The following text is encoded in accordance with EpiDoc standards and with the CTS/CITE Architecture.
ἀφῖξαι μὲν ἡμῖν ἀπὸ τοῦ θεάτρου, Τιμό-
τὸν, ὦ βέλτιστε, κατηφείας ἥκεις οὐχ εὑρών, ἀκήκοα
γάρ, τὰ εἰωθότα θορυβοῦντας τοὺς ἐπὶ τούτῳ κατα-
στήσαντας αὑτούς. ἐκείνων μὲν οὖν οὐχὶ θαυμάζω
τοῦτο πεποιηκότων, σοῦ δέ, εἰ ταῦτα ἀθυμίας ἄξια
σαυτῷ νενόμικας. πρότερον δὲ | εἰπεῖν πρὸς σὲ
2. Ἀνέστραπται, ὦ Τιμόκρατες, τὸ πρᾶγμα καὶ τῶν
ἀρχομένων τινὲς τῶν ἀρχόντων ἀξιοῦσιν ἄρχειν. καὶ
τοῦτο βουληθέντες ἐδυνήθησαν ἐπιθυμητὰς μὲν τῶν
παρ’ αὑτῶν εὐφημιῶν τοὺς ἄρχοντας καταστήσαντες,
αὐτοὶ δὲ τοῦτο τοτὲ μὲν διδόντες, τοτὲ δ’ οὔ. καὶ μὴ
δόντες ἠνίασαν καὶ δεδωκότες εὔφραναν. καὶ προ-
ήγαγον δὴ τὰς βοὰς εἰς μισθὸν ἀντὶ τῶν βοῶν ἐπαγ-
γέλλοντες ὅ τι ἂν αὐτοῖς δοκῇ, τῷ δὲ ἐφιεμένῳ τῶν
βοῶν οὐκ ἔνι μὴ πάντα παρέχειν. οὕτω πολλοῦ πω-
λοῦσιν οἱ κατάπτυστοι τὰς βοάς.
πρὸς οὖν τοὺς
ἄρτι παριόντας ἐπὶ τὰς ἀρχὰς ἐκεῖνο ποιοῦσι. παρ-
αγγέλλουσιν ἀλλήλοις ἀναβάντες αὐτούς τε σιωπᾶν καὶ
τὸ λοιπὸν τῶν θεατῶν ταῖς ἀπειλαῖς ταῖς διὰ τῶν
νευμάτων κατέχειν. εἶθ’ ἡ μὲν ἡμέρα χωρεῖ, ὧν δέ
ἐστιν ἡ σκηνή, τὰ αὑτῶν δείξαντες ἀπῆλθον γρύξαντος
οὐδὲν] οὐδενός, τῷ δ’ ἄρχοντι δεινόν τέ τι τοῦτο
φαίνεται καὶ μέγα δυστυχίας μέρος. καὶ καθήμενος
νῦν μὲν ἐρυθριᾷ, νῦν δὲ ὠχριᾷ καὶ τὰ μὲν πολλὰ
σιγᾷ, λαλῶν δέ τι πρὸς τοὺς πλησίον οὐκ οἶδεν ὅ τι
λαλεῖ. εἶτα λέγει τι διὰ τοῦ κήρυκος πρὸς αὐτοὺς ᾧ
πιστεύει κινήσειν τὸ ἡσυχάζον, οἱ δ’ εἰσὶν ἀκούσαντες
οἷοι καὶ πρὶν ἀκοῦσαι. τί οὖν ἐπὶ τούτοις ὁ ἄρχων;
τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν ἀναζητήσας ἐδεήθη μὴ ταῦτα
σφᾶς ποιεῖν. οἱ δέ τινες καὶ προσέθεσαν ἀργύριον.
κατὰ τοῦτον τὸν νόμον καὶ νῦν σεσιγήκασι
καὶ τῷ γε εἰωθότι | μηχανήματι καὶ κατὰ σοῦ
δῆλον γάρ, ὅτι εἰ τῷ μὴ φθέγξασθαι ταπεινῶσαί σε
δεδύνηνται καὶ κατεδουλώσαντο, τῇ γε βοῇ πάλιν ἀνα-
στήσαντες ἕξουσιν ἑπόμενον καὶ πρὸς μηδὲν ἀντι-
τείνοντα.
