Δεινόν γε τὰς μὲν ἄλλας τέχνας ἀπηλλάχθαι ἑκάστην τοῦ τῶν πολλῶν δικαστηρίου, καὶ μήτε τὸν κυβερνήτην ἐπιλαβόμενον τῆς νεώς, καὶ χρώμενον τῇ τέχνῃ κατὰ τοὺς ναυτικοὺς λόγους, εὐθύνεσθαι πρὸς τῶν ἀτέχνων, μήτε τὸν ἰατρὸν ἀνέχεσθαι τοὺς κάμνοντας τὰ προστάγματα αὐτοῦ καὶ τὰ ἰάματα καὶ τὰ διαιτήματα ἐπισκοποῦντας καὶ βασανίζοντας, ἀλλʼ οὐδὲ κεραμέας, οὐδὲ σκυτοτόμους, οὐδὲ τοὺς τὰ ἔτι τούτων ἀτιμότερα μεταχειριζομένους, ἄλλόν τινα ἔχειν δικαστὴν τῶν ἔργων, πλὴν τῆς τέχνης.

Σωκράτη δὲ τὸν μηδὲ τῷ Ἀπόλλωνι παρασχόντα ἀμαθίας αἰτίαν, τῷ τὰς ψάμμους εἰδότι καὶ κα|ταμαντευσαμένῳ τῆς θαλάττης, 28b οὔπω καὶ νῦν πεπαῦσθαι συκοφαντούμενον καὶ εὐθυνόμενον, 5 δεινὸν sq. idem initium vi. or. 34. 1a etiam or. 4. 1a cf. Lucian. calum 1 (125) ad sententiam cf. Themist. 26. 311d Xe- noph. apol. 21 || 14 Σωκράτη sq. vi. or. 39. 5 l; 13. 9d διὰ τοῦτο sq. etiam infra p. 33. 7 cf Plat. apol. 21a Xenoph. apol. 14 Dio Chrys 13. 50; 55. 8 Lucian. am. 48 lulian. lI 79a Themist. 13. 161c; 2. 27b; 29. 346b Apul. deo Socr. 17 Orig. c. Cels. VI 280 Arrian var. hist II 13 Cicer. acad. l 4. 16 || 15. 16 τῷ τὰς ψάμμους εἰδότι vi. or. 11. 6c vers. finem; or. 13. 3b σεμνὸν γὰρ sq. cf. Herod. l 47 Codices RBMNα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 1 Γ΄ R! || 3 in mge ζ΄ R! | εἰ καλῶς — 4 ἀπολογησάμενος RM additis λόγος λθ΄ φα om. (spatio rubric. relicto) BN || 7 χρώ- μενον (ω in ras. ex ο?) R! || 8 ναυτικοὺς Hob. αὐτοὺς R αὐτοῦ cett. (δ∠) αὐτῆς Schenkl. || 14 τῶν ἔργων om. B | Σωκράτη R!B Σωκράτην cett. (δ∠) || 16 μαντευομένῳ B | 〈τῶν μέτρων〉 τῆς θαλάττης Reiske ἀλλὰ πικροτέρους αὐτῷ εἶναι τοὺς ἐπιγιγνομένους αἰεὶ καὶ τοὺς συκοφάντας Ἀνύτου καὶ Μελήτου, καὶ τοὺς δικαστὰς Ἀθηναίων τῶν τότε·

καὶ εἰ μὲν γραφεὺς ἦν ἢ δημιουργὸς ἀγαλμάτων, οἷον Ζεῦξις ἢ Πολύκλειτος ἢ Φειδίας, παρέπεμπεν ἂν τὰ ἔργα αὐτῶν μετʼ εὐφημίας ἡ τῆς τέχνης δόξα· ὁρῶντες γοῦν ἐκεῖνα οἱ ἄνθρωποι, μὴ ὅτι αἰτιᾶσθαι, ἀλλʼ οὐδὲ ἐξετάζειν τολμῶσιν, ἀλλʼ εἰσὶν αὐτεπάγγελτοι ἐπαινέται θεαμάτων ἐνδόξων·

εἰ δέ τις μὴ κατὰ γραφέας, μηδὲ κατʼ ἀγαλμάτων δημιουργοὺς ἀγαθὸς ἦν τὴν χειρῶν τέχνην, ἀλλὰ τὸν αὑτοῦ βίον συμμέτρως, καὶ πρὸς τὸ ἀκριβέστατον, λόγῳ καὶ πόνῳ καὶ ἐθισμῷ καὶ εὐτελείᾳ καὶ καρτερίᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς ἡρμόσατο· τοῦτον μὴ τυγχάνειν βεβαίας δόξης, μηδὲ ἐπαίνων ὡμολογημένων, μηδὲ ὁμοφώνων δικαστῶν, ἀλλὰ ἄλλον ἄλλό τι διατελεῖν ὑπὲρ αὐτοῦ λέγοντας; ||

Ὁποῖόν τι καὶ τὸ παρὸν ἡμῖν νυνὶ σκέμμα. Σωκράτη Ed. Duebn. p.32 τοῦτον Μέλητος μὲν ἐγράψατο, Ἄνυτός τε εἰσήγαγεν, Λύκῶν δὲ ἐδίωκεν, κατεδίκασαν δὲ Ἀθηναῖοι, ἔδησαν δὲ οἱ ἕνδεκα, ἀπέκτεινεν δὲ ὁ ὑπηρέτης.

Καὶ Μελήτου γραφομένου ὑπερεώρα, καὶ Ἀνύτου εἰσάγοντος κατεφρόνει, 7 αἰτιᾶσθαι sq. cf Dio Chrys. 12. 51 sq. || 12 πόνῳ sq. nota seriem virtutum cynicarum ! 3 καὶ εἰ μὲν — 6 δόξα n || 17 Σωκράτη — 20 ὑπηρέτης v (: ὑπηρέτης) 2 καὶ τοὺς del. Reiske καινοὺς Orelli | συκοφάντας (ν in ras.) R! | Ἀνίτου R (pr man.) M | Μελίτου BMφα(θ) || 5 ἔργα (ργ in ras.) R! | αὐτῷ Reiske αὐτὰ φα(δ) αὐτοῦ Markl. || 12 νόμῳ Markl. || 16 λέγοντα Reiske λέγοντας οὐ δεινόν; Orell || 17 νυνὶ (νι in ras.) R! | Σωκράτην v α(δ∠) || 18 Μέλιτος Mφα(θ) (ut infra vers 21) om. v | μὲν ἐργάψατο om. v | (et 21) Ἀνιτος MN | τε] δὲ Mα(δ∠) μὲν v || 19 Λύκος v καὶ Λύκωνος λέγοντος κατεγέλα, καὶ ψηφιζομμένων Ἀθηναίων ἀντεψηφίζετο, καὶ τιμωμένων ἀντετιμᾶτο, καὶ δεόντων αὐτὸν τῶν ἕνδεκα τὸ μὲν σῶμα παρεῖχεν, ἀσθενέστερον γὰρ ἦν πολλῶν σωμάτων, τὴν δὲ ψυχὴν οὐ παρεῖχεν, κρείττων γὰρ ἦν Ἀθηναίων ἁπάντων, οὐδὲ τῷ ὑπηρέτῃ ἐχαλέπαινεν, οὐδὲ πρὸς τὸ φάρμακον ἐδυσχέραινεν·

ἀλλʼ Ἀθηναῖοι μὲν αὐτὸν οὐχ ἑκόντες | κατεδίκασαν, ὁ δὲ ἀπέθνησκεν ἑκών·

ἐλέγχει δὲ τοῦ μὲν τὸ ἑκούσιον, ὅτι ἐξὸν αὐτῷ καὶ χρημάτων τιμήσασθαι, καὶ φεύγειν ἐκκλαπέντι, προείλετο ἀποθανεῖν·

τῶν δὲ τὸ ἀκούσιον, μετέγνωσαν γὰρ εὐθύς· οὗ τί ἂν εἴη πάθος δικασταῖς καταγελαστότατον.

Ἔτʼ οὖν ποθεῖς σκέψασθαι περὶ Σωκράτους, εἰ

ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ μή; τί οὖν, εἴ τις σοι παρελθὼν 1 κατεγέλα sq. vi. or. 12. 10c cf. Aelian v. hist. V 8 (κωμῳ- δούμενος ἐγέλα) Seneca dial. II 18. 5 Diog. Laert. lI 35 Norden (Fleck. ann. 18. 323 adn 4 de τρόπῳ σπουδογελοίῳ) || 2 ἀντε- τιμᾶτο cf. Plat apol. 36d Diog Laert. II 42 || 4 ἀσθενέστερον nam εἷς φρονιμώτερος τῶν πολλῶν Sext. Emp. hyp. lI 43 cf. etiam Epict. diss. l 29. 16 || 6 τῷ ὑπηρέτῃ cf. Epict. diss. l 29. 65 ἐχαλέπαινεν vi p. 33. 13 cf. Muson. 54. 10(οὐκ ἐχαλέπαινε λοιδορού- μενος) Epict. diss. II 12. 14 Teles (Henne) 43 vi. etiam or. 18. 6c 8 ἑκὼν vi. or. 36. 6g etiam or. 6. 6a cf. Epict. diss. I 12. 13 || 10 φεύγειν cf Xenoph. apol. 23 Cicer. Tusc. l 29. 71 Muson. 143. 8 Teles 11 Plut. adv. Colot. 1126. b 11 μετέγνωσαν sq. cf. Themist. 20 239a Plut. invid. 6 Orig. c. Cels. 1. 5 Diog. Laert. lI 43 || 14 εἰ ὀρθῶς sq. vi or 18. 6c 14 εἴ τις σοι — p. 34. 14 νικηφόρου n 3 αὐτῶν MNα(θ) corr. Markl. Dav.2 || 5 ἦν om. MNα(δ) || 6 ἐχαλέπηνεν α(δ) || 7 ἐδυσχέρανεν α(δ) || 9 τοῦ μὲν — 11 τῶν δὲ om. M | ἐξὸν (in ras. ex ἐξσὸν) R! || 12 καταγελαστότατον RMN (cf. Κuehner Gerth. Gr. gramm. lI 1. 22) καταγελαστότερον cett. (δΔ) || 13 ἔτι α(θ) | ποθεῖσκέψασθαι R! || 14 ὀρθῶς] ὥρα MNφ ἄρα α(δ) ἄρα καλῶς Dav.1 ὀρθῶς ἄρα Markl. | εἴ τις] ἔστιν R (═ ὅστις?) | σοι παρελθὼν] συμπαρελθὼν α(δ) unde νῦν παρελθὼν Markl. διηγεῖτο, ὅτι ἀνὴρ Ἀθηναῖος, γέρων τὴν ἡλικίαν, φιλόσοφος τὴν ἐπιτήδευσιν, πένης τὴν τύχην, δεινὸς τὴν φύσιν, ἀγαθὸς εἰπεῖν, συνετὸς νοῆσαι, ἄγρυπνος καὶ νηφάλεος, καὶ οἷος μηδὲν εἰκῇ μήτε ἔργον πρᾶξαι, μήτε εἰπεῖν λόγον, βεβιωκὼς μὲν πόρρω ἡλικίας, ἐπαινέτας δὲ σχὼν τοῦ τρόπου Ἑλλήνων μὲν οὐ τοὺς φαυλοτάτους τὴν φύσιν, θεῶν δὲ τὸν Ἀπόλλωνα·

οὗτος ἐπαναστάντων αὐτῷ φθόνῳ καὶ ἀπεχθείᾳ καὶ τῇ πρὸς τὰ καλὰ ὀργῇ ἐκ μὲν τοῦ θεάτρου Ἀριστοφάνους, ἐκ δὲ τῶν σοφιστῶν Ἀνύτου, ἐκ δὲ τῶν συκοφαντῶν Μελήτου, ἐκ δὲ τῶν ῥητόρων Λύκωνος, καὶ τοῦ μὲν κωμῳδοῦντος, τοῦ δὲ γραφομένου, τοῦ δὲ εἰσάγοντος, τοῦ δὲ λέγοντος, τῶν δὲ δικαζόντων, ἐχαλέπαινεν πρῶτα μὲν τῷ Ἀριστοφάνει, καὶ καταστὰς ἐν Ἀθηναίοις ἀντεκωμῴδει τὸν ἄνδρα ἐν Διονυσίοις, ἔτι μεθυόντων 2 πένης vi. or. 1. 9c; 18. 6g; 39. 5i cf. Dio Chrys. 54. 2 | δεινὸς sq. vi or. 8. 1a ἀνδρὶ sq. || 4 οἷος sq. cf. Xenoph. mem. l 1. 11 || 6 φαυλοτάτους cf. Xenoph. apol. 17 || 7 Ἀπόλλωνα vi. supra p. 30. 15 || 9 Ἀριστοφάνους nil fuit Aristophani cum ceteris tribus ut docet p. 31 18 sq. cf. Plat. apol. 23e Diog. Laert lI 39 Themist. 23. 285c; 34. 68 sed vi. or. 12. 8a; 36. 5h cf. Aelian. v. hist. II 13 || 10 σοφιστῶν cf. Diog. Laert lI 38 aliter Plat. apol. 23e | συκοφαντῶν Maximum „soli variandae orationi in- tentum“ finxisse sibi vidit C. F. Hermann (de Socratis accusato- ribus ind. schol. Gott. 1854. 13); debuit enim Maximus dicere ὑπὲρ τῶν ποιητῶν cf. Plat. apol. 23e || 13 ἐχαλέπαινεν sq. vi. or. 18. 6g; or. 39. 5i etiam supra p. 32. 6 cf. Aelian. v. hist. lI 13 Epict. diss. IV 11. 20 Plut. educ lib. 14 (10 d) περὶ ἀσκήσεως (mus. Rhen. 27. 528). 1 γέρων τὴν ἡλικίαν (propter vers. 5) del. Markl. de duplici Maximi editione ut solet cogtans || 4 νηφάλαιος (man. recent. in νηφάλοιος mutatum) R νηφάλιος cett. (δ∠) | εἰκῇ] εἰπεῖν MN || 7 οὕτως R! (pr. man corr.) n || 11 Λύκωνος 〈ἐκ δὲ τῶν Ἑλλή- νων, Ἀθηναίων·〉 καὶ Markl. (prob. Combes) lacunam asteriscis indic. Duebn. || 13 〈ἰδιω〉τῶν τῶν δικαζόντων Schenkl || 15 ἐπὶ μεθυόντων Reiske (Duebn.) δικαστῶν· ἔπειτα εἰς τὸ δικαστήριον παρελθὼν ἀντερρητόρευεν τοῖς λέγουσι καὶ λόγους διεξῄει μακρούς, ἀπολογίαν εὖ μάλα εἰς ἐπαγωγὴν δικαστῶν συγκειμένην, ἐξευμενιζόμενος μὲν τὸ δικαστήριον τοῖς προοιμίοις, πείθων δὲ τοῖς διηγήμασιν, ἀποδεικνὺς δὲ τεκμηρίοις καὶ πίστεσιν καὶ εἰκάσμασιν, ἀναβιβαζόμενος δὲ καὶ μάρτυρας τῶν πλουσίων τινὰς καὶ ἀξιόχρεων ἐν Ἀθηναίοις δικασταῖς, κἂν τοῖς ἐπιλόγοις ἱκετεύων καὶ ἀντιβολῶν καὶ δεόμενος | καί που καὶ δάκρυα ἐν καιρῷ ἀφιείς,

καὶ μετὰ τοῦτο τελευτῶν τὴν Ξανθίππην ἀναβιβασάμενος

κωκύουσαν, καὶ τὰ παιδία κλαυμυριζόμενα, διὰ τούτων ἁπάντων μετεχειρίσατο τοὺς δικαστάς, καὶ ἀπεψηφίσαντο αὐτοῦ, καὶ ᾤκτειραν, καὶ ἀφῆκαν;

Καλοῦ τοῦ νικηφόρου· ἦ που εἰς Λύκειον ὤσατο ἂν ἐκεῖθεν, καὶ εἰς Ἀκαδημίαν αὖθις, καὶ τὰς ἄλλας διατριβὰς φαιδρός, ὥσπερ οἱ ἐκ χειμερίου θαλάττης σεσωσμένοι.

Καὶ πῶς ἂν ἠνέσχετο φιλοσοφία σπάνιον τὸ πρὸς ἑαυτὴν τοῦτον τὸν ἄνδρα; οὐ μᾶλλον ἢ παιδοτρίβης Ed. Duebn. p. 33ἐκ σταδίου ἀγωνιστὴν μύρῳ κεχρισμένον, || ἀνιδρωτὶ καὶ ἀκονιτὶ στεφανωθέντα, ἄπληκτον, καὶ ἄτρωτον, cκαὶ μηδὲν ἴχνος ἀρετῆς ἔχοντα.

Τίνος δ᾿ ἂν καὶ εἵνεκα 6 μάρτυρας sq. cf. Plat. apol. 33 d || 8 ἱκετεύων sq. cf. Plat. apol. 34c || 17 πῶς sq. cf. Epict. diss. IV 4. 22 || 19 ἀγωνιστὴν vi. or. 15. 7c καλός γε sq. || 21 τίνος sq nam quae (spreta Lysiae apologia) ἐν δικαστηρίῳ dixit non apologia ea erat sed βίου ἀπό- δειξις cf. Xenoph apol. 9 1 〈τῶν〉 δικαστῶν Mα(δ) Duk. (tacite) | ἀντερητόρευεν Rn || 3 ἀπαγωγὴν α(δ) def. Markl. | συνκειμένην R! || 5 τεκμηρίοις (οις in ras.) R! || 7 ἀξιόχρεως MNφα(δ) ἀξιοχρέων Reiske || 9 δά- κρυον MNα(δ) || 11 κλαυμυριζόμενα (cf. Photius s v. κλαυμυρί- ζεται) R! κλαυθμυριζόμενα cett. (δΔ) || 13 αὐτοῦ ÷ καὶ R! | καὶ (ante ἀφῆκαν) om. α(δ) || 14 ὢ καλοῦ α(δΔ) | Λύκιον R!B || 15 ἄλας (pr. man.) R! || 16 σεσωσμένοι (ω in ras.) R! || 17 σπά- νιον τὸ] ἐπανιόντα HB Heins. (Δ) παριόντα Canterus || 18 τοῦ- τον τὸν] τοιοῦτον Markl. ἀπελογήσατο Σωοκράτης ἐπʼ ἐκείνων τῶν Ἀθηναίων; ὡς ἐπὶ δικαστῶν; ἀλλὰ ἄδικοι· ὡς ἐπὶ φρονίμων; ἀλλὰ ἀνόητοι· ὡς ἐπὶ ἀγαθῶν; ἀλλὰ μοχθηροί· ὡς ἐπὶ εὐμενῶν; ἀλλὰ ὠργίζοντο· ὡς ἐπὶ ὁμοίων; ἀλλὰ ἀνομοιότατοι· ὡς ἐπὶ κρειττόνων; ἀλλὰ χείρους ἦσαν· ὡς ἐπὶ

χειρόνων; καὶ τίς κρείττων χείρονι ἀπελογήσατο; τί δʼ ἂν καὶ εἶπεν ἀπολογούμενος; ἆρα ὡς οὐκ ἐφιλοσόφει; ἀλλὰ ἐψεύδετο ἄν· ἢ ὅτι ἐφιλοσόφει; ἀλλὰ ἐπὶ τούτῳ ἐχαλέπαινον.

Καὶ τίς τεχνίτης τὸν ἄτεχνον πείθει ὑπὲρ τῶν κατὰ τὴν τέχνην; ποῦ γὰρ Ἀθηναίοις συνιέναι, τί μὲν διαφθορὰ νέων, τί δὲ

ἀλλὰ κλήσεις μέν, καὶ φάσεις, 30aκαὶ γραφαί, καὶ εὐθύναι, καὶ ἀντωμοσίαι, |καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἐν ἡλιαίᾳ εὐθύνεται, ὥσπερ ἐν ταῖς τῶν 2 δικαστῶν scil. καλῶν cf. Plat. apol 40a | ἄδικοι vel κλε- πτίστατοι cf. Athen. 13. 611a || 3 ἀνόητοι cf. Lucian. bis accus. 6 (798) || 16 κυάμῳ sq. (e Xenoph. mem. l 2. 9) vi. or. 16. 4b || 17 Σόλων vi. or. 6. 5d; 36. 6g || 20 ὥσπερ sq vi or. 36. 5c 20 in mge μέγιστον δικαστή|ριον Ἀθήνῃσιν, ἐν | ᾧ τὰ με- γάλα τῶν | δημοσίων πραγμάτων | ἐκρίνετο· ἐκαλεῖ|το δὲ οὕτως, ἀπὸ τοῦ | αὐλίζεσθαι (vet schol b) R 1 ἐκείνωι | τῶν Ἀθηναίων silentio praeterm. σ2 || 2 δικασ- τῶν] δικαίων Steph prob. Heins. Dav.1 Markl. || 4 οἱ ὠργίζοντο α(δ) || 8 ἀλλʼ α(θ) || 10. 11 δὲ χρῆν MNα(θ) corr. Markl || 12 κενὰ R | τεχνίτης om. MNφα(δ) e R add. Heins. || 13 πείθῃ α(δ∠) | τὴν (ante τέχνην) om. B || 19 εὐθῦναι Duebn. | ἀντωμοσίαι 〈ῥη- τορικαὶ〉 Heins. (prob. Dav.) παίδων ἀγέλαις αἱ περὶ τῶν ἀστραγάλων διαμάχαι καὶ ῥητορικαί, ἀφαιρουμένων ἀλλήλους, καὶ ἀδικούντων, καὶ ἀδικουμένων·

ἀλήθεια δὲ καὶ ἀρετὴ καὶ βίος ὀρθὸς ἑτέρων δικαστῶν δεῖ, καὶ νόμων ἑτέρων, καὶ ῥητόρων ἑτέρων, ἐν οἷς Σωκράτης ἐκράτει, καὶ ἐστεφανοῦτο, καὶ εὐδοκίμει.

Πῶς οὖν οὐκ ἂν ἦν καταγέλαστος γέρων ἀνὴρ καὶ φιλόσοφος συναστραγαλίζων τοῖς παισίν; ἢ τίς πώποτε ἰατρὸς ἔπεισεν τοὺς πυρέττοντας, ὅτι ἀγαθὸν τὸ διψῆν καὶ λιμώττειν; ἢ τίς τὸν ἀκόλαστον, ὅτι πονηρὸν ἡδονή; ἢ τίς τὸν χρηματιστήν, ὅτι οὐδενὸς ἀγαθοῦ ἐφίεται;

ἦ γὰρ ἂν καὶ τοῦτο Σωκράτης οὐ χαλεπῶς ἔπεισεν τοὺς Ἀθηναίους, ὡς οὐκ ἔστιν διαφθορὰ νέων ἀρετῆς ἐπιτήδευσις, οὐδὲ ἡ τοῦ θείου γνῶσις περὶ δαίμονας παρανομία.

Καὶ γὰρ ἤτοι συνηπίσταντο ταῦτα τῷ Σωκράτει, ἢ ὁ μὲν ἠπίστατο, οἱ δὲ ἠγνόουν.

Καὶ εἰ μὲν ἠπίσταντο, τί ἔδει λόγων πρὸς τοὺς εἰδότας; εἰ δὲ ἠγνόουν, οὐκ ἀπολογίας αὐτοῖς, ἀλλʼ ἐπιστήμης ἔδει.

Τὰς μὲν γὰρ ἄλλας ἀπολογίας μάρτυρες ἀποφαίνουσιν, καὶ πίστις, καὶ ἔλεγχοι, καὶ τεκμήρια, καὶ βάσανοι, καὶ ἄλλα τοιαῦτα, ἵνα τὸ ἀφανὲς τέως ἐπὶ δικαστηρίου φωραθῇ· ἀρετῆς δὲ καὶ καλοκαγαθίας ὁ 1 παίδων sq. vi. infra vers 8 || 4 νόμων ἑτέρων de quibus multus est in orat 6. 5d sq. || 5. 6 ἐστεφανοῦτο καὶ εὐδοκίμει vi. or. 1. 6c || 7 γέρων cf. Plat. apol. 17c || 8 παισὶν sq. vi. or. 12. 10b cf. Themist π. ἀρετῆς (mus. Rhen. 27. 453) aliter Plat. apol. 17c (ὥσπερ μειρακίῳ) Epict. diss lII 23. 25 vi. etiam or. 36. 5c ὥσπερ sq. et supra p. 35 20 cf. Epict. diss. lII 24. 53 || 13 διαφ- θορὰ νέων sq. spectant ad Xenoph apol. 25 Plat. ap. 12 (24d) cf Epict diss lI 5. 18 2 ῥητορεῖαι Dav.2 Markl. del. Heinse || 4 δεῖ R δεῖται cett. (δ∠) || 8 ἢ εἴ τις ποτε B | πώποτε — 9 διψῆν om. M || 17 λόγου α(δ) || 20 πίστεις B et ita Dav.2 (∠) | ἔλεγχος α(δ) corr. Markl. || 22 καλοκαγαθίας R! vide Crönert l. a. p. 297 ἔλεγχος εἷς, ἡ πρὸς ταῦτα αἰδώς, ἧς ἐξεληλαμένης τότε Ἀθήνηθεν, τί ἔδει τῷ Σωκράτει λόγου; Νὴ Δία, ἵνα μὴ ἀποθάνῃ.

Ἀλλʼ εἰ τοῦτο ἐξ ἅπαντος ἠυλαβεῖτο ἓν τῷ ἀγαθῷ ἀνδρί, ὥρα ἦν Σωκράτει μὴ τοῖς Ἀθηναίων δικασταῖς ἀπολογεῖσθαι, ἀλλὰ μήτε Μελήτῳ ἀπεχθάνεσθαι, μήτε ἐλέγχειν Ἄνυτον, μήτε παρέχειν πράγματα τοῖς ἁμαρτάνουσιν Ἀθηναίων, μηδὲ περϊιέναι τὴν πόλιν, ἐντυγχάνοντα 30bπάσαις | ἀνδρῶν καὶ τύχαις καὶ τέχναις καὶ ἐπιτηδεύμασιν καὶ ἐπιθυ || μίαις, σωφρονιστὴν κοινὸν Ed. Duebn. p. 34 πικρὸν καὶ ἀπαραίτητον, μηδὲν ταπεινόν, μηδὲ θωπικόν, μηδὲ ἀνδραποδῶδες, μηδὲ ὑφειμένον πρὸς μηδένα λέγοντα.

Εἰ δὲ θανάτου μὲν ἤδη τὶς καὶ ἐν πολέμῳ κατεφρόνησεν, καὶ κυβερνήτης ἐν θαλάττῃ, ὀρέγονται δὲ ἕκαστοι τῶν ἐν ταῖς τέχναις ἀποθνήσκειν καλῶς σὺν τῇ τέχνῃ· ἦπου τὸν φιλόσοφον ἔδει λιποτάκτην γενέσθαι καὶ λιπόνεων καὶ φιλόψυχον, ῥίψαντα τὴν ἀρετὴν ὡς ἐν πολέμῳ ἀσπίδα.

Καὶ ταῦτα δρῶντα τίς 8 περϊιέναι ut Diogenes vi. or. 15. 9c; 32. 9d ἀλλὰ ἄφετος sq or. 36. 5d Anacharsis or. 25. 1c Homerus or. 26 1a αὐτὸς δὲ sq. anima Aristeae or. 38. 3d cf. Lucian. necyom. 18 (481) de So- crate mortuo || 9 πάσαις ἀνδρῶν τύχαις καὶ τέχναις ═ or. 9. 6g || 10 σωφρονιστὴν ut Herculem vi. or. 15. 6d || 11 πικρὸν καὶ ἀπα- ραίτητον ═ or. 33. 3c vi. etiam or 5. 7f || 13 θανάτου sq cf. Plat. apol. 28. 6 16 in muge ἤπου, ἴσως σχεδὸν·· ἤπουγε, πολλῷ πλέον (vet. schol. b) R! 1 ἧς (in ras. ex εις?) R! || 4 ἠυλαβεῖτο ἓν τῷ Hob. ἠυλ ἐν τῷ RBMN (fortasse recte, cf. Kuehner Gerth Gr. gr. l 466c) εὐλα- βητέον τῷ φα(δ∠) || 5 μὴ ὅτι τοῖς Markl || 6 Μελήτῳ vide supra p. 31 2, 18, 20; p. 33. 11 || 13 καὶ (ante ἐν) om. MNα(δ) || 14 ὀρέ- γονται καὶ B et ita Dav. (utr.), corr. Markl. Reiske || 17 λειπόνεων (ε prior. puncto notat.) R λειπόγεων MNφα(δ)corr. Heins. || 17. 18 τῆς ἀρετῆς (quibus verb. paginae custos adnectuntur τὸ σχῆμα ἦν e vers. p. 38. 4) B || 18 ἀσπίδα (ιδ in ras.) R! ἂν αὐτὸν δικαστὴς ἐπῄνεσεν; ἢ τίς ἂν ἠνέσχετο τὸν Σωκράτην ἑστῶτα ἐν δικαστηρίῳ ταπεινὸν καὶ ἐπτηχότα, καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ ζῆν ἐρανιζόμενον παῤ ἄλλων; τοῦτο γάρ που τῆς ἀπολογίας τὸ σχῆμα ἦν. λέγειν ἐχρῆν, ταπεινὸν δὲ οὐδέν, οὔτε ἐπτηχός, οὔτε ὑφειμένον, ἀλλʼ ἐλεύθερόν τι καὶ ἄξιον φιλοσοφίας;

οὐκ ἀπολογίαν μοι λέγεις, ἀλλʼ ὀργῆς ζωπύρωσιν καὶ φλεγμονήν. Πῶς γὰρ ἂν ἤνεγκεν τοιαύτην ἀπολογίαν δικαστήριον πονηρὸν καὶ δημοκρατικόν, καὶ ἐκδεδιῃτημένον ὑπʼ ἐξουσίας, καὶ ἀνήκοον παρρησίας, καὶ κολακείᾳ διηνεκεῖ κεχρημένον; οὐ μᾶλλον ἢ ἀκόλαστον συμπόσιον νήφοντα ἄνδρα ἀφαιρούμενον μὲν τὸν κρατῆρα, ἀπάγοντα δὲ τὴν αὐλητρίδα, καθαιροῦντα δὲ τοὺς στεφάνους, παύοντα δὲ τὴν μέθην.

Τοιγαροῦν ἐσίωπησεν ὁ Σωκράτης ἀσφαλῶς, ὅπου λέγειν οὐκ ἐξῆν καλῶς, φυλάξας μὲν τὴν ἀρετήν, φυλαξάμενος δὲ τὴν ὀργήν, καὶ παρασχὼν τοὔνειδος αὐτοῖς πικρόν, ὅτι καὶ σιωπῶντος αὐτοῦ κατεδίκασαν.

Πάνυ γοῦν ἔδει τοῖς τότε Ἀθηναίων δικασταῖς λόγων.

Σω|κράτη γὰρ ἑβδομήκοντα μὲν ἐτῶν χρόνος, 31a καὶ ἐν τούτῳ φιλοσοφία καὶ ἀρετὴ διηνεκής, καὶ ἄπταιστος 7 ὀργῆς ζωπύρωσιν cf Xenoph. apol. 9 et 32 Epict. diss II 2 18 || 11. 12 ἀκόλαστον συμπόσιον sq vi or 11 7g || 17 τοὔ- νειδος sq vi. Xenoph. apol. 26 7 ζωπύρωσιν in mge repetit (vet. schol b) R! 1 ἢ R! | ἂν om. α(δ) || 4 τὸ σχῆμα ἂν ἦν Markl. πρόσχημα ἦν Reiske || 5 λέγειν μὲν Reiske (Duebn.) | ἐχρῆν (in ras ex ἐγ-) R! | ταπεινὸν μὲν φα(δ) || 8 φλεγμονῆς Reiske || 10 παρησίας R cf. Crönert l. a p. 79 || 11 κεχρημένον (χ et η in ras.) R! | ἀκο- λάστων φα(θ) || 20 Σωκράτῃ R!Bφ Σωκράτης MN Σωκράτει α(δ∠) βίος καὶ ὑγιής, καὶ δίαιτα εἰλικρινής, καὶ ὁμιλίαι χρησταί, καὶ ἐντεύξεις ὠφέλιμοι, καὶ συνουσίαι ἀγαθαί, ταῦτα μὲν αὐτὸν οὐκ ἐξείλετο ἐκ τοῦ δικαστηρίου, καὶ τοῦ δεσμωτηρίου, καὶ τοῦ θανάτου,

Ἄπαγε, ὦ Ζεῦ καὶ θεοί, ὅμοιον ὡς εἰ καὶ Λεωνίδην τὸν Σπαρτιάτην ἐκεῖνον ἠξίωσεν ἄν τις παραστὰς τοιοῦτος σύμβουλος ὑποχωρῆσαι βραχύ, καὶ ἐνδοῦναι τῇ Ξέρξου ἐμβολῇ, ὡς συκοφάντῃ ὡπλισμένῳ·

ὁ δὲ οὐκ ἐδέξατο, ἀλλʼ αὐτοῦ κεῖσθαι σὺν τῇ ἀρετῇ καὶ τοῖς ὅπλοις μᾶλλον, ἢ ζῶν δεῖξαι τὰ νῶτα βασιλεῖ βαρβάρῳ.

Τί τοίνυν ἦν ἄλλο ἡ Σωκράτους ἀπολογία, ἢ νώτων ἀποστροφή, καὶ φυγὴ βλημάτων, καὶ εὐπρεπὴς δειλία; τοιγαροῦν ἔμεινεν, καὶ τὴν ἐμβολὴν ἐδέξατο, καὶ ἠρίστευσεν·

Ἀθηναῖοι δὲ ᾤοντο αὐτοῦ καταψηφίζεσθαι.

Καὶ γὰρ Ξέρξης ᾤετο νικᾶν Λεωνίδην, ἀλλὰ Λεωνίδης μὲν ἀπέθνησκεν, Ξέρξης δὲ ἡττᾶτο· καὶ Σωκράτης μὲν ἀπέθνησκεν, Ἀθηναῖοι δὲ κατεδικάζοντο, δικαστὴς δὲ ἦν αὐτοῖς θεὸς καὶ ἀλήθεια.

δὲ Σωκράτους 7 ἐδέξατο nec enim αἰσχρῶς σώζεται Socrates cf. Epict. diss. IV 1. 164 || 20 κατεδικάζοντο sq. cf Epict. diss. IV 1. 123 1 βίος ὑγιὴς (pr man.) R! || 5 διαμετρηθεὶς (ει in ras.) R! || 6 βραχύν φα(δ∠) || 7 δυναμένου Markl. δυνάμενον Dav.2 (∠) || 8 Λεωνίδην (de ‘ionismisʼ cf. Dürr. l. a. p. 9) RB Λεωνίδαν cett. (θ) || 10 σύμβολος (pr. man.) R! || 11 ὡς (ὁ M) συκοφάντης ὡπλισ- μένος MNφα ὡς συκοφάντην ὡπλισμένον Stepb. (δ) ὢ συκοφάντης ὡπλισμένος Markl. ὡς σφενδονήτης ὡπλισμένῳ Reiske (Duebn.) || 13 τὰῶτα (pr. man.) R! || 14 ἄλλο ἢ B || 15 post φυγὴ spatium duarum litt. in ras. R! | λημμάτων MNφα(δ) def. Reiske || 17 ἠρίσ- τευεν M ἀρίστευεν NB || 18 Λεωνίδην (Λε in ras.) R! || 19 μὲν (εν in ras.) R! | ἀπέθνησκεν (cum R) MB | Ξέρξης—20 ἀπέθνησκεν om. M κατὰ Ἀθηναίων γραφή·

Ἀδικεῖ ὁ Ἀθηναίων δῆμος, οὓς μὲν Σωκράτης νομίζει θεούς, οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ καινὰ δαιμόνια ἐπεισφέρων· Σωκράτης μὲν γὰρ Ed. Duebn. p. 35νομίζει Ὀλύμπιον τὸν Δία, Ἀθη||ναῖοι δὲ Περικλέα· καὶ Σωκράτης μὲν πιστεύει τῷ Ἀπόλλωνι, Ἀθηναῖοι δὲ αὐτῷ ἀντιψηφίζονται.

Ἀδικεῖ δὲ ὁ δῆμος καὶ τοὺς νέους διαφθείρων· οὗτος καὶ Ἀλκιβιάδην διέφθειρεν, καὶ Ἱππόνικον, καὶ Κριτίαν, καὶ ἄλλους μυρίους.

Ὤ|γραφῆς ἀληθοῦς, καὶ δικαίου δικαστηρίου, καὶ καταδίκης 31b πικρᾶς. Ὑπὲρ μὲν Διὸς ἀσεβουμένου λοιμὸς ἦλθε καὶ ἐκ Πελοποννήσου πόλεμος· ὑπὲρ δὲ νέων διαφθειρομένων Δεκέλεια, καὶ ἡ ἐν Σικελίᾳ τύχη, καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ συμφοραί. Οὕτω δικάζει θεός, οὕτω καταψηφίζεται.

Ἀνὴρ Φρύξ, ἀργὸς τὸν βίον, ἐραστὴς χρημάτων, Περὶ Μέδου τοῦ Φρυγὸς λαμβάνει τὸν Σάτυρον, ὡς φησὶν ὁ μῦθος, δαίμονα φίλοινον, κεράσας οἴνῳ κρήνην, εἰς ἣν φοιτῶν διψήσας ἔπινεν.

Εὔχεται ὁ ἀνόητος Φρὺξ δαίμονι αἰχμαλώτῳ· εὔχεται δὲ εὐχήν, οἵαν εἰκὸς ἦν καὶ τοῦτον αἰτεῖν, καὶ ἐκεῖνον τελεσιουργεῖν, γενέσθαι αὐτῷ τὴν γῆν χρυσῆν, καὶ τὰ δένδρα χρυσᾶ, καὶ τὰ λήϊα, καὶ τοὺς λειμῶνας, καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς ἄνθη.

Δίδωσιν ταῦτα ὁ Σάτυρος· ἐπεὶ δὲ αὐτῷ ἐκεχρύσωτο ἡ γῆ, λιμὸς εἶχεν Φρύγας·

καὶ ὁ Μίδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον, καὶ ποεῖται παλινῳδίαν 3 εἰ δεῖ εὔχεσθαι ad rem cf. Clem. Alex str VII 854 Orig. c. Cels. II 68 περὶ εὐχῆς 11 Procl. in Plat Tim. II 64 Hierocl. in aur. carm. 49|| 5 τὸν Σάτυρον sq. cf Xenoph. anab. l 1. 13 Philostr v. Apoll. VI 27 imag. l 22|| 13 παλινῳδίαν sq. vi. or. 21. 1 a et b e Plat. Phaedr. 242d cf. Plat. ep. IIl 319e 4 in mge Περὶ Μίδου τοῦ Φρυγύς (schol. vet. u) R! || 12 ἐ〈κε〉χρύσωτο] ἐχρύσωτο in mge repet. (vet. schol. a) R! 4 ἀνὴρ — p. 53. 16 φιλοσοφρύναι Apostol. XI 67 Codices RBMNα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 1 Ε΄ R! || 3 in mge θ R! | εἰ δεῖ εὔχεσθαι RBH adiecto numero φ τοῦ αὐτοῦ περὶ μίδου τοῦ φρυγός· εἰ δεῖ εὔχεσθαι M περὶ μίδου τοῦ φρυγὸς (τοῦ αὐτοῦ) K (teste Bandini) D (teste Schenkl) (N) adiectis verbis λόγος λʹ α περὶ τοῦ εἰ εὐκτέον ne- scio unde Heina.1 || 4 in mge περὶ Μίδου τοῦ Φρυγός (schol. vet. u) R! unde inscriptionum perturbationem provenisse recte intellexit Dav.1 | ἀργὸς] ἀγροικὸς Markl. || 7 εὔχεται δὴ ὁ nescio unde δ || 9 αὐτῷ α(Δ°) om. δ || 12 δὲ] δὴ nescio unde Δ° || 12 (et p. 53. 2) αὐτῷ α(θ) | ἐχρύσωτο R (bie) BMN Apost. (sic) || 13 ὁ Μύδας Apost. τῆς εὐχῆς, καὶ εὔχεται Σατύρῳ μὲν οὐκέτι, θεοῖς δὲ καὶ θεαῖς. ἐλθεῖν αὐτῷ τὴν ἀρχαίαν πενίαν, τὴν εὔφορον ἐκείνην καὶ πάμφορον καὶ καρποτρόφον, τὸν δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς ἐχθρῶν κεφαλάς.

Ὁ μὲν ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος, ἐτελεῖτο δὲ οὐδὲν μᾶλλον.

Ἐπαινῶ τὸν μῦθον τῆς χάριτος καὶ τῆς πρὸς τ᾿ ἀληθὲς ὁδοῦ. Τί γὰρ δὴ ἄλλο αἰνίττεται, ἢ ἀνοήτου ἀνδρὸς εὐχὴν ἐπʼ οὐδενὶ χρηστῷ, εὐχομένου μέν, ἵνα τύχῃ,

μεταγιγνώσκοντος δέ, ἐπειδὰν τύχῃ; Τὴν δὲ θήραν τοῦ Σατύρου, καὶ τὰ δεσμά, καὶ τὸν οἶνον ᾐνίξατο ὁ μῦθος· ὅτι οἱ μὲν ἀπατήσαντες, οἱ δὲ καὶ βιασάμενοι τυχόντες ὧν ἐπεθύμουν, οὐχ ὧν εὔξαντο, ἀνατιθέασιν 35bθεοῖς τὴν δωρεάν, οὐ παῤ ἐκείνων λα|βόντες· οὐδὲν γὰρ τῶν μὴ καλῶν δίδωσιν θεός, ἀλλʼ ἐστὶν ταῦτα δωρεὰ τύχης, ἄλογος ἀλόγου, οἷαι καὶ παρὰ τῶν μεθυόντων φιλοσοφρύναι.

Τί δὲ Λυδός, ὁ τοῦ Φρυγὸς ἀνοητότερος; οὐκ εὔξατο μὲν τῷ Ἀπόλλωνι ἑλεῖν τὴν Περσῶν ἀρχήν, καὶ ἐθεράπευεν χρυσῷ πολλῷ τὸν θεόν, ὥσπερ δωροδόκον 14 τῶν μὴ καλῶν sq. vi. or. 13 8d; 41. 3a οὐ γὰρ sq. cf. Plat. republ lI 397c Theaet. 176a Hermes ap. Stob. ecl. l 275 lulian lI 90b || 15 τύχης ἀλόγου vi. or. 8. 7i et infra p. 60. 11 cf. Stob. ecl. l 92 et lI 156 (Anaxagorae) | μεθυόντων sq vi. or. 27. 5h etiam or. 10 9b || 19 ἐθεράπευεν scil. lateribus aureis cf. Lucian. Char. 11 (503) 1 εὔχεται — 2 θεαῖς v (: εὔχομαι) 1 οὐκ ἔτι B(θ) || 2 ἐλθεῖν — 4 ἀπελθεῖν om. B || 3 εὔπορον Markl. | πάμφορον suspect Markl. || 4 ὁ μὲν] ὁμοῦ φα(δ) || 7 δὴ om. B Apost. || 9 μεταγιγνώσκοντος — τύχῃ om. B || 11 ἀπαι- τήσαντες α(δ) Apost || 12 ἐπεθύμουν ὧν φα(δ) ἐπεθύμουν καὶ ὧν Pantinus || 14 〈ὁ〉 θεός Apost. || 15 οἴαι αἱ Apost οἷαι καὶ αἱ Markl. Reiske οἵαι χἀι Schenkl || 17 Λυδός (Λ in ras.) R! ὁ τοῦ] οὐ τοῦ α(δ) | ὃς (pro οὐκ) εὔξατο Markl. δυνάστην; ἀκούων δὲ αὐτοῦ θαμὰ ἐκ Δελφῶν ἐπιστέλλοντος ||

Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει, ἐκδεχόμενος πρὸς ἡδονὴν τὸν χρησμόν, διέβη Ἅλυν, καὶ κατέλυσεν τὴν Λυδῶν μεγάλην ἀρχήν.

Ἀκούω δὲ καὶ παῤ Ὁμήρῳ εὐχομένου Ἕλληνος ἀνδρός, (Η 179/80) Ζεῦ πάτερ, ἢ Αἴαντα λαχεῖν, ἢ Τυδέος υἱόν, ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης· καὶ δηλαδὴ ὁ Ζεὺς ἐπιτελεῖ τὴν εὐχήν, (Η 182/3) ἐκ δʼ ἔθορε κλῆρος κυνέης, ὃν ἄῤ ἤθελον αὐτοὶ Αἴαντος.

Καὶ τῷ μὲν Πριάμῳ εὐχομένῳ ὑπὲρ τῆς οἰκείας γῆς, βοῦς καὶ ὄϊς ὁσημέραι τῷ Διὶ καταθύοντι, ἀτελῆ τὴν εὐχὴν τίθησιν·

τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι (Β 112) ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν ἐπὶ τὴν ἀλλοτρίαν ἐλθόντι (Β 113) Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι.

Καὶ ὁ Ἀπόλλων πρότερον μὲν οὐκ ἐπαμύνει τῷ Χρύσῃ ἀδικουμένῳ, ἐπεὶ δὲ πρὸς αὐτὸν ἐπαρρησιάσατο καὶ ἀνέμνησεν τῆς κνίσης τῶν μηρίων, τότε τοὺς ἰούς ἀφίησιν εἰς τὸ Ἑλληνικόν, ‘ἐννῆμαρ ἐποιχόμενοςʼ αὐτούς, καὶ ‘ὀρεῖς καὶ κύναςʼ.

Καὶ γὰρ ἤτοι ὁ εὐχόμενος ἄξιος τυχεῖν ὧν ηὔξατο, ἢ οὐκ ἄξιος· εἰ μὲν οὖν ἄξιος, τεύξεται καὶ μὴ εὐξάμενος· εἰ δὲ οὐκ ἄξιος, οὐ τεύξεται οὐδὲ εὐξάμενος.

Οὔτε γὰρ ὁ ἄξιος μὲν, παραλείπων δὲ τὴν εὐχήν, διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος, ὅτι οὐκ ηὔξατο· οὔτε ὁ μὴ ἄξιος μὲν τυχεῖν, λαβεῖν δὲ εὐχόμενος, διὰ τοῦτο ἄξιος, ὅτι εὔξατο·

ἀλλὰ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ μὲν 4 versus propter quem Platonici Homerum castigabant cf. Hierocl. ap. Stob. ecl. l 63 || 7 μὴ ὅτι — ἀγαθῷ ═ or. 13. 3d cf. Dio Chrys. 4. 23 || 10. 11 τὸ δὲ θεῖον sq. vi. or. 41 3a et 5a 8 in mge super. folii 36a (vet. schol. u) R!: εὐχόμενο, οὐκ εὐχόμενος ἄξιος οὐκ ἄξιος || 9 πονήρως] in mge ἐπιπόνως (vet. schol. u) R || 10 πονηρῶς] in mge μοχθηρῶς (vet. schol. u) R 2 τὸ θεῖον om. MNα(δ) | διαφέροντα α(δ) || 5 ἀτελὲς MNα(δ) unde ἀκλινὲς Markl. || 9 πονηρῶς ς(δΔ) || 10 μετετίθετο α(δ) || 12 εἰ μὲν οὖν ἄξιος om. in mge add. pr. man R! || 15 εὔξατο B || 16. 17 διὰ τοῦτο — p. 56. 1 τυχεῖν om. B || 17 εὔξατο (ut εὕρατο p. 59. 13 al. cf. Crönert l. l p. 205)] ηὔξατο Mα(δΔ) ἄξιος λαβεῖν, μὴ ἐνοχλῶν, τυχεῖν ἀξιώτερος· ὁ δὲ οὐκ ἄξιος, ἐνοχλῶν, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος· καὶ τῷ μὲν ἀναθήσομεν αἰδὼ καὶ θάρσος, διὰ μὲν τὸ θαρρεῖν πιστεύοντι ὡς τευξομένῳ, διὰ δὲ τὴν αἰδὼ ἡσυχάζοντι, κἂν μὴ τύχῃ·

τῷ δὲ ἀμαθίαν καὶ μοχθηρίαν, διὰ μὲν ἀμαθίαν εὐχομένῳ, διὰ δὲ μοχθηρίαν οὐκ ἀξιουμένῳ.

Τί δέ, εἰ στρατηγὸς ἦν ὁ θεός, κᾆτα ὁ μὲν σκευοφορεῖν ἄξιος ᾔτει τὸν στρατηγὸν ὁπλίτου χώραν, ὁ δὲ ὁπλιτεύειν ἐπιτήδειος τὴν ἡσυχίαν ἦγεν· ἆρα οὐ κατὰ τὴν χρείαν τῆς τάξεως τὸν μὲν ἀχθοφορεῖν εἴα, τὸν δὲ εἰς τοὺς ὁπλίτας ἔταττεν;

Ἀλλὰ στρατηγὸς μὲν κἂν ἀγνοήσαι, κἂν δωροδοκήσαι, κἂν ἐξαπατηθείη·

τὸ δὲ θεῖον οὐ τοιοῦτον· οὔτε οὖν εὐχομένοις δώσει παρὰ τὴν ἀξίαν, οὔτε οὐκ εὐχομένοις οὐ δώσει κατὰ τὴν ἀξίαν. ||

Καὶ μὴν τῶν ὅσα οἱ ἄνθρωποι εὔχονται γενέσθαι, φησί, τὰ μὲν ἡ πρόνοια ἐφορᾷ· τὰ δὲ εἱμαρμένη καταναγκάζει, τὰ δὲ μεταβάλλει ἡ τύχη, τὰ δὲ οἰκονομεῖ 17 ἡ πρόνοια sq. alludit ad rerum divisionem κατὰ νόμον κατὰ φύσιν κατὰ τέχνην κατὰ τύχην cf. Diog. Laert. 96 Diotog. Pythag. ap. Stob. ecl. I 93 Sext. Emp. hyp. l 237 simil. Sallust. 12 sed etiam κατʼ ἀνάγκην κατʼ εἱμαρμένην κατὰ προαίρεσιν κατὰ τύχην κατʼ αὐτόματον Plut. plac. l 29 7 κἆτα] in mge κυρίως ἔξ· ἐπί ἔκ· ἀπό· καὶ ἀντὶ τοῦ εἶτα, ὡς νῦν· ἔτι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἄρα (vet. schol. b) 16 καὶ μὴν — p. 57. 3 αὐτομάτου n 2 καὶ 〈μᾶλλον〉 διὰ Reiske || 3 θαρρεῖν] θάρσος MNα(δ) || 4 πιστεύοντι] ἐλπίζοντι B | ὡς ἂν τευξομένῳ α(δ) || 6 ἀμαθίαν — διὰ δὲ om. MNα(δ) | 〈τυχεῖν〉 οὐκ ἀξιουμένῳ Merkl. || 9 οὐ (post ἆρα) om. B (bis, nam verba inde ab ἆρα usque ad τῆς per dittographiam duplicata) || 10 〈γὰρ〉 ἀχθοφορεῖν B || 11 εἰς om. B || 17 φασὶ Steph. σφίσι Heins. Reiske (Δ°) | εἱμαρμένη (εἱ in ras. ex ἱ) R! 〈ἡ〉 εἱμαρμένη Markl. (Duebn.) sed vi. ad p. 40. 12, 13 ἡ τέχνη.

Καὶ ἡ μὲν πρόνοια θεοῦ ἔργον, ἡ δὲ εἱμαρμένη ἀνάγκης, ἡ δὲ τέχνη ἀνθρώπου, ἡ δὲ τύχη τοῦ αὐτομάτου. Διακεκλήρωνται δὲ τούτων ἑκάστων αἱ ὕλαι τοῦ βίου· ἃ τοίνυν εὐχόμεθα, ἢ εἰς πρόνοιαν | 36bσυντελεῖ θεοῦ, ἢ εἰς εἱμαρμένης ἀνάγκην, ἢ εἰς ἀνθρώπου τέχνην, ἢ εἰς τύχης φοράν.

Καὶ εἰ μὲν εἰς πρόνοιαν συντελεῖ, τί δεῖ εὐχῆς; εἰ γάρ τοι

προνοεῖ ὁ θεὸς (ἤτοι προνοεῖ τοῦ ὅλου, τῶν δὲ κατὰ μέρος οὐ φροντίζει, ὥσπερ οἱ βασιλεῖς σώζουσι τὰς πόλεις νόμῳ καὶ δίκῃ, οὐ διατείνοντες ἐφʼ ἕκαστον τῇ

φροντίδι), κἀν τοῖς ἐπὶ μέρους ἡ πρόνοια ἐξετάζεται. Τί δὴ φῶμεν; βούλει τοῦ ὅλου προνοεῖν τὸν θεόν; οὐκ ἐνοχλητέον ἄρα τῷ θεῷ· οὐ γὰρ πείσεται, ἤν τι παρὰ τὴν σωτηρίαν αἰτῇς τοῦ ὅλου.

Τί γὰρ εἰ καὶ 8 προνοεῖ ὁ θεὸς vi. or. 41. 4g cf. Epict. diss. lI 5. 24 (Sim- plic. in Epict. p. 84) Phil. prov. I 57 II 102 Cicer. nat. deor. II 66 III 90 Senec. dial. I 3 Marc. Anton. V 8 Orig. c. Cels. IV 209 Sext. Emp. hyp. 3. 10 3 διακεκλήρωνται — 4 βίου n 5 in mge infer. fol. 36a (vet. schol. u) R!: τῶν ὅσα γενέσθαι ἄνθρωποι εὔχονται τὰ μὲν πρόνοια τὰ δὲ εἱμαρμένη τὰ δὲ τύχη τὰ δὲ τέχνη ἐφορᾷ καταναγκάζει μεταβάλλει οἰκονομεῖ θεοῦ ἔργον ἀνάγκης αὐτομάτου ἀνθρώπου 6 in mge ὅτι περὶ τῶν ἀπὸ τῆς προνοίας οὐκ εὐκτέον. α΄ (vet. schol b) R! 3 τοῦ (ante αὐτομάτου) om. n | τούτῳ B ἑκάστῳ B ἕκαστον α(δΔ) sed ‘obiectumʼ q. d. genetivo partitivo positum ut fieri solet saepius cf. Brugmann Kurze vergl. Gr. d indog. Spr. § 557 || 6 τύχης] τέχνης α(δ) || 7 γάρ του Reiske || 11 〈ἢ〉 κἂν MNφ(Δ) ἢ εἰ α(δ) ἢν ἐν Heins. | τοῖς om. N | ἡ πρόνοια — 12 προνοεῖν om. M | ἐζετάζηται B || 12 ὅλου (λ in ras.) R! τὰ μόρια τοῦ σώματος φωνὴν λαβόντα, ἐπειδὰν κάμνῃ τὶ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ τεμνόμενον ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ ὅλου, εὔξαιτο τῇ τέχνῃ μὴ φθαρῆναι; οὐκ ἀποκρινεῖται ὁ Ἀσκληπιὸς αὐτοῖς, ὡς· Ὁὐχ ὑμῶν ἕνεκα, ὦ δείλαια, χρὴ οἴχεσθαι τὸ πᾶν σῶμα, ἀλλὰ ἐκεῖνο σωζέσθω, ὑμῶν ἀπολλυμένων.ʼ Τοῦτο καὶ τῷ σύμπαντι τούτῳ γίγνεσθαι φιλεῖ.

Ἀθηναῖοι λοιμώττουσιν, σείονται Λακεδαιμόνιοι, ἡ Θετταλία ἐπικλύζεται, ἡ Αἴτνη φλέγεται· ὧν σὺ μὲν τὴν διάλυσιν φθορὰν καλεῖς· ὁ δὲ ἰατρὸς οἶδεν τὴν αἰτίαν, καὶ ἀμελεῖ εὐχομένων τῶν μερῶν, σώζει δὲ τὸ πᾶν· φροντίζει γὰρ τοῦ ὅλου.

Ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ μέρος προνοεῖ ὁ θεός. Οὐδὲ ἐνταῦθα τοίνυν εὐκτέον; Ὅμοιον ὡς εἰ καὶ ἰατρὸν ᾔτει ὁ κάμνων φάρμακον ἤ σιτίον· τοῦτο γὰρ εἰ μὲν ἀνύτει τι, καὶ μὴ αἰτοῦντι δώσει· εἰ δὲ ἐπισφαλές, οὐδὲ αἰτοῦντι δώσει.

Τῶν μὲν δὴ κατὰ τὴν πρόνοιαν, οὐδὲν οὔτε αἰτητέον, οὔτε εὐκτέον.

Τί δὲ τῶν κατὰ τὴν εἱμαρμένην; ἢ κἀνταῦθα ἡ εὐχὴ γελοιότατον· θᾶττον γὰρ ἄν τις βασιλέα ἔπεισεν, ἢ τύραννον· τυραννικὸν δὲ ἡ εἱμαρμένη, καὶ ἀδέσποτον, 1 μόρια sq. simil. or. 15. 5a sq. cf. Epict. diss. II 9. 4 || 2 τοῦ ἰατροῦ sq. cf. Phil. de pr. et poen. 5 provid. 57 Simpl. in Epict. 84 || 3 ἀποκρινεῖται vi. supra p. 41. 19 || 7 Ἀθηναῖοι — 8. 9 φλέ- γεται ═ or. 41 4h || 18 εἱμαρμένην sq. cf. Luc. lup conf. 5 (630) Orig. c. Cels. lI 68 Senec. nat quaest. lI 35. 1 20 τυραννικὸν — p. 59. 5 Μιλησίους n 18 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν καθʼ εἱμαρμένην β΄ (vet. schol. b) R! 5 ἀλλʼ α(δΔ) | σώζεσθαι B || 7 λιμώττουσιν Βφα(δ) || 8 θα- λαττα ἐπικλύζεται MNα(δ) || 12 κἂν φα(θ) | προνοῇ φα(θ) || 13 (et 17) εὐκταῖον MNα! | ὅμοιον γὰρ ὡς Mα(δ) || 14 τοῦτο μὲν γὰρ B || 15 ἀνύτει τι Hob cum R (ανυτι) et B (ὀνήσει τι)] ἀνύσιμον MNα(δΔ) || 18 ἧ κἀνταῦθα Bα(δΔ) 37aκαὶ ἀμετάστρεπτον· ἣ, καθάπερ ψά|λιον ἐμβάλλουσα ταῖς τῶν ἀνθρώπων ἀγέλαις, βίᾳ σπᾷ καὶ προσαναγκάζει συναπονεύειν ταῖς αὐτῆς ἀγωγαῖς· ὡς Συρακοσίους Διονύσιος, ὡς Πεισίστρατος Ἀθηναίους, καὶ Περίανδρος Κορινθίους, καὶ Θρασύβουλος Μιλησίους.

Ἐν μὲν γὰρ δημοκρατίᾳ δύναται τι καὶ πειθώ, καὶ εὐχή, καὶ θεραπεία, καὶ λιταί· ἐν δὲ τυραννίδι ἡ βία κρατεῖ· ὡς ἐν πολέμῳ Ὅμηρος, (Ζ 46) ζώγρει Ἀτρέος ὑιέ, σὺ δ᾿ ἄξια δέξαι ἄποινα.

τίνα θεραπείαν; τίνα θυσίαν; τίνα εὐχήν; Ἀλλ᾿ οὐδὲ ὁ Ζεὺς αὐτὸς εὕρατο παῤ ἐκείνης ἀποτροπήν, ἀλλ᾿ ὀδύρεται· (Π 433/4) ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖῤ ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι.

Τίνι θεῶν εὔχεται ὁ Ζεὺς ὑπὲρ τοῦ παιδός; Καὶ ἡ Θέτις βοᾷ, 1 ψάλιον simil. cf. Luc. lup. conf. 4 (629) || 13 ὁ Ζεὺς sq. vi. or. 18. 5c καὶ ὀδυρόμενοι sq. cf. Sext. Emp. hyp. l 162 || 18. 19 ἡ Θέτις sq. vi. or. 18. 5c καὶ αὖθις sq. 1 ψάλιον] in mge χαλινόν (vet. schol. b) R! 1 ἀμετάτρεπτον α(δ) | ψάλλιον Mα(δ) ψέλλιον N (man. sec.)n || 2 βίᾳ (in ras. ex βίας) R! | προσαναγκάζει (σ in ras.) R! || 3 συ- νεπινεύειν Heins. | αὑτῆς α(θ) | ἀνωγαῑς φα(δ) corr. Markl. || 4 καὶ] ὡς Bφ || 5 Θρασύβουλος (ος in ras.) R! || 8 Ὅμηρος om φα(δΔ) || 9 Ἀτρέως MN | δέξαι (αι in ras.) R! || 10 ἐκλυσώμεθα α(δ) || 12 τίνα εὐχήν (τι et αευ in ras.) R! || 13 ὁ Ζεὺς (ζ in ras.) R! | εὕρατο vi. supra ad p. 55. 17 || 18 τί θεῶν α(θ) unde τί θεοῖς (vel τί παρὰ θεῶν) Steph. (Σ 54) ὤμοι ἐγὼ δειλή· ὤμοι δυσαριστοτόκεια.||

Τοιοῦτο χρῆμα ἡ εἱμαρμένη Ἄτροπος, καὶ ἡ Κλωθώ, καὶ ἡ Λάχεσις, ἄτρεπτον, καὶ ἐπικεκλωσμένον, καὶ διειληχὸς τοὺς ἀνθρωπίνους βίους. Πῶς ἂν οὖν τις εὔξαιτο ἀπαραιτήτῳ εἱμαρμένῃ;

Ἀλλʼ οὐδὲ ἐν τοῖς κατὰ τὴν τύχην εὐκτέον, καὶ πολὺ μᾶλλον ἐνταῦθα οὐκ εὐκτέον· οὐδὲ γὰρ ἀνοήτῳ δυνάστῃ διαλεκτέον, ἔνθα οὐ βούλευμα οὐδὲ κρίσις οὐδὶ ὁρμὴ σώφρων οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ὀργή, καὶ φορά, καὶ ἄλογοι ἕξεις, καὶ ἔμπληκτοι ὁρμαί, καὶ ἐπιθυμιῶν διαδοχαί.

Τοιοῦτον ἡ τύχη, ἄλογον, ἔμπληκτον, ἀπροόρατον, ἀνήκοον, ἀμάντευτον, Εὐρίπου 2 ἡ Ἄτροπος . . . ἄτρεπτον cf. Plut. de stoic. rep. 47 τὴν δʼ εἱμαρμένην αἰτίαν ἀνίκητον καὶ ἀκώλυτον καὶ ἄτρεπτον ἀπο- φαίνων αὐτὸς Ἄτροπον καλεῖ sq. Ἄτροπος, Κλωθώ, Λάχεσις cf. Chrys. ap. Stob. ecl. I 79 Plat. republ. X 620d Ps. Arist. π. κόσμου 7. 5 (═ Stob. ecl. l 82) Cornut. 13 Porph. ap. Stob. ecl. lI 164 et 168 schol. Hesiod. theog. (Flach 232 ad vers 11) schol. Eur Orest. 12 Sext. Emp. dogm. l 149 Luc. lup. conf. 2 (628) || 3 ἐπικεκλωσμένον cf. Luc. Char. 13 (508) ἤκουσα τῆς Κλωθοῦς ἀναγινωσκούσης τὰ ἑκάστῳ ἐπικεκλωσμένα dial. mort. 30. 2 || 11 τύχη ut supra p. 53. 15 || 12. p. 61. 1 Εὐρίπου δίκην proverbia- liter ut or. 10. 5c; 28. 3a; 41. 3k cf. Lydus ap. Cramerum anecd. Paris l 313 ὅτι Εὔριπος ὠνομάσθη ἡ μέσος τοῦ ἱπποδρό- μου κρηπὶς ἐκ τοῦ θαλαττίου Εὐρίπου καὶ τῆς ἑπτάκις αὐτοῦ διαυλοδρομίας· οὕτω γὰρ ἐπʼ ἐκείνου φασὶν συμβαίνειν Themist. V 67d Seneca ep. 90. 12 Plat. Phaed. 90c Liban. ep. 533 Ari- stid or. 44. 380 Hipparch. ap. Stob. fl. 108. 81 6 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν κατὰ τύχην γʹ (schol vet b) R! 2 ἡ εἱμαρμιένη Ἄτροπος (ut τὴν εἱμαρμένην τελευτὴν lulian. l 16c ἔκ τινος εἱμαρμένης ἀνάγκης Plat legg. Xl 918 al.) R! ἡ εἰμαρμένη, Ἄτροπος cett. (δΔ°) ἡ εἱμαρμ., ἡ Ἄτρ. Markl. (Duebn.) || 4 διειληὼς MV || 6 κατὰ τύχην Ϛ(δΔ) || 7 οὐ γὰρ MNα(δ) || 9 ἀλλ᾿ Mα(θ) || 10 ἄλογοι ὀρέξεις Markl. || 11 ἔμπληκτον] ἀπό- πληκτον B ἔκπληκτον α(δ) || 12 Εὐρίπου (ρι in ras.) R! δίκην μεταρρέον, περιφερόμενον, καὶ οὐδεμιᾶς ἀνεχόμενον κυβερνήτου τέχνης. Τί ἂν οὖν τις εὔξαιτο ἀστάτῳ χρήματι, καὶ ἀνοήτῳ, καὶ ἀσταθμήτῳ, καὶ ἀμίκτῳ; Λοιπὸν δὴ μετὰ τὴν τύχην ἡ τέχνη.

Καὶ τίς 37bτέκτων εὔξεται | περὶ κάλλους ἀρότρου, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς ὑφάντης περὶ κάλλους χλανίδος, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς χαλκεὺς περὶ κάλλους ἀσπίδος, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς ἀριστεὺς περὶ εὐτολμίας, τὴν ἀνδρείαν ἔχων; ἢ τίς ἀγαθὸς περὶ εὐδαιμονίας, τὴν ἀρετὴν ἔχων;

Εἶεν. Τί τοίνυν ἐστίν, ὑπὲρ ὅτου κἂν εὔξαιτο ἄν τις τοῖς θεοῖς, ὃ μὴ προνοίας ἔχεται, ἢ εἱμαρμένης, ἢ

τέχνης, ἢ τύχης; Χρήματα αἰτεῖς; Μὴ ἐνόχλει θεοῖς, οὐδὲν αἰτεῖς τῶν καλῶν· μὴ ἐνόχλει τῇ εἱμαρμένῃ, οὐδὲν αἰτεῖς τῶν ἀναγκαίων· μὴ ἐνόχλει τῇ τύχῃ, οὐ γὰρ τοῖς δεομένοις δίδωσιν· μὴ ἐνόχλει τῇ τέχνῃ, ἀκούεις γὰρ Μενάνδρου λέγοντος, (Meinek IV p.209) οὐ πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι καλῶς, ἐὰν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον. ‘Ὁ δὲ χρηστὸς ἦν.ʼ Μετάθου τὸν τρόπον, εὔξαιο 17 Μενάνδρου scil. in Hymnide cf. Stob. flor. 61. 3 4 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν κατὰ τέχνην δ΄ (schol. vet. B) R! 1 οὐδεμιᾶς (ᾶς in ras.) R! ὑπʼ οὐδεμιᾶς Steph | ἀνεχόμενον] ἀρχόμενον α(δ) || 2 τέχνης· τι(ςτ in ras.) R! || 8. 9 ἀνδρίαν R (Duk.) τέχνην α(δ) || 11 εἶεν. τί Hob. ἢ τί R τι cett. (δΔ) | κἂν] καὶ Markl. (Duk.) sed cf. Kuehner Getth Gr. Gr. II 1. 24b || 12 ἔχοιτο α(δ) || 16 δίδωσιν μὴ (νμ in ras. ex νη) R! || 18 τι] τοι Nα(δ) || 19 ἢν Heins. ἂν Δ | προσλάβωσι B | φιλάργυρον· οὐκ ἔχει δὲ MNφα φιλάργυρον· οὐκ ἔχει γὰρ ἔχει δὲ Reiske || 20 ὁ δὲ χρηστὸς ἦν RB ὧδε; χρηστὸς εἶ cett. (δΔ) σὺ δὲ χρηστὸς ὢν Dav.2 Schenkl εἰ δὲ χρηστὸς ἦς Markl. ὁ δὲ del. et ἦς pro ἦν Orelli | εὔξαιο (?? supra ξ i. e. accentu lineola ducta deleto ut or. 1. 9c ὠνά- μεθα) R τεύξαιο nescio unde Heins (Dav.1) (unde τεύξῃ Markl.) ἄρξαι Reiske ὄρεξαι Orelli εἴξαις Hahn l. l. p. 6 μοχθηρίαις, ἐπιτήδευσον τὸ πρᾶγμα. Καὶ ἢ ‘πλοῦτον καὶ πρᾶγμα λαμβάνειςʼ πορνοβοσκῶν, ἢ καπηλεύων, ἢ ληϊζόμενος, ἢ πανουργῶν, ἢ ψευδομαρτυρῶν, ἢ συκοφαντῶν, ἢ δωροδοκῶν.

Νίκην αἰτεῖς; ἣν δύνασαι λαβεῖν ἐν πολέμῳ μὲν παρὰ μισθοφόρου, ἐν δικαστηρίῳ δὲ παρὰ συκοφάντου.

Ἐμπορίαν αἰτεῖς; ἣν δίδωσιν ναῦς καὶ θάλαττα καὶ πνευμάτων φορά· ἀγορὰ πρόκειται· ὤνιον τὸ χρῆμα.

Τί τοῖς θεοῖς ἐνοχλεῖς; μηδὲν τὸ παρὰ τὴν ἀξίαν φοβηθῇς· καὶ πλουτήσεις, κἂν Ἱππόνικος ἦς· νικήσεις, κἂν Κλέων ᾖς· αἱρήσεις, κἂν Μέλητος ᾖς.

Ἐὰν δὲ εἰς τὰς πρὸς τοὺς θεοὺς παρέλθῃς εὐχάς, εἰς δικαστήριον παρελήλυθας ἀκριβὲς καὶ ἀπαραίτητον· οὐδεὶς ἀνέξεταί σου θεὸς εὐχομένου τὰ μὴ εὐκτά, οὐδὲ δώσει τὰ μὴ σοὶ δοτά.

Ἐξεταστὴς καὶ λογιστὴς ἐφέστηκεν ταῖς ἑκάστου εὐχαῖς πικρός, εὐθύνων τῷ τοῦ συμφέροντος μέτρῳ τὰ σά·

οὐδὲ αὐτὸν μεταχειριῇ ἀναβιβασάμενος | ὥσπερ εἰς δικαστήριον 38a τὰς ὀρέξεις τὰς σὰς ἐλεεινὰ φθεγγομένας, Ὁἴκτειρονʼ βοώσας, πολλὴν τὴν κόνιν καταχεομένας 7 ἀγορὰ — 8 χρῆμα ═ or. 27. 8e vers. finem || 10 Ἱππόνικος vi. or. 3 8l cf. Aelian. var. hist. XIV 16 | Κλέων vi. or. 7 4g; 15. 4b; 27. 6c; 34. 4f || 11 Μέλητος vi. or. 3. 2a al. passim || 12. 13 ἀκριβὲς καὶ ἀπαραίτητον vi. or. 3. 7a; 33. 3c τύραννον sq. cf. lulian. l 3b lI 90b || 17 ἀναβιβασάμενος sq ut Socrates vi. or. 3. 3c 1 μοχθηρίας α(θ) Reiske Orelli | ἢ om MNφα(δΔ) || 2 καὶ πρᾶγμα om. MNφα(δΔ) sed cf. Philemon. fr. 92. 10 (Kock) καὶ μήτʼ ἔχειν πλοῦτόν με μήτε πράγματα | λάμβανε α(δΔ) || 5 περὶ MN || 6 δὲ (ante παρὰ) om. MNB (pr. man.) || φοραί Markl. || 8 τί τὸ θεοῖς ἐνοχλοῦν MNα(δ) || 9 μηδὲν τῶν παρὰ M (περὶ) Nα(δ) || 11 Μέλιτος Mφα(θ) || 13 σου om. α(δ) || 14 οὐδὲ δώσει (δεδ in ras ex δεσδ) R! | μὴ σοὶ BMN cum R! || 17 αὐτὸς α(δ) corr. Markl. | μεταχειριεῖ R! (pr man. corr.) α(δ) || 19 οἰκτεῖρον (suprascr. αι) M οἰκτεῖραι Nα(δ) τῆς κεφαλῆς, εἰ δὲ οὕτω τύχοι, καὶ ὀνειδιζούσας τῷ θεῷ, (A 39) εἴ ποτέ τοι χαρίεντʼ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα. Ἀλλʼ ὁ θεὸς λέγει, Ἐπὶ ἀγαθῷ αἰτεῖς; λάμβανε, εἰ i ἄξιος ὢν αἰτεῖς· ταῦτα ἔχοντί σοι οὐδὲν εὐχῆς δεῖ, λήψῃ καὶ σιωπῶν. ||

‘Ἀλλὰ Σωκράτης εἰς Πειραιᾶ κατῄει προσευξόμενος τῇ θεῷ, καὶ τοὺς ἄλλους προετρέπετο, καὶ ἦν ὁ βίος Σωκράτει μεστὸς εὐχῆς.ʼ Καὶ γὰρ Πυθαγόρας ηὔξατο, καὶ Πλάτων, καὶ ὅστις ἄλλος θεοῖς προσήγορος·

ἀλλὰ σὺ μὲν ἡγεῖ τὴν τοῦ φιλοσόφου εὐχὴν αἴτησιν εἶναι CH τῶν οὐ παρόντων, ἐγὼ δὲ ὁμιλίαν καὶ διάλεκτον πρὸς τοὺς θεοὺς περὶ τῶν παρόντων καὶ ἐπίδειξιν τῆς ἀρετῆς·

ἢ, οἴει, τοῦτο εὔχετο ὁ Σωκράτης, ὅπως αὐτῷ χρήματα γένηται, ἢ ὅπως ἄρξει Ἀθηναίων; πολλοῦ γε καὶ δεῖ. Ἀλλʼ εὔχετο μὲν τοῖς θεοῖς, ἐλάμβανεν δὲ παῤ ἑαυτοῦ, συνεπινευόντων ἐκείνων, ἀρετὴν ψυχῆς, καὶ ἡσυχίαν βίου, καὶ ζωὴν ἄμεμπτον, καὶ εὔελπιν θάνατον, τὰ θαυμαστὰ δῶρα, τὰ θεοῖς δοτά.

