . . ἀνθ] ρώπου αݲ
[. . . ] οι[. . . . . . . . . . . . . . ] ασεως ταυτη
[. ] δια[. . . ] ηναπ[ . . . . . . ] παθῶν αἰτιολογίας
[* συ] νέστη[κεν δὲ ὁ] ἄνθρωπος
ἐκ ψυ] χῆς καὶ σώμ[κτος. ὠ]ς δ᾿] εἰς τοῦτο ὑπο-
[τυπώ] σεως οὐ χρε[ία (ἐστίν), περ] ὶ
[ἄλλοις]ς ἀ[να]βάλλομα[ι· ἡμῖν δὲ] τοῦ
[τος μ] ελητέον, ἐπεὶ [μάλιστα]
σπου] δάζει ἡ ἰατρικ[ή. * * τοῦ σ]ώματος
μ[(ὲν) ο]ὖν τὰ μ(έν) (ἐστιν) ἁπλᾶ μέρη, τὰ δὲ
ἀπλᾶ δὲ καὶ σύνθετα λαμβάνομ(εν) π(ρὸς) αἴσθησιν,
καθὼς λαὶ Ἡρόφιλος ἐπισημειοῦται
λέγων ο(ὕτως)· “λεγέσαθω δὲ τὰ φαινόμενα
π[ρ]ῶτα, καὶ εἰ μὴ (ἔστιν) πρῶτα.” ὁ μ(ὲν) γὰρ
[στρατ]ος καὶ π[ό]ρρω τοῦ ἰατρικοῦ
[νος π]ροῆλθε· ὑπέλαβεν γ(ὰρ) τὰ
XX 45 μόνον] μ P; punctujn ex ο concretum, non liturae signum credo
XXI 10 sensus videtur: ἤδη καὶ ἀνάγκη εἰπεῖν περὶ ἀνθρώπου πρῶτον καὶ ἐν τοῖς ἐξῆς
ἀπὸ τῆς συστάσεως ταύτης διασημῆναι τὰς τῶν παθῶν αἰτιολογίας (cf. XXII 5) 13 K
16 prima littera conspicua ant σ aut ε P 17 ελητεον vel ενιτεον vel επιτεον p
24–26 K 24 πωρρω
XXI σώμα]τα λόγωι θεωρητὰ (εἶναι), ὥστε
[αἰσθητ]ὴν φλέβα συνεστάναι ἐγ
θ[εωρη]τ(ῶν) σωμάτ(ων), φλεβός, ἀρτηρίας, νεύρο(υ).
ἀλλὰ τοῦ[τ]ον παραιτητέον. * ἡμῖν δὲ
;50 λεκτέον, ὡς τῶν σωμάτ(ων) τὰ μ(ὲν) εἶναι) ἀπλᾶ
τὰ δὲ [σύ]νθετα, π(ρὸς) αἴσθησιν τούτ(ων)
* * ἁπλᾶ μ(ὲν) οὖν (ἐστιν) τὰ
τὰ] κ(ατὰ) τὰς τομὰς διαιρούμενα
εἰς ὅμ[οι]α μέρη ὡς ἐγκέφαλός τε καὶ νεῦρον
καὶ ἀρτηρία <καὶ> φλὲψ καὶ τὰ
το]ν γ(άρ) τούτ(ων) καὶ ὁμοιομερές (ἐστιν)
καὶ τ[εμ]νόμενον εἰς ὅμοια χωρίζεται
μέ[ρη. * *] σύνθετα δ᾿ (ἐστὶν) τὰ ἀν[ομοιο]μερῆ ἢ τὰ
κατὰ [τὰ]ς τομὰς εἰς ἀνόμοια
μεν[α] μέρη ὡς χείρ, σκέλος, κεφαλή,
ἧπαπ[ρ, πν]εύμων, ἕκαστον τ(ῶν) τοιούτ(ων)·
καὶ γὰρ [ἀνο]μοιομερῆ (ἐστιν) καὶ κ(ατὰ)
εἰς ἀ[νόμ]οι[α] χωρ[ίζετ]αι μέρη. * * τ(ῶν) δ᾿ ἁπλ(ῶν)
τὰ μ[(έν) (ἐστιν) κεκερματισ]μένα, τὰ δὲ
κ[εκερματισμ(έν)α] μ(ὲν) οὖν (ἐστιν) αἷμα, χολή,
γμ[α καὶ ὅλ]ως πάντα τὰ ἐν ἡμῖν
ὁ[μοίως φῦσα], πνεῦμα, τὰ τούτοις ἐοικότα,
[ἡνωμέν]α δὲ τὸ μὴ τοιαῦτα. * * τ(ῶν)
ἡνωμέν(ων)] αὐτ(ῶν) τὰ μ(ὲν) (ἐστιν)
τὰ δὲ] παχέα τε καὶ διεστηριχότα,
τὰ [δὲ οὔτε διεσ] τηριχότα
XXI 28; cf. XXII 51] Galends q. d. Isag. 9 [ XIV 697 K.]: καὶ Ἐρασίστρατος ὡς ἀρχὰς
καὶ στοιχεῖα ὅλου σώματος ὑποτιθέμενος τὴν τριπλοκίαν τῶν ἀγγείων νεῦρα καὶ φλέβας καὶ ἀρτηρίας.
Galenus de nat. pot. II 6 [ III 171,1 Helmreich, II 96 K.] φλέβας ἔχειν ἐν ἑαυτῷ καὶ
ἀρτηρίας τὸ νεῦρον ὥσπερ τινὰ σειρὰν ἐκ τριῶν ἱμάντων διαφερόντων τῇ φύσει πεπλεγμένην.
num λόγῳ θεωρητὰ sint, disputat idem ib. p. 172,3 sqq. II. 97 sqq. K.]
XXI 27 αἰσθητὴν] ante alterum η vidisse mihi videbar potius φ quam τ. at t non excluditur
et a sensu non commendatur velut καθ᾿ ἀφὴν 28 K 29 non extat
τοῦτο μ(ὲν) 30 εἶναι claro compendio P. fortasse quod ferri potest, hic scriptor
sibi non permisit. correxit quidem XXIV 32 P 31–34 K 36—44 Κ
38 ανοιμερη, suprascr. ομοιο P 44 κεκερματισμένα hic et 45 spatiis et vestigiis
ductus dubitanter supplevi, ut particularum in illis flumen Platonica voce significetur
46 K 48 K 50 K
XXI δια[τεταμέ]να. * * διατεταμένα μ(ὲν) οὖν
ν[εῦρον, ἀδή]ν, ἀρτηρία, φλέψ, τὰ τούτοις
XXII ἐγγύς. * * δ[ιεστηρι] χότα δὲ ὀστέα, χόνδροι,
τὰ ὅμοια. * τὰ μεταξὺ δὲ τούτ(ων) ἐνκέφαλος,
μυελός, τὰ ἐοικότα· καὶ ἡ μ(ὲν) τοῦ
ζώιου σύστασις ὡ[ς ἐν κε]φαλαί[οι]ς
τοιαύτη (ἐστίν). * * ἰδ]ίαι δ]ὲ π[ερὶ
οἰκονομίας αὐτῆ[ς νῦν ἀναγκαῖον δοκεῖ]
εἰπεῖν· οὕτως γ(ὰρ) ἂν εἴη σύμμετρον τῶι λό(γῳ·)]
ἀπὸ πάσης δὴ τοίνυν τῆς σύστασεως τ(ῶν)]
σωμάτ(ων) συνεχεῖς [μ(ὲν)] ἀπ[οφοραὶ
καὶ ἀπὸ τῆς ἐμψύχου μᾶλλ[ον ἢ ἀ]πὸ τῆς
ἀ]ψύχου διά τε τὴν θερμασί[αν κ]αὶ
διὰ τὴν κείνησιν, * ὅτ[ι κ(ατὰ) τὴν διαφο]ρὰν
τῶν εἰρημέν(ων) ἀπὸ τῆς ἐν ἡμῖν θερμα]σίας
μᾶλλον ἀποφοραὶ τ(ῶν) σωμ]άτ[(ων) γί(νονται) ἢ] ἀπὸ
τῶν ἐκτός· τὰ γ(ὰρ) ἐψόμενα καὶ ἀπλῶς θερ-]
μαινόμενα τ(ῶν) ὑδάτ(ων) μικρότερα γί(νεται) παρ]ὰ
τὴν θερμασίαν. [. . . . ] τῶι ἄνω π[νέο]υσαν
αὐτὴν φύσει συναποφέρειν ἑαυτῆι]
ἀτμοειδῶς πολλὴν ὑγρότη[τα καὶ ἅμα]
λεπτυνόμενον ὑπ᾿ αὐτῆς τὸ ὑγρ]ὸν
ἀτμοειδῶς ἀποφέρεσ[θαι. καὶ οὕτως μ(ὲν)]
ἐπὶ τ(ῶν) ἐκτός. διὰ ταὐτὰ δὲ δοκεῖ γί(νεσθαι ἡ]
ἀποφορά π(ρὸς) τῆς θερμασί ας ἐπὶ τῶν]
ἡμετέρων σωμάτ(ων). * ἠτ[μισμ(έν)α γ(ὰρ) . . ]
δύναται ἀποφέρειν ταυτ[. ]τ(ων). λαὶ τὰ μ(ὲν) βαρ ]έα
καὶ παχέα δυσκόλως διαφορεῖται τὰ δὲ]
κοῦφα καὶ ἐλαφρὰ εὐχερῶς, ὡς ἂν δὴ
τῆς κεινήσεως αἰ(τίας) ὑ(παρχούσης) τῆς ἀποφορᾶς.
καὶ γ(ὰρ) τὸ μ(ὲν) κατεραμμένον ἔδαφος
XXI 53 νεῦρον Κ cioTjv] ultimnm bastam servat P
XXII 4 K 6 αυτου legerat K 7 exemplum suppleraeati 10 Κ
11 K ἐμψύχου Ρ. miuus placet καὶ ἀπὸ τῆς ἐμψύχου ut dittographiam delere
17 at (vel οι vel δι) ον (vel αν vel εν vel ατι) P; non sufiiciant αἰ(τία) ἐν. fortasse διὰ τί;
cf. XXXI 12 n. 18. 19 extremorum umbras servat P 24 extr. αὕτη compendiose?
25 ταῦτα τῶν vestigiis aptum, non τὰ ὑγρὰ κτλ., cf. v. 35 al.
26 K 28 an <παρ>αιτίας ut v. 34? 29 κατεραμμενον P, cf. ad XXVI
XXII οὐ πάνυ πολλὴν ἀποφορὰν ποιεῖται
διὰ τὸ βάρος, τὸ δὲ κ(ατὰ)ξηρον πλείστην
διὰ τὴν κουφότητα, ἧι καὶ κονιορτὸς
ἀποφέρεται πολύς, ἅτε δὴ τῆς κειν[ή]σεω(ς)
παραιτίας τούτ(ων) ὑ(παρχούσης). διὰ τὴν κείνη[σι]ν
οὖν ὡς ὁμοίως ἀποφορὰ ἀπὸ τ(ῶν) σωμάτων
γίνεται συνεχής. * τούτων δὴ ο(ὕτως) ἐχόντ(ων)
καὶ ἀποφορᾶς συνεχοῦς γινομένης
ἀπὸ τῶν ἡμετέρων σωμάτ(ων), εἴπ[ερ] ἀντὶ
τ(ῶν) ἀποφερομέν(ων) μὴ ἐγείνετο εἰς τὰ
σώματα π(ρόσ)θεσις, κἂν διεφθείρετο ῥαιδίως
τὰ σώματα. * ὅθεν ἡ φύσις ἐμηχα[νήσα]το
ὀρέξεις τε τοῖς ζώιοις καὶ ὕλην καὶ δυνάμεις,
* ὁρέξεις μὲν εἰς τὸ τὴν ὕλην α[ἱ-]
ρεῖσθαι, * ὑλην δὲ εἰς ἀναπλήρωσιν τ(ῶν) ἀποφερομέν(ων),
γερομέν(ων), δυνάμεις μέντοι γε εἰς
τῆς ὕλης· καὶ γ(ὰρ) οὐδὲν ὄφελος ἦν
ὀρέξεως, εἰ μὴ ὕλη παρῆ[ν]. οὐδὲ μὴν
ὕλης ὄφελος ἦν, εἰ μὴ δυνάμεις παρῆσαν
αἱ διοικονομοῦ<σαι>. * * ἀλλὰ γ(ὰρ)
ὑπεβάλετο τροφήν τε καὶ πνεῦμα·
δύο γ(άρ) πρῶτα καὶ κυριώτατά (ἐστιν), οἷς
κεῖται τὸ ζῶιον, ὥς φ(ησιν) ὁ Ἐρασίστρατος.
ἔνιοι δὲ ἐνκαλοῦσιν αὐτῶι καὶ λ[έ-]
γουσιν ἐκεῖνο αݲ οὐ μ] όνον δύο
XXII 51] Aliter Galknus q. d. Isag. XIV 697 (post I. ad XXI 28 cit.): παραλείπει τά τε
ὑγρὰ καὶ τὰ πνεύματα. δυσὶ γὰρ ὕλαις ταῦτα ταύταις?] διοικεῖσθαι λέγει τὸ ζῷον τῷ μὲν
αἵματι ὡς τροφῇ, τῷ δὲ πνεύματι ὡς συνεργῷ εἰς τὰς φυσικὰς ἐνεργείας· οὐ παραλαμβάνει
αὐτὰς ὡς ἀρχάς; cf. infra XXV 28.
XXII 33. 34 K 38 K 43 K 47 παρηι sic P 49 uXtjv K
50 ὑπεβάλετο] scil. ἡ φύσις cf. v. 41 aliter XXIII 8 51. 52 διοικεῖται incertum supplementum.
ἀεὶ δεῖται K. primae litterae initium vel 8 vel α vel ε, prima littera v. 52
aut ὁ aut κ (cursiva forma) aut μ(?). διοικονομεῖται (cf. XXIII 4) longius videtur, nisi
forte medium vocis more suo transiluitP. de διοικεῖν cf. XXIII 10. XXIV 18. 19 Galen.
II 111. 134 XIV 697 K. cf. test. ad XXII 51 63. 54 K
XXIII [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
[. . . . . . . . . . κυρι]ώτατα· ὑπερβολὴν γ(ὰρ) οὐ-
[δετέρου ἡμῖν (εἶναι) ἀνα] γκαίαν. γݲ·
πρώτοις διοικο]νομεῖται τὸ ζῶιον, ἀλ(λὰ) αὐτὰ ἐστιν)
δ[ιοικονομούμε]να ὑπὸ τῶν δυνάμεων.
[καὶ ταῦτα μ(ὲν) λέγου]σι π(ρὸς) τὸν
[ἃ ὕστερον ἐν οἰκ]είωι τόπωι πρὸς ἡμῶν
* *] ἐπεὶ δὲ ὕλην ὑποβέβληται
τ]οι[α]ύ[ τ]η[ν αἴ(τια) τιθε]ὶς τροφήν τε καὶ πνεῦμα
ἁπάντ[ων, περὶ] τῆς ἑκατέρου διοικήσεως
λαλήσ[ομ(εν), καὶ π]ρό[τε]ρον περὶ τῆς τοῦ πνεύματο(ς)·
ἕλκετα[ι τ]οιγ(άρ) [τ]οι τὸ πνεῦμα ἔξωθεν
ὑπὸ τοῦ] στό[μα]τος καὶ τ(ῶν) μυκτήρων
καὶ δι[ὰ τῆ]ς τρ[αχ]είας ἀρτηρίας φέρεται εἰς
πν[εύμ]ον[α κ]αὶ καρδίαν, ἔτι δὲ θώρακα·
διηθ[εῖται] δὲ εἰς κοιλίαν ὀλίγον διὰ τοῦ
[στομά]χου καθ᾿ ἡμᾶς, * οὐ μὴν δὲ
τὸν Ἐρ[α]σίστρατον. * * ἀπὸ τούτ(ων) δὴ τ(ῶν) τόπων
φέρετα[ι εἰ]ς τὰς κ(ατὰ) μέρος ἀρτηρίας. φέρεται
δὲ κ[α]ὶ εἰς τὰ κοιλώματα· ὠς ὁμοίως δὲ
καὶ ε[ἰς] τὰ καθ᾿ ὅλον τὸ σῶμα ἀραιώματα,
εἶτα διεκθεῖ Τὸ τ(ῶν) ἐν τῆν σαρκὶ φυσικῶν ἀραιωμάτωα
εἰς τὸ ἐκτός. τὸ δὲ πλεῖον ἐκπνεῖται
διά τε τοῦ στόματος καὶ τ(ῶν) μυκτήρων.
* * καὶ δὴ τοῦ εἰσπν[εο]μένου πλεῖον
ἐκπνεῖται διὰ τούτ(ων) τ(ῶν) τόπων, λέγω δὲ διὰ
στόματος καὶ μυκτήρων, ὅπερ (ἐστὶν) ἴσως
πῶς γ(ὰρ) οἷόν τ’ (ἐστὶν) πλεῖον
καίτοι Τε ἀπὸ τοῦ εἰσπνεομένου ἀναλου-
XXIII 11] cf. Galencs de causis respir. [IV 466 K. fortasse Erasistrati memor]: ἀρχὴ μὲν
οὖν διὰ τοῦ στόματος καὶ τῶν ῥινῶν ἑλκόμενος ἀὴρ ὕλη τυγχάνων τῆς κατὰ τὴν ἀναπνοὴν
χρείας . . . διὰ τῆς τραχείας ἀρτηρίας εἰς τὸν πνεύμονα κομιζόμενος.
XXIII 1. 2 sensus τὰ πρῶτα, ἀλλὰ πλείω. ݲ οὐδὲ ταῦτα εἶναι | τοῖς σώμασι κυριωτατα
κτλ. 7 ὕστερον] locus non servatur 15 πνεύμονα] prima littera simillis τε,
sed, nisi π omisit P, non fuit τε πνεύμονα; etiam extremae litterae dubiae, sed aliud vocabulum
fingi nequit cf. testim. 17–21 K 25 εισπνοιμενου
XXIII μένου τινὸς εἰς τὰ σώματα; ἀλλ ᾿ οὐκ ἔστιν) παράδοξον·
ὃν γ(ὰρ) τρόπον κατατάσσεταί τι εἰς
τὰ σώματα ἀπὸ τοῦ εἰσπνεομένου, τὸν
αὐτὸν τρόπον καὶ τῶι πνεύματί τινα π(ροσ) τίθεται
ἀπὸ τ(ῶν) σωμάτ(ων) καὶ πλείονά γε, ἄτινα
καὶ πλεῖον ἀποτελεῖ Τὸ ἐκπεμπόμενον
πνεῦμα. * * ψυχρόν τε ὑπάρχον τὸ πνεῦμ(α)
θερμὸν ἐκπέμπεται, ἅτε δὴ φερόμενον
διὰ σωμάτ(ων) θερμῶν. ἀμέλει γ(ὰρ) τὴν
εἰσπνοὴν γί(νεσθαί) φησιν εἰς τὸ τὸ πλεῖον θερμὸν
τ[ὸ] περὶ τὴν καρδίαν κ(ατα) ζβέννυσθαι καὶ
μὴ σωματούμενον κ(ατα)φλέγειν τὰ σώματα.
