ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΑΒΗΣ. I.

ΜΕΤΑ τὴν Ἰλίου πολιορκίαν οἱ μὲν Ἕλληνες εἰς τὴν ἀντιπέραν Τρῳάδος Χερρόνησον καθωρμίσθησαν· Ἀχιλλεὺς δὲ νυκτὸς ὁραθεὶς σφαγῆναι ἠξίου μίαν τῶν Πριάμου θυγατέρων. οἱ μὲν οὖν Ἕλληνες τιμῶντες τὸν ἥρωα Πολυξένην ἀποσπάσαντες Ἑκάβης ἐσφαγίασαν· Πολυμήστωρ δὲ ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἕνα τῶν Πριαμιδῶν Πολύδωρον κατέσφαξεν. εἰλήφει δὲ τοῦτον παρὰ τοῦ Πριάμου ὁ Πολυμήστωρ εἰς παρακαταθήκην μετὰ χρημάτων. ἀλούσης δὲ τῆς πόλεως κατασχεῖν αὐτοῦ βουλόμενος τὸν πλοῦτον φονεύειν ὥρμησεν, καὶ φιλίας δυστυχοῦς ὠλιγώρησεν. ἐκριφέντος δὲ τοῦ σώματος εἰς τὴν θάλασσαν τὸ κλυδώνιον πρὸς τὰς τῶν αἰχμαλωτίδων σκηνὰς αὐτὸν ἐξέβαλεν. Ἑκάβη δὲ τὸν νεκρὸν θεασαμένη ἐπέγνω· κοινωσαμένη δὲ τὴν γνώμην Ἀγαμέμνονι Πολυμήστορα σὺν τοῖς παισὶν αὐτοῦ ὡς ἑαυτὴν μετεπέμψατο, κρύπτουσα τὸ γεγονὸς, ὡς ἵνα θησαυροὺς ἐν Ἰλίῳ μηνύσῃ αὐτῷ· παραγενομένου δὲ τοὺς μὲν υἱοὺς κατέσφαξεν, αὐτόν δὲ τῶν ὀφθαλμῶν ἐστέρησεν. ἐπὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων λέγουσα τὸν 2. Ὑποθεσις in A.B. nulla est. 6. σφαγῆναι] σφάγιον Marc. 468. Quod primo loco posui Argumentum 11. κατασχεῖν— ὥρμησεν] κατασχεῖν ex Paris. 2712. primum edidit τὸν χρυσὸν βουλόμενος τοῦ φονεύειν Brunckius. Legitur etiam, etsi τὸν παῖδα ὥρμησεν Marcianus 468. nulla cum memorabili scripturae 12. ἐκριφέντος] ἐκριφθέντος Fl. 9. 18. diversitate in Gu. (i. e. Guelferbytano), 15. ὡς ἑαυτὴν—κρύπτουσα] πρὸς Veneto Marciano 468., αὐτὴν—κρύψασα Marc. 468. Florentinis 9, 18, 33., Havniensi 16. ἵνα addidi ex Gu. Fl. 9. 18. 3549. aliisque. Est grammatici 17. παραγενομένου] παραγενομένῳ recentis. Par. 2712. et Gu. 4. εἰς τὴν ἀντιπέραν] εἰς ἀντιπέραν 18. τῶν ὀφθαλμῶν] τῆς ὁράσεως Fl. 9. 18. εἰς τὰ ἀντίπερα Fl. 33. Marc. 468. κατήγορον ἐνίκησεν. ἐκρίθη γὰρ οὐκ ἄρχειν ὠμότητος, ἀλλʼ ἀμύνασθαι τὸν κατάρξαντα.

II.

Μετὰ τὴν Τροίας ἅλωσιν ἄραντες οἱ Ἕλληνες καθωρμίσθησαν ἐν τῇ ἀντιπέραν Χερρονήσῳ τῆς Θράκης, ἦς Πολυμήστωρ ἦρχεν· οὗ δὴ καὶ κενοτάφιον ἔχωσαν Ἀχιλλεῖ ἐν Τροίᾳ ταφέντι. διατρίψαντες δὲ ἐκεῖ ἡμέρας δή τινας, ἐφʼ ᾧ τὰ αὐτῶν εὗ διαθήσονται, ἐπεὶ ἀναχθήσεσθαι ἔμελλον, φανὲν τὸ τοῦ Ἀχιλλέως εἴδωλον ἐπὶ τοῦ τάφου ἐπέσχε τοὺς Ἀχαιοὺς τῆς ἀναγωγῆς, αἰτοῦν γέρας αὑτῷ δοθῆναι τὴν παῖδα Πριάμου Πολυξένην, τὴν καὶ πρότερον κατεγγυηθεῖσαν αὐτῷ ὑπὸ τοῦ πατρὸς, διʼ ἣν καὶ ὑπὸ Πάριδος καὶ Δηϊφόβου τοξευθεὶς ὄλωλεν, ὅτε τὰς ἐγγύας πρὸς τοῦτον πληροῦν ἔμελλε Πρίαμος. Ἕλληνες μὲν οὖν ὧν εὗ ἔπαθον ὑπʼ αὐτοῦ μεμνημένοι καὶ τιμῶντες τὴν ἀρετὴν τοῦ ἀνδρὸς ἐψηφίσαντο σφάξαι τὴν Πολυξένην ἐπὶ τῷ τάφῳ τοῦ ἥρωος. ἔπεμψαν δὲ τὸν τοῦ Λαέρτου Ὀδυσσέα πρὸς τὴν μητέρα αὐτῆς Ἑκάβην, ὡς ἂν τήν τε παρθένον λάβῃ καὶ τῷ ποικίλῳ τῶν λόγων, τοιοῦτος γὰρ ἦν ὁ ἀνὴρ, πείσῃ Ἑκάβην μὴ δυσχερῶς σχεῖν ἐπὶ τῇ τῆς παιδὸς ἀφαιρέσει. ἐλθὼν οὖν Ὀδυσσεὺς, τήν τε κόρην συναιρομένην εὗρεν αὐτῷ τῆς σπουδῆς, καὶ πείθουσαν τὴν μητέρα ὡς τὸ τεθνήξεσθαι μᾶλλον αὐτῇ προσῆκον ἢ τὸ ζῆν παῤ ἀξίαν. σφαγείσης δὲ τῆς παρθένου Ἑκάβη θεράπαιναν αὑτῆς ἔπεμψε παρὰ τὰς ἀκτὰς, ἐφʼ ᾧ ὕδωρ ἐκεῖθεν κομίσαι πρὸς λουτρὸν Πολυξένης. εὗρε δὲ Πολύδωρον ἐκεῖ κείμενον· ἀλοῦσαν γὰρ ὡς ἔγνω τὴν Τροίαν Πολυμήστωρ, σφάξας αὐτὸν ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν, ὡς ἂν αὐτὸς ἔχῃ τὸν χρυσὸν, ὃν πρὸς αὐτὸν μετὰ τοῦ παιδὸς Πολυδώρου πρώην Πρίαμος ἔπεμψε λάθρα, ἐπειδὴ ἑώρα τὸ Ἴλιον πρὸς κίνδυνον 4. Hanc ὑπόθεσιν, Thoma Magistro codicibus pluribus, quos memorari dignam, primum edidit Aldus, operae pretium non est, vel iisdem subjectam Vitae Euripidis ab verbisperscripta vel compendifacta, Thoma scriptae, praescripto ἡ ὑπόθεσις ut in Havniensi. θεσις τοῦ δράματος οὕτως ἔχει. Legitur 9. αὐτῷ Barnesius pro αὐτῶ. tur cum eodem lemmate in B. (i. e. 15. τοῦ λαέρτου B. τοῦ om. Ald. codice Parisino 2713.) in parte codicis 17. ἦν om. B. dicis ab manu seculi quinti decimi 18. τῆς om. B. scripta, aliisque ejusdem aetatis 20. τὸ τεθνήξεσθαι B. τὸ om. Ald. ἤδη χωροῦν. ἦν δὲ ὁ χρυσὸς οὗτος πολὺς ἄγαν, καὶ ἱκανὸς ὀρθῶσαι καὶ αὖθις τὸ γένος τοῦ Πριάμου. ὁ δὲ Πολυμήστωρ τῶν ἄγαν φίλων Πριάμου. ὡς οὖν τοῦτον εὗρεν ἡ δούλη κείμενον ἐπʼ ἀκταῖς, ἀνελομένη καὶ τῷ πέπλῳ εἱλίξασα κομίζει πρὸς τὴν Ἑκάβην, καὶ ἣ τὸν τῆς Πολυξένης νεκρὸν, πρὶν ἐκκεκαλύφθαι τοῦτον, εἶναι νομίσασα, ἐπειδὴ ἔγνω Πολύδωρον, ἀθλίως τε ἔσχε, καὶ ὅπως ἀμυνεῖται τὸν Πολυμήστορα, μηχανᾶται τοιόνδε· κοινωσαμένη πρότερον τὴν περὶ τούτου γνώμην Ἀγαμέμνονι πέμπει τὴν αὑτῆς δούλην ὡς Πολυμήστορα, αὐτόν τε καὶ τὰ τέκνα πρὸς αὑτὴν μετακαλουμένη ἐφʼ ᾧ περί τινος ἀναγκαίου πρὸς αὐτὸν κοινώσασθαι. οὗτος μὲν οὖν ἀγνοῶν ὅτι Πολύδωρος εὕρηται παρὰ τὰς ἀκτὰς, καὶ ἅμα καί τισιν ἐλπίσιν ὑποκλαπεὶς μετὰ τῶν παίδων πρὸς αὐτὴν ἀφικνεῖται. Ἑκάβη δὲ πρὸς αὐτὸν τούτου χάριν ἔφη κεκληκέναι, ἵνα χρνσοῦ θησαυροὺς κεκρυμμένους ὑπʼ αὐτῆς ἐν Ἰλίῳ μηνύσῃ. εἰσάγει δὲ καὶ τῆς σκηνῆς ἔνδον εἰποῦσα, ὡς ἂν καὶ ἕτεῤ ἄττα αὐτῷ δώσει χρήματα, μεθʼ ὧν ἐξῆλθε τῆς Τροίας. ἐκέκρυπτο δὲ εἴσω πλεῖστος γυναικῶν ὄχλος· σὺν αἷς τοῦτον εἰσελθόντα Ἑκάβη ὀφθαλμῶν τε στερεῖ καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ ἀποσφάττει. δικάσαντος δὲ αὐτοὺς τοῦ Ἀγαμέμνονος ὕστερον, καὶ τοῦ Πολυμήστορος πολλὰ περὶ τῆς σφαγῆς Πολυδώρου διαπλασαμένου, Ἑκάβη περιεγένετο, ἐλέγξασα αὐτὸν ὡς τοῦ χρυσοῦ χάριν, καὶ οὐχ ὧν προὔτεινε, τὸν παῖδα ἀνεῖλε, σύμψηφον σχοῦσα καὶ Ἀγαμέμνονα.

Ἡ μὲν σκηνὴ τοῦ δράματος ὑπόκειται ἐν τῇ ἀντιπέραν τῆς Τροίας Χερρονήσῳ· ὁ δὲ χορὸς συνέστηκεν ἐκ γυναικῶν αἰχμαλωτίδων Τρῳάδων, συμμαχησασῶν τῇ Ἑκάβῃ.

2. τοῦ Πριάμου] τοῦ om. B. 19. Πολυδώρου om. B. ib. ὁ δὲ Πολυμήστωρ — Πριάμου] ib. διαπλασαμένου] πλασαμένου B. Haec addidi ex B. 23. τροίας B. θράκης Ald. 4. τῆς Πολυξένης] τῆς om. B. 24. Post Χερρονήσῳ B. reliquis 6. τὸν Πολυμήστορα B. τὸν om. omissis pergit, ἔστι δὲ τὰ τούτου πρόσωπα εἴδωλον πολυδώρου ἑκάβη. χορὸς 8. αὐτῆς] αὐτῆς B. Ald. ἐκ τρωάδων αἰχμαλωτίδων. πολυξένη. 9. αὐτὴν B. ἑαυτὴν Ald. ὁδυσσεύς. ταλθύβιος. θεράπαινα ἑκάβης. ib. ἐφʼ ᾧ addidi ex B. ἀγαμέμνων. πολυμήστωρ. 11. ἐλπίσιν addidi ex B.

III.

Στίχοι πολιτικοὶ τοῦ Τζέτζου.

Πολύδωρον Ἑκάβης τε καὶ τοῦ Πριάμου παῖδα ὁ Πολυμήσ τωρ ἔκτεινεν ὁ τῶν Θρᾳκῶν κατάρχων, ἀφʼ οὗ τὴν Τροίαν ἔμαθεν Ἕλλησι πορθηθῆναι, καὶ κτείνας εἰς τὴν θάλασσαν ἔρριψε τὴν ἐκεῖσε, καίπερ λαβών παρὰ πατρὸς ὅπως αὐτὸν φυλάσσοι. Ἑκάβης αἰχμαλώτου δὲ οὔσης ἐν Χερρονήσῳ, ἐκεῖ γὰρ καὶ τὸ στράτευμα ὑπῆρχε τῶν Ἑλλήνων, ὄναρ φανεὶς Πολύδωρος τῇ σφῇ μητρὶ Ἑκάβῃ. ὅπως αὐτὸν ἀπέκτεινεν ὁ Πολυμήστωρ λέγει, καὶ τὰ λοιπὰ δὲ σύμπαντα λεπτομερεῖ τῷ λόγῳ. οὕτω κατʼ ἔπος λέγει δὲ διὰ τοῦ Εὐριπίδου, ἥκω νεκρῶν κευθμῶνα τε καὶ πύλας ἀρεὶς σκότος, ἔκτοτε τοῖς φυγοῦσι δὲ δεινοῖς ἐξ ἀρρωστίας, ὡς ἐγερθεὶς ἐκ τῶν νεκρῶν λέγομεν τὰ τοιαῦτα· τοῖς μὴ μαθοῦσι γράφομεν, οὐ τοῖς μαθοῦσι ταῦτα.

Τοῦ Χορτασμένου.

Κἀντεῦθεν ᾂν κατίδοι τις τοῦ ζωτικοῦ τὴν φύσιν καὶ τὴν σπουδὴν τὴν ἄμετρον, ἣν ἔχει περὶ λόγους· τοῦ γὰρ βιβλίου τουτουὶ μηδενὸς στερουμένου, μηδʼ ἐνδεῶς τυγχάνοντος ὧνπερ προσῆκεν ἔχειν, τὸν Εὐριπίδην τὸν σοφὸν ποιητικῆς τὸ κλέος, ὁ δʼ ὥσπερ οὐκ ἀρκούμενος τοῖς ὧδε γεγραμμένοις, καὶ τοὺς παρόντας τουτουσὶ γραμματικοῦ τοὶ Τζέτζου στίχους προσέθηκεν αὐτῷ μηδόλως ἀμελήσας, μηδʼ ἀνασχόμενος εἰπεῖν τινὰ τῶν περὶ λόγους, ὡς ἄρα τούτου κάλλιον ἐκτήσατο βιβλίον.

2. Tzetzae versus edo ex parte 8. δὲ] τε Fl. recenti codicis (B.) Parisini 2713. 11. ὅπως] τὸ πῶς Fl. Versus undecim primos ex Fl. 33. 14. σκότος] Aut σκότους scripsit ediderat Matthiae vol. 6. p. 3. aut σκότου. 7. φυλάσσοι] φυλάττῃ Fl.

IV. Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου κυροῦ Μανουὴλ τοῦ Μοσχοπούλου περὶ τοῦ εἰδώλου.

Ἐπειδὴ περὶ τοῦ εἰδώλου προεθέμεθα εἰπεῖν, τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα γλώσσαις μὲν ἁπάσαις προβέβληται, οὐδέπω δὲ σεσαφήνισται, ἀλλʼ ἔστιν οὗ καὶ διαφόροις ἐννοίαις ἐκφέρεται, χρεὼν εἰπεῖν τί ποτε τοῦτό ἐστι καὶ πόθεν εἴληφε τὴν συνθήκην. πῆ μὲν γὰρ εἴδωλα τῶν σωμάτων φαμὲν τὰς ψυχὰς, καὶ ῥήτορα εἰδωλοποιὸν ὀνομάζομεν τὸν ταῖς ἀπελθούσαις τῶν σωμάτων ψυχαῖς λόγους περιτιθέμενον. φιλόσοφοι δὲ ξύμπαντες τὰ χείρονα εἴδωλα τῶν κρειττόνων φασίν. οὕτω γὰρ κἀπὶ τῆς συνηθείας ἔστιν εἰδεῖν· οὗτος μὲν γὰρ ὁ χαλκοῦς ἀνδριὰς Ἡρακλέους εἴδωλον, ὅδε δὲ Θησέως· καὶ ἡ χαλκῆ λύκαινα, ἡ τοὺς μαστοὺς ὑποτιθεῖσα τοῖς βρέφεσι, ποιήματα μὲν παλαιᾶς ἐργασίας, εἴδωλα δὲ ἀληθείας, καθʼ ἣν Ῥῆμος καὶ Ῥώμυλος ὑπὸ τοῦ Φαιστύλου ῥιφέντες ἐπὶ τὴν ἀκτὴν τῆς ζώσης λυκαίνης τοὺς μαστοὺς εἵλκυσαν. τίς οὖν ὁ τῆς διαφορᾶς λόγος: ἐγὼ γοῦν φημι λογισάμενος καὶ ἐκτιθέμενος ὡς ἡ ψυχὴ οὐ πέφυκεν εἴδωλον, ἀλλὰ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς, ὡς χεῖρον κρείττονος· ἐπεὶ δὲ αἱ ψυχαὶ φανταζόμεναι σωματικοῖς τυποῦνται μορφώμασι πρὸς τὴν τῶν ὁρώντων δύναμιν, ἀσαφέσι μέντοι καὶ συγκεχυμένοις, καὶ τὸ ὅλον σκιώδεσι, διὰ ταῦτα λέγονται τῶν σωμάτων εἴδωλα· σῶμα μὲν γὰρ καὶ τὸ σχῆμα ὄρθιον καὶ τὴν ἁφὴν στερρὸν καὶ ἀντιτυπὲς, καὶ τὸ χρῶμα ἔνι λευκὸν καὶ βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ ἀέρι μὴ ἐποχούμενον, ἡ δὲ τοῦ Πολυδώρου ψυχὴ οὐχ οὕτω τῇ Ἑκάβῃ ἐφαίνετο, ἀλλὰ ζοφερὸν καὶ σκιᾷ παρόμοιον καὶ δυσείκαστον· 2. Moschopuli περὶ τοῦ εἰδώλου seculi quinti decimi scripta, post disputatio, Hecubae, in qua Polydori. Tzetzae versus supra appositos, εἴοωλον in scenam producitur, tos, cum lemmate περὶ τοῦ εἰδώλου. praefixa in codicibus Byzantinis Pars postrema inde ab verbis τῶν multis legitur, primum edita ab σωμάτων μὲν Πλάταν usque ad ἐπεφημίσθη Aldo post Moschopuli Vitam Euripidis: μἱσθη εἴκασμα legitur etiam in codice unde inscriptum ei est dice Guelferbvtano in initio scholiorum τοῦ αὐτοῦ τερὶ εἰδώλου. Inscriptio ab liorum ad Hecubam. me posita ex codice sumta est 112. ὅδε δὲ B. et Dresd. ὁ δὲ Ald. Dresdensi (D. 22.) de quo dixi ad 14. Ῥῦμος Musgr. pro Ῥῶμος. Scholia in Sophoclem vol. 2. p. 15. μαστοὺς] μαζοὺς Dresd. 408. Habet etiam codex Parisinus. 21. ὄρθιον B. Dresd. ὄρθριον Ald. (B.) 2713. in parte ab manu 22. καὶ βαρὺ] καὶ om. B. διὰ γοῦν τὴν τοιαύτην μορφὴν, τὴν ἀσαφῆ καὶ συγκεχυμένην, εἴδωλά φασιν οἱ σοφοὶ τὰς ψυχὰς τῶν σωμάτων· καὶ Πλάτων γοῦν ἐν τῷ Φαίδωνι τὰ ἐν τοῖς τάφοις φαινόμενα σκιοειδῆ φαντάσματα ψυχὰς φιλοσωμάτους ὠνόμασεν, ὡς μηδὲ μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν πρὸς τὸ καθαρὸν ἀνιούσας φῶς, ἀλλ᾿ ἔτι τῶν σωμάτων ἐχομένας, ἃ δὴ διὰ τὰς ἀνδραποδώδεις ἠγαπήκασιν ἡδονάς· διὰ ταῦτα μὲν οὖν εἴδωλον σωμάτων ἡ ψυχὴ, αὗθις δὲ σῶμα ψυχῆς εἴδωλον, ὅτιπερ ὃ τούτῳ ὀφθαλμὸς, ἐκείνῃ ὁ νοῦς· καὶ ὃ τούτῳ ἁφὴ, ἐκείνῃ πάλιν ἐξεταστική· καλλίων δὲ νοῦς ὀφθαλμοῦ καὶ νοερὰ ζήτησις δυνάμεως ἁπτικῆς· διὰ ταῦτα πάλιν εἴδωλον τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς. τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο ὁ Χριστιανῶν ἐμυσάχθη θεσμὸς, ὅτι δὴ τοῖς Ἑλληνικοῖς θεοῖς ἐπεφημίσθη εἴκασμα.

3. φαντάσματα] πλάσματα Gu 6. ἃ] ὃ Gu. 4. ἐντεῦθεν] ἐνταῦθα Gu.

1.—58. Ἡ εἴσθεσις τοῦ δράματος ἄρχεται ἐκ μονοστροφικῆς περιόδου· οἱ δὲ στίχοι εἰσὶν ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι νή, ὧν ὁ τελευταῖος “φθείρει θεῶν τις τῆς πάροιθʼ εὐπραξίας.” ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.

59.—99. Τὰ τοιαῦτα εἴδη καλεῖται συστήματα ἐξ ὁμοίων κατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους. σύστημα δέ ἐστιν, ὡς Ἡφαιστίων φησὶ, μέτρων συναγωγὴ ἤτοι δύο, ἢ πλειόνων, ἢ ὁμοίων, ἢ ἀνομοίων. ἔστι δὲ τὸ μέτρον ἀναπαιστικὸν, Λακωνικὸν καλούμενον διὰ τὸ τὸν Λάκωνα Ἀλκμᾶνα τούτῳ πρῶτον χρήσασθαι. εἰσὶ δὲ τὰ μὲν τῶν κώλων δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δὲ τῶν ἀποθέσεων καταληκτικὰ δίμετρα, ἤτοι ἑφθημιμερῆ. ἢ μέτρον καλεῖται παροιμιακὸν, διὰ τὸ πολλὰς παροιμίας τούτῳ τῷ μέτρῳ γεγράφθαι. τὸ μέντοι ιϚ΄ κῶλον, τὸ 9. Ἡφαιστίων] Cap. 4. p. 119. loco altero alatis scholiasta ed. Gaisf. secundae. ab Morello memoratus adscriberet, 10. Λακωνικὸν] Hoc nomen Hephaestio παρακλητικὰ ἐκ τῶν Τυρταίου, et Tzetza c. 8. p. 50. tetrametris Histor. 1, 696. eos Tyrtaeo tribueret, tribuit anapaesticis qui spondeum praeeunte, ut ait, Dione ante catalexin habeant, cujus hoc Chrysostomo, etsi ab hoc sine nomine affert exemplum, ἄγετʼ, ὦ Σπάρτας poetae sunt appositi. ἔνοπλοι κοῦροι, ποτὶ τὰν Ἄρεος κίνασιν, 13. πολλὰς παροιμίας] Proverbia quem versum Alcmanis esse conjecit metro paroemiaco scripta collegit Valckenarius apud Santen. ad Meinekius in Appendice ad Theocritum Terent. Maur. p. 79., alii Tyrtaeo critum p. 454.—469. tribuunt, collatis versibus quos ex 14. ιϚ΄] ις B. (ut mox λδον et Λακωνικοῖς ἐμβατηρίοις attulit Dio λϚ pariterque in scholio v. 100.) Chrys. vol. 1. p. 92. ἄγετ᾿ ὦ Σπάρτας ἑκκαιδέκατον I. qui numeros modo εὐάνδρου | κοῦροι πατέρων πολιητᾶν plene scriptos exhibet modo literis etc. quos Tyrtaei esse colligi potest expressos. De quo semel monemus. ex iis quae Dio ib. p. 82. de vesibus Hic autem vitiosum est ιϚ΄, etsi incerta Tyrtaei ὑπὸ φάλαγγος ἐνόπλου est correctio, quum nesciamus cantatis dixit: unde factum ut versibus quomodo dactylos, qui in hoc λδ΄ καὶ τὸ λϚ΄ μονόμετρά ἐστιν ἀκατάληκτα, ὃ καὶ ἀναπαιστικὴ ὀνομάζεται βάσις, τὰ δὲ πάντα κῶλα τοῦ συστήματος εἰσὶ λή, ὧν τελευταῖον “πέμψατε, δαίμονες, ἱκετεύω.” ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς. B.I.

93. Οὕτω δὲ χρὴ γράφειν καὶ ταῦτα τὰ κῶλα, ἵνʼ ᾖ δίμετρα, ὡς τὰ πολλά. ἐν γὰρ τοῖς ἀναπαιστικοῖς μονόμετρα μόνον διὰ μέσου εὕρηται, οὐ μὴν καὶ δίμετρα καταληκτικὰ, ἀλλʼ ἐν μόναις ταῖς ἀποθέσεσι. διὰ τοῦτο οὖν οὕτως ὠρθώθη παῤ ἡμῶν· εἰ δέ τις μέμφοιτο τὰς προθέσεις, ἀλλ᾿ ἴστω ὡς οὐκ ἂν ἔχοι τις ἄλλως ταυτὶ διορθώσασθαι.

100.—154. Τὰ τοιαῦτα εἴδη τῶν χορῶν καλεῖται συστήματα ἐξ ὁμοίων κατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους, ὡς εἴρηται. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο τὸ μέτρον ἀναπαιστικὸν, Λακωνικὸν καλούμενον. εἰσὶ δὲ τὰ μὲν τῶν κώλων δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δὲ τῶν ἀποθέσεων καταληκτικὰ, ἤτοι ἑφθημιμερῆ, ὃ μέτρον καλεῖται παροιμιακὸν, ὡς εἴρηται. τὸ μέντοι ιϚ΄ κῶλον, τὸ κε, τὸ μ΄, τὸ ν΄ καὶ τὸ νε΄ μονόμετρά εἰσιν ἀκατάληκτα. τὰ δὲ πάντα κῶλα τοῦ συστήματος νϚ΄, ὧν τὸ τελευταῖον “δειρῆς νασμῷ μελαναυγεῖ.” ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.

155.—177. Σύστημα κατὰ περικοπὴν ὁμοιομερές· ἐξ ὁμοίων γάρ σύγκειται ἀναπαιστικῶν κώλων. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο κατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους. τὰ δὲ κῶλα πάντα αὐτοῦ κγ΄, ὧν τελευταῖον “σᾶς ψυχᾶς ἀίω φάμαν.” εἰσὶ δὲ τὰ μὲν δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δὲ τῶν carmine anapaestis sunt interpositi, τράπωμαι. erroremanifesto. Kingius in versus vei breviores vel longiores inseruit scholio v. 93. post verba diviserit Triclinius. Monometros καὶ τόδε ὃ μέλλω εἰπεῖν φόβημά ἐστιν, λδ΄ et λϚ΄ manifestum est dici verba nec dubitandum quin ad κῶλα pertineat v. 95. φάντασμʼ Ἀχιλέως et v. 97. verbis οἰκτρῶς καὶ τόδε μοι δεῖμα τινὰ Τρωϊάδων. In praecedentibus inita, etsi nescimus quomodo Triclinius duo reperiuntur monometri, v. 83. haec in ordinem redigere ἔσται τι νέον et v. 86. φρίσσει, ταρβεῖ, sit conatus. eo loco positi ut manifestum sit 6. πολλά] Temere ing. λοιπά. numerum denarium, quem praebet Nam τὰ πολλὰ dicit Triclinius quia ἑκκαιδέκατου vel ιϚ΄, in vicenarium versus hujus carminis non omnes esse mutandum. Itaque corrigendum sunt anapaestici. videtur, τὸ μέντοι κγ΄ καὶ κϚ΄ 15. τὸ μέντοι—καὶ τὸ νε΄] Versus κῶλον— dicit qui sunt in editione nostra 5. Οὕτω δὲ χρὴ—] Haec annotatio 115. 124. 139. 149. 153. in l. adjuncta est scholio v. 88. 16. εἰσιν] ἐστιν B. post verba οἷον τίς γένωμαι καὶ πῆ ἀποθέσεων καταληκτικά. τὸ μέντοι ζ΄ κῶλον καὶ τὸ ιζ΄ μονόμετρά ἐστιν ἀκατάληκτα, τὸ δὲ ιε΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν. τίθενται γὰρ καὶ τά τοιαῦτα συστήματα ἐν μέσῳ τῶν ἀναπαιστικῶν. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, καὶ ἐπὶ τῷ τέλει ὡσαύτως. B.I.

163. ποίαν—: οὕτω δὲ χρὴ γράφειν ταῦτα τὰ κῶλα καὶ τὰ ἑξῆς ὡς διωρθώθη παῤ ἡμῶν, ἵνʼ ἔχῃ πρὸς μέτρον ὀρθῶς.

178.—215. Σύστημα ἕτερον κατὰ περικοπὴν ἀμοιβαῖον, ὁμοιομερές· ἐξ ὁμοίων γὰρ σύγκειται ἀναπαιστικῶν κώλων. εἰσὶ δὲ πάντα τὰ κῶλα λθ΄, ὧν τελευταῖον “κρείσσων συντυχίʼ ἐκύρησεν.” εἰσὶ δὲ τὰ μὲν δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δὲ τῶν ἀποθέσεων καταληκτικά. τὸ δὲ δ΄ καὶ τὸ ια΄, τὸ ιδ΄, τὸ ιϚ΄. τὸ κζ΄, καὶ τὸ λγ΄ μονόμετρα καὶ πενθημιμερῆ· τὸ μέντοι ε΄ τροχαικόν ἐστι πενθημιμερές καὶ τὸ λδ΄ ὁμοίως ἑφθημιμερές. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς· τέλος γὰρ ἔχει τὰ ἀναπαιστικά. B.I.

200. λώβαν: οἱ γράφοντες “λώβαν ἐχθίσταν” ἀγνοοῦσι τὰ μέτρα· σὺ δὲ μαθὼν μὴ γράφε τοῦτο· δίμετρον γὰρ ὀφείλει εἶναι τὸ κῶλον, ὡς καὶ τὰ λοιπά· διὸ καὶ ἐξεβλήθη παῤ ἐμοῦ.

216—437. Αἱ περίοδοι αὗται πᾶσαι στίχων εἰσὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων σκη΄, ὧν τελευταῖος “αἴσχιστα Τροίαν εἷλε τὴν εὐδαίμονα.” ἐπὶ τῷ τέλει μὲν τῶν ἀποθέσεων παράγραφος, ἐπὶ τῷ τέλει δὲ πάντων τῶν στίχων κορωνὶς, ἐξιόντων τῶν ὑποκριτῶν.

444.—465. Τὰ τοιαῦτα εἴδη τῶν χορῶν καλεῖται κατὰ σχέσιν. κατὰ σχέσιν δέ ἐστιν, ὡς Ἡφαιστίων φησὶν, ὅσα δουλεύων ὁ ποιητὴς ἀνταποδόσει καὶ ἀνακυκλήσει γράφει. εἰσὶ δὲ τὰ παρόντα δύο στροφαί. τῆς μὲν οὖν προτέρας στροφῆς τὰ κῶλα ια΄, καὶ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. τὸ α΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον καταληκτικόν, ἤτοι ἑφθημιμερὲς Φερεκράτειον, ἐξ ἐπιτρίτου α΄ καὶ βακχείου. τὸ β΄ ὅμοιον δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δ΄, διιάμβου καὶ συλλαβῆς ἀδιαφόρου. τὸ γ΄ ἰωνικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐξ 2. ἰθυφαλλικὸν] φαλικὸν I. Kingius. 5. οὕτω δὲ—] Praecedit in I. 23. Ἡφαστίων] C. 7. p. 122. scholion τοῦτο λέγει—ἐπικαλέσεται. 24. ἀνταποδόσει] ἀνταποδώσει I. 9. συντυχι᾿] ξυντυχί᾿ B. Correctum ex Heph. 19. σκη΄] Immo σκϚ΄. ib. γράφει additum ex Heph. 22. κατὰ σχέσιν. κατὰ σχέσιν δέ] 25. προτέρας στροφῆς—ἀντιστροφῆς] κατάσχεσις. κατάσχεσις δέ I. Correxit V. 444.—454. et 455.—465. ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος, τροχαϊκῆς συζυγίας, ἤτοι διτροχαίου, καὶ ἰωνικοῦ ἡμίσεως· ἐν μέντοι τῷ τῆς στροφῆς κώλῳ παίωνα β΄ ἔχει ἀντὶ ἰωνικοῦ. τὸ δ΄ δίμετρον ὑπερκατάληκτον· καλεῖται δὲ περίοδος διὰ τὸ συγκεῖσθαι ἐκ τροχαϊκῆς καὶ ἰαμβικῆς συζυγίας· ἔστι δε τῶν ἀσυναρτήτων. τὸ ε΄ ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ τροχαϊκῆς συζυγίας, ἤτοι διτροχαίου. τὸ Ϛ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ ζ΄ ἰωνικὸν ὅμοιον τῷ ε΄. τὸ η΄ ὅμοιον δίμετρον καταληκτικὸν, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ τροχαϊκῆς συζυγίας, ἤτοι ἐπιτρίτου β΄, καὶ συλλαβῆς μιᾶς. τὸ θ΄ χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικὸν ἤτοι ἑφθημιμερὲς, ἐκ χοριάμβου καὶ ἀναπαίστου, ἤτοι τριβραχέος διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ ι΄ χοριαμβικὸν ὅμοιον ἡμιόλιον, ἐκ χοριάμβου, ἤγουν ἐπιτρίτου β΄, καὶ τροχαίου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ ια΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς στροφῆς καὶ τῆς ἀντιστροφῆς παράγραφος μόνη.

454. πεδία λιπαίνειν: οὐ χρὴ “πεδία λιπαίνειν” γράφειν, ἀλλὰ “τὰς γύας,” ἵν᾿ ἦ τροχαικὸν τὸ κῶλον, ὡς καὶ τῆς ἀντιστροφῆς. Bar. 74.

466.—483. Τῆς β΄ ταύτης στροφῆς τὰ κῶλα θ΄ καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. τὸ α΄ ἰωνικὸν δίμετρον καταληκτικὸν ἑφθημιμερὲς, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ κρητικοῦ ἤτοι ἀμφιμάκρου, τὸ β΄ ὅμοιον κατὰ πάντα. τὸ γ΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, Γλυκώνειον καλούμενον, ἐξ ἐπιτρίτου δʼ καὶ ἰαμβικῆς συζυγίας, ἤτοι διιάμβου. τὸ δʼ δίμετρον ἀκατάληκτον, προσῳδιακὸν καλούμενον, ἀσυνάρτητον ἐκ χοριάμβου καὶ ἰωνικοῦ ἀπʼ ἐλάττονος. τὸ ε΄ ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ δισπονδείου. τὸ χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικὸν, ἐκ χοριάμβου καὶ βακχείου. τὸ ζ΄ ὅμοιον, ἐξ ἐπιτρίτου γ΄, ἢ δισπονδείου, καὶ ἀναπαίστου· δύναται δὲ εἶναι καὶ ἀντισπαστικόν. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν 9. χοριαμβικὸν] Syllabas dicit (v. in stropha haud dubie scripserat 453.) —στῶν ὑδάτων πατέρα. φασὶν Ἀπιδανὸν πεδον (vel γύας) 12. τὸ ια΄] Versum dicit 454. λιπαίνειν, in antistropha, χρυσᾶν ἄμπυκα γύας λιπαίνειν. Nam sic Tri. πυκα τόξα τʼ εὐλογήσω, versu hendecasyllabo. pro πεδία λιπαίνειν correxit, syllabo. ut apparet ex annotatione proxima, 22. Γλυκώνειον scripsi pro Γλυκώνιον. feminino τὰς γύας more Byzantino νιον. Recta forma servata ad Phoen. indocte pro τοὺς γύας posito. Euripides 103. et alibi. Mox προσοδιακὸν I. δίμετρον, καταληκτικόν. τὸ θ΄ δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δ΄, εἰ δὲ βούλει, δισπονδείου, καὶ χοριάμβου. ἔχει δὲ τὸ τῆς ἀντιστροφῆς κῶλον τὸν πρῶτον πόδα πεντασύλλαβον. ἐπὶ μὲν τῷ τέλει τῆς στροφῆς κορωνὶς, δηλοῦσα τέλος σχεῖν τὰς τοῦ χοροῦ ᾠδὰς καὶ στροφάς.

484. —628. Αἱ περίοδοι αὗται πᾶσαι στίχων εἰσὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων ρμέ, ὧν ὁ τελευταῖος “ὅτῳ κατʼ ἦμαρ τνγχάνει μηδὲν κακόν.” ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς, ἐξιόντων τῶν ὑποκριτῶν.

629. —646. Τὰ τοιαῦτα εἴδη τῶν χορῶν καλεῖται ἐπῳδικά. ἐπῳδικὰ δέ ἐστιν, ὡς Ἡφαιστίων φησὶν, ἐν οἷς ὁμοίοις ἀνόμοιόν τι ἐπιφέρεται· ἐπʼ ἔλαττον μέντοι τοῦ τῶν τριῶν ἀριθμοῦ, ἤτοι στροφῆς, ἀντιστροφῆς καὶ ἐπῳδοῦ, οὐκ ἂν γένοιτο τὸ τοιοῦτον, ἐπὶ πλεῖον δὲ οὐδὲν κωλύει ἐκτείνεσθαι· γίνεται δὲ, ὥσπερ τριὰς ἐπῳδικὴ, οὕτω καὶ τετρὰς καὶ πεντὰς καὶ ἐπὶ πλεῖον. ἔστι δὲ τὰ παρόντα τριὰς ἐπῳδικὴ, καὶ εἰσὶ τῆς μὲν στροφῆς τὰ κῶλα θ΄ καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. τὸ α΄ ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον ἐξ ἐπιτρίτου α΄ καὶ ἰάμβου. τὸ β΄ ὅμοιον ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου α΄, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ γ΄ ὅμοιον ἐξ ἐπιτρίτου δʼ καὶ διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ δʼ δίμετρον ἀκατάληκτον πολυσχημάτιστον, πριάπειον καλούμενον, ἐξ ἀντισπάστου καὶ χοριάμβου. τὸ ε΄ τροχαϊκὸν, διὰ τὸ ἑξῆς, πενθημιμερὲς, ἐκ δύο χορείων, ἤτοι τριβραχέων, καὶ συλλαβῆς. τὸ Ϛ΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικὸν, ἤτοι δίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ ζ΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐκ παίωνος τρίτου, διιάμβου καὶ συλλαβῆς· εἰ δὲ βούλει, ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς ἐκ δύο ἀναπαίστων καὶ ἰάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ η΄ ἀναπαιστικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ θ΄ χοριαμβικὸν ἡμιόλιον, 1. δίμετρον—δισπονδείου ap. Κing. 23. δίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δʼ, ζ΄ Kingius. δίμετρον ὑπερκατάληκτον ε'i δὲ βούλει σπονδείου I. ἐκ παίωνος τρίτου, διιάμβου καὶ σύλλαβῆς᾿  πεντασύλλαβον] Decepit Triclinium βῆς· εἰ δὲ βούλει, ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς scriptura vitiosa θεράπαιναν ἐκ δύο ἀναπαίστων καὶ ἰάμβου· εἰ δὲ (v. 482.) pro θεράπναν. βούλει, ἀναπαιστικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον. 4. σχεῖν] ἔχειν ap. King. τὸ ζ΄ I. 11. Ἡφαιστίων] C. 8. p. 125. 26. ἰάμβου—τὸ θ΄ Kingius. ἰάμβου, 12. μέντοι] μὲν King. εἰ δὲ βούλει ἀναπαιστικὸν δίμετρον 19. ἐπιτριτου δ΄ King. δ΄ om. I βραχυκατάληκτον. τὸ θ΄ I. εἰ δὲ βούλει, δακτυλικὸν πενθημιμερές. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς στροφῆς καὶ ἀντιστροφῆς παράγραφος.

647.—656. Τοῦτο καλεῖται ἐπῳδὸς, διὰ τὸ ἐπᾴδεσθαι τῇ τε στροφῇ καὶ τῇ ἀντιστροφῇ, ἤγουν μετὰ τὴν στροφὴν ᾄδεσθαι. ἰστέον δὲ ὅτι τὴν μὲν στροφὴν κινούμενοι πρὸς τὰ δεξιὰ οἱ χορευταὶ ᾖδον, τὴν δὲ ἀντιστροφὴν πρὸς τὰ ἀριστερὰ, τὴν δὲ ἐπῳδὸν ἱστάμενοι ᾖδον. ἐδήλου δὲ, ὥς φασιν, ἡ μὲν στροφὴ τὴν οὐρανοῦ ἐκ τῶν ἑῴων πρὸς τὰ δυτικὰ μέρη κίνησιν, ἡ δὲ ἀντιστροφὴ τὴν τῶν πλανητῶν, ὡς ἀπὸ δυσμῶν πρὸς ἕω γινομένην, ἡ δὲ ἐπῳδὸς τὴν τῆς γῆς στάσιν, ἱσταμένων τῶν χορευτῶν ᾀδομένων. ἔστι δὲ τῆς παρούσης τὰ κῶλα ια΄. τὸ α΄ ἰωνικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐκ παίωνος γ΄ ἀντὶ ἰωνικοῦ, τροχαικῆς συζυγίας, ἤτοι διτροχαίου, καὶ ἰάμβου. τὸ β΄ ἀναπαιστικὸν μονόμετρον. τὸ γ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ δʼ δακτυλικὸν, ἢ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερές. τὸ ε΄ παιωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παιώνων δευτέρων δύο. τὸ Ϛ΄ τροχαϊκὸν πενθημιμερές. τὸ ζ΄ ἰωνικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐκ παίωνος γ΄ ἀντὶ τοῦ ἰωνικοῦ ἀπʼ ἐλάττονος, ἰαμβικῆς συζυγίας, ἤτοι διιάμβου, καὶ συλλαβῆς. τὸ η΄ ἐπιχοριαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐκ διιάμβου, χοριάμβου καὶ ἰάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ θ΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικὸν, ἤτοι δίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ ι΄ ἰωνικὸν ἡμιόλιον, εἰ δὲ βούλει, παιωνικὸν ἐκ παίωνος β΄ καὶ δύο συλλαβῶν. τὸ ια΄ ὅμοιον, δίμετρον καταληκτικὸν, ἐκ παίωνος δʼ καὶ βακχείου· εἰ δὲ βούλει, τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικὸν, τοῦ α΄ ποδὸς χορείου. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς, εἶτα παράγραφος. ταῦτα γὰρ τοῦ τέλους τῆς ἐπῳδοῦ σημεῖα.

688.—692. Τὰ τοιαῦτα εἴδη καλεῖται ἀνομοιόστροφα. ἀνομοιόστροφα δέ εἰσιν, ὡς Ἡφαιστίων φησὶν, ὅσα πάντως διαιρεῖται, ἢ κατὰ πρόσωπον ἀμοιβαῖον, ἢ χοροῦ πρὸς ὑποκριτὴν ἀπόκρισιν. καὶ διαιρεῖται εἰς δύο, ἢ εἰς πλείονα. εἰ μὲν οὖν εἰς δύο διαιρεῖται, καλεῖται ἑτερόστροφον, εἰ δὲ εἰς πλείω, ἀλλοιόστροφον. εἰσὶν οὖν τὰ παρόντα ἀλλοιόστροφα. τῆς πρώτης δὲ στροφῆς ταύτης τὰ κῶλα Ϛ΄. 9. γινομένην] κινομένων Kingius. I. Voluit κινουμένων, quod posuit 20. ἤτοι addidit King. Musgr. 27. Ἡφαιστίων] C. 9. p. 130. 13. ἰαμβικὸν King. ἰωνικὸν I. 31. πρώτης Κing. δευτέρας Ι. 19. καὶ ἰάμβου Κing. καὶ διιάμβου τὸ α΄ στίχος ἴαμβος τρίμετρος ἀκατάληκτος. τὸ β΄ παιωνικὸν ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος πεντασυλλάβου καὶ ἰάμβου· διαιροῦνται γὰρ αἱ μακραὶ τῶν τοιούτων ποδῶν εἰς δύο βραχείας. τὸ γ΄ ὅμοιον καθαρὸν, ἐκ παίωνος δʼ καὶ ἰάμβου. τὸ δʼ ὅμοιον, δίμετρον καταληκτικὸν, ἐκ παίωνος α΄ καὶ δακτύλου. τὸ ε΄ τροχαϊκὸν ἀκατάληκτον. τὸ Ϛ΄ ὅμοιον τροχαϊκὸν ἑφθημιμερές. οὕτω διῃρημένα χρὴ ταῦτα τὰ κῶλα, καὶ τὰ ἑξῆς, ὡς ἡμῖν διήρηται, ἵνʼ εὐχερῶς καὶ τίνος εἴη μέτρου ἔχωμεν γνῶναι· ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

693.— 696. Δευτέρα αὕτη στροφὴ κώλων ἐστὶ δ΄. τὸ α΄ τροχαϊκὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ β΄ καὶ γ΄ παιωνικὸν ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος δ΄ καὶ σπονδείου. τὸ δ΄ δακτυλικὸν πενθημιμερές.

697. —701. Σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερὲς στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων τριῶν καὶ κώλου, ὃ τρίτον κείμενον δακτυλικόν ἐστι πενθημιμερές. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

702.—708. Ἡ τρίτη αὕτη στροφὴ κώλων ἐστὶ ζ΄. τὸ α΄ τροχαϊκὸν μονόμετρον. τὸ β΄ ὅμοιον ὑπερκατάληκτον ἐκ χορείων. τὸ γ΄ ὅμοιον ἑφθημιμερὲς καθαρόν. τὸ δ΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν. τὸ ε΄ παιωνικὸν δίμετρον, ἐκ παίωνος α΄ καὶ παλιμβακχείου. τὸ ἀναπαιστκὸν ἑφθημιμερὲς, τοῦ β΄ ποδὸς δακτύλου. τὸ ζ΄ παιωνικὸν δίμετρον, ἐκ παίωνος α΄ καὶ κρητικοῦ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

710. —711. Ἡ δʼ αὕτη στροφὴ κώλων ἐστὶ δ΄, ὧν τὸ α΄ παιωνικὸν ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος δʼ καὶ ἰάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ β΄ ὅμοιον δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παίωνος α΄ καὶ κρητικοῦ. τὸ γ΄ καὶ τὸ δʼ ὅμοιον τῷ πρώτῳ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

716. —720. Ἡ ε΄ αὕτη στροφὴ κώλων ἐστὶν ἕξ. τὸ α΄ παιωνικὸν 4. παίωνος δ΄ King. παίωνος δὲ I. scriptus legitur. Kingius, qui scholion 7. μέτρου ἔχωμεν Barn. μέτρον ἔχομεν I. totum ex cod. se correxisse ait, pro τὸ Ϛ΄ ἀναπαιστικὸν ἑφθημιμερὲς scripsit χομεν I. 16. ὑπερκατάληκτον King. ἑφθημιμερές τὸ Ϛ΄ τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν, εἰσεῖδον (nam sic codices) in εἶδον mutato, I. ib. τό γ΄] Versum dicit ὀμμάτων ita ut quintus versus esset ἐμῶν ὄψιν, non offensus syllaba ante μελανόπτερον, ἃν εἶδον, sextus ἀμφὶ σʼ, catalexin longa, quae brevis esse ὦ τέκνον, οὐκέτ᾿ · deberet. Nihilo peritius verba 23. ἐκ παίωνος α΄ King. pro ἐκ proxima οὔ με παρέβα φάσμα pro παίωνος δ΄. Metri dochmiaci ignarus versu ithyphallico habet. Triclinius Θρηΐκιος legit ut est in 18. τὸ Ϛ΄—δακτύλου Haec non codicibus, quum Θρῄκιος scribere conveniunt versui ut nunc in libris deberet. ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος α΄ καὶ σπονδείου. τὸ β΄ χοριαμβικὸν ἡμιόλιον καθαρόν. τὸ γ΄ ὅμοιον τῷ α΄ ἐκ παίωνος δʼ καὶ ἰάμβου. τὸ δ΄ ἀντισπαστικὸν μονόμετρον ὑπερκατάληκτον. τὸ ε΄ ὅμοιον τῷ τρίτῳ. τὸ Ϛ΄ ὅμοιον τῷ δ΄. οὕτω χρὴ γράφειν καὶ ταῦτα ὡς διῄρηται καὶ τὰ ἄνω, ἵνʼ εἴη καὶ τὰ μέτρα εὔγνωστα. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

721. —904. Αἱ ἑξῆς αὗται συστηματικαὶ περίοδοι στίχων εἰσὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων ρξδ΄, ὧν τελευταῖος “κακόν τι πάσχειν, τὸν δὲ χρηστὸν εὐτυχεῖν.” μετὰ τὸν ρμγ΄ κώλου τμῆμα τὸ φεῦ. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, καὶ ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.

905. ˜—922. Τὰ τοιαῦτα εἴδη τῶν χορῶν καλεῖται ἐπῳδικά. ἔστι δὲ τὰ παρόντα πεντὰς ἐπῳδική, ἤτοι στροφὴ καὶ ἀντιστροφή, καὶ πάλιν στροφὴ καὶ ἀντιστροφὴ καὶ ἐπῳδός. εἰσὶν οὖν τῆς α΄ στροφῆς τὰ κῶλα θ΄ καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. τὸ α΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παίωνος γ΄ ἀντὶ τοῦ ἰωνικοῦ καὶ διιάμβον. τὸ β΄ τροχαϊκὸν ἑφθημιμερὲς, ὃ καλεῖται Εὐριπίδειον, ἢ ληκύθιον. τὸ γ΄ χοριαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ χοριάμβου καὶ δισπονδείου· εἰ δὲ βούλει, δακτυλικὸν ἑφθημιμερές. τὸ δʼ προσῳδιακὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος, χοριάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ ε΄ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερές. τὸ Ϛ΄ ἰωνικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐκ παίωνος γ΄ ἀντὶ ἰωνικοῦ ἀπʼ ἐλάττονος, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ αὐτὸ δύναται καὶ ἰαμβικὸν εἶναι ἑφθημιμερὲς, τῶν πρώτων ποδῶν ἀναπαίστων. τὸ ζ΄ ἰωνικὸν δίμετρον καταληκτικὸν, ἤτοι ἑφθημιμέρες, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ κρητικοῦ, ἤτοι ἀμφιμάκρου. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον καθαρὸν, ἐξ ἐπιτρίτου δ΄, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ θʼ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον καθαρὸν, ἐξ ἀντισπάστου, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς στροφῆς παράγραφος.

923.—932. Τῆς β΄ ταυτησὶ στροφῆς τὰ κῶλα ι΄ καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. τὸ α΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ β΄ καὶ γ΄ ποδὸς χορείου. τὸ β΄ ὅμοιον καθαρὸν, ὃ καλεῖται Ἀνακρεόντειον. 1. Addirdi α΄ post ἐκ παίωνος. Tertiam ρνζ΄. adjectivi κατάρατε syllabam B. τὸν—κώλου τμῆμα scripsi pro pro brevi habuit. τῶν—κώλων τλῆμα. Sic κώλου τμῆμα 2. Addidi δ᾿ post παίωνος. dixit ad Orest. 316. 1018. 6. συστηματικαὶ Barnes. συστικαί 17. προσῳδιακὸν] προσοδιακὸν I. I. 20. ἐκ παίωνος King. καὶ παίωνος I. 7. ρξδ΄—ρμγ΄  scripsi pro ρϚη΄ — 25. ἀντισπαστικὸν addidit King. τὸ γ΄ ὅμοιον πενθημιμερές. τὸ δʼ ἰωνικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἢ ἐπιωνικὸν ἐξ ἐπιτρίτου γ΄, ἰωνικοῦ ἀπʼ ἐλάττονος καὶ συλλαβῆς. τὸ ε΄ ἀσυνάρτητον ἐξ ἀναπαιστικῆς βάσεως καὶ ἰαμβικοῦ πενθημιμεροῦς. τὸ Ϛ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ τριῶν χορείων καὶ ἰάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ ζ΄ ὅμοιον καθαρὸν ἰαμβικοῦ. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου β΄ καὶ α΄ καὶ δύο συλλαβῶν ἀδιαφόρων. τὸ θ΄ χοριαμβικὸν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ β΄ χοριάμβων καὶ ἀναπαίστου· εἰ δὲ βούλει, ἀναπαιστικὸν δίμετρον. τὸ ι΄ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὶς καθαρόν. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς ἀντιστροφῆς παράγραφος.

942.—952. Τῆς ἐπῳδοῦ ταύτης τὰ κῶλα ι. τὸ πρῶτον ἐπιωνικὸν τρίμετρον καταληκτικὸν, ἐξ ἐπιτρίτου γ΄, ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ δακτύλου. τὸ β΄ ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον ἐξ ἐπιτρίτου δʼ καὶ σπονδείου· εἰ δὲ βούλει. τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν. τὸ γ΄ χοριαμβικόν δίμετρον καταληκτικὸν, ἐκ χοριάμβου καὶ ἀναπαίστου. τὸ δ΄ ἰαμβικὸν πενθημιμερές. τὸ ε΄ τροχαϊκὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐκ σπονδείων λαὶ τροχαίων. τὸ Ϛ΄ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ζ΄ ἐπιχοριαμβικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δ΄, χοριάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ η΄ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς, τοῦ β΄ καὶ γ΄ ποδὸς χορείου. τὸ θ΄ παιωνικὸν ἡμόλιον, ἐκ παίωνος δ΄ καὶ δύο συλλαβῶν. τὸ ι΄ χοριαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐκ χοριάμβου, ἐπιτρίτου α΄ καὶ τροχαίου. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς καὶ παράγραφος.

953. —1022. Αἱ περίοδοι αὗται στίχων εἰσὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ο΄, ὧν τελευταῖος “ξὺν παισὶν οὗπερ τὸν ἐμὸν ᾤκισας γόνον.” ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.

1024. —1034. Τὰ τοιαῦτα εἴδη τῶν χορῶν καλεῖται μονοστροφικά. μονοστροφικὰ δέ εἰσιν, ὡς Ἡφαιστίων φησὶν, ὁπόσα ὑπό μιᾶς στροφῆς καταμετρεῖται. εἰσὶ δὲ τῆς παρούσης στροφῆς τὰ κῶλα ιβ΄. τὸ α΄ ἴαμβος τρίμετρος ἀκατάληκτος. τὸ β΄ παιωνικὸν ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος δ΄ καὶ ἰάμβου. οὕτω δὲ χρὴ γράφειν τὰ κῶλα, ὡς ὑφʼ ἡμῶν διῃρέθη, ἵνʼ ἔχωμεν γνῶναι τίνος εἰσὶ μέτρου. τὸ γ΄ ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον, ἐξ ἐπιτρίτου γ΄ καὶ ἰάμβου. τὸ δʼ ὅμοιον τῷ β΄. 13. δʼ King. τρίτου ἢ δ΄ I. finem scholii rejecit King. correcto 27. Ἡφαιστίων] C. 8. p. 125. quod in I. est μέτρα. 30. οὕτω —μέτρου] Haec aptius in τὸ ε΄ ὅμοιον τῷ γ΄, ἐξ ἐπιτρίτου δευτέρου καὶ ἰάμβου. τὸ Ϛ΄ καθαρὸν ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον. τὸ ζ΄ ὅμοιον τῷ β΄. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐξ ἀντισπάστου, ἐπιτρίτου δ΄ καὶ συλλαβῆς. τὸ θ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ α΄ καὶ β΄ ποδὸς χορείου. τὸ ι΄ ἴαμβος τρίμετρος. τὸ ια΄ παιωνικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παιώνων δ΄  δύο καὶ κρητικοῦ. τὸ ιβ΄ ὅμοιον κατὰ πάντα. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος μόνη.

1035.—1055. Σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀμοιβαίων στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων κα. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.

1056. —1084. Τὰ τοιαῦτα εἴδη καλεῖται μονοστροφικὰ, ὡς εἴρηται· καλεῖται δὲ καὶ μετρικὰ ἄτακτα, διότι μέτρῳ μὲν γέγραπται, οὔτε δὲ ὁμοιότητα ἔχει πρὸς ἄλληλα οὔτε ἀνακύκλησιν. εἰσὶ τὰ παρόντα καὶ συστηματικὰ κατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους, τὰ κῶλα δὲ πάντα λγ΄. τὸ α΄ μονόμετρον χοριαμβικόν. τὸ β΄ ὅμοιον δίμετρον καταληκτικὸν, εἰ δὲ βούλει, δακτυλικὸν ἑφθημιμερὲς ἐκ σπονδείων. τὸ γ΄ ἀντισπαστικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παίωνος δ΄, ἀντισπάστου καὶ διιάμβου. τὸ δ΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, τοῦ α΄ ποδὸς ἑξασυλλάβου. τὸ ε΄ δακτυλικὸν ἑξάμετρον καταληκτικὸν εἰς συλλαβὴν ἐκ σπονδείων. τὸ Ϛ΄ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ζ΄ ἐπιχοριαμβινὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐκ παίωνος α΄, χοριάμβου καὶ β΄ συλλαβῶν ἀδιαφόρων. καλεῖται δὲ καὶ προσῳδιακὸν, τὸν παίωνα ἔχον ἀντὶ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐξ ἀντισπάστου καὶ ἐπιτρίτου γ΄ καὶ ἰάμβου. τὸ θ΄ ὅμοιον ἐκ παίωνος α΄ καὶ ἐπιτρίτου δ΄ καὶ ἰάμβου· εἰ δὲ βούλει, ἔστω ἰωνικόν· ὁ γὰρ παίων οἰκεῖος μᾶλλον τοῖς ἰωνικοῖς. τὸ ι΄ ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος μονόμετρον ὑπερκατάληκτον, ἤτοι πενθημιμερές· εἰ δὲ βούλει, ἀναπαιστικὴ βάσις. τὸ ια΄ χοριαμβικὸν 1. τὸ ς΄ King. τὸ ς΄ ὅμοιον I. ἐκ μολοσσῶν. 5. ἀκατάληκτον] καταληκτόν King. 22. προσῳδιακὸν scripsi pro προσωδικόν. 12. ἀνακύκλοσιν (sic) I. Restitui Recta forma alibi non raro ἀνακύκλησιν, ut supra dixit ad v. 444. servata. προσοδικὸν I. p. 216, 6. 14. ὅμοιον δίμετρον καταληκτικόν ib. τὸ η΄ ἀντισπαστικὸν King. τὸ η΄ Haec verba cum proximis εἰ δὲ βούλει ὅμοιον ἐκ παίωνος τρίτου α΄, καὶ ἐπιτρίτου delevit King. non animadvetens ἐξ ἀντισπάστου καὶ ἐπιτρίτου τρίτου καὶ Triclinium de choriambis in molossos ἰάμβου, εἰ δὲ βούλει, ἀντισπαστικὸν I. contractis somniasse. Fortasse 24. παίωνος α΄ King. παίωνος τρίτου igitur post δίμετροι addendum α΄ I. ἡμιόλιον, ἐκ χοριάμβου καὶ ἰάμβου. τὸ ιβ΄ ὅμοιον δίμετρον καταληκτικὸν, ἐκ χοριάμβου καὶ ἀναπαίστου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ ιγ΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἐκ παίωνος γ΄ ἀντὶ ἰωνικοῦ, τροχαϊκῆς συζυγίας καὶ συλλαβῆς ἀδιαφόρου. τὸ ιδ΄ χυριαμβικὸν, ὅμοιον τῷ ια΄ εἰ δὲ βούλει, καὶ δακτυλικὸν πενθημιμερὲς Ἀρχιλόχειον. τὸ ιε΄ δακτυλικὸν τρίμετρον. τὸ ιϚ΄ προσῳδιακὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ χοριάμβου. τὸ ιζ χοριαμβικὸν μονόμετρον ὑπερκατάληκτον καθαρόν· εἰ δὲ βούλει, καὶ δακτυλικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τό ιη΄ παιωνικὸν ἡμιόλιον, ἐκ παίωνος α΄ καὶ σπονδείου. τὸ ιθ΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δ΄ καὶ δισπονδείου· εἰ δὲ βούλει, τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ κ΄ ἀντισπαστικόν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐξ ἐπιτρίτων δ΄ δύο καὶ ἀναπαίστου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ κα΄ χοριαμβικὸν ἡμιόλιον καθαρόν. τὸ κβ΄ δίμετρον ἀντισπαστικόν καταληκτικὸν Φερεκράτειον, ἐξ ἀντισπάστου καὶ κρητικοῦ, ἤτοι ἀμφιμάκρου. τὸ κγ΄ ἰαμβικὴ βάσις, ἤτοι μονόμετρον. τὸ κδ΄ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ κε ὅμοιον. τὸ κϚ΄ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς, τοῦ γ΄ ποδὸς χορείου. τὸ κζ΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος καὶ κρητικοῦ. τὸ κη΄ δακτυλικὸν ἑφθημιμερὲς ἐκ σπονδείων. τὸ κθ΄ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου β΄, ἀντισπάστου καὶ συλλαβῆς. τὸ λ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ λα΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος ἡμιόλιον. τὸ λβ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον, βραχυκατάληκτον. τὸ λγ΄ ὅμοιον. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ὁμοίως καὶ ἐπὶ τῷ τέλει.

1088.—1106. Καὶ τὰ τοιαῦτα κῶλα ὅμοιά ἐστι τοῖς εἰρημένοις, μονοστροφικὰ καὶ μετρικὰ ἄτακτα. εἰσὶ δὲ τὰ κῶλα τῆς ὄλης στροφῆς κβ΄. τὸ α΄ ἰαμβικὸν μονόμετρον. τὸ β΄ ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος δίμετρον καταληκτικὸν, ἐξ ἐπιτρίτου α΄ καὶ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος. τὸ γ΄ προσῳδιακὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος, 3. ἐκ παἱωνος—ἀδιαφόρου King. ἐξ Bar. μονόμετρον. τρίμετρον καταληκτικὸν ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ χοριάμβου I. ἐξ ἐπιτρίτου α΄ καὶ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος. 11. δισπονδείου King. σπονδείου I. μονόμετρον τρίμετρον καταληκτικὸν 12. ἐξ ἐπιτρίτων δ΄—ἀναπαίστου ἐξ ἐπιτρίτου α΄, ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος King. ἐξ ἐπιτρίτου δ΄ δύο καὶ ἀναπαίστων. καὶ ἀμφιθραχέος. τὸ γ΄ I. verbis pluribus I. ab typotheta per errorem repetitis. 15. ἀντισπάστου King. ἀντισπάστων I. 27. δίμετρον—τὸ γ΄ Kingius ex 28. προσῳδιακὸν προσοδιακὸν I. χοριαμβικοῦ πεντασυλλάβου καὶ ἰάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ δ΄ ἰαμβικὸν πενθημιμερές. τὸ ε΄ ὅμοιον. τὸ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ γ΄ ποδὸς ἀναπαίστου. τὸ ζ΄ δακτυλικὸν δίμετρον. κατὰ γὰρ μονοποδίαν μετρεῖται τὰ δακτυλικὰ, ὡς φασιν οἱ μετρικοί. τὸ η΄ ἰωνικὸν ἀπʼ ἐλάττονος ἡμιόλιον, εἰ δὲ βούλει, παιωνικόν. τὸ θ᾿ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ὅμοιον τῷ Ϛ΄, τοῦ β΄ ποδὸς ἀναπαίστου. τὸ ι΄ ἰαμβικὸν μονόμετρον. τὸ ια΄ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. τὸ ιβ΄ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. καλεῖται δὲ ταῦτα, ὡς Ἡφαιστίων φησὶν, Ἀνακρεόντεια καὶ ἀμφότερα. τὸ ιγ΄ περίοδος δύο γάρ εἰσι τροχαῖοι καὶ δύο ἴαμβοι. καὶ καλεῖται τοῦτο τὸ κῶλον περίοδος, εὕρηται δὲ καὶ ἀντεστραμμένον. τὸ ιδ΄ χοριαμβικὸν ἡμιόλιον, ἐκ χοριάμβου καὶ σπονδείου, εἰ δὲ βούλει, δακτυλικὸν ἑφθημιμερὲς, ὃ καλεῖται Ἀλκμανικόν. τὸ ιε΄ τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ιϚ΄ ἀσυνάρτητον ἐκ τροχαϊκῆς καὶ ἀναπαιστικῆς βάσεως. τὸ ιϚ΄ παιωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παιώνων πρώτων δύο. τὸ ιη΄ τροχαϊκὸν ἑφθημιμερὲς, ὃ καλεῖται Εὐριπίδειον, ἢ ληκύθιον. τὸ ιθ΄ δακτυλικὸν ἑφθημιμερὲς Ἀλκμανικόν. τὸ κ΄ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς, τοῦ α΄ ποδὸς ἀναπαίστου. τὸ κα΄ παιωνικόν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἐκ δύο παιώνων ποώτων, τοῦ α΄ πεντασυλλάβου, καὶ τροχαίου. τὸ κβ΄ χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικὸν, ἤτοι ἑφθημιμερὲς, ἐκ χοριάμβου καὶ κρητικοῦ. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος· ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.

1107.—1292. Αἱ ἑξῆς αὗται περίοδοί εἰσιν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων ρπϚ΄, ὧν τελευταῖος “ἔχοντʼ ἴδοιμεν τῶνδʼ ἀφειμένοι πόνων.” μετὰ δὲ τὸν θ΄ στίχον κῶλον ὅμοιον μονόμετρον βραχυκατάληκτον. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, καὶ ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.

2. ὅμοιον. τὸ Ϛ΄ King. ὅμοιον τῷ οὐ— (in versu 5, 1094. κλύει τις, ἣ οὐδεὶς ἀρκέσει) pro anapaesto habuit, 5. τὸ η΄—βούλει, παιωνικόν] τὸ η΄ non animadversa synizesi literarum παιωνικὸν ἡμιόλιον King. ἤ et οὐ. 6. τοῦ β΄ ποδὸς scripsi pro τοῦ γ΄ 8. ἰαμβικὸν addidit King. ποδός. Triclinius syllabas τις ἢ ib. Ἡφαιστίων] C. 5. p. 32.

1—58. ΠΑΡΑΦΡΑΣΙΣ. Ἐγὼ ὁ Πολύδωρος, ὁ γεγονὼς υἱὸς τῆς Ἑκάβης, τῆς θυγατρὸς τοῦ Κισσέως, πατρός τε τοῦ Πριάμου, ἦλθον ἄρτι, ἀφεὶς τὸν ἀπόκρυφον τόπον τῶν νεκρῶν, καὶ τὰς πύλας τοῦ ἀφεγγοῦς τόπου, ὅπου ὁ Ἅιδης ᾠκισμένος ἐστὶν, ὡς ἀπὸ μερισμοῦ δηλονότι, ἄνευ τῶν οὐρανίων θεῶν. ὅστις ὁ Πρίαμος, ἐπεὶ κατέλαβε τὴν Τροίαν φόβος καὶ ὑποψία καταβληθῆναι ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ πολέμου, φοβηθεὶς ἔξω ἔπεμψεν ἐμὲ τῆς Τρωϊκῆς γῆς πρὸς τὸ οἴκημα τοῦ Πολυμήστορος, τοῦ φίλου τοῦ Θρᾳκικοῦ, ὃς Πολυμήστωρ γεωργεῖ τὴν ἀρίστην καὶ ἐπαινετὴν πεδιάδα τῆς Χερρονήσου. τὸν ἱππικὸν καὶ πολεμικὸν λαὸν διεξάγων διὰ τοῦ δόρατος. πολὺν δὲ χρυσὸν ἐξέπεμψεν ὁ πατὴρ σὺν ἐμοὶ κρυφίως, ἵνα, ἐάν ποτε καταβληθείη τὰ τείχη τῆς Τροίας, μὴ εἴη τοῖς ζῶσι παισὶ στέρησις καὶ ἔνδεια τοῦ βίου, ἤγουν τῶν συντελούντων πρὸς τὴν ζωήν. νεώτατος δʼ ἦν τῶν παίδων τοῦ Πριάμου, διὸ καὶ κρυφίως ἔξω ἔπεμψεν ἐμὲ τῆς γῆς· οὔτε γὰρ δυνατὸς ἦν βαστάζειν ὅπλα οὔτε ἔγχος διὰ τοῦ ἁπαλοῦ καὶ τρυφεροῦ βραχίονος. ἐν ὅσῳ οὖν χρόνῳ τὴν ὀρθίαν εἶχον θέσιν τὰ ὁροθέσια τῆς γῆς, οἱ πύργοι τε τῆς Τρωϊκῆς χθονὸς ἦσαν ἀκατάβλητοι, καὶ ὁ Ἕκτωρ, ὁ ἐμὸς ἀδελφὸς, ηὐτύχει ἐν τῷ πολέμῳ, καλῶς παρὰ τῷ Πολυμήστορι, τῷ πατρικῷ φίλῳ, ἐν τροφαῖς, καθά τις κλάδος, ηὐξανόμην ὁ τάλας. ἐπεὶ δὲ ἡ Τροία ἀπώλετο, καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἕκτορος ἀπώλετο, κατὰ κοινοῦ, καὶ ἡ οἰκία ἡ πατρικὴ ἠφανίσθη, αὐτός τε ὁ πατὴρ, ὁ Πρίαμος ἔπεσεν, ἤτοι ἐφονεύθη, ἐν τῷ βωμῷ τῷ θεοκατασκευάστῳ, σφαγεὶς ἐκ τοῦ παιδὸς τοῦ Ἀχιλλέως τοῦ ἄγαν φονικοῦ, τοῦ Νεοπτολέμου δηλονότι, ἔκτεινεν ἐμὲ τὸν ταλαίπωρον ὁ πατρικὸς φίλος ἕνεκα τοῦ χρυσοῦ, καὶ κτανὼν ἔρριψεν εἰς τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης, ὅπως ἔχῃ τὸν χρυσὸν ἐν τοῖς δόμοις. κεῖμαι δὲ ἐν τῷ αἰγιαλῷ ἄλλοτε ἐν τῷ κλυδωνίῳ καὶ τῇ ταραχῇ τοῦ πόντου, φερόμενος πολλοῖς δρόμοις κυμάτων, ἄταφος, ἤτοι ἐστερημένος ταφῆς. νῦν δὲ ὁρμῶ, ἤτοι φέρομαι, ἐπάνω τῆς μητρὸς τῆς Ἑκάβης  τῆς προσφιλοῦς, ἔρημον ἀφεὶς τὸ ἐμὸν σῶμα, μετεωριζόμενος τρίτην ταύτην ἡμέραν ἤδη, ὅσονπερ ἦμαρ δηλονότι ἐν τῇδε τῇ γῇ τῇ Χερρονησίᾳ πάρεστιν ἡ ἐμὴ μήτηρ ἐκ τῆς Τροίας ἡ ἀθλία. πάντες δὲ οἱ Ἀχαιοὶ, ἔχοντες καὶ οἰκοῦντες τὰς ναῦς, κάθηνται ἡσύχως ἐπὶ ταῖς ἀκταῖς τῆς χθονὸς τῆς Θρᾳκικῆς. ὁ υἱὸς γὰρ τοῦ Πηλέως, ὁ Ἀχιλλεὺς, φανεὶς ἐπάνω τοῦ ἑαυτοῦ τάφου, ἐκράτησε πάντας τοὺς Ἕλληνας, κινοῦντας πρὸς τὸν οἶκον τὴν κώπην τὴν θαλασσίαν· ζητεῖ δὲ τὴν Πολυξένην σφάγιον ἐπὶ τῷ τάφῳ, ἤτοι ἐπάνω τοῦ τάφου, φίλον καὶ προσφιλὲς, αὐτῷ δηλονότι. καὶ ἐπιτυχὴς γενήσεται τοῦδε, οὐδὲ ἔσται ἀγέραστος παρὰ τῶν ἀνδρῶν τῶν φίλων, ἤτοι τῶν Ἑλλήνων. ἡ μοῖρα δὲ συνελαύνει καὶ φέρει θανεῖν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν κατὰ ταύτην τὴν ἡμέραν. θεάσεται δὲ ἡ μήτηρ δύο σώματα νεκρὰ δύο παίδων, ἐμοῦ καὶ τῆς κόρης τῆς δυστήνου. φανήσομαι δὲ ἐν τῷ αἰγιαλῷ ὁ ἄθλιος, ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τῆς δούλης, ἵνα τύχω ἐνταφιασμοῦ· τοὺς γὰρ ἐν τῷ Ἅιδῃ δυναμένους Πλούτωνα καὶ Περσεφόνην ἐξῃτησάμην καὶ ἱκέτευσα ἐπιτυχεῖν τύμβου, ἤτοι ἐνταφιασμοῦ, καὶ πεσεῖν εἰς τὰς χεῖρας τῆς μητρός. τὸ ἐμὸν μὲν, ὅσονπερ ἤθελον τυχεῖν, ἔσται, ὥστε τυχεῖν τούτου δηλονότι. ὑποχωρήσω δὲ μακρὰν τῇ γεραιᾷ Ἑκάβῃ. διαπερᾷ γὰρ καὶ κινεῖ αὕτη τὸν πόδα ὑποκάτω τῆς σκηνῆς τοῦ Ἀγαμέμνονος, φοβουμένη τὸ ἐμὸν φάντασμα, τουτέστι τὸ ὄναρ, ὃ εἶδε περὶ ἐμοῦ. φεῦ, ὦ μῆτερ, ἥτις ἐκ τῶν βασιλικῶν οἴκων εἶδες ἦμαρ δούλειον, ἤτοι δουλείαν, λίαν δυστυχεῖς, ὅσονπερ ποτὲ εὐτύχεις δηλονότι· ἀντισταθμήσας δέ τις τῶν θεῶν ἀπὸ τῆς πρότερον εὐτυχίας ἔφθειρε σέ. I.

1. Ἀφεὶς ὁ Πολύδωρος τὸ σῶμα ἑαυτοῦ καὶ μόνη ψυχὴ ὢν αἰωρεῖται ἐπάνω τῆς μητρὸς αὑτοῦ καὶ λέγει εἰς ἐπήκοον αὐτῆς τήν τε σφαγὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἐσομένην τῇ ἀδελφῇ αὐτοῦ Πολυξένῃ ὑφʼ Ἑλλήνων. ἐποίησε δὲ τοῦτο ὁ ποιητὴς ἐξεπίτηδες, ἵνα δῆλα πᾶσι ποιήσῃ τὰ κατὰ τὸν Πολύδωρον, ὃ καὶ ἐν ἀρχῇ πάντων τῶν αὐτοῦ δραμάτων ποιεῖν εἴωθεν. B.I.

1. ἥκω: τὸ ἥκω Ἀττικόν ἐστιν· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ἧκον ἥκω λέγουσιν. ῥέπει δὲ τοῦτο πρὸς τὸ παρεληλυθὸς, καθόσον τὸ εἶμι πρὸς τὸ μέλλον. Gu. I.

ἥκω: οἱ ῥήτορες τὸν ἐνεστῶτα ἀντὶ παρῳχημένου λαμβάνουσιν. ἢ διὰ τὸ ἀεικίνητον τῆς ψυχῆς. Fl. 25.

κευθμῶνα: ἤγουν τόν ἀπόκρυφον τόπον. Gr.

σκότου: γρ. καὶ σκότους. M. γράφεται καὶ τὸ σκότος οὐδετέρως καὶ ὁ σκότος· καὶ τῷ μὲν οὐδετέρῳ χρῶνται οἱ κοινοὶ, τῷ δ᾿ ἀρσενικῷ οἱ Ἀττικοί. B.I. καὶ σκότος κατὰ τὸ ἐντελὲς καὶ σκότου κλινόμενον. δηλοῖ δὲ τὸ μὴ διαλυόμενον σκότος τῆς νυκτός. Fl. 25. ἔρχομαι τῶν νεκρῶν τὸ κατοικητήριον ἀπολιμπάνων, τὰ τοῦ Ἅιδου χωρία. Fl. 33. ἤτοι τὴν εἰς Ἅιδου κατοίκησιν. Gr.

2. ἵν᾿: ὅπου. M. Ἅιδης: ἢ διὰ τὸν ἐν Ἅιδου τόπον νοητέον, ἵν᾿ ᾖ τὸ ᾤκισται ἀντὶ τοῦ κατῳκίσθη ὑπὸ τῶν νεκρῶν καὶ τοῦ Πλούτωνος καὶ Περσεφόνης, ἢ ἀντὶ τοῦ ὁ Πλούτων· Ἅιδης γὰρ καὶ Πλούτων ὁ αὐτὸς λέγεται. τὸ δὲ ᾤκισται ἢ ἀντὶ τοῦ κατῳκίσθη, ἢ ἀντὶ τοῦ κατοικεῖται, κατὰ ἀντιχρονισμὸν, ὅπερ κατοικεῖται εἴποις, εἰ τόπον τὸν Ἅιδην μόνον νοήσεις. B.I. Ἅιδης ὁ περὶ τὴν γῆν σοτεινὸς ἀήρ. Fl. 34. 59. 76. χωρὶς ᾤκισται: κεχωρισμένος ἤγουν ᾠκισμένος ἐστὶ τῶν οὐρανίων. Gr.

3. Πολύδωρος Ἑκάβης παῖς: προλογίζει Πολύδωρος Ἑκάβης ὢν γνήσιος παῖς, ὃν Πολυμήστωρ ὁ τῆς Θρᾴκης βασιλεὺς ἀνεῖλεν. τὴν δὲ Ἑκάβην Ὅμηρος Δύμαντος, οἱ πολλοὶ δὲ Κισσέως. ἔνιοι δὲ γράφουσιν “Ἑκάβης παῖς γεγὼς τῆς Κισσέως” καὶ στοχάζονται ἀπὸ γένους τινὸς τῆς Φρυγίας ἢ κώμης οὕτως αὐτὴν προσαγορεύεσθαι, ὡς καὶ Φιλόχορος ἐν τῇ πρὸς Ἀσκληπιάδην ἐπιστολῇ. M.

τὰ περὶ τὴν Πολυξένην ἔστι καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ εὑρεῖν. M.

1. τὸ ἥκω—ῥέπει δὲ] ἥκω ἀντὶ τοῦ Κισσίας fuit: quod vidit Kirchhoffius. ἦλθον. πρέπει γὰρ Gu. Sic etiam Idem vitium est infra ubi hoc B., nisi quod ῥέπει δέ τοῦτο habet. scholion repetitur in A.M. γρ. τῆς De scholiis codicis A. ad v. 1—57. κισσέως. καὶ ὑπονοοῦσιν ἀπὸ γενεᾶς τινος vide quae in Praefatione diximus. φουγίας εἰρῆσθαι ἢ ἀπὸ κώμης, ὡς φιλό 5. τὸ ἀεικίνητον τῆς ψυχῆς] Conf. χορος ἐν τῇ πρὸς ἀσκληπιάδην ἐπιστολῆ:— schol. v. 503. 26. Φιλόχορος] φιλόχωρος M., frequenti 22. ὃν Cobetus. ὁ M. in libris vitio de quo non 23. Addidi Ὅμηρος (Il. 16, 718.) ubique monebo. 24. Κισσέως] Diversa quam notare 27. Πολυξένην — εὑρεῖν Cobetus. voluit scriptura haud dubie ξένην—εὑρεῖν καὶ περὶ πολυξένην M.

Ἑκάβης παῖς γεγὼς Πριάμου: Φερεκύδης γράφει οὕτως “Πρίαμος δὲ ὁ Λαομέδοντος γαμεῖ Ἑκάβην τὴν Δύμαντος τοῦ Ἠϊονέως τοῦ Πρωτέως ἢ Σαγγαρίου τοῦ ποταμοῦ καὶ Νηΐδος νύμφης Εὐαγόρας.” Γλαυκίππην δ᾿ ἔνιοι τὴν Ξάνθου τῆς Ἑκάβης παρέδοσαν μητέρα. Νίκανδρος δὲ Εὐριπίδῃ συνδραμὼν τὴν Ἑκάβην φησὶ Κισσέως· Ἔνθ᾿ Ἑκάβη Κισσηῒς, ὅτ᾿ ἐν πυρὶ δέρκετο πάτρην καὶ πόσιν ἑλκηθεῖσα παρασπαίροντα θυηλαῖς, εἰς ἅλα ποσσὶν ὄρουσε καὶ ἣν ἠλλάξατο μορφὴν, γρήϊον Ὑρνακίδεσσιν ἐειδομένην σκυλάκεσσιν. M.

Ἑκάβης παῖς γεγὼς τῆς Κισσέως: τὰ περὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Ἑκάβης διαφόρως ἱστόρηται. Φιλόχορος μὲν γὰρ ἐν τῷ περὶ τραγῳδιῶν συγγράφων Χοιρίλην αὐτήν φησι καλεῖσθαι, ἴσως δὲ διὰ τὸ πολύπαιδα γεγενῆσθαι. ἡ γὰρ χοῖρος πολλὰ τίκτει, καὶ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς οἱ χοῖροι ἑκάβαι προσαγορεύονται. οἱ δὲ λοιποὶ τῷ κυρίῳ αὐτὴν ὀνόματι προσηγόρευσαν. πολλάκις δὲ ὁ Εὐριπίδης αὐτοσχεδιάζει 1. Φερεκύδης] Partem hujus scholii derus ad Nicandri Fragm. p. 67. ediderat Fulv. Ursinus in Virgil. 8. ἑλκηθεῖσα — θυηλαῖς Cobetus. Collect. script. Gr. illustr. p. 404. ἐλκηθεῖσαν—θηλαῖς M. Tzetza Exeg. in Iliad. p. 38, 11. 9. ποσσὶν ὄρουσε Cobetus. πόσιν Πρίαμος ὁ Λαομέδοντος καὶ Λευκίππης (sic) ὤρουσεν M. υἱὸς, κατὰ Φερεκόδην τὸν Σύρον (Λέριον 10. γρήϊον Ὑρνακίδεσσιν ἐειδομένην] dicere dicebat) ἱστορικὸν, γήμας Ἑκάβην γρηιονυρνακίδεσιν ἐειδόμενον M. Correxit τὴν Δύμαντος τοῦ Ἠϊονέως πολλοὺς Hermannus in Schneidewini μὲν υἱοὺς, πολλὰς δὲ θυγατέρας Philologo vol. 2. p. 134., praecedente ἐσχήκει. ἣν ἠλλάξατο in ἀντηλλάξατο 2. Ἠϊονέως] ἰονέως M. Correxi ex mutato. Quo servato Schneiderus Tzetza.l proposuit Ὑρνακίδεσσι δ᾿ ἐειδομένη 3. Νηΐδος νύμφης Εὐαγόρας] Scribendum σκυλάκεσσιν (scil. etiamnum versi Εὐαγόρης, ut Εὐαγόρη una ex potest in saxum conversa.) Nereidibus appellata fuit. Εὐνόη 11. τοῦ ὀνόματος om. M. Sumsi dicitur ab schol. Hom. Il. 16, 718. ex A. Tum τῆς ἐκάβης uterque qui ipse quoque Pherecyde auctore codex, non τὴν ἐκάβην ut apud utitur, Δύμαντος καὶ Εὐνόης νύμφης, ὡς Cobetum. Φερεκόδης. Metopam nominat Apol- 12. διαφόρως A. διάφορον M. 3, 12, 5. Πρίαμος—ἔγημεν Ἑκάβην 13. καλεῖσθαι] κεκλῆσθαι A. τὴν Δύμαντος, ἢ ὥς τινές φασι Κισσέως, 14. καὶ A. ὡς M. ἢ ὡς ἕτεροι λέγουσι Σαγγαρίου ποταμοῦ 15. λοιποὶ A. λυποὶ M. καὶ Μετώπης. ib. τῷ] Sic A.M., non πάντες ut 4. παρέδοσαν Cobetus. πάριδος ἂν apud Cobetum. M. 16. αὐτοσχεδιάζει obscurum in A. 7. Ἕνθα non τοπικῶς, sed χρονικῶς αὐτοσχεδιάζειν M. dictum esre monet O. Schnei- ἐν ταῖς γενεαλογίαις, ὡς καὶ ἑαυτῷ ἐνίοτε ἐναντία λέγειν, καὶ νῦν Κισσέως ἔφη θυγατέρα τὴν Ἑκάβην μετενεγκὼν τὸν πατέρα Θεανοῦς, περὶ οὗ φησιν Ὅμηρος “Κισσῆς τόν γ᾿ ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα μητροπάτωρ, ὃς τίκτε Θεανὼ καλλιπάρῃον.” A.M.

τὸ ἑξῆς, ἥκω Πολύδωρος ὁ παῖς Ἑκάβης τῆς Κισσέως. ἔνιοι Ἠετίωνος καὶ Ἱπποθόης τῆς Ἐριχθονίου. Κισσέως φασὶ γενέσθαι οὕτως καὶ Τηλεκλείας τῆς Ἰλίου Ἑκάβην καὶ Θεανώ. M.

τὸ χ ὅτι ἴδιον Κισσέως τὴν Ἑκάβην, Ὁμήρου Δύμαντος αὐτὴν εἰρηκότος “αὐτοκασίγνητος, υἱὸς δὲ Δύμαντος.” M.

γεγώς: γενηθείς. γίγνομαι, γενήσομαι, γέγονα, καὶ κατὰ συγκοπὴν γέγωα· ἡ μετοχὴ ὁ γεγὼς, τοῦ γεγονότος. Fl. 21.

4. ὅς μ᾿ ἐπεὶ Φρυγῶν πόλιν: τὸ χ ὅτι οἱ νεώτεροι συγχέουσι Φρυγίαν καὶ Τροίαν, Ὅμηρος δὲ διαιρεῖ. M.

ὅς μ᾿, ἐπεί: ὅστις ἀφ᾿ οὗ τὴν τῶν Φρυγῶν πόλιν μοῖρα ἀπόνοια ἔλαβε ὑπὸ τῷ Ἑλληνικῷ ξίφει, φοβηθεὶς ἔπεμψέ με τῆς Τρωϊκῆς γῆς. Fl. 33. τὸ ἐπεί καὶ χρονικὸν καὶ αἰτιατικόν ἐστι. Gr.

5. κίνδυνος: κινδυνεύω ἀντὶ τοῦ ἐν δεινῷ εἰμι· καὶ κινδυνεύω ποιεῖν τόδε, ὅπερ οὐ θέλω δηλονότι, ἀλλ᾿ ὑπό τινος ἀνάγκης εἰς τοῦτο συνελκόμενος. καὶ κινδυνεύω πείσεσθαι τόδε, ἀφ᾿ οὗ κίνδυνος ἐπὶ τῶν δύο τούτων σημαινομένων· κίνδυνος γὰρ αὐτὸ τὸ δεινὸν, καὶ κίνδυνος πείσεσθαι τινὰ τόδε, ὅπερ οὐκ αὐτὸ δηλοῖ τὸ δεινὸν, ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ δεινὸν συνελαύνουσαν ἀνάγκην. B.I.

κίνδυνος: μοῖρα. M. ἀνάγκη, ὑποψία. ἔσχε: ἐκράτησε. 3. θεανοῦς περὶ οὗ φησὶν A. θεανοὺς ad v. 4. ubi lemma in M. nulum (sic) φησὶν M. est. ib. Ὅμηρος] Il. 11, 223. ib. Ὁμέρου] Il. 16. 718. 6. Κισσέως] οἱ δὲ Κισσέως 13. Τροίαν] τροι M., obliterato Cobetus. compendio syllabae αν. “Aristonicus 7. οὕτως] Abundat nec satis aptum nicus ad Iliad. 2, 862. ἡ διπλῆ ὅτι οἱ ὄντως. Schol. Homeri Il. 16, νεώτεροι τὴν Τροίαν καὶ τὴν Φρυγίαν τὴν 718 Ἀθηνίων Κισσέως καὶ Τηλεκλείας αὐτὴν λέγουσιν, ὁ δὲ Ὅμηρος οὐχ οὕτως. (φησί), et, ἡ διπλῆ ὅτι Ὅμηρος τὴν Idem ad 3, 184. ἡ διπλῆ ὅτι διαφέρει Ἑκάβην Δύμαντος, ὁ δὲ Εὐριπίδης ἡ Φρυγία τῆς Τροίας καθ᾿ Ὅμηρον, οἱ δὲ Κισσέως. νεώτεροι συγχέουσιν. Vide eundem ib. Ἑκάβην Cobetus. ἑκάβης M. ad 16, 719. 18. 291.” COBET. 8. ἴδιον] Fort. ἰδίως. Post Κισσέως 16. αἰτιατικὸν Matth. pro in M. vocula quae legi non ἀττικόν. potest. Ceterum in M. lemma ὅς 18. ὑπό τινος] ὑπὸ τῆς I. μ᾿ ἐπεὶ φρυγῶν πόλιν, quod pertinet 23. ὑποψίας Matth. pro ἐποψίας. πεσεῖν: πολέμῳ καταστραφῆναι. Gr. δορί: ἤγουν δυνάμει Ἑλληνικῇ. Fl. 21.

6. ὑπεξέπεμψε: ἤγουν λάθρα ἔπεμψεν. Fl. 21. ἡ ὑπό τὸ λάθρα δηλοῖ, ἡ δὲ ἐξ τὸ ἔξω. Fl. 18. 76. Gr. ὑπό καὶ ἡ ἐκ πρόθεσις δηλοῖ τὴν λαθραίαν ἐκ τῶν ἰδίων ὅρων πομπήν. Fl. 25.

7. δῶμα: πρὸς τὸ δῶμα τοῦ Θρᾳκικοῦ φίλου, τὸ τοῦ βασιλέως τῆς Θρᾴκης. Fl. 21.

Θρῃκίου: ὁ Θρᾲξ τοῦ Θρᾳκὸς, καὶ ἀπὸ τούτου Θρηΐκιος, κατὰ παραγωγὴν ἐκφωνουμένου τοῦ ι, καὶ τρεπομένου τοῦ α εἰς η. ξένου: ξένος κυρίως ὁ φίλος, ὃν ἐπὶ τῆς πατρίδος τις ποιήσεται ἀπὸ ξένης ἐλθόντα, ἁπλῶς δὲ καὶ ὁ φίλος. B. Gu. I.

8. πλάκα: χώραν. “ἢ δυσγενὴς ὢν πλουσίαν ἀροῖ πλάκα.” περιφραστικῶς τὴν Χερρόνησον, ἢ ἀ ἡ δὲ Χερρόνησος πόλις Θρᾴκης, ἧς ὁ βασιλεὺς Πολυμήστωρ. M.

πλάκα: πλὰξ οὐ μόνον ἡ πετρώδης γῆ, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς πᾶσα γῆ, ὥσπερ κἀνταῦθα· οὐ γὰρ οἷόν τε ἀρίστην αὐτὴν προσειπεῖν, εἰ πετρώδης ἦν, ἀλλ᾿ ἔστι τὸ πλάκα ἀντὶ τοῦ γῆν. δῆλον δὲ ἐκ τοῦ σπείρει. B.I. πεδιάδα γῆν. Gr.

8.—9. ὃς—δορί: ὅστις τὴν ἔνδοξον Χερρόνησον γῆν διοικεῖ, ἰθύνει, κρατεῖ, καὶ τὸν πολεμικὸν λαὸν διευθύνων αἰχμῇ. Fl. 33.

9. σπείρει: διοικεῖ. M. γεωργεῖ, κατοικεῖ. Gr. φίλιππον: ἱππικόν. Gr.

φίλιππον: ἀντὶ τοῦ ἱππικόν. M. ἀντὶ τοῦ τὸν ἵππον φιλοῦντας παρορμῶν. Fl. 21. εὐθύνων: παρορμῶν ἐπὶ πόλεμον. M. τὸν στρατὸν διεξάγων ἐν τῷ πολέμῳ. Fl. 21. ἄγων. Gr.

10. σὺν ἐμοί: μετ᾿ ἐμοῦ, χάριν ἐμοῦ. Gr. ἐκπέμπει: δηλονότι ὁ ἐμὸς πατὴρ σὺν ἐμοὶ χρυσὸν ἐκπέμπει κρυφίως, ὅπως, ἐάν ποτε τὰ τῆς Ἰλίου τείχη πέσῃ, ὑπάρχῃ τοῖς ζῶσιν αὐτοῦ παισὶν ὁ χρυσὸς, μὴ ὁ βίος ὀλιγοστὸς ᾖ. Fl. 33.

11. πέσοι: καταστραφῇ. Gr.

12. τοῖς ζῶσιν: τουτέστιν ἐμοί. Fl. 34. Gr. σπάνις βίου: ἔνδεια περιουσίας. M. στέρησις, ἔνδεια ζωῆς. Gr. σπάνις: ὑστέρησις. βίου: ζωῆς. Fl. 56. βίου: περιουσίας. Fl. 21. Βίος 9. ἐκφ.—η] ἐκφ. τοῦ αι εἰς η Gu. Stheneboea versus: v. Arist. Ran. 12. ἢ δυσγενὴς—] Euripidis ex 1217. cum annotatione scholiastae. σημαίνει πέντε· τὴν τέχνην, ὡς τὸ “ἐμπορικὸν βίον, ἢ φιλόσοφον ζῇ·” τὸν τρόπον, ὡς τὸ “χρηστοῦ βίου ἐστί· τὸν παρόντα ἑνὸς ἑκάστου χρόνον τῆς ζωῆς· τὴν περιουσίαν, καὶ τὰς πρὸς τὸ ζῆν συντελούσας τροφάς. Gu. I.

13. νεώτατος δ᾿ ἦν: μικρότατος δ᾿ ἤμην τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν. M. μικρότατος δὲ ἤμην Πριαμιδῶν, τουτέστι τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν, δι᾿ ὃ καὶ ἐξέπεμψεν ἐμὲ Τρωϊκῆς γῆς. Fl. 21. διὰ τὸὄντα με νεώτατον τῶν Πριάμου παίδων τῷ τοιούτῳ τρόπῳ κἀμὲ τῆς ἰδίας γῆς ὑπεξέπεμψεν. Fl. 33.

ὃ καί με γῆς: τοῦτο οὕτω νοήσεις· ὅπερ, τὸ εἶναί με νεώτατον τῶν ἀδελφῶν, ὑπεξέπεμψε τῆς γῆς, ἀντὶ τοῦ τοῦτο γέγονεν αἴτιον τοῦ ἐκπεμφθῆναί με. B. Bar. 74. ὃ καί: διό. Gr.

14. 15. οὔτε γάρ: καὶ γὰρ οὐκ ἦν οἷος, ἤγουν ἄξιος, δυνατός. Fl. 21. οὔτε ὅπλα οὔτε κοντάριον φέρειν ἴσχυον νέος ὤν. Fl. 33.

14. φέρειν: κινεῖν. φέρειν ὅπλα: ἤγουν ὁπλίζεσθαι. Gr. ὅπλα: τὰ φυλακτήρια, οἷον θώραξ, κράνος· ἔγχος δὲ καὶ σπάθη ἀμυντήρια. B. Gu. I.

15. ἔγχος: ξίφος. Gr. νέῳ βραχίονι: δυνατὸς ἤμην. M. τῷ ἐμῷ βραχίονι, χειρί. Fl. 21. βρεφικῇ χειρί. Gr.

16—20 ἕως οὖν τῆς ἐμῆς γῆς σῶα ἦσαν τὰ τείχη καὶ οἱ πύργοι ἄθραυστοι τῆς Τρωϊκῆς γῆς, καὶ ὁ ἐμὸς ἀδελφὸς Ἕκτωρ εὐτύχει τῷ δορὶ ἐν τῷ πολέμῳ, καλῶς καὶ ἐγὼ ὁ τάλας ταῖς τροφαῖς, ὡς οἷά τις κλάδος νεαρὸς, ηὐξανόμην παρὰ τῷ Θρακικῷ ἀνδρὶ καὶ πατρῴῳ φίλῳ. Fl. 33.

16. ἕως: μέχρις ὅτου. Fl. 21.

ἕως μὲν οὖν γῆς: δεύτερον προοίμιον. τὸ γῆς μὴ νομίσῃς διὰ τὴν περὶ τὴν Τροίαν γῆν, ὡς οἴονταί τινες κακῶς, ἀλλὰ δι᾿ αὐτὴν τὴν Τροίαν, ἵν᾿ ᾖ τὰ ὁρίσματα ἀντὶ τοῦ οἱ πύργοι· περιορισμὸς γὰρ τῆς ἐν τῇ πόλει γῆς οἱ πύργοι· ὥστε τὸ γῆς ὁρίσματα καὶ τὸ πύργοι Τρωϊκῆς χθονὸς ταυτόν ἐστιν. ὅτι δέ ἐστι ταυτὸν καὶ οὐχ ὡς ἐκεῖνοί 1. πέντε] Ϛ Gu. 3. περιουσίαν] τὴν καθόλου ζωὴν add. ib. ὡς τὸ—ζῇ om. Gu. Gu. 2. ὡς τὸ—ἐστί om. Gu. 4. τροφάς] πρὸς τὸ ζῆν συντεινούσας ib. τὸν παρόντα—ζωῆς] τὴν ζωὴν τροφὰς, ὁποῖον εἶναι μᾶλλον εἰπεῖν ἐντινὸς ἑκάστου, ὁποῖον φασὶ καὶ ἐνταῦθα ταῦθα Gu. Gu. 28. περιορισμὸς—πύργοι om. B. φασι, μαρτυρεῖ τὸ “ἐπεὶ δὲ Τροία” ὃ ἐπέφερε πρὸς τὰ δύο, δηλῶν ὡς ταυτοσήμαντά ἐστιν. ἔκειτο δὲ εἶπεν, ἐπειδὴ οἱ θεμέλιοι τῶν τειχῶν ἐν τῇ γῇ κεῖνται. B.I.

ὄρθ᾿: ἄθραυστα καὶ ἀνάρρηκτα. Fl. 21. ὀρθίαν εἶχον θέσιν. Fl. 18. 34. 56. 59. 76. Gr. ἔκειθ᾿: ἵστατο. Fl. 10. ὁρίσματα: ἀντὶ τοῦ τὰ τείχη καὶ ὁροθέσια. M. Fl. 21. οἱ ὅροι. Gr.

17. πύργοι: τὰ τείχη. ἄθραυστοι: ἀσάλευτοι. Gr.

18. ηὐτύχει: εὐοδοῦτο. δορί: τῷ πολέμῳ. Gr.

19. καλῶς: ἐπίκρισις. ἐπιμελῶς. Gr. πατρῴῳ ξένῳ: πατρῴῳ φίλῳ. M.

20. τροφαῖσιν ηὐξόμην: ἀντὶ τοῦ ἀνετρεφόμην. B.I. τάλας: ὁ ἄθλιος. Fl. 21. Gr.

21. ἐπεὶ δὲ Τροία: συνεκδοχή. Gr. τοῦτο λέγεται συνεκδοχὴ ἀπὸ τοῦ ἑπομένου τὸ προηγούμενον. Gu. ἀπώλετο: ἁλώθη, ἐφθάρη. Fl. 21. ἡ ἀπώλεια σημαίνει δύο, τὴν παντελῶς ἀφάνισιν καὶ τὴν ἀπὸ τόπου εἰς τόπον μεταβολήν. Fl. 25. ἀφ᾿ οὗ δὴ ἡ Τροία καὶ ἡ τοῦ Ἕκτορος ψυχὴ ἀπώλετο, καὶ ἡ πατρικὴ οἰκία κατηδαφίσθη, καὶ ὁ ἐμὸς πατὴρ Πρίαμος ἐν τῷ θεοκτίστῳ βωμῷ πίπτει, σφαγεὶς δηλονότι ὑπὸ τοῦ μιαιφόνου παιδὸς τοῦ Ἀχιλλέως—Νεοπτόλεμος ἦν ὁ αὐτός· μετὰ γὰρ τὴν σφαγὴν Ἀχιλλέως Πύρρος καὶ Νεοπτόλεμος ἐλθόντες ἐν Τροίᾳ πολλοὺς ἔκτειναν καὶ ἔν τινι ναῷ καταλαβὼν Νεοπτόλεμος τὸν Πρίαμον ἀνεῖλεν. Fl. 33.

22. ψυχή: ἤγουν ἡ ζωή. Gr. πατρῴα: ἡ τοῦ πατρός· τὸ κτητικὸν ἀντὶ μόνης τῆς γενικῆς, ἵν᾿ ᾖ καλῶς ἔχον τὸ ἐπαγόμενον, αὐτὸς δέ. B.I.

ἑστία: ἑστία λέγεται ἡ ὅλη κατοικία, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν, ἀπὸ τοῦ εὕω τὸ φωτίζω καὶ φλογίζω, ἢ ἀπὸ τοῦ ἕζω τὸ κάθημαι. I. ἤγουν ἡ οἰκία θεὰ τῆς ἠρίνῆς (sic). Fl. 21. ἑστία λέγεται ὁ τόπος ἔνθα ἅπτεται τὸ πῦρ, ὅς ἐστι κυριώτερος παντὸς τοῦ οἴκου. ἀναφέρεται τοὔνομα τοῦτο τῇ θεᾷ τῇ Ἑστίᾳ. δῆλον καὶ οἱ παλαιοὶ ἐν αὐτῷ τὴν θυσίαν ἐτέλουν αὐτῇ. Fl. 25.

6. καὶ ὁροθέσια om M. κτητικῆς. Iidem cum Gu. om. μόνης 24. κτητικὸν] ἀττικὸν B. τῆς et pro ἵν᾿ ᾖ κ. ἔχον legunt ἵνα ib. γενικῆς pro κτητικῆς est e Gr. κ. ἔχῃ. Fl. 18. 56. 59. 76. nisi quod Fl. 25. αὐτὸς δὲ om. B. utrutmque conjungunt γενιῆς καὶ

23. αὐτός: ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸς ὁ Πρίαμος ἐν τῷ βωμῷ λίθῳ κατεσκευασμένῳ πίπτει, ἐνταφιάζεται. Fl. 21. βωμῷ: βωμὸς καλεῖται τόπος ἐν ᾧ τὰ θύματα ἔσφαζον, τετραγωνοειδὴς ὢν καὶ μέρος τοῦ ἱεροῦ· ἐσχάρα δὲ ὁ λάκκος ἐν τὰ ἱερὰ ἔκαιον. Gu. πρὸς λιθοδμήτῳ: γρ. πρὸς θεοδμήτῳ. M. θεοδμήτῳ: οὐχ ὅτι θεόδμητος ἦν ὁ βωμὸς τῆς Ἀθηνᾶς, διὰ τοῦτο θεοδμήτῳ λέγει, ἀλλὰ τῷ τῇ θεᾷ παρὰ τῶν Τρώων δομηθέντι· ἢ τῷ θείως καὶ θαυμαστῶς κτισθέντι. B.I. θεοκατασκευάστῳ. Fl. 6. τῷ δομηθέντι διὰ τοὺς θεούς. Gr. πιτνεῖ: ἀντὶ τοῦ ἔπεσε, τουτέστιν ἐφονεύθη. B.I.

24. Ἀχιλέως: διὰ τὸ μέτρον ἀφῃρέθη τὸ ἓν λ. ὅμως καὶ σὺν τοῖς δύο γράφεται, καὶ ἔστι συνίζησις. I. παιδός: Πύρρου καὶ Νεοπτολέμου. Fl. 59. μιαιφόνου: αἱμοχαροῦς. Fl. 6. τοῦ μιαροῦ. Fl. 21. παρανόμου. Gr.

25. κτείνει: ἀντὶ τοῦ φονεύει. Fl. 17. 18. ἀντὶ τοῦ ἔκτεινε. Gr. ἕνεκεν δηλονότι τοῦ χρυσοῦ ὁ πατρικὸς φίλος ἐμὲ τὸν ταλαίπωρον ἔκτεινε, καὶ κτείνας εἰς τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης ἀφῆκεν, ὅπως αὐτὸς τὸν ἡμέτερον χρυσὸν ἐν τοῖς ἑαυτοῦ οἴκοις κατέχῃ. Fl. 33.

ταλαίπωρον: τὸν ἄθλιον. Fl. 6. 17.

26. ξένος πατρῷος: ἐν εἰρωνείᾳ εἶπε “ξένος πατρῷος,” ἤτοι ὁ πατρικός μου φίλος, κατὰ ἀντίφρασιν, ὡς ἀποκαλεῖ ὁ Ὅμηρος κύνας ἀργοὺς τοὺς ταχυτάτους. A.

κτανών: φονεύσας εἰς τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης ἔρριψεν, ὅπως ὁ Πολυμήστωρ δηλονότι τὸν χρυσὸν ἐν τοῖς οἴκοις ἔχῃ. Fl. 21.

οἶδχ᾿: οἶδμα ἀπὸ τοῦ οἴδομαι τὸ ἐξογκοῦμαι. Fl. 9. εἰς τὴν θάλασσαν αὐτὸς ἔρριψεν. Fl. 17. κῦμα. Gr.

μεθῆχʼ: ἀφῆκεν. M. ἤγουν ἔρριψεν. Gr.

28. ἄλλοτ᾿: ἐπίρρημα. Fl. 21. ἄλλοτε μέν· ἐπάγεται γὰρ τὸ νῦν δέ. Gr. Fl. 56. 59. 76. κατάκειμαι ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς καὶ τῇ τῆς θαλάσσης ταραχῇ, πολλαῖς δὲ συστροφαῖς κυμάτων φερόμενος, καὶ ἄταφος καὶ ἄκλαυστος. Fl. 33.

29. διαύλοις κυμάτων: δίαυλα λέγονται κύματα ἐξερχόμενα καὶ πάλιν εἰσερχόμενα. διαύλοις οὖν ταῖς παλιρροίαις τῶν κυμάτων. δίαυλοι δὲ τὰ ἔνθεν καὶ ἐκεῖθεν τοῦ ἱππικοῦ. ἀπὸ μεταφορᾶς οὖν εἴρηται, πρὸς ὃ καὶ τὸ χ πρὸς τὴν διαφοράν. κυρίως γὰρ δίαυλον 5. θεοδμήτῳ] Doctius de hoc v. scholion codicis A. vide in Præfatione. δρόμον ἀπελθεῖν καὶ ἐλθεῖν. οἷον παλινδρομίαις πολλαῖς ἐν τῇ θαλάττῃ κεχρημένος, τουτέστιν ἐνταῦθα κἀκεῖσε ὑπὸ τῶν κυμάτων φορούμενος καὶ πολλοὺς σταδίους τῇ βίᾳ τῶν κυμάτων ἀνύσας. A.M.

πολλοῖς διαύλοις κυμάτων: παλιρροίαις καὶ στροφαῖς, ἤγουν δρόμοις. ὥσπερ ἑρμηνεία ἐστὶ πρὸς τὸ πόντου σάλῳ. οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἡ τῆς θαλάττης ταραχὴ ἀλλ᾿ ἢ συνεχεῖς κυμάτων στροφαί. B.I. δίαυλα λέγονται τὰ κύματα τὰ εἰσερχόμενα καὶ ἐξερχόμενα. διαύλους τὰς παλιρροίας τῶν κυμάτων. κυρίως δὲ διαύλους, ὅσον οἱ δρομεῖς διέρχονται ἐν τῷ ἀπελθεῖν καὶ ἐλθεῖν, ὅθεν καὶ δίαυλοι τὰ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τοῦ ἱππικοῦ. Fl. 25. 6.

φορούμενος: ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κυμάτων, ὁ πολλοὺς σταδίους τῶν κυμάτων τῇ βίᾳ ἀνύσας. δίαυλος ἐπὶ ξηρᾶς, κέλευθος ἐπὶ θαλάσσης. κυρίως δὲ λέγεται ὁ στενομήκης τόπος τοῦ ἱπποδρομίου, ἔνθα τὴν αὐτὴν καὶ ὁμοίαν ὁδὸν ἀνέρχονται καὶ κατέρχονται οἱ κέλητες. οὐκ ἀπεικότως δὲ εἰρήκει διαύλους τὰ κύματα τῆς θαλάσσης. Fl. 6. 25. ἀγόμενος. Fl. 17. 59. κομιζόμενος. Fl. 21.

30. ἄκλαυστος: χωρὶς κλαυθμοῦ καὶ τάφου εἰμὶ, χωρὶς ἐνταφιασμοῦ. Fl. 21.

ὑπὲρ μητρὸς φίλης: ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τῆς μητρός· ὅ ἐστιν ὄναρ αὐτῇ φαίνομαι. ἔμπροσθεν, φησὶ, τῆς μητρὸς ὁρμῶ τὸ σῶμα καταλιπὼν, οἷον φάντασμα ποιήσας, ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας μετεωριζόμενος, ὅσας ἔχει καὶ ἡ ἐμὴ μήτηρ ἐν τῇ Χερρονήσῳ, ὡς τρεῖς ἡμέρας οὔσης τῆς Ἑκάβης ἐκεῖ. A.M.

ὑπέρ: ἀντὶ τοῦ ὑπεράνω τῆς μητρός. Gr. φίλης: τῆς ἠγαπημένης. Fl. 21. νῦν δὲ ὑπὲρ τῆς προσφιλεστάτης μου μητρὸς Ἑκά ὁρμῶ, ὅπως τὸ ἐμὸν σῶμα καταλείψω καὶ ἡσυχάσω, ἤγουν ταφῶ. Fl. 33.

31. ἀΐσσω: ὁρμῶμαι. Fl. 2. ὁρμῶ. Gr.

ἐρημώσας: καταλείψας τὸ ἐμὸν σῶμα ἔρχομαι εἴδωλον. M. ἤγουν ἔρημον ἀφείς. Gr.

32. τριταῖον: ἀφ᾿ οὗ τέθνηκε τριταῖός φησιν εἶναι. τοσοῦτον δὲ χρόνον καὶ ἡ Ἑκάβη παραβαλοῦσα ἦν ἐν Χερρονήσῳ. ἤδη τρίτην ἡμέραν ἔχων καὶ φερόμενος ἐν τῇ θαλάσσῃ· μαθὼν γὰρ ὁ Πολυμήστωρ ἐκεῖσε 4. παλιρρ.—δρόμοις desunt in B.I. Gu. supra διαύλοις scripta. MATTH. add. King. ἤγουν δρόμοις gl. est in 6. ἀλλ᾿ ἢ] ἀλλ᾿ αἱ I. τοὺς Ἕλληνας ἐλθόντας, φοβούμενος μὴ ἀπαιτηθῇ τὰ χρήματα, ἔσφαξε τὸν Πολύθωρον καὶ ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν· τρίτην γὰρ εἶχον ἡμέραν οἱ Ἕλληνες ἐκεῖσε. Ἄλλως. ἐπειδὴ τρεῖς ἡμέρας εἶχον οἱ Ἕλληνες ἐν τῇ Χερρονήσῳ, τοσαύτας ὅσας εἶχεν ἀπὸ σφαγῆς ὁ Πολύδωρος. A.M.

τριταῖον: τὰ τρία καὶ τέτταρα καὶ ἑξῆς ὀνόματα ἀριθμοῦ δηλωτικὰ, τὸ τρίτον δὲ καὶ τέταρτον καὶ ἑξῆς ὀνόματα τάξεως δηλωτικά· ἔστι γὰρ τρίτον μὲν τὸ ἔχον ὄπισθεν ἑαυτοῦ πρῶτον καὶ δεύτερον, τέταρτον δὲ τὸ ἔχον ὄπισθεν πρῶτον καὶ δεύτερον καὶ τρίτον. εἰσὶ δὲ ταῦτα τριγενῆ, ἀπὸ τῶν θηλυκῶν τούτων, τριταῖος καὶ τεταρταῖος παράγωγα, ὡς Ἀθηναῖος, Μυκηναῖος, ἢ τοιοῦτόν τι. ἔστιν οὖν ἄλλο τρίτον καὶ ἄλλο τριταῖον, ὥσπερ ἄλλο Ἀθῆναι καὶ ἄλλο Ἀθηναῖος· ἐνταῦθα δὲ τὸ τριταῖον ἀντὶ τοῦ τρίτον λέγεται. λαμβάνεται δὲ τὸ τρίτον, τὸ τέταρτον καὶ τὰ τῆς ἀκολουθίας ταύτης καὶ ἐπὶ μορίων, ἃ ἁρμοδιώτερον λέγεται ἔχοντα ἐν συνθέσει τὸ μόριον, οἷον τριτημόριον, τεταρτημόριον καὶ ἑξῆς. ἔχουσι δὲ ἐρωτηματικὰ τὸ πόσα, τὸ πόστον, τὸ ποσταῖον καὶ τὸ ποστημόριον. καὶ πρὸς μὲν τὸ πόσα ἀπαντᾷ τὸ τρία τυχὸν, ἢ τέσσαρα· πρὸς δὲ τὸ πόστον τὸ τρίτον ἢ τέταρτον ἐπὶ τάξεως· πρὸς δὲ τὸ ποσταῖον τὸ τριταῖον ἢ τεταρταῖον· οἷον πρὸς τὸ “ποσταῖος ἀπ᾿ οὐρανοῦ πάρει:” ἀπαντήσει τὸ τριταῖος τυχὸν ἢ τεταρταῖος, ἢ τρίτην ἡμέραν ἔχω ἀφ᾿ οὗ πάρειμι, ἢ τετάρτην· πρὸς δὲ τὸ ποστημόριον τὸ δυοστὸν, τὸ τρίτον, τὸ τέταρτον ἐπὶ μορίων, ἢ τὸ δυοστὸν, τὸ τριτημόριον, τὸ τεταρτημόριον, ζητεῖ δὲ τὸ μὲν πόσα διωρισμένον ποσὸν, τὸ δὲ πόστον τάξιν, τὸ δὲ ποσταῖον συμβαῖνόν τι ἐν τάξει, τὸ δὲ ποστημόριον μέρος. ἐπεὶ δὲ τὸ ποσὸν διαιρεῖται, καὶ τὸ μὲν αὐτοῦ ἐστι συνεχὲς, τὸ δὲ διωρισμένον, εὗρεν ἡ φύσις καὶ ἐπὶ τοῦ συνεχοῦς ἕτερον ἐρωτηματικὸν, τὸ πηλίκον. ὥστε πρὸς μὲν τὸ πόσα ἀπαντᾷ διωρισμένον ποσὸν, πρὸς δὲ τὸ πηλίκον συνεχές. Gu. I. ἤγουν τρίτον. Fl. 17. 34. 56. 59. 76. Gr. ἤγουν τρεῖς ἡμέρας, τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ὑψούμενος καὶ φερόμενος ἢ φανταζόμενος. Fl. 21.

ἤδη: ἄρτι. Fl. 56. φέγγος: ἤγουν ἡμέραν. αἰωρούμενος: φανταζόμενος. A.M. κρεμάμενος, ἢ ὅπερ καὶ κρεῖττον, ὑπὲρ τῆς 6. τρία καὶ] τρίτα τὰ Gu. 11. τοιοῦτον] τοιοῦτο I. 8. ἑαυτοῦ et τέταρτον δὲ—τρίτον 14. ἃ ἀρμοδιώτερα—ἔχοντα] ὃ ἁρμοδιότερον om. I. (sic)—ἔχον Gu. μητρὸς αἰωρούμενος. A. κρεμάμενος. Gr. ἐν ἀέρι φερόμενος. Fl. 2. 6. τρία γὰρ νυχθήμερα τανῦν ἔχω ταλαιπωρούμενος. Fl. 33.

33. ὅσον: χρόνον. Fl. 59. ἐν γῇ: πάρεστιν, ἤγουν ἐλθοῦσα ἐστίν. Fl. 2. ἐνταῦθα. Fl. 59. τοσοῦτον ἐν τῇδε Χερσονησίᾳ γῇ. Fl. 33.

34. πάρα: πάρεστι. ποιητικὸν δὲ τὸ πάρα. Fl. 21. ἡ ἐμὴ μήτηρ ἡ κακοτυχὴς ἐκ Τροίας πάρεστιν. Fl. 33.

35. Ἀχαιοί: οἱ Ἕλληνες. Fl. 21.

ἔχοντες: ἐμπαρασκεύους δηλονότι, κρατοῦντες. Fl. 21. ἤγουν οἰκοῦντες. Gr. ἥσυχοι: ἡσύχως. Gr. οἱ δὲ πάντες Ἀχαιοὶ ἥσυχοι μένουσιν ἐν ταῖς ἑαυτῶν ναυσί. Fl. 33.

36. θάσσουσʼ: κάθηνται ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς ταύτης τῆς Θρᾳκικῆς γῆς. Fl. 33. προσμένουσι. Fl. 21: καθέζονται. Fl. 10. ἤγουν κάθηνται. Gr.

37. ὑπέρ: ὑπεράνω τοῦ τύμβου φαντασθείς. Fl. 21. ἄνω τοῦ τάφου αὐτοῦ. Gr.

38. κατέσχ᾿: ἐκράτησεν τοῦ προσμεῖναι ὅλον. Fl. 21. καὶ ὁ τοῦ Πηλέως παῖς Ἀχιλλεὺς εἰς τὸν ἑαυτοῦ τάφον ἀναφανεὶς καὶ ἐκράτησεν ὅλον τὸν Ἐλληνικὸν στρατόν. Fl. 33.

Ἑλληνικόν: γρ. καὶ Ἀχαϊκόν. A.M.

39. εὐθύνοντας: ἤγουν ἀπευθύνοντας· πρὸς τὸ σημαινόμενον δὲ ἀποδίδοται. B.I. ταχέως κινοῦντας. Fl. 21. διεξάγοντας. Fl. 17. πρὸς οἶκον διιθύνοντας εἰς τὴν θαλασσίαν κώπην. Fl. 33.

πλάτην: τὴν κώπην, ἀπὸ μέρους καὶ τὴν ναῦν, καὶ ἀπὸ μιᾶς τὰς πάσας παρέλαβεν. A.M.

40. αἰτεῖ: ζητεῖ τοῦ σφαγῆναι. Fl. 21. καὶ δι᾿ ὀνείρου αἰτεῖ τὴν ἐμὴν ἀδελφὴν Πολυξένην σφαγιασθῆναι, καὶ τὸν προσφιλέστατον αὐτοῦ τάφον ῥαντισθῆναι τῷ αἵματι, ἵνα λάβῃ γέρας παῤ αὐτῶν. Fl. 33.

41. τύμβῳ φίλον πρόσφαγμα: ὑπὸ Νεοπτολέμου φασὶν αὐτὴν σφαγιασθῆναι Εὐριπίδης καὶ Ἴβυκος. ὁ δὲ τὰ Κυπριακὰ ποιήσας φησὶν ὑπὸ Ὀδυσσέως καὶ Διομήδους ἐν τῇ τῆς πόλεως ἁλώσει τραυματισθεῖσαν 15. ὑπέρ] V. scholion A. in Praef. 32. τραυματισθεῖσαν ἀπολέσθαι] 31. ὁ δὲ τὰ Κυπριακὰ ποιήσας] τραυματισθῆναι εἰσαναπολεῖσθαι M. Conf. schol. Androm. 898. COBET. Correctum ex A. de quo v. Praefat. ἀπολέσθαι, ταφῆναι δὲ ὑπὸ Νεοπτολέμου, ὡς Γλαῦκος γράφει. A.M. ἄλλοι δέ φασι συνθέμενον Πριάμῳ τὸν Ἀχιλλέα περὶ τοῦ Πολυξένης γάμου ἀναιρεθῆναι ἐν τῷ τοῦ Θυμβραίου Ἀπόλλωνος ἄλσει. M.

φίλον: ἠγαπημένον. Fl. 17. προσφιλές. Gr. πρόσφαγμα: θῦμα. Fl. 2. ἤγουν σφάγιον. Gr. γέρας: τιμήν· Fl. 17. 21. 59. Gr.

42. τεύξεται: ἐπιτύχῃ. Gr. λάβῃ, ἐπιτύχῃ. Fl. 21. 59. ἐπιτύχοι. 56. καὶ τεύξεται δῆλον τύχῃ τῆς τιμῆς παρὰ τῶν ἰδίων φίλων· καὶ ἔσται παρὰ τῶν ἀνδρῶν τετιμημένος. Fl. 33.

ἀδώρητος: ἄνευ δώρων. Fl. 21. χωρὶς δώρων. Fl. 33. ἤγουν ἀγέραστος. Gr. φίλων: Ἀγαμέμνονος καὶ Μενελάου. Fl. 21.

43. πεπρωμένη: ἡ τύχη. Fl. 2. 17. 21. ἡ μοῖρα. Gr. ἄγει: ἐλαύνει. Gr.

44. θανεῖν: ἀποθανεῖν τὴν Πολυξένην. Fl. 17. 21. καὶ ἡ ἐμὴ ἀδελφὴ τῇδε τῇ ἡμέρᾳ θανεῖται. Fl. 33.

τὴν ἐμὴν τῇδ᾿ ἡμέρᾳ: γρ. τῷδ᾿ ἐμὴν ἐν ἤματι. M.

45. δυοῖν: τοὺς δύο νεκροὺς τῶν παίδων. M. καὶ ἡ ἐμὴ μήτηρ Ἐκάβη δύω νεκρὰ σώματα τῶν δύο παίδων αὐτῆς κατόψεται, ἐμοῦ τοῦ Πολυδώρου, καὶ τῆς ἐμῆς πολυστενάκτου ἀδελφῆς Πολυξένης. Fl. 33. δυοῖν ἐπὶ γενικῆς καὶ δοτικῆς, δυεῖν δὲ ἐπὶ γενικῆς. Viteb.

46. κόρης: τῆς θυγατρός. Fl. 36. 59. 76.

47. φανήσομαι: τὸ ἑξῆς, φανήσομαι γὰρ δούλης ποδῶν πάροιθεν, ὅπως ἂν τάφου τύχω. M. ὀφθήσομαι, εὑρεθήσομαι, ἵνα τύμβου ἐγὼ ὁ ἄθλιος ἐπιτύχω. Fl. 21. ἐπιφανήσομαι, ὡς ἐκ τάφου ἐρχόμενος ὁ πολλὰ ὑπομείνας, ἵνα τύχω δηλονότι ταφῆς. Fl. 33. ὡς τάφου: ἵνα ἐνταφιασμοῦ. Gr.

48. ἐν κλυδωνίῳ: ἐν αἰγιαλῷ μελλούσης ὕδωρ ἀποφέρειν εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Πολυξένης. M. κλυδώνιον τὸν αἰγιαλὸν λέγει· ἐν τούτῳ γὰρ τὴν ταραχὴν ἐξερεύγεται ἡ θάλασσα. B. κλυδώνιον τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης, ὃ παρὰ τῷ αἰγιαλῷ εὐδίας οὔσης ἐπικλύζεται. B Gu. I.

πάροιθεν: ἤγουν μακρὰν, ἔμπροσθεν ἐν τῷ αἰγιαλῷ τῷ παραθαλασσίῳ. 17. γρ.—] Ad τὴν ἐμὴν πολυξένην 21. δυοῖν] V. Lob. ad Phryn. p. 211. v. 40. rettulit librarius in M. 29. V. scholion A. in Praef. Fl. 21. ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τῆς ἐμῆς μητρὸς, τῆς δούλης γενησομένης ἐν τῷ κλυδωνίῳ, δῆλον ἐπὶ τῇ ἁλώσει τῆς Τροίας. Fl. 33.

49. κάτω: εἰς τὸν Ἅιδην. Fl. 59. σθένοντας: βασιλεύοντας, Πλούτωνα καὶ Περσεφόνην. M. τοὺς δυναμένους κάτω, ἤγουν τοὺς καταχθονίους ἐξῄτησα θεούς. Fl. 21. ἐγὼ τοίνυν ὁ Πολύδωρος τοὺς κάτω βασιλεύοντας, ἤγουν Πλούτωνα καὶ Περσεφόνην, αἰτήσας τάφου ἐπιτυχεῖν καὶ εἰς τὰς χεῖρας τῆς μητρὸς πεσεῖν. Fl. 33. ἐξῃτησάμην: καθικέτευσα. Gr.

50. κυρῆσαι: τυχεῖν. Gr. πεσεῖν: εὑρεθῆναι. Fl. 21.

51. τοὐμόν: τὸ ταφῆς ἀξιωθῆναι παρὰ τῆς μητρός, M. βούλημα. Gr. τὸ ἐμὸν, ἤγουν τὸ τυχεῖν τάφου. Fl. 21. θέλημα. Fl. 59. κἀγὼ ὅσον ἤθελον εὑρεῖν, εἴληφα. Fl. 33.

τυχεῖν: τάφου τυχεῖν. M. τὸ τυχεῖν ἀεὶ γενικῇ συντάσσεται. ἐνταῦθα δὲ τὸ ὅσον οὐ πρὸς τὸ τυχεῖν λέγεται, ἀλλὰ πρὸς τὸ προηγησάμενον τὸ ἐμόν. B. Gu. I.

52. γεραιᾷ: τὸ γεραιᾷ οὐ πρὸς τὸ ἐκποδών ἐστιν, ὡς οἴονταί τινες, ἀντίπτωσιν ποιοῦντες, ἐπειδὴ τὸ ἐκποδών γενικῇ συντάσσεται, ἀλλὰ πρὸς τὸ χωρήσομαι. ὥσπερ γὰρ φαμὲν, ἀφαιρῶ σοι χρήματα, οὐ πρὸς τὸ χρήματα συντάσσοντες τὸ σοί, ὥς τινες τῶν ἀμαθῶν οἴονται, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀφαιρῶ,—τὴν γὰρ ἀφαίρεσιν σοι ποιῶ·—οὕτω καὶ τὸ χωρήσομαι τῇ Ἑκάβῃ ἐκποδών ἀντὶ τοῦ τὴν ὁρμὴν τῆς ἀποστασίας ποιῶ. περᾷ δὲ ὑπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ Ἀγαμέμνονος, ἵν᾿ αὐτόθι τῇ Κασάνδρᾳ ἐντύχῃ, ἥτις μαντεύσεται αὐτῇ περὶ τοῦδε τοῦ φαντάσματος. B.I.

ἐκποδών: ἐπίρρημα τοπικόν· μακρὰν δηλονότι. Fl. 21. τῇ δὲ γεραιῷ μητρὶ ἐκποδὼν διαχωρισθήσομαι. Fl. 33. χωρήσομαι: ἀναχωρήσω, ἀπέλθω. Fl. 21. 56. 76. ἀντὶ τοῦ ὑποχωρήσω. Gr.

53. περᾷ: ὁρᾷ γὰρ Ἑκάβην προϊοῦσαν ἐκ τῆς σκηνῆς τοῦ Ἀγαμέμνονος καί φησι, μὴ βούλομαι φανῆναι αὐτῇ, ἵνα μὴ ἐκφοβηθῇ τὸ εἴδωλον ὁρῶσα τοῦ παιδὸς τοῦ δοκοῦντος σώζεσθαι. M. περᾷ γὰρ ἥδ᾿ ὑπὸ σκηνῆς πόδα Ἀγαμέμνονος: εἰ κατὰ τὸν Εὐριπίδην ἴδιαι γυναικῶν αἰχμαλώτων στέγαι ἦσαν, πῶς ἐκ τῆς σκηνῆς Ἀγαμέμνονος 21. σοι om. I. ib. οὕτω καὶ τὸ] οὕτως τὸ B. ἐξῄει ἡ Ἑκάβη, πῶς δὲ καὶ ἐκείνας ἐξιοῦσα ἐξ . . το λόγον “ποῦ ποτε Κασάνδραν ἐσίδω, Τρῳάδες,” τῆς Κασάνδρας τῷ Ἀγαμέμνονι συνοικούσης; νοητέον δὲ τὴν Ἑκάβην τῷ φάσματι ταραχθεῖσαν προελθεῖν ἐκ τῆς σκηνῆς τῶν αἰχμαλωτίδων, εἰσελθεῖν δὲ εἰς τὴν σκηνὴν Ἀγαμέμνονος εἰς ζήτησιν τῆς Κασάνδρας, ἵνα αὐτῇ κρίνῃ τὸν ὄνειρον, καὶ μὴ εὑροῦσαν αὐτὴν διὰ τὸ ἴσως τὴν κόρην μετὰ τὴν κοίτην τοῦ Ἀγαμέμνονος καθαρμοῦ χάριν ἕωθεν εἰς τὴν θάλασσαν ἀπολυμηναμένην πάλιν ἐξελθεῖν τὴν Ἑκάβην τῆς βασιλικῆς σκηνῆς· ἣν ἰδὼν ὁ Πολύδωρος ἔφη “περᾷ γὰρ ἥδ᾿ ὑπὸ σκηνῆς πόδα Ἀγαμέμνονος.” A.M.

περᾷ: ἐκβαίνει ἡ Ἑκάβη. Fl. 21. συνεκδοχή ἐστι περᾷ τὸν πόδα. Fl. 21. ἀπέρχεται γὰρ καὶ αὕτη καὶ τὸν πόδα κινεῖ πρὸς τὴν τοῦ Ἀγαμέμνονος σκηνήν. Fl. 33.

54. φάντασμα: τὸν ὄνειρον. ἐμόν: ἤγουν ὅπερ εἶδε περὶ ἐμοῦ. Gr. δειμαίνουσ᾿: φοβουμένη τὴν ἐμὴν φαντασίαν. καὶ γὰρ κατ᾿ ὄναρ ἐκείνῃ ὤφθη. Fl. 21. τὸ ἐμὸν φάντασμα φοβοῦσα, δειλιῶσα. Fl. 33.

55. φεῦ: θαυμαστικόν. Fl. 17. βαβαὶ, ὦ μῆτερ, ἢ φεῦγε, ὦ μῆτερ, ἐκ τῶν βασιλικῶν οἴκων. Fl. 33. ἥτις: σὺ οὖσα. Fl. 21. ἐκ τυραννικῶν δόμων: ἤγουν μετὰ βασιλικοὺς οἴκους. Gr.

56. δούλειον: δουλικὴν ἡμέραν ἔγνως. Fl. 21. δουλοσύνης ἡμέραν ὑπέστης καὶ κακῶς πράττεις. Fl. 33. ὡς: λίαν δυστυχήσεις.  Fl. 21. λίαν ἐν δυστυχίᾳ ἐξετάζῃ. M. πράσσεις: διάκεισαι. πράσσεις κακῶς: ἀντὶ τοῦ δυστυχεῖς. B. Fl. 56. 59. 76. Gr.

57. ὅσονπερ: ὅσον, ὁπόσον εὗ ποτε πρότερον ἔπραττες, νῦν κακῶς πράσσεις. Fl. 21.

ἀντισηκώσας: ἀντισταθμήσας. Gr. ἀνακουφίσας σέ τις θεῶν. Fl. 21. ἀναμετρήσας. Fl. 2. 6. ὅσον ποτὲ εὖ καὶ καλῶς εἶχες. νῦν δὲ δυστυχίαν ὑπομένεις. τίς ἐκ τῶν θεῶν τῆς προτέρας ἡμῶν εὐπραξίας διέφθειρε καὶ ἠφάνισεν. Fl. 33.

58. φθείρει: ἤγουν ἔβλαψεν, ἔσφαλεν. Gr. φθείρειν τὸ ἀφανίζειν καὶ τὸ βλάπτειν· καθὸ λέγεται ἐφθάρθαι τὰ δικαστήρια. B. 1. ποῦ ποτε—] V. 88. 10. ἐκβαίνει] ἐκβάλει (sic) Fl. 21. 7. ἀπολυμηναμένην] ἀπο . . . λυμ . . . M. 30. φθείρειν—καὶ τὸ βλάπτειν] φθείρειν De Scholiis A. v. Praefat. γὰρ—καὶ βλάπτειν Gu. Gu. I. ἔβλαψεν. Fl. 17. 34. 56. 59. 76. εὐπραξίας: εὐπραγίας. Fl. 56. 59. 76. Gr. εὐτυχίας. Gr.

59—100. Παράφρασις. ὦ παῖδες, ὦ δοῦλαι, ἄγετε τὴν γραῦν, ἐμὲ δηλονότι, πρὸ τῶν δόμων, ἤτοι ἔξω τῶν οἴκων ἄγετε, ὦ Τρῳάδες, ὀρθοῦσαι, ἀντὶ τοῦ ἀνορθοῦσαι καὶ ἀναβαστάζουσαι, τὴν ὁμόδουλον ὑμῖν νῦν, πρόσθεν δὲ καὶ πρότερον ἄνασσαν. λάβετε, ὡς γραῦν δηλονότι, φέρετε, ὡς ἄψυχον τρόπον τινὰ, πέμπετε, ἀντὶ τοῦ παραπέμ- πετε, ὡς ἄνασσαν δηλονότι, ἀείρετε, ἀντὶ τοῦ αἴρετε καὶ ἀνακουφίζετε, τὸ δέμας ἐμοῦ, προσλαζύμεναι, ἤτοι λαμβανόμεναι καὶ ἐχόμεναι, τῆς γεραιᾶς χειρὸς, ἐμοῦ δηλονότι. καὶ ἐγὼ ἐρειδομένη καὶ στηριζομένη διὰ τῆς χειρὸς σκίμπωνι σκολιῷ, ἤτοι ῥάβδῳ ἐπικαμπεῖ καὶ βακτηρίᾳ ἐπερειστικῇ, σπεύσω, προτιθεῖσα καὶ ποιοῦσα ἤλυσιν καὶ πορείαν τῶν ἄρθρων, καὶ τῶν ἁρμονιῶν, ἤτοι τῶν ποδῶν, βραδύπουν καὶ ἀργήν. ὦ στεροπὰ καὶ ἀστραπὴ Διὸς, ἀντὶ τοῦ ὦ ἡμέρα, ὦ νὺξ σκοτία καὶ σκοτεινὴ, τί ποτε, ἀντὶ τοῦ διὰ τί ἄρα, αἴρομαι καὶ μετεωρίζομαι ἔννυχος καὶ νυκτερινὴ ἐν δείμασι, καὶ ἐν φόβοις, ἐν φάσμασι, καὶ φαντάσμασιν. χθὼν πότνια καὶ σεβασμία, μῆτερ τῶν ὀνείρων τῶν μελανοπτερύγων καὶ ἀφανῶν, ἀποπέμπομαι καὶ ἀποδιώκω τὴν νυκτερινὴν ὄψιν (λέγει δὲ τὸ ὄναρ,) ἣν εἶδον διὰ τῶν ὀνείρων περὶ τοῦ παιδὸς, ἤγουν ἕνεκα τοῦ παιδὸς, τοῦ φυλαττομένου κατὰ τὴν Θρᾴκην, καὶ περὶ τῆς Πολυξένης, τῆς προσφιλοῦς θυγατρός. εἶδον γὰρ ὄψιν φοβερὰν, ἤτοι φόβου ποιητικὴν, ἔμαθον, ἐδάην, ἀκριβῶς ἔγνων. ὦ θεοὶ χθόνιοι, ἀντὶ τοῦ καταχθόνιοι ἢ ἐγχώριοι, σώσατε τὸν ἐμὸν παῖδα, ἤγουν τὸν Πολύδωρον, ὃς ἄγκυρά τε ὢν μόνος, ἤτοι στήριγμα, καὶ φύλαξ τῶν ἐμῶν οἴκων, κατοικεῖ τὴν δυσχείμερον Θρᾴκην, ἐν ἐπιτηρήσεσι τοῦ φίλου τοῦ πατρῴου καὶ πατρικοῦ, ἤτοι τοῦ Πολυμήστορος. ἔσται καὶ γενήσεταί τι παράδοξον, ἡμῖν δηλονότι. ἥξει τι μέλος γοερὸν, καὶ θρηνῶδες, ταῖς γοεραῖς, ἡμῖν δηλονότι. οὔποτε, ἀντὶ τοῦ οὐδέποτε, ἡ ἐμὴ γνῶσις οὕτως, ὑπῆρξε δηλονότι, ἄφυκτος φρίσσει, ταρβεῖ. ποῦ ἄρα θεάσομαι, ὦ Τρῳάδες, τὴν θείαν ψυχὴν τοῦ Ἑλένου, περιφραστικῶς ἀντὶ τοῦ τὸν Ἕλενον, ἢ τῆς Κασάνδρας, ἵνα διακρίνωσιν ἐμοὶ τοὺς ὀνείρους; εἶδον γὰρ ἔλαφον κατάστικτον, καὶ ταχεῖαν, σφαζομένην ἐν ὄνυχι λύκου αἱματηρᾷ, ἀποσπασθεῖσαν τῶν ἐμῶν γονάτων, ἀφαιρεθεῖσαν σὺν ἀνάγκῃ καὶ βίᾳ οἰκτρῶς, καὶ ἐλεεινῶς. καὶ 13. ἁρμονιῶν Matth. ἁρμονικῶν I. Conf. p. 236, 12. τόδε, καὶ τοῦτο, λέγω τὸ φάντασμα τοῦ Ἀχιλλέως, ὑπὲρ τῆς ἄκρας κορυφῆς τοῦ τύμβου, δεῖμα καὶ φόβος ἦλθεν ἐμοί. I.

59. ἐγερθεῖσα ἡ Ἑκάβη τεταραγμένη ἀπὸ τοῦ ὀνείρου ταῦτά φησιν. Gu. προϊοῦσα ἡ Ἑκάβη ἀπὸ τῆς σκηνῆς Ἀγαμέμνονος ταῦτά φησι χειραγωγουμένη ὑπὸ τῶν Τρῳάδων διὰ τὸ ἀδυνάτως βαδίζειν ὑπό τε τῆς δυστυχίας καταπονηθεῖσα καὶ τοῦ γήρως. A.M. Fl. 33. ἄγετε: ἐπιρρηματικῶς, κομίσατε. Fl. 21. φέρετε. Fl.

56. ἐκβάλλετε. Fl. 59. παῖδες: παιδίσκαι. Fl. 56. γραῦν: τὴν ἀσθενῆ. Fl. 56. πρὸ δόμων: ἤγουν ἔξω τῶν σκηνῶν. Fl. 21. ἤγουν ἔξω τοῦ δόμου τοῦ ἐμοῦ καὶ ἔμπροσθεν τῶν δόμων τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 59.

60. ὀρθοῦσαι: ὑψοῦσαι, ὑπερείδουσαι. Fl. 21. ἤγουν ἐπὶ τῶν ποδῶν ἱστᾶσαι. Fl. 17. κουφίζουσαι. Fl. 59. ἀντὶ τοῦ ἀνορθοῦσαι. Gr.

ὁμόδουλον: τὴν μεθ᾿ ὑμῶν δοῦλον οὖσαν. Fl. 21. νῦν ὑποστηρίζεσθε τὴν ὁμόδουλον ὑμῖν, τὴν ἔμπροσθεν δὲ βασίλισσαν. Fl. 33. ἐμὲ δηλονότι, τὴν ποτὲ μὲν δέσποιναν οὖσαν, νῦν δὲ διὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ὁμόδουλον ὑμῖν. λέγει γὰρ ταῦτα πρὸς τὰς ἀπὸ τῆς Τροίας αἰχμαλώτους γυναῖκας. Gr.

61. Τρῳάδες: παῖδες ἐκ τῆς Τροίας. Fl. 21. ὦ γυναῖκες. Fl. 56. πρόσθε: πρότερον δὲ οὖσαν ἄνασσαν ὑμῖν, ἤγουν βασίλισσαν. Fl. 21. καὶ πρότερον δέσποιναν. Fl. 17. πρότερον οὖσαν δέσποιναν ὑμῶν. Fl. 59.

62. λάβετε: κρατήσατέ με. Fl. 56. 59. Gr. φέρετε: βαστάζετε. Fl. 56. 59. Gr. πέμπετ᾿: ἤγουν ἀποπέμπετε, ἔξω φέρετε. Fl. 21. ὁδοποιήσατε. Fl. 6. ὁδηγεῖτε. Fl. 59. ἀείρατε: ἤγουν αἴρετε, ὑψώσατε, ἀναβαστάζετε. Fl. 6. 59. ἀείρετέ μου: λείπει τὸ σῶμα, ἐπαίρετέ μου τὸ σῶμα τῆς χειρὸς λαβόμεναι. Ἄλλως. ἄγετέ μου τὸ σῶμα τῆς χειρὸς λαβόμεναι, καὶ ἐγὼ τῷ βάκτρῳ διὰ τῆς χειρὸς ἐπαιρομένη τῷ οὐκ ὀρθῷ, ἀλλ᾿ ἐπικαμπεῖ πορεύσομαι. A. πέμπετ᾿, ἀείρετε: ἀνακουφίσατε. λείπει τὸ σῶμα. 2. ἤλθεν ἐμοί] His addidit King.: 4. Ἀγαμέμνονος om. Fl. 33. Idem ἐζήτει δὲ, ὥσπερ δῶρον, τινὰ ἀπὸ τῶν τῶν τρωάδων δουλίων διὰ—ὑπὸ τοῦ γήρως πολυπαθῶν Τρωϊάδων. ἀπ᾿ ἐμῆς οὖν, ἀπ᾿ καὶ τῆς δυστυχίας.. ἐμῆς τῆς θυγατρὸς τοῦτο ἀποδιώξειε, ὦ 12. ὑπερείδουσαι] ὑπερέουσαι Fl. 21. δαίμονες, παρακαλῶ, fortasse ex Bar. ὑπηρετοῦσαι Matth. Gr. δέμας: σῶμα. Fl. 17. 59. ἐπιλάβετε καὶ ἐπάρατε, κουφίσατέ μου τῆς ἀδυναμίας. Fl. 33. τὸ σῶμα ἐπαιρόμενον, τὸ σῶμα τῆς χειρὸς λαβομεναι. M.

64. γεραιᾶς χειρός: ἤγουν διὰ τῆς χειρὸς ἐμοῦ τῆς γεραιᾶς λαμβανόμεναι, ἐχόμεναι, ἁπτόμεναι. Fl. 6. 21. Gr. τὴν χεῖρα ἐμὴν τὴν γεραιάν. Fl. 17. χείρ, χειρὸς ἢ χερὸς Αἰολικῶς. Gu. προσλαζύμεναι: ἔστι καὶ λάζυμαι καὶ λάζομαι, τὸ λαμβάνω, τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ λάζυμι, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ λάζω. τὸ δὲ λάζω δύο σημαίνει, τὸ λαμβάνω καὶ τὸ ὑβρίζω. καὶ τὸ μὲν λαμβάνω γίνεται ἀπὸ τοῦ ἔλω τὸ λαμβάνω, καὶ τοῦ ἄγω ἄξω, ὃ δηλοῖ τὸ φέρω, καὶ τροπῇ τοῦ διπλοῦ εἰς διπλοῦν, ἑλάζω καὶ λάζω. τὸ δὲ ὑβρίζω ἀπὸ τοῦ ἐπιτατικοῦ μορίου καὶ τοῦ ξέω· ἔστι δὲ Αἰολικόν. ἀπὸ γοῦν τοῦ λάζομαι παθητικοῦ, τοῦ δηλοῦντος τὸ λαμβάνω, γίνεται τὸ λαζοίατο παρὰ τῷ ποιητῇ, οἷον “ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν,” καὶ δῆλον ἐντεῦθεν ὅτι διφορεῖται κατὰ τὴν σύνταξιν. I. ὑψούμεναι. Fl. 21. προσλαβόμεναι, Αἰολικῶς ἔτρεψε τὸ β εἰς ζ, τὸ δὲ ο εἰς υ. Fl. 25. 6. λήβω, ὁ μέλλων λήψω, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἄλλο ῥῆμα λαβάζω, καὶ κατὰ συγκοπὴν λάζω, λάξω, τὸ λαμβάνω. Fl. 6. 25.

64. σκίπωνι: τῷ κέντρῳ διὰ τῆς χειρὸς ἐπαιρομένη καὶ ἐπερειδομένη. Καὶ ἄλλως. τῷ οὐκ ὀρθῷ βάκτρῳ, ἀλλ᾿ ἐπικαμπεῖ, ὡς διὰ πτωχείαν καὶ τούτου αὐτῆς ἀπορούσης. A.M.

σκολιῷ σκίμπωνι: λοξῷ ῥάβδῳ. Fl. 34. 56. 59. 76. Gr. ἐν καμπτῷ ῥάβδῳ. Fl. 21. ἐπερειστικῇ βακτηρίᾳ. Gr. σκίπων λέγεται ἡ ῥάβδος. ἐτυμολογεῖται δὲ ἀπὸ τοῦ σκιὰν ποιεῖν, ἢ ἀπὸ τοῦ σκεδαννύειν τὰ βλάπτοντα. δι᾿ αὐτῆς γὰρ σκεδάννυμεν τὰ καθ᾿ ἡμῶν διά τινα βλάβην ἐπερχόμενα. Fl. 6. 25. καὶ ἐγὼ ἐπικαμπεῖ βακτηρίᾳ διὰ χειρὸς λαβοῦσα. Fl. 33.

65. διερειδομένα: ἡ διά πρὸς τὸ χειρός. ἐπιστηριζομένη, διερειδομένη, 4. διὰ et ἁπτόμεναι om. Gu. λίαν ζέειν. MATTH. 9. Verba καὶ τὸ μὲν λαμβάνω— 14. ποιητή] Il. 2, 418. λάζω sunt etiam in Flor. 6. 25. nisi ib. διφορεῖται] διαφορεῖται I. quod in 6. ἐλάζω καὶ λάζω, in 25. 15. ὑψούμεναι] ὑψώμενοι Fl. 21. tantum ἐλάζω καὶ desunt. Ex iisdem 17. καὶ ἐξ αὐτοῦ ἄλλο ῥῆμα] καὶ ἐξ verba τὲ δὲ ὑβρ.—Αἰολικόν desumta αὐτοῦ ἄλλος μέλλων λαβάζω Fl. 25. sunt, quum in editis schol. 19. σκίπωνι—ἄλλως om. A. tantum esset, τὸ δὲ ὑβρίζειν ἀπὸ τοῦ 20. ὀρθῷ βάκτρῳ, ἀλλ᾿] ὀρθῷ καὶ A. στηριζομένη, διαναπαυομένη. M. ἀναπαυομένη. Fl. 21. ἤγουν διὰ τῆς χειρὸς στηριζομένη. Gr.

βραδύπουν ἤλυσιν ἄρθρων: τὴν βραδεῖαν ἔλευσιν καὶ πορείαν τῶν ἄρθρων προσταθεῖσα τῷ σκίπωνι. M. βραδύπους, ὁ βραδὺς τοὺς πόδας. ἐνταῦθα δὲ τὴν κίνησιν λέγει βραδύπουν, τὸν πόδα τιθεὶς ἀντὶ τῆς πορείας. B. Gu. I. βραδύπουν: ἀργὴν διὰ τὸ γῆρας. Bar. 74. βραδεῖαν, τὴν βραδυκίνητον. Fl. 59. στηριζομένη σπουδάσω τὴν βραδεῖαν ἔλευσιν ἐνδυναμοῦσα. Fl. 33.

67. ἤλυσιν: πορείαν. εἰώθασιν οἱ ποιηταὶ μετατιθέναι τοὺς χρόνους· τὸ γὰρ ὀλουμένην οὐλομένην λέγουσιν, οὕτω καὶ τὴν ἔλευσιν ἤλυσιν. I. ἤλυσιν: πόρευσιν. Fl. 59. σπεύσω τὴν κίνησιν τὴν βραδύπουν διὰ τῶν ἐμῶν ποδῶν ἁρμονιῶν. Fl. 21. προτιθεῖσα: ἐμαυτὴν καὶ διερειδομένῃ. Fl. 21. προβιβάζουσα. Fl. 6. 59. καὶ πορείαν τῶν ἐμῶν μελῶν προσθήσω διὰ τὴν συμφοράν. Fl. 33.

68. τὸ ὦ στεροπὴ Διός ἀντὶ τοῦ ὦ ἡμέρα, ἡ δίκην ἀστραπῆς λάμπουσα· ἢ ἐπειδὴ πρὸς τὴν τοιαύτην ὄψιν ἐδυσχέραινε, ποιεῖ τὸν λόγον πρὸς τὴν ἀστραπὴν τοῦ Διὸς, ἵνα ἀποτρέψῃ αὐτὴν καὶ ἀφανίσῃ. B.I. ὦ στεροπά: ἤγουν ὦ ὄνειρον. Fl. 59. αὐτὸν τὸν Δία ἐπικαλεῖται. A.M. Fl. 22. Gr. στεροπὴν ἐνταῦθα τὸν ὄνειρον κατὰ τὴν ἀστραπὴν...ταχέως ἀφανίζεται, ἢ διὰ τὸ καταπληκτικὸν, ὥσπερ καὶ ἡ ἀστραπή. Fl. 59.

σκοτία: μέλαινα. Fl. 21. ὦ ἀστραπὴ τοῦ Διὸς, ὦ σεβασμία νύξ· καὶ οὕτως· ὦ σελήνη, ἡ δίκην ἀστραπῆς καταυγάζουσα τὸν νυκτερινὸν καιρόν. Fl. 33.

69. τί ποτ᾿: τίνος ἕνεκεν, πῶς. Fl. 17. 21. αἴρομαι: μετεωρίζομαι. M. ἀντὶ τοῦ ἐπαίρομαι καὶ μετεωρίζομαι καὶ ὥσπερ ἀνάστατός εἰμι. ἔννυχος δ᾿ εἶπε πρὸς τὸ αἴρομαι, δέον ἐννύχως εἰπεῖν. B.I. αἰωροῦμαι, ἐπαίρουαι. Fl. 6. ἐκφοβοῦμαι. Fl. 59. φαντάζομαι, 1. In A. τὸ δὲ διερειδομένη, ἐπιστηριζομένη, δύπορος. μετεωριζομένη. 10. ὁλουμένην Matth. pro ὀλοημένην. 6. τιθεὶς] συντεθεὶς B. Gu. unde Accusativum οὐλομένην posuit fortasse συντιθεὶς scribendum cum grammaticus respiciens ad Iliadis Musgravio: quo significatur adjectivum versum secundum. βραδύς cum πούς esse compositum, 15. τὸ ὦ] τὸ om. I., Διὸς om. B. non cum πορείας vocabulo, 17. ἀφανίσῃ] Pergunt B.I. τὸ δὲ i. e. βραδύπους dictum esse pro βρα- αἴρομαι—(schol. v. 69.) μετεωρίζομαι ἀπὸ τοῦ καθεστηκότος. Id. διὰ τί ποτε φαντάζομαι ἐν τῇ νυκτὶ οὕτως. Fl. 33.

70. δείμασι, φάσμασιν: ἤτοι ἀντὶ τοῦ δεινοῖς φάσμασιν ἢ δείμασι φασμάτων. ὁ δὲ νοῦς, τί μετεωρίζομαι ἐν τούτοις τοῖς φάσμασι. A.M. φόβοις φασμάτων· ἡ δοτικὴ ἀντὶ γενικῆς. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. ἐν δείμασι φαντασμάτων ἐχρῆν εἰπεῖν, ἀλλ᾿  ὅμως ἀντὶ γενικῆς ἡ δοτικὴ φέρεται. Fl. 21. τὸ δείμασι φαντάσμασιν, ἢ ἐν φαντάσμασι καὶ ὀνείροις, δείμασι καὶ δειματοποιοῖς, ὥσπερ καὶ σχέτλιος ὁ σχετλιοποιὸς, συντακτέον, ἢ καὶ οὕτως, ἤγουν ἐν δείμασι καὶ φοβήμασι, καὶ ἐν φαντάσμασιν. Fl. 59. φοβερισμοῖς, φαντασίαις. Fl. 33. φοβήμασι, ἐνυπνίοις. Gr.

ὦ πότνια χθών: γρ. νύξ. M. ὦ σεβασμία γῆ. A. Fl. 17. 21. 33. 59. Gr. ἢ οὕτως· ὦ μητρικὴ γῆ, τί δή μοι ὥδε τὰ σκοτεινὰ ὄνειρα καὶ δι᾿ ὅλης νυκτὸς ἀποπλανῶμαι διὰ τὴν τῶν ὀνείρων θεωρίαν. Fl. 33.

71. μελανοπτερύγων: ἐπειδὴ ἐν νυκτὶ προσπελάζουσι. καὶ Ἡσίοδος περὶ τῆς νυκτὸς λέγων ἐπιφέρει “ἔτικτε δὲ φῦλον ὀνείρων.” οἱ δὲ γράφουσι χθών· οὕτως εἶπεν, ἐπειδὴ ἐκ τῆς γῆς λέγονται ἀναπέμπεσθαι οἱ ὄνειροι. M. Ἄλλως. τὴν γῆν εἶπεν, ἐπειδὴ ἐξ Ἅιδου λέγονται οἱ ὄνειροι ἀναπέμπεσθαι. Ἡσίοδος δὲ Νυκτὸς τοὺς ὀνείρους φησίν. A.M.

μελανοπτερύγων: διὰ τοῦτο τὴν χθόνα μητέρα τῶν ὀνείρων φασὶν ἢ διότι τὰ βρώματα ἐξ αὐτῆς ἐστι, δι᾿ ὧν οἱ ὄνειροι, ἢ διότι ἐξ αὐτῆς ἡ νὺξ εἶναι δοκεῖ, ὑπὸ γῆν ὄντος τοῦ ἡλίου. μελανοπτέρυγα δὲ τὰ ὀνείρατα λέγεται ἢ ὡς ἐν τῇ νυκτὶ γινόμενα καὶ ταχέως εἰς λήθην ὄντα, ἢ ὅτι σκοτεινὸν ἔχει τὸν κατ᾿ αὐτὰ νοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται αὐτὰ διακρῖναι. B. μητέρα τῶν ὀνείρων εἶπε τὴν γῆν, ἢ ὅτι ἐξ ἀντιφράξεως τῆς σκιᾶς αὐτῆς ἡ νὺξ γίνεται, καθ᾿ ἣν καθεύδοντες οἱ ἄνθρωποι τοὺς ὀνείρους βλέπουσιν, ἢ καθ᾿ ἑτέρους, ὅτι ἐκ μὲν τῆς γῆς αἱ τροφαὶ, ἐκ δὲ τῶν τροφῶν οἱ ὕπνοι, ἐκ δὲ τῶν ὕπνων οἱ ὄνειροι· τῆς 4. τούτοις τοῖς] τοιούτοις A. 19. Ἄλλως om. A. 5. φόβοις—] Gu. οἷον φασμάτων. 20. δὲ Cobetus. γὰρ M. ἡ δοτικὴ ἀντὶ γενικῆς ὀνείρασι φάσμασιν 28. ἀντιφράξεως] ἀντιφράσεως B. ἔρωσιν. in quo scholio, rubrica scripto, Gu. verba φασμάτων—γενικῆς uncis atramento ib. κ. οἱ ἄ.] οἱ ἄ. κ. l. pictis seclusasunt. MATTH. 30. τῆς γῆς ἄ. οἱ ὄνειροι om. Gu. 17. Ἡσίδος] Theog. 212. γῆς ἄρα οἱ ὄνειροι. μελανοπτέρυγας δὲ τοὺς ὀνείρους εἶπεν, ὅτι ἐν τῷ σκότει δοκοῦσιν ἵπτασθαι· ἄστατοι γάρ εἰσι. B. Gu. I.

μελανοπτερύγων: διὰ τὸ τὴν νύκτα ἔρχεσθαι μέλανοι καλοῦνται. Fl. 21. τῶν μελαίνας πτέρυγας ἐχόντων. Fl. 17. μελάνων, ἀφανῶν καὶ σκοτεινῶν. Fl. 59. πτέρυγας τιθέασιν οἱ Ἕλληνες πᾶσι τοῖς σύντονον ἔχουσι κίνησιν. Gr.

μᾶτερ: αἰτία. Fl. 17. δημιουργή. Fl. 6.

72. ἀποπέμπομαι: ἀπ᾿ ἐμαυτῆς ἐκβάλλομαι τὴν νυκτερινὴν θέαν, τὸ φάντασμα. Ἄλλως. ἀποτροπιάζομαι τὴν νυκτερινὴν φαντασίαν καὶ τὴν θέαν τοῦ ὀνείρου, ἥντινα εἶδον περὶ τοῦ ἐμοῦ παιδὸς Πολυδώρου τοῦ σωζομένου κατὰ Θρῄκην καὶ τῆς Πολυξένης. τὸ δὲ εἶδον λείπει. A.M. νυκτερινὴν ὄψιν. ἀντὶ τοῦ, εἴθε πόρρω ἀπ᾿  ἐμοῦ γένηται ἡ ὄψις αὕτη. A. ἀποδιώκω, μισῶ. A. ἤγουν ἀποτροπιάζομαι. Fl. 6. 17. 34. 56. 76. 59. Gr. ἤγουν ὁρῶ καὶ κεῖμαι εἰς νυκτερινὸν φάντασμα. Fl. 21. ὄψιν: θέαν. Fl. 17. ὄνειρον. Fl. 59.

74. τοῦ σωζομένου: οὐκ εἶπε τοῦ ὄντος, ἀλλὰ τοῦ σωζομένου· ὃ γὰρ ἠβούλετο, τὸ σώζεσθαι τὸν παῖδα δηλονότι, τοῦτο καὶ λέγει. B. Gr. I. ἤγουν τοῦ τρεφομένου. Fl. 21.

κατὰ Θρῄκην: τοῦτο ὥσπερ οὐκ ἐν Θρᾴκῃ οὖσά φησι, τῆς σκηνῆς ὑποκειμένης ἐν Χερρονήσῳ. ῥητέον δὲ ὅτι ποιητικὸν ἔθος τὸ τοιοῦτον. Ὅμηρος “υἱέϊ δὲ Σπάρτηθεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην.” ἐν Σπάρτῃ γάρ ἐστιν ὁ Μενέλαος. A.M. κατά: εἰς. Fl. 21. τοῦ κατὰ τὴν Θρῄκην φυλαττομένου. Fl. 33.

75. ἀμφί: ἀπὸ κοινοῦ τὸ εἶδον. M. ὁμοῦ καὶ περὶ τῆς Πολυξένης· ἀπὸ κοινοῦ ὑπακούεται τὸ εἶδον. ἀμφί ποιητικὸν, ἡ περί κοινόν. Gu. φίλης ἀγαπητικῆς. Fl. 59. καὶ περὶ τῆς προσφιλεστάτης μου θυγατρὸς Πολυξένης διὰ τῶν νῦν ὀνείρων καὶ φαντασμάτων. Fl. 33. δι᾿ ὀνείρων: ἀπὸ κοινοῦ τὸ ὄψιν. M.

2. εἰσι] Post hoc scholion in ἥντινα—λείπει om. M. Flor. 59. subjicitur hujusmodi 16. τοῦ—τοῦ] Utrumque τοῦ om. figura: Gu., alterum B. γῆ τροφαί ὄνειροι 17. τὸ—λέγει] τοῦτο καὶ λέγει, τὸ σώζεσθαι δηλονότι τὸν παῖδα Gu. δηλονότι σ. τὸν παῖδα, τοῦτο καὶ λέγει B. 21. Ὅμηρος] Od. 4, 10. ubi schol. 8. ἐκβάλλομαι om. A. ἰδίως δὲ εἴρηκεν. ἐν Σπάρτῃ γὰρ ὄντος 9. θέαν, τὸ φάντασμα] ὄψιν, ἐστι, αὐτοῦ φησι Σπάρτηθεν. θέαν A. Tum Ἄλλως et postrema

76. εἶδον: ἐθεασάμην. Fl. 59. ἐθεάθην γὰρ φοβερὰν θεωρίαν καὶ ἔγνων. Fl. 33. τὸ εἶδον τὸ ὄπισθεν καὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεκτείνεται. Gr.

φοβεράν: φόβον ἐμποιοῦσαν. Fl. 6. 17. θαυμασίαν. Fl. 21. ἔμαθον, ἐδάην: ἐκ παραλλήλου, ἐνόησα. Fl. 6. τί ἐστί. Fl. 21. ἐδάην: ἐδιδάχθην. Fl. 6. 21. τὸ αὐτό. Fl. 17. ἐδιδάχθην, ἤγουν ἐπιστημονικῶς ἔμαθον. Fl. 59. ἔμαθον ἐπιστημόνως. Gr.

77. χθόνιοι: καὶ οἱ ἐπιχθόνιοι, ἤτοι οἱ ἐπάνω τῆς γῆς, τουτέστιν οἱ ἐγχώριοι καὶ ἐντόπιοι, καὶ οἱ ὑποχθόνιοι, ἤτοι οἱ ὑποκάτω τῆς γῆς. I. γήϊνοι. FM. 21. Τρωϊκοί. Fl. 56. ὑπόγειοι. Gr. Πλούτων καὶ Περσεφόνη. Fl. 59. Gu. σώσατε: (ζῶντα. Gr.) φυλάξατε. Fl. 17. 59. Gr. ὦ καταχθόνιοι θεοὶ, διασώσατε τὸν ἐμὸν παῖδα Πολύδωρον. Fl. 33.

78. ὃς μόνος: ὅστις ἐπὶ τῶν ἐμῶν οἴκων ἄγκυρα ὑπολειπόμενος τὴν Θρᾴκην οἰκεῖ ἐν τοῖς ἀτυχήμασι σωζόμενος. A.M. Ἄλλως. οἴεται ζῆν αὐτὸν, μετ᾿ οὐ πολὺ δὲ γινώσκει ὅτι τέθνηκε, καὶ γίνεται διπλοῦν τὸ πάθος τῆς τραγῳδίας, πῆ μὲν Πολυξένην ὀδυρομένης τῆς Ἑκάβης, πῆ δὲ Πολύδωρον. A. ἢ πρὸς τὸ μόνος ὑποστικτέον, ἵν᾿ ᾖ τὸ τε οὐκ ἀργὸν, οὕτως· ὃς μόνος ὑπάρχων ἐμοὶ ἀπὸ τῶν ἐμῶν παίδων, καὶ ἄγκυρα τῶν ἐμῶν οἴκων, ἐπειδὴ ἐλπίς ἐστιν αὐτὸν ἀνακτήσασθαι τὴν ἡμῶν ἀρχὴν, κατέχει τὴν χιονώδη Θρᾴκην· ἢ τὸ ἄγκυρα πρὸς τὸ οἴκων καὶ πρὸς τὸ ἐμῶν ἐκληπτέον, οὕτως ὃς μόνος ἄγκυρα ὢν τῶν οἴκων, καὶ τῶν ἐμῶν, ἤτοι τῶν κατ᾿ ἐμὲ πραγμάτων, κατέχει τὴν Θράκην. B.I. οἴκων ἄγκυρα: τουτέστι τελευταία ἄγκυρα, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ναυτιλλομένων, οἳ τὰς ἄλλας ῥίψαντες ἀγκύρας. ἂν μηδὲν διʼ αὐτῶν ἀνύσωσιν, ἐπὶ τῇ τελευταίᾳ τὰς ἐλπίδας ἔχουσιν. B. Gu. I. ἀσφάλεια, βασιλεία. M. F. 21. στερέωμα. Fl. 17. ἄγκυρα καὶ στήριγμα καὶ ῥίζα. Fl. 59. ὅστις μόνος ἤλπιζον ὑπάρχειν τῶν ἡμετέρων οἴκων κληρονόμος. Fl. 33.

79. χιονώδη: τὴν ψυχρὰν, τὴν ὑψηλὴν καὶ χειμερινὴν καὶ χειμαζομένην. A. τὴν ψυχράν. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. Gr. τὴν συνεχῶς χειμάζουσαν. Fl. 21. κατέχει: κατοικεῖ. A. ἀντὶ τοῦ ἔχει (οἰκεῖ Fl. 6. 17. Gr.). ἡ κατά περισσή. Fl. 6. 566. 59. 76. Gr. κατέχων αὐτὸς καὶ φυλάττων εἰς τὴν χιονώδη Θρᾴκην. Fl. 33.

18. ἐλπίς] εἰκός I. μόνος τῶν ἐμῶν οἴκων τὴν χιονώδη Φρᾴκην 19. ἀνακτήσασθαι] ἀνακτίσασθαι I. κατοικεῖ· τοιαύτη γὰρ ἡ Θρᾴκη διὰ τὸ 22. οἴκων] ἤ οἴκων I. In Gu. praemissa εἷναι βόρειος καὶ ὑψηλοτέρα· τουτέστιν sunt ista: ὃς καὶ ἄγκυρα ὢν τελ. etc.

80. φυλακαῖσιν: ἐν συντηρήσεσιν. A. Fl. 21. ἀσφαλείαις. Fl. 59. ἐν ταῖς τηρήσεσι τοῦ πατρικοῦ φίλου ἦν. Fl. 33. ἐπιτηρήσεσι. Gr.

83. ἥξει τι νέον: νέον, τὸ νεαρὸν καὶ τὸ χαλεπὸν, ὡς ἐνταῦθα. I. ἔσται τι νέον: γενήσεται ὃ οὐ γινώσκομεν. τὸ νέον λαμβάνεται καὶ ἐπὶ καινοῦ τινὸς καὶ ἐπὶ δεινοῦ. Fl. 6. 25. ἔσεται πρᾶγμα μάταιον. Fl. 21. νεοστόν. Fl. 56. γενήσεται καινόν. Fl. 59. τὸ νέον ἀντὶ τοῦ δεινόν· τὸ νεωστὶ, τὸ ἰσχυρὸν, τὸ ἁπαλὸν καὶ τὸ παράδοξον, ὅπερ καὶ ἐνταῦθα. Fl. 59.

84. γοερόν: τὸ γοερὸν καὶ ὁ γόος καὶ τὸ κωκύειν ποιαὶ φωναί εἰσι, καὶ ταὐτά εἰσὶ τῇ τʼ ἐννοίᾳ καὶ τῇ προφορᾷ. συγγενῆ γάρ ἐστι τό τε γ καὶ κ. μέσον γάρ ἐστι τὸ γ τοῦ κ καὶ χ. B. Gu. I. μέλος γοερόν: θρῆνος θρηνῶδες. B. Fl. 6. λυπηρὸν, θλιβερὸν ἐν ἡμῖν ταῖς ἀθλίαις. Fl. 21. ποιαὶ φωναί. Fl. 17. ἐλεύσεται θρῆνος θρηνητικὸν ἡμῖν ταῖς θρηνούσαις. Fl. 59. παραγενήσεταί τι μέλος θρηνητικὸν ἡμῖν. A.M. Fl. 33. γοεραῖς: ἡμῖν ταῖς γοεραῖς. M.

85. οὔποτʼ ἐμὰ φρήν: οὔποτε, φησὶν, ἡ ἐμὴ φρὴν οὕτω φρίσσει. εἶτα ἐπάγει ἀλίαστος, ἤγουν ἄφυκτος, τουτέστιν, ὃ φοβεῖται ἡ ἐμὴ φρὴν, οὐ δύναται τοῦτο φυγεῖν. τὸ ταρβεῖ δὲ ταυτὸν τῷ φρίσσει. ἢ οὔποτε ὁ ἐμὸς λογισμὸς ταρβεῖ, ὡς ἔξω φόβων καὶ κακῶν εἶναι. B. Gu. I. οὔποτ’: φησὶν ἡ Ἑκάβη ὅτι οὐδέποτε δεδίττω τι καὶ γίνομαι ἄφυκτος ἐκείνου. Ἄλλως. οὐδέποτε ἡ ἐμὴ ψυχὴ ἀχώριστος μένει φόβου, τουτέστιν, ἀεὶ ἐν κακοῖς εἰμί. Fl. 25. οὐδέποτε, φησὶν, ἡ ἐμὴ ψυχὴ ἢ ἡ ἐμὴ διάνοια ὧδε φόβου ἀχώριστός ἐστιν, ἀλλʼ ἀεὶ τρέμει καὶ φοβεῖται. οἱονεὶ ὅτι φοβοῦμαι καὶ ὑπονοῶ λέγεται. Fl. 33. ἀλίαστος: ἀμετακίνητος. A. ἀνέκφευκτος· ἀπὸ τοῦ λιάζω τὸ ἐκφεύγω, τουτέστιν, οὐδέποτε ἐκφεύγει ἡ δειλία ἀπὸ τῆς ἐμῆς ψυχῆς. Fl. 25. ἀμέτοχος. Fl. 17. ἤρεμος, ἀτάραχος. Gr.

86. φρίσσει, ταρβεῖ: θαυμάζει, δειμαίνει. Fl. 21. τὸ μὲν 10. καὶ τὸ] τὸ om. Gu. om. Gu. 11. ταυτάεἰσι] ταυτόν ἐστι B. Gu. 24. ἢ ἡ ἐμὴ Matth. pro ἢ ἐμοί. 12. ἐστι τό τε γ καὶ κ B. εἰσὶ τὸ 28. ἀτάραχος est etiam gl. in M., γ καὶ τὸ κ Fl. 6, I. ex quo praeterea ad ταρβεῖ enotatum 18. εἶτα—ἄφυκτος om. B. τινὲς τὸ ταρβεῖν ἀντὶ τοῦ ib. ἄφυκτος] ἀφύκτως φρίσσει Gu. ἀτάραχος. 19. τὸ ταρβεῖ—φρίσσει] ταρβεῖν— 29. θαυμάζεν—] Pars hujus scholii φρίσσειν I. τὸ ταρβεῖ—κακῶν εἶναι est in Fl. 25. sic finita, ὁ δὲ νοῦς, οὐ- φρίσσει καὶ ταρβεῖ ταυτόν ἐστιν· ὁ δὲ νοῦς, οὐδέποτε ἡ ἐμὴ ψυχὴ ἀχώριστος φόβου μένει, τουτέστιν ἐν κακοῖς ἀεὶ μένει. ἢ οὕτως· οὐδέποτε ἡ ἐμὴ ψυχὴ ὑπονοεῖ τι καὶ τούτου ἀχώριστος γίνεται. ἢ, οὐδέποτε ἀχώριστος φόβου ἡ ἐμὴ ψυχὴ γίνεται. τινὲς οὕτως· οὐδέποτε ἡ ἐμὴ ψυχὴ φρίσσει καὶ φοβεῖταί τι ἢ ὑπονοεῖ καὶ τούτου ἀχώριστος γίνεται, οἷον, εἴ τι φοβοῦμαι καὶ ὑπονοῶ, τοῦτο καὶ γίνεται. A.M.

87. τοῦ ποτε θείαν: ἀρίστην, τοῦ ἐμοῦ υἱοῦ τοῦ μάντεος ψυχήν. Fl. 21. ἄρα μαντικὴν, τουτέστι τὸν Ἕλενον· ἔζη γάρ. Fl. 6. 56. 59. Gr. τουτέστι τὸν Ἕλενον. ἀπὸ τοῦ κρείττονος μέρους αὐτὸν ὀνομάζει, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς ἀντὶ τοῦ τὸν δεῖνα εἰπεῖν τὴν ἱερὰν λέγομεν κεφαλήν. Fl. 59. ὁ Ἕλενος καὶ ἡ Κασάνδρα μαντικοὶ ἦσαν, διʼ ὃ λέγει, ποῦ μοι ὁ Ἕλενος καὶ ἡ θεία αὐτοῦ ψυχὴ, καὶ ἡ Κασάνδρα, ἵνα μοι κρίνωσι τοὺς ὀνείρους. Fl. 33.

ποῦ ποτε θείαν Ἑλένου ψυχάν: ἔζη γὰρ Ἕλενος, καὶ ὡς μέν τινες ἱστοροῦσιν, ηὐτομόλησεν, ὡς δέ τινες, ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐλήφθη. ὁ δὲ νοῦς, ποῦ μοι ἄρα ἡ τοῦ Ἑλένου ψυχὴ καὶ ἡ μαντικὴ Κασάνδρα. περιφραστικῶς δὲ εἶπε ποῦ μοι ἄρα ὁ Ἕλενος καὶ ἡ Κασάνδρα, ἵνα μοι ὡς μάντεις ὄντες κρίνωσι τοὺς ὀνείρους. A.M.

Ἑλένου ψυχάν: Ἑλένου καὶ Κασάνδρας ἐν ναῷ Ἀπόλλωνος ὄντων, ἐλθόντες ὄφεις, καὶ τὰ αὐτῶν περιλείξαντες ὦτα, οὕτως ὀξυηκόους εἰργάσαντο ὡς μόνους τὰς τῶν θεῶν ἀκούειν βουλὰς καὶ μάντεις ἄκρους εἶναι. εἶπε δὲ τὸ ψυχὴν Ἑλένου, ἐπειδὴ τεθνηκὼς ἦν, Κασάνδραν δὲ καὶ οὐ Κασάνδρας, ἐπειδὴ ζῶσα ἦν. B.I.

Κασάνδρας: τὴν θείαν ψυχήν. Fl. 59. τῆς ἐμῆς θυγατρός. Fl. 21. ἐσίδω: θεάσω. Fl. 6. θεάσομαι. Gr. ὄψομαι. Fl. .21. οὐκ εἶπεν ὄψομαι ὁριστικῶς, ἀλλ᾿ ἐσίδω ὑποτακτικῶς· ἀεὶ γὰρ τὰ ἀπορηματικὰ, τουτέστι τὰ ἀπορίαν ἐμφαίνοντα, ὑποτακτικοῖς συντάσσονται, οἷον τίς γένωμαι, καὶ πῆ τράπωμαι. B. Gu. I.

δέποτε ἡ ἐμὴ ψυχὴ ὑπονοεῖ τι καὶ τούτου ......... | ὀνείρους:—Postrema scholii ἀχώριστος γίνεται: — versibus sex pars paullo aliter scripta in A. ἡ perscriptum in fine defectis, ποῦ ποτε τοῦ ἐλένου ψυχὴ ἡ μαντική. περιφραστικῶς θείαν ἐλένου ψυχὰν κ... | καὶ ὡς μέν δὲ ποῦ ἐστιν ἕλενος ὁ μάντις ἢ ἡ τινες ἱστοροῦσιν ηὐτομ... ὁ ἀπ...... | κασάνδρα, ὅπως ὡς μάντεις etc. ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐλήφθη. ὁ δὲ νοῦς... 15. ποῦ ποτε—] Hoc scholion in ἡ τοῦ ἑλένου ψυχὴ καὶ ἡ μαντικὴ κασάνδρα. M. . | εἶπε ποῦ μοι ἄρα ὁ ἔλενος 23. τὸ add. B. καὶ ἡ κασάν] δρα, ἵνα μοι ὡς μάντεις

89. ὡς: ἵνα. M. κρίνωσιν: ἵνα διαλύσωσι, ἤγουν διακρίνωσιν, ὅθεν καὶ ὀνειροκρίτης. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. διερμηνεύσωσιν· ὅθεν καὶ ὀνειροκρίτης. Gr.