Ἐὰν δέ 7 Σωκράτης scil. Platonicus ille cf. Plat. republ. I 327 || 12 ὁμι- λίαν sq. cf. Senec. ep. 41. 1 nat. quaest. lI 35. 1 Marc. Ant. lX || 40 15 χρήματα sq. cf. Luc. lup. conf. 1 (626) || 19 ἐὰν δέ τις sq. rhetorica ὑπόθεσις ut or. 40. 6a μετάθες sq. al. 15. 16 πολλοῦ γε καὶ δεῖ] in mge οὐδὲ ὅλως (vet. schol. b) R! 4 λέγει· εἰ ἀγαθὰ ἐπὶ ἀγαθῷ MNφα(θ) λέγει, ἐπεὶ ἀγαθὰ Dav.2 || 5 ἄξιος, ὧν Reiske | ἔχοντί] εὐχοῦντί M αὐχοῦντί Nφα(δ) αἰτοῦντί Heins. || 7 Πειρεᾶ RN || 8 ἄλους (corr. pr. man.) R! | ἄλλους ÷÷÷ προετρέπετο R! || 9 Σωκράτους M (-του) Nφα(δ) || 10 εὐπροσήγορος Steph. || 11 in mge CH(MEIWCI) (vet. schol. u) R! || 15 γένοιτο MNα(θ) | ἄρξει RM ἄρξῃ cett. (θ) || 19 τὰ θεοῖς δοτά] τὰ θεόσδοτα Dav.2 τοῖς θεοῖς δοτά MNα(δ) ἀθεοσδοτά Combes τις παρὰ μὲν τῆς γῆς εὔπλοιαν αἰτῇ, παρὰ δὲ τῆς θαλάττης εὐκαρπίαν, καὶ παρὰ μὲν ὑφάντου ἄροτρον, παρὰ δὲ τέκτονος χλανίδα, ἄπεισιν ἀτελὴς καὶ ἄδωρος καὶ ἄτευκτος.

Ὦ Ζεῦ, καὶ Ἀθηνᾶ, καὶ Ἄπολλον, ἐθῶν ἀνθρωπίνων ἐπίσκοποι, φιλοσόφων ὑμῖν μαθητῶν δεῖ, οἳ τὴν ὑμετέραν τέχνην ἐρρωμέναις ψυχαῖς ὑποδεξάμενοι ἄμητον βίου καλὸν καὶ εὐδαίμονα ἐκκαρπώσονται·

ἀλλὰ ἐστὶν σπάνιον μὲν τὸ τῆς γεωοργίας ταύτης χρῆμα, μόλις δὲ καὶ ὀψὲ παραγινόμενον. Δεῖ γε μὴν τοῦ σπανίου τούτου καὶ ὀλίγου ἐναύσματος τῷ βίῳ ἄλλοτε ἐν ἄλλοις σώμασιν φανταζομένου, ὡς ἐν | νυκτὶ πολλῇ 38b δεῖ φωτὸς ὀλίγου· τὸ γὰρ καλὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει οὐ πολύ, φιλεῖ γε μὴν πρὸς τοῦ ὀλίγου τούτου σώζεσθαι τὰ πάντα.

Ἂν δʼ ἐξέλῃς τοῦ βίου φιλοσοφίαν, ἐξεῖλες αὐτοῦ τὸ ζώπυρον, τὸ ἔμπνουν, τὸ ζωτικόν, τὸ μόνον εὔχεσθαι ἐπιστάμενον· ὡς ψυχὴν σώματος ἐὰν ἀφέλῃς, ἔπηξας τὸ σῶμα· ὡς καρποὺς γῆς ἐὰν ἀφέλῃς, τὴν γῆν ἐξέτεμες· ὡς ἥλιον ἡμέρας, τὴν ἡμέραν ἔσβεσας.

Τί ποτʼ ἐστὶν τοῦτο, ᾧ διαφέρει ἄνθρωπος θηρίου;

Ἄλλό τι οὖν ἐπιστήμην σοφίας ἡγεῖ;

Οὐ μὰ τὸν Δία, οὐ μᾶλλον ἢ ζωὴν ζωῆς· ἀλλὰ κοινὸν ὑπάρχον τὸ τῆς ζωῆς θνητῇ φύσει πρὸς τὸ ἀθάνατον, κατὰ μὲν τὴν ποιότητα ἰσομοιρεῖ· κατὰ δὲ τὴν βραχύτητα τοῦ βίου σχίζεται· θεοῦ μὲν γὰρ ζωὴ αἰώνιος, ἀνθρώπου δὲ ἐφήμερος.

Ὥσπερ οὖν εἴ τις ἦν δύναμις ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀεὶ, καὶ ἀποτείνειν διηνεκῶς τὴν ὄψιν καὶ δέχεσθαι 5. 6 ἐγὼ μὲν sq. simil. vi. p. 70. 10 ad rem vi. or. 33. 7a; cf. Epict. diss. l 3. 3 Plat. republ. IX 571 Ps. Plut. vit. Hom. 133 Themist. π. ἀρετῆς 28 Stob. ecl. 3 p. 246 vi. etiam or. 41. 5a sq. || 12 βραχύτητα sq. cf. Senec. ep. 73. 12 Iupiter, quo antecedit virum bonum, diutius bonus est lulian. VI 185b ὃ γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο ὁ θεὸς ἀεί vi. etiam. or. 13 2c || 14 ὥσπερ sq. vi. or. 34. 1c simil. etiam or. 13. 3f 8 ἐπιστημονέστερον in mge repetit. (vet. schol. b) R! Codices RBMNα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 1 Ϛ΄ R! || 3 in muge ι΄ R! | τί ἐπιστήμη (adiect. ιβος teste Schenkl) H τί ἐστιν ἐπιστήμη BNK (teste Bandini) add. λόγος μ΄ φα τοῦ αὐτοῦ τί ἐστιν ἐπιστήμη M || 4 ἐστὶν (ν eras.) R! || 6 θη- ρίων (ιω in ras.) R! || 7 θεῶν (ω in ras.) R! | μοχθηρίᾳ] μωρίᾳ Dav.2 σοφίᾳ Markl. prob Duka et Rohdichio l. l. p. 27 adn. 6 || 11 ἄνατον (suprascr. θα) R! || 13 θεῶν B τὴν προσβολὴν τοῦ φωτός, καὶ μηδὲν αὐτῇ δεῖν καλυπτόντων βλεφάρων, μηδὲ ὕπνου πρὸς ἀνάπαυλαν, μηδὲ νυκτὸς πρὸς ἠρεμίαν· κοινὸν μὲν ἦν τὸ ὁρᾶν ἐκείνοις τοῖς ὀφθαλμοῖς πρὸς ταυτηνὶ τὴν τῶν πολλῶν ὄψιν, διέφερεν δὲ τῷ διηνεκεῖ·

οὕτως ἀμέλει Ed. Duebn. p.44καὶ ἡ | ἐπιστήμη, κοινόν τι || οὖσα, διαφορὰν ὅμως 39a ἔχει ἡ θεία πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην.

Καὶ τὴν μὲν θείαν τάχα καὶ αὖθις εἰσόμεθα· νῦν δὲ δὴ ἐπὶ τὰ γνωριμώτατα ἴωμεν·

τί ποτʼ ἐστὶν τῷ ἀνθρώπῳ τὸ ἐπίστασθαι, καὶ εἰδέναι, καὶ μανθάνειν, καὶ ὅσα τοιαυτὶ λέγοντες ἕξιν τινὰ θεωρίας τῇ ψυχῇ προστίθεμεν.

Ἆρα πᾶν ὅπερ ἡ αἴσθησις ἀθροίσασα τῇ κατὰ βραχὺ θεωρίᾳ, ἐμπειρίαν τοῦτο ὀνομάζουσα, προσαγάγῃ τῇ ψυχῇ, καὶ μετὰ τοῦτο ἐπισφραγίσηται ὁ λογισμὸς τῇ ἐμπειρίᾳ, τοῦτο φῶμεν ἐπιστήμην εἶναι; οἷον τὸ τοιόνδε λέγω.

Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι οὔπω ναῦν εἰδότες, ἐρῶντες ἐπιμιξίας, ἀγόμενοι μὲν ὑπὸ τῆς χρείας, εἰργόμενοι δὲ ὑπὸ τῆς θαλάττης, εἶδον ὄρνιν ἐξ ἀέρος καταπτάντα νηχόμενον, εἶδον δὲ καὶ φόρτον φερόμενον κούφως ὑπὲρ τοῦ κύματος, ἤδη δέ που καὶ 12 ἡ αἴσθησις sq. vi. or. 10. 7d; 32. 2e cf. Plat. Theaet. 191d lulian. VI 189d Porph. ap. Stob. ecl. I 373 Sext. Emp. math. VII 224 (peripateticorum) Stob ecl. lI 73 (stoicorum). 10 τοιαυτὶ — 11 προστίθεμεν v (: τοιαυτὶ) || 16 οἱ πρῶτοι — p. 67. 21 γραφική p (ommissis verbis p. 67. 3 τάχα δὲ — μέρει) 1 αὐτοῖς Mφ (Duebn.) αὐτῷ Duk. || 2 ἔδει Reiske || 4 ταυ- τηνὶ τὴν Duebn. ταύτην ἐστὴν (i. e. ταυτηνεὶ τὴν) ταύτην δὴ τὴν B ταύτην τὴν ceτt. (δΔ) || 8 γνωριμώτατα R!Mφ γνωρίσματα cett. (δΔ) || 10 τοιαυτη (═ τοιαυτει) R! (corr. pr. man.) v || 11 προσ- τίθενται v || 12 ὅπερ ἂν ἡ α(δ) || 19 φορυτὸν Markl. (Duebn.) χόρτον Orelli || 20 ὑπὸ B δένδρον ἀπενεχθὲν ἐκ ποταμοῦ εἰς κλύδωνα·

καὶ τάχα μέν τις καὶ ἄκων κατενεχθείς, κινῶν τὰ ἄρθρα, ἐξενήξατο, τάχα δὲ καὶ ἑκὼν ἐν παιδιᾶς μέρει·

ἀθροίσασα δὲ ἡ πεῖρα τὴν ἔννοιαν τοῦ πλοῦ σχεδίαν τινὰ φαύλην τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην ξυνδεόντων, αὐτοσχέδιον ναῦν·

κατὰ βραχὺ δὲ προϊοῦσα ἡ αἴσθησις ὁμοῦ τῷ λογισμῷ ἐσοφίσατο καὶ ἐξεῦρεν ὄχημα κοῖλον, ἐρεσσόμενόν τε, καὶ ἐξ ἱστίων πλέον, καὶ ὑπὸ ἀνέμων φερόμενον καὶ ὑπὸ οἰάκων εὐθυνόμενον, καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν ἐπιστήμῃ μιᾷ τῇ κυβερνητικῇ.

Φασὶν δὲ καὶ ἰατρικὴν εὑρῆσθαι τὸ ἀρχαῖον ὡδί· κομίζοντες οἱ οἰκεῖοι τὸν κάμνοντα εἰς τῶν ἀγυιῶν τὴν ἐντριβῆ, κατετίθεντο· ἐφιστάμενοι δὲ οἱ ἄνθρωποι, καὶ 39bἀνερωτῶντες τὸ ἄλγος ὅτῳ τὸ αὐτὸ ξυμπεσόν, ἔπειτα ὤνατο ἢ ἐδωδῇ τινι, ἢ καύσας, ἢ τεμών, ἢ διψήσας. παρετίθεντο ἕκαστοι ταῦτα τῷ κάμνοντι οἱ πεπονθότες πρότερον καὶ ὠφελημένοι·

ἡ δὲ ὁμοιότης τοῦ πάθους συναθροίσασα τὴν τοῦ ὠφελήσαντος μνήμην τῇ κατʼ ὀλίγον ἐντεύξει ἐπιστήμην ἐποίησεν τὸ πᾶν.

Αἱ γέρανοι ἐξ Αἰγύπτου ὥρᾳ θέρους ἀνιστάμεναι, οὐκ ἀνεχόμεναι τὸ θάλπος, τείνασαι τὰς πτέρυγας ὥσπερ ἱστία, φέρονται διὰ τοῦ ἀέρος εὐθὺ τῆς Σκυθῶν γῆς·

ἅτε δὲ οὐκ ἐν ῥυθμῷ ὂν τὸ ζῷον, ἀλλὰ ἐμβριθὲς μὲν τὰ μέσα, μακρὸν δὲ κατὰ τὸν αὐχένα, κοῦφον δὲ κατὰ τὸ οὐραῖον, ἀραιὸν δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας, ἐσχισμένον δὲ κατὰ τὰ κῶλα, κλυδάζεται τὴν πτῆσιν, ὥσπερ ναῦς χειμαζομένη.

Τοῦτο γνοῦσα ἡ γέρανος, ἢ αἰσθανομένη ἢ πειραθεῖσα, οὐ πρότερον ἀνίπταται, πρὶν ξυλλάβῃ λίθον τῷ στόματι ἕρμα εἶναι αὐτῇ πρὸς τὴν περὶ ἐλὰφωνπτῆσιν.

Ἔλαφοι ἐκ Σικελίας ἐπὶ Ῥηγίου περαιοῦνται, νηχόμεναι ὥρα θέρους ἐπιθυμίᾳ καρπῶν· ἅτε δὲ ἐν 6 γέρανοι sq. cf. Plut. de soll. an. 10 et 28 Cicer. nat. deor. II 48. 125 Plin. n. hist. X 59 (═ Solin. 10. 12) || 9 Σκυθῶν γῆς sq. cf. Herod. II 22 || 17 ἔλαφοι sq. cf. Plin. n. hist. VIII 115 (═ So- lin. 19. 12) | ἐκ Σικελίας ἐπὶ Ῥηγίου vel e Cilicia in Cyprum cf Aelian. nat. an. 56 Oppian. cyn. ll 215 6 αἱ γέρανοι — 16. 17 πρὸς τὴν πτῆσιν Apostol. V 35 (Arsen. XIV 72) || 17 ἔλαφοι — p. 69. 10 θηρία Apostol. X 4 7 ἀφιστάμεναι α(δ) || 8 τὰς om. MNα(δ) || 9 τῶν Σκυθῶν MNα(θ) corr. Reiske || 10 ὂν om. MNα(δ) || 11 κατὰ τὸν — 12 ἀραιὸν δὲ om. M || 13 κλυδωνίζεται B Apost. || 14 τοῦτον MN | ἡ om. α(δ) | αἰσθανομένη (νο in ras.) R! αἰσθομένη Apost. (ut or. 21. 5a R) || 15 πρὶν — 16 πρὸς τὴν om. M | ξυλλαβεῖν Apost. || 16 ἕρμα μὲν εἶναι α(δ) | αὑτῇ α(δ) || 17 πτῆσιν, φυλακὴ δὲ πρὸς σωτηρίαν. ἔλαφοι MNφα(δ) || 18 καρπῶν] σκορπίων Markl. μακρῷ πλῷ, ἐξασθε||νεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα τὴν κορυφὴν Ed. Duebn. p.45 ὑπὲρ τοῦ ὕδατος· κουφίζονται δὴ τὸν κάματον ὧδέ πως·

νήχονται ἐπὶ μιᾶς τεταγμέναι, ἀλλήλαις ἐπόμεναι, ὥσπερ στρατόπεδον ἐπικέρως βαδίζον· νήχονται 40aδὲ ἐπιθεῖ|σα ἑκάστη τὴν κορυφὴν τῇ τῆς ἡγουμένης ἰξύϊ·

ἡ δὲ στρατηγοῦσα τῆς τάξεως, ἐπειδὰν κάμῃ, ἐπὶ οὐραῖον μεθίσταται, καὶ ἡγεῖται ἄλλη, καὶ οὐραγεῖ ἄλλη· ὡς ἐν τοῖς στρατοπέδοις Ξενοφῶν μὲν οὐραγεῖ, CH ἡγεῖται δὲ Χειρίσοφος· ὥστε καὶ στρατηγίας τακτικῆς μεταποιεῖται ταυτὶ τὰ θηρία.

Μήποτε οὖν αἴσθησις μὲν καὶ πεῖρα οὐκ ἀνθρώπινον, λόγος δὲ ἀνθρώπου ἴδιον· καὶ οὐδὲν ἂν εἴη ἄλλο ἐπιστήμη πλὴν βεβαιότης λόγου, ὁδεύοντος κατὰ τὰ αὐτά, ἐκθηρωμένου τὰ συγγενῆ τῶν πραγμάτων, καὶ διακρίνοντος τὰ ἀνόμοια, καὶ τὰ ὅμοια συγκρίνοντος, καὶ τὰ οἰκεῖα συντιθέντος, καὶ τὰ συγκεχυμένα διαιροῦντος, καὶ τὰ ἀλλότρια χωρίζοντος. καὶ τὰ ἄτακτα συντάττοντος, καὶ τὰ ἀνάρμοστα ἁρμοζομένου.

Τοι. οῦτον γὰρ ἀμέλει καὶ ἀριθμητική, καὶ γεωμετρία, καὶ μουσική, καὶ ὅσαι ἄλλαι χειρουργίας ἀδεεῖς τῇ τοῦ λόγου ῥώμῃ ἐπεξῆλθον τοῖς αὐτῶν νοήμασιν καὶ ἐξειργάσαντο.

Ὤ τῆς ἰσοτιμίας. Ὁ μάντις σοφός, καὶ ὁ τέκτων σοφός, καὶ ὁ Ἀπόλλων δήπου, καὶ ὁ ἰατρός, καὶ ὁ Ἀσκληπιὸς δήπου ὁμοίως τίμιος, καὶ ὁ Φήμιος.

Μήποτʼ οὖν Ὅμηρος μὲν ταῖς ἐπιστήμαις τὰς τιμὰς νέμει κατὰ τὴν εὕρεσιν μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν χρείαν αὐτῶν, ἡμῖν δὲ οὐ ταύτῃ θηρατέον, ἀλλὰ ὡδὶ λέγωμεν·

ὅτι ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ τὸ εὐκινητότατον οὖσα τῶν ὄντων καὶ ὀξύτατον, κεκραμένη ἐκ θνητῆς καὶ ἀθανάτου φύσεως, κατὰ μὲν | τὸ θνητὸν αὐτῆς 40b ξυντάττεται τῇ θηριώδει φύσει, καὶ γὰρ τρέφει, καὶ αὔξει, καὶ κινεῖ, καὶ αἰσθάνεται·

κατὰ δὲ τὸ ἀθάνατον τῷ θείῳ καὶ ξυνάπτει, καὶ γὰρ νοεῖ, καὶ λογίζεται, καὶ μανθάνει, καὶ ἐπίσταται·

καθὸ δὲ ξυμβάλλουσιν αὐτῆς αἱ θνηταὶ φύσεις τῷ ἀθανάτῳ, τοῦτο πᾶν καλεῖται φρόνησις, διὰ μέσου οὖσα ἐπιστήμης πρὸς αἴσθησιν.

εἰ δέ τοι δεῖ καὶ εἰκόνος τῷ λόγῳ, ἔστω ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ τὴν ἐν τεκτονικῇ χειρουργίαν, ὁ δὲ νοῦς κατὰ γεωμετρίαν, ἡ δὲ φρόνησις οἵα καὶ τῶν ἀρχιτεκτόνων ἤδη τέχνη, διὰ μέσου οὖσα γεωμετρίας καὶ τεκτονικῆς, πρὸς μὲν τὴν χειρουργίαν ἐπιστήμη τὶς οὖσα, πρὸς δὲ γεωμετρίαν ἐλλαττουμένη κατὰ τὴν βεβαιότητα.

Διείληχε δὴ καὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων δυνάμεις ἐπί||στήμη, καὶ φρόνησις, καὶ ἐμπειρία.

Καὶ ἡ μὲν ἐμπειρία, Ed. Duebn. p.46 περὶ πῦρ καὶ σίδηρον καὶ ἄλλας ὕλας πραγματευομένη παντοδαπάς, ἐρανίζει τὰς χρείας τοῦ βίου ταῖς εὐπορίαις τῶν τεχνῶν.

Ἡ δὲ φρόνησις ἐπιτεταγμένη τοῖς τῆς ψυχῆς παθήμασιν, καὶ οἰκονομοῦσα ταῦτα τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν ἐμπειρίαν ἐπιστήμης ἔχει λόγον, ἀπολείπεται δὲ ἐπιστήμης, καθόσον περὶ πρᾶγμα οὐχ ἑστὸς οὐδὲ ὡμολογημένον πραγματευομένη σχηματίζεται τῇ τούτου φύσει.

Ὁ δὲ νοῦς τὸ τιμιώτατον ἐν ψυχῇ καὶ ἀρχικώτατον, καθάπερ ἐν πόλει νόμος, οὐκ ἐπʼ ἀξόνων γεγραμμένος, οὐδὲ ἐπὶ στήλης ἐγκεχαραγμένος, 19. 20 πρᾶγμα οὐχ ἑστὸς οὐδὲ ὡμολογημένον ═ or. 1. 5h; 4. 2b etiam or. 1. 3f 1. 2 αἴσθησις (ις in ras.) R! || 4 ἁπάτων (suprascr ν) R! || 5 τοι] τι α(θ) || 8 ἤδη Hob. ἡ δὲ (═ ἥδε?) codd. (θ) ἡ Duebn. | τέχνη· ἡ (del. antea ἡ δὲ) Markl. || 13 ἐμπειρία· καὶ ἡ μὲν om. MNα(δ) || 16 ἐπιτεταμένη B || 17 παθήμασιν B cum R! || 18 μὲν τὴν ἐμ- πειρίαν B || 20 ἑστὼς MNα(θ) | ὁμολογημένον R! (pr. man. per ras. corr.) N || 21 τούτων B || 23 οὐδὲ ἐπὶ στήλης — p. 72 κε- κυρωμένος om. B ΛΓ΄| οὐδὲ ὑπὸ ψηφισμάτων κεκυρωμένος, οὐδ᾿ ὑπ᾿ 41a ἐκκλησίας κεχειροτονημένος, οὐδ᾿ ὑπὸ δήμου ἐπῃνημένος, οὐδ᾿ ὑπὸ δικαστηρίου δεδοκιμασμένος, οὐδ᾿ ὑπὸ Σόλωνος ἢ Λυκούργου τεθείς·

ἀλλὰ θεὸς μὲν ὁ νομοθέτης, ἄγραφος δὲ ὁ νόμος, ἀχειροτόνητος δὲ ἡ τιμή, ἀνυπεύθυνος δὲ ἡ ἐξουσία.

Καὶ μόνος ἂν εἴη οὗτος νόμος· οἱ δὲ ἄλλως, οἱ καλούμενοι, δόξαι ψευδεῖς καὶ διημαρτημέναι καὶ σφαλλόμεναι.

Κατ᾿ ἐκείνους τοὺς νόμους καὶ Ἀριστείδης ἔφευγεν, καὶ Περικλῆς ἐζημιοῦτο, καὶ Σωκράτης ἀπέθνησκεν·

κατὰ δὲ τὸν θεῖον τοῦτον νόμον καὶ Ἀριστείδης δίκαιος ἦν, καὶ Περικλῆς ἀγαθὸς ἦν, καὶ Σωκράτης φιλόσοφος.

Ἐκείνων τῶν νόμων ἔργον δημοκρατία, καὶ δικαστήρια, καὶ ἐκκλησίαι, καὶ δήμου ὁρμαί, καὶ δημαγωγῶν δωροδοκίαι, καὶ τύχαι παντοδαπαί, καὶ συμφοραὶ ποικίλαι· τούτου τοῦ νόμου ἔργον ἐλευθερία, καὶ ἀρετή, καὶ βίος ἄλυπος, καὶ ἀσφαλὴς εὐδαιμονία.

Ὑπ᾿ ἐκείνων τῶν νόμων ἀθροίζεται μὲν τὰ δικαστήρια, πληροῦνται δὲ αἱ τριήρεις, ἐκπέμπονται δὲ οἱ στόλοι, τέμνεται γῆ, πολεμεῖται θάλαττα, Αἴγινα ἀνίσταται, Δεκέλεια τειχίζεται, Μῆλος ἀπόλλυται, Πλαταιαὶ ἁλίσκονται, Σκιώνη ἀνδραποδίζεται, Δῆλος καθαιρεῖται·

ὑπὸ τούτων τῶν νόμων ἀρετὴ ἀθροίζεται, πληροῦται ψυχὴ μαθημάτων, 4 Σόλωνος sq vi. or. 3. 5c; 36. 6 g || 5 ἄγραφος νόμος sq. cf. Cicer. legg. l 6. 19 Plat. Politic. 295 e Xenoph epist. 7 (Herch. 798) || 20. 21 Αἴγινα Μῆλος Πλαταιαὶ Σκιώνη ═ or. 12. 7b 1 in mge ΛΓ΄ vetus quaterionis numerus R! | ἐγκεκυρω- μένος MNα(δ) || 7 ἄλλοι οἱ BH ἄλλως (om. οἱ) MNφα(θ) ἄλλοι ὣς Dav.2 ἄλλοι οἱ ἄλλως Reiske || 10 ἀπέθνησκεν B cum R! || 14 δωροδοκία Mα(δ) || 20 Δεκέλεια (λει in ras.) R! | τειχίζεται (ιζ in ras.) R! || 21 Μῆδος codd corr. Paccius | Σικυώνη α(δ) (ut or. 12. 7b) || 22 καθαίρεται Reiske οἰκεῖται οἶκος καλῶς, εὐνομεῖται πόλις, εἰρήνην ἄγει γῆ καὶ θάλαττα, οὐδὲν σκαιόν, οὐδὲ ἀπάνθρωπον, οὐδὲ βαρβαρικόν, πάντα εἰρήνης μεστά, καὶ ἐκεχειρίας, καὶ ἐπιστήμης, καὶ φιλοσοφίας, καὶ λόγων μουσικῶν.

εἰ δέ τινες παράνομοι ἐν τούτοις 41bκαὶ | ὑβρισταὶ ἄνδρες, ἔχουσιν τὴν δίκην, οὐκ Ἀθηναίων καταψηφιζομένων, οὐδὲ τῶν ἕνδεκα ἀπαγόντων, οὐδὲ τοῦ δημίου προσφέροντος τὸ φάρμακον, ἀλλʼ αὐτόθεν ἐξ αὐτοφυοῦς καὶ ἑκουσίου μοχθηρίας· (α 7) αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο.

Τοῦτον παραβὰς τὸν νόμον Ἀλκιβιάδης ἐδυστύχει, οὐχ ὁπότε αὐτὸν Ἀθηναῖοι ἐκ Σικελίας ἐκάλουν, οὐδʼ ὁπότε ἐπηράσαντο αὐτῷ κήρυκες καὶ Εὐμολπίδαι, οὐδʼ ὁπότε ἔφευγεν ἔξω τῆς Ἀττικῆς· μικρὰ ταῦτα, καὶ καταδίκη εὐκαταφρόνητος· κρείττων γὰρ ἦν καὶ φεύγων Ἀλκιβιάδης τῶν οἴκοι μενόντων·

οὗτος παρὰ Λακεδαιμονίοις || φεύγων εὐδοκίμει, οὗτος Δεκέλειαν Ed. Duebn. p.47 6 ὁ μὲν ἑκὼν scil. Socrates vi. or. 36. 6 g etiam or. 3. 2 c || 9. 10 οὐκ Ἀθηναίων sq. vi. or. 3. 2 b sq. || 12 αὐτοφυοῦς sq. vi. or. 41. 4 a ubi eodem versu utitur || 14 Ἀλκιβιάδης sq. vi. or. 7. 7c 17 ἐπηράσαντο — Εὐμολπίδαι Anonym. ap. Suidam s. v. Εὐ- μολπίδαι 1 οἰκειοῦται MN || 5 ὧν νόμοι Nα(δ) || 7 ἀνενδεὴς α(δ) || 9 ὑβρισταὶ] δικασταὶ MN α (δ) | ἔχουσιν B cum R! || 11 δήμου B ut or. 7. 7i (RB) || 13 αὑτῶν α(θ) || 15 ἐκ Σικελίας Ἀθηναῖοι MNα(δ) || 17 Ευμολπίδαι καὶ κήρυκες Suidas || 20 φεύγων] μένων α(δ) corr. Leopardus ex σ2 οὐ μένων Markl. ἐπετείχισεν, οὗτος Τισσαφέρνῃ φίλος, καὶ Πελοποννησίων ἡγεῖτο·

ἀλλʼ ἡ ἀληθὴς Ἀλκιβιάδου δίκη πρεσβυτέρα μακρῷ, πρεσβυτέρου νόμου καὶ πρεσβυτέρων δικαστῶν. Ἡνίκα ἐξῆλθεν Λυκείου, καὶ ὑπὸ Σωκράτους κατεγινώσκετο, καὶ ὑπὸ φιλοσοφίας ἐξεκηρύττετο· τότε φεύγει Ἀλκιβιάδης, τότε ἁλίσκεται.

Ὤ καταδίκης πικρᾶς, καὶ ἀμειλίκτου ἀρᾶς, καὶ ἐλεεινῆς πλάνης.

Τοιγαροῦν Ἀθηναῖοι μὲν αὐτὸν καὶ δεηθέντες κατεδέξαντο· φιλοσοφία δέ, καὶ ἐπιστήμη, καὶ ἀρετὴ τοῖς ἅπαξ φεύγουσιν ἄβατος μένει καὶ ἀδιάλλακτος. Τοιοῦτον ἡ ἐπιστήμη, τοιοῦτον ἡ ἀμαθία.

Ἐγὼ δὲ καὶ τοὺς Μίνω νόμους ἐπιστήμην καλῶ, ἣν ἐδίδασκεν μὲν ὁ Ζεὺς ἐν ἐνναετεῖ χρόνῳ, ἐμάνθανεν δὲ ὁ Μίνως, εὐδαιμόνει δὲ τὸ Κρητῶν γένος.

Καὶ τὴν Κύρου ἐπιστήμην, ἀρετήν καλῶ βασιλικήν, ἣν ἐδίδασκεν μὲν Κῦρος, Καμβύσης δὲ οὐκ ἐμάνθανεν, οὐδὲ Ξέρξης ἐμάνθανεν.

Κῦρος μὲν γὰρ ἡγεῖτο Περσῶν, ὡς ποιμὴν θρεμμάτων, σώζων τὸ αἰπόλιον καὶ τρέφων, καὶ Μήδοις πολεμῶν, καὶ Βαβυλωνίους λαμ βάνων, καὶ μηδενὶ ἐφιεὶς λύκῳ βαρβάρῳ καὶ ἀργίᾳ 42a ἀναμιχθῆναι τῇ ἀγέλῃ.

Καμβύσης δʼ ἦν καὶ αὖθις 9 φιλοσοφία sq. vi. simil. de Socrate or 3 4 b ‖ 12 Μίνω sq. vi. or. 38 2c cf Plat legg. l 624 ‖ 15 τὴν Κύρου ἐπιστήμην cf. Plat. Politic. 259 b Clem. Alex atr. II 366 ‖ 17 Κῦρος aq. vi. or 15. 8 f ‖ 18 ὡς ποιμὴν cf. dictum Cyri ap. Xenophont. inst. Cyri VIII 18 vi. etiam simil de amatore or. 19. 2 b 1 ἐπετείχιζεν α(θ) ‖ 4 Λυκίου R ‖ 10. 11 τοιοῦτον ἡ ἐπι- στήμη om. Duk. ‖ 12 καὶ ἐγὼ δὲ τοὺς B ‖ 13 ἐδίδασκεν (eras. ν man. poster.) R! | ἐν (ante ἐνναετεῖ) om. B | ἐμάνθανεν (eras. ν man poster.) R ! ‖ 15 ἀρετὴν ἐπιστήμην Heins. (Δ) sed vi or 27.8 b ‖ 17 οὐδὲ Ξέρξης ἐμάνθανεν om. N (pr. man.) ‖ 18 σώζων (ων in ras.) R! ‖ 20 ἀργίῳ Leopardus ἅρπαγι BH(Δ) ‖ 21 ἀνα- μιχθῆναί πη α! corr. Leopardus Ξέρξης ἐκ ποιμένων ἀγαθῶν πονηροὶ λύκοι, κείροντες τὴν ἀγέλην, καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπεληλαμένοι.

Ἐγὼ καὶ τοὺς Λυκούργου νόμους ἐπιστήμην καλῶ μουσικήν.

Ἔτι περὶ τοῦ Σωκράτους δαιμονίου

Φέρε, ἐρώμεθα τὸ δαιμόνιον· φιλάνθρωπον γὰρ καὶ εἰωθὸς ἀποκρίνεσθαι διὰ σωμάτων ἀνθρωπίνων, ὡς ἡ Ἰσμενίου τέχνη διὰ τῶν αὐλῶν· ἐρώμεθα δὲ ὧδέ πως κατὰ τὸν Ὁμήρου Ὀδυσσέα·

θεὸς νύ τις, ἢ βροτός ἐσσι; εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρύν ἔχουσιν, οὐδὲν δεῖ λόγων, ἴσμεν γὰρ τὰ σά· (ζ 153) εἰ δέ τις ἐσσὶ βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν, ἆρα τοιοῦτον χρῆμα, οἷον ὁμοπαθές τε εἷναι ἡμῖν καὶ ὁμόφωνον, καὶ ὁμογενές, καὶ σύγχρονον·

ἢ κατὰ μὲν τὴν δίαιταν ἐφέστιον τῇ γῇ, κατὰ δὲ τὴν οὐσίαν κρεῖττον αὐτῆς; Οὐ γὰρ σάρκες αἰ δαιμόνων φύσεις (ἀποκριτέον 4 ἐρώμεθα — 11 ναιετάουσιν vi. or. 13. 8 c sq. or. 41. 2 a 15 οὐ γὰρ σάρκες sq. cf. Albin. 15 εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι δαίμονες Codices RBMN α (═ Stephanus) φ ( Paccius) K (teste Schenkl): H (teste Davisio) 1 Θ΄ R! ‖ 3 in mge ?? (quo significatur hanc dissert. cum antecedenti sub uno numero subsumendam esse id quod in pi- nace factum est) R! | ἔτι — δαιμονίου β΄ RZ (adi. ιε° in mge teste Schenkl) om. β΄ K (teste Bandini) α (nisi quod τοῦ ante τοῦ Σωκρ. et add. λόγος κζ΄) τί τὸ δαιμόνιον Σωκράτους β° Ηφ περὶ τοῦ τοῦ Σωκρ. δαιμονίου M et addito τοῦ αὐτοῦ Ν om. (spat. rel.) B ‖ 5 σωμάτων] στομάτων Markl. ‖ 6 Ἰσμηνίου Bα (δΔ) 7 τοῦ Ὁμήρου α(δ) ‖ 8 νύ τις (suprascr. οι) K νύ τοι MN φα(δ Δ) ἔσσι καὶ MN α(δ) ‖ 9 τις] τοι BMNK ‖ 11 τοὶ] ο Homerus | νεαι- τάουσιν R! ‖ 13 μὲν om. MN α(δ) ‖ 14 οὐσίαν (σι in ras.) R! ‖ 15 δαιμόνων (ων in ras.) R! | φύ εἰς (supr. σ) R! γάρ τοι ὑπὲρ αὐτῶν, κελεύουσι γάρ), οὐδὲ ὀστᾶ, οὐδὲ οἶμα, οὐδὲ ἄλλο τι σκεδαστέον, ἢ λυόμενον, ἢ τηκόμενον, ἢ διαρρέον· ἀλλὰ τίς μήν; Οὑτωσὶ πρῶτον θεασώμεθα τὸ ἀναγκαῖον τῆς δαιμόνων οὐσίας.

Τὸ ἀπαθὲς τῷ ἐμπαθεῖ ἐναντίον, καὶ τὸ θνητὸν τῷ ἀθανάτῳ, καὶ τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ, καὶ τὸ ἀναίσθητον τῷ αἰσθητικῷ, καὶ τὸ ἔμψυχον τῷ ἀψύχῳ. Πᾶν τοίνυν τὴν ψυχὴν ἔχον ἑκατέροιν συγκεκρατημένην· ἢ 49b γὰρ ἀπαθὲς τὸ ἀθάνατον, ἢ ἀθάνατον ἐμπαθές, ἢ ἐμπαθὲς θνητόν, ἢ ἄλογον αἰσθητικόν, ἢ ἔμψυχον ἀπαθές· καὶ διὰ τούτων ὁδεύει ἡ φύσις κατὰ βραχὺ . . οἱ μὲν ὁρατοί, οἱ δὲ ἀόρατοι sq. paulo aliter Apul. deo Socr. 9 „habeant igitur haec daemonum corpora modicum ponderis“ de daemonibus, non de astris locutus 4 τὸ ἀναγκαῖον τῆς δαιμόνων οὐσίας namn certam quandam argumentandi rationem fuisse docet Plut. def. orac 419 a qui dae- mones et κατʼ ἀρετὴν et κατʼ οὐσίαν putandos esse vult ‖ 5 τὸ ἀπαθὲς sq. de peripatetica hac ratiocinatione cf. Heinze Xenocr. 100 spectat hanc „physicam“ harmoniam or. 13. 3 g cf. Plut. Ei ap. Delph. 13 (390 e) ‖ 8 συγκεκρατημένην cf. Plut. mor. 876 a ἡ ψυχὴ ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς gen Socr. 588 f (συντείνει) vi. etiam or. 15. 6 a ‖ 11 καὶ διὰ τούτων sq vi or. 13. 3 g 1 γάρ τι B | κελεύουσι (ευο in ras.) R ‖ 2 σκεδαστέον (κε in ras.) R! σκεδαστόν Nα(δΔ) ‖ 3 τικόμενον R! | διαρρέον (ια in ras.) R! | τί μήν; Κφα(θ) τίς μὲν Dav ποιῶμεν Reiske τίς del. Duebn. | οὑτοσί; Dav. ‖ 4 θεασώμεθα (θα in ras.) R! ἀνακαῖον (pr. man.) R! | τῆς δαιμόνων in ras. R! τῆς τῶν δαιμ. K ‖ 5 τῷ ἐμπαθεῖ (in ras. ex τὸ ἐμπαθὲς) R! | ἐναντίον in ras. R! ‖ 6 ἀθάνατον (pr. man.) R! | τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ in ras. (ex τὸ ἄλογον λογικῷ) R! τὸ ἄλογον τῷ ἀλόγῳ nescio unde Duebn. ‖ 7 αἰσθητικῷ, καὶ τὸ in ras. (ex αἰσθητῷ, καὶ τὸ) R! καὶ τὸ — ἀψύχῳ om. H ‖ 8 τοιντὴν ψυχὴν H τοίνυν τὸ τὴν ψυχὴν MN φα(δ) τοίνυν τὸ ψυχὴν BK (Duk.) τοίνυν ψυχὴν Reiske (Duebn.) | ἐξ ἑκατέροιν α(θ) |συγκεκρατημένον BMN φ om. K συγκεκραμένον α(θ) συγκεκροτημένον Dav. (Durebn.) sed cf. Plut mor. 876 a ‖ 9 ἀθάνατον τὸ ἐμπαθές Mα(δ) ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων ἐπὶ τὰ ἀτιμότατα καταβαίνουσα ἑξῆς·

ἐὰν δέ τι τούτων ἐξέλῃς, διέκοψας τὴν φύσιν· ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ φθόγγων τὴν πρὸς τὰ ἄκρα ὁμολογίαν ἡ μέση ποιεῖ· ἀπὸ γὰρ τοῦ ὀξυτάτου φθόγγου ἐπὶ τὸ βαρύτατον ταῖς διὰ μέσου φωναῖς ἐπερειδομένην τὴν μεταβολὴν ἐμμελῆ ποιεῖ καὶ τῇ ἀκοῇ καὶ τῇ χειρουργίᾳ.

Τοῦτό τοι νόμιζε γίγνεσθαι καὶ ἐν τῇ φύσει, ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ τελεωτάτῃ· καὶ τίθεσο θεὸν μὲν κατὰ τὸ ἀπαθὲς καὶ ἀθάνατον, δαίμονα δὲ κατὰ τὸ ἀθάνατον καὶ ἐμπαθές, ἄνθρωπον δὲ κατὰ τὸ ἐμπαθὲς καὶ θνητόν, θηρίον δὲ κατὰ τὸ ἄλογον καὶ αἰσθητικόν, φυτὸν δὲ κατὰ τὸ ἔμψυχον καὶ ἀπαθές.

Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἡμῖν, τὸ νῦν ἔχον, κατὰ χώραν ἔστω· ἐπεὶ δὲ τῆς δαιμονίων φύσεως πέρι σκοπούμεθα, ἣν φαμὲν μεσότητα εἶναι πρὸς ἄνθρωπον καὶ θεόν, ἴδωμεν εἴ πῃ δυνατὸν 1 ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων sq. vi. or. 27. 7 h et l ‖ 2 ἐὰν δέ τι τού- των ἐξέλῃς, διέκοψας sq. or. 5. 8 d; 15. 5 c al. ‖ 3 ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ sq. vi. or.13. 3 b ὡς κορυφαία sq. cf Plut. def orac 436 f 8 τοῦτό τοι νόμιζε sq. vi. or. 11. 8 bsq. ‖ 9 τίθεσο θεὸν κατὰ τὸ ἀπαθὲς καὶ ἀθάνατον cf. Plut. def. orac. 420 e ἔδει ἐν τῇ φύσει τοῦ μακαρίου τὸ ἀπαθὲς καὶ ἄφθαρτον εἶναι ‖ 10 δαίμονα κατὰ τὸ ἀθάνατον καὶ ἐμπαθὲς cf. Plut. def. orac. 419 a τίνι γὰρ τῶν θεῶν διαφέρουσιν, εἰ καὶ κατʼ οὐσίαν τὸ ἄφθαρτον καὶ κατʼ ἀρετὴν τὸ ἀπαθὲς . . ἔχουσι ib. 420 d πρὸς τοὺς εἰσαγομένους ὑπʼ Ἐμπεδοκλέους δαίμονας sq. lulian lI 70 b ‖ 12. 13 φυτὸν δὲ κατὰ τὸ ἔμψυχον καὶ ἀπαθές sed cf. Clem. Alex. Str. VIII 10 κατὰ τοὺς Στωικοὺς οὔτε ἔμψυχον οὔτε ζῷόν ἐστι τὸ φυτὸν Dio Chrys. 12. 35 3 ἐν ἁρμονίᾳ — χειρουργίᾳ p 1 τιμιώτερον K ‖ 5 τὸν βαρύτατον BΚα(δ Δ) | ταῖς] τῆς p φωνῆς p ‖ 8 τοῦτο τοίνυν BMN α(θ) | ὥσπερ] ὅπερ φα(θ) corr. Reiske ‖ 14 ἐπεὶ Dav. (Duebn.) ἐπὶ codd. (θ) ‖ 15 πέρι σκοπού- μεθα Hob. (et ita Dürr) περισκοπούμεθα R (Duebn.) περισκο- πώμεθα cett. (δΔ°) ‖ 16 εἴδωμεν R καὶ ἴδωμεν M ἐξελέσθαι αὐτήν, καὶ διασῶσαι τὰ ἄκρα.

Ἆῤ οὖν ὁ θεός, ἀθάνατον μὲν γάρ, ἐμπαθὲς δέ; οὐδαμῶς, ἀλλὰ ἀθάνατον μέν, ἀπαθὲς δέ·

τί δὲ ἄνθρωπος; θνητὸν μέν, ἀπαθὲς δέ; οὐδὲ τοῦτο· ἀλλὰ θνητὸν μέν, οὐ μὴν ἀπαθές.

Ποῦ τοίνυν ἡμῖν οἰχήσεται τὸ ἀθάνατον ὁμοῦ καὶ ἐμπαθές; δεῖ γὰρ συστῆναι ἐξ ἀμφοῖν οὐσίαν κοινήν, κρείττονα μὲν ἀνθρώπου, θεοῦ δὲ ἐλάττονα, εἰ μέλλει ἔσεσθαι τῶν ἄκρων πρὸς ἄλληλα ἀναλογία·

δύο γὰρ πραγμάτων κεχωρισμένων τῇ φύσει, χωρισθήσεται καὶ ἡ ἐπιμιξία παντάπασιν, | ἐὰν μή τις 50a κοινὸς ὅρος ἀμφότερα ὑποδέξηται.

Οἷον τὸ τοιόνδε λέγω· καλοῦμέν τι πῦρ ξηρόν τε ‖ καὶ θερμόν· ἐναντίον δὲ θερμῷ μὲν 〈ψυχρόν, ξηρῷ δὲ ὑγρόν· ἀλλὰ μὴν καὶ ὕδωρ καλοῦμεν〉 ψυχρὸν καὶ ὑγρόν· ἀδύνατον δὴ μεταβάλλειν πῦρ εἰς ὕδωρ, καὶ ὕδωρ εἰς πῦρ· οὔτε γὰρ ψυχρὸν εἰς θερμότητα, οὔτε ὑγρὸν εἰς ξηρότητα μεταβάλοι ἄν.

Οὕτω δὴ τὸν τούτων πόλεμον μετεχειρίσατο ἡ φύσις· ἔδωκεν αὐτοῖς ὥσπερ ἐκεχειροφόρον τὸν ἀέρα, ὃς λαβὼν παρὰ μὲν 12 οἶον sq. eodem exemplo utitur simil. or. 20 4 c cf. Simpl. in Epict. man. 83 τὸ ὕδωρ εἰς ἀέρα μεταβάλλει καὶ ὁ ἀὴρ εἰς πῦρ Plat. ap. Stob. ecl. I 152 Zeno ap Stob. ecl. l 153 Arist Eth. Nic. 1159 b. 21 Diog. Laert VII 142 (de Ζenone) ὅταν ἐκ πυρὸς ἡ οὐσία τραπῇ δἰ ἀέρος εἰς ὑγρότητα sq. sim. Plut. de fort. Rom. lI (Platonis) Diels doz. 315 469 616 Plut def. orac 415b Apul. dogm. Plat l 7 Albin. 12 Diog. Laert. III 70 al. 19 ἐκεχειροφόρον in mge repet. (schol. vet. α) R! 2 γάρ R! (exstinctum fere tamquam aqua superfusa postea deletum) om. Ϛ(δ Δ) ‖ 8 ἀναλογωτέρα MN ‖ 12 τι] τοι B ‖ 13 θερ- μὸν 〈 ὄν〉 Reiske | 〈ψυχρόν — 14 καλοῦμεν〉 add. Hob. ‖ 15 καὶ ὑγρόν R ξηρῷ δὲ ὑγρόν cett. (δ Δ) | δὴ] δὲ BKM (Δ°) ‖ 17 ὑγρὸν) ξηρὸν MN φα(δ) | ξηρότητα] ὑγρότητα MN φα(δ) |μεταβάλλοι Nα(δ Δ) ‖ 18 〈καὶ〉 ἔδωκεν BMNK α(δ ) ‖ 19 ἐκεχειριαφόρον Reiske τοῦ πυρὸς τὴν θερμότητα, παρὰ δὲ τοῦ ὕδατος τὴν ὑγρότητα, συνεκέρασεν αὐτῶν καὶ συνῆψεν τὰς ὁμιλίας, καὶ γίνεται μεταβολὴ καὶ πρόσβασίς ποτε μὲν τοῦ πυρὸς εἰς ἀέρα, κατὰ θερμότητα· ἀπὸ δὲ τοῦ ἀέρος εἰς ὕδωρ, κατὰ ὑγρότητα.

Πάλιν αὖ ἀὴρ θερμόν τε καὶ ὑγρόν, γῆ δὲ ψυχρόν τε καὶ ξηρόν· ἐναντίον δὲ ξηρότης μὲν ὑγρότητι, ψυχρότης δὲ θερμότητι· οὐκ ἄν οὖν μετέβαλέν ποτε ἀὴρ εἰς γῆν, ὅτι μὴ τῆς φύσεως καὶ τούτοις δούσης τὴν τοῦ ὕδατος οὐσίαν, διαιτῶσάν τε αὐτὰ καὶ ξυνάγουσαν, παρὰ μὲν ἀέρος λαβοῦσαν τὴν ὑγρότητα, παρὰ δὲ γῆς τὴν ψυχρότητα.

DΣκόπει δὴ τὸ πᾶν οὕτως συγκεφαλαιωσάμενος βραχεῖ λόγῳ· ἐπειδὴ ἕκαστον τούτων ἀνὰ δύο συνέστηκεν φύσεων ἐναντίων, ὧν ἀεὶ τὴν ἑτέραν ἀφαιρῶν μοῖραν, προστιθεὶς τῶν ἔπειτα τῇ ἑτέρᾳ, καθʼ ἥμισυ μὲν χωρίζεις ἑκατέρου ἑκάτερον, καθʼ ἥμισυ δὲ συντάττεις ἑκατέρῳ ἑκάτερον, τοῦτον τὸν τρόπον τὰ ἐναντία ἀλλήλοις ἄμικτα ὄντα κοινωνεῖ ὅμως, καὶ ἀνακίρνανται καὶ πῦρ ἀέρι κατὰ θερμότητα, καὶ ἀὴρ ὕδατι κατὰ ὑγρότητα, καὶ ὕδωρ γῇ κατὰ ψυχρότητα, καὶ γῆ πυρὶ κατὰ ξηρότητα· οὕτω κἀνταῦθα κοινωνεῖ θεὸς μὲν δαίμονι κατὰ 21 κοινωνεῖ θεὸς μὲν δαίμονι sq. vi or. 9 2 a καὶ τίθεσο sq 18 in mge inf fol. 50 a (vet. schol. u) R!: κοινωνοῦσι κοινωνρῦσι πῦρ ἀέρι κατὰ θερμότητα θεὸς δαίμονι κατὰ τὸ ἀθάνατον ἀὴρ ὕδατι κατὰ ὑγρότητα δαίμων ἀνθρώπῳ κατὰ τὸ ἐμπαθὲς ὕδωρ γῆ κατὰ ψυχρότητα ἄνθρωπος θηρίῳ κατὰ τὸ αἰσθητικὸν γῆ πυρὶ κατὰ ξηρότητα θηρίον φυτῷ κατὰ τὸ ἐμψυχὲς 3 ποτε] ἀπὸ α(δ Δ) ‖ 8 μετέβαλέν (suprascr. λ man post.) R! μετέβαλλέ B (Duebn.) ‖ 9 τοῦτο B ‖ 13 ἀνὰ] ἐκ α(θ) ‖ 15 τῶν (ante ἔπειτα) om α(δ) ‖ 18 ἀνακιρνᾶται (vel ἀνακίρναται) Ϛ(δ Δ°) τὸ ἀθάνατον, δαίμων δὲ ἀνθρώπῳ κατὰ τὸ ἐμπαθές, | 50b ἄνθρωπος θηρίῳ κατὰ τὸ αἰσθητικόν, θηρίον φυτῷ κατὰ τὸ ἔμψυχον.

Εἰ δὲ βούλει, καὶ τὴν οἰκονομίαν τοῦ σώματος θέασαι, ὡς οὐδὲ ἐνταῦθα ἡ φύσις μεταπηδᾷ ἀθρόως, ἀλλὰ καὶ ταύτῃ μεσοτήτων τινῶν δεῖ πρὸς τὴν χειραγωγίαν τῆς κράσεως τῶν σωμάτων· θρὶξ γάρ που καὶ ὄνυξ ὀστοῦ μαλακώτερον, καὶ νεύρου ἀραιότερον, καὶ αἵματος ξηρότερον, καὶ σαρκὸς τραχύτερον·

συνελόντι δὲ εἰπεῖν, παντὶ χρήματι, ἐν ᾧ τὸ ἡρμοσμένον καὶ τεταγμένον, μεσότητος δεῖ, ἐν φωναῖς, ἐν χρόαις, ἐν χυμοῖς, ἐν σώμασιν, ἐν ῥυθμοῖς, ἐν σχήμασιν, ἐν πάθεσιν, ἐν λόγοις. Κἶεν·

οὕτω τούτων ἐχόντων, εἰ μὲν θεὸς ἀπαθὴς καὶ ἀθάνατος, ὁ δὲ ἄνθρωπος θνητός τε καὶ ἐμπαθής, ἀνάγκη τὸ διὰ μέσου τούτων ἢ ἀπαθὲς θνητὸν εἶναι, ἢ ἀθάνατον ἐμπαθές· ὧν τὸ μὲν ἀδύνατον, οὐ γὰρ ἂν ξυνέλθοι ποτὲ οὐδὲ ὁμολογήσαι τῷ θνητῷ τὸ ἀπαθές·

λείπεται δὴ τὴν δαιμόνων φύσιν 2 φυτῶ sq. vi. supra § II a φυτὸν δὲ sq. ‖ 18 λείπεται sq. cf. Plut. def. orac. 416 d φύσεις εἰσί τινες . . δεχόμεναι πάθη θνητὰ καὶ μεταβολὰς ἀναγκαίας, οὓς δαίμονας ὀρθῶς ἔχει . . σέβεσθαι Diog. Laert. VII 151 2 in mge sup. fol. 50 b (vet schol. u) R!: ἀθάνατον θνητόν ἀπαθές ἐμπαθές 2 ἄνθρωπος 〈δὲ〉 BKMN α(θ) | αἰσθητόν K | θηρίον 〈δὲ〉 MNK α(θ) ‖ 6 τὴν (in ras.) R! | χειρουργίαν φ („corporis fabri- cam permixtonemque“ σ2) ‖ 7 θρὶγξ R ‖ 9 καὶ σαρκὸς τραχύ- τερον om. B ‖ 11 ἐν χρόαις om. Δ° | χυμῷ K ‖ 12 σώμασιν] ὀσμαῖς Markl. χρώμασι Comb. cum Reiskio ‖ 15. 16 ἀπαθὲς θνητὸν (in ras. ex -σθ-) ἐμπαθῆ τε εἶναι καὶ ἀθάνατον, ἵνα τοῦ μὲν ἀθανάτο κοινωνῇ τῷ θεῷ, τοῦ δὲ ἐμπαθοῦς τῷ ἀνθρώπῳ.

Πῶς οὖν καὶ ἐμπαθὲς καὶ ἀθάνατον τὸ δαιμόνιον γένος, ὥρα λέγειν· καὶ πρῶτον γε περὶ τοῦ ἀθανάτου.

Δεῖ Ed. Duebn. p. 58 δὴ τὴν οὐσίαν τοῦ δαιμονίου, εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος, μὴ διαλύεσθαι, μὴ σκεδάννυσθαι, μὴ τρέπεσθαι, μὴ ῥήγνυσθαι καὶ μεταβάλλειν, μὴ κόπτεσθαι· εἰ γὰρ πείσεταί τι τούτων, ἀπολεῖ τὸ ἀθάνατον.

Πῶς δʼ ἂν 51aκαὶ πάθοι, εἴπέρ ἐστιν τὸ δαιμόνιον | αὐτὸ ψυχὴ ἀποδυσαμένη 11 εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος sq. cf. Plut. def. orac. 420 d ἔδει ἐν τῇ φύσει τοῦ μακαρίου τὸ ἄφθαρτον εἶναι ‖ 15 τὸ δαι- μόνιον αὐτὸ ψυχὴ sq. cf. Plut. de gen. Socr. 593 d def. orac. 431 b Diog. Laert. VII 151 Heinze Xenocr. 96 Thales Pythag. Plato ap. Aetium Diels doxogr. 307 5 τὸ φθειρόμενον — 10 εἰς πῦρ n 5 in mge infer. fol. 50 b (vet. schol. u) R!: τὸ φθειρόμενον τρέπεται διαλύεται τήκεται κόπτεται ῥήγνυται μεταβάλλει ὑπʼ ἀλλήλων ὕδατι ἡλίῳ σιδήρῳ ἀρότρῳ ὑπʼ ἀλλήλων τὰ στοιχεῖα πηλός κηρός φυτόν γῆ τὰ στοιχεῖα || 15 in mge dextr. fol. 51 a ση . . . . . . (vet schol. quattuor vers. marg. efficiens; erasum) R! 5 ἢ τρέπεται om. φα (δΔ) | ἢ τήκεται om. B 〈ἢ ῥήγνυται〉 ἢ τήκεται Duebn. || 6 ἢ ῥήγνυται (post κόπτεται) om. Duebn. | μετα- βάλλει 〈καὶ τρέπεται〉 φα(δΔ) ‖ 6. 7 διαλύεται γὰρ ὡς nescio unde Duk. ‖ 10 ἐς πῦρ δΔ ‖ 12. 13 μὴ ῥήγνυσθαι. μὴ τρέπεσθαι Heins. (Duebn. ‖ 14 πείσεσθαί τε M | ἀπολεῖται K ‖ 15 καὶ πάθοι] καὶ θάνοι Heins. ἀποθάνοι Duk. | ταὐτό, ψυχῇ ἀποδυσαμένῃ Duebn. τὸ σῶμα; ἣ γὰρ καὶ τῷ σώματι τῷ φύσει φθειρομένῳ παρέχει τὸ μὴ φθείρεσθαι ἡνίκʼ ἂν αὐτῷ συνῇ, πολλοῦ γε δεῖ φθαρῆναι αὐτῇ.

Ἐν γοῦν τῇ συστάσει τὸ μὲν σῶμα συνέχεται, ἡ δὲ ψυχὴ συνέχει· εἰ δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἕτερόν τι συνέχει, ἀλλὰ μὴ αὐτὴ αὑτήν, τί τοῦτο ἔσται, καὶ τίς ἂν ἐπινοήσαι ψυχὴν

ψυχῆς; Ὅταν γὰρ ἕτερον ὑφʼ ἑτέρου σώζηται συνεχόμενον, ἀνάγκη που παύσασθαι τὴν συνοχὴν ἐπὶ πρᾶγμα προελθοῦσαν συνέχον μὲν ἄλλο, συνεχόμενον δὲ ὑφʼ ἑαυτοῦ· εἰ δὲ μή, ποῖ στήσεται ὁ λογισμὸς προϊὼν εἰς ἄπειρον;

οἷον εἰ ξυνείη τις ὁλκάδα ἐν κλύδωνι ἐκ πέτρας ποθὲν καθωρμισμένην διὰ πολλῶν κάλων. ὧν ἕτερον ἐξ ἑτέρου συνεχόμενον τῇ ξυνδέσει τελευτᾷ ἐπὶ τὴν πέτραν, χρῆμα ἑστὸς καὶ ἑδραῖον.

Τοιοῦτον ἡ ψυχή· σῶμα ἐν σάλῳ ἀεὶ καὶ κλύδωνι νηχόμενον καὶ κραδαινόμενον καὶ σειόμενον συνέχει αὐτή, καὶ καθορμίζει, καὶ ἵστησιν· ἐπειδὰν δὲ ἀποκάμῃ τὰ νεῦρα ταυτί, καὶ τὸ πνεῦμα, καὶ τὰ ἄλλα τὰ ὥσπερ καλώδια, ἐξ ὧν τέως προσώρμιστο τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα, 3.4 ἐν γοῦν τῇ συστάσει sq. cf. Heinze Xenocrates 100 ‖ 4 συ- νέχει vel συντείνει cf. Plut de gen. Socr. 588 e ‖ 9 συνέχον ἄλλο συνεχόμενον ὑφʼ ἑαυτοῦ similem ‘διχοτομίαν’ producit de mente or. 11. 8 h sq de discendo or. 10. 5 h ‖ 12 κάλων vi. or. 10. 8 c 15 τοιοῦτον ἡ ψυχή sq. simil. vi or. 13. 7 b | ἐν σάλῳ . . . κρα- δαινόμενον ═ or. 11. 7 h ‖ 18 τὰ νεῦρα . . ἐξ ὧν προσώρμιστο cf. Pythag. ap. Diog. Laert. VIII 31 δεσμά τε εἶναι τῆς ψυχῆς . . . τὰ νεῦρα | τὸ πνεῦμα sq. nam ψυχῆς ἄνεμοι οἱ λόγοι sec. Pythagor. (Diog. Laert. VIII 30) ‖ 1819 ὥσπερ καλώδια sq. cf. Plut. de gen. Socr. 588 ἡ ψυχὴ μυρίαις ὁρμαῖς οἷον ὕσπληξιν ἐν- τεταμένη ‖ 19 τὸ σῶμα . . ἐφθάρη vi. or. 10. 5 a 1 ἣ] εἰ ΚN φα(θ) | καὶ (ante τῷ) om. φα(θ) ‖ 3 αὐτὴν K (eras. ν) φα(δ Δ) ‖ 3. 4 τῇ (ante συστάσει) om. K 6 αὐτήν BMN ἐπινοῆσαι MN non R ‖ 7 ἅτερον α(δ) ‖ 9 δʼ ὑφ᾿ Duebn. ‖ 11 ξυνίῃ Κ (-ίει) α(θ) ‖ 12 καλῶν BN (Dav.2) ‖ 13 συνδέσει Mα(δ) 14 ἑστὼς MNK α(δ) τὸ μὲν ἐφθάρη καὶ κατὰ βυθοῦ ᾤχετο, αὐτὴ δὲ ἐφʼ ἑαυτῆς ἐκνηξαμένη συνέχει τε αὑτὴν καὶ ἵδρυται.

Καὶ καλεῖται ἡ τοιαύτη ψυχὴ δαίμων ἤδη, θρέμμα αἰθέριον, μετοικισθὲν ἐκ γῆς ἐκεῖ· ὥσπερ ἐκ βαρβάρων εἰς Ἕλληνας, καὶ ἐξ ἀνόμου καὶ τυραννουμένης καὶ στασιωτικῆς πόλεως εἰς εὐνομουμένην καὶ βασιλευομένην καὶ εἰρηνικὴν πόλιν.

Ἐγγύτατα γάρ μοι δοκεῖ ἔχειν τὸ γιγνόμενον Ὁμηρικῇ εἰκόνι· οἷον φασὶν ἐκείνῳ χαλκεῦσαι τὸν Ἥφαιστον ἐπὶ χρυσῆς ἀσπίδος πόλεις δύο· (Σ 491) ἐν τῇ μέν ῥα γάμοι τʼ ἔσαν, εἰλαπίναι τε, καὶ χοροί, καὶ παιᾶνες, καὶ δᾳδουχίαι· ἐν δὲ τῇ πόλεμοι, 51bκαὶ στάσεις, καὶ ἁρπαγαί, | καὶ μάχαι, καὶ ὀλολυγαί, καὶ οἰμωγαί, καὶ στόνοι.

Τοῦτο δύναται καὶ γῆ πρὸς αἰθέρα· ὁ μὲν γὰρ εἰρηναῖόν τι χρῆμα, καὶ παιάνων μεστὸν καὶ θείων χορῶν, ἡ δὲ πολυφωνίας καὶ πολυεργίας καὶ διαφωνίας.

Ἐπειδὰν γὰρ ἀπαλλαγῇ ψυχὴ ἐνθένδε ἐκεῖσε, ἀποδυσαμένη τὸ σῶμα, καὶ καταλιποῦσα αὐτὸ τῇ γῆ φθαρησόμενον τῷ αὐτοῦ χρόνῳ 3 θρέμμα αἰθέριον vi. or. 10. 3 b ‖ 4 ὥσπερ ἐκ βαρβάρων sq. vel ὥσπερ ἐκ τῆς Κιμμερίων γῆς vi. or 10 9 c ‖ 9 10 πόλεις δύο sq. cf. Lucian. lcarom. 16 ‖ 15 αἰθέρα . . . παιάνων μεστὸν alludit ad Pythagoraeam illam mundi harmoniam de quo copiosius or. 37. 5 a ‖ 16 θείων χορῶν scil. „deorum visibilium“ vi. or 11. 10 d et 12 d cf. Apul. de dogm. Plat. l 11 Albin. 14 Aetius Diels dox. 344 Ps. Arist. de mundo 2 ‖ 17 ἐπειδὰν γὰρ sq. ═ or. 10. 9 c cf. Albin. 28 (ἐνθένδε ἐκεῖσε) vi. etiam or. 39 30 19 τῷ αὐτοῦ χρόνῳ καὶ νόμῳ ═ or. 41. 5 f 2 αὐτὴν BMN ‖ 5 ἀνέμου B | τυραννουμένης (νν in ras ex ν) R! ‖ 8 φησὶν φα(δ Δ) | ἐκείνῳ Hob ἐκεῖνον codd ἐκεῖνος φα(δ Δ) ‖ 14 στόνοι] νόσοι B ‖ 17 πολυεργίας (suprascr περι) K 18 ἐνδένθε Δ | ἐκεῖσε om. B ‖ 19 αὐτοῦ] αὐτῷ MK φα(θ) αὐτῆς Reiske αὑτοῦ Duebn. καὶ νόμῳ, δαίμων τʼ ἀνθρώπου, ἐποπτεύει μὲν αὕτη τὰ οἰκεῖα θεάματα καθαροῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς, μήτε ὑπὸ σαρκῶν ἐπιπροσθουμένη, μήτε ὑπὸ χρωμάτων ἐπιταραττομένη, μήτε ὑπὸ σχημάτων παντοδαπῶν συγχεομένη, μήτε ὑπὸ ἀέρος θολεροῦ διατειχιζομένη, ἀλλὰ αὐτὸ κάλλος, αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς ὁρῶσα καὶ γανυμένη·

οἰκτείρουσα μὲν αὑτὴν τοῦ πρόσθεν βίου, μακαρίζουσα δὲ τοῦ παρόντος· οἰκτείρουσα δὲ καὶ τὰς συγγενεῖς Ed. Duebn. p.59ψυχάς, αἳ περὶ γῆν στρέφονται ἔτι, καὶ ὑπὸ ‖ φιλανθρωπίας ἐθέλουσα αὐταῖς συναγελάζεσθαι, καὶ ἐπανορθοῦν σφαλλομένας.

Προστέτακται δὲ αὐτῇ ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐπιφοιτᾶν τὴν γῆν, καὶ ἀναμίγνυσθαι πάσῃ μὲν ἀνδρῶν φύσει, πάσῃ δὲ ἀνθρώπων τύχῃ καὶ γνώμῃ καὶ τέχνῃ· καὶ τοῖς μὲν χρηστοῖς συνεπιλαμιβάνειν, 1 ἐποπτεύει cf Diog. Laert. VII 151 δαίμονας ἐπόπτας τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων Plut. def. orac. 417 b ἐπίσκοποι θείων ἱερῶν ‖ 2 τὰ οἰκεῖα θεάματα sq. vi. or. 10. 9 e; 11. 10 d et f Albin. 27 Sallust. 14 ‖ 2 3 μήτε ὑπὸ σαρκῶν ἐπιπροσθουμένη vi. or. 11. 10 f ‖ 5 ὑπὸ ἀέρος θολεροῦ vi. or. 10. 9 b ‖ 9 ὑπὸ φιλαν- θρωπίας sq. nam σωτῆρες et ἐπίκουροι sunt cf. lulian. lI 90 b Plut. de gen. Socr. 586 a et συμπάθειαν ἀνθρώπων ἔχοντες Diog. Laert. VII 151 ‖ 12 ἐπιφοιτᾶν τὴν γῆν sq. idem vi. de Homero or. 26. 1 a αὐτὸς δὲ sq. de Aristeae anima or. 38. 3 d; 10. 2 f cf de philosophi anima Plat. Theaet. 173 e (πανταχῆ φέρεται κατὰ Πίνδαρον) etiam simil. de Diogene cynico or. 36. 5 b καὶ περιῄει sq. or. 15. 9 c de Socrate or. 3 7a de historia or. 22. 5 i 13 τύχῃ (καὶ γνώμῃ) καὶ τέχνῃ vi or. 3. 7a de Socrate ‖ 4 χρησ- τοῖς συνεπιλαμβάνειν cf. lulian. lI 70 b προΐσταται βίου τῷ εὐ- δαιμονήσειν μέλλοντι 1 καὶ νόμῳ] γενομένη Reiske | τἀνθρώπου R ἀντʼ ἀνθρώ- που cert. (δ Δ) | αὐτὴ Reiske ‖ 2 μήποτε B ‖ 3 σαρκικῶν M χρωμάτων] σωμάτων BMN φα(δ) unde νοσημάτων Markl. ‖ 6 αὐτὸ κάλος R! ἄϋλον κάλλος Reiske τὸ κάλλος in mge N | αὐτοῖς] ἀΰλοις (vel αὐτῆς) Reiske | γανυμένη BMΚ α(θ) ‖ 7 οἰκτείρουσα — 8 παρόντος om. B ‖ 12 τῇ γῇ BKMN α(θ) | συναναμίγνυσθαι EKMN α(δ) τοῖς δὲ ἀδικουμένοις τιμωρεῖν, τοῖς δὲ ἀδικοῦσιν προστιθέναι τὴν δίκην.

Ἀλλʼ οὐχὶ δαιμόνων πᾶς πάντα δρᾷ, ἀλλʼ αὐτοῖς διακέκριται κἀκεῖ τὰ ἔργα, ἄλλο ἄλλῳ.

Καὶ τοῦτό ἐστιν ἀμέλει τὸ ἐμπαθές, ᾧ ἐλαττοῦται δαίμων θεοῦ. Ὡς γὰρ εἶχον φύσεως, ὅτε περὶ γῆν ἦσαν, οὐκ ἐθέλουσιν ταύτης παντάπασιν ἀπαλλάττεσθαι· ἀλλὰ καὶ Ἀσκληπιὸς ἰᾶται νῦν, καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἰσχυρίζεται, καὶ Διόνυσος βακχεύει, καὶ Ἀμφίλοχος μαντεύεται, καὶ οἱ Διόσκουροι ναυτίλλονται, καὶ Μίνως δικάζει, καὶ 52aἈχιλλεὺς ὁπλί | ζεται.

Ἀχιλλεὺς νῆσον οἰκεῖ εὐθὺ Ἴσιρου κατὰ τὴν Ποντικὴν θάλατταν, Ἀχιλλέως ναός, καὶ βωμοὶ Ἀχιλλέως· καὶ ἑκὼν μὲν οὐκ ἄν τις προσέλθοι, ὅτι μὴ θύσων· θύσας δέ, ἐπιβαίνει τῆς νεώς.

Εἶδον ἤδη ναῦται πολλάκις ἄνδρα ἠΐθεον, ξανθὸν τὴν κόμην, πηδῶντα ἐν ὅπλοις· τὰ ὅπλα χρυσᾶ·

οἱ δὲ εἶδον μὲν οὐδαμῶς, ἤκουσαν δὲ παιωνίζοντος·

οἱ δὲ καὶ εἶδον καὶ ἤκουσαν.Ἤδη δέ τις καὶ κατέδαρθεν ἄκων ἐν

τῇκαὶ αὐτὸν Ἀχιλλεὺς ἀνίστησιν, καὶ ἐπὶ 1 τοῖς ἀδικουμένοις τιμωρεῖν cf. lulian. lI 90 b (τιμωροὶ) τοῖς ἀδικοῦσιν προστιθέναι τὴν δίκην cf. lulian lI 90 b Plut def. orac. 417 b nam velut carnifces sunt (ὥσπερ δήμιοι) lulian lI 90 b Synesii ep 44 (Herch. 657) Plut. qu Rom. lI 27 ‖ 4 δια- κέκριται τὰ ἔργα nam πάθη daemonum eadem ac hominum Plut. def. orac. 416c; 417 b et f ‖ 8 Ἀσκληπιὸς . . Ἡρακλῆς . . Διόνυσος. Διοσκοῦροι exempla daemonum etiam ap. Himerium or. l 40 (Boissonade) cf. Arrian. peripl. 21 sq 8 Ἀσκληπιὸς — 11 ὁπλίζεται n 6 ὡς] ἧς Reiske ‖ 9 οἱ (ante Διοσκοῦροι) om. α(δ) 12 θάλατταν 〈οὗ〉 vel 〈ἐν ᾖ〉 Reiske ‖ 13 προσέλθῃ Bα(θ) 14 νεώς (in mge νήσου man. antiqua) R(Δ) νήσου (suprascr νεώς) Κ νήσου cett. (δ) νεώ („on entre dans le temple“) Combes 17 παιανίζοντος K (suprascr ω) ϛ(δ Δ) σκηνὴν ἄγει, καὶ εὐωχεῖ· ὁ Πάτροκλος ᾠνοχόει, Ἀχιλλεὺς ἐκιθάριζεν, παρεῖναι δὲ ἔφη καὶ τὴν Θέτιν, καὶ ἄλλων δαιμόνων χορόν.

Ὁ δὲ Ἕκτωρ κατὰ χώραν μένει, ὡς ὁ Ἰλιέων λόγος, καὶ φαντάζεται πηδῶν ἅμα τὸ πεδίον, καὶ ἀστράπτων.

Ἐγὼ δὲ τὸν μὲν Ἀχιλλέα οὐκ εἶδον, οὐδὲ τὸν Ἕκτορα εἶδον· εἶδον δὲ καὶ Διοσκούρους ἐπὶ νεώς, ἀστέρας λαμπρούς, ἰθύνοντας τὴν ναῦν χειμαζομένην εἶδον καὶ τὸν Ἀσκληπιόν, ἀλλʼ οὐχὶ ὄναρ· εἶδον καὶ τὸν Ἡρακλέα, ἀλλʼ ὕπαρ.

