Text encoded in accordance with the latest EpiDoc standards (January 2014)
ΚΑΙ ἐγένετο μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Σαοὐλ, καὶ Δαυεὶδ ἀνέστρεψεν Β.
τύπτων τὸν Ἀμαλήκ· καὶ ἐκάθισεν Δαυεὶδ ἐν Σεκ
καὶ ἐγενήθη τῆ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἦλθεν ἐκ τῆ
ἐκ τοῦ λαοῦ Σαούλ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ διερρωγότα καὶ γῆ ἐπὶ τῆς
κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτὸν πρὸς Δαυεὶδ
καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
καὶ εἶπεν
Δαυεὶδ Πόθεν σὺ παραγίνῃ ; καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Ἐκ τῆς παρεμβολῆς·
Ἰσραὴλ ἐγὼ διασέσωμαι.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυεὶδ τίς ὁ λόγος
οὗτος ; ἀπάγγειλόν μοι. καὶ εἶπεν ὅτι Ἔφυγεν ὁ λαὸς ἐκ τοῦ πολέμου,
καὶ πεπτώκασι πολλοὶ ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἀπέθανον. καὶ ἀπέθανεν καὶ
Σαοὐλ, κοὶ Ἰωναθὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀπέθανεν.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ
τῷ παιδαρίῳ τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ Πῶς οἶδας ὅτι τέθνηκεν Σαοὐλ
καὶ Ἰωναθὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ;
καὶ εἶπεν τὸ παιδάριον τὸ
αὐτῷ Περιπτώματι περιέπεσαν ἐν τῷ ὄρει τῷ Γελβοῦε, κοὶ ἰδοὺ Σαοὺλ
ἐπεστήρικτο ἐπὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ τὰ ἅρματα καὶ οἱ ἱππάρχαι
συνῆψαν αὐτῷ.
καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ, καὶ
καὶ ἐκάλεσέν με, καὶ εἶπα Ἴδου ἐγώ.
καὶ εἰπέν μοι τίς εἰ σύ
καὶ εἶπα Ἀμαληκείτης κε ἴτης ἐγώ εἰμι.
καὶ εἶπεν πρὸς μέ Στῆθι δὴ
μου καὶ θανάτωσόν με, ὄτι κατέσχεν με σκότος δεινόν, ὅτι πᾶσα
ἡ ψυχή μου ἐν ἐμοί.
καὶ ἐπέστην ἐπ’ αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσα
ὅτι ᾔδειν ὅτι οὐ ζήσεται μετὰ τὸ πεσεῖν αὐτόν· καὶ ἔλαβον τὸ βασίλειον
καὶ ἐκράτησεν Δαυεὶδ
τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτά, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ
μετ’ αὐτοῦ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτῶν.
καὶ ἐκόψαντο καὶ ἐνήστευσαν
καὶ ἔκλαυσαν ἕως δείλης ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωναθὰν τὸν υἱὸν αὐτοῦ
καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν Ἰούδα καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραήλ, ὅτι ἐπλήγησαν
ἐν ῥομφαίᾳ.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τῷ παιδαρίῳ τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ
Πόθεν εἶ σύ ; καὶ εἶπεν Υἱὸς ἀνδρὸς παροίκου Ἀμαληκείτου ἐγώ εἰμι.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυείδ Ἠὼς οὐκ ἐφοβήθης ἐπενεγκεῖν χεῖρά σου
ι τὸν χριστὸν Κυρίου ;
καὶ ἐκάλεσεν Δαυεὶδ ἱν τῶν παῖδαρίων
αὐτοῦ καὶ εἶπεν Προσελθὼν ἀπάντησον αὐτῶ· καὶ ἐπάταξεν
αὐτόν, καὶ ἀπέθανεν.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς αὐτόν Τὸ αἷμά σου
ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου, ὅτι τὸ στόμα σου ἀπεκρίθη κατὰ σοῦ λέγων
ὅτι ἐθανάτωσα ἐθανάτωσα τὸν χριστὸν κυρίου.
Καὶ ἐθρήνησεν
Δαυεὶδ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωναθὰν τὸν υἱὸν αὐτοῦ,
καὶ εἶπεν τοῦ διδάξαι τοὺς υἱοὺς Ἰούδα· ἰδοὺ γέγραπται ἐπὶ βιβλίου
τοῦ εὐθοῦς.
Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἐπηρώτησεν Δαυεὶδ ἐν Κυρίῳ λέγων
Εἰ ἀναβῶ εἰς μίαν τῶν πόλεων Ἰούδα ; καὶ εἶπεν κύριος πρὸς αὐτόν
Ανάβηθι. καὶ εἶπεν Δαυείδ ἰδ’ Ποῦ ἀναβῶ ; καὶ εἶπεν Εἰς Χεβρών.
καὶ ἀνέβη ἔκει Δαυεὶδ εἰς Χεβρὼν καὶ ἀμφότεραι αἱ γυναῖκες αὐτοῦ,
Ἀχινόομ ἡ Ἰσραηλεῖτις καὶ Ἀβειγαία ἡ γυνὴ Ναβὰλ τοῦ Καρμηλίου,
καὶ οἱ ἄνδρες οἱ μετ’ αὐτοῦ ἕκαστος καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ, καὶ κατῴκουν
ἐν ταῖς πόλεσιν Χεβρών.
καὶ ἔρχονται ἄνδρες τῆς Ἰουδαίας καὶ χρίουσιν τὸν Δαυεὶδ ἐκεῖ τοῦ βασιλεύειν ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα.
Καὶ ἀπήγγειλαν τῷ Δαυεὶδ λέγοντες ὅτι οἱ ἄνδρες ἰαβεὶς τῆς
Γαλαασείτιδος ἔθαψαν τὸν Σαούλ.
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ ἀγγέλους
καὶ νῦν ποιήσαι
Κύριος μεθ’ ὑμῶν ἕλεος καὶ ἀλήθειαν, καί γε ἐγὼ ποιήσω μεθ’ ὑμῶν
τὸ ἀγαθὸν τοῦτο, ὅτι ἐποιήσατε τὸ ῥῆμα τοῦτο.
καὶ νῦν κραταιουαἱ
χεῖρες ὑμῶν καὶ γίνεθσε εἰς υἱοὺς δυνατούς, ὅτι τέθνηκεν ὁ
ὑμῶν Σαούλ, καἰ γε ἐμὲ κέχρικεν ὁ οἶκος Ἰούδα ἐφ’ ἑαυτὸν
εἰς βασιλέα.
Καὶ Ἀβεννὴρ υἱός Νὴρ ἀρχιστράτηγος τοῦ Σαοὺλ
ἔλαβεν τὸν Ἰεβόσθε υἱὸν Σαοὺλ καὶ ἀνεβίβασεν αὐτὸν ἐκ τῆς
παρεμβολῆς εἰς Μανάεμ,
καὶ ἐβασίλευσεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν Γαλααδεῖτιν
καὶ ἐπὶ τὸν Θασειρεὶ καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν Ἐφράιμ καὶ ἐπὶ
τὸν Βενιαμεὶν καὶ ἐπὶ πάντα Ἰσραήλ.
τεσσεράκοντα ἐτῶν Ἰεβόσθε
καὶ ἐγένοντο αἱ
ἡμέραι ἃς Δαυεὶδ ἐβασίλευσεν ἐν Χεβρὼν ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα ἑπτὰ
ἔτη καὶ ἓξ μῆνας.
Καὶ ἐξῆλθεν Ἀβενὴρ υἱὺς Νὴρ καὶ οἱ παῖδες
Ἰεβόσθαι υἱοῦ Σαοὺλ ἐκ Μανάειμ εἰς Γαβαώ·
καὶ Ἰωὰβ υἱὸς Σαρουιὰ
καὶ οἱ παῖδες Δαυεὶδ ἐξῆλθον ἐκ Χεβρὼν καὶ συναντῶσιν αὐτοῖς ἐπὶ τὴν
καὶ
πρὸς Ἰωὰβ Ἀναστήτωσαν δὴ τὰ παιδάρια καὶ παιξάἡμῶν·
καὶ Εἶπεν Ἰωάβ Ἀναστήτωσαν.
καὶ ἀνέστησαν
καὶ παρῆλθον ἐν ἀριθμῷ τῶν παίδων Βενιαμεὶν δώδεκα τῶν Ἰεβόσθε
υἱοῦ Σαοὺλ καὶ δώδεκα ἐκ τῶν παίδων Δαυείδ.
καὶ ἐκράτησαν
ἕκαστος τῇ χειρὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ πλησίον αὐτοῦ, καὶ μάχαιρα αὐτοῦ
εἰς πλευρὰν τοῦ πλησίον αὐτοῦ, καὶ πίπτουσιν κατὰ τὸ αὐτό· καὶ
ἐκλήθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Μερὶς τῶν ἐπιβούλων, ἥ ἐστιν
ἐν Γαβαών.
καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος σκληρὸς ὥστε λίαν ἐν τῆ
ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· καὶ ἔπταισεν Ἀβεννὴρ καὶ ἄνδρες Ἰσραὴλ ἐνώπιον
παίδων Δαυείδ.
καὶ
δορκὰς ἐν ἀγρῷ.
καὶ κατεδίωξεν Ἀσαὴλ ὀπίσω Ἀβεννήρ,
οὐκ ἐξέκλινεν τοῦ πορεύεσθαι εἰς δεξιὰ οὐδὲ εἰς ἀριστερὰ κατόπισθεν
Ἀβεννήρ.
καὶ ἐπέβλεψεν Ἀβεννὴρ εἰς τὰ ὀπίσω αὐτοῦ καὶ εἶπεν
Εἰ σὺ εἶ αὐτος Ἀσαήλ; καὶ εἶπεν Ἐγὼ εἰμι.
καὶ εἶπεν
ἦρ Ἔκκλινον σὺ εἰς τὰ δεξιὰ ἡ εἰς τὰ ἀριστερά, κοὶ κατάσχε
ἱν τῶν παιδαρίων καὶ λάβε σεαυτῷ τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ·
καὶ οὐκ ἠθέλησεν Ἀσαὴλ ἐκκλίναι ἐκ τῶν ὄπισθεν αὐτοῦ.
καὶ
πατάξω σε εἰς τὴν γῆν· καὶ πὼς ῥὼ τὸ πρόσωπόν μου πρὸς
καὶ ποῦ ἐστιν ταῦτα ; ἐπίστρεφε πρὸς Ἰωὰβ τὸν ἀδελφόν
καὶ οὐκ ἐβούλετο τοῦ ἀποστῆναι. καὶ τύπτει αὐτὸν Ἀβεννὴρ ἐν τῷ
τοῦ δόρατος ἐπὶ τὴν ψόαν, καὶ διεξῆλθεν τὸ δόρυ ἐκ τῶν
αὐτοῦ, καὶ πίπτει ἐκεῖ καὶ ἀποθνήσκει ὑποκάτω αὐτοῦ· καὶ
ἐγένετο πᾶς ὁ ἐρχόμενος ἕως τοῦ τόπου οὗ ἔπεσεν ἐκεῖ Ἀσαὴλ καὶ
ἀπέθανεν, καὶ ὑφίστατο.
καὶ κατεδίωξεν Ἰωὰβ καὶ Ἀβεσσὰ
Αβεννήρ, καὶ ὁ ἥλιος ἔδυνεν· καὶ αὐτοὶ εἰσῆλθον ἕως τοῦ βουνοῦ
Ἀμμάν, ὅ ἐστιν ἐπὶ προσώπου Γαῖ, ὁδὸν ἔρημον Γαβαών.
καὶ
συναθροίζονται υἱοὶ Βενιαμεὶν οἱ ὀπίσω Ἀβεννήρ, καὶ ἐγενήθησαν
εἰς συνάντησιν μίαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ κεφαλὴν βουνοῦ ἑνός.
καὶ
ἐκάλεσεν Ἀβεννὴρ Ἰωὰβ καὶ εἶπεν Μὴ εἰς νῖκος καταφάγεται ἡ
ῥομφαία ; ἢ οὐκ οἶδας ὅτι πικρὰ ἔσται εἰς τὰ ἔσχατα ; καὶ ἕως πότε οὐ
μὴ εἴπῃς τῷ λαῷ ἀναστρέφειν ἀπὸ ὄπισθεν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ;
καὶ εἶπεν Ἰωάβ νῇ Κύριος, ὅτι εἰ μὴ ἐλάλησας, διότι τότε ἐκ
ἀνέβη ὁ λαὸς ἕκαστος κατόπισθεν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ.
καὶ ἐσάλπισεν
Ἰωὰβ τῇ σάλπιγγι, καὶ ἀπέστησαν πᾶς ὁ λαὸς καὶ οὐ κατεδίωξαν
ὀπίσω τοῦ Ἰσραήλ, καὶ οὐ προσέθεντο ἔτι τοῦ πολεμεῖν.
καὶ
καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἀπῆλθον εἰς δυσμὰς ὅλην τὴν νύκτα
καὶ διέβαιναν τὸν Ιορδάνην καὶ ἐπορεύθησαν ὅλην τὴν
παρατείνουσαν, καὶ ἔρχονται εἰς τὴν παρεμβολήν.
καὶ Ἰωὰβ
23 ἐπίστρεφε] σποστρ. Α | ψοιαν Α | διεξῆλθεν] ἐξῆλθεν Α | υφειστατο
24 Αβεσσα] Αβισαι Α | Αμμα Α Ο συν αντησιν B*a συ ναντησιν Bb
26 η ρομφ.] om η Α | οιδες Α | ἀναστρέφειν] επιστρ. Α 27 πρωίθεν]
(sic) Α 29 νυκταν Α | διέβαινον Α | τὴν παρεμβ.] om τὴν Α
καὶ
τῶν ἀνδρῶν Ἀβεννὴρ τριακοσίους ἑξήκοντα ἄνδρας παρ’ αὐτοῦ.
καὶ αἴρουσιν τὸν Ασαὴλ κ·αὶ θάπτουσιν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ ἐν Βαιθλέεμ· καὶ ἐπορεύθη Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄνδρες οἱ
μετ’ αὐτοῦ ὅλην τὴν νύκτα, καὶ διέφαυσεν αὐτοῖς ἐν Χεβρών.
Καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐπὶ πολὺ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ
III
IIIἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυείδ· καὶ ὁ οἶκος Δαυεὶδ ἐπορεύετο καὶ ἐκραταιοῦτο,
καὶ ὁ οἶκος Σαοὺλ ἐπορεύετο καὶ ἠσθένει.
Καὶ ἐτέχθησαν τῷ Δαυεὶδ υἱοὶ ἐν Χεβρών, καὶ ἦν ὁ πρωτότοκος αὐτοῦ Ἀμνὼν τῆς Ἀχεινόομ τῆς Ἰσραηλίτισος,
καὶ ὁ δεύτερος αὐτοῦ Δαλουιὰ τῆς
Ἀβειγαίας τῆς Καρμηλίας, καὶ ὁ τρίτος Ἀβεσσαλὼμ υἱὸς Μααχὰ θυγατρὸς
Θομμεὶ βασιλέως Γεσείρ,
καὶ ὁ τέταρτος Ὀρνεὶλ υὑὸς Φεγγείθ,
καὶ ὁ πέμπτος Σαβατειὰ τῆς Ἀβειτάλ,
καὶ ὁ ἕκτος Ἰεθεραάμ τῆς Αἰγὰλ
γυναικὸς Δαυείδ· οὗτοι ἐτέχθησαν τῷ Δαυεὶδ ἐν Χεβρών.
Καὶ
ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι τὸν πόλεμον ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ
ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυείδ, καὶ Ἀβεννὴρ ἦν κρατῶν τοῦ οἴκου
Σαούλ.
καὶ τῷ Σαοὺλ παλλακὴ Ῥεσφὰ θυγάτηρ Ἰάλ· καὶ εἶπεν
Μεμφιβόσθε υἱὸς Σαοὺλ πρὸς Ἀβεννήρ Τί ὅτι εἰσῆλθες πρὸς τὴν
παλλακὴν τοῦ πατρός μου;
καὶ ἐθυμώθη σφόδρα Ἀβεννὴρ περὶ τοῦ
λόγου Μεμφιβόσθε καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς αὐτόν Μὴ κεφαλὴ κυνὸς
ἐγώ εἰμι ; ἐποίησα ἕλεος σήμερον μετὰ τοῦ οἴκου Σαοὺλ τοῦ πατρός
σου κοὶ περὶ ἀδελφῶν καὶ γνωρίμων, καὶ οὐκ ηὐτομόλησα εἰς τὸν
οἶκον Δαυείδ · καὶ ἐπιζητεῖς ἐπ’ ἐμὲ ὑπὲρ ἀδικίας γυναικὸς σήμερον ;
τάδε ποιήσαι ὁ θεὸς τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τάδε προσθείη αὐτῷ, ὅτι καθὼς
ὤμοσεν Κύριος τῷ Δαυείδ, ὅτι οὕτως ποιήσω αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ·
ερπιελεῖν τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ οἴκου Σαοὐλ, καὶ τοῦ ἀναστῆσαι τὸν
θρόνον Δαυεὶδ ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν Ἰούδαν ἀπὸ Δὰν ἕως Βηβσάβεε.
καὶ οὐκ ἠδυνάσθη ἔτι Μεμφιβόσθε ἀποκριθῆναι τῷ Ἀβεννὴρ
ῥῆμα ἀπὸ τοῦ φοβεῖσθαι αὐτόν.
Καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεννὴρ
πρὸς σὲ πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ.
καὶ εἶπεν Δαυείδ Ἐγὼ
διαθήσομαι πρὸς σὲ διαθήκην, πλὴν λόγον ἕνα ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ
λέγων οὐκ ὄψει τὸ πρόσωπον μου ἐὰν μὴ ἀγάγῃς τὴν
θυγατέρα Σαοὐλ, παραγινομένου ἰδεῖν τὸ πρόσωπον μου.
καὶ
Δαυεὶδ πρὸς Μεμφιβόσθε υἱὸν Σαοὺλ ἀγγέλους λέγω
μοι τὴν γυναῖκά μου τὴν μελχόλ, ἢν ἔλαβον ἐν ἑκατὸν
ἀλλοφύλων ἀλλοφύλων,
καὶ ἀπέστειλεν Μεμφιβόσθε καὶ
αὐτὴν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, παρὰ Φαλτιὴλ υἱοῦ Σέλλης.
καὶ
ἐπορεύετο ὁ ἀνὴρ αὐτῆς μετ’ αὐτῆς κλαίων ὀπίσω αὐτῆς ἕως Βαρακεὶ
καὶ εἰπεν πρὸς αὐτὸν Ἀβεννήρ Πορεύου, ἀνάστρεφε· καὶ ἀνέστρεψεν.
στρεψεν.
Καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ
λέγων Ἐχθὲς καὶ τρίτην ἐζητεῖτε τὸν Δαυεὶδ βασιλεύειν ἐφ’ ὑμῶν.
καὶ νῦν ποιήσατε, ὅτι Κύριος ἐλάλησεν περὶ Δαυεὶδ λέγων Ἐν
τοῦ δούλου μου Δαυεὶδ σώσω τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων καὶ ἐκ
χειρὸς πόντων τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν.
καὶ ἐλάλησεν Ἀβεννὴρ
τοῖς ὠσὶν Βενιαμείν, καὶ ἐπορεύθη Ἀβεννὴρ τοῦ λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα
τοῦ Δαυεὶδ εἰς Χεβρὼν πάντα ὅσα ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς Ι
καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς οἴκου Βενιαμείν.
καὶ ἦλθεν
πρὸς Δαυεὶδ εἰς Χεβρὼν καὶ μετ’ αὐτοῦ εἴκοσι ἄνδρες· καὶ
Δαυεὶδ τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τοῖς ἀνδράσιν τοῖς μετ’ αὐτοῦ πότον.
καὶ εἶπεν
Ἀβεννὴρ πρὸς Δαυείδ Ἀναστήσομαι δὴ καὶ πορεύσομαι, καὶ συναθροίσω
πρὸς κύριόν μου τὸν βασιλέα πάντα Ἰσραήλ, καὶ διαθήσομαι
μετ’ αὐτοῦ διαθήκην, καὶ βασιλεύσεις ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή
σου. καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ τὸν Ἀβεννήρ, καὶ ἐπορεύθησαν ἐν εἰρήνῃ.
καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδες Δαυεὶδ καὶ Ἰωὰβ παρεγίνοντο ἐκ τῆς ἐξοδίας,
σκῦλα πολλὰ ἔφεραν μετ’ αὐτῶν· καὶ Αβεννὴρ οὐκ ἦν μετὰ Δαυεὶδ
εἰς Χεβρών, ὅτι ἀπεστάλκει αὐτὸν καὶ ἀπεληλύθει ἐν εἰρήνῃ.
καὶ
καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ
εἶπεν Τί τοῦτο ἐποίησας; ἰδοὺ ἦλθεν Ἀβεννὴρ πρὸς σέ, καὶ ἵνα
τί ἐξαπέσταλκας αὐτὸν καὶ ἀπελήλυθεν ἐν εἰρήνῃ ;
ἢ οὐκ οἶδας τὴν
κακίαν Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ, ὅτι ἀπατῆσαί σε παρεγένετο καὶ γνῶναι
τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου καὶ γνῶναι ἅπαντα ὅσα σὺ
ποιεῖς;
καὶ ἀνέστρεψεν Ἰωὰβ ἀπὸ τοῦ Δαυεὶδ καὶ ἀπέστειλεν
ς ὀπίσω Ἀβεννήρ, καὶ ἐπιστρέφουσιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ φρέατος
τοῦ Σεειράμ· καὶ Δαυεὶδ οὐκ ᾔδει.
καὶ ἐπέστρεψεν τὸν Ἀβεννὴρ
εἰς Χεβρών, καὶ ἐξέκλινεν αὐτὸν Ἰωὰβ ἐκ πλαγίων τῆς πύλης λαλῆσαι
πρὸς αὐτόν, ἐνεδρεύων· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐκεῖ εἰς τὴν ψόαν, καὶ
ἀπέθανεν ἐν τῷ αἴματι Ἀσαὴλ τοῦ ἀδελφοῦ Ἰωάβ.
καὶ ἤκουσεν
Δαυεὶδ μετὰ ταῦτα καὶ εἶπεν Ἀθῷός εἰμι ἐγὼ καὶ ἡ βασιλεία μου ἀπὸ
κυρίου καὶ ἕως αἰῶνος ἀπὸ τῶν αἱμάτων Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ.
καταντησάτωσαν
ἐπὶ κεφαλὴν Ἰωὰβ καὶ ἐπὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς
αὐτοῦ, καὶ μὴ ἐκλίποι ἐκ τοῦ οἴκου Ἰωὰβ γονορρυὴς καὶ λεπρὸς
καὶ κρατῶν σκυτάλης καὶ πίπτων ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐλάσσου μένος
ἄρτοις.
Ἰωὰβ δὲ καὶ Ἀβεσσὰ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ διεπαρετηροῦντο
τὸν Ἀβεννὴρ ἀνθ’ ὧν ἐθανάτωσεν τὸν Ἀσαὴλ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν
ἐν Γαβαὼν ἐν τῷ πολέμῳ.
Καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς Ἰωὰβ καὶ
πρὸς πάντα τὸν λαὸν τὸν μετ’ αὐτοῦ Διαρρήξατε τὰ ἱμάτια ὑμῶν
καὶ περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε ἐνώπιον Ἀβεννήρ· καὶ ὁ
βασιλεὺς Δαυεὶδ ἐπορεύετο ὀπίσω τῆς κλίνης.
καὶ θάπτουσιν τὸν
Ἀβεννὴρ εἰς Χεβρών· καὶ ἦρεν ὁ βασιλεὺς τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ
ἔκλαυσεν ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ, καὶ ἔκλαυσεν πᾶς ὁλαὸς ἐπὶ Αβεννήρ.
καὶ ἐθρήνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Ἀβεννὴρ καὶ εἶπεν
καὶ ἦλθεν πᾶς ὁ λαὸς
ὁ ηλιος, οὐ μὴ γεύσωμαι ἄρτου ἢ ἀπὸ παντός τινος.
καὶ ἔγων πᾶς
λαός, καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον αὐτῶν πάντα ὅσα ἐποίησεν ὁ
ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.
καὶ ἔγνω πᾶς ὁ λαὸς καὶ πᾶς
ἡμέρᾳ ἐκείνη ὅτι οὐκ ἐγένετο παρὰ τοῦ βασιλέως θανατῶσαι τὸν
Ἀβεννὴρ υἱὸν Νήρ.
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς
αὐτοῦ οὐκ οἴδατε ὅτι ἡγούμενος μέγας πέπτωκεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ
ἐν τῷ Ἰσραήλ ;
καὶ ὅτι ἐγώ εἰμι σήμερον συγγενής καὶ ὑπὸ βασιλέως; οἱ δὲ ἄνδρες οὗτοι υἱοὶ Σαρουίας σκληρότεροί μού εἰσιν· IV
IVἤκουσεν μεμφιβόσθε υἱὸς Σαοὺλ ὅτι τέθνηκεν Ἀβεννὴρ ἐν Χεβρών, καὶ ἐξελύθησαν αἱ χεῖρες αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραὴλ παρείθησαν.
καὶ δύο ἄνδρες ἡγούμενοι συστρεμμάτων τῷ
υἱῷ Σαοὐλ. ὄνομα τῷ ἑνὶ Βαανά, καὶ ὄνομα τῷ δευτέρῳ Ῥηχάβ, υἱοὶ
Ῥεμμὼν τοῦ Βηρωθαίου ἐκ τῶν υἱῶν Βενιαμείν, ὅτι Βηρὼθ ἐλογίζετο
τοῖς υἱοῖς Βενιαμείν.
καὶ ἀπέδρασαν οἱ Βηρωθαῖοι εἰς Γεθθάι,
ἦσαν ἐκεῖ παροικοῦντες ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
Καὶ τῷ
υἱῷ Σαοὺλ υἱὸς πεπληγὼς τοὺς πόδας υἱὸς ἐτῶν πέντε, καὶ οὗτος
ἐν τῷ ἐλθεῖν τὴν ἀγγελίαν Σαοὺλ καὶ Ἰωναθὰν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἐξ
Ισραήλ, καὶ ἦρεν αὐτὸν ὁ τιθηνὸς αὐτοῦ καὶ ἔφυγεν· καὶ ἐγένετο
ἐν τῷ σπεύδειν αὐτόν καὶ ἀναχωρεῖν, καὶ ἔπεσεν καὶ ἑ
καὶ ὄνομα αὐτῷ Μεμφιβόσθε.
