The following text is encoded in accordance with EpiDoc standards and with the CTS/CITE Architecture.
εἰ μή σε ἑωράκειν ἐν πολλῷ μὲν χρόνῳ,
μυρίοις δὲ πράγμασιν, ὦ βασιλεῦ, χαίροντά τε τοῖς
τῶν ἀρχομένων ἀγαθοῖς καὶ βουλόμενον μηδένα παρὰ
μηδενὸς ἀδικεῖσθαι, τάχα ἂν ἐμαυτῷ παρῄνεσα τὴν
ἡσυχίαν ἄγειν καὶ τὸν οὐχ ἡδέως ἀκουσόμενον οὐκ
ἂν ἐλύπουν οὐδ’ ἠνώχλουν· ἐλπίδας δέ μοι τοῦ σοῦ
παρέχοντος τρόπου καὶ χαριεῖσθαί μέ σοι τοῖς ῥηθησο-
χαίρων τε καὶ προθύμως ἐπὶ τὴν συμβουλὴν ἥκω τὴν
σὴν μᾶλλον ἢ ἐμὴν δόξουσαν εἶναι τοῦ τὴν ἰσχὺν
τοῖς εἰρημένοις δεδωκότος τῷ προσθεῖναι τὸ ἔργον,
οὗ χωρὶς μάταιος ἂν ἦν ὁ λόγος.
τοὺς μὲν οὖν
τῶν τὸν σὸν βίον τεθαυμακότων θεῶν. οὔτε γὰρ
ἐθελήσειν σε προδοῦναι τὸν σύμβουλον οὔτε βοηθεῖν
πειρώμενον οὐκ ἀρκέσειν. τί οὖν δεῖ σιωπᾶν τηνάλλως
φοβούμενον ἐν ἀσφαλείᾳ τοσαύτῃ
3. Εὖ πράττειν μὲν οὖν βουλοίμην ἂν καὶ τοὺς
τῶν ὅλων ἄρχοντας δυνάμεων καὶ τοὺς ὑπὸ τούτοις
μερῶν καὶ ζῆν ἐν εὐθυμίᾳ καὶ τούτους κἀκείνους,
οὐ μὴν Ι οὔτε κακὰ κερδαίνειν οὔτ’ ἄλλοις τοῦ
4. Εἰσὶ κῶμαι μεγάλαι πολλῶν ἑκάστη δεσποτῶν.
αὗται καταφεύγουσιν ἐπὶ τοὺς ἱδρυμένους στρατιώτας,
οὐχ ἵνα μὴ πάθωσι κακῶς, ἀλλ’ ἵνα ἔχωσι ποιεῖν. καὶ
ὁ μισθὸς ἀφ’ ὧν δίδωσιν ἡ γῆ πυροὶ καὶ Ι κριθαὶ
προβεβλημένοι τοίνυν τὰς τούτων χεῖρας οἱ δεδωκότες
ἐώνηνται τὴν εἰς ἅπαντα ἐξουσίαν. καὶ νῦν μὲν κακὰ
καὶ πράγματα παρέχουσι τοῖς ὁμόροις γῆν ἀποτεμνό-
μενοι, δένδρα τέμνοντες, ἁρπάζοντες, θύοντες, κατα-
ἀφέξεσθαι.
δεινά σοι ταῦτα φαίνεται, βασιλεῦ,
ἀλλ’ οὐ τὰ μέγιστα ἀκήκοας, εἴπερ αἰγῶν τε καὶ
προβάτων μεῖζον αἰ θυγατέρες, ὧν οὐδὲ αὐτῶν ἀπἐ-
χονται. τί οὖν ἔτι δεῖ λέγειν πληγὰς καὶ ὕβρεις καὶ
ὡς γυναῖκες γυναῖκας ἕλκουσι λαβόμεναι τῶν τριχῶν,
καὶ ὡς φρέατα ἄχρηστα καθιστᾶσι τοῖς ἔχουσι τοῖς
ὑφ’ αὑτῶν ἐμβαλλομένοις καὶ ὡς ποταμῶν ἀποστεροῦσι
καὶ διὰ τούτων <καὶ> κήπων, τρέφοντες
οἱ μὲν πλείους, οἱ δὲ ἐλάττους ἐν μέσαις ταῖς κώμαις
καθημένους τὰ πολλὰ καὶ κοιμωμένους ἐπ’ οἴνῳ πολλῷ
καὶ κρέασιν, ὅπως, εἴ τις τῶν ἀδικουμένων ἀλγήσας
ἀμύνοιτο, πληγὴ δ’ εἰσέλθοι καὶ ἐπὶ στρατιώτην, εἶτα
ἐνταῦθα εἶναι τοὺς νόμους.