Ὅτε οἱ Μῆδοι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστρατεύοντο, ἐχρῶντο οἱ Ἀθηναῖοι τῷ θεῷ, τί χρῆ δρᾶν ἐπιόντος αὐτοῖς βαρβαρικοῦ στόλου, ἵππου Μηδικῆς, ἀρμάτων Περσικῶν, ἀσπίδων Αἰγυπτίων· εἵποντο δὲ καὶ σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες, καὶ πελτασταὶ Θρᾷκες, καὶ ὁπλῖται Μακεδόνες, καὶ Θετταλικὸν ἱππικόν·

ἐχρῶντο οὖν τῷ θεῷ οἱ Ἀθηναῖοι, τί χρὴ δρᾶν, ἐπιόντος ταῖς Ἀθήναις τοσούτου | κακοῦ.

Ὁ δὲ αὐτοῖς χρᾷ φράττεσθαι 65 b τὸ ἄστυ ξυλίνῳ τείχει.

Θεμιστοκλῆς λέγει ὅτι οἱ δοκεῖ τὸ ξύλινον τεῖχος αἱ τριήρεις εἶναι. Συνεδόκει ταῦτα τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀναστάντες ἐκ τοῦ ἄστεος ἐς τὸ τεῖχος τοῦ θεοῦ μετῳκίσθησαν.

Κἰ οὖν οἱ Ἀθηναῖοι τότε τῷ μὲν θεῷ συμβουλεύεσθαι περὶ τούτωνλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν δύναμιν, καὶ τὴν ἐπιοῦσαν 4 ἐχρῶντο sq. vi. or. 11. 6 d || 5. 6 βαρβαρικοῦ στόλου vi. or. 12. 6 c et or. 23. 3 c cf. Plat. republ. III 692 c || 12 ξυλίνῳ τείχει vi. or. 29. 7 a || 15 οἱ Ἀθηναῖοι . . οὐκ ἤθελον sq. eadem sententia qua or. 11. 6 d Codices RBMN φ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio) 4 ἐχρῶντο] in mge χρᾶ ὁ θεὸς καὶ τῷ θεῷ χρῶνται οἱ ἄν- θρωποι (rubr. col.) M 1 ΙΓ΄ R! || 3 in mge ιϛ΄ R! | εἰ μαντικῆς — ἐφʼ ἡμῖν (φ in ras.) H add. λόγος γ΄ φα praemisso πίνακος numero ιθ΄ Ζ (teste Schenkl) περὶ τοῦ εἰ — ἡμῖν N τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ εἰ — ἡμῖν M om. (spat. rubric. relicto) B || 7 σφενδονηταὶ R! || 14 ἀναστάντες (να in ras.) R! || 15 οἱ om. BM || 17 νοῦν| νῦν MN παρασκευήν, καὶ τὸν μέλλοντα κίνδυνον, καὶ τὴν ὑποφαινομένην ἀσφάλειαν· τί εἰκὸς συμβουλεῦσαι ἂν τὸν ἄνδρα τοῦτον καταδεέστερον τῆς χρησμῳδίας τοῦ

θεοῦ; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, οὐδὲ αἰνίγματος ἂν ἐδεήθη πρὸς αὐτούς, οὐδὲ τείχους ἀμφισβητησίμου·

ἀλλʼ εἶπεν || ἄν, ὧδέ πως ‘Ὦ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν λίθων καὶ Ed. Duebn. p.75 τῶν οἰκοδομημάτων ἐξίστασθαι τῷ βαρβάρῳ· αὐτοὶ δὲ πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν, καὶ ἐλευθερίᾳ, καὶ νόμοις, ἴτε ἐπὶ τὴν θάλατταν· ὑποδέξονται δὲ ὑμᾶς τριήρεις ἱκαναί, καὶ σώζειν φέρουσαι, καὶ νικᾶν μαχόμεναι.’

Τί δήποτʼ οὖν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τὰ μαντεῖα παραγίγνονται, ἀμελήσαντες τῆς παρὰ τοῦ ὁμοίου συμβουλῆς; ἢ διότι γνώμη μὲν ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς καὶ ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ κίβδηλον καὶ οὐκ ἀεὶ ὅμοιον, καὶ οὐκ ἐν παντὶ εὔστοχον·

ὸ δὲ θεῖον κατὰ μὲν τὴν ὑπεροχὴν πιστόν· κατὰ δὲ τὴν ἀλήθειαν δόκιμον, κατὰ δὲ τὴν πεῖραν εὔστοχον, κατὰ δὲ τὴν τιμὴν ἀνεπίφθονον;

Θεοῦ δὲ μαντεῖα καὶ ἀνθρώπου νοῦς (τολμηρὸν μὲν εἰπεῖν, φράσω δὲ ὅμως) χρῆμα συγγενές, καὶ εἴπέρ τι ἄλλο ἄλλῳ ὅμοιον, οὐδὲν ἂν εἴη ἐμφερέστερον ἀρετῆς ἀνθρωπίνης γνώμῃ θεοῦ. Μὴ τοίνυν 13 γνώμη ἀνθρώπου sq. vi. or. 1. 2 b vers. finem || 18. 19 τολμηρὸν . . εἰπεῖν cf. Plat. soph. 267 d κἂν τολμηρότερον εἰ- ρῆσθαι || 19 χρῆμα συγγενές vi. or. 6. 1 d 5 ἀμφισβητησίμου] in mge ἀμφισβητήσιμον τὸ ξύλινον (rubr. col.) M || 10 σώζειν φέρουσαι] in mge ἐφʼ ὧν σώζονται οἱ φερόμενοι καὶ νικῶσιν οἱ μαχόμενοι M 1 κατασκευήν (in mge corr.) B || 7 ἐξιστάσθαι RMN ἐξίσ- τασθε cett. (δ Δ) sed cf. Dürr l. l. p. 43 || 8 καὶ (ante ἐλευθερίᾳ) om. MN φα(δ) || 18 μαντεῖα Rφ (,,oracula deorum“ σ2) μαντεία cett. (δ Δ) | ἀνθρώπων MNφα(θ) ἀπόρει, μήθ᾿ ὅντινα τρόπον τὸ αὐτεξούσιον τῆς ἀνθρωπίνης γνώμης χρῆται μαντι|κῇ, μήθ᾿ ὅπως, ἀληθευούσης 66 a τῆς μαντικῆς, δύναταί τι καὶ ἀνθρώπου γνώμη· περὶ γὰρ ὁμοίου πράγματος σκοπεῖς· τὸ γὰρ αὐτὸ ἐρωτᾷς, καὶ ἀπορεῖς, καὶ ἀναστρέφεις, ἐξὸν τὸ πᾶν διελέσθαι ὡς δεῖ.

Οὔτε τὸ θεῖον πάντων εὔστοχον, οὔτε τὸ ἀνθρώπινον πάντων ἄστοχον.

Καὶ περὶ μὲν τοῦ ἀνθρωπίνου νόμου καὶ αὖθις ῥητέον·

τὸ δὲ θεῖον δοκεῖ σοι γινώσκειν πάντα ἑξῆς, καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρά, καὶ τὰ τίμια καὶ τὰ ἄτιμα; φείδομαι τῶν ῥημάτων, καὶ αἰδώς με τοῦ θεοῦ ἔχει· σεμνὸν γάρ τι τὸ πάντα εἰδέναι, καὶ ἀριθμὸν ψάμμων, καὶ θαλάττης μέτρα, καὶ ξυνιέναι ἀτόπου λέβητος ἑψομένου ἐν Λυδοῖς. Καὶ δηλαδὴ πᾶσι τοῖς δεομένοις θεσπίζει ὁ θεὸς τὸ ἀληθὲς μαθεῖν, καὶ συμφέρει, κἂν μέλλῃ ὁ μαθών, ἄδικος ὤν, πλεονεκτήσειν.

Δεινῶς τινα πολυπράγμονα ἡγεῖ τὸν θεόν, καὶ περίεργον, καὶ εὐήθη, καὶ μηδὲν τῶν ἐν τοῖς κύκλοις ἀγειρόντων διαφέροντα, οἳ δυοῖν ὀβολοῖν τῷ προστυχόντι ἀποθεσπίζουσιν·

ἐγὼ δὲ μὴ ὅτι θεόν, ἀλλ᾿ οὐδὲ ἄνδρα ἀγαθόν, ἀξίως ἐπιπηδᾶν τῷ ἀληθεῖ· οὐδὲν γὰρ σεμνὸν 12 ἀριθμὸν ψάμμων sq. vi. or. 11. 6 c || 13 ἀτόπου λέβητος vi. or. 11. 6 c || 20. 21 μὴ ὅτι θεόν, ἀλλʼ οὐδὲ ἄνδρα ἀγαθόν ═ or 5.3 a 21 οὐδὲν — p. 161. 4 ὤνησεν n 4 γὰρ (post τὸ) om. φ? || 6 ὡς δεῖ] ὡδὶ φ? („rem totam ita dis- tinguere“ σ2) et ita Hahn || 8 νόμου] νοῦ Heins. μοι Dav.2 μόνου Duk. del. Markl. || 10 καὶ τὰ τίμια om. in mge ead. man. add. R! || 11 θείου ΒΜΝ α! || 14 δηλαδὴ] εἰ δὲ δὴ (del. καὶ) Duk. || 15 〈καὶ〉 τὸ ἀληθὲς Dav.2 || 15 μαθεῖν κἂν οὐ συμφέρῃ Markl. μαθεῖν δὲ καὶ συμφέρει Reiske [μαθεῖν] κἂν συμφέρῃ 〈μαθεῖν〉 Heins. lac. ind. Duebn. || 17 (et p. 161. 5) ἡγῇ Ϛ(δΔ⁰) || 18 ἐγειρόντων B (supr. α) Nα corr. Steph. || 20 ἐγὼ scil. ἡγοῦμαι (an scriben- dum λέγω?) || 21 ἀξιῶ α(δ Δ) τὸ τἀληθῆ λέγειν, εἰ μὴ γίγνοιτο ἐπʼ ἀγαθῷ τοῦ μαθόντος. Οὕτω καὶ ἰατρὸς νοσοῦντα ἐξαπατᾶ, καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον, καὶ κυβερνήτης ναύτας, καὶ δεινὸν οὐδέν· ἀλλὰ ἤδη καὶ ψεῦδος ὤνησεν ἀνθρώπους, καὶ τἀληθὲς ἔβλαψεν.

Εἰ μὲν οὖν ἄλλό τι ἡγεῖ εἶναι τὴν μαντικήν, ἢ νοῦν θεῖον, διαφέροντα τοῦ ἀνθρωπίνου ἀκριβείᾳ καὶ βεβαιότητι, νόμιζε πολεμεῖν λόγον λόγῳ·

εἰ δέ ἐστιν οὐδὲν ἀλλοιότερον, ἢ ὅσον τὸ ἐξ ἡλίου φῶς τοῦ ἐκ πυρός, φῶς δὲ ἑκάτερον, ἀγάπα μὲν τὸ λαμπρότερον, μὴ ἀτίμαζε δὲ τῇ διαιρέσει τὸ ἀμαυρότερον.

Ἀλλʼ ἡγοῦ τὸ πᾶν τοῦτο ἁρμο|νίαν τινὰ εἶναι ὀργάνου μουσικοῦ, καὶ τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, τὴν δὲ ἁρμονίαν αὐτὴν ἀρξαμένην παῤ αὐτοῦ, διʼ ἀέρος ἰοῦσαν, καὶ γῆς καὶ θαλάττης, καὶ ζῴων, καὶ φυτῶν, ἐμπεσοῦσαν μετὰ τοῦτο εἰς πολλὰς καὶ ἀνομοίους φύσεις, συντάττειν τὸν ἐν αὐταῖς πόλεμον· ὡς κορυφαία ἁρμονία, ἐμπεσοῦσα εἰς πολυφωνίαν χοροῦ, συντάττει τὸν ἐν αὐτῇ θόρυβον. ||

ἐθεάσω νεῶν ἐρύσεις ἐκ θαλάττης ἄνω, καὶ λίθων ἀγωγὰς ὑπερφυῶν κατὰ μέγεθος, παντοδαποῖς ἑλιγμοῖς καὶ ἀναστροφαῖς ὀργάνων· ὧν ἕκαστον πρὸς τὸ πλησίον τὴν ῥώμην νειμάμενον, ἕτερον ἐξ ἑτέρου διαδεχόμενον τὴν ἀγωγήν, κινεῖ τὸ πᾶν· καὶ τὸ μὲν ὅλον ἔχει τὴν αἰτίαν τοῦ ἔργου· συνεπιλαμιβάνει δέ τι αὐτῷ καὶ τὰ μερικά.

Κάλει τοίνυν τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, ὄργανα δὲ τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἀνθρωπίνους, τέχνην δὲ τὴν ἀνθρωπίνην σπῶσαν ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἀγωγὴν τῆς εἱμαρμένης.

Εἰ δέ σοι καὶ σαφεστέρας εἰκόνος δεῖ, νόει μοι στρατηγὸν μὲν τὸν θεόν, στρατείαν δὲ τὴν ζωήν, ὁπλίτην δὲ τὸν ἄνθρωπον, σύνθεμα δὲ τὴν εἱμαρμένην, ὅπλα δὲ τὰς εὐπορίας, πολεμίους δὲ τὰς συμφοράς, σύμμαχον δὲ τὸν λογισμόν, ἀριστείαν δὲ τὴν ἀρετήν, ἧτταν δὲ τὴν μοχθηρίαν, μαντικὴν δὲ τὴν τέχνην αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς παρασκευῆς ἐπισταμένην τὸ μέλλον.

Καὶ γὰρ κυβερνήτης ναῦν 9. 10 τεχνίτην sq. (ut supra § lllg) simil. vi. or. 41. 4 d || 10 ὄρ- γανα sq. vi. or. 13. 7 b simil. ψυχὴν ὄργανον θεοῦ appellat Plu- tarch. de Pyth. orac. 21. 404c || 17 ἀριστείαν δὲ sq. vi. or. 8. 7 b cf. etiam Muson. ep. (Hense p. 142 7 sq.) || 19 sq. κυβερνήτης . . στρα- τηγὸς . . ἰατρὸς scil. τῆς ἀνθρωπίνης γνώμης exempla cf. Xenoph. mem l 1. 7 Cicer de div. l 14. 24 Orig. c. Cels. 4 227 Philo de prov. 31 3 ἣ] ἢ M ἡ BH om. Nα(θ) καὶ Schenkl | οἴας δήποτε Heins. et ita (nisi quod οἱασδήποτε) Schenkl ἢ οὐ δήποτε Dav. 2 οἶμαι· ἤδη ποτὲ Reiske τοιᾶσδε ἤδη ποτὲ Duebn. || 5 ἐλογισμοῖς in mge ἑλκυσμοῖς B || 6 ῥύμην Markl. || 9 μέρη· κάλει Markl. || 10 θυμόν in mge θεόν B || 11 ante τὴν ἀνθρωπίνην lac. indic Steph. quem temere secutus 〈τὴν γνώμην〉 τὴν ἀνθρωπίνην quando Hob. τὴν θείαν πρόνοιαν Dav.2 τὴν μαντικὴν Markl. (Duebn.) || 15 σύνθεμα (cf. Crönert l. l p. 284 adn. 2) R σύνθημα cett. (δ Δ) | δὲ (prius) in ras. ex δὴ R! || 17 ἀριστεῖον φ? („fortitudinis praemium“ σ2) Heins. | τὴν ante μοχθηρίαν nescio unde om. θ ἔχων, καὶ εἰδὼς τὰ ὄργανα, καὶ τὴν θάλατταν ὁρῶν, καὶ αἰσθανόμενος τῶν πνευμάτων, οἶδεν τὸ ἀποβησόμενον.

Καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον ἔχων, καὶ τὰ ὅπλα 67a εἰδώς, καὶ τῆς παρασκευ|ῆς μεμνημένος, καὶ τῶν πολεμίων αἰσθανόμενος, οἶδεν τὸ ἀποβησόμενον.

Καὶ ἰατρὸς τὸν κάμνοντα ἰδών, καὶ τῆς νόσου ξυνείς, καὶ τῆς τέχνης αἰσθανόμενος, οἶδεν τὸ ἀποβησόμενον.

Ὁρᾷς τὸ πλῆθος τῶν μάντεων, ὡς σαφές, ὡς τεχνικόν, ὡς

εὔστοχον; Εἰ μὲν οὖν τὸ ἐφʼ ἡμῖν αὐτὸ ἦν καθʼ αὑτό, ἀπήλλακτο δὲ εἱμαρμένης, οὐδὲν ἔδει μαντικῆς·

εἰ δὲ ἀνακέκραται τὸ ἐφʼ ἡμῖν τοῖς ὅλοις, μέρος ὅσον καὶ τοῦτο τῆς εἱμαρμένης, κατὰ μὲν τὸ ἀναγκαῖον ἡ μαντικὴ στήσεται· κατὰ δὲ τὸ δῆλον ἢ μή, βουλεύσεται.

Ἤδη δὲ καὶ τοῦ ἀναγκαίου ἡ γνώμη μαντικῇ δηλωτική.

Πῶς καὶ τίνα τρόπον ἐκατέρα; Αὐχμοὺς μέν, καὶ ἀνομβρίας, καὶ σεισμοὺς γῆς, καὶ πυρὸς ἐκβολάς, καὶ πνευμάτων ἐμβολάς, καὶ ἀέρων μεταβολὰς οὐ θεὸς οἶδεν μόνος, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπων ὅσοι δαιμόνιοι.

Οὕτω καὶ Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσεν, 8 τὸ πλῆθος τῶν μάντεων scil. divinationis artificiosae coniectura hominum nitente de qua cf. Cicer. de div. l 6.11 Ps. Plut. vit. Hom. 212 al. || 11 τὸ ἐφʼ ἡμῖν . . μέρος . . τῆς εἱ- μαρμένης vel τοῦ ὅλου cuius saluti subiectum est vi. or. 41. 4 g etiam or. 38. 5 e || 15 αὐχμοὺς sq. scil. exempla τῶν ὕλης παθῶν vi. or. 5. 4g etiam or 41. 4h || 19 Φερεκύδης . . Ἱπποκράτης . . Τι- 6 ξυνείς] αἰσθανόμενος Hahn || 7 αἰσθανόμενος] ξυνείς Hahn || 11 τοῖς (ις in ras.) R! | ὅσον] ὂν α(θ) || 13 στήσεται (αι in ras.) R! | ἢ μὴ] ἡμῖν Schenkl sed vi. or. 17. 2h etiam infra § VII f | βουλεύσεται] βουλὴ ἔσεται α(θ) 〈ἡ γνώμη〉 βουλεύσεται Duebn. || 14 ἀναγκαίου] ἀνθρώπου Duk. | ἡ (ante γνώμη) nescio unde om. θ | μαντικὴ B et ita Schenkl 〈καὶ ἡ〉 μαντικὴ φα (Δ) 〈ᾗ καὶ ἡ〉 μαντικὴ Reiske sed nil mutandum esse docet p. 160. 1 sq. || 15 ἑκάτερα Schenkl || 16 ἐπομβρίας HB(Δ) ὑπερομβρίας Schenkl om. σ2 || 17 ἐκβολάς N συμβολάς B || 18 ἀνθρώπων (ρωπων in ras.) R! καὶ Ἱπποκράτης Θετταλοῖς προσιόντα λοιμόν, καὶ Τιμήσιος Κλαζομενίοις ἐκλείποντα ἥλιον, καὶ ἄλλος ἄλλό τι.

Πῶς δὲ δὴ καὶ θεὸς τῶν ὅσα ἐφʼ ἡμῖν καταμαντεύεται; (Eur. Phoen. 18) Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων ἄτερ, ὁ θεὸς λέγει· (Eur. Phoen. 19) ἢν γὰρ φυτεύσῃς παῖδα, ἀποκτενεῖ σε ὁ φῦς· ταῦτα λέγει μέν, ἀλλὰ οἶδεν ἀνδρὶ συμβουλεύων ἀκολάστῳ καὶ ἀκρατεῖ μέθης, καὶ διὰ τοῦτο προλέγει τὴν συμφοράν, ἧς παρέσχεν μὲν τὴν ἀρχὴν ὁ Λάϊος, ἐγνώρισεν δὲ τὴν αἰτίαν ὁ θεός.

(cf. Herodot. l 53) Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει· ὅτι μὲν διαβήσεται οὐ λέγει, τί δὲ πείσεται διαβὰς λέγει.

Εἰ δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ διοικίσεις μήσιος exempla divinationis humanae sicut Bacis Epimenides Sibylla cf. Cicer. de div. I 18.34 5 μὴ σπεῖρε sq. cf. Lucian. lup. conf. 13 (636) τὸ μὲν γὰρ τοῦ Λαΐου καὶ γέλοιον τὸ μὴ σπεῖρε sq. Chrysipp. (Gercke Chrys. 117) || 13 Κροῖσος sq. vi. or. 5. 2a cf. Cicer. de div. l 19.37 ‘quae Croeso Pythius Apollo, ut de naturali divinatione dicam, re- sponderit quis ignoret’ Lucian. lup. conf. 14 (636) 5 ἄλοκα] in mge ἄλοξ, ἡ αὔλαξ (vet. schol. a) R 1. 2 λιμόν Nα(δ) || 2 Τιμήσιος RHB Τιμάσιος cett. (δ) Τιμη- σίας Heins. || 3 ἄλλοι Δ⁰ (cum H?) | τὰ ὅσα θ (err. typ. ex Lario- tiana) || 5 σπεῖρε (ε in ras.) R! σπείρη B | ἄτερ] βίᾳ περ B βίᾳ Dav.2 cum Euripide || 7 ἢν] εἰ Nα(δ) cum Euripide | φυ- τεύσεις BNα(δ) φυτεύσῃ Duk. τεκνώσεις Euripides | παῖδα M cum R! παῖδʼ cett. (δΔ) cum Euripide | σε N cum R! σ᾿ cett. (δ Δ) cum Euripide || 8 φῦς R φύς cett. (δ Δ) Euripides || 15 πεί- σεται (αι in ras.) R! || 16 συμπλοκῆς] μαντικῆς B | διοικήσεις R Dav.2 διακίσεις α Heins. διασχίσεις Steph. (δ) μαντικὴν θεοῦ καὶ ἀνθρώπου νοῦν, καὶ διέλυσας Ed. Duebn. p. 77 ἁρμονιῶν τὴν μουσικωτάτην.

Οἶκος οὗτος εἷς θεῶν καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ 67b γῆ, δυοῖν ἑστία ἢ ὀχήματα, τὰ | ἀθάνατα.

Ὧν τὸν μὲν νέμονται θεοὶ καὶ θεῶν παῖδες, τὴν δὲ ὑποφῆται θεῶν, ἄνθρωποι, οὐ ‘χαμαιεῦναι’, καθʼ Ὅμηρον, (Π 235) οὐδὲ ‘ἀνιπτόποδες’, ἀλλὰ ἄνω εἰς τὸν οὐρανὸν ὁρῶντες ὀρθῇ τῇ ψυχῇ, καὶ ἀνηρτημένοι τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν Δία. Διέλαχον δὲ αὐτῶν τοὺς βίους ἐπιστάται θεοί·

Ἄνθρωποι δὲ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀφορῶντες, θέμις 3 οἶκος οὗτος sq. similitudinem suppeditaverunt stoici cf. Zeller III 1. 301 Wendland ad Phil. de prov. 10. 1 Rohdich de Max. Tyr. p. 33 adn. 3 vi. etiam or. 32. 9 d ὡς οἶκον ἕνα || 4 ὀχήματα scil. θεῶν cf. Plat. Phaedr. 247 b || 5 θεῶν παῖδες vi. or. 11. 5 a et 12 a οὐ γὰρ sq. | ὑποφῆται θεῶν cognomen philosophorum vi. or. 11. 6 e || 9 ἐπιστάται θεοί scil. daemones vi. or. 8. 8 b vers. finem cf. Plut. defect. orac. 436 f δαίμονες ἐπιστάται καὶ περίπολοι καὶ φύλακες sq. || 11 οὐχ ὁρώμενοι nam invisibilium genus deo- rum efficiunt daemones vi. or. 11. 12 a τοῦτο μὲν sq. et quae ibi adnotavi | τοξεύοντες τιτρωσκόμενοι spectat θεῶν πάθη vi. or. 4. 4 b cf. Xenophan. ap. Sext. Emp. math. lX 193 (Diels Vorsocr. 53) hyp. l 154 Plut. defect. orac. 417 e Dio Chrys 12. 62 Lucian. lup. conf. 8 (632) necyom. 3 (459) Cicer. nat. deor. l 16. 42 1 καὶ (ante διέλυσας) om. α(θ) add. Dav.2 || 3 4 καὶ γῆ (αι in ras.) R! || 4 ἑστία ἢ (in ras. ex ἑστίαν) R! ἐστὶν ἀεὶ MN (ἑστία καὶ in mge) ἑστίαι καὶ φα(δ Δ) ἑστίαιν Schenkl | οἰκήματα Heins. | τὰ (ante ἀθάνατα) del. Markl. (Duebn.) et ita Schenkl τὸν in ras. R! τὸ MN || 8 ὀρθοὶ MNφα(δ) | ἀνηρτημένη Reiske 9 αὐτῶν (ων in ras. ex ον) R! || 10 τε] μὲν Reiske | σώζοντες (τες in ras. ex ται) R! | τὰ τῆς γῆς in ras. R! || 11 ἔγγονα] ὄρ- γανα B | οὐχ ὁρώμενοι] οὐκ ὀδυρόμενοι Markl. οὐ χολούμενοι Hahn prob. Rohdich. (p. 48 adn. 5) ὁρᾶν τὸν τοῦ Διὸς περιλαμπῆ οἶκον, οὐ χρυσοῖς, καθʼ Ὅμηρον, κόσμοις καὶ κόραις δᾷδας μετὰ χεῖρας φέρουσιν λαμπόμενον, ἀλλὰ ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ τῶν τούτοις συντεταγμένων ἀκμαίῳ πυρὶ καταφεγγόμενον.

Στρατὸν ὁρᾷς ἡγεμόνων ἀγαθῶν καὶ θεραπόντων ἀναγκαίων· τοῦτό μοι φύλαττε τὸ σύνθημα, καὶ ὄψει μὲν τὴν μαντικήν, συνήσεις δὲ τὴν ἀρετήν, γνωριεῖς δὲ τὴν ἑκατέρου ἐπιμέλειαν καὶ κοινωνίαν.

Πολιτείαν ὁρᾷς τὸν ἀνθρώπινον βίον, οὐχ ἑδραῖον οὐδὲ ἠπειρωτικόν, ἀλλὰ νεὼς ὁλκάδος, ἐν πελάγει πλατεῖ περαιούμενος· σώζει δὲ αὐτὴν οὐ μόνον κυβερνήτου τέχνη, ἀλλὰ καὶ πνευμάτων καιροί, καὶ ὑπηρεσία ναυτῶν, καὶ εὐκολία ὀργάνων, καὶ θαλάττης φύσις.

Τάττε δέ μοι κατὰ μὲν τὰ ὄργανα καὶ τὰς ὑπηρεσίας τοὺς λογισμοὺς τῆς ψυχῆς, κατὰ δὲ θάλατταν καὶ τὰ πνεύματα τὸ ἄδηλον τῶν ἀνθρωπίνων, κατὰ δὲ τὸ προορατικὸν τῆς κυβερνητικῆς τέχνης τὸ εὔστοχον τῆς 5 στρατὸν sq. e Plat. Phaedr. 246e vi. or. 4. 4 c || 10 νεὼς ὁλκάδος sq. simil. vi. or. 40. 5 e sq. || 14 τὰ ὄργανα vi. supra § IV c || 16 τὸ ἄδηλον . . τύχη vi. or. 36. 6 e δοῦλον λέγεις sq. cf. Plut. plac. phil. l 29 (Anaxagorae Aristotelis stoicorum) 1 ὁρῶσι φ („homines . . lovis donum intuentur“ σ2) et ita vert. Heins. Grotius | πυριλαμπῆ α(δ Δ) || 2 κόσμοις i. e. ado- lescentibus qui rem domesticam curant | κόροις Dav.2 (Δ) κούροις Heins. collat Homer. η 100 | φερούσαις α(δ) sed vi. p. 180.11 δέος καὶ ἐξουσία δεσποτικόν || 8 ἐπιμέλειαν (πι in ras. ex πει) R! ἐπιμιξίαν Markl. ὁμιλίαν Reiske || 8. 9 κοινω- νίαν 〈καὶ〉 πολιτείαν. Ὁρᾷς Reiske (Duebn.) κοινωνίαν. Ὁρᾷς Schenkl (semoto ‘glossemate’ πολιτείαν) sed vi. p. 167. 2 || 9 ἑδραίαν Dav.2 || 10 ἠπειρωτικήν Dav.2 | 〈διὰ〉 νεὼς α(θ) 〈δίκην〉 νεὼς (vel νὴ Δία〉 νεὼς Reiske | ὁλκάδος 〈δίκην〉 Duebn. sed subaudi ἐστὶν (scil. ὁ βίος) || 11 περαιούμενον B α(δ Δ) περαιουμένης Dav.2 (cum σ2) || 13 ναυτῶν] αὐτῶν Nφα(δ) corr. Steph. | θαλάττης (θα in ras.) R! || 16 δὲ in ras. ex με(ν) R! μαντικῆς.

Εἰ δέ σου ἀντε τίθει τύχη τῷ λογισμιῷ τῆς πολιτείας κράσεις, ἀκούσῃ Πλάτωνος ὡδὶ λέγοντος,

(Leg. 709 B) ὡς θεὸς μὲν πάντα, καὶ μετὰ θεοῦ 68a τύχη καὶ καιρὸς τὰ ἀνθρώπινα κυ|βερνῶσιν τὰ ξύμπαντα·

Καιρῷ γὰρ χειμῶνι συλλαβέσθαι κυβερνητικήν

Ταῦτά μου τὰ μαντεύματα τὴν ψυχὴν ταράττει, καὶ οὔτε καθαρῶς εἰς ὑπεροψίαν ἄγει τῆς μαντικῆς, οὔτε· καθαρῶς τοῖς λογισμοῖς διαπιστεύει·

ἀλλʼ ὥσπερ τῶν ἀμφιβίων ζῴων οἱ ὄρνιθες κοινωνοῦσιν τοῦ ἐν ἀέρι δρόμου τοῖς μεταρσίοις, τοιαύτην ὁρῷ καὶ τῷ ἀνθρώπῳ τὴν διαγωγὴν τοῦ βίου, ἀμφίβιον καὶ κεκραμένην ὁμοῦ ἐξουσίᾳ καὶ ἀνάγκῃ· οἵα γένοιτʼ ἂν καὶ 3 ὡς θεὸς sq. cf. lulian. ep. ad Themist. 257d Themist. 33. 367c || 12 τῶν ἀμφιβίων sq. cf. Cicer. nat. deor. l 37. 103 ‘bestiae . . quasi ancipites in utraque sede viventes’ vi. etiam or. 40. 4 h || 15 ἐξουσίᾳ καὶ ἀνάγκῃ cf. Ps. Plut. vit. Hom. 120 οὐ πάντα καθʼ εἱμαρμένην παραγίνεσθαι, ἀλλά τι καὶ ἐπὶ τοῖς ἀνθρώποις εἶναι, ὧν ὑπάρχειν μὲν τὸ ἑκούσιον, τούτῳ δέ πως συνάπτειν τὸ κατηναγκασμιένον ἀκούσῃ — 6 τέχνην n 1 ἀντε〈τίθει〉 τύχη Hob. ἀντετύχει RHB ἀντιπίπτει cett. (θ) ἀντιτυπεῖ Dav.2 ἀντερείδει Duebn. ἀντίτυποι (ἀντίτυπος) Schenkl || 2 τῆς] αἱ (vel ἡ) τῆς Schenkl | κράσεις RN (suprascr. ις) κράσις cett. (δ Δ⁰) ἡ κρᾶσις Reiske (Duebn.) || 3 μετὰ θεὸν MN φα(δ) 4 τἀνθρώπινα Plato | διακυβερνῶσι Plato | τὰ (ante ξύμπαντα) om. Plato || 5 γε om. Plato | ἐπὶ τούτοις προσθεῖναι] ξυγχωρῆσαι τούτοις Plato || 6 δεῖν] δεινὸν Reiske | τὴν ante τέχ- νην om. Plato | χειμῶνος Bα(δ Δ) cum Platone || 7 ξυλλαβέσθαι Plato | ἢ μὴ] ᾗ δεῖ Reiske sed vi. supra § IV k; or. 17. 2 h || 11 διαπιστεύσει B διαπιστεύειν ἐᾷ Markl. || 13 μεταρσίοις 〈καὶ τοῖς νηκτοῖς τῆς ἐν ὕδατι διαίτης〉 τοιαύτην Reiske lacun. in- dicat Duebn. δεσμώτῃ ἀνδρὶ ἐξουσία ἑπομένῳ αὐθαιρέτως τοῖς ἄγουσιν·

ὥστε ἐγὼ ὑποπτεύω μὲν τὴν ἀνάγκην, ὀνομάσαι δὲ αὐτὴν εὐπόρως οὐκ ἔχω. Κἂν γὰρ πεπρωμένην φῶ, ὄνομα λέγω πλανώμενον ἐν ἀνθρώπων δόξαις· τίς γὰρ ἡ πεπρωμένη; ποίας φύσεως; τίνος οὐσίας;

(ζ 150) Εί μέν τοι θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, οὐδὲν τῶν δεινῶν σὸν ἔργον, οὐδὲ καθʼ εἱμαρμένην αἰ ἀνθρώπιναι συμφοραί· οὐ γὰρ θέμις ἀνάπτειν θεῶν αἰτίαν κακοῦ·

Ἔοικεν δὲ καὶ ταυτὶ τὰ ὀνόματα εἶναι μοχθηρίας ἀνθρωπίνης εὔφημοι ἀποστροφαί, ἀναθέντων αὐτῆς τὴν αἰτίαν τῷ δαιμονίῳ, καὶ ταῖς Μοίραις, καὶ ταῖς Ἐρινύσιν·

οἱ δὲ ἐν μὲν ταῖς τραγῳδίαις ἐχέτωσαν χώραν, οὐ νεμεσῶ τοῖς ποιηταῖς τῶν ὀνομάτων· ἐν δὲ 6 εἰ μέν sq. vi. or 9 1 b || 8 οὐ γὰρ θέμις sq vi or. 5. 1 g οὐδὲν γὰρ sq. or. 41. 3 a || 15 ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιος sq. vi. or. 41. 5 a αὐτοῦ τοῦ ἑλομένου αἰτία, θεὸς ἀναίτιος || 19 Μοίραις vi or. 5. 5 e 2 τὴν (ante ἀνάγκην) om. α(δ) || 4 ἐν (ante ἀνθρώπων) om. MN α(δ) || 6 μέν τις α(θ) cum Homero || 8 αἱ (ante ἀνθρώπιναι) om. MN α(δ) || 9 θεῷ ϛ(δ∠) || 10 ἐπτὶ R!MN ἐσσὶ cett. (δ ∠) cum Homero | τοὶ] o Homerus τοὶ ἐπὶ R! || 16 ἠεροφοῖτις (ηερ in ras.) R! | ἐρινύς ϛ(θ) (ut 20 et p.169. 1) || 17 καὶ (ante ταυτὶ) del. Reiske || 20 αἱ δὲ Duebn. | ταῖς (ante τραγῳδίαις) om. MN α(δ) τῷ βίου ὁράματι μήποτε ταῦτα κενά. Ἡ δὲ Ἐρινὺς καὶ ἡ Αἶσα καὶ οἷ δαίμονες καὶ ὅσα ἄλλα διανοίας 68 b εἱμαρμένης ὀνόματα, ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ καθειργμένα, καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα ἐνοχλεῖ, (Α 412) ὅτ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν· ταῦτα καὶ τὸν Ἐλπήνορα εἰς μέθην ἄγει, ταῦτα καὶ τὸν Θυέστην ὠθεῖ ἐπὶ τὸν τοῦ ἀδελφοῦ γάμον, ταῦτα καὶ τὸν Οἰδίποδα ἐπὶ τὸν τοῦ πατρὸς φόνον, ταῦτα καὶ τὸν συκοφάντην ἐπὶ τὰ δικαστήρια, καὶ τὸν λῃστὴν ἐπὶ τὴν θάλατταν, καὶ τὸν ἀνδροφόνον ἐπὶ τὸ ξίφος, καὶ τὸν ἀκόλαστον ἐφʼ ἡδονάς.

ὗται πηγαὶ συμφορῶν ἀνθρωπίνων· ἐντεῦθεν ῥεῖ τὸ τῶν κακῶν πλῆθος, ὡς ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ ῥεῖ, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς ῥεῖ; καὶ τὸ μὲν πῦρ ἐπὶ γῆν ῥεῖ, καὶ ὁ λοιμὸς μέχρι τῶν Ἀθηνῶν προελθὼν ἔστη· οἱ δὲ ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας πολλοὶ καὶ ἀέναοι, καὶ δεόμενοι μαντείων πολλῶν καὶ χρησμῶν μυρίων.

Τίς ἂν οὖν ἀμάρτοι 1 Ἐρινὺς vi. or. 35 8 e ταῦτα αἱ Ποιναί sq. 2 Αἶσα cf. Cor- nut. 13 || 3 εἱμαρμένης ὀνόματα cf Chrysipp ap. Stob. ecl I 79 Ps. Aristot π. κόσμου 7. 5 (= Stob. ecl. l 82) Cornut. 13 || 11. 12 συμφορῶν ἀνθρωπίνων ut postea ὀχετοὶ μοχθηρίας vi. or. 41. 4 b 13 ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ et ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς exempla malorum ,,physicorum“ vi. or. 5. 4 g; 41. 4 h vi. etiam supra § V b et or 7. 4 b 1 ὁράματι] δράματι HB (∠) ταῦτα τὰ κενὰ Duebn. | ἤ γε Schenkl ἥ τε Reiske (Duebn.) || 2 διʼ ἀνοίας Grotius (Duebn .) δὴ ἀνοίας Reiske διαδίδοται Dav ἀδιανόητα Duk. προνοίας ἢ Markl. sed ‘mentisʼ = mente ficta, excogitata? || 3 〈οὐχ〉 εἰμαρμένης Reiske ἡμαρτημένης Heins. | καθειργμένης Reiske 4 〈ταῦτα〉 καὶ τὸν Heina. Reiske | 5 ἀρχαίων M om. B || 7. 8 ταῦτα δὲ τὸν nescio unde θ || 13 ὡς ἐξ Αἰθιοπίας — 14 λοιμὸς ῥεῖ om. BM (in mge add) ὥσπερ ἐξ M (in mge) N α(δ) || 14 ἐπὶ μίαν γῆν (vel ἐπὶ τὴν Σικελικὴν) Markl ἐπὶ τὴν γῆν (vel ἐπὶ τὴν ἀκτὴν) Reiske ἐπὶ τὴν Κατάνην Toupius (Emendat. II 305) 16 ἀένναοι ϛ(δ) | μαντειῶν MB α(θ) μαντευόμενος τί τέλος μοχθηρίας; τί τέλος ἀπιστίας; τί τέλος ἀκολασίας; Ταῦτα καὶ Σωκράτης προὔλεγεν, οὐχ ὁ Ἀπόλλων μόνον· διὰ τοῦτο ὁ Ἀπόλλων ἐπῄνει Σωκράτην, ὅτι ἦν ὁμότεχνος αὐτῷ.

Χαλεπὸν εὑρεῖν ἀκριβῆ βίον, ὥσπερ ἄνδρα· ἀλλὰ παντὶ ἀνακέκραται ἔνδειά τις πρὸς τὸ ἄκρως καλόν, καὶ πλεονεκτεῖ ἕτερος ἑτέρου, ὅτῳ ἂν ἐλάττω τὰ ἐνδέοντα ᾖ.

Καὶ ἴδοις ἂν τὸν μὲν γεωργικὸν μακαρίζοντα τοὺς ἀστικούς, ὡς συνόντας βίῳ χαρίεντι καὶ ἀνθηρῷ· τοὺς δὲ ἀπὸ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν δικαστηρίων, καὶ τοὺς πάνυ ἐν αὐτοῖς εὐδοκίμους, ὀδυρομένους τὰ αὑτῶν, καὶ εὐχομένους ἐπὶ σκαπάνῃ βιῶναι καὶ γηδίῳ σμικρῷ.

Ἀκούσῃ δὲ τοῦ μὲν στρατιωτικοῦ τὸν εἰρηνικὸν εὐδαιμονίζοντος, τοῦ δὲ ἐν εἰρήνῃ τὸν στρατιωτικὸν τεθηπότος.

Καὶ τὶς θεῶν, ὥσπερ ἐν 5 χαλεπὸν εὑρεῖν vi. or. 33. 1 a al. || 8 καὶ ἴδοις sq. cf. Horat. sat. l 1 Hippocr ep. 17 ἡγεμόνες καὶ βασιλέες μακαρίζουσι τὸν ἰδιώτην, ὁ δὲ ἰδιώτης ὀρέγεται βασιλείης, ὁ πολιτευόμενος τὸν χειροτεχνεῦντα ὡς ἀκίνδυνον, ὁ δὲ χειροτέχνης ἐκεῖνον ὡς ἐντο- νεῦντα κατὰ πάντων Heinze de Horat. Bion. imit. 15 Crusius Mus. Rhen. 43. 465 Kiessling ad Hor. sat. l 1 Gercke Mus. Rhen. 48 p. 42 πολεμοῦντες πλέοντες γεωργοῦντες δικαζόμενοι etiam Lucian. Icarom. 12 Themist. 22. 266 b; 21. 257 a vi. etiam or. 36. 6 b sq. || 15 καὶ τὶς θεῶν vi. simil. or. 34.1 b ‖ 15 — p. 183. 1 ὥσπερ ἐν δράματι spectat cynican illam de vitae dramate ima- ginem qua usus est or. 1. 1 a et 10 a Codices RB (usque ad p. 192. 1 φυτόν) MNa (═ Stephanus) φ (═ Paccius); R (teste Davisio) 1 ΙΕ´ R! || 3 in mge ιη´ R! | τίς — 4 πρακτικός RHZ (teste Schenkl) ὅτι ὁ πρακτικὸς βίος ἀμείνων τοῦ θεωρητικοῦ λόγος εʹ φ α add. τοῦ αὐτοῦ M (in mge εον') N om. (spat. rubric. relicto) Β ‖ 5 ὥσπερ καὶ ἄνδρα α(δ Δ) || 6 ἄκρον B ‖ 7 ὅτε B ὅσῳ Markl. 11 αὐτοῖς] ἀστοῖς Markl ‖ 15 καὶ εἴ τις θεῶν φα(δ Δ) sed vi. ad or. 16. 2 k οὐδὲ γὰρ sq. δράματι ὑποκριτάς, ἀποδύσας ἕκαστον τοῦ παρόντος 72b βίου καὶ σχήματος μετ|αμφιέσει τὰ τοῦ πλησίον· αὖθις αὖ οἱ αὐτοὶ ἐκεῖνοι ποθήσουσι μὲν τὰ πρότερα, ὀδυροῦνται δὲ τὰ παρόντα.

Οὕτω δυσάρεστόν τι ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος κομιδῇ, καὶ φιλαίτιον, καὶ δεινῶς δύσκολον· καὶ οὐδὲν τὰ αὐτοῦ ἀσπάζεται.

Καὶ τὰς μὲν τῶν πολλῶν ὀρέξεις τὲ καὶ δυσαρεστήσεις τί χρὴ σκοπεῖν; οὐ μᾶλλον ἢ τὰς τῶν θρεμμάτων·

τοὺς δὲ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ πάνυ ἄν τις ἢ μέμψαιτο, ἢ οἰκτείραι· οἳ κομῶντες ἐπὶ φρονήσει, καὶ τέχνῃ βίου, καὶ ἐπι‖στήμῃ λόγου, οὔπω γε νῦν Ed. duebn. p. 83 παύονται στασιάζοντες πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ἄλλους, καὶ ἀμφισβητοῦντες ποίῳ σχήματι βίου φέροντες αὐτοὺς ἐγχειροῦσιν·

ἀλλὰ ἀτεχνῶς ἐοίκασιν κυβερνήταις παρεσκευασμένοις μὲν πρὸς πλοῦν, καλῷ μεγέθει ὁλκάδος, καὶ κατασκευῇ ὑγιεῖ, καὶ πλήθει ὀργάνων, καὶ ὑπηρεσίας ἀκριβείᾳ, καὶ τέχνης ἀσφαλείᾳ, καὶ ἕρματος

συμμετρίᾳ, ἐν δὲ τῇ τοῦ πλοῦ χρείᾳ πλανωμένοις, καὶ 11 τέχνῃ βίου est enim philosophia ἐπιστήμη περὶ τὸν βίον cf. Muson. (Henne) p. 10. 6 Wendland quaest. Muson. 12. 2 12 παύονται στασιάζοντες vi or. 11. 5 a etiam or 33. 1 c cf. Sext. Emp math. lX 173 Lucian. Herm. 14 et 48 vi. etiam sophistarum διαγωνιᾶν or 30. 1 d ‖ 15 παρεσκευασμένοις sq. spectat simili- tudinem quam copiosius exposuit or. 30 3 b sq. 14 ἐοίκασιν — 18 συμμετρίᾳ p 4 οὕτω (τα in ras ex τοι) R! 6 οὐδὲν] οὐδεὶς Dav.2 | τὰ] τῶν α(θ) | αὐτοῦ BHMN ‖ 9. 10 μέμψαιτο (αιτα in ras.) R! ‖ 10 οἰκ- τεῖραι MN cum R! ‖ 12 αὐτοὺς BMN ‖ 13.14 ἑαυτοὺς B αὐτοὺς φα(δ Δ) 14 ἐγχειροῦσιν (ἐγχ- in ras. ex ἐνχ) R! ἐγ,ειριοῦσιν cett. (δ Δ) | ἀτέχνως α |〈ἐκεῖνοι δὲ〉 ἐοίκασι p ‖ l5 παρασκευα- σαμένοις B παρεσκευασμένοι p καλῶς Reiske (Duebn ) om. p 17 ὑπηρεσιῶν nescio unde Δ ἀποροῦσιν πῇ τράπωνται, πολλῶν μὲν ὑποφαινομένων λιμένων, πάντων δὲ ἀπιστουμένων.

Τοὺς μὲν ἄλλους ἐῶμεν χαίρειν αὐτοῖς βίοις, τὸν μὲν ἐν ἡδονῇ τηκόμενον, τὸν δʼ ἐν γῇ πονούμενον, τὸν δὲ ἐν θαλάττῃ πλανώμενον, τὸν δὲ ἐν ὅπλοις μισθοφοροῦντα, τὸν δὲ ἐν ἐκκλησίαις βοῶντα, τὸν δὲ ἐν δικαστηρίοις φυρόμενον·

ὥσπερ δὲ ἐν ἀγῶνι σωμάτων οἱ μὲν ἀσθενεῖς καὶ παρὰ τὸ εἰκὸς ἐπιτολμήσαντες τῇ τοῦ νικᾶν ἐλπίδι τάχυ ἀπεῖπον, οἱ δὲ ἐφάμιλλοι ἀρετῇ μένουσιν καὶ καρτεροῦσιν καὶ διαγωνίζονται περὶ τῆς νίκης· οὕτω κἀν τῇ τῶν βίων ἀγωνίᾳ οἱ μὲν ἄλλοι ἡμῖν ἐκκηρυχθέντες τὲ καὶ ἀπαγορεύσαντες οἰχέσθωσαν· οἴ δὲ θεωρητικοῖς ΛΖ' ἐφαμίλλω ὄντε καὶ ἀμφισβητησίμω δεῦρο ἰόν|των 73a ἀγωνιουμένω τὰ νῦν τῷ λόγῳ.

Πότερος τοίνυν πρότερος ἡμῖν τοῖς δικασταῖς τὰ αὐτοῦ δίεισιν; ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὅτι ὁ πρακτικός· θαρσαλέος γάρ, καὶ ἰτητικώτερος, καὶ ἐθὰς ὁμιλεῖν τοῖς πολλοῖς· λέγοι δὲ ὧδε.

Εἴ τις ἡμᾶς παριόντας εἰς τὸν βίον ὥσπερ ἄρχων πόλεως ἢ οἰκιστής, οὐκ εἴα βαδίζειν εἴσω πυλῶν, πρὶν πυθέσθαι τὸ ἑκάστῳ ἔργον, καὶ τίνα ἕκαστος ἥκει 7 ὥσπερ ἐν ἀγῶνι sq vi. simil or. 1. 5 c ‖ 18 εἴ τις sq. simil cf. Plat. legg. 658a εἴ ποτέ τις sq. 2 τοὺς μὲν — 6. 7 φυρόμενον p 1 ὑποφανομένων (suprascr. ι) R! ‖ 2 μὲν ἄλλους R! MNp μὲν οὖν ἄλλους cett. (δ Δ) ‖ 3 τὸ μὲν p ‖ 4 δὲ ἐν B (θ) ‖ 7 ἐν (ante ἀγῶνι) in ras. R om B non fuit igitur in archetypo ‖ 12. 13 οἱ δὲ θεωρητικὸς τε καὶ πρακτικὸς ἐφαμίλλω B ὁ δὲ θεωρητικὸς καὶ ὁ πρακτικὸς ἐφαμίλλω φα (δ Δ) θεωρητικοῖς del. Scbenkl ‖ 13 in mge Λ Zʹ numerus quaternionis R! | ἀμφισβητητικὰ Reiske 15 αὐτοῦ BMN ‖ 16 θαρσαλέος (εος in ras.) R! ‖ 17 λέγει HBMN et ita Hahn Κnebel | δὲ] δʼ ἂν α(δ) om. HB ‖ 20 τὸ ἑκάστου Bα (θ) τί ἑκάστῳ Dav (Duebn) sed cf. Dürr. l l. p. 22 χρείαν εἰς κοινὸν φέρων τῇ πόλει, οἶμαι ἂν εἰπεῖν τὸν μὲν οἰκοδόμον, ὅτι λίθους ἐν τάξει διὰ τέχνης ἁρμόσας, πρός τε χειμῶνα καὶ θάλπος ἀποχρῶντα μηχανήσεται τοῖς οἰκοῦσιν ἐρύματα·

τὸν δὲ ὑφάντην, ὅτι μίτοις καὶ στημονίοις σύν ὕφει ἐσθήματα ἐργασάμενος, σκέπην ὁμοῦ ποριεῖ καὶ εὐσχημοσύνην τοῖς σώμασιν·

τέκτων δὲ ἄροτρον φήσει, ἢ σκίμποδα, ἤ τι ἄλλο τῶν ὅσα ἡ τέχνη παρέχει, ξυνεισφέρειν·

καὶ ὁ χαλκεύς, ὅσα χαλκοῦ ἢ σιδήρου δεῖσθαι πολεμιστήριά καὶ εἰρηναῖα τῆς τέχνης ἔργα.

Καὶ ὅσα πρὸς ἡδοτε νὴν δημιουργεῖται, καὶ ταῦτα ὡς τὸ εἰκὸς εἰσδέξεται· γραφέας μὲν καὶ δημιουργοὺς ἀγαλμάτων, ἐπὶ εὐφροσύνῃ ὀφθαλμῶν· μυροπώλας δὲ καὶ ἀψοποιούς, χυμῶν καὶ ὀδμῶν δημιουργοὺς γενναίους· καὶ ὅσαι διʼ αὐλημάτων, ἢ διʼ ᾠδῆς, ἢ ψψαλμάτων, χορῶν τὸ τερπνὸν μηχανῶνται τῇ ἀκοῇ.

Ἤδη δέ τις καὶ ἐπὶ γελοίου χρείᾳ παρελεύσεται, καὶ ἄλλος ἐπὶ θαυμάτων, καὶ ἄλλος λόγων. Ὁμήρῳ δὲ καὶ τὸ τοῦ Νιρέως κάλλος ὥραν ἔσχεν καὶ ταῦτα ἐν στρατοπέδῳ.

Ἀσύμβολος δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, παρέρχεται οὐδεὶς εἰς τὸν βίον· ἀλλʼ ὁ μὲν χρείαν τινὰ παρεχόμενος, ὁ δὲ τέχνην, ὁ δὲ ἡδονήν.

Ἀλλʼ εἰ μὲν δίκην ἐφεύγομεν, ἡχθόμεθα ἄν τῷ δικαστῇ μὴ παρέχοντι ἑκατέρῳ ἐκ τῆς ἴσης τὴν ἀπολογίαν, ἀλλʼ ἐοικότι τυράννῳ μᾶλλον ἢ δικαστῇ·

ἐπεὶ δὲ ἡ μὲν ἐν δικαστηρίοις ψῆφος καὶ τύχη ἔξω τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν ἤθους καὶ τρόπου, κατήγορος δὲ λόγος λόγου, φίλος φίλου, ἐπὶ θήρᾳ τοῦ ἀληθοῦς γίγνεται γοῦν, καὶ δικαστηρίῳ τινὶ ἔοικεν ἡ τοιαύτη βάσανος, φέρειν δῶμεν τήμερον τὴν ἀπολογίαν τῷ ἑτέρῳ τῶν λόγων, καὶ τῶν ἀνδρῶν τῷ θεωρητικῷ ἀτεχνῶς, ὥσπερ ἐπὶ δικαστῶν καθισταμένῳ καὶ ἀποτειναμένῳ πρὸς τὴν γραφήν· καὶ ἡ μὲν γραφὴ τοιάδε τὶς ἔστω, ἢ ὅτι ἐγγυτάτω.

Ἀδικεῖ Ἀναξαγόρας, γεγονὼς μὲν ἐν τῇ Κλαζομενίων 4 εἰ μὲν sq. cf. Dio Chrys. 61 8 ἀλλʼ οὖν μηδὲ δίκην δι- κάσῃς, φασί, πρὶν ἀμφοτέρων ἀκοῦσαι ‖ 9 λόγος λόγου ut or. 11. 1 a φίλος φίλου vi. or 7. 5 a vers. finen ‖ 16 Ἀναξαγόρας sq. cf. Plat. Hipp. mai. 281 c παλαιοὶ ἐκεῖνοι . . . ἔτι ὕστερον μέχρι Ἀναξαγόρου φαίνονται ἀπεχόμενοι τῶν πολιτικῶν πράξεων sq. Iulian. ep. ad Them. 264 b Codices RMNα (═ Stephanus) φ (Paccius) ; H (teste Davisio) 16 ἀδικεῖ — p. 197. 3 θηρίων v ( : γεγονὼς) 1 ΙϚ´ ‖ 3 in mge ιθ´ R! | ὅτι — πρακτικοῦ R add. nu- mero κβʹ Ζ adiect. λόγος βʹ φᾶ τοῦ αὐτοῦ ὅτι — πρακτικοῦ MΝ 7 ἡ μὲν] ἡμᾶς Nα(δ) ‖ 8 ἔθους Duebn. ‖ 9 〈ἐπεὶ〉 ἐπὶ Reiske θήρα 〈γοῦν〉 τοῦ Markl. ‖ 10 γοῦν] εἰ οὖν α(δ) μόνον Reiske del. Markl. (Duk) ‖ 11 φέρειν] φέρε φα(δ Δ) et ita Schenkl sed cf. Plat. epinom. 973 c πολλοὶ τὸν αὐτὸν λόγον φέρουσι (═ proferunt) δῶμεν] ἐνδῶμεν Schenkl ‖ 13. 14 ἀποτεινομένῳ α(δ Δ) ‖ 16 in mge γραφή (man. post.) R! γῇ καὶ πόλει, καὶ μετασχὼν ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ νόμων, καὶ τροφῆς, καὶ τῶν ἄλλων, ὧν καὶ οἱ λοιποὶ Κλαζομένιοι, ἐπαναχωρῶν δὲ ὥσπερ ἐκ θηρίων, καὶ μήτε ταῖς ἐκκλησίαις ἀναμιγνύμενος, μήτε εἰς Διονύσια ἀπαντῶν, μήτε εἰς δικαστήρια, μήτε ἄλλοθι Κλαζομενίοις, ἀλλὰ αὐτῷ ἡ μὲν γῆ μηλόβοτος, ἡ δὲ ἑστία ἄοικος, διατελεῖ δὲ καθʼ αὐτὸν τὴν θαυμαστὴν σοφίαν, ἄνω καὶ κάτω στρέφων καὶ διερευνώμενος.’

Ἡ μὲν δὴ γραφὴ ταύτῃ ἐχέτω· ἀπολογείσθω δὲ Ἀναξαγόρας ᾧδὲ πως·

‘Ὅτι μὲν πολλοῦ δέω ἀδικεῖν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Κλαἀπολογία ζομένιοι, εὖ τοῦτο οἶδα· οὔτε γὰρ εἰς χρημάτων λόγον ἐπλημμελεῖσθέ τι ὑπʼ ἐμοῦ, οὔτε τὸ ἐμαυτοῦ μέρος ἀδοξοτέραν ὑμῖν τὴν πόλιν ἐν τοῖς Ἕλλησιν παρασκευάζω· ἔν τʼ αὖ τοῖς πρὸς ἕκαστον ‖ ὑμῶν συμβολαιοῖς Ed. Duebn. p. 88 ἀλυπότατον ἐμαυτὸν παρέχειν οἶμαι καὶ μέτριον, τῶν τε νόμων τῶν κειμένων, καὶ τῆς πολιτείας, ὑφʼ ἦς κοσμούμεθα, οὐκ ἔστιν ὅτου ἐλάττω ἔχω λόγον.

Λείπεται δή, εἰ μηδὲν ἀδικῶν ὑμᾶς ἐγὼ ἐν τοῖς καθʼ ἡμέραν ἐμαυτοῦ διαιτήμασι καὶ τῷ τοῦ βίου σχήματι, γνώμῃ ἔτι ἁμαρτάνω, τοῦ μὲν ἔχειν αἰτίαν, ὡς ἀδικῶ δημοσίᾳ τὴν πόλιν, ἀφεῖσθαι με, τυχεῖν δὲ εἰς τὰ ἐμαυτοῦ ἰδίᾳ διδασκάλων, ἀλλʼ οὐ κατηγόρων.

Φράσω δὴ πρὸς ὑμᾶς, οἷον τοὐμὸν πρᾶγμα ἐστίν, οὐδὲν ὑποστειλάμενος, εἰ καὶ μέλλω γέλωτα ὀφλισκάνειν τὸ ἐπιθύμημα 3 ὡσπερεὶ θηρίον Scaliger ‖ 6 ἀλλʼ α(δ Δ°) ‖ 7 καθαυτὸν R! ‖ 11 in mge ἀπολογία (ut p. 196. 16) R! ‖ 13 ἐπλημμελεῖσθαί RM ὑπὸ ἐμοῦ α(δ Δ°) 14 ὑμῶν Markl. | τὴν (ante πόλιν) nescio unde om. θ corr. Markl. ‖ 20 ηαιτήμασι (═ διαιτήμασι lapsu aurium? vi. or. 17. 2i) unde (lapsu oculorum) καιτήμασι MN ‖ 21 ἔτι] τι Reiske (Duk.) ‖ 23 ἴδια ϛ (δ Δ) ‖ 25 μέλλει α(δ Δ) | ὀφιλισκάνειν R! τὸ ἐνθύμημα Scaliger (Duebn.) τὸ ἐπιτήδευμα Steph. Keiske διʼ ἐπιθύμημα Dav. τοὐμὸν ῥηθέν.

Ἐγὼ γάρ, ὅτι μέν ἐστιν πολλοῦ ἄξιον δύναμις ἐν πόλει, καὶ κοινωνία βίου, καὶ ἔργων ἐπιφάνεια, καὶ χρῆσις πραγμάτων, σαφῶς οἶδα·

εὖ γε μὴν ἐπίσταμαι ταυτὶ τὰ πολλοῦ ἄξια, μετὰ μὲν τρόπου ἀρετῆς καὶ καλοκαγαθίας, εἰς μέγα πάνυ συντελοῦντα τῷ σχόντι· εἰ δὲ μή, εἰς τοὐναντίον κατασμικρύνοντα καὶ καταβάλλοντα, καὶ μηδὲ τὸ λαθεῖν τοῖς ἔχουσιν, μοχθηρονοοῦσιν, παρεχόμενα.

Ἐκλαμπρύνουσι γὰρ αἱ δυνάμεις τοὺς ἄνδρας· καθόσον δʼ ἄν τις ἁμάρτῃ τοῦ καλοῦ, κατὰ τοσοῦτον αὐτοὺς ἐξήλεγξαν.

Εἰ μὲν δή τις γνώμης ἔχοι καλῶς, τὴν ἐπιφάνειαν ἐν τῷ ἀσφαλεῖ κτησάμενος, τῆς δυνάμεως ὤνατο·

εἰ δὲ ταύτῃ ἐνδέων ἐπιθοῖτο, οἷς αὕτη χρῆται, ἀνάγκη πολυαμαθίᾳ τέχνης καὶ εὐπορίᾳ ὀργάνων σφαλῆναι τὸν χρώμενον.

Ταῦτάτοι ἐννοῶν, ἡγούμην δεῖν φροντιστέον εἶναί μοι μᾶλλον, ἀλλʼ οὐ μὴ λάθω προσιὼν παρὰ δύναμιν τοῖς κοινοῖς πταίων περὶ αὐτὰ καὶ σφαλλόμενος· οὐδὲ γὰρ εἰ ἐν χορῷ ξυνᾴδειν ὑφʼ ὑμῶν ἐταττόμην, ἠδίκουν ἄν, πρὶν ἔχειν φωνῆς ἐμμελῶς, οὐκ ἐθέλων ἐγκαταμίγνυσθαι τῷ χορῷ.

Διά 8 ἐκλαμπρύνουσι — 11 ἐξήλεγξαν n ‖ 11 εἰ μὲν δή τις — 15 χρώμενον n 4 ἐπίσταμαι (μαι in ras.) R! ‖ 5 εἰς (ante μέγα) om. α(δ Δ°) 8 μοχθηρονοοῦσιν Hob. μοχθηρὸν οὖσιν codd. (sine acc. R) μοχ- θηροῖς οὖσι α(δ Δ) | 9 καθʼ ὅσον α(δ Δ) | 10 ἁμάρτοι Nn ‖ 11 ἔχει n 12 ἐν τῷ] σὺν τῷ Markl. κτησάμενος] καταστησάμενος φα(δ) 13 ὤνατο (ω in ras. ex ο?) R | ταύτης Reiske | ἐπιθείτω n αὕτη] ἐκείνη Reiske ‖ 14 πολυμαθίᾳ N πολὺ ἀμαθίᾳ Dav. 〈ἐπὶ〉 πολὺ ἀμαθίᾳ Κnebel πολλῇ ἀμαθίᾳ α(θ) πολλὴ ἀμαθία Markl. Reiske (Duebn.) ἀπορίᾳ α(δ Δ) 15 δεῖν om. M (Δ) δὴ Heins ἀεὶ Hahn p. 11 16 μοι 〈ἐμοῦ〉 μᾶλλον Reiske | ἄλλου Heins. (Δ) ἢ ἄλλων Reiske | a voce λάθω incipit al. man. M 18 〈εἰ〉 add. φα(δ Δ) | ξυνᾴδειν (α in ras. ex οι) R! ‖ 19 ἠδι- κούμην MN τοι ταῦτα τῆς μὲν γῆς, ὅπως μοι ἔξει καλῶς, ὀλίγα ἐφρόντιζον· κατεθέμην δὲ ἐμαυτὸν φέρων εἰς τοῦτον τὸν βίον, ἐξ οὐ τὸ εἰδέναι τῇ ψυχῇ παραγενόμενον, 77 bὥσπερ φῶς ὀφθαλ|μοῖς, τὴν ἀσφάλειαν τῇ λοιπῇ πορείᾳ παρασκευάσει.

Τοῦτο γε μὴν τὸ φῶς κτητόν ἐστιν, 〈καὶ αὕτη ἡ ἐπιστήμη λαμβάνεται· ἀλλʼ οὐ λαμπάδες ἐν πανηγύρεσιν〉 οἷς τε λέγομεν Παναθήναια ὁδοὶ αἱ ἐπʼ αὐτὴν τετμημέναι, οὐ λῆροι, οὐδὲ φλυαρίαι, οὐδʼ ἐπιμέλειαι γεωργικαὶ οὐδὲ ἀγοραῖοι σπουδαί, οὐδὲ δημώδεις κοινωνίαι, ἀλλʼ ἀληθείας ἔρως, καὶ ἡ τῶν ὄντων θέα, καὶ ἡ περὶ ταῦτα φιλοτιμία.

Ταύτῃ νομίσας ἰέναι δεῖν εἱπόμην τοῖς ἄγουσιν λόγοις, καὶ τὰ ἴχνη τῆς ὁδοῦ διεσκόπουν.

Καὶ τὰ μὲν ἐμὰ ταύτῃ ἔχει· ὅτι δὲ καὶ περὶ ὑμᾶς τὰ ἄριστα καὶ τὰ δικαιότατα βουλεύομαι ταύτῃ ἰών, νῦν ἐρῶ.

Τὰ γὰρ κοινὰ σώζεσθαι φιλεῖ, οὐκ ἐὰν τὰ τείχη ὑμῖν ἀραρότα ᾖ, οὐδὲ νεὼς οἶκοι σωζόμενοι, οὐδὲ νῆες αὐταὶ πλέουσαι, οὐδέ γε στοαί, καὶ ἄλση, καὶ γυμνάσια, καὶ τεμένη, καὶ πομπεῖα (ταῦτα γὰρ δὴ εἰ καὶ μὴ οἱ πολέμιοι, μηδὲ πῦρ, μηδὲ ἄλλή τις συμφορά, ἀλλʼ ὅ γε χρόνος λαβὼν οἰχήσεται)· τὸ δὲ σῶζον τὰς πόλεις ἡ ἁρμονία, καὶ ὁ τῆς πολιτείας κόσμος· 4 ὥσπερ φῶς ὀφθαλμοῖς vi. or 1 3b ‖ 10 ἀληθείας ἔρως vi. or. 1. 5 e ‖ 11 ἡ περὶ ταῦτα φιλοτιμία vi. simil or 1. 4c ὡραιότερον πρὸς φιλοτιμίαν (scil. ψυχῆς ἀγῶνα) 8 οὐ λῆροι — p. 200. 2 ἀρετὴ p (omissis tamen 14 καὶ τὰ μὲν — 16 νῦν ἐρῶ et p. 200. 1 φημὶ — p. 200. 2 εὐνομίαν) 4.5 πορίᾳ R ‖ 6. 7 lac. indic et expl. Hob. ‖ 7 〈οὐχ〉 οἷς φα(δ Δ) 〈οὐχ〉 ὡς Hahn | γε λέγομεν (vel τελοῦμεν) Reiske τὸ λεγόμενον Hahn Παναθηναίοις α(δ Δ) 〈καὶ αἱ〉 ὁδοὶ φα(δ Δ) 8 ἐπʼ αὐγὴν Meiser ‖ 10 〈ὁ〉 ἔρως Markl. ‖ 15 ταύτην Reiske ‖ 17 ἡμῖν H ὑμῶν Nα(δ) νεώσοικοι α(δ Δ) ‖ 17. 18 οὐδʼ αἱ νῆες Reiske 18 αὐταὶ] ἄριστα Markl ‖ 19 in mge σημείωσαι M | πόπια R (sine acc.) MN om. p ‖ 22 πόλεις 〈οὐχ〉 ἡ ἁρμονία Reiske φημὶ κἀγώ. Ταῦτα δὲ ὑπὸ τῆς εὐνομίας γίγνεται, τὴν δὲ εὐνομίαν ἡ τῶν χρωμένων ἀρετὴ φυλάττει, τὴν δὲ ἀρετὴν διδόασιν οἱ λόγοι, τοὺς δὲ λόγους ἡ ἄσκησις, τὴν δὲ ἄσκησιν ἡ ἀλήθεια, τὴν δὲ ἀλήθειαν Ed. Duebn. p. 89ἡ περὶ αὐτὴν σχολή.

Οὐ γάρ ἐστιν, οὐκ ἔστιν ἄλλο ὄργανον, ᾧ κτητὸν ἀρετή, πλὴν ἀληθὴς λόγος, ὑφʼ οὗ παροξύνεται ἡ ψυχὴ καὶ ζωπυρεῖται, καὶ οὐκ εἰδυῖα μὲν μανθάνει, μαθοῦσα δὲ φυλάττει ἃ ἔμαθεν, φυλάττουσα δὲ χρῆται, χρωμένη δὲ οὐ σφάλλεται.

Τοῦτο ἡ διατριβή, τοῦτο ἡ σχολή, ἀληθείας μελέτη, καὶ τέχνη βίου, καὶ ῥώμη λόγου, καὶ παρασκευὴ ψυχῆς,

καὶ ἄσκησις καλοκαγαθίας. Εἰ μὲν οὖν ταῦτα ἐπʼ οὐδὲν συντελεῖ τῶν καλῶν, ἢ συντελοῦντά γε οὐ δεδίδακται οὐδὲ ἤσκηται, ἀλλὰ εἰκῇ καί, εἰ ἔτυχεν, παρα γιγνόμενα, σκηνὴ τὸ χρῆμα, εἰσαγγελίας ἄξιον ὄντα 78a φῇς·

εἰ δὲ τοῦτο μὲν οὐδεὶς φήσει, οὐχ οὕτω μέμηνεν. Ἀλήθειάν γε καὶ ὑγιῆ λόγον, καὶ ἀρετήν, καὶ γνῶσιν νόμου καὶ δίκης, οὐκ ἔστιν ἑτέρως λαβεῖν, ἢ περὶ αὐτὰ πραγματευόμενον, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ σκυτοτομικὰ μὴ 6 ἀληθὴς λόγος sq. vi or 1. 8 e ‖ 7. 8 οὐκ εἰδυῖα μανθάνει vi. or 10. 5 h ἀνάγκη γὰρ ἢ εὑρόντα εἰδέναι ἢ μαθόντα ‖ 15 σκηνὴ χρῆμα or. 1 6 g 5 οὐ γάρ ἐστιν — 9 σφάλλεται n 1 φημὶ κἀγώ del. Meiser ‖ 2 εὐνομίαν 〈καὶ〉 ἡ τῶν p ‖ 8 μὲν (post εἰδυῖα) om. n ‖ 9 φυλάττουσα] μαλάττουσα MN ‖ 11 βίου] λόγου MNα(δ) | λόγου] λόγων N βίου α(δ) ‖ 12. 13 οὐδενὶ (suprascr ι man. rec.) R ‖ 13 14 οὐ διδακτὰ οὐδὲ ἀσκητά Meiser ‖ 14 ἀλλ᾿ α(δ Δ) | εἰκῆ καὶ α(θ) εἰκῆ σύνεστι καὶ Reiske | ὡς (pro εἰ) ἔτυχε ϛ (δ Δ) παραγίνεται Markl. ‖ 15 σκηνῆς N Reiske σύνεστι Dav.2 ceterum „scaevam“ (err. typ. pro „scaenam“) σ2 unde fuerunt qui concluderent ἀπηνὲς fuisse in φ χρῆμα] σχῆμα nescio unde Duk. 〈οὐκ( καὶ)〉 εἰσαγγελίας Reiske(Markl.) | ὄντα om. MNα(θ) ὂν καὶ Schenkl ὡς Reiske an 〈ἄξι〉ον γρα(φῆς)? ‖ 16 φῇς] γραφῆς Schenkl Meiser μέμηνεν 〈οὐδεὶς〉 Reiske ‖ 17 ἀλήθειαν δὲ Markl. (Duebn.) περὶ αὐτὰ ἄγοντας σχολήν, ἢ τὰ χαλκευτικὰ μὴ πρὸς τῷ βουνῳ καὶ τῷ πυρὶ διημερεύοντας, ἢ τὰ κυβερνητικὰ μὴ θαλαττουργοῦντας καὶ ναυτιλλομένους·

πράττοντες μὲν ταῦτα ἀδικοῦμεν οὐδέν, ἀπολειπόμενοι δὲ αὐτῶν, καὶ μηλόβοτον ἐῶντες τὴν ψυχὴν καὶ ἄγονον, ἦμεν ἂν γραφῆς καὶ εἰσαγγελίας.

Ἐγὼ μέν, ἃ νομίζω καὶ δίκαια ἄμα καὶ ἀληθῆ εἶναι, ἀπελογησάμην πρὸς ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Κλαζομένιοι· ἀξιῶ δὲ ὑμᾶς μὴ αὐτόθεν διενέγκαι τὴν ψῆφον, ἀλλʼ ἐπισχεῖν τὸ νῦν ἔχον, αὐτόπτας δὲ καὶ θεατὰς γενομένους τῶν αὐτῶν ἐμοί· εἰ μέν τι χρηστὸν περιγίγνεται, δόξετε, διδαχθέντες ἔργῳ, ἀφεῖναι τῆς γραφῆς· εἰ δὲ μή, τότε ὑμεῖς μὲ ψηφιεῖσθαι τὰ ὑμῖν δοκοῦντα· ἡμεῖς δὲ καὶ ὣς περὶτέλος ἀπολο γίας αὐτῶν καλῶς βουλευσόμεθα.’