90. εἶδον γάρ: ἐξήγησις τοῦ ὀνείρου. Fl. 21. ἐθεασάμην. Fl. 59.

βαλίαν: γράφεται καὶ βαλιά καὶ βαλία. διαφέρει δέ· βαλία μὲν γὰρ λέγεται ἡ ταχεῖα παρὰ τὸ λίαν βαίνειν, βαλιά δὲ ἡ κατάστικτος καὶ φολιδωτός. Ἄλλως. εἶδον γὰρ βαλίαν ἔλαφον σφαζομένην ἐν ἀνάγκῃ τῷ αἱματοποιῷ ὄνυχι τοῦ λυκοῦ ἀναρπασθεῖσαν ἀπὸ τῶν ἐμῶν γονάτων οἰκτρῶς. A.

βαλιάν: βαλιὰ ἀπὸ τοῦ βάλλω. Fl. 9. τὴν ὀξεῖαν καὶ οἷον σύντονον τῷ σώματι, ἀπὸ τοῦ λίαν βαίνειν· ἢ βαλιὰν ἐνεργὸν τῷ βήματι, ἢ τὴν κατάστικτον καὶ ποικίλην. βαλιὰ ἡ κατάστικτος ἔλαφος λέγεται, καὶ βαλιὰ ἡ δρομικωτάτη, ἡ βαίνουσα λίαν. Fl. 25. τὸ βαλιὰν ἢ τὸ ταχεῖαν ἀπὸ τοῦ λίαν βαίνειν, ἢ τὴν κατάστικτον ὀξυτόνως, ἀπὸ τοῦ τὰς στίξεις αὐτῆς βολαῖς καὶ τρώσεσιν ἐοικέναι, ἤγουν αἱματώδεις καὶ κοκκίνους. Fl. 59. βαλιάν: ἔλαφος ἡ τελεία καὶ ὀξεῖα ἐκ τοῦ βαίνειν λίαν. Fl. 33.

αἵμονι χαλᾷ: τῇ φονικῷ, τῇ αἱματοποιῷ ὄνυχι. M. αἱματηρῷ ὄνυχι. Fl. 17. 21. Gr. χαλᾷ: διὰ ὄνυχος. Fl. 6. χεῖλος τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τοῦ χέω διὰ διφθόγγου· χηλὴ δὲ ὁ ὄνυξ ἀπὸ τοῦ χαλῶ. Fl. 9.

91. σφαζομέναν: συνάπτεται τοῦτο πρὸς τὸ οἰκτρῶς. Fl. 6. ὑπὸ λύκου κατάστικτον διὰ τῶν χηλῶν ἤγουν ὀνύχων σφαζομένην. Fl. 33.

ἀπʼ ἐμῶν: τὸ σχῆμα πρωθύστερον. Fl. 59. σπασθεῖσαν: τῇ ἀνάγκῃ ἀποσπασθεῖσαν μετὰ βίας τῶν ἐμῶν γονάτων. M. ἁρπασθεῖσαν μετὰ ἀνάγκης, βιαίως. Fl. 17. 21. 34. 56. 76. ἁρπασθεῖσαν καὶ ἑλκυσθεῖσαν, ἤγουν σὺν βίᾳ. Fl. 59. καὶ ἀπὸ τῶν ἐμῶν κόλπων ἀποσπασθεῖσαν διʼ ἀνάγκης ὀδυνηρῶς. Fl. 33. ἤγουν ἁρπασθεῖσαν. Gr. ἀφαιρεθεῖσαν. Gu.

5. βαλιά καὶ βαλία] Recta scriptura p. 80. et 8. p. 613. βαλιά est ὀξυτόνως, nomen vero 10. τὴν ὀξεῖαν—] Haec partim in proprium equi Βαλίος apud Homerum M. sic, ὀξεῖαν ἀπὸ τοῦ λίαν βαίνειν τὴν paroxytonum est, ut alia hujusmodi ἔλαφον, οἷον σύντονον τῷ βήματι. καὶ nomina, de quibus dixit ἄλλως. βαλιὰν τὴν λίαν ἐνεργῆ τῷ βήματι:—Idem Lehrs. de Aristarcho p. 281. Conf. in gl. interl. ποικίλην quae in Thesauro dicta sunt vol. 2. nt rec. ταχεῖαν.

93. οἰκτρῶς: ἤγουν οὕτως, ὥστε ἐλεῆσαι τινὰ ἰδόντα καὶ καμφθῆναι. Cant. ἐλεεινῶς. M. Gr. ἀνηλεῶς. M. Fl. 21. 56.

καὶ τόδε δεῖμα: καὶ τοῦτο τὸ φάντασμα τοῦ Ἀχιλλέως πλέον με φοβεῖσθαι ποιεῖ· συντείνει γὰρ εἰς τὸν ὄνειρον, καὶ εἰς ἐμὲ ἐτράπη τὰ κατὰ τοῦ Ἀχιλλέως γέρας αἰτοῦντος τοὺς Ἕλληνας μίαν τῶν Τρωϊκῶν γυναικῶν εἰς σφαγήν· οὐ γὰρ ἰδικῶς τὴν Πολυξένην ᾐτήσατο, ἀλλὰ μίαν τῶν αἰχμαλωτίδων κάλλει ὑπερφέρουσαν. M. Fl. 25.

καὶ τόδε δεῖμα: καὶ τόδε, ὃ μέλλω εἰπεῖν, φόβημά ἐστιν, τὸ φάντασμα τοῦ Ἀχιλλέως, τὸ φανὲν δηλονότι ὑπὲρ τῆς ἄκρας κορυφῆς τοῦ τύμβου, δεῖμα καὶ φόβος ἦλθεν ἐμοί. I. δεῖμα: φόβος. Gu. τὸ φόβημα. Fl. 6. 17. τόδε: ὅπερ εἶδον. Gr.

94. ὑπὲρ ἄκρας: ἄνω ὑπὲρ τοῦ ἄκρου τῆς κορυφῆς τοῦ τύμβου. Fl. 6. 21. 56, 59. 76. τοῦ ἐν Χερρονήσῳ κενοταφίου. ἐτάφη γὰρ ἐν Τροίᾳ φονευθεὶς ὑπὸ Πάριδος ἐν τόξοις εἰς τὸν τῆς Ἀθηνᾶς νεὼν, ὅτε τοῦτον ἔμελλε Πρίαμος Πολυξένῃ συνάψαι. εἰκότως δὲ ταύτην σφάγιον ᾔτησεν, ὅτι δι᾿ αὐτὴν πεφόνευται. τὸ δὲ ποιεῖν κενοτάφιον ἔθος ἦν τοῖς Ἕλλησιν εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τῶν ἀποιχομένων. Gu.

95. φάντασιʼ: τὸ φανὲν δηλονότι καὶ τὸ εἴδωλον. Fl. 17. 59. καὶ τὸ τοιοῦτον δεῖμα καὶ φόβισμα ἦλθεν ὑπὸ τῆς κορυφῆς καὶ ἄκρας τοῦ Ἀχιλλέως τάφου, δῆλον τὸ ὅραμα. Fl. 33. φάντασμα: διὰ τό. Gr. εἴδωλον. Gu.

96. γέρας: τιμήν. Fl. 21. Gr. εἰς τιμήν. Fl. 17. πολυμόχβων: τῶν πολλὰ κοπιασάντων. Fl. 17. δυστυχῶν. Fl. 59. δυστυχεστάτων. Gr. πολυπαθῶν. Gu.

97. Τρωϊάδων: γυναικῶν δηλονότι. Fl. 21. καὶ ἐζήτει τιμὴν μίαν ἐκ τῶν Τρωϊκῶν γυναικῶν τῶν ὑπομενουσῶν πολλὰ κακά. Fl. 33.

98. ἀπʼ: μακράν. τὸ δευτερολογεῖν ἢ ἐπὶ χαρᾶς ἢ ἐπʼ ἐκπλήξεως, ὡς ἐνταῦθα, ἢ ἐπὶ θλίψεως. Gr. τόδε: ἤγουν τὸ αἴτημα. Gr. τὴν τοῦ γέρους αἴτησιν ἢ τὸ δεῖμα.) Gu. αἴτησιν τῆς Πολυξένης. Fl. 6. τὸ φάντασμα καὶ τὸ δεῖμα. Fl. 21. 56. τὸ ζήτημα τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 59.

3. πλέον] πλεῖον M. ib. αἰτοῦντος] ζητοῦντος Fl. 4. εἰς τὸν] εἰς τὸ M. 6. γυναικῶν — αἰχμαλωτίδων] γυναικῶν ib. καὶ εἰς] ἢ οὕτως ἢ εἰς M. ἰδικῶς τὴν πόλιν ᾐτήσατο, ἀλλὰ 5. τοῦ om. Fl. μίαν τῶν αἰχμαλώτων Fl.

99. πέμψατε: ἀποπέμψατε, ὦ θεοὶ, δεομένης μου ὑπακούοντες, ἀποπέμψατε, ὦ θεοὶ, τοῦτο τὸ φάντασμα τῆς ἐμῆς θυγατρὸς δεομένης μου ἐπακούοντες. M. ἀποστήσατε. Fl. 17. ἀποπέμψατε, ὦ θεοί. Fl. 21. 17. ἀποδιώξατε. Gr. ὦ θεοὶ, ἱκετεύω ἐκβῆναι τὸν ὄνειρον ἐπʼ ἀγαθῷ. Fl. 33.

100. Ἑκτάβη: ὁ χορὸς ἐκ Τρῳάδων αἰχμαλώτων γυναικῶν. ὁ δὲ λόγος, ὦ Ἑκάβη, πρὸς σὲ ὡρμήθην μετὰ σπουδῆς τὰς δεσποτικὰς σκηνὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος καταλιποῦσα. A.M. ἔοικεν οὐ διασωθῆναι Ἑκάβην μέχρι τῆς σκηνῆς Ἀγαμέμνονος, ἐμποδισθεῖσαν παρὰ τοῦ χοροῦ, ἀλλ᾿ ἀπελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν Πολυξένης. Gu. χορὸς ἐκ Τρωϊάδων αἰχμαλωτίδων γυναικῶν. χορὸς διαιρεῖται εἰς τρία, εἰς στάσιμα, εἰς παροδικὰ καὶ εἰς κωμικά. Fl. 25. ὁ χορὸς ἐκ τῶν Τρωϊκῶν γυναικῶν τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν συνέστη. Fl. 33. ὁ δὲ λόγος, ὦ Ἑκάβη, πρὸς σὲ ἐλιάσθην, ἤγουν ἐξώρμημαι καὶ παρεγενόμην, μετὰ σπουδῆς, τὰς δεσποτικὰς σκηνὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος λιποῦσα. Fl. 25. σπουδῇ: σπουδαίως. Fl. 59. ἀντὶ τοῦ μετὰ ταχυτῆτος. Gr. σπουδαίως. ἀπὸ ὀνόματος τὸ ἐπίρρημα. Gu. ἐλιάσθην: ὡρμήθην, παρεγενόμην. οὕτως Εὐριπίδης. M. προσέφυγον, ἦλθον. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἁλῶ, τὸ πλανῶ καὶ ἐκκλίνω· ὅθεν ἁλίζω, καὶ κατὰ μετάθεσιν λιάζω· ὁ παθητικὸς πρῶτος ἀόριστος ἐλιάσθην. I. ἐλιάσθην; προσέφυγον, ἦλθον πρὸς σὲ, οὐδὲν ἀπὸ τῶν παθέων, ὧν ἔχεις δηλονότι, κουφίζουσα. Baroc. προσῆλθόν σοι, προσέφυγον· σύναπτε δὲ τοῦτο πρὸς τὸ παθέων, τὰ δʼ ἄλλα διὰ μέσου. Gu. ἤγουν ἔφυγον. Gr. ἀπὸ τοῦ λίαν, ἀΐσσω καὶ ὁρμῶ. Gu. ἤγουν ἔφυγον, προσῆλθον. Fl. 6. 59. ἔφυγον, ἦλθον, ὡρμίσθην, ἐπαραγενόμην. ἕλομαι τὸ πλανοῦμαι. Fl. 21. ἦλθον συντόμως. Fl. 17. ἐκλίνθην. Havn.

100.—124. Ἑκάβη, σπουδῇ πρός σʼ ἐλιάσθην: ὁ χορός φησιν ὅτι σπουδῇ ἐχωρίσθην ἀπὸ τῆς σκηνῆς Ἀγαμέμνονος οὐκ ἐπὶ τῷ κουφίσαι τι τῶν κακῶν σου, ἀλλὰ καὶ ἐπισάξαι διὰ τῶν λεγομένων ὑπʼ ἐμοῦ. Ἄλλως. Ἑκάβης σπουδῇ ἦλθον πρὸς σὲ, λιποῦσα τὰς δεσποσύνους σκηνὰς Ἀγαμέμνονος, ὅπου ἐτάχθην φυλάττειν ἀπελθοῦσα, 8. καταλιποῦσα] Pergit A. ἄλλως. αἰχμαλωτισθέντων. ὁ χορός φησιν ὅτι etc. quae vide infra 21. κουφίζουσα] ἐλαπφρύνουσα Gu. ad v. 100.—124. qui incipit ab πρὸς σέ. 13. αἰχμαλωτισθεισῶν scripsi pro ἐκβληθεῖσα ἀπὸ τῆς Τροίας, τοῦ κοπτικοῦ στόματος τῆς λόγχης παρὰ τῶν Ἀχαιῶν γενομένη δοριθήρατος. ἦλθον δὲ οὐ μέλλουσά τι εὐφραντόν μηνῦσαί σοι ἢ ἀποκουφίσαι σὲ ἀπὸ τῶν θλίψεων, ἀλλὰ μᾶλλον αἰρομένη καὶ φέρουσα μέγα βάρος ἀγγελίας, ἀντὶ τοῦ μεγάλην λύπην. ἐν γὰρ τῷ συναθροίσματι τῶν Ἑλλήνων λέγεται δόξαν γενέσθαι, εἴτʼ οὖν θέλησιν, τὴν σὴν παῖδα Πολυξένην σφάγιον θέσθαι τῷ Ἀχιλλεῖ. γινώσκεις γὰρ καὶ αὐτὴ ὡς ὁ Ἀχιλλεὺς θυσίαν ἐζήτησεν, ὅτε ἐφάνη σὺν ὅπλοις χρυσοῖς ἐπιβὰς τοῦ τύμβου, ἐκώλυε δὲ τὰς ποντοπόρους ναῦς ἐπερειδομένας, ἐχούσας τὰ ἱστία ἐν τοῖς σχοινίοις, ταῦτα βοῶν καὶ λέγων, ποῖ ἀπέρχεσθε, Δαναοὶ, λιπόντες τὸν ἐμὸν τάφον ἀγέραστον; δόξα δὲ διπλῆ ἦν ἐν τῷ πολεμικωτάτῳ στρατῷ τῶν Ἑλλήνων. τοῖς μὲν γὰρ ἤρεσκε διδόναι καὶ ποιεῖν σφάγιον ἐν τῷ τοῦ Ἀχιλλέως τύμβῳ, τοῖς δὲ οὐδαμῶς τοῦτο καλὸν ἐδόκει. ἦν δὲ σπουδάζων καὶ θέλων τὸ σὸν καλὸν, ἤγουν τὸ μὴ σφαγιασθῆναι τὴν Πολυξένην, ὁ Ἀγαμέμνων ὁ ἀνέχων τὰς κοίτας τῆς μαντικῆς Κασάνδρας καὶ σὺν αὐτῇ κοιμῶν. A.

100—154. Παράφρασις. ὦ Ἑκάβη, σὺν σπουδῇ ὥρμησα πρὸς σὲ, καταλιποῦσα τὰς δεσποτικὰς σκηνὰς, ὅπου διὰ κλήρου ἐδόθην καὶ ἐτάχθην δούλη, ἀποδιωκομένη ἀπὸ τῆς πόλεως τῆς Ἰλιάδος τῇ ὀξύτητι τοῦ δόρατος, δοριάλωτος γενομένη παρὰ τῶν Ἀχαιῶν. ἐλιάσθην δηλονότι κατὰ κοινοῦ, οὐδὲν ἀπὸ τῶν παθῶν ἐλαφρύνουσα καὶ ἐλαττοῦσα, ἀλλὰ ἐπιφέρουσα μέγα βάρος μηνύματος, σοί τε, ὦ γύναι, ἦλθον κῆρυξ καὶ ἄγγελος ἀχέων καὶ θλίψεων. ἐν γὰρ τῇ συνελεύσει τῶν Ἀχαιῶν τῇ πεπληρωμένῃ περιᾴδεται καὶ φημίζεται κυρωθῆναι, θέσθαι καὶ ποιῆσαι τὴν σὴν θυγατέρα θῦμα τῷ Ἀχιλλεῖ. γινώσκεις δὲ ὅτι ἐπιβὰς, ὁ Ἀχιλλεὺς δηλονότι, τοῦ τύμβου τοῦ ἑαυτοῦ, ἐφάνη σὺν ὅπλοις χρυσοῖς, ἐπέσχε δὲ τὰς ναῦς τὰς ἐν τῷ πόντῳ τὴν πορείαν ποιουμένας, ἐπερειδούσας τὰ ἄρμενα ἐν σχοινίοις, τάδε βοῶν, ὦ Δαναοὶ, ποῦ πορεύεσθε, ἀφέντες τὸν ἐμὸν τύμβον ἄτιμον; συνέβη δὲ, καὶ ἐπῆλθε, ταραχὴ πολλῆς φιλονεικίας, δόξα δὲ, καὶ γνώμη καὶ ὑπόληψις, ἐχώρει καὶ ἐκινεῖτο εἰς τὸν στρατὸν τὸν πολεμιστήν. τοῖς μὲν δοκοῦν, ἦν δηλονότι, διδόναι σφάγιον τῷ τύμβῳ, τὴν θυγατέρα δηλονότι, τοῖς δὲ οὐχί. (οἱ δὲ νεώτεροι συντάσσουσιν οὕτως· τοῖς μὲν δοκοῦν, ἀντὶ τοῦ δοκοῦντος, ἤτοι ἀρεστοῦ ὄντος, διδόναι τῷ τύμβῳ 34. ἀρεστοῦ Matth. pro ἀρίστου. σφάγιον, τὴν Πολυξένην δηλονότι, τοῖς δὲ οὐχί.) ἦν δὲ ὁ μὲν σπεύδων εἰς τὸ σὸν ἀγαθὸν ὁ Ἀγαμέμνων, ἅτε τιμῶν τὴν κοίτην τῆς μαντικῆς Κασάνδρας· οἱ υἱοὶ δὲ τοῦ Θησέως, Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν, οἱ κλάδοι τῶν Ἀθηνῶν, ἦσαν δημηγόροι λόγων διπλῶν. συνέτρεχον δὲ βουλῇ μιᾷ, ὥστε στεφανοῦν τὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως ἐν αἵματι προσφάτῳ καὶ παρθενικῷ. τὴν δὲ κοίτην τῆς Κασάνδρας οὐκ ἔλεγον προτιμήσειν τῆς ἀνδρείας τοῦ Ἀχιλλέως. αἱ ἅμιλλαι δὲ τῶν κατατεινομένων λόγων, ἤτοι τῶν ἀγωνιστικῶς λεγομένων καὶ ἐριστικῶς, πῶς καὶ κατὰ τινὰ τρόπον ἦσαν ἴσαι, μέχρις οὗ κατέπεισε τὴν στρατιὰν ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ ποικίλα φρονῶν, ὁ κόπις καὶ ὁ λάλος, ἤτοι ὁ ῥήτωρ ὁ ἡδὺς κατὰ τοὺς λόγους, ὁ τῷ δήμῳ χαριζόμενος, λέγων δηλονότι, μὴ τὸν ἄριστον πάντων τῶν Ἀχαιῶν, Ἀχιλλέα, ἀποδιώκειν καὶ παραβλέπειν χάριν σφαγίων δουλικῶν, μηδέ τινα τῶν ἀποθανόντων στάντα πλησίον τῆς Περσεφόνης εἰπεῖν ὅτι οἱ Δαναοὶ ἀπῆλθον τοῦ τόπου τῆς Τροίας, κακοὶ καὶ ἀχάριστοι φανέντες τοῖς Ἕλλησι, τοῖς ἀποθανοῦσιν ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων. παραγενήσεται δὲ συντόμως ὁ Ὀδυσσεὺς, ἀποσπάσων τὴν πῶλον, ἤτοι τὴν Πολυξένην, ἀπὸ τοῦ σοῦ κόλπου, καὶ παρορμήσων καὶ παρακινήσων ἐκ τῆς γεραιᾶς χειρός τῆς σῆς. ἀλλ᾿ ἄπιθι πρὸς ναοὺς, ἴθι πρὸς βωμοὺς, κάθησο παρακλήτρια τοῦ Ἀγαμέμνονος διὰ τῶν γονάτων αὐτοῦ δηλονότι. ἐπικαλοῦ τούς τε ἐν τῷ οὐρανῷ θεοὺς, τούς τε ὑποκάτω τῆς γῆς. ἢ γὰρ αἱ λιταὶ ἐμποδίσουσιν ἔσεσθαι ἐστερημένην παιδὸς μελέας, καὶ ἀθλίας, ἢ ἀπόκειται ἰδεῖν τὴν παρθένον προκειμένην τοῦ τύμβου, βαπτομένην ἐκ τῆς χρυσοφόρου δειρῆς ἐν ῥεύματι μελαναυγεῖ, καὶ μέλαιναν ὄψιν ἔχοντι αἵματος. I.

101. δεσποσύνους: τὰς τῶν δεσποτῶν. δεσπόσυνος δὲ κυρίως ὁ τοῦ δεσπότου υἱός. κατεχρήσατο οὖν οὕτως εἰπών. ἦν γὰρ ἡ Ἑκάβη ἐν τῇ τοῦ Ὀδυσσέως σκηνῇ, ὁ δὲ χορὸς ἐν τῇ τοῦ Ἀγαμέμνονος. διὰ τοῦτο λέγει τὰς δεσποσύνους, τουτέστι τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅπου ἐκληρώθη εἶναι δούλη. M.

2. ἄτε τιμῶν] ἀτιμῶν I. γατέρα προπετῆ καὶ ἔμπροσθεν κειμένην 21. Quae leguntur a vv. ἢ γὰρ αἱ τοῦ τάφου τοῦ Ἀχιλλέως καὶ φοινισσομένην λιταὶ, eadem fere habet Gu. ad v. καὶ βαπτομένην ἐν νασμῷ καὶ ἐν 150 sqq. ἢ γὰρ διακωλύσουσι καὶ ἐμποδίσουσι ῥεύσει μελαναυγεῖ καὶ σκοτεινῷ τοῦ αἵματος σὲ αἱ παρακλήσεις τοῦ εἶναί τοῦ ἐκ τῆς χρυσοφόρου δειρῆς σε ὀρφανὴν τῆς ἀθλίας παιδὸς, ἢ ἀπόκειταί ἤγουν τοῦ χρυσᾶ φοροῦντος ποτὲ σοι θεάσασθαι τὴν παρθένον θυ- τραχήλου.

δεσποσύνους: δεσπόσυνον κατὰ ποιητὰς τὸ τοῦ δεσπότου κτῆμα, παῤ ἡμῖν ὁ τοῦ δεσπότου υἱός. Gr. δεσποσύνους: δεσποτείας. Fl. 21. Plut. 32. τὰς δεσποτικάς. περιφραστικῶς τὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 10. Gu. δεσπόσυνος δὲ κυρίως ὁ τοῦ δεσπότου υἱός. κατεχρήσατο οὖν δεσποσύνους τὰς τῶν δεσποτῶν σκηνάς· ἦν γὰρ Ἑκάβη ἐν τῇ τοῦ Ὀδυσσέως σκηνῇ, ὁ δὲ χορὸς ἐν τῇ τοῦ Ἀγαμέμνονος, τὸ πλεῖον δὲ, διότι ἦν ἡ Κασάνδρα ἐν τῇ τοῦ Ἀγαμέμνονος. διὰ τοῦτο οὖν λέγει τὰς δεσποσύνους, τουτέστι τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 25. σκηνάς: τέντας. Fl. 17. κατοικίας. Fl. 59. προλιποῦσα: ἀντὶ τοῦ λιποῦσα. Cant. Gr. λέγεται ἡ πρόθεσις περισσὴ καὶ ἐν πεζῷ λόγῳ. Cant. Gr. ἀφεῖσα. Fl. 59.

102. ἵνʼ ἐκληρώθην: ὅπου ἐκ κλήρου ἔλαχον. Fl. 6. 17. 56. 59. ὅπου, εἰς ἃς σκηνάς. Fl. 21. ὅπου διὰ κλήρου κατέστην. Fl. 21. plut. 32. Gu. προσετάχθην ἀντὶ τοῦ ἐτάχθην καὶ ὡρίσθην εἶναι δηλονότι. Fl. 59. ὅπου εἰς κλῆρον ἐδόθης καὶ παρεδόθης δούλη. Fl. 33. καὶ ἐκληρώθην. Gr. ἐγενόμην, ὡρίσθην. ἡ πρὸς ὑστεροχρόνιος ἐνταῦθα. Gu.

103. ἀπελαυνομένα: διωκομένη τῆς σῆς πόλεως Ἰλιάδος. Fl. 33. ἐξελθοῦσα καὶ διωκομένη. Gr.

104. λόγχης αἰχμῇ: ἤγουν τῷ δόρατι, τουτέστι τῷ πολέμῳ. Cant. λόγχης: τοῦ λόχου, τοῦ πολέμου. Fl. 17. ἤγουν τοῦ δόρατος. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. νόμῳ πολέμου. M. rec. Fl. 21. αἰχμῇ: τῷ ξίφει. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. διὰ τῶν Ἑλληνικῶν δοράτων αἰχμαλωτισθεῖσα. Fl. 33.

105. δοριθήρατος: αἰχμάλωτος. Fl. 21. plut. 32. ἤγουν δοριάλωτος. Gr. αἰχμάλωτος γενομένη δηλονότι. Gu.

106. οὐδὲν παθέων: ἐλιάσθην πρὸς σὲ οὐδὲν ἀπὸ τῶν παθῶν, ὧν ἔχεις δηλονότι, κουφίζουσα. B. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. οὐδὲν τῶν περιεχόντων σε κακῶν ἀποκουφίζουσα, καὶ θεραπεύουσα. Ἄλλως. ἐν ὑπερβατῷ, σπουδῇ προσελιάσθην. σπονδῇ, φησὶν, ἐχωρίσθην ἀπὸ τῆς 10. ἡ πρὸ πρόθεσις περισσὴ καὶ ἐν π. κουφίζουσα ἤγουν τῶν κακῶν θεραπεύουσα λ. tantum habet Fl. 59. δὲ ἡ Cant. Fl. 25. 20. ἤγουν τῷ δόρατι] ἤγουν τοῦ δόρατος. ib. θεραπούουσα] ἐλαττοῦσα addit τῷ ξίφει, ἤγουν τῷ δόρατι τουτέστι Fl. τῷ πολέμῳ Gr. 30. προσελιάσθην] οὐδὲν παθέων ἀπὸκουφίζουσα 29. σε κακῶν—θεραπεύουσα] ἀπο- addit M. σκηνῆς τοῦ Ἀγαμέμνονος, οὐκ ἐπὶ τῷ κουφίσαι τι τῶν κακῶν σου, ἀλλὰ καὶ ἐπισάξαι τοῖς λεγομένοις ἀπʼ ἐμοῦ. M. οὐδὲν παθέων ἀποκουφίζουσα: οὐδὲν τῶν περιεχόντων σε κακῶν θεραπεύουσα καὶ ἀποκουφίζουσα, ἀλλὰ τοὐναντίον ἐπιτιθεῖσα βάρος ἀγγελίας, τουτέστιν ἕτερα πρὸς οἷς ἔχεις κακοῖς ἀπαγγέλλω κακά. A.M. Ἄλλως. παρεγινόμην δὲ οὐκ ἐλαττοῦσά σου τὰς συμφορὰς, ἀλλὰ μᾶλλον καὶ παραύξουσα διὰ ταύτης τῆς ἀγγελίας. M. καὶ οὐδὲν τῶν παθέων ἀνακωχὴν ἔχουσα. Fl. 33.

107. ἀλλʼ ἀγγελίας: μᾶλλον δὲ μηνύματος φορτίον ἐπιφέρουσα. Fl. 17. διὰ τῆς φήμης. Fl. 59. μηνύσεως. Fl. 6.

ἀραμένα: ἀντὶ τοῦ ἐπιτιθεῖσα μέγα βάρος. γέγραπται δὲ καὶ αἰρομένη, ἤγουν φέρουσα καὶ βαστάζουσα. Baroc. ἀραμένη: ἐπιτιθεῖσα. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. ἀλλὰ βάρος μέγα φέρουσα ἀγγελίας. Fl. 33. ἐπιτιθεῖσα, ἤτοι ἕτερα, πρὸς οἷς ἔχεις κακοῖς, ἀπαγγέλλω σοι κακά. Fl. 10. αἰρομένη: κομίζουσα, φέρουσα. γρ. ἀραμένη, ἤγουν ἐπιτιθεῖσα. Gr. προστιθεῖσα, ἐπιτιθεῖσα, φορτίζουσα. Gu.

108. σοί τε: καὶ ἦλθον. Gu. γύναι, κῆρυξ: ὦ Ἑκάβη, ἐγενόμην κήρυξ σοι τῶν θλίψεων. Fl. 21. ἄγγελος λυπῶν καὶ θλίψεων. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. Gu. ἀχέων: θλίψεων. M. rec. ἀπὸ τοῦ α ἐπιτατικοῦ μορίου καὶ τοῦ χάνω. Fl. 9. τοὐναντίον ἐπιτίθεις σαυτῆς. σὺ, ὦ γύναι, ὑπάρχεις κήρυξ τῶν Ἑλλήνων. Fl. 33.

109. πλήρει ξυνόδῳ: ἐκκλησίᾳ. M. συναθροίσει. Fl. 6. ἐν πεπληρωμένῃ ἐκκλησίᾳ. Fl. 21. ἐν τῇ συναγωγῇ. Fl. 56. πεπληρωμένῃ συνάξει. Fl. 59. τὴν πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων ἔχουσαν. Fl. 17. ἐπὶ γὰρ τῶν Ἑλληνικῶν συνόδων σῶαι λέγονται εἶναι αἱ συμβουλαί. Fl. 33. πλήρει: τῇ πολλῇ. Gr. πεπληρωμένῃ καὶ τελέᾳ. Gu. σύνοδος κυρίως ἡ ἀπὸ πάντων συνέλευσις· ἐκκλησία δὲ ἡ ἀπὸ τῶν ἐκλεκτῶν. Gr.

110. δόξαι: ψηφισθῆναι. Fl. 21. ἀρεστὸν φανῆναι, ἤγουν κυρωθῆναι. Fl. 59. καὶ εἰνομισθεῖ (sic) τὴν σὴν παῖδα σφάγιον θῦσαι τῷ Ἀχιλλεῖ. Fl. 33. ἤγουν κυρωθῆναι. Gr. ἀρεστὸν φανῆναι, ἐπεψηφίσθαι τῇ βουλῆ. Gu.

111. σφάγιον: πρόσφαγμα. Fl. 21. θυσίας γέρας. Fl. 59. 1. τοῦ Ἀγαμέμνονος] Hic desinit Fl. 25.

θέσθαι: ἤγουν ποιῆσαι (ποιήσασθαι, γενέσθαι.) Gu. τύμβου: τοῦ ἑαυτοῦ τύμβου γὰρ ἐπαναστάς. Fl. 6. τοῦ ἑαυτοῦ τύμβου γὰρ ἐπιβὰς καὶ πορευθείς. Fl. 59. τοῦ τάφου τοῦ ἑαυτοῦ στάς. Fl. 17. τὸ δὲ ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ ἐπαναβὰς ἐπὶ τοῦ αὑτοῦ τύμβου. Fl. 21. ἐπίβαινε ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ δῆλον ὁ Ἀχιλλεὺς ὄναρ ἐπιστὰς ἐζήτει τὸ αἴτημα. Fl. 33. ὅτι τὸ ἐπιβαίνειν ἐνίοτε μὲν γενικῇ συντάσσεται, ὡς ἐνταῦθα· τύμβου δʼ ἐπιβάς, ἐνίοτε δὲ δοτικῇ, ὡς ἐν τούτοις· τὸν πρῶτον ἐπιβάντα Ἀθηναίων τῇ νήσῳ ἄκριτον ἀποθνήσκειν. Gu.

112. οἶσθʼ: γινώσκεις τοῦτο δηλονότι. Fl. 17. 21. γινώσκεις ὅτι ὁ Ἀχιλλεὺς ἐπάνω στὰς τοῦ αὐτοῦ τύμβου σὺν ὅπλοις χρυσοῖς ἐπεῖχε τὰς ναῦς, οὔριον ἐχούσας τὸν πλοῦν. A.M. Fl. 25. συντακτέον οὕτως· οἶσθα δὲ, ἤγουν οἶσθα γὰρ καὶ γινώσκεις, ὅτε καὶ ὁπότε ἐφάνη ὁ Ἀχιλλεὺς σὺν ὅπλοις χρυσέοις ἐπὶ τοῦ τύμβου καὶ ἐπάνω τοῦ τύμβου βὰς καὶ πορευθεὶς, καὶ τὰ ἑξῆς. Fl. 59. ἐφάνη: ὁ Ἀχιλλεὺς δηλονότι. Fl. 17. 59.

113. τὰς ποντοπόρους: τὰς ἐν τῷ πόντῳ τὴν πορείαν ποιουμένας, ἢ τὰς περώσας τὸν πόντον. Fl. 21. τὰς πορευομένας ἐν τῷ πόντῳ. Gu. ἔσχε: ἐκράτησεν. Fl. 21. ἐκώλυσεν. Fl. 6. 17. 36. 59. 76. Gr. κατέσχε. Gu. σχεδία: σχεδία κυρίως ἡ πρὸς τάχος γενομένη ναῦς, καὶ σχέδος. M. ναῦς ἀκατασκεύαστος, ἀπὸ ξύλων μόνων ἀπερίττως συντεθειμένη· νῦν δὲ τὰς ναῦς τῶν Ἑλλήνων λέγει σχεδίας. B. Gr. I. σχεδία δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἡ σὺν τάχει γενομένη ναῦς. I.

114. λαίφη: τὰ ἄρμενα τοῖς σχοινίοις ἐντεταμένα ἐχούσας πρὸς τὸ πλεῖν. M. Fl. 6. 10. 25. ἤγουν διὰ τῆς λαίφης, μέρος νεώς. Fl. 21. προτόνοις: πρότονος τὸ σχοινίον, διʼ οὗ δεσμοῦσι τὸν ἱστόν. Gr. I. τὸ δὲ ἐπερειδομένας ἀντὶ τοῦ ἐπερειδούσας σχοινίοις τὰ λαίφη, στηριζομένας, ὡς ἤδη πλευσεῖσθαι. ἔστι δὲ τὸ λαίφη καὶ τὸ ἐπερειδομένας καθʼ ὅλον καὶ μέρος. οὐ γὰρ πᾶσα ἡ ναῦς ἐρείδεται τοῖς 10. ὅτε—αὐτοῦ] ὅταν—ἰδίου Fl. 28. στηριζομένας—ἔστι δὲ e Gu. 25. addidi, e quo etiam postea dedi οὐ 21. ἀπερίττως atramento suprascriptum γὰρ πᾶσα ἡ ν. et διʼ ὧν αὐτὴ φ. pro in Gr. αὕτη. Idem ἐμπίπτοντος pro ἐπιπνέοντος. ib. λέγει hoc loco B., ante τῶν MATTH. Verba σχοινίοις Ἑλλήνων Gr. I. —ἔστι δὲ om. B. in quo τὸ λαίφη— 24. σχοινίοις M. ἱστίοις ceteri. ἐπιπνέοντος rubrica scripta sunt. ib. ἐχούσας addidi ex M. προτόνοις, ἀλλὰ μόνα τὰ λαίφη, δι᾿ ὧν αὐτὴ φέρεται ἀνέμου ἐπιπνέοντος. Gu. I. ἐπερειδομένας: συνδεδεμένας. Fl. 21. ἐκτεινούσας. M. Fl. 21. ἐπιστηριζομένας. Fl. 17. 56. μετὰ πολλοῦ στηριγμοῦ ἐχούσας. Fl. 59. τὰ ἄρμενα καὶ σχοινία τῶν πλοίων ἐντεταμένα ἔχουσι. Fl. 33.

115. τάδε θωΰσσων: ταῦτα λέγων. κυρίως δὲ ὑλακτῶν. τὸ δὲ ἑξῆς, ἐφάνη τάδε θωΰσσων. M. ταῦτα λέγων, ἤγουν βοῶν ὁ Ἀχιλλεύς. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. ταῦτα βοῶν, λέγων δηλονότι ὁ Ἀχιλλεύς. Fl. 33. ἤγουν θηριωδῶς (μεγάλως Gu.) βοῶν. Gr.

116. Δαναοὶ ἀπὸ Δαναοῦ τινὸς βασιλεύσαντος αὐτῶν. Fl. 17.

117. στέλλεσθε: ἀποπλέετε· κυρίως δὲ ἀποστέλλειν ἐστὶ τὸ διὰ νεὼς ἐκπέμπειν, ὅθεν καὶ στόλος λέγεται ὁ πολλῶν νεῶν ἀπόπλους. καταχρηστικῶς δὲ ἀποστέλλειν λέγεται καὶ τὸ διʼ ἑτέρου τινὸς ἐκπέμπειν. A.M. πορεύεσθε. τὸ στέλλω σημαίνει δ΄· στέλλω τὸ κοσμῶ, ἀφʼ οὗ καὶ στολή· στέλλω τὸ πέμπω, ἀφʼ οὗ καὶ ἀποστολή· στέλλω τὸ πλέω, ἀφʼ οὗ καὶ στόλος, ὁ πολλῶν ἀπόπλους νεῶν· στέλλω καὶ τὸ κρύπτω, ἀφʼ οὗ καὶ τὸ περιστείλαντες, ἀντὶ τοῦ κατὰ γῆν κρύψαντες, ἤγουν θάψαντες. I. στέλλεσθε: ποῖ ἀποπλέετε. κυρίως δὲ τὸ ἀποστέλλεσθαι ἐπὶ νεώς. ἔστι δὲ καὶ τὸ δι᾿ ἑτέρου, ἢ ἐκπλεῖν ἢ ἐκπέμπειν. Fl. 25. ὦ Ἕλληνες, τὸν ἐμὸν τάφον ἀποπλέετε καὶ ἄτιμον ἐᾶτε. Fl. 33. ἀγέραστον: ἄτιμον. ἀφέντες: καταλείψαντες. Gu.

118. πολλῆς δʼ ἔριδος: πολλῆς φιλονεικίας συνέκρουσε ταραχή. I. συνέπεσε, ἤγουν συνέκρουσε, συνῆλθε μετὰ ταραχῆς. Fl. 59. τὸ συνέπεσεν ἤγουν συνῆλθεν, ἐγένετο. Fl. 59. συνέβη, συνῆλθε. μεταφορικῶς ὅρα διὰ τὸ δίυγρον τοῦ λόγου. Gu. κλύδων: ταραχή. Gr. θόρυβος. Fl. 56. 59. μετὰ δὲ φιλονεικίας ἐγένετο ταραχή. Fl. 33.

119. δόξα: δόκησις διττή. M. δόγμα. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. δόκησις. Fl. 10. 21. δόξα, ἤγουν δόκησις, βουλή. Fl. 59. ἤγουν δόγμα. Gr. ὑπόληψις, θέλησις. Gu. ἐχώρει, ἐπορεύετο. Fl. 21. ἤγουν ἐκινεῖτο. Gr. ἐφημίζετο, ὥρμα. Gu. δίχʼ: διχῶς. Fl. 6. 21. 1. αὐτὴ] αὕτη B. 19. γῆν] γῆς Matth. 25. Simile est in Fl. 21. MATTH. 76. διπλῶς. Fl. 56. 59. Gu. ὑπονοίᾳ ψῆφος ἐχώρει διπλῶς ἐν τοῖς Ἕλλησι, καὶ εἰς τὸν πολεμικὸν στρατόν. Fl. 33.

120. αἰχμητήν: πολεμικόν. Fl. 6. 17. 21. 56. 76. Gr. πολεμικὸν, στρατιωτικόν. Fl. 59. τοῖς μὲν διδόναι: δοκοῦν καὶ ἀρέσκον ἦν κατὰ ἐπαναστροφὴν διδόναι σφάγιον τῷ τύμβῳ, τοῖς δὲ οὐχὶ δοκοῦν καὶ ἀρέσκον ἦν συνουσίαν. Fl. 59. καὶ οἱ μὲν διδόναι ἔθεντο τὸ σφάγιον πρὸς αἰτήσεως Ἀχιλλέως, οἱ δὲ οὔ· ἤγουν δόκησις διττὴ ἐγένετο περὶ τούτου. Fl. 33.

121. σφάγιον: θῦμα. Fl. 17. δοκοῦν: ἀντὶ τοῦ δοκοῦντος καὶ οὐκ ἐδόκει. Fl. 56. ἀντὶ τοῦ δοκοῦντος, ἀρέσκον ἦν. Fl. 59. φαινομένου. Fl. 17. δοκοῦντος καὶ φαινομένου καὶ ἀρέσκοντος. Gu.

122. τὸ μὲν σόν: ἦν δὲ ὁ Ἀγαμέμνων τὸ σὸν συμφέρον σπεύδων διὰ τὸ τιμᾶν αὐτὸν τὰ λέκτρα τῆς Κασάνδρας. A.M. χαριζόμενος τῇ Κασάνδρᾳ διὰ τὴν πρὸς αὐτὴν κοινωνίαν ὁ Ἀγαμέμνων οὐκ ἐβούλετο σφαγῆναι τὴν Πολυξένην. M. ἤγουν τὸ σοὶ σύμμετρον. Fl. 17. τὸ σὸν ἀγαθόν: τὸ μὴ τὴν σὴν θυγατέρα σφαγῆναι, ἀλλὰ ἄλλην τινὰ τῶν αἰχμαλωτίδων. Gu. σπεύδων: σπουδὴν ποιούμενος, ἤτοι ἔσπευδεν. σπεύδω ἐγὼ, ἐπισπεύδω ἕτερον. I. σπεύδων: ὁ βοηθῶν. B. rec. ἤγουν ὁ συντείνων καὶ σπουδάζων. Fl. 59. ἦν δὲ ὁ Ἀγαμέμνων εἰς τὸ σὸν συμφέρον, καὶ σπεύδει σῶσαι τὴν σὴν παῖδα Πολυξένην, διὰ τὸ ἔχειν λέκτρα, ἤγουν κοίτην, συνουσίαν, μετὰ τῆς Κασάνδρας, τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Fl. 33. σπεύδων: σπουδάζων. σπεύδω ἐγώ· ἐπισπεύδω δὲ ἕτερον. Gr. ἀγωνιζόμενος, συναγωνιζόμενος. Gu.

123. τῆς μαντιπόλου βάκχης: ἤγουν τῆς μαντικῆς. Gr. χρησμῳδοῦ. Gu. ἤγουν τῆς Κασάνδρας. τὸ βάκχης λέγει, ἐπειδὴ οἱ μαντευόμενοι ἔνθεοι ὑπὸ θεῶν γενόμενοι μαντεύονται, καθάπερ αἱ Βάκχαι τῷ Διονύσῳ πληγεῖσαι ἄνω καὶ κάτω φέρονται, ὥσπερ μαινόμεναι. Gu. I. μαντιπόλου: τῆς ἀναστρεφομένης ἐκ τῆς μαντείας. Fl. 6. βάκχης: ἡ ἐκκεχυμένη τὴν βάσιν ἢ τὴν βοήν. Gu. ἀνέχων: ἤγουν τιμῶν καὶ περιποιούμενος. καὶ γὰρ οἱ ἀνέχοντες καὶ ἀνακουφίζοντές τι, φροντίδος 12. ἦν δὲ—σπεύδων] Haec etiam 30. ἤγουν add. B. Fl. 25. 31. τι hoc loco Gu., post ἀνέχοντες 26. ἤγουν τῆς Κασάνδρας Gr. τῆς B.I. Tum τὸ φροντίδος B. et μαντικῆς Κασάνδρας I.B. incipit ab τὸ ἔχουσιν pro ἀνέχουσιν. I. βάκχης λέγειν (sic), ἐπειδὴ etc. τοῦτο ἀξιοῦντες, ἀνέχουσιν. B. Gu. ἀνέχω τὸ ἀναδίδωμι, ὡς τὸ “ἀνέσχεν ἡ γῆ βοτάνας” καὶ “ἀνέσχεν ὁ ἥλιος,” ἀντὶ τοῦ ἀνέτειλε, καὶ ἀνέχειν ἐπὶ προσευχῆς τὰς χεῖρας ἀντὶ τοῦ ἀνατείνειν. I. ἀνέχων: τιμῶν, αὔξων. M. ὁ τιμῶν τὴν κοίτην τῆς Κασάνδρας, τῆς μαντιπόλου, τῆς περὶ τὰ μαντεῖα πολούσης. Fl. 25. μαντικὴν καὶ βάκχην τὴν Κασάνδραν λέγει, διότι αὕτη θυγάτηρ ἦν Ἑκάβης, καὶ πρὸ τοῦ ἁλωθῆναι τὴν Τροίαν ἐμαντεύετο τὰ γινόμενα. Fl. 33.

125. τὼ Θησείδα δʼ, ὄζω Ἀθηνῶν: τοὺς Θησέως παῖδας ἔνιοί φασι μὴ ἡγεμόνας στρατεύεσθαι ἐπὶ Ἴλιον μηδὲ τῆς συμμαχίας χάριν, ἀλλὰ ἀποληψομένους τὴν Αἴθραν. διὸ καὶ τὸν Ὅμηρον λέγειν τὸν Μενεσθέα ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων. Διονύσιος γοῦν ὁ τὸν Κύκλον ποιήσας φησί· Δημοφῶν δὲ ὁ Θησέως ἐδεῖτο αὐτῶν δοῦναι Αἴθραν τὴν Πιτθέως τὴν τοῦ πατρὸς μητέρα, ὅπως αὐτὴν κομίσωσιν οἴκαδε. Μενέλαος δὲ πρὸς Ἑλένην πέμπει Ταλθύβιον κελεύσας ἄγειν Αἴθραν καὶ Ἑλένη δωρησαμένη Αἴθραν παντοδαπῷ κόσμῳ ἀποστέλλει πρὸς Δημοφῶντα καὶ Ἀκάμαντα. Ἑλλάνικος δέ φησιν αὐτοὺς ἐστρατευκέναι, ὅπως εἰ μὲν ἕλοιεν Ἴλιον λάφυρον αὐτὴν λάβοιεν, εἰ δὲ μὴ, κἂν λυτρώσαιντο δώροις. ἦσαν δὲ καὶ μετὰ Χαλκώδοντος τοῦ Ἄβαντος ἐν Εὐβοίῳ. A.M. οἱ δὲ τοῦ Θησέως παῖδες Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν, οἳ ἦσαν κλάδοι τῶν Ἀθηναίων, οἱ καὶ ἐστρατεύσαντο ὑπὸ Ἴλιον, οὐχ ἡγούμενοι τινῶν, ἀλλʼ ἐπὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τῆς Αἴθρας· ἕνεκεν γὰρ ταύτης ἐστρατευκέναι τούτους φασίν. M.

τὼ Θησείδα: οἱ τοῦ Θησέως παῖδες, Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν, οἳ ἦσαν Ἀθηναῖοι τὸ γένος, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸ Ἴλιον, οὐχ ἡγούμενοι τινῶν. διʼ ὃ καὶ Ὅμηρος λέγει τὸν Μενεσθέα μόνον ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων, ἀλλʼ ἐπὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τῆς Αἴθρας τούτους ἐστρατευκέναι φασίν. Ἐλλάνικος δὲ λέγει διὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀπελθεῖν ἐκεῖσε, ὥστε, εἰ μὲν ἕλοιεν Ἕλληνες τὴν Τροίαν, λάφυρον αὐτὴν καὶ γέρας λαβεῖν, εἰ δὲ μὴ, κἂν λυτρώσασθαι δώροις, καὶ μὴ ἐᾶσαι ταύτην ὑπὸ τούτων κατασκαφῆναι. B. Gu. I.

11. Ἀθηναίων Cobetus pro Ἀθηνῶν. ib. ἐκὶ τὸ] ἐπ᾿ Gu. 19. οἱ δὲ τοῦ—] Haec in M. post 25. Ὅμορος] Il. 2. 552. γνώμην ἔχοντες (schol. v. 126.) 26. Αἴθρας] ἔχθρας B. ἔ. θρας Gu. 19. τοῦ Ἄβαντος om. M. Fuit 28. ὥστε Gu. ὅπως B.I. rex Abantum. ib. τὴν om. B. Gu. 20. Ἀθηναίων] Praestat Ἀθηνῶν. 29. λαβεῖν B. Gu. λάβωσιν I. 24. ἐστράτευσαν] ἐστράφησαν B. ib. καὶ μὴ—κατασκαφῆναι om. I.

ὄζω: οἱ ὄζοι, ἤγουν οἱ κλάδοι. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. οἱ δὲ δύο υἱοὶ τοῦ Θησέως, οἱ κλάδοι τῶν Ἀθηνῶν. Fl. 33.

126. δισσῶν μύθων: οἱ δύο λέγοντες καὶ ῥητορεύοντες ἦσαν εἰς ταυτὸ, συνέτρεχον μίαν γνώμην ἔχοντες. M. ἤγουν διπλῶν, ὡς οὔτε ἀνηλεῶς δεῖ πρὸς τὴν παῖδα διατεθεῖσθαι·—ἀρκεῖ γὰρ τὸ αἰχμάλωτον εἶναι—οὔτʼ αὖ τὴν Ἀχιλλέως παριδεῖν αἴτησιν, μεγάλα τὸν στρατὸν ὠφεληκότος, ἀλλὰ προθύμως τελέσαι. B. Gu. I.

δισσῶν: διπλῶν· ἤγουν τῷ ἐνὶ ἐδόκει τὸ ναὶ, καὶ τῷ ἑτέρῳ τὸ οὐ. Fl. 21. δισσῶν—συνεχωρείτην: ἤγουν οἱ μὲν λόγοι διττοὶ ἦσαν, ἐπεὶ καὶ δύς οἱ λέγοντες Θησεῖδαι· συνέτρεχον δὲ καὶ συνέβαλλον ἐν μιᾷ βουλῇ, ἤγουν τὴν Πολυξένην τῷ Ἀχιλλεῖ γέρας γενέσθαι ἔλεγον. Fl. 59.

127. γνώμῃ δὲ μιᾷ: μιᾷ διαθέσει, σκοπῷ, βουλήματι. I. συνεχωρείτην, συνέτρεχον, σννήρχοντο, συνεφώνουν. I. ἐν μιᾷ γνώμῃ καὶ ψήφῳ προσετέθη. A.M.

128. στεφανοῦν: ἤγουν τιμᾶν. B. Gr. I. στεφανῶσαι καὶ κοσμεῖν. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν νικώντων καὶ ἐστεφανωμένων. Gu, I.

στεφανοῦν: ἀπὸ τοῦ πλεονάζοντος τοῦτο λέγεται, ὥσπερ τὸ καταλιθοῦν τοῖς μήλοις. B. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. τὸν τοῦ Ἀχιλλέως τάφον στεφανῶσαι αἵματι νέας παιδός. Fl 33.

129. αἵματι χλωρῷ: νέας παιδὸς αἵματι, ἢ ὑγρῷ, ὡς καὶ τὰ χλωρὰ φυτὰ ὑγρὰ λέγεται. τινὲς δὲ νεαρῷ. M. νεαρῷ, παρθενικῷ. M. προσφάτῳ, νεαρῷ. I. χλωρῷ: νέῳ. Fl. 17. 59. νεαρὸν, ὑγρὸν, αὐξητικόν. Fl. 33. ἤγουν νεάζοντι. Gr. νέῳ καὶ παρθενικῷ ὑγρῷ, νεορρύτῳ νέας παρθένου. Gu.

τὰ δὲ Κασάνδρας: ἔλεγον δὲ τὰ τῆς Κασάνδρας λέκτρα οὐκ 1 οἱ ὄζοι Gr. ἤγουν ὄζοι Flor. Gu. est, sed ab alia m. συνεχώρουν. 2. οἱ θησεῖδαι ἤγουν οἱ υἱοὶ τού θησέως MATTH. ὁ ἀκάμας καὶ ὁ δημοφῶν Gr. 16. ἤγουν B. ὥστε I. om. Gr. 6. αὖ τὴν] αὐτὴν I. In M. nihil praeter τιμᾶν, ἀπὸ μεταφορᾶς ib. μεγάλα] μεγάλως I. τῶν νικώντων καὶ ἐστεφανωμένων 7. ἀλλὰ π. τελέσαι om. I. μετὰ τιμῆς. 13. βουλήματι addit Fl. 17. βουλῇ ib. στεφανῶσαι καὶ κοσμεῖν e Gu. Gu. accesserunt. Idem στεφανουμένων 14. συνέτρεχον—συνεφώνουν] Primum pro ἐστεφ. MATTH. est in Fl. 10. 33. alterum in 18. πλεονάζοντος] δὲ add. B. 2. 6. 56. 59. 76. Pro ultimo in 19. τοῖς μήλοις] ἐν μόλοις B. ὀφείλειν προκριθῆναι τῆς Ἀχιλλέως ἀρετῆς. A.M. ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων εἰς τιμὴν Κασάνδρας συνεμάχει Πολυξένη. M. τὸ συγκαθεύδειν τὴν Κασάνδραν τῷ Ἀγαμέμνονι (ἀπὸ τοῦ ὀργάνου τὸν ἐνεργοῦντα) οὐ δέον εἶναι ἔλεγον προτιμήσειν τῆς ἀνδρείας τοῦ Ἀχιλλέως. I. τὰ δὲ Κασάνδρας: ἤγουν οὐ συνεχώρησαν προτιμῆσαι τὴν Κασάνδραν τὴν κατεχομένην παῤ Ἀγαμέμνονος εἰς ἄλοχον. Fl. 21. μηδαμῶς δὲ διὰ τῆς Κασάνδρας τὴν κοίτην ἄτιμον ἐάσομεν τὴν ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 33.

130. λέκτῤ: ἀπὸ τοῦ λέχω τὸ κοιμῶμαι, ἢ ἀπὸ τοῦ λέχω τὸ φροντίζω. Gu.

131. πρόσθεν θήσειν: προτιμήσειν, ποιήσειν, ἤγουν προτιμήσασθαι. Fl. 59. προτιμῆσαι καὶ προκρῖναι. Fl. 21. λόγχης: τῆς δυνάμεως τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 21. ἤγουν τῆς πολεμικῆς δυνάμεως. Gr. ἀπὸ συμβόλου τὸ κύριον. Gu.

132. σπουδαί: (ἤγουν) ἀντιλαβαί. M. Fl. 21. ἤγουν ἅμιλλαι. Gr. ἀγῶνες, κρίσεις, μελέται. Gu. λόγων: λέξεων. κατατεινομένων: ἤγουν ἀντιτεινόντων. Fl. 6. 21. 56. 76. γινομένων. Fl. 17. πολλαὶ δὲ σπουδαὶ λόγων διατεινομένων ἐν ἰσότητι πάντων εὑρέθησαν. Fl. 33. ἤγουν ἀντιτεινόντων. Gr. σφοδρῶς καὶ σπουδαίως φερομένων, διϊσχυριζομένων καὶ ἐνστατικῶς λεγομένων, σπουδαζομένων. Gu.

133. πρίν: ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ. Fl. 21. 17. ἀντὶ τοῦ πρὶν Ὀδυσσεὺς μιᾷ γνώμῃ καὶ ψήφῳ προσετέθη. M. Fl. 21.

ποικιλόφρων: ἤγουν ὁ πολυμήχανος. Gr. ὁ ποικίλος τὸν νοῦν καὶ φρόνιμος. ἰδίωμα τῶν ῥητόρων τὸ ποικίλως φρονεῖν. Gu. ὁ πανοῦργος. Fl. 17. πολύβουλος. Fl. 6. ὁ συνετόβουλος. M. Fl. 21. ποικιλόβουλος. Fl. ὁ ποικίλος τῇ φρονήσει καί. Fl. 33. φρόνιμος. I.

134. κόπις: ὁ λάλος ὅθεν καὶ κόβαλος ὁ κομψός “καὶ μὴν κόβαλά γʼ ἐστὶν, ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ.” κοπίδας τε τὰς τῶν λόγων τέχνας ἄλλοι τε καὶ Τίμαιος οὕτως γράφει ὥστε καὶ φαίνεσθαι μὴ τὸν Πυθαγόραν εὑράμενον τῶν ἀληθινῶν κοπίδων μηδὲ τὸν ὑφʼ Ἡρακλείτου κατηγορούμενον, ἀλλʼ αὐτὸν Ἡράκλειτον εἶναι τὸν ἀλαζονευόμενον. τὰ περίεργα γὰρ τῶν λόγων καὶ τὰ κατεστωμυλμένα κόβαλα 11. προτιμήσασθαι] ἤγουνπροτιμήσειν 32. περίεργα] πάρεργα esse videtur Gr. cujus ultimae syllabae ab altera in M. m. suprascriptum est σασθαι. ib. κατεστωμυλμένα Cobetus pro 27. καὶ μὴν] Arist. Ran. 1021. κατεστωμυλημένα. ἔλεγον, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν Βατράχοις “κόβαλά γʼ ἐστὶν, ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ.” M.

κόπις: ῥήτωρ. I. κόπις, ὁ λάλος, ὅθεν καὶ κόβαλος, καὶ κομψὸς, κοβάλαι δὲ καὶ κωπιάδες αἱ τῶν ἀλόγων τέχναι. Bar. σύντομος καὶ ὀξὺς καὶ ἡδὺς τῷ λόγῳ. M. Fl. 21. ἡδύνων, γλυκαίνων τοῖς λόγοις. Fl. 17. γλυκυλόγος τῷ πλήθει. Gu. δημοχαριστής: τῷ δήμῳ χαριζόμενος ἐν τῷ λέγειν. I. ὁ τῷ δήμῳ κεχαρισμένα λέγων. κόπις, ἡδυλόγος: λάλος, ἡδυλόγος, καὶ τῷ δήμῳ κεχαρισμένος. Fl. 33.

135. Λαερτιάδης: ὁ υἱὸς τοῦ Λαερτίου. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. εἰώθασιν οἱ ποιηταὶ πατρωνυμικῶς. Fl. 56. πείθει: ἀντὶ τοῦ ἔπεισε. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. πρὸ τοῦ πεῖσαι. Fl. 21.

στρατιάν: στρατιὰ δέ ἐστι τὸ ἄθροισμα τῶν στρατιωτῶν, στρατεία δὲ αὐτὸς ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἐν πολέμῳ τάξις. A.M.

136. τὸν ἄριστον: ἤγουν τὸν κρείττονα, τὸν ἀνδρειότατον τῶν Ἑλλήνων. Fl. 17. μηδαμῶς τὸν ἔνδοξον Ἑλλήνων πάντων. Fl. 33. τὸν κρείττονα. Gr. εὐδοκιμώτερον. Gu.

137. δούλων: αἰχμαλώτων. Fl. 59. σφαγίων: θυμάτων. Fl. 17. σφαγμάτων, ἤγουν τῆς Πολυξένης. Fl. 21. ἀπωθεῖν: ἀποδιώκειν ἀφʼ ἡμῶν τὸν Ἀχιλλέα, ἤγουν μὴ ἐχθρὸν ἡμῖν αὐτὸν ποιῆσαι. Fl. 59. παραβλέπειν. Gr. παραλογίζεσθαι, ἀποπέμπειν ἀγέραστον, ἀποστρέφεσθαι, ἀτιμάζειν. Gu.

138. παρά: ἀπέναντι τῆς Περσεφόνης. Fl. 21.

139. φθιμένων: ἀπὸ τῶν τεθνηκότων ἐν Τροία. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. Gr. τῶν ἀποθανόντων στάντα παρὰ τῇ θυγατρὶ τῆς Δήμητρος, τῇ ἀλόχῳ τοῦ καταχθονίον θεοῦ Πλούτου τοῦ κρίνοντος τοὺς τεθνηκότας. Fl. 21.

140. ὡς ἀχάριστοι: ὡς ἀπέβησαν ἀπὸ τῶν πεδίων τῶν Τρωϊκῶν 4. κωπιάδες ex κόπιδες corruptum, 21. 56. 59. 76. in quibus subjicitur κοβάλαι ex κοβαλεῖαι, ut videtur. τὸ εὔνοιαν ἐπισπᾶσθαι παῤ αὐτῶν. Glossam Εtym. Gud. p. 332. 3. 13. στρατιὰ δὲ(γὰρ M.)—]InA.M. comparavit Lobeck. Aglaoph. p. haec leguntur post προσετέθη (schol. 1322. ubi κόβαλος ἀπὸ τῆς κοπίδος, κοπίβαλός v. 127.) καὶ—τάξις om. A. τις ὢν, derivatur. 15. ἀνδρειότατον scripsi ex Fl. 56. 5. καὶ ἡδὺς om. M. pro ἀνδρείον (sic). ib. τῷ λόγῳ] τῶν λόγων Fl. 18. αἰχμαλωτῶν Fl. αἰχμαλωτικῶν 8. ὁ τῷ δ. κ. λ. ex M. Gu. Fl. 6. Matth. Δαναοὶ ἀχάριστοι τοῖς Δαναοῖς τῶν τεθνηκότων Ἑλλήνων ἐγένοντο, ὅ ἐστιν, ἀχάριστοι οἱ Ἕλληνες ἐγένοντο εἰς τοὺς τελευτήσαντας ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων. M. ὅτι ἀγνώμονες γενόμενοι. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. ὅτι ἀγνώμονες. Gr. γινόμενοι, μὴ διδόντες τὴν χάριν. Gu. Δαναοί: ἰστέον ὅτι Δαναοὶ, Ἀχαιοὶ καὶ Ἕλληνες ταὐτά ἐστι. Fl. 9. μηδὲ ἀχάριστοι γένοιντο οἱ Ἕλληνες τῶν φονευομένων καὶ ἀπολλυμένων Ἑλλήνων. Fl. 33.

141. οἰχομένοις: φθαρεῖσιν. Fl. 59. τοῖς τεθνηκόσιν. M. Fl. 21. τοῖς Ἕλλησι τοῖς φθειρομένοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων. Fl. 33. τοῖς ἀποθανοῦσιν. Gr. ἀπολωλόσιν. Gu.

142. Τροίας πεδίων: ἀντὶ τοῦ Τροίας περιφραστικῶς. ἀπὸ τῶν χωρίων ἀπῆλθον. Fl. 17. πεδίων: τῶν ἀρουρῶν, χωρίων. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. τῆς Τρωϊκῆς γῆς ἀπέβησαν. Fl. 33. ἀπέβησαν: ἀπήλθοσαν. Gr. ἀπῆλθον, ἀπέπλευσαν, ἀπεχώρησαν. Gu.

143. ἤξει: ἐλεύσεται ἐνταῦθα. Fl. 59. τὰ τοῦ χοροῦ ῥήματα. Fl. 21. ὅσον οὐκ ἤδη: ὅσον οὐδέπω, μετʼ οὐ πολύ. M. ἀντὶ τοῦ ὅσον οὔπω, ταχέως. Fl. 17. 21. 59. 76. ἀντὶ τοῦ ὅσον οὔπω, πρὸ ὀλίγου. Fl. 6. ἔρχεται Ὀδυσσεὺς οὐ μετὰ πολλὸν, ἀλλὰ ἀρτίως. Fl. 33. ἀντὶ τοῦ ὅσον οὔπω. Gr. μετʼ ὀλίγον, ταχέως, παραυτίκα. Gu.

144. πῶλον: ἀντὶ τοῦ παρθένον. M. τὴν παῖδα λέγει μεταφορικῶς. Gr. I. πῶλον: ἤγουν τὴν θυγατέρα. Fl. 59. ἀφέλξων: ἀφέλκω, ὁ μέλλων ἀφέλξω, καὶ ἡ μετοχὴ ὁ ἀφέλξων. Fl. 17. ἤγουν ἀποσπάσων. Gr. ἀφελκύσων. Gu. μαζῶν: εἰκότως πρὸς τὸ πῶλον ἐπήγαγε τὸ ἀπὸ μαζῶν· οἱ γὰρ πῶλοι γάλακτι τρέφονται. ἢ τὸ ἀπὸ μαζῶν ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τοῦ σοῦ στήθους, καὶ τῆς σῆς πρὸς αὐτὴν φύσεως, ἢ φυσικῆς προσπαθείας. B. Gu. I. μαστὸς καὶ μασθὸς διαφέρει· μαστὸς ὁ γυναικεῖος ἀπὸ τοῦ μεστὸς εἶναι γάλακτος, μασθὸς δὲ ὁ τῶν ἀνδρῶν ἀπὸ τοῦ μὴ ἐσθίεσθαι. I. μαζῶν: ἤγουν ἀπὸ τοῦ σοῦ κόλπου παρακινήσων. Cant. μαστὸς ἐπὶ γυναικὸς, ὡς ὁ τοιοῦτος ἀλλαχοῦ λέγει “ὦ στέρνα μαστοί μʼ ἐθρέψαθʼ ἡδέως·” μαζὸς δὲ ἐπὶ 1—3. οὐχ ἁπλῶς λέγει τῶν ἀποθανόντων αὐτῶν ἐν Ἰλίῳ Ἕλληνας, ἢ λίαν ἀχάριστοι καὶ ἐν Ἅιδου ὄντων, ἀλλὰ τῶν οἱ ἐν Ἰλίῳ Ἕλληνες τοῖς Ἑλλήνων τῶν ἐν τῇ Τροία ἐν τῷ ἀριστεύειν τεθνηκάσιν:—A. καὶ τῶν ἄλλων προμάχεσθαι 25. φύσεως ἢ om. Gu. ἀναιρεθέντων. ἀχάριστοι δὲ οἱ Ἕλληνες 30—p. 257. l. 1. Hec. 424. et ἐγένοντο εἰς τοὺς τελευτήσαντας ὑπὲρ Hom. Il. 4, 123. ἀνδρὸς, ὡς τὸ “νευρὴν μαζῷ πέλασε” παῤ Ὁμήρῳ εὕρηται, καὶ μαζὸς ἐπὶ θήλεος καταχρηστικῶς καὶ ὡς ἐνταῦθα καὶ παρὰ Θεοκρίτῳ “ἦ ῥὰ λεαίνης μαζὸς θήλασδε.” φασὶ μὲν οἱ τεχνικοὶ, ἐπὶ μὲν θήλεος διὰ τὸ στ ἐκφέρεται, οἱονεὶ μασητὸν, ἐπὶ δὲ ἀνδρὸς διὰ τὸ σθ, οἷον ὁ μὴ ἐσθιόμενος. Fl. 56. ἀντὶ τοῦ τὴν σὴν θυγατέρα, τὴν παρθένον, τὴν νεάνιδα, ἀπὸ τῶν σῶν μαστῶν ἀποσπάσει, αἴρει. Fl. 33. μαζὸς ἐπὶ ἀνδρὸς. ὡς παῤ Ὁμήρῳ “νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν·” μαστὸς δὲ ἐπὶ γυναικὸς, οἱονεὶ μασητός τις ὤν. ἐνταῦθα γοῦν ἀπὸ μαζῶν εἴρηκεν ἀντὶ τοῦ στήθους, δεικνὺς τὴν φυσικὴν προσπάθειαν ὁ ποιητής. Gu. ἀπὸ μαστῶν: ἤγουν ἀπὸ τοῦ σοῦ κόλπου. Gr.

145. χειρός: ἀπὸ τῆς σῆς ἐντίμης χειρὸς ἀφαιρήσει. Fl. 33. ὁρμήσων: ἐξορμήσων αὐτὴν τῆς χειρὸς, τουτέστιν ἀφαιρησόμενος. M. παρορμήσων, παρακινήσων, ἀφαιρησόμενος. Bar. Gr. ἔξω ἐκβαλῶν. Gu. καὶ ἐλεύσεται συνεκδοχικῶς ἐξορμήσων καὶ μέλλων ἐκβαλεῖν ἀπὸ τῆς γεραιᾶς χερὸς τὴν πῶλον. Fl. 59.

146. ἀλλʼ ἴθι ναούς: ἀλλὰ ἄπελθε εἰς τοὺς ναούς· ἐπαναφορὰ, ἄπιθι πρὸς τοὺς βωμούς. διαφέρει δὲ ναὸς βωμοῦ. ναὸς μὲν, ἔνθα τὰ εἴδωλά εἰσι, βωμὸς δὲ, ἔνθα αἱ θυσίαι γίνονται. I. ἴθι πρὸς βωμούς: ἤγουν ἐπικαλοῦ τοὺς θεοὺς τοὺς βοηθῆσαι τὴν σὴν πῶλον. Fl. 21. ἔρχου πρὸς τοὺς ναοὺς καὶ εἰς τοὺς θεϊκοὺς βωμούς. Fl. 33. βωμοὺς, θυσιαστήρια. Fl. 59.

147. ἵζ᾿: πίπτε. Fl. 6. κάθισον. Fl. 17. κάθιζε καὶ δέου τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 21. 76. ἱκέτις: ἱκετικῶς. Fl. 17. καὶ γίνου παρακλήτωρ τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 33. γονάτων: ἁπτομένη δηλονότι. Gr. γονάτων ἥπτοντο οἱ καθικετεύοντες καὶ γενειάδος καὶ δεξιᾶς χειρός. Gr. διά. Gu. οὕτω λαμβανομένη ἔξωθεν ἡ διά συντακτέον· οὐ γὰρ τὰ γόνατα ἔμελλε παρακαλεῖν, ἀλλὰ διʼ ἐκείνων ἱκετεύσειν ἐκεῖνον. οὕτω νοεῖ τὰ περὶ τούτου ὁ κύριος Μάξιμος. Gu.

148. κήρυσσε: ἐπικαλοῦ. Gr. I. ἀνακάλει, μεγάλως. Gu. οὐρανίδας: ἤγουν τοὺς οὐρανίους, τὸν Δία, τὸν Ἑρμῆν καὶ τοὺς ἄλλους. Fl. 59. ἐπικαλοῦ βοηθούς σοι γενέσθαι τοὺς οὐρανίους καὶ καταχθονίους 2. Θεοκρίτῳ] 3, 15. 32. β. σοι γενέσθαι post θεύς Fl. 8. μαστὸς Matth. μαζὸς Gu. 33. addito καὶ ante ἐπικαλοῦ. θεούς. M. Fl. 33. τοὺς οὐρανίους. Gr. πατρωνυμικῶς, ἤτοι τοὺς υἱοὺς τοῦ Οὐρανοῦ, τὸν Κρόνον καὶ τὴν Ῥέαν. πατρωνυμικὸν ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ. Gu.

149. τούς θʼ ὑπὸ γαῖαν: κάτω τῆς γῆς. Gr. I. τοὺς ὑποχθονίους. Fl. 59. τὸν Πλούτωνα τὴν καὶ Περσεφόνην. Gu. Fl 59.

150. λιταί: αἱ παρακλήσεις αἱ εἰς τοὺς θεούς. Fl. 17. 56. 59. αἱ ἱκεσίαι. Fl. 21. ὅπως αἱ σαὶ λιταὶ διακωλύσουσι τὴν σφαγὴν τῆς σῆς θυγατρός. Fl. 33. διακωλύσουσ᾿: ἐὰν ποιήσῃς ὅπερ λέγω. Fl. 59.

ἢ γὰρ διακωλύσουσι καὶ ἐμποδίσουσί σε αἱ παρακλήσεις τοῦ εἶναί σε ὀρφανὴν τῆς ἀθλίας παιδὸς, ἢ ἀπόκειταί σοι θεάσασθαι τὴν παρθένον θυγατέρα προπετῆ καὶ ἔμπροσθεν κειμένην τοῦ τάφου τοῦ Ἀχιλλέως καὶ φοινισσομένην καὶ βαπτομένην ἐν νασμῷ καὶ ῥεύσει μελαναυγεῖ καὶ σκοτεινῷ τοῦ αἵματος τοῦ ἐκ τῆς χρυσοφόρου δειρῆς, ἤγουν τοῦ χρυσᾶ φοροῦντός ποτε τραχήλου. Gu.

151. ὀρφανόν: ἔρημον, ὡς “κλυτὸς Ἱπποδάμεια.” M. στερουμένην. M. ἀντὶ τοῦ ὀρφανὴν, Ἀττικῶς, ὡς καὶ Ἀριστοφάνης “οὐ μὴν ἐρῶ γʼ ὡς ἀργὸς ἦν.” οὐ χρὴ τοίνυν ὀρφανάν γράφειν, ὡς ἔν τισιν εὕρηται· οὐ γὰρ ἁρμόζει τῷ μέτρῳ. I.

ὀρφανόν: κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὀρφανὸς ἐλέγετο καὶ πατὴρ ἐπὶ στερήσει παιδὸς, καὶ οἶκος ὀρφανὸς ἐπὶ στερήσει οἰκήτορος· παῤ ἡμῖν ὀρφανὸς ἐπὶ στερήσει γονέων, ὅθεν καὶ ὀρφανικὰ χρήματα τὰ εἰς παρακαταθήκην τιθέμενα ἀτελῆ ὄντος τοῦ παιδός. Gr.

μελέας: ματαίας. M.

152. ἤ: ἢ δεῖ σʼ ἐπιδεῖν τὴν παρθένον ἐγγὺς τοῦ τύμβου κειμένην ἐκ χρυσοφόρου δειρῆς φοινισσομένην νασμῷ μελαναυγεῖ, ὅ ἐστι τῇ ῥύσει τοῦ αἵματος. A.M. ἀπόκειται θεάσασθαι. Gr. τὴν θυγατέρα. Gu. τὸ ἤ διαλυτικόν ἐστιν ἀντὶ τοῦ εἰ δὲ μή. Fl. 21. προπετῆ: προνενευκυῖαν. M. προκειμένην. I. προνενευμένην. Fl. 21. φανερῶς κειμένην. Gr. ἔμπροσθεν κειμένην. Gu.

153. φοινισσομένην: ᾑματωμένην. Fl. 59. ἐπὶ τὸν τάφον πορευομένην αἵματι φοινισσομένην. Fl. 33. ἤγουν βαπτομένην. Gr. μολυνομένην. Gu.

16. κλυτὸς Ἱπποδάμεια] Hom. Il. 17. Ἀριστοφάνη.] Nub. 53. Annotatio 2. 742 est Triclinii.

154. χρυσοφόρου: τῆς ποτε χρυσοφόρου δειρῆς, ὡς τὸ “ἐϋμμελίω Πριάμοιο.” M. Fl. 21. ἤτοι ἐκ τραχήλου φέροντος κόσμια χρύσεα. οἱ παλαιοὶ γὰρ, ὅταν ἔμελλον σφαγιάσαι τινὰ γυναῖκα ἐπὶ τάφῳ τινὸς, ἐκόσμουν αὐτὴν διὰ χρυσέων κόσμων ὥσπερ νύμφην. A. τὴν νεάνιδα δεδεμένην ἐκ τῆς ποτε χρυσοκοσμημένης. Fl. 33.

155. δειρῆς: τοῦ τραχήλου. Fl. 6. 21. 56. 59. Gu. δειρὴ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ τραχήλου. λέγεται δὲ κυρίως ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζώων διὰ τὸ ἐκεῖθεν ἐκδέρεσθαι. Gr. νασμῷ: ῥεύματι. I. χύσει αἵματος μελανιεῖ. Fl. 57. τῇ ῥύσει τοῦ μέλανος αἵματος. M. Fl. 10. 21. ἤγουν μέλαιναν ὄψιν ἔχοντι. Gr. μέλανι, σκοτεινῷ. τὸ ἐρυθρὸν μᾶλλον πλησιάζει τῷ μέλανι ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν χρώματι. Gu.

155.—162. Παράφρασις. οἲ ἐγὼ μελέα: φεῦ μελέα εἰμὶ ἐγὼ δηλονότι, τί ἄρα βοήσω; ποίαν κραυγὴν, ποῖον θρῆνον; δειλαία εἰμὶ δηλονότι ἕνεκα τοῦ ἀθλίου γήρως, ἕνεκα τῆς δουλείας τῆς οὐ φορητῆς. ὤμοι μοι, τίς βοηθήσει ἐμοί; ποῖον τέκνον, ποία πόλις; ἀφανὴς ὁ Πρίαμος, ἀφανεῖς οἱ παῖδες. I.

οἲ ἐγὼ μελέα: φεῦ. οἴμοι καὶ οἲ ἐμοί κοινὸν, οἲ ἐγώ μετʼ εὐθείας ποιητικόν. ταῦτα λέγουσιν ἄνθρωποι δυσφοροῦντες, ὅτι πλῆθος κακῶν ἔχουσιν. Gr. οἴ: φεῦ μοι. Fl. 21. μελέα: ἀθλία. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. ἀπύσω: εἴπω. Fl. 59. φρονήσω. Fl. 21. οὐαί μοι τῆς ἀθλίας, καὶ τί δὴ βοήσω. Fl. 33. ἤγουν βοήσω. Gr. φωνήσω, πρὸς τὸ παρὸν ἄκουσμα. Gu.

156. ἠχώ: ἀντὶ τοῦ βοήν: τινὲς δὲ περισπῶσι τὸ ἀχῶ, ἵνʼ ᾖ ὁποίαν ἠχήσω βοήν. M. ἀχώ: θλίψιν. Fl. 59. φωνήν. Fl. 17. βοήν. Fl. 6. 21. τραγῳδίαν. Fl. 56. ἢ περισπωμένως, ἀχῶ. Fl. ὀδυρμόν: κλαυθμόν. Fl. 17. ποίαν ἠχὴν ἤγουν βοὴν καὶ ποῖον κλαυθμόν. Fl. 33. ἤγουν θρῆνον. Gr.

157. δειλαία δειλαίου: λείπει τὸ ἕνεκα. ἐγὼ ἀθλία εἰμὶ ἕνεκα τοῦ δυστυχοῦς γήρως. M. ἀθλία εἰμὶ ἀθλίου ἕνεκα. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. ἀθλία εἰμὶ ἕνεκεν τοῦ δυστυχοῦς καὶ ἀθλίου γήρως. Fl. 17. ἡ ἄθλιος καὶ ταλαίπωρος τοῦ δυστυχουμένου καὶ ταλαιπώρου μου γήρως. Fl. 33.

158. τλατᾶς: φεῦ τῆς δουλείας ταύτης τῆς οὐ τλητῆς οὐδὲ φορητῆς. καρτερικῆς, οὐ φορητῆς. M. τῆς ἀνυποίστου, τῆς οὐχ 1. ἐϋμμελία Πριάμοιο] Hom. Il. 4, 165. ὑπομονητῆς. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. Gr. ἕνεκα τῆς ἀπίστου. Fl. 21. καὶ δουλοσίνης τῆς ἀνυπομονήτου καὶ ὑπερηφάνου ποτέ. Fl. 33.

159. οὐ φερτᾶς: οὐ φορητῆς. ποιητικὸν φερτὸν, κοινὸν φορητόν. φορυτὸς δὲ ὁ συρφετὸς, ἤγουν ἡ πολλὴ ἀχρεία εἰς ἓν συνηγμένη. Gr.

160. ἀμύνῃ: ἤγουν βοηθήσῃ. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. ἀμύνει: ἤγουν βοηθήσει. Gr. βοηθεῖ. Gu. ἀμύνω τὸ ἐκδικῶ καὶ βοηθῶ δοτικῇ, ἀμύνομαι τὸν ἐχθρόν μου ἀντὶ τοῦ κολάζω, ἀεὶ αἰτιατικῇ. ἐκ τούτου λέγεται καὶ ἄμυνα ἐπὶ θηλυκοῦ, καὶ ἀμυντήρια ὅπλα, οἷον ξίφος ἢ δόρυ ἢ τόξον ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον. διʼ οὗ ἀναστέλλομεν μηκόθεν τὸν πολέμιον. Gr. μετὰ ὁριστικοῦ καὶ εὐκτικοῦ τὸ τίς καλόν ἐστι. Gu.

ποία γέννα: τῶν τέκνων. Fl. 17. καὶ γὰρ καὶ τὰ πεντήκοντα φροῦδά εἰσιν. Fl. 21. τίς βοηθήσει μοι ἢ τίς ἀνταμείψεται τοὺς ἠδικηκότας; ποία γενεά. Fl. 33. ἤγουν ποῖον τέκνον. γέννα ἡ ἐκ τῆς μήτρας ἔκπτωσις τοῦ ἐμβρύου καὶ τὸ γεννηθέν. οὕτω καὶ τόκος. Gr. ποία δὲ πόλις: ἀμύνῃ μοι δηλονότι. Fl. 17. 21.

162. φροῦδος: ἀφανὴς, πρὸ ὁδοῦ. Fl. 6. 21. 5. 59. 76. Gr. πρέσβυς: ὁ γέρων ὁ Πρίαμος. Fl. 17. ἄφαντα, ἀβέβαια τὰ ἐμὰ πάντα, ἀφανὴς ὁ ἀνὴρ, ἤγουν ὁ Πρίαμος, οἱ παῖδες. Fl. 33.

163.—177. ποίαν, ὁδὸν δηλονότι, πορευθῶ; ἢ ταύτην ἢ ἐκείνην: ποῖ δὲ ἥσω καὶ ὁρμήσω; ποῦ τις ἀπὸ τῶν θεῶν ἢ ἀπὸ τῶν δαιμόνων ἔσταιβοηθός; ὦ Τρῳάδες, αἱ ἀπαγγείλασαι κακὰ, ὦ Τρῳάδες, αἱ ἐνεγκοῦσαι κακὰ πήματα, ὠλέσατε καὶ ἐφθείρατε ἐμὲ δηλονότι· οὐδαμῶς ἐστι μοι ἐν τῷ φωτὶ βίος θαυμαστός. ὦ τλῆμον ποὺς, ὁδηγὸς γενοῦ ἐμοὶ τῇ γραίᾳ πρὸς τὴν τῶν αἰχμαλώτων σκηνήν. ὦ τέκνον, ὦ παῖ μητρὸς ἀθλιωτάτης, ἔξελθε ἀπὸ τῶν οἴκων, ἄκουε, ὦ τέκνον, τὴν φωνὴν τῆς σῆς μητρὸς, ἵνα ἀκούσῃς οἵαν ἀγγελίαν ἀκούω περὶ τῆς σῆς ψυχῆς, ἕνεκα τῆς σῆς ζωῆς. I.

ποίαν: ποίαν ὁδὸν βοηθείας παραγίνομαι. M. τοῦτο λέγει ἀποροῦσα τί ποιήσει, καὶ τίνα θεῶν βοηθὸν πρὸς τὰ παρόντα ἐπικαλέσεται. Gu. I. οὕτω δὲ χρὴ γράφειν ταῦτα τὰ κῶλα καὶ τὰ ἑξῆς 30. τοῦτο] τοῦτο δὲ Gr clinii, quod continuatur verbis τὸ 31. θεῶν om. I. δὲ ἔστʼ etc. 32. οὕτω—ὀρθῶς] Scholion Tri- ὡς διωρθώθη παῤ ἡμῶν, ἵνʼ ἔχῃ πρὸς τὸ μέτρον ὀρθῶς. I. ποίαν: εἰς ποίαν βοήθειαν παραγενήσομαι. Fl. 33. ὁδὸν δηλονότι. τοῦτο λέγουσιν ἐξαπορούμενοι καὶ ἐν ἀφύκτοις ὄντες πράγμασιν ἄνθρωποι. Gr.

164. στείχω: ὁδεύσω. Fl. 17. βαδίσω. Fl. 59. ἤγουν πορευθῶ. Gr. πορεύσομαι, ἐνεστὼς ἀντὶ τοῦ μέλλοντος. Gu. ἰστέον ὅτι ὑποτακτικὸς ἐνεστὼς μέλλοντος καὶ ἐνεστῶτος σημασίαν ἔχει· τὸ στείχω γὰρ ἐνεστὼς ὢν ἐνταῦθα μέλλοντα ἐμφαίνει· ὁ δὲ παρακείμενος καὶ ἀόριστος μέλλοντα μόνον. Gu.

ἤσω: ὁρμήσω. ἴημι, τὸ ὁρμῶ καὶ πορεύομαι, ὁ μέλλων ἤσω, καὶ ψιλοῦται, ἵημι δὲ τὸ πέμπω δασύνεται. I. ἤσω: εἰς ποίαν βοήθειαν ὁρμήσω. M. Fl. 21. ποῦ πέμψω, ἤγουν εἰς τίνα ἄνθρωπον, πέμψω ὥστε βοηθῆσαί με. Fl. 59. ποῦ ἔλθω· πότε τις ἐκ τῶν θεῶν βοηθήσει μοι. Fl. 33. ἥσω, ἤγουν πορευθῶ ὁρμήσω. Gr. ἴημι, ἥσω. Gu.

165. θεῶν ἢ δαιμόνων: θεοὺς ὑψηλότερόν τι τάγμα ἡγοῦντο τῶν δαιμόνων· ὃν γὰρ λόγον ἔχουσιν οἱ ἥρωες πρὸς τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους, ὑψηλότεροί τινες δοκοῦντες καὶ ὑπερέχοντες, τὸν αὐτὸν λόγον καὶ οἱ θεοὶ πρὸς τοὺς δαίμονας, ὑψηλότεροί τινες δοκοῦντες τούτων εἶναι. λέγονται δὲ καταχρηστικῶς θεοὶ καὶ οἱ δαίμονες. I. τοῦτο διὰ τὸν Δία λέγει· οὗτος γὰρ μόνος οὐ λέγεται δαίμων, ἀλλὰ θεός· οἱ δὲ ἕτεροι καὶ θεοὶ καὶ δαίμονες. Gr.

τὸ δὲ ἔστʼ ἐπαρωγός δύναται καὶ ἀντὶ τοῦ ἔστιν εἶναι καὶ ἀντὶ τοῦ ἔσται· ἡ γὰρ ἀπόστροφος, ὡς φασὶ, καὶ ἀντὶ δύο τίθεται φωνηέντων, ὡς τὸ “βούλοιʼ ἐγώ,” καὶ ἀνθʼ ἑνὸς, οἷον “τοῦτʼ ἔστιν.” I. ἐπαρωγός. ἤγουν βοηθὸς ἔσται δηλονότι. Gr.

166. κακά: δεινά. Fl. 17. ἐνεγκοῦσαι: ὑπομένουσαι. Fl. 17. ἤγουν διακομίσασαι. Gr, Fl. 76. ἀπαγγείλασαι, ἢ ὑπομείνασαι καὶ παθοῦσαι. Fl. 10. ἤνεγκα ἀντὶ τοῦ ἐκόμισα καὶ ἤνεγκα ἀντὶ τοῦ ὑπέμεινα. Gr. Τρῳάδες: Τρὼς, ὃ κλίνεται Τρωὸς, καὶ Τρωαὶ γυναῖκες, αἳ καὶ Τρῳάδες λέγονται καὶ Τρωϊάδες ποιητικῶς. I.

Τρῳάδες: κόραι δηλονότι. Fl. 17. ὦ κακὰ πήματα καὶ βλάβας ἀπαγγείλασαί μοι, Τρωϊκαὶ γυναῖκες. Fl. 33.

167. πήματα: βλάβας. Gr. Fl. 17. 21. 56. 59.

168. ὠλέσατ’: ἀπώλεσα ἀντὶ τοῦ ἔφθειρα καὶ ἀντὶ τοῦ κοινῶς 11. ὁρμήσω ante εἰς ποίαν Fl. 21. ἐχάωσα. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. Gu. οὐκέτι: εἰς τὸ ἑξῆς. Fl. 59. βίος: ἤγουν διαγωγή. Fl. 59. οὐδʼ ἔτι μοι: οὐδʼ ἔτι μοι φορητὸς ἢ θαυμαστὸς καὶ ἀποδεκτὸς ὁ βίος ἐν τῇ ζωῇ γενήσεται, ἀλλʼ ἐκ τῶν ἐναντίων ἐπαχθής. A.M.

169. ἀγαστός: θαυμαστὸς, ἤγουν οὐκέτι μοι τὸ ζῆν περισπούδαστον. Fl. 6. Gu. θαυμαστὸς, ποθητὸς, ἀλλʼ ἐκ τῶν ἐναντίων. M. Fl. 21. ἤγουν θαυμαστός. Gr. ποθητὸς, ἀποδεκτὸς, ζηλωτός. Gu. φάει: ἡμέρᾳ. Fl. 17. καὶ τῷ φωτὶ, τῇ ζωῇ. Fl. 21. 59. καὶ ἀμφότερα μικρὰ γράφει ὁ κύριος Μάξιμος. οὐκ εἰς τὸ μετὰ ταῦτα ὁ βίος καὶ ἡ διαγωγὴ ὁ ἐν τῷ φάει καὶ τῷ φωτὶ ἤγουν τῇ ζωῇ ἀγαστὸς καὶ ποθεινὸς, ἤγουν οὐ θέλω ζῆν, ἀλλὰ θανεῖν. l. 59. οὐδαμῶς μοι ὁ βίος θαυμαστὸς καὶ φωτοφανὴς, ἀλλʼ ἐπαχθὴς καὶ ἀπολεσμένος. Fl. 33. ἐν φάεν: φωτί. Gr. ἐν τῇ ἡμέρᾳ. Gu.

170. τλᾶμον: ὦ τλήμων πούς. ἀπεχθής. M. ὦ ταλαίπωρε. Gr. Fl. 59. 76. ἀθλία. Fl. 17. ἔνδον ἐβούλετο εἰσελθεῖν πρὸς τὴν τῶν αἰχμαλωτίδων σκηνήν. βούλεται γὰρ συντυχεῖν τῇ Πολυξένῃ καὶ μηνῦσαι τὸν ἐσόμενον αὐτῇ θάνατον. M. Fl. 10. ἅγησαι: καθήγησαι. M. ἤγουν ἡγεμόνευσον. Gr. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. ὁδηγὸς γενοῦ. Gr. ὑπούργησον. Fl. 17. ὦ τλῆμον, ἐλεινὴ, ἀθλία θύγατερ θανατοῦσαι ἢ μηνυσαί μοι τῇ γραίᾳ τὰ ἐπελθόντα σοι. Fl. 33.

172. πρὸς τάνδʼ αὐλάν: πρὸς τήνδε τὴν αὐλὴν, ὦ παῖ τῆς ἀθλιωτάτης καὶ ταλαιπώρου μητρός. Fl. 33. ἡ πρός καὶ ἐπὶ ἐμψύχου καὶ ἀψύχου. ὡσαύτως καὶ ἡ εἰς. Gr. αὐλάν: ἐν ᾗ πάρεστιν ἡ Πολυξένη. Cant. Gu.

ὦ τέκνον, ὦ παῖ: ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό. λέγεται δὲ ἐκ παραλλήλου, ὅτε συνέλθωσι διάφοροι φωναὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας δηλωτικαί. Gr.

173. ματέρος ποιητικὸν, μητρός κοινόν. οὕτω καὶ πατρὸς καὶ θυγατρός. Gr. ἔξελθʼ, ἔξελθʼ: ἐκ δευτέρου καὶ τρίτου λέγεται ὁ αὐτὸς λόγος, ἢ διʼ ὑπερβάλλουσαν χαρὰν, ὡς ἐν τῷ “ἐγκαίνια ἐγκαίνια,” ἡ διʼ ὑπερβάλλουσιν λύπην, ἢ διὰ κατεπείγουσαν ἀνάγκην} Gr. ἔξελθε ἐκ τῶν οἴκων καὶ ἄκουσον τῆς σῆς μητρὸς τὴν φωνὴν, ὦ τέκνον. Fl. 33.

175. εἰδῇς: μάθῃς. Fl. 6. 21. 56. 69. 76. ἤγουν μάθῃς. Gr. 15. τὴν τῶν] τῶν om. Fl. 10. ἀκούσῃς, αἴσθησις ἀντὶ αἰσθήσεως, ὃ καὶ μετάληψις αἰσθήσεως λέγεται, ἀντὶ τοῦ ἄκουε. Gu.

176. οἵαν: οἵαν ἤκουσα φωνὴν ἢ φήμην περὶ τῆς σῆς ψυχῆς, ἤγουν περὶ τοῦ σοῦ θανάτου. M. Fl. 21.

177. σᾶς ψυχᾶς: ψυχὴ λέξις ὁμώνυμος οὖσα σημαίνει τὴν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ λογικὴν ψυχὴν καὶ τὴν ἐν τοῖς ζώοις τοῖς ἀλόγοις καὶ τοῖς φυτοῖς, ἔτι δὲ τὴν ζωὴν, ὡς ἐνταῦθα Εὐριπίδης φησὶ, καὶ ἀλλαχοῦ “ἐπεὶ δὲ Τροία θʼ Ἕκτορός τʼ ἀπώλετο ψυχή,” ἤγουν ἡ ζωή· καὶ τὴν φύσιν, ὡς παρὰ Σοφοκλεῖ “ὅστις τῆς ἐμῆς ψυχῆς γεγώς” ἤγουν τῆς ἐμῆς φύσεως. B.I. ψυχᾶς: ζωῆς. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. Gr. καθὼς ἤκουσα λόγον περὶ τῆς ψυχῆς, ἤγουν περὶ τοῦ σοῦ θανάτου. Fl. 33.

ἰώ: ἀντὶ τοῦ ἰοὺ θρηνικὸν, ἢ οὐαὶ μῆτερ. τί βοᾶς. Fl. 33. νέον: παράδοξον. Gr. πρόσφατον, ὃ πρώην οὐκ ἐγινώσκομεν. Gu.

178.—180. ὦ μῆτερ, διὰ τί βοᾶς, διὰ τί νεωστὶ κηρύξασα καὶ βοήσασα ἐκπτῆναι ἐποίησας, ἤτοι συντόμως ἐξελθεῖν ἐμὲ τῶν οἴκων τῷδε τῷ θάμβει καὶ ταύτῃ τῇ ἐκπλήξει, ὡς καὶ καθὰ ὄρνιν. I.

179. καρύξασʼ: εἰποῦσα. Fl. 59. βοήσασα. Gu. τί νεωστὶ κακὸν εἰσεληλυθὸς ἐκήρυξας; A.

180. θάμβει: τῷ θαύματι καὶ τῇ ἐκπλήξει, οἷς κατασχεθεῖσαν ὑπὸ τοῦ σοῦ λόγου πετασθῆναί με ἐποίησας. I. ἀντὶ τοῦ φοβεῖσθαι ποιεῖς. Fl. 17. τῷ φόβῳ. Gu. ἐξέπταξας: ἐκ τῶν οἴκων ὥσπερ ὄρνιν ἐξέπτηξάς με τούτῳ τῷ φόβῳ. ἢ καταπτῆξαι καὶ δειλιάσαι ἐποίησας. A.M. ἐφόβησας. Fl. 17. ἐδειλίασας. Fl. 10. τῷ τοιούτῳ φόβῳ ἐξέπτηξάς με καὶ καταπτῆξαι καὶ δειλιάσαι πεποίηκας. Fl. 33. ἐξέπτηξας ἢ μᾶλλον σὺν φόβῳ ἐξέβαλες. οὕτω λέγεται καὶ ἐπὶ τοῦ ἐναντίου ὑποπτήσσει ἀντὶ τοῦ σὺν φόβῳ κρύπτεται. Gr. πετασθῇναι ἐποίησας, ἐθρόησας, ἐφόβησας. Gu.

181. ἰώ μοί μοι τέκνον: διὰ τί δυσφημεῖς καὶ ἐλεεινολογεῖς ἐμὲ, λέγουσα δηλονότι ἐμοὶ κακὰ προοίμια. I.

ἰώ μοι: ὁ λόγος τῆς Ἑκάβης οὐ πρὸς τὴν ἐρώτησιν τῆς Πολυξένης, 3. φωνὴν ἢ om. M. 9. Σοφοκλεῖ] Electr. 765. ib. σῆς om. Fl. 21. 10. ἤγουν B. ἀντὶ τοῦ I. 4. ἤγουν om. M. 21. οἷς κατασχεθεῖσαν] οἷς κατεσχέθην 7. ἀλλαχοῦ] Hec. 21. Gu. reliquis omissis. ἀλλὰ καθʼ ἑαυτὴν κλαυθμος ἐστι διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν λύπην. Gr.

182. δυσφημεῖς: βοᾷς. Fl. 17. τί με δύσφημα φθέγγῃ. M. Fl. 6. 21. 10. τί με δύσφημα καὶ κακόφημα φθέγγῃ, καὶ προοίμιά μοι κακὰ προλέγεις; Fl. 33. δυσφημῶ κυρίως τὸ κακῶς λέγω, ἐνταῦθα δὲ ἀντὶ τοῦ λέγω ἁπλῶς· οὕτω γὰρ συμβιβασθείη καλῶς. Fl. 59. φροίμια: προοίμια. M. Gr.

183. αἶ αἶ: δυσφημῶ δηλονότι περὶ τῆς σῆς ψυχῆς, ἤτοι ἕνεκα τῆς σῆς ζωῆς. I. αἶ αἶ: οὐαὶ οὐαὶ τῆς σῆς ψυχῆς. Fl. 33.

184. ἐξαύδα: ἐξάγγελλε καὶ φανερῶς λέγε, μὴ κρύψῃς ἐπὶ πολύ. I. μὴ κρύψῃς: ὅρα ἵνα. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. ἔξειπε, λέξον, μή μοι κρύψῃς ἐπὶ πολὺ, ἢ ἐπιδήλωσον. Fl. 33. τὸ μή μετὰ τῶν ἄλλων χρόνων προστακτικῶς λέγεται, μὴ τύπτε, μετὰ δὲ τοῦ ἀορίστου ὑποτακτικῶς, μὴ τύψῃς ἀντὶ τοῦ μὴ τύψον, μετὰ δὲ τῶν πληθυντικῶν τοῦ ἀορίστου προστακτικῶς. Gr.

185. δειμαίνω: φοβοῦμαι, ὦ μῆτερ, διὰ τί ἄρα ἀναστενάδειμαίνω: δέδοικα. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. φοβοῦμαι, μῆτερ.

186. ἀναστένεις: στενάζεις. Fl. 17. 59. στένεις. Fl. 21. τί δήποτε στενάζεις, ὦ τέκνον ἀθλίας μητρός. Fl. 33. ἤγουν μεγάλως στενάζεις. Gr. ἐπειδὴ ἡ ἀνιά τὸ ἐπάνω δηλοῖ, ἢ ἐκ δευτέρου στενάζεις, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἐκ δευτέρου δηλοῖ ἡ πρόθεσις. Gr.

187. ὦ τέκνον: ὦ τέκνον μητρὸς ἀθλίας. I. μελέας: ἀθλίας. Gr. ματαίας. Gu.

188. τί τόδʼ ἀγγέλλεις: διὰ τί ἀγγέλλεις καὶ μηνύεις, ἤτοι λέγεις τόδε, τουτέστι τί ἐστι τόδε ὃ ἀγγέλλεις. I. τί τόδʼ: τί ἐστι τόδε ὃ λέγεις. Fl. 17. τί ἐστι τόδε ὃ ἀγγέλλεις καὶ μηνύεις. Fl. 56. 59. 76. διὰ τί λέγεις τόδε. Fl. 6. διὰ τί φθέγγεις. Fl. 21. τί δὴ ὅπερ ἀγγέλλεις; Fl. 33. ἀγγέλλεις: λέγεις. Gr.

189. σφάξαι σʼ: τὸ ἑξῆς, σφάξαι σε Πηλείδα γέννᾳ, ὅ ἐστι Πηλέως γενεᾷ, ἀντὶ τοῦ Πηλέως παιδὶ Ἀχιλλεῖ. πατρωνυμικὸν ἀντὶ πρωτοτύπου Πηλέως γέννῃ. M. τῷ Πηλέως παιδὶ Ἀχιλλεῖ, ἢ ἀντὶ τοῦ Πηλέως, πατρωνυμικὸν ἀντὶ πρωτοτύπου. M. ἡ γέννα 3. φθέγγῃ M. φθέγγις ceteri, ut lin. 29. τοῦ Πηλείδου, ἤγουν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχιλλέως ὁ Νεοπτόλεμος, κοινῇ γνώμῃ τῶν Ἀργείων συντείνει καὶ σπεύδει σφάξαι σε πρὸς τὸν τάφον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ δηλονότι. οὕτω συντακτέον, ἡ κοινὴ γνώμη τῶν Ἀργείων συντείνει σφάξαι σε πρὸς τὸν τύμβον τοῦ Πηλείδου, ἤγουν τοῦ Ἀχιλλέως. B. Gu. I. τὸ γέννα ἢ κλητικὴν διὰ τὴν Πολυξένην νοητέον, ἀντὶ τοῦ ὦ θύγατερ, ἢ δοτικὴν πρὸς τὸ Πηλείδα. κρεῖττον δέ ἐστι τὸ πρῶτον. B. Gu. I. κοινά: ἡ κοινὴ τῶν Ἑλλήνων γνώμη συντείνει, ἤτοι προκρίνει τοῦ σφάξαι σε πρὸς τὸν τάφον τοῦ Πηλείδου, δῆλον τοῦ Ἀχιλλέως, ὅς ἐστι τοῦ Πηλέως γενεά. Fl. 33.

190. συντείνει: συνέρχεται, ὁμοφωνεῖ. Gr. συντρέχει ἢ ἐπισπεύδει ἡ κοινὴ γνώμη τῶν Ἀργείων συντείνει τῇ γέννᾳ τοῦ Πηλείδα σφάξαι σε πρὸς τύμβον. Gu. γνώμα: βουλή. ἀλλαχοῦ ἡ προαίρεσις. ὅθεν καὶ εὐγνώμων καὶ κακογνώμων. Gr. γνώμα: ἀντὶ τοῦ βουλή. M. γνώμη ὁ τρόπος, ὁ λογισμὸς καὶ ἡ ψῆφος. B. rec.

191. γέννᾳ: τῇ γέννᾳ καὶ τῇ γενεᾷ τῶν Ἀργείων, ἤγουν τοῖς Ἀργείοις, συντείνει καὶ συντρέχει γνώμη καὶ βουλὴ καὶ αἵρεσις κοινὴ, ἤγουν τῶν ὅλων, ὥστε σφάξαι σε πρὸς τὸν τύμβον καὶ τὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως, δηλονότι τοῦ Πηλείδου καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως· ἢ ἡ γέννα τῶν Ἀργείων, ἤγουν οἱ Ἀργεῖοι, συντείνει καὶ συντρέχει ἐν κοινῇ γνώμῃ καὶ βουλῇ, λεγούσῃ σφάξαι σε πρὸς τὸν τύμβον τοῦ Πηλείδου Ἀχιλλέως. Fl. 59. ὁ Πύρρος. Fl. 21.

192. οἴμοι, μᾶτερ: γρ. παῖ. M. οἴμοι, ὦ μῆτερ, πῶς φθέγγῃ ἀμέγαρτα καὶ ἀφθόνητα τῶν κακῶν—ἀφθόνητα διὰ τὸ εἶναι λίαν κακά· τοῖς γὰρ τοιούτοις οὐδεὶς φθονεῖ.—μήνυσόν μοι, ἀντὶ τοῦ εἰπὲ, ὦ μῆτερ. I.

φθέγγῃ: λέγεις. Fl. 17. 56. 59. φθέγγομαι τὸ λέγω, ἀποφθέγγομαι δὲ τὸ βραχέα καὶ συνεσταλμένα λέγω· ὅθεν καὶ ἀποφθέγματα οἱ βραχεῖς λόγοι, ὡς τὸ “οἱ πλείους κακοί.” B. rec.

193. ἀμέγαρτα: ἀφθόνητα, οἷς οὐκ ἄν τις φθονήσειε. λέγονται καὶ ἀμέγαρτα τὰ μεγάλα, ἀπὸ τοῦ μὴ ἀγείρεσθαι. Cant. ἀνέλπιστά 3. οὕτω συντακτέον om. Gu. In I. πηλείδα σφάξαι σε πρὸς τύμβον Gu. est Ἄλλως. κοινὴ γνώμη τῶν ἀ. συντείνει ib. ἤγουν τοῦ Ἀχιλλέως om. B. πρὸς τύμβον γνώμα ἣ σπεύθει σφάξαι 5. τὸ γέννα ἢ κλητικὴν—δοτικὴν] σε etc. ἢ τὸ γέννι κλητικὴ—δοτική Gu. ib. ἡ κοινὴ] ἡ om. B. 6. κρεῖττον δέ ἐστι τὸ πρῶτον om. 4. σφάξαι—Πηλειδου] τῇ γέννᾳ τοῦ Gu. μοι κακὰ, ἢ ἄφθονα κακά μοι ἐπαγγέλλεις· τὰ γὰρ κακὰ οὐδεὶς φθονεῖ. Fl. 33. μέγιστα, ὅθεν καὶ μέγαρα, τὰ ἔνδοξα οἰκήματα. Gr. ἀμέγαρτα κακῶν: ἀφθόνητα, ἐκ τοῦ ᾱ καὶ μεγαίρω, ὧν οὐκ ἄν τις τοῖς ἔχουσι φθονῇ διὰ τὸ εἶναι κακά. B. Gu. τοῖς γὰρ κακοῖς οὐδεὶς ἐπίφθονος. Gu.

μάνυσον: δήλωσον. Fl 6. 17. 21. 56. 59. 76. φανέρωσον. Fl. 17. λέγε μοι, λέγε μοι. Fl. 33. τὸ μηνύειν παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς λέγειν ἐστὶ, παρὰ δὲ τοῖς κοινοῖς τὸ πέμπειν μεθʼ ἑτέρου τινὸς πρός τινας λόγους περί τινος. καὶ μηνυτὴς ὁ τούτοις διακομίζων, ἀλλὰ καὶ ὁ πέμπων. εἰπέ. Gr. ἄγγειλον ταῦτα τὰ κακά. Gu.

195. αὐδῶ, παῖ: λέγω, παῖ, φήμας δυσφήμους, ἤτοι πράγματα κακὴν φήμην καὶ ἀγγελίαν ἔχοντα. ἀγγέλλουσιν ἐμοὶ κυρωθῆναι τῇ ψήφῳ τῶν Ἀργείων ἕνεκα τῆς σῆς ζωῆς. I. αὐδῶ: λέγω. Fl. 6. 17. 56. λέξω. Fl. 21. αὐδὴ κυρίως ἐπὶ μόνων ἀνθρώπων λέγεται. σύγκειται δὲ ἐκ τοῦ αὔω τὸ φωνῶ, καὶ τοῦ δέω τὸ δεσμεύω, ἡ συνδεδεμένη καὶ ἔναρθρος φωνή. Gu. δυσφήμους φάμας: ὃ οὐ καλὰς φήμας ἐχούσας. Fl. 17. ἤγουν πράγματα οὐ καλὴν φήμην ἔχοντα καὶ λόγους. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

196. ἀγγέλλουσʼ: τὸ ἑξῆς, ἀγγέλλουσί μοι δόξαι ταῖς τῶν Ἀργείων ψήφοις δυσφήμους φήμας περὶ τῆς σῆς ψυχῆς, ἀντὶ τοῦ ἀπαγγέλλουσί μοι αἱ φῆμαι περὶ τῆς σῆς ψυχῆς δόξαν τῇ ψήφῳ τῶν Ἑλλήνων, δηλονότι ἀποθανεῖν. M. μηνύουσιν. Fl. 17. 56. δόξαι καὶ βουλαὶ ἐκ τῶν Ἑλλήνων ἀγγέλλουσί μοι. Fl. 33. δόξαι ψήφῳ: ἤγουν ἐκκλησιάσαντες οἱ Ἀχαιοὶ κακὰ περὶ σοῦ ἐψηφίσαντο. Gu. I. δόξαι: κυρωθῆναι. Gr.

197. ψήφῳ: τῇ κρίσει, τῇ ἀποφάσει. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ψήφῳ καὶ κρίσει περὶ τῆς σῆς ψυχῆς, ἤγουν περὶ τοῦ σοῦ θανάτου. Fl. 33. τὸ μοι σχετικόν. Gr. περισσόν. Gu. ψυχᾶς: τῆς ζωῆς. Gr. οὐ περιποιήσασθαι, ἀλλ᾿ ἀφανίσαι· ἥρμοζε γὰρ εἰπεῖν μᾶλλον περὶ τοῦ σοῦ θανάτου. Gr. περί μοι ψυχᾶς: περὶ τοῦ σοῦ θανάτου. λείπει κρίνασαι. M.

198. ὦ δεινὰ παθοῦσ’: ὦ παθοῦσα δεινὰ καὶ χαλεπὰ, ὦ παντλήμων 3. ἐκ—μεγαίοω om. Gu. 27. τῇ κρίσει] κρίσει gl. Gu., τῇ βουλῇ gl. Gr. καὶ παναθλία, ὦ μῆτερ, ἕνεκα τῆς δυστήνου καὶ ἀθλίας βιοτῆς καὶ ζωῆς. I.

ὦ δεινὰ παθοῦσʼ: βαβαὶ, φοβερὰ ὑπομένουσα, ὦ παναθλία, ἐλεινή. Fl. 33. ὦ δυστυχεστάτη. Fl. 10. πολυπαθεστάτη. Gr. ὑπομείνασα. γραμματικὸν τὸ ἦθος καὶ ῥητορικόν. Gu. δεινὸν τὸ χαλεπὸν ἀπὸ τοῦ δέος ὁ φόβος· δεινὸν τὸ ἐπιτήδειον ἀπὸ τοῦ δέον τὸ πρέπον. B. rec. παντλάμων: τλήμων παῤ Ὁμήρῳ ὁ καρτερικός· “τλήμονα θυμὸν ἔχοντες.” παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς τλήμων ὁ δυστυχής. B. rec.

199. δυστάνου μᾶτερ βιοτᾶς: πάλιν Ἀττικῶς λείπει τὸ ἕνεκα, ὦ δυστυχὴς μῆτερ ἕνεκα τῆς ἀθλίας ζωῆς σου. A.M.

200.—201. οἵαν, οἵαν: θαυμαστικόν. λώβην καὶ ὕβριν ἐχθίστην καὶ λίαν μεμισημένην, ἀρρήτην καὶ ἄρρητον, ἤτοι πολλὴν καὶ μεγάλην, ἐπήγαγέ σοι δαίμων τις. οὐδαμῶς ἔστι σοι ἡ παῖς ἥδε, ἤγουν ἐγώ. οὐκέτι δὴ συνδουλεύσω ἡ ἀθλία τῷ γήρᾳ, τῷ σῷ δηλονότι. I. οἵαν, οἵαν: τίς δὲ ἐκ τῶν θεῶν πάλιν σοι βλάβην μεμισημένην καὶ ἐχθροτάτην καὶ ἀνέκφραστον διήγειρεν; Fl. 33. λώβαν: οἱ γράφοντες “λώβαν ἐχθίσταν” ἀγνοοῦσι τὰ μέτρα. σὺ δὲ μαθὼν μὴ γράφε τοῦτο· δίμετρον γὰρ ὀφείλει εἶναι τὸ κῶλον, ὡς καὶ τὰ λοιπά· διὸ καὶ ἐξεβλήθη παῤ ἐμοῦ. I. λώβαν: βλάβην. Gr. τὴν ἑαυτῆς στέρησιν λώβην καλεῖ ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς νόσου. Gr. ἐχθίσταν: μισητήν. Gr.

201. ἀρρήταν: μὴ δυναμένην ῥηθῆναι. Fl. 17. μεγάλην. Gr. ἣν οὐ δύναταί τις εἰπεῖν διὰ τὸ μέγεθος, μὴ δυναμένην ῥηθῆναι. Gu. ἄρρητον τὸ μὴ δυνατὸν ῥηθῆναι καὶ τὸ μὴ ἄξιον ῥηθῆναι, ἢ ὡς ἀποτροπαῖον, ἢ ὡς αἰσχρὸν, ἢ ὡς μυστηριῶδες. ἄρρητον ὑπερβολικῶς καὶ τὸ μέγα ἢ τὸ πολύ. B. rec.

202. ὦρσε: ἐπήνεγκε. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἐνέβαλεν. Fl. 21. διήγειρε. Gr. ἐνέβαλε, παρώρμησε. ὄρω τὸ διεγείρω· ὁ μέλλων κοινῶς ὀρῶ, Αἰολικῶς δὲ ὄρσω, ὡς τὸ σπείρω, σπερῶ, σπέρσω, καὶ κείρω, κερῶ, κέρσω. ὄρσω γοῦν ὁ μέλλων, ὁ ἀόριστος ὦρσα, ὦρσας, ὦρσε. Gu. δαίμων: κακοποιὸς θεός. Fl. 59.

203. οὐκέτι: εἰς τὸ ἑξῆς. Fl. 59. οὐχ ὑπάρχει σοι παῖς αὕτη οὐδαμῶς. Fl. 33. ἅδ᾿: ἀντὶ τοῦ ὧδε. M.

γήρᾳ: ἐγὼ ἡ δειλαία τῷ δειλαίῳ σου γήρᾳ οὐκέτι συνδουλεύσω. 7. τλήμονα—] Il. 5, 670. 16. λώβαν—ἐμοῦ] Scholion Triclinii. M. τῷ ταλαιπώρῳ γήρει, καὶ οὐκέτι συνδουλεύσω σοι ἐγὼ ἡ ἀθλία. Fl. 33.

συνδουλεύσω: ἤγουν συγκακοπαθήσω, ἤγουν οὐκέτι σοι ἔσομαι γηροτρόφος. Bar. 74. Gu. οὐκέτι σοι συνδουλεύσω, οὐ μή σοι ἀποδώσω τὴν κεχρεωστημένην τοῖς πατράσι περὶ τῶν παίδων τιμήν. Gu.

204. σκύμνον γάρ: σκύμνος τὸ τῶν λεόντων γέννημα, μόσχος τὸ τῶν βοῶν, νεβρὸς τὸ τῶν ἐλάφων, ἀρνειὸς τὸ τῶν προβάτων. λέγει δὲ οὕτως, ὡς σκύμνον γὰρ καὶ ὡς οὐριθρέπτην μόσχον ὄψει με, ὦ δειλαία, τὴν δειλαίαν αἰφνιδίως ἀναρπασθεῖσαν τῆς σῆς χειρὸς, καὶ ὑπὸ τὸν σκότον τῆς γῆς τοῦ Ἅιδου πεμπομένην ἀπολαιμότομον, ἤγουν ἀποτετμημένην τὸν λαιμόν. B. Gu. I. σκύμνον: ὡς σκύμνον. τὸ ὡς ἀπὸ κοινοῦ. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. σκύμνον λέγει διὰ τὸ βασιλικὸν, διότι καὶ ὁ λέων τῶν ἄλλων ζώων βασιλεύει. Fl. 59. ὥσπερ τινὰ σκύμνον ἢ μόσχον ἐν ὄρει τρεφόμενον ὄψει με, ὦ δειλαία, τὴν ταλαίπωρον ἁρπαζομένην, καὶ λαιμοτόμον ὄψει· οἷον, ὄψει με τῷ Ἅιδῃ πεμπομένην οὐ κοινῷ θανάτῳ, ἀλλὰ τῷ ξίφει θανατουμένην, καὶ ἀποπεμπομένην εἰς τὸν τῆς γῆς σκότον, κἀκεῖ μετὰ νεκρῶν ἀταλαιπωρήτως κατοικήσομαι. Fl. 33.

οὐριθρέπταν: οὐριθρέπταν μόσχον ἀντὶ τοῦ νέαν· τὸ γὰρ μόσχονs οἱ παλαιοὶ ἀντὶ τοῦ νέου παραλαμβάνουσιν. M. ὄψει γάρ με τὴν μόσχον, ὅ ἐστι τὴν νέαν, ἀπὸ τῆς σῆς χειρὸς ἁρπαζομένην ὥσπερ σκύμνον ἐν ὄρει τεθραμμένον. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ εἰσόψει με λαιμότομον πεμπομένην τῷ Ἅιδῃ εἰς τὸν ὑπὸ γῆς σκότον, οἷον εἰσόψει με οὐ κοινῷ θανάτῳ ἀποθνήσκουσαν, ἀλλὰ τῷ διὰ σφαγῆς. A.M.

205. τὸ μόσχον ἢ πρὸς τὸ δειλαίαν σύναπτε, ἢ πρὸς τὸ σκύμνον, ἵνʼ ᾖ λεοντώδη μόσχον· εἶπε δὲ τὸ μόσχον διὰ τὸ νέον, σκύμνον δὲ διὰ 7. τῶν λεόντων B. τοῦ λέοντος I. 11. ἀπολαιμότομον (sic etiam in Verba σκύμνος—οὕτως, ὡς om. Gu. in textu) ἤγουν add. B. 8. ἀρνειὸς—προβάτων om. B. 25. ἀποθνήσκουσαν A. ἀποθνησκομέναν ib. λέγει δὲ οὕτως add. B. M. θανατονομένην est in scholio 9. ὡς σκύμνον] ὡς om. B. codicis Flor. 33. ib. οὐριθρέπτην om. B. 26. τὸ μόσχον] τὸ om I. ib. ὦ δειλαία post τὴν δειλαίαν B. 27. λ. μόσχον· εἶπε δὲ τὸ μόσχον 10. ἀναρπασθεῖσαν] ἁρπασθεῖσαν διὰ Gu. λ. σκύμνον διὰ I. Gu. ib. σκύμνον δὲ] δὲ om. Gu. τὸ βασιλικόν. ἔστι δὲ τὸ Ἀΐδα καὶ τὸ σκότῳ τῆς γῆς ταυτόν. Gu. I. μόσχον: νέαν. Fl. 10. 59. οἱ παλαιοὶ ἐπὶ παντὸς νέου παρελάμβανον. Fl. 6. μοσχάριον. Fl. 11. ἁπαλόν. Gr. μόσχος λέγεται παῤ ἡμῖν τὸ μοσχάριον, παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς τὸ νεογνὸν γέννημα, ὡς ἐνταῦθα. Gr. δειλαία δειλαίαν: ἀθλία τὴν ἀθλίαν. Fl. 17.

206. εἰσόψει: θεάσει. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἀναρπαστάν: ἡ ἀνά τὴν ἄνω σχέσιν δηλοῖ, ἤγουν ἐλαφρῶς, εὐκόλως ἁρπασθεῖσαν. Gr.

207. ἀπολαιμότομον: τὸ λαιμότομον ἤγουν τὸν λαιμὸν κεκομμένην, ὅ ἐστι πεφονευμένην. Fl. 59. ἐν τῷ λαιμῷ τμηθεῖσαν. Fl. 10. λαιμοτόμος ὁ κόπτων τὸν λαιμὸν, λαιμότομος δὲ ὁ τμηθεὶς τὸν λαιμόν. Gu. ἀναστροφή. Gr.

208. ὑποπεμπομέναν: πορευομένην. Fl. 59. ὑπερβατόν. Gu. σκότον, τὸν σκοτεινὸν τόπον. Fl. 59. ἔνθα: εἰς ὃν τάφον, ὅπου. Fl. 21. ὅπου. Fl. 59. ἔνθα ἐπίρρημα τοπικὸν καὶ χρονικόν· τοπικὸν μὲν ὡς ἐνταῦθα, χρονικὸν δὲ ὡς παῤ Ὁμήρῳ “ἔνθʼ αὖ Τυδείδῃ Διομήδει Παλλὰς Ἀθήνη” καὶ τὰ ἑξῆς, ἀντὶ τοῦ τότε δή. B. rec.

211. καὶ σὲ μέν: ἀντὶ τοῦ, περὶ σοῦ ἢ ἐπὶ σοὶ, ὥσπερ καὶ θαῦμά σου φασὶν ἀντὶ τοῦ ἐπὶ σοί. τινὲς δέ φασι λείπειν τὸ χάριν, ἢ ἀπὸ κοινοῦ τὸν βίον, ἢ κλαίω σου τὸν βίον. M. καὶ σὲ μὲν, ὦ μῆτερ ἀθλία, κλαίω ἐν θρήνοις παγκλαύστοις, τὸν ἐμὸν δὲ βίον καὶ τὴν ζωὴν, ὕβριν καὶ βλάβην οὖσαν, οὐ θρηνῶ, ἀλλʼ ἡ συντυχία, ἤγουν ἡ συνάντησις τοῦ θανεῖν, ἐκύρησε καὶ ὑπῆρξεν ἐμοὶ κρείσσων ταύτης τῆς ζωῆς. I.

καὶ σέ: σὲ δὲ. μῆτερ ταλαίπωρε᾿, θρηνῶ πανολεθρίοις κλαυθμοῖς. Fl. 33. θέσις ῥητορικὴ καὶ κατάφασις φιλόσοφος. Gu.

212. κλαίω: κλαίω τὸν δεῖνα καὶ κλαίω ἀμετάβατον. Gr. πανοδύρτοις: τοῖς νικῶσι πάντα τὸν ὀδυρμόν. Fl. 6. πλείστοις. Gr. 1. τὸ σκότῳ—ταυτόν Gu. τῷ σκότῳ—τὸ 16. Ὁμήρῳ] Il. 5, 1. αὐτό I. 26. θέσις—φιλόσοφος] ldem scholion 12. ἀναστροφή] Hoc scriptum in in Gu. ad v. 213. ubi ἄρνησις textu super ἀπολαιμότομον. Legit pro θέσις. igitur ἄπο λαιμότομον. In fine versus 27. Scholia versuum 212—256. post ἀΐδα adscriptum in Gr. οὐ πατρωνυμικὸν, nulla sunt in A., amisso folio uno. ἀλλʼ ὡς πατρωνυμικόν. παγκλαύστοις. Gu. θρῆνος καὶ κλαυθμὸς τὸ αὐτό· πένθος ἡ διὰ λύπην μελανειμονία, καὶ ἡ κουρὰ, καὶ ἡ οἴκοι ἀπόκλεισις καὶ ὅσα τοιαῦτα. Gr.

213. τὸν ἐμὸν δὲ βίον: τὴν ἐμὴν ζωὴν ἐπὶ βλάβην καὶ λύμην οὖσάν μοι οὐ κλαίω. M. λύμαν: λοιμικήν. M. τὴν ἐμὴν δὲ ζωὴν, ἀπολλυμένην δηλονότι, τὴν βλάβην καὶ τὴν φθορὰν τὴν ἐμὴν, οὐ μόνον οὐ μεταβαλλομένη κλαίω, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποθανεῖν παῤ ἐμοὶ συνάντημά ἐστι κρεῖττον τῆς ζωῆς δηλονότι. Gu. I. τὸν ἐμὸν δὲ βίον: τὸν δὲ ἐμὸν βίον, ἤγουν τὴν στέρησιν τῆς ἐμῆς ζωῆς, καὶ τὴν βλάβην καὶ τὴν λύμην τὴν ἐμὴν, ἤγουν τὴν στέρησιν τοῦ θανάτου, οὐ κλαίω. Fl. 59. τὸν δὲ ἐμὸν βίον τὸν βλαβερὸν καὶ ἐπικίνδυνον οὐ θρηνῶ. Fl. 33. ἀπολλύμενον δηλονότι. Gr. τὴν ἐμὴν ζωήν. Gu. λώβαν: τὸν ὄντα ὕβριν καὶ βλάβην. Fl. 17. 21. 56. τὴν ἐμὴν βλάβην. Fl. 59. λώβη ἡ ὕβρις, λύμη ἡ βλάβη. Fl. 33. βλάβην. Gr. ὄντα. Gu. βίος ἡ τοιάδε ζωὴ καὶ ὁ περιεκτικὸς τοιῶνδε ζώων, οἷον “ποίην τις βιότοιο τάμοι τρίβον;” καὶ ἡ ἀντικειμένη τῷ θανάτῳ ζωὴ, ὡς Εὐριπίδης ἀλλαχοῦ φησιν “ἥδ᾿ ἡμέρα θάνατον ἢ βίον φέρει,” ἤγουν ζωήν· βιὸς δὲ ὀξυτόνως τὸ τόξον. B. rec.

214. μετακλαίομαι: οὐ κλαίομαι, ἀντὶ τοῦ οὐκ ὀδύρομαι. M. Fl. 21. ἤγουν οὐ κλαίω μετὰ τὸ κλαίειν σέ. Gr. τὸ κλαίω, τὸ σφάττω, τὸ ὑβρίζω καὶ ἕτερα τοιαῦτα ῥήματα πάθος ἔχοντα ἐν τοῖς ἐνεργητικοῖς ἔμφυτον οὐκ ἔχουσι τὰ παθητικὰ ἀντ᾿ ἐνεργητικῶν, οἷον κλαίομαι τὸν δεῖνα ἢ ὑβρίζομαι ἢ σφάττομαι τὸν δεῖνα, ἀλλὰ κλαίομαι ὑπὸ τοῦ δεῖνος ἢ σφάττομαι ἢ ὑβρίζομαι. παρὰ δὲ τῇ ποιητικῇ αὐτονομίᾳ λαμβάνονται καὶ τὰ τοιαῦτα παθητικὰ ἀντʼ ἐνεργητικῶν, ὡς ἐνταῦθα, μετὰ προθέσεων, καὶ τὸ ἀνακλαίομαι, μετακλαίομαι, ἐπικλαίομαι καὶ ἀποκλαίομαι. Gr. μετα—: περισσή. Gu.

ἀλλὰ θανεῖν μοι: ἀλλʼ ἡ τοῦ ἀποθανεῖν μοι δυστυχία βελτίων ἐφάνη τοῦ ζῆν ἀτίμως. τοῦτο δὲ λέγεται παῤ ὅσον μετὰ τὴν πόρθησιν τῆς Τροίας καὶ τὸν τῶν ἀδελφῶν θάνατον καὶ τοῦ πατρὸς καὶ 17. ἀλλαχοῦ] Soph. Aj. 802. καθ᾿ ἡμέραν τὴν νῦν, ὅτ᾿ αὐτῷ θάνατον ἢ βίον φέρει. ἄλλων μυρίων αὐτὴ γενομένη αἰχμάλωτος καὶ δουλεύειν ἔμελλε καὶ τὰ αἴσχιστα ὑπομένειν, ὧν φησι προτιμότερον εἶναι τὸν θάνατον. M. ἀλλὰ τὸ τοῦ νῦν θανάτου σύμβαμα προτιμότερον ἐμοὶ συνέβη τῆς ζωῆς. καὶ εἰ μὲν τὸ ἐκύρησε διὰ τοῦ υ ψιλοῦ καὶ η γράψεις, οὕτως ἐρεῖς· εἰ δὲ διὰ τοῦ η καὶ υ ψιλοῦ, οὕτως· ἀλλὰ ἡ ξυντυχία καὶ ἡ νῦν ξύμβασις ἐκήρυξε, καὶ δίκην κήρυκος προσέταξεν ἐμοὶ κρεῖσσον τὸ θανεῖν. δέον δὲ ἐκήρυξεν εἰπεῖν, ἐκήρυσσεν εἶπε κατὰ ἀντιχρονισμόν. οὕτω δὲ λέγων ἢ ω μέγα τὸ κρείσσων γράψεις πρὸς τὸ πρῶτον, ἢ ο μικρὸν πρὸς τὸ δεύτερον. Gu. I. συντυχία: δυστυχία. Fl. 10. ἤγουν τὸ σὺν αὐτῇ μοι κρεῖσσον ὑπῆρξ᾿ ἐμοὶ ὥστε θανεῖν. Fl. 17. ἤγουν ἡ συμφορὰ τοῦ θανάτου κρείσσων ὑπῆρξεν ἐμοὶ τῆς ζωῆς δηλονότι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἀλλὰ κρείσσων ἐκύρησεν, ἤγουν κυρεῖ καὶ ὑπάρχει ἐμοὶ ἡ ξυντυχία, ἡ ἐπιτυχία, ἡ συνέλευσις τοῦ θανάτου τῆς ζωῆς δηλονότι. ἐπιτυγχάνει δέ τις τοῦ θανάτου, ἤγουν ἀποθνήσκει. τοῦ θανεῖν δὲ ἤγουν τοῦ θανάτου. Fl. 59. ἀλλὰ ἡ τοῦ θανάτου δυστυχία κρείσσων μοι φαίνεται τοῦ ζῆν ἀτίμως. Fl. 33. ἡ συνάντησις. Gr. ἐπέλευσις. Gu. ἐκύρησεν: ἤγουν ἐγένετό μοι κρείσσων ὁ θάνατος τῆς ἀτίμου ζωῆς. Fl. 33. ἐφάνη. Fl. 10. ἐγένετο. κυρέω κυρῶ ποιητικῶς τὸ ὑπάρχω, κυρόω κυρῶ κοινῶς τὸ βεβαιῶ, ἐπὶ διαθήκαις ἢ ψήφου ἀποφάσει νόμου καὶ συμβολαίων τιθέμενον. Gr. συνέπεσεν, ἐφάνη, ἐψηφίσθη. Gu.

216. μήν: καὶ μὴν, ὦ Ἑκάβη, ἔρχεται ὁ Ὀδυσσεὺς σὺν σπουδῇ ποδὸς, σημανῶν καὶ δηλώσων, ἤτοι λέξειν μέλλων πρὸς σὲ ἔπος τι νέον. I. καὶ μήν: καὶ δὴ ἔρχεται ταχύδρομος, ὦ Ἑκαβη. El. 33. τὸ καὶ μήν τίθεται ἐπὶ μεταπτώσει προσώπων καὶ ὑποθέσεων, ἢ ἐπὶ ἐναντιώσει, οἷον ὑβρίζεις με· καὶ μὴν ἐγὼ ἐπαινῶ σε. Gr. τὸ μήν βεβαιωτικὸν, ἔστι δὲ οὗ καὶ ἐναντιωματικόν. Gu. σπουδῇ ποδός: μετὰ σπουδῆς τοῦ ποδός. M. ἀντὶ τοῦ ἐν σπουδῇ. Gr.

217. νέον: ἤτοι καινὸν ἢ δεινόν. Μένανδρος “νεώτερόν τί σοι συμβέβηκεν.” M. χαλεπόν. Fl. 6. δεινόν. Fl. 10. λυπηρόν. Gr. καινὸν, κακὸν, δεινόν. Gu. σημανῶν ἔπος: χρέος, πρᾶγμα. M. λέξων λόγον. Fl. 33. δηλώσων λόγιον. Gr. ἔπος παρὰ τοῖς ποιηταῖς τὸ λόγιον καὶ ὁ ἔμμετρος στίχος, παρὰ δὲ τοῖς ῥήτορσιν οὐδ᾿ 1. μυρίων] ὦν δὲ (sic) addit M. 6. ἐκήρυξε—δέον δὲ om. I. 7. ἐκήρυσσεν] ἐκήρυξεν I. ὅλως ἐστὶν ἡ λέξις ἐν χρήσει πλὴν ὅσον οὕτως εἰπεῖν καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ ἐν ὀλίγῳ εἰπεῖν ἤγουν συντόμως. τοῦτο γὰρ, ὡς ἂν εἴποι τις, εἰς παροιμίαν ἔπεσεν. B. rec.

218. γύναι: νομίζω σε, ὦ γύναι, γινώσκειν τὴν ψῆφον καὶ τὴν ἀπόφασιν τοῦ στρατοῦ, τὴν κυρωθεῖσαν καὶ τελειωθεῖσαν. ἀλλ᾿ ὅμως λέξω. I.

δοκῶ: ὑπολαμβάνω, νομίζω. Fl. 6. Gu. γνώμην: τὴν βουλήν. Fl. 9. 17. 21. Gu. τὴν δόξαν. Fl. 21. 56. 59. 76. Gu. ὦ γύναι, ὑπολαμβάνω γινώσκειν σε τὴν γνώμην καὶ βουλὴν τοῦ στρατοῦ. Fl. 33.

219. ψῆφον: ἤγουν τὴν κρίσιν. Fl. 6. 9. 10. 17. 21. 56. 59. 76. καὶ τὴν προκριθεῖσαν ψῆφον, ἀλλ᾿ ὅμως λέξω. Fl. 33. τὴν κραθεῖσαν: κιρνῶ ἐνεστὼς, κεράσω μέλλων, κεκέρακα παρακείμενος, ἐκράθην δεύτερος ἀόριστος, κραθεὶς μετοχή. λέγεται δὲ κρᾶσις ἐπὶ τῶν ὑγρῶν, οἷον οἴνου καὶ ὕδατος καὶ τῶν τοιούτων, μίξις δὲ ἐπὶ ξηρῶν, σίτου, κριθῆς καὶ τῶν ὁμοίων. I. κραθεῖσαν: τὴν κυρωθεῖσαν. M. Gr. τελειωθεῖσαν. Gu. ἑνωθεῖσαν, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν συγκιρνωμένων καὶ εἰς ἓν ἡνωμένων ὑγρῶν, οἴνου καὶ ὕδατος, ὄξους καὶ μέλιτος. καὶ ἡ βουλὴ ἐξ ἐναντιουμένων καὶ ἀμφοτερογνωμόνων ἑνοῦται καὶ συνδοξάζεται. Gu.

220. — 221. ἔδοξ᾿ Ἀχαιοῖς: ἀρεστὸν ἐφάνη τοῖς Ἕλλησι σφάξαι τὴν σὴν παῖδα πρὸς τὸν ὑψηλὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως, ἐμὲ δὲ πομπὸν καὶ ἀγωγὸν τῆς κόρης ἔταξαν ὑπάρχειν· ἡγεμὼν δὲ καὶ σφαγεὺς τοῦ σφαγίου τοῦδε ὁ Νεοπτόλεμος, ὁ παῖς τοῦ Ἀχιλλέως. I.

ἔδοξ᾿: ἐφάνη. Fl. 17. 33. ἤρεσε. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. ἐκρίθη δίκαιον, ἐκυρώθη, ἤρεσε. Gu.

221. ὀρθόν: ὑψηλόν. Gr. χῶμα: ἀντὶ τοῦ μνῆμα. M. μνῆμα, τὸν τάφον. Gu. ἤγουν πρὸς τὸν ὑψηλὸν τάφον, ἀντὶ τοῦ πρὸς τὸ μνῆμα. Fl. 21. θυσιάσαι πρὸς τὸ μέγα ἢ φανερὸν μνῆμα τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 33.

222. ἡμᾶς δέ: ἐμὲ, Ἀττικόν. Gr. πομπούς: ὁδηγούς. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. προπομπούς. Gr. ἀγωγοὺς, ὁδηγούς. Gu. κομιστῆρας: ἀρχηγούς. M. ἐκ παραλλήλου. Fl. 17. Gu. ἐπιμελητάς. Fl. 56. ἵνα κομίσομεν. Fl. 21. κόρης: τῆς Πολυξένης, 24. τοῦδε King. τοῦδε ἔγωγε 1. 31. προπομπούς et ὁδηγούς etiam M. ἢ τῆς παρθένου ἢ τῆς θυγατρός σου. Fl. 59. ἡμᾶς δὲ μανδαταφόρους καὶ ἀποκομιστὰς ἔταξαν εἶναι. Fl. 33. κόρη ἡ ἄγαμος καὶ ἡ γαμηθεῖσα, εἰ τύχῃ νέα εἶναι, καὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ, τὰ μὲν πρῶτα ἀπὸ τοῦ κορῶ τὸ ἐπιμελοῦμαι, τὸ δὲ δεύτερον ἀπὸ τοῦ κορὸν τὸ μέλαν. κόρρη ἡ παρειὰ διὰ δύο ρρ. Gr. ὅπερ ἐπὶ γυναικὸς ἡ κόρη, τοῦτο ἐπὶ ἀνδρὸς ὁ κοῦρος. ἔστι δὲ ποιητικόν. B. κόρη ἡ νέα καὶ ἡ θυγάτηρ· κόρρη ἡ παρειὰ διὰ δύο ρ. B. rec. τάσσουσιν: καθιστῶσιν. Gr. ἔταξαν. ῥητορικῶς ἐνεστὼς ἀντὶ παρῳχημένου. Gu.

223. ἐπιστάτης: οἰκονόμος. Fl. 17. ἡγεμὼν, πράκτης, ὁ τελειτὴς· ἤγουν ὁ Νεοπτόλεμος. Fl. 59. δεσπότης. M. Fl. 21. ἐνεργός. Gr. οἰκονόμος, δεσπότης, ἡγεμών. Gu.

224. ἱερεύς: σφαγεύς. Gr. θύτης. κυρίως ἱερεὺς ὁ σφαγεὺς καὶ ἱέρευσις ἡ σφαγή. Gu. εἰκότως τὸν Νεοπτόλεμον θύτην τῆς Πολυξένης ἔταξαν, ὑπερπονοῦντα τοῦ πατρὸς καὶ λύπην ὑπὲρ τούτου ἔχοντα μείζονα. Gu. ἐπέστη: ἐτάχθη. Fl. 17. ἐτάγη, ἐχειροτονήθη. M. Fl. 21. Gu. παῖς Ἀχιλλέως: ὁ υἱὸς, ὁ Νεοπτόλεμος. Fl. 17. ἤγουν ὁ Νεοπτόλεμος ὁ καὶ Πύρρος καλούμενος. B. rec. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. καὶ ἱερεὺς, ἤγουν θυσιαστὴς, ἦλθεν ὁ Νεοπτόλεμος, ὁ τοῦ Ἀχιλλέως παῖς. Fl. 33.

225. — 228. οἶσθ᾿ οὖν: γίνωσκε οὖν ὃ ποιήσεις· ὅρα ἵνα μὴs ἀφαιρεθῇς τὴν κόρην βίᾳ, μήτε ἔξω τοῦ πρέποντος εἰς ἀγῶνα καὶ ἔριν τῶν ἐμῶν χειρῶν ἔλθῃς. γίνωσκε δὲ τὴν δύναμιν τὴν ἐμὴν, ἢ τὴν τῶν ἀρχόντων ἰσχὺν καὶ τὴν ἐπέλευσιν τῶν σῶν κακῶν. συνετόν ἐστι καὶ ἐν τῇ δυστυχίᾳ φρονεῖν ἃ πρέπει. I.

δρᾶσον: τὰ καλὰ τῶν ἀντιγράφων δρᾶσον ἔχει. M. οἶδας οὖν τί δρᾶσαι ὀφείλεις. M. οἶσθ᾿ οὖν ὃ δρᾶσον: οἱ Ἀττικοὶ χρῶνται τοῖς προστακτικοῖς ἀντὶ ὑποτακτικῶν ἀπαγορευτικῶν, καὶ αὐτοῖς τοῖς προστακτικοῖς ἀντὶ ὁριστικῶν. τοῦ μὲν οὖν πρώτου τὸ Ἀριστοφάνους ἐν Θεσμοφοριαζούσαις παράδειγμα “μὴ ψεῦσον, ὦ Ζεῦ, τῆς ἐπιούστης ἡμέρας.” τοῦ δευτέρου δὲ Μένανδρος “οἶδ᾿ τι ποίησον” ἀντὶ 21. ποιήσεις Matth. pro ποιήσῃς. 27. οἱ Ἀττικοὶ —] Scholion ex 26. δρᾶσον, superscripto εις, in Greg. Cor. p. 14. compositum. textu habet M. In Gr. est τὰ ἀκριβέστερα 30. Θεσμοφ.] 870. ubi ἐπιούσης τῶν ἀντιγράφων οἶσθ᾿ οὖν ὃ ἐλπίδος. δρᾶσον ἔχουσιν. τοῦ ὅ τι ποιήσεις. τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ Εὐριπίδης “οἶσθ᾿ οὖν ὃ δρᾶσον” ἀντὶ τοῦ δράσεις ἐξήνεγκεν. I.

οἶσθ᾿: γινώσκεις. Fl. 17. δρᾶσον: ποιήσεις. Fl. 17. πράξεις. Fl. 56. ἐν οἷς μέλλεις ποιήσειν, ἢ ὅπερ βούλῃ ποίει. Fl. 33. γινώσκεις τί δρᾶσαι ὀφείλεις. Gr. ἀποσπασθῇς: μὴ ἀφαιρεθῇς. M. ἀποσπάσῃς: γέγραπται καὶ ἀποσπασθῇς, ἤγουν ἀφαιρεθῇς, τὴν κόρην δηλονότι. Cant. ἀφαιρεθῇς, τῆς παιδός. Gu. τῆς Πολυξένης. Gr. βίᾳ: δυνάμει. Gu. βίᾳ: βία ἐστὶν ἡ παρὰ φύσιν φορά· βία καὶ ἡ ἰσχύς. B. rec.

226. ἅμιλλαν: συνάντησιν. Fl. 56. μάχην. Gr. ἀγῶνα, ἔριν, βίαν. ἀπὸ τοῦ ἄμα καὶ τοῦ εἰλῶ τὸ συστρέφω. Gu. ἐξέλθῃς ἐμοί: ἔξω τοῦ προσήκοντος ἔλθῃς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐξενεχθῇς τοῦ προσήκοντος. Fl. 34. μήποτε ἐμοὶ εἰς τῶν ἐμῶν χειρῶν ἔριν καὶ ἀγῶνα ἔλθῃς. Fl. 33. ἀντιστῇς ἐμοὶ διὰ τῆς χειρὸς, ἔξω τοῦ προσήκοντος ἔλθοις. Gu.

227. ἀλκήν: γίνωσκε τὴν ἐμὴν ἰσχὺν, σαυτῆς δὲ ἀσθένειαν. M. τὴν σὴν δύναμιν δηλονότι. Fl. 21. γίνωσκε τὴν ἐμὴν δύναμιν. Fl. 33. Gr. ἀρχήν. Fl. 10. παρουσίαν κακῶν: διὰ τὴν ἐμὴν ἀρχήν. M. καὶ τὰ παρόντα κακά. Fl. 21. ἐπιδημίαν. Gr. ἐπέλευσιν. Gu.

228. σοφόν: φρόνιμον. Fl. 17. γνῶσις Gr. φρόνιμον ὑπάρχει, συνετόν. Gu. κἀν κακοῖς: ἐν δυστυχήμασιν (συμφοραῖς Gu.). ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δυστυχοῦντες ἄνθρωποι ἐξίστανται τοῦ καλῶς φρονεῖν. Gr. ἃ δεῖ φρονεῖν: ἐπίθετον τοῦτό ἐστι τὸ ἐν τοῖς κακοῖς μὴ ἐπαίρεσθαι καὶ παροξύνεσθαι. M. Gu. μὴ παροξύνεσθαι. Fl. 10. τὸ δεῖ σημαίνει τὸ ἐλλείπει καὶ τὸ δεσμεῖ καὶ τὸ πρέπει καὶ τὸ χρεία ἐστί. καὶ τὸ μὲν δεῖ ἀντὶ τοῦ πρέπει μετὰ ἀπαρεμφάτου, τὸ δὲ δεῖ ἀντὶ τοῦ λείπεται μετὰ γενικῆς, οἷον πολλοῦ γε καὶ δεῖ. ὁμοίως καὶ τὸ δεῖ ἀντὶ τοῦ χρεία ἐστὶ μετὰ γενικῆς, οἷον “δεῖ δὴ χρημάτων.” B. rec.

229.—233. αἶ αἶ παρέστηχ᾿: φεῦ, φεῦ ἐνέστηκε καὶ ἐπῆλθεν, ὡς φαίνεται, ἀγωνία μεγάλη, ἔμπλεως θρήνων καὶ οὐκ ἀμέτοχος, 4. ποιήσειν Matth. pro ποιήσει. ribus ἐπίθετον—κακοῖς. 17. τὴν ἐμὴν ἰσχύν est in Fl. 17. 29. δεῖ δὴ χρημάτων] Verba Demosthenis et καὶ σαυτῆς ἀσθένειαν in Fl. 10. p. 15, 2. 23. μὴ] τὸ μὴ Gu., omissis prio- ἀλλὰ πεπληρωμένη, δακρύων. καὶ γὰρ ἐγὼ οὐκ ἔθανον, ὅπου χρεία ἦν ἀποθανεῖν, ἤγουν εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, ἣν εἶχον πρώην, οὐδ᾿ ἔφθειρέ με ἡ μοῖρα, ἀλλὰ σώζει με, ὅπως βλέπω ἕτερα κακὰ μείζονα τῶν κακῶν ὧν εἶδον. I.

παρέστηχ᾿: φαίνεται. Fl. 17. οὐαὶ οὐαὶ, ἐπέστη μοι μεγάλη ἀγωνία. Fl. 33. ἦλθε, ἐνέστηκεν. Gu. ἀγὼν μέγας: κίνδυνος. Gr. ἀγωνία μεγάλη. Gu.

ἔοικ᾿: τὸ ἔοικε λαμβάνεται ποτὲ μὲν ἀντὶ τοῦ φαίνεται, ποτὲ δὲ ἀντὶ τοῦ ὅμοιός ἐστι. καὶ ὅτε μὲν ἀντὶ τοῦ φαίνεται, συντάσσεται ἀπαρεμφάτῳ, ὡς τὸ “ἔοικεν εἰληφέναι δῶρα παρὰ Φιλίππο.” ὅτε δὲ ἀντὶ τοῦ ὅμοιός ἐστι, συντάσσεται δοτικῇ, ὡς τὸ “βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικας.” ἔστι καὶ ἔοικεν ἀντὶ τοῦ πρέπει ποιητικῶς ἀναπόλυτον, ὡς παῤ Ὁμήρῳ “ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικεν.” B.

230. πλήρης: πεπληρωμένος. Fl. 17. 21. γεγεμισμένος. Gr. πλήρης στεναγμῶν: θέσις. (κατὰ θέσιν). Gu. οὐδὲ δακρύων: ἄρσις. (κατὰ ἄρσιν). Gu. κενὸς, ἐστερημένος. Fl. 17. καὶ στεναγμάτων γέμουσα καὶ οὐκ ἄμοιρος δακρύων. Fl. 33. διὰ τοῦ στεναγμοῦ καὶ τῶν δακρύων τὸν θρῆνον δηλοῖ. Gu.

231. ἐχρῆν: ἔπρεπεν. Fl. 17. 21. διὰ τί οὐ κἀγὼ ἔθνησκον, ὅτε με ἔπρεπε ἀποθανεῖν, ἤγουν ὅτε ἐπολιορκήθη ἡ Τροία. Fl. 33. ὅπου με ἔδει τεθνάναι οὐκ ἀπέθανον, ὅ ἐστιν ἐν Τροίᾳ. M. θανεῖν: ἐν τῇ Τροίῳ. Fl. 10. Gr. ὅπου. λέγω δὴ εἰς τὴν πρώτην εὐδαιμονίαν. Gu.

232. οὐδ᾿ ὤλεσε: εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς ἔφερέ με. Gu. Ζεύς: ἡ μοῖρα. Gu. τρέφει: αὔξει. M. φυλάσσει. Gr. σώζει. Gu. τρέφει ἀντὶ τοῦ ἀνατρέφει καὶ παιδαγωγεῖ καὶ ἀντὶ τοῦ τροφὴν παρέχει καὶ ἀντὶ τοῦ φυλάσσειν, ὡς ἐνταῦθα. Gr. τρέφει εἶπεν ἀντὶ τοῦ διατηρεῖ με. Fl. 33. ὅπως: ἵνα. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἀλλὰ τρέφει με ὁ Ζεὺς, ἤγουν ἡ εἱμαρμένη, ὅπως βλέπω. Fl. 33.

233. κακῶν: τῶν προτέρων. Fl. 17. Gu. τάλαιν᾿ : ἡ ἀθλία. Fl. 17. καὶ ἄλλα κακὰ μείζονα τῶν προτέρων κακῶν ἡ ταλαίπωρος ἐγώ. Fl. 33.

234 —237. εἰ δ᾿ ἔστι: εἰ δ᾿ ἔξεστι τοῖς δούλοις τοὺς ἐλευθέρους ἐρωτᾶν, μὴ λυπῇ μηδὲ δάκνῃ καρδίαν τῶν ἀκουόντων. M. εἰ δ᾿ ἔξεστι τοῖς δεδουλωμένοις ἐρωτῆσαι τοὺς ἐλευθέρους, ἤγουν τοὺς δεσπότας, μὴ λυπηρὰ καὶ τὴν καρδίαν δάκνοντα, σοὶ μὲν, ἤτοι πρὸς σὲ, χρεὼν καὶ πρέπον ἐστὶν εἰρῆσθαι ὑπ᾿ ἐμοῦ δηλονότι, ἡμᾶς δὲ τοὺς ἐρωτῶντας ἀκοῦσαι ταῦτα. ἢ οὕτως· σοὶ μὲν κείνοις ἀποκρίνασθαι πρέπον ἐστὶν, ἡμᾶς δὲ ἀκροᾶσθαι τοὺς ἐρωτῶντας ταῦτα. I.

ἔστι: ὑπάρχει. Fl. 17. ἀντὶ τοῦ ἔξεστιν, ἐκδεδομένον ἐστίν. Fl. 3. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐλευθέρους: ἀντίκειται τῷ δούλῳ ὁ ἐλεύθερος. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. εἰ δ᾿ ἔξεστι τοῖς δούλοις λέγειν τοὺς ἐλευθέρους. Fl. 33. τοῖς δούλοισι (ἡμῖν) τοὺς ἐλευθέρους τοὺς δεσπότας (ὑμᾶς). Gr. προδιόρθωσις καὶ προπαρασκευή. Gu.

235. δηκτήρια: ἀπὸ τοῦ δάκνω. Fl. 21. ὅσα μὴ λυπεῖ τὴν καρδίαν, καὶ μὴ τιτρώσκει καὶ δάκνει. Fl. 33. δακνηρὰ (λυπηρά). Gr.

236. ἐξιστορῆσαι: ἀντὶ τοῦ ἐρωτῆσαι, ἀκοῦσαι. σοὶ μὲν πρέπει ἀπολογεῖσθαι πρὸς τὰ ἐρωτώμενα. M. ἱστορῶ τὸ πολὺν τόπον διέρχομαι. καὶ ἱστορῶ τὸ τὰ παλαιὰ πράγματα ἀφηγοῦμαι, καὶ τὸ ἐρωτῶ ποιητικῶς. B. ἱστορῶ τὸ ἐρωτῶ, τὸ μανθάνω, τὸ διηγοῦμαι, τὸ βλέπω, καὶ τὸ ζωγραφῶ. Cant. ἱστορῆσαι. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἱστορῶ κατὰ τοὺς τραγικοὺς τὸ ἁπλῶς ἐρωτῶ, ὡς ἐνταῦθα· κατὰ δὲ τοὺς κοινοὺς τὸ παρελθοῦσαν ὑπόθεσιν γράφω, ὅθεν καὶ ἱστορικός· καὶ ἱστορῶ τὸ εἰκόνας γράφω, ὅθεν καὶ ἱστορογράφος. Gr. σοὶ μέν: πρὸς σέ. Gu. εἰρῆσθαι: ἀποκρίνεσθαι. Gr. λεχθῆναι, ἀπολογεῖσθαι πρὸς τὰ ἐρωτώμενα ὑπ᾿ ἐμοῦ. Gu. σοὶ μὲν πρέπει πρὸς τὸ ἐρώτημα ἀπολογήσασθαι. Fl. 21. σοὶ μὲν λέγειν ἁρμόζει τὰ ἐρωτώμενα, ἐμοὶ δὲ ἐρωτᾶν καὶ ἀκούειν παρὰ σοῦ. M. σοὶ μὲν λέγειν ἁρμόζει, ἡμᾶς δὲ ἀκούειν τὰ παρὰ σοῦ λεγόμενα. Fl. 33. ἁρμόζει, ἤγουν ἀπολογεῖσθαι πρὸς τῶν ἐρωτωμένων. Fl. 10.

238. ἔξεστ᾿: ἐκδεδομένον ἐστὶν, ἐρώτα· τῆς βραδυτῆτος γὰρ ἕνεκα οὐ φθονῶ σοι. Gu. I. ἔξεστ᾿: ἄδεια ὑπάρχει. Fl. 17. φθονῶ: τῆς ὑπερθέσεως γάρ σου ἕνεκεν οὐ φθονῶ. M. φθονῶ, τὸ μέμφομαι, καὶ τὸ βασκαίνω. Fl. 6. εἰ ἔξεστί σοι λέγειν· διὰ τὸν καιρὸν γὰρ οὐ μέμφομαί σοι. Fl. 33. αἰνίττεται ὅτι χρόνον μόνον μέλλει ἡ Ἑκάβη καθικετεύουσα ἀναλῶσαι. Gr. φθονῶ, μέμφομαί σοι. φθονῶ τὸ μέμφομαι—ἐξ οὗ καὶ ὁ ἄφθονος πλοῦτος, ὁ ἄμεμπτος, — καὶ τὸ βασκαίνω. Gu.

19. ἱστορογράφος] Sic codex pro ἱστοριογράφος.

239—241. οἶσθ᾿ ἡνίκα: γινώσκεις ὁπότε ἦλθες τῆς Τροίας κατάσκοπος, δυσειμονίᾳ καὶ περιβολῇ εὐτελεστάτων ἐνδυμάτων, κακὴν ὄψιν ἔχων ἀπὸ τῶν ἱματίων, καὶ οἱ σταλαγμοὶ τοῦ φόνου κατέβρεχον τὴν σὴν γένυν, ἤτοι τὸν σὸν πώγωνα. I.

239. κατάσκοπος: ὁ κοινῶς καταπατητής. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. γινώσκεις, ἐπίστασαι, ὁπόταν ἦλθες κατάσκοπος ἐν Τροίᾳ, ἤγουν συμβιβαστής. Fl. 33.

240. δυσχλαινίᾳ: καχειμονίᾳ, κακομορφίᾳ. ἦλθε γὰρ Ὀδυσσεὺς εἰς τὴν Τροίαν εἰς ἐπαίτην μετασχηματίσας ἑαυτόν. M. ἐν δυσειμονίᾳ, περιβολῇ φαύλων ἐνδυμάτων. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. κακοφορεσίᾳ. Gr. εὐτελεστάτῃ στολῇ καὶ ἐνδύσει, ἵνα μὴ λαμπρὰ φορῶν νοηθείης. Gu. ἄμορφος: ἀντὶ τοῦ ἄγνωστος. M. ἀκαλλώπιστος, (δύσμορφος). Gu. ὀμμάτων τ᾿ ἄπο: ὁ Ὀδυσσεὺς, ἵνα κατασκοπήσῃ ἀπὸ τῶν ἐντὸς τὴν Τροίαν καὶ προσέξει πόθεν ἐστὶ τὸ δυσαλωτότερον μέρος, ἔβαλεν ἱμάτια πενιχρὰ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν Τροίαν ὡς πτωχός. ἰδοῦσα γοῦν τοῦτον ἡ Ἑλένη ἐγνώρισεν αὐτὸν καὶ εἶπεν ἵνα φονεύσωσιν αὐτόν. ὁ γοῦν Ὀδυσσεὺς φοβηθεὶς μὴ φονευθῇ παρεκάλεσε τὴν Ἑκάβην καὶ ἀφῆκεν αὐτόν. Fl. 59.

241. φόνου σταλαγμοί: ὑπὲρ τοῦ ἐπικειμένου φόνου ἀγωνιῶν ἐδάκρυσε. ἀντὶ δὲ τοῦ εἰπεῖν δάκρυα φόνου ἦν σημαντικὰ ἀπὸ δὲ τῶν ὀμμάτων, φησὶ, σταγόνες φόνου. M. μὴ λάβῃς εἰς τὸ φόνου ἔξωθεν τὸ ἕνεκα, ἀλλ᾿ ἔστιν ἡ γενικὴ πρὸς τὸ σταλαγμοί. καὶ γὰρ τὰ δάκρυα, ἃ τότε ὁ Ὀδυσσεὺς ἐδάκρυε φωραθεὶς, φόνου δάκρυα ἦσαν· ἔκλαιε γὰρ, ἐπειδὴ τὸν περὶ ψυχῆς ἔθεεν. ὅθεν καὶ ἐν τῇ συνηθείᾳ αἱμάτινα δάκρυα φαμὲν, ἤγουν φονικά. ἀπίθανον δὲ τὸ πλάσμα καὶ οὐχ ἁρμόδιον· οὐ γὰρ ἂν ἐσίγησεν Ἑκάβη, πολέμιον θεασαμένη κατοπτεύοντα τὰ κατὰ τοὺς Τρῶας πράγματα. ἡ δὲ 9. ἐπαίτην] ἑπέτην M. posuisse videtur. 22. καὶ γὰρ τὰ] τὰ γὰρ Gu. 1. 27. Verba ἀπίθανον—πράγματα Gr. Mutavi ex B. qui primam scholii habet ad v. 243. sic scripta ἀπίθανον partem habet usque ad περὶ ψυχῆς τὸ πρᾶγμα· οὐ γὰρ—πολέμιον ἰδοῦσα καὶ ἔτρεχεν. τοιοῦτον, ἡ ἑλένη δὲ μᾶλλον εἰκότως:— 24. ἦσαν] ἦν I. Plura habet M. σταγόνες φόβου (sic) ib. ἔθεεν] ἔτρεχεν B. I. δὲ εἰπεῖν (fort. δὲ εἶπεν ἀντὶ τοῦ) δακρύων, 26. ἁρμόδιον] Hoc scholiasta recentior οἷον τὰ δάκρυα ἦν σημαντικὰ pro ὅμηρος vel ὁμηρικὸν, de (adde φόνου), ὅθεν καὶ ἐν τῇ συνηθείᾳ quo vide annotationem proximam, αἱμάτινα δάκρυα φαμέν:— ἀπείθανον Ἑλένη εἰκότως· ἄτην γὰρ μετέστενεν Ἀφροδίτης. Gu. I. ῥανίδες, δάκρυα, ὧν ἦν αἴτιος ὁ τοῦ θανάτου φόβος. Bar. 74. ἔτρεχεν δάκρυα σημειωτικὰ φόνου, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐπικειμένου σοι φόνου δακρύων σταλαγμοὶ κατέβρεχον τὴν σὴν γενειάδα. Fl. 33. ἀναιρέσεως δάκρυα. Gr. ὑπὲρ τοῦ μὴ φονευθῆναι ἀγωνιῶν ἐδάκρυες. Gu. κατέσταζον: ἔβρεχον. Gr. κατέρρεον. Gu.

242. αἱ ἀποκρίσεις οὐ πρὸς τὸν νοῦν ἀπαντῶσι τῆς Ἑκάβης, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἀστεῖον προφέρονται κεκρυμμένως μετὰ ὀνείδους. Gr.

οἶδα: γινώσκω· οὐ γὰρ ἐξ ἐπιπολῆς ἥψατο τῆς καρδίας μου τὸ πρᾶγμα. I. οἶδ᾿: ὅπερ λέγεις, οὐκ ἂν εἰς ἄκρον ἥψατό μου ὁ φόβος. Fl. 33. οὐ γὰρ ἄκρας: ἀλλ᾿ ἔνδον. Fl. 10. οὐ γὰρ τοῦ ἄκρου τῆς καρδίας μου ἥψατο τὸ πρᾶγμα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἔψαυσέ μου: ἀντὶ τοῦ ἐλυπήθην. M. ἤγουν προσέψαυσεν. Fl. 17. ἥψατο. Gr. τὸ πρᾶγμα· ἵνα καὶ εἰς λήθην τούτου ἀφίξομαι. Gu.

243. ἔγνω: ἡ Ἑλένη δέ σε μόνη ἐγνώρισε καὶ ἀνήγγειλέ μοι. I. μόνη: ἐκείνη. Fl. 21. κατεῖπε: ἀντὶ τοῦ εἶπε. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐγίνωσκέ σε ἡ Ἑλένη καὶ εἶπέ μοι, ὅπως σε ἀνέλωσιν. Fl. 33.

244. μεμνήμεθ᾿ : ἐνθυμούμεθα τὰ μέγιστα κινδυνεύσαντες. I. μεμνήμεθ᾿: ἐνθυμοῦμαι ὅτι εἰς κίνδυνον ἤλθομεν μέγαν. Fl. 33. κίνδυνον: κίνδυνος ἐπὶ δύο σημαινομένων εἴρηται. κίνδυνος γὰρ αὐτὸ τὸ δεινὸν καὶ κίνδυνος πείσεσθαί τινα τόδε, ὅπερ οὐκ αὐτὸ δηλοῖ τὸ δεινὸν, ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ δεινὸν συνελαύνουσαν ἀνάγκην. B.

245. ἥψω: ἔψαυσας δὲ τῶν ἐμῶν γονάτων ἐλεεινὸς ὤν. I. ἐκράτησας ἱκετεύων με μὴ παραδοῦναί σε θανάτῳ. Fl. 17. Gu. τότε γὰρ τεταπεινωμένος ὑπῆρχες, καὶ ἥψω τῶν ἐμῶν γονάτων, ἤγουν ἐπροσκύνεις. Fl. 33. γονάτων: οἱ δεόμενοι ἥπτοντο τῶν γονάτων, ἢ τῆς χειρὸς, ἢ τῶν παρειῶν. Gu. I. ταπεινὸς ὤν: ἐλεεινὸς ὤν. M.

246. ὥστ᾿ ἐνθανεῖν: ναὶ, ἡψάμην οὕτως ὥστε δόξαι νεκρωθῆναι ἐν τοῖς σοῖς ἐνδύμασι τὴν ἐμὴν χεῖρα ὑπὸ τοῦ δέους. I. ὥστ᾿ ἐνθανεῖν: (sic hic et alibi interdum) δὲ τὸ gust. b. c. ap. Herm. Praef. p. IX. πλάσμα καὶ οὐχ ὅμρ (i. e. ὅμηρος: unde Simile est in Fl. 6. 9. 17. 21. 56. Ὁμηρικὸν Cobetus) οὐ γὰρ—πράγματα. 59. 76. et Gu. qui pro ῥανίδες, δάκρυα Tum sequuntur verba ἡ δὲ ἑλένη— habent σταλαγμοὶ δακρύων, et ἀφροδίτης, quae om. Gu. I. αἴτιος φόνου φόβος. MATTH. 1. ῥανίδες—φόβος] Sic etiam Au- νεκρωθῆναι ὑπὸ τοῦ δέους τὴν χεῖρά μου. M. ναὶ, λέγω, ἡψάμην, ὥστε καὶ ἐβουλήθην θανεῖν τὴν ἐμὴν χεῖρα ὑπὸ τοῦ δέους ἐν τοῖς σοῖς ἱματίοις, ἢ μᾶλλον ἐβουλήθην τὴν ἐμὴν χεῖρα θανεῖν ἢ ἀποσπασθῆναι ἀπὸ τῶν σῶν ἱματίων. Fl. 21. νεκρωθῆναι. Gr. μικροῦ καὶ ναρκῆσαι. Gu. χεῖῤ ἐμήν: καὶ γὰρ διὰ τῆς χειρὸς τῶν ἐκείνης γονάτων ἥψατο παρακαλῶν ἐκείνην. Fl. 59. μήποτε θανατωθῶ ἐν τοῖς σοῖς οἴκοις. Fl. 33. πέπλοισι: εὐστόλοις ἐνδύμασιν. Gr. καὶ παῤ ἡμῖν πέπλα λέγονται τὰ τίμια ὑφάσματα. Gr.

247. τί δῆτ᾿ ἔλεξας: τί λοιπὸν ἔλεξας, δοῦλος ὑπάρχων ἐμὸς τότε; I. εἶπας. Fl. 17. τί δὴ τότε ἔλεξας, ὡς δοῦλος ὢν ἐμὸς τότε, εἰ μόνον ἤθελον. Fl. 33. πάντα τὰ γνωστικὰ ῥήματα καὶ τὰ ἐναντία τούτων μετὰ μετοχῆς συντάσσονται. Gu. δοῦλος ὤν: ἀντὶ τοῦ ὑποκείμενός μοι. M. ὑπὸ τὴν ἐμὴν ἐξουσίαν. Gr.

248. πολλῶν λόγων εὑρήμαθ᾿ : ἔλεξα δηλονότι πολλὰ ἐνθυμήματα καὶ μηχανὰς λόγων, ὅστε μὴ ἀποθανεῖν. 1. λόγων: εἶπόν σοι. Fl. 59. εὑρήμαθʼ: μηχανήματα. Fl. 17. Gu. ἐξευρήματα. Fl. . 9. 21. 34. 56. 59. 76. Gu.

249. ἔσωσα: ἐρρυσάμην σε, καὶ ἐξέπεμψά σε ἀπὸ τῆς πόλεως. I. δῆτα: ἀληθῶς. Fl. 6. ἐξέπεμψα: ἐξέβαλον. Fl. 59. κἀγὼ δέ σ᾿ ἔσωσα καὶ ἐξαπέστειλον τῆς ἐμῆς γῆς. Fl. 33.

250. ὥστ᾿ εἰσορᾶν: ναὶ, ὥστε βλέπειν τόδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. I. εἰσορᾶν: ἀντὶ τοῦ ὁρᾶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

251—259. οὔκουν κακύνῃ: οὐκοῦν κακὸς φαίνῃ κατὰ τάδε τὰ βουλεύματα, ὃς ἐξ ἐμοῦ ἔπαθες ὁποῖα λέγεις παθεῖν, ποιεῖς δὲ οὐδὲν καλὸν εἰς ἡμᾶς, ἀλλὰ κακὸν ὅσον δύνῃ. ἄγνωμον ὑπάρχει τὸ γένος ὑμῶν, ὅσοι μακαρίζετε τὰς ἀπὸ τοῦ δήμου συμβαινούσας τοῖς ῥήτορσι τιμὰς, δι᾿ ὧν ἀρέσκειν αὐτῷ σπεύδετε ἐκ τοῦ τὰ συμφέροντα αὐτῷ ἀγορεύειν. εἴθε μηδὲ ἐγινώσκεσθε ὑπὸ ἐμοῦ, οἳ βλάπτοντες τοὺς φίλους οὐ φροντίζετε καὶ οὐκ ἐπιστρέφεσθε, ἐὰν λέγητε τῷ δήμῳ τι πρὸς ἡδονὴν καὶ ἀποδοχὴν αὐτῶν. ἀτὰρ τί σοφισάμενοι καὶ ἐφευρόντες, ἔδοξεν ὑμῖν εἰκότως τὴν περὶ τῆς ἐμῆς παιδὸς σφαγὴν βουλεύσασθαι; I.

251. οὐκοῦν κακύνῃ: οὐκοῦν κακὸς φαίνῃ ἐξ ὧν νῦν δὴ ἐβουλεύσω κατὰ τῆς ἐμῆς θυγατρὸς, δι᾿ ἐμὲ ζῶν, ὡς φῄς. Bar. 74. Gu. κακύνῃ: κακὸς γίνῃ καὶ φαίνῃ. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. κακῶς ἁλίσκει. ὁ δὲ λόγος· κακὸς φαίνῃ ἐξ ὧν νῦν ἐβουλεύσω κατὰ τῆς ἐμῆς θυγατρὸς, δι᾿ ἐμὲ ζῶν. M. Fl. 59. διαφέρει κάκυνσις καὶ κάκωσις. κάκυνσις μὲν ἐπὶ ψυχῆς, κάκωσις δὲ ἐπὶ σώματος. οὐκοῦν κακῶς φαίνῃ ἐξ ὧν νῦν ἐβουλεύσω κατὰ τῆς ἐμῆς θυγατρὸς, δι᾿ ἐμὲ ζῶν. διαφέρει τὸ ὡραῖον. ἀπόφασίς ἐστι καταγομένη πρὸς πρόσωπον, ὡς τὸ “ἀχάριστον ὑμῶν τὸ σπέρμα, ὅσοι δημηγόρους ζηλοῦτε τιμάς.” ἐπήγαγε δὲ τὸ ὑμῶν, ὃ καὶ κατὰ πάντα ἐστὶν, ὅτε ῥηθήσεται. τὸ δὲ γνωμικὸν ἀπόφασίς ἐστι μὴ ἀφορῶσα πρὸς πρόσωπον, ἀλλ᾿ ἀπολύτως ἀεὶ λεγομένη κατὰ πάντα, ὡς τὸ “γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει. Fl. 56. κακίζω, ψέγω· κακύνομαι παθητικῶς τὸ κακὸς γίνομαι, κακόω, κακῶ, τὸ κακωτικὰ εἴς τινα ποιῶ. Gr.

βουλεύμασιν: κατὰ ταῦτα τὰ βουλεύματα, ἃ δηλονότι ἐβουλεύσασθε κατὰ τῆς θυγατρός μου. Fl. 6. 21. 59. 76. Gr. ταῖς πανουργίαις. Fl. 59. διὸ μὴ κακύνῃς ἡμᾶς τοῖς τοιούτοις βουλεύμασιν, ὅστις, ἀντὶ τοῦ σὺ, ἐξ ἐμοῦ οὐκ ἔπαθές τι τῶν κακῶν, καθὼς λέγεις σὺ παθεῖν ἡμᾶς. Fl. 33.

252. ἐξ ἐμοῦ: παῤ ἐμοῦ. Fl. 17. τοιούτων εὐεργεσιῶν παῤ ἐμοῦ τυχών. M. Fl. 21. φῄς: ὁμολογεῖς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ἔπαθε κακόν τι καὶ ἔπαθε καλόν. τοῦτο λέγεται ἀποσιώπησις. Gr.

253. οὐδέν: οὐδαμῶς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Ἀττικοὶ τὸ οὒ ἀπαγορευτικὸν οὐδὲν λέγουσι. Gu. ποιεῖς δὲ ἡμῶν οὐδὲν καλὸν, κακὸν δὲ ὅσον ἰσχύεις. Fl. 33. κακὸν δ᾿ ὅσον δύνῃ: ἀπὸ κοινοῦ τὸ δρᾶσον. M. τὸ κοινὸν δύνασαι, τὸ Ἀττικὸν δύνῃ. οἱ γὰρ Ἀττικοὶ ποιοῦσι τοῦτο καὶ ἐν ταῖς συζυγίαις τῶν εἰς μι. Gr.

254. ἀχάριστον: τῶν δημαγωγῶν ὑμῶν τὸ σπέρμα ἀχάριστόν ἐστιν· ἐπιθυμεῖτε γὰρ τὰς τιμὰς, ἀλλ᾿ οὐκ ἔχετε ἀνταμείβειν. Fl. 33. οὐ μνημονεῦον χάριτος. Gr. ἄγνωμον. Gu. σπέρμα: γένος. Gr. δημηγόρους: δικανικάς. M. τὰς ἐκ τῆς δημηγορίας. Gr. εἰς τοὺς κατ᾿ αὐτὸν δημηγοροῦντας ἀποτείνει τὸν λόγον, ὡς διὰ τὸ τοῦ δήμου ἀρεστὸν βλάβην τοῖς φίλοις προξενοῦντας. κατατρέχει δὲ ὁ Εὐριπίδης διὰ τῆς Ἑκάβης τῶν τότε δημηγόρων. Gr. τὰς ἀπὸ τοῦ δήμου συμβαινούσας ὑμῖν δι᾿ ὧν ἀρέσκειν αὐτῷ σπεύδετε 1. ἁλίσκει] ἁλώνῃ M. 4. ἐξ ὧν Matth. pro ζῶν. ib. κακὸς] κακῶς Fl. 59. 18. τυχών] παθεῖν Fl. 21. 2. ἐμὲ] ἐμοῦ Fl. 59. 20. Ἀττικοὶ] Conf. ad v. 264. ἐκ τοῦ τὰ συμφέροντα αὐτῷ ἀγορεύειν. Gu. ῥητορικὰς, τὰς δικανικάς. Fl. 59. εἰς τοὺς κατ᾿ αὐτὸν δημοκοποῦντας ῥήτορας λέγει. M. Fl. 59. ταῦτα εἰς τὴν κατ᾿ αὐτὸν πολιτείαν λέγει. καὶ ἔστι τοιοῦτος ὁ Εὐριπίδης περιάπτων τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν τοῖς ἥρωσι καὶ τοὺς χρόνους συγχέων. M. Fl. 59.

255. ζηλοῦτε: ποθεῖτε. Fl. 17. ἀγαπᾶτε. Fl. 59. Gr. μακαρίζετε. Gu. τὸ ζηλοῦν δύο δηλοῖ, τὸ φθονεῖν καὶ τὸ μακαρίζειν. ὥσπερ δὲ λέγουσιν ἐνίοτε τὸ ἐπαινεῖν ἀντὶ τοῦ ἐργάζεσθαι, οἷον ἀρετὴν ἐπαινεῖ τις ἀντὶ τοῦ ἐργάζεται, καὶ τὸ σιγᾶν ἐπαινῶ ἀντὶ τοῦ σιγῶ, οὕτω καὶ τὸ ζηλοῦν καὶ μακαρίζειν ἐνίοτε ἐπὶ τοῦ μιμεῖσθαι τιθέασιν, εἰκότως· ὃ γὰρ ἐπαινεῖ τις, τοῦτο πάντως εἰκὸς ἐργάζεσθαι, καὶ ὃν μακαρίζει, τις τοῦτον πάντως μιμήσαιτ᾿ ἂν, ἵνα τύχη τοῦ μακαρισμοῦ. B.

256. οἵ: ὑμεῖς. Fl. 17. φροντίζετε: λογίζετε. Fl. 56. ἐπιστρέφεσθε. Gu. θέλοντες γὰρ δοξάζεσθαι ἐν τῷ δημηγορεῖν προδίδοτε πολλάκις καὶ τοὺς φίλους. Gu. βλάπτοντες: ἀφανίζοντες. Gu.

257. ἢν τοῖσι πολλοῖς: τῷ ὄχλῳ. M. ἐὰν τῷ δήμῳ πρὸς ἀποδοχήν τι ἀφορῶν λέγητε. Bar. 74. Gr. πρὸς χάριν: πρὸς ἀποδοχήν τινα ἀφορῶντες. Fl. 17. ἡδονήν. Gu.

258—263. ἀτάρ: τί δὴ σόφισμα, ἤτοι σοφὸν καὶ φρόνιμον, ἡγούμενοι καὶ νομίζοντες τοῦτο οἱ Ἕλληνες ὥρισαν ἤτοι ἐψηφίσαντο καὶ ἔταξαν τὴν κρίσιν τοῦ φόνου εἰς τήνδε τὴν παῖδα; ἆρα τὸ πρέπον ἤγαγεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ ἀνθρώπους κτείνειν πρὸς τὸν τάφον, ὅπου πρέπει μᾶλλον βοῦς θύειν· ἢ θέλων ὁ Ἀχιλλεὺς ἀνταποκτεῖναι τὸν κτανόντα αὐτὸν δηλονότι, δικαίως ἐπάγει τὸν φόνον εἰς τήνδε; I.

