Α. ας de morbis 8,35 cf. n.

Ε;βυδηνός Alcamenes 7,41

Αἰγίμιος ὁ Ἠλεῖος 13,21 [Galen VIII 498 K.: 6 δὲ τὸ Περὶ παλμῶν ἐπιγεγραμμένον Αἰγιμίου βιβλίον συνθείς, εἴτ᾿ αὐτὸς ἧν 6 Ἠλεῖος Αἰγίμιος εἴτ᾿ ἄλλος τις, ἰδίως κέχρηται τῷ ὀνόματι (sc. παλμοῦ).] Ibidem p. 752: σκοπουμένοις εἰ γνήσιον ὄντως ἐστὶν Αἰγιμίου τὸ βιβλίον ἤ εἰ πρῶτος Αἰγίμιος ἁπάντων ἔγραψε περὶ σφυγμῶν βιβλίον ἤ καί τις ἄλλος πρὸ αὐτοῦ; cf. Anon. Synopsis de jmlsu in Riifi ed. Daiemb. Paiis. 1879 p. 219,2. Gal. VI 159 ἀποδύεσθω μὲν ἐπὶ πεπεμμένοις ἀκριβῶς τοῖς οὔροις, ὡς ὁ Αἰγίμιος ἐκέλευσεν. Callimachus in Pinace (fr. 100d7 Schn. Athen. XIV 643 F): πλακουντοποιικὰ συγγράμματα Αἰγιμίου. cf. Daremberg adn. ad Ruf. p. 625. videtur Aegiinius aequalis fere Hippocratis.]

Αἰγινήτης Petro 20,1

Αἰγύπτιος Niny[as] 9,37

Αλέξανδρος ὁ Φιλαλήθειος citatur cum Asdepiaile de digestione 24,31 οἱ περὶ Ἀσκληπιάδη] καὶ Ἀλέφανδρον τὸν Φιλαλήθη 35,22 τῷ καὶ κατ᾿ Ἀλέξανδρον λόγῳ 35,22 auctor Asclepiadeae opiuionis citari videtur 39, 1 n. [Strabo XII p.580: μεταξὺ δὲ τῆς Ααοδικείας καὶ τῶν Καρούρων ρων ἱερόν ἐστι Μηνὸς Κάρου καλούμενον τιμώμενον ἀξιολόγως· συνέστη δὲ καθ᾿ ἡμᾶς διδασκαλεῖον Ἡροφιλείων ἰατρῶν μέγα ὐπὸ Ζεύξιδος καὶ μετὰ ταῦτα Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλαλήθος. Theodo- rus Priscianus (Phys. in Hereraanni de Neuenare Octav. Hor. ed. Arg. 1532 p. 102): Alexander amalor veri appellatus discipulus Asclepiadis [cf. de hac re Hermae XXVIII 413 1] libro primo de semine spumam sanguinis esse essenliam dixit. Gal. VIII 725 sq.: ὅ γε μὴν Ἡροφίλειος Ἀλέξανδρος ὁ Φιλαλήθης ἐπικληθεὶς διττὸν ἐποιήσατο διὰ τὰς τοιαύτας ἐπηρείας τὸν ὁρισμὸν τοῦ σφυγμοῦ . . . λαὶ λέγει γέ τινας λογισμοὺς ἐπ᾿ αὐτοῖς ὡς οἴεται, πιθανοὺς ἐν τῷ ε τῶν Ἀρεσκόντων . . . διὰ κεφαλαίων δὲ κἀγὼ περὶ αὐτῶν ἴσως ὀλίγον ὔστερον ὅλως ἐρῶ πρότερόν Τε παραγράψας τοὺς τοῦ Δημοσθένους ὅρους ὡσαύτως τῷ διδασκάλῳ [Alexandro] Φιλαλήθους ἐπικληθέντος [cf. Η. Schoene de Aristoxeni περὶ τῆς Ἡροφίλου αἱρέσεως libro XIII Bonnae 1893 p. 11 sqq.]. Soranus II 43 p. 338, 14 Rose: ὁ καλούμενος γυναικεῖος ῥοῦς κατὰ μὲν τοὺς ἀρχαίους, ὡς Ἀλέξανδρος ὁ Φιλαλήθης ἐν τῷ πρώτῳ λέγει τῶν Γυναικείων πλείονός ἐστιν αἵματος . . . , κατὰ δὲ Δημήτριον τὸν Ἡροφίλειον; tum citatur v. 23 Asclepiailes. Galen. VIII 758: ἔνιοι δὲ καὶ αὐτοὶς τούτοις προσέθεσάν τινα, καθάπερ καὶ Μοσχίων ὁ Διορθωτὴς ἐπικληθείς, ἐπειδή τινα τῶι ὑπ᾿ Ἀσκληπιάδου λελεγμένων ἐπηνωρθοῦτο μὴ πάντῃ πειθόμενος τἀνδρί, καθάπερ οὐδ᾿ ὁ Ἀλέξανδρος Ἡροφίλῳ. Caelius Aur. ac. morb. II 1 p. 74 Amm. Asclepiades hanc passionem non definivit, sed Alexander Laodicensis ex Asia secundurn ipsum [sc. Ascle- piadem] ait lethui-gum esse subitain vel recentem jjassionem cum fehribus etc. De Alexandro in Asclepiadeis et fortasse Menoniis auctore Anonymi dixi Herm. XXVIII 414 sqq. cf. Sitzungsher. d. Β. Ak. 1893 p. 102 — Φιλαλήθειος col. 24, 31 verum esse potest, si secta fuit τῶν Φιλαληθείων a Philalethe nescio quo medico condita (cf. Laert. Diog. prooem. 17)]