Εἰ δέ που τὶς οἷος δικαστοῦ χώραν ἔχειν μὴ κυάμῳ λαχόντος, ἀλλʼ ᾗπερ δεῖ χειροτονίᾳ δικαστοῦ μόνῃ, αὐτῷ τῷ εἰδέναι, πρὸς τοῦτον οὐχ ὡς ἀδικῶν, 20 κύαμῳ λαχόντος vi. or. 3. 5 c 1 ἄγοντας 〈ας in ras.) R! ‖ 1. 2 πρὸς καὶ βαύνῳ δ corr. Markl πρὸς τῷ κλιβάνῳ Reiske ‖ 3 〈καὶ〉 πράττοντες eiske 6 ἤμην H εἴημεν α(δ) γραφῆς 〈ἄξιοι〉 καὶ α(δ Δ) ‖ 7 ἀπελογι- σάμην Nα(δ Δ) 11 μέντοι MN περιγίγνεσθαι Heins.(Δ) ‖ 13 ψηφιεῖσθαι RMN (suprascr. ε) cf Dürr l. l. p. 43 ψηφιεῖσθε cett. (δ Δ) | in mge τέλος ἀπολογίας (ut p. 196. 16) R! ‖ 15 ἀπο- λογουμένου Reiske ‖ 18 δὲ ?? οὐδὲν Ri! ‖ 19 ἔχει M ‖ 20 λα- χών Reiske (Duebn.) | ἥπερ Ϛ(δ Δ) | δεῖ Bob. δὴ codd. (δ Δ) χειροτονία ϛ(δ Δ) 21 μόνη ϛ(δ Δ) | αὐτοῦ MN οὐδʼ ὡς φεύγων γραφήν, ἀπολογιεῖται, εἴτε Ἀναξαγόρας ἐν Κλαζομεναῖς, εἴτε ἐν Ἐφέσῳ Ἡράκλειτος, εἴτε ἐν Σάμῳ Πυθαγόρας, εἴτε ἐν Ἀβδήροις Δημόκριτος, εἴτε ἐν Κολοφῶνι Ξενοφάνης,, εἴτε ἐν Ἐλαίᾳ Παρμενίδης, εἴτε ἐν Ἀπολλωνίᾳ Διογένης, εἴτέ τις | ἄλλος τῶν δαιμονίων ἐκείνων ἀνδρῶν·

ἀλλʼ ἐξ ἰσοτιμιᾶς 78 b οὑτωσὶ πείθων καὶ διαλεγόμενος, συνετὰ συνετοῖς λέγων, καὶ πιστὰ πιστοῖς, καὶ ἔνθεα ἐνθέοις·

ὅτι τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ ἔνειμεν θεὸς δυνάμεις τρεῖς καὶ χώρας καὶ φύσεις, ὥσπέρ τινα ἀθροίζων ξυνοίκησιν πόλεως·

ἧς τὸ μὲν ἄρχον καὶ προβουλευόμενον εἰς ἀκρόπολιν ἀναγαγών, ἰδρύσας αὐτοῦ, πλέον οὐδὲν αὐτῷ προσέταξεν λογισμοῦ·

τὸ δʼ ἀκμάζον, καὶ πράττειν δεινόν, καὶ τελεσιουργεῖν ἱκανὸν τὰ βουλευθέντα, συνῆψέν τε καὶ ξυνεκέρασεν διʼ ὑπηρεσίας προσταγμάτων τῷ βουλευτικῷ·

τρίτον δʼ αὗ, τὸ ἀργὸν τοῦτο πλῆθος καὶ ἀκόλαστον καὶ βάναυσον, καὶ μεστὸν μὲν ἐπιθυμιῶν, μεστὸν δὲ ἐρώτων, μεστὸν δὲ ὕβρεως, μεστὸν Ed. Duebn. p.90δὲ ἡδονῶν παντοδαπῶν, τρίτην ἔχειν μοῖραν, οἷον δῆμόν τινα ἀργόν, καὶ πολύφωνον, καὶ πολυπαθῆ, 9 δυνάμεις τρεῖς cf. Albin. 23 Apul. dogm. Plat. I 13 Ps. Plut. vit. Hom. 129 Sallust. 10 Plat Tim. 70a republ. IV 440 e Phaedr. 246a Diels dox. 587 12 ἀκρόπολιν i.e. ‘caput’ cf. Plat. republ. VIII 560 b τὴν . . ψυχῆς ἀκρόπολιν Tim. 70a Norden ann Fleck 18. 278 16 βουλευτικῷ cf. etiam Stob. ecl II 117 Norden ann. Fleck. 18. 277 1) ‖ 16. 17 τὸ ἀργὸν τοῦτο πλῆθος vi. or. 27 6 c συνεπιθυμῇ δὲ sq. or. 29. 3 a καὶ οὗτοι sq. vi. etiam or. 15. 5 a τοσούτῳ ὄχλῳ ἀργῶν 17 ἀκόλαστον 2q. non ἀπολαυστικὸν sed παθητικὸν μέρος ψυχῆς spectat ut or. 27. 5 d sq. 20 οἷον δῆμόν τινα v. or. 7. 2 c πολύφωνον καὶ πολυπαθῆ ═ or. 7. 2 d 1 εἴτε — 6 ἀνδρῶν p 3 ἀυδήροις (sic!) MN ‖ 4 Ἐλέᾳ φ α p (δ Δ) ‖ 7 οὑτοσὶ Markl. 15 συνεκέρασε MNα(δ Δ°) ‖ 16 ἀργὸν] ἄλογον Markl. ‖ 19 ἔχει MN καὶ ἔμπληκτον.

Ταύτῃ δὴ νενεμημένης τῆς ψυχῆς τὴν οἰκονομίαν τῆς τοῦ ἀνθρώπου συντάξεως, στάσις ἐγγίγνεσθαι φιλεῖ, αὐτὸ ἐκεῖνο τὸ ἐν πόλει πάθος·

ὧν ἡ μὲν εὐδαίμων πόλις βασιλεύεται, τῶν ἄλλων μερῶν εἰκόντων κατὰ τὸν τοῦ θεοῦ νόμον τῷ δυναμένῳ καὶ πεφυκότι ἐξηγεῖσθαι·

ἡ δὲ ταύτης ἐλλειπεστέρα κατʼ εὐδαιμονίαν πόλις, ἀριστοκρατίαν ὀνομάζουσο τὴν τῶν ἐν δυνάμει ξυνεληλυθότων ἀρχήν, ἐλάττων μέν ἐστιν βασιλευομένης, κρείττων δὲ δημοκρατουμένης, ἰσχυρὰ μέν τις καὶ πρακτική, κατὰ τὴν Λακωνικήν, ἢ Κρητικήν, ἢ Μαντινικήν, ἢ Πελληνικήν, ἢ Θετταλικὴν πολιτείαν ἱσταμένη, φιλότιμος δὲ ἄγαν καὶ φιλόνεικος, καὶ δύσερίς, καὶ πολυπράγμων, καὶ ἰτητική, καὶ θαρσαλέα.

Τρίτον δʼ αὗ πολιτείας γένος, ὄνομα μὲν 79 aεὔφημον δημοκρατία, τὸ δὲ ἀληθὲς ὀχλοκρατία, κατὰ τὴν Ἀττικήν, ἢ Συρακοσίαν, ἢ Μιλησίαν, ἤ τινα ἄλλην πλήθους ἰσχύν, πολύφωνόν τε καὶ ἀκόλαστον καὶ παντοδαπόν.

Τριῶν δὴ πολιτειῶν, τρία τʼ οὖ τιμήματα βίων ἴδοις ἂν ἐν ἀνθρώπου ψυχῇ·

κατὰ μὲν τὸ βουλευτικόν καὶ ἀρχικὸν καὶ ἐκποδὼν τῇ πράξει τὲ καὶ 1 ἔμπληκτον ═ or. 7. 2 d ‖ 5. 6 δυναμένῳ καὶ πεφυκότι vi or 38 6 d ‖ 10 Λακωνικήν, ἢ Κρητικὴν cf Plato republ. 8 544c vi. etiam or. 27. 7 a 1 δὴ] δὲ ‖ 1. 2 τῇ οἰκονομίᾳ Reiske (Duebn) ‖ 3 πόλει] πόλεσι Reiske (Duebn.) post πάθος lacunam indic Markl. sed ὧν (scil πόλεων) ἡ . . πόλις eadem structura qua or. 12. 4 f πονη- ρῶν . . ὁ μοχθηρὸς intellegendum ‘ibi, in ea reʼ ‖ 5 τῷ in ras. R! ‖ 6 ἐλλιπεστέρα Ϛ (δ Δ) ‖ 8 cum ἐλάττων denuo man. prior incipit M | ἐστιν om. N (qui ἐβασιλευομένης) α(δ) ‖ 16 Συρακου- σίαν Ϛ(δ Δ°) ἤ τινος ἄλλου Nα(δ) ‖ 18 παντοδαπόν (όν in ras ex ων?) R! 19 τρία — 20 ψυχῇ om. M | δʼ αὖ N αὖ δ ταῦτα Reiske (Duebn.) τιμήματα (vi p. 204. 2 δευτέρως τιμώμενον) R μι- μήματα cett.(δ Δ) βίων del. Markl (de duplici editione cogitans) χειρουργίᾳ, τὸ θεωρητικὸν ψυχῆς γένος· τὸ δὲ πρακτικὸν δεύτερον, δευτέρως τιμώμενόν τε καὶ δοκιμαζόμενον· τήν τε ἐν ἀνδρὶ δημοκρατίαν οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν· πολὺ γὰρ τὸ τῆς πολιτείας τοῦτο γένος ἐπινέμεται πᾶσαν ψυχήν.

Καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον καὶ ἀποχειροτονητέον τοῦ ἀρίστου· θεωρίαν δὲ πράξει παραβαλλομένην, ἑκατέραν τυγχάνουσαν τοῦ καλοῦ, τὴν μὲν θεωρίαν κατὰ τὴν γνῶσιν, τὴν δὲ πρᾶξιν κατὰ τὴν ἀρετήν, ποτέραν προτιμητέον; Ἀποκρίνεται ὁ λόγος·

ὅτι εἰ μὲν κατὰ τὴν χρείαν αὐτὴν ἱστάμεθα, τιμητέον τὴν πρᾶξιν· εἰ δὲ κατὰ τὴν αἰτίαν τοῦ γενομένου καλῶς, προτιμητέον τὴν θεωρίαν. Ὥστε καὶ σπονδὰς ἑκατέρῳ σπεισάμενοι, νείμωμεν τὰς δυνάμεις καὶ τὸ σχῆμα τοῦ βίου τοῖς ἀνδράσιν ἢ κατὰ φύσιν, ἢ καθʼ ἡλικίαν, ἢ κατὰ τύχην.

Καὶ γὰρ φύσει διαφέρει ἕτερος ἑτέρου· ὁ μὲν ἐν πράξει ἐξασθενῶν, εὐχερὴς δέ τις ὢν κατὰ τὴν ψυχὴν πρὸς θεωρίαν· ὁ δὲ ἐν μὲν θεωρίᾳ καματηρὸς ὤν, πράττειν δὲ ἐρρωμένος.

Διίστησιν 1 θεωρητικὸν sq. cf. Stob. ecl lI 144 Archyt. ap. Stob ecl II 130 Dio Chrys III 41 Albin. 33 Themist. II 35 Plut. lib educ 10. ‖ 5 καὶ τοῦτο sq. cf. Plut. educ lib. 10 τριῶν γὰρ ὄντων βίων ὧν ὁ μέν ἐστι πρακτικός, ὁ δὲ θεωρητικός, ὁ δὲ ἀπο- λαυστικός, ὁ μὲν ἔκλυτος καὶ δοῦλος τῶν ἡδονῶν, ζωώδης καὶ μικροπρεπής ἐστιν· ὁ δὲ θεωρητικὸς τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτά- νων, ἀνωφελής· ὁ δὲ πρακτικὸς ἀμοιρήσας φιλοσοφίας ἄμουσος καὶ πλημμελής ‖ 10 εἰ μὲν sq. vi. or. 27. 4 d (de virtute) cf. Ps. Plut. vit. om. 144 ὁ βίος ἐκ πράξεων καὶ λόγων συνέστηκε Muson. ap. Stob. flor 27. 78 Diog Laert. VII 92 (Panaetii) Albin. 3 Archyt. ap. Stob. ecl II 230 Dio Chrys. III 41 Themist lI 35 Plat republ VIII 544 d 1 θεωρητικὸν 〈ὂν〉 Reiske ‖ 5. 6 ἀποχειροτονητέον γε (τε N) τοῦ N φ α (δ) ‖ 6. 7 παραβάλλομεν Heins. ἢν (εἰ) παραβάλλομεν Dav. (Markl.) 10 αὐτῶν Markl. τιμητέον] προτιμητέον Markl. (Duebn.) et ita Schenkl ‖ 17 θεωρίαν (ω in ras.) R! δὲ καὶ ἡλικία τοὺς ἄνδρας· νεότητος μὲν γὰρ ἡ πρᾶξις· Ομηρος λέγει, κἀγὼ πείθομαι (X 71) νέῳ δέ τε παντʼ ἐπέοικεν.

Νέος μὲν γὰρ ὢν ὁ φιλόσοφος πραττέτω, λεγέτω, πολιτευέσθω, στρατευέσθω, ἀρχέτω. Καὶ γὰρ οἱ Πλάτωνος ἐπὶ Σικελίαν δρόμοι καὶ πόνοι, καὶ περὶ Δίωνα σπουδή, κατὰ τὴν ἀκμὴν ἐγίγνοντο τῆς ἡλικίας·

γηράσαντα 79 bδʼ αὐτὸν ὑπεδέξατο Ἀκα|δημία, καὶ βαθεῖα σχολή, καὶ λόγοι καλοί, καὶ θεωρία ἄπταιστος, ἐν πολλῇ καὶ ἀμφιλαφεῖ ἀληθείᾳ κατατιθέμενον τὸ τοῦ βίου τέλος.

Καὶ Ξενοφῶντα νεανιευόμενον μὲν ἐν τοῖς ἔργοις φιλῶ, γηράσκοντα δὲ ἐν τοῖς λόγοις ἐπαινῶ.

Διίστησιν δὲ ἤδη καὶ τύχη· τὸν μὲν γὰρ δυνάμει καὶ πράξει ἀναγ‖καίᾳ περιέβαλλεν· τὸν δὲ σχολῇ καὶ ἡσυχίᾳ Ed. Duobn. p.91 προσηνεῖ·

ὧν τὸν μὲν ἐπαινῶ ἐν τῷ ἀναγκαίῳ ἀνδριζόμενον· τὸν δὲ καὶ μακαρίζω μένον〈τα〉 καὶ ἐπαινῶ· μακαρίζω μὲν τῆς σχολῆς, ἐπαινῶ δὲ τῆς ἱστορίας.

Ἀλλὰ τὸν μὲν ἐκ τῆς Εὐρώπης ἐπὶ τὴν Ἀσίαν πλέοντα, ἵνα ἴδῃ τὴν Αἰγυπτίων γῆν, καὶ τοῦ Νείλου τὰς ἐκβολάς, ἢ πυραμίδας ὑψηλάς, ἢ ὄρνεις ξένους, ἢ βοῦν, ἢ τράγον, μακαρίζομεν τῆς θέας· κἂν ἐπὶ τὸν Ἴστρον τὶς ἔλθῃ, κἂν τὸν Γάγγην ἴδῃ, κἄν τις αὐτόπτης γένηται Βαβυλῶνος κειμένης, ἢ τῶν ἐν Σάρδεσιν ποταμῶν, ἢ τῶν ἐν Ἰλίῳ τάφων, ἢ τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ 12. 13 διίστησιν . . τύχη sim or 1. 10a 3 versum Iliadis Σ 71 esse adnotant Dav. Duk. falso quidem ‖ 8 Ἀκαδήμεια duebn. 10 ἀμφιλαμφεῖ Na ! | κατατιθέ- μενοι Na ‖ 11 μὲν in ras. R! ‖ 13 τὸν μὲν R! τὸ μὲν MN 14 ἀναγκαίᾳ RH om. cett. (δ) περιέβαλε HMφ(Δ) περιέλαβε Nα(δ) corr. Markl. ‖ 16 μακαρίζω μένον〈τα〉 καὶ Hob. μακαρι- ζόμενον καὶ RN μακαρίζω καὶ cett. (δ Δ) μακαρίζω μᾶλλον καὶ Schenkl 17 ἱστορίας] ἡσυχίας Markl. ‖ 20 ὄρνις MN ‖ 21 μα- καρίζω μὲν N (in mge) H φ Steph. τόπων·

καὶ τῆς Ἀσίας ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα περαιοῦνται στόλοι, ἢ ἐπὶ τὰς Ἀθήνησιν τέχνας, ἢ ἐπὶ τοὺς Θήβαισιν θυμούς, ἢ ἐπὶ τοὺς ἐν Ἀργει τόπους.

Ὁμήρῳ δὲ καὶ Ὀδυσσεὺς σοφὸς διὰ πολλὴν πλάνην, (α 3) πολλῶν δʼ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα, καὶ νόον ἔγνω· τὰ δὲ Ὀδυσσέως θεάματα ἢ Θρᾷκες ἦσαν, ἢ Κίκονες οἱ ἄγριοι, ἢ Κιμμέριοι οἱ ἀνήλιοι, ἢ Κύκλωπες οἱ ξενοκκτόνοι, ἢ γυνὴ φαρμακίς, ἢ τὰ ἐν Ἅιδου θεάματα, ἢ Σκύλλα, ἢ Χάρυβδις, ἢ Ἀλκινόου κῆπος, ἢ ἡ Εὐμαίου αὐλή· πάντα θνητά, πάντα ἐφήμερα, πάντα ἄπιστα.

ὰ δὲ τοῦ φιλοσόφου ἀνδρὸς θεάματα τῷ εἰκάσω; ὀνείρῳ, νὴ Δί, ἐναργεῖ, καὶ πανταχοῦ περιφερομένῳ· οὗ τὸ μὲν σῶμα οὐδαμοῦ στέλλεται, ἡ δὲ ψυχὴ πρόεισιν, πᾶσαν γῆν, ἐκ γῆς ἐπʼ οὐρα|νόν, πᾶσαν μὲν 80a περαιουμένη θάλατταν, πᾶσαν δὲ διερχομένη γῆν, πάντα δὲ ἀέρα ἀνιπταμένη, συνθέουσα ἡλίῳ, συμπεριφερομένη σελήνῃ, συνδεδεμένη τῷ τῶν ἄλλων ἄστρων χορῷ, καὶ μονονουχὶ τῷ Διὶ συνοικονομοῦσα τὰ ὄντα καὶ συντάττουσα.

στόλου μακαρίου, καὶ θεαμάτων καλῶν, καὶ ὀνείρων ἀληθινῶν.

ἀλλʼ ἦν τῷ Συρακοσίῳ σοφιστῇ ἡ τέχνη αὐτὸ ἔργον, κεκραμένον ὁμοῦ χρείᾳ καὶ ἡδονῇ. Τὰ γὰρ ὄψα καὶ τὰ σιτία ἡδυσμάτων συμμετρίαις καὶ κράσεσιν καὶ ποικιλίαις, καὶ τῆ διὰ πυρὸς ὁμιλίᾳ, αὐτὰ ἑαυτῶν προσφορώτατα εἶναι παρεσκεύαζεν· καὶ ἦν πολὺ τὸ Μιθαίδου καὶ 6 Προδίκου . . Ἱππίου . . Γοργίου cf. Dio Chrys. 54. 1 Themist. 13. 161 d ‖ 14 Μιθαίκου vi. or. 15. 4 b Codices RMN φ (Paccius) α (═ Stephanus): H (teste Davisio) 5 ἦλθεν — 14 τὸ Μιθαίκου p 5 in mage σοφιστὴς πρόδικος | ἱππίας | γοργίας | θρασύ- μαχος (schol. rec.) R! ‖ 14 in mge Μίθαικος (schol. rec.) R! 1 ΙΖ´ R! ‖ 3 in mge κʹ R! | εἰ καλῶς (καλῶ suprascr. ς R!) Πλάτων — 4 παρῃτήσατο RH τοῦ αὐτοῦ εἰ sq. M εἰ καλῶς ὁ Πλάτων — παρῃτήσατο λόγ. ζʹ φα ‖ 6 τὴν τοῦ Προδίκου Nα(θ) ‖ 6. 7 γενεολογίαν (ut γενεογραφία Sophokles greek lexicon p. 327) RM γενεαλογίαν N p κενεολογίαν φα(δ Δ°) κενολογίαν Duebn. γενναιολογίαν (collat. Plat. Hipp. mai. 366 e) Schenkl 10 αὐτὸ] ἀρτυτικὴ Reiske ‖ 11 χρείᾳ om. p ‖ 13 αὐτὰ ἑαυτῶν om p ‖ 14. p. 208. 1 καὶ ὅσον] καὶ ὄνομα H (Δ) καὶ ὄνομα ἐν Heins. κλέος ἐν Scaliger (Duebn.) κλέος καὶ ὄνομα ἐν Markl lacunam suspicatur Steph. sed subaudito οὐκ οἶδ intellegas ‘per mag- numʼ vel ‘clarum’ ut or. 20. 1 d ἔργον εἶναι ὅσου ὅσον τοῖς Ἕλλησιν κατὰ ὀφοποιΐαν, ὥσπερ τὸ Φειδίου κατὰ ἀγαλματουργίαν·

ἧκεν δὴ καὶ εἰς τὴν Σπάρτην οὗτος ἀνὴρ δυναστεύουσαν τότε, ἐν ἀρχούσῃ τῇ πόλει καὶ δύναμιν γενναίαν περιβεβλημένῃ εὔελπις ὢν εὐδόκιμον αὐτῷ φανεῖσθαι τὴν τέχνην·

τὸ δὲ ἦν ἄρα οὐ τοιοῦτον· ἀλλὰ τῶν Λακεδαιμονίων τὰ τέλη ἀνακαλεσάμενοι Ed. Duebn. p. 92τὸν ‖ ἄνδρα, ἐκέλευον αὐτῷ ἐξεῖναι τῆς Σπάρτης αὐτίκα μάλʼ εἰς ἄλλην γῆν καὶ ἀνθρώπους ἄλλους — ‘ἐφίεμεν γὰρ ὑπὸ τοῦ πονεῖν δεῖσθαι τροφῆς ἀναγκαίας μᾶλλον ἢ τεχνικῆς, καὶ τὰ σώματα 80 b ἔχειν ἀκολάκευτα καὶ ἀπλᾶ, καὶ μηδὲν ὀφοποιοῦ δεόμενα, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ τῶν λεόντωνʼ — ἀπεῖναι δὲ ἐκεῖσε, ἔνθα καὶ εἰκὸς τιμηθήσεσθαι αὐτῷ τὴν τέχνην, διʼ ἡδονῆς καὶ χρείας τούς δημιουργοὺς αὐτῆς ἀσπαζομένων.

Οὕτω Μίθαικος ἐξῆλθεν Σπάρτης αὐτῇ τέχνῃ· παρεδέξαντο δὲ αὐτὸν οὐχ ἧττον οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, κατὰ τὴν ἑαυτῶν ἡδονὴν ἀσπαζόμενοι, οὐ κατὰ τὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις ἀτιμίαν εριδόντες.

Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἄλλας παρακαλέσαι εἰκόνας τῷ παρόντι λόγῳ σεμνοτέρας τῆς ΜιΜιθαίκου τέχνης·

Θηβαῖοι αὐλητικὴν ἐπιτηδεύουσιν, καὶ ἐστὶν ἡ διʼ αὐλῶν μοῦσα 6 ἀλλὰ — 8 αὐτίκα v (: τέλη) | τῶν — 8 γῆν p ‖ 20 Θηβαῖοι p 209. 6 πλέουσιν p 6 in mge τέλη (schol. rec.) R! 20 in mge θηβαῖοι (man recentiss.) R! 2 ἐς τὴν Mα(δ) ‖ 3 οὗτος ὁ ἀνὴρ M α(δ) οὗτος ἀνὴρ Knebel 〈Duebn.〉 | τῇ (ante πόλει) del. Reiske ‖ 4.5 εὐδοκίμον R ‖ 5 αὐτῇ Markl. ‖ 6 〈τοῦτον ἀνακαλεσάμενοι〉 τῶν p | ἀνακαλεσάμενοι τὸν ἄνδρα om. p ‖ 7 ἐξιέναι α(δ Δ) sed cf. Crönert p.254 adn. ‖ 8 μάλα p ‖ 9 ἐφιεμένους Reiske ἔφυμεν Hahn ἔφασαν Meiser πονεῖν 〈ποιεῖν M) δεῖσθαι] πόνοις ἥδεσθαι (vel πονεῖν del. [δεῖσθαι]) Reiske ‖ 12 ἀπιέναι Dav. (Duebn.) vi. supra ad v. 7 ‖ 13. 14 τέχνην, 〈ὑπὸ τῶν〉 διʼ Meiser ‖ 14 ἡδονὴν Reiske χρείας (ς in ras.) R! χρείαν Reiske ‖ 18 ἀτιμίαν (τι in ras.) R! ἐπιχώριος τοῖς Βοιωτοῖς· Ἀθηναῖοι λέγειν, καὶ ἐστὶν ἡ περὶ λόγους σπουδὴ τέχνη Ἀττική· παιδεύματα Κρητικὰ θῆραι, ὀρειβασίαι, τοξεῖαι, δρόμοι· τὰ Θετταλικὰ ἱππική, τὰ Κυρηναϊκὰ διφρεῖαι, τὰ Αἰτωλικὰ λῃστεῖαι· ἀκοντίζουσιν Ἀκαρνᾶνες, πελτάζουσιν Θρᾷκες, νησιῶται πλέουσιν.

Κἀν δὲ μεταθῇς τὰ ἐπιτηδεύματα πολλῶν πρὸς ἄλλους, νοθεύσεις τὰς τέχνας.

Τί γὰρ δεῖ ἠπειρώταις νεῶν; ἢ ἀμούσοις αὐλῶν; ἢ ὀρείοις ἵππων; ἤ πεδιάδα οἰκοῦσιν δρόμων; ἢ ὁπλίταις τόξων; ἢ τοξόταις

τί κωλύει τοὺς τῆς καλῆς ταύτης πόλεως πολίτας, οὓς Πλάτων θρεψάμενος τῷ λόγῳ ὑπὸ νόμοις ξένοις καὶ οὐ καθωμιλημένοις τῷ τῶν πολλῶν 81 aἔθει κατῴκισεν, αὖθις αὗ λόγῳ ἔχειν καὶ τούτους ἐπιχώριαΛΗ ἄττα αὐτῶν νόμιμά τε καὶ ἐπιτηδεύματα, ξυμπεφυκότα 3 θῆραι, ὀρειβασίαι . . δρόμοι ═ or. 28 1c vi. etiam or 23. 2d τὸ δὲ καθαρῶς sq. or. 29. 1 a ‖ 6 ἐὰν δὲ μεταθῇς τὰ ἐπιτηδεύματα so vi. simil. or. 31. 3 b etiam or.21.5 e al. 10 διεκληρώσαντο sq simil vi. or. 2.1 a διένειμαν sq. et b ‖ 18 ἐπιχώρια sq. vi. simil. or. 2. 9 d 1 ἀθηναῖοι 2 κρῆτες 3. 4 θετταλικὰ παιδεύματα καὶ κυρηναϊκὰ καὶ αἰτωλικὰ 5 ἀκαρνᾶωεσ . . θρᾷκες in mge (man. recentiss.) 1 Βοιωτοῖς (οι prius in ras.) R! 2 περὶ τοὺς λόγους Nα(δ Δ) ἐπιτηδεύματα Meiser ‖ 3 Θετταλὰ Nα(δ) ‖ 4 λῃστεία α(δ) ‖ 6 πλέ- ουσι Δ πολλῶν] ἄλλων Steph. (δ Δ) παρʼ ἄλλων Schenakl ‖ 9 πε- διάδα (εδι in ras.) R! δρόμων suspectat Duebn. ὀρέων Meiser 12 οὐ ταὐτὰ] οὐ 〈κατὰ〉 ταὐτὰ Schenkl Meiser οὔτʼ αὐτῶν α (δ Δ) ‖ 13 ἑκάστοις Duebn ‖ 13. 14 ἄτιμον πᾶσιν, ὅτι τισὶν φα(δ) ἄτιμον τισὶν ὅτι μὴ ἔντιμον (vel τιμᾶται) πᾶσιν Reiske ‖ 14 ἀλλὰ (λλ in ras.) R! ‖ 16 πόλεως om. N α(δ) πολιτείας Steph. πολίτας] πολιτείας M(δ) ‖ 18 in mge ΛΗ´ H | ἔθει (ει in ras.) R! | αὖ] σὺν φα(δ) ‖ 19 αὐτῶν α(δ Δ) αὐτοῖς Reiske συμπεφυκότα N α(θ) τῇ ἐκ παίδων τροφῇ, τιμώμενα μὲν αὐτοῖς κατὰ τὴν χρείαν αὐτῶν ἐκείνων, οὐκ ἀτιμαζόμενα δὲ

παρὰ τοῖς ἄλλοις, ἐπεὶ μὴ κἀκείνοις ἥρμοσεν; Εἰ μὲν γὰρ πόλιν πόλει παραβάλλομεν, καὶ πολιτείαν πολιτείᾳ, καὶ νόμους νόμοις, καὶ νομοθέτην νομοθέτῃ, καὶ τροφὴν τροφῇ, ἔχοι ἄν τινα ἡμῖν λόγον ἡ ἐξέτασις

τοιάδε, διερευνωμένοις τὸ παρʼ ἑκάστοις ἐνδέον· εἰ δέ τις μέρος τοῦ ὅλου ἀποτεμόμενος καθʼ αὐτό, σκοπεῖ διὰ μαρτύρων τῶν χρωμένων τούτῳ ἢ μή (οὕτω γὰρ ἂν καὶ τὰ ἄλλα πάντα ὅσα ἄνθρωποι χρῶνται), κατʼ ἴσον ἂν τύχοι τιμῆς καὶ ἀτιμίας, καὶ διατελοῖ ἐν ἀμφισβητησίμῳ κρίσει πλανώμενα·

καὶ γὰρ αἱ τροφαί, καὶ τὰ φάρμακα, καὶ τὰ διαιτήματα, καὶ τἄλλα ὅσα τῇ τῶν ἀνθρώπων χρείᾳ ἀνακέκραται, οὐ πᾶσιν ἑξῆς ὅμοια πάντα, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ἤδη τὸν μὲν ἔβλαψεν, τὸν δὲ ὤνησεν· καὶ τὸν μὲν εὔφρανεν, τὸν δὲ ἠνίασεν· ἕκαστον γὰρ τούτων ἡ χρεία καὶ ὁ καιρὸς καὶ ἡ ὑπόθεσις τοῦ βίου ἕτερα ἑτέρῳ φαίνεσθαι ποιεῖ.

Οὕτω τοίνυν ἐχόντων τούτων, μεταβάντες αὖ περὶ Ὁμήρου σκοποῦμεν ἀδεκάστως μάλα, οὔθʼ ὅστις Πλά‖τωνι 15 τὸ αὐτὸ sq. exemplis illustratum vi or. 15.1 b 2 οὐκ (ante ἀτιμαζόμενα) om. φα(θ) del. Meiser δὲ in ras. R! ‖ 3. 4 μὲν γὰρ] μέν γε Markl. 4 παραβάλλοιμεν φα(δ Δ) 6 ἐξέτασις (σις in ras.) R! ‖ 8. 9 σκοποῖ Markl. (Duebn.) σκοποίη Reiske (Duk.) ‖ 9 διαμαρτυρῶν RM δίχα μαρτύρων Reiske οὐ δεῖ μαρτύρων Meiser | ἢ μή] οὐδαμῆ Schenkl sed vi. or. 13. 4 k et 7 f ‖ 10 γὰρ ἄν] γʼ ἂν α(δ Δ) del. Meiser (verbis οὕτω sq. post p 209 15 λαβόντων collocatis) ὅσοις α(θ) οἷς Dav.2 (Duebn.) sed cf. Κuehner Gerth Gr gr. lI 1. 437 adn. 8 ‖ 11 〈οὐ〉 κατ Meiser διατελοῖεν R διατελεῖ ἐν 〈οὐ (ἀλλὰ)〉 διατελεῖ ἐν Reiske (Meiser) 13 διαιτήματα (αι in ras ex η vi. or. 16. 2 c) R! 15 ἔβλαψεν M cum R! 18 ἕτερον ἑτέρῳ Dav. ἕτερα ἑτέρως Markl ‖ 20 σκοπῶμεν φα(δ Δ) μάλα 〈χρώμενοι μάρτυρι〉 οὔθʼ Heins. | et p 211. 1 ὅστις] ὥς τις Dav.2 Reiske χαίρει ἀτιμάζων Ὅμηρον, οὔθʼ ὅστις ὍμηρονEd. Duebn p.93 θαυμάζει μεμφόμενος Πλάτωνι· οὐ γὰρ διακεκλήρωται οὐδὲ ἀπέσχισται ἑκάτερον θἀτέρου· ἀλλʼ ἔξεστίν που καὶ τὰ Πλάτωνος τιμᾶν, καὶ θαυμάζειν Ὅμηρον· ἔξεστιν δὲ ὧδε.

Πόλιν οἰκίζει Πλάτων τῷ λόγῳ, οὐ Κρητικήν, οὐδὲ Δωρικήν, οὐδὲ Πελοποννησίαν, οὐδὲ Σικελικήν, οὐδὲ, μὰ Δί, Ἀττικήν· ἡ γὰρ ἂν τοιαύτην οἰκίζων πόλιν, μὴ ὅτι Ὁμιήρου ἄν ἐδεήθη μόνου, ἀλλὰ 81 bκαὶ πρὸ Ὁμήρου | Ἡσιόδου καὶ Ὀρφέως, καὶ εἴ τις ἄλλη παλαιὰ μοῦσα ποιητικὴ κατεπᾴδειν ἱκανὴ τὰς τῶν νέων ψυχὰς καὶ δημαγωγεῖν, καὶ ἡδονῇ συνήθει ἀνακιρνάναι πράως ἀληθεῖς λόγους·

ἀλλʼ ἔστιν αὐτῷ ξυνοίκησις καὶ ἡ πολιτεία γιγνομένη λόγῳ, κατὰ τὸ ἀκριβέστατον μᾶλλον ἤ χρειωδέστατον·

ὅνπερ τρόπον καὶ τοῖς τὰ ἀγάλματα τούτοις διαπλάττουσιν, οἴ παντὸς παρʼ ἑκάστου καλὸν συναγαγόντες, κατὰ τὴν τέχνην ἐκ διαφόρων σωμάτων ἀθροίσαντες εἰς μίμησιν μίαν, κάλλος ἓν ὑγιὲς καὶ ἄρτιον καὶ ἡρμοσμένον αὐτὸ αὐτῷ ἐξειργάσαντο·

καὶ οὐκ ἂν εὗρες σῶμα ἀκριβὲς κατὰ ἀλήθειαν ἀγάλματι ὅμοιον· ὀρέγονται μὲν γὰρ αἱ τέχναι τοῦ καλλίστου· αἱ δὲ ἐν ποσὶν ὁμιλίαι καὶ χρεῖαι 8 Ὁμήρου . . Ἡσιόδου . . Ὀρφέως . . vi. or 37. 4 g etiam or. 4.3 b ‖ 10 παλαιὰ μοῦσα sq. vi. or 4. 3c ‖ 11 δημαγωγεῖν ═ or.4. 3c 14 ὅνπερ sq. cf. Xenoph. mem. III 9. 2 καὶ μὴν τά γε καλὰ εἴδη ἀφομοιοῦντες, ἐπειδὴ οὐ ῥᾴδιον ἐνὶ ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν ἄμεμπτα πάντα ἔχοντι, ἐκ πολλῶν συνάγοντες τὰ ἐξ ἑκάστου κάλλιστα οὕτως ὅλα τὰ σώματα καλὰ ποιοῦσιν ‖ 20 ὀρέγονται sq. vi. or 41. 4 e 1 Ὅμηρον, 〈οὐ πείθομαι〉 οὔθʼ Meiser ‖ 3 ἀπέσχισται (στ in ras.) R! 4 τὰ τοῦ Πλάτωνος θ 9 πρὸς Ὁμήρῳ α(δ Δ) ‖ 11 σὺν ἤθει Reiske ‖ 12 πράῳ Reiske | ἀλλʼ] καὶ Heins. καλὴ Scaliger (teste Heinsio) 13 ἡ ξυνοίκισις Reiske ἡ (ante πολιτεία) del Heins. 14 ὅσπερ τρόπος Meiser ‖ 15 τοῖς del Reiske τούτοις τοῖς Markl. | τούτοις del. Markl. τοῖς Reiske | 15. 16 πᾶν τὸ παρʼ α(δ Δ) 16 〈καὶ〉 κατὰ Dav. ‖ 17 ἀθροίσαι N καὶ ἀθροίσαντες Reiske v 18 αὐτῷ MN ‖ 19 εὕροις φα(θ) ἀκριβῶς Reiske ἀπολείπονται τῶν τεχνῶν.

Οἶμαι δέ, εἰ καί τις ἦν ἐν ἀνθρώποις δύναμις πλαστικὴ σωμάτων σαρκίνων, ξυμφορήσαντες ἂν οἱ δημιουργοὶ τὰς δυνάμεις ξυμμέτρως γῆς καὶ πυρός, καὶ τῶν ὅσα τούτοις ἁρμοσθέντα τὲ καὶ ὁμολογήσαντα συνίστησιν τὴν σωμάτων φύσιν, ἀπέφηναν, ὥστε εἰκός, ἂν σῶμα ἀδεὲς φαρμάκου καὶ μαγγανευμάτων καὶ διαιτημάτων ἰατρικῶν.

Εἰ οὖν τις ἐκείνων τινὸς τῶν δημιουργῶν ἀκούσας, νομοθετοῦντος τοῖς ὑπʼ αὐτοῦ πλασθεῖσιν τῷ λόγῳ, ὅτι ἄρα δεήσονται οὐδὲ Ἱπποκράτους ἰωμένου σφᾶς, παροι μίαιἀλλὰ χρὴ στέψαντας ἐρίῳ τὸν ἄνδρα καὶ χρίσαντας μύρῳ ἀποπέμπειν, παῤ ἄλλου εὐδοκιμήσοντα, ἐκεῖ ὅπου τὴν τέχνην παρακαλεῖ ἡ νόσος, κᾆτα ἀγανακτοίη πρὸς αὐτόν, ὡς ἀτιμάζοντα τὴν Ἀσκληπιοῦ καὶ τὴν Ἀσκληπιάδων τέχνην, ἆρα οὐ καταγέλαστος ἂν γίγνοιτο, αἰτίαν προσφέρων τῷ μὴ κατὰ ἀτιμίαν παραιτουμένῳ ἰατρικήν, ἀλλὰ μήτε κατὰ | χρείαν δεομένῳ 82 a αὐτῆς, μήτε καθʼ ἡδονὴν ἀσπαζομένῳ;

Δύο γὰρ ὄντων τούτων, ὑφʼ ὧν Ὅμηρος καὶ Ησίοδος καὶ ὅστις ἄλλος ἐν ἁρμονίᾳ ποιητικῇ εὐδόκιμοι ἦσαν, χρείας καὶ ἡδονῆς, κατʼ οὐδέτερον αὐτοῖν ἐπιτήδεια 4 γῆς καὶ πυρός vi. or 27 4 e ‖ 11 χρὴ στέψαντας ἐρίῳ sq. vi. or 18. 5 b cf. Plat. republ. III 398 1 Dio Chrys. 53. 2 et 5 || 12 παῤ ἄλλου sq vi. supra § l d ἀπεῖναι δὲ sq. ‖ 14 Ἀσκλη- πιοῦ καὶ Ἀσκληπιάδων vi. or 14. 8 g ‖ 21 χρείας καὶ ἡδονῆς 3.4 ξυμμέτρως (ως in ras R! ‖ 5 τὴν τῶν σωμάτων in mge N 6 ἀπέφηναν ἂν α(δ Δ) | ὥσγε εἰκὸς Reiske (Duebn.) ὡς εἰκὸς φα(δ) sed cf. Kuehner Gerth Gr. gr lI 2 493 5 | ἂν (ante σῶμα) om. α(δ Δ) | ἀνενδεὲς α(δ Δ°) | φαρμάκων N φα(δ Δ°) ‖ 8 δημιουρ- γικῶν Nα(δ) corr. Markl. ‖ 10 ἄρα 〈 Ἀσκληπιοῦ οὐ 〉 δεήσονται Steph | οὐδὲν Reiske | ἰωμένου ÷ σφᾶς R! ‖ 11 in mge παροιμίαι (═ παροιμίᾳ ?) (vet. schol. u) R! | στέψαντας (ας in ras. ex ες) R! ‖ 12 παῤ ἄλλους φα(δ Δ) παῤ ἄλλοις Reiske ‖ 14 τὴν] τῶν Reiske ‖ 15 Ἀσκληπιάδων RM (ut p. 216. 7 Βακχιάδων) τὰ ἔπη τῇ Πλάτωνος πολιτείᾳ, οὔτε κατὰ τὴν χρείαν, οὔτε κατὰ τὴν ἡδονήν.

τε γὰρ χρεία ξυνελήλαται αὐτοῖς εἰς τροφὴν ἀκριβῆ καὶ ἀκούσματα ἀναγκαῖα, οὐδὲν αὐθαίρετον, οὐδὲ αὐτεξούσιον, οὐδὲ οἷον ἄν δέξαιντο παρὰ μητέρων παῖδες ὑπὸ φήμης ἀλόγου πλασθέντα μῦθον· οὐδὲν γὰρ ἐκεῖ οὐδὲ ἐκ τοῦ προστυχόντος, οὔτε ἄκουσμα, οὔτε παίδευμα· οὔτε ἀθύρματα παρέλθοι ἂν εἰς τοιαύτην πόλιν, ὥστε καὶ δεηθῆναι Ὁμήρου, τὰς οὔσας περὶ θεῶν δόξας ἐμμελῶς μεγαλύνοντος, καὶ τρέφοντος τὰς τῶν πολλῶν ψυχὰς ἐκ ταπεινῆς φαντασίας εἰς ἔκπληξιν.

Τοῦτο γάρ τοι δύναται ποιητοῦ λόγος ἐμπεσὼν ἀκοαῖς τεθραμμέναις ‖ κακῶς, περιβομβεῖν αὐτάς, καὶ μὴ παρέχειν σχολὴν Ed. Duebu. p. 94 διαπιστεύειν τοῖς εἰκῇ θρυλουμένοις λόγοις, ἀλλʼ εἰδέναι μὲν ὅτι ποιητικὴ πᾶσα αἰνίττεται, καταμαντεύεσθαι δὲ τῶν αἰνιγμάτων μεγαλοπρεπῶς, κατὰ τὴν θεῶν δίκην.

Ὁπόθεν δὲ ἐξελήλαται τὸ ταπεινὸν πᾶν καὶ τὸ ἠμελημένον, τί δεῖ ἐνταῦθα τοιούτου φαρμάκου; περὶ

Τὸν Ἀνάχαρσιν ἐκεῖνον ἤρετο Ἕλλην ἀνήρ, εἰ ἔστιν cf. Plut. aud. poet. 1 ἐθιζομένους ἐν τῷ τέρποντι τὸ χρήσιμον ζητεῖν 11 τοῦτο sq. vi. or. 26. 2 d etiam or. 4. 6 a sq. cf. Plut. aud. poet. 1 τοὺς λόγους ἡ ποίησις ἐκ φιλοσοφίας ἀναλαμβάνουσα μιγνυμένοις πρὸς τὸ μυθῶδες, ἐλαφρὰν καὶ προσφιλῆ παρέχει τοῖς νέοις τὴν μάθησιν sq. ‖ 13 μὴ παρέχειν σχολὴν sq vi. or 1.8 e ‖ 19 τὸν Ἀνάχαρσιν sq. cf. Diog. Laert. l 104 vi etiam or. 25.1 a sq. cf. Plat. republ. 10. 600 a Stob. flor. 5 73 Philolog. lV 458 2 συνελήλαται α(δ Δ°) ‖ 3 ἀκριβῆ 〈ἥτε ἡδονή, εἰς θεάματα〉 καὶ Reiske ‖ 6 πλασθέντα (σθ in ras.) R! | ἐκεῖ] εἰκῇ α(δ Δ) 7.8 ἄθυρματα] ἄθυρμά τι Schenkl ἄθυρμα φα(δ Δ) ‖ 10 τρέπον- τος φα(δ Δ) | πολλῶν] πολιτῶν Markl. ‖ 13 post σχολὴν lacu- nam suspicatur Schenkl σχολὴν μὴ Reiske ‖ 14 διαπιστεῖν Duk. (Duebn.) | θρυλλουμένοις ϛ (δΔ°) ‖ 14. 15 ἀλλʼ εἰδέναι suspectat Duebn. | μὲν 〈δεῖ〉 ὅτι Meiser ‖ 19 in mge περὶ Ἀναχάρσιδος (vet. schol. u) R! CHαὐλητικὴ ἐν Σκύθαις· Ὁὐδὲ ἄμπελοι,᾿ ἔφη. Ἄλλη γὰρ ἄλλην παρακαλεῖ ἡδονήν, καὶ ἐστὶν ξυμφυὲς τὸ χρῆμα, καὶ ἄπαυστον, καὶ ἀέναον, ἐπειδὰν ἄρξηται ῥεῖν· καὶ μία μηχανὴ πρὸς σωτηρίαν, στῆσαι τὰς πηγάς, καὶ

ἀποφράξαι τὴν ἡδονῶν γένεσιν. δὴ τοιαύτη πόλις, ἣν συνεστήσατο ὁ Πλάτων, ἄβατος ἡδονῇ, καὶ ἀδεὴς θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων· ὥστε οὔτε εἰ ποιητικὴ παρα |σκευαστικὸν ἡδονῆς, εἰσδέξαιτο ἂν αὐτήν, καὶ 82b πολὺ μᾶλλον κατὰ τὴν χρείαν.

Ἐῶ λέγειν ὅτι καὶ τῶν ἐν ἀνθρώποις γενῶν οὐ λόγῳ μόνον πλαττόμεναι πόλεις, ἀλλὰ καὶ ἔργῳ γενόμεναι πολλαὶ καὶ πολιτευθεῖσαι ὑγιῶς, καὶ ξυνοικισθεῖσαι νομίμως, ἀγνοοῦσιν τὸν Ὅμηρον. Ὀψὲ μὲν γὰρ ἡ Σπάρτη ῥαψῳδεῖ, ὀψὲ δὲ καὶ ἡ Κρήτη, ὀψὲ δὲ καὶ τὸ Δωρικὸν ἐν Λιβύῃ γένος·ἐπαινοῦνται δὲ οὐκ ὀψέ, ἀλλʼ ἐκ παλαιᾶς ἀρετῆς.

Τὰ δὲ τῶν βαρβάρων τί χρὴ λέγειν; σχολῇ γὰρ ἂν ἐκεῖνοι τὰ Ὁμήρου μάθοιεν, ἀλλʼ εὕροις ἂν ὅμως καὶ ἐν βαρβάροις ἀρετὴν ἀπεσχισμένην τῶν Ὁμήρου ἐπῶν· ἦ γὰρ ἄν καὶ τὸ τῶν ῥαψῳδῶν γένος τὸ ἀνοητότατον εὐδαιμόνει κατὰ τὴν συνουσίαν τῆς τέχνης·

τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει. Καλὰ μὲν γὰρ τὰ Ὁμήρου ἔπη, καὶ ἐπῶν τὰ κάλλιστα, καὶ 13 ἀγνοοῦσιν τὸν Ὅμηρον sq. quod de Persis dicit Dio Chrys ll 51 οὐ γὰρ ἔχουσιν Ὅμηρον ἐπιτιμητὴν τῶν πολεμικῶν 16.17 βάρβαροι . . σχολῇ τὰ Ὁμήρου μάθοιεν sed cf. Aelian. v. hist. 12. 48 ὅτι Ἰνδοὶ . . τὰ Ὁμήρου ἔπη . . ᾄδουσιν οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ οἱ Περσῶν βασιλεῖς Dio Chrys. 53. 6 ‖ 19 ἦ γὰρ sq vi simil. or. 1. 8 b (de grammatistis) 1 in mge ϹΗ(Μειωϲαι)(vet schol u) R! | Σκύθαις 〈 ὁ δὲ〉 οὐδὲ α(δ Δ) ‖ 3 ἀέναον RN ἀένναον cett. (δ) ut semper fere 4 μία in ras. R! ‖ 5 ἀποφράξαι (ρα in ras.) R! | ἡ δὴ] ἡ δὲ θ 6 〈ἀδεὴς〉 add. Hob. ‖ 7 οὐδὲ Meiser ‖ 8. 9 καὶ πολὺ — χρείαν del. Meiser ‖ 17 σχολὴ | ἐκεῖνοι (εκει in ras.) R! ‖ 18. 19 ἀπεσχομένην H ἀπεσχοινισμένην MN α(δ) quod placet Reiskio φανότατα, καὶ ᾄδεσθαι Μούσαις πρέποντα· ἀλλ οὐ πᾶσιν καλά, οὐδὲ ἀεὶ καλά· οὐδὲ γὰρ τῶν ἐν μουσικῇ μελῶν εἷς νόμος, οὐδὲ εἷς χρόνος.

Καλὸν μὲν ἐν πολέμῳ τὸ ὄρθριον, καλὸν δὲ ἐν συμποσίῳ τὸ παροίνιον, καὶ καλὸν μὲν Λακεδαιμονίοις τὸ ἐμβατήριον, καλὸν δὲ Ἀθηναίοις τὸ κύκλιον, καὶ καλὸν μὲν ἐν διώξει τὸ ἐγκελευστικόν, καλὸν δὲ ἐν φυγῇ τὸ ἀνακλητικόν· ἡδεῖα μὲν πᾶσα μοῦσα, ἀλλὰ τὸ τῆς χρείας οὐχ ὅμοιον πᾶσιν.

Ἄν τοίνυν καθʼ ἡδονὴν κρίνῃς Ὅμηρον ᾄδειν ἄνδρας, εἰσκυκλεῖς ποιητῶν χορὸν ἀκόλαστον καὶ βακχεύοντα, κρατοῦντα ἡδονῇ τῆς Ὁμήρου ᾠδῆς, ἀποχειροτονεῖς τῆς ἡδονῆς τὸν ἄνδρα.

Ἡδὺς μὲν γάρ, ἡδύς, ἀλλὰ τὸ κάλλος ἀκμαιότερον τῆς ἡδονῆς, καὶ μὴ παρέχον σχολὴν εὐφραίνεσθαι, ἀλλὰ ἐπαινεῖν· ἀλλʼ ἔπαινος σὺν ἡδονῇ μέν, ἀλλʼ οὐκ αὐτὸ 83 a ἡδονή.

Εἰ δὲ καθʼ | ἡδονὴν τὰ Ὁμήρου ἀσπαζόμεθα, ὡς αὐλήματα, ὡς κιθαρίσματα, ἐξελαύνεις Ὅμηρον οὐκ ἐκ τῶν Πλάτωνος τροφίμων μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν Λυκούργου, καὶ ἐκ τῶν Κρητικῶν, καὶ παντὸς χωρίου καὶ πάσης πόλεως, ὅπου μετὰ ἀρετῆς εὐδοκιμοῦσιν οἱ πόνοι.||

Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον.

Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον.

Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπʼ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν.

Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, 5 Κορινθίῳ sq. cf. Plut. am. narr. 2 |Αἰσχύλῳ paulo aliter rem enarrat Plutarchus 1. 1. ||7 νεανίας quem Ἀρχίαν vocat Plu- tarchus || 8 ὡς δὲ sq. cf. Plut. am. narr. 2 ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ συναρπάσαι τὸ μειρά- κιον, ἐπεκώμασεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius): Η (teste Davisio) 8 ἐσωφρόνει — 9 ἐραστοῦ p 5 in mge αἴσχϋλος ἀκταίων |βακχιάδαι (schol. recent.) R ! 1 ΙΗ΄ R! || 3 in mge καʹ R! | τίς — ἐρωτική αʹ R adiecto (λόγος) ηʹ φ(α) τοῦ αὐτοῦ τίς sq. MV || 5 παῖς i. e. amasius 7 Βακχιαδῶν α(δ ∠) sed vi. p. 212 15 Ἀσκληπιάδων || 10 Ἀκταίω- νος (ω in ras.) R! || 13 σπώμενον 〈οὖν〉 τὸ Reiske τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μθῃ.

Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἧν μειράκιον πολιτικόν· ἄτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.

Ἡ δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων.

Βούλει σοι λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου |τρόπου τῶν ἐρώτῶν τοῦ δικαίου μίαν γέ τινα ἢ δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·

ὁ μὲν δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ ἄδικος διʼ ἐξουσίαν·

ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο·

ὁ δὲ ὑπʼ ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἀρμοδίου Παναθηναίοις ἤκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπʼ ἀτιμίᾳ.

Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.

Τί δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἀρμόδιος,

καὶ οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, 5 λόχον ἱερὸν cf. Dio Chrys. 22. 2 Athen. XIII 561 f. 602 a Plat. symp. 178 d Xenoph. conv. 8. 32 (dictum Pausaniae) || 7 Νέσ- τωρ . . δεινότατος τῶν στρατηγῶν scil. propter σύνεσιν cf. Dio Chrys. 2. 20; 56. 8 Themist. 13. 172 a Ps. Plut. vit. Hom. 165|| 12 ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς ut or. 15. 2f vers. finem || 16. 17 πρᾶγμα διττόν sq cf. simil. Demosth. erot 3 τοσοῦτον διημαρτηκότας πρὸς τὰ βέλτιστα κρίνειν, ὥστε διὰ τοὺς λυμαινομένους τῷ πράγματι καὶ πρὸ τοὺς μετὰ σωφροσύνης πλησιάζειν ἀξιοῦντας δυσκόλως 1 in mge Ἐπαμινώνδας (sic) 7 ἕστωρ (schol. recent.) R! || 3 Θήβησιν] in mge ὥσπερ Ἀθήνησιν οὕτω καὶ Θήβησιν (vet. schol. b R!) || 5 ἄμαχον] in mge σημείωσαι (schol. recent.) 18 in mge ἔρως (schol recent.) 1 (et 4 et 15) Ἐπαμεινώνδας RN Ἐπαμινώνδας cett. (δ∠°) || 4.5 ξυνέταξεν M α (δ ∠°) || 5 λόγον M || 6 συνασπίζοντα (υν in ras.) ll |ἄρηκτον MN (suprascr. ρ al. man.) || 12. 13 τὰς ἀρετὰς Dav.2 om. MN α(θ) ||17 ἐπίβουλον (suprascr. o) N || 18 οἱ ἄν- θρωποι] τῶν ἀνθρώπων Duk. | ἐπονομάζουσι Steph. οὑτωσὶ καλοῦντες ║καὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν νόσον, | Ed Duebn p. 96 84 aκαλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ᾿ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ μή.

μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ μὲν ᾖ φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.

Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν διακειμένους Plat. symp. 182 a 180 e ἀναγκαῖον καὶ Ἔρωτα τὸν μὲν πάνδημον . . . καλεῖσθαι, τὸν δὲ οὐράνιον Lucian. am. 32, 37 vi. etiam or. 20.3 a || 18 (p. 218) φωνῇ μιᾷ vi. or. 19. 4 a 1 νόσον vi. or. 19. 4 a vers. finem || 4 ὥσπερ τοὺς ἀργυρο- γνώμονας sq. vi. or. 31. 2 c || 6.7 τὸ φαινόμενον sq. vi. or. 21. 4 g; 37. 4 e simil. de bono vi. or. 31. 2 a vers. finem cf. Plut. ap Stob. flor 6. 43, 45 || 17 βασανιστέον sq. ut or 1. 9 a 4 ἀλλ᾿ — 6 δοκίμου (: ἀργυρογνώμονες) 4 ὥσπερ 〈εἰ〉 τοὺς α(δ ∠) sed hypothesin nullam subesse efficitur cum sensu tum interpunctione antiqua ὥσπερ εἰ δύο Schenkl ὥσπερ εἰ διττοὺς Markl. τοὺς offendit etiam Duebn 6 τοῦ δοκίμου γνωριστικὸς V | μὲν in ras. R! || 7 ἐτίθεμεν α(δ ∠) 9 συνέναι R!N (pr. man. uterque) ||10 τινα νομίσματα Steph 11 γὰρ 〈καὶ〉 τούτου Reiske | οὕτως (ου in ras.) R! ||13 φαι- νομένου + κάλλους R ||15 φαινομέν, ου γνησίους (sic) R! ||17 ἐπὶ R! M α corr. Heins. ἀρθρητέον (ἀρθροιτέον H) codd (ut ὄρθριος et ὄρθιος or. 17. 5 d et or. 23. 2 d) cf. etiam ἐλῃρτούργησεν pro ἐλῃτούργησεν ‘armor’ pro ‘amor’ al. de quibus adeas Meringer Mayer Versprechen u Verlesen Stuttg. 1895 p. 188 ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλούς, καὶ τὴν τέχνην δεινός.

Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν.

Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ 1 λόγον καὶ ἄνδρα simil βίον καὶ ἄνδρα or.15.1 a ||4 θεράπων quod de ipso Amore dicit Plat. symp. 203 c || 5 λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλοὺς e Plat Charm. 154 b cf Plut. proverb. 39 Eustath. 1531. 63 ||5.6 τὴν τέχνην δεινός cf Plat. symp. 198 d δεινὸς τὰ ἐρωτικὰ Lucian. vit. auct 15 ||7 Ἀσπασίαν cf. Athen. V 219d κυνηγεῖ ὁ καλὸς Σωκράτης ἐρωτοδιδάσκαλον ἔχων τὴν Μδιλησίαν Synes in Dion. 38 sed cf. Plat. Menex. 234 e ᾧ τυγχάνει διδάσ- καλος οὖσα οὐ πάνυ φαύλη περὶ ῥητορικῆς sq. | Διοτίμαν vi. or. 38. 4 d ex Plat. symp 201 d cf. Themist 13.162a Lucian. imag 18 Aristid. or. 46 212 ||8 μαθητὰς . . . Ἀλκιβιάδην vi. or. 32.8 b cf. Plat symp 213 sq. Themist 13.177 b ||10.11 τὴν θείαν κεφαλήν or. 38.4g ex Plat. Phaedr. 234 d ||11 Χαρμίδην cf. Themist. 13. 177 b ||14 πηδᾶν . . τὴν καρδίαν ex Plat. symp. 215 e 5 in mge λευκὴ στάθμη 7 Ἀσπασία ἡ μιλησία . . Διοτίμα ἡ μαντινι | κή (abscisis litt. κή) 8 Ἀλκιβιάδης |Κριτόβουλος Ἀγάθων | Φαῖδρος |Λῦσις |Χαρμίδης (schol. recent.) R! 1 ἐπιτολμητέον φα(δ ∠) | τοι] τι HMNα(δ) ||2 περὶ (ante Σωκράτους) om. Να(δ) ||3 θρυλλούμενα ϛ(δ ∠°) 4 αὐτοῦ MΝ Duk ||7 μαντικήν M ||9 καὶ Κριτόβουλον — 10 ἁβρότατον om. MNα(δ) ||11 Λύσιν α(δ ∠) || 13. 14 παρησιαζομένῳ R! 84 bκαὶ ἥδειν τὸ σῶμα, | ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ᾿ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ φέγγος.

Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ᾿ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ γέρως.

Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ᾿ αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί.

Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν 1 ἥδειν τὸ σῶμα cf. Athen. V 219 c (vers. Aspasiae) κἀγὼ ὅπως ἤκουσα, χαρᾶς ὕπο σῶμα λιπάνθη ἱδρῶτι || 2 καθάπερ τὰς βάκχας cf. Plat. Phaedr. 253 a | ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ vi. or. 32. 8 b cf Aeliam. var. hist. 4.21 Plut. de fort. Alex l 333 a Lucian. am. 48 dial mort.20. 6 Himer. ecl. X 7 soph. ap. Athen. XIII 566 d Cicer Tusc. 4.67 || 3 ἐπ᾿ Αὐτόλυκον cf. Xenoph. conv. l 9 || 6 ἐξεῖναι sq e Plat. republ. III 403 b cf. Lucian. vit. auct 17 || 9 αἰσχρὸν ἰδεῖν sq. cf. Plat. symp. 203 e sq. Themist. 162 d || 13 ἔλεγε sq. cf. Xenoph. mem. l 1. 10 Dio Chrys. 54. 3; 60. 10 3 τὰ ὄμματα — φέγγος p 3 in mge Αὐτόλυκος (schol. recent.) R! || 8 in mge ποῖος ὁ ἔρως κατὰ Πλάτωνα (schol. recent.) R! 1 ἥδειν (=ἥδεσθαι? ut νήχειν iuxta νήχεσθαι, σκοπεῖν iuxta σκοπεῖσθαι al. cf. Dürr 1. l. p. 33) codd. οἰδεῖν α(θ) ἰδίειν Boissonade (anecd. IV p. 430) (Duebn.) || 2 ἐπιστρέφεσθαι Ηα(δ) ἐπεστράφθαι Reiske (Duk.) || 3 〈ὁ δὲ ἐπ᾿ αὐτὸν ἔστρεφε〉 τὰ ὄμματα p || 5 ἀριστεῦσιν (σι in ras.) R quod defendit Boisso- nade (anecd. V 279) ἀριστεύουσιν cett. (δ ∠°) || 6 ἀρίστω corr. ex ἀριστεῖ R! || 12 ἀτεχνῶς (νω in ras.) R! || 13 μονονούκ Ηeins. 14 ἀλλὰ del. Duebn. sed cf. Philostr. imag. 380 10 ἅμα Hahn συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ.

Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἅπόντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τούς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ τὰ ἄλλα ἅπόντα, ἐφ᾿ οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.

Τί βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης, ἤ τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ.

Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς Ed Duebn. p. 97θαυμ||αστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμv παροιμία αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ·

αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι ὁ Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτούς καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, |καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ 85 a 2 τὰ μὶν ἄλλα sq. cf Plat. symp 177e Theag. 128b Xenoph. mem lI 6 28 Thenmist. 13. 161 c || 8.9 εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρω- νεύματα ut or. 38. 4 e || 9 ἀποκρινάσθω ut or 11. 6 e: 7. 1 d etiam or. 4. 2 b; 5. 4 f al. || 10 Σωκράτης . . Πλάτων . . Ξενο- φῶν . . Αἰσχίνης vi. or. 22. 6 e || 14 στεφανώσας sq. vi. or. 17. 3 g 16 Ζεὺς πεποίηται τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος sq. cf. Plat. republ. III 390 b || 17.18 Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης sq. cf. Plat. republ. III 390c vi etiam or. 4 4 d 2 καὶ τὰ — 3 εἰδέναι v (: ἀποποιεῖται) 12 in mge τί περὶ Ὁμήρου Πλάτων (schol. recent.) R! 2 Λυκείῳ δ Δ |πάντα Να(δ) || 5 ἐκώμων ΜΝ || 10 ἢ (post Πλάτων) om. (man ant. suprascr.) R! || 14 〈ἐρίῳ〉 στεφανώσας φ? Markl. (Duebn.) sed cf. losephum c. Apion. II 36 (p. 1386 Hudson) Dionys. Hal. ad Pomp.786 || 17 Ἄρεος ΜΝ || 18 Ἡφαίσ- του (αισ in ras.) R! θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, (X 9) αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· (Π 433) ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς λέγει· καὶ αὖθις αὖ, (Σ 54) ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο·

αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης, ὁ ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ Ὁμηρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα.

Αὐτίκα καὶ ὁ μὲν περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου, ὡς φησὶ μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσία.

δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ᾿ 1 γελῶντες θεοὶ cf. Plat. republ. lII 389a vi. etiam simil or 4.4 b || 2 Ἀχιλλεὺς διώκων = or.23.1 d vi. etiam or. 7. 6 b || 4 ὀδυ- ρόμενοι θεοί vi. or. 5.5 c cf Plat. republ lII 388 b πολὺ δ᾿ ἔτι τούτων μᾶλλον δεησόμεθα μήτοι θεούς γε ποιεῖν ὀδυρομένους καὶ λέγοντας ὤμοι ἐγὼ δειλὴ sq. et c αἲ αἲ ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα sq. 1 καὶ γελῶντες om. in mage add. man. eadem R! || 5 (et 8) ὦμοι || 8 δειλή in ras R! || 11 μὲν τῆς σοφίας α (θ) || 12 δὲ (ante φίλος) om suprascr. man antiqua R! || 13 αὐτοῦ α (θ) 15 καὶ ὁ] γὰρ ὁ Reiske (Duk. Duebn.) ἕκαστος Schenkl καὶ del. Markl ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ᾿ ἐν τοῖς ἔργοις.

Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὐτῷ ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, ὁ Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην τεθηπώς.

Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ πρὸς τὸν δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, τὸν οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ | πρὸς 85 b τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ δεῖ.

Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται δι᾿ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον (τὸ γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο.

ψέῤ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.

Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ 5 λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες· Ed. Duebn. p. 98 οὐ περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ᾿ ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν.

Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ

κατγόρους· ὅτι ‘ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι 1 Θρασύμαχον . . Καλλίαν . . Πῶλον vi. or. 26.5g τοῦτον sq.cf Epict. diss. IV 5. 3 || 6 ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι vi or 38. 6 d || 13 εἰ μὲν ὀρθῶς sq. vi. or. 3. 3 a || 16. p. 226 1 ἀτοπώτεροι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου vi. or. 3.1 b ἀλλὰ πικροτέρους sq. 1 in mge θρασύμαχος | καλλίας | πῶλος (schol. recent.) 10 in mge εἰσαγγελία (schol. recent.) R! || 16 in mge σημείωσαι: ἀνύτου καὶ μελήτου ὑμεῖς δοκεῖτε ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται (verbo ἀτοπώτεροι al. man. suprascriptum ἔστι μωρὸς) (schol. re- cent.) R! 1 ἂν (ante εἰπεῖν) om. Δ° add. Markl. | Καλλίαν] Καλλικλέα Markl.(Duk.) | 4 εἰκαῖα Hob. ἱκανὰ codd.(δΔ°)quod idem valere ac συχνὰ arbitratus defendit Schenkl κενὰ Reiske (Duebn.) || 7 δρά- σωμεν del. Dav. | περι〈ποιοῦντες (ποιούμενοι, ποιῶμεν)〉 ῥᾳστώ- νην Steph. (Duk, Reiske) πράσσωμεν ῥᾳστώνην Dau. | τοσαύτην (vel ταύτην) Markl. | τῶν λόγων Merkl. (Duebn.) || 8 οἷα Schenkl οἷον Merkl. (Duebn.) οἵαν 〈περιποιούμενοι〉 Reiske καὶ οἱ εἰς R! et ita Steph. (Δ) | ἢ] ο Steph. (Δ) et ita Schenkl || 10 ἡρέμαι R! || 12 τὰ αὑτῶν α(δ Δ) τὰς αὐτῶν Reiske || 14 ὅσον 〈γε〉 τὸ Markl. || 16 ὅτι om. α(δ) εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου᾿·

ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·

τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέ | σχοντο καὶ οἱ δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται·

ἀλλ᾿ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ κακῶς ἐρῶντα.

ἦν, ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον.

Διὸ δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε· ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα, 3 ὅτι Κριτίας ἐτυράννησεν . . ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν cf. Xenoph. mem. l 2. 12 || 5 τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ cf. Plat. apol. 18 b || 6 ὀμνύει sq. cf. Lucian. vit auct. 16 | τῶν ἐρω- τικῶν . . ἀπέσχοντο sq simil. Athen. XIIl 556 a ἐξεῖναι καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον ὅθεν καὶ τοὺς τῆς κομῳδίας ποιητὰς ἀποσιωπῆσαι τοῦτο, πολλάκις τοῦ Σωκράτους μνημο- νεύοντας || 9 ὁ δεινότατος sq. cf. Plat. apol 18 b ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι δεινότεροι sq. 8 in mge Ἀριστοφάνης (schol recent.) R! 1 Μελίτου φα(δ Δ°) || 2 μὲν R!N || 3 ἐτυράννευσε Μ(θ) 4 Ἀλκιβιάδης Δ (tacite) || 4.5 ἐᾷ ὑβρίζειν Hob. ἐξύβριζεν codd. (δ Δ) || 7 καὶ οἱ] καίτοι Reiske || 14 θέατρον (ον in ras.) R! 16 οὐ γάρ] καὶ γάρ Markl | ἀμαχώτεροι RH ἀμαχότεροι cert. Heins. ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανό〈μενον, ἀπαρνού〉μενον δὲ αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν.

Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου Φαίδρου λόγον ὑπὸ Λυσίου τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν CH οὖσαν καὶ μέλαιναν) ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ.

Τὸν δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν·

ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία τὶς ἦν ἡ τοῦ λόγου μήτηρ, πάντως γε οὐκ ἴδιοι οἱ τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι.

Οὗτος γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως 5 πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον e Plat. Phaedr. 235 c || 6 Σαπφοῦς τῆς καλῆς . . ἢ Ἀνακρέοντος τοῦ σοφοῦ ex Plat. Phaedr. 235c cf. Themist. 13.170d ||10 Μαντινικῇ γυναικὶ e Plat. symp. 201d || 16 τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ sq vi. or. 26.5 b sq 5 πλῆρες — 8 μέλαιναν p 3 in mge φαῖδρος | λυσίας 8 ἀνακρέων (schol. recent.) R in mge σημείωσαι σαπφὼ ἡ καλή (schol. rec.) R! 7 in mge σημείωσαι Μ || 15 in mge σημείωσαι περὶ τῶν παῤ ὁμήρῳ ἐρω- τικῶν (schol. recent.) R! 1.2 αὐξανό〈μενον, ἀπαρνού〉μενον (vi. p 234 14) Hob. αὐ- ξανόμενον codd. ἐξαρνούμενον Schenkl cum Dav. (qui et ἀναι- νόμενον) ἐξομνύμενον Markl. (Duebn.) || 3 Μυρινουσίου (suprascr. ν man. ant.) R! Μυρηνουσίου ΜΝ φ Μυρρινουσίου α(δΔ) 4 συγγεγραμμένου RΝ || 5 ἔχειν φησὶν n ἔχειν Markl. |ἀλλοτρίων (ιων in ras. ex ιον) R || 6 ἤπου α(δ Δ°) || 7 in mge CH(μειωϲαι) (schol. vet u) R! || 9 λόγον] λεγόμενον Reiske | 〈τὸν〉 εἰς φα(δ) 10 μαντικῇ ΜΝ | εἴτε in ras. R! || 12 οἱ τοῦ] τοῦ α(δ Δ) αὐτοῦ τοῦ Schenkl |Σωκράτους (τους in ras.) R! | 〈οἱ〉 ἐρωτικοὶ α(θ) ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡ | νιοχεῖν, 86 b καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν·

ἦ γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις·

τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ πάθη, τὰ καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, Ed. Duebn. p.99 τὸν || πρᾶον· καὶ ἔστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, (Ε 304) οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν.

Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν θρασὺς καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής· 3 τάττειν στράτευμα cf. Pa. Plut.vit.Hom. 192 lulian. II 53c Dio Chrys. 55. 19 || 4 Πραμνίου sq. cf. Ps. Plut. vit. Hom 106 Plat. lon. 538 c Athen. l 10 a || 5 κακοὺς sq. cf. Ps. Plut. vit. Hom. 193 Dio Chrys. 56. 8 vi. etiam or. 10. 6 b ἱππῆας μὲν sq. 15 ἐρασταὶ δύο scil. Achilles et Agamemnon vi. or. 26. 5 c 13 in mge ἀρχαῖος (schol. recent.) R! 1 ἔχομεν N ἕλωμεν Canterus διώκωμεν Markl. ἐρῶμεν (vel ἑλώμεθα) Reiske || 2 ἐκδιδάσκει Duk. | ἰδέσθαι (ειδεσθαι R)] ἰᾶσθαι Dav. (Duebn.) ἰατρεύεσθαι Steph. sed coniungendum ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι ut θαῦμα ἰδέσθαι al. et ita vertit Pacc. (,,is cum alia omnia simpliciter admodum atque antiqua ruditate docere vi- deatur: ut est aurigari, ut exercitum ordinare“ σ²) || 3 νύσῃ (suprascr. σ) R! || 3 4 ἐγχριφθῆναι ΜΝ a || 4 Πραμνίου (ου in ras.) R! || 9 δεισιν H δῦσι Μ δύσῃ Ν ||10 καλὰ 〈καὶ〉 τὰ α(δ) 12 ἐν τοῖς τοιούτοις ΜΝα(δ) τοῖς τοιούτοις θ || 13 δεινός Μ α(δ Δ) || 14 εἰσ᾿ Homerus || 15 αἰχμαλώτῳ (αἰχμ- in ras) R! 16 ἐπιμανής (ιμ in ras.) R! | ἐμπαθής] εὐπαθής Combes ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφʼ ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος·

τοιοῦτος αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως παῤ ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα· ὁ δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει.

Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ τοῦ Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, 87aτοῦ μὲν παιδεύοντος, τοῦ δὲ παι|δευομένου· ὁ μὲν χθεται, ὁ δὲ παραμυθεῖται· ὁ μὲν ἄδει, ὁ δὲ ἀκροᾶται·

ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς 5 Ἀλέξανδρος vi. or. 30. 5c || 11 τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα vi. or. 18. 5c ὅτι ὁ Ζεὺς sq. || 14 τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ cf. Lucian. am. 54 Plat. symp. 180a Xenoph. conv. 8. 31 Sext. Emp. hyp. IIl 24. 176 Hug ad Plat. l. l. || 16 νέων καὶ καλῶν sq. spectat Phaedri argumentationem ap. Plat. symp. 180a 1 ὁ μέν ἀποφλογοῦται — πᾶσιν v (: φλογοῦται) 5 ὁ (ante Ἀλέξανδρος) om. Nα(δΔ⁰) | ἐπανιέναι δΔ (tacite) sed vi. or. 12. 6a ἐπεξεῖναι or. 17. 1d ἀπεῖναι al. || 7 οἷον] οἷος Schenkl Meiser οἷον 〈ὁ〉 Markl. (Duebn.) || 10 οὔτε μητρὸς 〈οὔτε πατρὸς〉 τοσουτονὶ Κnebel Meiser | αὑτῷ α(δΔ⁰) || 11 ἔδειξεν (εν in ras.) R! | χαμεύνην N (in mge corr.) α(δΔ⁰) || 12 τὸν ὑβριστὴν — 13 ἐπὶ τῆς om. M || 15 καὶ (ante μέχρι) om. MNα(δ) || 18 πα- ραμυθεῖται in ras. R! παραμυθεῖ α(δ) || 19 καὶ in ras. R! μάχην δακρῦσαι ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὐτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται·

τικὰ δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ ἡ κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά.

Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι τί ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ

βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς

γάρ, χαίρειν ἐῶ. Ὁ δὲ τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι) τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ αὐτό, ἡ Σωκράτους τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι τὴν καθ᾿ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν, ἡ μὲν γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν·

ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο 9 ποταμῶν . . φυτῶν sq. vi. or. 21. 8 d etiam or. 11. 11 b καλὸν μὲν γὰρ sq. cf. etiam Lucian. sacr. 10 || 10 τὸν Ἀρχιλόχου ἔρωτα sq. cf. lulian. ep. 300 c Orig. c. Cels. III 125 || 11 τῆς Λεσ- βίας . . τέχνη ἐρωτικὴ cf. Themist. 13. 170 d Plut. amat. 5 prov. 29 Plat. Phaedr. 235 b Clearch. ap. Athen. XIV 639a 8 in mge ἡσιόδου ἐρωτικὰ 10 ἀρχίλοχος 11 σαπφώ (schol. recent.) || 17 sq. in mge ἀλκιβιάδης | χαρμίδης | φαῖδρος | γύ- ριννα (sic) | ἀτθὶς |ἀνακτορία (sic) | πρόδικος | γοργίας | θρασύ- μαχος | γοργὼ | ἀνδρομέδα (schol. recent.) R! 1 δακρύσαι R! δακρύσας Ν || 2 αὐτοῦ θ corr. Markl. 6 θαπτομένῳ] καταθαπτομένῳ Να(δ) καθαπτομένῳ Μ φ || 8 ἀεί- δουσιν (ει in ras.) ||10 βασιλέων (ων in ras.) R! ἀνέμων Dav. θαλασσῶν Markl. βοτανῶν Reiake ἄλσεων Toupius (Emendat. lI p 305) ἀσύλων Meiser cruce signavit Duebn. del. Duk. || 11 ὁ δὲ] τὸ δὲ Reiske || 12 ἄλλο εἴη H || 12.13 αὐτό, ἡ] αὐτοῦ Μ ἡ (om. αὐτὸ) α(θ) αὐτὴ ἡ Dav. αὐτὸ 〈ἐκεῖνο〉, ἡ? || 14 καθ᾿ αὐτὸν] κατὰ ταὐτὸ φα(θ) corr Reiske τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν (Plat. lon 530 a), φησὶν ὁ Σωκράτης· (fr. 86 Bergk) πολλά μοι τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ λέγει·

οὐ προσιέναι φησὶν ὁ Σωκράτης Ἀλκιβιάδη, ἐκ πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς λόγους· (fr. 34 B) σμικρά μοι παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει·

κωμῳδεῖ σχῆμά που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη (cf. f. 70 B.) τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν

Ἀναλαβόντες αὖθις αὖ τοὺς περὶ ἔρωτος λόγους, ὥσπερ ἀρχὴν μακρᾶς ὁδοῦ, μετ᾿ ἀνάπαυλαν βαδίζωμεν ἐπὶ τὸ τέλος, ἡγεμόνας παρεκκαλέσαντες τῆς ὁδοῦ Ἑρμῆν τὸν Λόγιον, καὶ Πειθώ, καὶ Χάριτας, καὶ τὸν Ἔρωτα αὐτόν. Οὐ γάρ τι σμικρὸν οὐδ᾿ ὑπὲρ τῶν τυχόντων τὸ κινδύνευμα·

παραθεῖ μὲν γὰρ τῇ λεωφόρῳ τοῦ περὶ ἔρωτος λόγου κρημνὸς βαθύς, καὶ χρὴ δυοῖν θἄτερον, ἢ καλῶς ἐρῶντας ἰέναι ἀσφαλῶς, ἢ ἐκτραπομένους τῆς ὁδοῦ κακῶς ἐρᾶν καὶ ἐνεχθῆναι κατὰ τοῦ κρημνοῦ.

Τοῦτο τοι δείσας καὶ Σωκράτης ἐκεῖνος, εὑρὼν τὸ πάθος ἐνακμάζον τῇ τε ἄλλῃ Ἑλλάοι, καὶ πολὺ μάλιστα ταῖς Ἀθήναις, καὶ μεστὰ πάντα ἀδίκων ἐραστῶν καὶ μειρακίων ἐξηπατημένων, οἰκτείρας τοῦ πάθους ἑκατέραν τὴν ἀγέλην, καὶ μήτε παῦσαι δυνάμενος τὴν ὕβριν νόμῳ (οὐ γὰρ ἦν Λυκοῦργος, 13 κρημινὸς sq. vi. or. 39. 3 m cf. Lucian. am. 20 Codices RMN α (= Stephanus) φ (= Paccius): Η (teste Davisiο) 6 in mge ἑρμῆς ὁ λόγιος | πειθὼ | χάρις (schol. recent.) R! 18 in mge λυκοῦργος | σόλων | κλειδοσθένης (sic) (schol. re- cent.) R! 1 ΙΘ΄ R! || 3 ἔτι περὶ ἔρωτος β΄ R add. λόγος θ΄ φα τοῦ αὐτοῦ ἔτι περὶ ἔρωτος MN || 4 αὖ τοὺς] αὐτοὺς τοὺς Νφα(δ) corr Markl. || 5 ἀρχὴν] ἴχνη Meiser || 6 τὸ (ante τέλος) om. α(δ) παρεκκαλέσαντες Hob παρεκαλέσαντες RM παρακαλέσαντες certt (δΔ) | ÷ τῆς R! || 8 γάρ τοι α(δ Δ°) || 15 μάλιστα] κάκιστα Ν πάντων ΜΝ οὐδὲ Σόλων, οὐδὲ Κλειδοσθένης, οὐδέ τις ἄλλος τῶν διὰ δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς Ἕλλησι),

μήτε δι᾿ ἐξουσίας βιάσασθαι πρὸς τὰ κρείττω (Ἡρακλέους γὰρ αὐτοῖς πρὸς τοῦτο ἔδει, ἢ Θησέως, ἤ τινος ἄλλου σωφρονιστοῦ ἰσχυροῦ), μήτε πεῖσαι λόγῳ (ἀπειθὲς γὰρ χρῆμα ἐπιθυμία προσλαβοῦσα οἶστρον, καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ)·

οὕτω δὴ ὁ Σωκράτης τὸ μὲν ὑπεριδεῖν παντάπασιν τῶν νεανίσκων καὶ τῶν μειρακίων οὐκ ἠνέσχετο οὐδὲ πρὸς τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ἐξέκαμεν, ἐξεῦρεν δὲ μηχανὴν ἑκουσίου ἄγωγῆς Ed. Duebn. p. 101 τοιανδε τινα.

Φράσω δὲ αὐτὴν κατὰ τοὺς τοῦ Φρυγὸς λόγους μῦθον πλάττων.

Ποιμὴν ἀνὴρ καὶ μάγειρος ἐβάδιζον ἄμφω κοινὴν ὁδόν· ἰδόντες δὲ ἐκ ποίμνης ἄρνα εὐτραφῆ πλανώμενον, ἀπολειφθέντα τῶν συννόμων, 88 bὤσαντο |ἐπ᾿ αὐτὸν ἄμφω·

ἦν ἄρα τότε ὁμόφωνα καὶ τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις·

ρωτᾶ ὁ ἀμνός, τίς ὡς ἑκάτερος 3.4 Ἡρακλέους . . σωφρονιστοῦ vi. or. 15 6 d; 24. 2 g; 32. 7 a cf. Themist. 34. 28 π. ἀρετῆς (Mus. Rhen.) 27. 450 Lucian. vit auct. 8 cyn. 13 (cum Theseo) || 13 ποιμὴν ἀνὴρ καὶ μάγειρος cf Dio Chrys. 4. 44 de rege et tyranno Themist. 13 171 d || 16 ὁμό- φωνα sq. vi. or. 32. 1 a sq. 16 ἦν ἄρα — 17 ἀνθρώποις (: ὁμόφωνα nomine Himerii!) 13 in mge αἰσώπειος μῦθος (schol. recent.) 1 Κλειδοσθένης RM Κληδοσθένης Να(δ) (ut Κλειδο -ποιός κλειδο-φύλαξ κλειδοῦχος κλειδο-φόρος iuxta κλει(δ)-σθένης κλεῖδ)- σ-μα κλειστός κλειθρίᾳ)] Κλεισθένης ΗφΔ (uod Κλεο -σθένης esse falso vult Etym magn s. v.) || 1.2 τῶν δύναμιν ΜΝα(δ) τῶνδε δύναμιν Dav. διὰ uncis incl. Duebn. improbante Schenkl 2 ἀρχικὴν] ἀρχὴν Duk. || 7 προελθοῦσα Markl. (Duebn.) | μανίας Markl. (Duk.) οὗτος Dav. τοῦτο Markl. | δὴ ὁ] δείσας Markl defendit Κnebel || 9 μειων (suprascr. ρακί) R! || 10 δὲ ÷÷ : μη- χανὴν R! || 13 in mge μῦθος (schol. vet. b) R! 17 τίς ὢν ἑκάτερος φα(δ Δ) sed cf. Thucyd. III 74 Passow gr. Wtb. s. v. ὡς ἐθέλει αὐτὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν.

Ὡς δὲ ἐπύθετο τἀληθῆ αὐτά, τὴν ἀμφοῖν τέχνην, φέρων ἑαυτὸν ἐπιτρέπει τῷ ποιμένι· ῾ σὺ μὲν γὰρ δήμιός τις εἶ καὶ μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ δὲ ἐξαρκέσει, ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ.

Εἴκαζε, εἰ βούλει, κατὰ τὸν μῦθον, τοὺς μὲν ἐραστὰς ἐκείνους μαγείροις πολλοῖς, τὸν δὲ Σωκράτην ποιμένι ἐνί, τὰ δὲ μειράκια τὰ Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις, ὁμοφώνοις ἀληθῶς, οὐ κατὰ τὴν ἐν τοῖς μύθοις ἐξουσίαν.

Τί ἂν οὖν δράσαι ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς δημίους τῆς τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους καὶ δρόμῳ ἐπ᾿ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται καὶ τὴν ἡσυχίαν ἄγων στήσεται; οὕτω μὲν εἴη ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν δημίων. Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ τῇ ἴσῃ.

Καί τις ἰδὼν τῶν ἀπείρων τῆς τέχνης καὶ τῆς αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ᾿ ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν δὲ ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν δρόμον, καὶ μιμήσεται τὴν σπουδήν, καὶ θαυμάσει τὸν θηρευτήν, καὶ μακαρίσει τὴν ἄγραν.

Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει 4 μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης sicut μισοπρόβατος ille ποιμὴν cf. Xenoph.ap.Stob. fl 48.60 Aristot eth. Nicom. 1161a15 2 αὐτὰ καὶ τὴν α(δ Δ°) || 3 ποιμένι 〈λέγων πρὸς τὸν μά- γειρον〉 σὺ φα(δ Δ) || 4. 5 ἐξαρκέσει ἂν Dav.²(Δ) ἐξαρκέσειαν RM ἐξαρκέσειεν α(δ) || 5 ἔλθῃ („in stabula revertatur“ cf. ‘nu fluic dû, vitu minaz, hera fridu frono in godes munt heim zi komonne gisunt’ vel der heilige Christ unta sancte Marti de fruma mir sa hiuto alla hera heim gasunta“ (Lorscher Bienen- et Wiener Hundesegen) Hob. ἔθη codd.(δΔ) ἔθνη Heins. ἔρια Dav.²Schenkl ἔχῃ Markl. Meiser (alio quidem sensu) || 14 κοινωνήσει (ν ante ω in ras.) R! 18 ἐπαινέσεται (αιν in ras.) R! |\ 20 καὶ (ante μακαρίσει) om. Duebn. || 21 πάντων suspectat Markl. τοῦ δρόμου, καὶ ἐδίωκεν τοὺς καλούς, καὶ τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν, καὶ τοὺς δημίους ὑπετέμνετο.

Καὶ γὰρ ἦν αὐτῶν καὶ πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ ἐρᾶν δεινότερος, καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ πάνυ εἰκότως.

ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ἄνθος 89aσώματος ἐρχόμε|νον εἰς ὀφθαλμούς, καὶ δι᾿ αὐτῶν ἐπὶ ΛΘ τὴν ψυχὴν ῥέον·

ὁδοὶ γὰρ κάλλους οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει ὁ ἔρως ἦν κατὰ μὲν τὴν σπουδὴν τοῖς ἄλλοις ὅμοιος, κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι διαφαινόμενον·

οἷον εἰ ξυνείης καὶ ποταμοῦ κάλλος λειμῶνι ἐπιρρέον, καλὰ μὲν τὰ ὑπ᾿ αὐτῷ ἄνθη, λαμπρυνόμενα δὲ ὑπὸ τοῦ ὕδατος πρὸς τὴν ὄψιν·

τοῦτο 5 τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις sq. spectat Platonis amorem triper- titum cf. Apul. dogm. Plat. lI 14 Albin. 33 | ἔρως . . ὄνομα ἐπιθυ- μίας cf. Plat. Phaedr. 237 d ὅτι ἐπιθυμία τις ὁ ἔρως παντὶ δῆλον symp. 192 e || 6 ἐν ἡδοναῖς πλανώμενον cf. Plut. amat. 4 τέλος ἐπιθυμίας ἡδονὴ καὶ ἀπόλαυσις | ἄνθος sq. cf Plat. Cratyl 420 a ἔρως . . ἐσρεῖ ἔξωθεν καὶ οὐκ οἰκεία ἐστὶν ἡ ῥοὴ αὕτη τῷ ἔχοντι, ἀλλ᾿ ἐπείσακτος διὰ τῶν ὀμμάτων || 8 ὀδοὶ sq. cf. Demosth erot σοῦ διὰ τῶν τῆς ὄψεως σημείων τὰ κάλλιστα τῶν ἠθῶν ἐνεφάνισεν || 12 ψυχῆς ἄνθος sq. cf. Plut. amat. 21 ὅταν ἐν εἴ- δεσι καλοῖς καὶ καθαροῖς σώμασιν ἴχνη λαμπρὰ κείμενα ψυχῆς ὀρθὰ . . κατίδωσιν οἱ δεινοὶ τῶν τοιούτων αἰσθάνεσθαι Plat. symp. 210 b μετὰ ταῦτα τὸ ἐν ταῖς ψυχαῖς κάλλος τιμιώτερον ἡγήσασθαι τοῦ ἐν τῷ σώματι Sq. 5 τοῖς μὲν — 6 πλανώμενον p 3 καὶ prius in ras. | ἐρᾶν] θηρᾶν Markl. || 5 μὲν γὰρ] δὲ p | ὄνομα ἦν p. 6 πλανωμένης Reiske |δ᾿ αὐτῆς Reiske 7 in mge ΛΘ΄ num. quaternionis R! || 8 κάλλους 〈ἐπὶ τὴν ψυ- χὴν〉 οἱ Duk || 11 ἀρετὴν] ἀρχὴν Reiske (Duebn.) || 13 ξυνίῃς Markl. || 14 ὑπ᾿ ] ἐπ᾿ Reiske | αὐτοῦ ΜΝ α corr Heins. δύναται καὶ ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι καλῷ, ἐκλαμπρύνεται ὑπ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει, καὶ διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν σωμάτων ὥρα οὐδὲν ἄλλο, ἢ μελλούσης ἀρετῆς ἄνθος, καὶ οἱονεὶ προοίμιον κάλλους ὡραιοτέρου.

Ὥσπερ γὰρ τοῦ ἡλίου προανίσχει τὶς αὐγὴ ὑπὲρ ἄκρων ὁρῶν, ἀγαπητὸν ὀφθαλμοῖς θέαμα διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος, οὕτως καὶ τῆς λαμπρᾶς ψυχῆς προανίσχει τὶς ὥρα ὑπὲρ ἄκρων τῶν σωμάτων, ἀγαπητὸν φιλοσόφοις θέαμα διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος.

Ἀλλὰ Θετταλὸς μὲν ἀγαπήσει πωλίον, καὶ Αἰ||γύπτιος Ed. Duebn. p.102 πόρτιν, καὶ Σπταρτιάτης σκύλακα· φιλάνθρωπος δ᾿ ἀνὴρ καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου, οὐ κατὰ γεωργὸν Αἰγύπτιον, οὐδὲ κατὰ ἱππικὸν Θετταλόν, οὐδὲ κατὰ κυνηγέτην Λακωνικόν· τούτοις μὲν γὰρ ἡ θεραπεία 〈διὰ προσδοκίαν χρείας γίγνεται, καὶ τὴν ἐπιτηδειότητα〉 προμνᾶται τοῖς ζῴοις πονοῦσα·

Ὁπόταν τοίνυν ἀκούσῃς ἐρῶντα μὲν τὸν φιλόσοφον, 2 ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρετῆς cf. Lucian. am. 23 ψυχῆς γὰρ ἔρωτα πλάττονται (οἱ Σωκρατικοὶ) καὶ τὸ τοῦ σώματος εὔμορφον αἰδούμενοι φιλεῖν ἀρετῆς καλοῦσιν ἑαυτοὺς ἐραστάς Athen. XIII 563 f Plut. amat. 14 et 5 πρόφασις οὖν φιλία καὶ ἀρετή Lucian vit. auct. 15 | ἐπιλεξάμενος sq. cf. Plat. symp 210a || 11 Ἀναξα- γόρας ὡς λίθον cf. Stob. ecl. l 209 (Aetius II 20. 6) Orig.c. Cels. 239 Plut. de superest. 10 Plat. apol. 26d 9 τὸν ἥλιον — 14 ἡδονῆς p || 17 ἐρῶντα — p. 240. 2 ἐνί v (: προσείποις) 10 πυθαγόρας 11 ἀναξαγόρας περὶ ἡλίου in mge (schol. recent.) R! 3 ἐπιτηδειότατα] ἐπιτήδεια Meiser | ἐπιτήδεια] ἐπιτηδειότατα Markl. Meiser || 8 μὲν (ante Πενελόπην) om. Ϛ(δ Δ) |ἀλλοίως] ἄλλως α(δ) μὲν (ante Ὀδυσσεὺς) om. α(δ) || 9 ἄλλως] ἀλλοίως Η(Δ) δὲ (post ἄλλως) om. α(δ) || 14 δὲ 〈ὡς〉 ἡδονῆς Ν (in mge) („tamuquam voluptatis amator“ σ²) ἐρῶντα δὲ καὶ τὸν μοχθηρὸν ἄνδρα, μὴ προσείπῃς τὸ γιγνόμενον ὀνόματι ἐνί. Ὁ μὲν ἐφ᾿ ἡδονὴν· οἰστρεῖ, ὁ δὲ κάλλους ἐρᾷ· ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ δὲ ἑκὼν ἐρᾷ· ὁ μὲν ἐπ᾿ ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου, ὁ δὲ ἐπ᾿ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν.

Ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε τοῦ ἔρωτος ἔργον ὕβρις· ἐκείνου τοῦ ἔρωτος φιλία τέλος, τούτου τοῦ ἔρωτος ἔχθρα τέλος· ἄμισθος ὁ ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἑστώς, πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος.

Ἑκεῖνον τὸν ἔρωτα ἐρῶν ἀνὴρ φίλος θεῷ, φίλος νόμῳ, μεστὸς αἰδοῦς, μεστὸς παρρησίας· ἐκεῖνος καὶ μεθ᾿ ἡμέραν τὸν ἐρώμενον περιέπει καὶ ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι, καὶ ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν δρόμῳ συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ, καὶ ἐν πολέμῳ συναριστεύει, καὶ ἐν εὐτυχίαις 2 ὀνόματι ἐνί vi.οr.18. 3 b φωνῇ μιᾷ cf. Lucian. am. 37 (438) 3 νοσεῖ vi. or. 18. 3 b οὑτωσὶ sq. or. 20. 4 b δεῖ προστεθῆναι sq. cf. Apul dogm. Plat. lI14 |||5 ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον sq. cf. Lucian. am. 37 || 6 φιλία τέλος . . cf. Ζenon. ap. Athen. XIII 561 c Ζήνωνα ὑπολαμβάνειν τὸν Ἔρωτα θεὸν εἶναι φιλίας καὶ ἐλευθερίας || 8 μισθοφόρος vi. or. 20. 1 e ὁ μὲν γὰρ sq. etiam or. 14. 5 d; 35.7 a οὐχ ὑπ᾿ εὐνοίας sq. || 9 Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς vi. or. 20. 1 e vers. finem || 10 ἄρρην i. e. qualis virum decet cf Lucian. am. 31 μόνος ὁ ἄρρην ἔρως κοινὸν ἀρετῆς καὶ ἡδονῆς ἐστιν ἔργον et 33 | ἁπαλὸς cf. Plat. symp. 195 d alio quidem sensu || 11 ἐκεῖνον sq. vi or. 20. 2 b cf. Lucian. am. 46 13 ἐκεῖνος — 14 τῷ ἔρωτι v (: μεθημέραν) 1 προσείποις v || 1. 2 τὸ γιγνόμενον] τὸ πρᾶγμα v || 2 μὲν 〈γὰρ〉 ἐφ᾿ Reiske || 5 τοῦδε 〈δὲ〉 τοῦ Reiske || 11 ἀβέβαιος cave tamquam glossema seiungas vi. or. 30. 4 f πέλαγος ἀσφαλές 13 μεθημέραν v corr. Nauck || 16 κυνηγετεῖ N || 16. p. 241.1 εὐτυχίαις συνευτυχεῖ] ἀτυχίαις συνατυχεῖ Markl. εὐτυχίαις συνευ- τυχεῖ 〈καὶ ἐν ἀτυχίαις συνατυχεῖ〉 Schenkl συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ οὐδὲν αὐτῷ δεῖ πρὸς τὴν συνουσίαν οὐ νυκτός, οὐκ ἐρημίας.

Ὁ δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν ἐχθρός, 90aπλημμε|λὴς γάρ· ἐχθρὸς δὲ καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής, δύσελπις, αἰδοῦς ἄπορος, ἐρημίας φίλος καὶ νυκτὶ καὶ φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν ἐθέλων ὀφθῆναι συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον, διώκων νύκτα καὶ (Γ 9/10) ὁμίχλην ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δὲ ἀγαθήν.

μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ᾿ ἡδονῆς ἕλκεται.

Καὶ γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς ὁ μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει.

Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν καὶ ἔγκαρπον· μὴ || χράνῃς, μὴ μιάνῃς, μὴ προσάψῃ τοῦ ἄνθους· ἐπαίνεσον, ὡς ὁδοιπόρος φυτόν ποτε· (ζ 162/3) τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον 1 ἀποθανόντος συναποθνήσκει cf. Plat. symp. 179e Lucian am. 46 κἂν ἀποθάνη ζῆν οὐκ ἀνέξομαι vi. etiam or. 18.8 h vers. finem (de Achille) et or. 20. 2 b οὐ φεύγει θάνατον || 12 λανθά- νειν εὔχεται sq. cf. Muson. ap. Stob. flor 6. 61 lulian. V 198 c Plut. ap. Stob. flor. 6. 46 || 13.14 ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς sq. vi simil. or. 20. 9 b: 21. 8 d 17 καλὸν — 19 ποτε p 3 ὁ δὲ] οὐδὲ ΜΝ || 5 ἐρημίᾳ α(δ Δ) || 9 ὀμίχλην Homerus 10. 11 δέ τ᾿ ἀγαθήν Η(Δ°) || 13.14 ἐγκάρποις Mdarkl. || 18 προ- σάψῃ-τοῦ R! || 20 τοιοῦτον N εἰσενόησα· φεῖσαι τοῦ φυτοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ Διός, ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ δικαιότερον.

Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον· οὐ γὰρ Σωκράτους μόνον· οὐδὲ φιλοσόφου μόνον. Ἤδη καὶ Σπταρτιάτης ἀνὴρ οὐκ ἐν Λυκίῳ τραφείς, οὐδὲ ἐν Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος, οὐδὲ ἐν φιλοσοφία πεπαιδευμένος, ἐντυχὼν μειρακίῳ βαρβαρικῷ μέν, ἀλλ᾿ ἄκρως καλῷ καὶ ἀνθοῦντι ἄρτι, ἠράσθη μὲν αὐτοῦ· πῶς δ᾿ οὐκ ἔμελλεν; ἀλλ᾿ οὐ περαιτέρω τῶν ὀφθαλμῶν.

Ἐπαινῶ τῆς ἀριστείας τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ τὸν Λεωνίδην μαχίμων· ἀμαχώτερος γὰρ ὁ ἔρως ἦν τοῦ βαρβάρου· καὶ τὰ τοῦ ἔρωτος βλήματα τιτρώσκει μᾶλλον ἢ τὰ Καδούσια ἢ τὰ Μηδικά.

Τοιγαροῦν ὁ Ξέρξης μὲν ἐπέβη Λεωνίδου κειμένου, καὶ παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ ἔρως, ἐνταῦθα ἔστη ἐπὶ θύραις τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ ἔργον· δίδωμι τὰ |ἀριστεῖα.

Ταῦτα δρῶντα ἐπαινῶ τὸν Ἀγησίλαον 90b μᾶλλον, ἢ Τισσαφέρνην διώκοντα, ἢ Θηβαίων κρατοῦντα, ἢ τὰς μάστιγας καρτεροῦντα· ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἦν τῆς τῶν σωμάτων τροφῆς καὶ παιδαγωγίας· ταῦτα δὲ ἔργα ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης καὶ μεμαστιγωμένης.

Σμερδίης, Θρᾷξ ὑπὸ Ἑλλήνων, κάλλους μειράκιον βασιλικόν, ὀφθῆναι γαῦρον, ἐκομίσθη δῶρον τυράννῳ Ἴωνι, Πολυκράτει τῷ Σαμίῳ.

Ὁ δὲ ἥσθη τῷ δώρῳ, καὶ ἐρᾷ Πολυκράτης Σμερδίου, καὶ αὐτῷ συνερᾷ ὁ Τήϊος ποιητὴς Ἀνακρέων.

Καὶ Σμερδίης παρὰ μὲν Πολυκράτους ἔλαβεν χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ ὅσα εἰκὸς ἦν μειράκιον καλὸν παρὰ τυράννου ἐρῶντος· παρὰ δὲ Ἀνακρέοντος ᾠδὰς καὶ ἐπαίνους καὶ ὅσα εἰκὸς ἦν παρὰ ποιητοῦ ἐραστοῦ.

Εἰ δή τις παραβάλλοι ἔρωτα ἔρωτι, τυραννικὸν ποιητικῷ, ποτέρῳ ἂν αὐτοῖν φανείη ἐνθεώτερος, καὶ οὐράνιος, καὶ ἄξιος Ἀφροδίτης ἐπονομάζεσθαι,

Διόπερ μοι δοκεῖ οὐδὲ ἐν τοῖς βαρβάροις πάνυ τι ἐπιχωριάσαι τὰ τοῦ ἔρωτος. Ὅπου γὰρ τὸ μὲν πλῆθος δουλεύει, τὸ δὲ ἄρχον δεσπόζει, τὸ διὰ μέσου ἐνθένδε ἐξῄρηται, τὸ ἰσήγορόν τε καὶ ἰσότιμον καὶ ξύννομον. Ὁ δὲ ἔρως οὐδενὶ οὕτως πολεμεῖ ὡς |ἀνάγκῃ καὶ δέει· 91a καὶ ἐστὶν χρῆμα γαῦρον, καὶ δεινῶς ἐλεύθερον, καὶ τῆς Σπάρτης αὐτῆς ἐλευθερώτερον.

Μόνον γάρ το Ed. Duebn. p. 104τῶν || ἐν ἀνθρώποις ἔρως, ἐπειδάν τῳ καθαρῶς ξυγγένηται, οὐ πλοῦτον τέθηπεν, οὐ τύραννον δέδιεν, οὐ βασίλεια ἐκπλήττεται, οὐ δικαστήριον φυλάττεται, οὐ φεύγει θάνατον· οὐ θηρίον αὐτῷ δεινόν, οὐ πῦρ, οὐ κρημνός, οὐ θάλαττα, οὐ ξίφος, οὐ βρόχος, ἀλλὰ καὶ τὰ ἄπορα αὐτῷ εὐπορώτατα, καὶ τὰ δεινὰ εὐμαχώτατα, καὶ τὰ φοβερὰ εὐπετέστατα, καὶ τὰ χαλεπὰ εὐκολώτατα.

Ποταμοὶ πάντες περάσιμοί, χειμῶνες πλοϊμώτατοι, ὄρη εὐδρομώτατα· πανταχοῦ θαρσεῖ, πάντων ὑπερορᾷ, πάντων 3 μισθοφόρῳ vi. or. 19. 4 b |||4 Ἕλληνι vi. or. 19. 4 b 11 Σπάρτης scil. πόλεως ἀτειχίστου vi. or. 32. 10 d || 13 οὐ τύραννον δέδιεν = or. 36. 5 b καὶ περιῄει sq. de Diogene cf etiam Lucian. erot. 46 κἂν τυραννικὴ βία δεσμὰ περιάψῃ sq. 15 θάνατον vi. or. 19. 4 c || 16 θάλαττα cf Lucian. erot. 46 καὶ διὰ χειμερίου θαλάττης ἀναγομένῳ συμπλεύσομαι 19 in mge περάσιμοι (vet. schol. a) 2 καὶ (ante δέει) om. MN || 6 μὲν πλῆθος (εν πληθ. in ras.) R! || 7 τὸ 〈δὲ〉 διὰ Να(δ) corr. Markl. τόδε διὰ Dav. || 8 ἐξήρ- τηται α(δ) | ξύννομον] ἰσόνομον Markl. || 9 καὶ δέει om. θ add. Boissonade (Anecd. V 9 adn 2) ex R || 13 δέδειεν R!M (pr. man.) || 15 θάνατον (ον in ras.) R! || 16 θάλαττα (αττα in ras.) R! || 19 παράσημοι Ν |πλωϊμώτατοι Μα(δ Δ°) κρατεῖ.

Πολλοῦ γε ἄξιον τὸ ἐρᾶν, τοιοῦτον ὄν.

Ἐγὼ μὲν οἶμαι καὶ εὔξασθαί τινα νοῦν ἔχοντα, μηδαμοῦ ἀπαλλαγῆναι αὐτοῦ, εἰ μέλλοι ὁμοῦ ἐρῶν ἐλεύθερός τ᾿ εἶναι καὶ ἀδεὴς καὶ ἄπταιστος.

Μιμεῖταί που καὶ φαρμακοπώλης ἰατρόν, καὶ συκοφάντης ῥήτορα, καὶ σοφιστὴς φιλόσοφον. Καὶ πανταχοῦ εὕροις ἂν ξυμφυὲς ἀγαθῷ κακόν, πολλῷ τῷ ὁμοίῳ ἀνακεκραμένον, ἢ προαιρέσει χωριζόμενον, ὡς ὁ ῥήτωρ τοῦ συκοφάντου· ἢ τέλει, ὡς ὁ ἰατρὸς τοῦ φαρμακέως· ἢ ἀρετῇ, ὡς ὁ φιλόσοφος τοῦ σοφιστοῦ· προαίρεσις δὲ καὶ ἀρετὴ καὶ τέλος ὀλίγοις γνώριμα.

Ὅταν οὖν ἐν ἐπιτηδεύμασιν διπλοῖς καὶ ἀμφιβόλοις, τὰ μὲν ὅμοια ἂν ἀπῇ, ἀνάγκη κατὰ τὸ ἀγνοούμενον οὐ δυναμένοις χωρίζειν τὰς τέχνας κατὰ τὸ εἰκαζόμενον αὐτὰς συνάπτειν·

μήποτ᾿ οὖν καὶ περὶ ἔρωτος ταύτῃ κριτέον, καὶ 91 bἡγητέον αὐτὸν | εἶναι ὄνομα κοινὸν ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς 6 ὁμοιότης ἐπιτηδεύματος αἰσχροῦ vi. or. 18. 3 b || 9 φαρμα- κοπώλης . . συκοφάντης . . σοφιστής sollemonia κολακείας exempla vi. or. 14. 8 g, h, i || 20. p. 246.1 ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς καὶ κακίας ut or. 24. 3 i vi. etiam or. 8. 8 b; simil. etiam or. 40. 6 g 10 in mge σοφιστής (schol. recent.) R! 2 καὶ] κἂν Markl. | τινα] τιν᾿ ἂν Κnebel || 3 μέλλει Nφα(δ) 4 τε εἶναι α(δ Δ°) ||7 τυγχάνῃ α(δ Δ) || 8 ἀστοχῇ α(δ Δ) || 13 ὁ (ante ἰατρὸς) om. ΜΝα(δ) || 14 ὁ (post ὡς) om. Ηα(δ) |φιλό- σοφος (οσ in ras.) R! | προ- αίρεσις R! || 16. 17 τὰ μὲν ὅμοια ἂν ἀπῇ R τὰ μὲν ὅμοια οὐκ ἀπῇ, τὰ δ᾿ ἀνόμοια προσῇ certt. (δ Δ) τὰ μὲν ὅμοια ἐμφανῆ, τὰ δὲ ἀνόμοια ἀφανῆ Schenkl 17 ἀνάγκη 〈τοῖς〉 κατὰ Reiske | δυναμένους α(δ) καὶ κακίας τεταγμένον, ὑπ᾿ ἀμφοῖν δημαγωγούμενον, σχηματιζόμενον δὲ πρὸς ἑκατέραν, ὁποτέρᾳ ξυγγένοιτο, τῷ τῆς ἐπαγομένης πάθει προσονομάζεσθαι.

Καὶ μὴν τῆς ψυχῆς δίχα νενεμημένης, ὡς ὁ Πλάτωνος φησὶν λόγος, ἧς τῷ μὲν τῶν μερῶν ὄνομα λόγος, τῷ δὲ πάθος, ἀνάγκη τὸν ἔρωτα, εἰ μὲν κακία εἴη, πάθος τι εἶναι ἔρημον λόγου· εἰ δέ τι τῶν καλῶν, δυοῖν θἄτερον, ἢ κατὰ τὸν λόγον τετάχθαι πάθους ἀπηλλαγμένον, ἢ κατὰ τὸ πάθος λόγῳ συμπεπλεγμένον.

Καὶ εἰ μὲν ὁ ἔρως φιλίας ἐστὶν ὁρμή, καὶ ὄρεξις τοῦ ὁμοίου πρὸς τὸ ὅμοιον ἄττοντος φύσει, καὶ ἀνακραθῆναι αὐτῷ ὀρεγομένου (πάθος ἂν εἴη τοῦτο, οὐ λόγος), δεῖ προστεθῆναι τῷ πάθει τούτῳ ἐπιστάτην λόγον, ἵνα ἀρετὴ γένηται, καὶ μὴ νόσος.

Καθάπερ γὰρ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων κράσεως καὶ ἡ ὑγεία πάθος τί ἐστιν ὑγρῶν καὶ ξηρῶν καὶ ψυχρῶν καὶ θερμῶν δυνάμεων, ἢ ὑπὸ τέχνης συγκραθεισῶν καλῶς, ἢ ὑπὸ φύσεως ἁρμοσθεισῶν 1 δημαγωγούμενον vi. or. 11. 7 f || 4 τῆς ψυχῆς δίχα νενεμη- μένης sq. vi. or. 27. 7 b et 8 b τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον sq. cf. Albin. 28 Epict. ap.Stob.flor.1. 53 vi. etiam or. 7. 1 e || 10 ὄρεξις τοῦ ὁμοίου sq. vi. or. 14. 7 c (de amicitia) || 12. 13 δεῖ προστε- θῆναι sq. scil. ut virtus (non amor probus) effciatur vi or. 27. 5 d et quae ibr adnotavi || 14 νόσος vi. or. 19. 4 a || 15 ἡ ὑγεία sq. vi or. 39. 2 a cf lambl. ap Stob flor. 5. 66 | ὑγρῶν sq. nam 6 quattuor hisce elementis constat hominis corpus cf. Plut. ap. Stob.ecl. I 121 Plat. Timaeus 32d Aristot. ap.Stob. ecl. I 126 Ps Arist π. κόσμου 5 (= Stob ecl. l 271) Hermes ap. Stob ecl. l 291 Chrysipp. ap Stob. ecl. l 129 cf. etiam lulian. IV 143c Lucian. am. 19 ceterum vi. or. 9. 3 a 1 ἀμφοῖν 〈μὲν〉 δημαγωγούμενον Ϛ(δΔ) || 2 〈ὡσθ᾿ 〉 ὁποτέρᾳ Reiske || 3 προ -σονομάζεσθαι R! || 4 δίχαενεμημένης R |ὁ (ante Πλάτωνος) om. α(θ) || 11 ᾄττοντος Duebn || 12 ὀρεγομένου Heins. (δ Δ) ὀρεγομένῳ R (unde cum in exemplari suo nil nisi ῳ adnotavisset, memoria deceptus ὡς πάθος scribendum esse postea putavit Dav.²) ὀρεγομένη certt. α | λόγος 〈καὶ〉 δεῖ MN α(θ) 12. 13 προτεθῆναι Reiske || 13 λόγον (ον in ras.) R! λόγω M τεχνικῶς· ἂν δὲ ἀφέλῃς τῆς φύσεως ἢ τῆς τέχνης, τὸ μὲν πάθος συνετάραξας, τὴν δὲ ὑγείαν ἐξήλασας·

οὕτως ἀμέλει καὶ ἐπὶ τοῦ ἔρωτος τὸ πάθος μὲν ὁμοίως ἐστίν, κἂν ἔχῃ λόγον· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν λόγον, ἐπετάραξας αὐτοῦ τὴν συμμετρίαν, καὶ νόσον ἐποίησας τὸ πᾶν.

Ἔστω δὴ ὁ ἔρως ὄρεξίς τις ψυχῆς, ἀλλὰ τῇ ὀρέξει ταύτῃ χαλινοῦ δεῖ, καθάπερ ἵππου θυμῷ· ἐὰν δὲ ἐπιτρέψῃς τῇ ψυχῇ φέρεσθαι, αὐτὸ ἐκεῖνο, κατὰ τὴν Ed. Duebn. p. 105 Ὁμηρικὴν εἰκόνα (Ζ 506), ἵππον ἀνῆκας ἀδηφάγον διὰ πεδίου κροαίνειν καὶ ὑβρίζειν, οὐκ ἐπὶ λουτρὰ νόμιμα, οὐδὲ ἐπὶ δρόμους τεχνικούς θέοντα, ἀχάλινον, ἀδέσποτον. 92 a Ἀλλὰ |αἰσχρὸν μὲν θέαμα ἵππος ἄφετος, αἰσχρὸν δὲ ἄκουσμα ὑβριστὴς ἔρως.

Οὗτός ἐστιν ὁ ἔρως ὁ τοὺς κρημνοὺς πηδῶν, οὗτος ὁ ποταμοὺς περῶν, ὁ ξίφος λαμβάνων, ὁ ἅπτων βρόχον, ὁ μητρυιᾷ ἐπιτιθέμενος, ὁ προγόνοις ἐπιβουλεύων, ὁ παράνομος, ὁ ἔμπληκτος, ὁ χλωρός·

οὗτος ὁ ἐν σκηναῖς τραγῳδούμενος, ὁ ἐν μύθοις μισούμενος, μεστὸς ἐρινυῶν, μεστὸς δακρύων, οἴμοι βοῶν καὶ στένων, ὀλίγα μὲν εὐτυχῶν, ἐπαιρόμενος δὲ παρὰ τὴν ἀξίαν, καὶ τρεπόμενος 16 ἅπτων βρόχον spectat Phaedram cf. Lucian. Syr. 23 ca- lumn. 26 vi etiam or 20. 9 a et „laqueum“ in declamationibus Quintiliani || 18 ὁ χλωρὸς cf. Plut. am 18 η καλὴ Σαπφὼ λέγει τὴν φωνὴν ἴσχεσθαι καὶ φλέγεσθαι τὸ σῶμα καὶ καταλαμβάνειν ὠχρότητα καὶ πλάνον αὐτὴν sq. 1 ἀφείης 〈τι〉 τῆς Meiser || 3 τὸ (ante πάθος) del. Markl (Duebn.) | ὁμοίως def Knebel ὅμως φ quod placet Heinsio Da- visio || 4. 5 ἐτάραξας MNα(δ) | 15 οὗτος ποταμοὺς (suprascr ὁ) R! || 16 ξίφς (suprascr. ο) R! | ὁ ἀνάπτων α(δ) 18 χλωρός Hob ἄδωρος codd. (δΔ) quod idem valere ac κακόδωρος ratus fustra def. Dav. ἄωρος Heins. μωρὸς Pierson (ad Moer. 39) ἄλογος Meiser || 19 ἐριννυῶν Ν ἐρινύων α(δ Δ) παντοδαπὰς τροπὰς καὶ αἰφνιδίους· ἐπὶ σαρκῶν ἡδονὰς συντεταγμένος, καὶ φλεγμαίνων σῶμα σώματι ἀναμιγνύει, καὶ προσφυόμενος οὔτέ τινα εὐσχήμονα οὔτε νόμιμον οὔτε ἐρωτικὴν τῷ ὄντι ξυνυφήν. Ἐπισπᾶται δὲ αὐτὸν κάλλους φήμη οἰστρούμενον, ὑπὸ δὲ τῆς ἀγνοίας πλανώμενον.

Ὁ δὲ τούτῳ ἐναντίος, μόνῳ τῷ τίκτοντι εἰς γένεσιν τοῦ ὁμοίου ἀπὸ ὀρέξεως ἐμφύτου μετὰ δικαιοσύνης ξυνών, καὶ διορίζων τὸ θῆλυ· οὗτος θεῶν Γαμηλίων τε καὶ Ὁμογνίων καὶ Γενεθλίων θεσμός, ἐπὶ πάσῃ ζῴων φύσει τεταγμένος· τῶν μὲν αὐτομάτων εἰς τὴν κοινωνίαν ὑπὸ οἰκείου ἔρωτος ἐν ὥρᾳ τοῦ γεννᾶν ἰόντων· τῶν δὲ καὶ διὰ τέχνης ἐπιστάτου ποιμενικῆς τε καὶ αἰπολικῆς καὶ βουφορβοῦ καὶ ἱπποκόμου, ζευγνύντων ἑκάστων κατὰ φύσιν τὰ αὑτῶν θρέμματα, καὶ διακρινόντων αὖθις δέει ὕβρεως· (ι 221/2) χωρὶς μὲν πρόγονοι, χωρὶς δὲ μετάσσαι, χωρὶς δ᾿ αὖθ᾿ ἕρσαι·

ἡ δὲ τῶν ἀνθρώπων ἀγελαιοτρόφος ἐπιστάτις, βασιλικὴ καὶ ποιμενικὴ τέχνη, οὐδεμίαν ἐξεύροι ἂν ἄλλην ὕβρεως ἀγωγὸν μηχανήν, πρὶν ἄν τις ἑκὼν εἴξας τῷ λόγῳ καὶ τὴν ψυχὴν παραδῶ ποιμαίνειν αἰδοῖ καὶ σωφροσύνῃ.

Οὐ γὰρ ἦν περὶ τὴν Ἀσίαν σῶμα ἄλλο καλόν, οὐ Τρωῖκόν, οὐ Δαρδανικόν, οὐχ Ἑλλησπόντιον, οὐ Λύδιον, ὁμόφωνον τῷ ἐραστῇ, ἐν τοῖς αὐτοῖς ἤθεσίν τε καὶ νομίμοις τεθραμμένον· ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν Σπτάρτην καὶ τὸν Εὐρώταν ἔρχεται κωμαστὴς διαπόντιος, ἐξ ὀνείρων ἐραστής, καὶ ἀδικεῖ τὸν ὑποδεξάμενον, καὶ ἀνθίστησιν, καὶ διαλύει γάμον Ἑλληνικόν. λίχνου ἔρωτος, |καὶ ἀδίκων ἐνυπνίων, καὶ 93a ὀφθαλμῶν πονηρῶν, καὶ ἡδονῆς ἡγεμόνος πολλῶν κακῶν.

Οὕτω καὶ Ξέρξην τὸν μέγαν ἐκεῖνον, τὸν ἐν Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς τοῖς Ἕλλησι παραταξάμενον, τοσούτων σωμάτων θεατὴν καὶ δεσπότην γενόμενον, οὐκ ἐπηγάγετο εἰς ἔρωτα οὐκ Ἰνδικὴ κόρη ὑψηλή, οὐδὲ Μηδικὴ τιαραφόρος, οὐδὲ Μαρδονικὴ μιτρηφόρος, οὐδὲ Καρικὴ ὡπλισμένη, οὐδὲ Λυδία ᾄδουσα, οὐκ Ἰωνική, οὐχ Ἑλλησποντία· ἀλλ᾿ ἐπὶ Ἄμηστριν ἧξεν τὴν Plut. ap.Stob flor. 6. 45 lulian. lI 91 c Euseb. ap.Stob. ecl. II 178 Cicer. de leg. l 11. 31 || 20 (p.249)κολακείας ἀνάπλεων vi. or.38. 6 l 1 μειράκιον Τρωικὸν sq. vi. or 23 6c || 9 ἐπὶ τὴν Σπάρτην sq vi. or.12 6d || 14 Ξέρξην i e. Artaxerxem cf. Plut. Artaxerx 23 sq. 20 in mge ἄμηστρις (schol recent.) R! 4 Πελοποννήσου (λοπ in ras.) R! |ἐπεραίωσεν M cum R 8 ἤθεσίν M cum R || 11 ἀνθίστησιν R!MN ἀνίστησι Reiske 11 12 Ἑλληνικόν (ἑλλ in ras.) R! || 12 ὦ Δ |λιχνοῦ R! || 15 Πλα- ταιαῖς] Θερμοπύλαις Reiske || 18 τιαροφόρος α(δ Δ°) | Μακεδο- νικὴ N Δαρδανικὴ Dav. Μυγδονικὴ Clericus (silv philol. IX 3) Μαρδικὴ Meiser |μιτρηφόρος (ιτρ in ras.) μιτροφόρος certt. (δ Δ°) || 19 ᾄδουσα (ᾳ in ras.) R! || 20 Ἄμιστριν α(δ) corr. Heins. ‘Amastrin’ σ |ἦξεν M (fortasse recte cum verbum ἄσσω sit in deliciis Maximi sed vi. etiam ad p. 252.19) τοῦ παιδὸς γαμετήν.

κακίστου ἔρωτος, ὃς παραλιπὼν τὰ ἐδώδιμα, ἐπὶ τὰ πικρὰ ἦλθεν καὶ ἄβρωτα, ὑπ᾿ ἀκολάστου ἐξουσίας εἰς τὴν τοῦ φιλεῖν δύναμιν ὑβριζούσης.

Ὅταν γὰρ ψυχῆς ἀφέλῃς μὲν τὸ εἰδέναι, παράσχῃς δὲ τὸ δύνασθαι, δίδως τοῖς ἁμαρτήμασιν ἐπιρροὴν καὶ ἐξουσίαν καὶ δρόμον.

Ἄφελε Ἀλεξάνδρου μὲν τὴν Πριάμου δύναμιν, καὶ τὸ ἐκεῖ θάρσος, καὶ μένει βουκολῶν καὶ τὴν Ἑλένην οὐκ ὀνειρώττει· ἄφελε Ξέρξου τὴν ἐξουσίαν, καὶ Ἄμηστρις, οὐκ αἰσχρὰ ἔστι καὶ ἐν ἰδιώταις;

Τυραννὶς ἀκόλαστος, ὅταν ἀπῇ μὲν ὁ λόγος, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ λιχνεύουσιν· ὧν ἐὰν ἀφέλῃς τὴν ἐξουσίαν, οὔτε Κριτόβουλος Εὐθυδήμῳ προσκνήσασθαι ἐρᾷ, οὔτε Αὐτολύκῳ Καλλίας, οὔτε Ἀγάθωνι Παυσανίας, οὔτε ἄλλος ἄλλῳ.

Διὰ τοῦτο ἐγὼ ἐπαινῶ τὸν Κρητῶν νόμον, καὶ τὸν Ἠλείων μέμφομαι· τὸν μὲν Κρητικὸν 9 ἄφελε sq. ut or. 33. 8 d || 11. 12 οἱ ὀφθαλμοὶ sq. ut or 31. 5 d || 13 Κριτόβουλος immo Κριτίας cf. Xenoph. mem. l 2. 30 sed vi. or. 21. 3 d || 14 Αὐτολύκῳ Καλλίας cf. Xenoph. conv. 1.2 Plut. c. princ phil. 3 Athenaeus 5. 187 f Ἀγάθωνι Παυσανίας cf Aelian. v. hist. 2 21 || 15 Κρητῶν cf. Plut. lib ed. 11 Plato legg 8. 836 || 16 Ἠλείων νόμον cf. Plat symp 182 b Xenoph. conv. 8. 34 republ. Laced. lI 13 Plut. lib. educ. 11 f Aelian. ν. hist. 13. 5 4 ὅταν — 6 δρόμον n || 8 καὶ μένει — ὀνειρώττει v (: ὀνει- ρώττω) || 10 ἔστι καὶ — 15 ἄλλῳ n 4—6 in mge lineola anguinea notantur man recent R! 13 in mge κριτόβουλος |εὐθύδημος | αὐτόλυκος | καλλίας | ἀγά- θων |παυσανίας (schol recent.) R! || 15 in mge κρητικὸς 16 ἠλείων νόμος (schol. recent.) R! 4 εἰδέναι] αἰδεῖσθαι Meiser || 6 ἐπιροὴν (suprascr. ρ) R! 7 ἐκεῖθεν Markl. || 9 οὐκ] ὡς φα(δ) del Reiske def. Κnebel 10 ἔστι 〈δὲ〉 καὶ n || 12 λιχνεύωσιν nα (δ Δ) || 13 προσκνήσασθαι om. n || 14 Αὐτολίκῳ Νφ || 15 ἐπαινῶ (ω in ras.) R! || 16 Ἠλείων (λει in ras.) R! ἐπαινῶ τῆς ἀνάγκης, τὸν δὲ Ἠλείων μέμφομαι τῆς ἐξουσίας.

Κρητικῷ μειρακίῳ αἰσχρὸν ἐραστὸν εἶναι, Κρητικῷ νεανίσκῳ αἰσχρὸν προσάψασθαι παιδικῶν. Ὢ νόμου κεκραμένου καλῶς σωφροσύνῃ καὶ ἔρωτι.

Τὰ δὲ Ἠλείων οὐ λέγω, τὰ δὲ Λακεδαιμονίων λέγω· ἐρᾷ Σπταρτιάτης ἀνὴρ μειρα |κίου Λακωνικοῦ, ἀλλ᾿ ἐρᾷ μόνον 93 b ὡς ἀγάλματος καλοῦ· καὶ ἑνὸς πολλοί, καὶ εἷς πολλῶν.

μὲν γὰρ ἐξ ὕβρεως ἡδονὴ ἀκοινώνητος πρὸς ἀλλήλους· ὁ δὲ ἐξ ὀφθαλμῶν ἔρως κοινωνικὸς μόνον, καὶ ἐπὶ πάσας ἐξικνούμενος φύσεις ἐρωτικάς. Τὶ γὰρ ἂν εἴη ὡραιότερον τοῦ ἡλίου, καὶ ἐρασταῖς πολυδερκέστερον; ἀλλ᾿ ὅμως ἐρῶσιν ἡλίου οἱ πάντων ὀφθαλμοί.

Ἐν Λοκροῖς τοῖς Ἰταλιώταις ἔφηβος ἦν καλός, καὶ νόμος καλός, καὶ ἐρασταὶ πονηροί· ἐρᾶν μὲν ἠναγκάζοντο ὑπὸ τοῦ κάλλους, εἴργοντο δὲ ὑπὸ τοῦ νόμου κακῶς ἐρᾶν· οἰστρούμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ πάθους πρὸς τὴν ὕβριν, τὸν μὲν ἔφηβον οὐκ ἔπεισαν (νόμιμος γὰρ ἦν), ἧξαν δὲ οἱ δυστυχεῖς ἐπὶ βρόχον πάντες ἑξῆς. 5.6 ἐρᾷ Σπαρτιάτης sq. scil. Agesilaus vi. or. 19 5 b || 7 ὡς ἀγάλματος καλοῦ vi. or. 21. 8 f cf. Plat. Phaedr. 251 a || 7. 8 εἷς πολλῶν cf. simil. Plato symp 210b || 11 τί γὰρ ἂν εἴη ὡραιό- τερον τοῦ ἡλίου vi. simil. or. 39. 4 c || 19 ἐπὶ βρόχον vi. supra § V b ὁ ἅπτων βρόχον 15 in mge σημείωσαι (schol. recent.) R! 2 ἐραστὸν] ἀνέραστον φ (Duebn.) ἐραστὴν Nα(δ) οὐκ ἐραστὴν Dav. ἐραστὴν (οὐκ) μὴ (Dav. ²) Markl || 3 προσάψασθαι (σα in ras.) || 8 ὕβρεως (ὑβρ in ras) R! ||9 ἀλλήλους] ἄλλους Markl. 10 μόνος Markl (Duebn.) || 12 πολυδερκέστερον Hob. πολυσαρ- κέστερον (i e πολvδρκεϲτεροn suprascr. C i.e. ε) RMN πο- λυαρκέστερον Η(Δ) πολλοῖς ἀρκέστερον φα(δ) |ὁρῶσιν ἥλιον Markl. || 19 ᾖξαν Perirzonius (ad Aelian. v. hist. IIl 42) ἧψαν (del ἐπὶ) Markl ἥττοντο H unde ἤττοντο Dav. sed cave attingas verbi ἥκειν hanc ἀόριστον inusitatiorem qua utitur etiam p.250.20 Ἄξιοι μὲν θανάτου· τί γὰρ δεῖ ζῆν ἄνδρα μηδὲ ὀφθαλμῶν ἀνεχόμενον; Ἄγαλμα μέν τις ἰδὼν καὶ Ed. Duebn. p. 107 ἐπαινέσας τὸ κάλλος, οὐκ ἐδεήθη βρόχου·

ἀλλὰ κἂν ἵππον ἴδῃ ἱππικὸς ἀνὴρ καὶ τοῦ κάλλους ἐπαινέσῃ, καὶ κτήσασθαι μὴ δυνηθῇ, οὐ δεῖται βρόχου· ἐξαρκεῖ δὲ καὶ τῷ γεωργῷ καὶ ἐν γειτόνων, εἰ δὴ φυτὸν καλόν, ἡ ὄψις αὐτή· ἐξαρκεῖ καὶ τῷ θηρευτῇ, κἂν παῤ ἄλλῳ ιδῃ σκύλακα ὡραῖον, ἡ ὄψις αὐτή· καὶ οὐδεὶς τούτων θανατᾷ δι᾿ ἀπορίαν τῶν κτημάτων.

Ἐρῶσιν καὶ οἱ φιλοχρήματοι χρυσοῦ μᾶλλον, ἢ οἱ ἐρασταὶ σωμάτων, καὶ συγκατορύττεσθαι ἐθέλουσιν τῷ χρυσῷ μᾶλλον, ἢ τοῖς σώμασιν οἱ ἐρασταί· ἀλλ᾿ οὐδεὶς θανατᾷ τούτων, ἐὰν μὴ τύχῃ χρυσοῦ.

Οὐδὲ γὰρ ὁ Πέρσης βασιλεὺςματιστῶν ἀκορεστότατος καὶ ἐπιμανέστατος, ὃς ἄρχων αὐτῆς γῆς, καὶ ἐν τοσαύταις ἡδοναῖς φυρόμενος, ὅσαι 4 ἵππον sq. vi or. 21. 8 d || 6 φυτὸν καλόν sq. vi. simil. or. 19. 4 f || 7 θηρευτῇ cf. Plut. amat. 21 καὶ θηρατικὸς οὐ τοῖς ἄρρεσι χαίρει μόνον sq || 8 σκύλακα vi. or. 19. 3 a || 13. 14 ὁ Πέρσης βασιλεὺς sq. scil. Δαρεῖος cf. Herod. l 187 Stob.flor. 10. 53 lulian. ll 85 c ἀκηκόατε Δαρεῖον τὸν Περσῶν μονάρχην μισθω- τόν, οὐ παντάπασι μοχθηρὸν ἄνθρωπον, δυσέρωτα δὲ αἰσχρῶς εἰς χρήματα καὶ νεκρῶν θήκας ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας διορύττειν ἀναπειθόμενον . . . 1 τί γὰρ δεῖ — 2 ἀνεχόμενον n 6 in mge ἐν γειτόνων (schol. vet. a) R! 6 καὶ ἐν RMN κἂν ἐν certt. (δ Δ) | γειτόνω MNα quod corr. Leopardus (Emend. XVIII 28) γείτονος Steph. | εἰ δὴ Hob. ἤδη RMN ἴδῃ certt. (δ Δ) || 7 ἐξαρκεῖ δὲ καὶ α(δ) || 8 ὡραῖον H(Δ) ὡρμαῖον R (sine acc.) MN (i. e. ὡραῖον suprascr. signo quodam litterae μ simili ut or. 1.9c ὠνάμεθα) ὅρμαιον α(δ) quod corr Leopardus || 9 ἐρῶσιν M ἐρῶσι R cum certt. || 12 ἢ (in ras) R! 12. 13 τούτων (υτ in ras.) R! ||13. 14 βασιλεὺς del. Dav. 16 αὐτῆς] τοσαύτης Η(Δ) πληροῦσιν βασιλέως ἀκολάστου ὀρέξεις, ἐπεβούλευσεν νεκροῦ τάφῳ. Φήμη δὲ αὐτὸν ἐ| πεσπάσατο χρυσοῦ 94a κατορωρυγμένου σύν τῷ νεκρῷ, καὶ ἐτυμβωρύχει ὁ μέγας βασιλεὺς τὴν τιάραν ἔχων, καὶ τὸν μὲν χρυσὸν οὐχ εὗρεν, ἐπίγραμμα δὲ ἔνδοθεν ἐπὶ τῷ τάφῳ, ὃ νεκρὸς λέγει· ‘ὦ πάντων ἀνθρώπων ἀπληστότατε· ὃς ἔτλης ἐν νεκροῦ νεκροῦ θίγειν δι᾿ ἔρωτα χρυσοῦ’.

Τοῦτο εἴποι ἂν καὶ Ἕλλην λόγος πρὸς Ἕλληνα ἄνδρα ἐπὶ ὕβριν σαρκῶν ὑπὸ ἀκορέστου ἐπιθυμίας ὁρμηθέντα, ὅταν αὐτὸν ἐπισπάσηται φήμη κάλλους κατορωρυγμένου ἐν σώματι.

Ὦ πάντων ἀνθρώπων ἀνοητότατε, νεκρὸν ἀνορύττεις· οὐ γὰρ ἂν ἔτλης θίγειν σαρκὸς ἄρρενος, κἀθικτοῦ χρήματος σαρκὶ ἄρρενι· ἄδικος ἡ μῖξις· ἄγονος ἡ συνουσία· ἐπὶ πετρῶν σπείρεις, ψάμμους ἀροῖς. Μετένεγκε τὰς εὐφροσύνας ἐπὶ τὴν φύσιν, τρέψον ἐπὶ τὴν γεωργίαν τοὺς ὀφθαλμούς, ἐγκάρποις ἥσθητι ἡδοναῖς, (Ψ 303) ὥς κε μὴ ἄσπερμος γενεὴ μετόπισθεν ὄληται.

Οὐκ ἔστ᾿ ἔτυμος λόγος, λέγει που τῶν αὐτοῦ ἀσμάτων ὁ Ἱμεραῖος ποιητής, ἐξομνύμενος τὴν ἔμπροσθεν ᾠδήν, ἐν ᾗ περὶ τῆς Ἑλένης εἰπεῖν φησὶν οὐκ ἀληθεῖς λόγους· ἀναμάχεται οὖν ἐπαίνῳ τὸν ἔμπροσθεν ψόγον.

Δοκῶ δή μοι, κατὰ τὸν ποιητὴν ἐκεῖνον, δεήσεσθαι καὶ αὐτὸς παλινῳδίας ἐν τοῖς περὶ τοῦ ἔρωτος λόγοις· θεὸς γὰρ καὶ οὗτος, καὶ οὐχ ἧττον τῆς Ἑλένης ἐπιτιθέναι δίκην τοῖς πλημμελοῦσιν εἰς αὐτὸν ἐρρωμενέστατος.

Τί δὴ οὖν ἐστιν 94 bτὸ πλημμέ |λημα, ὅπερ καὶ ἀναμαχέσασθαι λίαν φημὶ ἡμᾶς δεῖν; ὂν καὶ μέγα καὶ δεόμενον γενναίου ποιητοῦ καὶ τελέστου, εἰ μέλλοι τὶς ἱκανῶς ἐξευμενιεῖσθαι ἀδέκαστον δαίμονα, οὐ τρίποδας ἑπτὰ δούς, οὐδὲ χρυσοῦ τάλαντα δέκα, οὐδὲ γυναῖκας Λεσβιάδας, οὐδὲ 4 οὐκ ἔστ᾿ ἔτυμος λόγος palinodia Stesichori e Plat. Phaedr. 242d cf. epist. lII 319e vi. etiam or. 5. 1d || 16 οὐ τρίποδας ἑπτὰ δοὺς sq. scil. dona Croesi regis vi. or. 5 2 a cf Lucian. Char. (503) Athenaeus VI 231f Codices RMNα (Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio) 5 in mge τὸν Στησίχορον φησίν (schol. vet. b) R! τὸν σι- μωνίδην φησιν (rubr colore) M 1 ΚΑ΄ R! || 3 ἔτι περὶ ἔρωτος δ᾿ τοῦ αὐτοῦ περὶ ἔρωτος τέταρτος MV ἔτι περὶ ἔρωτος λόγος ιαʹ φα || 5 αὑτοῦ α(δ Δ) || 11 καὶ (ante οὐχ om. ΜΝφα(δ) |τῆς Ἑλένης om. ΜΝα(δ) 12 ἐς α(δ) |δὴ] δὲ φα(δ) || 13 λίαν] δεῖν Dav. Markl (Duebn.) λίαν 〈δεῖν〉 Schenkl || 14 δεῖν; ὂν Hob. δεινὸν codd (δΔ) 15 τελεστοῦ α(δ Δ) || 16 ἐπιτάδους (sine acc.) ΜΝ om σ² ἵππους Τρωῖκούς, ἀλλὰ λόγον λόγῳ, πονηρῷ 5 χρηστόν, καὶ ψευδῆ ἀληθεῖ ἐξαλείψας.

Τοιαύτην φασὶ καὶ τὸν Ἀνακρέοντα ἐκεῖνον τὸν

Τήῖον ποιητὴν δοῦναι δίκην τῷ ἔρωτι. Ἐν τῇ τῶν Ed. Duebn. p.108Ἰώνων ἀγορᾷ, ἐν Πανιωνίῳ, ἐκόμιζεν τιτθὴ βρέφος· ὁ δὲ Ἀνακρέων βαδίζων, μεθύων, ἰάχων, ἐστεφανωμένος, σφαλλόμενος, ὠθεῖ τὴν τιτθὴν σὺν τῷ βρέφει, καί τι καὶ εἰς τὸ παιδίον ἀπέρριψεν βλάσφημον ἔπος·

ἡ δὲ γυνὴ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἔχαλέπηνεν τῷ 5 Ἀνακρέοντι, ἐπεύξατο δὲ τὸν αὐτὸν τοῦτον ὑβριστὴν ἄνθρωπον τοσαῦτα καὶ ἔτι πλείω ἐπαινέσαι ποτὲ τὸ παιδίον, ὅσα νῦν ἐπηράσατο.

Τελεῖ ταῦτα ὁ θεός· τὸ γὰρ παιδίον ἐκεῖνο δὴ αὐξηθὲν γίγνεται Κλεόβουλος ὁ ὡραιότατος, καὶ ἀντὶ μικρᾶς ἀρᾶς ἔδωκεν ὁ Ἀνακρέων Κλεοβούλῳ δίκην δι᾿ ἐπαίνων πολλῶν.

Τί κωλύει, εἰ δεῖ καὶ ἡμᾶς ἀναμαχέσασθαι τήμερον, κατὰ τὸν Ἀνακρέοντα ἐκεῖνον δοῦναι δίκην τῷ ἔρωτι αὐτοὺς ἑκόντας γλώττης ἀδίκου; τὸ φάναι, ὅτι ὁ ἔρως ἐπὶ μοιχείαν ἀνάπτει, ὥσπερ τὸν Ἀλέξανδρον, ἢ ἐπὶ 1 λόγον λόγῳ vi. or. 11. 1 a; 16 1 b al. || 19 Ἀλέξανδρον vi. or 20. 7 a 3 in mge περὶ ἀνακρέοντος καὶ τῆς κατευξαμένης αὐτοῦ γυναι- κός (schol vet. u) R! || 5 in mge ἴωνες πάνιον (sic) 13 Κλεόβουλος (schol. recent.) R! 1 πονηρὸν χρηστῷ α(δ Δ) || 2 ἐξαλείψας (ει in ras.) R! ||5 Πα- νιωνίῳ Scaliger Leopardus (Emendat. XVIII 28) Sopingius (ad Hesych s. v.) Heins. (Δ) Πανίῳ codd. (δ) || 6 ἰάχων (vel ἰάκχων) Hob. ἄκων codd (δ Δ°) ᾄδων Markl. Dav. (Duebn.) αὔθων (= ὑβριστὴς) Schenkl || 6. 7 ἐστεφανωμένος del. Reiske ante ἄκων posuit Heins. || 12 ἐπῃράσατο R || 14 μικρᾶς] μιᾶς Markl 16 〈εἰ〉 δεῖ Hob. δὴ R (suprascr. man antiqua) H(Δ) om. certt (δ) | ἀναμαχέσασθαι RH(Δ) om. certt (δ) || 17 κατά 〈τε〉 Schenkl 〈καὶ〉 κατὰ Reiske (Δ) || 18 τὸ 〈γὰρ〉 φάναι α(δΔ) 19 μοιχείαν (ειαν in ras.) R! |ἀνά|νάπτει (per dittographiam) R! παρανομίαν, ὡς τὸν Ξέρξην, ἢ ἐπὶ ὕβριν, ὡς Κριτόβουλον, καὶ ἀνατιθέναι θεῷ πρᾶγμα ἄθεον, πῶς οὐ πλημμελές; οὑτωσὶ δὲ αὐτὸ θεασώμεθα.

Ὁ ἔρως ἄλλού του ἔρως, ἢ κάλλους ἐστίν; οὐδαμῶς.

Σχολῇ γὰρ ἂν εἴη ἔρως, εἰ μὴ κάλλους εἴη. Ὁπόταν λέγωμεν ἐρᾶν χρημάτων Δαρεῖον, ἢ Ξέρξην τῆς Ἑλλήνων γῆς, ἢ 95aΚλέαρχον πολέμου, ἢ Ἀγησίλαον τιμῆς, |ἢ Κριτίαν τυραννίδος, ἢ Ἀλκιβιάδην Σικελίας, καὶ Γύλιππον χρυσίου, ἆρα κάλλος τὶ ὁρῶντες ἐμφαινόμενον, τὴν πρὸς αὐτὸ ἐπαγωγὴν ἔρωτα ἐπονομάζοντες, ἕκαστον τούτων ἐρᾶν φαμέν, τὸν μὲν τοῦδε, τὸν δὲ τοῦδε, ἄλλον ἄλλου; πολλοῦ γε καὶ δεῖ.

γὰρ ἂν τὰ αἴσχιστα τῶν ἐν ἀνθρώποις πραγμάτων τῷ μὴ προσήκοντι ὀνόματι ἐπικοσμοῦντες πλημμελοῖμεν ἂν εἰς τὸ ἀληθὲς αὐτό. Ποῦ γὰρ ἢ ἐν χρήμασιν κάλλος, τῷ 5 πάντων πραγμάτων ‘καλλίστῳ’; ἢ ἐν πολέμῳ, τῷ πάντων ἀβεβαιοτάτῳ; ἢ ἐν τυραννίδι, τῷ πάντων ἀγριωτάτῳ; ἢ

ἐν χρυσῷ, τῷ πάντων γαυροτάτῳ; Σκελίαν δὲ εἴ μοι λέγοις, ἢ τὴν Ἑλλήνων γῆν, ἐλπίδας λέγεις ἡδονῶν, κάλλος δὲ οὐδαμοῦ·

εἰ δέ μοι, νὴ Δία, τὴν Αἰγυπτίων γῆν λέγοις τὴν τὰς πυραμίδας ἔχουσαν τὰς μεγάλας, καὶ τὸν πολύν ποταμόν, οὐδὲ ταύτην λέγεις ἔχουσαν τὸ καλόν, οὐδὲ Βαβυλῶνα αὐτὴν τὴν εὐτειχοτάτην, οὐδὲ Μηδίαν τὴν εὐιπποτάτην, οὐδὲ τὴν Φρυγῶν γῆν τὴν εὐβοτωτάτην, οὐδὲ Σάρδεις τὰς εὐχρυσοτάτας. Ἕκαστον γὰρ τούτων τοσούτου δεῖ εἶναι καλόν, ὅσουπερ καὶ ἡδύ· μᾶλλον μὲν ἡδύ τῷ δυναμένῳ πορίσασθαι ἐξ αὐτοῦ ἡδονήν, ἢ καλὸν τῷ μὴ δυναμένῳ ἐξ αὐτοῦ ὄνασθαι·

οὐδὲν γὰρ καλὸν ἐπιβλαβές, οὐδὲ [εἰς] σφαλερόν, οὐδὲ εἰς μοχθηρίαν συντελοῦν, οὐδὲ εἰς δυστυχίαν ἄγον, οὐδὲ εἰς συμφορὰν ειραγωγοῦν, οὐδὲ εἰς μετάγνωσιν τελευτῶν.

Εἶεν. Ὁ ἔρως ἡμῖν κάλλους ἦν ἔρως· ὁ δὲ ἐρῶν ἄλλου του, καὶ μὴ κάλλους, ἡδονῆς ἐρᾷ. Ἀφαιρῶμεν δέ, εἰ βούλει, τοὔνομα, καὶ ἐπιθυμεῖν λέγωμεν τοῦτον, 3.4 Αἰγυπτίων . . Βαβυλῶνα . . Σάρδεις sq. vi. or 29. 2 f ὑπο- πτεύων sq. || 18 ἐπιθυμεῖν λέγωμεν τοῦτον, ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾶν cf. Plat Phaedr. 237 d Plut. am. 21 πρὸς ἐκείνους μαχόμεθα τοὺς λόγους οὓς Ζεύξιππος ἀρτίως διῆλθεν . . ἐπιθυμίᾳ τὸν ἔρωτα ταὐτὸ ποιῶν ἀκαταστάτῳ καὶ πρὸς τὸ ἀκόλαστον ἐκφερούσῃ τὴν ψυχήν 3.4 Αἰγυπτίων — 8. 9 εὐχρυσοτάτας p 8 in mge σημείωσαι (schol. recent.) R! 1 γαυροτάτῳ, 〈ἢ ἐν τιμῇ τῷ πάντων κενωτάτῳ·〉 Σικελίαν Reiske || 3 οὐδαμοῦ· εἰ δέ μοι ἢ διὰ τὴν RMN φ οὐδαμοῦ οὐδέ μοι ἢ τὴν α(θ) οὐδαμοῦ· οὐδ᾿ εἴ μοι νὴ Δία τὴν Markl. (Duebn.) || 4 γῆν λέγοις] μοι λέγεις γῆν p || 5.6 lacunam (post ποταμόν) indic. et expl. Hob. || 6 τὴν (post αὐτὴν) om. Duebn. αὖ τὴν Markl || 6. 7 εὐτυχεστάτην φα(δ) || 9 τοσοῦτον α(δ) 10 ὅσονπερ α(δ) || 13 εἰς (ante σφαλερὸν) del. Markl. (Duebn.) 18 τοῦτο Markl. ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾶν, ἵνα μὴ τῇ περὶ τὴν φωνὴν παρανομίᾳ πρᾶγμα ὑπαλλάξαντες λάθωμεν, ἀλλ᾿ οὐ τοὔνομα μόνον.

Ἔστω τοίνυν ἔρως μὲν κάλλους, ἐπιθυμία δὲ ἡ |δονῆς. τοίνυν κάλλους ἐρῶν ἆρα οὐκ ἐπιθυμεῖ αὐτοῦ; καὶ μάλα.

Σχολῇ γὰρ ἂν εἴη τι ἄλλο ὁ ἔρως, εἰ μὴ ὄρεξίς τις.