* * τούς τε ὕπνους, ὥς φησιν ὁ Ἀρισ<το>τέλης,
ἀποτελεῖσθαι τοῦτον τὸν τρόπον· τῆς
γὰρ καρδίας φύσει θερμῆς ὑπαρχούσης
καὶ ἐξ αὐτῆς ἀνηρτημένου τοῦ θερμοῦ,
τοῦ δ᾿ ἐνκεφάλου ψυχροῦ, συμβέβηκεν
περὶ τῶι ἐνκεφάλωι συνίστασθαι
ὑγρότητα τὴν ἀναφερομένην ὑπὸ
τ]ῆς θερμότητος ἀπὸ καρδίας,
ἣ]ν δὴ συνισταμένην κ(ατα)ψύχεσθαι
XXIII 39 φησιν] vix Erasistratus cf. Galenus 1. c. [IV 471] ἢ τῆς ἐμφύτου θερμασίας ἀνάψυξίς
τις, ὡς Φιλιστίων τε ἰαὶ Διοκλῆς ἔλεγον, . . . ἢ τούτων με) οὐδέν, ἐπιπληρώσεως δὲ
ἕνεκεν ἀρτηριῶν ἀναπνέομεν, ὠς Ἐρασίστρατος οἴεται.
XXIII 42] Aristoteles de somno et vigiiia 3 [p. 456a30–32]: ἐχόμενον δὲ τῶν
ἐστὶν ἐπελθεῖν, τίνων γινομένων καὶ πόθεν ἡ ἀρχὴ τοῦ πάθους γίγνεται, τοῦ τ’ ἐγρηγορέναι
καὶ τοῦ καθεύδειν. ibidem [456 b 17—24]: οὐκ ἴστω ὁ ὕπνος ἀδυναμία πᾶσα τοῦ αἰσθητικοῦ,
ἀλλ᾿ ἐκ τῆς περὶ τὴν τροφὴν ἀναθυμιάσεως γίνεται τὸ πάθος τοῦτο· ἀναγκαῖον γὰρ τὸ
ἀναθυμιώμενον μέχρι του ὠθεῖσθαι, εἶτ᾿ ἀντιστρέφειν καὶ μεταβάλλειν καθάπερ εὔριπον, τὸ δὲ
θερμὸν ἑκάστου τῶν ζῴων πρὸς τὸ ἄνω πέφυκε φέρεσθαι· ὅταν δ᾿ ἐν τοῖς ἄνω τόποι; γένηται,
ἀθρόον πάλιν ἀντιστρέφει καὶ καταφέρεται. Ibid. [456b26–28]: ὅταν δὲ ῥέψῃ κάτω καὶ
ἀπώσῃ τὸ θερμόν, τότε γίνεται ὁ ὕπνος καὶ τὸ ζῷον καθεύδει. Ibid. [457 b 29.30] :
πάντων δ᾿ ἐστὶ τῶν ἐν τῷ σώματι ψυχρότατον ὁ ἐγκέφαλος, τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον
τούτῳ μόριον. ibid. [458a1–5]: οὕτως ἐν τῇ ἀναφορᾷ τοῦ θερμοῦ τῇ πρὸς τὸν ἐγκέφαλον
ἡ μὲν περιττωματικὴ ἀναθυμίασις εἰς φλέγμα συνέρχεται διὸ καὶ οἱ κατάρροι φαίνονται γιγνόμενοι
ἐκ τῆς κεφαλῆς), ἡ δὲ τρόφιμος καὶ μὴ νοσώδης καταφέρεται συνισταμένη καὶ καταψύχει
τὸ θερμόν. Ibid. [458a8–12]: τῆς μὲν οὖν καταψύξεως τοῦτ᾿ ἐστὶν αἴτιον,
τὴς ἀναθυμιάσεως ὑπερβαλλούσης τῇ θερμότητι, ἐγείρεται δ᾿ ὅταν πεφθῇ καὶ κρατήσῃ ἡ συνεωσμένη
θερμότης ἐν ὀλίγῳ πολλὴ ἐκ τοῦ περιεστῶτος.
XXIII 34 γε vel Τε P 49 K
XXIII [κ]αὶ ἐκ τοῦ [.......] πάλιν κ(ατα)φέρεσθαι,
[μὴ] δυναμένην διὰ [τὸ ψῦχος διαμέ-]
[νειν]ἐν τοῖς τόποις, ἐπὶ τὴν καρδίαν
XXIV [. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
καὶ τῆι μίξει τὸ θερμόν. [* ὧ]δε τὸ[ν] ὕπν[ον γί(νεσθαι)],
τݲὴݲνݲ δὲ ἐγρήγορσιν ἀποτελεῖσθαι ἀν[α]λουμέν[ης]
τῆς ὑγρότητος ἁπάσης τῆς περὶ τῶι ἐγκεφ[άλωι],
ἔπειτα τοῦ θερμοῦ πάνο πλεονάζοντ[ος]. κ[αί-]
τοι γε ἐπ[αι]νεῖ ὁ Ἀριστοτέλης, ὅτι παρὰ [τοὺς]
ἄλλους καὶ τὸν ὕπνον καὶ τὴν ἐγρήγορσιν αἰτι[ο-]
λογεῖ ἐκείνων αὐτὸν [μό]νον τὸν ὕπνον αἰ[τιο-]
λ0Τοόmv), μηΛτι oe καὶ rijv ἐΤΡήΤοΡσιv.
πλὴν περὶ οὗ ὁ λό(γος), τὸ πνεῦμα ψυχρὸν εἰσπνε[ῖται],
θερμὸν μ(έν)τοι γε ἐκπνεῖται, ὡς δὴ διὰ θερμῶν
χωρίων φερόμενον. * καὶ μὴν ξηρὸν μὲν εἰσ-
πνεῖται, ὑγρ[ον δὲ ἐκπνεῖται· καὶ δῆλον· *
ἐι γ(άρ) τις περὶ τοῦ στόμ[ατ]ος καὶ τοῦ μυκτῆρος
τὴν κεῖρα ἢ μέρος τοῦ ἱματίου προθείη,
συνόψεται ἔνικμον [τ]οῦτο, [ὡς] δὴ σὺν
τῶι πωεύματι καὶ ὑγρότητος συνεκπεμπο-
μένης. καὶ περὶ μ(ὲν) τῆς το[ῦ π]νεύματος διοι-
κήσεως ταῦτα. * * περὶ δὲ τῆς τροφῆς ἀναγ.
καῖον ὑπομιμνήσκειν [μετὰ [ταῦτα]· αὕ]τη προσενε[χθε]ῖσα
πρώτης κατεργασίας τυγ[χά]νει ἐν στόματι
τεμνομένη μ(ὲν) πρὸς τῶν προσθίων ὀδόν-
των — τομεῖς καλοῦνται —, καταλεαινομέ-
νη δὲ πρὸς τ(ῶν) μυλῶν, λοιπὸν κ(ατα)πείνεται
διὰ στομάχου καὶ φέρεται εἰς κοιλίαν.
κὰν ταύτηι δὲ μεταβάλλει τε καὶ ἀποικει[οῦ]ται
XXIV 6] Aristoteles iu servatis libris nihil eiusmodi dixit.
XXIII 51 post τοῦ dispiciebat κατα Κ, fortasse κατάρρου (cf. Arist. l. e. p. 458a3)
vel <ἐν>κεφάλου.
XXIV 1 margo superior plane oblitteratus, conici tamen potest versum deesse
4. 5 k 10 k 14 περι clare P: emenda πρὁ στόματος k 16 ὡς ἄν
δὴ quod ex more scrptoris est, spatium non capit cf. v. 11 18 k
XXIV χυλουμένη ἐπὶ τὸ οἰκεῖον. καὶ γὰρ ἀρέσκει
ἡμεῖν τὴν τροφὴνκ ἐν κοιλίαι μεταβάλ[λ]ειν
τε ἐπὶ τὸ οἰκεῖον κἀν ταύτηι δευτέρας κ(ατ)<ερ->
γασίας τυγχάνειν κ]αὶ οὐχ ὥσπερ ὁ Ἀσ[κ]-
ληπιάδης ὁ οἰνοδώτης καὶ Ἀλέξανδρος
ὁ Φιλαήθειος διέλαβον,[ὡς] τἐμνε[τ]αι μόνον
καὶ χυλοῦται ἡ τροφὴ ἐν κοιλίᾳ καὶ προδιάδεσίς
τις αὐτῆι γί(νεται), [ουμην] οὐ μὴν
ἐπὶ τὸ οἰκεῖ<ο>ν. * * ῖς γ(ὰρ) λέγομεν καὶ
τὴν τροφὴν ἐν κοιλίᾳ καὶ κ(ατ)εργασίας τυγχ(άνειν) [καὶ
μεταβολῆς τῆς]
ἐπὶ τὸ οἰκεῖον, ὡς ἅν] δὴ διὰ τούτ(ων) καὶ θερμοτερων
παραφερομενην χωριων. και
δεόντως ὥσπερ κἀπὶ τ(ῶν) ὑδάτ(ων). ταῦτα
γὰρ ῥέοντα διά τινων τόπων βάνει
τῆς ἀπ' ἐκείν(ων) δυνάμεως
καὶ τὴν αὑτὴν κείνοις ἴσχει δύναμιν.
ἐὰν γὰρ ὦσιν οἱ τόποι ἀσφαλτώδεις, καὶ
τὸ ὕδωρ ἀσφαλτῶδες γί(νεται) κ(ατὰ) τὴν δύναμ(ιν),
ἐὰν <δὲ> θειώδεις, δειωδη
XXIV 30] Plinils Hist. nat. XXIII 38: Asclepiades utilitatem uini aequari vixdeorum potentia
posse pronuntiauit. Idem XXVI 14: trahebat [Ascleriades] praeterea mentis artijicio ani-
mos iam vinum promittendo aeyris dandoque tempestive, iam frigidam aquam. et quoniam cau-
sas morborum scruturi prius Herophilus instituerat , vini rationem inlustraverat Cleophantus
apud priscos , ipse cognominari se frigida danda praefcrens, ut auctor est Μ. Varro, alia
quoque blandimenta exogitabat. Idem VII 124: Asclepiadi Prusiensi condita noua secta spre-
tis legatis et pollicitationibus Mithridatis regis reperta ratione qua vinum aegris mederetur,
relato e funere homine et conservato etc. Apcleiijs Florida 19 p. 32, 14 Kriiger: Asclepiades ille
inter praecipuos medicorum, si unum Hippocratem excipias, ceteris pi-inceps primus eliam uino
repperit aegris opitulari, sed dando scilicet in tempore. Caehls CAELIUS acut. morb. 11 39
(ed. Amman 1722) p. 175: iubet etiam dari uinum noctibus diurnis atque iugiter, sed id uinum
cui salem admiscuerimus et quod appellauit τεθαλασσωμένον , . . probat autem vinum dan-
dum post cibum, siquidem solum facile penetret ac pertranseat corpora non aliter quam si
sine ulla faece per liquatoria fundatur . . . iubet etiam meracum, non mixtum dari. hac enim
ratione, inquit, exustae viae tanquam ex igni conductae sudorem retinendo conslringunt.
Sumpta haec et alia ex nobili Asclepiadis libro περὶ οἴνου δόσεως (Sext. Math. VII 91 cf.
libri citati a Susemihlio Alex. Litteratur II 440 132).
XXIV 29. 30 K 31 οινδωτης Ρ. οἰνοδότης K probabiiiter (cf. Eur. Herc. 680),
cum neque analogia (ἐπιδώτης) illud satis excuset et frecjuenter confundat ο et ω
32 τεμνεσθαι, superscr. τ P 35 K 41 απ vel eii P 45 K
XXIV τα γί(νεται) καὶ τὰ ὕδα(τα). ὡς οὗν ταῦτα μετα-
βάλλει τὰς δυνάμεις παρὰ τὰς τ(ὼν) τόπ(ων)
διαφοράς, ο(ὕτως) [τως] κἀπὶ τῆς τροφῆς· αὕ-
τη γ(ὰρ) [. . . . . . . . . . .] θερ-
μοτέρων τόπ[ων. . . . . . . . . . .] νη[ν]
ἐν κοιλίαι καὶ [. . . . . . . . . . .]χυς τό-
ποι μὲν ἢ τ[. . . . . . . . . . .]εται
τῶι [. . . . . . . . . . .] ροι πο
λωνον και [. . . . . . . . . . .] κα[τ]ερ-
XXV [γασί]ας τυγχάνει. * αὐναλαμβ[α]νομένη δὲ
πρὸς τ(ῶν) ἀγγείων τ(ῶν) ἀπὸ τοῦ με[σ]εντερίου μ(ὲν)
[προστίθεται τῶι ὅλωι σώματι[ι] * καὶ μῆν]
[καὶ ἀ]τμοειδῶς διὰ τῶν ἀρ[αιω]μάτ(ων)
[τῶν] ἐν τῆι κοιλίᾳ ἀναλαμβάνεται ἡ τροφὴ
[κ]αὶ ὠμῶν γί(νεται) ἡ π(πόσ)θεσις τῶι ὅλωι σώματι,
ὡς ἄν δὴ καὶ ἐξ ὠμῶν γινομένης τῆς
ἀναδόσεως. καὶ ἐν τῶι στόματι δὲ ληφθεί-
σης τῆς τροφῆς παρὰ ταῦτα ἀνάδοσ<ις>
γί(νεται) ἀπ᾿ αὐ-
τῆς, ὡς ἄν δὴ πάλιν <καὶ> ἐξ ὠμῶν γινομέν(ης)
τῆς ἀναδόσεως. ταύτῃ δὴ κα[ι] οἱ κ(ατα)ξηρα
ἴσχοντες τὰ στόματα διακ[λυσ]άμενοι
μαλακώτερα φέρονται, ὡς [ἄν δ]ὴ ἀναδόσ(εως)
παραυτὰ γινομένης. * ἀμέ[λει] ]δὲ τούτῳ
τῶι λό(λῳ) καὶ δυσώση προσφερόμε[νοι δ]ιωθούμεθ(α)
αὐτὰ κατὰ τὴν παραυτὰ γεν[ομ]ένην
γεῦσιν, καὶ ἐκδ ὧν ἀντιλαμβα[νό]μεθα [καὶ αὐτὰ δῆ(αλ)].
ἐξ ὧν φανερόν, ὡς καὶ ἐξ ὠμῶν γί(νεται) ἡ ἀνάδ(οσις).
ἀλλὰ γ(ὰρ) [καὶ] κατὰ τὴν κ(ατά)ποσιν τὴν διά στομάχου
τῆς τροφῆς ἀνάδοσις γί(νεται) καὶ π(ρόσ)θεσις τῶι ὅλ[ῳ].
ἐξ ὧν φανερόν, ὡς καὶ πέψις γίνεται καὶ ἐν κοιλίαι,
καὶ ἐξ ὠμῶν δὲ ἡ ἀνάδοσις. [τ]αύτῃ δὴ
XXV 1—7 4 versum deleto pleno versiculo, qui incipit ab τητησ et in
lituram desinit, inter versus supplevit P 10 k παραυτὰ Η. Schoeneus cf. v. 15. 17. XXXII 43 12 k 17 k 18 εκδ sic clare P, quod explico
ἐξ (δ=σ cf. Buresch Philolog. LI 97) δῆλα] δῆ P 23—27 k
XXV καὶ τοῦ Ἀσκληπιάδου διοίσομ[(εν). οὖ] τος γ(ὰρ)
ἐξ ὠμῶν αὐτὸ μόνον λέγει γί[νεσθαι) τὴ]ν ἀνάδ(οσιν),
ἡμῖς δὲ καὶ ἐξ ὠμῶν μ(ὲν) καὶ ἐκ π[έψε]ως
τῆς ἐν κοιλίᾳ γι(νομεηνς). * καὶ τοῦ Ἐρασι[στρά]του δὲ
διοίσομ(εν), καθ' ὅσ[ον] κεῖνος [μ(ὲν)] τὸ [μ(ὲν)] αἶ[μα] εἶπεν
μόνον (εῖναι) τροφήν, ἡμῖς δὲ καὶ [τὸ αἶ]μα μ(ὲν)
εῖναι τροφήν, μὴ μόνον δέ, ἀλ(λὰ) [καὶ τὴ]ν ὠμὴν
δὲ τροφήν. * * εἶτα τῆς τροφῆς ἡ μ(ὲν) [εὔχ]υμ(ος)
καὶ λεπτομερεστέρα αὐτόθεν ἀν[δίδο]ται τῶι
ὅλωι σώματι [διαχωροῦ] [σα]], ἡ δὲ στερεὰ καὶ τρα[χεῖα] πέσσ[ε]ται
ἐν κοιλίαι. πέψις γὰρ (έστιν) μεταβολὴ κ[ . . . . . . . ]ις [ἐπὶ τοι . . ι]
σαι· διαίρεσις γ(ὰρ). * καὶ οὐ μόνον ἐ[ν κοιλίαι]
36a γί(νεται) ανάδοσις, ἀλ(λὰ) [πάσης τῆς τροφῆς ἄ[πεπτόν τι λε]ίπεται
b καὶ φέρετ(αι) τὰ ἔντερα καὶ ἐν τούτ(οις)
36c ἀναδ(ίδοται),] καὶ ἐν τοῖς ἐντέροι[ς οῦκ αὐ]τοῖς —
ἡ γ(ὰρ) μερισθεῖσα εἰς ταῦτα τροφὴ ἀν]αδίδ]οται
ἢ διὰ τ(ῶν) περὶ αὐτὰ ἀραιωμάτ(ων) ἢ διὰ [τ(ῶν) ἀγγ]είων
τ(ῶν) ἐμφυόντι(ων) εἰς αὐτά — καὶ οὐ πᾶσ[α, ἐλά] χιστον
δ[ὲ] ταύτης ἀπολείπεται, ὅ δὴ π(ρὸς) [τῆς ἐ]ν τ[ῷ]
κ[ό]λωι ἰδιότητος ἄποκοπροῦτα[ι. γί(νεται) δὲ] καί τι τοῦ
σ[π]έρματος. καὶ γ(ὰρ) τοῦτ[ο] κατασκευά[ξε]ται
π[ρὸ]ς τῆς ἰδιότητος τῆς ἐν τοῖς σ[περμ]ατικ(οῖς)
πόροις μεταβαλλούσης τὴν φε[ρομέ]ν(ην)
ὠς αὐτοὺς τροφήν. ο(ὕτως) δὴ καὶ τὸ [διαλλ]άττον
XXV 25] Galenus q. d. Defin. med. 99 [XIX 373]: οἱ δὲ ἔξ ὠμῶν ἔφασαν τὰς ἀναδόσεις
γίγνεσθαι, ὥσπερ καὶ Ἀσκληπιάδης ὁ Βιθυνός. Caelihs Ahrelianus ac. inorb. I 14 [p. 44
Amm.]: neque ullam digestionem in nobis esse, sed solulionem ciborum in in ventre Jieri cru-
dam el per situpdas particulas corporis ire, ut per omnes lermis visa penetrare videatur quod
appeUavit λεπτομερές [cf. Gal. IV 706 sq.], sed nos intelligimus spiritum.
XXV 27] Galenus de nat. pot. II 8 [II 112 K., III 182,13 Helmr.]: ἐπὶ δὲ τῆς τοῦ αἵματος
γενέσεως οὐδὲν ἀτιμοτέρας οὔσης τῆς ἐν τῇ γαστρὶ χυλώσεωςκ τῶν σιτίων οὔτ' ἀντειπεῖν τινι
τῶν πρεσβυτέρων ἠξίωσεν οὔτ' αὐτὸς εἰσηγήσασασθαί τινα ἑτέραν γνώμην ἐτόλμησεν [Εrasistratus] .
XXV 28 αἶμα K 29. 30 K 31 extr. uX, suprascr. μ (vel ω) ) P; fortasse
voluit εὐχυλο(τέρα), ο in ω vitiato 32 K 33 τραχεῖα πέσσεται K
34 suppleverim xal λείωσις ἐπὶ τὸ ἐψῆσαι cf. [Gal.] def. 99 (XIX 372 K.) 35 K
init. σαι vel και P 36 a — c πάσης — ἀνδίδοται et inter versus et in margine supple-
vit P 37 ἀναδίδοται K 38 K 40 in. K 42 K 43 πρὸς K
45 extr. αττον vel αυτον P
XXV Trpo; τῆς ἐν ἑκάστῳ ἰδιότη<το>ς γὀ(μεταο [ . . . . . ] [[. .]