Ἀλκαμένης ὁ <Ἀ>βυδηνός de morbis 8,6

Ἀριστοτέλης (i. e. Menouia) 5,37 6,42 7, 36. 38. 43 [cf. Praefatio p. XV sq.] Aristotelis de anima doctrina fortasse tangitur 1,21 sqq. [cf. Herm. XXVIII 411. Praef. p. XV] eius opinio de somno et vigilia exponitur 23,42 24,9

Ἀρχαῖοι. citantur definitiones πάθους 1, 2. 4 2, 18. 36 opponuntur οἱ νεώτεροι 2,30 i. e. Stoici (2,39) de vesicae secretione ἰδία στάσις γεγένηται καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τῶν φιλοσόφων 29,52 cf. οἱ πλείους τῶν ἀρχαίων 30,18

Ἀσκληπιάδης ὁ οἰνοδότης 24,31 test. de digestione 24,30 e crudis soiis fieri ἀνάδοσιν 25,24 de odoribus in corporibus percipiendis 34,7 sqq. 42. 53 de differentia τῶν dTrocpopdiv 35,20 doctrina de poris invisibilibus profertur 36,48 — 38,53, tum ut ridicula refutatur 38, 53 sqq., ubi eius rationes partim iterantur nomen extat 37,55. cf. 39, 1 n. dictum de natura iustitiae tatrice 36,48 39,5 [de Asclepiade Prusensi cf. Susemihl Alex. Literaturg. II 428 sqq., qui de homonymis Hillscherum sequi non debebat cf. Sitzungsb. d. Β. Ak. 1893, 101]

Βακτριαναὶ κάμηλοι 39,24 n.

Δέξιππος ὁ Κῷος 12,9 [Siiidas s. v. Δέξιππος Κῷος ἰατρὸς Ἱπποκράτους μαθητής, ὅς μεταπεμφθεὶς ὑπὸ Ἑκατόμνου τοῦ Καρῶν βασιλέως ἰάσασθαι αὐτοῦ τοὺς παῖδας ἀπογνωσθέντας Μαυσωλὸν καὶ Πιξώδαρον, ἐπὶ ὑποσχέσει ἰάσατο τοῦ παῦσαι τὸν πρὸς Κᾶρας τότε αὐτῷ ἐνεστῶτα πόλεμον ἔγραψεν Ἰατρικὸν βιβλίον αݲ Περὶ προγνώσεων β (ubi Κῴους pro Κᾶρας intellegit ühn Addit. ad Fabricii elencli. med. XII, Lips. 1827, p. 6 ubi cetera testimonia. cf. infra Πόλυβος]

Δημόκριτος paniura odore supremos dies sustentat 37,35 sqq.

