Βαβρίου μυθίαμβοι Αἰσώπειοι κατὰ στοιχεῖο.
Γνεὴ δικαίων ἦν τὸ πρῶτον ἀνθρώπων,
ὦ Βράγχε τέκνον, ἣν καλοῦσι χρυσείην.
τρίτη δʼ ἀπʼ αὐτῶν αὖτʼ ἐγένετο χαλκείη,
μεθʼ ἣν γενέσθαι φασὶ θεῖον ἡρώων
πέμπτη σιδηρῆ· ῥίζα καὶ γένος χεῖρον.
ἐπὶ τῆς δὲ χρυσῆς καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ζῴων
Ι. 1i ═ 7, 11 | 3 im cf 53, 7 | 4e ═ 15, 3. 63, 4. 7 | 6i ═
102, 4. 108, 5
Fabulae Athoi. pr. Ι fab. 1—107, pr. ll fab. 108—123.
βαλεβρίου μυθίαμβοι αἰσώπειοι κ. στ., in marg. ςι χωλιαμβι
m. et ?? (m. pr. ?) A (cf. p. 98), Βαλε Βαβρίου | Βαλερίου
χωριαμβικοὶ στίχοι ἐκ τῶν Αἰσώπου μύθων Harl. 3521 (sequ.
fab. 58): ft. legerant Βαλερίου Β., cf. Cr p. 192. Βαβρίου μυθιάμβους
διὰ χωλιάμβων ἐν βιβλίοις ι΄ Suidas testatur.
I. Prooemium conlectionis prioris. 3—5 Lm Rth || 3 αὐτῶν
A, τ (= τις) add. m. recc. (Men.), unde αὐτῶν τις Schnw;
suppl. Cr, cf. 12, 19; versui 3 litteris evanidis m. 3 in marg.
ascriptum φρἁ oc, cf. praef. | ἐγενήθη A, corr. Schnw Cr; ἐγεγένητο
Burges, Eb || 4 ἕπεσθαι? cf. N 492 | φασιν, ν eras. A.
θείαν A, δῖαν Eb, θεῖον Cr conl. Hes. op. 159 ἡρώων θεῖον γένος:
supplendum fere: γένος (cf. 5) παλαιῶν, nam alii heroes recentiores
sunt secundum Babrium; cf 63, 7 ff. et versum persimilem
66, 1 || 5 μεμπτὴ A, πέμπτης Lm | σιδηρὰ A, interpunxit
Gb Cr | num χείρω γόνος χείρων? Eb || 6 δὲ ///// σῆς, A,
suppl. Db litterarum χρυ umbras cognovit Eb
φωνὴν ἔναρθρον εἶχε καὶ λόγους ᾔδει·
ἀγοραὶ δὲ τούτων ἦσαν ἐν μέσαις ὕλαις.
ἐλάλει δὲ πέτρη καὶ τὰ φύλλα τῆς πεύκης,
ἐλάλει δὲ κἰχθὺς, Βράγχε, νηὶ καὶ ναύτῃ,
στρουθοὶ δὲ συνετὰ πρὸς γεωργὸν ὡμίλουν.
ἐφύετʼ ἐκ γῆς πάντα μηδὲν αἰτούσης,
θνητῶν δʼ ὑπῆρχε καὶ θεῶν ἑταιρείη.
μάθοις ἂν οὕτω ταῦτʼ ἔχοντα καὶ γνοίης
ἐκ τοῦ σοφοῦ γέροντος ἧμιν Αἰσώπου
μύθους φράσαντος τῆς ἐλευθέρης μούσης.
ὧν νῦν ἕκαστον, ἢν θέλῃς, ἐμῇ μνήμῃ
μελισταγές σοι νῷ τι κηρίον θήσω,
πικρῶν ἰάμβων σκληρὰ κῶλα θηλύνας.
8e ═ 12, 2 | 11e ═ 7, 4. 15, 2 | 12e ═ 10, 2 | 16e ═
lI 6 | 17e ═ 64, 7. 95, 26 ||
Ι. 7 ᾔδη. A m. pr., ft recte, η in ει corr. m. 3? || 9 πέτρα A. ||
10 δ- ////// ἰχθὺς, erasis litteris fere quattuor (ὲ καὶ?); Menas
corr. δὲ πόντιος (π. postea erasit) τʼ ἰχθὺς, unde conl. 71, 5 δὲ
πόντος Bgk Lm; possis δὲ δελφίς sim., cf. Maxim. Tyr. III 1 ||
14 μαθ - - ς δʼ ἀνοὕτω A, suppl. Bss: δʼ del. Cr ut repetitum
ex vv. 11. 13. Cf. Avian. praef. 7 Ell || 15 ἡμῶν γέρ. Αἰσ. A,
βαγ suptascr. m. r., corr. Sd Eb; σοφιστοῦ, τοῦ γ. Gb Rth ||
16 ἐλευθέρας A, oratione libera,i.e.soluta (Apul. flor. XV p.1 9 Kr.),
cf. Cr de Babr. 163; παλαιτέρας Schn, alii aliud || 17 ἂν θείης
A, ἂν θέλῃς Lm, ἵνα τιθῇς (θέῃς) Db (Schnw); num ἀνθίσας? |
ἐμῆ μν. A, intellego ad meam mermoriam e recentiorum usu; ἐνὶ
μν. Lm Ah forma Babrio ignota locus lacunosus? || 18 νῶ
τὸ in A dignoverunt plerique, etiam Eb, atque σοι νῷ (═ ἐν νῷ)
a poetis non alienum; νοῦ τὸ Rth legere sibi visus est, unde
effinxit τοῦτο, quod praeceperat Fx; λῷστε Db; scripsi interim
νῷ τι, cf. Hes. theog. 597 || 19 θηλὰσαι:—, θηλ m. pr,
ultimae litterae m. r. atramento obductae, suppl. Ah. cf. Philol.
LIII 219 | v. 17—19 litt. umbrae (m. 3?) in mg., cf. praef. ||
Prima archetypi ex quo A descriptus pagina lacera erat et
evanida
Ἄνθρωπος ἦλθεν εἰς ὄρος κυνηγύσων,
τόξου βολῆς ἔμπειρος· ἦν δὲ τῶν ζῴων
φυγή τε πάντων καὶ φόβου δρόμος πλήρης.
f. 3bλέων δὲ μοῦνος προὐκαλεῖτο θαρσήσας
αὐτῷ μάχεσθαι. „μεῖνον“ εἶπε ,μὴ σπεύσῃς“
ἅνθρωπος αὐτῷ, „μηδʼ ἐπελπίσῃς νίκῃ·
τῷ δʼ ἀγγέλῳ μου πρῶτον ἐντυχὼν γνώσῃ
τί σοι ποιητέʼ ἐστίν.“ εἶτα τοξεύει
μικρὸν διαστάς. χὠ μὲν οἰστὸς ἐκρύφθη
λέοντος ὑγραῖς χολάσιν· ὁ δὲ λέων δείσας
ὥρμησε φεύγειν ἐς νάπας ἐρημαίας.
τούτου δʼ ἀλώπηξ οὐκ ἄπωθεν εἱστήκει.
ταύτης δὲ θαρσεῖν καὶ μένειν κελευούσης,
„οὔ με πλανήσεις“ φησίν, „οὐδʼ ἐνεδρεύσεις·
ὅπου γὰρ οὕτω πικρὸν ἄγγελον πέμπει,
πῶς αὐτὸς ἤδη φοβερός ἐστι γινώσκω.“
Ὅτι δεῖ ἐκ τῶν προσφερομένων γινώσκειν τὴν ἑκάστου διάθεσιν.
καὶ ὅτι ἡ σοφία τῆς δυνάμεως διαφέρει.
Ἀνὴρ γεωργὸς ἀμπελῶνα ταφρεύων
καὶ τὴν δίκελλαν ἀπολέσας 〈ἐπ〉εζήτει,
1, 1i ═ 7, 1 | 1e cf. 138. 4 | 2e ═ 134, 6 | 3e ═ 10, 3.
31, 2. 95, 67. 100, 3 | 4 m e ═ 31, 12 (25, 8) | 12 m e ═ 130, 1 |
14e cf. 75, 6. 138. 8 || 2, 2 m e ═ 23, 2. 28, 3
1 B 11 P 9, Nev. 283; tetr. I 20, Av. 17 || ἀρχὴ τοῦ α A.
m. 2 in mg. || 3 φυγὴ A m. pr. (Bss), σ add. m. r. | δρυμὸς
Piccol || 4 δὲ τοῦτον A, δὲ μόνος B (Par), corr. Schnw |
θαρσῆσαι A, corr. Bo || 5 αὐτωῖ A | σπεῦδε A, corr. Fx
6 ἄνθρωπος A, corr. Lm || 8 ποιητόν A, corr. Bgk; πτοητόν
Schnw || 11 εἰς Rth || 12. 13 decurtati? cf. Av. 17, 9 sq.
14 οὐ μὴ Nb || 15 πικρὸν B (Db): φοβερὸν A || 16 ὡς Eb |
φοβερὸς Dbn, πικρός A | γιγνώσκω A, corr. Eb || Epim. καὶ
add. m. rec. teste Eb; in epimythio altero trimeter latet barbarus.
Aliud epim. in B
2, 1 cf. M. Rb. XLVI 318 Alciphr III 13 || 2 ἐζήτει A,
corr. Bss (cf. 28, 3), ἀνεζ- F Hch coll. 23. 2
μή τις παρόντων τήνδʼ ἔκλεψεν ἀγροίκων.
ἠρνεῖθ’ ἕκαστος. οὐκ ἔχων δʼ ὃ ποιήσει,
εἰς τὴν πόλιν κατῆγε πάντας ὁρκώσων·
τῶν γὰρ θεῶν δοκοῦσι τοὺς μὲν εὐήθεις
f. 4aἀγροὺς κατοικεῖν, τοὺς δʼ ἐσωτέρω τείχους
εἶναί τʼ ἀληθεῖς καὶ τὰ πάντʼ ἐποπτεύειν.
ὡς δʼ εἰσιόντες τὰς πύλας ἐπὶ κρήνης
τοὺς πόδας ἔνιζον κἀπέθεντο τὰς πήρας,
κῆρυξ ἐφώνει χιλίας ἀριθμήσειν
μήνυτρα σύλων ὧν ὁ θεὸς ἐσυλήθη.
ὃ δὲ τοῦτʼ ἀκούσας εἶπεν· „ὡς μάτην ἥκω·
κλέπτας γὰρ ἄλλους πῶς ὁ θεὸς ἂν εἰδείη,
ὃς τοὺς ἑαυτοῦ φῶρας οὐχὶ γινώσκει,
ζητεῖ δὲ μισθοῦ μή τις οἶδεν ἀνθρώπων;“
Ὅτι χρὴ ἀπιστεῖν τοῖς ὑπισχνουμένοις ὧν οὐκ εἰσὶ δεσπόται.
Αἶγάς ποτʼ εἰς ἔπαυλιν αἰπόλος κλείζων
μιῆς ἀπειθοῦς ἐν φάραγγι τρωγούσης
ἐπὶ σηκὸν ἄγειν θʼ, ὡς αἱ μὲν ἦλθον, αἱ δʼ οὔπω
κόμην γλυκεῖαν αἰγίλου τε καὶ σχίνου
τὸ κέρας κατῆξε μακρόθεν λίθῳ πλήξας.
2, 7 cf. 132, 4 | 8e ═ 3, 7 | 11i ═ 76, 12
2, 3 μὴ τῶν A, corr. Bss | τὴν δʼ A m. pr., corr. m. r. ||
4 ὃ acc. add. m. r. || 9 κρήνης A, -ης atramento obductum,
κρήνῃ Bgk Rth || 12 σίγλων Bgk || 13 ο A, m. r., ὃ corr. cum
Eb || 14 ὁ inseruit Ebh, θεὸς γʼ A, sed γʼ m. recc. | ἠδείη A. ||
16 οἶδεν ἀνων A || Epim. ἐιϲὶδεϲπίϲτ-ι A m. pr. ut videtur,
ται m. rec.; corr. Schnw, εἰσεῖδες πίστιν Dd
3 BP 4 MP1 3, Aphth. 5; retr. I 35. Tota fabula paucis
verbis exceptis (1 αἰπ. — 2 ἐν φ.) atramento rec. obducta in A.
1 κλείζων supra scr. χρή m. rec. A, cf. 113, 2: κλείσων vel
κλῄζων Bgk Schnw || vv. 2. 3. 4 m. rec. adscr. βαγ || 2 μιᾶς A ||
3 Ah, om. paraphr. || 5 κατέαξε A, corr. Lm ex tetrast.
τὴν δʼ ἱέτευε· „μή, χίμαιρα συνδούλη,
πρὸς τοῦ σε Πανός, ὃς νάπας ἐποπτεύει,
τῷ δεσπότῃ, χίμαιρα, μή με μηνύσῃς·
ἄκων γὰρ ηὐστόχησα τὸν λίθον ῥίψας.“
ἣ δʼ εἶπε „καὶ πῶς ἔργον ἐκφανὲς κρύψω;
f. 4bτὸ κέρας κέκραγε, κἂν ἐγὼ σιωπήσω.“
Ὅτι τὰ δημοσίᾳ ἁμαρτηθέντα κατʼ οὐδένα τρόπον χρὴ κρύπτειν.
Ἁλιεὺς σαγήνην, ἣν νεωστὶ βεβλήκει,
ἀνείλετʼ· ὄψου δʼ ἔτυχε ποικίλου πλήρης.
τῶν δʼ ἰχθύων ὁ λεπτὸς εἰς βυθὸν φεύγων
ὑπεξέδυνε δικτύου πολυτρήτου,
ὁ μέγας δʼ ἀγρευθεὶς εἰς τὸ πλοῖον ἡπλώθη.
σωτηρία πώς ἐστι καὶ κακῶν ἔξω
τὸ μικρὸν εἶναι· τὸν μέγαν δὲ τῇ δόξῃ
σπανίως ἴδοις ἂν ἐκφυγόντα κινδύνους.
Ἀλεκτορίσκων ἦν μάχη Ταναγραίων,
οἷς θυμὸν εἶναί φασιν οἷον ἀνθρώποις.
τούτων ὁ λειφθείς (τραυμάτων γὰρ ἦν πλήρης)
3, 7e ═ 2, 8 e | 8 me ═ 50, 5 (cf. 72, 18. 92, 10. 96, 4) ||
4, 2e cf. 1, 3 caet. | 3e ═ 97. 9 (82, 8) | 6e ═ 116, 6 || 5, 2e
cf. 31, 10. 49, 4
3, 8 μηνύσηις A m. pr., -ης m. rec. || 11 τὸ κ. κεκράξεται —
σιωπήσομαι Aphth.
4 B 8 P 7 MP1 5 || 2 ἀνεῖλκεν Eb, ἀνεῖλε· τοὔψου Gb ||
[6 — 8] Eb | 6 σωτήριόν Eb | πῶς A || 8 κινδύνου A, κινδύνους
B; κινδύνων Ah; B (ὅτι εὔκολον ἡ σωτηρία τοῖς μὴ μεγάλοις
εὐτυχοῦσιν· τὸν δὲ μέγαν ὄντα τῇ δόξῃ | σπ. ἴ. ἂν ἐ.
τοὺς κ.) ultimos versus promythii (epim.) loco adhibuit
5 B 7 P 6 MP1 4, Fr Cor. 145; Aphth. 12; v. 1. 2. 9
Suid. || 1 in marg. ε A m. pr. | 1. 2 S v. Ταναγραῖοι || 2 οἷς
φ. εἶ. θυμὸν ὥσπερ ἀ. S, οἷον ἀνθρώπων etiam B* || 3 λειφθείς,
ει m. rec. in rasura A.
ἔκυπτʼ ἐς οἴκου γωνίην ὑπʼ αἰσχύνης·
ὁ δʼ ἄλλος εὐθὺς ἐπὶ τὸ δῶμα πηδήσας
ἐπικροτῶν τε τοῖς πτεροῖς ἐκεκράγει.
καὶ τὸν μὲν αἰετός τις ἐκ στέγους ἄρας
ἀπῆλθʼ δʼ ἀδεῶς ἀμφέβαινε θηλείαις,
ἀμείνονα σχὼν τἀπίχειρα τῆς ἥττης.
ἄνθρωπε, καὶ σὺ μή ποτʼ ἴσθι καυχήμων,
ἄλλου σε πλεῖον τῆς τύχης ἐπαιρούσης.
πολλοὺς ἔσωσε καὶ τὸ μὴ καλῶς πράττειν.
f. 5a Ἁλιεὺς θαλάσσης πᾶσαν ᾐόνα ξύων
λεπτῷ τε καλάμῳ τὸν γλυκὺν βίον σῴζων
μικρόν ποτʼ ἰχθύν ὁρμιῆς ἀφʼ ἱππείης
ἤγρευσεν, οὐ τῶν εἰς τάγηνον ὡραίων.
ὁ δʼ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευεν ἀσπαίρων·
„τί σοι τὸ κέρδος; ἢ τίνʼ ὦνον εὑρήσεις;
οὐκ εἰμὶ γὰρ τέλειος, ἀλλά με πρῴην
πρὸς τῇδε πέτρῃ φυκὶς ἔπτυσεν μήτηρ.
5, 6e ═ 105, 4 | 7e ═ 36, 4 | 9e ═ 31, 3 || 6, 4e cf. 19, 5 |
5 me ═ 13 | im ═ 124, 6
5, 4 ἐκρύπτετʼ om. ἐς A, corr Ah Hp; ἐκσύβετʼ ἐς coll. 108
27 Hl, κατεκρύβη ἐν γωνίᾳ B*, sim. Aph. Fab. Rom. p. 16, 17
Eb || 5 ἐπὶ B, εἰς A, cf. 125, 1 || 7 ἀετός A στέγους etiam
Aph, τέγους Bgk || 8 ὁ δʼ ἄλλος A, corr. Eb, ὁ δὲ ἕτερος
ἀφόβως συνῆν B*. ὁ δὲ ἀδεῶς ἔκτοτε ταῖς θηλείαις ἐπέβαινεν
Fr | ἀμφίβαινε, ι in ε m. r. || 9 S τἀπίχειρα· τὸν μισθόν
ἀμείνονα ἔχων τ. τῆς ἥττης ἐν μυθικοῖς, unde ἔχων ἀμείνω
Wagner, ἀμείνονʼ ἴσχων Hilberg Silbenw. 233 || vv. 10—12
Lm, promythii (epim.) loco adhibuit B ( πολλοὺς γὰρ ἔσωσε
καὶ τὸ μὴ καλῶς πρ.) | Fabula decurtata?
6 Av. 22; v. 6 Suid.; Ac Cor. 124 || 2 τε add. Bss ζώων
A, σῴζων Bgk alii coll. 76, 9 || 3 σμικρόν? cf. 131, 11 || 4 ἐκ
τῶν A, corr. Lm | ὡραίων A m. pr., unde -αῖον m. r. || 6 ἤ
τιν ὦνον εὑρήσεις S s. ὦνος, ἢ πόσου με πωλήσεις glossema A.;
εὑρήσω Eb Nb Cr, ἀλφήσω Eb || 8 ἔπτυσε A, corr. Bgk, ἔ. ἡ
Eb, ἐκκύει Lm; fudit Av.
νῦν οὖν ἄφες με, μὴ μάτην μʼ ἀποκτείνῃς.
ἐπὴν δὲ πλησθεὶς φυκίων θαλασσαίων
μέγας γένωμαι, πλουσίοις πρέπων δείπνοις,
τότʼ ἐνθάδʼ ἐλθὼν ὕστερόν με συλλήψῃ.“
τοιαῦτα μύζων ἱκέτευε καὶ σπαίρων,
ἀλλʼ οὐκ ἔμελλε τὸν γέροντα θωπεύσειν·
ἔφη δὲ πείρων αὐτὸν ὀξέῃ σχοίνῳ.
„ὁ μὴ τὰ μικρά, πλὴν βέβαια, τηρήσας
μάταιός ἐστιν, ἢν ἄδηλα θηρεύῃ.“
Ἄνθρωπος ἵππον εἶχε. τοῦτον εἰώθει
κενὸν παρέλκειν, ἐπετίθει δὲ τὸν φόρτον
ὄνῳ γέροντι. πολλὰ τοιγαροῦν κάμνων
f. 5bἐκεῖνος ἐλθὼν πρὸς τὸν ἵππον ὡμίλει.
„ἤν μοι θελήσῃς συλλαβεῖν τι τοῦ φχόρτου,
τάχʼ ἂν γενοίμην σῷος· εἰ δὲ μή, θνῄσκω.“
ὃ δʼ οὐ προάξεις;“ εἶπε „μή μʼ ἐνοχλήσῃς·
εἷρπεν σιωπῶν, τῷ κόπῳ δʼ ἀπαυδήσας
πεσὼν ἔκειτο νεκρός, ὡς προειρήκει.
τὸν ἵππον οὖν παρʼ αὐτὸν εὐθέως στήσας
ὁ δεσπότης καὶ πάντα τὸν γόμον λύων
6, 9e cf. 50, 19. 53, 2 || 7, 1i ═ 1, 1 | 4e ═ 15, 2
6, 10 θαλασσίων A, corr. Bo || 12 ἐλθόνθ᾿ Cr | σὺλήψη
A m. pr., acc. erasit λ addidit m. rec. || 13 κἀσπαίρων coll. 5
Lm, cf. 9, 7 || 15 πηρῶν, η ex ει A | ὀξείηι A, corr. Lm Bt ||
17 ἂν A, ἄν γʼ corr. m. rece., ἠδʼ Eb | θηρεύει Eb || Ultimos
versus damnnavit Eb p. X, expressit Av. || Post 17 duorum
versuum spalium vacuum A
7 B 12 P 10 MP1 7; Ac 125; 12. 13 Suid || 1 ἀνος A
εἰώθη, η in ει corr. m. rec. A || 2 τοὺς φόρτους Hertzberh ||
4 ὁμίλει A, ὁ in ὡ corr. m. r. || 5 ἄν A || 6 θνηίσκω A ||
7 ὃ acc. add. m. rec. A, qualia notare desino | μὴ δʼ A, corr.
Schnw Nck, μηδʼ ἐνοχλήσεις Hl || 8 εἷρπεν A teste Eb | τῶ A
ἐπʼ αὐτὸν ἐτίθει τὴν σάγην τε τοῦ κτήνους,
καὶ τὴν ὀνείην προσεπέθηκεν ἐκδείρας.
ὁ δʼ ἵππος „οἴμοι τῆς κακῆς“ ἔφη „γνώμης·
οὗ γὰρ μετασχεῖν μικρὸν οὐκ ἐβουλήθην,
τοῦτʼ αὐτό μοι πᾶν ἐπιτέθεικεν ἡ χρείη.“
Ἄραψ κάμηλον ἀχθίσας ἐπηρώτα
πότερʼ ἀναβαίνειν μᾶλλον ἢ κάτω βαίνειν
αἱροῖτο. χὡ κάμηλος οὐκ ἄτερ μούσης
εἶφʼ „ἡ γὰρ ὀρθὴ τῶν ὁδῶν ἀπεκλείσθη;“
Ὁ λόγος εὔθετος πρὸς ἄνδρας διεστραμμένους καὶ τὴς εὐθείας
ὁδοῦ ἐκκλίνοντας.
Ἁλιεύς τις αὐλοὺς εἶχε καὶ σοφῶς ηὔλει·
καὶ δή ποτʼ ὄψον ἐλπίσας ἀμοχθήτως
f. 6aπολὺ πρὸς αὐλῶν ἡδυφωνίην ἕλξειν,
τὸ δίκτυον θεὶς ἐτερέτιζεν εὐμούσως.
ἐπεὶ δὲ φυσῶν ἔκαμε καὶ μάτην ηὔλει,
βαλὼν σαγήνην ἔλαβεν ἰχθύας πλείστους.
7, 14 cf. 118, 9 || 8, 3e cf. 15, 1 (pr. I 16. lI 6) || 9, 1e
═ 140, 8 | 2e ═ 103, 9. 111, 7
7, 12 ἐπʼ αὐτὸν ἐ. τὸν γόμον τὴν σάγην τε τ. κτ. Suida
s. σάγη, 12. 13 τ. σ. τε τ. κτ. κ. τ. ὀνείαν πρ. ἐκδ. Sd. s. ὀνεία ||
13 προεπέθηκεν A m. pr., corr. m. rec. || 16 χρεία A | Post
16 unius versus spat. vacuum A
8, 1 φορτίσας? || 3 χ᾿ ὡ A, qualia enotare supersedeo ||
4 ἡ ex εἰ m. pr. A | interrogandi signo interpunxit Cr coll.
105, 6. lnitium fortasse decurtatum (cf. Eb p. IV, Cr ann. 127,
229 11); fabula cur a Babrio abiudicetur (Rth) nulla causa, cf. 57,
12 || Epim καὶ om. A, sed signum evanidum in marg.
9 Ac Cor. 130, Au 11; ex Herod. I 141 || 1. 2 αὐλοὺς —
ποτʼ Nok || 3 ἡδυφωνέην A | ηζειν A atram. rec. obd.; ἥξειν
Men., ἐξελεύσεσθαι ἐς γῆν Herod., sed refragatur ἀμοχθήτως
atque pristina lectio incerta; ἕλξειν Eb, ἄξειν Schnw || 4 ἐτέριζεν
A, super ἐτ- η m. r, corr. Men.; ἠρέθιζεν Bgk || 5 ἔκαμνε A,
corr. Db
ἐπὶ γῆς δʼ ἰδὼν σπαίροντας ἄλλον ἀλλοίως,
τοιαῦτʼ ἐκερτόμησε τὸν βόλον πλύνων·
„ἄναυλα νῦν ὀρχεῖσθε. κρεῖσσον ἦν ὕμας
πάλαι χορεύειν, ἡνίκʼ εἰς χοροὺς ηὔλουν.“
οὐκ ἔστιν ἀπόνως οὐδʼ ἀλύοντα κερδαίνειν·
ὅταν καμὼν δὲ τοῦθʼ ἕλῃς ὅπερ βούλει,
τὸ κερτομεῖν σοι καιρός ἐστι καὶ παίζειν.
Ὁ μῦθος λέλεκται πρὸς τοὺς ματαίως παρὰ τὸ δέον τι ἐργαζομένους.
Αἰσχρῆς τις ἤρα καὶ κακορρύπου δούλης
ἰδίης ἑαυτοῦ, καὶ παρεῖχεν αἰτούσῃ
ἅπανθ’ ἑτοίμως. ἡ δὲ χρυσίου πλήρης,
σύρουσα λεπτὴν πορφύρην ἐπὶ κνήμης,
πᾶσαν μάχην συνῆπτεν οἰκοδεσποίνῃ·
τὴν δʼ Ἀφροδίτην ὥσπερ αἰτίην τούτων
λύχνοις ἐτίμα, καὶ καθʼ ἡμέρην πᾶσαν
10, 2e ═ I 12 | 3e ═ 1, 3 | 6me ═ 71, 7 | 7me ═ 119, 2 |
13i ═ 64, 11
9, 7 ἀσπαίροντας A, corr. Bss, cf. 6, 13 || 8 τοσαῦτʼ A, em.
Spp alii || 9 ὀρχεῖσθαι A, corr. Bss | ὑμᾶς A || 11—13 Dbn,
alii || 11 λυ τα κερ syllabae atramento oblitae A | ἀλύοντα
cessantem, nihil agentem, cf. W. Schmid, Atticisumus III 180
anapaestus fraudem coarguit, frustra οὐ καμόντα Schnw, οὐδʼ αὐλοῦντα
Rth, αὐλέοντα Bgk || 12 ὅτʼ ἂν A | καμὼν quod coniecerat
Ah, ipse A praebet | τοῦτο θέληις (═ τουθεληις) A, corr.
Bss | βούλει m. pr., atr. obd., ει in η mut. A, εἰ m. pr. in mg.
13 τὸ τότε Ah Hl, τοῦ Bgk || Epim. ματαίως Bgk
10 B 6 tetr. 10; v. 1 Suid. || 1 αἰσχρᾶς σαπρᾶς τις Suidae
V in ἤρα, σαπρᾶς τις Harl., ceteri (ABE Gaisfordi) cum Babrii
AB αἰσχρᾶς | ἥρα A κακοτρόπου Suid., B || 2 ἰδίας A | αὐτοῦ
A, corr. Bss | αἰτούσης, ούσης litt. atrameto rec. obductae A,
corr. Bss || 4 πορφύραν A | κνήμης A, litt. extr. atram. rec.
obductae, κνήμας Schnw Rth, cf. Sapph. fr. 70 || 5 πάση A, corr.
Bgk Fx: sed fortasse excidit versus, in cuius fine fuerit τέχνῃ
(cf. 33, 9. 137, 4), in initio fere παρεῖσα δ᾿ ἄλλαις τἄργα καταπονεῖν
(cf. 108, 13) || 7 ἡμέραν A | ἡμέρας πάσας Hertzberg
ἔθυεν ηὔχεθʼ ἱκέτευεν ἠρώτα·
ἕως ποτʼ αὐτῶν ἡ θεὸς καθευδόντων
f. 6bἦλθεν καθʼ ὕπνους, καὶ φανεῖσα τῇδούλῃ
„μή μοι χάριν σχῇς ὡς καλήν σε ποιούσῃ·
τούτῳ χολοῦμαι“ φησίν „ᾦ καλὴ φαίνῃ.“
ἅπας ὁ τοῖς αἰσχροῖσιν ὡς καλοῖς χαίρων
θεοβλαβής τίς ἐστι καὶ φρένας πηρός.
Ἀλώπεκʼ ἐχθρὴν ἀμπέλων τε καὶ κήπων
ξένῃ θελήσας περιβαλεῖν τις αἰκίη,
τὴν κέρκον ἅψας καὶ λίνου τι προσδήσας
ἀφῆκε φεύγειν. τὴν δʼ ἐπίσκοπος δαίμων
ἐς τὰς ἀρούρας τοῦ βλαβόντος ὡδήγει
τὸ πῦρ φέρουσαν. ἦν δὲ ληίων ὥρη
καὶ καλλίπαις ἀμητὸς ἐλπίδων πλήρης.
ὃ δʼ ἠκολούθει τὸν πολὺν κόπον κλαίων,
οὐδʼ εἶδεν αὐτοῦ τὴν ἅλωνα Δημήτηρ.
χρὴ πρᾷον εἶναι μηδʼ ἄμετρα θυμοῦσθαι.
11, 5e ═ 95, 55 | 7e ═ 1, 3 | 8i ═ 156, 6, cf. 33, 6
10, 9 ἕως ἁπάντων Bgk || 10 ἦλθεν etiam A || 12 κεχόλωμαι
A, corr. Mk, κοταίνω Eb, τῷδε κ. Sd, ’χολώθην Bgk ||
[13 sq.] Db, om. B alio prom. adiecto || 13 αἰσχροῖς A, corr. Bss
11 B 9 MP1 6 P 8, epim. Georgides || 1 ἐχθρὰν A ||
3 λίνου (Eb) ipse A, λίνων Gb | κέρκου λίνον δήσας τι τοῦτό
τʼ ἐξάψας Spp, στυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῇ οὐρᾷ προσδήσας
ὑφῆψε B, sim. P (Cor. p. 352): locus fortasse contractus, cf.
Cr p. 184 (βρέχων τʼ ἐλαίῳ πῦρ ἐνέβαλεν, εἶθʼ οὕτως post v. 3
suppressum?) || 5 εἰς Rth | βαλόντος A B, τοῦ ποινητῆρος P
corr. Ah, λαβόντος Hl; possis κακοῦντος; sed τοῦ βαλόντος
(τοὐμβαλόντος Lm) haud scio an loci contracti indicium sit, cf. ad
v. 3 || 7 vocis ἀμητὸς acc. cum Rth servavi, cf. 19, 5, Herodian.
l 220 L. || 9 ἅλωα Eb || 10—12 Eb ═ promyth. (epim.) B
ἔστιν τις ὀργῆς νέμεσις, ἣν φυλαττοίμην,
αὐτοῖς βλάβην φέρουσα τοῖς δυσοργήτοις.
Θυμῷ χρῆσθαι κατὰ τῶν πέλας ἀμέτρῳ καλὸν οὐκ ἔνι.
Ἀγροῦ χελιδὼν μακρὸν ἐξεπωτήθη,
εὗρεν δʼ ἐρήμοις ἐγκαθημένην ὕλαις
ἀηδόνʼ ὀξύφωνον· ἡ δʼ ἀπεθρήνει
τὸν Ἴτυν ἄωρον ἐκπεσόντα τῆς ὥρης.
ἐκ τοῦ μέλους δʼ ἔγνωσαν αἱ δύʼ ἀλλήλας,
καὶ δὴ προσέπτησάν τε καὶ προσωμίλουν.
χἠ μὲν χελιδὼν εἶπε φιλτάτη, ζῴεις;
πρῶτον βλέπω σε σήμερον μετὰ Θρᾴκην.
ἀεί τις ἡμᾶς πικρὸς ἔσχισεν δαίμων·
καὶ παρθένοι γὰρ χωρὶς ἦμεν ἀλλήλων.
ἀλλʼ ἔλθʼ ἐς ἀγρὸν καὶ πρὸς οἶκον ἀνθρώπων·
σύσκηνος ἡμῖν καὶ φίλη κατοικήσεις,
ὅπου γεωργοῖς, οὐχὶ θηρίοις ᾄσεις.
12, 3e ═ 118, 8 | 4m e ═ 131 (Vat. 130), 6 | 5me ═ 61, 3 |
6e ═ 7, 4. 15, 2. 95, 3. 101, 4 | 7e cf. 95, 28. 103, 13 | 8e ═
18, 4 | 10m cf. 47, 13 | 11e cf. 74, 2. 108, 15
11, 11 ἔστί A, ν add. m. r. | Νέμεσις || Epim. θυμῷ κτλ.
om. A, servavit Georgides gnom. Bss. An. I p. 43
12 G(udianus), Aldin. 1505 ex duobus exemplaribus (1. 2),
B 2, V 216 Kn. p. 680; P1 2 Cor. p. 89 cf. Cr p 204; fabulm noviciæ
auctorem dialogo aliquo usum esse conicias qualis fuerit Ps.-
Platonis Χελιδών (Diog. La. lII 62) || 1 χελιδὼν ἀγροῦ V
μακρὰν VAId G | ἐξεποτήθη Ald1G || 2 εὗρε Ald1G || 3 ἀηδὸν
Ald || 4 ἴτυλον (ἴτυν ex ἴτυλον corr. m. pr.) A, ἴτην et
ὥροις G || 5. 6. 9. 10. 14—18. 21. 22. 25—28 om. G Ald ||
6 προσέστησαν V || 7 ἡ A, χ’ἡ G AId | ζώοις G Ald, ζώης V ||
8 cf. Cr p. 204 || 9 ἀεί] πάλαι Nck probabiliter | πικρὸς
om. V | ἔσχισε A || 10 post 13 legitur in V || 11 εἰς AV |
ἀνων A || 13 οὐχὶ A, κοὐχὶ cet. | ἀνοίς A
τί σε δροσίζει νῶτον ἔννυχος στίβη,
καὶ καῦμα θάλπει; πάντα δʼ ἀγρότιν σʼ ἥσει.
ἄγε δὴ σεαυτήν, σοφὰ λαλοῦσα, μὴ σίνου·
ὕπαιθρον ὕλην λεῖπε, καὶ παρʼ ἀνθρώποις
ὁμώροφόν μοι δῶμα καὶ στέγην οἴκει.“
τὴν δʼ αὖτʼ ἀηδὼν ὀξύφωνος ἠμείφθη·
„ἔα με πέτραις ἐμμένειν ἀοικήτοις,
καὶ μή μʼ ὀρεινῆς ὀργάδος σὺ χωρίσσῃς.
μετὰ τὰς Ἀθήνας ἄνδρα καὶ πόλιν φεύγω·
οἶκος δέ μοι πᾶς κἀπίμιξις ἀνθρώπων
λύπην παλαιῶν συμφορῶν ἀναξαίνει.“
παραμυθία τίς ἐστι τῆς κακῆς μοίρης
λόγος σοφὸς καὶ μοῦσα καὶ φυγὴ πλήθους·
λύπη δʼ, ὅταν τις οἶς ποτʼ εὐθενῶν ὤφθη,
f. 7bτούτοις ταπεινὸς αὖθις ὢν συνοικήσῃ.
Ὅτι συμφέρει τῷ ἠδικημένῳ πόρρω γενέσθαι τῶν εἰς ἀνάμνησιν
αὐτὸν φερόντων κακῶν.
12, 14e ═ 31, 10. 49, 4 | 17e ═ 49, 4 | 24e ═ 106, 25
12, 16 σοι V | νῶτον V νυκτὸς A, πηκτὸς Mk, νότιος Cr
ἔννυχος στείβη A, ἔνδροσος κοίτη V || 17 δʼ ἀγρώτην τήκει A,
corr. Cr (cf. Schmid, Atticismus IIl 200), ἀγρότιν τέρπει Lm; καὶ
κατακαίει, unde possis καὶ καταυαίνει (Archil. 61) vel παντάλαινα,
κἀκκαίει vel καὶ τήκει, vel quod El proposuit θάλπει (ad
θάλπος) πανταχῆ κατακναίει, sed de interpolatione suspectus est
V || 18 Bgk (Eb): versus transposu | μήνυσον A (μηνύσῃς
Gb), ἄγε μήνυσον σαυτὴν σοφή περ οὖσα V; μὴ σίνου (μὴ κρύψῃς)
Cr, μὴ τρύχου Ribbeck, μὴ μῦσον Bgk || [14. 15] Db
Eb Rth | ὕπεθρον V || 21 ὀρχάδος — χωρίσηισ A, συγχωρήσεις
|| 22 corrupit V || 23 καὶ ἐπίμιξις ἀνων A, corr. Lm:
ἐπίμιξίς τʼ V ( AId1), ἥ τε μίξις G Ald || 24 λύπη A, ν add. m. rec.,
λύπην VB, μνήμην Ald G || 25—28 Eb, om V || 27 post δὲ m.
recc. πᾶσ A | οἷς ποτʼ add. Hp | εὐσθενῶν A, corr. Db | ὀφθῆι A,
corr. Db || 28 ὢν ipse A || Epimyhium inepum; ὁ μῦθος
δηλοῖ ὅτι κρεῖττον ἐν ἐρήμοις ζῆν ἀλύπως ἢ συνοικεῖν ἐν πόλεσι
τοῖς κακοῖς add G AId || Gitlbauerum, qui vv. 8. 22 non intellectis
(μέτʼ ἀθράκτους et τῆς Ἀθηνᾶς interpolavit) duas fabulas
omnino diversas discernere sibi visus est, non curo
Αὔλαξι λεπτὰς παγίδας ἀγρότης πήξας
γεράνους σποραίων πολεμίας συνειλήφει.
τοῦτον πελαργὸς ἱκέτευε χωλεύων
(ὁμοῦ γὰρ αὐταῖς καὶ πελαργὸς ἡλώκει)
„οὐκ εἰμὶ γέρανος, οὐ σπόρον καταφθείρω.
πελαργός εἰμι (χἠ χρόη με σημαίνει),
πτηνῶν πελαργὸς εὐσεβέστατον ζῴων·
τὸν ἐμὸν τιθηνῶ πατέρα καὶ νοσηλεύω.
κἀκεῖνος ,,ὦ πελαργέ, τίνι βίῳ χαίρεις,
οὐκ οἶδα“ φησίν· ,,ἀλλὰ τοῦτο γινώσκω,
ἔλαβόν σε σύν ταῖς ἔργα τἀμὰ πορθούσαις.
ἀπολῇ μετʼ αὐτῶν τοιγαροῦν, μεθʼ ὧν ἥλως.“
κακοῖς ὁμιλῶν ὡς ἐκεῖνοι μισήσῃ,
κἂν μηδὲν αὐτὸς τοὺς πέλας καταβλάψῃς.
Ὁ λόγος διδάσκει φεύγειν ἡμᾶς τὰς τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων
κοινωνίας, ἵνα μὴ τῇ αὐτῶν κακίᾳ συναπολώμεθα.
Ἄρκτος φιλεῖν ἄνθρωπον ἐκτόπως ηὔχει·
νεκρὸν γὰρ αὐτοῦ σῶμʼ ἔφασκε μὴ σύρειν.
πρὸς ἣν ἀλώπηξ εἶπε „μᾶλλον ᾑρούμην
f. 8aεἰ νεκρὸν εἷλκες, τοῦ δὲ ζῶντος οὐχ ἥπτου.“
ὁ ζῶντα βλάπτων μὴ νεκρόν με θρηνείτω.
13, 4e ═ 32, 5 | 7e 59, 2 || 14, 1e ═ 114, 1 | 2e
109, 2 (108, 20. 126, 1) | 4e cf. 20, 6
13 B 14 MP1 9 Nev. 175, P 12; F 76, tetr. I 2; v. 8 Suid.;
Aphth. 14, Georg. rhet. I 551 W || 2 συνειλήφθη A, -φει m.
recc. θ del. || 6 χροη A, acc. super η m. rec. | δεικνύει A, sed
m. pr. in marg. σημαίνει || 7 ζώων A, ζῷον B F Pl || 8 νοσιλεύων
A, ν del. m. rec.; νοσηλε· νοσοῦντα θεραπεύω Suid.
s. v. ex Babr.; τιθηνῶν —νοσηλεύων Nb || 12 ἀπολεῖ A pr., -λῆ
m. r. || 13. 14 Lm, om. paraphr. || 13 ἐκεῖνοι μισηθήσῃ A em.
Bss. || Epim. ανων A | latent versus
14 B 13, M 9 P1 8; P 11 v. 1 Suid. || 1 ἄρκος S. s. ἄρκου
et paucis libris exceptis s. ἐκτόπως (cf. 95, 18) ἐκτόπων A m.
pr., ν in c corr. m. rec. || 2 ἔφασκε ipse A | cf. infra fab. 195 ||
[5] Eb Nb, om. B* alio epimythio adiecto
Ἀνὴρ Ἀθηναῖός τις ἀνδρὶ Θηβαίῳ
κοινῶς ὁδεύων, ὥσπερ εἰκός, ὡμίλει.
ῥέων δʼ ὁ μῦθος ἦλθε μέχρις ἡρώων,
μακρὴ μὲν ἄλλως ῥῆσις οὐδʼ ἀναγκαίη·
τέλος δʼ ὁ μὲν Θηβαῖος υἱὸν Ἀλκμήνης
μέγιστον ἀνδρῶν, σὺν δὲ καὶ θεῶν ὕμνει·
ὁ δʼ ἐξ Ἀθηνῶν ἔλεγεν ὡς πολὺ κρείσσων
Θησεὺς γένοιτο, καὶ τύχης ὁ μὲν θείης
ὄντως λέλογχεν, Ἡρακλῆς δὲ δουλείης.
λέγων δʼ ἐνίκα· στωμύλος γὰρ ἦν ῥήτωρ.
ὁ δʼ ἄλλος ὡς Βοιωτὸς οὐκ ἔχων ἴσην
λόγοις ἅμιλλαν, εἶπεν ἀγρίῃ μούσῃ·
,,πέπαυσο· νικᾶς. τοιγαροῦν χολωθείη
Θησεὺς μὲν ἡμῖν, Ἡρακλῆς δʼ Ἀθηναίοις.
Ὅτι οὐ δεῖ τοὺς μεγιστᾶνας κινεῖν εἰς ὀργὴν κατὰ τῶν ὑπεξουσίων.
εἰς ματαιολογίας καὶ ἔριδας.
Ἄγροικος ἠπείλησε νηπίῳ τίτθη
κλαίοντι ,,παῦσαι, μή σε τῷ λύκῳ ῥίψω.“
ὁ λύκος δʼ ἀκούσας τήν τε γραῦν ἀληθεύειν
νομίσας ἔμεινεν ὡς ἕτοιμα δειπνήσων,
f. 8bἕως ὁ παῖς μὲν ἑσπέρης ἐκοιμήθη,
αὐτὸς δὲ πεινῶν καὶ λύκος χανὼν ὄντως
ἀπῆλθε νωθραῖς ἐλπίσιν παρεδρεύσας.
15, 1i ═ 2, 1 | 2e ═ 7, 4 etc | 12e ═ lI 6. 16 || 16, 6i
cf. 18, 13
15 B 10, cf. Straton. Cio. de nat. deor. III 19 || 6 νῦν
A, corr. Hch. cf. 130 (Vat. 9), 9 | θεὸν A, corr. Men. cf. 20. 4 ||
12 λόγων Bgk || Exitum mutilatum esse sine causa suspicatus
est Bgk. cf. Cicero l. s.
16 B 1 P 1 (Cor. p. 337) P1 1, Av. 1 || 4 ἔμεινεν, ει ex
ε m. pr. A || 6 cf. 93, 5 || 7 ἐλπίσιν etiam A
λύκαινα δʼ αὐτὸν ἡ σύνοικος ἠρώτα
„πῶς οὐδὲν ἄρας ἦλθες, ὥσπερ εἰώθης;“
ὃ δʼ εἶπε „πῶς γάρ, ὃς γυναικὶ πιστεύω;“
Διδάσκει ἡμᾶς ὁ μῦθος ὅτι οὐ χρὴ πᾶσι πιστεύειν, γυναικὶ δὲ
μάλιστα μεγάλα καὶ πάμπολλα ἐπαγγελλομένῃ.
πρὸς τὸν κεναῖς ἀπάταις ἐξαπατηθέντα.
Αἴλουρος ὄρνεις οἰκίης ἐνεδρεύων,
ὡς θύλακός τις πασσάλων ἀπηρτήθη.
τὸν δʼ εἶδʼ ἀλέκτωρ πινυτὸς ἀγκυλογλώχιν,
καὶ ταῦτʼ ἐκερτόμησεν ὀξὺ φωνήσας·
„πολλοὺς μὲν οἶδα θυλάκους ἰδὼν ἤδη·
οὐδεὶς δʼ ὀδόντας εἶχε ζῶντος αἰλούρου.“
Πρὸς τοὺς ἀπὸ πείρας γνωρισθέντας κακούργους, καὶ μηκέτι
ταῖς τούτων ὑποκρίσεσί τινα ἐξαπατᾶσθαι.
Βορέῃ λέγουσιν ἡλίῳ τε τοιαύτην
ἔριν γενέσθαι, πότερος ἀνδρὸς ἀγροίκου
16, 9me ═ 106, 20. 132, 9 (55, 6. 26, 7) || 17, 3i cf.
133, 2 | 4i cf. 34, 8. | 4e ═ 124, 13 (37, 9) | 5e ═ 60, 2. 93, 6
16, 9 ὡς πρὶν Bgk, ὧνπερ Eb, cf. 50, 17; Arian.: ‘nullam
refers de more rapinamʼ, cf. 106, 20 | εἰώθης A, servavit Rth,
-εις corr. plerique, cf. 7, 1, 106, 20 || 10 γυναικὸς A | γὰρ οὐ,
πιστεύσας; Cr, γὰρ, ὡς πιστεύω Gb, ὃς πιστεύσῃ Bgk
Epim. ἐπαγελλομένη A | δὲ ἥκιστα Eb, cf. epim. 62. 99 | ἀπάταις]
ἀλαζονείαις, ἀποκαροδοκίαις Eb, ἐλπίσιν possis ex B ὅτι
κεναῖς ἐλπίσιν ἀπατᾶται ὁ πειθόμενος γυναικῶν ὁμιλίαις
17 cf. F 67 (Apostol. XVIII 61) || 4 ὀξύφωνʼ ᾄσας Nck,
sed cf. locos similes s. s. || 6 ζῶντος αἰλούρου A, νβα
suprascr. m. rec. (Men.?), voluit igitur ζ. εἶχεν αἰλούρου (Hp),
verum ε ante ζ correpta || ln marg. αρ τοῦ β m. 3
18 B 17, Av. 4; tetr. lI 3; 1 sq Suid., 16 Georg.; cf. Ath. XIII
p. 605 (PL. II p. 244 Bgk), Plut. praec. coni. 12 p. 139 D; a
Babrio pendet Themist. XVI p. 208 (supra p. 5) || 1—3 S
s. σισύρα, unde deprompsit schol. byz. Arist. Ran. 1459 p. 312
4 Db | 1 βορέᾳ A, -ῃ Suid. || 2 ὁπότερος Suidae Paris., schol.
ὁδοιποροῦντος τὴν σίσυρναν ἐκδύσει.
f. 9aβορέης δʼ ἐφύσα πρῶτος οἷος ἐκ Θρᾴκης,
βίῃ νομίζων τὸν φοροῦντα συλήσειν·
ὃ δʼ οὐ μεθῆκε μᾶλλον, ἀλλὰ ῥιγώσας
καὶ πάντα κύκλῳ χερσὶ κράσπεδα σφίγξας
καθῆστο, πέτρης νῶτον ἐξοχῇ κλίνας.
ὁ δʼ ἥλιος τὸ πρῶτον ἡδὺς ἐκκύψας
ἀνῆκεν αὐτὸν τοῦ δυσηνέμου ψύχους,
ἔπειτα δʼ αὖ προσῆγε τὴν ἀλῆν πλείω·
καὶ καῦμα τὸν γεωργὸν εἶχεν ἐξαίφνης,
αὐτὸς δὲ ῥίψας τὴν σισύραν ἐγυμνώθη.
βορρᾶς μὲν οὕτω συγκριθεὶς ἐνικήθη·
λέγει δʼ ὁ μῦθος „πτρᾳότητα, παῖ, ζήλου.
ἀνύσεις τι πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ ῥέζων.“
Μῦθος παραινῶν ὅτι οὐ χρὴ φιλόνικον εἶναι, ἀλλὰ πρΰτητι
καὶ πειθοῖ ἀνύειν τὰ ἀνήκοντα.
18, 4e ═ 12, 8 | 9e 96, 1 etc. | 13i ═ 16, 6
18, 3 σισύραν A S schol., corr. Toup.: σ. (σύρην? cf. Lm
praef p. XIII ἂν ἐκδύσαι Lm Mk, cf. M. Schmidt, Dion.
p. 64 | ἐκδύσῃ Suidae Paris., schol. || 4 βορέας A, cf. 1 | δʼ
ἐφύσα A ipse πρότερος Nb, sed cf. 66, 1 || 5 βίᾳ A | νομίζειν
A, corr. Minas συλήσειν A, λ add. m. rec. || 6 μεθῆκε, (commate
adiecto) Lm || 7. 8 transposuit Bgk (Eb); cf. Nonn. Dion.
37, 149; de B cf. praef. || 11 ἅλλην potius quam ἄλλην A, corr.
Bgk Rth, ἕλην Hm || 13 contractus τὴν σύρην Mk, num τὴν
σίσυρναν ἐψύχθη θοἰμάτιον vel τὴν στολὴν Bgh, συρίην (Crat.
fr. 207 p. 71 K) Gb; possis τὴν νάκην || 14—16 Eb, legit
Themistius || v. 14 fabulae finem esse atque a v. 15 epimythium
incipere voluit A. Cf. 36, 13 || 14 βορέης Lm, βορρᾶς
forma et ῥέζων vox interpolatorem prodit | οὕτως A || 15. 16
prom. B || 16 βίᾳ τι πράττων Georgides gnom.I p. 9 || Epim.
πιθῶ, ι in ει mut. m. rec. A, corr. Minas
Βότρυς μελαίνης ἀμπέλου παρωρείῃ
ἀπεκρέμαντο. τοὺς δὲ ποικίλη πλήρεις
ἰδοῦσα κερδὼ πολλάκις μὲν ὡρμήθη
πηδῶσα ποσσὶν πορφυρῆς θιγεῖν ὥρης·
ἦν γὰρ πέπειρος κεἰς τρυγητὸν ἀκμαίη.
| κάμνουσα δʼ ἄλλως (οὐ γὰρ ἴσχυεν ψαύειν) |
ὡς δʼ οὐκ ἐφικνεῖτʼ, ἀλλʼ ἔκαμνε πηδῶσα 6a
οὐδὲν κρεμαστῆς σχοῦσα πλεῖον αἰώρης,6b
παρῆλθεν οὕτω βουκολοῦσα τὴν λύπην·
f. 9b„ὄμφαξ ὁ βότρυς, οὐ πέπειρος, ὡς ᾤμην.“
Ὁ μῦθος ἐλέγχει τοὺς εἰς ἀνέκβατα κοπιῶντας πράγματα καὶ
τούτων ἀστοχοῦντας τρόπους ψευδεῖς προβαλλομένους.
Βοηλάτης ἅμαξαν ἦγεν ἐκ κώμης.
τῆς δʼ ἐμπεσούσης εἰς φάραγγα κοιλώδη,
19, 2e 1, 3. 5, 3. 10, 3. 11, 7. 31, 2. 33, 17. 71, 1. 86, 3.
95, 66. 97, 6. 100, 3. 132, 6 | 3e ═ 135, 5. 138, 3 | 5me cf.
6, 4. 22. 8. 88, 4 | 7me cf. 136, 9
19 B18, P15, MPl12 tetr. I 23; v. 6sq. Suid., 8 Et. ‘M.’ ,Phav. ||
1 παρωρείη, corr. Piccol. Cr, παρωρείου Gb; παρʼ αἰώρῃ Bss; παρώρεια
lemma servavit Suidas, qui v. 1 non legit αἰώρῃ, cf. ad
v. 6 || 2. 3 ποικίλη κερδὼ ἰδοῦσα πλήρεις A, corr. Ah Nck,
cf. locos similes s. s. || 4 θίγεῖν A || 5 τρύγητον plerique,
cf. 11,7, Herodian. I p. 219 L. | ἀκμαία A || 6 καμοῦσα B ἴσχῦεν
(cf. 47, 12. 76, 16. 95, 7. 112, 10) haud scio an h l. ut 96, 6 diasceuastam
prodat, qui v. 6 ex duobus illis 6a 6b quos om. AB, servavit
Suidas s. v. αἰώρα, contraxerit || 6b αἰώρας Suid
7 servavit Suid. l. s. || 8 respexit Etym. ‘Magn.ʼ p. 625, 53
v. ὄμφαξ: Βάβριος· ὄμφαξ ὁ μὴ πέπειρος βότρυς. ὡς ᾤμην, cf.
Phavorin. Dind. Gr. I p. 350 || Epim. τρόπους ═ strophas?
ψόγους C. F. Hermann, Eb | προβαλλομένων A | Aliud prom.
(epim.) in B*
20 V 18 (p. 671 En), Av. 32 Fabulam locis quibusdam mutatis
exscriptam invenerunt Photius ll p. 213 N. atque Suidas
s. τὴν χεῖρα (═ Cor. p. 220, Halm 81) in fonte communi, cf. Cr
de Babr. p. 233; exemplar unde Babrius pendet apud paroemiographos
servatum Zenob. I 36 Mill. Misc. p. 353 ═ p. 158 Gott. ||
1 εἰς κόμην V
δέον βοηθεῖν, αὐτὸς ἀργὸς εἱστήκει,
τῷ δʼ Ἡρακλεῖ προσηύχεθʼ, ὃν μόνον πάντων
θεῶν ἀληθῶς προσεκύνει τε κἀτίμα.
ὁ θεὸς δʼ ἐπιστὰς εἶπε „τῶν τροχῶν ἅπιου
καὶ τοὺς βόας κέντριζε. τοῖς θεοῖς δʼ εὔχου,
ὅταν τι ποιῇς καὐτός, ἢ μάτην εὔξῃ.“
Βόες μαγείρους ἀπολέσαι ποτʼ ἐζήτουν
ἔχοντας αὐτοῖς πολεμίην ἐπιστήμην·
καὶ δὴ συνηθροίζοντο πρὸς μάχην ἤδη
κέρατʼ ἀποξύνοντες. εἷς δέ τις λίην
γέρων ἐν αὐτοῖς, πολλὰ γῆν ἀροτρεύσας,
„οὗτοι μὲν ἡμᾶς“ εἶπε „χερσὶν ἐμπείροις
σφάζουσι καὶ κτείνουσι χωρὶς αἰκίης·
ἢν δʼ εἰς ἀτέχνους ἐμπέσωμεν ἀνθρώπους,
διπλοῦς τότʼ ἔσται θάνατος. οὐ γὰρ ἐλλείψει
τὸν βοῦν ὁ θύσων, κἂν μάγειρος ἐλλείψῃ.“
20, 6i cf. 117, 9 | 6e cf. 14, 4 || 21, 4 esp. ═ 36, 6 sq.
100, 1. 116, 4
20, 3 αὐτὸν A, corr. Fx; om. Phot. Suid., ὁ δὲ V, cf. 6
4 Ἡ. προσεύχετο μόνω ἀπάντων V ‖ 4 sq. τῷ Ἡρακλεῖ προσευχόμενος·
ἐκεῖνον γὰρ ἐκ πάντων τῶν θεῶν ἀσπαζόμενος ἐτίμα
Phot. S ‖ 5 κὰἰτίμα A; inepte θεῶν ἐκείνω ὡς πολλὰ διαμένω
V ‖ 6 θεὸς om. ὁ A, ὁ δὲ θεὸς Phot. Suid, αὐτὸς V,
cf. 3 || 7 κέντιζε A, corr. Bss; καὶ τοὺς βόας νύττε καὶ τότε
τὸν θεὸν εὔχου, ὅταν καὐτός τι ποιῇς· μὴ μέντοι γε μάτην εὔχου
Phot. S, atque μὴ μάτην εὔχου etiam V || 8 Ὅτ᾿ ἂν epimythii
instar A.
21 V 17 || 2 πολεμίαν AV || 4 ἀποξύναντες V || 5 πολλὰ
γὰρ ἦν A, πολλὴν γῆν V, verum viderat Lm; γῆς Bgk Rth ‖
7 φάζουσι καὶ κόπτουσι V, σφάζουσι κἀκτείνουσι Nb, κόπτουσι
καὶ σφ. Kn coll. γ 448 | σικίης V || 8 ἂν V | ἀτεχνεῖς V |
ἀνους A || 9 ἔστι V ‖ 10 θύων V | versus 9. 10 sedem
mutaverunt in A || 10 ἐλλείπῃ Nck
ὁ τὴν παροῦσαν πημονὴν φεύγειν σπεύδων
f. 10aὁρᾶν ὀφείλει μή τι χεῖρον ἐξεύρῃ.
μῦθος τοῦτο δηλοῖ, ὅτι ἄμεινον δουλεύειν σοφοῖς καὶ ἐπιεικέσιν
ἢ δεσπόζεσθαι ὑπὸ σκαιῶν τε καὶ ἀπαιδεύτων.
Βίου τις ἤδη τὴν μέσην ἔχων ὥρην
— νέος μὲν οὐκ ὢν, οὐδέπω δὲ πρεσβύτης
λευκὰς μελαίνας μιγάδας ἐκλόνει χαίτας —
ἔτ’ εἰς ἔρωτας ἐσχόλαζε καὶ κώμους.
ἤρα γυναικῶν δύο, νέης τε καὶ γραίης.
νέον μὲν αὐτὸν ἡ νεῆνις ἐζήτει
βλέπειν ἐραστήν, συγγέροντα δʼ ἡ γραίη.
τῶν οὖν τριχῶν ἑκάστοθʼ ἡ μὲν ἀκμαίη
ἔτιλλεν ἃς ηὕρισκε λευκανθιζούσας,
ἔτιλλε δʼ ἡ γραῦς εἰ μέλαιναν ηὑρήκει,
ἕως φαλακρὸν ἡ νέη τε χἠ γραίη
ἔθηχʼ ἑκάστη τῶν τριχῶν ἀποσπῶσα.
22, 2e 50, 14. 98, 2 | 8 e cf. 19, 5. 88, 4 | 9e ═ 45, 3
21, 11. 12 Lm, om. V || 11 φυγεῖν Fx Gb || Epim.
τε om. V
22 B 15; P13, MP1 10, Nev. 165; tetr.II 10; F politicis concepta
et mutila in Furiae ed. Lips. ll p. 67; v. 4. 8 sq. Suid.; cf. Diod.
XXXIII 7 p. 72 Dd., Doxop. Rhet. II p 189 W., sim. Plut. Sert. 16 ||
2 Nck Mél. IV p. 138, Eb Burs. Jahresb. lII 503 | ἦν A, corr.
Sd || 3 μελαίναις Bgk; λευκὰς γὰρ εἶχεν καὶ μελαίνας etiam F
4 εἶτʼ, super ε del., A, corr. Cr coll. ἤδη v. 1, ὃς εἰς S s. κῶμος
(loco adhuc neglecto) | κώμασ A, κώμους S || 5 ἥρα A | νέασ A.
γραίασ A || 6 νεᾶνισ A || 7 γραία A || 8 ἀκμαία A || 8. 9
Suid. s. ἑκάστοτε || 9 εὕρισκε S | cf. Arist. equ. 908 || 11 νέα et
γραῖα A || 12 ἔθηκαν A, corr. Lm Nck | ἑκάστην Lm; ἑκατέρη
Nck, sed cf. 18, 4; ἄρδην (cf. Phaedr. lI 2, 9) vel ἄμφω et ἀποσπῶσαι
Eb; ἔθηκαν ἄνδρα Rth, ἔ. ἑξῆς Bgk | Post 12 lacuna?
cf. B φαλακρὸν ἐποίησαν καὶ ὄνειδος ἁπάντων, sim. tetr.
ἀεὶ γὰρ ἕν γε τιλλόμενος ἐγυμνοῦτο.
φάσκει δʼ ὁ μῦθος τοῦτο πᾶσιν ἀνθρώποις·
ἐλεεινὸς ὅστις εἰς γυναῖκας ἐμπίπτει.
ἀεὶ γὰρ ἕν γε δακνόμενος γυμνοῦται.
Βοηλάτης ἄνθρωπος εἰς μακρὴν ὕλην
ταῦρον κεράστην ἀπολέσας ἀνεζήτει.
f. 10bἔθηκε δʼ εὐχὴν ταῖς ὀρεινόμοις νύμφαις,
Ἑρμη νομαίῳ, Πανί, τοῖς πέριξ, ἄρνα
λοιβὴν παρασχεῖν, εἰ λάβοιτο τὸν κλέπτην.
ὄχθον δʼ ὑπερβὰς τὸν καλὸν βλέπει ταῦρον
λέοντι θοίνην· δυστυχὴς δʼ ἐπαρᾶται
καὶ βοῦν προσάξειν, εἰ φύγοι γε τὸν κλέπτην.
ἐντεῦθεν ἡμᾶς τοῦτʼ ἔοικε γινώσκειν,
ἄβουλον εὐχὴν τοῖς θεοῖσι μὴ πέμπειν,
ἐκ τῆς πρὸς ὥραν ἐκφορουμένης λύπης.
23, 2me ═ 2, 2
22, [13—16] Db Lm || 13 om. B*, numeri interpolatorem
δʼ ὁ μῦθος
produnt, cf. 16 || 14 ὁ (eras.) μῦθος φάσκει A, corr. suprascr.
m. rece. || Epim. AP ═ promyth. B v. 15 ὅτι ἐ. ἐστιν, ὃς εἰς
γ. ἐ., seq. ἡ γὰρ γυνὴ θαλάσσῃ 〈πᾶν〉 ὁμοιοῦται (ita MP1 Nev.,
ὡμοίωται B, sed latet choliambus) κτλ. || v. 16 ═ 13
23 B 16, MP1 11, P 14 || 1 μακρὰν A || 3. 4 εὔξατο
(ηὔξ. P1) δὲ τῷ θεῷ ταῦρον (inepte) ἐπιθύσειν B || 4 νομέωι,
ε del. αι suprascr. m. pr. A | Πανί τʼ οἶν ἐπιρρέξειν 5
παρασχὼν Cr ann. p. 241; [4], 5 ἄρνʼ ἂν π. Rth perperam; cf.
Anth. Pal. IX 823 (XI 207, 2) || 5 θοίνην Bgk, ποινὴν Hl,
λευκὴν Nck; Suid. v. λοιβή· σπονδή, θυσία vix huc referendum,
nam fons eius (cf. Hesych.) praebebat θυσία οἴνου: sed catachresis
a Babrio vix aliena, cf. libare libamen | λάβοι γε Dbn
add., γε e v. 8 petitum locum non habet || 7 ἐπαρᾶται ═
εὔχεται || 8 βοῦσ A, corr. Lm, ἕτερον βοῦν σοι ἐπιθύσω B MP1,
βοῦν σοι καὶ ταῦρον προσενέγκω P | ἐκφυγών γε Bgk || 9—11
Db Lm, ═ epim. P1P, prom. B || 11 ἐκφοβουμένους Lm, sed
cf. B: διὰ τὴν πρὸς ὥραν συμβαίνουσαν λύπην: ἐκφορούμενος
═ prorumpens || ἀρχὴ τοῦ γ m. 3
Γάμοι μὲν ἦσαν Ἡλίου θέρους ὥρῃ,
τὰ ζῴα δʼ ἱλαροὺς ἦγε τῷ θεῷ κώμους.
καὶ βάτραχοι δὲ λιμνάδας χοροὺς ἦγὸν·
οὓς εἶπε παύσας φρῦνος· „οὐχὶ παιάνων
τοῦτʼ ἐστὶν ἡμῖν, φροντίδων δὲ καὶ λύπης·
ὃς γὰρ μόνος νῦν λιβάδα πᾶσαν αὐαίνει,
τί μὴ πάθωμεν τῶν κακῶν, ἐὰν γήμας
ὅμοιον αὑτῷ παιδίον τι γεννήσῃ;“
χαίρουσι πολλοὶ τῶν ὑπερβολῇ κούφων
ἐφʼ οἷς ἄγαν μέλλουσιν οὐχὶ χαιρήσειν.
f. 11a Γνώμη λαγωοὺς εἶχε μηκέτι ζῴειν,
πάντας δὲ λίμνης εἰς μέλαν πεσεῖν ὕδωρ,
ὅθοὔνεκ’ εἰσὶν ἀδρανέστατοι ζῴων
ψυχάς τʼ ἄτολμοι, μοῦνον εἰδότες φεύγειν.
ἐπεὶ δὲ λίμνης ἐγγὺς ἦσαν εὐρείης
καὶ βατράχων ὅμιλον εἶδον ἀκταίων
βαθέην ἐς ἰλὺν ὀκλαδιστὶ πηδώντων,
ἐπεστάθησαν, καί τις εἶπε θαρσήσας·
24, 1e ═ 33, 1 (11, 6) || 25, 8me 1, 4. 31, 12.
24 B 21, tetr. I 12; 4 sq. 6 sq. Suid. || 3 λιμναίους A,
corr. Fx coll. 115, 1, λιμνάδες? Ml || 4. 5 Suid. s. παιάν || 4 οὓς
A m. pr, quod in οἶς corrupit m. rece., ὁ δʼ Suid, εἶς Bgk |
κλαύσας Suid. | παιᾶνος Suid. 5 ἔστιν Rth || 6—8 Suid. s.
αὐήνας || 6 εἰ γὰρ Suid., sim. B | cf. Suid. s. λιβάδα
ἔνυδρον τόπον || 7 τί μὴ A Suid., τί οὐ B, cf. 90, 2 | ὅταν
Suid. || 8 αυτῶι A | γεννήσει A m. pr., ει in η corr. m. rec.;
deinde add. αι m. pr., del. m. rec. || [9. 10] Lm
25 B 101 P1 62, tetr. I 44; 3 sq. 6 sq. Suid. || 1 λαγωὸν A
m. pr., ον in ους corr. m. recc. || de B cf. praef. || 3. 4 Suid.
s. ἄτολμοι || 4 τʼ om. S | μοῦνον AS, μᾶλλον codd. et edd.
S interpolatae || 5 Suid. s. γυρίης· περιφεροῦς· ἐπεὶ δὲ λ. ἐ.
ἦλθον γυρίης (vitium memorabile) || 6 Suid. s. ἀκταίη
7 βαθεῖαν εἰς ἰ. ὀκλαστὶ π. sine caesura Suid. s. ὀκλαδίας
(Zonar. lex. p. 459), ὀκλάδις προπ.? Bgk
,,ἂψ νῦν ἴωμεν. οὐκέτι χρεὼν θνήσκειν·
ὁρῶ γὰρ ἄλλους ἀσθενεστέρους ἥμων.
Γέρανοι γεωργοῦ κατενέμοντο τὴν χώρην
ἐσπαρμένην νεωστὶ πυρίνῳ σίτῳ.
ὃ δʼ ἄχρι πολλοῦ σφενδόνην κενὴν σείων
ἐδίωκεν αὐτὰς τῷ φόβῳ καταπλήσσων.
αἳ δʼ ὡς ἐπέσχον σφενδονῶντα τὰς αὔρας,
κατεφρόνησαν λοιπὸν ὥστε μὴ φεύγειν,
ἕως ἐκεῖνος οὐκέθʼ ὡς πρὶν εἰώθει,
λίθους δὲ βάλλων, ἠλόησε τὰς πλείους.
αἳ δʼ ἐκλιποῦσαι τὴν ἄρουραν ἀλλήλαις
φεύγωμεν· ἐκραύγαζον „εἰς τὰ Πυγμαίων.
f. 11bἅνθρωπος οὗτος οὐκέτʼ ἐκφοβεῖν ἡμᾶς
ἔοικεν, ἤδη δʼ ἄρχεταί τι καὶ πράσσειν.“
Παραίνεσιν ὁ λόγος ἔχει, δεῖν ταῖς ἐκ λόγων παραινέσεσι τοὺς
πταίοντας εἴκειν, ἵνα μὴ ταῖς ἐξ ἔργων ὀψέ ποτε πειραθεῖεν
ὀδύναις.
Γαλῆν δόλῳ τις συλλαβών τε καὶ δήσας
ἔπνιγεν ὑδάτων ἐν συναγκίῃ κοίλῃ.
26, 1me ═ 33, 15 | 7me cf. ad 16, 9 || 27, 1m ═ 89, 10,
cf. 132, 7
25, 10 ἡμῶν A || post 10 duorum fere versuum spatium
vacuum A.
26, 1. 2 Suid., epim. Georg. || 1. 2 Suid. s. πυρίνῳ σίτῳ
1 τὴν om. S | χώραν A, -ην SS || 4 ψόφῳ Bgk || 7 εἰώθει,
θει m. rec. atramento obd., cf. 16, 9. 106, 20 || 8 βαλὼν A, corr.
Bss | ἠλώησε A m. pr., corr. m. rec. || 10 cf. lI. Ι 5 | τὰ ex τὰς
m. pr. A || 11 ἄνθρωπος A, corr. Lm || 12 πρσσειν? Eb ||
Epim. Georg. Bss an. l p. 31, 5 | τοὺς om. A | εἴκειν Georg.,
ἥκειν A.
27 V 30 (Fur. 355) || 1 δήσας Vat. ex Furiae testimonio
p. 144, πνίγων A, num σφίγγων || 2 ἔπνιγεν A, -ε V | ὕδατων
συναγγίαι (ad ἄγγος ?) κ. A; βαλὼν ὑδάτων συνεχεῖα V, unde
βάλλων vel βάπτων repetiverunt; ὕ. ἐμβαλὼν συναγκείῃ Bgk
τῆς δʼ αὖ λεγούσης „ὡς κακὴν χάριν τίνεις
ὧν ὠφέλουν θηρῶσα μῦς τε καὶ σαύρας,“
,ἐπιμαρτυρῶ σοι‘ φησίν· ,ἀλλὰ καὶ πάσας
ἔπνιγες ὄρνεις, πάντα δʼ οἶκον ἠρήμους
κρεῶν τʼ ἀνεῳγὸς ἄγγος· ὥστε τεθνήξῃι 6a
βλάπτουσα μᾶλλον ἤπερ ὠφελοῦσ’ ἥμας‘.
Πρὸς τοὺς μετρίως μὲν ὠφελοῦντας, βλάπτοντας δὲ τὰ μεγάλα,
εὔκαιρος ἐστὶν ὁ λόγος.
Γέννημα φρύνου συνεπάτησε βοῦς πίνων.
ἐλθοῦσα δʼ αὐτόν — οὐ παρῆν γάρ ἡ μήτηρ
παρὰ τῶν ἀδελφῶν ποῦ ποτʼ ἦν ἐπεζήτει.
„τέθνηκε, μῆτερ· ἄρτι γάρ, πρὸ τῆς ὥρης,
ἦλθεν πάχιστον τετράπουν, ὑφʼ οὗ κεῖται
χηλῇ μαλαχθέν.“ ἡ δὲ φρῦνος ἠρώτα,
φυσῶσʼ ἑαυτήν, εἰ τοσοῦτον ἦν ὄγκῳ
τὸ ζῷον. οἳ δὲ μητρί παῦε, μὴ πρίου.
28, 1m ═ 117, 8; 1 e ═ 80. 1. 83, 1 | 4e ═ 12, 4
27, 3 δʼ αὖ A, δὲ V | τίνεις A, τίνα V || 4 ὧν σ᾿ Fx Hm, ὃν
Bgk || 6 ὄρνις, V, ὄρνεις del. ει suprascr. ι A. | οἶκον caream ||
6 e V, om. A, del. Rth | ἀνεωγὸς V, corr. Kn (cf. 60, 1), τʼ vel
δʼ ἀνέῳγες Bss Bgk, ἀνεῳγυῖʼ Nb || 7 ἡμᾶς A | βλάπτουσιν μ.
ἤ. ἡμᾶς ὠφελοῦσιν V || Epim. ὁ f + A.
28 V 211 (Fur. 378); tetr. l 42 || 1 φρύνου γ. V || 2 αὐτ
(═ αὐτὸν) etiam V, αὐτόσ’ Fur. Eb || 4 εἶπον frustra add. Fur.
Knoche p. 66, cf. 47, 6. 89, 4 | μήτηρ A | ἄ. γ. πρὸ τῆς ὥρας A.
et V; ═ ante tempus (potui constitutum (lulian. ep. 3 p. 412 A) an
═ ante horam (cf. 124, 19)? τῆς δ’ Lm, ἄ. πρωΐης Db || 5 ἦλθεν
ipsi AV || 6 μαλαχθείς V, παλαχθεὶς Hch, παταχθεὶς
J. G. Schneider, cf. Hor. sat. II 3, 314, Phaedr. l 30, 10 || 7 φυσῶσα
ἑαυτὴν A m. pr., corr. m. recc. τοιοῦτον AV, τοσοῦτον plerique
|| 8 παύου μὶ πρίου μῆτερ V; μὴ πρήθου Bgk, ft. recte
f. 12aθᾶσσον σεαυτήν“ εἶπον „ἐκ μέσου ῥήξεις,
ἢ τὴν ἐκείνου ποσσότητα μιμήσῃ.“
Ὅτι ἐπικίνδυνον τοῖς ἐλάττοσι παρατείνεσθαι τοῖς μείζοσι.
Γέρων ποθʼ ἵππος εἰς ἀλητὸν ἐπράθη,
ζευχθεὶς δʼ ὑπὸ μύλην πᾶσαν ἑσπέρην
καὶ δὴ στενάξας εἶπεν „ἐκ δρόμων οἵων
καμπτῆρας οἵους ἀλφιτεῦσι γυρεύω.“
μὴ λίαν ἐπαίρου πρὸς τὸ τῆς ἀκμῆς γαῦρον.
πολλοῖς τὸ γῆρας ἐν κόποις ἀνηλώθη.
Γλύψας ἐπώλει λύγδινόν τις Ἑρμείην.
τὸν δʼ ἠγόραζον ἄνδρες, ὃς μὲν εἰς στήλην
(υἱὸς γὰρ αὐτῷ προσφάτως ἐτεθνήκει),
ὃ δὲ χειροτέχνης ὡς θεὸν καθιδρύσων.
ἦν δʼ ὀψέ, χὠ λιθουργὸς οὐκ ἐπεπράκει,
συνθέμενος αὐτοῖς εἰς τὸν ὄρθρον αὖ δεῖξαι
ἐλθοῦσιν. ὁ δὲ λιθουργὸς εἶδεν ὑπνώσας
28, 9e cf. 41, 1 || 29, 3i ═ 12, 6. 21, 3. 79, 2. 95, 51
28, 9 ῥήξεισ, σ ex ν m. pr. A || 10 ποιότητα AXV, πιότητα
Cor., ποσσότητα Bss
29 B 22 MP1 14, P 17, plenius Aphth. 13; cf. Doxop. Rhet.
Gr. II 173 W. || 2 ὑπὸ μύλην (U+02D8 U+02D8 | U+02D8 _) vix est Babrii | πᾶσαν
ἑσπέρην A m. pr., β α suprascr. τάλας add. m. recc.; π. ἑ. ἤλει
Eb Grumme, ἤλεσʼ ἑ.π. Lm | ἑσπέρην ═ νύκτα, cf. Lycophr. 33,
comment. Gryph. p. 64 || 4 ἀλφίτοισι A, corr. Mk || Fabula
licet e proverbio ἵππου γῆρας sit orta utique decurtata; laetius
rem explicarunt Aphth. Phaedrus app. 19; cf. Apul. met. IX 11 ||
5.6 Lm, prom. B | λίαν U+02D8 U+02D8 prodit interpolatorem, cf. 41, 4
6 ἐν κόποις B, εἰς πόνους A.
30 Av. 23, 1 Suid., cf. paroem. l p. 85 sq. || 1 Ἑρμείαν S
s. λύγδινα || 4 χειροτέχνημʼ Lm O. Schneider, sed cf. Herond.
VIl 74, Cor. 148; Av. 23, 5 aller adoratis ut feret numina templis
fabulae acumen non perspexit, cf. Deneken, lex. mythol. l 2587 ||
5 καὶ ὁ A, corr. Bss | post 5 v. excidisse suspicatur Bss ||
6 δείξειν Eb || 7 εἶτιν Hl. ἔνθεν Ah
αὐτὸν τὸν Ἑρμῆν ἐν πύλαις ὀνειρείαις,
„εἶεν,“ λέγοντα „τἀμὰ νῦν ταλαντεύῃ·
ἓν γάρ με, νεκρὸν ἢ θεόν, σὺ ποιήσεις.“
Γαλαῖ ποτʼ εἶχον καὶ μύες πρὸς ἀλλήλους
ἄσπονδον ἀεὶ πόλεμον αἱμάτων πλήρη·
γαλαῖ δʼ ἐνίκων. οἱ μύες δὲ τῆς ἥττης
ἐδόκουν ὑπάρχειν αἰτίην σφίσιν ταύτην,
ὅτι στρατηγοὺς οὐκ ἔχοιεν ἐκδήλους,
ἀεὶ δʼ ἀτάκτως ὑπομένουσι κινδύνους.
εἵλοντο τοίνυν τοὺς γένει τε καὶ ῥώμῃ
γνώμῃ τʼ ἀρίστους, εἰς μάχην τε γενναίους,
οἳ σφᾶς ἐκόσμουν καὶ διεῖλον εἰς φρήτρας
λόχους τε καὶ φάλαγγας, ὡς παρʼ ἀνθρώποις.
ἐπεὶ δʼ ἐτάχθη πάντα καὶ συνηθροίσθη,
καί τις γαλῆν μῦς προὐκαλεῖτο θαρσήσας,
οἵ τε στρατηγοὶ λεπτὰ πηλίνων τοίχων
κάρφη μετώποις ἁρμόσαντες ἀκραίοις
30, 8m e cf. 97, 5 || 31, 1e ═ 64, 1 | 2me ═ 132, 5
(37, 8) | 3 e ═ 5, 9 | 10me ═ 49, 4. 12, 14 | 12m e ═ 1, 4 |
13e ═ 112, 3 | 14e ═ 95, 40
30, 9 εἶδεν λέγοντα A, corr. Hl Gb, σὺ δὴ λ. Mk, ἰδοῦ λ.
Bgk Seidler | ταλαντεύεις Nck Mél. IV || 10 ἕν A, ἢ Lm ||
Post v. 10 duorum versuum spat. vac., λει m. r. in mg. sin.