(ἐστιν) ἐν τοῖς ἐντέροις ἐξ ω
των οὕτως ἐκόντων ἕτερον κατ[ . . ν
κ[αὶ] ἀπὸ τ(ῶν) ἐντέρων ἀνάληψις γ[ίνετ]αι
τῆς τροφῆς. τὸ μ(ὲν) γ(ὰρ) ἐν τῶν λεπτῶι
παρακείμενον λεπτότερόν τ' ἐστ[ὶν] καὶ
ὑγρότερον, τὸ δὲ ἐν τῶι ἀπευθυ[σμὲ]νωι
ξηρότερον καὶ παχύτερον, ὡς ἄν δὴ
π[(ρὸς)] τούτ(ων) ἀναδόσεως γεγεν[ημ]ένης.
[αὐ]τὰ [δὲ] τὰ ἀποκρινόμενα
XXVI [ἄ]λλ[ων γί(νεται), ] τροφὴ δὲ τ(ῶν) ἀλόγων ξᾠων. * πρὸς
τ[ὰ μ(ὲν) πε]ρισσώματα τροφή (ἐστιν) τ(ῶν)
ξώ[ιων, α] ὕτη δὲ πρὸς αὐτ(ῶν) λαμβανομένη
με[ταβάλ]λει εἰς τὴν σάρκα. * οὕτω καὶ αὐτ(ῶν)
γί(νεται) τροφή], εἰς μ(έν)τοι γε τὰς τ(ῶ)ν ἀλόγων ξώιων
σάρκ[ας π] ροσφερόμενα οῖον ὁρ]νείθων καὶ τ(ῶν)
παρα[πλησ]ίων, καὶ πρὸς τούτ(ων) τρεφόμεθά τε
καὶ αὐξαν]όμεθα. τῶν δὲ] αὐτῶι λόγωι τρο(φή)
ἐστιν [αὖ] τ(ῶν) ἀνθρώπων τὰ περισσώματα.
εἰ δεῖ οῦ[ν τ]ροφὴν (εἶναι) τ(ῶν) ἀνθρώπων τὰ
ἐπειδ[ὴ τὰ] ἄλογα τ(ῶν) ξώιων τρέφεται πρὸς
τ(ῶν) περι[σσ]ωμάτ(ων) καὶ αὔσεται, ῖς δὲ
πρὸς τ[(ῶν) αλ]όγων ξώιων, τούτωι τῶι λό(γωι)
φησ[ὶν κ]αὶ τὸ ξύλον καὶ τὸν λίθον καὶ
τὰ <παρα>πλ[ήσια] τροφὴν (εἶναι), ἐπειδὴ πάντα
με[ταβάλ]λει. ἄλογον δὲ τοῦτο. * [[διὰ]] τί γὰρ τὰ
τῶν [. . . ]ν κα[. .] ευου[. . ] επι[.] τροφή], εἴπερ οἱ
XXV 46a. b snpplementum margini adpinxit P 46b cum εξω vel ἔξωθεν vel ἐξ
ὠμῶν vel ἐξ ὦν, μεγις vel potius αλεγις (vel αληκ), ἕτερον etiam πορον vel παρον legi
possint, incertae sunt coniecturae. fortasse μία γ(ὰρ) ἡ] τροφή ἐστιν) ἐντοῖς τοῖς ἐνέροις;
cetera despero 48 αναληψις, η ex a correcto P 49–51 K τοῖ;
XXVI 1 ἄλλων] ω litterae dimidium servavit P 2. 3 K 4 αὐτῶν]
ipsorum hominum P. stilus bau scio librarii an scriptoris culpa maxime hoc Ιοcο la-
borat 6. 7 K 8 αὐξανόμεθα K 9 ad τὰ περισσώματα collatis
V. 17. 18 ν. not.) suppleverim . ἀλόγων ξᾠων 12. 13 K Ι6 extr.
θݲαݲνݲ P 17 desperandus locus κα vel μα, ευου[σ]ι vel ερου[σ]ι
17, 18 οἴσυπος] cf. Aretaeus p. 194,10Sp. Gal. XII 309 ὅ γε γὴν ἐπιτρεφόμενος τοῖς τῶν
XXVI πος [. .] ουν [. . . ] οι τὸ κώνειον τρέφουσι
τοὺς ἀνθρώπους; * πλὴν ταῦτα μ(ὲν) ὕτως).
ἐκεῖνο δὲ ῥητέον, ὅτι γί(νεται) καὶ ἐν κοιλιίᾳ πέψις
καὶ εὐ[χύμω]ν δὲ ἀνά[δοσ]ις, [*] ἡ πλε[ί]ω(ν)
δὲ ἀνάδοσις ἀπό τε κοιλίας καὶ στομάχου
καὶ ἀπὸ τῶν ἐντέρων καὶ τοῦ κόλου — καὶ
γί(νεται) ἡ ἀν[ά]δ[ο]σ[ις] διὰ τ(ῶν) ἀραιωμάτ(ων) τ(ῶν) ἀμφ'
αὐτά —
καὶ ἀπὸ [τοῦ] στόματος, καὶ οὐ μόνον
τούτ(ων) ἀνάδοσις γί(νεται) καὶ πρόσθεσις, ἀλ(λὰ) καὶ
ἀπὸ τ(ῶν) ἐν τοῖς ἀγ[γ]ε[΄ί]οις παρακειμέν(ων)
καὶ ἀπὸ τῆς ἐν ταῖς φλεψίν παρακειμένης
τροφῆς. καὶ ἀπὸ τῆς ἐν ταῖς ἀρτηρίαις
τηρίαις ἀνάδο[σ<ις>] γί(νεται) καὶ πρόσθεσις τῷ ὅλῳ
σώματι καὶ ἀτμοειδῶς. * ὁ μ(έν) τοι γε Ἑρασίστρατος
οὐκ οἴεται ἀνάδοσιν γἰ(νεσθαι) ἀπὸ τ(ῶν) ἀρτηριῶ(ν).
μὴ γ(ὰρ) εἶναι κ(ατὰ) φύσιν ἐν αὐταῖς αἶμα — τοῦτό έστιν)
τροφή — , ἀλ(λὰ) πνεῦμα, οὑχ ὑγιῶς ἱστάμενο(ς) λό(γον)],
ὡς ἀποδείξομ(εν). εἶς μ(ὲν) [γ(άρ)]· εἴπερ μὴ
ἐν [ἀ]ρτηρίαις κατὰ φύσιν αἶμα,
διαι[ρ]ουμέν[(ων)] ἀρτηριῶν αἶμα μὴ ἀποκρίνε(σθαι).
ΧΧVI 31] GALENUS de usu part. VII 17 [III 492 K.]: ὅσοι ταῖς ἀρτηρίαις οὐδ' ὅλως αἵματος
μεταδιδόασιν ὥσπερ καὶ ὁ Ἐρασίστρατος. IDEM de nat. pot. II 6 [II 104 K., III
177,4
Helmr.] : εἰ δὲ τὴν τῶν φλεβῶν φορὰν τῆς τροφῆς ἀνάδοσιν καλεῖ Εrasistratus], τὴν δ' εἰς
ἕκαστον πῶν ἁπλῶν καὶ ἀοράτων ἐκείνων νεύρων καὶ ἀρτηριῶν μετάληψεν οὐκ ἀνάδοσιν ἀλλὰ
διάδοσιν, ὥς τινες ὀνομάξειν ἠξίωσαν. Ibid. [p. 95 K. 170, 12 Η.]: εΙ δ' ἐπισκοποῖτό τις ἐπιμελῶς,
οὐδ' ὁ περὶ θρέψεως αὐτοῦ λόγος, ὅν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν καθόλου λόγων διεξέρχεται Εrasistratus] ,
τὰς αὐτὰς ἀπορίας ἐκφεύγει. τῇ γὰρ πρὸς τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ συγχωρηθέντος
ἑνός λήματος, ὡς πρόσθεν ἐδείκνυμεν, ἐπέραινέ τι περὶ φλεβῶν μόνων καὶ τοῦ κατ'
αὐτὰς αἴματος. εκρέοντος γάρ τινος κατὰ τὰ στόματ' αὐτῶν καὶ διαφορουμένου καὶ μήθ'
ἁθρόου τόπου κενοῦ δυναμένου γενέσθαι μήτε μήτε τῶν μλεβῶν συμπεσεῖν . . . ἀναγκαῖον ἦν ἕπεσθαι
τὸ συνεχὲς ἀναπληροῦν τοῦ κενουμένου τὴν βάσιν. [cf. Sitzungsber. . d. Berl. Akad.
1893, 105 3.]
προβάτων ἐρίοις ῥύπος, ἐξ οὖ τὸν καλούμενον οἴσυπον ποιοῦσιν, πεπτικῆς ἐστι δυνάμεως
παραπλησίως τῷ βουτύρῳ, βραχύ τι δὲ καὶ διαφορητικὸν ἔχει. ergo sensus esse videtur:
si omnia mutentur alia ex aliis, nos omnia eodem modo nutriant τὸ πεπτικὸν οἴσυπος
ω
ὁμοίως καὶ τὸ θανάσιμον κώνειον 21 εὐχύμων] cf. XXV 31 cum nota ηπλε. vei
ν
ηπλα Ρ 24 αναδωσισ scripsisse videtur P 25 K 27 K 29 Tat;] τ ex
α corr. P 30 K 35 efc] scil. λόγος cf. v. 39 36 K
XXVI ἀποκρίνεται [μ](έν)τοι, [ὥστε γί(νεται)] τροφή ἐν
πρ[ὸς ὅν λόγον] ἀπολογοῦνται [οἱ]
[λέγοντ]ες, διότι διαιρέσεως
κατὰ [τὰς ἀρτη]ρίας κενοῦται τὸ αἶμα
τῶν [ἐκεῖ φλεβ]ῶν, οὐ μὴν ἐκ τ(ῶν)
διαφ[έρει δὲ τ]ὸ διά τινος κενοῦσθαι ἢ τὸ
ἐκ τού[του καὶ ἐ]πὶ τ(ῶν) ἐκτός. καὶ γ(ὰρ) διὰ τ(ῶν)
κρου[νῶν ῥεῖν φ(αμεν)] ὔδωρ, οὑ μὴν ἐκ τ(ῶν) ε] κρουν(ῶν).
οὕτ[ω δὲ καὶ τ(ῶν)] ἀρτηριῶν διαιρεθεισῶν
δι' αὐτ[(ῶν) μ(ὲν) κενο]ῦται τὸ αἶμα, οὐ μὴν ἐξ αὐτῶν.
48a οὐ γ(ὰρ) (εἶναι) λέγο]υσιν ἐν ταύταις αἲμα. τότε
48b σ]υν[ε]στομῶσθαί [τε] τὰς φλέβας εἰς τὰς] ἀρτηρία(ς)
c τὸ ἐνὸν [οὕ]τω[ι] μὴ δύνασθαι κενὸν ἀπολ<ε>
48d [τ]όπον μετὰ τὴν π[νεύ]ματος κέ]νω(σιν).
48e γὰρ τὸ αἶ[μ]α ἐκ τ(ῶν) φλεβῶν εἰς] τὰ[ς] ἀρ[τ]ηρία(ς).
48f διὰ μ[(έν)τοι τ(ῶν)] ἀρτη[ρι]ῶν ἀ]πορεῖν ἐκ τούτ[(ων) ὡς
48g δι]ὰ κ[αλ]ἀμ(ων) ἔ[ξ]ω].
νωθρ[ὸν δὲ] (ἐστιν) λείαν τοῦτο * αݲ μὲν [γ(ὰρ)]
XXVI 48] GALENts de ven. sec. contra Erasistr. 3 [XI 152 K.]: ἄριστακ οὖν μοι δοκῶ διαθέσθαι
τὸν λόγον, εἰ τἆλλα παραλιπὼν ἀπ' αὐτῶν ἀρξαίμην τῶν Ερασιστράτῳ δοκούντων . . .
ἀρέσκει δ' αὐτῷ πνεύματος μὲν ἀγγεῖον εἶναι τὴν ἀρτηρίαν αἵματος δὲ τὴν φλέβα. σχιξόμενα
δ' ἀεὶ τὰ μείξω τῶν ἀγγείων εἰς ἐλάττονα μὲν τὸ μέγεθος, ἀριθμὸν δὲ πλείω καὶ πάντῃ τοῦ
σώματος ἐνεχθέντα μηδένα γὰρ εἶναι τόπον, ἔνθα μὴ πέρας ἀγγείου κείμενον ὑπάρχει) εἰς οὕτω
σμικρὰ πέρατα τελευτᾶν, ὥστε τῇ μύσει τῶν ἐσχάτων στομάτων κραούμενον ἐντὸς αὐτῶν
ἴσχεσθαι τὸ αἶμα. καὶ διὰ τοῦτο καίτοι παρακειμένων ἀλλήλοις τοῦ στόματος τοῦ τε τῆς φλεβὸς
καὶ τῆς ἀρτηρίας, ἐν τοῖς ιδίοις ὅροις μένειν τὸ αἶμα μηδαμόθι τοῖς τοῦ πνεύματος ἐπεμβαῖνον
ἀγγείοις. μέχρι μὲν δὴ τοῦδε νόμῳ φύσεως διοικεῖσθαι τὸ ξῷον. ἐπεὶ δέ τις αἰτία
βίαιος ἐκ τῶν φλεβῶν εὶς τὰς ἀρτηρίας τὸ αἶμα μεταχθῆναι, αὐτὸ νοσεῖν ἀναγκαῖον ἤδη. Idem
de sauguine ia art. 2 [IV 709]: καὶ διὰ τοῦτ' ἐξ ἀνάγκης ἔπεται τὸ διὰ τῶν συναναστομώσεων,
ὡς αὐτός φησιν, αἶμα τῇ πρὸς τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ καὶ τοῦθ' ὥσπερ προδεδεμένον
τῷ κατὰ τὰ πέρατα τῶν ὑστάτων ἀρτηριῶν πνεύματι, πρῶτον μὲν ἅπαντος τοῦ ἄλλου αἵματος,
ὕστατον δὲ παντὸς τοῦ κατὰ τὰς ἀρτηρίας πνεύματος κενωθήσεται.
XXVI 48f (cf. 51)] Galenus de nat. pot. II 1 75 K. III 155,25 Helmr., ubi contra
Asclepiadem et Erasistratum pugnat]: ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν καλάμων καὶ τῶν αὐλίσκων τῶν
εἰς τὸ ὕδωρ καθιεμένων ἐληθὲς εἰπεῖν, ὅτι κενουμένου τοῦ περιεχομένου κατὰ τὴν εὐρυχωρίαν
αὐτῶν ἀέρος ἢ κενὸς ἁθρόος [codd. ut νid. ἀθρόως] ἔσται τόπος ἥ ἀκολουθήσει τὸ συνεχές,
ἐπὶ δὲ τῶν φλεβῶν οὐκέτ' ἐγχωρεῖ δυναμένου δὴ τοῦ χιτῶνος αὐτῶν εἰς ἑαντὸν σὒνιξάνειν
καὶ διὰ τοῦτο καταπίπτειν εἰς τὴν ἐντὸς εὐρυχωρίαν. οὕτω μὲν δὴ ψευδὴς ἡ περὶ τῆς πρὸς
τὸ κενούμενον ἀκολουθίας οὐκ ἀπόδειξις μὰ Δί' εἴποιμ' ἄν, ἀλλ' ὑπόθεσις Ἐρασιστράτειος.
XXVI 40. 41 K 41 καπορݲ P cf. v. 48 f. XXII 29 48
primum (usque ad κενὸν c) ad dextram paginae, tum infra adscripsit litteris minutissimis
P 48 b συνανεστιμῶσθαι usui aptius scripsisset
Suppl. Arist. III Auou. Lond. latrica. 4
XXVI τερα σώμα[τα] τοῖς ἀσυμπτώτοις ἔοικε
κε [[σ] ώμα[σιν]] ὡς σίφωσί τε καὶ καὶ καλάμοις. ὡς
γὰρ ο[ὖ]τοι κ(ατα) χθέντες ἢ τρυπηθέντ[ε]ς] οὐκ οὐκ ἀποκρίνουσι
XXVII τὸ ἐν αὐ[τ]οῖς περιεχόμενον πνεῦμα
οὐδὲ κενοὶ γί(νονται) τούτου, ἀλλ' ἐμμένον ἔχουσιν
ἐν αὐτοῖς, ο(ὕτως) καὶ ἐπὶ τ(ῶν) ἀρτηριῶν διαιρεθεις(ῶν)
οὑ πάντως κενωθήσεται τὰ [ἐντὸς] τοῦ
ἀλλ' ἐμμενεῖ ἐν ταῖς ἀρτηρίαις καὶ] μετὰ τὴν
διαίρεσιν, ὥσπερ κἀπὶ τ(ῶν) ἐκτός. * * β· εἴπερ ὁ κενὸ(ς)
ἀθροῦς αἴ(τιος) γί(νεται) τῆς παρεμπτώσεως τοῦ αἵματος
ἐκ τῶν φλεβῶν εἰς τὰς ἀρτηρίας, ἀν]ά[γκη τὸν]
9a αὐτὸν αἴτιον γί(νεσθαι) τῆς κ(ατ) χῆς τοῦ πνεύματος, οὕτως τὸ
9b αἴτιον [ . . . . . . . . . ω]
ἀλ(λὰ) γάρ] οὑ γί(νεται). ὥστε > αἴτιον π[αρ]ορᾶν δεῖ. * * ναί,
φασὶν οἱ Ἐρασιστράτειοι, οὑκ ἔοικε]
τὰ ἡμέτερα σώματα τοῖς ἀσυμπ[τώ]τοις
σώμασιν, ἅ [κυρίως] κατωνόμασται, [ἀλ(λὰ)]
ἐνπεπληρωμένωι ὑγροῦ καὶ ἐμπεπνευματωμένωι
ωςο[.]νον, ὅς τρωθεὶς ἀποκρεί[νει]
δι' αὐτοῦ τό τε πνεῦμα καὶ ὑγρόν, ἄ[μα δὲ καὶ]
ἐξ [ἑ]αυτοῦ· οὕτως καὶ αἱ ἀρτηρίαι
αἶμα, οὑκ ἐξ αὑτ[(ῶν)] δέ. * πρὸς δὲ καὶ τοῦτ' εἴποιμ(εν),
διότι οὑ [το]ῖς οὖσ[ι] συμπτώτοις
τὰ ἡμέτερ[α] σώματα, φ(σσιν) πταίοντ]ες,
ἀλλὰ τοῖς ὑ(πάρχουσιν) ἀσυμπτώτοις[, ὡς ταῦ]τα
δῆλα ἐπὶ τ(ῶν) τ]ελευτ(ῶν). κατὰ γ(ὰρ) τὰ ὑμέ[νια]
XXVI 51 καλάμοις] prima littera ut cursiva et mutilata difficilis lectu, cetera vesti-
giis satis apta.