258.—270. ἀτὰρ τί δὴ σόφισμα τοῦθ᾿ ἡγούμενοι: τοίνυν δίκαιον καὶ ἁρμόζον τοῦτο ἡγούμενοι, τὸ σφάξαι τὴν Πολυξένην, εἰς 1. ῥητορικὰς est etiam in 6. 9. 17. Fl. 59. 21. 56. 76. Gu. MATTH. ib. λέρει] λέγεται Fl. 59. 3. λέγει] τείνει Fl. 59. Post λέγει 4. καθ᾿ ἑαυτὸν Matth. καθ᾿ ἑαυτοῦ novum in M. scholion incipit M. μεθ᾿ ἑαυτῶν Fl. 59. ad verba βλάπτοντες οὐ γινώσκετε 5. συγχέων Matth. συγμένων Fl. relatum. 59. Obscure scriptum in M. ita ib. ταῦτα (sic Matth. pro τὰ, ut συγκρούων legi possit. quod est in Fl. 59.) om. M. 27. εἰς . . . . . . τὴν] Supple εἰς αὐτὴν ib. αὐτὸν Matth. αὐτοῦ M. αὐτῶν ὅρισαν τὴν, vel simile quid. τὴν τοῦ φόνου ψῆφον; ἆρα τὸ τρέπον καὶ τὸ δίκαιον ἀντὶ τοῦ σφάζειν εἰς τὸν τύμβον, ἔνθα μάλιστα βοῦς πρέπει θυσιάζειν, ἢ τοὺς θανόντας ἀνταποκτεῖναι θέλων ὁ Ἀχιλλεὺς εἰς τήνδε τὴν παῖδα δικαίως τείνει τὸν φόνον; ἀλλ᾿ οὐδὲν αὕτη εἰς αὐτὸν δέδρακε κακὸν, ἢ πεφόνευκεν. εἴπω σοι τὸ ἀληθές; Ἑλένην ἐχρῆν ἐν τῷ τύμβῳ αὐτῷ θῦμα γενέσθαι· αὕτη γάρ ἐστιν ἡ αἰτία τοῦ φόνου αὐτοῦ. εἰ γὰρ μὴ αὐτὴ τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἠκολούθει, οὐκ ἂν ὁ Ἀχιλλεὺς εἰς Τροίαν ἦλθε καὶ ἀπέθανεν. εἰ δὲ πολλάκις λέγεις ὅτι χρή τινα ἔκκριτον ἀπὸ τῶν αἰχμαλώτων γυναικῶν θανεῖν ἢ εὐπρεπεστέρα τῷ εἴδει, οὐχ ἡμεῖς τοῦτο ἔχομεν. τίς γὰρ εὐειδεστέρα Ἑλένης; ἄλλως τε καὶ οὐδὲν ἧττον ἡμῶν εὑρέθη αὐτὸν ἀδικήσασα, καὶ εἰ τὸ δίκαιον θέλετε πράξειν, αὐτὴν χρὴ σφαγῆναι. A.

258. ἀτάρ: ὁ ἀτάρ καὶ ὁ δέ σύνδεσμος ταὐτὸ δηλοῦσι, διαφέρουσι δὲ κατὰ τοῦτο, ὅτι ὁ μὲν ἀτάρ ποιητικόν ἐστι, ὁ δὲ δέ ὑποτέτακται. Cant. ὁ ἀτάρ σύνδεσμος γράφεται καὶ παρὰ ποιηταῖς καὶ παρὰ τοῖς κοινοῖς ἀντὶ δή ἀργοῦ. τίθεται δὲ εἰς ἀρχὴν κώλου, τὸ δὲ δή εἰς τέλος. Gr. τί δέ. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἀλλὰ τί δὲ τοῦτο τὸ συμβόλιον, ὦ ἡγούμενοι καὶ ἄρχοντες τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, εἰς τὴν τοιαύτην παῖδα ἐκρίνατε καὶ ὡρίσατε φόνου ψῆφον καὶ κρίσιν. Fl. 33. ἀτὰρ τί συμπέρασμα συντελοῦν εἰς κρίσιν τὴν περὶ τῆς Ἀχιλλέως τιμῆς. Fl. 10. 59. αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους κτείνειν ἤγαγε, τὸ δέον καὶ ὀφείλειν αὐτοὺς εἰς προθυμίαν ἤγαγεν ἀνθρωποκτονεῖν εἰς τάφους τῶν τελευτησάντων· οὐ γὰρ Πολυξένη αὐτῷ αἰτία θανάτου γέγονεν. Fl. 59. σόφισμα: εὕρημα συντελοῦν εἰς τὴν τοῦ Ἀχιλλέως τιμήν. Gr. βούλευμα σοφὸν ἔργον, φρόνημα δίκαιον, πιθανολόγημα· ἤτοι τί σοφισάμενοι καὶ ἐφευρόντες δόξουσιν ἡμῖν εἰκότως τὴν περὶ τῆς ἐμῆς παιδὸς σφαγὴν βεβουλεῦσθαι. Gu.

259. ψῆφον: ἀπόφασιν, κρίσιν, ἀποκύρωσιν. Gu. κρίσιν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ψῆφος ἀρσενικῶς ὁ λογαριασμός. ἐκ τούτου 1. τὸ δίκαιον . . . . . . ἀντὶ τοῦ] Supple 254. εἰς τοὺς—συγμένων, et in eo τὸ δίκαιον ἤγαγεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἀνθρωποκτονεῖν, legitur ἄρτι συμπέρ. eique nullo ἀντὶ τοῦ—. spatio relicto adhaerent verba αὐτιὺς 2. ἔνθα] ἔνθα δὲ A. τοὺς ἀνθρώπους etc. quae in 10. 6. Addidi γενέσθαι. desunt. MATTH. 20. ἀτὰρ—τιμῆς] In cod. 59. hoc 22. τὸ δέον—τελευτησάντων] Haec scholion cohaeret cum altero ad v. etiam infra p. 283, 15. καὶ ψηφίζω ἐνεργητικῶς. ψῆφος δὲ θηλυκὸν ἐνίοτε μὲν ὁ καιρικὸς νόμος, ἄλλοτε ἡ ἀπόφασις καὶ τὸ κῦρος. ἐκ τούτου καὶ ψηφίζομαι παθητικῶς ἀντὶ τοῦ ἀποφαίνομαι. Gr. ὥρισαν: ἔταξαν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 76. προσέταξαν, ἀπεφήναντο, ἔταξαν. Gu. Fl. 59.

260. πότερα: τὸ πότερα ἀντὶ τοῦ πότερόν ἐστιν, ὡς ἔστιν καὶ τὸ “οὐ δεινὰ πάσχειν δεινὰ τοὺς εἰργασμένους,” τὸ πληθυντικὸν ἀντὶ ἑνικοῦ. Fl. 9. χρῆν: τὸ χρὴ νόμιμόν ἐστιν, ἐπιρρηματικῶς. M. Fl. 10. 21. ὁποῖον χρὴ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀνθρωποκτονεῖν, ἢ τὸ βουθυτεῖν. τοῦτο γὰρ μᾶλλον πρέπει ἐπὶ τὸν τάφον ποιῆσαι. Fl. 33. τὸ χρῆν: καὶ πρέπειν. Gr. τὸ πρέπον καὶ ὁ νόμος. Gu. τὸ χρῆν κατὰ μὲν τοὺς παλαιοὺς κανονίζεται, κατὰ δὲ τοὺς νέους ῥῆμά ἐστιν ἀπρόσωπον. κανονίζεται δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς χρῆμι, καὶ ὁ παρατατικὸς ἔχρην. Ἀττικῶς διὰ τοῦ η. August. c. ap. Herm. Praef. πότερα τὸ χρῆν: τὸ δέον καὶ ὀφεῖλον αὐτοὺς εἰς προθυμίαν ἤγαγεν ἀνθρωποκτονεῖν εἰς τοὺς τάφους τῶν τελευτησάντων, ἔνθα πρέπει μᾶλλον βουθυτεῖν. ἀναγνωστέον δὲ κατ᾿ ἐρώτησιν. A.M.

261. ἔνθα: ὅπου, ἤγουν ἐν τῷ τύμβῳ. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. βουθυτεῖν: τὸ θύω λέγεται ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς σφάττω· καὶ θύω τὸ εἰς θυσίαν σφάττω· καὶ θύω τὸ ἀτάκτως ὁρμῶ, ὅθεν καὶ θῦνος ὁ ἰχθὺς, καὶ θύρσοι οἱ μετὰ μέθης εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ Διονύσου βακχεύοντες. Gr.

262. ἢ τούς: οὐ γὰρ Πολυξένη αὐτῷ αἰτία θανάτου γέγονε. M. Fl. 10. ἢ ἡμᾶς τοὺς τεθανατωμένους δηλονότι ὑπὸ τῆς αἰχμαλώσεως πάλιν θανατῶσαι θέλετε. Fl. 33. τοὺς φονεύσαντας. Gr. τοὺς θανάτου παραιτίους. Gu. κτανόντας: αὐτόν. Gu.

263. τήνδ᾿: τὴν Πολυξένην. Fl. 17. ἐνδίκως: τὸ ἐνδίκως εἰς τὸ ἀνταποκτεῖναι σύνταξον. Gr. ἐνδίκως λέγει, ὅτι καὶ αὐτὸς ἐφονεύθη. Gu. τείνει: τείνει ὁ Ἀχιλλεὺς φόνον εἰς τήνδε ἀντὶ τοῦ ἐπάγει, καὶ τείνει ὁ λόγος εἰς τόδε ἀντὶ τοῦ ἀφορᾷ. Gu. Fll. I.

264—270. ἀλλ᾿ οὐδέν: ἀλλ᾿ οὐδὲν κακὸν πεποίηκεν αὐτὸν τὸν Ἀχιλλέα ἥδε ἡ Πολυξένη. τὴν Ἑλένην χρὴ αὐτὸν ζητεῖν σφάγιον τῷ τάφῳ· ἐκείνη γὰρ ὤλεσεν αὐτὸν τὸν Ἀχιλλέα, καὶ ἤγαγεν εἰς 5. καὶ τὸ] Or. 413. ponit A. 16. τάφους post τῶν τελευτησάντων ib. ἔνθα—ἐρώτησιν om. M. τὴν Τροίαν. εἰ δὲ πρέπει θανεῖν τινὰ ἐπίλεκτον, ὑπερφέρουσάν τε, ἤτοι τὸ πλέον ἔχουσαν, τῶν αἰχμαλώτων κατὰ τὸ κάλλος, οὐχ ἡμῶν τόδε, τὸ ὑπερφέρειν τῷ κάλλει δηλονότι· ἡ θυγάτηρ τοῦ Τυνδάρεω Ἑλένη ὡραιοτάτη καὶ εὐειδεστάτη ἐστὶ κατὰ τὸ εἶδος, καὶ ἐφωράθη ἀδικοῦσα τὸν Ἀχιλλέα οὐδὲν ἔλαττον ἡμῶν. I.

ἀλλ᾿ οὐδέν: σύντομος ἀπάντησις λέγεται. Gr. λύσις κατὰ τὸ βίαιον. Gu. οὐδὲν Ἀττικόν ἐστιν· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ οὐκ ἀπαγορευτικὸν οὐδὲν λέγουσι. Cant. ἥδε: αὕτη. Gr. Fl. 17. εἴργασται: ἀντὶ τοῦ εἰργάσατο. Fl. 17. ἀλλὰ οὐδαμῶς εἰς αὐτὸν αὕτη εἰργάσατο κακόν. Fl. 33.

265. νιν: αὐτὸν, τὸν Ἀχιλλέα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. τὸ νιν καὶ ἐπὶ θηλυκοῦ καὶ ἐπὶ ἀρσενικοῦ. ἔστι δὲ ποιητικόν. Gr. τάφῳ προσφάγματα: ἀντὶ τοῦ πρόσφαγμα ἢ σφάγιον τοῦ τάφου. Bar. 74. Fll. Gu. θύματα τῷ τάφῳ. Fl. 17. Ἑλένην δὲ μᾶλλον αὐτὸν χρὴ αἰτεῖν σφαγιασθῆναι ἐν τῷ ἑαυτοῦ τάφῳ. Fl. 33.

266. ὤλεσεν: ἔφθειρεν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἄγει: καὶ ἐκείνη δηλονότι ἤγαγεν εἰς τὴν Τροίαν αὐτόν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ἐκείνη γὰρ ὤλεσεν αὐτὸν καὶ τοὺς λοιποὺς, οὓς ἐν τῇ Τροίᾳ ἤγαγεν. Fl. 33. πρωθύστερον. Gr.

267. ἔκκριτον: ἐκλελεγμένην. Gr. Fl. 17. εὔμορφον. Fl. 21. ἐπίλεκτον εὐμορφίας ἕνεκεν. M. Fl. 21. ἐὰν δέ τινα ἔντιμον ἐκ τῶν αἰχμαλώτων γυναικῶν χρὴ θανεῖν δι᾿ αὐτόν. Fl. 33. ἐκλελεγμένην. Gr. ἔξοχον, ἐπίλεκτον, ὡραίαν καὶ εὐγενίδα. Gu.

268. ὑπερφέρουσαν: διαφέρουσαν, ὑπερβάλλουσαν. M. ὑπερνιῶσαν. Fl. 17. καὶ κατὰ κάλλος ὑπερκειμένην, πλέον ἔχουσαν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τόδε: ἔστι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. διαφέρουσαν τῶν λοιπῶν ἡμῶν πάντων ἐν κάλλει. Fl. 33. τὸ ἔκκριτον καὶ ὑπερφέρον, τὸ ὑπερφέρειν τῷ κάλλει. Gu.

269. ἡ Τυνδαρίς: ἡ Ἑλένη ἐστὶν ἡ εὐπρεπεστάτη εἰς κάλλος. Τυνδαρὶς γὰρ αὐτὸς λέγει, διότι Τυνδάρεω ἦν θυγάτηρ. Fl. 33. εἶδος: εἶδος ἡ θεωρία καὶ εἶδος τὸ παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ὑπὸ τὸ γένος ταττόμενον, οἷον τὸ ζῶον διαιρεῖται εἰς λογικὸν καὶ ἄλογον. τὸ ζῶον γένος, λογικὸν καὶ ἄλογον εἶδος. Gr.

7. οὐδὲν—λέγουσι] Conf. ad v. 29. αὐτὸς λέγει] Corr. αὕτη λέγεται. 253. 19. ἐπίλεκτον om. Fl. 21. 13. θῦμα ἤγουν πρόσφ. ἤγουν σφ. 24. κατὰ—ἔχουσαν] τὸ κ. τὸ ὑπερκείμενον Gu. Florr. etiam ἤγουν pro ἤ. πλ. ἔχ. Flor. 17.

270. ἀδικοῦσα: αὕτη δὲ ἡ Ἑλένη, καίπερ ἄδικα πράξασα, κατ᾿ οὐδὲν ἡμῶν ἐλάττων εὑρέθη. A. ἀντὶ τοῦ ἠδίκησε. Fl. 59. ὑμᾶς δηλονότι. Fl. 21. ἧττον εὑρέθη: ἀλλὰ μᾶλλον ἐφωράθη. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἡ Τυνδαρὶς γὰρ εὐειδεστάτη καὶ ἐφωράθη μᾶλλον ἡμῶν ἀδικοῦσα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu.

271.—277. τῷ μὲν δικαίῳ τόνδ᾿ ἁμιλλῶμαι λόγον: ἀντὶ τοῦ ὅτι μὲν δίκαιόν ἐστι τὴν Ἑλένην παθεῖν καὶ οὐχὶ τὴν Πολυξένην, τοῦτο ἁμιλλῶμαι καὶ λέγω· ἃ δὲ δεῖ σε ἀντιδοῦναί μοι ὑπὲρ ὧν παῤ ἐμοῦ ἔπαθες ἄκουσον. ἥψω, ὡς φῂς, τῆς χειρός μου καὶ τῆς παρειᾶς, ἀνθάπτομαι κἀγώ σου τῶνδε καὶ ζητῶ σε χάριν, ἣν ἐγώ σοι δέδωκα, ἤγουν ὥσπερ ἐγώ σε ἔσωσα τοῦ θανάτου τότε, ὅτε εἰσῆλθες εἰς τὴν Τροίαν κατάσ κοπος, οὕτω καὶ σὺ σῶσον νῦν τὴν Πολυξένην. A.

271. τῷ μὲν δικαίῳ: ἤτοι τῇ δικαιολογίᾳ καὶ κατὰ τὸ δίκαιον τόνδε τὸν λόγον κατὰ ἀγῶνος λέγω· ἅτινα δὲ πρέπει ἀντιδοῦναί σε, ἀπαιτούσης ἤτοι χρέος ζητούσης ἐμοῦ, ἄκουσον· ἔψαυσας τῆς ἐμῆς χειρὸς, ὡς λέγεις, καὶ τῆσδε γηραιᾶς παρειᾶς προσπίπτων καὶ παρακαλῶν· ἐπίσης ἅπτομαί σου κἀγὼ τῶν γονάτων καὶ τῆς παρειᾶς, καὶ ἀπαιτῶ τὴν ὑπάρξασάν σοι παῤ ἐμοῦ τότε χάριν, καὶ ἱκετεύω καὶ παρακαλῶ σε μὴ ἀφελκύσῃς τὸ τέκνον βιαίως ἐκ τῶν χειρῶν μου, μηδὲ κτάνητε· ἀρκούντως ἔχει τὸ πρᾶγμα ἕνεκα τῶν τεθνηκότων, ἐντῷ πολέμῳ δηλονότι. I.

τῷ μὲν δικαίῳ: ὅσον κατὰ τὸ δίκαιον. Fl. 17. 21. ἕνεκα τοῦ δικαίου. Gr. ὅτι οὐ χρὴ ἀνθρωποθυτεῖν τάφοις, ἢ ὅτι οὐκ ἐφονεύσαμεν, ἢ ὅτι οὐχ ὑπερφέρομεν κάλλει. Gr. κατὰ τὴν δικαίαν ἐξέτασιν, τῇ δικαιολογίᾳ, δικαίως. Gu. ἁμιλλῶμαι: παρατίθημι. M. Fl. 10. 17. 59. ἀγωνίζομαι. Fl. 9. 56. ἀνταγωνίζομαι. Fl. 6. ἐπιθήσω. Fl. 21. τῷ τοιούτῳ γάρ ἐστι δίκαιον καὶ τὸν τοιοῦτον λόγον ἀντιφιλονεικῶ. Fl. 33. ἀγωνίζομαι. Gr. ἀγωνιστικῶς λέγω. Gu.

272. ἀντιδοῦναι: ἀνταποδοῦναι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. αὕτη ἀντιδοῦναι, πρέπει σοι ζητεῖν. Fl. 33. δεῖ, ἀπόκειται. Fl. 17. ἀπαιτούσης: παρακαλούσης. Fl. 59. ὡς χρέος ζητούσης. Gr.

273. ἥψω: ἥψω προσπίπτων. Fl. 6. 9. 21. 59. 76. Gu. ἔλαβες. Fl. 17. 56. ἐλάβου. Gu. λάβε τῆς ἡμετέρας χειρός. Fl. 33. φῄς: ὁμολογεῖς. Gu. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

274. παρειάδος: ἡ παρειὰ κοινὸν, ἡ παρειὰς ποιητικόν. Gr. ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν πώγωνος παρειάδος εἶπεν ἀπὸ τοῦ σύνεγγυς. Gu. εἰ καὶ οὐδὲν ἄνω αὐτολεξὶ εἶπεν ὡς ἥψατο τῆς χειρὸς Ἑκάβης καὶ τῆς παρειᾶς, ἀλλὰ δι᾿ ὧν ὡμολόγησεν ὡς ἥψατο τῶν αὐτῆς γονάτων ἐπὶ τοσοῦτον ὥστ᾿ ἐν τοῖς πέπλοις αὐτῆς νεκρωθῆναι μικροῦ καὶ ναρκῆσαι τὴν χεῖρα αὐτοῦ, διὰ τούτων καὶ τοῦτο ἐδήλωσεν. ὁ γάρ τινα ἱκετεύων οὐ γονάτων αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ χειρὸς καὶ πώγωνος ἅπτεται, ἵνα κατανεύσῃ πρὸς τὴν αἴτησιν, (τοῦτο γὰρ ὁ πώγων βούλεται) καὶ ἐνεργήσῃ, (τοῦτο γὰρ τῆς χειρός) καὶ σπουδάσῃ τάχιστα ἐκτελέσαι· τῶν γὰρ ποδῶν ἐστι τὸ σπουδάζειν. τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων οὐδὲν δεῖ θαυμάζειν καὶ ἀπορεῖν εἰ ὡς φῄς εἶπεν. Gu.

προσπιτνῶν: προσπίπτων, δεόμενος. Fl. 59.

275. ἀνθάπτομαι: ὁμοίως ἅπτομαι. Gr. ἀντιψαύω. Gu. τῶνδε τῶν αὐτῶν: τῶν αὐτῶν τούτων, ἤγουν τῆς χειρὸς καὶ τῆς παρειᾶς. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. ὡς τῆς χειρὸς τῆς παρηΐδος. Fl. 59. κατασπάζομαί σου κἀγὼ τῶν αὐτῶν, δηλονότι χειρῶν. Fl. 33. ἤγουν γονάτων καὶ παρειᾶς. Gr.

276. ἀπαιτῶ: ζητῶ. Fl. 56. ἀπαιτῶ σοι δηλονότι τὴν χάριν, ἣν ἀπῄτησας τότε ἐμοὶ καὶ ἱκετεύω σέ. Fl. 21. ἱκετεύω γάρ σε καὶ αἰτῶ σοι τὴν τοιαύτην χάριν. Fl. 33. ὡς χρέος ζητῶ. Gu. τὴν τόθ᾿: γεγονυῖαν ὑπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἔσωσά σε τοῦ θανάτου. Gr.

277. μή μου: μὴ τὸ ἡμέτερον τέκνον ἐξαρπάσῃς ἐκ τῶν ἐμῶν χειρῶν. Fl. 33.

278. μηδὲ κτάνητε: ἐπειδὴ ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς μόνος ἔμελλε λαβεῖν τὴν Πολυξένην ἐκ τῆς Ἑκάβης, τὸ δὲ θανεῖν αὐτὴν κοινῇ πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν ἔδοξε, διὰ τοῦτο πρὸς μὲν τὸν Ὀδυσσέα ἑνικῶς εἶπε τὸ ἀποσπάσῃς, πρὸς δὲ τοὺς ἄλλους τὸ κτάνητε. Gu. I. ἅλις: ἀντὶ τοῦ αὐτάρκεια τῶν ἀποθανόντων μου τέκνων, καὶ ἐν ταύτῃ χαίρω. A. M. Fl. 21. μηδὲ αὐτὴν θανατώσητε· ἀρκετὸν γάρ ἐστιν ὑμῖν τῶν τεθνεώτων ὁ ἀφανισμός. Fl. 33. τὸ ἅλις ἐνίοτε μὲν ἔχει προσκείμενον τὸ ἔχειν ῥῆμα καὶ λαμβάνει γενικὴν συνυπακουομένου τοῦ ἕνεκα, οἷον ἅλις ἔχω δακρύων. ἐνίοτε δὲ ἔχει ἔξωθεν τὸ ἔχει προσυπακουόμενον καὶ λέγεται ἢ μετὰ εὐθείας μόνης. ὡς τὸ “ἅλις σῆς κόρης θάνατος” 5. αὐτῆς] αὐτοῖς Gu. ib. ἀντὶ τοῦ et καὶ ἐν τ. χαίρω addidi 27. ἀποσπάσῃς] μὴ ἀποσπάσῃς l. ex A. ἀντὶ τοῦ ἱκανῶς ἔχει ὁ θάνατος τῆς σῆς κόρης. ἢ μετὰ γενικῆς ὅτε καὶ τὸ πρᾶγμα συνυπακούεται ὡς ἐνταῦθα “τῶν τεθνηκότων ἅλις,” ἤγουν ἱκανῶς ἔχει τὸ πρᾶγμα ἕνεκα τῶν τεθνηκότων. B.

279. —281. ταύτῃ γέγηθα: ταύτῃ τῇ Πολυξένῃ χαίρω καὶ ἐπιλανθάνομαι τῶν ἐπισυμβάντων μοι κακῶν. A. ἐπὶ ταύτῃ χαίρω καὶ ἐπιλανθάνομαι τῶν κακῶν· ἥδ᾿ ἀντὶ πολλῶν, πραγμάτων δηλονότι, ἔστι μοι παραμυθία καὶ παρηγορία, πόλις, τροφὸς, βακτηρία, ἡγεμὼν καὶ ὁδηγὸς ὁδοῦ. I. ὁ παρακείμενος ἀντὶ τοῦ ἐνεστῶτος, ὡς τὸ δέδοικα καὶ δέδορκα, ποιητικῶς. Gr.

279. κἀπιλήθομαι: καὶ ἐπιλανθάνομαι τῶν πρόσθεν δυστυχιῶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ἐν ταύτῃ γὰρ δηλονότι τῇ Πολυξένῃ κἀγὼ χαίρομαι καὶ ἐπιλέλησμαι τῶν προτέρων κακῶν. Fl. 33.

280. ἥδ᾿ : ἀπίθανα ταῦτα (οὐ γὰρ ἔμελλε γηροβοσκεῖν ἡ Πολυξένη τὴν Ἑκάβην) ὅμως μέντοι πρὸς τὴν ἱκεσίαν τῆς μητρὸς χρήσιμα. A. M. Fl. 59. ἀντὶ πολλῶν: ὧν εἶχον. Fl.17. αὕτη γάρ μοι καὶ ἀναψυχὴ ἀντὶ τῶν πολλῶν κακῶν ὧν ἔπαθεν. Fl. 33. παραψυχή: παραμυθία. Gr. παράκλησις. Gu.

281. τιθηνή: τροφὸς τοῦ γήρως. Fl. 21. βάκτρον: ῥάβδος ἐπερειστική. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ἀσφάλεια. Fl. 17. κόσμος, τροφὸς, βακτηρία, παρηγορία τοῦ βίου. Fl. 33. βακτηρία. Gr. στήριγμα. Gu. πόλις: ἐνίοτε τὸ τεῖχος, ἄλλοτε ἡ γῆ, ἄλλοτε ὁ λαός. οὕτω καὶ οἶκος. ὁδὸς καὶ ἡ στράτα καὶ ἡ ἀφορμή, ὡς τὸ ἔσχεν ὁδὸν τοιαύτην ποιῆσαι τόδε. Gr.

282. οὐ τοὺς κρατοῦντας: τοὺς ἄρχοντας οὐ πρέπει κρατεῖν τῶν πραγμάτων ἐκείνων δηλονότι, ἃ μὴ χρεὼν, ἤτοι οὐ πρέπον κρατεῖσθαι, οὐδὲ τοὺς εὐτυχοῦντας δοκεῖν καὶ νομίζειν πράττειν ἀεὶ εὖ, ἤτοι εὐτυχεῖν. I. οὐ τοὺς κρατοῦντας καὶ ἄρχοντας ἀνόμου καὶ κακῆς βουλῆς χρὴ ἔχεσθαι, ἀλλὰ πρὸς τὸ δίκαιον πίπτειν ἀεὶ τῶν μὴ προσηκόντων ἀπεχομένους, οὐδὲ τοὺς εὐτυχοῦντας ὑπολαμβάνειν ἀεὶ 12. χαίρομαι] Notandus Datismus. 59. est ἔμελλον γ. τὴν ἑ. ἡ π. ὅμως 14. ἀπίθανα scripsi ex A. pro μέντοι χρήζει μητρὸς ἱκεσίαν. ἀπίθανον. Sequentia ex M. correxi. 28. κρατοῦντας καὶ om. Gu. Nam in A. est ἔμελεν ἡ π. γηροβοσκεῖν 29. βουλῆς χρὴ] χρὴ βουλῆς Gu. (sic) τὴν ἑ. μὴ οὖσα μετ᾿ αὐτῆς. ib. ἀλλὰ πρὸς] ἀλλ᾿ ἐπὶ Gu. ὅμως μέντοι πρὸς τὴν ἱκεσίαν :—in FI. εὐτυχήσειν. εἶπε δὲ ἄμφω διὰ τοὺς Ἕλληνας ὡς εὐτυχεῖς ὄντας καὶ ἄδικα περὶ τῆς Πολυξένης βουλευσαμένους. Gu. I.

τοὺς κρατοῦντας: τοὺς ἐν ἀρχαῖς ὄντας καὶ δυναμένους πράττειν, ἃ βούλονται οὐ χρὴ εἰς κακὸν χρῆσθαι τῇ ἐξουσίᾳ, εἰδότας ὅτι οὐκ ἐν τῇ αὐτῇ μενοῦσι τύχῃ. A. M. Fl. 10. 59. οὐ χρὴ τοὺς ἡγεμόνας πράσσειν ἅπερ μὴ πρέπει. Fl. 33. τοὺς δυναμένους, ὅθεν καὶ κράτωρ ποιητικὸν, αὐτοκράτωρ κοινόν. Gr. κρατῶ τὸ δύναμαι ποιητικὸν, αἰτιατικῇ, καὶ κρατῶ τὸ κατέχω κοινόν· κρατῶ τὸ ἐξουσιάζω γενικῇ, κρατεῖ γαστρός. Gr. κρατεῖν, ἐξουσιάζειν. Fl. 17.

283. οὐδ᾿ εὐτυχοῦντας: οὐδὲ τοὺς εὐτυχοῦντας δοκεῖν ἀεὶ ἔχειν καλῶς. Fl. 33. δοκεῖν: νομίζειν. Gr. ὑπολαμβάνειν. Gu.

284. κἀγὼ γὰρ ἦν: καὶ ἐγὼ γὰρ ὑπῆρχον εὐδαίμων ποτὲ, ἀλλὰ νῦν οὐχ ὑπάρχω, πάντα δέ μοι τὸν πλοῦτον μία ἡμέρα ἀφείλετο. I.

ἦν: εὐτυχὴς δηλονότι. Fl. 6. 9. 56. 59. 76. Gu. οὐκ εἴμ᾿ ἔτι: ἡ γὰρ εὐτυχία οὐκ ἔστιν ἄλλο ἢ εἶναι, ἡ δὲ δυστυχία οὐκ ἄλλο γ᾿ οὐδὲν ἢ μὴ εἶναι. τὸ ἔτι δὲ εἶπεν ὡς πρὸς τὸν πρόσθεν χρόνον τὸ ἦν· τὰ γὰρ παρόντα τῶν πάλαι ὕστερά ἐστι καὶ ἐφεξῆς. Gu. I. οὐκ εἴμ᾿ ἔτι εὐτυχὴς δηλονότι. M. οὐκέτι εἰμὶ, οὐδαμῶς εἰμί. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ποτὲ γὰρ καὶ ἐγὼ ὑπῆρχον βασιλὶς, ἀλλὰ νῦν οὐκ εἰμὶ ἔτι. Fl. 33.

285. ἦμαρ ἕν: ὅτε ἡ πόλις ἑάλω, ἡμέρα μία ἡ τῆς δυστυχίας. Gu. ἀφείλετο: ἐστέρησε. Fl. 17. ὅλον γάρ μοι τὸν πλοῦτον μία ἡμέρα ἠφάνισε. Fl. 33. ἀφείλετό με τόδε, ἀπὸ αἰτιατικῆς εἰς αἰτιατικὴν, Ἀττικόν· ἀφειλετό μου τόδε κοινὸν, ἀπὸ γενικῆς εἰς αἰτιατικήν. Gr.

286.—290. ἀλλ᾿ ὦ φίλον γένειον: ἁπτομένη τοῦ γενείου τοῦτό φησιν. ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν· γένειον αἱ κατὰ τὰς σιαγόνας τρίχες, γένυς δὲ ἡ σιαγών. Gu. l. ἀλλ᾿, ὦ Ὀδυσσεῦ, οἴκτειρον καὶ ἐλέησον, 2. τῆς om. Gu. Kingius et exstant in Mosqu. et 3. πράττειν] ἄρχειν M. Gu. cui etiam τοῦ γενείου pro τῶν γενείων 5. μενοῦσι] μένουσι M. debetur. Hic omittit vv. ἀπὸ 16. τὸ ἦν om. I. μ. τὸ πᾶν. et habet γένεια δὲ λέγεται 17. ἐστι] εἰσι Gu. αἱ κ. τ. σ. τρ. In sqq. King. αἱ ἐν 20. ἔτι Matth. pro τί. τῇ σιαγόνι τρ. ut Gu. MATTH. 26. ἀπτομένη—φησί] Haec addidit ἀπελθὸν δ᾿ εἰς τὸν στρατὸν τῶν Ἑλλήνων παραίνεσον καὶ εἰπὲ ὅτι μέμψις καὶ δυσφημία ἐστὶν, ἀποκτείνειν καὶ φονεύειν τὰς γυναῖκας, ἃς κατ᾿ ἀρχὰς οὐκ ἐφονεύσατε, ἀφελκύσαντες ἀπὸ τῶν βωμῶν, ἀλλ᾿ ἠλεήσατε. I.

286. φίλον: προσφιλές. Fl. 17. αἰδέσθητι: αἰδὼς καὶ αἰσχύνη διαφέρει. αἰδὼς γάρ ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστόξενος ὁ μουσικὸς, ἡ ἐπʼ ἀγαθοῖς βία καὶ ὑποστολὴ, αἰσχύνη δέ ἐστιν ἡ ἐξ αἰσχρῶν πραγμάτων ἀτιμία καὶ κατήφεια. Cant. αἰδέσθητι: ἐντράπηθι. Fl. 17. 56. δυσωπήθητι. Fl. 6. 9. 21. 59. 76. Gu. ἀλλ᾿, ὦ προσφιλέστατοι, τὸ γῆρας αἰσχύνθητε τὸ ἐμόν. Fl. 33.

287. οἴκτειρον: σὺ δὲ Ὀδυσσεὺς ἐλέησόν με καὶ πορεύθητι εἰς τὸν Ἑλληνικὸν στρατόν. Fl. 33.

ἐλθὼν εἰς Ἀχαϊκὸν στρατόν: σὺ, ὦ Ὀδυσσεῦ, ἐλθὼν εἰς τὸν τῶν Ἀχαιῶν στρατὸν παρηγόρησον, ἀντὶ τοῦ παρακάλεσον, εἰ παρηγόρευσας καὶ ἐδημηγόρησας πρὶν ὅτι καλόν ἐστι σφαγιάσαι τὴν Πολυξένην, ἕτερόν τι νῦν λέξον καὶ εἰπὲ ὅτι μέμψις ἐστὶν ἀποκτεῖναι γυναῖκας ὡς πρῶτον τοῦτο οὐκ ἐπράξατε ἀπὸ τῶν βωμῶν ἀποσπάσαντες, ἀλλ᾿ οἰκτειρήσατε. νόμος δ᾿ ὁ αὐτὸς κεῖται καὶ περὶ τῶν δούλων καὶ τῶν ἐλευθέρων μὴ φονεύεσθαί τινα, παρόσον καὶ ὁ δοῦλος φονεύσας τῷ αὐτῷ ἄγει ἐνέχεται. ἐὰν οὖν ταῦτα εἴπῃς τοῖς Ἕλλησιν, ἀκουσθήσῃ καὶ πείσεις αὐτούς. ὁ γὰρ εἷς λόγος καὶ ὁ αὐτὸς ὅταν ἐκ τῶν ἀδόξων καὶ ἐν δόξᾳ ἐξέλθῃ, οὐ τὸ ὅμοιον δύναται, οὐ τὴν ὁμοίαν δύναμιν ἔχει. A.

288. παρηγόρησον: παραίνεσον. ἔστιν ἀγορὰ, ἀφ᾿ οὗ ἀγορεύω ῥῆμα, ἐξ οὗ σύγκεινται τό τε δημηγορῶ καὶ παρηγορῶ καὶ συνηγορῶ καὶ τὰ τοιαῦτα. I. ἀντὶ τοῦ παρηλλαγμένα ἀγόρευσον. Fl. 59. ἐνηλλαγμένα εἰπέ. Fl. 17. παρηγορῶ τὸ παραμυθοῦμαι καὶ τὸ παραινῶ. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gu. παράπεισον, νουθέτησον. M. Fl. 21. 33. τὰ ἐναντία ἀγόρευσον, ἤγουν παῤ ὃ ἠγόρευσας, εἰπέ. Gr. ἡ παρά τὴν παραλλαγὴν ἐνταῦθα δηλοῖ. Gu.

φθόνος: ἀντὶ τοῦ νέμεσις. διαφέρει γὰρ νέμεσις φθόνου. νεμεσῶσι μὲν γὰρ οἱ δίκαιοι τοῖς ἀναξίως εὐτυχοῦσι, φθονοῦνται δὲ οἱ 6. Ἀριστόξενος] Hoc ex Ammonio 26. παρηλλαγμένα Matth. pro sumsit p. 5. ubi vid. Valck. et conf. παρηλειγμένα. Etym. Gud. p. 16, 15. et Gaisford. 29. ἀγόρευσον —εἰπέ] παραίνεσον παῤ ad schol. Hesiodi p. 126. ὃ πρόσθε ἔφης ἀγόρευσον Gu. καλοί. νεμεσήσειαν οὖν ὑμῖν οἱ θεοὶ εἴ γε ἃς πρότερον τοῖς βωμοῖς τῶν θεῶν προσφυγούσας ἀποσπάσαντες οὐκ ἐκτείνατε εἰς τιμὴν θεῶν, νῦν φονεύσετε χαριζόμενοι τῷ Ἀχιλλεῖ. Ἄλλως. φθόνος νέμεσις. σημειωτέον δὲ ὅτι τὸν φθόνον νῦν ἐπὶ τοῦ μώμου τίθησιν, ὡς ἐν Θησεῖ “καίτοι φθόνου μὲν μῦθον ἄξιον φράσω,” ἤτοι μέμψεως ἄξιον. A.M. ὅτι φθόνος ἀντὶ τοῦ μέμψις. M.

φθόνος: καταχρηστικῶς ἀντὶ τοῦ μέμψις. διαφέρει δὲ φθόνος μέμψεως, ὅτι ὁ μὲν φθόνος εἰς τοὺς καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς ἀπὸ τῶν κακῶν, (φθονοῦνται γὰρ τὰ καλὰ τοῖς κακοῖς) ἡ δὲ μέμψις ἀπὸ τῶν καλῶν εἰς τοὺς κακούς τε καὶ πονηρούς. I. φθόνος, λύπη ἐπ᾿ ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς, ἐνταῦθα δὲ μέμψις. Gr. καὶ νέμεσις καὶ φθόνου ἔργον ἐστί. Gu. ψόγος. Fl. 59. ἄδικον. Fl. 21. μὴ διὰ φθόνον ἀποκτείνειν τὰς γυναῖκας. Fl. 33.

ὡς ἀποκτείνειν φθόνος γυναῖκας ἃς τὸ πρῶτον οὐκ ἐκτείνατε: τὸ μὴ φονευθῆναι τὴν ἀρχὴν, ἀλλ᾿ ἐλεηθῆναι εὐτυχία τις ἦν. ὁ φθόνος δὲ πάσῃ εὐτυχίᾳ ἀντίκειται. εἰκότως οὖν τὸ φονευθῆναι τὰς ἠλεημένος φθόνον φησὶν ἀντὶ τοῦ φθόνου ἔργον. δύναται δὲ ἄνθρωπος ζήσας ἐκκρούειν τὸν φθόνον. ὅτε οὖν δύναται, εἰ μὴ ἐκκρούσει, ἄτοπον καὶ ὑπὸ μέμψιν ἐστίν. ἐνταῦθα οὖν οἱ Ἕλληνες εἰ μὴ ἐκκρούσουσι νάμενοι μέμψ ὥστε τὸ φθόνος το ταυτὸ δύναται φθόνου ἔργον ψιν δυναμένην ποπέμψ μὴπροαι διὸ τινὲς ἐνταῦθα συντομίᾳ χρώμενοι ἢ μᾶλλον ἀτελῶς νοοῦντες τὸ φθόνος ἀντὶ τοῦ μέμψις εἰρήκασιν. Gu.

289. τὸ πρῶτον: κατὰ τὴν γυναῖκα. Fl. 59. ἃς ἐν τῇ ἁλώσει τῆς Τροίας οὐκ ἐκτείνατε. Fl. 33.

290. βωμῶν: ἀπὸ τῶν νεῶν. Fl. 59. ἡνίκα ἀπὸ τῶν βωμῶν ἐξάραντες, ἀλλ᾿  ἠλεήσατε. Fl. 33.

291.—295. νόμος δ᾿ ἐν ὑμῖν: νόμος δ᾿ ἐν ὑμῖν μήτε δοῦλον μήτε ἐλεύθερον φονεύεσθαι, παῤ ὅσον καὶ οἰκέτην κτείνας ἐνέχεται τῷ ἄγει τοῦ ἀνδροφόνου. Ἄλλως. ἐν ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι νόμος κεῖται σωζόμενος τὸ ἴσον κρίνειν τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖς δούλοις περὶ θανάτου, οἷον, ὥσπερ ἐλεύθερόν τις ἀνελὼν τιμωρίαν δίδωσιν ὑπὲρ τοῦ 5. φθόνου μὲν] μὲν φθόνου M. Correctum φθόνου μὲν μῦθον ἄξιον φράσαι. ἄλλως. ex A. in quo eadem fere ἀντὶτοῦ νέμεσις—ἀχιλλεῖ. σημειωτέον δὲ sed vitiosius scripta leguntur, φθόνος ὅτι τὸν φθόνον ὠδὶ ἀντὶ τῆς μέμψεως εἴρηκεν μέμψις. σημεῖον δὲ ὅτι ἀντὶ τοῦ μώμου εὐριπίδης, ὡς εἰ καίτοι φθόνου μὲν μου νῦν φθόνον τίθησιν, ὡς ἐν θησεῖ καίτοι μῦθον ἄξιον φράσω. ἤτοι μέμψεως ἄξιον. φόνου, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ δοῦλος φονεύων ὑποχείριος ἐστι τῷ ἐγκλήματι τοῦ θανάτου. A.M. νόμος δ᾿ ἐν ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι κεῖται περὶ φόνου, ὅμοιος τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖς δούλοις. ἡ δὲ σὴ ἀξία, καὶ ἐὰν κακῶς λέγῃ, καταπείσει· λόγος γὰρ ὁ ἐξιὼν ἐκ τῶν ἀδοξούντων καὶ ἀτίμων καὶ ἐκ τῶν δοκούντων, ἤτοι ἐξ ἐνδόξων καὶ ἐντίμων, οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν. I.

νόμος: νόμος δὲ κεῖται ἐν ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι περὶ φόνου ἴσος τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖς δούλοις, ἤγουν ἐν ἴσῳ κακῷ τάττων τὸν τοῦ δούλου φόνον, ὃν αὐτὸς δηλονότι ὑπό τινος φονευθήσεται, καὶ τὸν τοῦ ἐλευθέρου. Gu. I. ἤγουν τοῦτο τὸ τοὺς τοῖς βωμοῖς καταφυγόντας μὴ κτείνειν νόμιμον ἡγούμεθα ἐπίσης καὶ δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι. Gu. I.

ἴσος: τάχα. Fl. 17. σημαίνει τὸ ἴσος ὅτι ὁ μὲν Ὅμηρος περισπᾷ αὐτὸ καὶ μακρὸν δέχεται, οὗτος δὲ ὀξύνει καὶ βραχὺ δέχεται. Fl. 59.

292. αἵματος: ἀπὸ τοῦ ἑπομένου, ἤγουν τοῦ αἵματος, τὸ προηγούμενον, ἤτοι ὁ φόνος. λέγεται δὲ αἷμα ὁ φόνος, καὶ τὸ γνήσιον αἷμα καὶ εἷς τῶν δ΄ χυμῶν. Gr.

293. τὸ δ᾿ ἀξίωμα: τὸ δὲ σὸν ἀξιόλογον πρόσωπον, κἂν κακῶς λέγῃ καὶ παρὰ τὸ δίκαιον, ὅμως πείσει, πόσῳ γε μᾶλλον ὅτε καὶ ἔννομα; A.M.

ἀξίωμα: ἡ τιμιότης. Gr. τὸ μέγεθος, ἡ ἀξία ἡ σή. Gu. κακῶς: ἀδίκως. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. παραλόγως. Fl. 59. ἀσυμφόρως καὶ μὴ κατὰ γνώμην τῷ πλήθει. Gu. τὸ σόν: στόμα. Fl. 59.

294. λόγος γάρ: ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος ἔκ τε τῶν ἀδόξων καὶ τῶν ἐνδόξων λεγόμενος οὐ ταυτὸν ἰσχύει καὶ δύναται, ἀντὶ τοῦ δυνατὸς γίνεται, κἂν ᾖ φαῦλος ὁ παρὰ τοῦ ἐνδόξου λεγόμενος. A. M. ἰών: ἐρχόμενος. Gu. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἐλθών. Gr. λεγόμενος. Fl. 10.

295. δοκούντων: ἐκ τῶν δοξαζομένων. A.M. ἐντίμων. Gr. ἐνδόξων. τῶν φαινομένων τε καὶ λαμπρῶν· οἱ γὰρ ἄδοξοι ὥσπερ ἀφανείᾳ κρύπτονται. Gu. οὐ ταυτὸν σθένει: οὐ τὴν αὐτὴν δύναμιν δύναται φονευθησόμενος καὶ τοῦ ἐλευθέρου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

18. πόσῳ—ἔννομα] Haec etiam in dubie e scholio ad v. 291. huc retracta Fl. 10. et omisso ὅτε in gl. interl. M. sunt. Cetera sunt etiam in 32. Quae uncis inclusi, haud Gu. MATTH.

296. οὐκ ἔστιν οὕτω στερρός: τὸ ἑξῆς, οὐχ οὕτως ἐστὶ στερρὸς φύσις ἀνθρώπου ἥτις οὐκ ἂν ἐκβάλοι δάκρυον τῶν γόων τῶν σῶν καὶ τῶν ὀδυρμάτων τοὺς θρήνους ἀκούσασα. Ἄλλως. ἀντὶ τοῦ τῶν ὀδυρμάτων. τὸ δὲ στερρός ἀντὶ τοῦ στερρά, Ἀττικὸν σχῆμα ὡς “κλυτὸς Ἱπποδάμεια.” A.

296.—298. οὐκ ἔστιν οὕτω στερρός: οὐκ ἔστι φύσις ἀνθρώπου οὕτω στερρὰ καὶ σκληρὰ, ἥτις, ἀκούουσα τοὺς θρήνους τῶν σῶν γόων καὶ τῶν πολλῶν ὀδυρμάτων, οὐκ ἂν ἐκπέμψοι δάκρυον. I.

296. στερρός: ἀντὶ τοῦ στερρὰ, ὡς “κλυτὸς Ἱπποδάμεια.” Ἀττικὸν δὲ τὸ σχῆμα. M. οἱ Ἀττικοὶ τὰς εἰς α καὶ εἰς η ληγούσας εὐθείας διὰ τοῦ ος λέγουσιν, οἷον ἡ οὐράνιος, ἡ θεὸς, ἡ στερρός. I. τὰ παῤ ἡμῖν ἐκφερόμενα εἰς ᾱ καὶ εἰς η, οἷον ἡ στερρὰ καὶ ἡ κλυτὴ. παῤ Ἀττικοῖς εἰς ος ἐκφέρεται, “κλυτὸς Ἱπποδάμεια,” καὶ ἐνταῦθα στερρὸς φύσις· τὰ δὲ παῤ ἡμῖν ἐκφερόμενα εἰς ος παῤ Ἀττικοῖς εἰς ᾱ ἐκφέρεται, οἷον λέγομεν ἡμεῖς ἡ οὐράνιος, ἐκεῖνοί φασιν ἡ οὐρανία. Gu. τὰ εἰς ᾱ λήγοντα θηλυκὰ εἰς ος λήγουσιν οἱ Ἀττικοὶ, εἰ καθαρὰ τύχοι ὄντα, ἁγία ἅγιος, ἢ τὸ ρ ἔχουσι, στερρὰ στερρός. Gr. στερρὰ ὡς τὸ “κλυτὸς Ἱπποδάμεια” ἀντὶ τοῦ κλυτή. ἔστι δὲ Ἀττικὸν, εὑρισκόμενον καὶ παρὰ λογοποιοῖς. Gu. τὸ οὕτω πρὸς τὸ ἥτις ἔχει τὴν ἀπόδοσιν. ἐπάγομεν γὰρ καὶ οὕτω τὰς ἀποδόσεις τοῦ οὕτως καὶ τοῦ τοσοῦτον, οὐ μόνον πρὸς τὸ ὡς. Gu. φύσις: προαίρεσις. Gr.

297. γόων: θρήνων. Fl. 17. 59. μακρῶν: ὑψηλῶν, ὀξυφώνων. Gr. πολλῶν. Gu. ὀδυρμάτων, θρηνημάτων. Fl. 59. τῶν σῶν θρήνων καὶ τῶν μεγάλων κλαυθμῶν εἰσακούουσα οὐχὶ δακρύσει. Fl. 33. τοὺς θρήνους τῶν ὀδυρμάτων. M.

298. θρήνους: κλαυθμούς. Fl. 59.

299. πρότασις προσφωνηματικὴ μετ᾿ ἐπιτιμήσεως. Gu. Ἑκάβη, διδάσκου: ὦ Ἑκάβη, διδάσκου, ἤτοι μάνθανε, μηδὲ τῷ θυμουμένῳ, μέρει τῆς ψυχῆς δηλονότι, ποιοῦ δυσμενῆ καὶ ἐχθρὸν ἐν τῇ φρενὶ καὶ τῷ λογισμῷ. I.

διδάσκου: μάνθανε παῤ ἐμοῦ. Fl. 21. ὑπ᾿ ἐμοῦ, ὃ ἀγνοεῖς. Gr. γνῶσιν λάμβανε οἴκοθεν, μάνθανε, σωφρόνει. Gu. μηδὲ τῷ θυμουμένῳ: τῷ θυμώδει μέρει τῆς ψυχῆς. λέγει δὲ τῷ θυμουμένῳ μέρει τῆς ψυχῆς, τουτέστι τῷ θυμοειδεῖ. M. μηδὲ ἐν τῇ ἐνούσῃ σοι ὀργῇ χάριν τοῦ σφαγῆναι τὴν Πολυξένην ὑπολάμβανε ἐχθρόν με ἐν σῇ διανοίᾳ τὸν μὴ ἑλκύσαντα ἐν βίᾳ ἀπὸ τῶν σῶν ἀγκαλῶν τὴν Πολυξένην, ἀλλὰ λέγοντά σοι παραδοῦναι αὐτήν. A. εἰς τρία μεριζομένης τῆς ψυχῆς, εἰς λογικὸν, θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικὸν, ὅτε μέν ἐστι τὸ λογικὸν καθαρὸν, διακρίνει καὶ λογίζεται τὰ προσήκοντα καὶ καλῶς ἔχοντα, σκοτίζεται δὲ ὑπὸ τοῦ θυμικοῦ καὶ ἐπιθυμητικοῦ καὶ ὑπὸ ἄλλου τινὸς συναντήματος, κἀντεῦθεν οὐ συγχωρεῖται λογίζεσθαι τὰ δέοντα. l. οἱ μὲν τῷ θυμουμένῳ τῷ θυμικῷ φασι τῆς ψυχῆς μέρει. τρία δὲ μέρη τῆς ψυχῆς, λογικὸν, θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν. καὶ τὸ μὲν θυμικὸν ἔγκειται παρὰ τὴν καρδίαν, τὸ ἐπιθυμητικὸν δὲ παρὰ τὸ ἧπαρ, τὸ δὲ λογικὸν παρὰ τὸν ἐγκέφαλον, ὃ καὶ λόγον αὐτοκράτορος ἐπέχει πρὸς ἐκεῖνα, τὰς ἀτάκτους ὁρμὰς αὐτῶν καταστέλλον καὶ οὐκ ἐῶν ἀλόγως φέρεσθαι. ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα θυμουμένῳ λέγω τῷ θυμῷ· ὥσπερ γὰρ φαμὲν βουλόμενον οὐ μόνον τὸ θέλον τι, ἀλλὰ καὶ τὴν βούλησιν αὐτὴν, καὶ μεμνημένον οὐ μόνον τὸ μνείαν ἔχον τινὸς, ἀλλὰ καὶ τὴν μνήμην αὐτὴν, καὶ ὑπήκοον οὐ μόνον τὸ ὑπακοῦόν τινος, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπάκουσιν αὐτὴν, οὕτω καὶ θυμούμενον οὐ μόνον τὸ θυμῷ κατεχόμενον, ἀλλὰ καὶ ὁ θυμὸς αὐτός. I. Gu. ὑπὸ τοῦ θυμικοῦ τῆς ψυχῆς μέρους ἤγουν ἐν τῷ θυμῷ. Gu. θυμουμένῳ: ὑπὸ τοῦ μέρους τοῦ θυμικοῦ. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τῷ θυμώδει μέρει τῆς ψυχῆς, ἤτοι τῷ θυμοειδεῖ Fl. 10.

300. εὖ λέγοντα: καλῶς συμβουλεύοντα. Fl. 17. συμβουλευόμενον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ποιοῦ φρενί: νόμιζε κατὰ τὸν λογισμόν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 76. νόμιζε, πρᾶττε κατὰ τὸν λογισμὸν, κατὰ τὴν διάνοιαν. Fl. 59. τὸν καλῶς λέγοντα ποιεῖ τὸ περισσὸν φρόνημα. Fl. 33. ποιοῦ: ἡγοῦ. Gr. νόμιζε, λογίζου. Gu. φρενί: νοΐ. Gr. κατὰ τὸν λογισμόν. θυμὸς γὰρ τὰς φρένας ἐξίστησιν. Gu.

301.—305. συγγνώμην ἑαυτῷ κατασκευάζει ἐν τούτοις πιθανῶς 9. ἐπιθυμητικὸν δὲ] δὲ ἐπιθυμητικὸν etiam in B, sic scripta, τινὲς τῷ θυμουμένῳ ἐπιθυμητικὸν I. τῷ θυμικῷ φασὶ τῆς ψυχῆς 10. λογικὸν] λογιστικὸν I. μέρει· ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα—οὐ μόνον τὸν ib. αὐτοκράτορος ἐπέχει] αὐτοκράτορα θέλοντα—οὐ μόνον τὸν μνείαν ἔχοντα, ἔχει I. ἀλλὰ καὶ—οὕτω καὶ θυμούμενον τὸν 11. τὰς ἀτάκτους—φέρεσθαι om. I. θυμὸν οἰκεῖον ἔστιν εἰπεῖν:— 13. τὸ θέλον τι] τὸν θέλοντα I. 24. Scholion mutilum, sic fortasse 14. τινός om. I. supplendum: τὸν κ. λ. νόμιζε 15. καὶ ὑπήκοον —αὐτήν om. I. ἐχθρόν· τοῦτο γὰρ ποιεῖ τὸ περισσὸν φρόνημα 17. ὁ θυμὸς αὐτός] τὸν θυμὸν αὐτόν vel simile quid. MATTH. I. Ceterum pars hujus scholii est ἐκφεύγων τὴν ἀξίωσιν τῆς Ἑκάβης μετατιθέμενος τὴν αἰτίαν. Gr. ἐγὼ τὸ μὲν σόν: οἱ μὲν τῆς Ἑκάβης λόγοι παρασκευῇ ἐοίκασιν, οἱ δὲ τοῦ Ὀδυσσέως ἀνασκευῇ. ἐγὼ τὸ μὲν σὸν σῶμα, ὑφ᾿ οὗπερ εὖ ἔπραττον, ἕτοιμός εἰμι καὶ πρόθυμος ῥύεσθαι· ἃ δ᾿ εἶπον ἐνώπιον πάντων οὐκ ἀρνήσομαι, λέγω, πορθηθείσης τῆς Τροίας, δοῦναι θῦμα τὴν σὴν παῖδα τῷ Αχιλλεῖ, αἰτοῦντι αὐτὴν δηλονότι. I.

301. τὸ σὸν σῶλ᾿: ἤγουν σέ. Fl 6. 9. 21. 56. 59. 76. σέ. συνεκδοχικόν. Gr. ηὐτύχουν: καὶ γὰρ σοῦ σωσάσης με ηὐτύχουν ἐν τῷ φάει. Fl. 21. εὖ ἔπραττον. Gr. ἐσωζόμην. ὅτε ἐφωράθην κατάσκοπος. Gu.

302. ἕτοιμός εἰμι: πρόχειρος ὑπάρχω. Fl. 59. ἄλλως: ὁ ἀλλοτρόπως λέγων, καὶ οὐχ ὡς δοκεῖ, τοῖς ἀκούουσι μάταια λέγει· ἄλλο γὰρ οἱ λόγοι αὐτοῦ βούλονται. Bar. 74. Gu. ἄλλως: μάτην. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. ἀλλοτρόπως. Fl. 76. καὶ οὐ ματαίως λέγω. Fl. 33. μάτην, ἢ οὐκ ἄλλως ἢ φρονῶ. Gr.

303. τὸ δ᾿ εἶπον πρὸς τὸ δοῦναι σύναπτε τῇ ἐννοίᾳ, τὸ δὲ οὐκ ἀρνήσομαι διὰ μέσου ἐτέθη. Bar. 74. Gu. εἶπον: ἔλεξα. Fl. 59. ἅπαντας: ὅλους τοὺς Ἀχαιούς. Fl. 59. τοὺς Ἕλληνας. Fl. 6. 9. Gu. κατέναντι πάντων Ἑλλήνων. Fl. 21. 56. ἀρνήσομαι: τὸ ἀρνεῖσθαι ἐναντίον τοῦ ὁμολογεῖν, ὥστε τὸ οὐκ ἀρνεῖσθαι ταυτὸν τῷ ὁμολογεῖν. Gu. I. ἀρνηθείην, τουτέστιν ὁμολογήσομαι. Fl. 59. τουτέστιν ὁμολογήσω. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. Gr. ἀλλ᾿ ὁμολογήσω. Fl. 17.

304. ἁλούσης: κατασχεθείσης. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. πολέμῳ ἀναλωθείσης. Gr. κρατηθείσης. Fl. 59. δεικνύει τὸ ῥηθὲν παῤ αὐτοῦ εἰς πάντας. Fl. 21. τῷ πρώτῳ στρατοῦ: τῷ ἀχιλλεῖ. M. Gu. τὸ πρῶτον λαμβάνεται ἐνίοτε μὲν ἐπὶ τάξεως, ἐνίοτε δὲ ἐπὶ ἀπαριθμήσεως· ἐνταῦθα δὲ ἐπὶ τάξεως λέγεται. Gu. I. πρώτῳ: ἤγουν τῷ στρατῷ. Fl. 17. ἐν τῷ τῆς ἀριστείας ἀξιώματι. Gu. πολιορκουμένης δηλονότι τῆς Τροίας, τῷ ἀνδρὶ τῷ πρώτῳ καὶ ἐνδόξῳ Ἀχιλλεῖ ἐξαιτουμένῳ τὴν σὴν παῖδα Πολυξένην σφαγιασθῆναι. Fl. 33.

305. σὴν παῖδα: ἀπὸ κοινοῦ τὸ εἶπον. M. λείπει τὸ κατὰ Ἀττικῶς. Gu. σφάγιον: θυσίαν. Fl. 59. εἶπον ἐγὼ δηλονότι δοῦναι αὐτῷ. Fl. 21.

16. σύναπτε] συνάπτεται Gu. 27. ἀπαριθμήσεως] ἀριθμήσεως I.

306.—312. ἐν τῷδε γάρ: ταῦτα εἶπον· εἰ γάρ τις ἀριστεύσας μηδὲν πλέον τῶν δειλῶν ἀπενέγκηται, οἱ λοιποὶ ἀριστεῖς κινδύνου καταλαμβάνοντος τὴν πόλιν οὐκ ἂν ἕλοιντο ὑπερμαχεῖν τῆς πατρίδος ὁρῶντες τοὺς προαριστεύαντας μηδενὸς γέρως τετυχηκότας. καὶ οὕτω συμβαίνει τὰς πόλεις κάμνειν μὴ ἐχούσας τοὺς προκινδυνεύοντας. τούτῳ γὰρ, φησὶ, τουτέστι τῷ Ἀχιλλεῖ, ἐξαιτησαμένῳ τὴν σὴν θυγατέρα σφάγιον συνεβούλευσα τοῖς Ἕλλησιν ἐπιδοῦναι. A.M. διὰ τοῦτο γὰρ δυσπραγοῦσιν αἱ πλείους πόλεις, ὅταν τις ἀγαθὸς καὶ ἀνδρεῖος ἀνὴρ ἀπολαύῃ περισσότερον μηδὲν τῶν φαύλων τε καὶ δειλῶν. ἐν ἡμῖν δὲ ὁ Ἀχιλλεὺς ἄξιός ἐστι τιμῆς καὶ δόξης, ὦ γύναι, θανὼν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἐνδοξότατα· ἐπεὶ ἄσχημον καὶ ἀπρεπές ἐστιν, εἰ ζῶντι μὲν ἐκείνῳ ἐχρώμεθα φίλῳ, ἀφ᾿ οὗ δ᾿ ἐφθάρη, μηκέτι χρώμεθα, φίλῳ δηλονότι. I.

ἐν τῷδε γὰρ κάμνουσιν: ἐν τῷδε γὰρ δυστυχοῦσι καὶ ἀφανίζονται αἱ πολλαὶ πόλεις, τῷ μὴ τιμᾶσθαι δηλονότι τοὺς ἀγαθοὺς καὶ γενναίους ἄνδρας. A.

ἐν τῷδε: τῷ πράγματι. Fl. 56. ἐν τούτῳ γὰρ πάσχουσιν ἐμφανίζονται αἱ πλεῖσται πόλεις. Fl. 33. διὰ τόδε. Gr. διὰ τοῦτο. τῷ μὴ τιμᾶσθαι δηλονότι τοὺς ἀγαθοὺς καὶ γενναίους ἄνδρας. Gu. ἡ ἐν ἐνίοτε δηλοῖ τὴν εἴς τι πρᾶγμα κατάληξιν, οἷον ἦλθεν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, ἄλλοτε αἰτίαν ὡς ἐνταῦθα. οὕτω καὶ ἡ εἰς, ἦλθεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἦλθεν εἰς τὸ δημηγορῆσαι. Gr. ἐν τῷδε γὰρ κάμνουσιν: δια τοῦτο δυστυχοῦσιν. M. δυστυχοῦσι. Fl. 17. 21. 59. Gr. αἱ πολλαί: αἱ πλείονες. Fl. 21. Gr.

307. πρόθυμος: πρὸς πᾶν ἔργον, οἷος ὁ τοῦ Πηλέως. Gu. ὤν: ὑπάρχων. Fl. 17. ὅτι ὁ ἐσθλὸς καὶ ἀγαθὸς καὶ ἀνδρεῖος καὶ ἐμπρόθυμος ἄνδρας, ἵνα διαφέρει ἐπὶ πολὺ τῶν μικρῶν. Fl. 33.

308. φέρηται: ἀπολάβῃ. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἔχῃ. Fl. 59. προτιμᾶται. Gu. κακιόνων: κακῶν ἤγουν δειλῶν. Fl. 9. 17. 56. 76. τῶν δειλῶν καὶ ἀνάνδρων. M. Fl. 21. 59. τῶν κακῶν. Gr. ἢ δειλῶν, τῶν χειρόνων αὐτοῦ ἀνδρῶν. Gu.

309. ἐπιχείρημα ἀπὸ προσώπου. Gr. ἡμῖν: παρ᾿. Fl. 6. 9. 56. 76. Gr. παῤ ἡμῖν ὑπάρχει. Fl. 59. τιμῆς: δόξης. τιμὴ ἡ δόξα καὶ τὸ εἰς ὠνὴν διδόμενον. Gr.

310. Ἑλλάδος: οἱ Ἀττικοὶ λαμβάνουσι τὸ ἁπλοῦν ἀντὶ 1. ταῦτα —] Haec ad ἃ δ᾿ εἶπον v. 303. relata in A.M. οἷον Ἑλλάδος τῆς Ἑλληνικῆς· οἱ δὲ Ἴωνες τοὐναντίον, οἷον αἱ παρθενικαὶ ἀντὶ τοῦ αἱ παρθένοι. Gu. κάλλιστα: καλλίστως. Gr. ὡς κάλλιστος ἀνήρ. Gu. ἐνδοξόταται. Gu.

311. οὐκοῦν τόδ᾿ αἰσχρόν: οὐκοῦν κακόν ἐστι τοῦτο καὶ ἄδικον, ἐὰν, ὅταν ζῇ τις, φίλον αὐτὸν ἔχωμεν, ὅταν δὲ τελευτήσῃ, μή. A. οὐκοῦν: τολοιπόν. Fl. 59. τὸ οὔκουν ποτὲ μὲν ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς νοεῖται, ποτὲ δὲ ἀντὶ τοῦ τοίνυν, ὡς ἐνταῦθα. Gu. βλέποντι: ἀντὶ τοῦ ζῶντι. M. Gr. ὁ γὰρ βλέπων ζῇ, ὁ δ᾿ ἀποθανὼν οὔ. Gu. φίλῳ: προσφιλές. Fl. 35. ἐπιχείρημα ἀπὸ χρόνου. Gr. βλέπει τίς τι καὶ βλέπει ἀντὶ τοῦ οὐ τυφλός ἐστιν ἀμετάβατον, καὶ βλέπει ἀντὶ τοῦ ζῇ, ἀπὸ τοῦ ἑπομένου τὸ προηγούμενον, ὡς ἐνταῦθα. Gr.

312. ἐπεὶ δ᾿ ὄλωλε: ἐπειδὴ ἐφονεύθη. Fl. 33.

313. εἶεν: ἔστω ταῦτα. I. εἶεν ἀντὶ τοῦ, ταῦτα μὲν οὕτωο ἐχέτωσαν, ἔστω ταῦτα. Fl. 59. ἀντὶ τοῦ, ἔστω ταῦτα, ἃ εἴπομεν δηλονότι. Fl. 21. ἔσται. Fl. 33. ταῦτα οὕτως ἔχει, τὰ δὲ ἑξῆς οὕτως. Gr. ἔστω ταῦτα. Gu. ἤγουν ταῦτα οὕτως ἔχουσιν. ἔστι δὲ τὸ εἶεν τῆς πρώτης ἐννοίας ἀποθετικὸν, ἀρκτικὸν δὲ τῆς μετὰ ταῦτα. ἔστι δὲ ἀπόθεσις τὸ σχῆμα Ἀττικὴ καὶ ῥητορική. Gu. τοῦτο λέγεται κατὰ ῥήτορας ἀπόθεσις τῶν λεχθέντων καὶ ἔναρξις τῶν λεχθησομένων. Gr. τὸ εἶεν ποτὲ μέν ἐστιν ἐπίρρημα ἀποθετικὸν καὶ προκαταστατικὸν τῶν τε εἰρημένων καὶ ῥηθησομένων ὡς ἐνταῦθα, καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ “εἶεν· τί δή σοι παῖς ὁ τοῦ Λαερτίου,” ποτὲ δέ ἐστι ῥῆμα ὡς τὸ “τίνες ἂν εἶεν.” B.

τί δῆτ᾿ ἐρεῖ τις: κατὰ ἔνστασιν καὶ ἀντιπαράστασιν, τί ἐρεῖ τις, ἐὰν πάλιν γένηται σύναγμα στρατοῦ καὶ ἀνάγκη τῶν πολεμίων; πότερον μαχεσόμεθα, ἢ φιλοζωήσομεν καὶ δειλιάσομεν, τὸν ἀποθανόντα βλέποντες οὐ δοξαζόμενον: ἀλλὰ καὶ ἐμοὶ, ἐν ὅσῳ μὲν ζῶ, κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ζωῆς μου, πάντα ἱκανὰ καὶ ἀρκοῦντα μέλλουσιν εἶναι, κἂν μικρὰ ταῦτα ὦσι· τὸν ἐμὸν δὲ τάφον βουλοίμην ἂν ὁρᾶσθαι τιμώμενον· ἐπὶ πολὺ γὰρ ἡ χάρις, ἤγουν ἡ τιμὴ, διὰ μακροῦ 23. Σοφοκλεῖ] Aj. 101. correxi quod est in I. τὸν τῆς τιμῆς)— 31. ἤγουν —] Haec King. et περιών sunt in Gu. In Gr. est gl. Musgr. inter scholia posuerunt, χρόνου (ad μακροῦ) et ἡ τιμὴ ἡ διὰ sed ita: διὰ μακροῦ γὰρ χρόνου ἡ τιμὴ τοῦ τύμβου (ad χάρις), in Gu. διὰ μακροῦ ἡ διὰ τοῦ τύμβου· ἤγουν ἡ τιμή etc. χρόνου. Verba ὁ γὰρ ὁρῶν τοῦτον τιμῆς (unde γινεται καὶ πολυχρονία, ταῖς διαδοχαῖς αὐξανομένη· ὁ γὰρ ὁρῶν τοῦτον τιμῆς ἀξιούμενον πρὸς τὸν ἐγκείμενον ἀνάγει τὸν νοῦν, ἡγούμενος αὐτὸν μηδ᾿ ἂν μετὰ θάνατον οὕτως τιμᾶσθαι, εἰ μὴ πολλοῦ τινος ἄξιος ἦν περιών. I.

τί δῆτ᾿  ἐρεῖ τις: τί δῆτα εἴποι τις, ἐὰν πάλιν ἄθροισις φανῇ στρατοῦ καὶ μάχη; πολεμήσομεν, ἢ φιλοψυχήσομεν ὁρῶντες μὴ τιμωμένους τοὺς θανόντας ὑπὲρ τῆς πόλεως; δῆλον ὡς φιλοψυχήσομεν. A.

ἐρεῖ: λέξει ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. Fl. 59. καὶ τί λοιπὸν εἴποι. Fl. 56. λέξει. Fl. 6. τί δὲ ἐρεῖ τις ἀνθρώπων. Fl. 21. αὖ φανῇ: τὶς πάλιν φανερωθῇ. Fl. 33.

314. ἄθροισις: συναγωγὴ, σύναξις. Fl. 21. 59. ἀγωνία: βία. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. φόβος. Fl. 59. Gu. ἀγωνία: ἀγών. Gr. ἀγὼν λέγεται ἡ μάχη, ἀγωνία δὲ φόβος ἀστοχίας γινομένου τινὸς πράγματος. καὶ ἀπὸ τοῦ πρώτου γίνεται ῥῆμα ἀγωνίζομαι, ἀπὸ δὲ τοῦ δευτέρου ἀγωνιῶ. κατὰ δὲ Ἀττικοὺς λέγεται ἀγωνία καὶ ὁ ἀγῶν, ὡς ἐνταῦθα. Gr. ἅμιλλα, ἢ φόβος, βία, ἀνάγκη. Gu.

315. πότερα: ἀντὶ τοῦ πότερον, Ἀττικῶς. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. μαχούμεθ᾿: μαχεσόμεθα. Florr. πολεμήσομεν. Gr. φιλοψυχήσομεν: φιλοζωήσομεν μὴ μαχόμενοι. M. τὴν ζωὴν ἀγαπήσομεν. Fl. φιλοζωήσομεν, δειλιάσομεν, δειλανδρήσομεν. Gu.

316. κατθανόνθ᾿ : τὸν φονευθέντα. τὸ κατθανεῖν ἐπὶ βιαίου θανάτου λέγεται, ὡς τὸ ἐκθανεῖν καὶ ἐξέθανε παῤ Ἀττικοῖς. Gr. τὸν τεθανατωμένον ὁρῶντες. Fl. 33. τιμώμενον: οὐ τιμὴν λαμβάνοντα. Fl. 17. καὶ οὐ διὰ τιμῆς ἔχοντα. Fl. 59.

317. καὶ μὴν ἔμοιγε ζῶντι: εἰ ἐν τοῖς ζῶσίν εἰμι καὶ μετρίως εὐτυχοίην, ἀρκούντως ἂν ἔχοι. θανὼν δὲ βούλομαι τιμᾶσθαι καὶ κλέος ἔχειν ἀοίδιμον παρὰ τῶν ζώντων τιμώμενος. A.

καθ᾿ ἡμέραν: κατὰ τὴν ζωήν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἑκάστην, τὴν παροῦσαν. Gu. Σωκρατικὸς καὶ οὗτος ὢν, καὶ τὴν ψυχὴν νομίζων καὶ μετὰ τὸν θάνατον ἐν τῷ Ἅιδῃ ζῆν, διαστέλλων ἐκείνης τῆς ζωῆς ταῦτά φησιν· ζῶντι καθ᾿ ἡμέραν, ἤγουν κατὰ ταύτην τὴν ἡμέραν, ἢν ὁ ἥλιος ποιεῖ, ἀντὶ τοῦ ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ, ἔνθα ἡ ἡμέρα καὶ ὁ ἥλιος, καὶ οὐκ ἐν τῷ Ἅιδῃ δηλονότι. Gu.

318. ἔχοιμι: ἔχω. Fl. 59. κεἰ σμίκῤ ἔχοιμι: ἤγουν μικρὰν καὶ ὀλίγην τιμὴν ἔχω. Gu. ἀρκούντως: ἀρκετῶς, ἱκανῶς. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἔχοι: διακέοιντο. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ὅτι καθ᾿ ἡμέραν καίπερ μικρὸν προστιθεὶς αὐξάνω τὴν δόξαν μου. Fl. 10.

319. ἀξιούμενον: ἔνδοξον. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 76. τιμώμενον, ἄξιον τιμῆς νομιζόμενον. M. Fl. 10. 59. τιμώμενον, ἔνδοξον. Gr. τὸ ἂν πρὸς τὸ ὁρᾶσθαι σύναπτε, οὐ πρὸς τὸ βουλοίμην. Gu.

320. ὁρᾶσθαι: κατανοεῖν. Fl. 59. φαίνεσθαι. Fl. 21. Gu. διὰ μακροῦ: πολυχρόνιος. Fl. 59. χάρις: δόξα. Fl. 59. ἐπὶ πολὺν γὰρ χρόνον μένει ἡ δόξα. M. Fl. 21. ἐπὶ πολὺ γὰρ ἡ δόξα καὶ πολυχρόνιος γίνεται κατὰ διαδοχὴν αὐξανομένη. A. χάρις τὸ δῶρον, καὶ πᾶν ᾧ ἄν τις ἀρέσκοιτο καὶ θέλγοιτο, καὶ Χάριτες αἱ ἐπιτροπεύουσαι θεαί. τρεῖς δὲ αὗταί εἰσιν. B.

321.—324. εἰ δ᾿ οἰκτρὰ πάσχειν: εἰ δὲ λέγεις πάσχειν ἐλεεινὰ, ἀντάκουέ μου τάδε· ὑπάρχουσι παῤ ἡμῖν γραῖαι γυναῖκες, οὐχ ἧσσον ἐλεεινότεραί σου, καὶ νύμφαι στερόμεναι τῶν νυμφίων, οὓς ἡ Τρωϊκὴ γῆ καλύπτει. ὑπόμενε ταῦτα. ἡμεῖς δὲ εἰ κακῶς νόμους τιθέαμεν δοξάζειν τὸν ἀνδρεῖον, μωρίαν χρεωστήσομεν. I.

321. εἰ δ᾿ οἰκτρὰ πάσχειν φῄς: εἰ δὲ οἰκτρὰ πάσχειν λέγεις, ταῦτα ἀντάκουέ μου. εἰσὶ καὶ παῤ Ἕλλησι γυναῖκες αἱ μὲν παίδων ἐστερημέναι, αἱ δὲ νυμφίων, οὕστινας ἐν τῇ Τροίᾳ σφαγέντας ἡ Τρωϊκὴ κόνις κρύπτεται. A.

εἰ δ᾿: ἀντίθεσις ἐλέους ἀξία. Fl. 59. ἐὰν δὲ ἐλεεινὰ ὑπομένειν λέγεις, τάδε κἀμοῦ ἄκουσον. Fl. 33. ἀντάκουέ μου: ἀποκρινομένου ἄκουέ μου. Bar. 74. Gr. ἐξ ἐναντίου. Gu.

322. ἡμῖν: ἐν τῇ Ἑλλάδι δηλονότι. Fl. 10. 59. τοῖς Ἕλλησι. Fl. 2. Gu. οὐδὲν ἧσσον: μᾶλλόν σου M. Fl. 6. 9. 17. 21. 76. Gr. ἀλλὰ μᾶλλον. μᾶλλον καὶ ἔλαττον. M. Fl. 56. ἄθλιαι: ἐλεειναί. Fl. 59. εἰσὶ γὰρ καὶ παῤ ἡμῖν τοῖς Ἕλλησιν, οὐδὲ ἐλείποντο τῆς 18. μου Matth. εἴ μου I. ἔκ μου 28. ἄκουέ μου] μου ἄκουσον Gr. Barn. ἀθλιωτάτης σου γυναῖκες γραῖαι ταλαιπωρούμεναι, γυναῖκες ἀρίστων ἀνδρῶν καὶ στερισκόμεναι τῶν ἰδίων ἀνδρῶν. Fl. 33.

323. γραῖαι: ἀπὸ τοῦ ῥῶ, τὸ φθείρω, ῥέα καὶ γραῖα ἡ διεφθαρμένη ὑπὸ μακρῶν χρόνων. τὸ γὰρ ῥῶ πέντε σημαίνει. ῥῶ τὸ λέγω, ἐξ οὗ καὶ ῥῆμα καὶ ῥήτωρ· ῥῶ τὸ ὑγιαίνω, ἐξ οὗ καὶ ῥῶσις, ἡ ὑγίεια· ῥῶ τὸ πράττω, ἐξ οὗ καὶ ῥέζειν τὸ πράττειν· καὶ ῥῶ τὸ χέω, καὶ ῥέω, ἐξ οὗ ῥέεθρον καὶ ῥεῖθρον, καὶ ἐπὶ τοῦ ἄλλως σημαινομένου. Fl. 6. ἥδε: καί. Fl. 56. 76. Gu. ἀλλά. Fl. 10.

πρεσβῦται: τὸ χ πρὸς τὴν συγκοπήν· πρεσβύτεραι γὰρ ἔδει εἰπεῖν, σοῦ οὐδὲν ἧσσον ἄθλιαι. M. πρεσβῦται: ἀντὶ τοῦ πρεσβύτεραι. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59.

76. Gr. τὸ πρεσβύται οὐχ, ὡς δοκοῦσι τινὲς, συγκριτικὸν ὂν πρεσβύτεραι κατὰ συγκοπὴν πρεσβύται γέγονεν, ἐθέλοντες συντάξαι τὸ σέθεν, ἀλλὰ τὸ πρεσβύται ἀντὶ τοῦ γέροντές ἐστι διὰ μέσου, τὸ δὲ σέθεν πρὸς τὸ ὄπισθεν ἧσσον συντάσσεται, ἵν᾿ οὕτως ᾖ· εἰσὶ παρ᾿ ἡμῖν γραῖαι γυναῖκες ἄθλιαι οὐδὲν ἧττον σέθεν καὶ σοῦ καὶ γέροντες, καὶ τὰ ἑξῆς. Gu. I.

324. νύμφαι: νύμφη ἡ ἄρτι εἰς γάμον ἐρχομένη, ἥτις ποιητικῶς νυὸς λέγεται. νύμφαι καὶ τὰ τῶν πηγῶν ὕδατα καὶ αἱ ἔφοροι τούτων δαίμονες παῤ Ἕλλησιν· ἐνταῦθα δὲ νύμφαι ἁπλῶς αἱ ἄνδρας ἔχουσαι γυναῖκες. Gr. I. καὶ νυμφίος ὁμοίως ὁ ἄρτι εἰς γάμον ἐρχόμενος, ἐνταῦθα δὲ νυμφίων ἀντὶ τοῦ τῶν ἀνδρῶν ἁπλῶς γυναῖκας ἐχόντων. Gr. νύμφαι: ἀντὶ τοῦ γυναῖκες. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. ἀρίστων: μεγάλων. Fl. 59. νυμφίων: ἀνδρῶν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τητώμεναι: ἀντὶ τοῦ ἐστερημέναι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. στερισκόμεναι. Fl. 17. Gu. στερηθεῖσαι. M. Fl. 10.

325. ὧν: ἀφ᾿ ὧν. Fl. 59. νυμφίων, ἀνδρῶν. Fl. 10. 21. ἥδε: αὕτη. Fl. 59. κεύθει: κατέχει. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. κρύπτει. Gu. Ἰδαία: ἡ Τρωϊκή. M. Gr. ἡ Ἴδα ὄρος ἐν Τροίᾳ. 7. ῥέεθρον Matth. pro ἔρεθρον. est in B, sic scripta, νυμφίος ὁ ἄρτι 12. τὸ om. Ι. εἰς γάμον ἐρχόμενος καὶ νύμφη ἡ ἄρτι 15. ᾖ] ἔχῃ I. εἰς γάμον ἐρχομένη. νύμφαι καῖ—οἱ 16. οὐδὲν ἧττον σέθεν καὶ σοῦ] οὐχ ἔφοροι τούτων δαίμονες:— ἧσσον σοῦ I. 20. αἱ omittit Gu. 19. αἱ] οἱ I. Pars hujus scholii 22. τοῦ om. Mosq. Fl. 21. ὧντινων αὕτη ἡ Ἰδαία, ἤγουν ἡ Τρωϊκὴ, κόνις τὰ σώματα κρύπτει ἐν τάφοις. Fl. 33.

326. τόλμα: ὑπόμενε, καρτέρει. M. ὑπόμενε, φησὶ, ταῦτα. ἡμεῖς δὲ ἐὰν οἰώμεθα κακῶς δοξάζειν τοὺς ἀγαθοὺς, ἀμαθεῖς δόξομεν. I.

τόλμα: καρτέρει καὶ σύ. Fl. 10. 21. 59. Gu. φέρε. Fl. 59. ὑπόμενε. Gr. κακῶς: ἤγουν οὐκ ὀρθῶς. νομίζομεν: ἤγουν νόμους τίθεμεν καὶ νομικῶς κρίνομεν νομίζοντες δηλονότι. Fl. 6. 9. 21. 59. λογιζόμεθα ἢ νόμιμον ἡγούμεθα, ὑπολαμβάνομεν, νομοθετοῦμεν. Gu. ἡμεῖς δὲ νομίζοντες καὶ νόμιμον ἡγούμενοι τὸ τιμᾶν τὸν ἐσθλὸν καὶ τὸν ἀνδρεῖον ὀφλήσομεν ἀμαθίαν καὶ ἀπαιδευσίαν, ἤγουν ἀπαίδευτοι δόξομεν εἰ νομίζομεν, ἤγουν νομοθετοῦμεν, κακῶς καὶ κακοήθως. Gu.

327. ἀμαθίαν ὀφλήσομεν: ἀπαιδευσίαν λάβωμεν. Fl. 59. ἐν ἀμαθίᾳ συγχωρήσομεν, ἐάσομεν. Fl. 10. μὴ τιμᾶν τὸν ἔνδοξον Ἀχιλλέα ἀγνωσία ἐστὶν, ἀλλὰ χρεώστημα. Fl. 33. μωρίαν. ἀσύνετοι λογισθησόμεθα. Gu. ὀφλήσομεν: ἡμεῖς δηλονότι. M.

328.—331. οἱ βάρβαροι δὲ μήτε τοὺς φίλους φίλους ἡγεῖσθε: ὑμεῖς δηλονότι. τὸ μὴ τοὺς φίλους ὡς φίλους τιμᾶν, μηδὲ τοὺς ἐνδόξως ἀνῃρημένους θαυμάζειν, ἵνα ᾖ ἡ μὲν Ἑλλὰς κατὰ τοῦτο εὐτυχὴς, ὑμεῖς δὲ πρὸς ταῦτα τὰ βουλεύματα καὶ τὴν τύχην κτήσησθε, οἷα βούλησθε, τοιαῦτα ἔχητε. A. M. ὑμεῖς δὲ οἱ βάρβαροι μήτε τοὺς φίλους ὑπολαμβάνετε φίλους μήτε τοὺς ἐνδοξως καὶ καλῶς ἀποθανόντας τιμᾶτε. καὶ διὰ τοῦτο ἡ μὲν Ἑλλὰς εὐδαιμονεῖ, (ταῖς γὰρ καλαῖς βουλαῖς ἔργα καλὰ ἕπονται) ὑμεῖς δὲ διάκεισθε κατὰ τὰ βουλεύματα ὑμῶν. I.

328. οἱ βάρβαροι: ὑμεῖς δὲ οἱ Τρωαδίται οὐχ ἡγεῖσθε τοῦτο, οὔτε εἰς τοὺς φίλους οὔτε εἰς τοὺς καλῶς τεθνηκότας. Fl. 33.

329. ἡγεῖσθε: τὸ ἡγοῦμαι τρία σημαίνει, τὸ νομίζω καὶ ὑπολαμβάνω, καὶ τὸ προοδοποιῶ, ὡς τὸ “ἡγοῦ μοι, γέρον,” καὶ τὸ ἄρχω 17. μήτε τοὺς—ἔχητε] Hoc scholion 21. οἷα —ἔχητε] οἷα γοῦν βούλοισθε in M. in duo est divisum, τοιαῦτα ἔχετε A. quorum prius τὸ μήτε τοὺς φίλους ὡς 26. Τρωαδίται, quod Τρωαδῖται scribendum, φίλους τιμᾶν—θαυμάζειν, alterum novitia adjectivi forma est, ὑμεῖς δὲ πρὸς—ἔχητε. comparanda cum Τρωαδήσιος, quo 18. μὴ τοὺς] μὴ αὐτοὺς A. saepe usi sunt scriptores Byzantini. 20. κτήσησθε] κτήσεσθε A. Melioris notae est Τρωαδεῖς, annotatum κτήσασθε M. ab Stephano Byz. καὶ ἐξουσιάζω, ὅθεν καὶ ἡγούμενος ὁ ἄρχων. Cant. ἡγεῖσθε: προστακτικόν. Fl. 21. νομίζετε. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. τιμᾶσθε. Fl. 10. καλῶς: ἐπαινετῶς. Fl. 56. χρησίμως, ἀνδρείως, ἐνδόξως. Gu. τεθνηκότας: ὑπὲρ ὑμῶν δηλονότι. Fl. 21. ἀνῃρημένους. Fl. 10.

330. θαυμάζεθ᾿: θαυμάζω τὸ ἐκπλήττομαι καὶ τὸ ἐπαινῶ, ὡς ἐνταῦθα. Fl. 6. τιμᾶτε. M. Gu. ὡς: ἵνα. Fl. 9. 10. 21. 56. 59. 76. Gr. διὰ τοῦτο. Gu. Ἑλλάς: ἡ γῆ τῶν Ἑλλήνων. Fl. 17. εὐτυχῇ: κατὰ τοῦτο. Fl. 10. κατὰ τοῦτο, καὶ τοὺς βοηθοῦντας αὐτῇ ἔχῃ πολλούς. Gu.

331. ὑμεῖς: ὑμεῖς δὲ πρὸς ταῦτα τὰ βουλεύματα καὶ τὴν τύχην κτήσασθε, οἷα βούλεσθε, τοιαῦτα ἔχοντες. M. ἤγουν οἱ βάρβαροι. Fl. 59. ὅμοια τοῖς βουλεύμασιν: ἤγουν δυστυχῆτε· τῶν γὰρ κακῶν βουλῶν τοιαῦτα καὶ τὰ ἔργα ἀπαντᾷ· οἱονεὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς τιμῆς τῶν ἀρίστων ὁμοίαν ἕξετε ἀντάμειψιν. Gu. ὅμοια: ὁμοίως. Fl. 59. τὴν τύχην. Fl. 10. βουλεύμασιν: ὑμῶν δηλονότι, ἤγουν κακῶς πράξετε. Fl. 21.

332. αἶ αἶ, τὸ δοῦλον: φεῦ φεῦ, ὡς κακὸν τὸ πεφυκέναι τινὰ δοῦλον· τῇ βίᾳ γὰρ ὁ δοῦλος κρατούμενος τολμᾷ πράττειν ἃ μὴ χρή. πᾶς γὰρ δοῦλος ἀναγκαζόμενος πλεῖστα πράττει ἄδικα. A.

τὸ δοῦλον ὡς κακόν: ὅμοιον τῷ παρὰ Σοφοκλεῖ “κρείσσων γὰρ ἦσθα μηκέτ᾿ ὢν ἢ ζῶν τυφλός.” ὥσπερ γὰρ ἐκεῖ, ὀφείλων θεῖναι τὸ κρεῖττον ἐπὶ τοῦ ῥήματος, ἵν᾿ ᾖ, κρεῖττον ἦν μηκέτ᾿ εἶναι σὲ ἢ ζῆν τυφλὸν, ὁ δὲ τίθησιν ἐπὶ τοῦ ὀνόματος, οὕτω κἀνταῦθα, ὀφείλων τάξαι τὸ πάνυ κακὸν ἐπὶ τοῦ πεφυκέναι, ὁ δὲ τίθησιν ἐπὶ τοῦ ὀνόματος, καὶ φησὶ τὸ δοῦλον πάνυ κακὸν, εἶτα ἐπάγει πεφυκέναι, ἤγουν ὥστε εἰς ὕπαρξιν ἐλθεῖν· δι᾿ οὗ ὥσπερ ἐπανορθοῖ τὸν λόγον, ἵνα δείξῃ τὸ ὑπὸ δουλείας κακὸν εἰς ὕπαρξιν ἐλθεῖν, οὐ μέντοι γε κακὸν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. Gr. I. γράφεται καὶ πέφυκ᾿ ἀεὶ, τὸ δοῦλον λίαν πέφυκε κακὸν ἀεί. Ἄλλως. τὸ γενέσθαι τινὰ δοῦλον λίαν κακόν ἐστιν· 21. Σοφοκλεἲ] Oed. T. 1368. p. X. et Mosqu. in hoc tamen 23. κρεῖττον ἦν μηκέτ᾿ εἶναι] κρεῖττον pro ὥσπερ est οὕτως, et ἵνα δηλοῖ pro μὴ εἶναι I. ἵνα δείξῃ, tum τὸ ὑπὸ δουλείαν κακόν. 28. δουλείας] τῆς δουλείας I. Aug. pro δι᾿ οὗ legit διὸ et τῆς ante ib. Verba δι᾿ οὖ — ἐλθεῖν sunt δουλείας omittit. MATTH. etiam in Aug. c. ap. Herm. Praef. 28. μέντοι γε] μέν τοινες (sic) I. ὑπομένει γὰρ ἃ μὴ πρέπει, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὑπὸ τῆς ἀνάγκης νικώμενος. I. πεφυκέναι: τὸ “πέφυκ᾿ ἀεί” ἔν τινι λίαν παλαιῷ τῶν ἀντιγράφων εὕρηται, ὃ καὶ μάλιστα κρεῖττον εἶναί μοι δοκεῖ τοῦ τε “πεφυκέναι” καὶ τοῦ “πέφυκεν ἀεί” καὶ ἔτι τοῦ “πέφυκέ τι,” ὃ πλανώμενοί τινες ἔθεντο. Bar. 74. ὥστε εἰς ὕπαρξιν ἐλθεῖν. γρ. πέφυκ᾿ ἀεί. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. οὐαὶ οὐαὶ τῆς δουλοσύνης, ὅτι κακὸν ὑπάρχει. Fl. 33. πεφυκέναι: εὕρηται καὶ πέφυκ᾿ ἀεί. καὶ ἔστι καὶ τοῦτο χρήσιμον, ὥσπερ καὶ τὸ πέφυκέ τι. εὕρηται γὰρ καὶ τοῦτο. Gu.

333. τολμᾷ: ὑπομένει πολλάκις ὃ μὴ πρέπον ἐστὶν ὑπὸ τῆς βίας ἀναγκαζόμενον. M. πράττει, ὑπομένει τὰ ἀνύποιστα. Fl. 59. ὑπομένει τοι. Gr. ἃ μὴ χρή: τολμᾶσθαι. Fl. 21. τὰ μὴ πρέποντα, τὰ ἀνύποιστα. Gu. βίᾳ: ὑπὸ βίας. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. ὑπὸ τῆς δυναστείας. Gu. νικώμενον: ἀναγκαζόμενον. Fl. 10. θαρρεῖ γὰρ εἰς ἅπερ μὴ πρέπει. Fl. 33. κρατούμενον καὶ ἀναγκαζόμενον ὑπὸ τῆς τῶν δεσποτῶν βίας. Gu.

334.—341. ὦ θύγατερ: ὦ τέκνον. M. οἱ ἐμοὶ μὲν λόγοι οἱ περὶ τοῦ σοῦ φόνου φροῦδοι καὶ ἀφανεῖς εἰσι, ῥιφθέντες πρὸς τὸν ἀέρα· σὺ δὲ εἰ ἔχεις δύναμιν μείζονά τι καὶ κατά τι, παρὸ ἡ μήτηρ, σπούδαζε ὡς στόμα ἀηδόνος ἀφιεῖσα πάσας φθογγὰς, ὥστε μὴ στερηθῆναι τῆς ζωῆς. πῖπτε δὲ ἐλεεινῶς πρὸς τὸ γόνυ τοῦδε τοῦ Ὀδυσσέως, καὶ πεῖθε, ἤτοι πειρῶ πείθειν· ἔχεις δὲ πρόφασιν καὶ ἀφορμήν· ἔστι γὰρ καὶ τῷδε τέκνα, ὥστε οἰκτεῖραι καὶ ἐλεῆσαι τὴν σὴν τύχην καὶ δυστυχίαν. I.

οὑμοί: οἱ ἐμοί· ἔκλειψις καὶ κρᾶσις. Fl. 59. ὦ τέκνον, οἱ ἐμοὶ μὲν λόγοι πρὸς αἰθέρα ἠφανίσθησαν καὶ εἰς μάτην περὶ τοῦ σοῦ φόνου. Fl. 33. τὸ πρὸς αἰθέρα πρὸς τὸ μάτην ῥιφέντες σύναπτε. Gu. ἀντὶ τοῦ πρὸς ἀέρα. M.

335. φροῦδοι: ἀνωφελεῖς, ἀφανεῖς, εἰς μάτην ἐκτοξευθέντες οὐ 10. ὑπομένει—] Similiter in A. ex M. apposuimus versui proximo, ὑπομένει πολλὰ τὸ μὴ πρέπον τῇ βίᾳ ἢ μήτηρ ἔχεις: συναλειφή (voluit συναλιφήι, κρατούμενον, ὑπὸ τῆς βίας usitata recentioribus forma). ἀναγκαζόμενον ἢ μήτηρ ἀντὶ τοῦ ἤπερ μήτηρ. σὺ δὲ, εἰ 29. φροῦδοι—] In A. praefixum μᾶλλον τῆς μητρὸς ἔχεις μείζονα δύναμιν, ἄλλως. praecedit enim aliud scholion, σπούδαζε. quod paullo aliter scriptum γὰρ ἔκαμψαν τὸν τοῦ Ὀδυσσέως θυμὸν, ἢ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ τὸ ψηφισθὲν αὐτοῖς ἔτι μένει. οὕτως ἡ σύνταξις, ἔχεις πρόφασιν ὥστε τὴν σὴν ἐποικτεῖραι τύχην· ἔστι γὰρ τέκνα καὶ τῷδε τῷ Ὀδυσσεῖ. A.

φροῦδοι: φροῦδος κατὰ τὸ ἔτυμον λέγει ὁ παρεληλυθὼς τῆς ὁδοῦ καὶ προαπελθών. A.M. πρόοδος γάρ τίς ἐστι καὶ προῦδος καὶ φροῦδος. Cant. φροῦδοι: ἀπῆλθον. Fl. 59. φροῦδος οἰκείως ὁ παρεληλυθὼς καὶ προαπελθὼν τῆς ὁδοῦ. Fl. 10. ἀφανεῖς εἰσίν. Gr. κατ᾿ οὐδὲν ἀνύσαι δύνανται. Gu. μάτην: διακενῆς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ματαίως, εὐχερῶς. Fl. 17. ῥιφέντες: ἐκτοξευθέντες, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν βελῶν τῶν τοῦ σκοποῦ ἁμαρτόντων. Gu. ἀμφὶ σοῦ φόνου: περὶ τοῦ σοῦ φόνου, ὃν ἐτάχθης σὺ δηλονότι φονευθήσεσθαι. φόνος γάρ τινος λέγεται ἢ ὃν αὐτὸς φονεύει ἕτερον, ἢ ὃν αὐτὸς ὑφ᾿ ἑτέρου φονεύεται. Gr. I.

336. μείζω: τινά. Fl. 10. διὰ τὸ τῆς ἡλικίας ἀκμάζον. Gu. ἔχεις: κέκτησαι. Fl. 17. Gu. σὺ δὲ ἐάν τι ἔχεις δύναμιν λόγων. Fl. 33. ἢ μήτηρ ἔχεις: ἀντὶ τοῦ ἤπερ. οἷον, σὺ δὲ εἰ μᾶλλον τῆς μητρὸς δύναμιν ἔχεις. ἔστι δὲ συναλιφὴ ἢ μήτηρ ἀντὶ τοῦ ἤπερ ἡ μήτηρ. σὺ δὲ εἰ μᾶλλον ἔχεις μείζονά τινα δύναμιν, σπούδαζε. A. M.

337. σπούδαζε: ἀγωνίζου, ἐπιμελοῦ. Fl. 17. 59. μελέτα. Fl. 56. σπεῦδε καθὼς στόμα εὐλάλου ἀηδόνος. Fl. 33. ἀγωνίζου, ἤγουν ἀγωνιστικῶς καὶ σπουδαίως λέγε. Gu. σπουδάζω τὸ σπεύδω ὡς ἐνταῦθα, καὶ σπουδάζω τὸ φιλοσοφῶ, ἐξ οὗ καὶ σπουδαῖος ὁ φιλόσοφος, οὗ ἐναντίον τὸ παίζω. σπουδάζω πρὸς σὲ, ὅταν σε ἀξιῶ ἐπιμελείας τοῦ σώματος. καὶ σπουδάζω περὶ σὲ, ὅταν ἐπιμέλωμαι τῶν περὶ σὲ πραγμάτων. B. πάσας: καὶ παντοίας, ἤγουν ἡδείας καὶ συνεχεῖς θρηνῳδίας. θρηνεῖ γὰρ αὕτη τὸν Ἴτυν. Gu. τοιαύτη γὰρ τῆς ἀηδόνος ἐστὶ φωνὴ, πυκνὴ, συνεχὴς, ἡδεῖά τε καὶ παμποίκιλος, πρὸς τούτοις καὶ κλαυθμηρά. Gu. ὥστ᾿: καθά. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ὁ τέ παρέλκει. M. Fl. 21.

338. φθογγάς: λαλιάς. Fl. 59. λόγους. Fl. 56. ἱεῖσα: πέμπουσα. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gu. ἀφιεῖσα. Gu. καὶ φθογγὰς λόγων πέμπε, μὴ στερηθεῖσα τοῦ βίου. Fl. 33.

5. φροῦδος ὁ παρεληλυθὼς καὶ παρελθὼν in Cant.

339. πρόσπιπτε: παρακάλει. Fl. 17. πρὸς τὸ γόνυ τοῦ Ὀδυσσέως τοῦδε προσελθοῦσα πῖπτε οἰκτρῶς ἤγουν ἐλεεινῶς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. πρόσπεσον ἐλεεινῶς ἐπὶ τοῖς γόνασι, ὡς ὑπολαμβάνῃ πεισθῆναί σοι. Fl. 33. πρόσπιπτε δὲ τῷ γόνυϊ, καὶ κατὰ ἀποκοπὴν γόνυ· τὸ γὰρ προσπίπτω δοτικῇ συντάσσεται. Gu. οἱ παλαιοὶ ἱκετεύοντες ἐδράττοντο τῆς γενειάδος καὶ τῆς χειρὸς καὶ τοῦ γόνυος, τῆς μὲν γενειάδος ὡς κατανεῦσαι, ἢ εἰπεῖν τι πρὸς ἄλλον ὑπὲρ τοῦ δεομένου, εἴ γε δεήσει τοῦτο ποιεῖν, τῆς δὲ χειρὸς ὡς ἐνεργῆσαι, τοῦ δὲ ποδὸς ὡς βαδίσαι. Gu. I.

340. πεῖθ᾿: τὸ ἑξῆς, καὶ πείθου τὴν σὴν ὥστ᾿ ἐποικτεῖραι τύχην. M. πειρῶ πείθειν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἔχεις δὲ πρόφασιν: πρόφασις κυρίως ὁ προτεινόμενος εὐπρόσωπος λόγος ἐπὶ κατηγορίᾳ τινὸς, καὶ ἀπὸ τούτου ἁπλῶς ἡ αἰτία. Gr. I. αἰτίαν. Fl. 17. ἀφορμὴν τοῦ πείθειν. Gu.

341. τῷδε: τῷ Ὀδυσσεῖ δηλονότι. Fl. 17. 21. 56. ὑπάρχουσι γὰρ καὶ τούτῳ τέκνα, ὥστ᾿ ἐλεήσει σου τὴν ἡλικίαν. Fl. 33. εἰσὶ γὰρ καὶ αὐτῷ τέκνα, καὶ πτοηθήσεται, μὴ τὴν νεαρὰν ἡλικίαν ἀνοικτὶ φονευθέντα τῆς ὁμοίας ἐγκύρσωσιν. Gu. τύχην: ἀτυχίαν. Fl. 10. δυστυχίαν. Gr. ἤγουν σὲ τὴν δυστυχῆ καὶ αἰχμάλωτον. Gu. τύχη λέγεται κυρίως ὅταν ἄλλο φρονῇ τις, εἶτα ἄλλο συμβῇ. τύχαι καὶ ταπειναὶ τάξεις αἱ τῶν ἀνθρώπων καὶ αἱ ὑψηλαὶ, καθ᾿ ὃ σημαινόμενον ἐνταῦθα εἴρηται τύχη. B.

342. ὁρῶ σ᾿, Ὀδυσσῶ: ἀκούσας ὁ Ὀδυσσεὺς τῆς Ἑκάβης εἰπούσης τῇ Πολυξένῃ, ὦ τέκνον, πρόσπιπτε Ὀδυσσεῖ λαβοῦσα τῆς δεξιᾶς χειρὸς αὐτοῦ καὶ γενειάδος, καὶ ἱκέτευσον αὐτὸν ὅπως τὴν σὴν τύχην ἐποικτείρῃ· οὕτω γὰρ ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς παρακαλεῖν τῆς χειρὸς καὶ τῆς γενειάδος ἁπτομένοις· ταῦτα ἀκούσας ὁ Ὀδυσσεὺς τὴν μὲν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα εἰσήγαγεν ἔσωθεν τοῦ εἵματος αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον εἰς τοὐπίσω ἀντέστρεφεν, ὅπως μήτε τῆς χειρὸς αὐτοῦ λάβηται μήτε τῆς γενειάδος. ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν ἡ Πολυξένη 5. οἱ παλαιοὶ—] In Gu. hoc scholion lia, quae ex M. infra posuimus, ὁρὼ versui 343 est adscriptum. σ᾿ ὀδυσσεῦ τὴν μὲν δεξιὸν χεῖρα κρύπτοντα 13. τινὸς καὶ ἀπὸ τ. ἁ. ἡ αἰτία] τινὶ ὑπὸ τὰ ἱμάτια—πέφειγας παῤ ἀπὸ τ. ἁ. καὶ ἡ αἰτία I. ἐμοῦ τοῦ τούτου τυχεῖν. ἄλλως. ἐνταῦθα 23. ἀκούσας] In A. ἄλλως praefixum. ἐφύλαξεν—παρρησιαστικόν. Nam praecedunt duo scho- οὕτως ποιήσαντα εἶπεν ἡ Πολυξένη, ὁρῶ σε, Ὀδυσσεῦ, τὴν μὲν δεξιὰν χεῖρα κρύπτοντα ἐν τῷ ἱματίῳ, τὸ δὲ πρόσωπον στρέφοντα, ἵνα μὴ ἱκετεύω σε. θάρρει, ἐπεὶ πέφευγας τὸν ἐμὸν ἱκέσιον Δία, τουτέστι τὴν ἐμὴν ἱκεσίαν· ἐκ τοῦ Διὸς γὰρ πᾶσα ἱκεσία. ἱκέσιον δὲ Δία τὸν παρακλήσει λαμ , ὡς ἔστιν ὁ Ζεὺςφίλιος, ξ ένιος ἱκετεύω σε. A.

342.—344. ὁρῶ: παρεπιγραφὴ χρήσιμος. ἡ δὲ παρεπιγραφὴ τοῖς τραγικοῖς διότι ὁ ποιητὴς ἐν τοῖς τραγικοῖς οὐ φαίνεται. Gu. ὁρῶ σε, φησὶν, ὦ Ὀδυσσεῦ, τὴν μὲν δεξιὰν χεῖρα κρύπτοντα ὑπὸ τὰ ἱμάτια, τὸ δὲ πρόσωπον ἀποστρέφοντα, ἵνα μὴ ἱκετεύω σε. M. ὁρῶ σε, Ὀδυσσεῦ, κρύπτοντα τὴν δεξιὰν χεῖρα ὑποκάτω τοῦ ἱματίου, καὶ τὸ πρόσωπον στρέφοντα εἰς τοὐπίσω, ἵνα μὴ ἅψωμαι τῆς γενειάδος σου. I.

ὁρῶ σ᾿, Ὀδυσσεῦ: ὁρῶ ἐπὶ σώματος, θεωρῶ ἐπὶ ψυχῆς. δηλοῖ δὲ δύο, τὸ τὰ θεῖα ὁρῶ καὶ τὸ σκέπτομαι. Gr. I. ἐνταῦθα ἐφύλαξεν ὁ Εὐριπίδης τὸ ἡρωϊκὸν ἦθος· οὐ γὰρ ταπεινῶς, ἀλλὰ μετὰ παρρησίας τὴν Πολυξένην λέγειν εἰσήνεγκεν. Gu. I. ὑφ᾿ εἵματος: ὑπὸ τὰ ἱμάτια. M. ἀντὶ τοῦ ὑποκάτω τοῦ ἱματίου. Gr.

344. προσθίγω: προσψαύσω. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἱκετεύω σε. Fl. 10. ἱκετεύσω. Gu. μήποτε προσεγγίσω σου, ἢ κατὰ πρόσωπόν σε ἴδω. Fl. 33.

345. θάρσει: ἐκπέφευγας τὴν ἐμὴν ἱκεσίαν. Gr. I. οἱ δεόμενοι προέτεινειν εἰώθασι Δία ἱκέσιον, οἱ δὲ συνοικοῦντες ἐφέστιον, οἱ δὲ φίλοι φίλιον, οἱ δ᾿ ἐν μιᾷ τάξει καὶ συμμορίᾳ καταλεγόμενοι ἑταιρεῖον, οἱ δὲ ξένοι ξένιον, οἱ δ᾿ ἐν ὅρκοις συμφωνίας ποιοῦντες ὅρκιον, οἱ δὲ ἀδελφοὶ ὁμόγνιον. B. I. φησὶν οὖν ἐκπέφευγας τὸν ἐμὸν ἱκέσιον Δία, ἤγουν ὃν ἐγὼ ἔμελλον προτείνειν ἱκετεύουσα ἱκέσιον Δία, τουτέστιν ἐκπέφευγας τὴν ἐμὴν ἱκεσίαν. Gr. θάρσει: Αἰολικῶς θάρρει θάρρος 5. ξένιος . . . . .] Literae post ξένιος 22. ἐκπέφευγας] ἤτοι ἄφοβος ἔσο obliteratae ex scholio Gr. ad v. praemittit I. 345. sic fere supplendae, καὶ τὰ ib. οἱ δεόμενοι προτείνειν εἰώθασι Δία λοιπὰ, οὕτως ἱκέσιος. οὐχ—. ἱκέσιον] Brevius scholion in Gr. οἱ 15. ἐνταῦθα—] In Gu. haec versui ἱκετεύοντες ἱκέσιον Δία προέτεινον. 345. adscripta. In A.B. est 26. Verba φησὶν—ἐμὴν ἱκεσίαν ἐνταῦθα—οὐ γὰρ ταπεινὸν αὐτὸν μεμίμηται, quae addidit King. exstant etiam in ἀλλὰ παρρησιαστικόν:— Gr. ex quo φησὶν pro vulg. φῆ, Δία ἔλεγον. Gu. θάρσει: θάρρει. Fl. 21. μὴ φρόντιζε. Fl. 56. οὐχ ἱκετεύω σε, ἐπεὶ πέφευγας παῤ ἐμοῦ τούτου τυχεῖν. M. οὐχ ἱκετεύω γάρ σε τὴν δέησιν τὴν ἔχουσαν τὸ τῆς δίκης νόημα. Fl. 17. χαῖρε ὅτι τὸν ἐμὸν παρακλήτορα Δία πέφευγας, ἡνίκα ἦς ἐν τῇ Τροίᾳ. Fl. 33. ἦν γὰρ καὶ ἕτερος Ζεὺς ἔφορος τῆς ἱκεσίας. λέγει δὲ ἡ Πολυξένη ὅτι πέφευγας τὸν ἐμὸν ἱκέσιον Δία, ἤγουν οὐχ ἱκετεύσω σε περὶ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ γενναίως ἄξω. Fl. 21. ὃν ἐβουλόμην θέσθαι σοι εἰς παράκλησιν. ὡς ἔστιν ὁ Ζεὺς ξένιος, φίλιος καὶ τὰ λοιπὰ, οὕτω καὶ ἱκέσιος. Gu.

346.—354. ὡς ἕψομαί σοι: ὅτι ἀκολουθήσω σοι, καὶ χάριν τοῦ ἀπαραιτήτου, καὶ θέλουσα ἀποθανεῖν· εἰ δὲ μὴ θελήσω, φανοῦμαι γυνὴ δειλὴ καὶ φιλόζωος· κατὰ τί γάρ με πρέπει ζῆν, ᾗτινι πατὴρ μὲν ἦν ἄναξ πάντων τῶν Φρυγῶν καὶ Τρώων· ——τοῦτο πρῶτον καὶ ἐξαίρετον ἐμοὶ τοῦ βίου καὶ τῆς ζωῆς·——˜˜ššἔπειτα ἀνετράφην ὑπὸ καλῶν ἐλπίδων, βασιλεῦσι νύμφη, ἐσομένη δηλονότι, ἔχουσα ζῆλον γάμου οὐ μικρὸν, εἰς οὗτινος ἑστίαν καὶ οἰκίαν παραγενήσομαι. I. ὡς: ὄντως. Fl. 17. λίαν. Fl. 10. ἀναγκαίου: ἕνεκα τῶν ἀναγκῶν. Fl. 17. ἤγουν ἕνεκεν τῆς ἀνάγκης. Fl. 59. ἀπαραιτήτου· ἀπαραίτητος γάρ ἐστιν ἡ τῶν Ἑλλήνων κατ᾿ ἐμοῦ ψῆφος. Gu.

347. θανεῖν τε χρῄζουσ᾿ : ὡς λυτρωθῆναι σπουδάζουσα τῆς τυραννικῆς δουλείας τὴν κάκωσιν. Gu. βουλήσομαι: βουληθῶ ἀκολουθεῖν σοι. Gu. καὶ βουληθῶ ζῆν. Fl. 59. τοῦτο ποιῆσαι δηλονότι. Fl. 21. ὄντως ἐπακολουθήσω σοι, καὶ δι᾿ αὐτὸ τὸ ἀναγκαῖον, καὶ ὅτι βούλομαι ἀπολέσθαι. Καὶ ἄλλως. ἕνεκα καὶ τῆς ἀνάγκης ἀκολουθήσω σοι καὶ ὅτι ἀποθανεῖν βούλομαι, ἐπεὶ προτιμότερόν μοι ἐστὶ τοῦ ζῆν κακῶς. M. Fl. 10.

348. φανοῦμαι: φανήσομαι. Fl. 21. 59. Gu. φιλόψυχος φιλόζωος. Gr. δειλή. Gu. δειλὴ καὶ φιλόζωος γυνὴ φανήσομαι. M.

349. δεῖ: τί με χρὴ ζῆν. Fl. 33. ᾗ καὶ ὅπου. Fl. 17. ἐμοί. Fl. 21. ἤγουν ὃν pro διὰ ὅν et ἐκπέφευγας pro 24. ὄντως] ὅτι Fl. 19. ἐκπέφυγας recepi. MATTH. ib. σοι] σε Fl. 10. 2. Verba ἐπεί et παῤ ἐμοῦ τοῦτο 26. μοι om. Fl. 10. (sic) τυχεῖν sunt etiam in Fl. 10. ib. κακῶς om. M. ἦν: ὑπῆρχε. Fl. 17. ἄναξ: βασιλεύς. Fl. 17. 21. ὅρα ὅπως ὁ ποιητὴς εἰς τὸν κανόνα τῆς ἠθοποίιας τῷ μὲν παρεληλυθότι χρόνῳ χρῆται ἐν τῷ λέγειν “ᾗ πατὴρ μὲν ἦν ἄναξ,” τῷ δὲ ἐνεστῶτι ἐν τῷ “νῦν δ᾿ εἰμὶ δούλη,” τῷ δὲ μέλλοντι, ὅταν λέγῃ “ἔπειτ᾿ ἴσως ἂν δεσποτῶν ὠμῶν φρένας τύχοιμ᾿ ἄν,” καὶ τὰ λοιπά. Gu. I.

350. τοῦτό μοι πρῶτον βίου: τοῦτό μοι ἦν πρῶτον, καὶ ὅτι ἦν βασιλέως θυγάτηρ· ἔπειτα ἐτράφην ὑπὸ καλῶν ἐλπίδων, βασιλεῦσι θυγάτηρ. τοῦτο ἐλλιπές ἐστιν. ὁ δὲ νοῦς καὶ ἡ σύνταξις οὕτως, ἐτράφην ὑπὸ καλῶν ἐλπίδων μέλλουσα γενέσθαι νύμφη βασιλεῦσιν ἀπὸ βασιλέων γεννηθεῖσα. λείπει γὰρ ἐν τῷ βασιλεῦσι νύμφη τὸ μέλλουσα γενέσθαι. A.

ἁπάντων: ὅλων. Fl. 17. Gu. πρῶτον: τὸ κεφάλαιον. M. Fl. 10. 21. Gu. ἐπὶ ἀριθμήσεως. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 79. Gr. τὸ πρῶτον τριχῶς, ἢ κατὰ τὸ ἀξίωμα, ἢ κατὰ τάξιν, ἢ κατ᾿ ἀπαριθμήσεως. Gu.

351. ἐλπίδων: τοῦ γενέσθαι νύμφη βασιλέως. Fl. 17.

352. ζῆλον: μακαρισμὸν, ἔπαινον τῶν γάμων. M. ἤγουν ζηλοτυπίαν οὐ σμικρὰν καὶ ἐλπίδα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἔπαινον, μακαρισμόν. Fl. 10. ἔριν τιθεῖσα βασιλεῦσι πρὸς ποῖον ἀφίξομαι. Fl. 10.

353. ὅτου: ἀντὶ τοῦ οὗτινος. M. ἑστίαν τ᾿: καὶ εἰς τὴν θεάν. Fl. 21. ἔχουσα οἰκίαν καὶ πόλιν πεπαρρησιασμένην βασιλὶς ἡ ταλαίπωρος ταῖς Τρωϊκαῖς γυναιξὶν ἤμην. Fl. 33. νυμφῶνα. δῶμα τὸ ὅλον, ἑστία μέρος. ἀπὸ τοῦ εὑρεθῆναι ἀπό τινος γυναικὸς καλουμένης Ἑστίας. Gu. ἑστία τὸ τιμιώτερον μέρος τῆς οἰκίας, ἐν ᾧ τὸ πῦρ ἅπτεται, καὶ ἀπὸ τούτου ἑστία ἡ οἰκία πᾶσα. Ἑστία καὶ ἡ μία τῶν δώδεκα θεά. B.

354.—356. δέσποινα δ᾿: ἐγὼ ἡ δύστηνος δέσποινα. M. ὑπῆρχον δὲ ἡ δύστηνος δέσποινα ἐν ταῖς Ἰδαίαις γυναιξὶν, ἐν παρθένοις τε περιφανὴς, ἰσότιμος τοῖς θεοῖς, πλὴν κατὰ τὸ θανεῖν μόνον. I.

Ἰδαίαισιν: Ἰδαιῶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Τρωϊκῆς. Fl. 17. Τρωαῖσι. Fl. 21. ταῖς Τρωϊκαῖς. Gu.

355. γυναιξί: γυναικῶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. ἀπόβλεπτος: 1. ὅρα] καὶ ὅρα I. ubi haec leguntur 17.) post εἰσήνεγκεν. in scholio v. 342. (p. 305, 17. ἤγουν et καὶ ἐλπίδα om. Gr. ἤγουν ἐξαίρετος διὰ τὸ κάλλος, καὶ τὰς ἀπάντων εἰς ἑαυτὴν πόρρωθεν ἐπιστρέφουσα ὄψεις. Bar. 74. Gu. περιφανής. Gr. Fl. 33. περίβλεπτος, εὐδαίμων, ἔνδοξος. M. Gu. Fl. 17. 21. 59.

356. πλὴν τὸ κατθανεῖν: τὸ ἀποθανεῖν. M. μὴ λάβῃς κατά ἔξωθεν εἰς τὸ πλὴν τὸ κατθανεῖν, ἀλλ᾿ ὥσπερ φαμὲν, ἴσος ἔστιν οὗτος ἐκείνῳ τὴν σύνεσιν, καὶ οὐ λαμβάνομεν ἔξωθεν τὸ κατά, καὶ πάλιν ἐρῶ σου ἔρωτα, οὕτω κἀνταῦθα, εἰ καὶ τὸ πλήν ἀντὶ τοῦ χωρίς ποιεῖ τὴν ἀσάφειαν, ἴση ταῖς θεαῖς, πλὴν τὸ κατθανεῖν μόνον, ἀντὶ τοῦ χωρὶς τοῦ κατθανεῖν ὑπάρχω ἐκείναις ἴση. ἄλλοι δὲ μὴ λαμβάνοντες κατά γράφουσι τοῦ πρὸς τὸ πλὴν, ἀγνοοῦντες καὶ οὗτοι τὴν σύνταξιν. καὶ μὴν ἑτέρους ψυχρολόγους ἔστιν ἰδεῖν τὸ πλήν ἀντὶ τοῦ εἰ μή λέγοντας, ἴση ταῖς θεαῖς, εἰ μὴ τὸ κατθανεῖν μόνον ὑπῆρχεν αὐτῇ. Gu. I. πλήν: χωρίς. Fl. 59. Gu. κατθανεῖν: τοῦ θανάτου δηλονότι. Fl. 17. ἐγὼ γὰρ ἦν θνητὴ, οἱ δὲ θεοὶ οὔ. Fl. 21. οὐκ ἰσόθεος ἦν. οὐκ ἀποδίδοται δὲ τοῦτο πρὸς τὸ πλήν, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσος. Gu. καὶ Σοφοκλῆς ἐν Φιλοκτήτου δράματι “οἰκουμένη γὰρ στέγη πυρὸς μέτα πάντ᾿ ἐκπορίζει πλὴν τὸ μὴ νοσεῖν ἐμέ.” Gu. τὸ πλήν μετὰ πασῶν τῶν πτώσεων συντάσσεται πλὴν τῆς κλητικῆς. Gu.

357. νῦν δ᾿ εἰμὶ δούλη: νῦν δὲ ὑπάρχω δούλη. I. πρῶτα μέν: ἀντὶ τοῦ πρῶτον, ὡς τὸ πότερα ἀντὶ τοῦ πότερον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. πρῶτα: κατὰ πρῶτα. Fl. 17. κατ᾿ ἀρχάς. Gu. τοὔνομα: ἤτοι τὸ καλεῖσθαι δούλην, οὐκ εἰωθὸς καὶ οὐ σύνηθες ὂν, ποιεῖ ἐμὲ ἐπιθυμεῖν θανεῖν. I. τὸ ὀνομάζεσθαι. Fl. 17. τὸ ὄνομα τῆς δουλείας. Fl. 6. 9. 10. 21. 56. 59. 76. Gr. τοῦτο τὸ δούλη. Gu.

358. θανεῖν ἐρᾶν: ἀποθανεῖν. Fl. 17. τὸ τῆς δουλείας ὄνομα τοῦ θανεῖν με ἐρᾶν ποιεῖ. M. κακοσύνθετον δὲ τὸν λόγον πεποιήκασι τὰ δύο ἀπαρέμφατα. Fl. 10. ἐρᾶν: ἀγαπᾶν. Fl. 56. φιλεῖν. Fl. 21. ἐπιθυμεῖν. Gu. τίθησιν: ποιεῖ. Gr. παραπείθει. Gu. εἰωθός: ἔθω, τὸ ἐξ ἔθους τι διαπράττω· ὁ μέλλων ἔσω, ὁ παρακείμενος 4. λάβῃς] λάβε I. Prior pars 9. χωρὶς τοῦ κατθανεῖν ὑπάρχω] χωρὶς scholii est in B. sic scripta, μὴ κατθανεῖν οὐχ ὑπάρχει Gu. λάβῃς — ἴσος οὗτος— ἀσάφειαν, οὕτως 10. τοῦ] τοῦτο I. ἴση—μόνον, ἤτοι χωρὶς τὸ κατθανεῖν οὐχ 11. ψυχρολόγους om. Gu. ὑπάρχω ἐκείνοις ἴση:— 16. Φιλοκτήτου] φιλοκτήτους Gu. 8. ἴση] οὕτω ἴση I. Est v. 299. ἦκα, ὁ μέσος ἦθα καὶ Ἀττικῶς εἴωθα, ἡ μετοχὴ εἰωθὼς, τοῦ εἰωθότος, τὸ οὐδέτερον τὸ εἰωθός. I. οὐκ εἰωθὸς ὄν: οὐ σύνηθες ὂν τοῦτο τὸ ὄνομα τῆς δουλείας ἐν ἐμοί· καὶ γὰρ οὐκ ἦν ποτε δούλη. Fl. 21. πρόθυμός εἰμι εἰς τὸ θανεῖν· οὐκ εἴωθα τῆς δουλοσύνης τὰ ἔργα. Fl. 33.

359.—368. ἔπειτ᾿ ἴσως ἄν: ἔπειτα ἴσως ἂν τύχοιμι δεσποτῶν τινῶν καὶ ἀπηνῶν κατὰ τὰς φρένας, ὅστις, ἐκείνων λέγω, ἀγοράσει δι᾿ ἀργυρίου ἐμὲ, τὴν ἀδελφὴν τοῦ Ἕκτορος καὶ ἑτέρων πολλῶν, προσθεὶς δὲ ἐν τοῖς δόμοις ἀνάγκην σιτοποιὸν, ἤτοι ἀρτοποιητικὴν, ἀναγκάσει ἐμὲ, ἄγουσαν ἡμέραν λυπηρὰν, καὶ σαροῦν τὸ δῶμα, καὶ ἐφεστάναι ταῖς κερκίσιν, ἀντὶ τοῦ ὑφάσμασιν (ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν). τὰ ἐμὰ δὲ λέχη καὶ τὴν ἐμὴν κοίτην μιανεῖ δοῦλος ὠνητὸς ποθὲν, τυράννων καὶ βασιλέων πρόσθεν ἄξια ὄντα. οὐ δῆτα, ἤτοι οὐκ ἀνέξομαι ζῆν ἐν τούτοις, οὐ προτιμήσω ταῦτα τοῦ θανάτου· ἀφίημι τόδε τὸ φέγγος τῶν ὀμμάτων ἐλεύθερον, προστιθεῖσα τῷ θανάτῳ τὸ ἐμὸν σῶμα. I. ἴσως ἄν: οἱ Ἀττικοὶ πῆ μὲν ἐκλείπουσι τὸ ἂν, πῆ δὲ πλεονάζουσιν, ὡς ἐνταῦθα, ἴσως ἂν τύχοιμ᾿ ἄν. Gu.

δεσποτῶν: τὸ ἑξῆς, δεσποτῶν ὅστις ὠμῶν κατὰ τὰς φρένας. M. αὐθεντῶν. Fl. 17. ὠμῶν: σκληρικῶν (σκληρῶν. Gu.) κατὰ ψυχήν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ὠμῶν φρενῶν. Fl. 33.

360. τύχοιμ᾿ ἄν: λέγω ἐκεῖνον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ὅστις: δεσπότης. Fl. 21. ὃς ὥς τινα ἀργυρώνητον δοῦλον. Fl. 33. δι᾿ ἀργύρου. Gr.

361. κάσιν: τὴν κάσιν. Ἀνακρέων “οὔτε μὴν ἁπαλὴν κάσιν.” σεσημείωται δὲ ὅτι τὴν θήλειαν κάσιν ἐποίησεν, εἰ μὴ ἀποκοπή ἐστι τοῦ κασιγνήτην. A.M. τὴν Ἕκτορος καὶ ἑτέρων πολλῶν ἀδελφήν. Fl. 33. κατ᾿ ἐξοχήν. κατ᾿ ἐξαίρετον τῶν ἄλλων διὰ τὸ ἀνδρεῖον. Gu.

362. προσθεὶς δ᾿ ἀνάγκην σιτοποιόν: τὴν μυλικὴν εἶπε. προσθεὶς τὴν σιτοποιὸν ἀνάγκην ἐν δόμοις τοῖς αὐτοῦ, ὅστις με ὠνήσεται, καὶ προσθεὶς τὸ σαίρειν τὸ δῶμα καὶ ἐφεστάναι ταῖς κερκίσιν ἀναγκάσει με ἄγειν φέρειν ἡμέραν λυπηράν. A.

προσθείς: ἐπιθείς. Fl. 6. 9. 56. 59. 76. Mosq. Gr. ἐπιθεὶς δὲ ἐκεῖνος ὁ δεσπότης. Fl. 21. ἀνάγκην: δουλείαν. Fl. 59. 6. τινῶν] ὠμῶν τινῶν Matth. 24. ἐποίησεν—κασιγνήτην] εἶπεν εἰ 23. Ἀνακρέων] ὡς ἀνακρέων λέγει A. μὴ ἀποκοπὴ ἐγένετο τοῦ κασιγνήτην A. ib. οὔτε μὴν Cobetus. οὔτε μὲν M. In Fl. 10. σημείωσαι ὅτι τὴν θήλειαν τότε μ᾿ A. κάσιν εἶπεν, εἰ μὴ ἀποκοπὴ κασιγνήτης. σιτοποιόν: ἀντὶ τοῦ μυλωθρικήν. M. τὰ πρὸς ζωάρκειαν ποιοῦσαν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ἀνάγκην σιτοποιόν: μαγειρικήν· σῖτα γὰρ καὶ σιτία τὰ βρώματα· ἢ ἀρτοποιητικήν. Gr. ἤγουν ἀναγκάσας ἀλήθειν. Gu.

363. σαίρειν: φιλοκαλεῖν. M. Fl. 10. 17. 21. Gu. σαροῦν. Gr. ἀναγκάσει με καὶ σαίρειν τὸ δῶμα καὶ ἐφεστάναι ταῖς κερκίσιν ἀντὶ τοῦ ταῖς ἱστουργίαις. ἀπὸ μέρους· κερκίδες γὰρ αἷς συντιθέασι τὴν κρόκην τῷ στήμονι. Bar. 74. Gr.

κερκίσιν: ὑφάσμασιν. ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν· κερκίδες γὰρ κυρίως ὄργανά τινα δι᾿ ὧν συνέχονται τὰ ὑφαινόμενα, ἃ αἱ γυναῖκες ἰδιωτικῶς σαγίτας καλοῦσι. Gu. καὶ ἐφιστάναι κερκίσι καὶ ἐπιστασίαν ἔχειν καὶ ἵστασθαι, τουτέστιν ὑφαίνειν ἐπὶ τοῖς ἱσταρίοις. Gu.

ἐφεστάναι: ἀντὶ τοῦ παρεστάναι ἐπὶ κερκίσι μετ᾿ ἀνάγκης. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ προσθείς. M. ἐπιστατεῖν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Mosq. ἐπιστάτην εἶναι. Fl. 17. καὶ σαίρειν, ἤγουν φιλοκαλεῖν τὰ οἰκήματα, καὶ παρειστήκειν καὶ κιρνᾶν, ἢ ἐν ὑβρίσμασιν παρειστήκειν. Fl. 33.

364. λυπρὰν ἡμέραν: ἤγουν λυπηρὰν καὶ ἀλγεινὴν διάγουσαν ζωήν. Gr. Bar. 74. λυπητικὴν ἐπιφέρειν ἡμέραν. Fl. 33. οἰκτρὸν καὶ ἄθλιον βίον. Gu. ἀναγκάσει: ὁ ἐμὸς δεσπότης. Fl. 21.

365. λέχη: ἤγουν τὴν ἐμὴν παρθενίαν. Fl. 21. ὠνητός: ἀγοραστός Fl. 17. 56. Gu. ποθέν: ἀπό τινος τόπου. Fl. 56. Gu. καὶ τὴν ἐμὴν κοίτην καὶ συνουσίαν ἤγουν μίξιν γαμικὴν δοῦλος ἀγοραστός. Fl. 33.

366. χρανεῖ: μολυνεῖ, κακῶς ποιήσει. M. φθείρει, μολύνει. Fl. 17. μιανεῖ. Gr. μολυνεῖ. Gu. τυράννων πρόσθεν ἠξιωμένα: βασιλέων πρότερον ἄξια κεκριμένα. Fl. 6. 9. 21. 55. 59. 76. Gr. χρανεῖ καὶ μολυνεῖ, ἔμπροσθεν τῶν τυράννων ἀξιωμένη. Fl. 35.

367. οὐ δῆτ᾿ ἀφίημι: τὸ οὐ δῆτα ἀντὶ τοῦ οὐ θέλω ζῆν καὶ πάσχειν τοιαῦτα. ἐλεύθερον δὲ ἀφίημι τὸ φῶς τοῦτο τῶν ἐμῶν 1. ποιοῦσαν est ab al. m. in Gu. 10. συνέχονται] συνέχοντο Bar. ποιοῦντα Mosq. ib. ὑφαινόμενα] ὑφάσματα Bar. 7. ἱστουργίαις] ἱστουργείαις Gr. ib. ἃ αἱ—καλοῦσι om. Gu. ἰδιωτικῶς Correxi ex Bar. 74. in quo eadem κῶς scripsi pro ἰδιωτικάς. De voc. fere quae in Gr. et Gu. leguntur. σαγίτα v. Ducang. Gloss. ib. τὴν κρόκην] τὴν κρόκον Mosq. 18. διάγουσαν] διάγουσα Bar. D. ὀμμάτων. οὐ γὰρ ἔστιν ὑπηρετήσει καὶ δουλεύσει τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς ἐπὶ τὸ ὁρᾶν καταφωτίζον αὐτοὺς. ἐπεὶ προστίθημι τῷ Ἅιδῃ τὸ ἐμὸν δέμας. A.

οὐ δῆτ᾿: οὐ ταῦτα ὑποστήσομαι θελήσασα ζωήν. M. οὐδαμῶς ἀφίημι ἐλεύθερον φῶς ἐκ τῶν ὀμμάτων. Fl. 33. οὐκ ἀνοίγω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἐλευθέρως. Fl. 17. ταῦτα ὑποστήσομαι. Fl. 10. οὐκ ἀφίημι, διότι καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν ἀκτῖνας ἐκπέμπουσιν, αἳ προσομιλοῦσι ταῖς ἡλιακαῖς ἀκτῖσιν· οὐκ ἄλλως γὰρ ὁρῶμεν ἀλλ᾿ ἢ ἐκ τῆς πρὸς ἄλληλα σχέσεως· θατέρου γὰρ ἐπιλάμψαντος, κἂν τὸ ἓν ἐπικρατεῖ, σκότος ἡμῖν τὰ πάντα λελόγισται. Fl. 17. οὐκ ἀνέξομαι ζῆν ἐν τούτοις, οὐ προτιμήσω ταῦτα τοῦ θανάτου. Gr. ἔσται τοῦτο. Gu. ἀφίημι: καταλιμπάνω. Gu. ἐλεύθερον: ἤτοι ἐλεύθερον δουλείας. τουτέστιν ἐλευθέρα θέλω ἀποθανεῖν. Gu. ἀφίημι τόδε τὸ φέγγος τῶν ὀμμάτων ἐλεύθερον, προστιθεῖσα τὸ ἐμὸν δέμας τῷ Ἅιδῃ, ἀντὶ τοῦ τῷ θανάτῳ. Gr.

368. τόδ᾿ Ἅιδῃ: γρ. τόδ᾿ ἤδη. M. ἀντὶ τοῦ τὸ ἐμὸν δέμας προστίθημι τῷ Ἅιδῃ. M. προστιθεῖσ᾿: δοῦσα, προσβαλοῦσα. Fl. 59. προσθήκην ποιήσασα, παραδοῦσα τὸ ἐμὸν σῶμα εἰς θάνατον. Fl. 6. ἀλλὰ τῷ Ἅιδῃ προσεγγίζημι τὸ ἐμὸν σκῆνος. Fl. 33.

369.—371. ἄγ᾿ οὖν: ἄγε ἐμὲ λοιπὸν, Ὀδυσσεῦ· οὔτε γὰρ θάρρος ἐλπίδος ὁρῶ οὔτε δόξης καὶ ὑπολήψεώς τινος, ὅτι ἀπόκειται ποτὲ πρᾶξαι καλῶς καὶ εὐτυχῆσαι. I.

ἄγ᾿: ἄγαγε. Fl. 17. προηγοῦ μοι, ὦ Ὀδυσσεῦ, καὶ φέρε. Fl. 33. διέργασαι: ἀντὶ τοῦ διαχείρισαι, σφάξαι, φόνευσον, διάχρησαι. M. φόνευσον. Fl. 6. 9. 10. 56. 59. 76. Gr. σφάξαι. Fl. 17. θῦσον, σφάξον. Gu. διεργάζω διαχειρίζω διαχρῶ καὶ ἐκπράττω τὸ φονεύω σημαίνουσιν. Gu. ἄγων ἀγαγών. Fl. 17. διὰ χειρός. Fl. 59.

17. προστιθεῖσ᾿] In A. scholion dixit modo distinxisse observarunt mancum, προστιθεῖσα . . . τὸ δὲ σῶμα grammatici praeeunte Aristarcho: . . . τὸ μὲν δέμας ἐπὶ τοῦ ἐμψύχου ἀπὸ vid. schol. Il. 1, 115. Apollon. Lex. τοῦ συνδεδέσθαι τὴν ψυχὴν, τὸ δὲ σῶμα Hom. p. 754. Etym. M. p. 255 ἐπὶ τοῦ ἀψύχου οἷον εἶ σωμάτιον οὔποτ᾿ 36. et Lehrs. de Aristarchi studiis ὁρῶντος. Postrema corrupta. Vocabulum Hom. p. 95. post τὸ δὲ σῶμα pene obliteratum 19. προσεγγίζημι] Ortum ex προσεγγίζω Ὅμηρος fuisse videtur, quem et προστίθημι. δέμας et σῶμα eo quem scholiasta

370. τοῦ: τινὸς, θηλυκόν. Fl. 10. δόξης: ὑπονοίας. M. Fl. 17. 21. 59. βοηθείας. Fl. 6. τινὸς ὑπολήψεως. Gr. ἔδει εἰπεῖν τῆς πρὸς τὸ δόξης, νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ τῆς τοῦ Ἀττικῶς λέγει· οὗτοι γὰρ τοῖς θηλυκοῖς ὀνόμασιν ἔσθ᾿ ὅτε ἄρθρα ἀρσενικὰ προσάπτουσιν, ὡς ἔχει τὸ τοῦ Σοφοκλέους “οὔτε του σάλπιγγος” καὶ τὼ χεῖρε παρὰ πᾶσι καὶ τοῖν πόλεοιν παῤ Ἰσοκράτει καὶ Θουκυδίδῃ. B. Gu. ἡ δόξα καὶ ἐγγὺς ἐλπίδος ἐστὶν, ἀλλ᾿ οὐκ ἔχει τὸ πλέον, καὶ ὥσπερ προηγούμενόν ἐστι τῆς ἐλπίδος· ἔστι γάρ τι, ἀφ᾿ οὗ τις δοξάζων περὶ αὐτοῦ τὰ βελτίω εἶτα ἐλπίζει. Gu.

371. θάρσος: εἶναι προσδοκίαν. Fl. 59. παρηγόρημα. Gu. ἡμῖν: τοῖς Τρωσί. Fl. 21. ἐν ἐμοί. Gu. ποτ᾿ : εἰς τὸ μέλλον. Gu. εὖ πρᾶξαι: εὐτυχῆσαι. Gu. χρή: ἀπόκειται. Gr.

372. —378. μῆτερ: ὦ μῆτερ, σὺ δὲ μηδαμῶς γένῃ ἐμπόδιον ἐμοὶ, μηδὲ λέγουσα, μηδὲ δρῶσα, σὺν ἐμοὶ δὲ βούλου θανεῖν ἐμὲ πρὸ τοῦ τυχεῖν αἰσχρῶν παῤ ἀξίαν· ὅστις γὰρ οὐ συνήθειαν ἔχει πεῖραν λαμβάνειν τῶν δυστυχιῶν, φέρει μὲν τιθεὶς ἐν τῷ ζυγῷ τὸν αὐχένα, ἤγουν ἐν τῇ ἀνάγκῃ τῆς δυστυχίας, ἄχθεται δὲ, ὥσπερ δηλονότι βοῦς ἀγύμναστος ὑπὸ ζυγὸν τιθεμένη. θανὼν δὲ εἴη ἂν μᾶλλον εὐτυχέστερος ἢ ζῶν· τὸ γὰρ μὴ καλῶς ζῆν, μεγάλη ὀδύνη. Gr. I.

ἐμποδών: μηδὲν ἡμῖν ἐμποδὼν γένῃ, ὦ μῆτερ, μήτε λέγουσα μήτε πράττουσα. M. μήτε λέγουσα μήτε ἀνύουσα. A. εἰς ἐμπόδισμα, ἐπιρρηματικῶς. Fl. 21. σὺ δὲ, μῆτερ, μηδαμῶς ἔμπροσθεν ἡμῖν γενοῦ, ἢ ἐμπόδιος ἡμῖν. Fl. 33.

373. λέγουσα: μηδέ· ἀπὸ κοινοῦ τὸ μή. Fl. 6. 9. 10. 21. 56. 59. 76. Gr. μήτε. Fl. 17. φλυαροῦσα, μηδὲν ἀνύουσα, M. Fl. 10. δρῶσα: κωλύουσα. Fl. 59. πράττουσα. Fl. 10. συμβούλου; σύνθελέ μοι, σὺν ἐμοὶ βουλεύου ἀποθανεῖν. M. Fl. 10. σύνθελε. Fl. 17. Gu. σὺν ἐμοὶ βούλου. Gr. ἢ λέγουσα ἢ ποιοῦσα συμβούλευσόν μοι θανεῖν, πρὶν ἀνάξιόν τι πάθω. Fl. 33.

374. μὴ κατ᾿ ἀξίαν: ἀναξίως. Fl. 17. πρὸ τοῦ τυχεῖν αἰσχρῶν 1. δόξης] ἐλπίδος Gu. 16. τῶν om. Gr. hic et in gl. interlineari. 4. τοῖς θηλυκοῖς—προσάπτουσιν] τὰ θηλυκὰ ἄρθρα ἔσθ᾿ ὅτε ἀρσενικῶς 17. ὥσπερ δηλονότι Gr. (qui verba ἐκφέρουσιν Gu. ὅστις γὰρ—τιθεμένη habet). δηλονότι 5. Σοφοκλέους] Aj. 291. ὥσπερ I. ib. οὔτε] τὸ οὔτε Gu. 25. μηδὲν] μὴ M. 6. Ἰσοκράτει] P. 55 C. πραγμάτων, ἤγουν ἀσχήμων, οὐ κατ᾿ ἀξίαν, τουτέστι παρὰ τὴν ἀξίαν, παρὰ τὸ πρέπον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr.

375. ὅστις: ὅστις οὖν οὐκ ἠθὰς τῶν κακῶν, φέρει ἀκουσίως μέν· λυπεῖται γὰρ ὃ αὐχὴν ἐν τῷ καμάτῳ. Fl. 33. ἅπτεσθαι. Gu.

376. φέρει; τῷ τῶν κακῶν ζυγῷ τὸν αὐχένα ἐντιθεὶς ἀλγεῖ. M. ὑπομένει. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ταῦτα. Gu. τὸ αὐχέν᾿ ἐντιθεὶς ζυγῷ σύναπτε πρὸς τὸ φέρει μὲν, οὐ πρὸς τὸ ἀλγεῖ δέ. Bar. 74. Gu. ἀλγεῖ: ἄχθεται. Gr. διὰ τὸ ἀσύνηθες. Gu. ἐντιθείς: ὑποβαλών. Fl. 56. Gu. ζυγῷ: ἤγουν ἀνάγκῃ. Gu. πρωθύστερον. Gu.

377. θανών: ἤγουν ἀποθανών. Fl. 17. μᾶλλον: ἐκ παραλλήλου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. περισσοτέρως. Gu. κρεῖττον ἂν εἴη θανεῖν ἐν εὐτυχίᾳ ἢ ζῶν ἐν ἀτυχίᾳ ὑπάρχειν. Fl. 33.

378. μὴ καλῶς: ἀλλὰ δυστυχῶς. Fl. 17. τὸ γὰρ μὴ ζῆν καλῶς μέγας πόνος ἐστί. Fl. 33.

379. δεινὸς χαρακτήρ: δυσχερές ἐστι, φησὶ, τὸ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθὸν γενόμενον τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ φρόνημα τῆς εὐγενείας ἀπορρῖψαι καὶ ἀφανίσαι. Ἄλλως. ἱκανός ἐστι χαρακτὴρ καὶ φανερὸς ἐπ᾿ ἀνθρώποις τὸ ἀγαθὸν γενέσθαι. ἱκανὴ, φησὶ, καὶ ἔνδοξος φρόνησις ἐν τοῖς ἀνθρώποις τὸ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθὸν προελθεῖν, καὶ ἐπὶ πολὺ θαυμαζόμενοι καὶ δοξαζόμενοι γίνονται οἱ παρασκευάζοντες ἑαυτοὺς ἀξίους εἶναι τῆς εὐγενείας. οἷον, τοῖς ἄξια τῆς εὐγενείας διαπραττομένοις ἐπεκτείνεται τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας ἐπὶ πλέον καὶ ἐνδοξότερον γίνεται. A.M. Ἄλλως εἰς τὸ αὐτό. σαφὴς, φανερὸς καὶ πρόδηλος χαρακτὴρ τὸ ἀπὸ ἀγαθῶν γενέσθαι, οἷον ἀπὸ εὐγενοῦς προελθὼν πᾶσιν εὐδιάγνωστός ἐστι καὶ ἐπὶ πολὺ θαυμάζονται καὶ δοξάζονται οἱ αὑτοὺς ἀξίους τῆς εὐγενείας παρασκευάζοντες, ἤγουν ἄξια τῆς εὐγενείας διαπραττομένοις ἐπεκτείνεται τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας ἐπὶ πλέον καὶ ἐνδοξότεροι γίνονται, ὥσπερ καὶ ἡ Πολυξένη ἄξια 3. οὐκ ἠθὰς] οὐκήθησε Fl. Sensus πολὺ—ἐνδοξότεροι γίνονται adscripta postulat οὐκ ἠθάς vel οὐκ ἐγεύσατο. sunt v. 381. 18. ἱκανός ἐστι—γενέσθαι om. A. 22. εἶναι om. A. 19. φησὶ om. A. ib. οἷον—ἐνδοξότερον γίνεται] Haec 20. προελθεῖν] καὶ γενέσθαι addit A. pars acholii in M. non hoc loco legitur, ib. θαυμαζόμενοι καὶ δοξαζόμενοι] δοξαζόμενοι sed ad v. 381. ubi ἐνδοξότεροι καὶ θαυμαζόμενοι A. Illud γίνονται, quod est etiam in Fl. 10. est in Fl. 10. in quo verba καὶ ἐπὶ 27. αὑτοὺς] αὐτοὺς A. τῆς ἑαυτῆς εὐγενείας πέπραχεν. εἵλετο γὰρ θανεῖν ἢ δούλη ὑπάρχειν. ἡ δὲ σύνταξις οὕτω, δεινὸς χαρακτὴρ καὶ ἐπίσημος ἐν βροτοῖς τὸ ἀπὸ ἐσθλῶν γενέσθαι (λείπει δὲ ἡ ἀπό πρόθεσις) καὶ ἐπὶ πλέον ἔρχεται τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας ἐν τοῖς ἀξίοις αὐτῆς τῆς εὐγενείας. πολλοὶ γὰρ εὐγενεῖς, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπὶ πλέον ἔρχεται τὸ ὄνομα τούτων μὴ τὰ τῆς εὐγενείας πραττόντων ἄξια. A.

δεινὸς χαρακτήρ: ἐκπλαγεὶς ὁ χορὸς πρὸς τοὺς τῆς Πολυξένης λόγους, ὡς μετὰ φρονήματος εἰρημένους μάλα γενναίου, φησὶ, μεγάλως χαρακτηρίζει καὶ δηλοποιεῖ τὸν εὐγενῆ ἡ εὐγένεια· πρὸς γὰρ τὴν εὐγενῆ αὐτοῦ φύσιν καὶ τοὺς λόγους ποιεῖται· καὶ δῆλος τοῖς οὐκ εἰδόσιν αὐτὸν γίνεται. Ἄλλως. ὅστις ἐστὶν εὐγενὴς καὶ γένους λαμπροῦ χαρακτηρίζει ἑαυτὸν καλοῖς λόγοις καὶ ἤθεσι, καὶ δῆλος τοῖς οὐκ εἰδόσι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐντεῦθεν καθίσταται. καὶ τὸ τῆς εὐγενείας ὄνομα μέγιστον τότε γίνεται ὅταν οἱ διαδεξάμενοι τοῦτο ἄξια τούτου δρῶσιν, ὁποῖόν τι καὶ νῦν γέγονεν. B. Gu. I. Ἄλλως. ἐπιτήδειος χαρακτὴρ, ἤτοι σφραγὶς καὶ σημεῖον, καὶ ἐπίσημος, ἤγουν διάδηλος, ἐν βροτοῖς, τὸ γενέσθαι τινὰ δηλονότι ἀπὸ ἐσθλῶν καὶ εὐγενῶν. καὶ ἐπὶ μεῖζον ἔρχεται, ἤτοι αὐξάνει καὶ πλέον γίνεται, τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας τοῖς ἀξίοις, ἢ ὑπὸ τῶν πραττόντων ἀνάξια τῆς εὐγενείας. I. τὸ ἐξ ἀγαθῶν καὶ εὐγενῶν τινὰ γενέσθαι ἱκανόν ἐστιν εἰς γνωριμότητα καὶ χαρακτηρισμὸν ἐν τοῖς ἀνθρώποις· εἰ γάρ τοι καὶ ὁ γεννηθεὶς ἐξ εὐγενῶν μὴ ἔχῃ τινὰ ἀγαθὴν καὶ καλὴν πρᾶξιν, ὅμως ἐκ τῆς τῶν γονέων περιφανείας ἄριστος καὶ αὐτὸς εἶναι ὑπολαμβάνεται· εἰ δὲ καὶ τῆς εὐγενείας ἄξια πράττοι τι, ἐπὶ πλέον τῆς εὐγενείας αὐτῶν αὔξεται καὶ ἐνδοξότερος γίνεται. Fl. 17.

379. δεινός: μέγας. Fl. 17. ἐπιτήδειος. Gr. δεξιὸς, μέγας. 1. εἴλετο γὰρ] Fort. προείλετο, aut 10. καὶ δῆλος—γίνεται. Ἄλλως om. μᾶλλον addendum post θανεῖν. B. 7. ὁ χορὸς om. I. 12. καλοῖς] καλοῖς αὐτοῦ Gu. 8. μάλα om. I. 13. τὴν ψυχὴν] τὴν τύχην Gu. ib. In Gu. verba μεγάλως—ποιεῖται ib. τὸ om. B. I. aliud scholion per se constituunt; 14. τότε] τοῦτο B. I. quae autem sequuntur καὶ ib. γίνεται] γίγνεται Gu. δῆλος —ἄλλως, in eodem desunt. 21. γνωριμότητα, de quo v. dixi MATTH. in Thesauro vol. 2. p. 688., restitui 9. εὐγενῆ ἡ εὐγένεια] εὐγένεια τὸν pro γνωριμώτατον. εὐγενῆ B. Gu. χαρακτήρ: τύπος. Fl. 6. σφραγίς. Gr. κἀπίσημος: ἐπίσημος, φανερὸς, ἔνδοξος. M. κυρίως ἐπίσημον ἀργύριον τὸ κεχαραγμένον, καὶ ἄσημον τὸ μὴ κεχαραγμένον, καὶ παράσημον τὸ παρακεχαραγμένον. ἀπὸ τούτων δὲ καὶ ἐπίσημος ὁ διάδηλος ἁπλῶς, καὶ ἄσημος ὁ ἄδηλος καὶ ἀφανὴς, καὶ παράσημος ὁ βεβλαμμένος τι μέρος. Gr. I. κατάδηλος. Fl. 17. φοβερόν ἐστι τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἄθλιον ὁ ὑψηλὸς χαρακτὴρ, ἤγουν ἄνθρωπος ἐξ ἀγαθῶν γονέων, τοῦ γενέσθαι ἄσημος καὶ ἀφανὴς, ὅτι τῆς εὐγενείας τὸ ὄνομα αἰσχύνεται, Fl. 33. διάδηλος. Gr. φανερός. Gu.

380. ἐσθλῶν: τὸ ἐξ ἀγαθῶν προγόνων. M. εὐγενῶν. Gr. γονέων. Gu.

γενέσθαι: προαχθῆναι, γεννηθῆναι. Fl. 17. Gu. κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται: αὐξάνει. Gr. αὔξεται. Gu.

381. τοῖσιν ἀξίοις: τῆς εὐγενείας. οἷον, τοῖς ἄξια τῆς εὐγενείας διαπραττομένοις ἐπεκτείνεται τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας ἐπὶ πλέον καὶ ἐνδοξότεροι γίνονται. M. ἀπὸ τῶν ἀξίων τῆς εὐγενείας. Fl. 17. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr.

τοῖσιν ἀξίοις: ταύτης. Gu. τοῖς ἠξιωμένοις ἐκείνου. Gu. ἐπὶ πλέον τὸ ὄνομα τῆς εὐγενείας αὐτῷ αὔξεται, καὶ ἀξιεπαινετώτερος καὶ ἐνδοξότερος γίνεται, εἰ καὶ τὰ τῆς εὐγενείας ἄξια διαπράττοιτο· πολλοὶ γὰρ εὐγενεῖς, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπὶ πλέον ἔρχεται τὸ ὄνομα τῶν μὴ τὰ τῆς εὐγενείας πραττόντων ἄξια. Gu.

382.—388. καλῶς μέν: ὦ θύγατερ, καλῶς μὲν εἶπας, ἀλλὰ τῷ καλῷ ἔνεστι καὶ λύπη. εἰ δὲ πρέπει γενέσθαι τιμὴν τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ φυγεῖν ὑμᾶς, ὦ Ὀδυσσεῦ, μέμψιν, τὴν Πολυξένην μὴ κτείνετε, ἐμὲ δὲ ἄγοντες πρὸς τὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως κεντεῖτε καὶ σφάζετε, μὴ φείδεσθε, ἐμοῦ δηλονότι· ἐγῶ γὰρ ἔτεκον τὸν Πάριν, ὃς ὤλεσε τὸν Ἀχιλλέα τρώσας διὰ τόξου. I.

382. καλῶς μὲν εἶπας: διὰ τὸ εἰπεῖν “τὸ γὰρ ζῆν μὴ καλῶς.” Gu. καλῶς μὲν εἶπας: τὸ καλῶς λέγειν ἐνίοτε μὲν τὸ κεκαλλιεπημένα 3. καὶ παράσημον] καὶ om. I. ὑπὸ, quod est in Gr. 4. ἁπλῶς] τὸ ἁπλῶς Gr. 30. κεκαλλιεπημένα King. καλλιεπημένα 7. μέρος] μέλος Bar. Gr. I. Ex Fl. 17. ad καλῶς 11. προαχθῆναι om. Fl. 17. Ad adscriptum affertur ἐνδεῶς γενέσθαι in Gu. adscriptum τινά. σωφότερον (sic). 16. ἀπὸ] Libri partim sic partim ῥήματα λέγειν δηλοῖ, ἐνίοτε δὲ τὸ ὀρθῶς καὶ ἀληθῶς λέγειν, ὡς ἐνταῦθα. Gr. I. εἶπας: ὅτι βούλῃ ἀποθανεῖν. Fl. 21.

ἀλλὰ τῷ καλῷ λύπη πρόσεστιν: ἔνεστιν. Gr. ἀλλὰ τῷ τοιούτῳ, ἤγουν τῷ νομιζομένῳ σοι καλῷ, τουτέστι τῷ θανάτῳ, λύπη. Gu.

384. χάριν: τιμήν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. Mosq. ἐὰν δὲ δεῖ καὶ πρέπει τῷ τοῦ Πηλέως υἱῷ Ἀχιλλεῖ γενηθῆναι χάριν, καὶ ἀποφυγεῖν τὸ ὄνειδος τοῦ στρατοῦ, τήνδε μὴ φονεύσητε. Fl. 33.

385. ὑμᾶς: ἐπέστρεψε τὸν λόγον πρὸς τὸν Ὀδυσσέα. M. τοὺς Ἕλληνας. ἐπιστρέφει πρὸς τὸν Ὀδυσσέα. Fl. 21. μὴ κτείνετε: ἤγουν μὴ φονεύσετε. Fl. 17.

386. ἡμᾶς δ᾿: ἡμᾶς δὲ ἄγητε εἰς τὴν θυσίαν τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 33. ἄγοντες: ἄγω ποτὲ μὲν σημαίνει τὸ ἐνάγω καὶ ἕλκω, οἷον ἄγω σε εἰς δουλείαν, ποτὲ δὲ τὸ διάγω καὶ διατρίβω, ὡς τὸ “ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ᾿ ἄγειν” παρὰ Σοφοκλεῖ, ποτὲ δὲ τὸ ἔχω, ὡς τὸ “ἄγει ἡ θάλασσα γαλήνην,” ποτὲ δὲ τὸ τελῶ, ὡς τὸ “ἑορτὴν ἄγει τὸ ἔθνος,” ποτὲ δὲ τὸ ἡγοῦμαι, ὡς τὸ “τοὺς νόμους μεγάλους ἄγω.” B. πρὸς πυράν: πυρὰ τὸ πῦρ τὸ ἐπὶ νεκρῷ ἁπτόμενον, καὶ ὁ τόπος ἐν ᾦ τὸ πῦρ ἅπτεται. I.

387. κεντεῖτε: κτείνετε. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. σφάζετε. Gu. μὴ φείδεσθ᾿: ἤγουν μὴ ἀκριβολογεῖσθε. Fl. 17. ἐλεήσατε. Fl. 21. 56. ἔλεον λαμβάνετε. Gu. τέκον: ἔτεκον. Gr. ἐγέννησα. Fl. 17. Πάριν: ἤγουν τὸν Ἀλέξανδρον. Fl. 17. ἐμὲ κτείνατε, μὴ ἐλεήσητε. ἐγὼ ἔτεκον τὸν Πάριν, ἤτοι τὸν Ἀλέξανδρον. Fl. 33.

388. ὤλεσεν: ἔφθειρε. Fl. 17. ἐφόνευσεν. Fl. 2. 6. 9. 56. 59. 76. Gr. τόξοις βαλών: λέγεται γὰρ κληθῆναι αὐτὸν πρὸς τοῦ Πριάμου ὡς φίλον, καὶ φονευθῆναι πρὸς Ἀλεξάνδρου διὰ βέλους. Bar. 74. βαλών: τὸν παῖδα, τὸν Ἀχιλλέα. Fl. 17. τιτρώσας. Fl. 21. ὅστις ἐποίησε ταῦτα τὰ κακὰ, ὅστις καὶ διὰ τοξεύματος ἀνεῖλε τὸν παῖδα τῆς Θέτιδος, ἤγουν τὸν Ἀχιλλέα. Fl. 33. σημείωσαι ὅτι εἰς Τροίαν ἐφονεύθη ὁ Ἀχιλλεὺς ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου νυμφοστολικῶς πορευόμενος· περιπλεξάμενος γὰρ αὐτὸν ὁ Ἀλέξανδρος χάριν ἀσπασμοῦ διεχειρίσατο αὐτὸν μαχαίρᾳ. ἄλλοι δέ φασιν ὡς ἀντικρὺς αὐτοῦ στὰς ἔτρωσεν αὐτὸν μετὰ βέλους. Gu.

14. Σοφοκλεῖ] Electr. 266. 28. τιτρώσας] Vitiose pro τρώσας.

389. οὐ σ᾿ ὦ γεραιά: οὐ σὲ ἀποθανεῖν, γεραιὰ, ᾐτήσατο τοὺς Ἀχαιοὺς τὸ φάντασμα τοῦ Ἀχιλλέως, ἀλλὰ ταύτην ᾐτήσατο. Gr. I. φησὶν ὁ Ὀδυσσεὺς, οὐδαμῶς σὲ, ὦ γεραιὰ, ᾐτήσατο τὸ τοῦ Ἀχιλλέως φάντασμα, ἀλλὰ ταύτην, ἤτοι τὴν Πολυξένην. ἡ δὲ Ἑκάβη φησὶν, εἰ τὸ φάντασμα ἐκείνην ᾐτήσατο, ἀλλ᾿ ὑμεῖς με συμφονεύσατε τῇ θυγατρί. A. οὐχὶ σὲ τὸ τοῦ Ἀχιλλέως ὅραμα ᾐτήσατο τοὺς Ἕλληνας, ἀλλὰ ταύτην. Fl. 33.

390. ᾐτήσατο: ἐξῄτησεν. Fl. 17.

391—393. ὑμεῖς δέ: ἀλληλογραφία καὶ ἀμοιβαῖα. Gu. ἀλλὰ κἂν ὑμεῖς σὺν τῇ θυγατρί με ἀποκτείνατε, καὶ διπλῆ πόσις αἵματος τῇ τε γῇ γενήσεται καὶ τῷ αἰτοῦντι Ἀχιλλεῖ. I.

ὑμεῖς δέ μ᾿ ἀλλά: ὑπέρθεσις ἀλλ᾿ ὑμεῖς. M. οὐκ ἔστι τὸ ἀλλά ἀντὶ τοῦ κἄν, ὡς οἴονταί τινες, ἀλλ᾿ οὕτως ἔχει· εἰποῦσα γὰρ ἡ Ἑκάβη πρὸς Ὀδυσσέα τὸ “ἡμᾶς δ᾿ ἄγοντες πρὸς πυρὰν Ἀχιλλέως κεντεῖτε,” ἐπεὶ παῤ αὐτοῦ ἤκουσεν ὡς οὐκ αὐτὴν, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα Ἀχιλλεὺς ᾐτήσατο, φησὶν, ὑμεῖς δὲ, ἐπεὶ οὐ βούλεσθε ἐμὲ μόνην ἀποκτιννύναι, ἀλλὰ σὺν τῇ θυγατρὶ φονεύσατε. Gu. I. ὑμεῖς δέ: εἰ καὶ τὸ φάντασμα ἐκείνην ᾔτησεν, ἀλλ᾿ ὑμεῖς με σὺν τῇ θυγατρὶ φονεύσατε. M.

392. καὶ δὶς τόσον: διπλοῦν γενήσεται τὸ πόμα τοῦ αἵματος τῇ γῇ καὶ τῷ νεκρῷ, ἐὰν κἀμὲ συσφάξητε τῇ παιδί μου. A.

τόσον: ὁπόσον. Fl. 17. καὶ διπλὸν γενήσεται τὸ τῆς σφαγῆς αἷμα, ἢ διπλὸν πόμα τὸ αἷμα γενήσεται τῷ ζητουμένῳ νεκρῷ. Fl. 33. κατ᾿ εἰρωνείαν. Gu.

394. ἅλις κόρης σῆς: ἀντὶ τοῦ αὐτὴ μόνη ἀρκεῖ. οὐ γὰρ ἄλλος θάνατος πρὸς ἄλλῳ· οὐ θέλομεν γὰρ ὀφείλειν καὶ τὸν σὸν θάνατον. A. ἱκανῶς ἔχει ὁ θάνατος τῆς σῆς θυγατρός· οὐκ ἄξιον προσενεχθῆναι καὶ ἕτερον σφαγιάσαι· εἴθε μηδὲ τόνδε ὠφείλομεν ποιεῖσθαι. I.

ἅλις: ἀρκούντως. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. οὐ οὐ προσενεκτέος. M. Fl. 17. οὐκ ἄξιος προσφέρεσθαι. Fl. 6. 9. 1. οὐ σὲ—Ἀχιλλέως] Haec partim 16. ἀποκτιννύναι] ἀποκτεῖναι I. in M. σὲ ὦ γεραιὰ, φησὶ, κατθανεῖν 17. εἰ καὶ—ᾔτησεν] Haec etiam νεῖν ᾐτήσατο τὸ φάντασμα ἀχιλλέως. Fl. 10. ib. τοὺς Ἀχαιοὺς om. I. 23. διπλοῦν et πόσις gl. sunt in Gu. 13. ἡ Ἑκάβη] ἡ om. I. 29. ποιεῖσθαι] ποιῆσθαι I. 21. 56. 59. 76. Gr. κομιστέος, ληπτέος. Gu. ἀρκετός ἐστιν ὁ τῆς κόρης θάνατος, οὐκ ὠφείλομεν ἄλλον ὑπὲρ ἄλλου σφάξαι. Fl. 33.

395. πρὸς ἄλλῳ: ἐπ᾿ ἄλλῳ θανάτῳ. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. Gr. τόνδʼ ὠφείλομεν: τὸν τῆς θυγατρός σου θάνατον ἐχρεωστοῦμεν. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. μηδὲ τόνδʼ ὠφείλομεν: ἀντὶ τοῦ οὐ γὰρ ἀναγκάσεις με συναποκτεῖναί σε τῇ θυγατρί σου. A. εἴθε μηδὲ τοῦτον ἐχρεωστοῦμεν. Gr.

396. πολλή γ᾿ ἀνάγκη: λείπει τὸ ἐστί. M. ἀνάγκη ἐστὶ συν αποθανεῖν με τῇ θυγατρί. I. ἀνάγκη: ἐστὶν ἐμοὶ δηλονότι. Fl. 21. ἐπεὶ τὰ μετὰ ἀνάγκης δούλης. Fl. 10.

397. πῶς; οὐ γὰρ οἶδα δεσπότας: εἰπούσης τῆς Ἑκάβης ὡς ἀνάγκη συναποθανεῖν τῇ θυγατρί μου, φησὶν ὁ᾿ Ὀδυσσεὺς, πῶς; οὐ γὰρ δοῦλός εἰμι, ἵνα μετὰ ἀνάγκης δεσποτῶν διαπράττωμαί τι. πρῶτός εἰμι ἐν τῷ στρατῷ καὶ ὃ θέλω ποιήσω. οὐ γὰρ ὑπ᾿ ἄλλου προστάσ σομαι, ἵνα εἰπόντος ἐκείνου σφαγήτω καὶ ἡ Ἑκάβη ἀκούσω τούτου. A. πῶς λέγεις συναποθανεῖν; οὐ γὰρ οἶδα ὅτι κέκτημαι δεσπότην σὲ, τοῦτό με ποιῆσαι ἀναγκάσοντα. I. πῶς; ποιήσω τοῦτο δηλονότι; ἤγουν οὐ δύναμαι. καὶ γὰρ ἐγὼ κέκτημαι δεσπότας, ἤγουν κυρίους, τὸν Ἀγαμέμνονα καὶ τὸν Μενέλαον, καὶ οὐκ οἶδα τί βουλήσονται ἐκεῖνοι ἐν τούτῳ. Fl. 21. πῶς: ἔστιν ἀνάγκη. Gu. θέλεις ἀποθανεῖν; οὐ γὰρ ἀναγκάσεις με συναποκτενεῖν σε τῇ σῇ θυγατρί· οὐ γὰρ ἔχω σε κυρίαν καὶ δεσπότριαν, ὡς τὸ προσταχθέν σοι πληρώσω καὶ ὑπακούσομαι. Gu. οὐ γὰρ οἶδα δε σπότας κεκτημένος: τὸ οἶδα κεκτημένος οὐκ ἔστι περίφρασις Ἀττικὴ ἀντὶ τοῦ κέκτημαι, ἀλλὰ οὕτω νόει· οὐ γὰρ οἶδα ὅτι δεσπότας ἔχω. Gu. δεσπότας: ἤγουν αὐθέντας. Fl. 17. κεκτημένος: ἔχων. Fl. 56. οὐ δοῦλός εἰμι, ἵνα μετὰ ἀνάγκης δεσποτῶν διαπράττωμαί τι. M. Fl. 19. ἐπεὶ τὰ μετὰ ἀνάγκης δούλοις πρέπει. M.

22. δεσπότριαν] Vocabulum aliunde quod hic restituit Matth. Nam in non magis cognitum quam Gu. est δεσπότρειαν. δεσπότειρα quod ab Sophocle dictum 24. τὸ οἶδα—ἔχω] Idem scholion Pollux 3, 73. non magis probat est in Baroc. 74. sed mutilum et quam δεσπότιν Euripidis: ubi corruptum: τὸ οἶδα κεκτ. οὐ ἔστι quod Falckenburgius pro δεσπότειραν περίφρασις, ἀλλ᾿ Ἀττικὴ σύνταξις ἀντὶ scriptum affert δεσποτηρίαν fortasse τοῦ κέκτημαι. pro δεσπότριαν scriptum est,

398. ὁποῖα κισσός: καθάπερ κισσοῦ δρῦς ἀντιλαμβάνεται περιπλακέντος, κἀγὼ ταύτης μεταλαμβάνομαι καὶ οὐ χωρισθήσομαι αὐτῆς ἀναιρουμένης, ἀλλὰ σὺν αὐτῇ θνήσκειν βούλομαι. M. καθάπερ ὁ κισσὸς ἀντιλαμβάνεται καὶ περιπλέκεται τῇ δρυῒ, τὸν αὐτὸν κἀγὼ τρόπον ταύτης λάβωμαι καὶ οὐ χωρισθήσομαι. Ἄλλως. κισσός ἐστιν εἶδος δένδρου μικροῦ, ὅπερ καὶ ἐν ταῖς ἀμπέλοις συνεχῶς ἀνέρχεται καὶ εἱλίσσεται ἐν αὐταῖς, ἀναφέρεται δὲ Διονύσῳ. εἰς νάρθηκα γὰρ ἔπλεκον τὸ αὐτὸ φυτὸν καὶ οὕτως ἐχόρευον αἱ Βάκχαι τῷ Διονύσῳ. A. ὥσπερ ὁ κισσὸς ἔχεται τῆς δρυὸς, οὕτως ἕξομαι αὐτῆς. I. ὁποῖα: καθά. Fl. 17. ἐπιρρηματικῶς, ἀντὶ τοῦ ὡς. Fl. 6. 9. 56. 59. 76. Gr. τοιαύτη ἔσομαι· ἐπιρρηματικῶς, ἀντὶ τοῦ ὡς ἔχεται, οὕτω τῆς Πολυξένης ἅψομαι. Fl. 21. ὅπως: οὕτως. Gr. τὸ ὅπως ἀντὶ τοῦ ὥσπερ, ἀντὶ τοῦ πῶς, ἀντὶ τοῦ ἵνα, ἀντὶ τοῦ ἐπεί, καὶ ἀντὶ τοῦ οὕτως. Gu. ἕξομαι: ἅψομαι. Gr. περιπλακῶ. Gu.

399. οὐκ ἤν γε πείθῃ: ἐὰν πείθῃ τοῖς σοφωτέροις σου, οὐδαμῶς τοῦτο ποιήσεις, τὸ συσφαγιασθῆναί σε τῇ θυγατρὶ, ἀλλὰ καταλείψεις αὐτὴν μόνην. A. οὐχ ἕξῃ, οὐ ποιήσεις τοῦτο, τὸ ἕξεσθαι δηλονότι τῆς θυγατρὸς, ἢν πείθῃ τοῖς φρονιμωτέροις σου. I. οὐκ: μὴ οὕτως ποιήσῃς, μὴ ἅψῃ τῆς θυγατρός. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. μηδαμῶς τοῦτο ποιήσεις. Fl. 10. σοφωτέροις: φρονιμωτέροις. Gr.

400. ὡς—μεθήσομαι: γίνωσκε ὅτι οὐκ ἀποστήσομαι τῆς παιδὸς, οὐδ᾿ ἀπολύσω αὐτὴν ἐθελοντής. I. ὡς: γίνωσκε ὅτι. Gr. τὸ ὡς, εἰ μὲν συνάψεις πρὸς τὸ μεθήσομαι, ἀντὶ τοῦ ὄντως ἐρεῖς, εἰ δὲ πρὸς τὸ ἑκοῦσα, ἀντὶ τοῦ καθά. Gu. ἑκοῦσα: θέλουσα. Fl. 21. ἑκοντί. τὸ ὄνομα ἀντὶ ἐπιρρήματος. Gu. μεθήσομαι: καταλείψω. Fl. 17. χωρισθήσομαι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. χωρισθήσομαι, ἀπολύσω. Gr. ἀπολειφθῶ. Gu. ταύτης μοι δὲ τῆς παιδὸς ἐκοῦσα οὐ χωρισθήσομαι, οὐκ ἐάσομαι. Fl. 33.

401. ἀλλ᾿ οὐδ᾿: ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἐγὼ ἀπελεύσομαι ἀπολιπὼν τήνδε. I. αὐτοῦ: αὐτόθι παρὰ σοί. M. μήν: ἀργόν. Gu.

402—416. μῆτερ, πιθοῦ μοι: ὦ μῆτερ, πείσθητί μοι, καὶ σὺ, 5. κισσός—] Idem scholion in νύσῳ· ἐν τῷ νάρθηκι γὰρ ἐπέπλεκτο Fl. 17. verbis leviter mutatis, κισσός αὐτὸ τὸ φυτὸν, καὶ οὕτως ἐχόρευον αἱ ἐστιν εἶδος δένδρου. καίπερ ἐν ταῖς Βάκχαι ἔμπροσθεν τῷ Διονύσῳ. ἀμπέλοις συνεχῶς ἔρχεται καὶ εἱλίσσεται 9. τῆς Matth. pro τοῦ. ἐν αὐταῖς· ἀναφέρεται δὲ ἐν Διο- Ὀδυσσεῦ, ἐνδίδου τοῖς γεννήτορσιν ὀργιζομένοις πρεπόντως, σύ τε, ὦ ἀθλία, τοῖς ἄρχουσι μὴ πολέμει. θέλεις πεσεῖν πρὸς τὸ ἔδαφος, τραυματίσαι τὸ σὸν γεροντικὸν σῶμα, βιαίως ἀποπεμπομένη, καὶ ἀτιμασθῆναι, ὑπὸ νεανικοῦ βραχίονος σπαραχθεῖσα καὶ συρεῖσα. μὴ σύ γε πάθῃς ταῦτα· οὐ γὰρ ἄξιον παθεῖν. ἀλλʼ, ὦ προσφιλὴς μῆτερ, δός μοι τὴν γλυκυτάτην σου χεῖρα καὶ τὴν παρειὰν προσερεῖσαι τῇ ἐμῇ παρηΐδι, ὅτι οὐ μετὰ ταῦτα, ἀλλὰ νῦν τελευταῖον θεάσομαι τὸν κύκλον τοῦ ἡλίου. τέλος δὲ δὴ λαμβάνεις τῶν ἐμῶν προσαγορεύσεων καὶ λαλιῶν. ὦ μῆτερ, ὦ τεκοῦσα, ἀπέρχομαι εἰς τὸν Ἅιδην ἀνύμφευτος καὶ ἄμοιρος ὑμεναίων, ὧν ἔπρεπεν ἐμὲ λαχεῖν δηλονότι. ὦ θύγατερ, ἐγὼ δὲ δουλεύσω ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ. I. πιθοῦ: πείσθητι. Gr. Λαερτίου: ἀντὶ τοῦ Λαέρτου. M.

403. χάλα: τὸ χάλα ἐκ μεταφορᾶς τῶν τῆς νεὼς προτόνων εἴρηται, ἃ τεταμένα, ὅταν ἄνεμός τις συμβῇ, χαλῶσιν οἱ ναῦται, ἵνα μὴ τῇ τούτων τάσει καὶ τῇ τοῦ πνεύματος φορᾷ τὸ πλοῖον ὑποβρύχιον γένηται. Gu. σύγγνωθι γονοῖς. Fl. 21. ὑποχώρει, ἐνδίδου, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ὑποχαλώντων τὸν πόδα πολλοῦ ὄντος ἀνέμου ἐν τῷ ἀρμένῳ τοῦ πλοίου. A.M. Fl. 10. ὑπόπιπτε, ὕπεικε. Gu. θυμουμένοις: τοῖς λυπουμένοις. Fl. 33. ὀργιζομένοις. Gr.

404. σύ τʼ: μῆτερ Ἑκάβη. Fl. 21. σὺ, ὦ τάλαινα, τοῖς βασιλεῦσι μὴ ἔριζε. Fl. 33. κρατοῦσι: ἐνδόξοις. Fl. 17. τοῖς ἄρχουσι. Gr. βασιλεῦσιν. Gu. μάχον : ἀντιτείνοι. Fl. 6. μάχου; κατὰ Ἀττικοὺς δοτικῇ, κατὰ δὲ κοινοὺς αἰτιατικῇ, ὥσπερ καὶ τὸ ναυμαχῶ. Gu.

405. βούλει: βούλει καταπεσεῖν καὶ πρὸς ὁδὸν ἑλκῶθηναι. Fl. 33. πρὸς οὖδας: πρὸς τὸ ἔδαφος. Gr. ἑλκῶσαι: ἀντὶ τοῦ τραυματίσαι. M. ἀντὶ τοῦ ἕλκους καὶ τραυμάτων πληρῶσαι τὸν σὸν γηραιόν χρῶτα. A.

406. γέροντα χρῶτα: τὸ σὸν γεραιὸν σῶμα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἀπλοῦν ἀντὶ κτητικοῦ. Gu. τὴν δὲ γεγηρακυῖαν πρόσοψιν, μετὰ βίας πατουμένη. Fl. 33. πρὸς βίαν ὠθουμένη: 16. γονεῦσι Matth. 17. τὸν πόδα A. τῆ ποδιᾶ M. (i. e. ib. ὑποχώρει om. Fl. 10. τὰ πόδια) τὰ ἱστία διὰ Fl. 10. Verba ib. ἐνδίδου—πλοίου] Brevius ἐνδίδου, ἐν τῷ ἀρμένῳ τοῦ πλοίου om. A. et, ἀπὸ τῶν χαλώντων τὰ ἱστία Gr. opinor, M. Bar. 26. τραυματίσαι etiam Gr. βιαίως ἐκκρουομένη, βιαστικῶς διωκομένη. Cant. πρὸς βίαν: βιαίως. Ἀττικόν. βιαστικῶς ἀποπεμπομένη. Gu.

407. ἀσχημονῆσαι: ἄσχημον πρᾶγμα παθεῖν. Cant. Gr. ἀτιμασθῆναι. Gu. νέου: νέος γάρ ἐστιν Ὀδυσσεύς. Fl. 21. καὶ ἀπὸ νεαροῦ βραχίονος ἀσχημονῆσαι. Fl. 33. ἰσχυροῦ. Gu.