τοῦτο καὶ λῃστὰς
γεωργοὺς ἐποίησε, τοῦτ’ αὐτῶν εἰς τὰς χεῖρας ἐνέθηκε
σίδηρον οὐ τὸν τῇ γῇ φίλον, ἀλλ’ ὃς ἀποκτίννυσι.
καὶ γὰρ δὴ καὶ τοσούτοις κακοῖς τοὔνομα τοῦτο ἔθεντο,
πρέπει δέ, οἶμαι, τοῖς δικαίαις ἐπικουρίαις ἐξαιρου-
μένοις εἰς ἄδειαν ἀδικουμένην ἀσθένειαν.
7. Ἡ προστασία δὲ αὕτη πᾶν τοὐναντίον ποιεῖ.
ῥώμην δίδωσιν | εἰς τὸ κακοῦν ἑτέρους. ὧν εἰσι
ταῦθά μοι καὶ παρεῖναι καὶ βοᾶν οἷα πεπόνθασι.
πάντως δ’ ἂν τοῦτο μετὰ δακρύων ἐγίγνετο παρ’
ἀνδρῶν πενήτων ἐξ εὐδαιμόνων γεγενημένων. πῶς
γενομένων δέῃ μαθεῖν, ὦ βασιλεῦ; ἔρχονται ἐπὶ τὰς
κώμας ταύτας τὰς διὰ τῶν στρατηγῶν τετειχισμένας
οἱ κομιούμενοι τὸν φόρον ἔργον τοῦτο ἔχοντες καὶ
λειτουργίαν. εἶτ’ ἀπαιτοῦσι τὴν μὲν πρώτην πρᾴως
καὶ βραχυτέρᾳ τῇ φωνῇ, καταφρονούμενοι δὲ καὶ κατα-
γελώμενοι μετὰ ἀγανακτήσεως ἴδη καὶ μεῖζον φθεγγό-
μένοι καὶ οἷον εἰκὸς τοὺς τῶν δικαίων ἀτυχοῦντας.
εἶτ’ ἠπείλησαν τοὺς ἄρχοντας, μάτην Ι ἐλάττους
λαμβάνοντες οὖν οἱ πράκτορες ἀντὶ καρπῶν
ματα ἀναστρέφουσιν εἰς ἄστυ τῷ περὶ τοῖς ἱματίοις
αἵματι δηλοῦντες ἃ πεπόνθασι. καὶ τὸν μὲν θυμού-
μενον οὐκ ἔχουσιν, ἡ γὰρ τοῦ τὸν μισθὸν εἰληφότος
δύναμις οὐκ ἐᾷ, ἀκούουσι δὲ οἱ δυστυχεῖς, ὅτι χρὴ
καταβάλλειν ἢ μαστιγουμένους ἀπειπεῖν. οἱ δὲ οὔσης
μὲν ἀνάγκης τοῦτο ποιεῖν, τὰ δὲ παρὰ τῶν ἀγρῶν
ἀπεγνωκότες καὶ δεδιότες ἕτερα τραύματα, χρυσίου
δ’ οὐκ ὄντος οὐδ’ ἀργυρίου πωλοῦσι μὲν θεραπαίνας
θρηνοῦντες, πωλοῦσι δὲ ἀκολούθους, τροφέων υἱούς,
ἀντιλαμβανομένους τῶν τοῦ πωλοῦντος γονάτων.
ἔρχονται δὲ καὶ εἰς ἀγρούς, οὐχ ὡς πρότερον μετὰ
τιμὴν δὲ τῆς γῆς φόρον ὁ πεπρακὼς γιγνομένην ὁρᾷ.
ἐξιὼν δὲ τῶν πατρῴων, ἔστι δ’ οὗ καὶ παππῴων,
πων εἰς τοὺς ἐκείνων τάφους καὶ τιμῶν τοῖς διὰ τῶν
χειρῶν φιλήμασι συγγνώμην ἔχειν ἀξιῶν ἀπέρχεται.
εἶτα φροντὶς ὑπὲρ τροφῆς αὐτῷ τε καὶ γυναικὶ καὶ
παισίν, εἶτα οὐδαμόθεν φαινομένης ἡ τοῦ προσαιτεῖν
ἀνάγκη.
οὕτω βουλευτὴς βουλῆς ἐξαλείφεται οὐ
σπόγγου γράμματα ἀφαιροῦντος, ἀλλ’ οὐκέτ’ οὔσης
οὐσίας. ταῦτ’ ἐλάττους ποιεῖ τὰς βουλὰς ἀντὶ
νων, ταῦτ’ ὀλίγους τοὺς καθ’ ἑκάστην ἀντὶ πλειόνων.