XXVII 1 K 2 vel εμμονον P 4 ἐντὸς incertius 9a κατοχῆς]
xxTjO (si oculis fides) P cf. Galen. VI 172 καὶ ἡ τοῦ πνεύματος κατοχὴ καὶ κατάληψις οὐ
συμικρὸν μέρος ἀποθεραπείας ἐστίν 9b supplementum marginis perdifficile lectu;
sensus: aryumentuvi se ipsum tolloat; fortasse αὑτῷ ἂν ἔναντιωθ(είη) 10 axjte
vel ωστο P παρορᾶν δεῖ] ποιορινδει (ult. litt. etiam σ) ut videtur P
14 non expedivi. simile experimentum commemorat Pseudohipp. de natura pueri 25
[VII 522 L.] 16 K 18 ouai recte legisse videtur K; certe nec εὑ
συμπτώτοις nec φύσει συμπτώτοις exhibet P Ι9 xa aut το P ἡμέτερα K
21 τελευτῶν K; fortasse τετελευτ<ηκό>των, cf. ΧΧΧI
XXVII εὑρίσκοντα[ι] αἱ ἀρτηρίαι ἀσύμπτωτ[οι], ἀλλ' ο[ὔ]τοι σύμπτω[ιοι]].
[εἰ τοι]γ(άρ)τοι ταῦτα τοῦτον ἔχει τὸν τρ[όπον],
μοχθηροὶ φαίνονται καὶ κ(ατὰ) ταῦτα οἱ Ερασ]ι [στρ(άτειοι)].
εἶτα φέρε δὲ καὶ οἰκει[οῦν]τες μὴ τοῖς
ἀσυμπτώτοις, [ἀλ(λὰ) τοῖς]
ὡς ἀσκοῖς, ἵνα [κα]ὶ αὐτοῖς
μεν, λέγωμεν, ώς ἐπὶ τοῦ ἀσκ[[οῦ το]ῦ] > κενω(θέντος)
ἐπισ[ύμ] πτωσις γί(νεται), [καὶ οὐχὶ κενὸς ἀθροῦς
ἐχρῆν καὶ ἐπὶ τῆς [δι]αιρέσεως
τ(ῶν) ἀρτημτῶν μετὰ τὴν κέ[ν]ωσιν
τοῦ πνεύματος ἐπισυμπείπτειν ταύτας.
ἐπισυμπειπτουσῶν [δὲ] αὐτ(ῶν) οὐκ ἂν
κενὸς ἀθροῦς [ο]ὐ[δὲ] παρέμπ]τωσις
οὐδὲ ἀπόκρισις τού[του οὐ]δέ γε κένως[ις].
ὥστε καὶ κατὰ ταὺτα αγαν[ . . ις. * * φέρε
δὲ μετὰ τὴν [δι]αίρεσι[ν ε]ὐθὺς
τοῦ πνεύμ[ατος εἴπω(μεν) εἰσ[κρίνεσθαι
τὸ αἶμα τῶι μ[ὴ τόπον κε]νὸν ἁθροῦν
ιφθῆναι[. ἀλ(λὰ) μὴν οὐκ ἐ]χρῆν αἶμα
κενοῦσθαι τούτ[ωι τῶι λό(γῳ)], ἀλ(λὰ) τὸ πν[εῦ-]
μκ Τὸ ἐν τῆ[ι ἡμετέραι] παρακείμενον
συγκρίσει λε[ίως]] συνα[φίεθαι] τῶι πνεύματι
τῶι ἀποκριθέντι. οὐκ ἀποκρίμεται δἐ
γε τοῦτο καὶ συνπλη[ρ]οῖ τὸν τοῦ κεν[ωθέντος]
πωεύματος τόπον [ . . . . . . . . . . . . . . . . [ . . . . . . . . . ]]
εἶτα κατὰ τοὺς Ἐρασιστρατείους τούσ[δε ὅ-]
[τε] κενοῦ[ται] μενον καὶ λ[ . . . . ] αἶμ[α . . . . .
Ἐρασιστράτειοι [. ει [ . . . . . αι διαδ[ο]ῦν [αι]
τῶν ἐπι[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ] τοῦ
πνεύματος [. . .] πολ[ . . . . . . . . . ] του[. . .]
[παραδητας] τοτ[ . . . . . . . . . . .] σδε τω[.
XXVII 22 suppleta aegre dignoscuntur 24 extr. οι . . . . ι P; non οὖτοι
25 δὲ non δὴ P ef. 36 28 lectio incerta 30 K 34 K
35 αγαν. . ισ (ult. litt. etiam α) P. sensus: ἄγαν ῖς 36 eiftuc] . τους P
37 πνεύματος K 38 μὴ] prioris litterae dimidium servat P 45 nec versus
exitus nec nota marginis legi possunt 47 τε vel το ante versum supplevit P
super κενουμενον supplevit ται, non deletis μενον P
XXVII πρώ[τη] θη] κενώσεται [ . . . . . . . . . . . . . . . . ]
κα[τα]τοῦ μεταιονᾶι οσ[ . . . . . . . . . . . . . . . κ]ενωθῆναι
XXVIII τὸ ἐν ταῖς ἀρτηρίαις τῶι πολὺ
κεχωρίσθαι ταύτας τῆς καρδίας.
καὶ πάλι πρώτη πληρωθήσεται αἵματος [πρὸς τ(ῶν)
οὕτως τε πλοὺς χρόνος γενήσεται,
ὥστε μετὰ τὴν κένωσιν τοῦ πνεύματος
ῥυῆναι [τού]τ(ων) τὸ αἶμα. * * καὶ ἐπὶ πᾶσιν,
ὴ καρδία πρώτη κενουμένη τοῦ πνεύμ9ατος)
πρώτη καὶ πληροῦται κ(ατὰ) τὴν παρέμπτωσιν
αἵματος, [λέγω] ἀναιρεθήσεται τὸ ξῶιον τῶι ἐν
γί(νεσθαι) τόπωι τὸ αἶμα [καὶ δεσπόξοντι τοῦ ξώιου
οὐκ ἔχει δὲ ταῦτα
τοῦτον τὸν τρόπον. πολλῶν γ(ὰρ) διαιρουμέν(ων) ἀρτηριῶν οὐδ[ὲν
ἀπέθανεν]]. οὐκ ἄρα δγιής (ἐστιν) ἡ τ[(ῶν)]δε
Ἐρασιστρατείων κεικοψ[ευ]μένη δόξα. * * τούτ](ων)
οὕτως ἐκκειμέν(ων), ὅτι μ[(ὲν)] καὶ] δ[ιὰ τὰς] [ιοτ]
ἀνάδοσις, ὑπεμνήσαμ(εν). ὅτι δὲ καὶ κ(ατὰ) τὰς] αp.]
ἀρτηρίας] [τηριων] προαπεδείξαμ(εν). καὶ πλείων
ἡ ἐν ταὶς] [αποτ(ων)] φλε[ψὶ] βων] ἀνάδοσις ἤπερ ἐν
αποτ(ων)] ἀρτηρί[αις]
ων], ὡς ἀποδ<ε>ίξομ(εν). αݲ μ(ὲν)
εἰσιν αἱ φλέβες τ(ῶν) ἀρτηριῶν. πιθανὸν δὲ
ἐν τῶι ἀξ<ι>ολογωτέρωι πλείονα γί(νεσθαι)
ἀνάδοσι[ν] παρὰ τὰ ἐλ[άχισ]τα τ[αῦτα].
ἀξιολογώτεραι δέ (εἰσιν) τ(ῶν) ἀ]ρτηριῶν αἱ
ἐν αἶς [εἰκότως γενήσεται ἡ
β· καὶ [εἰ ἴσαι] (εἰσὶν) κ(ατὰ) τὸ μέγεθος αἱ
ταῖς φλε[ψ]ίν — φέρε γ(ὰρ) ο(ὕτως) ἔχειν — εἰ δ' οὖν ἴσ[αι],
XXVII 52 πρωθη P 53 an ἕνε] τἀτοῦ? μεταιονᾶι αἰονᾶν ex Hippo-
crate medicis notutn) clare P
XXVIII 6 τούτων] scil. τῶν φλεβῶν 9 λεγω exhibere videtur P, conicio
λόγῳ, opp, ἔργῳ δὲ οὐκ dvatpelTai cf. v. 10 11 ητδετ΄ P 12 K
κεκομψομενη P 15 προαπεδείξαμεν] XXVI 29 16 scripserat primo ἡ ἀπὸ τῶν
φλεβῶν ἀνάδοσις ἤπερ ἀπὸ τῶν ἀρτηριῶν P 20 ἐλάχιστα ταῦτα Κ, vestigiis, vix sensui
apta 21 K 24 εἰ δ' οὖν σιλουν P, i. e. εἰ δ' οὖν vel εἰ γοῦν laat incertius
XXVIII αἱ μ(ὲν) ἀρτηρίαι ίζονες οὖσαι κ(ατὰ) τὴν
αὐτὸ μόνον φανήσονται τῶι τε
τετραχίτωνες εἶναι) καὶ αι ἐξ
τ(ῶν) χιτώνων. * αἱ δὲ φλέβες ἀσθενέστεραι
ὑ(πάρχουσαι) κατὰ τὴν περιοχὴν τῶι μονοχίτωνες
εἶναι ὅμως εὐρυκοιλιώτεραί
εἰσιν τ(ῶν) ἀρτηριῶν, εὐρυκοιλιώτεραι δὲ
οὖσ[αι] πλείονα ἕξουσιν καὶ τὴν ἀνάδοσιν
τὴν εἰς αὐτὰς γι(νομένην). * * τὸ δὲ · αἱ μ(ὲν) ἀρτηρίαι
πλεῖον ἔχουσι τὸ παρακείμενον ἐν αὐτ(αῖς)] πνεῦμα,
ἐλάχιστον δὲ] τὸ αἷμα, * αἱ δὲ φλέβες
ἔχουσι] τὸ αἷμα, ἐλάχιστον δὲ τὸ
ἀρέ[σκει] γ(ὰρ) ἡμῖν καὶ ἐν ἀρτηρίᾳ καὶ ἐν] φλεβὶ
κατὰ φύσιν παρακεῖσθαι καὶ αἷμα καὶ πν[εῦμα],
οὕτ] ως δὲ ταῦτα παρακεῖσθαι,
θὼς] πρόκειται. 8 πλὴν ἐπεὶ ἐν μ(ὲν)
πλειον] πλεῖον τὸ πνεῦμα, ἐν δὲ
ἐναντί]ον τοῦτο, πιθανώτερον
γί(νεσθαι) ἐν φλεβὶ τὴν ἀνάδοσιν ἤπερ ἐν ἀρτ(ηρίᾳ).
καὶ διὰ μ(ὲν) τούτ(ων) συνακτέον, ὡς πλείων
γί(νεται)] ἡ ἀνάδοσις ἐκ τ(ῶν) φλεβῶ(ν) ἤπερ ἐξ ἀρτηριῶ(ν).
μέντοι γε Ἡρόφιλος ἐναντίως διείληφεν·
οἴεται γὰρ πλείονα μ(ὲν) γί(νεσθαι) ἀνάδοσιν
ἐν ταῖς ἀρτηρίαις, * ἥσσ[ον]α δὲ ἐν
ταῖς φλεψὶ διὰ δύο ταῦτ[α]· ݲ μ(έν),
ἀμφότεραι μ(ὲν) ὀρεκτικ[ῶ]ς ἔχουσι
τῆς τροφῆς, ἥ τε φλὲψ κ[α]ὶ ἡ ἀρτηρία,
XXIX ἐπει δὲ κατ᾿ ἴσον ὀρέγονται τῆς τροφῆς,
κατ’ ἴσον καὶτ̔ ἡ ἀνάδοσις ε[ἰς] ξ] αὐτ[ὰς] ων)]
δεύτερον δὲ αἱ μ(ὲν) ἀρτηρίαι, φ(ησίν), ον-
XXIX 3] Galencs de diff. puls. IV [ VIII 702 K.]: ἔτι δὲ μείζων ἄλλη διαφορὰ τοῖς ἰατροῖς ἐκ
παλαιοῦ περὶ τῶν ἀρτηριῶν ἐγένετο τινῶν μὲν ἡγουμένων αὐτὰς ἐξ ἑαυτῶν σφύζειν . . . , ἐνίων
XXVIII 28 τῶν deleverim 35 K 40 vestigia secutus K 42 ἐνατίον]
umbiam servat P 45 γίνεται sensui et vestigiis aptius quam ἐστὶν 51
XXIX 2 ex ἐξ αὐτῶν corr. εἰς αὐτὰς P
XXIX ταί τε καὶ διαστέλλονται τόν τε σφυγμὸν
ἀποδιδόασιν, αἱ δὲ φλέβες οὔτε συστέλ[λ]ονται
οὔτε διαστέλλονται οὐδὲ σφυγμωδῶς
κεινοῦνται. * ἐπεὶ τοιγ(άρ)τοι αἱ μὲν ἀρτηρί(αι)
σφυγμωδῶς κεινοῦνται, αἱ δὲ φλέβες
οὐ κεινοῦνται [σ]φυγμωδῶς, ταύτῃ ἐπὶ
ἀρτηριῶν [δὰι [τ]ὴν ὦσ[ιν ἐ]κ[εί]ν[η]ν] εὔ[λο]γον
τὴν
ἀνάδοσιν ἤπερ ἐπὶ τ(ῶν) φλεβῶν διὰ τὴν
εἰρημένην α(ἰτίαν). * * οὐκ ὀρθ[ῶ]ς 81 δὲ ὁ προκείμενος
ἀνὴρ ἐποίησεν, οὐ γ(ὰρ) ἐνόησεν, ὡς
εὐρυκοιλιώτεραί (εἰσιν) αἱ φλέβες παρὰ
ἀρτηρίας, εὐρυκοιλιώτεραι δὲ οὖσαι
πλείονα δεόντως ἕξουσι καὶ τὴν ἐν αὐταῖ[ς]
γινομένην ἀνάδοσιν. καὶ π(ρὸς) μ(ὲν) τὸ αݲ
τούτου κεφάλαιον τοῦτο καθήξει λέγειν,
πρὸς δὲ τὸ δεύτερον ἐροῦμ(εν), διότι [ωσπερ]
αἱ ἀρτηρίαι σφυγμωδῶς κεινοῦνται συστε[λ]-
όμεναι καὶ διαστελλόμεναι, ο(ὕτως) δὲ κεινούμεναι
ἐκθλείψουσιν εἰς τὸ ἐκτὸς τὴν τρο-
φήν]. εἰ δὲ ταῦτα ο(ὕτως) ἔχει, ὁμολογουμένως
ἐ[πι]συνάγεται, ὅτι πλείων ἀνάδοσις γί(νεται) τρο-
φῆ]ς εἰς τὰς φλέβας [ἤπερ] εἰς τὰς ἀρτηρίας. *
λογου]μένως κ[ἀ]κεῖνο δεῖ ὑπονοῆσαι, ὡς
[τροφὴ] παράκειται ἐν ταῖς ἀραιότησι τ(ῶν)
καὶ [τ(ῶν)] ἀρτηριῶν. καὶ κοινῶς ἐν πάση
τετμημένῃ κατὰ τὸ ἡμέτερον σῶμα
[πα]ράκειται τροφή, καὶ ἀνάδοσις γί(νεται) εἰς
δὲ σφύζειν μὲν αὐτὰς [αὐτοῦ vulg., corr. Susernihl] τοῦ χιτῶνος αὐτῶν
τε καὶ συστελλομένου, καθάπερ ἡ Μία, τὴν δύναμιν δ᾿ οὐκ ἐχουσῶν σύμφυτον ᾖ τοῦτο
δρῶσιν, ἀλλὰ παρὰ καρδίας [καρδίαν vulg., corr. H. Schciue] λαμβανουσῶν· ἧς γνώμης
καὶ Ἠρόφιλος. Ibid. [ VIII 717] : φαίνεται γὰρ ὁ ἀνὴρ οὗτος [Herophilus] ἄπασαν ἀρτηριῶν
κίνησιν . . . ὀνομάζων σφυγμόν.
ΧΧΙΧ 9 Κ 16 εν ex εισ P 23 K 25 K 26 λς . . μενωσ
P; ογουμένως supplevi conl. v. 23. 31 κἀκεῖνο Κ 28 K
29 τετμημένῃ] ] media difficilia lectu, sed certa cf. Plato Tim. p. 70 D, Galen, de nat.
III 15 [ II 210 K. lli 254,1 Helmr.] 30 K
XXIX ὁμο[λογ]ου[μ(έν)]ως τῶι ὅλωι σώματι, ὥστε καὶ
κ(ατὰ) τὰς κοιλότητας τ(ῶν) ἀρτηριῶν καὶ τ(ῶν)
φλεβῶν παράκειται τροφὴ καὶ ἀνάδοσις
[(γί(νεται)] αὐτῆς εἰς αὐτάς. * * καὶ μὴν κἀ[κε]ῖνο
δεῖ ὑπολαβ[εῖ]ν, ὡς ἡ τροφὴ π[ᾶσ]α οὐ προσ-
[τίθε]ται ἀναδιδομένη τῶι ὅλωι
ἀ]λλὰ τὸ μ(ὲν) νόστιμον τὸ ἀπ᾿ αὐτῆς ἀνα-
δ]ίδοται καὶ π(ροσ)τίθεται τῶι σώματι, τὸ
δὲ ἀλλότ[ρ]ιον καὶ σκυβα[λ]ῶδ[ε]ς χωριζό-
[μ]ενον εἰς ἔντερα διὰ τ(ῶν) ἀποπάτ(ων)
κ]ρίν[εται. εἰ] γάρ τοι πᾶσα ἡ λαμβανομέν(η) τροφ(ὴ)]
ἀναλαμβαν[ομέν]η π(ροσ)ε[τ]ίθετο, εἶτα
μη]δεμ[ία] ἀπ᾿ αὐτῆς ἐγίνετο ἀπόκρι-
σις, κ]ἂν ἡ[μεῖ]ς ὑ[περ]φυεῖς κ[ατὰ] τε τὰ μεγέθ(η)
καὶ] τὰς ῥώ]μας ἐγινόμεθα, ὶ
ἀεὶ ἡμῖν] π(ροσ)τίθεται· ἀλλ᾿ [ἐπ<ε>περ ἡ
ἀεὶ τρ]οφὴ τῆς] ἀλλοτρίας ἀποκρίνεται
[. . . . . . . . . ], μέτριοι κατὰ σώματά
ἐσμεν] οὕτ[ω]. * τῶν δὲ ὑποδεδειγμέν(ων)
[πρῶτόν] ἐστιν) τ[ὸ περὶ] τοῦ διὰ τῆς κύστεως
ἀποκρ]ινομ(έν)ου, πε]ρὶ οὗ ἰ]δία στάσις γεγένηται
[καὶ π]αρὰ τοῖς [ἀρ]χαίοις
οἱ] μ(ὲν) γὰρ εἶπ[ον] ἐν τῶι προσφερομέν[ῳ]
ΧΧΧ ὑγρῶι ἐνυπάρχειν φ[ύσιν διπλῆν τοιάν-]
δε· καὶ νόστιμον καὶ[φαῦλον ἐν(εἶναι), ὧν τὸ μ] μ](ὲν)
νόστιμον ἀναλαμ[βάνεσθαι διὰ τῶν ἀραιω-]
μάτ(ων) καὶ π(ροσ)τίθεσθαι το[ῖς σώμασιν,] τὸ
δὲ φαῦλον φέρεσθαι ε[ἰς τὸ κάτω καὶ] διὰ
τὰς ἀπουρήσεις ἀποκρ[ίνεσθαι εἰς τὸ] ἐκτ(ός).