31 B 20 P1 13; 9. 17 Suid., cf. Dos. 3 p. 27 || 2 αἰεὶ Men. ||
4 σφι//σιν, ι prius ex η A || 5 ἔχουσιν Nck, sed cf. 15, 8 || 6 ἀτάκτους
A, corr. Bss || 7 εἵλοντο A etiam m. pr. (non τε),
atram. obd. m. r. | 7 sq. cf. Herodian. VI 5, 10 || 9. 10 Suid.
s. φρήτρα | 9 ἐς φρήτρας Suid. s. v., cf. B 363; εἰς εἴλας (ει in ι
mut. m. r.) glossema intrusit A, cf. Cr 139 3. 150; Suid. s. εἴλας,
ἴλας ad Babrium non referendum || 10 ὥσπερ ἀνθρώποις
vel -ους S, ὡς ἐν ἀνθρώποις A, corr. Eb, cf. locum similem s. s. ||
12 post 15 transp. Bss || 13 τειχῶν A, corr. Bss || 14 cf.
Batrachom. 131. Σ 611. σ 378 | 14sq. ἀχρεῖα A, corr. Db; ἀρχεῖα
Hl, Ἀτρείδαις | ἰσοῦντο Sd probabiliter ut in parodia Homerica,
cf. B 480, ad v. 9; χρύσεια legit Dositheus
ἡγοῦντο παντὸς ἐκφανέστατοι πλήθους,
πάλιν δὲ φύζα τοὺς μύας κατειλήφει.
ἅλλοι μὲν οὖν σωθέντες ἦσαν ἐν τρώγλαις·
τοὺς δὲ στρατηγοὺς εἰστρέχοντας οὐκ εἴα
τὰ περισσὰ κάρφη τῆς ὀπῆς ἔσω δύνειν,
μόνοι θʼ ἑάλωσαν αὐτόθι μυχῶν πρόσθεν·
Νίκη δʼ ἐπʼ αὐτοῖς καὶ τρόπαιον εἱστήκει,
γαλῆς ἑκάστης μῦν στρατηγὸν ἑλκούσης.
f. 13aλέγει δʼ ὁ μῦθος εἰς τὸ ζῆν ἀκινδύνως
τῆς λαμπρότητος ηὑτέλεια βελτίων.“
Γαλῇ ποτʼ ἀνδρὸς εὐπρεποῦς ἐρασθείσῃ
δίδωσι σεμνὴ Κύπρις, ἡ πόθων μήτηρ,
μορφὴν ἀμεῖψαι καὶ λαβεῖν γυναικείην,
καλῆς γυναικός, ἧς τίς οὐκ ἔχειν ἤρα;
ἰδὼν δʼ ἐκεῖνος (ἐν μέρει γὰρ ἡλώκει)
31, 16i ═ 95, 47 (41) | 18e ═ 164, 6 || 32, 3e ═ 71, 5.
136, 15 | 5m ═ 134, 3 | 5e 13, 4
31,16 δὲ apodoticum, cf. 55,4. 6: Schmid Atticismus III 333 sq. ||
17 ἄλλοι A, ἀλλ᾿ οἱ (Paris.) vel ἄ. Suid. s. τρώγλη, corr. Lm Eb ||
19 τὰς ὀπὰς Bgk || 20 ἑάλων Hm, ἑᾶλον Eb | αὐτόθεν Bss
alii cacophonia non deterriti; possis μυχῶν ὤῃ, cf. Mosch. Long.
l 4, sed versum aut spurium (Fx Grumme) aut contractum (cf.
Batrachom. 114) numeri innumeri (U+02D8 _ U+02D8 U+02D8 _ U+02D8) et α ι produnt,
cf. ad 19, 6 || vv. 21. 22 sedem mutavit Bgk | 21 νίκη A,
corr. Eb, Νίκης Bgk | αὐτοῖς non spectat ad μυχῶν, sed ad
στρατηγοὺς, cf. 56, 5 | 21. 22 Rth temere: parodia epica vel
tragica, cf. Batrachom. 159, Anth. Pal. VII 205 || 23. 24 Lm
═ prom. B || 24 ἐυτέλεια A, ἡ εὐτέλεια B, corr. Fx
32 B 19 P 16; F 48; tetrast. I 39; 1 lulian. test. 4; 5. 7. 8
Suid.; cf. Tzetz. ch. IV 938 || 1 τὸν μῦθον ἀκήκοας τὸν Βαβρίου·
γαλὴ . . ἐρασθεῖσα lulian. ep. 58, 5 | γαλῆ A || 2 Ἀθηνᾶν interpolavit
B P | μηρ A || vv. 4. 5 sedem mutavit Bgk (ἐν —
ἡλώκει κ. γυναικός — ἤρα), sed nihil probat Xenoph. Ephes.
III 2, 5 || τις A || 4 ἔχων A, corr. Seidler coll. 44, 2; ἑκὼν Lm |
ἥρα, ἥ ex ἤ A || 5 locum decurtatum esse susp. Sauppe |
κἀκεῖνος Suid. s. ἐν τῷ μέρει
γαμεῖν ἔμελλεν. ἠρμένου δὲ τοῦ δείπνου
παρέδραμεν μῦς· τὸν δὲ τῆς βαθυστρώτου
καταβᾶσα κοίτης ἐπεδίωκεν ἡ νύμφη.
γάμου δὲ δαιτὴ ’λέλυτο, καὶ καλῶς παίξας
Ἔρως ἀπῆλθε· τῇ φύσει γὰρ ἡττήθη.
Πρὸς τοὺς τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων ὁρᾶν ὡς ἔχει μὴ βουλομένους,
τῇ δὲ τούτων φαντασίᾳ πλανωμένους, ἔλεγχον
ὁ μῦθος ἔχει.
Δυσμαὶ μὲν ἦσαν Πλειάδων, σπόρου δʼ ὥρη,
καί τις γεωργὸς πυρὸν εἰς νεὸν ῥίψας
ἐφύλασσεν ἑστώς· καὶ γὰρ ἄκριτον πλήθει
μέλαν κολοιῶν ἔθνος ἦλθε δυσφώνων
ψᾶρές τʼ ὄλεθρος σπερμάτων ἀρουραίων.
τῷ δʼ ἠκολούθει σφενδόνην ἔχων κοίλην
παιδίσκος. οἱ δὲ ψᾶρες ἐκ συνηθείης
f. 13bἤκουον εἰ τὴν σφενδόνην ποτʼ ᾐτήκει,
33, 5e ═ 108, 1 | 6i cf. 11, 8
32, 6 ἠρμένου ipse A, cf. 56, 4 | δὲ ex δει A m. pr. ||
7. 8 Suid. s. βαθύστρωτος κοίτη | 7 τὸν Suid., ἡ A || 8 κοίτης
F Suid., κλίνης A || 9 γ. δίαιτα Bgk | δέδυτο A, corr.
Bss, cf. Luc. pisc. 36 | κοὐ Piccol., καὶ κακῶς Schnw || 10 τῷ
φύσει A | καὶ ἡ θεὸς ἀγανακτήσασα κατʼ αὐτῆς πάλιν αὐτὴν
εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστησεν add. A 50 Schn, Pr 50
p. 15 Sternb., sim. F (Aes. 88 H., cf. 149), unde quaedam excidisse
suspicatus est Schenkl || Epim. μυ ἔχει÷ A, in marg ἀρχὴ
τοῦ ∠ m. 3
33 V 198 (Kn p. 678); 2. 3i Suid. || 1 Πλειάδος δ. ἦσαν
σπ. ἐν ὥρῃ | σπ. δʼ ὥρηι A || 2 νέον A. m. pr., εο in ειὸ
corr. m. rec. | π. εἰς νεὸν σπείρας Suid. s. νεός, ἐν κλήρῳ
πυροὺς σπείρας || 3 φύλασσεν Suid., ἐφύλαττεν || 4 sq. cf.
Π 583. P 755 || 5. 7 ψάρες A | 5 ψᾶρες ὀρύκται V, ψᾶρές
τʼ ὀρύκται C. E. Schneider Kn p. 679, cf. Anth. Pal. IX 373, 6.
VII 172 | 7 αἱ δʼ ὄρνιθες? | συνηθείας V || 8 ἠτείκει V
καὶ πρὶν βαλεῖν ἔφευγον. εὗρε δὴ τέχνην
ὁ γεωργὸς ἄλλην τόν τε παῖδα φωνήσας
ἐδίδασκεν· ,,ὦ παῖ· χρὴ γὰρ ὀρνέων ἥμας
σοφὸν δολῶσαι φῦλον· ἡνίκʼ ἂν τοίνυν
ἔλθωσ’, ἐγὼ μέν“ εἶπεν „ἄρτον αἰτήσω,
σὺ δʼ οὐ τὸν ἄρτον, σφενδόνην δέ μοι δώσεις
οἱ ψᾶρες ἦλθον κἀνέμοντο τὴν χώρην.
ὃ δʼ ἄρτον ᾔτει, καθάπερ εἶχε συνθήκη·
οἳ δʼ οὐκ ἔφευγον. τῷ δʼ ὁ παῖς λίθων πλήρη
τὴν σφενδόνην ἔδωκεν· ὁ δὲ γέρων ῥίψας
τοῦ μὲν τὸ βρέγμα, τοῦ δʼ ἔτυψε τὴν κνήμην,
ἑτέρου τὸν ὦμον, ο δʼ ἔφευγον ἐκ χώρης.
γέρανοι συνήντων καὶ τὸ συμβὰν ἠρώτων.
καί τις κολοιῶν εἶπε „φεύγετʼ ἀνθρώπων
γένος πονηρόν, ἄλλα μὲν πρὸς ἀλλήλους
λαλεῖν μαθόντων, ἄλλα δʼ ἔργα ποιούντων
δεινὸν τὸ φῦλον τῶν δόλῳ τι πραττόντων.
33, 10e ═ 34, 8 | 15 me ═ 26, 1 | 19c ═ 95. 59 |
═ 64, 1. 108, 3
33, 9 βαλεῖν V, λαβεῖν A | δʼ ἡ A m. pr. corr. m. rec, δὲ
10 τότε V || 11 ἡμᾶς AV || 12 σοφῶν δ. φίλων V | ἡνίνʼ
ἂν Fur. e V, ἡνίκα A || 13 ἔλθωσιν A, om. V, corr. Lm |
εἶπεν om. || 15 ψάρες A m. pr., corr. m. rec. | καὶ
ἐνέμοντο A, καὶ νέμοντο | χωραν V || 16 ὅδʼ A | αἰτεῖ V
εἶπε Bgk | συνθήκην AV (Rth), corr. Fx || 17. 20 ἔφυγον V
18 δέδωκεν V || 21—24, de quibus dubitaverat Eb. del. Rth
sed cf. ‘fab. antiquae’ 19 Il p. 138 Hervieux, Romul. app. 60
(Cr p. 207 2) || 22 κολοιὸς V || 24 δʼ ἔργα Fur. e V, δὲ A
similem sententiam (qui aliud dicunt et aliud agunt in fine
fabulae invenies in fabulis antiquisʼ l. s. (Phaedr. Burm. app.
11, Dressl. lI 10) || 25 del. Lm, om. V | Ὅτι δεινὸν A, ὅτι
del. Bss
Δήμητρι ταῦρον ὄχλος ἀγρότης θύων
ἅλω πλατεῖαν οἰνάροις ὑπεστρώκει,
κρεῶν τραπέζας εἶχε καὶ πίθους οἴνου.
ἐκ τῶν δὲ παίδων ἐσθίων τις ἀπλήστως
f. 14aὑπὸ τῶν βοείων ἐγκάτων ἐφυσήθη,
κἀπῆλθʼ ἐς οἴκους γαστρὸς ὄγκον ἀλγήσας.
πεσὼν δʼ ἐφʼ ὑγραῖς μητρὸς ἀγκάλαις ἤμει,
καὶ ταῦτʼ ἐφώνει· „δυστυχὴς ἀποθνήσκω·
τά σπλάγχνα γάρ, τεκοῦσα, πάντα μου πίπτει.“
ἣ δʼ εἶπε θάρσει κἀπόβαλλε, μὴ φείδου·
οὐ γὰρ σά, τέκνον, ἀλλʼ ἐμεῖς τὰ τοῦ ταύρου.“
ὅταν ὀρφανοῦ τις οὐσίαν ἀναλώσας
ἔπειτα ταύτην ἐκτίνων ἀποιμώζῃ,
πρὸς τοῦτον ἄν τις καταχρέοιτο τῷ μύθῳ.
Δύω μὲν υἱοὺς ἡ πίθηκος ὠδίνει,
τεκοῦσα δʼ αὐτοῖς ἐστιν οὐκ ἴση μήτηρ,
ἀλλʼ ὃν μὲν αὐτῶν ἀθλίης ὑπʼ εὐνοίης
34, 1e cf. 13, 1. 37, 5 | 6e ═ 112, 1 | 8 im ═ 43, 13 (17, 4.
37, 9) | 12e ═ 112, 1
34 F 40 Hds 263; tetr. I 28; 1. 2 Suid. s. οἴναρα; sim. Plut.
de vit. aer. 8 p. 831 C., cf. Cr p. 207 || 1 ταύρων ὄχλον S ||
2 οἰνάσιν (test. Eb Rth) κατεστρώκει A, cum Lm Eb praetuli
Sidae lectionem ut diffciliorem; de re cf. Long lV 38, 1 |
post 2 versum excidisse in πλήρεις exeuntem susp. Lm ||
3 τ εἶχε Bss || 7 ἐφʼ A, ἐν Schw; cf. Eurip. fr. 941 Nck | εἰμι
A m. pr, οἴμοι (ex tetrast.?) m. recc. (Men.?), ἤμει Hl Stangl Rt,
cf. tetr., Plut. l. s. s. || 8 καὶ A m. pr., τί m. recc. || 9 ’κπίπτει
vel ’κρίπτω? Cr, κύπτει Sd; cf. 40, 4 || 10 κ ἀπόβαλε A m.
pr., alteram λ adi. m. rec. || 12 ὅτʼ ἂν A ut solet, quod
adnotare supersedeo || 13 ἀποιμόζῃ A, corr. Bss | τι??νω a
Babrio alienum, cf. 27, 3. 107, 8
35 B 30 MP1 19, cf. praef.; P 24; Avian. 35 || 1 δύο A,
corr. Bss || 3 sq. ἀγρίης ὑπʼ v. 3, ἀθλίως ἀποπνίγει v. 4
θάλπουσα κόλποις ἀγρίοις ἀποπνίγει,
τὸν δʼ ὡς περισσὸν καὶ μάταιον ἐκβάλλει.
κἀκεῖνος ἐλθὼν εἰς ἐρημίην ζῴει.
τοιοῦτο πολλῶν ἐστὶν ἦθος ἀνθρώπων,
οἶς ἐχθρὸς ἀεὶ μᾶλλον ἢ φίλος γίγνου.
Δρῦν αὐτόριζον ἄνεμος ἐξ ὄρους ἄρας
ἔδωκε ποταμῷ· τὴν δʼ ἔσυρε κυμαίνων,
πελώριον φύτευμα τῶν πρὶν ἀνθρώπων.
πολὺς δὲ κάλαμος ἑκατέρωθεν εἱστήκει
f. 14bἐλαφρὸς ὄχθης ποταμίης ὕδωρ πίνων.
θάμβος δὲ τὴν δρῦν εἶχε, πῶς ὁ μὲν λίην
λεπτός τʼ ἐὼν καὶ βληχρὸς οὐκ ἐπεπτώκει,
αὐτὴ δὲ τόσση φηγὸς ἐξεριζώθη.
σοφῶς δὲ κάλαμος εἶπε· „μηδὲν ἐκπλήσσου.
σὺ μὲν μαχομένη ταῖς πνοαῖς ἐνικήθης,
ἡμεῖς δὲ καμπτόμεσθα μαλθακῇ γνώμῃ,
κἂν βαιὸν ἡμῶν ἄνεμος ἄκρα κινήσῃ.“
36, 9me 116, 11
35, 4 ἀγρίως Bgk, sed nota enallage; ἄγριον ἀσπάζοντο de
canibus Theocr. 25, 72 | καταφιλοῦσʼ ἀ. duce B* Gb | Fabula
vix decurtata; tempore praes. ne offendas; idem paradoxon
eadem ratione narrant Oppian. cyn. lI 605, Synes. Ep. 1, Plin.
n. h. VIII 54, 216 || [7 8] Eb | 8 ἐχθρὸς, ὦ παῖ, Bgk | γίγνου
forma interpolatorem prodit, cf. 78 epim.
36 B 29 P 23 MP1 18; Ac 143; myth. p. 215; tetr. I 45; Av. 16 ||
1 αὐτόριζον (radicitus Av.) ipse A | ἔδωκε A, cf. Herodian. VIII
5, 7 ἐδίδοντο τῷ ῥεύματι; ἐνῶσε Sd, ἐνέδικε M. Schmidt || 3 ante
2 Lm Bgk || 5 ἐλαφρὸν A, corr. Lm | ποταμίας A || 6 ἔσχε
Hl, εἷλε Eb || 7 τε ὢν A, corr. Bss; τις ὢν Fx; ἐὼν forma
tab. Assend. commendata | καὶ βληχρὸς A m. pr., κἀμβλ- corr.
m rec. || 8 ἅυτη A, corr. Bss | τοσσὴ A m. pr., acc. corr. m. rec. ||
9 locus contractus?? cf. Av. v. 11 | σοφὸς A m. pr., -ῶς m. rec.
10 μαχομένη μὲν Fx || 11 καμπτόμεθα A, corr. Bss || 12 βαῖον
A m. pr., βαιὸν m. rec.
κάλαμος μὲν οὕτως· ὁ δέ γε μῦθος ἐμφαίνει
μὴ δεῖν μάχεσθαι τοῖς κρατοῦσιν, ἀλλʼ εἴκειν.
Δαμάλης ἐν ἀγροῖς ἄφετος, ἀτριβὴς ζεύγλης,
κάμνοντι καὶ σύροντι τὴν ὕνιν ταύρῳ
L„τάλας“ ἐφώνει „μόχθον οἷον ὀτλεύεις.“
ὁ βοῦς δʼ ἐσίγα χὐπέτεμνε τὴν χώρην.
ἐπεὶ δʼ ἔμελλον ἀγρόται θεοῖς θύειν,
ὁ βοῦς μὲν ὁ γέρων εἰς νομὰς ἀπεζεύχθη,
ὁ δὲ μόσχος ἀδμὴς κεῖνος εἵλκετο σχοίνῳ
δεθεὶς κέρατα, βωμὸν αἵματος πλήσων.
κἀκεῖνος αὐτῷ τοιάδʼ εἶπε φωνήσας·
„εἰς ταῦτα μέντοι μὴ πονῶν ἐτηρήθης.
f. 15aὁ νέος παρέρπεις τὸν γέροντα, καὶ θύῃ,
καί σου τένοντα πέλεκυς, οὐ ζυγὸς τρίψει.“
ἔργοις ἔπαινος, ἀργίᾳ δὲ κίνδυνος.
Διδάσκει ἡμᾶς ὁ μῦθος ὅτι ἡ καλὴ ἐπιστήμη ἐκ θανάτου
ῥύεται.
Δρυτόμοι τινὲς σχίσαντες ἀγρίην πεύκην
ἐνεῖραν αὐτῇ σφῆνας, ὡς διασταίη
37, 5e cf. 34, 1 | 7e ═ 6, 15 | 8e cf. 31, 2. 132, 6 | 9m e
═ 124, 13 || 38, 1m e ═ 95, 5
36, [13 sq.] Db, cf. 18, 14 || Post 14 duo vv. vacui A.
37 B 24 MP1 15, P 19 Cor. p. 107, Steph. p. 54 (Hds.-Hptm.
p. 307), Av. 36; 3 Suid. || 1 δάμαλις AB caett., corr.
Mk || 3 Suid. s. ὄτλος || 4 καὶ ὑπέτεμνε A, quae haud scio
an Babrii sit manus | χώραν A || 6 εἰς νομὴν B || 7 ἀδμήσκειν
ὃς A, corr. Bss || 10 πονεῖν A, κάμνων ἐτ. H P1 Steph.,
corr. Bss; καμὼν Eb || 11 om. paraphr. || 13 temere om.
edd. praeter Rth | ἀργία A, corr. m. rec. | κινδύνοις A m. pr,
corr. m. rec. || Epim. μυ A
38 B 28 MP1 17, P 22; 2 Suid. Zon. p. 741, lex. Vind.
p. 87 N., cf. F Fur. 174 || 1 σχίζοντες Bgk, σχίσοντες HlEb |
ἀγρίαν A || 2 ἐναφῆκαν τῇ δρυῒ σφ. Suid. cet. lex. s. v.,
ἐνέφρηκαν Rth | αὐτῆσφήνας A m. pr., ι subscr. m. rec.
γένοιτό τʼ αὐτοῖς ὁ πόνος ὕστερον ῥᾴων.
πεύκη στένουσα ,,πῶς ἄν“ εἶπε „μεμφοίμην
τὸν πέλεκυν, ὅς μου μὴ προσῆκε τῇ ῥίζῃ,
ὡς τοὺς κακίστους σφῆνας, ὧν ἐγὼ μήτηρ;
ἄλλος γὰρ ἄλλῃ μʼ ἐμπεσὼν διαρρήσσει.“
ὁ μῦθος ἡμῖν τοῦτο πᾶσι μηνύει,
ὡς οὐδὲν οὕτω δεινὸν ἂν ὑπʼ ἀνθρώπων
πάθοις τι τῶν ἔξωθεν ὡς ὑπʼ οἰκείων.
Δελφῖνες ἀεὶ διεφέροντο φαλλαίναις.
τούτοις παρῆλθε καρκίνος μεσιτεύων
U+02D8 _ U+02D8 εἷς δέ τις τοιαῦτα δελφίνων2a
ἔφη πρὸς αὐτὸν· „ἀλλὰ μᾶλλόν ἐσθʼ ἥμιν2b
αἱρετέον, αἰεὶ μαχομένοις ὑπʼ ἀλλήλων2c
διαφθαρῆναι 2d
ὡς εἴ τις ὢν ἄδοξος ἐν πολιτείαις
στάσιν τυράννων μαχομένων ὁμηρεύοι.
38, [8 ═ 96, 5] || 39, 2e cf. 93, 8
38 lacuna post 3? || 4 ἡ δὲ στ. Gb: nomen repetere
solet Babr. (Cr p. 201) || 5 μοι? 6 μηρ A || 7 non expr.
B* | διαρήσσει A || [8 —10] Fx Eb || 8 δʼ ἡμῖν A, corr. Db ||
10 πάθῃς Db, sed ἂν — πάθοις ab interpolatore non alienum
Post v. 10 duorum versuum spat. vacuum in A
39 F 53, Nevel. 180 e Pal. (Cor. 110), A 72 P 60; e prov.,
cf. ‘Zenob 277 p. 76 || 1 cf. Ael. nat. an. 48 δελφὶς φαλαίνῃ
διάφορος φαλαίναις Bss || 2 σκάρος vel κωβιὸς paraphr, παρῆλθέ
τις σκαρὸς ? sed cf. Zen. | μεσιτεύσων? Eb || 3 πολιτείᾳ Fx Fb ||
4 ὁμληρεύοι, in marg. εἰρεύει A m. pr., παρευθύνοι Bgk || 3.4
Cr Schenkl; versus epimythii 40, 5 sq. gemelli additi fabulae
decurtatae; pleniorem legerunt qui epimythium simile addunt
(οὐδενὸς ἄξιοι, ἂν ταραχῆς κτλ.) paraphrastae: εἶς δέ τις τῶν
δελφίνων ὑπολαβὼν ἔφη πρὸς αὐτὸν· ἀλλʼ ἡμῖν ἀνεκτότερόν
ἐστι (αἱρετώτερον Nev.) μαχομένοις ὑπʼ ἀλλήλων | διαφθαρῆναι
ἢ σοῦ διαλλακτοῦ τυχεῖν: unde refinxi versus 2a-d litteris
f. 15b
Διέβαινε ποταμὸν ὀξὺν ὄντα τῷ ῥείθρῳ
κυρτὴ κάμηλος, εἶτʼ ἔχεζε. τοῦ δʼ ὄνθου
φθάνοντος αὐτὴν εἶπεν· „ἦ κακῶς πράσσω·
ἔμπροσθεν ἤδη τἀξόπισθέ μου βαίνει.“
πόλις ἄν τις εἴποι τὸν λόγον τὸν Αἰσώπου,
ἧς ἔσχατοι κρατοῦσιν ἀντὶ τῶν πρώτων.
Διαρραγῆναί φασιν ἐκ μέσου νώτου
δράκοντι μῆκος ἐξισουμένην σαύραν.
βλάψεις σεαυτόν, κοὐδὲν ἄλλο ποιήσεις,
ἂν τόν σε λίαν ὑπερέχοντα μιμήσῃ.
Δεῖπνόν τις εἶχε λαμπρὸν ἐν πόλει θύσας.
ὁ κύων δʼ ὁ τούτου κυνὶ φίλῳ συναντήσας
ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἠρώτα.
κἀκεῖνος ἦλθε· τὸν δὲ τοῦ σκέλους ἄρας
ὁ μάγειρος ἐκτὸς ἐξέριψε τοῦ τοίχου
ἐς τὴν ἄγυιαν. τῶν κυνῶν δʼ ἐρωτώντων
40, 1e ═ 111, 5 | 3e cf. 127, 10 || 41, 1 cf. 28, 9
(111, 8) || 42, 1e ═ 181, 3 | 2e ═ 105, 2 | 3me ═ 97, 3 |
4me ═ 119, 4
minoribus supra descriptos, ad v. 2 coll. 21, 5. 93, 6; in exitu
ἢ σῆς τυχεῖν μεσιτείης F. W. Hoch p. 31 coll. 93, 8, sed plura
exciderunt || Post v. 4 unius v. spat. vacuum atque in parte
sinistra λε m. rec.
40 B 25 P 20, V Fur. 353 p. 144 || 3 πράττω A || 4 τάχʼ
ὄπισθέ A, τί τοῦτο; τὰ ἐξόπισθέν (τὰ ὄπισθέν B) μου ἔμπροσθέν
μου νῦν ὁρῶ διερχόμενα B V, unde corr. Db Fx | ’κβαίνει
(═ ἐμῶ τὸν ὄνθον)? cf. 34, 8. 11 || Post v. 6 duorum vv. spat.
vac. A.
41 Pr 216 p. 60/379 St., cf. infra p. 201 || 2 μήκους A, corr.
Bss || 1. 2 decurtati, cf. Pr || [3. 4] Eb
42 B 27 MP1 16, P 21; F 22, Ac Cor. 129, 3 Suid. || 2 δʼ ὁ
A, δὲ vulgo || 3 αὐτὸν A Suid. s. ἐρωτῶ σε, cf. ἠρώτα (. . . ἀντὶ
τοῦ παρεκάλει) || 5 ἐξέρριψε A || 6 ἀγυιὰν A
ὅπως ἐδείπνησʼ, εἶπε·, „πῶς γὰρ ἂν κρεῖττον,
ὃς οὐδὲ ποίην ἀναλύειν με γινώσκω;“
Ὅτι τοῖς μὴ λόγῳ τοῖς πράγμασιν ἐγχειροῦσιν ἕπεται πολλάκις
τὸ κακῶς ἐν αὐτοῖς πάσχειν.
f. 16a | Ἔλαφος κεράστης ὑπὸ τὸ καῦμα διψήσας |
Ἔλαφος (θέρει ποτʼ) εὔκερως ἀχαιΐνης1a
ποίης κορεσθεὶς, ἣ(ν νάπαισι γ)ῆ φύει,1b
λίμνης ὕδωρ ἔπινεν ἡσυχαζούσης.
ἐκεῖ δʼ ἑαυτοῦ τὴν σκιὴν θεωρήσας
χηλῆς μὲν ἕνεκα καὶ ποδῶν ἐλυπήθη,
ἐπὶ τοῖς δὲ κέρασιν ὡς καλοῖς ἄγαν ηὔχει.
παρῆν δὲ Νέμεσις, ἣ τὰ γαῦρα πημαίνει.
κυνηγέτας γὰρ ἄνδρας εἶδεν ἐξαίφνης
42, 7 εἶπε· del. ν A κρεῖττον, ο ex ω A || 8 ποίαν A
m. pr., ποῖ ἂν m. rec. | με A, γε? Cr τοιαῦτα ὅτι οὐδὲ τὴν
ὁδὸν οἶδα, ὅθεν ἐξῆλθον (═ ἀνέλυον?) B, sim. Ac; de infinitivo
in sententia interrogativa cf. Lob. Phryn. p. 772, Knoell Bodl.
p. 71, Cr ann. 245 || 6—8 del. Rth fabulae acumine misere
obtuso; de sententia cf. Theocr. II 85, Plaut. Rud. 811. 591
ni istunc invitassitis . . . donec qua domum abeat nesciat. ||
ln marg. sup. m. 3 ἀρχὴ τοῦ ε
43 B 34 P1 23, P 27 M 20, Steph. p. 48; Tab. cer. 12 VI vo;
Dos. 1, Aphth. 18; myth. p. 215; tetr. I 14; 6 Suid. || Initium decurtatum,
ut in fab. 65. 73. 83, T testatur, ex qua elicui v 1a 1b; 1a
ἔλαφος (ποδώκης) Wl, sed cf. Aphth. | αχαικ - - - - - - - - - η-κορεσ |
θείσῃ - - - - - - - - - - νφυειν(?)λι Hss, sed litterae quaedam incerae,
cf. praef. || 3 δὲ αὐτοῦ A, κακειδεαυτου T: κἀκεῖ δʼ ἑαυτοῦ? |
σκιὰν A, σκιαν vel σκειην T || 4 ἕνεκα ut videtur A (Eb), ενεκε T;
εἴδει Gb | ελυπειτο T || Post v. 4 excidisse versum suspic. Fb,
quo expressa fuerint haec paraphrastae verba: ὡς λεπτοὺς καὶ
ἀσθενεῖς ὄντας, sed T facit cum A || 5 επιτοιςδεκερασιναυτου T,
τοῖς κέρασι δʼ Bgk Db | post καλοῖς commate interp. A m. pr. |
in fine εκαυχατο glossema T; sequitur epimythium (v. 16 sqq.) ||
Vv. 6— 10 non leguntur in T | νέμεσις A, Νέμ. Cr | ἣ τὰ γαῦρα
πημαίνει A (ποιμαίνει Sd); ἣ τὰ γῆς ἐποπτεύει· ἢ ἄλλως ἣ τἄδικ᾿
ἐποπτεύει Suid. s. νέμεσις: illud ft. praeferendum, cf. Amm.
Marc. XIV 11, 25 omnia despectare terrena (Nemesin)
ὁμοῦ σαγήναις καὶ σκύλαξιν εὐρίνοις,
ἰδὼν δʼ ἔφευγε, δίψαν οὐδέπω παύσας,
καὶ μακρὸν ἐπέρα πεδίον ἴχνεσιν κούφοις.
ἐπεὶ δὲ δὴ σύνδενδρον ἦλθεν εἰς ὕλην,
κέρατα θάμνοις ἐμπλακέὶς ἐθηρεύθη,
καὶ ταῦτʼ ἔφη· „δύστηνος ὡς διεψεύσθην·
οἱ γὰρ πόδες μʼ ἔσῳζον, οἷς ἐπῃδούμην,
τὰ κέρατα δὲ προὔδωκεν, οἷς ἐγαυρούμην.“
περὶ τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων ὅταν κρίνῃς,
μηδὲν βέβαιον ὑπολάβῃς προγινώσκων,
μηδʼ αὖτʼ ἀπογνῷς, μηδʼ ἀπελπίσῃς· οὕτω
σφάλλουσιν ἡμᾶς ἐνίοθʼ αἱ πεποιθήσεις.
Ἐνέμοντο ταῦροι τρεῖς ἀεὶ μετʼ ἀλλήλων.
λέων δὲ τούτους συλλαβεῖν ἐφεδρεύων,
43, 13i cf. 34, 8
43, 10 ἴχνεσι A, corr. Bss 13 „τί ταῦτ᾿ “ Eb, κἀνταῦθ’
Bgk, cf. 34, 8 | ὡς ipse A || 15 οἷς ἐκαυχώμην paraphr. || 16—19
legit T, del. Lm, cf. 107, 17; ἐνίοθ’ αἱ alienum ab arte Babriana
|| 18 μὴ (corr. in ή) τʼ αὐ ἀ. μὴ δʼ A, corr. Lm
Baiter | post ἀπελπίσηισ. interpunxit A m. pr. || Exitum
decurtatum versibus barbaris expressit T (addidi accentus):
τὸν δʼ οἱ πόδες μὲν οἶς τὸ πρόσθεν ἠθύμει 14a
διέσωζον. ὡς δʼ ἦλθεν εἰς μέσας ὕλας 11a
ὄζοις τὰ κέρατα συμπλακεὶς ἐθηρεύθη 12a
προὔδωκεν δὲ αὐτὸν οἷς ἄγαν πεπιστεύκει. 15a
ἄνθρωπος [ὢ]ν βέβαια μὴ δόκει κρίνειν 16. 17
μηδʼ ἀπογνῷς ταῦτα·
σφάλλουσι γὰρ ἡμᾶς ἐνίοτε αἱ πεποιθήσεις 19
15a προδωκενδε Tab. || 16. 17 κρεινειν T | μηδαποπνοις
legit Hesseling || 19 ημασα| ινιοτε (ενιοτε Hss) T | πεποιθησις
T || Praeterea epimythii frustulum versui 5 adhaesit:
. . . κρεινεινμηδαπογνοισ. ουτωσφα | λουσιημασαινιοτε, cf. Philo.
LIII 234. 238
44 B 36 P1 27, P 28; Aphth. 16 Fur. 207 (Cor. p. 296. 401);
tetr. I 11; Avian. 10, cf. Themist. XXII p. 278 d | Fabula decurtata?
ὁμοῦ μὲν αὐτοὺς οὐκ ἔδοξε νικήσειν,
f. 16bλόγοις δʼ ὑπούλοις διαβολαῖς τε συγκρούων
ἐχθροὺς ἐποίει, χωρίσας δʼ ἀπʼ ἀλλήλων
ἕκαστον αὐτῶν ἔσχε ῥᾳδίην θοίνην.
ὅταν μάλιστα ζῆν θέλῃς ἀκινδύνως,
ἐχθροῖς ἀπίστει, τοὺς φίλους δʼ ἀεὶ τήρει.
Ἔνιφεν ὁ Ζεύς· αἰπόλος δέ τις φεύγων
εἰς ἄντρον εἰσήλαυνε τῶν ἀοικήτων
τὰς αἶγας ἁδρῇ χιόνι λευκανθιζούσας.
εὑρὼν δʼ ἐκεῖ τάχιον εἰσδεδυκυίας
αἶγας κερούχους ἀγρίας πολὺ πλείους
ὧν αὐτὸς ἦγε, μείζονάς τε καὶ κρείσσους,
ταῖς μὲν φέρων ἔβαλλε θαλλὸν ἐξ ὕλης,
τὰς δʼ ἰδίας ἀφῆκε μακρὰ λιμώττειν.
ὡς δʼ ᾐθρίησε, τὰς μὲν εὗρε τεθνώσας,
44, 5e ═ 102, 6 | 6e cf. 132, 10 || 45, 3e ═ 22, 9
44, 3 μὲν ὄντας Sdl duce Aphth. || 4 sq. διαβολαῖς
ἐποίει Nck, sed cf. Aphth. tetr. || 6 ῥαιδίαν A || 7. 8 Eb,
═ epim. (prom.) B (in fine τοῖς φίλοις δὲ πίστευε καὶ συντήρει) ||
V. 5 sq. a leonis persona alienos decurtatos esse crederem,
nisi cum BP facerent Aphth. et Avianus: Themistis bene
volpem producit discordias serentem, ut fab. 95 || Fol. 16b
et 17 in margine superiore m. rec. s. XV/XVΙ litteris evanidis
scripta correctoris ni fallor exclamatio 16b παν κυροῦ
π κωνσταν ἔσχε ὄμοι 17a ἐν τὲς πρὸς τὸν κύριον ἐντεύξεσιν
τῶ παναθλίω θεοδώρω υμαρ (═ ἁμαρτωλῷ Eb)
45 B 37 P1 25, F 26 Au Pr 6; tetr. II 14 || 1 ἔνειφεν A ||
3 ἄκρη A, ἁδρῇ Db; num ἄκρα? cf. Schneider, Callim. p. 371 ||
8 τὰς δʼ ἰδίας A (anacl. _ U+02D8 ═ U+02D8 _? cf. 107, 10), τὰς ἰδίας δὲ
ἀφεὶς etiam BP1; ἐνδίους Hecker Schn; 〈ἄρʼ〉 ἰ. Sd Eb, δὲ
τιθασοὺς Bgk, δʼ ἡμέρας Ellis, alii aliud | ἀφῆκεν ἄκρα Eb, sed
cf. μακρὰ κλαίειν sim. Aristoph. Vesp. 584. Plut. 612. Eccl. 425 |
λιμώσσειν? || 9 ἠθρίασε A, ᾐθρίαζε Mk; cf. 92, 8. 120, 7
αἳ δʼ οὐκ ἔμειναν, ἀλλʼ ὀρῶν ἀβοσκήτων
ἀνέμβατον δρυμῶνα ποσσὶν ἠρεύνων.
ὁ δʼ αἰπόλος γελαστὸς ἦλθεν εἰς οἴκους
αἰγῶν ἔρημος· ἐλπίσας δὲ τὰ κρείσσω
οὐκ ὤνατ’ οὐδʼ ὧν αὐτὸς εἶχεν ἐκ πρώτης.
Ὁ μῦθος ἡμᾶς ἐκδιδάσκει μηδαμῶς τῶν οἰκείων ἀμελεῖν, μάλιστα
κέρδους ἕνεκα ἀμφιβόλου ὑπάρχοντος.
f. 17a Ἔλαφος καθʼ ὕλην γυῖα κοῦφα ναρκήσας
ἔκειτο πεδίων ἐν χλόῃ βαθυσχοίνῳ,
ἐξ ἧς ἑτοίμην χιλὸν εἶχε πεινήσας.
ἤρχοντο δʼ ἀγέλαι ποικίλων ἐκεῖ ζῴων
ἐπισκοπούντων· ἦν γὰρ ἀβλαβὴς γείτων.
ἐλθὼν δʼ ἕκαστος τῆς πόης τʼ ἀποτρώγων
ᾔει πρὸς ὕλας οὐδʼ ἐπῇεν εἰ θνῄσκει·
ἔλαφος δὲ λιμῷ κοὐ νόσῳ κατεσκλήκει,
μή πω κορώνην δευτέρην ἀναπλήσας,
ὃς εἰ φίλους οὐκ ἔσχε, κἂν γεγηράκει.
46, 6e cf. 117, 7 | 10e ═ 103, 2
45, 11 ποσσὶν ipse A || 12—14 Rth, 13. 14 suspectaverat
Eb, sed 12 sq. expressit B*, cf. praef. || 12 γελάσας A, γελαστὸς
Bt, cf. 80, 4; στενακτὸς Bgk, αἰπόλοις γελάσματʼ Piccolos;
ὁ δὲ αἰ. γελάσας (!) εἰς τὸν οἶκον ἦλθε κενός B P1 || 13 τὰς
κρείσσους A, corr. Bgk, cf. 73. 79 || Epim. Augustanae fab. 6
aptius
46 cf. Syntip. 20 Fur. 337, Cor. 377 || 2 βαθυσχίνῳ
O. Scbneider, sed cf. 3, 4 || 3 ἑτοῖμον Fx || 4 ζώων A ||
6 πόαστʼ A || 7 ὕλας ὁ δὲ πεινίηι (unde fecit in A ὁ δέ γε
πρὸς πείνης Menas) θνήισκει A; ὥστʼ ἀχηνίῃ θν. Piccol., ὃ δʼ
ὑπʼ ἀχηνίης θν. Bgk, οὐδʼ ἐπήι᾿ εἰ θν. Gb, οὐδʼ ἐπῇεν εἰ θν.
Rth, sim. Eb olim; ὁ δὲ πένης (τάλας) κατεσκλήκει caeteris
omissis Lm Bgk Eb, ὁ δὲ νεηνίης θν. [8] Nck Schenkl; v. 7 extr.
si interpolatoris est, suppl. fere τοῦ νοσοῦντος ἀμνήμων vel τὸν
νοσοῦντʼ ἐῶν χαίρειν || 8 καὶ οὐ A m. pr., corr. Min. in cod. ||
9 cf. Hes. fr. 183 Rz., Arat. 1022, Iuv. 14, 25 | δευτέραν A
46a
Ὁ μῦθος τοῦτο λέγει, δεῖν τὰ ὁπωσοῦν ἐπιόντα δεινὰ λόγοις
ἐξευμαρίζειν ἠπίοις, καὶ τὸ τούτων ὀχληρὸν ἀποπαύειν.
Ἐν τοῖς παλαιοῖς ἦν ἀνὴρ ὑπεργήρως,
εἶχεν δὲ πολλοὺς παῖδας· οἷς ἐπισκήπτων
(ἔμελλε γὰρ δὴ τὸν βίον τελευτήσειν)
ἐκέλευσε λεπτῶν, εἴ τις ἔστι που, ῥάβδων
δεσμὴν ἐνεγκεῖν. ἧκέ τις φέρων ταύτην.
„πειρᾶσθε δή μοι, τέκνα, σὺν βίῃ πάσῃ
ῥάβδους κατᾶξαι δεδεμένας σὺν ἀλλήλαις·
οἳ δʼ οὐ γὰρ ἠδύναντο· „κατὰ μίαν τοίνυν
πειρᾶσθʼ.“ ἑκάστης δʼ εὐχερῶς καταγείσης,
f. 17b„ὦ παῖδες, οὕτως“ εἶπεν, „ἢν μὲν ἀλλήλοις
ὁμοφρονῆτε πάντες, οὐδʼ ἂν εἷς ὕμας
βλάψαι δύναιτο, κἂν μέγιστον ἰσχύῃ·
47, 3e cf. 95, 35
46a Epimythium (cf. 60) ad fab. 46 non pertinet; excidit
fabula. Syntip. 49 (Cor. 352), lgn. tetrast. I 24 huc rettulit Eb.
similis etiam Nevel. 158 (Cor. 155 Hl 30) || Epim. τούτω A
47 B 38 F 52 (Cor. p. 358. 171); de Sciluro narrat Plut.
de garrul. 17 p. 511 C (apophth. p. 174 F), cf. etiam Plut. Sert.
16 (Hor. ep. lI 1, 46) || 1 ὑπεργήρως A m. pr., acc. del.
super ε acc. add. m. r. || 2 εἶχεν ipse A || 4 ἐκέλευσε A,
ἐκέλευε vulgo | ἐστί A || 5 δεσμὴν A m. pr., δέσ- m. r., cf.
Lobeck paral. p. 396 | ἧκά A m. pr., α in ε m. r. || 8 μίαν A,
μίην plerique, sed cf. praef. || 9 πειρᾶσθαι A m. pr., corr.
m. rec. || 10 ante οὕτως et post εἶπεν interpunxit A | ἂν A,
corr. Eb || 11 ὑμᾶς A
ἢν δ ἄλλος ἄλλου χωρὶς ἦτε τὴν γνώμην,
πείσεσθʼ ἕκαστος ταὐτὰ τῇ μιᾖ ῥάβδῳ.“
φιλαδελφία μέγιστον ἀγαθὸν ἀνθρώποις,
ἣ καὶ ταπεινοὺς ὄντας ἦρεν εἰς ὕψος.
Ὁ μῦθος ἡμᾶς ἐκδιδάσκει ὅσον τὸ τῆς ὁμονοίας καλόν, καὶ τί
πάλιν τὸ ἐπιζήμιον τοῖς μηδαμῶς ταύτην κεκτημένοις.
Ἐν ὁδῷ τις Ἑρμῆς τετράγωνος εἱστήκει,
λίθων δʼ ὑπʼ αὐτῷ σωρὸς ἦν. κύων τούτῳ
εἶπεν προσελθών „χαῖρε πρῶτον, Ἑρμεία·
ἔπειτ’ ἀλεῖψαι βούλομαί σε, μηδʼ οὕτω
θεὸν παρελθεῖν· καὶ θεὸν παλαιστρίτην.“
ὁ δʼ εἶπεν „ἤν μου τοῦτό μὴ ’πιλιχμήσῃς
τοὔλαιον ἐλθών, μηδέ μοι προσουρήσῃς,
χάριν εἴσομαί σοι· καὶ πλέον με μὴ τίμα.
Ὅτι τοῖς κακοῖς ἀρκεῖ τέως, οὐκ ἄλλως πως δυναμένοις τὰ
βελτίω δρᾶσαι, κἂν τῶν συνήθων αὐτῶν αἰτιῶν ἀργῆσαι.
Εκάθευδε νύκτωρ ἐργάτης ὑπʼ ἀγνοίης
f. 18aφρέατος ἐγγύς. τῆς Τύχης δʼ ἐπιστάσης
ἔδοξʼ ἀκούειν „οὗτος, οὐκ ἐγερθήσῃ,
47, 15me ═ 85, 19
47, 14 μιᾶι A || [15. 16] Lm || 15 μέγʼ A, μέγιστον
coll. 85, 19 Lm, possis μέγʼ ἀ. ἐστιν; sed haud scio an ι α
interpolator admiserit || 16 ἦρεν ipse A || Epim. Ὁ μυ A
48 cf. Macar. prov. IV 10 || 3 εἶπε A, corr. Bss || 6 ἂν
μου, μου in μὴ corr. A. m. pr.; μοι Fx, servavi μου | ’πιλιχμήσηισ
A, ’πολιχμήσῃς ═ ἀπολ. (Il. Φ 123) Bgk Rth || Epim.
οὐ καλῶσ πῶσ A, em. Bss | δράσαι A | In epimythio choliamborum
vestigia (τὰ βελτίω δρᾶσαι, κἂν τῶν συνήθων αἰτιῶν
ἀπαργῆσαι) observavit Bss
49 B 33 M 36 P1 22, P 26; F 62 (cf. Cor. p. 252. 387 sq.) ||
1 ἀγνοίας A || 2 τύχησ A || 3 οὗτοσ, -οσ ex -ωσ m. pr. A
μή σου πεσόντος αἰτίη παῤ ἀνθρώποις
ἐγὼ λέγωμαι καὶ κακὴν λάβω φήμην;
ἐμοὶ γὰρ ἐγκαλοῦσι πάντα συλλήβδην,
ὅσ᾿ ἂν παῤ αὑτοῦ δυστυχῇ τις ἢ πίπτῃ.“
Ἔλεγχος τῶν εἱμαρμένην δοξαζόντων καὶ ἀνάγκῃ τὰ τῆς ἡμῶν
ἐξουσίας ὑποβαλλόντων καὶ μὴ τῷ αὐτεξουσίῳ εἰς δέον κεχρημένων.
Ἔφευγ᾿ ἀλώπηξ, τῆς δʼ ὄπισθε φευγούσης
κυνηγὸς ἐτρόχαζεν. ἣ δʼ ἐκεκμήκει,
δρυτόμον δʼ ἰδοῦσα „πρὸς θεῶν σε σωτήρων,
κρύψον με ταύταις αἷς ἔκοψας αἰγείροις,
καὶ τῷ κυνηγῷ“ φησί „μή με μηνύσῃς.“
ὃ δʼ οὐ προδώσειν ὤμνυ᾿ ἣ δʼ ἀπεκρύφθη.
ἦλθεν κυνηγός, καὶ τὸν ἄνδρʼ ἐπηρώτα,
μὴ τῇδʼ ἀλώπηξ καταδέδυκεν ἢ φεύγει.
„οὐκ εἶδον“ εἶπε, τῷ δὲ δακτύλῳ νεύων
τὸν τόπον ἐδείκνυʼ οὗ πανοῦργος ἐκρύφθη.
ὃ δʼ οὐκ ἐπισχών, τῷ λόγῳ δὲ πιστεύσας,
παρῆλθε. θερμοῦ δʼ ἐκφυγοῦσα κινδύνου
49, 4e ═ 12, 14. 31, 10 || 50, 4e cf. 84, 4 | 5me ═ 3, 8;
cf. 72, 18. 92, 10 | 7e ═ 95, 53. 103, 12 | 8ie ═ 95, 54
49, 4 σοῦ Eb | σοὐμπεσόντος Hl | αἰτία A || 5 γένωμαι
Nb || 6. 7 om. B*, del. Kn || 7 αὐτοῦ A m. pr., corr. m.
rec. | πταίῃ Db, cf. 111, 21; πίτνειν (πίπτειν) eadem fere
ratione adhibuerunt Plato Phaed. p. 100 E., Aristoph. Eq. 540,
Eurip. Alc. 626 alii
50 B 41 P1 27 M 23, Ac Cor. 127, F 10 (Cor. p. 319), cf.
Maxim. Tyr. I 3, 1 || 3 σωτῆρα A, corr. Bt Fx Lm || 6 ὁδʼ—
ἡδʼ ut solet A, acc. add. m. r. | ὤμνυ A || 8 ἢ τῇδ᾿ O. Schneider;
nihil mutandum, cf. l. sim. supra adscriptum || 10 ἐδείκνυ
A || 11 οὐχὶ προσχὼν Hartung, cf. 26, 5; τῷ δὲ δακτύλῳ μὴ
προσχὼν BP1
f. 18bκερδὼ παχείης ἐξέκυπτεν αἰγείρου,
σεσηρὸς αἰκάλλουσα. τῇ δʼ ὁ πρεσβύτης
,ζωαγρίους μοι χάριτας‘ εἶπεν ,ὀφλήσεις.‘
| ,ἐρρυσάμην σε‘ φησίν· ,ἀλλά μου μνήσκου.‘|
„πῶς οὐκ ἄν“ εἶπεν ,,ὧν γε μάρτυς εἱστήκειν;
ἔρρωσο τοίνυν, καὶ τὸν Ὅρκον οὐ φεύξῃ
φωνῇ με σῴσας, δακτύλῳ δʼ ἀποκτείνας.“
σοφὸν τὸ θεῖον κἀπλάνητον· οὐδʼ ἄν τις
λαθεῖν ἐπιορκῶν προσδοκᾷ, Δίκην φεύγει.
Εὐκαίρως ὁ μῦθος ῥηθήσεται πρὸς ἐκείνους τοὺς χρηστὰ μὲν
ἐπαγγελλομένους, δόλια δὲ καὶ φαῦλα ἐργαζομένους.
Ἐν τῷ ποτʼ οἴκῳ πρόβατον εἶχέ τις χήρη,
θέλουσα δʼ αὐτοῦ τὸν πόκον λαβεῖν μείζω
ἔκειρʼ ἀτέχνως, τῆς τε σαρκὸς οὐ πόρρω
τὸν μαλλὸν ἐψάλιζεν, ὥστε τιτρώσκειν.
ἀλγοῦν δὲ πρόβατον εἶπε „μή με λυμαίνου·
πόσην γὰρ ὁλκὴν τοὐμὸν αἷμα προσθήσει;
ἀλλʼ εἰ κρεῶν, δέσποινα, τῶν ἐμῶν χρῄζις,
50, 14e ═ 98, 2; cf. 22, 2 || 51, 3e ═ 136, 13; cf. 105, 3 |
7 sqq. cf. 21, 6 sqq.
50, 13 παχείας A || 14 ἀκἅλλουσα A, corr. Bss || 16 om. B.
del. Eb Bgk || 16.18 sedem verborum ἐρρυσάμην σε et ἔρρωσο τοίνυν
permutavit M. Schmmidt M. Rhen. XXVI 200 || 17 εἱστήκειν· A,
m. pr., ν erasa, εἱστήκη M. Schmidt, cf. Philol. XVII 326 extr.
19 μʼ ἔσωσας — ἀπέκτεινας A, corr. Ah || 20. 21 Lm ||
20 καὶ ἀπλάνητον A, corr. Bss || 21 φεύγειν (ν expunxit m.
r.?) A, corr. Ah || Versus 20 exitus aque anapaestus v. 21
interpolatorem produnt || Epim. Ὁ μυ A
51 B 39 M 22 P1 26 || 1 τῴ Hm Lm | χήρα A || 3 ἔκιῤεν A
m. pr., voluit ἔκειρʼ (Eb) | ἀτεχνῶς A Rth, cf. 75, 1 4 || 5 μοι A
m. pr.
ἔστιν μάγειρος, ὅς με συντόμως θύσει·
εἰ δʼ εἰρίων πόκου τε κοὐ κρεῶν χρῄζεις,
πάλιν ἔστι κουρεύς, ὃς κερεῖ με καὶ σώσει
f. 19aΠρὸς τοὺς μετὰ ἀπειρίας τοῖς πράγμασιν ἐγχειροῦντας, ἐξ ἧς
οὐ τοσοῦτον τὸ κέρδος ὅση βλάβη προσγίνετοι.
Εἰς ἄστυ τετράκυκλον ἄρρενες ταῦροι
ἅμαξαν ὤμοις εἷλκον· ἣ δʼ ἐτετρίγει.
καὶ τὸν βοώτην θυμὸς εἶχε, τῇ δʼ οὕτως
ἐγγὺς προσελθὼν εἶπεν ὡς ἀκουσθῆναι·
„ὦ παγκάκιστον κτημάτων, τί δὴ κρώζεις
ἄλλων ὑπʼ ὤμοις φερομένη σιωπώντων;“
κακοῦ πρὸς ἀνδρός ἐστι μακρὸν οἰμώζειν
ἄλλων πονούντων, αὐτὸς ὡσπερεὶ κάμνων.
Ὁ μῦθος τοῦτο λέγει, μηδαμῶς ἐν τοῖς πράγμασιν ἄλλων πονουμένων
ἄλλους ἀδίκως οἰμώζειν καὶ πόνους ἀλλοτρίους ἑαυτοῖς
ἐπιγράφειν.
51, 9e cf. 63, 10 || 52, 4im ═ 130, 4
51, 8 μάγειρος ἔσται, ὅς B || 9 εἰ δὲ ἐρίου καὶ πόκου B
σὺ κοὐ Bgk, utique planius || 10 πάλιν — ἔστω B, πάρεστι
Fx | σώσει AB, σῴσει plerique || Epilm. τὸ om. B
52 B 32 M 37 P1 21; A 45 F 39; tetr III 10. Cf. Arist. Vesp.
1400 sqq. || 1 ἄρρενες A, ‘viriles’, robusti, cf. Anth. P. XI 20
Soph. fr. 480; ἀτρέμας (-μές, -μείς) vel ἠρέμας Cr olim, sim.
Gb Rth || 2 ἥδʼ (acc m. r.) A || 3 βοώτης ═ βοηλάτης cf. Arat. 92
εἶλε Lm, cf. 18, 12 | εἷλ᾿, ἔφη δʼ οὕτως del. v. 4 Eb Gb Rth, perperam;
neque cur de ‘mira verborum copiaʼ queratur Zachar.
p. 29 intellego || 5 κράζεις paraphr. || 6 ἄλλων ἐπʼ A, corr. Cr
ann. 246 51, nam ἐπ᾿ ὤμοις coll. v. 2 ‘prorsus mirumʼ (Eb); ἄλλων
ὑπʼ ═ ἄλλων ὕπο, cf. 95, 2 | Cf. Arist. Vesp. 1426. Philogelos
48 Eb || 7. 8 Lm, cf. 81, 5 || 8 πονούντων (et 10 πονουμ.)
ipse A | ὡσείπερ αὐτὸς κάμνων A, corr. Hm || Epim. ‘aut
ἄλλους delendum aut δεῖν suppl.ʼ Eb
Εἰς λύκον ἀλώπηξ ἐμπεσοῦσα δειλαίη
ζωγρεῖν ἐδεῖτο, μηδὲ γραῦν ἀποκτείνειν.
ὃ δʼ „ἢν λόγους μοι τρεῖς ἀληθινὸς εἴπῃς,
ἐγώ σε νὴ τὸν Πᾶνα“ φησί „ζωγρήσω.“
ἣ δʼ „εἴθε μέν μοι πρῶτα μὴ συνηντήκεις·
ἔπειτα δʼ, εἴθε τυφλὸς ὢν ὑπηντήκεις·
τρίτον δʼ ἐπʼ αὐτοῖς“ εἶπε „μὴ σύ γʼ εἰς ὥρας
ἵκοιο, μὴ δή μοι πάλιν συναντήσῃς.“
Ὅτι πολλάκις αἱ περιστάσεις πεφύκασι καὶ παρὰ γνώμην τὰ
f. 19bσιγῆς ἄξια εἰς τοὐμφανὲς ἄγειν.
Εὐνοῦχος ἦλθε πρὸς θύτην ὑπὲρ παίδων
σκεψόμενος. ὁ θύτης δʼ ἁγνὸν ἧπαρ ἁπλώσας
„ὅταν μέν“ εἶπε „ταῦτʼ ἴδω, πατὴρ γίνῃ,
ὅταν δὲ τὴν σὴν ὄψιν, οὐδʼ ἀνὴρ φαίνῃ.“
Πρὸς τοὺς τὰς εὐχὰς ὑπὲρ τῶν οὐ δεόντων ποιουμένους ἢ
καὶ ἄλλως μὴ δυναμένων γενέσθαι.
53, 4e ═ 107, 16 | 7 im cf. prooem. I 3 sq. || 54, 2e
95, 2. 74, 3 | 7 sq. e ═ 101, 7 sq.
53 B 31 P 25 P1 20 tetr. lI 5 ?; cf. Cr p. 208, ann. p. 246 ||
1 δηλαίη A || 3 ἂν A || 3. 5 ὁδʼ— ἡδʼ A m. pr., 6δʼ
ἥδʼ m. rec. || 4 φησὶ νὴ τὸν πᾶνα A, corr. Ah Fx || 5 σοι
συνηντήκειν ex B Bgk || 6 ἔπειτα· εἴθε A, suppl. Bss
6 Bgk, exprimit BP om. P || 7 εἶπε A (Rth), εἴθε Lm ||
8 μὴ δέ A, μὴ δὴ Eb μή πως Bgk | πάλιν ἐμοὶ Ah | συναντήσηισ
(ι del.) A, καὶ πάλιν συναντήσῃς μοι B
54, 1 ἦλθεν A, ν erasa || 2 χρησόμενος Nck Mél. IV 192
ἀγνοεῖν παραπλώσασ, A, corr. Lm, ἀρνὸς ἧ. ἁ. Ah || 3 ὅτʼ ἂ
ut solet A | ε??ιπεταῦτʼ ductu perpetuo, quod A ante Eb εἷπι
αὐτʼ legebatur; an θῦμʼ || Epim. εἰ καὶ A, corr. Bss |
ὅλως μὴ Eb
Ἕνα βοῦν τις εἶχε, τὴν ὄνον δὲ συζεύξας
ἠροτρία, πτωχῶς μέν, ἀλλʼ ἀναγκαίως.
ἐπεὶ δὲ τοὖργον ἐτετέλεστο καὶ λύειν
ἔμελλεν αὐτούς, ἥ τʼ ὄνος διηρώτα
τὸν βοῦν „τίς ἄξει τῷ γέροντι τὰ σκεύη;“
ὁ δὲ βοῦς πρὸς αὐτὴν εἶπεν „ὅσπερ εἰώθει.“
Εὐτεκνίης ἔπαθλα πᾶσι τοῖς ζῴοις
ὁ Ζεὺς ἔθηκε, πάντα δʼ ἔβλεπεν κρίνων.
ἦλθεν δὲ καὶ πίθηκος ὡς καλὸν μήτηρ
πίθωνα γυμνὸν σιμὸν ἠρμένη κόλποις.
γέλως δʼ ἐπʼ αὐτῷ τοῖς θεοῖς ἐκινήθη.
ἣ δʼ εἶπεν οὕτω· ,,Ζεὺς μὲν οἶδε τὴν νίκην,
ἐμοὶ δὲ πάντων οὗτός ἐστι καλλίων.“
f. 20aὁ λόγος δοκεῖ μοι πᾶσι τοῦτο σημαίνειν,
τὸν αὐτὸς αὐτοῦ πᾶς τις εὐπρεπῆ κρίνει.
Ἑρμῆς ἅμαξαν ψευσμάτων τε πληρώσας
ἀπάτης τε πολλῆς καὶ πανουργίης πάσης
55, 2e cf. 15, 4. 130, 6 | 6im cf. 64, 7 | 7e cf. 16, 9 ||
56, 1 im ═ 120, 3 | 5m cf. 31, 21 | 6 cf. 72, 15 || 57, 2me ═ 95, 52
55 V 173 (p. 678 Kn.) ═ Fur. 371; fluxit e proverbiis, cf.
Zenob. volg. 254 p. 70, Bodl. 393, Macer. 675 infra p. 248 ||
3 τετέλεστο A, corr. Bss || 4 ἡ τʼ m. p., ἥτʼ m. r. A, ἡ
etiam V; εἶτʼ Lm Eb Rth; v. 6 δὲ apodoticum, cf. 31, 16 || 5 τῶ
γηπόνω V || 6 ὁ δὲ πρὸς V, ὅδε πρὸς Gb | ὅσπερ, ο ex ω
corr. m. pr. A || Post V, 6 duorum vv. spat. vacuum A
56 Avian. 14; cf. Epicharm. 43 p. 270 L. || 2 ἔβλεπε A
3 καλὴ μηρ A, καλοῦ Bss, καλὸν (ad πίθωνα) Sd Cr || 4 πιθῶνα
A, corr. Bss | σιμὸν, ι ex η A m. pr. || 6 οἱ δὲ μὲν m. pr.
A, corr. m. r. || [8. 9] Lm || 9 τὸν αὐτὸσ αὐτοῦ A, cf.
Krügeri Gr. § 51, 2. 13; αὐτὸς τὸν Eb, γόνον τὸν Nb, alii aliud
57 B 40, V Fur. p. 142. Cf Hes. fr. 45 Rz. (Cr p. 141), Plato
Prot. 322 c || 2 πανουργίας A
ἤλαυνε διὰ γῆς, ἄλλο φῦλον ἐξ ἄλλου
σχεδίην ἀμείβων καὶ μέρος τι τῶν ὤνων
νέμων ἑκάστῳ μικρόν. ὡς δὲ τῷ χώρῳ
τῷ τῶν Ἀράβων ἐπῆλθε καὶ διεξῄει,
λέγουσιν αὐτοῦ συντριβεῖσαν ἐξαίφνης
ἐπισταθῆναι τὴν ἅμαξαν. οἳ δʼ ὥσπερ
πολύτιμον ἁρπάζοντες ἐμπόρου φόρτον,
ἐκένωσαν αὐτὴν οὐδʼ ἀφῆκαν εἰς ἄλλους
ἔτι προελθεῖν, καίπερ ὄντας, ἀνθρώπους.
ἐντεῦθεν Ἄραβές εἰσιν, ὡς ἐπειράθην,
ψεῦσταί τε καὶ γόητες, ὧν ἐπὶ γλώσσης
οὐδὲν κάθηται ῥῆμα τῆς ἀληθείης.
Ζλεὺς ἐν πίθῳ τὰ χρηστὰ πάντα συλλέξας
ἔθηκεν αὐτὸν πωμάσας παρʼ ἀνθρώπῳ.
57, 3me ═ 72, 11 | 12e 96, 4. 134, 16 | 14e cf. 75, 20.
95, 99. 81, 4. 83, 4
57, 4 σχέδην Bgk Hm | τῶν (═ἀνθρώπων) A, corr. Eb;
ὤνων ═ ὠνίων singulare, δώρων Fx, ὄντων Nck || 5 ἐκάστω A ||
6 τῶν τότʼ Ἀ. Sd Eb, τῶν Ἀραβίων Db; in nomine proprio anapaestum
admisi || 7. 8. 9 Rth, συντρίβει τὴν ἅμαξαν κενὴν
φορτίων etiam V; λέγεται ἐξαίφνης συντριβῆναι τὴν ἅμαξαν.
οἱ δὲ ὥσπερ π. φόρτον τὰ ἐξ αὐτῆς ἁρπάσαντες B || 11 sq. οὐκ
ἀφῆκαν εἰς ἄλλους ἄ. προελθεῖν rel. om. B, οἱ δὲ εἰς ἄλλους τόπους
οὐκ εἴασαν ὁδεῦσαι V, ubi sequitur οὐδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις
ἐπιτελεῖν δυνάμενοι ═ F 19; excidit igitur exite et astrologi
fabella (infra p. 273) || 11 προσελθεῖν A, corr. Bss, cf. B |
καὶ περιόντας Ah, γειτνιῶντας vel γῆν πολοῦντας Fx, ἀντερῶντας
M. Schmidt (Jen. L.-Ζ. 1876, 81) καὶ περᾶν πρόσω ῥώπους
Bgk, cf. prol. || 11 Nck || 12 ἐπειρήθην? cf. 106, 4. 29, 1. 30, 5.
46, 9. 74, 15. 103, 2. 62, 1 || 14 ἀληθείας A || 12. 14 ═ prom. B ||
Post v. 14 duorum versuum spat. acuum; f. 20a in mg. sup.
ἀρχὴ του ζ (seq. litterae evanidae) m. 3, iterum ἀ. τ. ζ in mg.
sin. m. 2
58 Harleianus 3521 (Tyrwhitti) f. 17a, B 44. Cf. Cr
p. 210 || 1 χριστὰ A m. pr., corr. m. r. | συγκλείσας B
ὁ δʼ ἀκρατὴς ἄνθρωπος εἰδέναι σπεύδων
τί ποτʼ ἦν ἐν αὐτῷ, καὶ τὸ πῶμα κινήσας,
f. 20bδιῆκʼ ἀπελθεῖν αὐτὰ πρὸς θεῶν οἴκους,
κἀκεῖ πέτεσθαι τῆς τε γῆς ἄνω φεύγειν.
μόνη δʼ ἔμεινεν ἐλπίς, ἣν κατειλήφει
τεθὲν τὸ πῶμα. τοιγὰρ ἐλπὶς ἀνθρώποις
μόνη σύνεστι, τῶν πεφευγότων ἥμας
ἀγαθῶν ἕκαστον ἐγγυωμένη δώσειν.
Ζεὺς καὶ Ποσειδῶν, φασί, καὶ τρίτη τούτοις
ἤριζ’ Ἀθηνᾶ, τίς καλόν τι ποιήσει.
ποιεῖ μὲν ὁ Ζεύς ἐκπρεπέστατον ζῴων
ἄνθρωπον, ἡ δὲ Παλλὰς οἶκον ἀνθρώποις,
ὁ δʼ αὖ Ποσειδῶν ταῦρον. ᾑρέθη τούτοις
κριτὴς ὁ Μῶμος· ἔτι γὰρ ἐν θεοῖς ᾤκει.
κἀκεῖνος, ὡς πέφυκε πάντας ἐχθραίνων,
πρῶτον μὲν εὐθὺς ἔψεγεν τὸ τοῦ ταύρου,
τῶν ὀμμάτων τὰ κέρατα μὴ κάτω κεῖσθαι,
ὡς ἂν βλέπων ἔτυπτε· τοῦ δέ γʼ ἀνθρώπου.
μὴ σχεῖν θυρωτὰ μηδʼ ἀνοικτὰ τὰ στήθη,
58, 5e ═ 72, 2 | 6e cf. 65, 6 | 7e ═ 70, 3 | 8m ═ 63,
10 || 59, 2e ═ 130, 2 | 3me cf. 13, 7. 64, 5 (114, 3. 66, 1 sq.)
58, 5 πάντα δὲ ἐπετάσθησαν πρὸς τοὺς θεοὺς B rell. om.
6 Eb Kn Rth, νέμεσθαι Bgk, κἄνω πέτεσθαι γῆς πρόσω
Mähly; sed cf. 65, 6. 8, 2 || δὲ corr. in τε H || 7 κατειλήφεν,
acc. εν in ει corr. H || 8 ἀνοις A || 9 ἡμᾶς A
59 B 43; longius absunt Nev. 193 A 100, cf. Cr p. 211 ||
1 ’ν τούτοις? || 3 ζῶιον A, corr. Db, cf. locos similes s. s. ||
4 ἀνοις A || 5 ἠρέθη A || 7 ἐχθραίνειν? Schnw || 9 τὰ Eb
p. Xl, obs 5, cf. 84, 1 || 10 ὡς ἂν cf. Krügeri Gr. § 54, 8, 4e 8 |
κἀνθρώπου sine causa Rth
ὡς ἂν βλέποιτο τῷ πέλας τι βουλεύοι·
τῆς οἰκίης δέ, μὴ τροχοὺς σιδηρείους
ἐν τοῖς θεμελίοις γεγονέναι, τόπους τʼ ἄλλους
συνεξαμείβειν δεσπόταισιν ἐκδήμοις,
καὶ τὸν πονηρὸν γείτονʼ ὥσθʼ ὑπεκφεύγειν15a
τί οὖν ὁ μῦθός φησιν ἐν διηγήσει;
πειρῶ τι ποιεῖν, τὸν φοθόνον δὲ μὴ κρίνειν
ἀρεστὸν ἀπλῶς οὐδέν ἐστι τῷ μώμῳ.
Ζωμοῦ χύτρῃ μῦς ἐμπεσὼν ἀπωμάστῳ
καὶ τῷ λίπει πνιγόμενος ἐκπνέων τʼ ἤδη
„βέβρωκά“ φησίν „καὶ πέπωκα καὶ πάσης
τρυφῆς πέπλησμαι· καιρός ἐστι μοι θνῄσκειν.“
τότʼ ἂν λίχνος γένοιο μῦς ἐν ἀνθρώποις,
ἐὰν τὸ καταβλάπτον ἡδὺ μὴ παραιτήσῃ.
Ὅτι τὰ ἐπερχόμενα κατὰ ἀνάγκην κακὰ εἰώθάν τινες τοιούτοις
ἐξομαλίζειν λόγοις.
60, 2e ═ 17, 5. 93, 6 | 5e ═ 66, 4. 87, 6
59, 12 βλέποτο τὸ m. pr. ν add. m. r. A, corr. Cr (cf. 59,5),
βλέποι τις τὸν Bgk, βλέποι τὸ τοῦ π. Gb Rth || 13 οἰκίας A ||
14 θεμέθλοις, θεμείλοις ? Fx | δʼ ἄλλους A, corr. Gb Cr, δʼ del.
Bss || 15 ἵνα καὶ τοῖς δεσπόταις συνεξεδήμει καὶ γείτονα πονηρὸν
ἐξέφευγεν B (sim. Nev Au), unde coll. Philem 114 Philol. XLVI
629 restitui 15a; ὡς τὸν πονηρὸν γείτονʼ ἦν ἂν ἐκφεύγειν
Lm. Quod addunt Au Nev καὶ ὁ Ζεὺς . . τοῦ Ὀλύμπου αὐτὸν
ἐξέβαλεν, aut fIuxit e v. 6, aut ad exitum spectat nunc oppressum,
cf. lulian. Ep. 59, 16 p. 445 D. || 16—18 Eb || 17 μὴ
φθ. δʼ ἔα κρ. Eb, σὺν φθόνῳ δὲ μὴ κρίνειν vel τὸν φθ. δʼ ἔα
χαίρειν Nck
60 cf. F 117 || 1 ζωμῶι A | χύτῤα A | μυῖα F, cf. Luc.
musc. enc. 4, Aristoph. Daet. fr. 203 K.; at μυῖʼ ἐμπεσοῦσʼ
scribi non potest propter v. 2, cf. etiam Callim. fr. 201, Eust.
ρ 455 p. 1828, 17 μῦς ἐν ἅλμῃ (Cr. quaest. Herond. p. 459) ||
2 sq. ἀλλʼ ἔγωγε καὶ βέβρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι κτλ. F
3 φησί edd. || 4 τροφης (sic) A, corr. Bss | cf. app. prov. I 77 ||
5. 6 Lm | τότε A m. pr, corr. m rec. || 6 ἂν τὸ Bss || Epim.
ἔιωθάν A m. pr., -ασίν m. rec., cf. 71 epim. | ἐξομαλίζειν, ο ex
ω m. pr. A | ἀρχὴ τοῦ η A m. 2 in mg.
Ἤιει κυνηγὸς ἐξ ὄρους κυνηγήσας,
ᾔει δὲ γριπεὺς κύρτον ἰχθύων πλήσας.
καί πως συνηβόλησαν οἱ δύʼ ἀλλήλοις,
χὠ μὲν κυνηγὸς ἰχθύων ἁλιπλώων,
θήρην δʼ ὁ γριπεὺς ᾑρέτιζεν ἀγρείην,
τά τʼ εἶχον ἀντέδωκαν. εἶτα τὴν θήρην
ἤμειβον ἀεί, δεῖπνα δʼ εἶχον ἡδίω,
ἕως τις αὐτοῖς εἶπεν „ἀλλὰ καὶ τούτων
τὸ χρηστὸν ἐξολεῖτε τῇ συνηθείῃ,
πάλιν δʼ ἕκαστος ἃ πρὶν εἶχε ζητήσει.“
f. 21bὍτι πᾶς δυσάρεστος, τοῦ παρόντος ἡδέος μικρόν τι ἀπολαύσας,
εὐθὺς τὴν ἐπιθυμίαν ἐφʼ ἕτερον τρέπει.
Ἡμίονος ἀργῆς χιλὸν ἐσθίων φάτνης
καὶ κριθιήσας ἐτρόχαζε κἀφώνει
τένοντα σείων „ἵππος ἐστί μοι μήτηρ,
ἐγὼ δʼ ἐκείνης οὐδὲν ἐν δρόμοις ἥττων.“
61, 3me ═ 12, 5 || 62, 3e cf. 95, 14 | 4me cf. 67, 2
61 cf. Sophron. mim. rell. p. 11 Botz. || 3 litteris ηβόλησαν
superscr. m. recc. (Minae) ἐμβάλλωσιν; cf. Hes. συνηβόλησεν·
ἀπήντησεν (Callim. fr. 455) | ἁλιπλώτων Fx, ἁλιζώων Sp; cf.
Herodian. I p. 128 II p. 420 L. || 5 θήραν A, θηρῶν Bgk | ἠρέθιζεν
A, corr. Db Lm, cf. 95, 65 | ἀγρίην A, corr. Db Lm || 7 ἡδίω,
ι ex ει m. pr. A || 8 ἕως formula Babriana, cf. 10, 9. 36, 9.
77, 10 καὶ δὴ Eb || 9 ἐξολεῖται A, corr. Db | συνηθείαι A ||
Epim. μικροῦ A, corr. Lm | In epimythio latere videntur iambi
byzantini πᾶς — ἡδέος . . . ἐφʼ ἕτερον τρέπει
62 B 46 M 25 P1 46; AcCor 140 F 83 (iamb. Byz. ); cf.
Plut. VII Sap. p. 150 A || 1 ἀργῆς A, ἀργὸς Fx Schw Eb, sed
Triphiod. 14 dixit ἵπποι ἀεργηλῇς ἐπὶ φάτναις; sim. θῆσσα
τράπεζα, ἐλευθέριον ὕδωρ, cf. ad 76, 9 || 2 κριθιάσας A, cf.
92, 8. 120, 7. 45, 9 | καἰφώνει erasa ι A
ἄφων δʼ ἔπαυσε τὸν δρόμον κατηφήσας·
ὄνου γὰρ εὐθὺς πατρὸς ὢν ἀνεμνήσθη.
Ὁ μῦθος διδάσκει ἡμᾶς μὴ μέγα φρονεῖν ἐν ταῖς εὐημερίαις,
μάλιστα δὲ τοὺς ἐξ ἀγενῶν προγόνων κατὰ τύχην δοξασθέντας.
Ἦν τις κατʼ οἴκους ἀνδρὸς εὐσεβοῦς ἥρως
ἔχων ἐν αὐλῇ τέμενος· ἔνθα δὴ θύων
στέφων τε βωμοὺς καὶ καταβρέχων οἴνῳ
προσηύχετʼ ἀεί „χαῖρε, φίλταθʼ ἡρώων,
καὶ τὸν σύνοικον ἀγαθὰ δαψιλῆ ποίει.“
κἀκεῖνος αὐτῷ νυκτὸς ἐν μέσαις ὥραις
„ἀγαθὸν μέν“ εἶπεν ,,οὐδʼ ἂν εἷς τις ἡρώων,
ὦ τᾶν, παράσχοι· ταῦτα τοὺς θεοὺς αἴτει·
κακῶν δὲ πάντων, ἅτε σύνεστιν ἀνθρώποις,
δοτῆρες ἡμεῖς. τοιγὰρ εἰ κακῶν χρῄζεις,
εὔχου· παρέξω πολλά, κἂν ἓν αἰτήσῃς
f. 22aπρὸς ταῦτα λοιπὸν αὐτὸς οἶδας ἢν θύσῃς·“
Ὅτι τοὺς πονηροὺς οὐ δεῖ αἰτεῖν ἀγαθά· οὐ γὰρ παρέξουσιν.
εἰ δὲ κακά τις αἰτεῖται, ἑτοίμως μᾶλλον παρέχουσι.
63, 6 e ═ 95, 34 | 9 cf. 58, 8 10 e cf. 51, 9 | 12 i ═ 98, 10
62, 6 οὖσα ἀν. B ‖ Viam praeisse Archiochum suspicor,
cui tribuo Hes. πατρόθεν πορδηκίδαι· ὅτι πατέρων εἰσὶν ὄνων
ἡμίονοι (PL. III p. 741).
63 cf. F 80, Au 109 Epim. Georg. ‖ 7 εἷς add. Mk,
εἰ Bgk ‖ 8 οὔτʼ ἂν A (lacunae ind.?), corr. Hm Mk Piccol.;
οὐδέν Gb, θέλοι Bgk ‖ 9 ἅγε Fx, cf. Krügeri gr. II 25, 5, 5.
51, 8, 2 | ἀνοις A ‖ [12] olim, Rth | ἀνθύσηις + A, ἃν θύσῃς
Hl, εἰ vel ᾧ (οἷς Sd) θύσεις Db: subintellegendum ἐμέ, vel μʼ
αὐτός scribendum, cf. 137, 7 ‖ Epim. δεῖ τὸν πονηρὸν ἄνδρα μὴ
αἰ. ἀγ., κακὰ δὲ μᾶλλον αἰτούμενος ἑτοίμως παρέξει Georgides
Bss. An. I p. 31 ‖ Aliud epim. in F Au
Ἤριζον ἐλάτη καὶ βάτος πρὸς ἀλλήλας.
ἐλάτης δʼ ἑαυτὴν πολλαχῶς ἐπαινούσης
„καλὴ μέν εἰμι καὶ τὸ μέτρον εὐμήκης,
καὶ τῶν νεφῶν σύνοικος ὀρθίη φύω,
στέγης τε μέλαθρόν εἰμι καὶ τρόπις πλοίων,
δένδρων τοσούτων ἐκπρεπεστάτη πάντων“,
βάτος πρὸς αὐτὴν εἶπεν· „ἢν λάβῃς μνήμην
τῶν πελέκεών τε τῶν ἀεί σε κοπτόντων,
καὶ τῶν πελύκων τῶν ἀεί σε τεμνόντων,
βάτος γενέσθαι καὶ σὺ μᾶλλον αἱρήσῃ.“
ἅπας ὁ λαμπρὸς τῶν ἐλαττόνων μᾶλλον
καὶ δόξαν ἔσχε χὐπέμεινε κινδύνους
Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς κοσμικαῖς ἀρχαῖς μεγαλοφρονοῦντας καὶ διὰ
τοῦτο τῶν πέλας κατεπαιρομένους, οἳ μετὰ αὐταρκείας βιοῦντες
κἀντεῦθεν τῶν μεγάλων ἐκφεύγουσι κινδύνων.