Καὶ ἐπορεύθησαν
τοῦ Βεηρωθαίου Ῥεκχὰ καὶ Βαὰμ καὶ εἰσῆλθον ἐν τῷ καύματι τῆς
ἡμέρας εἰς οἶκον Μεμφιβόσθε, καὶ αὐτὸς ἐκάθευδεν ἐν τῆ κοίτη τῆς
μεσημβρίας.
καὶ ἰδοὺ ἡ θυρωρὸς τοῦ οἴκου ἐκάθαιρεν πυροὺς καὶ
ἐνύσταξεν καἰ ἐκάθευδεν, καὶ Ῥεκχὰ καὶ βάμμα οἱ ἀδελφοὶ διέλαθον.
καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον, καὶ Μεμφιβόσθε ἐκάθευδεν ἐπὶ τῆς
αὐτοῦ ἐν τῷ κοιτῶνι αὐτοῦ· καὶ τύπτουσιν αὐτὸν καὶ θανατοῦσιν,
καὶ ἀναφαιροῦσιν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔλαβον τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
καὶ ἀπῆλθον ὁδὸν τὴν κατὰ δυσμὰς ὅλην τὴν νύκτα.
καὶ ἤνεγκαν
καὶ ἀπεκρίθη Δαυεὶδ τῷ Ῥεκχὰ
καὶ τῶ Βαὰμ ἀδελφῷ αὐτοῦ υἱοῖς Ῥεμμὼν τοῦ Βηρωθαίου καὶ
αὐτοῖς Ζῇ κύριος ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης
ὅτι ὁ ἀπαγγείλας μοι ὅτι τέθνηκεν Σαοὺλ καὶ αὐτὸς ἦν ὡς εὐαλλελιζόμενος
ἐνώπιόν μου, καὶ κατέσχον αὐτὸν καὶ ἀπέκτεινα ἐν Σεκελάκ,
ᾧ ἔδει με δοῦναι εὐαγγέλια.
καὶ νῦν ἄνδρες πονηροὶ ἀπεκτάνκασιν
κάσιν ἄνδρα δίκαιον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ· καὶ
νῦν ἐκζητήσω τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ χειρὸς ὑμῶν καὶ ἐξολεθρεύσω ὑμᾶς ἐκ
τῆς γῆς.
καὶ ἐνετείλατο Δαυεὶδ τοῖς παιδαρίοις αὐτοῦ καὶ ἀποκτέννουσιν
αὐτούς· καὶ κολοβοῦσιν τὰς χεῖρας οὕτων καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν
καὶ ἐκρέμασαν αὐτοὺς ἐπὶ τῆς κρήνης ἐν Χεβρών, καὶ τὴν κεφαλὴν
Μεμφιβόσθε ἔθαψαν ἐν τῷ τάφῳ Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ.
Καὶ παραγίνονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ Ἰσραὴλ πρὸς Δαυεὶδ εἰς
Χεβρὼν καὶ εἶπαν αὐτῷ Ἴδου ὀστᾶ σου καὶ σάρκες σου ἡμεῖς.
καὶ
ἐχθὲς καὶ τρίτην ὄντος Σαοὺλ βασιλέως ἐφ’ ἡμῖν σὺ ἦσθα ὁ ἐξάγων καὶ
εἰσάγων τὸν Ἰσραήλ, καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς σέ Σὺ ποιμανεῖς τὸν
λαόν μου τὸν Ἰσραήλ, καὶ σὺ ἔσει εἰσηγούμενος ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ.
καὶ ἔρχονται πάντες οἱ πρεσβύτεροι Ἰσραὴλ πρὸς τὸν βασιλέα
εἰς Χεβρὼν, καὶ διέθετο αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς ΔΑυεὶδ διαθήκην ἐν Χεβρὼν
ἐνώπιον κυρίου, καὶ χρίουσιν τὸν Δαυεὶδ εἰς βασιλέα ἐπὶ πάντα
Ισραήλ.
Υἱὸς τριάκοντα ἐτῶν Δαυεὶδ ἐν τῷ βασιλεῦσαι αὐτόν,
καὶ τεσσεράκοντα ἣ ἐβασίλευσεν·
ἑπτὰ ἔτη καὶ ἓξ μῆνας ἐβασίλευσεν
ἐν Χεβρὼν ἐπὶ τὸν Ἰούδα, καὶ τριάκοντα τρία ἔτη ἐβασίλευσεν
ἐπὶ πάντα Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδαν ἐν Ἰερουσαλήμ.
Καὶ ἀπῆλθεν
Δαυεὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ εἰς Ἰερουσαλὴμ πρὸς τὸν Ἰεβουσαῖον
Δαυεὶδ ὧδε.
καὶ κατελάβετο Δαυεὶδ τὴν περιοχὴν Σειών, αὕτη
πόλις τοῦ Δαυείδ.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Πᾶς τύπτων
Ἰεβουσαῖου ἁπτέσθω ἐν παραξιφίδι καὶ τοὺς χωλοὺς καὶ τοὺς τυφλοὺς
καὶ τοὺς μισοῦντας τὴν ψυχὴν Δαυείδ· διὰ τοῦτο ἐροῦσιν τυφλοὶ
καὶ χωλοὶ οὐκ εἰσελεύσονται εἰς οἶκον κυρίου.
καὶ ἐκάθισεν
ἐν τῇ περιοχῇ, καὶ ἐκλήθη αὕτη ἡ πόλις Δαυείδ· καὶ ᾠκοδόμησεν
αὐτὴν πόλιν κύκλῳ ἀπὸ τῆς ἄκρας καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ.
καὶ
διεπορεύετο Δαυεὶδ πορευόμενος καὶ μεγαλυνόμενος, καὶ Κύριος Παντοκράτωρ
μετ’ αὐτοῦ.
καὶ ἀπέστειλεν Χειρὰμ βασιλεὺς Τύρου
γέλους πρὸς Δαυεὶδ καὶ ξύλα κέδρινα καὶ τέκτονας ξύλων καὶ τέ·
κτονας λίθων, καὶ ᾠκοδόμησαν οἶκον τῷ Δαυείδ.
καὶ ἔγνω
ὅτι ἡτοίμασεν αὐτὸν κύριος εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ ὅτι
βασιλεία αὐτοῦ διὰ τὸν λαὸν αὐτοῦ Ἰσραήλ.
Καὶ ἔλαβεν Δαυδὶδ ἔτι γυναῖκας καὶ παλλακὰς ἐξ
μετὰ τὸ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Χεβρών· καὶ ἐγένοντο τῷ Δαυεὶδ ἔτι υἱοὶ καὶ
θυγατέρες.
καὶ ταῦτα τὰ ὀνόματα τῶν γεννηθέντων αὐτῷ ἐν
Σαμμοῦς καὶ Σωβὰβ καὶ Ναθὰν καὶ Σαλωμών,
καὶ Ἐβεὰρ καὶ
Ἐλεισοῦς καὶ Νάφεκ καὶ Ἰεφίες,
καὶ Ἐλεισομὰ καὶ Ἐπιδαὲ καὶ ἄν, Ἰεβαάρ, Ναγέδ, Νάφεκ, Ἰαναθά, Λεασαμύς, Βααλειμάθ, Ἐλειφάαθ.
Καὶ ἤκουσαν ἀλλόφυλοι ὅτι κέχρισται
ἠλ, καὶ ἀνέβησαν πάντες οἱ ἀλλόφυλοι ζητεῖν τὸν Δαυείδ· καὶ
ἤκουσεν ΔΑυείδ, καὶ κατέβη εἰς τὴν περιοχήν.
καὶ οἱ ἀλλόφυλοι
παραγίνονται καὶ συνέπεσαν εἰς τὴν κοιλάδα τῶν Τιτάνων.
καὶ
ἠρώτησεν Δαυεὶδ διὰ κυρίου λέγων Εἰ ἀναβῶ πρὸς τοὺς ἀλλοφύλους
καὶ παραδώσεις αὐτοὺς εἰς τὰς χεῖράς μου; καὶ εἶπεν κύριος πρὸς
Δαυείδ Ἀνάβαινε, ὅτι παραδιδοὺς παραδώσω τοὺς ἀλλοφύλους εἰς
τὰς χεῖράς σου.
καὶ ἦλθεν Δαυεὶδ ἐκ τῶν ἐπάνω διακοπῶν
ἔκοψεν τοὺς ἀλλοφύλους ἐκεῖ, καὶ εἶπεν Δαυείδ Διέκοψεν Κύριος τοὺς
καὶ καταλιμπάνουσιν
ἐκεῖ τοὺς θεοὺς αὐτῶν, καὶ ἐλάβοσαν αὐτοὺς Δαυδὶδ
καὶ οἱ ἄνδρες οἱ μετ’ αὐτοῦ.
Καὶ προσέθεντο ἔτι ἀλλόφυλοι τοῦ
ἀναβῆναι, κοὶ συνέπεσαν ἐν τῇ κοιλάδι τῶν Τιτάνων.
καὶ ἐπηρώτησεν Δαυεὶδ διὰ Κυρίου, καὶ εἶπεν κύριος οὐκ ἀναβήσει εἰς σιν αὐτῶν, ἀποστρέφου ἀπ’ αὐτῶν καὶ παρέσει αὐτοῖς πλησίον τοῦ κλαυθμῶνος.
καὶ ἱστᾶι ἐν τῷ ἀκόῦσαί σε τὴν φωνὴν τοῦ
συνκλεισμοῦ ἀπὸ τοῦ ἄλσους τοῦ κλαυθμῶνος, τότε καταβήσει πρὸς
αὐτούς, ὅτι τότε ἐξελεύσεται κύριος ἔμπροσθέν σου κόπτειν ἐν τῷ
πολέμω τῶν ἀλλοφύλων.
καὶ ἐποίησεν Δαυεὶδ καθὼς ἐνετείλατο
αὐτῷ κύριος, καὶ ἐπάταξεν τοὺς ἀλλοφύλους ἀπὸ Γαβαὼν ἕως τῆς γῆς
Γαζηρά.
Καὶ συνήγαγεν ἔτι Δαυεὶδ πάντα νεανίαν ἐξ Ἰσραὴς ὡς ἑβδομήκοντα
χιλιάδας.
καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη Δαυεὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς
ὁ μετ’ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀρχόντων Ἰούδα ἐν ἀναβάσει, τοῦ
ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ, ἐφ’ ἣν ἐπεκλήθη τὸ
τῶν δυνάμεων καθημένου ἐπὶ τῶν χερουβεὶν ἐπ’ αὐτῆς.
ἐπεβίβασεν
τὴν κιβωτὸν κυρίου ἐφ’ ἅμαξαν καινὴν καὶ ἦρεν αὐτὴν εἰς
οἶκον Ἀμειναδὰβ τοῦ ἐν τῷ βουνῷ· καὶ Ὀζὰ καὶ ὁ ἀδελφοὶ αὐτοῦ
υἱοὶ Ἀμειναδὰβ ἦγαν τὴν ἅμαξαν
σὺν τῇ κιβωτῷ, καὶ οἱ ἀδελφοὶ
αὐτοῦ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ.
καὶ Δαυεὶδ καὶ οἱ υἱοὶ
Ἰσραὴλ παίζοντες ἐνώπιον κυρίου ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις, ἲς, ἐν ἰσχύι
καὶ ἐν ᾠδαῖς καὶ ἐν κινύραις καὶ ἐν νάβλαις καὶ ἐν τυμπάνοις καὶ
ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν αὐλοῖς.
καὶ παραγίνονται ἕως ἅλω Νωδάβ· καὶ
ἐξέτεινεν Ὀζὰ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ κατασχεῖν
αὐτήν. καὶ ἐκράτησεν αὐτήν, ὅτι περιέσπασεν αὐτὸν ὁ μόσχος, τοῦ
αὐτήν.
καὶ ἐθυμώθη Κύριος τῷ Ὀζά, καὶ ἔπαισεν αὐτόν
τοῦ θεοῦ.
καὶ ἠθύμησεν ΔΑυεὶδ ὑπὲρ οὗ διέκοψεν κύριος διακοπὴν ἐν
τῷ Ὀζά· καὶ ἐκλήθη ὁ τόπος ἐκεῖνος Διακοπὴ Ὀζά ἕως τῆς ἡμέρας
ταύτης.
καὶ ἐφοβήθη Δαυδὶδ τὸν κύριον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη λέγων
Ἠὼς εἰσελεύσεται πρὸς μὲ ἡ κιβωτὸς Τυρίου;
καὶ οὐκ
Δαυεὶδ τοῦ ἐκκλῖναι πρὸς αὐτὸν τὴν κιβωτὸν διαθήκης κυρίου εἰς τὴν
πόλιν Δαυείδ· καὶ ἀπέκλινεν αὐτὴν Δαυεὶδ εἰς οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ
Γεθθαίου.
καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς τοῦ κυρίου εἰς οἶκον
τοῦ Γεθθαίου μῆνας τρεῖς· καὶ εὐλόγησεν κύριος ὅλον τὸν οἶκον
Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ.
Καὶ ἀπηγγέλη τῷ
Δαυεὶδ λέγοντες Ηὐόγησεν κύριος τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ
αὐτοῦ ἕνεκεν τῆς κιβωτοῦ τοῦ θεοῦ· καὶ ἐπορεύθη Δαυεὶδ καὶ ἀνήγαγεν
τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου ἑκ τοῦ οἴκου Ἀβεδδαρὰ εἰς τὴν πόλιν Δαυεὶδ
ἐν εὐφροσύνῃ.
καὶ ἦσαν μετ’ αὐτῶν αἴροντες τὴν κιβωτὸν ἑπτὰ
χοροί, καὶ θύμα μόσχος, καὶ ἄρνα.
καὶ Δαυεὶδ ἀνεκρούετο ἐν
νοις ἡρμοσμένοις ἐνώπιον κυρίου, καὶ ὁ Δαυεὶδ ἐνδεδυκὼς στολὴν
ἔξαλλον.
καὶ Δαυεὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραὴλ ἀνήγαγον τὴν
κυρίου μετὰ κραυγῆς καὶ μετὰ φωνῆς σάλπιγγος.
καὶ ἐγένετο
κιβωτοῦ παραγινομένης ἕως πόλεως Δαθεὀδ. καὶ μελχὸλ ἡ θυγάτηρ
Σαοὺλ διέκυπτεν διὰ τῆς θυρίδος, καὶ εἶδεν τὸν βασιλέα Δαυεὶδ ὀρχούμενον
καὶ ἀνακρουόμενον ἐνώπιον κυρίου, καὶ ἐξουδένωσεν αὐτὸν ἐν
τῇ καρδίᾳ ἑαυτῆς.
καὶ φέρουσιν τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου καὶ ἀνέθη.
κὰν αὐτὴν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς μέσον τῆς σκηνῆς ἧς ἔπηξεν αὐτῇ
Δαυείδ· καὶ ἀνήνεγκεν αὐτῇ ὁλοκαυτώματα ἐνώπιον κυρίου, καὶ εἰρηνικάς.
καὶ συνετέλεσεν Δαυεὶδ συναναφέρων τὰς ὁλοκαυτώσεις
καὶ τὰς εἰρηνικάς, καὶ εὐλόγησεν τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι κυρίου τῶν
δυνάμεων.
καὶ διεμέρισεν παντὶ τῷ λαῷ εἰς πᾶσαν τὴν
τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ Δὰν ἕως Βηρσάβεε, ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως γυναικός, ἑκάστῳ
κολλυρίδα ἄρτου καὶ ἐσχαρίτην καὶ λάγανον ἀπὸ τηγάνου· καὶ
θὲν πᾶς ὁ λαὸς ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Καὶ ἐπέστρεψεν
Δαυεὶδ εὐλογῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθεν Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρός Μελχόλ
Ἐνώπιον κυρίου ὀρχήσομαι· εὐλογητὸς κύριος ὅς ἐξελέξατό με ὑπὲρ
τὸν πατέρα σου καὶ ὑπὲρ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ, καταστῆσαί με
εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἰσραή· καὶ παίξομαι
καὶ ὀρχήσομαι ἐπώπιον κυρίου,
καὶ ἀποκαλυφθήσομαι ἔτι οὕτως, καὶ
ἔσομαι ἀχρεῖος ἐν ὀφθαλμοῖς σου, καὶ μετὰ τῶν παιδισκῶν ὧν εἶπάς
με δοξασθῆναι.
καὶ τῇ Μελχὸλ θυγατρὶ Σαοὺλ οὐκ ἐγένετο παιδίον
ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν.
Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐκάθισεν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ
κύριος κατεκληρονόμησεν αὐτὸν κύκλῳ ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν
αὐτοῦ τῶν κύκλῳ,
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ναθὰν τὸν προφήτην
Ιδοὺ δὴ ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ, καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ θεοῦ κάθηται
ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς.
καὶ εἶπεν Ναθὰν πρὸς τὸν βασιλέα Πάντα ὅσα
ἂν ἐν τῇ καρδίᾳ σου βάδιζε καὶ ποίει, ὅτι κύριος μετὰ σοῦ.
Καὶ
ἐγένετο τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου πρὸς Ναθὰν λέγων
Πορεύου καὶ εἰπὸν πρὸς τὸν δοῦλόν μου Δαυείδ τάδε λέγει Κύριος
Οὐ σὺ οἰκοδομήσεις μοι οἶκον τοῦ κατοικῆσαί με.
ὅτι οὐ κατῴκηκα
ἐν οἴκῳ ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἀνήγαγον ἐξ Αἰγύπτου τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἕως
τῆς ἡμέρας ταύτης, καὶ ἤμην ἐνπεριπατῶν ἐν καταλύματι καὶ ἐν σκηνῇ.
ἐν πᾶσιν οἷς διῆλθον ἐν παντὶ Ἰσραὴλ εἰ λαλῶν ἐλάλησα πρὸς
μίαν φυλὴν τοῦ Ἰσραὴλ ᾧ ἐνετειλάμην ποιμαίνειν τὸν λαόν μου
Ἰσραὴλ λέγων ὅτι οὐκ ᾠκοδομήκατέ μοι οἶκον κέδρινον;
καὶ νῦν
τάδε ἐρεῖς τῷ δούλῳ μου Δαυείδ τάδε λέγει κύριος Παντοκράτωρ
Ἔλαβόν σε ἐκ τῆς μάνδρας τῶν προβάτων τοῦ εἶναί σε εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ τὸν λαόν μου ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ,
καὶ ἤμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν
οἷς ἐπορεύου, καὶ ἐξωλέθρευσα πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ
προσώπου σου, καὶ ἐποίησά σε ὀνομαστὸν κατὰ τὸ ὄνομα τῶν
μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ θήσομαι τόπον τῷ λαῷ μου τῷ
Ἰσραὴλ καὶ καταφυτεύσω αὐτόν, καὶ κατασκηνώσει καθ᾿ σεῖ καθ’ ἑαυτὸν καὶ
ταπεινῶσαι αὐτὸν καθὼς ἀπ’ ἀρχῆς,
άπὸ τῶν ἡμερὼν ὧν
ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ· καὶ ἀναπαύσω σε ἀπὸ πάντων
τῶν ἐχθρῶν σου, καὶ ἀπαγγελεῖ σοι κύριος ὅτι οἶκον οἰκοδομήσεις
αὐτῷ.
καὶ ἔσται
ἔσται ἐκ τῆς κοιλίας σου, καὶ ἑτοιμάσω τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.
αὐτὸς
οἰκοδομήσει μοι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καὶ ἀνορθώσω τὸν θρόνον
αὐτοῦ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα.
ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα καὶ
ἔσται μοι εἰς υἱόν· καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἀδικία αὐτοῦ, καὶ ἐλέγξω αὐτὸν ἐν
ῥάβδῳ ἀνδρῶν καὶ ἐν ἁφαῖς υἱῶν ἀνθρώπων,
τὸ δὲ ἔλεος
οὐκ ἀποστήσω ἀπ’. αὐτοῦ καθὼς ἀπέστησα ἀφ’ ὧν ἀπέστησα ἐκ
προσώπου μου.
καὶ πιστωθήσεται ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἡ
αὐτοῦ ἕως αἰῶνος ἐνώπιον ἐμοῦ, καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος
εἰς τὸν αἰῶνα,
κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ κατὰ
τὴν ὅρασιν ταύτην, οὕτως ἐλάλησεν Ναθὰν πρὸς Δαυείδ.
Καὶ
εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς ΔΑυεὶδ καὶ ἐκάθισεν ἐνώπιον κυρίου, καὶ εἶπεν
τίς εἰμι ἐγώ, κύριέ μου κύριε, καὶ τίς ὁ οἰκός μου, ὅτι ἠγάπηκάς με ἕως
τούτων ;
καὶ κατεσμικρύνθην μικρὸν ἐνώπιόν σου, κύριέ
καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ οἴκου τοῦ δούλου σου εἰς μακράν. οὗτος δὲ
ὁ νόμος τοῦ ἀνθρώπου, κύριέ μου Κύριε.
καὶ τί προσθήσει Δαυεὶδ
ἔτι τοῦ λαλῆσαι πρὸς σέ ; καὶ νῦν σὺ οἶδας τὸν δοῦλόν σου, κύριε.
διὰ τὸν δοῦλὸν σου πεποίηκας· καὶ κατὰ τὴν καρδίαν σου
πᾶσαν τὴν μεγαλωσύνην ταύτην, γνωρίσαι τῷ δούλῳ σου,
ἕνεκεν τοῦ
μεγαλῦναί σε, κύριε κύριέ μου· ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς σύ, καὶ οὐκ
θεὸς πλὴν σοῦ ἐν πᾶσιν οἷς ἠκούσαμεν ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν.
καὶ
τίς ὡς λαός σου Ἰσραὴλ ἔθνος ἄλλο ἐν τῇ γῇ ; ὡς ὡδήγησεν αὐτὸν
ὁ θεὸς τοῦ λυτρώσασθαι αὐτῷ λαόν, τοῦ θέσθαι σε ὄνομα, τοῦ ποιῆσαι
μεγαλωσύνην καὶ ἐπιφάνειαν, τοῦ ἐκβαλεῖν σε ἐκ προσώπου τοῦ
λαοῦ σου, οὗ ἐλυτρώσω σεαυτῷ ἐξ Αἰγύπτου, ἔθνη καὶ σκηνώματα ;
καὶ ἡτοίμασας σεαυτῷ τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ λαὸν ἕως αἰῶνος,
σύ, Κύριε, ἐγένου αὐτοῖς εἰς θεόν.
καὶ νῦν, κύριέ μου, ῥῆμα ὃ
περὶ τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ πίστωσον ἕως
μεγαλυνθείη τὸ ὄνομά σου ἕως αἰῶνος.
Κύπιε Παντο-
κράτωρ, θεὸς Ἰσραήλ, ἀπεκάλυψας τὸ ὠτίον τοῦ δούλου σου λέγων
Οἶκον οἰκοδομήσω σοι· διὰ τοῦτο εὗρεν ὁ δοῦλός σου τὴν καρδίαν
ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι πρὸς σὲ τὴν προσευχὴν ταύτην.
καὶ
νῦν,κύριέ μου Κύριε, σὺ εἶ ὁθεός, καὶ οἱ λόγοι σου ἔσονται ἀληθινοί,
καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ δούλου σου τὰ ἀγαθὰ ταῦτα.
καὶ νῦν ἄρξαι
καὶ εὐλόγησον τὸν οἶκον τοῦ δούλου σου, τοῦ εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα.
ἐνώπιόν σου· ὅτι σύ εἶ, κύριέ μου Κύριε, ἐλάλησας, καὶ ἀπὸ τῆς
εὐλογίας εὐλογηθήσεται ὁ οἶκος τοῦ δούλου σου εἰς τὸν αἰῶνα.
Καὶ ἐένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἐπάταξεν Δαυεὶδ τοὺς ἀλλοφύλους
καὶ ἐτροπώσατο αὐτούς· καὶ ἔλαβεν Δαυεὶδ τὴν ἀφωισμένην ἐκ
χειρὸς τῶν ἀλλοφύλων.
καὶ ἐπάταξεν Δαυεὶδ τὴν Μωάβ, καὶ διεμέ-
τρησεν αὐτοὺς ἐν σχοινίοις, κοιμισας αὐτοὺς ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο
τὰ δύο σχοινίσματα τοῦ θανατῶσαι, καὶ τὰ κύο σχοινίσματα ἐζώγρησεν·
καὶ ἐγένετο Μωὰβ τῷ Δαυεὲθ εἰς δούλους φέροντας ξένια.
καὶ
ἐπάταξεν Δαυεὶδ τὸν Ἁδραάζαρ νἱὸν Ῥαὰβ βασιλέα Σουβά, ποευο-
μένου αὐτοῦ ἐπιστῆσαι τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην.
καὶ προκατελάβετο Δαυεὶδ τῶν αὐτοῦ χίλια ἄρματα καὶ ἑπτὰ χιλιάδας
ἱππέων καὶ εἴδοσι χιλιάδας ἀνδρῶν πεζῶν· καὶ παρέλυσεν Δαυεὶδ
πάντα τὰ ἅρματα, καὶ ὑπελίπετο ἑαυτῷ ἑκατὸν ἅρματα.
καὶ παρα-
γίνεται Συρία Δαμασκοῦ βονθῆσαι τῷ Ἁδραάζαρ βασιλεῖ Σουβά, καὶ
ἐπάταξεν Δαυεὶδ ἐν τῷ Σύρῳ εἴκοσι δύο χιλιάδας ἀνδρῶν.
καὶ ἔθετο
Δαυεὶδ φρουρὰν ἐν Συρίᾳ τῇ κατὰ Δαμασκόν, καὶ ἐγένετο ὁ Σύτος
τῷ Δαυεὶδ εἰς δούλους φέροντας ξένια· καὶ ἔσωσεν Κύριος τὸν Δαυεὶδ
ἐν πᾶσιν οἷς ἐπορεύετο.