προστασίαις, βλάπτονται δὲ ταῖς βλάβαις τῶν βουλῶν
αἱ πόλεις, πάλιν δὲ αὗ ταῖς τούτων οἱ μάχιμοι. Μ-
οὐκ ἀμελητέον σοι, βασιλεῦ, δι’ ὧν ἔνι καὶ κρατεῖν
καὶ μὴ κρατεῖσθαι καὶ φοβεῖν καὶ μὴ φοβεῖσθαι.
ἄνελε δὴ τὰς τοιαύτας προστασίας ἃς εἶναι παρ’ ἡμῖν
βούλοιντ’ ἂν οἱ πολέμιοι.
11. Τὸ δὲ ζητεῖν προστάτην οὐ μόνον ἐκείνων
ἐστὶ τῶν ἀγρῶν οἱ πολλῶν εἰσι τῶν ἐχόντων ἑκάστου
μέρος οὐ πολὺ κεκτημένου, ἀλλὰ καὶ οἷς εἰς ὁ δεσπό-
της. καὶ οὗτοι τὸν μισθωτὸν προστίθενται τῇ τοῦ
δεσπότου ζημίᾳ τὸν μισθὸν πορίζοντες καὶ διδόντες
ἐξ ὧν ἀποστεροῦσι. καίτοι καὶ τῶν ἐπιφανῶν εἰσιν
αἰ κῶμαι καὶ τῶν οἵων τε ὄντων χεῖρα ὀρέξαι λυπου-
μένοις. ἀλλ’, οἶμαι, τὸ κακῶς ποιεῖν διώκοντες, οὐ τὸ
παθεῖν φεύγοντες δυνάμεις τινῶν ὠνοῦνται, αἷς χρώ-
μένοι πολλοῦ χρόνου προϊόντος καὶ 1 πρὸς τοὺς
οἱ δὲ πρῶτοι ταῦτα τε-
τολμηκότες ἔσχον ταχέως πολλοὺς τοὺς ἀκολουθήσαντας
κακοῦ παραδείγματος γενομένους μιμητάς. εἶθ’ οἱ μὲν
γράφονται καὶ κατηγοροῦσι, τοῖς δ’ εἰσὶ βοηθοῦντες καὶ
λόγῳ <καὶ ἔργῳ> καὶ πλέον τῶν νόμων ἤνεγκεν ὁ
βοηθῶν, ὥστ’ εἶναι τὸ ὁρώμενον θέαμα ἐλεεινόν. τί
τοῦτο; βοαὶ τῶν περὶ τὴν γῆν ἐχόντων, γλῶτται θρα-
σεῖαι, πλῆθος συνδίκων, ἀγῶνες, δίκαι, νῖκαι. καὶ ὁ
μὲν εἰς γῆν κύπτων ἀπῆλθεν, οἱ δὲ ἕπονται τωθά-
ζοντες. οἷον δή τι καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς, βασιλεῦ, γεγένηται.
Ἰουδαῖοι τῶν πάνυ γῆν ἡμῖν πολὺν ἐργαζόμενοι
ἦσαν εἶναι καὶ τὸν παλαιὸν ἀποσεισάμενοι ζυγὸν ἠξίουν
ὁρισταὶ τοῦ πῶς ἡμῖν αὐτοῖς χρηστέον εἶναι. ταῦτ
οὐκ ἐνεγκόντες χρώμεθα δικαστηρίῳ. καὶ μαθὼν ὁ
καθήμενος, τίνες ὄντες εἰς τίνα παροινοῦσιν ἐν τίνι
τὰς ἐλπίδας ἔχοντες, τοὺς μὲν ἔδησε διπλῷ δεσμῷ, τῷ
τε οἰκήματι καὶ σιδήρῳ, τοὺς δὲ τὰ ὄντα φράσοντας
ἐκέλευσεν ἄγεσθαι. καὶ ταῦτα εἰπὼν καὶ χαλεπήνας
καὶ ὁ μὲν προσέταξεν ἐᾶν τοὺς λιπόντας τὴν τάξιν,
ὁ δὲ ὑπήκουσέ τε καὶ ὑπέσχετο. καὶ ὁ δικάζων ὃ μὲν
οὐκ ἦν, ἦν, ὃ δ’ ἦν, οὐκ ἦν, ἀντὶ δικαστοῦ συνήγορ·ος.