Λίβυσσα γέρανος ἠδὲ ταὧς εὐπήληξ 1a
χλωρὴν ἀεὶ ’βόσκοντο λείμακος ποίην. 1b
64, 1 e ═ 31, 1. 108, 3 | 6 me ═ 59, 3 etc. | 7 im cf. 55, 6 |
11i ═ 10, 13
64 B 48, v. prol. p. XIX. Nevel. 183. Avian. 19; myth.
p. 216. 220 ‖ 5 στέγη τε μελάθρων A, em. Bgk | τε del.? Eb ‖
8 sq. εἰ μνησθῇς τῶν πελέκεων καὶ τῶν πριόνων τῶν σε κοπτόντων,
β. γ κ. σ. μ. θελήσεις B, sim. Nev.; sed cum pulchra minax
succidet membra securis, quam velles spinas tunh habuisse meas
Av. ‖ 8 Rth alii, cf. Av.; τῶν πριόνων τε Fx, καὶ τῶν
σκεπάρνων Eb ‖ 9 Lm: καὶ etiam, cf. 95, 62 ‖ [11. 12] Eb.
om. BAv. ‖ 12 καὶ ὑπέμεινε A ‖ Epim. post μῦθος rasura
sex litterarum (del. δηλοῖ? Eb) | μεγάλα φρ. voluit m. rec. |
κατεπαιρομένων A m. pr., -ους m. rec. | ὧν m. pr., οἳ m. rec. A |
μετα ἐνταρκίας A m. pr., εὐ in αὐ corr. m. rec. | βιούντων m. pr.
A, corr. m. rec. | κἀντεῦθεν A m. pr., κἀ in ἐ corr. m. r. | ἐκφεύγωσι
A ‖ Alia epim. in B Nev.
65 B 47, Av. 15 ‖ Exordium ἤριζε κτλ. in Athoo decurtatum,
cf. v. 3. Poetae manum (1a 1b) servavit Suidas s. γέρανος
τὸ ὄρνεον ἐπίκοινον τῷ γένει. Βάβριος κτλ.; ultima verba
| Ἤριζε τεφρὴ γέρανος εὐφυεῖ ταῷ
σείοντι χρυσᾶς πτέρυγας. | ,,ἀλλʼ ἐγὼ ταύταις“
f. 22bἡ γέρανος εἶπεν, ,,ὧν σὺ τὴν χρόην σκώπτεις,
ἄστρων σύνεγγυς ἵπταμαί τε καὶ κράζω·
σὺ δʼ ὡς ἀλέκτωρ ταῖσδε ταῖς καταχρύσοις
χαμαὶ πτερύσσῃ“ φησίν „οὐδʼ ἄνω φαίνῃ·“
θαυμαστὸς εἶναι σὺν τρίβωνι βουλοίμην
ἢ ζῆν ἀδόξως πλουσίᾳ σὺν ἐσθῆτι.
Θεῶν Προμηθεὺς ἦν τις, ἀλλὰ τῶν πρώτων.
τοῦτον πλάσασθαί φασι δεσπότην ζῴων
ἄνθρωπον ἐκ γῆς· ἐκ δὲ τοῦ δύω πήρας
κρεμάσαι φέροντά φασι τῶν ἐν ἀνθρώποις
κακῶν γεμούσας, τὴν πρόσω μὲν ὀθνείων,
ἰδίων δὲ τὴν ὄπισθεν, ἥτις ἦν μείζων.
65, 6 cf. 58, 6 ‖ 66, 1e ═ 134, 9 | 2e sq. ═ 59, 4 | 4e
═ 60, 5. 87, 6
repetiit s. v. ταὼς· εὐπήληξ p. ‖ 58, 1a ἠδὲ (ἡ δὲ), ταὼς εὐ.
(_ U+02D8 U+02D8 _anacl. ═ _ U+02D8 _ U+02D8?) Suid.; καὶ τ. τις Eb: ἰδὲ τ. τις?
Cr, τᾶος Bgk ‖ 1b βόσκοντο, -οιτο, -οντος S | χείματος S, corr.
Lewis, cf. Avian., Suid. s. λεῖμαξ ‖ Post 1b pavonis iactatio
describebatur, in fine Aviani versione collata fuisse suspiceris
αὐτὸς δὲ χρ. πτ. vel χρυσᾶς τʼ ἔσειε πτ.
65, 1 τεφρη A. m. pr., τέ- m. rec. | ταὼ A m. pr., ῶ m.
rec. ‖ 4 κλάζω Schm, τε κἀκρίζω Gb (cf. Eust. p. 1636, 48), cf.
Arist. av. 710 ‖ 7. 8 Eb, ═ prom. B: omisit Avianus ‖ Post v. 8
duorum Versuum spat. vacuum, in marg. ἀρχῆ τυ θ m. recc.
f. 22b 23a nescio quid in marginibus m. rec. (3 teste Eb)
66 B 50, myth. p 220; Themist. XXl p. 262 B; Tzetz. chil.
IX 443. Cf. Philem. fr. 89 K.: v. Bentley apud Fur. p. CXLI
1 πρώτων ═ προτέρων; locus ineptis coniecturis vexatus, cf.
Hesiod. theog. 424. 486, (Cr p. 234, 2 ‖ 2 ζώων A | πλάσανθ᾿
ἅπασι δ. ζῴοις Mk Eb sine iusta causa ‖ 3 ἐκδὲ τοῦ A, ἐκδέτους
Mk, sed cf. Aesch. Eum. 693 ἐν δὲ τῷ sim. (Rth) ‖ 4 φέροντα]
τένοντος Lm | φασι] πᾶσι (cf. pr. IÍ 4) Gb, sed cf. 64, 3. 4.
65, 3. 6 Ar. Vesp. 1024. 1027. Equit. 1095. 1300. 1303. Antiph.
fr. 175 K, an πᾶσι τοῖς — κακοῖς κτλ.? ‖ 6 ἰδίων (ί ex εί) δʼ A,
suppl. Fx | πολὺ μείζων A, em. Fx Lewis
διό μοι δοκοῦσι συμφορὰς μὲν ἀλλήλων
βλέπειν ἀκριβῶς, ἀγνοεῖν δὲ τὰς οἴκοι.
Θήρης ὄναγρος καὶ λέων ἐκοινώνουν,
ἀλκῇ μὲν ὁ λέων, ὁ δʼ ὄνος ἐν ποσὶν κρείσσων.
ἐπεὶ δὲ λείαν ἔσχον ἄφθονον ζῴων,
ὁ λέων μερίζει καὶ τίθησι τρεῖς μοίρας,
f. 23aκαί „τὴν μὲν αὐτός“ φησί „λήψομαι πρώτην·
βασιλεὺς γάρ εἰμι· λήψομαι δὲ κἀκείνην
ὡς ἐξ ἴσου κοινωνός. ἡ τρίτη δʼ αὕτη
κακόν τι δώσει μὴ θέλοντί σοι φεύγειν.“
μέτρει σεαυτόν· πρᾶγμα μηδὲν ἀνθρώπῳ
δυνατωτέρῳ σύναπτε μηδὲ κοινώνει.
Θεοῖς Ἀπόλλων ἔλεγε μακρὰ τοξεύων·
„οὐκ ἂν βάλοι τις πλεῖον, οὐδὲ τοξεύσει.“
ὁ Ζεὺς δὲ παίζων ἠρίδαινε τῷ Φοίβῳ·
Ἑρμῆς δʼ ἔσειεν Ἄρεος ἐν κυνῇ κλήρους.
λαχὼν δʼ ὁ Φοῖβος χρυσέην τε κυκλώσας
67, 2 me cf. 62. 4 | 4 e cf. 106, 12 | 5 cf. 69, 9
66, 7. 8 ═ prom. B; [7. 8]? Eb; sed legit iam imitator
vetus infra p. 220 atque Themistius l. c. ‖ Post v. 8 duorum
versuum spatium Vacuum
67 B 52 M 34 P1 32; tetr. I 41: myth p. 216; cf. El Av.
p. XXX ‖ 2 ἐν A. ἦν Bgk, ὢν Nck, cf. Soph. Ai. 488 ‖ 3 λίαν
A, corr. m. r.; λείην Eb | ἔσχον A (Rth Eb) | ζώων A ‖ 5 πρῶτος
perperam AB; πρώτην cum tetrastichista Eb: idem legit imitator
vetus Suid. s. λάχος infra p. 216 ‖ [9. 10] Eb, ═ prom. B
68 V 64 p. 673 Kn. ═ Fur. 351; tetr. I 46. Cf. Himer. or. XX ‖
1 τοξεύων V, τοξεύεϊν A ‖ 2 βάλλῃ V, βαλεῖ? cf. Herond. 2 VI 36
p. 49 | τοξεύσαι Hl, qua optativi forma B. abstinuit (Eb) ‖
4 sqq. cf. Il. ∠ 110 sqq. ‖ 5 λ. δὲ φ. τὸ τόξον ἐκκυκλώσας V,
om. 6; unde τόξʼ ἔρυσσε κυκλώσας om. 6 Rth ‖ 5 χρυσέου Bgk ‖
5 sq. rectius χρυσέῃ νευρῇ τὸ τόξον (Sd), cf. Meleag. Anth.
Pal. XII 82, 3
τόξοιο νευρήν, ὀξέως ἀφεὶς πρῶτος
τὸ βέλος ἔπηξεν ἐντὸς Ἑσπέρου κήπων.
ὁ Ζεὺς δὲ διαβὰς ταὐτὸ μέτρον εἱστήκει,
καί „ποῦ βάλω, παῖ,“ φησίν „οὐκ ἔχω χώρην.“
τόξου δὲ νίκην ἔλαβε μηδὲ τοξεύσας.
Ὅτι τι ἔστι τινὰ καὶ κόπου χωρὶς νίκην ἄρασθαι, σοφῶς τοῖς
πράγμασι κεχρημένον.
Θάμνου λαγωὸν δασυπόδην ἀναστήσας
κύων ἐδίωκεν οὐκ ἄπειρος ἀγρεύειν,
δρόμῳ δʼ ἐλείφθη. καί τις αἰπόλος σκώπτων
„ὁ πηλίκος σού“ φησίν „εὑρέθη θάσσων.“
f. 23bὃ δʼ εἶπεν „ἄλλως ἄλλον ἁρπάσαι σπεύδων
τρέχει τις, ἄλλως δʼ αὐτὸν ἐκ κακοῦ σῴζων“
Θεῶν γαμούντων, ὡς ἕκαστος ἐζεύχθη,
ἐφʼ ἅπασι Πόλεμος ἐσχάτῳ παρῆν κλήρῳ.
69, 1e sq. ═ 87, 1 | 3e ═ 105, 5 | 9 cf. 67, 5
68, 6 πρῶτος ═ πρότερος, cf. 18, 4. 66, 1 ‖ 7 κήπου V;
de Hespero cf. Diod. IV 27, Serv. A. II 801: Dilthey, Gall. Cyd.
p. 63, Bgk Op. II 715 ‖ 8 τοῦτο A, ταὐτὸ V | εἱστήκει A,
ἔστι (═ ἔστη) V II 9 παῖ A, ναέ V | ποῖ β.? Eb | παῖ; Rth |
χώραν A II 10 μὴ V; οὐδὲ Nb
69, 5. 6 Schol. Thuc. IV 92, 2. Cf. Aristoph. Ran. 192;
Phot. Hes. s. λαγώς; Zenob. person. 385 p. 108 Gott. II 1 δασύπουν
A, corr. Ah; δασύπον vel δασύπο δʼ (contra legem)
ἐξαναστ. Bgk, alii II 2 κ. ποι᾿ ἐδίωκ? Hoch, ἐπεδίωκ᾿ ?
Eb, τις ἐ. Rth, ἐπέσπεν Eb, ἐδίζητ᾿ Lm: num ι per synizesin
pronuntianda? cf. 133, 1: Herond.2 p. XX II 5 sq. schol. Thuc.
ἄ. ἄ. ἀγρεῦσαι τρ. τ., ἄλλος δʼ ἄλλον ἐκ κ. σ. II 6 ἄλλως δʼ
ἄλλον (ο ex ω) etiam A, corr. Bkk Bt Fx II 2 versus vacui
70 B 51. Ex Theopompo fr. 139, FHG. I p. 302: Theo prog. 2,
cf. Philol. LIV 745, prol. p. XXXII II 2 παρῆν ἐφʼ ἅ. πόλεμος
ἑκάστωι κλήρῳ A, πόλεμος παρῆν ἐσχάτῳ κλ. B, transq. Hm Lm
Ὕβριν δὲ γήμας, ἣν μόνην κατειλήφει,
ταύτης περισσῶς, ὡς λέγουσιν, ἠράσθη,
ἕπεται δʼ ἐπʼ αὐτῇ πανταχοῦ βαδιζούσῃ.
μὴ γοῦν ἔθνη που, μὴ πόληας ἀνθρώπων
ὕβρις γʼ ἐπέλθοι, προσγελῶσα τοῖς δήμοις,
ἐπεὶ μετʼ αὐτὴν πόλεμος εὐθέως ἥξει.
Ἰδὼν γεωργὸς νῆα ναυτίλων πλήρη
βάπτουσαν ἤδη κῦμα κυρτὸν ἐκ πρῴρης
,,ὦ πέλαγος“ εἶπεν, „εἴθε μήποτʼ ἐπλεύσθης,
ἀνηλεὲς στοιχεῖον ἐχθρὸν ἀνθρώποις.“
ἤκουσε δʼ ἡ θάλασσα, καὶ γυναικείην
λαβοῦσα φωνὴν εἶπε „μή με βλασφήμει·
ἐγὼ γὰρ ὑμῖν οὐδὲν αἰτίη τούτων,
ἄνεμοι δὲ πάντως, ὧν ἐγὼ μέση κεῖμαι.
70, 3e ═ 58, 7 ‖ 71, 5e ═ 32, 3. 136, 15
70, 3 ἣν ἄρησ A, ἀ em μ? et σ ex ν vel ι corr. et atramento
obduxit m. r.; in fine ἄρης repetitum, del. m. rec.; Ὕ.
δὲ μόνην κατέλαβεν· ταύτης π. ἐρασθεὶς ἔγημεν B, unde corr.
Fx Hertzberg; οὐ γὰρ εἷς Eb, ἣν ἄρʼ ὕστατʼ εἰλήφει Nck; possis
ἣἥν τίς ἂν coll. 32, 4, nam ἄρης ft. πόλεμος vocis glossema ‖ 5 δὲ
ταύτῃ A, δὲ αὐτῇ B: corr. Bgk. δʼ ἔτ᾿ οὐ. Lm; ἐπʼ αὐτῆς —
βαδιζούσης? ‖ 6—8 Eb, prom. B ‖ 6 πόλ Ηὰσανων, πόληας A.
teste Eb m. pr., η in τ mutavit, εισ syllabam et acc. addidit
m. recc. (Minae); traditum quod coniecit Nck πόληας: itaque
argumentum quo usi versus a Babrio abiudicemus (de Babr.
p. 137 5) gravissimum concidit ‖ 7 γʼ add. Hm, προσέλθοι
ex B (προέλθοι) Bgk; anaclasis vix locus ‖ Fabulam fortasse
decurtatam versibus 3. 4 contractis magis etiam corrupit Rth
(prol. p. LXVII) ‖ In mg. m. 2 ἀρχὴ τοῦ ι
71 B 54. P1 3 V Fur. 348 ‖ 2 πρώτης A corr. Db ‖ 5 γυναικείην
ipse A ‖ 5 sq. γυναικείαν μορφὴν ἀναλαβομένη B; μορφὴν
ci. Eb Nck (Mél. IV 662) Schm, sed cf. Eur Iph. T. 52 ‖
8 πάντες A, corr. Db Bgk; οἱ ἐκταράσσοντές με ἄ. B, unde
ἄ. δʼ ἐλῶντες Gb, ἄνεμοι δʼ ἀέντες Cr coll. E 526
f. 24aτούτων δὲ χωρὶς ἢν ἴδῃς με καὶ πλεύσῃς,
ἐρεῖς με τῆς σῆς ἠπιωτέρην γαίης.“
ὅτι πολλὰ φύσει χρηστὰ πράγμαθʼ αἱ κακαὶ χρήσεις
τρέπουσιν εἰς τὸ χεῖρον, ὡς δοκεῖν φαῦλα.
Ὁ μῦθος οὗτος ἐλέγχει ἐκείνους οἵτινες διαβολαῖς πρὸς τοὺς δυνάστας
βλάπτειν πέφυκαν τοὺς πέλας, οἳ παραπλήσιοί εἰσιν
ἀνέμοις χειμερίοις.
Ἶρίς ποτʼ οὐρανοῖο πορφυρῆ κῆρυξ
πτηνοῖσι κάλλους εἶπεν ἐν θεῶν οἴκοις
ἀγῶνα κεῖσθαι· πᾶσι δʼ εὐθὺς ἠκούσθη,
καὶ πάντα θείων ἔσχεν ἵμερος δώρων.
ἔσταζε πέτρης αἰγὶ δυσβάτου κρήνη,
θερινόν τί θʼ ὕδωρ καὶ διαυγὲς εἰστήκει·
πάντων τʼ ἐπʼ αὐτὸ φῦλον ἦλθεν ὀρνίθων,
πρόσωπα δʼ αὐτῶν ἐξέλουε καὶ κνήμας,
ἔσειε ταρσούς, ἐκτένιζε τὰς χαίτας.
72, 2e ═ ‖ 58. 5 | 3c ═ 76, 11 | 7 cf. 117, 6
71, 9 ἂν A | μʼ ἰδὼν ἐπιπλεύσῃς ne corrigas ‖ [11. 12]
Bss Lm ‖ 11 πολλαφύσει A m. pr., acc. ad. φύσει del. m.
rec. χρήσεις Lm, φύσεις A; versum barbarum non correxi | ὅτι
καὶ γαληνοὺς καὶ πραεῖς δεσπότας οἱ χαιρέκακοι παραφυσῶντες
πρὸς ζάλην καὶ ὀργὴν διεγείρουσιν B promyth., unde κακαὶ φῦσαι
Gb ‖ Epim. πέφυκαν A m. pr., -ύκασι corr. m. recc. (Min.)
72 B 59 F 78; tetr. I 29, cf. Tzetz. ch. VIII 500. 514, Them.
XXIV p. 306e, Greg. Naz c. 29, 55. III p. 888, Theophyl. ep. 34
p. 773 H., Eust. op. p. 331, 10; vetustissima testimonia
Philod. rhet. II p. 68 S. et Diogenis κολοιός (Diog. La. VI 80),
cf. 180 ‖ 1 Ἶρις ποτʼ A | οὐρανίου A, corr. Db Lm | cf. P 547
4 θεῖον A, corr. Db | ἵμερον ζωιων A, corr. Db, cf. 25, 1. 36, 6.
52, 3 ‖ 5 κρήνης A, corr. Bss ‖ 6 θερινόν τε A m. pr., suppl. Cr.
(prol. p. VI2) καὶ θερινὸν m. r., καἰθέριον Eb (═ διαυγές?);
ὕδωρ θερινὸν (cf. Suid. θερινός) ═ ἀέναον, χειμαρρόῳ oppositum
| mire ἐπισυνηγμένων δὲ πάντων ὀρνέων εἰς τὴν τῆς Στυγὸς
κρήνην B, cf. Bgk op. II 718 ‖ 7 τʼ del. Mk ‖ 8 αὐτῶν,
corr. Bss | ἐξέλου τε καὶ? Eb, -το Nb, sed cf. Luc. Nec. 7
9 ἔσαιρε Nb
ἦλθεν δʼ ἐκείνην καὶ κολοιὸς εἰς κρήνην
γέρων, κορώνης υἱός, ἄλλο δʼ ἐξ ἄλλου
πτερὸν καθύγρων ἐντὸς ἁρμόσας ὤμων
μόνος τὰ πάντων ποικίλως ἐκοσμήθη,
καὶ πρὸς θεοὺς ἤιξεν αἰετοῦ κρείσσων.
ὁ Ζεὺς δʼ ἐθάμβει, καὶ παρεῖχε τὴν νίκην,
. 24bεἰ μὴ χελιδὼν αὐτὸν ὡς Ἀθηναίη
ἤλεγξεν ἑλκύσασα τὸ πτερὸν πρώτη.
ὃ δʼ εἶπεν αὐτῇ· „μύ με συκοφαντήσῃς.“
τὸν δʼ ἆρα τρυγὼν ἐσπάραττε καὶ κίχλη
καὶ κίσσα καὶ κορυδαλλὸς οὑν τάφοις παίζων,
χὠ νηπίων ἔφεδρος ὀρνέων ἵρηξ,
τά τʼ ἄλλʼ ὁμοίως. καὶ κολοιὸς ἐγνώσθη.
ὦ παῖ, σεαυτὸν κόσμον οἰκεῖον κόσμει·
τοῖσιν ἑτέρων γὰρ ἐμπρέπων στερηθήσῃ.
Ὅτι οἱ νόθον καὶ ἐπίπλαστον αὐτοῖς περιθέντες κόσμον ἀλλοτρίῳ
τε κάλλει σεμνυνόμενοι, εἴ ποτε τοῦ τοιούτου γυμνωθεῖεν,
γέλως λοιπὸν τοῖς πρὶν ἀγνοοῦσιν ὁρῶνται.
72, 11 me ═ 57, 3 | 15 cf. 56, 6 | 18 cf. 3, 8 | 20e ═ 125, 1
72, 10 ἦλθεν ipse A. ‖ 11 υἱὸς· A ‖ 12 καθ᾿ ὑγρων A,
corr. Mk ‖ 14 κρείσσων etiam B, κρεῖσσον Lm, θάσσων Nck ‖
15 κἂν Bgk ‖ 16 Ἀθηναία AB, non intellexit Rth p. 70, cf. 12,22;
148 ‖ 17—21 Rth, cf. tetr. | 17 τῶν πτερῶν Hecker ‖ 19 ἄρα A,
corr. m. r. | ἐσπάρασσε ? κίχλα A., corr. Hm, cf. Mk anal. ad
Ath. p. 352 Herodian. II p. 752 L. ‖ 20 κορύδαλλος A, -λλὸς m. rec.,
-αλὸς Minas; anapaestus proprii nominis excusationem habet | cf.
Theocr. VII 23 cum schol. Alex. Trall. X p. 296 St. | ὁ ἐν m. pr.,
ὁὐν m. rec. | παίζων A, σπίζων Bgk coll. Arat. 1024, τρίζων Sd,
cf. 108, 23; ἐπιτυμβίδιαι κορυδαλλίδες ἠλαίνοντι (═ παίζουσι?
cf. 125, 1) Theocr., ὅτι τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβουσιν schol. Theocr. ‖
21 καὶ ὁ A | νηπίων ἔφηβος (sine δ᾿) A, corr. Bss; εὔθηρος
Spp; coll. Hes. φῆλον ingeniose δὲ φηλὸς Schw ad accipitrem
venantem referendum qui decipit . . aves (Mart. XIV 216), cf.
ἱερακοσ. Ael. II p. 359 H. ‖ 22 τατ᾿ ἄλλα A m. pr., corr.
m. r. ‖ 23. 24 Lm | 24 τοῖς ἑτέρων A m. pr., del. lineola traducta
superscr. ξένοις m. recc. (Min.), corr. Nck | τούτων στερη-
Ἴκτινος ἄλλην ὀξέην εἶχε κλαγγήν·
ἵππου δʼ ἀκούσας χρεμετίσαντος εὐφώνως,
μιμούμενος τὸν ἵππον
οὔτε τὴν κρείττω
φωνὴν θελήσας ἔσχεν οὔτε τὴν πρώτην.
Ὅτι οἱ τῶν ἀδυνάτων ἐρῶντες ἔσθʼ ὅτε καὶ τῶν μετὰ χεῖρας
ἀστοχοῦσι.
Ἵππος τε καὶ βοῦς καὶ κύων ὑπὸ ψύχους
κάμνοντες ἦλθον οἰκίην ἐς ἀνθρώπου.
κἀκεῖνος αὐτοῖς τὰς θύρας ἀναπλώσας
f. 25aπαρῆγεν ἔνδον, καὶ παρʼ ἑστίῃ θάλψας
πυρὸς γεμούσῃ παρετίθει τι τῶν ὄντων,
κριθὰς μὲν ἵππῳ, λάθυρα δʼ ἐργάτῃ ταύρῳ·
ὁ κύων γὰρ αὐτῷ συντράπεζος εἰστήκει.
73, 2e ═ 116, 1; im 131, 7 ‖ 74, 2e cf. 12, 11 | 3e
═ 54, 2. 95, 2 | 5e cf. 57, 4 | 6i ═ 83, 1
θήσῃ A, β α superscr. m. recc.; τούτων del. Hm Nck ‖ p. 64
Epim. ἐπίπλαστον cognovit Eb, ἐπείσακτον volgo | ἀγνοῶσιν A.
m. pr., ω in ου m. rec.
73 B 55, Aphthon. (F 201), Iul. Misopog. p. 366 A λέγεται
τὸν ἰκτῖνον φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς ἄλλοις ὄρνισιν κτλ.
Babrium sequitur, cf. ad 32, 1 ‖ 1 ἰ. ἀρχὴν Bt Hp | ἔχει (═ ἔχεε)
Db, εἶχεν ὁ. Fx | κλάγγα Schnw, γῆρυν Ahr; sed in initio decurtato
(cf. Iulian Aphth.) nihil corrigendum; B cum A facit:
ἴ. φωνὴν εἶχεν ἄλλην ὀξεῖαν κτλ. ‖ 2 legit Aphth. ‖ 3 οὔτε,
τ m rec. in ras. A | κρείσσω Bss ‖ 5 πρῴην Nck, cf. 67, 5. 66, 1 |
μιμούμενος τὸν ἵ. καὶ συνεχῶς τοῦτο ποιῶν καὶ ταύτην μὴ καλῶς
ἐκμαθὼν καὶ τῆς ἰδίας φωνῆς ἐστέρηται· καὶ οὔτε τὴν τοῦ ἵ.
ἔσχεν οὔτε τὴν πρώτην B, εἶτα τοῦ μὲν ἐπιλαθόμενον, τὸ δὲ οὐ
δυνηθέντα ἑλεῖν ἱκανῶς ἀμφοῖν στερέσθαι καὶ φαυλοτέραν τῶν
ἄλλων ὀρνίθων εἶναι τὴν φωνήν Iulian., sim. Aphthon. Niceph.
Chumn. post Creuzeri Plotinum p. 1441, qui Iovem in fabulam
induxit, contulit Cr ann. 247
74 B 58 P1 35; Au 104, cf. Cr p. 211 ‖ 4 εἴσω ne corrigas,
cf. ind. ‖ 6 ἄχυρα B ‖ 7 δ᾿ ἄῤ Eb, παρʼ Gb; γὰρ aptissimum
ξενίης δʼ ἀμοιβὴν ἀντέδωκαν ἀνθρώπῳ
μερίσαντες αὐτῷ τῶν ἐτῶν ἀφʼ ὧν ἔζων,
ὁ μὲν ἵππος εὐθύς· διόπερ ἐν χρόνοις πρώτοις
ἕκαστος ἡμῶν γαῦρός ἐστι τὴν γνώμην·
ὁ δὲ βοῦς μετʼ αὐτόν· διόπερ εἰς μέσους ἥκων
μοχθεῖ φίλεργός ἐστιν ὄλβον ἀθροίζων.
ὁ κύων δʼ ἔδωκε, φασί, τοὺς τελευταίους·
διὸ δυσκολαίνει, Βράγχε, πᾶς ὁ γηράσας,
καὶ τὸν διδόντα τὴν τροφὴν μόνον σαίνει,
ἀεὶ δʼ ὑλακτεῖ, καὶ ξένοισιν οὐ χαίρει.
Διαβολὴν ὁ μῦθος ἔχει ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν μηδεμίαν τοῖς
ξένοις πρόνοιαν ποιουμένων, εἰς μόνον δὲ τοὺς οἰκείους τὴν
στοργὴν περιιστώντων, ἀπὸ τῆς τοῦ κυνὸς ὑποδείξεως.
Ἰατρὸς ἦν ἄτεχνος. οὗτος ἀρρώστῳ
πάντων λεγόντων „μὴ δέδιχθι, σωθήσῃ·
πάθος μέν ἐστι χρόνιον, ἀλλʼ ἔσῃ ῥᾴων,“
f. 25bὁ δʼ ἀτεχνὴς ἰατρὸς εἶπεν εἰσβαίνων·
74, 12 e ═ 135, 11 ‖ 75, 1 e ═ 95, 74. 103. 7
74, 8 ξενίας A ‖ 9 ἐτῶν ABAu, ἐθῶν Ahr Db Lm | ἐφʼ
ὧν B ‖ 10 εὐθὺ A (Rth), εὐθὺς B | πρώτοις ex πρῶτος A ‖
11 τῇ γνώμῃ B ‖ 13 μοχθεῖ, φιλεργός commate add. A;
μοχθηρὸς καὶ φίλεργός ἐστι πλοῦτον ἀ. B; τʼ ἐστιν Bss, sed cf.
83, 2 sim. ‖ 15 πᾶς γηράσκων B ‖ 17 num ἄλλους δʼ?
cf. Polyb. XVI 24. 6 ‖ Epim. aliud in B
75 B 53, M 35, P1 33 (Fur. 277 Nevel. 195); Dosith 7 p. 298
myth. p. 216; non invenitur nisi apud eos, qui e Babrio pendent;
etiam Ausonii epigr. 75 (cf. Anthol. L. 383) per Titianum ad
Babrium redit ‖ 1 ἰητρὸς? ‖ 2 θέδειθι A, ε et ει atramento
obductae m. r. in rasura scriptae, fuit δείδιθι m. pr.,
corr. Bgk ad Sapph. fr. 27, O. Schneider ad Nic. Alex. 443
Schmidt ad Hesych. s. v.; μή τι δέδιθι Ah ‖ v. 4 in marg.
sup. repetivit m. 3, deleverunt Bgk Eb, cf. Mach. Athen. 341 bc;
interpolatorem cum alia indicia produnt, tum ἀτεχν-; ὧθ᾿ ἁτ.
Lm, alii aliud
„ἕτοιμα δεῖ σε πάντʼ ἔχειν· ἀποθνῄσκεις.
οὐ συναπατῶ σε“ φησίν „οὐδʼ ἐνεδρεύω·
τὴν αὔριον γὰρ τὸ μακρὸν οὐχ ὑπερβήσῃ.“
ταῦτʼ εἶπε, καὶ τὸ λοιπὸν οὐκέτʼ εἰσῄει.
χρόνῳ δʼ ἐκεῖνος ἐκ νόσων ἀνασφήλας
προῆλθεν ὠχρός, τοῖς ποσὶν μόλις βαίνων.
ὁ δʼ ἰατρὸς αὐτῷ „χαῖῤ“ ἔφη συναντήσας,
καὶ πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω διηρώτα.
κἀκεῖνος εἶπεν „ἠρεμοῦσι τῆς Λήθης
πίνοντες. ἡ Κόρη δὲ χὠ μέγας Πλούτων
πρῴην ἰατροῖς δεινὰ πᾶσιν ἠπείλουν,
| ἐπὶ τῷ θεραπεύειν τοὺς νοσοῦντας ἀνθρώπους |
ὅτι τοὺς νοσοῦντας οὐκ ἐῶσʼ ἀποθνῃσκειν. 16a
ἀνέγραφον δὲ πάντας, ἐν δὲ τοῖς πρώτοις
καὶ σὲ γράφειν ἔμελλον· ἀλλʼ ἐγὼ δείσας
εὐθὺς προσῆλθον, ἡψάμην τε τῶν σκήπτρων,
κἀπώμοσʼ αὐτοῖς, ὅτι σὺ ταῖς ἀληθείαις
ἰατρὸς οὐκ εἶ καὶ μάτην διεβλήθης.“
Ὁ μῦθος οὗτος ῥηθήσεται πρὸς τοὺς κενὸν ὄνομα ἐπὶ πράγματί
τινι κεκτημένους, τὴν δὲ τούτου πεῖραν παντελῶς οὐκ
ἔχοντας.
75, 5 im cf. 110, 2 | 6 cf. 1, 14. 17, 1 | 9 me cf. 78, 3 |
10 e ═ 76, 7 | 12 e ═ 50, 7 | 13 i ═ 92, 6. 96, 3. 103, 13 | 15 e
═ 85, 4 | 20 e ═ 83, 4, cf. 57, 14 95, 99
75 Versuum 5. 6 locum commutarunt Bgk Eb Rth ‖ 6 om.
B M P1, atque eiusdem fortasse fabricae est cuius 4 | οὐκ ἐξαπατῶ
A, correxi interim οὐ σ.; ἐγὼ οὐ πλανῶ Mendelssohn. Ceterum
εἶπε simo. saepe inveniuntur in versu altero atque in fine orationis
(cf. 10, 12. 28, 8. 33, 13 47, 6. 50, 5. 85, 17. 95, 78 106
25. 134, 58. 135, 12) vel omittuntur (47, 6) ‖ 7 τὸ μακρὸν om.
BMP1; τὸ? Eb, del. Rth; γὰρ Hartung; τὤκρον Ah, τὸ μακρὸν
═ τὸ μήκιστον Piccol., quocum male coniungtur vox negans,
set οὐχ ὑ. ═ ἐφίξῃ ‖ 10 ποσὶ A, ν m. r. ‖ 14 πιόντες
BDb ‖ 15 πάντʼ ἐπηπείλουν? ‖ 16 ἐπὶ τω θ. A, ἐ. τῷ ῥύεσθαι? Eb |
f. 26a Ἱππεὺς τὸν ἵππον, ἄχρι μὲν συνειστήκει
ὁ πόλεμος, ἐκρίθιζε κἄτρεφεν χόρτῳ,
παραστάτην γενναῖον ἐν μάχαις κρίνων·
ἐπεὶ δʼ ἐπαύσατʼ, ἦν δὲ λοιπὸν εἰρήνη
καὶ μισθὸν ἱππεὺς οὐκέτʼ εἶχεν ἐκ δήμου,
τότʼ ἐκεῖνος ἵππος πολλάκις μὲν ἐξ ὕλης
κορμοὺς παχεῖς κατῆγεν εἰς πόλιν βαίνων,
μισθῷ τε φόρτον ἔφερεν ἄλλοτʼ ἀλλοῖον,
τὸ πνεῦμα σῴζων ἐπʼ ἀχύροισι δυστήνοις,
σάγην δὲ νώτοις ἔφερεν οὐκέθʼ ἱππείην.
ὡς δʼ αὖ πρὸ τειχῶν πόλεμος ἄλλος ἠκούσθη.
σάλπιγξ τʼ ἐφώνει πᾶσιν ἀσπίδα σμήχειν
ἵππους τε κοσμεῖν καὶ σίδηρον ὀξύνειν,
κἀκεῖνος αὖ τὸν ἵππον ἐγχαλινώσας
ὁ δεσπότης παρῆγεν ὡς ἐφιππεύσων.
76, 1e ═ 85, 1 | 6 sq. cf. 129, 6 sq. (45, 7) | 7 e ═ 75, 15 |
11e ═ 72, 3 | 12i ═ 2, 11 | 14i cf. 129, 4 | e ═ pr. II 7
16 ἀνθρώπων A sec. Rth, ανους sec. Eb | v. 16 diasceuastae
esse anapaesti gemini testantur; 16a ex paraphr asciverunt
Eb Gb Rth; legit et corrupit Ps. -Dositheus (ἐπεὶ πολλοὶ ἀπέθνησκον)
‖ p. 67, 16a ἐῶσιν B M P1 ‖ 20 κἀπώμοσα A m.
pr., corr. m. r. ‖ Epim. ἐχόντων A, corr. Bss. Ὅτι τοὺς
ἀπαιδεύτους καὶ ἀμαθεῖς καὶ κομψολόγους ἰατροὺς ὁ παρὼν
μῦθος ἐλέγχει καὶ (ἑ. κ. om. B) στηλιτεύει B (prom) M Pl
76 B 57, cf. prov. Alex. 19, comm. p. 53 Cr ‖ 2 κἄτρεφεν,
ἄ ex αι A m. pr. ‖ 3 γενναῖον ex -αίων A m. pr. ‖ 6 τόθʼ
ὁ κλεινὸς Lm, cf. 37, 7. 72, 10. 95, 6 ‖ 8 ἀλλοίων Fx, φόρτοις
ἀλλοίους Eb Nb, atque εἰς δουλείας τινὰς καὶ φόρτους
ὑπούργει B ‖ 8 Rth | μισθοῦ Bgk ‖ 9 δυστήνως Schnw Eb. cf.
62, 1; ῥάκια δύστηνα Luc. Gall. 26 ‖ 10 τε A, δὲ Lm Hm |
εἶχεν Mähly | ἱππεῦσιν A, corr. Ahr Lm; ἱππεύων Gb Rth, de
σάγη vocis notione falsi, cf. Maccab. II 3, 25 vol. II p. 551
Tischend. ‖ 12 τʼ ἐκέλευε A, καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφώνει B, cf. 2, 11 |
πᾶσαν Hartung Eb ‖ 14 αὖ τὸν ipse A, αὐτὸς Gb perperam
cell. B τὸν ἵππον χαλινώσας ὁ δεσπότης καὶ αὐτὸς καθοπλισθεὶς
ἐπέβη
ὃ δʼ ἀκλάσας ἔπιπτεν οὐκέτʼ ἰσχύων.
„ἔντασσε πεζοῖς σαυτόν“ εἶπεν „ὁπλίταις·
σὺ γάρ μʼ ἀφʼ ἵππων εἰς ὄνους μεταστήσας
πῶς αὗθις ἵππον ἐξ ὄνου με ποιήσεις;“
⌊Μηδαμῶς τοῦ παρόντος δεῖν ἡμᾶς ἐπιμελεῖσθαι μόνον ὁ μῦθος
26bδιδάσκει, ἀλλὰ καὶ τοῦ μέλλοντος προνοεῖσθαι· τὸ γὰρ μὴ
οὕτω γινόμενον πολλοῖς πολλάκις οὐ τὴν τυχοῦσαν ἤγαγε βλάβην.
Κόραξ δεδηχὼς στόματι τυρὸν εἱστήκει·
τυροῦ δʼ ἀλώπηξ ἰχανῶσα κερδῴη
μύθῳ τὸν ὄρνιν ἠπάτησε τοιούτῳ·
„κόραξ, καλαί σοι πτέρυγες, ὀξέη γλήνη,
θεητός αὐχήν· στέρνον αἰετοῦ φαίνεις,
ὄνυξι πάντων θηρίων κατισχύεις.
ὁ τοῖος ὄρνις κωφός ἐσσι κοὐ κρώζεις.“
κόραξ δʼ ἐπαίνῳ καρδίην ἐχαυνώθη,
στόματος δὲ τυρὸν ἐκβαλὼν ἐκεκράγει.
τὸν ἡ σοφὴ λαβοῦσα κερτόμῳ γλώσσῃ
77, 1 e ═ 1, 12. 20, 3. 31, 21. 36, 4. 48, 1 etc. | 6 me cf.
82, 5.
76, 16 μηδὲν ἰσχύων B ‖ 18 με A m. pr., corr. m. r. ‖
Eqim. δεῖ A | In fine iambi pellucent. Aliud epim. B ‖ ἀρχὴ τοῦ
κ m. 2 in mg.
77 V 242 (p. 682 Kn.), B 61 P1 37; Dosith. 9; tetrast. I 15;
Tzetz. chil. X 756; cf. Au 123 ‖ 1 σεσηρὼς — ἐσχήκει Nb, sed cf.
l. sim. et 84, 1 | Initium haud scio an lacerum sit (post v. 1?)
vel contractum, cf. Phaedr. I 13 celsa residens arbore, Dosith.
ἐπάνω δένδρου. . ἐκάθισεν quod vix poterat omitti ‖ 2 τούτου δʼ
Nck, sed cf. Cr p. 200 sq., unde pendet Rth | ἰσχανῶσα Bgk
alii, sed cf. Herond. VII 26 p. 57 Cr2; ἐρῶσα V ‖ 4 τοι V |
ὀξεῖαι γλῆναι V ‖ 5 θεητὸς A m. pr., post ε m. r. ι (═ θειητὸς)
‖ 7 τοιοῦτος V, ὁ τοιοῦτος BP1 | κρίοζεισ Hl ‖ 10 τὸν A,
ὃν V (Eb), τοῦτον δὲ BP1 (cf. 61, 6; Herond. p. V Cr); τὸν δʼ
Fx Lm | κερόμη A m. pr., η in ω corr. m. r.
οὐκ ἦσθʼ ἄφωνος“ εἶπεν „ἀλλὰ φωνήεις·
ἔχεις, κόραξ, ἅπαντα, νοῦς δέ σοι λείπει.“
Ὁ μῦθος διδάσκει μηδαμῶς ἄνθρωπον ἐπαίνοις ἐξαπατᾶσθαι·
ζημίαι γὰρ ἐντεῦθεν καὶ ἀτιμίαι εἰώθασι γίνεσθαι.
Κόραξ νοσήσας εἶπε μητρὶ κλαιούσῃ·
,μὴ κλαῖε, μῆτερ, ἀλλὰ τοῖς θεοῖς εὔχου
νόσου με δεινῆς καὶ πόνων ἀνασφῆλαι.‘
„καὶ τίς σε, τέκνον“ φησι, „τῶν θεῶν σώσει;
τίνος γὰρ ὑπὸ σοῦ βωμὸς οὐκ ἐσυλήθη;“
Ὅτι τοῖς ἀμεταμέλητα φησὶν εἰς θεὸν πλημμελοῦσιν ἀνωφελεῖς
γίγνονται αἱ ὑπὲρ αὐτῶν δεήσεις.
Κρέας κύων ἔκλεψεν ἐκ μαγειρείου,
καὶ δὴ παρῄει ποταμόν· ἐν δὲ τῶ ῥείθρῳ
πολὺ τοῦ κρέως ἰδοῦσα τὴν σκιὴν μείζω,
τὸ κρέας ἀφῆκε, τῇ σκιῇ δʼ ἐφωρμήθη.
78, 2e ═ 20, 7 | 3 me cf. 75, 9 | 5e ═ 2,12 ‖ 79, 1e ═ 97,12
77, 11 ἦσθα et φησὶν V | φωνάεις A m. pr., ά in η corr.
m. r.; φωνάεις etiam V. fortasse recte, cf Lob. Phryn. p. 639
12 τὰ πάντα Au | σοι λείπει (λίπει B) AB, σε λείπει V, unde
perperam σʼ ἐλλείπει Lm Gb | νοῦν μόνον κτῆσαι Au cf. tetr. 4 ||
Epim. μηδαμῶς δεῖν Bss | ἄνον A
78 Tab. 3 IIvo IIIvo; B 63, P1 39. F 87; A Cor. 132 ||
1 ελεγεμητρεικλεουση T ‖ 2 κλαε T ‖ 3 om. T, del. Hss. cf.
Cr Phil. p. 235 ‖ 4 ηδειπιτεκνονκαι σετωνθεων T, καὶ τίς σε,
τέκνον, τῶν θεῶν ἐλεήσει F, τίς σε τῶν θ., τέκνον, ἐλ. BP1,
τέκνον ante σώσει habet A, transposuit Nck adstipulante FT ‖
5 ποιοσγαρβωμοσυποσουουκ T ‖ Epim. γίγνονται A, γίνονται
plerique, cf. 35, 8. Aliud epimythium exhibent B (prom.) P1
ὅτι ὁ (ὁ om. P1) πάντας ἐν τῷ βίῳ ἐχθροὺς κεκτημένος οὐδένα
φίλον ἐν ἀνάγκαις εὑρήσει.
79 B 66 P1 42; Au 132; Dos. 11; Aphth. 35 (Syntip. Fur. 339);
tetr. I 9, 7. 8 Georg. Gnom. I p. 17; cf. Doxop. Rhet. II p. 188 W. ‖
2 διεπέρα B, διέβαινε Au Dosith., unde perperam ’πέρησε
Bgk alii; tetrast. ποταμοῦ πλησίον sim., παρὰ ποταμὸν Theon.
prog. 3: cf. Lessing op. IV p. 2082 Lm; Zeitschr. f. rom. Philol.
IX 174 | ad v. 2 sq. cf. Alex. Aphrod. probl. I 36 Phys. I p. 13 Id. ‖
ἀλλʼ οὔτʼ ἐκείνην εὗρεν οὔθʼ ὅ βεβλήκει,
πεινῶσα δʼ ὀπίσω τὸν πόρον διεξῄει.
βίος ἀβέβαιος παντὸς ἀνδρὸς ἀπλήστου
ἐλπίσι ματαίαις πραγμάτων ἀναλοῦται.
Κάμηκον ἠνάγκαζε δεσπότης πίνων
ὀρχεῖσθ᾿ ὑπʼ αὐλοῖς κυμβάλοις τε χαλκείοις.
ἣ δʼ εἶπʼ „ἐμοὶ γένοιτο κἀν ὁδῷ βαίνειν
| ἄνευ γέλωτος, μή τι κἀν χορῷ παίζειν |
μὴ καταγέλαστον, μήτι πυρρίχην παίζειν. 4a
Ἀντίρρησιν ὁ λόγος ἔχει παρὰ τῶν σωφρόνως ζῆν αἱρουμένων
πρὸς τοὺς ἐν βίῳ κενὰ ἐπινοουμένους.
Κερδοῖ πίθηκος εἶπεν „ἣν ὁρᾷς στήλην,
ἐμοὶ πατρῴη τʼ ἐστὶ κἄτι παππῴη.“
κερδὼ πιθήκῳ φησίν „ὡς θέλεις ψεύδου,
ἔλεγχον οὐκ ἔχουσα τῆς ἀληθείης.“
80, 1e ═ 28, 1. 83, 1 | 3 cf. 45, 84
79, 6 Rth. de διεξῄει voce falsus ‖ 7. 8 Georgides
Gnom. Bss An. I p. 17 | 7. 8 Lm, ═ promyth. B, epim. P1;
cf. Cr p. 170 | ματαίων Georgides | ἀναλοῦται in ἀνήλωται
mutavit m. pr. ut videtur Eb
80 cf. V Fur. 354, 3 ἐμοὶ — 4b Suid. ‖ 2 αὐλῆσ A, suprascr.
οῖσ m. antiqua (pr. ut videtur) A ‖ 3 ἐμοὶ — 4b Suid. 8.
πυρρίχη | κʼ ἂν A ‖ 4 κʼ ἂν A, γ᾿ ἐν Fx Piccolos ‖ 4b Suid.
8. πυρρίχη | μήτε Suidae libri quidam | ἡ κάμηλος πυρρίχην
ἔμαθε Κινησίου nescio unde sumserit Jun. Adag. VI 12 vol. II
p. 223 Bas.; cf. Erasm. II 7. 66, Otto, Sprw. s. camelus. Versum
4 Athoum Babrius non scripsit, qui ἄνευ verbo non utitur;
dixisset χωρὶς γ.; de 3 cf. prol. p. LIV
81, 1—2 Suid. s. πίθηκος; aliam recensionem sequuntur
Syntip. 14 Fur. 334, Au 14 (contaminata). Cf. Archiloch. fr. 89
vol. II p. 409 Bgk, Huschke Aes. Fur. I p. CCXXVIII ‖ 1 κερδῶ
πιθήκῳ φησίν AS, 3 κερδοῖ πίθηκος εἶπεν A: hemistichia
transposuit Ah Bgk, cf. Au Synt. ‖ 2 ἐμὴ πατρώια (ex -ῶιά pr.)
τʼ ἐστὶ καὶ ἐμὴ (corr. in κμὴ) m. rec.) παππώια (ex -ῶια) A,
ἐμοὶ πατρῴη τʼ (pars codd. τοῦτ᾿ ) ἐ. καί τι (vel κἔτι) παππῴη S ‖
4 ἀληθείας A, in marg. ης m. pr.
κακοῦ πρὸς ἀνδρός ἐστι μὴ φεύγειν ψεῦδος,
f. 27bκἂν λανθάνειν ψευδόμενος εὐχερῶς μέλλῃ.
Οὕτω καὶ οἱ λίαν ψευδολόγοι τότε μάλιστα καταλαζονεύονται,
ὅτε τοὺς ἐλέγχους κατʼ ὄψιν οὐκ ἔχουσιν.
Κοιμωμένου λέοντος ἀγρίης χαίτης
διέδραμεν μῦς· ὁ δὲ λέων ἐθυμώθη,
φρίξας δὲ χαίτην ἔθορε φωλάδος κοίτης.
κερδὼ δʼ ἐπεχλεύαζεν. ὡς ἐκινήθη
πρὸς μῦν ὁ πάντων θηρίων δυναστεύων.
ὃ δʼ „οὐχὶ τὸν μῦν“ εἶπεν, „ὦ παλαμναίη,
δέδοικα, μή μου τὴν δορὴν κνίσῃ φεύγων·
χαίτην δʼ ἔμελλε τὴν ἐμὴν καταισχύνειν·“
81, 5im ═ 52, 7 ‖ 82, 1e cf. 133, 1 | 2i ‖ 32,7 | e 119,3 ||
5me cf. 77, 6
81, 5. 6 Db Lm, cf. 52, 7 ‖ 5 φυγεῖν Fx ‖ 6 κ᾿ ἂν A,
ἂν Bgk | λανθάνηι A m. pr., ειν suprascr. m. rec. ‖ Epim.
οὕτω κ, (═ καὶ) A teste Eb, οὕτως plerique.
F. 27b in mg. sup. m. rec. (eadem qua f. 16b) τὸν δοῦλόν
σου θεόδωρον (τὸν?) ἁμαρτωλὸν
82 B 65, P1 41; F 95 ═ Au 144; tetr. I 4, Tzetz. chil. XIII
494; myth. p. 216 ad 1.2 cf. Dosith. 2, Tab. cer. 9; v. 1, 2, 3, 6—8
Suid. ‖ 1—3 Suid.1 s. φριξότριχα ‖ 2 διέδραμεν etiam A. ‖
3 Suid.2 s. ἔκθορεν, 3 s. φωλάδι. cf. Nonn. Dion. I 19 |
ἔκθορε Suid., δὲ τρίχας ἐξέθορε Nb | φωλάδος· σπηλαίου κρυπτοῦ·
Βάβριος· φρ. — κοίλης Suid. 3, sim. 1 2, nisi quod 2 κοίτης
exhibet liber Bruxellensis, coniectura ut videtur, refragatur
enim explicatio ‖ 5 βασιλεύων θηρίων A, m. rec. (3? cf. 82 11)
suprascr. ua, θ. δυναστεύων Ah, cf. 98, 5. 102, 4, Suid. δυναστεύω·
τὸ ἄρχω, γενικῇ (ex Babrio?); τυραννεύων Fx Lm coll.
95, 16. 20; θ. κατισχύων M. Schmidt (77, 6) ‖ 6—8 Suid.
s. παλαμναῖος Βάβριος „οὐχὶ — καταισχύνειν“ ὁ λέων φησὶ
περὶ μυός ‖ 6 ἡ παλαμναία S ‖ 7 κνίσῃ A, δάκῃ (δάκοι)
Suid.; cf. Herond. IV 59 | μ᾿ οὐ Nb ‖ 8 κακὴν δὲ μελέτην
ἐπʼ ἐμὲ τῆς ὀδοῦ τρίβει inepta interpolatione vel glossematis
receptis A, atque similia legerunt paraphr. et tetrast.; verum
praebet Suid. Timoris indicium καταισχύνειν ═ καταχέζειν (cf.
Cr ann p. 247 sq., Carm. gr. med. aev. p. 142. 145 W.); ὁδοῦ
fortasse ex μυοχ οδῷ ortum, quamquam οὐ μῦν πτοοῦμαι,
μυοχοδὸν δʼ ἀνατρέπω vix conici potest in tetrast.
ἀρχόμενον ἄρτι τὸ θρασὺ τῶν ὑβριζόντων,
κἂν μικρὸν ᾖ, κώλυε, μηδὲ υγχώρει
εὐκαταφρόνητον σαυτὸν εἶναι τοῖς φαύλοις.
Ὁ λόγος διδάσκει ὅτι οὐδὲ ὑπὸ τῶν μετρίων δεῖ ἡμᾶς καταφρονεῖσθαι,
διὰ τὸ μὴ ἐντεῦθεν συνήθειαν κακὴν γενηθῆναι.
Κριθάς τις ἵππου πανδοκεῦσι πωλήσας
ἱππόκομος, εἶτα πᾶσαν ἑσπέρην πίνων,
ἔψηχεν ἐκτένιζεν ἡμέρῃ πάσῃ.
ὁ δʼ εἶπεν εἰ θέλεις με ταῖς ἀληθείαις
καλὸν γενέσθαι, τὸ τρέφον με μὴ πώλει.“
τῶν καιρίων δεῖ τὸν φιλοῦντα φροντίζειν
καὶ συμφερόντων· κόσμος οὐδὲν ἀνήσει
τὸν ἀποροῦντα τῶν ἀναγκαίων χρειῶν.
f. 28aὉ παρὼν ῥηθήσεται λόγος πρὸς τοὺς ἀντὶ ἀναγκαίων πραγμάτων
τοῖς λόγοις μόνοις τοὺς πέλας ἐξαπατῶντας.
83, 1 | ═ 74, 6 | 2e ═ 29, 2 | 4i ═ 88, 11 | me ═ 75, 20.
95, 4 | 8 e ═ 140 9
82, 9—11 Lm ‖ 11 εἶναι σαυτὸν A m. pr., suprascr.
υα m. rec. (3? cf. v. 5). ‖ Epim. aliud in BP1: ὅτι τῇ κακῇ
συνηθεία οὐ δεῖ παρέχειν ἄδειαν κτλ.
83 V 68 (p. 674 Kn), B 67 P1 43 ‖ 1. 2 post ἵππου lacunam
cognoverunt Db Mn ‖ 1 ἵππου τις κριθὰς V; κριθὴν τὴν τοῦ ἵππου
ὁ ἱπποκόμος κλέπτων καὶ πωλῶν P1B, unde suppl. Cr coll. 111, 8.
108, 24; cf. Suid. ἱπποκόμος· ὁ τῶν ἵππων ἐπιμελούμενος: sed
initium omnino decurtatum (πα- syllaba erroris causa?). Gb
versus exsculpsit arte plane barbara factos ‖ 2 πᾶσαν ἡμέρην
A, π. ἑσπέραν V robantibus Kh Spp Rth ‖ 3 ἔψυχεν V,
corr. Kh, ἔτριβεν (glossema) ἐκτένιζεν AB, ἔτρ. καὶ ἐκτ. P1, κἀκτ.
Lm; de asyndeto cf. Cr 182 1 | ἡμέρη πάσηι A ‖ 4 ὅδʼ A ‖ 6—8
om. V, tanquam oratio pedestris scripti in A: ὅτι τῶν κ. — φρ.
καὶ συμφερόντων· κόσμος γʼ (═ γὰρ, del. Bss:) οὐδὲν ὠνήσει
τὸν ἀποροῦντα τῶν ἀναγκαίων; versus constituit Bss ‖ 7 ὠνήσει
forma barbara, nisi latet ὤνησεν ‖ 8 ἀπορ. interpolatorem
prodit | suppl. Cr ex 140, 9, an 〈ἄγαν〉 ἀ.? (cf. 130, 5) ‖
Epim. ὁ μῦθος πρὸς τοὺς κτλ. V | τοὺς πελ ἐξαπατπωντ A,
eadem V, ἐκπληροῦντας Eb, alii aliud | Epim. aliud in BP1
Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι καμπύλῳ ταύρου
μικρόν τʼ ἐπισχὼν εἶπε ταῦτα βομβήσας·
„εἴ σου βαρύνω τὸν τένοντα καὶ κλίνω,
καθεδοῦμ᾿ ἀπελθὼν ποταμίης ἐπʼ αἰγείρου.“
ὃ δʼ „οὐ μέλει μοι“ φησίν, „οὔτʼ ἐὰν μείνῃς,
οὔτʼ ἢν ἀπέλθῃς· οὐδʼ ὅτʼ ἦλθες ἐγνώκειν.“
γελοῖος ὅστις οὐδὲν ὢν κατʼ ἀνθρώπων
τῶν κρειττόνων θρασύνεθʼ ὥς τις ὢν κρείττων.
Κατηγορίαν ὁ λόγος περιέχει ἀνδρὸς εὐτελοῦς καὶ λίαν ἀδυνάτου,
ὑπολήψεις δὲ μεγάλας περὶ ἑαυτοῦ κεκτημένου
Κυσίν ποτʼ ἔχθρη καὶ λύκοις συνειστήκει.
κύων δʼ Ἀχαιὸς ᾑρέθη κυνῶν δήμῳ
στρατηγὸς εἶναι. καὶ μάχης ἐπιστήμων
ἔμελλεν ἐβράδυνεν. οἵ δʼ ἐπηπείλουν,
34, 1 i cf. 117, 9 | 2im ═ 108, 24 | 4e cf 50. 4 | 6 i ═
121, 4 ‖ 85, 1e ═ 76, 1 | 3e ═ 120, 4 | 4e cf. 75, 16
84 B 70 P1 4 Nevel. Fur 294 (Au 136); Dosith 16; tetr. I 50
1 ἐπιστὰς A Au. επιτας Dosith. Vossianus, ἐπιπτὰς Tyrwhitt;
sedit adveniens Dos., cf. 77. 1. 117. 9 | κεπατικαμπυλω cornu
curvo Dos. Voss., καμπύλῳ κέρᾳ Sd Eb, cf. 43, 5 ‖ 2 δε επισχον
ειπεν Dos. ‖ 3 εἰ σοῦ Schnw | τεναντα και κλινω cervicem et
camso incurvo Dos., τένοντα καὶ σαίνω A, κἀσαίω (═ ἀσάω)
Ah ‖ 4 καθευδομαι η κατελθω ibi sedebo suprascr. dormio
aut discedo Dos.; καθεδοῦμαι A (═ sedebo) | ποταμίας A | ποταμιοσις.
ιναιγιροις fluminalib. popaulis (═ ποταμίοισιν αἰγ. vel
ποταμίαις ἐν αἰγ.?) Dos. ‖ 5 οδε . ουμελιμοι ad nos pertinet
Dos. | ουταν nec si Dos. ‖ 6 ἂν A, αν Dos. | οὔθʼ ὅτʼ A
ουτε . οτε . Dos.; οὐδʼ Tyrwhitt | ηλθης εγνωγιν Dos. ‖ 7. 8
Lm, om. Dos. | ανων, m. r. supra v. τι A ‖ 7 τῶν κρειττόνων
verba versui 7 continuavit A m. pr., versui 8 adiunxit m. r. ‖
8 θρασύνεται A, corr. Bss | ὤν, deinde m. rec. (2?) σφόδρα; λίην
add. Bss, κρείττων Cr coll. 15, 7. 67, 2. 72. 14 114, 2. Aliud
epimythium in P1B
85 B 86, 14. 15 Suid. Cf. fab. 154 | 1 ἔχθρα A ‖ 2 parodia
Homerica, cf. Cr p. 150 | δήμου A, corr. Bgk ex B κυσίν, cf.
59, 5 ‖ 4 κἀβράδυνεν Lm, cf. ad 83, 3 ‖ 4 sq. ἠπείλουν σφοδρῶς.
ὁ δὲ εἶπεν B caet. om.
εἰ μὴ προάξῃ τὴν μάχην, ἐνεδρεύσειν.
„ἀκούσατʼ“ εἶπεν ,,οὗ χάριν διατρίβω,
τί δʼ εὐλαβοῦμαι· χρὴ δʼ ἀεὶ προβουλεύειν.
τῶν μὲν πολεμίων τὸ γένος ὧν ὁρῶ πάντων
ἕν ἐστιν· ἡμῶν δʼ ἦλθον οἳ μὲν ἐκ Κρήτης,
οἳ δʼ ἐκ Μολοσσῶν εἰσιν, οἳ δʼ Ἀκαρνάνων,
f. 28bἄλλοι δὲ Δόλοπες. οἳ δὲ Κύπρον ἢ Θρᾴκην
αὐχοῦσιν, ἄλλοι δʼ ἄλλοθεν — τι μηκύνω;
τὸ χρῶμα δʼ ἡμῖν οὐχ ἕν ἐστιν ὡς τούτοις,
ἀλλʼ οἳ μὲν ἡμῶν μέλανες, οἳ δὲ τεφρώδεις,
ἔνιοι δὲ πυρροὶ καὶ διάργεμοι στήθη,
ἄλλοι δὲ λευκοί. πῶς ἂν οὖν δυνηθείην
εἰς πόλεμον ἄρχειν· εἶπε τῶν ἀσυμφώνων
πρὸς τοὺς ὅμοια πάντʼ ἔχοντας ἀλλήλοις;“
συμφωνία μέγιστον ἀγαθὸν ἀνθρώποις·
τὸ δὲ στασιάζον ἀσθενές τε καὶ δοῦλον.
Κοίλωμα ῥίζης φηγὸς εἶχεν ἀρχαί·
ἐν τῇ δʼ ἔκειτο ῥωγὰς αἰπόλου πήρη
85, 5 Db Rth ‖ 5 προάξῃ A (cf. II. E 258 Soph Oed.
R. 198 Krüger II § 54, 12, 2), προάξει BtFx | ἐνεδρεύσει A, corr.
Lm: ἐφεδρεύων (═ διατρίβων) coll. 44, 2 Cr, μ. τʼ ἐνεργήσει Hp;
v. gravius vitium vix contraxit ‖ 6 ὁ δὲ εἶπεν B, ὁ δʼ „ἀ.“ εἶ. Sd ‖
8 πολεμίων μὲν Fx καὶ ἡ χρόα πάντων B ‖ 10 εἰσὶν οἱδʼ A, corr.
m. r., interp. Fx Bgk ‖ 14. 15 S διάργεμοι πῇ μὲν λευκοὶ πῇ δὲ
μέλανες (?)· „ἀλλʼ οἳ μὲν — ἕτεροι ξανθοὶ κτλ. ‖ 14 ἄλλοι A,
ἀλλʼ οἱ SB | ὑμῶν Suid. ‖ 15 δὲ (ö supra versum) λαμπροὶ
A (glossema v. διάργεμοι), δὲ πυρροὶ B, quod coni. Gaisford ‖
19. 20 Db Lm, om. B, sed promythium ὅτι ἐν μιᾷ βουλῇ
πάντων τῶν στρατευμάτων ὄντων κατὰ τῶν ἐναντίω νίκην ποιοῦνται
substituit | ὅτι συμφωνία quae sequuntur eisdem quibus
epimythia litteris scripta A, ὅτι del. m. rec. | ἀνοις A | in
mg. m. recc. (Minae) Ϛι (στίχοι)
86 B 64 P1 40; myth. p. 221, tetr. I 27; cf. Ael. an. IV 15 ‖ 2. 3
Suid. 1 s. ῥωγαλέον 2 ἕωλα. ‖ 2 ῥωγὰς αἰπόλων πήρα S1, turbavit S2:
καὶ ἑώλων καὶ κρεῶν πλήρεσι (χθιζῶν· ἐπὶ ὄψων) ἔκειτο πήρα ἄρτων
ἄρτων ἑώλων πᾶσα καὶ κρεῶν πλήρης.
ταύτην ἀλώπηξ εἰσδραμοῦσα τὴν πήρην
ἐξέφαγε· γαστὴρ δʼ, ὥσπερ εἰκός, ὠγκώθη,
στενῆς δὲ τρώγλης οὐκέτʼ εἶχεν ἐκδῦναι.
ἑτέρη δʼ ἀλώπηξ ὡς ἐπῆλθε κλαιούσῃ,
σκώπτουσα „μεῖνον“ εἶπεν „ἄχρι πεινήσῃς·
οὐκ ἐξελεύσῃ πρότερον ἄχρι τοιαύτην
τὴν γαστέρα σχῇς, ἡλίκην ὅτʼ εἰσῄεις.“
Ὁ μῦθος παραινεῖ μηδαμῶς σπεύδειν τινὰ πρὸς πλεονεξίαν
τοῦ πέλας, γινώσκων ὅτι τὰ χαλεπὰ τῶν πραγμάτων ὁ χρόνος
διαλύει.
Κύων λαγωὸν ἐξ ὄρους ἀναστήσας
ἐδίωκε· δάκνων αὐτὸν εἰ κατειλήφει,
μεταστραφείς τʼ ἔσαινεν ὡς φίλῳ ψαύων.
86, 5m ═ 15, 2 | e ═ 111, 19 ‖ 87, 1e ═ 69, 1 | 2e ═
31,16. 58. 7
86, 4 da B cf. prol. ‖ 7 ἑτέρα A ‖ 8 σκωπτουσἀμεινον A
m. pr., super ἀμ scr. να΄. ═ ἀνάμεινον m. r., corrr. Db; σκώπτουσʼ
„ἔμει νῦν Buecheler, cf. Cirill. spec. sap. III 11 p. 85 Gr. (Mus.
Rhen. XLI 3, XLVI 318) | εἶπε μέχρι (89, 9. 15, 3)? Cr, ἔ. ν.“ εἶπεν
„εἶτα Hsr | ἄχρι — πρότερον Eb ═ [9. 10] Rth. sed cf. Hor.
ep. I 7, 33 macra cavum repetes artum, tetr. paraphr. ἑτέρα
δὲ αὐτῇ ἀλώπηξ γελῶσα ἔφη· οὐκ ἐξελεύσῃ, ἕως ἂν τὴν γαστέρα
ποιήσῃς, οἵαν ὅτε εἰσῆλθες ‖ 9 οὐδ A, corr. Fx | ἢ ἄχρι Sd ‖
10 γαστέρʼ ἴσχῃς Hilberg, Silbenwägung 233, cf. 5, 9 ‖ Epim.
γινώσκων A, διδάσκων Eb, possis γινώσκονθ᾿. Aliud epimythium
in BP1
87 B 68 Syntip. 50 F 346; cf. Soph. fr. 800 Nck2 (paroemiogr.
schol. Ar. eq. 1028), Demetr. de eloe. 261, Luc. bis accus. 33 ||
2 ἐδίωκ᾿· ἔδακνε δʼ Sd. ἔδακν᾿ οὖν? Cr | εἰ A, cf. 33, 8, ὡς Sd,
ὅτι Eb | εἰ κατειλήφει A, -οι Bgk Fx, cf. Alciphr. III 9, sed initium
fortasse contractum ‖ 3 μεταστραφεὶς τ᾿, τʼ m. rec. corr. in
δʼ A, εἶτʼ αὖ στραφεὶς Eb ‖ Cf. Plut. de soll. anim. 15p. 191a |
φίλωι A, num φίλος (cf. 5), -ον (cf. 74, 16), -ου (cf. 95, 71)?
ἔσαινε κἀφίλει Eb ex B, cf. prol. | ψήχων Eb, sed cf. 95, 71
ὁ λαγωός ,,ἀπλοῦν“ εἶπε ,θηρίον γίνου.
φίλος εἶ· τί δάκνεις; ἐχθρὸς εἶ· τί οὖν σαίνεις;“
ἀμφίβολος οὗτός ἐστι νοῦς ἐν ἀνθρώποις,
οἷς οὔτʼ ἀπιστεῖν ἔχομεν οὔτε πιστεύειν.
Κορυδαλλὸς ἦν τις ἐν χλόῃ νεοσσεύων,
ὁ τῷ χαραδριῷ πρὸς τὸν ὄρθρον ἀντᾴδων,
καὶ παῖδας εἶχε ληίου κόμῃ θρέψας
λοφῶντας ἤδη καὶ πτεροῖσιν ἀκμαίους.
ὁ δὲ τῆς ἀρούρης δεσπότης ἐποπτεύων
ὡς ξανθὸν εἶδε τὸ θέρος, εἶπε „νῦν ὥρη
πάντας καλεῖν μοι τοὺς φίλους, ἵνʼ ἀμήσω.“
καί τις δὲ κορυδοῦ τῶν λοφηφόρων παίδων
ἤκουσεν αὐτοῦ, τῷ τε πατρὶ μηνύει,
σκοπεῖν κελεύων ποῦ σφέας μεταστήσει.
87, 6e ═ 60, 5. 66, 4 ‖ 88, 4e cf. 19, 5
87, 4 χὡ A, corr. m. rec. | in A δʼ ante εἶπε add. m. rec. ‖
5 δάκνειες A, corr. m. rec. ‖ 6. 7 Lm ‖ 6 οὕτως A m.
pr., οὗτός m. r. | ἀνοις A
88 V 217 Fur. 379, Kn. p. 681; 3—4, 11a, 18—19 Suid., Avian.
XXI; cf. Enn. apud Gell. II 29, FPR. p. 120 Bähr. ‖ 1 Κορύδαλλος
A m. pr, ὸς rec. ut 72, 20 coll. v. 17; χαραδρεὸς V aperto
errore, cf. Suid. ad 3 sq., Gell. ‖ 2 Rth temere ‖ 2 ὁ Lm,
ὃς AV, καὶ Spp ex 3 | τὸ χαραδραίωι A, κορυδαλλῶ V | [τὸν]
Eb, possis χαραδριῷ τε; cf. Theocr. X 50 | ὃς — ἀντᾴδει Hartung
‖ 2. 3 περὶ κορυδαλοῦ φησι Suid. s. λόφος ‖ 3 καὶ
AVS, ὃς Spp ex v. 2 | εἶχε om. V | κόμαις V, cf. 3, 4 ||
6 ξηρὸν A, ἀνθηρὸν ὂν om. εἶδε V, corr. Eb (═ ξανθὸν);
Avian. 21, 2 flava seges, cf. Soph fr. 598, 4 Nck2; εἶδ᾿ ὂν Kn,
ἤδη Bgk ‖ Post 6 lacuna? cf. Suid. ad v. 11, Avian. 21, 4
vicinam . . petebat opem (Cr p. 204 1) ‖ 7 μοι A, με V ‖ 8 τις
κοροιδοῦ A, τις κορυδοῦ V, δὲ add. Eb, τις κορυδαλλοῦ Hm Lm |
λοφηφόρων etiam V | πέδων, suprascr. αι m. pr. ut videtur A ‖
9 ἤκουσεν ut V ita A teste Rth Eb
δʼ εἶπεν „οὔπω καιρός ἐστι νῦν φεύγειν,
ὃς γὰρ φίλοις πέποιθεν, οὐκ ἄγαν σπεύδει.“
ὡς δʼ αὖτις ἦλθεν, ἡλίου δʼ ὑπʼ ἀκτίνων
f. 29bἤδη ῥέοντα τὸν στάχυν θεωρήσας
μισθὸν μὲν ἀμητῆρσιν αὔριον πέμπειν,
μισθὸν δʼ ἔταξε δραγματηφόροις δώσειν,
κορυδαλλὸς εἶπε παισὶ νηπίοις „ὥρη
νῦν ἐστὶν ὄντως, παῖδες, ἐκ τόπων φεύγειν,
ὅτʼ αὐτὸς ἀμᾷ κοὐ φίλοισι πιστεύει.“
Ὁ μῦθος διδάσκει ἡμᾶς ἐπιμελεῖσθαι τῶν οἰκείων, ὅση δύναμις,
καὶ μὴ καταφρονεῖν ταῖς τῶν φίλων συνδρομαῖς.
Λύκος ποτʼ ἄρνα πεπλανημένον ποίμνης
ἰδὼν βίῃ μὲν οὐκ ἐπῆλθεν ἁρπάξων,
ἔγκλημα δʼ ἔχθρης εὐπρόσωπον ἐζήτει.
,σύ τοί με πέρυσι μικρὸς ὢν ἐβλασφήμεις.‘
88, 11i ═ 83, 4 | 12i cf. 43, 5 | 16 ie ═ 94, 2 | 17e ═ 6
88, 11 νῦν φεύγειν A, τοῦ φ. V; ἀλλύειν Rth Cr coll. 42, 8
ex Suid. (Zon.) s. ἠΐων· ἀχύρων· καὶ Βάβριος οὔπω [δὲ add.
deteriores] καιρός ἐστιν ὔϊα λύειν, ubi ἀλλύειν (cf. ἀλλῡουσα sim.)
ἢ φεύγειν
ci. Toup (in archetypo fuerit ἐστιν ἀλλυειν, cf. 25, 5, possis ἤϊ᾿
ἀρτύειν), sed cf ad v. 6 | ὃς τοῖς V ‖ 13 : ὡο A | „αὖθις — 16 δώσειν“
(aviculae) Lm | ὡς A, ὡς δʼ V | αὖθις ἐλθὼν ἡλίου θʼ V ‖
15 ἀμηντῆρσιν A, ἀμητορσιν V, corr. Blomfield | πέμπειν V (-ψειν
Cor.), δώσειν A ‖ 16 om. A, μισθὸν δὲ πᾶσι δραγματοφόροις
(cf. λοφηφ. v. 8) δώσειν ἔλεγε V, δʼ ἔταξε Cr coll. 94, 2. 3
δʼ ἔφασκε Piccolos p. 277 (Eb) ‖ 17 εἶπε κορυδαλλὸς A, transq.
Eb, εἶπε κορυδὸς V | παισὶ A, πᾶσι V | ὥρη ex v. 18 Lm, ὄντως
A, οὕτως V, cf. prol. ‖ 18 ἐστὶν ὄντως Suid. s. ἀμᾶν,
ἐστιν ὥρη AV | ἐκ τόπων S, ἀλλαχοῦ AV | ἀμᾷ Suid. s. v.,
αὐτῶι AV, αὐτῷ Bss ‖ 19 καὶ οὐ A, corr. m. r. | φίλοισιν
etiam V | πιστεύειν V ‖ Epim. θαρροῦντας ταῖς τῶν Fur.;
τὰς — συνδρομάς? | ἀρχὴ τοῦ λ m. 2 in marg.
89 B 83 P1 53, F 101; tetr, I 33; Basil. ep. 189 ‖ 2 βία A ‖
3 ἔχθρας A ‖ 4 σὺ τί με A, corr. Nck Hl, σὺ δή με Bgk, cf.
proleg. p. XX2
„ἐγώ σε πέρυσιν, ὅς γʼ ἐπʼ ἔτος ἐγεννήθην;“
,οὔκουν σὺ τὴν ἄρουραν ἣν ἔχω κείρεις;‘
„οὔπω τι χλωρὸν ἔφαγον, οὐδʼ ἐβοσκήθην.“
,οὐδʼ ἆρα πηγῆς ἐκπέπωκας ἧς πίνω;‘
„θηλὴ μεθύσκει μέχρι νῦν με μητρῴη.“
τότε δὴ τὸν ἄρνα συλλαβών τε καὶ τρώγων
,ἀλλʼ οὐκ ἄδειπνον‘ εἶπε ,τὸν λύκον θήσεις,
κἂν εὐχερῶς μου πᾶσαν αἰτίην λύσῃς.‘
Ὅτι τοὺς φύσει πονηροὺς καὶ ἀδίκους οὐδʼ εὔλογος ἀπολογία
πείθει.
f. 30a
Λέων ἐλύσσα. τὸν δὲ νεβρὸς ἐξ ὕλης
ἰδὼν ἔφησεν „ἡμέων ταλαιπώρων·
τί γὰρ μεμηνὼς οὗτος οὐχὶ ποιήσει,
ὃς ἦν φορητὸς οὐδὲ σωφρονῶν ἥμιν;“
Πρὸς ἄνδρα φύσει ὀργίλον καὶ αἱμοβόρον ἐξουσίαν ἀρχῆς κατὰ
τῶν ὑπηκόων λαμβάνοντα.
Λέοντα φεύγων ταῦρος εἰς ἐρημαίην
σπήλυγγα κατέδυ ποιμένων ὀρειφοίτων,
ὅπου τράγος τις χωρὶς αἰπόλου μείνας
89, 10 me cf 27, 1 ‖ 90, 1e ═ 45, 7. 76, 6 ‖ 91, 2e ═ 95. 25
89, 5 ἐγὼ οὐ περυσινὸς A (Ah Rth), ἐ. σε πέρυσιν ὅς γʼ Hl
(γε c. relat. 50, 17) adstipulante P1 B πῶς ἐγῶ πέρυσιν, ὃς ἐν
τούτῳ ἐγ. τῷ χρόνῳ (═ anno); possis ἐγὼ οὐ σε κτλ; post οὐ περυσινός
Lm Gb Rth εἰμʼ, ὡς vel οὐκ add. | ἐγενήθην A m. pr. ‖
6 οὐκοῦν A, corr. Bss | ἐγὼ? Schnw ‖ 8 πηγὴν ἐκπέποκας ἣν π. A,
ἐκ τῆς πηγῆς (ἐξ add. B) ἧς (ἐγὼ add. P1) πίνω, πίνεις (πινν-P1)
BP1: num πηγῆς ἐκ πέπωκας? cf. 95, 2; ἧς correxerat
M. Schmidt ‖ 9 μητρώια A ‖ 12 μοι? | αἰτίαν A
90 V 88 (p. 675 Kn), B 74 tetrast. I 38; cf. paroemiogr. s.
ὁ νεβρός; Cyd. PLGr. III p. 565 ‖ 4 ἡμίν A
91 T[ab.] 7 IVvo p. 237. B 72 P1 46, Av. 13; tetr. I 32
cf. Dosith. 14 p. 34 ‖ ενσπηλυγγα Tab., εἰς σπήλαιον ἔδυ B,
εἰσῆλθεν εἰς σπ. P1 ‖ 3. 4 τράγος δὲ τοῦτον τοῖς κέρ.
τὸν ταῦρον ἐμβὰς τοῖς κέρασιν ἐξώθει.
ὃ δʼ εἶπεν ,,οὐ σέ, τὸν λέοντα δʼ ἐκκλίνων
ἀνέξομαί σου μικρὰ τῆς ἐπηρείης·
ἐπεὶ παρελθέτω με, καὶ τότε γνώσῃ
πόσον τράγου μεταξὺ καὶ πόσον ταύρου.“
Πρὸς τοὺς τοῖς δυνατωτέροις ἐπεμβαίνοντας διʼ ἐπικειμένην
αὐτοῖς συμφοράν.
Λέοντά τις κυνηγὸς οὐχὶ τολμήεις
ἴχνευεν ὀρέων ἐν βαθυσκίοις ὕλαις·
δρυτόμῳ δὲ μακρῆς ἐγγὺς ἐντυχὼν πεύκης
,,ὢ πρός σε νυμφῶν“ εἶπεν, „ἆρα γινώσκεις
ἴχνη λέοντος, ὅστις ὧδε φωλεύει;“
f. 30bκἀκεῖνος εἶπεν „ἀλλὰ σὺν θεῷ βαίνεις·
αὐτὸν γὰρ ἤδη τὸν λέοντά σοι δείξω.“
ὃ δʼ ὠχριήσας γομφίους τε συγκρούων
„μή μοι χαρίζου“ φησι „πλεῖον οὗ χρῄζω,
τὸ δʼ ἔχνος εἰπέ· τὸν λέοντα μὴ δείξῃς.“
Ὁ μῦθος ἐλέγχει ἐκείνους τοὺς λόγοις μὲν ἀνδρείους ἐπιδεικνυμένους,
ἔργοις δὲ ἀνικάνους ἀποφαινομένους.
92, 6i ═ 75, 13 | 9i ═ 124, 19
ἐξώθει B ‖ 3 χωρὶς A, εκτος T ‖ 4 ἐμβάντα A; εκβας T, ἐμβὰς
(cf. epim.) Bgk, ═ aggressus? ἄντα Eb Rth ‖ 5 δʼ ἐξωθῶ in marg..
∻ ἐκκλίνω A m. pr., φοβοῦμαι BP1, ‖ ἐκφεύγω Tab.; ἐκκλίνων Bgk,
δειμαίνων Ah: num ὀκνείων? ‖ 6 om. BT, del. Hesseling
‖ 7 sq. cf. Cr. p. 180 ‖ 7 με om. BP1 ‖ 8 τίς ἡ δύναμις
ταύρου καὶ τράγου BP1 ‖ Epim. δυνατοτέροις A |
ἐπεμβαίνοντας, ντ ex corr. m. pr. | Aliud epimythium in P1 B
(prom.): ὅτι πολλάκις καὶ δυνατοὺς ἄνδρας αἱ συμφοραὶ ταπεινοῦσι
τοῦ ἐξ εὐτελῶν καὶ δειλῶν (δηλῶν P1) ὑπομένειν αἰκίας.