5. Ἐγὼ δὲ ἠχθόμην μὲν διὰ ταῦτα τὸν παρελθόντα
χρόνον, ἠχθέσθην δὲ καὶ νῦν· καὶ μειζόνως γε νῦν
ἀμείνονός μοι διεφθαρμένης ἐλπίδος. ᾤμην γάρ, εἰ
καὶ μηδεὶς ἕτερος, σέ γε οὐδὲν τὰ τούτων νομιεῖν,
ἀλλ’ ἴσον ἡγήσεσθαι τήν τε βοὴν τήν τε σιωπήν. νῦν
δὲ καὶ σὺ πέπτωκας ἡμῖν καὶ πλείστου σοι τὰ μηδενὸς
ἄξια. τίνος γὰρ ἄξιον αἱ παρὰ τούτων εὐφημίαι τῶν
ἐκ παίδων μέχρι τῆς τήμερον ἡμέρας ἐν ἀργίᾳ τε καὶ
κακίᾳ πολλῇ βεβιωκότων; οὐκ οἶσθα αὐτούς, ὦ Τιμό-
κρατες, καὶ ταῦτα οὕτω πολὺν παρ’ ἡμῖν διατρίψας
χρόνον;
οὗτοι ξένοι πάντες εἰσὶ κακῶς δεῦρο ἥκον-
τες ὑπ’ αὐτῶν ὧν ἠδίκουν ἐκπεσόντες τῶν ἑαυτῶν
πατρίδων, οἱ μὲν πατέρας συγκόψαντες, οἱ δὲ κατὰ
μητέρων ταῖς χερσὶ χρησάμενοι, φεύγοντες τὰς
χνίας ἐφ’ ἃς αὐτοὺς ἦγον οἱ γονεῖς. παῖδες μὲν οὖν
ἀναστάντες ἔδραμον ζῆν μὲν ἐν ἀργίᾳ βουλόμενοι, |
τοῖς μὲν
γὰρ μίμοις οἱ μέν τινες σφᾶς αὐτοὺς ἔδοσαν, τῶν
ὀρχηστῶν δὲ τὸ πλέον γεγένηται. καὶ οὗτός σφισιν
ὁ βίος ἐκείνοις ὑπηρετεῖν, ἐκείνοις ὑπακούειν, ἐκείνους
θωπεύειν, ἐκείνους θεραπεύειν, ἐκείνους κοσμεῖν, ἐκεί-
νων ἐξηρτῆσθαι, μηδὲν ἕτερον μήτε πράττειν μήτε
εἰδέναι. οἱ δὲ αὐτοὺς διατρέφουσιν ἀργυρίῳ νῦν μὲν
πλείονι, νῦν δὲ ἐλάττονι· ἐλάττονι μέν, ὁπότε ἡσυχά-
ζοιεν, πλείονι δέ, ὁπότε ὀρχοῖντο. πᾶν δὲ αἰσχρὸν
αὐτοῖς ὁμοίως ἔν τε ἡμέραις ἔν τε νυξὶ πράττεται,
κἀν ταῖς ὑπερβολαῖς τῶν αἰσχρῶν τούτων αὐτοῖς ἡ
φιλοτιμία, ὡς δὴ τότε μάλιστα τὴν αὑτῶν τάξιν βεβαι-
ούντων, ὅταν ἃ μηδὲ ἀκοῦσαι τοῖς σωφρονοῦσιν ἀνε-
κτόν, ταῦτα αὐτοῖς ῥᾳδίως πράττηται.
ἀναβαίνουσι
τοίνυν εἰς τὸ θέατρον οὐχ ὡς τοῖς δεικνυμένοις σύμ-
μέτρον ἀποδώσοντες τὴν βοήν, ἀλλ᾿ ὡς ἅπαν ὅσον
ἔχουσι βοῆς εἰσοίσοντες, ὥστ’ οὐκ ἄν τις αὐτῶν γε
τῶν γιγνομένων ἀπών, ἀκούων δὲ τῶν βοῶν ἔχοι δια-
κρῖναι τάς τε ἀμείνους τάς τε χείρους τῶν ὀρχήσεων
ἡμέρας.