καὶ ἔλαβεν Δαυεὶδ τοὺς χλίδωνας τοὺς
χρυσοῦς οὕς ἐποίησεν ἐπὶ τῶν παίδων τῶν Ἀδραάζαρ βασιλέως
Σουβά, καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς Ἰερουσαλήμ· καὶ ἔλαβεν αὐτὰ Σουσακεὶμ
βασιλεὺς Αἰγύπτου ἐν τῷ ἀναβῆναι αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἐν ἡμέραις
Ἰεροβοὰμ υἱοῦ Σολομῶντος.
καὶ ἐκ τῆς Μασβὰκ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς
καὶ τοὺς στύλους καὶ τοὺς λουτῆρας καὶ πάντα τὰ σκεύη.
Καὶ
ἤκουσεν Θούου ὁ βασιλεὺς Ἡμὰθ ὅτι ἐπάταξεν Δαυεὶδ πᾶσαν τὴν
δύναμιν Ἁδραάζαρ,
καὶ ἀπέστειλεν Θόου Ἰεδδουρὰν τὸν υἱὸν αὐτοῦ
πρὸς βασιλέα Δαυεὶδ ἐρωτῆσαι αὐτὸν τὰ εἰς εἰρήνην καὶ εὐλογῆσαι
αὐτὸν ὑπὲρ οὖ ἐπάταξεν τὸν Ἁδραάζαρ. καὶ ἐπάταξεν αὐτόν, ὅτι
κείμενος ἦν τῷ Ἀδρααάξαρ. καὶ ἐν ταῖς ἐν ταῖς χερςὶν αὐτοῦ ἦσαν σκεύη
ἀργυρᾶ καὶ σκεύη χρυςᾶ καὶ σκεὺη χαλκᾶ.
καὶ ταῦτα ἡγίασεν
ὁ βασιλεὺς τῷ κυρίῳ μετὰ τοῦ ἀργυρίου καὶ μετὰ τοῦ χρυσίου οὗ
ἡγίασεν ἐκ παςῶν τῶν πόλεων ὧν κατεδυνάστευσεν.
ἐκ τῆς
Ἰδουβαίας καὶ ἐκ γῆς Μωὰβ καὶ ἐκ τῶν υἱῶν Ἀμμὼν καὶ ἐκ τῶν
ἀλλοφύλων καὶ ἐξ Ἀμαλὴκ καὶ ἐκ τῶν σκύλων Ἁδραάζαρ υἱοῦ Ῥαὰβ
βασιλέως Σουβά.
καὶ ἐποίησεν Δαυεὶδ ὄνομα. καὶ ἐν τῷ ἀνακάμπτειν
αὐτὸν ἐπάταξεν τὴν Ἰδουμαίαν ἐν Γεβέλεμ εἰς ὀκτὼκαὶ δέκα
χιλάθας.
καὶ ἔθετο ἐν τῇ Ἰδουμαίᾳ Φρουράν, ἐν παάςῃ τῇ Ἰδουμαίᾳ. καὶ ἐγένοντο πάντες οἱ Ἰδουμῖοι δοῦλοι τῷ βασιλεῖ. καὶ ἔσωσεν Κύριος τὸν Δαυεὶδ ἐν πᾶσιν οἶς ἐπορεύετο.
Καὶ ἐβασίλευσεν Δαυεὶθ ἐπὶ Ἰσραήλ. καὶ ἦν ποιῶν κρίμα καὶ
δικαιοσύνην ἐπὶ πάντα τὸν πάντα αὐτοῦ·
καὶ Ἰωὰβ οἱὸς Σαρουίας
ἐπὶ τῆς στρατείας, καὶ Ἰωσαφὰτ υἱὸς Ἀχειὰ ἐπὶ τῶν ὑπομνημάτων,
καὶ Σαδδοὺκ υἱὸς Ἀχειτὼβ καὶ Ἀχειμέλεχ υἱὸς Ἀβιθὰρ ἱερεῖς, καὶ
Ἀσὰ ὁ γραμματεύς,
καὶ Βαναὶ υἱὸς Ἰανὰκ σύμβουλος, καὶ ὁ χελεθθεὶ καὶ ὁ Φελεττεί. υἱοὶ Δαυεὶδ αὐλάρχαι ἦσαν.
καὶ εἶπεν Δαυείδ Εἰ ἔστιν ὑπολελειμμένος τῷ οἴκῳ Σαούλ,
καὶ ποιήσω μετ’αὐτοῦ ἔλεος ἔνεκεν Ἰωναθάν;
καὶ ἐκ τοῦ οἴκου
Σαοὺλ παῖς ἦν καὶ ὄνομα αὐτῷ Σειβά, καὶ καλοῦσιν αὐτὸν πρὸς Δαυείδ.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς Εἱ δὺ εἶ Σειβά;καὶ εἶπεν Ἐγὼ
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Εἰ ὑπολέλειπται ἐκ τοῦ οἴκου
Σαοὺλ ἔτι ἀνήρ, καὶ ποιήσω μετ’ αὐτοῦ ἔλεος θεοῦ ; καὶ εἶπεν Σειβὰ
πρὸς τὸν βασιλέα Ἔτι ἔστιν υἱὸς τῷ Ἰωναθὰν πεπληγὼς τοὺς πόδας.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Ποῦ οὗτος ; καὶ εἶπεν Σειβά πρὸς τὸν βασιλέα
Ἰδοὺ ἐν οἴκῳ Μαχεὶρ υἱοῦ Ἀμαὴρ ἐκ τῆς Λαδαβάρ.
καὶ ἀπέστειλεν
ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ οἴκου Μαχεὶρ υἱοῦ Ἀμειὴλ
ἐκ τῆς Λαδαβάρ.
καὶ παραγίνεται Μεμφιβόσθε υἱὸς Ἰωναθὰν υἱοῦ
Σαοὺλ πρὸς τὸν βασιλέα Δαυείδ, καὶ ἔπεσεν ὐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ
καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυείδ Μεμφιβόσθε· καὶ
εἶπεν Ἰδοὺ ὁ δοῦλὸς σου.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυείδ Μὴ φοβοῦ, ὅτι
ποιῶν ποιήσω μετὰ σοῦ ἔλεος διὰ Ἰωναθὰν τὸν πατέρα σου, καὶ
ἀποκαταστήσω σοι πάντα ἀγρὸν Σαοὺλ ππατρὸς τοῦ πατρός ου, καὶ
σὺ φάγῃ ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου διὰ παντός.
καὶ προσεκύνησεν
Μεμφιβόσθε καὶ εἶπεν Τίς εἰμι ὁ δοῦλός σου ὅτι ἐπέβλεψας ἐπὶ
τὸν κύνα τὸν τεθνηκότα τὸν ὅμοιον ἐμοί ;
καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς
Σειβὰ τὸ παιδάριον Σαοὺλ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Πάντα ὅσα ἐστὶν
τῷ Σαούλ καὶ ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ δέδωκα τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου.
καὶ ἐργᾷ αὐτῷ τὴν γῆν, σὺ καὶ οἱ υϊοί σου καὶ οἱ δουλοί σου, καὶ
εἰσοίσεις τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου ἄρτους καὶ ἔδεται ἄρτους· καὶ Μεμφιβόσθε
υἱὸς τοῦ κυρίου σου φάγεται διὰ παντὸς ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης
μου. καὶ τῷ Σειβὰ ἦσαν πέντε καὶ δέκα υἱοὶ καὶ εἴκοσι δοῦλοι.
καὶ
εἶπεν Σειβὰ πρὸς τὸν βασιλέα Κατὰ πάντα ὅσα ἐντέταλται ὁ κύριός
εἶπεν Σειβὰ πρὸς τὸν βασιλέα Κατὰ πάντα ὅσα ἐντέταλται ὁ κύριός
μου ὁ βασιλεὺς τῷ δούλῳ αὐτοῦ, οὕτως ποιήσει ὁ δοῦλός σου. καὶ
Μεμφιβόσθε ἤσθιεν ἐπὶ τῆς τραππέζης Δαυεὶδ καθὼς εἷς τῶν υἱῶν
αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.
καὶ τῷ Μεμφιβόσθε υἱὸς μικρὸς καὶ ὅνομα
αὐτῷ Μειχά. καὶ πᾶσα ἡ κατοίκησις αὐτοῦ οἴκου Σειβὰ δοῦλοι τοῦ
καὶ Μεμφιβόσθε κατῴκει ἐν Ἰερουσαλήμ, ὅτι ἐπι
τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως διὰ παντὸς ἤσθιεν· καὶ αὐτὸς ἦν χωλὸς
ἀμφοτέροις τοῖς ποςὶν αὐτοῦ.
Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἀπέθανεν βασιλεύς υἱῶν Ἀμμών, καὶ ἐβασίλευσεν Ἀννὼν υἰὸς αὐτοῦ ἀντ’ αὐτοὺ.
καὶ εἶπεν Δαυείδ
Ποιήσω ἔλεος μετὰ Ἁννὼν υἱοῦ Ναάς, ὅν τρόπον ἐποίησεν ὁ πατὴρ
οἱ παίδες Δαθεὶδ εἰς τὴν γῆν υἱῶν Ἀμμών.
καὶ εἶπον οἱ ἄρχοντες
υἱῶν Ἀμμὼν πρὸς Ἁννὼν τὸν κύριον αὐτῶν Μὴ παρὰ τὸ δοξάζειν
Δαυεὶδ τὸν πατέρα σου ἐνώπιόν σου, ὅτι ἀπέστειλέν σοι παρακαλοῦντας;
ἀλλ’ὅπως οὐχὶ ἐρευνήσωσιν τὴν πόλιν καὶ κατασκοπήσωσιν
τας; ἀλλ’ὅπως κατασκέψασθαι αὐτὴν ἀπέστειλεν Δαυεὶδ τοὺς παῖδας
αὐτοῦ πρὸς σέ;
καὶ ἔλαβεν Ἁννὼν τοὺς παῖδας Δαυεὶδ καὶ ἐξύρησεν
τοὺς πώγωνας αὐτῶν καὶ ἀκέκοψεν τοὺς μανδύας αὐτῶν ἐν τῷ ἡμίσει
ἕως τῶν ἰσχίων αὐτῶν,καὶ ἐχαπέστειλεν αὐτούς.
καὶ ἀπήγγειλαν
τῷ Δαυεὶδ ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν, καὶ ἀπέστειλεν εἰς ἀπαντήν αὐτῶν,
ὅτι ἦσαν οἱ ἄνδρες ἠτιμασμένοι σφόδρα· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς
Καθίσατε ἐν Ἰερειχὼ ἕως τοῦ ἀνατεῖλαι τοὺς πώγωνας ὑμῶν, καὶ
ἐπιστραφήσεσθε.
καὶ εἶδαν οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν ὅτι κατῃσχύνθησαν
ὁ λαὸς Δαυείδ· καὶ ἀπέστειλαν οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν ὅτι κατῃσχύνθησαν
Συρίαν καὶ Ῥοώβ, εἴκοσι χιλιάδεκα πεζῶν, καὶ τὸν βασιλέα Ἀμαλήκ,
χιλίους ἄνδρας, καὶ Εἰστώβ, δέδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν.
καὶ ἤκουσεν
Δαυείδ, καὶ ἀπέστειλεν τὸν Ἰωάβ καὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν, τοὺς
δυνατούς.
καὶ ἐξῆλθαν οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ παρετάξαντο πόλεμον παρὰ τῇ θύρᾳ τῆς πύλης Συρίας Σουβὰ καὶ Ῥοὼβ καὶ Εἰστὼβ καὶ Ἀμαλήκ, μόνοι ἐν ἀγρῷ.
καὶ εἶδεν Ιωαβ ὅτι ἐγενήθη πρὸς αὐτὸν
ἀντιπρόσωπον τοῦ πολέμου, ἐκ τοῦ κατὰ πρόςωπον ἐξ ἐναντίας καὶ
ἐκ τοῦ ὄπισθεν, καὶ ἐπέλεξεν ἐκ πάντων τῶν νεανίσκων Ἰσραήλ,
καὶ παρετάξαντο ἐξ ἐναντίας Συρίας.
καὶ τὸ κατάλοιπον τοῦ λαοῦ
ἔδωκεν ἐν χειρὶ Ἀβειςὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ παρετάξαντο ἐξ
ἐναντίας υἱῶν Ἀμμών,
καὶ εἶπεν Ἐὰν κραταιωθῇ Συρία ὑπὲρ ἐμέ,
καὶ ἔσεσθέ μοι εἰς σωτηρίαν· καὶ ἐὰν υἱοὶ Ἀμμὼν κραταιωθῶμεν ὑπὲρ
σέ, καὶ ἐσόμεθα τοῦ σῶσαί σε.
ἀνδρίζου καὶ καρταιωθῶμεν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἡμῶν καὶ περὶ τῶν πόλεων τοῦ θεοῦ ἡμῶν, καὶ Κύριος ποιήσει τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.
καὶ προσῆλθεν Ἰωὰβ καὶ
καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ μετ’αὐτοῦ εἰς πόλεμον πρὸς Συρίαν, καὶ ἔφυγαν
καὶ οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν εἶδαν ὁτι ἔφυγεν Συρία,
και ἔφυγαν ἀπὸ προςώπου Ἀβεισὰ καὶ εἰσῆλθαν εἰς τὴν πόλιν·
καὶ ἀνέστρεψαν Ἰωὰβ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἀμμών, καὶ παρεγένοντο εἰς
Ἰερουσαλήμ.
καὶ εἶδεν Συρία ὅτι ἔπταισεν ἔμπροσθεν Ἰσραήλ,
καὶ συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό.
καὶ ἀπέστειλεν Ἁδραάζαρ καὶ
συνήγαγεν τὴν Συρίαν τὴν ἐκ τοῦ πέραν τοῦ ποταμοῦ Χαλαμάκ, καὶ
παρεγένοντο Αἱλάμ· καὶ Σωβὰκ ἄρχων τῆς δυνάμεως Ἁδραάζαρ
ἔμπροσθεν αὐτῶν.
καὶ ἀνηγγέλη τῷ Δαυείδ, καὶ συνήγαγεν τὸν
πάντα Ἰσραήλ, καὶ διέβη τὸν Ἰορδάνην καὶ παρεγένοντο εἰς Αἱλάμ·
καὶ παρετάξατο Δαυεὶδ ἀπέναντι Συρίας καὶ ἐπολέμησαν μετ’ αὐτοῦ.
καὶ ἔφυγεν Συρία ἀπὸ προςώπου Ἰσραήλ· καὶ ἀνεῖλεν Δαυεὶδ ἐκ
τῆς Συρίας ἑπτακόσια ἅρματα καὶ τεσσεράκοντα χιλιάδας ἱππέων·
καὶ Σωβὰκ τὸν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ἐπάταξεν, καὶ ἀπέθανεν
ἐκεῖ.
καὶ εἶδαν πάντες οἱ βασιλεῖς οἱ δοῦλοι Ἁδραάζαρ ὅτι ἔπταισαν
ἔμπροσθεν Ἰσραήλ, καὶ ηὐτομόλησαν μετὰ Ἰσραὴλ καὶ ἐδούλευσαν
αὐτοῖς· καὶ ἐφοβήθη Συρία τοῦ σῶσαι ἔτι τοὺς υἱοὺς Ἀμμών.
καὶ ἐγένετο ἐπιστρέψαντος τοῦ ἐνιαθτοῦ εἰς τὸν καιρὸντῆς
ἐξοδίας τῶν βασιλέων καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ τὸν Ἰωὰβ καὶ τοὺς
παῖδας αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ καὶ τὸν πάντα Ἰσραήλ, καὶ διέφθειραν τοὺς
υἱοὺς Ἀμμών· καὶ διεκάθισαν ἐπὶ Ῥαββάθ, καὶ Δαυεὶδ ἐκάθισεν ἐν
Ἰερουσαλήμ.
Καὶ ἐγένετο πρὸς ἑσπέραν καὶ ἀνέστη Δαυεὶδ ἀπὸ τῆς κοίτης
αὐτοῦ καὶ περιεπάτει ἐπὶ τοῦ δώματος τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ
εἶδεν γυναῖκα λουομένην ἀπὶ τοῦ δώματος, καὶ ἡ γυνὴ καλὴ τῷ εἴδει
σφόδρα.
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ καὶ ἐζήτησεν τὴν γυναῖκα, καὶ
εἶπεν Οὐχὶ αὕτη Βηρςάβεε θυγάτηρ Ἐλιὰβ γυνὴ Οὐρείου τοῦ Χετταίου;
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ ἀγγέλους καὶ ἔλαβεν αὐτήν, καὶ εἰσῆλθεν
πρὸς αὐτὴν καὶ ἐκοιμήθη μετ’ αὐτῆς· καὶ αὕτη ἁγιαζομένη ἀπὸ ἀκαθαρςίας
αὐτῆς· καὶ ἀπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
καὶ ἐν γαστρὶ
ἔλαβεν ἡ γυνή, καὶ ἀποστείλασα ἀπήγγειλεν τῷ Δαυεὶδ καὶ εἶπεν
Ἐγώ εἰμι ἐν γαστρὶ ἔχω.
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ πρὸς Ἰωὰβ λέγων
Ἰωὰβ τὸν Οὐρείαν πρὸς Δαυείδ.
καὶ παραγίνεται Οὐρείας καὶ εἰσῆλθεν
πρὸς αὐτόν, καὶ ἐπηρώτησεν Δαυεὶδ εἰς εἰρήνην Ἰωὰβ καὶ εἰς εἰρήνην
τοῦ λαοῦ καὶ εἰς εἰρήνην τοῦ πολέμου.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τῷ Οὐτείᾳ
Κατάβηθι εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ νίψαι τοὺς πόδας σου· καὶ ἐξῆλθεν
Οὐρείας ἐξ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ ἐξῆλθεν ὀπίσω αὐτοῦ ἄρσις
τοῦ βασιλέως.
καὶ ἐκοιμήθη Οὐρείας παρὰ τῇ θύρᾳ τοῦ βασιλέως
μετὰ τῶν δούλων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ οὐ κατέβη εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
καὶ ἀνήγγειλαν τῷ Δαυεὶδ λέγοντες ὅτι οὐ κατέβη Οὐρείας εἰς
τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς Οὐρείαν Οὐχὶ ἐξ ὁδοῦ
σὺ ἔρχῃ; τί ὅτι οὐ κατέβης εἰς τὸν οἶκόν σου;
καὶ εἶπεν Οὐρείας
πρὸς Δαυείδ Ἡ κιβωτὸς καὶ Ἰσραήλ καὶ Ἰούδας κατοικοπυσιν ἐν
σκηναῖς, καὶ ὁ κύριός μου Ἰωὰβ καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ κυρίου μου ἐπὶ
πρόσωπον τοῦ ἀγροῦ παρεμβάλλουσιν· καὶ ἐγὼ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν
οἶκόν μου φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ κοιμηθῆναι μετὰ τῆς γυναικός μου;
πῶν; ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ποιήσω τὸ ῥῆμα τοῦτο.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ
πρὸς Οὐρείαν Κάθισον ἐνταῦθα καὶ γε σήμερον, καὶ αὔριον ἐξαποστελῶ
σε· καὶ ἐκάθισεν Οὐρείας ἀν Ἰερουσαλὴμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
καὶ τῇ ἐπαύριον.
καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν Δαυείδ, καὶ ἔφαγεν ἐνώπιον
αὐτοῦ καὶ ἔπιεν, καὶ ἐμέθυσεν αὐτόν· καὶ ἐξῆλθεν ἑσπέρας τοῦ κοιμηθῆναι
ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ μετὰ τῶν δούλων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εἰς
τὸν οἶκον αὐτοῦ οὐ κατέβη.
καὶ ἐγένετο πρωὶ καὶ ἔγραψεν Δαυεὶδ
βιβλίον πρὸς Ἰωάβ, καὶ ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ Οὐρείου.
καὶ ἔγαψεν
ἐν βιβλίῳ λέγων Εἰσάγαγε τὸν Οὐρείαν ἐξ ἐναντίας τοῦ πολέμου
τοῦ κραταιοῦ, καὶ ἀποστραφήσεσθε ἀπὸ ὄπισθεν αὐτοῦ, καὶ πληγήσεται
καὶ ἀποθανεῖται.
καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ φυλάσσειν Ἰωὰβ ἐπὶ
τὴν πόλιν καὶ ἔθηκεν τὸν Οὐρείαν εἰς τὸν τόπον οὗ ᾔδει ὅτι ἄνδρες
δυνάμεως ἐκεῖ.
καὶ ἐξῆλθον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως καὶ ἐπολέμουν
μετὰ Ἰωάβ· καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ ἐκ τῶν δούλων Δαυεὶε καὶ
ἀπέθαναν, καί γε Οὐρείας ὁ Χετταῖος.
καὶ ἀπέστειλεν Ἰωὰρ καὶ
ἀπήγγειλεν τῷ βασιλεῖ Δαυεὶδ πάντας τοὺς λόγους τοῦ πολέμου
λαλῆσαι πρὸς τὸν βασιλέα.
καὶ ἐνετείλατο τῷ ἀγγέλῳ λέγων Ἐν
τῷ συντελέσαι πάντας τοὺς λόγους τοῦ πολέμου λαλῆσαι πρὸς τὸν
καὶ ἔσται ἐὰν ἀναβῇ θυμὸς τοῦ βασιλέως καὶ εἴπῃ σοι Τί
ὅτι ἠγγίσατε πρὸς τὴν πόλιν πολεμῆσαι; οὐκ ᾔδειτε ὅτι τοξεύσουσιν
ἀπάνωθεν τοῦ τείχους;
τίς ἐπάταξεν τὸν Ἀβειμέλεχ υἱὸν Ἰεροβοὰμ
υἱοῦ Νήρ; οὐχὶ γυνὴ ἔρριχεν κλάσμα ἐπ’ αὐτὸν μύλου ἐπάνωνθεν
τοῦ τείχους καὶ ἀπέθανεν ἐν θαμασί; ἵνα τί προσηγάγετε πρὸς τὸ
τεῖχος; καὶ ἐρεῖς Καί γε Οὐρείας ὁ δοῦλός σου ὁ Χετταῖος ἀπέθανεν.
καὶ ἐπορεύθη ὁ ἄγγελος Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς Ἰερουσαλήμ,
καὶ παρεγένετο καὶ ἀπήγγειλεν τῷ Δαυεὶδ πάντα ὅσα ἀπήγγειλεν
αὐτω Ἰωάβ, πάντα τὰ ῥήματα τοῦ πολέμου. καὶ ἐθυμώθη Δαυεὶδ
πρὸς Ἰωάβ, και εἲπεν πρὸς τὸν ἄγγελον ἵωα τί προσηγάγετε πρὸς
τὴν πόλιν τοῦ πολεμῆσαι; οὐκ ᾔδειτε ὅτι πληγήσεσθε ἀπὸ τοῦ
τείχους;τίς ἐπάταξεν τὸν Ἀβειμέλεχ υἱὸν Ἰεροβοάμ; οὐχὶ γυνη
ἔρριψεν ἐπ’ αὐτὸν κλάσμα μύλου ἀπὸ τοῦ τείχους καὶ ἀπέθανεν
ἐν θαμασί;ἵνα τί προσηγάγετε πρὸς τὸ τεῖχος;
καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος
πρὸς Δαυείδ Ὅτι ἐκραταίωσαν ἐφ’ ἡμᾶς οἱ ἄν δρες καὶ ἐξῆλθαν
ἐφ᾽ ἡμᾶς εἰς τὸν ἀγρόν,καὶ ἐγενήθημεν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἕως τῆς θύρας
τῆς πύλης.
καὶ ἐτόξευσαν οἱ τοξεύοντες πρὸς τοὺς παῖδάς σου
ἀπάνωθεν τοῦ τείχους, καὶ ἀπέθαναν τῶν παίδων τοῦ βασιλέως, καί
γε ὁ δοὐλός σου Οὐρείας ὁ Χετταῖος ἀπέθανεν.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ
πρὸς τὸν ἄγγελον Τάδε ἐρεῖς πρὸς Ἰωάβ Μὴ πονηρὸν ἔστω ἐν ὀφθαλμοῖς
σου τὸ ῥῆμα τοῦτο, ὅτι ποτὲ μὲν οὕτως καὶ ποτὲ οὕτως φάγεται ἡ
μαχαιρα· κραταίωσον τὸν πολεμόν σου πρὸς τὴν πόλιν καὶ κατάσπασον
αὐτήν· καὶ κραταίωσον αὐτόν.
καὶ ἤκουσεν ἡ γυνὴ Οὐρείου
ὅτι ἀέθανεν Οὐρειας ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, καὶ ἐκόψατο τὸν ἄνδρα αυτῆς.
καὶ διῆλθεν τὸ πένθος, καὶ απέστελιεν Δαυεὶδ καὶ συνήγαγεν αὐτὴν
εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐγενήθη αὐτῷ εἰς γυναῖκα καὶ ἔτεκεν αὐτῷ
υἱόν· καὶ πονηρὸν ἐφάνη τὸ ῥῆμα ὅ ἐποίησεν Δαυεὶδ ἐν ὀφθαλμοῖς
Κυρίου. Καὶ ἀπέστειλεν Κύριος τὸν Ναθὰν τὸν προφήτην πρὸς XII
XIIΔαυείδ, καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ Δύο ἦσαν ἤδρες ἐν πόλει μιᾷ, εἶς πλούσιος καὶ εἶς πένης.
καὶ τῷ πλουσίῳ ἦν
ποίμνια καὶ βουκόλια πολλὰ σφόδρα·
καὶ τῷ πένητι οὐδὲν ἀλλ’ ἢ
ἀμνὰς μία μικρά, ἣν ἐκτήσατο καὶ περιεποιήσατο καὶ ἐξέθρεψεν
αὐτήν, καὶ ἡδρύνθη μετ’ αὐτοῦ καὶ μετὰ τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό·
ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ ἐκάθευδεν καὶ ἦν αὐτῷ ὡς θυγάτηρ.
καὶ ἦλθεν
πάροδος τῷ ἀνδρὶ τῷ πλουσίῳ, καὶ ἐφείσατο λαβεῖν ἐκ τὼν ποιμνίων
αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν βουκολίων αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι τῷ ξένῳ ὁδοιπόρῳ
ελθόντι πρὸς αὐτόν, καὶ ἔλαβεν τὴν άμνάδα τοῦ πένητος καὶ έποίησεν
αὐτὴν τῷ ἀνδρὶ τῷ ἐλθόντι πρὸς αὐτόν.
καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Δαυεὶδ
σφόδρα τῷ ἀνδρί, καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς Ναθάν Ζῇ Κύριος, ὅτι υἱὸς
θανάτου ὁ ἀνὴρ ὁ ποιήσας τοῦτο,
καὶ τὴν ἀμνάδα ἀποτίσει ἑπταπλασίονα
ἀνθ’ ὦν ὅτι ἐποίησεν τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ περὶ οὖ οὐκ ἐφείσατο.
Καὶ εἶπεν Ναθὰν πρὸς Δαυείδ Σὺ εἶ ὁ ἀνὴρ ὁ ποιήσας
τοῦτο· ὅτι τάδε λέγει Κύριος ὁ θεὸς Ἰσραήλ Ἐγώ εἰμι ὁ χρίσας σε εἰς
βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ ἐγώ εἰμι ἐρυσάμην σε ἐκ χειρὸς Σαούλ.
καὶ ἔδωκά σοι τὸν οἶκον τοῦ κυρίου σου καὶ τὰς γυναῖκας τοῦ κυρίου
σου έν τῷ κόλπῳ σου, καὶ ἔδωκά σοι τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα·
καὶ εἰ μικρόν ἐστιν, προσθήσω σοι κατὰ ταὺτα.
ὅτι ἐφαύλισας
τὸν λόγον Κθρίου τοῦ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ· τὸν
Οὐρείαν τὸν Χετταῖον ἐπάταξας ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ τὴν γυναὶκα αὐτοῦ
ἕλαβες σεαυτῷ εἰς γυναὶκα, καὶ αὐτὸν ἀπέκτεινας ἐν ῥομφαίᾳ υἱῶν
Ἀμμών·
καὶ νῦν οὐκ ἀποστήσεται ῥομφαία ἐκ τοῦ οἵκου σου ἕως
αἰῶνος, ἀνθ’ ὦν ὄτι ἐξουδένωσας, καὶ ἕλαβες τὴν γυναὶκα τοῦ Οὐρείου
τοῦ Χετταίου τοῦ εἶναί σοι εἰς γυναὶκα.
τάδε λέγει Κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ
ἐξεγείρω ἐπὶ σὲ κακὰ έκ τοῦ οἴκου σου, καὶ λήμψομαι τὰς γυναῖκάς
σου κατ’ ὀφθαλμούς σου καὶ δώσω τῷ πλησίον σου, καὶ κοιμηθήσεται
μετὰ τῶν γυναικῶν σου ἐναντίον τοῦ ἡλίου τούτου·
ὅτι σὺ ἐποίησας
κρυβῇ, κἀγὼ ποιήσω τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐναντίον παντὸς Ἰσραὴλ καὶ
ἀπέναντι τούτου τοῦ ἡλίου.
Καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τῷ Ναθάν Ἡμάρτηκα
τῷ κυρίῳ. καὶ εἶπεν Ναθὰν πρὸς Δαυείδ Καὶ Κύριος παρε-
βίβασεν τὸ ἁμάρτημά σου· οὐ μὴ ἀποθάνῃς.
πλὴν ὅτι παροξύνων
παρώξυνας τοὺς ἐχθροὺς Κυρίου έν τῷ ῥήματι τούτῳ, καί γε ὁ υἱός σου
ὁ τεχθείς σοι θανάτῳ ἀποθανεῖται.
Καὶ ἀπῆλθεν Ναθὰν εἰς
τὸν οἶκον αὐτοῦ· καὶ ἔθραυσεν Κύριος τὸ παιδίον ὃ ἔτεκεν ἡ γυνὴ
καὶ ἐζήτησεν Δαυεὶδ τὸν θεὸν
περὶ τοῦ παιδαρίου, καὶ ἐνήστευσεν Δαυεὶδ νηστείαν καὶ εἰσὴλθεν καὶ
ηὐλίσθη ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ ἀνέστησαν ἐπ’ αὐτὸν οἱ πρεσβύτεροι
τοῦ οἴκου ἐγεῖραι αὐτὸν ἀπὸ τῆς γᾶς, καὶ οὐκ ἠθέλησεν· καὶ οὐ
συνέφαγεν αὐτοῖς ἄρτον.
καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ
ἀπέθανε τὸ παιδάβιον· καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δοῦλοι Δαυεὶδ ἀναγγεῖλαι
αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν τὸ παιδάριον, ὅτι εἶπαν Ἰδοὺ ἐν τῷ ἔτι τὸ παιδάριον
ζῇν ἐλαλήσαμεν πρὸς αὐτόν, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν τῆς φωνῆς
ἡμῶν· καὶ πῶς εἴπωμεν πρὸς αὐτὸν ὅτι τέθνηκεν τὸ ππαιδάριον ; καὶ
ποιήσει κακά.
καὶ συνῆκεν Δαυεὶδ ὅτι οἱ παῖδες αὐτοῦ ψιθυρίζουσιν,
καὶ ἐνόησεν Δαυεὶδ ὅτι τέθνηκεν το παιδάριον· καὶ εἶπεν
Δαυεὶδ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ Εἰ τέθνηκεν τὸ παιδάριον ; καὶ
εἶπαν Τέθηνκεν.
και ἀνέστη Δαυεὶδ ἐκ τῆς γῆς, καὶ ἐλούσατο καὶ
ἠλείψατο καὶ ἤλλαξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ
θεοῦ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ· καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
καὶ ᾔτησεν ἄρτον φαγεῖν, καὶ παρέθηκαν αὐτῷ ἄρτον καὶ ἔφαγεν.
καὶ εἶπαν οἱ παῖδες αὐτοῦ πρὸς αὐτόν Τί τὸ ῥῆμα τοῦτο ὅ ἐποίησας ;
ἕνεκα τοῦ παιδαρίου ἔτι ζῶνντος ἐνήστευες καὶ ἔκλαιες καὶ ἠγρύπνεις
καὶ ἣμίκα ἀπέθανεν τὸ παιδάριον, ἀνέστης καὶ ἔφαγες ἄρτον καὶ
πέωκας.
καὶ εἶπεν Δαυείδ Ἐν τῷ τὸ παιδάριον ἔτι ζῇν ἐνήστευσα
καὶ ἔκλαυσα, ὅτι εἶπα Τίς οἶδεν εἰ έλεήσει με Κύριος, καῖ ζήσεται
τὸ παιδάριον ;
καὶ νῦν τέθνηκεν, ἴνα τί τοῦτο ἐγὼ νηστεύω ; μὴ
δυνήσομαι αὐτὸ ἐπιστρέψαι ἔιτ; ἐγὼ πορεύσομαι πρὸς αὐτον, καὶ
αὐτὸς οὐκ ἀναστρέψει πρὸς μέ.
καὶ παρεκάλεσεν Δαυεὶδ Βηρσάβεε
τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὴν καὶ ἐκοιμήθη
μετ’ αὐτῆς· καὶ συνέλαβεν καὶ ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐκάλεσεςν τὸ ὄνομα
αὐτοῦ Σαλωμών, καὶ Κύριος ἠγάπησεν αὐτόν.
καὶ ἀπέστειλεν ἐν
χειρὶ Ναθὰν τοῦ προφήτου, καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰδεδεί,
ἕνεκεν Κυρίου.
Καὶ ἐπολέμησεν Ἰωὰβ ἐν Ῥαββὰθ υἱῶν Ἀμμών, καὶ κατέλαβεν
τὴν πόλιν τῆς βασιλείας.
καὶ ἀπέστειλεν Ἰωὰβ ἀγγέλους πρὸς
Δαυεὶδ καὶ εἶπεν Ἐπολέμησα ἐν Ῥαββὰθ καὶ κατελαβόμην τὴν πόλιν
τῶν ὑδάτων·
καὶ νῦν συνάγαγε τὸ κατάλοιπον τοῦ λαοῦ, καὶ παρέμηυλισθη]
ἐγὼ πόλιν καὶ κληθῇ τὸ ὄνομά μου ἐπ’ αὐτήν.
καὶ συνήγαγεν
Δαυεὶδ πάντα τὸν λαὸν καὶ ἐπορεύθη εἰς Ῥαββάθ, καὶ ἐπολέμησεν
μησεν ἐν αὐτῇ καὶ κατελάβετο αὐτήν.
καὶ ἔλαβεν τὸν στέφανον
Μελχὸλ τοῦ βασιλέως αὐτῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ σταθμὸς
αὐτοῦ τάλαντον χρυσίου καὶ λίθου τιμίου, καὶ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
Δαυείδ· καὶ σκῦλα τῆς πόλεως ἐξήνεγκεν πολλὰ σφόδρα.
καὶ τὸν λαὸν τὸν ὄντα ἐν αὐτῇ ἐξήγαγεν καὶ ἔθξκεν ἐν τῷ πρίονι καὶ ἐν ιριβόλοις τοῖς σιδηροῖς καὶ διήγαγεν αὐτοὺς διὰ τοῦ πλινθείου· καὶ οὕτως ἐποίησεν πάσαις ταῖς πόλεσιν εἱῶν Ἀμμών. καὶ ἐπέστρεψεν Δαυεὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς εἰς Ἰερουσαλήμ.
Καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα καὶ τῷ Ἀβεσσαλὼμ υἱῷ Δαυεὶδ ἀδελφή
καλὴ τῷ εἴδει σφόδρα, καὶ τῷ Ἀβεσσαλὼμ υἱῷ Δαυεὶδ ἀδελφὴν
Ἀμνὼν υἱὸς Δαυείδ.
καὶ ἐθλίβετο Ἀμνὼν ὥστε ἀρρωστεῖν διὰ
θημὰρ τὴν ἀδε λφὴν αὐτοῦ, ὅτι παρθένος ἦν αὐτή· καὶ ὑπέρογεκον
ἐν ὀφθαλμοῖς Ἀμνὼν τοῦ ποιῆσαί τι αὐτῇ.
καὶ ἦν τῷ Ἀμνὼν
ἑταῖρος, καὶ ὄνομα αὐτῷ Ἰωναδάμ, υἱὸς Σαμαὰ τοῦ ἀδελθοῦ Δαυείδ·
καὶ Ἰωναδὰμ ἀνὴρ σοφὸς σφόδρα.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Τί σοι ὅτι σὺ
οὕτως ἀδθενής, υἱὲ τοῦ βασιλέως, τὸ πρωὶ πρωί; οὐκ ἀπαγγέλλεις
μοι; καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀμνών θημὰρ τὴν ἀδελφὴν Ἀβεσσαλὼμ τοῦ
ἀδελφοῦ μου ἐγὼ ἀγαπῶ.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωναδάμ Κοιμήθητι
ἐπὶ τῆς κοίτης σου καὶ μαλακίσθητι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ πατήρ σου τοῦ
ἰδεῖν σε, καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν Ἐλθέτω δὴ θημὰρ ἡ ἀδελφή μου,
καὶ ψωμιςάτω με καὶ ποιηςάτω κατ᾿ ὀφθαλμούς μου βρῶμα, ὅπως
ἴδω καὶ φάγω ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῆς.
καὶ ἐκοιμήθη Ἀμνὼν καὶ
ἠρρώστησεν, καὶ εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς ἰδεῖν αὐτόν· καὶ εἶπεν Ἀμνὼν
πρὸς τὸν βασιλέα Ἐλθέτω δὴ θημὰρ ἡ ἀδελφή μου πρὸς μέ, καὶ
κολλυρισάτω ἐν ὀφθαλμοῖς μου δύο κολλύρας καὶ φάγομαι ἐκ τῆς
χειρὸς αὐτῆς.
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεῖδ πρὸς θημὰρ εἰς τὸν οἶκον
λέγων Πορεύθητι δὴ εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ποίησον
αὐτῷ βρῶμα.
καὶ ἐπορεύθη θημὰρ εἰς τὸν οἶκον Ἀμνὼν ἀδελφοῦ
καὶ ἔλαβεν τὸ τήγανον καὶ κατεκένωσεν ἐνώπιον αὐτοῦ, καῖ οὐκ ἐξέλσεν φαφεῖν· καὶ εἶπεν Ἀμνών Ἐξαγάγάγετε πάντα ἄνδρα ἐπάνωθέν μου· καὶ ἐξήγαγον πάντα ἄνδρα ἀπ[ο ἐπάνωθεν αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν
Ἀμνὼν πρὸς Θημάρ Εἰσἐνεγεκ τὸ βὼῶμα εἰς τὸ ταμεὶον, καὶ ψάουαι
ἐκ τῆς χειρός σου· καὶ ἔλαβεν θημὰρ τας κολυρίδας ἄς ἐποίησεν καὶ
εἰσήνεγκεν τῷ Ἀμνὼν ἀδελφῷ αὐτῆς εἰς τὸν κοιτῶα,
καὶ προσήγαγε
αὐτῷ τοῦ φαφεῖν, καὶ ἐπελάβετο αὐτῆς καὶ εἶπεν αὐτῇ Δεῦρο
κοιμήθητι μετ’ ἐμοῦ, ἀδελφή μου.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Μή, ἀδελφέ
μου, μὴ ταπεινώςῃς με, διότι οὐ ποιηφήσεται οὕτως ἐν Ἰσραήλ· μὴ
ποιήςῃς τὴν ἀφροσύνην ταύτην.
καὶ ἐγὼ ποῦ ἀποίσω τὸ ὄνειδός
μου; καὶ σὺ ἔσῃ ὠς εἶς τῶν ἀφρόνων ἐν Ἰσραήλ· καὶ νῦν λάλησον δὴ
πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι οὐ μὴ κωλύσει βεε ἀπὸ σοῦ.
καὶ οὐκ ἡθέλησεν Ἀμνὼν τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνὴς αὐτῆς, καὶ ἐκραταίωσεν ὑπὲρ αὐτὴν καὶ ἐταπείνωσεν αὐτήν, καὶ ἐκοιμήθη μετ’ αὐτὴς.
καὶ ἐμίσησεν αὐτὴν Ἀμνὼν μῖσος μέγα σφόδρα, ὄτι μέγα τὸ μῖσος ὅ ἐμίσησεν αὐτήν, μείζων ἡ κακία ἡ ἐσχάτη ἤ ἡ πρώτη, ὑπὲρ τὴν ἀγάπην ἣν ἠγάπησεν αὐτή. καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἀμνών Ἀνάστηθι καὶ πορεύου.
καὶ εἶπεν αὐτῷ θημὰρ περὶ τῆς κακίας τῆς μεγάλης ταύτης Ὑπὲρ
ἑπέραν ἣν ἐποίησας μετ’ ἐμοῦ τοῦ ἐξαποστεῖλαί με· καὶ οὐκ ἡθέλησεν
Ἀμνὼν ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς αὐτῆς.
καὶ ἐκάλεσεν τὸ παιδάριον
αὐτοῦ τὸν προεστηκότα τοῦ οἴκου καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐξαποστείλατε
δὴ ταύτην ἀπ’ ἐμοῦ ἔξω καὶ ἀπόκλεισον τὴν θύραν ὀπίσω αὐτῆς.
καὶ ἐπ' αὐτὴς ἦν κιτὼν καρπωτός, ὅτι οἴτως ἐνεδιδύσκοντο αἱ
θυγατέρες τοῦ βασιλέως αἱ παρθένοι τοὺς ἐπενδύτας αὐτῶν· καὶ ἐξήγαυεν
αὐτὴν ὁ λειτουργὸς αὐτοῦ ἔξω καὶ ἀπέκλεισεν τὴν ξύραν ὀπίσω
αὐτὴς. αὐτῆς.
καὶ ἔλαβεν θημὰρ σποδὸν καὶ ἐπέθηκεν σποδόν ἐποδὸν ἐπὶ τὴν
κεφαλὴν αὐτῆς, καὶ τὸν χιτῶνα τὸν καρπωτὸν τὸν ἐπ’ αὐτῆς διέρρηξεν
καὶ ἐπέθηκεν τὰς χεῖρας αὐτῆς ἐεπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, καὶ ἐπορεύθη
πορευομένη καὶ κράξουσα.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ἀβεσσαλὼμ
ὁ ἀδελφὸς αὐτῆς Μὴ Ἀμνὼν ὁ ἀδελφός σου ἐγένετο μετὰ σοῦ; καὶ
νὺν, ἀδελφή μου, κώφευσον, ὅτι ἀδελφός σού ἐστιν· μὴ θῇς τὴν
χηρεύουσα ἐν οἴκῳ Ἀβεσσαλὼμ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς.
καὶ ἤκουσεν ὁ
βασιλεὺς Δαυεὶδ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐθυμώθη σφόδρα·
καὶ οὐκ ἐλύπησεν τὸ πνεῦμα Ἀμνὼν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἠγάπα αὐτόν,
ὅτι πρωτότοκος αὐτοῦ ἦν.
καὶ οὐκ ἐλάλησεν Ἀβεσσαλὼμ μετὰ
Ἀμνὼν ἀπὸ πονηροῦ ἕως ἀγαθοῦ, ὅτι ἐμίσει Ἀβεσσαλὼμ τὸν Ἀμνὼν
ἐπὶ λόγου οὗ ἐταπείνωσεν Θημὰρ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ.
Καὶ
ἐγένετο εἰς διετηρίδα ἡμερὼν καὶ ἦσαν κείροντες τῷ Ἀβεσσαλὼμ
ἐν Βαιλαςὼρ τῇ ἐχόμενα Ἐφράιμ, καὶ ἐκάλεσεν Ἀβεσσαλὼμ πάντας
τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως.
καὶ ἦλθεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὸν βασιλέα
καὶ εἶνπεν ἰδοὺ δὴ κείρουσιν τῷ δούλῳ σου, πορευθήτω δὴ ὁ βασιλεὺς
καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σον.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς
πρὸς Ἀβεσσαλώμ Μὴ δή, υἱέ μου, μὴ πορευθῶμεν πάντες ἡμεῖς,
καὶ οὐ μὴ καταβαρυνθῶμεν ἐπὶ σέ· καὶ ἐβιάσατο αὐτόν, καὶ οὐκ ἠθέλησεν
τοῦ πορευθῆναι καὶ εὐλόγησεν αὐτόν.
καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλώμ
Καὶ εἰ μή, πορευθήτω δὴ μεθ’ ἡμὼν Ἀμνὼν ὁ ἀδελφός μου·
καὶ εῖπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Ἵνα τί πορευθῇ μετὰ σοῦ;
καὶ ἐβιάσατο
αὐτὸν Ἀβεσσαλώμ, καὶ ἀπέστειλεν μετ’ αὐτοῦ τὸν ἀμνὼν καὶ πάντας
τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως· καὶ ἐποίησεν Ἀβεσσαλὼμ πότον κατὰ τὸν
πότον τοῦ βασιλέως.
καὶ ἐνετείλατο Ἀβεσσαλὼμ τοῖς παιδαρίοις
αὐτοῦ λέγων Ἴδετε ὡςαν ἀγαθυνθῇ ἡ καρδία Ἀμνὼν ἐν τῷ οἴνῳ
καὶ εἴπω πρὸς ὑμᾶς, πατάξατε τὸν Ἀμνὼν καὶ θανατώσατε αὐτόν·
μὴ φοβηθῆτε, ὅτι οὐχὶ ἐγώ εἰμι ὁ ἐντελλόμενος ὑμῖν; ἀνδρίζεσθε
καὶ γίνεσθε εἰς υἱοὺς δυνάμεως.
καὶ ἐποίησαν τὰ παιδάρια Ἀβεσσαλὼμ
τῷ Ἀμνὼν καθὰ ἐνετείλατο αὐτοῖς Ἀβεσσαλώμ· καὶ ἀνέστησαν
πάντες οἱ υἱοὺ τοῦ βασιλέως, καὶ ἐπεκάθισαν ἀνὴρ ἐπὶ τὴν
ἡμίονον αὐτοῦ καὶ ἔφυγαν.
καὶ ἐγένετο αὐτῶν ὄντων ἐν τῇ ὁδῷ,
καὶ ἡ ἀκοὴ ἦλθεν πρὸς Δαυεὶδ λέγων Ἐπάταξεν Ἀβεσσαλὼμ πάντας
τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, καὶ οὐ κατελείφθη ἐξ αὐτῶμ οὐδὲ εἷς.
καὶ
ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐπὶ
τὴν γῆν, καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ οἱ περιεστῶτες αὐτῷ διέρρηξαν
τὰ ἱμάτια αὐτῶμ.
καὶ ἀπεκρίθη Ἰωναδὰβ υἱὸς Σαμὰ ἀδελφοῦ Δαυεὶδ
καὶ εἶπεν Μὴ εἰπάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὅτι πάντα τὰ παιδάρια
τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως ἐθανάτωσεν, ὅτι Ἀμνὼν μονώτατος ἀπέθανεν·
καὶ νῦν μὴ θέσθω ὁ κύριός
μου ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ῥῆμα λέγων Πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ
βασιλέως ἀπέθαναν, ὅτι ἀλλ’ ἢ Ἀμνὼν μονώτατος ἀπέθανεν.
καὶ
ἀπέδρα Ἀβεσσαλώμ. καὶ ἦρεν τὸ παιδάριον ὁ σκοπὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς
αὐτοῦ καὶ εἶδεν, καὶ ἰδοὺ λαὸς πολὺς πορευόμενος ἐν τῇ ὁδῷ
ὄπισθεν αὐτοῦ ἐκ πλευρᾶς τοῦ ὄρους ἐν τῇ καταβάσει· καὶ παρεγένετο
ὁ σκοπὸς καὶ ἀπήγγειλεν τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπεν Ἄνδρας
ἑώρακα ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς Ὠρωνὴν ἐκ μέρους τοῦ ὄρους.
καὶ εἶπεν
Ἰωναδὰβ πρὸς τὸν βασιλέα Ἰδοὺ οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως πάρειστιν·
κατὰ τὸν λόγον τοῦ δούλου σου, οὕτως ἐγένετο.
καὶ ἐγένετο ἡνίκα
συνετέλεσεν λαλῶν, καὶ ἰδοὺ οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἦλθαν, καὶ ἐπὴραν
τὴν φωνὴν αὐτῶν καὶ ἔκλαυσαν, καί γε ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ
παῖδες αὐτοῦ ἔκλαυσαν κλαυθμὸν μέγαν.
καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἔφυγεν
καὶ ἐπορεύθη πρὸς θολμίλημ υἱὸν Ἐμιοὺδ βασιλέα Γεδσοὺρ εἰς
τὴν Μαχάδ· καὶ ἐπένθησεν ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ ἐπὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ
πάσας τὰς ἡμέρας.
Καὶ Αβεσσαλὼμ ἀπέδρα καὶ ἐπορεύθη εἰς
Γεδσούρ, καὶ ἦν ἐκεῖ ἔτη τρία.
καὶ ἐκόπασεν ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ τοῦ
ἐξελθεῖν πρὸς Ἀβεσσαλώμ, ὅτι παρεκλήθη ἐπὶ Ἀμνὼν ὅτι ἀπέθανεν.
καὶ ἔγνω Ἰωὰβ υἱὸς Σαρουίας ὅτι ἡ καρδία τοῦ βασιλέως ἐπὶ Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἀπέστειλεν Ἰωὰβ εἰς θεκῶε, καὶ ἔλαβεν ἐκεῖθεν
γυναῖκα σοφὴν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτήν Πένθησον δὴ καὶ ἔνδυσαι
ἱμάτια πενθικὰ καὶ μὴ ἀλείψῃ ἔλαιον, καὶ ἔσῃ ὡς γυνὴ πενθοῦσα
ἐπὶ τεθνηκότι, τοῦτο ἡμέρας πολλάς·
καὶ ἐλεύςῃ πρὸς τὸν βασιλέα
καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτὸν κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο. καὶ ἔθηκεν Ἰωὰβ
τοὺς λόγους ἐν τῷ στόματι αὐτῆς.
καὶ εἰσῆλθεν ἡ γυνὴ ἡ θεκωεῖτις
πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτῆς εἰς τὴν γῆν
καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ καὶ εἶπεν Σῶσον, βασιλεῦ, σῶσον.
καὶ
εἶπεν πρὸς αὐτὴν ὁ βασιλεύς Τί ἔστιν σοι; ἡ δὲ εἶπεν Καὶ μάλα
γυνὴ χήρα ἐγώ εἰμι, καὶ ἀπέθανεν ὁ ἀνήρ μου.
καί γε τῇ δούλῃ
σου δύο υἱοι, καὶ ἐμαχέσαντο ἀμφότεροι ἐν τῷ ἀγρῷ, καὶ οὐκ ἦν
ὁ ἐξαιρούμενος ἀνὰ μέσον αὐτῶν, καὶ ἔπασεν ὁ εἶς τὸν ἕνα ἀδελφὸν
αὐτοῦ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν.
καὶ ἰδοὺ ἐπανέστη ὁλη ἡ πατριὰ πρὸς
κατάλειμμα καὶ ὄνομα ἐπὶ προςώπου τῆς γῆς.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς
Ὑγιαίνουσα βάδιζε εἰς τὸν οἶκόν σου, κἀγὼ ἐντελοῦμαι περὶ σοῦ.
καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ Φεκωεῖτις πρὸς τὸν βασιλέα Ἐπ’ κύριέ
μου βασιλεῦ, ἡ ἀνομία καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου, καὶ ὁ
βασιλεὺς καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ἀθῷος.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Τίς
ὁ λαλῶν πρὸς σέ; καὶ ἄξεις αὐτὸν πρὸς ἐμέ, καὶ οὐ προσθήσει ἔτι
ἅψασθαι αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν Μνημονευςάτω δὴ ὁ βασαιλεὺς τὸν κύριον
θεὸν αὐτοῦ, πληθυνθῆναι ἀγχιστέα τοῦ αἵματος τοῦ διαφθεῖραι, καὶ
οὐ μὴ ἐξάρωσιν τὸν υἱόν μου· καὶ εἶπεν Ζῇ Κύριος, εἰ πεσεῖται
ἀπὸ τῆς τριχὸς τοῦ υἱοῦ σου ἐπὶ τὴν γῆν.