92 B 70 P1 49, tetr. I 26; 8. 9 Suid.; e proverbio, cf. Cr p. 213
2 βαθυσκίαις, ο m. pr. A ‖ 3 μακρᾶς A ‖ 4 ὦ πρὸς σὲ A, corr. Lm |
ἄρα A, corr. m. r. ‖ 8. 9 Suid. s. γομφίους ‖ 8 ὠχριάσας A, ὠχριήσας
S | συγκρούων A, συγκρούσας S ‖ 9 φησὶν, ν er. A ‖ Epim. ἀν-
Λύκων παρῆσαν ἄγγελοί ποτʼ εἰς ποίμνην
ὅρκους φέροντες καὶ βέβαιον εἰρήνην,
ἐφʼ ᾧ λάβωσι τοὺς κύνας πρὸς αἰκίην,
διʼ οὓς μάχονται καὶ κοτοῦσιν ἀλλήλοις.
μωρὴ δὲ ποίμνη καὶ τὰ πάντα βληχώδης
πέμπειν ἔμελλεν. ἀλλά τις γέρων ἤδη
κριὸς βαθείῃ φρικὶ μαλλὸν ὀρθώσας
„καινῆς γε ταύτης“ εἶπε „τῆς μεσιτείης.
ἀφύλακτος ὑμῖν πῶς ἐγὼ συνοικήσω,
διʼ οὓς νέμεσθαι μηδὲ νῦν ἀκινδύνως
ἔξεστι, καίτοι τῶν κυνῶν με τηρούντων;“
Οὐδαμῶς ἀκαταλλάκτοις ἐχθροῖς πιστεύειν δεῖ, ὅταν σε τῆς
31a οἰκείας βούλωνται ἀμελεῖν σωτηρίας, κἂν ὅρκοις τυχὸν τὴν εἰρήνην
λαλῶσιν.
Λύκῳ ποτʼ ὀστοῦν φάρυγος ἐντὸς ἠρείσθη·
ἐρῳδιῷ δὲ μισθὸν ἄξιον δώσειν
94, 2 e sp. cf. 88, 15
δρίους A m. pr., corr. m. r. ἐκείνους Bss, qui duorum versuum
vestigia deprehendit quorum prior exierit in ἀνδρείους,
posterior in ὄντας (pro ἀποφ.); eosdem versus alia ratione
transscripsit P1 (epim.) B (prom.) ὅτι τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς
ὁ μῦθος (λόγος P1) ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν τοῖς λόγοις μόνοις
(μ. om. B) καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.
93 B 80 P1 50, myth. p. 216; 5—6i Suid.; cf. Aphth. 21 (Nicol. 5
Rhet. Ip. 267 W) ‖ 5 μωρὰ δὲ ποίμνη A, μωρὸς δὲ ποιμὴν S, τὰ
μωρὰ δὲ πρόβατα B, cf. Cr p. 198 | παντʼ ἀβλήχρώδης, spirit. acc.
apostr. m. rec. A, πάντα βληχώδης Suid. s. v. βλ., qui bene explicat
πρόβασι τὸν νοῦν ὅμοιος, cf. 16, 6 ‖ 7 μᾶλλον A, corr.
Minas | φριμι A. m. pr., corr. m. rec. ‖ 9 ἀφυλάκτοις A m.
pr., corr. m. rec. sed antiqua | ἡμῖν, ϋ m. pr. A ‖ Epim.
versuum politicorum vestigia obs. Eb | ἀμελεῖν, ν ex σ m. pr.
A | σριας A
94 B 84, Ac 144, F 94, Aphth. 23; tetr. I 30; 6 e—8 Suid.;
cf. paroem. s. ἐκ λύκου ‖ 1 φάρυγγος A, corr. Bss
ἔταξε, τὸν τράχηλον εἰ καθιμήσας
ἀνελκύσειε καὶ πόνων ἄκος δοίη.
ὃ δʼ ἑλκύσας τὸν μισθὸν εὐθέως ᾔτει.
κἀκεῖνος αὐτῷ, κάρχαρόν τι μειδήσας,
„σοὶ μισθὸς ἀρκεῖ“ φησί „τῶν ἰατρείων
κεφαλὴν λυκείου στόματος ἐξελεῖν σῴην.“
κακοῖς βοηθῶν μισθὸν ἀγαθὸν οὐ λήψῃ,
ἀλλʼ ἀρκέσει σοι μή τι καὶ κακὸν πάσχειν.
Ὅτι πονηρὸς ἀνὴρ εὖ πάσχων εἰς ἀντιδόσεως λόγον ποιεῖται καὶ
τὸ μὴ μόνον βλάψαι.
Λέων νοσήσας ἐν φάραγγι πετραίῃ
ἔκειτο νωθρὰ γυῖα γῆς ἐφαπλώσας,
φίλην δʼ ἀλώπεκʼ εἶχεν προσωμίλει.
ταύτῃ ποτʼ εἶπεν „εἰ θέλεις με σὺ ζῴειν —
πεινῶ γὰρ ἐλάφου τῆς ὑπʼ ἀγρίαις πεύκαις
κεῖνον τὸν ὑλήεντα δρυμὸν οἰκούσης,
καὶ νῦν διώκειν ἔλαφον οὐκέτʼ ἰσχύω·
σὺ δʼ ἢν θελήσῃς, χεῖρας εἰς ἐμὰς ἥξει
94, 5e cf. 130, 4 ‖ 95, 3 ═ 106, 9 sq. | 3e ═ 7, 4. 12, 6
(106, 9) | 5me cf. 10
94, 3 ἔφασκε Fx | καθειμήσας A, corr. Bss ‖ 5 εὐθέως
om. paraphr. ‖ 6 καὶ κάρχ. — 8 σώαν Suid. s. v. καρχαρόδους ‖
7 τῶν ἰατρείων A, τῆς ἰατρείας suprascr. m. recc., Minae ut
videtur; τῶν ἰατρειῶν S, φησίν ,,ἀντʼ ἰατρείων Fx, vix
recte ‖ 8 λ. φάρυγγος (-υγος Küster) S, στόματος ABF,
quod praetuli, cf. ἐκ λύκου στόματος prov. Zenob. volg. III 48,
Long. I 22 | σώαν S ‖ 10 τι καὶ Nck Eb, τῶν suprascr.,
κακὸν in κακῶν mutavit m. rec. | πάσχειν Bss, πάθοις A, sed
haud scio an admiserit α ‖ Epim. μόνον τὸ μὴ Eb; versuum
pellucent vestigia
95 B 75, V Fur. 356 (om. 39—84); 87. 88. 90—92i. 93. 94
Suid.; myth. p. 216 sq., cf. Av. 30 ‖ 2 ἔφ᾿ ἁπλ. Hartung,
ἐφʼ ἁ.? Eb. cf. 89, 8 ‖ 3 ἀλώπηκ᾿ A m. pr., corr. m. r. | ἡῖ A ‖
5 de B* cf. prol. ‖ 8 ἂν A | εἰς χεῖρας A, em Bss, an θέλῃς
εἰς χεῖρα τὴν ἐμὴν?
f. 31bλόγοισι θηρευθεῖσα σοῖς μελιγλώσσοις·“
ἀπῆλθε κερδώ, τὴν δʼ ὑπʼ ἀγρίαις ὕλαις
σκιρτῶσαν εὗρε μαλθακῆς ὑπὲρ ποίης.
προσέκυσε δʼ αὐτὴν πρῶτον, εἶτα καὶ χαίρειν
προσεῖπε, χρηστῶν τʼ ἄγγελος λόγων ἥκειν.
„ὁ λέων“ ἔφασκεν „οἶσθας, ἔστι μοι γείτων,
ἔχει δὲ φαύλως, κἀγγύς ἐστι τοῦ θνήσκειν.
τίς οὖν μετʼ αὐτὸν θηρίων τυραννήσει,
διεσκοπεῖτο· σῦς μέν ἐστιν ἀγνώμων,
ἄρκτος δὲ νωθής, πάρδαλις δὲ θυμώδης,
τίγρις δʼ ἀλαζὼν καὶ τὸ πᾶν ἐρημαίη.
ἔλαφον τυραννεῖν ἀξιωτάτην κρίνω·
γαύρη μὲν εἶδος, πολλὰ δʼ εἰς ἔτη ζῴει,
κέρας δὲ φοβερὸν πᾶσιν ἑρπετοῖς φύει,
δένδροις ὅμοιον, κοὐχ ὁποῖα τῶν ταύρων.’
τί σοι λέγω τὰ πολλά; πλὴν ἐκυρώθης,
μέλλεις τʼ ἀνάσσειν θηρίων ὀρειφοίτων.
τότʼ ἂν γένοιτο τῆς ἀλώπεκος μνήμη,
δέσποινα, τῆς σοι τοῦτο πρῶτον εἰπούσης.
95, 14e cf. 62, 3 | 15 me ═ 103, 16. 107, 2 | 16 me ═ 82, 5 |
17e ═ 101, 2. 119, 7. 128. 3 | 18e ═ 102, 1 | 25e ═ 91, 2. 106, 3
95, 10 ὕλαις A(B V), πεύκαις Fx; δʼ ἐν? Cr p. 177, cf. ἐν ταῖς
ὕ. BV ‖ 11 μαλακῆς A, em. Bss ‖ 12 ἔσκυε A, προσπαίσασα
B; προσέκυσε Bgk, ἔκυσσε Lm ‖ 14 οἶσθας ἔφασκεν
ἔστι, m. r. supra scr. α β γ et corr. οἶδας, quod praebent
etiam paraphr., cf. Herond. II 55 | σοι B ‖ 15 κἀγγὺς ipse
A | θνήισκειν A ut solet ‖ 16 μεθʼ αὐτὸν F ‖ 18 ἄρκος B |
νωθρὸς B, νωθρὰ V ‖ vv. 17 sqq. σῦς μὲν κτλ. cum Spp (Gött.
gel. Anz. 1879, 1513) et B (ἔφη δὲ ὅτι) leoni tribui ‖ 20 κρίνει
A, corr. Spp ‖ 22 φαίνει Nb ‖ 24 ἐκυρώθη? 26 ἂν A,
αὖ Sd Eb. οὖν Lm ‖ 27 τοῦτο om. A m. pr. (B V), post εἰπούσης
add. m. rec., post σοι transp. Minas; num σοι χρηστὰ ?
cf. v. 13
ταῦτʼ ἦλθον. ἀλλὰ χαῖρε, φιλτάτη. σπεύδω
πρὸς τὸν λέοντα, μὴ πάλιν με ζητήσῃ —
f. 32aχρῆται γὰρ ἡμῖν εἰς ἅπαντα συμβούλοις —·
δοκῶ δὲ καὶ σέ, τέκνον, εἴ τι τῆς γραίης
κεφαλῆς ἀκούεις. ἔπρεπέ σοι παρεδρεύειν
ἐλθοῦσαν αὐτῷ καὶ πονοῦντα θαρσύνειν.
τὰ μικρὰ πείθει τοὺς ἐν ἐσχάταις ὥραις·
ψυχαὶ δʼ ἐν ὀφθαλμοῖσι τῶν τελευτώντων.“
ὣς εἶπε κερδώ. τῆς δʼ ὁ νοῦς ἐχαυνώθη
λόγοισι ποιητοῖσιν, ἦλθε δʼ εἰς κοίλην
σπήλυγγα θηρός, καὶ τὸ μέλλον οὐκ ᾔδει.
λέων δʼ ἀπʼ εὐνῆς ἀσκόπως ἐφορμήσας
ὄνυξιν οὔατʼ ἐσπάραξεν ἀκραίοις,
σπουδῇ διωχθείς· τὴν δὲ φύζα δειλαίην
θύρης κατιθὺς ἦγεν εἰς μέσας ὕλας.
κερδὼ δὲ χεῖρας ἐπεκρότησεν ἀλλήλαις,
ἐπεὶ πόνος μάταιος ἐξανηλώθη.
κἀκεῖνος ἐστέναξε τὸ στόμα βρύχων
(ὁμοῦ γὰρ αὐτὸν λιμὸς εἶχε καὶ λύπη),
πάλιν δὲ κερδὼ καθικέτευε φωνήσας
ἄλλον τινʼ εὑρεῖν δεύτερον δόλον θήρης.
ἣ δʼ εἶπε κινήσασα βυσσόθεν γνώμην·
„χαλεπὸν κελεύεις, ἀλλʼ ὅμως ὑπουργήσω.“
95, 36i cf. 131, 10 | 47i ═ 31, 16
95, 29 πάλιν ABV (cf. 61, 10), πάλαι Lm ‖ 32 ἔπρεπέ
σοι A, ἔπρεπεν Bgk Eb, cf. 107, 4 sq. ‖ 35 cf. Cr MRh. XLVI 319
36 ὡς A | ἐτυφώθη B, ἐτυφλ. V Fur. ‖ 38 in mg. διὸ τιμώμεν A
m. 3 ‖ 39—84 om. V ‖ 40 οὖας Bgk ‖ 43 ἐκρότησεν B Bgk, δʼ
ἐπεκρότησε χεῖρας Eb ‖ 45 ἐστέναξε etam A ‖ 47 κερδοῦν ἱκέτευε
Mk, cf. 111, 6 ‖ 50 ἀλλʼ ὅμως B, ὅμως om. A, sed supra
versum post κελεύεις m. r. atram. nigr. obductum αὖθις, ubi
quid primo fuerit incertum; ἔργον, ἀλλʼ Nck, δέσποτʼ Eb
f. 32bκαὶ δὴ κατʼ ἴχνος ὡς σοφὴ κύων ᾔει,
πλέκουσα τέχνας καὶ πανουργίας πάσας,
ἀεὶ δʼ ἕκαστον ποιμένων ἐπηρώτα
μή πού τις ἔλαφος ᾑματωμένη φεύγει.
τὴν δʼ ὥς τις εἶδε, δεικνύων ἂν ὡδήγει,
ἕως ποθʼ εὗρεν ἐν κατασκίῳ χώρῳ
δρόμων ἀναψύχουσαν. ἣ δʼ ἀναιδείης
ὀφρὺν ἔχουσα καὶ μέτωπον εἰστήκει.
ἐλάφου δὲ φρὶξ ἐπέσχε νῶτα καὶ κνήμας,
χολὴ δʼ ἐπέζει καρδίην, ἔφη δʼ οὕτως·
σὺ νῦν διώκεις πανταχοῦ με καὶ φεύγω
„ἀλλʼ ὦ στύγημα, νῦν μὲν οὐχὶ χαιρήσεις,
ἤν μοι προσέλθῃς καὶ γρύσαι τι τολμήσῃς.
ἄλλους ἀλωπέκιζε τοὺς ἀπειρήτους,
ἄλλους δὲ βασιλεῖς αἱρέτιζε καὶ ποίει.“
τῆς δʼ οὐκ ἐτρέφθη θυμός, ἀλλʼ ὑποβλήδην
,οὕτως ἀγεννής“ φησί „καὶ φόβου πλήρης
πέφυκας; οὕτω τοὺς φίλους ὑποπτεύεις;
95, 52me cf. 57. 2 | 53e ═ 50, 7. 103, 12 | 54ie ═ 50. 8 |
55 e ═ 11, 5 | 60me ═ 131, 10 | 63i cf. 7. 5 | 67e ═ 1, 3 |
68e ═ 97, 4
95, 55 εἶδεν, ν del. A. | ἀνωδήγει A, corr. Db ‖ 57 ἡ δʼ A
m. pr. | Ἀναιδείης cf. paroem. s. θεός ‖ 59 ἐπέσχεν ὦτα A, corr.
Mk ‖ 60 χολὴ A (Rth), χολῇ Db ‖ 61 om. B, del. Db; interpol.
propter v. ἀλλʼ, cf. 64, 8 | μʼ ὅποι φεύγω Hm, num κεἰ? ‖ 62 οὔτι
Cobet | ἀλλὰ οὐκέτι χειρώσῃ με· εἰ δὲ καὶ πλησιάσεις μοι, οὐ ζήσεις
ἔτι B ‖ 63 ἢν ipse A | καὶ γρῦξαί τι A, idem legerit etiam Suid. s. v.;
corr. Eb Rth coll. συρίσαντος 114, 4; καί τι γρῦ σὺ Schm, num
χανεῖν τι (cf. 116,10; Eurip. Herc. 250, Soph. Ai. 1227, Callim. h.
II 24)? | τολμήσεισ, in mg. m. pr. ηι quod del. m. r. ‖ 64 ἀλλοις
ἀ. τοῖς ἀπειρήτοις A, ἄλλους ἀ. τοὺς ἀπείρους B; accus.
commendaverat Cobet ‖ 65 ὑπερέθιζε A, corr. Cobet (cf.
61, 5); num etiam ποιῆσαι vel ποιήσειν? ἄ. ποίει βασιλεῖς καὶ
ἐρέθιζε B, qui locum per hyperbaton explicasse videtur; coll.
v. 71 πατὴρ conicias κἀσποίει ‖ 66 ἐτέρφθη A, corr. Bgk
ὁ μὲν λέων σοι συμφέροντα βουλεύσων
μέλλων τʼ ἐγείρειν τῆς πάροιθε νωθείης
ἔψαυσεν ὠτός, ὡς πατὴρ ἀποθνῄσκων·
ἔμελλε γάρ σοι πᾶσαν ἐντολὴν δώσειν,
ἀρχὴν τοσαύτην πῶς λαβοῦσα τηρήσεις·
f. 33a σὺ δʼ οὐχ ὑπέστης κνίσμα χειρὸς ἀρρώστου,
βίῃ δʼ ἀποσπασθεῖσα μᾶλλον ἐτρώθης.
καὶ νῦν ἐκεῖνος πλεῖον ἢ σὺ θυμοῦται·
λίην ἄπιστον πειράσας σε καὶ κούφην
βασιλῆά φησι τὸν λύκον καταστήσειν.
οἴμοι πονηροῦ δεσπότου. τί ποιήσω;
ἅπασιν ἡμῖν αἰτίη κακῶν γίνῃ.
ἀλλʼ ἐλθέ καὶ τὸ λοιπὸν ἴσθι γενναίη,
μηδʼ ἐπτόησο, πρόβατον οἷον ἐκ ποίμνης.
ὄμνυμι γάρ σοι φύλλα πάντα καὶ κρήνας,
οὕτω γένοιτο σοὶ μόνῃ με δουλεύειν,
ὡς οὐδὲν ὁ λέων ἐχθρός, ἀλλʼ ὑπʼ εὐνοίης
τίθησι πάντων κυρίην σε τῶν ζῴων.“
τοιαῦτα κωτίλλουσα τὴν ἀχαιίνην
ἔπεισεν ἐλθεῖν δὶς τὸν αὐτὸν εἰς ᾅδην.
95, 71e ═ 98. 17 | 74 e ═ 75, 1. 103, 7 | 79 f. cf. 90, 2 |
81i ═ 12, 11 | 82e ═ 93, 1 | 85m ═ 97, 10 | e ═ 35, 3
95, 69 βουλεύων A, corr. Nck ‖ 70. 75 om B ‖
70 πάροιθε A, -εν m. r. | fol. 33a in mg. sup. m. r. ὦ χριστὲ
μου βοήθει ??ωϊ τῶ σῶ δούλω μαρκω ‖ 74 σὺ δὲ οὐδὲ B ‖ 76 interp.
Cr | πλέον A, πλεῖον B ‖ 77. 80 neglexit B ‖ 77 λίαν A
m. pr., corr. m. r. | βασιλέα δέ A, coll. οὐρήεσσιν 129, 23 sim.
corr. Cr p. 216 2; βασιλῆ δὲ Fx ceterique ‖ 79 οἴμοι πονηρὸν
δεσπότην B ‖ 81 γενναία A ‖ 82 μήδʼ A ‖ 84 μόνη ABV,
corr. Fur, μόνην Bss ‖ 85 ἐχθρὸν ὁ λέων A (Rth!), corr. Sd,
ἐ. οἶδεν Lm ‖ 86 κυρίαν A ‖ 86 om. BV ‖ 87 κωτίλλουσα
Suid. s. v. ἀχαιΐνη et κωτίλλω, κοτίλλουσα A
ἐπεὶ δὲ λόχμης εἰς μυχὸν κατεκλείσθη,
λέων μὲν αὐτὸς εἶχε δαῖτα πανθοίνην,
σάρκας λαφύσσων, μυελὸν ὀστέων πίνων
καὶ σπλάγχνα δάπτων· ἡ δʼ ἀγωγὸς εἱστήκει
πεινῶσα θήρης, καρδίην δὲ νεβρείην
λάπτει πεσοῦσαν ἁρπάσασα λαθραίως,
καὶ τοῦτο κέρδος εἶχεν ὧν ἐκεκμήκει.
λέων δʼ ἕκαστον ἐγκάτων ἀριθμήσας,
f. 33bμόνην ἀπʼ ἄλλων καρδίην ἐπεζήτει,
καὶ πᾶσαν εὐνήν, πάντα δʼ οἶκον ἠρεύνα.
κερδὼ δʼ ἀπαιολῶσα τῆς ἀληθείης
„οὐκ εἶχε πάντως“ φησί· „μὴ μάτην ζήτει.
ποίην δʼ ἔμελλε καρδίην ἔχειν, ἥτις
ἐκ δευτέρου λέοντος ἦλθεν εἰς οἴκους;“
Ὅτι τοὺς τοῖς προλαβοῦσι κακοῖς μὴ σωφρονισθέντας εἰκότως
ἄφυκτα κακὰ διαδέχεται· ἐν ᾧ καὶ ἔλεγχος κατὰ φιλοδόξων.
Λύκος παρῄει θριγκόν, ἔνθεν ἐκκύψας
ἀρνειὸς αὐτὸν ἔλεγε πολλὰ βλασφήμως.
95, 97e ═ 2, 2. 28, 3 | 98m cf. 27,6 | 101e ═ 102, 11 | 102i
cf. pr. II 16 | me ═ 45, 12 ‖ 96, 1me ═ 112, 5. 108, 24 (121, 1.
18, 9)
95, 90—92 δάπτων Suid s. v. πανθοίνην ‖ παντοίην A ‖
91 σάρκας A, ἔγκατα S BV ‖ 92 δάπτων S s. v. et l. s., λάπτων A ‖
93 θήρης A, κερδὼ S s. v. νεβρός, νεβρεία ‖ 94 λάπτει
AS, δάπτει Fx, κάπτει Nb Cr ‖ 97 ἀπάντων Eb, cf. Soph.
Phil. 183 | ἐπεζήτει in rasura m. pr. ‖ [101. 102] Rth, sed
express sunt nn paraphr. atque apud Avianum 30, 15 sq. ‖
101 ποίαν A
96 B 81 M 48 P1 51; F Fur. 75 (C 139); 1—3 Suid. tetr.
I 31 ‖ 1 παρει A m. pr. | τριγχὸν Suid. s. v. | ἐκκύψας S,
ἐγκύψας A ‖ Post 2 versum excidisse suspicatus est Lm coll.
tetrasticho, verum cum A faciunt BF
κἀκεῖνος εἶπε τὰς σιαγόνας πρίων·
„ὁ τόπος μʼ ἐλοιδόρησε· μὴ σὺ καυχήσῃ.“
ὁ μῦθος ὀρθῶς πᾶσι τοῦτο μηνύει,
μηδεὶς διὰ καιρὸν ἰσχύων τι γαυρούσθω.
Κατάλληλος ὁ μῦθος τοῖς διὰ περίστασιν καὶ τόπον κατὰ τύχην
τῶν δυνατωτέρων κατεπαιρομένοις.
Λέων ποτʼ ἐπεβούλευεν ἀγρίῳ ταύρῳ,
καὶ προσποιηθεὶς μητρὶ τῶν θεῶν θύειν,
τὸν ταῦρον ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἠρώτα.
κἀκεῖνος ἥξειν εἶπεν οὐχ ὑποπτεύσας.
ἐλθὼν δὲ καὶ στὰς ἐπὶ θύραις λεοντείοις
f. 34aὡς εἶδε θερμοῦ πολλὰ χαλκία πλήρη,
σφαγίδας, μαχαίρας βουδόρους νεοσμήκτους,
πρὸς τῇ θύρῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ δεσμώτην
ἀλεκτορίσκον, ᾤχετ᾿ εἰς ὄρος φεύγων.
ἐμέμφεθʼ ὁ λέων ὕστερον συναντήσας.
96, 3i ═ 75, 13 ‖ 97, 3me ═ 42, 3 | 4 cf. 95, 68 | 5 cf.
30, 8 | 8i ═ 129, 8 | 9i ═ 124, 12 | 9e ═ 4, 3
96, 3 Suid. s τριγχός et πρίων ‖ Epim. τρόπον A, τόπον
Bss | κατεπαιρομένοις eX -όμενος A. m. pr. | Aliud epimythium
(e vv. 5 sq. fictum?) in BMP1
97 F 92 (Au 141) Tab. cer. fab. 4 IIIvo, cf Cr Philol.
LIII 235 ‖ 1 ποτʼ A, om. F, τις T ‖ 2 προσποιηθεὶς,
ωτ m. rec. A | των etiam T, τῇ Lm ‖ 4 sqq. ex parte
laceri in tab. ‖ 5 θύρας λεοντείους A, θυ(ραις λε)οντιοις
T, unde correxi ‖ 6 χαλκεῖα A, corr. Db ‖ 7 om. tab. |
σφραγίδας, ρ del. A | μαχαίρας, Hl ‖ 8 θύρα δὲ A, δε θυ - α T |
ἀλλʼ ἢ A, corr. Schanw, num ἄλλʼ ἢ verum μηδεναλλαδεσμωτ
in tabula legere sibi visus est Hesseling | notae galli et leonis
inimicitiae ‖ 9 σ)τραφισωχετοευθυσεισο(ροσφ)ευγειν T aperta
interpolatione ‖ 10 οδεμεμφετοαυτ(ον T
ὃ δʼ „ἦλθον“ εἶπε καὶ τὸ σύμβολον δώσω·
οὐκ ἦν ὅμοιον τὸ θύμα τῷ μαγειρείῳ.“
Ὁ μῦθος ἡμᾶς ὑπομιμνήσκει, τὸ ἐπιὸν πάντως δεινὸν προορῶντας,
μηδαμῶς ἀμελεῖν τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας.
Λέων ἁλοὺς ἔρωτι παιδὸς ὡραίης
παρὰ πατρὸς ἐμνήστευε. τῷ δʼ ὁ πρεσβύτης
οὐδέν τι δύσνουν οὐδʼ ὕπουλον ἐμφήνας
„δίδωμι γῆμαι“ φησί, καὶ διδοὺς χαίρω·
τίς οὐ δυνάστῃ καὶ λέοντι κηδεύσει;
φρένες δὲ δειλαὶ παρθένων τε καὶ παίδων·
σὺ δʼ ἡλίκους μὲν ὄνυχας, ἡλίκους δʼ ἥμιν
φέρεις ὀδόντας, τίς κόρη σε τολμήσει
ἀφόβως περιλαβεῖν; τίς δʼ ἰδοῦσα μὴ κλαύσῃ;
πρὸς ταῦτα δὴ σκόπησον εἰ γάμου χρῄζεις,
μηδʼ ἄγριος θὴρ ἀλλὰ νυμφίος γίνου.“
ὃ δὲ πτερωθεὶς τῇ δόσει τε πιστεύσας
ἐξεῖλε τοὺς ὀδόντας, εἶθʼ ὑπὸ σμίλης
f. 34bἀπωνυχίσθη, τῷ τε πενθερῷ δείξας
τὴν παῖδʼ ἀπῄτει. τὸν δʼ ἕκαστος ἠλοία
97, 12e ═ 79, 1 ‖ 98, 2e ═ 22,2. 50, 14 | 10i ═ 63, 12 |
14e ═ 136, 14 | 15 cf. 122, 13. 129, 20
97, 12 ᾤμην ὅμοιον (!) Rth, οὐκ ἦν ἕτοιμον Hch, sed cf.
Macar. prov. VI 18, Cr Philol. l. s. p. 236 | τὸ θῦμα A, τοθυματουμαγε
etiam T, θῦμα plerique; admisi quod sententiae
aptius τὸ θύμα, ut εὕρεμα (pr. II 2) ἔκθεμα sim.
98 B 76 F 110 (Au 138); cf. Diod. 19, 25, Georg. Rhet. gr. I
p. 551 W. (Cr p. 187 4) ‖ 1 ὡραίας A ‖ 7 ἡμῖν A ‖ 8 φέρεις]
φαίνεις NbBgk ‖ 9 περιβαλεῖν Bss | κλαύσῃ m. pr. A, η in ει
m. rec., cf. proleg. p. VI ‖ post 10 versum excidisse suspicantur
Bgk Hartung ‖ 11 πῆ vel πῶς μὴ ἄ. non scripsit ‖ 12 ἐκπτερωθεὶς?
| cf. 4 ‖ A f. 34b nescio quid in mg. sup. m. r., ut f. 16b, 17a
ῥοπάλῳ τις ἢ λίθῳ τις ἐκ χερὸς παίων.
ἔκειτο δʼ ἀργὸς ὥσπερ ὗς ἀποθνῄσκων,
γέροντος ἀνδρὸς ποικίλου τε τὴν γνώμην
σοφίῃ διδαχθεὶς ὡς ἄμικτον ἀνθρώποις
ἐρᾶν λεόντων ἢ λέοντας ἀνθρώπων.
αὐτός τις αὐτὸν λανθάνει κακῶς δράσας,
ὧν οὐ πέφυκε μεταλαβεῖν ὅταν σπεύδῃ.
Λέοντι προσπτὰς αἰετῶν τις ἐζήτει
(100) κοινωνὸς εἶναι. χὠ λέων „τί κωλύει;“
πρὸς αὐτὸν εἶπεν. „ἀλλʼ ἐνέχυρον οὖν δώσεις
τὠκυπτέρῳ σου μὴ μεθιέναι πίστιν·
πῶς γὰρ φίλῳ σοι μὴ μένοντι πιστεύσω;“
Ὁ μῦθος ἐκδιδάσκει μὴ τάχιστα πᾶσι πιστεύειν, καὶ μάλιστα
τοῖς μήπω φίλοις.
Λύκῳ συνήντα πιμελὴς κύων λίην.
(99) ὃ δʼ αὐτὸν ἐξήταζε, ποῦ τραφεὶς οὕτως
98, 17i cf. 7, 9 | 17e ═ 95, 71 | 18 cf. 166, 7 ‖ 99, 2e ═
103, 18 | 3im ═ 104. 6
98, 16 τὶς A bis | λίθοισιν Piccolos | ἐκ χειρὸς A, corr. Lm,
εὐχερῶς Gb, cf. 1, 9 ‖ 17 ἀποθνηίσκων A ‖ 18—20 Eb,
om. F; ἔκειτο δὲ ὡς πρόβατον ταῖς ποικίλαις φρεσὶ τοῦ γέροντος
ἀπατηθείς bene B, cf. Diod. Georg.; versibus ineptis 19. 20
exitum genuinum oppressum esse suspicor ‖ 18 δὲ Bgk ‖
19 ἀθέμιτον Sdl Hp | ἀνοις A, ἀνθρώπους Bss ‖ 20 λέοντας
ipse A: num λέουσιν? ‖ [21. 22] Lm ‖ 21 ἀυτὸν A
99 (100 Bss) V 90 (Kn. p. 675, Fur. 358), epim. Georg.;
cf. Archiloch. fr. 86 Bgk ‖ 1 ἀετῶν V | τις om. V ‖ 2 χω
v ‖ 3 ἀλλʼ ἐνέχυρον AV, ἓν ἐ. Bt, ἐ. ἐνδώσεις Fx,
ἐπʼ ἐνεχύρῳ Rth, ἀλλά γ᾿ ἐ. Eb, ἐ. οὐ Gb, ἐ. ἦ Hm,
οὖν Cr, cf. Herond. VI 91; an ἐχέγγυον? cf 58, 1 ‖ 4 τὰ
ὠκύπτερά σου A, τὠκυπτέρωι σου V; τὠκυπτερόν σου Ah Lm,
τὠκυπτέρω Rth, sed duali neque Babrius usus est neque Herondas
| μη μεθεῖναι τὴν A, corr. Eb ‖ Epim. cf. Georg. Gnon. I p. 58
100 (99 Bss) cf. V Fur. 361; tetr. I 3; cf. Phaedr. III 7
1 πημελὴς et λίαν A ‖ 2 ποὺτράφης A, corr. Minas
μέγας κύων ἐγένετο καὶ λίπους πλήρης.
ἄνθρωπος“ εἶπε „δαψιλής με σιτεύει.“
„ὁ δέ σοι τράχηλος“ εἶπε „πῶς ἐλευκώθη;“
„κλοιῷ τέτριπται σάρκα τῷ σιδηρείῳ,
ὃν ὁ τροφεύς μοι περιτέθεικε χαλκεύσας.“
f. 35aλύκος δʼ ἐπʼ αὐτῷ καγχάσας „ἐγὼ τοίνυν
χαίρειν κελεύω“ φησί „τῇ τρυφῇ ταύτῃ,
διʼ ἣν σίδηρος τὸν ἐμὸν αὐχένα τρίψει.“
Ὅτι αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστον τὸ μικρᾶς ἡδονῆς χάριν δουλοπρεπῶς
ζώειν φευκτέον ὁ μῦθος παραινεῖ.
Λύκος τις ἁδρὸς ἐν λύκοις ἐγεννήθη,
λέοντα δʼ αὐτὸν ἐπεκάλουν· ὃ δʼ ἀγνώμων
τὴν δόξαν οὐκ ἤνεγκε, τῶν δὲ συμφύλων
ἀποστατήσας τοῖς λέουσιν ὡμίλει.
κερδὼ δʼ ἐπισκώπτουσα „μὴ φρενωθείην“
ἔφη „τοσοῦτον ὡς σὺ νῦν ἐτυφώθης·
100, 3e cf. 95, 67. 1, 3 | 7e ═ 104, 1 | 101, 2e ═ 95
17. 119, 7 | 4e ═ 12, 6 etc.
100, 5 δὲ σοὶ A m. pr., corr. m. r. | πῶς εἶπεν A, corr.
Bss ‖ 6 σιδηρίωι A ‖ Epim. τὸ ipse A (Bgk); ὂν τὸ Eb |
ζώην A, corr. Bss; num in archetypo fuit ζώειν? ζῆν Eb | aut
initium (usque ad ἐπον.) aut finem (φευκτ. κτλ.) del. Bgk |
ζώειν forma e versibus servata; possis: αἰσχρὸν τὸ μικρᾶς
ἡδονῆς χάριν ζώειν | δουλοπρεπῶς 〈καὶ〉 φευκτέον
101 V 97 (Kn p. 675, Fur. 360) ‖ 2 ἐκάλει V ‖ 3 ἤνεγκεν
V et A olim, sed ν del. | συμφίλων V ‖ 5 φρενωθείη
A, φρενωθείην V, μἠκφρενωθείην Corais p. 440 Eb Gb, perperam,
cf. Iulian. Caes. p. 314 B, Maccab. II 11, 4 πεφρενωμένος
δὲ ταῖς μυριάσι
σὺ γὰρ ὡς ἀληθῶς ἐν λύκοις λέων φαίνῃ,
ἐν δʼ αὖ λεόντων συγκρίσει λύκος γίνῃ.“
Πρὸς τοὺς ἀπὸ τῶν κολάκων οὐκ ὀρθῇ κρίσει ἐπαινουμένους
κἀντεῦθεν μέγα φρονοῦντας, ἔπειτα δὲ ἐλεγχομένους ἑαυτοὺς
ἐπιγινώσκειν.
Λέων τις ἐβασίλευεν οὐχὶ θυμώδης
οὐδʼ ὠμὸς οὐδὲ πάντα τῇ βίῃ χαίρων,
πρηῢς δὲ καὶ δίκαιος ὥς τις ἀνθρώπων.
ἐπὶ τῆς ἐκείνου φασί δὴ δυναστείης
f. 35bτῶν ἀγρίων ἀγυρμὸς ἐγεγόνει ζῴων,
δίκας τε δοῦναι καὶ λαβεῖν παρʼ ἀλλήλων.
τὰ ζῷα πάντα δʼ ὡς ὑπέσχον εὐθύνας,
λύκος μὲν ἀρνί, πάρδαλις δʼ ἐπʼ αἰγάγρῳ,
ἐλάφῳ δὲ τίγρις, πάντα δʼ εἶχεν εἰρήνην,
ὁ πτὼξ λαγωὸς εἶπεν „ἀλλʼ ἐγὼ ταύτην
τὴν ἡμέρην ἀεί ποτʼ ηὐχόμην, ἥτις
καὶ τοῖς βιαίοις φοβερὰ τἀσθενῆ θήσει.“
Ἔπαινον ὁ μῦθος ἔχει κριτῇ πράῳ καὶ λίαν δικαίῳ.
101, 7sq. e ═ 54, 3 sq. ‖ 102, 1e ═ 95, 18 | 3e ═ 2, 15.
(106, 1) 125, 2 | 4i ═ pr. I 6 | 6e ═ 44, 5 | 11e ═ 95, 101
101, 7 ὡς om. V | γίνῃ Nck ‖ 8 εἰς — σύγκρισιν V |
γίνῃ A, φαίνῃ V Nck, cf. l. sim. ‖ Epim. ὑπὸ τῶν Bt Eb | καὶ
μέγα φρ. V | ἐπιγινώσκοντας Spp
102 B 78, cf. Aristot. Pol. III 13, Antisth. fr. 52 W. Theocr.
24, 84 ‖ 3 πρὸς δʼ ἄρα καὶ A m. pr., ἆρα m. r, ἀλλὰ πρᾷος
καὶ B, πρᾶος δὲ καὶ Db, cf. pr. II 15 | ὥσπερ ἄνθρωπος B ‖ 4 δʼ
ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας B, τῆς δʼ? δυναστείας A ‖ 6 πρὸς
ἄλληλα B ‖ 7 ὡς δʼ A, δʼ ὡς Bgk Lm | ὑπέσχεν Eb ‖ 8 δʼ ἐπʼ A
(Rth coll. Soph. O. R. 181 Σ 529), δέ γʼ Lm ‖ 9 δὲ om. A,
add. Bss ex B (Cor.) | extr. κύων δὲ λαγωῷ interpolatione B,
cf. proleg. ‖ 11 ἡμέραν A | ἀεί A, ἰδεῖν Eb ex B (Cor.) πολλὰ
ηὐ. ἰδεῖν τὴν ἡ. τ. ‖ 11 sq. βλέψαι, ἣ τοῖς Hl ‖ 12 καὶ ταῖς A |
τὰσθένη A, τὰ εὐτελῆ B, corr. Bss
Λέων ἐπʼ ἄγρην οὐκέτι σθένων βαίνειν
(πολλῷ γὰρ ἤδη τῷ χρόνῳ, γεγηράκει)
κοίλης ἔσω σπήλυγγος οἷά τις νούσῳ
κάμνων ἐβέβλητʼ οὐκ ἀληθὲς ἀσθμαίνων,
φωνὴν βαρεῖαν προσποιητὰ λεπτύνων.
θηρῶν δʼ ἐπʼ αὐλὰς ἦλθεν ἄγγελος φήμη,
καὶ πάντες ἤλγουν ὡς λέοντος ἀρρώστου,
ἐπισκοπήσων δʼ εἷς ἕκαστος εἰσῄει.
τούτους ἐφεξῆς λαμβάνων ἀμοχθήτως
κατήσθιεν, γῆρας δὲ λιπαρὸν ηὑρήκει.
σοφὴ δʼ ἀλώπηξ ὑπενόησε, καὶ πόρρω
σταθεῖσα „βασιλεῦ, πῶς ἔχεις;“ ἐπηρώτα.
κἀκεῖνος εἶπε „χαῖρε, φιλτάτη ζῴων.
f. 36aτί δʼ οὐ προσέρχῃ, μακρόθεν δέ με σκέπτῃ;
δεῦρο, γλυκεῖα, καί με ποικίλοις μύθοις
παρηγόρησον ἐγγὺς ὄντα τῆς μοίρης.“
„σῴζοιο“ φησίν· „ἢν δʼ ἄπειμι, συγγνώσῃ·
103, 2e ═ 46, 10 | 5m ═ 106. 17 | 7e ═ 75, 1. 95, 74 |
9e ═ 9, 2. 111, 7 | 10e. 11i cf. 105, 3 | 12m ═ 121,2 | e ═ 95, 53 |
13i ═ 75, 13 etc. | e cf. 12, 7. 63, 4 | 16me cf. 95, 15. 107, 2
103 B 73, F 91. Ac Cor. 137 (Au 140); tetr. II 2; 3. 4 Suid.; Dos. 6
p. 29, Tab. cer. 8; Synt. 37, Themist. XIII 174c, Aphth. 8 (Nicol.
p. 266); cf. Plato Alc. 123 A. ‖ 3 κοίλης ἔσω A, κοιώσω vel
κοιάσω Suid. s. σπῆλυγξ ‖ 3. 4 ὡς νόσῳ κάμνων ἔκειτο,
δολίως οὐκ ἀληθῶς ἀ. A, οἷά τις νούσῳ κάμνων (καμὼν) ἐβέβλητʼ,
οὐκ ἀληθὲς ἀ. Suid. s. σπῆλυγξ et ἆσθμα; οἷα κτλ. ex
Suida recepi ut requisitiora, cf. Herond. III 51: δολίως glossema?
Litotes poetae tritissima, cf. 69, 2. 88, 12 etc. An οἷά τις
νούσῳ | βέβλητο δόλιον, οὐκ ἀ. ἀ.? ‖ 6 ἐπάυλας A, corr. Db |
ἀγγέλου A, corr. Bss | Φήμη? ‖ 10 κατήσθιε A | τε Bgk ‖
11 de Synt. cf. p. XXI ‖ 13 ζώων A ‖ 17 ζώοιό A, corr. Db;
ὑγίαινε B | εἰ Bss Eb Rth, soloecismum servavi, cf. Battmann
Gramm. d. NT. Spr. 191 sq.; ἢν forma Babrium sapit
πολλῶν γὰρ ἴχνη θηρίων με κωλύει,
ὧν ἐξιόντων οὐκ ἔχεις ὅ μοι δείξεις.“
μακάριος ὅστις οὐ προλαμβάνει πταίσας,
ἀλλʼ αὐτὸς ἄλλων συμφοραῖς ἐπαιδεύθη.
Οὕτως τινῶν οἱ κίνδυνοι διδαχὴ εἶναι ὀφείλει τῆς ἡμῶν σωτηρίας
Λάθρῃ κύων ἔδακνε· τῷ δὲ χαλκεύσας
ὁ δεσπότης κώδωνα καὶ προσαρτήσας
πρόδηλον εἶναι μακρόθεν πεποιήκει.
ὁ κύων δὲ τὸν κώδωνα διʼ ἀγορῆς σείων
ἠλαζονεύετ᾿. ἀλλὰ δὴ κύων γραίη
πρὸς αὐτὸν εἶπεν ,,ὦ τάλαν, τί σεμνύνῃ;
οὐ κόσμον ἀρετῆς τοῦτον οὐδʼ ἐπιεικείης,
σαυτοῦ δʼ ἔλεγχον τῆς πονηρίης κρούεις.“
Ἔλεγχον ὁ μῦθος ἔχει τῶν οὐ καλῶς ἐφʼ ἑαυτοῖς μέγα φρονούντων,
ὅταν διὰ κακίαν τι πάθοιεν.
Λύκος ποτʼ ἄρας πρόβατον ἐκ μέσης ποίμνης
f. 36bἐκόμιζεν οἴκαδ᾿· ᾧ λέων ὑπαντήσας
103, 201 cf. 22, 15 ‖ 104, 1e ═ 100, 7 | 6im ═ 99, 3
105, 1 cf. 137, 1 (95, 81) | 2e ═ 42, 2
103, 19 ἐξιόντος Eb, ‘nisi v. excidit’; εἰσιόντων μέν, μηδʼ
ὅλως δὲ ἐξιόντων (ἐξελθόντων P1) B ‖ [20. 21] in mg. m.
rec. (3?) repetuntur; v. 20 littera μ ad marginem repetita
epimythii initium indicavit m. pr.; promythium B epim. P1:
ὅτι φρόνιμός ἐστιν ὁ συμφοραῖς ἑτέρων παιδευθεὶς κτλ.
104 B 71 P1 45, Avian. 7 ‖ 1 λάθρα AP1, λάθρᾳ B, cf.
107, 13 ‖ 4 ἀγορᾶς A ‖ 6 τί φαντάζῃ B ‖ 7 ἐπιεικίησ A,
ἐπεικείης Nck (Philol. I 356, cf. CIG. II 2264, 12. 2788, 23.
2795 etc.); ι dubites an Babrius synizesi pronuntiari voluerit
(p. XXXVI), sed cf. ταμεῖον 108, 2 ‖ [7. 8] Rth ‖ Aliud epimythium
in BP1: ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί
εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ (ἐμφανῆ P1) κακίαν
105 B 85 P1 55, V Fur. 362 ‖ 2 οἴκαδε A | ὑπαντήσας A
m. pr. teste Eb, cf. 53, 6; corr. in mg. συν m. rec. ut videtur;
ἀπέσπασʼ αὐτοῦ. καὶ λύκος σταθεὶς πόρρω
„ἀδίκως μʼ ἀφείλω τῶν ἐμῶν“ ἐκεκράγει.
λέων δὲ τερφθεὶς εἶπε τὸν λύκον σκώπτων·
„σοὶ γὰρ δικαίως ὑπὸ φίλων ἐδωρήθη.“
Ὁ μῦθος δικαίως προσφόρως ῥηθήσεται πρὸς ἄνδρας ἀδίκους,
ἀλλήλους αἰτιωμένους, ἐπὶ τῷ αὐτῷ πταίσματι κειμένους.
Λέων ποτʼ ἀνδρῶν βίον ἄριστον ἐζήλου,
καὶ δὴ κατʼ εὐρὺν φωλεὸν διατρίβων,
ὅσων ἀρίστην ὀριτρόφων φυὴν ἔγνω,
φιλοφρονεῖσθαι γνησίως ἐπειράθη.
πολὑς δʼ ὑπὸ σπήλυγγι θαμινὰ παντοίων
θηρῶν ὅμιλος ἡμέρως συνηυλίσθη·
ὃ δʼ εἱστία τε κἀφίλει νόμῳ ξείνων,
ἅδην τιθεὶς ἅπασι δαῖτα θυμήρη.
φίλην δὲ κερδὼ καὶ σύνοικον εἰλήφει,
105, 3m e ═ 103, 11 | 4e ═ 5, 6 | 5im ═ 106, 29 | 5e ═
69, 3 ‖ 106, 1 cf. 102 | 4c ═ 57, 12
συναντήσας etiam B V, sed Athoi lectio pristina ut exquisitior
servanda ‖ 3 αὐτοῦ A, αὐτὸ Eb coll. B ἀφείλετο τὸ
πρόβατον: sed cf. V λέων δὲ τούτῳ συναντήσας, ἦρεν ἐξ
αὐτοῦ τὸ ἀρνίον | χὠ λ. ? ‖ 4 μʼ ἀφείλω AB, ἀφείλου P1 | τὸ
ἐμὸν BP1 ‖ 5 ὁ λ.? ‖ τρεφθεὶς Hartung, sed cf. 106, 29. 107, 9;
γελάσας par. ‖ 6 num ἐδωρήθη; (Hl)? cf. fab. 8 ‖ Epim. δικαίως
καὶ plerique, δικαίως Eb | Epim. (prom.) in BP1 immutatum:
ὅτι ἅρπαγας καὶ πλεονέκτας λῃστὰς ἑνὶ (ἔν τινι B) πταίσματι
κειμένους καὶ ἀλλήλους μεμφομένους ὁ μῦθος ἐλέγχει. Num
latent versus?
106 cf. Cr p. 143, Philol. LIII 227; de Rutherfordi athetesibus
cf. proleg. ‖ 3 ὀροτρόφων Eb (cf. R. Schroeter, themata
sigm. p. 17), φύσιν ὀρειτρόφων Bgk, alii aliud: sed Ὀρΐβακχος
ὀρῐχαλκος sim. recentiores admiserunt (Schroeter p. 64) ‖ 4 ἐπειρᾶτο
A, corr. Hertzberg coll. 57, 12 ‖ 6 θηρίων A, corr.
Bss, nam synizeseos vix locus est ‖ 7 καὶ ἐφίλει A, corr. m.
rec. ‖ 8 ἁλην A (non ἁλίην, quod ad εἱστία rettulit Gb),
corr. Bss, λίην Hm: ἅλις? ‖ 9 κερδῶ A
μεθʼ ἧς τὰ πολλὰ μειλίχως συνεζήκει.
γέρων δέ τις πίθηκος ἦν ὁ δαιτρεύων
κρεῶν τε συσσίτοισι διανέμων μοίρας·
ὅς, εἴ τις ἦλθεν οὐχὶ τῆς συνηθείης,
ταὐτὸν παρετίθει δεσπότῃ τε κἀκείνῳ,
f. 37aὅπερ εἶχεν ὁ λέων νεοδρόμῳ λαβὼν θήρῃ·
κερδὼ δʼ ἑώλων ἔφερεν οὐκ ἴσην μοῖραν.
καὶ δή ποτʼ αὐτὴν προσποιητὰ σιγῶσαν
δείπνου τε χεῖρα καὶ βορῆς ἀποσχοῦσαν
λέων τίνʼ εἶχεν αἰτίην διηρώτα·
„κερδοῖ σοφή, λάλησον ὥσπερ εἰώθης·
φαιδρῷ προσώπῳ δαιτός, ὦ φίλη, ψαῦσον.“
ἣ δʼ εἶπεν „ὦ φέριστε θηρίων γέννης,
πολλῇ μερίμνῃ καρδίην διαξαίνω·
οὐ γὰρ τὰ νῦν παρόντα μοῦνον ἀλγύνει,
τὰ δʼ ἔπειτα“ φησί „προσκοπουμένη κλαίω.
καθʼ ἡμέρην γὰρ εἴ τις ἄλλος, εἶτʼ ἄλλος
ξένος πελάζοι, τοῦτο δʼ εἰς ἔθος βαίνοι,
τάχʼ οὐδʼ ἑώλων γεύσομαι κρεῶν μούνη.“
106, 15m ═ 95,85 | 16 28 cf. 86, 3 | 17m ═ 103, 5 | 20me
═ 16, 9. 132, 9 | 23 cf. 12, 24
106, 10 συνεζήτει A, corr. Fx all., cf. Cr p. 179 ‖ 12 δὲ
A, τε Db Fx | συσσίτοισἰδίαινέμων A teste Eb ‖ 15 εἷλεν Lm ‖
16 κερδοῖ BgK | μοίραν A | ἔφερε μ. οὐκ ἴ. Eb; num commate
ante οὐκ interpungendum? cf. Luc. Cronos. 17 p. 399 ‖ vv. 18. 19
sedem mutavit Bgk Bt; 17—19 αὐτῆς — σιγώσης — ἀποσχούσης
Hertzberg, fortasse recte ‖ 19 χεῖραν A ‖ 20 σοφῆι m. pr., ὴι
m. rec. A | εἰώθης A, η in ει m. r., ct. 16, 9 ‖ 21 ψαύων
(-σας) Hl ‖ 26 ἡμέραν A ‖ 27 βαῖνον A, corr. Lm Db (in consuetudinem
abeat) ‖ 28 μούνη· A, ἤδη Bgk, τλήμων Eb, sed
ipso hoc verbo nescio an fabulae acumen contineatur (οὐδὲ
cum μούνη coni.? cf. Herond. I 78)
ὁ λέων δὲ τερφθεὶς ὡς λέων τε μειδήσας
εἶπεν ,,πιθήκῳ ταῦτα μηδʼ ἐμοὶ μέμφου·“
Ὅτι μᾶλλον ἀλγύνειν καὶ λυπεῖν οἶδεν ἀνθρώπους οὐ τὰ παρόντα
μόνον, καθʼ ὅσον ἤδη ἡ τῶν μελλόντων προσδοκία.
Λέων ἀγρεύσας μῦν ἔμελλε δειπνήσειν·
ὁ δʼ οἰκότριψ κλὼψ ἐγγὺς ὢν μόρου τλήμων
τοιοῖσδε μύθοις ἱκέτευε τὸν θῆρα·
f. 37b„ἐλάφους πρέπει σοι καὶ κερασφόρους ταύρους
θηρῶντα νηδύν σαρκὶ τῇδε πιαίνειν·
μυὸς δὲ δεῖπνον οὐδʼ ἄκρων ἐπιψαῦσαι
χειλῶν ἅλις σῶν. ἀλλὰ λίσσομαι, φείδου.
ἴσως χάριν σοι τήνδε μικρὸς ὢν τίσω.“
γελάσας δʼ ὁ θὴρ παρῆκε τὸν ἱκέτην ζώειν.
καὶ φιλαγρευταῖς ἐμπεσὼν νεηνίσκοις
ἐδικτυώθη καὶ σφαλεὶς ἐδεσμεύθη.
[κἀντεῦθεν ἀπεγνώκει ὁ θὴρ τὴν σωτηρίαν]
106, 29e ═ 94, 6 ‖ 107, 1e cf. 124, 2 | 2me ═ 95, 15.
103. 16 | 6 sq. cf. 6, 10 sq. | 9e ═ 25, 1
106, 29 ἱλέως τε Spp, sed cf. 16, 6. 48, 5; ὡς ut limit., cf.
15, 11 ‖ Epim. ἀνουσ A
107 B 77 P1 48 M 47 (F 98 Au 148 Pr 145); Tab. cer. 8;
Dosith. 2 p. 26 (Rom. I 17); cf. Iulian. ep. 8 p. 377 D., Liban.
ep. 47, 16 p. 24 W. (test. 3 sq.) ‖ 2 οἰκοτρὶψ A ‖ 3 τονθρύζων
in exitu Rth ‖ 5 θηρῶν δὲ A, corr. Fx, cf. 95, 32 | τῇδε A, τῶνδε
Bgk ‖ 6 ἄκρον A, corr. Bss | ἐπιψαύσει Rth ‖ 7 ἀμέστων
A m. pr., στ in σσ m. r., corr. Eb; ἄμειβον Rth, θέμις σῶν
Schnw ‖ 8 τῆνδε, ν ex σ, ipse A m. pr. (Eb), τῆσδε vulgo ‖
9 ζῶντα A, corr. Fx, cf. 108, 13. 11, 4. 57, 2. 135, 2 ‖ 10 in
initio aut φῑλ (Hom. ∠ 155) aut anaclasi admisit, cf. ad
Herond. III 7; φιλαγρέταισιν Eb, φηλαγρευταῖς Lm, θηραγρεύταις
Rth ‖ 11 κἀσφαλῶς Ah, sed cf. Xen. Cyn. 6. 8, A. P.
IX 264, 8; κάλῳς Eb ex F, qui addit ἐπί τινι δένδρῳ; nonu potest
σφαλοῖς ‖ 12 ὁ θὴρ in senario novicio interpolatum, cf.
75, 4 | τὴν σριαν A m. pr., τ` σρα ═ τὸν σωτῆρα m. rec. ut
versum restitueret | 12 Lm, legit B
ὁ μῦς δὲ λάθρῃ χηραμοῦ προπηδήσας,
στερρόν τʼ ὁδοῦσι βραχυτάτοις βρόχον κείρας
ἔλυσε τὸν λέοντα, τοῦ τὸ φῶς βλέψαι
ἐπάξιον δοὺς μισθὸν ἀντιζωγρήσας.
σαφὴς ὁ μῦθος εὖ νοοῦσιν ἀνθρώποις,
σῴζειν πένητας, μηδέ των ἀπελπίζειν,
εἰ καὶ λέοντα μῦς ἔσωσʼ ἀγρευθέντα.
Ἀρχὴ τοῦ β τμήματος.
IIΜῦθος μέν, ὦ παῖ βασιλέως Ἀλεξάνδρου,
Σύρων παλαιῶν ἐστιν εὕρεμʼ ἀνθρώπων,
οἳ πρίν ποτʼ ἦσαν ἐπὶ Νίνου τε καὶ Βήλου.
πρῶτος δέ, φασίν, εἶπε παισὶν Ἐλλήνων
Αἴσωπος ὁ σοφός, εἶπε καὶ Λιβυστίνοις
f. 38aλόγους Κυβίσσης. ἀλλʼ ἐγὼ νέῃ μούσῃ
δίδωμι, φαλάρῳ χρυσέῳ χαλινώσας
τὸν μυθίαμβον ὥσπερ ἵππον ὁπλίτην.
ὑπʼ ἐμοῦ δὲ πρώτου τῆς θύρης ἀνοιχθείσης
εἰσῆλθον ἄλλοι, καὶ σοφωτέρης μούσης
II, 6e ═ I 16 | 7e ═ 76, 14
107, 13 μῦσ` praeter ` m. r. in ras. | λάθρη A, de B* cf. prol. ‖
15 τοῦ το A, corr. Ah Lm ‖ 17—19 ═ prom. B, epim. MP1,
del. Fx, cf. 43, 18 | ἐυνοοῦσιν A (εὐνοοῦντες BP1M), corr. Bgk ‖
18 μηδὲ τῶν A, corr. Bgk, μηδέ πως FxSchw, μηδʼ ὅτων Ah.
Iulian. l. s. (ὁ μῦς τὸν λέοντα τῷ μισθῷ σώσας) legit v. 16, vix
legit v. 17 sqq. ‖ ἀρ τοῦ β τμήματος A m. pr., β in μ mutavit,
τμήματος linea circumducta delevit m. rec.; cf. Avian. test. 9
II cf. Hermog. Theon. prog.; Diogen. paroem. I p. 178. 180 ||
2 παλαιῶν A, παλαιόν Fx Lm, vix recte ‖ 4 φασὶν FxSchnw,
πᾶσιν A ‖ 5 λίβυς, τινὸς A, corr. Schnw, Λιβυστῖνος Db Ah;
5e Κίβυσσός τις et 6 λ. Λιβύσσης Benfey ‘Or. et Occ.’ I 364 ||
6 λόγου A, corr. Ah | λιβύσσης A, corr. Schnw; conl. Diogen.
Κύβισσαν Κιβύσσης Ah | Bgk ‖ 7 φαλάρῳ Db, καθαρῶι A ‖
9 θύρας A ‖ 10 σοφωτέρας A
γρίφοις ὁμοίας ἐκφέρουσι ποιήσεις,
μαθόντες οὐδὲν πλεῖον ἢ ’μὲ γινώσκειν.
ἐγὼ δὲ λευκῇ μυθιάζομαι ῥήσει,
καὶ τῶν ἰάμβων τοὺς ὀδόντας οὐ θήγω,
ἀλλʼ εὖ πυρώσας, εὖ δὲ κέντρα πρηύνας,
ἐκ δευτέρου σοι τήνδε βίβλον ἀείδω.
Μυῶν ὃ μέν τις βίον ἔχων ἀρουραῖον,
ὃ δʼ ἐν ταμείοις πλουσίοισι φωλεύων,
ἔθεντο κοινὸν τὸν βίον πρὸς ἀλλήλους.
ὁ δʼ οἰκόσιτος πρότερος ἦλθε δειπνήσων
ἐπὶ τῆς ἀρούρης ἄρτι χλωρὸν ἀνθούσης·
τρώγων δʼ ἀραιὰς καὶ διαβρόχους σίτου
ῥίζας μελαίνῃ συμπεφυρμένας βώλῳ
„μύρμηκος“ εἶπε „ζῇς βίον ταλαιπώρου,
ἐν πυθμέσιν γῆς κρίμνα λεπτὰ βιβρώσκων.
ἐμοὶ δʼ ὑπάρχει πολλὰ καὶ περισσεύει·
τὸ κέρας κατοικῶ πρὸς σὲ τῆς Ἀμαλθείης.
f. 38bεἴ μοι συνέλθοις, ὡς θέλεις ἀσωτεύσῃ,
παρεὶς ὀρύσσειν ἀσφάλαξι τὴν χώρην.“
108, 1e cf. 33, 5 | 3e ═ 31, 1. 33, 23. 64, 1 | 10e ═ 1, 4
II, 11 ἤ με γινώσκειν A (═ ἢ ἐμὲ ἀναγινώσκειν, ut fures
argumentorum), cf. Lat. cognoscere librum; ἢ γεγωνίσκειν Burges
Rev. de ph. I 460 (Nck), cf. Cr p. 195 adn. ‖ 13 λουκὴ A,
corr. Bss ‖ 14 οὐ ipse A | θήγων Schnw
108 B 94 F 121; myth. p. 217; v. 17 sq. 24 sq. 31 sq. Suid. ‖
1 ἀρουρίτην? Eb, possis ἀρουραίων (Rth, cf. 33, 5) ‖ 6 σίτουσ A,
corr. m. rec., sed vetusta ‖ 7 μελαίνης A m. pr., corr. m. r.,
ut 6 | βόλῳ, ο in ω corr. m. recc., ῥίζας σὺν τοῖς βώλοις B ‖
8 ζῆς A ‖ 9 πυθμέσι A m. pr, ν m. rec. | κρίμνα Eb ‖
11 Ἀμαλθαίης A, corr. m. rec.; cf. imitatorem p. 217
12 συνέλθης, η del, οι superscr. m. pr. A, συνέλθῃς Rth, συνέλθοις
plerique ‖ 13 ἀσφάλαγξι, litt. γ interiecta m. pr. A,
cf. Et. ‘M.’ p. 161, 5 (Herodian. II p. 169 630 L.)
ἀπῆγε τὸν μῦν τὸν γεηπόνον πείσας
εἰς οἶκον ἐλθεῖν ὑπό τε τοῖχον ἀνθρώπου.
ἔδειξε δʼ αὐτῷ, ποῦ μὲν ἀλφίτων πλήθη,
ποῦ δʼ ὀσπρίων ἦν σωρὸς ἢ πίθοι σύκων
στάμνοι τε μέλιτος σώρακοί τε φοινίκων.
ὃ δʼ ὡς ἐτέρφθη πᾶσι καὶ παρωρμήθη
καὶ τυρὸν ἦγεν ἐκ κανισκίου σύρων,
ἀνέῳξε τὴν θύρην τις· ὃ δʼ ἀποπηδήσας
στεινῆς ἔφευγε δειλὸς ἐς μυχὸν τρώγλης,
ἄσημα τρίζων τόν τε πρόξενον θλίβων.
μικρὸν δʼ ἐπισχὼν, εἶτʼ ἔσωθεν ἐκκύψας
ψαύειν ἔμελλεν ἰσχάδος Καμειραίης·
ἕτερος δʼ ἐπῆλθεν ἄλλο τι προαιρήσων·
οἳ δʼ ἔνδον ἐκρύβοντο. μῦς δʼ ἀρουρίτης
„τοιαῦτα δειπνῶν“ εἶπε „χαῖρε καὶ πλούτει,
καὶ τοῖς περισσοῖς αὐτὸς ἐντρύφα δείπνοις,
ἔχων τὰ πολλὰ ταῦτα μεστὰ κινδύνων.
ἐγὼ δὲ λιτῆς οὐκ ἀφέξομαι βώλου,
ὑφʼ ἣν τὰ κρίμνα μὴ φοβούμενος τρώγω.“
f. 39a Ταῦτα ῥητέον τῷ ἐν προσχήματι φιλίας κα | καῖς συμβουλίαις
ἀπάγειν ἡμᾶς βουλομένῳ ζωῆς ἀταράχου καὶ κινδύνοις καθυποβάλλαι
χάριν ῥεουσῶν ἡδονῶν.
108, 15me cf. 12, 11 | 20 cf. 140, 1 | 22me ═ 112, 2; cf.
31, 17. 118, 6 | 24i ═ 84, 2 | 24e ═ 96, 1
108, 16 πλήρη A, πλήθη copiae Fx Bt Rth; θήκη Eb; πήρη
(Lm) vix admitti potest, cf. A. P. VI 95, 2; lacuna (Mk Hermae
I 323) non statuenda ‖ 17 sq. Suid. s. σωράκους | πίθος S ‖
21 ἀνέωξε A, ἤνοιξε B | θύραν A ‖ 22 εἰς Rth ‖ 24 sq. Suid.
s. Καμειραία ἰσχάς | δʼ S, τʼ A | εὖτʼ S ‖ 25 Καμειραίας S ‖
27 ἀρουρείτης A, ἀρουραῖος C, cf. Herodian. I 75 L. ‖ 27 sq. ὁ δὲ
ἀ. μῦς καίπερ τοσαῦτα πεινῶν εἶπε· „χ. κ. πλ. B ‖ 28 εἶπεν
A ‖ 29 αὐτὸς ═ μόνος; si offendit δειπνῶν — δείπνοις,
Μὴ λοξὰ βαίνειν· ἔλεγε καρκίνῳ μήτηρ,
„ὑγρῇ τε πέτρῃ πλάγια κῶλα μὴ σύρειν.“
ὃ δʼ εἶπε „μῆτερ ἡ διδάσκαλος, πρώτη
ὀρθὴν ἄπελθε, καὶ βλέπων σε ποιήσω.“
Ἀντίρρησιν ὁ μῦθος ἔχει πρὸς τοὺς ἐναντίας τοῖς ἔργοις διδασκαλίας
ποιουμένους.
Μέλλων ὁδεύειν τῆς κυνός τις ἑστώσης
εἶπεν „τί χάσκεις; πάνθʼ ἕτοιμά σοι ποίει·
μετʼ ἐμοῦ γὰρ ἥξεις.“ ἣ δὲ κέρκον οὐραίης
ἄρασά φησι ,,πάντʼ ἔχω· σύ βαρδύνεις.“
Πρὸς ἄνδρα ἀπαρασκεύαστον πρὸς τὸν ἐν ἑτοιμασίᾳ ὄντα
καὶ περὶ συνοδοιπορίας κατεπείγοντα ὁ λόγος εὔκαιρος.
Μικρέμπορός τις ὄνον ἔχων ἐβουλήθη,
τοὺς ἅλας ἀκούων παρὰ θάλασσαν εὐώνους,
109, 2e ═ 14, 2 ‖ 110, 2 cf. 75, 5
coll. 95, 28. 75, 8. Soph. Ood. R. 1327 possis τοιαῦτα λοιπὸν
vel ταῦτʼ οὖν τὸ λοιπὸν ‖ p. 100, 31 λειτῆς A ‖ 31 sq. Suid.
s. κρῖμνον ‖ 32 ᾗ? Cr | κρῖμνα Eb
109 B 91 P1 59΄ Avian. 3; Aphth. 11; tetr. I 34; aliunde Eust.
op. XlV p. 108 1 sq. orationis directae signa sustulit Rth ‖
3 εἶπε er. ν A ‖ 4 ὀρθὰ βάδιζε καὶ βλ. σε ζηλώσω B; ἔπελθε Fx,
πρό- Hecker, ἄγʼ ἐλθέ Schnw ‖ Epim. ἐναντία A, c m. recc. |
fabulam decurtatam esse sine causa suspicatus est Rth
110 Paraphr. invenitur in cod. Marc. 690, f. 81v, cf. Stud.
Ital. I 192 ‖ 1 κυνός, υ ex οι m. rec. A ‖ 2 πάντʼ A, τ
ex θ m. pr. ‖ 3 ἔξεις Nck | οὐραίησ A (═ οὐρᾶς ═ ani vel
ex ano, cf. Eustath. Od. ξ 213 p. 1758, 58; Herodian. I p. 531, 9 L.);
οὐραίην plerique, οὐρείην inepte Gb Rth, qui ‘fabulam subobscenam
? Babrio tribuere’ dubitat ‖ 4 σὺ δὲ βραδύνεις A,
corr. Ah alii; δηθύνεις Nck (Phil. IV 198), alii aliud ‖ Epim.
πρ. κ. Bσs
111 B 92 P1 59, F 122 (Au 176 Pr 179); tetr. I 57; fabulam
‘Babrio plane indignam esse’ putat Fx p. 55 (cf. Piccolos Rev.
encycl. 1846 p. 253), sed de Thaleta haec narrantur, Ael. n. an. VII
42, Plut. soll. an. 16 p. 971 ‖ 1 μικρὸς ἔμπορος A, corr. ex BP1
τούτους πρίασθαι, φορτίσας τε γενναίως
τὸν ὄνον κατῆγε. τῆς δʼ ὁδοῦ προκοπτούσης
ὤλισθεν ἄκων εἰς τι ῥεῖθρον ἐξαίφνης,
καὶ συντακέντων τῶν ἀλῶν ἐλαφρύνθη,
f. 39bῥᾴων δʼ ἀνέστη καὶ παρῆν ἀμοχθήτως
εἰς τὴν μεσόγεων. τοὺς ἅλας δὲ πωλήσας,
πάλιν γομώσων τὸν ὄνον ἦγε καὶ πλείω
ἔτʼ ἐπετίθει τὸν φόρτον. ὡς δὲ μοχθήσας
διέβαινε τὸν ῥοῦν, οὗπερ ἦν πεσὼν πρῴην,
ἑκὼν κατέπεσε, καὶ πάλιν γόμους τήξας
κούφως ἀνέστη, γαῦρος ὥς τι κερδήσας.
ὁ δʼ ἔμπορος μὲν ἐπενόησε καὶ πλείστους
σπόγγους κατῆγεν ὕστερον πολυτρήτους
ἐκ τῆς θαλάσσης, τοὺς δʼ ἅλας μεμισήκει.
ὁ δʼ ὄνος πανούργως, ὡς προσῆλθε τῷ ῥείθρῳ,
ἑκὼν κατέπεσεν· ἀθρόως δὲ τῶν σπόγγων
111, 5e ═ 116, 8 | 7e ═ 103, 9 | 18 i ═ 12
111, 3 τούτων Piccolos (Eb), ὄντας Lm | πριᾶσθαι A m. pr.,
corr. m. r. | φορτήσας A ‖ 4 ἀνῆγε? | προκυπτούσης O. Jahn ‖
6 ἐλαφρύνθη AB, ἠλ- Lm; cf. 95, 47 ‖ 8 μεσόγειον A, corr.
Db; cf. Zenob. volg. I 12 (Mill. II 86) εἰς τὴν μεσόγεων γὰρ
ἀναβάντες οἱ ἔμποροι ἐκόμιζον ἅλας ‖ 10 ἔτʼ add. Lm Hm ‖
11 παρέβαινε O. Jahn ‖ 12 ὅλους τήξας A, corr. Bgk (γόμον
Eb); δʼ ὅλους Lewes Schnw (postea Rth), παλιμβόλως M. Schmidt
(postea Gb); δόλους τεύξας Mk ‖ 13 ἀνέστη γαῦρος (suprascr.
β α m. rec.) κοῦφος A, corr. Eb; num ἀνῄει? | κερδήνας
Hecker Eb ‖ 14 τέχνην μὲν ἐπενόησε κ`, πλείστους A m. pr., μὲν
del, ἐπινοεῖ corr. del. -σε m. rec.; τέχνην sustulit Eb; restitui
ἐπενόησε, cf. F ἐπενόησεν αὐτοῦ τὰς διανοίας; τέχνην ἑτέραν
νοήσας perperam B; — τέχνην γὰρ ὑπενόει — Bgk, possis ὃ δὲ
τὴν τ. ‖ 15 ἀνῆγεν? ‖ 16 τοὺσθ᾿ ἅλλας A, corr. Eb ‖ 17 πανοῦργως
A m. pr., -ούργως cum m. r. plerique; accentus num
lectionis πανοῦργος indicium? | προῆλθε A, corr. ex B (Lm) ‖
18 ἑκὼν κατέπεσε AB, ὁ δὲ ἀπιὼν κ. F; correctura (τρίτον Sdl,
ἔθων? Eb) non opus est | ἁθρόως, ἁ- ex ἀ- m. pr. A
διαβραχέντων πᾶς ὁ φόρτος ὠγκώθη,
βάρος δὲ διπλοῦν ἦλθε βαστάσας νώτοις.
πολλάκις ἐν οἷς τις ηὐτύχησε καὶ πταίει.
Μῦς ταῦρον ἔδακεν. ὃ δʼ ἐδίωκεν ἀλγήσας
τὸν μῦν· φθάσαντος δʼ εἰς μυχὸν φυγεῖν τρώγλης,
ὤρυσσεν ἑστὼς τοῖς κέρασι τοὺς τοίχους,
ἕως κοπωθεὶς ὀκλάσας ἐκοιμήθη
παρὰ τὴν ὀπὴν ὁ ταῦρος. ἔνθεν ἐκκύψας
ὁ μῦς ἐφέρπει, καὶ πάλιν δακὼν φεύγει.
ὃ δʼ ἐξαναστὰς οὐκ ἔχων ὃ ποιήσει
f. 40aδιηπορεῖτο· τῷ δʼ ὁ μῦς ἐπιτρύξας
„οὐχ ὁ μέγας ἀεὶ δυνατός. ἔσθʼ ὅπου μᾶλλον
τὸ μικρὸν εἶναι καὶ ταπεινὸν ἰσχύει.“
Μάνδρης ἔσω τις πρόβατα συλλέγων δείλης
κνηκὸν μετʼ αὐτῶν λύκον ἔμελλε συγκλείειν.
ὁ κύων δʼ ἰδὼν πρὸς αὐτὸν εἶπε ,,πῶς σπεύδεις
τὰ πρόβατα σῶσαι, τοῦτον εἰσάγων ἥμιν;“
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐκ ἀσφαλὴς ἡ μετὰ τῶν κακῶν συνοικία.
111, 19e ═ 86, 5 | 20e ═ 41, 1 ‖ 112, 2e ═ 168, 22 |
4 i e ═ 16, 5 | 5e ═ 96, 1, cf. 108, 24 | 7m e ═ 2, 4 | 10 cf. 4, 7
111, 19 ὀγκώθη A ‖ [21] Lm, tuetur Bgk | καὶ πίπτει BP1F
112 Avian. 31 ‖ 3 cf. 31, 13. 19; num τὰς βώλους? ‖
5 ἔνθεν δʼ A, corr. Db, cf. 96, 1 ‖ 7 κοὐκ Bgk | ὀργίλως
ὃ π. Eb, cf. l. sim. ‖ 8 ἐπιτρίξας? cf. 108, 23 ‖ 9 ἀεὶ A.
m. pr., αἰ- m. rec.
113 B 89 P1 57; tetr. II 27; vetusta παροιμία ἐξηπλωμένη
(cf A. P. V 178, 8, Plaut. Pseud. I 2, 8, Cic. Phil. III 11 27,
Ps. -Diog. 496 p. 269), quam ut Christianam suspectavit Rth ‖
1 δειλῆς A ‖ 2 κνάκον A m. pr. -ὸν m. r., corr. Bss, cf.
122, 12 ‖ συγκλεῖσαι B ‖ 3 sq. πῶς τὰ πρόβατα θέλων σῶσαι
τοῦτον εἰσάγεις ἔσω BP1, unde v. 3 σπεύδων v. 4 εἰσάγεις Bgk ‖
4 σῶσαι AB, σῷσαι plerique | ἡμῖν A, εἴσω ex B*Bgk
Μεθύων ἐλαίῳ λύχνος ἑσπέρης ηὔχει
πρὸς τοὺς παρόντας ὡς ἑωσφόρου κρείσσων
ἅπασι φέγγος ἐκπρεπέστατον λάμπειν.
ἀνέμου δὲ συρίσαντος εὐθὺς ἐσβέσθη
πνοιῇ ῥαπισθείς. ἐκ δὲ δευτέρης ἅπτων
εἶπέν τις αὐτῷ ,,φαῖνε, λύχνε, καὶ σίγα·
τῶν ἀστέρων τὸ φέγγος οὐκ ἀποθνήσκει.“
Ὁ μῦθος ἡμᾶς διδάσκει μηδαμῶς φυσιοῦσθαι ἐπὶ τοῖς τοῦ βίου
λαμπροῖς, ἐπισταμένους μηδὲν εἶναι μόνιμον.
Νωθὴς χελώνη λιμνάσιν ποτʼ αἰθυίαις
λάροις τε καὶ κήυξιν εἶπεν ἀγρώσταις
„κἀμὲ πτερωτὴν εἴθε τις πεποιήκει.“
τῇ δʼ ἐκ τύχης ἔλεξεν αἰετὸς ταῦτα·
f. 40b„πόσον, χέλυμνα, μισθὸν αἰετῷ δώσεις,
114, 1e ═ 14, 1 | 3i ═ 95, 80 | 4e ═ 128, 1 | 7e ═ 121, 4
114 V 114 (Kn. p. 675); B 90 P1 58 ‖ 2 Ἑωσφ.? ‖ 3 λάμπειν
ἅπασιν ἐκπρ. φέγγος AV, transp. Eb; ἅπας in versus initio ponere
amat Babr. | ὡς ὑπὲρ ἥλιον . . λάμπει B; λάμπει Eb. cf. 14, 1.
43, 5 ‖ 4 ἀνέμου δὲ πνοῆς συρρεύσαντος BP1 ‖ 5 πνοῆ A,
πνοιῇ V (Fx) | ῥαπισθεὶς A m. pr, corr. m. r.; ῥιπισθεὶς in mg.
non legitur ‖ 6 αὐτῶ A | φαῖνε, λύχνε, καὶ σίγα VB* βαιὸν
(β ex μ) ἦν λύχνου [ci. λύχνε] πνεῦμα A | τῶν B*V, τῶν δʼ A ‖
7 οὔποτʼ ἐκλείπει VB ‖ Epim. Ὁ μυ A | ἐπισταμένους, -ους
ex -οις m. pr. A | Aliud epimythium in BP1 Ὅτι οὐ δεῖ τινα ἐν
ταῖς δόξαις καὶ τοῖς λαμπροῖς (τ. λ. καὶ τῇ δόξῃ P1) τοῦ βίου
τυφοῦσθαι κτλ. | ἀρχὴ τοῦ ν m. 2 in mg.
115 Avian. 2, myth. p. 218, tetr. I 40; cf. F 193 (Au 229) ‖
1 λιμνάσιν, in marg. λιμναίαις A m. pr., quod del. m. r., cf. 24. 3
4 ἐντυχὼν Eb Mk Herm. I 323, Thompson Journ. of philol.
XII 24 | ταῦτα A, tentavi κύρσας (134, 19) vel νώσας, σκώπτων
Eb p. XI ‖ 5 χέλυνα Schnw Phil. I 379, χέλυννα Mk, sed cf.
Herodian. I p. 265, 31 sq. L.
ὅστις σ᾿ ἐλαφρὴν καὶ μετάρσιον θήσω;“
„τὰ τῆς Ἐρυθρῆς πάντα δῶρά σοι δώσω.“
„τοιγὰρ διδάξω“ φησίν. ὑπτίην δʼ ἄρας
ἔκρυψε νέφεσιν, ἔνθεν εἰς ὄρος ῥίψας
ἤραξεν αὐτῆς οὖλον ὄστρακον νώτων.
ἣ δʼ εἶπεν ἐκψύχουσα ,,σὺν δίκῃ θνήσκω·
τί γὰρ νεφῶν μοι, καὶ τίς ἦν πτερῶν χρείη,
τῇ καὶ χαμᾶζε δυσκόλως προβαινούσῃ;“
Νυκτὸς μεσούσης ᾖδε παῖς τις εὐφώνως.
γυνὴ δʼ ἀκούει τοῦδε, κἀξαναστᾶσα
θυρίδων προκύπτει, καὶ βλέπουσα τὸν παῖδα
λαμπρῆς σελήνης ἐν φάει καλὸν λίην,
τὸν ἄνδρʼ ἑαυτῆς καταλιποῦσα κοιμᾶσθαι
κάτω μελάθρων ἦλθε, καὶ θύρης ἔξω
ἐλθοῦσ᾿ ἐποίει τὴν προθυμίην πλήρη.