408. σπασθεῖσʼ: συρεῖσα. Gr. ἑλκυσθεῖσα. Fl. 33. ἃ πείσῃ: ἅτινα πάθῃς. M. ἄπερ πάθῃς, ὴν μή μοι πείθῃ. Gu. ἅπερ πάθῃ, εἴθε μὴ πείσοις σύ. ὑποτακτικὸν ἀντὶ εὐκτικοῦ. Fl. 21. ἄξιον: ἔστι παθεῖν σὲ ταῦτα δηλονότι. Fl. 21. ἅπερ μὴ πεισθῇς οὐκ ἔστιν ἄξιον. Fl. 33. τοῦτο παθεῖν. Gu.

409. φίλη: ἀγαπητή. Fl. 21. ἡδίστην: γλυκεῖν. M. Fl. 21. εὐφράντην. Gu.

410. προσβαλεῖν: τουτέστιν ἐρεῖσαι καὶ πλησιάσαι τῇ ἐμῇ. Fl. 59. περιπλακῆναι, προσμίξαι. Fl. 6. δός μοι τὴν παρειὰν τὴν σὴν προσεγγίσαι τῇ ἐμῇ. Fl. 33. ἐρεῖσαι. Gr. πλησιάσαι. Gu.

411. ὡς οὔποτ’: ὅτι οὔποτε ἐσόψομαι. Fl. 21. ὅτι οὐδέποτε. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. νῦν: ὁρῶ. Fl. 21. πανύστατα: ἀντὶ τοῦ ὕστατον. Gr. Fl. 21. τέλειον. Fl. 21. τελευταῖον. Gu. ὡς οὐδέποτε ὄψομαι τὸ ἡλιακὸν φῶς. νῦν δὲ ἔστι μοι τὸ ἔσχατον πάντων. Fl. 33.

412. ἀκτῖνα: τὸ φῶς. πρῶτον ἡ ἀκτὶς ὑποπίπτει τῇ ὄψει, εἶτα ὁ δίσκος. Gu. κύκλον: τὸν ὅλον περιφραστικῶς. Fl. 17.

413. τέλος: πλήρωμα. οὐ γὰρ προσομιλήσω σοι τοῦ λοιποῦ. A. Gu. τέλος δ’ ἔχῃ: γρ. τέλος δʼ ἔχει. Gr. προσφθεγμάτων: ἤγουν τῶν ῥημάτων, τῶν λέξεων. Fl. 17. προσαγορεύσεων. Gr. ἀντὶ τοῦ τὰ ἐμὰ προσφθέγματα. Fl. 21. τῶν ἐμῶν λόγων τὸ τέλος εἴληφεν. Fl. 33.

414. ὦ μῆτερ, ὦ τεκοῦσ, ἄπειμι δὴ κάτω: ταῦτα λεγούσης τῆς Πολυξένης ἀπεκρίθη ἡ Eκάβη, ἡμεῖς ἐν φάει δουλεύσομεν· ἡ δὲ Πολυξένη πρὸς ταῦτα οὐκ ἀπεκρίθη, ἀλλʼ ἔχεται τῶν αὐτῶν λόγων, κἂν ἀμοιβαῖοι φαίνωνται οἱ στίχοι. οὕτως γάρ ἐστιν ἡ ἀκολουθία τούτων, ὦ μῆτερ, ὁ τεκοῦσα, ἄπειμι δὴ κάτω ἄνυμφος, ἀνυμέναιος, ἄνευ τῶν ἐπὶ γάμῳ λεγομένων ὕμνων, ἐκεῖ δʼ ἐν Ἄιδου κείσομαι χωρὺς σέθεν, ἀντὶ τοῦ σοῦ. ἡ μὲν δὴ ἐβόα Ἑκάβη ἐκείνης λαλούσης, ὅπως 16. ὅτι habet M. 25. ἀντὶ τοῦ] τὸ Gu. 33. ἡ μὲν δὴ] ἡ μὲν δὲ A. ἀποκριθῇ καὶ εἴπῃ αὐτῇ τι, καὶ οὐκ ἀντεῖπεν αὐτὴ μέχρι τοῦ στίχου τοῦ λέγοντος “τί σοι πρὸς Ἕκτορʼ ἢ γέροντʼ εἴπω πόσιν;ʼ᾿  A. ὦ τεκοῦσα: ἤγουν ἡ γεννήσασα. Fl. 17. κάτω, ἐν Ἄιδῃ. Fl. 10.

ἄπειμι: πορεύομαι ἐν τῷ θανάτῳ. Fl. 33.

415. ἐν φάει: ἐγὼ ἐν τῷ βίῳ δουλεύσω, δούλη ἔσομαι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐν τῷ βίῳ. Gr. ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ. Gu. Πο. λυξένη οὐκ ἀπεκρίθη πρὸς ταῦτα, ἀλλʼ ἔχεται τῶν αὐτῶν λόγων ἀπὸ τοῦ “ὦ μῆτερ” μέχρι τοῦ “τί σοι πρὸς Ἕκτορα,” κἂν ἀμοιβαῖοι φαίνωνται οἱ στίχοι. Gu.

416. ἄνυμφος: χυρὶς γάμου. Fl. 17. ἄνευ γάμου. Gu. ἕπεται τοῦ λόγου. Fl. 21. ἄπειμι κάτω δηλονότι. M. Fl. 10. ἀνυμέναιος: ἀμελχδητος. Fl. 56. χωρὶς ὕμνων. Fl. 17. ἀπέρχομαι δηλονότι. Gr.

ἀνυμέναιος: ἄμοιρος ὑμεναίων. Gr. ὑμένας λέγουσι τὰ περιλαμβάνοντα σπλάγχνον ἤ τι τοιοῦτο λεπτότατον, σπερ δέρμα· ἐπεκράτησε δὲ ἰδίως λέγεσθαι ὑμένα τὸν τῆς παρθενίας, οὗ διαρηγνυμένου τῇ συνουσίᾳ οὐκέτι τό θῆλυ πρὸς παρθενίαν ἐστί. διὸ καὶ λέγεται ἀπὸ τούτου ὑμέναιος ἡ ἐπιθαλάμιος ῳδὴ, ἤγουν ἡ ἐπὶ τῷ γάμῳ καὶ τῇ διαρρήξει τούτου τοῦ ὑμένος ᾀδομένη, ἀφʼ οὗ ὕμνος, ὃς ἐπὶ θεοῦ μὲν καὶ θείων ἀνδρῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λέγεται, ἐτάχθη δὲ ὅμως λέγεσθαι καὶ ἐπὶ τῆς ἀπλῶς ὥδῆς, καθὸ λέγουσιν ὑμνοπόλους τοὺς ποιητὰς ἤτοι τοὺς ἀναστρεφομένους περὶ τὴν ὥδὴν ἁπλῶς, ἤγουν τὴν ἐμμελῆ συνθήκην καὶ ἔμμετρον. λέγεται ὕμνος καὶ ἡ φήμη καὶ διαλάλησις, καθὸ λέγεται παρὰ Σοφοκλεῖ τὸ “βαιὰ μὲν, ἀεὶ δʼ ὑμνούμενα.” κατὰ τοῦτο δὴ τὸ τελευταῖον σημαινόμενον λέγεται τὸ “προθέλυμνον ἔπεσε τὸ δένδρον,” ἤγουν οὕτως ἔπεσεν ὡς εἰς φῶς προαχθῆναι καὶ τὸ μέρος ἐκεῖνο αὐτοῦ, διʼ οὗ θέλει τὸ ὄνομα καὶ τὴν μνήμην, τουτέστι τὴν ῥίζαν. ταύτης γὰρ σωζομένης, εἰ καὶ πᾶν ἐκκοπείη τὸ δένδρον, βλαστήσειεν ἄν τι ἀπʼ αὐτῆς, ὃ φυλάξει τοῦνομα καὶ τὴν μνήμην τοῦ δένδρου. εἰ δʼ ἀπολοιτο αὕτη, καὶ ἡ τοῦ δένδρου πᾶσα ἐλπὶς καὶ μνήμη συναπόλλυται. ὁσάκις δὲ λέγει ὁ Ὅμηρος προθέλυμνον, ὅτι τὸ προβεβλῆσθαι καὶ ῥύεσθαι ἐπισπᾶται ὄνομα καὶ μνήμην. λέγεται καὶ πρόρριζον ἔπεσε τὸ δένδρον ὁμοίως, ἤγουν οὕτως 17. διὸ καὶ Matt. διὸ καὶ τῆς 24. Σοφοκλεῖ] Aj. 292. ubi βαίʼ, παρθενίας ὁ ὑμὴν Gu. ἀεὶ δʼ ὑμνούμενα. ἔπεσεν ὡς καὶ τὴν ῥίζαν αὐτοῦ ἀνασπασθῆναι καὶ εἰς φῶς προαχθῆναι. Gu.

ὦν: νυμφεύματος καὶ ὑμεναίου. Gr. θαλαμίων ὕμνων. Gu.

τυχεῖν: ἐπιτυχεῖν. Fl. 17. ἀνύμφευτος, μὴ τυχοῦσα ᾷσμάτων γαμικῶν. ὑμέναιον λέγεται ᾆσμα, ὃ ᾆδουσιν ἐν τοῖς γάμοις τοῖς νεογνοῖς νυμφίοις. Fl. 33.

417. οἰκτρά: ἐλεεινή. M. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. διαφέρει οἰκτρὸς τοῦ ἀθλίου· οἰκτρὸς γὰρ λέγεται ὁ ἄξιος ἐλέους, ἀπὸ τοῦ οἶκτος, ἡ ἐλεημοσύνη, ἄθλιος δὲ ὁ πολλὰ δεινὰ πάσχων καὶ ὑπομένων, ἀπὸ τοῦ ἀθλῶ τὸ καρτερῶ. Fl. 17. ἀξία οἴκτου καὶ ἐλέους. διὰ τὸ τιῦ θανάτου ἄωρον. Gu.

ἀθλία: δυστυχής. Fl. 17. δυστυχής διὰ τὴν σὴν στέρησιν. Gu δʼ ἐγώ: συναλιφὴ τῶν δύο ἔστι δὲ ἐγώ. M.

418. ἐκεῖ: ἐν τῷ τόπῳ. (τοῦ Ἄιδου add. Gu.) Fl. 17. ἐν Ἄιδου: ἐλλειπτικῶς ἀντὶ τοῦ ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Ἅιδου. Fl. 21.

419. οἴμοι, τί δράσω: οἴμοι, τί ποιήσω, εἰς ποίαν τύχην καταντήσω, ποῖον τέλος ἔξω τοῦ βίου, ποῦ πληρώσω τὸν βίον. I. ποῖ: χρονικόν. Fl. 59. Gr. τελευτήσω: πληρώσω, τελέσω. ἤγουν μέχρι τίνος ζήσομαι; ἀχθομένη τῇ ἑαυτῆς ζωῇ τοῦτό φησιν. Cant. Gr. πῶς τὸ τέλος δράξω τοῦ βίου. M.

420. δούλη θανοῦμαι: οὖσα πατρὸς ἐλευθέρου, ἤτοι βασιλέως. ἐλεύθερος κατὰ ψυχὴν καὶ ἐλεύθερος κατὰ σῶμα, ὁ καλῶς ἐκτραφεὶς, ἤτοι εὐτυχῶς καὶ ἐλευθερίως. ὁμοίως καὶ δοῦλος· καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ σώματος ὁ ἐωνημένος, ἐπὶ δὲ ψυχῆς ὁ κόλαξ. ἀπελεύθερος δὲ ὁ ἀργυρώνητος μὲν πρῶτον, εἶτα ἐλευθερωθεὶς, ὁ δὲ ἐλευθερώσας αὐτὸν πάτρων, καὶ κλίνεται πάτρωνος. I. δούλη: ὡς δούλη θνήσκω ἡ πρόσθεν ὑπάρχουσα βασιλέως θυγάτηρ. Fl. 33. ἐλευθέρου: κυρίου. Fl. 21. ἤγουν ἀκαταδουλώτου, ἢ εὐτυχῶς καὶ καλῶς τραφέντος, ἤγουν βασιλέως. Gu.

421. ἡμεῖς δέ: ἀποθανούμεθα ἢ ἐσμέν. Gu. ἡμεῖς δὲ πεντήκοντά γʼ ἄμμοροι τέκνων: ἐζήτηται ἐνταῦθα πῶς δέκα καὶ ἐννέα παῖδας ποιήσασα Ἑκάβη πεντήκοντα ἑαυτὴν παίδων ἀμέτοχόν φησι. καὶ φαμὲν ὡς συμπεριείληφε τοὺς νόθους παῖδας τοῦ Πριάμου σὺν τοῖς ἑαυτῆς. A. ἡμεῖς δὲ ἄμοιροι καὶ ἐστερημένοι πεντήκοντα 31. δέκα καὶ ἐννέα] δεκαεννέα in scholio proximo 1. τέκνων. ιθ΄ ἐγέννησεν αὕτη· αὔξουσα δὲ τὸ πάθος ν΄ λέγει, ἢ ὅτι συμπεριλαμβάνει καὶ τοὺς νόθους τοῦ Πριάμου παῖδας σὺν τοῖς παισὶν ἑαυτῆς διὰ τὴν διάθεσιν τοῦ ἀνδρός. Gu. I. πεντήκοντα αὔξουσα τὸ πάθος φησί· ιθ΄ γὰρ μόνους παῖδας ἐγέννησεν. καὶ Ὅμηρος “ ἐννεακαίδεκα μέν μοι ἰῆς ἐκ νηδύος ἦσαν·ʼʼ ἢ ὅτι ἐμπεριλαμβάνει τοὺς νόθους διὰ τὴν διάθεσιν τοῦ ἀνδρός. M. Fl. 10. σύλληψις δὲ λέγεται ὁ τρόπος· οὐδὲ γὰρ αὐτὴ ἐγέννησεν, ὁ δὲ Πρίαμος ἐξ ἄλλων γνναικῶν. M. τί ν΄ λέγει; ὅτι ν΄ τέκνα ἐποίησεν ὁ Πρίαμος. Fl. 33. ἄμοιροι: ἀμέτοχοι. M. Fl. 2. ἐστερημένοι. Fl. 56. Gu.

422. τί σοι πρὸς Ἕκτορα: τί βούλει ἕνεκα σοῦ εἴπω πρὸς τὸν Εκτορα, ἢ πρὸς τὸν γέροντα Πρίαμον τὸν σὸν ἄνδρα: μήνυε πασῶν γυναικῶν ἀθλιωτάτην. Gr. I. τί σοι: τί εἴπω πρός τὸν Ἕκτορα καὶ τὸν σὸν ἄνδρα καὶ σύνοικονς Fl. 33. εἴπω: ἀγορεύσω. Fl. 10. πόσιν: ἄνδρα. Gr.

423. ἄγγελλε: ἐκείνοις. Fl. 17. εἰπέ. Fl. 21. ἀθλιωτάτην: οὖσαν δυστυχεστάτην. Fl. 17. 56. εἶναι. Fl. 21. τὸ ὑπερθετικὸν ἀντὶ συγκριτικοῦ. Gu.

424. ὦ στέρνα μαστοί θʼ : ταῦτά φησιν ὡς ἀσπαζομένη τοὺς τῆς μητρός μαστούς. A. περιπτυσσομένη τὴν μητέρα ταῦτά φήσίν. Gu. Fl. 10. I. ὢ τῆς πρὶν τοῦ προσήκοντος καιροῦ ἀθλίας τύχης. 1. στέρνα: στήθη. Fl. 21. 59. ἡδέως: γλυκέως. Fl. 21.

425. ὦ τῆς: φεῦ, ἕνεκα Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. χάριν, ἕνεκεν. Fl. 17. τῆς ἀθλίας καὶ πρὸ καιροῦ σου τύχης. Fl. 33. ἀώρου: ἀκαίρου. Fl. 56. Gu. ταχυθανάτου, μήπω γηρασάσης, τουτέστι νέας. M. Gu. τύχης: ἡμῶν δηλονότι. Fl. 21.

426. χαῖρ, ὦ τεκοῦσα: κἀνταῦθα οὐκ ἀμοιβαῖοί εἰσιν οἱ λόγοι, ἀλλὰ διὰ μέσου φησὶν Ἑκάβη, ὅπως ἀποκριθῇ αὐτῇ, καὶ οὐκ ἀντιλέγει. οὕτως γάρ ἐστιν ὁ νοῦς καὶ ἡ σύνταξις, χαῖρ, ὦ τεκοῦσα, 1. ν] ταῦτα Gu. reliquis omissis. 2. σὺν τοῖς] σῦν om. I. 19. περιπτυσσομένη Gu. περιπλεκοπαισὶν ib. om. Gu. μένη I. Verba περιπτυσομένη (sic) 4. Ὅμηρος] Il. 24, 496. τὴν μητέρα τοῦτο (sic etiam Gu.) φησίν 5. ἰῆς om. Fl. 10.. sunt etiam in M. 16. ἕνεκα σοῦ εἶπω] ἵνσ εἴπω ἕνεκα 27. κἀνταῦθα] Eespicit ad ea quae annotaverat de στίχοις ἀμοιγέροντα] 11. γέροντα τὸν πόσιν Gr., βαίοις ad v. 414. χαῖρε Κασάνδρα τʼ ἐμοὶ, ὅ τʼ ἐν φιλίπποις Θρχξὶ Πολύδωρος, καὶ λεγούσης ταῦτα Πολυξένης λέγει καὶ ἡ Ἑκάβη διὰ μέσου, χαίρουσιν ἄλλοι, καὶ ἂν ζῇ Πολύδωρος ἀπιστῶ. τοῦ ὀνείρου γὰρ ἐμνημόνευσεν ὃν εἶδε περὶ ἐκείνου ἐν ἀρχῇ τοῦ δράματος, καὶ τότε ἀποκρίνεται αὐτῇ Πολυξένη καὶ λέγει περὶ τοῦ Πολυδώρου, ζῇ καὶ θανούσης σου καλύψει τοὺς σοὺς ὀφθαλμούς. A.

χαῖρʼ ὦ τεκοῦσα: τὸ ἐμοί οὐ πρὸς τὸ Κασάνδρα ἐστὶν, (εἰ γὰρ ἦν οὕτω, διὰ τοῦ η ὤφειλε γράφεσθαι) ἀλλὰ πρὸς τὸ χαῖρε· σύναπτε δὲ καὶ πρὸς ἀμφότερα, χαῖρέ μοι, ὦ τεκοῦσα, καὶ χαῖρέ μοι, ὦ Κασάνδρα. I. ἐμοί: σχετικόν. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. τεκοῦσα: ἡ γεννήσασά με. Fl. 17. μῆτερ ἐμή. Fl. 21. Κασάνδρα: ἀδελφή. Fl. 21. 56. ἡ Κασάνδρα ἀδελφὴ ἦν τῆς Πολυξένης. Fl. 33.

427. χαίρουσιν ἄλλοι: μητρὶ δʼ οὐκ ἔστι τὸ χαίρειν δηλονότι. I. χαίρουσιν: οἱ φονεύοντες, οἱ Ἕλληνες. Gu. χαρά γρ. τόδε. M.

428. ὅ τʼ: ἀπὸ κοινοῦ τὸ χαιρέτω. M. Fl. 10. χαῖρε καὶ ὁ ἐμὸς ἀδελφὸς Πολύδωρος ὁ ὑπάρχων ἐν τοῖς ἱππικοῖς Θρᾳξίν. G. I. ὅ τε ἐν τοῖς πολεμίοις Θρᾳξὶν ὁ Πολύδωρος, ὁ ἐμὸς ἀδελφός. Fl. 33.

429. εἰ ζῇ γʼ, ἀπιστῶ δέ: οὕτως εἰς πάντα δυστυχής εἰμι ὥστε καὶ περὶ ἐκείνου ἀπιστῶ εἰ ζῇ. M. οὕτως εἰμὶ δυστυχὴς ὡς οὐ   πιστεύω ζῆν τὸν Πολύδωρον. A. τοῦ ὀνείρου γὰρ ἐμνημόνευσεν, ὃν εἶδε περὶ ἐκείνου ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ δράματος. Gu. εἰ ζῇ γε: χαιρήσεται δηλονότι· ἀπιστῶ δὲ, ὅτι οὕτω κατὰ πάντα δυστυχῶ. I. πάντα: ἐν πᾶσι. Fl. 21. δυστυχῶ: ὥστε ἀπιστεῖν εἰ ξῇ. Fl. 10.

430. ζῇ: δηλονότι. Fl. 59. ἐκεῖνος. Fl. 17. θανούσης: σοῦ. Fl. 17. 59. 76. Gr. συγκλείσει: ἀσφαλίσει. Fl. 17. καλύψει. Fl. 21. Gu.

431. τέθνηκʼ ἔγωγε: ἐγὼ πρὶν τοῦ θανεῖν ὑπὸ τῶν κακῶν τέθνηκα. M. πρὸ τοῦ θανεῖν με τὸν φυσικὸν θάνατον τέθνηκα ὑπὸ τῶν περιεχόντων με κακῶν. Gu. πρίν: πρὸ τοῦ. Fl. 56. Gu.

432. κόμιζ’, Ὀδυσσεῦ: περικαλύψας τὴν κεφαλὴν ἱματίῳ, ὅτι πρὸ τοῦ σφαγῆναι ἐκτέτηκα τὴν καρδίαν. I. κόμιζʼ: ἄπαγε πρὸς 16. χαιρέτω] χαῖρε Fl. 10. 18. Πολύδωρος ὁ ὑπάρχων] ὁ πολύδωρος ὁ ὑπάρξων Gr. τὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως. Gu. ἀντίπτωσις. ἄπαγε, καλύψας τὴν κεφαλὴν τοῖς ἱματίοις. Fl. 10. ὦ Ὀδυσσεῦ, περιθεὶς τῇ ἐμῇ κάρᾳ τὰ βασιλικά μοι πέπλα, καὶ ἀποκόμισόν με. Fl. 33. ἀμφιθείς: σκεπάσας. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. Gr. περικαλύψας διὰ τὸ κόσμιον. Gu. κάρα: κοινῶς μὲν ἡ κράς λέγεται, τῆς κρατὸς, ἡ δὲ τραγῳδία καὶ τὸ κρᾶτα λέγει οὐδετέρως, ὡς τὸ κάρα· ἡ δὲ κάρα τῶν νεωτέρων ἐστίν. I. πέπλοις: ἐν. Fl. 17. σκεπάσμασιν. Fl. 21. τοῖς σοῖς ἢ τοῖς ἐμοῖς. Gu.

433. ἐκτέτηκα: τὸ τήκεσθαι κυρίως ἐπὶ χιόνος λέγεται καὶ κηροῦ καὶ τῶν κατʼ ὀλίγον ἀναλισκομένων, καὶ ἀπὸ τούτου ἐπὶ τῶν καταπιπτόντων ὑπὸ λύπης καὶ διαρρεομένων. B. Gu. I. δεδάμακα. Fl. 17. ἔλυσα. El. 21. ἐξετάκην τὴν ἐμαυτοῦ καρδίαν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐδάμασα. Fl. 56. Gu. ἤγουν κατακέκομμαι τὴν ψυχὴν, ἐδαμάσθην. Gu. καρδίαν: τὴν ἐμαυτῆς καρδίαν ἐκτέτηκα τοῖς θρήνοις τῆς μητρὸς, κἀγὰ δὲ ταύτην ἐκτήκω. A.M. ἐμήν. Fl. 10. ἐξεπλάγην τῇ καρδίᾳ τοῖς θρήνοις τῆς ἐμῆς μητρός. Fl. 33.

434. θρήνοισι: ἐν. El. 10. ἐκτήκω: πάλιν. Fl. 10. δαμάζω. El. 17. 56. λύω. Fl. 21. γόοις: διὰ τῶν θρήνων. Fl. 17. θρήνοις. El. 56.

435. φῶς: ἔξεστίμοι προσφωνεῖν τὸ σὸν ὄνομα καὶ προσλέγειν· οὐ γὰρ ἀποκέκλεισμαι καὶ τοῦ λαλεῖν. A. προσειπεῖν γὰρ τὸ σὸν ὄνομα ἔξεστί μοι, ἤγουν ὁ καιρὸς ἐνδίδωσί μοι προσφωνῆσαι καὶ καλέσαι τὸ σὸν ὄνομα. I. ἔξεστί μοι: ἄδεια δέδοταί μοι. Fl. 17.

436. μέτεστι δʼ οὐδέν: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐπὶ πολὺ μέτεστί μοι τὸ φῶς ἀνακαλεῖσθαι, πλὴν ὅσον φθάσαι με εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἀχιλλέως. ὅταν δὲ ἐκεῖ φθάσω, οὐκέτι προσφωνήσω σοι, δηλονότι ἕως οὗ τὴν ὁδὸν ταύτην τελειώσω καὶ φθάσω εἰς τὸν τοῦ Ἀχιλλέως τάφον, ἔκτοτε οὐκ ἴδω τὸ φῶς, οὔτε προσφθέγξομαι αὐτό· σφαγήσομαι γάρ. A. οὐδέν ἐστι τὸ μεταξὺ τῆς πυρᾶς τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τοῦ ξίφους. M. Fl. 10. μετουσία δὲ ἔστι μοι σοῦ οὐδὲν πλέον ἢ καθʼ ὅσον χρόνον ἵσταμαι μεταξὺ τοῦ ξίφους καὶ τοῦ τάφου τοῦ Ἀχιλλέως. I. μέτεστι, μετέχει ἐμοί. El. 21.

1. καλύψας scripsi pro ἀποκαλύ- 9. τὸ τ. κυρίως] κυρίως τὸ τ. I. ψας ex M. in quo est ἄπαγε καλύψας 14. μητρὸς] πρὶν σφαγῆναι add. A. τοῖς ἱματίοις διὰ τὸ κόσμιον. 15. κἀγῶ δὲ] κἀγώ γὰρ A.

437. βαίνω: περιπατῶ, πορεύομαι. Fl. 6. περιπατῶ τὴν ὁδόν. Gu. πορεύομαι μέσον ἐν τῇ θυσία τοῦ Ἀχιλλέως ἢ ἀνάμεσον τῶν Ἕλλήνων πορεύομαι, οἵτινες τῆς θυσίας τοῦ Ἀχιλλέως ἐγένοντο σύνεργοι. Fl. 33. πυρᾶς: τοῦ τάφου. Gr.

438.—443. οἲ ’γω προλείπω: φεῦ ἐγὼ ἐκλείπω· τὰ δὲ μέλη μου λύεται, πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν λείπω τὴν ζωὴν, αἱ δʼ ἁρμονίαι λύονται τῶν μελῶν μου. ὦ θύγατερ, πρόσψαυσαι τῆς σῆς μητρὸς, δὸς τὴν χεῖραʼ μή μʼ ἄτεκνον καταλείψῃς ἀπωλόμην, ὦ φίλαι γυναῖκες. οὕτω τὴν ἐκ τῆς Λακεδαιμονίας Ἑλένην θεασαίμην, τὴν ἀδελφὴν τοῦ Κάστορος καὶ Πολυδεύκους· διὰ γὰρ τῆς ώραιότητος καὶ τοῦ προσόντος αὐτ κάλλους αἰσχίστως καθεῖλε καὶ κατέστρεψε τὴν πρὶν εὐδαίμονα Τροίαν. I.

προλείπω: ἐκλείπω. Gr. ἀποψύχω. M. Fl. 6. 9. 17. 21. 56.

59. 76. Gr. πρὸ τοῦ καιροῦ οἵχομαι, πρὸ τοῦ φυσικοῦ θανάτου λείπω τὴν ψυχὴν, ἀντὶ τοῦ ἤδη θνήσκω. Gu. λύεται: τήκεται, φθείρονται. Fl. 21.

439. ἅψαι: ὑστερολογία. Gu. κρατήσοι. Fl. 17. ἐπιλαβοῦ. Fl. 56. ὦ θύγατερ, προσεγγίσαι τῆς σῆς μητρός. Fl. 33. ἔκτεινον: ἅπλωσον. Fl. 56. ἐξάπλωσον, δός. Gu.

440. δός: ἐπίδος μοι τὴν σὴν προσφιλῆ χεῖρα, μή μʼ ἄτεκνον ἀπολείπῃς. Fl. 33. μὴ λίπῃς: μὴ ἐάσοις. Fl. 96. ἀπωλόμην: ἐφθάρην. Fl. 17. 56. Gu. φίλαι: γυναῖκες. πρὸς τὸν χορὸν τοῦτό φησι. Fl. 21.

441. ὡς: οὕτως. M. εἴθε καὶ οὕτως. Fl. 59. καθὼς σὲ, τέκνον, ὁρῶ, οὕτω καὶ τὴν ἀπὸ Λακεδαιμονίας Ἑλένην, τὴν σύγγονον τῶν Διοσκούρων, διὰ τῶν ὀφθαλμῶν μου ἴδοιμι. Fl. 33. Λάκαιναν: τὴν Λακωνικήν. Fl. 59. Gu. καὶ οὕτως. τὴν ἐκ τῆς Λακεδαιμονίας ἀδελφὴν τοῦ Κάστορος καὶ τοῦ Πολυδεύκους. Gr.

442. ἴδοιμι: θεασαίμην. Gr.

διὰ καλῶν: αἴσχιστος ὁ δύσμορφος· ἐναντία γὰρ αἰσχρός καὶ καλός, καὶ αἴσχιστος καὶ κάλλιστος· διὸ καὶ εἴρηται κατὰ σχῆμα ἀντίθετον τὸ διὰ καλῶν γὰρ ὀμμάτων αἴσχιστα. Cant. διʼ εὐπρεπείας. M. Fl. 21. 59. 76. ἤτοι διὰ τὴν εὐμορφίαν αὐτῆς. Fl. 56. 20. προσφιλῆ] προσφίλην Fl. 33. σχρς) καὶ κάλλος King. 30. αἰσχρὸς καὶ καλὸς] αἰσχρος(αἶ- 32. εὐπρεπείας] εὐπρέπειαν Florr. διὰ τὴν εὐπρέπειαν ἑαυτῆς. Fl. 10. διὰ τῆς προσούσης αὐτῇ ὥρας. Gu.

443. αἶσχιστα: αἰσχρά. Fl. 17. αἰσχρῶς. R. 56. αἰσχίστως. Gu. κάκιστα. Pl. 21. εἷλε: κατέλαβε. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐκράτησε. Fl. 17. ἐπόρθησεν, ἔλαβεν. Gu. εὐδαίμονα: εὐτυχεστάτην. Fl. 56. ἥτις αἰσχίστως τὴν Τροίαν τὴν παμπλούσιον εἷλε καὶ ἠφάνισεν. Fl. 33.

444. τοῦ Ὀδυσσέως λαβόντος τὴν Πολυξένην καὶ ἀπερχομένου ἀνακλαίεται αὐτὴν ὁ χορὸς διὰ τὸ ἄδηλον καὶ τὸ μὴ εἰδέναι τἱ μέλ λει αὕτη παθεῖν. ὁ δὲ χορὸς οὗτός ἐστιν ἐκ Τρῳάδων γυναικῶν, καί φησι πρὸς τὸν τῆς θαλάσσης ἄνεμον· ἀπὸ ἑνικοῦ δὲ δηλοῖ πάσας τὰς γυναῖκας ὁ ποιητής. φησὶ δὲ ταῦτα ὁ χορός. I.

446. ἀκάτους: ἄκατοι τὰ μικρὰ πλοῖα· ἐνταῦθα δὲ τὰς ναῦς. ἀπλῶς λέγει. B. Gr. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. ταχείας ναῦς. M. λίμοας: ἴδιόν ἐστι τῆς ποιητικῆς τὸ χρῆσθαι ταῖς λίμναις ἀντὶ θαλασσῶν καὶ ταῖς θαλάσσαις ἀντὶ λιμνῶν. Fl. 17. λίμνην τὴν θάλασσάν φησιν ὁ Ὀμηρος “ ἠέλιος δʼ ἀνόρουσε λιπὼν περικαλλέα λίμνηνλ” M. Fl. 10.

447. αὔρα: ὦ πνοὴ θαλασσία, ἥτις τὰς ταχείας ναῦς, τὰς ἐν τῇ θαλάσση τὴν πορείαν ποιουμένας, φέρεις ἐπὶ τὸ κῦμα τῆς θαλάσσής, ποῦ με τὴν ἀθλίαν ἄξεις, ἤτοι πορευθῆναι ποιήσεις; I. ὦ πνοὴ ἀνέμου καὶ διὰ θαλάσσης κομίζουσα τοὺς πόντῳ πορευομένους, ἤγουν ἐν γιαλῷ, καὶ τὰς ταχείας ναῦς ἐπὶ τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης, ποῦ ἐμὲ τὴν ἀθλίαν διακομίσεις; Fl. 33.

αὔρα ἡ ἐξ ὑγροῦ ἀναπεμπομένη πνοὴ διὰ τοῦ υ· ἄθρα δὲ ἡ δούλη 10. αύτη παθεῖν A. παθεῖν αὕτη I. 25. αρα] οὖρα Gr. I., ut ubique. . 11. φησῖ-ἄνεμον] In Gu. priora Correxi, etsi vix dubitndum quin· usque ad καί desunt et scholion in- inimae aetatis grammatici ipsi vicipit ab his verbis: τὸ εἶδος τοῦ tioso ut in aliis vocabulis multis χοροῦ ἐνταῦθα στάσιμον · κρὸς τὸν τῆς accentu usi sint: quod manifestum . θαλ. ἄν. φησὶν ὁ χορὸς οὖρα. Deinde est in proxima imperiti hominis omittit δέ et verba φησὶ δὲ ταῦτα ὁ annotatione, qi οὖρα secundum canonem corripi dicit, quod ab ne- 17. ὁ( ὁ om.M.)  Ὅμηρος] Od.3,1. mine factum, amiraturque produc- 22. πόντῳ πορευομένους] Videtur tum ab Euripide αὔρα esse. ποστοπορeυομένους scripsisse Homeri ib. ἀναπεμπομένη] φερομένη Gr. ἐκexemplo, qui ποντοπορεόειν dixit. φερομένη I. 23. γιαλ] Id est αγγιαλ8. Vide ib. πνοὴ] ἐκπνοὴ Gr.: omisit I. Duang. Glossar. s. v. γιαλός. διὰ τοῦ β. Gr. I. τὸ αὔρα εἰ καὶ ὁ κανὼν βραχύνει, ἀλλ᾿ οὗτος μακρὸν τοῦτο δέχεται, ὡς καὶ τὸ Φαίδρα ἐν ἑτέροις. καὶ Ἀριστοφάνης “αὔρα τις ἐξέπνευσε μυστικωτάτη” λέγων. ἅτις δὲ γράφεται διὰ τὸ μέτρον ἅτε. I. ἥτις. M.

ὦ αὔρα ποντιὰς, ποῦ με τὴν δυστυγῆ ἐπαγάγῃς, ἢ ποῖ τῶν νήσων, ἢ ποῖ τῶν τόπων, καὶ τίνι δούλη γενήσομαι; ἆρα εἰς τὸν ὅρμον τῆς Δωρίδος γῆς με ἀπάξεις ἢ τῆς Φθιάδος, ὅπου, εἰς τὴν Φθίαν, τὸν Ἀπιδανὸν ποταμόν φασι ῥέειν, ἢ ποῦ ἀπὸ τῶν νήσων; ἆρα εἰς τὴν Δῆλόν με ἀπάξεις, ὅπου ὁ πρωτόγονος φοῖνιξ (πρωτόγονον δὲ εἶπεν αὐτὸν ὡς πρῶτον γεννηθέντα τῆς δάφνης) καὶ ἡ δάφνη κλάδους ἀνέφυσε μελλούσης τεκεῖν τῆς Λητοῦς τὸν Ἀπόλλωνα. ἢ εἰς Ἀθήνας με ἀγάγῃς, καὶ ἐν τῷ πέπλῳ, ἐν πάσσουσι τὰ τῆς Ἀθηνᾶς ἆθλα αἱ παρθένοι, κἀγ σὺν ἐκείναις στίξω καὶ γράψω εἰς τὸν αὐτὸν πέπλον τὰ ταύτης ἆθλλα καὶ τὴν τῶν Τιτάνων γενεὰν, ἣν ὁ Ζεὺς κατέφλεξεν ἐν τῷ κεραυνῷ· ἔθος γὰρ ἦν τῷ τότε πάσσειν ἐν τοῖς πέπλοις τὰ τῶν ψευδωνύμων αὐτῶν ἆθλα θεῶν, καθὼς καὶ ἡμεῖς ἐν τοῖς πέπλοις νῦν γράφομεν ἵππους, ὄρνις καί τινα ἄλλα. τοὺς δὲ πέπλους οὐ μόνον παρθένοι ἔκαμνον, ἀλλὰ καὶ αἱ μὴ οὕτως ἔχουσαι. καὶ ὁ μὲν νοῦς ἐστι τοιοῦτος, ἡ δὲ σύνταξις οὕτως· αὔρα ποντιὰς αὔρα, ἥτις κομίζεις τὰς ἐν θαλάσσῃ πορευομένας, ἤτοι ταχυτάτας, νῆας ἐπὶ τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης πῆ με τὴν μελέαν καὶ δυστυχῆ κομίσεις καὶ ἀγάγῃς (τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ πορεύσεις), καὶ πρὸς τίνος οἶκον ἀφίξομαις τὸ γὰρ “δουλόσυνος πρὸς οἶκον κτηθεῖσʼ ἀφίξομαι” τοῦτο λέγει, πρὸς τίνος οἶκον ἀφίξομαι δούλη γενομένη. τὸ τῷ ἀντὶ γενικῆς, τὸ δὲ ἤ πρὸς τὸ αὔρα ἀποδοτέον, ἵν᾿ ᾖ οὕτως, αὔρα ποντιὰς, ποῖ με κομίσεις, ἢ εἰς τὸν ὅρμον τῆς Δωρίδος γῆς, καὶ τὰ λοιπὰ διὰ μέσου, ἢ εἰς τὸν ὅρμον τῆς Φθιάδος γῆς, ἔνθα τὸν Ἀπιδανὸν ποταμὸν τὸν πατέρα τῶν καλλίστων ὑδάτων φασὶ λιπαίνειν τὰ πεδία, ἢ ποῖ με τῶν νήσων ἐπάξεις τὴν τάλαιναν. τὸ δὲ ποῖ ἀπὸ κοινοῦ πεμπομένην ἐν τῇ ἁλιήρει κώπῃ ἔχουσαν ἐμὲ οἰκτρὰν βιοτὴν ἐν τοῖς οἴκοις, οὗ γενήσομαι δούλη, εἰς τὴν Δῆλόν με ἀπάξεις, ἔνθα πρωτόγονός τε φοῖνιξ καὶ ἡ δάφνη ἱεροὺς ἀνέσχε πτόρθους τῇ Λητοῖ φίλα ἀγάλματα καὶ δῶρα τῆς αὐτῆς ἐνδόξου ἀδῖνος, καὶ σὺν ταῖς Δηλιάσι κόραις ὑμνήσω τῆς Ἀρτέμιδος θεᾶς τὴν χρυσῆν περικεφαλαίαν καὶ τὰ τόξα, ἢ ἐν ταῖς 2. Ἀριστοφάνης] Ran. 317. Ἀθήναις, κἀκεῖσε ἀπελθοῦσα ὑφανῶ ἐν τῷ κροκέῳ πέπλῳ τῆς καλλιδίφρου Ἀθηνᾶς τοὺς πώλους, ποικίλλουσα αὐτοὺς ἐν ἀνθοβαφέσι τονίοις ἢ μεταξίοις. ἢ τῶν Τιτάνων γενεὰν ὑφανῶ ἐν τῷ πέπλῳ, ἢν κομίζει ὁ Ζεὺς καὶ φαίνει ἐν ἀμφιπύρῳ φλογμῷ, ἤγουν κεραυνῷ. ὤμοι τῶν ἐμῶν γονέων καὶ πατέρων καὶ χθονὸς, ἥτις κατεστράφη φλεχθεῖσα ἐν πυρί. κατὰ γὰρ τὸ πῦρ, φησὶ, γενομένη ἡ πόλις αὕτη δορίληπτος καὶ δούλη τῶν Ἐλλήνων, ἐγὸ δʼ ἐν ξένῃ γῇ δούλη κληθήσομαι λιποῦσα τὴν Ἀσίαν δούλην θεράπαιναν τῆς Εὐρώπης, ἀλλάξασα τοὺς τῶν Ἑλλήνων θαλάμους αρ Ἄιδου. φησὶ γὰρ,  κρεῖττον ἦν σφαγῆναί με ἢ δούλην γενέσθαι. πολλῶν γὰρ Τρῳάδων γνναικῶν ἐφείσαντο οἱ Ἕλληνες χάριν τοῦ μοιχεύειν αὐτάς. A.

πορεύσεις: πορεύομαι ἐγὼ καὶ πορεύω ἕτερον, ὡς ἐνταῦθα καὶ παρὰ Πλάτωνι “ᾦ δὴ προστέτακται τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι.᾿ ᾿  B. Gr. Ι. ἤγουν κομίσεις, ἄξεις. Fl. 6. 9. 21. 59. 76. Gu. διαβιβάσεις. Fl. 56. διὰ τὴν πολυαρχίαν τοῦτο ἔφη, διστάσασα ἐν ποίῳ μέρει μέλλει τυχεῖν. Gu.

446.—451. τῷ δουλόσυνος: τίνι δούλη ὀνομασθεῖσα πρὸς τὸν οἷκον ἀφίξομαι; M. πρὸς τίνος οἰκον δούλη κτηθεῖσα ἀφίξομαι; ἢ πορεύσεις με ἀπὸ κοινοῦ πρὸς τὸν ὅρμον τῆς Δωρίδος, ἢ εἰς τὸν ὅρμον τῆς Θετταλικῆς γῆς, ἤγουν εἰς τὰ Φάρσαλα. Gr. I.

τῷ: τίνι. Fl. 10. 59.

449. κτηθεῖσα: ὑποταγεῖσα, δοθεῖσα, πραθεῖσα. Fl. 46. ταχθεῖσα. Gu. ἀφίξομαι: γενήσομαι. Fl. 17. ἔλθω. Fl. 56. ἢ πορεύσομαι ἢ παρρησιάσομαι. Fl. 33. πορεύσομαι, παραγενήσομαι. Gu.

450. ἢ Δωρίδος: ἆρα, φησὶν, εἰς τὸν ὅρμον τῆς Δωρίδος γῆς ἀφίξομαι, ἢ ἐπὶ τοῦ ὅρμου τῆς Φθίας. M. τὸ ἢ τὸ πρὸ τοῦ Δωρίδος ἢ ἀντὶ τοῦ ἆρα, ἢ διαζευκτικόν. Gu. I. οὐ πρὸς τὸ ἀφίξομαι τὸ ἢ Δωρίδος ἐστὶν, ἀλλὰ πρὸς τὸ πορεύσεις· εἰ γὰρ καὶ ἐνταῦθα τὸ ἀφίξομαι νοεῖται, ἀλλὰ μετʼ ὀλίγον ἐλέγχεται, ὅταν λέγῃ τὸ ἢ νῆσον ἀλιήρει κώπα πεμπομέναν τάλαιναν· ἔδει γὰρ, εἰ πρὸς τὸ ἀφίξομαι 13. Πλάτωνι] Phaedon. p. 107 E. πρὸς τὸ δωρίδος Gu. Correxi ex I, ubi 19. τῆς Δωρίδος] ἤγουν τῆς πελοπον- haec infra post διαζευκτικόν leguntur νησιακῆς addit Gr. sic scripta, τὸ ἡ δὲ τὸ πρὸ τῆς δωρίδος 20. Θετταλικῆς] φθιάδος Gr. ἤ ἀντὶ τοῦ ἄρα, ἢ διαζευκτικόν. 27. τὸ ἢ τὸ πρὸ τοῦ Δωρίδος] τὸ ἢ τὸ 29. τὸ ἢ] τὴν Gu. ἦν, εὐθεῖαν εἰπεῖν πεμπομένα τάλαινα. νῦν δὲ ἐκ τούτου φαίνεται ὅτι πρὸς τὸ πορεύσεις ἐστὶ τὸ ἢ Δωρίδος, τὸ δὲ τῷ δουλόσυνος πρὸς οἶκον κτηθεῖσʼ ἀφίξομαι διὰ μέσου. Gu. I. ἢ ἀντὶ τοῦ ἄρα. Fl. 50. 59. Δωρίδος: τῆς Πελοποννήσου. ἴσως καὶ διὰ τὸν Ἀγαμέρμμνονα λέγει τοῦτο. M. Gu. Fl. 10. ἢ ἐν τῇ Πελοποννήσῳ τὸν ὅρμον. Fl. 33. αἴας: γῆς. M. Fl. 10. Δωρίδος γῆν λέγει τὴν Πελοπόννησον, Φθίαν δὲ τὴν Θετταλίαν διὰ τὸν Νεοπτόλεμον τὸν υἱὸν Ἀχιλλέως. A.

451. Φθιάδος: τῶν Φαρσάλων. Fl. 46. τῆς Θεσσαλίας διὰ τὸν Νεοπτόλεμον. M. Fl. 59. τῆς Θετταλίας, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν. διὰ τὸν Ἀχιλλέως υἱὸν Νεοπτόλεμον. Gu.

451.—460. ἔνθα: ὅπου τὸν Ἀπιδανὸν τὸν γεννήτορα τῶν καλλίστων ὑδάτων λέγουσιν ἀρδεύειν τὰ πεδία· ἢ πορεύσεις με τὴν τάλαιναν πεμπομένην θαλασσίᾳ κώπῃ, ἐλεεινὴν ζωὴν ἕξουσαν ἐν τοῖς οἴκοις τῶν δεσποτῶν, εἰς τὴν νῆσον τὴν Δῆλον, ὅπου πρωτοφανὴς φοῖνιξ καὶ δάφνη πρωτόγονος ἱεροὺς ἀνεβλάστησαν κλάδους χάριν τῆς Λητοῦς τῆς φίλης, εἰς τιμὴν τῆς ὠδῖνος τῆς δίας, ἢ τῆς ἀπὸ τοῦ Διὸς, ἢ τῆς θαυμαστῆς. I.

454. Ἀπιδανόν: Ἀπιδανὸς ποταμὸς Θεσσαλίας. M. ὄνομα ποταμοῦ. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. λιπαίνειν: τὰ ἀπὸ Θεσσαλίας ἀρδεύειν· τὸ γὰρ ὕδωρ τρόφιμον. M. ἀρδεύειν. Gr. ἤγουν ποτίζειν. Bar. 74. Gu. οὐ χρὴ πεδία λιπαίνειν γράφειν, ἀλλὰ τὰς γυίας, ἵνʼ ᾖ τροχαικὸν τὸ κῶλον, ὡς καὶ τῆς ἀντιστροφῆς. Bar. 74.

455. ἢ νάσων: ἀπὸ κοινοῦ τὸ πορεύσεις, ἢ εἰς τίνα τῶν νήσων με πορεύσεις. M. ἐπειδὴ ἐμνήσθη νήσων καὶ ἡ Δῆλος νῆσός ἐστι. καὶ Ὅμηρος “Δῆλον δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀπερχόμενον ἐνόησα.ʼ λέγεται δὲ ἡ δάφνη πρῶτον ἐν Δήλῳ γενέσθαι καὶ ὁ φοῖνιξ. M. ἢ εἰς τὴν Δῆλον πορεύσεις. διὰ τὸν Ἀγαμέμνονα καὶ τοῦτο. Gu. καὶ τοῦτο ἴσως διὰ τὸν Ἀγαμέμνονα, ὅν φησιν Ὅμηρος ”\πολλῇσι νήσοισι καὶ Ἀργει παντὶ ἀνάσσειν.” 1. πεμπομένα] πεμπομένη I. 26. Ὅμηρος] Od. 6. 163. Conf. 4. τῆς Ἰελοποννήσου] εἰς τὴν ( εἰς τὴν 9. 334, 12. om. Gu.) πελοκόννησον Gu. Fl. 10. 29. ἴσως om. M. Legitur in ib. ἴσως καὶ om. Gu. καὶ om. Fl.10. annotatione simili in v. 450. 5. λέγει τοῦτο om. M. Fl. 10. 30. ὅν φησιν] φησὶ καὶ Fl. 10. 22. οὐ χρὴ—] Scholion Triclinii. ib. Ὅμορος] Il. 2, 108. M. Fl. 10. ἁλιήρει δὲ τῇ ἐν ἁλὶ ἐρεσσομένῃ κώπῃ. M. Fl. 10. ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐρεσσομένῃ. Fl. 17. διὰ κώπης ἁλιήρους, ἤγουν ᾖ ἐρέσσουσι κατὰ τὴν θάλασσαν. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. θαλασσίῳ. Gu.

ἁλιήρει κώπα: ἢ πορεύσεις με τὴν τάλαιναν πεμπομένην ἁλιήρει κώπῃ, ἐλεεινὴν ζωὴν ἕξουσαν ἐν οἴκοις εἰς τὴν νῆσον, ἔνθα καὶ φοῖνιξ πρωτόγονος καὶ δάφνη πρωτόγονος ἱεροὺς ἀνεβλάστησε κλάδους χάριν τῆς Λητοῦς τῆς φίλης εἰς τιμὴν τῆς ὠδῖνος τῆς δίας, τουτέστιν εἰς τὴν Δῆλον. Gr. I.

456. κώπα: κώπη πόθεν ἐτυμολογεῖται ; ἀπὸ τοῦ κινεῖν τοὺς ὦπας καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. Fl. 96. πεμπομέναν: πορευομέναν ἐμέ. Fl. 6. τάλαιναν: ἀθλίαν. Fl. 17.

457. οἰκτράν: ἐν οἷς ἀφίξομαι οἱκοις οἰκτρὰν ζωὴν ἔχουσα. M. Fl. 59. ταλαίπωρον βιοτάν. Fl. 33. ἔχουσαν: ἀντὶ τοῦ ἕξουσαν. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr.

458 Ζεὺς ταύτῃ συγ μγυναικῶν κυοφορίαις α παρεγένετο εἰς Ἀστερίαν τὴν νῆσον, μίαν τῶν Κυκλάδων τυγχάνουσαν, κἀκεῖσε χθοῦσα καὶ ἁψαμένη δύο φυτῶν, ἐλαίας καὶ φοίνικος, διδύμους παῖδας ἀπέτεκεν, Ἄρτεμιν καὶ Ἀπόλλωνα. οἱ δέ φασιν ὅτι, ὁπηνίκα εἰς Ἀστερίαν τὴν νῆσον ἡ Λητὰὼ παρεγένετο τυγχάνουσα ἔγκυος εὐθέως ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρημένης νήσου δύο κάλλιστα φυτὰ ἀνεβλάστησαν, φοῖνιξ καὶ δάφνη, ἐναργὲς τεκμήριον τῆς τῶν παίδων τῶν δύο τῆς Λητοῦς ἀποτέξεως, Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος, ἢ καὶ ὡς ἀναθήματα παρὰ τῆς γῆς ἀνεδόθησαν τῆς καλλίστης καὶ περιφανοῦς ὠδῖνος αὐτῆς· διὸ καὶ τὴν νῆσον μετωνόμασαν Δῆλον, ὅτι φανερὸν καὶ ἐναργὲς σημεῖον ἐν αὐτῇ ἀνεδόθη τῆς τῶν εἰρημένων παίδων αὐτῆς ἀποτέξεως. Ἄλίως εἰς τὸ ἔνθα πρωτόγονός τε φοῖνιξ. ὁ Ζεὺς κρυφίως τῆς ἰδίας γυναικὸς Ἥρας συμμιγεὶς τῇ Λητοῖ ἔγκυον ταύἐποίησεν, την ὃ γνοῦσα ἡ Ἥρα ἐδήλωσε τῇ Τῇ μὴ δέξασθαι αὐτὴν ἐν 6. ἔνθα καὶ—ίεροῦς] ἔνθα καὶ ὁ πρω- incipit in A. fol. 11. versum, lineis τόγονος φοίνιξ (hoc accentu etiam tribus primis partim obliteratis. Earum prima finitur literis ταύτῃ Gr) ἰερονς 1. 8. δίας] ἴδας Gr. συγ, secunda κυοφορίαις α, tertia τὴν 11. ὁφθαλμοός Fr. de Furia. Prima νῆσον μίαν. litera ὁ est in Fl. 56. 27. ἀποτέξεως] Hic in A. inter- 13. οἴκοις] οἴκοί Fl. 59. positum est scholion v. 450. Δω- 16. . . . . Ζεὺς —] Ab hoc scholio ρίος-υίὸν Ἀχιλλέως. τῷ καιρῷ τοῦ τοκετοῦ. τοῦτο γνοὺς ὁ Ζεὺς ἠξίωσε τὸν Ποσειδῶνα ἀναδοῦναι εἰς φῶς τὴν κάτωθεν παρʼ αὐτοῦ οὖσαν πόλιν, ὃ καὶ πεποίηκεν ἀναδοὺς τὴν σήμερον καὶ οὖσαν νῆσον Δῆλον, ἐν ᾖ καὶ δύο κλάδοι ἐβλάστησαν, φοῖνιξ καὶ δάφνη, ἄτινα κρατήσασα ἡ Λητὼ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ τοκετοῦ ἔτεκεν Ἄρτεμιν καὶ Ἀπόλλωνα. A.

ἔνθα πρωτόγονος: φασὶ τὸν Δία πρὸς συνουσίαν ἐλθεῖν τῇ Λητοῖ, μαθοῦσαν δὲ τὴν Ἥραν τοῦτο ζηλοτυπήσασαν κελεῦσαι μὴ ἐν τῇ γῇ γεννῆσαι δυνηθῆναι τὴν Λητώ· βιαζομένης δʼ αὐτῆς πρὸς τὴν ἀποκύησιν, συνέταξεν ὁ Ζεὺς ρμῆν λαβόντα αὐτὴν ἀπάξαι εἰς Δῆλον. ἡ δὲ Δῆλος ἦν νῆσος, ὡς τινὲς μέν φασιν, ἀναδοθεῖσα ἀπὸ θαλάσσης, ὡς τινὲς δὲ, κινουμένη πρῶτον καὶ τότε σταθεῖσα καὶ δήλη γενομένη. εἰς ἢν Δῆλον ἡ Λητὼ ἀφικομένη ἔτεκεν Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν, δύο φυτῶν ὑπὸ Διὸς τότε ἀναφυέντων, φοίνικος καὶ δάφνης, οἷς ἐρειδομένη εὐκόλως τὸ ἔμβρυον ἐξήγαγεν. ἐτιμᾶτο οὖν ἐν τῇ νήσῳ Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις, ὡς ἐκεῖ γεννηθέντες. φασὶ δὲ ὡς ἡ Ἄρτεμις προεξέθορε τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ πρὸς τὸν τούτου τόκον Λητὼ ἐμαιεύσατο. B. Gu. I.

ἔνθα πρωτόγονος: ἡ Λητοῦς ἀδελφὴ Ἀστερία, φεύγουσα τὴν Διὸς μίξιν, μετέβαλλεν ἑαυτὴν εἰς ὄρτυγα καὶ ἥλατο εἰς θάλασσαν, καὶ γέγονε νῆσος ἥτις ρτυγία καὶ Ἀστερία ἐκαλεῖτο. ὕστερον δὲ τοῦ Διὸς συγγενομένου Λητοῖ, καὶ ποιήσαντος αὐτὴν ἔγκυον Ἄρτεμιν καὶ Ἀπόλλωνα ζήλῳ τῆς Ἥρας μήτε ἐν γῇ μήτε θαλάσσῃ ὑποδεχομένη τῇ Λητοῖ πρὸς ἀπότεξιν, κελεύσας τῷ Ποσειδῶνι Ζεὺς, καὶ ἀνέδωκε ταύτην τὴν Ὀρτυγίαν καὶ Ἀστερίαν καλουμένην, πρότερον κρνπτομένην τοῖς ὕδασιν, ἔτι καὶ ὑποτρέμουσαν· καὶ ἐκ τοῦ φανῆναι αὐτὴν Δῆλον ὠνόμασεν. ἐκεῖ οὖν ἐλθοῦσα ἡ Λητὰὼ, καὶ δάφνης καὶ φοίνικος πρώτως ἐκεῖ φανέντων ἁψαμένη τὴν Ἄρτεμιν γεννᾷ. ἡ δὲ 6. ἐλθεῖν] συνελθεῖν Gu. 13. οἷς ἐρειδομένη —ἐξήγαγε om. 1. 7. ἐν τῆ γῇ] ἐν γῦ Gu. 15. ἐκεῖ post γεννηθέντες Gu. 9. αὐτὴν om. 1. ib. φασὶ δὲ—ἐμαιεύσατο om. B. I. 10. μὲν om B. I. 22. μήτε ἐν γῇ-ὐποδεχομένη] Loib. ἀναδοθεῖσα] ἀναδοθεῖσαν Gu. cum corruptum sic fortasse sana- 11. τινὲς δὲ] δέ τινες I. veris : μήτε γῆς μήτε θαλάσσης ὑποδε- ib. κινουμένη] κινουμένην Gu. χομένης, ut Ἄρτεμιν καὶ Ἀπόλλωνα ab ib. καὶ τότε] καὶ om. Gu. I. ὐποδεχ. pendeant. Pro ἔγκυον in 12. εἰς ἢν Δῆλον ἡ Λητώ] ἐν ᾖ cod. erat ἔγκυρον. Nec sequentia sana sunt. MATH. λητὼ Gu. ταύτην μαιεύει, καὶ τίκτει καὶ τὸν Ἀπόλλωνα. καὶ Ἄρτεμις μὲν τὴν Δῆλον κατέσχεν, Ἀπόλλων δὲ εἰς Λυκίαν ἀπῆλθεν. Fl. 6. ὁ Ζεὺς τῇ Λητοῖ συμμιγεὶς, καὶ ζηλοτυπούσης ὑπὲρ τούτου τῆς Ἥρας, φοβούμενος ὁ Ζεὺς μή τι κακὸν ἐπάγοι τῇ Λητοῖ ἡ Ἥρα, κατὰ τὸ μέσον τῆς θαλάσσης ἀνεδόθη ἡ Δῆλος νῆσος, κἀκεῖσε ταύτην ὁ Ζεὺς ἔπεμψε. καὶ μὴ ἔχουσα παραμυθίαν τινὰ ἕνεκα τῆς γέννας αὐτῆς, τότε πρώτως ἀνέδωκε τόν τε φοίνικα καὶ τὴν δάφνην ἐκ τῆς γῆς εἰς παραμυθίαν αὐτῆς. τεκοῦσα δὲ τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τὴν Ἄρτεμιν, ἀφιερώθησαν τὰ τοιαῦτα φυτὰ τῷ Ἀπόλλωνι. διὰ τοῦτο καὶ ἱερὰ  καλοῦνται. Fl. 59.

ἔνθα: ἐν ᾖ νήσῳ εἰς τὴν μὲν ἐκείνην Δῆλον ἀνεβλάστησεν τὸν φοίνικά τε καὶ τὴν δάφνην. Fl. 21. καὶ Ὅμηρος “Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα.” Fl. 10. πρωτόγονον δὲ εἶπεν αὐτὸν ὡς πρῶτον γεννηθέντα τῆς δάφνης, καὶ ἡ δάφνη κλάδους ἀνέφυσε, μελλούσης τεκεῖν τῆς Λητοῦς τὸν Ἀπόλλωνα. I. ὁ τότε πρώτως γεννηθεὶς ἐκ τῆς γῆς ὁ φοίνιξ καὶ ἡ δάφνη. Fl. 59. κατὰ πρώτην γένεσιν, ἐπιρρηματικῶς. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. πρωτοφυής. Gu.

φοίνιξ: ὅ τε φοίνιξ καὶ ἡ δάφνη. M. τὸ φοίνιξ καὶ τὸ κήρυξ μακρὰν ἔχει φύσει τὴν λήγουσαν, καὶ δῆλον ἀπὸ τῆς γενικῆς μακρὰν ἐχούσης τὴν παραλήγουσαν. I.

459. δάφνα: καὶ δάφνη πρωτόγονος δηλονότι. Gr. ὡς ἀναδοθέντας τότε Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος χάριν ἱεροὺς τοὺς πτόρθους φησίν. Gu. ἀνέσχε: ἀνεβλάστησε. Gr. ἀνέδωκε. Gu.

461. ἄγαλμα: λείπει ἡ εἰς. M. Fl. 10. τιμήν. Fl. 10. εἰς τέρψιν. Fl. 59. εἰς ἄγαλμα καὶ καλλώπισμα τῆς Λητοῦς. ταῦτα μὲν κατέχουσα ἀπεκύησε τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τὴν Ἄρτεμιν. M. Fl. 59. καλλώπισμα. Gu. δίας: τῆς θείας, ἢ ἀπὸ τοῦ Διὸς γενομένης. M. Fl. 10. εἰς τιμὴν τῆς γέννας τῆς δίας, ἢ τῆς ἀπὸ τοῦ Διὸς, 12. Ὃμηρος] Od. 6, 162. sic scripta, ἱεροὺς δὲ τοὺς πτόρθους φησὶν 14. πρωτόγονον δὲ—] Haec in I. ὡς ἀ.—τχάριν, post quae in I. sequuntur infra leguntur ad v. 459. verba πρωτόγονον δὲ εἶπεν— 22. ὡς ἀναδοθέντας— φησίν] Haec Λητοῦς Ἀπόλλωνα, quae supra apposuimus leguntur etiam in B.I. post verba ad πρωτόγονος. ἐκεῖ γεννηθέντες in scholio ad v. 458. 26. εἰς om. M. ἢ τῆς θαυμαστῆς καὶ ἐνδόξου. Gr. Flor. 56. 76. ἤγουν τῆς Ἀρτέμιδος. Fl. 21.

462. —465. σὺν Δηλιάσιν: ἐν τῇ Δήλῳ σὺν ταῖς Δηλιάσι κούραις τῆς Ἀρτέμιδος τὴν ἄμπυκα εὐλογήσω καὶ ὑμνήσω. M. σὺν ταῖς ἀπὸ Δήλου νέαις τὸ χρυσοῦν κρήδεμνον καὶ τὰ τόξα ὑμνήσω τῆς Ἀρτέμιδος. I.

464. τε: περισσόν. Fl. 17. ὁ τέ πλεονάζει. M. Fl. 21. κούραισιν: ἀντὶ τοῦ γυναιξίν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. τοῦτο τὸ τε πρὸς τὸ χρυσέαν ἄμπυκα σύναπτε. Gu.

465. ἄμπυκα: ἀπὸ τοῦ κεφαλοδέσμου τὸ καλόν τῆς θεοῦ ἐσήμανεν. M. ἄμπυξ κυρίως κόσμος τις χρυσῷ καὶ λίθοις πεποικιλμένος, ὃν περὶ τὰς κεφαλὰς αἱ γυναῖκες φοροῦσιν· ἀφʼ οὗ κατὰ μεταφορὰν καὶ οἱ διάχρυσοι χαλινοὶ ἄμπυκες λέγονται. B. I. κεφαλοδέσμιον. Fl. 10. περικεφαλαίαν. Fl. 17. 21. Gu. τὸ χρυσοῦν ὕφασμα. l. 21. ἄμπυξ γάρ ἐστιν ἐπίδεσμος ὃς εἰς κόσμησιν τῆς κεφαλῆς περιδέδεται τῇ τριχώσει ὡς στέφανος πεπλεγμένος. Fl. 33. κρήδεμνον. Gr. εὐλογήσω: μέλψω. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 76. Gr. ὅπως μέλψω καὶ εὐφημήσω, ὑμνήσω. Fl. 59. Gu.

466.—471. ἢ Παλλάδος: ἢ πορεύσεις ἐμὲ ἐν ταῖς Ἀθήναις, ὅπως ἐμβεβαμμένῳ ἀπὸ κρόκου ὑφάσματι τοὺς πώλους τῆς περικαλλῆ δίφρον ἐχούσης Ἀθηνᾶς ἐζευγμένους ποιήσω διαφόρως ποικίλλουσα καὶ καλλωπίζουσα ἐν ποικίλαις μετάξαις ἀνθηραῖς. I. ἢ Παλλάδος: ἢ τῆς πολεμικῆς Ἀθηνᾶς. Fl. 33. διὰ τοὺς Θησέως παῖδας Ἀκάμαντα καὶ Δημοφῶντα. Fl. 10. Gu.

467. καλλιδίφρου: καλὰ ἄρματα ἐχούσης. Fl. 59 τὰ πολεμιστήρια Ἀριστοφάνους “Φειν. πόσους δρόμους ἐλᾷ τὰ πολεμιστήρια, Στρεψ. ἐμὲ μὲν σὺ τὸν πατέρα πολλοὺς ἐλαύνεις δρόμους. ἀτὰρ τί χρέος ἔβα με μετὰ τὸν Πασίαν: τρεῖς μνᾶς διφρίσκου καὶ τροχοῖν Ἀμυνίῳ.” Fl. 21. τῆς πολεμικῆς. Gu.

468. ἐν κροκέῳ πέπλῳ: τῷ τῆς Ἀθηνᾶς κροκοειδεῖ πέπλῳ, ἐν ῳ ἐγγράφεται ἤτοι ἀναίρεσις τῶν Τιτάνων ἢ τῶν Γιγάντων. ὁ δὲ 1. καὶ ἐνδόξου om. Gr. 27. Ἀριστοφάνους] Nub. 28. 15. χρυσοῦς Matth. pro χρυσός. 29. τὸν Πασίαν] τῶν πασίας Fl.21. νοῦς, ἐλθοῦσα, φησὶν, εἰς τὰς Ἀθήνας ἢ τοὺς πώλους ζεύξομαι τοὺς ἐπὶ τῷ πέπλῳ, ἢ ἐπισκιάσω τὰς ἀριστείας αὐτῶν ὑφαίνουσα, ἢ τὴν γιγαντομαχίαν. M. οὐ μόνον γὰρ παρθένοι ὕφαινον, ὡς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ περὶ θεῶν αὐλῆς, ἀλλὰ καὶ τέλειαι γυναῖκες, ὡς Φερεκράτης ἐν Δουλοδιδασκάλῳ. A.M. ὅτι δὲ κρόκινός ἐστι καὶ ὑακίνθινος καὶ τοὺς Τίγαντας ἐμπεποίκιλται δηλοῖ Στράττις. τοῦτον δὲ ἀνιέρουν διὰ πενταετηρίδος ἐν τοῖς Παναθηναίοις. M.

κροκέῳ πέπλῳ: ἤγουν ἐν ἱματίῳ βεβαμμένῳ ἀπὸ τοῦ κρόκου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐν κοκκίνῳ βλατίῳ. Fl. 33. κρόκη τὸ ἰδίωτικῶς καλούμενον ὑφάδιον, ὅπερ εἱλίττεται περὶ τὸν στήμονα, ὡς Πσίοδός φησι λέγων “στήμονι δʼ ἐν παύρῳ πολλὴν κρόκα μηρύσασθαι.” Ἄλλως. ἀπὸ τοῦ κρόκους ὁ αἰγιαλὸς παρὰ τὸ κείρω τὸ κόπτω κερόκη καὶ κρόκη, εἰς ὰ κείρονται καὶ κυλῶνται τὰ κύματα. οὐ μόνον δὲ αἱ παρθένοι ὕψαινον, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ περὶ θεῶν αὐλῇ, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες τέλειαι, ὡς ερεκράτης ἐν Δουλοδιδασκάλῳ. Fl. 6. 10. ὑφαντῷ· κρόκη γὰρ τὸ ὑφάδιον· ἢ κροκοειδεῖ. Gu.

469. ζεύξομαι ἅρματι πώλους: ἔθος ἦν ἐν λθήναις ὑφαίνειν τὰς παρθένους τῇ Ἀθηνᾷ πέπλον ἔχοντα τὰς ἀριστείας τῆς θεοῦ πολεμικῆς οὔσης, καὶ ἃ κατὰ τῶν ιγάντων κατεπράξατο μετὰ τοῦ Διός. ὕφαινον γὰρ ἐν τοῖς Παναθηναίοις. τὰ δὲ Παναθήναια ἦν ἑορτὴ Ἀθηνᾶς, πάντων Ἀθηναίων συνιόντων ἐκεῖσε καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τέσσαρας ἡμέρας πανηγυριζόντων. ἀνετίθετο δὲ ὁ πέπλος τῇ θεῷ. B. 4. αὐλῆς corruptum. Vide adl.15. 15. αὐλή] αὐλῆς schol. vetus. Est ib. Φερεκράτης ἐν Δουλοδιδασκάλῳ] haud dhbie nurmeri nota. πρώτῃ φιλοκράτηςἐν τλόγῳτῶδιδασκαλικῷ. A. Meinekius Com. vol. 1. p. 95. ed. 5. ὑακίνθινος] ἀκάνθινος M. min. Apollodorum ἐν τῇ περὶ θεῶν 9. βλατίρ] Hoc frequentius βλατ- .ζ citat schol. Soph. 0ed. Col. 489. τἱον scribitur: de quo dixit Ducang. Verba ἐν τῇ—αὐλN om. Fl. 6. ib. Φερεκράτης ἐν Δουλοδιδασκάλῳ] 10. εἱλίττεται] εἰλήγεται codex. φιλοκράτης (φιλόστρατος Fl. 6.) ἐν Correxit de Furia. δουλοδιδασκάλοις Fl. 6. 10. Correc- 11. Ἡσίοδος] Op. 536. tuam ex scmol. vet. 12. κρόκους] Immo κρόκου. 20. τῶν Γιγάντων] τῶν om. B.I. 13. κυλῶνται] Fort. κυκῶνται. 21. γὰρ] δὲ B.I. 14."/>holii ex scholiasta vetere est ex- 22. Ἀθηνᾶς] τῆς ἀθηνῶς B.I. cerpta, cuqus annotationem ex M 23. τέσσαρας] πολλὰς B.I. apposuimus. ib. θε] ἀθηνᾳ BI. Gu. 1. εἰκότως εἶπε τὸ ζεύξομαι πρὸς τὸ πώλους· ζεύγνυνται γὰρ οἱ πῶλοι· εἶτα προϊῶν εἰς τὸ ἢ Τιτάνων γενεάν οὐ ζεύξομαι εἴποις, ἀλλʼ ὑφανῶ· καὶ γὰρ κἀνταῦθα ὑφανῶ ἔδει εἰπεῖν, ἀλλʼ ἐτήρησε τὴν τροπὴν, ὡς ἔφαμεν, πρὸς τὸ πώλους. B. Gu. I.

ζεύξομαι: κατασκευάσω καὶ ὑφανῶ. Fl. 59. ὑφάσματι συναρμόσω. Fl. 9. 17. ἤγουν ἵππους ἄρματι ἐζευγμένους ποιήσω. Gr. διὰ τῆς ὑφάνσεως συζεύξω, ὑφανῶ. Gu.

470. δαιδαλέαισι: ποικίλως εἰργασμέναις. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. Gr. ἐν ποικίλοις καὶ πολυχρωμάτοις βάμμασι. Fl. 33. ποικίλλουσʼ : ζωγραφοῦσ. Fl. 56. καλλωπίζουσα. Gu.

ἀνθοκρόκοισι πήναις: κροκοβαφέσιν. ἄνθος γὰρ τὸ βάμμα. Ἄλλως. ἀνθοβαφέσι καὶ κρόκῳ. τινὲς δὲ τοῖς πηνίοις τοῖς ἀπὸ τῶν βαμμάτων. M. ἀνθηροῖς πηνίοις. M. ἀνθηραῖς καὶ ποικίλαις ὡς τὰ ἄνθη. Gu. πήναις: κατασκευαῖς. Fl. 33. κροκοβαφέσι μετάξαις. Gr.

471. Τιτάνων: ἀντὶ τοῦ γιγάντων. ὑποσυγχέουσι δὲ τὴν ἐν ἑκατέροις διαφοράν. καὶ Καλλίμαχος “ἦχι πάλους ἐβάλοντο, διεκρίναντο δὲ τιμὰς πρῶτα γιγαντείου δαίμονες ἐκ πολέμου.” M. ἐνεποίκιλλον δὲ τῷ πέπλῳ καὶ τὴν γιγαντομαχίαν, ἐπεὶ διὰ τὴν τῆς Ἀθηνᾶς ἰσχὺν κατωρθώθη. M. Τιτάνων: τῶν καταχθονίων γιγάντων. Bar. 74. Gr. ἀπὸ κοινοῦ τὸ ζεύξομαι. Fl. 21. ἤγουν τὴν γιγαντομαχίαν, ἐν ἐγράφετο ἡ ἀναίρεσις τῶν Τιτάνων ἢ τῶν γιγάντων. ὁ δὲ νοῦς· ἐλθοῦσα, φησὶν, εἰς τὰς Ἀθήνας ἢ τοὺς πώλους ζεύξομαι τοὺς ἐπὶ τῷ πέπλῳ, ἢ ἐπισκιάσω τὰς ἀριστείας αὐτῆς ὑφαίνουσα, ἢ τὴν γιγαντομαχίαν. ἢ ἐν τῇ πόλει τῆς Παλλάδος ζεύξομαι καὶ ὑφανῶ ἐν τῷ κροκέῳ πέπλῳ καὶ ἰστοὺς τοὺς ἐν τῷ ἅρματι πώλους τῆς καλλιδίφρου Ἀθηνᾶς. ἐπεὶ γὰρ πολεμικὴ ἡ θεὸς, ἀφιέρουν ταύτῃ πέπλους ἔχοντας ὑφαντοὺς καὶ τοὺς πώλους αὐτῆς σὺν τῷ ἄρματι. ἢ ἐπεσκίαζον καὶ ἑτέρας ἐν τῷ πέπλῳ καὶ ἑτέρῳ αὐτῆς ἀριστείῳ. Fl. 59. τὴν γιγαντομαχίαν· τούτους γὰρ πολεμήσασα ἐνίκησε. Gu. σημαίνει ὅτι Τιτᾶνες καὶ γίγαντες οἱ αὐτοὶ ἐλέγοντο. Gu.

473. τὰν Ζεύς: ἥντινα γενεὰν τῶν Τιτάνων θανατοῖ, ἤγουν ἔθανάτωσεν 1. εἰκότως] εἰκότως δὲ B.I. τίου M. ib. et 3. πρὸς τὸ] πρὸς τοὺς 1. 25. καὶ ἱστοὺς τοὺς] Corrige καλ- 16. πάλους έβἀλοντο—γιγαντείου λίστους. Cobetus: πάλους ἐβάλλοντο—γιγαν- ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου κεραυνῷ καυστικῷ. I. ἀμφιπύρῳ : καυστικῷ κεραυνῷ καταπαύει. M. κύκλῳ. Gr. περικαεῖ. Gu.

474. κοιμίζει: θανατοῖ, ἀντὶ τοῦ ἐθανάτωσεν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἀφανίζει ὡς ἐπαναστᾶσαν κατʼ αὐτοῦ. Gu.

475. —479. ὤμοι τεκέων: φεῦ ἕνεκα τῶν ἐμῶν τέκνων, φεῦ ἕνεκα τοῦ Πριάμου· πατέρα γὰρ τοῦτον τῶν τέκνων αὐτῆς καλεῖ· χθονός τε, ἤγουν τῆς πατρίδος, ἢ καταβέβληται καὶ ἀφανίζεται καιομένη, αἰχμάλωτος ὑπὸ τῶν Ἕλλήνων 1. ἐν γὰρ τῷ χορῷ καὶ παρθένοι εἰσὶ καὶ γυναῖκες. M. Fl. 10.

477. καπνῷ κατερείπεται: ἀντὶ τοῦ πυρί. Gr. καθάπερ καπνᾷ ἀφανίζεται. Fl. 33. πυρὶ καταβέβληται. Fl. 6. 9. 17. 56. 59. 76. κατεστράφη. M. Fl. 10. 21. καταστρέφεται. M. Fl. 21. ἀντὶ τοῦ καταβέβληται. Gr. εἰς τὴν γῆν. Gu. ἀφανίζεται. Gu.

478. τυφομένα: κεκαυμένη. M. Fl. 6. 9. 56. 59. ἀλαζονευόμeνα, κενοδοξούμενα. Fl. 33. καιομένη. Gr. φλεγομένη. Gu. δορίκτητος: δοριάλωτος, ὑπὸ τὴν κτῆσιν καὶ δεσποτείαν γινομένη τῶν Ἑλλήνων. M. Fl. 10. 21.

480. κέκλημαι: ἢ τὸ κέκλημαι ἀντὶ τοῦ κεκλήσομαι κατὰ ἀντιχρονισμὸν, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐκλήθην. ἀφʼ οὗ γὰρ τῆς πατρίδος ἐξελήλαται πορθηθείσης, ἀπὸ τούτου τοῦ καιροῦ εἰς δουλείαν ἐτάχθη, εἰ καὶ μήπω ἐπέβη τοῦ τόπου, οὗ δουλεύειν ἔμελλεν. τὸ δʼ ἐν ξείνῃ χθονί ἢ οὗ ἔμελλεν, ὡς ἔφαμεν, ἀπελθεῖν νοητέον, ἢ διὰ τὴν Χερρόνησον, ἐν ᾖ πρὸς τὸ παρὸν εὑρίσκεται, καταλιποῦσα τὴν Ἀσίαν, ἤγουν τὸν τόπον τῆς Τροίας, τὴν δούλην τῆς Ἑλλάδος· τὸ ὅλον ἀντὶ μέρους. B. Gu. 1. κέκλημαι: ἀντὶ τοῦ κληθήσομαι. Fl. 6. 9. 10. 17. 21. 56. 59. 76.

481. λιποῦσʼ Ἀσίαν : καταλιποῦσα τὴν Ἀσίαν τῇ Εὐρώπῃ θεράἕνεκα 5. τῶν τέκνων τῶν ἐμῶν et ib. ἀντιχρονισμόν] Hoc voc. uti- ἤγουν τοῦ πριάμου. πατέρα γὰρ τέκνων tur schol. ad v. 511. 20. εἰ καὶ-δουλεύειν ἔμελλεν om. αὐτῆς λέγει Gr. 16. ὑπὸ—γινομένη τῶν Ἑλλήνων] B.I. καὶ ὐπὸ—τῶν ἐλλήνων γενομένη Fl. ib. τὸ δʼ ἐν ξείνῃ χθονί] τὸ δὲ ξένῃ ἐν χθονί B. τᾖ ξείνῃ χθονί Gu.. 18. κέκλημαι: ἢ τὸ κέκλημαι ἀντὶ 22. ὡς ἔφαμεν, ἀπελθεῖν νοητέον] ἢ τοῦ] ἐγὼ δʼ ἐν ξείνῳ γῆ: κέκλημαι ἀντὶ ὡς ἔφαμεν ἐκτὸς νοητέον Gu. 23. εὑρίσκεται] ηὑρίσκετο Gu. Pro- ib. κεκλήσομαι] δοόλη add. I. Gl. xima καταλιποῦσα—ἀντὶμέρουςom. B. interl. ἀντὶ τοῦ κληθήσομαι est in M. παιναν. κατὰ συγκοπήν· Ἀσία γὰρ ἡ Τροία, Εὐρώπη δὲ ἡ Πελοπόννησος. M. ἐπειδήπερ ἡ μὲν Τροία ἐν Ἀσία ἐστὶν, οἱ δὲ ταύτην πεπορθηκότες Ἕλληνες ἐν Εὐρώπῃ, διὰ τοῦτο τὴν Ἀσίαν δούλην τῆς Εὐρώπης λελοιπέναι φησί. Gu. I. Ἀσίαν: τὴν Τροίαν, τὸ ὅλον ἀντὶ τοῦ μέρους. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. εἰς τρία διαιρεῖται πᾶσα ἡ γῆ, εἰς Ἀσίαν, εἰς Λιβύην καὶ εἰς Εὐρώπην. Fl. 17.

482. Εὐρώπας: τῆς τῶν Ἑλλήνων γῆς. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. Gr. Ἑλλάδος. Fl. 17. θεράπαιναν: γενέσθαι δούλην. Fl. 56.

483. ἀλλάξασʼ Ἀΐδα θαλάμους: ἀντιστρόφως λέγεται ἀντὶ τοῦ ἀλλαξαμένη Ἀΐδην τῶν θαλάμων, ἤγουν ἀντὶ τοῦ τῶν θαλάμων, τουτέστι τῶν οἴκων Ἀΐδην κληρωσαμένη, ὅμοιον τῷ ὠνοῦμαι δραχμῆς ἢ τοιούτου τινὸς τόδε, ἤγουν διὰ δραχμῆς ὠνοῦμαι τόδε· καὶ τὸ ὠνεῖσθαι γὰρ ἀνταλλάττειν ἐστίν. ἐν τοῖς τοιούτοις γὰρ κατὰ γενικὴν προφερόμενον ἀεί ἐστι τὸ διδόμενον, τὸ δὲ κατὰ αἰτιατικὴν τὸ λαμβανόμενον. Gr. I. θαλάμους: τὰς ἐμὰς εὐνάς. Gu. I. τουτέστι παλλακὶς ἐγεγόνειν καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἀπέθανον. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ ἀλλάξασα Ἀΐδα θαλάμους, ἀντὶ τοῦ δοῦσα τὸ ἐμὸν λέγος τῷ σκυλεύσαντι καὶ βουληθέντι φονεῦσαί με. Gu. I. ἀνταλλαξαμένη τὸν θάνατον τοῦ ζῆν. τοῦτο δέ φησιν ἐπεὶ πολλοὶ ἐφείσαντο σφάξαι τινὰς τῶν Τρῳάδων ἀγαπῶντες αὐταῖς παλλακίσι χρήσασθαι. M. Ἄλλως. ἀλλάξασʼ Ἀΐδα. ὅ ἐστι τὸν θάνατον ἀνταλλαξαμένη, ἀντὶ τοῦ θελήσασα μᾶλλον τεθνάναι ἤπερ ζῆν. M. Fl. 21. 59. ἀνταλλαξαμένη Ἅιδου οἴκων. Fl. 17. καταλλάξασα αὐτῶν τῶν θαλάμων τὸν Ἅιδην. Fl. 33. ἀλλάξασʼ Ἅιδα θαλάμους: πολλοὶ γὰρ 2. ἐπειδήπερ] ἐπειδὴ I. ib. ἀνταλλαξαμένη —] In A. est 3. πεπορθηκότες] πορθήσαντες I. ἀλλαξάσης τοὺς τοῦ ᾅδοῦ θαλάμους, ὅ 5. τοῦ μέρους] τοῦ om. Gr. ἐστι τὸν θάνατον ἀνταλλαξαμένης οὐτῶν. 10. Verba ἤγουν—θαλάμων e Gu. τοῦτο δέ—ἀγαπῶντες αὐτὰς ὡς Florr. 6. 9. 21. 34. 50. 59. 76. παλλακίδας: —In Fl. 10. ἀλλαξαμένη addidi; sed Florr. habent ἀντὶ τῶν τοῦ θανάτου τὸ ζῆν. ἢ ἀνταλλαξαμένη MATTH. ἀντὶ τοῦ θελήσασα ζῆν ἤπερ 14. προφερόμενον] προσφερόμενον I. τεθνάναι. 15. θαλάμους] τὸ δὲ θαλάμους I. 23. σἴκων Matth. pro ἄκων. ubi haec leguntur post λελοιπέναι 24. πολλοὶ—χρήσωνται] In Flor. φησί in scholio ad v. 481. 59. est τοῦτο δέ φησιν, ἐπεὶ πολλοὶ 16. οὐκ ἀπέθανον. τοῦτο om. I. ἐφείσ. σφ. τινὰς τῶν Τρ. ἀγαπῶντες Praecedens διὰ τοῦτο om. Gu. αὐτὰς πολλάκις χρήσασθαι. In eodem 18. φονεῦσαι] φονεύσειν Gu. et cod. 10. hoc scholion v. 481. Ἑλλήνων ἐφείσαντο σφάξαι τὰς Τρῳάδας, ὡς παλλακίσιν αὐταῖς χρήσωνται. Fl. 10. 21. 59. θαλάμους: τὰ οἰκήματα τοῦ Ἄιδου, ἤγουν θάνατον. Fl. 59.

ἀλλάξασ’ : ἀμείψασα, ἀντιδιδοῦσα. Gu. ἀντιδοῦσα. Fl. 56. θαλάμους: τὰς ἐμὰς εὐνάς. Gu.

484. ποῦ τὴν ἄνασσαν: ὦ Τρωικαὶ γυναῖκες, ποῦ ἂν εὕροιμι τὴν Ἑκάβην, τὴν ἤδη ὑπάρχουσαν βασίλισσαν τῆς Τροίας. I. ὦ κοῦραι καὶ νέαι Τρῳάδες, ποῦ τὴν ποτὲ οὖσαν βασιλίδα τῆς Τροίας κάβην εὕροιμι, Fl. 33.

ἄνασσαν: δέσποιναν. Fl. 17. κατὰ τὸ σιωπώμενον ἐσφάγη ἡ Πολυξένη. ἔθος γὰρ τοῖς τραγικοῖς τὸ μὴ ἐπʼ ὄψει τῶν θεατῶν ἀναιρεῖν· ἠνιάθησαν γὰρ ἂν ὁρῶντες τοιαύτην θέαν. A. M. Fl. 10. 50.

485. ἐξεύροιμι: περισσὴ ἡ ἐξ. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76.

486. αὕτη πέλας: αὕτη πέλας σου, ὦ Ταλθύβιε, ἐρριμμένη κατὰ γῆς κεῖται, κεκαλυμμένη τοῖς ἱματίοις. 1. αὕτη ἐγγύς σού ἐστι, ἔχουσα ἐπὶ τὴν γῆν τὰ ἑαυτῆς νῶτα. Fl. 33.

αὕτη: δεικτικῶς. λιποθυμήσασα γὰρ διὰ τὴν τῆς θυγατρὸς ἀφαίρεσιν νεκροῦ δίκην κατὰ γῆς ἔρριπτο. Gu. πέλας σου: ἔμπροσθέν σου κειμνη. Fl. 17. πλησίον. Fl. 21. 56.

487. συγκεκλεισμένη: συγκεκαλυμμένη διὰ πέπλων. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐντετυλιγμένη. Gu.

488.—491. ὦ Ζεῦ, τί λέξω: ἆρα ὁρᾶν σε ταύτην κεκτῆσθαι ἡμᾶς, ἡ τύχη δʼ ἐπισκοπεῖν. ταῦτα δὲ εἶπε λυπτὴν κάβην καὶ λέγων, ὦ Ζεῦ, διὰ τί οὐκ ἐλευθεροῖς αὐτὴν ἀπὸ τῶν λυπῶν πολλὰ παθοῦσαν δεινά; ἡ δὲ σύνταξις οὕτως, ὦ Ζεῦ, ἆρα εἴπω σε μὴ ὁρᾶν καὶ ἐπισκοπεῖν τοὺς ἀνθρώπους, ἢ τὴν δόξαν ταύτην, ἢ τὴν ὑπόληψιν adscriptum est. MATTH. Idem 17. λειποθυμήσασα—ὲρριπτο] Idem etiam in Gu. legitur sic scriptum, est hoc scholion, quod e Baroc. κολλῶν Τρῳάδων γυναικῶν ἐφείσαντο οἱ 74. ad v. 495. adscripsit Κing. in Ἕλληνες χάριν ἀναπαύσεως. quo male legitur ἀποθυμήσασα et 11. τραγικοῖς] χοροῖς addunt Fl. ἀναίρεσιν. August. c. ap. Herm. Praef. ad Hec. p. xii. ad νῶτα v. 14. αὕτη πέλας σου—] Simile 496. λιποθυμήσασα διὰ τὴν Πολυξένην. scholion, sed partim obliteratum in MATTH. Hinc correxi quod in A. in initio folii 12, αὕτη πλησίον Gu. est λειποθυμήσασα. σου, οὖ ταλθόβιε.  . . ἤγουν ἐπὶ τῆς 20. συγκεκλειμένη etiam M. qui γῆς κειμένη. addit ἀπὸ τοῦ κλείω. μάταια κεκτῆσθαι τοὺς βροτοὺς, ψευδῶς τὸ δαιμόνων γένος δοκοῦντα εἶναι, τὴν τύχην δὲ καὶ τὴν μοῖραν πάντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπισκοπεῖν. A. οὐκέτι δέ σε, ὦ Ζεῦ, ἐφορᾶν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα, ἀλλὰ τύχην εἶναι τὴν διέπουσαν. A. rec. ὁρῶν ὁ Ταλθύβιος τὴν Ἑκάβην οὕτως ἀθλίως ἐν γῇ κειμένην ἐκπληττόμενος λέγει πρὸς τὸν πότερον, ὦ Ζεῦ, σὺ τοὺς ἀνθρώπους ἐφορᾷς, ἢ δοκοῦντες οἱ ἄνθρωποι εἶναι θεοὺς καὶ κήδεσθαι αὐτῶν ἔχουσι τὴν περὶ τούτου δόξαν ψευδῆ, τὸ δὲ τῆς τύχης διοικεῖ τὰ ἀνθρώπεια; οὕτω τὸ ψευδῆ πρὸς τὸ δόξαν συντακτέον, οὐ πρὸς τὸ δοκοῦντας, καθὼς οἴονταί τινες ἀγνοήσαντες, καὶ τὸ ψευδῆ ἀντὶ τοῦ ψευδῶς ἐκλαβόντες. Gu. I. φεῦ, ἆρα εἴπω σε ὁρᾶν τοὺς ἀνθρώπους, ἢ λέξω τοῖς ἀνθρώποις ὑπόνοιαν ψευδῆ ταύτην κεκτῆσθαι τοὺς θεοὺς, τὴν τύχην δὲ εἶναι τήνδʼ ὐηʼ οὐράνιον τὴν σκοποῦσαν καὶ διοικοῦσαν αὐτούς. Fl. 17. ὦ Ζεῦ, ποῖα δεῖ λέγειν, πότερον ὁρᾶν ἀλληνάλλως τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μάτην γεγενημένην. ψευδῆ γὰρ οἱ θεοὶ τὴν τύχην ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐπισκοπεῖν. Fl. 33.

488. λέξω: εἴπω. Fl. 17. 56. 59. Gu. πότερα: ἆρα λέξω ἐφορᾶν. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr. ὁρᾶν: τουτέστιν ἐπισκοπεῖν τοὺς ἀνθρώπους. Fl. 17. ἐφορᾶν, διοικεῖν. M.

489. : λέξω. Fl. 59. ἢ λέξω τοῖς ἀνθρώποις ὑπόνοιαν ταύτην ψευδῆ κεκτῆσθαι δοκοῦντας εἶναι θεούς. M. δόξαν: ὑπόνοιαν. M. Fl. 10. 21. 59. δόκησιν, ὑπόληψιν. Fl. 17. δόξα σημειοῖ τρία, τὸ δόγμα, τὴν δόκησιν καὶ τὴν τύχην. Fl. 6. ἄλλως: τὸ ἄλλως καὶ τὸ μάτην ἐκ παραλλήλου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. τήνδε: τοῦ ἐφορᾶν σε τὰ αὐτῶν. Gu.

490. ψευδῆ: ψευδῶς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. τὸ ψευδῆ μεθερμηνευτικόν ἐστι τοῦ μάτην καὶ τοῦ ἄλλως. Gu. δοκοῦντας: ὑπολαμβάνοντας. Gu. νομίζοντας γένος εἶναι θεῶν τοὺς ἀνθρώοὕτως 5. ἀθλίως ἐν γῇ κειμένην] ib. ἐκλαβόντες] ἐκλαμβάνειν B. ἀθλίως  οὕτως διακειμένην B.I., nisi quod 14. δεῖ—πότερον] δὴ—πρότερον Fl.33. 19. ἐφορᾶν est in Gu., διοικεῖν in B. κειμένην. ib. ἐκπληττόμενος] ἐκπλησσόμενος B. Fl. 10. 7. καὶ κήδεσθαι αὐτῶν om. I. 28. νομίζοντας— ἀνθρώπους] Cor. 9. τὸ δοκοῦντας] τὸ om. 1. rupto 21. νομιζομένους γένος εἷναι τοὺς 10. τὸ ψευδῦ post τοῦ φευδῶς in ἀνθράπους. MATTH. νομιζομένους Gu. Ι πους. M. Fl. 59. 21. μὴ μέντοι γε εἰναι θεοὺς τοὺς ταῦτα ἐφορῶντας καὶ διέποντας. Gu.

491. τύχην: μηκέτι δὲ σὲ, ὦ Ζεῦ, ἐφορᾶν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα, ἀλλὰ τύχην εἶναι τὴν διέπουσαν καὶ διοικοῦσαν. M. μοῖραν. Fl. 17. τυχηρόν. Fl. 59. τἀν βροτοῖς: πράγματα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐπισκοπεῖν: ἐφορᾶν. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr. ἐπιτηρεῖν. Fl. 59. Gu. διοικεῖν. Gu.

492.—496. οὐχ ἤδʼ ἄνασσα: ἥδε οὐκ ἦν δέσποινα τῶν πλουσίων Τρώων ἥδε οὐκ ἦν γυνὴ Πριάμου τοῦ λίαν πλουσίου; καὶ νῦν ἡ μὲν πόλις ἀνάστατος γέγονεν ὑπὸ τοῦ πολέμου, αὕτη δὲ ἡ γραῦς Ἑκάβη δεδουλωμένη καὶ παίδων ἐστερημένη κεῖται ἐν τῇ γῇ, μολύνουσα τὴν ἀθλίαν κεφαλὴν διὰ τῆς κόνιος. 1.

492. ἤδʼ: αὕτη ὑπῆρχεν. Fl. 56. ἄνασσα: βασίλισσα. Fl. 17. πολυχρύσων: εὐδαιμόνων. Fl. 17. οὐχὶ δὲ αὕτη βασιλὶς ἦν τῶν πολυχρυσοτάτων Τρώων; Fl. 33.

493. μέγ’ ὀλβίου: μεγάλως μακαρίου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. οὐχὶ δὲ αὕτη τοῦ μεγαλοπλουσίου Πριάμου σύνοικος; Fl. 33. δάμαρ: γυνὴ, παρὰ τὸ δεδόσθαι ἀνδρί. Fl. 17. δάμαρ ἡ γυνὴ, παρὰ τὸ δεδέσθαι ἅμα τῇ ἀνδρ. Fl. 6. δάμαρ ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ δαμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς, ἢ ἀπὸ τοῦ γάμος γάμαρ καὶ δάμαρ. Fl. 59.

494. πόλις: ἡ Τροία. Fl. 59. ἀνέστηκεν: ἀνετράπη. Fl. 17. ἀνάστατος γέγονε τῷ πολέμῳ, ἤγουν ὑπὸ τοῦ πολέμου. Gr. ἀνετράπη, ἠφανίσθη. Gu. καὶ νῦν ἡ αὐτῆς πίλις πᾶσα ἠφάνισται 25, δοριάλωτος. Fl. 33.

495. αὕτη δέ: αὕτη δὲ δούλη καὶ ἄπαιδος καὶ γῆν τὴν ταλαίπωρον ἐπιπασομένη. Fl. 33.

496. κεῖται: ἀναπαύεται. Fl. 59. φύρουσα: ἀναδεύουσα. M. Fl. 10. μολύνουσα. M. Gr. δύστηνον: γεγηρακὸς, πεπαλαιωμένον.  Fl. 59. τὴν ἀθλίαν κεφαλήν. Gr.

23. ἀνάστατος—πολέμηῳ etiam M. μένη ? MATTH. 24. αὐτῆς Matth. pro αὐτή. 29. πεπαλαιαμένον] Spectat ad 26. ἄπαιδος—ἐπιπασομένη] An: lectionem πάλλεικον κ. quam comm. ἄπαις καὶ γραῦς κατὰ γῆν κεῖται, ὲπὶ Fl. 10. MATTH. τὴν ταλαἵπωρον κεφαλὴν κόνιν ἐπιπασσο-

497. φεῦ φεῦ, γέρων : γέρων μέν εἰμι, ἀλλὰ φιλόζωος. οὕτω γὰρ νοητέον· τί γὰρ καινὸν ἐὰν γέρων ὃν θανεῖν θέλῃ; ἀλλὰ προσληπτέον τὸ φιλόζωος, ἵνα ᾖ, οὕτως ἀκριβὲς γέρων μέν εἰμι φιλόζωος, ἀλλʼ ὅμως καίπερ φιλῶν τὸ ζῆν θάνοιμι πρὶν περιπεσεῖν αἰσχρῷ τινι τύχῃ. A. γέρων μέν εἰιμ, ὅμως: εἰ καὶ ὡς γέρων φιλόζωός εἰμι, ὅμως ἀποθανεῖν ἢ ἀποψυχῆναι βούλομαι. A. rec. γέρων μέν εἰμι καὶ διὰ τοῦτο οὐ δέδοικα τὸ δυστυχεῖν, ὡς, εἰ καὶ συμβήσεταί μοι δυστυχία, ταχέως παρέλθοι διὰ τὸ ὀλίγον ἔτι εἶναι τὸ λοιπὸν τῆς ζωῆς· ὅμως δʼ εὔχομαι θανεῖν πρὸ τῆς δυστυχίας. ἢ τὸ “γέρων μέν εἰμιʼ διὰ τὸ τοῖς γέρουσι περισπουδαστότερον εἶναι τὸ ζῆν, ἐπειδὴ ὁρῶσιν ὡς ἐγγύς εἰσι τοῦ θανάτου. Gu. I. γέρων ὢν φιλόζωος εἰμί· ὅμως ἀποθανεῖν ἢ ἀτυχῆσαι εὔχομαι. Fl. 10. 21. ἔχρῃζον ἀποθανεῖν ἐμὲ εὐτυχῆ ὄντα πρὸ τοῦ ἐμπεσεῖν εἰς δυστυχίαν. Fl. 17. ὅμως δέ μοι: τὸ ἐναντίον λέγει· οἱ γὰρ νέοι μᾶλλον φιλοῦσι ζῆν, οἱ δὲ γέροντες ἀποθανεῖν. λέγει δὲ, ἐπειδὰν μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος ἐν γήρᾳ γένηται, τότε καὶ φιλοζωότερός ἐστι. τὸ αὐτὸ καὶ ὁ Τκλθύβιος “γέρων μέν εἰμι” λέγων, ὅμως δὲ πρὶν περιπεσεῖν τοιαύτῃ δυστυχίᾳ, γένοιτό μοι θανεῖν. Fl

498. εἶη: εἴθε, πρότερον πρὶν περιπεσεῖν ἀσχήμῳ τινὶ τύχη, ἤτοι πρὸ τοῦ δυστυχῆσαι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. περιπεσεῖν: ἐντυχεῖν. Fl. 59. τύχῃ: δυστυχία. M.

499. ἀνίστασʼ : ἐγέρθητι, ὦ ἀθλία, καὶ μετέωρον τὴν πλευρὰν ἔγειρε καὶ τὴν ἄγαν λευκὴν κεφαλήν. I. ἀνίστασʼ : ἀνάστηθι, ἔγειραι. Gu.

μετάρσιον: μετέωρον. M. Gr. εἰς ὕψος. M. Fl. 10. 17. 21. ἤγουν μετέωρον, ὀρθήν. Fl. 59. ὦ ἀθλία, ἀνάστα ἄνω. Fl. 33.

500. πάλλευκον: γεγηρακὸς καὶ πεπολιωμένον. M. γεγηρακὸς, 6. γέρων μέν εἰμι—θανάτου] Gu. πον recepi. In marg. interiore est : καὶ διὰ τοῦτο—ὡς ταχέως παρέλθοι διὰ γέρων μέν εἰμι φιλόζωος· ἀλλʼ ὅμως κσίτὸ ὀλίγον τοῦ λοιποῦ βίον inter lineas, περ φιλῶν τὸ ζῆν θάνοιμι πρίν. MATTH. et in scholio marginali, γέρων μέν In Gu. non τὸ λοιπὸν, sed τὸ λοῖπον, εἰμι: καὶ εἰ συμβ. μοι δυστ. ταχ. παρ. quod etiam λεῖπον esse potest. διὰ τὸ τοῦ γήρως ὀλιγοχρόνιον· ὅμυς δʼ 19. πρὶν om. 56. οὖν, εἰ καὶ γέρων εἰμὶ, καὶ ταχέως πα- ib. ἀσχήμη]αἰσχρᾷ ἤγουνἀσχήμῳ Gr. ρέλθοι ἡ ἐπελθοῦσά μοι δυστυχία διὰ τὸ 27. γεγηρακὸς habet etiam 21. ὀλίγον ἔα εἷναι τὸ λοιπὸν τῆς ζωῆς εὔχ. Pro πεπαλσιωμένον 10. πεποιωμένον, θ. πρὸ τῆς δυστ. ἢ τὸ γ. μ. εἰμι νόει διὰ λίαν λευκόν est etiam in 6. 9. 21. τό etc. Ex eo τὸ λοιπόν pro τὸ λεῖ- 56. 76. MATTH. τὸ πεπαλαιωμένον. Fl. 17. λίαν λευκὸν, τὸ πάνυ γηραιόν. Fl. 59. λίαν λευκόν. Gr. διʼ ὅλου λευκὸν, ὁλόλευκον. Gu.

501. ἔα: τὸ ἔα ἢ ἀντὶ τοῦ ἄφες, ἢ ἐπὶ ἐκπλήξεως λάμβανε. Τίs ἐστιν οὗτος, ὅστις οὐκ ἀφίησι τὸ ἐμὸν σῶμα κεῖσθαι; τί με ὀχλεῖς καὶ ταράττεις, ὅστις ὑπάρχεις, λυπουμένην; I.

ἔα: γράφεται ὠή. ἔστι δὲ κλητικὸν ἐπίρρημα. M. Fl. 21. 59. ἄφες. Fl. 33.

502. κεῖσθαι: ἀναπαύεσθαι. Fl. 59. ἡσυχάζειν. Gu. κινεῖς: ταράττεις, ὀχλεῖς. Gu. ὅστις: ὁποῖος. Fl. 17. Gu. λυπουμένην: ὑπάρχουσαν. Fl. 56.

503. Ταλθύβιος: Ταλθύβιος ὁ τῶν Ἀχαιῶν κῆρυξ ἥκω, μετακαλεσαμένου σε, ὦ γύναι, τοῦ Ἀγαμέμνονος. I.

ἥκω: ἦλθον. Fl. 17. 56. ἤλυθον. Fl. 59. ἔρχομαι τῶν Ἑλλήνων ὁ δοῦλος. Fl. 33. ἀπὸ τούτου δʼ ἔχομεν γνῶναι ὅτι ἐν τῷ εἰπεῖν “ἥκω νεκρῶν κευθμῶνα” οὔ φησι διὰ τὸ ἀεικίνητον τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ διότι ἐστὶν Ἀττικόν· καὶ ἐνταῦθα γὰρ οὐχὶ ψυχή τις λέγει, ἀλλʼ αὐτὸς ὁ Ταλθύβιος. Gu. Δαναϊδῶν: τῶν παίδων τῶν Δαναῶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. Gr.

504. πέμψαντος: λείπει ἡ σέ, μεταπεμψαντός σε. καὶ πῶς ὑποκατιών φησι ”πέμπουσιν δέ με δισσοί τʼ Ἀτρεῖδαι καὶ λεὼς Ἀχαϊκός;” τάχα οὖν αὐτὴν ἄφοβος καθιστὰς ἐν προοιμίοις οὐ θορυβεῖ αὐτὴν πλήθει ὀνομάτων. M. μετακαλέσαντος. Fl. 17. μετακαλεσαμένου. Gr. σε. Gu. μεταστειλαμένου. Fl. 59. τὸ μεταπέμψαντος ἤγουν μεταστειλαμένου, ἢ, ὃ καὶ κάλλιον, μετακαλεσαμένου καὶ ζητήσαντος σὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 59.

505. ὦ φίλτατʼ: ὦ φίλτατε, ἆρα καὶ ἐμὲ ἦλθες μετακαλέσων, ὥστε ἐπισφάξαι τῷ τάφῳ κατὰ τὸ δοκοῦν τοῖς Ἕλλησιν: λίαν προσφιλὲς λέγεις. δεῦρο, ἵνα σπεύσωμεν, ἐγείρωμεν κόνιν, προηγοῦ μοι καὶ προοδοποίει, γέρον. I. ἐπισφάξαι: ἐπὶ τῷ τάφῳ σφάξαι. Gr.

506. δοκοῦν: κατὰ τὸ δοκοῦν. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. δοκοῦντος, Ἀττικόν. Fl. 10. κατὰ τὸ δοκοῦν, δοκοῦντος, ἀρέσαντος. Fl. 59. 3. τὸ ἔα—λάμβανε] Sic Gr. sed sema est super ἔα scriptum, ἢ ἄφες, Gu. in marg. τὸ ἔα ἤ ἐκπληκτικὸν ἢ ἐπὶ ἐκπλήξεως. ἀντὶ τοῦ φεῦ, ἢ ἀντὶ τοῦ ἄφες προστακτικὸν 31. δοκοῦν addidit Matthiae. ῥῆμα. MATTH. In Gr. glos- ἇρα δοκοῦντος καὶ ἀρέσαντος τοῖς Ἀχαιοῖς καὶ ἀρεστὸν φανέντος, ἧλθες ἐπαρεῖν καὶ ἐμὲ καὶ σφάξαι ἐπὶ τῷ τάφῳ τοῦ Ἀχιλλέως μετὰ τῆς θυγατρός μου: εἰ οὕτως ἦλθες, λίαν λέγεις προσφιλέστατα. Fl. φίλʼ: ῥήματα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἀγαπητά. Gu. λέγῃς: οι superscr. Gr. εἴπῃς. Gu. ποθῶ γὰρ σφαγῆναι τῆς Πολυξένης στερηθεῖσα. Gu.

507. ἐγκονῶμεν: ἐγκονῶ τὸ σπεύδω, τουτέστι τὸ κόνιν ἐγείρω· οἱ γὰρ σπουδάζοντες κόνιν εἰώθασιν ἀνιστᾶν τοῖς ποσί. τὸ δὲ σπεύδωμεν, καὶ ἐγκονῶμεν, καὶ τὸ ἡγοῦ μοι, γέρον, ἔμφασιν ἔχει τῆς πολλῆς προθυμίας, ῆν εἶχεν ἡ Ἑκάβη ἀποθανεῖν συνάμα τῇ θυγατρί. B. Gu. I. σπουδάζωμεν. Fl. 17. ἑτοιμασθῶμεν. Fl. 56. ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό· οἱ γὰρ σπεύδοντες κονιορτοῦνται τὰ γυμνὰ τοῦ σώματος. M, Fl. 21. θμαι κόνιν ἀπὸ τῆς σπουδῆς· ὅταν γάρ τις δρομαίως τρέχῃ, ἐγείρει κόνιν ὑπὸ τῆς γῆς τῇ σπουδαίᾳ καὶ κινήσει τῶν ποδῶν. ἢ προευτρεπιζώμεθα εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα ὅσπερ οἱ μέλλοντες εἰσελθεῖν εἰς πάλην ἀλείφονται κόνιν. A. ταυτολογία. Fl. 10. ἡ ταυτολογία τὴν προθυμίαν ἐμφαίνει τῆς Ἑκάβης. Gu.

508. —513. σὴν παῖδα: τὴν σὴν θυγατέρα ἀποθανοῦσαν ἵνα θάψῃς, ὦ γύναι, ἤλθον μετακαλούμενος· πέμπουσι δέ με ὁ Ἀγαμέμνων καὶ ὁ Μενέλαος οἱ Ἀτρεῖδαι καὶ ὁ στρατὸς τῶν Ἑλλήνων. I.

509. οἱονεὶ ἥκω μετακαλέσαι ὅπως ἐλθοῦσα θάψῃ τὴν Πολυξένην. A. μεταστείχων: μετακαλέσων, μεταπορεύσων, μεταπεμπόμενος. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. μετακαλῶν. Fl. 10. μεταπεμπόμενος. Gr. μετακαλούμενος. Gu. πέμπουσι ἀντὶ τοῦ ἔπεμψαν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

510. δισσοί: οἱ δύο. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. οἱ δύο υίοὶ τοῦ Ἀτρέως καὶ ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Fl. 33. ἵνα μὴ τῷ τῶν ὀνομάτων πλήθει τὴν Ἑκάβην ἐκ προοιμίων θορυβήσῃ, ἀνωτέρω παρʼ Ἀγαμέμνονος μόνου πεμφθῆναι εἶπεν. Gu.

8. ἀνιστᾶν] ἐγείρειν ἀνιστᾶν Gu. detur καὶ συντόνῳ. 9. τὸ ἡγοῦ] τὸ om. Gu. 17. ἡ ταυτολογία] ἡ δὲ ταυτολογία 10. ἡ Ἑκάβη] ἡ om. B. M. in quo praecedunt verba εἰ τοῦτο ib. συνάμα τῇ θυγατρί om. B. λέγοις. τὸ ἀποθανεῖν. Iderm habet 11. ἑτοιμασθῶμεν Matth. pro ἐτι- τὴν π. τῆς ἑκάβης ὑπέφηνεν. μασθῶμεν. 14. σπουδαί. . . . .] Excidisse vi- 22. μετακαλέσων etiam M.

511.—514. οἴμοι, τί λέξεις: ἀντὶ τοῦ τί λέγεις. λοιπὸν οὐχ ὡς μέλλουσαν τεθνήξεσθαι ἀφίκου πρὸς ἐμὲ, ἀλλὰ μηνύσων κακά τέθνηκας, ὦ παῖ, ἰπὸ τῆς μητρὸς ἁρπασθεῖσα· ἐγὰ δʼ ἄτεκνος, ὅσον τὸ κατὰ σέ. I.

τί λέξεις: ἀντὶ τοῦ τί λέγεις. Fl. 6. 9. 21. 33. 56. 59. ἀντιχρονισμὸς λέγεται αἰντὶ τοῦ λέγεις. Gr. οὐκ ἄρα: ἐνταῦθα οὐκ ἐρωτηματικὸν τὸ ἄρα, ἀλλὰ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικόν ἐστι, διὸ καὶ ὀξύνεται. τὸ ἄρα τὸ μὲν ἀπορηματικὸν, ἤτοι κατʼ ἐρώτησιν τιθέμενον, περισπᾶται, καὶ μακρὸν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εὑρίσκεται· τὸ δὲ ἄρα τὸ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικὸν ἀεὶ βαρύνεται καὶ βραχύνεται. εἴρηται δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, διότι καὶ βραχὺ σπανίως εὑρίσκεται. I. τὸ ἄρα ἐρωτηματικὸν ἢ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικόν, διὸ καὶ ὀξύνεται καὶ περισπᾶται. καὶ ἐρωτηματικὸν μὲν δοκεῖ πρὸς τὸ “τί λέξεις,” ἀποφαντικὸν δὲ πρὸς τὸ σὴν παῖδα κατθανοῦσαν.” Gu.

512. μετῆλθες: ἡ μετά ἀντὶ τῆς εἰς. Fl. 17. εἰς ἐμὲ ἦλθες. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. μετακαλέσων ἤλθες. Fl. 59. ἀλλὰ σημανῶν: ἦλθες μηνύσων, ἀγγελῶν, δηλώσων, ἤτοι τὴν τῆς Πολυξένης σφαγήν. Fl. 59.

513. ὄλωλας: ἐφθάρης, ὦ παιδίον μου. Fl. 17. ἐφθάρης, ὦ θύγατερ. Fl. 56. ὦ τέκνον, ἀπωλέσθης, ἀπέθανες. Fl. 33. ἁρπασθεῖσ’ : ἀποσπασθεῖσα τοῦ κόλπου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

514. ἡμεῖς δʼ ἄτεκνοι τοὐπὶ σʼ : οἷον, τὸ ἐπὶ σοὶ ἄτεκνοι ὑπάρχομεν, ὦ Πολυξένη. σὺ γὰρ ἤδη σφαγήσῃ, ὅσον δὲ ἐπὶ Κασάνδρᾳ καὶ Πολυδώρῳ οὔ. ἐδόκει γὰρ ἔτι τὸν Πολύδωρον ζῆν. Ἄλλως. ὅσον ἐπὶ σοί. ὑπολαμβάνει γὰρ ἔτι τὸν Πολύδωρον ζῆν καὶ Κασάν A. ἡμεῖς: ἐσμέν. Fl. 59. ἡμεῖς δὲ ὅσον τὸ ἐπὶ σοὶ, ἤγουν κατὰ σὲ, ἄτεκνοι ὑπάρχομεν. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. ὅσον τὸ κατὰ σὲ μέρος ἄπαιδες ἐσμέν. ὅσον τὸ κατὰ σὲ εἶπεν· ἔζη γὰρ Κασσάνδρα, ἡγεῖτο δὲ καὶ τὸν Πολύδωρον ζῆν. Fl. 10. 21. τοὐπί σʼ: εἰς τὸ μετὰ ταῦτα, εἰς τὸ μέλλον. Fl. 59. οἱ Ἀττικοὶ τὸ μὲν παρεληλυθὸς καλοῦσιν ἔμπροσθεν, τὸ δὲ μέλλον ὀπίσω, ἀπὸ 22. τοῦ κόλπου solus habet 21. σὲ ἤκεν (male εἵπεν Florr.) ἔζη—ζῆν. 29. ὅσον—] In M. ὅσον τὸ κατὰ ib. ὅσον τὸ ἐπὶσʼ (sic)—ζῆν habet σὲ μέρος ἄπαιδές ἐσμεν. ὅσον τὸ κατὰ etiam Gu. μεταφορᾶς τῆς βαδίσεως τῶν ζώων, προτιθεμένων τῶν ἐμπροσθίων ποδῶν εἴτε παρεληλυθότων, καὶ μετερχομένων τῶν ὄπισθεν ἤτοι μελλόντων Fl. 59.

515.—518. πῶς καί νιν: πῶς αὐτὴν ἐφονεύσατε; ἄρα εὐλαβούμενοι, ἢ πρὸς τὸ ἀπηνὲς ἤλθετε, τουτέστι δεινῶς καὶ ἀπηνῶς ἐφονεύσατε, ὡς ἐχθρὰν φονεύοντες; I.

515. πῶς καί νιν ἐξεπράξατʼ: πῶς ταύτην, ὦ γέρον, διεχειρίσασθε καὶ ἐσφάξατε. ἆρα μετὰ αἰδοῦς, ἢ πρὸς τὸ δεινὸν, ἤγουν τὸ ἀναιδὲς, ἤλθετε καὶ τὸ ἀπηνὲς ὡς ἐχθρὰν κτείναντες; τὸ δὲ ὅλον, ἆρα ἐγυμνώσατε αὐτὴν καὶ ἐφάνησαν τὰ μέρη τοῦ σώματος ἃ χρὴ κρύπτεσθαι, ἢ οὔ A. ἐφονεύσατε. M. διεφονεύσατε. Gr. διεξε.πράξαι᾿ . Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. διεχειρίσασθε. Fl. 59. Gu. διεχρήσατε. Fl. 17. πῶς δὴ ἐν αὐτῇ ἐποιήσατε. Fl. 33. αἰδούμενοι: μετὰ τιμῆς. Fl. 6. μετὰ ἐντροπῆς. Fl. 56. Gu.

516. δεινόν: καὶ τὸ ἀναιδὲς καὶ τὸ ὠμὸν καὶ τὸ ἄγριον. Fl. 17. πρὸς τὸ χαλεπόν. Fl. 33. τὸ ἀπηνές. Gr. ἄγριον καὶ ἀναιδές. Gu. ἢ πρὸς τὸ δεινὸν ἤλθετε, ἤγουν ἢ δεινῶς, τουτέστιν ἀπηνῶς, ἐφονεύσατε, ὡς ἐχθρὰν κτείνοντες; Gr. ἢ ὡς ἐχθρὰν κατῃσχύνατε. M.

517. λέξων: μέλλων εἰπεῖν. Fl. 17. 59. φίλα: ἐμοί. Fl. 59. προσφιλῆ ἐμοί. Fl. 6. 17. καίπερ οὐ προσφιλῆ λέγεις.

518. διπλᾶ με χρῥζεις δάκρυα κερδᾶναι: διπλὰ με χρῥζεις. θέλεις, ὦ γύναι, δάκρυα κερδᾶναι, οἷον, κλαύσας ἐν τῷ οἴκτῳ τῆς σῆς παιδὸς ἀρξόμενον τὰ ταύτης λέγειν. διπλᾶ δὲ εἶπεν ὡς νῦν μὲν κλαύσομαι λέγων τἀκείνης, ἔκλαυσα δὲ καὶ ὅτι ἐσφάζετο. ὡς φίλος γὰρ κέρδος οἴεται τὸ κλαῦσαι ἐκ δευτέρου περὶ τὴν Πολυξένην. ἡ δὲ σύνταξις οὕτως, ὦ γύναι. διπλᾶ με θέλεις δάκρυα κερδᾶναι τῷ οἴκῳ τῆς σῆς παιδός. νῦν μὲν γὰρ λέγων τέγξω, ἤγουν βρέξω, τοῖς δάκρυσι τοῦτο τὸ ὄμμα. πρὸς τάφῳ δὲ, ὅτι ὤλλυτο, καὶ τοῦτο ἐλλιπές λείπει γὰρ τὸ ἐπεὶ καὶ ὁ καί σύνδεσμος, ἵνʼ ᾖ οὕτως, νῦν τε γὰρ 2. ὂπισθεν pro ἔμπροσθεν Matth. legit. MATTH. 5. τουτέστι—φονεύοντες habet eti- 11. διεξεπράξατ᾿  ] Immo διεπράξατ. am Gu. ad v. 516: nisi quod ἤγουν 30. ἐλλιπές] ἐλλειπές A. δεινῶς τουτέστιν ἀπ. ἐφ. ὡς ἐ. κτείνοντες βρέξω τὸ ὄμμα, ἐπεὶ καὶ ὅτε ὡλλυτο ἔκλαυσα. A. θέλεις. Gr. κερδᾶναι: ἐκχῦσαι. Fl. 21. κέρδος ἡγεῖται τὸ δὶς κλαῦσαι. Fl.10. ὡς φιλόσοφός φησι τὸ κερδᾶναι· κέρδος γὰρ οἴεται τὸ κλαῦσαι καὶ δεύτερον περὶ τῆς Πολυξένης. M. Fl. 59. οἱ γὰρ λυπούμενοι παραμυθίας ἔχουσι τὸ κλαίειν. τὸ κερδᾶναι γίνεται ἀπὸ τοῦ κέρδος, τὸ δὲ κέρδος ἀπὸ τοῦ τὸ κέαρ ἡδαίνειν καὶ εὐφραίνειν. Fl. 59.

519. οἴκτῳ: τῷ θανάτῳ. Fl. 21. τῷ φόνῳ, ἤγουν τῷ ἐλέῳ. Fl. 59. τῆς σῆς παιδὸς τῇ φιλανθρωπίᾳ καὶ ἐπικάμψει. Fl. 33. λέγων κακά: διηγούμενος ἀλγεινὰ, δυστυχῆ, ἤγουν τὸν φόνον αὐτῆς Fl. 56. 59. 76. Gr. λέγων γὰρ τὰ συμβάντα βρέξω διʼ ὀφθαλμῶν δάκρυα δολερά· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ κερδάναι δάκρυα. Fl. 33.

520. τέγξω: κάθυγρον ποιήσω, δάκρυσι δηλονότι. Gr. βρέξω. Gu. τάφῳ θʼ: ἔτεγξα κατὰ κοινοῦ. M.

521. παρῆν μὲν ὄχλος: παρὸν ἦν πᾶν τὸ πλῆθος τῶν Ἑλλήνων ἔμπροσθεν τοῦ τάφου τοῦ Ἀχιλλέως πρὸς τὰς σφαγὰς τῆς σῆς θυγατρός. I. πλήρης, οἷον πεπληρωμένος, ἔμπροσθεν τοῦ τύμβου ἐπὶ σφαγῆς τῆς σῆς θυγατρός. εἰπὼν δὲ τὸ ἅπας καὶ πλήρης ἔδειξε τὸ ὡς οὐδεὶς ἐλείπετο. A.

παρῆν: διήγησις. Fl. 59. ἤρξατο τῆς διηγήσως. Fl. 21. ὑπῆρχεν. Fl. 17. 59. ἐπαρουσίαζεν. Fl. 59. Ἀχαῖκοῦ: Ἑλλη Fl. 59. ὅτι πρὸς τὸν τάφον ἔθνησκε, παρειστήκει πᾶς ὄχλος. Fl. 33.

522. πλήρης: πεπληρωμένος, ἅπας. Fl. 17. 59. τὸ πᾶς καὶ τὸ πλήρης κατʼ ἐπίτασιν λέγεται. B. Gr. I. πρὸ τύμβου: αἴτημα σκηνικόν. πῶς γὰρ τοῦ Ἀχιλλέως ἐν Τροίᾳ ταφέντος ὁ Ταλθύβιος λέγει πρὸ τύμβου τοῦ Ἀχιλλέως ἵστασθαι τοὺς Ἕλληνας, ὄντας ἐν Χερρονήσῳ; καὶ φαμὲν ὅτι ἢ κενοτάφιον ἐν ἄερρονήσῳ 2. ἐκχῦσαι] ἐκχῆσαι Fl. 21. καὶ τὸ πλήρης κατʼ ἐπίτασιν λέγεται, 3. ὡς φιλόσοφος] ὡς φίλος M. ”Fl. quae scholio v. 522. inserui, ubi in ὁ φίλος φησὶ τὸ κερδ. Gu. ὡς φιλόσοφος codicibus leguntur. τὸ κερδ. E Gu. addidi etiam καὶ 19. ἐλείπετο] ἐλειπ.  . . . A. δεότ. περὶ τῆς Π. reliqua in eo de- 24. τὸ πᾶς—λέγεται] Vid. ad νι sunt.·'' MATTH. 6. ἡδανειν] Leg.ἡδόνειν. MATTH. 25. αἴτημα σκηνικόν et γὰρ om. 10. ἤγουν—αὐτῆς om. Gr. Gu. I. Postrema καὶ φαμὲν—κόρην 15. Ἑλλήνων] Addit I. τὸ δὲ πᾶς om. M. ἐποίησαν, ἢ εἰς Τροίαν ἀπῆλθον καὶ ἔθυσαν τὴν κόρην. M. Fl. 10. Gu. I.

523. λαβῶν δʼ Ἀχιλλέως: λαιῶν δὲ ὁ τοῦ Ἀχιλλέως παῖς Νεοπτόλεμος τὴν Πολυξένην ἀπὸ τῆς χειρὸς ἔστησεν ἐπὶ τοῦ ἀνωτάτου μέρους τοῦ τάφου. I. ὁ τοῦ Ἀχιλλέως παῖς Νεοπτόλεμος   λαβὼν ἐκ τῆς χειρὸς τὴν κόρην Πολυξένην ἔστησεν ἐπάνω τοῦ μνήματος, ἐγγὺς δὲ ἐγώ. Fl. 33.

λαβών: κρατήσας. Fl. 59. Gu. παῖς: ἤγουν ὁ Πύρρος. Fl. 21. χερός: διά. ἀπὸ τῆς χειρός. B.

524. ἐπʼ ἄκρου χώματος: ἐπὶ καθέδρας γενικῇ, ἐπὶ δὲ κινήσεως αἰτιατικῇ, ὅπερ οἱ Ἀττικοὶ τὸ ἐναντίον ποιοῦσιν. Gu. πέλας δʼ ἐγώ: πλησίον ἦν καὶ ἐγώ. ἐπειδὴ κῆρυξ ἦν ὁ Ταλθύβιος, διὰ τοῦτο πλησίον ἵστατο τοῦ Νεοπτολέμου, ἵνα, ὅταν βουληθῇ ὁ Νεοπτόλεμος εἰπεῖν τι τοῖς Ἀχαιοῖς, διʼ ἐκείνου λέγῃ κήρυκος ὄντος καὶ δυναμένου λέγειν εἰς ἐπήκοον πάντων· αὐτὸς γὰρ ἦν ὁ σιωπὴν παντὶ τῷ στρατῷ κηρύξας, ὡς καὶ αὐτὸς παρακατιὼν λέγει, ὑπὸ Νεοπτολέμου προσταχθείς. I. πλησίον δὲ ἐγὼ καὶ οἱ ἐπίλεκτοι καὶ πρόκριτοι τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔκκριτοι νεανίαι. λείπει γὰρ ἐνταῦθα ὁ καὶ σύνδεσμος. A.

525. λεκτοί τʼ Ἀχαιῶν: ἠκολούθουν δὲ καὶ ἐπίλεκτοι, ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐκλελεγμένοι νέοι, τὸ πήδημα τῆς σῆς παιδὸς καθέξοντες καὶ κρατήσοντες διὰ τῶν χειρῶν. I. λεκτοί: ἐπίλεκτοι. Gr. ἐξειλεγμένοι. Gu. ἔκκριτοι: ἐκλελεγμένοι, εὐγενεῖς νέοι ἄνδρες. Fl. 59. πρόκριτοι, ἐπωνομασμένοι. B. μετὰ τοῦ Νεοπτολέμου ἐκλελεγμένοι ἄνδρες, μή πως ἰδοῦσα τὸ ξίφος ἡ Πολυξένη τεινόμενον κατʼ αὐτῆς καὶ φοβηθεῖσα σκιρτήσῃ ἤγουν ἐκφύγῃ, ἐκεῖνοι δὲ, ἵνα κρατήσωσι ταύτην. Fl. 59. καὶ οἱ ἐκλελεγμένοι τῶν Ἀχαιῶν, καὶ ἔγκριτοι, καὶ χρήσιμοι νέοι. Fl. 33.

526. σκίρτημα: τὸ κίνημα. M. Fl. 6. 10. 21. 59. περιφραστικῶς τὸ κίνημα. Fl. 17. καὶ ὡς βοὴ μόσχου ἐγένετο. Fl. 33. σπάραγμα, κίνημα. Gu. μόσχου: τῆς νέας. B. M. Fl. 10. 1. ἀπῆλθον] ἀνῆλθον Hermann. ad 14. τι om. Gu. Hec. p. 64. ed. pr. ib. λέγη] εἴπῃ I. ib. κόρην] κόριν Gu. 31. τῆς νέας] τῆς om. Fl. 10. 13. ὁ Ν. εἰπεῖν] εἰπεῖν ὁ N. I. καθέξοντες: μέλλοντες κρατήσειν διὰ τῶν χειρῶν. B. Fl. 6. 9. 21. 56. 5. 76.

527. ἕσποντο: παρεγένοντο, ἵνα τὸ κίνημα ταύτης κρατήσωσιν, εἴ πως δειλανδρήσει ἐν τῷ σφάττεσθαι. A. ἠκολούθησαν. τὸ θέμα ἵσπω ἄχρηστον, τὸ ἀκολουθῶ. ὁ β’ ἀόριστος ἔσπον, (καθʼ ὁμοίωσιν τοῦ ἔχω, ὁ β’ ἀόριστος ἔσχον,) ὁ μέσος ἑσπόμην, τὸ γ΄ τῶν πληθυντικῶν ἕσποντο. I. εἵποντο. F16. 9. 21. 56. 59. 76. εἵποντο, ἠκολούθουν. Gr. παρεγένοντο. Gu.

527.—529. πλῆρες: πρῶτον γὰρ οἶνον ἔρραινον ἐν τῷ τάφῳ τοῦ Ἀχιλλέως, ὅπως ἀνέλθῃ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ καὶ τότε ἀνελθούσης τῆς ἐκείνου ψυχῆς σφάξει τὴν Πολυξένην A. ὁ δὲ τοῦ Ἀχιλλέως παῖς Νεοπτόλεμος, λαβὼν διὰ τῆς χειρὸς ποτήριον πάγχρυσον, ἔρρεε θυσίας τῷ θανόντι πατρὶ, θυσίας, οἶνον δηλονότι, μέλι, γάλα καὶ ἄλευρον. I. πλῆρες: μέγαν. Fl. 21. πεπληρωμένον οἴνου δηλονότι. Fl. 17. 59. καὶ οἱ πάντες ἕποντο, ἠκολούθουν. Εl. 33.

528. πάγχρυσον: ὁλόχρυσον. Fl. 39. ἔρρει: διὰ τοῦτο πρὸ τοῦ θῦσαι τὴν Πολυξένην ἔρρει χοὰς, ἵνα ἀναχθεῖσα ὑπὸ τῆς χοῆς ἡ ψνχὴ πίῃ τοῦ αἵματος. Gu. I. ἔρρεε διὰ τῆς χειρός. B. ἔρρει χοὰς, ὡς λέγω λόγον. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gu. προσφέρει τῷ πατρὶ τῷ Ἀχιλλεῖ χοάς. Fl. 21. χειρί: ἐκτείνει διὰ τῆς χειρός. Fl. 21.

529. χοάς: χοὴ λέγεται ἐπὶ ὑγρῶν, μέλιτος, ἐλαίου καὶ ἀλεύρου καὶ τῶν ἑτέρων, θυσία δὲ ἐπὶ σφαγῆς ζώων. σπονδὴ, χοὴ, θυσία διαφέρουσι· σπονδὴ ἐπὶ τῶν ξηρῶν, οἷον σίτου καὶ κριθῆς· χοὴ ἐπὶ ὑγρῶν, οἴνου, μέλιτος καὶ γάλακτος· θυσία δὲ ἐπὶ ζώων, προβάτων, βοῶν καὶ τῶν ὁμοίων. ἄλλοι δὲ σπονδὴν καὶ χοὴν ταὐτὸ λέγουσιν, ὃ καὶ κρεῖττον. Bar. 74. Gu. 1. προσφέρει τῷ πατρὶ χοάς. M. σπονδάς. Fl. 10. ἤγουν θυσίας, χάριν τοῦ θανόντος πατρός. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

1. μέλλοντες κρατήσειν] κρατή— οἴνου, μέλιτος, ἐλαίου, θυσ. etc. recte. ΜATH. σοντες B. 9. ἔρραινον] ἔρανον A. 26. βοῶν e Gu addidi; ex eodem 17. ἀναχθεῖσα] ἀχθεῖσα Gu. est ταὐτό pro ταὐτόν. Ceterum hoc 22. σὴ —ζώων] Hoc scholion est scholion in 1. ad v. 535. relatum in Flor. 59. sed ita: ἐπὶ τῶν ὑγρῶν, est. MATTH.

529. σημαίνει δέ μοι: προστάσσει, παραδηλοῖ μοι κηρῦξαι σιωπὴν παντὶ τῷ στρατῷ τῶν Ἑλλήνων. ἐπιτάσσει πως διὰ σημείων καὶ σχημάτων, οἷον ἔθος ἐστὶ τοῖς βασιλεῦσι διὰ νευμάτων πάθη τινὰ δηλοῦν, κατὰ μίμησιν τοῦ τῷ νεύματι καὶ βουλήματι τὸ πᾶν διοικονομοῦντος. παρακατιὼν γάρ φησι· λογάσι δʼ Ἀργείων στρατοῦ νεανίαις ἔνευσε παρθένον λαβεῖν. B. rec. I. σημαίνει: παραδηλοῖ ἀντὶ τοῦ παρεδήλωσεν. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. εἶπε δέ μοι σιγὴν παντὶ τῷ στρατῷ ἐπισημῆναι. Fl. 33.

530. σιγήν: ποιῆσαι. Fl. 21. κηρῦξαι: καταστῆσαι. Fl. 59.

531. μέσοις: τοῖς ἀνθρώποις, Ἀχαιοῖς δηλονότι. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τὸ ἐν μέσοις περισσόν· τὸ γὰρ παραστάς τὴν ἔννοιαν δηλοῖ καθʼ αὐτό. Gu.

532. σιγᾶτʼ : σιωπήσατε. I. σῖγα πᾶς ἔστω λαός: μιμεῖται τὸ πολλάκις κηρύσσειν τὰ αὐτὰ τοὺς κήρυκας. τὸ σίγα, εἰ μέν ἐστι προστακτικὸν, ὀξύνεται, εἰ δὲ ἐπίρρημα, περισπᾶται. I. σιγᾶτʼ : σιωπᾶτε. Fl. 17. τὸ μὲν σιγᾶτε πρὸς τὸ πλῆθος, τὸ δὲ σῖγα, σιώπα καθʼ ἕνα. τοιαῦτα γὰρ εἰώθασι ποιεῖν οἱ κήρυκες, πρῶτον μὲν προσφωνοῦντες δημοσία, εἶτα καθʼ ἕνα ἕκαστον, σιγῶντες. Fl. 59. σῖγα: ἐπίρρημα. Fl. 10. σῖγα: ἐν σιγῇ. Gr. καθολικῶς. Gu.

533. νήνεμον: ἀθόρυβον. M. Fl. 6. 56. 59. 76. ἥσυχον. M. νήνεμος ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ νη στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ ἀνέμου, ἡ ταραχή. Fl. 6. ἀντὶ τοῦ ἥσυχον. Gr. ἀθόρυβον, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων. Gu. ἔστης: ἔταξα. Fl. 6. 56. 59. 76. ἐν ἡσυχίᾳ δὲ ἔστησα τὸν ὄχλον. Fl. 33. κατέστησα. Gr. ὄχλος ἡ ὄχλησις καὶ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ. Gu.

534. ὁ δʼ: ὁ Νεοπτόλεμος. Fl. 16. 56. Πύρρος. Fl. 21. ὁ δὲ Νεοπτόλεμος εἶπεν· ὦ παῖ τοῦ Πηλέως καὶ πατὴρ ἐμός. Fl. 33. πατὴρ δʼ ἐμός: ἀντὶ τοῦ ἐμοῦ, Ἀττικὸν, τὰς κτητικὰς ἀντωνυμίας 1. προστάσσει, παραδηλοῖ habent tius διοικονομοῦντος Διός. Flor. 17. 59. MATTH. In B. hoc 13. μιμεῖται—] In M. σίγα. κοινή scholion incipit ab ἐπιτάσσει—. ἐστι κατὰ τὸ μέτρον. μεμίμηται 5. διοικονομοῦντος] Διὸς οἰκονομοῦντος τὸ πολλάκις κηρύττειν τὰ αὐτὰ τοὺς κήρυκας: Matth. In B. διὰ νευμάτων πολλάκις :—et in A. σιώπα. μέμνηται τὸ τοῖς ὑπηκόοις τινὰ πάθη δηλοῦν—τὸ π. κηρύσσειν etc. πᾶν δῖ. . . . . τος . . . . . . παρακατιών —λαβεῖν, 28. ἐμοῦ] Legitur ἐμὲ, ut in schol. literis pluribus post δϊ et τος Flor. Mox μὴ in διὰ τὸ μὴ τὰς αὐτὰς obliteratis. Scribendum igitur po- εἷναι delendum videtur. MATTH. οὐ δέον ἔχειν κλητικὰς, διὰ τὸ μὴ τὰς αὐτὰς εἶναι ταῖς τῶν πρωτοτύπων αἰτιατικαῖς. λαμβάνονται γοῦν αἱ εὐθεῖαι Ἀττικῶς ἀντὶ τῶν κλητικῶν. αἱ δὲ κτητικαὶ πᾶσαι, εἴτε εὐθείας εἶεν, εἴτε γενικῆς, εἴτε ἡστινοσοῦν ἄλλης πτώσεως, ἤτοι ἑνικῆς, ἢ δυϊκῆς, εἰ μὲν πρώτου προσώπου εἶεν, ἀντὶ τῆς πρωτοτύπου γενικῆς τοῦ πρώτου προσώπου λαμβάνονται· εἰ δὲ δευτέρου, ἀντὶ τῆς πρωτοτύπου γενικῆς τοῦ β’ προσώπου· εἰ δὲ τρίτου, ἀντὶ τῆς πρωτοτύπου γενικῆς τοῦ τρίτου προσώπου. I. ἐμός: ἀντὶ τοῦ ἐμὲ, Ἀττικόν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Ἀττικισμός. B. αἱ ἀντωνυμίαι οὐκ ἔχουσι κλητικάς. Fl. 59.

535. δέξαι χοάς: λάβε μου ταύτας τὰς θυσίας τὰς θελκτηρίους, τὰς ἡδυντηρίους. I. τὰς πραυνούσας τὰς ψυχὰς τῶν νεκρῶν, ἢ τὰς κηλούσας τοὺς καταχθονίους δαίμονας. A.M.I. χοάς: σπονδάς. Fl. 59. κηλητηρίους: τοὺς σοὶ ἐνηδόνους, τοὺς σοὶ θυμήρεις. Fl. 59. ἀπατητικάς. M. Fl. 21. εὐφραντικούς. Fl. 59. κατακηλούσας τὰς ψυχὰς τῶν νεκρῶν, ἢ τοὺς καταχθονίους δαίμονας. Fl. 10. 21. θελκτικὰς, τὰς σοὶ ἐνηδόνους καὶ ἀποδοχῆς ἀξίας. Gu.

536. νεκρῶν ἀγωγούς: ἀναφερούσας τὰς ψυχάς. ἄγω ῥῆμα τὸ κομίζω καὶ φέρω· ἀγωγὸς ὁ φέρων καὶ ὁ κομίζων, καὶ ἐπὶ ἀρσενικοῦ καὶ ἐπὶ θηλυκοῦ· ἀγώγιμον, τὸ φερόμενον καὶ κομιζόμενον· ἀγωγὴ δὲ ἡ τοῦ κομίζειν ἐνέργεια. I. τῶν τεθνεώτων τοὺς προπομπούς. ἐλθὲ, ὅπως λάβῃς αἷμα μελιχρὸν τῆς καθαρᾶς κόρης, ὅπερ σοι προσφέρομεν, κἀγῶ καὶ ὁ στρατός. Fl. 33.

537.—542. ἐλθὲ δʼ: ἐλθὲ δὲ, ἵνα πίης τὸ καθαρὸν αἷμα τῆς παρθένου, ὅπερ σοι χαριζόμεθα καὶ ὁ στρατὸς καὶ ἐγὼ, καὶ λῦσαι τὰς ναῦς καὶ τὰ σίδηρα καὶ τὰ σχοινία τῶν νεῶν, δὸς δὲ ἡμῖν εὐμενοῦς ἀπὸ τῆς Τροίας ὑποστροφῆς ἀγαθῆς ἐπιτυχόντας ἡμᾶς εἰς τὴν πατρίδα ἀπελθεῖν. I.

537. κόρης ἀκραιφνές: καθαρὸν, ἄχραντον, τουτέστι τὸ τῆς παρθένου. A.M. ἀκραιφνὲς τὸ καθαρόν. ὑψηλόν καὶ τὸ ἀκραιφνοῦς 5. πρώτου MaItb. πρωτοτύπου I. 27. τὰ σίδηρα] τὰ πρυμνήσια Κing. 11. τὰς θελκτηρίους— δαίμονας] τὰς ἀγκύρας Matt. utrumque ex Verba τὰς θ. τὰς πραῦνούσας—δαί- scholio v. 539. ubi σίδηρα est in μονος pro gl. habet Gu., λαλούσας B. pro κηλούσας scripto. 30. καθαρὸν] τὸ καθαρὸν καὶ A. 13. κηλούσας] κατακηλούσας A. ἀκηροφανοῦς, οἱονεὶ ἀβλαβοῦς· κὴρ γὰρ ὁ θάνατος. B. rec. παρθένου παρθενικὸν, καθαρὸν, ἄχραντον. Fl. 17. 50. 59. 76. καθαρόν. Gr. ἀμόλυντον, ὡς παρθενικόν. Gu. δωρούμεθα: παρέχομεν. Fl. 59.

538. πρευμενής: γαληνὸς, ἥσυχος, ἵλεως. Fl. 17. πρᾶος καὶ εὐμενής. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. Gr. συμπαθὴς, ἵλεως. Gu. σὺ δὲ γενοῦ ἡμῖν πρᾶος, ἵλαος. Fl. 33. πρᾶος, εὐμενής. ἐκ γὰρ τῶν δύο σύγκειται ἡ λέξις. B. M. Flor. 59. ἀντὶ τοῦ ἀλύπου, ἀπὸ τοῦ πράου καὶ εὐμενοῦς. M. τὸ πρευμενὴς ἐκ δύο ταὐτοσημάντων γίνεται λέξεων, τοῦ πρᾶος καὶ εὐμενής. γίνεται οὖν πραευμενὴς, εἶτα κατὰ κρᾶσιν πρευμενής. ἢ πρευμενὴς καὶ πρἄος καὶ εὐμενὴς γενοῦ ἡμῖν, ὥστε λῦσαι τὰς πρύμνας καὶ τὰ χαλινωτήρια τῶν νεῶν, ἤγουν λυθῆναι, ἢ γενοῦ δὲ ἡμῖν πρευμενὴς καὶ ἔπειτα λῦσαι καὶ λυθῆναι ποίησον τὰς πρύμνας καὶ τὰ χαλινωτήρια τῶν νεῶν. στικτέον εἰς τὸ “πρευμενὴς δʼ ἡμῖν γενοῦ,” εἶτα δὸς ἡμῖν λῦσαί τε τὰς πρύμνας καὶ τὰ χαλινωτήρια τῶν νεῶν. Fl. 59.

539. πρύμνας: σίδηρα. B. πρύμνας καὶ χαλινωτήρια: περίφρασις. Il. 17. περιφραστικῶς τὰ πλοῖα. Gu. τὰ ἀπόγεια σχοινία. Fl. 10. χαλινωτήρια: τὰ σχοινία. B. τὰ πρυμνήσια. Gr. τὰς ἀγκύρας, τὰ ἀπόγεια σχοινία. Gu. καὶ ἡνίκα τὰ τῶν νεῶν δέματα λῦσαι θελήσομεν καὶ πορεύεσθαι βουληθῶμεν καὶ ἐπανελθεῖν εἰς τὰς πατρίδας, ἐπίδος ἡμῖν πραέως ἀπʼ Ἰλίου ἐπαναζεῦξαι. Fl. 33.

540. πρευμενοῦς τʼ ἀπʼ Ἰλίου νόστου τυχόντας: ἀπελθεῖν ἀπὸ τῆς Τροίας εἰς τὴν πατρικὴν γῆν τυχόντας πρευμενοῦς, ἤτοι ἀλύπου, νόστου. ἀπὸ τοῦ πράου καὶ εὐμενοῦς. A.

541. νόστου: στροφῆς. Fl. 17. ἐπιστροφῆς. Fl. 21. ὑποστροφῆς. Fl. 56. καταστροφῆς. Fl. 6. τυχόντας, ἀντὶ τοῦ τυχεῖν. Fl. 21. καινόσχημον πρὸς τὸ ἀπαρέμφατον. τυχοῦσι γὰρ ἔμελλεν εἰπεῖν πρὸς τὸ ἡμῖν. Gu. “δὸς ἡμῖν” εἰπὼν ὤφειλε “ τυχοῦσιν” εἰπεῖν· ὁ δὲ ὥσπερ ἐκ μεταμελείας ἀποδίδωσι τὸν λόγον κατʼ αἰτιατικὴν πρὸς τὸ ἀπαρέμφατον. Gr. 1. μολεῖν, ἀπελθεῖν δὸς ἡμῖν, ἀπὸ κοινοῦ τὸ δός. Fl. 21. 59.

4. ἵλεως Matth. pro ὁ λεώς. 28. δὸς ἡμῖν—ἀπαρέμφατον] Haec 6. πρᾶος, εὐμενής om. Fl. 59. in I. scholio ad v. 536. post ἀπελ- Conf. schol. v. 540. θεῖν sunt adquncta per δέ particu- ib. γὰρ om. Fl. 59. lam, δὸς δὲ ἡμῖν—. 17. ἀπόγεια] ὑπόγεια Gu. 29. εἰπεῖν] ἐπάξειν I.

542. τοσαῦτʼ ἔλεξε: τοσαῦτα εἶπεν, ὅλος δὲ ὁ στρατὸς εὐχὴν ἐποιήσατο, ἤτοι ἐπʼ ἐκείνων ηὔξατο, ἤγουν μετὰ τὸ πληρῶσαι ἐκεῖνον τὴν εὐχὴν ἢν ηὔξατο. Gr. I.

ἐπηύξατο: ἐπὶ τῇ Νεοπτολέμου εὐχῇ. Gu.

543. ὁμφίχρυσον: τὸ ἀμφοτέρωθεν κεχρυσωμένον ξίφος διὰ τῆς λαβῆς λαβὼν, εἶτα λαβὼν ἀπὸ τῆς κώπης τὸ ἀμφίχρυσον ξίφος ἐξεῖλκεν ἀπὸ τῆς ξιφοθήκης. ἀμφίχρυσον δὲ νοητέον τὸ ξίφος οὐ κατὰ τὰ κοπτικὰ μέρη, ἀλλὰ κατὰ τὴν κώπην μόνην, ἤγουν τὸ κρότημα, ἵνʼ ᾖ τὸ ἀμφίχρυσον ἀντὶ τοῦ περίχρνσον. A. εἶτʼ ἀμφίχρυσον: ἔπειτα περικεχρυσωμένον ξίφος λαβὼν ἀπὸ τῆς λαβῆς ἐξεῖλκε τῆς θήκης. 1. τὸ κεχρυσωμένον διὰ τῆς λαβῆς λαβών. B. M. εἶτα περίχρυσον σπάθην λαβὼν παρὰ τοῦ πιέσματος ἔσυρεν ἐκ τῆς ξιφοθήκης καὶ τοῖς ἐγκρίτοις ἔνευσεν. Fl. 33. φάσγανον: τὸ ξίφος τὸ ἐν σφαγαῖς γαννυσκόμενον. ἢ παρὰ τὸ φάος καὶ τὸ γάνος τὸ στίλβον οἷόν τι σκεῦος γεγανωμένον. κουλεὸς δὲ ἡ ξιφοθήκη ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῇ τὰ ὀλοὰ, ἤγουν τὰ ὀλέθρια, ξίφη κεῖσθαι. B.I.

544. ἐξεῖλκε: ἀνέσπα. Fl. 59. ἐξέβαλε. ἐκ τοῦ Ὁμήρου τοῦτο ἔχει. Gu. λογάσι δʼ Ἀργείων: τοῖς ἐπιλέκτοις. B. M. Gr. ἐκκρίτοις. Gu. καὶ τοῖς ἐπιλέκτοις νεανίαις τοῦ στρατοῦ τῶν Ἑλλήνων ἔνευσε τὴν κόρην κρατῆσαι. I.

545. ἔνευσε: ὥρισε. Fl. 56. ὑπεσήμανε. Gu. λαβεῖν: ἤγουν κατασχεῖν. Fl. 10. 17. ὥστε κρατῆσαι. Gu.

546.—551. ἡ δʼ ὡς ἐφράσθη: αὕτη δὲ ἐπεὶ ἐφράσατο καὶ ἐνόησε, τοῦτον τὸν λόγον ἐδήλωσεν· ὦ Ἕλληνες οἱ πορθήσαντες τὴν ἐμὴν πόλιν, ἐθελουσίως θέλω τεθνήξεσθαι. ὅρα ἵνα μή τις ἅψηται καὶ προσεγγίσῃ τοῦ ἐμοῦ σώματος· παρέξομαι γὰρ τὸν λαιμὸν εὐκαρδίως τε καὶ εὐψύχως. ἀπολελυμένην δέ με πρὸς θεῶν ἀφέντες κτείνατε, ἵνα ἐλευθέρα θάνω, καὶ μὴ δούλη δηλονότι. I. ἡ δὲ Πολυἐπʼ 2. ἐκείνων—ηὔξατο] Gr. inci- 15. ἀπὸ—κεῖσθαι] ἀπὸ τοῦ κεῖσθαι pit ab ἐπʼ ἐκείνῳ (sic) et τελέσαι ha- ἐν αὐτῇ τὸ ὀλοὸν καὶ ὀλέθριον Fl. 59. bet pro πληρῶσαι, omittit autem ἢν 16. ὀλοὰ] οὐλοὰ I. 28. ἡ δὲ Πολυξένη —ἐφάπτηται] Si- ηὔξατο. 11. λαβῆς] χειρὸς B. mile scholion, sed in fine defectum 13. τὸ ξίφος —γεγανωμένον] τὸ ἐν est in A. αὕτη δὲ ἡ Πολυξένη ὡς ἐν. . . σφαγαῖς γανύμενον (conf. Eustath. ὡς ἤκουσεν, ὡς ἐνόησεν ὅτι μέλλουσι ταύ- p. 675, 58.), ἢ τὸ γεγανωμένον ἤγουν της δέξασθαί τινες, εἶπε τοῦτον τὸν λόγον, στίλβον σκεῦος I. ἑκοῦσα θνήσκω, μή τις ἅψηται . . . . . . ξένη ὡς ἐνόησεν τὸν θάνατον, τοῦτον εἶπε τὸν λόγον, ὦ Ἕλληνες, οἱ τὴν ἐμὴν πόλιν πορθήσαντες, ἑκουσίως θνήσκω· καὶ μή τις ἐξ ὑμῶν τοῦ ἐμοῦ σώματος ἐφάπτηται. Fl. 33. ἐπεὶ ἐφράσατο, ἤγουν ἐνόησε. Gr. ἐνόησε. M.

ἐσήμηνεν: ἔλεγεν. Fl. 21. ἀντὶ τοῦ εἶπεν. M. Fl. 10 ἐδήλου. Gr.

547. ὦ τὴν ἐμήν: ἐνταῦθα φαίνεται τὸ ἀνδρεῖον τῆς Πολυξένης. Gu. πέρσαντες: πορθήσαντες. B. Gr. Ἀργεῖοι: Ἕλληνες. B.

548. ἑκοῦσα: εὐτόλμως. Fl. 6. 9. 10. 21. 5. 59. 76. ἑκοντί. τὸ ὄνομα ἀντὶ ἐπιρρήματος. Gu. μή τις: ὁρᾶτε ἵνα οὐδείς. Fl. 6. 9. 21.56. 59. 76. Gr. χροός: χρώματος. Fl. 17. σώματος. Gu.

549. παρέξω: δώσω τὴν δειρὴν, ἤγουν τὸν λαιμὸν, τολμηρῶς, εὐτόλμως. δώσω, καὶ παρέχω καὶ παρέχομαι ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ λέγεται. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. δώσω τράχηλον εὐτόλμως. B. Fl. 17. καθὼς δέ εἰμι βασιλὶς, τοσαυτικῶς θανῶ καὶ ὁλωεγκαρδίως παραδίδω τὸν ἐμὸν αὐχένα. Fl. 33. εὐκαρδίως: τολμηρῶς, εὐτόλμως. Gr. θαρσαλέως. Gu.

550. ἐλευθέραν: ἤτοι ἄδετον, ἀδέσμευτον, καταλείψαντες κτείνατε, ἵνα ὡς ἐλευθέρα ἀποθάνω. δουλείαν γὰρ ἡγεῖτο καὶ τὸ δεδεσμένη θανεῖν. ἡ δὲ σύνταξις οὕτως, πρὸς θεῶν ὁρκωμοτικῶν μεθέντες με, ἀντὶ τοῦ καταλείψαντες ἐλευθέραν, ἤγουν λυτὴν, κτείνατέ με, ὡς ἐλευθέρα θάνω. ἐν νεκροῖς γὰρ αἰσχύνομαι δούλη καλεῖσθαι ὡς δεσμηθεῖσα. A. ἐλεύθερος ὁ ἀπολελυμένος καὶ μὴ ὑπό τινος κατεχόμενος καὶ ὁ μὴ ὑπὸ δουλείαν· ἀνελεύθερος δὲ ἐπὶ φειδωλίας, ᾧ ἐναντίον ὁ ἐλευθέριος. Gr. I. ἡ δὲ σύνταξις οὕτω· πρὸς θεῶν, μεθέντες καὶ ἀφέντες ἐμὲ ἐλευθέραν καὶ ἄνετον, κτείνατε, ὅπως θάνω ὡς ἐλευθέρα καὶ οὐ δούλη. οὕτω τὸ μὲν ἐλευθέραν ἀντὶ τοῦ ἄνετον ἐκληπτέον, 15. τοσαυτικῶς] Notandum vocabulum gantur quod v. p. 356, 4—6. ἀπολελυμένη—δηλονότι. inauditum. ib. ὁλωεγκαρδίως] Videtur ὁλοκαρδίως 24. Sic Gr. Vulgo φειδωλείας. scripsisse. ὁλοκάρδιος dixit Epiphanius Idem scholion usque ad ἐλευθέριος in Physiologo. est in Flor. 6. 9. 21. 56. 59. 76. 16. αὐχένα] αὐχήν Fl. 33. MATTH. 20. θεῶν] θεὸν A. 25. ἡ δὲ σόνταξις οὕτω om. Gu. 23. ἐλεύθερος] ἐλεύθερος γὰρ Gr. (in 26. ὡς om. Gu. scholio marginali) recte si haec 27. τὸ μὲν] τὸ om. I. cum scholio interlineari conjun- τὸ δὲ ἐλευθέρα ἀντὶ τοῦ οὐ δούλη, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ τῆς κατασκευῆς· εἰ γὰρ ἁψαμένων τινῶν ταύτης ἀπέθνησκε, δουλικῶς ἂν καὶ οὐκ ἐλευθέρως τεθνάναι ἔδοξεν. Gu. I. τὸ ἑξῆς, ἐλευθέραν δέ με θέντες κτείνατε, ἵνα ἐλευθέρα θάνω. B. M. ἀπολελυμένην δέ με πρὸς θεῶν μεθέντες, ἤγουν ἀφέντες, ἐάσαντες κτείνετε, ἵναἐλευθέρως θάνω καὶ μὴ δούλη δηλονότι. Gr. ἀδέσμευτον. Fl. 10. ἄνετον. Gu. ὡς: τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ἵνα. B.

551. πρὸς θεῶν: ὁρκωμοτικόν. Gu. διὰ τοὺς θεούς. Fl. 17. ἀντὶ τοῦ ἕνεκεν τῶν θεῶν. Fl. 21. μεθέντες: καταλείψαντες. Fl. 59. ἀφέντες, ἐάσαντες. Gr. ἀφέντες, καταλείψαντες. Gu.

ἐν νεκροῖσι: ἐν τοῖς νεκροῖς γὰρ καλεῖσθαι δεδουλωμένη, δέσποινα οὖσα, ἐντρέπομαι. κτείνατέ με γὰρ παρὰ τοῖς νεκροῖς μετὰ τῶν θεῶν ἐάσαντες κατοικεῖσθαι. Fl. 33. ἐν: παρὰ τῶν. Fl. 17.

552. δούλη: δουλείαν γὰρ ἡγεῖτο καὶ τὸ δεδεσμημένη θανεῖν. Gu. κεκλῆσθαι: ὀνομασθῆναι. Fl. 56. οὖσα: ὑπάρχουσα. Fl. 59. βασιλὶς γὰρ ὑπάρχουσα αἰσχύνομαι τοῦ εἶναί με δούλην.

553. λαοὶ δʼ ἐπερρόθησαν: ἐβόησαν. ἐκ μεταφορᾶς τῶν κυμάτων. B. M. ὁ δὲ λαὸς ἤχησεν, —ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ ἤχου τῶν ῥοθίων·μὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγαμέμνων ἔλεξε τοῖς νέοις ἀφεῖναι τὴν παρθένον. I. ἐβόησαν, ἐπλήγησαν, ἐλυπήθησαν, ἢ ταραχὴν ἐποίησαν, ἐκ μεταφορᾶς τῶν ῥοθίων, ἤγουν τῶν ῥεομένων. A. εἰκότως τὸ ἐπερρόθησαν καὶ ἁρμοδίως εἴρηται ἐπὶ πλήθους, ἤγουν ἀσήμως ἤχησαν· ἐκ μεταφορᾶς δὲ τῶν κυμάτων ἡ λέξις· τὸ γὰρ πλῆθος ὁμοῦ βοῆσαν ἄγνωστον τοῖς ἀκούουσιν ὅ τι καὶ λέγει. Gu. I. ἐπεβόησαν, διὰ τὸ ἄσημον. ἤχησαν, ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ ἤχου τῶν ῥοθίων, ἤγουν τῶν κυμάτων. καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ πλήθους οἰκείως τῇ λέξει ἐχρήσατο, ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος τῷ εἶπεν. Bar. 74. Gu. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κυμάτων· οὐ γὰρ ἐξακούεται καθαρῶς ἡ τοῦ ὄχλου φωνὴ, ἀλλὰ τοιόνδε λόγον ἀποτελεῖ ἡ ῥόθα. Fl. 59.

12. κτείνατε] κτεινόντα Fl. διὰ τὸ ἄσημον et καὶ ἐπὶ—τῷ εἶπεν ad- 16. τοῦ] Notandum αἰσχύνομαι dita ex Gu., in quo postrema καὶ ἐπὶ cum genitivo constructum, nisi τὸ—εἴπον scholio superiori sunt ad- scripsit. jecta. Verba ἤχησαν—κυμάτων ha- 23. τὸ ἐπερρόθησαν om. I. bet Gr. 23. καὶ ἁρμοδίως εἴρηται om. Gu. 28. τῷ] τὸ Bar. 25. διὰ τὸ ἄσημον—εἰπεῖν] Verba

554. μεθεῖναι: ἀφεῖναι, ἐᾶσαι, ἐᾶν ἀκατάσχετον. Fl. 10. 17. 59. 76. ἀφεῖναι. Gr. ἐᾶσαι, καταλεῖψαι. Gu.

555 "οἱ δʼ ὡς τάχιστʼ : οὗτοι δʼ ἐπεὶ ταχέως ἤκουσαν τὴν ἐσχάτην φωνὴν τοῦ βασιλέως· —τέλος γὰρ πάσης ὑπεροχῆς ὁ βασιλεύς· καὶ Πίνδαρος “τὸ δʼ ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι.᾿ ᾿  ὤφειλε δὲ εἰπεῖν οὕτως, οἱ δʼ ἐπεὶ ἤκουσαν τὴν ὑστέραν φωνὴν, ἤγουν τὴν βασιλικὴν, μεθʼ ἢν οὐδενὶ ἄλλῳ λέγειν ἔξεστιν, οὗτινος βασιλέως μέγιστον ἦν κράτος, μεθῆκαν. ὁ δὲ ἀντιστρόφως, ἐπεὶ τάχιστα, φησὶν, ἤκουσαν, μεθῆκαν. ἔστι δὲ ὁ σχηματισμὸς οὗτος οὐ ποιητικὸς, ἀλλʼ Ἀττικὸς, καὶ συνήθης τοῖς ῥήτορσιν. Ἄλλως. βουλόμενος οὕτως εἰπεῖν, οἱ δʼ ὡς τάχιστʼ ἤκουσαν ὕστερον τὴν ὄπα τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὑστέραν ἐπήγαγε πρὸς τὸ ὄπα, ἀντὶ τοῦ ἐπιρρήματος ὄνομα θείς. σύναπτε δὲ τὸ τάχιστα πρὸς τὸ μεθῆκαν. Gu. I. οἱ δʼ ὡς τάχιστʼ ἤκουσαν: οὕτως ώφειλεν εἰπεῖν· οἱ δὲ ἐπεὶ ἤκουσαν ὑστάτην ὄπα, οὗπερ καὶ μέγιστον ἦν κράτος, τάχιστα μεθῆκαν· ὁ δὲ ἀντιστρόφως, ἐπεὶ τάχιστʼ ἤκουσαν, μεθῆκαν. ἔστι δὲ ὁ σχηματισμὸς μᾶλλον ῥήτορσι συνήθης ἢ ποιηταῖς. 1. ὑστάτην ὄπα: τὴν 1. ἐᾶν ἀκ. etiam M. adscripto ab manu eadem, ἐγράφη 3. οὖτοι—βασιλεῦσι] In Fl. 59. ὄπισθεν. In Gu. nihil est nisi ὁσταάὑστέραν ὅπα, ὅπερ καὶ μέγ. ἦν κρ. την ὄπα, βασιλικὴν, μεθʼ ἦν οὐδενὶ ἄλλῳ αὐτοῦ τοῦ Ἀγαμέμνονος. ὑστέραν ὄπα λέγειν ἔξεστιν, ἤ ὑστέραν. βουλόμενος τὴν τοῦ βασιλέως φωνήν· τέλος γὰρ— γὰρ οὕτως etc. βασιλεῦσι. Quae sequuntur, sunt 5. Πίνδαρος] Ol. 1, 182. τὸ δʼ ex etiam in Gr. sic, ἤκουσαν: οὕτως B. scripsi pro τάδ. ὔφειλεν· οἱ δὲ ἐπ. ἤκ. ὑστάτην ὅ. οὖπ. 7. ἄλλῳ om. I. καὶ μέγ. ἦν κρ. τάχιστα μεθῆκαν. 11. ὕστερον] ὕστατον Gu. Seqq. ὁ δὲ ἀντιστρ. —μεθῆκαν sunt in 13. οἱ δʼ ὡς τάχιστʼ ἤκουσαν] In I., Gu. inter lineas adscr. Tum Gr. sine lemmate, ἄλλως. ἔστι δὲ etc. MATTH. In B. fol. 14. οὕτως—ἤ ποιηταῖς] Ultimum 17 a. scholion est litera ε ad tex. hoc scholion est etiam in Flor. 59. tum relatum, (συναπτέον τὸν λόγον nisi quod post ὤφειλεν omittit cum οὕτως praemittit M.) ὑστέραν ὅπα οὗ- Gr. εἰπεῖν, tum verba ὁ δὲ ἀντιστρ.— περ καὶ μέγιστον ἦν κράτος: τουτέστι μεθῆκαν, quae etiam Gr. habet, ab (ἀντὶ M.) τοῦ ἀγαμέμνονος. ὑστέραν alia manu coloreviridi supraversum οδν (οὖν om. M.) ὄπα τὴν τοῦ βασιλέως appicta sunt. Pro ἔστι δὲ ὁ σχ. in φωνήν. τέλος γὰρ πάσης ὑπεροχῆς βασι- Flor.et Gr.es, quod supra legimus: λεός. πίνδαρος τὸ δʼ ἔσχατον κορυφοῦται ἔ. δὲ ὁ σχ. οὖτος οὐ π. ἀλλʼ Ἄττ. καὶ σ. βασιλέος: (sic etiam M.)—Tum τοῖς ῥ. MATTH. fol. 17 b. idem scholion litera 17. τὴν τελευταίαν φωνὴν] In A. ad textum relatum, σὗπερ καὶ μέγι- haec sic conformata, τὴν ὑστάτην στον ἦν κράτος : ἀντὶ τοῦ ἀγαμέμνονος ὄπα, ἤτοι τὴν τελευταίαν φωνὴν, μεθʼ ἢν ὑστέραν ὔπα τὴν τοῦ—βασιλεύς, sed οὐδεὶς δύναται ἀντειπεῖν. εἰπόντος γὰρ τελευταίαν φωνὴν, μεθʼ ἢν ἄλλος οὐδεὶς ἔλεγεν. B. M. Fl. 17. 59. γρ. καὶ ὑστέραν. B. ἤτοι τὴν βασιλικὴν φωνήν. B.

556. μεθῆκαν: τοῦ ὑστέρου λόγου. M. ἤγουν ἀφῆκαν. Fl. 17. ἔασαν. Fl. 76. οὗπερ: βασιλέως. Fl. 10. κράτος: ἐξουσία.

557.—562. κἀπεὶ τόδʼ εἰσήκουσε: ἐπεὶ δὲ, ἀψʼ οὗ δὲ ἤκουσε τοῦτο τὸ λόγιον τῶν δεσποτῶν, λαβοῦσα τὰ ἱμάτια ἔσχισεν ἀπὸ τῆς ἄκρας ἐπωμίδος μέχρι τοῦ μέσου τῆς λαγόνος, καὶ ἔδειξε τὰ στήθη καθάπερ ἀγάλματα κάλλιστα, καὶ καταβαλοῦσα πρὸς γῆν τὸ γόνυ, εἶπε λόγον ἀθλιώτατον, πάντων τῶν λόγων δηλονότι. I.

εἰσήκουσε: ἡ κόρη. Fl. 21. εἰσηκούσθη. τὸ ἐνεργητικὸν ἀντὶ παθητικοῦ. B.

558. λαβοῦσα: λαβοῦσα τὰ τηλατία ἐκ τῆς ἄκρας τοῦ, ὠμοφορίου οὗπερ ἐφόρει ὡς βασιλὶς, ἔσχισεν. Fl. 33. ἄκρας: ἀπὸ τοῦ ἄκρου τῆς ἐπωμίδος. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. τῆς περιτραχηλίου. Fl. 10. 17. ἐπωμίδος: ἐπωμὶς τὸ ὑπερέχον τοῦ βραχίονος, καὶ εἶδος ἐνδύματος. ἐνταῦθα δὲ τὸ πρότερον δοκεῖ λέγειν. Gr. l.

559. ἔρρηξε λαγόνος: ἀντὶ τοῦ διέσχισε τὰ ἱμάτια κατὰ τὸ πλησιάζον μέρος ταῖς λαγόσι καὶ τῷ ὀφθαλμῷ. A. λαγόνος: ἤγουν τῶν λαγόνων. Fl. 6. 9. 21. 57. 59. 76. μέχρι μέσης τῆς λαγόνος. Fl. 17. εἰς μέσον: τὸ εἰς ἀντὶ τοῦ ἕως, ὡς καὶ παρὰ Δημοσθένει “τούτῳ φιλανθρώπως ἐχρώμην εἰς τήνδε τὴν ἡμέρανʼ ἀντὶ τοῦ, μέχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας. λάμβανε δὲ τοῦτο τὸ εἰς καὶ πρὸς τὸ λαγόνας κατὰ συνεκδοχήν. Gu. I. παρʼ ὀμφαλόν: τὸ ἑξῆς εἰς λαγόνας. Fl. 21. μέχρι τῶν λαγόνων μέσων· εἶτʼ ἐπάγει παρʼ ὀμφαλὸν, δεικνὺς ὅτι τὸ μέσον τῶν λαγόνων ὀμφαλός ἐστιν. Gu.

560. μαστούς: καὶ ἔδειξεν τοὺς μαστοὺς καὶ τὰ στέρνα τὰ βασιλέως ἄλλος οὐκ ἀντιλέγει. σὗπερ: 13. τηλατία] Sic. συναπτέον τὸν λόγον οὕτως, ὑστέραν ὅπα, 21. τὸ εἰς] εἰς ὔσπερ Gu. σὗπερ καὶ μέγιστον ἦν κράτος, τοῦ ἀγα- ib. ὡς om. I. μέμνονος δηλονότι. ὄπα γὰρ τὴν τοῦ ib. Δημοσθένει] T. 411, 10. ubi βασιλέως φωνὴν ἐκάλεσε. τέλος γὰρ legitur τούτῳ πάνυ φιλ. ἐκεχρήμην πάσης ὑπεροχῆς ὁ βασιλεύς. πίνδαρος ἐγὼ, καὶ ἀηδὲς ἐμοὶ καὶ τούτῳ γέγονεν λέγει, τόδ—βασιλεύς. είς τὴν ἡμέραν ταύτην οὐδέν. 1. ἄλλος οὐδεὶς] οὐδεὶς ἄλλος Fl. 17. 24. συνεκδοχήν] ἀντιστροφήν Gu. 59. ἄλλος om. Fl. 10. κάλλιστα καὶ λαμπρά. Fl. 33. ὡς ἀγάλματος: ἀναθήματα. Fl. 17. καθὰ ὡς ἀνδριάντος τινός. Fl. 59. θείας μορφῆς. Fl. 21.

561. καθεῖσα: κλίνασα. Fl. 6. 9. 10. 21. 56. 59. 76. Gr. κατακλίνασα. B. Gu.

562. ἔλεξε: καὶ εἶπεν ἔμπροσθεν πάντων οἰκτρότατον λόγον καὶ θρηνητικόν. Fl. 33. τλημονέστατον: δυστυχέστατον. B. καρτερικώτατον, ὑπομονητικώτατον. M, Fl. 10. 17. 21. 59. ἀθλιώτατον. Gr. οἰκτρότατον. Gu.

563.—565. ἰδοὺ τόδε: ἰδοὺ, ὦ νεανία, εἰ μὲν τόδε τὸ στέρνον παίειν προθυμῇ, παῖσον, εἰ δʼ ὑπʼ αὐχένα θέλεις, πάρεστι λαιμὸς εὐτρεπὴς ὅδε. Gr. I.

ἰδού: τόδε τὸ σῶμα δηλονότι. M. Fl. 10. 21. τὸ σῶμα ἢ τὸ στέρνον. Gu.

564. παίειν: τύπτειν διὰ τοῦ ξίφους. Fl. 17. κεντεῖν. Gu. προθυμῇ. θέλεις. Gu. παῖσον: ἤγουν τύψον. Fl. 17. Gu. ὑπʼ αὐχένα: ἤγουν ὑπὸ τὸν τράχηλον, βούλει δηλονότι. El. 17. βαλεῖν τὸ ξίφος. Fl. 59. ἀρτηρίας. Fl. 10.

565. χρῥζεις: θέλεις παίειν δηλονότι. Fl. 6. 9. 21. 59. 76. Gr. πάρεστι: παίειν δηλονότι. Gu. εὐπρεπής: ἕτοιμος. Gu. παρεσκευασμένος. Fl. 19. 59. Gu. ἐὰν δὲ τὸν αὐχένα χρήζεις, παῖσον καὶ τύψον· παρειστήκει σοι γὰρ ὁ εὔμορφος τράχηλος. Fl. 33.

566. ὁ δʼ οὐ θέλων καὶ μὴ θέλων: οὐ θέλων μὲν ὡς οἰκτιζόμενος τὴν Πολυξένην, θέλων δὲ ὡς τιμῶν τὸν πατέρα καὶ ὡς πρὸς τὴν πατρίδα θέλων ἐλθεῖν. Ἄλλως. ὁ δὲ οὐ θέλων ἐν τῷ οἴκτῳ τῆς Πολυξένης καὶ θέλων τὸ μὴ παρακοῦσαι τὸν πατέοα αὐτοῦ. A. τὸ ἑξῆς, οὐ θέλων οἴκτῳ καὶ συμπαθείᾳ τῆς κόρης, τέμνει τὸν λαιμόν· ἐκ τούτου γὰρ πνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ ῥέον τὸ αἷμα. I.

οὐ θέλων τῷ οἴκτῳ τῆς κόρης, ἤγουν ἐλεῶν τὴν κόρην, καὶ θέλων, διὰ τὸν πατέρα αὐτοῦ, ὑπʼ ἀνάγκης· ὅπερ καὶ παροιμιακῶς λέγεται, ἑκὼν ἄκων. Gu. Fl. 10. 59. οἴκτῳ: τῷ ἐλέῳ. Fl. 56. ὁ δὲ τοῦ Ἀχιλλέως παῖς Νεοπτόλεμος ἄκων τε καὶ ἑκὼν τέμνει τῷ σιδήρῳ τὸν τράχηλον τῆς οἰκτρᾶς καὶ ταλαιπώρου κόρης. El. 33.

11. εὐτρεπὴς correxi pro εὐπρε- οἴκτῳ τῆς κόρης:—B.M. 28. ἤγουν ἐλεῶν τὴν κόρην om. Fl. 26. τὸ—κόρης] τὸ ἐξῆς οὐ θέλων 29. ὑπʼ ἀνάγκης —ἄκων om. Fl.

567. πνεύματος διαρροάς: τὰς ἀρτηρίας καὶ φλέβας τὰς τῆς ἀναπνοῆς. l. διαρροαὶ αἱ φλέβες, ἐν αἷς τὸ πνεῦμα διέρχεται ἐκ τῶν ἀρτηριῶν. διαφέρει δὲ ἀρτηρία φλεβὸς τῷ τὴν μὲν ἀρτηρίαν ἔχειν πνεῦμα πολὺ τὸ καὶ ὑποκάτω κεῖσθαι τῆς φλεβὸς, αἷμα δὲ ὀλίγον, τὴν δὲ φλέβα αἷμα μὲν πολὺ καὶ ἄνω κεῖσθαι τῆς ἀρτηρίας, πνεῦμα δὲ ὀλίγον. Gu. 1. δηλονότι τὰς φλέβας τοῦ πνεύματος ἔταμε. Fl. 33. τὰς ἀρτηρίας, τὰς διεξόδους, ἤγουν τὸν λαιμόν· διὰ τούτου γὰρ ἐκπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ ῥέον τὸ πνεῦμα. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76.

568.—570. κρουνοί: σταλαγμοὶ δὲ τοῦ αἵματος καὶ ἐκχύσεις προήρχοντο. ἡ δὲ καίπερ ἀποθνήσκουσα, προμήθειαν εἶχεν ὥστε εὐπρεπῶς καὶ εὐσχήμως πεσεῖν καὶ κρύπτειν ἃ πρέπον κρύπτειν τὰ ὄμματα τῶν ἀρρένων. τὸ κρύπτω μετὰ αἰτιατικῆς λέγεται, καὶ πρὸς τὸ πρόσωπον καὶ πρὸς τὸ πρᾶγμα, οἷον κρύπτω σε τὴν ἐμαυτοῦ βουλήν. I.

568. κρουνοί: διαρροαί. Fl. 17. ἐκρεύσεις τοῦ αἵματος ὥρμουν. Fl. 59. οἱ σταλαγμοὶ τοῦ αἵματος ἔρρεον. Fl. 33. ῥεύματα ἐφέ-ροντο, ὥρμουν. Gu.

569. πρόνοιαν: προμήθειαν. Gr. προσοχὴν, βούλευσιν, φρον τίδα. Gu. πολλὴν πρόνοιαν εἶχεν: μεγάλην ἐπιμέλειαν εἶχεν. Fl. 33. εὐσχήμως: πρεπόντως τοῦ πεσεῖν ἐντίμως. Fl. 33. εὐπρεπῶς. Gr. εὐσχημόνως, κοσμίως. Gu.

570. κρύπτειν δʼ ἃ κρύπτειν: γρ. κρύπτουσʼ ἃ κρύπτειν. B. ἀπὸ τῶν ὀμμάτων. B. καὶ κρύπτειν ἃ χρεὼν, ἤγουν πρέπον, κρύπτειν 1. τὰς ἀρτηρίας — ἀναπνοῆς habet κάτω κεῖται τῆς φλεβὸς, ἡ δὲ φλὲψ B. in glossemate. ἐπάνω τῆς ἀρτηρίας. εἰπν δὲ πνεύμαδιαρροαὶ] 2. διαρροαὶ πνεύματος 1. τος διαρροὰς ἔδειξεν ὅτι αἱ φλέβες καὶ ib. πνεῦμα] αἷμα I. αἱ ἀρτηρίαι ἐτμήθησαν:—Quorum 3. τῶ τὴν—πολῦ] τὸ τὴν μὲν ἀρτη- pars ma]orr legitur etiam in B. M. ρίαν πνεῦμα μὲν πολὺ ἔχειν Gu. sic scripta, πνεύματος —τὴν ἀρτηρίαν 6. πνεῦμα δὲ ὀλίγον] In Gu. aliud μὲν ὀλίγον ἔχειν αἷμα, πνεῦμα δὲ πολύ. scholion additum πνεύματος διαρ—τὸ δὲ πνεῦμα ὀλίγον ὡς (ὡς om. B.) ροάς: τὰς ἀρτηρίας καὶ φλέβις. δια- πρὸς σύγκρισιν τοῦ ἐν τῇ ἀρτηρit :— φέρει δὲ ἀρτηρία φλεβὸς ταύτῃ, τῷ τὴν 7. τὰς ἀρτηρίας —πνεῦμα] Idem μὲν ἀρτηρίαν ὀλίγον αἷμα ἔχειν, πνεῦμα scholion a vv. ἤγουν τὸν λ. exstat δὲ πολὺ, τὴν δὲ φλέβα τὸ ἐναντίον τὸ etiam in Gr. In Gu. est διεξόδους μὲν αἷμα πολὺ, τὸ δὲ πνεῦμα ὀλίγον φλέβας. MATTH. πρὸς σύγκρισιν τοῦ ἐν τῇ ἀρτηρίᾳ. ὑπο- τὰ ὄμματα τῶν ἀρρένων. τὸ κρύπτω μετὰ αἰτιατικῆς λέγεται καὶ πρὸς τὰ πρόσωπα καὶ πρὸς τὸ πρᾶγμα, οἷον κρύπτω σε τὴν ἐμαυτοῦ βουλήν. Gr. I.

