ὁ δὲ νόμος ἐστὶν εὖ παθόντα ὑπό του τῶν τόνων τιμᾶν τοῦτον τὸν εὖ πεποιηκότα. τιμᾷ δὲ ὁ μὲν κρατῆρας ἀνατιθείς, ὁ δὲ χρυσίδας, ὁ δὲ ἕτερόν τι σκεῦος, ὁ δὲ στέφανον, ποιμὴν δὲ αὐλὸν καὶ θηρα- τὴς θηρίου κεφαλὴν καὶ ποιητὴς ὕμνον ἐν μέτρῳ καὶ ῥητορικὸς ὕμνον ἄνευ μέτρου. δοκεῖ δέ μοι παρὰ τοῖς C = Codex Chisianus Α = Codex Monacensis gr. 483 (Augustanus) P = Codex Palatinus gr. 282 V = Codex Vindobonensis U = Codex Urbinas gr. 126 I = Codex Marcianus append. XCI 2 Β = Codex Barberinus II 41 Μ = Codex Marcianus gr. 437 Ferr = editio Ferrariensis; Ferr in marg = lectiones margini exemplaris mei editonis Ferrariensis adscriptae Mor = editio Morelliana Re = Reiskius 5 II. ο 290. ε 646. 2 τό om U 3 ἐφ᾿ Ι 4 ἥ μ᾿ ἐξ in ras δὴ καὶ ἀχάριστον Β 6 γενέσθαι χρὴ Μ | θεάν Μοr 7 δια- κείμενον Gasda 10 ἀναθείς Ferr Mor 11 θηρευτὴς Ferr Mor 13 ὕμνον om V θεοῖς ὕμνος χρυσίου προκεκρίσθαι, εἰ δὴ καὶ ἀνὴρ R 226 ἀγαθὸς τήνδε ἂν θεῖτο Ι περὶ τούτοιν τὴν ψῆφον, σεμνότερος τούτῳ μᾶλλον ἢ ’κείνῳ γιγνόμενος.

ἀμει- βόμεθα δὴ σωτηρίαν λόγῳ, δοῦναι δὲ μὴ τοῦ παντὸς ἁμαρτεῖν ἐν τῷ λόγῳ τῆς καὶ τὸ ἔτι εἶναι δούσης θεοῦ, λαβεῖν δὲ αὐτῇ τοῦτο παρὰ τοῦ μουσηγέτου τε καὶ ἀδελφοῦ ῥᾴδιον.

4. Ἄρτεμις Δῖός καὶ Λητοῦς θυγάτηρ, πατρὸς μὲν τοῦ μεγίστου τῶν θεῶν, μητρὸς δέ, ἣν ἐκεῖνος Πς τοιαύτας ἐξελέξατο γονάς, Δήλου δὲ ἀνασχούσης καὶ σταθείσης τε καὶ στησάσης τὴν Λητὼ προεκτρέχει μὲν ἡ Ἄρτεμις τοῦ Ἀπόλλωνος, βοηθεῖ δὲ τῇ μητρὶ πρὸς τὸ καὶ τὸν Ἀπόλλω τεκεῖν.

καλὸν μὲν δὴ καὶ τὸ ἐκτραφέντα χρόνῳ ὕστερον ἐκτίνειν τροφεῖα τοκεῦσιν, ἡ δὲ ἅμα τε ἐγεγόνει καὶ ἠμείβετο τὴν τεκοῦσαν ἐν καιρῷ μάλιστα δὴ δεομένῳ βοηθοῦ. ὥστε καὶ ὧνἈπόλ- λῶν αiτ́ιος ἀγαθῶν ἀνθρώποις, ἀμφοτέροις ἰστέον χά- αiτ́ιος ἀγαθῶν ἀνθρώποις, ἀμφοτέροις ἰστέον ῥὶν, τῷ τε ἐπειδὴ ἐγένετο δόντι τῇ τε μαιευσαμένῃ. τῷ τε ἐπειδὴ ἐγένετο δόντι τῇ τε μαιευσαμένῃ.

6. Καὶ ὡς μὲν καὶ εὐθὺς ἐν ταῖς πρώταις ἡμέραις ἀνδρειοτέρα ἦν τοῦ Ἀπόλλωνος πρὸς τὰ ἐκ τῆς ‘Πρας δείματα, ὅθεν δὴ καὶ ὀνόματα τῇ μὲν Ἄρτεμιν, τῷ δὲ γενέσθαι Λοξίαν, ταυτὶ μὲν ἑτέροις ᾄδειν ἀφείσθω.

γίγνεται δὲ αὐτῇ γενομένῃ παρὰ τῆς Γῆς τόξα τε καὶ βέλη δῶρα καὶ τὸ εὐθὺς ἐπίστασθαι τὴν τέχνην, ἔλαφοί τε εὐθέως ἐφαίνοντο, παρὰ τῆς Γῆς, οἶμαι, καὶ 12 [Αροΐΐοά.] Ι3ί1)1. Ι 4, 1. 8βΓν. αά Αβη. III 73. βοΐ. IV 10. 20 0£. Ρααδ. Π 7, 7. Εβιηηια Αηΐΐι. Ραΐ. III 6 2 θοῖτο Εθ 3 τον́τῳ οιη Μ Ι γινόμενος Γ Ι ἀμειβώμεθα ΜοΓ, £θΓί3;88θ Γβοίβ 6 τε οπι ΒΜ 12 ἡ οιη Μογ 14 χρόνῳ οιη Ι 16 δεομένου Β 19 καὶ 3.11:θηιηι οηι Γ 22 ἅδειν ἑτέροις ΙΒΜ 23 γίνεται VI τοῦτο, καὶ ἐβάλλοντο ἄλλαι ἐπ’ ἄλλαις μελέτης εἵνεκα τῆς περὶ τὴν τοξικήν. | τοῦτο δὴ φαίνεται πεποιηκὸς R 227 καὶ τὸν Ἀπόλλω τοξότην, ἡ μίμησις τῆς Ἀρτέμιδος, ὥστε εἵη <ἂν> Ἀρτέμιδος Ἀπόλλων ἐν τοξικῇ μαθητής.

8. Αὐξομένη δὲ ἡ θεὸς κάλλει τε ἤστραπτε καὶ ἔφευγε γάμον καὶ ὤμνυ τὴν τοῦ πατρὸς κεφαλὴν ἦ μὴν παρθένος μενεῖν. τοῦ μὲν οὖν κάλλους ἄλλοι τε ποιηταὶ μάρτυρες καὶ ὁ σοφώτατος Ὅμηρος, τοῦτο μὲν τὴν Ἀλκίνου θυγατέρα τῇ ταύτης εἰκόνι τιμήσας, τοῦτο δὲ τὴν Ἰκαρίου, προσθεὶς τῇ Ἀρτέμιδι τὴν Ἀφροδίτην εἰς ἴσον ταῖν θεαῖν ἄγων τὰ κάλλη.