τοιγαροῦν εἷλκεν ὑπὸ τὴν ψῆφον ἡμᾶς καθ’ ἑκάστην
ἡμέραν πέμπων ἄλλον ἐπ’ ἄλλῳ, τὸ ἤδη βουλόμενος,
τὸ μήπω μεμφόμενος, σπεύδων ἐπὶ τὴν ἐχθρὰν τοῖς
θεοῖς χάριν. καὶ οὕτως ἦν δῆλος τὸ δίκαιον προησό-
μενος τῇ χάριτι, ὥσθ’ οἱ νυκτὸς ἐξιόντες παρ’ αὐτοῦ
τῶν ἡμῖν ἐπιτηδείων οἷς συντυγχάνοιεν ἔλεγον κεκρί-
σθαι μοι τὴν δίκην καὶ τὸ κράτος ἔσεσθαι τῶν
δίκων.
καὶ ὡς τοῦθ’ οὕτως εἶχεν, ἐδείχθη τῆς
ἐπιούσης. οἱ μὲν γὰρ μεθ’ ἡμῶν ὄντες ῥήτορες ἤκουον,
ὅτι | δεῖ σιωπᾶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἰσχυρῶν τῶν δὲ
συνειδὸς ἠρεμεῖν, καὶ πρὸς τοὺς οὐδὲν οὐδὲν αἰτιω-
μένους ὤμνυ πάντας ὅρκους ἦ μὴν ὀρθὴν πεποιῆσθαι
ὂν ἠξίουν ἔγωγε
μᾶλλον δεδιέναι τὸ λυμαίνεσθαι τοῖς δικαίοις ἢ τὸ
πυθέσθαι τινάς, ὡς αὐτὸς ταῦτα κελεύσειεν. ἃ εἰ μέν
ἐστι δίκαια, τί ἂν αἰσχύνοιτο; εἰ δὲ ἄδικα, τί τῶν
τοιούτων ἐπιθυμεῖ; εἰ δ’ οὐδὲ ἐμοὶ τὸ δίκαιον ἐσώθη
τῷ πλεῖστα δὴ περὶ λόγους κάμνοντι καὶ γράμμασι
δὴ παρὰ σοῦ κεκοσμημένῳ καὶ τὴν τῶν πεφοιτηκότων
ἕξοντι λύπην, τὶ χρὴ περὶ τῶν ἄλλων οἷς οὐδὲν
των ἔστιν, ὑπολαμβάνειν;
17. Ταυτὶ | μὲν οὖν εἰς ἀπόδειξιν εἴρηταί μοι
τοῦ ταῖς ἀποστροφαῖς ταυταισὶ ταῖς τῶν γεωργῶν
πολλοὺς οἴκους διασείεσθαι. καθ’ ἑκάστην γὰρ δὴ
πόλιν τοιοῦτοι μὲν γεωργοί, τοιαῦται δὲ θύραι,
οῦτοι δὲ μισθοί, τοιαῦται δὲ συνθῆκαι, τοιαῦτα δὲ
κέρδη, τοιαῦται δὲ ζημίαι, τοιαῦται δὲ εὐφροσύναι,
τοιαῦται δὲ κατήφειαι. καὶ γὰρ ἐκ τῶν ἄλλων ἀγρῶν
οἷς ὁδὸς οὐκ ἔνι τὰ τοιαῦτα ὑβρίζειν, γυναῖκας κατα-
λιπόντες οὐκ ὀλίγοι καὶ τέκνα φέρονται πρὸς τοὺς
ἰσχύοντας ἐκείνους, τοὺς τοιούτους πύργους, ἀπολαύ-
σοντες τῆς παρανόμου δυνάμεως. κἂν ὁ κατηγορῶν
γένηται τῶν τοῦ στρατηγοῦ τις, αὐτῷ μέλειν εἰπὼν
τίνος δὴ <παῦσαι> ταυτασὶ τὰς
τίνος τηρῆσαι τοῖς ἐκδεξαμένοις τοὺς ἀγρούς; σόν,
βασιλεῦ, τὸ ἔργον. | παρὰ σοῦ προσήκει τὸ δῶρον
ζῆλον ἕρποντα περιιδεῖν. μᾶλλον δὲ πολὺν μὲν ἤδη
τοῦτο περιῶπται χρόνον, δεῖ δὲ αὐτό που καὶ στῆναι.
19. Ἐρήσεται τοίνυν μέ τις ὑπὲρ τῶν γεωργῶν,
εἰ μὴ ἐξέσται βοηθείας ἑαυτοῖς πορίζειν. τὰς μὲν οὐκ
ἀδίκους φαίην ἄν, τὰς δὲ κακὰς οὐδαμῶς. πρώτην
μὲν τὴν παρὰ τῶν θεῶν, ἣ γένοιτ’ ἂν εὐχαῖς τε καὶ
θεραπείαις· ἔπειτα τὴν δι’ ὑδάτων βλαπτόντων μὲν
ἀπωθουμένων, μελλόντων δὲ ὠφελεῖν ἐπαγομένων.