Ὀὐκ ὀλίγοι πειραθέντες ἑρμηνεῦσαι τὸ χωρίον τοῦτο τοσοῦτον ἀπέσχοντο τοῦ τἀληθὲς εἰπεῖν ἐξευρεῖν, ὅσον ἂν εἰμηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπικεχειρηκότας φανῆναι κατὰ γνώμην σφίσιν ἐπῆλθε. δυοῖν γὰρ οὐσῶν τῶν αἰτιατικῶν, καὶ τοῦ γε νοῦ καθεστῶτος ἐντεῦθεν ἐν σκότῳ, βουλόμενοι συντεταχέναι, ἐναλλαγαῖς τε ἐχρήσαντο καὶ προθέσεσιν ἔξωθεν, εἰς ἃ χρεὼν τὰ ὄμματα τῶν ἀρσένων κρύπτεσθαι φάσκοντες. ἐγ δὲ οὕτʼ ἐκείνοις μεμφόμενος καὶ τὸ δοκοῦν εἰπὼν ἐμαυτῷ, οἶμαι ἂν πάντας, ὅσοις ὀρθότητος ἐν λόγοις μέλει, ἐκ τοῦ εὐθέως ἀκούσανσας, ἡ μὴν τοῦθʼ οὕτως ἔχειν ψηφίσασθαι. λέγων γὰρ ὁ Ταλθύβιος τὰ περὶ τῆς κόρης, εἶτα ἐπήνεγκεν, ἡ δὲ καὶ θνήσκουσα ὅμως προὐνοεῖτο εὐσχημόνως πεσεῖν, καὶ κρύπτειν ἐκεῖνα, χρεών ἐστι κρύπτειν τὰ ὄμματα τῶν ἀρσένων. I.

Ὥσπερ ἀφαιρῶ σὲ τὴν χλαμύδα φαμὲν, καὶ στερῶ σὲ τὸ ἀργύριον, ὄντα καὶ ἀμφότερα αἰτιατικὰ, καὶ ὁ ἀφαιρούμενος καὶ ὃ ἀφαιρεῖται, καὶ ὁ στερούμενος καὶ ὃ στερεῖται· οὕτω καὶ κρύπτω σὲ τόδε λέγομεν, οἷον ἔχων τις ὁτιοῦν κτῆμα καὶ μόνος βουλόμενος ἀπολαύειν κρύπτει τοῦτο τοὺς ἄλλους. καὶ ἡ Πολυξένη γυνὴ οὖσα, εἰ καὶ τὸν περὶ τοῦ θανεῖν ἔθει, ἀλλ’ οὖν πρόνοιαν εἶχεν εὐσχήμως πεσεῖν καὶ τὰ αἰδοῦς ἄξια κρύπτειν, ἃ πρέπον ἐστὶ κρύπτειν τὰς τῶν ἀνδρῶν ὄψεις καὶ μὴ δεικνύναι. μαρτύριον δὲ τούτου ἄλλα τε πολλὰ καὶ τὸ τοῦ Σοφοκλέους “οὐδὲν γάρ σε δεῖ κρύπτειν μʼ ἔτι.᾿ʼ καὶ Αἰσχύλος πάλιν ”μή τοί με κρύψῃς τοῦθʼ ὕπερ μέλλω παθεῖν.” Gu. I. κρύπτειν: κακοζηλία. Fl. 17. οἱ δὲ ἄνδρες ἔκρυπτον τὰ ἑαυτῶν ὄμματα, καθὼς πρέπει ἀρρένων κρύπτειν. Fl. 33. κρύπτειν: κρύΟὐκ 4. ὁλίγοι—τῶν ἀρσένων] Scho- 21. εὐσχήμως] εὐσχημόνως 1. lion hoc non ex codice aliquo 23. μαρτύριον] μάρτυς l. sumtum, sed ab Arsenio ipso 24. Σοφοκλέους] El. 957. scriptum esse loquendi genus ib. οὐδὲν] οὐδὲ I. ostendit. Quod animadσertit Mat. ib. Αἰσχύλος] ἄλλος I. Est rom. thiae. 16. Ὅσπερ Gu. ὅσπερ γὰρ 1. γὰρ 25. πάλιν om. 1. addidit Arsenius, ut haec cum scho- 26. κακοζηλία Matth. pro καλι- lio ab se scripto conjungeret. ζηλία. 19. ὁτιοῦν om. I. πτέσθαι. Fl. 59. ἀρσένων: μετάπτωσις. FI. 17. ἔπεσεν εἰς τὸ κακόζηλον, ὅπερ κακίζουσιν οἱ ὀβελίζοντες. Gu.

571. ἐπεὶ δʼ ἀφῆκε: ἐπεὶ δʼ ἐξέπνευσε τὴν ψυχὴν ὑπὸ θανατηρᾶς σφαγῆς, οὐδεὶς ἀπὸ τῶν Ἀρχείων εἶχε τὴν ὁμοίαν ἐργασίαν, ἀλλʼ οἱ μὲν αὐτῶν τιμῶντες αὐτὴν διὰ τὸ εὐθαρσὲς καὶ εὔψυχον φύλλοις καὶ ἄνθεσιν ἔβαλλον. 1. ἔπεμπεν. B.

571. σφαγῇ: σφὰξ λέγεται τὸ κοῖλον τοῦ λαιμοῦ, ἐξ οὗ καὶ διασφάγες τὰ κοιλώματα τῆς γῆς. ἀπὸ τούτου γοῦν λέγεται καὶ σφαγή. Fl. 59. ὑπὸ θανατηρᾶς σφαγῆς. Gr.

572. αὐτόν: τὸν ὅμοιον. B. Gu. Ἀργείων: ἀπό. B. πόνον: πόνος ἡ ὀδύνη καὶ ἀπὸ τούτου ἡ ἐργασία. Fl. 9. 21. 56. 59. Gr. ἀψʼ οὗ δὲ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα ἐν τῇ σφαγῇ, οὐδεὶς τῶν Ἑλλήνων εἶχε τὸν αὐτὸν πόνον. Fl. 33. ἐνέργειαν. Gu.

573. ἀλλʼ οἱ μὲν αὐτῶν: τινὲς μὲν ἀπό. B. τιμῶντες αὐτὴν διὰ τὸ εὐθαρσὲς καὶ εὔψυχον οἱ Ἕλληνες φύλλοις καὶ ἄνθεσιν ἔβαλλον. B. M. ἐκ χερῶν: διὰ τῶν. B.

574. φύλλοις ἔβαλλον: οἱονεὶ στεφάνων τύπους ποιοῦντες διὰ φύλλων παρετίθουν εἰς αὐτήν. Ἄλλως. τιμῶντες αὐτὴν διὰ τὸ εὐθαρσὲς καὶ εὔψυχον οἱ Ἕλληνες φύλλοις καὶ ἄνθεσιν ἔβαλλον. φυλλοβολεῖται δὲ ἡ Πολυξένη ὅσπερ ἐν ἀγῶνι νικήσασα. Ἄλλως. τοῦτο παρὰ τοὺς χρόνους. Ἐρατοσθένης γὰρ περὶ τῆς φυλλοβολίας φησὶν ὡς πάλαι χωρὶς ἄθλων ἀγωνιζομένων ἀνθρώπων, τῷ νικήσαντι καθάπερ ἔρανον εἰσφέροντες ἔρριπτον τῶν θεατῶν ὅπως ἕκαστος ηὐπόπει. διὸ δὴ σύνηθες ἐγίνετο κύκλῳ περιπορευόμενον ἐπαγείρειν καὶ λαμβάνειν τὸ διδόμενον. οἱ μὲν οὖν ἐμπορευόμενοι διάφορα δῶρα, τῶν δὲ λοιπῶν οἱ μὲν ἐγγὺς καθήμενοι στεφάνους ἐπετίθεσαν, οἱ δὲ ἀνωτέρω τοῦτο ὅπερ ἦν λοιπὸν ἔβαλλον τοῖς ἄνθεσι καὶ φύλλοις. 17. οἱονεὶ —εἰς αὐτήν om. M. νον, licet eadem paullo aliter scripta 18. Ἄλλως] ἀλλʼ οἱ μὲν αὐτῶν M. infra sequantur. 19. εὔψυχον] ἔμψυχον A. M. 21. τοῦτο—χρόνους om. I. 20. φυλλοβολεῖται—Ἄλλως om.] M. ib. γὰρ om. et φησὶ post Ἐρατο- Contra in A. desunt extrema scho- σθένης habet I. lii proximi verba φυλλοβολεῖται δὲ ἡ 23. ἕκαστος om. M. Πολυξένη—μετὰ τὸ νικῆσαι καθὰ καὶ ib. ηὐπόρει] εὐπόρει A.B.I. Verba προείρηται. Idem A. mox post ἔπως proxima διὸ δὴ—τὸ διδόμενον om. M. (ἕκαστος addidit Cobetus) εὐπόρει ad. 26. τῶν δὲ] δὲ om. B.I. dit σύνηθες ἐγένοντο κύκλῳ περιπορευόμε- 27. καὶ φύλλοις om. M. νον ἐπαγεῖραι καὶ λαμβάνειν τὸ διδόμε- καὶ νῦν μὲν ἐπὶ τοῖς ἐπιφανῶς ἀγωνιζομένοις προβάλλουσι ζώνας, πέταλα, χιτωνίσκους, πετάσους, κρηπῖδας. ἕως μὲν οὖν ν ἀγώνισμα κατὰ τὴν νλυμπίαν ἦν, δαψιλὴς ἐγίνετο ἡ τῶν δώρων δόσις· πολυπλασιαζομένων δὲ τούτων ταῦτα ἐμειοῦτο εἰς πολλὰ καταμεριόμενα καὶ τέλος ἡ φυλλοβολία κατελείφθη. ταῦτα οὖν περὶ τοὺς χρόνους Εὐριπίδης· ὀψὲ γάρ ποτε ὁ ἀγερμὸς τῆς φυλλοβολίας ἀπεδείχθη. φυλλοβολεῖται δὲ ἡ Πολυξένη, ώσπερ ἐν ἀγῶνι νικήσασα· ἐφυλλοβολοῦντο γὰρ μετὰ τὸ νικῆσαι, καθὰ καὶ προείρηται. A.B.M.I.

φύλλοις ἔβαλλον: ἄνθεσι. M. ἐκαλλώπιζον, ἐστεφάνουν. Fl. 17. ἔστεφον. B. διὰ φύλλων ἔπαττον. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. ἐνίκησεν γὰρ ἐν ἀγῶνι Πολυξένη. Fl. 10. ἔστεφον, περιέσκεπον. Gu. πληροῦσι: τελειοῦσι. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. πυράν: τὸν τάφον, τὸν τόπον, ἔνθα ἡ πυρὰ ἐγένετο. Gu. τινὲς δὲ ἐπλήρουν τάφον. B.

574.—582. οἱ δέ: τινὲς δὲ ἐπλήρουν τὸν τάφον, βαστάζοντες δᾷδας ἐκ πεύκης, ὁ δὲ μὴ φέρων παρὰ τοῦ φέροντος τοιάσδε κατηγορίας ἤκουε· ἕστηκας, ὦ κακότροπε, οὕτε πέπλον οὕτε καλλωπισμόν τινα διὰ χειρὸς φέρων ὑπὲρ τῆς νεάνιδος καὶ χάριν τῆς νεάνιδος ; οὐ πορεύσῃ δώσων τι τῇ μεγαλοψύχῳ καὶ εὐκαρδίῳ περισσῶς καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν ἀνδρείᾳ; τοιαῦτα ἔλεγον περὶ τῆς θυγατρός σου ἀποθανούσης. τὴν εὐγονωτάτην δὲ πασῶν γυναικῶν ἀθλιωτάτην βλέπω. I.

575. κορμούς: ξύλα. FI. 6.

576. τοιάδʼ : ὑβριστικὰς τοιαύτας κατηγορίας. Fl. 17. ἤκουε: τὸ ἀΐω καὶ ἀκούω κατὰ Ἀττικοὺς αἰτιατικῇ, κατὰ δὲ κοινοὺς γενικῇ. Gu. κακά: ὀνειδιστικὰ ῥήματα. Gu.

2. κρηπῖδας] Addunt libri διὸ σύν- λυπλασιαζομένων B. quasi πολλαπλαηθες ἦν (ἦν om. Ι ) κύκλῳ περινοστοῦνσιαζομένων voluerit. Recte πολυπλατας ἀγείρειν τὰ διδόμενα: quae delevi. σιαζομένων M. οσολυπλασιαζομένους I. Nam repetita sunt ex superioribus ib. τούτων] τούτους I. ubi τὸ διδόμενα legitur. In M. infra 6. Εὐριπίδης] εὐριπίδου B.I. ad v. 587. (post verbi παρακαλεῖ ib. ἀπεδείχθη B.I. ἐπεδείχθη M.A. glossema ἐφέλκεται) loco prorsus 7. ἡ om. B.I. alieno adscriptum est, διὸ δὴ σύνηθες 10. διὰ φύλλων Gr. et Fl. 59., ce- ἐγένετο κύκλῳ περιπορευόμενον ἐπαγεἱ- teri καὶ φύλλων ἄνθεσιν. ρεῖν καὶ λαμβάνειν τὰ διδόμενα. 12. τελειοῦσι Gr. τελειοῦσι, ἔτατ- ib. ἃν ἀγώνισμα] ἐναγώνισμα BI. τον ceteri.- 3. δώρων M. δωρεῶν B.l. 16. κατηγορίας] κακηγορίας Matth. 4. πολυπλασιαζομένων B. M. πολ- κατηγορίας mox iterum ad v. 576.

577. ἕστηκας: ἀπὸ τοῦ στήκω κανονίζεται εἰς παρακείμενον. Fl. 59. κάκιστε: δειλὲ, κακοτροπώτατε. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. ὥσπερ τὸ τρίτος ἐπὶ μορίων, ἢ τὸ τέταρτον, ἢ τι ἕτερον τῆς ἀκολουθίας ταύτης ἐνίοτε μὲν λέγεται μόνον, ἐνίοτε δὲ μετὰ τῆς συνθέσεως τοῦ μορίου, ἤγουν τριτημόριον, ἢ τεταρτημόριον, οὕτω καὶ τὸ κακὸν ἐπὶ τρόπου ἐνίοτε μὲν λέγεται μόνον, ἐνίοτε δὲ μετὰ τῆς συνθέσεως τοῦ τρόπου, ἤγουν κακότροπον. Fl. 6. 9. 17. 56. 59. Gr. τῇ νεάνιδι: ὑπὲρ τῆς νεάνιδος. B.

578. κόσμον: ἀντὶ τοῦ κόσμιον. B. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἔχων: φέρων. Gr. ἄγων. ὡς τὸ “ἔχει τῷ λέγοντι κίνδυνονʼ᾿  ἤγουν ἄγει. Gu.

579. οὐκ εἶ τι δώσων: οὐ πορεύῃ, φησὶν, οὐ βαδίζεις δώσων τι τῇ περισσῶς εὐψύχῳ καὶ εὐθαρσεῖ καὶ εὐτόλμῳ καὶ κατὰ ψυχὴν ἀρίστῃ; B. M. οἱ μὲν λέγουσι τὸ εἶ ἀντὶ τοῦ πορεύῃ, οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ ὑπάρχεις, οὕτως, οὐκ εἶ καὶ οὐχ ὑπάρχεις δώσων τι, τουτέστιν οὐ δώσεις: περίφρασις δὲ Ἀττική. βέλτιον δὲ τὸ πρῶτον. Gu. I. εἶ: ὑπάρχεις ἐνταῦθα. Fl. 59. οὐ βαδίζεις δώσων τι τῇ περισσῶς εὐτόλμῳ. Fl. 10. οὐ πορεύσεις, οὐδὲ βαδίσεις. ἀπὸ τοῦ ἴω. Fl. 21. δώσων: μέλλων δοῦναι. B. εὐκαρδίῳ: τολμηρᾷ. Fl. 6. 9.  21. 56. 59. 76. τῇ περισσῶς εὐκαρδίῳ, τῇ μεγαλοψύχῳ, τῇ τολμηρᾷ. Gr. γενναίᾳ, εὐτόλμῳ. Gu.

580. ἀμφί: περί. B. λέγων: ἀντὶ τοῦ ἔλεγεν, ὡς τὸ “δικὼν ἐπʼ οἶδμα πόντου.” M. λέγον: ἔλεγον. B. ἔλεγον, ποιητικόν. Gr.

581. εὐτεκνωτάτην: ὁ ποιητὴς ἐδέξατο μετὰ τῆς κνω, ὡς μὴ ἐκτεινομένου τοῦ τε, ἐπείτοι γε τὸ μὲν κ ἄφωνόν ἐστι, τὸ δὲ ν ἀμετάβολον, ἀναγκασθεὶς διὰ τὸ μέτρον τοῦ στίχου, ἐπεὶ, εἰ μακρὸν ἔμελλε δέξασθαι τὸ τε, ἐγένετο ἂν ὁ στίχος σφαλερός. οἱ δὲ γραμματικοὶ 2. δειλὲ om. Gr. 22. λέγων] Sic M. in textu, λέγον, 12. φησὶν om. M. ut est in libris plerisque, ab correctore. 13. καὶ κατὰ] τῇ κατὰ M. in quo verba τῇ κατὰ ψ. ἀ. separatim ib. ὡς τὸ] Or. 992. ubi libri pierique scripta sunt in margine. omnes ἐς οἶδμα. Male autem 14. πορεύῃ] πορεύσῃ I. scholiasta, prava interpunctione 16. περίφρασις δὲ] δὲ om. Gu. deceptus, δικών pro ἔδικεν dictum ib. βέλτιον δὲ τὸ πρῶτον om. Gu. accepit. 17. περισσῶς scripsi pro περισσῇ. γράφουσι τοῦτο μικρὸν κατὰ τὸν λόγον ὅτι τὸ κ καὶ τὸ ν ἐκτείνουσι τὸ τε· τὰ γὰρ διὰ τοῦ ώτερος καὶ ώτατος, εἰ μὲν ἔχουσι τὴν πρὸ τοῦ ω συλλαβὴν βραχεῖαν, διὰ τοῦ ω μεγάλου γράφουσιν, εἰ δὲ μικρὸν, διὰ τοῦ ο μικροῦ, χωρὶς τοῦ ξενότατος καὶ στενότατος, ἄτινα ὁ Ὅμηρος γράφει μικρὰ κἀκεῖνος διὰ τὴν τοῦ μέτρου ἀνάγκην, ἐπεὶ, εἰ ἦν μέγα τὸ νω, ὤφειλεν ἐκτείνεσθαι καὶ ἡ πρὸ τῆς διπλοῦ συλλαβὴ, καὶ ἐγένετο ἀμφίμακρος, ὡς πρὸ τῆς διπλοῦ συλλαβῆς μακρᾶς οὔσης, τῆς δὲ ξε βραχείας καὶ τῆς νω μακρᾶς. ἦν γοῦν ἐκεῖ νω ἀχρήσιμος εἰς τὸ τοῦ ἡρωϊκοῦ στίχου δακτυλικὸν μέτρον. ἡμεῖς τοίνυν ἐκείνῳ ἀκολουθήσαντες ὡς ἀρχαιοτέρου καὶ τῶν ἑτέρων ποιητῶν κρείττονι κἀκείνων αὐτὸν ἀκολουθησάντων, γράφομεν καὶ ἡμεῖς τοῦτο μικρὸν, διδάσκαλον ἐκεῖνον ἔχοντες πάντων καὶ τῶν λέξεων Ἑλληνιστὴν ἀκριβέστατον, ὡς καὶ τὸ ἴσον ἐκεῖνος μὲν ἐδέξατο μακρὸν τὸ ι προστιθεὶς καὶ περισπωμένην κατὰ τὸν κανόνα τὸν λέγοντα, πᾶσα φύσει μακρὰ πρὸ βραχείας ληκτικῆς, ὁ δέ γε παρὼν ποιητὴς ἐδέξατο βραχὺ τὸ ι, προστιθεὶς καὶ ὀξεῖαν. ἐπακολουθοῦντες οὖν καὶ ἡμεῖς τὸν Ὅμηρον, καὶ οὐ τὸν Εὐριπίδην, ἢ ἕτερόν τινα τῶν ποιητῶν, περισπῶμεν αὐτὸ, ἐπεὶ ἐκεῖνος φυλάττει, ὡς εἴπομεν, τὴν τῶν λέξεων ἀκρίβειαν. οὗτοι δὲ λογοειδῆ γράφοντες —οἱ γὰρ ἰαμβογράφοι ὡς λογοειδῆ γράφουσι —τὰ ἑαυτῶν κατελείψαμεν, γράφοντες καὶ ἰσότατος ἐν ταῖς πεζογραφίαις μικρὸν τὸ σο, ὡς ἐδηλώσαμεν τὸ ἴσον μακρὸν ἔχον τὸ ι. τὰ γὰρ ἔχοντα μακρὰν τὴν πρὸ τοῦ ο συλλαβὴν σμικρύνονται. Fl. 59.

582. πασῶν: οὖσαν. B.

583. δεινόν τι πῆμα : χαλεπή τις αὕτη βλάβη τῶν θεῶν, ἤγουν ἧς αἴτιοι οἱ θεοὶ, ἀπαραίτητος— λέγει δὲ τὴν ἑαυτῶν ἐπέζεσεν ἀντὶ τοῦ ἐπῆλθε τοῖς Πριαμίδαις καὶ τῇ πόλει τῇ ἐμῇ. Gr. I. τὸ δὲ ἐπέζεσεν ἀντὶ τοῦ ἐπήρθη καὶ ηὐξήθη, ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ ζέοντος ὕδατος ἐν τοῖς λέβησι καὶ ἐπαιρομένου ἐν τῷ ζέειν. I. ἐπέζεσε: ἐπῆλθεν, ἤγουν μετὰ σφοδρότητος ἐπῆλθεν, δίκην φλογός. Bar. 74. ἀντὶ τοῦ ἐπέβρασεν, ἐπήρθη, ἐξεχύθη, ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ βραζομένου ὕδατος ἐν λέβητι. λέγεται δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ τοῦ κύματος, ὅτε ὑπεράνω πηδᾷ τῶν τοίχων τῆς νηός. ἐξέζεσε δὲ ἐπὶ σκωλήκων 24. ἤγουν—θεοί om. Gr. τοῦ) ἐπήρθη—ζέειν sunt etiam in 26. ἐπέζεσεν ἀντὶ τοῦ om. I. B M. et (qui ἐν τῇ ζέσει) A. 27. Verba ἐπέζεσεν (omisso ἀντὶ λέγεται, ὅταν ἀπὸ σήψεως τῇ σαρκὶ γεννηθῶσι. λέγεται καὶ ἐπὶ τῶν ἑψημένων ὕδατι. Gr.

584. θεῶν: ἀπό. B. παρὰ θεῶν, μετὰ ἀνάγκης δεδομένον. Fl. 21. ἀναγκαῖον: ἀνάγκη. Fl. 19. ἀπαραίτητον τοῦτο ἦλθε. Gr. ὡς πεπρωμένον. Gu. ὅπερ συνέβη νῦν, τὸ ἀναλωθῆναι τὴν Τροίαν. Gu. ἀπαραίτητον. πόλει: καὶ ἐν τῇ. B.

585.—591. ὦ θύγατερ: οὐ γινώσκω εἰς ὅπερ τῶν κακῶν θεάσομαι, πολλῶν ὑπαρχόντων· ἐὰν γὰρ προσεγγίσω τινὸς, τὸ ἕτερόν με οὐκ ἀφίησιν, ἀφέλκεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου μέρους διάδοχος κακῶν προτέρων δηλονότι κακοῖς ἑτέροις ἐπαγομένοις. καὶ νῦν τὸ μὲν σὸν πάθος οὐκ ἂν δυναίμην ἐξαλεῖψαι ἀπὸ τῆς φρενὸς, ὥστε μὴ στένειν αὐτὸ δηλονότι· τὸ δὲ λίαν στένειν ἐμὲ καὶ θρηνεῖσθαι ἀφεῖλες ἀγγελθεῖσά μοι γενναία καὶ μεγαλόψυχος. I.

585. οὐκ οἶδʼ. αὕτη ἡ ἕννοια γράφεται καὶ ἐν τοῖς ἐγκωμίοις. Gu.

586. ἅψωμαι: γεύομαι. B. τινος: κακοῦ. Fl. 21. 59.

587. τὸ δʼ οὐκ ἐᾷ με: δηλονότι τὸ σὸν κακὸν, ὅταν ἐνθυμηθῇ πολλῶν ὄντων τῶν εἰς ἐμὲ κακῶν γεγενημένων ἢ γινομένων οὐκ ἀφίησι καὶ ἐᾷ καὶ καταλιμπάνει, ἐφέλξει δὲ ἄλλη τις λύπη ἐκεῖθεν διάδοχος ὑπάρχουσα ἡ λύπη πάντων τῶν κακῶν τοῖς κακοῖς. καὶ νῦν τὸ μὲν σὸν πάθος ὥστε γὰρ θρηνεῖν ἐᾷ με. Ἄλίως. τὸ γὰρ κακὸν διάδοχον τῶν κακῶν εἰσαγωγή ἐστιν. προστέθεικε γοῦν τὸ κακὸν κακοῖς, ἵνα ἡ διαδοχὴ τῶν κακῶν ἑτέρων κακῶν φανῆται ὁδοποιός. A. τόδʼ: τὸ ἕτερον κακόν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. Gr. παρακαλεῖ: παρακινεῖ. B. Fl. 6. 9. 21. 33. 56. 76. παρακαλῶ τὸ καθικετεύω, τὸ παραμυθοῦμαι, ὅθεν καὶ παράκλησις, καὶ τὸ ἐφέλκομαι. Fl. 6. Gr. ἐφέλκεται. B. M. Gr. παρασύρει, ἕλκει. Gu. ἐκεῖθεν: ἀπὸ τοῦ ἑτέρου μέρους. Gr. αὖ: πάλιν. Gu.

588. λύπη τις ἄλλη: ἄλλη κακὴ ἐναλλαγή. Fl. 33. διάδοχος: ἐγώ. Fl. 33. λύπης κακῶν, ἐν οἷς εἰμί. Gr. διάδοχος κακῶν προτέρων κακοῖς ἑτέροις ἐπαγομένοις. Gr. διαδεχομένη τὰ κακὰ τοῖς κακοῖς. B. τὸ ἑξῆς, λύπη τις ἄλλη κακή. M.

589. νῦν τὸ μὲν σὸν—πάθος: νῦν τὸ μὲν σὸν πάθος ἐξαλείψασθαι 2. ἑψημένων] ἑψημένων Gr. Rectum 10. Verba καὶ νῦν—δηλονότι sunt est ἡψημένων. etiam in Gu. ἀπὸ τῆς φρενὸς τῆς ἐμῆς, ὥστε μὴ στένειν, οὐκ ἂν δυναίμην. A. στένειν: φράζειν. B. στενάζειν. Gu. θρηνεῖν. Fl. 59. πάθος: τὴν σὴν συμφοράν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. καὶ νῦν τὸ μὲν σὸν πάθος οὐκ ἂν δυναίμην ἐξαλεῖψαι ἀπὸ τῆς ἐμῆς φρενὸς, ὥστε μὴ στένειν αὐτὸ δηλονότι. Gr.

590. ἐξαλείψασθαι: ἀφελεῖν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐκβαλεῖν. Fl. 33. ἀντὶ τοῦ ἐξαλεῖψαι. Gr.

591. τὸ δʼ αὖ λίαν: τὸ πάνυ λυπεῖσθαι ἀφείλου ἀγγελθεῖσά μοι τολμηρά. B. M. τὸ δὲ γενναῖος Ἀττικῶς, ὡς τὸ “κλυτὸς Ἀμφιτρίτη.” B. στένειν, ἀπὸ κοινοῦ τὸ κακὸν, ὑπερβολικῶς. Fl. 6. θρηνεῖν. Fl. 17. 33. λυπεῖσθαί με. B. Fl. 10. 21. 76. Gr. πλέον, τὸ πάνυ λυπεῖσθαι. Fl. 59. παρεῖδες: παρέκοψας. Fl. 17. 76. Gr. ἐμο. Fl. 10. ἀφεῖλες. Gu.

592. γενναῖος: τολμηρά. Fl. 21. 59. ἀποθανοῦσα τολμηρά. Fl. 10. 17. γενναία, μεγαλόψυχος. Gr. γενναῖος ἀντὶ τοῦ γενναία Ἀττικόν. τὸ γενναῖος οἱ παλαιοὶ ἀντὶ τοῦ εὐγενικοῦ ἔλεγον. Gu.

592—598. οὔκουν δεινόν: οὐ θαυμαστὸν, φησὶν, ὅταν κακὴ γῆ τυχοῦσα εὐκρασίας ἀέρων παρὰ θεοῦ, στάχυν φέρῃ καλὸν, ἡ δὲ ἀγαθὴ τούτων ἀποτυχοῦσα καρπὸν κακὸν φέρῃ, ἐν δὲ τοῖς ἀνθρώποις τοῦτο οὐκ ἔστιν ἰδεῖν, ὅτι τὸ ἐκ φύσεως οὐ μεθίσταται· ὁ γὰρ κακὸς ἀεὶ κακός ἐστι, καὶ ὁ ἀγαθὸς ἀεὶ ἀγαθὸς, κἂν ἀτυχήμασι περιτύχη. ταῦτα δέ φησι, θαυμάζουσα τὴν Πολυξένην. Gu. I.

οὔκουν δεινόν: οὐδὲν ὑπάρχει θαυμαστὸν, εἰ ἡ γῆ μὲν κακὴ, τυχοῦσα καιροῦ καλοῦ ἢ ἐπιμελείας γεωργικῆς, φέρει καρπὸν καλὸν, ἡ δὲ καλὴ γῆ ἀμεληθεῖσα παρὰ τοῦ γεωργοῦντος αὐτὴν ἀποδώσει καρπὸν κακόν. ἐπὶ μὲν οὖν τῆς γῆς οὕτως ἔχει, ἐπὶ δὲ τῶν ἀνθρώπων ὁ ἀπὸ φύσεως ὑπάρχων πονηρὸς ἢ κακὸς ἢ ἀγεννὴς καὶ μέχρι τέλους οὕτω διαμένει, ὁ δὲ ἐσθλὸς ἢ ὁ εὐγενικὸς καὶ ἀπὸ φύσεως ὑπάρχων ἀγαθὸς, κἂν καὶ μυρίαι συμφοραὶ περικυκλώσουσι τοῦτον, οὐ πάλιν διέφθειρε τὴν εὐγένειαν αὐτοῦ, ἀλλʼ εἰς τέλος διαμένει χρηστός. τὸ αὐτὸ πέπονθε καὶ ἡ Πολυξένη εὐγενὴς οὖσα, μὴ πτοηθεῖσα, μηδὲ δειλανδρήσασα 11. με om. B. 20. καρπὸν κακὸν] κακὸν καρπὲν B. 19. παρὰ θεοῦ om. I. 22. ἀεὶ ἀγαθὸς] ἀεὶ om. B. ib. φέρῃ] φέρει utrobique Gu. ib. περιτύχ] περιπέσῃ Gu. 1. Prius φέρῃ om. B. ἐπὶ τὴν σφαγὴν, ἀλλὰ βασιλικῶς καὶ γενναίως ἀποθανοῦσα. Fl. 59. οὐχὶ δεινὸν εἰ κακὴ γῆ, ὅταν τὰ ἐκ θεοῦ αὐτῇ κατὰ καιρὸν ἀπαντήσῃ— λέγει δὲ τοὺς ὑετοὺς καὶ τὸν ἀέρα—φέρει στάχυν καλὸν, ἡ δὲ ἀγαθὴ τούτων ἀποτυχοῦσα κακὸν καρπὸν φέρει, τῶν δʼ ἀνθρώπων ἀεὶ ὁ κακὸς κακός ἐστιν, ὁ δʼ ἀγαθὸς ἀγαθὸς, κἂν ἀτυχήμασι περιτύχῃ. ταῦτα δέ φησι θαυμάζουσα τὴν Πολυξένην. M. Fl. 21. οὐκ ἔνι ἔπαινος. Fl. 17. δεινόν: παράδοξον. Gr. θαυμαστὸν καὶ μέγα. Gu.

593. καιροῦ: καλοῦ δηλονότι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐπιτηδείου. B. Gu. τουτέστιν εὐκρασίας ἀέρων. Gu. τοῦτο βούλεται λέγειν, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα πράγματα ταῖς ἐπιμελείαις ἢ ἀμελείαις τῶν ἀνθρώπων οὕτως ἢ οὕτω γίνονται, οἱ ἄνθρωποι δὲ, ὡς ἔχουσι φύσεως, μένουσι καὶ οὐκ ἀλλάσσουσι τὴν προαίρεσιν τοῖς καιροῖς καὶ τοῖς πράγμασιν. Gr. θεόθεν: παρὰ τῶν θεῶν. Fl. 21. φέρει: εὐφορεῖ κατὰ τοὺς καρπούς. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr.

594. ἁμαρτοῦσ’ : ἁμαρτάνω, τὸ ἁμαρτίαν ποιῶ, ἀμεταβάτως· ἁμαρτάνω δὲ τὸ ἀποτυγχάνω, καὶ συντάσσεται γενικῇ, ὡς τὸ ἥμαρτον τοῦ σκοποῦ. Fl. 17. ἀποτυχοῦσα. B. Gr. ἀτυχήσασα. Gu. χρεών: πρέπον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

597. συμφορᾶς ὕπο: ὑπὸ τῆς δυστυχίας. B. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἤγουν παθών τι λυπηρόν. Gu.

598. φύσιν διέφθειρ: τρόπῳ οἰκείῳ. B. ἤγουν ἠλλοίωσε. FI. 17. τὴν εὐγένειαν, τὴν γνώμην ἐπὶ τὸ χεῖρον μετέβαλεν, (ἠλλοίωσεν). Fl. 6. 9. 21. 56. 76. Gu. φύσις οὐσίας διαφέρει· οὐσία γὰρ λέγεται ἡ ὕπαρξις, φύσις δὲ ἡ ἐπιφαινομένη τῇ οὐσίᾳ ἐνέργεια, οἷον οὐσία πυρὸς τὸ εἶναι ξηρὸν καὶ θερμὸν, φύσις δὲ τὸ φωτίζειν καὶ τὸ καίειν, καὶ φύσις ἀνθρώπου τὸ εἶναι ἀνδρεῖον ἢ δειλὸν, οὐσία δὲ τούεἰ 2. κακὴ γῆ, ὅταν Matt. ὅταν δὲ ἀγαθῶν τούτων ἀποτυχοῦσα καρπὸν κακὴ γῆ (sine εἰ) M. ὅταν κακῇ γῆ κακὸν φέρει, τῶν δὲ ἀνθρώπων ἀεὶ ὁ κακὸς κακός ἐστιν, ὁ δὲ ἀγαθὸς ἀγαθός 5. ταῦτα — ολυξένην om. Fl. ἐστιν, κάἂν ἀτυχήμασιν περιτύχῃ. ταῦτα δέ φησι θαυμάζουσα τὴν πολυξένην. 6. θαυμάζουσα τὴν Πολυξένην] His Mox ad v. 597. in eodem annotaaddit A. scholion simile, ἄλλως. tum, τὰ ἐνγενν καὶ φθορᾷ ἔχουσι μεοὐχὶ δεινὸν οὖν.....εῖ κακὴ γῆ ὅτι τὰ ταλλαγὰς, ὁ δὲ ἄνθρωπος ἀεὶ ὁ αὐτός. ἐκ θεοῦ αὐτ κατὰ καιρὸν ἀπαντήσει 26. καίειν—δεκτικόν] καίειν καὶ οὐ(ἀπαν codex), λέγει δὲ τοὺς ὑείοὺς σία ἀνθρώπου τὸ εἶναι ζ.—δεκτικόν. φύ- καὶ τὸν ἀέρα, φέρει στάχυν καλὸν, ἡ σις δὲ τὸ εἶναι ἀ. ἢ δ. Gr. του τὸ εἶναι ζῶον λογικὸν, θνητὸν, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν. Fl. 25. Gr. ἀεί: διαπαντός. Fl. 17.

599.—601. ἆῤ οἱ τεκόντες: ἆρα, φησὶν, ἡ τῶν τοκέων εὐγένεια προτιμοτέρα καὶ τῇ τούτων εὐγενείᾳ καὶ οἱ παῖδες γίνονται ἀγαθοὶ, ἢ ἡ ἀνατροφή. καὶ ὑπὸ τῆς καλῆς ἀνατροφῆς γίνεται ὁ ἀπὸ κακῶν γονέων καλός. τοῦτο ἐπήνεγκε δηλῶν ὅτι τὸ ἐκ γονέων εἶναι καλῶν καὶ γὰρ καὶ ἡ Πολυξένῃ, εἰ μὴ ἀπὸ γονέων ἦν καλῶν, οὐκ ἂν τοιαύτη ἐφάνη ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῆς, εἰ καὶ καλῶς ἀνετράφη, τὸ κακὸν δηλονότι. ἐάν τις μάθῃ, εὗ οἶδε καὶ τὸ κακὸν μαθὼν τοῦ καλοῦ τὸν κανόνα. Ἄλλως. πότερον τῶν τεκόντων ἡ εὐγένεια προτιμοτέρα ἐστὶν ἢ ἡ ἀνατροφή ; τοῦτο ἐπήνεγκεν ὅτι πολὺ διαφέρει τὸ ἐκ γονέων εἶναι καλῶν. A. ἆρα ἀπὸ φύσεως ἔχει τοῦτο ἤτοι ἀμετάβλητον τοῦ καλοῦ καὶ τῆς εὐγενείας, ἢ ἀπὸ παιδεύσεως καὶ ἀνατροφῆς; καὶ τὸ τραφῆναι καὶ παιδευθῆναι καλῶς ἔχει τινὰ δίδαξιν ἀγαθοῦ, πλέον δὲ ἀπὸ φύσεως ἔχει τοῦτο καὶ τὸ ἐξ εὐγενῶν εἶναι γονέων καὶ καλῶν. τοῦτο δὲ τὸ καλὸν ἐὰν μάθῃ τις, εἴτε ἀπὸ φύσεως, εἴτε ἀπὸ παιδεύσεως, οἶδεν ἀνάγκῃ καὶ τὸ καλόν· ὁ γὰρ γινώσκων τὸ καλὸν καὶ τὸ ἐναντίον τούτου γινώσκει, μαθὼν καὶ τοῦτο τῷ κανόνι τοῦ καλοῦ. Fl 59.

ἆῥ οἱ τεκόντες: ἆῥ οἱ τεκόντες διαφορὰν ἔχουσιν, ἤτοι τὴν ἐναλλαγὴν ποιοῦσιν, ἢ αἱ ἀνατροφαί; I. ὥσπερ ἀποροῦσα ἡ Ἑκάβη τοῦτό φησιν· ἆρα τὸ γενέσθαι τινὰ ἀγαθῶν γονέων συντελεῖ πρὸς τὸ εἶναι τοῦτον χρηστὸν, ἢ τὸ πεπαιδεῦσθαι καὶ ἀγωγῆς οὐκ ἀγεννοῦς λαχεῖν; ἐκ δὲ τοῦ λέγειν “ἔχει γε μέντοι καὶ τὸ τραφῆναι καλῶς δίδαξιν ἐσθλοῦ” φαίνεται τὸ μὲν τῶν γονέων προτιμᾶν, τὸ δὲ τῆς παιδεύσεως ἐν δευτέρῳ τίθεσθαι. Gu. I. πότερον ἡ εὐγένεια τῶν τεκόντων προτιμοτέρα ἢ ἡ ἀνατροφὴ, καὶ τοῦτο μὲν προτερεύει, δευτερεύει δὲ ἡ ἀνατροφή; διὸ καί φησιν ὡς καλὸν καὶ τὸ θρεφθῆναι καλῶς, τοῦ καί συνδέσμου προτίμησιν τῆς εὐγενείας ἐμφαίνοντος. 7. καλῶν . . . . . .] Indicavi lacunam. B. Flor. 10. 21. et repetuntur in Excidit πολὺ διαφέρει, quod Gu. in margine altera. in scholio proxitmo legitur, vel simile 27. προτιμοτέρα non solum in Gu., quid. sed etiam in M. (qui verba πότερον—ἀνατροφή 18. τοότου Matth. pro τοῦτο. habet) et Fl. 10. 21. 24. γε om. Gu. ib. ἢ ἡ] ἡ hic om. Gu. ; sed habet 26. πότερον] πότερα Gu. Verba loco altero. πότερον—ἢ ἡ ἀνατροφή sunt etiam in ib. προτερεύει Matth. pro προτιμεύει. Gu. ἀμφοτέροις δίδωσιν ὁ Εὐριπίδης τὸ αἴτιον, καὶ τοῖς τεκοῦσι καὶ ταῖς τροφαῖς, πλέον δὲ τοῖς τεκοῦσιν. Gr. τεκόντες: οἱ γεννήτορες. B. Gr. τεκνήσαντες. Fl. 17. γονεῖς. Fl. 21. διαφέρουσιν: διαφορὰν ποιοῦσιν αἱ ἀνατροφαὶ, παιδαγωγίαι. Gr. εἰς τὸ εἶναί τινα καλὸν ὠφελοῦσι, συντελοῦσιν. Gu. τροφαί: αἱ παιδεύσεις. B. ἡ ἀνατροφή. M.

600.—602. ἔχει γέ τι: ἀντὶ τοῦ παρέχει κατά τι καὶ τὸ ἀνατραφῆναι καλῶς δίδαξιν καὶ γνῶσιν ἀγαθοῦ· τοῦτο δὲ, ἤτοι τὸ καλῶς ἀνατραφῆναι ἢ τὸ ἐσθλὸν, ἐὰν μάθοι τις καλῶς, οἶδε τὸ ἀπρεπὲς, μαθὼν τῇ διδασκαλίᾳ τοῦ καλοῦ. I. ἔχει γέ τοι τι: τοῦτο ἐπήνεγκεν δηλονότι· πολὺ διαφέρει τὸ ἐκ γονέων εἶναι καλῶν. B. M. Fl. 21. θρεφθῆναι: ἀνατραφῆναι. B. Gr. παιδευθῆναι. Gu.

601. δίδαξιν: διδασκαλίαν, γνῶσιν. Gu. μάθησιν. Gr. τοῦτο δʼ ἤν τις εὖ μάθῃ: τὸ καλὸν ἐάν τις ἀκριβῶς μάθῃ, οἶδε καὶ τὸ κακὸν διὰ τὸν τοῦ καλοῦ κανόνα. ὁ γὰρ ἐθισθεὶς τοῖς καλοῖς, ὅταν τι καὶ πράξῃ, γινώσκει τοῦτο ὡς ἀπὸ τοῦ καλοῦ, διδασκάλῳ τῇ πείρᾳ χρώμενος. οἷον, τρῶγέ τι γλυκὺ καὶ παρευθὺ γεῦσαι καὶ πικροῦ, καὶ νοεῖς τὸ πικρὸν εἰθισμένος ὢν τῷ γλυκεῖ, τρώγων δέ τις πάντοτε πικρὸν, μὴ γευσάμενος γλυκέος, οὐκ οἶδε τὸ πικρὸν ὡς πικρόν ἐστι τῇ ἀπειρίᾳ τοῦ γλυκέος. A. τὸ ἐσθλόν. Gu. τοῦτο: τὸ καλῶς ἀνατραφῆναι. Gr. μάθῃ: γνωρίσῃ. Fl. 6. 9. 17. 21. 34. 56. 59. 76. Gr. τινὲς ἐπιλαμβάνονται τοῦ ποιητοῦ τῷ βάρβαρον εἰσάγειν καὶ λέγειν περὶ φύσεως· ἀλλʼ οὐ τὸ τυχὸν πρόσωπον ἡ Ἑκάβη, ἀξιοπρεπὲς δὲ ὡς ἀρχικόν. Gr. τοῦτο δʼ ἤν τις εὖ μάθῃ: τὸ καλὸν δηλονότι. B. M. ὁ τὸ ὀρθὸν τῆς τέχνης μαθὼν οὐ χρείαν ἔχει μαθεῖν τὸ μὴ ὀρθόν· οἶδε γὰρ τῇ τέχνῃ τοῦ ὀρθοῦ, ὡς ὁ τὸ κατʼ ἦχον μαθὼν οἶδε φυσικῶς τὸ παῤ ἦχον. Gr.

602. οἶδε τό γʼ αἰσχρόν: ὁ γὰρ μαθὼν τὸ καλὸν μανθάνει καὶ τὸ κακόν. Gu. κανόνι: διὰ τοῦ κανόνος, ἰσότητι. Gr. ἐν τῇ στάθμῃ, ἐπιστήμῃ, τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀκολουθίᾳ. Gu.

3. τεκνήσαντες] Immo τεκνώσαντες. etiam in Fl. 21. ib. ἀκριβῶς om. Fl. 10. ἔχει γέ τοι — δηλονότι] ἔχει γε: ib. οἶδε] εὖ οἶδε Fl. ἔχει γέ τοι τοῦτο, ἀπήνεγκεν δηλονότι 28. διὰ τοῦ κανόνος habent etiam Fl. 21. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 78. δοκίμῃ 11. διαφέρει] δέ φησι Fl. 21. στάθμῃ 17. τῇ ἀκολ. 21. ib. καλῶν] καὶ καλῶν Fl. 21. 29. διδασκαλίᾳ in B., τῇ ἀκολουθίᾳ 14> τὸ καλὸν—κανόνα] Haec sunt in M.

603.—608. καὶ ταῦτα μὲν ὁ νοῦς ἀπέρριψε μάτην· σὺ δὲ, ὦ Ταλθύβιε, ἄπελθε καὶ εἰπὲ τοῖς Ἀργείοις τάδε, μὴ ἅπτεσθαι τῆς παιδός μου μηδένα, ἀλλὰ κωλύειν καὶ ἀποσοβεῖν τὸν ὄχλον· ἐν γὰρ πολλῷ στρατεύματι ὄχλος ἀκόλαστος καὶ ἀπαίδευτος, ἡ ναυτική τε ἀναρχία καὶ ἀνυποταξία κρείσσων καὶ ἰσχυροτέρα πυρός. I.

603. καὶ ταῦτα μὲν δή: ὁ νοῦς, ἡ ἐμὴ διάνοια μάτην ἐτόξευσε καὶ ἐξεκένωσε καὶ εἶπεν, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν τοξοτῶν. τί γάρ με δεῖ τοιαῦτα σκοπεῖν καὶ ἐνθυμεῖσθαι ἐν τοιούτοις δεινοῖς οὖσαν, A. ᾔσθετο Εὐριπίδης ἑαυτοῦ παρεκβεβηκότος ἀκαίρως, καὶ διὰ τοῦτο τεθερα— πευκέναι τοῦτο βουλόμενός φησι “καὶ ταῦτα μὲν δὴ νοῦς ἐτόξευσε μάτην,” τουτέστιν οὐ κατὰ καιρὸν εἴρηται. Bar. 74. Gu. νοῦς: ὁ ἐμός. Fl. 10. 17. 76. ἐτόξευσεν μάτην: ἀπέρριψεν διὰ κενῆς. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἀπέρριψε ματαίως. Fl. 17. εἶπεν. Fl. 10. ἐφιλοσόφησεν. B. καὶ ταῦτα μὲν ὁ ἡμέτερος νοῦς ἐστοχάσθη ματαίως, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν τοξοτῶν εὐστόχως βαλλόντων, ἤγουν ὅτι, εἰ καὶ οἱ λόγοι, οὓς εἶπον, εὔστοχοί εἰσι καὶ ἀληθεῖς, ὥσπερ ἐν σκοπῷ τινι, ἤγουν τῇ ἀληθείᾳ, οὕτως ἐλέχθησαν οἱ λόγοι μου, ὅμως δὲ μάτην ἔλεξα τούτους μηδὲν ὠφελήσαντάς με. Fl. 59. ἡ ἐμὴ διάνοια μάτην ἐτόξευσεν, ὃ εἶπεν ἀντὶ τοῦ ἐξέπεμψεν, ἀπέβαλεν. B. M. Fl. 21. ἐνεθυμήθη. Fl. 33. ἀπέρριψε. Gr. ἐξέπεμψεν, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν τοξοτῶν. ὡς ἀπὸ τῆς Ἑκάβης λέγει ὁ ποιητής. Gu. μάτην: διὰ κενῆς, ἀνωφελῶς, διὰ τὸ εἶναι παρὰ καιρὸν ἤγουν ἐν θρήνῳ. Gr.

604. σὺ δʼ ἐλθέ: εἴσελθε, ὦ Ταλθύβιε. Fl. 21. ἄπελθε. ἀποστροφὴ πρὸς τὸν Ταλθύβιον. Gr. Ἀργείοις: ἀντὶ τοῦ τοῖς στρατηγοῖς. EI. 21. τὸ ἑξῆς, μὴ θιγγάνειν μου τῆς παιδὸς μηδένα. ὄχλον δὲ τὴν ὄχλησιν, ὡς τὸ “ὄχλον παρέξεις, ὡς ἔοικας, ὦ γύναι.” ἡ Ἀργείοις σήμηνον, ἀντὶ τοῦ στρατηγοῖς εἴργειν τὸν ὄχλον. ἐν τῷ πολλῷπλήθει ἀπαίδευτος ὁ ὄχλος καὶ ἀκόλαστος καὶ ἀνεξέταστος. M. Fl. 33.

605. θιγγάνειν: τὸ ἑξῆς, μὴ θιγγάνειν μου τῆς παιδὸς μηδένα. 19. ὃ M. καὶ B. καὶ ὃ Fl. 21. δὲ—ὥσπερ ὂχλον—ἢ ἀργίαν σήμηνον τοῖς 27. τὴν ὂχλησιν—ὂχλον] Similiter σ. ε. τ. ὄχλον μὴ θιγγάνειν τῆς παιδός in B. ἀλλʼ εἴργειν ὄχλον: τὴν ὄχλησιν. μου μηδένα :— ἢ ἀργείοις φησὶ τοῖς στρατηγοῖς εἴργειν ib. ὡς τὸ Matth. pro ὡς τόν. Est τὸν ὄχλον. τὸ ἓξῆς σήμηνον μὴ θυγγάνειν Med. 341. μου τῆς παιδὸς μηδένα :—In A. ὄχλον M. θίγειν. Fl. 10. κωλύειν ἅπτεσθαι. Fl. 17. μὴ ἅπτηταί τις ἐκείνων, τῶν στρατηγῶν δηλονότι, τῆς παιδὸς, ἀλλὰ μᾶλλον κωλύειν καὶ τὸν ὄχλον τοῦ ψαύεσθαι ἐκείνης. Fl. 21. μὴ ψαύειν μου τῆς παιδὸς, ἤγουν τῆς θυγατρὸς, μηδένα, ἀλλʼ εἴργειν, τουτέστι κωλύειν, τὸν ὄχλον. ἔστι δὲ τὸ ἀλλά ἀντὶ τοῦ καί, ἤγουν καὶ τὸν ὄχλον κωλύειν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr.

606. μυρίῳ στρατεύματι: ὁ νοῦς, ἐν τῷ πολλῷ στρατεύματι ἀπαίδευτος ὄχλος καὶ ἀκόλαστος καὶ ἀνεξέταστος, ἐπικρατεστέρα δὲ ἡ ναυτικὴ ἀναρχία καὶ πυρός. παρʼ αὐτοῖς δὲ κακοῖς οὖσι καὶ ὁ μηδὲν κακὸν ποιῶν κακὸς νομίζεται ἐκεῖνος. A. Fl. 17. ἤγουν παρὰ τῷ πλήθει τῶν ἀτάκτων ὁ εὔτακτος καὶ μηδὲν κακὸν ποιῶν κακὸς νομίζεται. Fl. 17. πολλῷ. B. ἐν τῷ στρατῷ ὁ ὄχλος ἀκόλαστος ὑπάρχει, ἀπαίδευτος· ἐξαιρέτως δὲ ἡ ναυτικὴ ἀναρχία, ἤγουν οἱ τὴν θάλασσαν πλέοντες, αἰδοῦνται τούτους εἰπεῖν καὶ βασιλεῖς, καὶ οὐκ ἀνακόπτουσιν ἀπὸ τῶν κακῶν· ὅπου δʼ ἂν πλησιάσωσι, κρεῖσσον πυρὸς καίουσι. τὸ αὐτὸ φοβηθεῖσα καὶ ἡ Ἑκάβη περὶ τῆς παρθένου κειμένης οὕτως ἐν μέσῳ τῷ πλήθει, μή πώς τις ἀπὸ τῶν ἀκολάστων καὶ ἀπαιδεύτων, τῶν ὄντων ἐν τῷ πλήθει, ἢ ἁρπάσῃ τι τῶν ἱματίων αὐτῆς, ἢ τις τῶν πρὸς τὰς συνουσίας καταφόρων ἱστάμενος καθορᾷ τοὺς μαστοὺς καὶ τὴν αἰδῶ ταύτης, καὶ ἄτιμος φανῇ ἡ παρθένος· τοιαῦτα γὰρ εἰώθασι ποιεῖν οἱ ἐν τῷ ὄχλῳ ἀκόλαστοι· διὰ τοῦτο παραγγέλλει μὴ ψαύειν ταύτης τινά. FI. 59.

607. ἀκόλαστος: ἀπαίδωτος. M. ἀκράτητος. B. ἀντὶ τοῦ δειλία ἀπαίδευτος ἐπικρατεστέρα. B. ἀνοητότατος. Fl. 17. κυρίως ἀκολασία ἡ λαγνεία λέγεται, ἀκόλαστος γλῶττα καὶ ἀκόλαστος βρῶσις. Fl. 6. 25. ἀναρχία: ἀναίδεια. M. Fl. 17. ἀταξία. B. ἀνυποταξία. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ναυτικὴ ἀναρχία λέγει οὐχ ὡς ἀνάρχων ὄντων τῶν Ἀργείων αὐτῶν, ἀλλʼ ὅτι ἀνάρχοις ἐοίκασιν οἱ ναῦται, κἂν ὑπʼ ἀρχὴν ὦσι, διὰ τὸ αὐτῶν ἀκόλαστον καὶ ἄτακτον. Gu.

7. ὁ νοῦς om. A. 16. καίουσι Matth. pro καίωσι. ib. τῷ πολλῶ] τῷ om. Fl. 19. καταφόρων scripsi pro καταστρατεύματι] ib. στρατῷ Fl. φορωτικῶν. Minus probabile καταπυρός. 9. παρʼ αὐτοῖς δὲ κακοῖς] φορικῶν. πυρὸς παρʼ αὐτοῖς καὶ κακοῖς Fl. 22. τινά] τινός Fl. 10. ἐκεῖνος om. Fl.

608. —613. κακὸς δʼ ὁ μή τι δρῶν: κακὸς ὀνομάζεται παρὰ τοῖς ναύταις ὁ μὴ σὺν αὐτοῖς δρῶν τι κακὸν, ἢ ὡς οὐχ ἑπόμενος αὐτοῖς καὶ τὰ αὐτῶν πράττων αἴσχιστα. σὺ δὲ, δούλη παλαιὰ, λαβοῦσα τὸ ἀγγεῖον, βάψασα, ἤγουν γεμίσασα, κόμισον ὧδε, ὕδωρ δηλονότι, ἀπὸ τοῦ ἐνδοτάτου μέρους τῆς θαλάσσης, ἵνα τὴν ἐμὴν τὴν κακόνυμφον νύμφην καὶ κακοπάρθενον παρθένον λούσω ἐν λουτροῖς πανυστάτοις. I.

κρείσσων: ἐπικρατεστέρα ὑπάρχει. Fl. 6. 9. 10. 21. 33. 50. 59. 76. ἰσχυροτέρα. Gr. ἐπικρατεστέρα, δραστικωτέρα. Gu. κρείσσων ὁ καλλίων καὶ κρείσσων ὁ ἐπικρατέστερος, ὡς τὸ κρείσσων γέγονεν ἡ νόσος τῆς ὑγείας, ἤγουν ἐπικρατεστέρα, νικήσασα τὴν ὑγείαν. Gr. κακός: δοκεῖ. Fl. 17. παρὰ τῷ πλήθει κακὸς νομίζεται ὁ μή τι δρῶν κακόν. M. Fl. 25. νομίζεται παρʼ ἐκείνοις, ὡς οὐχ ἑπόμενος αὐτοῖς καὶ τὰ αὐτῶν πράττων αἴσχιστα. Gu. παρὰ τοῖς κακοῖς νομίζεται. Fl. 10. εἰ δὲ καὶ ἐστί τις ἐσθλὸς ἐν ἐκείνοις ὃς μηδὲν ἰδὼν ἢ ποιήσων τῇ ἐκείνων κακοπραγίᾳ, πονηρὸς καὶ οὗτος καλεῖταί τε καὶ νομίζεται. Fl. 21.

609. ἄγγος: ἀγγεῖον. M. ἀρχαία λάτρι: παλαιὰ δούλη, ἀντὶ τοῦ γραῦ. λάτρις δὲ ἡ μετὰ φόβου δουλεύουσα, παρὰ τοῦ λα ἐπιτατικοῦ μορίου καὶ τοῦ τρεῖν τὸ φοβεῖσθαι. B. a m. sec. λάτρις ἡ μετὰ φόβου δουλεύουσα παρὰ τὸ λα ἐπιτατικὸν καὶ τὸ τρεῖν, ὃ σημαίνει τὸ φοβεῖσθαι. B. Fl. 6. 10. 25. φησὶν ἡ Ἑκάβη πρὸς τὴν θεράπαιναν, καὶ ἔστι Ἀττικόν· λείπει γὰρ τὸ μέρος ἕνεκα τῆς ποντίας ἁλός. Fl. 33. παλαιὰ ὑπηρέτις, δούλη. M.

610. βάψασ’: βάπτειν ἐστὶ τὸ χαλᾶν τι εἰς ὕδωρ, ἢ εἰς ἕτερόν τι ὑγρόν. Gr. 1. ὅμοιον τὸ ἔφαγε τοῦ ἄρτου καὶ ἔπιε τοῦ ὕδατος. Gr. I. βάψασʼ : πλήσασα. Fl. 17. ὠθήσασα κατὰ τοῦ ὕδατος. Gr. πληρώσασα. Gu. δεῦρο: ἐνταῦθα. Fl. 17. Gu.

12. τῷ πλήθει] τοῦ πλήθους Fl. 25. etiam A. qui παλαιὰ ὑπηρέτης ἀντὶ τοῦ 18. ἄγγος] τεῦχος in textu M.: γραῖα. ἡ μετὰ—λα ἀττικὸν μόριον καὶ sed τʼ ἄγγος in A. Glossema ἀγγεῖον τοῦ τρεῖν, ὃ σ. τὸ φ.:— est etiam in Gr.: in Gu. λέγεται 25. ἢ εἰς ἕτερόν τι] ἤ τι ἕτερον Gr. ἄγγος καὶ τὸ ὄρος. 26. ὅμοιον] ὅμοιον δὲ τοῦτο 1., quod 1. Verba ἡ μετὰ φόβου δουλεύουσα, aut ὅμοιον δὲ τούτῳ scribendum erat παρὰ τοῦ λα, ἐπιτατικὸν δὲ τὸ μόριον, aut proximum τὸ in τῷ mutandum. καὶ τοῦ τρεῖν: —sunt in M. Sic ib, ὕδατος] οἴνου I.

611. ὡς: ἵνα. B. Gr. ἵνα, ὅπως. M. παῖδα: τὴν θυγατέρα τὴν ἐμήν. Gr. πανυστάτοις: ὑστέροις, τελευταίοις. Fl. 17. ἀντὶ τοῦ τοῖς ὑστάτοις. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἐσχάτοις. Fl. 33. Gr.

612. νύμφην: Ἀχιλλέως. Fl. 10. ὡς μνηστευθεῖσαν τῷ Ἀχιλλεῖ. Gu. ἄνυμφον: ἔν ἴσῳ τῷ κακόγαμον. M. κακόνυμφον. Gr. ὡς μὴ τῆς μνηστείας τετελεσμένης. Gu. ἀπάρθενον: ἤγουν δυστυχῆ παρθένον. Fl. 6. 9. 10. 21. 56. 59. 76. Gr. σημείωσαι τὸ τραγικὸν ἔθος νύμφην ἄνυμφον ἔσεσθαι. παρὰ τὸ πυκνότερον τοὺς ποιητὰς οὕτως κεχρῆσθαι, λέγοντας γάμον ἄγαμον, ἤτοι κακόγαμον, καὶ νῦν λέγει νύμφην τʼ ἄνυμφον καὶ παρθένον τʼ ἀπάρθενον. Fl. 33. πρὸς τὸ τραγικὸν ἔθος. νύμφη, διότι ἔμελλε καλλωπίσαι ταύτην καὶ προθήσειν, ἄνυμφος δὲ διότι οὐκ ἔζη, ἀλλὰ ἀπέθανεν. Fl. 59. ἀπάρθενον: κακοπάρθενον. Gr. εἰς κακὸν τὴν παρθενίαν φυλάξασαν. Gu. οἱ μὲν τὸ ἀπάρθενον ἀντὶ τοῦ κακοπάρθενόν φασιν, ἐμοὶ δὲ οὐχ οὕτω δοκεῖ, ἀλλʼ εἰποῦσα “νύμφην τʼ ἄνυμφον” νύμφην μὲν ὡς μνηστευθεῖσαν τῷ Ἀχιλλεῖ, ἄνυμφον δὲ ὡς τῆς μνηστείας μὴ τελεσθείσης, ἐπήγαγε πρὸς μὲν τὸ νύμφην τὸ ἀπάρθενον, πρὸς δὲ τὸ ἄνυμφον τὸ παρθένον. Gu. I. τὸ α σημαίνει ἑπτὰ, ὡς τὸ ἀοίκητος ὁ μὴ ἔχων οἰκίαν. ἐπίτασιν, ὡς τὸ ἄξυλος ὕλη. ὁμοῦ, ὡς τὸ ἄκοιτις ἡ ὁμόκοιτος. κακὸν, ὡς τὸ ἄφωνος ὁ κακόφωνος. ὀλίγον, ὡς τὸ ἀμαθὴς ὁ ὀλιγομαθής. ἄθροισιν, ὡς τὸ ἅμα ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ, καὶ πλεονασμὸν, ὡς τὸ πᾶς ἅπας. A.

613. —615. προθῶμαι: εἰς τὸ μέσον θήσω, ὡς μὲν ἀξία, ἐστὶ δηλονότι, πόθεν; οὐδαμῶς δυναίμην. (τὸ πόθεν καὶ τὸ οὐδαμῶς ταυτὸ σημαίνει· διαφέρουσι δὲ κατὰ τοῦτο, ὅτι τὸ μὲν πόθεν ἐμφαίνει ἐρώτησίν τινα, τὸ δὲ οὐδαμῶς τελείαν ἀπόφασιν.) ὡς δὲ ἔχω καὶ δύναμαι ποιήσω. ταῦτα λέγει ἀποβλέπουσα πρὸς τὴν πρόσθεν αὐτῇ προσοῦσαν εὐδαιμονίαν καὶ τὴν νῦν ἀπορίαν. I. τὸ τε τοῦ 7. δυστυχῇ παρθένον etiam in M. 12. προθήσειν scripsi pro προθῆσαι. 8. ἔθος] ἔθνος Fl. 33. Correxi 15. εἰποῦσα] εἰπὼν Gu. ex scholio quod B. a m. sec. habet, 16. τῆς μ. μὴ τελεσθείσης] μὴ τῆς νύμφην δὲ ἄνυμφον καὶ παρθένον ἀπάρθενον μνηστείας τετελεσμένης Gu. ἐν ἴσῳ τὸ (corr. τῷ) κακόγαμον ib. μὲν τὸ] μὲν τὴν I. καὶ δυστυχῆ παρθένον. σημείωσαι δὲ 27. ταῦτα King. πόθεν ταῦτα I. πρὸς τὸ τραγικὸν ἔθος:— 28. τὸ τε τοῦ] τὸ δὲ King. 11. τραγικὸν] στρατιωτικόν Fl. 33. κόσμον τʼ ἀγείρασα πρὸς τὸ ὡς δʼ ἔχω οὕτως ἐστὶν, ἀξίως μὲν οὐκ ἂν δυναίμην αὐτὴν λοῦσαί τε καὶ προθέσθαι· ὡς δὲ ἔχω, ποιήσω τοῦτο καὶ ἀγείρασα κόσμον ἀπὸ τῶν αἰχμαλωτιδων. Gu. I. προθῶμαι: προθήσω. Fl. 6. 10. ποιήσω. Fl. 56. προθήσω ἀντὶ τοῦ θάψω. M. Fl. 21. θάψω. Fl. 10. 17. νεκρὸν ἔμπροσθεν πολλῶν θήσω. Gr. εἰς μέσον θήσω. Gu. ὡς δʼ εὐπορῶ, προθήσω. M. ὡς: καθά. Fl. 59. 76. ἀξία: ὑπάρχει. Fl. 59. 76. ἐστί. Fl. 17. πόθεν: οὐδαμῶς. Gr. γράφεται ποθὲν, ἀντὶ τοῦ ἀπό τινος πράγματος. Gr. προθῶμαι: προθήσομαι. ἀντὶ τοῦ θάψω, ὡς μὲν ἀξία ἡ παρθένος προτεθῆναι οὐκ ἄν δυναίνην προθεῖναι αὐτήν· πόθεν γάρ; ὡς δὲ ἔχω προθῶμαι αὐτὴν κόσμον ἀγείρασα παρὰ τῶν αἰχμαλωτίδων, ἵνʼ ᾖ περιττὸς ὁ τε. τὸ πόθεν δὲ ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. ἔστι δὲ ἐπίρρημα ἀρνήσεως. B. a m. sec. ὡς μὲν ἀξία ἐστὶν ἡ παρθένος προθῶμαι αὐτὴν, πόθεν; μὴ ἔχουσα τὰ ἄξια αὐτῆς· ὡς δὲ δύναμαι προθῶμαι αὐτὴν κόσμον ἀγείρασα αἰχμαλωτίδων πάρα, ἵνʼ ᾖ περιττὸς ὁ τε. ὡς μὲν ἀξίως αὐτὴν προθῶμαι οὐκ ἄν δυναίμην, ὡς δὲ ἔχω, οὕτως αὐτὴν προθῶμαι. A.B.M. Fl. 59. προθήσω ἐπὶ τῷ κλαῦσαι αὐτήν. ὡς μὲν ἀξία, πόθεν; ἐπεὶ γὰρ βασιλὶς ἦν, ἀξία ἦν καλλωπισθῆναι ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῆς, ὡς νύμφης, πολυτελῶς, οἷα τὰ τῶν βασιλέων. μὴ ἔχουσα δὲ ἡ Ἑκάβη λέγει πόθεν, ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς ἔχω τινὰ καλλωπίσματα ἁρμόζοντα τῇ θυγατρί μου. τοιοῦτον γάρ ἐστι τὸ πόθεν, ἤγουν πόθεν ἔχω εὑρεῖν ταῦτα; οὐδαμῶς· οὐκ ἂν δυναίμην, οὐκ ἔχω, οὐκ εὐπορῶ τῶν ἁρμοζόντων. ὡς δὲ ἔχω, προθήσω τὰ κατʼ ἀξίαν μὴ ἔχουσα. τί γὰρ πάθω; εἰ πολλάκις ἀπὸ τῶν αἰχμαλωτίδων τινὲς λαθόντες ἑαυτῶν δεσπότας, ὅτε ἐν τῇ Τροίᾳ ἐσκύλευον, παρεκρύψαντό τινες κόσμους αὐτῶν, τούτους ἀραμένη, καὶ καλλωπίσασα προθήσω αὐτήν. Fl. 59. πόθεν: γρ. καὶ τυχεῖν. M.

614. δυναίμην: κοσμῆσαι. Fl. 17. οὐ μὴ δυνηθῶ. Fl. 56. 1. ἔχω—λοῦσαι] ἔχω ἐστὶν οὕτω, μαι αὐτὴν addidi ex A. ὡς μὲν ἀξία ὑπάρχει δηλονότι, οὐκ ἂν ib. αἰ. πάρα] παρὰ τῶν αἰ. Fl. 59. 16. ὡς μὲν—πρόθωμαι] Rectius δυναίμην λοῦσαι I. 12. Verba πέθεν ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς Fl. 25. ὡς μὲν ἀξία αὐτὴν προθεῖναι, ἐπίρρημα ἀρνήσεως sunt etiam in M. οὐκ ἂν δ. ὡς δὲ ἔ. οὕ. α. προτίθημι, Fl. 25. Gu. MATTH. αὐτὴν προτίθημι etiam A.B. 14. προθῶμαι] πρόθωμαι hic et infra ib. ἀξίως] ἀξία B. Fl. 59. B. Proxima πόθεν; μὴ—προθῶ. ὡς δʼ ἔχω: καθὼς δὲ δύναμαι προθῶμαι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gu. ὡς δὲ ἀπορῶν προτίθημι. B. προθήσω ὡς εὐπορῶ. Fl. 10. τί γὰρ πάθω: ἤγουν τί ποιήσω; τὸ γὰρ ποιεῖν πάθος ἐστὶν, ἐπειδὴ ὁ ποιῶν τι πάσχει τρόπον τινὰ κατʼ αὐτὸ τὸ ποιεῖν. Gu.

615.—618. κόσμον: καλλωπισμὸν ἀγείρασα παρὰ τῶν αἰχμαλωτίδων, αἳ οἰκοῦσιν ἔνδον τῶνδε τῶν σκηνῶν σύνοικοι ἐμοὶ, ἐάν τις λαθοῦσα τοὺς νεωστὶ δεσπότας, ἤγουν τοὺς Ἕλληνας, ἔχει τι κλέμμα τῶν ἑαυτῆς δόμων. I. κόσμον τῶν αἰχμαλωτίδων λέγει χρυσία, ἱμάτια καὶ ἄλλʼ ἅττα. ἵνα δὲ μή τις αὐτῷ ἐναντιωθῇ, ὡς αἰχμαλωτίδες οὖσαι οὐδὲν οὐδʼ ὁτιοῦν κέκτηνται, φησὶν, εἴ τις ἔλαθε τοὺς ἑαυτῆς δεσπότας καὶ ἔχει τι τῶν οἰκείων, κλέψασα τοῦτο τοὺς δεσπότας καὶ μὴ ὑπʼ ἐκείνων ἀφαιρεθεῖσα. Gu. I. κόσμος τὸ πᾶν, καὶ ὁ καλλωπισμὸς, καὶ τὸ κατὰ τάξιν, οἷον κατὰ κόσμον ἔκειντο τὰ ὅπλα. Fl. 25. Gr. ἐγκόσμια. Fl. 56. περιττὸς ὁ τε. Gu. ἀγείρασ’ : ἀθροίσασα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. συνάξασα. Fl. 56. συναθροίσασα. Fl. 33. αἰχμάλωτος ἐπὶ ἀρσενικοῦ καὶ ἐπὶ θηλυκοῦ, καὶ αἰχμαλωτίς ἐπὶ θηλυκοῦ. Gr. πάρα: ἀπό. B.

616. πάρεδροι: συγκάτοικοι. B. ἐγκάτοικοι. Fl. 17. παρακαθήμεναι, παραμένουσαι. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. συγκάθεδροι. Gu. σκηνωμάτων: τῶν σκηνῶν. Gr. κατοικιῶν. Gu. κατὰ τοῦτο λέγεται καὶ σκήνωμα τὸ τοῦ ἀνθρώπου σῶμα διὰ τὸ πρὸς χρόνον βραχὺν κατοίκησιν εἶναι τῆς ψυχῆς. σκηνὴ γὰρ καὶ σκήνωμα ἡ πρὸς χρόνον βραχὺν ὡς ἔτυχε γενομένη οἰκία ἢ τέντα ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον. Fl. 25. Gr.

617. εἴ τις: ἀπὸ πληθυντικοῦ μεταπίπτει εἰς ἑνικὸν, ἴσως διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἁπάσας. Gr. δεσπότας: Ἕλληνας. M.

619. κλέμμα: κλοπή. B. τῶν: ἀπό. B.

619.—628. ὦ σχήματʼ οἴκων: ὦ καλλωπισμοὶ τῶν οἴκων, ὦ δόμοι οἱ ποτὲ εὐτυχεῖς, ὦ Πρίαμε εὐτεκνώτατε, ὁ ἔχων πλεῖστα καὶ πολλὰ καὶ κάλλιστα, ἡ γεραιά τε ἐγὼ αὐτὴ ἡ μήτηρ τῶν τέκνων, 1. καθὼς] καθὰ Gu. 11. ἔχει] ἔχειν I. 9. ἵνα δὲ] ἵνα δὴ I. 22. ψυχῆς] ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ib. αἰχμαλώτιδες] Frequens in Fl. 25. libris accentus pro αἰχμαλωτίδες. 23. τέντα] Tentorium. Vid. Ducang. 10. οὖσαι om. I. λίαν ἤλθομεν εἰς τὸ μηδὲν, στερηθέντες τῆς πρώην ἐπάρσεως. εἶτα δῆτα καὶ ἐπαιρόμεθα, ὁ μέν τις ἐν δώμασι πλουσίοις, ὁ δὲ τίμιος κεκλημένος ἐν πολίταις. τὰ δὲ, ὁ πλοῦτος καὶ τὰ τοιαῦτα, οὐδέν εἰσι δηλονότι· μάτην αἱ στροφαὶ τῶν λογισμῶν καὶ ἡ μεγαλορρημοσύνη. ἐκεῖνος δʼ ἐστὶν εὐτυχέστατος, ᾧτινι καθʼ ἡμέραν, ἤγουν κατὰ τὴν ζωὴν, μηδὲν ὑπάρχει κακόν. I.

ὦ σχήματʼ οἴκων: ἀπιδοῦσα ἡ Ἑκάβη πρὸς τὴν προτέραν αὐτῆς τύχην καὶ τὴν νῦν δουλείαν φησὶ, τῶν πραγμάτων οὕτως ἐχόντων, καὶ τοῦ μὲν πρόσθεν εὐδαίμονος ὄντος νῦν δυστυχοῦς, τοῦ δὲ πρὶν δυστυχοῦς νῦν εὐδαίμονος, εἶτα ἐπαιρόμεθα, ὁ μὲν ἐν πλούτῳ, ὁ δὲ ἐν πολιτικῇ τιμῇ. ταῦτα δὲ πάντα, ὅ τε πλοῦτος καὶ ἡ δόξα τά τʼ ἄλλα τἀνθρώπινα, οὐδέν ἐστιν, ἄνω καὶ κάτω τῆς τύχης Εὐρίπου δίκην ἰούσης. τὸ δὲ εἶτα ἢ κατʼ ἐρώτησιν, ἢ ἀποφαντικὸν καὶ συλλογιστικόν. τὸ δὲ ἄλλως φροντίδων βουλεύματα, ἤτοι διανοήματα, τουτέστι ματαίως φροντίζουσι περὶ τούτων οἱ ἄνθρωποι· τὸ γὰρ φροντίδων βουλεύματα ἀντὶ τοῦ φροντίδες, περιφραστικῶς. Gu. I.

ὦ σχήματʼ οἴκων: τύποι καλλωπισμάτων. Fl. 17. κάλλη, εὐπρέπειαι καὶ σχηματισμοί. Gu. ἐνθυμηθεῖσα ἡ Ἑκάβη ὅντινα εἶχε πλοῦτον καὶ καλλωπισμὸν, νῦν δὲ μὴ ἔχουσα κοσμῆσαι τὴν Πολυξένην, ἀποκλαίεται. Fl. 59. λέγουσα περὶ κόσμου ἀνεμνήσθη ὧν εἶχε, καὶ περὶ ἐκείνων λόγον μετὰ θρήνου ποιεῖται, ἀφεῖσα τὸν προκείμενον αὐτῆς λόγον. Gr. ὅτε ἐβασίλευον. ταῦτα δὲ λέγει ἀποβλέπουσα πρὸς τὴν πρόσθεν αὐτῇ προσοῦσαν εὐδαιμονίαν καὶ τὴν νῦν ἀπορίαν. Gu.

620. πλεῖστα: πολλά. Fl. 33. πράγματα. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. κτήματα ἢ τέκνα. Gu.

621. τέκνων: τῶν τέκνων τοῦ Πριάμου, ἤγουν καὶ ἐγὼ ἥδε ἡ γραῖα, ὡς συμμετέχουσα ἐκείνῳ τῆς εὐτεκνίας. Fl. 6. 9. 21. 56.

622. ὡς: λίαν. Gr. ὄντως. Gu. τὸ ὡς καὶ τὸ εἰς ἐκ 7. ὦ—] Ἄλλως praefixum in I. tio acholii 643. (p. 383, 6.) Ἀν poib. ἀπιδοῦσα] πιθοῦσα Gu. pr., suit, obliterata rubricatoris litera omissa ut solet litera initiali ab rubricatore quae haud dubie ε fuit. addenda, cujus litera rubra 9. ὄντος om. I. nunc obliterata, imposito ε atro. 11. πολιτικῇ] πολλῇ I. Eodem errore eadem manus in ini?? 13. ἀποφαντικὸν] ἀποφατικὸν I. τὸ γὰρ ὡς, ὅτε ἐπὶ κινήσεως τίθεται, ἀντὶ τῆς εἰς λαμβάνεται. οἱ δὲ τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ὄντως ἢ λίαν ἐνταῦθα λέγοντες καὶ οὗτοι δοκοῦσιν εὗ λέγειν. Gu. ὡς εἰς τὸ μηδέν: λιάν εἰς τὸ εὐτελές. φρονήματος δὲ τοῦ πλούτου καὶ τῆς πρώην ἐπάρσεως. B. τὸ μηδέν: ἤγουν εἰς τὸ εὐτελές. Fl. 10. 17. ἥκομεν: κατέστημεν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. φρονήματος: δόξης, πλούτου. Fl. 17. τοῦ πλούτου. M. φρόνημα ἐνταῦθα τὴν ἐκ τοῦ πλούτου λέγει ἔπαρσιν καὶ τὴν δόξαν· φρόνησις δὲ κυρίως ὁ νοῦς καὶ ἡ καθεστηκυῖα σύνεσις. A. Gu. ἐπάρσεως. Gr. ὑπερηφανίας πλούτου, βασιλείας, εὐτυχίας, τῆς πρόσθεν ὑπεροχῆς καὶ λαμπρότητος. Gu.

623. πρίν: ἔμπροσθεν. Florr. πρώην. Gu. στερέντες: στερηθέντες. Gr. στέρημι Αἰολικῶς, καὶ ὁ παρατατικὸς ἐστέρην, ἡ μετοχὴ ὁ στερεὶς, τοῦ στερέντος. Gu. εἶτα δῆτʼ ὀγκούμεθα: ὑπονοούμεθα, ὑπερηφανευόμεθα. ἐν ἐρωτήσει δὲ ὁ λόγος καὶ ἤθει ἕως τοῦ “τὰ δʼ οὐδέν.” B. ὁ μέν τις ἀφʼ ἡμῶν ἠλαζονεύετο τοῖς πλουσίοις δώμασιν, ἤτοι τοῖς ποικίλοις, τοῖς λαμπροῖς, οἷς εἶχε πρότερον, ὁ δὲ ἠλαζονεύετο ἐν τῇ ἀρχῇ, ἐν τῇ ἐξουσίᾳ· οἱ γὰρ ἄρχοντες παρὰ τοῖς πολίταις, ἤτοι τοῖς ἀρχομένοις, τίμιοι καλοῦνται. ταῦτα δὲ οὐδέν εἰσι. Fl. 59. ὀγκούμεθα: ἀπονοούμεθα. M. ἐπαιρόμεθα, μεγαλαυχοῦμεν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. οἱ ἄνθρωποι. Fl. 33. εἶτα δῆτʼ ὀγκούμεθα: ἐπειδὴ εἶπε καὶ ἀνεκαλέσατο τοὺς αὐτῆς δόμους τοὺς πρὶν εὐτυχεῖς, εἶπε δὲ καὶ ὅτι συναγείρω κόσμον ἐκ τῶν αἰχμαλωτίδων, ἐὰν ἔχωσί τι καὶ θάψω κοσμίως καὶ πλουσίως τὴν Πολυξένην, μετέγνω καί φησιν, εἰς τὸ μηδὲν ἥκομεν. εἶτα δὴ νῦν ὀγκούμεθα καὶ ἐπαιρόμεθα καὶ ζητοῦμεν θάψαι πολυτελῶς τὴν Πολυξένην. A.

624. πλουσίοις: ὑπερηφάνοις. Gu.

625. τίμιος : ἔνδοξος. Gu. κεκλημένος: πεφημισμένος.

626. τὰ δʼ οὐδέν: ταῦτα πάντα, ἤγουν ἡ τιμὴ τῶν πολιτῶν. B. ταῦτά εἰσιν. Gr. ὁ πλοῦτος, ἡ τιμὴ, τά τʼ ἄλλα. ἐνταῦθα λέγει καὶ τὰς βουλὰς καὶ τὰ πάντα τοῦ βίου ὡς μάτην ἔχουσιν. Gu. 14. ὑπονοούμεθα—οὐδέν] Pars scholii τήσει (ἐν ἤθει Gr.) ὁ λ.—τάδʼ οὐδέν. lii est in Gr. et Fl. 33. 59. ἐν ἐρω- ἄλλως: ματαίως. M. ἄλλως φροντίδων: τοῦτο κατʼ ἰδίαν ἀναπεφώνηται. μάτην εἰσὶν τὰ βουλεύματα καὶ τὰ τῆς γλώττης καυχήματα. B. τὸ ἄλλως καὶ μάτην. εἰ μὲν ἓν λ γράφεται, ἀπὸ τοῦ ἄλη ἡ πλάνη γίνεται· οἱ γὰρ πλανώμενοι μάταιοί εἰσιν· εἰ δὲ δύο λλ, ἤγουν ἄλλως καὶ ἀλλοτρόπως ἔχει τὸ πρᾶγμα παρὸ λέγεις σὺ, ἤγουν οὐκ ἔχει οὕτως. ἀπὸ δὲ τούτου συνάγομεν τὸ ματαίως ἤγουν μάτην λέγεις. Fl. 59. φροντίδων: λογισμῶν. Gr. φροντίδων βουλεύματα: ἤγουν φροντίδες Ἀττικῶς. Gu. βουλεύματα: στροφαί. Gr. ἐφευρήματα, διανοήματα. Gu. μάταιά εἰσι τὰ βουλεύματα τῶν φροντίδων, ἤτοι οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐπὶ τῷ πλούτῳ καὶ τῇ δόξη αὐτῶν μάτην καυχῶνται, μὴ γινώσκοντες ποῦ μέλλει ἀποβῆναι ὁ βίος αὐτῶν καὶ ἡ ἀρχή. Fl. 59.

627. γλώσσης τε κόμποι: καὶ μεγαλορημοσύναι. Gr. ἐπάρσεις, μεγαλαυχήματα. ῥητορεῖαι. Gu. καυχήσεις. Fl. 10. 17. καυχήματα. Fl. 21. 59. μάτην εἰσί τὰ βουλεύματα καὶ ἐφευρέματα τῶν φροντίδων καὶ ἐπινοιῶν, οἱ κόμποι τε καὶ αἱ μεγαλορρημονίαι, καὶ αἱ κενοδοξίαι, καὶ αἱ γαυριώσεις καὶ αἱ ῥητορεῖαι τῆς γλώσσης. Fl. 33. ὀλβιώτατος: εὐτυχέστατος. Gr. εὐδαίμων ὑπάρχει. Gu. ἐκεῖνος δὲ ὀλβιώτατος, πλουσιώτατος, μακαριστὸς, ᾧτινι μηδὲν ἐπέλθῃ λυπηρὸν παντὶ τῷ βίῳ αὐτοῦ, ἀλλὰ τυγχάνει χωρίς τινος θλίψεως. Fl. 59.

628. κατʼ ἦμαρ: κατὰ τὴν ζωήν. B. καθʼ ἑκάστην ἡμέραν. M. Fl. 10. καθʼ ἡμέραν, ἤγουν κατὰ τὴν ζωήν. Gr. κατὰ τὴν παροῦσαν ζωὴν, παρʼ ὅλην τὴν ζωήν. Gu. μηδὲν κακόν: μηδεμία δυστυχία. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. τυγχάνει: ὑπάρχει, συμβαίνει. Gu.

629. —648. ἐμοὶ χρῆν συμφοράν: ἤτοι ἀπέκειτο γενέσθαι βλάβην, ἐξ ἐκείνου τοῦ καιροῦ δηλονότι, ὅτε κατὰ τὴν ἀρχὴν ἔκοψεν ὁ Ἀλέξανδρος ὕλην ἀπὸ ἐλάτης δένδρου, πλεύσων ἐπὶ τὸ κῦμα τὸ θαλάσσιον διὰ τὰ λέκτρα τῆς Ἐλένης, ἣν ὡραιοτάτην ὁ λαμπρὸς βλέπει ἥλιος. πόνοι γὰρ καὶ ἀνάγκαι ἐπικρατέστεραι τῶν πόνων κυκλοῦσιν, ἡμᾶς δηλονότι. κοινὸν δὲ κακὸν ἀφανιστικὸν ἐξ ἰδίας μωρίας ἐπῆλθε τῇ Τρωϊκῇ γῇ συμφοραί τε, ἀπʼ ἄλλων συμφορῶν 1. ἀναπεφώνηται] πεφώνηται Fl. 2. καυχήματα etiam M. 33. 59. qui reliqua omittunt. 31. ἐπικρατέστεραι] ἐπικρατέστεροι I. δηλονότι ἐκρίθη δὲ, ἀντὶ τοῦ διεκρίθη, ἡ ἔρις, ἃν, ἀντὶ τοῦ δι᾿  ἣν ἔριν ἐδίκασεν ἐν τῇ Ἴδῃ τὰς τρεῖς θυγατέρας τῶν θεῶν ὁ βουκόλος Ἀλέξανδρος, ἐπὶ πολέμῳ καὶ φόνῳ καὶ βλάβῃ τῶν ἐμῶν οἰκημάτων. I. οἷον αὐτὴ ὡς ἄξιον τὴν Ἑλένην. ἀλλ μοι χρῆν πήματα μχορός αὐτὴν ἀνακλαίεται, καί φησιν, ἐμοὶ ἀπέκειτο συμφορὰν καὶ πημονὴν γενέσθαι ἀπʼ ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ἀφ’ ἧς ὁ Ἀλέξανδρος ἔτεμε τὴν ἀπὸ τῆς Ἴδης τοῦ ὅρους ὕλην τὴν ἐλατίνην (ἐλάτη δὲ εἶδός ἐστι δένδρου), ναυστολήσων εἰς τὴν θάλασσαν διὰ τὰ λέκτρα Ἑλένης, ἤγουν διὰ τὴν κοίτην τῆς Ἑλένης, εἰς ἣν ὁ ἥλιος λάμπει, πόνοι δὲ μείζονες ἐπέρχονται, καὶ κοινὸν τῇ Σιμουντίδι γῇ ἐπεισῆλθεν ἐξ ἰδίας ἀνοίας, ἤγουν ἐκ τῆς τοῦ Ἀλεξάνδρον. ἴδιον. γὰρ τὸ χωρὶς, ἡ δὲ σύνταξις οὕτως· ἐμοὶ χρῆν συμφορὰν, ἐμοὶ χρῆν πημονὴν γενέσθαι πρῶτον ὅτε ὁ Ἀλέξανδρος ἔτεμε τὴν Ἰδαίαν ὕλην μέλλων αὐτομολῆσαι ἐπὶ κῦμα θαλάσσης ἐπὶ τὰ τῆς Ἑλένης λέκτρα, ἣν αὐγάζει ὁ χρυσοφαὴς ἥλιος, ἀντὶ τοῦ εἰς ἣν λάμπει ὁ ἥλιος. A.

629. ἐμοὶ χρῆν συμφοράν: ἔδει μοι ἄρα, ὡς ἔοικε καὶ εἱμαρμένον ἦν, συμφορὰν γενέσθαι. B. M. αὕτη μοι ἀρχὴ συμφορᾶς ὅτε ἐναυπηγήσατο ὁ Ἀλέξανδρος ὡς ἄξων τὴν Ἑλένην. B. M. ἀπέκειτο ἐμοὶ συμφορὰν γενέσθαι, ἀπέκειτο ἐμοὶ βλάβην γενέσθαι, ὅτε πρῶτον ὁ Ἀλέξανδρος ἐτάμετο τὴν δαίαν ὕλην τὴν εἰλατίνην, ἤγουν τὰ ἀπὸ τῆς Ἴδης τοῦ ὄρους δένδρα τὰ ἐλάτινα, στόλον νηῶν μέλλων κινήσειν ἐπὶ τὸ κῦμα τὸ θαλάσσιον ἐπὶ τὴν κοίτην τῆς Ἑλένης, ἣν εὐειδεστάτην λάμπει ὁ χρυσοφαὴς ἥλιος. Gr. Bar. 74. ἀπέκειτο καὶ εἱμαρμένον μοι ἦν παθεῖν συμφορὰν ἀπʼ ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ἧς πρῶτον καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν ἔκοψεν ὁ Ἀλέξανδρος ἀπὸ τῆς Ἴδης τὰ ἀπὸ ἐλάτων δένδρων ξύλα μέλλων ἀπελθεῖν ἐπὶ τὰ λέκτρα τῆς Ἑλένης, ἥντινα τὴν Ἑλένην τὴν καλλίστην λαμπρύνει ὁ χρυσοφαὴς ἥλιος, ἤγουν τὴν ὡραιοτάτην· ἑτέραν γὰρ ὡραιοτάτην ταύτης ὁ χρυσοφαὴς ἥλιος οὐκ ἐθεάσατο. Fl. 59.

χρῆν: ὑπῆρχεν, ἀπέκειτο. B. Gr. εἱμαρμένον ἤν, χρεῶν ὑπῆρχε. ὁ χορὸς ἑαυτὸν ἀνακλαίεται. Gu.

4. οἷον—] In A. lemma prae- 18. ὁ Ἀλέξανδρος om. Bar. fixum ἰδαίαν ὅτε πρῶτον. 20. τὴν εἰλατίνην— στόλον] τὴν ἀπὸ 16. καὶ εἱμαρμένον ἦν hic om. M., ἐλάτης δένδρου στόλον Bar. sed habet separatim εἱμαρμένον μοι. 30. ὑπῆρχεν om. Gr.

630. πημονάν: βλάβην. Gu. γενέσθαι: παραγενέσθαι. Gr. ὑπάρξαι. Fl. 17.

631. Ἰδαίαν: τὴν ἀπὸ τῆς Ἴδης τοῦ ὅρους. Gr. Fl. 59. δύο Ἶδαι, μία ἐν τῇ Τροίᾳ, καὶ ἑτέρα ἐν τῇ Κρήτῃ. Gr. ὅτε: ἀφ᾿  οὗ καιροῦ. Gr. Fl. 17. ὕλαν: τὰ ξύλα λέγει τῶν καραβίων. Fl. 59. ὕλη ἤγουν τὰ δένδρα. Gr.

632. εἰλατίναν: ἀπὸ ἐλάτης δένδρου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. εἶδος δένδρου ἐπιτήδειον εἰς κατασκευὴν νηῶν· ὄρθιον γὰρ καὶ μακρόν. Fl. 59.

633. ἐτάμεθ᾿ : ἔκοψεν. Gr. ἔτεμεν. Gu. ἐπʼ οἶδμα: ἐπὶ τὴν θάλασσαν. M. ναυστολήσων: πλεύσων. Gu. Fl. 6. 21. 33. μέλλων πλεῦσαι. B. Fl. 17. στόλον νηῶν κινῆσαι. Gu.

635. ἐπὶ λέκτρα: διὰ τά. B. ἐπὶ τὴν ἁρπαγὴν τῆς Ἑλένης. Fl. 59. διὰ στρωμνάς. Gr. τὴν κοίτην. Gu. λέκτρα πόθεν ἐτυμολογεῖται; ἀπὸ τοῦ λήγω τὸ καταπαύω. Fl. 17. τάν: ἥντινα τὴν Ἑλένην. B.

636. καλλίσταν: κρείττω τῶν ἄλλων γυναικῶν. Fl. 59. ὡραιοτάτην. Gr. εὔμορφον. Gu. χρυσοφάης: ὁ χρυσᾶ φάη ἔχων. Gr. ὁ χρυσοῦ δίκην ἀστράπτων. Gu.

637. αὐγάζει: θεωρεῖ, λάμπει. Gr. δεικνύει. διὰ τὸ κάλλος ταύτης τοῦτο εἴρηκεν. Gu. ὁρᾶ, βλέπει. B. ἥλιος ὁρᾷ. M.

638. πόνοι: ὀδύναι. Gr. δυστυχίαι. Gu. αὕτη ἡ κατασκευὴ πρὸς τὸ ἐμοὶ χρῆν συμφοράν. Gu.

639. ἀνάγκαι: βίαι. Gr. δυστυχίαι. Gu. κρείσσονες: ἐπικρατέστεραι τῆς ἡμῶν δυνάμεως. Gr. μείζονες τῶν πρὸ αὐτῶν. Gu. μείζονες καὶ χείρονες. B. M. κυκλοῦνται: περικυκλοῦσιν ἡμᾶς. Gr. ἐπέρχονται, περιλαμβάνουσιν. Gu. ἐπικυκλοῦνται καὶ ἐπιφέρονται. B. ἐπιφέρονται, ἐπικυλίονται. M. Fl. 10. 21. ἐπέρχονται. Fl. 33. κυκλοῦσι γὰρ ἡμᾶς ἀνάγκαι καὶ πόνοι μείζονες τῶν ὧν ἔχομεν πόνων. Fl. 59. ὅταν καὶ νῦν σφαξαμένης. Fl. 10.

8. ἐλάτης] ἐλατίνης Gr. ἐλάτης τῆς legendum videtur: intricata enim Florr. et manca est scriptura. Sequitur 26. μείζονες κ. χ.] μείονες, χείρονες, forsan de sacrificio Polyxenae. χείρους Fl. 59. 10. FURIA. 30. ὅταν καὶ νῦν σφαξαμένης] Sic

640. —642. κοινὸν δʼ ἐξ: κοινὸν δὲ κακὸν ἀφανιστικὸν καὶ συμφορὰ ἐπῆλθεν ἀπʼ ἄλλων ἀνθρώπων τῇ Τρωϊκῇ γῇ ἐξ ἰδίας ἀφροσύνης τῆς γῆς δηλονότι· ἡ γὰρ τοῦ Πάριδος ἀφροσύνη οὐκ ἀλλοτρία τῶν Τρώων ἦν. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἢ καὶ οὕτως· ἐξ ἰδίας ἤγουν μερικῆς ἀνοίας, ἤτοι τοῦ Ἀλεξάνδρου μόνου, κοινὸν κακὸν ἐπῆλθε τῇ Τρωϊκῇ γῆ. Gr. ἐκ δὲ τοῦ Πάριδος τῆς ἰδίας ἀνοίας κοινὸν κακὸν καὶ ὀλέθριον ἔμολε τῇ Τρῳάδι γῇ, οὐκ ἰδίως αὐτῷ τῷ Ἀλεξάνδρῳ, καίτοι αὐτοῦ παρανομήσαντος καὶ ἀδικήσαντος· ἔδει γὰρ μόνῳ τῷ ἐργασαμένῳ γενέσθαι τὸ δεινὸν ἐπὶ τῇ κρίσει τοῦ μήλου, ὅτε ἐν τῇ Ἴδῃ ἔκρινεν ὁ Ἀλέξανδρος ἔχειν τὸ μῆλον τὴν Ἀφροδίτην, τὰς ἄλλας δὲ θεὰς παραβλέψας. FI. 33.

640. κοινὸν δʼ ἐξ ἰδίας ἀνοίας: κοινὸν δὲ κακὸν ἔμολε τῇ Σιμουντιδε γῇ ἐξ ἰδίας ἀνοίας, ἤγουν τῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου, καὶ συμφορὰ ἀπʼ ἄλλων, ἤγουν Ἥρας. Ἀθηνᾶς καὶ Ἀφροδίτης. ἐκρίθη δὲ ἡ ἔρις εἰς τὰς τρεῖς θεὰς ταύτας, ἣη κρίνει ὁ βουκόλος Ἀλέξανδρος ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐμῶν δόμων. A. κοινόν: καθολικόν. Gr. εἰς πάντας τοὺς Τρῶας. Gu. ἰδίας: οἰκείας ἢ μερικῆς. Gr. ἑνὸς ἀνθρώπου, ἤγουν ἐκ τοῦ Ἀλεξάνδρου. Gu. μονομεροῦς, ἤγουν τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀγνωσίας. Fl. 6. ἀνοίας: μωρίας. Gr. ἀγνωσίας. Gu.

641. Σιμουντίδι γᾷ: Σιμόεις ποταμὸς παραρρέει τῇ Τροίᾳ καὶ διὰ τοῦτο Σιμουντίς ἡ ἐκεῖσε γῆ κέκληται. Bar. 74. Gu. Σιμουν— τὶς δὲ λέγεται ἡ Τρωϊκὴ γῆ διὰ τὸ ῥεῖν ἐκεῖσε τὸν Σιμόεντα ποταμὸν, ἤγουν τὸν Σκάμανδρον. Gr. Σιμουντὶς λέγεται ἡ Τροία ἀπὸ ποταμοῦ Σιμόεντος καλουμένου παραρρέοντος ἐκεῖσε. Fl. 25.

6. ἐκ δὲ τοῦ—] Brevius in M. κακὸν καὶ ὀλέθριον (καὶ ὀλέθριον om. m. ἐκ δὲ τῆς πάριδος ἰδίας ἀνοίας κοινὸν κα— int.: in Florentinis est ὄλεθρον, κὸν ἔμολε τῇ τρῳάδι γῇ. ἔδει δὲ—τὸ omisso καὶ) ἔμολε τῇ τρωάδι γῆ οὐκ ἰδία—τὸ δεινόν, omissis in marg. int. δεινόν :— ib. ἐκ δὲ τοῦ—δεινόν] Flor. 59. verbis οὐκ ἰδία—ἀδικήσαντος. In A. brevius scholion habet: ἐκ δὲ τῆς est ἐκ δὲ τῆς τοῦ πριάμου ἰδίας—κακὸν τοῦ Π. ἰδίας ἀνοίας κοινὸν κακὸν ἔμ. τῇ ὁλέθριον—ἔδει δὲ μόνῳ—δεινόν. Τρ. γῇ· ἔδει γάρ etc. Fl. 10. κἀν καὶ 20. παραρρέει] παραρέει Gu. ἔδει μόνῳ τῷ ἐργ. etc. Fl. 33. ἀδική- 21. τοῦτο—κέκληται] τοῦτο ἡ ἐκεῖ σαντος μόνηῳ αὐτῷ τῷ ἐργ. γεύεσθαι τῶν γῇ σιμουντὶς καλεῖται Bar. δεινῶν. MATTH. In B. hoc scho- ib. Σιμουντὶς δὲ] δὲ additum quia lion bis legitur, in margine exte- haec in Gr. adjuncta sunt scholio riore et interiore, ἐκ δὲ τῆς τοῦ πάρι- v. 640. post verba τῇ Τρωϊκῇ γῆ. δος (πριάμου m. exit) ἰδίας ἀνοίας κοινὸν

642. ἀπʼ ἄλλων: ἀνθρώπων. Gr. ἤτοι τῶν Ἑλλήνων, ἢ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ Φερέκλου. Gu. καὶ ἀπὸ ἑτέρων, ἤγουν τοῦ Πάριδος καὶ τῆς Ἑλένης, ἔμολε κοινὴ συμφορά. Fl. 59. συμφορῶν. Fl. 33. μεγαλωτέρα τῶν ἄλλων, ἐξαίρετος καὶ μεγάλη, οἷον πρὸς τὰς ἄλλας συμφορὰς ἐξηλλαγμένη. M. Fl. 10. 21. 59.

643. ἐκρίθη δʼ ἔρις: ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. M. ἐν Πηλέως καὶ Θέτιδος γάμῳ, τῶν τριῶν κεκλημένων θεῶν, Ἥρας, Ἀθηνᾶς, Ἀφροδίτης σὺν ἄλλοις θεοῖς, ἐπεὶ τὴν Ἔριν οὐκ εἶχεν ὁ γάμος, δυσχεράνασα μῆλον κατασκευάζει χρυσοῦν, ἐν ὦ “τῇ καλῇ τὸ μῆλον” γεγραφυῖα, ἀναβᾶσα ἐπὶ τοῦ τέγους, ῥίπτει τοῦτο παρὰ ταῖς τρισὶ θεαῖς. αἱ δὲ ἀναγνοῦσαι τὸ μῆλον ἤριζον πρὸς ἀλλήλας, ἑαυτὴν ἑκάστη καλλίω τῆς ἄλλης λέγουσα. ἀπελθοῦσαι οὖν παρὰ τῷ Διὶ, ἠξίουν αὐτὸν τῇ μᾶλλον ὥρᾳ λαμπούσῃ διδόναι τὸ μῆλον. ὁ δὲ τὴν κρίσιν ἀποφυγὼν, τῷ μὴ δόξαι πρὸς χάριν ταυτηνὶ πεποιῆσθαι καὶ οὐκ εἰκότως—εἴτε γὰρ ἐδεδώκει τῇ Ἥρᾳ, ὡς γυναικὶ ἄν δεδωκέναι ὑπείληπτο, εἴτε τῇ Ἀθηνᾶ, ὡς θυγατρὶ, εἴτε τῇ Ἀφροδίτῃ, ἀδελφὴν ἂν τιμῶν ἔδοξεν.—τοῦτο οὖν δεδιὼς, καὶ τῆς αἰτίας ἔξω γενέσθαι βουλόμενος, καθίζει κριτὴν ταῖς θεαῖς Ἀλέξανδρον τὸν Πριάμου, βουκόλον ὄντα τότε παρὰ τὴν Ἴδην, ὡς ἀνεπιφθόνως καὶ χάριτος ἔξω δικάσοντα. ἀπελθοῦσαι οὖν παρʼ αὐτὸν αἱ θεαὶ σὺν Ἑρμῇ Διὸς ἐπιπέμψαντος ἐκέλευον τῇ κάλλει νικώσῃ τὸ μῆλον δωρήσασθαι, ἐπαγγελλόμεναι καὶ μείζους δώσειν αὐτῷ δωρεὰς, εἰ πρὸς ταύτην, καὶ μὴ πρὸς ἐκείνην, νεύσει τῇ κρίσει. ἡ μὲν γὰρ Ἥρα βασιλείαν, αὐτοῦ μὴ στερηθεῖσα, ὑπέσχετο, ὡς ἔφορος ταύτης· Ἀθηνᾶ δὲ, ἐν πολέμῳ κρατεῖν, καὶ μηδενὶ τῶν ἀντιπάλων ἡττᾶσθαι· πολεμικὴ γὰρ 4. μεγαλωτέρα τῶν ἄλλων om. M. 17. δεδιὼς] δεδοικὼς Bar. I. 8. σὺν ἄλλοις θεοῖς om. Gu. 19. παρὰ τὴν ἴδην—ἀπελθοῦσαι 10. γεγραφυῖα] ἐπιγράψασα I. Idem om. I. mox ἐπί et τρισί om. 21. ἐπιπέμψαντος] πέμψαντος Gu. ib. ἐπὶ om. Gu. ib. τῇ —μῆλον] τὴν κάλλει νικῶσαν ib. τοῦτο] τουτὶ Gu. τῷ μήλῳ Gu. ib. τρισὶ om. Gu. 22. εἰ πρὸς —νεύσει] εἰ μὴ πρὸς ἐκείνην 11. αἱ δὲ] αἳ δὴ I. καὶ μὴ πρὸς ταύτην νεύσῃ I. 12. οὖν om. Gu. 23. β., αὐτοῦ μὴ] β. αὐτῷ, μὴ King. 13. ὥρᾳ λαμπούσε] ὡραία 1. 24. αὐτοῦ μὴ στερηθεῖσα om. Gu. 14. τῷ (τὸ Gu.) μὴ δ. πρὸς χάρν] 25. πολέμῳ] πολέμοις Gu. τῷ μὴ δ. τὴν χάριν 1. ib. πολεμικὴ] πολεμικὸς Gu. 15. εἰκότως] ἀπεικότως Bar. ἡ θεός· Ἀφροδίτη δὲ τὴν Ἑλένην προτείνει, καὶ διʼ ἐκείνης γοητεύει τὸν ἄνθρωπον, καὶ νικᾷ, καὶ λαμβάνει τὸ μῆλον ἆθλον ὧν ἐπηγγείλατο. τὰ δὲ ἦν, πεῖσαι τὴν ἄνθρωπον ἀκολουθῆσαι αὐτῷ, εἰ πρὸς Λακεδαίμονα ἀφίκοιτο. ναῦς οὖν Φερέκλου κατασκευάσαντος αὐτῷ, ἐπιβὰς ἀνάγεται πρὸς τὴν Σπάρτην, καὶ κατηρκὼς ἐκεῖσε καὶ τὴν Ἑλένην λαβὼν, ἀπῆλθεν αὖθις εἰς Ἴλιον. Gu. I.

ἐκρίθη: κατέστη. Gr. ἐτελειώθη καὶ διεχωρίσθη, ἐτελέσθη, εἰς κρίσιν ἔβη. Gu. σύναπτε τὸ ἐκρίθη ἐπὶ δορί. Gu. ἐκρίθη δὲ ἔρις ἣη ὁ ἀνὴρ ὁ βουκόλος ἤγουν ὁ Ἀλέξανδρος ἔκρινεν ἐν τῇ Ἴδῃ τὰς τρεῖς παῖδας τῶν μακάρων ἐπὶ πολέμῳ καὶ φόνῳ καὶ βλάβῃ τῶν ἐμῶν οἰκημάτων. Gr. ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. Fl. 21. 59. ἔρις: ἡ φιλονεικία δηλονότι τῶν θεῶν. Fl. 21. στάσις τῆς ἔριδος τῶν τριῶν θεῶν ἦν αὕτη· ἐν τῷ τῆς Θέτιδος γάμῳ παρῆσαν τρεῖς θεαὶ, Ἥρα, Ἀφροδίτη καὶ Ἀθηνᾶ. ἡ Ἔρις οὖν ἄκλητος οὖσα καὶ ζηλοτυποῦσα ἔρριψε μῆλον ἐν μέσῳ τῶν ῥηθεισῶν θεῶν καθημένων ἐν τῷ γάμῳ ἐπιγεγραμμένον οὕτως, τῇ καλῇ τὸ μῆλον. Fl. 25. καὶ ἀφʼ οὖ καιροῦ ἐκρίθη καὶ διεχωρίσθη, ἡ ἔρις, ἣν εἶχον περὶ τοῦ μήλου ἥ τε Ἀθηνᾶ, ἡ Ἥρα καὶ ἡ Ἀφροδίτη, ἐπιδώσας ὡς φιλήδονος τὴν Ἀφροδίτην τὸ μῆλον διὰ τὴν ὑπόσχεσιν τῆς Ἑλένης, ἀπʼ ἐκείνου καιροῦ ἀπέκειντο ἡμῖν τὰ δεινά. ἐπὶ πολέμῳ τοίνυν καὶ φόνῳ ἡ βλάβη τῶν ἐμῶν οἴκων ἔκρινε τὰς θεὰς ὁ Ἀλέξανδρος, προτιμησόμενος τὴν Ἀφροδίτην. FI. 59. ἃν ἐν Ἴδῃ: ἣν ἐν τῇ Ἴδῃ. M.

645. κρίνει: ἔκρινε. B. τρισσάς: ἀντίπτωσις. B. σύνταξις ἑρμηνευτική. Fl. 33.

646. παῖδας: λέγω. B. βούτας: βουκόλος ἤγουν ὁ Ἀλέξανδρος. Gr. ὁ βουκόλος. B. μετὰ ποιμένων ἀνετράφη, ἤγουν ὁ Ἀλέξανδρος, ποιμανῶν κἀκεῖνος πρόβατα. Fl. 59.

647. ἐπὶ δορί: ἐπὶ πολέμῳ. Gr. ἀσπὶς πλείστη καὶ χεὶρ ἰσχυρὰ ἐπὶ στρατοπέδου· δόρυ δὲ καὶ ξίφος ἐπὶ πολέμου. γράφεται καὶ δουρί· οἱ γὰρ παλαιοὶ δοῦρα ἐκάλουν τὰ ξύλα. λέγεται καὶ ξυστὸς ἀπὸ τοῦ ξύεσθαι. Gr. μελάθρων: οἰκημάτων. Gr. οἴκων. 1. Ἀφροδίτη δὲ] δὲ om. I. ἐκεῖ I. 3. ἀκολουθῆσαι] ἀκολουθήσειν Gu. 6. ἀπῆλθεν αὖθις] ἀπῆλθε πάλιν I. 4. κατασκευάσαντος] κατασκευακότος 10. ἐπὶ—γὰρ] ἐπὶ ἣν ἐν τῇ ἴδῃ. ὁ Gu. δὲ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ B. 5. κατηρκὼς ἐκεῖσε] κατηρτυκὼς Gu. μέλαθρον καὶ μέγαρον διαφέρουσι. μέλαθρον γὰρ λέγεται τὸ μαγειρεῖον ἀπὸ τοῦ μελαίνειν τὸν ε . θμ μέγαρον δὲ τὸ παλάτιον, ἢ καὶ ἄλλοτι τῶν εὐγενῶν οἴκημα, καὶ γίνεται ἀπὸ τοῦ μεγαίρω τὸ φθονῶ. A. λώβα: βλάβῃ, φθορὰ. Gr. ἀπωλείᾳ. Gu. ἤγουν αἰχμαλωτίσας καὶ φόνῳ τῶν ἀνδρῶν καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐμῶν οἴκων. Fl. 33.

648. στένει δὲ καί τις: στενάζει δʼ ἐν τοῖς οἴκοις καί τις κόρη τάλαινα πολύδακρυς εἰς τὸν Εὐρώταν ποταμὸν τὸν πολύρρουν, μήτηρ τε τίθεται χεῖρα ἐπὶ κρᾶτα λελευκασμένον, ἕνεκα τῶν θανόντων τέκνων, δρύπτεταί τε καὶ ξαίνεται τὴν παρειὰν, ποιοῦσα τὸν ὄνυχα ᾑματωμένον διὰ τῶν σπαραγμῶν. I. οὐ μόνον αἱ Τρῳάδες θρηνοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἑλλήνων οὐκ ὀλίγαι γυναῖκες, ἡ μὲν ὡς ἀποθανόντος τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐν Τροίᾳ, ἡ δὲ ὡς στερηθεῖσα τῶν τέκνων. δέον δὲ εἰπεῖν ἀμφὶ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, ὁ δὲ ἀμφὶ τὸν εὔρουν Εὐρώταν εἶπεν, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν. ποταμὸς δὲ οὗτος ἐν Λακεδαιμονίᾳ. Gu. I. στένει δὲ καί τις κόρη Λάκαινα ἐν τοῖς δόμοις πολυδακρύτως περὶ τὸν Εὐρώταν τὸν εὔρουν. Gr.

στένει: στενάζει, θρηνεῖ. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. οὐ μόνον δὲ εἰς τὸ κοινὸν τῇ Τροίᾳ τὰ τῆς ἀνοίας τοῦ Ἀλεξάνδρου προῆλθεν, ἀλλὰ καὶ αὐτῇ τῇ Ἑλλάδι, οἷον οὐ μόνον αἱ Τρῳάδες θρηνοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἑλληνίδων τινές. M. Fl. 33. οὐ μόνον δὲ αἱ Τρωϊκαὶ θρηνοῦσι γυναῖκες, οὐ μόνον ἐπὶ τῇ Τροία ἦλθε τὸ κακὸν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῖς Ἕλλησι. θρηνεῖ καί τις κόρη πολυδάκρυτος ἐν τῇ Λακεδαιμονίᾳ ἀμφὶ τὸν εὔρουν Εὐρώταν—ἐκεῖσε γὰρ ῥέει ὁ Εὐρώτας ποταμὸς—ἤγουν καὶ αἱ τῶν Ἑλλήνων γυναῖκες θρηνοῦσιν, αἱ μὲν τοὺς αὐτῶν ἄνδρας, αἱ δὲ τοὺς παῖδας, ἀλλὰ καὶ μητέρες θανόντων τῶν τέκνων αὐτῶν ξέουσι τὰς παρειὰς αὐτῶν ποιοῦσαι τὸν ὄνυχα αἱματώδη. Fl. 10. 59. εὔρουν: πολύρρουν. Gr. παρήχησις. Fl. 11. Ἑλλήνων] ἑλληνίδων Gu., o- τις: οὐ μόνον αἱ τρωάδες—ἀλλὰ καὶ misso γυναῖκες. τῶν ἑλληνίδων. ἄλλως. οὐ μόνον δὲ— ib. ὡς hic et mox om. I. et om. ἑλλάδι :— αὐτῆς ἐν Τροίᾳ. 18. εἰς τὸ] τὸ om. M. 14. Λακεδαιμονία] λακεδαίμονι Gu. 19. Τρῳάδες] ἀπώλλυντο καὶ add. Pars hujus proximique acholii est Fl. 33. in B. στένει δὲ καί τις: οὐ μόνον— 20. Ἑλληνίδων] ἑλλήνων Fl. 33. ἀλλὰ καὶ ἡ ἐλληνίδες γυναῖκες:—ἄλλως. τινὲς om. M. οὐ μόνον δὲ εἰς τὸ κοινὸν—τῇ ἑλλάδι:— 27. παρήχησις] In παράκλησις cor- Et in altero margine, στένει δὲ καί ruptum in Fl. 17. 17. Gu. Εὐρώταν: ὄνομα ποταμοῦ Λακεδαιμονίας. M. ὄνομα ποταμοῦ περὶ τὴν Λακεδαιμονίαν. Fl. 17. σύνηθες τοῖς παλαιοῖς ἀπὸ ποταμῶν καὶ πηγῶν καλεῖν τοὺς τόπους, διὰ τὸ εἶναι ταῦτα ἀνεξάλειπτα. Gr

650. πολυδάκρυτος: γενομένη τότε. B. πολυδακρύτως. Gu. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76.

651. πολιόν: γηραιάν. Fl.59. λελευκασμένον. Gr. λευκήν. Gu. ἐπί: κατά. B. κρᾶτα: κεφαλήν. Fl. 56. 59. κάρα. Fl. 21.

652. τίθεται: τίθησι. Gu. Fl. 21. 56.

655. δρύπτεται: ξαίνεται. Gr. κόπτει, καταξέει, σπαράττει. Gu.

656. δίαιμον: τὸν αἱματώδη. B. M. γρ. καὶ (γράφε Fl. 10.) δίδυμον. B. Fl. 10. ᾑματωμένον. Gr. αἱματώδη. πᾶς γὰρ ὁ τὴν ἑαυτοῦ παρειὰν ξαίνων ἀνάγκῃ καὶ τὸν ὄνυχα αἱματοῖ. Gu. ἠλλαγ— μένην. Fl. 17. τιθεμένα: ποιοῦσα. Gr. σπαραγμοῖς: ἐν ξέσεσι. Fl. 59. ἐν τοῖς σχίσμασι. FI. 21.

657.—660. γυναῖκες: μία τῶν δούλων Ἑκάβης ἔρχεται φέρουσα τὸ σῶμα τοῦ Πολυδώρου. ἦν γὰρ πεμφθεῖσα ὑπὸ τῆς Ἑκάβης ἐπὶ τῷ γεμίσαι ὕδωρ εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Πολυξένης. αὕτη οὖν ἡ δούλη ἀπελθοῦσα παρὰ θάλασσαν εὑρίσκει τὸ σῶμα τοῦ Πολυδώρου. καὶ ἔρχεται δεικνύουσα αὐτὸ τῇ Ἑκάβῃ. B.M.I. λέγει δὲ πρὸς τὸν χορὸν τῶν αἰχμαλωτίδων, ὦ γυναῖκες, ποῦ ἐστιν ἡ ἀθλιωτάτη Ἑκάβη, ἡ νικῶσα ἐν ταῖς δυστυχίαις πάντα ἄνδρα καὶ θήλειαν γενεὰν, οὐδεὶς τὸν τῆς δυστυχίας στέφανον ἀντʼ αὐτῆς λήψεται. I. οὐδεὶς μᾶλλον αὐτῆς ἀποίσει στέφανον, νικήσας αὐτὴν ἐν κακοῖς. ἐπεὶ γὰρ εἶπεν ἄνω ὡς πάντα ἄνδρα καὶ γυναῖκα νικᾷ ἐν τοῖς κακοῖς, ἐπήγαγε τοῦτο· ἕπονται γὰρ τῇ νίκῃ στέφανοι. Gu. I.

659. θῆλυν σποράν: θήλειαν γενεάν. Gr. γυναῖκας πάσας. Gu.

660. κακοῖσιν: ἐν ταῖς δυστυχίαις. B. Gr. οὐδεὶς στέφανον: οὐδεὶς μᾶλλον αὐτῆς ἀποίσει στέφανον, νικήσας αὐτὴν ἐν δυστυχίαις. οὐδεὶς αὐτὴν ἐν τοῖς κακοῖς νικήσει ποτέ. B. οὐδεὶς τὸν στέφανον αὐτῆς ἀφαιρήσει νικήσας αὐτὴν εἰς κακά. M. οὐδεὶς τὸ πρωτεῖον 10. ξαίνεται] ξένεται Gr. 24. ἀποίσει στέφανον] στέφανον 16. Ἑκάβος] αὐτῆς B. M. λάβη Gu. 18. τῷ γεμίσαι] τὸ κομίσαι 1. 25. ἄνω] ἄνωθεν Gu. ib. εἰς τὰ] τὰ om. M. 29. οὐδεὶς—] Hoc scholion in 20. ἔρχεται δεικνύουσα] ἐλθοῦσα δεί— B. legitur post 9. 394, 18. κνυσι B.I. λάβῃ εἰς τὰ κακά. B. ἐν τοῖς κακοῖς δηλονότι. Gu. οὐδεὶς στέφανον τῆς δυστυχίας ἀντʼ αὐτῆς λήψεται. Gr. στέφανον ἀνθαιρήσεται: οὐδεὶς ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν γυναικῶν νικήσει ταύτην τὴν Ἑκάβην ἐν τοῖς κακοῖς Gu. οὐδεὶς νικήσας ἐκείνην ἐν κακοῖς στέφανον λάβη, ἀλλʼ ἐκείνη νικῶσα πάντας ἐν κακοῖς στεφανωθήσεται. τοῦτο λέγει διὰ τὸ τοὺς νικῶντας ἐν τοῖς ἀγῶσι στεφανοῦσθαι. Gr.

661. τί δʼ, τάλαινα: τί ἐστι τὸ βούλημα τῆς σῆς κακοφήμου βοῆς; ὡς καὶ λίαν, ἢ ὅτι, οὐδέποτέ σου ἠρεμεῖ τὰ λυπηρὰ μηνύματα. I. στικτέον εἰς τὸ τί δέ ἀντὶ τοῦ τί ἐστιν, ἵνα καθʼ ὑπόκρισιν ᾖ ἡ ἐρώτησις, τὰ δὲ λοιπὰ κατὰ ἀναφώνησιν. B. τί δ᾿ : ἀντὶ τοῦ τί ἐστιν. ἕνεκα σῆς. τὸ δὲ λοιπὸν κατὰ ἀναφώνησιν. M. τί ἐστιν, τί λέγεις. Fl. 59. σῆς: ἕνεκα σῆς κακοφήμου βοῆς. Fl. 59.

662. ὡς: ὄντως. Gr. ὅτι, λίαν. Gu. εὕδει: ἠρεμεῖ. Gr. ἡσυχάζουσιν, ἤγουν οὔποτε παύσῃ δνστυχῆ ἀγγέλλουσα. Gu. οὐδέπο ε παύουσι τὰ λυπηρά σου κηρύγματα. Fl. 59.

663. Ἑκάβῃ: τῇ Ἑκάβῃ φέρω ταύτην τὴν λύπην. ἐν ταῖς δυστυχίαις δὲ οὐκ εὔκολον ἀνθρώποις εὐφημεῖν κατὰ τὸ στόμα, ἤτοι εὔφημα λέγειν καὶ ἀγαθά. I.

Ἑκάβῃ φέρω: ἡ ἀπολογία εἰς τὸ “τί δʼ ὦ τάλαινα.” Fl. 59. ἐν κακοῖσι: πολλῶν κακῶν προκειμένων. Gu.

664. οὐ ῥᾴδιον: οὐκ εὐχερῶς. Fl. 33. ὅταν καταλάβῃ τινά τι κακὸν, καὶ ἄλλα μείζονα ἐπακολουθοῦσι τούτῳ. ἐν τοῖς κακοῖς δὲ τοῖς καταλαβοῦσί τινα οὐκ εὔκολον ὑπάρχει εὐφημεῖν καὶ καλῶς λέγειν τοῖς βροτοῖς ἐπὶ παραμυθίᾳ τῆς λύπης αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐπιφέρειν καὶ ἕτερα λυπηρότερα. Fl. 59. εὐφημεῖν: οὐ ῥᾴδιον τὸ τῶν ἀνθρώπων στόμα σιωπᾶν. Bar. 74. Gr. εὔρημα λέγειν, καλῶς λέγειν. Gu. εὔφημον ἔχειν. B. M.

665. καὶ μὴν περῶσα τυγχάνει: ἀντὶ τοῦ περᾷ, ἀπὸ τῶν οἰκημάτων αὕτη. εὐκαίρως δὲ φαίνεται τοῖς σοῖς λόγοις. I. καὶ μήν: ὄντως. Gr. περῶσα: διαπερῶσα. M. ἐρχομένη. Gr. ἤγουν περᾶ καὶ ἐξέρχεται. Gu. περᾶν καὶ ἐπὶ θαλάσσης καὶ ἐπὶ ξηρᾶς, ὡς ἐνταῦθα· καὶ πόρος ἐπὶ θαλάσσης καὶ ἐπὶ 8. τί δὲ ἔστιν, ὦ τάλαινα—βοῆς in Gr. 10. στικτέον] Conf. p. 389, 5. ξηρᾶς λέγεται. οὕτω καὶ ὁδεύειν καὶ ἐπὶ θαλάσσης καὶ ἐπὶ ξηρᾶς, καὶ ὁδὸς ἐπʼ ἀμφοτέρων λέγεται, ὁδοιπορεῖν δὲ ἐπὶ ξηρᾶς μόνον. Gr. Fl. 25. δόμων ἄπο: ἐπέκεινα ἤγουν ἔξω. Gu. ἔξω τῶν σκηνῶν. Fl. 59.

666. ἐς καιρόν: εἰς πρέπον( M.), ἐγκαίρως. Fl.6.9.17.21.56.76.

667.—670. ὦ παντάλαινα: καὶ παναθλία, καὶ ἔτι μᾶλλον παναθλία δηλονότι, ἢ καὶ παρὸ λέγω, ὦ δέσποινα, ὄλωλας, καὶ ἐφθάρης, καὶ οὐκέτι ὑπάρχεις βλέπουσα φῶς, χωρὶς παιδὸς, χωρὶς ἀνδρὸς, χωρὶς πόλεως, ἐξεφθαρμένη. I. τὸ ὄλωλας πρὸς τὸ ἐξεφθαρμένη συναπτέον, τὸ δὲ “οὐκέτʼ εἶ βλέπουσα φῶς” διὰ μέσου, οὕτως· ὄλωλας ἐξεφθαρμένη, ἄπαις, ἄνανδρος, ἄπολις. Gu. I.

ὦ παντάλαινα: ὦ παναθλία δέσποινα, καὶ ἔτι πλέον ἢ παναθλία. Gu. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. κἆτι τἆλλα. Gr. κἄτι ἔκθλιψις καὶ κρᾶσις. τὸ δὲ πάθος ἦν συναλοιφή. Gu. ἔτι. Ἀττικὴ ἡ συναλοιφή. B.

668. ὄλωλας: ἐφθάρης. Gr. ἀπωλέσθης. ὄλωλα ἐγὼ, ὠλωλέκειν δὲ ἕτερον. Gu. κοὐκέτʼ εἶ: οὐδαμῶς ὑπάρχεις, ἤγουν ἀπέθανες. Gr. γράφεται· οὐκ ἔως ἐζώσας (sic) ζῆς. Fl. 33. οὐκέτι βλέπεις φάος καὶ ζῶσα οὐ ζῆς. Fl. 17.

669. ἄνανδρος ἡ μὴ ἔχουσα ἄνδρα καὶ ἡ ἔχουσα καὶ ἀποβαλομένη, ὡς ἐνταῦθα, καὶ ἄνανδρος ὁ δειλός. Gr.

ἐξεφθαρμένη: παντελῶς διεφθαρμένη. Fl. 17. 33. κατὰ πολὺ ἀφανισθεῖσα. Gu.

670.—673. οὐ καινὸν εἶπας: οὐ νέον εἶπας, εἰδόσι δʼ ὠνείδισας, ἤτοι εἰς ὀνειδισμὸν προέφερες. διὰ τί δὲ ἦλθές μοι φέρουσα τόνδε τὸν νεκρὸν τῆς Πολυξένης, ἧς ὁ ἐνταφιασμὸς ἐδηλώθη ἡμῖν ὑπὸ πάντων τῶν Ἑλλήνων σπουδάζεσθαι. I.

οὐ καινὸν εἶπας: νομίζουσα ἡ Ἑκάβη ὅτι ἡ θεράπαινα τὸν τῆς Πολυξένης φέρει νεκρὸν, καὶ διʼ ἐκεῖνον ἀποκλαίεται, καὶ τέλος δʼ εἰς ταύτην αὐτὴν λέγει, οὐ παράδοξόν τι λέγεις, γινώσκουσι δὲ ἡμῖν τὴν λύπην λέγεις. διὰ τί δὲ φέρεις τὸν νεκρὸν τῆς Πολυξένης ἐνταῦθα ταφῆναι ἀτίμως καὶ κρυφίως, ἧστινος ὁ τάφος ἀπηγγέλθη γενέσθαι ἔμπροσθεν πάντων Ἀχαιῶν ἐνδόξως καὶ ἐντίμως, πάντων 19. ζῶσα οὐ ζῇς] Hoc etiam in B. In M. βλέπουσα φῶς καὶ ζῶσα οὐ ζῇς. τῶν Ἑλλήνων συνεργούντων ἐπὶ τῷ τάφῳ, ἤγουν τῇ ταφῇ αὐτῆς. Fl. 59. εἰδόσιν: εἰδυίαις. Ἀττικῶς. Gr. ὠνείδισας: τὴν σφαγὴν τῆς Πολυξένης ἀνέμνησας, εἶπας. Fl. 59. εἰδόσι προήγαγες τὰ δυστυχήματα ὀνειδίζειν γάρ ἐστι τὸ προφέρειν δυστυχήματα. Fl. 21. 59. παροιμιακῶς. Gu.

671. ἀτὰρ τί: στικτέον εἰς τὸ τί, ἵνα καθʼ ὑπόκρισιν ᾖ ἡ ἐρώτησις. A.B.M. Fl. 21. 33. εἰς ἀγγεῖον ἐσκεπασμένον βασταζούσης τῆς θεραπαίνης τὸν Πολύδωρον ἰδοῦσα ἡ Ἑκάβη τὸ ἀγγεῖον ἔξωθεν ἐδόκει ὡς τὸ τῆς Πολυξένης σῶμά ἐστι, καί φησι, τί τὸ Πολυξένης σῶμα κομίζεις, ἧς ἀπηγγέλθη τάφος σπουδαζόμενος παρὰ τῶν Ἑλλήνων; A.

ἀτὰρ τί: τί δέ. Fl. 6. 9. 56. 59. 76. Gr. διὰ τί. Gu. νεκρόν: ἐνόμισεν ἡ Ἑκάβη τὴν Πολυξένην εἶναι. Fl. 33.

672. ἀπηγγέλθη: ἐδηλώθη ἡμῖν ὁ ἐνταφιασμός. Gr. ἐμηνύθη μοι παρὰ Ταλθυβίου. Gu. τάφος: ἐνταφιασμός. B.

673. πάντων Ἀχαιῶν: ἐπειδὴ ἤκουσεν ὅτι οἱ μὲν αὐτὴν ἐφυλλοβόλουν τιμῶντες, αἱ δὲ ξύλα παρεκόμισαν εἰς τὴν πυρκαϊὰν, ταῦτά φησιν. A. Fl. 33. 59.

διὰ χερός: κομισάντων εἰς τὴν πυρκαϊὰν φύλλα καὶ ξύλα. Fl. 10. σπουδὴν ἔχειν: ἐπιμέλειαν. Gu. ἀγῶνα. Fl. 59. ἤγουν σπουδάζεσθαι. Fl. 59. Gr. τιμήν. Fl. 33.

674. ἡ δʼ οὐδὲν οἶδε: κατʼ εἰρωνείαν. B. ἥδε ἡ Ἑκάβη οὐδὲν γινώσκει, ἀλλὰ θρηνεῖ τὴν Πολυξένην μοι, νέων δὲ πημάτων οὐκ αἰσθάνεται. I. ἡ θεράπαινα πρὸς τὰς τοῦ χοροῦ γυναῖκάς φησιν, οὐ πρὸς τὴν Ἑκάβην. B.

ἥδ᾿: αὕτη. Fl. 56. ἀποστροφὴ πρὸς τὰς γυναῖκας. Fl. 21. καθʼ ἑαυτὴν τοῦτο λέγει. Gr. μοι: ἕνεκά μου. Fl. 17. παρέλκον. Fl. 59. ὑπʼ ἐμοῦ κινηθεῖσα. Gu.

675. νέων δὲ πημάτων: τῆς νεαρᾶς βλάβης οὐχ ἅπτεται, ἤτοι τοῦ ἀποθανεῖν τὸν Πολύδωρον. Ἄλλως. τῆς νέας βλάβης, ἤγουν 4. προφέρειν M. pro φέρειν, quod 6. στικτέον] ὑποστικτέον  A. στικτέον προσφέρειν scriptum in B. et Flor. in annotatione simili p. 387, 10. 10. 25. 33. in quibus similis legitur ib. ἵνα om. Fl. 21. 33. annotatio. In M. duae sunt ib. ᾖ ἡ] εἴη A. ᾖ om. Fl. 21. 33. annotationes, προήγαγες τὰ δυστυχήματα, 17. ταῦτά φησιν om. Fl. 33. 59. et ὀνειδίζειν ἐστὶ τὸ προφέρειν 30. Ἄλλως addidi. δυστυχήματα. τῆς τοῦ Πολυδώρου σφαγῆς καὶ τῆς ἐν θαλάσσῃ τούτου ἀπορριφῆς οὐκ αἰσθάνεται. A. ἤγουν τῆς Πολυδώρου σφαγῆς καὶ τῆς ἐν θαλάσσῃ τούτου ἀπορριφῆς. Gu. νεων φησὶν ὡς προγεγονυίας τῆς σφαγῆς τῆς Πολυξένης. Gr. οὐχ ἅπτεται: οὐκ αἰσθάνεται. Gr. οὐ λαμβάνει αἴσθησιν. Gu. τῶν κατὰ τὸν Πολύδωρον. B. M.

676. οἲ ἐγώ: φεῦ, τάλαινά εἰμι ἐγώ. ἄρα φέρεις δεῦρο τὸ βακχευτικὸν κάρα τῆς μάντεως Κασάνδρας; I. βακχεῖον κάρα τῆς Κασάνδρας λέγει τὸ μανικὸν, ὡς μαντικῆς· οἱ γὰρ μάντεις θείᾳ μανίᾳ κατεχόμενοι μαντεύονται. φησὶ γὰρ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ ὡς ἡ μαντικὴ μανικὴ οὖσα πρῶτον, προστεθέντος τοῦ τ, μαντικὴ γέγονεν. Gu. I.

οἲ ᾿γὼ τάλαινα: ἡ Ἑκάβη φησὶ, φεῦ ἐγὼ ἀθλία· εἶτα τὴν θεράπαιναν ἐρωτᾷ βλέπουσα ἀγγεῖον ἐσκεπασμένον βαστάζουσαν, ἐν ᾧ ἦν ὁ Πολύδωρος, ἄρα τὴν Κασάνδραν βαστάζεις: ἡ δὲ θεράπαινά φησι πρὸς τὴν Ἑκάβην, τὴν ζῶσαν λέγεις, τὸν θανόντα δʼ οὐ στένεις καὶ κλαίεις τοῦτον. ἐπιδεικνύει γὰρ αὐτῇ τὸν νεκρὸν τοῦ Πολυδώρου. A. μῶν: ἆρα. M. Gr. τὸ μῶν ἀντὶ τοῦ ἆρα ἀπὸ τοῦ μὴ οὖν γίνεται κατʼ ἐκβολὴν τοῦ η καὶ τροπῇ τοῦ οῦν εἰς ῶν. Gr. βακχεῖον: τὸ μαντικὸν τὸ τῷ βακχείῳ συνδιατιθέμενον. B. M. Ἄλλως. κινητικὸν ἢ σύντονον, ἢ ἀντὶ τοῦ θρηνητικόν. Ἄλλως. οὐκ ἐκ Διονύσου μαθοῦσα τὸν γυναικεῖον νόμον, ἀλλʼ ἐξ ἀλαστόρων τινός. B. ἡ Κασάνδρα μάντις καὶ ὁ Ἕλενος. B. μαντικόν. Fl. 17. 76. μανικόν. Fl. 10. 33. 59. τὸ μαντικὸν, τὸ ἐνθουσιαστικὸν κάρα, ἤγουν τὸ σῶμα, ἀπὸ τοῦ κρείττονος μέρους τὸ ὅλον, ὡς φαμὲν καὶ ἱερὰν κεφαλὴν, τῆς μάντεως Κασάνδρας φέρεις, I.

677. θεσπιῳδοῦ: τῆς μάντεως. Gr. τῆς μαντικῆς, χρησμῳδοῦ. Gu. τῆς ἐπὶ τὰς θυσίας μαντευομένης. Fl. 33. τῆς τὰ θεῖα λεγούσης. Fl. 33. θεσπιῳδὸς ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ θεὸς καὶ τοῦ ἔπω τὸ λέγω καὶ τοῦ ᾠδὴ ἡ τραγῳδία, ὁ τὰ θεῖα λέγων. Fl. 6. 25.

678.—680. ζῶσαν λέλακας: τὴν ζῶσαν εἶπας, τὸν θανόντα δὲ 8. μαντικῆς] μανικῆς I. In his lacuna essevidetur post κεφαΓοργίᾳ] 9. Phaedro p. 244 C. λήν, fortasse sic explenda: κεφαλήν. 19. συνδιατιθέμενον] διατιθέμενον M. ἦ τὴν κεφαλὴν τῆς μ. Κ. φ. Ceterum 23. τὸ μαντικὸν et κάρα e Gr. addi. in I. hoc scholion sequitur post pa- di, in quo desunt ultima: τὸ ὅλον etc. raphrasin v. 6S1—687. MATTH. τόνδε οὐ θρηνεῖς. ἀλλʼ ἄθρησαι καὶ ἴδε σῶμα νεκροῦ γυμνωθὲν, ἐπεὶ φανεῖταί σοι ἔκπληξις καὶ παρὰ προσδοκίαν. I.

λέλακας: ἀντὶ τοῦ εἶπας ἢ θρηνεῖς. B. εἴρηκας. Gr. τὸ λέλακας ἐπὶ ὄρνιθος μόνον λαμβάνεται, ὡς καὶ Ἡσίοδός φησι δαιμονίη, τί λέληκας:” περὶ αἠδόνος λέγων. ὁ δὲ παρὼν τραγῳδὸς καὶ ἐπὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐδέξατο τοῦτο. A. Gu.

679. ἄθρησον: θέασαι, βλέψον. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἴδε, θέασαι. Gu. ταῦτα λέγουσα ἀνακαλύπτει τὸν νεκρόν. A.B.M. γυμνωθέν: ἀνακαλυφθέν. ἀνακαλύπτει τὸ σῶμα τοῦ Πολυδώρου ταῦτα λέγουσα. Gr. περικεκάλυπτο γὰρ τῷ αὐτῆς πέπλῳ. Gu.

680. εἰ: ἵνα, ὅπως. Fl. 59. ἐπεί. Gr. θαῦμα: ἔκπληξις. Gu. παρʼ ἐλπίδας: ἐξαίφνης. Fl. 59. προσδοκίαν. Gu.

681.—687. οἴμοι: βλέπω δὲ τὸν ἐμὸν παῖδα Πολύδωρον τεθνηκότα, ὃν ἐφύλαττεν ἐμοὶ ἐν τοῖς οἴκοις ὁ Θνρᾲξ Πολυμήστωρ. ἀπωλόμην ἡ δύστηνος, οὐκέτι δὴ εἰμί. ὦ τέκνον, αἶ αἶ, κατάρχομαι μελῶν μανικῶν, ἀρτιμαθὴς οὖσα δηλονότι κακῶν ἐξ ἐχθροῦ τινός. I.

682. μοι: ἕνεκα ἐμοῦ: Fl. 17. ἐξ ἐμοῦ. Gr.

683. ἀπωλόμην: ἐφθάρην. Fl.17. 21. ἀπωλέσθην. Gu. δύστηνος: ἤγουν ἡ ἀθλία. Fl.17. ζητητέον ἐπὶ τοῦ “οὐκέτʼ εἰμὶ δὴ, ἀπωλόμην δύστηνος” διὰ τί κάβη, καὶ πρότερον ἔχουσα λύπας πολλὰς τῶν τε παίδων καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, καὶ ἀλλοτρόπως θρηνοῦσα, οὐκ εἶπε καὶ τότε τὸ “οὐκέτʼ εἰμὶ δή.” καὶ φαμὲν ὅτι πρότερον πολλὰς ἔχουσα λύπας, ὅμως ἐθάρρει εἰς τὸν Πολύδωρον, ὅπως, ἀνατραφέντος τούτου, κρατήσῃ πάλιν τὴν Τροίαν, καὶ γενήσεται διάδοχος τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ ἔσται ἡ γενεὰ αὐτῆς ὡς καὶ πρότερον· νῦν δὲ ἰδοῦσα καὶ τοῦτον σφαγέντα, ὡς μὴ ἔχουσα ἄλλον τινὰ παῖδα, εἰς ὃν ἔχει τὴν ἐλπίδα, ἀποκλαίουσα ἑαυτὴν λέγει, ἕως τοῦ νῦν εἶχόν τινα ἐλπίδα εἰς τὸν Πολύδωρον, ἀπὸ τοῦ νῦν δὲ οὐκέτι ὑπάρξω ἔχουσα ἐλπίδα εἰς τὸ κρατῆσαι καὶ αὖθις τὴν Τροίαν. Fl. 59.

3. ἀντὶ τοῦ εἶπας] Sic etiam M. δός recentem produnt acholii aucSolum εἴπας est in Gu. torem. Locus Hesiodi est Op. 207. ib. τὸ λέλακας—] Pars hujus 10. π. γὰρ τῶ αὐτῆς πέπλῳ] Haec scholii est etiam in Fl. 25. usque habet etiam Bar. 74. Priora ha- ad τί λέλακας. Proxima in Gu. sic bent etiam Flor. 10 33. ταῦτα scripta ἐπὶ μόναν ὀρνίθων λέγεται, ὡς καὶ λέγ. ἀνακ. τὸν νεκρὸν τοῦ Π. ἡ Πολύἐσίοδος, δαιμονίη—καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων βοια. MATTH. ἐδέξατο τοῦτο. Verba ὁ παρῶν τραγῳ-

685. κατάρχομαι: εὕρηται τὸ ἄρχω καὶ παρὰ Πινδάρῳ αἰτιατικῇ “ἄρχε δὲ οὐρανῶ πολυνεφέλα κρέοντι,(θύγατερ, δόκιμον ὕμνον.” εὕρηται δὲ καὶ ἔν τινι τῶν παλαιῶν οὕτως. l. ἀρχὴν ποιοῦμαι. Gu. νόμων: μελῶν. Gr. νόμος γὰρ τοῖς μαινομένοις θρηνεῖν. Gu. κατάρχομαι γόων ἤγουν θρηνητικῆς ᾠδῆς· νόμους γὰρ οἱ παλαιοὶ τὰς ᾠδὰς ἔλεγον. Fl. 17. 21. 25. καὶ γὰρ αὕτη ἡ λύπη ἀφόρητος οὖσα οὐκ ἐῷ με τοῦτο φέρειν, ἀλλὰ ποιεῖν ὡς μαινομένη βάκχη. Fl. 21. ἀρχὴν ποιοῦμαι τοῦ θρήνου τὸν βακχεῖον νόμον· οἱ γὰρ βακχευόμενοι μαινομένοις ἐοίκασιν. ἦλθε δὲ εἰς ἡμᾶς ἡ ἀρχὴ τοῦ θρήνου τούτου ἐξ ἀλάστορός τινος, ἤγουν κακῆς τύχης, ἢ ἐκ τοῦ ἀλάστορος, ἤγουν τοῦ Πολυμήστορος, ἀρτίως μαθοῦσα τὰ νῦν κακά. Fl. 59. ἀρχομένη λέγει τὸ αἳ αἴ, ὅπερ ἐστι νόμος ἀπὸ τῶν Βακχῶν· αἱ γὰρ Βάκχαι πρῶτον τὸ αῖ ἐξεφάνησαν. Fl. 33.

685. αἰαῖ κατάρχομαι νόμον: κατάρχομαι γόων βακχείων ἐξ ἀλάστορος, οὐκ ἐκ Διονύσου τὸν βακχεῖον νόμον μαθοῦσα, ἀλλʼ ἀπό τινος ἀλάστορος· οἱ γὰρ γόοι τῶν Βακχῶν μεθʼ ἡδονῆς γίνονται·  μαινόμεναι γὰρ οὐ λυποῦνται. καί φησι καὶ κάβη, καὶ ἐγὼ βακχείων γόων κατάρχομαι, ἀλλʼ ἐξ ἀλάστορος καὶ ἀηδόνου δαίμονος· οὐ γὰρ ἡδονὴν ἔχει ὁ ἐμὸς γόος ὥσπερ ὁ τῶν Βακχῶν δαίμων. Ἄλλως. ταῦτα λέγουσα ἀνακαλύπτει τὸν νεκρὸν, οὐκ ἐκ Διονύσου μαθοῦσα τὸν βακχεῖον νόμον. ἀρτιμαθὴς δέ ἐστιν ἀπηρτισμένα μαθοῦσα ὑπὸ τοῦ ὀνείρου. Ἄλλως. οὐκ ἐκ Διονύσου μαθοῦσα τὸν βακχεῖον νόμον, ἀντὶ τοῦ τῆς θρηνητικῆς ᾠδῆς. νόμους γὰρ ἔλεγον οἱ παλαιοὶ καὶ τὰς ᾠδάς. ἀρτιμαθὴς ἀντὶ τοῦ ἀπηρτισμένως καὶ ὑγιῶς καὶ ἀρτίως μαθοῦσα τὰ κακὰ ὑπὸ τοῦ ὀνείρου οὗ εἶδεν ἔνθα φησὶν “εἶδον γὰρ βαλιὰν ἔλαφον” καὶ τὰ ἑξῆς. A.

Βακχεῖον: Βάκχαι ἱέρειαι ἦσαν τοῦ Διονύσου, καὶ κατεχόμεναι ὑπʼ ἐκείνου ἐδόκουν μαίνεσθαι, ἄνετοι οὖσαι τὰς κόμας καὶ τὰ ἱμάτια περιερρηγμέναι, βοῶσαι τῷ Διονύσῳ ἴακχε ἴακχε· ἐντεῦθεν γὰρ καὶ Βάκχαι ἐκλήθησαν. Βακχείων οὖν ἐνταῦθα νόμων λέγει τῶν μανικῶν, 1. Πινδάρῳ] Nem. 3, 16. ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὰς ᾠδάς. Huc us- 3. παλαιῶν] ἀντιγράφων add. ing. que etiam M. βακχεῖον δὲ κινητικὸν 4. κατάρχομαι—ἔλεγον] In B. νό- —τινος (ut in scholio ad v. 676.) μον(νόμων superscripto γρ. γόων M.): 14. βακχείων] βακχεῖον A. ἀντὶ τοῦ θρηνητικῆς ᾠδῆς· νόμοις γὰρ 25. ἔνθα φησὶν] V. 90. καὶ οἷς χρῶνται αἱ Βάκχαι, ὑμνοῦσαι τὸν θεόν. γράφεται δὲ καὶ βακχείων γόων. Gu. I.

βακχείων: μανικῶν. Gr. παραφρονεῖν ποιούντων, ἢ θρηνητικῶν. Gu. ἤγουν τοῦ Διονύσου. Fi. 17. βακχεῖον δὲ θρηνητικὸν ἢ κινητικὸν ἢ σύντονον, ἀλλʼ οὐκ ἐκ Διονύσου μαθοῦσα τὸν βακχεῖον νόμον, ἀλλὰ ἐξ ἀλάστορος, ἤγουν πονηροῦ δαίμονος· οἱ γὰρ γόοι τῶν βακχείων μεθʼ ἡδονῆς γίνονται, ὁ δʼ ἐμὸς οὐς οὕτως. Fl. 25. κινητικὸν ἢ σύντονον, ἢ ἀντὶ τοῦ θρηνητικὸν, ἢ τὸν τῷ βακχείῳ διασυντιθέμενον, οὐκ ἐκ Διονύσου μαθοῦσα τὸν βακχεῖον νόμον. Fl. 33. ἐξ ἀλάστορος: ἐχθροῦ. Gr. τοῦ Πολυμήστορος. Gu. ἐξ ἐχθροῦ, φθονηροῦ (πονηροῦ, ut 6.). ἐξ ἐχθροῦ δαίμονος. Fl. 21. κακοποιοῦ δαίμονος. Fl. 17. ἐκ κακοῦ δαίμονος. Fl. 21. 59. ἀλάστωρ κυρίως λέγεται ὁ φονεὺς, ἢ ὁ ἄλαστα καὶ ἀλάθητα ἔργα ποιῶν· οὐδέποτε γὰρ δύναται κρυβῆναι ὁ φόνος· ἢ ἀπὸ τοῦ ἀλῶ τὸ πλανῶμαι· ὁ γὰρ φονεύσας τινὰ κατὰ τὴν παλαιὰν συνήθειαν ἐξήρχετο τοῦ τόπου αὐτοῦ, καὶ περιπατῶν κατὰ τόπους ἐπλανᾶτο ἔνθεν κἀκεῖθεν, ζητῶν τὴν ἴασιν τοῦ φόνου οὗ ἔπραξεν, ἕως οὗ ἔζη. μαρτυρεῖ δὲ τοῦτο καὶ Ὅμηρος, εἰς τὸν Βελλεροφῶντα πλανώμενον λέγων “ἤτοι ὁ καππεδίου τοῦ Ἀληΐου οἶος ἀλᾶτο,” ἤγουν μόνος. Ἀλήϊον δὲ ἀκὸ τοῦ ἀλῶ τὸ πλανῶμαι. Fl. 59. ἀλάστωρ ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ λήθη, ὁ διάβολος, ἀπὸ τοῦ ἀλῶ τὸ πλανῶ, καὶ ὁ φθορεὺς ἀπὸ τοῦ ἁλίσκω.

686. ἀρτιμαθής: ἐξ ὁλοκλήρου μαθοῦσα τὰ κακά. B. ἀρτίως ἀντὶ τοῦ νεωστὶ, καὶ ἀρτίως ἀντὶ τοῦ ὁλοκλήρως. ἐνταῦθα οὖν ἀρτιμαθὴς κακῶν, ἀντὶ τοῦ ἀρτίως καὶ νεωστὶ ἕτερα μαθοῦσα κακά. Gu. I. ἢ τελεία οὖσα εἰς μάθησιν. Gu. ἀρτιμαθὴς κακῶν: γρ. ἀρτιμαθῆ νόμον. ἀρτιμαθὴς δὲ ἀπηρτισμένως μαθοῦσα, ἢ ἀρτίως μαθοῦσα ὑπὸ τοῦ ὀνείρου. B. M. ἡ μαθοῦσα τὰ κακὰ ἄρτι, ἡ πάντα 8. ἢ ἀντὶ] ἢ om. Fl. 33. Addidi 26. ἢ τελεία οὖσα εἰς μάθησιν] ex M. qui post θρηνητικόν pergit, Haec e Gu. accesserunt, in quo vv. ἄλλως οὐκ ἐκ δ. μ. τὸν β. νόμον:— ἀρτίως καὶ νεωστὶ ἔτ.—μάθησιν inter ib. διασυντιθέμενον] Immo συνδια- lineas scripta sunt. Idem scho- τιθέμενον, ut 9. 390, 19. lion est in marg. ab eadem manu. 17. Ὅμηρος] Il. 6, 201. In eo desunt ultima ἢ τελεία etc. 24. ἀντὶ τοῦ νεωστὶ] ἀντὶ τοῦ MATTH. om. l ib. κακῶν: γρ. ἀρτιμαθῆ om. B. ib. ἀρτίως ἀντὶ] ἀρτίως om. Gu. τὰ κακὰ διελθοῦσα. Fl. 33. τῶν τοῦ υἱοῦ αὐτῆς ἀρτίως μαθοῦσα. Fl. 59. ὑπʼ ὀνείρου. Fl. 6. ἀπηρτισμένη, μαθοῦσα ἀπὸ τῶν ὀνείρων. Fl. 10.

687. ἔγνως γάρ: ἤδη ἐπέγνως τὴν ἀληθῆ αἰτίαν καὶ τὸ συμβὰν περὶ τὸν παῖδά σου. A. ἐνόησας. B. ἔγνως δὴ, ὦ δύστηνε, τὴν βλάβην τοῦ παιδός σου. I. ἄτην: ἤγουν ὑπὸ τίνος πεφόνευται. Gu. ὦ δύστηνε σύ: ἢ κατὰ ἀπόφασιν. Gu. λείπει τὸ οὖσα. B. M.

688. ἄπιστʼ ἄπιστα: τουτέστιν, οὐ πιστεύεσθαι δυνάμενα βλέπω, ἕτερα δὲ κακὰ ἀπὸ ἑτέρων κακῶν κυρεῖ, ἀντὶ τοῦ ἐντυγχάνει, ἡμῖν δηλονότι, οὐδέποτε καταλήψεται ἐμὲ ἡμέρα χωρὶς δακρύων καὶ χωρὶς στεναγμῶν. I.

ἄπιστα: οὐ πιστεύεσθαι δυνάμενα. Gr. ἀπροσδόκητα, ἃ εἰ ἔκ τινος ἤκουον, οὐκ ἐπίστευον. Gu. οὐ πιστεύεσθαι δυνάμενα, παράδοξα, ἃ οὐκ ἤλπιζον μηδεμίαν ἔχοντα πίστιν, βλέπω. Fl. 59. 76. διττολογεῖ τὸ πάθος σφόδρα σχετλιαστικὸν ὁ τραγῳδὸς ἐν τῇ τραγῳδίᾳ ποιῶν. Fl. 33. τὸ ἐπαναλαμβάνειν τοὺς αὐτοὺς λόγους ἐν τῷ θρηνεῖν σφόδρα σχετλιαστικὸν καὶ πάθος ἐγεῖρον ἐν τῇ τραγῳδίᾳ. A.B.M. Fl. 10. 21. καινά: παράδοξα. Gr. διὰ τὸ άνέλπιστον. Gu.

689. ἕτερα δʼ ἀφʼ ἑτέρων: μεθʼ ἕτερα εὐθὺς κατὰ διαδοχήν. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. Gr. κυρεῖ: τυγχάνει. B. M. ἐπέρχεται. B. rec. ἐντυγχάνει ἡμῖν. Gr. καταλαμβάνει ἐμὲ, ἐπιγίνεται, ἐπέρχονται. Gu. ὑπάρχει. Fl. 17. κυκλεῖ ἡμᾶς. Fl. 21.

690. ἀδάκρυτον: χωρὶς δακρύων. Gr. ἀστένακτον: χωρὶς στεναγμῶν. Gr. πρὸς μὲν τὸ ἡμέρα τὸ ἀδάκρυτος καὶ ἀστένακτος ἀποδοτέον, πρὸς δὲ τὸ ἐμὲ ἀδάκρυτον καὶ ἀστένακτον. Gu. δακρύων καὶ στεναγμῶν μὴ μετέχουσα. M. Fl. 10. 21. 33.

691. ἐπισχήσει: καταλήψεται. Gr. καταλάβῃ, κωλύσει. Gu. κατέλαβε. Fl. 59. παύσει ἢ σχήσει ἐμέ. Fl. 21.

692. δεινά: χαλεπά. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. τὸ τῆς Ἑκάβης πάθος οἰκεῖον ὁ χορὸς λογίζεται, ὡς βασιλίδος οὕσης πρόναγμῶν. σθεν αὐτῆς. Gu.

18. ἐγεῖρον M. ἀγεῖρον Fl. 10, 21., etiam in I. omittit B. In A. θρηνεῖν ὅτι ἐν τῇ τ. 25. δ.—μετέχουσα] δ. στεναγμῶν διεγερμὸν καὶ σφόδρα σχ. πάθος ἐν θ.η- (στεναγμάτων Fl. 10. 33 ) μὴ τετυ- χοῦσα (μήτε τυχοῦσα Fl. 21.) M. FI. νῳδίᾳ :— 24. πρὸς μὲν—ἀποδοτέον] Haec 21.

693.—695. ὦ τέκνον: ὦ τέκνον ἀθλίας μητρὸς, τίνι μόρῳ ἔθανες, τίνι τύχῃ κεῖσαι, πρὸς τίνος ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων: μόρῳ μὲν, τῷ θανάτῳ· πότμῳ δὲ, τῇ προφάσει. ἵνʼ ᾖ, ποίῳ θανάτῳ καὶ ποίᾳ προφάσει: ἢ τίς ὁ ἀνελών σε: εἰπὲ, τέκνον. I.

ὦ τέκνον: ὁ λόγος πρὸς τὸν Πολύδωρον. Gr. ὡς ἐμψύχῳ τῷ σώματι προσδιαλέγεται. Gu.

695. τίνι μόρῳ: θανάτῳ, ἤγουν ποίῳ τρόπῳ θανάτου. Gr. μόρος ἀπὸ τοῦ μερίζεσθαι τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ σώματος. Gu. θνήσκεις: ἀντὶ τοῦ ἔθανες. Gr. πότμω: τύχη, ἤγουν διὰ ποίαν αἰτίαν. Gr. δυστυχίᾳ. Gu. προφάσει, δυστυχίᾳ. Fl. I0. 21. κεῖσαι: ἀποθνήσκεις. Fl. 17. ἔθανες. Fl. 21.

696. πρὸς τίνος: ἀπό. Gr. παρὰ Fl. 56. Gu. παρὰ τίνος ἀνθρώπων (ὑπὸ τίνος τῶν ἀ. FI. 10. 21.) ἐφονεύθης. Fl. 10. 21. 59. παρὰ τίνος διόλλυσαιι. Fl. 17.

οὐκ οἶδα: οὐ γινώσκω· κυρῶ δὲ, ἀντὶ τοῦ εὗρον καὶ κατέλαβον αὐτὸν ἐπὶ τῷ αἰγιαλῷ. ἐκβεβλημένον ὑπὸ τῆς θαλάσσης, ἢ πτῶμα ὑπὸ δορὸς φονικοῦ, ἤτοι ὑπό τινος φονευθέντα: ἐξήνεγκεν αὐτὸν ὁ πελάγιος κλύδων τοῦ πόντου ἐν ψαμάθῳ λευρᾷ, ἤτοι πλατείᾳ καὶ ὁμαλῇ. I.

οὐκ οῖδʼ: ὁ τῆς θεραπαίνης λόγος πρὸς τὴν Ἑκάβην, τῆς Ἑκτάβης πρὸς τὸν παῖδα λεγούσης. τοῦτο δὲ συμβαίνει οὕτω γίνεσθαι ἐν ταῖς λύπαις. Gr. κυρῶ: εὗρον, ἔτυχον. B. M. ἐντυγχάνω. Fl. 10.

698. ἔκβλητον: ἀποπνιγέντα ὑπὸ θαλάσσης καὶ ἐκβεβλημένον, ἢ ἀναιρεθέντα ξίφει. πέσημα γὰρ τὸ πτῶμα. B. πεπνιγμένον. Gr. ἐκπεπνιγμένον καὶ ἐκβεβλημένον ὑφʼ ἁλός. Gu. τουτέστιν ἐκριφθέντα τῆς θαλάσσης. Fl. 17. ἤγουν τετρωμένον (om. 25.), ἤγουν ἀποπνιγέντα ὑπὸ (10. 21. ἀπὸ) θαλάσσης. Fl. 10. 21. 25. 59. πέσημα: πτῶμα. M. Gr. ἢ ὑπό τινος φονευθέντα. Gu. ἢ ἀναιρεμόρῳ 2. μὲν—τέκνον sunt etiam in 23. ἀποπνιγέντα ἀπὸ (sic)—ξίφει Fl. 33. qui post προφάσει addit πρὸς sunt etiam in M., omisso καὶ ἐκβε- τίνος. καταλάβει δὲ ἵν᾿  ᾖ —post βλημένον, sed cum gl. interlin. ἐκβε- ἀνελών σε autem εἴτε ὥστε διαφέρει βλημένον. In A. φονίου δορός: ἀποπνιγένπότμος καὶ μόρος. πότμος μὲν γάρ ἐστι τος ἀπὸ τῆς θ. ἢ ἀναιρεθέντος τῷ φονικῷ τὸ αἴτιον. MΑTTH. μόρηῳ—τέκνον δόρατι ὑπό τινος ἀνδροφόνου, εἶτα εἰς θά- sunt etiam in A B. M. qui post τῇ λασσαν ῥιφέντα. προφάσει addunt πρὸς τίνος δὲ ὑπὸ τίνος. θέντα ἐν ξίφει (ἐκ ξίφους 17. ξίφοις 10. 21. ξίφει 33. τῷ ξίφει 10. 59.). πέσημα γὰρ τὸ πτῶμα. Fl. 25.

699. ψαμάθῳ: ἄμμῳ. ἄμμος τὸ τῆς γῆς χῶμα παρὰ τὸ ἀμαθὲς καὶ ἀμέτρητον εἶναι. Gu. ἄμμος ἡ ἐν ξηρᾷ, ὡς ἐν ἐρήμῳ, ψάμαθος ἡ ἐν θαλάσσῃ. Gr. λευρᾷ: ὁμαλῇ ψάμμῳ. M. ὁμαλῇ, πλατείᾳ. Gr. λεπτῇ. Gu.

701. πόντου: θαλάσσης αὐτόν. Gr. πόντος ποιητικῶς τὸ πέλαγος, κοινῶς δὲ μέρος θαλάσσης· ὅθεν καὶ ποντικοὶ οἱ ἐν τῇ ξηρᾷ τοῦδε τοῦ μέρους κατοικοῦντες. Gr.

ἐξήνεγκε: ἔξω ἔφερε. Fl. 56. 59. ἐξήνεγκεν ἡ κρίσις λόγους, ἐξήνεγκεν ἡ θάλασσα Πολύδωρον. Fl. 33. πελάγιος κλύδων: περιφραστικῶς τὸ πέλαγος. Fl. 17. τὸ ὕδωρ. Fl. 59.

702. ὤμοι αἶ αἶ: ἔμαθον τὴν νυκτερινὴν ὄψιν τῶν ἐμῶν ὀφθαλμῶν, οὐ παρέβη με τὸ φάσμα τὸ σκοτεινὸν καὶ ταχέως ἀφιστάμενον, ὃ ἐθεασάμην, ὦ τέκνον, περὶ σοῦ, οὐδαμῶς ὄντος ἐν τῷ φωτὶ τοῦ Διός. I.

ἔμαθον: ἔγνων. Gu. Fl. 17. ἔγνωκα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. τὸ ἐνύπνιον ἢ πρὸς τὸ ὄψιν συναπτέον, ἵνʼ ᾖ τὴν ἐνύπνιον καὶ κατὰ τοὺς ὕπνους φανεῖσάν μοι ὄψιν τῶν ἐμῶν ὀμμάτων, ἢ πρὸς τὸ ἐνύπνιον ὑποστικτέον, ἵν’ ᾖ τὸ ὄψιν τῶν ἐμῶν ὀμμάτων, ὥσπερ ἑρμηνεία τοῦ ἐνύπνιον. κρεῖττον δέ ἐστι τὸ πρῶτον. Gu. I. ὀμμάτων: τουτέστιν ἢν εἶδον τὰ ἐμὰ ὄμματα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἔμαθον τὸ ἐνύπνιον τῶν ἐμῶν ὀμμάτων, διελύθη τὸ ὄναρ, ὅπερ εἶδον· εἰς γὰρ τὴν ἀρχὴν τοῦ δράματος εἶδε τοῦτο ἡ Ἑκάβη· οὐδὲ γὰρ ἦλθε τὸ φάντασμα ὡς οὐδὲν, οὐδὲ ἡ μελανόπτερος ὄψις, ἣν εἶδον, ὦ παῖ, διὰ σὲ οὐκέτι μέλλοντα ὁρᾶν τὸ φῶς, ἀλλὰ ἀληθὲς ἀπεδείχθη. μελανόπτερον δὲ τὴν ὄψιν, καὶ τὰ μὲν πτερὰ διὰ τὴν ταχύτητα καὶ τὴν ἀνυπόστασιν, ἣν ἔχει, καὶ ἀφανίζεται εὐθέως ἀποχωρήσαντος τοῦ ὕπνου, μέλανα δὲ διὰ τὸ σκοτεινὸν τῆς νυκτός. Fl. 59.

703. παρέβα: παρῆλθε. B. Gr. παρέδραμε, ἀλλʼ ἐγνώσθη. Gu. φάσμα: φάντασμα. Fl. 6. 9. 21. 56. φαντασία. Fl. 59. ὄνειρον. Fl. 17. τὸ βλεπόμενον. FI. 33.

18. τὸ ἐνύπνιον] τὸ om. I. ib. τὴν ἐνύπνιον] τὸ ἐνύπνιον I. 22. ἣν] ἃ Gr.

705. μελανόπτερον: τὸ σκοτεινόν ἀφιπτάμενον. B. σκοτεινὸν καὶ ἄγνωστον. μεσεμβόλημα. Gu.

706. τὸ ἅν πρὸς τὴν ὄψιν ἐστὶ, τὸ δὲ οὔ με παρέβα μελανόπτερον φάσμα διὰ μέσου. Gu. ἐσεῖδον: ἀντὶ τοῦ εἶδον. Gu. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἀμφί σʼ: οἰκτρόν. Fl. 17. περὶ σοῦ. Gr. Ἰωνικῶς. Gu.

708. ὄντα: πρὸς τὸ σημαινόμενον τοῦ, ὦ τέκνον, ὦ παῖ, ἀπέδωκε τὸ ὄντα· εἰ γὰρ πρὸς τὸ τέκνον, ὅν ἔδει εἰπεῖν. Gu. οὐκέτι μέλλοντα ἔσεσθαι. Fl. 59. λείπει τὸ ὡς, ὡς οὐκέτʼ ὄντα Διὸς ἐν φάει. A.B.M. Fl. 21. Διός: τοῦ ἀέρος. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. φάει: ἐν τῷ παρόντι βίῳ. Fl. 56. ἤγουν οὐ ζῆς. Fl. 21.

709. τις γάρ: τίς δέ. Fl. 59. τίς γάρ νιν ἔκτεινεν, ὦ ἐξ ὀνειράτων φρονοῦσα καὶ διανοουμένη Ἑκάβη M. τίς αὐτὸν ἐφόνευσεν; γινώσκεις, ὦ ἐξ ὀνείρων φρονοῦσα καὶ διανοουμένη, εἰπεῖν; Fl. 59. ὀνειρόφρων: ὡς ὄνειρον φρονοῦσα καὶ διανοουμένη Ἑκάβη. B. ὦ ἡ ἀπὸ τῶν ὀνείρων διανοουμένη. Gr. ἡ τοὺς ὀνείρους κρίνουσα, ἡ φρονοῦσα καὶ πιστεύουσα τοῖς ὀνείροις. Gu. τοῦτο λέγει ἡ θεράπαινα διὰ τὸ εἰπεῖν τὴν Ἑκάβην, ἔμαθον ἐνύπνιον. Gr. ἀκούσασα ἡ θεράπαινα τὴν Ἑκάβην λέγουσαν ὅτι οὐ παρῆλθε τὸ φάντασμα ψευδὲς, λέγε, ὦ ὀνειρόφρον, ἤγουν τὸ ὄνειρον φρονοῦσα λέγειν τὴν ἀλήθειαν, καὶ τίς ἐφόνευσεν αὐτόν. Fl. 59.

710. ἐμὸς φίλος ἔκτεινεν Θρᾲξ, ὅπου ὁ πατὴρ ὁ γέρων ἔκρυψεν αὐτόν. B.

ξένος: φίλος. κατʼ εἰρωνείαν λέγει τὸ φίλος ἡ Ἑκάβη. Gr. κατʼ εἰρωνείαν εἴρηται, ὀνομαζόμενος φίλος. B. ἱππότας: φίλιππος. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. φιλιππικός. Fl. 17. καβαλλάριος. Fl. 33.

3. τὸ ἄν] τὸ ἂν δὲ I. chartacea, numeris 17. et 18. no- 9. Διὸς ἐν φάει om. A.B.M. tata, quorum pagina quarta (fol. 18. ἀκούσασα—τίς ἐφόνευσεν αὐ- 18b.) vacua est, tres priores pagi- τόν] Brevius in A. ὦ ἐξ ὀνείρων φρο- nae versus continent 712.—781. a νοῦσα καὶ διανοουμένη Ἑκάβη, τίς ἐφό- manu recenti scriptos, scholiis per- νευσεν αὐτόν. Quod scholion ulti- paucis. mum est folii 16b. post quod de- 24. κατʼ εἰρωνείαν εἴρηται etiam cem exciderunt folia versus com- Gu. Florr. 21. 25. 33. κατʼ εἰρωνείαν plexa 712 (οἴμοι—κτανών) —1068. (εἴρηται addit 21.) ἢ ὀνομαζόμενος φί- (φέγγος ἀπαλλάξας.) Horum foliο- λος. MATTH. rum loco dua inserta sunt folia

712. ὢμοι, τί λέξεις: οἴμοι τί λέγεις: ἔκτεινε δηλονότι, ἵνα κτανὼν ἔχῃ τὸν χρυσόν; I. τί λέξεις: τί λέγεις. Gr. ἤγουν τίνα αἰτίαν ἐρεῖς τοῦ θανάτου Gu. τὸν μέλλοντα ἀντὶ ἐνεστῶτος. Fl. 59.

713—717. ἄρρητα: οὐ δυνάμενα ῥηθῆναι, περαιτέρω, μείζονα θαυμάτων, οὐχ ὅσια, οὐδὲ φορητά. I. ποῦ ἐστιν ἡ δικαιοσύνη τῶν φίλων, ἢ ποῦ ἐστιν ἡ Δίκη τῶν ξένων, ἤγουν ἡ τούτους ἐφορῶσα θεὸς καὶ τιμωρουμένη τοὺς αὐτοὺς ἀποκτείναντας, ὃ καὶ κρεῖττόν ἐστιν τοῦ προτέρου. Gu. I. ὦ καταρῶν ἄξιε ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους, Πολυμῆστορ, μονονουχὶ καὶ εἰς μέρη διεῖλες τὰ τοῦ παιδὸς μέλη, ὅστις ἐμέρισας τὸ σῶμα, κόψας φασγάνῳ σιδηρῷ. I.

ἄρρητα: οὐ δυνάμενα ῥηθῆναι· ὑπερβολικῶς δὲ λέγεται. Gr. τὰ καταλαβόντα ἡμᾶς πράγματα καὶ ἃ ἐκεῖνος ἐποίησε. Gu. μὴ δυνάμενα λεχθῆναι βλέπω. Fl. 59. ἀπόρρητα καὶ ἀδιήγητα ταῦτα τὰ παρόντα δηλονότι. B. M. Fl. 10. 33. τὸ ἄρρητον λέγεται τριχῶς· ἐπὶ ἀγαθοῦ, ὡς τὸ ἄρρητος ἡ φιλανθρωπία τοῦ θεοῦ· ἐπὶ κακῆς τινος πράξεως, ἧς διὰ τὸ κακὸν οὐκ ἔστι καλὸν ῥηθῆναι ταύτην· καὶ ἐπὶ πολλῆς θλίψεως, ὡς καὶ νῦν. Fl. 59. ἀνωνόμαστα: μὴ δυνάμενα ὀνομασθῆναι. Gu. τὸ ἀνωνόμαστα μεγεθύνεται, ὡς τὸ ἀνώνυμος καὶ τὰ παρʼ αὐτοῦ. Fl. 59. πέρα: ἐπέκεινα. Gu. Fl. 6. 9. 17. 50. 59. 76. περαιτέρω καὶ μείζονα. B. M. περαιτέρω. Fl. 10. 21. 33. ὅτε μὲν δηλοῖ τόπον, γράφεται μετὰ τοῦ ν, ὡς τὸ πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν κέδρων, ὅτε δὲ χωρὶς τοῦ ν, δηλοῖ τὸ ἐπέκεινα.

715. ὅσια: δίκαια. Gr. Fl. 21. 56. τὸ ὅσιον ἐπὶ θεοῦ, τὸ δὲ δίκαιον ἐπὶ ἀνθρώπου, τὸ κηδεμονικὸν ἐπὶ ζώων. Fl. 33. ἀνεκτά: ὑπομονητά. Gu. φορητὰ πάσχομεν δηλονότι. Gr. δίκα ξένων: ἡ ἔφορος τῶν ξένων. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ποῦ τὸ δίκαιον 5. μείζονα Κing. Ω μείζονα I. 9. προτέρου] πρώτου νοῦ I. 6 κοῦ] ἢ κοῦ Gu., ἢ ab rubica- ib. Πολυμῆστορ] πολυμήστορ(sic)I. tore addito. In Gu. lemma est 10. ὅστις—σιδηρῷ om. B. δίκα ξένων, in 1. ποῦ δίκη ξένων. Ver. 14. ἀπόρρητα] ἤγουν ἀπόρρητα B. ba ποῦ ἐστιν ἡ δικαιοσύνη τῶν φίλων ib. καὶ ἀδιήγητα om. Fl. 10. cum lemmate ποῦ δίκα ξένων in I. 15. δηλονότι om. B. Fl. 10. leguntur etiam supra post verba διὰ 19. ὡς addidit Matth. μέσου, quibus finitur scholion v. 706. 23. χειμάρρου τῶν κέδρων] Reg. 2 7. θεὸς proximumque τοὺς om. 1. 15, 23. τὸ ἐν τοῖς φίλοις (τοῦ ξενίου Διός addit 10.) ἢ ποῦ ἡ ἐκδίκησις τῶν ξένων. Gu. Fl. 10. 21. ποῦ ἐστιν ἡ δίκη τῶν φονευόντων τοὺς ξένους. Fl. 59.

716. ὦ κατάρατʼ:  ὦ κατάρας ἄξιε ὑπὲρ τοὺς ἀνθρώπους Πολυμῆστορ. M. ἀντὶ τοῦ καταρατότατε. (Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.) τοῦτο πρὸς τὸν Πολυμήστορα (Fl. 17. 59.) λέγει ἡ Ἑκάβη βλέπουσα τὰς τομάς. Gr. διεμοιράσω: ἔκοψας. Gr. μονονουχὶ εἰς μέρη διεῖλες. B. M. Gu. ἔταμες. Fl. 17. ἤγουν εἷλες. Fl. 6.

718. φασγάνῳ: ξίφει. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.

720. μέλεα: εἰς μέλη. Gr. ᾤκτισας: ᾤκτειρας. Fl. 10. 17. 59. ἠλέησας. Gr.

721. ὡς: λίαν. Gr. ὄντως, λίαν. Fl. 17. 59. πολυπονωτάτην: πολυστένακτον. Fl. 33. πολύλυπον. Gr. ἀθλιωτάτην. Gu.

723. δαίμων: κακοποιὸς θεός. Fl. 17. ὁ θεός. Gr. ἡ τύχη. Gu. βαρύς: κακός. Fl. 21. 56. κακωτικὸς, ἐπαχθής. Gr. πολέμιος, κακοποιὸς, ἐπώδυνος. Gu.

724. ἀλλ᾿  εἰσορῶ γάρ: τὸ ἀλλά πρὸς τὸ τοὐνθένδε συναπτέον. τὸ δὲ “εἰσορῶ γὰρ τοῦδε δεσπότου δέμας Ἀγαμέμνονος” διὰ μέσου. Gu. I. περιφραστικῶς δὲ τὸ τοῦ δεσπότου Ἀγαμέμνονος δέμας, ἀντὶ τοῦ, τὸν δεσπότην Ἀγαμέμνονα. I. τὸ γάρ περισσὸν κατὰ συνήθειαν τραγικήν. Gu.

725. τοὐνθένδε: κατὰ τὸ ἀπὸ τοῦδε. I. ἕνεκα τούτου. Fl. 17. ἀπεντεῦθεν, ἀπὸ τοῦ νῦν. Fl. 6. 10. ἀπὸ τοῦ νῦν, τοπικὸν καὶ χρονικόν. Gu. σιγῶμεν: αἰδεσθεῖσαι αἱ γυναῖκες τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀγαμέμνονος, σιγῶσιν, ὡς δεσπότην αὐτῶν ὄντα. Fl. 59. φίλαι: γυναῖκες. Fl. 56. Τρῳάδες δηλονότι. Fl. 21.