καὶ εἶπεν Λαληςάτω
δὴ ἡ δούλη σου πρὸς τὸν κύριόν μου βασιλέα ῥῆμα· καὶ εἶπεν Λάλησον.
καὶ εἶπεν ἡ γυνή Ἵνα τί ἐλογίσω τοιοῦτο ἐπὶ λαὸν θεοῦ;
ἤ ἐκ στόματος τοῦ βασιλέως ὁ λόγος οὗτος ὡς πλημμέλεια, τοῦ μὴ
ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα τὸν ἐξωσμένον αὐτοῦ;
ὅτε θανάτῳ ἀποθανόύμεθα,
καὶ ὥσπερ τὸ ὕδωρ τὸ καταφθειρόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ὅ οὐ
συναχθήσεται· καὶ λήμψεται ὁ θεὸς ψυχήν, καὶ λογιζόμενος τοῦ
ἐξῶσαι ἀπ’ αὐτοῦ ἐξεωσμένον.
καὶ νῦν ὅ ἦλθον λαλῆσαι πρὸς
τὸν βασιλέα κύριόν μου τὸ ῥῆμα τοῦτο, ὅτι ὄψεταί με ὁ λαός, καὶ ἐρεῖ
ὁ λαός σου Λαληςάτω δὴ πρὸς τὸν βασιλέα, εἴ πως ποιήσει ὁ βασιλεὺς
τὸ ῥῆμα τῆς δούλης αὐτοῦ·
ὅτι ἀκούσει ὁ βασιλεύς· ῥυςάσθω τὴν
δούλην αὐτοῦ ἐκ χειρὸς τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ζητοῦντος ἐξᾶραί με καὶ τὸν
υἱόν μου ἀπὸ κληρονομίας θεοῦ.
καὶ εἶπεν ἡ γυνή Εἴη δὴ ὁ λόγος
τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως εἰς θυςίας, ὅτι καθὼς ἄγγελος θεοῦ
οὕτως ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τοῦ ἀκούειν τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ πονηρόν,
καὶ Κύριος ὁ θεός σου ἔσται μετὰ σοῦ.
καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς
καὶ εἶπεν πρὸς τὴν γυναῖκα Μὴ δὴ κρύψῃς ἀπ’ ἐμοῦ ῥῆμα ὅ ἐγὼ
ἐπερωτῶ σε· καὶ εἶπεν ἡ γυνή Λαληςάτω δὴ ὀ κύριός μου ὁ βασιλεύς.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Μὴ ἡ χεὶρ Ἰωὰβ ἐν παντὶ τούτῳ μετὰ σοῦ;
ἕνεκεν τοῦ περιελθεῖν τὸ πρόσωπον τοῦ ῥήματος
τούτου ὅ ἐποίησεν ὁ δοῦλός σου Ἰωάβ, τὸν δόλον τοῦτον· καὶ ὁ
κύριός μου σοφὸς καθὼς σοφία ἀγγέλου τοῦ θεοῦ, τοῦ γνῶναι πάντα
τὰ ἐν τῇ γῇ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἰωάβ Ἰδοὺ δὴ ἐποίηςά σοι
κατὰ τὸν λόγον σου τοῦτον· ἐπίστρεψον τὸ παιδάριον τὸν Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἔπεσεν Ἰωάβ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ
προσεκύνησεν καὶ εὐλόγησεν τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν Ἰωάβ Σήμερον
ἔγνω ὁ δοῦλός σου ὅτι εὗρον χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, κύριέ μον
βασιλεῦ, ὅτι ἐποίησεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸν λόγον τοῦ δούλου
αὐτοῦ.
καὶ ἀνέστη Ἰωὰβ καὶ ἐπορεύθη εἰς Γεδσούρ, καὶ ἤγαγεν τὸν
Ἀβεσσαλὼμ εἰς Ἰερουσαλήμ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Ἀποστραφήτω
εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπόν μου μὴ βλεπέτω· καὶ
ἀπέστρεψεν Ἀβεσσαλὼμ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον
τοῦ βασιλέως οὐκ εἶδεν.
καὶ ὡς Ἀβεσσαλὼμ οὐκ ἦν ἀνὴρ ἐν καντὶ
Ἰσραὴλ αὐνετὸς σφόδρα· ἀπὸ ἴχνους ποδὸς αὐτοῦ καὶ ἕως κορυφῆς
αὐτοῦ οὐκ ἦν ἐν αὐτῷ μῶμος.
καὶ ἐν τῷ κείρεσθαι αὐτὸν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐγένετο ἀπ’ ἀρχῆς ἡμερῶν εἰς ἡμέρας ὡς ἄν ἐκείρετο, ὅτι κατεβαρύνετο ἐπ’ ἀυτόν, καὶ κειρόμενος ἀυτὴν ἔστησεν τὴν τρίχα τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ διακοςίους σίκλους ἐν τῷ σίκλῳ τῷ βασιλικῷ.
καὶ ἐτέχθησαν τῷ Ἀβεσσαλὼμ τρεῖς υἱοὶ καὶ θυγάτηρ
μία, καὶ ὄνομα αὐτῇ Θημάρ· αὕτη ἦν γυνὴ αὐτῷ τὸν Ἀβιαθάρ.
Καὶ
ἐκάθισεν Ἀβεσσαλὼμ ἐν Ἰερουσαλὴμ δύο ἡμερῶν καὶ τὸ πρόσωπον
τοῦ βασιλέως οὐκ εἶδεν.
καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς
Ἰωὰβ ἀποστεῖλαι αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ οὐκ ἠθέλησεν ἐλθεῖν
πρὸς αὐτόν· καὶ ἀπέστειλεν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν, καὶ οὐκ ἠθέλησεν
παραγενέσθαι.
καὶ εἶπεν πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ Ἀβεσσαλώμ
Ἴδετε ἡ μερὶς ἐν ἐγρῷ τοῦ Ἰωὰβ ἐχόμενά μου, καὶ αὐτῷ κριθαὶ ἐκεῖ·
πορεύεσθε καὶ ἐμπρήσατε αὐτὴν ἐν πυρί· καὶ ἐνέπρησαν αὐτὰς οἱ
οἱ δοῦλοι Ἀβεσσαλὼμ τὴν μερίδα ἐν πυπρί.
καὶ ἀνέστη Ἰωὰβ
καὶ ἦλθεν πρὸς ἀβεσσαλὼμ εἰς τὸν οἶκον, καὶ εἶπεω πρὸς αὐτόν
Ἵνα τί οἱ παῖδές σου ἐνεπύρισαν τὴν μερίδα τὴν ἐμὴν ἐν πυρί;
καὶ
εἶπεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς Ἰωάβ Ἰδοὺ ἀπέστειλα πρὸς σὲ λέγων Ἦκε
ὦδε καὶ ἀποστελῶ σε πρὸς τὸν βασιλέα λέγων Ἵνα τί ἦλθον ἐκ
Γεδσούρ; ἀγαθόν μοι ἦν εἶναι ἐκεῖ· καὶ νῦν ἰδοὺ τὸ πρόσωπον τοῦ
βασιλέως οὐκ εἶδον· εἰ δέ ἐστιν ἐν ἐμοὶ ἀδικία, καὶ θανάτωςόν με.
καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ, καὶ προσεκύνγσεν αὐτῷ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ κατὰ πρςόσωπον τοῦ βασιλέως. καὶ κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἀβεσσαλώμ.
Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Ἀβςσσαλὼμ ἅρματα
καὶ ἵππους καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
καὶ ὤρθρισεν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἔστη ἀνὰ χεῖρα τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης·
καὶ ἐγένετο πᾶς ἀνὴρ ῷ ἐγένετο κρίσις ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα εἰς
κρίσιν, καὶ ἐβόησεν πρὸς αὐτὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἔλεγεν αὐτῷ Ἐκ
ποίας πόλεως σὺ εἶ ; καὶ εἶπεν Ἐκ μιᾶς φυλῶν Ἰσραὴλ ὁ δοῦλός
σου.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβεσσαλώμ Ἰδοὺ οἱ λόγοι σου
ἀγαθοὶ καὶ εὔκολοι, καὶ ἀκούων οὐκ ἔστιν σου παρὰ τοῦ βασιλέως.
καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλώμ Τίς με καταστήσει κριτὴν ἐν τῇ γῇ, καὶ
ἐπ’ ἐμὲ ἐλεύσεται πᾶς ἀνὴρ ᾦ ἐὰν ᾖ ἀντιλογία καὶ κρίσις καὶ δικαιώσω
αὐτόν ;
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν ἄνδρα τοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ,
καὶ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐπελαμβάνετο αὐτοῦ καὶ κατε-
φίλησεν αὐτόν.
καὶ ἐποίησεν Ἀβεσσαλὼμ κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο
παωτὶ Ἰσραὴλ τοῖς παραγινομένοις εἰς κρίσιν πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ
ἰδιοποιεῖτο Ἀβεσσαλὼμ τὴν καρδίαν ἀνδρῶν Ἰσραήλ.
Καὶ
ἐηένετο ἀπὸ τέλους τεσσεράκοντα ἐτῶν καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς
τὸν πατέρα αὐτοῦ Πορεύσομαι δὴ καὶ ἀποτίσω τὰς εὐχάς μου ἅς
ηὐξάμην τῷ κυρίῳ ἐν Χεβρών·
ὅτι εὐχὴν ηὔξατο ὁ δοῦλός σου
ἐν τῷοἰκεῖν με ἐν Γεδσοὺρ ἐν Συρίᾳ λέηων Ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπι-
καὶ
εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Βάδιζε εἰς εἰρήνην· καὶ ἀναστὰς ἐποπεύθη
εἰς Χεβρών.
καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεσσαλὼμ κατασκόπους ἐν πάσαις
φυλαῖς Ἰσραὴλ λέγων Ἐν τῷ ἀκοῦσαι ὑμᾶς τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης
καὶ ἐρεῖτε Βεβαςίλεεθκεν βασιλεὺς Ἀβεσσαλὼμ ἐν Χεβρών.
καὶ
μετὰ Ἀβεσσαλὼμ ἐπορεύθησαν διακόσιοι ἄνδρες ἐξ Ἰερουσαλὴμ
κλητοί· καὶ πορευόμενοι τῇ ἁπλότητι ἀυτῶν καὶ οὐκ ἔγνωσαν πᾶν
ῥῆμα.
καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεσσαλὼμ τῷ Ἀχειτόφελ τῷ Θεκωνεὶ
σύμβουλον Δαυεὶδ ἐν πόλει ἀυτοῦ εἰς Γωλὰ ἐν τῷ θυσιάζειν αὐτόν·
καὶ ἐγένετο σύντριμμα ἰσχυρόν, καὶ ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος καὶ πολὺς
μετὰ Ἀβεσσαλώμ.
Καὶ παρεγένετο ὁ ἀπγγέλλων πρὸς
Δαυεὶδ λέγων Ἐγενήθη ἡ καρδία ἀνδρῶν Ἰσραὴλ ὀπίσω Ἀβεσσαλώμ.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πᾶσιν τοῖς πασὶ αὐτοῦ τοῖος ἐν
Ἰερουσαλήμ Ἀνάστητε καὶ φύγωμεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν σωτηρία
ἀπὸ προςώπου Ἀβεσσαλώμ· ταχύνατε τοῦ πορευθῆναι, ἵνα μὴ ταχύνῃ
καὶ καταλάβῃ ἡμᾶς, καὶ ἐξώσῃ ἐφ’ ἡμᾶς τὴν κακίαν καὶ πατάξῃ
τὴν πόλιν στόματι μαχαίρης.
καὶ εἶπον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως
πρὸς τὸν βασιλέα Κατὰ πάντα ὅσα αἱρεῖται ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεύς,
ἰδοῦ οἱ παῖδές σου.
καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ
τοῖς ποςὶν αὐτῶν· καὶ ἀφῆκεν ὁ βασιλεὺς δέκα γυναῖκας τῶν παλλακῶν
αὐτοῦ φυλάσσειν τὸν οἶκον.
καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ
πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ πεζῇ, καὶ ἔστησαν ἐν οἴκῳ τῷ Μακράν.
καὶ
παντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἀνὰ χεῖρα αὐτοῦ παρῆγον καὶ πᾶς ὁ Χεττεὶ
καὶ πᾶς ὁ Φελετθεί, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῆς ελαίας ἐν τῇ ἐρήμῳ· καὶ
πᾶς ὁ λαὸς παρεπορεύετο ἐχόμενος αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ περὶ αὐτὸν
καὶ πάντες οἱ ἁδροὶ καὶ πάντες οἱ μαχηταί, ἑξακόσιοι ἄνδρες, καὶ
παρῆσαν ἐπὶ χεῖρα ἀυτοῦ· καὶ πᾶς ὁ Χερεθθεὶ καὶ πᾶς ὁ Φελεθθεὶ
καὶ πάντες οἱ Γεθθαῖοι, οἱ ἑξακόσιοι ἄνδρες οἱ ἐλθόντες τοῖς ποςὶν
αὐτῶν εἰς Γὲθ καὶ πορευτόμενοι ἐπὶ πρόσωπον τοῦ βασιλέως.
καὶ
εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεθθεὶ τὸν Γεθθαῖον Ἵνα τί πορεύῃ καὶ σὺ
σὺ καὶ ὅτι μετῴκηκας σὺ ἐκ τοῦ τόπου σου.
εἰ ἐχθὲς παραγέγονας,
καὶ σήμερον κινήσω σε μεθ᾿ ἡμῶν; καί γε μεταναστήσεις τὸν τόπον
σου· ἐχθὲς ἡ ἐξέλευσίς σου, καὶ σήμερον μετακινήσω σε μεθ᾿ ἡμῶν
τοῦ πορευθῆναι; καὶ ἐγὼ πορεύσομαι ἐφ᾿ οὗ ἂν ἐγὼ πορευθῶ.
ἐπιστρέφου καὶ ἐπίστρψον τοὺς ἀδελφούς σου μετὰ σοῦ, καὶ Κύριος
ποιήσει μετὰ σοῦ ἔλεος καὶ ἀλήθειαν.
καὶ ἐπερίθη Ἐθθεὶ τῷ
βασιλεῖ καὶ εἶπεν Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ὅτι
εἰς τὸν τόπον οὗ ἐὰν ᾖ ὁ κύριός μου, καὶ ἐὰν εἰς θάνατον καὶ ἐὰν
εἰς ζωήν, ὅτι ἐκεῖ ἔσται ὁ δοῦλός σου.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς
Σεθθεί Δεῦρο καὶ διάβαινε μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ παρῆλθεν Σεθθεὶ ὁ Γεθθαῖος
καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ὁ μετ᾿ αὐτοῦ.
καὶ
πᾶσα ἡ γῆ ἔκλάιεν φωνῇ μεγάλῃ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς παρεπορεύοντο
ἐν τῷ χειμάρρῳ τῶν κέδρων, καὶ ὁ βασιλεὺς διέβη τὸν χειάρρουν
Κεδρών· καὶ πᾶς ὁ λαὸς καὶ ὁ βασιλεὺς παρεπορύοντο ἐπὶ πρόσωπον
ὁδοῦ τὴν ἔρημον.
καὶ ἰδοὺ καί γε Σαδδὼκ καὶ πάντες οἱ Λευεῖται
μετ᾿ αὐτοῦ αἴροντες τὴν κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου ἀπὸ Βαιθάρ· καὶ
ἔστησαν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ, καὶ ἀνέβη Ἀβιαθάρ, ὡς ἐπαύσατο
πᾶς ὁ λαὸς παρελθεῖν ἐκ τῆς πόλεως.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ
Σαδδώκ Ἀπόστρεψον τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ εἰς τὴν πόλιν· ἐὰν εὕρω
χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου, καὶ ἐπιστρέψει με καὶ δείξει μοι ἀυτὴν
καὶ τὴν εὐπρέπειαν αὐτῆς·
καὶ ἐὰν εἴπῃ οὕτως Οὐκ ἠθέληκα ἐν
σοί, ἰδοὺ ἐγὼ εἰμι, ποιείτω μοι κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Σαδὼκ τῷ ἱερεῖ Ἴδετε, σὺ ἐπιστρέφεις
εἰς τὴν πόλιν ἐν εἰρήνῃ, καὶ Ἀχειμαίας ὁ υἱός σου καὶ Ἰωναθὰν ὁ
υἱὸς Ἀβιαθὰρ οἱ δύο υἱοὶ ὑμῶν μεθ᾿ ὐμων·
ἴδετε, ἐγώ εἰμι στρατεύομαι
ἐν ἀραβὼθ τῆς ἐρήμου ἕως τοῦ ἐλθεῖν ῥῆμα παρ᾿ ὑμῶν τοῦ
ἀπαγγεῖλαί μοι.
καὶ ἀπέστρεψεν Σαδὼκ καὶ Ἀβιαθὰρ τὴν κιβωτὸν
εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ ἐκάθισεν ἐκεῖ.
καὶ Δαυεὶδ ἀνέβαινεν ἐν τῇ
ἀναβάσει τῶν ἐλαιῶν καὶ τὴν κεφαλὴν ἐπικεκαλυμμένος, καὶ αὐτὸς
ἐπορεύετο ἀνυόδετος· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ’αὐτοῦ ἐπεκάλθψεν ἀνὴρ
καὶ
ἀνηλλέλη Δαυεὶδ λέγοντες Καὶ Ἀχειτόφελ ἐν τοῖς συστρεφομένοις
μετὰ Ἀβεσσαλώμ· καὶ εἶπεν Δαυείδ Διασκέδασον δὴ τὴν βουλὴν
Ἀχειτόφελ, Κύριε ὁ θεός μου.
καὶ ἦν δαυεὶδ ἐρχόμενος ἕως τοῦ
Ῥοώς, οὖ προσεκύνησεν ἐκεῖ τῷ θεῷ· καὶ ἰδοὺ εἰς ἀπαντὴν αὐτῷ
Χουσεὶ ὁ Ἀρχί, ἑταῖρος Δαυείδ, διερρηχὼς. τὸν χιτῶνα αὐτοῦ καὶ γῆ
ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυείδ Ἐὰν μὲν διαβῇς
μετ’ ἐμοῦ, καὶ ἔσῃ ἐπ’ ἐμὲ εἰς βάσταγμα.
καὶ ἂν εἰς τὴν πόλιν
ἐπιστρέψῃς, καὶ ἐρεῖς τῷ Ἀβεσσαλώμ Διεληλύθασιν οἱ ἀδελφοί σου,
καὶ ὁ βασιλεὺς κατόπισθέν μου διελήυθεν ὁ πατήρ σου· καὶ νῦν
παῖς σού εἰμι, βασιλεῦ, ἔαςόν με ζῆσαι· παῖς τοῦ πατρός σου ἤμην
τότε καὶ ἀρτίως, καῖ νῦν ἐγὼ δοῦλος σός· καὶ διασκεδάσεις μοι τὴν
βουλὴν Ἀχειτόφελ.
καὶ ἰδοὺ μετὰ σοῦ ἐκεῖ Σαδὼκ τοῦ βασιλέως, καὶ ἀναγγελεῖς τῷ Σαδὼκ καὶ τῷ Ἀβιαθὰρ τοῖς ἱερεῦσιν.
ἱδοὺ
ἐκεῖ μετ’ αὐτῶν δύο υἱοὶ αὐτῶν, Ἀχειμάας υἱὸς τῷ Σαδὼκ καὶ Ἰωναθὰν
υἱὸς τῷ Ἀβιαθάρ· καὶ ἀποστελεῖτε ἐν χειρὶ αὐτῶν πρὸς μὲ πᾶν ῥῆμα
ὃ ἐὰν ἀκούσητε.
καὶ εἰσῆλθεν Χουσεὶ ὁ ἑταῖρος Δαυεὶδ εἰς τὴν
πόλιν, καὶ Ἀβεσσαλὼμ εἰσεπορεύετο εἰς Ἰερουσαλήμ. Καὶ XVI
XVIΔαυεὶδ παρπῆλθεν βραχύ τι ἀπὸ τῆς Ῥοώς, καὶ Σειβὰ τὸ παιδάριον Μεμφόσθε εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ, καὶ ζεῦγος ὄνων ἐπισεσαγμένων, καὶ ἐπ’ αὐτοῖς διακόσιοι ἄρτοι καὶ ἑκατὸν σταθίδες καὶ ἑκατὸν φοίνικες καὶ νέβελ οἴνου.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεῦς Σειβά Τί
ταῦτά σοι; καὶ εἶπεν Σειβά Τὰ ὑποζύγια τῇ οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως τοῦ
ἐπικαθῆσθαι, καὶ οἱ ἄρτοι καὶ οἱ φοίνικες εἰς βρῶσιν τοῖς παιδαρέοις,
καὶ ὁ οἶνος πιεῖν τοῖς ἐκλελυμένοις ἐν τῇ ἐρήμῳ.
καὶ εἶπεν ὁ
βασιλεύς Καὶ ποῦ ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου; καὶ εἶπεν Σειβὰ πρὸς
τὸν βασιλέα Ἰδοὺ κάθηται ἐν Ἰερουσαλήμ, ὅτι εἶπεν Σήμερον ἐπιστρέ-
ψουσίν μοι οἶκος Ἰσραὴλ τὴν βασιλείαν τοῦ πατρός μου.
καὶ εἶπεν
ὁ βασιλεὺς τῷ Σειβά Ἰδοὺ σοὶ πάντα ὅσα ἐστὶν Μεμφιβόσθε. καὶ εἶπεν
Σειβά Προσκυνήσας εὕροιμι χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, κύριέ μου
βισιλεῦ.
Καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ ἓως Βουρείμ· Βουρείμ· καὶ
καὶ λιφάζων ἐν λίθοις τὸν Δαυεὶδ καὶ πάντας τοὺς παῖδας τοῦ
Βασιλέως Δαυείδ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἦν καὶ πάντες οἱ δυντοὶ ἐκ δεξιῶν
αὐτοῦ καὶ ἐξ εὐωνύμων τοῦ βασιλέως.
καὶ οὓτως ἒλεγεν Σεμεεὶ
ἐν τῷ καταρᾶσθαι αὐτόν Ἒξελθε ἒξελθε, ἀνὴρ αἱμάτων καὶ ἀνὴρ
ὁ παράνομος.
ἐπέστρεψεν ἐπὶ σὲ Κύριος πάντα τὰ αἳματα τοῦ
οἲκου Σαούλ, ὃτι ἐβαστερεψεν ἀντ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἒδωκεν Κύρις τὴν
βασιλείαν ἐν χειρὶ Ἀβεσσαλὼμ τοῦ υἱοῦ σου· καὶ ἰδοὺ σὲ ἐν τῇ
κακίᾳ σου, ὃτι ἀνὴρ αἱμάτων σύ.
καὶ εἶπεν Ἀβειςὰ υἱὸς Σαρουίας
πρὸς τὸν βασιλέα Ἳνα τί καταρᾶται ὁ κύων ὁ τεθνηκὼς οὗτος τὸν
κύριόν μου τὸν βασιλέα; Διαβήσομαι δὴ καὶ ἀφελῶ τὴν κεφαλὴν
αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουίας;
Καὶ ἂφετε αὐτὸν καὶ οὓτως καταράσθω, ὃτι Κύριος εἶπεν Σαρουίας;
καταρᾶσθαι τὸν Δαυείδ· καὶ τίς ἐρεὶ Ὡς τί ἐποίησας οὓτως; οὓτως;
καὶ
εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς Ἀβειςὰ καὶ πρὸς πάντας τοὺς παῖδας αὐτοῦ
Ἰδοὺ ὁ υἱός μου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῆς κοιλίας μου ζητεῖ τὴν ψυχήν
μου, καὶ προςέτι νῦν ὀ υἱὸς τοῦ Ἰεμεινεί· ἂφετε αὐτὸν καταρᾶσθαι,
ὃτι εἶπεν αὐτῷ Κύριος·
εἲ τως ἲδοι Κύριος ἐν τῇ ταπεινώσει μου,
καὶ ἐπῖστρεψει μοι ἀγαθὰ ἀντὶ τῆς καάρας αὐτοῦ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.
καὶ ἐπορεύθη Δαυεὶδ καὶ οἱ ἂνδρες αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ· καὶ Σεμεεὶ
ἐπορεύετο ἐκ πέρας τοῦ ὂρους ἐχόμενα αὐτοῦ πορευόμενος καὶ καταπώμενος
καὶ λιθάζων ἐν λίθοις ἐκ πλαγίων αὐτοῦ καὶ τῷ χοὶ πάσσων.
καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ λαὸς αὐτοὺ ἐκλελυμένοι, καὶ
ἀνέψυξαν ἐκεῖ.
καὶ Ἀβεσσαλὼμ καὶ πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ
εἰσῆλθον εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ Ἀχειτόφελ μετ᾿ αὐτοῦ.
καὶ ἐγενήθη
ἡνίκα ἦλθεν χουσεὶ ὁ Ἀρχί, ἑταῖρος Δαυεὶδ πρὸς Ἀβεσσαλώμ, καὶ
εἶπεν χουσεὶ πρὸς Ἀβεσσαλώμ Ζήτω ὁ βασιλεύς.
καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς Χουσεί Τοῦτο τὸ ἒλεός σου μετὰ τοῦ ἑταίρου σου; ἳνα τί οὐκ ἀπῆλθες μετὰ τοῦ ἑταίρου σου;
καὶ εἶπεν Χουσεὶ πρὸς
Ἀβεσσαλώμ Οὐχί, ἀλλὰ κατόπισθεν οὗ ἐξελέξατο Κύριος καὶ ὁ
καὶ τὸ δεύτερον τίνι ἐγὼ δουλεύσω; οὐχὶ ἐνώπιον
τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ; καθάπερ ἐδούλεθσα ἐνώπιον τοῦ πατρός σου, οὕτως
ἔσομαι ἐνώπιον σοῦ.
καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς Ἀχειτόφελ
Φέρετε ἑαυτοῖς βουλὴν τί ποίησωμεν.
καὶ εἶπεν Ἀχειτόφελ πρὸς
Ἀβεσσαλώμ Εἴσελθε πρὸς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρός σου ἃς κατέλειπεν
Φυλάσσειν τὸν οἶκον,λ καὶ ἀκούσεται πᾶς Ἰσραὴλ ὅτι
κατᾐσχυνας τὸν πατέρα σου, καὶ ἐνισχύσουσιν αἱ χεῖρες πάντων
τῶν μετὰ σοῦ.