Παρθένιόν τε τὸν ἐν Παφλαγόσι ποταμὸν ὄντα καλὸν καλὸν δὴ εἶναι λόγος, ὅτι λουτρὸν Ἀρτέμιδι γένοιτο. τοῦ γε μὴν ἀπο- διδράσκειν τὴν πρὸς τὸ ἄρρεν κοινωνίαν μάρτυς νὸς ὁ δυστυχὴς Ὠρίων σκορπίῳ κατενεχθεὶς ὁ τηλι- κοῦτος, ἐπειδὴ ὧν οὐκ ἐξῆν ἥπτετο.

τὴν μὲν δὴ Ἀθηνᾶν οὐδὲν θαυμαστὸν παρθένον ἑλέσθαι εἶναι, φῦσαν ἐκ μόνου τοῦ πατρός, ἡ δὲ ἐκ γάμου γενομένη 6 Hom. h. in Ven. 26 sq. 8 Od. ζ 102 10 Od. ρ 37. τ 54. 11 II. β 854 15 [Eratosth.] Catast. 32. Serv. ad Aen. Ι 535. Lucan. IX 836. Od. λ 572 1 ἄλλαι ἐπ’ ἄλλαις scripsi auctoribus Iacobsio (Philostr. 562. Seebodes Krit. Bibl. III 1, 457. Lectt. Stob. 104) et M Schmidtio Philol. Χ 590 ἄλλαις πολλαῖς libri edd, nisi quod in V ἄλλαις m. rec. (g) in ἄλλαις corr et in marg adscriptum est: ἄλλη ἡ πλάνη ἄλλοις πολλοῖς coni Mor 2 δὲ Ι 4 εἶναι V | ἂν inserui ex ΙΒΜ, quod etiam Sintenis deesse adnotavit | Ἀπόλλω V | μαθητήν V 5 ἤστρσπτο Β 7 μενεῖν e μένειν corr P3 coni Mor μένειν CAPUVIB Ferr Mor | τε πολλοὶ Β μάρ- τυρες ποιηταὶ ΒΜ 9 τὴν τοῦ ἀλχίνου ΙΒΜ γρ Ἀλκινόου Μοr in marg 12 Παφλαγονίᾳ Re | ὄντα] λόγος εἶναι ΙΒΜ | λ in καλὸν (2) in ras m. rec. V | δὴ scripsi auctore Gasda δὲ libri edd delendum censuit Re δέον M Schmidt Philol. X 635 καλεῖσθαι pro καλὸν δὲ εἶναι coni Sintenis 15 ὡρίων C τὴν παρθενίαν ὅμως ἐδίωξε. καὶ ἡ μὲν Ἀφροδίτη διὰ τὸ κάλλος αὐτή τε ἀνδρὶ συνεζύγη καὶ ἐπέστησεν αὑτὴν γάμοις τε καὶ ὑμεναίοις, τὴν δὲ οὐκ ἔπεισε τὸ κάλλος συνοικεῖν τε θεῶ καὶ κύειν καὶ τίκτειν οὐδὲ ὑπέθηκεν αὑτὴν τοῖς τοῦ γήμαντος βουλήμασιν.

11. Οὐ μὴν οὐδὲ ἱστὸν καὶ ἔρια καὶ ταλασίαν καὶ ἔργα γυναικῶν ἠξίωσεν ἐφορᾶν, ἐλάττω ταῦτα τῆς τῆς κρίνασα φύσεως, ἀλλ’ ἀφῆκεν αὑτὴν ἐπὶ τὰ θηρία, 9 νάπας τε καὶ ὄρη καὶ ἄλση καὶ δρυμοὺς ἐπιοῦσα, τέρ- R 228 ψιν ἔχουσα τὴν θήραν. οὐ γὰρ | δὴ πόνου δεῖ τῇ Ἀρτέμιδι πρὸς τὸ βάλλειν, ἀλλ’ ὅσα ἡμεῖς ταῖς καθειργ- μέναις ὄρνισι, χρῆται ἐκείνη κάπροις τε καὶ ἐλάφοις καὶ ὅτῳ ἄλλῳ θηρίῳ δόξειε.

καὶ ἔστιν ἀκριβῶς δέσποινα τῶν θηρίων μᾶλλον ἢ ἡμεῖς τῶν οἰκετῶν. τῶν μέν γε ἀντέβλεψεν ἤδη τις καὶ ἐλύπησε ῥήματι καὶ ἀποδρὰς ᾤχετο, τὰ δὲ ὅ τι περ ἂν ἐκείνῃ δοκῇ, πάσχει τε καὶ στέργει τοῖς ἀπὸ τῆς θεοῦ.

ἡ δὲ τέρπεται μὲν ὁρῶσα αὐτὰ θέοντα, τέρπεται δὲ διώκουσα, πεται δὲ τοξεύουσα. τῇ τέρψει δὲ αὐτῇ τῷ γένει τῷ τῶν ἀνθρώπων ἀμύνει, τὰ δυσμενῆ τῷ γένει ποιοῦσα 6 Οd. α 356 2 ἐπέστησεν · ἤτοι ἐπιστάτην ἔταξεν ἑαυτήν V 18 τὸ διώκειν καὶ ἐπὶ ἑτέρου τρόπου τοῦ ζητεῖν καταλαβεῖν τι V 2 ἀνδρὶ θνητῷ Μ Schmidt Philol. X 635 5 αὐτὴν I 6 ταλασσίαν Μ 8 αὐτὴν Ι 10 τὴν θήραν ἔχουσα τέρψιν ΙΒΜ 11 ταῖς οἰκίσκῳ καθ. ΜSchmidt Philol. X 635 12 τε inserui ex AUVIBM 14 ἡμεῖς] αὐτοὶ Μ 15 γε m. post. (p) corr in γὰρ CA γε Ρ sed ε m3 in ras et γρ γὰρ in marg m4 ve;l5 | ἀντέβλαψεν CAP sed in hoc α alterum in ras m2, U et Re | ἤδη om U 19 τ in τοξεύουσα in ras Ρ4 Ι τῷ alterum om VBM 20 ποιοῦσαν Ι ἐλάττονα, δοκεῖν δέ μοι, καὶ τῷ μὴ χωρεῖν αὐτὰ ἐπὶ τὰ ἄστη μηδὲ προσπίπτοντα σπαράττειν τε καὶ κατε- σθίειν καὶ κενοῦν τὰς πόλεις ἀνθρώπων.