ἔστι καὶ τοὺς κυρίους τῶν κτημάτων πρὸς αὑτοὺς
ποιῆσαι φιλανθρωποτέρους, ὡς τὰ μὲν ὀφείλουσιν
ἀφεῖναι, τὰ δὲ καὶ δοῦναι, ἤντ’ αὖ δίκης που πρὸς
ἀλλήλους δέωνται, τοῦτον εἰσιέναι, πλὴν εἴ τι δέοιτο
μείζονος.
| πάσαις δὲ ἐπικουρίαις οὐ χρη-
ὁρίων τῶν πρὸς τοὺς βαρβάρους. ἢν οὖν ἔριδι καὶ
φιλονεικίᾳ τινὶ πόλις ἐλαττουμένη πόλεως καλέσῃ συμ-
μάχους τοὺς γείτονας βαρβάρους, ἀνεκτὸν <ἢ> καλόν
παρὰ τῶν οἰκείων εἶναι.
οὐδὲ γὰρ οἰκέτην ἄξιον
δίκης ἐφ’ οἷς ἔπαθεν ἀξιοῦντα τυχεῖν εἰς τὸν δεῖνα
καὶ τὸν δεῖνα βλέπειν καὶ παραστάντα ἱκετεύειν τὸν
οὐ κύριον ἀφέντα τὸν δεσπότην. οὐδὲ γὰρ ἅπας ἔτ
ἄν εἴη τοῦ δεσπότου, ἀλλ’ οὐκ ἂν μικρὸν μέρος τοῦ
βεβοηθηκότος ποιοῖ μερίζων μὲν τὴν εὐνοίαν, μερίζων
δὲ τὰ τοῦ σώματος. καὶ γὰρ καὶ τοῦτον ἐχρῆν
βάνειν μὲν δίκην, λαμβάνειν δὲ διὰ τοῦ δεσπότου·
τὸ δὲ δι’ ἄλλου κἂν ἀποστερήσαι τοῦ δούλου πολλάκις
τὸν δεσπότην καταπεφρονημένον ἐκ τῆς παρ’ ἄλλου
15 βοηθείας.
22. Τί οὖν, φησίν, εἰ τῆς χρείας ἐλάττων ὁ
τὸν ἀγρὸν ἔχων εἴη καὶ δέοι δυνατωτέρας
δείσθω. καὶ σύ τ’ ἂν ὠφελοῖο ταύτῃ βλάπτοιτό τ’ ἂν
οὐδ’ ἐκεῖνος πεπηγυίας τῆς περὶ ταῦτα τάξεως. οὐ
γὰρ δὴ τοῖς μὲν περὶ τὴν γῆν τούτοις καὶ πόρρω τῶν
πόλεων καὶ βουσὶ συζῶσιν ἐπείθοντ’ ἂν καὶ συνἐ-
πραττον, τοῖς δὲ ἐκείνων κυρίοις οὐκ ἂν προσεῖχον
οὐδ’ ἂν τὸ μὲν παρ’ ἐκείνων λαβεῖν ἡγοῦντο καλόν,
ἔτι τοίνυν
ἔστι παρ’ οὐκ ὀλίγοις τούτων καὶ τὸ δύνασθαι παρ’
ὅτου καὶ τὸ βοηθεῖν ἄλλοις ἔστι. πῶς οὖν οὐχ ἱκα-
νὸν αὐτοῖς, μᾶλλον δὲ καὶ τούτοις καὶ τοῖς τούτων |
πράγμασιν [ἱκανὸν] α οἱ στρατηγοὶ κτώμενοι δι᾿ αὑ-
οὐχὶ καὶ κατ’ αὐτῶν τὰ αὐτῶν ἕξειν ᾤοντο. βουλο-
μένοις δ’ ἦν κατὰ πρώτων, ἔπειτα καθ’ ἑτέρων μυρίων,
ὅπως ἐξείη δρᾶν ἃ πρότερον διῆλθον. διὰ τοῦτο τοὺς
τὴν καλὴν μέν, ἄοπλον δὲ κεκτημένους δύναμιν οὐδὲ
ζῆν νομίζουσιν.