XXIX 35 ὑπολαβεῖν K 41 τρο atramento pallidiore ad marginem supple-
vit P 46 vo P 47 ἀεὶ τροφὴ τῆς incerta lectio; . . . . . οσησ . . aegre
agnoscas in P 48 fortasse ὡς εἴρηται; cf. v. 38 sqq. fortasse post xaxd intercidit
τὰ ut XXX 32 49 ἐσμεν non sine vestigiis scripsi ὑποδεδειγμένων]
dicit caput iucohatum de secretionibus
XXX 2 ἐνεῖναι non sufficit fxiv] coropendium in sinistro margine c. XXXI
servat P; item v. 4. 5. 6. 17
XXX οἰ δὲ ἔφασαν πᾶν μ(ὲν) ὑγρ[ὸν ὁμοειδὲς
ἑαυτῶι (εἶναι), ἤδη δὲ κατὰ [τὴν
αὐτοῦ τὸ μ(ὲν) ἀναδιδ[όμενον προστίθεσθαι]
τοῖς σώμασιν, τὸ δὲ μ[ὴ ἀναδιδόμενον εἰς]
τοὺς κατὰ τὴν κύστιν [τόπους φέρεσθαι, ὅθεν
τῆς ἐν τούτοις [ἐνυπα[ρχούσης]] δυνά[μεως μεταβαλλόμ(εν)ον]
ἀποκρίνεται δριμύ τε [καὶ ἁλμυρὸν
ταύτῃ γ(ὰρ) τὸ οὖρον ἑλκούσ[ης, δῆλον]
ὅτι (ἐστὶν) δριμύ τε καὶ ἁλμυρόν. [* π(ρὸς) δὲ
νο ῥητέον, ὅτι ἐπὶ τοῦ πρώτ[ου ἐκκει-]
μένου γίνονται οἱ πλείου[ς τ(ῶν) ἀρχαίω]ν.
καὶ εἰς τοῦ[το ὑ]ποδείγματι χρῶν[ται τῇ θα-]
λάσσῃ καὶ τῶι ἡλίωι· * οὗτος [γ(ὰρ) τῶι
μα νοερὸν ἐκ θαλάσ[σης εἶναι ἀπὸ]
τοῦ νοστίμου τοῦ κ(ατὰ) τὴν θ[άλασσαν]
τρέ[φ]εται, ἀναλαμβάνων μ[ὲν τὸ λεπτόν, τὸ δὲ]
ἀργότερον καὶ καχύτερον κ[αὶ ἁλμυρὸν κ(ατα)λεί-]
πων ἐν τῆι θαλάσσῃ. * ἀποφ[έρεται δὲ ὁμοίως]
τοῦ π(ροσ)φερομένου ὑγροῦ τὰ τ[ρέφοντα ἡμᾶς]·
ἀπὸ γ(ὰρ) τούτου τὸ μ(ὲν) νόστιμον καὶ λεπτὸν]
ἀναδίδοται εἰς τὰ σώμα[τα ἡμῶν, τὸ δὲ]
φαυλότερον καὶ ἀργότερον σκ[ὼρ γι(νόμενον) διὰ]
τὴν κύστιν εἰς τὸ ἐκτὸς ἀποκρ[ίνεται].
τούτων οὕτως ἐκκειμέν(ων) ἀ[πορούμ(εν)οι μ(ὲν)]
οὐκ ἔχομεν παγίως εἰπεῖν πε[ρὶ τοῦ ὑγροῦ]
τοῦ ἀποκρινομένου κ(ατὰ) τὰ] ἀπου[ρήματα, πό-]
τερον τὸ ἀλλότριόν (ἐστιν) τὸ ἀποκρ[ινόμ(εν)ον, ὃ
υ[πῆ]ρχεν τῶι ὑγ[ρ]ῶι καὶ [ὃ φύσει
XXX 18] cf. Aetius de placitis II 20,16 [Doxogr. 351b9]: Ἡράκλειτος καὶ Ἑκαταῖος
[cf. E. Schwartz Mus. Rhen. XL 242] ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ θαλάττης εἶναι τὸν ἥλιον. Ibid.
II 20,4 [349b4] Κλεάνθης ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ θαλάττης τὸν ἥκιον. Arius Didymos fr.
34 ap. Stob. Ecl. I 26 [Doxogr. 467,17]: Χρύσιππος τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν ἥλιον
νοερὸν ἐκ τοῦ ἀπὸ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἀναθυμιάματος· διὸ καὶ τούτοις τρέφεσθαι.
XXX 9 ἀναδιδόμενον K 12 μεταβαλλόμενον] cf. v. 36 28 σκὼρ] σκ
perspicue P; tamen supplementum non certum 31 περὶ] πε, fortasse πα P
32 ἀπουρήματα] sic quod clare exhibet απου P supplevi etsi sine exemplo vocabulum;
etiam ἀπουρεῖν, ἀπούρησις (XXX 6) rara
XXX ἐνυπάρχειν ἀχρ<ε>ῖον ὑγρόν, [ἢ ὃ γι(νόμενον)
κύστει μεταβάλλεται [πρὸς τὸ φαῦλον. *
κεῖνο δὲ λέγομεν, ὅτι ἀπὸ τοῦ [π(ροσ)φερομ(έν)ου]
ὑγροῦ ἀποκρίνεται κατὰ τὰ σ[ώματα]
ὑγρὸν δριμύ τε καὶ ἁλμυρόν. * [καὶ ταῦτα
περὶ τῆς διοικήσεως τῆς κ(ατὰ) τὴν κύστιν. * πει-]
ρῶνται δὲ κ(ατα)σκευάζειν, ὅτι ἀπὸ πα[ντὸς τοῦ]
σώματος συνεχεῖς γί(νονται) ἀποφοραί, λο[γιζόμενοι]
ἀπό τιν(ων) τοιούτ(ων)· καὶ πρῶτον ἀπὸ τ(ῶν) ἀ[ρωμάτων].
ἀρώματα γ(άρ), φασίν, εἰ π[ό]ρρω κέοιτο, ὀσφραινό-]
μεθα τῶι σώμα<τα> φέρεσθαι ἀπ᾿ αὐτ[(ῶν) π(ρὸς)
τάχα δὲ πρὸς ταῦτ᾿ ἐροῦσι ἀπὸ μ(ὲν) τ(ῶν) ἀρωμάτ(ων)]
μὴ γί(νεσθαι) ἀποφορὰν σωμάτ(ων), δ]ια[τίθεσθ(αι)]
δὲ τὸν ἀέρα π(ρὸς) τ(ῶν) ἀρωμάτ(ων), τρό[πον]
δὲ τοῦτον κατὰ τὰς εἰσπνοὰς [αἴσθησιν
ἡμῖν τ[(ῶν)] ἀπὸ τ(ῶν) ἀρωμάτ(ων) δια[πνοῶν καὶ μὴ]
εἶναι ἀποφοράν. * * νωθρὸν δὲ λία[ν φαίνεται]
τοῦτο· σώματα γ(άρ) ἐστιν) κατὰ τὸ λόγωι θε[ωρητὸν]
XXXI τὰ ἀποσπώμενα ἀπὸ τ(ῶν) ἀρωμάτ(ων). καὶ τοῦτο
δῆλον ἐπὶ τ(ῶν) πεπαλαιωμένων ἀρ[αι]ωνάτων·
ταῦτα γ(ὰρ) ἀσθενῆ καὶ οὐκ ἐνεργοῦ[σ]αν ἴσχει
τὴν δύναμιν διὰ τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν
διὰ τὸν χρόνον ἀποφοράν, ἐξ ὧ[ν} συνάγεται
τὸ λεγόμενον. * * καὶ ἀπὸ τ(ῶν) κρεῶν δὲ τἀτὸ ὑπομιμνήσκουσι
λέγοντες τὰ μ(ὲν) ἕωλα κουφότρα (εἶναι)
καὶ ὀλιγοτροφώτερα, τὰ δὲ πρόσφατα βα<ρύ>τερα
καὶ πολυτροφώτερα. καὶ τοῦτο δῆλον ἐπὶ τῆς
αὐτοψίας· σταθὲν γ(ὰρ) τὸ ἕωλον κρέας καταλήψῃ
κουφότερον, τὸ δὲ π(ρόσ)φατον βαρύτερον.
τίνος αἰ(τίας) γι(νομένης); δῆλον ὅτι τῶι ἀπὸ μ(ὲν) τ(ῶν) ἑώλων
πολλὴν γεγονέναι ἀποφοράν, ἀπὸ δὲ τ(ῶν) π(ροσ)φάτ(ων)
ὀλίγον, καὶ μὴ διαφέρειν ἢ κατὰ τὸ αἰσθητὸν
ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου ποιεῖσθαι ἀφαίρεσιν ἢ κ(ατὰ)
XXX 36 πρὸς] umbram servat P 42. 43 K 44 πωρρω ut solet P 52 K
XXXI 5 Κ 12 τίνος αἰτίας γινομένης] cf. XXII 17. XXXII 38. XXXVII 2
an ὀλίγην? αἰσθητὸν] ο ex η? P
ΧΧΧI
τὸ λόγωι θεωρητόν. * * καὶ μὴν καὶ ἀπὸ τ(ῶν) ἄρτ(ων)
τἀτὸ κ(ατα)σκευάζουσιν· οἱ γ(ὰρ) θερμότεροι βαρύτεροί
τε καὶ πολυτροφ[ώ]τεροι, οἱ δὲ ψυχρότεροι
κουφότεροι καὶ ὀλιγοτροφώτεροι διὰ τὴν αὐτὴν
αἰτίαν. καὶ ταὐτὰ πιστοῦσιν οἱ ἀλ<ε>ῖπται· οὐκ
ποτε γὰρ π(ροσ)έφερον τοῖς ἀθληταῖς θερμούς τε
ἄρτους καὶ πρόσφατα κρέα, εἰ μὴ βαρύτερα ἦ<ν>
καὶ πολυτροφώτερα, τοὺς δὲ ψυχροτέρους
ἄρτους καὶ τὰ ἕωλα τ(ῶν) κρεῶν ἐξέκλεινον,
εἰ μὴ ὀλιγότροφα καὶ κοῦφα ὑ(πῆρχεν). * * π(ρὸς) τούτους
λόγους ἀντιφέρονται οἱ Ἐμ(πειρικοὶ) λέγοντες· ῾οὺκ εἴ
τι ἀπό τινος ἀφαιρεῖται, ἐκεῖνο ὀφείλει κοῦφον
γί(νεσθαι), οὐδ᾿ εἴ τί τινι προστίθεται, ἐκεῖνο βαρύτερον
γί(νεται), ἀλλ᾿ (ἔστιν) ὅτε π(ροσ)θέσεως γινομένης
ὑποκείμενον κ(ατα)σκευάζεται κουφό<τερο>ν (ἔστιν)
καὶ ἀφαιρέσεως γενομένης τὸ ὑποκείμεν(ον)
γί(νεται) βαρύτερον ὠς ἐπὶ τῶν ἀσκῶν καὶ ἐπὶ τ(ῶν)
τετελευτηκότ(ων) ζώιων καὶ ἀνθέων.᾿ * * καὶ αݲ
μ(ὲν) τ]οῦ ἀσκοῦ ὑπομιμνήσκουσιν· ῾ὁ ἀσκὸς
γενόμ(εν)ος χωρὶς πνεύματος βαβύτερός ἐστιν), πληρω(θεὶς0
[δὲ πνε]ύματος κουφότερος γί(νεται). καὶ τὰ
[ἐκ β τ]ούτ(ων) συνέστηκεν, ψυχῆς τε καὶ
καὶ ὅτε] μ(ὲν) ἀμφότερα ταῦτα πάρ(εστιν),κουφότ<ερό>ν (ἐστιν)
[τὸ ζῶ]ιον, ὅτε δὲ ἀφανίζεται ἀπὸ τοῦ
ἡ ψυχή,] βαρύτρον γί(νεται) τὸ σῶμα.᾿ * ῾καὶ μήν, φ(ασίν),
[ὅτι] (ἔστιν) σῶμα ἡ ψυχή, οἱ πλείους
[λέγ]ουσι. καὶ ἀσώματον δὲ αὐτὴν
XXXI 33] Simplicius ad Ar. de caclo p. 313b44 K.: τὸ δὲ τὸν ἀέρα ἐν τῇ ὁλότητι τῇ
ἑαυτοῦ μὴ ἔχειν βάρος καὶ ὁ Πτολεμαῖος (in libro περὶ ῥοπῶν quem citat antea Simpl.) ἐκ
τοῦ αὐτοῦ τεκμηρίου τοῦ κατὰ τὸν ἀσκὸν δείκνυσιν οὐ μόνον πρὸς τὸ βαρύτερον εἶναι τὸν
πεφυσημένον ἀσκὸν τοῦ ἀφυσήτου, ὅπερ ἐδόκει Ἀριστοτέλει, ἀντιλέγων, ἀλλὰ καὶ κουφότερον
αὐτὸν γενέσθαι φυσηθέντα βουλόμενος. ἐγὼ δὲ πειραθεὶς μετὰ τῆς δυνατῆς ἀκριβείας τὸν
αὐτὸν εὖρον σταθμὸν ἀφυσήτου τε ὄντος καὶ φυσηθέντος τοῦ ἀσκοῦ.
XXXI 18 πολυτροφότεροι P 25 ante spatium vacuum crasso puncto distinxlt P
29 fortasse γενομένης ut v. 31 33 ανθεων prave exaravit P, sed dubio vacat conl.
XXXII 45 sqq. 35 vix praestat [γ(ὰρ) μόν]ος 36 K 38 ὅτε
39. 40 K 42 [λεγ]ουσι primae litterae speciem exhibet
XXXI
[πον]τες οὐσίαν ἤ τινα αὐτὴν ἔχειν ἔφ(ασαν), [ὡς ἡ
43b ρέσει μ<ε>ίς(ων) γί(νεται), προσθέσει δὲ
φα]νερὸν οὖν τοιγ(άρ)τοι ἐκ τ[ού]τ(ων), ὡς κ(ατὰ) Ε;
γί(γεται)] βαρύτης καὶ κ(ατὰ) π(ρόσ)θεσιν κουφότης, ὡς ὑπε-
[δε]ίξαμ(εν). * * λείαν δ᾿ (ἐστὶν) οὗτος ὁ λό(γος)
[καὶ ἀπατ]ητικός, ὡς ἀποδείξομεν. [αݲ]
δείξομ(εν) οὕτ]ως· τινὸς γ(ὰρ) ἀφαιρέσ[ει] λέγομ(έν) τινι
[π(ρόσ)θεσιν γί(νεσθαι), ἀλ(λὰ)] οὐχὶ τούτου τῆς
[ό αὐτὸς λόγ]ος· π(ροσ)τίθεμεν γ(ὰρ) τῆι
[ἀφαιροπῦμ(εν)] δὲ τοῦ τοίχου. * * εἶτα καὶ ἐπὶ]
ψ]υχ[ῆς διὰ βραχ]έων λέγομεν, ὡς ἡ ψυ[χ]ὴ αἰ(τία) (ἐστὶν)
γι(νομένη) τῆς κουφό]τητος καὶ [. τικυιασε [....]
[. . . . . . . .] τῆς κουφότητος· [* *] δι᾿ ἣν αἰτίαν παρού-
XXXII σης μ(ὲν) τῆς ψυχῆς κο]ῦφ[ό]ν (ἐστιν) τὸ ζῶιον, ὅτι καὶ
ἡ ψυχή, τὸ δὲ πνεῦμα κοῦφον τὴν φύσιν
τοπνευμα]. πνευματικὴ δὲ καὶ ἡ ψυχή· τοιαύ-
τη[ι] δὲ ὑ(πάρχουσα) [εὐλόγως] παροῦσ[α] μ(ὲν) [κο]ῦφον
τὸ ζῶιον,
ἀποῦσα δὲ βαρύτερον· * ο[ὕτως] γ(ὰρ) ὑπὸ τῆς ψυχ(ῆς)
βαστάζεται τὸ ὅλον [σῶμ[α]]. γί(γεται) δὲ . . .] λεγειν τοῦτο
αποτ(ων)αλ(ων)] ἀπὸ τ(ῶν) ἄλλω[ν δυ(νάμεων), α]ὗτα[τ δὲ]
ἀπὸ τ(ῶν) κεινήσεων.
* κεινεῖται γ(ὰρ) τὸ ὅλον σῶμα τῆς
ψυχῆς διὰ τοῦ γεώδους [καὶ ἀερώδο]υς
διαβασταζούσης αὐτά· οὕ[τως ἐκεῖνο τείνεται]
XXXI 43 ἤ] η clare P; non intellego. an δύ(ναμίν)? aut plura iaterciderunt post
ἔφασαν. conexus utique talis fuisse videtur: animam etiam ei qui corpoream non esse
credebant negativa quadam potentia afficiebant, ut addita corporis pondus levaret dempta
augeret, quemadmodum porta diminuendo (sc. muro) maior, augendo minor fieret
45 K 45. 46 ὑπεδείξαμεν K 46 λειανδ P π]λειονα K) cf. XXVI 49.
XXX 51 47 ητικοσ vel ηγικοσ P 50 fortasse post προστίθεμεν intercidit μὲν
52 K
XXXII 1 K 6 λεγειν vel λευειν vel λευσιν P; vix verum κ(ατὰ) κέλευσιν
7 inclusi priorem lectionem (ubi ολων legi potest), quam emendavit sed non delevit P;
porro κεινήσεων et κεινεῖται aliquid velut κείνης i. e. τῆς ψυχῆς videtur omisisse P
9 ἀερώδους potius quam πυρώδους P καὶ otiosum indicio esse videtur plura elementa
intercidisse, quo fortasse etiam δια (init. v. 10) pertlnet cf. v. 17; Stoicorum stoecbiologia
(Galen. IV 783 K. II 45,4 Müller) procul
XXXII ἄνω· γινομένη[ς] γ(αρ) αὐτῆς τῆς ψυχῆς γί(νεται)·
διὸ δὴ καὶ ῥη[τ]έον, ὅτι <οὐχ> ὅταν τ[ινὸς γένη]ται
ἐκεῖνο γί(νεται) βαρύτερον, ἀλ(λὰ0 [ἐὰν] βαρέος
τινι γένηται π(ρόσ)θεσις, ἐκεῖ[νο γί(νεται) βαρύτερο]ν.
ἡ δὲ ψυχὴ τοσοῦτον [ἀπ]έχε[ι τοῦ (εἶναι)]
ὥστε καὶ τὸ φύσει κ(ατα)ρρέπον κ[ου]φίζειν καὶ
βαστάζειν. ταύτης οὖν πα[ρ]ούσης δεόντως
κοῦφόν (ἐστιν) τὸ ζῶιον. ὅταν μέντοι γε
ἀφανισθῇ ἡ ψυχή, τῶι μηκέτι παρεῖναι
τὸ κοφίζον μηδὲ αἰωροῦν λοιπὸν βαρέ[ι]α
φαίνεται εὐλόγως τὰ νεκρὰ τ[αὐτης] αἰ(τίᾳ).
καὶ ἐπὶ τ(ῶν) ἀσκῶν δὲ πεπληρωμέν(ων) [τοῦ
κουφότης
καταλαμβάνεται τῶι τοῦτο κ[οῦφον] ὂν κουφίζειν
τὸν ἀσκόν. ὅταν δὲ μὴ [παρῇ] τὸ
βαρὺς γί(νεται) ὁ ἀσκὸς τῶι ἐστερῆσ[θαι] τοῦ κουφίζοντος
αἰ(τίου). * ἀ[λ(λὰ)] γὰρ δι[ὰ] ταὐτὸ γί(νεται) καὶ
τὰ τ(ῶν)
θερμῶν ἄρτ(ων)· καὶ ψυχρότεροι μ(ὲν) <κουφότεροι>,
<δὲ>
βαρύτεροί (εἰσιν)· καὸ βαρύτεροι μ(ὲν) οὗτοι τῶ]ι
πολλὴν ἀποφορὰν γεγενῆ[σθαι] ἀπ᾿ αὐτ(ῶν),
οἱ δὲ ψυχροὶ κοῦφοί (εἰσιν) τῶι ὅλης [τῆς
ἱκανὴν ἀποφορὰν γεγενῆσθαι. * ἔτι [δὲ]
ἀπὸ τούτ(ων) διδάσκουσιν, ὡς γί(νονται) [ὄν]τως
κ(ατὰ) τὸ λόγωι θεωρητὸν κ[αὶ] α[. . .] αἰ(τίων)
ὑ(παρχόντων)·
τὰ γὰρ ὑγρὰ τὰ ἐν ἀγγείοις τισὶν [ὑπομε]ίναντα
ποσοὺς χρόνους ἐλάττω[i] καταισθάνεται.