καὶ ἔπηξαν τὴν σκηνὴν τῷ Ἀβεσσαλὼμ ἐπὶ τὸ
δῶμα, καὶ εἰσὴλθεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς
αὐτοῦ κατ’ὀφθαλμοὺς παντὸς Ἰσραήλ.
καὶ ἡ βουλὴ Ἀχειτόφελ
ἣν ἐβουλεύσατο ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρώταις ὃν τρόπον ἐπερωτήςῃ
ἐν λόγῳ τοῦ θεοῦ. οὕτως πᾶσα ἡ βουλὴ τῷ Ἀχειτόφελ καί γε
τῷ Δαυεὶδ καί γε τῷ Ἀβεσσαλώμ. Καὶ εἶπεν Ἀχειτόφελ XVII
XVIIπρὸς Ἀβεσσαλώμ Ἐπιλέξω δὴ ἐμαυτῷ δώδεκα χιλάδας ἀνδρῶν, καὶ ἀναστήσομαι καὶ καταδιώξω ὀπίσω Δαυεὶδ τὴν νύκτα.
καὶ
ἐπελεύσομαι ἐπ’αὐτόν, καὶ αὐτὸς κοπιῶν καὶ ἐκλελυμένος χερσίν,
τὸνλ βασιλέα μονώτατον.
καὶ ἐπιστηρέψω πάντα τὸν λαὸν πρὸς
σέ, ὅν πρόπον ἐπιστρέφει ἡ νύμφη πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς. πλὴν
ψυχὴν ἑνὸς ἀνδρὸς σὺ ξητεῖς, καὶ παντὶ τῷ λαῷ ἔσται ἐν εἰρήνῃ.
καὶ εὐθὴς ὁ λόγος ἐν ὀφθλμοῖς Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς
πάντων τῶν πρεσβυτέρων Ἰσραήλ.
Καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλώμ
Καλέσατε δὴ καί γε τὸν Χουσεὶ τὸν Ἀραχεί, καὶ ἀκούσωμεν τί ἐν
τῷ στόματι αὐτοῦ, καί γε αὐτοῦ.
καὶ εἰσῆλθεν χουσεὶ πρὸς Ἀβεσσαλώμ.
καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς αὐτὸν λέγων Κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο
ὃ ἐλάλησεν Ἀχειτόφελ. ποιήσομεν κατὰ τὸν λόγον αὐτοῦ; εἰ δὲ μή,
σὺ λάλησον.
καὶ εἶπεν Χουσεὶ πρὸς Ἀβεσσαλώμ Οὐκ ἀγαθὴ αὕτη
ἡ βουλὴ ἣν ἐβουλεύσατο Ἀχειτόφελ τὸ ἅπαξ τοῦτο.
καὶ εἶπεν
Χουσεί Σὴ οἶδας τὸν πατέρα σου καὶ τοὺς ἄνδρας αὐτοῦ ὅτι δυνατοί
εἰσιν σφόδρακαὶ κατάπικροι τῇ ψυχῇ αὐτῶν, ὡς ἄρκος ἡτεκνωμένη
ἐν ἀγρῷ καὶ ὡς ὖς τρχεῖα ἐν τῷ πεδίῳ. καὶ ὁ πατήρ σου ἀνὴρ
πολεμιστὴς καὶ οὐ μὴ καταλύςῃ τὸν λαόν.
ἰδοὺ γὰρ αὐτὸς νῦν
θραῦσις ἐν τῷ λαῷ τῷ ὀπίσω Ἀβεσσαλωμ·
καί γε αὐτὸς υἱὸς
δυνάμεως, οὗ ἡ καρδία καθὼς ἡ καρδία τοῦ λέοντος, τηκομένη τακή-
σεται· ὅτι οἶδεν πᾶς Ἰσραὴλ ὅτι δυνατὸς ὁ πατήρ σου καὶ θἰοὶ δυνάμεως
οἱ μετ’ αὐτοῦ.
ὅτι οὕτως συμβουλεύων ἐγὼ συνεβούλευσα· καὶ
συναγόμενος συναχθήσεται ἐπὶ σὲ πᾶς Ἰσραὴλ ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως
Βηρσάβεε, ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης εἰς πλῆθος, καὶ τὸ
πρόσωπόν σου πορευόμενον ἐν μέςῳ αὐτῶν·
καὶ ἥξομεν πρὸς
αὐτὸν εἰς ἕνα τῶν τοπων ου ἐὰν εὕρωμεν αὐτὸν ἐκεῖ, καὶ παρεμβα-
λοῦμεν ἐπ’ αὐτὸν ὡς πίπτει ἡ δρόσος ἐπὶ τὴν γῆς, καὶ οὐχ ὑπο-
λειψόμεθα ἐν αὐτῷ καὶ τοῖς ἀνδράσιν τοῖς μετ’ αὐτοῦ καί γε ἕνα.
καὶ ἐὰν εἰς τὴν πόλιν συναχθῇ, καὶ λήψεται πᾶς Ἰσραὴλ πρὸς
τὴν πόλιν ἐκείνην σχονία καὶ συροῦμεν αὐτὴν ἕως εἰς τὸν χειμάρρουν,
ὅπως μὴ καταλειφθῇ ἐκεῖ μηδὲ λίθος.
καὶ εὶπεν Ἀβεσσαλὼμ καὶ
πᾶς ἀνὴρ Ἰσραήλ Ἀγαθὴ ἡ βουλὴ Χουσεὶ τοῦ Ἀραχεὶ ὑπὲρ τὴν βουλὴν
Ἀχετόφελ τὴν ἀγαθήν· καὶ κύριος ἐνετείλατο κιασκεάσαι τὴν βουλὴν
Ἀχειτόφελ, ὁπως ἄν ἐπαγάγῃ Κύριος ἐπὶ Ἀβεσσαλὼμ τὰ κακὰ
πάντα.
καὶ εἶπεν Χουσεὶ ὁ τοῦ Ἀραχεὶ πρὸς Σαδὼκ καὶ Ἀβιαθὰρ
τοὺς ἱερεῖς Οὔτως καὶ οὕτως συνεβολύλευσεν Ἀχειτόφελ τῷ Ἀβεσσαλὼμ
καὶ τοῖς πρεσβυτέροις Ἰσραήλ, καὶ οὕτως καὶ οὕτως συνεβούλενσα
ἐγώ.
καὶ νῦν ἀποστείλατε ταχὺ καὶ ἀναγγείλατε τῷ Δαυεὶδ
λέγοντες Μὴ αὐλισθῇς τὴν νύκτα ἐν ἀραβὼθ τῆς ἐρήμου, καί γε
διαβαίνων σεῦσον, μή ποτε καταπείςῃ τὸν βασιλέα καὶ πάντα
τὸν λαὸν τὸν μετ’ αὐτοῦ.
καὶ Ἰωναθὰν καὶ Ἀχειμὰς εἰστήκεισαν
ἐντῇ πηγῇ Ῥωγήλ, καὶ ἐπορεύθη ἡ παιδίσκη καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοῖς·
καὶ αὐτοὶ πορεύονται καὶ ἀναγγέλλουσιν τῷ βασιλεῖ Δαυείδ, ὅτι
οὐκ ἐδύναντο ὀφθῆναι τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν.
καὶ ειδεν
αὐτοὺς παιδάριον, καὶ ἀπήγγειλαν τῷ Ἀβεσσαλώμ»καὶ ἐπορεύθησαν
οἱ δύο ταχέως καὶ εἰσῆλθαν εἰς οἰκιαν ἀνδρὸς ἐν Βαορείμ, καὶ αὐτῷ
λάκκος ἐν τῇ αὐλῇ, καὶ κατέβησαν ἐκεῖ.
καὶ ἔλαβεν ἡ γυνὴ καὶ
διεπέτασεν τὸ ἐκπικάλυμμα ἐπὶ πρόσωπον τοῦ λάκκου καὶ ἔψυξεν
ἐπ’ αὐτῷ ἀραφώθ, καὶ οὐκ ἐγνώσθη ῥῆμα.
καὶ ἦλθαν οἱ παῖδες
Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὴν γυναῖκα εἰς τὴν οἰκίαν καὶ εἶπαν Ποῦ Ἀχειμὰς
καὶ Ἰωναθάν ; καὶ ιπεν αὐτοῖς ἣ γυνή Παρῆλθαν μικρὸν τοῦ ὕδατος·
καὶ ἐζήτησαν καὶ οὐχ εὗραν, καὶ ἀνέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλήμ.
ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ απελθεῖν αὐτοὺς καὶ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ λάκκου,
καὶ ἐπορεύθησαν καὶ ἀνήγγειλαν τῷ βασιλεῖ Δαυείδ, καὶ ιπαν πρὸς
Δαυείδ Ἀνάστητε καὶ διάβητε ταχέως τὸ ὕδωρ, ὅτι οὕτως ἐβουλεύσατο
περὶ ὑμῶν Ἀχειτόφελ.
καὶ ἀνέστη Δαυεὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ
μετ’ αὐτοῦ καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην ἕως τοῦ φωτὸς τοῦ πρωί,
ἕως ἑνὸς οὐκ ἔλαθεν ὅς οὐ διῆλθεν τὸν Ἰορδάνην.
καὶ Ἀχειτόφελ
εἶδεν ὅτι οὐκ ἐγενήθη ἡ βουλὴ αὐτοῦ, καὶ ἐπέσαθεν τὴν ὄνον αὐτοῦ
καὶ ἀνέστη καὶ ἀπὴλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν αὐτοῦ·
καὶ ἐνετείλατο τῷ οἶκῳ αὐτοῦ, καὶ ἀπήγξατο καὶ ἀπέθανεν, καὶ ἐτάθη
ἐν τῷ τάθῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
Καὶ Δαυεὶδ διῆλθεν εἰς Μανάειμ,
καὶ Ἀβεσσαλὼμ διέβη τὸν Ἰορδάνην αὐτὸς καὶ πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ
μετ’ αὐτοῦ.
β καὶ τὸν Ἀμεσσεὶ κατέστησεν Ἀβεσσαλὼμ ἀντὶ
Ἰωὰβ ἐπὶ τῆς δυνάμεως· καὶ Ἀμεσσεὶ υἱὸς ἀνδρὸς καὶ ὄνομα αὐτῷ
Ἰορὸρ ὁ Ἰσραηλείτης, οὗτος εἰσῆλθεν πρὸς Ἀβειγαίαν θυγατέρα Ναὰς
ἀδελθοῦ Σαρουίας μητρὸς Ἰωάβ.
καὶ παρενέβαλεν πᾶς Ἰσραὴλ
καὶ Ἀβεσσαλὼμ εἰς τὴν γῆν Γαλαάδ.
καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἦλθεν
Δαυεὶδ εἰς Μαανάειμ, Οὐεσβεὶ υἱὸς Ναὰς ἐκ Ῥαβὰθ υἱῶν Ἀμμὼν καὶ
Μαχεὶρ υἱὸς Ἀμελιὴλ ἐκ Λωδαβὰρ καὶ Βερζελλεὶ ὁ Γαλααδείτης ἐκ Ῥωγελλεὶμ
ἤνεγκαν δέκα κοίτας καὶ ἀμθιτάπους καὶ λέβητας δέκα καὶ σκεύη
κεράμου, καὶ πυροὺς καὶ κριθὰς καὶ ἄλευρον καὶ ἄλφιτον, καὶ κύαμον
καὶ φακὸν
καὶ μέλι καὶ βούτυρον, καὶ πρόβατα καὶ σαφφὼθ βο·
καὶ προσήνεγκαν τῷ Δαυεὶδ καὶ τῷ λαῷ τῷ μετ’ αὐτοῦ φαγεῖν, ὅτι
εἶπεν Ὁ λαὸς πεινῶν καὶ ἐκλελυμένος καὶ διψῶν ἐν τῇ ἐρἠμῳ.
Καὶ ἐπεσκέψατο Δαυεὶδ τὸν λαὸν τὸν μετ’ αὐτοῦ, καὶ κατέστησεν ἐπ’ αὐτῶν χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους.
καὶ ἀπέστειλεν Δαυεὶδ
καί γε ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν.
καὶ εἶπαν Οὐκ ἐξελεύςῃ, ὅτι ἐὰν φυγῇ
φύγωμεν, οὐ θήσουσιν ἐφ’ ἡμᾶς καρδίαν, καὶ ἐὰν ἀποθάνωμεν τὸ
ἥμισυ ἡμῶν, οὐ θήσουσιν ἐφ’ ἡμᾶς καρδίαν, ὅτι σὺ ὡς ἡμεὶς δέκα
χιλιάδες· καὶ νῦν ἀγαθὸν ὅτι ἐσῃ ἡμῖν ἐν τῇ πόλει βοήθεια τοῦ
βονθεῖν.
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς Ὅ ἐὰν ἀρέσῃ ἐν
ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ποιήσω· καὶ ἔστη ὁ βασιλεὺς ἀνὰ χεῖρα τὴς πύλης,
καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἐξεπορεύετο εἰς ἑκατοντάδας καὶ εἰς χιλιάδας.
καὶ
ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Ἰωὰβ καὶ τῷ Ἀβεισὰ καὶ τῷ Ἐθθεὶ λέγων
Φείσασθέ μου τοῦ παιδαρίου τοῦ Ἀβεσσαλώμ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς
ἥκουσεν ἐντελλομένου τοῦ βασιλέως πᾶσιν τοῖς ἅρχουσιν ὑπὲρ
Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἐξὴλθεν πᾶς ὁ λαὸς εἰς τὸν δρυμὸν ἐξ ἐναντίας
Ἰσραήλ· καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν τῷ δρυμῷ Ἐφράιμ.
καὶ ἔπταισεν
ἐκεῖ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν παίδων Δανείδ, καὶ ἐγένετο ἡ θραῦσις
μεγάλη ἐν τῇ ἡμἐρᾳ ἐκείνῃ, εἴκοσι χιλιάδες ἀνδρῶν.
καὶ ἐγένετο
ἐκεῖ ὁ πόλεμος διεσπαρμένος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γὴς· καὶ
ἐπλεόνασεν ὁ δρυμὸς τοῦ καταφαγεῖν ἐκ τοῦ λαοῦ ὑπὲρ οὔς κατέφαγεν
ἐν τῷ λαῷ ἡ μάχαιρα ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
καὶ συνήντησεν Ἀβεσσαλὼμ
ἐνώπιον τῶν παίδων Δαυείδ· καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἐπιβεβηκὼς
ἐπὶ τοῦ ἡμιόνου αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν ὁ ἡμίονος ὑπὸ τὸ δάσος τῆς
δρυὸς τῆς μεγάλης, καὶ ἐκρεμάσθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐν τῇ δρυί·
καὶ ἐκρεμάσθη ἀνὰ μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γῆς, καὶ ὁ
ἡμίονος ὑποκάτω αὐτοῦ παρῆλθεν.
καὶ δἶδεν ἀνὴρ εἶς καὶ ἀνἠγγειλεν
Ἰωὰβ καὶ εἶπεν Ἰδοὺ ἑόρακα τὸν Ἀβεσσαλὼμ κρεμάμενον
ἐν τῇ δρυί.
καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ ἀνδρὶ τῷ ἀναγγέλλοντι Καὶ
ἰδοὺ ἑόρακας· τί ὄτι οὐκ ἐπάταξας αὐτὸν εἰς τὴν γὴν ; καὶ ἐγὼ ἄν
δεδώκειν σοι δέκα ἀργυρίου καὶ παραζώνην μίαν.
εἶπεν δὲ ὁ άνὴρ
πρὸς Ἰωάβ Καὶ ἐγώ εἰμι ἴστημι ἐπὶ τὰς χεῖράς μου χιλίους σίκλους
ἀργυρίου, οὐ μὴ ἐπιβάλω χεὶρά μου ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως· ὄτι
μὴ
ποιῆσαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ αδικον· καὶ πᾶς ὁ λόγος οὐ λλήσεται ἀπὸ
τοῦ βασιλέως, καὶ σὺ στήςῃ ἐξ ἐναντίας.
καὶ εἶπεν Ἰωάβ Τοῦτο
ἐγὼ ἄρξομαι· οὐχ οὕτως μενῶ ἐνώπιόν σου. καὶ ἔλαβεν Ἰωὰβ τρία
βέλη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐνέπηξαν αὐτὰ ἐν τῇ καρδίᾳ Ἀβεσσαλώμ,
ἔτι αὐτοῦ ζῶντος ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς δρύος.
καὶ ἐκύκλωσαν δέκα
παιδάρια αἴροντα τὰ σκεύη Ἰωάβ, καὶ ἐπάταξαν τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ
ἐθανάτωσαν αὐτόν.
καὶ ἐσάλπισεν Ἰωὰβ ἐν κερατίνῃ, καὶ ἀπέστρεψεν ὁ λαὸς τοῦ μὴ διώκειν ὀπίσω Ἰσρήλ, ὅτι ἐφείδετο Ἰωὰβ τοῦ λαοῦ.
καὶ ἔλαβεν τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς
χάσμα μέγα ἐν τῷ δρυμῷ εἰς τὸν βόθυνον τὸν μέγαν, καὶ ἐστήλωσεν
ἐπ’ αὐτὸν σωρὸν λίθων μέγαν σφόδρα· καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ
εἰς τὸ σκήνωμα αὐτοῦ.
καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἔτι ζῶν καὶ ἐστησεν ἑαυτῷ
τὴν στήλην ἐν ᾖ ἐλήμφθη καὶ ἐστήλωσεν αὐτὴν λαβ εῖν, τὴν στήλην
τὴν ἐν τῇ κοιλάδι τοῦ βασιλέως, ὅτι εἶπεν οὐκ ἔστιν αὐτῷ υἱὸς ἕνεκεν
τοῦ ἀναμνησαι το ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐκάλεσεν τὴν στήλην Χεὶρ Ἀβεσσαλὼμ
ἕως τῆς ἡμέρας ταυτης.
Καὶ Ἀχειμάας υἱὸς Σαδὼκ εἶπεν
Δράμω δὴ καὶ εὐαγγελιῶ τῷ βασιλεῖ ὅτι ἔκρινεν Κύριος ἐκ χειρὸς
τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ Οὐκ ἀνὴρ εὐαγγελίας
σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, καὶ εὐαγγελιῇ ἐν ἡμέρᾳ ἄλλῃ· ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ
ταύτη οὐκ εὐαγγελιῇ, οὖ εἵνεκεν ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως ἀπέθανεν.
καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ Χουσεί Βαδίσας ἀνάγγειλον τῷ βασιλεῖ ὅσα
εἶδες· καὶ προσεκύνησεν Χουσεὶ τῷ Ἰωὰβ καὶ ἐξῆλθεν.
καὶ προσέ-
θετο ἔτι Ἀχειμάας υἱὸς σαδὼκ καὶ εἶπεν προς Ἰωάβ Καὶ ἔστω ὅτι
δράμω καί γε ἐγὼ ὀπίσω τοῦ Χουσεί· καὶ εἶπεν Ἰωάβ Ἵνα τί τοῦτο
τρέχεις, υἱέ μου; δεῦρο, οὐκ ἔστιν σοι εὐαγγελία εἰς ὠφελίαν πορευομένῳ.
καὶ εἶπεν Τί γὰρ ἐὰν δραμοῦμαι; καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ Δράμε· καὶ ἔδραμεν Ἀχειμάας ὁδὸν τὴν τοῦ Κεχὰρ καὶ ὑπερέβη τὸν Χουσεί.
καὶ Δαυεὶδ ἐκάθητο ἀνὰ μέσον τῶν δύο πυλῶν· καὶ ἐπορεύθη
αὐτοῦ.
καὶ ἀνεβόησεν ὁ σκο[]ος καὶ ἀπήγγειλεν τῷ βασιλεῖ· καὶ
εἶπεν ὁ βασιλεύς Εἰ μόνος ἐστίν, εὐαγγελία ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ.
καὶ ἐπορεύετο πορευόμενος καὶ ἐγγίζων.
καὶ εἶδεν ὁ σκοπὸς ἄνδρα
ἕτερον τρέχοντα, καὶ ἐβόησεν ὁ σκοπὸς πρὸς τῇ πύλῃ καὶ εἶπεν
Ἰδοὺ ἀνὴρ ἕτερος τρεχων μόνος· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Καί γε οὗτος
εὐαγγελιζόμενος.
καὶ εἶπεν ὁ σκοπός Ἐγὼ ὁρῶ τὸν δρόμον τοῦ
πρώτου ὡς δρόμον Ἀχειμάας υἱοῦ Σαδώκ· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Ἀνὴρ
ἀγαθὸς οὗτος, καί γε εἰς εὐαγγελίαν ἀγαθὴν ἐλεύσεται.
καὶ ἐβόησεν
Ἀχειμάας καὶ εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα Εἰρήνη· καὶ προσεκύνησεν
τῷ βασιλεῖ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν Εὐλογητὸς
Κύριος ὁ θεός σου ὃς ἀπέκλεισεν τοὺς ἄνδρας τοὺς μισοῦντας τὴν
χεῖρα αὐτῶν ἐν τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς
Εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Ἀβεσσαλώμ; καὶ εἶπεν Ἀχειμάας Εἶδον
τὸ πλῆθος τὸ μέγα τοῦ ἀποστεῖλαι τὸν δοῦλον τοῦ βασιλέως Ἰωὰβ
καὶ τὸν δοῦλόν σου, καὶ οὐκ ἔγνων τί ἐκεῖ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς
Ἐπίστρεψον, στηλώθητι ὧδε· καὶ ἐπεστράφη καὶ ἔστη.
καὶ ἰδοὺ ὁ
Χουσεὶ παρεγένετο καὶ εἶπεν τῷ βασιλεῖ Εὐαγγελισθήτω ὁ κύριός μου
ὁ βασιλεύς, ὅτι ἔκρινέν σοι Κύριος σήμερον ἐκ χειρὸςν πάντων τῶν
ἐπεγειρομένων ἐπὶ σέ.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Χουσεί
Εἰ εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Αβεσσαλώμ; καὶ εἶπεν ὁ Χουσεί Γένοιντο
ὡς τὸ παιδάριον οἱ ἐχθροὺ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως καὶ πάντες
ὅσοι ἐπανέστησαν ἐπ’ αὐτὸν εἰς κακά.
καὶ ἐταράχθη ὁ βασιλεύς, καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὑπερῷον τῆς πύλης καὶ ἔκλαυσεν· καὶ οὕτως εἶπεν ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτόν Υἱέ μου υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, τίς δῴη τὸν θάνατόν μου ἀντὶ σοῦ; ἐγὼ ἀντὶ σοῦ, Ἀβεσσαλὼμ υἱέ μου υἱέ μου.
Καὶ ἀνηγγέλη τῷ ἰωὰβ λέγοντες Ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κλαίει καὶ
πενθεῖ ἐπὶ Ἀβεσσαλώμ.
καὶ ἐγένετο ἡ σωτηρία ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκεινῃ
λέγων ὅτι Λυπεῖται ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτοῦ.
καὶ διεκλέπτετο
ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν, καθὼς διαεπορευετο]
καὶ ὁ βασιλεὺς ἔκρυψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· καὶ ἔκραξεν
ὁ βασιλεὺς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλὼμ
υἱέ μου.
καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰρ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον καὶ
εἶπεν Κατ´γσχυνας σήμερον τὸ πρόσωπον πάντων τῶν δούλων σου
τῶν ἐξαιρουμένων σε σήμερον καὶ τὴν ψυχὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν
θυγατέρων σου καὶ τὴν ψυχὴν τῶν γυνακιῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν
σου,
τοῦ ἀγαπᾷν τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖν τοὺς ἀγαπῶντάς
σε, καὶ ἀνήγγειλας σήμερον ὅτι οὐκ εἰσὶν οἱ ἄρχοντές σου οὐδὲ
παῖδες· ὅτι ἔγνωκα σήμερον ὅτι εἰ Ἀβεσσαλὼμ ἔζη, πάντες ἡμεῖς
σήμερον νεκροί, ὅτι τότε τὸ εὐθὲς ἦν ἐν ὀφθαλμοῖς σου.
καὶ νῦν
ἀναστὰς ἔξελθε καὶ λάλησον εἰς τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου, ὅτι
ἐν Κυρίῳ ὤμοσα ὅτι εἰ μὴ ἐκπορεύσῃ σήμερον, εἰ αὐτλισθήσεται
ἀνὴρ μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην· καὶ ἐπίγνωθι σεαυτῷ καὶ κακόν
σοι τοῦτο ὑπὲρ πᾶν τὸ κακὸν τὸ ἐπελθόν σοι ἐκ νεότητός σου ἕως
τοῦ νῦν.
καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθισεν ἐν τῇ πύλῃ, καὶ
πᾶς ὁ λαὸς ἀνήγγειλαν λέγοντες Ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ
πύλῃ· καὶ εἰσῆλθεν πᾶς ὁ λαὸς κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως.
Καὶ Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ.
καὶ ἦν πᾶς
ὁ λαὸς κρινόμενος ἐν πάσαις φυλαῖς Ἰσραὴλ λέγοντες Ὁ βασιλεὺς
Δαυεὶδ ἐρύσατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, καὶ
αὐτὸς ἐξείλατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων· καὶ νῦν πέφευγεν ἀπὸ
τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ καὶ ἀπὸ Ἀβεσσαλώμ.
ὅν
ἐχρίσαμεν ἐφ’ ἡμῶν, ἀπέθανεν ἐν τῷ πολέμῳ· καὶ νῦν ἴνα τί ὑμεῖς
κωφεύετε τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς τὸν βασιλέα; καὶ τὸ ῥῆμα παντὸς
Ἰσραὴλ ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα.
Καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ
ἀπέστειλεν πρὸς Σαδὼκ καὶ πρὸς Ἀβιαθὰρ τοὺς ἱερεῖς λέγων
Λαήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰούδα λέγοντες Ἵνα τί γίνεσθε
ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον
αὐτοῦ; καὶ λόγος παντὸς Ἰσραὴλ ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα.