726. Ἑκάβη, τί μέλλεις: Ἑκάβη, διὰ τί βραδύνεις τὴν σὴν 1. ἐν τοῖς φίλοις B., qui reliqua του] κατὰ περίφρασιν ἀντὶ τοῦ δεσπό- om. ἐν τῷ ξένῳ Fl. 21. In M. κοῦ του Gr. In B. M. Fl. 10. 33. περι- τὸ δ, τὸ ἐν τῷ ξένῳ. φραστικῶς τὸν δεσπότην :— 5. καταρατότατε] καταρώτατε Gr. 27. Ἑκάβη—καλῶς ἐστι] Haec (sed superscripto ατ ab Gu.) et omnia desunt in 1. Addidit King., Florr. non e codice, ut opinor, sed e 7. μονονουχὶ om. Gu. glossis suprascriptis et scholiis 17. πρὸς τὸ] Aberat τό. editis a se concinnata. quod e 18. τοῦδε] τοῦ I. comparatis scholiis, imprimis Guel. 19. περιφραστικῶς δὲ τὸ τοῦ δεσπό- pherbytanis, patebit. MATTH. θυγατέρα θάπτειν ἐλθοῦσα, καθάπερ ὁ Ταλθύβιος ἀνήγγειλέ μοι, μὴ ψαύειν μηδένα τῶν Ἀργείων τῆς σῆς θυγατέρος. ἡμεῖς μὲν οὖν εἰάσαμεν, οὐδὲ ἐψαύσαμεν· σὺ δὲ βραδύνεις, ὥστε με θαυμάζειν. μέλλω δὲ ἀποστελεῖν σε· τὰ ἀπʼ ἐκείνου γὰρ μέρους καλῶς ἐπράχθησαν, εἴ τι τῶν πραχθέντων καλῶς ἐστι.

τί μέλλεις: διὰ τί βραδύνεις. Gr. ὑπερτίθης. Gu. μέλλειν τὸ βραδύνειν, τὸ ἀποκεῖσθαι, καὶ τὸ φαίνεσθαι. Gr. I. κρύπτειν τάφῳ: θάπτειν. Gu.

727. ἐλθοῦσ’: τὸ ἐλθοῦσα Ἀττικὴ σύνταξις· τὸ κοινὸν ἐλθεῖν. Gr. ἐφ’ οἷσπερ: καθά. B.I. καθάπερ. Gr. ὡς τοῦ Ταλθυβίου ἀνσγγείλαντός μοι· καὶ γὰρ ἤγγειλέ μοι. Fl. 21. ὡς τοῦ Ταλθυβίου ἀπαγγείλαντος αὐτῷ ἃ ἡ Ἑκάβη αὐτῷ ἐν τοῖς προλαβοῦσιν εἶπε. B. M. Fl. 25. 33. καθάπερ. Gu. ἤγγειλέ μοι: ἀνήγγειλέ μοι. Gu.

728. θιγγάνειν: ψαύειν. I. ἅπτεσθαι. Fl. 59.

729. ἐῶμεν: ἀντὶ τοῦ ἐάσωμεν. I. ἀντὶ τοῦ εἰάσαμεν. Gr. κατὰ τὸν σὸν λόγον. Gu. ἤγουν ἀφίεμεν. Fl. 17. ψαύομεν: ἐψαύσαμεν. Gr. ἤγουν προσεγγίζομεν. Fl. 17. ἐθάψαμεν. Fl.

33. τοῦτο τὸ σχῆμα ἀντιχρονία λέγεται. Fl. 21. ἄρσις καὶ θέσις σημαίνουσα τὸ αὐτό. Fl. 59.

730. σχολάζεις: ἐμβραδύνεις. B. M. βραδύνεις. Gr. l. σχολὴ ἡ ἐπιμονὴ καὶ ἡ ἀργία καὶ ἡ βραδύτης· ὅθεν καὶ σχολαῖον βάδισμα. ἀπὸ τούτων καὶ ῥήματα· σχολάζει ἀντὶ τοῦ ἀργεῖ, καὶ ἀντὶ τοῦ βραδύνει, καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπιμένει. Gr. θαυμάζειν: ἐκπλήττειν. Fl. 56. τὴν βραδυτῆτά σου. Fl. 59. ἐκπλήττεσθαι, διὰ θαύματος ἔχειν. Gu.

731. ἥκω: ἦλθο. Gu. Fl. 17. 59. ἀντὶ τοῦ εἶμι αὖθις ἐκεῖ πέμψων σε. Gu. μέλλω σε ἀποστελεῖν. Gr. I. ἀποστελῶν : μετακαλούμενος. B. μεταπεμψόμενος. Fl. 33. τἀκεῖθεν: ἤτοι τὰ ἀπὸ τοῦ στρατοῦ γενέσθαι πρέποντα, πῦρ τε λέγω ποιῆσαι, καὶ ξύλα συνάξαι, καὶ τἄλλα τὰ πρὸς τὴν ταφὴν ἐπιτήδεια ἐγεγόνει καλῶς. λοιπὸν οὖν ἐστι σέ τε ἐλθεῖν καὶ κρύψαι τὴν παῖδα ἐν τῷ τάφῳ. 6. ὑπερτίθης] In M. τί ὑποτίθη. 28. ἤτοι] ἡ l. 7. ἀποκεῖσθαι] ἀπόκεισθαι Gu. 29. γενέσθαι πρέποντα] πρέποντα 18. ἀντιχρονία] I.e. enallage tem- γενέσθαι I. porum. 27. μέλλω] μέλλων I. 30. τὴν ταφὴν] τὴν om. I. οὕτω τὸ τἀκεῖθεν νοητέον, καὶ οὐχ ὡς ἐκεῖσε, ὡς οἴονταί τινες. τὸ δὲ εἴ τι τῶνδʼ ἐστὶ καλῶς, διὰ τοῦτο λέγει· ἐπεὶ λυπηρὸς ἐδόκει τῇ Ἑκάβῃ ὁ τῆς θυγατρὸς θάνατος, οὕτως ἀθλίως ἀνῃρημένης, ἢ ὅτι καὶ τὰ πρὸς ταφὴν παρασκευαζόμενα ἐπιτήδεια λυπεῖ τοὺς ὁρῶντας, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἰδὼν ταῦτα οὐ στενάξειεν. Gu. I. τὰ ἀπʼ ἐκείνου τοῦ μέρους. Gr. τὰ ἀπὸ τοῦ στρατοῦ γενέσθαι πρέποντα. Gu. τὰ κατὰ τὴν Πολυξένην ἐπιτήδεια παρεσκευάσθησαν. Gu. ἤγουν τὰ ἐν τῇ ταφῇ καλῶς ἐπράχθησαν, ἐὰν δυνατόν ἐστι καλεῖν ταῦτα τὰ πραχθέντα καλῶς. ἔστι γὰρ σφαγὴ καὶ τάφος τι κακόν· ἤγουν ἐὰν τέως ἄξιον ὑπάρχει καλεῖν ταῦτα τὰ πραχθέντα καλῶς. Fl. 59. ἐν τῷ στρατῷ πάντα εὐτρέπισται, ἤγουν ἡ πυρά. Fl. 25.

732. πεπραγμένʼ ἐστίν: καλῶς ἐπράχθησαν. Gr. τῶνδε: ἅτινα ἐπράχθησαν. Fl. 17. τῶν πραχθέντων. Gr. I. τῶν μετὰ τὴν ταφὴν πεπραγμένων. Gu. κολάζει τὸν λόγον. Gu. ἐστὶν καλῶς: κατʼ εἰρωνείαν. B. ἀντὶ τοῦ ἔχων ἐστὶ καλῶς. Fl. 17. γινόμενα. Fl. 59. καὶ ἐὰν εἰσὶ καὶ τὰ ἐντεῦθεν ὄντως καλῶς εὐτρεπισμένα. ἢ οὕτως· ἐὰν δοκῇ σοι, Ἑκάβη, τῶν ἐκεῖσε πραχθέντων καλῶς.

733.—735. ἔα: ἐπὶ ἐκπλήξεως. G. l. τίς ἐστιν ὁ ἀποθανὼν οὗτος ἀνὴρ τῶν Τρώων, ὃν εἰσορῶ ἐπὶ ταῖς σκηναῖς: Gr. I. οὐ γὰρ πέπλοι τῶν Ἀργείων τὸ σῶμα αὐτοῦ περικαλύπτοντες συμβάλλειν διδόασί μοι. I. ἐπὶ σκηναῖς: κείμενον δηλονότι βλέπω. Fl. 17. ἐντὸς τῶν σκηνῶν. Gr.

734. Ἀργείων: εἶναι δηλονότι. Fl. 17. ὅτι γὰρ οὐκ ἔστιν Ἑλληνικὸς ὁ νεκρὸς, φανερόν μοι ποιοῦσιν οἱ πέπλοι μὴ ὄντες Ἑλληνικοὶ, ἀλλὰ Τρωϊκοί. B. M. Fl. 10. 33.—59. οὐ γὰρ οἱ πέπλοι οἱ περιπτύσσοντες καὶ περισκέποντες τὸ σῶμα λέγουσιν ἐμοὶ εἶναι τὸν ἀποθανόντα Ἀργεῖον, ἤγουν Ἕλληνα. Fl. 25. οὐ γὰρ οἱ πέπλοι οἱ περικαλύπτοντες τὸ σῶμα αὐτοῦ λέγουσί μοι αὐτὸν συστέλλεσθαι.

735. περιπτύσσοντες: περικαλύπτοντες. Gr. ἀγγέλλουσί μοι: 1. τὸ τἀκεῖθεν] τἀκεῖθεν Gu. τὰ Fl. 10. 17. 21. ἐκεῖθεν I. Addidi τό. 9. ἔστι γὰρ] Matth. pro ἐπεὶ γάρ. ib. καὶ οὐχ—τινες om. l. 24. ὅτι] In B. lemma praefixum 4. λυπεῖ] λυπῇ I. ἀργεῖοι πέπλοι, ut in textu legitur. 7. τὰ κατὰ τὴν Il. etiam B. M. non ἀργείων πέπλοι. διδόασί μοι συμβάλλειν. Gr. εἶναι Τρῶον καὶ οὐκ Ἀργεῖον δηλονότι. Gr. μηνύουσιν, ἑρμηνεύουσι, δηλοῦσιν. Gu.

736.—738. δύστηνε: ταῦτα καθʼ ἑαυτὴν λέγει ἡ Ἑκάβη· πότερον πρὸς τὸ γόνυ προσελθοῦσα τούτου πέσω, ἢ ὑπομένω διὰ σιγῆς τὰ κακά; I. ὦ δύστηνε Πολύδωρε, τί δράσω ἐγὼ ἡ Ἑκάβη. ἐγκύψασα δὲ διαλέγεται πρὸς τὸν νεκρὸν Πολύδωρον καὶ πρὸς ἑαυτήν. ὅτι γὰρ ἀποστραφεῖσα ταῦτα λέγει δῆλον ἐξ ὧν καὶ ὁ Ἀγαμέμνων φησὶ πρὸς αὐτήν “τί μοι προσώπῳ νῶτον ἐγκλίνασα σὸν δύρῃ.” τὸ δὲ δύστηνε ὁ Δίδυμός φησι πρὸς τὸν Πολύδωρον λέγειν τὴν Ἑκάβην, ὦ δύστηνε Πολύδωρε, ἐμαυτὴν γὰρ λέγω, δύστηνον ἀποκαλοῦσα σέ. τί δράσω, πότερον ἱκετεύσω Ἀγαμέμνονα, ἢ σιωπήσω; B.M.I. τὸ δύστηνε οἱ μὲν διὰ τὸν Πολύδωρόν φασι τὴν Ἑκάβην οὕτω λέγειν, ὦ δύστηνε Πολύδωρε· λέγουσα γὰρ ἐγὼ ἡ Ἑκάβη σὲ δύστηνον, ἐμαυτὴν λέγω, ἢ πρὸς ἑαυτὴν οὕτως, ὦ Ἑκάβη δύστηνε. λέγουσα γάρ σε δύστηνον ἐμαυτὴν λέγω. οὗ γὰρ τὸ ὄνομα ἐπαινεῖται ἢ ψέγεται, οὗτος αὐτὸς ὁ τὸ ὄνομα ἔχων ἐπαινεῖται ἢ ψέγεται. ἰστέον δὲ ὅτι οἱ ἐκλαμβάνοντες τὸ δύστηνον πρὸς τὸν Πολύδωρον οἱ μὲν τὸ Ἑκάβη συντάσσουσιν ὡς ἡμεῖς ἔφαμεν, οἱ δὲ στίζουσι μὲν πρὸς τὸ σέ, τὸ δὲ Ἑκάβη πρὸς τὸ κάτω συνάπτουσι, λέγοντες τὴν Ἑκάβην πρὸς ἑαυτὴν ἠρέμα κοινόλογεῖσθαι τὸ πότερον προσπέσω. διὸ καὶ κρεῖττόν ἐστι τὸ δύστηνε πρὸς τὸν Πολύδωρον, καὶ οὐ πρὸς ἑαυτὴν λέγεσθαι. Gu. I. δύστηνε: καθʼ ἑαυτὴν λέγει τὸν λόγον ἡ Ἑκάβη μέχρι 1. συμβάλλειν] συμβάλειν Gr. δύστηνε ὁ δίδυμος—λέγειν καὶ τὴν ἑκά- 5. ὦ δύστηνε] ἄλλως praefixum βην ἢ σιωπήσω :— 8. φησὶ] λέγει I. 6. ἐγκύψασα δὲ διαλέγεται] Ante ib. δύρῃ] ὀδυρῆι B., ο a m. rec. haec verba in Flor. 33. leguntur superne adscripto. ὁδόρῃ I. ista: ταῦτα πρὸς ἑαυτὴν λέγει ἡ Ἑκά- 11. πότερον B. M. πότερα I. βη, τὸ δὲ δύστηνος πρὸς τὸν Πολύδωρον ib. τὸ δύστηνε] ἄλλως ὦ δόστηνε ἀποτείνεται, ὡς καὶ τοῦ (leg. τὸ) μέχρι praefixum in I. τοῦ οὐδέν τι τούτων ὧν σὺ δοξάζεις, ἄναξ 12. οὕτω λέγειν] λέγειν οὕτω Gu. (v. 759.) ἐγκρύψασα (sic) διαλέγεται 13. ἐγὼ addidi e Gu. ex quo κ. τ. λ. MATTH. etiam paulo ante scripsi λέγειν οὕτω ib. ἑαυτήν] αὐτήν M. in quo scho- pro οὕτω λέγειν. lion hic initur, sed in altero mar- 14. ἢ πρὸς ἑαυτὴν—ἐμαυτὴν λέγω gine est, ὦ δόστηνε πολύδωρε, τί δρά- om. Gu. σω; πρὸς ἑαυτὴν ἀποστραφεῖσα λέγει 15. οὗ] οὐ I. δηλονότι ἐξ ὧν ὁ ἀγαμέμνων πρὸς αὐτὴν 17. μὲν om. I. λέγει, τί μοι πρωσώπῳ νῶτον. τὸ δὲ 20. ἠρέμα om. I. πολλοῦ μὴ ἀποκρινομένη τῷ Ἀγαμέμνονι. Gr. ὦ ἄθλιε Πολύδωρε. Fl. 33. λέγω: ὀνομάζω. Fl. 33.

737. Ἑκάβη: ὅσπερ ἄλλη τις οὖσα λεγομένη Ἑκάβη. Gu. προσπέσω γόνυ: πρὸς τὸ γόνυ προσελθοῦσα πέσω. Gr. κατὰ διάλυσιν, ὅτι προσπίπτω δοτικῇ συντάσσεται. Gu. τοῦτο ἀντίπτωσίς ἐστι. Fl. 21. ὑπέρβατον. Fl. 33.

739. τί μοι προσώπῳ: καθʼ ἑαυτὴν συλλογίζεται ἡ Ἑκάβη. B. ἀπορούσης τῆς Ἑκάβης καθʼ ἑαυτὴν ἆρα προσπέσω τῷ Ἀγαμέμνονι, καὶ βοηθεῖν πείσω, ἢ οἴσω τὰ κακὰ ἐν σιγῇ, ἰδὼν ὁ Ἀγαμέμνων οὕτως αὐτὴν ἐνδοιάζουσαν, φησὶ, τί ἐγκλίνασα καὶ στρέψασα τὸ σὸν νῶτον ἐμοὶ θρηνεῖς, καὶ οὐ στρέψασα πρόσωπον πρὸς πρόσωπον λέγεις τὸ πραχθέν; τίς ἐστιν οὗτος ὁ νεκρός; τὸ δέ μοι καὶ τὸ προσώπῳ καθʼ ὅλον καὶ μέρος εἴρηται, τὸ μὲν ἐμοί ὅλον, τὸ δὲ προσώπῳ μέρος. μέρος γὰρ τοῦ παντὸς σώματος τὸ πρόσωπον. Gu. I.

τί μοι προσώπῳ: τί με ἀποστραφεῖσα καὶ τῷ προσώπῳ μου τὸν νῶτόν σου δοῦσα θρηνεῖς; B. M. διὰ τί ἐν τῷ προσώπῳ μου κλίνασα ἤγουν τρέψασα τὸν σὸν νῶτον. Gu. τί τὸ πρόσωπον πρὸς τὸν νῶτον δοῦσα ὀδύρῃ καὶ θρηνεῖς; ἀντίπτωσις. τί τὸ πρόσωπόν σου κρύβεις καὶ στρέφεις ὀπίσω εἰς τὴν ῥάχιν, καὶ οὐ λαλεῖς; Fl. 33. ἐγκλίνασα: ὑποκύψασα. Fl. 59.

740. ὀδύρῃ: θρηνεῖς. Gr. τὸ ὀδύρῇ ἀντὶ τοῦ ὀδύρῃ, ὁ μέλλων ἀντὶ ἐνεστῶτος. ὁ γὰρ ἐνεστὼς μακρὸν ἔχει τὸ δυ, καὶ οὐ συμφωνεῖ τῷ μέτρῳ. Gu. δύρῃ: κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ ο. ὀδύρῃ γάρ ἐστιν. B.

741. ἀλλʼ εἴ με: ταῦτα καθʼ ἑαυτήν φησιν ἡ Ἑκάβη. ἀλλ᾿  ἐὰν εἴπω τοῦτον τὰ κακὰ τὰ ἐμὰ, ἢ κρατήσω τὸ γόνυ τούτου, φοβοῦμαι μὴ ἡγησάμενος ἐμὲ εἶναι ποτὲ πολεμίαν, νῦν δὲ δούλην, ἀποδιώξει με τῶν γονάτων αὐτοῦ, καὶ ἀποδιωχθεῖσα προσθήσω ἐμαυτῇ πλειοτέραν θλίψιν. Fl. 59.

8. προσπέσω] προσπέσει Gu. νῶτον πρόσωπον. 9. βοηθεῖν πείσω, ἢ οἴσω] βοηθεῖν 21. ὀδύρῃ] Sic Gu. in textu. αὐτῇ δεήσεται, ἢ φέρει Gu. 23. δύρῃ] In textu B. ὀδύρῆ, litera 10. στρέψασα τὸ] τρέψασα τὸν Gu. ο et circumflexo a m. rec. additis. et mox iterum τρέψασα. 12. δέ μοι καὶ τὸ] δὲ ἐμοὶ καὶ τῷ I. 25. ταῦτα—Ἑκάβη] Similiter Fl. 17. πρόσωπον πρὸς Matth. pro πρὸς 21. καθʼ ἑαυτὴν καὶ ταῦτα λέγει.

742. ἀπώσαιτʼ: ἀποδιώξει, εὐκτικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῦ. Fl. 59. ἀποδιώξει ἐμὲ δηλονότι. Fl. 21. ἄλγος: λύπην. Gr. τὸ ἐκ τοῦ ἀπωσθῆναι. Gu. προσθείμεθʼ ἄν: τῷ ἄλγει δηλονότι. Gr. τῷ περὶ τοῦ παιδὸς ἄλγει. Gu. τῷ ἄλγει δηλονότι, ἤγουν τῇ λύπῃ. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἀλλʼ ἐὰν ἀπώσαιτο καὶ ἀποδιώξῃ ὁ Ἀγαμέμνων, ἡγούμενος ἐμὲ ἐχθρὰν, προσθείμεθα καὶ προσθήσομεν ἄλγος ἐν τῷ ἄλγει, ἤγουν λύπην περισσοτέραν. προσθείμεθα κανόνισον· τίθημι, ὁ μέλλων θήσω, ὁ β΄ ἀόριστος ἔθην, ὁ μέσος ἐθέμην, καὶ τὸ εὐκτικὸν θείμην θεῖο θεῖτο, τὸ πληθυντικὸν θείμεθα καὶ προσθείμεθα. Fl. 25.

743. κλύων: ἀκούων. Gr. τί πάσχεις. Gu. ἐκ τοῦ κλύω τὸ ἀκούω γίνεται καὶ τὸ περίκλυτος ὁ ἐξάκουστος ἤγουν ὁ περισσῶς ἀκουόμενος. Gr.

744. ἐξιστορῆσαι: ἀντὶ τοῦ μαθεῖν. M. Gr. γνωρίσαι, γνῶναι. Gu. ὁδόν: μέθοδον. Gr. τὴν θέλησιν, τὸν τρόπον. Gu. ὑπόθεσιν. B. βουλευμάτων: βούλημα, τὸ θέλημα, βούλευμα δὲ τὸ ἀπὸ τῆς βουλῆς ἤγουν σκέψεως κατάντημα. Gr. ὁδὸν βουλευμάτων: τὰ σὰ βουλεύματα περιφραστικῶς. Gu.

745. ἆρʼ ἐκλογὶζομαι : εἰποῦσα ἄνωθεν ὡς πολεμίαν καὶ δούλην ἡγούμενος αὐτὴν Ἀγαμέμνων τὴν ταύτης ἀπώσαιτο δέησιν νῦν φησιν, ἆρα ἐκλογίζομαι καὶ ὑπολαμβάνω τὰς φρένας τοῦδε πρὸς τὸ δυσμενὲς καὶ τὸ ἐχθρὸν μᾶλλον ἢ τὸ φιλάνθρωπον, οὐκ ὄντος δυσμενοῦς καὶ ἐχθροῦ; ἐκ δὲ τοῦ οὕτω διαπορεῖν φαίνεται ἑαυτὴν μὲν μεμφομένη, ὡς οὐ τἀληθῆ περὶ ἐκείνου ὑπολαμβάνουσαν, ἐκεῖνον δὲ τῆς αἰτίας ἀπολύουσα. Gu. I. ἆρʼ ἐκλογίζομαί γε: ἐὰν στίξωμεν εἰς τὸ τοῦδε, νοητέον οὕτως· ἆρα χαλεπὰς καὶ ἐχθρὰς λογίζομαι τὰς τούτου φρένας τοῦ Ἀγαμέμνονος οὐκ ὄντος δυσμενοῦς, ἵν’ ᾖ τὸ πᾶν περὶ Ἀγαμέμνονος. ἢ εἰς τὸ μᾶλλον στικτέον, ἵνʼ ᾖ οὕτως· ἄρα πρὸς τὸ δυσμενὲς μᾶλλον ῥέπω, τούτου ὄντος οὐχὶ δυσμενοῦς τὰς φρένας. B. M. Fl. 10. I.

ἐκλογίζομαι: διανοοῦμαι. B. ἀντὶ τοῦ διαλογίζομαι. M. καὶ τοῦτο καθʼ ἑαυτήν φησιν ἡ Ἑκάβη. B. ἀντὶ τοῦ συλλογίζομαι, 27. τούτου addidi ex M. 23. μὲν om. I. ib. μεμφομένη] μεμφομένην I. et ib. ἔντος M. ἔντος αὐτοῦ ceteri. infra ἀπολύουσαν. ib. τὸ πᾶν] ὁ λόγος ἅπας Flor. 10. 25. ἀρʼ] ἄλλως praefixum in I. ἤγουν νοῶ. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ὑπολαμβάνω, διαλογίζομαι, ἔξω τοῦ νοὸς λογίζομαι, (Fl. 33. ἔξω τοῦ νοὸς κρίνω) ἔξω τοῦ καθήκοντος λογίζομαι καὶ τάττω. Gu. ὑποπτεύω. Gu. ἆρα παραλογίζομαι καὶ ἐκλαμβάνω τοῦτον δυσμενῆ. Gu. ἄρα χαλεπὰς καὶ ἐχθρὰς λογίζομαι τούτου τὰς φρένας. Fl. 10. 33. δυσμενές: ἐχθρῶδες. Fl. 21. Gu. πρὸς τὸ ἐχθρόν. Fl. 59. ἔχθος. Fl. 56. χαλεπόν. Fl. 33. ἰδοῦσα ἡ Ἑκάβη τὸν Ἀγαμέμνονα πράως ὁμιλοῦντα αὐτῇ καὶ ὡς εἰπεῖν συλλυπούμενον λέγει, ἆρα ὑπολαμβάνω μᾶλλον τὰς φρένας τοῦ Ἀγαμέμνονος εἶναι πρὸς τὸ δυσμενὲς καὶ τὸ ἐχθρωδέστερον, μὴ ὄντος τοῦ Ἀγαμέμνονος οὐχὶ ἐχθροῦ, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον φίλους Fl. 59.

747.—748. εἴ τί με βούλει: εἰ μηδὲν ἀπὸ τούτων βούλει εἰδέναι με, συμφωνεῖς ἐμοί· καὶ γὰρ οὐδʼ ἐγὼ βούλομαι ἀκούειν. I. τῶνδε: τῶν κακῶν. Fl. 56. μηδέν: μή τι. ὄνομα γάρ ἐστιν ἐνταῦθα τὸ μηδέν. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

748. εἰς ταυτὸν ἥκεις: τὰ αὐτά μοι βουλεύῃ. M. συμφωνεῖς ἐμοὶ, ἤγουν ὅπερ θέλεις ἐκεῖνο θέλω. Gr. ἥκεις καὶ ἔρχῃ σὺ εἰς τὴν αὐτὴν γνώμην ἐμοί. Gu. ταυτόν: τὸ ἓν καὶ ὅμοιον. Gu. ἤγουν τὰ ἴσα μοι φρονεῖς· καὶ γὰρ οὐδὲ ἐγὼ θέλω κλύειν· ἢ εἰς τὴν αὐτὴν γνώμην ἥκεις ἐμοί. Fl. 25. εἰ θέλεις ἐμὲ μηδέν τι τούτων γινώσκειν, εἰς τὸ ὅμοιον ἐμοὶ ἦλθες· καὶ γὰρ οὐδὲ ἐγὼ θέλω ἀκούειν.

749.—753. οὐκ ἄν: οὐκ ἂν δυναίμην χωρὶς τοῦδε βοηθεῖν τοῖς ἐμοῖς τέκνοις. διὰ τί στρέφω ἐπὶ νοῦν καὶ διαλογίζομαι τάδε; ἀνάγκη τολμᾶν, ἀντὶ τοῦ ἐπιχειρεῖν, εἰπεῖν, κἂν τύχω βοηθείας δηλονότι, κἂν μὴ τύχω. ὦ Ἀγάμεμνον, ἱκετεύω σε πρὸς τῶνδε τῶν γονάτων, καὶ πρὸς τοῦ σοῦ γενείου, καὶ πρὸς τῆς δεξιᾶς, χειρὸς δηλονότι, τῆς εὐτυχοῦς καὶ εὐδαίμονος. I.

749. οὐκ ἂν δυναίμην: δυνηθῶ. Fl. 59. οὐ μὴ δυνηθῶ. Fl. 56. καθʼ ἑαυτὴν λέγει ἡ Ἑκτάβη, οὐ μέλλω δυνηθῆναι χωρὶς τοῦ Ἀγαμέμνονος βοηθῆσαι τοῖς τέκνοις μου, ἤγουν φονεῦσαι τὸν Πολυμήστορα. Fl. 59. τιμωρεῖν: βοηθεῖν. B. Gr. τιμωροῦμαι τὸ ἁπλῶς κολάζω καὶ ἀνταμύνομαι· καὶ τιμωρῶ τὸ ἀπλῶς βοηθῶ καὶ τὸ ἐκδικῶ. τὰ πρῶτα αἰτιατικῇ, τὰ δεύτερα δοτικῇ. Gr. τιμωρῶ τὸ 8. αὐτῷ Matth. pro ταύτην. 18. τὸ ἓν atrum, ὅμοιον rubrum in Gu. βοηθῶ δοτικῇ συντάσσεται, τιμωρῶ δὲ τὸ κολάζω αἰτιατικῇ. Fl. 25. 33. ἀπεκδικεῖν. Fl. 21.

750. τί στρέφω τάδε: διαλογίζομαι, ἤγουν τί σκέπτομαι ταῦτα; B. διὰ τί. ἐπὶ νοῦν δηλονότι, ἢ στρέφω κατὰ νοῦν, ἢ στρέφω ἀπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονος, κινοῦμαι πρὸς ἐκεῖνον. Gr. τί τῇδε κἀκεῖσε ταῦτα φέρω, τί σκέπτομαι καὶ λογίζομαι, ἀναπεμπάζω καὶ κατὰ νοῦν περιφέρω. Gu. τί σκέπτομαι λάθρα, καὶ οὐ λέγω ταῦτα. Fl. 59.

751. τολμᾶν: θαρρεῖν. B. ἐπιχειρεῖν. Gr. τοῦτο τὸ εἰπεῖν. Gu. ὑπομένειν λέγειν. Gu. ἀνάγκη τολμᾶν καὶ θαρρεῖν προσπέσοι τοῖς γόνασι τοῦ Ἀγαμέμνονος, κἂν ἀκούσῃ μου κἂν οὔ. Gu. τολμᾶν κατὰ κοινοὺς τὸ ὑπὲρ δύναμιν ἐπιχειρεῖν, κατὰ δὲ τοὺς ποιητὰς τὸ τὰ τυχόντα ἐπιχειρεῖν καὶ τὸ ὑφίστασθαι. Gu. ἀνάγκη ὑπάρχει τολμῆσαί με εἰπεῖν ταῦτα πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα, κἂν τύχω βοηθείας κἂν μὴ τύχω. Fl. 59. ἀνάγκη: ἀπαραίτητόν ἐστιν. Gr. ὑπάρχει. Fl. 59. Gu. ἐμὲ ὁμιλεῖν τούτῳ δηλονότι. Fl. 21.

752. ἱκετεύω: ἤγουν παρακαλῶ σε. Fl. 17. τῶνδε: πρός. Gr. ἁπτομένη. ἕνεκα. Gu. οἱ Ἕλληνες ὅταν ἔμελλον παρακαλέσαι τινὰ, εἰ μὲν ἐκάθητο, πρῶτον μὲν ἠσπάζοντο παρακαλοῦντες τὸ γόνυ αὐτοῦ, εἶτα τὴν χεῖρα, εἶτα ἐκράτουν τῆς γενειάδος αὐτοῦ, ἵνα διὰ μὲν τοῦ γόνατος βαδίσῃ ἕνεκεν τῆς αὐτοῦ βοηθείας πρὸς τὸν βασιλέα, διὰ δὲ τῆς χειρὸς, ἵνα διὰ τῆς αὐτοῦ βασιλείας χειραγωγήσῃ αὐτὸν πρὸς τὰ χρῄζοντα, διὰ δὲ τῆς γενειάδος, ἐπεὶ ὁ νοῦς ἀφανὴς καὶ ἀκατάσχετός ἐστιν, ἀντὶ νοῦ τὴν γενειάδα κατεῖχον, ὡς μὴ ἐπιλήσμων τῆς ὑπομνήσεως τάχα γένηται. Fl. 25. γενειάδος καὶ δεξιᾶς καὶ γονάτων ἥπτοντο οἱ παλαιοὶ καθικετεύοντες, διὰ τῆς γενειάδος τὸ τίμιον ὑπεμφαίνοντες, διὰ τῆς δεξιᾶς τὴν πρᾶξιν, διὰ τῶν γονάτων τὴν κίνησιν, πραγματικῶς, οἱονεὶ λέγοντες, κινηθεὶς πρᾶξον ἐντίμως εἰς ἐμέ. Gl.

753. εὐδαίμονος: εὐτυχοῦς. Gr. βασιλικῆς. Gu. εὐδαίμων γὰρ ἦν, ὢν ἄναξ πάντων Ἑλλήνων. Fl. 21.

754. τί χρῆμα: ποῖον πρᾶγμα ἐπιζητοῦσα. B. M. Fl. 59. τί 3. τί σκέπτομαι etiam M. σκέπτομαι Fl. 6. 9, 21. 56. 59. πρᾶγμα ζητοῦσα, ἱκετεύεις δηλονότι; ποιῆσαι τὸν τῆς ζωῆς σου χρόνον ἐλεύθερον; ῥάδιόν ἐστί σοι, τοῦτο δηλονότι. l.

τί χρῆμα μαστεύουσα: τὸ μαστεύουσα μεταφορικὸν ἀπὸ τῶν βρεφῶν τῶν τοὺς μαστοὺς τοῖς χείλεσιν ἀνιχνευόντων. Gr. τί χρῆμα ἐπιζητοῦσα; μὴ οὖν ἐλεύθερον· ἐκ μεταφορᾶς τοῦ μαστοῦ. Fl. 33. ἆρα ζητεῖς ποιῆσαι τὴν σὴν ζωὴν ἐλευθέραν; μαστεύω τὸ ζητῶ καὶ παρακαλῶ· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν νηπίων τῶν τὴν μητρὸς ἐπιζητοῦσαν μαστήν. Fl. 25. ἀμοιβαῖοι οἱ παρόντες στίχοι, διὰ δὲ τὴν γλυκύτητα συγκόπτει τοὺς λόγους τῶν προσώπων κατὰ μικρόν. Fl. 59. μῶν: ἄρα. Fl. 17. ἆρα. Gu. μὴ οὖν μαστεύεις. Gr. ἄρα θέλεις. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. ἐλεύθερον: ἀκαταδούλωτον. Fl. 59. δοῦλαι γὰρ ἤσαν τῶν Ἑλλήνων πᾶσαι αἱ αἰχμαλωτισθεῖσαι. Gu.

755. αἰῶνα: τὸν τῆς ζωῆς χρόνον. Gr. ἤγουν τὸν ἄπαντα βίον. αἰὼν ὁ χρόνος καὶ ἡ ἑνὸς ἑκάστου ζωή. Gu. θέσθαι: ποιῆσαι. Gr. ποιήσασθαι. Gu. ῥᾴδιον: εὔκολον. Fl. 17. 59. Gu. ἔστι σοι: τὸ τυχεῖν τούτου δηλονότι. M. Fl. 21. ποιῆσαί σοι τοῦτο. Fl. 59.

756. οὐ δῆτα: οὐδαμῶς βούλομαι δηλονότι ἐλευθερωθῆναι, τοὺς κακοὺς δὲ κολάζουσα τὸν ἅπαντά μου βίον θέλω δουλεῦσαι. I. οὐδαμῶς θέλω τοῦτο. Fl. 59. μαστεύω τοῦτο δηλονότι. Fl. 21. τιμωρονμένη: κολάζουσα. Gr. τιμωρῶ τὸ βοηθῶ προφέρεται ἐνεργητικῶς, τιμωροῦμαι δὲ τὸ κολάζω παθητικῶς. Fl. 33.

757. δουλεῦσαι: δούλη εἶναι. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. δούλη ἔσεσθαι. Fr. 59.

758. καὶ δή τινʼ ἡμᾶς: καὶ δὴ εἰς τίνα ἐπάρκειαν καὶ βοήθειαν καλεῖς ἡμᾶς, ἤγουν ἐμέ; I. καὶ διὰ τίνα βοήθειαν λέγει ἡμᾶς ἐνταῦθα, τί θέλουσα. Fl. 59. τὸ εἰς ἀναστροφὴ, εἰς τίνα βοήθειαν ἡμᾶς καλεῖς. Gu.

759. οὐδέν τι: οὐδέν τι τούτων, ὧν σὺ ὑπονοεῖς, ἄναξ, θέλω δηλονότι. ὁρᾶς τόνδε τὸν νεκρὸν, καθʼ οὗ στάζω δάκρυονς I. εἰς οὐδέν τι τούτων καλῶ σε, ὦ ἄναξ, ὧν ὑπονοεῖς· ἃ ἔμελλεν εἰπεῖν, διὰ δὲ τὴν προηγησαμένην πτῶσιν εἶπεν ὧν. Fl. 17. αἰτῶ δηλονότι, ἐπιθυμῶ, τὸ ζητεῖν με ἐλευθέραν ζωήν. Gu. δοξάζεις: ὑπονοεῖς. 17. δηλονότι om. M. δοξάζει ἀντὶ τοῦ τιμᾷ, καὶ ἀντὶ τοῦ ὑπολαμβάνει, καὶ ἀντὶ τοῦ στέργει, οἷον τὰ τῶν Ἰουδαίων δοξάζει. Gr. ὑπολαμβάνεις. Gu.

760. οὗ: ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ οὕ. M. ὑπέρ. Fl. 10.

761. ὁρῶ· τὸ μέντοι μέλλον: ἤτοι ὃ μέλλεις περὶ τούτου εἰπεῖν οὐ δύναμαι νοῆσαι. I. τὸ μέντοι: ἤγουν τί (ἥτις Gu.) ἐστὶν ἡ δέησις περὶ τούτου (ἡ ὑπὲρ τούτου τοῦ νεκροῦ Gu.) οὐ δύναμαι νοῆσαι. Fl. 6. Gu. τὸ δὲ μέλλον, διὰ ποῖον τρόπον ἐφονεύθη, οὐ δύναμαι νοῆσαι. Fl. 59. ῥηθήσεσθαι. οὐκ ἔχω: οὐ δύναμαι. Gr. ὃ περὶ τούτου μέλλεις εἰπεῖν. Gu. τὸ μέλλον καὶ ἐσόμενον διαφέρει, παρότι τὸ μὲν ἀμφίβολον, τὸ δὲ ἀναμφίβολον. Gu. μαθεῖν: νοῆσαι. Gr. ἢ εἰπεῖν. γρ. φράσαι. Gu.

762. τοῦτόν ποτʼ: τοῦτον ἔτεκον ποτὲ καὶ ἔφερον ὑπὸ τῆς ζώνης, τουτέστιν ἐν γαστρὶ εἶχον. καὶ ἔφερον ζώνης ὕπο, ἀντὶ τοῦ ὑποκάτω τῆς ζώνης ἐβάσταζον ποτὲ τοῦτον, καὶ ἔτεκον ὑπὸ τῆς ζώνης. ὅμοιον τῷ “ὁρῶ σ᾿, Ὀδυσσεῦ, δεξιὰν ὑφʼ εἵματος κρύπτοντα χεῖρα” καὶ τῷ “περᾷ γὰρ ἤδʼ ὑπὸ σκηνὴν πόδα.᾿᾿  I. ἔτεκον κἄφερον: πρωθύστερον, (ὑστερολογία Gu.) ἀντὶ τοῦ ὑποκάτω τῆς ζώνης ἐβάσταζον ποτὲ καὶ ἔτεκον. Gr. πρωθύστερον ποίησον, ἵνα γένηται σαφές· τοῦτόν ποτε ἔφερον ζώνης ὕπο καὶ ἔτεκον. Καὶ ἄλλως. τοῦτον ποτὲ εἶχον κατὰ γαστρὸς ὑπὸ τὴν ζώνην καὶ ἐγέννησα αὐτόν. B. M. Fl. 10. 21. 25. 33. παρὰ σοῦ. τί ἄρα ἔστιν οὐκ ἔχω ὑπονοῆσαι γαστρὸς ὑπὸ ζώνης. Fl. 33.

763. ἔστιν δὲ τίς: ἔστι δὲ, ὦ τλῆμον, οὗτος τίς τῶν σῶν παίδων; I. τίς: ποῖος. τὸ τί ἐπὶ τῆς οὐσίας τίθεμεν ἐρωτῶντες, οἷον τί ἐστι τόδε; τὸ δὲ τίς ἐπὶ τῶν ὀνομάτων, οἷον τίς ἐστιν ὧδες Gu. τίς δὲ καὶ ποῖος ἀπὸ τῶν σῶν τέκνων ὑπάρχει οὗτος, ὦ ἀθλίας Fl. 59. παρασχηματισμός. B.

764. οὐ τῶν θανόντων: οὐκ ἔστιν ἀπὸ τῶν υἱῶν τοῦ Πριάμου τῶν θανόντων ἐν Ἰλίῳ. I. οὐ: λείπει τὸ ναί. Fl. 33. ὑπʼ Ἰλίῳ: ἐντὸς τῆς Ἰλίου. ἡ ὑπό δηλοῖ τὸ κάτω, οἷον ὑπὸ τὸ δένδρον. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἐντὸς, ὡς ἐνταῦθα καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ “ὑπὸ νύκτα ἔφυγον οἱ 15. τῷ—καὶ τῷ] V. 342. et 53. tur om. B. ib. χεῖρα] τὴν χεῖρα 1. ib. καὶ M. Fl. 33. καὶ εἶτα ceteri. 20. τὴν ζώνην M. Fl. 33. τῆς ζώ- 25. ἔστιν] ἔειν I. Gl. οὐκ ἔστιν est νης ceteri. Quae post ζώνης sequun- in Gu., υἱῶν τοῦ πριάμου in Gr. πολέμιοι.” Gr. ὑπὸ μετὰ δοτικῆς κατὰ Ἀττικούς· κατὰ δὲ κοινοὺς γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ. Gu.

765. γάρ: ἄρα ἔτεκες καὶ ἄλλον τινὰ παρὸ ἐκείνους: Gu. I. ἐρωτηματικὸς ὁ ἦ σύνδεσμος. ἆρα γάρ τινα ἄλλον ἐγέννησας παῖδα παρʼ ἐκείνους ἑτέρῳ τινί; B. M. Fl. 21. 25. 33. Gu. ἄρα, ὦ γύναι, ἐκείνους μόνους ἔτεκες, ἢ καὶ ἄλλον τινά; Fl. 59.

766. ἀνόνητά γε: ἀνωφελῶς, ὡς φαίνεται, ἔτεκον καὶ τόνδε, ὃν ὁρᾷς. I. ὡς φαίνεται, ἀνωφελῶς ἐγέννησα τοῦτον, ὃν βλέπεις, μηδεμίαν ὠφέλειαν παρέχοντά μοι. Fl. 59.

767. ποῦ δʼ ὤν: ποῦ δὲ ἦν, ἡνίκα ἐφθείρετο ἡ πόλις; I.

768. πατήρ νιν: ὁ πατὴρ ἐξέπεμψε, φοβούμενος μὴ καὶ αὐτὸς ἀποθάνῃ, ὥσπερ δηλονότι οἱ ἄλλοι, ἀλούσης τῆς Τροίας. I. ὀρρωδῶν: ὀρρωδῶ τὸ φοβοῦμαι, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀλόγων ζώων, τῶν τὴν οὐρὰν συστελλόντων διὰ φόβον ἐπὶ τὸν πρωκτὸν καὶ ἐν τοῖς αἰδοίοις δεσμοῦσι. Fl. 25. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν κυνῶν τῶν φοβουμένων καὶ τῷ πρωκτῷ τὴν οὐρὰν βαλλόντων. Fl. 10. φοβούμενος. M.

769. ποῖ τῶν τότε: ποῦ ἐξέπεμψε δηλονότι, χωρίσας μόνον τῶν τότε ὄντων τέκνων. I. ποῦ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν μόνον ἀποχωρίσας ἀπὸ τῶν ἄλλων τέκνων αὐτοῦ. Fl. 59. τοῦτον τὸν στίχον ἡ Ἑκάβη ἔμελλεν εἰπεῖν· τὸ γὰρ ποῖ μόνον μέλλει τῷ Ἀγαμέμνονι, ἀλλʼ ἵνα σώσῃ ὁ στίχος καὶ τὴν ἔννοιαν τῆς Ἑκάβης. Gu.

770. ἐς τήνδε χώραν: εἰς τήνδε τὴν Χερρόνησον, ὅπου εὑρέθη θανών. I.

771. πρὸς ἄνδρα: τὸν Πολυμήστορα δηλονότι, ὃς ἄρχει τῆσδε τῆς χθονός. Gr. I. πρὸς ἄνδῤ: καὶ οὕτος ὁ λόγος τῆς Ἑκάβης. Gu. ἄρχει: ἀντὶ τοῦ βασιλεύει καὶ ἀντὶ τοῦ προηγεῖται, ὡς τὸ ἄρχει φιλίας, ἤγουν πρῶτος αἰνεῖται εἰς φιλίαν· ἄρχεται δὲ τοῦ ἔργου παθητικῶς ἀντὶ τοῦ ἀρχὴν τίθησι τῷ ἔργῳ, καὶ ἄρχεται ἀντὶ τοῦ ὑπʼ ἀρχὴν ἐστὶν, ἤγουν ἐξουσιάζεται. Gr.

772. ἐνταῦθʼ: ναὶ, ἐνταῦθα ἐπέμφθη ὁ Πολύδωρος, φύλαξ χρυσοῦ 3. παρὸ super παρὰ scriptum ha- Fl. 33. bet Gr. et in paraphrasi hujus v. ib. ἑτέρῳ] ἐν ἑτέρῳ Fl.21. 25. Gu. 12. ὁρρωδῶ—αἰδοίοις habet B. sic Gu. παςὸ (sic) I. 5. παρʼ] παρὸ Gu. scripta, ὀρρωδῶ—συστελλόντων ἐν τοῖς ib. ἐκείνους] ἐκείνου B. M. ἐκείνῳ αἰδοίοις διὰ δέος:— πικροτάτου. πικρότατον λέγει τὸν χρυσὸν, ὡς αἴτιον τῷ Πολυδώρῳ τοῦ φονευθῆναι γενόμενον· αἴτιος γὰρ γέγονε πικρίας τῷ παιδὶ ὁ χρυσός. I. πικρότατον τὸν χρυσὸν εἶπε διὰ τὸ αἴτιον αὐτὸν γενέσθαι θανάτου καὶ σφαγῆς. B. M.

773. θνήσκει δέ: ἀντὶ τοῦ ἔθανε παρὰ τίνος, καὶ τίνος θανάτου τυχών. I. παρὰ τίνος. B. M.

774. τίνος: ὑπὸ τίνος ἄλλου, ἔθανε δηλονότι. ὁ Θρᾲξ ὁ φίλος. ὤλεσεν αὐτόν. Gr. I. ξένος: ὁ νομιζόμενος φίλος. B. Fl. 10. ξένος ὁ προσδεχθεὶς καὶ ὁ προσδεξάμενος, ὡς ἐνταῦθα. Gu.

775. ὦ τλῆμον: τὸ τλῆμον ἢ πρὸς τὸν Πολυμήστορα ἢ πρὸς τὸν Πολύδωρον. καὶ πρὸς μὲν τοῦτον ὡς χρυσοῦ ἕνεκα φονέα γενόμενον, πρὸς δὲ τὸν Πολύδωρον ὡς ἀδίκως φονευθέντα, ἢ πρὸς τὴν Ἑκάβην διὰ τὸν τοῦ παιδὸς φόνον. Gu. τὸ ἡ πρὸς ἐκεῖνον, πρὸς τὸν Πολύδωρον. B. τοῦτο δύναται νοηθῆναι καὶ πρὸς τὴν Ἑκάβην διὰ τὸν φόνον τοῦ παιδὸς, πρός τε τὸν Πολυμήστορα, ὡς χρυσοῦ ἕνεκα φονέα γενόμενον, καὶ πρὸς τὸν Πολύδωρον, ὡς ἀδίκως φονευθέντα. I. ὦ ὑπομονητικὴ ἐν τοῖς δεινοῖς. ἢ τὸν Πολυμήστορα τλήμονα λέγει, διὰ τὸ κέρδος ἀσεβείᾳ κοινωνήσαντα. B. M. I. ἠράσθη: ὁ Πολυμήστωρ. I. ἐπεθύμησε, καὶ διὰ τοῦτο ἔκτεινε δηλονότι. Fl. 21.

776. τοιαῦτʼ: καὶ τοιαῦτα ἐποίησεν ἀφʼ οὗ τὴν συμβᾶσαν βλάβην ἔγνω τῶν Φρυγῶν, ἤτοι τῶν Τρώων. οἱ γὰρ νεώτεροι τὴν αὐτὴν Τροίαν καὶ Φρυγίαν φασίν. I. ἀντὶ τοῦ οὕτως ἐποίησε. B. ναὶ οὕτως. Gr. ἐποίησεν, ἔπραξεν, εἰργάσατο. Gu. Φρυγῶν: ὅτι οἱ νεώτεροι τὴν αὐτὴν Φρυγίαν καὶ Τροίαν φασί. M. Fl. 33. τοιαῦτα πληθυντικῶς εἶπεν ἀντὶ τοῦ τοιοῦτόν τι ἐστιν. M. Fl. 33.

777. εὗρες: ποῦ δὲ εὗρες αὐτόν; ἢ τίς ἔφερε νεκρόν; I. τὸ εὑρεῖν ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῶν ζητουμένων λέγεται, τὸ δὲ ἐντυχεῖν ἐπὶ τῶν ἐξαίφνης καὶ ἀπροσδοκήτων. Gu.

1. πικρότατον—γενόμενον habet μονητικὸν B. I. etiam Gu., reliqua Gr. inter lineas. 18. κέρδος ἀσεβείᾳ] ἀσεβείας M., omisso κέρδος. 23. ὅτι] Hoc est σημειωτέον ὅτι, 3. εἶπε] ἔφη B. 8. ὁ νομιζόμενος] ὁ om. B. vel, ut alibi in his scholiis, τὸ X ὅτι 17. δεινοῖς] κακοῖς M. In Gu. est —. ὅτι om. M. ἀθλία ἑκάβη, ἢ ὑπομονητικὴ ἐν τοῖς δεινοῖς. 24. τοιαῦτα—ἐστιν] τὸ δὲ τοιαῦτα πληθυντικῶς ἀντὶ τοῦ ἐστι Fl. 33. ib. τλήμονα M. τλήμονα καὶ ὑπο-

778. ἥδ᾿ : τὴν θεράπαιναν δείκνυσι. B. M. ἥδε ἡ θεράπαινα ἤνεγκεν ἐντυχοῦσα ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ. I. τυχηρῶς τοῦτον εὑροῦσα. Gr.

779. τοῦτον ματεύουσʼ: ψηλαφῶσα. B. τοῦτον ζητοῦσα, ἢ ἐνεργοῦσα ἄλλην ἐνέργειαν. I. πονοῦσʼ: Ἀττικῶς, ὡς τὸ γράφω γραφὴν καὶ λέγω λόγον, οὕτω καὶ πονοῦσα πόνον. Gu. Fl. 28.

780. λούτρʼ ᾤχετʼ οἴσουσʼ: ἐπορεύθη κομίσασα ὕδατα, λουτρὰ τῆς Πολυξένη. I. ἤγουν ὕδατα ἐπὶ λουτρῷ ἐπορεύθη μέλλουσα οἴσειν (κομίσουσα ἀπὸ τῆς θαλάσσης Gr.) χάριν τῆς Πολυξένης. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ὕδωρ ὤφειλεν εἰπεῖν εἰς λουτρὰ τῆς Πολυξένης. διότι δὲ τὸ ὕδωρ διὰ τὰ λουτρὰ τῆς Πολυξένης ἔχρῃζον, αὐτὸ εἶπε λουτρά. Fl. 59. λουτρὰ τὰ ὕδατα, ὁ μισθὸς ὁ ἐπὶ τοῖς λουτροῖς διδόμενος, καὶ αὐτὸ τὸ κτίσμα. Gu.

781. κτανών νιν: κτανὼν αὐτὸν, ὡς φαίνεται, ἔρριψεν ὁ φίλος. I. ὁ Πολυμήστωρ. B. M. ἐκβάλλει: ἀντὶ τοῦ ἐξέβαλεν, ἤγουν ἔρριψεν. ἁρμοδία ἡ λέξις ἐπὶ θανάτου· καὶ ἔκβλητον γὰρ λέγεται, ὅπερ ῥιφῇ ὑπὸ θαλάσσης. Gr.

782. θαλασσόπλαγκτον: ὑπὸ τῆς θαλάσσης φέρεσθαι, οὕτω διακόψας τὸ σῶμα ἔρριψεν. I. ὧδε: ὡς ὁρᾶς. Gu. οὕτως δεικνύει τὰς τομάς. Gr. διατεμών: φονεύσας, διαμοιράσας, διαμελίσας τὸ σῶμα ὁ Πολυμήστωρ. Gu.

783. ὦ σχετλία: ὦ οἰκτρὰ σὺ τῶν ἀναριθμήτων ἕνεκα θλίψεων. I. σχετλία: δυστυχής. Gu. οἰκτρά. βλέπων τὰς τομὰς ταῦτα λέγει ὁ Ἀγαμέμνων. Gr.

784. ὄλωλα κοὐδέν: ὄλωλα, φησὶν, ὑπὸ τῶν κακῶν καὶ τῶν συρμφορῶν, καὶ εἰς τὸ οὐδὲν ἥκω. ἢ ἐλλειπτικῶς, φασὶν, ὄλωλα, ὦ Ἀγάμεμνον καὶ οὐδὲν λοιπὸν τῶν κακῶν ἄκος εὑρεῖν δύναμαι, ἢ οὐδὲν ὑπολείπεταί μοι κακὸν, ὃ οὐ πέπονθα. B. Fl. 33. l. τελέως ἐφθάρην. Gu. ἐφθάρην. Fl. 17. 21. ἀπὸ τοῦ νῦν ἐφθάρην, ὦ Ἀγάμεμνον, παντελῶς καὶ οὐδέν ἐστιν ἐπίλοιπον τῶν κακῶν, ἀλλὰ πάντα συνήλθοσαν εἰς ἐμέ. κοὐδὲν λοιπόν: ἐπίλοιπον, ὃ μέλλω πείσεσθαι. Gu. ὑπόλοιπον. Gr. ἤγουν οὐδὲν ἀπὸ τῶν κακῶν ἐναπέμεινεν, ὅπερ οὐκ 18. φέρεσθαι] πλάζεσθαι Gr. in ib. φασὶν] φησὶν I. scholio simili. ib. ὄλωλα, ὦ ᾿ A.] ὄλωλα, φησὶν, ἀ. 26. οὐδὲν] μοδὲν Fl. 33. I. Gu. I. ἔπαθον. Gr. τὸ λοιπὸν οἱ παλαιοὶ οὐ τιθεῖσιν ἀντὶ τοῦ διὰ τοῦτο· πεζὸν γάρ ἐστιν, εἰ μὴ ἀντὶ τοῦ ἐπίλοιπον. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ λείπω λοιπὸς καὶ λοιπὸν τὰ ἔχοντα τὸ ε. Fl. 59. κακῶν: ὑπό. Fl. 10.

785. φεῦ φεῦ: τίς ἄλλη γυνὴ σοῦ δυστυχεστέρα ἐγένετο. I. ὑπάρχει. B.

786.—794. οὐκ ἔστιν: οὐκ ἔστιν ἑτέρα δυστυχεστέρα ἐμοῦ δηλονότι, εἰ μή που αὐτὴν τὴν δυστυχίαν λέγεις. ἀλλʼ ὧν χάριν προσπίπτω τοῖς σοῖς γόνασιν ἄκουσον. καὶ εἰ μὲν δίκαιά σοι παθεῖν φαίνομαι, ἀγαπῴην ἄν· εἰ δὲ τὸ ἐναντίον, τουτέστιν ἀνόσια ἔπαθον, βοηθὸς ἐμοὶ γενοῦ ἕνεκα τοῦ ἀνοσιωτάτου ξένου, ὃς οὕτε τοὺς κάτω θεοὺς, ἤγουν τοὺς καταχθονίους, οὕτε τοὺς ἄνω, τουτέστι τοὺς οὐρανίους, δείσας, ἔργον ἀνοσιώτατον πεποίηκεν. (τοὺς μὲν κάτω θεοὺς, ὅτι ἄταφον αὐτὸν ἔρριψεν, τοὺς δὲ ἄνω, ὡς ἐφόρους ὄντας φιλίας, οὐκ. ἔδεισεν. ἀλλʼ εἰργάσατο φόνον παιδὸς ἐμοῦ, τυχῶν ἐμοὶ τραπέζης κοινῆς, τουτέστι μετʼ ἐμοῦ πολλάκις ἑστιαθεὶς, καὶ τὰ πρῶτα τῶν ἐμῶν φίλων τυγχάνων, καὶ οὐκ αἰδεσθεὶς οὕτε τοὺς κοινοὺς ἄλας. οὔτε τὴν φιλίαν αὐτήν). I.

οὐκ ἔστιν: τίς γυνὴ δυστυχεστέρα ἐμοῦ οὐκ ἐγένετο πώποτε, εἰ μὴ καὶ μόνη αὐτὴ ἡ Δυστυχία. σωματοποιεῖ τὴν Δυστυχίαν. ἐκείνη πέμπει τὴν δυστυχίαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. χωρὶς γοῦν αὐτῆς τῆς Δυστυχίας ἑτέρα τις γυνὴ οὐκ ἐγένετο ἐμοῦ δυστυχεστέρα. Fl. 59. ἐνταῦθα γὰρ προσωποποιεῖ τὴν Δυστυχίαν. Gu. τὴν δυστυχίαν δηλονότι. B. M.

787. οὕνεκ᾿: τὸ οὕνεκα λαμβάνεται καὶ ἀντὶ τοῦ ὅτι καὶ ἀντὶ τοῦ χάριν· ἀντὶ τοῦ ὅτι, ὡς τὸ “οὕνεκα τὸν Χρύσην·” ἀντὶ τοῦ χάριν, ὡς καὶ ἐνταῦθα. τὸ δὲ ἕνεκα ἀντὶ τοῦ οὕνεκα οὐ λαμβάνεται πώποτε. Fl. 59.

788. εἰ μὲν ὅσια: εὐσεβῆ, δίκαια. B. M. ὅσιον λέγεται τὸ δίκαιον. διαφέρει δὲ τοῦτο, ὅτι τὸ δίκαιον, ὥσπερ γένος ὂν, διαιρεῖται εἰς ὅσιον καὶ δίκαιον· καὶ τὸ μὲν πρὸς θεοὺς ἐξ ἀνθρώπων γενόμενον 3. τὸ ε] τὸ ο Matth. κάτω, ὅτι etc. 12. τουτέστι scripsi pro οὔτε. 17. οὕτε τοὺς ex Gu. οὔτε om. I. 13. τοὺς μὲν κάτω—φιλίαν αὐτήν] 23. τὴν et δηλονότι om. B. Haec pars acholii est etiam in Gu, 27. οὕνεκα Matth. pro ἕνεκα. incipiens, θεοὺς δηλονότι, καὶ τοὺς μὲν 29. εὐσεβῇ om. B. ὅσιον καλοῦμεν, τὸ δὲ πρὸς ἀνθρώπους, δίκαιον. ἐνταῦθα δὲ καταχρηστικῶς ἡ Ἑκάβη τὸ ὅσιον λέγει. Gu. I.

789. στέργοιμʼ ἄν: ἀγαπῴην ἄν. Gr. ὑπομένοιμι, ὑπομένω. Gu. ὁ ἄν σύνδεσμος ἐν τέλει λέξεων κεῖται, καὶ εὐκτικῇ φωνῇ συντάσσεται, ὁριστικῇ δὲ σημασίᾳ. Gr. καρτερῶ. Fl. 10. τοὔμπαλιν: ἤγουν τὸ ἐναντίον, τουτέστιν ἀνόσια. Gr. δοκῶ παθεῖν. δεξιὸν καὶ σύντομον ῥήτορος. Gu. ἤγουν ἐὰν δοκῶ παθεῖν ἀδίκως. Fl. 17. 59. 76. εἰ μὲν δοκῶ σοι παθεῖν δίκαια, ἔπαθον, ἵνα ὑπομενῶ τοῦτο· εἰ δὲ ἀδίκως δοκῶ σοι παθεῖν, σύ μοι γενοῦ βοηθός. Fl. 59.

790. τιμωρός: κολαστής. Fl. 6. 10. 21. βοηθός. Gr. ἐκδικητὴς, κολαστής. Gu. ἀνοσιωτάτου: ἀδικωτάτου, ἀκολάστου. Fl. 6. 10. 21. 59. 76.

791. τοὺς τῆς νέρθεν: ἤγουν ὃς οὔτε τοὺς κάτω τῆς γῆς, θεοὺς δηλονότι, ἤγουν τὸν Πλούτωνα καὶ τὴν Περσεφόνην, τοὺς καταχθονίους, οὔτε τοὺς ἄνω δείσας πεποίηκεν ἔργον ἀνοσιώτατον. Gr. χθονίους μὲν διὰ τὸ ἄταφον ἐᾶσαι φονεύσαντα, οὐρανίους δὲ διὰ τὸν ξένιον καὶ φίλιον Δία. B. rec. M. διὰ τὸ ἄταφον αὐτὸν ἐᾶσαι φονεύσαντα. Fl. 10. 33. τοὺς ἄνω: τὸν Δία καὶ τοὺς λοιπούς. Gu.

792. δείσας: φοβηθείς. δείδω τὸ φοβοῦμαι· καὶ δέδοικα καὶ δέδια τὸ αὐτό· δεδίττω δὲ τὸ φοβῶ ἕτερον. Gr.

793. κοινῆς τραπέζης: πολλάκις συγκοινωνήσας ἐμοὶ τραπέζης, ἀπολαύσας. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. πολλάκις φαγὼν καὶ πιὼν μετʼ ἐμοῦ, καὶ ἐν τῷ ἀριθμῷ τῶν φίλων μου πρῶτος ὑπάρχων. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. καὶ ἐν ἀριθμῷ, ἤγουν ἐν τάξει, δεξιώσεως φίλων πρῶτος ταττόμενος δηλονότι τῶν ἐμῶν φίλων. Gr. Florr. iidem. λείπει ἡ ἐν πρόθεσις, ἐν τῷ ἀριθμῷ τῶν ἐμῶν φίλων πολλάκις τῆς κοινῆς τραπέζης καὶ τῆς ξενίας τὰ πρῶτα τυχών. B. Fl. 59. εἰ γὰρ τοὺς ἅπαξ κεκοινωνηκότας ἁλῶν καὶ ἄρτου μετά τινος οὐκ ἔξεστιν κτείνειν, πόσῳ μᾶλλον τοὺς πολλάκις τῆς αὐτῆς τυχόντας τραπέζης; καὶ τῆς ξενίας τὰ πρῶτα λαχὼν καὶ λαβὼν προμηθίαν, ὅ ἐστι χρήματα καὶ πᾶσαν τὴν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς πρόνοιαν τῶν κατʼ ἐμὲ πραγμάτων. Fl. 25. 23. 59. ἐν τῷ ἀριθμῷ τῶν ἐμῶν φίλων πολλάκις τῆς 25. δηλονότι om. Gr. λαχάν Fl. 59. 26. πρόθεσις om. B. 31. τὴν addidi ex B., qui verba 27. πρῶτα τυχών] πρῶτα πρῶτος καὶ λαβών—πραγμάτων habet. κοινῆς τραπέζης καὶ τῆς ξενίας τὰ πρῶτα τυχών. Fl. 10. πολλάκις: ἀντὶ τοῦ πλειστάκις. καὶ ἅπαξ. Gr. ἐν πολλοῖς καιροῖς. Gu.

794. ξενίας: φιλίας. B. M. Gu. ὑποδοχῆς φιλικῆς. ξενία ἡ ὑποδοχὴ καὶ κυβέρνησις ἡ εἰς τοὺς ξένους, καὶ ξενία ἡ ξενιτεία. Gr. ἀριθμῶ: τὸ ἀριθμῶ ἐπὶ τοῦ τάττω, τὸ μετρῶ ἐπὶ τοῦ σκοπῶ. Fl. 33. πρῶτα: ἔχων. Gr. ὤν. Gu.

ἐμῶν φίλων: γρ. καὶ ξένων. M. ἐν τῷ ἀριθμῷ τῶν ἐμῶν φίλων πολλάκις τῆς κοινῆς τραπέζης καὶ τῆς ξενίας τὰ πρῶτα τυχών. M.

795. καὶ λαβών: ἐπιτυχὼν δὲ ὁπόσων πρέπει τυχεῖν φίλον, καὶ λαβὼν προμηθίαν (ὅ ἐστι τὰ χρήματα καὶ πᾶσαν τὴν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς πρόνοιαν· ἢ πρόνοιαν τῶν κατʼ ἐμὲ πραγμάτων,) ἐφόνευσε, τύμβου δʼ οὐκ ἠξίωσεν, ἐπεὶ φονεῦσαι ἤθελεν, ἀλλʼ ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν. ἡμεῖς μὲν οὖν δεδουλωμένοι καὶ ἀδύνατοι εἰς ἐκδίκησιν ἐπίσης ὑπάρχομεν· ἀλλʼ οἱ θεοὶ ἰσχύουσι, καὶ ὁ νόμος ἐκείνων ὁ κρατῶν πάντων· νόμῳ γὰρ θεὸν ἴσμεν, τῷ σέβειν θεοῦ νόμους. τῷ γὰρ φυλάττειν τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ νενομοθετημένα καὶ τὸ θεῖον νομίζομεν. I.

τὸ τυχὼν δʼ ὅσων δεῖ καὶ λαβὼν προμηθίαν νοητέον ἢ ὅτι τυχὼν ἐξ ἡμῶν ὅσων δεῖ τυγχάνειν τοὺς φίλους πρὸς φίλων καὶ λαβὼν  πρέπουσαν κηδεμονίαν ἔκτεινε τὸν ἐμὸν υἱὸν, ἢ ὅτι τυχὼν ὅσων δεῖ τυγχάνειν τοὺς βασιλέων παῖδας ἐν οἴκοις τρέφοντας, χρημάτων καὶ τῆς λοιπῆς δαπάνης. καὶ τὸ μὲν πρῶτον νοεῖται ἐκ τοῦ “κοινῆς τραπέζης τυχὼν ἐμοί,” καὶ “τὰ πρῶτα τῶν ἐμῶν φίλων ὤν,” τὸ δὲ δεύτερον πρὸς τὸ ἔκτεινεν. Gu. I. τυχών: φιλίων πραγμάτων καὶ ἑτέρων. Fl. 59.

λαβὼν προμηθίαν: λαβὼν τὴν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς πρόνοιαν, ὅ ἐστι χρήματα. Ἄλλως. πρόνοιαν τῶν κατʼ ἐμὲ πραγμάτων, ὅτι πορθηθείσης τῆς Τροίας ἐδυστύχησα εἰς πολλὰ μεγάλως. M. προμηθίαν: Ἰωνικὸν, τὸ κοινὸν προμήθεια, ἀντὶ τοῦ ἐπιβουλήν. Gr. πρόνοιαν, κηδεμονίαν. Gu. τὴν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς πρόνοιαν καὶ ὠφέλειαν, ὅ ἐστι χρήματα. Fl. 10. οἱ δὲ πεζογράφοι προμήθειαν γράφουσιν. Fl. 59.

18. τὸ om. I. βασιλέων παῖδας τρέφοντας ἐν οἴκοις, 20. τυχὼν ὅσων] τυχὼν δʼ ὅσων I. χρημάτων λέγω καὶ λοιπῆς I. 21. τοὺς βασιλέων—λοικῆς] τοὺς τῶν

796. εἰ: τὸ εἰ ἀντὶ τοῦ ἐπεί, σύνδεσμος συναπτικὸς ἀντὶ παρασυναπτικοῦ. FI. 21.

797. οὐκ ἠξίωσεν: ἄξιον ἔκρινεν. ἀξιῶ τὸ καθικετεύω αἰτιατικῇ· ἀξιῶ τὸ ἄξιον κρίνω καὶ ἐπὶ καλοῦ καὶ ἐπὶ κακοῦ ἀπὸ αἰτιατικῆς εἰς γενικήν· καὶ ἀξιῶ τὸ τιμῶ, ὅθεν καὶ ἀπηξίωσεν. Gr. ἀφῆκε: ἔρριψεν. B. Gr. πόντιον: εἰς τὴν θάλασσαν. B. Gr. θαλάσσιον. Gu.

798. ἴσως: ἀντὶ τοῦ ἐπίσης, μὴ ἔχοντες παρὰ τινὸς τινὰ βοήθειαν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἀντὶ τοῦ ἐπίσης. Gr. ὁμοίως, ἐξίσης. Gu. ἴσως δὲ λέγει, ἐπεὶ ἔχει ἔτι τινὰ ἐλπίδα τιμωρήσασθαι. Gr.

799. σθένουσι: ἰσχύουσιν, καὶ ὁ νόμος ἐκείνων, ἤγουν τῶν θεῶν, ὁ κρατῶν τῶν ἀνθρώπων δηλονότι, ἐξουσιάζων. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. δύνανται, ὥστε κολάσαι αὐτόν. Gu. κρατῶν: ὁ δυνάμενος, ὁ ἰσχύων. Gu.

800. νόμῳ γάρ: διὰ τοῦ νόμου γὰρ τοὺς θεοὺς γινώσκομεν (ἤγουν διὰ νόμου καταλαμβάνομεν εἶναι θεούς Gu.), καὶ ζῶμεν διὰ τοῦ νόμου τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα τάξαντες. τῶν νόμων ἐκ θεοῦ ὄντων τιμωμένων σώζεται καὶ ἡ εἰς ἐκεῖνον τιμὴ, μὴ τιμωμένων δὲ καταλύεται. Gr. ἐν νόμῳ γὰρ νομίζομεν ζῆν τοὺς θεοὺς, ἤγουν νομίμως καὶ δικαίως διεξάγειν καὶ διακυβερνᾶν τὰ πάντα. ὑπὸ τῶν θεῶν δὲ διεξαγόμεθα ἡμεῖς τάξαντες ἡμᾶς ζῆν δίκαια. ἡμεῖς δὲ ζῶμεν ἄδικα καίπερ ὡρισμένοι τὴν δικαιοσύνην κρατεῖν καὶ δίκαια ζῆν. Fl. 59. ὑπολαμβάνομεν τοὺς θεοὺς ζῆν ἐννόμως. ἢ οὕτως· διὰ τοῦ θεοῦ γινώσκομεν τοὺς θεοὺς, καὶ ζῶμεν ἄδικα. Fl. 25. θεὸν ἴσμεν τῷ σέβειν θεοῦ νόμους. τῷ γὰρ φυλάττειν τὰ ὑπὸ θεοῦ νενομοθετημένα εἶναι καὶ τὸ θεῖον νομίζομεν. Fl. 10. 59. διπλῶς τοῦτο εἶπεν· ἢ ὅτι τοὺς θεοὺς 21. διακυβερνᾶν Matth. pro δια- bis, sed ibi τὸ σέβειν scriptum est. Iidem exhibent sqq. κακοσυνθέτως κερβενᾶν. 26. τῷ γὰρ φ.—νομίζομεν] Haec κ. τ. λ. sed vitiose, δεῖ γὰρ οὕ. εἰπ. sunt etiam in Gu. sed scriptum est καὶ ζ. ἀδίκως τὰ δ. ὁρ. παρὰ τῶν θεῶν τὸ pro τῷ et ᾔδειν pro εἷναι. Idem ἐν τοῖς πρ. τηρ. in quo παρὰ τῶν θεῶν scholion mancum est in Florr. 10. fort. verum. MATTH. In B. est 33. 59. τὸ γὰρ φυλάττειν τὰ ὑπὸ θεοῦ θεὸν γὰρ ἴσμεν—νόμους :—ἄλλως. τῷ νομίζομεν. Etiam superiora θεὸν γὰρ—νομίζομεν. ἴσμεν—νόμους sunt in iisdem codd. ἐννόμως ἡγούμεθα καὶ νομίζομεν ζῆν, ἢ ὅτι ἐννόμως καὶ τοῖς νόμοις πειθόμενοι τοὺς θεοὺς σεβόμεθα. Fl. 10. 33. 59.

801. καὶ δίκαιʼ ὡρισμένοι: ἀφωρισμένοι καὶ πρόδηλα ἔχοντες. M. κακοσυνθέτως εἶπεν. ἔδει γὰρ οὕτως εἰπεῖν, καὶ τὰ δίκαια ὁρισθέντες παρὰ τοῦ θεοῦ τηρεῖν ἐν τοῖς πράγμασιν ἀδίκως βιοῦμεν. B. I. ὁρίσαντες, τάξαντες. Gr. ὑπὸ τῶν θεῶν, διακρίνοντες. Gu. ἤγουν ὁρισθέντες καὶ προσταχθέντες. ὥσπερ γὰρ φαμὲν προσετάχθην τὰ καὶ τὰ, οὕτως ὡρίσθην δίκαια καὶ ἄδικα ὑπὸ τοῦ νόμου, ἵνα τὰ μὲν φεύγω, τὰ δὲ πράττω. Gu.

802.—805. ὃς εἴς σʼ ἀνελθῶν: ὁ θεῖος νόμος ἀναχθεὶς εἰς σὲ, εἰ ἀκυρωθήσεται, καὶ μὴ ποινὴν δώσουσιν, οἲ τοὺς φίλους φονεύουσι καὶ ἱεροσυλοῦσιν, οὐκ ἔστιν ἀπὸ τῶν πολιτευομένων πραγμάτων ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐν ἰσότητι οὐδὲν, ἤγουν ἐν δικαιοσύνῃ. I. ὃς ὁ νόμος ἀνελθὼν εἰς σὲ, ὡς σὺ ὑπάρχεις βασιλεὺς, καὶ τὸ καταλῦσαι τὸν νόμον ἐν σοί ἐστιν καὶ τὸ συστῆσαι τοῦτον, εἰ διαφθείρεται καὶ μὴ δώσουσι δίκην, οἵτινες φονεύουσι τοὺς ξένους, ἢ τολμῶσι φέρειν, ἀντὶ τοῦ καταλύειν, τὰ ἱερὰ, ἤγουν τοὺς νόμους τῶν θεῶν, οὐ μὴ εἴπω ὅτι ἔστι τι τῶν ἐν ἀνθρώποις πραγμάτων δικαίως πραττόμενον, ἀλλὰ πάντα δηλονότι ἄδικα. Fl. 59. ὅς: τουτέστιν ὁ νόμος. M.

802. ἀνελθών: θαυμαστῶς ἐνταῦθα τὸ ἀνελθών κεῖται· διὰ γὰρ τὸ τῆς βασιλείας ὕψος ταύτῃ τῇ λέξει ἐχρήσατο· τὸ γὰρ ἀνά τὴν ἄνω φορὰν δηλοῖ. Gu. I. ὡς λέγομεν ἀνῆλθε καὶ ἀνέδραμεν ὁ δεῖνα εἰς ὑπερέχον πρόσωπον, ἵνα λάβῃ ἐκδίκησιν, οὕτω λέγει καὶ τὸν νόμον ἐνταῦθα ἀνελθεῖν εἰς τὸν Ἀγαμέμνονα. Gr. διαφθαρήσεται: ἀκυρωθήσεται. Gr. ἀτιμασθήσεται, παραβαθήσεται. Gu.

803. δίκην: τιμωρίαν. Gu. Fl. 21. 56. 59.

804. θεῶν ἱερά: ἱερὰ θεῶν λέγει ἢ τοὺς περὶ τῆς φιλίας γενομένους ὅρκους, καὶ αὐτὴν τὴν μετὰ σπονδῆς θεῶν ἀρχομένην φιλίαν, καὶ τὸ πρὸς τοὺς ξένους παρὰ τῶν θεῶν ταχθὲν δίκαιον. Gu. I. ἱερὰ τολμῶσιν φέρειν: ἱεροσυλήσωσιν. M. ἤγουν ἱεροσυλεῖν. Gr Fl. 4. ἔδει] δὲῖ B. θήσεται. MATTH. 11. ἀκυρωθήσεται] Sic Gr, Fl. 6. 21. τὴν ἄνω φορὰν] φορὰν τὴν ἄνω 17. 56. 59. 70. qui priora ista Gu. habent, cum explic, ἀτιμασθήσε- 27. γενομένους] γινομένους Gu. ται, ἀπολεῖται. In I. εἰ οὐ κυρω- 28. ἀρχομένην] ἀρχομένων l. 6. 9. 17. 21. 33. 56. 76. φέρειν: ἀντὶ τοῦ κλέπτειν. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 5. 59. ἔχειν, κινεῖν, καταλύειν, κλέπτειν ἢ παρακινεῖν. Gu.

805. ἴσον: δίκαιον, ὑγιὲς, βέβαιον. Gu. ἴδιον τοῖς ἐπειγομένοις εἴς τι διʼ οἰκείαν ὠφέλειαν ἀπὸ τῶν μερικῶν τὰ καθόλου κρίνειν, ἢ ἀπὸ τῶν ὑπερεχόντων προσώπων ἢ πραγμάτων τὰ ἄλλα. Gr.

806. ταῦτʼ οὖν: ἀντὶ τοῦ τοῦτο, ἤγουν τὸ ἀκυρῶσαι καὶ μὴ πληρῶσαι τὸν θεῖον νόμον, αἰσχρὸν καὶ ἄδικον ἡγησάμενος, ἐντράπηθί με. I. ἅπερ εἶπον, διανοηθεὶς ὅτι εἰσὶν αἰσχρὰ καὶ κακὰ τὰ παρʼ ἐκείνου πραχθέντα. Fl. 6. 25. ταῦτʼ οὖν, ἅπερ σοι λέγω, θέμενος ἐν αἰσχρῳ, ἤγουν ἐν αἰσχύνῃ, αἰδέσθητί με, ποῦ μὲν καὶ διὰ τὸν νόμον αὐτὸν, ποῦ δὲ καὶ διότι ὑπάρχω μὴ ἔχουσα τινὰ ἕτερον εἰς βοήθειαν. Fl. 59. ἅπερ λέγω, τὸ κτείνειν τοὺς ξένους καὶ τῶν θεῶν ἱερὰ κινεῖν. Gu. ἐν αἰσχρῷ θέμενος: ἤγουν αἰσχυνθείς. Gr.

807. ὡς γραφεύς τʼ ἀποσταθείς: ὡς ζωγράφος ἀπωτέρω στὰς κατανοεῖ τὰς εἰκόνας, εἰ καλῶς ἐγράφησαν, οὕτω καὶ σύ με ἄθρησον, οἵοις κακοῖς περιέπεσον. τὸ δὲ ἴδου βαρυτονεῖται, ῥῆμα ὄν· ἐπίρρημα δὲ, ὀξύνεται. B.I. ἀποσταθείς: τὸ σταθείς οὐ πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα νοητέον, ἀλλὰ πρὸς τὸ γραφεύς, οὕτω· καὶ ἰδοῦ με καὶ ἀνάθρησον, οἷα ἔχω κακὰ, ὥσπερ γραφεὺς τὴν εἰκόνα βλέπει, σταθεὶς ἄπο, ἵνα μὴ πλησίον ὢν διαχεθείη τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ οὐ κατάληψιν ἀκριβῆ ποιήσαιτο. οἱ δὲ πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ σταθείς λέγοντες οὐ μόνον εὐήθεις εἰσὶν, ἀλλὰ καὶ τὸν Εὐριπίδην συμπαραλαμβάνουσι μετʼ αὐτῶν. πῶς γὰρ οὐκ ἠλίθιός τις, λέγων σταθεὶς ἄπο, ὦ Ἀγάμεμνον, ὥσπερ γραφεύς. Gu. I. ἀποσταθείς: τοῦτο ποιοῦσιν οἱ ζωγράφοι· ἡ αἴσθησις γὰρ ἀπρακτεῖ τῇ ἄκρα ἐγγύτητι, ὡς τῷ λίαν πόρρω. Gr.

808. ἰδού με κἀνάθρησον: θέασαι καὶ ἀνασκόπησον. Fl. 6. 9. 15. ὡς ζωγράφος —περιέπεσον habet καλῶς γέγραπται τὸ ζώδιον :— etiam Flor. 33. Aliud scholion in 18. τὸ σταθείς om. I. eodem et 10. ὡς ζωγρ. πορρωτέρω στὰς 19. ἰδοῦ] ἴδου (sic) I. κατανοεῖ τὰς εἰκόνας, εἰ καλῶς γέγρα 22. ἀκριβῇ] ἀκριβῶς I. πται τὸ ζώδιον, οὕτω καὶ σύ. Sequen— ib. οἱ δὲ—] In Gu. οἱ δὲ πρὸς τὸν tia iidem codd. sic: ἰδοὺ βαρυτόνως ἀ. τὸ στ. λέγοντες οὐ καλῶς λέγουσιν, ῥῆμα, ὀξυτόνως ἐπίρρημα. MATTh. reliquis omissis. Quae Arsenius Cum Fl. 10. 33. fere consentit M. interpolasse videtur. in quo est ὡς ζωγράφος ἀπωτέρ—εἰ 24. λέγων Matth. pro λέγειν. 17. 21. 50. 59. 76. Gr. πολλάκις θεώρησον καὶ ἐκ δευτέρου βλέψον καὶ ἀναλόγισαι. Gu. ἴδου: βαρυτόνως τὸ ῥῆμα, όξοτόνως τὸ ἐπίρρημα. M.

809. τύραννος: δέσποινα. Gr. βασιλίς. ἐλέου εἰσβολὴ, σύγκρισις ἀπὸ τοῦ μείζονος. Gu. σέθεν: εἰμὶ δηλονότι, πρὸς ὃ ἀποδίδοται τὰ ἑξῆς. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76.

810. εὔπαις ποτʼ οὖσα: λάμβανε τὸ ἦν βασίλισσα ἀπὸ κοινοῦ, ἵν᾿  οὕτως ᾖ· εὔπαις ποτʼ οὖσα ἦν βασίλισσα, νῦν δὲ γραῦς, καὶ ἄπαις. Gu. I. πολλοὺς καὶ καλοὺς παῖδας ἔχουσα. Fl. 59. εὔπαις ὁ καλοὺς παῖδας ἔχων καὶ ὁ καλῶς ἔχων περὶ γένναν παίδων. Gr. γραῦς: αἱ γὰρ γραῖαι οὐδὲ παιδοποιοῦσι. Fl. 59.

811. ἔρημος: ἐστερημένη καλῶν. Gr. πάντων. Gu. Fl. 59.

812. οἴμοι τάλαινα: παρεπιγραφὴ τὸ σχῆμα. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. κρατοῦσα τὰ γόνατα τοῦ Ἀγαμέμνονος ᾔσθετο τοὺς πόδας κινοῦντα, ὡστε ἐκβαλεῖν τῶν χειρῶν αὐτῆς. Gr. ποῖ μʼ ὑπεξάγεις πόδα: ποῦ μεταφέρεις τὸν πόδα σου; τὸ ἐντελὲς, ποῦ μοι ὑπεξέρχῃ. ἐδιχοστάτει γὰρ αὐτῇ ἐπικουρεῖν ὁ Ἀγαμέμνων, διὰ τὸ φίλον εἶναι τὸν Πολυμήστορα· οὐ γὰρ συνεμάχησεν ὅδε τοῖς Τρωσὶ χαριζόμενος τοῖς Ἕλλησι. B.M.I. ὑπεξάγεις: ἀπʼ ἐμοῦ, ἀντὶ τοῦ ἐξάγεις. Gr. κρυφίως μεταφέρεις, κινεῖς. Gu. ἰδοῦσα τὸν Ἀγαμέμνονα ἐπὶ συννοίᾳ γενόμενον καὶ διχοστατοῦντα εἰς βοήθειαν αὐτῆς, ὡς φίλου ὄντος τοῖς Ἕλλησι τοῦ Πολυμήστορος, λέγει, ποῦ ὑπεκφέρεις τὸν πόδα, ἤγουν τὸν νοῦν σου, ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς βαδίσεως τοῦ ποδὸς, διαλογιζομένου τοῦ ἀνδρὸς, ποίαν ἄρα ὁδὸν κρατήσῃ. ἢ οὕτως· ἐν συννοίᾳ τὸν Ἀγαμέμνονα γενόμενον καὶ ἐγερθέντα τῆς καθέδρας αὐτῆς διαλογίζεσθαι αὐτὸν περιπατοῦντα, οἷα 2. ἴδου] Hoc accentu M. in textu. bet 10. sed priora sic: οὐκ ἤθελεν Conf. p. 417, 17. γὰρ αὐτῷ ἐπικουρεῖν Ἀγαμέμνων διὰ τὸ 8. ἵν᾿  οὕτως ᾖ om. I. φίλον εἶναι τῶ Πολυμήστορι. Totum 12. καλῶν om. Fl. 59. ἐδιχοστάτει— Ἕλλησι Flor. 59. qui 17. ἐδιχοστάτει] ἐδιχοστάτη M. etiam ὁ Ἀγαμ. Idem etiam habet ib. ὁ Ἀγαμέμνων] ὁ om. B. ποῦ μεταφέρεις τὸν πόδα, om. σου, et 18. συνεμάχησεν ὅδε τοῖς] συνεμά- addit ἤγουν τὸν νοῦν. Longius abit χησε τοῖς I. Gu. ἐνταῦθα δείκνυται ὡς ἀκούσας ib. Verba τὸ ἐντελὲς—Πολυμή- Ἀγαμέμνων ἀπὸ τῆς Ἑκάβης τῶν περὶ στορα sunt etiam in Flor. 33. qui τοῦ βοηθῆσαι αὐτῇ δεήσεων ὑποχωρεῖ om. μοι post ποῖ, et addit ὁ ante ἀπʼ αὐτῆς, διὰ τὸ φίλον αὐτοῦ εἶναι— Ἀγαμ. Ultima οὐ γὰρ—Ἕλλησι ha- τοῖς Ἕλλησι. MATTH. εἰώθασιν οἱ ἐν δισταγμῷ ὄντες ποιεῖν. Fl. 59. τί με ποιεῖς ἐπὶ πολὺ ὁδεύειν; εἶπε δὲ τοῦτο, διότι εἶδεν ἐκεῖνον ὑποχωροῦντα. Fl. 33.

813. πράξειν: ἀνύσειν. Gu. οὐδέν: ὧν ἐβουλόμην, ἀπὸ τούτων ὧν χρῄζω. Gu.

814.—818. τί δῆτα θνητοί: ῥητορικῆς ἔπαινος. διὰ τί ζητοῦμεν ἃ οὐδέν ἐστι, τὴν δὲ πειθὼ μόνην οὐκ ἀσκοῦμεν, ἰσχυρὰν οὖσαν, μισθοὺς διδόντες. I.

815. μοχθοῦμεν: μετὰ πόνου μανθάνομεν. I. μοχθοῦμεν ὡς χρὴ πάντα: ζητοῦμεν ἃ οὐδέν ἐστι, τὴν δὲ πειθὼ μόνην οὐκ ἀσκοῦμεν μισθοὺς διδόντες. Ἄλλως. πειθὼ δὲ τὴν τύραννον ὁ νοῦς· οὐ σπουδάζομεν τὴν πειθὼ μανθάνειν ἀκριβῶς, ἧς ἔδει μᾶλλον τῶν ἄλλων τεχνῶν ἀντιποιεῖσθαι, ἵνʼ εἴ ποτε πείθειν ἔδει, καὶ τὰ ἑξῆς. οὐκ ἀνατίθησι δὲ ἀεὶ τοῖς ῥήτορσι τὴν τοῦ πείθειν δύναμιν, εἰπὼν τὸ ποτέ ὡς οὐκ ἀεὶ πείθειν δυναμένοις, ἀλλʼ ὅτε δεῖ καὶ ἐν οἷς, ἵνα ὑπάρχῃ, φησὶ, τὸ πείθειν εἰς ἅ τις βούλεται. B. M. πονοῦμεν. Gu. κοπιῶμεν, μετὰ μόχθου μανθάνομεν. μοχθῶ καὶ πονῶ περὶ τὸ πρᾶγμα μετὰ προθέσεως κοινὸν, χωρὶς προθέσεως ποιητικόν. ἐπιλαμβάνονται καὶ ἐνταῦθα τοῦ ποιητοῦ, βαρβάρῳ προσώπῳ ταῦτα λέγοντος. Gr. ἐπιζητοῦμεν. B. ζητοῦμεν. Gr. FI. 10. 33.

816. πειθώ: τὴν δὲ πειθὼ μανθάνειν ἀκριβῶς οὐ σπουδάζομεν, ἧς ἔδει μᾶλλον τῶν ἄλλων τεχνῶν ἀντιποιεῖσθαι, ἵνα ὑπάρχῃ, φησὶ, πείθειν εἰς ἅ τις βούλοιτο. εἰπὼν δὲ τὸ ποτέ οὐκ ἀεὶ αὐτῇ ἀνατίθησι τὴν τοῦ πείθειν δύναμιν. I. πειθὼ τὴν τύραννον: τὴν, ὥσπερ βασιλεὺς, ὑπάγουσαν πάντας πρὸς τὸ δοκοῦν ἑαυτῇ λόγοις ποικίλοις 4. ἀνύσειν] ἀνύσαι B. καὶ ἄλλως. οὐκ ἀνατίθησιν οὐδὲ τοῖς 6. διὰ τί—διδόντες] Florr. 6. 9. 17. ῥήτορσι τὴν τοῦ πείθειν δύναμιν:—reliquis 21. 56. 59. 76. κοπιῶμεν, διὰ μόχθου quae B. habet omissis. μανθάνομεν, ὡς ἐνδέχεται, ζητοῖμεν etc. 22. Verba in I. omissa τῶν ἄλλων omissis vv. ἰσχυρὰν οὖσαν. Verba τ. sunt e Florr. 10. 25. 33. ζητοῦμεν—διδόντες sine ἰσχ. οὖ. habent In v. ἀντιποιεῖσθαι desinit scholion etiam 10. 33. qui subjiciunt: cod. 10. sed 25. 33. pergunt, ἵν᾿  ᾖ ὤφειλεν ὁ ἄνθρωπος τὸν βίον αὐτοῦ ὅλον ποτε πείθειν ἔδει (l. ἃ ἔδει) καὶ τὰ ἑξῆς. διδόναι καὶ μανθάνειν ἃ μὴ θέλει πράττειν. οὐκ ἀνατίθησι οὐδὲ τοῖς ῥήτορσι τοῦ πείθειν MATTH. δύναμιν, ἀλλʼ ὅτε δεῖ, καὶ ἐν οἷς, ἵνα 11. Ἄλλως om. M. ὐπάρχη, φησὶ, τὸ πείθειν εἰς ἅ τις βουλοιτο. ib. τὴν τύραννον om. B. MATTH. 13. Post ἀντιποιεῖσθαι M. pergit, καὶ πιθανοῖς. Gu. I. τὴν τὸ πείθειν ἐπιτηδεύουσαν τέχνην τῶν λόγων, τὴν μόνην ἐν τοῖς ἀνθρώποις δέσποιναν, ἤγουν τὴν ῥητορικήν. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. τὴν καταπείθησιν, τὴν δύναμιν τοῦ πείθειν τὴν ῥητορικήν· διʼ αὐτῆς γὰρ τὸ πείθειν. Gu.

817. οὐδέν τι μᾶλλον: ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς, ὄνομα ἀντὶ ἐπιρρήματος, ὡς τὸ ταχὺς ἦλθεν ἀντὶ τοῦ ταχέως. ὡς ὄνομα γὰρ δύναται ἔχειν ὑποτεταγμένον τὸ τί. Gr. I. εἰς τέλος: μέχρι τέλους. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. εἰς τὸ ἄκρον, τελείως. Gu. σπουδάζομεν : μετὰ σπουδῆς ἐργαζόμεθα καὶ μανθάνομεν. Gu.

818. μισθούς: πολλούς. Fl. 59. διδόντες: τοῖς διδάσκουσι. Gu. μανθάνειν: ὥστε. B. Gu. διδάσκεσθαι ταύτην εἰς ἄκρον. Fl. 59. ἀσκεῖν. Fl. 10. ἵνʼ ᾖ ποτε: ἵνʼ ὑπάρχῃ τὸ πείθειν εἰς ἅ τις βούλοιτο πράξειν καλῶς. M. Fl. 33. ὅπως ὑπάρξῃ. Gr.

819. ἅ: εἰς ἅτινα. Gr. ὡς τὸ “ἦ ῥά μοι πείθοιο ὅττι κεν εἴπω” παῤ Ὁμήρῳ μετὰ αἰτιατικῆς. πείθει χρυσὸς, δάκρυα, κάλλος καὶ λόγος. Gu. βούλοιτο: πείθειν δηλονότι, Gr. θέλοι, ἐλπίσειεν. Gu. τυγχάνειν: ὧν χρείαν ἔχει. Gr. βούλοιτο. Gu.

820. τί οὖν: πῶς οὖν. M. πῶς οὖν ἔτʼ ἄν τις: εἰς τί οὖν ἐλπίσειέ τις πράξειν καλῶς. B.I. εἰς τὸ ἑξῆς. Gr. ἀπὸ τοῦ νῦν. Gu. ἐλπίσαι: θαρρήσειε. Gu. ἐλπίσειεν εὐτυχήσειν. Gr. Fl. 59. 76. ἀντὶ τοῦ εὐπραγήσειν ἐμέ. Fl. 59. 76. ἀπὸ τοῦ νῦν τίς ἐλπὶς ἐν ἐμοὶ εὐπραγήσειν, στερηθείσῃ τῶν τέκνων μου· ἐγὼ δὲ πορεύομαι δούλη ἐπὶ τοῖς αἰσχροῖς πράγμασι. Fl. 59. περὶ ἑαυτῆς λέγουσα σχηματίζει τὸν λόγον εἰς τρίτον πρόσωπον, συμπεραίνει δὲ πάλιν διὰ τῶν ἐπαγομένων εἰς πρῶτον. τοῦτο καὶ τοῖς λογογραφοῦσι σύνηθες. Gr. Fl. 25.

822. ἐπʼ αἰσχροῖς: ἀπρεπέσιν. Gr. λυπηροῖς. Gu. οἴχομαι: φθείρομαι. Gr. πορεύομαι. Gu.

823. ὑπερθρώσκοντα: γρ. καὶ ὑπερτέλλοντα. B. ὑπερτέλλοντα. I. ἀνερχόμενον καὶ ὑπερπηδῶντα. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἀκμὴν δὲ καὶ τὸν καπνὸν τῆς πόλεως καυθείσης βλέπω ὑπερθρώσκοντα καὶ ὑπεράνω αὐτῆς πηδῶντα. Fl. 59.

6. τὸ et γὰρ om. Gu. 15. Ὁμήρῳ] Il. 14, 190. ubi ἦ ῥά 13. βούλοιτο] βούλεται M. in textu νύ μοί τι πίθοιο—. et in scholio, 19. ἐλπίσειέ τις] ἐλπίσει δέ τις I.

824. καὶ μὴν ἴσως: σεμνότης τὸ σχῆμα παρὰ τοῖς ῥήτορσιν. ἴσως, φησὶ, κενὸν ὑπάρχει τὸ τὴν Ἀφροδίτην εἰς μεσιτείαν προτείνειν, ἀλλʼ ὅμως λεχθήσεται. I.

824.—845. καὶ μὴν ἴσως: καὶ μὴν ἴσως κενὸν καὶ ἄκαιρον τόδε, τὸ ἔμπροσθεν τοῦ λόγου ποιεῖσθαι τὴν συνουσίαν τῆς θυγατρός, ἀλλʼ ὅμως εἰρήσεται. πρὸς ταῖς σαῖς πλευραῖς εἰς ὕπνον τρέπεται ἡ ἐμὴ μαντικὴ παῖς, ἥντινα ὀνομάζουσιν οἱ Φρύγες Κασάνδραν. ποῦ δῆτα δείξεις, ὦ ἄναξ, τὰς προσφιλεῖς νύκτας, ἢ ποῦ ἔξει ἡ ἐμὴ παῖς — τὸ ποῦ κατὰ κοινοῦχάριν τινὰ καὶ ἀνταμοιβὴν, ἕνεκα τῶν ἐν τῇ εὐνῇ φιλτάτων ἀσπασμάτων καὶ φιλημάτων, τίνα χάριν ἔξει ἡ ἐμὴ παῖς ἀπὸ σοῦ, ἀπʼ ἐκείνης δʼ ἐγώ; ἐκ τῆς νυκτὸς γὰρ καὶ ἐκ τῶν νυκτερινῶν φίλτρων πάνυ μεγίστη γίνεται χάρις τοῖς βροτοῖς. ἄκουε δὴ νῦν· ὁρᾶς τόνδε τὸν θανόντα, ἤγουν τὸν Πολύδωρον· τοῦτον δρῶν καλῶς, ἤτοι εὐεργετῶν, ὄντα γυναικαδελφὸν σέθεν, ἤγουν σοῦ, δράσεις εὗ δηλονότι. ἑνός ἐστιν ἐμοὶ ὁ μῦθος ἐλλιπής. εἴθε γένοιτό μοι λαλιὰ ἐν τοῖς βραχίοσι καὶ ἐν ταῖς κόμαις καὶ ἐν τῇ βάσει τῶν ποδῶν, ἢ ἐν τέχναις Δαιδάλου, ἤ τινος ἀπὸ τῶν θεῶν, ἵνα πάντα τὰ μέλη μου ἅπτοιντο ὁμοῦ τῶν σῶν γονάτων, κλαίοντα καὶ ἐντελλόμενα παντοίους λόγους. ὦ δέσποτα, ὦ μέγιστον φάος τοῖς Ἕλλησιν, ἀντὶ τοῦ τῶν Ἑλλήνων, πείσθητι, καὶ δὸς ἐμοὶ τῇ πρεσβύτιδι χεῖρα βοηθὸν, εἰ καὶ μηδέν ἐστιν ἡ ἱκετεύουσά σε δηλονότι, ἀλλʼ ὅμως δεῖ αὐτὴν παρὰ σοῦ ἐλεηθῆναι. ἴδιον γὰρ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ τῇ δικαιοσύνη βοηθεῖν καὶ τοὺς κακοὺς δρᾶν ἀεὶ πανταχοῦ κακῶς, ἤτοι τιμωρεῖσθαι. I.

824. καὶ μήν: τοῦτο εἰς μεταπτώσεις ὑποθέσεων κεῖται. Gr. προθεραπεία καὶ διόρθωσις. Gu. τοῦ λόγου: γρ. ὁ λόγος. κενόν: ἄκαιροὀ. τόδε: γρ. ὅδε. Gr. περισσὸν, μάταιον. Gu. μάταιον, ἀδόκιμον. B. M. Fl. 59. μάταιος, ἀδόκιμος. Fl. 6. 9. 21. 56. κενὸν τοῦτο λέγει (Fl. λέγουσα) καίτοι γε μέγα (Fl. μεγάλα) δυνάμενον, συγ- 1. σεμνότης] σεμνότατον I. Cor- νοῦντάς σε εἰς βοήθειαν. Praeterea rexi ex B. in quo nihil est praeter pro ἐν τοῖς βραχ.—ποδῶν habet εἰς σεμνότης τὸ σχῆμα παρὰ τοῖς ῥήτορσι. πάντα μου τὰ μέλη, tum ὁμοῦ ἅψοιντο, 15. εἴθε—] Haec habet Fl. 59. et προφασιζόμενα pro ἐντελλόμενα. additamentis nonnullis aucta, τέχ- 27. ἄκαιρον] Superscriptum ἄκαιναις τοῦ ἀγαλματοποιοῦ δαιδάλου ἢ δυνά ρος spectat ad ὁ λόγος. μει καὶ θελήματι τινος—-λόγους παρακι- ib. μάταιον] μάταιον καὶ B. κρίνουσα οἷς εἶπεν, ὅτι νόμῳ τοὺς θεοὺς ἡγούμεθα, καὶ τοῖς ἄλλοις. 1. 25. Gr. ἤγουν ὁ λόγος ὅδε ἄκαιρος ἐστιν. Gu. Fl. 17. 59. 76. κενός. Fl. 59.

825. Κύπριν: συνουσίαν. B. Gr. ἀφροδίτην, μίξιν. Gu. μίξιν τῆς Κασάνδρας συνουσίας. Fl. 25. 33. 59. προβάλλειν: ὥστε. B. εἰς μεσιτείαν προτείνειν. Gr. προφέρειν. Gu.

826. πρὸς σαῖσι πλευραῖς: οὐ μαστροπώδεις οἱ λόγοι, ἀλλʼ ἀφαιρεθεῖσα τὸν τὴν τύχης ὄγκον εἰς πᾶν ὁτιοῦν καταβαίνει, καθομιλοῦσα τοῖς καιροῖς, καὶ λέγουσα ταῦτα διʼ ὧν ἔμελλε θηρᾶσθαι βοήθειαν. B. M. Gr. Fl. 25. 33. 59.

826. κοιμίζεται: εὐνάζεται. Gu. πᾶς κοιμώμενος καὶ κοιμίζεται, οὐ μὴν πᾶς ὁ κοιμιζόμενος καὶ κοιμᾶται. Gr.

827. Φοιβάς: ἡ μαντική. Gr. ἡ μάντις, ἀπὸ τοῦ Φοῖβος ὁ Ἀπόλλων. Fl. 10. 25. Κασάνδραν: ἡ Κασάνδρα πρώην Ἀλεξᾶνὄρα ἐκαλεῖτο, ὡς καὶ Λυκόφρων φησὶν, ἐκλήθη δὲ Κασάνδρα παρὰ τῶν Τρώων διὰ τὸ κάσιν καὶ ἀδελφὸν ἀνδρεῖον ἔχειν τὸν Ἕκτορα. Gu.

828. ποῦ: τοπικὸν, ποῦ εὗρες τὸν δεῖνα; καὶ αἰτίαν δηλοῦν, ποῦ ἐστι τόδε δίκαιον, ἀντὶ τοῦ ἐν τίνι πράγματί ἐστι δίκαιον· καὶ ποῦ ἀντὶ τοῦ ἐν τίνι, ὡς ἐνταῦθα. Gr. τὰς φίλας εὐφρόνας: τὴν διὰ τῆς νυκτὸς γινομένην εὐφροσύνην (Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.), ἢ τὰς ἐνηδόνους νύκτας. Gr. εὐφροσύνη δὲ ἡ νὺξ λέγεται. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τὰς νυκτερινὰς προσφιλεῖς συνουσίας. Fl. 59. τὰς εὐφραντικὰς νύκτας διὰ τὸ ἐν αὐταῖς καλῶς φρονεῖν καὶ σκέπτεσθαι. Fl. 10. 21. 25.

829. ἀσπασμάτων: φιλημάτων. Gr.

830. χάριν: ἀντίχαριν. Gr. ἀνταμοιβὴν, ἀντάλλαγμα. Gu. εὐεργεσίαν δώσει. Fl. 17. κείνης δʼ ἐγώ: τίνα δὲ χάριν ἔξω καὶ λάβω ἐγὼ ἐκείνης, εἰ μὴ νῦν βοηθήσεις μοι. Gu. ἐπʼ ἐκείνης δὲ ἐγώ. B. M.

7. πρὸς σαῖσι πλευραῖς] Hoc lem- Alexandrae nomine inscripsit Ca. ma est in B. In Gr. hoc scholion sandrae nonmine nusquam memo- legitur post ὡς ἐνταῦθα, quo finitur rato. schol. v. 828. 23. τὰς εὐφραντικὰς—σκέπτεσθαι] 8. τὸν habent B. M. omittunt Similiter in M. εὐφρόνας διὰ τὸ ἐν αὐ- ceteri. ταῖς σκέπτεσθαι, et B. rec. φοιβὰς ἡ 9. ταῦτα] τοιαῦτα Fl. 33. μάντις. εὐφρόνας δὲ τὰς νύκτας διὰ τὸ 15. Λυκόφρων] Qui carmen suum ἐν αὐταῖς καλῶς σκέπτεσθαι:-

831. σκότου: τῆς νυκτός. Gu. νυκτέρων: νυκτερινῶν. M.

832. φίλτρων: φίλτρον ἡ ἀγάπη, ὡς ἐνταῦθα. καὶ τὸ εἰς φιλίαν ἑνοῦν, ὡς παρὰ Θεοκρίτῳ “πᾶ μοι τὰ φίλτρα τʼ οὕτω λέγεται καὶ λύτρον ἡ ἐλευθερία, καὶ λύτρον ὃ δίδωσί τις ἐλευθερῶν τινά. Gr. μεγίστη: πολλαὶ γὰρ δωρεαὶ γίνονται πρὸς τὸ μέρος τῆς γυναικὸς, ὅτε ὁ ἀνὴρ εἰς συνουσίαν αὐτῆς ἔλθῃ καὶ εἰς γυναῖκα ἄξεῖ. Fl. 59. χάρις: ἀπʼ ἀλλήλων δηλονότι. Fl. 6. 9. 17. 56. 59. 76. Gr.

833. ἄκουε δή νυν: λοιπόν. Fl. 56. τὸν θανόντα: τὸν θανόντα τοῦτον, ὃν βλέπω, δράσας καλῶς, ἤγουν ἐκδικήσας, γυναικαδελφόν σου ὄντα καλῶς ποίησον. Fl. 59.

834. κηδεστήν: το χ ὅτι ἀντὶ γαμβροῦ κηδεστὴν εἶπεν· ἀδελφὸς γὰρ ἦν τῆς Κασσάνδρας. B. ἀγχίστην. Fl. 59. γυναικάδελφον. B. rec. Gr. κηδεστὰς νῦν λέγομεν τοὺς πενθεροὺς, οἱ παλαιοὶ δὲ ἀπλῶς ἅπαντας τοὺς ἐξ ἐπιγαμβρίας συγγενεῖς. Gr. γαμβρόν. Fl. 10. κηδεστὴς μὴ μόνον ὁ πενθερὸς λέγεται, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐκ συμπενθερίας συγγενεῖς, ἤγουν οἱ ἀγχιστεῖς. κηδεσταὶ λέγονται κοινῷ ὀνόματι πάντες οἱ ἐξ ἀγχιστείας. Fl. 59.

835. δράσεις: καλῶς. B. Gr. ἑνός μοι: ὁ λόγος ἐμοῦ ἑνὸς ἔτι ἐνδεής. Gr. πράγματος ὑπάρχει. Gu. ἐνδεής: ἐλλείπῃς. Gu. ἔτι: ἀκμήν. Gu. ἑνὸς πράγματος ἀκμὴν ἐστερημένος ὑπάρχει ὁ λόγος μου. Fl. 59.

836. τὸ εἰ ἀντὶ τοῦ εἴδε. B.

837. ποδῶν βάσει: γρ. καὶ βαδίσματι. B.

838. Δαιδάλου τέχναισι: περὶ τῶν Δαιδάλου ἔργων ὅτι ἐκινεῖτο καὶ προίει φωνὴν αὐτός τε ὁ Εὐριπίδης ἐν Εὐρυσθεῖ λέγει, οὐκ ἔστιν, ὦ γεραιὲ, μὴ δείσῃς τάδε· τὰ Δαιδάλεια πάντα κινεῖσθαι δοκεῖ βλέπειν τʼ ἀγάλμαθʼ ὁδʼ ἀνὴρ κεῖνος σοφός. 3. Θεοκρίτῳ] 2, 1. νεῖτο καὶ προΐει φωνὴν αὐτὸς ὁ εὐριπίδης ib. μοι] δὲ codex Cantabr. —γηραιὲ—κινεῖσθαι δοκεῖ:— 12. ἀντὶ τοῦ γαμβροῦ κηδεστὴν εἶπεν 26. ὁ om. B.I. est etiam in M. 28. δοκεῖ] δέκει Valckenarius. 25. περὶ τῶν Δαιδάλου ἔργων] Ex 29. βλέπειν Grotius pro βλέπει, hoc scholio haec sunt excerpta in quod est etiam ap. Tzetzam Hist. Gu. τὸν δαίδαλόν φασι ποιεῖν εἴδωλα 1, 518. καὶ μετὰ τὸ πληροῦν αὐτὰ ποιεῖν ταῦτα ib. ὧδ'] ὅδ' B. κινεῖσθαι καὶ φθέγγεσθαι. ὅτι δὲ ἐκι- καὶ Κρατῖνος ἐν Θράτταις “Πανὶ κακὸν δεῦρο μαστεύων τινὰ ποτὲ χαλκοῦν ἢ ξύλινον καὶ χρύσεον προσῆν, οὐδαμῶς ξύλινος ἐκεῖνος, ἀλλὰ χαλκοῦς ὢν ἀπέδρα. πότερον Δαιδάλειος ἦν, ἢ τίς ἐξέκλεψεν αὐτόν ;ʼ καὶ Πλάτων A. οὖτος, τίς εἶ ; λέγε ταχύ· τί σιγᾷς; οὐκ ἐρεῖς: B. Ἑομῆς ἔγωγε Δαιδάλου φωνὴν ἔχων ξύλινος βαδίζων αὐτόματος ἐλήλυθα.—B. M.I.

Δαιδάλου τέχναισι: ἀγαλματοποὶος ὁ Δαίδαλος, ποιῶν ἀγάλματα. οὕτω κάλλιστα ὡς ἱστορηθῆναι περὶ τούτων τοῖς ποιηταῖς ὅτι φωνὴν ἠφίεσαν καὶ ἐκινοῦντο. οὗτος δὲ ὁ Δαίδαλος καὶ πτερὰ, ὅτε ἐβούλετο, περιετίθει ἑαυτῷ καὶ ἵπτατο. ἐπεὶ καὶ τὸν υἱὸν Ἴκαρον, ἐκ κηροῦ πτερὰ πλασάμενος καὶ περιθεὶς αὐτῷ, ἐποίησεν ἐναέριον κομισθῆναι. διαλυθέντος δὲ τοῦ κηροῦ πέπτωκεν εἰς τὸ νῦν ἀπʼ αὐτοῦ καλούμενον Ἰκάριον πέλαγος. φασὶ γὰρ ἀμυνόμενον τὸν Ἥλιον Δαίδαλον, ὡς πεποιηκότα τὴν θυγατέρα αὐτοῦ Πασιφάην, ἐρασθεῖσαν ταύρου, μιγῆναι αὐτῷ, ἐπεὶ τότε πετόμενον εἶδε τὸν υἱὸν αὐτοῦ κάρον, ἐκ κηροῦ πτεροῖς χρώμενον, σφοδρῶς ἐμπεσεῖν τοῖς πτεροῖς, καὶ διαλυθῆναι ταῦτα παρασκευάσαι, καὶ τὸν ἐν τούτοις κουφιζόμενον Ἴκαρον κατενεχθέντα πεπνίχθαι. Gu. 1. Δαιδάλου: ὃς καὶ τὰ εἴδωλα ἐποίει καὶ κινεῖσθαι καὶ λαλεῖν. Fl. 10. ὁ Δαίδαλος ἀνὴρ ἦν ἀγαλματοποιός· ἐποίει δὲ ἀγάλματα ξύλινα, καὶ ἐκινοῦντο καὶ ἐλάλουν. Fl. 33. πῶς δὲ μέλλει γίνεσθαι τοῦτο. Gu. τὸν Δαί- 1. Κρατῖνος] Cratini fragmentum datio est, tentata ab Dobraeo ad ex quattuor versuum, metro Eu. Aristoph. Nub. 518. hunc in mo- polideo scriptorum reliquiis com- dum, positum est, quorum incerta emen- Πσνὶ κάδον δεῦρο βάστασόν τινα. β. πότερα χαλκοῦν ἢ ξύλινον; α. καὶ χρυσοῦν, ἐὰν προσῇ. β. οὐδαμῶς, ξόλινος δʼ ἐκεῖνός σοι, χαλκοῦς μοί ποτʼ ἦν, ἀλλὰ χαλκοῦς ὢν ἀπέδρα. α. πότερα Δαιδάλειος ἦν, ἡ τις ἐξέκλεψεν αὐτόν; ib. μαστεύων M. μαστάων B.I. in hoc versu anapaestus post tribra- 2. προσῆν] πρὸς ἢν M. chum positus, quod perraro factum. 3. ἀπέδρα] ἀπέδραι B 7. αὐτόματος] αὐτομάτως B.I. ib. ἐξέκλεψεν B. M. ἔκλεψεν I. 10. οὗτος δὲ] δὲ om. I. 4. Πλάτων] In hoc fragmento 11. ἑαυτῷ καὶ ἵπτατο om. I. personarum notas A. et B. addidi. 13. ἀπʼ αὐτοῦ κ.] κ. ἀπʼ αὐτοῦ I. Prima verba οὗτος τίς εἶ; λέγε ταχύ. 16. ταύρου] τοῦ ταύρου I. τί σιγᾷς om. M. Notandus autem ib. υἱὸν αὐτοῦ] αὐτοῦ υἱὸν I. δαλον λέγουσι μεταμείβειν ἑαυτὸν εἰς ποικίλα εἴδη καὶ μορφὰς, καὶ ἀγάλματα ποιεῖν βαδίζοντα. ἔστι δὲ μῦθος, λέγεται δὲ οὕτως διὰ τὸ ποικίλας ὑπὲρ πάντας καὶ παρηλλαγμένας μορφὰς προσφέρειν τοῖς ἀγάλμασι, καὶ διὰ τὸ διαλελυμένους τοὺς πόδας τῶν ἀγαλμάτων ποιοῦντα, τῶν ἄλλων συνημμένους ποιούντων. Gr.

839. ὡς πάνθʼ ὁμαρτῇ: ἵνα μου πάντα τὰ μέλη φωνὴν ἀφιέντα κατὰ ταυτὸν ἱκετεύσῃ σε. B. Fl. 10. 33.

840. ἐπισκήπτοντα: μεθ' ἱκεσίας ἐπάγοντα. Gr. ἐπιφέροντα, προβαλλόμενα. Gu. ἐπισκήπτει κεραυνός· καὶ ἐπισκήπτει ἀντὶ τοῦ μεθʼ ἱκεσίας λέγει· καὶ ἐπισκήπτει ἀντὶ τοῦ μετὰ θειασμοῦ ὑποτίθησι. Gr.

842. χεῖρα τιμωρόν: βοηθόν. M. Gr. βοήθειαν. Gu.

843. —845. εἰ καὶ μηδέν ἐστιν: εἰ καὶ μηδέν ἐστιν ἡ ἱκετεύουσά σε, ὡς αἰχμάλωτος καὶ δούλη. ἀλλʼ οὖν διʼ αὐτὸ τὸ δίκαιον τιμώρησαι τὸν Πολυμήστορα. τοῦτο γάρ ἐστιν ἀνδρός ἀγαθοῦ, τὸ τοὺς κακοὺς ἐννόμως τιμωρεῖσθαι. B. εἰ καὶ μηδὲν ὑπάρχοι ἡ γραῦς, ἡ ἱκετεύουσά σε, ἤγουν ἐγὼ δούλη οὖσα καὶ αἰχμάλωτος, ἀλλʼ ὅμως βοήθησον αὐτὸ τὸ δίκαιον. ἀγαθοῦ γὰρ ἀνδρός τὸ ὑπουργεῖν καὶ τὸ ὑπηρετεῖν τῇ δίκῃ, ἤγουν τὸ πράττειν τὰ δίκαιασωματοποιεῖ τὴν δίκην, ὡς θεόν — καὶ τὸ πράττειν κακῶς πάντοτε τοὺς κακοὺς καὶ μὴ ἐλεεῖν. Fl. 59. ἡ ἱκετεύουσά σε, ἀντὶ τοῦ, μὴ ὡς αἰχμάλωτον καὶ δούλην παρίδῃς. M. Fl. 10. 33. 59. ἀλλ' ὅμως: ἀλλʼ ὅμως δεῖ αὐτὴν παρὰ σοῦ ἐλεηθῆναι. Gr. παράσχε διὰ τὸ δίκαιον. Gu.

846.—849. δεινόν γε θνητοῖς: ἐπειδὴ τὴν Ἑκάβην ὁ χορὸς εἶδε δεομένην τοῦ Ἀγαμέμνονος βοηθῆσαι αὐτῇ, ἐχθροῦ ὄντος, ὡς τὴν πόλιν ταύτης πορθήσαντος, λέγει δεινοπαθῶν· δεινόν ἐστιν ὅτι συμπιτνεῖ καὶ συμπίπτει πάντα τοῖς θνητοῖς, καὶ οὕτε ὁ φίλος ἀεὶ φίλος, οὕτε ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ ἐχθρός. ἀλλʼ ὁ μὲν φίλος ἔστιν ὅτε ἐχθρὸς γίνεται, ὁ δὲ ἐχθρὸς φίλος. καὶ οἱ νόμοι κελεύοντες τὸν μὲν φίλον ἀεὶ φίλον ἡγεῖσθαι, τὸν δὲ ἐχθρὸν ἀεὶ ἐχθρὸν, λέγουσι κεχωρισμένως τὰς ἀνάγκας τιθέντες διὰ τούτων τοὺς φίλους ἐχθροὺς, καὶ τὸ ἀνάπαλιν. 6. πάντα post μέλη Fl. 10. 33. 21. μὴ ὡς—παρίδῃς] ὡς— οὐ παρί- 7. κατὰ ταυτὸν om. Fl. 10. 33. δῃς M. 20. θεάν] θεός Fl. 59. 25. ἐπειδὴ] ἐπεὶ I. οἷον ἐάν τις ἀνάγκη συμβῇ, ὥσπερ καὶ νῦν, ὁ μὲν φίλος ἐχθρὸς, ὁ δὲ ἐχθρὸς φίλος καθίσταται. οὕτω τοῦτο νοεῖται. οἱ δὲ ἐναλλάσσοντες τὰς λέξεις καὶ τὰς ἀνάγκας ἀντὶ τοῦ ἀνάγκαι, καὶ τὸ νόμοι ἀντὶ τοῦ νόμους, καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως λέγοντες, οὐ καλῶς λέγουσι. Gu. I. δεινόν γε θνητοῖς: μεταλλακτέον τὰς πτώσεις. ἔστι γὰρ, καὶ αἱ ἀνάγκαι τοὺς νόμους διώρισαν. ὁ δὲ νοῦς· δεινὸν ὅτι πάντα συνέρχεται τὰ κακὰ κατὰ ταυτὸν τοῖς ἀνθρώποις καὶ αἱ ἀνάγκαι τὰ νενομισμένα τοῖς ἀνθρώποις μετήλλαξαν. ἐδέδοκτο γὰρ πολέμιον εἶναι τῇ Ἑκάβῃ τὸν Ἀγαμέμνονα, ἀλλʼ ἡ ἀνάγκη τὸν νενομισμένον τῇ Ἑκάβῃ μετήλλαξεν. Ἄλλως. ἐναντίως εἶπεν· ἔδει γὰρ, καὶ τοὺς νόμους αἱ ἀνάγκαι διορίζουσιν, αὗται γὰρ καὶ νόμων ἐπικρατέστεραι, οὐ τὸ ἐναντίον, διότι οἱ νόμοι τὰ ἑκούσια τιμωροῦνται, οὐχὶ τὰ ἐξ ἀνάγκης δρώμενα, ὡς καὶ νῦν ἡ γραῦς ἐξ ἀνάγκης φίλον ποιεῖται τὸν πολέμιον. B.M.I. ὁ δὲ Δίδυμος οὕτως· μᾶλλον ὤφειλεν εἰπεῖν ὅτι τοὺς νόμους αἱ ἀνάγκαι διορίζουσιν· αἱ γὰρ ἀνάγκαι καὶ τῶν νόμων ἐπικρατέστεραι, οὐχ οἱ νόμοι τῶν ἀναγκῶν. καὶ νῦν οὖν τοὐναντίον εἶπεν. M. Fl. 21. Καὶ ἄλλως. αἱ ἀνάγκαι οὐκ ἀκολούθως τοῖς νόμοις πράττουσιν. M. Fl. 59.

δεινόν γε: θαυμαστὸν πρᾶγμα ὑπάρχει, ὡς τὰ πάντα τά τε καλὰ καὶ τὰ κακὰ συνέρχονται τοῖς βροτοῖς, καὶ τὰς ἀνάγκας, ἤγουν τὴν εἱμαρμένην αὐτὴν, διέταξαν οἱ νόμοι, — ὅπου γὰρ εἱμαρμένον, ἐκεῖ νόμος οὐκ ἔστι· —φίλους τιθέντες τοὺς πολεμιωτάτους, καὶ ἀνάπάλιν τοὺς φίλους ἐχθρούς. ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων πρὸ τῆς τοιαύτης δυστυχίας τῆς Ἑκάβης, ἤγουν τοῦ φόνου τοῦ Πολυδώρου, ἐχθρὸς ἦν αὐτῇ, Ἑκάβῃ, ὡς αἰχμαλωτίσας αὐτήν· νῦν δὲ, καταλαβὸν ταύτην 2. οὕτω τοῦτο νοεῖται] Haec in Gu. 10. Ἄλλως] καὶ ἄλλως M. legi nequeunt. 11. αἱ om. M.I. ib. ἐναλλάσσοντες] ἀλλάσσοντες I. ib. αὗται γὰρ] γὰρ om. B.I. 4. οὐ καλῶς λέγουσι Gu. literis 12. οἱ νόμοι om. I. Legitur non prope evanidis. ἀμαθεῖς I. solum in B., sed etiam in Fl. 10. 5. δεινόν] ἄλλως praefixum in I. vide infra. In B. M. lemma καὶ τὰς ἀνάγκας οἱ 13. ἡ γραῦς— ποιεῖται] ἡμᾶς—ποιεῖσθαι. I. νόμοι. 7. κατὰ ταυτὸν] καταυτὸν M. 14. οὕτως Cobetus. οὐ M. et Fl. ib. αἱ om. M. 21. ib. τὰ ν. τοῖς ἀ. M.I. τοῖς ἀ. τὰ ν. B. 15. αἱ γὰρ] καὶ γὰρ Fl. 21. 8. γὰρ] γοῦν M. 17. καὶ ἄλλως. αἱ ἀνάγκαι] ὤφειεν 9. ἡ ἀνάγκη] ἡ om. M. εἶναι, αἱ ἀνάγκαι Fl, 59. ἕτερον δεινὸν, καὶ εἰς βοήθειαν Ἀγαμέμνονα χρήζουσα, φαίνεται φίλος ταύτης ὁ πρώην ἐχθρὸς, ὁ δὲ Πολυμήστωρ, ὁ πρώην φίλος, μετὰ τὴν τοῦ Πλυδώρου σφαγὴν ἐχθρὸς ἐγένετο τῇ Ἑκά κάβῃ ὁ πρώην αὐτῇ φίλος. διὸ καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακὰ συνέρχονται τοῖς ἀνθρώποις. Fl. 59. ἀντίπτωσις. καὶ αἱ ἀνάγκαι τοὺς νόμους διεμέρισαν, διορίζουσι, τάσσουσι, διέταξαν. Fl. 10. 17. 33. 56. 59. 76. οἱ νόμοι τὰ ἑκούσια τιμωροῦνται, οὐ τὰ ἐξ ἀνάγκης δρώμενα, ὡς καὶ νῦν ἐξ ἀνάγκης φίλιον ποιεῖται τὸν πολέμιον· ἐπικρατέστεραι γὰρ τοῦ νόμου αἱ ἀνάγκαι. Fl. 10. οὐκ ἔστι τι, ὅπερ οὐκ εὐμαρῶς ἔρχεται τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων. καὶ ἡ ἀνάγκη γὰρ αὐτὴ, ἡ συνδέονται φίλοι ἢ συγγενεῖς, καταλύεται καὶ τρέπεται τοῖς νόμοις, καὶ ἡγούμεθα τὸν παρανομοῦντα φίλον πολέμιον, τὸν δὲ μὴ παρανομοῦντα καὶ ἀδικούμενον φίλον, εἰ καὶ πολέμιός ἐστι. τοῦτο λέγει ὁ χορός προκαταλαμβάνων τὸν τοῦ Ἀγαμέμνονος λόγον, καὶ ἀποφαινόμενος ὡς λίαν δικαίου ὄντος τοῦ πράγματος βοηθηθῆναι τὴν Ἑκάβην. Gr.

δεινόν: χαλεπὸν καὶ ἄδικόν ἐστι λίαν τὸ μὴ πάσχειν τοὺς κακοὺς κακῶς καὶ τοὺς ἀγαθοὺς καλῶς. Fl. 33. μέγα πρᾶγμα ὑπάρχει. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. φοβερὸν, δυσνόητον, θαυμαστόν. Fl. 33. ἅπαντα: κακά. Fl. 10. ἃ βούλονταί τε καὶ οὐ βούλονται, καλὰ, κακά. Gu. συμπίτνει: συμβαίνει. Gr. συμπίπτει. Gu.

847. τὰς ἀνάγκας: αἱ ἀνάγκαι τοὺς νόμους μετήλλαξαν. B. τὰς ἀλύτους διαθέσεις. Gr. ἐν ταῖς ἀνάγκαις. διὰ τῶν ἀναγκῶν. Gu. διώρισαν: διετύπωσαν, ἀφορίζουσιν. B.M.I. οἷον αἱ ἀνάγκαι οὐκ ἀκολούθως τοῖς νόμοις πράττουσιν· ὅθεν αἱ ἀνάγκαι τῶν νόμων ἐπικρατέστεραί εἰσιν, οὐχ οἱ νόμοι τῶν ἀναγκῶν. B.I. ἀντὶ τοῦ διέστησαν. διορίζομαι τὸ διαβεβαιοῦμαι, τὸ διαμερίζω, ὡς ἐνταῦθα. Gr. ἐχώρισαν τῶν ἄλλων ὥν διακελεύονται, μετήλλαξαν. Gu. ὁρίζω τὸ προστάσσω, καὶ ὁρίζομαι κατὰ φιλοσόφους τὸ ὁρισμόν λέγω, οἷον τὸν ἄνθρωπον ζῶον λογικὸν, καὶ τὰ ἑξῆς. ἐξορίζω τὸ εἰς ἐξορίαν πέμπω. διορίζω τὸ διϊστῶ καὶ διαστέλλω, ὡς ἐνταῦθα· διορίζομαι τὸ προστάσσω καὶ διαβεβαιοῦμαι. ἀφορίζω τὸ μακρὰν πέμπω καὶ τὸ ἐκλέγομαι, καὶ τὸ ἀφορισμοὺς γράφω. Gr.

848. τούς γε πολεμιωτάτους: ἤγουν τοὺς πρὶν ἐχθρούς. Gr. διὰ τὸν Ἀγαμέμνονα. Fl. 59.

849. ἐχθρούς: Πολυμήστορα. Fl. 10. πρίν: δεδοκημένους. Fl. 10. εὐμενεῖς: ἤγουν τοὺς φίλους. Fl. 17. 56. διὰ τὸν Πολυμήστορα. Fl. 59.

850. ἐγώ σε καὶ σὸν παῖδα: ἐγώ σε καὶ τὸν παῖδά σου καὶ τὰς δυστυχίας καὶ τὴν ἱκεσίαν χεῖρα ἐλεῶ. B.M.I. καὶ θέλω, φησὶν,ʼ ἕνεκα τῶν θεῶν καὶ τοῦ δικαίου ταύτην σοι δοῦναι τὴν χάριν, τὸ τιμωρήσασθαι δηλαδὴ τὸν ἄδικον ξένον, εἴ πως δυνατὸν γένοιτο, ὥστε καὶ σοὶ καλῶς γενέσθαι, καὶ τοῖς Ἕλλησι μὴ δόξω διὰ Κασσάνδραν τιμωρεῖσθαι τὸν Πολυμήστορα. B.I.

τύχας: δυστυχίας. B. Gr. Fl. 33.

851. δι' οἴκτου: ἤγουν θέλω ἐλεῆσαί σε καὶ ἔχω κατʼ οἶκτον. Fl. 59. ἤγουν ἐλεῶ. Gr.

152. καὶ βούλομαι: βούλομαι ἕνεκα τῶν θεῶν, καὶ ἕνεκα τοῦ δικαίου, δοῦναί σοι τὸν ἀνόσιον τήνδε τὴν δίκην. I. καὶ θέλω παρασχεῖν σοι τήνδε τὴν χάριν, ἤγουν τοῦ ἐκδικῆσαί σε, ἕνεκα τῶν θεῶν καὶ ἕνεκα τοῦ δικαίου αὐτοῦ εἰς τὸν ἀνόσιον ξένον, ἤγουν εἰς τὸν φόνον, ὃν ἔπραξεν ὁ Πολυμήστωρ, ἵνα φανείην, ὥστε ἔχειν καλῶς ἔν σοι, ἤγουν βοηθῆσαί σοι, καὶ ἵνα μὴ δόξω ἐν τῷ στρατῷ, ὅτι χάριν τῆς Κασάνδρας ἐπιβουλεύω τῷ Πολυμήστορι τοῦ φονεῦσαι αὐτόν. Fl. 59.

854. εἴ πως: καὶ θέλω, ὅπως, ἵνα. Fl. 59. φανερὸν μὲν ὃν τὸ πρᾶγμα, τίθεται ἀδιστάκτως τὸ ὅπως ἢ τὸ ἕνεκα, ἐλθὲ, ἵνα ποιήσωμαι τόδε· τὸ δὲ ἔχον δισταγμὸν, εἴτε μέλλον γενήσεσθαι, εἴτε καὶ μὴ, τίθεται εἵ πως. Fl. 59. σκοπῶ, διανοοῦμαι, τίνι τρόπῳ. Gr. κατὰ τίνα τρόπον. Gu. φανείη: τὸ πρᾶγμα. Gr. δειχθείην τὸ πρᾶγμα εἰς τὸ βοηθῆσαί σοι. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. εἴ πως φανείη σοι τοιαύτη συμμαχία, ὥστε καὶ σοὶ καλῶς γενέσθαι, καὶ τοῖς Ἕλλησι μὴ δόξαι διὰ Κασσάνδραν τοῦτον τιμωρεῖσθαι. M. 4. ἐγώ σε— διστυχίας (nisi quod in B. cum lemrmate εἴ πως φανείη. M. τὴν δυστυχίαν) B. M. ἐγώ σε καὶ 8. Κασσάνδραν] κασάνδραν I. τὸν σὸν παῖδα: καὶ τὴν δυστυχίαν σου l 13. βούλομαι] ἄλλως praefixum in 5. τὴν ἱκεσίαν] In Gu. gl. πα- I. In M. est, καὶ βούλομαι θεῶν θ' ρακλητικήν. οὕνεκα: τὸ ἐξῆς, καὶ βούλομαι θεῶν οὕ- ib. θέλο] θέλων I. νεκα καὶ τοῦ δικαίου ἀνόσιον ξένον τήνδε 6. τῶν θ. καὶ τοῦ δ.] τοῦ. δ καὶ σοι δοῦναι δίκην :— 27. τοιαύτη om. Μ. 7. εἴ πως] Novi scholii initium 28. τοῦτον om. M. Fl. 10. 21. 33. ἔχειν: διακεῖσθαι. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr.

855. μὴ δόξαιμι: δέον δόξαι εἰπεῖν, πρὸς τὸ σοί τʼ ἔχειν— ὁ γὰρ τε σύνδεσμος τοῦτο ἀπῄτει — δόξαιμι εἶπε πρὸς τὸ φανείην. ζητῶν δὲ πανταχοῦ ταύτην εὑρήσεις τὴν σύνταξιν. I. δόξαιμι: νομισθείην. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr.

856. βουλεῦσαι: μελετῆσαι. Gr. τὸ ἐπιβουλεύω καὶ συμβουλεύω οἱ Ἀττικοὶ χωρὶς τῶν προθέσεων γράφουσι, βουλεύω λέγοντες μόνον, ὡς καὶ τὴν τροφὴν ἀντὶ τοῦ ἀνατροφήν. Fl. 59.

857. ἔστιν γὰρ ᾖ ταραγμός: ἀντὶ τοῦ τετάραγμαι καὶ πεφόβημαι. B. λείπει τὸ τίς, ἵνʼ ἥ, ἔστι γάρ τι, φησὶ, καθʼ ὃ τετάραγμαι. ποῖον τοῦτο; τὸν ἄνδρα τοῦτον φίλιον ἡγεῖται στρατός B. M. Gu. I. Ἄλλως. ἔμελλεν εἰπεῖν ὅτι ἔστι φίλος τοῖς Ἕλλησιν· εἶτα ἀντὶ τοῦ τετάραγμαι μεταλογιζόμενός φησι, ταραγμός ἐμπέπτωκέ μοι, ἐννοήσας ὅτι φίλος ἐστὶ τῷ στρατεύματι ὁ Πολυμήστωρ. B.I. τοιοῦτό ἐστιν ὃ ταραγμὸν ἐμποιεῖ τῷ Ἀγαμέμνονι. Gr. ἔστι γὰρ μερὶς, ἐφʼ ᾖ, ὅπου. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἔν τινι. Fl. 33. ταραγμός: δειλία. Fl. 56. Gu. ἐμπέπτωκε: ἐπῆλθε. Fl. 56. ἔπεσεν. Fl. 33. ὑπερβατὸν μέχρι καὶ τοῦ διαβληθήσομαι. Gu.

858. τοῦτον: τὸν Πολυμήστορα. Gr. φίλον: προσφιλῆ. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. Gr. τὸ φιλεῖν καὶ ὁ φίλος διφορεῖται παρὰ τοῖς ποιηταῖς· ἔστι γὰρ καὶ μακρὸν καὶ βραχὺ τὸ φίλος. Fl. 21.

859. τὸν κατθανόντα: τὸν Πολύδωρον. Gr. Florr. εἰ δέ σοι φίλος: εἰ δὲ φίλος ὑπάρχει σοι ὁ Πολύδωρος, χωρὶς ὑπάρχει τῷ στρατῷ τοῦτο. μόνη συ ἔχεις αὐτὸν φίλον, στρατὸς δὲ οὔ. μᾶλλον τὸν Πολύμηστορα ἔχει τὸ κοινὸν φίλον. Fl. 59. τὸ εἰ ἐνταῦθα ἀντὶ τοῦ πολλάκις. Fl. 17. εἰ δέ σοι φίλος Πολύδωρος, τοῦτο οὐ κοινὸν τῷ στρατῷ, ὡς συμπονῆσαί σοι. Fl. 25.

860. ὅδʼ: ὁ υἱός σου. Fl. 10. δηλονότι ὁ Πολύδωρος. M. ὁ κατθανών. Gu. χωρὶς τοῦτο: κατʼ ἰδίαν σοὶ μόνῃ τοῦτο. Gr. ἰδίως, κεχωρισμένως ὑπάρχει, ἤγουν ἴδιον ὑπάρχει σοι τὸ ἀγαπᾶν 11. λείπει τὸ τἱ] τὸ τί ἐλλείπει I. 14. ἀντὶ τοῦ τετάραγμαι hoc loco ib. γάρ τι] γάρ τι πρᾶγμα Gu. M., post ἐμπέπτωκέ μοι ceteri. ib. φησὶ om. M. Gu. ib. μεταλογιζόμενος M. μεταλογι- 12. τοῦτο] το M. σάμενος ceteri. ib. φίλιον] φίλον B. Gu. I. ib. ταραγμὸς] ὅτι ταραγμὸς Ι. τὸν υἱόν σου, καὶ οὐ συντείνει πρὸς τὸν στρατὸν ἡ πρός τοῦτόν σοι φιλία. Gu. χωρὶ ἀντὶ τοῦ ἄνευ, χωρὶς ἀντὶ τοῦ μακράν. Fl. 21. κοινόν: δηλονότι εἰ ἐστὶ φίλος σοι, οὐκ ἐστὶ τῷ στρατῷ τῷ Ἑλληνικῷ. Fl. 21. εἴποιεν οἱ Ἕλληνες ἐμοί· εἰ δέ σοι φίλος Πολύδωρος. τοῦτο οὐ κοινὸν τῷ στρατῷ. καὶ ἄλλως ἀπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονος τῇ. Ἑκάβῃ· εἴ σοι φίλος, ὡς υἱὸς, ὁ Πολύδωρος, ἀλλʼ οὐχὶ καὶ τῷ στρατῷ, ὡς συμπονῆσαί σοι. Καὶ ἄλλως. εἰ δὲ ὅδε καὶ οὗτός ἐστι σοι φίλος. ἤγουν εἰ καὶ ἐγῶ φίλος σου εἰμὶ, ἀλλʼ οὐ κοινὸν τοῦτο καὶ τῷ στρατῷ, ὡς εἶναι κἀκείνους φίλους σούς. Gr.

861. φρόντιζε: γίνωσκε. Gr. σκόπει. Florr. Gu. σὺ δὲ, ᾦ Ἑκάβη, φρόντιζε, ὡς ἔχεις με ταχὺ θέλοντα βοηθῆσαί σοι, βραδὺν δὲ, εἴπερ χάριν Κασάνδρας διαβληθήσομαι. Fl. 25. πρὸς ταῦτα σκόπει ὡς ὅτι θέλοντα μὲν καὶ βουλόμενον καὶ ὀρεγόμενον ἔχεις ἐμὲ εἰς τὸ βοηθῆσαί σοι, καὶ ταχὺν αὖθις εἰς τὸ προσαρκέσαι σοι. εἰ δὲ διαβληθήσομαι καὶ κατηγορήθησομαι ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς, ὅτι τὸν υἱόν σου βοηθῶ, ἔχεις με βραδὺν εἰς βοήθειαν. Fl. 59.

862. ξυμπονῆσαι: συγκοπιάσαι. Gr. προσαρκέσαι: βοηθῆσαι. M. εἰς τὸ ἐπαρκέσαι ἤγουν εἰς τὸ βοηθῆσαι. Gr. Florr.

863. βραδύν: ἀκίνητον. M. ἀργὸν, ἀκίνητον, τουτέστιν οὐ βοηθοῦντά σοι, ἔχεις. Gu. διαβληθήσομαι: προδοθήσομαι. Gr. καταγνωσθήσομαι, εἰ μέλλω κατηγορηθῆναι, χάριν Κασάνδρας βοηθεῖν σοι. Gu. διαβάλλω τὸ ψευδῆ κατηγορῶ, ὅθεν καὶ διαβολεὺς καὶ διάβολος· καὶ διαβάλλω τὸ ἁπλῶς κατηγορῶ, ὡς τὸ διαβάλλουσι τὸν ἅγιον τὸν τῶν Χριστιανῶν πρεσβεύοντα. Gr.

864.—867. φεῦ, οὐκ ἔστι θνητῶν: ταῦτά φησιν, ἐπειδὴ ἐν ἐξουσία ὗν ὁ Ἀγαμέμνων οὐ δύναται αὐτῇ χάριν παρασχεῖν, ὑφορώμενος τοὺς Ἕλληνας. B.M.I. φεῦ, οὐκ ἔστι: οὐκ ἔστιν ὅστις ἀπὸ τῶν θνητῶν ἐστιν ἐλεύθερος, ἀντὶ τοῦ ὅστις οὐκ ἔστι δοῦλος· ἢ γὰρ δοῦλός ἐστι χρημάτων |κατὰ κοινοῦ], ἤγουν φιλοχρήματος, ἢ δοῦλος, κατὰ κοινοῦ, τύχης καὶ εὐτυχίας, ἢ τὸ πλῆθος, ἤγουν ὁ δῆμος τῆς πόλεως, ἢ αἱ γραφαὶ τῶν νόμων, ἤτοι αἱ νομικαὶ διατάξεις, κωλύουσιν αὐτὸν μὴ χρῆσθαι τοῖς νόμοις κατὰ γνώμην καὶ κατὰ θέλησιν. 1. οὐκ ἔστι τις ἀπὸ τῶν θνητῶν ὅστις ὑπάρχει ἀκαταδούλωτος· ἢ χρημάτων γὰρ δοῦλός ἐστιν, ἤγουν ὁ ἐπιθυμῶν χρημάτων 25. ἐπειδὴ om. B. M. 29. κατὰ κοινοῦ delet MartI. δουλοῦται καὶ οὐ πράττει εἴ τι βούλεται, ἀλλʼ ὅσον παρὰ τοῦ δεσπότου αὐτὸν προσταχθῇ· καὶ λέγεται ἐκεῖνος δοῦλος χρημάτων· διὰ γὰρ τὰ χρήματα ἐδουλώθη. ἢ τῆς τύχης ἐστὶ δοῦλος, ὡς καὶ ἡ Ἑκάβη, πρότερον δέσποινα οὖσα, ὕστερον ὑπὸ τῆς τύχης ἐγένετο δούλη. καὶ λέγεται τοῦτο δοῦλος τύχης, ὅστις κακοπραγεῖ. ἢ ἐστὶ δοῦλος τοῦ πλήθους, ὡς ὁ βασιλεύς. καὶ νῦν ὁ Ἀγαμέμνων βασιλεὺς ὢν ὅμως φοβεῖται τὸ πλῆθος τὸ βοηθῆσαι τὴν Ἑκάβην καὶ φονεῦσαι τὸν Πολυμήστορα· οὐ γὰρ δύναται βασιλεὺς πρᾶξαί τι, μὴ θέλοντος τοῦ κοινοῦ· ὁ γὰρ τυχῶν ἄνθρωπος ἕνα μόνον φοβεῖται, τὸν βασιλέα, ὁ δὲ βασιλεὺς οὐχ ἔνα μόνον, ἀλλὰ τὸ πλῆθος. Fl. 59. ἀστοχήσασα ἡ Ἑκάβη τοῦ ζητουμένου καθόλου γνωματευομένη ποιεῖται τὸν λόγον, ὡς πάντες οἱ ἄνθρωποι δεδούλωνταί τισι καὶ οὐκ εἰσὶν ἐλεύθεροι, ὥστε πράττειν τὰ κατὰ βούλησιν. Gr.

865. ἢ χρομάτων γὰρ δοῦλός ἐστιν ἢ τύχης: δοῦλος τύχης ἐστὶν ὁ ὑπὸ τύχης ἀναγκαζόμενος δουλεύειν. Ἄλλως. τύχης: εὐτυχίας εὐδαίμονος ἀνδρός· τῇ γὰρ εὐτυχίᾳ τῶν μειζόνων δουλεύομεν. οὕτως τινές. οὐ τῆς θείας οὖν τύχης φησὶν, ἀλλὰ τῆς μερικῆς καὶ ἐν ἀνδράσιν ὁρωμένης. B. M. τῷ ὄχλῳ δὲ τὸ πλέον νέμεις, ἀντὶ τοῦ τὰ κεχαρισμένα τοῖς Ἕλλησι πράττεις. B. δοῦλος πᾶς ἐστιν ἐκείνου τοῦ πράγματος οὗ ἥττων ἐστὶ, καὶ πράττει τὰ ἀρέσκοντα ἐκείνῳ. Gr. ἢ τύχης: τύχη λέγεται κυρίως, ὅταν ἄλλο ἐνεργῇ τις, εἶτα ἄλλο συμβῇ. τύχαι γὰρ παρʼ Ἕλλησι καὶ αἱ ταπειναὶ τάξεις τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑποτεταγμέναι, καὶ αἱ ὑψηλαὶ καὶ ἐπικρατοῦσαι. ἀπὸ τῆς τύχης γὰρ ἐνόμιζον ταῦτα γίνεσθαι τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἀπὸ εὐβουλίας τε καὶ κακοβουλίας. ἐνταῦθα κατὰ τὸ δεύτερον σημαινόμενον λέγεται, ἤγουν ἢ χρημάτων γάρ ἐστι δοῦλος, ἢ τύχης ἐστὶ δοῦλος, τουτέστιν ὑψηλοτέρας τινός τάξεως καὶ ἐπικρατούσης. δίαφέρει 1. παρὰ Matth. pro περί. ib. φησὶν post ὁρωμένης habet B. 14. δοῦλος τύχης -πράττεις] Ex Post ὁρωμένης pergit I. φεῦ, οὐκ ἔστι hoc scholio excerpta sunt quae θνητῶν—Ἕλληνας:—(ad v. 864.) minus emendate leguntur in Fl. 19. Verba τὰ κεχαρισμένα πράτ- 33. ἢ χρημάτων γάρ: τῆς εὐτυχίας εὐ- τεις τοῖς ἔλλησιν habet etiam M. et δαίμονος—οὕτως τἱνες. ἢ τῆς θείας γοῦν iterum ad v. 868. οἷον κεχαρισμένα τύχης φησὶ, ἀλλὰ τῆς—ὁρῶμεν. δοῦλος πτοῖς ἔλλησι. τύχης ἐστὶν ὁ ἀπὸ τύχης ἀ. δ. οἷον τὰ 22. γὰρ om. I. χαρισμένα (sic) πράττεις τοῖς ἔλλησιν. ib. τάξεις] πράξεις I. 17. οὖν om. M. 24. ταῦτα] πάντα I. δὲ ἡ τύχη τοῦ αὐτομάτου τῷ τὴν μὲν τύχην εἶναι τοῦτο ὅπερ εἴρηται, τὸ δὲ αὐτόματον, ὅταν γένηταί τι μηδενὸς ἄλλου ἐνεργοῦντος. δοῦλος δὲ τύχης ἐστὶν ὁ ἀναγκαζόμενος δουλεύειν τῇ τῶν κρειττόνων εὐτυχίᾳ. Gr. I.

866. πλῆθος πόλεος: ὁ δῆμος κωλύει τὸ μὴ πράττειν ὃ βούλεται. Fl. 17. 59. 76. σχῆμα ζεῦγμα. Fl. 33. εἴργουσιν. ζεῦγμα· νόμος γὰρ ἦν μὴ κακοποιεῖν κοινὸν φίλον πόλεως διʼ οἰκείαν ἔχθραν. Gu. ἢ νόμων γραφαί: νόμοι γεγραμμένοι. Gr. ἢ νόμων γραφαὶ κωλύουσιν αὐτὸν μὴ χρῆσθαι τοῖς κατὰ γνώμην τρόποις· θέλει γάρ  τις ἵνα πορνεύσῃ ἢ κλέψῃ, ἀλλʼ ἐνθυμηθεὶς ὅσον ὁ νόμος περὶ τούτου διακελεύεται, φοβεῖται καὶ οὐ πράττει ὅσον βούλεται. Fl. 59.

867. εἴργουσι χρῆσθαι: κωλύουσι μὴ χρῆσθαι τοῖς τρόποις τοῖς ἑαυτοῦ δηλονότι κατὰ γνώμην, ἤγουν κατὰ θέλησιν. Gr. Fl. 59. 76. κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ. τοῦ μὴ δὲ καὶ ὄντος καὶ ἀπόντος σώζεται ὁ λόγος. Fl. 59. 76. τρόποις: τοῖς θελήμασι, βουλεύμασι τῇ τῆς ψυχῆς προαιρέσει. Gu.

868.—875. ἐπεὶ δὲ ταρβεῖς: ἐπεὶ δὲ φοβῇ καὶ τῷ ὄχλῳ πλέον νέμεις, ἀντὶ τοῦ κεχαρισμένα τοῖς Ἕλλησιν, ἐγὼ ποιήσω σε ἀπολελυμένον τοῦδε τοῦ φόβου. συνεπίστασο, ἐὰν βουλεύσω τι κακὸν τῷ ἀποκτείναντι, τὸν Πολύδωρον δηλονότι, καὶ μὴ συμπράξῃς. ἐὰν δὲ πάσχοντος τοῦ Πολυμήστορος οἷα πείσεται καὶ ὑπομενεῖ, φανῇ ἐκ τῶν Ἀχαιῶν θόρυβός τις ἢ καὶ βοήθεια, κώλυε, μὴ φαινόμενος διʼ ἐμὲ εἴργειν δηλονότι. τὰ δʼ ἄλλα, κατὰ τὰ ἄλλα, θάρρει, ἐγὼ ποιήσω πάντα καλῶς. I.

τῷ τʼ ὄχλῳ πλέον νέμεις: τῷ γε πλήθει, ἤγουν τὸ πλῆθος προτιμᾷς. Fl. 17. 59. πλέον: τὴν νίκην. B. τῆς σῆς διαθέσεως. Gr. τουτέστι τὰ προσφιλῆ καὶ κεχαρισμένα τοῖς Ἕλλησι πράσσεις, ἀντὶ τοῦ πλέον πίπτεις εἰς τὸ μέρος τῶν Ἑλλήνων ἢ εἰς ἐμέ. Gu. νέμεις: δίδως. Fl. 59.

869. ἐλεύθερον: ἀπολελυμένον. Gr. ἀμέτοχον. Fl. 17.

870. σύνισθι: συνεπίστασο. Gr. συγγίνωσκε. Gu. συγγίνωσκε 1. τῷ] δτι I. I. Sequentia δοῦλος—εὐτυχίᾳ om. Gr. 2. γένηταί τι μηδενὸς ἄλλου (μηδενὸς 13. ἑαυτοῦ] ἑαυτῶν Gr. hic repetit Gr.) ἐνεργοῦντος] γένηταί 22. καὶ βοήθεια Matth. pro κακοήθεια. τι ἄλλο, ἄλλου μηδαμῶς ἐνεργοῦντος μὲν ἐάν τι κακὸν ἐργάσωμαι τῷ τὸν Πολύδωρον ἀποκτείναντι Πολυμήστορι, μὴ μέντοι συμπράξῃς μοι. B. συγγίνωσκε μὲν γὰρ οἱονεὶ τῷ τὸν Πολύδωρον δηλονότι ἀποκτείναντι. M. συγγίνωσκε μὲν γὰρ τῷ μέλλοντι φονεῦσαι τοῦτον τὸν Πολυμήστορα, ἐὰν βουλεύσω τι κακὸν περὶ αὐτοῦ, μηδὲν δὲ συνδράσῃς καὶ οὐ συμπράξεις σὺν ἐμοὶ εἰς τὸν φόνον αὐτοῦ. Fl. 59. βουλεύσω: ἐργάσωμαι. Gu. ἤγουν ἐὰν φονεύσω αὐτόν. Fl. 59.

871. συνδράσῃς δὲ μή: διχῶς τοῦτο νοητέον, ἢ μὴ συνδράσῃς ἐμοὶ τῷ ἀποκτείναντι, ἤγουν κατὰ τοῦ ἀποκτείναντος τόνδε τὸν Πολύδωρον δηλονότι, ἢ μὴ συνδράσῃς τῷ ἀποκτείναντι τόνδε. Fl. 21. ἢ τὸ ὑποτακτικὸν ἀπαγορευτικὸν ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ κατὰ Ἀττικοὺς, ἤγουν μὴ σύνδρασον. Gu. ἤγουν μὴ βοηθήσῃς. Gu. μηδὲ συμβοηθήσῃς ἐμοί. Fl. 59. τὸ μή κεῖται κατὰ περισσοτέραν ἐνάργειαν, ὡς λέγομεν, κωλύει τὸν δεῖνα τοῦ μὴ ἱερατεύειν. Fl. 25. Gr. καὶ τὸ μή μετὰ τοῦ παρατατικοῦ προστακτικῶς συντάσσεται, μὴ τύπτε, καὶ μετὰ τοῦ τρίτου προσώπου τῶν ἑνικῶν καὶ τῶν πληθυντικῶν τοῦ ἀορίστου, μὴ ποιησάτω, μὴ ποιησάτωσαν, μετὰ δὲ τοῦ δευτέρου τῶν ἑνικῶν ὑποτακτικῶς μὴ ποιήσῃς, καὶ τοῦ ὑποτακτικοῦ προσταγὴν δηλοῦντος. Gr.

872. θόρυβος: ταραχή. Gu. ἕνεκεν τῆς δίκης, ἣν ἐκείνῳ ποιήσομεν. Fl. 21. ἐπικουρία: συνδρομὴ, βοήθεια. Gr. βοήθεια Πολυμήστορι. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. φοβηθεῖσα ἡ Ἑκάβη μή πως, ὅταν ἔμελλε φονεῦσαι αὐτὸν, ἀποτύχῃ τούτου, καὶ γίνεται θόρυβος, ἢ, ὅταν ἔμελλε φονεύειν αὐτὸν, λαλήσῃ καὶ γένηται ὄχλησις, καὶ ἀκούσαντες οἱ Ἕλληνες ἔλθωσι καὶ οὐκ ἐάσωσι φονεῦσαι αὐτὸν, λέγει, ἐὰν δὲ πολλάκις, φονευομένου τοῦ Πολυμήστορος, φανῇ ἀπὸ τῶν Ἀχαιῶν τις θόρυβος ἢ βοήθεια, οἷα πείσεται, ἤγουν οἷα μέλλει παθεῖν παρʼ ἐμοῦ, τοῦτο κώλυσον, μόνον μὴ δοκῶν διὰ τὴν ἐμὴν χάριν ποιεῖν τοῦτο, διὰ δὲ τὸ δίκαιον. εἰς τὰ ἄλλα, ἤγουν εἰς τὸν φόνον 4. βουλεύσω Matth. pro βουλεῦ- quod sequitur, inter lineas ea- dem manu. Fortasse cohaerent 9. κατὰ τοῦ ἀποκτ. τόνδε ἤγουν τὸν ἤγουν μὴ βοηθήσῃς, ἢ τὸ ὑποτ. πολύδωρον etiam in Gr. MATTH. 11. ἢ τὸ] Sic liquido exaratum 13. ἐνάργειαν] ἐνέργειαν Fl. 25. in Gu. In eo hoc scholion in 29. ποιεῖν Matth. pro ποιῶν. margine interiore scriptum est, id αὐτοῦ, θάρσει· πάντα ἐγὼ πράξω καλῶς, ἤγουν δύναμαι φονεῦσαι αὐτόν. Fl. 59.

873. πάσχοντος: τινὸς πράγματος γενομένου. Fl. 17. πείσεται: συμβαίνει. B.

874. εἶργε: κώλυε τοῦτο. Fl. 17. 59. 76. δοκῶν: φαινόμενος. Gr. μὴ νομιζόμενος εἴργειν. Gu. ἐμήν: διὰ τήν. B.

875. τὰ δʼ ἄλλα: κατὰ τὰ ἄλλα. Gr. ἤγουν ὅπως φονευθῇ. Gu. ἤγουν πῶς μέλλω φονεῦσαι αὐτόν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. θάρσει: ἤγουν μεγάλην ἀφοβίαν ἔχε. Gr. θάρρος ἐξ ἐλπίδος ἀφοβία, θάρσος ἐκ μεγάλης ἐλπίδος ἀφοβία, θράσος ἡ ἀπερίσκεπτος ὁρμή. Gr. Fl. 25. ἀπὸ τοῦ θέρω τὸ θερμαίνω ἐτυμολογεῖται τὸ θράσος, ὅπερ μετατιθέμενον γίνεται καὶ θάρσος. καὶ θράσος μὲν ὁ ἀλόγιστος θυμὸς, θάρσος δὲ ὁ ἔλλογος ἐπὶ ψυχῆς. Fl. 59. θήσω καλῶς: διαθήσω καλῶς. M.

876.—879. πῶς οὖν: τί οὖν πράξεις, ὦ γραῖα: πότερα μετὰ ξίφους φονεύσεις αὐτὸν ἢ μετὰ φαρμάκων ἢ μετὰ βοηθείας τινός τίς χεὶρ καὶ ποία δύναμις ἔσται μετὰ σοῦς ; πόθεν ἔχεις τοὺς φίλους τοὺς μέλλοντας βοηθῆσαί σοι ; Fl. 59.

πῶς οὖν ; τί δράσεις: κατὰ τίνα τρόπον ποιήσεις καλῶς. Gr. τὸ πῶς μὲν δηλοῖ τὸν τρόπον, τὸ δὲ τί τὸ πρᾶγμα. Gu.

877. γραίᾳ: σὺ ἡ γεραιὰ, ἢ χειρὶ γεραιᾷ. Fl. 21. ἐμφαντικὸν ἀδυναμίας. Gu. βάρβαρον: ἐμφαντικὸν δυνάμεως. Gu.

878. φαρμάκοισιν: γοητείαις. Gu. μαγείαις, ἢ δηλητηρίοις. φάρμακα γὰρ καὶ αἱ μαγεῖαι. Gr.  ψωἐπικουρίᾳ : συμμαχίᾳ. B. Gu.

879. συνέσται: ποία δύναμίς σοι συμβάλλεται : M. σύμμαχος ἔσται. Gr. χείρ: τίς σοι συνυπάρξει δύναμις. Ι. δύναμις. B. Gr. βοήθεια. Gu. πόθεν: ἐκ ποίας μηχανῆς καὶ ἀφορμῆς, αἰτίας. Gu. κτήσῃ: λάβῃς. B. ἔξεις. Gr.

880. στέγαι: σκηναί. B. Gr. κεκεύθουσι: κρύπτουσι. Gr. I. ἔστι δὲ τὸ κε ἀναδίπλωσις ποιητικὴ, ὡς τὸ κεκάδονται. Gu. κεύθουσι. Fl. 33.

881. τὰς αἰχμαλώτους: ἐμφαντικὸν ἀδυναμίας. Gr. Ἑλλήνων 11. ὁρμή om. Gr. 16. ἢ μετὰ Matth. ἢ om. Fl. 13. θάρσος Matth. pro θρά- 59. 17. σοῦ Matth. pro μοῦ. ἄγραν: ἤγουν ἂς ἤγρευσαν ἀντὶ τοῦ ᾐχμαλώτευσαν οἱ Ἕλληνες. Gr. τὰς—ἄγραν: ἐρωτηματικόν. Gu. Fl. 21.

882. τὸν ἐμὸν φονέα: οἰκειοῦται τὸν τοῦ παιδὸς θάνατον. Gr. Fl. 17. 59. 76. τιμωρήσομαι: κολάσω. 1. φονεύσω. Fl. 59. τιμωρῶ, τὸ βοηθῶ γράφεται πάντοτε ἐνεργητικῶς, οὐ μὴν δὲ καὶ παθητικῶς· τὸ δὲ τιμωρῶ τὸ κολάζω παθητικῶς γράφεται καὶ ἐνεργητικῶς. Fl. 59.

883. καὶ πῶς: καὶ πῶς ἔσται ταῖς γυναιξὶ κράτος τῶν ἀρσένων, ἤγουν καὶ πῶς αἱ γυναῖκες κρατήσουσιν ἢ νικήσουσι τοὺς ἄνδρας: Gr. καὶ πῶς ὑπάρξει ταῖς γυναιξὶ κράτος καὶ δύναμις κατὰ τῶν ἀρσένων, ἤγουν αἱ γυναῖκες πῶς μέλλουσι φονεῦσαι ἄνδρα; Fl. 59. κράτος: ἐπικράτεια. I. νίκη, κυρίευσις. Gu.

884. δεινόν: χαλεπὸν τὸ πλῆθος καὶ σὺν δόλῳ δυσκαταγώνιστον. I. χαλεπόν. Gr. ἰσχυρόν. Gu. σὺν δόλῳ ; μετὰ δόλου. Gu. δύσμαχον : ἀκαταμάχητον. M. Gr. δυσμάχητον, δυσκαταγώνιστον. Gu.

885. δεινόν: ναὶ, ἀλήθειαν λέγεις. Gu. χαλεπόν. Gr. μέμφομαι: ψέγω. Gr. καταγινώσκω καὶ φαῦλον ἡγοῦμαι· ἀσθενὲς γὰρ καὶ μαλακόν. Gu.

886. τί δʼ ; οὐ γυναῖκες: τί δέ οὐ γυναῖκες ἀνεῖλον τὰ τέκνα τοῦ Αἰγύπτου, κσὶ τοὺς ἄρσενας ἐξοικισθῆναι ἐποίησαν τῆς Λήμνου; ἀντίστροφον, ἀντὶ τοῦ τοὺς ἄρσενας ἐξῴκισαν ἄρδην τῆς Λήμνου. I. Ἱστορία. Αἴγυπτος καὶ Δαναὸς ἀδελφοὶ ἤσαν, ἀπὸ Ἰοῦς τῆς Ἰνάχου θυγατρός. τούτων ὁ μὲν Αἴγυπτος ἔσχε πεντήκοντα παῖδας ἄρρενας, ὁ δὲ Δαναὸς ἔσχε καὶ αὐτὸς πεντήκοντα θυγατέρας. οὗτος φθονῶν τῷ ἀδελφῷ Αἰγύπτῳ διὰ τὴν τῶν ἀρρένων παίδων κτῆσιν, καὶ φοβηθεὶς ὅπως μὴ ὑπʼ αὐτῶν ἐκβληθῇ τῆς βασιλείας, ἀνδρωθέντων τῶν 23. Ἱστορία om. B. M. Gu. κοντα (ν B.) θυγατέρας] δαναὸς καὶ ib. ἀπὸ Ἰοῦς τῆς] Ἰοῦς δὲ τῆς αὐτὸς θυγατέρας ν Gu. I. Gu. I. ib. φθονῶν post Αἰγύπτῳ Gu. I. 24. θυγατρός] παῖδες addit Gu., 26. ἀρρένων (ἀρσένων Gu.) παίδων κτῆσιν] ἀρσένων κτῆσιν Ι., omisso ἀπόγονοι I. ib. πεντήκοντα (ν B. M.) παῖδας ἄρ- παίδων. ρενας] παῖδας ἄρσενας πεντήκοντα (ἄρ- 27. ὅπως —βασιλείας] μή πως ὐπʼ ρενας ν Gu.) Gu. I. αὐτοῦ τῆς βασιλείας ἐκβληθῇ Gu. I. 25. Δαναὸς ἔσχε καὶ αὐτὸς πεντή- ib. τῆς] ἐκ τῆς M. υἱῶν αὐτοῦ, ἐδίωξεν αὐτὸν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἅμα τοῖς παισὶν, ὅθεν καὶ ἀπʼ αὐτοῦ ἡ χώρα Ἀἴγυπτος ἐκλήθη. χρόνου δέ τινος παρελθόντος καὶ τῶν παίδων ἀνδρωθέντων, θαρρῶν τῇ τῶν παίδων δυνάμει, παρεγένετο εἰς τὸ Ἄργος. ὁ δὲ Δαναὸς φοβηθεὶς αὐτὸν καὶ πρόνοιαν ἑαυτοῦ ποιούμενος καὶ τῆς βασιλείας, ἐπιβουλὴν κατὰ τῶν Αἰγύπτου υἱῶν ταύτην ἐσκέψατο· συνέθετο γὰρ τῷ Αἰγύπτῳ συνάψαι πρὸς γάμον τὰς ἑαυτοῦ θυγατέρας τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ. ἑτοίμως δὲ τοῦτο κατεπαγγειλάμενος τῷ Αἰγύπτῳ ὁ Δαναὸς συνεβούλευσε ταῖς θυγατράσιν ὥστε ἀνελεῖν νύκτωρ τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας πρὸ τῆς μίξεως τῆς πρὸς αὐτὰς, θάνατον ἐπαπειλήσας ταῖς μὴ τοῦτο ποιούσαις. αἱ μὲν οὖν πᾶσαι τὸ τοῦ πατρὸς ἔχουσαι πρόσταγμα ἀνεῖλον τοὺς ἄνδρας, μία δὲ μόνη τούτων ἡ Ὑπερμνήστρα ἐφείσατο τοῦ Λυγκέως, ἀπὸ τῆς μίξεως διάθεσιν ἐσχηκυῖα πρὸς αὐτόν. οὗτος δὲ σωθεὶς ἐξεδίκησε τοὺς ἀδελφούς. ἐφόνευσε γὰρ τὰς θυγατέρας τοῦ Δαναοῦ, ἅμα καὶ αὐτὸν, καὶ τῆς τούτου βασιλείας ἐκράτησε τοῦ Ἄργους ἅμα τῇ Ὑπερμνήστρᾳ. καὶ γίνεται ἐκ τούτων Ἄβας, ἐξ Ἄβαντος Προῖτος καὶ Ἀκρίσιος, ἐξ Ἀκρισίου Δανάη, ἐκ Δανάης Περσεὺς, ἐκ Περσέως Ἀλκαῖος, Ἠλεκτρύων καὶ Σθένελος, ὧν ὁ μὲν Ἀλκαῖος Ἀμφιτρύωνα ἔσχε παῖδα, ὁ δὲ Ἠλεκτρύων τὴν Ἀλκμήνην, ἐξ Ἀλκμήνης δὲ Ἡρακλῆς καὶ Ἴφικλος, ἐξ οὗ Ἰόλαος. B. M. Gu. I. φασὶ δὲ οἱ ποιηταὶ ταύτας ἐν Ἅιδου διὰ τὸν φόνον τῶν ἰδίων ἀνδρῶν κολάζεσθαι, ὑδροφορεῖν 1. τὴν Αἴγυπτον] τὴν om. B. Gu. I. 11. πᾶσαι] ἄλλαι I. ib. παισὶν] παισὶν αὐτοῦ I. ib. ἔχουσαι] τηρήσασαι Gu. 2. ἀπʼ αὐτοῦ] ὑπʼ αὐτοῦ M. 12. μόνη τοότων] τούτων μόνη I. ib. παρελθόντος] διαγενομένου Gu. ib. ἡ Ὑπερμνήστρα om. B. M. διαγινομένου I. γενομένου M. 13. οὖτος—Ὑπερμνήστρᾳ] οὗτος σωθεὶς 3. θαρρῶν—ἐσκέψατο] θαρρῶν ὁ αἴγυπτος τῶν ἀδελφῶν ἀμύντωρ ἐγένετο, καὶ τῇ τούτων δυνάμει—αὐτὸν πρόνοιαν φονεύσας τὸν δαναὸν σὺν ταῖς θυγατράσι —βασιλείας κατὰ τῶν αἰγύπτιου τῆς ἄργους βασιλείας ἐκράτησεν ἅμα υἱῶν τοιαύτην ἐσκέψατο τὴν ἐπιβουλήν τῇ ὑπερμνήστρᾳ Gu. qui sequentia Gu. I. καὶ γίνεται— Ἰόλαος omittit. ib. τῶν παί δων B. τούτων Gu. I. 16. τούτων] τούτου I. τοότου M. 17. ἐκ Δανάης om. B. 8. κατεπαγγειλάμενος] κατεπαγγελλόμενος 18. Ἀμφιτρύωνα ἔσχε] ἔσχε τὸν I. ἀμφιτρύωνα I. ib. ὁ Δαναὸς om. Gu. 19. Ἀλκμήνης δὲ] δὲ om. M. 9. τῆς μίξεως τῆς πρὸς αὐτὰς (sic 20. Ἴφικλος] ἰφικλς (i. e. ἰφικλῆς) M.: ceteri αὐτούς)—ἐπαπειλήσας] τοῦ M. μιγῆναι τούτους αὐταῖς—ἀπειλήσας Gu. 21. κολάζεσθαι ante διὰ τὸν φόνον 10. ποιούσαις] ποιησάσαις Gu. I. καταδικασθείσας ἐν τετρυπημένῳ πίθῳ. ὅθεν καὶ παροιμίαν ἐπὶ τῶν ἀνήνυτα μοχθούντων εἰς τετρυπημένον πίθον ἀντλεῖν λέγομεν. Gu. I. Ἱστορία. ἐξ Ἰοῦς τῆς θυγατρὸς Ἰνάχου ἐγένοντο δύο παῖδες, Αἴγυπτος καὶ Δαναός. ἔχων οὖν ὁ Δαναὸς θυγατέρας πεντήκοντα φοβηθεὶς τὸν ἀδελφὸν ἔχοντα πεντήκοντα υἱοὺς ἐξέβαλε μετὰ δόλου τῆς πόλεως. ἀλώμενος οὖν ἐκεῖνος εἰς ἀλλοτρίους τόπους ἐπανῆλθεν ἀνδρωθέντων τῶν υἱῶν. φοβηθεὶς οὖν ὁ Δαναὸς τὴν πολιορκίαν μήνει διὰ πρέσβεων τῷ Αἰγύπτῳ περὶ κήδους τῶν  θυγατέρων καὶ τῶν παίδων ἐκείνου. τοῦτο οὖν γίνεται καὶ ἀναιροῦσιν ἅπαντας τῷ καιρῷ τῆς μίξεως ξιφιδίοις ὑποθήκαις τοῦ πατρὸς, μιᾶς φεισομένης Λυγκέως καὶ ἐξειπούσης τὸ ἀπόρρητον. Gr.

887. καὶ Λῆμνον ἄρδην: ἐν Λήμνῳ γυναῖκες ἐτέλουν ἑορτὴν ἐτήσιον τῇ Ἀφροδίτῃ. ἐπεὶ οὖν ποτὲ καταφρονήσασαι τῆς θεοῦ ἀπέλιπον τὸ ἔθος, ὀργισθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη ἐνέβαλεν αὐταῖς δυσοδμίαν, ὡς μὴ δύνασθαι τοὺς αὐτῶν ἄνδρας αὐταῖς πλησιάσαι. αἱ δὲ νομίσασαι ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν καταφρονεῖσθαι τούτους πάντας ἀπέκτειναν. Gu. I.

Αἱ Λήμνιαι μὴ τιμῶσαι τὴν Ἀφροδίτην, καθὰ καὶ αἱ ἄλλαι γυναῖκες, ὀργισθεῖσα ἡ θεὰ δέδωκεν αὐταῖς δυσωδίαν εἴς τε τὴν αἰδὼ καὶ εἰς τὸ στόμα. ἦσαν τοίνυν μισούμεναι παρὰ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν. ἐκεῖναι δὲ αὐτοῖς μὴ συγκοιταζόμεναι μετὰ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν ἐμίσησαν αὐτοὺς καὶ ἀπέκτειναν. Fl. 59. ἔθος ἦν τοῖς Λημνίοις κατʼ ἔτος θύειν τῇ Ἀφροδίτῃ. παριδόντες οὖν τὸ τοιοῦτον ἐτήσιον ἔθος σχεδὸν οὐ μνήμην ἐποίουν αὐτῆς. αὕτη οὖν ὀργισθεῖσα ἐπέβαλε ταῖς γυναιξὶν αὐτῶν δυσωδίαν, διʼ ἣν οἱ ἄνδρες αὐτὰς ἀπεστρέφοντο. αἱ δὲ ὀργισθεῖσαι ἀνεῖλον τοὺς ἑαυτῶν ὁμευνέτας. μόνη δὲ Ὑψιπύλη ἔσωσε τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα Θόαντα. τούτου οὖν ἀναμιμνήσκουσα τὸν Ἀγαμέμνονα ἡ κάβη δηλοῖ ὅτι οὐκ ἔστι δυσκατόρθωτον τὸ τοὺς ἄνδρας ὑπὸ γυναικῶν φονεῦσαι. Fl. 33.

καὶ Λῆμνον ἄρδην: ὁ Δίδυμος οὕτως· Πελασγοὶ ἐπιθέμενοι ποτὲ 1. παροιμίαν] παροιμία 1. ib. δυσοδμίαν] δυσωδίαν I. 7. μήνεῖ] Sic codex. Requiritur 15. αὐτῶν] ἑαυτῶν I. μηνύει vel πέμπει vel simile quid. 18. τιμῶσαι] τιμῶντες Fl. 59. 12. ἑορτὴν ἐτήσιον] ἐτήσιον ἑορτὴν l. 30. ὁ Δίδυμος] ὁ δὲ δίδυμος I. 14. ὀργισθεῖσα om. I. nullo lemmate praefixo. ταῖς Ἀθήναις πολλοὺς τῶν ἐξ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες ἤγαγον εἰς Λῆμνον, ἐν οἷς καὶ γυναῖκας Ἀττικὰς, αἷς καὶ παλλακίσι χρησάμενοι ἔσχον παῖδας· σὓς αἱ μητέρες τήν τε πάτραν γλῶσσαν καὶ τὰ ἔθη ἐδίδαξαν. οἱ δὲ συνήρχοντο τότε ἀλλήλοις, καὶ εἴ τις τύπτοι τινὰ αὐτῶν, ἐβοήθουν ἅπαντες. καὶ τέλος ἄρχοντα ἴδιον ποιήσαντες παρώξυναν τοὺς Πελασγοὺς οὕτως· ὥστε ἐκείνην ἀνελεῖν τε τοὺς παῖδας ἅπαντας καὶ Ἀττικὰς πάσας γυναῖκας. καὶ μετὰ ταῦτα καὶ αἱ Λήμνιαι γυναῖκες τοὺς σὺν Θόαντι πάντας ἀπέκτειναν. διʼ ἀμφότερα ταῦτα ἡ παροιμία ἐδόθη, τὰ Λήμνια κακά. B.M.I. καὶ Λῆμνον: οἱ Πελασγοὶ Ἀθήνας εἷλον στρατεύσαντες κατʼ αὐτῶν, καὶ γυναῖκας εἰς Λῆμνον ἤγαγον καὶ χρησάμενοι ἐπαιδοποίησαν. αἱ δὲ τὴν πάτριον φωνὴν τοὺς παῖδας καὶ τὰ ἔθη ἐπαίδευσαν· οἳ καὶ διῆγον φίλοι τε ἀλλήλοις ὄντες καὶ ἀμυνόμενοι τοὺς ἀδικοῦντας, προκρίναντες καὶ ἄρχοντα ἐξ αὐτῶν ἕνα. ἐφʼ οἷς ἀγανακτήσαντες οἱ πατέρες αὐτούς τε καὶ τὰς μητέρας ἀνεῖλον. ὅθεν φοβηθεῖσαι αἱ περιλειφθεῖσαι Λημνιάδες μὴ καὶ αὐταὶ τὰ ὅμοια σπάθωσιν ἀνεῖλον πάντας τοὺς ἄνδρας. ἐξ ἀμφοῖν οὖν ἡ παροιμία ἐλέχθη Λήμνια κακὰ, ἐξ ὧν τε οἱ ἄνδρες μετὰ παίδων τὰς γυναῖκας ἀνεῖλον καὶ ἐξ 1. πολλοὺς] πολλὰ M . . . . . . . μνιάδες τοὺς σὺν θόαντι ἄνει- 2. γυναῖκας om. M. λον. διʼ ἄμφω οὖν ἡ παροιμία ἐλέχθη ib. αἷς καὶ] καὶ om. B.I. τὰ λήμνια κακά :—quae redintegrari : 3. τήν τε πατρῴαν] τῶν τε πατέρων possunt ex Fl. 33. οἱ Πελασγοὶ ταῖς τὴν B.l. Ἄθήναις ἐπιθέμενοι ποτὲ πολλοὺς τῶν ib. γλῶσσαν—ἔθη] γλῶτταν—ἤθη I. ἐξ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες ἤγαγον εἰς Λῆ- ] 4. τινὰ αὐτῶν] ἀπʼ αὐτῶν τινα 1. μνον, ἐν οἷς ἔτι καὶ γυναῖκας ἥρπασαν, 5. καὶ τέλος— Ἀττικὰς πάσας γυναῖ- αἷς πολλάκις (sic) χρησάμενοι ἐπαιδο- κας habet H., om. B.I. ποίησαν. αἱ δὲ τοὺς παῖδας τὴν πάτριον 6. ἐκείνην] Sic M. φωνὴν καὶ τὰ ἤθη ἐδίδαξαν· οἳ καὶ βή- 7. καὶ αἱ] αἱ om. B.I. σαντες (leg. ἡβήσαντες) συνήρχοντο· 8. ἀμφότερα] ἀμφότερα δὴ B. ἀλλήλοις καὶ φίλοι ἦσαν, καὶ τοὺς ἀδι- 10. οἱ Πελασγοὶ—] Simile scho- κοῦντας αὐτοὺς ἠμύναντο. καὶ εἴ τις lion est in M. quod ex parte tan- ἔτυπτέ τινα αὐτῶν, ἐβοήθουν πάντες, tum legi nunc potest, καὶ ἄλλως. καὶ τέλος ἄρχοντας ἰδίους ποιήσαντες πελασγοὶ ἀθήναις ἐπιθέμενοι ἥρπασαν ἐπέστησαν· ἐφʼ οἷς ἀγανακτήσαντες οἱ ἄλλα τε καὶ γυναῖκας εἰς λῆμνον ἤγαγον πατέρες αὐτούς τε καὶ τὰς μητέρας τὰς καὶ χρησάμενοι ἐπαιδοποίησαν. αἱ δὲ Ἄττικὰς, τουτέστι πάντα, ἀνεῖλον. με- τὰ τοὖς παῖδας τὴν πάτριον φωνήν τε καὶ τὰ δὲ ταῦτα αἱ Λημναῖαι γυναῖκες τοὺς ἔθη ἐπαἱδευσαν. οἱ δὲ ὴβη. . . . φίλοι τε σὺν Θόαντι πάντας ἀπέκτειναν etc. ἀλλήλοις ἦσαν καὶ ἀμυ . . . . τοὺς ἀδι- 12. ἔθη] ἤθη Gu. Conf. l. 3. κοῦντας πελασγοὺς καὶ ἄρχοντα αὐτοῖς 16. περιλειφθεῖσαι] περιληφθεῖσαι . . . ἐφʼ οἷς ἀγανακτήσαντες—ἀνεῖλον Gu. ὥν αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας. Gu. Λήμνιαι γυναῖκες ὑπερφερεῖς οὖσαι τῷ κάλλει ἐπήρθησαν κατ' Ἀφροδίτης. χολωθεῖσα οὖν ἐκείνη ἐμβάλλει ταῖς σαρξὶ τούτων δυσωδίαν, διʼ ἢν ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν ἀπεστρέφοντο. ὅθεν καὶ ἐμπεσοῦσαι μιᾷ τῶν νυκτῶν ἀναιροῦσιν ἅπαντας ὀλίγων πάντη φεισάμενοι γονῆς χάριν. Gr. ἄρδην: παντελῶς, ὁμοῦ. Fl. 9. 17. 21. 56. 59. 76. παντελῶς. ἐπὶ κακοῦ κεῖται τὸ ἄρδην ἀεί ποτε. Gr. ἐξῴκισαν: ἐξοικισθῆναι ἐποίησαν, ἐξῳκισμένους ἐποίησαν. Gu.