ὡνὴρ δὲ ταύτης ἐξανίστατʼ ἐξαίφνης
ζητῶν ὅποὐστί, κοὐκ ἰδὼν δόμων εἴσω
μηδὲν χανών τε καὐτὸς ἦλθεν εἰς οἶμον.
115, 11me cf. 122, 14 | 12 sq. cf. 132, 27. 131, 8 ‖ 116
1e ═ 73, 2 | 7e cf. 46, 6 | 8e ═ 18, 11. 111, 5. 124, 1
115, 8 τοὶ γὰρ A ‖ 10 num αὐτοῖς — νώτοις vel αὐτοῖς
οὖλον ὀστράκοις νῶτον? cf. Ael. nat. an. XVI 1. XIV 17
11 θνήισκω A ‖ 12 τίς Bt Lm, cf. prol. p. III1 | πτερῶν (πτ m.
pr. e corr.) χρεία A
116 V 129 (Kn p. 677); Apul. met. IX 26, Mart. II 47. 49. 60;
cf. Cr p. 216 5, Schm mus. Rh. XXVI 203 ‖ 2 κἐξαναστᾶσα V ‖
4 λαμπρᾶς et λίαν A ‖ 5 ἄνδρα αὐτῆς V | εὕδοντα ἐκλιποῦσα V ‖
7 ἕρπουσ᾿ corr. non opus | τῆι προθυμιηι A, corr. Bss | πλήρη
A, πᾶσαν V ‖ 8 ὡ᾿ νὴρ A, ἀνὴρ V, ἀ- Lm | δʼ ἐγερθεὶς? ‖ 9 ζητῶν
ἐφευρεῖν V | δὲ ποῦ᾿? | ὁποὐστί, ι ex η m. pr. A | δόμον ἴσω
A ‖ 10 μηδὲν χανών A, suprascr. m. rec. μελήσας (═ μελλ.), cf.
110, 2, adn. 95, 63, Semon. 7, 110, μηδὲν χαυνῶν V, cf. Spp
p. 1576; ἀμηχανῶν Ah, μηδὲν χαλῶν Kn | τι Bgk Spp p. 1576
coll. 98, 3 | ὁισοιμαι A m. pr., εἰς οἷμον corr m. rec.; εἰς οἶκον V
καὶ τῇ συνεύνῳ φησί „μηδὲν ἐκπλήσσου,
τὸν παῖδα δʼ ἡμῶν πεῖσον ἐν δόμοις εὕδειν.“
f. 41aὃν καὶ λαβὼν παρῆγεν. εἶτα κἀκεῖνος,
ἄμφω θελόντων δρᾶν τι, τῇδʼ ἐρᾳθύμει.
τουτὶ μὲν οὕτως· ἔμφασις δὲ τοῦ μύθου,
κακὸν ἐπιχαίνειν, ὅταν ἔχῃ τις ἐκτῖσαι.
Νεώς ποτʼ αὐτοῖς ἀνδράσιν βυθισθείσης
ἰδών τις ἔλεγεν ἄδικα τοὺς θεοὺς κρίνειν·
ἑνὸς γὰρ ἀσεβοῦς ἐμβεβηκότος πλοίῳ
πολλοὺς σὺν αὐτῷ μηδὲν αἰτίους θνῄσκειν.
καὶ ταῦθʼ ὁμοῦ λέγοντος, οἷα συμβαίνει,
πολλῶν ἐπʼ αὐτὸν ἐσμὸς ἦλθε μυρμήκων,
σπεύδοντες ἄχνας πυρίνας ἀποτρώγειν·
ὑφʼ ἑνὸς δὲ δηχθεὶς συνεπάτησε τοὺς πλείους.
Ἑρμῆς δʼ ἐπιστὰς τῷ τε ῥαβδίῳ παίων
116, 11ma ═ 30, 9 ‖ 117, 5e ═ 132, 9. 171, 8 | 6 cf.
72, 7 | 9i ═ 20, 6 (84, 1) | 9me ═ 98, 16. 125, 30; cf. 28, 1
116, 11 ἐκπλήττου V ‖ 12 ἡμῖν Lm | εἰς δόμους A, vix
servandum, corr. Hartung | εὕδειν A, σπεύδειν Eb, ἥκειν Schw,
possis ἕρπειν ‖ 13 cf. Mart. Apul. l. s. p. 171, 15 Eyss.; eadem
ratione Demosthenis uxor eandem iniuriam ulta esse dicitur, cf.
Athen. XIII p. 593 A (Idom. FHG. II 492) ‖ 14 δρᾶν. τί τῆιδ
(‘hac ratione’) A, ἥδ᾿ V; χἥδ᾿ Lm Schnw | ἐραθύμει AV (cf. Suid.
s. ῥᾳθυμεῖν τοῖς ἀφροδισίοις σχολάζειν, LXX Maccab. II 64);
de sententia loci cf. Apul. met. IX 27. 28 Martial. XI 43
Catull. 56, 7; exitus mutilatus? ‖ [15. 16] Eb | κακὸν ἐπιχαίρειν
A, corr. ut videtur ex κακοῦ ἔστι χ., em. Bgk | κακόν ἐστι δαίρειν
Lm (δαρθεῖν Polyla) ‖ Post v. 16 spat. duorum versuum A
117 Tab. cer. IVvo 6, V 122 (p. 676 Kn), B 95; de sententia
cf. Aesch. Sept. 589, Eurip. fr. 852, 5 N.; Hor. c. III 2, 29 ‖ 2 ἔλεγεν
ἄδικα A, αδικωσειπεν Tab., ἀδίκως ἔλεγε BV | κρίνυν V ‖
3 πλείω V ‖ 4 μηθεν T ‖ 5 λέγοντες A, -τος BV ‖ 6 πολυσεισαυτονηκεθεσμοσ
κτλ. T, ἵκεθ᾿ ἑ. Hss ‖ 7 σπεύδων τὰς V ‖
8 συνεπάτει V | τοὺς πλείους bene A, τοὺς πάντας VB Kh Gb,
τοὺς ἄλλους e T Hss | δ᾿ V, δὲ B, τ᾿ A ‖ 9 ρα βδιων. ξασ T,
ῥ. νύξας Hss, cf. proleg. p. XI2
„εἶτʼ οὐκ ἀνέξῃ“ φησί „τοὺς θεοὺς εἶναι
ὑμῶν δικαστὰς οἷος εἶ σὺ μυρμήκων;“
Ὁ λόγος διδάσκει ἡμᾶς μηδὲν ψέγειν τὰς τοῦ θεοῦ περὶ τοὺς
ἀνθρώπους ἀκαταλήπτους οἰκονομίας, κἂν ἄδικοι τοῖς ἀπαιδεύτοις
δοκοῖεν εἶναι.
Ξουθὴ χελιδών, ἡ πάροικος ἀνθρώπων,
ἦρος καλιὴν ηὐθέτιζεν ἐν τοίχῳ,
f. 41bὅπου γερόντων οἶκος ἦν δικαστήρων·
κἀκεῖ νεοσσῶν ἑπτὰ γίνεται μήτηρ,
οὔπω πτερίσκοις πορφυροῖς ἐπανθούντων.
ὄφις δὲ τούτους ἑρπύσας ἀπὸ τρώγλης
ἅπαντας ἑξῆς ἔφαγεν. ἡ δὲ δειλαίη
παίδων ἀώρων συμφορὰς ἐπεθρήνει,
„οἴμοι“ λέγουσα, „τῆς ἐμῆς ἐγὼ μοίρης·
ὅπου νόμοι γὰρ καὶ θέμιστες ἀνθρώπων,
ἔνθεν χελιδὼν ἠδικημένη φεύγω.“
Κατὰ δικαστῶν ὁ λόγος βοηθεῖν δυναμένων τοῖς μηδὲν κακὸν
πράξασι, καὶ τούτοις ὑπὸ μειζόνων ἀδικουμένοις μηδεμίαν
ἀνάληψιν παρεχομένων.
118, 5 cf. 88, 4. 95, 3. 108, 5 | 8 cf. 12, 3. 4. 24 | 9 cf. 7, 14
117, 10 οὐκ ἀνέξῃ A, οὐκ ἀνέχῃ B, οὐν κἀνέξῃ V, ειτουκοιει
T || 10. 11 εἶναι ὑμῶν bene A, τουοθ εουσημωνειναι δ. T,
ὑμῶν εἶναι etiam V, cf. prol p. XLIV | οποιος T || Epim. ὁ λ. δηλοῖ
μηδένα τολμᾶν κτλ. V, verius ft., nam μηδένα in A. legit Eb | θῦ
(= θεοῦ) et ἀνους A | δοκοῖεν V, δοκεῖεν A, δοκῶσιν Eb, ἀρχὴ
τοῦ ξ m. 2 in mg.
118 B 96 P1 60, F 190; tetr. I 56; paraphr. inest in cod.
PaI. Vat. 124 || 1 ξένη BP1, om. F || 5 ἐπανθούντω ut
solet A. || [5] Gb temere; quae non exprimunt paraphrases
omnino longe ab A recedunt || vv. 5 et 6 sedes mut. Sdl Bgk
v. 5 πορφυροῖσιν ἀνθοῦντας Sdl; πτερίσκων πορφυρῶν Bgk
8 ἀπεθρήνει Fx || 10 θέμιστες ipse A. || 11 φεύγει A, corr.
Lm, ἐγὼ ἠδικήθην vel ἠδίκημαι paraphr.; hirundo hominum
ἱκέτις Au 39 Aes. 417 H. || Epim. κακῶς Eb | τούτους — ἀδικουμένους
A, corr. Bss
Ξύλινόν τις Ἑρμῆν εἶχεν· ἦν δὲ τεχνίτης.
σπένδων δὲ τούτῳ καὶ καθʼ ἡμέρην θύων
ἔπρασσε φαύλως. τῷ θεῷ δʼ ἐθυμώθη,
χαμαὶ δʼ ἀπεκρότησε τοῦ σκέλους ἄρας.
χρυσὸς δὲ κεφαλῆς ἐρρύη καταγείσης·
ὃν συλλέγων ἄνθρωπος εἶπεν „Ἑρμεία,
σκαιός τίς ἐσσι καὶ φίλοισιν ἀγνώμων,
ὃς προσκυνοῦντας οὐδὲν ὠφέλεις ἥμας.
ἀγαθοῖς δὲ πολλοῖς ὑβρίσαντας ἠμείεψω.
f. 42aτὴν εἰς σὲ καινὴν εὐσέβειαν οὐκ ᾔδειν.“
καὶ τοὺς θεοὺς Αἴσωπος ἐμπλέκει μύθοις,
βουλόμενος ἡμᾶς νουθετεῖν πρὸς ἀλλήλους.
πλέον οὐδὲν ἕξεις σκαιὸν ἄνδρα τιμήσας,
ἀτιμάσας δʼ ἂν αὐτὸν ὠφεληθείης.
Ὁ τελμάτων ἔνοικος, ὁ σκιῇ χαίρων,
ὁ ζῶν ὀρυκτοῖς βάτραχος παῤ εὐρίποις,
εἰς γῆν παρελθὼν ἔλεγε πᾶσι τοῖς ζῴοις·
„ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων,
119, 2m = 10, 7 | 3e = 82. 2 | 4m e = 42, 4 | 7 e = 95. 17
120, 3 e = 56, 1 | 4e = 21, 2. 85, 3
119 B 97, F 21, A Cor. 128; cf. Clem. protr. lI 27 p. 7 S.
2 ἡμέραν A. || 6 ἄνθρωπος A, corr. Lm; ὁ ἄνθρωπος BF
τὸν? | Ἑρμείη Rth || 7 στρεβλός τις BF | εἶ A, ἐσσι Ahr coll.
77, 7, εἶ ⟨σὺ⟩ Bgk || 8 ἡμᾶς A | ὠρελεῖς A || 9 ἀγαθοῖς AB, καλοῖς
F || 10 om. paraphr. | κενὴν A, corr. Bss || 11 καὶ
vocis κ littera ad mg. proiecta m. r. || 13 ἄνδῤ ἀτιμήσας
A corr. m. pr. || [11—14] Eb; 13. 14 = prom. BF; ad v. 11
cf. Himer. XX 4, sed versus utique dubii || Post v. 14 duorum
vv. spatium vacuum | ἀρχὴ τοῦ ο A m. 2 in mg.
120 V 20 (Kn p. 672), B 113, F 154 liberius A 135; Arian. 6;
tetr. lI 29, cf. Aphthon. 24 (= Nicol. 7, Rhet 268 W.), Themist.
περὶ ἀρετῆς mus. Rhen XXVII p. 458 || 2 εὐρύποισ, υ in ι corr.
m. pr. A || 4 εἶναι A (Av. 6, 5?), εἰμι parphr.
οἵων τάχʼ οὐδεὶς οἶδεν, οὐδʼ ὁ Παιήων,
ὃς Ὄλυμπον οἰκεῖ καὶ θεοὺς ἰατρεύει.“
„καὶ πῶς“ ἀλώπηξ εἶπεν „ἄλλον ἰήσῃ,
ὃς σαυτὸν οὕτω χλωρὸν ὄντα μὴ σῴζεις;“
Πρὸς ἄνδρα ἀμαθῆ καὶ ἀπαίδευτον, ἄλλους παιδεύειν ἐπαγγελλόμενον.
Ὄρνις ποτʼ ἠσθένησε. τῇ δὲ προσκύψας
αἴλουρος εἶπε „πῶς ἔχεις; τίνων χρῄζεις;
ἐγὼ παρέξω πάντα σοι· μόνον σῴζου.“
ἡ δʼ ὄρνις εἶπεν μῦθον ἄξιον γνώμης·3b
ἣ δʼ „ἢν ἀπέλθῃς“, εἶπεν „οὐκ ἀποθνήσκω.“
f. 42b Πρὸς τοὺς πονηρᾷ διαθέσει χρηστότητα ἐπιδεικνυμενους ὁ λόγος
εὔκαιρος.
121, 1 e = 130, 7, cf. 96, 1 | 2 m = 103, 12 | 4 e = 114, 7 |
4 i = 84, 6 | 11 e cf. 57, 2
120, 5 sq. cf. Avian. l. s., Luc. tragodop. 143 || 8 ὃσ A, σ ex
ν m. pr. || 8 χλωρὸν ipse A teste Eb, item B (ὃς ἑαυτὸν χλ.
ὄντα οὐκ ἰατρεύεις), Avian. 6, 12 (caeruleus cui notat ore color),
Aphthon., Themist. l. s. s. p. 458, ubi vide Buecheleri adnotationem;
χωλὸν V F A || Epim. ἐπαγγελλομένου A m. pr, corr.
m. rec. | Aliud epim. in BP1: ὅτι τινὲς διπλοῖς κινδύνοις περιπεσόντες
καὶ τοῖς ἐχθροῖς ὠφελεῖν πειρωμένοις ἀνταμοιβὴν
κακὴν παρέσχον.
121 Tab. cer. VII 14 (Phil. LllI p. 238), B 111 P 67, F 157;
tetr. lI 24 (longius recedit l 16; cf. fab. 249 sq.) || ορνιξ T | πότʼ
A | προκύψας B, προσκύψας A (teste Eb) T || v. 2 τιθελεισ
ητινοσχρ. || 3 σοι πάντα A, corr. Db || 3 om. ABF,
accessit in tab. aperta interpolatione | ὄρνιξ Tab. || 4 ἡ δʼ
ἂν A m. pr., ἣ δʼ ἐὰν m. r., συδαν T | ἀποθνήισκω A || Te.
trasticho abusus post 4 versum addit Lm χρονιώτερον γὰρ δορκάδος
βίον ζήσω | nullum cur ‘fabulam in brevius contractam
esse’ (Eb Rth) putemus indicium Aliud epim. in BP1 ὅτι
ὑποκριτὰς ὁ μῦθος (λόγος) ἐλέγχει
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει·
λύκον δʼ ἰδὼν παρόντα καὶ σαφῆ δείσας
ὄλεθρον οὕτως εἶπεν· „ὦ λύκε, θνῄσκω
μέλλω τʼ ἀποπνεῖν. σοὶ δὲ συμβαλὼν χαίρω·
σὺ μᾶλλον ἢ γὺψ ἢ κόραξ με δειπνήσεις.
χάριν δέ μοι δὸς ἀβλαβῆ τε καὶ κούφην
ἐκ τοῦ ποδός μου τὴν ἄκανθαν εἰρύσσας,
ὥς μου κατέλθῃ πνεῦμʼ ἀναλγὲς εἰς Ἅιδου.“
κἀκεῖνος εἰπών „χάριτος οὐ φθονῶ ταύτης“
ὀδοῦσιν ἄκροις σκόλοπα θερμὸν ἐξῄρει.
ὃ δʼ ἐκλυθεὶς πόνων τε κἀνίης πάσης
τὸν κνηκίην χάσκοντα λακτίσας φεύγει,
ῥῖνας μέτωπα γομφίους τʼ ἀλοιήσας.
„οἴμοι“, λύκος „τάδʼ“ εἶπε „σὺν δίκῃ πάσχω·
τί γὰρ ἄρτι χωλοὺς ἠρξάμην ἰατρεύειν,
μαθὼν ἀπʼ ἀρχῆς οὐδὲν ἢ μαγειρεύειν;“
Ὅτι οἱ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιτηδεύμασι ἐπιχειροῦντες, εἰκότως
δυστυχοῦντες βλάβην ἑαυτοῖς ἐπιφέρουσι.
122, 9 cf. 75, 13 | 14 me = 115, 11 | 15 i = 115, 12; cf.
129, 23 sq.
122 B 106 P1 64, F 134 (A 227); myth p. 218, tetr. I 21;
11. 12 Suid., epim. Georg. || 1 σκόλωπα A m. pr., corr. m. r.
4 τʼ Bk. δʼ A || 5 δειπνήσει A., em. Bss; σοῦ δεῖπνον γενέσθαι
BF || 7 ἄκανθαν ipse A | εἰρύσας A, corr. Fx Lm,
—σσαις Bgk || 8 ἄναλγες A. | σκόλοπα, λο ex λω m. pr.
10 ἐξήρει A || 11. 12 Suid. s. κνηκίας· ὁ λύκος· Β. ἐν τοῖς
μυθικοῖς | κἀνίης S, καὶ ἀναιδείης A | κνακίαν A, κνη- S, cf.
113, 2 | λακτήσας A, -ίσας BFS || 13 τʼ del. Bgk Schnw | ῥῖνα
καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συγκλάσας BP1, sim. (θλάσας) F
15 ἄρτι, ρ ex ν m. pr. A | ἠνξάμην A || Epim. Georg. l
p. 67 Bss | ἐπιτηδεύειν A Georg., em. Eb Bgk
Ὄρνιθος ἀγαθῆς ᾠὰ χρυσὰ τικτούσης
ὁ δεσπότης ἐνόμισεν ἐντὸς εὑρήσειν
χρυσοῦ μέγιστον ὄγκον, ὅνπερ ὠδίνειν·
θύσας δὲ ταύτην εὗρε τὴν φύσιν πάσαις
τὰ πάνθʼ ὁμοίην οὖσαν. ἀθρόως δʼ ἕξειν
μέγιστον ὄλβον ἐλπίσας τε καὶ σπεύσας
ἀπεστερήθη τοῦ τὰ μικρὰ κερδαίνειν.
Ὅτι τοῖς παροῦσιν ἀρκείσθω τις καὶ τὴν ἀπληστίαν φευγέτω.
123 Tab. cer. 13 VIIro, B 112 P 68; Ac Cor. 136, F 153
tetr. l 37 Avian. 33 cf. Phil. LIlI p. 245 || ὠιὰ χρυσᾶ A,
ωαχρυσα Τ, χρυσὰ ut BP1 Roeper Philol. 501; χρ. ὠ. B
unde χρυσέʼ ᾠὰ Lm | in hoc versu desinit A fol. 42b, in mg.
inf. ἵλεως κύριε γενοῦ τοῦ δούλου σου νίλου m. 3; cetera
accesserunt ex Τ || 3 ωδεινειν Tab. || 5 ομοιαν Tab. | suppl.
Cr ex 93, 5, an λοιπαῖς εὗρεν οὖσαν ὁμοίαν τῶν λοιπῶν
ὀρνίθων B, sim. F; de exitu cf. 111, 18. 74, 13 || 6 μέγιστον
ὄγκον Tab. Hesseling; ἀθρόον πλοῦτον BAc, em. Cr || Epim.
servavit B, om. P1, qui fabulae 113 B = 120 A epim. subecit.
Versus quos mala fraude in A ascripsit Minas non magis
repeto quam Gitlbaueri tentamina, quibus nullum poetae verbum
restitutum est
Ὀρνιθοθήρῃ φίλος ἐπῆλθεν ἐξαίφνης,
μέλλοντι θύμβρα καὶ σέλινα δειπνήσειν.
ὁ δὲ κλωβὸς εἶχεν οὐδέν· οὐ γὰρ ἠγρεύκει.
ὥρμησε δὴ πέρδικα ποικίλον θύσων,
ὃν ἡμερώσας εἶχεν εἰς τὸ θηρεύειν.
ὃ δʼ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευε μὴ κτεῖναι·
„τὸ λοιπόν, ὦ τᾶν, δικτύῳ τί ποιήσεις,
ὅταν κυνηγῇς; τίς δέ σοι συναθροίσει
εὐωπὸν ἀγέλην ὀρνέων φιλαλλήλων;
τίνος μελῳδοῦ πρὸς τὸν ἦχον ὑπνώσεις;“
ἀφῆκε τὸν πέρδικα, καὶ γενειήτην
ἀλεκτορίσκον συλλαβεῖν ἐβουλήθη.
ὃ δʼ ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε φωνήσας·
„πόθεν μαθήσῃ πόσσον εἰς ἕω λείπει,
124, 1 e = 116, 8 111, 5 | 2 e cf. 107, 1 | 6 m e = 179, 4;
cf. 6, 5. 107. 3 | 7 i = 75, 7 | 12 i = 97, 9 | 13 e = 37, 9. 17, 4
124 —135 sequuntur fabulae Vaticano traditae.
cf. prol p. VII; add. 150a
124 V 155 (Knöll p. 685, Fur 369); 13 sqq. Suid, cf. Pr 193
p. 373 St.; epim. Georg || 1 ὀρνιθοθήρᾳ V | αἴφνης V, corr.
Schnr || 4 δὲ V | θύσον V || 5 ἡμερώσαν et θηρέβειν V
6 δὲ et ἱκέτεβε V κτείνειν Rth | „τὸ λοιπὸν“ ⟨εἶπε⟩ Schnr,
sed cf. locos s. s.; suppl. Cr. coll. 63, 8; ,, ⟨φείδου·⟩ τὸ λ. St,
⟨ψιλῷ⟩ τὸ λ. Piccolos || 9 εὐωπῶν V. corr. Schnr, cf. Arist.
h. a. IX 9 || 10 τὸν add. Corais || 11 γενειἥτην V
12 ἐβουλήθει V || 13 sqq. Suid. s. v. πέταυρα· τίγνα | δὲ VS
ἐκ τοῦ τέγους V | κλαγγὸν S, -ὴν V, cf. 135, 5; κλαγκτὸν Jacobs
βοήσας S, cf. 17, 4, poterat εἶπεν ἐκβώσας || 14 μαθήσει
πόσον V, verum servavit S
τὸν ὡρόμαντιν ἀπολέσας με; πῶς γνώσῃ
πότʼ ἐννυχεύει χρυσότοξος Ὠρίων;
ἔργων δὲ τίς σε πρωινῶν ἀναμνήσει,
ὅτε δροσώδης ταρσός ἐστιν ὀρνίθων;“
κἀκεῖνος εἶπεν „οἶσθα χρησίμους ὥρας·
ὅμως δὲ δεῖ σχεῖν τὸν φίλον τί δειπνήσει·
Ὅτι τῷ ἀνδρὶ δουλεύειν ἐπιθυμίαις εἰθισμένῳ οὐδεὶς λόγος
ἰσχυρὸς πρὸς τὸ μὴ πράττειν ἀεὶ τὰ καθʼ ἡδονήν.
Ὄνος τις ἀναβὰς εἰς τὸ δῶμα καὶ παίζων
τὸν κέραμον ἔθλα, καί τις αὐτὸν ἀνθρώπων
ἐπιδραμὼν κατῆγε τῷ ξύλῳ παίων.
ὁ δʼ ὄνος πρὸς αὐτόν, ὡς τὸ νῶτον ἠλγήκει,
„καὶ μὴν πίθηκος ἐχθές“ εἶπε καὶ πρώην
ἔτερπεν ὑμᾶς αὐτὸ τοῦτο ποιήσας.“
Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας τοὺς ἐναντίως ἔχοντας τὰς δόξας καὶ
κινδύνους ἑαυτοῖς ἐπιφέροντας.
Ὁδοιπορῶν ἄνθρωπος εἰς ἐρημαίην
ἑστῶσαν εὗρε τὴν Ἀληθίην μούνην,
125, 1 i = 141, 2 2 e = 2, 16. 102, 3 | 3 m e = 139, 7, cf.
78, 15. 117, 9 | 126, 1 e = 91, 2
124, 15 ὡρομάτην V, corr. l G.Schnr, ὡρονόμον S | ἀπολέσας
(om. με) | θύσας με S || 16 ἐννυχέβει V || 17 προινῶν V
19 ὅτε δὴ cf. p. LVI | οἶδα V, corr. Scbnr, οἶδα χρήσιμόν
σʼ ὥραις Rth (El), num „οἴδας“ εἶπε,,? || 20 suppl. Schnr | τι
δειπνῆσαι Lm || epim. Georg. p. 31
125 V 141 (Kn p. 684, Fur. 368 || 1 ἐπὶ Bgk cf. 5, 5 | κἀμπαίζων
ci. Cr p. 218, 1 || 2 cf. Herond. lII 40 44 (Cr ‘Unters.’ 65)
ὡς τὸν V || 5 ὁ πίθηκος χθὲσ V, corr. Buttmann | ἡμᾶς
126 V 133 (Κn p. 683, Fur. 364), brevius B 98; Eb 128
p. 79 cf. O. Hense Lect. Stob. act. soc. phil. Lips. lI p. 37 adn.
1 ἐρημίαν V | exciderit παρῆλθεν ὕλην (12, 2) κἀμπλανώμενος
ταύτῃ | cf. Arat. 118 || 2 ἀλήθειαν μόνην V, correcturas
editorum recepi interim, sed totus locus contractus videtur,
cf. B εὗρε γυναῖκα μόνην κατηφῆ ἑστῶσαν, unde Eb: μόνην
κατηφῆ γραῦν τινʼ εὗρεν ἑστῶσαν
καί φησιν αὐτῇ „διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη,
τὴν πόλιν ἀφεῖσα τὴν ἐρημίην ναίεις;“
ἣ δʼ εὐθὺ πρὸς τάδʼ εἶπεν ἡ βαθυγνώμων·
„ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ ὀλίγοισιν ἦν ψεῦδος,
νῦν δʼ εἰς ἅπαντας ἐξελήλυθʼ ἀνθρώπους.“
εἰ δʼ ἔστιν εἰπεῖν καὶ βεβούλησαι κλύειν
ὁ νῦν βίος πονηρός ἐστιν ἀνθρώπων.
Ὁ λόγος οὗτος ἀνθρώπους κωμῳδεῖ, ὧν ἡ ἀλήθεια μακρὰν
πέφευγε διὰ τὸ τῷ ψεύδει τούτους φιλεῖν καὶ μᾶλλον συνοικεῖν.
Ὁ Ζεὺς τὸν Ἑρμῆν ὀστράκοισιν ἐγγράψαι
ἁμαρτίας τε κἀδικήματʼ ἀνθρώπων
ἐκέλευσε κἀς κιβωτὸν αὐτὰ σωρεύειν
σταθεῖσαν αὐτοῦ πλησίην, ἐρευνήσας
ὅπως ἑκάστου τὰς δίκας ἀναπράσσῃ.
τῶν ὀστράκων δὲ κεχυμένων ἐπʼ ἀλλήλοις
127, 3 cf. 201, 5
126, 3 δίʼ ἣν αἰτίαν, γύναι V, corr. Lm, sed hic quoque
locus mutilus, B: „τίς εἶ·‘; ἣ δὲ ἔφη· Ἀλήθεια“ καὶ διὰ ποίαν
αἰτίαν τὴν πόλιν κτλ.; coll. 135, 6 possis: καί φησιν αὐτῇ· „τίς
⟨μὲν⟩ εἶ; ⟨τί δὲ κλῄζῃ⟩; „Ἀληθίη“. „καὶ διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη,
6 ὅτι ποτὲ παῤ κτλ. V, ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ Lm | ψεύδη
7. 8 transp. Hense || 8 ἐάν τι ἀκούειν καὶ λέγειν θέλῃς (ad v. 7) B
δέ V | καὶ κλύειν ἐμοῦ βούλῃ Schnw || 7 νῦν εἰς πάντας βροτοὺς
ἐλήλυθε ψεῦδος V, νῦν δὲ εἰς π. ἀνθρώπους ἐστὶν B, corr. Eb
9 πον. βίος V, transp. l G. Schnr | [9] Hense Eb; cf. prom. B:
ὅτι κάκιστος βίος καὶ πονηρὸς τοῖς ἀνθρώποις, ὅτε τὸ ψεῦδος
προκρίνεται τῆς ἀληθείας; unde novum versum edotavit Gb a.
Babrio certe alienum
127 (Eb 130 Knoche p. 84) V 134 (Kn p. 683, Fur. 365),
B 105; myth. 45 p. 219 | E proverbiis orta, cf. Cr p. 219, ubi
adde Eurip. fr. 506 N. Stob. l 49 p. 395 W. || 1—3 ὀστράκῳ
γράφοντι (sic) τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας | ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς εἰς κ.
ταύτας σ. V, ὁ Ζεὺς τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμ. ἐν ὀστράκοις τὸν
Ε. ὥρισε γράφειν καὶ εἰς κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ B,
rest. Cr (prol.): cf. 66, 4 sq. || 4. 5 ἵνʼ ἐρευνίσας ἑ. κτλ. V, ὅπως ἑ.
κτλ. (om. ἐρ.) B; 4 suppl. Gb || 5 ἀναπράσσῃ B, ἀναπράσσει V
ἀναπράξει Rth || 6 servavit V, nisi quod ἐπʼ accessit ex B
τὸ μὲν βράδιον τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτει
εἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴ ποτʼ εὐθύνοι.
τῶν οὖν πονηρῶν οὐ προσῆκε θαυμάζειν
ἢν θᾶσσον ἀδικῶν ὀψέ τις κακῶς πράσσῃ.
Ὄϊς τις εἶπε πρὸς νομῆα τοιαῦτα·
„κείρεις μὲν ἡμᾶς, καὶ πόκους ἔχεις κέρσας,
τὸ γάλα δʼ ἀμέλγων ἔστι σοι φίλον πῆξαι,
ἡμῶν δὲ τέκνα μῆλά σοι περισσεύει.
πλέον οὐδὲν ἡμῖν· ἀλλὰ χἠ τροφὴ γαίης
ἅπασ᾿ — ἐν ὄρεσι δʼ εὐθαλὲς τί γεννήσει; —,
βοτάνη τʼ ἀραιὴ καὶ δρόσου γεμισθεῖσα·
τὴν κύνα δὲ φέρβεις ἧμιν ἐν μέσοις ταύτην
τρέφων ὁποῖα σαυτὸν εὐθαλεῖ σίτῳ.“
ταῦθʼ ὡς ἤκουσεν ἡ κύων ἔφη τοῖα·
128, 4 e = 108, 10
127, 7 serv. VB || 8 V. in fine εἴ ποτε καλῶς κρίνοιτο
B || 9. 10 = prom. B. || 10 ἂν VB | ὀψέ τις ipse
128 (Eb 131) V 136 (Kn p. 683, Fur. 366): cf. Knoche p. 104.
Poeta expressit Xen. Mem. lI 7, 13 || 1 νομέα, corr. Butt
mann | i fine τοιάδε V, τοιαῦτα volg.; num admisit τοιούτως
locum contractum esse Xenophontis exemplari collato negabis
3 γάλα δ᾿ ἀμέλγων ἐστι κτλ. V, ἀμέλγοντʼ Cor., sed cf. Scbmid
Attic. IV 114 coll. Theocr. Xl 35 possis ἀμέλγειν ἔ. κεἰ φίλον, π.
φλέον πῆξαι Lm || 4 περισσεύσει V || 5 sq. οὐδὲν δίδως, ὅτι
ἂν μὴ ἐκ τῆς γῆς λάβωμεν Xenoph. || 5 πλέον δʼ V; πλέον
miris artificiis coniecturisque vexatum, cf. Aelian. VIII 24. XIV
25. Anth. Pal. VII 175. V 25 | χἡ Lm, καὶ V | γαίας Scbndr,
γῆς V || 6 πᾶσα V, πᾶσʼ ⟨ἢν〉 Gb Rth ὄρεσι δʼ Lm, ὄρεσιν
V | τι V, τί Lm | γεννήσει V, γεννᾶται Coraïs, γεννήσῃ Gb Rth
7 ὡραῖα βοτάνη V, βοτάνη γʼ ὀρείη Lm, β. γʼ ἀραιὴ Hpt; an
-ν -ν vel -αι -αὶ | γεμισθεῖσα V, an -ν vel -αι? 7 Rth
8 φέρβοις δʼ ἂν ἡ. ἐν μέσοις κύνα ταύτην V, corr. Cr, cf. prol.
Post 9 versus exciderit, quo expressum erat Xenophontis ὃς
οὐδὲ τοιοῦτόν σοι παρέχει || 10 ταῦτʼ οὖν ἀκούσασ᾿ (cf. 88, 9
Xenoph. τὸν κύνα οὖν ἀκούσαντα) vel τ. ὡς ἐπήϊʼ (ἐπῇεν) —
τοίως vix fuit; ἤκουσε τούτων ἡ κ. ἔφη θʼ οὕτως Eb
„εἰ μὴ παρήμην κἀν μέσοισι πωλεύμην,
οὐκ ἄν ποθʼ ὑμεῖς ἔσχετʼ ἄφθονον ποίην·
ἐγὼ δὲ περιτρέχουσα πάντα κωλύω
δρηστῆρα λῃστὴν καὶ λύκον διωκτῆρα.“
Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς τῇ τῶν πλησίον διαφθονουμένους εὐημερίᾳ,
ἔσθ᾿ ὅτε καὶ ὑπʼ αὐτῶν ἐκείνων τὰ μέγιστα ὠφελουμένους.
Ὄνον τις ἔτρεφε καὶ κυνίδιον ὡραῖον.
τὸ κυνίδιον δʼ ἔχαιρε παῖζον εὐρύθμως,
τὸν δεσπότην τε ποικίλως περισκαῖρον·
κἀκεῖνος αὖ κατεῖχεν αὐτὸ τοῖς κόλποις.
ὁ δʼ ὄνος γʼ ἔκαμνεν ἑσπέρης ἀλετρεύων
πυρὸν φίλης Δήμητρος, ἡμέρης δʼ ὕλην
κατῆγʼ ἀφʼ ὕψους, ἐξ ἀγροῦ θʼ ὅσων χρείη·
καὶ μὴν ἐν αὐλῇ παρὰ φάτναισι δεσμώτης
129, 4 i = 76, 14 | 6 sq. cf. 76, 6 | 8 e = 191, 12. 97, 8
128, 11 εἰ μὶ V | μέσοισιπωλεύμην V, μέσοις ἐπ- plerique
12 αὕφθονον V; Xen.: οὐδʼ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι
μὴ ἀπόλησθε: fortasse ailquid excIdit, nam parum placent ementiones
ἀθόρυβον, ἔκφοβοι | δὲ del. Eb | 13 περιτρέχουσα δʼ ἐγὼ
πάντοθεν κ. V, corr. Schnr || Epim εὐημερίαν V | ἔστιν ὅτε V,
corr. Cr: ἐστίν, ὅτε plerque | ὠφελουμένων V, corr. Cr; ὠφελοῦνται
plerque
129 (Eb 132 Knoche p. 110) V 137 (Kn p. 684, Fur. 367),
sim. A 42; cf. Galen. XVIII 1 p. 291 K., Corp. paroemiogr. I
p. 439 || 1 Ὄνον ἔτρεφέν τις Eb | πάνυ ὡραῖον V, corr. Buttmann;
in fine Μελιταῖον olim fuisse (Lm) probabile est, cf. Au
paroem. Galen. | In sequuntur v. 8. 9 a Lm transpositi
2 χάριν ὅν εὐρύθμους π., em. Knoche Nck || 3 περισκέρον V ||
4 ἐκεῖνος δʼ αὐτὸ κατέχων ἐν τ. κ. V, corr. Schndr, Lm, cf.
76, 14 || post 4 lac.? cf. v. 11. 9 || 5 ὁ δὲ γε ὄνος τὴν μὲν νύκτα
λατρεύων V, ἀλετρεύων Bgk Phil. XLVII 396 Rth; corr. Cr coll.
19, 6ª. 9, 5. 83, 2 (prol.) || 6 ἡμέρας V || 7 ἦγεν V, correxerunt
Scbneideri; ἦγέν τʼ Sdl | ἐφ᾿ V, corr. Fur. | δʼ ὅσον V, corr.
I. G. Schneider | χρεία V || 8. 9 post v. 1 Vat. || 8 καὶ ἦν
V, corr. Gb, cf. 125, 5; καὶ στὰς Eb | φάτναις A, corr. Scbneideri;
de φατν- non dubitanudum
ἔτρωγε κριθὰς χόρτον, ὥσπερ εἰώθει.
δηχθεὶς δὲ θυμῷ καὶ περισσὸν οἰμώξας,
σκύμνον θεωρῶν ἁβρότητι σὺν πάσῃ,
φάτνης ὀνείης δεσμὰ καὶ κάλους ῥήξας
ἐς μέσσον αὐλῆς ἦλθεν ἄμετρα λακτίζων.
σαίνων δʼ ὁποῖα καὶ θέλων περισκαίρειν,
τὴν μὲν τράπεζαν ἔθλασ᾿ ἐς μέσον βάλλων
ἅπαντα δʼ εὐθὺς ἠλόησε τὰ σκεύη·
δειπνοῦντα δʼ ἰθὺς ἦλθε δεσπότην κύσσων,
νώτοις ἐπεμβάς· ἐσχάτου δὲ κινδύνου
θεράποντες ἐν μέσοισιν ὡς τὸν ἄνδῤ εἶδον,
ἐσάωσαν αὐτὸν ἐξ ὄνου γνάθων ὄντως·
κρανέης δὲ κορύναις ἄλλος ἄλλοθεν κρούων
ἔθεινον, ὥστε καὐτὸς ὕστατʼ ἐκπνείων
„ἔτλην“ ἔλεξεν „οἷα χρή με, δυσδαίμων·
τί γὰρ παῤ οὐρήεσσιν οὐκ ἐπωλεύμην,
βαιῷ δʼ ὁ μέλεος κυνιδίῳ παρισούμην;
Ὅτι οὐ πάντες πρὸς πάντα ἴσοι πεφύκασι, κἂν φθόνῳ ἀλαζονεύωονται.
129, 9 m e = 19, 9 cf. 55, 6 | 16 m cf. 26, 8 | 21 m = 85, 12
129, 9 κριθῆς Lm, χόρτον ad praed. || 10 δαχθεὶς V
11 ἐν ἁβρότητι π. V, corr. Nck, num -σιν ἐν - αις || 13 ἐς μέσον
V, corr. l G. Schnr | εἰς Rth | ἦλ || 15 ἐς μέσον βαλὼν
θλάσεν V, corr. Eb | εἰς Rth || 16 εὐθὲς V || 17 ἰθὺς Cr
(95, 42), εὐθὺς V; num δ. δὲ τέλος? cf. 15, 5; δʼ ἐγγὺς Lm
κρούσων ex 21, corr. Lm || 19 θ. ἐν μέσοις (!) ἔσωσαν ὡς
εἶδον Gb Rth | μέσοισιν V, suppl. Mekler, -σι τοῦτον Lm
20 oppressit diasceuasta, quae non satis intellexit: Babrium,
ut 16, 6 λύκος χανὼν ὄντως (94, 8), proverbio aliquo lusisse
suspicor; in mentem mihi venit ὄνου γνάθος et ἐκ λύκου στόματος,
cf. etiam ὄνου παρακύψεως || 21 κρανάης V, corr. Lm
22 ὡς δέ V, corr. Eb coll. 26, 6. 51, 4; ὡς δὴ Lm | ἐκπνέων V.
corr. Lm || 23 χρῆν? || 24 οὐρήεσιν et ἐπολεύμην V || Epim. V,
sim. A | Choliam bum nimis barbarum ex verbis οὐ — πεφύκασι
effecit Gb
Πάγης ἀλώπηξ οὐκ ἄπωθεν ἑστῶσα
βουλὰς ἐκίνει ποικίλας, τί ποιήσει.
λύκος δὲ ταύτην πλησίος θεωρήσας
ἐγγὺς προσελθὼν τὸ κρέας λαβεῖν ᾔτει.
ἣ δʼ εἶπεν· „ἧκε τῇδε καὶ δέχου χαίρων.
φίλος γὰρ εἶ μοι τῶν ἄγαν ἀναγκαίων.“
ὃ δʼ ἀθρόως ἐπῆλθεν· ὡς δὲ προσκύψας
τὸ σκυτάλιον τʼ ἔσεισε καὶ χαλασθείσης
ῥάβδου μέτωπα σύν τε ῥῖνας ἐπλήγη,
„ἀλλʼ εἰ τοιαῦτα“ φησί „τοῖς φίλοις δώσεις
τὰ δῶρα, πῶς σοί τις φίλος συναντήσει;“
Νέος ἐν κύβοισιν οὐσίην ἀναλώσας
στολὴν ἑαυτῷ κατέλιπεν μίαν 〈μούνην〉,
130, 1 m e = 1, 2; cf. 105, 3. 20, 50 etc. | 2 e = 59, 2
4 i m = 52, 4. e cf. 94, 5 | 5 e cf. 6, 4. 45, 2 | 7 e = 121, 8
9 m = 15, 7 | 10 cf. 214, 6 || 131, 1 e = 34, 12
130 V 9 (Kn p. 685, Eberhard anal. Babr. p. 178, Cr ann.
127, 227 sq.) || 1 ἀλώπηξ πάγης V | ἄποθεν V | Iinitium contractum
Cr ann. p. 228; εἱστήκει βουλάς τʼ Eb || 2 πικήλας
V || 3 πλησίον inepte, cf. 4, corr. Cr: κνηκίης Cr coll.
113, 2. 122, 12 || 4 ἐγγεὶς V teste Eb | λαβεῖν ipse V teste
Eb || 5. 6 transp. Gb Bgk Cr. cf v. 10 sq. (cf. Phaedr. app. 30, 8)
5 γὰρ εἰμὶ V ceterique, sed cf. 95, 3 | ἀναγγαίων V || 7 ἀτρόμως
Kn, cf. Cr p. 229 | ὥστε Hartel || 8 τὴν σκύδαλιν ἔσισε V, corr.
Cr; coll. Hes s. v. κυνδάλη . . κυνδάλας τὰς σκυτάλας ἀπέδοσαν
= Poll. X 188. IX 120 (ubi corr. κυνδάλας γὰρ) possis τὴν
κυνδάλην; τὴν σκανδάλην coll. Alciphr. III 22 Cr ann. 229; τήν
τε σκυταλίδʼ et quae sunt similia ab arte Babrii aliena,
potest τὴν σκύταλιν ἐξέσ. | cf. Archil. 90 p. 410. 439 Bgk
9 ῥάυδου μέτοπα συντέρινας || 10 ἀλλητοι ἄυτα φ. τοῖς φίλοις
δίδως V (teste Eb), corr. Kn; εἰ σὺ ταῦτα Eb || 11 συναντίσει
131 V 130 (Kn p. 686, Eb anal. p. 179) tetr. lI 4, v. 7 Suid.
sim. F 123, P 166 p. 46 St. cf. Alciphr. ep. 42 p. 80 H. E prov.
μία χελιδών κτλ. || 1 νέον εν V, νέος Kn | κύβοισ οὖσιν V, corr. Kn
2 μίαν καταλελοίπει V, corr. suppl Kn, nisi quod praeter necessitudinem
μίην proposuit, cf. 47, 8; ἱματίου καὶ (= δὲ) μόνου F
χειμῶνος ὄντος μὴ πάθοι τι ῥιγώσας.
ἀλλʼ αὐτὸν ἡ χεὶρ ἐξέδυσε καὶ ταύτης.
πρὸ γὰρ εἴαρος λιποῦσα τὰς κάτω Θήβας
ἐφάνη χελιδὼν ἐκπεσοῦσα τῆς ὥρης·
ταύτης ἀκούσας μικρὰ τιττυβιζούσης
„τί μοι περισσῶν“ εἶπε ,φαρέων χρείη;
ἰδοὺ χελιδὼν ἥδε· καῦμα σημαίνει·
ὡς δʼ εἶπεν, ἐλθὼν τοῖς κύβοισιν ὡμίλει
καὶ σμικρὰ παίξας τὴν στολὴν ἐνικήθη.
νιφετὸς δʼ ἐπῆλθε καὶ χάλαζα φρικώδης,
κροκύδος δὲ καινῆς πᾶσιν ἦν τότε χρείη.
γυμνὸς δʼ ἐκεῖνος τῆς θύρης ὑπεκκύψας
καὶ τὴν λάλον χελιδόνʼ αὖ κατοπτεύσας
πεσοῦσαν ὥσπερ στρουθίον τι τῷ ψύχει
131, 6 m e = 12. 4 | 7 i m cf. 73, 2 | 8 cf. 115, 12 | 10 cf.
7, 4 | i cf. 95, 36 | 11 me = 134, 8
131, 3 χειμῶ V || 4 ἡ χεὶρ V = nanus in ludo talario
Cr ann. p. 231 coll. Suet. Aug. 71; ὁ Μεχεὶρ Bgk, ἡ Κὴρ
Mekler, ἡθμὸς Gb, ὁ χρόνος Rth || 5 εἴαρος γὰρ | κάτω = meridiem
versus sitas, cf. Herod. l 142; ἄνω ex Her. III 10 ne corrigas
|| 6 ἐκπ. τ. ὥ. = πα παρὰ καιρόν (F), alia notione verbis
usus est 12, 4 || 7 cf. Suid. s. τιττυβίζετε· καὶ Βάβριος ἐπὶ
χελιδόνος· ταύτης κτλ. ¦ τιττυβεζοῦσης V || 8 ἐσθήτων V. em. Cr,
ἐκθέων (εἱμάτων) Kn | χρεῖα V || 9 ἰδοῦ V | interp. Bgk, nisi
fuit χ. τὸ θέρος (cf. 24, 1. 136, 2. 5) ἥδε, nam dodecasyllabos
fecit diasceuasta || 10 ὣς εἶπεν, ἐλθὼν δʼ αὖ? Cr coll. 95, 36
11 ἐνικήθει V, cf. Suet. l. s. || 12 φρικώδεις V || 13 καινῆς V,
χλαίνης vel πυκνῆς Eb, cf. prov. Coisl. 119 app. lI 3 Gott.
τότʼ 〈αὖ⟩ Eb || 14 θύρας ὑπεκύψας V || 15 καὶ
κατοπτεύσας τὴν λ. χ. V, em Kn Spp, τὴν χελιδόνʼ ἄλαλον?
Cr ann. p. 232 || 16 ὑπὸ τοῦ κρύους π. ὡς στρ. V (dodecasyllabus),
rest. Kn, cf. 18, 10. 74, 1, del Rtb.: de imagne,
uam coniecturis (ὡσπερεὶ στρόμβον Gb, cf. Sauppe G. Anz.
1879, 1577) vexaverunt, cf. Cr ann. p. 232 (Aristot. Pseudep.
p. 291 R.)
„τάλαινα“ φησίν, „εἴθε μοι τότʼ οὐκ ὤφθης·
ὡς γὰρ σεαυτὴν κἀμὲ νῦν διεψεύσω.“
Ὅτι συνήθεια κακὴ πολλῶν κακῶν αἰτία γέγονε πολλοῖς, ὁμοίως
καὶ τὸ τοῖς ψευδολόγοις πιστεύειν ἀνθρώποις· δεῖ οὖν ἡμᾶς
ἀσφαλίσασθαι.
Ὄϊς μονήρη λύκον ἔφευγεν ἐξαίφνης
ἰδοῦσα, σηκοῦ δʼ ἐντὸς ἦλθεν ἀκλείστου·
θυσίη γὰρ ἦν τις κατὰ τύχην ἑορταίη.
ὁ λύκος δʼ ἔσω μὲν οὐ παρῆλθε τοῦ τείχους,
ἔξω δʼ ἐφεστὼς τὴν ὄϊν καθωμίλει
„ὁρᾷς“ λέγων τὸν βωμὸν αἵματος πλήρη;
ἔξελθε, μή τις συλλάβῃ σε καὶ θύσῃ.“
ἣ δʼ εἶπε „μή μου τῆς ἀσυλίης κήδου·
καλῶς ἔχει μοι· κἂν δὲ τοῦτο συμβαίνῃ,
θεοῦ γενοίμην σφάγιον ἢ λύκου θοίνη.“
Ὅτι ταῖς τῶν δολερῶν ἀνδρῶν κακοβουλίαις μὴ πιστευτέον
προορωμένους τὸν τούτων δόλον, κἂν χρηστολογίαις ἀπατᾶν
βουληθῶσιν
Ὄνος παλιούρων ἤσθι᾿ ὀξέην χαίτην.
τὸν δʼ δʼ ἀλώπηξ, καγχάσασα δʼ εἰρήκει·
132, 4 m e cf. 2. 7 | 6 m e = 37, 8. 31, 2 | 7 cf. 199, 1 | 9 e =
117, 5. 171, 8 | 10 e cf. 44, 6 || 133, 1 e cf. 82, 1 | 2 i cf. 17, 3
131, 17 τ. εἶπεν V, corr. Eb Nck | τότε οὐκ V teste Eb
μήποτʼ εἰσώφθης Nck || 18 ὡς ipse V (Eb), ὣς plerique | Epim.
πολῶν V | τὸ add. Eh
132 V 135 (Kn p. 687, Eb anal p. 181), Avian. 42;
F 107; app. prov. l 18 contulit Cr ann. p. 232 || 1 μονήρη V (Bgk),
-ης Kn || 3 θυσία γὰρ ἢν τὶς ἑορτῆς κατὰ τύχην, corr. Nck (ἑορτώδης?),
sed locus diasceuastae manus passus est || 5 καθομίλει
6 ὁρὰς V | πλήρης V || 7 θύσει V || 8 ἣ δʼ V | ἀσυλίας
κἢν? Cr | συμβαίη V || Epim. χρηστολογἴ(=ίας) V
133 V 142 (Kn. p. 687, Eb Anal. p. 181); B 108 P1 66;
decurtata? || 1 παλιούρων ἤσθιεν ὀξείην V: anapaestus nominum
pr. excusationem habet, nisi ι vocalis synizesin admisit,
cf. 69, 2 || 2 εἶδεν V | ἁρπάσασα δʼ V, καγχάσασα Eb Bgk Cr
„πῶς, οὗτος, ἁπαλῇ κἀξανειμένῃ γλώσσῃ
σκληρὸν μαλάσσεις προσφάγημα καὶ τρώγεις;“
Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς σκληροὺς καὶ ἐπικινδύνους προσφέροντας
διὰ γλώσσης λόγους.
Οὐρή ποτʼ ὄφεως οὐκέτʼ ἠξίου πρώτην
κεφαλὴν βαδίζειν οὐδʼ ἐφείπεθʼ ἑρπούσῃ·
„κἀγὼ γὰρ“ εἶπεν „ἐν μέρει προηγοίμην.“
τὰ λοιπὰ μέρεα δʼ εἶπεν· „ἦ σύ γʼ ἡγήσῃ;
πῶς, ὦ τάλαινα, χωρὶς ὀμμάτων ἥμας
ἢ ῥινὸς ἄξεις, οἷς ἕκαστα τῶν ζῴων
τὰ πορευτὰ βαίνει πάντα πόδα τʼ ἐπευθύνει;“
τὴν δʼ οὐκ ἔπειθε, τὸ φρονοῦν δʼ ἐνικήθη
τῷ μὴ φρονοῦντι· λοιπὸν ἦρχε τῶν πρώτων
τὤπισθεν, οὐρὴ δʼ ἡγεμὼν καθειστήκει
σύρουσα τυφλῇ πᾶν τὸ σῶμα κινήσει·
κοιλὸν δὲ πέτρης εἰς βάραθρον ἠνέχθη
134, 1 e = 67, 5 | 3 m = 32, 5 | 6 e = pr. l 6. 1, 2 | 8e
131, 11 | 9 e = 66, 1 | 12 e = 57, 12
133, 3 πῶς οὗτως (sic) ἁπαλῇ καὶ ἀνειμένῃ γλώσσῃ V, correxi
interim coll. 49, 3, sed diasceuasta locum vitiasse videtur
μαλάσσει V, em. Bgk, μαλάσσῃ Kn | Epim. δια γλώσης V || abula
παροιμία ἐξηπλωμένη, cf. mus. Rhen. KLVI, 319 sq.
134 V 164 (Kn p. 687, Eb anal. p. 181); B 116 P1 69;
de paraphrasi talmudica cf. Königsberger Zeitschr. d. Ver. f.
Volksk.. VI 150; v. 10 sq. respexit Libanius π. τ. ἑ. τύχης p. 8 R.,
v. test. 7. Cf. Cr ann. p. 233 || 1 οὐρὰ πότ᾿ V | οὐκ ἐτιξίου V
4 δὲ μέρη V, corr. Cr, γυῖα δʼ Cr p. 233 coll. 95, 2. 102, 7, δὲ μέλεʼ
Eb ex B | ἦ σύγʼ Eb, οὐχ V; οὐδὲν (Gb) non Babrianum
ἡγήσει V, ὑφηγήσῃ Kn, ὁδηγήσεις Bgk || 5 ὦ V, γὰρ Kn; δʼ ὦ ?
ἡμᾶς V | 6 καὶ ῥινὸς B Nck ¦ ἄξεις B, ἔξεις | ζώων V || 7 παντάποδʼ
V, corr. Cr πᾶν τε τὸν Spp, πᾶν τε κῶλον Nck. κἄντα
πόδας? audacius Bgk, cf. prol. p. LlI || post v. 8. 9. 10 interpunctionem
sustulit Cr || 9 τὸ μὴ φρονοῦν δὲ λ. ἦ. τ. πρ. V, corr.
Cr || 10 τὰ δʼ ὄπισθεν οὐρῆς perinepte, corr. Cr coll. 99, 4. 106.
25 | καθηστήκει V || Post 11 interpunxit Cr || 12 δὲ V, τι Kn
καὶ τὴν ἄκανθαν ταῖς πέτραισι συντρίβει.
σαίνουσα δʼ ἱκέτευεν ἡ πρὶν αὐθάδης·
„δέσποινα κεφαλή, σῶσον, εἰ θέλεις, ἥμας·
κακῆς γὰρ ἔριδος σὺν κακοῖς ἐπειράθην·
εἰς πρῶτον οὖν μᾶλλόν με σοὶ καθιστάσῃ
ἐγὼ προσέξω“, φησί „μή ποτʼ ἀρχούσης
ἐμοῦ τι δόξῃς ὕστερον κακῶν κύρειν·
Ὁ μῦθος διαβάλλει ἄνδρας ἀναισθήτους πρὸς τοὺς ἰδίους
δεσπότας ἐπεγειρομένους καὶ τὴν ἰδίαν τάξιν ἀγνοεῖν βουλομένους
κἀντεῦθεν ὄλεθρον ἑαυτοῖς καὶ τοῖς πέλας ἐπιφέροντας.
Πέρδικά τις πριάμενος ἐντρέχειν οἴκῳ
ἀφῆκεν· ἡδέως γὰρ εἶχε τοῦ ζῴου.
κἀκεῖνος εὐθὺς κλαγγὸν ἐξ ἔθους ᾄδων
πᾶσαν κατʼ αὐλὴν ἄχρι βημάτων ᾔει.
γαλῆ πρὸς αὐτὸν ἡπίβουλος ὡρμήθη
καὶ πρῶτον εἶπε „τίς μὲν εἶ, πόθεν δʼ ἥκεις;
135, 1 sq. cf. 11, 4. 124, 11 | 4 e = 140, 6 | 5 e = 19, 3
134, 13 ἄκανθα et πέτρισι V, πέτρῃσι Kn || 15 δ. κ, σὺ
ἡμὰς σῶσον V, σῶσον ἡμᾶς εἰ θέλεις, δέσποινα B, unde restituit
Kn || 17 εἰς τὸ πρώιον V, corr. Kn; εἰς τὸ πρὶν Eb | οὖν
με μάλλον καταστάσαν V, corr. Cr; μᾶλλόν γε σοι καθιστάσῃ
Kn; μᾶλλον cum προσέξω (oboediam) coniungendum || 18 πρὸσ
ἔξω V || 19 τῆς δόξης V, corr. Nck Spp p. 1518, σὺ δ. Rth
ὑστέρω κακὸν V, corr. Kn | κυρεῖν V | vv. 17 sq., quos om. BP1.
del. Rth, vix sanii; capiti dedit Bgk. cf. prol. Epim. μύθος V
ἐπεγειρομένους, non ἐπειγομένους V; τοῖς ἰδίοις δεσπόταις
ἐπανισταμένους Kn ex B | καὶ om. V, add. ex B | ἀγνοὴν V
ἑαντὺε καὶ τοὺς π. ἐπιφέρουσιν, corr. Kn | Epim. brevius
135 V 192 (Kn p. 688, Eb anal. p. 182): sim. Pr 234 F 197,
ubi ψιττακός pro perdice || 1 πριάμενός τις Eb Bgk || 2 τὸ
ζῶον V, corr. Eb || 3 κλαγγὴν V, corr. Kn, cf. 124, 13 ||
4 ἀκριβηματων V, em. Kn, ἐπὶ τὴν ἑστίαν F; βημάτων, scil.
ἑστίας (v. 10)? cf. Preuner, Hestia - Vesta p. 83; ἀκροβαμονῶν
vel ἀκροβημονῶν (Cr ann. p. 235) corr. anon opus || 5 ἐπίβουλος
V, corr. Kn
ὃ δʼ „ἠγόρασμαι“ φησί „προσφάτως πέρδιξ·“
„ἐγὼ χρόνον τοσοῦτον ἐνθαδὶ τρίβω
καὶ μʼ ἔνδον ἔτεκεν ἡ μυοκτόνος μήτηρ,
ἀλλʼ ἡσυχάζω καὶ πρὸς ἑστίην δύνω·
σὺ δʼ ἄρτι πως ὠνητός, ὡς λέγεις, ἥκων
παρρησιάζῃ“ φησί καὶ κατακρώζεις;“
Πρόσφορος ὁ μῦθος πρὸς γέροντας εἰς τιμὴν προκριθέντας καὶ
τοὺς ὑπʼ αὐτῶν κατὰ φθόνον ἐκκλειομένους.
135, 11 e = 74, 12
135, 7 ἡ δʼ V | suppl Bgk Gb, cf. 6 τίς . . εἶ; atque 13, 7;
ὕμιν Kn; ἤδη Eb; ἥκω Spp || 8 χρόνον τ. ἔνθʼ ἐγῶ
Kn Gb | ἐνθάδε διατρίβω V, corr. Nck || 9 ἡμιοκτόνος
10 ἡσιχάζω et ἑστίαν V | πρὸς ἔσχατʼ ἀνδύνω Rth || 11 γὰρ
ἄρτι V, δʼ ἄρτι Kn || 12 παρησιάζει V | κατακράζεις Eb
Post 7 aliquot versus excidisse suspcati sunt Rth Bgk eodem
argumento abusi, quo Gb ad 134, 18, cf. supra ad 75, 6 p. 67.
Exitus fortasse mutilatus, cf. F: ὁ δὲ ἀπεκρίνατο λέγων· οἰκοδέσποινα,
ἀλλὰ σύ γε βάδιζε μακράν· οὐ γὰρ ὁμοίως δυσχεραίνουσιν
οἱ δεσπόται ἐπὶ τῇ ἐμῇ φωνῇ καὶ ἐπὶ τῇ σῇ || Epim.
καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν V, κατὰ τῶν ὑπʼ αὐτῶν Bgk, τοὺς add.
Hartel | καταφθόνων, ω ex ο m. pr. | ἐγκλειομένους V, corr.
Hartel. Aliud epimythium in F; Gitlbaueri errores non curo
Υἱὸν μονογενῆ δειλὸς εἶχε πρεσβύτης
γενναῖον ἄλλως καὶ θέλοντα θηρεύειν.
τοῦτον καθʼ ὕπνους ὑπὸ λέοντος ᾠήθη
θανόντα κεῖσθαι· καὶ φοβούμενος μήπως
ὕπαρ γένηται καὶ τὸ φάσμʼ ἀληθεύσῃ
κάλλιστον οἶκον ἐξελέξατʼ ἀνδρῶνα
ὑψηλὸν ἠϋδμητὸν ἡλίου πλήρη,
κἀκεῖ τὸν υἱὸν παρεφύλασσε συγκλείσας.
χὤπως ἔχῃ τι βουκόλημα τῆς λύπης
ἐνέθηκε τοίχοις ποικίλας γραφὰς ζῴων,
136, 7 e = 1, 3 etc. | 8 i = 118, 4 | e = 113, 2 | 9 m e cf. 19, 7
Sequun tur quattuor fabulae, quarum formam genuinam
so lae tabulae ceretae Assendelftianae servaverunt:
Hesseling (Hss) Journal of Hell. studie- XIII 293;
Cr Philol. LIII 228 sqq.: H. Weil, Journal des Sav. 1894, m.
Mart. (W I); van Leeuwen (vLw) Polak (Pl) Mnemos. XXII 223.
345. Cf. supra ad fab. 78. 97. 117. 91. 43. 121. 123, prol. p. XI
136 (Eb 138 Gb 142) T (ab) 1 IIro; B 135 P 82, F 187 politicis
trimetris concepta; 9. 10 Suid. (schol. Arist.) 27. 28 Et. ‘M
Cf. Hss p. 302; Cr l. s. p. 239; fabellam similem praebet Pr 159
p. 363 Sternb. || 3 ωηθη T || 4 suppl. Hss, τὸ δὲ φοβ. WI
φοβηθεὶς μὴ vel μή πως paraphr. || 5 γενητεκαιτοφασμααληθευση
T || 6 σἴκων Wl | εξελεξατο T || 7 ευτμητον T, corr.
Cr p. 240; εὔτμητον καὶ Hss, εὔτμ. τε χ ἠ. Wl; εὔκμητον
vLw, εὔτυκτον Pl || 8 υον T | συνκλεισων T, corr. Cr; συγκλείζων
Hss Pl, συγκλείων WI v L w || 9. 10 Suid. s. βουκολήσας
(schol. byz. Arist. Pac. 153 p. 467 Db) || 9 καὶ ὅπως vel
ὅπως S, οὕτως schol.; εως = ἕως T | εχητη T || 10 ἐνέθηκε S,
ἀνέθηκε schol., cf. Plin. n. h. XXXV 26. 27; ελευκενε = ἐλευκαινε
T; ἤσκησε Wl, ἐνέκαιε Mekler | τοῖς τοίχοις S schol., τοιχιους
| ποικίλας γραφὰς Suid., ποικιλαισγραφεσ T || 11 κελεονταεγεγραφει
T, καὶ λέων ἀνεμορφ φώθη F, κ. λ. ἐμορφώθη B
ἐν οἷς ἅπασι καὶ λέων ἐμορφώθη.
ὁρῶντα δʼ αὐτὸν μᾶλλον εἶχεν ἡ λύπη.11a
καὶ δή ποθʼ ἑστὼς τοῦ λέοντος οὐ πόρρω
„κάκιστε θ(ηρῶν)“ εἶπεν, ,,ὡς σὺ τὸν ψεύστην
ὄνειρον ἄλλως ὄμμασιν πατρὸς δείξας
ἔχεις με φρουρῇ πε(ριβα)λὼν γυναικείῃ.
τί δή ’πὶ σοὶ λόγοισιν εἶμι, κοὐκ ἔργον
ποιῶ βίαιον;“ τῷ δὲ φρουρίου τοίχῳ
ἐπέβαλε χεῖρας τὸν λέοντα τυφλώσων,
σκόλοψ ἀποσχισθείς δὲ τοῦ ξύλου τούτῳ
ἔδυν᾿ ὑπʼ ὄνυχα, χὠ πατὴρ καθαιμώδους
136, 13 e = 51, 3 | 14 e = 98, 14 | 15 e cf. 32. 3. 71, 5
136, 11 om. T, ὁ δὲ ταῦτα μᾶλλον ὁρῶν πλείω (πλεῖον Pl)
τὴν λύπην εἶχε BP1, ὡς οὖν ἐώρα , μᾶλλον κατεῖχεν αὐτὸν
ἡ λύπη πλέον F, supplevi coll. 95, 46; ὁ δὲ μᾶλλον ἐσορῶν
πλείον εἶχε τὴν λύπην WI || 12 ποτεστας (?) T, corr. Cr (prol.)
13 κακειστεθ - - - συ T, suppl. Cr coll. 27, 3. 43, 13, εἶπεν,
ὅς γε WI; κάκιστε, φησι, θηρίων Pl || 14 suppl. Pl coll. F
ὄναρ ὃ ἑώρακεν μάτην | ονμασι - - τροσδειειξασ T |
15 φρουρα T | - υναικειαι T || 16 λογοισινκεουκ legit Hss, sed
ante κε insertas quaeda lineolas dignoscere mihi videor, quas
εστι vel ειμι interpretari licet; χρώμεθʼ (W l) legi non potest;
ἔπειμι σοι λ. = aggredio te verbis || Versus 16 sq. nimis
contracti et corrupti tales prodeunt apud Pl
τί δὴ τόσον σε λυγρὸν ἀντιποιήσω;
τοίχῳ δὲ χεῖῤ ἐπέβαλε θῆρα σιφλώσων,
σκόλοψ δὲ καρπῷ σὺν ὀδύναις καθʼ αἱμώδους 18
τὴς σαρκὸς εἰσδὺς σῆψιν ἤνυσ᾿ αἰδοίων,
θέρμα δʼ ἐπʼ αὐτῷ θᾶττον ἦν· ὁ δʼ ἐσκλήκει
ἐσκλήκει (46, 8) h. l. ineptum, uec qua ratione v. 16. 18 sq.
aut litteris traditis aptari aut paraphrasibus firmari possint
intellego || 17 τι ποιήσω; καὶ εἰπὼν ἐπέβαλε B || 18—22 τοιχοδεχειρασεπεβαλετον
| λεοντατυφλωσωνσκωλωψδετου| τωυπονυχα
(υποδυνα Hss) κεκαδαιμωσδουστη. | σαρκοσεισδυσησηνυσε (potus
quam θ) ποιων T: dictantem discipulus seu non potuit
ἐπέβαλε τὴν χεῖρα τῷ τοίχῳ ὡς τυφλώσων τὸν λέοντα. σκόλοψ
δὲ τῷ ὄνυχι αὐτοῦ ὑπεισδὺς B, longius aberrat F; suppl. Cr ||
18 σιφλώσων PI
φλογώσεως τὰς σάρκας εὐθὺς εἰσδύσης
ἅπαντα ποιῶν ἤνυσ᾿ οὐδὲν ὁ τλήμων·
θέρμη δʼ ἐπʼ αὐτοῖς υἱὸν ἄχρι βουβώνων
ἀνῆψεν ὥστε τὸν βίον τελευτῆσαι.
ὁ λέων δὲ καίπερ γραπτὸς ὢν ἀνῃρήκει 24a
πατρὸς σοφισμῷ μηδὲν ὠφεληθέντα. 24b
ὁ πρέσβυς οὕτως οὐκ ἔσωσε τὸν παῖδα
φυλακῇ στέγων, μέλλοντα νέον ἀπο θνήσκειν, |
ἅ σοι πέπρωται, ταῦτα τλῆθι γενναίως
καὶ μὴ σοφίζου· τὸ χρεὼν γὰρ οὐ φεύξῃ.
Ὄνυξιν ἄρας ἄρνα λιπαρὸν ἐκ ποίμνης
ἤ (νεγκε παισὶν δεῖπνον αἰετὸς δώσειν·
136, 27 e = 111, 3 || 137, 1 e = 95, 81. 105, 1. 89. 1 |
2 cf. 185, 6. 88, 15
136, 21 συνεισδύσης || 23. 24 θερμαδεπαυτωην (sequitur
v. 25), corr. Cr coll. ἐπʼ αὐτοῖς 53, 7, ἐπὶ τούτοις B:
σκόλοψ. . . ἄλγημα ὀξὺ καὶ φλεγμονὴν μέχρι βουβώνων εἰργάσατο,
πυρετός τε ἐπὶ τούτοις ἀνάψας τὸν παῖδα θᾶττον τοῦ βίου
ὑπεξήγαγεν || 24 om. T, ex B repetiit Gb: ὁ δὲ λέων κ. γρ.
ὢν τοῦτον ἀνῃρήκει μηδὲν τῷ τοῦ πατρὸς ὠφεληθέντα σοφίσματι:
Babrii manum vix agnoscas | 25. 26 om. BF; a
Babrio vix sunt profecti, ct. ad 43, 14 sqq. || 25 οβρεσβυουτωστησουκ
T || 26 suppl. Cr, ὁ δέ γε μῦθος ἐμφαίνει
Pl coll. 36, 13, μέλλοντα θηρὸς κἀκ γεγραμμένου θν. WI,
cf. prol. p. LVIII. 1 || 27. 28 Etym. ‘M.’ s. πεπρωμένον p. 662, 27;
a Babrio abiudicavit Eb; = promyth. B epim. PlF; ὅτι ἃ
δὴ (δεῖ P1) μέλλει συμβαίνειν (συμβῆναι P1) τινὶ ἐγκαρτερείτω.
τούτοις γενναίως καὶ μὴ σοφίζεσθαι· οὐ γὰρ ἐκφεύξηται (ita
H P1) || 27 ἅ σοι π. om. T | τληθει | χρεω T | φευξει T
137 (Eb 171; Gb 156) Tab. 2 IIvo; brevius B 110; tetr. l 55
F 3 (Au 2) longius abest; cf. Hss p. 304, Cr p. 242 || 1. 2 εκφη
μνηση - - παισινδειει |πνοναετοσ T, ἤγαγε τοῖς παισὶ δεῖπνον
B, suppl. WI, nisi praestat ἤνεικε (sed cf. 101, 3); ἀπῆγε Cr,
ἤιξε Pl, τοῖς π. ἦγε Hss
τὸ δʼ αὐτὸ πράξειν καὶ κολοιὸς ὡρμήθη.
καὶ δὴ καταπτὰς ἀρνὸς ἐσχέθη νώτοις
„δίκην δʼ ἀνοίης“ εἶπεν „ἀξίως τίνω·
τί γὰρ ὢν κολοιὸς αἰετοὺς ἐμιμούμην;“
Ὅτι τὰ κατὰ σὲ καὶ πρὸς δύναμιν ποίει, τὰ ὑπὲρ σὲ δὲ μὴ ξήλου.
Πέρδικά τις γεωργὸς ὃν τεθηρεύκει
θύειν ἔμελλεν ἑσπέρης (τι) δειπνήσων.
τὸν δʼ ἱκέτευε ταῦτα· „μή 〈σὺ〉 ποιήσῃς·
πολλὰς ἐγώ σοι“, φησί „δέσποτʼ, ἢν ζήσω,
πέρδικας ἄλλας ἀντʼ ἐμοῦ κυνηγήσω
137, 3 e = 19, 3. 135, 5 | 5 cf. 147ab, 5 || 138, 2 e cf.
124. 20 | 3 i m cf. 3, 6 | 5 e cf. 1, 1. 61, 1
137, 3 ὡρμήθη B ωηθη T, || 4 ποτεπτας T, καταπτὰς
B | ἐκρατήθη τοῖς μαλλοῖς B || Post 4 exciderunt versus
quidam his Bodleiani verbis expressi: οἱ δὲ παῖδες τοῦτον κρατήσαντες
ᾔκιζον, cf. tetr. || 5 δικηνλαγωιαρει (= δίκην λαγῶ
αἱρεῖται) in T legit ss, ego cognoscere mihi videbar: δικην
δαηοιασειπε, idem legit Pl | κτεινω T, corr. Cr Wl; δίκαια πάσχω
B | κολοιοσωη TB, transposui, nam οι sub ictu correptumu esse
parum verisimile; ὢν del. vLw | αετουσ T, ἀετὸν B || τι κτλ.
prom. B; choliambi duo latent epimythii vice olim functi; aliud
epimythium addit F, unde perperam cboliambos restituit Gb
Sequitur in T 3 = Ath. 78 (κόραξ νοσῶν), 4 = Ath. 97
(λέων νοσήσας)
138 (Eb 167 Gb 163) Tah. 5 IVvo brevius B 122 P1 73;
F 172; tetr. lI 30 || 1 ἐτεθηρεύκει cf. 111, 16 || 2 εσπερασ T,
suppl. Cr; τε) Hss, (ὡς W| || 3 τ - - ποίη - - - Hss; etiam
ποιει leg potest || 3—6 dictantem non secutus disiecta verba
scripsit discipulus: - τ - - - - - - ποίη - - - | ο (οτ?) α - εα (ἑὰν ?)
ζησω (dimidii versus et versus spalium vacuum) - τηησησον
(ita Hss; haud scio an leg possit - υνηγησω) - - - - - - - - - - |
πσε - σναατεχσ - - - - - - κά απα των - - - - - - - εα - - - - πτεινο —
T; ἡ δʼ ἱκέτευε λέγουσα· „ἔασόν με ζῆν καὶ ἀντʼ ἐμοῦ πολλὰς
πέρδικας ἐγώ σοι κυνηγήσω BP1, sim. F; ad v. 4 suppl. cf. 107, 3.
135, 1. 124, 5 || 6 sq. e tetr. supp. (φωνῇ vel (μέλει παλεύων)
κἀπατῶν (μελιγλώσσῳ)
κάπατῶν
„μᾶλλόν σʼ ἐγὼ διʼ αἰτίην καλὴ(ν θύσ),
ὅτι τοὺς συναίμους καὶ φίλους ἐνεδρεύεις.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι ὁ κατὰ τῶν ἑαυτοῦ φίλων δολίας μηχανὰς
συντιθεὶς αὐτὸς ἐν ταῖς ἐνέδραις τῶν κινδύνων ἐμπεσεῖται.
Ὄνος λεοντῆν ἰσχίοις ἐφαπλώσας
ἔφασκεν εἶναι πᾶσι φοβερὸς ἀνθρώποις·
σκιρτῶν δʼ ἐπήδα, καὶ φυγὴ μὲν ἀνθρώπων
διʼ αὐτὸν ἦν, φυγὴ δὲ ποιμνίων πάντων.
ἀνέμου δʼ ἀέντος, τῆς δορῆς δὲ τοῦ νώτου
ἀποῤῥυείσης ὄνος ἐὼν ἐφωράθη.
138, 7 e cf. 124, 4 | 8 e cf. 1, 14 17, 1. 75, 4 || 139, 1 e
95, 2 | 2 cf. 95, 22 | 3 cf. 1, 2 sq. | 5 i cf. 114, 4
138, 7 - - - - - |νσε - - - αυτηνκαιπ (ita Hss, fortasse legi
potest αιτιανκααη) - - - - | ωσ (Hss, nuum ο) - - T; διʼ αὐτὸ τοῦτο
μᾶλλόν σε θύσω B, sim. F tetr. || 8 suppl. Wl, συν(αδέλφους Hss,
συν(αύλους Cr; ὅτι τοὺς συνήθους καὶ φίλους ἐνεδρεῦσαι θέλεις
B, sim. F || Epim. ex F, eadem fere in B
Sequitur in T 6 = Ath. 117 (δηχθεὶς ὑπὸ μύρμηκος), 7 =
Ath. 91 (ταῦρος καὶ τράγος), 8. 9 (prosa oratione scr.) ad Babr
103. 107 vix pertinent: 10 (γεωργὸς καὶ ἔχιδνα, trimetris concepta)
v. infra p. 234
139 (Eb 164 Gb 218) Tab. 11 VIvo; B 99 P1 61; Avian. 5;
tetr. l 19, lI 23; Themist. XXI p. 245b, Aphth. 10 = Nicol. 2 cf. Cr)
p. 244, Hss p. 311 || 1 ισχυοισ T || 2 ὄ. δορὰν λέοντος ἐπενδυθεὶς
λέων ἐνομίζετο πᾶσιν· B, legit ni fallor ἐφαίνετʼ εἶναι π.
φ. ἐν ζῴοις || 3—6 σκερτωνεπηδααπορυουοησ (απορυεισησ? Cr)
ειο [τὸ?] δεροσδετουνω | τουσκιρτωνεπηδακαι - στισωνεφωραθη T,
sec. Hss, sed singula nimis incerta; dittographiam agnovit Hss,
cetera restitit Cr; σκιρτῶν ἐπήδα· τῆς δορᾶς δέ τῶν ὤμων
Wl, sed locus lacunosus facile suppletur ex B, unde vοcabula
litteris minutioribus scripta deprompta sunt: καὶ φυγὴ μὲν ἦν
ἀνθρώπων, φυγὴ δε ποιμνίων. ὡς δὲ ἀνέμου πνεύσαντος ἡ δορὰ
περιῃρέθη || 5 τε Ml || 6 καὶ 〈ὅ〉στις ὢν Hss, ὅστις ἦν WI vLw;
ὄνος ἐὼν Cr Phil. p. 244 coll. 36, 7 | ἐφωρήθη?
καί τις πρὸς αὐτὸν εἶπε τῷ ξ(ύλῳ παί)ω(ν·
„ὄνος πεφυκὼς (μὴ λέοντα μιμήσῃ.“
Ὅτι πένης καὶ ἰδιώτης ὢν μὴ μιμοῦ τὰ τῶν πλουσίων, μή ποτε
καταγελασθῇς καὶ κινδυνεύσῃς· τὸ γὰρ ξένον ἀνοίκειον.
139, 7 e = 125, 3. 163, 6 | 8 e cf. 137, 6
39, 7 καιτισπροσου (αυ ?) - | - πεπωτωξυ (πειπωτωξ Hss
legit, sed cf. prol. p XII) T, dittographia sublata suppl. Cr coll. B
τότε δὴ πάντες ἐπιδραμόντες ξύλοις καὶ ῥοπάλοις αὐτὸν ἔπαιον,
Themist. ξαίνει τε αὐτὸν τοῖς ῥοπάλοις, sim. Avian. v. 13 sqq.;
καί τις προσεῖπʼ ὤτων ξυναρπάσας τοῦτον, quod coniecit WI,
ab arte Βabrii alienum est, melus εἶπ(ε νῶτʼ ἀπ)οξαίνων Pl
sed exitus fortasse confractus, cf. tetr. 19, 4 τοῦτον μυλὼν
ἔμνησε || Epim. P1, om. T, prom. in B | lambos rectos temere
restituerat Gb | τὸ γὰρ κτλ om. B
Sequitur in T 12 = Ath. 43; 13 = Ath. 123; 14 = Ath. 121
Χειμῶνος ὥρῃ σῖτον ἐκ μυχοῦ σύρων
ἔψυχε μύρμηξ, ὃν θέρους σεσωρεύκει.
τέττιξ δὲ τοῦτον ἱκέτευε λιμώττων
δοῦναί τι καὐτῷ τῆς τροφῆς, ὅπως ζήσῃ.
„τί οὖν ἐποίεις“ φησί „τῷ θέρει τούτῳ;“
„οὐκ ἐσχόλαζον, ἀλλὰ διετέλουν ᾄδων.