24. Οὐδὲν δεινόν, φησί, προσλαβεῖν
μόνας. καὶ μὴν οὐ τοῦτ’ <ὂν> ἐν τῷ λόγῳ τῷ
τῶν οἰκετῶν ἐδείκνυτο. ταὐτὸ δέ μοι καὶ περὶ τῶν
γεωργῶν εἰρήσθω. καὶ γὰρ εἰ λίαν ὧν εἰσιν ἀφῄρηνται
παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ δύνασθαι, βέλτιον ζῆν ἐν τῇ ’κείνων
ἀσθενείᾳ καὶ ἀνέχεσθαι τῆς τύχης ἢ τοιαύτην ὠνεῖσθαι
πολλαχοῦ, παρ’ οὗ πλείω τῇ γυναικὶ γένοιτ᾿ ἂν ἤ τοῦ
λαβόντος αὐτὴν μεθ’ Ὑμεναίου. ἆρ’ οὖν οἴσομεν λε-
γούσης, ὡς οὐκ ἴσον εἷς καὶ δύο οὐδὲ μέγας καὶ
χὺς οὐδὲ ὡραῖος καὶ ἄμορφος; οὕτω μὲν ὃ μάλιστα
συνέχει τὸν βίον, ὁ περὶ τοὺς γάμους νόμος, οἰχήσεται.
25. Ἐρεῖ τοίνυν τις τοιοῦτον τῶν τὰς ἀρχὰς κολα-
κευόντων λόγον, ὡς ἐλάττω πρόσεισι τοῖς στρατηγοῖς,
εἰ τοῦτ’ ἐπισχήσει τις τὸ ῥεῦμα. καὶ τί δεινόν, εἰ τὰ
νῦν προσιόντα κακῶς παύσεται; οὐ γὰρ τοῦτ’ έστιν
ἄξιον σκοπεῖν, εἰ ἐλάττω λήψονται, ἀλλ’ εἰ δικαιότερον
ἐκεῖνο τοῦ νῦν καὶ εἰ πονηρᾶς δόξης ἀπαλλάττει τοὺς
ἐπὶ τοῦ στρατηγεῖν. τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ τοῖς ἀδικοῦσι
κέρδος καὶ τοῖς ἀδικουμένοις, τοῖς μὲν μηκέτ’ ἀδικεῖ-
σθαι, τοῖς δὲ μηκέτ’ ἀδικεῖν.
26. Ἀθυμήσουσιν οἱ στρατηγοὶ κωλυόμενοι
ταῦτα θερίζειν. καὶ γὰρ οἱ κλέπται καὶ οἱ τοιχω-
μᾶν οὐ μικρόν. καὶ οὐδεὶς οὕτως ἀπονενοημένος ὅστις
ἂν εἰπεῖν ὑπομείναι, ὅτι, ὦ βασιλεῦ, | τοὺς
μὴ τοίνυν μηδὲ τοῖς στρατηγοῖς ὁδὸς ἀνεῴχθω
κερδῶν κακῶν μηδὲ τὸ μὲν τούτων ὁράτω τις, τῆς δὲ
τῶν ὀλίγα κεκτημένων μερίδος ἀμελείτω, οὐδὲ γὰρ
τοῦτο σώζει Ῥωμαίοις τὴν ἰσχὺν καὶ τοῖς πολεμίοις
τὸν φόβον, ἐὰν καθ’ ἡμέραν τε καὶ νύκτα καινῶν
δέῃ κιβωτῶν τοῖς στρατηγοῖς διὰ τὸν ἐπιρρέοντα πλοῦ-
τον, οὐ γὰρ πλούτῳ γένοιτ’ ὂν στρατηγικώτερος, ἀλλ’
ἀρετῇ καὶ τέχνῃ καὶ δόξης ἔρωτι καὶ τῷ μᾶλλον ψόγον
δεδιέναι θανάτου.
οὐδ’ οὗτος ἂν εἰκότως ταύτην
ἄρχοι τὴν ἀρχήν, ὅτῳ πλῆθος ἔνι ταλάντων ἐξαριθμεῖν,
ἀλλ’ ὅτῳ λαφύρων καὶ αἰχμαλώτων καὶ τροπαίων, οἵους
τοῖς πατράσιν ὑπῆρχεν τοῖς ἡμετέροις ὁρᾶν. ὧν ὁ
πλεῖστον μὲν χρόνον, πλείστων δὲ ἡγησάμενος
τιωτῶν ἕνα μὲν μόλις ἀγρὸν ἐπρίατο, ἔτι δὲ τῶν οὐκ
προικί, ἕδνα δὲ ἦν τὸ κλέος. ὁ δὲ γήμας οὐδὲ δει-
πνῶν ἐμεθύσκετο, οὐδὲ γὰρ ἐν τῷ στρατηγεῖν οὔτε
καλῶν οὔτε καλούμενος, ἀλλ’ ἦρχε καὶ τῆς γαστρὸς
οὐχ ἦττον ἢ τῶν στρατιωτῶν. τοὺς δὲ νῦν καὶ αὐτὸ
τοῦτο διαφθείρει τὸ ζῆν ἐν τοσούτοις ποιοῦν αὐτοὺς
φιλοψύχους ἀντὶ φιλοτίμων καὶ πεῖθον φεύγειν ἀπὸ
τῶν καλῶν κινδύνων ἐπὶ τὰ παρέχοντα τρυφᾶν.