οὗτοι τοίνυν εἰσὶ μὲν οὐ πλείους ἢ τετρα-
αὐτοὺς τῶν πατρῴων, ὅσον ἔξεστι, ποιοῦντες, ἀπο-
θανόντων δὲ καθάπαξ προδότας. καὶ πολλῶν οἰκίας
ἵδοι τις ἂν περὶ ταῦτα ἀνηλωμένας. οὗτοι καὶ τὰ τῶν
λόγων βεβλάφασι τῶν νέων τοὺς μὲν ῥᾳθυμοτέρους
πεποιηκότες, τοὺς δὲ ὅλως | ἀποστήσαντες. καὶ τί
10. Τὰς οὖν παρὰ τούτων εὐφημίας ἀγαθόν τι
κρίνεις, ὦ Τιμόκρατες, κατὰ τοὺς πολλοὺς τῶν
των; κακὸν μὲν οὖν μέγιστον εἰκότως ἂν ἡγοῖο τὰς
παρὰ τῶν κακῶν ταύτας εὐφημίας. ἴσην γὰρ ἔγωγε
νομίζω μαρτυρίαν ἀρετῆς εἶναι τό τε κακῶς ἀκούειν
παρὰ τῶν φαύλων τό τε εὖ παρὰ τῶν σπουδαίων.
τίς δ’ ἂν καὶ ἀμείνους ὑμᾶς παρὰ τοῦτο νομίζοι; ποῖος
ἄρχων ἐθνῶν; ποῖος ὕπαρχος; τίς λοχαγός; τίς στρα-
τηγός; ποῖος βασιλεύς; ποῖα βουλή; τίνες γεωργοί;
τίνες στρατιῶται; ὧν γὰρ τοῦ τρόπου κατεγνώκασι,
11. Νὴ Δία, τὸ γὰρ φιλεῖσθαι παρὰ πόλεως
καλόν, τουτὶ δ’ ἂν εἴη τοῦ φιλεῖσθαι σημεῖον.
πόλιν γὰρ ἡγῇ τουτουσὶ τοὺς ἀπόλιδας, πόλιν τοὺς
ἀοίκους, πόλιν τοὺς ἀγάμους, οἶς καλὴ μὲν εἰς βίον
οὐδεμία πρόφασις, τὸ κακοὺς δὲ εἶναι καὶ τὸ κακὰ
δρᾶν; ὁ βουλευταῖς ἀρέσκων καὶ παισὶ τοῖς τούτων,
ὁ τοῖς ἐπὶ τῶν ἀρχῶν ἐξητασμένοις, ὁ τοῖς παιδεύ-
οὖσιν, ὁ τοῖς παιδευομένοις, ὁ τοῖς πονοῦσι περὶ τὴν
γῆν, ὁ τοῖς παρέχουσιν αὑτοὺς τοῖς δικαζομένοις συμ—
μάχους, ὁ τοῖς ἀπὸ τῶν χειρῶν ποιουμένοις τὸν βίον,
ὁ τοῖς ἐπ’ ἐμπορίᾳ πλέουσιν, ὁ τούτους ἕλκων οἷς
ποιεῖ καὶ φιλεῖν αὑτὸν ἀναπείθων οὗτος ὑπὸ πόλεως
ὡς ἀληθῶς φιλεῖται. ὁ δ’ ὑπὸ τουτωνὶ τῶν καταπτύ-
τί δ’ ἂν εἶεν
οἱ πρὸ τῶν ζευγῶν ὑμῖν οὗτοι τὰ ᾄσματα λέγοντες
πρὸς τὰς τοσαύτας μυριάδας αἰ τήν τε πόλιν ἔχουσι
καὶ τὰ τούτων δυσχεραίνουσιν; εἰ δ’ οἱ μὲν ὑπὲρ ὑμῶν
εὔχοιντο, καταρῷντο δὲ ὑμῖν οἱ ἀμείνους τε καὶ πλείους,
πῶς οὐ κακοδαίμονες οἱς ταῦτά ἐστιν ἀμφότερα;
ἔτι τοίνυν πολλῶν μὲν ἀρχόντων παρ’ ἡμῖν γενο-
μένων κακῶν, ὀλίγων δέ τινων ἀγαθῶν περὶ μὲν τῶν
ροτέρων ἐπῄνεσαν, ὥσθ’ ὕβριν εἶναι τοῖς βελτίοσι τὸ
πρᾶγμα, εἰ τῶν ἴσων ἔτυχον τοῖς οὐκ ἴσοις.