Ἐμπειρικοί de gravitate 31, 26 sqq.

Ἐρασιστράτειοι de arteriis 26,39.40 27, 10.24.46.48 28,12 de concoctioue 36,18

’EpaafaTpaTo? de principiis visibilibus et invisibilibus 21, 23 sqq. principia ponit nutrimentum et spiritum 22,51 adversarii contra eius principia pugnant 22,53 — 23,6 de respiratione 23, 18 sanguinera solura nutriraentum dixit 25,27 digestionera non fieri arteriis 26,31 experimentura aviculae in trutina pensae 33,44 sqq. in pororura theoria ab Asclepiadeis ut videtur impugnatus 39,16 [de Erasistrato cf. praeter libros a Susemihlio citatos Alex. Literaturgesch. I 798 sqq. R. Fuchs Erasistratea I Lips. 1892 et quae disserui Sitzungsb. d. Β. Ak. 1893 p. 104 sqq.]

Εὐρυφῶν ὁ Kviotoc de morbis 4, 31 sqq. consentit partimcum eoHerodicusCnidius 4, 41sqq. dilFert Hippocrateus Alcamenes 8,2 velut princeps sectae Hippocrateae perhiberi videtur 8,3 coU. cum 7,40 [Vita Ilippocr. p. 450,23 Westerm. ὑπὸ Περδίκκα . . . παρακληθέντα (Ilippocratem) δημοσίᾳ πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν μετ᾿ Εὐρυφῶντος, ὅς καθ᾿ ἡλικίαν πρεσβύτερος ἦν. Plato comicus fr. 184 (I 652 Kock.), ubi Cinesiara Meletis f. tangit ἐσχάρας κεκαυμένος πλείστας ὑπ᾿ Εὐρυφῶντος ἐν τῷ σώματι. Gal. in Hipp. ep. VI 29 (XVII A 886 K.) εἴρηταί γε μὴν ἡ πέμφιξ κἀν ταῖς Κνιδίαις γνώμαις, ἅς εἰς Εὐρυφῶντα τὸν καὶ ἰατρὸν τὸν Κνίδιον?] ἀναφέρουσι κατὰ τήνδε τὴν λέξιν· “οὐρεῖ ὀλίγον ἑκάστοτε καὶ κάει καὶ ἐφίσταται πέμφιξ οἷον ἐλαίου χλωρῆς ὥσπερ ἀράχνιον.” Idem de acut. m. victu I 17 [XV 45.5] . . καὶ κατ᾿ αὐτὸν δὲ τὸν Ἱπποκράτην κατὰ τὸ Περὶ διαίτης ὑγιεινῆς. εἰ γὰρ καὶ μὴ Ἱπποκράτους ἐστὶν ἐκεῖνο Τὸ βιβλίον, Ἐὐρυφῶντος ἤ Φαῶντος ἤ Φιλιστίωνος ἤ Ἀρίστωνος ἤ τινος ἄλλου τῶν παλαίῶν εἰς πολλοὺς γὰρ ἀναφέρουσιν αὐτό) πάντες ἐκεῖνοι τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν εἰσι, ἔνιοι μὲν Ἱπποκράτους πρεσβύτεροι, τινὲς δὲ συνηκμακότες αὐτῷ cf.de diffic. resp.III 13 (VII 959 sq.) Idem de succedaa. XIX 721 ἐπειδὴ περὶ τῶν ἀντεμβαλλομένων λόγον ἐνεστήσαντο μὲν καὶ οἱ περὶ τὸν Διοσκουρίδην, οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ οἱ περὶ τὸ Φιλιστίωνά τε καὶ Εὐρυφῶντα. apophthegma ap. Stob. ecl. I 8,40 a (I 102,14 W.) Euryphontis fragra. extant ap. Gal. in Hipp. ep. VI 29 (XVII A 888) Rufum p. 147, 10 Darerab., Censorinum 7,5 et Aetiura V 18, 7 cf. Doxogr. p. 195.429]

Ἠλεῖος Aegimius 13,21

* Ἡρ]ακλεόδωρος de morbis 9,5

Ἡρόδικος ὁ Κνίδιος de morbis 4,41 sqq. 5,34 [cf.9,20 test.,ubi ad Galeni (XVII B 99 K.) τοῦ Λεοντίνου conferantur Plat. Gorg. p. Β et vita Hippocr. p. 449,5 West.]