διὰ
τοῦτο πάντας ὑμᾶς οὐ πλούτου πορίζειν ἔδει τοῖς
στρατηγοῖς ἀφορμάς, ἀλλ’ ἔργων μεγάλων ἐπιθυμητὰς
ἀποφαίνειν. νῦν δὲ ἓν βλέπουσι, χρήματα, καὶ πᾶσα
πρόφασις τοῦτο δυναμένη ταχέως ἁρπάζεται, καὶ τηλι-
καῦτά σφισιν ἔνδον ὄρη χρυσοῦ καὶ ἀργύρου προσ-
τιθεμένων ἄλλων ἄλλοις ἀναβέβηκεν, ὥστ’ ἀπιστεῖν
ἀκούοντας τῶν ἐπὶ τούτῳ τεταγμένων, εἰ ἔστιν αὐτοῖς
ὅσον ἔστιν. ἐν δὲ τοῖς ὑμετέροις θησαυροῖς, οὓς ἔδει
γέμειν μᾶλλον τῆς ἀρχῆς ὄντας ἢ <τοὺς> τῶν ἐπ’
ἡδέως δ’ ἂν ἠρόμην αὐτοὺς ἐναντίον
τοῦδε τοῦ θρόνου, τί καὶ βούλεται τὸ πλῆθος αὐτοῖς
τούτων τῶν χρημάτων καὶ τίς ὁ νοῦς τῶν σωρῶν.
οὔτε γὰρ θυγατέρας λέγοντες λέγοιεν ἄν τι οὔθ’ υἱοὺς
οὔτε γάμους ἢ ’κείνων ἢ τούτων οὔτε καιρὸν εἰς ὑπά-
τους ἄγοντα οὐδ’ ἄλλην ἄμεμπτον δαπάνην οὐδεμίαν.
ἀναγκάζετ’ οὖν ἐπ’ ἐκείνην ἰέναι καὶ τὸν οὐ βουλό-
μενον, ἣν οὐδὲ ὄναρ ἐννοεῖν ἀσφαλές. οὕτως εἴ τις
ὑμᾶς ἐν ἐλάττοσι ποιήσειεν, εὐεργέτης ἂν εἴη μᾶλλον
ἢ εἰ πάντα δοίη.
εἰ δ’ οὐκ ἂν δύναιντο μὴ
βάνειν, ἀλλ’ ἀνάγκη νοσεῖν, πολλοὶ κρουνοὶ τούτοις
ῥέουσιν ἀπὸ πολλῶν | τῶν πηγῶν ὁρμώμενοι καὶ
ζῶντα ποιεῖν τὸν οἰχόμενόν ἐσθίειν τε αὐτοῖς ἐν τῷ
τοῦ τεθνεῶτος ὀνόματι.
ὄντων δὲ τούτων
λων εἰσὶ Πακτωλοὶ μείζονες, χρυσὸς ὁ δικαίως μὲν
ἂν μείνας ἐν ταῖς χερσὶ τῶν στρατιωτῶν, μεθιστάμενος
στρὸς ἡ φορά, ὥστ’ ἄγουσιν ἐπὶ τὰς μάχας πεινῶντα
| ἐξεύρηται δὲ καὶ ἄλλα σοφίσματα
χρυσίτιδος γῆς οὐ χείρω. βραδυτὴς τῆς βουλῆς περὶ
τιμὴν οὐκ ἀρχαίαν μέν, εἰσελθοῦσαν δὲ ὅμως, εἶτα
τοῦτ’ ὀργὴν ἐποίησεν, εἶθ’ αἱ καταλλαγαὶ χρήματα.