τὶς γὰρ ἂν ἤνεγκεν ὁμοθυμαδὸν ἐπιόντα τῶν θηρίων τὰ φῦλα, ὅπου γε καὶ ἢν ἔν τι τούτων δὴ τῶν ἐν τοῖς ζωυδείοις τεταλαιπωρημένων ὑπερβὰν τὸ ἑρκίον θέῃ διὰ πόλεως, βλέμματι μόνῳ ταράττει τε καὶ ἐκπλήττει καὶ ποιεῖ σκοπεῖν ἡ ἄν τις σωθείη, θύραι τε κλείονται καὶ βοὴ πρὸς ἀλλήλους καὶ θόρυβος, ὅσος ἂν ἐκ πολεμίων εἰσπεσόντων γένοιτο;

τί δὴ ἂν οὖν οἰόμεθα συμ- βῆναι ἐν θηρίων ἐπιστρατείαις ἡγουμένων λεόντων; τῆς θεοῦ | τοίνυν χάρις τὰ νῦν γιγνόμενα, τὸ μένειν R 229 ἐν ταῖς ὕλαις, ἃ οὐκ ἦν ἐνεγκεῖν ἐπιόντα.

16. Φήσει τις μεγάλῳ ἔργῳ, τοῖς πολεμικοῖς, ἐπιστατεῖν τὸν Ἄρη τε καὶ τὴν Ἀθηνᾶν. ἔστι δὲ οὐκ ὀλίγη μοῖρα τῶν ἐν πολέμοις Ἀρτέμιδος, εἰ μὴ μικρόν τῳ δοκεῖ τοῖς πολεμοῦσιν εἶναι τόξα καὶ βέλη, δι’ ὧν ἐστι πόρρωθεν τῶν ἐναντίων κρατεῖν δρῶντας ἄνευ 8 σημείωσαι τὸ ξενίζον τοῦ σχήματος· ἀφεὶς γὰρ πρὸς τὸ ἐμψυχον θηρίον ἐπάγειν τὰ ἑξῆς κῶλα παρενέβαλε τὸ ἄψυχον· θύραι τε κλείονται εἰπών· καὶ ἔτι ἐξένισε σχήματι βοῆς ανθρώπων μνησθεὶς καὶ ὧν ἄλλων καταλέγει V 1 δοκεῖν Re δοκεῖ libri Ferr Mor | τῷ Re τὸ libri Ferr Mor 2 ίει in κατεσθίειν m. rec. (n) in ras (ι α ex ει corr) 4 τὰ φῦλα τῶν θηρίων ΒΜ 5 τούτων δὴ] δὴ τούτων ΙΒΜ Ι ῥεῖ in ζωγρείοις in ras P3 ζωγρίοις C (sed ι m. rec. (n) in ει corr) AUI 6 ὑπερβὰς Β 10 οὖν in ras P3 om 11 U | οἰώμεθα I 11 στ in ἐπιστρατείαις in ras P2 ἔπι στρατεί- αις Ι 12 τανῦν V Ι γινόμενα VIB 13 ἐπεξιόντα MSchmidt Philol. Χ 635 14 τίς APIB | μεγάλων ἔργων e μεγάλω ἔργω corr Β et coni Re cf. ρ. 100, 5 | ἐν ante τοῖς inserendum coni Re | ἐπιστατεῖν τοῖς πολεμικοῖς V 15 τόν τε Ἄρη Re | ἄρην V 16 ἀρτέμιδι U 17 εἷναι om U τοῦ παθεῖν.

εἰ γοῦν τοῖς μὲν εἶεν τῶν μαχομένων τοξόται, τοῖς δὲ μή, τάχιστ’ ἂν ἀναλωθείη τὸ ὁπλιτικὸν ὑπὸ τῶν τοξευμάτων, πρὶν συμπεσεῖν, καὶ ἀπίοιεν ἂν καθαροὶ τραυμάτων νενικηκότες οὗτοι δὴ οἱ τοξόται, καὶ πολιορκῶν δὲ τοξότης κατενέγκαι ἄν τὸν ἐπὶ τείχους πολ- λάκις, καὶ ἀπὸ τοῦ τείχους δ’ ἂν τὸν τειχομαχοῦντα ῥᾳ- δίως ὁ πολιορκούμενος. ὁπλίτου δὲ πόσον ἂν ἐνταῦθα εἵη τὸ ἔργον.

μάθοι δ’ ἄν τις καλῶς παρ’ Ἡρακλέους, ὁπόσον τι δύναται τόξον, ὅς ὁρμήσας καθαίρειν τὴν γῆν, οὐ θώρακα ἐνδὺς οὐδὲ ἀσπίδα λαβὼν ἐχώρει πρὸς τὸ ἔργον, ἀλλὰ τόξα καὶ φαρέτραν, οἷς τὰ πολλὰ κατειρ- γάζετο.

τῶν δὲ ἐκείνου τόξων ἀπέλαυσεν εἰς νίκην καὶ ὁ μετ’ ἐκεῖνον ἐπὶ Ἴλιον ἥκων στρατός. εἰ δὲ μὴ ἦλθεν ἐκ Λήμνου Φιλοκτήτης μετὰ τῶν τόξων κλέους, μικρὰ ἂν ἦν τὰ τῶν ὁπλιτῶν.

ὅλως δὲ R 230 ὅστις | θηρᾶν ἀγαθός, οὗτος καὶ πολεμεῖν ἀγαθός. ἀγαθὴ γὰρ πολέμου διδάσκαλος ἡ θήρα. καὶ ὁ μὲν ἐκεῖθεν δεῦρ’ ἥκων θαρραλέος, εἰδὼς σωθῆναί τε καὶ διαφθεῖραι, ὁ δ’ ἄνευ θήρας δειλός τε καὶ κακὸς καὶ πολεμίοις χαρά.

21. Ἀριθμεῖ δὲ ὁ χρηστὸς Ξενοφῶν ἐν τῷ περὶ κυνηγεσίων λόγῳ τοὺς ἀπὸ τοῦ θηρᾶν μακαρίους τε 21 Xen. Cyneg. 1 1 π in παθεῖν in ras P4 4 ς in νενικηκότες in ras Ρ4 5 δὴ | 6 ἐπὶ τοῦ τείχους ΙΒΜ | δ’ om ΒΜ 7 σ in πόσον corr in στ P4, supra σ rasura | ἐντεῦθεν Ι 9 τί IB | τὸ τόξον Ι 11 ἀλλὰ καὶ τόξα Β 12 ἀπέλαυσεν coni Ferr in marg et Mor ἀπέλαυσαν libri Ferr Re 13 ἐπ’ Re 16 ἀγαθός alterum delet Cobet Mnem. V 105 (Coll. 101) contra usum dicendi Libanianum 18 δεῦρο Re 21 ρ in ἀριθμεῖ in ras Ρ2 22 κυνηγεσίας Re at cf. Paus. VIII 20, 3 καὶ θαυμαστοὺς καὶ οἵους λύειν κινδύνους γεγενημέ- νοῦς. καὶ ἴστε, ὦ νέοι, τοὺς ἄνδρας οὓς ἀριθμεῖ Ξε- καὶ ἴστε, ώ νέοι, τοὺς ἄνδρας οὓς ἀριθμεῖ Ξε- νοφῶν.