γελάσας δʼ ὁ μύρμηξ τόν τε πυρὸν ἐγκλείων
„χιμῶνος ὀρχοῦ“ φησίν, „εἰ θέρους ηὔλεις.“
140, 1 e = 108. 20 | 8 e = 9, 1
Fabula so solius Pseudo dosithei libris tradita, cf. 84.
140 (Eb 126 Gb Rth 136, cf. iamb 17) Ps.– -Dosith. Voss. 17 p. 37
Böcking (cf. Valckenaer misc. obs. 1 p. 122) = Dv; Dos. Paris.
6503 collationem edidit A. Boucherie ‘Ἑρμηνεύματα . . de
lulius Polluxʼ Par. 1872 = Dp; versionem latinam recepit Romulus
IV 19 p. 232 Herv.; 9. 10 Georg.: B 146; Vi F 195 = Cor p. 334
F2 198 iamb. pol. concepta. Cf Theophyl. ep. 61 p. 780 H. || 1 χειμονοσχρονω
DP | συρον Dp, σιρον Dv || 2 ηψυχεμυρμιξ DP | ονθεροισ
Dv, οθερουσ Dp | ησωρεικει Dp || 3 δηαυτην Dp | ικετηυεν
Dp, ικετευσεν Dv, rogabat Dp Rom. | λιμωτιχων DP || 4 και.
αυτω Dv | δουνεαυτηιποτετεσ Dp | οπωσζηση unde et viuat [= ὅθεν
ζ.? Dv, οπωσ ζωση ut viuat Dp (Rom.) || 5 φησιν Dpv | τουτωτωθερηι
Dp || 6 ουμοι εσχολαζον Dp | διητηλουν αδων Dv,
α. διετηλων Dp | τελασαο. δe. ο ridens ergo autem Dv, γελασλσμυρμηξκαισιτον
Dp | ενκλιων Dp, εκκληιων Dp includens Dpv | ειθηρουλδηισ
si aestate cantas Dv, si aestate cantasti Rom., ειθερουσ
ηισασ si per aestum cantasti Dp; ἀλλʼ εἰ θέρους ηὔλεις, χειμῶνος
ὀρχοῦ Β, χ. ὀ. εἴπερ ηὔλεις ἐν θέρει F2, item Arsen. -Apost.
VI 84ª p. 388; recepi ηὔλεις coll. 9, 9 sq, quamquam etiam ᾄδεις
habet quo commendetur; ἦσας volgo || Post v. 8 duo versus
interpolati crant in ea recensione, qua usi sunt B (F2 Vi) σῖτον
δὲ ἐν θέρει ἀποτίθει | καὶ μὴ τοὺς ὁδίτας λυρίζων τέρπε,
cf. Bgk supa p. LXXXIV
κρεῖττον τὸ φροντίζειν ἀναγκαίων χρειῶν
ἢ τὸ προσέχειν νοῦν τέρψεσίν τε καὶ κώμοις.
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὐ δεῖ τινα ἀμελεῖν ἢ ὀκνεῖν ἐπί τινος
πράγματος, ἀλλὰ τὰ δέοντα ποιεῖν, μή πως ὀκνήσας κινδύνιῳ
περιπέσῃ.
140, 9 e = 83, 7
140, [9. 10] Lm, om. DBF (cf. prol.), servavit Georgides
gnomol. l p. 48, expressit F || 10 suppl. Bss || Epim. F2, sim. B
Dosithei fabulas prosa oratione conscriptas a Babrio pendere
negavit Cr de Babr. aet. p. 241, non sine veri specie adfirmavitHausrath p. 299, cf. testim 1. Nonnullae receptae sunt
infra 200 p. 182. 246 sqq. p. 206.
Γάλλοις ἀγύρταις εἰς τὸ κοινὸν ἐπράθη
ὄνος τις οὐκ εὔμοιρος ἀλλὰ δυσδαίμων,
ὅστις φέρῃ πτωχοῖσι καὶ παντουργοῖσιν
πείνης ἄκος δίψης τε καὶ τὰ τῆς τέχνης.
141, 1 m e cf. 29. 1 | 2 i = 125, 1
141 (Eb 127), cf. Phaedr. IV 1, Apul. Met VIII 24 Lucian.
Luc. 35 (Phil. XLVII 448). Totum fragmentum servavit unus
Nat alis Comes Mythol. IX p. 968 (1619) 957 (1651): ‘Cum
imaginem Deae scutum famis vocet ac sitis, ut patet im lambis
fabulosis = μυθιάμβοις Gabriae, qui ita scripsit per iocumʼ,
sequ. v. 1—9; vv. 1—2. 5—9 ommissis vv. 3. 4, varis suis historiis
recepit, Tzetzes chil. XIII 257 sqq.: οἱ παλαιοὶ ἀγύρται
γάρ, ὥσπερ Βαβρίας γράφει | ἐν μυθιάμβοις τοῖς χωλοῖς | εἰς
ὄνον θέντες εἴδωλον θεᾶς αὐτῶν τὴς Ῥέας | τυμπάνοις περιήρχοντο
τὰς κώμας προσαιτοῦντες | μετʼ ἐπᾳσμάτων καὶ ᾠδῶν,
Σελήνης ἀρχίμηνοι (-νοις cod.; hinc impugnandus Lobeck
Aglaoph. 645i) |ἄκουσον καὶ Βαβρίου δέ τινων χωλῶν ἰάμβων,
sequuntur v. 1. 2, deinde εἶτα παρελθὼν καὶ κατωτέρω λέγει atque
v. 5—9. Exigua Natalia Comitis est fides, qui non solum
auctorum nomina, sed ipsos quosdam poetarum versus finxisse
videtur (cf. e. g. Ps. -Hermesianactem lib III p. 130). Verum
idem ut Argonauticorum scholis plenioribus usus est (cf.
p. 853 sq., unde vervus nonnulli accedunt Euphorionaeis et Epi
charmeis), ita h. l. aut vetus chiliadum exemplar plenius suppletumve
(cf. pp. 79. 148. 169. 252. 849) aut ‘Gabriae’, i. e. Babrii
decurtati codicem (cf. adn. ae feb. 12) prae manibus habebat,
unde vitia inveterata descripsit v. 3 sq. Minae vel Babrii personat,
qu inventis Lachmann temere usus versibus barbaris
exitum supplevit syll. II feb. 13, manifesta est fraus || 2 ante
1 (ad litt. ο) coll. Lm, diasceuastae Athoi partes agens
3 φέροι Cor. alii, sed cf. 93, 3 | πανούργοισι (sine ν) Nat. corr.
Nck; num πανουργοῦσιν, λεωργοῖσιν || 4 σάκος (scutum ut
ferat amis sitisque Nat. corr. Bentleius, cf. Eurip. Cycl. 97
δέψης ἄκος | κακῆς (artis et malae uasa) at, cor. Lm || Post
v. 4 aliquid deesse coniecit Knoche p. 189
οὗτοι δὲ κύκλῳ πᾶσαν ἐξ ἔθους κώμην
περιιόντες ἔλεγον ᾖα· τίς γὰρ ἀγροίκων
οὐκ οἶδεν Ἄττιν λευκὸν ὡς ἐπηρώθη;
τίς οὐκ ἀπαρχὰς ὀσπρίων τε καὶ σίτων
ἁγνῷ φέρων δίδωσι τυμπάνῳ Ῥείης;
141ªΜηναγύρται ὄνον ἔχοντες τούτῳ εἰώθεσαν τὰ σκεύη
ὁδοιποροῦντες ἐπιτιθέναι. καὶ δή ποτε ἀποθανόντος αὐτοῦ
ὑπὸ κόπου ἐκδείραντες αὐτὸν ἐκ τοῦ δέρματος τύμπανα κατεσκεύασαν
καὶ τούτοις ἐχρῶντο. ἑτέρων δὲ αὐτοῖς μηναγυρτῶν
ἀπαντησάντων καὶ πυνθανομένων αὐτῶν, ποῦ ἂν εἴη
ὁ ὄνος, ἔφασαν τεθνηκέναι μὲν αὐτόν, πληγὰς δὲ τοσαύτας
λαμβάνειν, ὅσας ζῶν οὐχ ὑπήνεγκεν.
Οὕτω καὶ τῶν οἰκετῶν ἔνιοι εἰ καὶ τῆς δουλείας ἀφεθῶσιν τῶν
δουλικῶν ἀρχῶν οὐκ ἀπαλλάττονται.
141, 6 περιιόντες Tz Nat, περιόντες Dobreus ad Porson.
Aristoph. 135, sed cf. 104, 7 | ἐλέγοντʼ Bentleius (Eb Rth), ᾔτουν
Menas | suppl. Bgk, 〈ὄψα〉 Lm; cf. Suid. s. ἀγείρει( Ael. fr. 121 H.),
Didym. Miller Misc. p. 403 || 7 εἶδεν Bss | λευκὸν, scil. facie
dealbata albisque vestimentis conspicuum, cf. Apul. Metam.
VIII 27 Augustin. Civ. D. II 26: Lobeck Agl. p. 655
141ª fabula pedestri oratione concepta invenitur Au 162
Pr 161 p. 364 St. Nevel. 245 || 10 εἰώθασι A | τὰ σκεύη ἐπιτιθέντες
ὁδοιπορεῖν Pr Nev. || 11 ἀπὸ AuP Nev. || 15 ὁ ὄνος ἡμῶν Au,
ἡμῶν om. Pr Nev. || 16 ὅσας ποτὲ οὐδὲ ζῶν ὑπομείνειεν ἂν
Pr, ὅσας οὐδὲ ζ. ὑπέμεινεν Nev. || 17 εἰ — ἀφεθῶσιν Nev,
καίπερ τῆς δουλείας πεφευγότες Pr, περὶ τῆς ἐλευθερίας ἑφιἐμενοι
A || 18 ἀρχῶν PrAu, om. Nev. ,,Alter versus fuerit
τεθνηκέναι μέν, λαμβάνειν δὲ τοσσαύτας | πληγὰς , alter in
ἀπαντώντων exierit“ Eb p. 79; sed tota haec fabula et quae
ei sunt cognatae certis poesis Babrianae ornamentis omnino
orbatae non a Babrio pendent, sed a Babrii exemplari: discrimen
facies conl. Phaedr. IV 1 qu singulas fere fabulae pedestris
sententias fidelitet expressit
142 Αἶγα καὶ ὄνον ἔτρεφέ τις. ἡ δὲ αἲξ φθονήσασα
τῷ ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν τῆς τροφῆς ἔλεγεν· „ὡς ἄπειρα
κολάζῃ, ποτὲ μὲν ἀλήθων, ποτὲ δʼ ἀχθηφορῶν καὶ συνεβούλευεν
ἐπίληπτον ἑαυτὸν ποιήσαντα καταπεσεῖν ἔν τινι
βόθρῳ καὶ ἀναπαύσεως τυχεῖν. ὃ δὲ πιστεύσας (e?) καὶ
πεσὼν συνετρίβη (i?). ὁ δὲ δεσπότης τὸν ἰατρὸν καλέσας
ᾔτει βοηθεῖν. ὃ δὲ
αἰγὸς πνεύμονα ἐγχυματίσαι ἔλεγεν αὐτῷ καὶ οὕτω τῆς
ὑγείας τυχεῖν. τὴν δʼ αἶγα (e?) θύσαντες τὸν ὄνον ἰάτρευον.
Ὅτι ὅστις καθʼ ἑτέρου δόλια μηχανᾶται, ἑαυτοῦ γίνεται τῶν
κακῶν ἀρχηγός.
142, 3 cf. 129, 5 sq. | 7 cf. 20, 3. 130, 4
Fabulae paraphrasis Bodleiana6; quae in Athoo inveniuntur,
numeris infra sunt indicatae, omnibus verbis exsriptae,
quae non inveniuntur
B 1 = A 16. B 2 = A 12
142 B 3 M 2 P 3, P 3. Initium fuerit ὄνον τις ἔτρεφε,
cf. 129 || 2 διὰ τὸ περιττεύειν τ. τρ. εἰρωνικῶς συνεβούλευε
λέγουσα· ἄπειρα κτλ. Pr | στροφῆς P1 || 3 ἀχθηφορῶν (Babrii ?)
P, ἀχθοφορῶν B M; pergit P: ἐπίληπτον οὖν ἑαυτὸν ποιήσας τῷ
βόθρῳ κρημνίσθητι, quae sequuntur longius a B recedunt
4 ποιήσαντα B, ποιῆσαι MP1 | καταπεσὼν P || 5 τύχη M
7 βοηθεῖν BP, βοήθειαν M || 8 sq. ὁ δὲ πόμα τούτῳ δι αἰγὸς
πνεύμονος κατασκευασθὲν κεράσαι ὡρίσατο καὶ οὕτω τ. ὑ. τυχεῖν.
θύσαντες τοίνυν τὴν ἀθλίαν αὐτεπίβουλον αἶγα, τὸν ὄ. ἰ. P: quae
haud scio an a Babrio propius absint; de medicina cf. Plin.
n. h. XXX 113 || Prom. B = epim. M P1P; ὅστις — δόλον —
ἑαυτοῦ ἐστι — αὐτουργός P1; cf. Georgides gnomol. p. 9: Βαβρίου·
ἀρχιτέκτωον κακῶν πέφυκεν ὁ καθʼ ἑτ. δ. φθεγγόμενος.
Gitlbaueri tentamen longis contra Babrii artem solutis, brevibus
finalibus in ε et ο, verbis barbaris (αἰγη!) deformatur
143 Αἱ δρύες κατεμέμφοντο τὸν Δία ὅτι „ἐπεὶ κοπτόμεθα,
τί ἡμᾶς μετὰ τῶν λοιπῶν φυτῶν ἐποίησας;“ ὁ δὲ
Ζεὺς εἶπεν ,ὑμεῖς αὐταὶ αἴτιοι τῆς κοπῆς·
εἰ μὴ γὰρ ὑμεῖς στελεὰ πάντʼ ἐγεννᾶτε
οὐκ ἂν γεωργὸς πέλεκυν ἐν δόμοις εἶχεν.
Ὅτι αἴτιοι κακῶν ἑαυτοῖς τινες ὄντες τὴν μεμψιν ἀφρόνως τῷ
θεῷ ἐπιτιθέασιν.
144 Γεωργὸς ἀετὸν εὑρὼν ἠγρευμένον
τὸ κάλλος αὐτοῦ θαυμάσας
ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐλεύθερον.
ὃ δʼ οὐκ ἄμοιρος χάριτος
B 4 = A 3
143 B 5 P 5; v. 4. 5 Suid.; ex apophthegmate Periclis Aristot.
rhet. IIl 4 p. 1406 3 (τούς τε γὰρ πρίνους ὑφʼ αὐτῶν κατακόπτεσθαι)
|| 1 sqq. Δία λέγουσαι ὅτι μάτην παρήχθημεν ἐν
τῷ βίῳ· ὑπὲρ πάντα γὰρ τὰ φυτὰ βιαίως τὴν τομὴν ὑφιστάμεθα.
καὶ ὁ Ζεύς· ὑμεῖς P | τί οὖν ἥ. (e)? || 3 τῆς τοιαύτης συμφορᾶς
P || 4 αὐταὶ 〈γὰρ〉 ὑμεῖς αἴτιαι κοπῆς ὕμιν Eb proposuit
|| 4 sq. S s. στελεόν || 4 εἰ —πάντα τίκτητε S, εἰ μὴ γὰρ ὑμεῖς
τὰ στελλίδια ἐγεννᾶτε B, γὰρ τοὺς στειλειοὺς ἐγεννᾶτε καὶ πρὸς
τεκτονικὴν καὶ γεωργικὴν χρήσιμοι ἦτε (interpolatione) P; num
ὑμίν — ἐγεννήθη vel ὑμῶν στειλέʼ ἐξεγεννήθη? cf. imit. 13
v. 34 p. 217 || 5 οὐκ ἂν πέλεκυς ὑμᾶς ἐξέκοπτεν BP; γεωργοὶ —
εἶχον seu potius γεωργῷ πέλεκυς ἐν δόμοις εἴη? Cr; duo versus
in ε et εν exeuntes ferri viX possunt || Prom. B = epim. P
verbis quibusdam mutatis.
6 = A 10. 7 = 5. 8 = 4. 9 = 11. 10 = 15. 11 = 1.
12 = 7. 13 = 14. 14 = 13. 15 = 22. 16 = 23. 17 = 18, 18 = 19.
19 = 32. 20 = 31. 21 = 24. 22 = 29.
144 B 23; P 18 longius recedit a B; cf. Aphthon. 28
(Fur. 215), Anthol. Pal. IX 378. Stesich. fr. 66 B.: Cr p. 223 ||
1 Γεωργῷ τινι ἀετὸς ἐθηρεύθη P: poterat γεωργὸς εὑρῶν αἰετὸν
〈πάγης εἴσω〉 seu potius Πάγῃ γεωργὸς αἰετὸν συνειλήφει (18, 2)
2 suppl. τὸ (δὲ) κάλλος αὐτοῦ θαυμάσας 〈ἀφῆκʼ αὔραις〉, cf.
11, 4. 124, 11. 135, 2; 26, 5 || 3 sqq. nihil nos iuvant codicis
P lectiones || 4. 7 δὲ B
κατεφάνη, ἀλλʼ ὑπὸ τεῖχος σαθρὸν καθήμενον ἰδὼν προσπετάσας
τοῖς ποσὶν ἦρε τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φακιόλιον.
ὃ δʼ ἐξαναστὰς 〈ἐπ〉εδίωκε.
τοῦτο δὲ ὁ ἀετὸς ἔρριψε. καὶ ἀναλαβόμενος αὐτὸ καὶ ὑποστρέψας
εὗρε τὸ τεῖχος συμπεπτωκὸς ἔνθα ἐκάθητο θαυμάσας
τὴν ἀμοιβήν.
Ὅτι τοὺς ἀγαθόν τι πεπονθότας ἔκ τινος ἀντευεργετεῖν χρή·
ὃ γὰρ ἀγαθὸν ποιήσεις, ἀντιδοθήσεταί σοι.
145 Διὰ στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλῆς χήρης,
ἐπὶ γῆς δʼ ἰδών τι πᾶν ὅμοιον ὂν μήλῳ
ἐπειρᾶτο συντρῖψαι (e?).
ὡς δʼ εἶδε διπλοῦν γενόμενον,
ἔτι μᾶλλον ἐπέβαινεν καὶ τῷ ῥοπάλῳ ἔπαιεν. τὸ δὲ φυσηθὲν
εἰς μέγεθος τὴν ὁδὸν ἀπέφραξεν. ὃ δὲ ῥίψας (e)
τὸ ῥόπαλον ἵστατʼ ἀργὸς αὐτὸ θαυμάζων.
Ἀθηνᾶ δὲ αὐτῷ ἐπιφανεῖσα εἶπεν· „πέπαυσο δή, ἄδελφε,
τοῦτό ἐστι φιλονεικία καὶ ἔρις· ἄν τις αὐτὸ καταλείπῃ ἀμάχητον,
μένει
οἷον ἦν πρῶτον,
ἐν δὲ ταῖς μάχαις οὕτως οἰδεῖται.“
Ὅτι πᾶσι φανερὸν καθέστηκεν, ὡς αἱ μάχαι καὶ ἔριδες αἰτίαι
μεγάλης βλάβης ὑπάρχουσιν.
145, 5 cf. 98, 16. 125, 3. 129, 21. 139, 7 | 5 cf. 28, 7
144, 7 possis ὁ δʼ ἐξαναστὰς ἐπεδίωκεν ἐξαίφνης, cf.
32, 8; 43, 7. 111, 5. 132, 1 || 8 ὁ εὐεργέτης ἀπέρριψε τὸ ἀναληφοθὲν
πληρεστάτην ἀντιδοὺς τὴν ἀντίχαριν P, quod fortasse
propius accedit ad Babrium, cf. 107, 15 || Prom. B ═ epim.
ὅτι — πεπονθότας ὁμοίως ἀντιποιεῖσθαι χρή
B 24 ═ A 37. 25 ═ 40
145 B 26 || 2 ἰδὼν δὲ ἐπὶ γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι B, unde
versum refinxi || 4 δὲ H || 7 ἕστατο B || 8 δὲ B, δὴ Eb,
num δῆτʼ ? cf. 28, 8. 15, 13. Versuum exitus agnovit Eb in
Anal. Babr.; Babrius scribere poterat: πέπαυσο δῆτ᾿, ἄδελφε,
τοῦτο τὸ ζῷον (τὴν ὁρᾷς αὕτη, cf. 81, 1. 61, 6) ἔρις (Ἔ.?) πέφυ-
146 Ἐν τόπῳ τινὶ πλησίον ἀνδρὸς πλουσίου βυρσοδέψης
ἔμελλεν οἰκῆσαι (e ?). ὃ δὲ τοῦτον ἐδίωκε διὰ τὴν δυσοσμίαν.
τοῦ δὲ λέγοντος ,,πρὸς ὀλίγον ἀνιαθήσῃ, μέχρις οὗ
συνεθίσῃς, καὶ ἔκτοτε οὐκέτι ὀσφρανθήσῃ (e?)“ φη ,,οὐ
διὰ τὴν σὴν τέχνην ἡμεῖς τὴν αἴσθησιν ἡμῶν ἀποβαλοῦμεν.“
Ὅτι οὐ δεῖ κοινωνεῖν ταῖς ματαίαις συμβουλίαις μάλιστα ταῖς
πρὸς βλάβην τῆς φύσεως οὔσαις.
147 Ἔχιδναν ἐκ τοῦ ψύχους ἐκπνέουσαν ἤδη γεωργὸς
εὑρὼν ἐν τῷ κόλπῳ ἔθαλψεν. δʼ ἁπλωθεῖσα καὶ τοῦ
γεωργοῦ τῇ χειρὶ ταύτην ὁμαλίσαι βουληθέντος δακοῦσα τοῦτον
ἀπέκτεινεν.
Ὅτι ἀνδρὶ πονηρῷ μήτε καλῶς πράττοντι μήτε φαύλως χάριν
παράσχῃς· ἡ γὰρ πονηρὰ φύσις ἀντὶ ἀγαθῶν πονηρὰ ἀνταποδίδωσιν·
χρηστὸν γὰρ ἦθος οὐ τίκτει.
147a Ἔθαλπέ τις γεωργὸς ἐν κόλποις ὄφιν
ὥρᾳ κρύους, ἐπεὶ δὲ θέρμης ᾔσθετο
147, 2 cf. 35, 4
κεν· ἤν τις αὐτὸ καλλείπῃ (cf. 88, 11) | ἀμάχητον, ἐμ μένει τόθʼ
οἷον ἦν πρῶτον, | ἐν ταῖς μάχαις δὲ τόνδʼ ἐς ὄγκον οἰδεῖται.“
B 27 = A 42. 28 = 38. 29 = 36. 30 = 35. 31 = 53. 32
= 52. 33 = 49. 34 = 43
146 B 35 || 1 sq. fuitne καὶ βυρσοδέψης στέγος ἔμελλεν
οἰκῆσαι, cf. 12, 15? || 2 sq. δυσσοσμίαν B || 4 ὀσφρανθείση
B | fuerit μέχρις συνεθίσῃς, κἄκτοτʼ οὐκ ὀσφρανθήοῃ || Epim.
= Prom. B | συμβουλείαις B || 7 οὔσης B
B 36 = A 44 37 = 45. 38 = 47. 39 = 51. 40 = 57. 41 = 50
147 B 42 M 24 P 28; tetrast. l 17; fab. ian b. 1 p. 234. ln
ipsa fabula, quam invita Minerva choliambis coercuit Gb 147,
sermonis Babriani lumina prorsus exstincta || 1 εἶδε γεωργὸς
M P1 || num fuit ἔχιδναν ἐκπνέουσαν ὑπὸ κρύους ἤδη || 1 sq.
εὑρὼν — ἔθαλψε B, καὶ λαβὼν ἔβαλεν ἐν τῶ κόλπω καὶ ἔθ.
MP1 || 3 δακοῦσα om. M || ln epim. (prom. B) choliambi
latent: φύσις πονηρὰ χρηστὸν ἦ. οὐ τ. (Gb) || 5 πράττων P1 B,
om. M, em. Kn | παράσχου MP1
147ª tetrast l 17; edidi secundum Palatinum alterum
Neveleti p. 642
ἔπληξε τὸν θάλψαντα καὶ κτείνει τάχος·
στενῶν δʼ ὁ πληχθεὶς τόνδε τὸν στίχον ἔφη·
„δικαίως πάσχω τὸν πονηρὸν οἰκτείρας.“
Οὕτως κακοὶ πέλουσι τοῖς εὐεργέταις.
147b Γέρων τὶς γεωργὸς χειμῶνος ὥρᾳ (i?) ὄφιν εὑρὼν ὑπὸ
κρύους πεπηγότα (i?) τοῦτον ἐλεήσας καὶ λαβὼν ὑπὸ κόλπων
ἔθετο. θερμανθεὶς δὲ ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν τὴν ἰδίαν φύσιν
ἔπληξε τὸν εὐεργέτην καὶ ἀνεῖλε· θνήσκων δὲ ἔλεγε
„δίκαια πάσχω, τὸν πονηρὸν οἰκτείρας.“
Ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι ἀμετάθετοί εἰσιν αἱ πονηρίαι, κἂν τὸ μέγιστα
φιλανθρωπεύωνται.
148 Ἡ χελιδὼν ἔφη πρὸς τὴν κορώνην· „ἐγὼ παρθένος
καὶ Ἀθηναία (e) καὶ βασίλισσα καὶ βασιλέως τῶν
Ἀθηνῶν θυγάτηρ. καὶ προσέθηκε καὶ τοῦ Τηρέως τὴν
βίαν καὶ τὴν ἀποκοπὴν τῆς γλώττης. καὶ ἡ κορώνη·
147, 1 cf 140, 1 | 2 cf. 131, 16 | 4 sq cf. 129, 23 137, 5 ||
148, 2 sq. cf. 72, 11. 16. 12 22
1478, 5 πάσχων P
147 (Eb 150 Gb 250) A1 62 p. 33 Schn. || 5 versum agnovit
Huschke Babrio non indignum. Exemplum Augustanum iambographo
Byzantino expressum esse putat Schn p. 175; ego Babrium
decurtatum Augustni diasceuastae prae manu fuisse credo
B 43 = A 59. 44 = 58
148 B 45 33 P1 29, V Fur. 381 (p. 156) || 2 καὶ post παρθένος
om. M || 3 καὶ — βίαν V, καὶ τὸν Τηρέα καὶ τὴν BM ||
4 κορώνη ἔφη „τι V || Legit hanc fabulam atque cum XII
contaminavit Gregor. Naz. epist. 114 ad Celeusium (vol. III
p. 210 M.), ubi hirundines cycnis (cf. Lucr. III 7) solitudinem
amplectentibus cavillantur et gloriantur ἡμῶν δὲ εἰσιν αἱ
πόλεις καὶ περιλαλοῦμεν τοῖς ἀνθρώποις καὶ τὰ ἡμέτερα
αὐτοῖς διηγούμεθα, ταῦτα δὴ τὰ ἀρχαῖα καὶ Ἀττικά, τὸν Πανδίωνα,
τὰς Ἀθήνας, τὸν Τηρέα, τὴν Θρᾴκην, τὴν ἀποδημίαν,
τὴν ὕβριν, τὴν ἐκτομὴν τῆς γλώττης κτλ, cycni vero respondent:
ὑμᾶς δὲ καὶ εἰσοικιζομένας οἱ ἄνθρωποι δυσχεραίνουσι καὶ ᾀδούσας
ἀποστρέφονται· καὶ μάλα ἐν δίκῃ, αἵ γε οὐδὲ ἐκτμηθεῖσαι
τὴν γλῶτταν δύνασθε σιωπᾶν.
„τί ἂν“ ἐφη „ἐποίησας, εἰ τὴν γλῶτταν εἶχες, ὅπου τμηθείσης
(e) τοσαῦτα λαλεῖς;“
Ὅτι οἱ ἀλαζόνες διὰ τοῦ λόγου ψευδολογοῦντες αὐτοὶ ἑαυτοῖς
ἔλεγχος καθίστανται.
149 Ὥρῃ θέρους, ὅτε τὸ καῦμα τῇ δίψῃ
λυπεῖ, εἰς μικρὰν
πηγὴν λέων καὶ κάπρος ἐκπιεῖν ἦλθον.
ἤριζον δέ, τίς πρῶτος αὐτῶν πίῃ. ἐκ τούτου (e ?) δὲ πρὸς
φόνον ἀλλήλων διηγέρθησαν.
ἄφνω δʼ ἐπιστραφέντες, ὥστʼ ἀναπνεῦσαι,
εἶδον γῦπας ἐκδεχομένους, ὃς ἂν αὐτῶν πέσῃ, τοῦτον καταφαγεῖν·
διὰ τοῦτο λύσαντες τὴν ἔχθραν εἶπον·
148, 5 cf. 1, 15 || 149, 1 i cf. 140, 1 | 3 cf. 89, 8
148, 5 τμηθεῖσα M | τοιαῦτα MP1 || Epim. M (prom. B),
sim. V || Scribere poterat (Cr p. 2021):
ἔγωγε παρθένος τις ἦν Ἀθηναίη,
βασίλισσα βασιλέως τε τῶν Ἀθηναίων
θυγάτηρ
προσέθηκε καὶ τὴν Τηρέως ποτʼ ἐν Θρᾴκῃ
βίην τε καὶ τὴν ἀποκοπήν δὲ τῆς γλώσσης.
ἕως κορώνη τί ἂν“ ἔφη πεποιήκεις,
εἰ γλῶσσαν εἶχες ὡς πάλαι παῤ ἀνθρώποις,
ὅπου λαλεῖς τοσαῦτα κἀπο τμηθείσης.“
7 ψευδολογοῦνται B, corr. V (epim.) | αὐτοὶ om. V
B 47 = A 65. 48 = 64
149 B 49 P1 31 = Nevei. Fur. 298 p. 112; tetr. l 5 | 1 θέρους
ἐν ὥρῃ ὅτε BP; ab ὥρῃ incepisse fabulam quae non legitur
in Athoo probabilius || 2 δίψει λυπεῖ P1, δίψαν ἐμποιεῖ
B; fuit fere: τὰ ζῷα λυπεῖ, πρὸς μικρήν τινʼ ἐν δένδροις
5 ἦλθον πιεῖν BP1 | Poterat: ἢριζον αὐτῶν πότερος ἐκπίῃ
πρῶτος κἀκ τούτου πρὸς φόνον ἐπηγέρθησαν οἱ δύʼ ἀλλήλοις
(cf. 61, 3. 12, 5) || 6 δὲ om. P1 || 8 πρὸς τὸ ἀναπνεῦσαι
BP1, rest. Eb || 9 ἂν om. P1
„φίλους γενέσθαι κρεῖσσόν ἐστιν ἀλλήλοις
ἢ βρῶμα γυψὶ καὶ κόραξιν ἀγρώσταις.“
Ὅτι τὰς πονηρὰς ἔριδας καὶ φιλονεικίας καλόν ἐστι διαλύειν,
ἐπειδὴ πᾶσιν ἐπὶ κίνδυνον τέλος ἄγουσιν.
150 Ἴκτινος ὄφιν ἁρπάσας ἐπέτατο. ὃ δὲ ἐπιστραφεὶς
καὶ δακὼν καὶ ἀμφότεροι τοῦ ὕψους κατενεχθέντες, ὁ μὲν
ἴκτινος ἐτεθνήκει (e?). ὁ δὲ ὄφις ἔφη αὐτῷ· „τί τοσοῦτον
ἐμάνης, ὅτι τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας βλάπτειν ἠβούλου; ἀλλὰ
δίκην ἔδωκας τῆς ἁρπαγῆς †δικαίαν.“
Ὅτι πλεονεξίᾳ τις προσέχων καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους ἀδικῶν
ἰσχυροτέρῳ προσπεσών, ὡς οὐκ ἐλπίζειν, ἐκτίσει τότε καὶ ἃ πρότερον
ἐποίησε κακά.
150a Ἰντῖνος ὄφιν ἄνω πετάσας φέρει ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς
καὶ δακὼν τοῦτον αὖθις εὐθὺς ἔκτεινεν. ὃ δʼ ὄφις ἀνεβόα· „ἴνα
τί ἄρα οὕτως αὐτὸς ἐμάνης, ὥστε τοὺς μηδὲν ὅλως ἠδικηκότας
βλάπτειν (e ?) ἐβούλου, καὶ θάνατον προσάγειν; ὅμως πέπονθας
ὃ ἐβούλου μοι πρᾶξαι (e?).“
Ὅτι πλεονεξίᾳ τις προσέχων καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδικῶν ἰσχυροτέροις
ἐμπεσών ποτε καὶ μὴ ἐλπίζων ἐκτίσει πρότερον πεποίηκε
κακά.
149, 10 cf. 47, 10 | 11 cf. 9, 9 | 11 m e cf. 122, 5. 115, 2 ||
156ª, 5 cf. 137, 5
149, 10 κρεῖσσόν ἐστιν ἡμᾶς φίλους γενέσθαι ἢ κτλ. BP1.
rest. Eb || Prom. B = epim. P1 distichon temere restituit Gb
φιλονεικείας B
B 50 = A 66. 51 = 70. 52 = 67. 53 = 75. 54 = 71. 55 = 73
150 B 56 (Eb p. 94) cf. Arch. Mityl. Anth. Pal. IX 339; e
proverbio, cf. Cr p. 224 sq. || 1 ἁρπάσαντος B || 7 ἐλπίζει Eb,
cf. epim. 150b
150ª V Fur. 352 dodecasyllabos constituit Cor. 404 || 3 num
latet choliambus τοὺς μηδὲν ὥστε σ᾿ ἠδικηκότας βλάπτειν ?
B 57=A 76. 58 = 74. 59 = 72
151 Καρύα τις ἐν ὁδῷ ἱσταμένη καρπὸν πολὺν ἔφερεν.
οἱ δὲ παροδῖται λίθοις αὐτὴν καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ
κάρυα. ἣ δὲ οἰκτρὸν λόγον ἔφη· „ὦ ἀθλία ἐγώ, ὅτι, οὓς
τῷ καρπῷ μου εὐφραίνω (e?), ὑπὸ τούτων δεινὰς ἀντιλαμβάνω
χάριτας.“
Ὅτι τοὺς ἀχαρίστους καὶ κακούργους τοὺς ἀντὶ ἀγαθῶν κακὰ
ἀντιδιδόντας ὁ μῦθος ἐλέγχει.
152 Κόραξ ὑπὸ παγίδος κρατηθεὶς εὔξατο τῷ Ἀπόλλωνι
λιβανωτὸν ἐπιθύσειν. σωθεὶς δὲ τοῦ κινδύνου (e?)
τῆς ὑποσχέσεως ἐπελάθετο. πάλιν δὲ ὑφʼ ἑτέρας κρατηθεὶς
παγίδος ἀφεὶς τὸν Ἀπόλλωνα τῷ Ἑρμῇ ὑπέσχετο θῦσαι (e?).
δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφη· „ὦ κάκιστε, πῶς σοι πιστεύσω (e?),
ὃς τὸν πρότερόν σου δεσπότην ἠρνήσω (e) καὶ ἠδίκησας.“
Ὅτι οἱ πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀγνώμονες γενόμενοι ἐν περιστάσει
ἐμπεσόντες οὐχ ἕξουσι βοηθούς.
153 Κύων τρεφόμενος ἐν οἴκῳ θηρσὶν εἰδὼς μάχεσθαι
(i) ἰδὼν πολλοὺς ἐν τάξει ἱσταμένους, ῥήξας (e?) τὸν
κλοιὸν τοῦ τραχήλου
152, 4 cf. 97, 2 | 5 cf. 99, 5. 106, 22 || 153, 1 cf.
100, 1 sq. 51, 1
151 B 60 P 36 (Nev. Cor. 199) cf. Pr 131 p. 356 St. Fluxit
ex epigrammate, cf. Antip. Thess. Anth. Pal. IX 3 (cf. 79), unde
pendet etiam Ps. -Ovidii liber Dacis (Wilamowitz comment.
Momms. p. 396); sim. 187. 223 || 1 ἔφερε πολύν P1 || 2 αὐτὴν
om. P1 || 3 λόγον om. P1 || Prom. B = Epim. P
B 61 = A 77
152 B 62 P1 38 (Nev. Cor. 205 Fur. 287) || 1 πάγιδας P1 |
ηὔξατο P1 | ἀπώλλωνι P1 || 2 ἐπιθύσει P || 4 τῶ ἀπώλλωνι
P1 || 6 σου ipse P1 | ln fine collatis l. s. s. et 136, 13 fuisse
conicias: πῶς σοι, κάκιστε θηρίων, τι πιστεύσω ὃς τὸν πάλαι
σου δεσπότην ἀπηρνήσω || Epim. εὐεργετοῦντας P1 | ἐμπεριστάσει
P1 | βοήθειαν P1
B 63 = A 78. 64 = 86. 65 = 82. 66 = 79. 67 = 83. 68 = 87
153 B 69 Epim. Georg.? || 1 δεδιὼς Hartel, cf. Cr
p. 1891 | Initium tale poterat esse: κύων (σκύλαξ?) ἐτρέφετο
ἔφευγε διὰ τῶν ἀμφόδων. κύνες δʼ ἄλλοι
τοῦτον ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα ταῦρον (e?)
εἶπον· „τί φεύγεις;“ ὃ δὲ
εἶπεν· „ὅτι μὲν τροφῇ
συζῶν περισσῇ † οἶδα καὶ σῶμα τοὐμὸν εὐφραίνω
ἀεὶ δὲ πλησίον εἰμὶ θανάτου ἄρκοις καὶ λέουσι μαχόμενος“.
οἳ δὲ πρὸς ἀλλήλους εἶπον· „καλὸν βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ πενιχρὸν
ζῶμεν, οἵτινες οὔτε λέουσιν οὔτε ἄρκοις μαχόμεθα.“
Ὅτι οὐ δεῖ κινδύνους ἑαυτῷ ἐπιφέρειν διὰ τρυφὴν καὶ ματαίαν
δόξαν, ἀλλὰ τούτους ἐκφεύγειν.
154 Λύκος τῶν λοιπῶν λύκων στρατηγήσας (e)
νόμους ἔταξε πᾶσιν
153, 8 cf. 108, 29 | 9 cf. 107. 2
θηριοτρόφων οἴκῳ εἰδὼς μάχεσθαι θηρσίν. καὶ μάχης ὥρῃ.
πολλοὺς ἰδὼν ἑστῶτας ὥσπερ ἐν τάξει τὸν τοῦ τραχήλου κλοιὸν
ἐκ βίης ῥήξας κτλ.
153, 4 versum agnoverat Cr p. 188 3, misere corrupit Gb
6 εἶπεν B, corr. Kn || 8 τὸ ἐμὸν B || 9 λέουσι (συσὶ?) Kn,
κυσὶ B || Exitus restitui potest hic: ἰδόντες οἷα ταῦρον εὐτραφῆ
τοῦτον εἶπον „τὶ φεύγεις“; ὃ δὲ „τροῇ μὲν οὖν, οἷδα, | συζῶν
περισσῇ σῶμα τοὐμὸν εὐφραίνω, | ἀεὶ δὲ μοίρης εἰμὶ πλησίον
τλήμων | ἄρκτοις μαχόμενος ἢ λέουσιν ἀγρώσταις.“ | οἳ δʼ
εἶπον οὕτω βουκολοῦντες ἀλλήλους· | „εἰ καὶ πενιχρὸν, τὸν
βίον καλὸν ζῶμεν, (Gb) | οὕς || οὐ μάχεσθαι δεῖ λέουσιν οὔτʼ
ἄρκτοις.“ Ad hanc fabulam (vel || ad Babr. 108) referendum
Georgid. Bss An. l p. 17: βιοῦντας ἡμᾶς ἐν αὐταρκείᾳ κρεῖσσον
ἀσφαλῶς ζῆν || ἢ τρυφῶν βουλομένους κινδύνοις ἑαυτοὺς
ἐπιρρίπτειν.
B 70 =A 84. 71 = 104. 72 = 91. 73 = 103. 74 = 90.
75=95. 76 = 98. 77 = 107. 78 = 102. 79 = = 92. 80 = 93.
81 = 96
154 (152 Eb) B 82 M 49 P1 52; fabulas Nev. Cor. 235,
F Fur. 111 (cf. Cor. p. 380) versibus politicis dodecasyllabis
compositas, pro fundamento habuit Eb Babr. p. 88, cf. p. 97 ||
1 στρατηγήσας λύκων B, verius MP1 || 2 ἔταζε B
ἵνα, εἴ τι ἂν ἕκαστος κυνηγήσῃ (e), πάντα εἰς μέσον ἄξῃ
καὶ μερίδα ἴσην ἑκάστῳ δώσῃ, ὅπως μὴ οἱ λοιποὶ ἐνδεεῖς
ὄντες ἀλλήλους (e) κατεσθίωσιν. ὄνος δὲ παρελθὼν τὴν
χαίτην σείσας ἔφηl
„ἥδ᾿ ἐκ φρενὸς λύκου μὲν ἦν καλὴ νώμη
ἀλλὰ πῶς σὺ τὴν χθεσινὴν ἄγραν τῇ κοίτῃ (e) ἐναπέθου;
ἄγε ταύτην εἰς μέσον ἀπομερίσας.“ ὃ δὲ ἐλεγχθεὶς τοὺς
νόμους ἀνέλυσεν.
Ὅτι αὐτοὶ οἱ τοὺς νόμους δικαίως ὁρίζειν δοκοῦντες καὶ ἐν οἶς
ὁρίζουσι καὶ δικάζουσιν οὐκ ἐμμένουσιν.
Πρῶτον λέγουσι τὰ ζῷα πάντα πλασθῆναι
καὶ χαρισθῆναι αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ τῷ μὲν ἀλκήν, τῷ
155, 1 cf. 66, 1 sq. | 2 cf. 67, 2
154, 3 ὅτι ἂν Eb | κυνηγήσει MP1 | πάντα BP1, πάντων M |
ἄξει MP1 || 4 δώσει M, δόσει P1 || 5 ἀλλήλως B | λέων δὲ
Lessing Xl 1, 103 L. | χέτην P1 | κατεσθίουσιν M || 7 ἔφη·
ἐκ φρενὸς B, ἐκφωνεῖ errore M | καλῆς γνώμης M || 8 χθεσηνὴν
M | τὴν κοίτην M || 9 ἀπομερίσαι Eb | ἐλυσεν M ||
Fabulae politicae inItium penitus mutatum; in exitu haud scio
an lateant Bores Babriani:
ἀλλὰ πῶς σὺ χθὲς ἣν ἐκράτησας ἄγραν
κοίτῃ παρέθου εἰς τροφήν σοι λαθραίως;
κόμισον αὐτὴν μερισθῆναι τοῖς πᾶσιν.“
ὁ δὲ θαμβηθεὶς κατέλυσε τοὺς νόμους.
Exitum refingas talem: ἀλλʼ ἐχθὲς, ὦ φέριστε, πῶς σὺ τὴν
θήρην ἣν εἷχες ἀγρευθεῖσαν ἐναπέθου κοίτῃ; ἄγε δὴ,
μέριζε καὐτὸς εἰς μέσον ταύτην.“ ὁ δʼ ἐξελεγχθεὶς τοὺς νόμους
πάλιν λύει. Cf. Bgk supra p. LXXXVII || Epim. δοκοῦνται B,
corr. Kn
B 83 = A 89. 84 = 94. 85 = 105. 86 = 85
155 B 87. Cf. Plato Prot p. 320; lsocr. III (Nicocl.) 4 p. 27d
(lulian. or. VI p. 195 Sp, Himer. XXI 10); Plut. de fort 3 p. 98 d
Themist. VII p. 338 c d Maxim. Tyr. qui proxime accedere
videtur ad Babrii exemplar lI 4. XXVI 6 (λέουσιν ἀλκὴ, ἐλάφοις
δρόμοι, καὶ τῷ μὲν διερῷ γένει αἱ νήξεις, τῷ δὲ μεταρσίῳ
αἱ πετήσεις · ὧδε καὶ τοῖς ἀνθρώποις, τὰ ἄλλα ἐλαττουμένοις
τῶν ἀπάντων λόγον δὲ αὐτοῖς ὁ θεὸς ἔδωκε κτλ.); sim.
Phaedr. app. 3 p. 64 Herv, Anacreont. 24, Ps. -Phocyl. 123, Basil.
δὲ τάχος, τῷ δὲ πτερά. τὸν δὲ ἄνθρωπον γυμνὸν ἑστῶτα
εἰπεῖν· „ἐμὲ μόνον καταλιπεῖν ἔρημον χάριτος·“ τὸν δὲ Δία
εἰπεῖν· „ἀνεπαισθήτως (e?) εἶ τῆς δωρεᾶς καίτοι τοῦ μεγίστου
ὃς παρὰ θεοῖς δύναται καὶ παῤ ἀνθρώποις
τετυχηκώς· λόγον γὰρ ἔχεις λαβών,
τῶν δυνατῶν δυνατώτερος καὶ τῶν ταχίστων ταχύτερος.“
καὶ τότε ἐπιγνοὺς τὸ δῶρον ὁ ἄνθρωπος προσκυνήσας καὶ
εὐχαριστήσας (e) ᾤχετο.
Ὅτι ἐκ θεοῦ λογικῶν τιμηθέντων πάντων ἀνεπαισθήτως ἔχουσί
τινες τῆς τοιαύτης τιμῆς καὶ μᾶλλον ζηλοῦσι τὰ ἀναίσθητα καὶ
ἄλογα ζῷα.
156 Μόσχος πρὸς τὴν ἔλαφον εἶπεν· ,,σὺ καὶ μεγέθει
μείζων εἶ τῶν κυνῶν καὶ ταχύτητι διαφέρεις καὶ κέρατα
πρὸς ἄμυναν ἔχεις· τί οὖν τοσοῦτον φοβεῖ τοὺς κύνας; καὶ
ἡ ἔλαφος ἔφη· „ὅτι μὲν ταῦτα πάντα ἔχω οἶδα· ὑλακῆς δὲ
εἰ ἀκούσω, τὸν λογισμὸν σκοτοῦμαι καὶ ὅλη τῆς φυγῆς
γίνομαι.“
Ὅτι τοὺς φύσει δειλοὺς οὐδεμία λόγου παραίνεσις ἐπιρρώνυσιν,
κἂν καὶ εὐμήκεις καὶ στερεοὶ τῷ σώματι φαίνονται.
de hom struct. 7 p. 327 (patr. XXX M). Cf. Bgk P L Gr. II p. 48 sq,
Kn Zeitschr. ö. Gym 1876, Cr Mus. Rhen. XXXIX 604
155, 3 Iovem hominis creatorem depinxerat poeta, cf. 59, 1 |
fuitne καὶ γυμνὸς ἑστὼς εἶπεν· „ἐμὲ λιπεῖν μοῦνον δώρωον ἔρημον“
? || 5 sq. ἔχεις ἀναισθήτως τῆς δωρεᾶς, ἄνθρωπε, τῆς
ἐμῆς, καίτοι λαχὼν μεγίστου· λόγον ἔχεις λαβὼν ἤδη
6 τετυχικὼς B sqq. latent hi fere versus: ὃς παρὰ θεοῖς
πέφυκε καὶ παῤ ἀνθρώποις (12, 14) κρείσσων κρατίστων καὶ
ταχυπτέρων θάσσων.“ καὶ δὴ ’πιγνοὺς ἅνθρωπος ἔκκριτον
δῶρον τὸν Δία προσέκυσε κᾤχετ᾿ εὐχαριστήσας.
156 B 88 P1 56, cui proxima F Fur. 120 dodecasyllabis
concepta || 3 ἄμυναν P1 | φοβῆ BP1 || Epim. δηλοὺς P1 |
ἐπιρρώνυσιν B, ἑπιραννύει P1 | κἂν — φαίνονται om. B | εὐμίκεις
P1
B 89 = A 113. 90 = 114. 91 = 109. 92 = 111
156a Νεβρός ποτε πρὸς τὸν ἔλαφον εἶπεν· πάτερ, σὺ καὶ
μείζων (e?) καὶ ταχύτερος κυνῶν πέφυκας (i?) καὶ κέρατα πρὸς
τούτοις (e) ὑπερφυᾶ φέρεις πρὸς ἄμυναν.
τί δήποτʼ οὖν οὕτω
τούτους φοβῇ; κἀκεῖνος
γελῶν εἶπεν „ἀληθῆ μὲν ταῦτα φῇς, τέκνον· ἓν δʼ οἶδα (e), ὡς,
ἐπειδὰν κυνὸς ὑλακὴν ἀκούσω, αὐτίκα πρὸς φυγὴν οὐκ οἶδʼ ὅπως
ἐκφέρομαι.
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι τοὺς φύσει δειλοὺς οὐδεμία παραίνεσις
ῥώννυσιν.
156b Ἔλαφον ἡ μήτηρ ἐνουθέτει „τί ταῦτα;“ λέγουσα· „κέρας,
ὦ παῖ, παρὰ τῆς φύσεως εἴληφας, μεγέθει δὲ διενήνοχας σώματος
καὶ οὐκ οἶδʼ ὅτι παθὼν ἀποδιδράσκεις ἐπιόντας τοὺς
κύνας.“ ταῦτα ἦν, καὶ κυνῶν δρόμος ἠκούετο πόρρωθεν. ἣ δὲ
μένειν τῷ παιδὶ παραινέσασα αὐτὴ τῆς φυγῆς προκατήρξατο.
Παραινεῖν ἕτοιμον ἃ ποιεῖν ἀπορώτερον.
157 Μίμηλόν ἐστι φύσει ζῷον ἡ πίθηκος. μία οὖν
ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ ἑστῶσα εἶδεν ἐπὶ τοῦ χείλους τῆς θαλάσσης
157, 1 cf. 170. 1
156a A Cor. 56 p. 33. | Propius ni fallor accedit ad Babrium;
poterat enim scribere: Νεβρὸς πρὸς ἔλαφον εἶπεν· ,ὦ
πάτερ, μείζων ὄγκῳ πέφυκας, καὶ τάχει πολὺ κρείσσων
κυνῶν, ὑπερφυᾶ τὰ κέρατα πρὸς τούτοις ἔχεις πρὸς ἀλκήν.
καὶ τί δήποτʼ οὖν οὕτω τούτους φοβῇ; κἀκεῖνος εἶπε καγχάζων·
„λέγεις ἀληθῆ ταῦτα, τέκνον· ἓν δʼ οἶδα, ἐπὴν
ἀκούσω τῶν κυνῶν ὑλακτούντων φρένας σκοτοῦμαι γίνομαι θʼ
ὅλος φύζης.“ || Perperam et hanc fabulam et alias nonnullas
rectis iambis inclusit Gb, tabularum ceratarum testimonio confutatus
supra 139 p. 128
156 Aphthon. 17 (Fur. 208) = Nicol. 4 Fhet. l p. 267 W
Aphthonius exemplar Babrianum conl. fab. 109 (Aphth. 11) permutasse
videtur || 1 τί accessit e Nicola cod.
157 H 93; a Babrio a alienum F Fur. 162 Au 199
ἡπλωμένον καὶ ἡλιαζόμενον δίκτυον· τοῦτο ἄρασα
ἐπειρᾶτο εἰς βυθὸν βαλεῖν. τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ τραχήλου εἰληθὲν
εἷλκε τὴν μιμὼ κατὰ τοῦ βυθοῦ·
ἣ δʼ ἠλάλαζεν ἐγγὺς οὖσα τοῦ θνῄσκειν·
„μηδεὶς ὃ μὴ κατ έμαθε μηδὲ ποιείτω.“
Ὅτι μηδείς, ὃ μὴ ἔμαθε μηδὲ ἐκ πείρας ἔχει, πειράτω ποιεῖν·
σὺν τῇ ἀπειρίᾳ γὰρ καὶ κακόν τι προσλήψεται.
158 Ὁ λαγωὸς τῇ ἀλώπεκι· ,,ὄντως πολλὰ κερδαίνεις
(e) ἢ ἔχεις, ὅτι ὄνομά σοι κερδώ ἐστιν“; ἡ δὲ
ἀλώπηξ „εἰ ἀπιστεῖς“, ἔφη „δεῦρο, ἐγὼ ἑστιῶ σε
ὃ δʼ ἠκολούθει τοῖς λόγοισι πιστεύσας,
καὶ ἦν ἔνδον οὐδὲν ἢ †ὁ λαγωὸς δεῖπνος
τῇ ἀλώπεκι. ὁ δὲ λαγωὸς ἔφη· „σὺν κακῷ μέν, ἀλλʼ ἔμαθόν
σου τὸ ὄνομα πόθεν ἐστίν· οὐκ ἀπὸ τοῦ κερδαίνειν,
ἀλλʼ ἀπὸ τοῦ δολοῦν.“
Ὅτι τοῖς περιέργοις πολλάκις μέγιστον κακὸν συνέβη κακῶς τῇ
περιεργείᾳ χρωμένοις.
157, 7 cf. 122, 16 || 158, 3 cf. 103, 15 | 4 i m = 11, 8
157, 6 suppl. ex 95, 15. 107, 2. 103, 16 || 7 ὅτι μηδεὶς B |
ἔμαθεν Kn, ἔλαθεν B; ὁ μή τις ἔμαθε, τοῦτο μ. π. Eb
Barbara Gitlbaueri 154 commenta, qu neque tres breves finales
se excipientes vitavit neque (v. 4) spondeum in pede quaro.
B 94 = A 108. 95 = 117. 96 = 118. 97 = 119. 98 = fab. 126.
99= fab. 139
158 B 100 || 1 conl. 81, 1 possis ὁ λαγωὸς „ὄντως“ εἶπε
,,π. κ. || 2 ἢ ἔχεις glossema || 4 num ὡς δʼ? | suppl. ex 50, 11.
98, 12 || lambos rectos temere restituit Gb 219; in fine poterat
esse: ,,νῦν σὺν κακῷ μὲν“ εἶπεν ,,ἀλλὰ γινώσκω σοῦ
τοὔνομʼ ὁπόθεν ἐστίν· οὐ τὸ κερδαίνειν, τὸ κέαρ δολοῦν
πέφυκεν αἰτίη μούνη·“ Lusit enim originationbus scholasticis,
cf Etym. ‘M p. 505, 38 κερδαλεόφρων· ἢ κερδαίνειν
φρονῶν· ἢ διὰ λόγων τὴν ψυχὴν ἀπατῶν, id. s. κερδαλέος·
ὁ συνετὸς τὰς γὰρ ἐντρεχείας κέρδη ἐκάλουν· ἢ παρὰ τὸ
ἡδύνειν τὸ κέαρ, ὅ ἐστι τὴν ψυχὴν διὰ λόγων κλέπτειν. Hesych.
s. κερδώ. κερδαλέον· δόλιον ἢ κέρδη περιποιοῦντα. ld. s. v.
κέρδεσι· πανουργίαις (cf. prol. p. XXXII. XCI). Similia praebebunt
carm. Gr. med. aevi p. 148, 200. 153, 335 W.
159 Οἱ λύκοι τοῖς κυσὶν εἶπον· διὰ τί ὅμοιοι ὄντες
ἡμῖν
ἐν πᾶσιν ὄντες οὐχ ὁμοφρονεῖθʼ ἥμιν
ὡς ἀδελφοί;
οὐδὲν γὰρ ὑμῶν διαλλάττομεν πλὴν τῇ γνώμῃ·
καὶ ἡμεῖς μὲν ἐλευθερίᾳ συζῶμεν, ὑμεῖς δὲ τοῖς ἀνθρώποις
ὑποκύπτοντες καὶ δουλεύοντες πληγὰς παῤ αὐτῶν ὑπομένετε
καὶ κλοιὰ περιτίθεσθε
καὶ φυλάττετε τὰ πρόβατα.
ὅτε δʼ ἐσθίουσι, μόνα τὰ ὀστᾶ
ὑμῖν ἐπιρρίπτουσιν. ἀλλʼ ἐὰν ἥμιν
πείθησθε, πάντα τὰ ποίμνιʼ ἔκδοτε καὶ ἕξομεν πάντα κοινὰ
εἰς κόρον ἐσθίοντες.“ ὑπήκουσαν οὖν πρὸς ταῦτα οἱ κύνες.
οἳ δὲ ἔνδον τῶν σπηλαίων εἰσελθόντες πρότερον τοὺς κύνας
διέφθειραν.
Ὅτι οἱ τὰς ἑαυτῶν πατρίδας προδιδόντες τοιούτους μισθοὺς
λαμβάνουσιν.
159, 8. 10 cf. 100, 1. 6
B 101 = A 25
139 B 102 M 38 P1 63 = Nev. 237 Cor. 233 | 1 ὅμοιον P1 ||
3 ὁμοφρονῆτε ἡμῖν P1, ὁμοφρωνεῖτε (om. ἥμιν) M || 4 ἀδελφοῖς
M || 5 ἡμῶν BMP1, corr. Nevel. διαλάττομεν BP1, διαλάμπομεν
M, fuitne διαφερόμεθα? cf. 39, 1 || 7 ὑποκρύπτοντες P1;
ὑπομένητε M | Poterat: ἀλλʼ ὕμεις ὑποκύπτετʼ ἀνθρώποισι χὤσπερ
οἱ δοῦλοι πληγὰς παῤ αὐτῶν ὑποδέχεσθε δειλαίως || 8 περιτίθεσθαι
|| 9 φυλάττετε καὶ MP1 || 10 δὲ ἐσθίουσι(ν)
BMP1 | ἡμίν M | fuitne: ὅτε δʼ ἐσθίουσι, μοῦνον ὀστέων μοίρας
ὑμῖν κτλ.? || 12 πεισθῆτε M, πείσησθε P1 | καὶ ἕξομεν
om. MP1 | πείθησθε, πάσας ἔκδοτ᾿ εἰς μέσον ποίμνας ?
13 ἐσθίοντες BP1, ἔσονται M | οὖν om. B || 14 τοῦ σπηλαίου
MP1, num σηκῶν sed cf. 45, 2 | εἰσελθ. om. B || 15 ἔφθειραν
M || Epim. οἱ om. P1
160 Ὄνος τὸν ἵππον ἐμακάριζε
διὰ τὴν τροφὴν καὶ τὴν θεραπείαν, ἑαυτὸν δὲ ἐταλάνιζε καὶ
τὴν ἑαυτοῦ τύχην, ὅτι ἀχθοφορεῖ καὶ ὀλίγη αὐτῷ ἐστιν ἡ
τροφή, ὁ δὲ ἵππος κεκοσμημένος τῷ χαλινῷ καὶ προμετωπιδίοις,
καὶ κοῦφος αὐτῷ ὁ δρόμος. ταῦτα τοῦ ὄνου λογιζομένου
ἐπέστη πολέμου καιρός. καὶ ὁ στρατιώτης μετὰ
τῶν ὅπλων ἐπέβη τοῦ ἵππου καὶ μέσον τῶν πολεμίων
εἰσίει. καὶ ὁ ἵππος μέσος] τοῖς ξίφεσιν ἔκειτο τραυματίας
καὶ ψυχορραγῶν. μετεβάλετο δὲ τὴν γνώμην ὁ ὄνος
καὶ τὸν ἵππον ἠλέησεν.
Ὅτι τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς ἐν ταῖς ἀρχαῖς οὐ δεῖ ζηλοῦν, ἀλλὰ
τὸν κατʼ ἐκείνους φθόνον καὶ κίνδυνον λογισαμένους ἀγαπᾶν
πενίαν, ἡσυχίας μητέρα.
160a Ὄνος ἵππον ἐμακάριζεν, ὡς ἀφθόνως τρεφόμενον καὶ
ἐπιμελῶς, αὐτὸς μηδʼ ἀχύρων ἅλις ἔχων, καὶ ταῦτα πλείστα ταλαιπωρῶν.
ἐπεὶ δὲ καιρὸς ἐπέστη πολέμου καὶ ὁ στρατιώτης
ἔνοπλος ἀνέβη τὸν ἵππον πανταχόσε τοῦτον ἐλαύνων, καὶ δὴ καὶ
μέσον τῶν πολεμίων εἰσήλασε καὶ ὁ ἵππος πληγεὶς ἔκειτο· ταῦτα
ἑωρακὼς ὁ ὄνος
τὸν ἵππον ἐταλάνιζε.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ τοὺς ἄρχοντας καὶ πλουσίους ζηλοῦν,
ἀλλὰ τὸν κατʼ ἐκείνων φθόνον καὶ τὸν κίνδυνον ἀναλογιζομένους
τὴν πενίαν ἀγαπᾶν.
161 Ὁ Ζεὺς τῇ καμήλῳ κέρατα αἰτούσῃ (e?) καὶ λεγούσῃ
ὅτι
160, 4 cf. prooem. II 7
160 B 103 || 8 μέσος includi vel in ἐληλαμένος mutari
voluit Kn || 9 μετεβάλλετο B, corr. Kn
166ª Ac Cor. 58 p. 35. Coll. 111, 13. 88, 5 || 4 ἔνοπλον Ac,
codd. | finem restituere possis hunc: καὶ μέσσον αὐτὸν πολεμίων
ἐπεισίει. πληγεὶς δʼ ἔκειτο ξίφεσι, τραυμάτων πλήρης
ὁ γαῦρος ἵππος. μεταβαλὼν δὲ τὴν γνώμην ὄνος τὸν ἵππον
ἐταλάνιζʼ ἐποπτεύσας.
161 B 104, Avian. 8, tetrast. l 13; ad Babrium redeunt etiam
Aphthon. 15 et F Fur. 152; cf. dactyl. p. 227, 30.
„ταῦτά μοι λείπει“
οὐ μοῦνον οὐ δέδωκεν· ἀλλὰ καὶ τῶν ὤτων
ἀπεστέρησεν.
Ὅτι ὃ ἔχει τις εἰς ἐκεῖνο ἀρκείσθω καὶ μὴ πλεονεκτείτω.
ª Ὁ Ζεὺς δήποτε αἰτούσῃ τῇ καμήλῳ
κέρατα ἔχειν καὶ τοσαῦτα λεγούσῃ·
„λύπη μοι πολὺ ὑπάρχει διὰ τοῦτο·“
οὐκ ἐπέδωκεν, ἀλλά γε καὶ τῶν ὤτων
ἀπεστέρησε πολλὰ αὐτὸς χωλάνας.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ ἔχων τι ἀρκείσθω ἐπʼ ἐκείνῳ καὶ πλείω
μὴ ζητείτω, ἵνα μὴ καὶ ὃ ἔχει ἀπολέσῃ.
161b ἶδεν εἰς ταῦρον ἡ κάμηλος καὶ κεράτων ἐπεθύμει
μεταλαβεῖν· προσελθοῦσα οὖν τῷ Διῒ κερῶν ᾔτει (e) τυχεῖν. ὃ
δὲ τὴν ἀπληστίαν μισήσας
Ἑρμῇ κελεύει προσαφελέσθαι τῶν ὤτων.
ὅθεν καμήλῳ ταῦτα τοῦ λοιποῦ καταδεέστερα σώματος.
Ὁ πλείονος ἐρῶν καὶ τῶν προσόντων ἀποστερεῖται.
162 Ὄνος πλατείης ὁδοῦ ἐκτραπεὶς
ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος „ἄθλιε,
161, 3 λίπει B || 4 μόνον B corr. Cr coll. 106, 24
161ª V1F Fur. 152, cf. Cor. p. 369. 124 || 2 κ. νεῖμαι Vi ||
5 αὐτῆς Cor || Latent versus Babriani a diasceuasta decurtati:
Ὁ Ζεὺς καμήλῳ καὶ κέρατʼ ἀπαιτούσῃ καὐτῷ λεγούσῃ „ταῦτα
διὰ τί μοι λείπει;“ οὐ μοῦνον οὐ δέδωκεν, ἀλλὰ τῶν ὤτων
ἀπεστέρησεν εὐθὺ πολλὰ χωλώσας. Initium laetioribus ni fallor
flosculis ornaverat ipse Babrius, cf. Avian. 5 sqq.: Conporis inmensi
fertur pecu8 isse per auras etc. Lucan. Icarom 10 Αἴσωοπος
καμήλοις βάσιμον ἀποφαίνων τὸν οὐρανόν (Cr ann. 653)
161 Aphhthon. 15 p. 333 Nev.: pleniorem legisse videtur
fabulam, ut 29. 43. 73 || 4 corr. προσαφελεῖν τι iustum habes
choliambum, cf. adn. ad. 3, 11
B 105 = fab. 127. 106 = 122
162 B 107; F Fur. 139 A 182 longius a Babrio absunt
nepoque epimytho (πρὸς ἄνδρα φιλόνεικον κτλ.) deformantur,
cf. Suid. paroemiogr. (Ps. -Diog. Vindob.) s. νικᾷ τὸν ὀνηλάτην·
πρὸς τὸν μὴ βουλόμενον ἀποστῆναί τινος, ἀλλʼ ἑαυτὸν προιέμενον
εἰς ἀπώλειαν. || 1 πλατείας B
ποῦ φέρῃ;“ καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς
ἑαυτὸν τῆς εἰς τὸ πρόσω φορᾶς ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο.
ὃ δʼ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας
αὐτὸν ἔφη ,,ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι·
Ὅτι τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.
163 Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς ξόανον ἦγε κωμήτης.
πολλοὶ δὲ τοῦτο προσεκύνουν τῶν συναντώντων
ὁ δὲ ὄνος τυφωθεὶς νομίζων αὑτὸν προσκυνεῖν τοὺς ἀγροίκους
(e)
σκιρτῶν ἔμελλε τὸν θεὸν καταρρίψειν.
ἀλλὰ τοῦτον ξύλω παίων (e) ὁ δεσπότης εἶπεν·
„ὄνος εἶ θεὸν φέρων σὺ κοὐ θεοῖς ἶσος.“
Ὅτι κτηνώδεις ἄνδρας τοὺς τετυφωμένους ἐπʼ ἀλλοτρίαις δόξαις
ὁ μῦθος ἐλέγχει.
163, 5 sq. 139, 3. 7
162, 3 φέρει B || 6 ἀφεὶς ἔφη· ,,ὦ ὄνε, νίκα, κακὴν γὰρ
νίκην νικᾷς“ F || Exitus esse poterat (cf. 18, 6): ὄνος οὐ μεθῆκεν·
ὃ δʼ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας εἰς κόρακας· εἶπε „μοῦνος
ὕπαγε καὶ νίκα κακὴν σεαυτῷ συντριβεὶς πέτραις νίκην.
B 108 = fab. 133
163 (Eb 129) B 109 M 46 P1 65 Nev. 261 Cor. 257; F Fur. 135
paraphrasis liberior, cf. tetrast. l 36; v. 1 Suid. Cf Philol. LIV
488 || 1 Ὄνος τίς BP1 | ἦγε (om. κ) B, εἶχε κωμήτης S s.
κωμῆται || 2 πολλοὶ ἀπαντῶντες vox non Babriana πρ. M
3 τὸν Cor., αὐτὸν B, αὐτῷ MP1; bene F: ἀναπτερωθεὶς
ὠγκᾶτο καὶ οὐκέτι περαιτέρω προβαίνειν ἐβούλετο || 5 θεὸν
αὐτὸν ῥίψαι M, ῥίψαι etiam BP1 || 6 ξύλοις B*. cf. l. s. || 7 φέρων,
οὐ θ. ὁμότιμος B, φ., ἀλλʼ οὐ θεοῖς ὑπάρχεις ὁ. MP1; corr.
Lewis (cf. 15, 11): num θεῶν ἧλιξ? || v. 3 sqq. fuit fortasse:
ὁ δʼ ὄνος νομίζων αὐτὸν προσκυνεῖν τούτους δόξῃ τοσαύτῃ
καρδίην ἐτυφώθη, σκιρτῶν τ ἔ. τ. θ. κ. vel χαμαὶ ῥ. ὁ
δεσπότης δέ φησι τῷ ξύλῳ παίων κτλ. Cf. 101, 3. 6 || Epim.
τυφωμένους B, τυφομένους P1 | ὁ λόγος P1
164 Ὅτε δρῦς ἔφυεν ἰξόν, ὀρνέων λύμην,
ἡ φρονιμωτάτη χελιδὼν εἶπε πᾶσιν ὀρνέοις τοῦτο κωλύσειν (e).
τὰ δʼ ὡς φρονοῦσαν οὐδὲν ἠμέλει ταύτην
παρελογίσαντο καὶ ἠμέλησαν.
τότε δʼ ἡ χελιδὼν ἱκέτευεν τοὺς ἀνθρώπους
σύνοικον αὑτὴν
εἰσδέξασθαι. διὰ τοῦτο μόνης αὐτῆς τοῖς πτεροῖς ἰξὸς οὐδέποτε
ἐκολλήθη (e ?).
165 Οὔπω κολυμβᾶν παῖς μαθὼν θέρους ὥρῃ
ποταμὸν διειδῆ καὶ καλὸν θεωρήσας
ἔρριψʼ ἑαυτὸν γυμνὸν ὡς κολυμβήσων.
τὸ ῥεῦμα δʼ αὐτὸν καὐτὸ τὸ βάθος οὐκ εἴα
στῆναι· τὸ δὲ βουκόλον ἐφώνει ἀπὸ τῆς ὄχθης τὰς χεῖρας
ἐκτείνειν (e). ὃ δὲ τολμηρὸν ἐκάλει καὶ οὐκ ἐδίδου χεῖρα.
164, 6 cf. 12, 11. 118, 1 |||165, 2 e = 43, 3. 88, 14 | 4 e
= 31, 18
B 110 = fab. 137. 111 = 121. 112 = 123. 113 = 120
164 B 114; liberius A 39, ceter a Babrio alieni, cf. Rom.
I 19 Ö, Phaedr. app. ll 11 Dr. = vol. lI² p. 138. 203. 251 Herv.
ln B praemissum est ὅμοιον promythii loco, sed aliena B 113
1 ἰξὸν ἔφυε βλάβην ὀρνέων, coll. 51, 5 e Suid. Hes. λύμη·
βλάβη rest. Cr; ὀρνέων λώβην Eb; vix potest ὄλεθρον ὀρνίθων
(32, 5. 72. 7), nam θρ correptum haud invenies || 2 fuitne
πᾶσιν χελιδὼν εἶπε τοῦτο κωλύσειν? || 3 δὲ B | οὐδὲν φρ. B
5 δὴ et ἱκέτευεν Eb, ἱκέτευσε B || 6 coll. 12, 12 conicias:
σύνοικον αὐτὴν καὶ φίλην κατοικίζειν. διὰ τοῦτο δὴ καὶ
τῆς χελιδόνος μούνης πτεροῖσιν ἰξὸς οὐδαμῶς ἐκολλήθη. Pleniorem
et meliorem fabulam ‘Aesopo usus servavit Dio Chrys.
XII 7 p. 373 R. LXXII vol. lI p 387 R. Epimyhia satis inepta.
165 B 115 || 1 μειράκιον μαθεῖν B (-ὸν Kn), παῖς μαθὼν
Cr, nam μεῖραξ et -άκιον voces non Babrianae | suppl. Cr coll.
24, 1 sq. || 2 διηθῆ B, scripseratne διαυγῆ, ut 72. 6? | καὶ
θεωρῆσαν καλὸν B || 3 ἔρριψεν B, num ἔρριψεν αὐτὸν? | ἐγκολυμβήσων
|| 4 δὲ αὐτῶ καὶ τὸ βάθος B || 5 τὸ, sc. μειράκιον,
cf. v. 1 adn. || 6 ἐκτεῖνον B, corr. Kn
τὸ δὲ εἶπεν· „ἄρτι μοι βοήθει· ἕξεις δὲ καιρὸν ἐλέγχειν ὅτε
σώσεις με.“
Ὅτι τοὺς ἐν κινδύνοις ἀπείρως ἐμπεσόντας δεῖ πρότερον σώζειν,
ἔπειτα διδάσκειν καὶ νουθετεῖν.
166 Οὔπω χαλινὸν ἵππος ἱππέως ᾔδει
οὐδὲ νῶτον ἀνθρώπῳ (e) παρεῖχε πρὸς καθέδραν. σῦς δὲ αὐτὸν
ἄγριος (i?) ἔβλαπτε τὴν χλόην ἣν ἐνέμετο κόπτων (e?)
καὶ κατορύσσων καὶ τὸ
ὕδωρ ταράσσων ἔνθα †ἔπινε.
διὰ τοῦτο ὅμουρος ἵππος πρὸς ἄμυναν τοῦ ἠδικηκότος συὸς
διεγερθεὶς φιλίαν ἐσπείσατο μετὰ ἀνδρὸς ποικίλου· βοηθεῖν
δὲ ἔλεγεν αὐτῷ καὶ ἐκδικήσειν κατὰ τοῦ βλάπτοντος ἐχθροῦ.
ὃ δὲ εἶπεν· „ὅρκῳ πίστωσόν με, ὃ λέγω σοι, ποιήσειν (e?).
ὁ δὲ ἵππος ἐπείσθι. ὃ δὲ εἶπεν· „οὐ δυνατόν με πεζὸν
ὄντα καταπολεμῆσαι τοῦτον· ἀλλʼ ἐὰν χαλινὸν δέξῃ (e?)
καὶ τοῖς †νώτοις σου βαστάσῃς. καὶ δῷς
ὅπως σε κάμπτω καὶ τρέχοντα κωλύω
ἐλπίζω τότε
166, 3 sq. cf. 89, 6 sqq. | 7 cf. 98, 18 | 12 cf. 111, 20
165, 9 ὅταν σώσῃς με Kn || 5 sqq. coll. 107, 2. 96, 15.
126, 7 scribas: στῆναι ’πὶ ποσοὶ, κἀγγὺς ὢν μόρου τλήμων
τοιαῦτʼ ἐφώνει βουκόλον θεωρήσας· „σῶσον μʼ ἀπʼ ὄχθης
χεῖρα μοῦνον ἐκτείνων.“ ὃ δʼ ὡς θρασὺν καλεῖ τε κοὐ δίδου
χεῖρα, παῖς ,,νῦν βοήθει“ φησίν ,,ἄρτι μοι· σώσας ἕξεις
ἐλέγχειν καιρὸν ὅσσα βουλήσῃ·“ || Epim. = prom. B; versuum
vestigia pellucent.
B 116 = fab. 134
166 (Eb 179) B 117 tetrast. l 53. Fabula Philisti qua
Stesichorus usus esse dicebatur (Theo prog. 2 Aristot. rhet.
lI 20. PL. IIl p. 233 Bgk; Cr p. 225) || 3 κατωρρύσων B
5 ἔνθ᾿ ? ἔνθεν Hartel; fuitne ἧς ἔ. τῆς κρήνης, cf. 89, 8
6 ὅμωρος B, ὅμορος Kn: ionismum restitui || 12 με post κα
add. Hartel || 13 κάμψω et κωλύσω Gb
τὸν σῦν εὐκόλως ἀναιρήσειν.
ὁ δὲ ἵππος ὑπὸ ὀργῆς τὰς φρένας τυφλωθείς, παρέδωκεν
ἑαυτὸν καὶ
ὑπὸ τοῦ δοκοῦντος ὠφελεῖν ἐχειρώθη.
Ὅτι θυμὸς οἶδεν δουλῶσαι καὶ ταπεινῶσαι ἄνδρα γενναῖον καὶ
πρὸς ἄμυναν γενέσθαι τοῦ ἠδικηκότος.
167 Ὄφις γεωργοῦ πρὸς θύραισι φωλεύων
ἀνεῖλεν αὐτοῦ παῖδα νήπιον τύψας.
πένθος δὲ μέγα τοῖς γονεῦσιν ἐγένετο· ὁ πατὴρ δὲ πληγεὶς
ὑπὸ τῆς λύπης (e) πέλεκυν λαβὼν ἔμελλε τὸν ὄφιν τῆς
τρώγλης (e) ἐξιόντα πατάξειν· ὡς δʼ ἐξέκυψε (i) μικρὸν σπεύσας
(e) ὁ γεωργὸς τοῦ πλῆξαι (e) ἠστόχησε, τὴν πέτραν δὲ
167, 1 e = 108, 2
166 Versus 15. 18 indicavit Kn ann. Austr. 1876, sed
tota fere fabula facili negotio redintegrari potest: 2 οὐδʼ ὡς
ἕδος παρεῖχε νῶτον ἀνθρώπῳ. σῦς δʼ αὐτὸν ἄγριός τις ᾧπερ
ἦν γείτων ἔβλαπτεν ἣν ἐνέμετο τὴν χλόην κόπτων χὔδωρ
ταράσσων ἧς ἔπινε τῆς κρήνης. διὰ τοῦθʼ ὅμουρος ἵππος
ὡς ἐλυπήθη, φιλίην ἐσπείσατʼ ἀνδρὶ ποικίλῳ γνώμην,
αὑτῷ βοηθεῖν καὶ δίκας ἀναπράσσειν ὃ δʼ εἶπεν „ὄμνυʼ
ὅσα λέγω γε ποιήσειν“. ἵππος δʼ ἐπείσθη. ὁ δὲ γέρων βαθυγνώμων
οὐ δυνατόν“ εἶπε „πεζὸν ὄντʼ ἐνεδρεύειν κάπρον
ταχύν. χαλινὸν ἀλλʼ ἐὰν δέξῃ καὶ τοῖς με νώτοις βαστάσῃς,
διδοὺς τούτῳ ὅπως σε κάμπτω καὶ τρέχοντα κωλύω, τὸν
σῦν δοκῶ τότʼ εὐκόλως ἀναιρήσειν.“ ἵππος ὁ ὑπʼ ὀργῆς καρδίην
ἐτυφολώθη· παρέδωκεν αὐτὸν ἀνδρὶ καὶ τάλας οὕτως κτλ.
Cf. Bgk prol. p. LXXXVII || Epim. καὶ — ἠδικηκότος verba
inepta del. Kn ut aliunde sumpta, perperam, cf. v. 6. 7
167 (Eb 153) B 118 M 42 P 70; tetrast. l 43; cf. A fol 37b
Cor. 141; etiam F Fur. 155 ad Babrii exemplar ficta est, sed
gravius interpolata cf. Cr p. 220 sq. || 1 ἐν γεωργοῦ προθύροις
B MP1Ac, γεωργοῦ προθύροις ἐμφωλεύων F, rest. Zündel
2 ἔδακε τὸν ποῦν τοῦ παιδίου κτλ. F interpolatione, quae describere
supersedeo || 5 πατάξαι M | ἐξελθόντα φονεύσειν A
ἔκυψε Ac || 6 πατάξαι Ac
μόνην τῆς ὀπῆς κρούσας καὶ διαχαράξας, ἀπῆλθε λογιζόμενος
ὡς ἑρπετὸν μῆνιν οὐ φυλάσσει. λαβὼν δὲ ἄρτον καὶ
ἅλας πρὸς εἰρήνην ἐκάλει τὸν ὄφιν. ὁ ὄφις δὲ λεπτὸν συρίσας
εἶπεν· „οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀπάρτι πίστις ἢ φιλία, ἕως ἂν
ἐγὼ ταύτην τὴν πέτραν ὁρῶ, σὺ δὲ τὸν τοῦ παιδὸς τάφον.“
Ὅτι οὐδεὶς μίσους ἢ ἀμύνης ποτὲ ἐπιλάθοιτο, ἐφʼ ὅσον βλέπει
μνημόσυνον διʼ ὧν ἐλυπήθη.