Παραιτοῦμαι δὲ τοὺς σοφοὺς τῆς || τῶν ὀνομάτων Ed. Duebn. p. 109 e θήρας, εἰ τὸ αὐτὸ νῦν μὲν ὄρεξιν, νῦν δὲ ἐπιθυμίαν καλῶ· ἐγὼ γάρ τοι τά τε ἄλλα, καὶ ἐν τῇ τῶν ὀνομάτων ἐλευθερίᾳ πείθομαι Πλάτωνι.

Ἔστω δέ, εἰ βούλονται, ὄρεξις, καὶ μὴ ἐπιθυμία ὁ ἔρως. Διῃρήσθωο δὲ τῇδε· ἐὰν μὲν ἐπὶ τὸ καλὸν φαινόμενον ἡ ψυχὴ ἄξῃ, ἔρως καλείσθω τοῦτο, οὐκ ἐπιθυμία· ἐὰν δὲ μή, ἐπιθυμία καλείσθω τοῦτο, οὐκ ἔρως.

Τί οὖν, εἰ ἀκόλαστος ὁ σοφιστὴς, τῇ τοῦ φαινομένου προσθήκῃ χρώμενος, τὸ ἡδύ τοῦτο φῇ φαντάζεσθαι αὐτῷ καλὸν

ἐρᾶν; Καὶ τούτῳ συγχωρήσομεν; Καὶ πάλιν αὖ, εἴ τις ἀποβλέψας εἰς τοὺς τῷ ὄντι ἐραστὰς τοὺς πρὸς τὸ καλὸν ὡρμημένους, καὶ θεασάμενος τὸ ἐν τῇ ὀρέξει τοῦ κάλλους ἡδύ, διὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῆς ἡδονῆς ἐπιθυμεῖν 10.11 διῃρήσθω δὲ τῇδε sq. cf Plat. Phaedr. 237 d δεῖ αὖ νοῆσαι ὅτι ἡμῶν ἐν ἑκάστῳ δύο τινέ ἔστον ἰδέα ἄρχοντε καὶ ἄγοντε . . ἡ μὲν ἔμφυτος οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν, ἄλλη δὲ ἐπί- κτητος δόξα ἐφιεμένη τοῦ ἀρίστου . . . δόξης μὲν οὖν ἐπὶ τὸ ἄριστον λόγῳ ἀγούσης καὶ κρατούσης τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα· ἐπιθυμίας δὲ ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς καὶ ἀρξάσης ἐν ἡμῖν τῆ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσθη sq. 1 τῆν (ante φωνὴν) in ras. R |παρωνυμίᾳ Heins || 2 〈καὶ τὸ〉 πρᾶγμα Reiske (Duebn.) 〈προσέτι τὸ〉 πρᾶγμα Schenkl || 5 σχολὴ R! || 8 καὶ τῇ MNα(δ) κὰν τῇ Markl || 9 δέ] γάρ α(δ) ||10.11 διη- ρείσθω MN ||12 ἄξῃ] αὔξῃ H unde ἀΐξῃ Dav. || 13 μὴ 〈ἐπὶ τὸ καλόν, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸ ἡδύ〉, ἐπιθυμία Meiser 14 εἰ] ἢν Meiser | ὁ (anate σοφιστὴς) del. Duk.ante ἀκόλαστος posuit Reiske τις Markl. ὢν Reiske τῇ (ante τοῦ) om θ corr Reiske || 15 5 χρώμενος 〈πρὸς〉 τὸ ἡδύ φα(δ) | φησὶ MNα(δ) |αὐτῷ α(δΔ) || 16 εἰ] ἢν Meiser καὶ τούτους φῇ, ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾶν· πῇ ἂν ταῦτα ἡμῖν διακριθείη; Εἰ γὰρ τά τε ἡδέα φαντάζεται καλά, τά τε καλὰ ἀνακέκραται ἡδοναῖς, κίνδυνος οὕτω καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τῷ ἔρωτι ἐπιμιχθῆναι.

Βούλει τοίνυν τοῦ μὲν καλοῦ ἀφαιροῦμεν τὸ φαινόμενον, ἵνα μήποτε λάθῃ σχηματισαμένη πρὸς αὐτὸ ἡ ἡδονή· τῆς δὲ ἡδονῆς οὐκ ἔτι;

Τὸ μὲν γὰρ καλόν, τίμιον ὄν, κατὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν εἶναι δεῖ καλόν, ἵνα καὶ ἐράσμιον ᾖ· τῇ δὲ ἡδονῇ ἀπόχρη φαίνεσθαι, καὶ μὴ οὔσῃ· τῇ γὰρ τοῦ πεπονθότος εὐφροσύνῃ λαμβάνουσα τὴν σύστασιν, οὐ τῇ αὑτῆς φύσει, ἱκανῶς ἕξει, ἐὰν τὸ δοκεῖν ὑπάρχῃ, αὐτῇ καὶ μὴ οὔσῃ.

Οἷον τὸ τοιόνδε λέγω (αἴσθομαι γάρ τοι ἐμαυτοῦ γλίσχρως τὸ πρᾶγμα διε |λομένου, καὶ δεομένου εἰκόνος).

Σῶμα που τραφῆναι ἀδύνατον, ὅτι μὴ σιτίων προσφορᾷ, καὶ ἐργασία ὀδόντων, καὶ σπλάγχνων ὑποδοχῇ, καὶ τῇ ἔνδον οἰκονομίᾳ, προσγινομένης αὐτῷ τῆς ὑποτροφῆς.

Ἦσαν δέ που κατὰ τὸν ἐπὶ Κρόνου, φασίν, 2 εἰ γὰρ τὰ . . ἡδέα sq. vi. quae περὶ ἡδονῆς καὶ λόγου ex- posuit or. 32. 3 c sq. || 15 σῶμα . . τραφῆναι ἀδύνατον sq. vi. or. 15. 5 a || 18 τὸν ἐπὶ Kρόνου βίον sq. vi. or 23. 5 b; 36.1 h cf. Hesiod. op. 111 Plat Gorg. 523a Plut. quaest. Rom. 12. 42 Lu- cian d deor. 10 2 cf. etiam lulian. ep. ad Themist. 258 d τὸν ἐπὶ τοῦ Κρόνου λεγόμενον βίον 8 in mge (rubr. col.) N ἢ ἐπὶ τὸ καλὸν ἄξει ἡ ψυχὴ ἢ ἐπὶ τὸ ἡδύ εἰ ἐπὶ τὸ καλὸν εἰ δὲ ἐπὶ τὸ ηδύ ἔρως καλεῖται ἐπιθυμία 1 τούτους] τούτου Steph || 5 ἀφαιρῶμεν α(δΔ) || 6 αὐτονηδονὴ (pr.man.corr.) R! || 13 αἰσθάνομαι α(δΔ) vi. ad p. 68.14 || 14 δεο- μένου (νου in ras. ex μαι) R! ||15 ὅτι] εἰ MNNα(δ) ||15.16 προσφορᾷ (ρᾷ in ras.) R! 17. 18 ὑποτροφῆς Heins.(Δ) ὑποστροφῆς codd (δ) 18 ἐπὶ Κρόνου] Ἐπικούρου codd. (δ)corr Heins.(Δ) ÷φασίν R! βίον αἱ τροφαὶ τοῖς ἀνθρώποις φηγοὶ καὶ ὄγχναι· καὶ διὰ τοῦτο ἐπεφημίσθη φέρειν ἡ γῆ τοὺς καρποὺς αὐτομάτους, ὅτι αὐτοῖς οὐδὲν ἔδει γεωπονίας, ἐξ αὐτοφυοῦς τροφῆς βιοτεύουσιν.

Ἐὰν τοίνυν προσθῇς ὀψοποιόν, καὶ ἡδύσματα, καὶ τροφὴν ποικίλην, ἄλλῳ ἄλλην, καρυκείαν Σικελικήν, καὶ Συβαριτικὴν χλιδήν, καὶ Περσικὴν τρυφήν, πάντα ταῦτα ἐρεῖς ἡδονῆς ὄνομα· καὶ κοινὸν μὲν πᾶσι τὴν τροφὴν ἐρεῖς, ἴδιον δὲ ἑκάστῳ τὴν ἡδονήν, καὶ κατὰ φύσιν μὲν τὴν τροφήν, κατὰ τέχνην δὲ τὴν ἡδονήν.

Κἂν μεταθῇς τραπέζας, τὴν Σικελικὴν τοῖς Πέρσαις, καὶ τὴν Περσικὴν Σικελιώταις, τροφὴ μὲν ὁμοίως ἑκατέροις ἑκάτερα, τὸ δὲ τῆς ἡδονῆς ὑπαλλαχθέν, δι᾿ ἀήθειαν εἰς λύπην μετέβαλλεν.

Γίγνεται τοίνυν ἡ μὲν τροφὴ κατὰ τὴν οὐσίαν τοῦ τρέφειν δυναμένου, ἡ δὲ ἡδονὴ κατὰ τὸ πάθος τοῦ ἥδεσθαι εἰθισμένου.

Τὸ δὲ ἔθος ἄλλο ἄλλῳ. Αὐτίκα Ἕλληνες μέν, καὶ Πέρσαι, καὶ Λυδοι, καὶ Φοίνικες, καὶ εἴ τι δὴ ἄλλο γένος, 1 αἱ τροφαὶ sq. vi or. 23. 5 b || 2 ἐπεφημίσθη φέρειν ἡ γῆ sq. vi. or 36. 1 e ||2. 3 τοὺς καρποὺς αὐτομάτους vi. or. 23. 5 b cf. Ovid. metam. 1 102 ‘per se dabat omnia tellus’ 3 οὐδὲν ἔδει γεωπονίας vi. or. 36. 1 e cf. Ovid. metam. 1.101 Lu- cian. Saturnal. 7 ὁ ἐπ᾿ ἐμοῦ (scil. Κρόνου) βίος, ὁπότε ἄσπορα καὶ ἀνήροτα πάντα ἐφύετο αὐτοῖς ib. 20 || 6 καρυκείαν Σκελικήν sq. vi. or. 30 5 g etiam or 32. 3 b || 10 κἂν μεταθῇς sq. ut or. 17.2c || 10.11 τραπέζας. Σικελικὰς per proverbium cf. Suid. s. v Themist. or 20. 238 Lucian. dial. mort. 9. 2 Aristid. or. 46 208 Diog. Laert. VI 2 Plat. republ. III 404 d 14 γίγνεται — 18 γένος v (: αὐτίκα) 6 in mge καρυκείαν σικελικήν | συβαριτικὴν χλιδήν (schol. recent.) R! 1 ὄχναι θ || 6 Συβαριτικὴν (αριτι in ras.) R! || 7 τρυφήν (ν in ras. ex σ) R! | ὀνόματα Markl. (Duk. Duebn.) || 8 ἰδίαν φα(δ) || 9 τὴν (ante τροφὴν) om. θ corr. Duk. |\ 10 τὴν (ante ἡδονὴν) del. Reiske || 11 〈τοῖς〉 Σικελιώταις Reiske(Duk.) || 13 με- τέβαλεν α(δΔ) || 17 αὐτίκα 〈γὰρ〉 Ἕλληνες v || 18 δὴ] δὲ α(δ)om. ν φυτευσάμενοι ἀμπέλους, πονηθέντες περὶ αὐτάς, ἐξελόμενοι τὸν βότρυν, εὐτρεπίσαντες τὸν οἷνον, παρεσκευάσαντο ποτόν, κατὰ μὲν τὴν χρείαν οὐκ ἀναγκαῖον, κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν ἀκμαιότατον.

Σκυθῶν δὲ οἱ μὲν πολλοὶ γάλακτι βιοτεύουσιν, ὅσα οἱ ἄλλοι ἐπὶ οἴνῳ· τοῖς δὲ αἰ μέλιτται καθηδύνουσι τὸ πόμα, ἐπὶ πετρῶν Ed. Duebn. p.110 καὶ δρυῶν διαπλάττου |σαι τοὺς σίμβλους·

εἰσὶν δέ, 96 b οἳ τῇ παρὰ τῶν νυμφῶν ὀχετείᾳ καὶ ἐπιρροῇ οὐδὲν λυμαίνονται, ἀλλ᾿ αὐτοφυεῖ προσχρῶνται ποτῷ 5 ὕδατι·

ἓν δέ τι, οἶμαι, Σκυθῶν γένος πίνουσιν μὲν ὕδωρ, ἐπειδὰν δὲ αὐτοῖς δέῃ τῆς κατὰ μέθην ἡδονῆς, νήσαντες πυράν, θυμιῶντες εὐώδεις βοτάνας, περικαθίσαντες ἐν κύκλῳ τῇ πυρᾷ, ὡς περὶ κρατῆρα, εὐωχοῦνται τῆς ὀδμῆς, καθάπερ οἱ ἄλλοι τοῦ ποτοῦ, καὶ μεθύσκονταί γε ὑπ᾿ αὐτῆς, καὶ ἀναπηδῶσιν, καὶ ᾄδουσιν, καὶ ὀρχοῦνται.

Τί δή μοι βούλεται ἡ περίοδος τοῦ λόγου; ἐνδείξασθαι ὑμῖν διάκρισιν καλοῦ καὶ ἡδονῆς.

Τίθει γάρ μοι, κατὰ δὲ τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὸ αὐτοφυὲς τῆς τροφῆς 4 Σκυθῶν οἱ πολλοὶ scil. οἱ Γαλακτοφάγοι cf. Strab. 7. 300 Ptolem 6. 14. 12 || 10 ἓν δέ τι . . Σκυθῶν γένος scil. Μασσαγέται cf. Herod l 201 sq. schol. ad Lucian. ver. hist. l 30 11 ἐπειδὰν — 14 τῆς ὀδμῆς ν (: νήσαντες) 2 βότρυν (in ras. ex βο | βοτρυν) R | εὐπρεπίσαντες (pr. man.) R || 5 ὅσα ὡς οἱ N ὅσῳ οἱ M ὡς οἱ φα(θ) || 7 διαπλάτ- τουσι Dav. et Oxniensis || 8 οἱ R | τῇ παρὰ] παρὰ τῇ MΝ α(δ) παρὰ del. Heins. (οἵ) περ τῇ Steph. |ἐπιροῇ R! || 11.12 ἡδονησ|ή- σαντες R! || 12 πυρᾶ v |θυμιῶντες εὐώδεις] θυμιώδεις ν καίοντες εὐώδεις α(δ) quod priori quam sibi finxit Maximi editioni attri- buit Markl. | βοτάνας (βοτα in ras.) R! ||13 ὡς περὶ ob. ὥσπερ codd (δ Δ) | κρατῆρος MN φα(δ) κρατῆρι Hv(Δ) ||14 ὀσμῆς Mv 15 ἀναπηδῶσιν (δω in ras.) R! 17. 18 ἐνδείξασθαι (ιξα in ras.) R! || 19 κατὰ (τα in ras) R! | δὲ om. α(δ) (κατά) γε Markl. Schenkl μὲν Reiske (Δ) καὶ τοῦ ποτοῦ, τὸ καλὸν αὐτό, ὅπερ εἶναι δεῖ καὶ μὴ δοκεῖν μόνον· κατὰ δὲ τὸ ποικίλον καὶ ἐπίκτητον τῶν ἄλλων ἄλλους ἄλλως εὐφραινόντων, τὴν ἡδονήν· δοκεῖν γὰρ εἶναι δεῖ ταύτην μόνην.

Οὕτω δὴ τούτων ἐχόντων, γίγνεται ὁ μὲν ἔρως λόγος, καὶ ἀρετή, καὶ τέχνη· λόγος μὲν ὁ κατὰ τὴν ἀλήθειαν, ἀρετὴ δὲ κατὰ τὴν διάθεσιν, τέχνη δὲ κατὰ τὴν εὐστοχίαν τοῦ καλοῦ· ἐπιθυμίαι δὲ ἡδονῶν, ἄλογοι ἀλόγων.

Ἐπεὶ τοίνυν τὸ καλὸν εἶναι δεῖ καλόν, ἵν᾿ ἔρωτα ποιῇ, ποῖόν τι εἶναι αὐτὸ φῶμεν, καὶ πῶς ποιοῦν; Βούλει σοι λέγω

κατὰ τὴν Σωκράτους μαντείαν; Ὡς τὸ καλὸν αὐτὸ ἄρρητον ὂν καὶ ὀφθαλμῶν κρεῖττον ἡ ψυχὴ τεθεαμένη πάλαι, καὶ ὀνειρώττουσα αὐτοῦ τὴν μνήμην, ἐν τῇ δεῦρο συνουσίᾳ οὐ πάντῃ ἐναργῶς ὁρᾷ, ἅτε ἀπολελειμμένη αὐτοῦ καὶ τῷ χωρίῳ καὶ τῇ τύχῃ, καὶ ἀπεξενωμένη ἐκείνων τῶν θεαμάτων εἰς τὸν ἐν γῇ τόπον, καὶ περιβεβλημένη πολλὴν καὶ παντοδαπὴν ἰλύν, ὑφ᾿ ἧς 97aταράττεται, συνδεδεμένη ἀσαφεῖ | βίῳ καὶ συγκεχυμένῳ, Μ΄ καὶ μεστῷ ταράχου καὶ πλημμελείας πολλῆς·

ἡ 8 ἄλογοι ἀλόγων ut or. 5. 1 g (de fortuna) vi. etiam simil. or. 7. 5 a vers. finem; 16.1 b al. || 11 12 ἄρρητον ὂν quod de deo dicit or. 2.10 a κρείττων sq. or. 11.9 d ||12.13 ἡ ψυχὴ τεθεαμένη πάλαι nam erat iam antequam in terram venit vi. or. 10. 2 a sq. || 13 ὀνει- ρώττουσα sq. v or. 16. 6 d ὀνείρῳ sq. ||16 ἐκείνων τῶν θεαμάτων vi.or.9. 6 e ἐποπτεύει sq. etiam or. 10. 9 e vers. finem || 17 περιβε- βλημένη sq. vi. or 10. 3 e cf. Plat. Alcib. II 150 Dio Chrys. XII 36 Apul. flor l (218 Colv.) ‘profecto verissime poeta egregius dixit velut nebulam nobis ob oculos effusam’ || 18 ταράττεται cf. Plat Phaed. 27 (79c) Albin. 25 | συνδεδεμένη sq. vi. simil or. 10 9 b 4 εἶναι del. Markl. 〈καὶ οὐκ〉 εἶναι φα(δ) | μόνον H (Δ) 6 ὁ (ante κατὰ) om. α(δΔ) | 8 ἐπιθυμίαι φα(δΔ) ἐπιθυμία codd. 10 ποιοῦν a ποιόω derivari iubet Reiske || 14 δεῦρο 〈πρὸς τὸ σῶμα〉 συνουσίᾳ Reiske | πάντῃ (τῃ in ras. ex τι) R! || 17 ἰλήν M ὕλην φ Heins. ἀχλύν Markl. || 18 in mge Μ΄ (num. quaternionis) R! δέ γε τοῦ καλοῦ φύσις ἀρξαμένη ἐκεῖθεν κάτεισιν δεῦρο πρόσω ἰοῦσα ἠρέμα, καὶ ἀμβλυνομένη μᾶλλον, καὶ ἀπολείπουσα τὴν ἀρχαίαν ἀκμήν.

Καθάπερ τῶν ποταμῶν οἱ γενναιότατοι ἐξιόντες ἐπὶ τὴν θάλατταν κατὰ μὲν τὴν πρώτην ἐκβολὴν σώζουσιν τὸ ῥεῦμα ἀμιγὲς ἄλλῃ φύσει πικροτέρᾳ, καὶ τοῖς ναύταις θαλαττίοις προσπλεύσασιν ἀκραιφνὲς ποτόν· προελθόντες δὲ οἱ ποταμοὶ πόρρω καὶ εἰσπεσόντες εἰς πέλαγος πλατύ, καὶ παραδόντες τὸ ῥεῦμα ἀνέμοις καὶ κύμασιν καὶ ζάλῃ καὶ κλύδωνι, ἠφάνισαν δι᾿ ἐπιμιξίαν τὴν ἀρχαίαν φύσιν·

οὕτω καὶ τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον καὶ ἀθάνατον ἔρχεται μὲν πρῶτον δι᾿ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῷ σωμάτων, καὶ εἰσπεσὸν ἐκεῖ, ἀκραιφνὲς μένει καὶ ἀμιγὲς καὶ ὁλόκληρον· ἐπειδὰν δὲ ὑπερκύψῃ τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὸν δεῦρο τόπον, ἀμβλύνεται καὶ ἀμαυροῦται· καὶ μόλις ἂν αὐτοῦ γνωρίσαι τὴν ἐπιρροὴν πλὴν ναύτης θαλάττιος, συνήθης τῷ ποταμῷ, διὰ μνήμης ἔχων τὴν ἐκείνου φύσιν, ὁρῶν αὐτὴν ἀμυδρὰν ἐν γῇ πλανωμένην καὶ ἀνακεκραμένην ἀλλοτρίᾳ φύσει·

ὁ δέ, ἐπειδὰν ἐντύχῃ, καὶ γνωρίσῃ καὶ ἴχνος αὐγῶν 1 ἡ . . τοῦ καλοῦ φύσις sq. vi. or 11.11 b καλὸν μὲν γὰρ sq. 9 πέλαγος πλατύ vi. or. 30 2 b 37. 8 a || 11 οὕτω καὶ τὸ κάλλος sq. simil. cf. Themist. 13 169 a || 12 13 δι᾿ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῶ σμάλων scil ἄστρων vel deorum visibilium vi. or. 11. 12 a et d 4 καθάπερ 11 φύσιν p 1 φύσις] ῥύσις Reiske || 2 ἠρέμαι R! || 4 τῶν (ante ποταμῶν) in ras R! 〈γὰρ〉 τῶν Markl (Duk.) || 5 ἐμβολὴν M (pr.man) φ? 7 (et 13. 14) ἀκραιφνὲς (αι in ras.) R! || 8 δὲ οἱ ποταμοὶ — 9 πλατύ om. p || 10 κύμασιν p cum R! καὶ ζάλῃ καὶ κλύδωνι om. p 14.15 ὑποκύψῃ Markl ὑπεκκύψῃ Reiske (Duebn.) || 16. 17 ἐπιρροὴν 〈πλὴν〉 ναύτης Hob 17 συνήθης — 18 φύσιν iuter 20 ὁ δέ et ἐπειδὰν ponunt φα(δ Δ) || 20 καὶ (ante ἴχνος) del Meiser sed est ‘vel’ non ‘et’ | αὐγῶν Hob. αὐτῶν RMN αὐτῷ Schenkl αὐτοῦ α(δ Δ) et ita Meiser φανέν ὥσπερ ὁ Ὀδυσσεὺς ἀποθρώσκοντα καπνόν, σκιρτᾶ καὶ φλογοῦται καὶ φαιδρύνεται καὶ ἐρᾷ.

Τοῦ δὲ κάλλους τούτου ἔλθοι μὲν ἄν τις μοῖρα καὶ ἐπὶ ποταμὸν εὐροώτατον, καὶ ἐπὶ φυτὸν εὐβλαστότατον, καὶ ἐπὶ ἵππον γενναιότατον, ἀλλ᾿ ὅ, τι περ κάλλους ἀργότατον Ed. Duebn p. 111 καὶ ἀμβλύτατον·

εἰ δέ τις ἐστὶν αὐτοῦ ἐπιφοιτῶσα τὴν γῆν, ἴδοις ἂν ταύτην οὐκ ἄλλοθι, ἢ ἐν ἀνθρώπῳ, 97 b τῷ καλλίστῳ καὶ | νοερωτάτῳ γηΐνων σωμάκαὶ τῷ ψυχῆς μεμοιραμένῳ συγγενοῦς αὐτῷ τῷ καλῷ.

Καὶ διὰ τοῦτο νοῦν ἔχων, ἄγαλμα μὲν ἰδών, ἐπαινεῖ τὴν τέχνην, ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾷ τοῦ ἀγάλματος· καὶ φυτὸν ἰδών, ἐπαινεῖ τοῦ καρποῦ, ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾷ τοῦ φυτοῦ· καὶ ποταμὸν ἐπαινεῖ τῆς πραότητος, ἀλλ᾿ οὐκ ἐρᾷ τοῦ ποταμοῦ·

ἐν δὲ ἀνθρώπῳ ἐπειδὰν ἴδῃ κάλλος ἔμπνουν καὶ νοερὸν καὶ ἀρετὴν προοιμιαζόμενον, καὶ τὴν μνήμην ἐγείρει, καὶ ἐρᾷ νέου, φασὶ μὲν τοῦ ὁρωμένου, 2. 3 τοῦ δὲ κάλλους τούτου sq. vi. or. 20. 9 a ἄγαλμα sq. 3 ἐπὶ ποταμὸν sq. vi. or. 11.11 b || 8 τῷ καλλίστῳ sq. cf. Dio Chrys. XII 52 ὕλῃ τε ἐπιτερπεῖ χρησάμενος ἀνδρός τε ἐποίεις μορφὴν ὑπερφυῆ τὸ κάλλος sq et ὅτι τὸ οἰκεῖον καὶ τὸ πρέπον ἐξεῦρες σχήματός τε καὶ μορφῆς sq. || 9. 10 αὐτῷ τῷ καλῷ scil. θεῷ nam ξυνάπτει τῷ θείῳ ἡ ἀθάνατος ψυχῆς φύσις or. 6. 4g 10 ἄγαλμα sq. vi. or. 20. 9 a ἄγαλμα sq. ||12 φυτὸν sq. vi. or. 20.9 b || 16 τὴν μνήμην ἐγείρει sq. cf. Plut. am.21 ὁρατοῦ σώματος ἐντυχὼν κάλλει καὶ χρώμενος οἷον ὀργάνῳ τινὶ τῆς μνήμης Sq. 1 φανέν Hob. φανῇ codd. (δ Δ) φανερόν Meiser νοήσῃ Dav. 〈νοήσας〉 ἀποθρώσκοντα Heins. 〈πρὸς〉 ἀποθρώσκοντα Reiske (Duebn.) || 4 φυτὸν εὐβλαστότατον R! || 5 ἀλλ᾿ — 6 ἀμβλύτα- τον om. α(δ) || 6 ἐστὶν 〈αὐγὴ καθαρὰ〉 αὐτοῦ Meiser || 6 7 ἐπι- φοιτῶσα φύσις (μοῖρα) τὴν αθ (Heins.) μόνῳ φοιτᾷ γὰρ τὴν H unde εἰκὼν ἐπιφοιτῶσα τῇ (γῇ) Dav. ἀμιγὴς (vel ὁλόκληρος) ἐπιφοιτῶσα τὴν Markl. (Duebn) || 7 γῆν 〈ἰδέα〉, ἴδοις Schenkl 9 συγγενῶς Reiske | αὐτοῦ δ || 9.10 τοῦ καλοῦ α(δ) || 10 τοῦτο 〈ὁ〉 νοῦν Markl. (Duebn.) 11 τῆς τέχνης Markl. || 15 προοιμιζόμενον (suprascr. α) R! || 16 ἐρᾷ νέου, φασὶ Hob. ἐρᾶν οὔ φασι codd. ἐρᾶν οὔ φησι α(θ) ἐρᾶν φησι Reiske ἐρᾷ πρόφασιν Markl. (Duebn.) 16 p. 266 1 ἐρωμένου MN τὸ δὲ ἀληθὲς ἐρᾷ κάλλους ἀληθεστέρου.

Διὰ ταῦτα καὶ Σωκράτης ἐώρα τὰ καλὰ τῶν σωμάτων, καὶ ταχέως ἔβλεπεν, καὶ πάντα ἔβλεπεν· οὐκ ἐλάνθανεν δὲ αὐτὸν κάλλος, οὐκ ἐν παλαίστρᾳ καταδεδυκός, οὐκ ἐν Ἀκαδημίᾳ πλανώμενον, οὐκ ἐν συμποσίοις εὐωχούμενον· ἀλλ᾿ οἷα θηρευτὴς δεινός, διὰ σωμάτων ἀνθρωπίνων διετέλει μεμνημένος κάλλους ἀληθινοῦ.

Ἐπαμύνωμεν τῷ δήμῳ τῶν γεωργῶν, ἐπείπερ λόγῳ τὰ νῦν γίγνεται ἡ δίαιτα, καὶ οὐχ ὅπλοις· εἰ δὲ καὶ ὅπλων δέοι, τάχα που φανεῖται καὶ ὁ | γεωργὸς οὐδὲν 104b τοῦ ὁπλίτου ἀσθενέστερος.

Ἀλλὰ τοῦτο μὲν καὶ αὖθις σκεψόμεθα· λόγῳ δὲ δὴ τὰ νῦν, καὶ οὐχ ὅπλοις, κριτέον τοὺς ἄνδρας· καὶ οὐκ εὐλαβητέον οὔτε Ὅμηρον μαρτυροῦντα, οὔτε ὅστις Ὁμήρου εὐφωνότερος.

Εἰ δέ τοι καὶ τοῦτο δέοι, καὶ αὐτοὶ ἀναβιβασόμεθα ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος ποιητὴν ἄλλον οὐδὲν ἀδοξότερον τοῦ Ὁμήρου, μεμφόμενον τῷ νῦν γένει, Arat. phaenom. v. 131/2 οἳ πρῶτοι κακοεργὸν ἐτεκτήναντο μάχαιραν, εἰνοδίην, πρῶτοι δέ, βοῶν ἐπάσαντο ἀροτήΤὸ

γάρ τοι τὰ τοιαῦτα ἐπαινεῖν ἀνδρὸς ἂν εἴη δυσχερέστερον τῷ βίῳ τῆς τοῦ πολεμεῖν χρείας· ἧς κἂν ἀφέλῃς τὸ ἄδικον, ἐλεεινὸν αὐτῆς τὸ ἀναγκαῖον.

Ἦλθεν εἰς Ἕλληνας ἐκ τῆς Σκυθῶν γῆς τῶν ἐκεῖ βαρβάρων ἀνὴρ σοφὸς σοφίαν οὐ πολυρρήμονα οὐδὲ λάλον· ἀλλʼ ἦν αὐτῆς τὸ κεφάλαιον βίος ἀκριβής, καὶ γνώμη ὑγιής, καὶ λόγος βραχύς, εὔστοχος, ἐοικὼς οὐ πελταστῇ μισθοφόρῳ, ἀπροοράτως θέοντι, ἀλλʼ ὁπλίτῃ βάδην ἰόντι καὶ κινουμένῳ ἀσφαλῶς.

Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε, ἐντυγχάνει αὐτόθι ὁπλίτῃ μὲν οὐδενί, | πελτασταῖς δὲ πολλοῖς· καὶ τὸν μὲν τούτων δρόμον καὶ τὴν πτοίαν τοῦ παντὸς ἐδέησεν ὁ Ἀνάχαρσις ἐπαινέσαι.

Περιῄει δὲ τὴν Ἐλλάδα ἐν κύκλῳ, ποθῶν ἰδεῖν σοφίαν στάσιμον καὶ ἑδραίαν. Καὶ εἰ μέν που καὶ ἄλλοθι ἐξεῦρεν, εἰπεῖν οὐκ ἔχω· εὗρε δʼ οὖν ἐν Χηναῖς, σμικρῷ καὶ ἀσθενεῖ πολίσματι, ἄνδρα ἀγαθόν· ὄνομα ἦν αὐτῷ Μύσων.

Ἀγαθὸς δὲ ἦν ἄρα ὁ Μύσων οἶκον 8 πελταστῇ μισθοφόρῳ cf. Plat. Theaet. 165 d vi. etiam or 24. 7 b ὁπλίτας sq. || 12 ὁ Ἀνάχαρσις . . περιῄει sq. ut Diogenes cynicus or. 36. 5 b, est enim ‘exemplum’ vitae cynicae cf. Heinze Philol. I 485 || 15 ἐν Χηναῖς . . Μύσων cf. Plat. Prot. 343 a Diog Laert. l 106 Muson. (Hense) 59. 15 Plut. quaest. Rom. 84 Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio) 4 in. mge περὶ Ἀναχάρσιδος τοῦ | Σκύθου καὶ Μύ|σωνος τοῦ Χη|νέως (vet. schol. u) R! || 17 in mge Μύσων ὁ Χηνεὺς (vet. schol. a) R! 1 (ct 3 in. mge) Κ Ε΄ (κε΄) R! || 3 ὅτι — ἄριστοι RN add. λόγος ιε΄ φ α τοῦ αὐτοῦ ὅτι sq. M || 5 πολυρήμονα R! || 6 αὐτοῖς MN || 8 πελταστῇ (τασ in ras.) R! || 15 ἐξευρεῖν MN || 17 αὐτῷ ὁ Μύσων nescio unde Δ° corr. Markl. Boissonade (Anecd V 8 adn. 5) οἰκῆσαι καλῶς, καὶ γῆν τημελῆσαι δεξιῶς, καὶ γάμου προστῆναι σώφρονος, καὶ παῖδα ἐκθρέψαι γεννικῶς. Καὶ ἐξήρκεσεν τῷ Σκύθη ξένῳ μηκέτι σοφίαν ζητεῖν λαλιστέραν, παρόντων ἔργων, ἃ τότε ἀκριβῶς ἅπαντα διεσκόπει.

Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχεν τῆς θέας, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Χηνεύς Μύσων· ‘Διὰ ταῦτά τοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ σοφοὶ δοκοῦμεν, οὐκ οἶδα ὅπως, τοῖς ἀνθρώποις εἶναι· εἰ δὲ ἐγὼ σοφὸς ταῦτα ἐπιτηδεύων, ποῖ ποτε οἰχήσεται φερόμενον τὸ μὴ σοφόν;’ Ἠγάσθη μάλα τοῦ Ἕλληνος ξένου ὁ Ἀνάχαρσις τὴν ἀφθονίαν τῶν ἔργων καὶ τὴν φειδὼ τῶν λόγων.

Ἦσαν δέ που καὶ οἱ Πυθαγόρου λόγοι ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα μακρὰ || Ed. Duebn. p.123καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ καὶ μεθʼ ἡμέραν μηδαμοῦ

τὴν ψυχὴν ἀνιέντα, μηδὲ εἰς ῥᾳθυμίαν χαλῶντα. Ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τῶν μελῶν ἁρμονίαις τὸ παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν ᾖ, διαλύει τὸν κόσμον τοῦ μέλους, οὕτω κἀν τῇ τοῦ βίου ἁρμονίᾳ, εἴπερ μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι δεῖ ἔργου καὶ λόγου·

καὶ μήτε τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ ξυνεληλάσθαι, μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ τὰ ἔργα χωρεῖν, 2 σώφρονος cui oppositum est ἀκόλαστος ut or. 18. 8c; 26. 6 a (de Alexandro et Hectore) || 15. 16 ὥσπερ γὰρ sq. vi. simil. or. 9.1 e cf. Lucian lcarom. 17 || 19 ὁμολογίαν.. ἔργου καὶ λόγου cf. Pa. Plut. vit. Hom. 144 ὁ βίος ἐκ πράξεων καὶ λόγων συνέστηκε vi etiam or. 16. 5 c et quae ibi adnotavi 15 ὥσπερ — p. 299. 4 φθόγγον p (om. tamen. 18 εἴπερ — 19 διαπεραινόμενος et 20 καὶ μήτε — p. 299. 3 οὖν) | ὥσπερ — p. 299. 8 ῥώμη n 12 in mge Πυθαγόρας (vet. schol. a) R! 2 σωφρόνως φ α (δ Δ) παῖδας Markl. || 5 εἶχεν MN cum R! 16 γὰρ om. p | μελῶν (λων in ras.) R! || 19 δεῖ in ras. R! || 21 ξυνελήλασθαι Rn ὥσπερ ἐξ ἀγγείου στενοῦ ἀποχεομένους, ἀλλʼ ἑκάτερα 108aἑκατέ|ροισ συντεταγμένοις ἰσομέτρητά τε καὶ ἰσοχειλῆ εἶναι.

Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐρᾷ, καὶ ἐθέλει ἠχεῖν τὸν τῶν ἔργων φθόγγον, οὗτος ἄν ποτε ἐπʼ εὐγλωττίᾳ σεμνύνοιτο; πολλοῦ μοι δοκεῖ δεῖν.

Οὐδὲ γὰρ τοὺς ταώς, ἡδίστους ὄντας ὀρνίθων ἰδεῖν, μακαρίσαι ἄν τις τοῦ κάλλους οὐδὲν αὐτοῖς εἰς εὐπτησίαν συντελοῦντος, ἥπέρ ἐστιν ὀρνίθων ῥώμη.

Καὶ τῶν ἀηδόνων τῆς ᾠδῆς, ὅσα μὲν ἐς ἡδονὴν ἀκοῆς, ἀποδεχόμεθα· τὸ δὲ ἡμῖν τερπνὸν ἀσύμβολον ἐκείναις εἰς σωτηρίαν.

Αἰετοῦ κλάγξαντος, ἢ λέοντος βρυχησαμένου, γνω ἄν τις τῷ λυπηρῷ τῆς ἀκοῆς τὴν ῥώμην τοῦ φθεγγομένου.

Εἰ δὲ μὴ φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον ἐλέγξαι τὸ τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ λέοντος καὶ αἰετῶν κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι τῇ ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἢ τι ἄλλο ζῷον ἄρρεν

καὶ θυμοῦ μεστόν; Ἀλλʼ ὁ μὲν Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς 1 ὥσπερ ἐξ ἀγγείου cf. simil. Plat. Phaedr. 235 d (δίκην ἀγγείου) Plut. Ei a. Delph. 19 Dio Chrys. XII 59 ||6 ταώς sq. cf Dio Chrys. XII 2 sq. || 15 τὸ τοῦ λέοντος i. e. hominis validi ὥσπερ οἱ λέοντες ut or. 36. 5 e καὶ φίλος ἦν sq. de Diogene cy- nico cf. Lucian cyn. 15 Dio Chrys. IV 14 (de Alexandro) II 29 || 19 ὁ Ζώπυρος scil. ὁ Φυσιογνώμων cf. Cicer. Tusc. IV 37. 80 19 ἀλλʼ ὁ μὲν — p. 300. 9 ἦθος n 19 in mge ζώπυρος (schol. recent.) R! 1 ἀγγείου κενοῦ Heins. ἀγγείου οὐ στενοῦ Dav.² ἀγγείου *** στενὸν Duebn. prob. Schenkl ἀγγείου εἰς στενὸν Markl. || 2 συντε- ταγμένα Markl. (Δ) || 3 〈ὁ δὲ〉 τῆς p || 5. 6 οὐ γὰρ n || 15 τὸ τοῦ om. φ α (θ) λέοντος] λέγοντος Dav.² (Duebn.) om. φ α(θ) ἦχος R (supra- scr. θ) HMN τὸν ἄνδρα τοῦ φ α (θ) | βρυχη÷μοῦ (suprascr. θ) R! 16 〈τοῦ〉 λέοντος φ α (θ) τὸν λέοντα Reiske | αἰετῶν] τὸν αἰετὸν τῆς Reiske || 18 ἐφίμερος Duebn. || 19. p. 300. 1 δεινὸς φα(δ Δ) ἦν τῇ προσβολῇ τῶν ὀφθαλμῶν, τοῖς τοῦ σώματος τύποις ἐντυγχάνων, γνωρίζειν τὸ ἦθος, καὶ καταμαντεύεσθαι τῆς ψυχῆς διὰ τῶν ὁρωμένων, μαντείαν ἀσαφῆ· τίς γὰρ ἐπιμιξία πρὸς ὁμοιότητα ψυχῆς

καὶ σώματος; Εἰ δʼ ἐστὶ μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ θέσθαι οὐ διὰ ἀμυδρῶν οὐδὲ ἀσθενῶν συμβόλων, τοῖς μὲν ὀφθαλμοῖς παραχωρητέον τὴν χρωμάτων τε καὶ σχημάτων καὶ τῆς ἐν τούτοις ἡδονῆς καὶ ἀηδίας ὁμιλίαν,

τῇ δὲ ἀκοῇ ἐξιχνευτέον τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος, οὐ κατὰ τοὺς τῶν πολλῶν λογισμούς ἀπόχρη πρὸς ἔπαινον λόγου γλῶττα εὔστοχος, ἢ ὀνομάτων δρόμος, ἢ ῥήματα Ἀττικά, ἢ περίοδοι | εὐκαμπεῖς, ἢ ἁρμονία ὑγρά· τὰ 108b δʼ ἐστὶν πάντα, κατὰ τὸν ἐν Διονύσου ποιητήν, (Aristoph ran.2/3) ἐπιφυλλίδες, καὶ στωμύλματα, χελιδόνων μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης.

Εἰ τέχνη ἡ ἀρετή.

Καὶ πῶς ἄν τις τοῦ φιλοσόφου ἀποδέξαιτο, ἄλλό τι τὴν ἀρετὴν λέγοντος εἶναι, καὶ μὴ τέχνην; σχολῇ γὰρ ἂν εἴη τέχνη τὶ ἄλλο, εἴπερ μὴ ἡ ἀρετή·

πλὴν εἰ μὴ ἄροτρον μὲν τέχνης ἔργον, καὶ ἀσπὶς τέχνης, καὶ ναῦς, καὶ τειχίον· τὸ δὲ τούτοις χρώμενον καὶ ἐπιστατοῦν καὶ παρέχον τὴν ἑκάστου χρείαν ἅπαντα τῷ ἔχοντι εἰς δέον, καὶ τὴν ἐξ ἀπάντων ὠφέλειαν συντάτ||τον εἰς Ed. Duebn. p. 131 κοινὸν τέλος, τοῦτο δή που ἀτεχνίαν φήσομεν.

Δει νόν γε, ὦ θεοί, καὶ δεινοῦ πέρα, εἰ ὁ μὲν κεραμεὺς ἐπὶ τέχνῃ μανθάνει, καὶ ὁ σκυτοτόμος, καὶ ὁ τέκτων· ὁ δὲ φιλόσοφος μανθάνει μέν, καὶ τὸ τέλος αὐτῷ ἡ ἀρετὴ ἔχει, ἔστι δὲ τοῦτο οὐ τέχνη, ἀλλά τι μάθημα ὑπὸ ἀτεχνίας διδασκόμενον.

Καλῶς· ἔχε ἀτρέμας· οὐ γὰρ | ἀτόπως ὑφηγῇ οὐδὲ ἀτεχνῶς, μὰ Δία. Ἐγὼ δέ σου τὴν μὲν τέχνην ἐπαινῶ, 8 τὸ . . τούτοις χρώμενον spectat τὴν χρηστικὴν τέχνην cf. Diog. Laert. III 100 || 11. 12 δεινόν γε sq vi. simil. or. 3. 1 a ubi isdem fere exemplis utitur || 17 ἔχε ἀτρέμας ut or. 11. 2 a Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio) 5 σχολῇ - 6 ἀρετή n 1 (et 3 in mge) ΚΖ΄ (κζ΄) R! || 3 εἰ τέχνη ἡ ἀρετή RN add λόγος ιζʹ φα τοῦ αὐτοῦ εἰ sq. || 5 σχολὴ Rn || 9 ἑκάστῳ Δ° corr Reiske | ἅπαντι α(δΔ) || 10 ὠφελίαν R || 11 που 〈τὴν〉 ἀτεχνίαν nescio unde Δ || 12 δεινοῦ (ει in ras.) R! || 14 τὸ (ante τέλος) om. Μα(δ) || 15 ἔχοι Duk. || 17 ἀτρέμας (μας in ras.) R! || 18 ἀτέχνως Ϛ(δ Δ) sed οὐδὲ (i. e. ne quidem) ἀτεχνῶς = ‘ganz und gar nichtʼ τὸ δὲ κεφάλαιον αὐτῆς φέρε ἴδω τί καὶ λέγεις.

Κεραμεύς, φής, κεραμεύειν μανθάνει τέχνῃ, καὶ σκυτοτόμος σκυτοτομεῖν, καὶ τεκταίνειν τέκτων.

Ἐμὼ δʼ εἴ σοι ταυτὶ μὲν δίδωμι, μανθάνειν ἕκαστον τῶν δημιουργῶν, ἃ μανθάνει δρᾶν, κᾂν τέχνῃ· τῆς δὲ τέχνης ἑκάστης οὐκ εἶναι τέλος τὸ μαθεῖν τὴν τέχνην παῤ ἄλλου ἄλλον.

Τὴν μὲν γὰρ διαδοχὴν τοῦ εἰδέναι μαθήσει ποιεῖ· ἡ δὲ χρεία τῶν τεχνῶν, οὐχ ὑπὸ τέχνης γενέσθαι τέχνην, ἀλλ᾿ ὑπὸ μὲν κεραμέως ἀμφορέα, ὑπὸ δὲ αὐλητοῦ αὔλημα, ὑπὸ δὲ στρατηγοῦ νίκην, τούτων δὲ ἕκαστον ἄλλό τι παρὰ τὴν τέχνην, τέχνης τέλος, καὶ οὐ τέχνη

οὐ γὰρ ὅ, τι μὴ τέχνη, καὶ ἀτεχνία εὐθύς. Ἀτεχνία μὲν γὰρ ἀφαίρεσις τέχνης, ἔνθα δεῖ τέχνης· οὐ τέχνη δέ, τὸ ὑπὸ τέχνης μὲν γεγονός, ἕτερον δὲ ὂν παρὰ τὴν τέχνην.

Ἆῤ ἡγεῖ με σαφῶς λέγειν, ἢ φραστέον σοι οὑτωσὶ ἐνδηλότερον; Καλεῖς τινα τέχνην ἰατρικήν, καὶ ἄλλην αὖ ἀγαλματουργικήν; τέλος δὲ ἑκατέρας, οὔτε ἰατρικῆς ἰατρική, οὔτε ἀγαλματουργικῆς ἀγαλματουργία, ἀλλὰ

ἄγαλμα μὲν ἀγαλματουργίας, ὑγίειαν δὲ ἰατρικῆς; τί 6 τέλος sq. cf. Epict. diss. l 1. 2 ἡ γραμματικὴ . . κέκτηται τὸ θεωρητικὸν μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα || 7. 8 μαθήσει quippe quae sit ἀνάμνησις vi. or 10. 6a || 13 ἀτεχνία sq. cf. Stob. ecl. lI 58 || 17 ἰατρικήν . . ἀγαλματουργικήν sq. sollemnia huius rei exempla vi. or. 15. 6a; etiam or 37. 7e cf. Muson (Hense) 22. 7 Cicer. off. I 18. 60 Hierax ap. Stob. flor. 9. 58 1 λέγει Markl. || 3. 4 δʼ εἴ Hob. δὲ codd. (δΔ) || 5 κᾂν τέχνῃ (scil. μανθάνειν αὐτόν σοι δοίην)] καὶ τέχνῃ Dav.2 om. α(θ) κατὰ τέχνην Markl. τέχνῃ Duebn. || 7. 8 μάθησις α(δΔ) sed ποιεῖ ‘comparasʼ (a ποιοῦμαι) non ‘comparatʼ intellegendum || 8 οὐκ ἀπὸ τέχνης nescio unde Δ⁰ || 9 τέχνην (χ in ras.) R! || 11 ἑκάστων Markl. ἑκάστῳ Dav.2 (Duebn.) || 12 οὐ τέχνη (ν in ras.) R! || 13 τέχνης (ης in ras.) R! || 17. 18 καὶ ἄλλην αὖ ἀγαλματουργικήν om. φ || 19 ἀλλὰ (λὰ in ras.) R! || 20 ὑγίεια α(δΔ) sed sub- audiendum καλεῖς τέλος οὖν; ἄλλό τι εἶναι ἡγεῖ τὴν ἀρετήν, ἢ ψυχῆς ὑγίειάν τε καὶ εὐσχημοσύνην; Οὑτωσὶ δὲ αὐτὸ σκέψαι·

ψυχῇ καὶ σώματι καὶ λίθῳ, τρισὶ τούτοις ἐπινείμας τέχνας τρεῖς, ὧν αἱ μὲν ὕλαι κόσμου ἐνδεεῖς, ἡ δὲ τέχνη, προσαγαγοῦσα ἑκάστης ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον σχῆμα, περιέβαλλεν τὸν μὲν λίθον ῥυθμοῖς καὶ σχήμασιν εἰς μορφῆς εἶδος, τὸ δὲ σῶμα ἁρμονίαις καὶ κράσεσιν εἰς ὑγιείας μέτρον, τὴν δὲ ψυχὴν συμμετρίαις καὶ εὐκινησίαις 115bεἰς ἀρετῆς κόσμον.

Κἂν καλῇς τι τούτων τέχνην, τὸ τοῦ δράσαντος ὄνομα τῷ ποιηθέντι ὑπὸ φιλίας προστιθείς, οὕτω μοι δοκεῖς καλεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἥλιον καλεῖς τὴν ἐξ ἡλίου αὐγήν, ἑτέραν οὖσαν τοῦ ἡλίου, ποίημα ἡλίου, οὐκ αὐτὸ ἥλιον.

Καὶ μὲν δὴ καὶ ἀμφοτέρωθεν σκόπει τὸ λεγόμενον. Ἐξετάζωμεν, τί μὲν τέχνη, τί δὲ ἀρετή. Τέχνην τοίνυν 1 ἀρετὴν . . ψυχῆς ὑγίειαν sq. cf Plat republ. IV 444 ἀρετὴ ὑγίειά τε τις ἄν εἴη καὶ κάλλος καὶ εὐεξία ψυχῆς Albin. 29 Apul. dogm. Plat. lI 5 || 3 τρισὶ τούτοις . . τέχνας τρεῖς sq. cf Diog Laert. VII 90 (ἀρετή) . . ἡ μέν τις κοινῶς παντὶ τελείωσις 15 in mge τί τέχνη (schol. recent ) R! | in mge R! (schol. vet. u) N (verbis quattuor prioribus rubro col. scriptis) ὁ κατὰ τέχνην λόγος ὁ μὲν διὰ χειρουργίας ὁ δὲ πράξεως οὐκ ἄνευ ὁ δὲ λόγος μόνος ἄνευ ὑπομένοντός τινος ἐρ- σώματος καὶ οὗτός τινος σώματος ἐφʼ ἑαυτοῦ κρα- γαστικός· οἰκία· ναῦς ἐργαστικός· νίκη· ὑγίεια· τυνόμενος· γεωμετρία· δίκαιον ἀριθμητική 4 ὗλαι Duebn. || 5 ἑκάστης Hob. ἑκάστηι R! ἑκάστη cett (δΔ) || 5. 6 περιέβαλε α(δ Δ) || 6 σχήμασιν] κράσεσιν M || 8 ὑγείας MN || 8. 9 εὐκινησίαις ἀρετῆς (suprascr. εἰς) R! || 10 ὑπὸ φιλίας] ὑπʼ ἀφελείας Scaliger (Duebn.) || 12 καλῇς Ϛ(θ) καλοῖς (καλοίης in adn. crit.) Duebn || 13 ἡλίου, ποίημα om α(δ) ἡλίου 〈καὶ〉 οὐκ MN α(δ) | αὐτὸν α(δ) αʹἄλλό τι ἡγεῖ, ἢ λόγον ἐπὶ τέλος ἰόντα; τὸν μὲν διὰ χειρουργίας σώματι ἀπεργαζόμενον, ὃ καλοῦμεν ποίημα, ἢ οἷον οἰκίαν οἰκοδόμου, καὶ ναυπηγοῦ ναῦν, β΄καὶ γραφέως εἰκόνα·

τὸν δὲ αὗ πράξεώς τινος ἐργαστικόν, οὐκ ἄνευ σώματος ἀπεργαζόμενον, ἀλλʼ ἐν μὲν στρατηγίᾳ νίκην, ἐν δὲ ἰατρικῇ ὑγίειαν, ἐν δὲ πολιτικῇ γʹδικαιοσύνην· τρίτον δʼ αὗ τεχνῶν εἶδος αὐτὸ λόγον ἄνευ σωμάτων ἐφʼ ἑαυτοῦ κρατυνόμενον, καὶ περὶ αὐτὸν τὴν πραγματείαν ἔχοντα, ὁποῖαι τέχναι γεωμετρικαὶ καὶ ἀριθμητικαί, καὶ ὅσαις τὸ τέλος διανοητικόν, αὐτὸ τοῦτο, οὔτε δὴ πρακτικόν, οὐδὲ ποιητι||κόν. Ed. Duebn. p.132Εἶεν.

Τριῶν τούτων τέχνης γενῶν, κατὰ

ποῖον αὐτῶν τὴν ἀρετὴν τάξομεν, εἴπερ τέχνη; Κατὰ τὸ ποιητικόν; οὐδὲ αὐτὸς φήσεις· ἀλλὰ ἀμφισβητήσιμον ἔσται σοι τὸ τῆς πράξεως πρὸς τὴν θεωρίαν; ἔγὼ δὲ οὐδέτερον μὲν ἀφαιρῶ τῆς ἀρετῆς· ἀλλʼ ἑκάτερον ἑκατέρῳ ἀνακεράσας, ἐπιμετρήσας τὶ ἐπὶ τούτοις καὶ ἄλλο, τὸ ἐξ ἀπάντων ξυστὰν ἕτερον εἶναι φημὶ ἑκάστου, ἀφʼ ὧν συνέστη·

οἶον εἴ τις τὸ τοῦ ἀνθρώπου ὥσπερ ἀνδριάντος, καὶ ἡ ἀθεώρητος ὥσπερ ὑγίεια, καὶ ἡ θεω- ρηματικὴ ὡς φρόνησις etiam llI 100 1 τὸν μὲν sq. cf. Diog. Laert III 84 τῆς ἐπιστήμης εἴδη ἐστὶ τρία· τὸ μὲν γάρ ἐστι πρακτικόν· τὸ δὲ ποιητικόν· τὸ δὲ θεωρητι- κόν· ἡ μὲν γὰρ οἰκοδομικὴ καὶ ναυπηγικὴ ποιητικαί εἰσιν . . . πολιτικὴ δὲ καὶ αὐλητικὴ καὶ κιθαριστικὴ . . . πρακτικαί, . . .ἡ δὲ γεωμετρικὴ καὶ ἁρμονικὴ κᾷστρολογικὴ θεωρητικαί sq. Sext. Emp. adv. math. IX 197 || 16 οὐδέτερον . . ἀφαιρῶ τῆς ἀρετῆς sq. vi. or. 16. 5 d ὥστε καὶ σπονδὰς sq. || 19 οἶον εἴ τις sq. vi. or. 17. 3f 1 (et 4 et 7) in mge αʹ (βʹ γʹ) cum R ! (schol. vet. a) M 2 σώματι] σῶμά τι MNα(δ Δ0) || 3 ἢ οἷον] ὁποῖον Markl. ἢ del. Δ || 5 ἀλλʼ 〈οἷον〉 ἐν Markl. (Duebn) || 7 εἶδος, αὐτὸν α(δ Δ) 8 ἄνευ in ras. R! | ἑαυτὸν α(δ) corr. Markl. | καὶ (ante περὶ) om. θ || 9 αὐτὸν α(δ Δ) || 12 τούτων RMN δʼ ὄντων φα(δ) ὄντων Δ || 17 τὶ] τε H(Δ0) σῶμα πῦρ εἶναι λέγοι, ἢ γῆν, ἢ ἀέρα, ἢ, νὴ Δία, ὕδωρ· εἴποιμι ἂν δήπου, ὡς οὔτε πῦρ ἐστιν τὸ σῶμα, οὔτε γῆ, οὔτε ἀήρ, οὔτε ὕδωρ· τὸ γὰρ ἐξ ἀπάντων μιχθὲν οὐκ ἔστιν ἕκαστον ἐκείνων, ἀφʼ ὧν ἐμίχθη.

Πῶς οὖν | ἀρετὴ μετέχουσα θεωρίας καὶ πράξεως οὐκ ἔστιν τέχνη; Ταύτῃ μοι λέγοντι ἐφέπου.

Λέξωδὲ οὐκ ἐμαυτοῦ λόγον, ἀλλὰ ἐξ Ἀκαδημίας ὁρμηθέντα, καὶ ἐπιχώριον τῆς Πλάτωνος μούσης τὲ καὶ ἑστίας· ἀπεδ έξατο δὲ αὐτὸν καὶ Ἀριστοτέλης αὐτῷ.

Ἐγὼ δὲ καὶ πορρωτέρω ἐπανάγω· ὑποπτεύω γὰρ ἐξ Ἰταλίας Ἀθήναζε ἐλθεῖν τὸν λόγον, Πυθαγορείων τινῶν ἐμπορίαν ταύτην καλὴν στειλαμένων εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐλλάδα. Ὁ δʼ οὖν λόγος ταύτῃ ἔχει.

τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ νενέμηται δίχα κατὰ πρώτην νομήν· καὶ τὸ μὲν αὐτῆς ἐστιν λόγος, τὸ δὲ πάθος·

τούτων δὲ ἑκάτερον πονηρῶς ἔχον, καὶ κινούμενον ἀτάκτως, συλλήβδην καλεῖται ὀνόματι ἑνὶ τῷ αἰσχίστῳ, κακία προσαγορευόμενον.

Γίγνονται δὲ αἱ πηγαὶ καὶ αἱ γενέσεις τοῦ αἰσχροῦ τούτου ἐκ τῆς θατέρου τῶν μορίων πλημμύρας τὲ καὶ ἐπιρροῆς, ἐπειδὰν τὰ πάθη ζέσαντα ἐπικλύσῃ 15 λόγος . . πάθος quorum consensus ἀρετή, dissensio κακία cf. Metopus ap.Stob.fl. 164 (Pythagoreorum) Theages ib. I 67—69 Themist. ib. I 87 Apul. dogm. Plat. III 5 Albin. 28 (Platonico- rum) Stob. ecl. II 128 (peripateticorum) vi. etiam or. 20. 4 a 20 τὰ πάθη ζέσαντα sq. cf. Plat. Tim. 70 b ὅτε ζέσειε τὸ τοῦ θυμοῦ μένος sq 14 in mge σημείωσαι περὶ τῶν | τῆς τοῦ ἀνθρώπου | ψυχῆς μερῶν (schol. recent.) 2 σῶμα (ωμ in ras.) R! || 7 ἀλλʼ ἐξ ϛ(δΔ) |Ἀκαδημείας Duebn. 9 δʼ αὐτὸν θ | αὐτῷ (scil. ‘sibi)] αὐτὸς α(δ Δ) || 11 Πυθαγο ρίων RM || 11 12 ἐμπορίων M || 12 ταύτην 〈τὴν〉 καλὴν Reiske || 20. p. 326. 1 ἐπικλύσῃ Markl. (Duebn.) ἐπικαύσῃ codd (θ) quod defendi posse mecum censet Schenkl τὴν ψυχήν, καὶ τὰς τοῦ λόγου βλαστήσεις τὲ καὶ ἐκφύσεις ἐπιταράξῃ.

Καθάπερ τῶν ποταμῶν οἱ χειμέριοι, ὑπὲρ τὰς νομίμους ὁδοὺς ἀναχεόμενοι ἐπὶ γεωργίαν ἀροτοῦ καὶ φυτουργίας, ἐπεθόλωσαν τὴν

σωτηρίαν τῶν ἔργων καὶ τὸν κόσμον, οὕτω καὶ ψυχὴ ὑπὸ ἀμετρίας παθῶν ἐξίσταται τῶν λογισμῶν, καὶ δόξαι τότε αὐτῇ ψευδεῖς καὶ πονηραὶ παρὰ τὴν αὐτῆς φύσιν διανίστανται, αὐτὸ ἐκεῖνο τὸ τῶν μεθυόντων πάθος· ἡ πλησμονὴ ἐπεγείρασα τὰ ἔνδον νοσήματα, ὥσπερ ἐκ φωλεοῦ ἑρπετά, συγχεῖ τὸν νοῦν καὶ φθέγγεσθαι προσαναγκάζει τὰς τῶν ἑρπετῶν τούτων φωνάς.

Εἰ δέ σοι καὶ σαφεστέρας εἰκόνος δεῖ, ὁχλοκρασίᾳ τινὶ εἰκαστέον τὴν τῆς ψυχῆς πονηρίαν· ἐπειδὰν πόλεως τὸ μὲν ἐπιεικὲς | πᾶν βιασθὲν δουλεύῃ, τὸ δὲ 116 b ἀνόητον καὶ παντοδαπὸν ἐπιχειρῇ ἄρχειν, ὑπὸ ἐξουσίας ἀδεοῦς θρασυνόμενον·

ἀνάγκη γάρ που τὴν τοιαύτην πόλιν πολύφωνόν τε εἶναι καὶ πολυμερῆ καὶ 2.3 ποταμῶν οἱ χειμέριοι cf. Epict. fragm. 1 ὁ τύχῃ βίος συμ- πεπλεγμένος ἔοικε χειμάρρῳ ποταμῷ vi. etiam simil. or. 19. 2 0 || 5 οὕτω καὶ sq vi. or. 10. 9 b: 21. 7 e || 8 αὐτὸ ἐκεῖνο τὸ τῶν μεθυόντων πάθος = or. 10. 9 b καρηβαρεῖ sq simil etiam or 30.3m || 10 ὥσπερ ἐκ φωλεοῦ ἑρπετά vi.or.7.5e etiam or.37.8a 10.11 φθέγγεσθαι προσαναγκάζει sq. vi. or. 7. 5 e βοῶντι συμβοᾷ 12 ὀχλοκρασίᾳ τινὶ sq. cf. Theages ap. Stob flor. 1.65 vi. etiam or. 14 8 d ὅπου sq or. 7. 2 i || 17 πολύφωνον . . καὶ πολυμερῆ καὶ πολυπαθῆ sq vi. or. 7. 2 d; 15. 4 g καθάπερ sq. 2 καθάπερ 〈γὰρ〉 τῶν Markl. (Duk.) || 4 γεωργαν (suprascr ί) R γεωργῶν Reiske | ἀροτοὺς Reiske || 5 καὶ 〈ἡ〉 ψυχὴ H(Δ) 7 αὐτῆς ϛ(δΔo) ||8 διανίστανται (αν in ras. ex α) || 9 πάθος 〈οἷς〉 ἡ Markl. (Duk. Duebn . .) | ἡ 〈γὰρ〉 πλησμονὴ Schenkl 12 ὀχλοκρασίᾳ R ! ( ὀχλοκρατία „incorrectly“ Sophocles greek lexicon s. v. ubi adfert Philon. l 696. 45 et Maximi hunc locum cuius notitiam nisi forte ex H vel alio codice Britanico ipsis oculis inspecto sumpsit, quomodo adeptus sit non habeo qui explicem cum editores adhuc de eo tacuerint) ὀχλοκρατίᾳ cett. (δΔ) || 15 in mge σημείωσαι M πολυπαθῆ, καὶ μεστὴν παντοδαπῶν ἐπιθυμημάτων, ἀκόλαστον μὲν ἐν ἡδοναῖς, ἀκατάσχετον δὲ ἐν ὀργαῖς, ἄμετρον δὲ ἐν τιμαῖς, ἀστάθμητον δὲ ἐν εὐτυχίαις, δυσανάκλητον δὲ ἐν συμφοραῖς.

Ὅταν Περικλῆς μὲν οἴχηται, φεύγῃ δὲ Ἀριστείδης, ἀποθνήσκῃ δὲ Σωκράτης, ἀνίστηται δὲ Νικίας, ἐπιθυμῇ δὲ Κλέων μὲν Σφακτηρίας, Θρασύλλος δὲ Ἰωνίας, Ἀλκιβιάδης δὲ Σκελίας, καὶ ἄλλος ἄλλης γῆς ἢ θαλάττης, συνεπιθυμῇ δὲ αὐτῷ πλῆθος ἀργὸν καὶ ἄτακτον καὶ μισθοφόρον, πανταχοῦ περιφερόμενον, ἀνάγκη τὰς ἐπιθυμίας ταύτας δοῦ. Ed Duebn. p. 133 λείας γεννᾶν, καὶ συμφοράς, καὶ τυραννίδα, καὶ πάντα δὴ τὰ ἔκτοπα ὀνόματα.

Εἰσὶν καὶ ἐν ψυχῇ δημαγωγοὶ πονηροί, καὶ δῆμος ἀκόλαστος, Ἀλκιβιάδαι πολλοὶ καὶ Κλέωνες, τὴν δειλαίαν οὐκ ἐῶντες ψυχὴν ἀτρεμεῖν καὶ παραχωρεῖν τῷ ἐν αὐτῇ λόγῳ καὶ νόμῳ. Αὕτη τῆς ἐν ἀνθρώπῳ πολιτείας μοχθηρία·

Ἀρετὴ δέ, ἧσπερ εἵνεκεν τοὺς πολλοὺς λόγους κατεστησάμεθα, ἔμπαλιν ἔχει, αὐτὸ ἐκεῖνο κατὰ τὴν Λακωνικὴν πολιτείαν, ἧς τὸ τοιοῦτο μὲν πλῆθος ἄρχεται, τὸ δὲ ὀλίγον καὶ ἐπιεικὲς ἄρχει· καὶ τὸ μὲν σώζει, τὸ δὲ σώζεται· καὶ τὸ μὲν προστάττει, τὸ δὲ πείθεται· τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἔργον ἐλευθερία· ἑκάτερον δὲ ἑκατέρου ἐνδεές, καὶ τὸ ἄρχον τῶν ἀρχομένων, καὶ τὸ ἀρχόμενον 1 μεστὴν παντοδαπῶν ἐπιθυμημάτων sq vi. or. 16. 4 g || 4 Περικλῆς vi. or. 7. 2 b || 6.7 λέων . . Σφακτηρίας . . Ἀλκιβιάδης . . Σικελίας vi. or. 7. 4 g || 9 πλῆθος ἀργὸν sq. vi. or. 16. 4 g μισθοφόρον vi. or 24. 7 b ὁπλῖτας ἀλλὰ sq. || 14 τὴν δειλαίαν . . ψυχὴν sq. vi.or. 7. 4 f || 18. 19 κατὰ τὴν Λακωνικὴν πολιτείαν vi. or. 16. 4 k 4 δυσανάληπτον (vel δυσπαράκλητον) Dav. 2 δυσανάκτητον Markl || 6 Νικείας || 7 Θράσυλλος δΔ || 10. 11 δουλίας R 11 τυραννίδας Reiske || 19 τὸ τοιοῦτο RM τοιοῦτον N τὸ τοιοῦ- τον cett. (δ Δο) τὸ τοσοῦτον Markl. τῶν σωζόντων.

Καὶ περὶ ψυχὴν τὴν ἔχουσαν καλῶς, τὸν αὐτὸν τρόπον, σώζει μὲν ὁ λόγος, σώζεται δὲ |τὰ 117 a πάθη· καὶ μετρεῖ μὲν ὁ λόγος, μετρεῖται δὲ τὰ πάθη· καὶ τὸ μὲν σοφίαν τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἔργον ἐλευθερία.

Τάττε δή μοι πᾶν, ὅσον θεωρητικὸν τέχνης εἶδος, κατὰ τὸν λόγον· τὸ δὲ ὑπ᾿ αὐτοῦ κοσμούμενον κατὰ τὰ πάθη· καὶ τὸ μὲν σοφίαν κάλει, ἐπιστήμην οὖσαν·

τὸ δὲ ἀρετήν, ὑπὸ ἐπιστήμης γινόμενον. Ἐὰν δὲ μεταθῇς τὰ ὀνόματα, καὶ τὴν ἐπιστήμην ἀρετὴν καλῇς, ἐρήσομαί σε, ὑπὸ τίνος αὕτη γέγονεν· ἐκεῖνο γὰρ ἔσται ἡ ἐπιστήμη, οὐ τὸ ὑπ᾿ αὐτῆς γενόμενον. 1 περὶ ψυχὴν sq. vi. or. 16. 4 e cf. lulian. lI 87 d || 8 ἀρετήν, ὑπὸ ἐπιστήμης γινόμενον sq. igitur vel ἕξιν cf. Stob. ecl. II 117 (peripatec.) vel πρᾶξιν ut or. 16. 5 c ebiam or. 15. 7 c εἰ δ᾿ ἔστιν sq. cf. Muson. (Hense 22. 7) ἡ ἀρετὴ ἐπιστήμη ἐστὶν οὐ θεωρη- τικὴ μόνον ἀλλὰ καὶ πρακτικὴ καθάπερ ἥ τε ἰατρικὴ καὶ ἡ μου- σική || 9 τὴν ἐπιστήμην sq. intellege: „virtus (i. e. vita proba) non ex se ipsa gignitur, sed ex scientia, si igitur scientia eadem est atque virtus, necesse est eam aliunde oriri“ nam nulla aut scientia aut ars ἑαυτῆς θεωρηματικὴ cf. Stob. ecl. II 117 ib. II 130 Epict. diss. l 1. 1 Hierax ap. Stob. flor. 9. 58 2 in mge infer. folii 117a R! (schol.vet.a) N (vers. 1—3 et 6 et 7 rubr. colore) λόγος πάθη σώζει σώζεται μετρεῖ μετρεῖται πᾶν εἶδος θεωρητικὸν πᾶν κοσμούμενον ὑπὸ σοφία καὶ ἐπιστήμη τοῦ θεωρητικοῦ· ἀρετή ἐξ ἀμφοῖν ἐλευθερία 2 ὁ λόγος (ὁ in ras) R! || 3 καὶ (ante μετρεῖ) om.α(δ) || 4 [καὶ τὸ μέν σοφίαν] aberrante librarii oculo e vers. 7 huc intrusa unucis inclusit Hob. om. φα(δ Δ) || 4. 5 ἐλευθερία] εὐδαιμονία Markl. 5 πανόσιον N || 7 τὰ (ante πάθη) om. Nα(δ) corr. Markl. || 8 γενό- μενον nescio unde θ || 9 δὲ 〈μὴ〉 μεταθῇς Nα(δ) corr. Heins δέ μοι μεταθῇς Steph. || 11 ἐπιστήμη 〈τὸ ποιοῦν〉, οὐ Meiser οὐ τὸ (τὸ in ras.) R! Τέχνην τεχνῶν τὴν ἐπιστήμην καλεῖς; ἀκήκοα·

ἐπιστήμην ἐπιστημῶν; μανθάνω, καὶ ἀποδέξομαι τοῦ λόγου, ἐὰν ἕν τι μοι δῷς μικρὸν πάνυ.

Τέχνην τεχνῶν τὴν τέχνην λέγε, ἐπιστήμην ἐπιστημῶν τὴν ἐπιστήμην λέγε· ἀπαλλάγηθι τοῦ ἑτέρου μέρους, καὶ σπένδομαι τῷ λόγῳ.

Εἰ δὲ τὴν ἐπιστήμην φυλάττων καὶ ἐξαρων τὰ πάθη, τὸ τούτων σχῆμα τῇ ἐπιστήμῃ δίδως, ὅμοιον δρᾶς· εἴ τις τὴν Φειδίου φυλάξας τέχνην, τὴν ὕλην ἀφελὼν προσθείη τῇ τέχνῃ τὸ τῆς τέχνης ὄνομα.

ἀλλʼ ἄρχει τίνων; τίνας αὐτῷ δίδως ὑπηρέτας; τίνας

χιρουργοὺς τῶν πράξεων; τὸ σῶμα; εὐθὺς ὅρα τί δρᾷς· διαπηδᾷς τὴν τάξιν τῶν ἀρχομένων, ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ τοὺς σκευοφόρους.

Οὐχ ὁρᾷς τὸν κόσμον; ὁ στρατηγός, εἶτα οἶ λοχαγοί· καὶ μετὰ τούτους ἐνωμοτάρχαι· εἶτα οἱ ὁπλῖται, οἱ πελτασταί, οἱ τοξόται· καταβαίνει ἡρέμα ἡ ὑπηρεσία ἀπὸ τοῦ ὅλου, ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τὰ φαυλότατα.

Πῶς ἄν τις ἀλυπίαν τῇ ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ δεῖ κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν ταῖς τοῦ σώματος ὀδύναις, καὶ πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν, καὶ διαίτης

κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς; Τίς οὖν ὑμῖν γένοιτο ψυχῆς ἰατρός; καὶ ποῖα τὰ φάρμακα; καὶ πρὸ τῆς διαίτης αὐτὸς τρόπος; Ἐγὼ μὲν ὑπὸ φιλίας πρὸς τὰ ἀρχαῖα πάντα οὐ διαιρῶ τὰς τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς, ὅτι ἦν ἐν Πηλίῳ ἀνὴρ ἰατρικός· Χείρωνα αὐτὸν καλοῦσιν, ἡ δὲ τέχνη τῷ Χείρωνι ἦν τείνουσα ἐφʼ ἑκάτερα·

καὶ γὰρ τὸ σῶμα ἐξεπόνει τῶν προσιόντων αὐτῷ εἰς τὸ ἀκρότατον τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ δρόμοις καὶ εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων καὶ σιτίοις ἐξ ἄγρας καὶ πώμασιν ἐκ ναμάτων·

καὶ τὴν 11 Χείρωνα scil. ἰατρικῆς εὑρέτην cf. Plut. quaest. conv. 3.1.3 Aristid. or. 7. 7 b || 14. 15 θήραις . . ὀρειβασίαις . . δρόμοις vi. or. 23.2 d καὶ ἐν θήραις sq. etiam or. 17. 2 b || 16. p. 333.1 τὴν ψυχὴν sq. scil. παιδαγωγὸς ὢν ἡρώων inprimis Achillis cf. Dio Chrys. Codices RMN α (= Stephanus) φ (= Paccius): IDCW (teste Schenkl): (teste Davisio) 11 in mg χείρων (schol. recent. ) R! 1 ΚΗ'· R! || 3 in mge κη' · R! ΙΗ'· | πῶς — εἴη RN add. λόγος ιηʹ φα add. numero λδ΄ C τοῦ αὐτοῦ πῶς sq. M 4. 5 κἀνταῦθα δεῖ C || 5 ἰατροῦ (ου in ras ) R! || 7 τίς 〈ἂν〉 οὖν Markl. (Duebn.) | ὑμῖν RMID (man alt. ) ὁ μὲν N ἡμῖν cett (δΔ) || 8 πρὸ τῆς ] ποῖος τῆς φα(δ Δ) πρὸς τῆς Dav προ〈σέτι〉 τῆς Schenkl || 9 αὐτὸς] αὐτῆς φα(δ Δ) αὖ τις (τίς) Dav. 2 (Schenkl) 〈ὁ〉 τρόπος C Dav |〈τῆς〉 φιλίας DC || 11 πελίῳ DC || 12 τῷ (ante Χείρωνι) nescio unde om. θ || 15 ὀριβαοίαις lD || 16 πώ- μασιν RlDMN (suprascr. ο) πόμασιν cett. (δ Δο) ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν ἀπολείπεσθαι τῶν σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ τῷ ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ διὰ τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός, δύο ὀνόματα τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν.