θαυμασταὶ δὲ ἐντεῦθεν καὶ γυναῖκες, ὅσας ἐφίλησεν Ἄρτεμις καὶ ἔσχεν ἐν θήρᾳ διατριβούσας· αἵ μοι δοκοῦσιν ἄνδρας ἀπείρους θήρας ἐν πολέμῳ λα- Βοῦσαι δεῖξαι ἂν καλῶς, ὡς νόθος ἅπας ὁ στρατιώτης ὁ πολέμου πρὸ θήρας ἁπτόμενος.

δηλοῖ δὲ ἡ τῶν Λακεδαιμονίων πόλις· μάλιστα δὴ δοκοῦσα φροντίσαι Κτών^ πολεμικῶν μάλιστα δὴ φαίνεται φροντίσασα τῶν περὶ θήραν. νόμος γοῦν αὐτοῖς ἐν τῇ τῆς Ἀρτέμιδος ἑορτῇ τὸν ἥκοντα ἐπὶ τὸ δεῖπνον οὐ τεθηρευκότα δοκεῖν τε ἀδικεῖν καὶ διδόναι δίκην. ἡ δὲ δίκη, ἀμφορέα τις ὕδατος κομίσας καταχεῖ τηςζτοϋ παιδὸς κεφαλῆς, ἢν παῖς οὗτος ᾖ, ἀνδρὸς δὲ τῆς χειρὸς Ι ὁ δάκτυλος Κ 231 τοῦτο ὑπομένει, καὶ ἔστιν ἐν Λακεδαίμονι τοῦτο τὸ ΐ5 ὕδωρ ἀτιμία. ἐπιθυμοῦντες γάρ, οι-’μαι, τοῦ νικᾶν ἐν τοῖς ὅπλοις ἒν τοῦτο μέγιστον εὑρίσκον εἰς νίκην ἐφό- διον, θηρίων περιεῖναι.

24. Ἔχοι δ’ ἄν τι λέγειν οὐ πρὸς Ἄρην καὶ Ἀθη- νᾶν μόνον, εΐ βούλοιτο, Ἄρτεμις, ἀλλέ̀ͅκαὶ πρὸς ἅπαν- τὰς θεούς, οἱ τέχνας παραδόντες ἀνθρώποις ἔχουσί τε αὐτοὺς ἐργαζομένους αὐτὰς τάς τε ἀπὸ τούτου ποῦνται τιμάς. μὴ ὄντων μὲν γὰρ ἀνθρώπων ἀπώλ- τιμάς. μὴ ὄντων μὲν γὰρ ἀνθρώπων ἀπώλ- 2 Χβη. Ο^η. 13, 18 6 δεῖ ίη δεῖξαι ίη γΕ8 Ρ2 Ι ὁ ρΓΐυβ οιη ΥΠ 7 πρὸς C sed σ erasum | ηλ ίη δηλοῖ ίη γη,β Ρ2 Ι δὲ καὶ ἡ Εθ Ι τῶν οπι ΟΛ 8 δὴ] γὰρ νβΐ γὰρ δὴ οοηί Εβ 9 τῶν ίηβΘπιί 10 γ’ οὖν Λ 12 ἑ ίη τε ίη ταβ Ρ2 Ι ἑ ίη dμφορἐα in ras Ρ2 Ι τίς ΑΡΠΒ 15 τὸ ὕδωρ τοῦτο ΒΜ 16 ἀτιμίαν Ι Ι τοῦοmΡUΙἐνοmΜ 19ἴχειΒ 20καὶοmΒ 21 άν- θρώποις in marg inser I2 22 τε (Β,Ιί,.)] τ’ Εβ 23 μὲν in marg inser Ι2 λυντ’ ἂν αἱ τέχναι, ἄνθρωποι δὲ οὐκ ἂν ἦσαν ἐν ὠδῖσι διαφθειρομένων τῶν τε φερουσῶν ἅ τε φέροιτο· κοινὸς γὰρ ἀμφοῖν ἐν τῷ τοιῷδε ὄλεθρος, ἐκράτει δ’ ἂν οὗτος οὐκ ὄντος τοῦ ἀρήγοντος.

τίνες ἂν οὖν οὐκ ὄντων τῶν τικτομένων ἢ θάλατταν ἔπλεον ἢ γῆν εἰργάζοντο ἢ λόγους ἐποίουν ἢ σώματα ἐθεράπευον ἢ ἐχάλκευον ἢ ᾠκοδόμουν ἢ ἐναυμάχουν ἢ ἐπεζομάχουν ἢ ἀφ’ ἵππων ἐμάχοντο θανάτου τὴν γένεσιν φθάνον- τος; ἢ γὰρ οὐδὲν ἐγίγνετο ἂν ἢ κομιδῆ τινα εὐαρίθ- μητα οὐδὲ αὐτὰ ἄπηρα.

ἐπεὶ καὶ ὅσα πώποτε ἢ οὐ διέφυγε τὸν κλύδωνα ἢ ἧκεν εἰς φῶς ἀνάπηρα, ὥστε αὐτοῖς γενέσθαι τὸ μὴ τεθνάναι ζημίαν, ταῦτα ἄνευ τῆς θεοῦ τῆσδε τὴν ὁδὸν ἐκείνην τὰ μὲν οὐδὲ ἦλθε, 14 τὰ δὲ οὐ καλῶς. οὕτω πάντη τὸ τὴν γῆν ἐσχηκός τε R 232 γένος ἀνθρώπων | καὶ ἔχον καὶ ἕξον ἐν ἡλικίαις ἁπάσαις παρὰ τῆς Ἀρτέμιδος δέδοται τῇ γῇ, τό τε ὂν τό τε οὐκ ὂν τό τε ἐσόμενον.

καὶ ἃ δὴ τὸν Γάμον ὑμνεῖν ἐν γάμοις εἰώθαμεν, ὡς ὄντα πατέρα ἀνθρώπων, τά τε τούτου τοῦ θεοῦ τά τε τῆς Ἀφροδίτης μάταια ἂν ἦν, εἰ μὴ Ἄρτεμις χεῖρα ἐν ὠδῖσιν ὤρεγεν. ἐπεὶ καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ὅταν ἀκούσῃς, ἀκούεις τὴν Ἄρτε- μιν.