168 Παῖς τις ἀκρίδας θηρεύων καὶ σκορπίον ἤμελλεν
ἄραι ὡς γένος ἀκρίδος ὄντα. ὃ δὲ τὸ τοῦ παιδὸς ἀπλοῦν
ἰδὼν
τοὐραῖον ἱστὰς καὶ τὸ κέντρον ὀξύνας
167, 7 μόνον P || 7 sq. μόνον κρούσας τὴν τῆς τρώγλης
ὀπήν. ἀπελθόντος δὲ τοῦ ὄφεως (inepte) ὁ γεωργὸς νομίσας
τὸν ὄφιν μηκέτι μνησικακεῖν λαβὼν ἄ. κ. ἅ. ἔθηκεν ἐν τῇ
τρώγλῃ Ac: ubi haud scio an lateant verba Babriana || 8 ἑρπετῶν
P ||9 sq. ὁ δὲ ὄ. λ. συρίξας A || 10 ἔσται Ac | τὸν
τόπον τοῦ τέκνου A || 11 ἂν om. M || V 3 sq. fere fuisse conicias:
πένθος δὲ πικρὸν τοῖς γονεῦσιν ἐμβάλλει. ὁ πατὴρ δὲ
πέλεκυν ἔλαβεν ἐκπλαγεὶς λύπῃ τὸν ὄφιν πατάξων ἐξιόντα τῆς
τρώγλης· ὡς δʼ ἐξέκυψε μικρὸν τῆς ὀπῆς, σπεύσας ὁ γεωργὸς
αὐτὸν ἠστόχησε τοῦ πλῆξαι, πέτρην δὲ μούνην τῆς ὀπῆς
κατα κρούσας ἀπῆλθε. νομίσας δ ἑρπετὸν μακρὴν μῆνιν
οὐ διαφυλάξειν καὶ λαβὼν ἅλας κἄρτον ἐνέθηκε τρώγλῃ κἀκάλει
πρὸς εἰρήνην τὸν ὄφιν ὃ δʼ αὐτῷ λεπτὸν εἶπε συρίσας·
„φιλίη παῤ ἡμίν οὐδὲ πίστις οὐκ ἔσται, ἕως ἐγὼ μὲν τὴν
πέτρην ὁρῶ ταύτην σὺ δʼ, ὦ γεωργέ, τόνδε τὸν τάφον
τέκνου·“ || Prom. B = Epim. MP1 Ac | οὐδεὶς ἂν Kn | ἐπιλάθηται
M, ἐπιλανθάνεται Cor.; fuit versus: οὐδεὶς ἀμύνης ἐπιλάθοιτ᾿
ἂν ἢ μίσους || ἐφʼ ὧ βλέπει P1 || ἐν ᾧ ἐλυπ. M
168 (Eb 156) B 119 M 43 P1 71 = Nev. 267; tetrast. l 18
gemella febula Hds Hauptm. 264² Cor. p. 174 (Hd). Etiam Dositheanam
10 p. 32 e Babrio haustam esse probabile aque quae
dodecasyllabis coercita est F 171 (Cor. p. 393). Diversae Au 195
p. 100 Schn.; cf. Phaedr. lI p. 230 Herv. (Rom. IV 14), paroemiogr.
s. ὑπὸ παντὶ λίθῳ, Athen. XV 694 || 1 sq. παιδίον εἰς
ὕλην ἀκρίδας θηρεύων (sic) ἐπεστάθη λίθῳ τινι, εἰς ὃν σκώρπιος
ἐκρύβετο, ὃν ὁ παῖς ἐβιάζετο ἀντὶ ἀκρίδος ἐξελθεῖν (cetera pretii
nullius) Dositheus, θηρεύων ἀκρίδας περιέτυχε σκορπίῳ· ὁ δὲ
τὸ τ. π. ἁ. θεασάμενος τὸ κ. ὀ. εἶπεν· ἄπελθε παῖ καὶ σ (ultima
fortasse praeferenda) Hd || 4 τὸ οὐραῖον στήσας B*, corr. Cr
εἶπεν· „ἄπελθε καὶ σώζου (e), παῖ, μὴ κἀμὲ θηρεύων
καὶ πάσας ἃς ἔχεις ἀπολέσῃς·“
Ὅτι καλὸν τὸ γινώσκειν τὰ ἐναντία καὶ τὸ μὲν καλὸν τιμᾶν,
τὸ δὲ κακὸν φεύγειν (e?), ἐκ πείρας δὲ πάντων.
169 Παῖς τις νέμων πρόβατα συνεχῶς ἐπὶ τὸ χῶμα
ἀνιὼν ἐβόα· „λύκος· βοηθεῖτι“ (e?).
οἱ δʼ ἀγρόται τρέχοντες
ἐκεῖσε εὕρισκον ψεῦσμα. τοῦ δὲ λύκου ἀληθῶς ἐλθόντος
καὶ τοῦ παιδίου βοῶντος οὐδεὶς ἐπίστευσε καὶ ἀπῆλθε πρὸς
βοήθειαν. ὁ δὲ λύκος τὰ πρόβατα διέφθειρε.
Ὅτι τοῦτο ὄφελος τῷ ψεύστῃ (e), ἵνα κἂν ἀλήθειαν λέγῃ μὴ
πιστεύηται.
169ª Παιδίον τὰ πρόβατα νέμον 〈ὡς〉 λύκον ἐρχόμενον
πρὸς διαφθορὰν ὁρῶν, ἐπικαλούμενον τοὺς ἀγρότας ἔλεγε· „βοηθεῖτε
ὧδε· ἔρχεται λύκος.
οἱ δʼ ἀγρόται τρέχοντες
τοῦτον εὕρισκον μὴ ἀληθεύειν. τοῦτο δὲ ποιήσαντος πολλάκις
εὕρισκον ψευδόμενον. μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ λύκου προσελθόντος
168, 5 ὦ παῖ om. P1M || 6 πάντας οὓς ἔ. ἀ. Hd | ἀπολέσης
P1, ἀπολέσεις B (-ωλ- M); σεαυτὸν ἀπολέσῃς Dosith. || Possis:
παῖς ἀκρίδας τις ἐν νάπαισι θηρεύων καὶ σκορπίον λίθοισιν
ὃς κατεκρύφθη ἤμελλεν ἆραι καθάπερ ἀκρίδων θήρην. τὸ δʼ
ἀπλοῦν ἰδὼν τοῦ παιδὸς (4) „ἄπελθε καὶ σώζου“, ὁ σκορπίος
„μὴ κἀμέ, παῖ, σὺ θηρεύων προσαπολέσῃς νῦν“ εἶπεν ,,ἃς
ἔχεις πάσας“. Cf. proleg. p. LXXXVIII Hexametris haec inclusa
esse a Gitlbauero 278 vix credas || Epim. 8 | ἐκπειρᾶν
vel -ᾶσθαι Ml, πάντα M
169 B 120 P1 72; a Babrio aliena F Fur. 166 || 2 βοηθεῖται
B, βοηθῆτε P || 5 ἐπίστευσεν ἀπελθεῖν πρ. β. P1 || Prom.
B = epim. P1 | ὤφελος et ψέστῃ P1, qualia enotare supersedeo.
169ª Nev. 270 e Pal., Cor. 266. Versus dodecasyllabos
dissolutos mihi videor audire ad Babrianorum exemplar barbara
arte factos; lumina Babriana in utroque exemplari fere
exstincta. V. 3 (4 sq.) fuerit οἱ δʼ ἀγρόται τρέχοντες οὐκ ἀληθεύειν
ηὕρισκον αὐτόν.
καὶ τοῦ παιδὸς βοῶντος „δεῦτε, λύκος“, οὐκέτι τις ἐπίστευε
προσδραμεῖν αὐτῷ καὶ βοηθῆσαι· ὁ δὲ λύκος, εὑρηκὼς ἄδειαν,
τὴν ποίμνην πᾶσαν διέφοθειρεν εὐκόλως.
Ὅτι τοσοῦτον ὄφελος τῷ ψεύστῃ ὅτι καὶ ἀληθῆ λέγων πολλάκις
οὐ πιστεύεται.
170 Πηρὸν σπάλαξ πέφυκε καὶ τυφλὸν ζῷον·
εἷς οὖν τὴν μητέρα θέλων (i) φιλῆσαι ἀντὶ τοῦ στόματος τῷ
αἰδοίῳ (e ?) προσψαύει. τοῦτο δὲ ποιῶν τοὺς ἄλλους (e?)
ἀδελφοὺς οὐκ ἔλαθεν. εἷς δὲ αὐτῶν εἶπεν· „ὡς θέλων τι
μέγα ποιῆσαι καὶ πνοῆς ἧς εἶχες ἐστέρησαι δικαίως.“
Ὅτι πονηρὰ γνώμη καὶ αὐτὴν τὴν φύσιν ἀλλοιοῖ καὶ βλάπτει ( e ?).
171 Ποιμὴν σκύλακα εἴωθε τρέφειν ἐκ τῶν θνησκόντων
προβάτων.
καὶ δή ποτʼ ἐγγὺς ἀμνάδος νοσησάσης
ἱστάμενος εἶδε
τὸν κύνα κατηφῆ καὶ δοκοῦντα δακρύειν,
καὶ ὁμαλίζων αὐτὸν εἶπε·
170, 1 cf. 157, 1 || 171, 3 i = 9, 2
170 (Gb 162) B 121; a Babrio alienae Ac Cor. 51, F Fur. 177,
Au 210 Pr 219 || 1 πικρὸν B, em. Kn | ἀσπάλαξ B || 4 θέλοντι
B, em. Kn || Versus mihi audire videor hos fere: εἷς
οὖν θέλων τὴν μητέῤ ἀσκόπως κύσσαι οὐ στόματος αὐτῆς,
ἀλλὰ μᾶλλον αἰδοίου ψαύει || Epim. ἀλλοιεῖ B, corr. Kn
versum latere γνώμη π. καὶ φύσιν μεταλλάττει ci. Eb
B 122 ═ fab. 138
171 (Eb 134, Gb 164 B 123 M 41 P1 74 ═ Nev. 277 Cor.
p. 179; ceteri alieni a Babrio; v. 6 Suid. || 1 εἴωθεν M ||
3 ποτε BP1 | νοσούσης BP1, corr. Hp || 4 ἱστάμενος etiam P1,
-ν Nevel. || 6 εἶπεν P1
,,καλῶς σὺ ποιεῖς συμπαθῶν U+02D8 _ _ _,
πλὴν ἀλλὰ μὴ γένοιτο μηδὲ συμβαίη,
ὅπερ θέλεις·“
Ὅτι τοιοῦτός ἐστι πᾶς, ὃς κληρονόμος ἐστὶν οὐσίας τῷ νοσοῦντι
συναλγῶν καὶ προσποιούμενος κλαίειν ὑπούλως.
172 Ποταμὸς διʼ αὑτοῦ
βύρσαν βοείαν φερομένην ἠρώτησε· ,,τίς καλεῖ;“ τῆς δὲ εἰπούσης
,,σκληρὴ καλοῦμαι“ ἐπικαχλάσας τῷ ῥεύματι εἶπεν·
,,ἄλλο τι ζήτει (e) καλεῖσθαι·
ἐγὼ γὰρ ἤδη ἁπαλὴν ἐν βραχεῖ σε ποιήσω.“
Ὅτι τολμηρὸν ἄνδρα καὶ αὐθάδη πολλάκις εἰς γῆν κατήγαγε
συμφορὰ βίου.
171, 8 e cf. 132, 9. 117, 5 || 172, 2. 3 cf. 135, 6 | 5 e =
109, 4 (95, 78)
171, 8 γένηται et συμβῇ BMP1, corr. Κn || 9 ὅπερ καὶ
M | ἐθέλεις P1 || Totam fabulam restituere conatus est cum
Hauptio Eberhard (Gb): ποιμὴν σκύλακα τις ἔτρεφ᾿ ἐκ κενεβρείων
καὶ δήποτʼ κτλ. (═ 3) ἰδὼν κ. κτλ. ═ 5) ,,καλῶς σὺ συμπαθεῖς“
ἔφη καταψήχων ὃ θέλεις δὲ μὴ γένοιτο μηδὲ συμβαίη·“ Quod
v. 6 pro ὁμαλίζων coniecit καταψήχων Suidae testimonio (καταψήχω·
τρίβω καὶ ὁμαλίζω) confirmari videtur. Sed versus isti
cum σκύλακα vpcis ictu atque caesura post συμπαθεῖς neglecta
tum nimia brevitate a Babrii arte abhorrent; fuit fere:
Ποιμὴν τρέφειν τὸν σκύλακα μοῦνον εἰώθει προβάτων νοσούντων
σαρκὶ κἀποθνῃσκόντων. καὶ δήποτʼ ἐγγὺς ἀμνάδος
νοσησάσης ἱστάμενος εἶδε παρακαθήμενον ταύτῃ τὸν κύνα
κατηφῆ καὶ δοκοῦντα δακρύειν. ᾧ δὴ γελῶν τε καὶ νάκος
καταψήχων ,,καλῶς σὺ ποιεῖς· εἶπε „συμπαθῶν ταύτῃ·
πλὴν ἀλλὰ μὴ γένοιτο μηδὲ συμβαίη ὅπερ θέλεις , φέριστε,
ταῖς ἀληθείαις.“ Ne eos quidem versus a criticis integros
servatos esse qu traditi sunt integri (5. 8) satis mireris ||
Epim. (prom. B) | πᾶς ἐ. MP1 | τῶν νοσούντων P1
172 B 124, cf. Avian. 41 || 1 αὐτοῦ B || 2 βοΐαν B |
φερωμένην B | καλὴ B, em. Kn || 4 ἀλλʼ ὅτι B, em. Kn ||
Epim. τολμηρῶν ἀνδρῶν καὶ αὐθαδῶν B, em. Kn
172a Ποταμὸς διʼ αὑτοῦ
βύρσαν φερομένην ἰδὼν ἠρώτησε τίς καλεῖται. ἣ δὲ εἶπε ,,ξηρά“.
ἐπικαχλάσας δὲ τῷ ῥεύματι εἶπεν· ,,ἄλλο τι ζήτει (e) καλεῖσθαι·
ἁπαλὴν γὰρ ἐγὼ ἤδη ταχὺ ποιήσω σε.
173 Ποταμοῦ πλησίον ἄμπελος ἦν· φραγμὸς δὲ ἦν
αὐτῇ παλίουροι. πλημμύρας δὲ ὁ ποταμὸς ἐξέσυρε παλίουρον.
συνέβη δὲ δράκοντα ταῖς φολίσι συμπλακέντα τῇ παλιούρῳ
φέρεσθαι. εἶπε δέ τις ἰδὼν
,,κακὴ μὲν ἡ ναῦς, ἀξίη δὲ τοῦ ναύτου·
Ὅτι δικαίως κακοὶ σὺν κακοῖς ἀπόλλυνται.
a Καί τις ἄμπελος τοῦ ποταμοῦ πλησίον
εἶχεν ἐπʼ αὐτῇ τὸν φραγμὸν ἐκ παλούρων,
τοῦ δὲ ποταμοῦ ἐξ ὄμβρων φυσηθέντος
ᾖρε τὸν φραγμὸν καὶ καθελὼν ἀπῄει.
τοῖς δὲ παλούροις δράκων τις συνεπλάκη,
172a (Eb 135) ‘ex MS’ ed. Hudson (Hauptmann) 342, unde
pendent Cor. Halm. Hos versus exsculpsit Hp Opusc. III 577:
ποταμὸς διʼ αὑτοῦ φερομένην ἰδὼν βύρσαν τί καλοῖτʼ ἐπηρώτησεν·
ἣ δ᾿ ἔφη ,,δέρρις“ (pro ξηρά, coll. Bekk. Anecd. p. 240)
ἐπικαχλάσας δʼ ἔφησεν non scripsit Babrius ,ἄλλο τι ζήτει·
ἤδη γὰρ ἁπαλὴν ταχύ σʼ ἔγωγε ποιήσω. Primum versum probo,
ceteri nimis contracti; possis: Ποταμὸς διʼ αὑτοῦ φερομένην
βοὸς βύρσαν μεγάλην ἰδὼν τίς δὴ καλεῖ ποι᾿;“ ἠρώτα.
,,σκληρὴ καλοῦμαι“ φησίν. ,,ἄλλο τι ζήτει“ ἐπικαχλάσας ὁ ποταμὸς
εἶπε τῷ ῥείθρῳ· ,,ἐγὼ γὰρ ἁπαλὴν ἐν βραχεῖ σε
ποιήσω.“ Imitatus est Avianus 41, qui ad vas fictile amphorae
nomine gloriantem fabulam transtulit; cf. Petron. 57 vasus
fictilis, immo lorus in aqua (Cr ann. 655)
173 (Eb 151) B 125 P1 75; tetr lI 32 nihil ad Babrium
Au 97 et qui cognati sunt || 2 αὐτῆς P1 παλλίουροι B 2 sq. παλίουρον
B, παλιούρω P1 || 3 φολίσι P1, φωλίσι B, φυλλίσι Kn,
restitui φολίσι || Prom. B = epim. P1
173 paraphrasis Byzantina Hudson. Hauptm. 183, unde
hauserunt reliqui (Cor. p. 114 med.) || 1. 2. πλησίον εἶχε
ποταμοῦ τὸν φραγμόν Hd, corr. Hsr ex codd. cf. tetr. 32a
4 ἀπίει Hd || 5 τῇ δὲ παλιούρῳ Hd, corr. Hsr || Colores
Babriani in utroque exemplari misere oblati; v. 1 cum Gb
scribere possis: Ποταμοῦ σύνεγγυς ἄμπελος καθειστήκει, v. 2
ὃς ἐφέρετο τοῦ ποταμοῦ ἐν μέσῳ.
καί τις κατιδὼν ἔφη γελάσας μέγα·
,,ἡ μὲν ναῦς κακή, ἀξία δὲ τοῦ ναύτου.
Ὁ μῦθος δηλοί ὅτι δικαίως οἱ κακοὶ ἐν κακοῖς ἀπό6λλυνται.
174 Πολέμῳ ἐμφυλίῳ βάτραχοι πολεμοῦντες ἀλλήλοις (e)
ᾐτήσαντο τὸν Δία, βασιλέα δοθῆναι αὐτοῖς τοῦ διʼ ἐκείνου
τὰ αὐτῶν διοικεῖσθαι (e?). καὶ ξύλου δοκὸν μέσον τῆς
λίμνης ὁίψας (e) διετάραξε τὸ ὕδωρ. πάντας δὲ βατράχους
σιγὴ κατέσχεν ἐκπλαγέντας. χρόνῳ δέ τινι τοῦ ξύλου ἀκινήτως
(e) ὄντος
κατεφρόνησαν λοιπὸν ὥστε † καὶ ἐπιβάντες
ἀπάνωθεν πολεμεῖν ἀλλήλοις. καὶ πάλιν ἐδέοντο τοῦ Διὸς
τύραννον (i) ἢ στρατηγὸν λαβεῖν. ὃ δὲ βδελυχθεὶς αὐτοὺς
ὕδρον ἔδωκε διαφθείροντα τοὺς βατράχους.
Ὅτι πολλοὶ φεύγοντες δουλεύειν (e?) εἰρηνικοῖς δεσπόταις καὶ
ἄκοντες εἰς πονηροὺς ἐνέπεσον.
174, 1 cf. 31, 1 sq. 39 | 7 im = 26, 6
cum Eb ποταμοῦ δὲ φυσηθέντος ἄκρον ἐξ ὄμβρων, epim.
cum Bergero κακοὶ δικαίως σὺν κακοῖς ἀπόλλυνται. Conferenda
fab. Ac 110 (iamb. 14), ubi φρύγανα ὑπʼ ἀνέμου φερόμενα pro
nave habentur, cf. vit. Aesop. 33 p. 297 Eb; notum proverbium
(θεοῦ θέλοντος) κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις Arist. Pac. 698 cum schol.,
paroemiogr., lexicogr. s. ῥίψ
174 (Gb 167) B 126; myth. p. 221; e Babriana orta fabula
dodecasyllabis concepta, quam ex ‘MS. Gall edidit Hudson Add.
ad fab. 167 (Hauptm. p. 305, unde hausit Cor. p. 102); ceterae a
Babrio alienae. Cf. Dio Chrys. or. lX p. 151 D || 1 πολέμῳ ἐμφυλίῳ
B, πόλεμον ἐμφύλιον Kn || 3 ξύλον B, em. Κn
Eberhardi quibusdam inventis usus (Anal. 189, 18) collatisque
similibus locis particulas nonnullas restitui: 1 Στάσιν
ποτʼ εἶχον βάτραχοι πρὸς ἀλλήλους ἐμφύλιόν τε πόλεμον αἱμάτων
πλήρη 3 ξύλου δὲ λίμνην εἰς μέσην δοκὸν ῥέψας
ἐτάραξεν ὕδωρ. τοὺς δὲ βατράχους πάντας σιγὴ κατέσχεν ἐκπλαγέντας
(πάντας δὲ σιγὴ βατράχους κατειλήφει?) 6 κατεφρόνησαν
λοιπὸν ὥστε κἀμβαίνειν ἐπάνωθεν αὐτοῦ μαχόμενοι
σὺν ἀλλήλοις 10 ὕδρην ἔδωκε βατράχους διαφθεῖραι.
175 Ποιμὴν μικρὸν λύκον εὑρὼν ἐθρέψατο, εἶτα σκύμνον
γενόμενον ἐδίδαξεν ἁρπάζειν (e)
ἐκ τῶν σύνεγγυς ποιμνίων.
ὁ λύκος δὲ διδαχθεὶς ἔφη· ,ὅρα μή πως (e) σὺ ἐθίσας με
ἁρπάζειν
καὶ τῶν σεαυτοῦ πρόβατα πολλὰ ζητήσῃς.“
φύσις πονηρὰ χρηστὸν ἦθος οὐ τίκτει.
Ὅτι οἱ τῇ φύσει δεινοὶ ἁρπάζειν καὶ πλεονεκτεῖν μαθόντες
τοὺς διδάξαντας πολλάκις πλείονα ἔβλαψαν.
Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω ὑπʼ ἀνθρώπου (e). τούτου δὲ
τὰ πτερὰ ὁ ἄνθρωπος εὐθέως κόψας (e)
ἀφῆκε μετὰ τῶν ὀρνέων
ἐν οἵκῳ (e?) εἶναι. ὃ δὲ ἦν κατηφὴς οὐδὲ ἤσθιεν ἐκ τῆς
λύπης· ὅμοιος δὲ ἦν βασιλεῖ δεσμώτῃ (e). ἕτερος δέ τις
τοῦτον ὠνησάμενος
175 (Eb 133, Gb 168) B 127 V Fur. 373; tabulae epimythium
in M et P1 sequenti fabulae additum est, cf. Nevelet
ad fab. 150; 7 Georg.; longius abest Ac 71. Cf. Theocr.
V 38, A. P. I 47 || 3 σύνεγκυς B || 6 πολλὰ τῶν σεαυτοῦ
προβάτων ζ. B* V || 7 om. B, servarunt Georg. an. l p. 21
et Ac. Multo haud dubie uberior fabula Babrii, velut: Ποιμὴν
νεογνὸν (Ac) ἐν βαθυσκίοις ὕλαις λύκον τινʼ εὑρῶν εἶχε
σὺν κυσὶν (Ac) θρέψας. χρόνῳ δʼ ἀληθὲς γενόμενον λύκου
σκύμνον ἐδίδαξεν αὐτῷ πρόβατα τοῦτον ἁρπάζειν ἐκ τῶν
σύνεγγυς πομνίων. ἄγαν δʼ ἤδη ὁ λύκος διδαχθεὶς εἶπεν·
,,ἀλλʼ ὅρα μήπως ἐθίσας σύ μʼ ἄλλων πρόβατα, δέσποθʼ,
ἁρπάζειν καὶ τῶν γε σαυτοῦ πρόβατα πολλὰ ζητήσῃς.“ Ad v. 1. 2
cf. 92, 2. 86, 3. Accedunt quaedam in Ac, in quibus Babrii
manum agnovit Eb, veluti αὐτὸς λάθρᾳ θύων (124, 4) ἅμα τοῖς
κυσὶν ἐθοινεῖτο || Εpim. (prom. B) Ὅτι om. F p1 | πλείονα om. B
176 (Eb 166) B 128 M 39 P1 76; paullo liberius F Fur. 23
Pal. Nev. 150 Cor. 147 || 1 ἀετός ποτε F Pal. 4 | ὅστις
τὰ πτερὰ F || 2 εὐθέως om. BM | τίλας F || ὀρνήθων
B, ὀρνίθων MP1 || 4 εἶναι om. M | 4 sq. αὐτὸν ἐν οἴκῳ σὺν
ὀρνιθίοις εἴασεν Pal. 4, εἴασεν αὐτὸν ἐν οἴκῳ σὺν ὄρνισιν F
οὐδὲν B, καὶ οὐδὲ MP1. καὶ οὐδὲν F PaI || totum locum decurtavit
F || 5 ὁμοίως P1 || 6 ὠνησάμενος B*, ἐξαγοράσας F Pal. 4
καὶ τὰ πτερὰ ἀνασπάσας καὶ μύρῳ χρίσας
ἐποίησε πτερῶσαι· ὃ δὲ πετασθεὶς καὶ τοῖς ὄνυξι λαγωὸν ἁρπάσας
ἤνεγκεν αὐτῷ δῶρον.
ἀλώπηξ δὲ ἰδοῦσα εἶπεν· ,,μὴ τούτῳ (e)
δίδου τὰ δῶρα“ φησίν ,,ἀλλὰ τῷ πρώτῳ,
ὅτι ὃ μὲν φύσει ἀγαθός ἐστιν· ἐκεῖνον δὲ μᾶλλον ἐξευμενίζου,
μήπως (e)
πάλιν λαβών σε τῶν πτερῶν ἐρημώσῃ.“
Ὅτι δεῖ χρηστὰς ἀμοιβὰς τοῖς εὐεργέταις παρέχειν, τοὺς πονηροὺς
δὲ φρονίμως τροποῦσθαι.
Ποδῶν χελώνης κατεγέλα τε κἀργίης
176, 7 sq. pro καὶ — πτερῶσαι nimis exilia ἀνεπτέρωσε
(Babrii?) τὸν ἀετὸν αὐτίκα Pal. 4 F || 8 καὶ — ἁρπάσας B, καὶ
λαγωὸν κρατήσας Pal. 4 F || 10 ἤνεικεν M; ἤνεγκεν εὐθὺς δῶρον
τῷ εὐεργέτῃ τοῦτον Pal. 4 F, qui om. τοῦτον || 15 τὸ πτερὸν
B | ἐρημώσει M P1 || 12 sqq. liberrima ratione circumscripserunt
Pal. 4 F, nisi quod ultimam saltemo vocem κατερημώσῃ servavit
F. Fabulae restituendae periculum facturus solam fere
recensionem Bodleianam pro fundamento habeas necesse est:
τὰ πτερὰ μαχαίρῃ τοῦτον εὐθέως κόψας ἀφῆκε μετὰ τῶν
ὀρνέων τρέχειν οἴκῳ (cf. 135, 1) ὃ δʼ οὐδὲν ἔφαγε συμφορῇ
κατηφήσας (cf. 62, 5), βασιλεῖ δʼ ὅμοιος ἦν τὰ πάντα δεσμώτῃ
(cf. 97, 8) ἕτερος δέ τις πριάμενος αὐτὸν ἀγροίκων
ἀνασπάσας τὰ πτερά τε καὶ μύρῳ χρίσας ἀνεπτέρωσεν αὐτὸν
ὥστʼ ἀποπτέσθαι. ὃ δὲ τοῖς ὄνυξιν αὖ λαγωὸν ἁρπάζων
ἤνεγκεν αὐτῷ δῶρον ἀντʼ ἰατρείων (cf. 94, 7). κερδὼ σοφὴ
δʼ ἰδοῦσα ,,λῷστε, μὴ τούτῳ δίδου τὰ δῶρα“ φησίν ,,ἀλλὰ
τῷ πρώτῳ — ὃ μὲν φύσει γὰρ ἀγαθός ἐστί σοι —,μήπω πάλιν
λαβών σε τῶν πτερῶν ἐρημώσῃ.“ Initium nimis decurtatum
ad fab. 13, 1 sq. exemplum refingi potest.
Prom. B = Epim. F Pal. ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι — παρέχειν,
τοὺς δὲ κακοὺς ἐκκλίνειν; in M et P epim. antecedentis
fabulae huic additum τοὺς εὐεργέτας B || φρονήμως B
177 B 129 P1 77; Huds (Hauptm.) 287b; F Fur. 173 dodecasyllabis
coacta || 1 π. χ. λαγωὸς κατεγέλα· ἡ δὲ om. κἀργίης
BP1F, π. χ. κατεγέλα λαγωὸς καὶ ἀργίας· ἡ δὲ Hd
λαγωός· ἣ δʼ ἔφη πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα·
,,ἐγὼ σὲ τὸν ταχύποδα ποσσὶ νικήσω“.
ὃ δὲ λόγῳ μόνῳ, χελώνη,
λέγεις τοῦτο· ἀλλʼ ἔριζε καὶ γνώσῃ ʼ
,,τίς δὲ τὸν τόπον ὁρίσει“ ἔφη ,,καὶ βραβεύσει τὴν νίκην;“ (e);
‘ἀλώπηξʼ ἔφη ‘ἡ δικαία καὶ σοφωτάτη.ʼ ἔταξε δὲ τὴν
ἀρχὴν τῆς ὥρας (e) τοῦ δρόμου· ἡ δὲ χελώνη μὴ ὁᾳθυμήσασα
ἤρξατο τῆς ὀδοῦ πρὸς τὸ αὑτῆς ἀφορῶσα δυσκίνητον·
ὁ δὲ λαγωὸς τοῖς ποσὶ θαρρῶν ἐκοιμήθη (e). ἐλθὼν δὲ ἐπὶ
τὸν ὡρισμένον τόπον εὗρε τὴν χελώνην νικήσασαν.
177, 3 m e cf. 67, 2. 44, 3 | 5 e cf. 91, 7 1, 7
177, 2 πρὸς αὐτὸν ταῦτα γελῶσα F, om. B Hd || 3 σοι
τὸν P1 | ταχύπουν om. ποσσὶ B, ἐγώ σε τὸν ταχὺν ἐν τοῖς ποσὶ
ν. Hd, ἐγὼ τὸν ταχύν σε ἐν δρόμῳ νικήσω F || uae sequuntur,
liberius conformata in F, unde selectas tantum lectiones
repetamu || 4 χελώνη om. B, add. Hd || 5 γνῶθι
B, γνώσῃ μου τοὺς πόδας F || 6 τίς δὲ τὸν ὅρον προστάξειεν
ἀντεφύσησεν ἡ χελώνη F, fuit fortasse εἶπεν ἀντί
φυσῶσα || 7 ἀλώπηξ δὲ δικαία καὶ σ. om. ἔφη ἡ Hd
7 sq. ἔταξε — ὥρας (fuitne χώρας?) τοῦ δρόμου B, ἔταξεν
ὁδὸν τῶν δρόμων τὴν εὐθεῖαν Hd, utraque his συνετάξατο τὴν
ἀρχὴν καὶ τὸ τέλος ἅμα τὸν δρόμον καὶ τὸν τόπον δείξασα
coniungit F || 9 sq. πρὸς τὸ — δυσκίνητον servavit Hd, om. B,
non expressit F, qui habet ἡ οὖν χελώνη μηδόλως κατοκνήσασα
εὐθὺς ὁδεύουσα εἰς τὸν ὅρον ἀνῆλθεν || 10 sq. θαρρῶν τοῖς
ποσὶ Hd || 11 ὁρισμένον B, exitum hunc: ὁ δὲ — θαρρῶν ἐφύπνου.
| μετὰ δὲ ταῦτα ἐξαναστὰς τῆς κοίτης | δρομαῖος ἧκεν εἰς
τὸν τόπον τοῦ ὅρου |ὅστις εὗρε τὴν χελώνην ὑπνοῦσαν exhibet
F, in quo haud scio an lateant flores Babriani: ὅρους ὁδόν τε
τοῖς δρόμοισιν εὐθείην ἔδειξεν· ἡ χέλυμνα δʼ οὐκ ἐρᾳθύμει
(116, 14. 115, 5), θαρρῶν δὲ ποσσὶν ὁ δασύπους ἐκοιμήθη (Eb)
ἕως ἀναστὰς ὀψὲ — ἐκ κοίτης δρομαῖος ἧκε χρόνιος
εἰς ὅρου χώρην, καὶ τὴν χελώνην ἐνθάδ’ εὗρε νικῶσαν (Eb)
Babrii fabula haud scio an proverbio explicato orta sit πρότερον
χελώνη παραδραμεῖται δασύποδα (prov. Bodl. Ps.-Diog. Suid., cf.
etiam. Liban. ep. 72, or. vol. lV p. 854, ubi pro lepore substitutus
est equus). Sed antiquitus nota erat similis fabula vasculis
quibusdam pervetustis repraesentata: cum lepore certans erinaceus
eodem ut videtur dolo usus quo in populari nostra
fabella, cf. Cr p. 222.
Ὄτι πολλαὶ φύσεις ἀνθρώπων εὐφυεῖς εἰσιν, ἀλλʼ ἐκ τῆς ῥᾳθυμίας
ἀπώλοντο· ἐκ δὲ νήψεως καὶ σπουδῆς καὶ μακροθυμίας τινὲς
καὶ φύσεως ἀργῆς περιεγένοντο.
178 Ρόδῳ παραφυὲν
ἀμάραντον (i ?) ἔφη πρὸς αὐτό· ,,οἷον ἄνθος εὐπρεπὲς εἶ
ποθητόν ἐσσι καὶ θεοῖσι κἀνθρώποις·
μακαρίζω σε τοῦ κάλλους (e) καὶ τῆς εὐωδίας. τὸ δὲ
,,ἐγὼ μέν,“ εἶπεν ,,ὦ ἀμάραντον
πρὸς ὀλίγον καιρὸν ζῶ καὶ κἂν μηδεὶς ἐκκόψῃ (e) με τήκομαι·
σὺ δὲ ἀνθεῖς καὶ ζῇς ἀεὶ οὕτω νέον·
Ὅτι κρεῖσσον ὀλιγαρκούμενόν τινα διαμένειν, ἢ πρὸς ὀλίγον
τρυφήσαντα μεταβολῆς δυστυχοῦς τυχεῖν ἢ καὶ ἀποθανεῖν.
179 Σάλπιγγος ἄνθρωπός τις ἦν ἐπιστήμων
στρατόν τε συνάγων
εἰς συμβολὰς πολέμων. οὗτος αἰχμάλωτος
178, 3 e cf. 12, 14 155. 7 || 179, 1 e = 85, 3. 120, 4.
177 Fabb. 129 et 130 affabulationes commutata in BP1,
fab. 129 prom. fabulae sequenti additum in M: prom. B =
epim. P1E Hd; ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι — εἰσιν εὐφυεῖς, ἀλλ ἐκ ῥᾳθυμίας
καὶ ὄκνου ἀπόλλυνται· ἐκ δὲ σπουδῆς καὶ μακροπονίας
πολλοὶ περιεγένοντο τῆς φύσεως F, brevius Ηd | Epim. 1 πολλὰς
BF, πολλῶν MF | ἐκ τῆς B, τῆς om. MF | ἀπόλλονται M,
ἀπώλοντο B
178 (Gb 222) B 130 40 P 78 = Nev. 279 Cor 275 Fur.
321, cf. Cr p. 226 || 2 πρὸς αὐτὸ MP1, om. B | εἶ καὶ MP1
3 θεσῖς MP1, θεῷ B || 5 τὸ δὲ εἶπεν BMP | ἀμάραντε M
6 κόψῃ με P1 (Bgk), ἐκκόψομαι M || 7 ἀεὶ καὶ ζῇς MP1 || Prom.
B = epim. P1 || Hanc quoque fabulam rectis iambis ex parte
illis misere claudicantibus inclusit Gb, quamquam v. 3 choliambus
fere integer choliamborumque exitus quidam possunt
dignosci; a Babrio abiudicavit Bgk PhiI. XLVII 397. cf. prol.
179 (Gb 171) B 131 P 79; ex A fol. 38 (Cor. 142 F 81)
dodecasyllabis concepta selectas lectiones subiciam; lituum
ipsum pro tubicine induxit Avian. 39 || sqq. ἦν τις σαλπικτὴς
στρατὸν ἐπισυνάγων, | ὅστις κρατηθεὶς ἐβόα τοῖς παροῦσιν
F || 3 συμβουλὰς P1
ληφθεὶς ὑπʼ ἐχθρῶν ἱκέτευε μὴ κτείνειν
αὐτὸν ὡς μήτε τινὰ φονεύοντα μήτε κουρσεύοντα, πλὴν τὸ
χαλκοῦν τοῦτο βύκινον εἰδέναι. οἳ δὲ εἶπον ,,διὰ τοῦτο
μᾶλλον τεθνήξῃ (e), ὅτι σὺ μηδὲν ἰσχύων (e) τοὺς ἄλλους
διεγείρεις.“
Ὅτι πλεῖον πταίουσιν οἱ τοὺς κακοὺς καὶ βαρεῖς δυνάστας διεγείροντες
πρὸς τὸ κακοποιῆσαι.
Στικτή ποτʼ ἐπ εκαυχᾶτο πάρδαλις ζῴων
φορεῖν ἁπάντων ποικιλωτέρην δέρριν.
πρὸς ἣν ἀλώπηξ εἶπε ,,σοῦ δʼ ἐγὼ κρείσσω
δορῆς ἔχω καὶ ποικιλωτέρην γνώμην.“
Ὅτι τοῖς συνετοῖς καὶ ποικίλα φρονοῦσιν μᾶλλον ἔπαινός ἐστιν
ἢ τῇ φύσει εὐπρεπέσι καὶ μὴ τῇ γνώμῃ.
181 Τράγος εὐθαλοῦς ἔτρωγεν ἀμπέλου βλάστην·
179, 4 me = 124, 6 | 7 cf. 76, 16. 27, 8 || 180, 3 im = 14, 3 |
e = 73, 4
179, 4 λειφθεὶς P1 || 5 αὑτὸν? | ὡς μὴ καί P1 | κουρσεύοντα
praedantem, cf. Κnöll progr. p. 9 || 6 βύκινον P1 βύκανον B
6 sq. πλὴν γὰρ τοῦ χαλκοῦ τούτου οὐδὲν ἄλλο κτῶμαι Ac (F) ||
7 τεθνήξω P1 || 7 sq. διὰ τ. γὰρ μᾶλλον τεθνήξῃ ἄρτι | ὅτι
μηδὲν δυνάμενος ἐν πολέμῳ τοῖς πᾶσι κράζεις πρὸς μάχην
ἐπεγείρων F, sim. Ac; fuerit: οἱ δʼ εἶπον αὐτῷ· ,,μᾶλλον οὖν σὺ
τεθνήξῃ ἄλλους ἐγείρων καὐτὸς οὐδὲν ἰσχύων.“ (76, 16) || Prom.
B = epim. ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πλείστον — ἐπεγείροντες εἰς τὸ κ. F
180 (Eb 137) B 132 (decurt. ?); tetr. lI 16 cum ‘Aesopo’ Plut.
VII sap. 12 p. 155 b, animine an corp. 2 p. 500 c faciunt ceteri,
F Fur 13 A 20; eadem fabula usum esse conicio Diogenem
cynicum πορδάλει, cf. 72 || 1 sq. στ. ποτὲ πάρδαλις ἐκαυχᾶτο φορεῖν
ἁ. ζ. ποικιλωτέραν δ. B, rest. Cr; ποτʼ ηὔχει π. φορεῖν μούνη
2 δορὴν ἁ. ποικιλωτάτην ζῴων Lm Eb, sim. Babrius Minae, cf.
Anthol p. XXXVIII LIV Bgk || 3 sq. εἶπεν ,,σοῦ τῆς δορᾶς
κρείττονα καὶ ποικιλωτέραν γνώμην ἔχω B, rest. Eb | cf. Eust. ll.
374, 45. op. 353, 42
181 (Eb 148, Gb 173) B 133 P1 80 = Nev. Cor. 280, Aphthon.
37, tetrast. l 7; ceterae nihil ad rem. Usus est celebri epigrammate
1106 Κaibel, A. P. IX 75. 99 (Leon.); cf. Varr. R. r.
l 2, 19; Verg. Geora. lI 38, Ovid. Fast. l 853, Suet. Dom. 14 (Cassiod.
Hyg. 277. Paus. II 38, 3 all) || 1 τρ. ἐν τῇ ἐκβολῃ BP1, ubi
τούτῳ προσεῖπεν ἡ ἄμπελος· ,,τί με βλάπτεις
κείρων τὰ φύλλα; μὴ γὰρ ἔστιν οὐ χλοίη;
ὅμως ὅσον σοῦ θυομένου οἶνον χρῄζουσιν
ἐγὼ παρέξω “
Οτι τοὺς ἀχαρίστους καὶ βουλομένους τοὺς φίλους πλεονεκτεῖν
ὁ μῦθος ἐλέγχει.
182 Τράγος ἐν θέρει σφοδρῶς διψήσας
κατῆλθε κρημνὸν εἰς βαθὺν πιεῖν ὕδωρ.
πιὼν δὲ καὶ χορτασθεὶς οὐκ ἠδύνατο ἀνελθεῖν·
καὶ μετενόει δὴ καὶ βοηθὸν ἐζήτει.
ἀλώπηξ δὲ τοῦτον ἰδοῦσα ἔφη· ,,ὦ ἀνόητε, εἰ τόσας φρένας
εἶχες, ὅσας ἐν τῷ πώγωνι τρίχας, πρότερον
οὐκ ἂν κατῆλθες, πρίν τινʼ ἄνοδον ἐσκέψω.“
Ὅτι δεῖ πρότερον προσκοποῦντα τὰ τέλη τῶν πραγμάτων καὶ
οὕτω ποιεῖσθαι τὰς τούτων ἐγχειρήσεις.
181, 5 e cf. 63, 10 || 182, 1 me = 43, 1
latere suspicor τρ. εὐθαλοῦς coll. 128, 6. 9 | τῆς ἀ. τὴν βλάστην
ἔτρωγε BP1, transposuit Eb | κείρων τὰ φύλλα om. BP1, e
tetrasticho repetiit Eb || 3 γὰρ om. P | οὐκ ἔστι χλόη BP1 tetr.
5 fuit fere ὅμως ὅσου χρῄζουσιν ἄρτι πως οἴνου 5 exitum
ἐγὼ παρέξω τοῖς θεοῖσιν ἢν θύῃ e tetrastchis haud male restituit
Gb; ἐγὼ δὲ παῤ ἐμαυτοῦ ἀντισπείσω τὸν οἶνον Aphth.
182 (Eb 145, Gb 174) B 134 P1 Nev. 284 Cor p 6; Epim.
Georg (= Coisl 371, cf. Tyrwh. Fur. p. LXXXIII); tetr. lI 15. 31
melior fabula Ac 4 Cor p. 5 || 3 σφοδρῶς τράγος τις ὑπὸ τὸ
καῦμα διψήσας Eb κατῆλθεν εἰς βαθὺ κρημνὸν ὕδωρ πιεῖν
P1, κ. εἰς βαθύκρημνον φρέαρ (interpol. cf. v. 3) π. B, sim.
tetr., rest. Eb || 4 μετανοήσας αὖ ? || 7 ἂν κατέβης, εἰ μὴ τὴν
ἄνοδον ἐ. B, corr. ex tetr. (ἐσκέψω etiam P1) | Prom. B = epim.
P1. cf. Georg. p. 31 Βαβρίου· δέον τὰ τέλη τῶν πρ. ἡμᾶς προορᾶν,
καὶ οὕτως τὴν τούτων ἐγχείρησιν (ἐνχείρισιν Coisl.) ποιεῖσθαι
(sim. gnomol. Cahir. Tischend. an p. 221, Apostol. -Ars. V 928
= Maxim. Mel. 2) | καὶ om. P1 τὰς τ. ἐ. om. Nev., habet P1
B 135 = fab. 136.
183 Ὑμηττίη μέλισσα, κηρίων μήτηρ,
τῷ Διῒ φέρουσ᾿ ἀνῆλθεν εἰς θεῶν οἴκους
μέλι μήπω καπνισθέν (e?). ὁ Ζεὺς δὲ τῷ δώρῳ (e) ἐτέρφθη
καὶ ὑπέσχετο δοῦναι γέρας ὃ ἂν αἰτήσηται.
ἣ δʼ εἶπε „δός μοι κέντρον ἵνα εἴ τις ἀνθρώπων
τὸ ἐμὸν ἔργον πλησιάσῃ ἆραι, ἀναιρῶ τοῦτον.“ ἀπηρέσθη
δὲ ὁ Ζεὺς τῇ αἰτήσει
— ἠγάπα γὰρ τοὺς ἀνθρώπους —
ὅμως καὶ μὴ θέλων ἔδωκεν· εἶπε γὰρ δώσειν.
τοιοῦτον οὖν ἔδωκεν ὥστʼ αὐτὴν ἀποθνήσκειν
ἅμα τῷ πλῆξαι.
ζωὴ γὰρ αὐτῆς ἐστι πετομένης τὸ κέντρον.
Ὅτι ἐν ταῖς εὐχαῖς καὶ δεήσεσι μηδεὶς κατὰ τῶν ἐχθρῶν αἰτείτω
(e) τι· ὃ γὰρ ἂν κακὸν αἰτήσηται, ἐπʼ αὐτὸν ἥξει.
183, 1 e cf. 32, 2. 38, 6 | 2 e cf. 58, 5. 72, 2
183 (Eb 139, Gb 175) B 136; liberior unde pauca tantum
decerpam F Fur 114 dodecasyllabis concepta || 1 Ὑμητία B,
om. F || 2 ἀνῆλθεν εἰς θεῶν οἴ. φέρουσα τῷ Διὶ B, rest.
Eb; ἀνελήλυθεν εἰς θεοὺς θυμιάσαι κτλ. F | φέρειν? cf. p. LIII 4 ||
3 sq. τερφθεὶς δὲ ὁ Ζεὺς F || 4 sq. δοῦναι ὃ ἂν αἰτήσῃ (e?) F ||
5 δὲ εἶπεν B || 9 δʼ ἔδωκεν? || 10 τοιοῦτον δὲ δέδωκεν
ὡς B, corr. Eb | ἐὰν σὺ δὲ verba sunt Iovis προσκρούσῃς
αὐτῷ καὶ πλήξῃς, αὐτὴ μᾶλλον τεθνήξῃ, ἐκβληθέντος σου
τοῦ κέντρου· ζωὴ γὰρ ἐν σοὶ ὑπάρχει τὸ κέντρον F ||
12 γὰρ FLm, δὲ B: ultima verba vix sana; αὐτῆς ἐπιποτωμένης
Bgk, cf. prol. || 3 sqq. 7 sqq. versus Eberhardi quibusdam
inventis usus facile restituas: 3. ὁ Ζεὺς δʼ ἐτέρφθη
τῷ μελισσίου δώρῳ, δώσειν δʼ ὑπέσχετὅτι γέρας ποτʼ
αἰτήσῃ. ἣ δʼ εἶπε ,,δός μοι κέντρον, εἴ τις ἀνθρώπων ἆραι
πελάζοι τοὐμὸν ἔργον ὡς κτείνω.“ ἤλγησε δʼ ὁ Ζεύς — ἠγάπα
γὰρ ἀνθρώπους Coll. F exitum v. 11 refingas talem:
μέλισσαν αὐτὴν, κέντρον ἤν ποτʼ ἐμπήξῃ κτλ. || Prom. B ═
Epim. F: Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι — δεήσεσιν οὐ δεῖ κατὰ —
ἐχθρῶν τι ἐξαιτεῖσθαι κακόν· ὃ γὰρ ἂν κακὸν κατʼ αὐτῶν
ἐξαιτήσῃς (e), ἀνθυποστρέψει ἐπὶ σὲ παραυτίκα.
Ὑπὸ τῶν κακῶν τὰ ἀγαθὰ ἐδιώχθη
ὡς ἀσθενῆ δὲ πάλιν ἔφευγεν ἐκ γαίης,
εἰς οὐρανὸν δʼ ἀνῆλθε καὶ δι ηρώτα
τὸν Δία, συνεῖναι πῶς χρέων σὺν ἀνθρώποις.
ὃ δʼ εἶπεν αὐτοῖς ,,πάντα μὴ μετʼ ἀλλήλων,
ἓν δὲ καθʼ ἓν τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι.“ διὰ τοῦτο τὰ μὲν
κακὰ συνεχῆ τοῖς ἀνθρώποις ὡς πλησίον ὄντα ἐπέρχεται,
τὰ δὲ ἀγαθὰ βράδιον ἐξ οὐρανοῦ κατιόντα.
Ὅτι ἀγαθῶν μὲν οὐδεὶς ταχέως ἐπιτυγχάνει, ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν
ἕκαστος καθʼ ἑκάστην πλήττεται.
185 Ὑπεράνωθεν πέτρας ἀετὸς ἐκαθέζετο λαγωοὺς θηρεῦσαι
(e ?) σκοπῶν.
τοῦτον δέ τις κυνηγὸς ἔβαλε τοξεύσας,
καὶ τὸ μὲν βέλος ἔσω εἰσῆλθεν, ἡ δὲ γλυφὶς σὺν τοῖς πτεροῖς
(i) πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν εἱστήκει (e). ὃ δὲ
184, 3 e = 75, 12 | 4 e = 58, 8 | 5 e = 44, 1 185, 3 e
= 68, 10
184 (176 Gb) B 137 V Fur. 347 || 1 ὑπὸ τ. κ. τὰ ἀγαθὰ B, ἀγαθὰ
πάντα ὑπὸ τ. κ. V, num τὰ χρηστὰ πάντα (58, 1)? | ὡς ἀσθενῆ
ὄντα BV, suppl. Cr coll. 25, 10. 58, 15. 6 || 3 δὲ ἀνῆλθεν B, ἀνῆλθον
V καὶ τὰ κακὰ ἠρώτησαν V, τὰ δὲ κακὰ ἠρώτησαν B, praeter
sententiam (Kn); em. Cr || 4 πῶς εἶναι BV, rest. Cr coll. 58, 9.
25, 9 | μετʼ ἀνθρώποις B, μ. -ων V || 5 ὁ δὲ BV μὴ μετʼ ἀλλ.
πάντα BV, transp. Cr || 8 κατιόντα B, κάτεισι V || Fuerit: 6 καθʼ
ἓν δʼ ἓν ἀνθρώποισι παριέναι χρείη.“ διὰ τοῦτο συνεχῆ (ἄληκτα ?)
τὰ μὲν ἐπέρχετ ἀνθρώποις ὡς πλησίον 〈παρ〉όντα, τὰ δὲ πολὺ
βράσσω κτλ. || Prom. B = epim. V; latent choliambi || ὁ λόγος
δηλοῖ ὅτι ἀγαθῷ κτλ. V
185 (Eb 146) B 138 P1 83 = Nev., A Cor. 133 (cf. Hausrath
p. 275); tetrast. l 25; Aphthon. 32 (Fur 218); Suid.? Celeberrima
Aeschyli fabula Libystica, cf. Nauck ad Aescb fr. 139 p. 45,
ubi add. Anth. Pal. IX 224. || Initium fuisse conicio πέτρης
ἄνωθεν, cf. Suid. s. ἄνωθεν· ἐκ τόπου ἢ χρόνου (quod ad Sophoclis
versus spectat). Βάβριος (excidit Babrii testimonium,
seq. Soph. El. 1058); ὑπεράνωθεν vox Byzantina (Kn) || 1 λαγωὸν
Ac || 2 σκοπῶν B, ζητῶν Ac || 4 ἔσο BP1, ἐντὸς αὐτοῦ Λc,
ἰδὼν ἔφη· ,,καὶ τοῦτό μοι νέη λύπη
τὸ τοῖς ἐμοῖς πτεροῖσι νῦν ἀποθνῇσκειν.“
Ὅτι τὸ κέντρον τῆς λύπης (e) δεινότερόν ἐστιν, ὅταν τις ἐξ
οἰκείων (e?) κινδυνεύσῃ.
186 Φιλίαν ἐσπείσατο πρὸς ἀετὸν ἀλώπηξ. καὶ ὃ μὲν
εἶχε τὴν καλιὰν ἐπάνω τοῦ δένδρου, ἣ δὲ ὑπὸ τὴν ῥίζαν.
ὁ δὲ ἀετὸς ἐπιορκήσας τοὺς σκύμνους τῆς ἀλώπεκος , τοῖς
δὲ νεοσσοῖς θοίνην ἔδωκεν (i?). ἄλλοτε δὲ ἱερεῖον ἐκ τοῦ
βωμοῦ ἁρπάσας μετὰ ἄνθρακος ἔθετο
εἰς τὴν καλιήν· ἣ δέ εὐθὺς ἐξήφθη
185, 6 e = 95, 46 | 7 e = 75, 16 || 186, 4 cf. 137, 2.
fuerat εἴσω (e) | γλυφὴς B, γλυφὴ P1 A et codices quidam Hausrathi
|| 6 ἑτέρα λύπη BP1 Ac, corr. Cr, nam μοι ἑτέρη crasin
Babrius vix admisit Heronda multo severior || 7 ἐμοῖς
πτεροῖς BP1, deinde πρὸ τῶν ὀφθ. εἱ. iteravit et del. P1, ἰδίοις
πτεροῖς Ac | ἐναποθνήσκειν Nev. Initium fuit fere: Πέτρης
ἄνωθεν αἰετός τις εἱστήκει (cf. 77, 1) σκοπῶν λαγωοὺς παισὶ
δεῖπνα θηρεύειν·. . . κἄσω μὲν αὐτοῦ χολάσι τὸ βέλος ἐκρύφθη
(cf. 1, 9), ἀλλʼ ἡ γλυφὶς δὴ (47, 3) σὺν πτεροῖσιν εἱστήκει
αὐτοῖς ἐν ὀφθαλμοῖσιν· ἣν κατοπτεύσας (cf. 131, 15) κλαίων
ἔφη· ,,καὶ τοῦτο κτλ. Eberhard Lachmannum secutus e Tzetzae
Chil. IX 168 ἐμοῖς πτεροῖς ἐβόησεν ἐγὼ νῦν κατεβλήθην versum
exsculpsit ἐμοῖς ἐγὼ πτεροῖσι νῦν κατεβλήθην: sed Babrium
illum hoc loco secutum esse demonstrari non potest. || Prom.
B = epim. P | ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι δεινόν ἐστιν ὅταν τις ἐκ
τῶν ἰδίων κινδυνεύσῃ Ac; in B choliamborum vestigia pellucent
| ὅτε τις — κινδυνεύσει B *, corr. ex Ac
186 B 139 M 26 P1 84; praeivit Archilochus (fr. 86 sqq.
110) celeberrima fabula, quam integriorem circumscripserunt
fabulatores Ac 1 Cor. Au 1 Schn. Quamquam multo hac paraphrasi
et amplior et laetior fuisse censenda est Babrii narratio,
quam qui se restituisse opinatur Gb 177 nec sermonem
poetae novit neque artem || 1 ἐποιήσατο P1 | ὁ μὲν ἀετὸς P1
2 ἡ δὲ ἀλώπηξ P1 | ἐπὶ τὴν P1 || 3 sq. χὢ μὲν καλιὴν εἶχεν ἐν
κάρᾳ δένδρου Eb || 4 δὲ B M, om. P1, uncinis inclusit Kn,
ego lacunam indicavi: excidit fere ἁρπάσας ἀνέφερε | ἄλλοτε
om. δὲ BP1 || 6 καλιὰν ἡ δὲ BP1, καλλιὰν οἱ δὲ M
καὶ οἱ νεοσσοὶ κατέπεσον· καὶ ἡ ἀλώπηξ θήραν (e) ἐποιήσατο
τὸ συμβάν.
Ὅτι δίκη τις ἐφορᾷ τὰ τῶν ἀνθρώπων (e) καὶ τοὺς ἐπιόρκους
ἀμύνεται καὶ ἀποδίδωσι κατʼ ἀξίαν.
187 Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν καρπὸν μὴ φέρον,
ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων κελαδούντων ἦν καταφυγή.
ὁ δὲ γεωργὸς
ὡς ἄκαρπον ἐκτεμεῖν
ἤμελλε, καὶ δὴ τὸν
πέλεκυν λαβὼν ἐπέφερε
τὴν πληγήν· οἱ δὲ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ ἱκέτευον τὴν
καταφυγὴν αὐτῶν μὴ ἐκκόψαι (e), ἀλλʼ ἐᾶσαι
ὤστʼ ᾄδειν
ἐν αὐτῷ καὶ σὲ τὸν γεωργὸν τέρπειν.
ὃ δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας
καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην ἐπέφερεν. ὡς δὲ ἐκοίλανε
τὸ δένδρον,
σμῆνος μελισσῶν
186 Exitum Gb interpolavit hunc: νεοσσιὴ δʼ ἐξῆπτο κἄπεσον
τέκνα, | θήρην δʼ ἀλώπηξ τὰ (ᾱ?) γενόμενʼ ἐποιεῖτο,
quae ne diasceuasta quidem sunt digna. || Epim. prom. B τὰ
om. P1M | τοῖς ἀνθρώποις M | ἀμύνηται M
187 (Eb 169 Gb 178) B 140 M 27 P1 85 = Nev. 176 Cor.
173 Fur. 266 || Prom. B = epim. P1M || εἰς om. M | χώρα
(= χώρᾳ) M | φέρων BM || 2 καταφύγιον M || 4 ἐκτέμνειν
P1 || 5 ἤμελλεν B || 6 λαβὼν BP1, ἀναλαβὼν M
10 oratio recta ab Halmio et Coraisio perperam oblitterata
12 ἐπέφερε B | ἐκύλανε B || v. 11 sqq. Eberhadi vestigiis insistens
conicias: ἐμμένοντας ὥστʼ ᾄδειν | κλάδοισι καὶ σὲ τ. γ.
εὐφραίνειν, v. 13 sq. φροντίσας φυτοῦ πρέμνῳ | καὶ δευτέρην
ἐπέφερε καὶ τρίτην παίων ; cetera nimis incerta.
καὶ μέλι εὗρε. γευσάμενος δὲ τὸν πέλεκυν ἔρριψε καὶ τὸ
φυτὸν ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.
Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ
τιμῶσιν, ὅσον τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσιν.
188 Φαλακρός τις τρίχας ξένας τῇ ἑαυτοῦ κορυφῇ
περιθεὶς
ἵππευεν. ἄνεμος δʼ εὐθὺς ἄντα φυσήσας
ἀφείλετʼ αὐτὰς καὶ φαλακρὸς ὢν ὤφθη.
γέλως πλατὺς δʼ ἐπέσχε τοὺς παρεστῶτας.
κἀκεῖνος εἶπε τὸν δρόμον μόλις παύσας·
,,τὰς οὐκ ἐμάς με τί ξένον τρίχας φεύγειν,
αἳ καὶ τὸν ἔχοντα ταύτας μεθʼ οὗ ἐγεννήθησαν κατέλιπον;“
Ὅτι μηδεὶς λυπείσθω ἐπὶ συμφοραῖς ἐπελθούσαις (e) αὐτῷ· ὃ
γὰρ γενηθεὶς οὐκ ἔσχεν ἐκ φύσεως, τοῦτο οὐδὲ παραμένει·
γυμνοὶ γὰρ ἤλθομεν, γυμνοὶ οὖν καὶ ἀπελευσόμεθα.
188, 6 m e cf. 62, 5.
187 Epim. 1 τὸ φύσει δίκαιον B, τῇ φ. δ. M || κερδάλαιον
P1 (κερδαλαιν Nev.)
188 (Eb 140 Gb 179) B 141 M 28 P1 86 = Nev. 288 Cor. 283
Fur. 326; Huds. (Hauptm.) 284 ex Ms.; Avian. 10, cf. Mart.
lI 41. 10 Mus. Rhen XLIV 456 || 1 φαρακλὸς MP1 | ξένας τοίχας
MP1Hd | τὴν ἑ. κορυφὴν P1 | ἐπιθεὶς M || suppl. ex Aviani
v. 5 huins ab adverso Boreae spiramnia || 4 ἀφείλετο ταύτας
B, ἀφείλατο τ. Ms. Hudsonis, ἀφεῖλε ταῦτας P1, ἀφεῖλεν αὐτὰς
Μ, corr. Cr; suppl. ex Aviani vv. 6 2qq. praestant nidiculum
populo conspiciente caput, | nam mox. . . nituit frons nuda etc.,
cf. 131, 17 || 5 δὲ πλατὺς τοὺς π. εἶχε MP1, πλατὺς δὲ τοὺς
π. εἶχεν B, corr Cr coll. 95, 59 || 6 τοῦ δρόμου B*, cf. 62, 5 |
παυσάμενος M | τ οὐκ ἐ. τρίχας τί ξ. φ. με B*, cf. Anth. Pal.
IX 18, 1 Quid mirum positos fugisse capillos, quem prius
aequaevae deseruere comae Avian. 11 sq.; 8 fuit fere: ὃν καὶ
κατέλιπον αἱ συνήλικες χαῖται, cf. 22, 3; ὁμήλικα χαίτην Nonn.
par. VIII 40 || Epim. 1 ἐπὶ om. MP1 | sequor MP1, συμφορᾷ ἐπελθούσῃ
om. αὐτῷ B, Ms. Hudsonis, latet versus barbara arte
factus μηδεὶς λυπείσθω συμφοραῖς ἐπελθούσαις || 2 τούτου M |
οὔτε B | ἤλθομεν B, ἤλθομεν ἐκ γῆς πάντες M, ἤ. πάντως(?) οἱ
πάντες P1 | οὖν καὶ MP1, καὶ B, οὖν Nev.; verba auctoris
Christiani, cf. Iob. I 21 || Cf. Bgk prolog p. LXXXVIII
189 Φασὶν ὗν καυχωμένην ἀγέλην παίδων ἔχουσαν
εἰπεῖν τῇ λεαίνῃ· ,,πόσους παῖδας σὺ γεννᾷς;“
ἣ δʼ εἶπεν ,,ἔνα μέν, ἀλλὰ γενναῖον.“
Ὅτι κρείσσων εἶς ῥώμῃ σώματος καὶ ἀνδρείᾳ ἢ καὶ φρονήσει
διαφέρων, ἢ πολλοὶ δειλοὶ καὶ ἄνανδροι ἢ καὶ ἄφρονες.
a Φάσις ποτʼ ἦλθε πᾶσι τοῖς τετραπόδοις
καύχημα κατέχουσα εἰς παίδων πλήθη.
καὶ δὴ ἔφασκον τῇ λεαίνῃ βοῶντες·
,,εἰπὲ καὶ σύ τοι, ὁπόσους παῖδας τίκτεις;”
ἣ δὲ γελῶσα πρὸς αὐτοὺς ταῦτα λέγει·
,,σκύμνον μέν ἕνα, ἀλλὰ γενναῖον πάνυ.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι κρείσσων εἷς ῥώμῃ σώματος καὶ ἀνδρείᾳ
καὶ φρονήσει, ἢ πολλοὶ δειλοὶ καὶ ἄφρονες.
190 Χαλκεύς τις εἶχε κύνα·
καὶ ὅτε μὲν ἐχάλκευεν, ὁ κύων ἐκοιμᾶτο, ὅτε δὲ ἤρξατο τοῦ
ἐσθίειν, εὐθέως ὁ κύων ἀφυπνιζόμενος παρίστατʼ αὐτῷ, ὁ δὲ
αὐτοῦ κύριος ὁ χαλκεὺς ὀστοῦν ῥίψας (e ?) αὐτῷ εἶπεν· ,,ταλαίπωρε
ὑπνῶδες,
189 B 142; nobilior F 106 Au 108 febulae forma a Babrio
aliena || 3 δὲ εἶπεν B | Epim. 1 κρεῖσσον B
189a F Fur. 189; dodecasyllabi e paraphrasi Babriana
profecti || 1 Στάσις Hl | ἦλθεν ἅπασι Cor | σὺ τὸ πόσους F, corr.
Cr εἰπὲ δὴ Cor Fabulam tristicham (qualis nulla legitur in
Athoo) Babrio obtrudit Gb; Scribere poterat poeta: Φασίν
λεαίνῃ σῦν ἄμετρα καυχᾶσθαι (129, 13. 11, 10) ἀγέλην
ἔχουσαν νεοτόκων μικρῶν παίδων. ,,πόσους σὺ γεννᾷς“ φησίν
,,ὦ φίλη, σκύμνους;“ γελῶσα δʼ εἶπεν (vel δʼ ἡ σῦς) ,,ἕνα
μέν, ἀλλὰ γενναῖον.“
190 B 143 P1 87 cf. Anth. Pal. XI 431 || εἶχε κύνα
B*, κύνʼ εἶχε Eb, cf. prol. p. LlI || 2 sq. ὅτε δὲ — ἀφυπνιζόμενος P1,
ὅτε δὲ ἤσθιεν B | ὁ δὲ — χαλκεὺς P1, ὁ δὲ B || 5 ὑπνώδη BP1
em. Kn.
ὅταν μὲν _ ⏝ _ τὸν ἄκμονα κρούω,
ὑπνοῖς, ὅταν δὲ τοὺς ὀδόντας † κινήσω
εὐθὺς ἐγείρῃ;“
Ὅτι τοὺς ὑπνώδεις καὶ ἀργοὺς καὶ ἐξ ἀλλοτρίων πόνων
τρεφομένους ὁ μῦθος ἐλέγχει.
a Ἦν τις χαλκεὺς κυνάριον ἔχων· τούτου
χαλκεύοντος, τὸ κυνάριον ἐκοιμᾶτο·
καὶ αὖ πάλιν ἐσθίοντος, οὐχ ὁμοίως
ἐκοιμᾶτο οὗτος ἐπέρριψεν ὀστοῦν τι
ταῦτα λαλῶν· ,,ὦ ταλαίπωρον κυνάριον ὑπνῶδες,
τι σοι ποιήσω ὄκνῳ κατεχομένῳ;
ὅτε μὲν γὰρ τὸ ἀκμόνιόν προσκρούσω,
ἐπανακλίνεις σαυτὸν ἐπὶ κραββάτου·
ὅτε δὲ πάλιν τοὺς ὀδόντας κινήσω,
εὐθὺς ἐγείρῃ καὶ τὴν κέρκον μοι σείεις.“
Ὁ μῦθος οὗτος τοὺς ὑπνώδεις καὶ ἀργώδεις καὶ εἰς ἀλλοτρίων
πόνους ἀποβλέποντας ἐλέγχει.
191 Χερσαῖος μῦς βατράχῳ κακῇ μοίρῃ
190 7 e cf. 36, 12
190, 6 μὲν om. P1 || 7 ὅτ P1 || 7 μόνον ὀδόντα cf. Herond.
lII 49 || 8 ἐγείρῃ cum puncto plerique Prom. B P1 epim.
190a Fur 82, cui cognati sed magis corrupti dodecasyllabi
V 58, Cor. 184 e Μs Huds. Hptm. p. 225, Cor p. 185
(ἄλλως); Bodleianae propius Pal. Nev. Cor. 284 || 2. 5. 7 per
synizesin (Ml) || 3 οὐχ ex Nev. Hd add. Cor. || 8 ἑαυτὸν F,
σαυτὸν ceteri | ἐπὶ τῆς κλίνης Hd || 10 εὐ. ἐγ. om. F, servavit
V || Babrius, qu epigrammate usus esse videtur, scribere
poterat: Χαλκεύς τις εἶχε κυνίδιον δόμοις θρέψας. (cf. 88, 3.
141, 2) ὅτʼ ἐκρότησε (119, 4), τόθʼ ὁ κύων ἐκοιμήθη, ὅτε δʼ
ἤρξατʼ ἔσθειν, εὐθέως ἐφορμήσας (cf. 95, 39) αὐτῷ παρίστατʼ
ἰχανῶν τε καὶ σαίνων (cf. 190, 3) ἕως ποτʼ αὐτῷ χναυθὲν
ὀστέον ῥίψας ,,τί σ᾿, ὦ τάλαν καὶ νωθρέ· φησί ποιήσω; ὅταν
μὲν ἀθλῶ καὶ τὸν ἄκμονα κρούω ὑπνοῖς, ὅταν δὲ μόνον
ὀδόντα κινήσω εὐθύς τʼ ἐγείρῃ καὶ τὸ κέρκιον σείεις;“
191 (Eb 175 Gb 182) B 144 M 29 P1 88 = Nev. 249 Cor. 245
Fur. 307; nimis libera Dosithei paraphrasis fab. 12 p. 33 B.
Fabula antiqua etiam Phaedr paraphr. Rom. I 4, Aesopi vita 33
p. 300, Batrachomachia 9—100 (ubi deest extrema pars) recepta
|| 1 ὁ μῦς M, num χ. ἦν μ.? μοίρᾳ codd.
ἐφιλιώθη. ὁ δὲ βάτραχος κακῶς βουλευσάμενος τὸν πόδα
τοῦ μυὸς τῷ ἑαυτοῦ ποδὶ συνέδησε. καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ
τὰς χώρας ἦλθον σῖτον δειπνήσοντες· ἔπειτα δὲ τῷ χείλει
τῆς λίμνης πλησιάσαντες ὁ μὲν βάτραχος τὸν μῦν
εἰς τὸν βυθὸν κατῆγεν ,
αὐτὸς βρυάζων τῷ ὕδατι καὶ αὖθις ἐκκύψας
τὸ βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοὰξ ἀνακράζων.
ὁ δʼ ἄθλιος μῦς ὕδατι
φυσηθεὶς ἐτεθνήκει (e)· ἐπέπλει δὲ τῷ ποδὶ τοῦ βατράχου
συνδεδεμένος. ἴκτινος δὲ τοῦτον ἰδὼν τοῖς ὄνυξιν ἥρπασεν·
βάτραχος δὲ δεσμώτης
ἐπηκολούθει δεῖπνον αὐτὸς ἰκτίνῳ
γενόμενος.
κἂν νεκρὸς τις, ἰσχύει πρὸς ἄμυναν·
ἡ γὰρ θεία δίκη ἐφορᾷ πάντα καὶ τὸ ἶσον ἀποδιδοῦσα ζυγοστατεῖ.
191, 1 e = 12, 25 | 6 cf. 2, 5. 4, 3 || 12 e = 129, 8
191, 3 τῆς μυὸς P1 || 4 τὰς BM atque ipse P1, τῆς Nev.
Kn || 4 ἦλθε B | δειπνήσαντες MP δὲ om. P1 τὸ
χεῖλος MP1 || 6 εἰς τὸ βάθος solus B (Κn) || κατῆγεν B, κατήνεγκε(ν)
P1 M || 7 βρυκάζων M atque ipse P1, βρυχάζων Nev.
suppl. ex 96, 1. 112, 5 || 8 βρὲκ ἔξκεκ ἐξανακράζων B, βρεκὲξ
καὶ κεξὰν ἀνακρ. P1, βρέκ εκεξ κονὰξ ἀ. M, unde Aristophaneum
illud (Ran. 258) iure restitutum esse a Cor apparet; Gb qui αὐτὸς
βρυάζων βρεκεκεκέξ τʼ ἀνακράζων recepit Knoellii apparatu uti
noluit || 9 ὁ δὲ codd. || 10 φυσιθεὶς B | ἐπιπλεῖ M
11 δεσμώτας ut videtur M || 13 δεῖπνος (δεῖπνον P1) καὶ αὐτὸς
τῷ ἰκτίνῳ ἰκτίνῳ B* | Fabula magis decurtata, quam
ut restituendae periculum facias; v. 9 sq. plenius Dositheus:
ἀσκὸς ὁ μῦς φυσηθεὶς ἐκολύμβα, ὃν κολυμβῶντα νεκρὸν ἰκτῖνος
πετόμενος ἥρπασεν καὶ τῷ αὐτῷ λίνῳ ὁ βάτραχος ἠκολούθησεν
Prom. B = Epim. P1 || Ὅτι κἂν B | τις ἤει M | trimeter barbarus
|| εὐφορᾷ BP1, ἀφορῶν M || τοῖς ἶ. codd., corr. Cor
ἀποδιδοῦσι B M, ἀποδιδῶσι P1 | ζυγοστατοῦσαν B
192 Χειμών ποι᾿ ἄνθρωπόν τινα
ἐν ὄρει κατέλαβεν. ὃ δὲ καπνὸν ἐν τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὅρους ἐκ
πέτρας τινὸς ἀνιόντα ἰδών, ἔνθα Σάτυρος οὓς λέγουσι
παίκτας (e ?) κατῴκει, ἀπῆλθεν. αὐτὸς δὲ τὸν ξένον οἰκτείρας
(e ?) ἐπεισῆγεν
ὃ δὲ πολλὰ ῥιγῶν τῇ πνοῇ τοῦ στόματος
τὰς χεῖρας ἐπεθέρμανεν·
κἀκεῖνος αὐτῷ θερμὰ μὲν φαγεῖν
δέδωκε καὶ θερμὰ πιεῖν καὶ πυρὶ κατέθαλπεν· ὡς δὲ ἵδρωσε,
τῇ πνοῇ πάλιν τὰς χεῖρας κατέψυχεν. ὁ δὲ Σάτυρος τοῦτον
ἐξῆγε
,κακοῦ“ λέγων ξένου γὰρ οὐκ ἔχω χρείην,
ὃς ποτὲ μὲν θερμόν, ποτὲ δὲ ψυχρὸν ἐκ τοῦ στόματος
ἀσθμαίνε“ (e).
Ὅτι διγνώμους (e ?) ἄνδρας τοὺς ποτὲ μὲν ἐπαινοῦντας, ποτὲ
δὲ ψέγοντας ὁ μῦθος διαβάλλει.
192 B 145 M 30 P1 89, Avianus 29; apud Sext. Empir.
VIII 103 (‘Aesop.’) Silenus est pro Satyro. Uitima fabulae origo
Prometheus Aeschyli satyrica videtur esse, cf. fr. 207 p. 69
Nck2. Festschr. für J Οerbeck p. 106 (ubi delenda quae de
Babrii satyro scrips adn. 2) || 3 sqq. σάτυρος Kn || 4 πέκτας
M | οὓς — παίκτας diasceuastae tribuit Κn progr. p. 14
vereor ut recte; transcripsit ni fallor poeta Hesiodi illud καὶ
γένος οὐτιδανῶν Σατύρων καὶ ἀμηχανοεργῶν | Κουρῆτές τε θεοὶ
φιλοπαίγμονες ὀρχηστῆρες (fr. 44 Rz.); fuerit: Σατύρων ὅπου τις,
οὓς λέγουσι καὶ παίκτας : nemorum custos Satyrus Av.
5 sq. De Satyrorum cum hominibus commercio cf. Philostr. vit.
Apoll. VI 27 | κατῴκουν M | post κατῴκει (BP1,) ἐκεῖ add. Eb
5 ἐπεισῆγεν B. ἔσω εἰσήγαγεν MP || ἐπεθέρμανε MP1,
ἐθέρμανεν B || 10 ὁ BP1, ἡ M | δὲ om. B || 12 χρ. οὐκ ἔ. B |
14 ἀσθαίνει M || Initium fuerit: Χειμών ποτʼ ἄνθρωπόν τιν
ἐγκατειλήφει ὀδοιποροῦντʼ ἐν ὄρεσι δυσβάτοις, cf. Avian.
Horrida congestis cum staret bruma pruinis haesit in adversa
nimborum mole viator; perdita nam prohibet semita ferre
qradum. || Pron B = epim. MP1; diferunt AcF || ὁ μῦθος
διαβαλει B, ὁ λόγος ἐλέγχει M, ὁ λόγος ἐλέγχει καὶ δ. P1
192a Ἄνθρωπόν ποτε λέγεται πρὸς Σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι·
καὶ δὴ χειμῶνος καταλαβόντος καὶ ψύχους γενομένου
ὁ ἄνθρωπος τὰς χεῖρας τῷ στόματι ἐπέπνει· τοῦ δὲ Σατύρου τὴν
αἰτίαν ἐρομένου διʼ ἣν τοῦτο πράττει, ἔλεγεν, ὅτι θερμαίνει τὰς
χεῖρας διὰ τὸ κρύος. ὕστερον δὲ παρατεθείσης αὐτοῖς τραπέζης
καὶ προσφαγήματος (cf. 133, 4) θερμοῦ σφόδρα ὄντος, ὁ ἄνθρωπος
ἀναιρούμενος κατὰ μικρὸν
τῷ στόματι μὲν προσέφερε τοῦτο κἀφύσα.
πυνθανομένου δὲ πάλιν τοῦ Σατύρου, τί τοῦτο ποιεῖ; ἔφασκε
καταψύχειν (e?) τὸ ἔδεσμα, ἐπεὶ λίαν θερμόν ἐστι· κἀκεῖνος ἔφη
πρὸς αὐτόν ,,ἀλλʼ ἀποτάσσομαί σου τῇ φιλίᾳ, οὗτος, ὅτι ἐκ
τοῦ αὐτοῦ στόματος τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν ἐξιεῖς.
Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς περιφεύγειν δεῖ τὴν φιλίαν ὧν ἀμφίβολός
ἐστιν ἡ διάθεσις.
193 Χύτραν ὀστρακίνην καὶ χαλκῆν ποταμὸς κατέφερεν·
192a Au 35 Pr 36 sim. A fol. 33 Cor. 126, F Fur. 26, Ps 3,
unde selectas adscribo lectiones || 3 sq. decurtavit Pr | 4 oratione
recta διʼ ἣν αἰτίαν πράττεις τοῦτο, φίλε; ἔφη· τὰς χεῖρας
θερμαίνω ἐκ τοῦ κρύους F, sim. Ac || 6 σφόδρα Au, πάνυ Pr ||
8 τοῦτο repetitum ex F, αὐτό A || 8 oratione recta διʼ ἣν
αἰτίαν τοῦτο πάλιν πράττεις (e ?); ἔφη· τὸ ἔδεσμα καταψύχω
(e?) F, sim. AcP || 12 ψυχρὸν ἐξάγεις FA || 13 Ὁ μῦθος
δηλοῖ. ὅτι οὕτω δεῖ καὶ ἡμᾶς ἀποφεύγειν τὰς φιλίας ὧν F, sim.
Ac. Media pars propius ad Babrium accedit si fides est Aviano
17 sq.: Ille ubi ferentem labris contingere testam horruit, algenti
rursus ab ore reflat || 12 tam diversa duo qui simul
ore gerat Avianus ex ‘apologisʼ corrigendus.
Ascripsi, nam quamuquam perpaucae Augustani et Parisini
690 fabulae indiciis prorsus certis ad ipsum Babrium
referuntur, tamen ultimam Accursianae partem a Babrio pendere
(inde a fol. 33 ἁλιεύς) supra demonstravimus.
B 146 = fab. 140.
193 (Gb 184) B 147 31 P1 90 Nev. Cor 290 Fur 329;
Avian. fab. 11, cf. Philol. LIV 482. Sim. Jes. Sir. XIII 2 (LXX
interpr. ll p. 179 Tischend. -Nestle) τί κοινωνήσει χύτρα πρὸς
λέβητα; αὕτη προσκρούσει καὶ αὕτη συντριβήσεται. πλούσιος
ἠδίκησε κτλ. || 1 ποταμὸς om. M
ἡ δὲ ὀστρακίνη τῇ χαλκῇ ἔλεγε· ,,μακρόθεν μου κολύμβα
καὶ μὴ πλησίον· ἐὰν γάρ μοι σὺ προσψαύσῃς (e), κατακλῶμαι
(e),
ἐγώ τε κἂν σοι μὴ θέλουσα προσψαύσω.“
Ὅτι ἐπισφαλής ἐστι βίος πένητι δυνάστου ἅρπαγος πλησίον παροικοῦντος.
194 Ὥδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώπῳ,
ἕκαστος δὲ αὐτῶν τοῖς λόγοις ἐκαυχήθη.
καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς πετρίνη στήλη (e) λέοντα
πνίγοντος. ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι ἔφη ,,ὁρᾷς σύ,
193, 5 e cf. 19, 6. 87, 3 || 194, 7 sq. cf. 106, 29.