Ἡρόδικος ὁ Σηλυμβριανός]. eius ars medica exponitur 9, 20 cf. test.

Ἡρόφιλος fragm. citatur: λεγέσθω δὲ τὰ φαινόμενα πρῶντα, καὶ εἰ μὴ ἔστιν πρῶτα 21. 21

opinio de digestione 28,46sqq. ea rcfutatur 29,1 2 sqq. [de Herophilo ef. susemihl Alex. Litteraturg. I 785 sqq.]

* Θρασύμαχος ὁ Σαρδιανός 11,42 sqq.

Ἱπποκράτης de morbis, καθὼς διείληφεν περὶ αὐτοῦ Ἀριστοτέλης [i. e. auctor libri de flatibus] 5, 35 sqq. test. 6, 42 7, 39 idem ὡς αὐτὸς Ἱπποκράτης λέγει i. e. auctor libri de νατθρα hominis 6,44 7, 15 test. 40

Ἵππ[ων] ὁ Κροτωνιάτης bumidum principium ponit vitae et sensus 11, 22 sqq. n. ἐν ἄλλῳ δὲ βιβλίῳ pathologiam exponit 11,32 sqq. [de Hippone cf. Hermae XXVIII 420 Zeller Gr. Phil. I5 254. cum Hipponis nomen c. 11,20 paulo brevius esse videatur pro hiatu, succurrit num forte Ἱππῶναξ plenum nomen pro vulgari hypocoristico scriptum fuerit; sic ab Aetio V 7,3 [Plutarcho Doxogr. p. 419, 24 et Stobaeo (cf. Wachsmuth in Add. ad Ecl. ed. p. XXXIV ad p. 295 n,)] Ἱππῶναξ de maris et feminae origine citatur (fortasse ex Menoniis) qui alias illic Ἵππων audit. similiter Galeno HETptovd; est qui ceteris et Menoni Πέρων cf. s. v. Πέτρων]

Κνίδιος Euryphon 4, 31. Herodicus 4,41

Κροτωνίατης Hippo 1 1 .22 n. Philolaus 18,9

Κῷος Dexippus 12, 9

Μενεκράτης ὁ Ζεὺς ἐπικληθεὶς ἐν Ἰατρικῇ 19,18sqq.test. [cf. Herm. XXVIII 416 sq.]

Μεταποντῖνος Timotheus 8, 11

Νεώτεροι, τοῦτ᾿ ἔστιν οἱ Στωικοί (pathologia) 2,22 sqq. 2,30 cf. 2,39

Νινύ[ας?] ὁ Αἰγύπτιος de morbis 9,37

Πέτρων ὁ Αἰγινήτης de morbis 20, 1 sqq. [Schol. lliad. Λ 624: καὶ Πέτρων δὲ Αἰγινήτης ἰατρὸς, ἐπεὶ δι᾿ ἔνδειαν ἐπίπτωσις ωόσων γίνοιτο [sic Maass restit. Schol. Towul. I 415,32], καὶ οἶνον καὶ καρέα προσέφερεν ἀναπληρῶν τὸ λεῖπον τῆς φύσεως. Celsus III 9: apud anliquos quoque ante Herophilum et Erasistratum maximeque post Hippocratem fuit Petron quidam, qui febricitantem hominem ubi aeceperat, multis veslimentis operiebat, ut simul valorem inyentem silimque excitaret. Galen. I 144: Πετρονᾶς (sic) δὲ καὶ κρέα ὕεια ὀπτὰ διδοῖ (febricitantibus) καὶ οἷνον μέλανα ἀκρατέστερον ἐμεῖν ἡνάγκαζε καὶ ὕδωρ ψυχρὸν ἐδίδου πίνειν ὅσον ἤθελον. Idem XV 435: εἴρηται δὲ καὶ ὑπὸ Ἐρασιστράτου κατὰ τὸ πρῶτον βιβλίον περὶ πυρετῶν . . . διελθὼν γὰρ ἐν τῷ προειρημένῳ βιβλίῳ τοὺς ἐναντιωτάταις ἀγωγαῖς ἐπὶ τῶν πυρεττόντων χρωμένοις ἰατρούς, τούς τε μακραῖς ἀσιτίαις καταπονοῦντας τοὺς κάμνοντας καὶ Πετρωνᾶν τὸν κρέα τε καὶ οἶνον διδόντα. cf. ühn Add. ad el. med. Fabric. XXI Lips. 1836 p. 5, cui ex cod. Paris. suppl. gr. 636 (cf. supra p. 6 test. 4,14) f. 37r addendum Ἀρίστων ὁ ἀπὸ Πέτρωνος)]