14. Σκόπει δὲ κἀκεῖνο, Τιμόκρατες. ἧκον ἐκ Ῥώμης
οὐ πάλαι ποτὲ τῆς ἡμετέρας ἄρξοντες ἄνδρε δύο καλώ
τε κἀγαθώ, δικαίω, πρᾴω, φρονίμω, περὶ παιδείαν
διατετριφότε. οὗτοι τὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων αὐτοῖς γενο-
μἐνην δόξαν ἔβλαψαν τῷ τὰς τούτων βοὰς μέγα νομί-
σαι καὶ καλόν. καὶ νῦν ὁπότε τις περὶ αὐτῶν γίγνοιτο
λόγος, οἱ δυσχερῶς ἔχοντες πρὸς ἐκείνους ταῦτ’ ἐπεισ-
άγοντες δοκοῦσί τι λέγειν, εἰ δ’ ἐκείνους τις ἐπεπείκει
μὴ μέγα νομίσαι τὰς | βοάς, ἦσαν ἂν διὰ πάντων
οὕτω δ’ αὖ κακῶς φρονεῖτε περὶ τοῦδε
τοῦ πράγματος καὶ δείκνυτε τὴν λύπην τὴν ἐπὶ τῇ
σιωπῇ, ὥστ’ οὐδὲ διὰ τοῦ κήρυκος ὀκνεῖτε τὴν βοὴν
αἰτεῖν. τὸ γὰρ οὐ λίαν ὑμᾶς γνωρίζω πρὸς αὐτοὺς
λέγειν καὶ τὸ τί μεμφόμενοι κάθησθε; καὶ τὸ τοῦ
χάριν σεσιγήκατε; καὶ τὸ ὑμᾶς αὐτούς μοι
ξατε, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα προσαιτούντων ἂν εἴη
σαφῶς τὰ παρὰ τούτων. οἱ δ’ ἐπὶ τούτοις ἀναπηδῶν-
τες καταβεβληκότες ὥσπερ ἐν πάλῃ τὸν ἄρχοντα παροι-
ποτὲ δεῦρο εἰσῆλθεν, οὐκ οἶδα, ἐπεὶ ἔν γε τοῖς προ-
τἐροις χρόνοις οὐδὲν τοιοῦτον οὔτε ἐλέγετο οὔτε ἐπράτ-
τετο. οὐδ’ ἑωρῶμεν ἡμεῖς τότε τοιαύτας μὲν στάσεις
ἀρχόντων, τοιαύτας δὲ χεῖρας οὐδ’ ἀπιόντα τῶν θεατῶν
ἕκαστον πεπεισμένον, ὡς ὑφ’ ἑαυτῷ τὸν ἄρχοντα λάβοι.
16. Ἐνταῦθα πολλὰ παρὰ τοὺς νόμους ἔργα τὸ
θέατρον ἀπεργάζεται καί τινες ἁρπασθέντες ἐκεῖθεν
ἐδέθησαν ἀπ’ ὀλίγων ῥημάτων ὑπ’ ὀλίγων ῥηθέντων.