888—897. ἀλλʼ ὡς γενέσθαι: ἀλλὰ πῶς χρὴ γενέσθαι, τόνδε μὲν τὸν λόγον ἄφες· παράπεμψον δὲ χάριν ἐμοῦ τήνδε τὴν γυναῖκα διὰ τοῦ στρατοῦ ἀκινδύνως. καὶ σὺ, ὦ γύναι, πλησιάσασα τῷ φίλῳ τῷ Θρμκὶ, λέξον· καλεῖ σε ἡ Ἑκάβη ἡ ποτὲ ἄνασσα τῆς Τροίας, διὰ χρείαν σὴν μᾶλλον ἢ ἐκείνης, καὶ παῖδας, καλεῖ δηλονότι, ὅτι δεῖ γινώσκειν καὶ τὰ τέκνα τοὺς ἀπʼ ἐκείνης λόγους. τὸν δὲ τάφον, ἤτοι τὴν ταφὴν τῆς νεοσφαγοῦς Πολυξένης, καρτέρησον, ὦ Ἀγάμεμνον, ἵνα οὗτοι οἱ ἀδελφοὶ, ἡ διπλῆ φροντὶς ἐμοὶ, ἐν μιᾷ φλογὶ κρυφθῆτον, ἀντὶ τοῦ ἐν τῇ χθονὶ πλησίον ἀλλήλων δηλονότι. I.

ἀλλʼ ὡς γενέσθαι: μέλλει. B. ἀλλʼ ὥστε μὲν γενέσθαι τὴν τιμωρίαν τοῦ Πολυμήστορος, ἄφες τὸν περὶ τούτου λόγον. Fl. 59. διχῶς νοητέον] τοῦτο· ἀλλʼ ὡς χρὴ γενέσθαι, ἢ πῶς χρὴ γενέσθαι, μέθες τόνδε τὸν λόγον ἐμοί· ἢ ἀλλʼ ὡς ἤγουν οὕτως γενέσθαι τοῦτο, ὡς ἐκεῖνο τῶν γυναικῶν. Fl. 21.

889. πέμψον: παράπεμψον, ὁδήγησον. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἀσφαλῶς: ἀνεμποδίστως. Florr. Gr. ἀφόβως καὶ ἀκινδύνως, ἵνα μή τις τῶν Ἑλλήνων κωλύσῃ αὐτὴν αἰχμάλωτον οὖσαν. M. Gu. ὡς αἰχμάλωτος καὶ ὡς γυνὴ, ἀπρεπὲς ἦν διέρχεσθαι μέσον τοῦ στρατοῦ· ἐν γὰρ τῷ στρατῷ καὶ ἀκόλαστοί εἰσιν ἄνδρες. καὶ φοβηθεῖσα μή πως κρατήσῃ τις ταύτην, καὶ ἢ φθείρῃ—νέα γὰρ ἦν ἡ ἀποσταλθεῖσα—ἢ ἀλλοτρόπως ἐπηρεάζῃ, λέγει τὸν Ἀγαμέμνονα, ὡς ἐπιδώσῃ αὐτῇ τι σημεῖον βασιλικὸν εἰς τὸ διέρχεσθαι ταύτην μέσον τοῦ στρατοῦ ἀφόβως. Fl. 59.

890. πλαθεῖσα: ἐγγίσασα. M. πλησιάσασα. B. Gr.

892. σὸν οὐκ ἔλασσον: ἀντὶ τοῦ μᾶλλον, ἵνα ᾖ διὰ σὸν μᾶλλον 5. χάριν] Sequitur in Gu. ἄλλως. (p. 438, 10.) οἱ πελασγοί—γυναῖκες τοὺς ἄνδρας ib. παντελῶς etiam M. χρέος ἤπερ ἐκείνης. B. ὄφελος. B. κείνης χρέος: μὴ λάβῃς εἰς τὸ χρέος ἔξωθεν τὸ διά, ἀλλʼ ἔστιν αὕτη ἡ αἰτιατικὴ πρὸς τὸ σέ, οὕτω· καλεῖ σε ἡ Ἑκάβη χρέος καὶ χρείαν σοὶ οὐκ ἔλασσον ἢ ἐκείνῃ, ἤγουν εἰ ἀφίξῃ, σαυτῷ οὐκ ἔλασσον ἢ ἐκείνῃ ὑπάρξεις χρεία. ὥσπερ γὰρ φαμὲν, καλῶ τὸν δεῖνα ἑαυτῷ βοήθειαν οὐχ ἧττον ἢ ἐμοὶ, οὕτω καὶ τοῦτο· δέον δὲ εἰπεῖν σοί, σὸν εἶπε πρὸς τὸ χρέος. Gu. I. διὰ χρέος καὶ χρείαν οὐκ ἔλασσον σὴν, ἀντὶ τοῦ μᾶλλον σὴν παρὸ διὰ χρείαν ἐκείνης. Fl. 59. ἀντὶ τοῦ μᾶλλον, ἵνʼ ᾖ, διὰ σοῦ μᾶλλον χρέος ἢ διὰ ἐκείνην. Fl. 33.

893. καὶ παῖδας: σὺ δὲ κάλεσον καὶ τοὺς παῖδας ὡς ὅτι δεῖ καὶ τοὺς ἐξ ἐκείνης παῖδας εἰδέναι τοὺς ἡμετέρους λόγους. B.

895. ἐπίσχες : καρτέρησον. Gr. ἀνάμεινον, κράτησον, κώλυσον. Gu. καρτέρησον, ἀντὶ τοῦ ἀναβαλοῦ τὴν ταφὴν αὐτῆς. M. Fl. 56. 59.

896. ὡς τώδʼ ἀδελφώ: δυικῶς τοὺς ἀδελφούς. ὅπως τοὺς ἐμοὺς παῖδας τόν τε Πολύδωρον καὶ τὴν Πολυξένην εἰς μίαν πυρκαϊὰν ἐμβαλοῦσα τῆς ἐμῆς μερίμνης θάψω. Ἄλλως. ἵνα οὗτοι οἱ δύο ἀδελφοὶ πλησίον μιᾷ φλογὶ κρυφθῶσι χθονί. μέριμναι δὲ ἀλγηδόνες τῆς μητρός. B. πλησίον: ἀλλήλων τεθέντες δηλονότι. Gr. μιᾶ φλογί: καυθέντες. Gr.

897. κρυφθῆτον: οἱ Ἀττικοὶ ἐκρύφθην γράφουσιν, οἱ δὲ πεζογράφοι ἐκρύβην. ἵνα οἱ δύο ἀδελφοὶ καυθῶσιν ἐν μιᾷ φλογὶ καὶ ταφῶσιν ἐν ἑνὶ τάφῳ. ἐν διπλῇ δὲ μερίμνῃ ὑπάρξουσι τῇ μητρὶ, ἤγουν δύο μερίμνας μέλλω ἔχειν, τοῦ τε Πολυδώρου καὶ τῆς Πολυξένης, εἰ καὶ ἑνὶ τάφῳ κρυφθῶσιν. Fl. 59.

898.—904. ἔστω τάδε: οὕτως, ὡς λέγεις, δηλονότι. καὶ γὰρ, εἰ μὲν ἦν τῷ στρατῷ καιρὸς πλοῦ, οὐκ ἂν εἶχόν σοι δοῦναι τὴν δωρεὰν ταύτην. νῦν δὲ — οὐ γὰρ ἀφίησιν ὁ Ποσειδῶν πνοὰς ἐπιτηδείας— 1. εἰς τὸ χρέος om. I. τοὺς παῖδας ἢ ὅτι δεῖ καὶ τοὺς ἐξ ἐκείνης 3. ἔλασσον] ἔλαττον I. et mox παῖδας εἰδέναι τοὺς ἡμετέρους λόγους:— 13. ἀναβαλοῦ] ἀναβάλλου M. ἐλάττονι. 4. ἢ ἐκείνῃ ὑπάρξεις] ἢ ἐκείνῃ om. ib. ταφὴν αὐτῆς] αὐτῆς ταφήν Fl. Gu. 56. 59. 10. καὶ παῖδας—] Hujus scholii 15. ὡς τώδʼ ἀδελφώ] Hujus scholiii et praecedentis nunc fragmenta pars extrema superest in M . . . . .  tantum  legi possunt in M. ἵνα καὶ λως . . . . ἀδελφοὶ πλησίον—τῆς μητρός. διὰ τὴν χρείαν . . καὶ . . . . οὐκ ἔλασσον ἀνάγκη προσκαρτερεῖν προσδοκῶντας πλοῦν ἥσυχον. εἴθε δὲ γένοιτο κατά τινα τρόπον, πραχθῆναι δηλονότι τὰ κατὰ σὲ, εὗ καὶ καλῶς· καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ καὶ πόλει καταθύμιον τόδε· λέγω τὸ τὸν μὲν κακὸν πάσχειν κακὸν, τὸν δὲ χρηστὸν εὐτυχεῖν. I.

898. καὶ γὰρ εἰ μὲν ἦν: οὐ καλῶς φησι ταῦτα ὁ Ἀγαμέμνων. ἐχρῆν γὰρ αὐτὸν ἅπαξ δόντα τὴν χάριν σιωπῆσαι καὶ μὴ ἐλέγξαι τὴν ἑαυτοῦ γνώμην· οὐ γὰρ ἀνάγκῃ τοιαύτῃ ὑπέκειτο βασιλεὺς ὥν. B.M.I.

899. εἶχον: ἠδυνάμην. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr.

900. οὐ γὰρ—θεός: διὰ μέσου. Gu. ἀφίησιν ἐπιτηδείους. M. οὐρίας: εὐφόρους, ἐπιτηδείους. Gr. εὐδιεινούς. Gu. οὔριος ἄνεμος ἀπὸ τῆς οὐρᾶς, ἤγουν ὁ ἀπόπισθεν τοῦ καραβίου· ὅταν γὰρ ἔχῃ τὸν ἄνεμον ἀπὸ τῶν ὀπισθίων μερῶν, τότε ταχέως τρέχει, ὅτε δὲ ἀπὸ τῶν ἔμπροσθεν, οὐ δύναται πλεῦσαι. Fl. 59. θεός: ὁ Ποσειδῶν. Gu.

901. ὁρῶντας : ἐκδεχομένους, προσδεχομένους. Gr. βλέποντας. Gu. ἥσυχον ὃ γαληνὸν ἄνεμον. M. Fl. 10. 21. ἀνενέργητον. Gu.

902. γένοιτο δʼ εὗ πως: εἴη δὲ πραχθῆναι τὸ κατὰ σὲ καλῶς, ὅτι καὶ πᾶσι καταθύμιον τοῦτο· ὁ γὰρ φόνον δράσας κοινὸν τοῖς ἀνθρώποις ἀδίκημα ἐποίησε, λυμηνάμενος τῷ κοινῷ νόμῳ, καὶ ἀδικήσας τὸ τῆς φύσεως ὁμοιογενές. B.M.I. γένοιτο δὲ σοὶ καλῶς, ὥστε φονεῦσαι τοῦτον. ὅπερ μέλλεις πρᾶξαι τὸ κοινὸν συμφέρον ἔνι τοῖς πᾶσιν καὶ ἰδία· ἀπὸ γὰρ τῆς τοιαύτης τιμωρίας μέλλουσι σωφρονισθῆναι οἱ φονεῖς καὶ οἱ ξένων πραγμάτων ἐρῶντες, καὶ κατὰ νόμους ἔνι τὸν μὲν κακὸν πάσχειν κακῶς, τὸν δὲ καλὸν εὐτυχεῖν. Fl. 59. κοινόν: στεργόμενον παρὰ πάντων, ἀγαθόν. Gr.

903. ἰδίᾳ θʼ ἑκάστῳ: καὶ καθʼ ἕκαστον πάντες καὶ ὁμοῦ πάντες τοῦτο ἀποδέχονται, τὸ τὸν κακὸν κολάζεσθαι, τὸν δὲ χρηστὸν εὐεργετεῖσθαι. Gr. ἰδίᾳ: κατʼ ἰδίαν. Gr. ἑκάστῳ: ἀνθρώπῳ ὑπάρχει. Gu. πόλει: κοινῶς. Gr.

6. δόντα] διδόντα I. λυμαινόμενος.—-ὁμογενές. Iidem prae- 7. οὐ γὰρ] ἀλλʼ οὐκ B.I. mittunt haec: γένοιτο δʼ εὖ πως, ib. ἀνάγκῃ—ὤν] ἀνάγκῃ ἀφίησιν ὃ σὺ βούλῃ δρᾶσαι τῷ Πολυμήστορι. MATTH. 18. εἴη δὲ—] Idem scholion est ib. τὸ κατὰ] τὸ om. M. in Flor. 21, 33. cum hac diversi. 19. καὶ πᾶσι] καὶ om. M. tate: ποθῆναι 21. pro πραχθῆναι. — 20. λυμηνάμενος] λυμαινόμενος M.

905. —922. σὺ μὲν, ὦ πατρὶς Ἰλιάς: ἡ μὲν θεράπαινα κατὰ τὴν πρόσταξιν τῆς Ἑκάβης ἀπέρχεται πρὸς τὸν Πολυμήστορα, ὁ δὲ' χορὸς τῶν αἰχμαλωτίδων γυναικῶν λέγει τὰς συμφορὰς αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀργῇ τὸ δρᾶμα, μέχρις οὗ ἔλθῃ ὁ Πολυμήστωρ. λέγεται δὲ οὕτως· σὺ μὲν, ὦ πατρὶς Τρωϊκὴ, οὐδαμῶς κληθήσῃ πόλις τῶν ἀπορθήτων· τοιόνδε νέφος καὶ πλῆθος τῶν Ἑλλήνων περικαλύπτει σε πορθηθεῖσαν ἐν δορὶ καὶ πολέμῳ. ἀπεκόπης δὲ τὴν στεφάνην καὶ τὸν καλλωπισμὸν τῶν πύργων, κατεχρώσθης δὲ, ἤτοι μεμελάνωσαι, ἐλεεινότατα κηλῖδι καπνοῦ αἰθάλου καὶ καυστικοῦ. ὦ τάλαινα, πατρὶς δηλονότι, οὐκέτι ἐνδιατρίψω καὶ ἐμπεριπατήσω σοι. κατὰ τὸ μεσονύκτιον ἐφθάρην, ὁπηνίκα ἐκ τῶν δείπνων, ἤτοι μετὰ τὰ δεῖπνα, κέχυται ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς ὕπνος γλυκύς. ἀπὸ τῶν ὕμνων δὲ καὶ ἀπὸ τῶν χαροποιῶν θυσιῶν καταπαύσας, ἑαυτὸν δηλονότι, ὁ πόσις ἔκειτο ἐν τοῖς θαλάμοις, οὐδαμῶς ὁρῶν τὸν ναυτικὸν ὅμιλον περιπατοῦντα εἰς τὴν Τροίαν, τὸ δόρυ δὲ, ἔκειτο κατὰ κοινοῦ, ἐπὶ τῷ πασσάλῳ. τὸ δὲ ἀκόντιον εἰπὼν ἀπὸ μέρους ἐδήλωσεν ὅλα τὰ ὅπλα. I.

905. πατρίς: τὸ πατρὶς ἤγουν ἀπὸ τοῦ πατρὸς καλεῖται ἡ πατρίς. πῶς δὲ οὐ καλεῖται καὶ ἀπὸ τῆς μητρὸς ματρὶς, ὡς πατρίς; καὶ φησὶν ὁ Θεσσαλονίκης ὅτι ἀπὸ μὲν τοῦ πατρὸς ἔλαβε τὸ ὄνομα τῆς πατρίδος, οὐκ ἐκλήθη δὲ καὶ ἀρσενικῶς ὁ πάτρος ἢ· ἄλλο τι· ἀπὸ δὲ τῆς μητρὸς ἔλαβε τὴν κλίσιν, καὶ κλίνεται θηλυκῶς ἡ πατρίς. καὶ ἀπὸ μὲν τοῦ πατρὸς ἔλαβε τὸ ὄνομα, ἀπὸ δὲ τῆς μητρὸς τὴν κλίσιν τῶν θηλυκῶν, καὶ διὰ τοῦτο σώζει ἐν ταυτῷ καὶ τῶν δύο. Fl. 59.

906. ἀπορθήτων: μία τῶν μὴ ἁλωθέντων ἀπὸ τῶν πολεμίων. Fl. 6. 21. 56. ἔλεγον πρὸ τῆς πορθήσεως τῆς Ἰλίου εἶναι ταύτην ἀπορθήτων ὡς θεόδμητος· ὁ γὰρ Ποσειδῶν καὶ ἕτεροι θεοὶ ἔκτισαν ταύτην, καὶ ἕνεκα τούτου ἐκάλουν αὐτὴν ἀπόρθητον. νῦν δὲ πορθηθεῖσα λέγει ὁ χορός· ἀπὸ τοῦ νῦν, ὦ πατρὶς Ἰλιὰς, οὐκέτι καὶ εἰς τὸ μετὰ ταῦτα κληθήσῃ πόλις τῶν ἀπορθήτων, ἀλλὰ δηλονότι τῶν πορθηθέντων· μέγα γὰρ νέφος καὶ πλῆθος τῶν Ἑλλήνων περιέκρυψε καὶ ἠφάνισέ σε, πορθῆσαν καὶ σκυλεῦσαν ἐν δορὶ καὶ ἐν κονταρίῳ. Fl. 59. λέξει: καταριθμήσῃ. Fl. 10. 21. οὐδαμῶς εἰς τὸ ἑξῆς ῥηθήσῃ. Gr. ὀνο- 19. ὁ Θεσσαλονίμης] Intelligitur ἐπίσκοπος. Videtur autem Eustathium dicere. μασθήσῃ, κληθήσῃ. Gu. οὐκέτι, φησὶν, ὦ πατρὶς Ἰλιὰς, ταῖς ἀπορθήτοις πόλεσι συγκαταριθμηθήσῃ. νέφος δὲ ἀντὶ τοῦ πολέμου τὸ νέφος πορθῆσάν σε τῶν Ἑλλήνων, ἀντὶ τοῦ ὁ πόλεμος. ἡ δὲ ἀμφί πρὸς τὸ κρύπτει τουτέστι περικαλύπτει σε. B.

907. νέφος: πλῆθος. B. Gr. ἀφανισμὸς, σκότος. Gu. καλύπτει: περικαλύπτει σε. Gr. περιέκρυψεν, ἐνεστὼς ἀντὶ παρψχημένου. Gu. τὸ ἀμφί πρὸς τὸ καλύπτει (κρύπτει Gu. ὅ ἐστι περικαλύοτει add. Flor. συναπτέον add. Gu.) Fl.21. Gu.

909. δορὶ δὴ δορί: διπλασιάζει ἕνεκεν τῆς λύπης. Fl. 21. πολέμῳ. Gr. πέρσαν: πορθῆσαν. Fl. 33. ἐπόρθησαν. B. Gr. ἀφα- νίσαν. Gu.

910. ἀπὸ δὲ στεφάναν κέκαρσαι: Καλλισθένης ἐν β’ τῶν Ἑλληνικῶν οὕτω γράφει· ἑάλω ἡ Τροία Θαργηλιῶνος μηνὸς, ὡς μέν τινες τῶν ἱστορικῶν η' ἱσταμένου, ὡς δὲ ὁ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα η' φθίνοντος. διορίζει γὰρ αὐτὸς τὴν ἄλωσιν φάσκων συμβῆναι τότε τὴν κατάληψιν ἡνίκα νὺξ μὲν ἔην μέσση, λαμπρὰ δʼ ἐπέτελλε σελήνη. μεσονύκτιος δὲ μόνον τῇ ὀγδόῃ φθίνοντος ἀνατέλλει, ἐν ἄλλοις δʼ οὐ 3. πορθῆσαν] πορθεῖσαν B. In Μ. scriptis grammaticorum ellipsi, de brevius λέξῃ: ἀριθμηθήσῃ, (ad νέφος) qua dixit Schaeferus ad Lamb. Bos. ὁ πόλεμος. ἡ ἀμφὶ πρὸς τὸ κρύπτει, ὃ p. 393. et Sylburg. ad Etym. M. ἐστι πεφικαλύπτει :— p. 47, 3. Adde Hesych. s. v. Σφυ- 12. Καλλισθένης] Plut. V. Ca- ροδέται, τοῖς τὰ ἱπποτροφικά, ubi γε- mili c. 19. Καρχηδόνιοι περὶ Σικελίαν γραφόσι addidit Musurus. ὑπὸ Τιμολέοντος ἡττῶντο τῇ ἔβδόμῃ φθί- ib. ηʼ φθίνοντος B. ὀγδόῃ φθίνοντος νοντος, περὶ ἣν δοκεῖ καὶ τὸ Ἴλιον ἀλῶ. Fl. 21. ὀγδόην φθίνοντος M. ναι, Θαργηλιῶνος, ὡς Ἔφορος καὶ Καλ- 17. ἔην B. M. ἦν Fl. 21. λισθένης καὶ Δαμάστης καὶ Φύλαρχος ib. μέσση Matt1. pro μέση, vel ἱστορήκασι. Partem hujus scholii μεσάτη, quod μεσάτα scriptum apud ex codice Fulvii Ursini protulit Clem. Alex. loco infra afferendo, Scaliger de emend. temp. 5. 9. ut σελάνα ibidem pro σελήνη, quia 378. ed. Genev. a. 1629. λαμπρὰ terminationem Doricam ha- ib. β'] θʼ Fl. 21. bere videbatur. 13. ἑάλω B. ἑάλω μὲν M. Fl. ib. ἐπέτελλε] ἐπέστελλε Fl. 21. 18. ἀνατέλλει, ἐν ἄλλοις δʼ οὐ συμπε- ib. μέν τινες B. μέντοι M. Fl. φώνηκεν Εὐριπίδης Cobetus. ἀνατέ- λειεν ἄλλη δʼ οὐ συμπεφώνηκεν εὐρινπί- 14. τῶν ἱστορικῶν ῆ (ν M.) ἰστα- ὄης M. ἀνατέλει ἄλλο δʼ οὕ. συμπε- μένου B. M. τῷ ἱστορικῷ ν ἱσταμένου φώνηκεν εὐριπίδης B. ἀνατείλειεν. ἄλλη Fl. 21. δʼ οὐ συμπεφώνη (sic) μὲν εὐριπίδῃ ib. ὁ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα] Intelligi. Fl. 21. tur γράψας vel ποιήσας, frequenti in συμπεφώνηκεν Εὐριπίδης ὡς ὁμολογουμένης τῆς δόξης. Λυσίμαχος δέ φησι Δημοφῶντος Ἀθήνησι βασιλεύοντος ἔτους τετάρτου Θαργηλιῶνος ἱσταμένου δωδεκάτῃ. B. M. Fl. 21.

στεφάνην πύργων : ἤγουν ἀφῃρέθης τοὺς δίκην στεφάνου περιβάλλοντας πύργους. ἢ τὸ στεφάναν γενικὴν τῶν πληθυντικῶν νόει. οὕτω γὰρ οἱ Δωριεῖς τὰς γενικὰς τῶν πληθυντικῶν ἐκφέρουσιν. ὅπερ οὕτως ἐρεῖς· ἀποκέκαρσαι δὲ τῶν στεφάνων, τῶν πύργων λέγω. Gu. I. τὴν στεφάνην τῶν πύργων, ἣν οἱ πύργοι δηλονότι ποιοῦσιν. Gr. Fl. 17. 59. 76. ἤγουν τοὺς προμαχῶνας καὶ προμαχίονας. τὸν κύκλον. Gu. τὸ κάλλος, τὴν ἐξοχὴν τοῦ τείχους. M. Fl. 10. 21. στέφανος λέγεται ὁ χρυσὸς, ὃν φοροῦσιν αἱ γυναῖκες, στεφάνη δὲ θηλυκῶς τὰ τῶν πύργων προμαχιόνια, ὥσπερ καὶ κάλαμος μὲν τὸ καλάμιον, καλάμη δὲ θηλυκῶς ὁ τοῦ σίτου κάλαμος. Fl. 59. ἀπὸ κέκαρσαι : ἀπεκάρης. Gr. ἀπεκόπης. B. M. Gu. ἀποτέτμησαι. Fl. 33.

911. αἰθάλῳ: οὐ χρὴ γράφειν αἰθάλου καπνοῦ κηλῖδι, ἤτοι καυστικῇ κηλῖδι, ἀλλʼ αἰθάλῳ κηλῖδι, ἤτοι καυστικῇ κηλῖδι, ἤγουν πυρὶ, ἢ καπνῷ ἀπὸ μέρους. περισσὸν οὖν ἦν τῷ καπνῷ. διὸ καὶ ἐξεβλήθη παῤ ἐμοῦ, ἵνʼ οἰκεῖον ᾖ τὸ κῶλον πρὸς τὸ τῆς ἀντιστροφῆς. I. αἰθάλου: καυστικοῦ. Gr. μέλανος ἀπὸ τοῦ πυρὸς ἀνερχομένου καπνοῦ. Gu. τοῦ ἀπὸ αἰθάλης καὶ πυρὸς γενομένου καπνοῦ. B. Fl. 10. 21. 33. ἤτοι ῥυπαρία τοῦ μελαίνοντος καπνοῦ. B.

912. κηλῖδʼ: ῥύπον. Gr. Fl. 56. μελαντηρίῳ, ἀμαυρώσει. Gu. βάρος, μίασμα. M. Fl. 21. μελανία τῆς αἴγλης. Fl. 59. ῥυπαρίαν 3. δωδεκάτῃ] δεκάτη Cobetus. Delendum νῆς. “νὺξ μὲν ἔην (φησὶν ὁ τὴν μικρὰν potius ἱσταμένου, ut patet Ἰλιάδα πεποιηκώς) μεσάτα (corrige μεσάτη), ex Clem. Alex. Strom. I. p. 381. λαμπρὰ δʼ ἐπέτελλε σελάνα κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς (corrige σελήνη).” ἕτεροι Σκιροφοριῶνος Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. ὀγδόην φθίνοντος Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Θαργηλιῶνος ponit etiam Dionysius Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος Ant. Rom. 1, 63. Accurate de μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὡς φησι Διονόσιος diversis his computationibus exposuit ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας δὲ καὶ Δερκύλος posuit Boeckh. in commentario ad ἐν τῇ τρίτῃ μηνὸς Πανήμου ὀγδόῃ φθνοντος᾿ Marmor Parium Corp. Inscr. vol. 2. Ἑλλανικὸς γὰρ (γὰρ om. Eusebius 9. 329. Praep. Ev. 10. p. 498. Fort. 4. ἀφῃρέθης om. I. δέ) δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος μηνὸς, καὶ ib. στεφάνου] στεφάνων I. τινὲς τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγγραψαμένων 7. δὲ om. I. ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον 18. παῤ ἐμοῦ] Est scholion Triclinii. ἔτος Μενεσθέως, πληθούσης σελή- τοῦ μελαίνοντος καπνοῦ. Fl. 10. 21. 33. κέχρωσαι: κεκάπνισαι. B. κεκάπνισαι ἢ κέκαυσαι. M. κατακέχρωσαι ἀντὶ τοῦ ἐχρώσθης ἢ μεμελάνωσαι. Gr. ἐχρωματίσθης, κατεμολύνθης, ῥερύ- Gu. κατεζοφώθης. Fl. 59.

913. ἐμβατεύσω: ἐπιβήσομαι. ἀντὶ τοῦ εἰσέλθω εἰς σέ. M. βαδίσω. Gr. περιπατήσω. ἐμβατεύω τὸ περιπατῶ καὶ τὸ ἐξετάζω, ὡς τὸ καρδίας ἐμβατεύων. Gu. περὶ τῆς πόλεως ταῦτά φησιν πρὸς αὐτὴν ἀποκλαιομένη, ὅτι οὐκέτι σʼ ἐμβατεύσω ἐλευθέρῳ ποδὶ, καθάπερ καὶ πρῶτον, ἀγαλλομένη καὶ θάλλουσα. Fl. 33.

914. Οἱ Ἕλληνες, μὴ δυνάμενοι Τροίαν ἑλεῖν ἵππον κατεσκεύασαν ξύλινον, ἀνατιθέμενοι τοῦτον δῆθεν τῷ Ὀλυμπίῳ Διὶ τῷ Τροίαν φυλάσσοντι. ἐμβαλόντες δὲ τούτῳ πολλούς τε ἄλλους τῶν ἡρώων καὶ Μενέλαον ἔστησαν πρὸ τῶν τειχῶν, αὐτοὶ δὲ ὑπεχώρησαν εἰς τὰς ναῦς, καὶ ἀνηνέχθησαν ἐν θαλάσσῃ, δοκοῦντες οἴκαδε ἀναστρέφειν. οἱ τοίνυν Τρῶες, ἐπιχειρήσαντες εἰσαγαγεῖν εἰς τὴν πόλιν τὸν δούρειον ἵππον, ἐπεὶ οὐχ οἷός τε ἦν ἔνδον γενέσθαι διὰ τὸ μέγεθος, ἔνα τῶν πύργων, ὡς φασί τινες, κατενεγκόντες, οὕτως ἔνδον τὸν ἵππον ἤγαγον. βαθείας δὲ νυκτὸς γενομένης καὶ τῶν Τρώων ἀμερίμνως κειμένων, ὡς μηδενὸς τῶν Ἑλλήνων φαινομένου ἐν τῷ λιμένι, ἐξελθόντες ἐκ τοῦ ἵππου οἱ Ἕλληνες, ἔχοντες καὶ προδότας τῆς Τροίας, ἀναβάντες ἐπὶ τοῦ τείχους μετὰ πυρσῶν καὶ βοῆς, ἐκάλεσαν τοὺς Ἕλληνας, οἵτινες ἀφικόμενοι παρεστήσαντο τὴν Τροίαν. Gu. I. μεσονύκτιος: ἀντὶ ἐπιρρήματος ἤγουν κατὰ τὸ μεσονύκτιον. Gr. μεσονύκτιος Ἀττικόν· οὕτω λέγεται καὶ ὀλίγοις ἔτεσι καὶ ὀλιγοετὴς, καὶ πολλοῖς ἔτεσι καὶ πολυετὴς ἀπεβίω. Gr. ἀπωλλύμαν : ἐφθειρόμην καὶ αἰχμαλωτιζόμην. Fl. 56. ἀπωλόμην. Gr. ἐφθάρην. Gu.

915. ἦμος: ὁπηνίκα. Gr. ἐκ δείπνων: μετὰ τοὺς δείπνους. Gu. Fl. 33.

916. κίδναται: διαχέεται. B. ἡνίκα ἐκ δείπνων ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν ὁ γλυκὺς ὕπνος κατασκεδάζεται. B. ἐπʼ ὄσσοις: ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς. M. κέχυται. Gr. ἐπέρχεται, διαχέεται, ἐφαπλοῦται. 10. Τροίαν] τὴν τροίαν 1. πον, quod om. Gu. 11. τοῦτον δῆθεν] δῆθεν τοῦτον I. 16. ἔνδον] εἴσω I. ib. Τροίαν] τὴν τρρίαν 1. 17. ἤγαγον] εἰσήγαγον I. 15. εἰσαγαγεῖν om. ., sed habet 22. ἀφικόμενοι] ἐπανελθόντες I. ἀγαγεῖν post δούρειον (δούριον Gu.) ἵπ- Gu. διασκορπίζεται. M. Fi. 21. 59. μολπᾶν: μέλψεων. Fl. 17. τῶν εἰς τοὺς θεοὺς ὕμνων. Fl. 59. τραγῳδιῶν. Fl. 21. χοροποιῶν: χαρμοσυνῶν. Gu.

μολπᾶν ἄπο καὶ χοροποιῶν: τουτέστι καταπαύσαντες τοὺς χοροὺς καὶ τὰς ᾠδὰς καὶ τὰς θυσίας οἱ ἄνδρες ἀνεπαύοντο ἐν τοῖς οἴκοις ἀμέριμνοι, ὡς ἀναπλευσάντων τῶν Ἑλλήνων. οἱ γὰρ Ἕλληνες εἰς Τένεδον προσορμισθέντες καὶ ἔμφασιν ποιήσαντες τῆς οἴκαδε ἐπανόδου νυκτὸς ἐπῆλθον τοῖς Τρωσὶν ἀπὸ χορειῶν καὶ εὐωχιῶν οὖσι διὰ τὴν καθίδρυσιν τοῦ δουρείου ἵππου καὶ κεκμηκότας ἀνεῖλον αὐτούς. B.

918. θυσίαν: Δωρικόν· ἂς ἐποιεῖτο τοῖς θεοῖς εἰς ἐλευθερίαν. Gu. ἔθος ἦν μετὰ ἀπαλλαγὴν λοιμοῦ καὶ πολέμου ᾄδειν τοῖς θεοῖς εὐχαριστήρια, καὶ θύειν αὐτοῖς, καὶ ἐν χαρᾷ διάγειν, καὶ ᾄδεῖν παιᾶνας. τοῦτο δὴ καὶ οἱ Τρῶες ἐποίησαν νομίσαντες ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔφυγον καὶ τοῦ πολέμου ἔπαυσαν. λέγει γοῦν ὁ χορόςʼ ὁπηνίκα τοῦ πολέμου ἔπαυσαν, καὶ διεσκορπίσθη μετὰ τοὺς δείπνους ὁ ὕπνος ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς. μετὰ γὰρ τοῦ ἀρίστου ἔρχεται καὶ ὁ ὕπνος ἀπὸ τῆς ὑγρότητος τῶν βρωμάτων. καταπαύσας δὲ ὁ ἀνήρ μου ἀπὸ τῶν ὕμνων τῶν θεῶν καὶ τῶν χαροποιῶν θυσιῶν, ὧν τοῖς θεοῖς ἔθυον τοῦ 20  πολέμου ἀπαλλαγέντες, ἔκειτο ἐν τοῖς θαλάμοις. Fl. 59.

919. ἔκειτο: τὸ ἑξῆς, πόσις ἐν θαλάμοις ἔκειτο ναυτῶν οὐκέθʼ ὁρῶν ὅμιλον, ξυστὸν δʼ ἐπὶ πασσάλῳ ἔκειτο. ἀπὸ κοινοῦ γὰρ τὸ ἔκειτο. B. M. τὸ ἔκειτο πρὸς τὸ ναύταν οὐκέθʼ ὁρῶν ὅμιλον συναπτέον· τὸ δὲ ξυστὸν δʼ ἐπὶ πασσάλῳ διὰ μέσου. λάμβανε δὲ εἰς· τὸ πασσάλῳ ἢ ἔκειτο ἀπὸ κοινοῦ, ἢ ὑπῆρχεν, καὶ μὴ ὥσπερ τινὲς τῶν ἀμαθῶν τὸ ἔθηκεν, αἰτιατικὴν τὸ ξυστὸν λογιζόμενοι. Gu. I. ἐν θαλάμοις: ἐν τοῖς οἴκοις ἀμέριμνος. Fl. 17. 59. κοίταις. Fl. 21.

7. οἴκαδε] Sic explevi spatium in οντο πάντες οἱ ἄνδρες . . . ἀμεριμνήσαντες B. vacuum ex. Flor. 10. 33. qui διὰ τοὖς ἔλληνας:—θυσίαν καταπαύ- partem hujus scholii habent (ad v. σας: εἰς τένεδον γὰρ προσορμισθέντες- 920.) εἰς τένεδον γὰρ π. καὶ ἔμφασιν οἴκαδε ἐπανόδου—ἀποχοριῶν καὶ εὐωχίας (ἔμφανσιν Matth.)—ἀπὸ χορῶν καὶ . . . . . . διὰ τὴν καθίδρυσιν τοῦ δουρείου— εὐαχίας—δουρείου ἵππου, reliquis omis- αὐτούς:— sis. In M. hoc scholion in duo est 9. δουρείου] δουρίου B. divisum hoc modo, μολπᾶν καὶ χαρο- 23. 25. ἔκειτο] κεῖτο I. ποιῶν: τουτέστι καταπαύσαντες—τῶν 25. καὶ μὴ—λογιζόμενοι om, Gu. ἑλλήνων. καὶ ἄλλως. καὶ παυσάμενοι, Est haud dubie additamentum Ar- φησὶ, τῶν χορῶν καὶ τῶν θυσιῶν ἀνεπαύ- senii.

920. ξυστὸν δʼ ἐπὶ πασσάλῳ; τὸ δὲ ἀκόντιον ἐπὶ τῶν πασσάλων ἐκρέματο, ἐπεὶ τὸν τῶν Ἑλλήνων ὄχλον οὐκ ἐθεωροῦμεν ἐν τῇ Τροίᾳ· τὸ δὲ ἀκόντιον εἰπὼν ἀπὸ μέρους ἐδήλωσεν ὅλα τὰ ὅπλα. B. M. ξυστόν: δόρυ, ἀκόντιον. B. τὸ δόρυ αὐτοῦ. ἀπὸ μέρους ἐδήλωσε τὰ ὅπλα ὅλα. Gu. ἀπὸ ἑνὸς πάντα δηλοῖ. Fl. 21. ἐπὶ πασσάλῳ : ἔκειτο. Gr. ἦν, ἢ ἔκειτο ἀπὸ κοινοῦ. ἀπῃώρησεν. Gu. ἐκρέμασεν. Fl. 21.

922. ἐμβεβαῶτα: τὸ ἐμβαίνω εἰ μὲν πρὸς δοτικὴν συντάσσεται, τὸ ἐν ἔχει τὴν δύναμιν, εἰ δὲ πρὸς αἰτιατικὴν, τὸ βαίνω, ὥσπερ κἀνταῦθα τὸ ἐμβεβαῶτα Τροίαν Ἰλιάδα. φησὶ δὲ καὶ Φιλόστρατος ἐν τοῖς Ἡρωϊκοῖς “ἐμβὰς τὴν ναῦν.” Gu. 1. ἐμβεβῶτα χρὴ γράφειν, οὐκ ἐμβεβαῶτα· οὐχ οὕτω γὰρ ἔχει πρὸς τὸ μέτρον ὀρθῶς, ἀλλʼ ἐκείνως. I. ἐμβεβῶτα: ἤγουν βαδίζοντα, ἀναστρεφόμενον, περιπατοῦντα, βαίνοντα. Fl. 17. περικυκλοῦντα. Fl. 59. ἐπιβαίνοντα. Fl. 6.

923. ἐγὼ δὲ πλόκαμον: ἐγὼ δὲ τὸν πλόκαμον ηὐτρέπιζον κατὰ τάξιν, καὶ ἐκόσμουν ἐν μίτραις καὶ αἰτανίοις ἀναδέτοις, ἤτοι ἐπάνω τῆς κεφαλῆς δεδεμένοις, λεύσσουσα εἰς κυκλοτερεῖς αὐγὰς τῶν χρυσέων κατόπτρων, ἵνα πέσοιμι εἰς τὴν κοίτην. εἰς δὲ τὴν πόλιν ἔμολεν ἦχος. κέλευσμα δὲ, ἤτοι βοὴ τῶν Ἑλλήνων, ἦν κατὰ τὸ ἄστυ τῆς Τροίας τόδε, ὦ Ἕλληνες, πότε δὴ, πότε πορθήσαντες τὴν Τρωικὴν ἐξοχὴν, τουτέστι τὴν ἀκρόπολιν, παραγενήσεσθε εἰς τοὺς οἴκους; τὴν προσφιλῆ δὲ κοίτην λιποῦσα μονοχίτων, καθὰ κόρη Λακεδαιμονία, καθίζουσα πρὸς τὴν σεμνὴν Ἄρτεμιν ἱκέτις οὐκ ἤνυσα ἡ ἀθλία, τουτέστιν οὐκ ἠδυνήθην σωθῆναι. ἄγομαι δὲ ἐπὶ τὸ πέλαγος τὸ θαλάσσιον, ἰδοῦσα τὸν ἐμὸν ἄνδρα θανόντα, καὶ τὴν πόλιν ἀπὸ μακρόθεν ὁρῶσα, ἀφʼ οὗ ἐπίστροφον ἡ ναῦς ἐσάλευσε πόδα. I.

πλόκαμον: τὰς τρίχας. Fl. 59. τὴν ἐμὴν πλεξίδαν. Fl. 21. ἀναδέτοις: καὶ σήμερον οὕτως λέγεται ἀναδέτοις. Fl. 59. ἐγὸ δὲ 1. τὸ δὲ—τὰ ὅπλα] τὸ δὲ ἀκόντιον ubi vid. Boiss. p. 335. ἀπὸ μέρους εἶπεν ὅλα τὰ ὅπλα M. et in ib. ἐμβεβῶτα—] AnnotatioTriclinii. margine altera ἀπὸ ἑνὸς τὰ πάντα 17. αἰτανίοις etiam in Gr. v. 924. scriptum super μίτρασιν et ibidem ὅπλα δηλοῖ. 9. βαίνω] βαίνει I. Fl. 59. ad v. 923. et ἀειτάνιον v. 18. καὶ om. I. 11. τοῖς om. I. Philostrati locus 22. παραγενήσεσθε Barnes. παρα- est p. 666. (ubi ἐμβῆναι τὴν ναῦν), γενήσεσθαι I. ἐκαλλωπιζόμην τὸν πλόκαμον ἐν αἰτανίοις ἀναδέτοις. εἰώθασι γὰρ αἱ γυναῖκες κατὰ τὴν νύκτα πλέκεσθαι, εἶτα βλέπειν εἰς τὸ κάτοπτρον, εἰ· ὀρθίως κεῖται ἡ πλοκή. Fl. 59. μετὰ τὸ εὐωχηθῆναι ἐν ταῖς μίτραις ἐκαλλωπιζόμην καὶ ἀνεδέσμουν ἐπὶ τῷ καθεύδειν μετὰ τοῦ ἀνδρὸς, κατὰ τὸ γυναικεῖον ἔθος. B.M.I.

924. μίτραισιν: αἰτανίοις. Gr. ὑφάσμασι κεφαλοδεσμίοις, ἐκ μετάξης πλέγμασι. Gu. μίτρα λέγεται τὸ ἀειτάνιον μιτηρόν τι ὂν, καὶ συγκόπτεται τὸ η. μίτος δὲ λέγεται ἡ μία τοῦ χρυσαφίον, εἴτε τῆς μετάξης ἴτρα. καὶ τὰ νῦν λεγόμενα βιτάρια ἰδιωτικῶς μιτάρια λέγονται, ὡς μετὰ τῶν μίτων πλεκόμενα. Fl. 59. ἐρρνθμμιζόμαν: ἔταττον, ἐκόσμουν. Gr. ἐκαλλωπιζόμην, ἐκοσμούμην, διεχωρίζον. Gu. κατεκόσμουν, κατὰ ῥυθμὸν ἐτίθουν. εὕρημα δὲ γυναικεῖον τὸ καὶ μέσης νυκτὸς καλλωπίζεσθαι. μίτραις δὲ τοῖς κεφαλοδεσμίοις. B.

925. χρυσέων χρύσεα ἔνοπτρα λέγει διὰ τὸν κόσμον. ἔνοπτρον καὶ κάτοπτρον τὸ αὐτό· ἔσοπτρον δὲ τὸ φανάριον. Gr. κυκλοτερῶς ἀντὶ μολίβδου ἢ ξύλου εἶχε χρυσάφιον τὸ ἔνοπτρον. Fl. 59. κακόζηλον δὲ φαίνεται τοῦτο· οὐ γὰρ κατὰ τὴν νύκτα ὁρῶσιν αἱ γυναῖκες τὰ κάτοπτρα, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν. ὅμως δὲ δεικνύει τὸ φιλήδονον, ὅπερ εἶχον. Fl. 59. διὰ τὸ ἀπίθανον τούτου καιροῦ. Fl. 10. διασυρτικῶς τῶν γυναικῶν τὸ καὶ μέσης νυκτὸς καλλωπίζεσθαι. Fl. 10.

926. λεύσσουσ’ : βλέπουσα. Gu. Fl. 56. 59. ἀτέρμονας δὲ περιφερεῖς· τούτων γὰρ οὐκ ἔστι τέρμα· τὰ γὰρ κυκλοτερῆ τέρματα οὐκ ἔχει. λέγει δὲ λεύσσουσʼ ἐς κυκλοτερεῖς αὐγάς, τουτέστι τὰς τέλος μὴ ἐχούσας· τούτων γὰρ οὐκ ἔστι τέρμα. παρὰ τὸ εἰωθὸς δὲ ἔφη μεσονύκτιον ἐνοπτρίζεσθαι. B.I. κυκλοτερεῖς. Gr. μὴ τέλος, ὡς κυκλοτερεῖς, ἐχούσας, ἀτελειώτους. Gu. αὐγάς: ὄψεις. Gr. I. λαμπηδόνας. Gu. ἐπὶ τοῦ βλεπομένου, οὐκ ἐπὶ τοῦ βλέποντος. Gr. Fl. 6. 9. 17. 56. 59. 76.

4. καὶ ἀνεδέσμουν ἐπὶ τῷ] ἐπὶ τὸ I., legitur post γυναικεῖον ἔθος v. 923. omisso καὶ ἀνεδέσμουν. In M. pars hujus scholii obliterata, 12, Verba εὕρημα γυναικεῖον—καλ- μίτρας δέ τινες κυ. . . . . . ἀτέρμονας περι- λωπίζεσθαι sunt etiam in M. pari- φέρεις. τούτων-αὐγάς, οἷον τὰς κυ- terque glossemata ἐκόσμουν et ῥυθμὸν κλοτερεῖς· τούτων γὰρ—ἐνοπτρίζεσθαι. ἐτίθουν. ἀτέρμονας εἰς αὐγάς: ἀπληρώτους ἢ 23. δὲ addit, quia scholion hoc κυκλοτερεῖς. ταῦτα γὰρ ἀτελῆ :—

927. ἐπιδέμνιος: ἀντὶ ἐπιρρήματος, (Cant.) ἤγουν ἐπὶ τῇ κοίτῃ. r. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἐπὶ τοῖς στρώμασι. Gu. ἤγουν ἐπὶ κοίτην. ἔστι δὲ τοῦτο καὶ τὸ εἰς εὐνήν ἐκ παραλλήλου. Gu. ὡς: ἵνα. M.

928. ἀνὰ δὲ κέλαδος: τὸ δέ οὐκ ἔστι περισσὸν, ὡς οἴονταί τινες, ἀλλʼ εἰώθασιν οἱ Ἀττικοὶ ἐν ταῖς ἀποδόσεσι καὶ ἐπαναλήψεσι τοῦτο τιθέναι. ὃ ζητῶν πανταχοῦ εὑρήσεις. Gu. I. ἀνὰ δὲ πόλιν: ἀνὰ τὴν πόλιν δὲ ἔμολεν, ἤγουν ἐπῆλθε, κέλαδος, φωνὴ, ἤχος, θόρυβος. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτα ἐποίουν, κατέλαβεν ἀνὰ τὴν πόλιν κέλαδος καὶ θόρυβος· οἱ γὰρ ἔξω Ἕλληνες ἐλθόντες παρεκελεύοντο τοῖς ἐν τῷ δουρείῳ ἵππῳ Ἕλλησιν ἀνοῖξαι αὐτοῖς τὰς πύλας καὶ εἰσελθεῖν λέγοντες αὐτοὺς, πότε δὴ πορθήσαντες τὴν Ἰλιάδα σκοπιὰν ἐλεύσεσθε εἰς τοὺς οἴκους; Fl. 59. ὅσα ῥήματα κίνησιν ἔχουσιν ἐμμέσως, μετὰ προθέσεων ποιοῦσι τὴν σύνταξιν· ἔρχεται εἰς τὸν τόπον, καὶ βαδίζει, καὶ κινεῖται, καὶ τὰ ὅμοια. Gr.

929. κέλευσμα: βοὴ τῶν Ἑλλήνων, φώνημα. Gu. προσφώνημα. Fl. 21. φωνή. 33.

930. πότε: λείπει τὸ, εἰ μὴ νῦν. ὁ δὲ νοῦς, τοῦτο δὲ, φησὶν, ἔλεγον οἱ Ἕλληνες, παρακελευόμενοι ἀλλήλοις, πότε δὴ τὴν ἀκρόπόλιν πορθήσαντες τῆς Τροίας παραγενήσεσθε εἰς τὰ οἰκεῖα; B. M.I.

931. σκοπιάν: ἤγουν τὴν ἀκρόπολιν. M. Gr. ἢ τὴν ὑψηλὴν Τροίαν. ἀπὸ μέρους τὸ ὅλον. Gu. σκοπιὰ λέγεται ὁ ὑψηλὸς τόπος, εἰς ὃν ἱστάμενοι ἀποσκοπεύουσι περί τινων. Gr. Ἰλιάδα σκοπιὰν λέγει ἢ τὴν ἀκρόπολιν, ἢ, ὡς τῷ Ὁμήρῳ δοκεῖ, ἐπὶ ὑψηλοῦ τινος τόπου ἔκειτο τὸ κάστρον, καθὼς αὐτὸ τοῦτο δηλοῖ. σκοπιὰ δὲ λέγεται 5. περισσὸν] περιττὸν I. 21. παραγενήσεσθε Barnes. παρα- 6. καὶ ἐπαναλήψεσι om. Gu. γενέσθαι M. παραγένησθε B.I. quod 12. αὐτοῖς Matth. pro αὐτάς. ex more recentionum pro futuro 13. ἐλεόσεσθς Matth. pro ἐλεύ- positum esse potest. σεσθαι. ib. οἰκεῖα] οἰκία Matth. 19. λείπει τὸ] τὸ om. M. 23. ἤγουν om. M. ib. ὁ δὲ νοῦς om. I. 24. σκοπιὰ] σκοπιὰς Gr. 20. ἀλλήλοις] ἀλλήλους 1. 27. τόπου Matth. pro τρόπου. ib. δὴ addidi ex M. ται ὁ ὑψηλὸς τόπος, ἐν ἀνελθών τις σκοπεῖ τὰ κάτω. (ἐν ἡ ἵσταταί τις ἰδεῖν μακράν. Fl. 17.) Fl. 59.

932. λέχη: στρώματα. Gr. τὴν στρωμνήν. Fl. 59. φίλια τὰ προσφιλῆ. B. M. μονόπεπλος: αἱ Λακεδαιμόνιαι γυναῖκες ἐν τοῖς ἀγῶσι μονοχίτωνες ἦσαν, πόρπας ἐφʼ ἑκατέρου τῶν ὤμων ἔχουσαι· ὅθεν καὶ δωριάζειν τὸ γυμνοῦσθαι Ἀνακρέων φησί. Gu. I.

934. λιποῦσα Δωρὶς ὡς κόρα: Δοῦρις ἐν τῷ β΄ τῶν Ὥρῶν γράφει οὕτως “κατὰ δὲ τοῦτον τὸν χρόνον ὑπὸ Αἰγινητῶν Ἀθηναῖοι κατὰ θάλατταν ὀχλούμενοι πέμπουσι πεζοὺς εἰς τὴν νῆσον ὑπολαμβάνοντες, ἂν φθάσωσι πεζοὺς ἀποβιβάσαντες, πολλὰ βλάψαι τὴν Αἴγιναν. οἱ δὲ ἐπεξελθόντες, ἔτυχον γὰρ αὐτοῖς προσκαταπεπλευκότες τῶν Σπαρτιατῶν τινὲς, τοὺς Ἀθηναίους ἀπαντῶντας ἀπέκτειναν πλὴν ἑνός. τοῦτον δὲ ἀπέστειλαν ἀπαγγελοῦντα. τὸν δὲ, ὡς ἦλθεν, περιέστησαν αἱ τῶν τεθνεώτων γυναῖκες αἱ μὲν ἐρωτῶσαι τοὺς ἄνδρας τί γεγόνασιν, αἱ δὲ τοὺς υἱοὺς, αἱ δὲ τοὺς ἀδελφούς. ἐτύγχανον δὲ φοροῦσαι κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν χρόνον Δωρίδα στολήν. τὰς περόνας οὖν ἀπὸ τῶν ὤμων ἑλκυσάμεναι τὸν ἄνθρωπον πρῶτον ἐξετύφλωσαν, εἶτα ἀπέκτειναν. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι μεγάλην ἡγήσαντο συμφορὰν τὸ γενόμενον πάθος. ἔδοξε δὲ αὐτοῖς περιελέσθαι τῶν γυναικῶν τὰς περόνας, ἐπείπερ εἰς ὁπλισμὸν αὐταῖς περιέστησαν, οὐ φυλακὴν τῆς ἀμπεχόνης. πάντων δὲ ἰδιαίτατον συνέβαινεν ἐπὶ τῶν Ἀθηναίων. οἱ μὲν γὰρ κόμας ἐφόρουν, αἱ δὲ γυναῖκες ἐκείροντο, καὶ τοῖς μὲν ἀνδράσι ποδήρεις ἦσαν χιτῶνες, αἱ δὲ γυναῖκες ἐβρύαζον ἐν τῇ Δωρίδι στολῇ, διόπερ καὶ εἰς ἡμᾶς πολλοὶ τοὺς ἀχίτωνας δωριάζειν ἔφασαν.” M.

7. τῷ β΄ Hullenannus pro τῷ ιβ΄. 16. Δωρίδα] δοριάδα M. ib. Ὥρων Schweigh. ad Athen. 19. ἐπεὶ γὰρ M. Frequens in vol. 4. p. 645. ὠρῶν M. libris vitium pro ἐπείπερ, quod restitui ib. γράφει] γὰρ M. Correxi ex ex scholio inferiore. scholio inferiore. 23. ἐβρόαζον] ἔβρυον M. Correxi 10. ἀποβιβάσαντες Cobetus. ἀποβάντες ex scholio inferiore.  24. εἰς ἡμᾶς restitui ex scholio M. ib. πολλὰ βλάψαι] πολλὰ ἂν βλάψαι inferiore. ἕως ἡμᾶς M. quod ἕως Cobetus. Aut sic scribendum ἡμῶν scribendum foret, ut fecit Cobetus. aut πολλὰ βλάψειν. 11. προσκαταπεπλευκότες] προκαταπεπλευκότες ib. δωριάζειν] δωρίζειν M. Recte Cobetus. infra B.I. 15. φοροῦσαι Cobetus. φερουσαι M.

Δωρὶς ὡς κόρα: αἱ Λακεδαιμόνιαι κόραι διημερεύουσιν ἄζωστοι καὶ ἀχίτωνες, ἱματίδιον ἔχουσαι πεπορπημένον ἐφʼ ἑκατέρου τῶν ὤμων. καὶ Καλλίμαχος ἔσκεν ὅτʼ ἄζωστος χἀτερόπορπος ἔτι. καὶ τῶν ἐν ταῖς ἀρχαίαις γραφαῖς οὐκ ὀλίγα οὕτως ἔσταλται. καὶ δωριάζειν τὸ γυμνουμένας φαίνεσθαι τὰς γυναῖκας. Ἀνακρέων “ἐκδῦσα χιτῶνα δωριάζειν.” B.M.I. Ἄλλως. ὑπὸ Αἰγινητῶν πειρατευόμενοι Ἀθηναῖοι στρατιὰν κατʼ αὐτῶν ἀποστέλλουσιν. οἱ δὲ ἄμα Σπαρτιάταις ἅπαντας ἀπέκτειναν. εἷς δὲ σωθεὶς ὑπέστρεψεν ἄγγελος, ὃν ὑπαντήσασαι τῶν τεθνεώτων αἱ γυναῖκες ἀφελόμεναι τὰς περόνας τῶν ὤμων καὶ τυφλώσασαι πρῶτον ἀπέκτειναν. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι δεινὸν ἡγησάμενοι περιεῖλον τῶν γυναικῶν τὰς περόνας, ἐπείπερ εἰς ὁπλισμὸν αὐταῖς ἐχρήσαντο, οὐ φυλακὴν τῆς ἀμπεχόνης, αὐτοί τε ἐκόμων, αἱ δὲ γυναῖκες ἐκείροντο. καὶ τοῖς μὲν ἀνδράσι ποδήρεις ἤσαν οἱ χιτῶνες, αἱ δὲ γυναῖκες ἐβρύαζον ἐν ταῖς Δωρικαῖς στολαῖς. διὸ καὶ εἰς ἡμᾶς τὰς ἀχίτωνας δωριάζειν ἔφασαν. B.M.I.

Δωρὶς ὡς κόρα: Λακεδαιμονία. Gr. Μονεμβασιώτισσα. Gu. αἱ Δωρίδες κόραι ἐρχόμεναι εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος ἐνθουσιῶσαι μετὰ ἑνὸς μόνον χιτῶνος ἤρχοντο. λιποῦσα δὲ καὶ καταλείψασα τὰ φίλια λέχη, ἤγουν τὴν στρωμνὴν αὐτὴν, ἐπεὶ ἀνεπαύετο (καλεῖ ταῦ- 1. αἱ Λακεδαιμονίων —] Hoc scho- 8. οἱ δὲ] οἳ δ' B. lion in B.I. legitur post scholion 9. σωθεὶς om. I. proximum, praefixo ἄλλως. 10. ὑπαντήσασαι M. περιστᾶσαι 4. ἔτι καὶ τῶν I. cum interpunc- B.I. tione ante ἔτι, et sic B. M. quoque, ib. γυναῖκες M. γυναῖκες καὶ B.I. in quibus est ἔτι δὲ καὶ τῶν. ib. ἀφελόμεναι τὰς π. τῶν ὤ. (ad- 5. ὀλίγα] ὀλίγαι M. unde Cobe- didi καὶ) τυφλώσασαι πρῶτον ἀπέκτει- tus ὀλίγαι οὕτως εἰσὶν ἐσταλμέναι. νᾶν M. τὰς π. τῶν ἄ. ἀφελόμεναι ἐξε- ib. οὕτως Cobetus. ὅ· B.M.I. τύφλωσον, εἶτα ἀπέκτειναν B.I. 6. γυμνουμένας B. γυμνουμένους M. 12. δεινὸν ἡ.] δεινὸν M. 13. οὐ φυλακὴν B. M. καὶ οὐ πρὸς γυμνὰς I. 7. Ἄλλως. ὑπὸ— M. In BI. φυλακὴν I. δωρὶς ὡς κόρα: θοῦρις ἐν τῷ ιβ΄ τῶν ὤρων ib. αὐτοί τε] αὐτοί γε M. (non καὶ (sic vel ὥρων Β.) γράφει οὕτως ὡς ὑπὸ αὐτοί γε) Idem ἐκόμουν. etc. Sed Duridis nomen nihil ad 15. ἐν ταῖς] ἐν om. I. ea pertinere quae sequuntur ex ib. δωρικαῖς M. in quo literae δω scholio quod supra ex M. edidimus et circumflexus supersunt. δωρίαις patet, in quo Duridis verba appo- B.I. sita sunt. ib. πειρατευόμενοι] στρατευόμενοι M. 16. καὶ εἰς ἡμᾶς B. M. εἰς om. I. οὕτως ἢ διὰ τὸ ἡδονικὸν τῆς μίξεως· ἐπάνω γὰρ ταύτης ἐσυνουσιάζετο·) καταλείψασα τὰ φίλια λέχη μονόπεπλος μονοχίτων μετὰ τοῦ ἐπικαμυνοῦ μόνον ἔφυγον εἰς τὴν Ἄρτεμιν, ἤγουν εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος· ἐν γὰρ καιρῷ σκυλεύσεως οὐ προστρέχομεν ἀλλαχόθι, εἰ μὴ ἐν τοῖς ναοῖς. τὸ αὐτὸ καὶ ἐκεῖναι φοβούμεναι προσέδραμον εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τῶν ἄλλων θεῶν, ὡς ὁ Πρίαμος καὶ οἱ ἕτεροι. Ἢ ἄλλως. ὡς κόρη Δωρὶς μονοχίτων προσκαθίσασα εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τῶν ἄλλων θεῶν, ὡς καὶ ὁ Πρίαμος καὶ οἱ ἕτεροι. Ἢ ἄλλως. ὡς κόρη Δωρὶς μονοχίτων προσκαθίσασα εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος, οὕτως καὶ ἐγὼ ἔδραμον ἐν τοῖς ναοῖς. οὐκ ἤνυσα δὲ, ἤγουν οὐκ ἐτελείωσά τι, οὐχ εὗρον σωτηρίαν, ἀλλ’ ἀπεσπάσθην τῶν ἐκεῖσε, ὡς αἰχμάλωτος. Fl. 59.

935. προσίζονσʼ : μέλλουσα προσελθεῖν. B. ἱκέτις καθίζουσα. Gr. προσκαθημένη. Gu. προσκαθίσασα τῇ Ἀρτέμιδι οὐκ ἤνυσα, φησὶ, τὸ ἐμὸν βούλημα, ὥστε μὴ ἁρπαγῆναι καὶ αἰχμαλωτισθῆναι. ἄγομαι δὲ θανόντα ἰδοῦσα τὸν ἀκοίταν τὸν ἐμὸν, ἤγουν τὸν ἄνδρα. διαλύεται δὲ τὸ προσίζουσα, οἷον, ἵζουσα πρὸς τὴν Ἄρτεμιν, ἤγονν προσκαθημένη τῇ Ἀρτέμιδι. Gr.

936. οὐκ ἤνυσʼ: οὐκ ἐτελείωσα. Gr. οὐκ ἐτέλεσά τι τῆς εὐχῆς, οὐκ ἠδυνήθην σωθῆναι. Gu. ὡς καταφυγούσης αὐτῆς εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος καὶ μηδὲν ὠφελησάσης. M. Fl. 10. οὐκ εὐώδωσα, οὐκ ἐτελείωσα. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.

937. ἄγομαι: ἄγομαι, φησὶν, ἐπὶ τὸ πέλαγος, ἑωρακυῖα τὸν ἄνδρα μου ἀποθανόντα. B.M.I. ἰστέον δὲ ὡς καὶ τὸ ἐπεὶ νόστιμον πρὸς τὸ ἄγομαι συναπτέον τῇ ἐννοίᾳ. Gu. I. ἄγομαι: φέρομαι, ὡς αἰχμάλωτος. Gu.

939. ἀποσκοποῦσα: μακρόθεν ὁρῶσα. Gr. πόρρωθεν βλέπουσα. Gu. καὶ ἄπο καὶ μακρὰν σκοποῦσα, καὶ ἐπιτηροῦσα τὴν πόλιν. Fl. 59. ἐπεὶ καὶ πόρρωθεν ἑωρᾶτο ἡ Τροία καιομένη, οἷον ἀπὸ Χερρονήσου. B. M. Fl. 21.

940. νόστιμον: τὸν τῆς ὑποστροφῆς. Gr. ὑποστρεπτικὸν πρὸς 1. ἢ delendum, nisi quid excidit. αἰχμάλωτος addita sunt scholio v. 3. ἐπικαμυνοῦ] Sic. 945. post ταύτην εἶναι. 23. φησὶν om I. δὲ est in M. 29. ἐπεὶ Τροία M. ἐπεὶ καὶ πόρρω- 24. ὡς καὶ] ὅτι I. θεν ἡ Τροία ἑωρᾶτο 1. πόρρωθεν γὰρ ἠῶ- 25. συναπτέον] συναπται sine ac- ρᾶτο ἡ Τροία B. centu Gu. in quo haec ἰστέον δὲ— τὸν οἶκον. Gu. τὸν τῆς ὑποστροφῆς. (Flor. 6. 9. 17. 56. 59. 76.) παλινοστοῦντα, ἐπιστρέφοντα. Fl. 21. ὀπισθόρμητον. B. Fl. 33. πόδα, τὴν τρόπιν (Flor. τροπὴν) ἢ τὴν κώπην. Gr. Fl. 6.

940.—952. καί μʼ ἀπὸ γῆς: καὶ ἐμὲ ἀπὸ τῆς γῆς ἐξώρισε τῆς Τρωϊκῆς — ἀπηγόρευσα ἡ ἀθλία τῇ λύπῃ— τῇ Ἑλένῃ τῇ ἀδελφῇ τῶν Διοσκούρων, Κάστορος καὶ Πολυδεύκους. καὶ τῷ Πάριδι καταρωμένη, ἐπεί με τῆς πατρῴας γῆς καὶ τῶν οἴκων ἐξῴκησεν οὐ γάμος, ἀλλὰ ταλαιπωρία δαίμονός τινος κακοποιοῦ, ἥντινα Ἑλένην μήτε τὸ πέλαγος ἀπαγάγοι πάλιν, ἤγουν εἰς τοὐπίσω, μήτε ἀφίκοιτο εἰς τὸν πρῶτον οἶκον. I.

941. ὥρισεν: ἀφώρισεν. B. M. Gr. ἐχώρισεν. B. M. Gu. ἐξώρισεν. Gu. διεχώρισεν. Fl. 33. ἀπέπεμψε. B.

942. ἀπεῖπον: ἀπείρηκα τοῖς καλοῖς ἡ ἀθλία ἐγώ. B. M. ἠσθένησα. B. ἀπηγόρευσα, ἀπέκαμον ὑπὸ τοῦ ἄλγους. Gr. τοῖς κακοῖς ἢ ἀγανακτήσει. θλίψει. Gu. ἀπὸ τοῦ νῦν οὐ δύναμαι λέγειν τι, δαμασθεῖσα τῇ θλίψει. Fl. 59.

944. Διοσκόροιν: τὴν Ἑλένην φησὶ τὴν τῶν Διοσκούρων κάσιν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους καὶ τὸν Πάριν τὸν βουκόλον καταρωμένη ὡς αἰτίοις τοῦ πολέμου. ἰστέον δὲ ὅτι ὀλιγάκις κεῖται τὸ κάσις ἐπὶ ἀδελφῆς, ἐπὶ δὲ ἀδελφοῦ πολλάκις. B. ἡ Λήδα συλλαβοῦσα ἐκ τοῦ Τυνδάρεω καὶ ἐκ τοῦ Διὸς, μεταβληθέντος εἰς κύκνον, ἐγέννησεν ὠὸν. ἀφʼ οὗ ἐξῆλθεν ἥ τε Ἑλένη καὶ ὁ Κάστωρ καὶ ὁ Πολυδεύκης. διὰ τοῦτο λέγονται Διόσκοῥοι οὗτοι, οἱονεὶ κοῦροι τοῦ Διός. κόρη λέγεται θηλυκῶς καὶ κούρη ποιητικῶς, κόρος δὲ ὁ υἱὸς οὐ λέγεται, ἀλλὰ κοῦρος. ἐκ τούτου λέγονται Διόσκουροι. Gr. συνεκδοχικῶς, διδοῦσα ἐν κατάρᾳ. (συνεκδ. καὶ καταρωμένη alius codex) Fl. 59. κάσιν: ἀδελφήν. Gr. αὐταδελφήν. Gu.

945. βούταν: βουκόλον, βοτῆρα, ποιητικόν. Gr. βοσκόν. Gu. βούτας λέγεται ὁ Ἀλέξανδρος, ἐπεὶ εἰς τὰ ποίμνια τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἦν καὶ ἀνετρέφετο, μέχρις οὗ εἰς τὴν Λακεδαιμονίαν ἦλθε· Ιδαῖος δὲ διὰ τὴν Ἴδην τὸ ὅρος· πόλις γὰρ τῆς Τροίας ὑπὲρ τὸ ὅρος· αἰνόπαρις δὲ, διότι ἐπὶ κακῷ ἐξέφυγε καὶ παρέδραμε τὸν φόνον, ὃν ἔκριναν οἱ μάντεις θανατῶσαι αὐτόν. Fl. 59.

κατάρᾳ διδοῦσα: ἐπαρωμένη καὶ αἴτιος τοῦ πολέμου. M. πρὸς 19. ὅτι ὀλιγάκις—πολλάκις] Haec etiam in M. τὸ ἀποσκοποῦσα ἐστὶ καὶ ἡ μετοχὴ τὸ κατάρᾳ διδοῦσα· τὸ δὲ ἐπεὶ νόστιμον καὶ τὸ τάλαινα ἀπεῖπον ἄλγει διὰ μέσου, εἰ καὶ φασί τινες πρὸς τὸ ἀπεῖπον τὴν μετοχὴν ταύτην εἶναι. Gu. I. οἱ μὴ δυνάμενοι τιμωρῆσαι τοὺς ἑαυτῶν ἐχθροὺς ὑποβάλλουσι κατάρᾳ αὐτούς. τὸ αὐτὸ καὶ ὁ χορὸς λέγει· ἀπηγόρευσα αὐτῇ πολλῇ θλίψει, διδοῦσα ἐν κατάρᾳ, ἤγουν καταρωμένη, τὴν Ἑλένην, τὴν ἀδελφὴν τῶν Διοσκόρων, τοῦ τε Κάστορος καὶ τοῦ Πολυδεύκους, τὸν δαῖόν τε βούταν, καὶ βουκόλον, τὸν αἰνόπαριν, ἤγουν τὸν Ἀλέξανδρον, διότι ἀπώλεσεν καὶ ἄπο καὶ μακρὰν ἔθηκεν ἐμὲ ἐκ τῆς πατρικῆς γῆς, καὶ ἐξäῴκισεν, καὶ ἀποίκους ἐποίησεν ἡμᾶς, ὁ γάμος τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὁ οὐ γάμος, ἀλλ’ οἰζὺς καὶ συμφορὰ ἀλάστορός τινος δαίμονος.

947. ἀπώλεσε: γρ. ἀπούρισεν. M. πρωθύστερον. Gr. μετὰ ὀλέθρου ἐξέβαλλε. Gu.

948. ἐξῴκισε: ἐξέβαλλεν, ἐξώρισεν. Gu. γάμος, οὐ γάμος: γάμος μὲν διὰ τὸ συγκοιτασθῆναι καὶ ἔχειν αὐτὴν, οὐ γάμος δὲ, διότι οὐκ ἦν ἔννομος, ἀλλʼ ἑτέρου ἦν ἡ γυνή. Fl. 59.

949. ἀλάστορος: ὁ τῆς Ἑλένης γάμος. B. δαίμονος κακοποιοῦ. Gr. κακοῦ, παλαμναίου δαίμονός τινος. Gu. οἰζύς: τιμωρία καὶ ταλαιπωρία. Fl. 10. 21. 33. ἀλλὰ δαίμονος παλαμναίου τιμωρία καὶ ταλαιπωρία. M.

950. ἃν μήτε: ἥντινα τὴν Ἑλένην μὴ ὑποστρέψῃ ἡ θάλασσα πάλιν, καὶ εἰς τοὐπίσω, ἤγουν μὴ φέρῃ ταύτην εἰς τὴν οἰκίαν αὐτῆς, μηδὲ καταλάβῃ εἰς τὸν πατρῷον οἶκον αὐτῆς, ἤγουν μὴ ἴδῃ τοῦτον. Fl. 59. ἥντινα Ἑλένην μήτε πέλαγος ἀπενέγκοι μήτε οἱ οἶκοι δέξονται αὐτοὺς οἱ Τρωικοί. Fl. 10. 33.

951. ἵκοιτ’: πορευθῇ. B. πατρῷον: τὸν τοῦ Τυνδάρεω. M. Fl. 10.

953.—967. ὦ φίλτατʼ ἀνδρῶν: ὦ φίλτατʼ ἀνδρῶν Πρίαμε, καὶ σὺ, ὦ Ἑκάβη φιλτάτη, δακρύω εἰσορῶν σε τήν τε σὴν πόλιν καὶ τὴν θυγατέρα σου τὴν θανοῦσαν πρὸ ὀλίγου. φεῦ (θαυμαστικὸν) οὐκ 2. φασί τινες] τῶν ψυχρῶν addit 23. εἰς τοὐπίσω] Glossemata ἣν τὴν Ἑλένην et εἰς τοὐπίσω habet B. I 18. κακοποιοῦ—παλαμναίου] ἀλλὰ 24. πατρῷον Matth. pro πρῶτον. δαίμονος παλαμναίου B. 27. τὸν τοῦ om. Fl. 10. ἔστιν οὐδὲν πιστὸν καὶ βέβαιον, οὕτε εὐδοξία καὶ εὐημερία οὔτε εὑτυχοῦντά τινα μὴ δυστυχήσειν. φύρουσι δὲ καὶ ταράττουσιν αὐτὰ οἱ θεοὶ εἰς τοὐπίσω καὶ ἔμπροσθεν, ἐντιθέντες σύγχυσιν, ἵνα ἀγνοίᾳ τοῦ μέλλοντος σέβωμεν αὐτούς. ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὰ κακὰ κατὰ τί δεῖ θρηνεῖν, ἐμὲ δηλονότι, οὐδαμῶς προκόπτοντα καὶ προερχόμενα εἰς τὸ ἔμπροσθεν τῶν κακῶν, ὅ ἐστιν, οὐ κατόπιν ὄντα τὰ κακά. σὺ δὲ εἰ κατά τι μέμφῃ ἐμοὶ ἕνεκα τῆς ἀποδημίας, ἐπίσχες, σαυτὴν δηλονότι· ἐτύγχανον μὲν ἀποδημῶν ἐν τῷ μέσῳ τῶν τῆς Θρᾴκης ὁρίων, ὅτε ἦλθες ὧδε. ἐπεὶ δὲ ἦλθον, αἴροντί μοι καὶ κινοῦντι, τὸν πόδα ἔξω τῶν δωμάτων, εἰς ταυτὸν, ἤτοι ὁμοῦ, συμπίτνει καὶ συναντᾷ ἡ δούλη σου αὕτη, ἀπαγγέλλουσα ἀγγελίας, ὧν ἀκούων ἀφικόμην. I.

952.—961. ὦ φίλτατʼ ἀνδρῶν Πρίαμε: ἔρχεται Πολυμήστωρ ἀκούσας ὅτι καλεῖ σε ἡ Ἑκάβη καὶ ἀνακαλεῖται τεθνηκότα τὸν Πρίαμον. B. ἐλθών ὁ Πολυμήστωρ πρὸς τὴν Ἑκάβην, πρὸς μὲν τὸν Πρίαμον ὡς ἀπόντα λέγει μόνον, ὦ φίλτατε Πρίαμε, δίχα τοῦ σύ, πρὸς δὲ τὴν Ἑκάβην ὡς ζῶσαν χρῆται καὶ τῷ σύ, καὶ θρηνεῖ αὐτήν τε ὡς δούλην καὶ τὴν πόλιν αὐτῆς ὡς ἁλοῦσαν, καὶ τὴν νεοσφαγῆ Πολυξένην, εἶτα γνωματευόμενος λέγει· οὐκ ἔστιν οὐδὲν βέβαιον, οὕτε εὐτυχία, οὔτε, ἐὰν εὐτυχῇ τις, ἡ κατʼ ἐκεῖνον εὐτυχία ἀεὶ παραμένει, ἀλλὰ τῆς μεταβολῆς τῶν πραγμάτων αἰτίους ἡγεῖται τοὺς θεούς. φύρειν γὰρ καὶ ἑνοῦν αὐτὰ τούτους φησὶ, καὶ τὸν πλούσιον εἰς τὸ ὄπισθεν ἄγειν, πένητα καθιστῶντας — τοῦτο γάρ ἐστι τὸ πάλιν — τὸν δὲ πένητα εἰς τὸ πρόσθεν φέρειν, ἤγουν πρὸς εὐπορίαν καὶ πλοῦτον, ποιοῦντας τῶν πραγμάτων σύγχυσιν, ἵνα τούτων ἐν ἀδήλῳ καθεστώτων μὴ προσέχωμεν αὐτοῖς, ὡς μεταβαλλομένοις, ἀλλὰ τοὺς θεοὺς σεβόμενοι αἰτῶμεν τὰ ἀγαθὰ καὶ ἡμῖν συμφέροντα. τὸ δὲ “ἀλλὰ ταῦτα μὲν τί δεῖ θρηνεῖνʼ οὐχ, ὡς οἴονταί τινες, συντακτέον, συνάπτοντες τὸ ταῦτα πρὸς τό κακῶν, καὶ οὕτω συντάσσοντες. τὸ ἀληθὲς τῆς συντάξεως οὕτως ἔχει· δυσχεράνας γὰρ ὁ Πολυμήστωρ 6. ὄντα] ἐόντα I. 18. γνωματευόμενος] γνωμωτευόμε- 12. ἔρχεται Πολυμήστωρ—Πρίαμον] νος I. Haec in duo scholia divisa in M. 19. ἐὰν] ἂν I. Πολυμήστωρ ἀνακαλεῖται τὸν τεθνηκότα 27. μὲν om. I. πρίαμον. et, ὁ Πολυμήστωρ ἔρχεται, ib. θρηνεῖν] φρονεῖν Gu. φησὶν, ἀκοόσας ὅτι καλεῖ σε ἡ ἐκάβη. ib. συντακτέον—οὕτως ἔχει om. I. 16. χρῆται καὶ] καὶ om. I. ἄνωθεν πρὸς τὸ ἀβέβαιον τῶν πραγμάτων, καὶ τούτων τὴν αἰτίαν ἀναθεὶς τοῖς θεοῖς, νῦν φησιν, ἀλλὰ ταῦτα, ἅπερ εἶπον, τί δεῖ θρηνεῖν οὐδὲν καὶ οὐδαμῶς προκόπτοντα καὶ προχωροῦντα εἰς τὸ ἔμπροσθεν τῶν κακῶν, τουτέστιν οὐχ ὑπερβαίνοντα τὰ κακὰ καὶ μεταβαλλόμενα, ἀλλʼ ἀεὶ κακὰ τυγχάνοντα. τὸ γὰρ μεταβάλλεσθαί τινα ἀπὸ κακοῦ πρὸς καλὸν ἔμπροσθεν τοῦ κακοῦ φαμὲν γίνεσθαι. Gu. I.

952. φίλτατʼ : ἀπὸ τοῦ φίλος οὐ γίνεται φιλώτερος, ἀλλὰ φίλτερος τὸ συγκριτικὸν καὶ φίλτατος τὸ ὑπερθετικόν. Gr.

955. ἀρτίως: οἱ Ἀττικοὶ ἄρτι ἀντὶ τοῦ νῦν λέγουσιν, ἀρτίως δὲ ἀντὶ τοῦ πρὸ ὀλίγου. ἰστέον δὲ ὅτι, ὡς τὸ νῦν καὶ ἀκαριαῖόν ἐστιν, οἷον νῦν φθέγγομαι, καὶ πλατυκὸν, ὡς τὸ νῦν ἄρχει ὁ δεῖνα, τουτέστι τοῖς χρόνοις τούτοις, οὕτως ἐστὶ καὶ τὸ ἄρτι, οἷον ἄρτι φθέγγομαι, τουτέστι ταύτῃ τῇ ὥρᾳ, καὶ ἄρτι ἄρχει ὁ δεῖνα, τουτέστι τούτοις τοῖς χρόνοις. Gr. θανοῦσαν: ἤγουν τὴν Πολυξένην. B.

957. φεῦ: χαριζόμενος ὁ Πολυμήστωρ τῇ Ἑκάβῃ καὶ πεπλασμένως συλλυπούμενος αὐτῇ ἰδὼν τήν τε Τροίαν καυθεῖσαν, τὴν Πολυξένην σφαγεῖσαν, τὸν Πρίαμον καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ φονευθέντας, ταύτην δὲ αἰχμάλωτον, ἀποκλαιόμενος λέγει· ἐν τοῖς ἀνθρώποις οὐδέν ἐστι πρᾶγμα πιστὸν καὶ βέβαιον, οὔτε ἡ εὐδοξία καὶ ἡ εὐδαιμονία ὑπάρχει βέβαιος, ἀλλὰ μεταφέρεται, οὔτε πάλιν τὸν καλοπραγοῦντα ἔσται μὴ κακοπραγήσειν· χθὲς γἀρ ἡ Ἑκάβη βασιλὶς ἦν μετὰ τῶν παίδων αὐτῆς, ἡ Τροία εὐτύχει, τὰ ἐκείνων πάντα εὐτυχῶς εἶχον· νῦν δὲ ἡ μὲν βασιλὶς δούλη, ἡ δὲ Τροία κατεστράφη. φύρουσι δὲ καὶ συγχέουσιν οἱ θεοὶ αὐτὰ, τὰ πράγματα τῶν ἀνθρώπων, πάλιν καὶ πρόσω, εἰς τὸ ὀπίσω καὶ εἰς τὸ ἔμπροσθεν, ἤγουν εἰς εὐδαιμονίαν καὶ δυστυχίαν, ἐντιθέντες καὶ τιθέμενοι καὶ ποιοῦντες εἰς τοὺς ἀνθρώπους ταραγμὸν καὶ σύγχνσιν, ὡς ὄντως ἐν ἀγνωσίᾳ σέβωμεν καὶ τιμῶμεν αὐτοὺς, ἤγουν τοὺς θεούς. ἀποβλέπων γὰρ ὁ Πολυμήστωρ 2. ἀναθεὶς ante τὴν αἰτίαν habet I. pro ὑπερβαίνει τὰ κακὰ μ., quod legitur ib. εἶπον] ἔφην I. in scholio ampliore. ib. δεῖ θρηνεῖν] θρηνεῖν δεῖ I., omissis 5. τὸ γὰρ] τὸ δὲ I. οὐδὲν καὶ et προκόπτοντα καί. ib. μεταβάλλεσθαί τινα] μεταβαλέσθαί 4. τουτέστιν — μεταβαλλόμενα] τι ἀεὶ I. Haec verba in Gu. repetuntur in 7. φιλώτερος] φιλότερος Gr. margine v. 961. ad προκόπτοντα, unde 16. αὐτῷ Matth. pro αὐτήν. ὑπερβαίνοντα τὰ κακὰ καὶ μ. scripsi τὰς θυσίας καὶ τιμὰς, ἃς ἡ Ἑκάβη πρὸς τοὺς θεοὺς ἐθυσίαζε καὶ ἐδίδου, μηδὲν ὠφελούσας αὐτὴν, λέγει, ὄντως ἐν ἀγνωσίᾳ ὄντες οἱ ἄνθρωποι σέβωμεν αὐτούς· καὶ γὰρ ὄφελος ἡ Ἑκάβη εὗρεν ἀπὸ τῶν εἰς τοὺς θεοὺς θυσιῶν, ὧν ἐποίει. Fl. 59. πιστόν: βέβαιον, ἀραρός. B. βέβαιον. M. Gr. μόνιμον. M. Gu. βέβαιον καὶ ἑδραῖον. Fl. 10. 33. εὐδοξία: εὐπραγία. B. ἡ δόξα. Gr. εὐτυχία, εὐπραξία. Gu.

957. καλῶς: εὐτυχῶς. M.

958. φύρουσι: ἀναμιγνύουσιν αὐτὰ οἱ θεοὶ εἰς τοὐπίσω καὶ ἔμπροσθεν, ἀντὶ τοῦ οὕτε εἰς τὰ παρελθόντα πράγματα τάξιν φυλάττουσιν οὕτε εἰς τὰ μέλλοντα, ἀλλʼ ἄτακτα ἐῶσι τὰ πράγματα, ἵνα σέβωμεν αὐτοὺς, τουτέστιν, οὕτε διηνεκῶς εὐτυγεῖ ἄνθρωπος, ἐάν ποτε τῶν καιρῶν εὐτυχῇ, οὕτε τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβῆναι ἐπίσταται, ἀλλʼ ἄτακτα ἐῶσι τὰ πράγματα οἱ θεοὶ, ἵνα σέβωμεν αὐτοὺς τῇ ἀγνωσίᾳ. Fl. 10. 33. φύρουσι: ταράσσουσι. Gr. μιγνύουσι, συγχέουσιν. Gu. φύρω τὸ συγχέω, φυρῶ δὲ τὸ μιγνύω ἄλευρον ὕδατι· ὅθεν καὶ φύραμα ἡ ζύμη. Gu. πάλιν: ὀπίσω, ἤγουν εἰς τὸ δνστυχὲς, καὶ πρόσω, ἤγουν εἰς τὸ εὐτυχές. Gr. εἰς τοὐπίσω, ἀπὸ εὐδοξίας εἰς ἀδοξίαν. πρόσω, ἀπὸ ἀδοξίας εἰς εὐδοξίαν. Gu. πρόσω: ἔμπροσθεν εἴς τε τὸ ἐνεστὸς καὶ τὸ μέλλον. B.

959. ταραγμόν: σύγχυσιν. Gr. ἐντιθέντες: ποιοῦντες. Gu. ἀγνωσίᾳ: ἀγνοίᾳ τοῦ μέλλοντος. Gr. τῇ ἀδηλίᾳ τῶν πραγμάτων τῶν μελλόντων. Gu.

960. ἀλλὰ ταῦτα μέν: ἀλλὰ τί δεῖ με, φησὶ, ταῦτα θρηνεῖν μηδὲν ἐκ τοῦ θρηνεῖν δυνάμενον ἐπικόψαι τῶν κακῶν μὴ εἰς τὸ πρόσω βαίνειν Ἄλλως. τί δεῖ με ταῦτα θρηνεῖν οὐδὲ τὸ τυχὸν προκόπτοντα τῶν κακῶν ἔμπροσθεν, ὅ ἐστιν οὐ κατόπιν ἐῶντα τὰ κακά. B. M. ταῦτα: τούτους τοὺς θρήνους. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 1. ἐθυσίαζε Matth. pro ἐθουσίαζε. μέλλοντος σέβωμεν αὐτούς :— 2. ὠφελούσας Matth. pro ὠφελοῦ- ib. τοὐπίσω B. ὀπίσω M. Fl. 10. σαν. ib. ὄντως] ὡς ὄντως Matth. 10. εἰς τὰ παρελθόντα B. M. κατὰ 9. ἀναμιγνύουσιν— πράγματα, ἶνα παρελθόντα Fl. 10. 33. σέβωμεν αὐτούς] Haec sunt etiam in ib. φυλάττουσιν B. M. φυλάττουσι B. M., addito alio scholio, ἄλλως. τοῦ μέλλοντος Fl. 10. 33. (ἄλλως om. M.) ἵνα τῆ ἀγνωσία τοῦ 26. Ἄλλως om. M. 76. ἅπερ εἶπον. Gu. ὁ λόγος ἐναντίος τοῖς ἄνω. εἴρηκε γὰρ ὅτι φύρονται τὰ πράγματα οὕτω καὶ οὕτω, καὶ ποτὲ μὲν τοιαῦτα φαίνονται, ποτὲ δὲ τοιαῦτα. ἀλλὰ ἀπαγορεύει παντελῶς τὰ τῆς Ἑκάβης. Gr.

961. θρηνεῖν: ἀντὶ τοῦ μετὰ θρήνου λέγειν, ὥσπερ καὶ τὸ ἐξετραγῳδησεν ἀντὶ τοῦ μετὰ τραγῳδίας καὶ θρήνου διηγήσατο τὰ κατʼ αὐτόν. ὁμοίως καὶ τὸ ἀπεκλαύσατο. γράφεται δὲ οὕτως ἐν τῇ πεζογραφίᾳ. ἀλλὰ ταῦτα μὲν τί ὄφελος μετὰ θρήνου λέγειν ταῦτα οὐδαμῶς ἀπὸ τῶν κακῶν προκόπτοντα εἰς τὸ ἔμπροσθεν. πότε γὰρ ἡ Ἑκάβη ἔμελλε πάλιν ἐπανελθεῖν εἰς τὴν εὐτυχίαν αὐτῆς, ἢ πότε ἡ Τροία ἐπανορθωθῆναι ἀπὸ τῶν κακῶν τῶν ἐπελθόντων ἀρτίως τῇ Ἑκάβῃ καὶ τοῖς Τρωσίν; οὐδαμῶς εἰς τὸ μετὰ ταῦτα ἔσεταί: τις ἐπανόρθωσις. Fl. 59. προκόπτοντα: ἀντὶ τοῦ περαιτέρω εἰς τὸ βέλτιον ἀνύοντα, ὠφελοῦντα. Fl. 59. προχωροῦντα, προβαίνοντα. Gu. διακόπτοντα. Fl. 10. οὐδέν: ὠφέλιμον. Fl. 33. οὐδαμῶς. Gu. εἰς πρόσθεν κακῶν: εἰς τὸ ἔμπροσθεν. τὸ δὲ ἔμπροσθεν τῶν κακῶν τὸ καλόν ἐστι. Gu.

962. ἀπουσίας: ἀποδημίας. B. Gr. παρουσία ἡ ἐπιδημία, ἀπουσία ἡ ἀποδημία. ἐναντίον ἡ ἀπουσία τῇ παρουσίᾳ. Fl. 59. 6. 209. 17. 21. 56. 76.

963. σχές: παύου. M. Fl. 10. κράτησον σαυτήν. Gr. ἐπίσχες. B. M. Gu. ὑπόμεινον. Gu.

964. ἀπών: προφασίζεται πλαττόμενος. οὐκ ἐβούλετο γὰρ ὀφθῆναι τῇ Ἑκάβῃ, ἐπειδὴ ἀπέκτεινε τὸν Πολύδωρον. B. M. Fl.

965. ἤδη πόδʼ : ἤγουν οὔπω εἰσελθόντι μοι εἰς τὸν οἶκον. Gr. ἐπαίροντί μοι καὶ προσιόντι πρὸς σέ. B. M. Fl. 10.

966. ἐς ταυτόν: τῇ αὐτῇ ὥρῳ. Gr. εἰς τὸ ἔν. Gu. συμπίτνει: συναντᾷ. Gr. Fl. 33. καταλαμβάνει, συνέρχεται. Gu.

967. μύθους: λόγους. Gr. ἀγγελίας. Gu.

968.—975. αἰσχύνομαί σε προσβλέπειν: ὦ Πολυμῆστορ, αἰσχύνομαι βλέπειν πρὸς σὲ κατὰ πρόσωπον, κειμένη ἐν τοιαύταις 10. εὐτυχίαν Matth. pro ἀτυχίαν. 27. ἐπαίροντί μοι καὶ om. Fl. 10. 14. ἀνύοντα, ὠφελοῦντα etiam Gr. ib. προσιόντι M. προιόντι ceteri. 24. ἐπειδὴ] ἐπεὶ Fl. 10. 33. δυστυχίαις· σοὶ γὰρ, ᾦτινι ὤφθην εὐτυχοῦσα, αἰδοῦμαι ὀφθῆναι δηλονότι, ὑπάρχουσα ἐν ταύτῃ τῇ δυστυχίᾳ, ὅπου εἰμὶ νῦν, καὶ οὐκ ἂν δυναίμην βλέπειν πρὸς σὲ ὀφθαλμοῖς ὀρθῶς ἀτενίζουσιν. ἀλλʼ αὐτὸ μὴ νομίσῃς ἔχθραν σου, ὦ Πολυμῆστορ· ἄλλως τε καὶ νόμος αἴτιόν τι, λέγω τὸ μὴ βλέπειν γυναῖκας κατὰ πρόσωπον ἀνδρῶν. I.

968. αἰσχύνομαί σε: τῇ μὲν ἀληθεία οὐ θέλει αὐτὸν ὁρᾶν μισοῦσα, ὡς φονεύσαντα τὸν υἱὸν, προφασίζεται δὲ διὰ τὴν δυστυχίαν ἐρυθριᾶν. ἐπεὶ οὖν εἶπεν, οὐ δύναμαί σε προσβλέπειν ὀρθαῖς κόραις, τὴν ὑποψίαν αὐτοῦ περιελεῖν βούλεται εἰποῦσα μὴ δύσνοιαν ἡγήσῃ σέθεν. B. M. αἰδοῦμαι, ἐντρέπομαι. B. οὗτοι οἱ στίχοι λέγονται ἐσχηματισμένοι, οἵτινες τῷ μὲν φαινομένῳ κατʼ ἀληθὲς ὁμιλοῦνται, τῷ δὲ νοουμένῳ λέγονται ἐσχηματισμένως. ἡ Ἑκάβη γοῦν τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν Πολυμήστορα διαλεγομένη ὡς αἰχμάλωτος λέγει· αἰδοῦμαι προσβλέπειν σε, Πολυμῆστορ, κατὰ πρόσωπον, ἐν τοιούτοις κειμένη κακοῖς· αἰδὼς γὰρ καὶ ἐντροπὴ ἔχει ἐμὲ ὑπάρχουσαν ἐν τοιαύτῃ δυστυχίᾳ τὴν πρώην οὖσαν βασιλίδα, καὶ αἰδὼς ἔχει ἐμὲ κατὰ κοινὸν βλέπειν, ᾦτινι ὤφθην εὐτυχοῦσα, ἤγουν σοι, καὶ οὐ δύναμαι προσβλέπειν σε ἐν ὀρθοῖς ὀφθαλμοῖς. Fl. 59. τὸ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ μεγάλοις αἰτιάμασίν ἐστιν, τὸ αἰδεῖσθαι ἐν μικροῖς. Gr. ἐναντίον: ἀντιπρόσωπον. Gr. ἔμπροσθεν, ἄντικρυς. Gu. ἢ ἔμπροσθεν, ἢ τὸν ἐχθρόν. B.

969. τοιοῖσδε: τοιούτοις συγκειμένη. B. rec.

970. ὤφθην: ᾦτινι γὰρ ὤφθην εὐτυχοῦσα. M. ἐφάνην. B. Gu. ἐθεάθην. Gu. εὐτυχοῦσʼ : ἐξεθλίβη τὸ α καὶ τὸ ν, ὡς καὶ παρʼ Ὁμήρῳ “βούλομʼ ἐγῶ λαόν,” καὶ ὡς τὸ “ἔωθʼ ὅδε” ἀντὶ τοῦ ἔστιν ὅδε· πολλὰ γὰρ εὑρίσκονται ἐκθλιβόμενα στοιχεῖα. εἰ δὲ συντάξεις τοῦτο τυγχάνουσα εὐθεῖαν, σολοικοφανές ἐστι, καὶ ἀσυντακτικὸν παντελῶς. Fl. 21. 59. αἰδώς μʼ ἔχει: ἀγνοοῦντές τινες ἐνταῦθα τὴν σύνταξιν σόλοικον ἡγοῦνται, λέγοντες ὡς τυγχάνουσαν ἔδει εἰπεῖν πρὸς τὸ αἰδώς μʼ ἔχει. τὸ δʼ οὕτω συντάσσεται· ἐν τῷδε γὰρ τῷ πότμῳ καὶ τῇ τύχῃ, ἵνα καὶ ὅπου εἰμὶ νῦν τυγχάνουσα, αἰδώς μʼ 6. τῇ ἀληθείᾳ (omisso μὲν) —ἐρυ- ἐπεὶ—ἡγήσῃ τὸ ῥηθέν (sic) ad v. 972. θριᾶν] Haec sunt etiam in Flor. 16. τὴν Matth. pro ἤ. 28. τινες] μικροῦ πάντες I. 8. ἐπεὶ οὖν] οὖν om. M. in quo 31. ἵνα καὶ om. I. haec separato scholio scripta sunt ἔχει ἐκείνου τοῦ ἀνδρὸς, ὅτῳ καὶ ὤφθην καὶ ἐφάνην εὐτυχοῦσα. ἢ τὸ τυγχάνουσα πρὸς τὸ αἰδώς συναπτέον οὕτως· αἰδὼς γὰρ ἔχει ἐμὲ ἐκείνου, ὅτῳ ὤφθην εὐτυχοῦσα, τυγχάνουσα ἡ αἰδὼς ἐν τῷδε τῷ πότμῳ, ἵνα καὶ ὅπου εἰμὶ νῦν, τουτέστιν αἰδοῦμαι θεάσασθαί σε. ἡ δὲ αἰδὼς οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῆς δυστυχίας ἐστὶν ἡ νῦν πρόσκειμαι. ὃ δὴ καὶ κρεῖττόν ἐστι τοῦ προτέρου. Gu. I. ἐντροπή. κρατεῖ. B. αἰδοῦμαι καὶ ἔχω αἰδῶ καὶ ἔχει με αἰδὼς ταυτόν. Gr.

971. πότμῳ: ἐν δυστυχίᾳ. M. τύχῃ. Gr. τυγχάνουσʼ: τυγχάνουσαν ὀφθῆναι δηλονότι. M.

972. ὀρθαῖς: οὐκ ἀπεστραμμέναις. Gu. ἀτενέσιν. M. Fl. 10.

973. αὐτό: τὸ ῥηθέν. Fl. 10. ἤγουν ὅτι οὐ βλέπω σε εἰς πρόσωπον. Gr. τὸ μὴ δύνασθαι βλέπειν σε. Gu. δύσνοιαν: κακίαν. Gr. κακόνοιαν, ἔχθραν. Gu. ἡ δύσνοια ἡ ἐμὴ, ἢ ἣν ἔχει τις πρὸς ἐμὲ, ἢ ἣν ἔχω ἐγὼ πρὸς ἕτερον. ἐνταῦθα δὲ τὸ πρότερον λέγεται σημαινόμενον. Gu. Cant.

ἡγήσῃ: νομίσεις. σέθεν: ἤγουν ἀπʼ ἐμοῦ εἰς σέ. Gr.

974. αἴτιόν τι: ὑπάρχει κατά τι. Fl. 59. νόμος: ἡ φύσις. Fl. 10. τὴν ὑποψίαν αὐτοῦ περιελεῖν βούλεται· φυσικῷ νόμῳ αἱ γυναῖκες ἐνατενίζειν ἀνδράσι κωλύονται. Fl. 33. ἐσχηματισμένως. δὲ καὶ πεπλασμένως λέγει τοῦτον, ὡς φονέα τοῦ παιδὸς αὐτῆς· Πολυμῆστορ, αἰσχύνομαι προσβλέπειν σε κατὰ πρόσωπον· τὸν γὰρ φονέα τοῦ παιδὸς αὐτῆς πῶς ἔμελλε βλέπειν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀρθοῖς ; πεπλασμένως δὲ λέγει, ᾧτινι ὤφθην εὐτυχοῦσα, ἄλλως τε δὲ ὅτι καὶ ὁ νόμος κωλύει τοῦ μὴ ὁρᾶσθαι τους ἄνδρας κατὰ πρόσωπον ὑπὸ τῶν γυναικῶν. Fl. 59. νόμος: ἔθος. Gr. ἢ ὥσπερ νενομισμένον ἐστί. Gu. τὸ χρόνοις βεβαιωθὲν, ἢ στερχθὲν τῇ φύσει νόμον καλοῦσιν οἱ παλαιοί. Gr.

976. καὶ θαῦμά γʼ οὐδέν: αἰσχύνεσθαί σε δηλονότι. ἀλλὰ τίς χρεία ἐμοῦ σοι; διὰ τί πρᾶγμα μετεπέμψω ἐκ τῶν δόμων τὸν 1. ἀνδρὸς —ἐφάνην] ἀνδρὸς, ᾧτινι 6. δὴ] δὲ I. ἐφάνην εὐτυχοῦσα 1. 18. φυσικῷ —κωλύονται] Haec ib. ἢ τὸ τυγχάνουσα om. 1. sunt etiam in Gu. In Flor. post 2. συναπτέον] συντακτέον 1. νόμῳ interpungitur. MATTH. Sunt ib. ἐμὲ] με 1. illa verba etiam in B. M. cum lem- 4. ἵνα καὶ et νῦν om. 1. mate γυναῖκας ἀνδρῶν μὴ βλέπειν. ἐμὸν πόδα, ἤγουν ἐμέ ; I. ἀλλὰ τίς χρεία σʼ ἐμοῦ: ἔδει οὕτως εἰπεῖν, ἀλλὰ τίς χρεία σοι ἐμοῦ ; νῦν δὲ Ὁμηρικῷ ζήλῳ ἀντὶ τοῦ σοί σέ εἴρηκε, λαμβάνων τὴν εἰς πρόθεσιν ἔξωθεν, ὡς τὸ “χρεώ βουλῆς ἐμὲ καὶ σέ” ἢ ἐπεὶ ἡ οι δίφθογγος κουφίζεται, ἔστω κἀνταῦθα σοί. Gu. I. καὶ θαῦμα γ᾿  οὐδέν : τὰ τῆς Ἑκάβης συγγνώῃ διδοὺς ὁ Πολυμήστωρ τὴν ἔπειξιν ποιεῖται πρὸς τὸ ἴδιον βούλημα. Gr.

977. τί χρῆμʼ: διὰ τί. Gr. κατὰ ποίαν αἰτίαν. Gu. χρῆμ’ : πρᾶγμα. Gu. μὴ λάβῃς εἰς τὸ τί χρῆμα κατά, ὥς τινες, ἀλλ᾿  ἔστιν αὕτη ἡ αἰτιατικὴ πρὸς τὸ πόδα, οὕτω· τί χρῆμα τὸν ἐμὸν πόδα ἐξεπέμψω καὶ ἐξέβαλες τῶν δόμων, ἤγουν ὁ ἐμὸς ποὺς ἐκπεμφθεὶς ἐνταυθοῖ παρὰ σοῦ τί χρῆμα ἐξεπέμφθη, ἀντὶ τοῦ, τίς ὁ νοῦς τῆς τούτου πρὸς σὲ μετακλήσεως; Gu. ἐπέμψω : μετεκαλέσω. Gr. ἐξέβαλες, ἐκίνησας. Gu. μετεπέμψω. M. διὰ τί χρῆμα μετεπέμψω με καὶ προσεκάλεσας. B. πόδα: ἀπὸ τοῦ μέρους τὸ ὅλον, συνεκδοχικῶς. Gr.

978. —980. ἴδιον ἐμαυτῆς: ἡμέτερον ἰδιάζον. M. ἴδιον δή τι ἐμαυτῆς βούλομαι εἰπεῖν πρὸς σὲ καὶ τοὺς σοὺς παῖδας. τοὺς δὲ ἀκολούθους κέλευσον χάριν ἐμοῦ μακρὰν γενέσθαι τῶνδε τῶν δόμῶν. I.

980. κέλευσον τῶνδʼ ἀποστῆναι δόμων: ἀκολουθούντων τῷ Πολυμήστορι τῶν αὐτοῦ ὑπηκόων ἐλθόντι πρὸς τὴν Ἑκάβην ἰδοῦσα αὕτη ὡς οὐ δυνηθείη τὸ κατʼ αὐτοῦ δρᾶμα τελέσαι, τούτων παρόντων, φησὶ πρὸς τὸν Πολυμήστορα, κέλευσον ἀπελθεῖν τοὺς σοὺς δούλους, ἵνα σοι λάθρα εἴπω ὃ βούλομαι. καὶ ὃς πεισθεὶς, ὑποχωρεῖτε, τοῖς αὐτοῦ δούλοις φησίν· οὐ γὰρ φοβοῦμαι μονωθεὶς ὑμῶν. τουτὶ γὰρ δηλοῖ τὸ “ἐν ἀσφαλεῖ γὰρ ἥδε ἡ ἐρημία.” Gu. I.

981.—985. χωρεῖτε: ἀποχωρεῖτε· ἐν ἀσφαλεῖ, ἀντὶ τοῦ ἐν οὐδενὶ φόβῳ ἐστὶν ἥδε ἡ ἐρημία. προσφιλὴς μὲν εἶ σὺ, προσφιλὲς δὲ ἐμοὶ καὶ τόδε τὸ στράτευμα τῶν Ἀχαιῶν. ἀλλὰ πρέπει δηλοῦν, ἤτοι λέγειν σὲ, τί τὸν εὐτυχοῦντα πρέπει βοηθεῖν τοῖς μὴ εὐτυχοῦσι φίλοις, ὅτι ἕτοιμός εἰμι ἐγώ. I.

3. σοί σέ] σοὶ σὸν I. ib. κουφίζεται] καὶ συναλοίφεται ib. ὡς τὸ] Hom. Il. 10, 45. (sic) addit I. 4. ἐμὲ] ἐμέ τε I. 17. ἡμέτερον] ἐμέτερον (sic) M.

ἐν ἀσφαλεῖ γάρ: ἐν οὐδενὶ φόβῳ. δειλοὶ γὰρ οἱ βάρβαροι περιφέροντες τοὺς ἀκολούθους ἑαυτοῖς διὰ τὸ μὴ ἀναιρεθῆναι ὑπό τινος ἀδικηθέντος ὑπʼ αὐτῶν. προσφιλὲς δὲ εἶναι αὐτῷ ὁ Πολυμήστωρ ἔφη τὸ Ἑλληνικὸν στράτευμα διὰ τὸ μὴ συμμαχῆσαι αὐτὸν τοῖς Τρωσί. B. M. ἀντὶ τοῦ ἀσφαλὴς ἡ μόνωσις. Gr. ἡ στέρησις ἡμῶν, ἡ μόνωσις. Gu.

983. σημαίνειν: προστάσσειν. Gu. δηλοῦν τὸ σὸν βούλημα. Gu. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. χρή: πρέπει· ὁ παρὼν ἀντὶ ἐνεστῶτος. Fl. 59.

984. τί χρή: ἀλλὰ χρὴ καὶ πρέπει σημαίνειν σὲ τί. τὸ τί ἀπὸ τοῦ ἑτέρου στίχου, καὶ ἔκτοτε στίξον αὐτὸ εἰς τὸ τί. Fl. 59. εἰ μὲν στίξεις εἰς τὸ “σημαίνειν σε χρή,” τὸ λοιπὸν ὁ Πολυμήστωρ ὅλον ἐν ἐρωτήσει· καὶ ἕτοιμός εἰμι ἐγὼ βοηθῆσαί σοι. εἰ δὲ στίξεις εἰς τὸ τί, τὸ λοιπὸν ἡ Ἑκάβη ἀπολύτως, ὅτι ἕτοιμός εἰμι βοηθῆσαι σοι. Fl. 25. τί χρή: καὶ διὰ τί κέκλημαι ὧδε. Gr. τὸν εὗ πράσσοντα: ἐμὲ τὸν εὐτυχοῦντα σοὶ τῇ ἀτυχούσῃ προσήκει βοηθῆσαι. B. M. χρὴ γὰρ τὸν εὐπραγοῦντα, καὶ καλῶς ἔχοντα, ἐπαρκεῖν, καὶ βοηθεῖν τοῖς φίλοις τοῖς μὴ πράσσουσιν εὖ, τοῖς κακοπραγοῦσιν ἤτοι τοῖς κακῶς ἔχουσιν, ὡς καὶ καθὰ ἔτοιμός εἰμι ἐγὼ ποιεῖν τοῦτο εἰς σέ. οἱ Ἀττικοὶ τὸ εὐπραγῶ σύνθετον ὂν λέγουσιν οὕτω διαλελυμένως, εὖ πράσσω. ὁμοίως καὶ τὸ κακοπραγῶ καὶ τὸ ἀγαθὸν πράσσω, ἤγουν τὸ καλοπραγῶ, εἰς δὲ τὴν σύνταξιν πάλιν συντάσσεται συνῃρημένως. Fl. 59.

985. ὡς: ὅτι, λίαν. Gu.

986.—988. πρῶτον μὲν εἶπε: διὰ τὸν παῖδα τὸν Πολύδωρον, ὃν ἔχεις ἐν τοῖς δόμοις ἐκ τῆς ἐμῆς χειρὸς, λαβὼν δηλονότι, ἔκ τε τοῦ πατρὸς, εἰ ζῇ. τὰ δὲ ἄλλα ἐρωτήσω σε κατὰ δεύτερον λόγον. I. ὅσον δι᾿  ἐκεῖνον εὐτυχεῖς. B. M. ὅσον τὸ κατʼ ἐκεῖνον. Fl. 10.

988. ἐρήσομαι: ἐρωτήσω. M.

989. μάλιστα: ζῇ· κατὰ τὸ μέρος ἐκείνου, ἤγουν ὅσον διʼ ἐκεῖνον, εὐδαιμονεῖς. l.

2. ἑαυτοῖς] αὐτοῖς M. ib. προσφιλὲς—στράτευμα om. M. 3. ὐπʼ] παῤ B. 11. στίξον] στἰζρν Fl. 59.

990. ὦ φίλτατε: ὡς λίαν καλῶς καὶ ἀξίως σου λέγεις. διαχλευάζουσα αὐτὸν ταῦτά φησι. B.M.I.

991. τί δῆτα, τί οὖν θέλεις ἐκ δευτέρου μαθεῖν ἐξ ἐμοῦ; I.

992. εἰ τῆς τεκούσης: τοῦτο θέλω μαθεῖν, εἰ ὁ υἱός μου μέμνηται κατά τι ἐμοῦ τῆς τεκούσης ἐκεῖνον. I.

993. καὶ δεῦρό γʼ: ναὶ, μέμνηται δηλονότι, καὶ ὧδε κρυφίως ἐζήτει ἔλθει. I. ἐμφαντικὸς ὁ καί τοῦ μὴ μόνον μεμνῆσθαι, ἀλλὰ καὶ πλέον τι διατίθεσθαι πρὸς αὐτήν. Gr. κρύφιος : ἕνεκεν τῶν Δαναῶν. Fl. 21.

994. χρυσός: ὁ δὲ χρυσὸς ἀνελλιπὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν, ὃν ἦλθε φέρων ἐκ Τροίας I. σῶς: ἀπὸ τοῦ σῶος κατὰ συγκοπὴν γίνεται σῶς. τὸ δὲ σῶς Δωρικῶς σάος, καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς ω μέγα καὶ ἐκβολῇ τοῦ ο σῶς. ἔτι δὲ καὶ σόοι διὰ τοῦ ο μικροῦ, ἀφʼ οὗ καὶ λαοσσόος Ἀθηνᾶ. τοῦτο δὲ γίνεται ἀπὸ τοῦ σείω σόος. Fl. 59.

995. σῶς: σῶος. Gr. σῶός ἐστιν, ἐν τοῖς ἐμοῖς φυλασσόμενος οἴκοις. I.

996. σῶσόν νυν αὐτόν: φύλαττε δὴ αὐτὸν, τὸν πλοῦτον, καὶ μὴ ἐπιθύμει τῶν πραγμάτων τοῦ πλησίον. I. τὸ νῦν οὐκ ἔστι χρονικὸν ἐνταῦθα, ἀλλὰ συμπερασματικὸν, ἀντὶ τοῦ δή λαμβανόμενον, ὥσπερ καὶ τὸ νυ παραπληρωματικόν. χρῶνται δὲ τῷ νυ μόνοι οἱ ποιηταὶ, τῷ δὲ νῦν καὶ ποιηταὶ καὶ λογοποιοί. Gu. I. ἴσθι δὲ ὅτι τὸ μὲν νῦν τὸ χρονικὸν ἀεὶ μακρόν ἐστι καὶ περισπᾶται· διὸ καὶ τὸ νυν ἐκ τούτου γινόμενον μακρόν ἐστι· τὸ δὲ νῦν ἀντὶ τοῦ δή ἀεὶ βραχὺ, καὶ ὀξύνεται μόνον κείμενον, συντεθὲν δὲ ἐγκλίνεται, ὡς κἀνταῦθα. διὸ καὶ τὸ τοίνυν ἐκ τούτου γινόμενον βραχύ ἐστι. 1. νῦν: ἀντὶ τοῦ δή. M. τὸ νῦν ἀντὶ τοῦ δή παραπληρωματικὸς σύνδεσμός ἐστι, καὶ οἱ ἄλλοι δή, ῥά, νύ. ὅταν οὖν ἔχῃ ἔμπροσθεν αὐτοῦ φωνῆεν, ἐφελκυστικόν ἐστι τοῦ ν, ὅταν δὲ σύμφωνον, ἐκλείπει, ὡς τὸ οὕτω οὕτως. μέχρι μέχρις, καὶ τὰ ἕτερα. Fl. 59. σῶσον: διατήρησον. Gr. σῶον καὶ ὑγιᾶ διαφύλαττε. Gu. τῶν πλησίον: τῶν τοῦ πλησίον. Gu. πραγμάτων φίλου. Gr. νόει δὲ τὸ τοῦ πλησίον ἀντὶ τοῦ χρυσοῦ αὐτοῦ, περὶ οὗ ἠρώτησε· πλησίον γὰρ αὐτοῦ ἦν, ἐπειδήπερ ἐν τοῖς οἴκοις αὐτοῦ κατείχετο. Gu.

1. σου λέγεις om. B. 2. ταῦτα om. B. M. ib. διαχλευάζουσα] χλευάζουσα 1. 20. δὲ τῷ] δὲ τὸ Gu.

997. ἥκιστʼ ὀναίμην: οὐδαμῶς ἐρῶ τοῦ πλούτου τοῦ πλησίον· ἀπολαύσαιμι τοῦ ἰδίου οὗ κέκτημαι, ὦ γύναι. B.I. ἤκιστα: οὐδαμῶς. Gr. ἐλάχιστα τοῦ πλησίον ἐρῶ. Gu. ἤγουν εἰς τὸν πλησίον ἐρῶ, μηδὲ τοῦ παρόντος μοι καὶ ὠφεληθείην, ἀλλὰ καὶ ἐκείνον ἀπολαύσαιμι. Fl. 33. οὗ κέκτημαι ἰδίου ἀπολαύσαιμι. M. ἢ στικτέον εἰς τὸ ἤκιστα, ἵνα λέγῃ οὐδαμῶς ἀπολαύσαιμι τοῦ παρόντος πλούτου μου, ὦ γύναι. οὐδαμῶς ἀπολαύσαιμι τοῦ παρόντος πλούτου, ὦ γύναι, ἤγουν τοῦ πλούτου τοῦ υἱοῦ σοῦ. Fl. 59. παρόντος: ἐμοὶ δηλονότι, ἤγουν ἰδίου. Fl. 10. 59.

998. οἶσθ’ οὖν: οἶδας οὖν ἃ εἰπεῖν σοὶ καὶ τοῖς σοῖς τέκνοις θέλω; — οὐκ οἴδα· τοῦτο δὲ δηλώσεις διὰ τοῦ σοῦ λόγου.— ἀγαπηθήτω ὁ παῖς μου ὑπὸ σοῦ, ὡς νῦν σὺ ἀγαπᾷ ὑπʼ ἐμοῦ. κατὰ μὲν τὸ φαινόμενον λέγει, ἀγαπάσθω ὁ Πολύδωρος ὑπὸ σοῦ οὕτως, καθὰ σὺ νῦν φιλῇ ὑπʼ ἐμοῦ· κατὰ δὲ τὸ νοούμενον, ὡς σὺ φιλῇ ἀρτίως παρʼ ἐμοῦ, οὕτως ἐφιλεῖτο καὶ ὁ Πολύδωρος παρὰ σοῦ I.

1001. τί χρῆμα: τί ἐστὶ τὸ πρᾶγμα, ὅπερ ἐστὶ πρέπον εἰδέναι καὶ ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ τέκνα: θησαυροὶ παλαιοὶ χρυσοῦ κεκρυμμένοι τῶν Πριαμιδῶν· τοῦτό ἐστι τὸ πρᾶγμα, θησαυροὶ κεκρυμμένοι τῶν Πριαμιδῶν. I.

1002. κατώρυχες : κεκρυμμένοι ἐν γῇ θησαυροί. Gr. κατορωρυγμένοι. Gu. θησαυροί. M. Fl. 59. κατώρνχες οἱ θησαυροί. παρηκολούθησεν ἡ λέξις· ὀρύσσει γάρ τις τὴν γῆν καὶ εἰσάγει τὸν χρυσόν. Fl. 59.

1003. ταῦτʼ ἔσθʼ: ταῦτα ἃ διηγήσω. B. τοῦτό ἐστι τὸ πρᾶγμα. θησαυροὶ κεκρυμμένοι τῶν Πριαμιδῶν. M. ταῦτά ἐστιν ἅτινά με θέλεις δηλῶσαι τῷ παιδί σου; I. ἄνω εἰπὼν “τί χρῆμʼ ὃ κἀμὲ καὶ τέκνʼ εἰδέναι χρεών” ἐνταῦθα λέγει, ταῦτά ἐστιν ἃ βούλει 1. οὐδαμῶς—πλησίον om. B. 16. τίἐστὶ—τέκνα] Haecetiam Gu. 2. οὗ κέκτημαι om. I., ὦ γύναι 17. τὰ ἐμὰ] τἀμὰ I. om. B. 24. τοῦτο τὸ πρᾶγμα θ. κ. τῶν π.] 3. εἰς τὸν πλησίον ἐρῶ] Fort. οὐ Haec verba habet etiam B., omisso τῶν (vel τοῦ) πλησίον ἐρῶ. ἐστι τι 4. ἐκείνον ἀπολαύσαιμι] ἐκεῖνον ἀπο- 26. ἄνω— ἰδιοποιούμενος] Hujus λέσαι μοι Fl. 33. Correxi ex scho- scholii prior pars, ἄνω—λέγει, ad v. lio superiore. In margine v. 997. 1001. altera ἐξαπατῶν etc. ad v. Gu. habet, ἢ ἐσχηματισμένον, τοῦ ἰδίου 1002. e Flor. 25. enotata est, me- χρυσοῦ τοῦ παιδὸς ἄ. dia desunt. MATTH. παιδὶ τῷ σῷ δηλῶσαι; ἐξαπατῶν δῆθεν τὴν Ἑκάβην, ὡς μηδαμῶς τὰ τοῦ παιδὸς ἐκείνης ἰδιοποιούμενος. Gr.

1004. μάλιστα: ναὶ, διὰ σοῦ θέλω μηνῦσαι ταῦτα τῷ Πολυδώρῳ· ὑπάρχεις γὰρ εὐσεβὴς ἄνθρωπος. I. εὐσεβής: εἰρωνικῶς κατʼ ἀντίφρασιν, τουτέστιν ἀσεβής. Gu.

1005.—1017. κατὰ τί οὖν χρεία ὑπάρχει τῆς ἐλεύσεως τῶν παίδων — λυσιτελές ἐστιν, ἐὰν σὺ ἀποθάνῃς, τούτους γινώσκειν. —καλῶς εἶπας οὕτως τῇδε τῇ διανοίᾳ, καὶ σοφωτέρως ἐμοῦ. I.

1006. τούσδʼ εἰδέναι: διπλόης ὁ λόγος. Gr.

1007. τῇδε: οὕτως. Gr. ἢ ἐν τῇδε καὶ ταύτῃ τῇ διανοίᾳ καὶ γνώμῃ. Gu. ταύτῃ τῇ διανοίᾳ. B. M. ταύτῃ τῇ μερίδι. Fl. 6. 9. 17. 21. 59. 76.

1008. οἶσθ’ οὖν: γινώσκεις ποῦ ἐστιν ὁ ναὸς τῆς Ἰλιακῆς Ἀθηνᾶς; B.M.I. Ἰλιός: οὐ μόνον Ἰλιὰς ἡ Τρωϊκὴ, ἀλλὰ καὶ Ἰλία. Gu. στέγαι: οἱ ναοί. Gr. ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν· στέγη γὰρ κυρίως ἡ τοῦ οἴκου σκέπη. Gu.

1009. ἐνταῦθʼ ὁ χρνσός : ἐκεῖ ἐστιν ὁ χρυσός ; τί δὲ σημεῖον τοῦ τόπου ἐν ἐστίν; I. ἐνταῦθα: προαρπάζει τὸν λόγον ὁ Πολυμήστωρ ὡς φιλοχρυσότατος, λέγων, ἐνταῦθα ὑπάρχει ὁ χρυσὸς, ἤγουν ἐκεῖ ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἀθηνᾶς τί δὲ σημεῖόν ἐστιν εἰς τὸ ἐξευρεῖν τοῦτον ; Fl. 59. οὐ λέγει ναί, ἀλλʼ ἐρωτῷ εἰ ἐκεῖ ὁ χρυσός· τὸ πρόσωπον γὰρ τοῦ Πολυμήστορος ἐναγώνιον παραληφθὲν ἐν τοῖς ἀμοιβαίοις τούτοις τοιοῦτον φαίνεται πανταχοῦ. Gr, Fl. 25.

1010. μέλαινα πέτρα: μέλαινα πέτρα ὑπάρχει ὑπερκειμένη τῆς γῆς. I. τὴν τύφλωσιν αὐτοῦ λέγει. Gu. ὑπερτέλλουσʼ : ὑπερανεστηκυῖα, ὑπερικομένη. B. ἀνεστηκυῖα. Gr. ὑπεράνω κειμένη, ὑπεράνω τῆς στέγης ἀνεστηκυῖα. ὑπερφαινομένη. Gu.

1011. ἔτʼ οὖν: τί οὖν. τί βούλει. M. ἔτι οὖν ἐπὶ τούτοις θέλεις τι τῶν ἐκεῖ πραγμάτων δηλοποιεῖν μοι ; I.

1012. σῶσαί σε: φυλάξαι σε τὰ χρήματα, μεθʼ ὧν ἐξῆλθον τῆς πόλεως, θέλω. I.

1013. ποῦ δῆτα: εἰσὶ δηλονότι. ἐντὸς τῶν πέπλων ἔχεις ἢ κρύψασα ἀλλαχοῦ φυλάσσεις ; I. ποῦ δῆτα ἔχεις: M. ποῦ δῆτα 9. διπλόης] Sic Gr. ad v. 1000. 12. ποῦ ἐστιν ὁ ναὸς post ἀθηνᾶς M. ἐνδιαθέτως κατὰ τὸν διπλόην λόγον διὰ In ποῦ ἐστι τῆς τ. ἀ. ὁ ν. μέσου τοῦτό φησιν ἡ Ἑκάβη. φέρεις ταῦτα ἔσωθεν τῶν πέπλων, ἤγουν τοῦ κόλπου σου, ἢ κρύψασ’ αὐτὰ ἔχεις: Fl. 59. κρύψασʼ ἔχεις: ἔκρυψας. Gr. ἀλλαχοῦ. Gu.

1014. σκύλων ἐν ὄχλῳ: ἐν τῷ πλήθει τῶν σκύλων ἐν ταῦταῖς ταῖς σκηναῖς, ἔνθα τὰ λάφυρά ἐστι πάντα. τὸ δὲ ταῖσδε καὶ ἀναφορικόν ἐστι καὶ δεικτικόν. ἡ μὲν οὖν Ἑκάβη δεικτικῶς εἶπε ταύταις ταῖς στέγαις ἤτοι σκηναῖς, ὁ δὲ Πολυμήστωρ ἀναφορικῶς νοήσας, ἐρωτᾷ· ποῦ δὲ αὗται αἱ κατασκηνώσεις τῶν Ἀχαιῶν αἱ ναυ- τικαί: (εἰς τὸ αἵθε στικτέον· τὸ δὲ λεῖπον ἰδίᾳ κατʼ ἐρώτησιν ἐν ὑποστιγμῇ. ναύλοχοι δὲ τὰ ναύσταθμα.) ποῦ δὲ αἱ στέγαι αὗται, ἂς λέγεις ἔχειν τὸν χρνσόν ; ἄρα τὰ ναύσταθμα τῶν Ἑλλήνων, τουτέστιν ἐν ταῖς ναυσὶλέγεις εἶναι τὸν χρυσόν; πρὸς ὃ ἐπάγει ἡ Ἑκάβη ὅτι οὐ τὰς ναῦς στέγας εἶπον. ἴδιαι γὰρ γυναικῶν αἰχμαλωτίδων στέγαι. B.M.I. σκύλων: λαφύρων ἤγουν αἰχμαλωτίδων. Gr. τῶ ἐσκυλευμένων γυναικῶν ἐν τῷ πλήθει. Gu. ἐν ταῖς στέγαις, ἤγουν ἐν τοῖς καλυβίοις φυλάττονται ἐν τῷ πλήθει τῶν κρούσων, σώζονται, φυλάττονται. Fl. 59.

1015. ποῦ δʼ αἵδ’: αἱ στέγαι δηλονότι. Gr. εἰσὶν αἱ στέγαι τῶν αἰχμαλωτίδων. Gu. αὗται γὰρ τῶν Ἀχαιῶν εἰσι σκηναί. ἢ στικτέον εἰς τὸ “ποῦ δέ·” ναύλοχοι καὶ τὰ ναύσταθμα. ποῦ δὲ, φησὶν, αὗται; αὗται γάρ εἰσι τῶν Ἀχαιῶν σκηναί. Fl. 25. περιφραστικῶς τὰ ναύσταθμα. 4. ἐν τῷ—] In Flor. 10. 25. 35. 8. ποῦ δὲ αὗται—ναύσταθμαι om. idem scholion legitur, in his tan- B. M., habent vera scholion sepa- tum ab edito discrepans: τὸ σιέ. ratim scriptum, τοῦ δʼ αἷδε : εἰς τὸ γαῖς ἀναφορητικόν ἐστι. 33.—ταῖσδε αἷδε στικτέον. τὸ δὲ λεῖπον ἰδίᾳ κατʼ ταῖς σκ. 10. 25.—ἐρωτᾷ, ποῦ (δὲ add. ἐρώτησιν ἐν ὑποστιγμῇ. 33.) αὖται αἱ στέγαι, αἷς (33. καὶ αἷς) 10. αἱ στέγαι αὖται M. αὗται αἱ λέγεις ἔχειν τὸν χρ.; 10. 25. 33. Me- στέγαι B.I. dia desunt. —πρὸς ὃ ἥδε ἐπάγει. 10. 11. ἃς] αἷς I. 25. In 33. τὸν χρυσόν· οὐ τὰς ναῶ 13. στέγας εἷπον] εἶπον στέγας B.I. (sic) στέγας εἶπεν. ἴδιαι γάρ.—ἴδιαι ib. ἴδιαι-στέγαι] ἰδία γὰρ καὶ χω- γὰρ γυν. αἰχμ. αἱ (om. 33.) στέγαι. ρὶς εἰσὶ δηλονότι αἱ στέγαι τῶν αἰχμα- 10. 25. 33. MATTH. λωτίδων γυναικῶν I. ib. σκύλων—πάντα] λαφύρων, ἐν 21. περιφραστικῶς—σκηναί] περί- ταῖσδε ταῖς σκηναῖς σώζεται τὰ χρή- φράσις. τὰ ναύσταθμά φησι. ποῦ δέ ματα I. εἰσιν. αὗται γὰρ τῶν ἀχαιῶν σκηναί 5. ταῖσδε καὶ] καὶ om. l. In M. Fl. 33. est τὸ ταῖς ἀναφορικόν ἐστι, omisso ib. κοῦ δέ εἰσι: φησίν] φησὶν οὖν, καὶ δεικτικόν. ποῦ δέ ἐστιν M. 7. στέγαις ἤτοι om. I. ποῦ δέ εἰσι: φησίν· αὗται γὰρ αἱ τῶν Ἀχαιῶν εἰσι σκηναί. B. M. Fl.33. οἱ λιμένες ἐξοχικοὶ, ἐν οἷς λοχῶνται καὶ ἴστανται αἱ νῆες αἱ ταῖς ναυσὶ ἱστάμεναι θύραι. Fl. 33. ναύλοχοι: ναύλοχος ἀπὸ τοῦ ναὺς καὶ τοῦ λοχῶ· πλησίον γὰρ ἦσαν τῶν νηῶν. Gu. αἱ φυλάσσουσαι τὰς νῆας. B. περιπτυχαί: καλύβαι. Gu. καταφυγαί. B. Gu.

1016. ἴδιαι γυναικῶν: οὐκ εἰσὶν ἐν ταῖς σκηναῖς τῶν Ἀχαιῶν τὰ χρήματα, ἀλλὰ εἰς τὰς σκηνὰς τῶν αἰχμαλωτίδων· ἰδίᾳ γὰρ καὶ χωρίς εἰσιν αἱ στέγαι τούτων τῶν γυναικῶν. Fl. 59. κεχωρισμέναι εἰσὶν, ἰδίως εἰσίν. Gu. τὸ ἴδιον στρέφεται πρὸς τὸ κοινὸν, τὸ δὲ οἰκεῖον πρὸς τὸ ἀλλότριον. Gr.

1017. τἄνδον δέ: τὰ ἔνδον δὲ πιστὰ καὶ ἀσφαλῆ, καὶ ἐρημία καὶ στέρησις ἀρσένω. I. ἔνδον ἐπὶ ἠρεμίας, οἷον ἔνδον κάθηται· ἔσω ἐπὶ κινήσεως, οἷον ἔσω ἔρχεται. εὕρηνται καὶ ἀνάπαλιν κείμενα. Gr. πιστά: πεπληροφορημένα. Gr. ἀσφαλῆ εἰσι, βέβαια. Gu. κἀρσένων ἐρημία: μόνωσις. B. τῶν ἀνδρῶν μοναξία. Fl. 59. λεῖψις ἀνδρῶν. Fl. 21. φοβούμενος ὁ Πολυμήστωρ λέγει, τὰ ἔσωθεν τῶν σκηνῶν πιστὰ, ἤγουν οὐκ εἰσί τινες Ἀχαιοί. ἢ οὐκ εἰσί τινες ἐχθροῖ ; ἐπιτρώσκετο γὰρ ὑπὸ τοῦ φόνου. ἢ λέγει, μή πως ἴδωσιν οἱ Ἕλλληνες τὰ χρήματα διδοῦσαν ταῦτα ἐμὲ, καὶ σκανδαλισθῶσι περὶ ἐμοῦ διότι βοηθῶ σοι καὶ ἔχω σε φίλαν. Fl. 59.

1018. —1022. οὐδεὶς τῶν Ἀχαιῶν ἔνδον, ἀλλὰ ἡμεῖς μόναι. ἀλλὰ βάδιζε εἰς τοὺς οἴκους. καὶ γὰρ οἱ Ἀργεῖοι ποθοῦσι λῦσαι τὸν πόδα, ἀντὶ τοῦ τὴν πορείαν, τῶν νηῶν ἐκ τῆς Τροίας εἰς τὸν οἶκον, ἵνα πράξας πάντα ὧν χρεία ἐστὶν εἰς πρᾶξιν ἐλθεῖν, δηλονότι σὲ, ἐπαναστρέψῃς σὺν τοῖς παισὶν, ὅπου κατᾴκισας τὸν ἐμὸν υἱόν. I.

1019. ἀλλʼ ἕρπ’ ἐς οἴκους: ἀλλʼ εἴσελθε ἐντὸς τῆς σκηνῆς· καὶ γὰρ οἱ Ἕλληνες ποθοῦσιν ἀπὸ τοῦ νῦν λῦσαι τὸν πόδα τῶν νηῶν. ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν, ἤγουν τὰς νῆας. ποὺς δὲ νηὸς λέγει τὸ κάτωθεν τοῦ κατάρτου τριγώνιον. Fl. 59.

1020. λῦσαι: τὸ λῦσαι ἐπὶ τῶν νηῶν λέγεται κυρίως· ἡ δὲ λέξις χρησιμωτάτη. Fl. 59. πόδα: τὰ ἀπόγεια σχοινία. M. Fl. 10. Gu.

1021. πράξας: τὸ πράξας πρὸς μὲν τὴν ὑπόληψιν τοῦ Πολυμήστορος 1. αἱ τῶν] αἱ om. B. Fl. 33. 19. διδοῦσαν] διδοῦσα Fl. 59. 33. τὸ πράξας om. I. ἀντὶ τοῦ ποιήσας νοεῖται, πρὸς δὲ τὴν τῆς Ἑκάβης ἀντὶ τοῦ παθών. πράττω γὰρ τὸ ποιῶ καὶ τὸ πάσχω. Gu. I. ὡς πράξας: ἵνα ποιήσας ὧν σε χρεία ὑπάρχει, πορεύσῃ πάλιν σὺν τοῖς παισὶν ὅπου τὸν ἐμὸν υἱὸν κατῴκισας, ἤγουν εἰς τὸν Αιθην. Fl. 59.

1023.—1034. οὔπω δέδωκας: εἰσελθόντος ἔσω Πολυμήστορος, ἐκτὸς ὁ χορὸς ἱστάμενος τοῦτό φησιν. Gu. I.

1023. οὕπω δέδωκας δίκην, ἀλλʼ ἴσως δώσεις, λέχριος καὶ πλάγιος καθά τις εἰς ἄντλον, ἤτοι πέλαγος μὴ ἔχον λιμένα, στερηθήσῃ τῆς προσφιλοῦς ψυχῆς, ἀμαυρώσας καὶ ἀπολέσας τὴν ζωήν. τὸ γὰρ ὑπέγγυον, ἤτοι τὸ ἠσφαλισμένον, τῇ δίκῃ καὶ τοῖς θεοῖς οὐ συμπίτνει, καὶ οὐ καταπίπτει. ὀλέθριον ὀλέθριον κακὸν, εἰς ὃ μέλλεις ἐμπεσεῖν δηλονότι. ψεύσει καὶ ἀπατήσει ἡ ἐλπὶς τῆσδε τῆς ὁδοῦ, ἣ, ἐλπὶς, ἐπήγαγεν, ἀντὶ τοῦ ἤγαγεν, σὲ πρὸς τὸν Ἀΐδην τὸν θανάσιμον, τὸν τοὺς τεθνεῶτας δεχόμενον. ἰὼ, φεῦ, ὦ τάλας. ἐν χειρὶ δὲ ἀπολέμῳ καὶ γυναικείᾳ καταλείψεις τὴν ζωήν. I. οὕπω δέδωκας: καὶ τοῦτον ἔνιοί φασι τὸν στίχον τὴν Ἑκάβην λέγειν ἡρέμα καθʼ ἑαυτὴν, ἵνα μὴ ὑποψίαν αὐτῷ δῷ ὧν μέλλει τυγχάνειν. B.I. τοῦτο ἡρέμα λέγει, ἵνα μὴ ὑποψίαν αὐτῷ δῷ ὧν μέλλει πάσχειν. M. Fl. 10. 21.

1023.—1031. οὕπω δέδωκας: ἰδὼν ὁ χορὸς τὸν Πολυμήστορα τὴν Ἑκάβην ἀκολουθοῦντα ἐντὸς τῆς σκηνῆς λέγει, ἀκμὴν οὐκ ἔδωκας δίκην ὑπὲρ τοῦ φόνου οὗ διεπράξω, ἀλλʼ ἴσως καὶ τάχα δώσεις δίκην· καθά τις ἄνθρωπος ἐμπεσὼν εἰς ἄντλον ἀλίμενον καὶ χωρὶς λιμένος, ἤγουν εἰς μακρὰν θάλασσαν, ὥσπερ ἄνθρωπός τις χωρὶς νηὸς ἢ ἀρμένου τινὸς, εἰ μὴ μεθʼ ἑνὸς σανιδίου, ἐμπέσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ κλυδωνίζεται. ἐμπέσῃ ἤγουν ἀποστερηθῇ, ἀποθάνῃ, τῆς φίλης καρδίας, λέχριος καὶ πλάγιος, ἤγουν ἀποθάνῃ, ἀμέρσας καὶ στερηθεὶς τὸν βίοτον, ἤγουν τὴν ζωὴν αὐτοῦ. οὕτως καὶ ὁ Πολυμήστωρ εἰς τὸν χορὸν τῶν γυναικῶν χωρὶς βοηθοῦ τινος ἢ θεράποντος. τὸ γὰρ ὑπέγγυον, ἤγουν τὸ ὑπεσχημένον παρὰ τοῦ Πολυμήστορος, ὡς ἵνα τὸν Πολύδωρον φυλάττῃ,—ἐκεῖνος δὲ διεχειρίσατο τοῦτον—οὐ συμπίτνει 2. γὰρ] καὶ 1. τῇ Ἑκάβῃ ἔνδον τοῦ οἴκου λέγει ταῦτα 5. ἔσω] εἴσω τοῦ I. ὁ χορὸς καθʼ ἑαυτὸν, ἵνα μὴ ὑποψίαν 8. λιμένα] ἐμπεσὼν add. Κing. αὐτῷ διδῷὧνμέλλει τυγχάνειν. e qui- 12. ἣ Matth. pro ἤ. bus priora usque ad καθʼ ἑαυτόν 15. καὶ τοῦτον-τυγχάνειν] In Fl. sunt etiam in Gr. sed ἀπελθόντος 25. ἐπελθόντος τοῦ Πολυμήστορος σὺν recte pro ἐπελθόντος. MATTH. καὶ συμπίπτει τῇ δίκῃ καὶ τοῖς θεοῖς, οὐ δίκαιον φαίνεται. ὀλέθριον κακὸν ὑπάρχει, ὅπερ ἐποίησε, ἢ ὅπερ μέλλε παθεῖν. Fl. 59.

οὔπω δέδωκας: δίδωσι δίκην ὁ τιμωρούμενος τὸν τιμωροῦντα, ὁ δὲ τιμωρῶν λαμβάνει. τὸ αὐτὸ καὶ ὁ Πολυμήστωρ ἔλαβε δίκην παρὰ τοῦ Πολυδώρου φονεύσας αὐτὸν, νῦν δὲ καὶ χρεωστῶν ταύτην ἀποτίνει τῇ Ἑκάβῃ αὐτήν. Fl. 59. ἔδωκα δίκην καὶ ἔτισα τὸ αὐτὸ, ἀντὶ τοῦ ἐκολάσθην· ἔλαβον δίκην ἀντὶ τοῦ ἐκόλασα. Gr. ἴσως: ὄντως. Gr. τάχα, ταχέως. Gu. δώσεις δίκην: ἀντὶ τοῦ τιμωρηθήσῃ. Gr. Fl. 10.

1025. ἀλιμενόν τις: λιμένα μὴ ἔχον. M. ἐμπεσὼν λέχριος ὥσπερ τις εἰς πέλαγος ἀλίμενον ἐκπέσῃ τῆς φίλης ψυχῆς ἀμαυρώσας τὸν βίοτον, ἤγουν τὴν ζωήν. Gu. τοῦτο πρὸς τὸ ἄνω συναπτέον τὸ “οὔπω δέδωκας, ἀλλʼ ἵσως δώσεις δίκην.” τιμωρηθήσῃ, φησὶν, ὥς τις εἰς ἄντλον λέχριος καταπέσῃ, ἀπολέσας τὸν βίον τῆς φίλης καρδίας. B.M.I. ἄντλον δὲ λέγει τὸ πέλαγος, καὶ ἀλίμενον τὸ λιμένα μὴ ἔχον. B.I. ἄντλον: ὑπέραντλον σκάφος τὸ δεξάμενον τοσοῦτον ὕδωρ ἐν τῇ ἀντλίᾳ ὥστε καλυφθνῆαι ὑπʼ αὐτοῦ καὶ ὑποβρύχιον γενέσθαι. ἄντλον τὸ ἐν τῇ ἀντλία ὕδωρ. λέγεται δὲ καὶ πᾶν ὕδωρ ἀπλῶς ἄντλον, ἅτε ἀντλεῖσθαι δυνάμενον, καθὰ λέγεται ἐνταῦθα τὸ πέλαγος ἄντλον ἐν τούτοις· “ἀλίμενόν τις ὡς ἄντλον ἐμπεσὼν λέχριος.” Gu.

1026. λέχριος : πλάγιος. M. Gr. λέγουσιν ὅτι, εἰ πλάγιος ἄκων πέσοι τις ἐν τῷ ὕδατι, καὶ εἰ εὐφυῶς οἶδε νήχεσθαι, ἀποπνίγεται. Gr. ἐκπέσῃ: στερηθήσῃ. M. καρδίας: οἱ παλαιοὶ τὴν καρδίαν ποῖ μὲν ἐπὶ τῆς ψυχῆς ὅλης ἐκλαμβάνουσιν, ὡς ἐνταῦθα, ποῖ δὲ ἐπὶ τοῦ νοὸς, ὡς τὸ “ἐγὼ καθεύδω, καὶ ἡ καρδία μου γρηγορεῖ·” καὶ ἐπὶ μὲν τῆς ψυχῆς ἴσως διὰ τὸ εἶναι δοχεῖον τοῦ ἐμφύτου θερμοῦ, τοῦ συνδετικοῦ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἐπὶ δὲ τοῦ νοὸς διὰ τὸ τὸ ψυχρὸν τοῦ ἐγκεφάλου, ἔνθα ὁ νοῦς, θάλπειν καὶ παρηγορεῖν τῇ οἰκείᾳ θερμότητι· τῇ εὐκρασίᾳ γὰρ ταύτης ἐκεῖνος ἔχει τὸ εὖ εἶναι. Gr.

1027. ἀμέρσας: μέρδω ἐνεστὼς παρὰ ποιηταῖς τὸ παρὰ τοῖς 12. συναπτέον τὸ] συντακτέον τὸ guntur in fine scholii de voc. ὑπέγγυον ἀλίμενόν τις τῷ I. συντακτέον etiam ad v. 1027. M. 25. ποῖ—ποῖ] Immo πῆ—πῆ. 15. ἄντλον δὲ—ἔχον in B.I. le- 32. μέρδω] στερηθείς. μέρδω I. κοινοῖς μαρμαίρω, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α ἀμέρδω, ἤμερδον παρατατικὸς, ἀμέρσω μέλλων, ἤμερσα ἀόριστος, ἀμέρσας μετοχή. γίνεται δὲ τὸ μέρδω ἀπὸ τοῦ μερίζω κατὰ συγκοπὴν τοῦ ι καὶ ἐκβολῇ τοῦ σ τοῦ ἐν τῷ ζ. τὸ λευκὸν γὰρ καὶ λαμπρὸν μερίζει καὶ διαιρεῖ τὴν ὄψιν εἰς τὰ ὁρατά. Gu. I. ἀπὸ τοῦ α καὶ τοῦ μή στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ ὁρῶ τὸ βλέπω καὶ τοῦ ὄσσος ὁ ὀφθαλμός. Gu. Fl. 25. ἀπολέσας. B. Gr. Fl. 10. ἀμαυρώσας, στερηθείς. Gu. κόψας. Fl. 10.

τὸ γὰρ ὑπέγγυον: Δίδυμος οὕτως ὑπέγγυον τὸ ἀληθὲς οὔτε παρὰ τῇ δίκῃ οὕτε παρὰ τοῖς θεοῖς ἐμπεσὸν ἀφανίζεται. τοῦτο δέ φησι διὰ τὸν Πολυμήστορα, ὅτι μέλλει τιμωρεῖσθαι πρῶτος ἀρξάμενος τῶν ἀτόπων. Ἄλλως. ὑπέγγυον, δίκαιον. ὧδε ὑποστικτέον. τὸ ἠσφαλισμένον, φησὶ, τῇ νίκῃ καὶ παρὰ τοῖς θεοῖς οὐ διαπίπτει, τουτέστιν ὃ ἂν κυρώσῃ ἡ δίκη, τοῦτο βέβαιον παρὰ τοῖς θεοῖς, ἤγουν ὅ τι τιμωροῦνται οἱ νόμοι ὡς ἄδικον, τοῦτο καὶ θεοὶ τιμωροῦνται, ἐπειδὴ οἱ νόμοι παρὰ θεῶν, καὶ ταῦτα βούλονται τιμωρεῖν καὶ διεκδικεῖν, ἃ καὶ οἱ θεοί. δικαίως οὖν κολαζόμενος ὁ Πολυμήστωρ καὶ τοὺς θεοὺς ἐχθροὺς ἔχει. B.M.I. Ἄλλως. τὸ γὰρ ὑπέγγυον: τοῦτο διπλῶς νοητέον. τὸ γὰρ ὑπέγγυον καὶ φανερὸν τῇ δίκῃ καὶ τοῖς θεοῖς ὀλέθριον κακὸν, ἤγουν ὅπερ ὁμολογουμένως οἱ θεοὶ κακὸν ἡγοῦνται καὶ μισοῦσιν, οὐ συμπίτνεῖ καὶ συμπίπτει, ἤγουν εἰς λήθην ἔρχεται, ἀλλὰ κολάζεται ὑπʼ αὐτῶν. καὶ πάλιν. τὸ γὰρ ὑπέγγυον καὶ φανερὸν καὶ ὁμολογούμενον ὀλέθριον κακόν οὐ συμπίτνει καὶ συνέρχεται τῇ δίκῃ καὶ τοῖς θεοῖς, ἤγουν οὐκ ἀποδεκτὸν αὐτοῖς ἐστιν· οἱ μὲν γὰρ ἀγαθοὶ καὶ δίκαιοι, τὸ δʼ ἄδικον καὶ κακόν. λέγει δὲ τοῦτο διὰ τὸν τοῦ Πολυδώρου φόνον. Gu. I. τὸ ἀληθὲς ἢ τὸ δίκαιον. B. ὑπέγγυον: ἐγγύτατον, τὸ οὐ πρὸ πολλοῦ γεγννός. Gr. ὑπεύθυνον, φανερόν. Gu. τὸ ὑπέγγυον καὶ ὑπεύθυνον τῇ δίκῃ, ἀντὶ τοῦ ἄξιον εὐθυνθῆναι ὑπὸ τῆς δίκης, καὶ τοῖς θεοῖς οὐ συμπίτνει καὶ συνέρχεται, 8. ὑπέγγυον om. I. 13. τουτέστιν] ἤγουν I. ib. ἀληθὲς M. (adde ὃ) ἀληθὲς φησὶν ib. ἤγουν—καὶ οἱ θεοί om. M. B.I. 17. ἔχει] Sequitur in B.I. seholion 10. δὲ φησὶ M. φησι om. I. δὲ ἄντλον δὲ λέγει etc. quod v. 1025. adscripsimus. λέγει B. ib. τιμωρεῖσθαι] τιμωρηθῆναι I. ib. Ἄλλως om. Gu. 11. Ἄλλος] καὶ ἄλλως M. 20. εἰς λήθην] οὐκ εἰς λήθην I. 12. τοῖς θεοῖς] τοῖς om. M. 21. καὶ φανερὸν] ὂν φανερὸν I. ib. διαπίπτει] πίπτει M. 24. λέγει—φόνον om. I. ἤγουν οὐδὲ τοῖς θεοῖς ἀρέσκει. Gu. τὸ ἑδραῖον. Fl. 33. βέβαιον. Fl. 10. τὸ γὰρ δίκῃ κατησφαλισμένον οὐδὲ παρὰ τοῖς θεοῖς ἄκυρον μένει, ἀλλὰ μᾶλλον μόνιμον καὶ βέβαιον. Fl. 10.

1030. ξυμπίτνει: συμφωνεῖ. Gr. συνέρχεται, οὐ κρύπτεται. Gu. πίπτει. Fl. 10. ἀπόλλυται. Fl. 33. οὐ ξυμπίτνει: οὐκ ἀπόλλυται. B. M.

1031. ὀλέθριον: τὸ γὰρ ὀλέθριον καὶ πρόξενον ὀλέθρου καὶ ἀπωλείας κακόν. Gu. λείπει τὸ εἰς, ἢ τοῦτο πρὸς τὸν Πολυμήστορά φησι, τὸ, ὦ ὀλέθριον κακόν. Fl. 25. ἔπραξας, ὦ Πολυμῆστορ, ἢ ὀλέθριον κακὸν μέλλεις λαβεῖν. Fl. 59.

1032. ψεύσει σʼ ὁδοῦ: ἀπὸ ἑτέρας ἀρχῆς ὀλέθριον κακὸν, καὶ λέγει ἀπατήσει σε εἰς ὀλέθριον κακόν. M. ψεύσει σε ὁδοῦ, ἥτις ἐλπὶς ἤγαγέ σε ἐπὶ ὀλέθριον κακὸν, πρὸς τὸν Ἀΐθην τὸν θανάσιμον. Gu. ἡ ἐλπὶς ταύτης τῆς ὁδοῦ ἀπατήσει σε εἰς ὀλέθριον κακόν. B. Fl. 33. ἀπατήσει σε ἡ ὑπόσχεσις αὕτη τῆς Ἑκάβης ἡ περὶ τοῦ χρνσοῦ, ἥτις ἀπάξει σε εἰς τὸν Ἅιθην. Gu. Fl. 59. ψεύσει: ἀπατήσει. Gr. ψευσθῆναι ποιήσει. Gu. ψεύδομαι ἀντί τοῦ ψευδῆ λέγω· ψεύδω ἀντὶ τοῦ ἀπατῶ, ὡς ἐνταῦθα. Gr. ὑπήγαγε: ἐφειλκύσατο, ἐνέβαλεν. Gu.

1033. θανάσιμον: θανάτου δεσπότην. Gr. θανατηφόρον. Gu.

1034. ἀπολέμῳ: ἀνάνδρῳ, γυναικείῳ. M. μὴ εἰδυία πόλεμον, δειλῇ, ἀνάνδρῳ. Gu. ἀσθενεὶ. Fl. 33. ἀντὶ τοῦ ἄνανδρος, τουτέστι παρὰ γυναικῶν φονευθήσῃ καὶ οὐ παρʼ ἀνδρῶν. Fl. 25.

ὤμοι τυφλοῦμαι: ἔνδον τυφλούμενος βοᾷ, φεῦ μοι, πηροῦμαι τὴν ὄψιν τῶν ὀφθαλμῶν ὁ ἄθλιος ἐγώ. I. κατὰ τὸ σεσιωπημένον ἐκτυφλούμενος ὁ Πολυμήστωρ κραυγάζει, ὕστερον δὲ πάντα ἐμφαίνει τὰ σιωπῇ πραχθέντα ἐντὸς εἰς αὐτὸν. Gr. Fl. 25. φέγγος: τὴν ὀπτικὴν δύναμιν. Gu.

1036. ἠκούσατʼ : ἠκούσατε τὸν τοῦ Πολυμήστορος κλαυθμὸν, ὦ 14. ἡ ἐλπὶς om. Fl. 33. 23. φονευθήσῃ Matt. pro φορα- 15. ἀπατήσει om. Gu. θήσῃ 21. ἀπολέμῳ] In B. brevius (post 24. ἔνδον—βοᾷ] Haec sunt etiam scholion v. 1032.) ἀπολέμῳ δὲ χειρὶ in B. ἀντὶ τοῦ ἀνάνδρῳ, τουτέστι τῶν γυναι = 25. κατὰ τὸ σεσιωπημένον] μετὰ τὸ κῶν :—Gl. γυναικείᾳ est etiam in σιωπημένον Fl. 23. φίλαι; Ι. δίχοροί εἰσι νῦν αἱ γυναῖκες αἱ οὖσαι μετὰ τῆς Ἑκάβης καὶ ἄλλαι οὖσαι ἔξω τῶν σκηνῶν. Fl. 21.

1037. ὤμοι μάλʼ αὖθις: μοι λίαν αὖθις, ὦ τέκνα, ἕνεκα τῆς ἀθλίας σφαγῆς. Ι. λείπει τὸ ἕνεκεν. M.

1038. φίλαι, πέπρακται ; ὦ φίλαι, ἐνήργηται νέα κακὰ ἐντὸς τῶν δόμων. Ι. πέπρακται: ἐπράχθη, Ἀττικόν. Fl. 33. καινά: παράδοξα ἢ νέα. Gu. Fl. 17. 59. 76.

1039. ἀλλʼ οὔ τι μὴ φύγητε: ἀλλʼ οὐδαμῶς ἀποδράσητε ταχεῖ ποδὶ, ἤγουν φθάσω καὶ καταλήψομαι ὑμᾶς ταχεἱ ποδί, καὶ οὐ μὴ διαφύγητε· πλήττων γὰρ καταβαλῶ τὰ θεμέλια τῶν δόμων τούτων. Ι. λαιψηρῷ ποδί: ταχυτάτῳ. M. λαιψηρῷ: διὰ ταχείας πορείας τῶν ποδῶν. Bar. 74. Gu.

1040. βάλλων: παίων. Gu. κρούων χερμάσιν. βάλλει ἀντὶ τοῦ ἀπλῶς τοξεύει, βάλλει δὲ κατὰ σκοπὸν ἀντὶ τοῦ εὐστόχως. ἰστέον δὲ ὅτι ἐπὶ παντὸς πεμπομένως ἀμέσου ἀπὸ χειρὸς, ἢ ἐμμέσως ὀργάνῳ τινὶ τὸ βάλλειν λέγεται. Gr. Fl. 25. ἀναρρήξω: ἀνορύξω. Gr. ἀναμοχλεύσω, ἀνατρέψω, ἀνασπάσω. Bar. 74. Gu. μυχούς : στηρίγματα. M. θεμέλια. Gr. τοὺς θημελίους. Bar. 74.

1041. ἰδοὺ βαρείας: βέλος πᾶν τὸ βαλλόμενον. καὶ τοῦτον δέ τινες τὸν στίχον ὑπὸ τοῦ Πολυμήστορός φασι λέγεσθαι, ὡς βάλλοντος λίθους ἐν τοῖς οἰκήμασιν, ἵνα παίῃ τὰς αἰχμαλώτους, τὸ δὲ βούλεσθʼ ἐπεισπέσωμεν τοῦ ἡμιχορίου. θέλετε ἵνα ἐπέλθωμεν, ἐπεὶ ὁ καιρὸς καλεῖ, ὥστε παρυπάρχειν τῇ Ἑκάβῃ καὶ ταῖς Τρωϊκαῖς γυναιξὶ βοηθούς; B.I. βαρείας: βαρέως ἐμπιπτούσης. Ι. ὡς ἔοικεν, εὑρὼν ὁ Πολυμήστωρ ἔμπροσθεν αὐτοῦ ξύλα καὶ πέτρας φέρει ταύτας κατὰ τῶν γυναικῶν ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ μανίας μὴ δυναμένου δρᾶσαί τι· λέγει γοῦν ὁ χορός· ἰδοὺ, ἀπὸ τῆς βαρείας χειρὸς τοῦ Πολυμήστορος ἐξέρχεται βέλος. ὡς ἀπὸ τοῦ βέλους δὲ καταχρηστικῶς λέγει καὶ πέτρας καὶ ξύλα καὶ ἄλλʼ ὅ τι τὸ προστυχὸν ἐκεῖνον. 1. δίχοροι Matthiae pro δίσχοροι. λων λίθους ἐν τοῖς]] οἰκήμασι, ἵνα ... πατη 9. ἤγουν—διαφύγητε] Haec sunt (hoc καταπατῇ potius est quam etiam in Gu. παίῃ) τὰς αἰχμαλώτους. 19. βέλος αἰχμαλώτους] Haec 20. ὑπὸ scripsi pro ἀπό. etiam in M., sic scripta, βέλος πᾶν 22. θέλετε να—καλεῖ] Ηaec et- τὸ βαλλόμενον. ταῦτα δὲ φησὶ ὡς βάλ- iam in M., omisso ἵνα. Fl. 59. ὁρμᾶται: ὁρμᾷ, κινεῖται, ἐξέρχεται. Fl. 21. 59. ὁρμᾷ, πέμπεται. Gu.

1042. βούλεσθʼ ἐπεσπέσωμεν: συμμαχήσωμεν. Gr. ἐπεισέλθωμεν. ἐπεισπίπτειν τὸ μετὰ σφοδρᾶς ὁρμῆς εἰσέρχεσθαι. Gu. ἀκμή: ἐπὶ παντὸς πράγματος κατὰ μικρὸν ηὐξημένου καὶ κατὰ μικρὸν λήγοντος τὸ μεσαίτατον, ὃ τὴν μεγάλην ἰσχὺν ἔχει, ἀκμὴ λέγεται, οἷον, ἐπὶ τῆς ἡλικίας τὸ μέσον, καὶ ἐπὶ τοῦ χειμῶνος τὸ μέσον, καὶ ἐπὶ τοῦ θέρους, καὶ ἐπὶ τοῦ νοσήματος. Gr. Fl. 25.

1044.—1046. ἄρασσε: πλῆττε, μηδαμῶς ἀκριβολογοῦ καὶ ἐλέει, ἐκριζῶν τὰς πύλας· οὐδέποτε γὰρ τὸ φαεινὸν φῶς ἐμποιήσεις καὶ ἐνθήσεις τοῖς ὀφθαλμοῖς, οὐδὲ τοὺς παῖδας θεάσῃ ζῶντας, σὓς ἐφόνευσʼ ἐγώ. Ι. κατάσπα. Gr. κατάβαλλε, πλῆττε. Gu. κατάβαλλε, σύντριβε. Fl. 17. 21. 50. 59. 76. κτύπει. M. κτύπου. Fl. 10. φείου: τοῦ ἀράσσειν. μὴ ἔλεον λάμβανε. Gu. ἐκβάλλων: ἀνασπῶν. Fl. 17. 59. 76. Gu. εἰς γῆν ῥίπτων. Gu. τοῦτο ἡ Ἑκάβη ἐκτὸς ἑστῶσα τοῦ δόμου φησὶ πρὸς αὐτὸν ἐντὸς ὄντα. Gu.

1045. οὐ γάρ ποτʼ : ἰστέον ὡς οὐκ ἔμελλε θεάσασθαι τοὺς παῖδας διὰ τῶν ὀφθαλμῶν, ἀλλὰ τῷ νῷ· νοῦς γὰρ ὁρᾶ καὶ νοῦς ἀκούει. Fl. 25. ὄμμα: φῶς. Gr. τὴν ἴασιν, τὴν φωτιστικὴν δύναμιν. ὄψιν. Gu. λαμπρόν: φωτεινόν. Gr. τὴν βλεπτικὴν δύναμιν. B. οὐ τὴν φωτιστικὴν δύναμιν, τὴν ὄψιν, ἐν τοῖς τόποις τῶν ὀφθαλμῶν θήσεις· τὸ λευκὸν γὰρ καὶ λαμπρὸν μερίζει καὶ διαιρεῖ τὴν ὄψιν εἰς τὰ ὁρατά. Bar. 74.

1047. ἡ γὰρ καθεῖλες: ὄντως ἐνίκησας Πολυμήστορα. B. M. ἄρα νενίκηκας τὸν Πολυμήστορα, καὶ κρατεῖς τοῦ φίλου, ὦ δέσποινα, καὶ πεποίηκας ὁποῖα λέγεις; I.

1049.—1055. ὄψει: θεάσῃ αὐτὸν ταχέως ὑπάρχοντα ἔμπροσθεν τῶν δωμάτων τυφλὸν, ἐν τυφλῷ καὶ παραφερομένῳ ποδὶ βαδίζοντα· θεάσῃ καὶ τῶν δύο παίδων τὰ σώματα, σὓς ἐφόνευσʼ ἐγὼ σὺν ταῖς Τρῳάσι γυναιξί· δέδωκε δέ μοι τιμωρίαν· ὁρμᾶ δʼ, ὡς ὁρᾶς, οὗτος ἐκ 4. ἐπεισπίπτειν—εἰσέρχεσθαι] Haec 19. νοῦς γὰρ ὁρᾷ καὶ νοῦς ἀκούει] etiam in I., adjecta scholio supe- Verba nota Epicharmi. riori, ἐπεισπίπτειν δὲ τὸ μετὰ etc. 25. ἐνίκησας] νενίκηκας B. τῶν οἴκων. ἀλλὰ μακρὰν ἀπελεύσομαι, καὶ μακρὰν στήσομαι τοῦ δυσμαχωτάτου Θρῃκὸς θυμῷ περιρρεομένου. Ι.

αὐτίκα: ὅσον οὕπω, μετὰ μικρόν. Gu. ἅμα. Fl. 10. πάρος: ἔξω. ποιητικόν. Gr. ἐκτός. Gu.

1050. τυφλῷ στείχοντα: τυφλῷ ποδὶ πορευόμενον, ἤγουν διὰ ποδὸς, μὴ ὑπὸ βλεπόντων ὀφθαλμῶν ὁδηγουμένου· ὥσπερ γὰρ οἱ μαινόμενοι ἔνθα καὶ ἔνθα φέρονται, οὕτω καὶ οἱ τυφλοί. διὰ τοῦτο παραφόρῳ ποδί φησιν, ἤγουν παραφερομένῳ, καὶ οὐκ ὀρθῶς βαδίζοντι, ἀλλὰ σφαλλομένῳ διὰ τὸ τετυφλῶσθαι αὐτὸν, παρατετραμμένῳ καὶ ἀτάκτως περιπατοῦντι, ἤγουν μανικῷ. Gu. I. παραφόρῳ : παράφορος κυρίως ὁ μαινόμενος, ἀπὸ τοῦ παρατετραμμένας ἔχειν τὰς φρένας, καταχρηστικῶς καὶ ὁ τυφλός· οὐ γὰρ κατʼ ἰσότητα περιπατεῖ, ἀλλὰ παραφόρως ἔνθεν κἀκεῖθεν. Fl. 59.

1052. ἀρίσταις: ταῖς γενναιοτάται, ταῖς ἀνδρείαις. Fl. 6. 9. 17. 1521. 56. 59. 76.

δίκην δέ μοι δέδωκε: τετιμώρηται ὑπʼ ἐμοῦ. Gr. ἔδωκε δίκην ὁ τιμωρούμενος, λαμβάνει δίκην ὁ τιμωρῶν. Gu.

1053. χωρεῖ: ἔρχεται. Gr. ὁρμᾶ, ἐκβαίνει. Gu.

1054. κἀποστήσομαι: ὑποχωρήσω. Gu.

1055. ῥέοντι: θυμουμένῳ. M. ῥέοντος. Gr. πνέοντι. Gu. ἤγουν ὁρμῶντι ταχέως καθʼ ἡμῶν καὶ ὀξέως κινουμένῳ δίκην ῥεύματος. Fl. 25. Gu. ῥέει θυμὸν ὁ δεῖνα κοινόν· καὶ ῥέει ὁ δεῖνα τῷ θυμῷ, Ἀττικόν. Gr. ῥέει ὁ ἀνὴρ τῷ θυμῷ ἀντὶ τοῦ θυμοῦται. Gu. δυσμαχωτάτῳ: ἰσχυροτάτῳ. Gr. δυσπολεμήτῳ. Gu. τῷ δυσκαταπονήτῳ. Fl. 59.

5. τυφλῷ ποδί—] Hujus scholii 33. 10. (nisi quod in hoc ἀλλὰ verba priora τυφλῷ ποδὶ—ὁδηγουμένου σφαλλομένῳ omissa sunt) et Gu. qui habent etiam Florr. 6. 9. 17. 21. voce παραφερομένῳ caret. Omnes 56. 59. 76. in vitiosa etiam scrip- hi ἀλλὰ σφαλλομένη pro eo, quod in tura ὑποβλεπόντων pro ὑπὸ βλ. cum I. est, ἀλλὰ τετυφλωμένῳ, et sic I. consentientes, nam ὑπὸ βλ. iam King. Ultima παρατετραμμένῳ jam Barn. dedit. Pro ὁδηγουμένου —μανικῷ e Gu. adjeci, in quo cum Κing. ὁδηγούμενον. Seqq. ὅσπερ γὰρ praecc. cohaerent. MATTH. —τυφλοί in Gu. cum voc. μανικῷ 8. παραφερομένῳ—τετυφλῶσθαι αὐ- praemissa scholion per se consti- τόν] Haec etiam in B. cum lem- tuunt. Verba παραφερομέν—τετυ- mate παραφόρῳ ποδί. φλῶσθαι αὐτόν sunt in [B. et] Flor.

1056.—1070. ὤμοι ἐγώ: ἄθλιός εἰμι ἐγῶ δηλονότι. ποῦ ἔλθω, ποῦ σταθῶ, ποῦ πλησιάσω, ποιούμενος ἐπὶ χεῖρα κατʼ ἴχνος, ἤτοι κατὰ τοὺς πόδας, βάσιν καὶ πορείαν θηρὸς ὀρεινοῦ; ποίαν, ὁδὸν δηλονότι, ἐξαλλάξω καὶ περιπατήσω, ἢ ταύτην, ἢ τήνδε, χρήζων καὶ θέλων καταλαβεῖν τὰς ἀνδροφόνους Ἰλιάδας, αἳ διώλεσαν ἐμέ. τάλαιναι, τάλαιναι θυγατέρες τῶν Φρυγῶν, ὦ κατάρατοι, εἰς ποῖον μέρος τῶν βαθυτάτων τόπων καὶ καταδύσεων διὰ φυγῆς, ἐλθοῦσαι δηλονότι, πτώσσουσιν, ἤτοι συστέλλονται καὶ κρύπτονται ἐμὲ, ἀντὶ τοῦ διʼ ἐμέ. εἴθε, ὦ Ἥλιε, θεραπεύσαις τὸ βλέφαρον τῶν ὀμμάτων ἐμοῦ τὸ αἱματηρὸν, ἐλευθερώσας τυφλὸν φέγγος, ἀντὶ τοῦ τοὺς τυφλοὺς τούτους ὀφθαλμοὺς, φέγγος ἐνθεὶς αὐτῷ δηλονότι. Ι.

ὤμοι ἐγώ: ποῦ πορευθῶ, ποῦ στῶ, ποῦ κέλσω, ἤτοι προσπελάσω; κυρίως δὲ τὸ ναῦν προσορμίσαι τινὶ εὐόρμῳ τόπῳ· ἐξοκεῖλαι δὲ τὸ ἐκβληθῆναι τὴν ναῦν ἔξω τοῦ λιμένος ὑπὸ ἀνέμου. ὑπόκειται δὲ ὁ Πολυμήστωρ τετραποδίζων, διό φησι τετράποδος βάσιν θηρὸς τιθέμενος, ποίαν παρέλθω ὁδόν: ἄρα ταύτην, ἆρα ἐκείνην, ἆρα τήνδε; B. I.

1058. βάσιν: ὥσπερ τὰ θηρία τέτταρσι ποσὶ χρῶνται πρὸς βάδισιν, οὕτω καὶ αὐτὸς χερσὶ καὶ ποσὶ χρήσομαι. δέον δὲ εἰπεῖν καὶ κατʼ ἴχνος, ἀσυνδέτως εἶπε. Gu. στάσιν, ἔρεισιν, κίνησιν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. πορείαν. Gu. ὀρεστέρου: ἀγρίου. M. Fl. 59. Gu. ὀρεινοῦ. Gr. ἐν τῷ ὄρει ὄντος. Fl. 59. οἱ παλαιοὶ πάντα τὰ ἄγρια θῆρας λέγουσιν. Gr.

1059. τιθέμενος: ποιούμενος. M. κατʼ ἴχνος: ἴχνος ὁ τύπος τοῦ ποδὸς, καὶ ἀπὸ τούτου ὁ πούς. ἀφʼ οὗ πάλιν ἴχνος ἡ πορεία, ἐπεὶ διὰ τῶν ποδῶν ἡ πορεία γίνεται. λέγεται τὸ ἴχνος κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν ποδῶν καὶ ἐπʼ ἄλλων, οἷον ἴχνη χειρῶν καὶ ἴχνος ἀνθρώπου, καὶ ἴχνος παλαιᾶς αἰτίας παρὰ Σοφοκλεῖ, καὶ ἴχνη ἀγαλμάτων, καὶ ἁπλῶς ἐπὶ πάντων τῶν ἀμυδρῶς καὶ ἐν τύπῳ φαινομένων. Gr. I.

1060. ἢ ταύταν: λείπει ὁδόν. M.

12. ποῦ στῶ om. B. 16. ποίαν—τήνδε] Haec etiam in ib. προσπελάσω— ἀνέμου] Haec M. ad v. 1060. etiam in M. et separatim, τετράπο- 25. ἡ πορεία] καὶ ἡ πορεία hic et δος: ὑπόκειται γὰρ τετραποδίζων. in proximis I. 14. ὑπὸ ἀνέμου addidi ex M. ὑπὸ 28. Σοφοκλεῖ] Od. T. 109. ἀνέμων ante ἔξω positum habet B.

1061. ἐξαλλάξω: περιπατήσω. Gr. πορευθῶ, ἐξαμείψω. Gu. πορευθήσομαι. Fl. 33. ἐπιδιώξω καταλαβεῖν βουλόμενος. M.

1062. ἀνδροφόνους: τὰς φονικὰς, τὰς Τρωϊκάς. M. φονικάς. Fl. 10. μάρψαι ὁ μάρπτω κυρίως ἐπὶ τῶν μετὰ θυμοῦ συλλαμβανόντων. Fl. 59. μὰρ ἡ χεὶρ κατὰ Δωριεῖς· ἐξ οὗ καὶ μαρπῶ τὸ καταλαμβάνω. Gu.

1063. τάλαιναι: ἐπὶ κακοῦ νῦν τὸ τάλαιναι, καὶ οὐκ ἐπὶ ἐλέους. Fl. 21. εἰς τὸ Φρυγῶν τελείαν. αἱ τάλαιναι οὖν κόραι τῶν Φρυγῶν. οὐ γὰρ πρὸς αὐτὰς ὁ λόγος. B. M.

1064. ποῖ καί με φυγᾷ: εἰς ποῖον μέρος τῶν μυχῶν, ἤτοι τῶν καταδύσεων, διὰ φυγῆς ἐλθοῦσαι, πτώσσουσι διʼ ἐμὲ, ἤγουν συστέλλονται. Gr. I. καί: περισσός. Fl. 17. 59. 76. Gr. με φύγᾷ πτώσσουσι: διʼ ἐμέ. Gr. φεύγουσι. B. ποῖ τῶν μυχῶν ἀντὶ τοῦ τῶν κρυφίων τόπων. B. M. ἐν ποίῳ τόπῳ, εἰς ποῖον μέρος. Gu. διὰ φυγῆς, ὡς τὸ τί με φεύγεις τὸν γέροντα. Gu.

1065. μυχῶν: τῶν κρυπτῶν. Bar. 74.

1066. ὀμμάτων: ὄμμα τῶν βλεφάρων ὤφειλεν εἰπεῖν· ἐνήλλαξε δὲ τὰς πτώσεις. Fl. 59. αἱματόεν: αἱματηρόν. Gr. τὸ νῦν ἐκ τῆς πληγῆς. ᾑμαγμένον. Gu.

1067. ἀκέσαιο, ἀκέσαιο: πάνυ ἀνάρμοστον ἦν τῷ τε ῥυθμῷ καὶ τῷ μέτρῳ διὰ τὴν ἀνάρμοστον χασμῳδίαν, διὸ καὶ ἐξεβλήθη παῤ ἐμοῦ τὸ ἕν. εὕρηται δὲ καὶ ἔν τινι τῶν παλαιῶν οὕτως. I. ἀκέσαιο, τυφλόν: θεραπεύσειας. M. εἴβε, ὦ ἥλιε, ἀκέσαιο τὸ φέγγος καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ἀπαλλάξας στερήσας τὸ τυφλὸν βλέφαρον τὸ αἱματόεν τῶν ὀμμάτων ἐμοῦ, ἤγουν τὴν τύφλωσιν, περιφραστικῶς. Gu. ἀντὶ τοῦ τὸ τυφλὸν καὶ ᾑμαγμένον ὄμμα θεραπεύσειας. τυφλὸν γὰρ φέγγος τὸ ὄμμα φησὶν, ἐπειδὴ φέγγος ἐπὶ σκότου οὐ λέγεται. B. Fl. 25. ἤγουν σκότος διώξας. τυφλὸν φέγγος τὸ σκότος· κακῶς· φέγγος γὰρ ἐπὶ σκότους οὐ λέγεται. B. Fl. 10. 33.

Ἥλιε φέγγος ἀπαλλάξας: διὰ τοῦτο πρὸς τὸν Ἥλιον ποιεῖται τὸν λόγον, ὡς φωτὸς παρεκτικόν· μὴ φαίνοντος γὰρ ἡλίου, ἅπόντα 5. μάρπω] Immo μάρπτω. φίων τόπων etiam Gu. 8. Verba εἰς τὸ φ. τελείαν post ὁ 20. —23 Scholion Triclinii. λόγος habet M. ib. οὖν om. B. 26. τοῦ τὸ] τὸ om. Fl. 25. 27. σκότου] σκότους B. Fl. 10. 14. κρυφίων] κρυφίμων M. τῶν κρυ- 29. σκότου] σκότους Fl. 33. ἐν σκότῳ ἐστὶ, τῇ τοῦδε δὲ παρουσίᾳ φῶς λαμβάνει. Gu. I. τὸ ἀπαλλάξας φέγγος ἀντὶ τοῦ φῶς ἐνθεὶς, νοεῖται τῷ τετυφλωμένῳ ὀφθαλμῷ, εἰ καὶ ἀσαφῶς εἴρηται διὰ τὴν τοῦ λέγοντος δεινοπάθειαν καὶ τὸ ἄγαν τεθορυβῆσθαι καὶ συγκεχύσθαι αὐτόν. τούτου χάριν καὶ τὸ ἀπαλλάξας ἀντὶ τοῦ μεταποιήσας νοοῦσιν ἔνιοι, τιθέντες καὶ τὴν εἰς πρόθεσιν, εἰς φέγγος. Ἄλλως. φέγγος ἀπαλλάξας, πόρρω πέμψας τὸ σκότος. Ι. φέγγος ἀπαλλάξας: ἐνθεὶς φέγγος. Gr. εἰς τὸν ὀφθαλμόν. Gu. ἀντὶ τοῦ τυφλὸν ὄμμα. M. εἰς ἀνάβλεψιν ἀγαγών. M. ἀπαλλάξας: ἐλευθερώσας σκότους. Gr. στερήσας, μετατρέψας. Gu. μεταποιήσας. Fl. 33.

1069.—1075. κρυπτὰν βάσιν : κρυπτὰν πορείαν νοῶ τούτων τῶν γυναικῶν. ποῦ τὸν πόδα ὁρμήσας σαρκῶν καὶ ὀστέων κορεσθῶ, ποιούμενος εὐωχίαν τῶν ἀγρίων θηρῶν, ἤγουν τῶν γυναικῶν, ὡς θῆρας ταύτας καταθοινώμενος, λαμβάνων καὶ ἀφαιρούμενος ἀντέκτισιν τῆς ἐμῆς βλάβης καὶ τυφλώσεως. Ι.

1069. ἆ ἆ: ἐπιφώνημα ἐφεκτικόν. Gr. καθʼ ἑαυτόν. Gu. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τὸ ἆ ἆ (Fl. ὁ δὲ ἆ) κλητικὸν ἐπίρρημα. ἢ σχετλιαστικόν· ἴδιον δὲ τοῖτο ψυχῆς τεταραγμένης. Gu. Fl. 25. κρυπτάν: λαθραίαν. Fl. 10. ἀντὶ τοῦ ὦ ὦ λαθραίαν. ὡς ἡρέμα βαδιζουσῶν αὐτῶν. M.