Πλάτων de corporis constitutione et morbis 14,12sqq. cf. 14,26 18,7

Poeta ignotus (fortasse iambographus, certe non scenicus) 16,4

Πόλυβος de morbis (i. e. Pseudohipp. de natura hominis) 19,2 sqq. Galen. XV 11: οἱ πλεῖστοι με) γὰρ τῶν γνόντων Ἱπποκράτειον τέχνην τοῖ; τοῖς γνησίοις αὐτὸ [de natura hominis librum] συγκαταριθμοῦσι νομίζοντες τοῦ μεγάλου Ἱπποκράτους σύγγραμμα, τινὲς δὲ Πολύβου τοῦ μαθητοῦ τε ἅμα καὶ διαδεξαμένου τὴν τῶν νέων διδασκαλίαν, ὅς οὐδὲν ὅλως φαίνεται μετακινήσας τῶν Ἱπποκράτους δογμάτων ἐν οὐδενὶ τῶν ἑαυτοῦ βιβλίοις, ὥσπερ οὐδὲ Θεσσαλὸς ὁ αὐτοῦ [Hippocratis] υἱός, θαυμάσιος με) ἀνὴρ καὶ οὗτοςλ γενόμενος, ἀλλ᾿ οὐ καταμείνας ἐν τῇ πατρίδι καθάπερ 6 Πόλυβος. Ἀρχελάῳ γὰρ τῷ Μακεδονίας βασιλεῖ συνεγένετο (cf. Hermae vol. XXVIII 430 sqq.). Idem XV 175: τὸ Περὶ διαίτης ὑγιεινῆς ἐν τοῖς πλείστοις με) ἄμεμπτόν ἐστιν, ἐχόμενον ἀεὶ τῆς Ἱπποκράτους στοιχειώσεως · ἔν τισι δ᾿ ἄν τι; αὐτῷ μέμψαιτο παντελῶς ὀλίγοις· ὑποκείσθω δ᾿ εἶναι Πολύβου, καθότι πολλοῖς ἔδοξε. Idein XVI 3: ἀλλὰ ἐπεί τινες λέγουσι τουτί τὸ σύγγραμμα (de humoribus) εἶναι ἢ Θεσσαλοῦ τοῦ υἱέος τοῦ Ἱπποκράτους ἢ τοῦ Πολύβου τοῦ γαμβροῦ, ὧν αἱ γραφαὶ τῆς Ἱπποκράτους τέχνης εἰσὶ καὶ οὐ πόρρω αὐτῶν οὐδ᾿ ὅσα δοκεῖ μὲν Εὐρυφῶντος εἶναι, φέρεται δὲ ἐν τοῖς Ἱπποκράτους κτλ. cf. VII 951) sq. ëtius Plac. V 18,5 (Doxogr. p. 429, 1): Πόλυβος ἑκατὸν ὀγδοήκοντα δύο καὶ ἥμισυ ἡμέρας γίνεσθαι εἰς τὰ γόνιμα κτλ. (cf. § 3 et Olem. Alex. Strom. VI p. 811 P.), quocum comparandus liber Hipp. q. f. de sepimestri et octimestri partu]

Σαρδιανός Thrasymachus 11,42

Σηλυμβριανός Uerodicus [9,20] cf. test.