ἀδελφοί
μοι ὐμεῖς, ὀστᾶ μου καὶ σάρκες μου ὑμεῖς· ἵνα τί γίνεσθε ἔσχατοι
τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ;
καὶ τῷ
ἐνώπιον ἐμοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἀντὶ Ἰωάβ.
καὶ ἔκλινεν τὴν
καρδίαν παντὸς ἀνδρὸς Ἰούδα ἕως ἀνδρὸς ἑνός· καὶ ἀπέστειλαν
πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες Ἐπιστράφητι σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί
σου.
καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ἰορδάνου·
καὶ ἄνδρες Ἰούδα ἦλθαν εἰς Γάλγαλα τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἀπαντὴν
τοῦ βασιλέως, διαβιβάσαι τὸν βασιλέα τὸν Ἰορδάνην.
Καὶ
ἐτάχυνεν Σεμεεὶ θἱὸς Γηρὰ υἱοῦ τοῦ Ἰεμενεὶ ἐκ Βαουρεὶμ καὶ κατέβη
μετὰ ἀνδρὸς Ἰούδα εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως Δαυείδ,
χίλιοι
οἱ ἄνδρες μετ’ αὐτοῦ Βενιαμείν, καὶ Σειβὰ τὸ παιδάριον τοῦ οἴκου
Σαοὺλ καὶ δέκα πέντε υἱοὶ αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ
μετ’ αὐτοῦ· καὶ κατεύθυναν τὸν Ἰορδάνην ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως,
καὶ ἐλειτούτργησαν τὴν λειτουργίαν τοῦ διαβιβάσαι τὸν βασιλέα·
καὶ διέβῃ ἡ διάβασις ἐξεγεῖραι τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ
ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. καὶ Σεμεεὶ θἱὸς Γηρὰ ἔπεσεν
ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, διαβαίνοντος αὐτοῦ
τὸν Ἰορδάνην,
καὶ εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα Μὴ διαλογιςάσθω ὁ
κύριός μου ἀνβομίαν, καὶ μὴ μνησθῇς ὅσα ἡδίκησεν ὁ πῖς σου ἐν
τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ὁ κύριός μου ἐξεπορεύετο ἐξ Ἰερουσαλήμ, τοῦ θέσθαι
τὸν βασιλέα εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ·
ὅτι ἔγνω ὁ δοῦλός σου ὅτι
ἐγὼ ἥμαρτον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς οἴκου
Ἰωσὴφ τοῦ καταβῆναι εἰς ἀπαντὴν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.
καὶ ἀπεκρίθη Ἀβειςὰ υἱὸς Σαρουίας καὶ εἶπεν Μὴ ἀντὶ τούτου οὐ
θανατωθήσεται Σεμεεί, ὅτι κατηράσατο τὸν χριστὸν Κυρίου;
καὶ
εἶπεν Δαυείδ Τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουίας, ὅτι γίνεσθέ μοι
σήμερον εἰς ἐπίβουλον; σήμερον οὐ θανατωθήσεταί τις ἀνὴρ ἐξ
Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ οἶδα εἰ σήμερον βασιλεύω ἐγὼ ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμεεί Οὐ μὴ ἀποθάνῃς· καὶ ὤμοσεν
αὐτῷ ὁ βασιλεύς.
Καὶ Μεμφιβόσθε υἱὸς υἱοῦ Σαοὺλ κατέβη
καὶ ἐγένετο ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ιερουσαλὴμ εἰς ἀπάντησιν τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Τί ὅτι οὐκ ἐπορεύθης μετ᾽ ἐμοῦ, Μεμφιβόσθε;
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Μεμφιβοσθε Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου παρελογίσατό με, ὅτι εἶπεν ὁ παῖς σου αὐτῷ Ἐπίσαξόν μοι τὴν ὄνον καὶ ἐπιβῶ ἐπ᾽ αὐτὴν καὶ πορεύσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι χωλὸς ὁ δοῦλός σου.
καὶ μεθώδευσεν ἐν τῷ δούλῳ σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν τὸ καλὸν ἐνώπιον ὡς ἄγγελος τοῦ θεοῦ. καὶ ποίησον τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀ φθαλμοῖς σου.
ὅτι οὐκ ἦν πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου ἀλλ᾽ ἢ ὅτι ἄνδρες θανάτου τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ, καὶ ἔθηκας τὸν δοῦλόν σου ἐν τοῖς ἐσθίουσιν τὴν τράπεζάν σου· καὶ τί ἐστίν μοι ἔτι δικαίωμα καὶ τοῦ κεκραγέναι με ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα;
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Ἵνα τί λαλεῖς ἔτι τοὺς λόγους σου; εἶπον Σὺ καὶ Σιβα διελεῖσθε τὸν ἀγρόν.
καὶ εἶπεν Μεμφιβοσθε πρὸς τὸν βασιλέα Καί γε τὰ πάντα λαβέτω μετὰ τὸ παραγενέσθαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
καὶ Βερζελλι ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἐκ Ρωγελλιμ καὶ διέβη μετὰ τοῦ βασιλέως τὸν Ιορδάνην ἐκπέμψαι αὐτὸν τὸν Ιορδάνην.
καὶ Βερζελλι ἀνὴρ πρεσβύτερος σφόδρα, υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν, καὶ αὐτὸς διέθρεψεν τὸν βασιλέα ἐν τῷ οἰκεῖν αὐτὸν ἐν Μαναϊμ, ὅτι ἀνὴρ μέγας ἐστὶν σφόδρα.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Βερζελλι Σὺ διαβήσῃ μετ᾽ ἐμοῦ, καὶ διαθρέψω τὸ γῆράς σου μετ᾽ ἐμοῦ ἐν Ιερουσαλήμ.
καὶ εἶπεν Βερζελλι πρὸς τὸν βασιλέα Πόσαι ἡμέραι ἐτῶν ζωῆς μου, ὅτι ἀναβήσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ιερουσαλήμ;
υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον· εἰ μὴν γνώσομαι ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ εἰς πονηρόν; ἢ γεύσεται ὁ δοῦλός σου ἔτι ὃ φάγομαι ἢ πίομαι; ἢ ἀκούσομαι ἔτι φωνὴν ᾀδόντων καὶ ᾀδουσῶν; ἵνα τί ἔσται ἔτι ὁ δοῦλός σου εἰς φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα;
ὡς βραχὺ διαβήσεται ὁ δοῦλός σου τὸν
βασιλεὺς τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην;
καθισάτω δὴ ὁ δοῦλός σου
καὶ ἀποθανοῦμαι ἐν τῇ πόλει μου παρὰ τῷ τάφῳ τάφῳ τοῦ πατρὸς μου
καὶ τῆς μητρός μου. καὶ ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου Χαμαὰμ διαβήσεται
μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, καὶ ποίησον αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν
ἐν ὀφθαλμοῖς σου.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύως Μετ’ ἐμοῦ διαβήτω Χαμαάμ, κἀγὼ ποιήσω αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, καὶ πάντα ὅσα ἐκλέξῃ ἐπ' ἐμοὶ ποιήσω σοι.
καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς
τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὁ βασιλεὺς διέβη. καὶ κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς
τὸν Βερζελλεὶ καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον
αὐτοῦ.
Καὶ διέβη ὁ βασιλεύς μετὰ τοῦ
βασιλέως καί γε τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ.
καὶ ἰδοῦ πᾶς ἀνήρ
Ἰσρὴλ παρεγένοντο πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα
Τί ὅτι ἔκλεψάν σε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀνὴρ Ἰούδα, καὶ διεβίβασαν
τὸν βασιλέα καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ τὸν Ἰορδάνην, καὶ πάντες
ἄνδρες Δαυεὶδ μετ’αὐτοῦ;
καὶ ἀπεκρίθη πᾶς ἀνὴρ Ἰούδα πρὸς
ἄνδρα Ἰσραὴλ καὶ εἶπαν διότι ἐγγίζει πρὸς μὲ ὁ βασιλεύς; καὶ
ἵνα τί οὕτως ἐθυμώθης περὶ τοῦ λόγου τούτοτ; μὴ βρώσει ἐφάγαμεν
μεν ἐκ τοῦ βασιλέως, ἢ δόμα ἔδωκεν ἦρεν ἡμῖν;43 καὶ
ἀπεκρίθη ἀνὴρ Ἰσραὴλ τῷ ἀνδρὶ Ἰούδα καὶ εἶπεν Δέκα χεῖρές μοι
ἐν τῷ βασιλεῖ, καὶ πρωτότοκος ἐγὼ ἢ σύ, καί γε ἐν τῷ Δαυείδ εἰμι
ὑπὲρ σέ. καὶ ἵνα τί τοῦτο ὕβρισάς με καὶ οὐκ ἐλογίσθη ὁ λόμγος
μου πρῶτός μοι τοῦ Ἰούδα, ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐμοί; καὶ
ἐσκληρύνθη ὁ λόγος ἀνδρὸς Ἰούδα ὑπὲρ τὸν λόγον ἀνδρὸς Ἰσραήλ.
XX
XXυἱὸς Βοχορεί, ἀνὴρ ὁ Ἰεμενεί. καὶ ἐσάλπισεν τῇ κερατίνῃ καὶ εἶπεν
Οὐκ ἔστιν ἡμὶς ἐν Δαυεὶδ οὐδὲ κληρονομία ἡμῖν ἐν τῷ υἱῷ
Ἰεσσαί.ἀνὴρ εἰς τὰ σκνώματά σου, Ἰσραήλ.
καὶ ἀνέβη πᾶς
Ἰσραὴλ ἀπὸ ὄπισθεν Δαυεὶδ ὀπίσω Σάβεε υἱοῦ Βοχορεί. καὶ ἀνὴρ
Ἰούδα ἐκολλήθη τῷ βασιλεῖ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἕως Ἰερουσαλήμ.
Καὶ εἰσῆλθεν Δαυεὶδ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ εἰς Ἰερουσαλήμ. καὶ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς τὰς δέκα γυναῖκας τὰς παλλακὰς αὐτοπῦ,
ἃς ἀφῆκεν Φυλάσσειν τὸν οἶκον, καὶ ἔδωκεν αὐτὰς ἐν οἴκῳ Φυλακῆς,
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἀμεσσαςί Βόησόν μοι τὸν ἄνδρα Ἰούδα τρεῖς ἡμέρας, σὺ δὲ αὐτοῦ πρὸς Ἀμεσσαεί Βόησόν μοι τὸν ἄνδρα Ἰούδα τρεῖς ἡμέρας, σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι.
καὶ ἐπορεύθη Ἀμεσσαεὶ τοῦ βοῆσαι τὸν Ἰούδαν,
καὶ ἐχρόνισεν ἀπὸ τοῦ καιροῦ οὗ ἐτάξατο αὐτῷ.
καὶ εἶπεν ;
Δαυεὶδ πρὸς Ἀβεισά Νῦν κακοποιήσει ἡμᾶς Σάβεε υἱὸς Βοχορεὶ
ὑπὲρ Ἀβεσσαλώμ· καὶ νῦν σὺ λάβε μετὰ σεαυτοῦ τοὺς παῖδας τοῦ
κυρίου σου καὶ καταδίωξον ὀπίσω αὐτοῦ, μή ποτε ἑαυτῷ εὕρῃ πόλεις
ὀχυρὰς καὶ σκιάσει τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμῶν.
καὶ ἐξῆλθεν ὀπίσω
αὐτοῦ Ἀβεσςὰ καὶ οἱ ἄνδρες ἰωὰβ καὶ ὁ Χελεθθεὶ καὶ ὁ Φελεθθεὶ καὶ
πάντες οἱ δυνατοί, καὶ ἐξῆλθαν ἐξ Ἰερουσαλὴμ διῶξαι ὀπίσω Σάβεε
υἱοῦ Βοχορεί.
καὶ αὐτοὶ παρὰ τῷ λίθῳ τῷ μεγάλῳ ἐν Γαβαών,
καὶ Ἀμεσσαεὶ ἦλθεν ἔμπροσθεν αὐτῶν· καὶ Ἰωὰβ περιεζωσμένος
μανδύαν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ, καὶ ἐπ’ αὐτῷ περιεζωσμένος μάχαιραν
ἐζῆλθεν, καὶ αὐτὴ ἐξῆλθεν καὶ ἔπεσεν.
καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ Ἀμεσσαεί
Εἰ ὑγιαίνεις, ἀδελθέ ; καὶ ἐκράτησεν ἡ χεὶρ ἡ δεξιὰ Ἰωὰβ τοῦ πώγωνος
Ἀμεσσαεὶ τοῦ καταφιλῆσαι αὐτόν.
καὶ Ἀμεσσαεὶ οὐκ ἐφυλάξατο
τὴν μάχαιραν τὴν ἐν τῇ χριρὶ Ἰωάβ· καὶ ἔπαισεν αὐτὸν ἐν αὐτῇ
Ἰωὰβ εἰς τὴν ψόαν, καὶ ἐξεχύθη ἡ κοιλία αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν, καὶ
οὐκ ἐδευτέρωσεν αὐτῷ, καὶ ἀπέθανεν. καὶ Ἰωὰβ καὶ Ἀβειςὰ ὁ ἀδελφὸς
αὐτοῦ ἐδίωζεν ὀπίσω Σάβεε υἱοῦ Βοχορεί.
καὶ ἀνὴρ ἔστη ἐπ’ αὐτὸν
τῶν παιδαρίων Ἰωὰβ καὶ εἶπεν Τίς ὁ βουλόμενος Ἰωἀβ, καὶ τίς τοῦ
Δαυεὶδ ὀπίσω Ἰωάβ;
καὶ Ἀμεσσαεὶ πεφυρμένος ἐν τῷ αἵματι ἐν
μέςῳ τῆς τρίβου, καὶ εἶδεν ἀνὴρ ὅτι εἱστήκει πᾶς ὁ λαός · καὶ ἀπέστρεψαν
τὸν Ἀμεσσαεὶ ἐκ τῆς τρίβου εἰς ἀγρὸν καὶ ἐπέρριψεν ἐπֹ’ αὐτὸν
ἱμάτιον, καθότι εἶδεν πάντα τὸν ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτὸν ἑστηκότα.
ἡνίκα δὲ ἔφθασεν ἐκ τῆς τρίβου, παρῆλθεν πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ ὀπίσω
Ἰωὰβ τοξῦ διῶξαι ὀπίσω Σάβεε υἱοῦ Βοχορεί.
καὶ διῆλθεν ἐν πάσαις
φυλαῖς Ἰσραὴλ εἰς Ἀβὲλ καὶ εἰς Βαιθμαχά, καὶ πάντες ἐν Χαρρεὶ
καὶ ἐφεκκλησιάσθησαν · καὶ ἦλθεν κατόπισθεν αὐτοῦ.
καὶ παρε-
καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετὰ Ἰωὰβ ἐνοοῦσαν καταβαλεῖν τὸ τεῖκος·
καὶ
ἐβόησεν γυνὴ σοξὴ ἐκ τοῦ τειχους καὶ κἶπεν Ἀκούσατε ἀκούσατε,
καὶ προσήγγισεν πρὸς αὐτήν, καὶ εἶπεν ἡ γυνή Εἰ σὺ εἶ Ἰωάβ; ὁ δὲ\ εἶπεν Ἐγώ. εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἄκουσον τοὺς λόγους τῆς δούλης σου· καὶ εἶπεν Ἰωάβ’ Ἀκούω ἐγώ εἰμι.
καὶ εἶπεν λέγουσα Λόγον ἐλάλησαν
ἐν πρώτοις λέγοντες Ἠρωτημένος ἠρωτήθη ἐν τῇ Ἀβὲλ καὶ ἐν Λὰν εἰ
ἐξέλιπον ἅ ἔθεντο οἱ πιστοὶ τοῦ Ἰσραήλ· ἐρῶντες ἐπερωτήσουσιν
ἔνα ἐν Ἀβὲλ καὶ οὕτως, εἰ ἐξέλιπον.
ἐγώ εἰμι εἰρηνικὰ τῶν
στηριγμάτων Ἰσραήλ, σὺ δὲ ζητεῖς θανατῶσαι πόλιν καὶ μητρόπολιν
ἐν Ἰσραήλ· ἵνα τί καταποντίζεις κληρονομέαν Κυρίου ;
καὶ ἀπεκρίθη
Ἰωὰβ καὶ εἶπεν Ἵλεώς μοι ἵλεώς μοι, εἰ καταποντιῶ καὶ εἰ φθερῶ·
αὐχ οὑτος ὁ λόγος· ὅτι ἀνὴρ ἐξ ὄρους Ἐφράιμ, Σάβεε υἱὸς Βοχορεὶ
ἄνομα αὐτοῦ, καὶ ἐπῆρεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν βασιλέα Δαυείδ.
δότε αὐτόν μοι μόνον, καὶ ἀπελεύσομαι ἀπάωνθεν τῆς πόλεως. καὶ
εἶπεν η γυνὴ πρὸς Ἰωάβ Ἰδοὺ ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἱρφήσεται πρὸς σὲ
δεὰ τοῦ τείχους.
καὶ εἰσῆλθεν ἡ γυνὴ πρὸς πάντα τὸν λαόν, καὶ ἐλάλησεν πρὸς πᾶσαν τὴν πόλιν ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτῆς· καὶ ἀφεῖλεν τὴν κεφαλὴν Σάβεε υἱοῦ Βοχορεί, καὶ ἀφεῖλεν καὶ ἔβαλεν πρὸς Ἰωάβ. καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ, καὶ διεσπάρησαν ἀπὸ τῆς πόλεως ἀπ’ αὐτοῦ ἀνὴρ εἰς τὰ σκηώματα αὐτοῦ· καὶ Ἰωὰβ ἀπέστρεψεν εἰς Ἰερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασλέα.
Καὶ Ἰωὰβ πρὸς πάςῃ τῇ δυνάμει Ἰσραήλ, καὶ Βαναίας υἱὸς
Ἀχειλοὺθ ἐπὶ τοῦ Χελεθθεὶ καὶ ἐπὶ τοῦ φελεθθεί,
καὶ Ἀδωνειρὰμ
ἐπὶ τοῦ φόπρου, καὶ Ἰωσαφὰθ υἱὸς Ἀχειλοὺθ ἀναμιμνήσκων,
καὶ
Ἰησοῦς ὁ γραμματεύς, καὶ Σαδὼκ καὶ Ἀβιαθὰρ ἱερεῖς,
καί γε εἴρας ὁ Ἰαρεὶν ἦν ἑρεὺς τοῦ Δαυείδ.
Καὶ ἐγένετο λιμὸς ἐν ἐν ταῖς ἡμέραις Δαυεὶδ τρία ἔτη, ἐνιαυτὸς
ἐχόμενος ἐνιαυτοῦ, καὶ ἐζήτησεν Δαυεὶδ τὸ πρόσωπον τοῦ κυρίου· καὶ
καὶ ἐκάλεσεν
ὁ βασιεὺς Δαυεὶδ τοῦς Γαβαωνείτας καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· καὶ
οἱ Γαβαωνεῖται οὐχ υἱοὶ Ἰσραήλ εεἰσιν, ὅτι ἀλλ’ ἣ ἐκ τοῦ αἴματος τοῦ
Ἀμορραίου, καὶ οἱ υἱοὶ Ἱσραὴλ ὤωοσαν αὐτοῖς· καὶ ἐζήτησεν Σαοὺλ
πατάξαι αὐτοὸς ἐν τῷ ξηλῶσαι αὐτὸν τοὺς υίοὺς Ἰσραήλ καὶ Ἰούδα·
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς τοῦς Γαβαωνείτας Τί ποιήσω ὑμῖν καὶ ἐν
τίνι ἐξιλάσωμαι, καὶ εὐλογήσετε τὴν κληρονομίαν Κυρίου;
καὶ
εἶπαν αὐτῷ οἱ Γαβαωνεῖται Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀργύριον καὶ χρυσίον μετὰ
Σαοὶλ καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοὺ, καὶ οἰκ ἔστιν ἡμῖν ἀνὴρ θαντῶσαι
ἐν Ἰσραήλ. καὶ εἶπεν Τί ὑμεῖς λέγετε καὶ ποιήσω ὑμῖν;
καὶ εἶπαν
πρὸς τὸν βασιλέα Ὁ ἀνὴρ συνετέλεσεν ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐδίωξεν ἡμᾶς, ὃς
παρελογίσατο ἐξολεθρεῦσαι ἠμᾶς· ἀφανίσωμεν αὐτὸν τοῦ μὴ ἐστάναι
αὐτὸν ἐν παυτὶ ἐρίῳ Ἰσραήλ.
δότω ἡμῖν ἐπτὰ ἄνδρας ἐκ τῶν υἱῶν
αὐτοῦ, καὶ ἐξηλιάσωμεν αὐτοὸς τῷ κυρίῳ ἐν Γαβαὼν Σαοὺλ ἐκλεκτοὺς
Κυρίου. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἐγὼ δώσω.
καὶ ἐφείσατο ὁ βασιλεὺς
ἐπὶ Μεμφιβόσθε υἱὸν Ἰωναθὰν υἱοῦ Σαοὺλ διὰ τὸν ὅρκον κυρίου
τὸν ἀνὰ μέσον αὐτῶν, καὶ ἀνὰ μέσον Δαυεὶδ καὶ ἀνὰ μ΄σον Ἰωυαθὰν
υἱοῦ Σαούλ
καὶ ἔκαβεν ὁ βασιλεὺς τοῦς δύο υἱοῦς ‘Ρεσφὰ θυγατρὸς
Αἰὰ οὕς ἔτεκεν τῷ Σαούλ, τὸν Ἐρμωνοεὶ καὶ τὸν τὸν Μεμφιβόσθε, καὶ
τοὺς πέντε υίοὺς Μιχὸλ θυγατρὸς Σαοὺλ οὓς ἔτεκεν τῷ Σερεὶ υἱῷ Βερζελλεὶ
τῷ Μωουλαθεί,
καὶ ἔδωκεν αὐτούς ἐν χειρὶ τῶν Γαβαωνειτῶν·
καὶ ἐξηλίασαν αὐτοὺς ἐν τῷ ὄρει ἔναντι Κυρίου, καὶ ἔπεσαν οἱ ἐπτὰ
αὐτοὶ ἑπὶ τὸ αὐτό· καὶ αὐτοὶ δὲ ἐθανατώθησαν ἐν ἡμέεραις θερισμοῦ ἐν
πρώτοις, ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ κριθὼν.
καὶ ἔλαβεν ῥεσφὰ θυγάτηρ
Αἰὰ τὸν σάκκον καὶ ἔπηξεν αὐτῇ πρὸς τὴν πέτραν ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ
κριθῶν ἔως ἔσταξεν ἐπ’ αὐτοὺς ὕδωρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἐδωκεν
τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καταπαῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς ἡμέρας καὶ τὰ θηρία
τοῦ ἀγροῦ νυκτός.
καὶ ἀπηγγέλη τῷ Δαυεὶδ ὅσα ἐποίησεν Ῥεσφὰ
θυγάτηρ Αἰὰ παλλακὴ Σαούλ· καὶ ἐξελύθησαν, καὶ κατέλαβεν αὐτοὺς
Δὰν υἱὸς Ἰωὰ ἐκ τῶν ἀπολλόνων τῶν γιγάντων.
καὶ ἐπορεύθη
Δαυεὶδ καὶ ἔλαβεν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωναθὰν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
παρὰ τῶν ἀνδρῶν υἱῶν Ἰαβεὶς Γαλαάδ, οἳ ἔκλεψαν αὐτοῦς ἐκ τῆς
ᾗ ἐπάταξαν οἱ ἀλλόφυλοι τὸν Σαοὺλ ἐν Γελβοῦε.
καὶ ἀνήνεγκεν
ἐκεῖθεν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωναθὰν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ,
καὶ συνήγαγεν τὰ ὀστᾶ τῶν ἐξηλιασμένων.
καὶ ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωναθὰν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ τῶν ἡλιασθέντων τῶν ἐν γῇ Βενιαμεὶν ἐν τῇ πλευρᾷ ἐν τῷ τάφῳ Κεὶς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἐποίησαν πάντα ὅσα ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς, καὶ ἐπήκουσεν ὁ θεὸς τῇ γῇ μετὰ ταῦτα.
Καὶ ἐγενήθη ἔτι πόλεμος τοῖς ἀλλοφύλοις μετὰ Ἰσραήλ· καὶ
κατέβη Δαυεὶδ καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐπολέμησαν
μετὰ τῶν ἀλλοφύλων· καὶ ἐπορεύθη Δαυείδ.
καὶ Ἰεσβὶ ὃς ἦν
ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ῥαφά, καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ δόρατος αὐτοῦ τριακοσίων
σίκλων ὁλκῇ χαλκοῦ, καὶ αὐτὸς περιεζωσμένος κορύνην,
καὶ διενοεῖτο πατάξαι τὸν Δαυείδ.
καὶ ἐβοήθησεν αὐτῷ Ἀβεσσὰ
υἱὸς Σαρουίας, καὶ ἐπάταξεν τὸν ἀλλόφυλον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν·
τότε ὤμοσαν οἱ ἄνδρες Δαυεὶδ λέγοντες Οὐκ ἐξελεύσῃ ἔτι μεθ’ ἡμῶν
εἰς πόλεμον, καὶ οὐ μὴ σβέσῃς τὸν λύχνον Ἰσραήλ.
Καὶ
ἐγενήθη μετὰ ταῦτα ἔτι πόλεμος ἐν Γὲθ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων· τότε
ἐπάταξεν Ὀεβοχὰ ὁ Ἁστατωθεὶ τὸν Σὲφ τὸν ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ
Ῥαφά.
καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν Ῥὸμ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων· καὶ
ἐπάταξεν Ἐλεανὰν υἱὸς Ἀριωργεὶμ ὁ βαιθλεεμμείτης τὸν Γοδολίαν
τὸν Χετταῖον, καὶ τὸ ξύλον τοῦ δόρατος αὐτοῦ ὡς ἀντίον ὑφαινόντων.
καὶ ἐγένετο ἔτι πόλεμος ἐν Γέθ· καὶ ἦν ἀνὴρ Μαδών. καὶ οἱ δάκτυλοι
τῶν χειρῶν αὐτοῦ καὶ οἱ δάκτυλοι τῶμ ποδῶν αὐτοῦ ἓξ καὶ ἕξ, εἴκοσι
τέσσαρες ἀριθμῷ· καί γε αὐτὸς ἐτέχθη τῷ Ῥαφά.