καὶ ἀπὸ τ(ῶν) χυλῶν τἀτὸ γί(νεται)· ἐνίοτε γ(ὰρ) ὑπὸ ἡλίου
ἢ ἄλλων τιν(ῶν) συνξηρανθέντες ἐπί τινος
φαίνονται. τίνος γι(νομένου); τῶι δηλον<ό>τι λε[πτὴν
φορὰν γεγενῆσθαι ἀπ αὐτ(ῶν) τοῦ λεπτομ[ερεστέ]ρου,
XXXII 11 γἰ(νεται) ultima vox videtur esse 13 ἐὰν] ὅταν spatiura non capit
14–17 K 16 το vel τα P 20 fortasse corrigendum αἰωρεῖν 21
23–25 K 27 θερμότεροι K 29 K 30 et 33 extrema dubia,
explicat v. 36 sqq. 35 καταισθάνεται omnibus litteris praeter 9 perspicuis paene
certum 38 cf. XXXVII 2 τῷ] cf. ad XXXI 12
XXXII ὑπομονὴν δὲ τοῦ γεωδεστέρου, [ἅ] δὴ [αὐ]τὰ
καὶ ἐπὶ τ(τῶν) ἀναπλασσομέν(ων) κολλυρίων. * καὶ
ἐπὶ τὰ φυτὰ δὲ μεταβαίνουσιν καὶ λέγουσιν
τὰ μ(ὲν) παραυτὰ ἀποτμηθέντα βαρύτερα (εἶναι),
τὰ δὲ ποσοὺς ὑπομείναντα χρόνους κο]υρότερ(α)
ὡς ἐπὶ τῆ[ς] θριδακείνης, ἐπὶ τ(ῶν) ἀνθέων·
ταῦ[τ]α γ(ὰρ) πάντα διὰ τὴν ἀποφορὰν ῥυ[σόκ]αρ(φα)
κατασκευάζεται. ἐγ δὴ τούτ(ων) καὶ τ(ῶν) τού[τοι]ς
παραπλησίων πιστοῦσιν, ὡς ἀποφορὰ γί(νεται) ἀπὸ τοῦ
σώματος. * * πρὸς τοῦτον τὸν λό(γον) λέγουσιν·
εἰ ἡ ἀποφορὰ αἰ(τία) (ἐστὶν) τῆς ῥυσότητος, ἐχρῆν
μόνον κ(ατὰ) τὴν ἀπότμηξιν ῥυσοῦσθαι
τὰ προυκείμενα, ἀλ(λά) τι καὶ ἐπὶ τ(ῶν) δενδρ(ῶν)·
καὶ γ(ὰρ) καὶ ἀπὸ τοῦ δένδρους ἀπουσία γί(νεται)·
[οὐ] γί(νεται) δὲ τοῦτο· οὐκ ἄρα ἡ ἀποφορὰ αἰ(τία)
τῆς ῥυσότητος. * * συλλέγουσι δὲ οὗτοι
XXXIII τὸ ἀνὰ λόγον· γίν(εται) μ(ὲν) γ(ὰρ) καὶ ἐπὶ τῶν δενδρῶν ἀποφορὰ
τ(ῶν) ἀνθέων ου] π[λ]είων, αλλαδενδρων] ἐ[πὶ]
δὲ τ(ῶν) ἀφειρημέν(ων) [οὐ] πλείων. * καὶ ἐπὶ μ(ὲν) επι] τῶι
δένδρει καὶ ἡ κείνησις αὐτὴ ἀναλοῖ πλείω καὶ
ἔτι ἡ θερμασί[α] ἀναλοῖ ἱκανά, * ἐπὶ δὲ τῶν ἀποτετμημέν(ων)
καὶ μὴ ὑπὸ φύσεως διοικουμέν(ων) ἐλάσσω
τῶι μήτε κείνησιν μήτε θερμότητά τι<να> (εἶναι)
τίς οὖν ἡ αἰ(τία), παρ᾿ ἣν τὰ μ(ὲν) ἀποτμηθέντα ξηραίνεται,
τὰ δὲ ἐπὶ τῶι δένδρει οὐ ξηραίνεται; * σαφὴς
δὲ αὕτη καὶ φαινομένη· τὰ μ(ὲν) γ(ὰρ)] ἐπὶ [τῶι]
δρει οὐ ξηραίνεται τῶι π(ρὸς) λόγον τῆς ἀποφορᾶς
γί(νεσθαι) καὶ τὴν πρόσθεσιν. * * τὰ δὲ ἀποτμηθέντα ξηραίνεται
τῶι μηκέτι γί(νεσθαι) ὡς αὐτὰ π(ρόσ)θεσιν, ἐξ ὧρ σαφ]ὲς
ὡς καὶ ἀπὸ τ(ῶν) φυτ(ῶν) γί(νεται) ἀποφορά. * καὶ ἐπὶ τ[ὰ]
ἄλογα δὲ τ(ῶν) ζώιων καταβαίνουσι]. λαμβάνουσιν γ(ὰρ)τοὺς [θηρευ-]
τὰς κύνας, ὡς οὖτοι τῆι ἡινηλασίᾳ συν[θ]η-
XXXII 46 ρυ . . . αݲρݲ P: supplevi ex Dioscoridis I 13 p. 26, 12 ῥυσσόκαρφον (sic
i. e. siccatione rugosum 47 K
XXXIII 3 ἀφειρημένων] cf. ad III 30 10 Κ 13 ὡσαυτά M. Fraenkelius
XXXIII ρεύουσι τὰ θηρία τρόπωι τούτωι· παραγίνονται
ἐπὶ τὰς ἀτραπούς, δι᾿ ὧν κεχώρη[κεν]
τὰ θηρία, καὶ τ(ῶν) ἀτραπῶν ὀδμωμέν[(ων)]
χωροῦσιν ἐπὶ τὴν θήραν. τίνος αἰ(τίας) γι(νομένης); δῆλον
ὅτι τῆς ἀπὸ τ(ῶν) θηρίων ἀποφορᾶς προσκαθιζούσης
π(ρὸς) τὰς ἀτραπούς. ταύτηι δὴ
καὶ ἐν τοῖς καταξήροις τόποις θῆραι οὐ γί(νονται),
ἐν μέντοι γε τοῖς χαυνοτέροις. καὶ ἡ αἰ(τία) π[ρό-]
κειται, ἐπειδήπερ τὰ ἀπὸ τ(ῶν) θηρίων σώματα
ἀποσκιδνάμενα π(ροσ)πείπτοντα μὲν γῇ ἀποκρότωι
καὶ [μη] καταξήρωι [τη]
χαυνοτέρᾳ δὲ π(ροσ)πεσόντα καὶ παραδεχομένῃ
φυλάσσεται καὶ διαμένει. ταύτῃ δὴ καὶ οἱ θηρ[ευ-]
ταὶ κύνες χωροῦντες καὶ ὀσφρώμενοι τῆς
ἀποφορᾶς τῆς ἀπὸ τ(ῶν) θηρίων τῶι περισώζεσθ(αι)
αὐτήν, εἶτα χωρήσαντες καταλαμβάνουσι
τὸ θηρίον καὶ αἱροῦσι. * ταύτηι δὴ καὶ ἐπὶ τ(ῶν)
ὑετ(ῶν) οὐ γί(νονται) ῥινηλασίαι κατὰ λόγον· ἐξαφανίζων γ(ὰρ)
[ὁ ὄμ[βρος]]
τὰ ἀπὸ τ(ῶν) θηρίων σκιδνάμενα σώματα κωλυτήριος
γί(νεται) τῆς θήρας. καὶ τούτωι μ(ὲν) τῶι
τρόπωι γί(νονται) αἱ θῆραι. * * μάλιστα δὲ γί(νονται) καὶ
ἐὰν σκύλ[ακες]
[κες] ἕπωνται τοῖς θηρίοις καὶ ἐὰν νέα ᾖ·
γ(ὰρ) ὄντα πλ[εί]ονα τὴν ἀποφορὰν ποιεῖ·
οὕτως γε ἡ γῆ πλείονα δεχομένη τὴν
ἀποφορὰν ῥᾳδίως σημαίνει τοῖς κυσὶ τὰ θηρία.
ει οε ταυτα, φανερον ὡς γινονται τινες
ἀποφοραὶ καὶ ἀπὸ τ(ῶν) ἀλόγ(ων) ζώιων. * * π(ρὸς) [δὲ]
καὶ Ἐρασίστρατο[ς] πειρᾶται κ(ατα)σκευάζειν τὸ προ[τε]θέν.
εἰ γ(ὰρ) λάβοι τις ζῶιον οἷον ὄρνιθα ἤ τι τῶν παρα-
XXXIII 19 ὀδμωμέν[(ων)] non ὀδμώμενοι supplevi propter XXXIV 48 24 K
25. 26 an transponendum ἀποσκιδνάμενα σώματα ut v. 35? 26 γη vel τη P; hoc
etsi commendatur iterato τη v. 27, si raodo recte valde oblitteratas litteras legi (assentiente
K), tamen reicitur omisso articulo ante χαυνοτέρᾳ 27 κατασκνιδαται sic P
29 θηροται P; θηρωτής iuxta θηρευτής non analogia caret (cf. λεσχηνωτής ionica vox
in Laertii codd. quater tradita, Lobeckii Rhem. p. 204), at exemplo; nam Hesychii θηρότις
perdubium 30 noli ὀσφρόμενοι 39 πληονα P
XXXIII πλησίων, καταθοῖτο δὲ τοῦτο ἐν λέβητι
ἐπί τινας χ[ρόνου]ς μὴ δοὺς τροφήν, ἔπ<ε>ιτα
[σταθμ]ή[σαιτο] σὺν [τ]οῖς σκυβάλοις
[κεκ]ενωμένοις, εὐρήσει παρὰ πολὺ
τοῦτο τῶι σταθμῶι τῶι Ε; πολλὴν ἀποφορὰν
γεγενῆσθαι κ(ατὰ) τὸ λόγωι θεωρητόν. * *
ἀλλὰ γ(ὰρ) καὶ] ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον μεταβαίνοντες
ποιοῦ]νται τὸν λό(γον)· οἵ τε γ(ὰρ) πιόντες ἀρώματα
[κ]αὶ οἱ σκορ[δ]οφαγήσαντες ὄμοιον
τ]ὸ διὰ τ(ῶν) ἱδρώτ(ων) κενούμ[ε]νον τοῖς π(ροσ)ενη-
XXXIV νεγμένοις, ὡς ἂν δὴ ἀποφορᾶς γεγενημέν(ης)
κατὰ τὸ γόγωι θεωρητὸν ἀπὸ τ(ῶν) π(ροσ)ενηνεγμέν(ων)·
εἰ δὲ ταῦτα ἐν τῆι ἡμετέραι συγκρίσει ὄντα
ἀποφέρεται κ(ατὰ) τὸ γόγωι θεωρητὸν καὶ κατὰ τὸ αἰσθ(ητόν),
καὶ ἐκτὸς ὄντα ἡμῶν ἕξει σώματά τινα ἀπορρέοντα
ἀπ᾿ αὐτ(ῶν) * * ὁ δὲ Ἀσκληπιάδης πειρᾶται
κατὰ τὸν τόπον καινολογεῖν. τὰ γ[(ὰρ)] ἀρώματά φ(ησιν)
καὶ τὰ σκόροδα τὴν ἰδίαν ποιότητα ἀποβάλλειν
ἐν τῆι Ε;]ρᾳ συνκρίσει γενόμενα. εἰ γ(ὰρ) συνέσω-
ζε]ν ἐν ταῖς ἡμετέραις συγκρίσεσι τὰς ποιότητας,
ἐν]ῆν καὶ ἡμᾶς καὶ αἰσθάνεσθαι καὶ συναντιλαμβ(άνεσθαι)
[. υ γ(ὰρ) ἐπὶ] λ[ε]λυμένης καθ᾿ ὅλον
[. . . . . . . . . . .] τὰ ληφθέντα καὶ ἐξαιματω-
θέντα θεν μόριον τοῦ σώματος
[. ρας εἰ τοῦτο
[. . . . . . . . . . . . . . . . . ] καὶ τοῖς μυκτῆρσι
[. . . . .] γί(νεται) ανεν[. . . . . .] ἡμῶν, ἀπειδήπερ
[. . . . . .] ἡ ποιότης ἐν τοῖς] ἠμετέροις σώμασίν ἐστιν)
[. . . . . . . . . . . . . . . . . . .] αἰσθανόμεθα γ(ὰρ)
[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .] ὅτι δὲ αἱ ποιότη-
τες . . . . . . . . . . . . .] τῶι σώματι δὲ γενη[θ(. . . . .)]
[. . . . . . . . . . ἀποφε]ρομένας αἰ(τι . . .) ὑπο
[. . . . . . . . . . . . . . ει * ἴσως δέ τις ἐρεῖ
[. . .] συνδια [. ες τ(ῶν) λαμανομέν(ων)
XXXIV 5. 6 απορρεοντα etsi male scripturn liquido exhibet P
errore scripsisse puto P: ἡμῶν vel ἰδίᾳ (K) minus apta
7 K 9 ημερα
XXXIV [. . . . . . . . . . . . . . . . . . τῆ]ς ποιότητος
[. . . . . . . . . . . . . . . . . .] τῆς ἐν τοῖς σώμασιν
o[ μ(έν)αις φ[λεψὶ]ν ἀναλύεται καὶ ἀπόλ-
λυται . . . . . . . . . . . .] ἐπὶ φανε[ρ]ὰ γένη
οι τα[.]λ[.]ι σωμ[. . . ται καὶ περισώζεται
[. λα. * * πρ[ὸς μ(έν)τοι] τοῦτον πειρῶνταί τινες
ἀντι]λέγειν, φ[έρεσθαι] μ(ὲν) καὶ ἐπὶ τοὺς μυκτῆρας
τὸ ἀ[ναθυμια]τὸν καὶ ἐπὶ τὰ λοιπὰ μέρη
[το]ῦ σώματος, [μηδὲν] δὲ ἐπὶ
τὴν αἴσθη[σ]ιν καὶ κωλυτήριον γί(νεσθαι) τῆς
ἀντι[λήψεω]ς τ(ῶν) ἐδεσθέντ(ων). * * ὃν τρόπον
καὶ οἱ βυρσοδέψαι· οὗτοι γ(ὰρ) κεκακωμένην ἴσχοντες
τὴν αἴσθησιν οὐδὲν παραποδίζονται
κατὰ τὴν ὀδμήν· * τὸν αὐτὸν καὶ ἀ[πὸ] τ(ῶν) ἐδεστῶν
κακουμένη αἴσθησις [ουκαντιλαμβ]
οὐκ ἀντιλαμβάνεται τῆς δυ(νάμεως) τῆς ἀπ᾿ αὐτ(ῶν).
οὐ πιθανῶς δὲ οὐδ᾿ οὗτοι ἐπιχειροῦσιν [π(πος)αυτ(ον)]·
ἡμ<ε>ῖς δέ φ(αμεν) πρὸς τὸν Ἀσκληπιάδη, διότι ἡ
τ(ῶν) ἐν ἡμῖν οὐκ ἀντιλαμβάνεται δι[ὰ] τὸ μὴ
ὑποπείπτειν αὐτῆ[ι] αὐτά. ὃν γ(ὰρ) τρόπ[ον] τὸ πεσ<σ>ό-
μ[εν]ον ἐν οἰκείωι τό[πωι] δεῖ (εἶναι), ἵνα
καὶ [ὃν] τρόπον τὸ ἐξαιματούμενον δεῖ ἐν
πόπωι γενέσθαι εἰς τὸ ἐξαιματωθῆναι, ο(ὕτω) καὶ
τὸ ὀδ[μ]ώμενον ἐν οἰ[κείω]ι τόπωι δεῖ (εἶναι)
εἰς τὸ ὀσ]φρηθῆναι. τὰ δὲ ἐν ἡμῖν ὑ(πάρχοντα) μὴ ὑπο-
Ε; τῆι αἰσθήσει εἰκότως ἐγλανθάνει
αὐτήν· δι᾿ ἣν αἰ(τίαν) τ(ῶν) εὐωδῶν λαμβανομέν(ων)
ἡ αἴσθ]ησις οὐ καταλαμβάνει τὰς τούτ(ων) ποιότητας.
καὶ π(ρὸς) μ(ὲν) τὸν Ἀσκληπιάδη ταῦτα. * * λέγουσι
XXXIV 28 K 29 fortasse σωματοῦται 32 ἀναθυμιατὸν sensui ac
vestigiis respondens, at singulari forma 33 μηδὲν] cf. v. 37 34. 35 K
35 post τρόπον non extitit ἔχουσιν, at audiendum, utique ὃν τρόπον—ὀδμήν per anacoluthian
est pro protasi, cuius apodosis sequitur v. 38 sqq. τὸν αὐτὸν κτλ. 38 K
41 ουτοι vel αυτοι P πρὸς αὐτόν, quod ultro addiderat, illico digito abstergens
atramentum delevit P 45 πεψη non πεφθη exhibere videtur P; scil. ὁ τόπος
48—50 K
XXXV δὲ καὶ ἀποφέρεσθαι ἀπὸ τ(ῶν)] ἡμ[ετέρων] σωμάτων
θερμότητα καὶ ὑγρότ[ητα. καὶ] ὡς ἡ μὲν] θερμ[ό]της
ἀποφέρεται, ὑπομιμν[ήσκο]υσι [διὰ] τούτ(ων)·
ἱμάτια ψυ<χρό>τερα περιβ[αλόμ]εν[οι
εὑρίσκομεν, ὡς ἂν δὴ τῆ[ς ἀφ᾿ ἡμῶν] ἀποφερομένης
θερμότητος [ἐγκα]θιζούσης
περιβολαίοις. * * καὶ [μὴν ὅτι] καῖ ὑγρό[τ]ης
πιστοῦσι[ν] ἀπὸ τ(ῶν) ἱματίων· ξηρὰ γ(ὰρ) περ[ιβαλόμ(εν)οι]
ταῦτα καταλαμβάνομ(εν) ἔνικμα γενόμ(εν)α διὰ]
τὸ ὑγρόν, ὡς καὶ ὑγότη[ς ἐγκ]αθ[ίζουσα ἡμῖν ἀπο-]
φέρεται ἀπὸ τ(ῶν) ἡμετέρ(ων) σωμ[άτ(ων). οἱ γὰρ . . . . . .]
κοι π(ρὸς) ὄρθρον διαναστάντες [. . . . . . . .]
βαρυνόμενοι τῆς γι(νομένης) [. σ[. τυ[. . . . . .]
ορευγομενοι ταυ[. . . . . . . . . . . . . . . .]
μετὰ τὸ περιπάτωι [. . . . . . . . . . . . . . .]
τροφῆς τινος γενηθεν[. . .] δι[. . . . . . . .]
πολλῶν διαπεφορημ[(έν).]ι[. . . . . . . . . . .]
λόγωι θεωρητοὺς ἀπὸ τ(ῶν) ὑ[.. . . . . . . . .