χρήματα δὲ κἀκεῖθεν· στρατιώτης ἀγοραῖον ἐρεθίζει
σκώπτων καὶ κνίζων ῥήμασι καὶ λαμβανόμενος καὶ
ἕλκων καὶ ἐπισπώμενος. εἶθ’ ὁ μὲν ἅπτεταί πως καὶ
αὐτός, τῶν πεπραγμένων δὲ οὐκ ἴσων εἷναι δοκούντων,
μὴ γὰρ εἶναι φωνὴν ἢ χεῖρα τοῖς τοιούτοις ἐπὶ τὸν
στρατιώτην, ἀρπάξεθ᾿ ὁ κατηναγκασμένος ἀλγῆσαι καὶ
ἔστιν ἐν τοῖς σημείοις καὶ τὸ μὴ τυπτόμενος ἀποθα-
νεῖν ὠνεῖται. πολλὰ τοιαῦτα καθ’ ἑκάστην ἡμέραν
καὶ σπείρεται καὶ θερίζεται μικρὰ πρὸς τὸ ῥηθησό-
μενον. τὸ δέ ἐστιν αἱ τιμαὶ τῶν ἀρχῶν, ἄργυρος,
ἄχθος καμήλων. καὶ παραλείπω τἀκ τῆς ὑμετέρας
οἰκίας εἰς τὰς ἐκείνων καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἰόντα.
τί οὖν δεῖ μετὰ τοσοῦτον ὄμβρον λημμάτων
ἀθλίους ποιεῖν ἀνθρώπους οἷς οὐδὲν ἔνι πλὴν τῶν
Τύχην ἐν ταῖς παρ’ ἐμοῦ φιλανθρωπίαις. εἶτα σὺ
τούτους λαβὼν ἐκμαινεις καὶ κινεῖς ἀνελπίστους
μους καὶ ποιεῖς ἀνθρώπους εὐγενεῖς ἀπόρους.
35. Ἀλλ’ οὗτοι μὲν ἑκόντες οὐκ ἄν ποτε χαλινώ-
σαιεν τὴν ἑαυτῶν ἀπληστίαν, τῆς σῆς δὲ δεῖται τὸ
πρᾶγμα, βασιλεῦ, καὶ φρονήσεως καὶ τύχης· σὺ γὰρ
μόνος ἂν ἰατρὸς κατασταίης ἕλκους οὐ φορητοῦ. καὶ
μήτοι νομίσῃς ἀκούσεσθαι παρ’ ἐμοῦ περὶ νόμου τοὺς
μὲν ἐπισχήσοντος, τοῖς δὲ βοηθήσοντος. ἔστι γὰρ καὶ
γέγραπται καὶ κεῖται νομοθέτην ἔχων τὸν σβέσαντα μὲν
τυραννίδα, στήσαντα δὲ Σκυθικὴν φλόγα, καὶ μέγιστόν
ἐστί μοι κατὰ τῶν πραττομένων, | ὅτι μου συνα-
36. Τί οὖν νῦν ἐσπούδακα νόμου πάλαι περὶ τού-
τῶν κειμένου; οὐ τὸ τεθῆναι νόμον, γελοῖον γάρ, ἀλλὰ
τὸ μὴ γεγράφθαι μάτην. μάτην γὰρ δὴ γέγραπται,
μάτην, ὦ βασιλεῦ, ὄντων μὲν τῶν προσιόντων, ὄντων
δέομαι δή σου κυρῶσαι τῇ τῶν οὐ πεισθέντων
τιμωρίᾳ τὸν νόμον. ἢ τί τὸ κέρδος τῶν γραμμάτων,
ὅταν μηδὲν διαφέρῃ τῶν γεγραμμένων ἀνθρώπων παρ’
ὧν γένοιτ’ ἂν οὐδέν; τουτὶ δὲ ζημία μὲν τοῖς βασι-
λευομένοις, οὐ καλὸν δὲ τῷ θέντι τὸν νόμον τοῦ
δόξαντος ὄντος ἀκύρου. ἀλλ’ ὁ μὲν τὸν τοῦ δεῖνος
ὑπερβὰς νόμον δώσει δίκην, ὁ δὲ σὸν ἀθῷος ἄπεισιν;
καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐμμενεῖ τοῖς σοῖς, τούτου δὲ
κρείττων ἔσται τῆς αὐτῆς καὶ γνώμης ὄντος καὶ |
δὸς δὴ νεῦρα τῷ νόμῳ καὶ ποίη-
σὸν αὐτὸν ὡς ἀληθῶς νόμον ἀντὶ ψιλῆς προσηγορίας.
εἰ δὲ οὐκ ἐθελήσεις, ἐξάλειψον. τοῦ γὰρ κείμενον
ὑπερορᾶσθαι βέλτιον τὸ μηδὲ κεῖσθαι. ἀλλὰ μήποτε
τοῦτ’ ἐπίδοιμι γιγνόμενον, ἀλλ’ ἐκεῖνός τε ἀθάνατος
μετὰ τοῦ σοῦ σπέρματος μένοι καὶ τῇ τῶν ἠδικηκότων
δίκῃ τὰ λοιπὰ βελτίω γένοιτο.
Iam sequantur orationes duae quibus cum senatu Antiocheno res est. Quarum prior ad hunc ipsum, altera ad Theodosium scripta est.