Στωικοί (i. q. νεώτεροι) pathologia 2,22 sqq. 39 sqq. Stoica de mixtionis generibus proferuntiir 14,15 sqq. cf. test. et Herm. XXVIII 425 de sole cf. 30,18 test. opinionem σῶμα διὰ σώματος διελθεῖν cf. 14,18 impugnat (Asclepiades?) 38,29 39,4. 11

Τενέδιος Phasilas 12,36

Τιμόθεος Μεταποντῖνος de morbis 8,11

* Φασίλας ὁ Τενέδιος de morbis 12,36 (n.) sqq.

Φιλαλήθειος i. q. Φιλαλήθης cognomen Alexandri Laodicensis (quem v.) 24, 32

Φιλαλήθης cognoinen Alexandri Laodicensis 35,22

Φιλιστίων (sine ethuico) de elementis et morbis 20,25 sqq. (Laertius Diogen. VIII 86 Εὔδοξος Αἰσχίνου Κνίδιος . . τὰ μὲν γεωμετρικὰ Ἀρχύτα διήκουσε, τὰ γε ἰατρικὰ Φιλιστίωνος τοῦ Σικελιώτου, > καὶ Καλλίμαχος ἐν τοῖς Πίναξί φησι cf. § 89. Athen. III 115 d Φιλιστίων ὁ Λοκρὸς fragm. affert ex Opsartyticis (cf. XII 516 c) Plut. Quaest. conv. VII 1 p. 699 B : ἔτι δὴ τῶν μαρτύρων τῷ Πλάτωνι προσκαλοῦμαι Ψιλιστίωνά τε τὸν Λοκρόν, εὖ μάλα παλαιὸν ἄνδρα καὶ λαμπρὸν ἀπὸ τῆς τέχνης ὑμῶν γενόμενον καὶ Ἱπποκράτη καὶ Διώξιππον [i. e. Δέξιππον] τὸν Ἱπποκράτειον (cf. de Stoic. rep. 29 p. 1047 E) Gal. XVIII A 8 K.: ἐν δὲ τῷ διαιτητικῷ τῷ ὑγιεινῷ (i. e. Hipp. q. f. de victu salubri) τῷ Ἱπποκράτει με) ἐπιγεγραμμένῳ καὶ αὐτῷ, τοῖς δ᾿ ἀποξενοῦσιν αὐτὸ τισὶ μὲν εἰς Φιλιστίωνα, τισὶ δ᾿ εἰς Ἀρίστωνα τισὶ δ᾿ εἰς Φερεκύδην ἀναφέρουσι, γέγραπται ταυτί. (cf. XV 455 et XIX 720 supra s. v. Εὐρυφῶν) Idem IV 471: τί ποτε οὖν τηλικοῦτόν ἐστι τὸ παρὰ της ἀναπνοῆς ἡμῖν Χρηστόν; ἆρά Τε τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἐστι γένεσις, ὡς Ἀσκληπιάδης φησίν; ἢ γένεσις μὲν οὐχί, ῥῶσις δέ τι; ὡς τοῦ Νικάρχου Πραξαγόρας; ἢ τῆς ἐμφύτου θερμασίας ἀνάψυξίς τις ὡς Φιλιστίων τε καὶ Διοκλῆς ἔλεγον; Caelius bis Philistionis fratrem affert chrou. III 1 p. 489 Amm. V 1 p. 555. Praecepta apud Plin. ΧΧ 31.86. 122

Φιλόλαος, ὁ Κροτωνιάτης [ cf. Herm. XXVIIl 417] 18,8 sqq. de morbis 20, 22. 24

Φιλόσοφος Aristoteles i. e. Menon 8,12

Φιλόσοφοι. παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τῶν φιλοσόφων disceptatur de vesicae secretione 29,52 οἱ πλείους τῶν φιλοσόφων corpus esse animam aftirmant 31, 41

Ζεύς. Μενεκράτης ὁ Ζεὺς ἐπικληθείς 19,18 cf. test.

Verba sive noinina asterisco notata desiderantur in lexicis.