1070. βάσιν: πορείαν. Gr. βάδισιν. Gu. αἰσθάνομαι: νοῶ. Gr. κατὰ Ἀττικοὺς αἰτιατικῇ, κατὰ δὲ κοινοὺς γενικῇ. Gu. τὸ αἰσθάνομαι, τὸ λαμβάνω, ἐπὶ μὲν ἀψύχων αἰτιατικῇ συντάσσεται, ἐπὶ δὲ ἐμψύχων γενικῄ. Fl. 25.

1071. πᾷ πόδʼ ἐπάξας: κινήσας. Gr. ὁρμήσας. Gu. ποῦ, φησὶ, κινήσας τὸν πόδα κατάσχω ταύτας, δηλονότι τὰς μετὰ τῆς Ἑκάβης αἰχμαλώτους γυναῖκας, καὶ καταφεύγω καὶ τὰς σάρκας καὶ τὰ ὀστᾶ τούτων θοίναν, ἤγουν εὐωχίαν καὶ τράπεζαν ἀγρίων θηρῶν, ποιούμενος, τουτέστιν, ὡς ἄγριος θὴρ αὐτὰς θοινώμενος ἤγουν ἐσθίων ἀφειδῶς. τὸ δὲ ἀρνύμενος ἀντὶ τοῦ ποιούμενος καὶ ὡσπερ ἀποδιδοὺς ἢ μᾶλλον ἀπολαμβάνων καὶ ἔχων καὶ κρατῶν βλάβην ἀντίποινον τῆς ἐμῆς λύμης. A.

1072. ἐμπλησθῶ: χορτάσω. Fl. 59. κορεσθῶ. Gu.

1073. θοίναν: εὐωχίαν. Gr. ἀπὸ τοῦ θοινῶμαι τὸ εὐωχοῦμαι. 1. ἐν σκότῳ] σκότος Ι. 7. πόρρω πέμψας τὸ σκότος habet B. Gu. Cant. ποιῶν αὐτὰς θροίνην. Fl. 59. ὡς θὴρ ταύτας καταθοινώμενος. B. M. Fl. 10.

1074. ἀρνύμενος: ἀφαιρούμενος τὴν ὕβριν τῆς ἐμῆς τυφλώσεως ἀντάξια παρέχων. Ἄλλως. ἀπαιτῶν τιμωρίαν ἀντὶ τῆς ἐμῆς λύμης, ὅ ἐστι τυφλώσεως. M. λαμβάνων καὶ ἀφαιρούμενος ἀντέκτισιν τῆς ἐμῆς βλάβης καὶ τυφλώσεως. B. θηρῶν: τῶν γυναικῶν φησι. B. rec. τιθέμενος: εἰς ἀνταπόδοσιν. B.

ἀρνύμενος: ἀποδιδούς. Gr. ἀντιλαμβάνων, καταλλάσσων. Gu. λαμβάνων, ἀνταλλασσόμενος. B. λαμβάνων παρʼ αὐτῶν. ἤγουν αὐτὰς τιμωρούμενος ἀνθʼ ὧν εἰς ἐμὲ τοιαῦτα ἐτεχνάσαντο. Gu. λώβαν: βλάβην. Gr. ὕβριν. Fl. 10.

λύμας: καθάρματος, φθορᾶς. B. ἀπωλείας. Fl. 10. βλάβης. Gu. ἀντίποινʼ : ἀντέκτισιν. Gr. ἀντίδικα. Gu. ἡ ἀντί ἢ τὸ ἴσον δηλοῖ, οἷον ἀντίθεος, ὡς παρʼ Ὁμήρῳ, ἢ τὸ ἐναντίον, οἷον ἀντίσταίης, ἢ ἀναπλήρωσιν, οἷον ἀντὶ παιδὸς ἔχω τὸν δεῖνα. Gr.

1075. ποῖ πᾶ φέρομαι: λιπὼν τὰ τέκνα μου ταῖς Βάκχαις τοῦ Ἅιδου, ἤγουν ταῖς Τρωικαῖς γυναιξίν. ἐν γὰρ τῷ Ἅίδῃ ἔλεγον εἶναί τινας τιμωρητὰς καὶ ἀνημέρους θεάς τινας, Βάκχας καλουμένας, καὶ διὰ τὸ ἄγριον αὐτῶν κατὰ τοῦτο ἐκάλεσε καὶ τὴν Ἑκάβην σὺν ταῖς λοιπαῖς αἰχμαλώτοις γυναιξὶ Βάκχας. τὸ δὲ ὅλον, ποῖ φέρομαι καταλιπὼν τὰ τέκνα μου τοῖς Βάκχαις καὶ τοῖς κυσὶ τροφὴν καὶ τοῖς ὄρεσι ῥίμμα; ὑπενόει γὰρ ὡς μετὰ τὴν αὐτοῦ ἐξέλευσιν ῥίψουσιν αὐτὰ ἐν ὄρει. ἡ δὲ σύνταξις οὕτω, ποῖ φέρομαι λιπὼν τὰ τέκνα μου τοῖς Βάκχαις διαμοιρᾶσαι, ἤγουν διασπαράξαι μεληδὸν καὶ τοῖς κυσὶ πάλιν καταλιπὼν τὸν ἀπὸ σφαγῆς φόνον, ἤγουν αὐτὰ τὰ οἰκεῖα τέκνα, δαῖτα ἀνήμερον; καταλιμπάνω δὲ αὐτὰ καὶ ἐκβολὴν, ἤγουν ῥίμμα, ὀρείαν, δηλονότι εἰς τὸ ὄρος, ῥιφῆναι. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ καταλιμπάνω. A.

1075.—1078. ποῖ φέρομαι: ποῖ ἀντὶ τοῦ ποῦ, ὅτε μὲν ἐπὶ κινήσεως λαμβάνεται, διὰ τῆς οι διφθόγγου γράφεται, ὅτε δὲ ἐπὶ στάσεως, διὰ τοῦ η. καὶ δῆλον ἀπὸ τοῦ πᾷ στῶ. εὕρηται δὲ καὶ ἐπὶ κινήσεως καὶ διὰ τοῦ η, καὶ δῆλον ἐκ τοῦ πᾷ βῶ, καὶ πᾷ κέλσω. Ι. ποῖ φέρομαι ποῦ ἄγομαι, τὰ ἐμὰ τέκνα μεμονωμένα λιπὼν ταῖς Βάκχαις τοῦ Ἅιδου, ὥστε διασπαράξαι καὶ διαμοιρᾶσαι μεληδὸν, 3. ἀφαιρούμενος—ὅ ἐστι τυφλώσεως] scripta, λαμβάνων, ἀφαιρούμενος—λύ Haec in M. repetuntur infra sic μης, ὅ ἐστι πηρώσεως:— καὶ τοῖς κυσὶ δαῖτα ἐσφαγμένην, φονίαν, ἀνήμερον, καὶ ἐκβολὴν ῥίψιν ὀρεινήν. ὑπενόει γὰρ αὐτὰς ῥῖψαι τοῖς κυσὶ μετὰ τὸ σφάξαι τοὺς παῖδας αὐτὴν φονικὴν καὶ ἀπάνθρωπον εὐωχίαν καὶ ὀρεινὴν ἀποβολήν. I. Ἄλλως. ποῖ φέρομαι τὰ ἐμὰ τέκνα μεμονωμένα λιπὼν ταῖς Βάκχαις τοῦ Ἅιδου, ἤγουν ταῖς μαινομέναις ἐπὶ φόνοις καὶ ὑπουργίᾳ τοῦ Ἅιδου, ὥστε διαμοιρᾶσαι, καὶ τοῖς κυσὶ δαῖτα σφακτὰν, ἤτοι ἐσφαγμένην, φονίαν, ἀνήμερον, καὶ ἐκβολὴν ὀρείαν. Ι. ἐπειδήπερ, ἡνίκα διεμερίσαντο αὐτὰ, ἔμελλον ῥίψειν τοῖς κυσὶ βρώματα, διὰ τοῦτο πρῶτον εἶπε διαμοιρᾶσαι, εἶτα ἐπάγει τὸ σφακτὰν κυσί τε φονίαν, δεικνὺς τὸν διαμερισμὸν οὐδὲν ἄλλο ἐσόμενον ἢ τοῖς κυσὶ ῥίψιν καἰ δαῖτα. τὸ δὲ ἀνήμερον καὶ τὸ ὀρεινὰν λέγει διὰ τὸ τὰ ἐν ὄρει ὄντα ἄγρια θηρία οὕτω διαμερίζειν, ἅ ἂν τῶν ζώων θηράσωσιν. Gu. l.

1076. Βάκχαις: Βάκχαι γυναῖκες ἤσαν μετὰ μέθης ἑορτάζουσαι τὴν ἑορτὴν τοῦ Διονύσου· ὅτι δὲ μεθύουσαι ἐκεῖναι ἠτάκτουν καὶ ἐμαίνοντο περὶ τὴν ἑορτὴν, λέγει καὶ ταύτας Βάκχας. ὅτι δὲ οὐκ εἰς γέλωτα τὰ τούτων καὶ ἡδονὴν, λέγει τοῦ Ἅιδου, ταῖς μαινομέναις ἐπὶ φόνοις καὶ ὑπουργίᾳ τοῦ Ἅιδου. Gr. ταῖς τοῦ Διονύσου μαινομέναις. M. ταῖς μανικαῖς γυναιξί. Fl. 59. αἱ Βάκχαι τοῦ Διονύσου ἐνθουσιῶσαι περιεπάτουν ὡς μαινόμεναι, καὶ τὸν προστυχόντα ἐκείναις ἐκράτουν καὶ ἐκόλαζον. ἴσως δὲ καὶ ἠλευθεροῦτο. αἱ δὲ αἰχμαλωτίδες γυναῖκες Βάκχαι εἰσὶ τοῦ Ἅιδου θανατοῦντες εὐθύς. Fl. 59. Βάκχαις Ἅιδου εἶκε διὰ τὰς Τρῳάδας, διὰ τὸ εἶναι αὐτὰς φονικὰς καὶ ἀπηνεῖς. ἤσαν γὰρ καὶ ἕτεραι Βάκχαι, ἀλλὰ ᾄδουσαι ἐπὶ καλῷ καὶ ἐπὶ τέρψει τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἄλλως. διὰ τὸ εἶναι αὐτὰς αἰτίας θανάτου πικροῦ τῶν τέκνων αὐτοῦ καὶ ἀπωλείας καὶ 2. ὑπενόει γὰρ—ἀποβολήν] Ηaec γία τοῦ Ἅιδου ante haec ποῖ φέρ. scripta sunt etiam in [B. et] Flor. 25. sed sunt. Ibidem in marg. ab Gu. paulo melius: ὑπεν. γὰρ αὐτὰς ῥ. scripta sunt quae sequuntur, ἐπειδή- τοῖς κ. τὰ τέκνα αὐτοῦ μετὰ τὸ σφάξαι περ κ. τ. λ. sed pro διεμερίσαντο ibi αὐτὰ τὴν φονικὴν καὶ ἀπ. εὐωχ. κ. ὀρ. est διεμοίρησαν, tum ἔμελλον ἂν ῥ. Ex ἀπ. Similiter 10. ὑπενόει δὲ ὡς μετὰ eo εἶπε post πρῶτον et τὸ δὲ ἀν. re- τὴν σφαγὴν εἰς ὅρος ῥιφθήσονται οἱ παῖ- cepi. MATTH. δες αὐτοῦ. quibus satis firmatur re- ib. αὐτὰς] αὐτοὺς B. cepta lectio μετὰ τὸ σφάξαι, pro quo 3. αὐτὴν] αὐτοῦ B. Κing. μετὰ τοῦ σφάξαι. Seqq. ποῖ 18. ταῖς—μαινομέναις ab alia m. φέρομαι ὀρείαν in Gr. sunt nisi habet M. quod ibi vv. ἤγουν ταῖς μαιν. —ὑπουρ- 23. διὰ τὰς Matth. pro διά τό. εἰσαγωγῆς Ἅιδου παρὰ καιρόν. Fl. 33. ταῖς Τρῳάσι. B. διαμοιρᾶσαι: διασπαράξαι μεληδόν. B. M. Fl. 33. Gr. κατατεμεῖν. Gr.

1077. σφακτὰν κυσί: σφαγὴν κυσί. Fl. 25. ἐσφαγμένην. Gr. φονίαν: φονικήν. Gr . ἐκ φόνου γεγονυῖαν. φόνευσιν. Gu.

1078. ἀνήμερον: ἀνελεῆ. Fl. 33. ἀπάνθρωπον. M. Fl. 10. ἀγρίαν. Gr. οὐρείαν: εἰς ὄρειον. M. ἐκβολάν: ῥῖψαι κυσὶ δαῖτα καὶ ὀρεινὴν ἀποβολήν. M.

1079.—1081. πᾶ στῶ: ποῖ, φησὶ, πορεύσομαι, ποῦ δὲ κάμψω, ποῦ δὲ στήσομαι, ἐπὶ ταύτην ὁρμήσας τὴν τῶν τέκνων μοι κοίτην (λέγει δὲ τὸν τόπον ἔνθα ἐσφαγμένα τὰ τούτου τέκνα κατέκειτο) ὀφείλων ταῦτα φυλάξαι πρὸς τὸ μὴ ὑπὸ τῶν Τρῳάδων ῥιφῆναι κυσὶν, ὡς ναῦς τὸ ἄρμενον συστρέφων καὶ συστέλλων, δηλαδὴ τῶν ὀφθαλμῶν στερηθείς· ὅπερ γάρ ἐστι τῇ νηὶ τὸ ἱστίον, τοῦτο τῷ σώματι ὁ ὀφθαλμός. A.B.I.

1080. λινόκροκον: καθὰ ναῦς διὰ θαλασσίων σχοινίων λινόκροκον φᾶρος ἐκτείνων ἐπὶ τήνδε τὴν ὀλέθριον κοίτην πορευθεὶς φύλαξ τῶν ἐμῶν τέκνων. Gr. I. ἡ σύνταξις· πᾷ βῶ ἐσσυθεὶς καὶ ὁρμηθεὶς φύλαξ τῶν ἐμῶν τέκνων ἐπὶ τήνδε τὴν ὀλέθριον κοίτην στέλλων, καὶ κινῶν ἐμαυτὸν, ὅπως καὶ ὥσπερ στέλλει ἡ ναῦς ἐν τοῖς ποντίοις πεῖσμασι καὶ σχοινίοις τὸ λινόκροκον φᾶρος, ἤτοι λαῖφος. Gu. I. τὸ δὲ πᾷ βῶ πρὸς τὸ ἐσσυθεὶς συναπτέον· τὸ δὲ στέλλων μετὰ ταῦτα λέγει. οἱ δὲ λέγοντες λινόκροκον φᾶρος τὸν ὀφθαλμὸν, καὶ οὐ τὸ λαῖφος, ἄρʼ ἔχει τίς ἂν εἰπεῖν ὡς οὐ μάλιστα πάντων οἵδε ἀμαθεῖς; Ι.

κάμψω: καθίσω. Gr. νεύσω, κλίνω. Gu. πλησιάσω. Fl. 33. κλίνω τὸ γόνυ. Fl. 59.

8. ποῖ, φησὶ—] In A. haec prae- quae pergit, ἄλλως. ποῦ, φησὶ, πορεύ- cedunt, ἐπὶ ταύτην δηλονότι τὴν κοίτην, σομαι etc. ὅποι τά παιδία ἐσφαγμένα κεῖται ὁρμη- ib. ποι] ποῦ B. θεὶς τοῦτο σημαίνει τὸ ἐσσυθεὶς βῶ περι- 9. τέκνων] παίδων I. πατήσας, καὶ ἔλθω φύλαξ τῶν ἐμῶν 12. καὶ συστέλλων om. B. τέκνων στέλλων, ἤγουν συστρέφων, τὸ 16. φύλαξ post τέκνων Ι. τινόκροκον φάρος περιφραστικῶς ἑαυτὸν, 17. ἡ σύνταξις om. Gu. καθὼς στέλλεται ἡ ναῦς ἐν τοῖς ποντίοις ib. ἐσσυθεὶς] Immo σεθείς. πείσμασι. πείσματα δὲ τὰ καλῶ διαφη 19. ὅπως καὶ om. I. (sic). οἱ γὰρ ναῦται ὅταν μέλλωσι στρέ- 20. τὸ δὲ—ἀμαθεῖς] Hoc scho- ψσι τὴν ναῦν, τὰ σχοινία τοῦ καλουμένου lion ab Arsenio compositum esse ποδὸς τοῦ λαίφους ἕλκουσιν ἔξω. Post recte judicat Matth.

1080. πείσμασι: τοῖς σχοινίοις τῆς νεώς. B. M. λινόκροκον: ἀπὸ λίνου ἄρμενον. B. ὡς ναῦς τὸ ἄρμενον τὸ λινοῦν στέλλων. M. τὸ ἐκ λίνου. Gr. ὑφασμένον. τὸ ἄρμενον· κρόκη γὰρ τὸ ὑφάδιον. Gu. τὸ ἀπὸ λίνου τὴν κρόκην ἔχον δηλονότι καὶ τοὺς στήμονας, ἤγουν τὸ ἄρμενον. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.

1081. φᾶρος: ὕφασμα, ἤγουν τὸ ἄρμενον. Gr. ἱμάτιον. Gu. στέλλων: ἐκτείνων ἐμαυτόν. Gr. κινῶν ἐμαυτόν. Gu.

1082. συθείς: πορευθείς. B. ὁρμηθεὶς ἔνθα κεῖταί μοι τὰ παιδία τεθνηκότα εἰς τὴν θανάσιμον θήκην. M. φύλαξ: ὁ νῦν ὀφείλων φύλαξ εἶναι τῶν τέκνων. M. Fl. 10.

1084. ὀλέθριον κοίταν: τὸν τόπον λέγει ἔνθα ἐσφαγμένα ἔκειντο τὰ τέκνα αὐτοῦ. Gr. ἔνθα κεῖταί μου τὰ παιδία τεθνηκότα. Fl. 10. ὀλέθριον κοίτην λέγει οὐχ ὅτι ἦν ὁ τόπος, ἐν ᾧ ἔκειτο τὰ αὐτοῦ τέκνα, ὀλέθριος· ἄψυχος γὰρ ἦν καὶ οὕτε κακὸς οὔτε καλὸς ἦν· ἀλλὰ διότι φονευθέντα τὰ τέκνα ἔκειτο ἐν αὐτῷ, διὰ τοῦτο τὸν τόπον ὀλέθριον καλεῖ, ἀπὸ τοῦ τῶν τέκνων πάθους τὴν προσηγορίαν αὐτῷ θείς. Gu. I.

1085.—1087. ὦ τλῆμον, ὥς σοι: ὦ ἄθλιε, δυσβάστακτά σοι λίαν πέπρακται κακά· καὶ σοὶ τῷ πράξαντι δηλονότι αἰσχρὰ, χαλεπὰ τὰ ἐπιτίμια, ἤγουν τὰς τιμωρίας, ἔδωκεν ὁ θεὸς, ὅστις ἐστί σοι ἐπαχθὴς καὶ κακωτικός. I.

δύσφορα: δυσβάστακτα. M. Gr. δυσφόρητα, βαρέα, δυσυπομόνητα, ἀνυπομόνητα εἰργάσατο ἡ Ἑκάβη. Gu. εἴργασται : πεποίηκεν. Gr. ἐπράχθησαν. Gu. πέπρακται. M.

1088. τἀπιτίμια: δειναὶ καὶ χαλεπαὶ αἱ τιμωρίαι. M. τὰ ἐπὶ τῆς τιμωρίας. Fl. 33. ἐπιτίμιον ἡ τιμωρία, ἐπιτιμία δὲ ἡ τιμή. Fl. 59.

1088.—1106. ἰὼ Θρῄκης: ὦ γένος Θρᾳκικὸν ὁπλοφόρον, ὁρμή- 17. θείς] τιθείς I. 1. νεὼς] νηός B. 2. ἄρμενον] ἄρμενον B., ut sæpe in 19. καὶ σοὶ—αἰσχρά] Legendum codicibus, velut Gu. in annotatio- videtur καὶ τῷ πράξαντι, σοὶ δηλονότι, nibus proximis. αἰσχρά. quod in Gu. supra verbum 13. τὰ αὐτοῦ τέκνα] τὰ τέκνα αὐ- δράσαντι scriptum est. In Gr. καὶ δράσαντι, σοὶ δηλονότι, αἰσχρά et quae τοῦ I. 15. ἔκειτο] ἔκειντο I. hic sequuntur. MATTH. 16. ὀλέθριον καλεῖ] λέγει ὀλέθριον I. τικὸν εἰς τὸν πόλεμον καὶ ἐνθουσιαστικὸν, δεσποζόμενον καὶ κρατούμενον ὑπὸ τοῦ Ἄρεος. ἰὼ Ἀχαιοὶ, ἰὼ Ἀγάμεμνον καὶ Μενέλαε, βοὴν φωνῶ. ἔλθετε, ἔλθετε ἕνεκα τῶν θεῶν. ἀκούει τὶς, ἢ οὐδεὶς κλύων βοηθήσει; τί βραδύνετε: αἱ γυναῖκες ἔφθειράν με αἱ αἰχμαλώτιδες.   χαλεπὰ ἐπάθομεν. οἴμοι ἕνεκεν τῆς ἐμῆς βλάβης. εἰς ποῖον μέρος πορευθῶ : εἰς τὸν αἰθέρα ἀναπτάμενος τὸν ὑψηλὸν ἀΐξω, εἰς τὸ ἐν ὕψει κείμενον οἴκημα, ἔνθα ὁ Ὠρίων ἢ ὁ Σείριος ἀφίησιν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν λαμπηδόνας πυρὸς φλογέας: ἢ ἀίξω ὁ τάλας εἰς τὸν πορθμὸν τὸν μελανοχρῶτα τοῦ Ἅιδου. I.

αἱ αἶ: προσφωνεῖ ὁ Πολυμήστωρ τοὺς Θρᾶκας καὶ τοὺς Ἕλληνας εἰς βοήθειαν αὐτοῦ. Fl. 59. ἀκούσας τοῦ χοροῦ τῶν ἀνδρῶν οὕτω φθεγγομένου πρὸς αὐτὸν προσκαλεῖται τοὺς Θρᾷκας ὄντας γενναίους, ὡς αὐτὸς λέγει, λογχοφόρους αὐτοὺς ὀνομάσας Ἄρει τε κατόχους, ὅ ἐστι κατεχομένους ὑπὸ τοῦ πόθου τοῦ Ἄρεος, ὅ ἐστι τοῦ πολέμου. Fl. 33.

λογχοφόρον: ἐν δόρατι μαχόμενον ὄρνυται εἰς τὸν πόλεμον καὶ ἐνθουσιαστικόν. B. λόγχας φέρον. Gu. δορυφόρον στρατόπεδον. Gu. δορυφόρον, πολεμικόν. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. τοὺς συνελθόντας αὐτῷ δορυφόρους ἐπικαλεῖται, λογχηφόρους δὲ λέγει τοὺς δόρατα πολεμικὰ καὶ λόγχας φέροντας, ἤγουν τοὺς στρατιώτας. M. Fl. 25.

1090. κάτοχον : ὁρμητικὸν εἰς πόλεμον καὶ ἐνθουσιαστικὸν ἐν πολέμῳ. M. κατεχόμενον. Fl. 33. ἐνθουσιῶν ἐν τῷ Ἄρει. Gr. τῷ πολέμῳ. Gu.

1092. ἀϋτῶ: μεγάλως φωνῶ πρὸς ὑμᾶς. Fl. 59. φωνῶ. Gr. βοῶ. Gu.

1093. ἴτε: ἔλθετε. Gr. μόλετε πρὸς θεῶν: παραγίνεσθε διὰ τὴν ἀγάπην τῶν θεῶν. Gr. ἕνεκα. Gu. ἐνταῦθα ἡ πρός κεῖται ἀντὶ τῆς παρά ἀντὶ τῆς ἐκ, καὶ ἡ ἐκ ἀντὶ τοῦ ἕνεκα κατὰ μετάληψιν. Gu.

1099. κλύει τις; ἀκούει τις, ἢ οὐκ ἀκούει, ἢ ἀκούει μὲν, οὐ δύναται δὲ βοηθῆσαι ; M. Fl. 25. ἀκούει. Gr. ἐπακούει. ἤγουν 6. εἰς τὸν—Ἅιδου] Haec sunt et. 10. 21. iam in Gu., sed adscripta v. 1100. 31. οὐκ ἀκούει, ἢ om. M. 16. ἐν δ. μ.] ἐν δόρατι μαχόμενον 19. συνελθόντας] ἀνελθόντας Fl. 25. etiam M. et qui ἐν omittunt Fl. οὐδεὶς ἀκούει, ὥστε καὶ βοηθῆσαι. Gu. ἀρκέσει: ἐπαρκέσει, βοηθήσει. Gr. μέλλετε: βραδύνετε. Gu.

1098. ὤμοι: λείπει τὸ ἕνεκεν. B. ἕνεκεν τῆς λώβης. M. λωβήσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ὀφθαλμῶν. M. ἕνεκεν τῆς λωβήσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ὀφθαλμῶν. B. Fl. 10. 33.

1099. ποῖ τράπωμαι: εἰς τὸν αἰθέρα τὸν οὐράνιον, φησὶ, πετασθεὶς ἀπέλθω εἰς τὸ ὑψιπετὲς μέλαθρον, ἔνθα ὁ Ὠρίων καὶ ὁ Σείριος αὐγὰς φλογέας ἀφίησι τοῦ πυρὸς ἀπὸ τῶν αὐτοῦ ὀφθαλμῶν, ἢ ὁρμήσω ὁ τάλας εἰς τὸν πορθμὸν, ἤγουν τὴν διάβασιν τὴν ἐπὶ τὸν Ἅιθην ἄγουσαν. ταῦτα δὲ, φησὶν, ἀδημονῶ. A. ποῦ ἔλθω. Gu. εἰς ποῖον μέρος ἵνα τράπωμαι. εἰς ποῖον μέρος πορευθῶ. Gr. ἀτραπὸς λέγεται κυρίως τὸ παρὰ τῆς ὁδοῦ ἐκφερόμενον. Fl. 25.

1100. αἰθέρʼ ἀμπτάμενος : ἀναπτάμενος, ἀναπετασθείς. M. ἀπορῶ γὰρ τί ποιήσω. πρὸς ἑαυτὸν ἀναλογίζεται· ἄρα πρὸς τὸν αἰθέρα πετάσας πρὸς τὸ ὑψηλότερον οἴκημα, ἔνθα ὁ Ὠρίων, ὅς ἐστιν εἶδος ἄστρου, ἢ ὁ Σείριος αὐγάζουσιν, ἢ πρὸς Αἴθην μελανοχρῶτα ὁρμήσω, ὅ ἐστι τὸν σκοτασμόν. Fl. 33.

αἰθέρα: ἔθος τοῖς δυσφοροῦσι ταῦτα λέγειν. Fl. 25. Gu. ἔν τισι τὸ αἰθέρα περισσὸν καὶ οὐ φέρεται. Fl. 25. 33. ἀμπτάμενος: ἀναπετάσας. Gr. ἀναπετασθείς. Gu.

1103. Ὠρίων: Ὠρίων καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ᾱ Ὠαρίων. M. ἀποροῦσί τινες πῶς ἐνταῦθα ὁ Πολυμήστωρ Ὠρίωνος καὶ Σειρίου ἐμνήσθη, καὶ μηδενὸς ἄλλου τῶν ἄστρων. καί φασιν ὅτι τοῦ μὲν Ὠρίωνος ἐμνήσθη ὡς κυνηγοῦ, ἅτε καὶ αὐτὸς τοῖς τοιούτοις χαίρων ὡς βασιλεὺς, (φασὶ γὰρ οἱ ποιηταὶ περὶ τοῦ Ὠρίωνος ὡς κυνηγὸς ὧν ὑπὸ σκορπίου δηχθεὶς ἀνῃρέθη, ὅτι Ἀρτέμιδος ἐπεθύμησε·) τοῦ δὲ Σειρίου ὡς καυστικοῦ· διακαὴς γὰρ ἦν καὶ αὐτὸς τῷ πάθει, καὶ δυσχεραίνων ἀπαραμύθητα καὶ ἀπολέσθαι ζητῶν. Gu. I. Ὠρίων ἀπὸ τοῦ οὔρου γίνεται· λέγεται γὰρ ὅτι οἱ θεοὶ οὐρήσαντες ἐπάνωθεν βοὸς δέρματος, ἐξέφυσεν αὐτὸς, καὶ ὡς ἀπὸ τοῦ οὔρου ἐκλήθη Ὠρίων· διὸ καὶ ψιλοῦται Ὠρίων. λέγεται τὸ παρὰ τοῖς κοινοῖς λεγόμενον 4. ἀπωλείας] στερήσεως Fl. 33. 23. τοῦ μὲν Ὠρίωνος] ὠρίωνος μὲν I. 11. ἀτραπὸς Matth. pro τροπός. 24. κυνηγοῦ] κυνηγὸς Gu. 22. ἀποροῦσι] Ἀπορία praeixum in 25. οἱ ποιηταὶ] οἱ om Gu. Ι., sine lemmate. 26. ἐπεθόμησε] ἠράσθη I. ἀροτρόπουν, συγκείμενον ἀπὸ ἄστρων ἑπτά. Σείριος δὲ λέγεται ὁ κύων Ι. Σείριος: ὁ μὲν Ἡσίοδος Σείριον τὸν Ἥλιόν φησιν, οὕτος δὲ Σείριον ὀνομάζει ἀκολούθως καὶ ὁμοίως Ὁμήρῳ τὸν ὑπὸ τὸ γένειον τοῦ κυνὸς ἀστέρα, ἕτερον ὄντα ἀστέρα. ὅλον δὲ τὸ ἄστρον κύων λέγεται, ὅπερ ἐκ πολλῶν ἀστέρων σύγκειται. ὁ δὲ ὑπὸ τὸ γένειον τοῦ κυνὸς ἀστὴρ Σείριος λέγεται. A. Fl. 10. 33. ἐπὶ τούτῳ δὲ, φησὶ Πολυμήστωρ, τὸν ἀστέρα ἀνέλθω ἀναπετασθεὶς ἢ εἰς τὸν αἰθέρα τοιαῦτα δὲ οἱ δυσανασχετοῦντες καὶ μὴ δυνάμενοι ὑπὸ ἐν θλίψεσι φθέγγονται. σημείωσαι δὲ ὅτι δοκεῖ ὁ Σείριος οὗτος ἀστὴρ λαμπρότερον συνὼν τῷ κυνί. A.

1105. μελανόχρωτα: τὸν ἀόρατον πλοῦν. Fl. 10. σκοτεινόν. Gr. μελανοσώματον. Gu. πέραμα, πλοῦν, ἢ τὸν ἀόρατον πλοῦν. M.

1106. πορθμόν: οἱ μέν φασιν ὡς πορθμὸς κυρίως ἡ μέσον δύο γαιῶν θάλασσα, νῦν δὲ καταχρηστικῶς τὸν τόπον πορθμόν καλεῖ· ἐγὼ δέ φημι διὰ τὴν Ἀχερουσιάδα λίμνην τοῦτο λέγεσθαι. καὶ μαρτυρεῖ τὸ προηγούμενον ὡς οὐδὲν ἄλλο δηλοῖ τὸ ἐς Ἀΐδα πορθμὸν ἀλλ’ ἢ τὸν πορθμὸν τὸν εἰς τὸν τόπον τοῦ Ἅιδου φέροντα. Gu. I. διαφέρει πορθμὸς καὶ ἰσθμός. ἰσθμὸς μὲν γὰρ τόπος χέρσος μέσος δύο θαλασσῶν, πορθμὸς δὲ θάλασσα μέσον ξηρᾶς γῆς. Fl. 33. ᾄξω: ὁρμήσω, πορευθῶ. Fl. 6. 9. 21. 50. 59.

1107. συγγνώσθ’ ὅταν: συγγνώμης ἄξιον ὅταν τις πάθῃ κακὰ κρείττονα ἢ φέρειν ἐλευθερωθῆναι τῆς ταλαίνης ζωῆς. Gu. ὅταν τις, φησὶ, πάθῃ κακὰ μείζονα ὑπὲρ ὃ δύναται βαστάσαι, συγγνωστόν 2. ὁ μὲν—ὅντα ἀστέρα A. ἠσίοδος 14. τὸν τ. π.] π. τὸν τ. I. σείριος ὁ ἥλιος. νῦν δὲ τὸν ὑπὸ τὸ γένειον 15. Ἀχερουσιάδα] ἀχερουσίαν I. τοῦ κυνὸς ἀστέρα φησὶν ἡσίοδος ἀκολοό- 16. τὸ π.—δηλοῖ] τὸ τοῦ προηγού- θως ὁμήρῳ M. Verba ἠσίοδος σείριος μένον (sic) τοῦ εἰς τὸν ἀΐδα πορθμόν. —νῦν δὲ τ. ὑ. τὸ γ. τ. κ. σείριον λέγει οὐδὲν γὰρ ἄλλο δηλοὶ Gu. etiam in Gu. In Fl. 10. 33. est 17. ἤ—τόπον] ἢ πορθμὸν τὸν ἐς τοῦ- ἠσίοδος ὁ σείριος ὁ ἥλιος. νῦν δὲ τὸ ὑπο- τον τὸν τόπον I. γένειον τοῦ κυνὸς φασὶν εἶναι ἀστέρα 21. ὅταν τις—τοῦ ζῆν] ἀντὶ τοῦ συγ- ἀκολοόθως τῷ ὁμήρῳ ὅλον et reliqua γνωστὸς καὶ συγγνώμης ἄξιός ἐστιν usque ad λέγεται. Simile scholion ἀπαλλ (sic) τὴν ζωὴν καὶ θανεῖν ὅστις fuit in B. ubi nunc haec tantum πάθῃ δεινὰ ἃ οὐ δύναται ὑπομεῖναι τοῦτο legi possunt ἔθος τοῖς . . . ὠρίων . . . . γάρ ἐστι τὸ κρεῖττον ἢ φέρειν ἀντὶ τοῦ ἡσίοδος . . . . ὑπὸ τὸ γένειον . . . ] λού- ἐπέκεινα ὄντος ὑπομονῆς A. θως ὁμή . . . et reliqua usque ad λέ- 23. ὑπὲρ ὃ δύναται—συγγνωστὸν- γεται. Post ἔθος τοῖς supple ποιηταῖς. τὸ—ζν M. ἢ δύναται—συγγνωστέον 5. ὑπὸ] Fort. ὑπομένειν. —τὸ ἐξαπαλλάξαι ἑαυτὸν τῆς ζωῆς B.I. ἐστιν αὐτῷ τὸ ἑαυτὸν ἀπαλλάξαι τοῦ ζῆν. B.M.I. Ἄλλως. συγγνωστὸν εἰπεῖν ἔδει. ἐκφέρει δὲ πληθυντικῶς Ἀττικῶς. καὶ τοῦτο ζητῶν εὑρήσεις παρὰ πᾶσι ποιηταῖς καὶ λογοποιοῖς. ἡ δὲ σύνταξις· ὅταν πάθῃ τις κακὰ κρείσσονα ἢ φέρειν καὶ ὑπομένειν, ταῦτα συγγνωστὰ καὶ συγγνώμης ἄξιόν ἐστιν, ἀπαλλάξαι ἑαυτὸν τῆς ταλαίνης ζωῆς, τουτέστιν, ὁ κακοῖς συνὼν ἀφορήτοις συγγνωστέος ἐστὶν ἀποθανών. τοῦτο δὲ εἶπεν ὁ χορὸς διὰ τὸν Πολυμήστορα, στερηθέντα τῶν τέκνων καὶ τυφλωθέντα, καὶ τὰ μέγιστα δυσχεραίνοντα καὶ ἀπολεγόμενον τὸ ζῆν, ἐξ ὧν αὐτὸς ἄνωθεν πρὸ τοῦ χοροῦ ἐδήλωσεν, εἰς αἰθέρα ἢ εἰς Ἅιθην ὁρμῆσαι βουλόμενος. Gu. I. συγγνωστὸν πρᾶγμα ὑπάρχει, ὅταν τις ἄνθρωπος ἐξαπαλλάξοι καὶ ἐλευθερωθείη τὰ κακὰ πάθη τῆς ταλαίνης ζωῆς τὰ κρείσσονα καὶ τὰ ἐπικρατέστερα ὑπάρχοντα, ἢ καὶ παρὸ φέρειν καὶ ὑπομένειν αὐτὰ, ἤγουν κρεῖττον ἔνι, ἵνα ἀποθάνῃ τις παρὸ ἵνα φέρῃ καὶ ὑπομένῃ τὰ κακὰ πάθη, ἅπερ οὐδὲν δύναται ἐκεῖνος καὶ βαστάζει εὐκόλως. λέγει δὲ τοῦτο διὰ τὸν Πολυμήστορα, ὅτι κρεῖττον ἔνι ἵνα ἀποθάνῃ παντελῶς παρὸ ἵνα βαστάζῃ τὴν τύφλωσιν καὶ τὴν σφαγὴν τῶν τέκνων αὐτοῦ. Fl. 59. συγγνώμης ἐστὶν ἄξιος ἀπαλλαγῆναι τῆς ζωῆς τὸν παθόντα δεινὰ κρείττονα, ὅ ἐστι μείζονα, παρὰ τὴν οἰκείαν δύναμιν. τοῦτο δὲ εἴρηκε διὰ τὴν Ἑκάβην, ἐπεὶ καὶ κρεῖττον ἦν αὐτῇ τῆς ζωῆς ἀπαλλαγῆναι παρὸ παθεῖν τοιαῦτα δεινὰ καὶ πέρα δεινῶν. Fl. 33. εἰρωνευόμενος ὁ χορὸς ταῦτά φησι πρὸς τὸν Πολυμήστορα. Gr. συγγνώσθ’: συγγνώμης ἄξιον. κουφίζεται γὰρ κατὰ τοὺς ποιητὰς καὶ τὸ ον ὡς καὶ τὰ δίφθογγα. Gr.

1108. ἐξαπαλλάξαι: ἐνεργητικὸν ἀντὶ παθητικοῦ. B. ζοῆς: ὡς πνέω πνοὴ, οὕτω καὶ ζέω ζοὴ χρείᾳ τοῦ μέτρου. Fl. 2. 25.

1109. κραυγῆς ἀκούσας ἦλθον: κραυγῆς σον, φησὶν, ἀκούσας ὁ Ἀγαμέμνων πρὸς τὸν Πολυμήστορα ἦλθον· οὐ γὰρ ἡρέμα ἐβόησεν ἡ 1. Ἄλλως om. Gu. δόνου ζωῆς.” MATTH. 2. εἰπεῖν ἔδει] ἔδει εἰπεῖν I. 27. κραυγῆς σου—στρατιωτῶν] Simile 3. ποιηταῖς] καὶ ποιηταῖς I. scholion in Gu. I. τῆς φωνῆς 4. ταῦτα] αὐτά I. ἀκούσας παρεγενόμην· οὐ γάρ ἠρέμα 8. καὶ τὰ—δυσχεραίνοντα om. I. ἤχησεν ἡ θυγάτηρ τῆς πέτρας ἠχὼ, ποιοῦσα “King. in paraphrasi haec habet, ταραχήν. εἰ δὲ μὴ ᾔδειμεν (εἰδείημεν nescio unde: ὅταν πάθῃ τις μείζονα μεν I.), ὅτι ἐπορθήσαμεν τὴν Τροίαν, κακά παρὸ δόναται φέρειν καὶ ὑπομένειν, ἐφοβήθημεν ἂν οὐ μικρῶς, ἔφοδον νομίζοντες συγγνώμης ἄξιόν ἐστιν ἐλευθερωθῆναι ζοντες εἶναι τῶν πολεμίων. ἐκεῖνον τῆς ταλαιπώρου ταύτης καὶ ἐπω- ἠχὼ, ἡ παῖς τῆς πέτρας. ὅταν γάρ τις βοήσῃ ὅπου ἐστὶν ὄρος, ἀντηχεῖ ἡ πέτρα καὶ οἷον εἰπεῖν γεννᾷ τὴν ἠχώ. καὶ τοῦ Πολυμήστορος τοίνυν βοήσαντος ἐφώνησε καὶ ἤχησε μεγάλως τὸ ὄρος, καί φησιν ὁ Ἀγαμέμνων, οὐχ ἥσυχος ἡ ἠχὼ, ἡ θυγάτηρ τῆς πέτρας, ἐβόησεν· εἰ δὲ μὴ ᾔδειμεν ὅτι ἐπορθήθη ἡ Ἴλιος, ἐφοβήθημεν ἂν νομίζοντες ἔφοδον τῶν Τρωϊκῶν στρατῶν. A. ἀκούσας τῆς Πολυμήστορος κραυγῆς ὀ Ἀγαμέμνων παραγίνεται πρὸς τὴν σκηνὴν τῆς Ἑκάβης, ἔνθα ὁ Πολυμήστωρ ἐτυφλώθη, λέγων ταῦτα· ἐγῶ τῆς κραυγῆς ἀκούσας ἦλθον ἐνταῦθα· οὐ γὰρ σιωπῶν ἐφώνησεν. Fl. 33. καὶ ὁ Ἀγαμέμνων καθʼ ὑπόκρισιν ταῦτά φησιν. Gr.

ἡσύχως: ἠρέμα. Gu. οὐ γὰρ ἡρέμα ἤχησεν ἡ θυγάτηρ τῆς πέτρας Ἠχῴ. B. M.

1110. πέτρας ὀρείας παῖς: βοῆς γὰρ ἐν ὄρεσι γενομένης πληττόμεναι αἱ πέτραι ἀντηχοῦσι· διὸ καὶ θυγατέρα πέτρας καλεῖ τὴν ἠχώ. Gu. λέλακʼ : ἤχησεν. Gr. ἐφώνησεν. Gu.

1111. ἠχώ: ἦχος ὁ κτύπος, ἠχὼ δὲ τὸ ἀπήχημα τὸ γινόμενον μετὰ τὸν ἦχον ἐν θόλοις καὶ σφαιρικοῖς ἄλλοις ἔνδον καὶ ἐν αἰγιαλοῖς, καὶ ἐν ὄρεσι διὰ τὴν αὐτὴν καὶ μίαν αἰτίαν, ἐμποδισμὸν δηλονότι τῆς πρόσω φορᾶς τῆς φωνῆς καὶ ἀναστροφὴν αὐτῆς. Gr. διδοῦσα: παρέχουσα. Gr. ποιοῦσα, ἐμβάλλουσα. Gu. θόρυβον: ταραγμόν. Gr. ταραχὴν καὶ ἔκπληξιν. Gu.

εἰ δὲ μὴ Φρυγῶν: εἰ δὲ μὴ ᾔδειμεν ὅτι ἐπορθήσαμεν τὴν Τροίαν, ἐφοβήθημεν ἂν οὐ μικρῶς ἔφοδον νομίζοντες εἶναί τινα τῶν πολεμίων. B. M. Gu. I.

1113. φόβον παρέσχεν: ἐθορύβησεν ἄν. Gu. οὐ μέσως: οὐκ ὀλίγως. M. ἤγουν οὐκ ἐπιπολαίως, ἀλλʼ εἰς βάθος. Gu. οὐ μετρίως, ἀλλὰ σφόδρα. οὐ συμμέτρως. Gu. μέσως: ὀλίγως.

1114. ὦ φίλτατε: ὑποστροφὴ καὶ ἐπεμβολὴ τὸ σχῆμα. B.I. 5. ᾔδειμεν] εἴδη A. Correxi ex scholion legitur ad v. 1109. post schol. Gu. modo apposito et ex verba ποιοῦσα ταραχήν. scholio B. M. ad v. 1112. ubi eadem ib. ὅτι ἐπορθήσαμεν] πορθηθεῖσαν Gu. fere leguntur. 23. οὐ μικρῶς om. M. Gu. 13. βοῆς γάρ] γάρ om. Ι. ib. τινα om. B. Gu. I. ib. ὄρεσι] ὄρει I. ib. τῶν πολεμίων om. Gu. 22. ᾔδειμεν] εἰδείημεν I., ubi hoc ἀκούσας τῆς φωνῆς σου, ὦ Ἀγάμεμνον, ᾐσθάνθην, βλέπεις ἅτινα πανθάνομεν; I.

ᾐσθόμην γάρ: ἐπέγνων, φησὶν ὁ Πολυμήστωρ, Ἀγαμέμνονα ἀπὸ τῆς φωνῆς, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἀγαμέμνων πολλάκις τῆς Τροίας πολεμούμενος ἦν αὐτῷ συντυχών. A.

1116. ἔα: ἐκπληκτικόν. B.I. ὑποκρίνεται ἀγνοεῖν, ἵνα κατὰ τὸ δίκαιον ὑπὲρ τῆς Ἑκάβης κρίνῃ, μὴ, γνωσθεὶς ὅτι προωμίλησεν αὐτῇ, δόξῃ τῇ Ἑκάβῃ χαρίζεσθαι. B.M.I. ἔα: ἔξω τοῦ μέτρου τοῦ στίχου ἐστὶν, ὡς καὶ ἐν ἄλλοις ἔστιν εὑρεῖν. Fl. 21.

1116. ὦ δύστηνε: ὦ ἄθλιε Πολυμήστωρ, τίς ἔφθειρέ σε ; τίς ἐποίησε τὸ ὄμμα τυφλὸν, τὰς κόρας τῶν ὀφθαλμῶν αἱματηρὰς ποιήσας: καὶ τούσδε τοὺς παῖδας τίς ἔκτεινεν; ὄντως μέγαν θυμὸν ἐκέκτητο ἐπὶ σὲ καὶ τοὺς σοὺς παῖδας, ὅστις ἄρα ὑπῆρχεν. Ι.

τίς σʼ ἀπώλεσε: πλάττεται ὁ Ἀγαμέμνων ἀγνοεῖν τὸ εἰς τὸν Πολυμήστορα συμβὰν, ἵνα κατὰ τὸ δίκαιον ὑπὲρ τῆς Ἑκάβης εἴπῃ μὴ φωραθεὶς ὅτι προωμίλησεν αὐτῷ, καὶ διὰ τοῦτο ἐρωτῷ τὸν Πολυμήστορα τίς σε ἀπώλεσε ; A.

1117. αἱμάξας: αἱματώσας. Gu. κεντήσας. Gr. Ἑκάβη με: ἡ Ἑκάβη σὺν ταῖς αἰχμαλωτίσι γυναιξὶν ἔφθειρεν. οὐκ ἀπώλεσε μικρῶς, ἀλλὰ μεγάλως, καὶ μεῖζον ἀπωλείας. I.

1120. Ἑκάβη με σὺν γυναιξὶν αἰχμαλώτοις ἀπώλεσεν, ἀλλʼ οὐκ ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καί τι μεῖζον ἀπωλείας ἐμὲ ἐπεπράχει· εἰ γὰρ ἐφόνευσέ με, κρεῖττον ἦν· νῦν δὲ τοὺς παῖδας ἐφόνευσε κἀμὲ ἐτύφλωσε, καὶ τοῦτο μεῖζον ἀπωλείας. A.

1121. ἀλλὰ μειζόνως: τὸ γενέσθαι τυφλὸν τοῦ ἀπολέσθαι μεῖζον λέγει· εἰώθασι γὰρ οἱ ἄνθρωποι μείζονα τὰ παρόντα τῶν μὴ παρόντων κακῶν ἡγεῖσθαι. Cant. Gr. ἤγουν ἐπέκεινα ἀπωλείας εἰργάσατό με διὰ τὸ ζῆν με τυφλόν. Gu.

1122. τί φῄς: τοῦτο πρὸς τὸν Πολυμήστορα· κατʼ ἐπίκρισιν δὲ τὸ σχῆμα· εἶτα πρὸς τὴν Ἑκάβην ἀποστρέφεται, καί φησι σὺ τόδε, ὡς λέγει, τὸ ἔργον ἐποίησας, σὺ τὴν τόλμαν, ὦ Ἑκάβη, τήνδε ἐτόλμησας τὴν ὑπερβολικήν; Ι.

6. ἐκπληκτικόν] ὦ δύστηνε addit I. 7. κρίνη] εἴπῃ B.I. sumtum ex lemmate verborum pro- ib. προωμίλησεν] πρωμίλησεν M. ximorum πολυμῆστορ ὦ δύστηνε, quod 8. τῇ Ἑκάβῃ] αὐτῇ B.I. habet B.

1123. τόλμαν: φοβερὰν πρᾶξιν. Gr. θάρσος. Gu. ἔτλης: ἐποίησας. Gr. ἐτόλμησας. μετὰ καρτερίας ἔπραξας. Gu. ἀμήχανον: κακομήχανον ἢ μεγίστην. Gr. ἀνεπιχείρητον. Gu. τὸ ἄδικον, πρὸς ἣν οὐκ ἔστι μηχανὴν καὶ λύσιν εὑρεῖν. B. M. Fl. 10. 33.

1124. ὤμοι: φεῦ, τί πρᾶγμα λέγεις: ἆρα πλησίον ἐστί που ἡ Ἑκάβη; δήλωσον καὶ λέξον ποῦ ἐστιν, ὅπως ἁρπάσας αὐτὴν διὰ τῶν. χειρῶν διασπαράξω καὶ αἱματώσω τὸ σῶμα αὐτῆς. Ι.

1125. σήμηνον: ὁδήγησον. Gr. δήλωσον, δεῖξον. Gu.

1126. διασπάσωμαι : διαμερίσωμαι. Gr. διασπαράξω, διαμερίσω, διαρρήξω. Gu. καθαιμάξω: φονεύσω. Fl. 59.

1127. οὗτος, τί πάσχεις: ὦ οὗτος, τί ποιεῖς, Ι. οὗτος; ὦ φίλε. Fl. 59. Ἀττικὸν τὸ οὗτος, ὦ σὺ δηλονότι. M. Fl. 10. 21. πάσχεις: ποιεῖς. Gr. παράφορα λέγεις. Gu. πρὸς θεῶν: ἕνεκεν τῶν θεῶν σε παρακαλῶ, ἄφες με ἐπαγαγεῖν αὐτῇ τὴν μαινομένην χεῖρα. l.

1128. μέθες μʼ ἐφεῖναι: φαίνεται ὅτι ἐκράτει αὐτὸν χερσίν. Gr. μαργῶσαν: μεμηνυῖαν. M. ἀστατοῦσαν, μαινομένην. Gu.

1129. ἴσχε: ἔπεχε σεαυτὸν, ἐκρίψας τῆς καρδίας τὴν βαρβαρότητα. I. τὸ βάρβαρον: τὴν ἄλογον ὁρμήν. B. τὸ θυμικόν. M. πολλάκις ἀντὶ προσηγορικοῦ ὀνόματος θηλυκοῦ μονογενοῦς τίθεται οὐδέτερον, οἷον τὸ σοφὸν τοῦ δεῖνος ἀντὶ τοῦ ἡ σοφία, τὸ αὐτεξούσιον, ἤγουν ἡ αὐτεξουσιότης, τὸ βάρβαρον ἀντὶ τοῦ ἡ βαρβαρότης. I. τὸ θυμῶδες. Gr. τὴν βαρβαρότητα, τὸ ἄγριον, τὸ θυμικὸν, τὸ θρασὺ καὶ μανικὸν, ὃ ἔχουσι βάρβαροι. Gu.

1130. λέγʼ ὡς ἀκούσας: λέγε μοι, ἵνα ἀκούσας ἀμφοτέρων, σοῦ καὶ τῆς Ἑκάβης, κρίνω δικαίως ἀντὶ τίνος ταῦτα πανθάνεις. I. ἐν μέρει: ἀνὰ μέρος σοῦ καὶ ταύτης. B.

1131. κρίνω: ὁ Ἀγαμέμνων οὐ κατʼ ἀληθῆ φιλίαν τῷ Πολυμήστορι διακείμενος οὐ μόνον οὐκ ἀμύνει αὐτῷ φανεὶς, ἀλλὰ καὶ ἐπιτιμᾷ ὡς δῆθεν ἀτακτοῦντι, καὶ μετὰ τὴν τοιαύτην συμφορὰν ἐξέτασιν καὶ 3. τὸ ἄδικον om. B. 25. πανθάνεις] Ρro πάσχεις dictum 4. μηχανὴν καὶ] ἐκχανεῖν Fl. 10. 33. apud recentiores, ut in scholio v. 13. Ἀττικὸν—δηλονότι] ἀττικῶς ὦ 1114. οὖτος. σὺ δῆλον M. κρίσιν ποιεῖται· ὁ Πολυμήστωρ δὲ ἀγνοῶν ὡς φίλον ἀληθῆ ἐπικαλεῖται τοῦτον. Gr.

1132.—1156. λέγοιμʼ ἄν : εἴποιμι ἂν, σοὶ δηλονότι. ὑπῆρχέ τις ἀπὸ τῶν υἱῶν τοῦ Πριάμου νέος, Πολύδωρος τοὔνομα, υἱὸς τῆς Ἑκάβης, ὅντινα ὁ πατὴρ ὁ Πρίαμος ἔδωκέ μοι ἀπὸ τῆς Τροίας ἀνατρέφειν ἐν τοῖς ἐμοῖς δόμοις, ὑποψίαν ἔχων τῆς Τρωϊκῆς κρατήσεως. τοῦτον τὸν Πολύδωρον ἐφόνευσα. ἀντὶ τίνος δὲ αἰτίας ἐφόνευσα αὐτὸν ἄκουσον. (προκατάστασις τὸ σχῆμα.) ἔδεισα ἵνα μὴ ὁ παῖς καταλειφθεὶς σὸς ἐχθρὸς συνάξῃ τὴν Τροίαν καὶ συνοικίσῃ ἐκ δευτέρου, οἱ δὲ Ἀχαιοὶ μαθόντες τινὰ ἀπὸ τῶν υἱῶν τοῦ Πριάμου ζῶντα κινήσειαν πάλιν ναυτικὸν εἰς τὴν γῆν τῶν Τρώων, καὶ μετὰ ταῦτα ἀφανίζοιεν ταῦτα τὰ χωρία τῆς Θράκης, λείας ἀπελαύνοντες, τοῖς δὲ γείτοσιν ἡμῖν τῶν Τρώων ὑπάρξειε κακὸν, ἐν ᾧ κακῷ ἀρτίως ἐπάσχομεν. ἡ Ἑκάβη δὲ μαθοῦσα τὸν θάνατον τοῦ παιδὸς τοιῷδε δόλῳ ἤγαγεν ἐμὲ, ὡς λέξουσα τοὺς θησαυροὺς τοῦ χρυσοῦ τῶν υἱῶν τοῦ Πριάμου κεκρυμμένους ἐν τῇ Τροίᾳ. ἐμὲ δὲ μόνον σὺν τοῖς τέκνοις εἰς τοὺς οἴκους εἰσφέρει, ὅπως μὴ ἄλλος τις ἄνθρωπος γνοίη τάδε. ἐκάθισα δὲ ἐν μέσῳ τῆς κλίνης, κλίνας τὸ γόνυ. πολλαὶ δὲ χεῖρες (ἤγουν γυναῖκες, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν, ὡς τὸ “τοίην γὰρ κεφαλήν” ἀντὶ τοῦ ἄνδρα) πολλαὶ δὲ κόραι Τρώων παρθένοι ἐκάθηντο, αἱ μὲν ἀπὸ τῆς ἀριστερᾶς, αἱ δὲ ἀπὸ τῆς δεξιᾶς, καθὰ ποιοῦσιν εἰς φίλους, κρατοῦσαι τὸ ὕφασμα (ἀπὸ γὰρ τοῦ ποιοῦντος, τῆς κερκίδος, τὸ ποιούμενον ὠνόμασε) τῆς Μακεδονικῆς χειρός ἐπήνουν, ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου θεώμεναι τάδε τὰ ἱμάτια. ἄλλαι δὲ τὸ Θρᾳκικὸν ἀκόντιον θεωροῦσαι, (τοῦτο γὰρ εἶπε κάμακα) μεμονωμένον ἐποίησαν τοῦ διπλοῦ ἐνδύματος, τοῦ ἀκοντίου καὶ τοῦ ὑφάσματος. Ι.

1133. Ἑκάβης παῖς: δηλονότι γεννηθεὶς ἐξ αὐτῆς· ἤσαν γὰρ τῷ Πριάμῳ καὶ ἕτεροι παῖδες ἀπʼ ἄλλων γυναικῶν. ἐλέγοντο γοῦν καὶ οὗτοι υἱοὶ τῆς Ἑκάβης. ἵνα γοῦν δόξῃ ὅτι κατʼ ἀλήθειαν ἦν ὁ Πολύδωρος παῖς αὐτῆς, λέγει παῖς τῆς Ἑκάβης· οὐ γὰρ ἠρκέσθη 11. κινήσειαν] Κing. κινοῖεν, quod MATTH. in Gr. scriptum est supra αἴροιεν, 13. ὑπάρξειε Barn. pro ὑπάξειε. addito κινήσειαν a m. sec. Κing. 19. ὡς τὸ] Hom. Od. 1, 343. post Τρώων addidit etiam στόλον. μόνον εἰς τὸ νεώτατος ἀπὸ τῶν ἑτέρων υἱῶν τοῦ Πριάμου, ἀλλὰ προσέθηκε τὸ παῖς. Fl. 56.

1135. ὕποπτος: προορατὴς, προκατάσκοπος, καραδοκητὴς, ἤδη τὴν Τροίαν ἐλπίζων ἁλώσεσθαι. A. B. ἐν ὑποψίᾳ ὢν, ἀντὶ τοῦ ὑποπτεύων. Fl. 17. 59. 76. Gr. ἔμφοβος. Fl. 33.

1137. ὡς εὖ: λίαν καλῶς. Gr. τοῦτο ἐποίησα. Gu. σοφῇ προμηθίᾳ : καὶ κατὰ σοφὴν ἤγουν συνετὴν προμήθειαν. Gr. προνοίᾳ, προβουλεύσει, προγνώσει, οἰκονομίᾳ. Gu. προγνωσίᾳ. M.

1139. Τροίαν: τὸ πλῆθος τῶν Τρώων. B. τουτέστι τοὺς Τρῶας. Gr. τὸν λαὸν τῆς Τροίας. Gu. ἀθροίσῃ: περισυνάξῃ. Gu. κατοικίσῃ : κατῳκισμένην ποιήσῃ. Gu.

1141. αὖτις: Ἰωνικόν. B. αἴροιεν: ἐπάροιεν. στόλον: γρ. δόρυ. M.

1142. τρίβοιεν: καταφανίζουσι, καταθλίβουσι, διαφθείροιεν. Fl. 21. 59.

1143. λεηλατοῦντες: λείαν ἀπελαύνοντες. B. M. αἰχμαλωτίζοντες. Fl. 33. κουρσεύοντες, πορθοῦντες. Fl. 17. 21. 50. 59. 76. Gr. γείτοσιν δʼ εἴη: ἡμῖν τοῖς Θρῃξίν. M. εἴη δὲ ἡμῖν, τοῖς γείτοσι τῶν Τρώων, κακὸν τοῦτο, τὸ καὶ αὖθις ἐκστρατεῦσαι τοὺς Ἕλληνας, ἐν ᾧπερ, κακῷ δηλονότι, ἤγουν τῇ ἐκστρατεύσει ἐκάμμνομεν. Gu.

1144. ἐν ᾧπερ: ἐν ᾧ κακῷ. B. M. ἐκάμνομεν: ἐδυστυχοῦμεν. Fl. 59. ἐπάσχομεν μέχρι τοῦ νῦν. B.

1145. θανάσιμον μόρον : μόρος οὐ μόνον ὁ θάνατος, ἀλλὰ καὶ ἡ τύχη, ὡς ἔχει κἀνταῦθα· οὐ γὰρ ἔστι λέγειν θανάσιμον θάνατον. Gu. I. θανάσιμον: τὰ ἐπίθετα ἢ ἕτερόν τι δηλοῦσι τῶν ὀνομάτων ἐφʼ ὧν λέγονται, ἢ εἰ τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ἔχουσι σημασίαν, πρὸς ἀντιδιαστολὴν ἑτέρου σημαινομένου λέγεται, ἢ ἑτέραν τινὰ αἰτίαν ἔχει καθʼ ἣν λέγεται, ἐνταῦθα δὲ τὸ θανάσιμος ἐπιθετικῶς λεγόμενον οὔτε ἕτερόν τι σημαίνει ἢ ὁ θάνατος ἐσήμαινεν οὕτε ταυτὸ σημαῖνον αὐτῷ πρὸς ἀντιδιαστολὴν ἑτέρου σημαινομένου λέγεται· οὐ γὰρ ἔστι ποτὲ θάνατος μὴ θάνατον ἐμποιῶν, οὕτε ἄλλην τινὰ αἰτίαν ἔχει καθʼ ἣν 3. καραδοκητὴς est etiam in Fl. 23. μόρος] ὁ praefixum ab rubri- 16. προκ., προορ. καρ. in M. catore in Gu. 13. διαφθείροιεν etiam B. 26. ἢ εἰ] εἰ om. I. 21. ἐν ᾧ om. M. 27. τινὰ om. I. 22. ἐπέσχομεν] πάσχομεν B. 29. ἐσήμαινεν. οὔτε] ἐσήμανεν οὐ I. λέγεται. ὥστε ἀρκοῦντος τοῦ θανάτου τῷ λόγῳ, τὸ θανάσιμος περιττῶς λέγεται κατὰ ποιητικὴν ἄδειαν. Gr. I.

1146. λόγῳ: γρ. δόλῳ. B.

1147. θήκας: θησαυρούς. B. M.

1150. ἵζω: ἑζόμην, ἐκαθεζόμην. B. κάμψας: κλίνας. B.

1151. πολλαὶ δὲ χεῖρες: οὕτω συντακτέον· πολλαὶ δὲ Τρώων κόραι ὥσπερ δὴ παρὰ φίλον θάκουν αἱ μὲν ἐξ ἀριστερῶν, αἱ δὲ ἔνθεν χερσὶ κερκίδʼ Ἠδωνῆς χερὸς, ἀντὶ τοῦ κατέχουσαι ταῖς χερσὶ τὸ ἱμάτιον τὸ ἐκ Θρᾳκικῆς χειρὸς ὑφανθέν. Εἰς τὸ αὐτὸ ἐξήγησις. εἰσελθόντος τοῦ Πολυμήστορος μετὰ τῆς Ἑκάβης εἰς τὰς σκηνὰς καὶ καθεσθέντος προσῆλθον αὐτῷ αἰ εἶχον συμβολὴν μετὰ τῆς Ἑκάβης αὐτὸν τυφλῶσαι αἰχμαλωτίδες, καὶ αἱ μὲν ἐξ ἀριστερᾶς αὐτοῦ ἐκάθισαν, αἱ δὲ ἐκ δεξιῶν ὥσπερ παρὰ φίλων Τρώων κόραι, καὶ τοὺς αὐτοῦ πέπλους εἰληφυῖαι καὶ αἴρουσαι πρὸς τὰς τοῦ ἡλίου αὐγὰς ἐπῄνουν αὐτοὺς, τοῦτο μὲν ὡς λαμπροὺς, τοῦτο δὲ ὡς ἐπιστημόνως κατεσκευασμένους. πᾶς γὰρ ὁ μέλλων ἀκριβῶς σκοπῆσαι πέπλον εἰ καλός ἐστι πρὸς τὰς τοῦ ἡλίου ἀκτῖνας τοῦτον ὁρᾷ, καὶ αὖται δὲ πάστριαι οὖσαι ἐθαύμαζον αὐτόν. τοῦτο δὲ ἐποίουν ὅπως συλλήψονται αὐτοῦ τὰς χεῖρας. καὶ αἱ μὲν ἐποίουν οὕτως, ἄλλαι δὲ τὸ ἀκόντιον αὐτοῦ ἐθαύμαζον καὶ ἑτέρα τῇ ἑτέρᾳ τοῦτο παρεχόμεναι εἰσήγαγον καὶ αὐτὸ εἰς τὴν ἔσωθεν σκηνήν. τοῦτο δὲ ἐποίουν ὅπως ἔρημος γενόμενος παντὸς ξίφους συντόμως κατεργασθῇ. διηγεῖται δὲ ταῦτα ὁ Πολυμήστωρ τὸν δόλον αὐτῶν ἐκφαίνων καὶ πῶς αὐτὸν ἠπάτησεν. A. πολλαὶ δὲ χεῖρες: κόραι λέγω Τρώων, ἤγουν νέαι καὶ παρθένοι, ἐκάθηντο, αἱ μὲν ἐξ ἀριστερᾶς, αἱ δʼ ἔνθεν, ἤγουν ἀπὸ τῆς δεξιᾶς, ὡς δὴ παρὰ φίλῳ, καὶ ἔχουσαι ἤγουν κρατοῦσαι τὴν κερκίδα, ἀντὶ τοῦ ὕφασμα τῆς Ἠδωνικῆς χερὸς ἀντὶ τοῦ τῆς Μακεδονικῆς χειρὸς, ἐπῄνουν λεύσσουσαι ὑπὸ τὰς αὐγὰς, ἤγουν ὑπὸ τὸ φῶς, τούσδε τοὺς πέπλους. Gr. I. τὸ χεῖρες καὶ τὸ κόραι ἐκ παραλλήλου. Gu. I. ἀντὶ 1. λέγεται—ἄδειαν] κεῖται—ἐξουσίαν 25. ἀριστερᾶς] ἀριστερῶν I. 27. ὡς δὴ—κρατοῦσαι] ὡς δὲ παρὰ I. 18. πάστριαι] Vocabulum inferioris φίλῳ κρατοῦσαι I. Graecitatis. Vita Andreae 28. τῆς Ἠδωνικῆς χερὸς ἀντὶ τοῦ Sali c. 13. ap. Ducang. p. 1127. αἱ om. I. λεγόμεναι πάστριαι (codex πάτριαι) 29. λεύσσουσαι] βλέπουσαι I. πιπράσκουσαι πολυτελῆ κόσμον. 30. τὸ χεῖρες] τὸ δὲ χεῖρες I. τοῦ γυναῖκες, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν, ὡς τὸ “τοίην γὰρ κεφαλήν” ἀντὶ τοῦ τοιοῦτον ἄνδρα. B. M. Fl. 10. 33.

1153. θάκουν: ὁ ἐνεστὼς ἀντὶ παρατατικοῦ, ὡς τὸ ἥκω. ἔθος δὲ τοῦτο τοῖς Ἀττικοῖς λαμβάνειν τὸν ἐνεστῶτα ἀντὶ παρεληλυθότος. ὡς δὴ θάκουν καὶ ἐκαθέζοντο παρʼ ἐμοὶ τῷ φίλῳ αἱ κόραι τῶν Τρώων ἔχουσαι τὴν κερκίδα τῆς Ἠδωνῆς χερὸς, ἤγουν τῆς Ἠδωνικῆς καὶ τῆς Μακεδονικῆς· μετὰ γὰρ τῶν κερκίδων ὑφαίνουσι τὰ πέπλα. συγκόπτεται τὸ Ἠδωνικῆς καὶ γίνεται Ἠδωνῆς. τοιοῦτον δέ ἐστιν ὡς τὸ ῥητορευόμενος ἀντὶ τοῦ ῥητορικῶς. Fl. 59. κερκίδʼ : κερκὶς ἡ τῆς πίτυος κορυφὴ ἢ αἰγείρου. καὶ εἶδος ὄρνιθος. B. rec. ἀντὶ τοῦ ὕφασμα. Gr. τὸ ὕφασμα, ἱμάτιον, πέπλον. Gu. ἀντὶ τοῦ τὸ γινόμενον ἐκ τῆς Ἠδωνικῆς, ὅ ἐστι Θρᾳκικῆς, χειρὸς ἱμάτιον. ἀπὸ δὲ τοῦ ποιοῦντος τὸ ποιούμενον ὠνόμασεν. ὤφειλε γὰρ εἰπεῖν ἱμάτιον καὶ εἶπε κερκίδα. ἐκ γὰρ τῆς κερκίδος κάμνεται τὸ ἱμάτιον. τὸ δὲ Ἠδωνῆς ἀντίπτωσίς ἐστιν ἀντὶ τοῦ Ἠδωνίδος χερός. A.B. Ἄλλως. κερκίδας Θρᾳκικὰς κατέχουσαι· Ἠδωνοὶ γὰρ οἱ Θρᾷκες. B. τὸ ὕφασμα ἐνταῦθα, ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος τὸ ποιούμενον· κερκὶς γὰρ κυρίως ὁ ἄτρακτος, ἐν ᾧ ὑφαίνουσιν. Gu. I. εἷμα ἢ σιδηροῦν. Fl. 10. Ἠδωνῆς: ἀντὶ τοῦ Μακεδονικῆς. Gr. Θρμκικῆς· μέρος γὰρ ἡ Μακεδονία τῆς Θράκης. Gu.

1154. ᾔνουν: ἐπήνουν κατέχουσαι καὶ σκοποῦσαι ὑπὸτὰς αὐγάς. M.

1155. ἄλλαι δὲ κάμακα: ἄλλαι δὲ τὸ Θρᾳκικὸν ἀκόντιον θεωροῦσαι· τοῦτο γὰρ εἶπε κάμακα. B. τὸν κόντον. Gr. ἀκόντιον, σπάθην. Gu. κοντάριον. B.

1156. διπτύχου: δίπτυχον στόλισμα λέγει ἢ τὴν σπάθην καὶ τὸν πέπλον, ἢ τὴν σπάθην μόνην, διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν δίστομον. Gu. I. διπλοῦ τοῦ ἐνδύματος, ἤγουν τῶν διπλῶν μου ὀμμάτων. Fl. 59. τοῦ διπλοῦ ἐνδύματος, ἢ τοῦ διστόμου ἀκοντίου. Fl. 21. διπλοῦ, ἤτοι τῆς κερκίδος καὶ τοῦ δόρατος. Fl. 33. ἐπὶ μὲν τοῦ δόρατος διστόμου, ἐπὶ δὲ τῆς χλανίδος διπλῆς. Fl. 10. 21. δίπτυχον στόλισμα 1. ὡς τὸ (Hom. Od. 1, 343.) τοίην (δὲ om. A.) τοῦ—ώνόμασεν. ἄλλως.— γὰρ κεφαλήν] ὡς τὸ τροικὴν κεφαλήν θρᾷκες B. In Fl. 10. κερκίδα ἐνταῦθα τὸ ἱμάτιον τὸ γινόμενον ἐκ τῆς θρᾳκικῆς 2. τοιοῦτον om. B. Fl. 10. 33. χειρός. ἀπὸ—ώνόμασεν. ἄλλος δὲ τὸ 11. αἰγείρου] ἔγειρ (sic) B. θρᾳκικὸν ἀκόντιον. 12. ἀντὶ—Θρᾷκες] In B. κερκίδα 22. τὸ θ. ἀ. θεωροῦσαι est in M. τὸ ἱμάτιον τὸ γενόμενον—χειρός. ἀπὸ δὲ 30. χλανίδος] χλαμύδος Fl. 10. 21. τὴν διπαλτίαν φησί. τὸ γὰρ παλαιὸν οἱ πολεμοῦντες δύο παλτὰ ἐβάσταζον, τὸ μὲν ἓν μικρὸν, ὃ καὶ πόρρωθεν ῥιπτοῦντες ἠκόντιζον τοὺς ἐναντίους, τὸ δὲ ἕτερον μεῖζον. ἢ δίπτυχιν στόλισμά φησι τὸ δόρυ διὰ τὸ τὰ Θρᾳκικὰ ἀκόντια δίστομα εἶναι καὶ ἄνω καὶ κάτω σιδήρους ἔχειν, τὸ μὲν κάτω, ἵνα πήγνυται ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ δὲ ἄνω, ἵνα τιτρώσκῃ. A. Ἄλλως. γράφεται καὶ στοχίσματος, ἵνʼ ᾖ τῶν λογχῶν. εἰ δὲ στολίσματος, τοῦ ἱματίου λέγει, οὐκέτι δὲ ὅλως γράφεται τὸ “ἄλλαι δὲ κάμακα Θρῃκίαν θεώμεναι,” ἀλλὰ πρὸς τὸ “ᾔνουν θʼ ὑπʼ αὐγάς” τὸ “γυμνόν μʼ ἔθηκαν διπτύχου στολίσματος,” ἵνα λείπῃ ὁ καί ἀντὶ τοῦ καὶ γυμνόν. A.M. Fl. 21. καὶ ἄλλως. διπτύχου στολίσματος: ἢ διπτύχου στολίσματός φησι τῆς χλανίδος καὶ τοῦ ἀκοντίου, παρ᾿ ὅσον καὶ αὐτὸ πρὸς ἄμυναν καὶ φυλακὴν τοῦ σώματος ἐβάσταζεν. Ὅμηρος “δώσω δʼ ὀξὺν ἄκοντα κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν.” Ἄλλως. ἐπὶ μὲν τοῦ δόρατος διστόμου, ἐπὶ δὲ τῆς χλανίδος λεπτῆς, ἢ ὅ φησιν Ὅμηρος δίπλακα. B. διπτύχου δὲ τινὲς τῆς διπαλτίας, ἀλλ᾿ οὐκ ἐᾷ τὸ κάμακα ἑνικόν. A.B.M. Fl. 21. Καὶ ἄλλως. στολίσματος: καὶ ἀλλαχοῦ “οὐκ ἀγκυλωτοῖς Θεσσαλῶν στοχίσμασιν.” ἐὰν δὲ στοχίσματα, λείπει ὁ καί, καὶ ἡ σύνταξις πρὸς τὸ “ᾔνουν θʼ ὑπʼ αὐγάς.” M. Fl. 21.

1157.—1159. ὅσαι δέ: ὅσαι, φησὶν, ἦσαν τετοκυῖαι, ἤγουν μητέρες, τὰ ἐμὰ παιδία λαβοῦσαι, ὡς εὐειδῆ ὄντα, ἐξεθαύμαζον ἄλλη τῇ ἄλλῃ ἀνὰ μέρος ἀποδιδοῦσαι, ὅπως ἐμοῦ τοῦ πατρὸς πορρωτάτω γένοιντο καὶ εὐχερέστατα αὐταῖς εἴη πρὸς ἀναίρεσιν τὰ ἐμὰ τέκνα. B.M.I. ὅσαι δὲ τῶν γυναικῶν τὰ ἐμὰ τέκνα ὁρῶσαι ἐδόκουν ἐκπλήττεσθαι ἐν χεροῖν ἔπαλλον, ἤγουν ἔτυπτον, ἵνα ἀπογένωνται τοῦ πατρός. Fl. 33.

τοκάδες: τίκτουσαι. B. τετοκυῖαι. Fl. 10. γεννήτριαι (Fl. 7. ὅλως om. A. θεσσαλῶν στοχίσμασιν M. Fl. 21. 8. Addidi ἄλλαι δὲ et τὸ ante Correxi ex Bacch. 1157., sed reli- qui στοχίσμασιν vitiose scriptum pro γυμνόν. 10. καὶ ἄλλως om. B. στοχάσμασιν, quod est in Bacchis. 13. Ὅμηρος] Od. 21, 340. 18. πρὸς τὸ om. Fl. 21. 15. ἢ ὅ] A m. sec. in initio ver- 20. ὅσαι—τετοκυῖαι] ὀπάσαι δὲ ἤσαν sus ἣν praescriptum, quia librarius τοκάδες I. dubitabat utrum prima manus ἢ ὃ ib. ἤγουν μητέρες om. B. M. an ἣν scribere voluerit. 21. ἐξεθαύμαζον] ἐθαύμαζον B.I. 17. ἀγκυλωτοῖς Θεσσαλῶν στοχί- 23. εἴη πρὸς ἀναίρεσιν om. Ι., τὰ σμασιν] ἐν κύκληῳ (ἐγκύκλῳ M.) τοῖς ἐμὰ τέκνα om. B.I. 33.) μητέρες. Gu. ἐκπαγλούμεναι: θαυμάζουσαι. Gr. ἐκπληττόμεναι τὰ ἐμὰ παιδία. M.

1158. ἔπαλλον: συνέστρεφον, ἐκίνουν. Gu. ἐκολάκευον. Fl. 59. ἀνεκύκλουν. Fl. 56. ὡς πρόσω πατρός: ἵνα βελτίονα τοῦ πατρὸς γένοιντο. M. ἵνα γένοιτο πόρρω, μακρὰν ἐμοῦ τοῦ πατρός. Fl. 59. 76. διχῶς τοῦτο, ἢ ὅτι ἐν ταῖς διαδοχαῖς γένοιτο βελτίονες τοῦ πατρὸς ἐμοῦ, ἢ ὅτι ἵνα γένωσι μακρὰν τοῦ πατρὸς τοῦ σφάξαι αὐτούς. Fl. 21. πορρωτάτω ἢ βελτίονα. Fl. 10.

1159. ἀμείβουσαι διὰ χερός: γρ. καὶ ἀμείβουσαι χεροῖν. B. διαδιδοῦσαι. ἀλλακτικῶς λαμβάνουσαι. Gu. μεταδιδοῦσαι. Fl. 10. ὡς εὐχερέστατα αὐταῖς. φησὶ πρὸς ἀναίρεσιν. Fl. 10. ἀνταλλαττόμενοι. ἐδίδου ἡ μία πρὸς τὴν ἑτέραν. Fl. 59.

1160. κᾆτ᾿ ἐκ γαληνῶν: ἡσύχων. B. καὶ εἶτα ἐκ κολακικῶν καὶ ἡσυχίων προσφωνημάτων, πῶς νομίζεις, κεντοῦσι τοὺς παῖδας, λαβοῦσαι ξίφη ἐκ τῶν ἱματίων. καλῶς δὲ πρῶτον ἀπέκτειναν τοὺς παῖδας, ἵνα θεωρῶν ὁ πατὴρ πλέον ἀνιῷτο. A.B.I.

πῶς δοκεῖς: τινὲς τὸ πῶς δοκεῖς ἀντὶ τοῦ ὅσπερ κατάσκοποι, ἀπὸ τῆς δοκεύς εὐθείας, ὅπερ εἰ καὶ ἀληθές ἐστι λέγειν ὀκνῶ. A. θαυμαστικόν. Gr. λίαν. πῶς ἂν εἴποις. Gu.

1161. ποθέν: ἀπό τινος μέρους. Gr. Fl. 17. 59. 76.

1162. κεντοῦσι: σφάττουσι. Gr.

1162.—1182. αἱ δὲ πολεμίων: αὗται δὲ ξυλλαβόμενοι τρόπον, ἤτοι δίκην, ἐχθρῶν, κατεῖχον τὰς ἐμὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας· τοῖς παισὶ δὲ τοῖς ἐμοῖς βοηθῆσαι θέλων ἐγὼ, εἰ μὲν τὸ πρόσωπον ἐξανίστῶν, ἀπὸ τῆς κόμης ἐκεῖναι ἐκράτουν, εἰ δὲ ἐκίνουν τὰς χεῖρας, ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν γυναικῶν κωλυόμενος οὐδὲν ἐτελείουν ὁ ἄθλιος. τὸ 1. ἐκπληττόμεναι etiam in Gu. 15. λαβοῦσαι—ἱματίων om. B. 3. ἐκίνουν etiam B. ib. καλῶς] Ultima καλῶς δὲ—ἀνιῷτο 13. καὶ εἶτα] καὶ om. B. In M. sunt etiam in Fl. 10. nisi quod ha- haec sunt, εἶτα ἐκ κολακικῶν προσφθε- bet ἵνα θεωρῶν ὁ πατὴρ μᾶλλον ὠδυνῷτο. γμάτων δοκεῖς λαβοῦσαι κτείνουσι παῖδας At 33. πρῶτον κεντοῦσι παῖδας, πρῶτον κεντοῦσι. ἀποκτείνουσι τοὺς παῖδας, ἵνα δεῶν ὁ πα- ib. κολακικῶν καὶ ἡσυχίων] κολακευ- τὴρ ἀνιῷτο. MATTM. τικῶν καὶ ἡσύχων Ι. ib. τοὺς παῖδας] τοὺς om. Ι. 14. νομίζεις] δοκεῖς B. a m. sec. 16. θεωρῶν] ὁρῶν Ι. πλέον om. B.I. literis evanidis non recte suppletis. 17. ὥσπερ κατάσκοποι] Hoc qui Nam prima νομίζεις scripserant, de excogitarunt ὡς δοκεῖς scribere de- quo litera ζ superest. buerunt. ἔσχατον δὲ βλάβος τοῦ βλάβους πλέον ὑπῆρχεν· ἐποίησαν χαλεπὰ, περόνας λαβοῦσαι αἱ γυναῖκες κεντοῦσι τὰς ἀθλίας κόρας τῶν ἐμῶν ὀφθαλμῶν, καὶ αἱματηρὰς ποιοῦσιν, εἶτα κατὰ τοὺς οἴκους φυγάδες γενόμεναι ἐπορεύθησαν. ἐκπηδήσας δʼ ἐγὼ καθάπερ θὴρ ἐδίωκον τὰς φονικὰς κύνας, ἐξετάζων καὶ ἐρευνῶν πάντα τὸν τοῖχον, καθὰ κυνηγός, κρούων, τύπτων. τοιαῦτα ἔπαθον σοῦ χάριν σπουδάζων καὶ τὸν ἐχθρόν σου φονεύσας, ὦ Ἀγάμεμνον. ἵνα δὲ μὴ εἰς πολὺ ἐκτεταμένους ἐξαπλῶ τοὺς λόγους, ἐάν τις τῶν παλαιῶν ἐβλασφήμησε τὰς γυναῖκας, ἢ ἀρτίως ἐστί τις λέγων κακῶς, ἢ ἀπόκειται λέγειν, ταῦτα πάντʼ ἐγὼ συναθροίσας καὶ συντόμως συλλαβὼν εἴπω· οὕτε γὰρ θάλασσα οὕτε γῆ ἀνατρέφει τοιόνδε γένος. ὁ δὲ διόλου συντυχὼν τῷ γένει τῶν γυναικῶν ὃ λέγω γινώσκει καλῶς. I.

1163. ξυναρπάσασαι: συλλαβόμενοι. B. συλλαβοῦσαι ὡς αἰχμάλωτον. M. ὁμοῦ πᾶσαι ἁρπάσασαι. Gr. ἁρπακτικῶς λαβοῦσαι. Gu. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76.

1164. κῶλα: τὰ μέλη. B. ἤγουν τοὺς πόδας, τὴν κεφαλήν. Fl. 59. ἀρκέσαι, ἐπαρκέσαι, βοηθῆσαι. Gu.

1165. ἐξανισταίην: ἀντὶ τοῦ ἀνίστων. B. Gr. ἐξανέστησα, ἀνήγειρα. Gu.

1166. κόμης: ἀπὸ τῆς. B. κινοίην: ἀντὶ τοῦ ἐκίνουν. B. rec. Ἀττικόν. B.

1167. πλήθει γυναικῶν: ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν γυναικῶν κωλυόμενος δηλονότι οὐδὲν ἤνυον ὁ ἄθλιος. B. Gr. I.

οὐδὲν ἤνυον: οὐδὲν ἴσχυον πρᾶξαι νικώμενος ὑπὸ τῶν πολλῶν γυναικῶν. A.

1168. τὸ λοίσθιον: τὸ ἔσχατον. B. Fl. 59. τὸ χείριστον. Fl. 59. τὸ ἔσχατον δὲ καὶ ὑστέρως ἐξειργάσαντο δεινῶς πῆμα καὶ βλάβος, ἤγουν τὴν τύφλωσιν μου πλέον τοῦ πήματος, ἤγουν τοῦ φόνου τῶν παίδων μου. Fl. 59.

1170. πόρπας: περόνας. B. Gr. βελόνας. πόρπας κυρίως τὰς γλώσσας τῶν κομβοθηλειῶν φασί· νῦν δὲ καταχρηστικῶς τὰς βελόνας λέγει. Gu. περόνας, σουβλία. Fl. 59. μαχαιρίδια ἢ κομβία. πόρπη κυρίως τὰ περονίδια τὰ τοῖς θηλυκοῖς ἐντιθέμενα τοῖς μαντείοις, 33. μαντείοις] μαντίοις Lobeck. Pathol. Prolog. p. 27. ἱματίοις Doederl. Glossar. Hom. vol. 1. p. 243. καταχρηστικῶς δὲ πᾶν τὸ διαπεῖρον καὶ διαπερονῶν. Fl. 33. τὰς ταλαιπώρους κόρας: τὸ ἑξῆς, ἐμῶν γὰρ ὀμμάτων τὰς ταλαιπώρους κόρας κεντοῦσιν. B. M.

1171. ἀνὰ στέγας: κατὰ τοὺς οἴκους. B. rec.

1172. ἐκ δὲ πηδήσας: ὑπερβατόν. Gu.

1173. διώκω: ἐδίωκον. B. rec.

1174. ἅπαντ’ ἐρευνῶν: ὥσπερ, φησὶν, ὁ θηρατὴρ ἀνὴρ πάντα περισκοπῶν ἐξακριβοῦται, μὴ λάθῃ αὐτὸν τὸ θήραμα, οὕτως ἀνηρεύνων κἀγὼ τοὺς τοίχους βάλλων καὶ ἀράσσων καὶ κατασχεῖν ἔσπευδον  τὰς Τρῳάδας γυναῖκας. A.

1175. βάλλων: κρούων. B. ἀράσσων: συντρίβων. B. τοιάδε σπεύδων: τοιάδε πέπονθα, ὦ Ἀγάμεμνον, σπεύδων εἰς τὴν σὴν χάριν, καὶ πολέμιον σὸν κτανών. σπεύδω ἐγὼ, ἐπισπεύδω δὲ ἕτερον. Gr. I. σπεύδων χάριν τὴν σήν: ἤγουν σπουδάζων χαρὶσασθαί σοι. Gu.

1176. σόν: τὸν Πολύδωρον. B.

1177. ὡς δὲ μή: ἵνα δὲ μὴ μακρολογῶ, ἐάν τις τῶν προτέρων κακῶς εἶπε τὰς γυναῖκα, ὑβρίσας αὐτάς· τίς δὲ ἢ μέλλει ὑβρίσαι, ταῦτα πάντα μετὰ συντομῆς ἐγὼ λέξω, ὅ ἐστι, τοιοῦτον οὐ τρέφει γένος οὔτε γῆ οὔτε θάλασσα. Fl. 33.

1178. τῶν πρίν: τῶν πρὶν σοφῶν ἀνθρώπων. Gu. εἴρηκεν κακῶς: ἔψεξεν. ἀντὶ τοῦ ἐκακολόγησε, ὕβρισε. διαλύουσι δὲ τὸ κακολογῶ, ὡς καὶ τὸ κακοπραγῶ. Fl. 59.

1179. λέγων: κακῶς. B. Fl. 59. ἤγουν ὑβρίζων. Fl. 59.

1180. συντεμών: συντόμως συλλαβών. B. Gr. ὀλίγῳ ἐν συνάξας. Gu.

1181. οὔτε πόντος: θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνὴ κακὸν τρίτον. Gu.

1182. ὁ δʼ ἀεὶ ξυντυχὼν ἐπίσταται: γρ. ὁ δʼ αὐταῖς ξυντυχών. M. ὁ ξυντυχὼν δὲ ἐπίσταται αἰεί. Gr. ὁ ἐν μετουσίᾳ γενόμενος, ὁ πεῖραν αὐτῶν εἰληφώς. Gu. ὅστις ἐστὶν ὁ ξυντυχήσας, ἐκεῖνος γινώσκει πῶς ἐστί. ὡς ἐξ ἀμάξης ἐδεξάμην ὕβρεις τοῦ λόγου. Fl. 33. ἐπίσταται: γινώσκει τὰ παῤ ἑαυτῶν. Fl. 59. ταύτας. Gu.

1183.—1186. μηδὲν θρασύνου: μηδαμῶς ἐπαίρου, μηδὲ τοῖς 2. γὰρ et κόρας κεντοῦσιν om. M. σαυτοῦ λόγοις συναγαγὼν καὶ συμμίξας οὕτως ὅλον τὸ γένος μέμψῃ τῶν γυναικῶν· πολλαὶ γὰρ ἀφʼ ἡμῶν, αἱ μὲν ὑπάρχουσιν ἐπαινεταὶ καὶ ζηλωταὶ, ἄλλαι δὲ εἰς τὸν κατάλογον τῶν κακῶν ὑπάρχομεν, ἐπίμεμπτοι καὶ ὕβρεως ἄξιαι. Ι. μετριοφροσύνη ἐνταῦθα τοῦ χοροῦ· τῷ γὰρ εἰπεῖν “πολλαὶ μὲν ἡμῶν εἰσι καλαί” καὶ μὴ συναριθμῆσαι ταῖς καλαῖς ἑαυτὸν, ἐπὶ δὲ τῶν κακῶν τὸ πεφύκαμεν, τὸ μέτριον ἐνταῦθα ἔδειξεν. Gu. I. καὶ τὸ πολλαὶ ἱκανὸν ἦν καὶ μόνον τετελεσμένον ποιεῖν τὸν λόγον. νῦν δὲ ἐπάγει καὶ τὸ αἱ μέν, καὶ ποιεῖ τὸν λόγον ὡς ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς, ἵνʼ οἰκειότερον ἀποδοθῇ πρὸς αὐτὸ τὸ αἱ δέ. Gr. Ι. μηδὲν καὶ μηδαμῶς ἐπαίρου κατὰ τῶν γυναικῶν, ὦ Πολυμῆστορ, μηδὲ τοῖς σαυτοῦ κακοῖς, ἤγουν ἕνεκα τῶν σῶν κακῶν ἑνώσας πᾶν, τὸ πᾶν, γένος τὸ θῆλυ ὧδε καὶ οὕτως μέμψῃ καὶ μέμψεσαι. ἀφʼ ἡμῶν γὰρ πολλαί εἰσιν ἐπαινεταὶ, ἄλλαι δὲ οὐκ ἐπαινεταί. ὁ δὲ Πολυμήστωρ θυμούμενος κοινῷ λόγῳ πάσας γυναῖκας οὐκ ἀγαθὰς καλεῖ. καὶ ὅρα τῆς Ἑκάβης τὴν φρόνησιν· οὐκ εἰσῆξεν ἑαυτὴν τῷ ἀριθμῷ τῶν ἐπιφθόνων καὶ ζηλωτῶν γυναικῶν, εἰς δὲ τὸν ἀριθμὸν τῶν κακῶν εἰσῆξεν αὐτήν. Fl. 59.

1183. μηδέν: μή. B. rec. Gr. θρασύνου: μὴ θράσος ἐνδείκνυσο καὶ ὡς βάρβαρος ἐκμαίνῃ τὰς πάσας ἡμῶν ψέγων· οὐ γὰρ συνετόν. ὁ χορὸς τῶν γυναικῶν ταῦτά φησι πρὸς τὸν Πολυμήστορα κοινῶς τὸ γυναικεῖον ἅπαν φῦλον μεμφόμενον. A. ἀναισχύντως λέγε, ἐξάγου τῶν καθεστηκότων. Gu.

1184. συνθείς: συναγαγών. B. συμμίξας. B. M. ἀντὶ τοῦ παραθεὶς, συγκρίνων. Gr. συμπλέξας, συναγαγὼν, συνάξας. Gu. συναρμόσας. Fl. 33.

1185. ἐπίφθονοι: ἐπαινεταὶ, ζηλωταί, B. Gr. ἐπίμεμπτοι, ἐπίψογοι, ὕβρεως ἄξιοι. B. M. τίμιαι, καλαί· τὸ γὰρ καλὸν ἐπίφθονον. Gu. ἐπαινεταὶ, ζηλωταί· τὸ γὰρ ἐπαινετὸν καὶ ἐπίφθονον. Fl. 59.

1186. εἰς ἀριθμόν: εἰς τὸν κατάλογον. B. Gr. τάξιν. Gu. αἱ δὲ καταταττόμεθα μὴ οὖσαι φαῦλαι εἰς ἀριθμὸν τῶν φαύλων. M. πεφύκαμεν: ὑπάρχομεν, ἐσμέν. Fl. 59. λέγουσιν ἐνταῦθα ὅτι ὁ Εὐριπίδης ὑβρίζει τὰς γυναῖκας, τῷ φαινομένῳ μὲν διὰ τοῦ Πολυ- 8. ποιεῖν] ποιῆσαι I. 14. πάσας] πάντας Fl. 59. ib. ποιεῖ] ποιεῖται I. 27. ἐπίψογοι om. B. μήστορος· καὶ ἐκείνου γὰρ ἡ γυνὴ ἐμοιχεύθη· καὶ εὑρὼν ἀρτίως ἀφορμὴν λέγει. Fl. 59.

1187.—1195. Ἀγάμεμνον: Ἀγάμεμνον, οὐκ ἔπρεπε ποτὲ τὴν γλῶσσαν, ἤγουν τοὺς λόγους τῶν ἀνθρώπων, ἰσχύειν καὶ δύνασθαι πλέον τῶν πράξεων· ἅλ’ εἴτε ἀγαθὰ ἔπραξεν ὁ ἄνθρωπος, ἀγαθὰ ἔπρεπε λέγειν, εἴτε πάλιν ἔδρασε φαῦλα, ἔδει τοὺς λόγους ὑπάρχειν ἀσθενεῖς, καὶ μὴ δύνασθαι τὰ ἄδικα εὐλογοποιεῖν ποτέ. σοφοὶ μὲν οὖν ὑπάρχουσιν οἱ τάδε ἀκριβῶς μεμαθηκότες ῥήτορες, οἱ δυνάμενοι τὸ δίκαιον σοφίσασθαι ἐν ῥητορικῇ, ἀλλʼ οὐ δύνανται μέχρι τέλους ὑπάρχειν σοφοὶ, ὡς τῆς ἀληθείας ἐν ὑστέρῳ φαινομένης. (ὡς καὶ Ἡσίοδός φησι “δίκη δʼ ὑπὲρ ὕβριος ἴσχει, ἐς τέλος ἐξελθοῦσα .”) κακῶς δὲ διεφθάρησαν, καὶ οὔπω οὐδεὶς ἐς τόδε ἐξέφυγε. Ι.

1187. Ἀγάμεμνον: ὦ Ἀγάμεμνον, οὐκ ἔπρεπέ ποτε τοῖς ἀνθρώποις ἰσχύειν καὶ δύνασθαι τὴν γλῶσσαν αὐτῶν περισσότερον τῶν πραγμάτων, ἤγουν οὐκ ἔπρεπε τοὺς ἀνθρώπους λέγειν ἄλλα καὶ ποιεῖν ἄλλα. καὶ ὁ Πολυμήστωρ τῷ φαινομένῳ μὲν, κατεπείγοντος αὐτὸν τοῦ κακοῦ, λέγει, ὅτι διὰ τὴν τοῦ Ἀγαμέμνονος χάριν ἐφόνευσε τὸν Πολύδωρον, τὸ δὲ ἀληθὲς διὰ τὸν χρυσόν. Fl. 59.

ἀνθρώποισιν οὐκ ἐχρῆν ποτε: φιλοσοφώτατα ἄγαν τὰ ῥήματα. οὐκ ἐχρῆν γὰρ, φησὶν, ὑψηλοτέραν εἶναι τὴν γλῶσσαν τῶν πράξεων, ἀλλὰ ταῖς πράξεσι συμφωνεῖν. A.

1188. τῶν πραγμάτων: τῶν πραχθέντων. B.

1189. εἶτε χρήστʼ ἔδρασε: ἔδρασέ τις δηλονότι, καὶ τὸ ἔδει λέγειν πρὸς τὴν γλῶσσαν συντάσσεται. B.

1190. σάθρους; ἀσθενεῖς. Gr. ἀδυνάτους. Gu.

1191. εὗ λέγειν: καλῶς ῥητορεύειν. Gr. σεμνολογεῖν καὶ εὖλογα δεικνύναι. Gu. καὶ μὴ δύνασθαί ποτε τὰ ἄδικα λέγειν εὖ λέγειν καὶ ὡς καλὰ εἰσαγαγεῖν. Fl. 59.

1192. σοφοί: ῥήτορες πανοῦργοι. Gu. πονηροὶ ῥήτορες. Fl. 59. οἱ τάδʼ ἠκριβωκότες: ἀκριβῶς μεμαθηκότες. Gr. τεχνασάμενοι, εὑρόντες. Gu. ἀκριβῶς ποιοῦντες, ἤγουν τὸ ψεύδεσθαι. Fl. 21. 8. οἱ δυνάμενοι] In B. scholion in A., sed a m. recenti. brevius, οἱ δυνάμενοι τὸ δ. σ. ἐν ῥητο- 11. Ἡσίοδος] Οp. 215. ρικῇ σοφοὶ εἰσιν, οὐκέτι δὲ κατὰ ψυχήν. 29. ῥήτορες] Gl. οἱ ῥήτορες in B. ἢ ὡς καὶ—ἐξελθοῦσα :—Similia etiam In M. πανοῦργοι. μετʼ ἀκριβείας ἐπιστάμενοι πάντα, ἤγουν οἱ λέγοντες ἄλλα καὶ πράττοντες ἕτερα. Fl. 59. τάδε: τὰ ἄδικα δίκαια λέγειν, τὸ ποιεῖν τὰ κακὰ καλά. Gu.

1193. ἀλλʼ οὐ δύνανται: οἱ δυνάμεναι τὸ δίκαιον σοφίσασθαι ἐν ῥητορικῇ σοφίᾳ μέν εἰσιν, οὐκέτι δὲ καὶ κατὰ τύχην. M. ἐπεὶ οὐ δύνανται τελέως οἱ ῥήτορες ποιῆσαι τὸ δίκαιον ὁμολογουμένως ἄδικον. Gu. διὰ τέλους: μέχρι τέλους. B. κατὰ τὴν ψυχήν. Fl. 10. εἶναι σόφοι: ὑπάρχειν πονηροί. Fl. 59. νικῷ δηλονότι ἡ ἀλήθεια. Fl. 21. πανοῦργοι. B.

1194. κακῶς δʼ ἀπώλοντʼ : φωραθέντων ὧν ποιοῦσιν. Gu. οὔτις ἐξήλυξέ πω: καὶ οὔπω οὐδεὶς ἐξέφυγεν. Gr. τὸ μὴ δοῦναι δίκην. τὴν κατάγνωσιν. Gu. καὶ οὔπω οὐδεὶς ἐξέφυγε τοῦτο δηλονότι τὸ μὴ νικηθῆναι παρὰ τῆς ἀληθείας. Fl. 21.

1195.—1208. καί μοι τὸ μὲν σόν: καὶ τὸ μὲν πρὸς σὲ, ἤτοι ὁ πρὸς σὲ λόγος, οὕτως μοι διάκειται ἐν προοιμίοις· πρὸς τοῦτον δὲ ἐλεύσομαι, καὶ διὰ λόγων ἀποκρινοῦμαι. πῶς λέγεις τοὺς Ἕλληνας διπλοῦ πόνου ἀπαλλάσσων καὶ ἐλευθερῶν χάριν τοῦ Ἀγαμέμνονος τὸν ἐμὸν υἱὸν πεφονευκέναι; ἀλλ’, ὦ κακότροπε, ἐν πρωτολογίᾳ μὲν οὐδέποτε τὸ βάρβαρον γένος γένοιτʼ ἂν προσφιλὲς τοῖς Ἕλλησιν, οὐδὲ δυνηθείη ἂν γενέσθαι. τίνα δὲ χάριν σπουδάζων γενέσθαι σοι, πρόθυμος ὑπῆρχες πρὸς τὸ βοηθῆσαι τούτοις ; ἆρα ἐπιγαμβρεύσων καὶ μέλλων συνάπτεσθαι αὐτοῖς εἰς γάμον τινά; ἢ ὑπάρχων τινὸς συγγενὴς, ἢ τίνα ἀφορμὴν ἔχων; ἢ ἔμελλον, πάλιν πλεύσαντες, ἀφανίσαι τὰ γεννήματα τῆς σῆς γῆς; τίνα νομίζεις πείσειν τάδε; εἰ θέλεις εἰπεῖν τὴν ἀλήθειαν, ὁ χρυσὸς ἐφόνευσε τὸν ἐμὸν υἱὸν, καὶ ἡ αἰσχροκέρδεια ἡ σὴ, ἡ τοῦ σοῦ κέρδους ἐπιθυμία. I.

1195. καί μοι τὸ μὲν σάν: τὸ χαρίσασθαι αὐτοῖς πότερα μᾶλλον συνάπτεται αὐτοῖς εἰς γένος. B. τὸ πρὸς σὲ οὕτως μοι ἔχει ἐν προοιμίοις. B. M. καὶ ταῦτα μὲν εἶπον ἐν ὀλίγοις λόγοις πρὸς σὲ τὸν Ἀγαμέμνονα. πάσσαλος πασσάλῳ λύεται, ἠρεμούμενα ἐπὶ πασσάλῳ τὰ τόξα σου. Fl. 33. τὸ σόν: ὁ πρὸς σὲ λόγος. Gu. ὧδ᾿; οὕτως. Gr. ὡς ἔφην. Gu. φροιμίοις ἔχει: ἐν προοιμίοις διάκειται. Gr. ἤγουν ἐν τῇ ἀρχῇ τῶν λόγων, σὓς μέλλω εἰπεῖν. Gu.

28. οὕτως μοι—τπροοιμίοις] μοι οὕτως 31. Gl. πρὸς σέ et διάκειται in B —προοιμίῳ M.

1196. ἀμείψομαι: ἐρωτήσω. B. ἀποκρινοῦμαι. Gr. διαδέξομαι, ἤγουν ἀποκριθήσομαι. Gu. ἀποκρινοῦμαι κατὰ διαδοχὴν αὐτὸν ἐν λόγοις. Fl. 59.

1197. Ἀχαιῶν πόνον διπλοῦν: γρ. καὶ γόνον. M. ἀντίπτωσις, τοὺς Ἀχαιοὺς πόνου ἐλευθερῶν διπλοῦ ἀντὶ τοῦ δευτέρου. Gr. ἀντίστροφον ἀντὶ τοῦ τοὺς Ἀχαιοὺς πόνου διπλοῦ. Gu. ὃς φῆς τοὺς Ἕλληνας διπλοῦ πόνου ἀπαλλάσσων τὸν ἐμὸν υἱὸν πεφονευκέναι. B. διπλοῦν: ἀντὶ τοῦ δευτέρου. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76.

1199. ἀλλʼ ὦ κάκιστε: ἀλλʼ ὦ κάκιστε, πονηρότατε, πρῶτον μὲν καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν οὔποτε καὶ οὐδαμῶς γένοιτο ἂν τὸ βάρβαρον γένος φίλον καὶ προσφιλέστατον τοῖς Ἕλλησιν, ἤγουν ὁ Ἀγαμέμνων Ἕλλην, σὺ βάρβαρος, πῶς μέλλετε φιλιωθῆναι; σεμνύνεται δὲ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων, ὡς προτιμότερον πάντων τῶν βαρβάρων. Fl. 59. πρῶτον: ἐν πρωτολογίᾳ, ἤγουν κατὰ πρώτην εἰσβολὴν τοῦ λόγου μου τοῦτό σοι λέγω. Gu.

1200. τὸ βάρβαρον: πρῶτον γὰρ ἠδίκησαν οἱ Φοίνικες τοὺς Ἕλληνας ἁρπάσαντες Ἰὼ τὴν Ἰνάχου τοῦ ποταμοῦ θυγατέρα, ὥς φησιν Πρόδοτος· Ἕλληνες δὲ ἀντιτιμωρούμενοι τοὺς βαρβάρους ἥρπασαν τὴν Μήδειαν καὶ τὴν Ἡσιόνην, κσὶ πάλιν βάρβαροι Ἑλένην Ἑλλήνων. A. B. M. Fl. 10.

1201. τίνα δὲ καὶ σπεύδων χάριν: τίνα δὲ καὶ χάριν ποιῶν τοῖς Ἕλλησιν ἐφόνευσας τὸν ἐμὸν παῖδα; ἆρα ὡς κηδεύσων τινὰ ἢ ὡς συγγενὴς τῶν Ἑλλήνων τοῦτο ἐποίησας; A. λοιπὸν, τοίνυν. M. Fl. 21. καὶ διὰ ποίαν χάριν σπουδάζων ἦσθα καὶ ὑπῆρχες πρόθυμος φονεῦσαι τὸν υἱόν μου ; Fl. 59. λείπει τό χαρίσασθαι αὐτούς. Fl. 10.

1202. πρόθυμος ἦσθα: εἰς τὸ φονεύειν. B. πρὸς τὸ βοηθῆσαι τούτοις. Gr. τὸν Πολύδωρον κτανεῖν. Gu. πρὸς τὸ βοηθῆσαι τούτοις τὸ ἀποκτεῖναι τὸν ἐμὸν υἱόν. Fl. 21. κηδεύσων: ἐπιγαμβρεύσων, 16. τοὺς Ἕλληνας] τοὺς om. A.M. ib. Ἑλένην Ἑλλήνων] ἐλλήνων τὴν 17. ἰὼ A. ἰνὼ ceteri. ἑλένην Fl. 10. ib. τοῦ π. θ.] θ. τοῦ π. M. Fl. 10. 20. Ἑλλήνων] ἐξ ἐλλήνων A. 18. Ἡρόδοτος] 1, 1. 23. λοιπόν vel εἰπόν Matth. λεῖ M. ib. ἀντιτιμωρούμενοι] τιμωρούμενοι B. λειπὸν Fl. 21. Fl. 10. 24. διὰ ποίαν Matth. διευποιίαν 19. ἥρπασαν om. M. Fl. Fl. 59. συγγενῆ ποιήσων. Gu. μέλλων συνάπτεσθαι αὐτοῖς εἰς γένος. M.

1204. βλαστήματα: τὰ χωράφια. Gu.

1205. αὖθις: ἐκ δευτέρου. Fl. 59. τίνα δοκεῖς: καὶ ποῖον ἄνθρωπον νομίζεις καὶ καταπείσειν διὰ ταῦτα, ἅπερ λέγεις. Fl. 59. τάδε: εἰς. Gu.

1206. ὁ χρυσός: ἤγουν ὀρεγόμενος σὺ ἐπαυρᾶν τὸν χρυσὸν ἐφόνευσας τὸν ἐμὸν παῖδα Fl. 59. εἰ βούλοιο: οἱ Ἀττικοὶ βούλοιο γράφουσι παθητικῶς, οὐ μὴν δὲ βούλοιο ἐνεργητικῶς. καὶ ἐν τοῖς πεζογράφοις ἡ λέξις χρησιμωτάτη. Fl. 59.

1207. κέρδη τὰ σά: καὶ ἡ σὴ τοῦ κέρδους ἐπιθυμία. Gr. αἱ σαὶ πλεονεξίαι. Gu.

1208.—1221. ἐπεί: στοχαστικὸν τοῦτο. εἰ δὲ μὴ, δίδαξον τοῦτο, πῶς, ὅτε τὸ Ἴλιον εὐδαιμόνει, καὶ περιεῖχε τὸ τεῖχος τὴν πόλιν, ἐβίου τε ὁ Πρίαμος, καὶ τὸ τοῦ Ἕκτορος ἤκμαζε δόρυ, διὰ τί, εἶπερ ἤθελες χάριν ποιῆσαι τῷ Ἀγαμέμνονι, ἔχων καὶ ἀνατρέφων ἐν τοῖς σοῖς οἴκοις τὸν παῖδα, οὐκ ἔκτεινας τότε. ἢ ζῶντα αὐτὸν οὐκ ἔφερες τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλʼ ὅτε οὐκέτι ὑπήρχομεν ἐν εὐτυχίᾳ ἐν τῷ ζῆν, ἡ δὲ Τροία ἐσημαίνετο ὑπὸ τοῦ καπνοῦ, καὶ ἦν φανερὰ καιομένη ὑπὸ τῶν πολεμίων, ἐφόνευσας τὸν παῖδα τὸν φίλον, ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐλθόντα τὴν σήν. πρὸς δὲ τούτοις ἄκουσον, ἵνα φαῦλος φανῆς. ἔπρεπεν, εἵπερ ὑπῆρχες φίλος τοῖς Ἕλλησι, τὸν χρυσὸν, ὃν λέγεις ἔχειν ἐν τοῖς δόμοις οὐ σὸν, ἀλλὰ τούτου, φέροντα δοῦναι τοῖς πενομένοις Ἀχαιοῖς, καὶ χρόνον πολὺν ἀπὸ τῆς πατρικῆς γῆς ἀποξενιτευθεῖσιν. Ι.

ἐπεί: εἰ δὲ μή. Gr. εἰ οὐ τοῦτό ἐστιν. Gu.

1209. πέριξ: κύκλῳ. Gu. συνεῖχεν ὁ πύργος τὴν πόλιν. B. M. περιεῖχε δὲ ἔτι ὁ πύργος ἀντὶ τοῦ τὸ τεῖχος. Gr. περιετείχιζε, περιεφύλασσε. Gu. εἶχʼ ἔτι πτόλιν: ἐκράτει ἀκμὴν τὴν πόλιν. Gu.

1210. ἤνθει: ἤκμαζεν. Gr. ἐνίκα. τοῦτʼ ἔστιν ὃ παρὰ μὲν τοῖς γραμματικοῖς μεταφορὰ, παρὰ δὲ τοῖς ῥήτορσι τροπή. Gu.

1211.—1213. τί δʼ οὐ τότʼ: τί δὲ καὶ διὰ τί οὐκ ἔκτεινας καὶ ἐφόνευσας τότε τρέφων τὸν παῖδα, καὶ ἔχων καὶ κρατῶν ἐν τοῖς 5. διὰ] διὰ κατὰ καὶ διὰ Fl. 13. In B. gl. στοχαστικὸν κεφά- δόμοις, εἴπερ καὶ ἐάνπερ ἐβουλήθης καὶ ἔθελες θέσθαι καὶ ποιῆσαι χάριν τῷδε καὶ τούτῳ τῷ Ἀγαμέμνονι, ἢ διὰ τί οὐκ ἦλθες ἄγων καὶ φέρων τὸν Πολύδωρον ζῶντα ἐν τοῖς Ἀργείοις. Fl. 59.

1214. ἡνίχʼ ἡμεῖς: οὐκέτι ἐζῶμεν. Gr. ὑπήρχομεν. Gu. ἐν φάει: τῷ ζῆ. B. ἐν εὐτυχίᾳ, ἐν φωτί. Gu. ζωῇ. Fl. 33.

1215. ἐσήμηνε: ἐσημήνατο. B. ἀντὶ τοῦ ἐσημαίνετο. Gr. ἐδείχθη, ἐσημάνθη· φανερὰ γὰρ ἡ Τροία καὶ ἐπίσημος ἐγίνετο καιομένη. Gu. ἢ ὥσπερ φαμὲν τὸ μετέβαλε καὶ ἀπήλλαξιν ἀντὶ τοῦ μετεβλήθη καὶ ἀπηλλάχθη, οὕτω καὶ τὸ ἐσήμηνεν ἀντὶ τοῦ ἔσημάνθη. λαμβάνοντες γὰρ ἔξωθεν τὸ ἑαυτὸ τοῦτο συνάγομεν. ἢ οὕτω· εἰποῦσα γὰρ ἡ Ἑκάβη τὸ “ἡνίχʼ ἡμεῖς οὐκέτʼ ἦμεν ἐν φάειʼ ἐπήγαγεν ἐφεξῆς τὸ “καπνῷ δʼ ἐσήμηνʼ ἄστυ πολεμίων ὕπο,” τουτέστι τὸ ἡμᾶς μηκέτι εἶναι ἐν φάει ἐσήμηνε καὶ ἔδειξε τὸ ἄστυ ἐν τῷ καπνῷ ὑπὸ τῶν πολεμίων· ὧν γὰρ ὁ πόλις πυρὶ πωραδέδοται, τούτων καὶ ἡ εὐτυχία δήλη ἐντεῦθέν ἐστιν εἰς οὐδὲν χωρήσασα. Gu. φανερὰ ἦν ἡ Τροία καιομένη ὑπὸ τῶν πολεμίων. M.

1216. κατέκτας: ἔκτεινας. Gr. ἐφόνευσας. Gu. μολόντʼ: ἀναστρεφόμενον. Gu. ἄγοντα. Fl. 33.

1217. ὡς φανῇ κακός: ἵνα καὶ ἀποδειχθῇς ἄπιστος. Fl. 59.

1218. εἴπερ—φίλος: ἤγουν εἴπερ ἐφίλεις τοὺς Ἀχαιούς. Gu. τὸ φίλος λέγεται καὶ ἐπὶ τοῦ φιλοῦντος, ὡς ἐνταῦθα, καὶ ἐπὶ τοῦ φιλουμένου. Fl. 6. 9. 17. 21. 5. 59. 76.

1219. ὃν φῆς οὐ σόν: οὐκ εἶπεν ὁ Πολυμήστωρ περὶ τοῦ χρνσοῦ· ἐπελάθετο οὖν ὁ ποιητὴς ἑαυτοῦ, καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστα ταῦτα. A.B.I. ἰστέον ὅτι ἐνταῦθα ἡ Ἑκάβη διαβάλλει τὸν Πολυμήστορα· οὐ γὰρ ἐμνημόνευσεν οὗτος τούτου, ὅτε περὶ τοῦ πῶς ἀπέκτεινε Πολύδωρον ἀπελογεῖτο. εὕρῃς δὲ καὶ ἕτερα τοιαῦτα παρά τε Σοφοκλεῖ καὶ τοῖς ἄλλοις. μὴ λάβῃς δὲ εἰς τὸ τοῦδε χάριν ἔξωθεν, ἀλλʼ ὥσπερ φαμὲν τὸ τοὺς εὐεργέτας ἀμείβεσθαι ἀρίστου ἀνδρὸς ἔχομεν, οὕτω κἀνταῦθα νοεῖν δὲῖ. εἰ δὲ μὴ τὸ τοῦδε διὰ τὸν Ἀγαμέμνονα νοήσεις, ὡς ἅπαντες λέγουσιν, ἀλλὰ διὰ τὸν Πολύδωρον, οὐκ ἂν δόξη ἡ Ἑκάβη διαβάλλουσα· ἐρομένης γὰρ τοῦτον πρόσθεν αὐτῆς “ χρυ- 6. ἀντὶ τοῦ—καιομένη] Paullo ali- 24. ἀκατασκεύαστα] ἀκατάσκευα ter in B. ἀντὶ τοῦ ἐσημαὁνετο. φα- τὰ Ι. In A. ἀκατασκεύαστα εἰσί. νερὰ ἦν ἡ τροία καιομένη καὶ ἐπίση- Conf. p. 504, 18. μος ἐχίνετο :— σὸς δὲ σῶς, ὃν ἦλθεν ἐκ Τροίας ἔχων,” ἀπεκρίνατο οὗτος, σῶς, καὶ πάλιν, ὀναίμην τοῦ παρόντος, ὦ γύναι. πρὸς οὖν τούτους τοὺς λόγους φησὶ νῦν αὐτὸ τοῦτο. Gu. ἀλλὰ τοῦδʼ ἔχειν: οὐκ εἶπεν. M.

1220. πενομένοις: ἐν πενίᾳ οὖσιν. Gr. ἀπεξενωμένοις: ἠλλοτριωμένοις. Gu. καὶ ἐν ξένοις τόποις διάγουσι. Fl. 59. Τζέτζης νῦν ἀντὶ τοῦ ἐνδεέσι, πένης τε ὁ χειρῶναξ. A. rec.

1222.—1225. σὺ δʼ οὐδὲ νῦν: σὺ δʼ οὐδὲ ἀρτίως πρόθυμος εἶ ἐκβαλεῖν τὸν χρυσὸν ἀπὸ τῆς σῆς χειρὸς, ἀλλʼ ἔτι κρατεῖς ἐν δόμοις. ἀλλʼ ὄντως ἀνατρέφων τὸν ἐμὸν παῖδα, ὡς ἔδει σε ἀνατρέφειν, εἶχες ἂν δόξαν καλήν· ἐν γὰρ ταῖς δυστυχίαις οἱ ἀγαθοὶ φίλοι σαφέστατοι ὑπάρχουσι, τὰ καλὰ δὲ πράγματα ἐξ ἑαυτῶν ἔχει τοὺς φίλους. εἰ δὲ ἔνδειαν εἶχες χρημάτων, ὁ δὲ Πολύδωρος ἔζη, πλοῦτος ἄν σοι μέγας ὑπῆρχεν ὁ ἐμὸς παῖς. Ι.

οὐδὲ νῦν πω: οὐδέπω καὶ νῦν. Gr. ἀκμήν. Gu. Fl. 59. καὶ ἀρτίως. Fl. 59. ἀπαλλάξαι: ἐκδιῶξαι. B. ἐκβαλεῖν. Gr. ἀπαγαγεῖν, ἐξελέσθαι τῆς χειρός. Gu. ἐκβαλεῖν, ἐλευθερῶσαι τοῦτον τὸν χρυσόν. Fl. 33. 59.

1223. τολμᾶς: ὑπομένεις. B. Gr. ἀνέχῃ. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. θέλεις. Gu. ἐπέμεινας. Fl. 33. ἔχων: περιφέρων. Fl. 33. καρτερεῖς: ἰσχυρίζῃ. Gr. φυλάσσεις. ἀπὸ τοῦ κράτος, τοῦτο δὲ ἀπὸ τοῦ κρατῶ τὸ ἐξουσιάζω. Gu. καρτερεῖς δὲ ἰσχυρίζρ ἔχων αὐτὸν ἀκμὴν ἐν τοῖς δόμοις. Fl. 59.

1224.—1227. καὶ μήν: καὶ μὴν τρέφων μὲν τὸν Πολύδωρον, ὡς καὶ καθὰ ἐχρῆν καὶ ἔπρεπε τρέφειν σε τὸ ἐμὸν παῖδα, σώσας τε, εἶχες ἂν καλὸν κλέος, ἤγουν ὑπῆρχες ἂν καλός φίλος· ἐν τοῖς κακοῖς γὰρ οἱ ἀγαθοὶ φίλοι εἰσὶ σαφέστατοι, ἤγουν ὅτε περικυκλώσωσί τινα τὰ κακὰ, τότε δεῖται τῆς παρὰ τῶν φίλων βοηθείας, ὅτε δὲ εὐτυχῆ, πάντες φίλοι εἰσὶ τοῦ εὐτυχοῦντος. Fl. 59.

παῖδʼ: τὸ παῖδα πρὸς τὸ ἐμὸν σύναπτε. Gu.

1225. σώσας: καὶ σώσας τὸν ἐμὸν παῖδα ὡς ἐχρῆν καὶ τρέφων εἶχες ἂν δόξαν ἀγαθήν. A.B. φυλάξας. σώζω τὸ φυλάσσω καὶ τὸ ῥύομαι. Gu. καλόν: μέγα. Fl. 33.

1226. ἐν τοῖς κακοῖς: ἐν ταῖς δυστυχίαις. Gu. σαφέστατοι: ἀληθεῖς. B. ἀληθεῖς, τουτέστιν ἐν πειρασμοῖς καὶ ταῖς θλίψεσι φαίνονται οἱ ἀληθεῖς φίλοι· ἡ γὰρ εὐτυχία πάντας φίλους ποιεῖ. A.

1227. τὰ χρηστά: αἱ εὐτυχίαι. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. αὔθʼ ἕκαστα: ἔχει φίλους: τὰ χρηστὰ αὐτὰ ἐξ αὐτῶν ἔχει τοὺς φίλους· εἰ δὲ καὶ ἀνατραφέντος τοῦ παιδὸς σὺ μὲν ἐστέρησο χρημάτων, ὁ δὲ παῖς ἐπλούτει, πάντως ἂν ἐκοινώνεις αὐτῷ τοῦ πλούτου τὰ τροφεῖά σοι ἀποτιννύντι. A. καθʼ αὑτὰ καὶ οἴκοθεν καὶ αὐθορμητικῶς. Gu. τὰ γὰρ καλὰ πράγματα αὐτὰ ἐξ αὐτῶν ἔχει τοὺς φίλους. B. Gu.

1228. εὐτύχει: ὁ ἐμὸς παῖς. B. καλῶς εἶχεν, ἤγουν ἔζη. Fl. 59. ἔζη, εὐπορίαν εἶχε χρημάτων. Gu.

1230.—1237. νῦν δʼ οὔτʼ ἐκεῖνον: ἅρσις καὶ θέσις. νῦν δὲ οὔτε τὸν Πολύδωρον ἔχεις σὸν φίλον, καὶ ἡ ὠφέλεια τοῦ χρυσοῦ ἔφθαρται, οἵ τε σοὶ παῖδες διεφθάρησαν, καὶ σὺ πράττεις ὧδε δυστυχῶς. σοὶ δʼ ἐγὼ ἡ Ἑκάβη λέγω, ὦ Ἀγάμεμνον, εἰ τῷδε βοηθήσεις, φανῇ ἄδικος· οὔτε εὐσεβῆ γὰρ ξένον καὶ φίλον, οὔτε πιστὸν, οὐχ ὅσιον καὶ δίκαιον δράσεις εὖ, ἤγουν εὐεργετήσεις οἷστισιν ἔπρεπεν ἡ σὴ εὐποιία δηλονότι. αὐτὸν δέ σε φήσομεν χαιρέκακον εἶναι. τοὺς δεσπότας δὲ οὐ λοιδορῶ. ἐπιδιόρθωσις τοῦτο. I.

1231. ὄνησις: οὐκ εἶπεν ὁ Πολυμήστωρ περὶ τοῦ χρυσοῦ· ἐπελάθετο οὖν ὁ ποιητὴς ἑαυτοῦ καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστα ταῦτα. M. ὠφέλεια. Gr. σοῦ τυφλωθέντος καὶ μὴ δυναμένου χρῆσθαι τῷ πλούτῳ. Gu. ἐστερήθης δὲ καὶ τῆς ὠφελείας· ἐπεὶ τί ὠφέλειαν ἔμελλεν εὑρεῖν ἀπὸ τοῦ χρυσοῦ τυφλὸς ὤν; Fl. 59.

1232. πράσσεις ὧδε: ἀντὶ τοῦ δυστυχεῖς. B. οὕτως ἔχεις, κακῶς δηλονότι, ἤγουν δυστυχεῖς. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.

1233. εἰ τῷδʼ ἀρκέσεις: βοηθήσεις, κακὸς φανῇ παῤ ἐμοῦ. I. τούτῳ τῷ Πολυμήστορι ἐπαρκέσεις, βοηθήσεις. Fl. 6. 9. 10. 17. 21. 50. 59. 76. Gu.

1234. οὔτʼ εὐσεβῆ γάρ: τὸ ἑξῆς· οὔτε γὰρ εὐσεβῆ, οὔτε ὅσιον, 14. οὔτε εὐσεβῆ γὰρ—δηλονότι] Pro εὐσεβῆ ἢ δίκαιον αὐτὸν εὖ δράσεις οἷς his King. εὖ γὰρ δράσεις εἰς ἄνδρα ξένον σε χρὴ εὖ δρᾶν, ἤγουν τοῖς εὐσεβέσι καὶ οὔτε εὐσεβῆ, οὔτε πιστὸν, οὔτε ὅσιον, δικαίοις καὶ πιστοῖς. οὔτʼ εὐσεβῆ γάρ. τὸ οὔτε δίκαιον φανέντα ἡμῖν, οἷς ἐχρῆν πιστὸν ἑξῆς, οὔτε γὰρ εἰς εὐσεβῆ οὔτε εἰς πιστὸν φανῆναι. ἐν οἷς πράγμασιν ἐχρῆν οὔτε εἰς ἔσιον οὐδʼ 18. 19. Conf. p. 502, 23. εἰς δίκαιον ξένον εὖ δρᾷς:— 25. βοηθήσεις—] Haec et sequentia ib. κακὸς Matth. pro κακῶς. sic conformata in A. εἰ τῷ δ᾿ 28. τὸ ἑξῆς—λοιδορῶ] τὸ ἑξῆς. οὔτε ἀρκέσεις ἀγαμέμνων. εἰ τῷδε βοηθήσεις, γὰρ—εὖ δρᾷς. τὸ δὲ οἷς ἐχρῆν διὰ μέσου κακὸς φανῇ. οὔτε γὰρ ξένον πιστὸν ἢ ἢ ἔδρα εἰς ξένον ὁ πολυμήστωρ:— B. οὔτε δίκαιον εἰς ξένον εὖ δρᾷς. (τὸ δὲ οἷς ἐχρῆν διὰ μέσου.) αὐτὸν δὲ εὐφραίνεσθαι τοῖς κακοῖς σε λέξομεν, τοιοῦτον κακὸν ὑπάρχοντα. ἐὰν δὲ καὶ εἴπω τι δάκνον ὑμᾶς, ἀλλʼ οὖν οὐ λοιδορῶ. Ι. οὔτε γὰρ εἰς εὐσεβῆ ἄνδρα, οὕτε εἰς πιστὸν, ἐν οἷς πράγμασιν ἐχρῆν, οὔτε εἰς ὅσιον, οὐδʼ εἰς δίκαιον ξένον δράσεις καλῶς. Gu. εὐσεβῆ: πρὸς τοὺς θεούς. Gu. πιστόν: ἀσφαλῆ, ἤγουν οἷς προσῆκεν ἂν ἡ σὴ εὐποιία. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. ἐκείνοις, ἤγουν τοῖς φίλοις. Gu. οἷς ἐχρῆν: οἷς εὔλογόν ἐστι. B. πρέπει πράττειν τοῖς εὐσεβέσιν ἀνδράσιν. Gu. σε δρᾶσαι καλῶς. Fl. 33.

1236. αὐτὸν δὲ χαρεῖν: τινὲς δὲ ἰάσαντες τὸ ῥητὸν οὕτως ἤκουσαν, σὲ δὲ, Ἀγαμέμνων, εἴπωμεν καταλιπεῖν αὐτὸν τὸν Πολυμήστορα χαίρειν τοῖς κακοῖς τοιοῦτον ὄντα, ἐξ ἤθους νοοῦντες τὸ καταλιπεῖν. A. αὐτὸν δέ σε φήσομεν προσκεῖσθαι τοῖς κακοῖς. Gr. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. ἤγουν εἴπομεν εἶναι χαιρέκακον. Florr.

1237. τοιοῦτον: ἤγουν βασιλέα. Gu. ἤγουν βοηθοῦντα τοὺς κακούς. Fl. 59. ἐπαρκοῦντα τούτῳ δηλονότι. Fl. 21. 56.

1238. φεῦ φεῦ: θαυμαστικόν. τὰ ἀγαθὰ πράγματα λίαν ἐμπαρέχουσιν ἀεὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμὰς καὶ ὑποθέσεις χρηστῶν λόγων. I. θαυμαστικὸν τὸ φεῦ, οὐ θρηνητικόν· ἀκούσας γὰρ ὁ χορὸς τὴν Ἑκάβην ὡς ὑπεραπολογησαμένην τῷ Πολυμήστορι δικαίως καὶ εἰς ἀληθὲς, ἐκεῖνον δὲ ὡς κατάδικον χρωματιζόμενον, καὶ τάχα διὰ τὴν τοῦ Ἀγαμέμνονος χάριν φονεῦσαι τὸν Πολύδωρον, λέγει ὡς καὶ ὅτι τὰ χρηστὰ πράγματα ἤγουν τὰ ἀγαθὰ ἔργα ἐνδίδωσι καὶ παρέχουσιν ἀεὶ καὶ πάντοτε τοῖς βροτοῖς ἀφορμὰς χρηστῶν καὶ ἀγαθῶν λόγων. ἡ γὰρ Ἑκάβη δικαίως τὸν Πολυμήστορα φονεύσασα ἀπολογεῖται καὶ δικαίως καὶ ὀρθῶς, καὶ φαίνεται τὸ δίκαιον ταύτης· ὁ δὲ Πολυμήστωρ ἀδίκως τὸν υἱὸν φονεύσας αὐτῆς ἀπολογεῖται καὶ ἀδίκως καὶ προσχηματισμένως, καὶ φαίνεται κατάδικος. Fl. 59. σημείωσαι ὅτι ἐνταῦθα ἐκπληκτικόν ἐστι τὸ φεῦ καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης θρηνῶδες. κεῖται δὲ φανερῶς ἐπὶ θαύματος. Gu. ὡς τὰ χρηστά: ὁ ἀγαθὸν πράξας ἢ δι᾿ ἔργου, ἢ διὰ λόγου ἐνδίδωσιν ἀεὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμὰς τῶν πρὸς αὐτὸν ἐπαίνων. Gu.

1239. ἀφορμάς: εὐλόγους καὶ συντόμους ἔχει τὰς ἀπολογίας τὰ ἀληθῆ πράγματα. Ἄλλως. τουτέστιν ὁ ἀγαθόν τι πράξας ἢ κατορθώσας διὰ λόγων καὶ ἔργων δίδωσι τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμὰς τῶν πρὸς αὐτῶν ἐπαίνων καλῶς. A.

1240.—1251. ἀχθεινὰ μέν μοι: ἀχθεινὸν καὶ βαρύ μοί ἐστι τὸ κρίνειν καὶ δικάζειν τὰ ξένα κακὰ, ἀλλʼ ὅμως ἀνάγκη ἐστὶ κρίνειν· καὶ γὰρ ἀτιμίαν ἐπάγει λαβόντα ἐμὲ εἰς χεῖρας ταύτην τὴν ὑπόθεσιν ἀποδιῶξαι. ὅπως δὲ γνῷς, ἐμοὶ φαίνῃ οὕτε διʼ ἐμὴν χάριν, οὔτε χάριν τῶν Ἑλλήνων φονεῦσαι τὸν Πολύδωρον, ἀλλὰ δοκεῖς ὅτι ἔκτεινας, ἵνα τὸν χρυσὸν κατέχῃς ἐν τοῖς σοῖς δόμοις. λέγεις δὲ ἑαυτῷ συμφέροντα, ἐν δυστυχίαις ὑπάρχων. ἴσως δὲ παρʼ ὑμῖν τοῖς βαρβοροῖς εὔκολόν ἐστι τὸ κτείνειν ξένους· ἡμῖν δὲ τοῖς Ἕλλησι τὸ ξενοκτονεῖν αἰσχρόν. πῶς οὖν ἐγὼ κρίνας σὲ μὴ ἀδικεῖν, ἐκφύγω τὴν μέμψιν; οὐκ ἂν δυναίμην τοῦτο ποιῆσαι. ἀλλʼ ἐπειδὴ τὰ μὴ καλὰ ποιεῖν ἐτόλμησας, ὑπόμενε καὶ τὰ μὴ φιλούμενα ὑπὸ σοῦ. Ι.

1240.—1242. ἀχθεινα μέν: ἐπιβαρὲς πρᾶγμα ὑπάρχει ἐμοὶ τὸ κρίνειν τὰ ἀλλότρια κακά· ὅμως δὲ ἀνάγκη ὑπάρχει ποιῆσαι τοῦτο· καὶ γὰρ λαβόντα ἐμὲ εἰς τὰς χεῖρας πρᾶγμα, ἤγουν τὴν κρίσιν αὐτὴν τῶν ἀμφοτέρων, τὸ ἀπώσασθαι καὶ ἀποδιῶξαι τόδε καὶ τοῦτο, ἤγουν τὸ μὴ κρίνειν αὐτοὺς, ἐπεὶ ἀνεδεξάμην τοῦτο, αἰσχύνην καὶ ὄνειδος φέρει. Fl. 59.

ἀχθεινά: ἀχθεινὸν, βαρὺ ὑπάρχει. Gr. φορτικὰ, φορτικόν. Gu. ἄχθος ποιοῦντα. Fl. 10. τὰ ἀχθεινὰ ἀντὶ τοῦ ἀχθεινὸν, τὸ πληθυντικὸν ἀντὶ ἑνικοῦ, ὡς καὶ παρʼ Ὁμήρῳ τὸ φίλα ἀντὶ τοῦ φίλον, ὡς τὸ “αἰεί τοι τὰ κάκʼ ἐστὶ φίλον φρεσὶ μαντεύεσθαι.” Fl. 59. κακά: ἁμαρτήματα. Gu.

1241. αἰσχύνην: ἀτιμίαν. Gu. ἐντροπήν. Fl. 59. φέρει: ἐπάγει τὸ πρᾶγμα. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76.

1242. πρᾶγμʼ: ὑπόθεσιν τήνδε. Gr. ἀπώσασθαι: ἀπορρῖψαι: ἀποπέμψαι. Gu.

1243. ἐμοί: ἀπʼ ἐμοῦ. Fl. 59. εἰδῇς: γνῷς τὴν ἐξ ἐμοῦ ἀπόφασιν. Gu. γνωρίσῃς. Fl. 33. 59.

1244. οὔτʼ οὖν: τὸ οὖν παρέλκον. Fl. 59. ἀργόν. Gu.

1246. πρόσφορα: συμφέροντα. B. Gr. ἁρμόδια. Gu.

7. φονεῦσαι—κατέχῃς Barnes. φο- 22. ὡς τὸ] Il. 1, 107. ubi recte νεύσειν—κατέχεις Ι. φίλα.

1247. τάχʼ οὖν: παρὰ ὑμῖν οὖν τοῖς βαρβάροις εὔκολόν ἐστι φονεύειν τοὺς φίλους ὑμῶν προσδραμόντας ἐπὶ σωτηρίᾳ, ἡμῖν τοῖς Ἕλλησιν αἰσχρὸν καὶ μυσαρὸν πρᾶγμα ὑπάρχει τόδε καὶ τοῦτο.

1249. πῶς οὖν: ἐπεὶ ταῦθʼ οὕτως ἔχει. Gu.

1250. οὐκ ἂν δυναίμην: κρίνειν μὴ ἀδικεῖν σέ. Gu. τὰ μὴ καλά: ἤτοι τὰ κακά. B. τουτέστι τὰ κακὰ, ἤγουν τὰ ἄδικα καὶ βλαπτικά. Gr. Fl. 59.

1251. ἐτόλμας: ὑπέμεινες, ἠνείχου. Gr. ἐπεχείρεις. Gu. τὰ μὴ φίλα: φίλος λέγεται καὶ ἐπὶ τοῦ φιλοῦντος καὶ ἐπὶ τοῦ φιλουμένου. Ι. ἐπὶ πάθους ἐνταῦθα, ἤγουν ὑπόμεινον καὶ τὰ μὴ φιλούμενα ὑπὸ σοῦ. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἤγουν τὰ μὴ προσφιλέστατά σοι· οὐ γὰρ φίλον ἦν ἐκείνῳ ἡ τύφλωσις αὐτοῦ καὶ ὁ τῶν παίδων φόνος. Fl. 59.

1252. οἴμοι: οἴμοι, ὑπὸ γυναικὸς, ὡς ἔοικεν, νικώμενος, παρέξω τοῖς ἐλάττοσιν, ἤτοι τοῖς κακοῖς, τιμωρίαν. Ι. ἡσσώμενος: τὸ ἡσσώμενος δούλης γυναικὸς ἢ τῆς Ἑκάβης νοητέον, ἢ τῆς Κασάνδρας. καὶ περὶ μὲν τοῦ πρώτου οὐδὲν δεῖ μηκύνειν ὡς προφανοῦς· εἰ δὲ πρὸς τὴν Κασάνδραν ἐκφέρομεν, οὕτω συντακτέον· οἴμοι, ὡς ἔοικεν, ἡσσώμενος δούλης γυναικὸς, δώσω δίκην. ἐκείνη γάρ ἐστιν ἡ αἰτία τοῦ συμμαχῆσαι μὲν τῇ Ἑκάβῃ τὸν Ἀγαμέμνονα, ἐμοῦ δὲ καταψηφίσασθαι. ἀγνοήσαντες δέ τινες τὸ λεπτὸν τῆς ἐννοίας ἐσολοίκισαν φάσκοντες πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ ἡσσώμενος, ἀλλʼ οὐ πρὸς τὸν Πολυμήστορα λέγεσθαι, ἐκφέροντες οὕτω, ἡσσώμενος, ὦ Ἀγάμεμνον, δούλης γυναικὸς σὺ τῆς Κασάνδρας, ὑφέξω ἐγὼ δίκην. κρεῖττον δὲ πρὸς τὴν Ἑκάβην τὸ δούλης γυναικὸς λέγεσθαι. Gu. Ι. ὑπὸ γυναικός. B.

ὡς ἔοιχʼ: ὁ Πολυμήστωρ λέγει, ὡς φαίνεται, νικώμενος ὑπάρχω ὑπὸ γυναικὸς δούλης· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων εἶχε τὴν τῆς Ἑκάβης θυγατέρα παλλακίδα, ὡς δοκεῖ ὁ Πολυμήστωρ, ὅτι διὰ τὴν Κασάνδραν ἐβοήθησεν ὁ Ἀγαμέμνων τὴν Ἑκάβην. Fl. 59.

1253. ὑφέξω—δίκην: δώσω, ἀποδώσω. δίδωμί σοι δίκην, ἀντὶ 1. π. —βαρβάροις] Gl. δηλονότι τοῖς, 20. ἡ αἰτία] ἡ om. Ι. βαρβάροις in B. 23. φάσκοντες om. Ι. 10. φίλος—] Conf. p. 502, 21. ib. π. τ. Ἀ. post τὸ ἡσσώμενος Ι. 16. τὸ om. Ι. 25. ὅπερ ἐσχάτης ἂν εἴη ἀμαθίας 17. δούλης] δούλου Ι. add. Ι. τοῦ τιμωροῦμαι ὑπὸ σοῦ, λαμβάνω δὲ δίκας ἀπὸ σοῦ ἀντὶ τοῦ τιμωροῦμαι σέ. Gu. τοῖς κακίοσι: ἀντὶ τοῦ τοῖς κακοῖς, ἤγουν τοῖς εὐτελέσι, τοῖς αἰχμαλώτοις. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 56. 76. τοῖς χείροσιν ἐμοῦ. Gu.

1254. οὔκουν δικαίως: δικαίως ὑφέξεις δίκην, ἐπειδὴ κακὰ ἔπραξας. Ι. εἴπερ: ὁ εἰ ἀντὶ τοῦ ἐπεί. ἐπεὶ εἰργάσω κακά. B.

1255. οἴμοι τῶν τέκνων ἕνεκα καὶ τῶν ὀφθαλμῶν, ὁ τάλας ἐγώ. Ι.

1256. ἀλγεῖς: λυπῇ; τί δὲ οὐ δοκεῖς ἀλγεῖν ἐμὲ τοῦ παιδός μου ἕνεκεν, Ι. τί δαί με: τί δὲ οὐχὶ δοκεῖς ἀλγεῖν καὶ λυπεῖσθαι ἐμὲ ἕνεκα τοῦ παιδὸς τοῦ παρὰ σοῦ φονευθέντος; τὸ δὲ διφθογγογραφούμενον δαί προτιθεμένου τοῦ τί πάντοτε διφθογγίζεται. Fl. 59.

1257. χαίρεις: κατʼ ἐρώτησιν. B. χαρὰν ἔχεις ἀτιμάζουσά με, κακότροπε σύ; I.

1258. οὐ γάρ με χαίρειν: οὐ γὰρ πρέπει με χαίρειν τιμωροῦσαν καὶ κολάζουσαν σέ; I.

1259. ἀλλʼ οὐ τάχ᾿: ἀλλʼ οὐ χαιρήσεις, ἡνίκα σε ἡ θάλασσα κρύψῃ. l. εἰπόντος τοῦ Πολυμήστορος πρὸς τὴν Ἑκάβην, χαίρεις ὑβρίζουσά με, ἀποκριθεῖσα εἶπεν ἡ Ἑκάβη, οὐ γὰρ ἐνδέχεται με χαίρειν με τιμωρουμένην σε; εἶτα ὁ Πολυμήστωρ ἀνταποκριθεὶς ἔφη, ἀλλʼ οὐ τάχ᾿, ἡνίκ ἄν σε ποντία νοτὶς, ἤγουν ἀλλʼ οὐ χαρήσῃ τάχα, ὅταν σὲ ἡ ποντία νοτίς, καὶ ἕστη τοῦ λόγου· οὐ γὰρ ἐπλήρου τὸν αὐτοῦ λόγον, καὶ διὰ μέσου φησὶν κάβη, τί γάρ με ποιήσει ἡ νοτίς; ἆρά με ἀγάγῃ εἰς τὴν Ἑλληνίδα γῆν; καί φησι Πολυμήστωρ ὡς οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλʼ οὐ χαρήσῃ, ὅταν σε κρύψῃ ἡ ποντιὰ νοτὶς, δηλονότι ἡ θάλασσα, πεσοῦσαν ἐκ καρχησίων. μυθεύεται γὰρ ὡς εἰς κυνὸς εἶδος μεταβληθεῖσα Ἑκάβη καὶ ἀνελθοῦσα ἐν τῷ ἀνωτάτῳ τοῦ ἱστοῦ, ἤτοι τοῦ κέρατος, ἔρριψεν αὑτὴν εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπεπνίγη. ταῦτα δὲ προμαντεύεται ὁ Πολυμήστωρ ὡς δὴ λυπήσων αὐτὴν, καὶ πάλιν φησὶν Ἑκάβη, παρὰ τίνος ῥιφῶ, τυγχάνουσα τούτων τῶν βιαίων ἁλμάτων; καί φησιν ὁ Πολυμήστωρ, αὐτὴ ἐν τῷ ποδί σου ἐμβήσῃ, ἤγουν ἔλθῃς, εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ἱστοῦ. καὶ πάλιν φησὶν ἡ κάβη, ἀνέλθω, ἀλλὰ πτερὰ φύσασα ἐν τοῖς νώτοις ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ. καί φησι Πολυμήστωρ, οὐχ οὕτως, ἤγουν οὐχὶ πτεροφυήσεις, ἀλλὰ κύων γενήσῃ πυρσώδη καὶ ἠγριωμένα βλέμματα ἔχουσα ὡς ὁ κύων. A.

1260. μῶν ναῦς: ἄρα διὰ νηὸς παραπέμψῃ εἰς τοὺς ὅρους τῆς 8. λυπῇ—δὲ] λυπῇς—δαὶ Ι. Ἑλλάδος; Gr. Ι. ναυστολήσῃ: διὰ νηὸς ἀγάγῃ. B. πλεύσῃ. Fl. 33.

1261. κρύψῃ: νοτὶς ποντία καλύψει, καὶ ποντίσει πεσοῦσαν ἐκ τῶν καταρτίων. λέγουσιν ὅτι οἱ Ἕλληνες καταρώμενοι πάντοτε καὶ ὑβριζόμενοι ὑπὸ τῆς Ἑκάβης, θυμωθέντες ἔρριψαν ταύτην ἀναβιβάσαντες ἀπὸ τοῦ ἱστοῦ τῆς νεὼς, καὶ λιθοβολήσαντες ἐκείνην ἐποίησαν κολωνὸν, ὕστερον δὲ τοὺς λίθους ἀπὸ ταύτης ἐκβαλόντες εὗρον ἐκείνην σκύλλαν ἔχουσαν ὀφθαλμοὺς ὡς πυρός. Fl. 59. Ι. μὲν οὖν: μᾶλλον μὲν οὖν. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. καρχησίων: τῶν ἀνωτάτω τοῦ ἱστοῦ ἤτοι τοῦ κέρατος τροχαλίων. B. τῶν καταρτίων. B. rec. ἱστῶν, ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων μερῶν τῆς νηὸς, τῶν καταρτίων. Gu. καρχήσια τὰ ἄκρα τοῦ ἱστοῦ τοῦ κέρατος τῶν πλοίων, τῶν κεραταρίων τροχαλίων τοῦ ἱστοῦ. M. Fl. 21. καρχήσία τὰ καλλωπίσματα τῆς νηός. Fl. 59.

1262. πρὸς τοῦ βιαίων: πρὸς τίνος ἀναγκαστικῶν ἐπιτυγχάνουσαν πηδημάτων. I.

πρός τοῦ βιαίων: τοῦτο οὕτω νοητέον. εἰπόντος γὰρ τοῦ Πολυμήστορος πεσεῖσθαι αὐτὴν ἐκ τῶν ἱστῶν, ἀποροῦσα αὕτη φησὶ, παρὰ τίνος τυγχάνουσαν ἁλμάτων καὶ πηδημάτων βιαίων καὶ ἀκουσίων κρύψει με; ἄλματα γὰρ βίαια τὰ ἀκούσια φαμὲν, ἅπερ οὐχ ὁ ἁλλόμενος δρᾷ ἑκουσίως, ἀλλʼ ὑπό τινος ἑτέρου ἀναγκαζόμενος πράττει. Gu. I.

1263. αὐτὴ πρὸς ἱστόν: αὐτὴ ἀναβήσῃ ἐν τῷ ἀνωτάτω τοῦ ἱστοῦ. ἤγουν τῇ ἄκρᾳ τῶν τροχαλιῶν. Ι. κατʼ ἐνίους ἡ Ἑκάβη ἑαυτὴν ἔρριψεν εἰς τὸ πέλαγος. B. M.

1264. ὑποπτέροις νώτοισιν: διὰ νώτων ἐπτερωμένων, ἢ ποίῳ τρόπῳ, Ι. ἐπαιρόμενος. B.

1265. κύων γενήσει: κύων γενήσῃ, πυρώδεις ὀφθαλμοὺς ἔχουσα, ἤτοι ἠγριωμένους. Ι. ὅτι κύων ἐγένετο, καὶ Λυκόφρων φησί. Gu. οὐκ ἄπιστον δὲ περὶ τῆς Ἑκάβης κύων γενομένης. λέγεται γὰρ ὅτι 1. εἰς τοῦς—Ἑλλάδος om. Gr. 17. νοητέον] νοεῖται Ι. 6. ἐποίησαν κολωνὸν et δὲ om. 19. τυγχάνουσαν] τυγχάνουσα Ι. ib. ἐκείνην om. I. 21. ἁλλόμενος Barnes. ἁλόμενος 8. ἔχουσαν—πυρός om. Ι. Gu. ἀλώμενος I. 10. τροχαλίων] τροχαλιῶν adv. 1263. 25. τὸ πέλαγος] τὴν θάλασσαν M. 12. καρήσια] καρχησίων M. 29. Λυκόφρων] V. 1177. εἰς τὴν Ἔφεσον ἐγένετο λοιμικὸν νόσημα, ὥστε φθείρεσθαι τοὺς ἀνθρώπους. εὑρισκομένου δὲ ἐκεῖσε τοῦ Ἀπολλωνίου μάντεως ὄντος, ἀπῆλθον εἰς ἐκεῖνον λύσιν ζητοῦντες τοῦ λοιμοῦ. ὁ δὲ μετʼ αὐτῶν ἀπελθὼν εἰς τὸ ἱπποδρόμιον εὗρεν ἄνδρα γέροντα ἐν τῇ ὁδῷ καθεζόμενον. ἐπιτάττοντος οὖν τοῦ Ἀπολλωνίου λιθάσαι τοῦτον ἐλίθασαν. πρὸ τούτου δὲ ἐδείκνυον ὀφθαλμοὺς πυροειδεῖς καὶ ὄψεις πολλὰς πυρίνους. ἐπὶ τὴν αὔριον δὲ πάλιν προσάξει τοῦ μάντεως ἤγειραν τοὺς λίθους ἀπὸ τούτου καὶ εὑρέθη κύων. ἔπαυσε τὸ λοιμικὸν νόσημα. Fl. 59. πύρσʼ : πυρωπά. B. δέργματα: ὀφθαλμοὺς, βλέμματα. Gr. ὄμματα. B. Gu. ὀφθαλμούς· ἐξ οὗ καὶ δράκων, ἐκ τοῦ δέρκω τὸ βλέπω. Fl. 10.

1266. πῶς δʼ οἶσθα: πῶς δὲ γινώσκεις τὴν ἐναλλαγὴν τῆς μορφῆς μου; I. μετάστασιν: μεταλλαγήν. Gr. μεταμόρφωσιν. M. Gu. ἀλλοίωσιν. Gu.

1267. ὁ Θρῃξὶ μάντις: ὁ ἐν τοῖς Θρᾳξὶ μάντις ἔλεξε Διόνυσος ταῦτα. I. ἢ ἐν τῇ Θρᾴκῃ Διονύσου μαντεῖον ἦν, ἢ ἀνήρ τις ἦν ἐν Θρᾴκῃ μάντις Διόνυσος καλούμενος. Gu. I. Διόνυσος: οἱ μὲν περὶ. τὸ Πάγγαιον εἶναι τὸ μαντεῖόν φασι τοῦ Διονύσου, οἱ δὲ περὶ τὸν Αἷμον, οὗ εἰσι καὶ Ὀρφέως ἐν σανίσιν ἀναγραφαὶ, περὶ ὧν φησιν ἐν Ἀλκήστιδι “οὐδέ τι φάρμακον Θρῄσσαις ἐν σανίσιν, τὰς Ὀρφεία κατέγραψε γῆρυς.” ὅτι δὲ καὶ Διόνυσος μάντις καὶ ἐν Βάκχαις φησὶ “μάντις δʼ ὁ δαίμων ὅδε· τὸ γὰρ βακχεύσιμον καὶ τὸ μανιῶδες μαντικὴν πολλὴν ἔχει.” A.B.M.I.

1268. σοὶ δʼ οὐκ ἔχρησεν: σοὶ δὲ οὐκ ἐμάντευσεν οὐδὲν τῶν κακῶν ὧν ἔχεις I.

1269. οὐ γάρ ποτʼ ἄν: οὐκ ἔχρησε δηλονότι· οὔποτε γὰρ ἂν σὺ εἷλες ἐμὲ ὧδὲ σὺν δόλῳ. I.

1270. θανοῦσα δʼ ἢ ζῶσʼ: θανοῦσα δὲ ἐκπλήσω τὸν ἐνθάδε βίον, 3. ἀπῆλθον Matth. pro ἀπῆλθες φείας. οὐδέ τι φαρμάθρης σανίσι τὰς et mox εὗρεν pro εὗρον. ὁρφείας I., cujus scripturae origo 16. ἢ ἐν] ἢ om. Gu. patet ex B. in quo duae sunt lineae ib. τις ἦν—μάντις] ἦν et μάντις non integrae, κήστιδι. οὐδέτι φάρμα om. I. . . . | θρησ σανίσιν τὰα ὁρφείασ, parvo 18. Πάγγαιον] παγγαῖον I. inter θρησ et σανίσιν spatio relicto. 20. Ἀλκήστιδι] V. 982. οὗτος ὁ ποιητὴς 21. δὲ καὶ] καὶ om. I. addit A. ib. Βάκχαις] V. 279. ib. οὐδέ τι φάρμακον Θρῄσσαις ἐν 22. καὶ τὸ] τὸ om. B.I. σανίσιν τὰς ὀρφεία A.M., nisi quod ὁρ- 23. πολλὴν ἔχει] ἔχει πολλήν M. ἤτοι τὸν ἐν τῇ μορφῇ τοῦ κυνὸς, ἢ ζῶσα, I. τὸ ἐκπλήσω τὸν βίον πρὸς τὸ ζῶσα μόνον λέγε, πρὸς δὲ τὸ θανοῦσα τὸ μεταβληθήσομαι εἰς κύνα. Gu. I. ἐπειδήπερ εἶπεν ὁ Πολυμήστωρ γενήσεσθαι αὐτὴν κύνα, διαπορεῖ καὶ ἐρωτᾷ αὐτόν· τί λέγεις; θανοῦσα γενήσομαι κύων, ἢ ζῶσα μεταβληθήσομαι εἰς τὴν κυνὸς μορφήν; ὃ καὶ λύει οὗτος λέγων, θανοῦσα. ἔφη καὶ Πυθαγόρας, καὶ μετʼ ἐκεῖνον Πλάτων, ὡς αἱ τῶν ἀθλίως βεβιωκότων ψυχαὶ ἀποθανόντων εἰς ἄλογα ζῶα εἰσέρχονται καὶ λίθους καὶ ξύλα καὶ φυτὰ, ἵνα ἐν τῇ πρὸς ταῦτα διατριβῇ δίκην ὑποσχοῦσαι πρέπουσαν ὧν ἥμαρτον εἰς τὴν ἀρχαίαν ἐπανέλθοιεν τάξιν. ὅθεν καὶ Πυθαγόρας ποτὲ ἀκούσας ὄνον ὀγκώμενον ἔφη, ὡς φίλου μου ψυχή ἐστιν αὕτη ἡ ἐν τῷ ὄνῳ, καὶ διὰ τοῦτο ἐπέγνω με. Gu. I. θανοῦσα ἢ ζῶσα. μετὰ θάνατον δὲ ἀμειφθήσομαι εἰς κύνα, ἢ ζῶσα ἐν τοιούτῳ εἴδει κυνείῳ τὸν ἐπικεκλωσμένον χρόνον τῆς ζωῆς ἐξανύσω καὶ ἐπιζήσομαι, ὅ ἐστι μετὰ θάνατον ἐξαλλαγήσομαι καὶ ἀμειφθήσομαι εἰς κύνειον εἶδος, ἢ ζῶσα, ὥστε τὸν ἐπίλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μου κύων οὖσα ἐπιζῆσαι. A. Fl. 59. Ἄλλως. τοῦτο ὅσοι πρὸς τὸ κύων γενήσομαι συναρμόττουσιν οὕτως λέγουσι, θανοῦσα δὲ ἐνθάδε, ἤτοι ἐν τῷ τοιούτῳ κυνείῳ εἴδει, ἀπαλλάξω μου τὴν ζωὴν, ἢ ζῶσα πάλιν μεταστραφήσομαι εἰς εἶδος ἀνθρώπου, ἔξωθεν ὑπακούοντες τὸ μεταλλαχθήσομαι εἰς εἶδος ἀνθρώπειον, ἵνʼ τὸ λεγόμενον τοιοῦτον ὅτι κύων ἀποθανοῦμαι, ἢ πάλιν ἄνθρωπος γενήσομαι. ὅσοι δὲ πρὸς τὸ ἡνίκʼ ἄν σε ἡ ποντία νοτὶς κρύψῃ πάλιν, οὕτως εἶπον, ὅτι ἐνθάδε τεθνήξομαι, ἤτοι πεσοῦσα εἰς θάλασσαν ἐκεῖ ἀποθανοῦμαι, ἢ ζῶσα πάλιν τὸν εἱμαρμένον μου βίον ἐκπληρώσω A. θανοῦσα ἐκπλήσω τὸν βίον εἰς τὸ θαλάττιον ὕδωρ καὶ μεταμειφθήσομαι εἰς τὸ κυνικὸν σχῆμα. Fl. 76. ὁ νοῦς, θανοῦσα δʼ ἐνθάδε ἐκπλήσω τὸν βίον, ὁ ἐστι ζῶσα εἰς τέλος τοῦ εἱμαρμένου μοι βίου προκόψω; B. M. ἐνθάδε δὲ θανοῦσα ἐκπλήσω τὸν βίον, ἢ ζῶσα εἰς τέλος τοῦ εἱμαρμένου προκόψω, τουτέστι μετὰ θάνατον ἀμειφθήσομαι εἰς κύνα, ἢ ἐν τῷ κυνείῳ ἐθέλω πληρώσειν τὴν ζωήν μου, ἢ ζῶσα πάλιν θέλω μεταμορφωθῆναι εἰς ἄνθρωπον. ἐνθάδε ἐν τῇ μορφῇ τοῦ κυνὸς ζῶσα ἐκπληρώσω ἢ 6. λέγων om. I. ib. ὃ om. Fl. ib. ἔφη καὶ] ἔφη γὰρ Ι. 26. ὁ νοῦς om. M. 13. κυνείῳ] κυνίῳ A. Fl. ib. θανοῦσα] θανοῦσα δ᾿ B. 14. ἐπιζήσομαι] Pro ἐπιζητήσω- ib. τὸν om. M. μαι Fl. θανοῦσα, τουτέστιν ἀπαλλαγήσομαι τοῦ κύων εἶναι, ἢ σὺν αὐτῷ ἀποθανοῦμαι δηλονότι σὺν τῇ μορφῇ τοῦ κυνός. Fl. 6.

1271. θανοῦσα : τουτέστι μέχρι θανάτου κύων ἔση· ἐπονομασθήσεται δὲ τῷ τάφῳ τὸ σὸν ὄνομα, ἤγουν κύων. Ι. θανοῦσα: γενήσῃ κύων. Gu.

1272. μορφῆς ἐπῳδόν: ἐπώνυμον τῆς ἐμῆς μορφῆς κληθήσεται τὸ σῆμα ἧς ἔχω νῦν, ἢ τί ἕτερον εἴπῃς: καί φησι Πολυμήστωρ, οὐ τάφος Ἑκάβης κληθήσεται, ἀλλὰ κυνὸς σημεῖον τοῖς ναύταις ἐπίδηλον· ὅταν γὰρ ἀπέλθωσι εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον οἱ ναῦται ἔνθα ἐστὶν ὁ τῆς Ἑκάβης τάφος, τότε γινώσκουσιν ὡς εἰς ξηράν εἰσιν. A. ἐπῳδὸν καὶ ἐπώνυμον τῆς ἐμῆς μορφῆς, ἢ τί ἄλλο ἐρεῖς, Ἄλλως. ἐπώνυμον τῆς κυνικῆς μορφῆς, ἢ ἄλλο τι τῆς ἀνθρωπίνης, ἣν ἔχω, λέξεις; Ι.

1273. κυνὸς ταλαίνης σῆμα: εἰρήσεται καὶ λεχθήσεται δηλονότι σῆμα καὶ μνημεῖον τῆς ταλαίνης κυνὸς, τέκμαρ καὶ σημεῖον τοῖς ναύταις. Ἄλλως. κυνὸς ἀθλίας τοῖς ναύταις τεκμήριον. l. περὶ τοῦ κυνὸς σήματος καὶ Ἀσκληπιάδης φησὶν ὅτι κυνὸς καλοῦσι δυσμόρου σῆμα. B.I.

1274. οὐδὲν μέλει μοι: οὐδαμῶς μοι φροντίς ἐστι, τιμωρηθέντος σοῦ παρʼ ἐμοῦ. I.

1275. καὶ σήν γʼ ἀνάγκη: ἀνάγκη δὲ ὑπάρχει καὶ τὴν σὴν παῖδα Κασάνδραν ἀποθανεῖν. I.

1276. ἀπέπτυσʼ : καταφρονῶ τῶν σῶν μαντευμάτων· σοὶ δʼ εἴη ταῦτα γενέσθαι, ἅπερ ἐμοὶ μαντεύῃ. B.M.I. ἀπέρριψα, καταφρονῶ. στικτέον εἰς τὸ ἀπέπτυσα. Gu. στίξον εἰς τὸ ἀπέπτυσα, ἤγουν ἀπεφρόντισα· εἶτα αὐτῷ σοι δίδωμι τοῦτο ἔχειν. ἤγουν ἀπέπτυσα τῶν παίδων καὶ τοῦ πλούτου καὶ πάντων, ἔπειτα ταῦτα σοὶ δίδωμι ἔχειν, ἤγουν αἱ μαντεῖαι σου ἐν σοὶ, οὐδὲ φροντίζω τῶν μαντειῶν σου. ἢ τὸ ἀπέπτυσα καταφρονῶ τῆς μαντείας σου. Fl. 59. οὐ πείθομαί σοι. Fl. 10.

1277. κτενεῖ νιν: κτενεῖ δὲ αὐτὴν ἡ σύνοικος τοῦδε τοῦ Ἀγαμέμνονος, 14. εἰρήσεται—σῆμα] In A. est καλοῦσι καὶ ἀσκληπιάδης φησὶν ὡς κυνὸς τύμβῳ δʼ ὄνομα σὸν κεκλήσεται: ὁ τά. καλοῦσι δυσμόρου. φος σου, φησὶ, τὸ σὸν ὄνομα εἰς κλῆσιν 23. καταφρονῶ τῶν σῶν μαντευμάλάβη. πάντες γὰρ κυνὸς τάφον αὐτὸν τῶν om. M. ἡ πικρὰ Κλυταιμνήστρα. I. πικρὰν οἰκουρὸν τὴν Κλυταιμνήστραν φησὶν ὡς μοιχευομένην τῷ Αἰγίσθῳ, ὃν ἔλειπεν Ἀγαμέμνων, ὅτε ἀπῄει εἰς Τροίαν, κηδεμόνα τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ ἀποκτείνασαν τὸν ἴδιον ἄνδρα Ἀγαμέμνονα ὕστερον, ὡς καὶ Πολυμήστωρ μετʼ ὀλίγον αὐτῷ Ἀγαμέμνονι λέγει ὑπὸ πελέκεως αὐτὸν ἀναιρεθήσεσθαι. φοβουμένη γὰρ αὐτὸν ἡ Κλυταιμνήστρα μὴ τὴν πρὸς Αἴγισθον αὐτῆς μοιχείαν καταμαθών αὐτὴν μετʼ Αἰγίσθου τιμωρήσεται τοιόνδε βουλεύει· ἱμάτιον κατασκευάζει μὴ ἔχον διεξόδους μήτε κεφαλῆς μήτε χειρῶν, ἐν ᾧ περιβαλοῦσα αὐτὸν λελουμένον ἀπέκτεινεν, ὡς ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ δευτέρου δράματος ἱστόρηται. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ Πολυμήστωρ λέγει πρὸς αὐτὸν “κίειν᾿, ὡς ἐν Ἄργει φόνια λουτρά σʼ ἀναμένει.” Gu. I. οἰκουρός: φύλαξ οἴκου, ἤγουν κατοικοῦσα ἐν τῷ οἴκῳ. Gu. πικρά: βαρεῖα, ἀλγεινή. Gr.

1278. μήπω μανείη: μὴ ἔλθοι εἰς τοσοῦτον μανίας ἡ Τυνδάρεω παῖς. M. μήπω μὴν μανείη τοσόνδε ἡ θυγάτηρ τοῦ Τυνδάρεω. I. μήπω: μηδαμῶς. Fl. 59. πω: ἀργόν. μανείη: εἴθε. Gu. τοσόνδε: ὡς ἀποκτεῖναι τὴν ἐμὴν θυγατέρα. Gu.

1279. καὐτόν σε τοῦτον: πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα ὁ λόγος ἀντὶ τοῦ, σὲ ὦ Ἀγάμεμνον. M. καὶ τοῦτον δὲ τὸν Ἀγαμέμνονα κτενεῖ, ἐξάρασα πέλεκυν ἄνω. I. οἱ νεώτεροι μὴ νοήσαντες τὸ παῤ Ὁμήρῳ “δειπνίσσας ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ” ἀνθʼ ὧν ἔδει μετὰ τοὺς πόνους ἀπολαύσεως τυχεῖν, τοῦτον ὡς βοῦν ἀπέκτεινεν ἡ Κλυταιμνήστρα, 2. ἔλειπεν Ἀγαμέμνων] ἔλιπεν ὁ αὐτῷ κατέχεεν ἡ κλυταιμνήστρα. ἄλλως. ἀγαμέμνων I. καὐτὸν δὲ τοῦτον τοῦ μὴ νοήσαντες οἱ νεώτεροι 5. αὐτὸν om. I. τὸ ὁμηρικὸν ὡς τίς τε κατέκτανε βοῦν 6. αὐτὸν ἡ K.] αὐτὴ ἡ K. αὐτὸν I. ἐπὶ φάτνῃ. ὅτι ἀνθ’ ὧν ἔδει μετὰ τοὺς 8. κατασκευάζει] κατεσκεύασε I. πόνους ἀπολαύσεως τυχεῖν τοῦτον ὡς βοῦν ib. μὴ sub linea habet Gu. ἀπέκτεινεν ἡ κλυταιμνήστρα προσέθηκεν ib. διεξόδους] ἐξόδους Gu. ὅτι καὶ τὸν βοῦν ἐξάρασʼ ἄνω:— 10. ὡς ἐν—ἱστόρηται om. I. δέυτερον ib. παῤ Ὁμήρῳ Cobetus. παῤ δρᾶμα Orestes dicitur more ὁμήρου M. ὁμηρικὸν B.I. Est Od. Byzantino. Conf. schol. ad Or. 25. 4, 535: “Idem scholion est in 20. οἱ νεώτεροι] Ab versu 1279. Fl. 10. sed omissis δειπνήσας—τοὺς incipit C. (i. e. codex Monacensis πόνους. habet etiam προσέθεσαν καὶ τὸ 560.) perditis foliis prioribus omnibus, πέλεκυν ἐξάρασʼ ἄνω.” MATTH. de quo diximus in Praefatione. 21. δειπνίσσας] δειπνίσας B. δειπνήσας Scholion huic versui hoc est adscriptum, M.I. ex scholiis v. 1281. et ib. κατέκτανε] κατέκτεινε B. 1279. composimum, ἐνδυσάμενοι (sic) ib. ἀνθʼ] ὅτι ανθ᾿ B.I. γὰρ τὸ ἱμάτιον τὸ μὴ ἔχον πέρας ζέμα 22. τοῦτον ante τυχεῖν M. ταιμνήστρα, προσέθηκαν ὅτι καὶ πελέκει ἀνῃρέθη. διὸ σημειωτέον ἐνταῦθα τὸ “καὐτόν γε τοῦτον πέλεκυν ἐξάρασʼ ἄνω.” A.B.M.I.

1280. οὗτος σύ: οὕτος σὺ, μαινόμενος ὑπάρχεις καὶ ἐπιθυμεῖς τυχεῖν καὶ ἄλλων κακῶν; I. τὸ ὦ οὗτος οὐ λέγει ὡς φίλον, ἀλλʼ ὡς εἰώθαμεν καλεῖν τοὺς τυχόντας. Fl. 59. κακῶν: ἤγουν κολάσεων. Gu. Fl. 17. 56. 76.

1281. κτεῖνʼ, ὡς: κτεῖνε, ὅτι καὶ ἐν τῷ Ἀργει φονικὰ λουτρά σε περιμένει· ἐπειδὴ ἐνδύσασα αὐτὸν τὸ ἱμάτιον τὸ μὴ ἔχον πέρας ζέμα αὐτῷ κατέχεεν ἡ Κλυταιμνήστρα. A. B.I.

1282. οὐχ ἕλξετ’: ἐκβάλλετε αὐτὸν, ὦ δοῦλοι, μακρὰν μετὰ βίας. I.

1283. ἀλγεῖς: πονεῖς ἀκούων. Ι. οὐκ ἐφέξετε: οὐ καθέξετε τὸ στόμα αὐτοῦ; B.I. ἐφέξετε: ἐγκλείσετε. Gr. κρατήσετε. Gu. ἐπέχω τὸ κρατῶ, ὡς τὸ “ἐπεῖχον τὴν γλῶσσαν.” Fl. 59.

1284. ἐγκλείετʼ : ἀσφαλίσατε· καὶ γὰρ ἐρρέθη. ταῦτα δέ φησιν ὡς πιεζόντων αὐτοῦ τῶν οἰκετῶν τὸ στόμα. Ι. ἐγκλείετʼ: γράφεται καὶ πιέζετε. ὡς πιεζόντων δὲ αὐτοῦ τῶν οἰκετῶν τό στόμα ταῦτά φησιν. B. Fl. 10. 21. ἢ ἐλέχθη τοῦτο ὑμῖν παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονος, ἢ ἐλέχθη παρʼ ἐμοῦ τοῦτο. Gu.

1284.—1292. οὐχ ὅσον τάχος οὐκ ἐξορίσετε αὐτόν που τῶν ἐρήμων νήσων, ἐπεὶ καὶ λίαν οὕτως ἀναισχυντεῖ; σὺ δ᾿, ὦ τάλαινα Ἕκάβη, πορευθεῖσα θάπτε τοὺς διπλοῦς νεκρούς. καὶ ὑμᾶς δὲ, ὦ Τρῳάδες, πρέπον ἐστὶ πελάζειν ταῖς σκηναῖς τῶν δεσποτῶν. καὶ γὰρ ὁρῶ τὰ πνεύματα ἐπιτήδεια πρὸς τὸν πλοῦν. εἴθε δὲ ἐς τὴν πατρίδα καλῶς πλεύσαιμεν, καὶ καλῶς τὰ ἐν τοῖς οἴκοις ἔχοντα ἴδοιμεν, ἐλευθερωθέντες τῶν θλίψεων. καλῶς δὲ ἐπεύχεται, ἐπειδὴ ἄτοπα παρὰ τοῦ Πολυμήστορος ἤκουσεν. I.

1. προσέθηκαν] προσέθηκεν M. πέρας ἱμάτιον I. 2. ἐνταῦθα τὸ] τὸ ἐνταῦθα τὸ M. 12. οὐκ ἐφέξετε] In C. adscrip- ib. καὐτόν (καταυτόν M.) γε] καὐ- tum γρ. οὐκεφράξετε. γρ. οὐκ ἐμφρά- τόν τε 1. καὐτὸν δὲ A. 7. κτεῖνε — περιμένει om. A.B. 17. γράφεται—] In C. est, γρ. Proxima sic leguntur in A. φόνια πιεζεται. ὡς πιεζόντων αὐτοῦ οἰκετῶν τὸ λουτρά: τοῦτό φησιν ἐπεὶ ἐνδύσασα αὐ- στόμα. τὸν τὸ ἱμάτιον τραχήλου μὴ ἔχον διέκδυ. ib. δὲ et ταῦτά φησιν om. FI. σιν ζέμα αὐτῷ κατέχεεν ἡ κλυταιμνή. 10. 21. στρα. διὰ τοῦτο εἴρηκε φόνια λουτρά. 24. ἐπιτήδεια addidi ex scholio 8. τὸ ἱμάτιον—πέρας] τὸ μὴ ἔχον inferiore ad v. 1290.

οὐχ ὅσον τάχος: ἐστὶ δηλονότι. Gr. λίαν συντόμως, ταχέως. Gu. ἐκβαλεῖτε: ἐξορίσετε εἰς νήσους ἐρήμους. M.

1286. θρασυστομεῖ: θρασυλογεῖ, φλυαρεῖ, ἀναισχυντεῖ, ἀπαιδεύτως λέγει. Fl. 59.

1287. διπτύχονς: τοὺς δύο. M.

1288. ὑμᾶς χρεών: πρὸς τὸν χορὸν ταῦτα. B. Fl. 21. καλῶς καὶ νηπτικῶς καὶ εὐκατασκευάστως πρὸς τὸν χορὸν ταῦτά φησιν, ἵνα εὐπροσώπως ἀναχωρήσῃ. A.B.M. Fl. 21.

1289. πνοάς: πνοὴ ὁ ἄνεμος καὶ πνοὴ ἡ ζωή. ὅνεν καὶ ἐκπνέει καὶ ἀναπνέει. καὶ πνοὴ ἡ ὀσμὴ, ἥτις καὶ ἀποφορὰ λέγεται, καὶ μετὰ τοῦ ἡδεῖα τίθεται, οἷον πνοὴ ἡδεῖα, καὶ πνέει τὸ ῥόδον ἡδύ. πλὴν ἡ πνοὴ, εἰ καὶ σῶμα, ἀλλʼ οὖν οὐχ ὁρᾶται καθʼ ἑαυτήν· ὁρᾶται δὲ ἑτέρως σώμασι. Fl. 10. 25. ἐπεύχεται, ἐπειδὴ ἄτοπα ἤκουσε παρὰ τοῦ Πολυμήστορος. φησὶ γὰρ καὶ πρὸς τὴν Ἑκάβην, σὺ δὲ στείχουσα θάπτε καλῶς τοὺς παῖδας καὶ εὐκατασκευάστως, καὶ πρός τὸν χορόν φησιν, ἵνα εὐπροσώπως ἀναχωρήσῃ. Fl. 10. 25. ἱκετηρίους λόγους ποιεῖται ὁ Ἀγαμέμνων ἐπειδὴ ἄτοπα παρὰ Πολυμήστορος ἤκουσεν. Gu.

1290. πομπίμους ὁρῶ: ὁρῶ τὰ πνεύματα ἐπιτήδεια πρὸς τὸν πλοῦν ὄντα. καλῶς δὲ ἐπεύχεται, ἐπειδὴ ἄτοπα παρὰ τοῦ Πολυμήστορος ἤκουσεν. A.B.M. ἐπιτηδείους παραπέμπειν. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 33. 56. 59. 76. ἀγωγοὺς, εὐφόρους. Gu.

1292. ἔχοντα: διακείμενα. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. ἀφειμένοι : ἀπαλλαγέντες. Gu. ἐλευθερωθέντες, ἀπολελειμμένοι, ἐν ἀφέσει γενόμενοι. Gu. λελυτρωμένοι. B. rec. λυτρωθέντες. Fl. 33.

1293. ἴτε πρὸς λιμένας: πρὸς ἑαυτὰς αἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ ταῦτα λέγουσι. B. M. πορεύθητε πρὸς τοὺς λιμένας καὶ πρὸς τὰς καίοικίας, 6. καλῶς—] In C. est, ἴτε πρὸς 8. ἀναχωρήσῃ] ἀναχωρῇ B. Fl. 21. λιμένας. εὐκατασκευάστως πρὸς τὸν χορὸν 12. ἑτέρως] ἑτέροις Matth. ταῦτα λαλεῖ ἵνα εὐπροσώπως ἀνόχωρήσει. 19. τὸν πλοῦν] τὸν om. M. ἄντα πρὸς ἑαυτὰς αἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ om. A.B. ταῦτα λέγουσι. 20. καλῶς] δὲ om. A.M. quia ib. καλῶς] πελάζειν τρωάδεςζ; ταῦτα novum scholium incipit. φησὶν ὁ ἀγαμέμνων πρὸς τὰς ἑτέρας 27. αἱ ἀπὸ—λέγουσι] ταῦτα φασὶν τρωάδας γυναῖκας. ἄλλως. καλῶς A. αἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ M. 7. νηπτικῶς] νηπικῶς A.B. Fl. 21. καὶ ὦ φίλαι, πεῖραν τῶν δεσποτικῶν ληψόμεναι πόνων· ἰσχυρὰ γάρ ἐστιν ἡ τῆς δουλείας ἀνάγκη. ταῦτα δὲ πρὸς ἑαυτὰς λέγουσιν αἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ. l.

ἴτε: κανόνισον εἰμι τὸ πορεύομαι, καὶ ὁ παρατατικὸς ἦν, ἡ μετοχὴ εῖς ἔντος, καὶ τὸ προστακτικὸν ἔθι, κατὰ συγκοπὴν ἴμεν, τὸ δεύτερον ἴτε. Fl. 25.

1294. δεσποσύνων: δεσποτικῶν. Gu. πειρασόμεναι: ἀπόπειραν ποιοῦσαι. B. πεῖραν ληψόμεναι. Gr.

1295. στερρά: ἀκαταπόνητος. Gr. Fl. 59. ὑπάρχει τῆς δουλείας δηλονότι, ἡ δουλεία τῶν δεσποτῶν. Fl. 59. ἕλκει ἡμᾶς. Fl. 33.

1295. στερρὰ γὰρ ἀνάγκη: κατεπείγουσα, ἐπικειμένη πολὺ ἰσχυρά. τῶν δεσποτῶν εἰς τοὺς δούλους. C. τῆς δουλείας δηλονότι. Gr.