καὶ οὐ μόν<ον> δὲ τοῦτο α(ατα)σκ[ευάζουσ]ιν, ἀλ(λὰ)
καὶ διάφοροι ἀποφοραὶ γί(νονται) ἀπὸ τ(ῶν) σωμάτ(ων)].
καὶ τοῦτο ὑπομιμνήσκου[σιν οἱ] περὶ Ἀσκληπιάδη]
καὶ Ἀλέξανδρον τὸν Φιλαλήθη, ὅτι τὰ αἰσθη-]
τῶς κενούμενα διάφορά ἐστιν) καὶ τὰ κ(ατὰ) τὸ λό(γωι)]
θεωρητὸν ἀποφερόμενα οἷα [. . . . . . . .].
ὅτι δὲ τὰ αἰσθητῶς κενού[μ(εν)α διάφορά]
τέ ἐστιν) καὶ ποικίλα, ὡς ἀπ]<ε>δεί[ξ]αμεν, δῆλον· (ἔστι) ξη]ρὰ
καὶ ὑγρά. * * καὶ [ἄλλη] ἐστὶν) διαφορὰ κ(ατὰ) τοὺς τό]πους·
ἃ μ(ὲν) γ(ὰρ) διὰ σιάλων [κενοῦται,] ἃ δ[ὲ διὰ
ἂ δὲ διὰ μηνιαί[ων . . . . . . . . . . . . . .]
XXXV 2. 3 K 5 ὡς] ω ex τ corr. P 10 τὸ ὑγρόν] primo obtutu
ψοτερον P, quae species efficitur hasta superioris τ imminente, υ et γ ambigue exaratis
11 extr. supplendumne velut ὑδρωπικοί an κοι 14 ορευγομενο sic clare (nisi
quod alterum etiam a) P; voluitne ἐρευγόμενοι an ὀρεγόμενοι? 18 υ ultima littera
etiam τ legi potest 19 μονον K 21 nominis tenuia vestigia pellucent
ωσαπ
23 λόγωι K 25 κενούμενα K 26 ποικιλαπδει.αμεν sic Ρ
Suppl. Arist. ΙΙΙ Anon. Lond. latrica. 5
ΧΧΧV ov, ἃ δὲ δι᾿] ἱδρώτων, πάντα δὲ ἀπ[ὸ δ]ιαφόρων τόπων].
καὶ ἐφ᾿ ἑνὸς δὲ τούτ(ων) κατ’ ἰδίαν τα[ὐτὸ ὑπ]ολ[άβο]ις ἄν].
ἐπὶ γ(ὰρ) τ(ῶν) οὔρ(ων) ἃ μ(έν) ἐστιν) παχέ[ι]α, ἃ δὲ λ[επτὰ]
μᾶλ[λον],
ἃ δὲ χολώδη καὶ ἂ μ(ὲν) προσδ[εχόμ(εν)α το]ιάσδ[ε ὑποστ]άσ[εις],
ἃ δὲ τοιάσδε, ἂ δὲ οὐδ᾿ ὅλως ὑφισ[τάμ(εν)α, κ]αὶ ἃ μ(ὲν) ἐπι-]
νέφελά (ἐστιν), ἂ δ᾿ οὔ. * ὡς ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ]ὶ τ[(ῶν)
τῶν κενουμ(έν)ων γὰρ αμ[. . . . . . .] γ(ὰρ) α]ὐτ(ῶν)
αἰσθ(ητῶς)
κενούμενα διαφέρον[τὰ] (ἐστιν) δι[. κ κ(ατὰ)]
λόγωι θεωρητὸν ἀπενεχθήσε[ται . . . .]
ἀπενεχθήσεται. * * ἑπομένως δὲ τούτοι]ς φ[(ασὶν) καὶ τὰ] αἴ(τια)
διαφέροντα. καὶ τοῦτο σαφὲς ἐ[πὶ τ(ῶν) τε ὑγρῶν]
καὶ ξηρῶν· τοῦτο δ᾿ ἐπὶ τ(ῶν) ὑγρ[ῶν . . . . . . .]
καὶ ποικίλα αὐτῶν, ὅτι καὶ δια[. ασται
καὶ ποικίλα. * * κ[αὶ] μὴν ἀπὸ [. . τ[. . .]v
ἀποφορὰ γί(νεται) καὶ ἀπὸ γυ[.]ρ[. .]υ ἀποφέ[ρεται, δι]α[φερόντω]ς
δὲ καὶ ἀπὸ νεύρ(ων), ὀστῶν, π(ροσ)αι[. . . . ένω[ν].
εἴπερ δὲ καισ[.]αι απ᾿ αὐτ(ῶν) ἀποφο[ραὶ]] οὐκ [. . . . .]
γί(νονται), ε[ἴπερ]
ἡ τροφὴ [αἶμα] . εἰ δὲ τοῦτο [οὕτως ἔ]χει,
μέρους δι[αφέρουσαν] ἀπο[φορὰν . . . ειν. [* ἀπ]ὸ
παντὸς δὲδ μ[έρους γι(νόμεναι)] ἀποφ[ορα]ί α[. . ισ[. . . .],
ὅπερ (ἐστὶν) ἀδύνατον τον [.
ἂν γένοιντο. [. . . . .] γ(ὰρ) δυναμ[. . . ων) τ(. . . . . . . .)
τοῦτο κ(ατὰ) τὴν φαντασίαν. * * [. . . . . . . . .]
περὶ τὸ αἷμα τοι καὶ γενήσονται ωσ[. .]αι αυ[. .] αυτων
τῶι καὶ κ(ατ᾿)] Ἀλέξανδρ[ον λό(γωι) ἐλέγ]χει τοῦ]το
XXXVI ὁπωσοῦν. ο[ἷον] γ(άρ), φ(ησίν), ἔστι τὸ αἷμα κ(ατὰ) τὴν φαντασίαν,
τοιοῦτο καὶ κ(ατὰ) τὴν δύ(ναμίν) (ἐστιν), ἁπλοῦν τι καὶ
XXXV 32 extr. μαλ . . υσ P 33 ὑποστάσεις] cf. Hippocr. Progn. 12 [II 138L. GaL
V 141], Coac. praen. 34, 564 [V 712 L.] 34. 35 ἐπινέφελα] cf. Hipp. Coac. I. c.
38 K 39 versus longior, vestigiis tamen aptus 44 γυ . ρ . . υ vel κι . φ . . ου vel
simile P 46 καισ. αι vel καιθ . ει P 48 velut ἔ(στιν) (vel ἦν) εὑρεῖν. disputatio
non perspicua. obloqui videntur adversarii, qui diversitatem secretionum ex nutrimenti
i. e. sanguinis simplicitate refutant (cf. XXXVI 1). sed papyrus hoc loco pessima est
condicione
XXXVI 1 K φησίν vel φασίν
XXXVI νωθρὸν δ᾿ (ἐστίν) υτα γ(ὰρ) ὀρθῶς ἔχει· καὶ γ(ὰρ)
τ[ὰς] δυνάμ[εις] (ἐστὶν) διάφορον τὸ αἷμα καὶ
τὴν κ[(ατ)εργασίαν τῆς] τροφῆς. * ταύτῃ δὴ διάφορον
τὸ ἐπὶ τ(ῶν)] ἀθλ[ητῶν πα]ρὰ τὸ ἐπὶ τ(ῶν) ἰδιωτ(ῶν)· τὸ
μ(ὲν) γὰρ
λεπτότερόν [(ἐστιν), τὸ δὲ] τῶν ἐναντί[ων]
ἐπεὶ δ᾿ οὖν διά[φορόν] ἐστιν0 τῶν ἐν ἡμῖν τὸ προκείμενον,
διάφοροι γένοιντ᾿ ὰν καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ αἱ ἀποφοραί. * *
ὅτι δὲ καὶ παρὰ τὴν τῆς τροφῆς κ(ατ)εργασίαν διάφορον
ἂν γένοιτο τὸ αἷμα [καὶ] ἑτεροῖον κατ[ὰ] τὰς
οὐ χρεία
πολυλγίας] ἡ γ(ὰρ) τροφὴ ληφθεῖσα πρ[ὼ]τ[η]ς κατεργασίας
τυ[γχ]άνει ἐν στόματι καὶ διαφόρου γε ταύτη]ς. εἰ μ(ὲν) γὰρ
μ[. . . .] λεαι[. . . ηεισδησει μᾶλλ[ον . . . ψιν τε
καὶ ψιν [. . . επι[. . . .]v ἀπολεαιν[. . . .] κακο
αν κατασκευα[.]ει [. . . .] αἷμα καὶ τοὺς χυμοὺς
[. . . . . .] αιμ δι[. .] τοῦ φλέγματος [. . πε]ριέχειν
[. . . τοῖς δ]ὲ Ἐρασιστρ(ατείοις) τἄνπαλιν δοκεῖ ἄλ]λην ἐκεῖ
γί(νεσθαι) εἰκότ]ως παρὰ τὴν ἐν τῶι στόματι κα[τερ]γασίαν. * *
διαφ[όρου γ(ὰρ)] ὑ(παρχούσης) διάφορον κατασκευάζεται τὸ αἷμα
κ(ατά) τε δύ(ναμιν)
κ[αὶ χρῶμα * ἐ]πεὶ τοιγάρτοι διάφορόν (ἐστιν) τὸ]
διάφοροι
καὶ [κατὰ τὸ] λόγωι θεωρητὸν ἀποφοραὶ ἀπ’
γίνοντ]αι. * * κ]αὶ παρὰ τὴν <ἐν> τῆι κοιλίαι δὲ
γασίαν διά]φορ[ον ἂ]ν γένοιτο τὸ αἷμα· διὰ δὴ τοῦτο καὶ
δ[ιὰ κοιλ]ίαν κ]ένω[σι]ν ποιῆσαι ἔ(στιν). * καὶ] ἐπὶ τ(ῶν) ἄλλων
[. μάτων τοῦτ᾿ ἄ[ν] τις εἴποι· καὶ γ(ὰρ) παρὰ τὰς δια-
γωγὰς] καὶ παρὰ τὰς φο]ρὰς καὶ κεινήσεις διαφορὰς
τ(ῶν)] ἀποφορ[(ῶν) γί(νεσθαι)]. * καὶ ἐπὶ] δὲ τ(ῶν) ἄλλων σωμάτ(ων), ἀρτηριῶ(ν)
XXXVI 3 fortasse τοῦτο Ε; γὰρ 4 τὴν δύναμιν K, quod non minus facile reliquiis
accommodatur; at cf. v. 11 8 fortasse ἐστιν παρὰ τὴν Ε; 13 ταύτης H.
Schoeneus 14 δ vel χ P sensus fortasse talis: εἰ μὲν γὰρ μὴ ἀπολεαίνεται,
ἐκεῖ (cf. ν. 18) σχήσει (cf. ΙΧ 24) μᾶλλον τὴν ἕψιν [vel τρῖψιν] τε καὶ πέψιν, εἰ δὲ ἐπὶ πλεπιον
ἀπολεαίνεται, κακοχυμίαν ἂν κατασκευάζοι κ(ατὰ) τὸ αἷμα καὸ τοὺς χυμοὺς λυμαίνοιτο διὰ τοῦ
ψλέγματος τῶι περιέχειν αὐτό 19 κατεργασίαν K. 26 διαιτη]μάτων suppleas an
conl. 28 δὲ σω]μάτων ordine turbato (cf. v. 30) dubium
XXXVI καὶ φλεβ[ῶν καὶ ὑμέν]ων κοινότερον εἰπεῖν διαφορ(ὰν)
[καταλ(είπουσιν)],
ἥ αἰ(τία) τῆς τού] τ(ων) διαφορᾶς γενήσεται. * ὅτι δὲ
καὶ κατὰ τὰς κ]ει[νήσ]εις διάφο[ρα] γί(νεται) τὰ σώματα,
[φανερόν. οἱ] γ(ὰρ) κ[ινη]τικώτερον
[θερμ]ότερα ἔχουσιν τὰ σώματα καὶ διὰ
πλείονα τὴ[ν] ἀποφοράν, οἱ δὲ ἰδιῶται τοὐναντίον.
ταῦτα γ(ὰρ) παρὰ τὰς ὥρας τἀτὸ κ(ατα)σκευάζο(υσιν)
[. . . τι[. . ι[.]ερεια δι[ὰ] τὴν ὑπέρμετρον θερμασ(ίαν)
[. . . μεν[ . . . . . ] ροι πλεῖον κενοις τῶι
λεπτ]υνόμενα τὰ παρακείμενα καὶ ῥευστικ(ὰ)
γιν]όμενα κενοῦσθαι κατά τε τὸ αἰσθητὸ(ν)
κ[αὶ κ(ατὰ) τὸ λό(γῳ) θ]εωρ[ητό]ν. * * κ(ατὰ) μ(έν)τοι γε
τὸv χ<ε>ιμῶ
να ἦσσον. * ἐκ τούτ](ων) τοιμάρτοι φανερόν, ὡς
[ . . . . . . . . ] μ(ὲν) αἱ ἀποφοραὶ κ(ατὰ) τὸ λόγωι θεωρητόν
[ . . . . . . . . . ] οῦται. ὥσ]περ δὲ κ(ατὰ) τὸ λόγω[ι θε]ωρ(ητὸν)
κ[αὶ κ(ατὰ) τὸ αἰσθητ]ὸν διάφορα καὶ ποι<κί>λα
ἀφ' ἡμῶν], οὕτ]ως καὶ κατὰ τὸ αἰσθητὸν εἰσκ[ρίνε]ται
διάφορα εἰς ἡμᾶς] καὶ κατὰ τὸ λόγωι θεωρητόν,
ἅ[περ] τ[ε]τό[π]ασται καὶ πρ(ότερον), καὶ Ἀσκληπιάδης
δι[ά τ] ινος ὑ[π]ομνήσεως τοιαύτης. ἡ φύσις, φ(ησίν),
τ[ηρ]η[τι]κὴ κ[α]θέστηκεν τοῦ τε δικαίου καὶ
τοῦ ἀ[κο][κο]λούθου. ἐπεὶ γ(ὰρ) ἀπεκρίνετό τινα κ(ατὰ) τὸ
αἰσθητόν, ὡς ἐδείχθη, καὶ κατὰ [τὸ] λόγωι
δέ[δοκ]ται καλῶς], ὡς καὶ τοῦτ[ο] κ(ατ)εσκευάκαμ(εν), τὸv
αὐτὸν τρόπον καὶ κατὰ τὸ λότγωι θεωρητὸν καὶ
κατὰ τὸ αἰσθητὸν διάφορα εἰσκριθήσεται εἰς
ἡμᾶς. * * καὶ ὅτι μ(ὲν) εἰσκριθήσεταί τινα κατὰ τὸ λόγ[ῳ]
θεωρ(ητόν)
XXXVI 29 extr. διαφερݲ Ρ 30 τούτων] scil. τῶν ἀποφορῶν 29
31. 32 in. vestigia quaedam praebet P 34 K 35 xaTaoxeuaCo P cf. fr. 14
intellego: haec enim (athletarum corpora) contra tempeslatum naturam (etiam per frigora)
idem sudoris efficiunt, quod cetera sola aestate propter ingentem calorem. fortasse: κατασκευάξουσιν
ὅ τὰ λοιπὰ ἐν θερείᾳ ι(??)ρεια P. ε num puncto deletum an superscripta
quaedam sint velut τη]ι θ dubium. θερείᾳ explico propter v. 40. 41 37 tempto:
τότε μὲν γ(ὰρ) οἱ πόροι πλεῖον κενοπῦσ<ι> τῶι κτλ. 38 in. vestigia P 42 velut
43 sensus: διάφορα δὲ κενοῦται 43 extr. K 45 extr. Κ
47 τετόπασται] cf. XXV 18 49 τηρτικὴ] cf. XXXVIII 14 et XXXIX 5
XXXVI [εἰ]ς ἠμ[ᾶ]ς, πρῶτον ἀπὸ τ(ῶν) δυνάμεων
[κ(ατὰ) τὰ φάρμ]ακα ἔξεστι σκοπεῖν, * καιατῶν
καπν(ῶν) καὶ καταπλασμοῦ, ἅ ἐπιτιθέμενα
XXXVII τῆι ἐπιφανεί[αι ὁ]τὲ <μὲ>ν διαλύει τὰ
ὁτὲ δὲ διαφ[ο]ρεῖ, ἄλλοτε δὲ ἐπ]ισπᾶται. τίνος
γινομένου; οὑ ν τῆς δυνάμεως αἰ(τίας) ὑ(παρχούσης)]
τ(ῶν) φαρμάκ(ων)
τῆι ἐπιφανεί[αι] π(ροσ) καθιξ[ούση]ς, ἀλλὰ καὶ εἰς β[άθ]ος
ἄχρι του αἰ(τίας) διοδευούσης διὰ τ(ῶν) λόγωι θερητ(ῶν)
πόρων τοῦ σώ[ματος. * ἐξ] ὦν [φα]νερόν, ὡς καὶ
λόγωι θεωρητὸν εἴσκρισις γί(νεται) εἰς ἡμᾶς. * καὶ μὴν
καὶ κ(ατὰ) τὸ αἰσθη[τὸ]ν εἴσκρισις γί(νεται). ὅ γ(ὰρ) τὸ ἐλ]ατήριον
εἰσκρι[νό]μενον εἰς τὸ σῶμα σῶμα ποιεῖ[ν], τὸ
αὐτὸ καὶ ἔξω[θεν] θ[έμ]εν[ον ἐ] γράξ[ετα]ι.
καὶ εἰσκρινόμενον μ(ὲν) καὶ ἄνω καὶ κάτω καθαίρει
ὑδατώση τε καὶ χολώδη καὶ πᾶν τὸ παρ' ἄλ(λων).
διὸ καὶ δοκεῖ ἐνεργέστατον παντὸς καθαρτικ(ὸν) εἶναι)
τὸ ἐλατήριον. ἕ[κ]αστον μ(ὲν) γ(ὰρ) τῶν κ] αθαρτικῶν
ἕν τι ἀποτελεῖ ἄ[πο]τετελεσμ[(έν)ον, τοῦ]το δὲ πάντα
ὅσα καὶ τἆλλα. κ[αὶ] γ(ὰρ) αλλεισι [. .] ου ληφθὲν
οἶον ἡμιωβέλιον. * * ὁ ὲν οὖν] ἑλλέβορος χο[λ]ώδη
καθαίρειν. καὶ ὁ μ(ὲν) λευκ[ὸς ἄνω] κεινεῖν,
ὁ δὲ μέλας κάτω [καὶ] τὰ σκ[αμ]ώνεια
καθαίρειν. ἐκ τούτ(ων) τοιγ(άρ)τοι καὶ τ(ῶν) τούτοις
παραπλησίων φανερόν, ὡς τὰ μ(ὲν) [ἄ]λλα τὰ
XXXVI 56 ex ενημιν corr. ut videtur P 57 xaiaTtovTj potius quam
κατατωντι P (etiam K); cf. Index 58 καπν΄ vel τανύ P. de capno sive capnio
(fumaria) cf. Dioscorides IV 18 p. 599 Sp.] τούτου ὁ χυλὸς δριμὺς ὁξυδερκὴς δακρύων ἀγωγός.