οὕτω καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἡ σπουδή, ἔστι δὲ 17 Cf. Nonn. Dion. XL 402. Choric. epithal. Procop. P. 19, 19 1 δ᾿ Re 2 ε in τε (1) ex ι corr P2 | φέροιντο V δ᾿ ἄν in ras Ρ2 4 οὖν inser P3 om U 6 ι alterum in εἰργά- ζοιντο inser C p 9 ἐγίνετο V ἐγένετο ΙΒΜ 11 ἴσ. ἧκεν Ferr in marg, ἦμεν Ferr et Mor (qui ἦλθον coni), quod in ἧκεν correxit Koen Greg. Cor. p. 146 Sch. 13 οὐδὲ om ΙΒΜ | οὐ διῆλθε Ferr Mor 14 οὐ καλῶς scripsi e VU et Ρ in quo m4 in rasura sex litterarum οὔ reliqui libri οὕτω· Ferr Mor τὰ δ’ οὐ διέμεινεν coni Re | οὕτω in ras Ρ4 οὕτω corr ex οὔ C p 21 εἱλείθυιαν Μ εἱλείθειαν Β εἱλήθυιαν V | ὅτ᾿ ἂν Α αὕτη παίδων εἵνεκα, διὰ ταύτης ·εἰς τέλος ἔρχεται, καθάπερ τοῖς τὰ πελάγη πλέουσι διὰ τῶν λιμένων. εἰ δὲ ἀλίμενα πάντα ἦν καὶ οὐκ ἦν τὸ δεξόμενον, ἄκαρ- πον ἂν ἦν τὸ πεπλευσμένον περιρρηγνυμένων τοῖς προβόλοις τῶν πλοίων. λιμὴν δὴ καὶ ἥδε ἡ θεὸς τοῖς τὸν ἐν τῇ νηδύι πλέουσι πλοῦν.

Διὰ τοῦτο ἐν τιμαῖς πανταχοῦ τε καὶ παρὰ πᾶσι, καὶ νεώ τε λοπρεπεῖς καὶ βωμοὶ καὶ θυσίαι καὶ ἑορταί. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ μηνὸς ὀνόματι γεραίρουσι τὴν θεόν, ὁ γὰρ δὴ Ἐλαφηβολιὼν τοῦτό ἐστιν. ἐν ἑτέρῳ δέ γε μηνί, Μου- νυχιῶνι οἶμαι, καὶ τὰς παρθένους αὐτῇ πρὸ γάμων ὑπάγουσιν, ὅπως προτεθεραπευμένης Ἀρτέμιδος οὕτως | ἐπὶ τὰ Ἀφροδίτης ἴωσι.

δυοῖν δὲ ὄντοιν σφίσι R 233 πλείστου ἀξίοιν χωρίοιν, Πειραιῶς τε καὶ τῆς πόλεως, ἡ μέν ἐστι τῆς Ἀθηνᾶς, ὁ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος. Ἐφεσίοις δὲ καὶ τὸ νόμισμα [καὶ] τὴν ἔλαφον ἔφερεν ἀμοιβὴν τῇ θεῷ τῶν μεγάλων ἀγαθῶν.

31. Ὅτι μὲν οὖν καὶ ὑγίεια παρὰ τῆς Ἀρτέμιδος ἀνθρώποις, αὐτὸ μηνύει τοὔνομα, καὶ Αἰνείαν ἴσμεν 16 Xen. Hell. II 4, 11. Paus. Ι 1, 4. Mionnet Descr. de med. III p. 85 n. 159 sq,; 207 sq. Suppl. VI p. 111 n. 184 sq. 19 Cornut. theol. c. 32 1 ἕνεκα Μ 4 ἦν ἂν V ἂν om ΒΜ | πεπλευσμένον scripsi e V πεπλευμένον reliqui libri edd | ι in περιρρηγνυ- μένων in ras Ρ2 περιρηγνυμένων VBM 5 δὲ ΙΒΜ | ἥδε Α 6 διατοῦτο PVIBM 7 ε in τε ex ι corr Ρ2 10 τοιοῦτό sed το erasum U | ἐστι Β | Μουνυχιῶνι scripsi auctore Gasda μουνυχιὼν libri (μουννυχιὼν α Β μοννυχιὼν Μ) edd 11 in γάμων in ras C v 12 οὕτως] εἶτα ΒΜ 15 ὁ scripsi ex ΑΡΙΒΜ cum Gasda et Cobeto Mnem. V 105 (Coll. 101) ἡ re- liqui libri edd 16 καὶ cancellavi om ΒΜ et Ρ sed in hoc rasura trium litterarum 19 Αἰνέαν CA et Ρ sed in hoc ι post ε inser m4 παρ’ Ὁμήρου μαθόντες ὑπό τε Λητοῦς καὶ ταύτης ἐν μεγάλῳ ἀδύτῳ ῥωννύμενον·

τοῦ γε μὴν ὅλως αὐτῇ μέλειν ἀνθρώπων καὶ τόδε μέγα τεκμήριον. θυόν- των γὰρ αὐτῇ τῶν ἀνθρώπων ἀνθρώπους οἰομένων δεῖν μεγίστοις ἀντὶ μεγίστων τιμᾶν, μετέστησε τὸν νόμον, ἐπεὶ καὶ παρ’ οἶς αἵματι τιμᾶται ἐπὶ τοιούτῳ, ζῶντι τιμᾶται αἵματι·

ἡ δὲ αὐτὴ καὶ φιλάνθρωπος καὶ φιλέλλην. ἦλθεν οὖν ὡς Ἕλληνας ἀφεῖσα Σκύθας. καὶ τὰ ἀπὸ Σελήνης δὲ ἀγαθά, τά τε εἰς φυτὰ τά τε εἰς ἀνθρώπους, Ἀρτέμιδος δόσις, καὶ τὴν τῆς Ἑκάτης δὲ ἀρχήν, τοὺς δαίμονας τοὺς πολλούς, Ἀρτέμιδος ἀρχὴν νομιστέον· Ἄρτεμις γὰρ δὴ καὶ ἐκεῖναι.

34. Ἐπισταμένη δὲ εὖ ποιεῖν ἀνθρώπους ἡ θεὸς ἐπίσταται καὶ κολάζειν ἀνθρώπους, τὰ τοῦ πατρός, οἶμαι, ποιοῦσα, παρ’ οὗ καὶ πλοῦτος καὶ κεραυνοί, τὸ μὲν τοῖς δικαίοις, τοῖς δὲ οὐ τοιούτοις τὸ πῦρ.

ὁρᾷ δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν ἄμφω ποιοῦντα, ὥσπερ ἐπὶ τῶν πολεμησάντων τοῖς Τρῶσίν ὑπὲρ τῆς Ἑλένης Ἑλλήνων, οἷς λοιμὸν ἐνέβαλέ τε καὶ ἔλυσε τὸν αὐτόν, ἑκάτερον τῷ ἱερεῖ χαρισάμενος, τὴν μὲν νόσον, ἐπειδὴ ὕβριστο, τὴν R 234 δὲ όπαλλαγήν, | ἐπειδὴ τὴν παῖδα ἀπειλήφει.