Εἰ δὲ ἐν τῷ παρόντι 118 bδιέστη〈κεν καὶ διεστα〉σίασται πρὸς ἑαυτὴν ἡ τέχνη, μήπω σοι τοῦτο θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν μοι δείξῃς καὶ τὴν τέχνην || μίαν τὲ οὖσαν καὶ ἠθροισμένην, Ed. Duebn, p. 135 ἀλλʼ οὐ διαλαχοῦσαν τοῦ σώματος τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό τι, τὴν μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ νῶτα, τὴν δὲ ἄλλο τι μόριον, καὶ κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε εἰς λεπτὰ καὶ ἀγεννῆ μόρια, ἀφανισθῆναι παντάπασι·

καθάπερ τὴν Μακεδόνων φασὶν ἀρχὴν ἐμπεσοῦσαν εἰς ἄνδρας πολλούς, οὐκ ἀξιουμένους βασιλείας ὅλης, μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον.

Τί δὴ οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο ἐπὶ τὸν

λόγον; Φέρε, ἴδω μετὰ σοῦ, εἰ μὴ ἐν δέοντι, εἴπερ γάρ μοι καλεῖς τι ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης τοίνυν, εἰ μὲν ἐξ ἴσου τὸ σῶμρ ὑποδύσαιτʼ 58. 573 Lucian. dial. mort. 15. 1 Aelian. v. hist. 12. 25 nat. anim. 2.18 Plat. republ. 3. 391 c. Hipp. min. 371 d Xenoph. conv. 8.23 3 δικαιότατος ex Homero (Λ 832 δικαιότατος Κενταύρωνʼ cf. Orpb. Argon. 380 || 6 διέστησεν καὶ διεστασίασται ut or 26. 2 h || 7 μήπω . . φανῇ, πρὶν ἄν μοι δείξῃς sq. ut or. 30. 4 b: 40 3 g || 8 μίαν.. οὖσαν sq. vi. or 39. 2 c etiam or. 14.8 g; 18.8 a; 20. 3 b ||16 τί δὴ οὖν sq. ut or. 10. 3 d al. || 19 εἰ μὲν ἐξ ἴσου, sq cf. Ioh. Chrys. l 32 Simplic. in Epict. man. 86 4 μιᾷ om. W || 6 διέστη〈κεν καὶ διεστα〉σίασται (ut or. 26.2 h) Hob. διεστησιαντε RWI (pr. man. ) διεστασίασται CH (Duebn.) διεστησέ τε MNID (man. alt. ) διέστησέ γε α(θ) διέστηκε Reiske (Duk.) διέστησεν αὐτὴ Markl. || 9 διαμαχοῦσαν W || 10 νῶτα ] ὦτα D( pr man.)φ Markl. (Duebn). || 11 καὶ ἐπικινδυνεύουσαν 14 πολ- λούς, 〈καὶ〉 οὐκ C | ἠξιωμένους Markl. || 17 λόγον 〈φέρων〉 φέρε Reiske εἰδῶ RN || 19 ταύτης] αὕτη l (man. alt.) φα(δ Δ) τούτων Schenkl | εἰ μὲν] ἡ μὲν Schenkl ὑποδύσαιτʼ ἂν] ὑπεδύσατο Meiser ἄν, καὶ ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς ὅλῳ διετάραξεν αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν οὐσίαν, καθάπερ σίδηρον πῦρ, αὐτὸ τοῦτο, ὅ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δʼ οἱ ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον ἡμῖν τὸ δεινὸν φανούμενον, εἰ πυρετὸς καλοῖτο, ἀλλὰ μὴ πῦρ.

Ἕτερον δʼ αὗ ἐστιν ὀδύνης γένος, ἐπειδὰν μόριον μὲν ᾖ τὸ τὴν αἰτίαν ἔχον καὶ τὴν πηγὴν τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνη καὶ τὸ ἄλλο σῶμα πᾶν·

καὶ ἔστιν οὕτω δή τις ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ κάμινοντος, ὡς μάθοις ἂν τῷ προσπταίσματι ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ διειληφυῖα τὸ σῶμα πᾶν πάντοθεν, καὶ ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν·

καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι | τὸν διὰ μέσου ἀέρα 119 a 3 ὑποκοριζόμενοι sq. cf. Varro sat. p. 102. 4 (Riese) ‘apella- mus . . a fervore febrimʼ || 5 ἕτερον sq cf. Plat. republ V 462 c ὅταν που ἡμῶν δάκτυλός του πληγῇ, πᾶσα ἡ κοινωνία ἡ κατὰ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυχὴν τεταμένη. . πᾶσα ἅμα ξυνήλγησε μιέρους πονήσαντος ὅλη || 15 ἀνακεκραμένη sq. vi. or. 7. 1 e εἰ δʼ ἀμ- φοῖν sq. 12 ἐκ γὰρ ὀνύχων — 13 θεῖ n || 14 ἡ ψυχὴ — p 335. 3 φύσει p 1 διαταράξειεν Reiske || 3 ὃ καλοῦμεν] ἐκαλοῦμεν Dav. (Duebn.) καλοῖμεν Markl ἐκαλοῦμεν ἂν Reske ὃ del. Meiser 4 μετέβαλλον R! IMN μετέβαλον cett (δ Δ) || 6 μὲν] ἓν Markl. 8 συνελκύσηται C et ita Wakefield (silv crit. III 53) || 8.9 συν- επισπάσητε CN || 9 σῶμα] μέρος (in mge corr.) D || 12 γὰρ 〈τῶν〉 ὀνύ- χων C || 13 ἀκαρεὶ RMn ἀκαρεῖ IDΝ ἀκαρῆ CW ἐν ἀκαρεῖ α(δΔ) 14 διείληφε p || 15 ἀνακέκραται p || 16 μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν om p || 17 ὀσμαὶ W | 18 προσέβαλον CWα(δ Δ) τῇ εὐωδίᾳ· ἢ καθάπερ τὰ χρώματα ἐν ὀφθαλμοῖς πόρρωθεν ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα καὶ ταῦτα τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν φύσει· ταύτῃ νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι, καὶ μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος μέρος· τρίχας δὲ καὶ ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου·

καὶ γὰρ τῶν δένδρων τὰ φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν, ὅσα ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα.

Οὕτω δὴ πρὸς τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ ἔχουσα, ἀνακέκραται αὐτοῦ ταῖς λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ τὸ ἀλγεῖν ἔστιν αἰτία μὲν σώματος, ψυχῇ δὲ πάθος.

Μία μὲν δὴ αὕτη χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ. Δευτέρα δὲ ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ πρὸς τὴν προτέραν ἔχουσα·

ἀπὸ γὰρ τῆς ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾶ ἐπὶ τὸ σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον· ὁποῖα αἱ ἐξ 5 ἐξαιρετέον λόγου ut Plat. symp. 176 Σωκράτη δʼ ἐξαιρῶ λόγου || 7 ἀναισθητότατα sq. cf. Plut. de gen. Socr. 589a ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα sq. || 8 ἀνακέκραται sq. vi. or. 10. 3e et 9b cf. Plat. Tim. 64d || 10 ψυχῇ δὲ πάθος nam συναλγεῖ τῶ σώματι ψυχὴ cf. Plat. Axioch. 366b vi. etiam or. 41. 3ο || 13 ψυχῆς . . καμούσης sq. cf. Nemes. de nat. Hom. 2 p. 33 συμπάσχει ἡ ψυχὴ τῷ σώματι νοσοῦντι καὶ τεμνομένῳ καὶ τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ (Clean- this) || 15 ἀπολεῖβον δάκρυα scil. propter amorem vi. or. 20. 5c μεστὸς δακρύων || 16 ὠχραινόμενον vi. or. 20. 5b ὁ χλωρός 13 ψυχῆς γοῦν — p. 336. 1 ἀπεργάζονται n 16 in mage ὠχραινόμενον (schol. vet. a) R! 1 εὐωδία καθάπερ (suprascr. ἢ) R! | ἐν] τὰ ἐν Reiske || 3 αὐτῶν IMNp | ταύτῃ (e ταύτην corr.) R! ταῦτα C || 5 ἐξαι- ρετέον λόγου Hob. ἐξ ἑτέρου λόγου codd. (recte?) ἐξαίρω λόγου H (alt. man.) Δ⁰ ἐξαιρῶ λόγου Duebn. || 5. 6 καὶ γὰρ τῶν] ὡς καὶ τῶν l (man. alt.) φα(δΔ) καθάπερ τῶν Markl. || 6 φῦλλα R! || 7. 8 ἡ ψυχὴ ἔχουσα πρὸς τὸ σῶμα C || 10 ψυχῆς φα(δΔ) || 11 ἧδε R! || 13 γοῦν] οὖν DN νῦν n || 13. 14 καμνούσης C || 14 τοι σῶμα τὶ (i. e. profecto συγκάμνει σῶμα aliquatenus) Hob. τῷ σώματι RMND τὸ σῶμα cett. (δΔ) τὸ σῶμά τι Schenkl ἐρώτων λῦπαι ἀπεργάζονται, καὶ διὰ πενίαν τρυχώσεις, καὶ διὰ πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ ὀργαὶ καὶ φθόνοι, καὶ τῶν τῆς ψυχῆς παρὰ μέλος κινημάτων οὐδὲν ὁτιοῦν.

Τί δή οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς σώματι ἐπιπεμπόμενον, καὶ ἀπὸ σώματος ἐπὶ ψυχὴν παραγινόμενον, εἰκότως ἄρα δέοιτο ἂν καὶ ἰατρικῆς μιᾶς πρὸς ἀλυπίαν, καθάπερ ὁ Εὔριππος κυβερνητικῆς μιᾶς πρὸς εὔπλοιαν. Καὶ τοῦτο μὲν Ed. Duebn. p. 136ταῦτά || μοι ἔστω ἀποπεφασμένον·

τὴν δὲ ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις ἀμυνεῖται τὰ δεινὰ ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα, τίς ἡμῖν λέξει; Ἐγὼ μὲν γὰρ ἀπορῶ, εἴ τινα ἐξευρήσω δεινὸν τὴν τέχνην κατὰ τὸν Χείρωνα κεῖνον, ἵνα μοι διπλᾶ | τἀγαθὰ ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω τῷ τεχνιτεύματι 119b (τὸ γὰρ ἔργον μέγα, τῆς Ὄσσης καὶ τοῦ Ὀλύμπου ὑψηλότερον), οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ. Τί γὰρ οὐκ ἂν ἐθελήσασα πάντολμος ψυχὴ ἐπιτεχνήσαιτο;

Διὰ μέσου δὴ ἥκων πίστεως καὶ ἀπιστίας, καὶ πρὸς ἄγνοιαν τοῦ εἰδέναι τῇδέ μοι δοκῶ διαιτήσειν τὴν 8 ἰατρικῆς sq. unde similitudinem ducit or. 10. 3 f | ὁ Εὔ- ριππος sq. vi. or. 5. 6 b || 15. 16 Ὄσσης . . Ὀλύμπου ὑψηλότερον vi. or. 12. 1 d καὶ ὤνησεν sq. 1 λῦπαι RW λύπαι cett. (δΔ) | (et 2) καὶ 〈αἱ〉 διὰ Reiske(Duebn.) χαἰ διὰ Schenkl || 2 ἀκοιμιστίαι („insomniae“ ut ἀκοίμιστος pro ἀκοίμητος Diod II 616. 48) Hob. ἀκομιστίαι (ἀκομηστίαι C) codd. (δ Δ) || 4 ὁτιοῦν οὐ l (man sec.) ὅτι οὐ Dav.2 (Duebn.) ὁτιοῦ Reiske || 5 δὲ οὖν MN(Δ⁰) οὖν δὴ C | τούτων om. α(δ) corr. Markl. || 8 καθάπερ R! WDI καθὰ cett. (δ Δ) | Εὔριππος RN α! (-ρίπ-) Εὔριπος cett. (δΔ) || 9 μιᾶς κυβερνητικῆς C || 10 ταύτη Cl ταύτῃ Markl. (Duk. Duebn.) ἐνταῦθα Reiske sed τοῦτο μὲν . . . δὲ ut or. 1. 1 b τὰ μὲν . . . δὲ al. || 13 〈ταύτην〉 δεινὸν Reiske | τὴν τέχνην δεινὸν C | ἐκεῖνον NI (man. alt.) α(δΔ) sed cf. Crönert 131 adn 2 || 14 τὰ ἀγαθὰ CMNα(δΔ) || 14. 15 τεχνητεύματι Dα(δ) || 17 〈ἡ〉 πάντολμος Ϛ(δ Δ⁰) || 18 δὴ] δὲ C | καὶ (ante πρὸς) del. Markl. καὶ ὡς πρὸς Reiske || 19 ἄγνοιαν] ἄνοιαν D ἀγωνίαν M στάσιν. Ὑποπτεύω τοι μίαν μὲν εἶναι τὴν τέχνην, μὴ μέντοι δυοῖν, ψυχῆς καὶ σώματος, ἀλλὰ τῇ πραγματείᾳ τοῦ κρείττονος τὴν τοῦ ἑτέρου ἐλάττωσιν ἐξιωμένην.

Ὑπῆλθεν γάρ με λέγοντα ὁμοῦ τὸ τοῦ Σωκράτους πρὸς τὸν Χαρμίδην, οὐκ αὐτὸ ἐκεῖνο, ἡ Θρᾴκιος ἐπῳδή, ἀλλὰ ἀντιστρόφως.

Ὁ μὲν γὰρ φησὶν σὺν τῷ ὅλῳ ἰᾶσθαι καὶ τὸ μέρος, καὶ ἀδύνατον εἶναι σωτηρίαν παραγίνεσθαι τῷ μορίῳ, πρὶν καὶ τῷ παντὶ ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων, κἀγὼ πείθομαι, ὅσα γε ἐπὶ σώματος·

ἤ σοι δοκεῖ ἄνθρωπος ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ λόγον τινὰ ποιεῖσθαι προσπεσούσης ὀδύνης καὶ τραυμάτων ἤ τινος ἄλλης κακουχίας σωμάτων; οὐδαμῶς μὰ Δία.

Ἐκείνην δὴ τὴν ἰατρικὴν μαστευτέον καὶ βασανιστέον, 2.3 τῇ πραγματείᾳ τοῦ κρείττονος sq. cf. Apoll. Tyan. ep. 23 ψυχῆς ἐπιμελητέον μετὰ σώματος ἢ τὸ ζῷον οὐκ ἂν ὑγιαίνοι τῷ κρείττονι νοσοῦν etiam Diog ep. 49 (Herch. 258) Diog. Laert. VI 83 Dio Chrys. 78. 44 || 5 η Θρᾴκιος ἐπῳδή e Plat. Charm. 157c || 78 σωτηρίαν . . τῷ παντὶ vi. or. 5. 4f || 15 ἄνθρωπος ὑγιαί- νων τῇ ψυχῇ sq. vi. or. 7. 4 k || 18 βασανιστέον ut or. 18. 4 a 11 ᾧ γὰρ ἂν — 12 καλῶς n 18 in mge σημείωσαι τὸ μαστευτέον καὶ βασανιστέον (schol. recentis.) R! 4 μοι λέγοντι (in mge) N | ὁμοῦ καὶ τὸ MNα(δ Δ⁰) || 5 Χαρ- μήδην ΡDl | ἐκεῖνο-ἡ R! | Θρᾳκὸς Meiser || 7 καὶ τὸ μέρος ἰᾶσ- θαι C | εἶναι τὴν σωτηρίαν C|| 8 〈καὶ〉 τῷ μορίῳ C |πρὶν ἂν καὶ C || 10 ἐν] ἓν (corr. in mge) D | τῇ ψυχῇ RHC τῆς ψυχῆς MN τῇ τῆς ψυχῆς cett. (δ) | συζυγίᾳ (ζυ in ras.) R! || 11 ἔχει Dl ἐπέχοι n || 12 ὁπότερον οὖν R || 12.13 μεροῖν 〈μὲν〉, θάτερον Reiske || 13 δέ· ἡ] δὲ 〈οὐ〉· ἡ Reiske || 15 ἤ RMNφα(δ) ἦ cett. (Δ⁰) || 16 καὶ (ante τραυμάτων)] ἐκ Markl. (Duebn.) || 17 σώματος φα(δ) καὶ ἐκείνην τὴν ὑγίειαν ποριστέον καὶ ἐκθηρατέον, ᾗ τάχα μὲν καὶ περὶ τουτὶ τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται, εἰ δὲ μή, πάντως γε ἡ ὑπεροψία τῶν ἐν αὐτῷ δεινῶν.|

Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, κατὰ παλαιὸν ᾆσμα. Πότερα δὲ ἵππῳ χαλεπὸν ἐσθλὸν

ἔμμεναι τὴν ἵππου ἀρετήν, καὶ κυνὶ τὴν κυνός; ἢ ἵππῳ μὲν καὶ κυνὶ οὐ χαλεπὸν τὸ οἰκεῖον ἀγαθόν, ἀλλὰ ῥᾳστώνη τούτων ἑκάστῳ ἐπιλαβέσθαι τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς, εἰ ὁ μὲν ἵππος ὑπὸ τέχνης πωλευθείη καλῶς, ὁ δὲ κύων ἐν θήρᾳ σκυλακευθείη δεξιῶς·

τῷ δὲ ἀνθρώπῳ 5 χαλεπὸν sq. cf. Diog. Laert. l 76 (Πιττακὸς) εἶπε χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων ‘ἄνδρα ἀγα- θὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπὸν τὸ Πιττάκειον’ cf. etiam Plat Protag. 339c Diog. ep. 51 (Herch. 258) || 6 πότερα δὲ . . . τῷ δὲ ἀνθρώπῳ sq. vi. simil. or. 1. 8 e Codices RBMNQVα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 5 χαλεπὸν — 6 ᾆσμα x || 8 ἵππῳ — 10 ἀρετῆς v (: ῥᾳστώνη) 10 εἰ — 11 δεξιῶς v (: πωλευθείη) 5 in mge Πιττακὸν ἀποτιθέμενον τὴν ἀρχὴν πρὸς τοὺς θαυμάζοντας εἰπεῖν χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· Σόλωνα δὲ μαλα- κίαν αὐτοῦ καταγνόντα φάναι | χαλεπὰ τὰ καλά· διὸ καὶ ἑκά- τερα παροιμιασθῆναι (schol. vet a) R cf. Suidas in χαλεποῦ τὰ καλὰ Apostolius Cent. XX 47 1 〈Λ΄〉 Hob. Μαξίμου Τυρίου Πλατωνικοῦ φιλοσόφου τῶν ἐν Ῥώμῃ διαλέξεων τῆς πρώτης ἐπιδημίας Α΄ (falso ex p. 1. 1—3 repetita vi. praef. cap. ll) R add. τῇ ante Ῥώμῃ et om. Α΄ BQV || 3 in mge α' R! | περὶ — 4 βέβαιον α΄ (λόγος πρῶτος) R(BQ) om. α΄ NV add. λόγος λα΄ αφ τοῦ αὐτοῦ περὶ — βέβαιον M περὶ ἡδονῆς α΄ Dav. || 6 κατὰ 〈τὸ〉 παλαιὸν Steph. | δὲ R! (ex καὶ corr.) a (teste Heinsio) φ καὶ MNα(δ) δὲ καὶ BHQV ἐστι Dav. δέ ἐστιν Duk. || 9 ῥᾳστώνη] in mge ῥᾷστον (man. poster.) R! | ἐπιλαβέσθαι om. MNα(δ) | αὑτοῦ Rφ v αὐτῶν cett. (δ) || 10 ὑπὸ τῆς τέχνης v μόνῳ δυσθήρατον τὸ ἀγαθὸν καὶ δύσληπτον καὶ ἀμφισβητήσιμον, καὶ οὐδεμία πω ἐξεύρηται τέχνη,

ὑφʼ ἧς, εἰ παιδευθείη τουτὶ τὸ γένος, οὐ παρέξει τοῖς σοφισταῖς προφάσεις λόγων καὶ διαγωνίας καὶ ὁμιλίας, οὐδὲ ἀφαιρήσει αὐτοῦ τὴν ἐλπίδα τοῦ τέλους, οὐδὲ προήσεται τὴν σωτηρίαν, διὰ τὸ ἀστάθμητον τῶν λόγων ὑποτετμημένος ταῖς προσδοκίαις, οὐδὲ ἀμελήσει τοῦ μανθάνειν, οὐδὲ πείσεται, ὅπερ τῶν πλεόντων οἱ ναυσιῶντες δὴ καὶ θαλάττῃ πρῶτον ἐντετυχηκότες·

τοιοῦτόν τι γάρ μοι 4 προφάσεις λόγων vi. simil. or. 1.8 a | διαγωνίας nam philosophus tamquam ἀγωνιστὴς vi. or. 1. 6 e et 10 g τίς ἂν ἡμῖν sq. or. 34. 9 a | ὁμιλίας i. e. διδασκαλίας vi. or. 1. 8 a || 8 ὅπερ τῶν πλεόντων sq. cf. Dio Chrys. 6. 42 (═ Stob. flor. 8. 15) ὁ δὲ φόβος οὕτω χαλεπός ἐστιν ὥστε πολλοὶ ἤδη προέλαβον τὸ ἔργον οἱ μὲν ἐν νηὶ χειμαζόμενοι οὐ περιμείναντες καταδῦναι τὴν ναῦν, ἀλλὰ πρότερον αὑτοὺς ἀποσφάξαντες vi. etiam or. 37. 8 e ἀποδειλιᾶν sq. 9 in mge δυσάντιδες e verb. contextu repetit. (schol. vet. u) R! 3 ἧς, 〈εἰ〉 παιδευθείη Hob. ἧς παιδευθὲν Reiske | οὐ παρέξει Reiske οὐ γὰρ ἕξει codd. (θ) οὐ γὰρ ἔσται Meiser οὐ γὰρ λήξει Heins. εἰ γὰρ ἥξει Dav.2 ἢ οὐ γὰρ παρέξει Markl. οὐ γὰρ ἀεὶ παρέξει Duebn. || 4 πρόφασις RMV (pr. man.) φα(δ) Meiser πρόφασιν Reiske (Duk.) | διαφωνίας Markl. (Duebn.) ἀγωνίας Radermacher (mus. Rhen. 50 p. 478) διαγωγὰς Reiske παιδαγωγίας Meiser | ὁμιλίας Hob. οἴδας R (sine acc.) BHQV οἰδήσεως (coll. Plat. Tim. 70c) Schenkl ἔριδος Heins. (Duebn.) δι- δασκαλίας MNφα(θ) Meiser διαδικασίας (vel λοιδορίας) Markl. 5 αὑτοῦ Markl. (Δ) αὐτὸς αὑτοῦ Reiske || 7 ὑποτεθηγμένος α(δ) ταῖς προσδοκίαις Markl. (Duebn.) || 9 ναυσιῶντες δὴ Hob. δυ- σάντιδες (i. e. αvϲωντϲδη) (αν in ras.) BMφα(θ) δυσάκ- τιδες NQV (in mge) δυσάλκιδες Toupius (Emendat. lI 304) δυ- σάντεις Duk. δυσάντητοι Meiser δυστηνοί τινες Markl. δυσέλπιδες Reiske (Duebn.) || 11 ἀ.ηθεία R! (eras. λ) ἀληθείᾳ MNα corr. Steph. || 12 αὐτοὺς B ἑαυτοὺς MNα(δ Δ⁰) || 13 προσαναλώθησαν Να(δ) corr. Heins. | τοιοῦτόν γὰρ (suprascr. τι) V δοκοῦσιν δρᾶν καὶ ὅσοι φιλοσοφίας ἐπιλαμβανόμενοι, ἐμπεσόντες αὐτῆς ταῖς πολυφωνίαις, οὐχ ὑπομένουσιν τὸν τῆς ψυχῆς σάλον, ἀλλʼ ἀπεγνώκασιν τοῦ λόγου, ὡς στησομένου ποτὲ καὶ καθορμιοῦντος αὐτοὺς εἰς ἑδραίους λιμένας.

ἀγνοεῖς, ὅτι ἀνθρώπων δόξαι καὶ παθήματα, καὶ αἱ τούτων αἰτίαι καὶ γενέσεις, καὶ ἐπανορθώσεις, καὶ σωτηρίαι, ὑπὲρ ὧν οἱ φιλόσοφοι ὁσημέραι πραγματεύονται καὶ λέγουσιν, χρῆμα οὐ στενόν, οὐδὲ ἁπλοῦν, οὐδὲ ἐοικὸς τοῖς εὐθυπόροις τῶν ποταμῶν, 3a (═2al) οἷς ἔστιν παραδόντα | τὴν ναῦν ἀφεῖναι τῷ ῥεύματι

κατάγειν αὐτὴν ὡμολογημένας ὁδούς; Ἀλλʼ ἔστιν γὰρ κἀνταῦθα πέλαγος πλατὺ καὶ μέγα, παντὸς Σικελικοῦ καὶ Αἰγυπτίου πολυπλανέστερον· ἡ δὲ τέχνη οἶδεν τὴν ὁδόν, καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀφορᾷ, καὶ τοὺς λιμένας γνωρίζει.

Πέπονθεν δὲ αὐτὸ ἐκεῖνο, ὅπερ καὶ τῶν κυβερνητῶν οἱ πολλοί· ἐφίεται μὲν γὰρ ἕκαστος τοῦ εἰδέναι, ἀπολείπονται δὲ οἱ πολλοὶ τοῦ ὀρθῶς εἰδέναι·

καὶ τῶν μὲν λιμένων ἀστοχοῦσιν, ἐκφέρονται δʼ οἱ μὲν ἐπὶ ῥαχίας δυσχερεῖς, οἱ δὲ ἐπʼ ἠϊόνας μαλθακάς, οἱ 1.2 φιλοσοφίας . . πολυφωνίαις sq. vi. or. 29. 7f || 6 παθήματα . . χρῆμα . . οὐχ ἁπλοῦν vi. simil. de (bono et) malo or. 39. 1h sq. et de corpore πολυπαθεῖ or. 7. 2d vi. etiam or. 1. 2b || 8 ὑπὲρ ὧν sq. vi. or. 1. 5i || 13 πέλαγος πλατὺ sq. ut or. 37. 8a ὁρᾶς sq. etiam or. 21. 8a vers. finem | Σικελικοῦ sq. vi. or. 36. 6g || 19.20 ἐκφέρονται . . ἐπὶ ῥαχίας δυσχερεῖς . . ἐπʼ ἠϊόνας μαλθακάς ═ or. 25. 5f ὥσπερ sq. vi. etiam or. 8. 7e; 29. 3a 9 λέονον — 12 ὁδσύς p 1 δοκοῦσιν M cum R! || 4 ὡς οὐ στησομένου Reiske || 6 ἦ Δ⁰ || 7 αἱ (post καὶ) om. a α(δ) | αἰτίαι] ἀτιμίαι MNα(δ) || 8 ὁση- μεραι (sine acc.) R || 9 λέγουσι τοῦτο p || 9. 10 οὐδὲ ἁπλοῦν om. p || 12 καὶ κατάγειν α(δ) || 14 οἶδε μὲν τὴν Reiske || 16 πέπον- θεν αὐτὸ (suprascr. δὲ) R! || 16. 17 τῶν (ante κυβερνητῶν) om. θ || 19 λιμνων (suprascr. ε΄) R! || 20 ἐπὶ ῥαχίας R! | δʼ ἐπʼ α(δΔ⁰) δὲ ἐπὶ τὰς Σειρῆνας, οἱ δὲ ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους καὶ ἄλλους ἄνδρας ἢ διὰ μοχθηρίαν ἀξένους, ἢ διʼ ἀμαθίαν ἀθέους, ἢ ὑφʼ ἡδονῆς διεφθαρμένους·

εἰ δέ που τίς ἐστιν ἀγαθὸς καὶ εὔστοχος κυβερνήτης, εὐθύ τῶν λιμένων χωρεῖ τῶν ἀσφαλεστάτων, (ι 136/7) ἐνθʼ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν, οὔτʼ εὐνὰς βαλέειν, οὔτε πρυμνήσιʼ ἀνάψαι.

Τίς οὖν ἐστιν ὁ κυβερνήτης οὗτος; καὶ τίνι φέροντες || ἑαυτοὺς ἐπιτρέψομεν; Μήπω με τοῦτο, ὦ τάν, ἔρῃ, Ed. Duebn. p.2 g πρὶν ἂν τοὺς ἄλλους ἴδῃς καὶ ἐξετάσῃς· καὶ πρῶτόν γε αὐτῶν τὸν ἁβρὸν τοῦτον καὶ ἥδιστον κυβερνήτην ἡδίστης νεὼς τῆσδʼ ἐκ γῆς ἰδεῖν, ἐν δὲ τῷ πλῷ ἀχρειοτάτης καὶ πονηρᾶς ἀεὶ καὶ δυσέργου ταῖς ὑπηρεσίαις, καὶ ἐκτετμημένης τὰ ὄργανα, καὶ πρὸς τὰς τοῦ χειμῶνος ἐμβολὰς ἀσθενεστάτης καὶ ἐνδοσίμου.

Ἐπεὶ δὲ ὁ λόγος οὐκ οἶδ᾿ ὅπως εἰκόνος θαλαττίας ἐπελάβετο, μὴ ἀφῶμεν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἡμῖν, πρὶν ἐξεργάσηται σαφῶς τὴν γραφήν, εἰκάζων τὴν Ἐπικούρου φιλοσοφίαν βασιλικῇ ὁλκάδι Ἀσιήτου βασιλέως.

Λέγω 1 ἐπὶ τὰς Σειρῆνας . . ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους καὶ ἄλλους ἄνδρας vi. or. 39. 3 m cf. lulan. VI 184d simillimam ratiocinandi viam ingreditur Themist. π. ἀρετῆς 22 || 9 μήπω sq. ut or. 25. 4a; 40. 3g || 11 ἁβρὸν sq. scil. Epicurum cf. Themist. π. ἀρετῆς 22 || 17 μὴ ἀφῶμεν sq. vi. simil. or. 15. 2e sp. etiam or. 11. 6a; 14. 5a; 18. 9b; 22. 5a al. 1 συρῆνας Nφ || 2. 3 ἀμαθείαν QV || 6 ἐνθʼ] ἵνʼ Homerus χρεὼν N (-ῶν) α(δ) || 8 φροντες (suprascr. έ) R! || 9 ἐπιτρέψοεν (suprascr. μ) R! ἐπιτρέψωμεν Mα(δ) || 11 αὐτῷ R || 12 ἡδίστης νεὼς τῆσδʼ ἐκ γῆς Hob. ἡδίστης σώσισδʼ ἐκ γῆς R ἡδίστης τῆς νεὼς οὔσης (ἐστὶν N) ἐκ γῆς cett. (δΔ) ἡδίστης νεὼς ὅσον δʼ ἐν γῆς Dav.2 ἡδίστης μὲν νεὼς ὅσον ἐκ γῆς Reiske (Duk.) || 15 ἐν- τολὰς B || 17 αὐτὸν] τοῦτον BMNφα(δ) || 17. 18 ἐξετάσηται V || 19 Ἀσιήτου (‘ioniceʼ ut Λεωνίδην or. 3. 8e al. de quibus ‘ionis- misʼ apud Maximum cf. Dür p. 9) Hob. Ἀιηίου codd. (δΔ) Αἰγυπ- CHδὲ οὐ μῦθον πλάττων, ἀλλὰ οὐ πολὺς χρόνος, ὅτε ἐξ Αἰγύπτου ἐς Τροίαν ἔπλει βασιλεὺς τῶν ὑπὲρ Φοινίκης βαρβάρων, ἐκείνων τῶν | ἀνδρῶν, (λ 122) οἳ οὐκ ἴσασιν θάλατταν, 3b (═2bl) οὐδὲ (cf. ι 275) ἀλέγουσιν τοῦ Αἰγιόχου Διὸς (ι 276) οὐδὲ θεῶν μακάρων.

Παρεσκευάσατο δὴ μέλλων πλεῖν ὁ ἄθεος οὗτος καὶ ἀθάλαττος βασιλεὺς μεγάλην καὶ εὐρύχωρον ναῦν, ἵνα αὐτῷ πᾶσαι αἱ ἡδοναὶ συμπλέωσιν·

τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς βασίλεια ἦν, οἷα κάλλισται παστάδες, καὶ εὐναί, καὶ δρόμοι· (η 112/3) ἔκτοσθεν δʼαὐλῆς μέγας ὄρχατος ἄγχι θυράων τετραμμένος, καὶ δένδρα ἐπεφύκεσαν, ῥοιαί, καὶ ὄγχναι, καὶ μηλέαι, καὶ ἄμπελοι·

τὸ δὲ αὐτῆς λουτρὸν ἦν, καὶ γυμνάσιον· τὸ δὲ ὀψοποιοῖς χώρα· τὸ δέ, θάλαμοι παλλακίσιν· τὸ δέ, συμπόσιον· τὸ δέ, ἄλλό τι μέρος τρυφώσης πόλεως.

Περιεβέβλητο δὲ ἡ ναῦς πολλὰς μὲν χρόας ἡδίστας ἰδεῖν, πολὺν δὲ χρυσὸν καὶ ἄργυρον· καὶ διέφερεν 9 εὐρύχωρον ναῦν scil. θαλαμηγὸν cf. Athen. V 204e κατε- σκεύασεν ὁ Φιλοπάτωρ καὶ ποτάμιον πλοῖον τὴν θαλαμηγὸν κα- λουμένην Strabo XVII 800 Senec. de benef. VII 20 Appian. pr. 8 τίου Reiske ἀνοήτου (disputantes mecum olim de hoc loco in seminario Gotingensi) Sauppe Bottermann 1 in mge CH(MEIWCAI) (schol. vet. u) R! || 2 εἰς QV | Τροίαν) Τύρον Markl. || 2. 3 φοινήκης NV || 9 ἀθάλαττος (αλα in ras.) R! ἀθαλάττωτος Markl. | εὐρύχωρον (ρον in ras. ex ρανν) R! || 10 γὰρ 〈ἔνδοθεν〉 αὐτῆς Heins. || 11 βασίλεια (εια in ras.) R! | κάλλισται (αλλισ in ras.) R! κάλλιστοι MV κάλλιστα α(δΔ) | 12 θρόνοι Markl. || 13 ἄγχι] ἄχρι B || 14 τετραμμένος (με in ras.) R! τετράγυος Heins. (Δ) cum Homero || 15 ἐμπεφύκεσαν MN α(δΔ) || 18 πόλεως] νεὼς ἦν Reiske οὐδὲν ἀνδρὸς δειλοῦ κεκοσμημένου ὅπλοις χρυσοῖς.

οἷον τὸ θέαμα οἱ Αἰγύπτιοι, καὶ τὸν ἐπιἘθαύμαζον βάτην ἐμακάριζον, καί που τὶς εὔξατο ναύτης γενέσθαι ἡδίστης νεώς.

Ἐπεὶ δὲ ὥρα ἀνάγεσθαι ἦν, ἐξέπλει μὲν ἡ μεγάλη αὕτη ναῦς καὶ πολυτελής, καὶ ἀπεσάλευεν τῶν λιμένων, καθάπερ νῆσος πλωτή. Ἐξέπλεον δὲ καὶ αἱ ἄλλαι ὁλκάδες αἱ δημοτικαί, εὔζωνοι καὶ πρὸς τὴν χρείαν παρεσκευασμέναι.

Μέχρι μὲν ἦν τὸ πνεῦμα πρᾶον, ἐκράτει ταῖς ἡδοναῖς ἡ βασιλικὴ ναῦς, καὶ κνίσης ἦν πάντα μεστά, (Κ 13) αὐλῶν, συρίγγων τὲ ἐνοπῆς, ὁμάδου τὲ ἀνθρώπων.

Ἐπεὶ δὲ ἐξ αἰθρίας ἄφνω χειμὼν ἐπετάραξεν τὸν αἰθέρα, καὶ πνεῦμα κάτεισι λάβρον σὺν πολλῷ πατάγῳ, ἔγνωσαν τότε, τίς μὲν ἡδονῆς χρεία, τίς δὲ τέχνης.

Αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι ὁλκάδες ξυνενεικάμεναι τὰ ἱστία πρὸς τὸν κλύδωνα ἡμιλλῶντο, καὶ τὸ πνεῦμα ἔφερον, καὶ 11 αὐλῶν sq. vi. or. 22. 2d || 15 ἡδονῆς χρεία . . τέχνης vel potius ἡδονῆς . . χρείας ut or. 17. 4a sq. 5. 6 ἀπεσάλευεν — 6 πλωτή p || 13 ἄφνω — 14 λάβρον v (: αἰθὴρ) 5. 6 ἀπεσάλευε τῶν λιμένων in mge repetit. (schol. rec.) R! || 16 ξυνενεικάμεναι in mge repetit. (schol. vet. a) R! 2 οἷον (ιον in ras.) R! οὖν Dav.2 οἷον 〈εἰκὸς〉 Markl. (Duebn.) || 3 ναύτης] αὐτῆς „in uno exemplari“ legebatur teste Stephano || 5. 6 ἀπεσάλευεν (εσ in ras.) R! || 6 λιμένων ἡ ναῦς p | πλωτή] πλατύ N || 7 εὔζωνοι?? (eraso interpunctionis signo) R! || 8 〈Καὶ〉 μέχρι Reiske | μὲν 〈οὖν〉 ἦν Duk. || 8. 9 πρᾶον τὸ πνεῦμα MNα(δ) || 10 κνίσσης Ϛ(δΔ⁰) || 11 ἐνοπὴν et ὅμαδόν Homerus || 13. 14 αἰθέρα] ἀέρα in mge N || 14 κατῄει Reiske | λαῦρον N τὴν ἐμβολὴν τοῦ κακοῦ ἀπεμάχοντο·

ἡ δὲ κακοδαί|μων 3a ἐκείνη ναῦς περιεφέρετο, καθάπερ ἀνδρὸς σῶμα μέγα, καρηβαροῦν, καὶ ὑπὸ μέθης σφαλλόμενον·

καὶ οὔτε ὁ κυβερνήτης ὅ, τι χρήσαιτο τῇ τέχνῃ εἷχεν, ὅ, τε ἁβρὸς ἐκεῖνος ὄχλος ἔκειτο ἐκπλαγὴς καὶ στένων·

κατήριπεν δὲ ὁ χειμὼν τὰ θαυμαστὰ ἐκεῖνα πάντα, (Ι 541) πολλὰ δʼ ὅ γε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δούρατα μακρά· || Ed. Duebn. p.3διελύετο δὲ καὶ ἡ βασιλεία, καὶ οἱ θάλαμοι, καὶ τὰ λουτρά, καὶ ἐξέπιπτεν εἰς γῆν πόλεως ναυάγια·

(μ 418/9) οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν κύμασιν ἐπιφορέοντο.

Τοῦτο τέλος ἀνοήτου ἐπιβάτον, καὶ ἀχρήστου νεώς, καὶ ἀκαίρου τρυφῆς.

Ἐπανάγωμεν δὲ αὖθις ἐπὶ τὸν λόγον, ὡς τὴν εἰκόνα ταύτην παρελάβομεν. Ἔοικεν γὰρ ἀμέλει καὶ οὗτος οὐ πλοῦν βραχύν, οὐδὲ ἡμερῶν ὀλίγων ἡμῖν δρόμον διαγωνιουμένοις, ἀλλὰ τὸν τοῦ ζῆν ξύμπαντα χρόνον νομοθετεῖν ἡδονὰς οὐδὲν τῶν θαλαττίων ἐκείνων ἀσφαλεστέρας·

μήπω γάρ τις ἡμᾶς πειθέτω λόγος, 2. 3 σῶμα . . καρηβαροῦν ut ψυχὴ vi. or. 10. 9b; 27. 5h || 3 οὔτε ὁ κυβερνήτης . . ὅ, τε ὄχλος sq. vi simil. or. 27. 6c || 20 μήπω sq. ut or. 28. 1e 1 〈πρὸς〉 τὴν ἐμβολὴν Steph τὴν ἡδονὴν MNα corr. Steph. (ex ρ) | ἀνεμάχοντο Markl. || 4 ὅ, τε] οὔτε φα(δ) || 5 ὄχλος om. B | 〈ἀλλʼ〉 ἔκειτο φα(δ) | ἐκπλαγὴς RVQ (pr. man.) ἐκπληγὰς N ἐκπλαγεὶς cett. (δΔ) | κατήριπε (-εν) QV κατήρειπε cett. (δΔ⁰) || 6 πάντα ἐκεῖνα B || 7 δούρατα] δένδρεα Homerus || 9 καὶ (ante ἠ βασιλεία) om. BMNVα(δ) | τὰ βασίλεια α(δΔ) improb. Scbenkl || 11 κορώνησιν QV | ἵκελοι Bα(δ) || 12 ἐπεφέροντο BH ἐμφορέοντο Heins. (Δ) cum Homero || 13 τοῦτο 〈τὸ〉 τέλος B et ita Reiske || 15 ὡς] ᾧ Heins. (Δ) || 16 παρεβάλλομεν Markl. (Duebn.) || 17. 18 δρόμον ἡμῖν ϛ(δΔ⁰) || 18 διαγωνιούμενος B ὡς οὐκ ἀγαθὸν ἡδονή, ἀλλὰ ἀγωνιζέσθω, ἐὰν πεῖσαι δυνηθῇ, 〈ὡς ἀσφαλής〉. Εἰ δὲ μεταβάλλειν μὴ δυνηθῇ, ἀνέξομαι, ἡδόμενος τὸν πάντα χρόνον, καὶ ἀμελήσω τῆς ἀρετῆς, ἐάν μοι δείξῃς ἡδονὴν ἀσφαλῆ καὶ λύπης ἀμιγῆ, ἡδονὴν ἀμετάγνωστον, ἡδονὴν ἐπαινουμένην.

Δείξεις δέ πως οὐ μᾶλλον, ἢ λύπην· οὐδὲν γὰρ ὑγιὲς οὐδὲ εἰλικρινὲς τούτων κατεστήσατο τοῖς ἀνθρώποις ἡ φύσις, ἀλλὰ ἀναμέμικται πανταχοῦ τὰ λυπηρὰ τοῖς ἡδέσιν, ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ φυρόμενον· ἀνάγκη δὲ αἱρούμενον θάτερον καὶ τοῦ ἄλλου μετέχειν εὐθύς·

ἅτε γὰρ ἀλλήλοις συμπεφυκότα, τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ ἐπιρρεῖ, καὶ ἀντικαταλλάττεται τὰς γενέσεις, καὶ ἀμείβει τὰς συνουσίας.

Ὑπὸ δὲ τῆς παλιρροίας ταύτης ψυχὴ κυκωμένη, πῶς ἄν ποτε ἐπιλάβοιτο ἀλυπίας, συνοῦσα ἀγαθοῖς ἐστερημέ|νοις;

Ἐγὼ καὶ θαλάττῃ διὰ τοῦτο ἀπιστῶ, κἂν νήνεμος ᾖ, κἂν γαλήνην ἔχῃ· ὑποπτεύω γὰρ αὐτῆς τὴν 5 ἡδονὴν ἐπαινουμένην vi. or. 17. 5f ἔπαινος sq. 3 ἀμελήσω — 9 φυρόμενον x || 8 ἀναμέμικται — 14 ἀλυπίας p 4 λύπης ἀμιγῆ] in mge ἡδονὴ ἄλυπος οὐκ ἔστι x 1 πεῖσαι] στῆσαι 〈αὐτὴν〉 Duk.〈βεβαίαν〉 δεῖξαι Markl. || 2 δυ- νηθῇ, 〈ὡς ἀσφαλής〉 (coll. infra ἡδονὴν ἀσφαλῆ et p. 360. 6) Hob. | εἰ δὲ] μηδὲ Reiske (Duebn.) ὅτι Orelli μὴ Schenkl | μὴ δυνηθῇ] μὴ δυνατή Orelli τουτὶ (τοῦτο) γὰρ (δὲ) ἐὰν δυνηθῇς (-θῇ) Reiske (Duk.) τὴν ἡδονὴν Combes ἂν (εἰ) δὲ δυνηθῇ Duebn. (Schenkl) || 3 ἀνέχομαι MN | ἡδόμενος τὸν πάντα χρόνον] τοῦ λόγου MNα(δ) || 5 δείξης BV || 5. 6 δὲ πῶς; α(δΔ) || 9 ἐν (ante ἑκατέρῳ) om BHx (Δ⁰) | φερόμενον BH || 10. 11 ξυμπεφυκότα MV || 11. 12 ἀντικαταλ- λάττεται] αὐτίκα καταλλάττεται B || 14. 15 ἐστερημένοις (scil. τῆς βεβαιότητος)] ἐστραμμένοις ‘adnotatumʼ reperit Steph. (inscius ‘an ex alio exemuplari an ex coniecturaʼ) ἐφημέροις Dav.1 ἀσφα- λείας (vel βεβαιότητος) ἐστερημένοις Dav.2 ἐστηριγμένοις Markl. ἐστερησομένοις Reiske ἐπτερωμένοις Meiser || 15 ἐγὼ δὲ καὶ MN α(δ) | διὰ τοῦτο om. MNφα(δ) add. Steph. (ex ρ) ἡσυχίαν· εἰ δέ με βούλει πιστεῦσαι γαλήνῃ, ἄγε λαβὼν εἰς πέλαγος ἀσφαλές, (δ 566) ἔνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ οὔτ᾿ ἂρ χειμὼν πολύς, (ζ 43/45) οὔτέ ποτ᾿ ὄμβρῳ δεύεται, ἀλλὰ μάλ᾿ αἴθρη πέπταται ἀννέφελος, λευκὴ δ᾿ ἐπιδέδρομεν αἴγλη.

Συγκεκλήρωται δὲ καὶ ἡ ψυχὴ τοιούτῳ πάθει· καὶ μέχρις ἂν αὐτῇ ἀπῇ μὲν ὁ κυβερνήτης, ἀπῇ δὲ καὶ ἡ τέχνη, κἂν γαλήνην ἴδῃ, χειμῶνα δέδιεν· κἂν χειμῶνι ἐντύχῃ, γαλήνην ποθεῖ.

Ἀνδρὸς γὰρ βίος πρὸς ἡδονὴν νενευκότος, καὶ λύπην ἐπτοημένου, κοῦφος καὶ ψοφοδεὴς καὶ ἄπιστος καὶ θαλάττης πάσης ἀδηλότερος.

Οὐχ ὀρᾷς τοὺς μνηστῆρας νεανικαῖς ἡδοναῖς συγγιγνομένους, πίονας αἶγας κατέδοντας, καὶ ἁπαλῶν ἐρίφων ἐμπιμπλαμένους, καὶ αὐλῶν ἀκούοντας, καὶ οἶνον ἀπομισγομένους, καὶ δίσκοις ταρπομένους, καὶ αἰγανέας ἱέντας; Τίς οὐκ ἂν αὐτοὺς τῆς ἡδονῆς ταύτης

Ἐπεχείρει ἐχθρὸς λόγος τὶς παρελθὼν πείθειν ἡμᾶς ὡς αἱρετέον ἡδονήν, ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές· σοφιστὴς λόγος καὶ ἀπατεὼν δεινῶς, ὅς, ἐξὸν σκοπεῖν τὴν ἡδονῆς φύσιν, καθόσον ἡδονή, ποῦ τάττεται, ἐν ἀγαθοῖς ἢ κακοῖς, ἐν ποτέρω χορῷ παρεὶς τὸ σκέμμα, ὡς ἀγαθοῦ τῆς ἡδονῆς οὔσης, ἐσκοπεῖτο εἰ βέβαιον τὸ ἀγαθὸν τοῦτο. Καὶ ποῖον ἄν τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν

σαλεῦον καὶ κραδαινόμενον; Ὥσπερ γάρ, οἶμαι, καὶ τῆς ἄλλης γῆς εἰ ἀφέλοι τὶς τῷ λόγῳ τὴν ἕδραν ἢ τὴν 6 ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές vi. or 30. 4b || 12 σα- λεῦον καὶ κραδαινόμενον nam ἑδραῖον τὸ ἀγαθόν vi. or. 39. 1h Codices RBMNQVα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 12 ὥσπερ — p. 361. 5 φύσιν p | ὥσπερ — p. 361. 6 σώ- ματος n 12 κραδαινόμενον] in mge κινούμενον πλημμελῶς (schol. vet. a) R! 1 〈ΛΑ΄〉 Hob. || 3 in mge β⁰ν N | περὶ — 4 βέβαιον β΄ (λόγος δεύτερος) RB(Q) περὶ — βέβαιον NV additis λόγος λβ΄ φ ἔτι περὶ τοῦ αὐτοῦ M ἔτι περὶ τοῦ αὐτοῦ ὅτι — βέβαιον λόγος λβ΄ α ὅτι οὐκ ἔστι τὸ ἀνθρώπινον τέλος ἡ ἡδονὴ Heins. περὶ ἡδονῆς β΄ Dav.2 || 5 ἐχθρὸς] ἐχθὲς Heins. || 7 δεινός QVφ || 8 κα- θόσον 〈γὰρ〉 ἡδονή Reiske | ποῦ R!BMV που cett. (δΔ) || 9 ὁπο- τέρῳ ς(δΔ) ὁποτέρῳ 〈τάττεται〉 Reiske || 11 ποῖον Rφ πῶς cett. (δΔ) | ἐπινοῆσαι M cum R! || 13 ἄλλης Rn ὅλης cett. (δΔ) | ἀφέλοι (οι in ras.) R! | τῷ λόγῳ om. HMNφα(δ) | ἢ τὴν R! (in ras. ex ἢ μονήν) Qpn καὶ τὴν cett. (δΔ) μονήν, συναφεῖλεν αὐτῆς καὶ τὸ εἶναι· καὶ τοῦ ἡλίου εἰ ἀφέλοι τὶς τὴν κίνησιν καὶ τὸν δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν· οὕτως καὶ τοῦ ἀγαθοῦ εἴ τις ἀφέλοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ τὴν φύσιν· οὐ γὰρ χρόνῳ τὸ ἀγαθὸν ἀνθεῖ, ὡς ὥρα σώματος.

Πῶς ἂν οὖν τις περὶ ἡδονῆς σκοποῖ, τὸ μὲν ἀγαθὸν αὐτῇ προσθείς, ἀφελὼν δὲ τὸ βέβαιον; Εἰ γὰρ ἀνάγκη ἀγαθὸν ὄν βέβαιον εἶναι, τῇ τοῦ βεβαίου ἀπουσίᾳ καὶ τὸ ἀγαθὸν τῆς ἡδονῆς συναπέρχεται. Καὶ πότερος τούτων τῷ πιθανῷ πλησιαίτερος; ὁ λέγων τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι, κἂν μὴ βέβαιος, ἢ

ὁ ἀγαθὸν λέγων μὴ εἶναι, ἂν μὴ ὡς βέβαιον ᾖ; Ἐγὼ 4bμὲν οἶμαι, θάτερον· κρεῖτ|τὸν γὰρ ἀφελεῖν ἡδονὴν ἀγαθοῦ, προσθέντας τὸ βέβαιον αὐτῷ ἢ προσθεῖναι ἡδονῇ τἀγαθόν, ἀφελόντας αὐτῆς τὸ ἀσφαλές.

Ἐπεὶ τοίνυν τὸ μὲν ἀγαθὸν οὐχ ἡδὺ πάντως, βέβαιον δὲ πάντως, τὸ δὲ ἡδὺ οὐ πάντως ἀγαθόν, ἀβέβαιον δὲ πάντως, λείπεται δυοῖν θάτερον, ἢ τὴν ἡδονὴν 1.2 τοῦ ἡλίου . . τὸν δρόμον sq. vi. or. 34. 1c || 8 εἰ . . ἀνάγκη ἀγαθὸν ὂν βέβαιον εἶναι sq. cf. Epict. diss. lI 11. 19 τὸ ἀγαθὸν δεῖ εἶναι τοιοῦτον ἐφʼ ᾧ θαρρεῖν ἄξιον . . . ἀβεβαίῳ τινὶ θαρρεῖν ἄξιον; μή τι οὖν βέβαιον ἡ ἡδονή; οὔ sq. 3 τοῦ ἀγαθοῦ — 6 σώματος x || 8 εἰ γὰρ — 9. 10 συνα- πέρχεται p || 13 κρεῖττον — 15 ἀσφαλές n || 16 ἐπεὶ τοίνυν — p. 362. 7 ἐπικρυπτόμενα n | τὸ μὲν — p. 362. 4 ἀγαθοῦ x 8 〈καὶ〉 εἰ p | γὰρ om. p | ἀγαθὸν 〈ἢ τι〉 ὂν p | τοῦ post τῇ om. p || 10 τῷ πιθανῷ τούτων Ϛ(δ) | πλησιέστερος MN | 11 λέγων την τὴν (prior. την lineolis delet.) R! | βέβαιος (scil. η ἡδονὴ ut sit praeter βέβαιος nil nisi βέβαιον formatum adiec- tivi nequiore usu) R βέβαιον cett. (δ (δΔ) || 11 12 ἢ ὁ (in ras. ex ἢ καὶ) R! ᾖ· ὁ Markl. (Δ) || 12 ὡς] καὶ Reiske (Duebn.) sed ὡς idem hic valet atque ‘planeʼ cf. Plat. legg. lII 676b τὸ δέ γε ὡς ἄπλετόν τι καὶ ἀμήχανον ἄν εἴη al. (quae collegit Ast lex. Platon. IIl 582) || 13 θάτερον 〈τὸν δεύτερον〉 Markl. (Duk.) || 14 τὸ ἀβέβαιον Dav.2 || 15 ἀφελόντας — 16 ἀγαθὸν om. N διώκοντας ἀμελεῖν τἀγαθοῦ, ἢ τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένους μὴ διώκειν ἡδονήν. Οὐθὲν δὲ οἶμαι διωκτὸν ὅ, τι μὴ ἀγαθόν· ἀλλʼ ἀγαθοῦ φαντασίᾳ, τὸ μὴ ἀγαθὸν διώκεται ἐν χώρᾳ ἀγαθοῦ·

καθάπερ ὑπὸ τῶν χρηματιστῶν τὰ κίβδηλα τῶν νομισμάτων, οὐ διότι κίβδηλα, αἱρετὰ ὄντα, ἀλλὰ τῇ πρὸς τὸ ἀληθὲς ὁμοιότητι τὴν τοῦ κιβδήλου φύσιν ἐπικρυπτόμενα.

Ἀλλʼ ἐνταῦθα μὲν οἱ ἀργυρογνώμονες τῇ τέχνῃ διεκρίναντο τἀληθοῦς τὸ μὴ δόκιμον· ἐν δὲ τῇ τῶν ἀγαθῶν νομῇ διακρίνει ὁ λόγος ἀπὸ τῶν ὄντων ἀγαθῶν τὰ φαινόμενα

μέν, οὐκ ὄντα δέ ἀλλὰ λησόμεθα, ὥσπερ οἱ μοχθηροὶ χρηματισταί, θησαυροὺς ταμιευόμενοι κιβδήλων ἀγαθῶν.

Τίς ἂν οὖν καὶ γένοιτο ἡ σκέψις ἡμῖν; καὶ τίς ὁ

τῆς δοκιμασίας οὗτος τρόπος; Φέρε, εἴ τις ἐπεχείρει τὸν βοῦν ὑπολύσας τῶν ἀρότρων, καὶ τὸν ἵππον τῶν 8 οἱ ἀγρυρογνώμονες sq. vi. simnil. or. 18. 3b ἀλλʼ ὥσπερ sq. || 10. 11 τὰ φαινόμενα . . ἀγαθὰ cf. Albin. 27 τῶν λεγομένων ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀγαθῶν οἷον ὑγείας κάλλους τε καὶ ἰσχύος καὶ πλούτου . . μηδὲν εἶναι καθάπαξ ἀγαθὸν sq. Apul. dogm. Pl. II 1 vi. etiam or. 18. 3c ἐὰν γὰρ sq. et quae ibi adnotavi || 16 τὸν βοῦν ὑπολύσας sq. vi. or. 23. 4b βοῦς ἀροῖ sq. etiam or. 29. 7h cf. Cicer. nat. deor. l 14. 37 Porphyr. abstin. 20 Varro fragm. 559 Senec. ben. IV 5. 2 Philo fragm. 675 M 15 φέρε — 16 ἀρότρων v (: ὑπολύσας) 1 τοῦ ἀγαθοῦ x || 1.2 ἐρουμένους x || 3 τὸ μὴ (η in ras.) R! || 5 (et 12) κερματιστῶν (κερματισταί) Markl. φαύλων χρηματιστῶν Reiske || 8 ἐνταῦθα (αυ in ras.) R! | διεκρίνατο (suprascr. ν) R! διέκριναν Reiske || 9 ἀγαθων-νομῇ R! | νομῇ] οὐ μὴ Reiske || 10 〈οὐ (μὴ)〉 διακρίνει Heins. (Dav.2) || 12 μοχθηροὶ] πονηροὶ NQVρ || Β Α 15 οὗτος τρόσς V τρόπος οὗτος ϛ(δΔ) || 16 ἀρότρων (in ras. ex ἁρμάτων) R! | τῶν ἵππων (pr. man.) R!N ἁρμάτων, || ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν Ed. Duebn. p.5 τὸν μὲν βοῦν τῷ ἅρματι, τὸν δὲ ἵππον τῷ ἀρότρῳ, ἆῤ οὐκ ἂν ἦν πρὸς μὲν τὴν φύσιν παράνομος, πρὸς δὲ τὰ ζῷα αὐτὰ ὑβριστής, πρὸς δὲ τὰς τέχνας ἀμαθής, πρὸς δὲ τὴν χρείαν ἀκερδής, πρὸς δὲ

τὴν ὑπηρεσίαν καταγέλαστος; Τί δὲ τὰ τούτων ἔτι ἀτοπώτερα; εἰ τῶν μὲν ὀρνίθων ἀφελὼν τὰ πτερά, βαδιστικὰ ἐκ πτηνῶν εἶναί σοι θέλῃς, τὸν δὲ ἄνθρωπον 5aπτερώσας παραδῷς τῷ αἰθέρι φέ|ρεσθαι διʼ αὐτοῦ, ὄρνιθος δίκην, οὐκ ἔσῃ καταγέλαστος τῆς ἀλλαγῆς;

Ὁπότε μηδὲ ὁ μῦθος τὸν Δαίδαλον ἠνέσχετο ἀτόπους οὕτω τέχνας πραγματευόμενον, ἀλλὰ ἀπέρριψεν αὐτῷ τὸν παῖδα τοῦ αἰθέρος εἰς γῆν κάτω αὐτοῖς πτεροῖς

Φασὶν δὲ καὶ Καρχηδόνιον νεανίαν ἀγρεῦσαι λέοντα ἄρτι ἐκ γάλακτος, καὶ ἡμερῶσαι τοῦτον παρανόμῳ τροφῇ, καὶ τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐξελεῖν διαίτῃ νόθῳ, 11. 12 Δαίδαλον . . ἀτόπους οὕτω τέχνας πραγματευόμενον ex eadem sententia qua Horatius od. l 3. 34 ‘expertus vacuum Dae- dalus aera pinnis non homini datisʼ || 14 Καρχηδόνιον νεα- νίαν scil. Hannonem cf. Aelian. nat anim. 5. 39 Ἄννων οὖν λέοντα εἶχε σκευαγωγὸν Plin. nat. hist. 8. 21 Plut. rei publ. ger. pr. 3 (799) Ἄννωνα λέοντι χρώμενον σκευοφόρῳ παρὰ τὰς στρατείας αἰτιασά- μενοι τυραννικὰ φρονεῖν ἐξήλασαν errat igitur scholiastes Ma- ximi Hasdrubalem illum fuisse ratus 14 Καχρηδόνιον — p. 364. 4 δυστυχίᾳ Apostol. X 61 (═ Arsen. 33. 77) 14 νεανίαν] in mge ἰστέον (om. HQV) τὸν ἀσδροῦβαν φησίν (φασὶ QV) R (schol. vet. a) V (rubr.) HQ 3 φύσιν] φωνὴν MN || 7 εἰ] ἐὰν Meiser || 8 ἐκ πτηνῶν om. N (pr. man.) α(δ) | θέλεις BMNQV θέλοις α(δ) Orelli || 10 τῆς ἀλ- λαγῆς om. MN (pr. man.) α add. Steph (ex ρ) || 13 εἰς γῆν] εἰς τὴν lacobs (apud Duebn.2 praef.) εἰς θάλασσαν Markl. εἰς Αἰ- γαῖον Duk. || 14 Καρχηδόνιόν 〈φασι〉νεανίαν Apost. ὥστε ἐπιθεὶς αὐτῷ φορτίον ἤλαυνεν διʼ ἄστεος ὄνου δίκην· ἀλλὰ ἀπέκτεινάν γε αὐτὸν Καρχηδόνιοι μισήσαντες τῆς παρανομίας, ὡς τύραννον μὲν τῇ φύσει, ἰδιώτην δὲ τῇ δυστυχίᾳ.

Ὥσπερ οὖν τῷ ἵππων γένει συγκεκλήρωται πρὸς σωτηρίαν δρόμος, καὶ τῷ βοῶν πόνοι, καὶ ὄρνισι πτερά, καὶ λέουσιν ἀλκή, καὶ ἄλλοις ἄλλό τι, οὕτως ἀμέλει καὶ ἀνθρώπῳ ὑπάρχει δύναμις ξυμφυὴς διασωστικὴ τοῦ γένους·

ταύτην δὲ ἑτέραν εἶναι δεῖ παῤ ἕκαστον τῶν ἄλλων, εἰ μέλλει ἄνθρωπος ὤν μὴ ὑπὸ ἀλκῆς σωθήσεσθαι, ὥσπερ οἱ λέοντες, μηδὲ ὑπὸ δρόμου, ὥσπερ οἱ ἵπποι, μηδὲ ἀχθοφορεῖν ὄνου δίκην, μηδὲ ἀροῦν βοὸς δίκην, μηδὲ πέτασθαι κατὰ ὄρνιθας, μηδὲ νήχεσθαι κατὰ ἰχθύος.

Ἀλλʼ ἔστί τι καὶ τούτῳ ἔργον ἴδιον, διαγνωστικὸν τοῦ βίου, εἰ ἐννενέμηται τὰ ζῷα τὰς δυνάμεις, ἑκάστην ἕκαστον κατὰ τὴν χρείαν τοῦ βίου, καὶ τὰ ἔργα κατὰ τὰς δυνάμεις, καὶ τὰ ὄργανα 5 ὥσπερ οὖν sq. vi. or. 10. 5f; 20. 6c; 29. 7h cf. Themist. π. ἀρετῆς (Mus. Rhen. 21. 449) Iambl. protr. 5 Pist. 36) Plut. de fort. 3 de soll. anim. 5 lulian. VI 194c Orig. c. Cels 219 Porph. de abstin. III 8 Plut. fragm. περὶ ἰσχύος Cicer. nat deor lI 63. 158 etiam Plat. Prot. 320d sq. 5 ὥσπερ — 14 ἰχθύας n 1 ἄστεως (prim. man.) R || 2 γε ÷ αὐτὸν R! || 4 δυστυχίᾳ] τύχη MNφα(δ) || 5 τῷ] τῶν MV Dav.2 corr. Reiske || 6 σωτη- ρίαν δρὸς unde σωτηρίαν ἀνδρὸς V | τῷ βοῶν RMQ τῶν βοῶν Nn τῷ τῶν βοῶν cett. (δ) | ὄρνισι?? R! || 8 καὶ ἀνθρώπῳ RQ καὶ τῷ ἀνθρώπῳ cett. (δΔ⁰) || 9 ἑκάστου MN ἑκάστην Markl. || 10 ἄλλων (λω in ras.) R! | μέλλοι MN (in mge) QV n || 11 λέοντες (λε in ras.) R! || 13 πέτεσθαι nescio unde Δ || 14 ἔργον om. BMNVφ || 15 δια- σωστικὸν Heins | εἰ — 16. 17 τοῦ βίου om. V | εἰ νενέμηται (pr. man.) Mα(θ) εἶεν· νενέμηται Dav.2 εἴ γε νενέμηται Reiske (Duebn.) || 16 〈καὶ〉 ἑκάστην BMNQα(δ) | ἕκαστον (ον in ras.) R! κατὰ τὰ ἔργα καὶ τἀγαθά.

Καί, ξυνελόντι εἰπεῖν, τὸ ἑκάστου ἀγαθὸν ἐν τῷ ἐπιχωρίῳ τῶν ἔργων μένει, τὰ CH δὲ ἔργα ἐν τῷ τῆς χρείας ἀναγκαίῳ, ἡ δὲ χρεία ἐν τῷ τῆς δυνάμεως εὐπόρῳ. ἡ δὲ δύναμις ἐν τῷ τῶν ὀργάνων εὐμηχάνῳ, τὰ δὲ ὄργανα ἐν τῷ τῆς φύσεως 5bποικίλῳ

Παντοδαπὴ γὰρ ἡ φύσις, καὶ | διὰ τοῦτο περιέβαλεν καὶ διεκόσμησεν τὰ ζῷα ἕκαστα ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ βίου, ἄλλα ἄλλοις ὅπλοις· τὰ μὲν ὀνύχων ἀκμαῖς, τὰ δὲ ὀδόντων ῥώμῃ, τὰ δὲ κεράτων ὀξύτητι, τὰ δὲ ποδῶν τάχει, τὰ δὲ θυμῷ, τὰ δὲ ἰῷ·

τὸν δὲ ἄνθρωπον ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν περιβλημάτων, ἀπέφηνεν γυμνὸν καὶ ἀσθενῆ καὶ ἄτριχον, καὶ ῥώμην ἀσθενῆ, καὶ θεῖν βράδιστον, καὶ ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ νήχειν ἀμβλύτατον·

ἐνέφυσεν δέ τι αὐτῷ ζώπυρον ἀφανὲς 10 τὸν . . ἄνθρωπον . . . ἀπέφηνεν γυμνὸν sq. cf. Dio Chrys. VI 26 ἐπεὶ δὲ ἔλεγόν τινες οὐ δυνατὸν εἶναι ζῆν τὸν ἄνθρωπον ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ζῴοις διὰ τὴν ἁπαλότητα τῶν σαρκῶν καὶ διότι ψιλός ἐστιν, οὔτε θριξὶ σκεπόμενος . . οὔτε πτεροῖς οὐδὲ δέρμα ἰσχυρὸν ἀμπέχεται sq. schol. ad Hesiod. op. et di. 42 (Gaisford poet. min. 3. 59) γυμνοὶ οὕτω τυγχάνοντες καὶ σκέπης καὶ χρημάτων ὄντες ἐπιδεεῖς || 14 ἐνέφυσεν sq. cf. Plut. de fort. 3 ἀλλʼ ἓν δι- δοῦσα . . τὸν λογισμὸν Orig. c. Cels. 215 1. 2 τὸ ἑκάστου — 6 φύσις x || 6 ἡ φύσις — p. 366. 5 λόγῳ p (om. tamen 12 καὶ ἄτριχον — 14 ἀμβλύτατον et p. 366. 2 ᾧ διατελεῖ — p. 366. 3 τῶν σωμάτων) 1 〈ὁμοίως δὲ〉 καὶ τὰ ἀγαθά Reiske | ἀγαθά ÷÷÷÷÷÷: καὶ R! || 2 in mge CH(MEIWCAI) (schol. vet. u) R! || 5 ὄργανα) ἔργα RxB (in mge corr.) | τῷ φύσεως nescio unde δΔ || 6 καὶ διὰ τοῦτο om. p || 7 ἕκαστον Reiske || 8 ἀλκαῖς MNα(δ) corr. Dav.1 (ex a) || 9 τὰ δὲ — ῥώμῃ om. p | ὀδόντων] κεράτων Markl. | κερά- των] ὀδόντων Markl || 10 θυμῷ] χυμῷ Wakefield (silv. cr. III 144) || 11 προβλημάτων Wakefield (Duebn.) || 12 ἀσθενῆ om. φ ἀναισθῆ Markl. ἀστεγῆ Orelli ἀσκεπῆ Wakefield (Duebn.) uncis incl. Δ⁰ ἄτριχον] ἄτεχνον Markl. sed cf. Dio Chrys. VI 26 διότι ψιλός ἐστιν οὔτε θριξὶ σκεπόμενος || 13 νήχεσθαι Reiske πρὸς σωτηρίαν βίου, ὃ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι νοῦν, διατελεῖ σωζόμενον, καὶ τὰς ἀπορίας ἐξιώμενον τοῦ βίου, καὶ θεραπεῦον τὴν ἔνδειαν τῶν σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς τῶν ἄλλων ζῴων πλεονεξίαις, καὶ πάντων κρατοῦν καὶ ὑπάγον τῷ τοῦδε νόμῳ καὶ λόγῳ.

Ἔρου δή με καὶ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· σκεπτέον τὸ τούτου ἀγαθόν, ποῦ καὶ τίνα τρόπον.

Ἀποκρινοῦμαί σοι ὡς περὶ τοῦ λέοντος, ὡς περὶ τοῦ ὄρνιθος, ὡς Ed. Duebn. p.6περὶ τῶν || ἄλλων ἁπάντων ἀπεκρινάμην· ἐνταῦθα ζήτει τὸ ἀνθρώπου ἀγαθόν, ὅπου τὸ ἀνθρώπου ἔργον. Ποῦ δὲ εὕρω τὸ ἔργον; ὅπου τὸ ὄργανον. Ποῦ δὲ εὕρω τὸ ὄργανον; ὅπου τὸ διωκόμενον. Ἐντεῦθεν ἄρξαι.

Τί ἀνθρώπου διασωστικόν; ἡδονή· Πρᾶγμά μοι κοινὸν λέγεις, ἐπὶ πάσας φύσεις ἐξικνούμενον, καὶ διὰ τοῦτο αὐτοῦ τὴν προτιμίαν οὐκ ἀνέχομαι· ἥδεται καὶ βοῦς, ἥδεται καὶ ὄνος, καὶ σῦς, καὶ πίθηκος. Ὅρα ποῦ τάττεις τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος, τίνας αὐτῷ κοινωνοὺς τῶν ἀγαθῶν δίδως.

Εἰ δὲ ἡδονὴ τὸ σῶζον, ζήτει μετὰ τοῦτο, τί ἡδονῆς ὄργανον· ἐντεύξῃ δὲ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς· καὶ μέχρι μὲν ὀφθαλμῶν καὶ ὤτων τίμα τὰ ὄργανα· ἐὰν δὲ προέλθῃς περαιτέρω, ἐπὶ τὰς ἡδονῆς | ὁδούς, ὅρα τίσιν ὀργάνοις 6a ἀνατίθης τὴν σωτηρίαν.