Galen. XII 8
XXXVII 1 fe ὅτε μἐν]. τεν vel . ταν P 3 ουμον ο etiam ε vel ) P 5 αἰτίας
compendio perspicuo, sed dubito an otiose scripserit P cf. v. 29 9 K
10 cf. V. 23 13 παντος sic P; cf. Index καθαρτικὸν] κ superscripto compendium
quodlibet notavit P 14. 15 K 16 κ γ' αλλεισι vel κ΄ τ ελδεισι P (verbum
non est ἕλκει vel ἀρκεῖ). ἐλατήριον ex cucumeris succo factum cf. Dioscor. IV 1. 52 Ρ. 635
Spr. qui et foliorum et radicis succum (et huius in sesquiobolos) utilem dicit. inde σικύου
vel σικύου ἀγρίου latere conicias 17 extr. K 18 καθαίρειν] vix opus est δύναται,
quod auditur ex v. 15; cf. 22 λευκὸς K 19 spatium capit αμ non αμμ, quae
vulgaris sed falsa est scriptio. de re cf. Gal. IV 760. Oribas. II 108, 12. 123, 1. IV 596, 18
omnino Arist. Probl. A 41. 864 a 3 20—22 K
XXXVII κείμενα ἕν τι Suvatai, τὸ Ss ἐ[λα]τήριον
πολλά. ἀλ(λὰ) γ(ὰρ) xal ICtoOsv iTrtxiOljxsvov τἀτὰ
δύναται. ἀναληφθέν τε xal ἀπὸ ῥιν[(ῶν)] ἢ καὶ ἐπιτεθὲν
ἐπὶ ἐπὶ τ(ῶν) νηπίων ὁμφα]λοὺς ὁ[τὲ] μ(ὲν) ἄνω
καθαίρει ὁτὲ δὲ κάτω, καὶ ν[ῦν μ(ὲν) χο]λώδη, νῦν
δὲ ὑδατώδη. τίνος γι[νομένου; δ]ῆλον ὅτι
τῆς δυνάμεως τῆς [κατὰ] ταῦ[τα
ἄχρι τ(ῶν) ὐγρῶν τούτ(ων) δ[ιὰ τ(ῶν) λό]γωι θεωρητῶν πόρ[ω]ν.
καὶ μὴν καὶ ὁ λευκὸς ἑλλέβορος ἀ]ποθυμιώμενος
γυναιξὶ ἀγωγὸς γί(νεται) τ(ῶν) καταμηνίων διὰ τὴν
αὐτὴν αἱ(τίαν). * * εἶ[τα] καὶ οἱ εἰλυ[σπώ]μενοι καὶ κατα[λε]λυ[ο]μένας
ἔχοντε[ς τ]ὰς δυνάμεις
ῥώννυνται ταύτας οσ[ . . .] ἄρτ(ων)[. . .] ὀδμαί * κἀ[νταῦ]θά
φησιν, ὡς λόγος ἔχει, Δημόκριτον [ἀσιτ]ήσαν[τ]α
τέσσαρας ἡμέρας πρὸς τῶι ἀνα[ιρ]εῖσθαι γί(νεσθαι)
καὶ αὐτὸν παρακλ[η]θέντα π(ρός) τιν(ων) γυναικ(ῶν)
ἐπιμεῖναι ἡμέρας [τιν]ὰς ἐν τῶι βίωι],
μὴ γένωνται ταύτ[αις δυ] στυχ[ῶς τὰ κα]τὰ
κείνους τοὺς χρόν[ου]ς Θε[σμοφόρια λελ]υμένα,
φ(ασὶν) αὑτὸν ἀπαλλά[ττειν] κελεῦσαι, κα[θε]ίξειν δὲ
π(ρὸ)ς το]ὺς
ἄρτους, καὶ τούτους κ]ατα[πνεῖν ἀτμὸν] τὸν
γι(νόμενον) [δουδημοκριτο[.]]. [.]]. καὶ ὁ Δ[ημόκριτος]
ΧΧΧVII 35] Laertids Diogenes IX 43: τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος
τοῦτον τὸν τρόπον. ἤδη ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι. τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεὶσθαι,
πεῖσθαι, ὅτι Θεσμοφορίων ἐορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴ οὐ
ποιήσειν. τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ κελεὺσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς ὁσημέραι. τοὐτους
δὴ ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεχράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν. ἐπειδὴ δὲ παρὴλθον καὶ ἡμέραι τρεῖς δὲ
ἦσαν), ἀλυπότατα τὸν βίον προήκατο [cf. Menagium ad h. 1.] Caelius Acrelianus acut.
morb. II 37 (p. 166 Amman): sit igitur polenta infusa atque panis assus aceto infusus vel
mala cydonia aut myrta et his similia. hae enim defectu extinctam corporis fortitudinem re-
tinent, sicut ratio probat atque Democriti dilatae mortis exemplum fama vulgatum.
XXXVII 24 cf. Galen. XII 122,18. ΧVII B 122 K. 27 δηλονότι K
29. 30 K 34 sensus: si panium odoribus vesci licet οδμαι fiuali littera
producta ut clausula indicetur P 34 νταυ in raarginera porrexit corrigendo P
35 Oa ex Ta P 35 ifrjaiv] Asclepiades, exerpta finiuntur 53
37 K 38 Ttva; propter spatium supplevi : τέσσαρας K 40 χρόνους K XeXupiva]
κεκωλυμένα spatiosius 41. 42 incerta lectio et restitutio, sed cf. XXXVIII 3
43 δου] i. e. Tou cf. Buresch Fhilol, LI 94 ArjixcjxptTo; K
XXXVII σπασάμενος τὸν ἄπὸ τοῦ ἱ[πνοῦ ἀτμὸ]ν ῥώννυταί
τε τὰς δυνάμεις [καὶ ἐπιβ]ι[οῖ τὸ] τὸ]
ἐπ<ε>ί ὑδάτια[ν] καὶ τὴν] λε[ιμὸν]
καὶ οὕτως διεξαρα[εῖ, δῆλον ἂv εἴ]ποιμ(εν), ὡς
καὶ διὰ τ(ῶν) λόγωι θεωρητ(ῶν) [πόρωμ] ἡ
γίνεται εἰς ἡμᾶς. * * καὶ ἀπὸ τ(ῶν) ἐπιφαν]ει ῶ]ν [εις]
τοῖς ἡμετέροις σώμασι π (ροσ)φέρεται τὸ πρ[οστεθέν] μεν(ον)].
καὶ γάρ, φ(ησίν), τὸ καστόρειον π(ροσ)τιθέμενον τοῖς
μυκτῆρσιν ἐνίοτε ῥώννυσι τὰς δυ(νάμεις) διικνουμένης
τῆς ἀπὸ τοῦ [κασ]τορείου <δ>υ(νάμεως) διὰ
[θεωρητῶν]
καὶ ἐντεινούσης. * * τούτωι γέ τοι π(ρος)βάλλων
ὁ Ἀσκληπιάδης κατασκευάξει, ὡς οὐ παρὰ
τὸ κατατάσσεσθαι [τὸν] ἀτμὸν ἀπὸ τ(ῶν)
ταῖς δυνάμεςι ῥώνν[υ]νται ταύτας, [ἀλλὰ]
παρὰ τὸ διεγείρεσθαι τὴν ψυχήν. [* ὅνπερ]
XXXVIII γὰρ τρόπον τὸ καστόρειον π(ροσ)οισθὲν τοῖς μυκτῆρσι
ῥώννυσι τὰς δυ(νάμεις) διεγεῖρον τὴν ψυχὴν καὶ ἐντεῖνον,
τὸν αὐτὸν καὶ οἱ ἀτμοὶ γι(νόμενοι) κατατασσονται
τωι σωματι]. ἀλ(λὰ) τοὐναντίον. τὸ μὲν καστόρειον, ὥσπερ εἶπον],
ῥώννυσιν τὰς δυ(νάμεις) διεγεῖρον τὴν ψυχ(ήν), οἱ δὲ ἀ[τμο]ὶ
οὐ διεγείροντες τὴν ψυχὴν ὠφελοῦσιν, ἀλ(λὰ) π(ροσ)κατατασσόμενοι
τοῖς σώμασιν. * * γελοῖος δ' ἐστὶν) ἁνήp.
οὑ γ(ὰρ), εἰ ἀμφότερα τὰ βοηθήματα διεγείρει τὰς δυ(νάμεις),
ταύτηι κωλυθήσεται τὸ ἕτερον π(ρος)κατατάσσεσθαι
τῶι σώματι. καὶ γ(ὰρ) δὴ ό τιλμὸς διεγείρει τὰς δυ(νάμεις) καὶ
αἱ πληγαί, ἀλ(λὰ) οὑχ ὁμοίως. διὰ μ(ὲν) γ(ὰρ) τ(ῶν) πληγῶν
XXXVII 45 supplementa incerta 46 ἐπεί τε κτλ. non continuanda videntur prio-
ribus, sed brevius solito haec dicta. nam agitur de aquarum vaporibus υδατιον ( ο=α )
deleto ν corr. P τὴΥ λειμὸν] de feminino cf. Usener ad S. Theodosiiim (Leipzig
1890) p. 144. in Aegypto hic usus iam altero a. Chr. saeculo vulgaris cf. Notices et extr.
des mss. XVIII 2 p. 209. 274 47 διεξαρκεῖ supplovi ignotum lexicis, at notum Philoni
I 607 M., de sept. Tischend. p. 64,8 48 K αἴσθησις Ρ: εἴσκρισις bene Kalbtleischius
cf. XXXVII 7 sqq. 50 προστιθέμενον (cf. v. 51) cum correctum videatur deletis mani-
festo μεν, restat ut Kpoatediv voluerit corrector 57 δυνάμεσι] scil. corporis
XXXVIII 5 K
XXXVIII καὶ τιλμῶν διεγείρονται αἱ δυ(νάμεις) καὶ φυλάσσουσι
τὰ ἐν τῶι σώματι καὶ οὐχὶ ἐῶσιν ἀφανίξεσθαι,
ἀλλὰ πυκνώσεως γινομένης τηρητικαὶ
γίνονται τοῦ τε πνεύματος καὶ τῆς ς.
ὑπὸ δὲ τοῦ καστορείου καὶ τ(ῶν) ὁμοίων ῥωννύμεναι
αἱ δυ(νάμεις) ὡς π(ρὸς) τὴν ὁσμὴν τὸ αὐτὸ ἐνεργοῦσι, * * ὑπὸ
μέντοι γε τ(ῶν) ἀτμῶν ῥωννύμεναι αἱ δυ(νάμεις) καὶ
προστρεφόμεναι προσανακύπτουσιν. * δῆλον
τοιμ(ἀρ)τοι, ὡς ἀπὸ τ(ῶν) ἀτμῶν ῥώννυνται αἱ δυ(νάμεις)
ἀφικνουμέν(ων) τ(ῶν) ἀ[υ]τμῶν διὰ τ(ῶν) λόγωι θεωρητ(ῶν)
πόρων, ἐξ ὦν ὁμολογουμένως κατασκευάξ(ουσιν),
ὡς καὶ εἰσκρίνεταί τινα εἰς ἡμᾶς διὰ τ(ῶν) λόγωι
θεωρητ(ῶν) πόρων τῆς σαρκός. * * ἄλλως τε ξητεῖται,
πῶς θερμαίνεται ἡμῶν τὰ σώματα· δὴλον γ(ὰρ)
ὡς τῆς θερμασίας εἰσκρινομένης εἰς τὰ ἡμέτερα
σώματα λ[αὶ] ἀλεαινομέν(ων) πρὸς αὐτῆς. εἰ δὲ εἰσκρίνεταί
τις θερμασία εἰς ἡμᾶς, πῶς δῆτα εἰσκρίνεται;
σῶμα γ(ὰρ) αὕτη, σῶμα δὲ διὰ σὠματος οὐκ εἰςκρίνεται.
οὐκοῦν διά τιν(ων) εὐρυχωριῶν; * εἰ τοῦτο,
πόπους τοιγ(άρ)τοι χρῆν ἀπολιπεῖν λόγωι ρητούς,
δι' ὦν εἰσκριθήσεται ἡ θερμασία. * ἐχομένω(ς), φ(ησίν)],
καὶ ἐπὶ τοῦ χειμῶνος ψυχρότερα ἡμῶν ἐστιν) τὰ
σώματα [το] τῶι τὸν ἀέρα ψυχρὸν ὄντα
εἰσιόντα εἰς ἡμᾶς κ(ατα)ψύχειν ἡμᾶς. * ταύτῃ
γέ τοι ἐπὶ τούτ(ων) διαπορεῖται, τί δήποτε τὁ ἐκ τ(ῶν)
βαλανείων ἐξερχόμενοι καὶ ὑπὸ τῶι ἀέρι γενό(μενοι)
εὐθέως κ(ατα)ψύχονται, * οἱ μ(έν)<τοι> Τε μετὰ τὸ
περιχεάμενοι ψυχρῶι ἐν τῶι βαλανείωι, εἶτα
ἐν τῆι αἰθρίᾳ γενόμενοι ἦττον καταψύχονται.
τίνος γενηθέντος; δῆλον ὅτι τῆς μ(ὲν) καταχύσεως
τοῦ ψυχροῦ πυκνούσης τὴν ἐπιφάνεια(ν)
καὶ κωλυούσης ἀφανίζεσθαι τὸ ἐν ἡμῖν θερμ(όν),
τόν τε ἀέρα ψυχρὸν ὄντα μὴ ἐώσης εἰσκρίνεσθαι.
διὰ δὴ τοῦτο τὸ αἴ(τιον) μὴ ῥᾳδίως καταψύχεσθαι
τοὺς ποταμούς. * ἐπὰν μ(έν)τοι γε τοῦτο μὴ γένη-
XXXVIII 27 K 35 ε prima ex κ ut videtur P 40 καταψυχονται,
0 an (o ambigue, P
XXXVIII ται, ἀλλ' ἠραιωμένοι χωρήσωσι εἰς τὸν ἀέρα,
θᾶττον δέχονται αὐτόν, καὶ ὅς εἰσιὼν
εἰς τὰ σώματα ψυχρὸς ὢν κ(ατα)ψύχει αὐτά.
εἰ δὲ τοῦτο, φανερόν, ὡς [εἰσ]κρίνεταί τι ἀπὸ
ἀέρος εἰς ἡμᾶς. * * διδάσκουσι δἐ καὶ μετὰ
ταῦτα, ὡς εἰσίν τινες λόγωι θεωρητοὶ πόροι
ἐν τοῖς ἡμετέροις σώμασιν, ὅπερ δὴ (ἐστιν)
πρῶτον μ(ὲν) γ(ὰρ) ἐχρῆν τοῦτο κ(ατα)σκευάσαι καὶ τοῦτο
προκ(ατα)στησαμένους λοιπὸν διδάσκειν,
ὅτι καὶ ἁπόκρίνεταί τινα ἀπ' αὐτῶν διάφορα, ὡς
ὁμοίως δὲ καὶ εἰσκρίνεται, [ουτε] ὃ [οὐ οὑ δοκ]
τοῦτο αݲ. ἀλ(λὰ) δεύτερον δι' ἥν αἰ(τίαν) [ . . . . . . . . .
ἀλλ' αυτη [.] [ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
XXXIX θαι Ἀλέξανδρος, π(ροσ)χρῶνται. καὶ αݲ, φ(ησίν),]
τινα ἀφ' ἡμῶν καὶ εἰσκρίνεταί τινα εἰς
ἡμᾶς πάντως διά τιν(ων) λόγωι θεωρητ(ῶν) πόρων,
ἐπειδήπερ σῶμα διὰ σὠματος ο[ὑ λέγ] ουσι διελθεῖν.
καὶ ἄλλως φ(ησίν). ὡς ἡ φύσις τηρεῖ [νόμ]ον, ἐποί[ησεν] [νόμ]ον,
πὰ]ντ(ων) ἀποφοράς τινας αἰσθητὰς καὶ λόγωι θε[ωρητάς]
κ]αὶ διαφόρους ἀποφορὰς κ(ατὰ) τὸ αἰσθητὸν καὶ κ(ατὰ) [τὸ]
λ]όγωι δεωρητόν. * ἐπεὶ οὖν κατὰ τὸ αἰσθητὸν
ἐ]ποίησέν τινας πόρους, καὶ κ(ατὰ) τὸ λόγωι θεωρητὸν
ἐπ]οιήσατο, * ὅτι τρέφεται, (φησίν), πάντα δι]ὰ
το]ῦ σώμ[ατ]ος καὶ [οὐ] λέγουσιν σ[ῶμα διὰ]
[διελθεῖν], καὶ τὸ χυλ[ω]τὸν καὶ τἆλλα
μέρη γί(νεται)] τῆς τροφῆς διοδευούσ[η]ς αι[..]
[ . . . . . . . . . . ος μέρος τοῦ σώματος, ὡς] τ(ῶν)
λό]γωι δεωρητ(ῶν) πόρων ὄντων ταύτη [. . .]
XXXVIII 52] SEXTUS > adv. math. VIII 220 Ἀσκληπιάδῃ δὲ ὡς ἐνστάσεως νοητῶν
ὄγκων ἐν νοητοῖς ἀραιώμασιν (rubor cet. signa videntur).
XXXVIII 51 διδάσκουσι] Asclepiadei 59 papyro infra abscissa dubiuin uum
quid praeter extrema vv. 58. 59 perierit
XXXIX 1 ftoi] sensus videtur [τῇ αἰτίᾳ ᾖ καὶ Ἀσκληπιάδη φησὶν χρῆσ]θαι cf. V
nam Asclepiadem hinc disputare liquet collato v. 5 cum XXXVI 48 10 οιησατο sic P.
irotTjadtu) K (initio utrum una an duae litterae fuerint, ambigitur), recte fortasse ε
τ<>ἀτό H. Schoene 13. 14] cf. v.
XXXIX ] 6 Ἐρασίστ[ρα] τος θαυμάξ[ει] ἐπ[ . . . ] ι[. . . ]τ(ων)
ληται τὰ τηλικαῦτα λ[. σφε[.] αι [. . . .]
κ(ατα)κ] αέντα ὑφ' ὑάλου καὶ ει[ . . . . . . . ]
εκ(ατὰ) τοῦτον ἁπλοῦν αὑ[ . . . . . . . ειεν
ον [ . . . . . . . . . ] τήγανον καὶ [ . . . . . ]ov
δι[α]φοραὶ [. ς φοσ[. . ς μ(ὲv) ἐχειταιδημε[. . ς
α[ὐ]τοῖς λόγ[ω]ι δεωρητοὺς πόρους [ . . . . . εν καὶ
ἡ[μ]ῖν. ὠς γὰρ κ]αὶ μύρμηξ τρέφεται, οὕτως
κ[αὶ] ἐλέφα[ς] καὶ αἱ Βακτριαναὶ κ[ὰμ]ηλ[οι ἂ]ν
τ[ρ]αφεῖεν τ[ῶ]ι τὴν φύσιν καὶ ἐπὶ τούτ[ων πάν]των
πόρους τινὰς καὶ κ(ατὰ) τὸ αἰσθητὸν καὶ
κατὰ τὸ λόγωι θεωρητὸν μεμηχαν[ῆσθ]αι,
ἵνα καὶ τὰ ἐλάχιστα τῶν [μερῶν] [σωματων]
τῆς τροφῆς διικνουμέν[ης] ἐπ' αὐτά. φανερὸ]ν
τοιγ(ὰρ)τοι ἐκ τούτ(ων) καὶ τ(ῶν) τούτοις παραπλησίων,
ώς λόγωι θεωρητοὶ πόροι (εἰσὶν) ἐν
καὶ παντὶ ξᾠωι.
XXXIX 18 ὕαλος videtur esse speculum causticum ut Aristoph. Nub. 768. et Theo-
phrast. de igne 73 [cf. Sitzungsber. d. Berl. Ακ. 1884 p. 351 sqq.], unde etiam conexum
sententiarum dispicias cf. τήγανον v. 20 καὶ εἵ[λης H. Schoeneus 21sqq. sensus:
natura animalibus aequales ac nobis poros dedit ἐποίησεν) 24 κάΜοι] cf. Arist. hist.
anim. B 1.498 b 8 29 διικνουμεν΄ [i. e. — μένων] clare sed vitiose P 32 pagina
et disputatione semiperfecta desinit P