καὶ ὠνείδισεν
τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν Ἰωναθὰν υἱὸς Σεμεεὶ ἀδελφοῦ Δαυείδ.
οἱ τέσσαρες οὗτοι ἐτέχθησαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων ἐν Γὲθ τῷ Ῥαφὰ οἶκος, καὶ ἔπεσαν ἐν χειρὶ Δαυεὶδ καὶ ἐν χειρὶ τῶν δούλων αὐτοῦ.
Καὶ ἐλάλησεν Δαυεὶδ τῷ κυρίῳ τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν
ᾗ ἡμέρᾳ ἐξείλατο αὐτὸν Κύριος ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ
καὶ ἐκ χειρὸς Σαούλ.
καὶ εἶπεν
ὁ θεός μου φύλαξ ἔσται μου, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ’ αὐτῷ·
ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου, ἀντιλήμπτωρ μου
καὶ καταφυγή μου σωτηρίας μου·
ἐξ ἀδίκου σώσεις με.
αἰνετὸν ἐπικαλέσομαι Κύριον, καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.
ὅτι περιέσχον με συντριμμοὶ θανάτου,
χείμαρροι ἀνομίας ἐθάμβησάν με·
ὠδῖνες θανάτου ἐκύκλωσάν με,
προέφθασάν με σκληρότητες θανάτου.
ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπικαλέσομαι Κύριον,
καὶ πρὸς τὸν θεόν μου βοήσομαι,
καὶ ἐπακούσεται ἐκ ναοῦ αὐτοῦ φωνῆς μου,
καὶ ἡ κραυγή μου ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτοῦ.
καὶ ἐταράχθη καὶ ἐσείσθη ἡ γῆ,
καὶ τὰ θεμέλια τοῦ οὐρανοῦ συνεταράχθησαν,
καὶ ἐσπαράχθησαν, ὅτι ἐθυμώθη Κύριος αὐτοῖς.
ἀνέβη καπνὸς ἐν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ,
καὶ πῦρ ἐκ στόματος αὐτοῦ κατέδεται·
ἄνθρακες ἐξεκαύθησαν ἀπ’ αὐτοῦ.
καὶ ἐκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη,
καὶ γνόφος ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ,
καὶ ἐπεκάθισεν ἐπὶ χερουβεὶν καὶ ἐπετάσθη,
καὶ ὤφθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμου·
καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφῆς αὐτοῦ κύκλῳ αὐτοῦ,
ἡ σκηνὴ αὐτοῦ σκότος ὑδάτων·
ἐπάχυνεν ἐν νεφέλαις ἀέρος.
ἀπὸ τοῦ φέγγους ἐναντίον αὐτοῦ
ἐξεκαύθησαν ἄνθρακες πυρός.
ἐβτόντησεν ἐξ οὐρανοῦ Κύριος,
καὶ ὁ ὓψιστος ἒδωκεν φωνὴν αὐτοῦ· ἀστραπὴν καὶ ἐξέστησεν αὐτούς·
καὶ ὢφθησαν ἀφέσεις θαλάσσης καὶ ἀπεκαλύφθη θμέλια τῆς οἰκουμένης, ἐν τῇ ἐπιτιμήσει Κυρίου, ἀπὸ πνοῆς πνύματος θυμοῦ αὐτοῦ.
ἀπέστειλεν ἐξ ὓψους καὶ ἒλαβέν με, εἳλκυςέν με ἐξ ὑδάτων πολλῶν·
ἐρύσατό με ἐξ ἐχθρῶν μου ἰσχύος, ἐκ τῶν μισούντων μεν, ὃτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
προέφθαςάν με ἡμέραι θλίψεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύραι ἐπιστήριγμά μου·
καὶ ἐξήγαγέν με εἰς πλατυσμόν, καὶ ἐξείλατό με, ὃτι εὐδόκησεν ἐν ἐμοί.
καὶ ἀνταπέδωκέν μοι Κύιος κατὰ τὴν δικαιοςύνην μου, κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειῶν μου ἀνταπέδωκέν μοι.
ὃτι ἐφύλαφα ὁδοὺς Κυρίου, καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου·
ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ κατεναντίον μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, οὐκ ἀπέστην ἀπ᾿ αὐτῶν.
καὶ ἒσομαι ἂμωμος αὐτῷ καὶ προφυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου·
καὶ ἀποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοςύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
μετὰ ὁσίου ὁσιωξήσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς τελείου τελειωθήσῃ·
καὶ μετὰ ἐλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἒσῃ, καὶ μετὰ στρεωλοῦ στρεβλωθήσῃ.
καὶ τὸν λαὸν τὸν πτωχὸν σώσεις, καὶ ὀφθαλμοῦς ἐπὶ μετεώρων ταπεινώσεις.
ὃτι σὺ ὁ λύχνος μου, Κύριε, καὶ Κύριος ἐκλάμψει μοι τὸ σκότος μου.
ὃτι ἐν σοὶ δραμοῦμαι μονόζωνος,
ὁ ἰσχυρός, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ,
τὸ ῥῆμα Κυρίου κραταιόν, πεπυρωμένον·
ὑπερασπιστής ἐστιν πᾶσιν τοῖς πεποιθόσιν ἐπ’ αὐτῷ.
τίς ἰσχυρὸς πλὴν κυρίου;
καὶ τίς κτίστης ἔσται πλὴν τοῦ θεοῦ ἡμῶν;
ὁ ἰσχυρὸς ὁ κραταιῶν με δυνάμει,
καὶ ἐξετίναξεν ἄμωμον τὴν ὁδόν μου·
τιθεὶς τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφων,
καὶ ἐπὶ τὰ ὕψη ἱστῶν με·
διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον,
καὶ κατάξας τόξον χαλκοῦν ἐν βραχίονί μου.
καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας μου,
καὶ ἡ ὑπακοή σου ἐπλήθυνέν με.
εἰς πλατυσμὸν εἰς τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου,
καὶ οὐκ ἐσαλεύθησαν τὰ σκέλη μου.
διώξω ἐχθρούς μου καὶ ἀφανιῶ αὐτούς,
καὶ οὐκ ἀναστρέψω ἕως συντελέσω αὐτούς·
καὶ θλάσω αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀναστήσονται,
καὶ πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.
καὶ ἐνισχύσεις με δυνάμει εἰς πόλεμον·
κάμψεις τοὺς ἐπανιστανομένους μοι ὑποκάτω μου.
καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον,
τοὺς μισοῦντάς με, καὶ ἐθανάτωσας αὐτούς.
βοήσονται καὶ οὐκ ἔστιν βοηθός·
πρὸς Κύριον, καὶ οὐκ ὑπήκουσεν αὐτῶν.
καὶ ἐλέανα αὐτοὺς ὡς χνοῦν γῆς·
ὡς πηλὸν ἐξόδων ἐλέπτυνα αὐτούς.
καὶ ῥύσῃ με ἐκ μάχης λαῶν,
Φυλάξεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν.
λαὸς ὃν οὐκ ἔγνων ἐδούλευσάν μοι·
υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι,
εἰς ἀκοὴν ὠτίου ἤκουσάν μου·
υἱοὺ ἀλλότριοι ἀπορριφήσονται καὶ σθαλοῦσιν ἐκ τῶν συγκλεισμῶν αὐτπῶν.
ζῇ Κύριος καὶ εὐλογητὸς ὁ φύλαξ μου, καὶ ὑψωθήσεται ὁ θεός μου, ὁ φύλαξ τῆς σωτηρίας μου.
ἰσχυρὸς Κύριος ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοί, παιδεύων λάοὺς ὑποκάτω μου,
καὶ ἐξάγων με ἐξ ἐχθρῶν μου· καὶ ἐκ τῶν ἐπεγειρομένων μοι ὑψώσεις με, ἐξ ἀνδρὸς ἀδικημάτων ῥύσῃ με.
διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ·
μεγαλύνων σωτηρίας βασιλέως αὐτοῦ, καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαυεὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.
Καὶ οὗτοι οἱ λόγοι Δαυεὶδ οἱ ἔσχατοι Πιστὸς Δαυεὶδ υἱὸς Ἰεσσαί, καὶ πιστὸς ἀνὴρ ὃν ἀνέστησεν Κύριος ἐπὶ χριστὸν θεοῦ Ἰακώβ, καὶ εὐπρεπεῖς ψαλμοὶ Ἰσραήλ.
πνεῦμα Κυρίου ἐλάλησεν ἐν ἐμοί, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ἐπὶ γλώσσης μου.
λέγει ὁ θεὸς Ἰσραήλ· ἐμοὶ ἐλάλησεν φύλαξ ἐξ Ἰσραήλ Παραβολὴν εἰπόν Ἐν ἀνθρώπῳ πῶς κραταιώσητε φόβον χριστοῦ;
καὶ ἐν θεῷ φωτὶ πρωίας ἀνατείλαι ἥλιος, τὸ πρωὶ οὐ Κύριος παρῆλθεν ἐκ φέγγους· καὶ ὡς ἐξ ὑετοῦ χλόης ἀπὸ γῆς.
οὐ γὰρ οὗτος ὁ οἶκός μου μετὰ Ἰσχυροῦ; διαθήκην γὰρ αἰώνιον ἔθετό μοι, ἑτοίμην ἐν παντὶ καιρῷ, πεφυλαγμένην,
ὅτι πᾶσα σωτηρία μου καὶ πᾶν θέλημα·
ὅτι οὐ μὴ βλαστήσῃ
ὥσπερ ἄκανθα ἐξωσμένη πάντες οὖτοι,
ὅτι οὐ χειρὶ λημφθήσονται·
καὶ ἀνὴρ οὐ κοπιάσει ἐν αὐτοῖς·
καὶ πλῆρες σιδήρου καὶ ξύλον δόρατος,
καὶ ἐν πυρὶ καύσει, καὶ θήσονται αἰσχύνην αὐτων.
Ταπῦτα τὰ ὀνόματα τῶν δυνατῶν Δαυείδ· Ἰεβόσθε ὁ Χαναναῖος
ἄρχων τοῦ τρίτου ἐστίν· Ἀδεινὼν ὁ Ἀσωναῖος, οὖτος ἐσπάσατο τὴν
ῥομφαίαν αὐτοῦ ἐπὶ ὀκτακοςίους στρατιώτας εἰς ἅπαξ.
καὶ μετ’αὐτὸν
Ἐλεανὰν υἱὸς πατραδέλφου αὐτοῦ, υἱὸς Σουσεὶ τοῦ ἐν τοῖς τριςὶν
δυνατοῖς μετὰ Δαυείδ· καὶ ἐν τῷ ὀνειδίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις
συνήχθησαν ἐκεῖ εἰς πόλεμον, καὶ ἀνεβόησεν ἀνὴρ Ἰσραήλ.
αὐτὸς
ἀνέστη καὶ προσεκολλήθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ πρὸς τὴν μάχαιραν· καὶ
ἐποίησεν Κύριος σωτηρίαν μεγάλην ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ ὁ λαὸς
ἐκάθητο ὀπίσω αὐτοῦ πλὴν ἐκδιδύσκειν.
καὶ μετ’ αὐτὸν Σαμαιὰ
μἱὸς Ἀσὰ ὁ Ἁρουχαῖος· καὶ συνήχθησαν οἱ ἀλλόφυλοι εἰς θηρία,
καὶ ἦν ἐκεῖ μερὶς τοῦ ἀγροῦ πλήρης φακοῦ, καὶ ὁ λαὸς ἔφυγεν ἐκ
προςώπου ἀλλοθύλων.
καὶ ἐστηλώθη ἐν μέσῳ τῆς μερίδος, καὶ
ἐξείλατο αὐτὴν καὶ ἐπάταξεν τοὺς ἀλλοφύλους, καὶ ἐποίησεν Κύριος
σωτηρίαν μεγάλην.
Καὶ κατέβησαν τρεῖς ἀπὸ τῶν τριάκοντα
καὶ κατέβησαν εἰς Καδὼν πρὸς Δαυεὶδ εἰς τὸ σπήλαιον Ὀδολλάμ·
καὶ τάγμα τῶν ἀλλοφύλων, καὶ παρενέβαλον ἐν τῇ κοιλάδι Ῥαφαείμ.
καὶ Δαυεὶδ τότε ἐν τῇ περιοχῇ, καὶ τὸ ὑπόστημα τῶν ἀλλοφύλων
τότε ἐν Βαιθλέεμ.
καὶ ἐπεθύμησεν Δαυεὶδ καὶ εἶπεν Τίς ποτιεῖ με
ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου τοῦ ἐν Βαιθλέεμ τοῦ ἐν τῇ πύλῃ ; τὸ δὲ σύστεμα
τῶν ἀλλοφύλων τότε ἐν Βαιθλέεμ.
καὶ διέρρηξαν οἱ τρεῖς δυνατοὶ
ἐν τῇ παρεμβολῇ τῶν ἀλλοφύλων καὶ ὑδρεύσαντο ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου
τοῦ ἐν Βαιθλέεμ τοῦ ἐν τῇ πύλῃ, καὶ ἔλαβαν καὶ παρεγένοντο πρὸς
καὶ εἶπεν Ἵλεώς μοι, Κύριε, τοῦ ποιῆσαι τοῦτο· εἰ αἷμα τῶν ἀνδρῶν
τῶν πορευθέντων ἐν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν πίομαι; καὶ οὐκ ἠθέλησεν
πιεῖν αὐτό. ταῦτα ἐποίησαν οἱ τρεῖς δυνατοί.
καὶ Ἀβεισὰ ἀδελφὸς
Ἰωάβ, υἱὸς Σαρουίας, αὐτὸς ἄρχων ἐν τοῖς τριςίν, καὶ αὐτὸς ἐξήγειρεν
τὸ δόρυ αὐτοῦ ἐπὶ τριακοςίους τραυματίας· καὶ αὐτῷ ὄνομα ἐν τοῖς
τρισίν·
ἐκ τῶν τριῶν ἐκείνων ἔνδοξος, καὶ ἐγένετο αὐτοῖς εἰς ἄρχοντας,
καὶ ἕως τῶν τριῶν οὐκ ἦλθε.
καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδᾶε, ἀνὴρ αὐτὸς
πολλοστὸς ἔργοις ἀπὸ Καβεσεήλ, καὶ αὐτὸς ἐπάπαξεν τοὺς δύο υἱοὺς
Ἀριὴλ τοῦ Μωάβ· καὶ αὐτὸς κατέβη καὶ ἐπάταξε τὸν λέοντα ἐν
μέσῳ τοῦ λάκκου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς χιόνος.
αὐτὸς ἐπάταξεν τὸν
ἄνδρα τὸν Αἰγύπτιον, ἄνδρα ὁρατόν· ἐν δὲ τῇ χειρὶ τοῦ Αἰγυπτίου
δόρυ ὡς ξύλον διαβάθρας· καὶ κατέβη πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ δόρατι καὶ
ἥρπασεν τὸ δόρυ ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Αἰγυπτίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν
ἐν τῷ δόρατι αὐτοῦ.
ταῦτα ἐποίησεν Βαναίας υἱὸς Ἰωδᾶε, καὶ αὐτῷ
ὄνομα ἐν τοῖς τρισὶν τοῖς δυνατοῖς·
ἐκ τῶν τριῶν ἔνδοξος, καὶ πρὸς
τοὺς τρεῖς οὐκ ἦλθεν, καὶ ἔταξεν αὐτὸν Δαυεὶδ εἰς τὰς ἀκοὰς αὐτοῦ.
Καὶ ταῦτα τὰ ὀνόματα τῶν δυνατῶν Δαυεὶδ βασιλέως.
Ἀσαὴλ
ἀδελφὸς Ἰωάβ, οὗτος ἐν τοῖς τριάκοντα· Ἐλεανὰν υἱὸς Δουδεὶ πατραδέλφου
αὐτοῦ ἐν Βαιθλέεμ·
Σαιμὰ ὁ Ῥουδαῖος·
Σελλὴς ὁ Κελωθεί·
Εἴρας υἱὸς Εἰσκὰ ὁ Θεκωείτης·
Ἀβειέζερ ὁ Ἀνωθείτης, ἐκ τῶν υἱῶν
τοῦ Ἀνωθείτου·
Ἐλλὼν ὁ Ἀωείτης· Νοερὲ ὁ Ἐντωφατείης.
Ἐσθαεὶ
υἱὸς Ῥειβὰ ἐκ Γαβαὲθ υἱὸς Βενιαμεὶν τοῦ Ἐφραθαίου·
Ἀσβὼθ ὁ Βαρδιαμείτης·
Ἐμασοὺ ὁ Σαλαβωνείτης· υἱοὶ Ἀσάν, Ἰωναθάν·
Σαμνὰν
ὁ Ἁρωδείτης· Ἀμνὰν υἱὸς Ἀραὶ Σαραουρείτης·
Ἀλειφάλεθ υἱὸς τοῦ
Ἀσβείτου υἱὸς τοῦ Μαχαχααχεί· Ἐλιὰβ υἱὸς Ἀχειτόφελ τοῦ Γελωνείτου·
Ἁσαραὶ ὁ Καρμήλιος τοῦ Οὐραιοερχεί·
Γαὰλ οἱὸς Ναθὰν ἀπὸ δυνάμεως,
υἱὸς Γαλααδδεί·
Ἐλειὲ ὁ Ἀμμανείτης· Γελωρέ ὁ Βηθωραῖος
αἴρων τὰ σκεύη Ἰωάβ, υἱὸς Σαρουίας·
Εἴρας ὁ Αἰθειραῖος· Γηρὰβ ὁ
Ἐθθεναῖος·
Οὐρείας ὁ Χετταῖος· πάντες τριάκοντα καὶ ἑπτά.
Ἁδαοὶ
ἀπὸ χειμάρρων,
Γαδαβιὴλ υἱὸς τοῦ Ἀραβωθαίου.
Καὶ κπροςέθετο ὀργὴν Κύριος ἐκκαῆναι ἐν Ἰσραήλ, καὶ ἐπέσεισεν τὸν Δαυεὶδ ἐν αὐτοῖς λέγων Βάδιζε ἀρίθμησον τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἰουδά.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἰωὰβ ἄρχοντα τῆς ἰσχύος τὸν
μετ’ αὐτοῦ Δίελθε δὴ πάσας φυλὰς Ἰσραὴλ ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρςάβεε
καὶ ἐπίσκεψαι τὸν λαόν, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ λαοῦ.
καὶ
εἶπεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα Καὶ προσθείη Κύριος ὁ θεὸς πρὸς τὸν
λαὸν ὥσπερ αὐτοὺς καὶ ὥσπερ αὐτοὺς ἑκατονταπλαςίονα, καὶ ὀφθαλμοὶ
τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ὁρῶντες· καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς
ἵνα τί βούλεται ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ;
καὶ ὑπερίσχυσεν ὁ λόγος τοῦ
βασιλέως πρὸς Ἰωὰβ καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως· καὶ ἐξῆλθεν
Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς ἰσχύος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως ἐπισκέψασθαι
τὸν λαὸν Ἰσραήλ.
καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην, καὶ παρενέβαλον
ἐν Ἀροὴλ ἐκ δεξιῶν τῆς πὸλεως τῆς ἐν μέσῳ τῆς φάραγγος Γὰδ καὶ
Ἐλιέζερ.
καὶ ἦλθον εἰς τὴν Γαλαὰδ καὶ εἰς τὴν Φαβαςὼν ἥ ἐστιν
Ναδασαί, καὶ παρεγένοντο εἰς Δὰν Εἰδὰν καὶ Οὐδάν, καὶ ἐκύκλωσαν
εἰς Σιδῶνα·
καὶ ἦλθαν εἰς. Μάψαρ Τύρου καὶ πάσας τὰς πόλεις τοῦ
Εὑαίου καὶ τοῦ Χαναναίου· καὶ ἦλθαν κατὰ νότον Ἰούδα εἰς Βηρςάβεε,
καὶ περιώδευσαν ἐν πάσῃ τῇ γῇ· καὶ παρεγένοντο ἀπὸ τέλους ἐννέα
μηνῶν καὶ εἴκοσι ἡμερῶν εἰς Ἰερουσαλήμ·
καὶ ἔδωκεν Ἰωὰβ τὸν
ἀριθμὸν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν βασιλέα· καὶ ἐγένετο
Ἰσραὴλ ὀκτακόσιαι χιλιάδες ἀνδρῶν δυνάμεως σπωμένων ῥομφαίαν,
καὶ ἀνὴρ Ἰούδα πεντακόσιαι χιλιάδες ἀνδρῶν μαχητῶν.
Καὶ
καὶ ἀνέστη Δαυεὶδ τὸ πρωί· καὶ λόγος Κυρίου ἐγένετο πρὸς Γὰδ
τὸν προφήτην τὸν ὁρῶντα Δαυεὶδ λέγων
Πορεύθητι καὶ λάλησον
πρὸς Δαυεὶδ λέγων Τάδε λέγει Κύριος Τρία ἐγώ εἰμι αἴρω ἐπὶ σέ, καὶ
ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν καὶ ποιήσω σοι.
καὶ εἰσῆλθεν Γὰδ
πρὸς Δαυείδ, καὶ ἀνήγγειλεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἔκλεξαι σεαυτῷ
γενέσθαι, εἰ ἔλθῃ σοι τρία ἔτη λιμὸς ἐν τῇ γῇ σου, ἢ τρεῖς μῆνας
φεύγειν σε ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου καὶ ἔσονται διώκοντές σε,
ἢ γενέσθαι τρεῖς ἡμέρας θάνατον ἐν τῇ γῇ σου· νῦν οὖν γνῶθι καὶ
ἴδε τί ἀποκριθῶ τῷ ἀποστέλαντί με ῥῆμα.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς
Γάδ Στενά μοι πάντοθεν σφόδρα ἐστίν· ἐμπεσοῦμαι δὴ ἐν χειρὶ
Κυρίου, ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτειρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα, εἰς δὲ χεῖρας ἀνθρώπου
οὐ μὴ ἐμπέσω.
καὶ ἐξελέξατο εαυτῷ Δαυεὶδ τὸν θάνατον· καὶ
ἡμέραι θερισμοῦ πυρῶν, καὶ ἔδωκεν Κύριος ἐν Ἰσραὴλ θάνατον ἀπὸ
πρωίθεν ἕως ὥρας ἀρίστου· καὶ ἤρξατο Ἡ θραῦσις ἐν τῷ λαῷ, καὶ
ἀπέθανεν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρσάβεε, ἐβδομήκοντα
χιλιάδες ἀνδρῶν,
καὶ ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ τὴν χεῖρα αὐτοῦ
εἰς Ἰερουσαλὴμ τοῦ διαφθεῖραι αὐτήν, καὶ πρεκλήθη Κύριος ἐπὶ
τῇ κακίᾳ καὶ εἲπεν τῷ ἀγγέλῳ τῷ διαφθείροντι ἐν τῷ λαῷ Πολὺ
νῦν, ἄνες τὴν χεῖρά σου· καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου ἦν παρὰ τῷ ἄλῳ
Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.
καὶ εἶπεν Δαυεὶδ πρὸς Κύριον, ἐν τῷ
ἰδεῖν αὐτὸν τὸν ἄγγελον τύπτοντα ἐν τῷ λαῷ, καὶ εἶπεν Ἰδοὺ ἐγώ
εἰμι ἠδίκησα, καὶ οὖτοι τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; γενέσθω δὴ ἡ χείρ
σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου.
Καὶ ἦλθεν Γὰδ
πρὸς Δαυεὶδ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀνάβηθι καὶ στῆσον
τῷ κυρίῳ θυσιαστήριον ἐν τῷ ἅλωνι Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.
καὶ
ἀνέβη Δαυεὶδ κατὰ τὸν λόγον Γὰδ καθ’ ὃν τρόπον ἐνετείλατο αὐτῷ
Κύριος.
καὶ διέκυψεν Ὀρνά, καὶ εἶδεν τὸν βασιλέα καὶ τοὺς παῖδας
καὶ εἶπεν
Ὀρνά Τί ὃτι ἦλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν δοῦλον αὐτοῦ;
καὶ εἶπεν Δαυείδ Κτήσασθαι παρὰ σοῦ τὸν ἃλωνα, τοῦ οἰκοδομῆσαι
θυσιατήριον τῷ κυρίῳ. καὶ συνεσχέθη ἡ θραῦσις ἐπάνω τοῦ λαοῦ.
καὶ εἶπεν Ὀρνὰ πρὸς Δαυείδ Λαβέτω καὶ ἐνενεγκέτω ὀ κύριός μου ὁ
βασιλεὺς τῷ κυρίῳ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλιμοῖς αὐτοῦ· ἰδοὺ οἱ βόες εἰς
ὁλοκαύτωμα, καὶ οἱ τροχοὶ καὶ τὰ σκεύη τῶν βοῶν εἰς ξύλα.
τὰ
πάντα ἒδωκεν Ὀρνὰ τῷ βασιλεῖ· καὶ εἶπεν Ὀρνὰ πρὸς τὸν βασιλέα
Κύριος ὁ θεύς σου εὐλογήσια σε.
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ὀρνά
Οὐχί, ὃτι ἀλλὰ κτώμενος κτήσομαι παρὰ σοῦ ἐν ἀλλάγματι, καὶ
οὐκ ἀνοίσω τῷ κυρίῳ μου θεῷ μου ὁλκαύτωμα δωρεάν. καὶ ἐκτήσατο
δαυεὶδ τὸν αλωνα καὶ τοὺς βόας ἐν ἀργυρίῳ σίκλων πεντήκοντα.
καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεὶ Δαυεὶδ θυσιαστήριον Κυίῳ, καὶ ἀνήνεγκεν
ὁλοκαυτώσεις καὶ εἰρηνικάς· καὶ προςέθηκεν Σαλωμὼν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
ἐπ᾿ ἐσχάτῳ, ὃτι μικρὸν ἦν ἐν πρώτοις. καὶ ἐπήκουσεν Κύιος
τῇ γῇ, καὶ αυνεσχέθη ἡ θραῦσις ἐπάνωθεν Ἰσραήλ.