τοι- αῦτα δὴ καὶ τὰ τῆς Ἀρτέμιδος· ἣ παρέπεμψε μὲν διὰ 1 II. ε 447 5 Eur. Iph. Τ. 1460 7 or. Ι § 23 p. 93, 15 18 II. α 8 sq. 1 Ὁμήρου Β sed ου in ras ὁμήρω ΙΜ 6 ἐπὶ om VUP sed in hoc rasura 3 vel 4 litterarum post τοιούτῳ inter- punxi cum VBM, post τιμᾶται reliqui libri edd τιμᾶται ἔτι, τῷ τῶν ζώντων τιμᾶται αἵματι Gasda 9 gravis supra α et ἀ τὰ ἀπὸ in ras P3 | ὑπὸ U | δὲ om ΙΒΜ 10 δόσεις Β 13 δ’ ΒΜ 18 τῆς om ΒΜ | ἑλλένης C 19 λιμὸν IB 21 ἐπειδήπερ ἀπειλήφει τὴν παῖδα V κυνὸς τὴν ἀποικίαν εἰς Ἰωνίαν, συνεφήψατο δὲ Ἀλεξ- άνδρῳ τῆς στρατείας εἰς τὴν Ἀσίαν διαβάντι.

Ὡς δὲ ἄμεινον αὐτὴν τιμᾶν ἢ καταφρονεῖν, ἔδειξε μὲν ἡ Ταντάλου Νιόβη θρηνήσασα κόρας ἒξ τετοξευμένας, ἔδειξε δὲ Ἀκταίων ἰδών, ἃ μὴ θέμις, ἔδειξε δὲ ὁ τῶν Αἰτωλῶν ἄρχων Οἰνεύς, ὃς θυσίας αὐτὴν ἀποστερήσας τινὸς ἔστενεν ἐπὶ τοῖς δένδρεσι τοῖς ἑαυτοῦ κειμένοις ἡττωμένων τῶν ῥιζῶν συὸς ἑνὸς ἐμβολῆς. κρατηθἐν- τος δὲ τοῦ θηρίου μόλις τε καὶ σὺν τῷ τῶν ἑλόντων· κακῷ, (τοσούτους α ἄνδρας ἀνάλωσεν), ἕτερον δ’ ἔτεκε κακὸν ἡ δορά τε καὶ ἡ κεφαλή, πόλεμον, ὅπως μηδεὶς Ἀρτέμιδος ἐν θεῶν τιμαῖς μήθ’ ἑκὼν ἀμελοῖ μήτ’ ἐπι- λανθάνοιτο.

38. Καὶ παιδεύει δὲ τοὺς ἀνθρώπους μηδὲν ἔξω τοῦ μέτρου μήτε λέγειν μήτε δρᾶν, τὸν μὲν Ἀγαμέ- 1 sq. cf. Arr. Anab. Ι 17, 10 sq. 4 II ω 602 sq. 15 cf. διήγημα a me editum Act. Acad. Berol. 1885, 917 15 σημείωσαι καὶ τὸ σχῆμα τοῦτο· τὸν Ἀγαμέμνονα ἀναγκάσασα, ἄλλον δὲ ποιήσασα τὸ καὶ τό οὕτως ἦν τὸ κατάλληλον, ὡς τὸν μὲν τῆς μετοχῆς ἀποδοθῆναι πρὸς σύνδεσμον πάλιν μετοχῆς ὁ δὲ ῥήτωρ καὶ πάντη ἐνήλλαξεν εἰπὼν ἕτερον δὲ ὅμοιόν τε καὶ οὐχ ὅμοιον V 1 συὸς ut scribatur, suadere videtur fragmentum ex Ἐφε- σίων Ὥροις Creophyli servatum apud Athenaeum VII 361 C (Mueller Fr. hist. IV 371) ᾗ ἂν ἰχθὺς δείξη καὶ ὗς ἄγριος ὑφη- γήσηται Ἴωνος vel Νηλέως G. Cuper Harpocr. 199 3 τιμᾶν αὐτὴν ἃ μὴ θέμις om B | ε in θέμις in ras P2 | ἔδειξε δὲ scripsi e V ἔδειξεν reliqui libri (nisi quod δ’ in marg inser Μ2) edd 8 ν in ῥιζῶν in ras Ρ2 | σ in συὸς in ras Ρ4 | σ in ἐμβολῆσ erasum in CAI ἐμβολή Ρ sed ἡ m3 corr in ῇ ἐμβολὴ UV 10 δ’ in ras Ρ2 om U cancellavit Re δὴ Sintenis 12 ἀμελοῖ scripsi ἀμελῆ libri edd | ἐπιλανθάνη- ται ΙΒΜ μνονα κάλλιον αὐτῆς εἰπόντα βαλεῖν τὴν ἔλαφον ἀναγ- κάσασα τῷ βωμῷ τὴν παῖδα προσαγαγεῖν ὑπὲρ τῆς ἀναγωγῆς, ἣν ἐπεῖχεν ἡ θεὸς ἀπλοίᾳ τὴν ὑπερηφανίαν 4 κολάζουσα πειθομένων αὐτῇ τῶν ἀνέμων οὐχ ἧττον ἢ R 235 τῳ Αἰόλῳ, τῷ σφῶν αὐτῶν ταμίᾳ, οὗ | δὴ καὶ φιλαν- θρωπίαν κατέμιξεν ἡ θεὸς μετενεγκοῦσα τὸ ξίφος ἀπὸ τῆς κόρης ἐπ’ ἔλαφον, καὶ ἡ μὲν ἠφάνιστο, ἡ κόρη, ἡ δὲ ἦν ἐν χερσίν, ἡ ἔλαφος.

ἕτερον δὲ ὅμοιόν τε καὶ οὐχ ὅμοιον· ἀνήρ τις περὶ Ἰταλίαν συὸς χρῆμα μέγιστον ἑλών, ἀλλ’ οὐ νῦν γε, ἔφη πρὸς ἑαυτὸν λέγων, τῆς Ἀρτέμιδος ἔσΤαι τοῦ συὸς ἡ κεφαλή, τῷ δ’ ᾑρηκότι τοῦτο ἀνακείσεται ἐμοὶ. ταῦτα εἰπὼν ἐκ δένδρου τὴν κεφαλὴν ἀναρτήσας ὑπ’ αὐτῇ καθεῦδε μεσημβρίας ἡκούσης, ἡ δὲ ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ δεσμοῦ λυθέντος πεσοῦσα κτείνει τὸν τιμιώτερον τῆς θεοῦ κυνηγέτην.