ὁ γὰρ δὴ τῆς βοῆς ἔρως πάντα ὑπηρετεῖν ἀναγκάζει
τά τε ἄλλα καὶ τρέχειν εἰς τὴν Δάφνην καὶ ποιεῖν
καὶ νέοι μετὰ σωφροσύνης ἀναβάντες ἐκεῖσε ταύτην
ἀποβαλόντες κατέβησαν. εἰς ἅ μοι δοκεῖ βασιλεύς τις
ἀγαθὸς ἀποβλέψας σβέσαι τὸ πρᾶγμα, τὸ δὲ αὖθις
ἀνέφυ, καὶ γίνεται τῶν μὲν ἐπιταττόντων, ὑμῶν δὲ
ὑπουργούντων εὔδαιμον τοῦτο ἡγουμένων. καὶ μετὰ
ἀναιδείας πέντε ἢ καὶ πλείους ἡμέρας ὁρᾶται διάγον
τὸ ἀναβάν, ἦς τὸ μὲν εἰς αὐτούς, τὸ δέ τι καὶ εἰς
ὑμᾶς ἔρχεται. καίτοι εἰ τις ὑμᾶς καταβαίνοντας ἀπὸ
τῆς πολυειδοῦς μέθης ἐκείνης, περὶ τί χρόνος ὑμῖν
οὐκ ἂν τοιαῦτα ἑορτάζειν ἠναγκάζεσθε,
Τιμόκρατες, εἰ μὴ τὴν τοῦ πρὸς μηδὲν ἔχειν ἀντιλἐ-
γειν ἀνάγκην ὑμῖν αὐτοῖς ἐπεθήκατε. νῦν δὲ καθάπερ
οἱ τιθασοὶ λέοντες ἐκπεσόντες τῆς ἐλευθερίας πρὸς
τὰς ἀπειλὰς τῶν ἐφεστηκότων πτήσσουσιν, οὕτως ὑμεῖς
ἐκπεσόντες τῆς ὑμετέρας τάξεως ἄγεσθε δεδιότες τὴν
σιγὴν τῶν τετρακοσίων. οἱ δ’ ἰσχυρότεροι μὲν γεγόνασι
τῶν ἐν τῷ καταλόγῳ, παρ’ ὧν ἔννομοι φωναί,
τεροι δὲ τῆς βουλῆς αὐτῆς, πλείοσι δὲ τιμῶνται παρ’
ὑμῶν ἢ οἱ τὰς οὐσίας καταλειτουργήσαντες, κἂν μεθ’
ὑμῶν ᾖ τοῦτο τὸ μέρος, οὐδὲν ὑμῖν τὰ ἄλλα. εἶτα
αἰσθάνεσθε ἀμελούμενοι μὲν ὑπὸ τῶν χρηστῶν ἐν
καιρῷ | τιμῶν δεομένῳ, κατεγνωκότες δὲ τῆς εἰς
Οἶσθα Φιλάγριον
ἐκεῖνον τὸν ἄρξαντα, ὃς τὸν χειμῶνα τὸν πολὺν
νον καὶ ἤνεγκε καὶ διέφυγεν; οὗτος ἐλθών ποτε εἰς
τὸ θέατρον ἐν πολλῇ σιγῇ τὰ δεικνύμενα ἰδὼν αὑτῷ
τε συνησθεὶς ἀπῆλθε καὶ παρὰ τῶν εὖ φρονούντων
καὶ ὅτε πρῶτον προσῆγε, τούτων τινὲς ἀπήντων ἅμα
ᾠδῇ περὶ αὐτοῦ τι λεγούσῃ. ἦς τὴν ἀρχὴν εἰπόντες
ἐπεστομίσθησαν οὐδὲν εἰπόντος αὐτοῦ δεῖσθαι
ούτου φληνάφου.
19. Ταῦτα σὲ ἀξιῶ ζηλοῦν, τούτοις ἕπεσθαι καὶ 10 μάλιστα μέν, εἰ οἷόν τε, καθῆραι τὴν πόλιν τοῦ μύσους, εἰ δὲ μή, γυμνῶσαί γε τῆς παρούσης δυνάμεως. τοῦτο δ’ ἂν ποιήσαις, εἰ δείξαις, ὡς αἰσχύνῃ ταῖς παρὰ των εὐφημίαις.