Εὗρες τὰ ὄργανα, ζήτει τὰ 9. 10 ἐνθαῦτα ζήτει sq. ═ or. 33. 7b cf. simil. Epict. diss. I 4. 11 ἐκεῖ ζήτησον . . ὅπου σοῦ τὸ ἔργον· ποῦ δὲ σοῦ τὸ ἔργον sq. 16 ἥδεται καὶ βοῦς sq. vi. etiam or. 32. 4a sq. 2 διατελεῖ 〈τοῦτο τὸ ζῷον〉 σωζόμενον Reiske || 5 πάντα τῷ τοῦδε νόμῳ καὶ λόγῳ ὑπάγον p || 12 διωκόμενον (vel διωκτόν vi. p. 369. 1) Hob. διῶξον codd. διῶκον α(θ) διασωστικὸν Reiske διασῶζον Heins. (Duebn.) || 13 〈τὸ〉 διασωστικόν Reiske || 15 πο- τειμίαν (pr. man.) || 16 ἥδεται (alter.) RQ om. cett. (δΔ⁰) || 21 τί- μια α(δ) sed antecedit et sequitur ὅρα || 23 ηὗρες R (pr. man. ut videtur) ἔργα. Λιχνευέτω ἡ γλῶττα, τηκέσθωσαν οἱ ὀφθαλμοί, ἐκλυέσθω ἡ ἀκοή, πληρούσθω ἡ γαστήρ, ὑβριζέτω τὰ ὑβρίζειν πεφυκότα. Εὗρες τὰ ἔργα, ἐντετύχηκας τῷ ἀγαθῷ. Τοῦτο ἡ σωτηρία; τοῦτο ἡ εὐδαιμονία;

Ἔχοις εἰπεῖν, τίνάς ποτε Ὅμηρος ὀνομάζων χαίρει θεοῖς εἰκέλους, καὶ δίους, καὶ μῆτιν ἀταλάντους Διί;

Τίνας γάρ, ἀλλʼ ἢ τοὺς ἀρίστους, Ἀγαμέμνονά τε καὶ Ἀχιλλέα καὶ Ὀδυσσέα, καὶ ὅστις ἄλλος συνετέλει αὐτῷ

εἰς ἐπαίνου μοῖραν; τί δέ, εἰ μὴ τῷ Διὶ εἴκαζεν αὐτούς, ἀλλʼ ἢ Μdαχάωνι τῷ ἰατρῷ, ἢ Κάλχαντι τῷ μαντικῷ, ἢ Νέστορι τῷ ἱππικῷ, ἢ Μενεσθεῖ τῷ τακτικῷ, ἢ Κπειῷ τῷ τέκτονι, ἢ Νιρεῖ τῷ καλῷ; ἆρʼ οὐκ ἄν εἶχες ἀποκρίνασθαί μοι τῆς εἰκόνος τὴν αἰτίαν; ἢ ἐκεῖ μὲν γνωρίζεις τὴν ὁμοιότητα, ἐνταῦθα δὲ, ὅτι μὲν ὅμοιοι τῷ Διὶ, οἶσθα, καὶ ἐπαινεῖς τὸν εἰκάσαντα τῆς

γνωρίσεως, τὸ δὲ γνώρισμα αὐτὸ ἀγνοεῖς; 〈ἴέρε οὖν, ἐγώ σοι ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου διηγήσομαι, ὡς 〈δεῖ· οὐ〉τωσὶ ἡρέμα πω λέγων· 4 ἔχοις εἰπεῖν sq. vi. or. 23.1 a ubi iden initium || 5 θεοῖς εἰκέλους s. ═ or. 23. 1 a etiam or. 40. 3 b ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις aq. cf Ps Plut. vit Hom. 133 Themist. 5. 64 b. 9. 122 d Dio Chrys. 4. 41; 1. 38 vi. etiam or. 38 1 b; 26 9 h vers. finem || Nιρεῖ τῷ καλῷ νi. or. 40. 2g etiam or. 15. 3f Codices RBMNV ( Stephanus) φ (═ Paccius) ; B (teste Davisio) 1 〈 ΛE΄〉 Hob. ||3 in mge δ΄ R! ζος NV |πῶς — παρασκευά- σαιτο RM V πῶς — παασκευάσατο BN (littera ι atramento in titulum rubricatum intrusa) additis λόγος λζʹ φᾶ || 4 ἔχοις (οι in ras.) R! ἔχεις cett.(δ) Boissonade (anecd IV 4.17) || 5 ἰκέλους MN (ῖκ-) |δίους] διογενεῖς MNφα(δ) || 6 ἀλλʼ] ἄλλους φ? ἀχαιῶν B 9 όαχάωντω (suprascr ι) R! Μαχαονι τῷ α(δΔ) || 11 Νηρεῖ RN (pr. man .) ἆρʼ οὑν οὐκ αν B || 15 αὐτὸ om. φα(δ || 16 6 διηγύσω- μαι α(δ) || 16.17 ὡς 〈δεῖ (vel ἔχω?) οὐ〉τωσὶ (ut p. 106.5) Ηob. ωστωσιν (-κεν) R(HB) ὥστε σʼ ἐν. V ὡς Nα(θ) οὑτωωσὶ Markl. (cf Plat. republ. III 393 d) οὐ γάρ εἶμι ποιητικός.

Πατέ|ρα γάρ που θεῶν καὶ ἀνθρώπων εἶναι λέγει τὸν Δία, οὔτι που διότι ὑπεκδὺς τοῦ οὐρανοῦ, νῦν μὲν ὄρνιθι εἶκασθείς, νῦν δὲ χρυσῷ, καὶ ἄλλοτε ἄλλῳ, γυναιξὶ θνηταῖς ἐπλησίαζεν, σπερμαίνων τὰ πρῶτα γένος κυδρῶν βασιλήων· οὕτω γὰρ ἄν εἴη ὁ Ζεὺς ὀλιγοτεκνότατος· ἀλλὰ τὴν αἰτίαν ἀναθεὶς αὐτῷ τοῦ εἶναι τὰ γένη ταῦτα, καὶ σώζεσθαι, προσειπεῖν πατέρα, τῶν ἐν φιλίᾳ ὀνομάτων τὸ πρεσβύτατον.

Κἶεν· οὕτω σοι τὰ τοῦ Διὸς ἔχει. Τ δὲ τῶν ὁμοίων τῷ Διὶ ἆρʼ ἡγεῖ ἄλλῃ πη ἔχει; ἢ οὐχ ὁρᾷς, ὡς οὐδὲ ||τὸν Σαλμωνέα εικασαν οἱ ποιηταὶ αὐτῷ, Ed. Duebn. P18 καίτοι κερανοὺς ἀφιέντα, ὡς ᾤετο, καὶ μιμούμενον

Πῶς οὖν γένοιντʼ ἂν ὅμοιοι ἄνθρωποι

Διί; ἔΜ μούμενοι αὐτοῦ τὸ σωστικὸν καὶ φιλητικὸν καὶ πατρικὸν δὴ τοῦτο. Αὕτη θνητὴ πρὸς θείαν ἀρετὴν ὁμοιότης, ἢ παρὰ μὲν θεοῖς καλεῖται θέμις, καὶ δίκη, καὶ ἄλλʼ ἄττα μυστικὰ καὶ θεοπρεπῆ ὀνόματα· παρὰ δὲ ἀνθρώποις φιλία, καὶ χάρις, καὶ ἀλλʼ ἄττα προσηνῆ καὶ ἀνθρωπικὰ ὀνόματα.

Ἐνδεέστερον δὲ δὴ τὸ ἀνθρώπειον τῆς θείας ἀρετῆς, τά τε ἄλλα, καὶ κατὰ φιλίας ἔκτασιν· οὐ γὰρ ἐξικνεῖται ἡ θνητὴ φύσις ἐπὶ τὸ ὅμοιον πᾶν, ἀλλʼ ὥσπερ αἰ τῶν βοσκημάτων ἀγέλαι, οἰκειοῦται τῷ ξυννόμῳ μόνον· ἀγαπητὸν δὲ εἰ καὶ τούτφ παντί.

Nῦν δὲ Ιδοις ἂν ἐν ἀγέλῃ μιᾷ, ὑπὸ ποιμένι ἐνί, στάσεις πολλὰς καὶ διαφωνίας κυριττόντων ἀλλήλους καὶ διαδακνόντων, μόγις ὄντα που ζώπυρα εἰς βραχὺν ἀριθμὸν φιλίας σαφοῦς ξυνεληλαμένα.

Στία μὲν καὶ ποτὰ καὶ ἀμπεχόνας, καὶ ὅση ἄλλη χρεία σωμάτων,16 b πορίζονται οἱ ἄνθρωποι ἀμοιβῇ καὶ ἀντιδόσει ἐκ χαλκοῦ καὶ σιδήρου, καὶ τὰ σεμνὰ δὴ ταῦτα, χρυσοῦ καὶ ἀργύρου·

ἐξὸν χαίρειν τῇ τῶν μετάλλων φράσαντας 2 τὸ σωστικὸν scil. Διὸς Σωτῆρος cf. Pa. Arist. π. κόσμου 6 Cormut. epidr 9 Cicer. fin. III 20 66 Epici diss. l 22. 16 φιλη- τικὸν scil. Διὸς φιλίου cf. Dio Chrys. XII 75. 1. 39 Eudοc. vicl. 312 Themist. 64 lulian VIII 252c etiam II 96a saep. Lucian. Tim. 1 || 7 ἐνδεέστερον δὴ sq. vi. simil. or. 6.1 b θεῶν δὲ ἐλατ- τοῦσθαι sq ||11 τῷ ξυννόμῳ vi. or. 29. 7i; 15. 4 a | 16 ὅση ἄλλη χρεία sq. vi. or. 39 1 d et quae ibi adnotavi || 19 χαίρειν φρά- σαντες sq ut infra § VII b 1 Νέστορα] Ἕκτορα MNH (in mge corr. φα(δ) corr. Dav. (ex a) 3 θνητῇ Steph. (Duebn ) θνητῆς eins. || 7 δὲ (ante δὴ) om. α(δ) corr .Markl ||7.8 ἀνθρώπειον RN ἀνθρώπινον cett.(δ)| 11 οἰκειοῦνται BV τοῦτο BV α(θ) corr. Dav. || 13 κηριττόν- των BN || 14 μόγις 〈περι〉όντα Reiske || 17 οἷ (ante ἄνθρωποι) om. α(δ) || 18 ἐκ (ante χαλκοῦ) del. Heina. (cum φα) τῶν ἐκ Reieke | δὴ in ras. R! || 18.19 ταῦτα 〈εἰ δεῖ λέγειν χρυσοῦ Reiske 19 μεταλλέων Markl. (Duebn) (recte?) τέχνῃ, λαμβάνειν παρʼ ἀλλήλων ταῦτα ἀπονητί, μετρουμένους μέτρῳ τῷ πάντων ἰσαιτάτῳ, τὸν μὲν ἐνδεᾶ τὴν χρείαν λαβόντα παρὰ τοῦ ἔχοντος, τὸν δὲ ἐν περιουσίᾳ ἀφεῖναι, κτησάμενον παρὰ τοῦ λαβόντος, ὡν ἡ ἀντίδοσις οὐχ ἔξει αἰτίαν.

Τῴ μὲν Αυκίῳ λαύκῳ χρυσὸν δόντι καὶ λαβόντι χαλκόν, καὶ (Ζ 236) ἑκατόμβοιʼ ἐννεαβοίων ἀλλαξαμένῳ ὀνειδίζει μηρὸς· εἰ δὲ παρωσάμενοι τὴν τούτων ἀξίαν τῇ γνώμῃ τὰς ἀντιδόσεις διεμετροῦντο, ἥν ἂν δήπου τὸ χρῆμα ἰσόρροπον.

Νῦν δὲ καπηλείας πάντα μεστά, καὶ ἐμπορίας, καὶ συμβολαίων πικρῶν, ἀγοραίων τὲ καὶ θαλαττίων καὶ ἠπειρωτικῶν, ξενικῶν τε καὶ ἀστικῶν, καὶ ἐπιχωρίων καὶ διαποντίων, ἄνω καὶ κάτω στρεφομένης τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάττης, τὰ ἀθήρατα ἐκθηρωμένων, καὶ τὰ ἀφανῆ μεταλλευόντων, καὶ τὰ πόρρω διωκόντων, καὶ τὰ σπάνια ποριζομένων, καὶ θησαυροὺς κατορυττόντων, καὶ κατώρυχας ἐμπιμπλάντων, καὶ ταμεῖα σωρευόντων.

Τὸ δὲ τούτων αἴτιον ἀπιστία φιλίας, καὶ πλεονεξίας ἔρως, καὶ ἀπορίας 2 μετρουμένους μετρῳ ut or. 32. 9 c || 6 τῷ Ιλαύκῳ sq. vi. or. 32. 5 b etiam or. 39 1 a cf. lulian. ep. 19. 387 c Crat. ep. 15 Horat. sat. l 7. 17 || 10 τῇ γνώμῃ sq. vi. or. 40. 1 c vers finem 12 πάντα μεστά ut or. 23 6 b: 26.2 g; 27.9 a etiam or.1.8a; 4.5a al. || 13 θαλαττίων καὶ ἠπειρωτικῶν ut or. 11. 5 b; 10 5 i; 25. 4 a; 37. 6 f etiam or. 2. 9 b || 15 τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάττης scil. quibus homines propter aviditatem πράγματα παρέχουσι vi. or. 36. 2 b: 29. 3 a || 16 μεταλλευόντων so vi or. 36. 2 b || 20 πλεονεξίας ἔρως cf. Senec. ep.73.2 ‘ulla liberalitas tam plene occurrere potest ut cupiditates illorum quae crescunt dum implentur exsatietʼ 1 ἀπονητεί R! (pr. man.) ἀποινὶ Heins. cum σ2 (‘sine pretioʼ) 2 μέτρῳ om. Bφ ||3 χρείαν 〈ἔχειν〉 λαβόντα Reiske 4 κτησάμενον] αἰτησάμενον Markl ||5 αἰτίαν] ἀξίαν Orelli || 8 ἑκατόμβοια α(δ) ἐκατόμβοιοι ἑκατόμβην M Ὅμηρὸς· 〈ἀδίκως γε〉 Reiske |εἰ δὲ] εἰ δὴ BNVα(θ) corr. Markl. εἰ γὰρ Reiske δέος, καὶ μοχθηρίας ἔθος, καὶ ἡδονῆς πόθος· ὑφʼ ὧν τὸ φιλεῖν ἐλαυνόμενον, καὶ κατορυττόμενον, καὶ βαπτιζόμενον, μόγις που σώζει ἀμαυρὰ ἴχνη καὶ ἀσθενῆ· καὶ τὸ κοινότατον καὶ ἀταμίευτον καὶ ἀφοθονώτατον, διὰ τὴν τῶν χρωμένων σπάνιν, εἴ που καὶ γένeιτο τῆς Ἑλλάδος ἢ τῆς βαρβάρου γῆς, ᾄδεται τοῦτο, καὶ μύθου σχῆμα ἔχει, καὶ ἀπιστεῖται αὐτοῦ ἡ ἀκρίβεια. Καὶ μάλα εἰκότως.

Ἧλθεν ἐπὶ τὴν Ἀσίαν Ἡλλη |νικὸς στόλος νεῶν χιλίων, 17a πλῆθος ἀνδρῶν τὸ καλλιστεῦον τῆς Ἑλλάδος, ὁμόσκηνον καὶ ὁμοδίαιτον, δεκαετεῖ χρόνῳ ἀντικαθημένων αὐτοῖς ἐχθρῶν βαρβάρων.

δὲ φήμη τῶν ἔργων τούτων ἐμπεσοῦσα εἰς τὴν Ὁμηρου ᾠφδήν, οὐκ Ed. Duebn p.19ἔσχεν || ἡμῖν ἑταιρείαν εἰπεῖν ἀκριβῆ ἐν τοσούτῳ στόλῳ καὶ χρόνῳ, πλὴν μιᾶς, Θετταλικοῦ μειρακίου πρὸς Λοκρὸν ἄνδρα· ἧς οὐδὲν Ὅμηρος διηγήσατο οὔτε πρὸς ἡδονὴν τερπνότερον, οὔτε πρὸς ἀρετὴν ἀγωγότερον, οὔτε πρὸς μνήμην ἐπικυδέστερον.

Γὰ δὲ ἄλλα τοῦ Ὁμήροῦ εἰ σκοποίης, πόλεμοι πάντα, καὶ θυμοί, καὶ ἀπειλαί, καὶ μῆνις· καὶ τὰ τούτων τέλη οἶμωγαί, 1 ἡδονῆς πόθος nam propter voluptatem speratam omnia haec aguntur vi or 32. 6 a || 3 ἀμαυρα ἴχνη nam tria tantum vel quattuor amicitiae exstant exempla scil. Aristogiton Har- modius, Achilles Patroclus, Orestes Theseus || 15 πλὴν μιᾶς scil. Achillis Patrocli vi. or. 18.8 a cf Plut. amic. mult. 2 Pa Pluot. vit. Hom. 185 Themist 22.(271 a) || 17 ἡδονὴν . . ἀρετὴν sq nam haec duo coniuncta sunt in Homero vi. or. 26. 2 d; 25 7 h simil. etiam or. 17. 5 e 1 ἐλαυνόμενον R! || 3 μόλγις (sic!) M ||5 τῶν χρωμένων ] τῶν χρημάτων MN φα(δ) corr. Markl. τοῦ χρήματος Heins. || 6 et p. 407 1 2 ᾄδεται (ᾄδ in ras. ex αἰδ) R! || 9 in mge Λʹ numerus quaternionis R! || 9.10 χιλίων νεῶν M ||11 δεκαέτει R! || 11. 12 ἀντικαθισταμένων M || 13 εἰσπεσοῦσα α(θ) || 17 τερπνότατον M 19 πόλεμοι (οι in ras.) R! καὶ στόνοι, καὶ θάνατοι καὶ φθοραί, καὶ ὄλεθροι.

Ἄι. δεταί που καὶ διήγημα Ἀττικὸν ὑπὸ φιλίας σεμνυνόμενον ἐν πολλοῖς τοῖς Ἀθηναίων λόγοις· ἕν τοῦτο ἄξιον τῆς Ἀθηνᾶς, ἄξιον τοῦ Θησέως, φιλία καλὴ καὶ δικαία ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἥ παρέδωκεν ἀμφοτέροις ἐπὶ τυράννῳ κοινὸν ξίφος, καὶ σύνθημα κοινόν, καὶ κοινὸν θάνατον·

μεθʼ ἢν οὐκέτι ὄ〈ναρ μετέχει〉 φιλίας Ἀττικήν, ἀλλὰ πάντα ὕπουλα, καὶ σαθρά, καὶ ἄπιστα, καὶ διαβεβρωμένα, μεστὰ φθόνου, καὶ ὀργῆς, καὶ ἀπειροκαλίας, καὶ φιλοχρηματίας, καὶ φιλοδοξίας.

Κἂν τὴν λοιπὴν Ἑλάδα ἐπίῃς, ἀφθονίαν ὄψει σκυθρωπῶν διηγημάτων, ἄνδρα ἀνδρὶ συμπεπτωκότα, καὶ πόλιν πόλει, καὶ γένος γένει·

οὐ τὸ Δωρικὸν τῷ Ιωνικῷ μόνον, οὐδὲ τὸ Βοιώτιον τῷ Ἀττικῷ, ἀλλὰ καὶ ωνας ωσιν, καὶ Δωριέας Δωριεῦσιν, καὶ Βοιωτοὺς Βοιωτοῖς συμπίπτοντας, καὶ Ἀθηναίους Ἀθηναίοις, καὶ Θἀηβαίους ἄηβαίοις, καὶ Κορινθίους Κορινθίοις, συγγενεῖς καὶ συνεστίους πολεμίους, πάντας πᾶσιν ἐπιτιθεμένους, τοὺς ὑπὸ τὸν αὐτὸν ἤλιον καὶ τὸν αὐτὸν αἰθέρα καὶ τὸν αὐτὸν νόμον, καὶ τὴν αὐτὴν φωνὴν 17 bἱέντας, καὶ |τὴν αὐτὴν γῆν νεμομένους, καὶ καρποὺς 2 διήγημα λττικὸν scil. Harmodii Aristogitonis cf. Plut. amic. mult 2 vi. etiam or. 18 2 b || 10 φιλοχρηματίας. καὶ φιλοδοξίας cf. quae de his vivendi ratοnibus exposuit Dio Chrys. I|V 83 || 12 σκυθρωπῶν διηγημάτων scil πολέμων vi. or 32. 10 k || 18 συγγενεῖς sq cf. Dio Ghrys. 74. 3 || 19 τοὺς ὑπὸ τὸν αὐτὸν ῆλιον sq. cf. Dio Chrys. 74. 26 4 τῆς Ἀθηνᾶς, ἄξιον om. M || 5 ἀγαθῶν (ἀγα in ras ) R! 6. 7 ἢ καὶ κοινὸν Nα(δ) || 7 οὐκέτι ἄ〈ναρ μετέχει〉 φιλίας (ut p. 193. 5) Hob. οὐκέτι οφειλιας R οὐκέτι ὄφελος φιλίας cett. (δΔ) οὐκέτι φιλία Dav || 8 ττικήν R Ἀττικῆς cett. (δ Δ⁰) Ἀτ- τικὴ ἦν Da ττικῆς ἦν Duebn. |ἀλλὰ in ras. R! || 9 μεστὰ H μετὰ cett. (θ) corr. Makl || 14 ἐπίῃς RBHV a ἐπείπῃς cett. (δ) 21 ἰέντας HMΝ |καὶ] πρὸς Reiske τοὺς αὐτοὺς σιτουμένους, καὶ μιυστήρια τὰ αὐτὰ τελοτμένους·

οὕς περιβάλλει τεῖχος ἕν καὶ πόλις μία, πολεμοῦντας σπενδομένους, ὀμνύντας ἐπιορκοῦντας, συντιθεμιένους μετατιθεμένους, καὶ προφάσεις μικρὰς μεγίστων κακῶν.

Oἶς γὰρ ἂν τὸ φιλεῖν τῆς γνώμης ἐκπέσῃ, πάντα ἤδη ἀξιόχρεα κινεῖν ὀργὴν καὶ ταράττειν καθάπερ κοίλην ναῦν ἀφαιρεθεῖσαν τοῦ ἕρματος βραχεῖαι ρροπαὶ σαλεύουσίν τε καὶ περιτρέπουσιν.

Τίς ἄν οὖν παρασκευὴ γένοιτο ἀνδρὶ φιλίας ἐραστῇ πρὸς τὸ κτῆμα τοῦτο; Χαλεπὸν μὲν εἰπεῖν, ῥητέον δὲ ὅμως·

( 262/3) ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά, οὐδὲ λύκοι τὲ καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν· οὐκ ἔστιν οὐδὲ ἀνδρὶ πρὸς ἄνδρα φιλίας ὁλκή, μέχρις ἂν αὐτῷ οἱ ὀφθαλμοὶ φαντάζωνται χρυσὸν καὶ ἄργυρον.

Κἂν τούτων ἀπαγάγῃς τὴν ὄψιν, οὐκ ἀπόχρη πρὸς φιλίαν ἡ καρυερία, ἀλλʼ ἐνοχλεῖ αὐθις ἢ παιδίσκων ὥρα, ἢ γυναικὸς κάλλος· κἂν καταμύσῃ πρὸς ταῦτα, 2. 3 πολεμοῦντας sq. νi simil. or. 26. 1 a; 29 5 c etiam or. 1.4e: 15.1 b: 39 31 || 10 χαλεπὸν sq. ut or. 22.6a || 15 οὐκ ἔστιν sq. cf. Gicer Lael. 10 33 Epici. lI 22 10 βάλε καὶ σοῦ καὶ τοῦ παι- δίου μέσον ἀγρίδιον . . βάλε κορασίδιον κομψὸν . . ἂν δὲ δοξά- ριον sq quod de canibus amicis carne vel ossibus proiectis in inimicos mutatis pronuntiat Themist. 22.269 b 5 οἷς γὰρ — 6. 7 ταράττειν om. σ || 17 ἀπαγάγῃ Mα(δΔ⁰) 18 ἡ καρυερία vel καρυηρία (καρυερία R) scil. κυβεία (‘non suf- ficit ad amIcitiam iungenodan contentum esse nucibus ludere i. e. auro argentoque plane neglecto lucri ex amcitia faciendi spem deponere neque usum capere amicum ex amico velleʼ) καρ- τερία cert. (δΔ) || 18. 19 παιδικῶν α(δΔ) || 19 καταμύσῃς Duebn. (Plat. Alcib. l 132a) εὐπρόσωπος ὁ τοῦ μεγαλήτορος Ἐρεχθέως δῆμος, καὶ τὰ ἐν ἐκκλησίαις κηρύγματα, καὶ ἡ ἀπʼ αὐτῶν δόξα, κοῦφον χρῆμα, καὶ πᾶσαν γῆν ὀξέως ὑπεριπτάμενον.

Πολλάς σε δεῖ ἡδονὰς παραδραμεῖν, καὶ πολλοῖς πόνοις ἀντιβλέψαι, ἵνα κτήσῃ κτῆμα ἡδοναΙρ Ed. Duebn. p.20 πάσαις ἰσοστάσιον, καὶ πόνοις πᾶσιν ἀντίρροπον, κτῆμα χρυσοῦ τιμιώτερον, κτῆμα ὥρας βεβαιότερον, κτῆμα δόξης ἀσφαλέστερον, κτῆμα τιμῆς ἀληθέστερον, κτῆμα 18aαὐθαί |ρετον, αὐτεπάγγελτον, κτῆμα ἀδεκάστως ἐπαινούμενον, κτῆμα, κἂν λύπην, κἂν πρᾶξιν φέρῃ, εὐφραῖνον τὸν δρῶντα κατὰ τὴν μνήμην τῆς αἰτίας.

Σπάνιον δὲ τὸ κτῆμα τοῦτο· τὸ δὲ εἴδωλον αὐτοῦ πρόχειρον καὶ παντοδαπόν, κολάκων ἐσμοὶ καὶ θίασοι, σεσηρότων καὶ σαινόντων, καὶ ἐπʼ ἄκρᾳ τῇ γλώττῃ τὸ φιλεῖν ἔχουσιν· οὐχ ὑπʼ εὐνοίας ἀγομένων, ἀλλʼ ὑπὸ τῆς χρείας ήναγκασμένων· 8 πολλὰς σὲ δεῖ sq. cf. Themist. 22. 269 a πολλοὺς μὲν γὰρ αἱρεῖσθαι πόνους, πολλὰς δὲ ὑπερβαίνειν ἡδονὰς ἐν τοῖς ὑπὲρ φι- λίας ἀγῶσι ἀνάγκη || 13 αὐτεπάγγελτον ut or. 1. 4 d || 17.18 κολά- κων . . σεσηρότων vi. or. 14 1 h cf. Plut de lib educ 17 19 ἐπʼ ἄκρᾳ τῇ γλώττῃ sq. cf Lucian. meretr dial. 7. 3 (297) νεανίσκοις ἐπʼ ἄκρου τοῦ χείλους τοὺς ὅρκους ἔχουσι || 20 χρείας sq. nam 1 εὐπρόσωπος (ω ex ο corr.) R!: ἀπρόσωπος B φ |〈γὰρ〉 ὁ τοῦ Plato || 3 ἀπʼ αὐτῶν] ἀπάντων MN φα(δ) ἀπὸ πάντων Markl. || 4 5 περιπτάμενον φα(δ) || 8 πολλὰς δὲ δεῖ NV α(δΔ⁰) 14 καὶ πρᾶξιν MNα(δ) || 17 ἐμοὶ (suprascr. σ) H ||19 ἐπʼ ἄκρᾳ — ἔχουσιν structuram excedunt quippe scriptoris cuiusdam a Maximo citati verba | ἔχουσιν H ἐχόντων cett. (δ Δ) || 20 ὑπʼ εὐνοίας (πευν in ras. ex πε |υευν) R! καὶ μισθοφόρων, ἀλλὰ οὐ φίλων· καὶ οὐκ ἔστιν ἀπαλλαγὴ τοῦ κακοῦ, μέχρις ἄν ὡ〈φελοῦν〉 τὸ φιλεῖν νομίζωσιν·

τὸ δὲ ἔστιν μέν, ἀλλʼ οὐχ ὁρῶσιν οἱ πολλοὶ τὴν ἀντίδοσιν, οὔτε ἰδίᾳ, οὔτε κατὰ πόλιν· ἡ γὰρ ἂν αὐτοὺς ἐξοπλίσαντες, καὶ χαίρειν φράσαντες στρατηγῶν τέχναις, καὶ ὁπλοποιῶν δημιουργίαις, καὶ μισθοφόρων ἀθροισμῷ, καὶ συνθημάτων παραδόσει, καὶ φρουρίων ἐπιτειχίσει καὶ στρατοπέδων, πάλιν ἔδε— ξαντο ἂν τὰς σπονδὰς ἑκόντες παρʼ αὐτοῦ τοῦ Διός, οὐκ ἐν λυμπίφ, οὐδὲ ἀπὸ τοῦ σθμοῦ τὴν ἐκεχειρίαν κηρύττοντος, ἀλλʼ ἐξ οὐρανοῦ μέγα βοῶντος·

σχέσθε, φίλοι,καὶμʼ οἶον ἐάσατε, κηδόμενόν περ, σώζειν ὑμᾶς, καὶ μὴ περιορᾶν ὑπʼ ἀλλήλων κακουμένους.

Nῦν δὲ ἐφημέρους σπονδὰς σπενδόμενοι, τριακοντούτιδας, ἀνάπαυλαν κακῶν ἐπορίζοντο ἀμυδρὰν καὶ οὐ πάντῃ ἀσφαλῆ, μέχρις ἂν ἄλλη πρόφασις ἐπιπεσοῦσα πάντα ἄνω καὶ κάτω ἐπιταράξῃ αὗθις.

Ἀλλὰ κἂν τὰ ὅπλα ἀποδύσωνται, κἂν εἰρήνην ἄγωσιν, ἄλλος αὗ κατὰ τὴν χρείαν φιλοῦσι οἱ πολλοὶ cf. Arist. eth. Nicom. 1155 b 18 Cicer Lael 8. 26 fin. 20. 66 Dio Ghrys IIl 95 Cicer. nat. deor. l 44. 122 vi. etiam or. 14 6 a μισθοφόρων vi. or. 14. 5 d καὶ γὰρ ὁ ἀριστεὺς sq. et quae ibi adnotavi || 5 6 χαίρειν φράσαντες στρατηγῶν τέχναις ut supra § lI i 10 ἐν Ολυμπίᾳ . . ἀπὸ τοῦ σθμοῦ vi. or. 1. 4 a; 34.8 c 2 ἀπαλλαγὴ (πα in ras.) R! ||2.3 μέχρις ἂν ὠ〈φελοῦν〉 τὸ φιλεῖν Hob. μέχρις ἄνω (ἂν οὐ H) τὸ φιλεῖν RB μέχρις ἂν οὐτω (τὸ) φιλεῖν V( B) μέχρι τὸ φιλεῖν MM φα(θ) μέχρις ἀνωφελὲς τὸ φιλεῖν Dau. μέχρις αν οὖ τὸ φιλεῖν τὸ ὠφελεῖν Markl. (Duebn.) μέχρις ἄν οὖ τὸ φιλεῖν παρέχειν Duk. || 3 νομίζωσι 〈τὴν ἀντί- δοσιν〉· τὸ φα(θ) δὲ 〈οὐκ〉 ἔστι Dav. || 4 τὴν ἀντίδοσιν on φα(θ) || 4. 5 πόλιν, ἧ ἦ Reiske || 8 στρατοπέδων 〈παρεμβολῇ〉 Reiske |πάλιν] πάντες BHV πάλαι Markl. (Duebn.) πάλῃ Meiser 10 ἀπὸ τοῦ Ἰσθμοῦ Ri ἀπὸ Ἰσθμοῦ cert. (δΔ) || 12 κηδόμενοῖ Homerus || 15 ἐπορίζοντο] ἐκομίζοντο BM || 16 ἄλλη in ras. R 18 ἄλλος] ἀλλὰ B πόλεμος ἐμπεσὼν τῇ ψυχῇ, οὐ δημόσιος, ἀλλʼ Ἰδιωτικός, οὐ σιδηροφόρων, οὐδὲ πυρφόρων, οὐδὲ νηίτην ἄγων στρατόν, οὐδὲ ἱππικόν, ἀλλὰ γυμνὸς ὅπλων, ἀσίδηρος, 18 bἄπυρος, λυμανεῖται τῇ ψυχῇ, καὶ πολιορκεῖ οὐ τήν, ἐμπιμπλὰς φθόνου καὶ ὀργῆς καὶ θυμοῦ καὶ προπηλακισμοῦ καὶ ἄλλων μυρίων κακῶν.

Ποῖ τὶς τράπηται; τίνα εὕρῃ ἐκεχειρίαν; ποίαν

Ὀλυμπίαν; τίνα ἔεμέαν; Καλὰ μὲν τὰ Ἀθήνησιν Διονύσια καὶ Παναθήναια, ἀλλὰ ἑορτάζουσιν μισοῦντες καὶ μισούμενοι· πόλεμόν μοι λέγεις, οὐχ ἑορτήν. Καλαὶ καὶ ἐν Αακεδαίμονι αἱ Ιυμνοπαιδίαι, καὶ τὰ Ὑακίνθια, καὶ οἱ χοροί· ἀλλὰ Ἀγησίλαος Αυσάνδρῳ φθονεῖ, καὶ Ἀγησίπολις Ἄγιν μισεῖ, καὶ Κινάδων τοῖς βασιλεῦσιν ἐπιβουλεύει, καὶ ψάλανθος τοῖς ἐφόροις, καὶ Παρθενίαι Σπταρτιάταις·

οὐ πιστεύω τῇ ἑορτῇ, πρὶν τοὺς ἑορταστὰς ἴδω φίλους. Gὐτος ἀληθινῆς ἐκεχειρίας νόμος καὶ τρόπος, ὑπὸ νομοθέτῃ τῷ θεῷ τεταγμένος, ὄν οὐκ ἔστιν μὴ κτησάμενον φιλίαν ἰδεῖν, οὐδʼ ἂν πολλάκις τὶς σπείσηται, οὐδʼ ἄν πολλάκις ἀναγράψηται τὰ υλυμπιάσιν, καὶ Ἰσθμοῖ, καὶ Νέμεα.

Κισω δεῖ ἐπὶ τὴν ψυχὴν τὸ κήρυγμα ἐλθεῖν, εἴσω τὴν ἐκεχειρίαν· 1 πόλεμος ἐμπεσὼν τῇ ψυχῇ ut or 37. 1 e vi. etiam τὸν ψυχῆς ἀγῶνα or. 1. 4 c 7 ποῖ τὶς τράπηται ut or 29. 7 l:23. 7 c 9 Παναθήναια sq. vi. etiam or. 16. 2 m 13 Κινάδων cf. enoph. Hell 3 3. 4 14 Φάλανθος cf Plut. Pyth. or.27 Horat.οd. 2. 6. 12 2 σιδηροφορῶν et πορφυρῶν Steph. σιδηροφόρον et πορφόρον Dav. || 4 λυμαίνεται φα(δΔ) || 7 τράπηται 〈καὶ〉 τίνα MNα(δ⁰) εὕροι BMΚVα(δ Δ⁰) || 9 (et 12) ἀλλὰ 〈καὶ〉 MNα(δ) || 11 γυμνο- ποδίαι MNφα(δ) || 12 χοροί] χρόοι P (sine acc .) | IV 13ʼγή- πολις Ll 14 τοῖς (ante ἐφόροις corr c τοὺς) R! || 15 〈τοῖς〉 Σπαρτιάταις M α(δ) 18 οὐό, ἂν — 19 σπείσηται om Du bn. | 19 σπείσηται] σπάσηται MN | τὰ (ante λυμπιάσιν) del Lav. 2 | 20 νέμεᾳ V νεμέα MN νεμέᾳ ϛ(δΔ) ἕως δὲ ἄσπονδος καὶ ἀκήρυκτος ὁ ἐν ψυχῇ πόλεμος, ἄφιλος ἡ ψυχὴ μένει, ἐχθρά, σκυθρωπῇ. Ταῦτα αἱ Ποιναί, ταῦτα αἱ Ἐρινύες, τὰ δράματα, αί τραγῳδίαι. Διώκωμεν τὴν ἐκεχειρίαν, παρακαλῶμεν φιλοσοφίαν· ἡκέτω, σπενδέσθω, κηρυττέτω.

Σωκράτης ἐν Πειραεῖ διαλεγόμενος πολιτικοῖς ἀνδράσιν ἀναπλάττει τῷ λόγῳ, καθάπερ ἐν δράματι, πόλεώς τε καὶ πολιτείας ἀγαθῆς εἰκόνα, καὶ τίθεται νόμους, καὶ παῖδας τρέφει καὶ φρουροὺς τῇ πόλει, μουσικῇ καὶ γυμναστικῇ παραδοὺς τὰ τῶν πολιτῶν σώματα καὶ τὰς ψυχάς· παραστήσας ἀμφοῖν τοῖν μαθημάτοιν διδασκάλους ἀγαθούς, ἐκκρίτους, ὥσπερ ἀγέλης ἡγεμόνας, φύλακας ὀνομάζων τοὺς ἡγεμόνας· ὄναρ, οὐχ ὕπαρ, ὡς δόξαι ἄν τινι τῶν ἀγροικοτέρων, ξυνιστὰς πόλεις.

Ἀλλὰ γὰρ τῆς παλαιᾶς φιλοσοφίας ὁ τρόπος οὗτος ἦν ἐοικὼς τοῖς χρησμοῖς.

Εἰ δὲ βούλει, τὸν μὲν Σωκράτην ἐῶ· τὸν δὲ Ἀθηναῖον παρακαλῶμεν ξένον ἀποκρίνασθαι ἡμῖν· καὶ γὰρ αὖ καὶ τούτου 5 Σωκράτης sq. cf. Plat. republ. VI init || 11 ὥσπερ ἀγέλης vi. or. 35 2f ἀλλʼ ὥσπερ sq. || 12 φύλακας ὀνομάζων cf. Plat. republ. II 374 d || 12.13 ὄναρ, οὐχ ὕπαρ vi. or. 9.7 i || 13 ὡς δόξαι ἄν τινι τῶν ἀγροικοτέρων ═ or. 32. 5 b ὡς μὲν εἴποι sq. 14 τῆς παλαιᾶς φιλοσοφίας sq. vi. or. 26. 2 h τὰ παλαιὰ sq. 16.17 τὸν .. Ἀθηναῖον . . . ξένον sq. e Plat. legg l 624 a sq. Codices RMN α (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio) 1 ΛΖ' R! || 3 in mge λα' R καʹ M |εἰ — 4 μαθήματα R τοῦ αὐτοῦ συμβάλλεται (om εἰ) — μαθήματα M additis λόγος καʹ φα || 5 πειραιεῖ Nα(θ) Pyraeo σ || 8 τῇ πόλει 〈ἐπιτάττει (τάττει)〉 Heins (Meiser) 〈καθίστησι〉 τῇ πόλει Mark.. τῇ πόλει *** Duebn. || 11 〈καὶ〉 ἐκκρίτους Ϛ (δΔ0) καὶ ἐγκρίτους Duk. || 14 πό- λιν α (δΔ0) ||16 ἐῶμεν φ α(δ Δ0) || 17 ἀποκρίνεσθαι nescio unde Δ ἀκούω ἐν || Κρήτῃ διαλεγομένου ἀγχοῦ τοῦ Διὸς τοῦ Ed. Duebn. P. 145 Δικταίου τῷ ἄντρῳ Μεγίλλῳ τῷ Λακεδαιμονίῳ, καὶ Κλεινίᾳ τῷ Κνωσίῳ, πόλει Δωρικῇ οἰκιζομένῃ τιθέντος νόμους, ἵνα πείθωνται τὸ Κρητῶν γένος μουσικὴν εἰς τὰ τῆς ἀνδρείας ἐπιτηδεύματα εἰσοικίσαι, καὶ ἡμερῶσαι τὸν θυμὸν τῷ μέλει, ἵνα μὴ κολοβὸς αὐτοῖς ἡ ἀρετὴ μηδὲ ἀτελὴς γίγνηται·

πρὸς τὸν μὲν ἔξω πόλεμον παρασκευάζουσα καρτερεῖν καλῶς καὶ ἀνέχεσθαι πονουμένους, καὶ ἀποθνήσκειν μένοντας·

πρὸς δὲ τὸν ἐν τῇ ψυχῇ τὸν στασιωτικὸν μηδεμίαν παρασκευὴν πορισαμένη τοῖς αὑτῆς θρέμμασιν.

Πῶς τοῦτο λέγοις, ξένε Ἀττικέ; οὕτω τὸ ἀγαθὸν ἡμῖν στενὸν καὶ γλίσχρον καὶ δύσληπτον, καὶ

ἄδηλον καὶ πραγματείας πολλῆς ἐμπεπλησμένον; |ὥστε οὐκ ἂν αὐτοῦ τύχοιμεν, ὅτι μὴ τερετίζοντες καὶ ψάλλοντες, καὶ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ γραμμὰς ἄνω καὶ κάτω καταγράφοντες, καὶ τριβόμενοι ἐν τούτοις, ὥσπερ ἄλλο

τι ἐθέλοντες, ἀλλʼ οὐκ ἄνθρωποι ἀγαθοὶ εἶναι; πρᾶγμα κατὰ τὴν χρείαν ὑψηλὸν καὶ μέγα καὶ ἐγγύς που τινὸς τῆς χρείας ἀρετῆς, κατὰ δὲ τὴν κτῆσιν οὐ χαλεπὸν τῷ 1.2 ἐν Κρήτῃ . . ἀγχοῦ τοῦ Διὸς τοῦ Δικταίου τῷ ἄντρῳ ut or. 10. 1 b ; 38 2 c cf Plat. legg. l 625 b || 9.10 πόλεμον . . τὸν ἐν τῇ ψυχῇ vi. or. 35. 7 e; 39. 2 c 1 〈ἀγχοῦ〉 τοῦ Διὸς Hob. 〈ἐν〉 τοῦ Διὸς Markl. 〈παρὰ〉 τοῦ Διὸς Dav. ἐν Διὸς Reiske (Duebn.) 〈ἐγγὺς γενομένου〉 τοῦ Διὸς Meiser τοῦ Διὸς del Duk. || 1.2 τοῦ Δικταίου] ἐν τῷ Δικ- ταίῳ φα(δ) ἐν τῷ Ἰδαίῳ Heins. || 2 τῷ (ante ἄντρῳ) om. φ α(δ) Heins. | Μετίλλω RH φ α(δ) corr. Steph. (cum MN) || 3 Κλινίᾳ Δ (σ2) | 〈καὶ〉 πόλει Markl. || 9 καὶ (ante ἀποθνήσκειν)] κἂν Markl μένοντας] μέλλοντας Markl. | |12 λέγοις RMN (Dav.2)λέγεις cett (δΔ) et ita Boissonade (anecd. IV 417) Hahn 18 θέλοντες ϛ(δ Δ0) 19 κατὰ 〈μὲν〉 τὴν Markl.(Duk. Duebn ..) ὑψηλὸν μέγα (suprascr. καὶ) R! | που τινὸς] που γένος Hahn || 20 τῆς χρείας] θείας Dav. (Δ) τῆς θείας Hahn θεσπεσίας Meiser sed cf. Plat. legg V 722 b εἰς ἀρετὴν τῆς χρείας ἅπαξ ἐθελήσαντι τῷ εἶξαι τῷ καλῷ καὶ πρὸς τὰ αἰσχρὰ ἀντιβλέψαι.

Ἀποκρίνεται ὁ Ἀθηναῖος ξένος, ὅτι καὶ πόλεως τὸ καλούμενον δὴ τοῦτο νόμος ἄνευ πειθοῦς τῶν χρωμένων σύγγραμμά ἐστιν ἄλλως κενόν·

δεῖ δὴ αὐτῷ τοῦ δήμου πειθομένου ἑκόντος· ὁ δὲ ἐν τῇ ψυχῇ δῆμος πολὺς καὶ ἔμπληκτος· ἀλλ᾿ ἐπειδὰν ἅπαξ εἴξας ὁμολογῆσαι τῷ νόμῳ καὶ ἕπηται, αὐτὸς ἐπικελεύῃ, τοῦτο ἂν εἴη τὸ χρῆμα πολιτεία ψυχῆς ἡ ἀρίστη, ἣν καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι φιλοσοφίαν.

Φέρε δή, νομοθέτου δίκην παρίτω φιλοσοφία, ψυχὴν ἄτακτον καὶ πλανωμένην κοσμήσουσα, καθάπερ δῆμον· παρακαλείτω δὲ ξυλλήπτορας ἐσομένας αὐτῇ καὶ ἄλλας τέχνας, οὐ βαναύσους, μὰ Δία, οὐδὲ χειρουργικάς, οὐδὲ οἵας συντελεῖν τὰ φαῦλα ἡμῖν·

ἀλλὰ τὴν μὲν τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ παρασκευάζουσαν ὄχημα εὐπειθὲς καὶ ἐρρωμένον τοῖς προστάγμασιν ὑπηρετεῖν, γυμναστικὴν ταύτην ὀνομάζουσα·

τὴν δὲ ἄγγελον τῶν τῆς ψυχῆς διανοημάτων, ῥητορικὴν ταύτην ὀνομάζουσα·

τὴν δὲ Nauck fr. adespota 247 ἀγαθὴν τιθήνην καὶ τροφὸν γνώμης νέας, 5. 6 ὁ ἔν τῇ ψυχῇ δῆμος sq. vi.ad or.7.2c 12 ξυλλήπτορας ut or. 8 7 k etiam or. 38. 6 k || 15 τὸ σῶμα . . ὄχημα sq ut Plat. Tim. 69 c ὄχημα . . πᾶν τὸ σῶμα ἔδοσαν 17 γυμναστικὴν sq. cf. Plat. Gorg. 450 a οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶ τοὺς περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων καὶ καχεξίαν etiam legg. 7. 795 d 18. ῥητορικὴν cf. Plat. Phaedr 261 a ἆῤ οὖν οὐ ἡ ῥητορικὴ ἂν εἴη τέχνη ψυχαγωγία τις διὰ λόγων || 20 τιθήνην καὶ τροφὸν cf. plat. Tim. 88 d ἣν τροφὸν καὶ τιθήνην τοῦ παντὸς προσείπομεν 1 τὸ εἶξαι Dav. τῷ del. Markl. (Δ) || 2 ἀντιβλέψαι RH ἀντι- λέξαι cett. (δ) | 〈καὶ〉 ἀποκρίνεται α (δ) || 4 ἄλλως] ὅλως Dav. 1 || 5 ὁ δὲ] ὅ, τε Markl. || 7 ὁμολογήσῃ φ α(δ Δ) 14 ἡμῖν] ‘quae vobis vilia conferant’ σ2 unde ὑμῖν fuisse in φ suspicatur Combes || 15 τῇ ÷ ÷ ψυχῇ 20 τιθήνην del Schottus | καὶ τροφὸν] τρόφων α(δ) |νέας] ἐκ νέας Combes ποιητικὴν ταύτην ὀνομάζουσα·

τὴν δὲ ἡγεμόνα τῆς 128 bἀριθμῶν φύσεως, ἀριθμητικὴν |ταύτην ὀνομάζουσα·

τὴν δὲ καὶ λογισμῶν διδάσκαλον, λογιστικὴν ταύτην ὀνομάζουσα·

γεωμετρίαν δὲ καὶ μουσικήν, ξυνερίθω τὲ καὶ ξυνίστορε φιλοσοφίας, τῶν αὐτῶν νείμασα ἑκάστῃ μέρος τοῦ πόνου.

Καὶ περὶ μὲν τῶν πόνων τάχα δὴ ἑξῆς διέξειμι·

νῦν δὲ δὴ μουσικῆς πέρι, τοῦ πρεσβυτάτου τῶν ἐν ψυχῇ ἐπιτηδευμάτων, προχειρισάμενοι λέγωμεν τὰ εἰκότα·

Οὔτι τοι λέγω τὴν διʼ αὐλῶν καὶ ᾠδῇς καὶ χορῶν καὶ ψαλμάτων ἄνευ λόγου || ἐπὶ τῇ ψυχῇ ἰοῦσαν, τῷ τερπνῷ τῆς Ed. Duebn. p. 146 ἀκοῆς τιμηθεῖσαν.

Ταύτην μὲν γὰρ ἔοικεν ἡ ἀνθρωπίνη ἀγαπήσασα πλημμέλεια, ἑπομένη τῷ ἡδεῖ φαινομένῳ, νοθεύσασα διὰ τοῦ ἔρωτος τούτου τὴν ἀκρίβειανμένη τῆς μουσικῆς·

τὸ γὰρ νῦν ἔχον ἐξίτηλος ἡμῖν γενο 5 ξυνερίθω cf. Plat. republ. VII 533 d συνερίθοις καὶ συμ- περιαγωγοῖς χρωμένη αἷς διήλθομεν τέχναις etiam legg. Χ 889 d 8 μουσικῆς πέρι sq. cf. Plat legg. lII 700 a sq. republ. III 398 c Plut π. μουσικῆς 15 || 16.17 ἑπομένῃ τῷ ἡδεῖ φαινομένῳ ut infra § VII c vi. etiam or. 18. 3 c ἐὰν γὰρ sq. or. 31. 2 a ἀγαθοῦ φαν- τασίᾳ sq || 17 νοθεύσασα cf. or. 14.8 f vers. finem 13 ψαλμάτων in mge repetit. (schol. vet. a) R! 4 δὲ (ante καὶ) om. MN || 6 τῶν αὐτῶν] τὸ αὐτὸ Meiser τὸ αὐτῆς Schottus τὸ αὐτῶν Heins τὸ αὑτῶν Markl. τῶν αὐτῆς Reiske (Duebn.) || 7 πόνων (i. e de ῾ exercitationibusʼ scil. artis gymnasticae (cf. τοὺς ἐπὶ τὰ γυμνάσια καὶ πόνους ἰόντας Plat. legg. 1.646c)de qua res est p.428 13sq et paulo ante vers 6 μέρος τοῦ πόνου; quibus opponuntur τὰ ἐν ψυχῇ ἐπιτηδεύματα eorum- que vetustissima ars scil. musica)] πέντε Meiser λοιπῶν Dav ἄλλων Duk. ||8. 9 ἐν τῇ ψυχῆ α (δ) || 11 δὲ αὖ nescio unde Δ 13 ᾠδῶν ϛ (δ Δ0) || 14 τὴν ψυχὴν Markl. (Duebn .) || 16 ἀγαπήσα πλημμέλεια (suprascr. σα) R || 17 νοθεῦσαι Markl. (Duebn.) οἴχεται, ἀποδυσαμένη τὸ αὐτῆς κάλλος, τὸ ὑγιὲς ἐκεῖνο καὶ ἀρχαῖον, ἐξαπατῶσα ἡμᾶς, καθαπερεὶ ἑταίρας ἐπίχριστον, οὐκ αὐτοφυὲς ἄνθος·

καὶ εἰδώλῳ τινὶ μουσικῆς ξυνόντες λανθάνομεν, αὐτὴν ἐκείνην ἀληθῆ καὶ ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος μοῦσαν, τὴν Ὁμήρῳ φίλην, τὴν Ἡσιόδου διδάσκαλον, τὴν Ὀρφέως μητέρα, οὔτε ἔχοντες οὔτε εἰδότες·

ἡ δὲ παρανομία, κατὰ σμικρὸν συμφορηθεῖσα ἡμῖν, τὴν ψυχὴν εἰς τὸν ὄλισθον τοῦτον κατέσπασεν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·

ὅτε Δωριεῖς μὲν οἱ ἐν Σικελίᾳ, τὴν ὄρειον ἐκείνην καὶ ἀφελῆ μουσικὴν οἴκοι καταλιπόντες, ἣν ἐπὶ ἀγέλαις καὶ ποίμναις εἶχον, ΜΑ΄Συβαριτικῶν αὐλημάτων ἐρασταὶ γενόμενοι, καὶ ὄρχησιν 129 a ἐπιτηδεύσαντες, οἵαν ὁ αὐλὸς ἠνάγκαζεν Ἰώνων, ἀφρονέστεροι μὲν τὸ εὐφημότατον, ἀκολαστότατοι δὲ τὸ ἀληθέστατον ἐγένοντο·

Ἀθηναίοις δὲ ἡ μὲν παλαιὰ μοῦσα χοροὶ παίδων ἦσαν καὶ ἀνδρῶν, γῆς ἐργάται κατὰ δήμους ἱστάμενοι, ἄρτι ἀμητοῦ καὶ ἀρότου κεκονιμένοι, 5 Ὁμήρου .. Ἡσιόδου . . Ὀρφέως vi. or. 17 3 b || 7 ἡ δὲ πα- ρανομία sq. cf Plat legg. ΙΙΙ 700 d Plut. π μουσικῆς 6 διθυραμ- βικὴν λέξιν ᾖδεν (Τέρπανδρος), ὅπως μὴ εὐθὺς φανῇ παρανομῶν εἰς τὴν ἀρχαίαν μουσικήν || 9 ὅτε Δωριεῖς — 15 ἐγένοντο ═ or 14. 8 f sq. 3 ἐπίχριστον in mge repetit. (schol. vet. a) R! 2 ἀρχαῖον (αι in ras.) R! | καθαπερ(εὶ) ἑταίρας Eldich suspic. p. 11 (Hob.) καθὰ περιστερᾶς codd. (-ρὰς R et ita Schottus) δ Δ καθάπερ περιστερᾶς Markl. || 3 ἐπίχαλκον MN α(δ) ἐπίπλαστον Markl. | αὐτοφυὲς (αυ in ras.) R! 4 λανθάνομεν 〈οἰόμενοι〉 MNα(δ) |〈τὴν〉 ἀληθῆ MNα(δ) ||5 μοῦσαν ἔχειν τὴν MNα(δ) || 5. 6 τὴν (ante Ἡσιόδου)] καὶ α(δ) corr. Markl. 7 σμικρὰ MNα(δ) || 9 ὅτε] ὥσπερ Dav οὕτω Markl. || 10 ὄρειον (ex ὄριον corr.) R! || 11 οἴκοι] εἰκῇ Meiser del. Markl. || 12 in mge MΑʹ numerus quaternionis R! ||13 αὐλὸς] αὐτὸς Duk. 14 ἀκολαστότεροι α(δ Δ) || 16 ἦσαν] οὖσα MNα(δ) |καὶ (ante ἀνδρῶν) in ras. R! || 17 ἀρότου 〈πεπαυμένοι〉 κεκονιμένοι Reiske ᾄσματα ᾄδοντες αὐτοσχέδια·

μεταπεσοῦσα δὲ ἡ ψυχὴ ἐπὶ τέχνην ἀκορέστου χάριτος ἐν σκηνῇ καὶ θεάτροις, ἀρχὴ τῆς περὶ πολιτείαν αὐτοῖς πλημμελείας ἐγένετο.

Ἡ δὲ ἀληθὴς ἁρμονία, ἣν ᾄδει μὲν ὁ μουσῶν χορός, ἐξάρχει δὲ αὐτῆς ὁ Ἀπόλλων ὁ μουσηγέτης, σώζει μὲν ψυχὴν μίαν, σώζει δὲ οἶκον, σώζει πόλιν, σώζει ναῦν, σώζει στρατόπεδον.

Εἰ δὲ Πυθαγόρ πειθόμεθα, ὥσπερ καὶ ἄξιον, καὶ μελῳδεῖ ὁ οὐρανός, οὐ κρουόμενος, ὥσπερ λύρα, οὐδὲ ἐμπνεόμενος, ὥσπερ αὐλός, ἀλλʼ ἡ περιφορὰ τῶν ἐν αὐτῷ δαιμονίων καὶ μουσικῶν σωμάτων, σύμμετρός τε οὖσα καὶ ἀντίρροπος, ἦχόν τινα ἀποτελεῖ δαιμόνιον. Τῆς ᾠδῆς ταύτης τὸ κάλλος θεοῖς μὲν γνώριμον, ἡμῖν δὲ ἀναισθές, διʼ ὑπερβολὴν μὲν αὐτοῦ, ἔνδειαν δὲ ἡμετέραν.

Τοῦτό μοι ἀμέλει καὶ Ἡσίοδος αἰνίττεται, Ἑλικῶνά τινα ὀνομάζων τὸν θεόν, καὶ χοροὺς ἠγαθέους ἐν αὐτῷ, κορυφαῖον δὲ εἴτε Ἥλιον, εἴτε Ἀπόλλωνα, εἴτέ τι ἄλλο ὄνομα φανοτάτῳ καὶ μουσικῷ πυρί.

καὶ παροξύνουσα; Δεινὴ μὲν γὰρ ἐπελαφρῦναι οἶκτον, δεινὴ δὲ ἀμβλῦναι ὀργήν, δεινὴ δὲ ἐπισχεῖν θυμόν, ἀγαθὴ ἐπιθυμίαν σωφρονίσαι, καὶ λύπην ἰάσασθαι, καὶ ἔρωτα παραμυθήσασθαι, καὶ συμφορὰν κουφίσαι·

ἀγαθὴ καὶ ἐν θυσίαις παραστάτις, καὶ ἐν δαιτὶ σύσιτος, καὶ ἐν πολέμῳ στρατηγός· δεινὴ δὲ καὶ ἐν ἑορταῖς εὐφρᾶναι, καὶ ἐν Διονυσίοις κωμάσαι, καὶ ἐν τελεταῖς ἐπιθειάσαι· δεινὴ καὶ πολιτείας ἦθος κεράσαι τῷ μέτρῳ.

Oὕτω Βοιωτοὺς τοὺς ἀγροίκους αὐλὸς ἐπιτηδευόμενος ἡμέρωσεν, καὶ ποιητὴς Πίνδαρος συνῳδὸς τῴ αὐλῷ· καὶ Σπαρτιάτας ἤγειρεν τὰ Τυρταίου ἔπη, Ed Duebn. p. 147καὶ Ἀργείους τὰ Τελε σίλλης μέλη, καὶ Λεσβίους ἡ Ἀλκαίου ᾠδή· οὕτω καὶ Ἀνακρέων Σαμίοις Πολυκράτην ἡμέρωσεν, κεράσας τῇ τυραννίδι ἔρωτα, Σμερδίου καὶ Κλεοβούλου κόμην, καὶ αὐλούς Βαθύλλου, καὶ ᾠδὴν Ἰωνικήν.

Τύ δὲ τούτων ἀρχαιότερα εἰς τί χρὴ λέγειν; Ὀρφεὺς ἐκεῖνος ἦν μὲν Οἰάγρου παῖς καὶ Καλλιόπης 15 τὰ Τυρταίου ἔπη vi. ad or 25. 7 a || 16 Τελεσίλλης μέλη cf Plut mul virt 4 Clem. Alex. atr. 4 19 Lucian. amor 30 Athen 11 467f || 17 Ἀνακρέων sq. vi. or 18.9 l sq. or 29.2 b 15 Σπαρτιάτας — 17 ᾠδή p || 21. 22 Ὀρφεὺς — p. 433.4 ᾠδῇ p 1 περὶ] ἐπὶ Μarkl. |ἰοῦσα] οὖσα (vel ἰδίουσα) Reiske μοῦσα Meiser || 9 ἀγαθῶν φ α(δ) | παραστάτις (τις in ras .) R! | σύσσιτος ϛ (δΔ) || 10 συστράτηγος Reiske (Duebn .) || 12 πολιτείαις nescio unde Δ corr. Markl. || 19 αὐλοὺς] κάλλος Markl. || 21 εἰς τί] εἴ τι Combes || 21. 22 Ὀρφεὺς δὲ ἐκεῖνος p αὐτῆς, ἐγένετο δὲ ἐν Θρᾴκῃ ἐν τῷ Παγγαίῳ ὄρει· νέμονται δὲ τοῦτο Θρᾳκῶν οἱ Ὀδρύσαι, ὄρειον γένος, λῃσταὶ καὶ ἄξενοι· ἀλλʼ εἵποντό γε Ὀδρύσαι ἑκόντες ἡγεμόνι Ὀρφεῖ, καλῇ κηλούμενοι τῇ ᾠδῇ.

Τοῦτο ἄρα ῾ δρῦς καὶ μαινὰς ἐγένετοʼ, ἄγειν εἰκαζόντων τὸ ἀγεννὲς τοῦ τῶν κηλουμένων τρόπου ἀψύχοις σώμασιν.

Ἄλλος ἦν περὶ Βοιωτίαν κιθαριστὴς γενναῖος, οὐ λίθους, οὐδὲ οἷον ὁ μῦθος φησίν, προσαγόμενος τῇ τέχνῃ (πῶς γὰρ ἄν γένοιτο ἐξ ᾠδῆς τεῖχος;) ἀλλʼ ὑπὸ μέλει 130 aἐμβατηρίῳ καὶ τακτικῷ συναγα |γὼν εἰς φάλαγγα τοὺς Βοιωτῶν νέους τεῖχος ἄμαχον ταῖς Θήβαις περιέβαλλεν·

οἷον τεῖχος καὶ Σπταρτιάταις ἐμηχανήσατο Λυκοῦργος, ἐπιτάξας τοῖς νέοις αὐλὸν ἡγεμόνα ἐν ταῖς μάχαις· οἱ δὲ ἐπείθοντο, καὶ ἐπολέμουν χοροῦ νόμῳ.

Τοῦτον ἔχων καὶ Θεμιστοκλῆς τὸν αὐλὸν εἰς τὰς ναῦς ἐνεβίβασεν τὰς Ἀθήνας, οἱ δὲ ὑπʼ αὐλῷ οἱ μὲν εἴρεσσον, οἱ δὲ ἐμάχοντο, ἐνίκων δὲ ἄμφω, ξυνεπήχουν δὲ καὶ 4 καλῇ κηλούμενοι τῇ ᾠδῇ sq. cf. Dio Chrys. 53.8 ὑπερ- βάλλεσθαι τὸν Ὀρφέα· τὸ γὰρ λίθους τε καὶ φυτὰ καὶ θηρία κηλεῖν καὶ ἄγειν τί ἐστιν ἕτερον ἢ τὸ βαρβάρους ἀνθρώπους ἀσυνέτους τῆς Ἑλληνικῆς φωνῆς οὕτως ἄγαν χειρώσασθαι.. ἀτεχνῶς . . πρὸς κιθάραν κηλουμένους cf. etiam lambl. vit. Pyth 62 Lucian. imag. 14 astrol. 10 Horat. od. I 12.2 epist. lI 3. 392 || 6. 7 ἄλλος ἦν sq. scil. Amphion cf. Plat. Gorg. 485 e Horat. ep. lI 3. 394 Lucian. imag. 14 5 δρῦς — ἐγένετο Apostolius Cent. XI 10 (,,pro proverbio venditans “unde recepit ea Erasmus Adag. p. 71) 2 τούτων MN || 3 ἑκόντες Ὀδρύσαι MNα(δ) || 5 μαινὰς (αι in ras.) R! πέτρας Dav. μελίας Scaliger (Duebn. ) | ἐγένετο] ἐλέγετο Markl. | ἀγενὲς (pr. man.) R! || 8 οὐδὲ om α (θ) || 11 περιέβαλεν ϛ (δ Δ) || 14 〈ἐν〉 χοροῦ Reiske (Duebn.) ||16 ὁ (pro οἱ) δὲ MN (in mge corr. ) ὅτε α(δ Δ0) | ἤρεσσον α(δ Δ) sed cf. ἐσθίω εἴσθιον Thucyd. III 49 al Crönert l l. 255 adn. 3 αἱ θεαὶ τῷ χορῷ Ἐλευσινόθεν.

Ἐκεῖθεν ἐπινίκια ἕστηκεν, ἐκεῖθεν τρόπαια Λακωνικὰ καὶ Ἀττικά, θαλάττια καὶ ἠπειρωτικά, μετʼ ἐπιγραμμάτων καλῶν· τοῦτον τὸν χορὸν ἐτίκων μὲν Λακεδαιμόνιοι, ἐδίδασκεν δὲ Λεωνίδης.

Καὶ τί δεῖ πλέω λέγειν, ἢ μουσικῆς πέρι ἀπομηκύνειν; ἀγαθὴ μὲν γὰρ εἰρήνης ξυνεργός, ἀγαθὴ δὲ ἐν πολέμῳ παραστάτις, ἀγαθὴ δὲ ἐν πολιτείᾳ ξύνοικος, ἀγαθὴ δὲ καὶ παίδων τροφός.

Ταχεῖα γὰρ τῶν αἰσθήσεων ἡ ἀκοή, καὶ ὀξέως ἐπὶ τὴν ψυχὴν τὰ γνωσθέντα ἀναπέμπουσα, καὶ προσαναγκάζουσα συμφθέγγεσθαι καὶ συνορμᾶν τοῖς αὐτῆς πάθεσιν.

Ὅθεν ἄμουσοι ψυχαὶ καὶ ἐκμελεῖς, παντὶ τῷ ἡδεῖ φαινομένῳ ἐνδιδοῦσαι,

οὐδαμῶς ἄν ποτε γένοιντο μέτοχοι ὀρθοῦ νόμου· μουσικὴν δὲ ὀνομάζουσιν τὴν αὑτῶν ἡδονὴν διʼ ὁμοιότητα οὐ τοῦ τέλους, ἀλλὰ τῆς περὶ τὰ μέλη πραγματείας·

οἷον εἰ τις καὶ ἰατρικὴν καλοῖ τέχνην, ἀπεληλαμένην μὲν τοῦ ὑγιεινοῦ, περὶ δὲ τὰ αὐτὰ φάρμακα ἐξεταζομένην.

Οὕτως ἀμέλει καὶ γεωμετρίαν, τὸ γενναιότατον φιλοσοφίας μέρος, οἱ μὲν πολλοὶ φαῦλον, καὶ ἐπὶ 2. 3 θαλάττια καὶ ἠπειρωτικά ut or. 35. 3 b συμβολαίων sq 11 προσαναγκάζουσα συμφθέγγεσθαι sq. ut or. 33.8 d vers. finem 13 παντὶ τῷ ἡδεῖ φαινομένῳ vi. supra § l 4e || 18 περὶ..τὰ αὐτὰ φάρμακα sq nam nulla τέχνη θεωρηματικὴ ἑαυτῆς vi or. 27. 3 a τέλος δὲ sq. et quae ibi adnotavi 1 ἐλευσινόθεν in mge repetit. (schol. vet. a) R! 1 χορῷ (ω in ras .) R! || 6 πλείω ϛ (δ Δ) || 7 ἀγαθὴ — ξυνεργός om. θ | εἰρήνης (ης in ras.) R! || 8 ἀγαθὴ ἥδε ἐν Markl. 9 〈πάνυ〉 ταχεῖα Reiske || 12 αὐτῆς (τῆς in ras. ) R! αὐτοῖς MN φ α(θ) || 13 in mge σημείωσαι N || 15 ὀνομάζουσα α(δ) |αὑτῶν] αὐτὴν α(δ) || 17 καλεῖ MNα(δ) corr Heins. ἀπολελειμμένην Reiske || 18 δὲ αὐτὰ τὰ φάρμακα φ α(δ Δ0) || 20 πολλοὶ τὸ φαῦλον Reiske (Duebn.) 130 bτῷ φαύλῳ τέλει, μέχρι τοῦ περὶ | τὴν χρείαν ἀναγκαίου δοκοῦντος, προσίενται, διαμετρῆσαι γῆν, καὶ ἀναστῆσαι τειχίον, καὶ πᾶν ὅσον εἰς χειρουργίαν αὐτῆς συντελεῖ, δοκιμάζοντες, πρόσω δὲ οὐχ ὁρῶντες·

ἡ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει, πολλοῦ γε καὶ δεῖ· οὐ γὰρ ἄν ᾠκεῖτο χεῖρον ἡ γῆ, μὴ διαμετρουμένων αὐτὴν ἀκριβῶς πενήτων γεωργῶν· ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἴη ἄν τι τῶν ἐν γεωργίᾳ τὸ φαυλότατον·

τὸ δʼ ἔργον αὐτό, ὥσπέρ τι ὀξυωπὲς τῆς διανοίας φάρμακον, ῥώμην αὕτη οὐκ ἀγεννῆ παρασκευάζει πρὸς τὴν θέαν τῶν ὅλων·

ἀθέατοι δὲ οἱ πολλοὶ τῆς χρείας ταύτης, καθάπερ εἴ τις ἠπειρώτης ἀνὴρ ναῦν ἰδὼν ἐν λιμένι, ἀγασθεὶς τοῦ σοφίσματος ἔνδον τῇ νηῒ || χρῷτο, πάντα κινῶν τὰ ὄργανα, τοῦτο Ed. Duebn P. 148 οἰόμενος εἶναι τέλος τῆς νεώς.

Θαίη δʼ ἄν, οἴομαι, πρὸς αὐτὸν ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ εὑρέτις τοῦ ἔργου τούτου· ῾Ὁρᾷς πέλαγος πλατὺ καὶ ἄπειρον, κεχυμένον ὑπὲρ τῆς γῆς, συνάπτον αὐτῆς τὰ τέρματα, ὧν πρόσθεν οὐδὲ ἀκοὴν εἶχές τε οὐδὲ ἐλπίδα τῆς θέας; ἑκάστῳ δὲ εἶς ἦν τόπος γνώριμος, ὥσπερ οἱ φωλεοὶ τοῖς ἑρπετοῖς· φιλία δέ, καὶ ἐπιμιξία, καὶ κοι- 8 τὸ δʼ ἔργον sq. cf Plat republ. VII 561 a sq. Plut Ei ap. Delph. 6 vi. etiam ad or 24. 6 c ||11 καθάπερ εἴ τις ἠπειρώτης sq. simil or 8. 4 c || 16 πέλαγος πλατὺ sq. ut or 30. 2 b 21. 8 a 17 κεχυμένον sq vi. simil. or 34. 4 c || 19. 20 ὥσπερ οἱ φωλεοὶ τοῖς ἑρπετοῖς vi. or. 27. 5 h 1 τῷ φαύλῳ del Duebn ||3 αὐτὴ Markl. (Duebn.) || 7 τι] τοι Meiser del. Reiske γεωργίᾳ (quam non solum ipsam agri cul- turam, sed etiam philosophiam quandam esse docet p. 294. 11) RMN γεωμετρίᾳ cett. (δ Δ) || 8 αὐτό] αὐτῆς φ α(δ Δ0) || 9 αὕτη (τη in ras.) R! αὐτῇ φ α(δ Δ0) || 9 10 παρασκεύαζειν Markl. (Duk.) 11 εἴ τις om .α(δ) corr. Heins || 13 νηῒ in ras. R! || 15 οἶμαι nescio unde δΔ 16 〈τὸ〉 πέλαγος α(δ) || 17 〈καὶ〉 κεχυμένον α(δ) | ὑπὲρ] περὶ Markl. | τὴν γῆν Markl. || 18 πρόσθεν] πρῶτον M (pr. man.) N φ α(δ) πρότερον Markl. | εἶχές τε] εἴχετε Schottus εἶχές γε Dav. νωνία, καὶ ἀμοιβὴ τῆς παρʼ ἑκάστοις εὐπορίας, ἐκποδῶν ἦν, ἕως ὑμῖν τὸ σόφισμα τοῦτο ἐμηχανευσάμην τὴν ναῦν.

Τοῦτό γε τὸ ὄχημα, ἀράμενον ὄρνιθος δίκην, διαπτήσεται πανταχοῦ· εἰ δὲ ἀπιστεῖς, πείρᾳ μάθεʼ.

Τοῦτο καὶ περὶ γεωμετρίας λέγει τὶς θεῶν, ἢ ἐκείνη ἡ θεὸς ἡ Ἀθηνᾶ λέγει· ῾ Ἐκεῖσε βλέψον· ὁρᾷς τουτὶ τὸ ὑπὲρ κεφαλῆς θέαμα, τὸ καλόν, τὸ ποικίλον, ἐληλαμένον περὶ γῆν ἐν κύκλῳ καὶ περὶ αὐτὴν ἑλιττόμενον, μεστὸν ἄστρων, ἥλιον φέρον, σελήνην ἔχον;

τοῦτο ὅ, τι μέν ἐστιν |οὐκ οἶσθα, δοκεῖς δὲ ὁρᾶν καὶ 131 a εἰδέναι. Ἀλλὰ ἐγώ σε, ὦ οὗτος, ἀνάξω κεῖσε ἠπειρώτην ὄντα, ὄχημά σοι πηξαμένη κοῦφον, παραδοῦσα γεωμετρίᾳ·

ἥ σε τὰ μὲν πρῶτα ἔνδον ἐν τῷ λιμένι ὀχήσει, ἐθίζουσα ἀνέχεσθαι τῆς πορείας, καὶ μὴ ἰλιγγιᾶν πρὸς τὸ πέλαγος, μηδὲ ἀποδειλιᾶν πρὸς τὸ πέλαγος·

ἔπειτα ἀγαγοῦσα ἔξω τοῦ λιμένος, εἰς καθαρὸν καὶ εὔδρομον τὸ τῶν ὄντων πέλαγος ἀνάξει, κεῖσʼ, (μ 3/4) ὅθι τʼ ἠοῦς ἠριγενείης οἰκία καὶ χοροί εἰσι, καὶ ἀντολαὶ ἠελίοιο 2 τὸ σόφισμα τοῦτο ut philosophia Chrysippi aliorum vi. or. 4.3 b; 26 2 f ex eadem sententia Daedali τέχναι ἄτοποι dicuntur or. 31. 3 d || 3. 4 ὄρνιθος δίκην ut or 36. 5 b: etiam or. 10.2 f 4 διαπτήσεται πανταχοῦ ut anima Aristeae or. 10. 2 f || 9 φέρον . ἔχον ut or. 8. 6 d κόρυν φέρουσαν || 15. 16 ἀποδειλιᾶν πρὸς τὸ πέλαγος sq. vi.or. 30 1 f or. 33. 3 b vers finem || 16. 17 ἀγαγοῦσα .. εἰς . . πέλαγος vi. simil or. 30. 4 f ἄγε λαβὼν sq. 1 ἑκάστης α(δ) corr Markl. || 2 ἐμηχανευσάμην R! ἐμηχανη- σάμην cett. (δΔ) || 3 τοῦτό σε Reiske (Duebn.) || 4 διαπτήσεται || 4. 5 μάθε τοῦτο· καὶ Ϛ(δ Δ) || 5 λέγω τὶς MN λεγέτω τὶς φα(δ) λέγοι τις Markl. |ἢ ἐκείνη — 6 λέγει del. Heins. || 6 θεὸς ἡ] θεὸς αὐτὴ Reiske | λέγοι Markl. λεγέτω Reiske | βλέψαι MN α (δ) || 10 δοκεῖς] ποθεῖς Markl | δὲ ὁρᾶν] διορᾶν Markl. || 15 πρὸς τὸ πέλαγος del Schenkl || 15.16 πρὸς τὸ πέλαγος om. MN φα(δ) del Lennep (ad Phalar. 44) πρὸς τὸ πλάτος Meiser πέλαγος suspectat etiam Duebn || 17 κεῖσʼ κεῖσε R! κἀκεῖσ᾿ MN κα- κεῖσε α δ || 18 ὅθι (ι in ras. ) R! | ἠριγενείας α(δ) καὶ σελήνης αὐγαὶ καὶ τῶν ἄλλων ἀκηράτων σωμάτων. Ἕως δὲ ἀθέατος τούτων εἶ, μένεις εὐδαιμονίας ἀμέτοχος, ἄμοιρος.ʼ