40. Τιμωμένη δὲ ἥτις ἐστίν, εἰ πάλιν ἀκούειν ἐθέ- λοιτε, μέλλοντες Ἀθηναῖοι τρέχειν ἐπὶ τοὺς εἰς τὴν χώραν ἀποβαίνοντας τῶν βαρβάρων, τὸν Δαρείου στό- λον, εὔξαντο τῇ Ἀγροτέρᾳ θύσειν αὐτῇ <χιμάρους>, ὅσους ἂν κτείνωσι τῶν βαρβάρων. καὶ ἀπέκτειναν ὁπόσους ἀκούομεν. ἦν μὲν γὰρ καὶ Ἡρακλῆς ἐν τοῖς 9 Her. | 36, 1 17 Xen. Anab. III 2, 12. Plut. de malign. Her. 26 p. 862 Β. Schol. ad Ar. Eq. 660. Ael. ν. hist. II 25 22 Polem. or. II § 41. 62. Paus. Ι 15, 3 1 φ in ἔλαφον in ras Ρ2 3 ἀποπλοία Β 4 κολάσασα Α γρ κολάσασα m3 supra κολάζουσα Ρ κολάσασα CB 8 χεροῖν ΒΜ 9 τι Μ 10 ἀλλὰ ΙΒΜ ἄλλω νῦν γε CA sed in hoc m. post. in ἀλλ᾿ οὐ νῦν γε corr | ν in ἑαυτὸν in ras C v 12 δὲ ΙΒΜ | τοῦτον ΒΜ 14 καθηῦδε V ἐκάθευδε PUIBM 20 χιμάρους inserui 21 β m3, ρβάρ in βαρβάρων m2 in ras Ρ μυρίοις τούτοις, ἦν δὲ καὶ ὁ Πάν, αὑτὸν παρακαλέσας, τὸ πλέον δέ μοι δοκεῖ τῆς Ἀρτέμιδος γενέσθαι, δυνα- τωτέρας θεοῦ.

καὶ τί δεῖ τὰ ἑτέρων λέγειν; ἀλλ’ ἥδε ἡ πόλις ἡ πολλὴ Σκυθῶν ἂν ἐγεγόνει καὶ ἀνήρ- παστο κατὰ τὴν πάλαι στρατείαν, εἰ μὴ ἥδε τὸν ἀδελ- φὸν παραλαβοῦσα τοξεύουσα φεύγοντας | ἔδειξε Φλέ- R 236 γρᾶς ἤδη ταύτας ἔχοντας· στρατὸς δὲ ἡμῖν ὁ νος τοὺς ἐπιόντας οὐκ ἦν, οἱ δὲ ἃ τῶν βαλλομένων ἦν, βοῶντες ἀπῄεσαν, οἱ Σκύθαι, δύο τοξότας οὐ φέ- ροντες.

ἐγὼ δέ γε οὐκ ὀφθαλμῶν μόνον οὐδ’ αὖ χειρῶν ἢ ποδῶν ἤ τινος ἄλλου μέρους οἶδα μισθὸν ὀφείλων, ἀλλ’ ὅλου τε ἐμαυτοῦ καὶ τοῦ χοροῦ. ἦν μὲν γὰρ μὴν ὁ ἐπώνυμος τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ γε μηνὸς ἑβδόμη ἱσταμένου, ἐν ᾗ νόμος ἐν Μερόῃ ταύτῃ ποιεῖσθαι τῇ θεῷ τὴν ἑορτήν, ἦς καὶ τὸ κεφάλαιον αἷμα ἀπὸ πυγμῆς. πύκται δέ, ὁπόσαι φυλαὶ τῆς πόλεως, εἷς ἀφ’ ἑκάστης, καὶ ἔρις ὑπὲρ νίκης θαυμαστή, οὐχ 1 Her. VI 105 Polem. or. | § 35. II l. l. 12 t. I p. 291,4 R sq. 15 ὡς ἀθεώτερος συμπάντων σύ γε ὢν διὰ τοῦτο καὶ μισθὸν εἰδώλοις μᾶλλον ἢ κατὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας ὀφείλειν λέγεις V 1 αὑτὸν m2 ex αὐτὸν Μ αὐτὸν VIB 6 Φάγρας OMueller Antiqu. Antioch. p. 14 Πάγρας Gasda, fortasse recte, sed cf. p. 129,4 οὗ λόγος κατακαυθῆναι τοὺς Γίγαντας (Sievers l. l. p. 63 et 91) 7 o in δεξόμενος in ras Ρ2 et ex α corr I δεξάμενος CAVM 8 ἃ m. post. (p et s) corr ex ἂν C ἂν Α (sed ν erasum) ΙΜ 18 ἕκτη Roscher Philol. LX 362 19 καὶ om Μ 20 ὑπὸ Β 21 ἀφ᾿ in ras P3 ἀφ᾿ Α ὑπὲρ μεγάλων μὲν τῶν ταῖς φυλαῖς εἰς αὐτοὺς ἀνη- λωμένων, μανίᾳ δὲ τὸ πρᾶγμα ἔοικε τῇ θεῷ χαριζομέ- νων.

πάλαι μὲν οὖν δρόμος ἦν ἁπάντων ἐπὶ τὴν R 237 θέαν καὶ τὸ μὴ ἐλθεῖν οὐκ | εὐσεβές, τῷ καιρῷ δὲ ἀμβλυνθείσης τῆς ἑορτῆς οἱ μὲν ἐπύκτευον, διδάσκαλοι δὲ λόγων ἐν συνουσίαις, διδόντες μὲν δίκην οὐ δοκοῦν- τες τοῖς πολλοῖς, καιρῷ δὲ εἴκοντες.

πρῴην τοίνυν οἱ μὲν ᾤχοντο εἰς Μερόην, οἱ πύκται, ἐγὼ δὲ εἰσεκά- λουν τοὺς νέους. οἱ δὲ οὐχ ὑπήκουον· εἷναι γάρ τι τὸ τὸν ὄκνον ἐμποιοῦν, ὅ οὐκ ἔχειν μὲν εἰπεῖν ὅ τι εἴη, δεινῶς δὲ ἀποκωλύειν. ῥᾳθυμίαν δὲ ἐμοῦ τὸ πρᾶγμα καλοῦντος, εἰ τὰ τῆς προτεραίας αὖθις ζητοῖεν, ἡ δὲ οὐκ ἦν ἔργων, δείματός τινος θορυβοῦντος σφίσι R 238 τὰς ψυχὰς ὤμνυσαν | εἶναι τῆς συνουσίας τὴν φυγήν.

οὕτω δὲ συνεχώρουν. τὸ δὲ ἦν ἄρα τῆς Ἀρτέμιδος ἀρωγὴ τὸν γενόμενον ἂν κωλυούσης ὄλεθρον. ὡς γὰρ δὴ ἀπηλλάγησαν οἱ πεφοβημένοι καὶ ἦν μόνος ἐν τῷ βουλευτηρίῳ τούτῳ, λόγον τις οὐ πολλῷ ὕστερον φέρων ἔρχεται νέος εἰρημένον οἱ πολλάκις, εἰ παρέχοι καιρός, ἥκειν σὺν τῷ βιβλίῳ, καὶ γὰρ ἦν τις περὶ τοῦ λόγου λόγος. εἰλῆφθαι δὴ καιροῦ νομίσας ὁ νεανίσκος ἧκεν.

οὕτω δὲ ἀναστὰς ἐλθὼν ἐπὶ τὴν θύραν ἑστὼς ἑστῶτος ἠκροώμην. καὶ ἀνέγνωστό τε ἔπη πλείω ἢ διακόσια, καί με ἔννοια τῆς νόσου τῆς τῶν ποδῶν 1 οὐ καλὸν τὸ ἀνηλωμένον ἐνταῦθα V 1 λῶν μὲν τῶν τὰς φῦλα in ras P2 | ταῖς φυλαῖς scripsi auctore Re τὰς φυλὰς libri edd | αὑτοὺς Ρ sed ῾ in ras m3 αὑτοὺς CAVBM 4 post δὲ rasura duarum litterarum in Ρ | 5 ἀμβλυνθείσης in textu, γρ ἀναβληθείσης in marg Β 7 δὲ post δοκοῦντες VUBP et manibus post. (p) C et Α Ferr Mor del Re 10 ὅτι ΡΙΜ 11 ἀπεκώλυε coni Mor 13 ἔργον CUVIB et in ras P3 15 δὲ (prius)] δὴ V 18 τίς ΑΡΒ 19 οἶ CA 24 τῆς (1) Ferr Mor τις libri τις τῆς Re εἰσῄει καὶ ὡς πολὺ βέλτιον καθήμενον ἀκούειν.

ἀπελ- θὼν οὖν καὶ καθεζόμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου κελεύσας ἐκεῖνον ταὐτὸ ποιεῖν ἐπὶ θατέρου, τετταράκοντα ἐπῶν οὔπω ἀνεγνωσμένων ὁρῶ κόνιν ἐκ τοῦ ὑπὲρ τῆς θύρας 4 τῆς μεγίστης τε καὶ μέσης φερομένην. ἔπειτα | ἀπορ- R 239 ῥαγὲν κῦμα λίθων ἐφέρετο μέγα καὶ ἦν ἐπὶ γῆς τῶν πολλῶν συντριβέντων.

ἐγὼ δὲ οἷς μὲν εἶδον ἐξε- πεπλήγμην, ἐπεπόνθειν δ’ ἄν τι καὶ πλέον, εἰ τὸν κτύπον ἅπαντα τοῖς ὠσὶν ἐδεδέγμην. νῦν δὲ προὐ- νοήθην τε καὶ ἤρκεσαν αἱ χεῖρες.

ὁ δ’ ἐπιτετραμ- μένος τὰς τῶν φοιτητῶν εἰσόδους οὗτος εἰσιών πως τότε τῇ σκιᾷ τοῦ κατιόντος σώζεται βλέψας τε ἄνω καὶ ἐπὶ πόδα ἀναχωρήσας ἤδη εἴσω τὸν ἕτερον ἔχων, ὥστε αὐτῷ καὶ ἐπέπληκτο τὸ τοῦ ὑποδήματος ἄκρον.

τὸ δὲ ἀπορραγὲν τοῦτο ὀφρὺς ἦν ὥρας εἵνεκα ὑπὲρ τῆς θύρας τεταμένη λίθου τοῦ στίλβοντος ἐγκειμένου τῷ μὴ τοιούτῳ· ὂν κοιλάναντες εἰς ὑποδοχὴν τοῦ νος τὸ μὲν ἐνέθηκαν αὐτοῦ, τῷ δὲ προὔχειν ἔδοσαν τέρψιν εἶναι ὁρῶσι. τέως μὲν οὖν ᾧ συνείχετο ἰσχύ- οντος, ξύλον τι σμικρότατον τοῦτο ἦν, ἔμενε, χρόνῳ δὲ ἐκείνου καμόντος ἐξίστατό τε τὸ ἐνηρμοσμένον, καὶ | ἦν χαμαὶ σωρὸς λίθων μεγάλων οὐκ ἂν εἰκασθέντων R 240 4 τοῦ ὑπερθύρου λέγει C2A2P3 ἤτοι τοῦ ὑπερθύρου V 10 χεῖρες] τὸ στρογγύλον τῆς γλώττης κἀνταῦθα διεφάνη καὶ τὸ δι’ ὀλίγων πολὺ δηλῶσαι V 2 ε prius in καθεζόμενος corr ex ι Ρ2 καθιζόμενος CA 3 ἐκεῖνο | 4 θύρας in marg Ι 6 τε om Ι 10 τε om ΒΜ 12 σωίζεται CA 13 ἐπὶ πόδα] ὑπόποδα V 15 ὀφρῦς CAPU | ἕνεκα ΒΜ 16 λίθου του V num λίθου του? 18 τὸ] τὸν UI | οῦ in αὐτοῦ in ras Ρ2 αὐτῶ U Ι τὸ Μ 19 ἰσχύοντος Ι 20 ξύλον δέ τι V | μικρότατον V 21 ἐξίστατο VU et ex ἕστατο m. rec. (s) C et Ρ5 ἵστατο AIBM πρὸ τοῦ πάθους, οἶμαι, τοσούτων, οἳ μὴ ὅτι νέους ἐν εἰσόδοις τε καὶ ἐξόδοις διέφθειραν ἂν ἐπιπεσόντες, ἀλλ’ οὐδὲ καμήλων τε καὶ ἐλεφάντων κεφαλαὶ γον ἂν τὸ μὴ οὐκ αὐτίκα κεῖσθαι.

ἀλλ’ αὐτὴ ἐσάωσεν, εἶπεν ἂν Ὅμηρος, καὶ παῖδάς τε γονεῦσιν ἀπέδωκεν ἐμέ τε ἐξείλκυσε σαφῶς τῆς ἐγγὺς οὕτω πληγῆς τῇ περὶ τοῖν ποδοῖν φροντίδι τῷ τε πατρὶ τῷ Διὶ καθαρὸν θανάτων διετήρησε τὸν νεών. εἰ δ’ οὐκ ἐπεκούρει, πόσας ἂν οἰόμεθα δεῦρ’ ἐλθεῖν κλίνας ἀναι- ρησομένας [τότε] τὸ τῆς πόλεως ἄνθος.

ἔξεστιν οὖν μοι φιλοτιμεῖσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην. ἀδελφοὶ δὲ κἀκεῖνον ἔσωζον Ἀρτέμιδος ὁμοπάτριοι. Σιμωνίδη μὲν οὖν ἀντ’ ᾠδῆς ἐκεῖνα παρὰ τοῖν Διοσκούροιν, ἐμοὶ δὲ ταῦτα καὶ πρὸ Μὴς.