193, 2 ἔλεγεν B 3 συμπροσψαύσης M, συνπροσψαύσεις
P1 || 5 κἄν τε ἐγὼ B, ἐάν τε Hl; Babrii manum
certo restituisse mihi videor προσψαύσω B, προσψαῦσαι
MP1. Fuit fere: Χύτρην κεραμεοῦν συγκατέφερε χαλκείῃ
χειμῶνος ὥρῃ ποταμὸς ὀξὺς ὢν ῥείθρῳ (40, 1). ἡ δʼ
οὖν κεραμεοῦς ἔλεγε· ,,μακρόθεν, λῴστη, ἐμοῦ κολύμβα
μηδὲ πλησίον· κλῶμαι ἐάν τε καὶ θέλουσά μοι σὺ προσψαύσῃς,
ἐγώ τε κἄν σοι μὴ θέλουσα προσψαύσω· Tetrastichon
exile quod vix intelleges composuit Gb. Exitum
talem exhibet Av.: Nam me sive tibi seu te mihi conferat unda,
semper ero ambobus subdita sola malis || Prom. B = epim.
M P1 || 1 ἐπισφαλές M | ἅρπαγος Β, ἄρχοντος MP1 || 2 παροικοῦντος
P1, παροικοῦντα B, παροικοῦντι M
194 (Eb 173 Gb 185); B 148 P1 91 M 32 Avian 24, Aphth.
39, tetrast. l 1; liberiores Pal. Nev. 223 Cor. 219 atque quae
dodecasyllabis concepta est F 169 V 107: unde selectas lectiones
recepi. Cf Cr p. 186 sq. || 1 ποτὲ συνώδευσε λ. ἀ. F | ὁμοῦ
σὺν ἀνθρώπῳ ex Cor. Spp., caesura vitiosa; ὥ. κοινῶς (15, 2)
τις λ. (prol. p. LV) Cr, cf. Mommsen, Präpos. p. 547 | ἀνθρώποις
M || 2 αὐτῶν δʼ ἕ. ? | ἐκαυχῶντο B* corr. Cr || 3 στήλη
πετρίνη B, transp. cum F || ἑτέραν στήλην λέοντος
συμπνίγουσαν F, cf. Cr p. 186 | πνήγοντος solus P1, πνιγούσης B,
πνίγουσα M | σὺ om. M | ὅπως M κᾀκεῖνος — ὑπομειδιάσας
BP1, ὁ δὲ ἔφη M
πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες; κἀκεῖνος εἶπεν ὑπομειδιάσας·
,,εἰ λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν,
πολλοὺς ἂν ἄνδρας εἶδες † ὑποκάτω λέοντος.“
Ὅτι πολλοὶ ἐπαίρονται καὶ καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι καὶ
θρασεῖς εἶναι, οὓς ἡ πεῖρα γυμνασθέντας ἐξελέγχει.
194, 6 λέοντες om. M | γλυφὴν B | εἰ γὰρ ἤδεσαν λέοντες
γλύφειν λίθους F | ἤδησαν P1 || 7 ἂν om. MP1 | κἀκεῖνος
εἶπε κάρχαρόν τι μειδήσας (94, 106, 2. 96). Poterat ,,ἀλλʼ
εἰ λίθους λέοντες ἤδεσαν γλύψαι πολλοὺς ἂν εἶδες ὑπὸ λέοντος
ἀνθρώπους“, sed cf. Aphth. πλείους ἂν εἶδες ἑαλωκότας ἐκ λεόντων
ἀνθρώπους ἢ παρὰ ἀνθρώπων λέοντας. ln fine ὑποκάτω
κείνων commendavit Spp, sed ὑποκάτω Byzantinum est, non
Bubrianum.
Pseudodositheus Voss. 15 p. 35 Böck. = Paris. Not. et Extr.
XXIII 2 p. 520 (quem sequor) post ultimam paraphrasis Bodleianae
sententiam (ἑωράκεις ἂν πῶς λέων ἔπνιγεν ἄνθρωπον) hae
addit: ,,ἀλλὰ καὶ ἐγὼ“ φησὶν ,,δώσω σοι ἀληθὲς μαρτύριον· ἤγαγεν
αὐτὸν εἰς ἀμφιθέατρον καὶ ἔδειξεν αὐτῷ πῶς ἄνθρωπος ὑπὸ
λέοντος ἐπνίγετο καὶ εἶπεν· ,,ὧδε ὀμμάτων μαρτύριον (-ίου ?)
χρεία οὔκ ἐστιν, ἀλλὰ ἀληθείας „οὔκ ἐστι χρείη“ φησίν ,,ἀλλʼ
ἀληθείης“?. ὁ ἄνθρωπος εἶπεν ,,ἐνενικήκεις ἂν, εἰ μὴ
δεδεσμένον ἐμοὶ ἄνθρωπον ἔδειξας. πίστευσον οὖν νενικημένον
σε ἐν τούτῳ φανερῶς· ἑτοίμασον οὖν σε ἐν τοῖς ἄλλοις ἀπέχεσθαι
καὶ εἰδέναι λέοντα ὑπὸ ἀνθρώπου χαλινοῦσθαι, ἵνα μὴ
κακὸς καὶ ἀδάμαστος ᾖς (cum V.)·“ Quae dubium est sintne
Babriana; certe antiqua fabulae forma ambitu Bodleiani continebatur,
cf. Plut. apophth. Lac. var. p. 232 F; Xenophan.
fr. 6 l p. 102 Mull., schol Eurip. Med. 424. lI p. 167 Schw.
195 Δύο φίλοι τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἐβάδιζον. καὶ δὴ ἄρκτου
αὐτοῖς συναντησάσης,
ὃ μὲν εἷς φοβηθεὶς ἐπί τι δένδρον
ἀναβὰς ἐκρύβη ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ ἕτερος περιγενέσθαι αὐτῆς μὴ
δυνηθεὶς μόνος, ὡς εἶδεν αὑτὸν κυριευσόμενον παρὰ τῆς ἄρκτου,
πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν προσεποιεῖτο τεθνάναι. ἐλθούσης (e ?)
δὲ αὐτῆς ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὠσφραίνετο διὰ τοῦ ῥύγχους
τῶν ἀκοῶν αὐτοῦ καὶ τῶν φρενῶν. ὃ δὲ τὰς ἀναπνοὰς
αὑτοῦ ἐκράτει εὐτόνως. ἡ δὲ ἄρκτος ὑπολαβοῦσα νεκρὸν αὐτὸν
ὑπάρχειν ἀπῄει· φασὶ γὰρ ὅτι νεκροῦ ἡ ἄρκτος οὐχ
ἅπτεται. ἀπαλλαγείσης δὲ αὐτῆς ὁ ἕτερος καταβὰς ἀπὸ τοῦ
δένδρου ἐπυνθάνετο, τί ἂν πρὸς τὸ οὖς ἐλάλει αὐτῷ ἡ ἄρκτος.
ὃ δὲ εἶπεν ὅτι ,,ἔφη πρός με ἡ ἄρκτος ὥστε ἀπὸ τοῦ νῦν
τοιούτοις μὴ συνοδοπορεῖν φίλοις, οἳ ἐν κινδύνοις οὐ παραμένουσιν.“
195, 10 cf. 14, 2
Sequuntur fabularum quae certis indiciis testimoniisque
Georgidae, Aviani, mythicorum, Suidae Babrio vindicantur
excerpta et fragmenta e variis fontibus conlecta.
195 (Eb 144) F Fur. 57; Huds. (Hauptm.) 249 2, qui in adnot.
varias quasdam lectiones e ‘Ms. Gall (Ga) fabulae Florentinae
plane gemella descripsit ; Ps 33; Avian 9; Epim. Georg. A Babrio
alienae Au 65 Pr 64 aliaeque, cf. Phaedr. V 2 || 1 Inceperit φίλοι
δύω || 3 ἐπὶ τὸ F, corr. Cor., ὁ μὲν ἐκφοβηθεὶς ἀνέβη εἰς
δένδρον καὶ ἐκρύβη Ga; fuerit ἐπί τι δένδρον ἐκρύφθη ἀναβὰς
4 sq. περιγενέσθαι — μόνος atque ὡς — ἄρκτου dittographia
aperta, cf. epimyth. duplex || 5 κυριευόμενον F Ga || 6 προσεποιεῖτο
νεκρῷ G | 6. 8 sq. iterum dittograpliae speciem prae
se ferunt. || 8 καὶ τῶν ῥινῶν Vat. Pal. 122, sed cf. Av. 9, 10 ||
14 sq. τοιούτοις φίλοις μὴ συνοδεύειν Ga
Ο μῦθος δηλοῖ ὅτι τοὺς γνησίους τῶν φίλων αἱ συμφοραὶ δοκιμάζουσιν.
ἢ ἀπέχεσθαι χρὴ φίλων οἵτινες ἐν κινδύνοις οὐ βοηθοῦσιν οὐδὲ
παραμένουσιν.
196 Χῆνες καὶ γέρανοι τὸν αὐτὸν λειμῶνα ἐνέμοντο.
ἐπιφανέντων δὲ αὐτοῖς θηρευτῶν, οἱ μὲν γέρανοι ἐλαφροὶ
ὄντες ἀπέπτησαν καὶ διεσώθησαν· αἱ δὲ χῆνες μείνασαι διὰ
τὸ βάρος τῶν σωμάτων συνελήφθησαν.
Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ ἐπαναστάσεσι πόλεων γίνεται·
οἱ μὲν πένητες διὰ τὸ ἀκτήμονες εἶναι ῥᾳδίως μεταβαίνουσιν
ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, οἱ δὲ πλούσιοι διὰ τὴν τῶν ὑπαρχόντων
ὑπερβολὴν μένοντες πολλάκις δουλεύουσι.
197 Τοῦ Διὸς γάμους ποιοῦντος (i) πάντα τὰ ζῷα ἀνήνεγκαν
δῶρα ἕκαστον κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν. ὄφις δὲ ἕρπων
197, 1 cf 24, 1 sq.
195, 16 Βαβρίου· τοὺς γνησίους — δοκιμάζουσιν Georgides
Bss an. l p. 90 || 18 sq. ἐν καιρῷ βίας οὐ Gall. Fabulae
diasceuastam praeter paraphrasin Babrianam aliud exemplar
adhibuisse conicio. Versus Eb indicavit hosce v. 5 μέλλονθʼ (?)
ἑαυτὸν εἶδε κυριευθῆναι, v. 9 ἄρκτος δὲ νεκρὸν αὐτὸν ὑπολαβοῦσʼ
εἶναι, v. 10 νεκροῦ γὰρ ἄρκτον φασὶ σῶμα μὴ σύρειν, v. 14 λοιπὸν
φίλοισι τοιούτοις.
196 (Gb 277) F Fur. 191; sim. A Cor. 60, A 226 Pr 232 St.
Epim. Georg. || 1 Initium fuerit χήνεσσι γέρανοι . . || 6 Epim.
cf. Georg. gnomol. cod. Laur. a Boissonadio ad Tzetzae alleg.
ll. p. 320 adhibitus: Βαβρίου· γινομένης ἐχθρῶν ἐπαναστάσεως
οἱ μὲν πένητες, εὐπρόφοροι καὶ εὐσταλεῖς ὄντες, εὐκόλως μεταβαίνουσιν·
οἱ δὲ πλούσιοι δ. τ. τ. ὑ. βαρυφέρειαν (ὑπερφ. ?) χειροῦνται
ἐχθροῖς. ln epimythio choliambos barbaros latere conicias
(διὰ τὴν ὑπερβολήν τε τῶν ὑπαρχόντων μένοντος ἐχθροῖς
χειροῦνται). v. 1. 3 χῆνες καὶ γέρανοι λειμῶνʼ ἐνέμοντο τὸν αὐτὸν
atque οἱ μὲν ἀπέπτησαν γέρανοι τάχα κοῦφοι ἐόντες hexametros
agnoscere sibi visus est Gb, fallacibus indiciis nimis
confisus, cf. p. 233. Sermonis Babriani lumina prorsus exstincta.
197 (Eb 168 Gb 204) Nev. e Palatino 192 p. 244, F Fur. 184
(longius abest A 218); Epim. Georg. 2 ἰδίαν Nev., οἰκείαν
F | Fuitne Δ. γ. π. εἴαρος ὥρῃ τὰ ζ. π. ?
ῥόδον λαβὼν ἐν τῷ στόματι ἀνέβη. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς
ἔφη· ,,τῶν ἄλλων πάντων τὰ δῶρα λαμβάνω, ἀπὸ δὲ τοῦ
σοῦ στόματος οὐ λαμβάνω.“
Ὅτι πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεραί εἰσιν.
Οὐ προσίεται θεὸς τὰς ἐκ παρανόμων καὶ ἀσεβῶν στομάτων
προσφερομένας αὐτῷ προσευχὰς μήπω τῶν κακῶν παυσαμένους.
198 Γεωργός τις χρυσίον εὑρὼν
ἐν γαίῃ
σκάπτων ἔστεφε τὴν Γῆν καθʼ ἡμέραν, ὡς εὐεργετηθεὶς
ὑπʼ αὐτῆς. τούτῳ δὲ ἐπιστᾶσα ἡ Τύχη φησίν,, ὦ
οὗτος, τί τῇ Γῇ τἀμὰ δῶρα † προστίθης
ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα, πλουτίσαι βουλομένη σε; ἂν γὰρ ὁ
καιρὸς μεταλλάξῃ (e) τὴν φύσιν, καὶ εἰς ἄλλας χεῖρας τοῦτό σοι
τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδ’ ὅτι τηνικαῦτα ἐμὲ τὴν Τύχην μέμψῃ (e).
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι χρὴ τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκειν καὶ τούτῳ
χάριτας ἀποδιδόναι.
198, 5 cf. 49, 3 sq
197, 4 ἔφη F, εἶπε Nev. || 5 οὐ λαμβάνω Nev., λαμβάνω
οὐδόλως F || 6 Epim. ὁ μῦθος δηλοί ὅτι τῶν πονηρῶν
κτλ. F || 7 sq. Epimythium alterum om. Aesopea, servavit
Georgides gnom. Bss anecd. l p. 67 Βαβρίου· οὐ κτλ., huc rettulit
Eb || 8 παυσαμένων? | v. 4 sq. versum agnovit Eb ,,ἄλλων“ ἔφη
,,τὰ δῶρα λαμβάνω πάντων, deinde possis οὐ λαμβάνω δὲ στόματος
ἐξ ἐχιδναἱου (Callim. fr. 161); initium fuerit Τῷ Διῒ γάμους
ποιοῦντι (cf. 27, 1) πάντα τὰ ζῷα ἤνεγκε δῶρα κατʼ ἰδίην
198 F 51 Ac 82 Ps 30; Avian. 12 || 1 sqq. liberius transscripsit
Ac || 2 γαίῃ formam Babrianam (71, 11. 128, 5) F servavit ||
3 ἔστρεφε F, corr. ex Ac; Avian. 3 sq. mox indigna animo properante
eliquit aratra etc. paraphrasibus non expressi || 5 προσανατίθης
Ac || 6 σε βουλομένη A || 6 sq. ἂν — φύσιν F,
εἰ γὰρ ὁ καιρὸς μεταβάλοι A || καὶ πρὸς ἑτέρας χεῖρας τοῦτο —
μέμψῃ Ac, καὶ εἰς ἄλλας χρείας μοχηρὰς ἀναλώσῃ, πάλιν τὴν
τύχην μέμψῃ FPs, errore ridiculo, quam διάφορον τοῦ μύθου διασκευήν
appellare non debebat Cor. p. 318 ; cf. Avian. 11 sed cum
subrepto fueris tristissimus auro || 8 με Ac || 10 Epim. ex Ac, sim. F
Initium fuisse Σκάπτων γεωργὸς χρυσὸν (χρυσὸν e cod. Vindob.)
εὗρεν ἐν γαίῃ probabiliter coniecit Eb, nisi pluribus rem ornavit
199 Λύκος θεασάμενος αἶγα ἐπί τινος κρημνώδους (e)
ἄντρου νεμομένην ἐπειδὴ οὐκ ἐδύνατο αὐτῆς ἐφικέσθαι,
κάτω παρῄνει αὐτῇ καταβῆναι
μὴ καὶ πέσῃ λαθοῦσα,
λέγων ὡς ἀμείνων ὁ παῤ αὐτῷ λειμών, ἐπεὶ καὶ πόας
σφόδρα εὐανθής· δὲ ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν ,,ἀλλʼ οὐκ
ἐμὲ ἐπὶ νομὴν καλεῖς, αὐτὸς δὲ τροφῆς ἀπορεῖς.“
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ κακοῦργοι ὅταν παρὰ τοῖς εἰδόσι
πονηρεύωνται ἀνόνητοι τῶν τεχνασμάτων γίνονται.
200 Κορώνη διψῶσα προσῆλθεν ἐπὶ ὑδρίαν καὶ ταύτην
ἐβιάζετο ἀνατρέψαι. ἀλλʼ ὅτι ἰσχυρῶς ἑστήκει οὐκ ἠδύνατο
αὐτὴν καταβάλλειν, ἀλλὰ μεθόδῳ ἐπέτυχεν ὃ ἠθέλησεν·
ἔπεμπε γὰρ ψήφους εἰς τὴν ὑδρίαν καὶ τούτων τὸ πλῆθος
199, 1 sqq. cf. 132, 4 sqq.
poeta (χρυσοῦς γ; ἀμπελῶνα ταφρεύων (2, 1) πάλαι κατακρυφθέντας
εὗρεν ἐν γαίῃ); deinde dixerit στέφων δὲ ταύτην καὶ
καθʼ ἡμέρην θύων αἰεὶ προσηύχεθʼ (cf. 119, 2. 63, 2) ὥσπερ
ἀγαθὰ ποιούσῃ (cf. 63, 5. 10, 6. 11), ἕως ἐπίστᾶσ᾿ ἡ Τύχη ,
atque in fine: ὁ καιρὸς ἢν γὰρ τὴν φύσιν μεταλλάξῃ, χὠ χρυσὸς
οὗτος χεῖρας αὖθις εἰς ἄλλας ἔλθῃ, τότ᾿, οἶδα, τὴν Τύχην
πάλιν μέμψῃ.“
199 Nevel. 234 ex Palat. (Cor. 230), quem sequor; F Fur.
103 Au 154 Pr 152; tetrast. lI 8. Originem Babrianam confirmat
Avianus 26 (ubi male pro lupo leo substitutus). Fabula παροιμία
ἐξηπλωμένη, cf. App. prov. l 18 p. 382. III 73 p. 931 ||
1 sq. minus bene conformat in F A Pr || 5 colores Babriani
in solo Palatino servati; dixerit: πολλῷ δʼ ἀμείνων ἐστὶν ὁ
παῤ ἐμοὶ λεῖμαξ (cf. 65, 2a) κάθυγρος (72,12) εὐθαλής τε μαλθακῆς
ποίης (95, 11; 128, 6. 9. 12) || 7 sq. ‘desiste precor fallaciter
Secura placidis. instimulare dolis. Vera licet moneas
maiora pericul tollas, ti tamen his dictis non facis esse fidem etc.
Avian. || Epim. περὶ τοῖς et ἀνοητοι Nevel., rectius ceteri
200 Dosith. 8 p. 30 Bck., Avian. 27, quorum testimoniis
coniunctis vix licet diffidere. Cf. Bianor Auth. Pal. IX 272
Plut. soll. an. p. 967, Plim. nat. hist. X 60; Ael. nat. an. lI 48
(Λίβυες δὲ κόρακες ψήφους κομίζουσι), qui ‘Libycamʼ fbulam
esse (prooem. ll 5) adnuit. Lectiones varias non subscribo.
ἀπὸ κάτωθεν τὸ ὕδωρ ἄνω ὑπερέχεεν, καὶ οὕτως ἡ κορώνη
τὴν ἰδίαν δίψαν κατέπαυσεν.
οὕτως οὖν φρόνησις ἀνδρότητα πλανᾷ.
201 Ὄνος κηπωρῷ δουλεύων ἐπειδὴ ὀλίγα μὲν ἤσθιε,
πολλὰ δʼ ἐμόχθει, ηὔξατο τῷ Διῒ ὅπως τοῦ κηπωροῦ αὐτὸν
ἀπαλλάξῃ (e) καὶ ἑτέρῳ δεσπότῃ αὐτὸν ἐκδώσει (e?). Ὁ
δὲ Ζεὺς Ἑρμῆν πέμψας
ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰς κεραμέα πωλῆσαι·
πάλιν δὲ αὐτοῦ δυσφοροῦντος ἐπειδὴ πολὺ πλέον ἀχθοφορεῖν
ἠναγκάζετο ἐν τῷ πηλῷ καὶ τῇ πλινθείᾳ (e), πάλιν
τὸν Δία ἀμεῖψαι τὸν δεσπότην ἱκέτευε. ὁ δὲ Ζεὺς παρεσκεύασε
πραθῆναι (e ?) αὐτὸν εἰς βυρσοδέψην. εἰς χείρονα
τοίνυν τῶν προτέρων δεσπότην ἐμπεσών καὶ ὁρῶν τὰ παῤ
αὐτοῦ πραττόμενα, μετὰ στεναγμῶν ἔφη· ,,οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ
(e)· βέλτιον ἦν μοι παρὰ τοῖς προτέροις δεσπόταις
μένειν· οὗτος γάρ, ὡς ὁρῶ, καὶ τὸ δέρμα μοῦ κατεργάσεται.“
Ὅ μιῦθος δηλοῖ, ὅτι μάλιστα τοὺς προτέρους δεσπότας οἱ οἰκέται
ποθοῦσιν, ὅταν δευτέρων λάβωσι πεῖραν.
202 Ἀλώπηξ φραγμὸν ἀναβαίνουσα ἐπειδὴ ὀλισθαίνειν
ἔμελλεν βάτου ἐπελάβετο πρὸς βοήθειαν. ξυσθεῖσα δὲ τὸ
201, 5 cf. 127, 3
201 (Gb 201) F 132 Au 175 (Ac 45); fabula cognata Babrianarum
141. 129; expressisse videtur mythicorum poeta Babrii
imitator, cf. fr. 14 v. 39 ; in priore parte F potissimum secutus
sum, inde a v. 10 Ac || 2 δʼ ἐμόχθει Ac, δὲ ἐκακοπάθει F ||
3 ἑτέρῳ δὲ δεσπότῃ ποτʼ αὐτὸν ἐκδώσει? || 4 ὁ δὲ
Ερμῆν πέμψας Au, ὁ δὲ Ζεὺς μέμψας F, corr. Cor.; fuitne ὁ
Ζεὺς δὲ πέμψας ἄγγελον τὸν Ἑρμείην? || 5 αὐτὸν accessit
ex Ac, om. F || 6 sqq. ex F, longius recedit Ac || 10 sqq. ex
Ac, liberius F || 11 sq. ,,οἴμοι“ μετὰ στεναγμῶν εἶπὲ ,,τῷ
ταλαιπώρῳ? || 13 οὗτος γάρ, οἶμαι, καὶ τὸ δέρμα μου
κνήσει (vel δέψει)
202 (Eb 157 F Fur. 8, Ac 8 (Cor.), tetrast. I 49; cf. Au 19
Pr 5 || 2 βάτου post βοήθειαν Ac || 2 sq. καὶ δὴ τοὺς πόδας
πέλμα καὶ δεινῶς πληγωθεῖσα εἶπε πρὸς αὐτήν ,,αἲ ἐμέ!
καταφυγοῦσα γὰρ ἐπὶ σὲ ὡς ἐπὶ βοήθειαν, χεῖρόν μοι ἐχρήσω
(e).“ ,,ἀλλʼ ἐσφάλης, ὦ φίλη“ φησὶν ἡ βάτος ,,ἐμοῦ ἐπιλαβέσθαι
βουληθεῖσα, ἥτις (e) πάντων ἐπιλαμβάνεσθαι εἴωθα.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων μάταιοί εἰσιν, ὅσοι
βοηθοῖς προστρέχουσιν, οἷς τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἔμφυτον.
203 Ἔλαφος διωκομένη ὑπὸ κυνηγῶν
ἐκρύπτεθʼ ὑπό τινʼ ἄμπελον· διελθόντων
δὲ τῶν κυνηγῶν στραφεῖσα τὰ φύλλα τῆς ἀμπέλου κατήσθιεν.
εἷς δέ τις τῶν κυνηγῶν στραφεὶς καὶ θεασάμενος ᾧ
εἶχεν ἀκοντίῳ βαλὼν (e?) ἔτρωσεν αὐτήν· ἢ δὲ μέλλουσα
τελευτᾶν στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν ἔφη· ,,δίκαια πάσχω ὅτι τὴν
σώσασάν με ἄμπελον ἠδίκησα.“
Οὗτος ὁ λόγος λεχθείη ἂν κατʼ ἀνδρῶν οἵτινες τοὺς εὐεργέτας
ἀδικοῦντες ὑπὸ τοῦ θεοῦ κολάζονται.
203, 7 cf. 122, 14. 137, 5. 129, 23. 147, 5
ἐπὶ τοῖς ἐκείνης κέντροις αἱμάξασα καὶ ἀλγήσασα πρὸς αὐτὴν
εἶπεν ,,οἴμοι, καταφυγοῦσάν με γὰρ ἐπί σε ὡς ἐπὶ βοηθὸν σὺ
χεῖρον διέθηκας·“ Ac || 6 ὦ αὕτη Ac || 6 sq. βουληθεῖσα ἐπιλ.
Ac || Epim. 7 εἰσιν om. Ac || Conl. tetrast. fabulam incepisse
coniecit Eb hoc versu: Φραγμοὺς ἀλώπηξ ποτὲ (cf. prol.)
θέλουσʼ ὑπερβαίνειν. 3 sq. consulto Ac conicias: ξυσθεῖσα δὴ
τὸ πέλμα τοῖς βάτου κέντροις δεινῶς τε διατεθεῖσα, sed incerta
omnia.
203 Au 78 Pr 74, cf. Ac 65, F 65 tetrast. I 51; Babrio tribuit
Eb p. 94. || 2 ἐκρύπτετο Au Pr, versus integer || 3 λαθοῦσα
Lessing, melius ἤδη λαθεῖν δόξασα Aa || 4 ὡς volgo, ᾧ F 3 sq.
ex Ac elicias λαθεῖν ἤδη δόξασα τῶν τῆς ἀμπέλου πάλιν
φύλλων, 5 νομίσαντες, ὅπερ ἀληθὲς ἦν, τι τῶν ζῴων, sed incerta
omnia.
Σοφῆς ἀράχνης ἱστὸν εὗρε κωλώτης
καὶ λεπτὸν ἐνέδυ φᾶρος ἐκτεμὼν τοίχου.
Εὐλαί
Στρουθὸς Λίβυσσα
204 (Eb 136) Suid. s. v. κωλώτης· ἀσκαλαβώτης· Βάβριος·
σοφῆς — τοίχου. Nulla paraphrasis servata, sed cf. Plin. nat.
hist. Xl 91 stelliones rore viventes praeteque araneis, id. ib.
Xl 84: lacertarum catulos venantur araneae os primum tela involventes
et tunc demun labra utraque morsu adprehendentes,
amphitheatrali spectaculo, cum contigit, quo redit ad peripatum,
cf. Aristot. an. hist. X. 39 p. 622, 31 ἐπεὶ καὶ ταῖς σαύραις
ἐπιβάλλει (ἀράχνη) κτλ. Hinc basilisci (lacertae) reliquias
Pergameni comparaverunt, ut aede nec draneae intexerent
cadaver eius ibidem locarunt (Solin. 27, Bruna KG. II 204).
Cf. fab. 35 p. 38. Lacerta vel stelio stupidae indolis victus deteriοris
apud Polemonem (Physiogn. l p. 188 F.), qui animalia nonnulla
fere fabulatorum coloribus describit (cf. infra p. 199), contra
aranea ζῴων σοφώτατον secundum Aesop apophthegma (Vind.
92 Wachsm.). Babrium quomodo arane laesa lacertam ulta
esset simili ratione narrasse conicio, qua fab. 186 (Bodl. 139)
volpes aquilam ulciscitur; atque sicut fabulae 191 (Bodl. 144)
argumentum in batrachomachia reperitur, ita hanc fabellam
referre possis ad Ἀραχνομαχίαν epicam, cuius memor est
Suidas s. v. Ὅμηρος.
205 Suid. s. εὐλαί· σκώληκες. καὶ εὐλέων· τῶν σκωλήκων.
ἡ δὲ Φερετίμα . . δίκας ἔτισε ζῶσα γὰρ ἐξέζεσεν εὐλέων ὃ ἔστι
σκωλήκων. ὥς φησι Βάβριος ἐν μυθικοῖς· καὶ αὖθις· ἐξέζεσε
ζῶν κακοῖς θηρίοις κτλ. (cf. v. ἀπώνατο, Aelian. fr. 53). Excidit
locus Babrii, qu haud scio an fabellam narraverit Aelianeis
illis (Mus. Rhen. XLV 479) similem, cf. 136. Ceteros Suidae
locos fabulis vel adnotationi inserui; de S. s. v. ἠΐων cf. adn.
88. 11. 6
206 (Eb 147) tetrast. l 22; paraphrasis aetatem tulit nulla.
Στρ. Λ. verba (Ηeliod. X 27, tetrast. v. 2) Babrio vindicavit Lm
atque fidem facit imitator antiquus iufra dact. 23 v. 55 p. 221.
ln vetere fabulae forma vespertilio inducitur vel νυκτερίς, cf.
Aes. 307 H.; Varro Agath. fr. 8 B. 7 p. 96 R. Phaedr. ed.
Hervieux lI p. 144. 215. 240. 257.
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ
Γεωργοῦ παῖς ὤπτα κοχλίας· ἀκούσας δὲ αὐτῶν
τριζόντων ἔφη ,,ὦ κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων
αὐτοὶ ᾄδετε;“
Ὁ μῦθος δηλοί, ὅτι πᾶν τὸ παρὰ καιρὸν δρώμενον ἐπονείδιστον.
208 Καρκίνος ἀπὸ τῆς θαλάττης ἀναβὰς ἐπί τινος ἐνέμετο
τόπου. ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα ὡς ἐθεάσατο ἀνέλαβεν
αὐτόν, ὃ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· ,,ἀλλʼ ἔγωγε
δίκαια πέπονθα, ὃς θαλάττιος ὤν, χερσαῖος ἐβουλήθην (e)
γενέσθαι.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες
ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες
εἰκότως δυστυχοῦσιν.
Segregavi ut incertas quas fabulas artis potissimum sermonisque
indiciis cum alii Babrio vindicarunt, tum Eb;
perpaucas ipse addidi.
Tetrastichistas recentiores, ad quos provocavit Eb,
testes satis locupletes vix esse concedendum, cf. p. 204 sq.
207 (Eb 141 Gb 206) Ac Cor. 78 Au Pr 54; tetrast. Milleri
p. 18, 28. infra lI 18 || 1 κοχλίας ὤπτα AuPr || 2 τρυζόντων
Ac Par. 365 | ὤπτα γεωργὸς κοχλίας ἀριστῆσαι tetrasticho
duce Babrio vindicavit Eb p. 86 atque aterum versum exisse
suspicatur in τρυζόντων, alium in κάκιστα τῶν ζῴων. Si
Babrii est, inceperit ὤπτα γεωργός.
208 (Eb 158, Gb 209) Ac 95; tetrast. inc. II 22, quod vix ad
Babrium pertinet; cf. Ac. 115 Pr 108. Tetrasticho collato
verba ξηρᾶς χλόην γῆς — κερδὼ δὲ λιμώττουσα τοῦτον ὡς εἶδεν —
ὡς τῆς θαλάσσης μετοικήσας δίκαια πάσχω (203, 7) Babrio
vindicavit Eb
209 Ἁλιεῖς σαγήνην εἷλκον.
βαρείας δὲ αὐτῆς οὔσης, ἔχαιρον καὶ ἐσκίρτων (e ?), πολλὴν
εἶναι τὴν ἄγραν νομίζοντες. ὡς δʼ ἐπὶ τῆς ἠϊόνος ταύτην
ἑλκύσαντες τῶν μὲν ἰχθύων εὗρον ὀλίγους, λίθον δʼ ἐν αὐτῇ
παμμεγέθη, ἀθυμεῖν ἤρξαντο καὶ ἀλύειν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῇ
τῶν ἰχθύων ὀλιγότητι, ὅσον ὅτι καὶ τἀναντία προυπειλήφασιν.
Εἱς δέ τις ἐν αὐτοῖς πρεσβύτερος εἶπε· ,,μὴ ἀχθώμεθα,
ὦ ἑταῖροι· τῇ γὰρ ἡδονῇ, ὡς ἔοικεν, ἀδελφή ἐστιν ἡ
λύπη· καὶ ἡμᾶς οὖν ἔδει τοσαῦτα προηδυνθέντας πάντως
τι καὶ λυπηθῆναι.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὐ δεῖ λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖς ἀποτυχίαις,
γινώσκοντας τὰς τοῦ βίου τύχας.
210 Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα εἰς ἄντρον εἰσέδυ·
λέοντι δʼ ἐκεῖ περιτυχοῦσα ὑπʼ αὐτοῦ συνελήφθη· θνήσκουσα
δʼ ἔλεγεν ,,οἴμοι, ὅτι ἀνθρώπους φεύγουσα τῷ τῶν θηρίων
ἀγριωτάτῳ περιέπεσον·“
Ὁ μῦθος δηλοῖ. ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων μικροὺς κινδύνους
φεύγοντες μεγάλων ἐπειράθησαν.
209, 1 cf. 4, 1 || 210, 1 cf. 45, 2. 4
209 (Eb 155, Gb 190) Ac 13 F 28; sim. A 13 Pr 21, tetr. II 9.
Cf. Alciphr. ep. l 17 || 1 εἷλκον σαγήνην Ac, σ. εἷ. F || 2 ἔχαιρον
καὶ ὠρχοῦντο F || 3 sq. ex Ac, ὡς δὲ εἵλκυσαν αὐτὴν, ἰχθύας
μὲν εὗρον ὀλίγους, λίθον δὲ μέγιστον ἐν τῇ σαγήνῃ ἀνήγαγον F,
reliqua quoque ab A recedunt in F || 12 γινώσκοντας — τύχας
om. A. Varia numerorum Babrianorum vestigia cognoscere
sibi visus est Eb, veluti ὡς ἑλκύσαντες οὖν ἐπʼ ᾔονος ταύτην
, ὀλίγους μὲν εὗρον ἰχθύας , σαγήνην λίθων πλήρη (?),
ἤρξαντʼ ἀλύειν (i) , εἷς δέ τις λίην (e, cf. 21, 4 93, 6) γέρων
ἐν αὐτοῖς εἶπε , χαρᾶς ἀδελφή, φασίν, ἐστὶν ἡ λύπη.
210 Ac 64 F 64 Au 77 Pr 73; tetr. II 17; Babrio vindicavit
Eb p. 94
211 Βάτραχοι δύο ἐν λίμνῃ ἐνέμοντο. θέρους δὲ ξηρανθείσης
τῆς
λίμνης, ἐκείνην καταλιπόντες ἐπεζήτουν
ἑτέραν· καὶ δὴ βαθεῖ περιέτυχον φρέατι, ὅπερ ἰδὼν ἅτερος
θατέρῳ φησί ,,συγκατέλθωμεν, ὦ οὗτος, εἰς τόδε τὸ φρέαρ“.
ὃ δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν ,,ἂν οὖν καὶ τὸ ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ,
πῶς ἀναβησόμεθα;“
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ ἀπερισκέπτως προσιέναι τοῖς πράγμασιν.
211 (Eb 159, Gb 292) Ac 19, sim. F Fur. 38, tetrast. lI 20
ab Ignatio alienum; ad aliud exemplar redit Au 41 Pr 43.
Primum versum fuisse coniecit Eb: ὕδωρ κατῴκουν βάτραχοι
δύω λίμνης, | v. 3 λίμνην — ἐζήτουν Eb | ὕδωρ — ἀναβησόμεθα
pentametrum agnovit Gb, cf. infra p. 230 sq. || Argumentum
Babrio non indignum hoc loco nolui prorsus omittere, quamquam
quae Eberhardus observavit versuum vestigia non sunt
certiora quam dactylorum a Gb in F potissimum indicatorum,
cf. dact. 33
212 Ἀηδὼν ἐπὶ δένδρου καθεζομένη κατὰ τὸ εἰωθὸς
ᾖδεν. ἱέραξ δὲ θεασάμενος καὶ τροφῆς ἀπορῶν συνείληφεν
ἐπιπτάς. ἣ δʼ ἀναιρεῖσθαι (e) μέλλουσα, ἐδεῖτο τοῦ ἱέρακος μὴ
βρωθῆναι (e?)· μηδὲ γὰρ ἱκανὴν εἶναι ἱέρακος γαστέρα
πληροῦν, δεῖν δὲ αὐτὸν τροφῆς προσδεόμενον ἐπὶ τὰ μείζω
τῶν ὀρνέων τραπέσθαι. καὶ ὁ ἱέραξ ὑπολαβὼν εἶπεν ,,ἀλλ᾿
ἔγωγε ἄφρων (e) ἂν εἴην, εἰ τὴν ἐν χεροῖν ἑτοίμην τροφὴν
ἀφεὶς τὰ μηδέπω φαινόμενα (i) διώκοιμι.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οὕτως ἀλόγιστοί εἰσιν
οἱ διʼ ἐλπίδα πλειόνων ἀδήλων τὰ ἐν χερσὶ προιέμενοι.
213 Ἀλεκτρυόνας τις ἔχων ἐπὶ τῆς οἰκίας πριάμενος
καὶ πέρδικα σὺν ἐκείνοις ἀφῆκε νέμεσθαι. τῶν δὲ τυπτόντων
(e) αὐτὸν καὶ ἀπελαυνόντων ἐκεῖνος ἠθύμει (e) σφόδρα
212, 3 sq. cf. 107, 5. 6, 6.
212 sqq. Fabulae ex rec. Accursiana potissimum petitae.
212 (Gb 223) Ac Cor. 3, selectae lectiones repetitae ex Au 4
Pr 14 Ps 10 F2. Babrii stilum (cf. l. sim.) agnoscere sibi visus est
Burges (Rev. de philol. vet. ser. l 461) atque Hesiodi carmina
(cf. op. et d. 201 sq.) Babrio prae manu fuisse certum (cf. prol.
et Pauly. Wissoma ll 2664, 24); iambos rectos temere restituit
Gb || 1 ἐπί τινος ὑψηλῆς δρυὸς καθημένη Au Pr, sim. F | ᾖδεν
ὥσπερ εἰώθει ct. 26, 7. 55, 6. 129, 9. 16, 9 || 3 ἣ δʼ ἀναιρεῖσθαι
μέλλουσʼ ἐδεῖθ’ ἵρηκος || 7 βορὰν ἀφεὶς F Au Prs || 8 τὰ
μὴ φαινόμενά πω Ac, corr. ex Au F
213 (Gb 189) A 10; F 16, unde selectas subscribo lectiones;
Babrio vindicavit Eb p. 94. Initium liberius conformatum
in F || 3 καὶ ἀπελαυνόντων — ἀλεκτρυόνων Ac, καὶ ἐκδιωκόντων,
ὁ πέρδιξ ἐλυπεῖτο σφόδρα νομίζων διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν
ἀλλόφουλον τούτου χάριν διώκεσθαι παρὰ τῶν ἀλεκτρυόνων F ||
νομίζων ὡς ἀλλόφυλος ταῦτα πάσχειν ὑπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων·
ὡς δὲ μετὰ μικρὸν κἀκείνους (e) ἑώρακε μαχομένους καὶ
ἀλλήλους κόπτοντας, τῆς λύπης ἀπολυθεὶς εἶπεν· ,,ἀλλʼ
ἔγωγε ἀπὸ τοῦ νῦν οὐ λυποῦμαι ὁρῶν καὶ αὐτοὺς μαχομένους
ἀλλήλοις“ (e).
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ φρόνιμοι ῥᾳδίως φέρουσι τὰς παρὰ τῶν
ἀλλοτρίων ὕβρεις, ὅταν αὐτοὺς ἴδωσι μηδὲ τῶν οἰκείων ἀπεχομένους.
214 Ἰξευτὴς ἰξὸν ἀναλαβὼν καὶ καλάμους πρὸς ἄγραν
ἐξῆλθεν. ἰδὼν δὲ κίχλαν (i?) ἐφʼ ὑψηλοῦ δένδρου καθεζομένην
καὶ τοὺς καλάμους ἀλλήλοις (e ?) ἐπὶ μῆκος συνάψας,
ἄνω πρὸς αὐτὴν συλλαβεῖν βουλόμενος ἀφεώρα. καὶ δὴ
λαθὼν (i ?) ἔχιν κοιμωμένην ὑπὸ τοὺς πόδας ἐπάτησε. τῆς
δʼ ὀργισθείσης καὶ δακούσης αὐτὸν ἐκεῖνος ἤδη λειποψυχῶν
ἔλεγε ,,δύστηνος ἐγώ, ἕτερον γὰρ θηρεῦσαι βουλόμενος αὐτὸς
ὑφʼ ἑτέρου ἠγρεύθην (e) εἰς θάνατον·“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ τοῖς πέλας ἐπιβουλεύοντες λανθάνουσι
πολλάκις ὑφʼ ἑτέρων τοῦτʼ αὐτὸ πάσχοντες.
215 Ὀρνιθοθήρας ὄρνισιν ἵστη παγίδας. κορυδαλὸς δὲ
τοῦτον πόρρωθεν ἰδὼν ἐπυνθάνετο, τί ποτʼ ἐργάζοιτο. τοῦ
δὲ πόλιν κτίζειν (e ?) φαμένου, εἶτα δὲ πορρωτέρω ἀποχωρήσαντος
καὶ κρυβέντος, ὁ κορυδαλὸς τοῖς τοῦ ἀνδρὸς λόγοις
πιστεύσας προσελθὼν εἰς τὸν βρόχον ἑάλω. τοῦ δὲ ὀρνιθοθήρα
215, 6 sq. cf. 130, 10.
213, 5 sqq. nimis recedit F || 7 λυποῦμαι F, λυπήσομαι
A | ὁρῶ γὰρ αὐτοὺς καὶ ὑπʼ ἀλλήλων μαχομένους F, unde exitum
fuisse conicias: ,,τὸ λοιπὸν ἤδη“ φησίν ,,οὐχὶ λυποῦμαι (Eb).
ὀρῶ γὰρ αὐτοὺς μαχομένους πρὸς ἀλλήλους.“
214 (Eb 161 Gb 205) Ac 32; cf. epignamma Anth. Pal.
VII 172; gemella Au 114 Pr 107, ubi v. 4 sq. ταύτην συλλαβεῖν
ἠβουλήθη (scr. ἐβ-) verba choliambi exitum explentia, sed
talia certa originis Babrianae indicia esse nego. || 1 initiumσ
esse poterat Ὀρνιθοθήρης ἰξὸν ἀναλαβών || τοὺς om. Ac codd.
215 (Eb 154 Gb 245) Ac 46; cf. Au 189 Pr 195; F Fur. 146
ἐπιδραμόντος ἐκεῖνος εἶπεν .,ὦ οὗτος, εἰ τοιαύτην
πόλιν κτίζεις, οὐ πολλοὺς εὑρήσεις τοὺς ἐνοικοῦντας·“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι τότε μάλιστα οἶκοι καὶ πόλεις ἐρημοῦνται,
ὅταν οἱ προεστῶτες χαλεπαίνωσιν.
216 Ψύλλα ποτὲ πηδήσασα ἐπὶ πόδα ἀνδρὸς ἐκάθισεν·
ὃ δὲ τὸν Ἡρακλῆν ἐπὶ συμμαχίαν ἐκάλει. τῆς δʼ ἐκεῖθεν
αὖθις ἀφαλομένης στενάξας εἶπεν· ,,ὦ Ἡράκλεις, εἰ ἐπὶ
ψύλλῃ (e) οὐ συνεμάχησας (i), πῶς ἐπὶ μείζοσιν ἀνταγωνισταῖς
συνεργήσεις;“
Ὁ μῦθος δηλοῖ μὴ δεῖν ἐπὶ τῶν ἐλαχίστων τοῦ θείου δεῖσθαι (e),
ἀλλʼ ἐπὶ τῶν ἀναγκαίων (e).
217 Σῦς καὶ κύων ἀλλήλοις διελοιδοροῦντο· καὶ ἡ
μὲν σῦς ὤμνυε κατὰ τῆς Ἀφροδίτης ἦ μὴν τοῖς ὀδοῦσιν
ἀναρρήξειν τὴν κύνα. ἡ δὲ κύων πρὸς ταῦτα εἰρωνικῶς
εἶπε· ,,καλῶς κατὰ τῆς Ἀφροδίτης ἡμῖν ὀμνύεις (e). δηλοῖς
γὰρ ὑπʼ αὐτῆς ὅτι μάλιστα φιλεῖσθαι, ἣ τὸν τῶν σῶν ἀκαθάρτων
σαρκῶν γευόμενον οὐδʼ ὅλως εἰς ἱερὸν προσίεται.“
καὶ ἡ σῦς ,,διὰ τοῦτο μὲν οὖν μᾶλλον (e?) δήλη ἐστὶν ἡ
215, 7 οὐ om. codd. nonnulli || Ὀρνιθοθήρας παγίδας ὀρνέοις
ἵστη τί ποτʼ ἐργάζοιτο. τῷ δʼ ἔφη ,,πόλιν κτίζω.“ κορυδαλλὸς
ἀνδρὸς τοῖς λόγοισι πιστεύσας προσῆλθε καὶ βρόχοισιν ἐμπεσὼν
ἥλω ,,οὗτος“ προσεῖπεν ,,εἰ πόλιν σὺ τοιαύτην κτίζεις
εὑρήσεις“ Eb. Sed certum artis Babrianae vestigium in verbis
traditis frustra quaeras neque opem ferunt Ignatius Avianus
vel imitatores dactylici; iambis rectis inclusit Gb
216 (Eb 162 Gb 283) Ac 62 Cor. p. 38; longius abest F 194
Pr 233 p. 64 St. Eb v. 1 sq. proposuit ὃ δʼ ἐπεκάλει τὸν Ἡ.
βοηθῆσαι, v. 3 sq. εἶπεν στενάξας ,,Ἡράκλεις, ἐπὶ ψύλλῃ πῶς
συνεργήσεις, possis οὐ (μὴ) συμμαχήσας, μεγάλα πῶς συνεργήσεις;
|| Epimythium (cf. paroem. p. 404) ineptum, sed numeris
aptum: οὐ δεῖ πὶ μικρῶν εὐθὺ τοῦ θεοῦ δεῖ σθαι, ἀλλʼ ἐπὶ
μεγίστων ἠδʼ ἄγαν ἀναγκαίων.
217 Ac 68. Babrio tribuit probabiliter Eb p. 94, cf. Bergk
anthol. p. XXXVΙ || 1 Σῦς ipse Ac, ὗς qui inde pendent
plerique. | fuitne σῦς καὶ κύων ἐλοιδόρησαν ἀλλήλους || 2 sq.
ἦ μὴν ὀδοῦσιν τὴν κύνʼ ἐξαναρρήξειν? || 4 ,,τὴν Ἀφροδίτην“
φησίν ,,ὀμνύεις ἥμιν?
θεὸς στέργουσά με· τὸν γὰρ κτείναντα ἢ ἄλλως λυμαινόμενον
παντάπασιν ἀποστρέφεται· σὺ μέντοι κακῶς ὄζεις καὶ ζῶσα
καὶ τεθνηκυῖα.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν ῥητόρων τὰ ὑπὸ τῶν
ἐχθρῶν ὀνείδη εὐμεθόδως εἰς ἔπαινον μετασχηματίζουσιν.
218 Ὗς καὶ κύων περὶ εὐτοκίας ἤριζον. ἔφη δʼ ἡ κύων
εὔτοκος εἶναι
μάλιστα πάντων τῶν πεζῶν ζώων.
καὶ ἡ ὗς ὑποτυχοῦσα πρὸς ταῦτα φησίν· ,,ἀλλʼ ὅταν τοῦτο
λέγῃς, ἴσθι ὅτι καὶ τυφλοὺς τοὺς σαυτῆς σκύλακας τίκτεις.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὐκ ἐν τῷ τάχει τὰ πράγματα, ἀλλʼ ἐν τῇ
τελειότητι κρίνεται.
219 Ἁλιεὺς ἔν τινι ποταμῷ ἡλίευεν. διατείνας δὲ τί
δίκτυα καὶ τὸ ῥεῦμα περιλαβὼν ἑκατέρωθεν καλωδίῳ προσδήσας
(e) λίθον, τὸ ὕδωρ ἔτυπτεν (i?) ὅπως οἱ ἰχθύες
φεύγοντες
ἀπαραφυλάκτως τοῖς βρόχοις † ἐμπέσωσι.
τῶν δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούντων τις θεασάμενος τοῦτο
ποιοῦντα, ἐμέμφετο ὡς τὸν ποταμὸν θολοῦντα καὶ διειδὲς
ὕδωρ μὴ συγχωροῦντα πίνειν. καὶ ὃς ἀπεκρίνατο ,,ἀλλʼ εἰ μὴ
οὕτως ὁ ποταμὸς ταράττεται, ἐμὲ δεήσειλιμώττοντα ἀποθανεῖν.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι καὶ τῶν [πόλεων οἱ δημαγωγοὶ τότε μάλιστα
ἐργάζονται, ὅταν τὰς πατρίδας εἰς στάσιν περιάγωσιν.
217, 9 sq. καὶ ζῶσα καὶ τεθνῶσα (45, 9) παγκάκως (52, 4)
ὄζεις
218 (Gb 250) Ac 69, sim. Au 221 Pr 228; Babrio dedit Eb
p. 94 || 3 τῆς δὲ κυνὸς εἰπούσης ὅτι μόνη τῶν τετραπόδων ταχέως
κύει, ἡ ὗς Au, sim. Pr; fuitne μάλιστα πάντων εὔτοκος πεζῶν
ζῴων? || 5 sq. τοὺς σκύλακας, ἴσθι, καὶ τυφλοὺς, φίλη, τίκτεις?
219 (Gb 256) Ac 87; Au 26 Pr 29, unde selectas ascripsi
lectiones. Babrio vindicavit Eb p. 94. Cf. Arist. equit. 864 ||
3 προσδήσας κάλῳ λινῷ λίθον ἔτυπε τὸ ὕδωρ Pr, cf. 11, 3
7 sq. ἐμέμφετο ἐπὶ τῷ τὸν ποταμὸν θολοῦν καὶ μὴ ἐᾶν αὐτοὺς
διαυγὲς ὕδωρ (Babrii? cf. 72, 6) πίνειν. ὁ δὲ Pr. sim. Au
Epim. sim. Au Pr
220 Ἔχων τις δύο κύνας τὸν μὲν ἕτερον θηρεύειν (e)
ἐδίδαξε, τὸν δὲ λοιπὸν οἰκοφυλακεῖν, καὶ δὴ εἴποτε ὁ θηρευτικὸς
ἤγρευέ τι καὶ ὁ
οἰκουρὸς συμμετεῖχεν † αὐτῷ τῆς θοίνης.
ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ θηρευτικοῦ κἀκεῖνον ὀνειδίζοντος,
εἴ γε αὐτὸς μὲν καθʼ ἑκάστην μοχθεῖ, ἐκεῖνος δὲ μηδὲν πονῶν
(i) τοῖς αὐτοῦ τρέφεται πόνοις, ὑπολαβὼν αὐτὸς εἶπε·
,,μὴ ἐμέ, ἀλλὰ τὸν δεσπότην μέμφου (e), ὃς οὐ πονεῖν με
ἐδίδαξεν, ἀλλὰ πόνους ἀλλοτρίους ἐσθίειν.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι καὶ τῶν νέων οἱ μηδὲν ἐπιστάμενοι οὐ
μεμπτοί εἰσιν, ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως ἀγάγωσιν.
221 Ζεὺς Ἑρμῆν προσέταξε πᾶσι τοῖς τεχνίταις ψεύδους
φάρμακον ἐγχεῖν. ὃ δὲ τοῦτο τρίψας καὶ μέτρον ποιήσας
ἴσον ἑκάστῳ ἐνέχεεν. ἐπεὶ δὲ μόνου τοῦ σκυτέως
ὑπολειφθέντος πολὺ κατελέλειπτο φάρμακον, ὅλην λαβὼν
τὴν θυείαν ἐνέχεεν αὐτῷ. κἀκ τούτου συνέβη τοὺς τεχνίτας
ἅπαντας ψεύδεσθαι, μάλιστα δὲ πάντων τοὺς σκυτέας.
Ὁ μῦθος πρὸς ψευδολόγους τεχνίτας.
4 e = 23, 7. 44, 6. | 8 ν 106, 30
220 (Gb 208) Ac 92 (Fur. 245), cf. Au 93 Pr 88 1 δύο
κύνας ἔχων τις (Gb) Babrius non dixit; poterat σκύλακάς τις
εἶχε || 4 οἱκουρὸς αὐτῷ συμμετεῖχε τῆς θοίνης Gb || 6 μηδὲν
πονῶν ἰσοῖσιν ἐντρυφᾷ δείπνοις Cr coll. 108, 29 || 7 ὃ δὲ (?)
,,μὴ μὲ“, φησί ,,τὸν δὲ δεσπότην μέμφου Gb
221 (Eb 165 Gb 210) Ac 103 (Fur. 255), Pr 96; similis Pr 101,
ubi ad ἰατρούς fabula refertur invento ni fallor recentiore, cf.
Herondae Cerdonem sutorem mim. VII Lys. XXIV 20 || 3 sqq.
cf. Au 107 (Hl. 150), ubi eadem fere inveniuntur verba. Eb hos
versus indicavit: Ὁ Ζεὺς τὸν Ἑρμῆν τεχνίταις προσέταξεν
ἐγχεῖν πᾶσι φάρμακον ψεύδους. | ὃ δὲ τοῦτο τρίψας μέτρα τʼ
(corr. pro θʼ) ἶσα ποιήσας | κἀκ τούτου | ψεύδονθʼ ἅπαντες
ὡς ἔοικε τεχνῖται. Sed verba illa v. 3 quae versibus coercuit
repetuntur fabula Au 107 a Babrio utique aliena. || De origine
Babriana non sine causa dubitavit A. Hausrath p. 262, cf.
tamen fab. 57
222 Ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν συνθέμενοι πρὸς
ἀλλήλους (e ?) ἐξῆλθον εἰς ἄγραν (e ?). λέοντος δʼ αὐτοῖς
περιτυχόντος ἡ ἀλώπηξ τὸν ἐπηρτημένον ὁρῶσα κίνδυνον
προσελθοῦσα τῷ λέοντι παραδώσειν αὐτῷ τὸν ὄνον ὑπέσχετο,
ἐὰν αὐτῇ τὸ ἀκίνδυνον ἐπαγγείληται. τοῦ δὲ ἀπολύσειν
αὐτὴν φήσαντος, ἐκείνη παραγαγοῦσα τὸν ὄνον εἴς τινα
πάγην ἐμπεσεῖν παρεσκεύασε. καὶ ὁ λέων ὁρῶν ἐκεῖνο
φεύγειν μὴ δυνάμενον πρώτην τὴν ἀλώπεκα συνέσχεν, εἶθʼ
οὕτως ἐπὶ τὸν ὄνον ἐτράπη.
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ τοῖς κοινωνοῖς ἐπιβουλεύοντες λανθάνουσι
πολλάκις καὶ αὑτοὺς προσαπολλύντες.
222 (Gb 202) A 116; F Fur. 144 Au 187 Pr 191. Babrio
tribuit Eb p. 94. || 3 sq. dicere poterat κερδὼ δὲ θερμοὺς
(50, 12) ἐπινοοῦσα κινδύνους προσῆλθε τῷ λέοντι || 5 ἐπαγγέλληται
Ac, corr. Hsr ex Parisinis || 6 sq. fuerit: παράγουσα
τὸν ὄνον εἰς πάγην τινʼ ἐμπίπτειν || 7 sq. Eb proposuit: ὁρῶν
ἐκεῖνον οὐ δυνάμενον ἐκφεύγειν πρώτην συνέσχε τὴν ἀλώπεκʼ,
εἶθʼ οὕτως ; Gb qui ἐπὶ τὸν ὄνον ἐτράπη versus initium esse
sibi persuasit, Babrii artem non novit. || Epim. Georg. l p. 9
Βαβρίου· ἀρχιτέκτωον κακῶν πέφυκεν [add ἑαυτῷ?] ὁ καθʼ
ἑτέρου δόλια φθεγγόμενος huic fabulae poterat subscribi. Simile,
sed nimis turbatum tetr. lI 7.
223 Ὁδοιπόροι δύο θέρους ὥρᾳ (e) περὶ μεσημβρίαν
ὑπὸ καύματος τρυχόμενοι ὡς ἐθεάσαντο πλάτανον ὑπὸ
ταύτην καταντήσαντες καὶ ἐν τῇ σκιᾷ κατακλιθέντες ἀνεπαύοντο.
ἀναβλέψαντες δὲ εἰς τὴν πλάτανον ἔλεγον πρὸς
ἀλλήλους (e)· ,,ὡς ἀνωφελές τι τοῦτο τοῖς ἀνθρώποις (e)
καὶ ἄκαρπόν ἐστι τὸ δένδρον.“ δὲ ὑποτυχοῦσα ἔφη πρὸς
αὐτοὺς· ,,ὦ ἀχάριστοι, ἔτι τῆς ἐμοῦ εὐεργεσίας ἀπολαύοντες
ἄκαρπόν με καὶ ἀχρείαν ἀποκαλεῖτε;“
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι ἀτυχεῖς εἰσιν οἳ καὶ εὐεργετοῦντες
τοὺς πέλας ἐξ αὐτῶν μᾶλλον ἀχαριστοῦνται.
224 Ὄνος ἀκούσας τεττίγων ᾀδόντων ἥσθη ἐπὶ τῇ εὐφωνίᾳ
καὶ ζηλώσας αὐτῶν τὴν ἡδύτητα εἶπε ,,τί σιτούμενοι
223 sqq. Fabulae e Florentino |Furiae, Augustano
Schneideri, Palatinis Neveleti, codicibus Hudsonis, Parisino
Sternbachii petitae.
223 (Gb 20Ο) F Fur. 129; Nev. 255 p. 293 e Palatino; Au 170
Pr 173, unde selectas addidi lectiones. Babriο tribuit Eb
p. 94, cf. supra 151. 187. || 1 δύο om. F || 3 ταύτης F,
melius ceteri || 5 ἀνώφελόν F, rectius ceteri || 7 ἀχρείαν με
καὶ ἄκαρπον Nev. Au Pr || Babrii manum agnoscas v. 5: κἄλεγον
πρὸς ἀλλήλους· ,,ἀχρεῖον ὥς τι τοῦτο τοῖσιν ἀνθρώποις
κἄκαρπόν ἐστι δένδρον “, atque v. 8 ἄκαρπον ἀποκαλεῖτε
νῦν με κἀχρείην; (Lob. Phryn. p. 106).
224 (Eb 160) F Fur. 137, brevius Nev. 259 e Palatino
(Cor. 255); Synt. 1; a Babrio utique aliena fab. Au 180 Pr 183
cf. Babr. 73
τοιαύτην φωνὴν ἀφίετε;“ τῶν δὲ εἰπόντων ,,δρόσον“ ὁ ὄνος
προσπαραμένων τῇ δρόσῳ λιμῷ διεφθάρη.
Οὕτως οἱ τῶν παρὰ φύσιν ἐπιθυμοῦντες παρὰ τὸ μὴ ἐπιτυχεῖν
ὧν ἐφίενται καὶ τὰ μέγιστα δυστυχοῦσιν.
225 Ἁλκυὼν ὄρνεόν ἐστι φιλέρημον διὰ παντὸς ἐν
θαλάττῃ διαιτώμενον. ταύτην λέγεται τὰς τῶν ἀνθρώπων
θήρας φυλαττομένην ἐν σκοπέλοις παραθαλαττίοις νεοττοποιεῖσθαι
(e?). καὶ δή ποτε τίκτειν μέλλουσα παρεγένετο εἴς
τι ἀκρωτήριον καὶ θεασαμένη πέτραν ἐπὶ θαλάσσῃ ἐνεοττοποιεῖτο
ἐνταῦθα. ἐξελθούσης δʼ αὐτῆς ποτε ἐπὶ νομὴν, συνέβη
τὴν θάλασσαν ὑπὸ λάβρων πνευμάτων κυματωθεῖσαν
ἐξαρθῆναι μέχρι τῆς καλιᾶς (i) καὶ ταύτην ἐπικλύσασαν
τοὺς νεοττοὺς διαφθεῖραι· καὶ ἡ ἁλκυὼν ἐπανελθοῦσα
ὡς ἔγνω
τὸ γεγονὸς εἶπεν ,,ἀλλʼ ἔγωγε δειλαίη
ἥτις τὴν γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη ἐπὶ ταύτην κατέφυγον,
ἣ πολλῷ μοι γέγονεν ἀπιστοτέρα.“
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι τοὺς ἐχθροὺς φυλαττόμενοι
λανθάνουσι πολλῷ χαλεπωτέροις τῶν ἐχθρῶν φίλοις ἐμπίπτοντες.
226 Κύνες λιμώττουσαι ὡς ἐθεάσαντο ἔν τινι ποταμῷ
225, 1 sq. cf. 157, 1. 170, 1.
224, 3 cf. A P. VI 120, Anacr 34, 3, Ael n. a. l 20 || Epim 6 καὶ
ἃ ἔχουσι aptius A || initium fuisse τέττιγες ᾖδον. τῶν δʼ
ὄνος τις ᾀδόντων | ἤκουσεν, deinde ζηλῶν τʼ ἔφη τὴν ἡδυφωνίην
τούτων ci. Eb ; exitus fuerit προσπαραμένων τε τῇ δρόσῳ
κατεσκλήκει (cf. 46, 7).
225 (Gb 207) Au 25 Pr 28, quos sequor, sim. F 240 Ac 86
unde selectas repeto lectiones; Babrium et initium sapit (cf. l. s.)
et v. 11 sq. || 1 ὄρνις ἐστὶ φιλέρημος ἀεὶ τῇ θαλάττῃ ἐν
διαιτωμένῃ Ac F; Babrius qu ὄρνεον (n. a.) formam non admittit,
poterat: Φιλέρημός ἐστι, φασίν, ἀλκυὼν ὄρνις
226 (Eb 172 Gb 211) Nev. 211 ex Palat. Synt. 61 inepte
lupum induxit atque etiam Au 134 Pr 128 longius absunt;
cf. ‘Aesop.’ Plut. de commun. not. 19, Hor. sat. lI 5, 83 ||
βύρσας βρεχομένας, μὴ δυνάμεναι αὐτῶν ἐφικέσθαι συνέθεντο
ἀλλήλοις
ὡς πρῶτον τὸ ὕδωρ ἐκπίωσιν καὶ εἶθʼ οὕτως
ἐπὶ τὰς βύρσας παραγένωνται. συνέβη δὲ αὐταῖς πιούσαις
διαῤῥαγῆναι ἢ τῶν βυρσῶν ἐφικέσθαι.
Πολλοὶ διʼ ἐλπίδα κέρδους ἐπισφαλοῦς μόχθους ὑφιστάμενοι
φθάνουσι πρῶτον καταναλισκόμενοι.
227 Κύων θηρευτικὸς λέοντα ἰδὼν τοῦτον ἐδίωκεν.
ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς ἐκεῖνος ἐβρυχήσατο, ὁ κύων φοβηθεὶς
εἰς τὰ ὀπίσω ἔφυγεν· ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν ἔφη·
,,ὦ κακὴ κεφαλή, σὺ λέοντα ἐδίωκες, οὗτινος οὐδὲ τὸν βρυχηθμὸν
ὑπήνεγκας;“
Ὁ λόγος κατʼ ἀνδρῶν αὐθαδῶν, οἳ κατὰ δυνατωτέρων συκοφαντεῖν
ἐπιχειροῦντες εἰς ὄψιν γενόμενοι ἀναχαιτίζονται.
228 Γυνή τις θυγατέρων οὖσα δυοῖν μήτηρ (e) ἀνδράσι
συνῆψε ταύτας τὴν μὲν κηπωρῷ, θατέραν δὲ κεραμεῖ. ἐλθοῦσα
τοίνυν (i) ποτὲ πρὸς τὴν τῷ κηπωρῷ γεγαμημένην
τά τε ἄλλα ὡμίλει (e?) καὶ
226, 4 ὅπως Nev, ὡς Eb 6 διαρραγῆναι πρῶτον Nevelet
p. 627, δ. πρότερον Eb, cf. 41. 28, 9; versus fuerit διαρραγῆναι
πρότερον ἢ λαβεῖν βύρσας.
227 Nevel. 215 e Palatino; Au 131 Pr 125. Babrio tribuit
Eb p. 94, cf. 69, 1 || 2 ὁ κύων om. Au Pr | τοὐπίσω Au Pr ||
5 οὗ οὐδὲ Au Pr | ὑπέμεινας Au Pr || Epim. simile in Au Pr
228 (Eb 180 Gb 199) Hds (Hptm.) 266; aliam recensionem,
in qua pater est pro matre, sequuntur F 17 Au 95 Cor. 265
e proverbio orta, cf. Theogn. 26 Soph. fr. 481 || Versuum
vestigia quaedam indicavit Eb, universam fabulam restituere
frustra conatus est Gb || 1 fere integer Γυνή τις οὖσα θυγατέρων
δύω (δυοῖν forma vix Babriana) μήτηρ || 2 sq. ἀνδράσι
in versus initium non admisit, poterat συνῆψε ταύτας
(-ν αὐτὰς?) ἀνδρὶ τὴν μὲν ἀγροίκῳ τὴν δὲ κεραμῆι κτλ. ||
4 sq. τὰ τʼ ἄλλα μήτηρ ὥσπερ εἰκὸς ὡμίλει (cf. 15, 2. 72, 18), |
τά τε πράγματʼ αὐτῶν πῶς ἔχοι διηρώτα (duce F, cf. 75, 12)?
πῶς ἂν ἔχοι διηρώτα.
δὲ ,,τὰ μὲν ἄλλα, μῆτερ“ (i?) ἔφη ,,καλῶς, εὔχου δὲ τὴν
ὄμβρων φοράν, ὡς τοῖς λαχάνοις αὔξησις ἡ κατὰ νόμους
προσγένοιτο. ἔκειθεν δʼ ἐξελθοῦσα καὶ πρὸς τὴν συνοικοῦσαν
τῷ κεραμεῖ ἀφικνεῖται (e). τοῖς δʼ αὐτοῖς χρησαμένη
καὶ πρὸς ἐκείνην ἤκουσεν, ὡς ,,τὰ μὲν ἄλλα (i?) καλῶς
ἡμῖν, ὦ μήτερ, ἔχει, εὔχου δʼ αἰθρίαν ἡμῖν (e?) καὶ ἡλίους
γίνεσθαι θερμοτέρους τε καὶ καθαρωτέρους, ὡς ἂν θᾶττον
οἱ κέραμοι ψύχοιντο.“ καὶ ἡ μήτηρ ,,πρὸς ταῦτα“ ἔφη ,,σοὶ
μὲν αἰθρίην (e ?), τῇ δὲ τῷ κηπωρῷ συνοικούσῃ (e ?) παμπόλλους
ὑετοὺς δοῖεν οἱ θεοί·“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἳ μηδὲν ἐκ τῶν ἰδίων ἔχουσι χαρίζεσθαι,
ῥᾳδίως τοῖς αἰτοῦσι τὰ τῶν ἄλλων ἐπαγγέλλονται.
229 Ἀνὴρ κακοπράγμων ἐν γνώσει ἧκεν εἰς τὸ ἐν
Δελφοῖς μαντεῖον ἐρωτήσων (e) πανούργως. καὶ δὴ λαβὼν (i)
στρουθίον ἐν τῇ χειρὶ καὶ τοῦτο σκεπάσας τῷ ἱματίῳ
αὐτοῦ καὶ σταθεὶς ἀντικρὺς τοῦ ἱεροῦ ἐπηρώτησε τὸν Ἀπόλλωνα
,,τί ἔχω εἰς τὰς χεῖράς μου, ἔμπνουν ἢ ἄπνουν;“
βουλόμενος, ἐὰν ἄπνουν εἴπειεν, ζῶν τὸ στρουθίον δεῖξαι (e?)
εἰ δὲ ἔμπνουν, ἀποπνίξας (e) προενεγκεῖν. γνοὺς δὲ ὁ θεὸς
τὸ κακότεχνον αὐτοῦ καὶ τὴν πονηρὰν γνώμην εἶπεν ,,ὦ
228, 4 cf. 7, 4. 15, 2 | 5 cf. 75, 12
228, 6 sq. τὰ μὲν ἄλλα, μῆτερ πάντʼ ἔχει καλῶς ἥμιν,
(cf. 10 sq.) εὔχου δὲ φορὴν ὄμβρων? || 7 ὄμβρων] ὑετῶν
codd. Hsr | κατὰ λόγον codd. Hsr || 10 sq. cf. 6 sq. || 11 εὔχου
δὲ γίνεσθαί ποτʼ αἰθρίην ἥμιν? || 13 sqq. χἠ μύτηρ ,,πρὸς
ταῦτα“ φησί ,,σοὶ μὲν αἰθρίην πᾶσαν τῇ δʼ αὖτʼ ἀγροίκου
πάντας ὑετοὺς δοίη, cf. l. s.
229 Huds. Add. fab 16 (Hptm p. 289) ex ‘Ms. GaII.’ G): sim.
A Cor. 16, Au 36 Pr 37, Ps 4, e quibus selectas lectiones subscripsi.
Babrio vindicavit Eb p. 94 || 4 sq. καὶ ἤρετο τὸν θεὸν
λέγων ,,Ἄπολλον, ὃ μετὰ χειρὸς φέρω πότερον ἔμπνουν ἐστὶν ἢ
ἄπνουν Ac || 7 ἔμπνουν, εὐθὺς ἀποπνίξας νεκρὸν ἐκεῖνο
προσνεγκεῖν scr. προε- Ac, προσενεγκεῖν Hudsonis Ga
οὗτος, εἰ θέλεις δείξεις (e) — ἐν σοὶ γάρ ἐστι τοῦτο πρᾶξαι —
ἢ ἔμπνουν ἢ ἄπνουν.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τὸ θεῖον ἀπαρακατηρητὸν καὶ ἀλάθητόν
ἐστιν.
229, 9 δεῖξον Ga, quod correxi || 10 post ἄπνουν glossema
irrepsit in Ms. Hudsonis εἰ βούλει ἀπόδειξον. Exitum
variavit Ac: ἤτοι ζῆν ὃ κατέχεις ἢ νεκρὸν ὑποδεῖξαι;
Babriani nescio quid servavit Au (Pr) εἶπεν· ,,ἀλλʼ, ὦ οὗτος,
πέπαυσο· ἐν σοι γάρ ἐστι τοῦτο ὃ ἔχεις ἢ νεκρὸν εἶναι ἢ ἔμψυχον.“
Scripserit Babrius (cf 15, 13 30, 10): ,,πέπαυσο“ φησίν,
,,αὐτὸς εἰ θέλεις, ἔμπνουν — ἐν σοὶ γάρ ἐστιν — ἢ νεκρὸν σύ μοι
δείξεις.“ De ipsa fabella pictura vascolaria conlata egi Festschr.
für Joh. Οverbeck p. 105 sqq.
230.
Ipso argumento fab. 136, quae per unum Babrium
in Aesopeorum conlectiones translata est, proxime accedit
Parisini 690 ab Aesopeis volgatis aliena 159 p. 44/363 St.
Παῖς καὶ κόραξ.
Μαντευομένης τινὸς περὶ τοῦ ἑαυτῆς παιδὸς νηπίου ὄντος
οἱ μάντεις προέλεγον, ὅτι ὑπὸ κόρακος ἀναιρεθήσεται.
διόπερ φοβουμένη λάρνακα μεγίστην (cf. 136, 6) κατασκευάσασα
ἐν ταύτῃ αὐτὸν καθεῖρξε φυλαττομένη, μὴ ὑπὸ κόρακος
ἀναιρεθῇ. καὶ διετέλει τεταγμέναις ὥραις ἀναπεταννῦσα
καὶ τὰς ἐπιτηδείους αὐτῷ τροφὰς παρεχομένη. καί ποτε
ἀνοιξάσης αὐτῆς καὶ τὸ πῶμα ἐπιθείσης ὁ παῖς ἀπροφυλάκτως
παρέκυψεν. οὕτω τε συνέβη τῆς λάρνακος τὸν κόρακα
κατὰ τοῦ βρέγματος κατενεχθέντα ἀποκτεῖναι αὐτόν.
Verum haec si e Babrio hausit diasceuasta, qui eius
est mos, Babriani nihil reliquit.)
1) V. 6 πόμα Par. Stb. — Eandem fabulam e Menae apographo
cod. Par. S. Gr. 504 edidit Α. Hausrath l. s. p. 303
41a.
Certiore iudicio ad Babrium refero alteram Parisini
iliius fabulam 216 (p. 60/379 Sternb.), quam e Paris. 365
iam ediderat Α. Hausrath l. s. p. 301.
Ἀλώπηξ καὶ δράκων.
Συκέα παῤ ὁδὸν ἦν. † ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη δράκοντα
κοιμώμενον ἐζήλωσεν αὐτοῦ τὸ μῆκος· βουλομένη δὲ αὐτῷ
ἐξισωθῆναι παραναπεσοῦσα ἐπειρᾶτο ἑαυιὴν ἐκτείνειν, μέχρις
οὗ ὑπερβιαζομένη ἔλαθε ῥαγεῖσα.
Τοῦτο πάσχουσιν οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι· θᾶττον
γὰρ αὐτοὶ διαῤῥήγνυνται ἢ ἐκείνων ἐφικέσθαι δύνανται.
Ηaec fere, omissis minutiis, scriptura tradita, nisi quod
post θᾶττον v. 5 ‘alquot litterarum lacunamʼ indicavit Sternbach,
quam explevi γὰρ αὐτοὶ verbis e Par. 365 repetitis.
Babrii fabulam 41 adscripsit iam Sternbach. Diluc. p. 23/399.
Idem volpis nullas hoc loco esse partes recte observavit;
sed perperam ἀλώπηξ vocabulo aviculam (?) quandam ab
Aristotele commemoratam significari coniecit: nunquam
enim apud scriptores fabularum rarissimum illud animal,
quo quale fuerit ambigunt physici, in scaenam prodit.
Restituendum paraphrastae ni fallor (quod ipso litterarum
ordine commendatur) σκώληξ pro ἀλώπηξ; nam etiam in
Babrii fab. 120 σκώληκα ut vanum et gloriosum paraphrasta
(cf. adn.) substituit pro rana medicam artem
iactante. Ceterum 41, 2 Babrium κωλώτην appellasse
suspicor, quam σαύραν interpretatus est diasceuasta Athons
(cf. 204, 1, Suid. s. κωλώτης); ipsa igitur vox illa rarissima
causa fuisse videtur, cur adulteraretur recensio Parisina.
unde lectiones varias excerpere molui. Mirum quod Sternbachius
quominus codicem Par. 690 in usum suum ille converteret
prohibere et potuit et voluit, cf. Hausrath p. 296.
Iam Babrii agnoscere mihi videor colores ab tetrastichista
Athoo fab. 41 prorsus oblitos: ficum exesam, serpentem
ad cavum meridie quiescentem (Plin. n. h. VIII 39, 139
C. Bötticher, Baumkultus 205), lacertam ei vicinam aemulamque
adrepentem. Lacertas cum serpentibus comparavit
Aristoteles anim. XII 17 p. 508 10, part. anim. IV 1
p. 676 24, Theophr. Plin. VIII 31, 111, bella cum eis
gerentibus descripsit Plinius VIII 27, 97. Simile fabulae
initium, quod iam Hausrath monuit, Bodl. 125.
Fabularum Αphthonii plures fortasse e Babrii libello
deprompta sunt quam quas recepi (cf. p. 5 atque proleg.
p. XXI), veluti (quae ad Bianorem redit Anth. Pal. IX 273
ut Babr. 200) Aphth. 4 (Fur. 202) ἰξευτὴς καὶ τέττιξ; sed
sermonis Babriani vestigia im eis frustra quaeres. Nolui
igitur accumulare quae nimis incerta sunt.
231—234.
Apud Αvianum quinque inveniuntur fabulae, quarum
exempla neque in Babrii libris A B invenies neque in conlectionibus
Aesopeorum. Babrianis eas subscripsit Eb p. 94 1),
atque argumenta earum intima cognatione coniuncta sunt
cum arte Bebrii, cf. quae disputavimus in Fleckeiseni annalibus
CXXXI p. 653 sqq., Pauly- Wissoma s. Avianus. Unam
(XXVII de cornice et urna), quam etiam Ps.- Dositheus
descripsit, Babrianis adieci l. 200 supra p. 182; ceterarum
inscriptiones et initia describere sufficiat.
Avian. XXII De cupido et invido.
Iuppiter ambiguas hominum praediscere mentes
Ad terras Ρhoebum misit ab arce poli etc.
Avian. XXV De puero et fure.
Flens puer extremam putei consedit ad oram
Vana Super vacuis rictibus ora trahens etc.
Avian. XXVIII De rustico et iuvenco.
Vincla recusanti dedignantique iuvenco.
Aspera mordaci subdere colla iuqo etc.
Avian. XXXVIII De pisce et phoecide.
Dulcibus e stagnis fluvio torrente coactus
aequoreas praeceps piscis obibat aquas etc.
E singulis eas Babrii fabulis expressas esse satis mihi
nunc probabile videtur.2)
1) Eis addidit etiam fab. XXXIX et XLII, quas Babrii 179
(Bodl. 131) atque 132 (Vat. 135) esse libris novis inventis didicimus:
unde vides quantopere fides augeatur coniecturae
ab Eberhardo factae.
2) L. s. Av. XXV. XXXVIII ad aliarum Babrii fabularumo
exemplar ipsum scriptorem Latinum finxisse conieci, quod
non iam probo. Contra fab. XXX ipsa est Babrii 95 (Lm)
bestiis mutatis in homines, cf. Cr ann. p. 654.
235.
Mythicorum dactylicorum poetas (infra p. 215 sqq.) Babrii
vestigia anxie premere (cf. prooem. lI) notum est. Argumenta
ab eis tractata omnia in Babrii codicibus et paraphrasibus
inveniuntur uno 16 v. 42 excepto, si quidem
probabili coniectura haec verba et tributa sunt mythicis
et relata ad Aesopi fabellam a solo Plutarcho VII sap. 14
p. 157 narratam: ὁ Αἰσώπειος κύων, ὃν οὑτοσί φησιν ἐν τῷ
χειμῶνι συστρεφόμενον διὰ τὸ ῥιγοῦν οἰκίαν ποιεῖν
διανοεῖσθαι, θέρους δʼ αιὖ πάλιν ἐκτεταμένον καθεύθοντα
φαίνεσθαι μέγαν ἑαυτῷ καὶ μήτʼ ἀναγκαῖον ἡγεῖσθαι μήτε
μικρὸν ἔργον οἰκίαν περιβαλέσθαι τοσαύτην. Itaque Babrium
etiam hoc argumentum tractasse suspicari possis.
Inter ipsius Ignatii tetrasticha (l) perpauca leg, quorum
argumenta aliis Babrii codicibus et paraphrasibus non
inveniantur recepta, in praefatione exposui.
236.
Primum exemplum μῦς ἔκφερεν μῦν (8) ne in Aesopeorum
quidem collectione legitur ulla. ltaque ab Ignatio ipsam
fabellam fictam esse suspiceris. Verum versiculi illi nimis
‘succincti’ quid sibi velint aegre cognoscas: id quod epitomatoris
est exemplar ab alio acceptum breviantis, non
poetae nova argumenta fingentis. Atque altius si rem inspexeris,
proverbii pervetusti (Herond. III 75) ὅπου μῦς
τὸν σίδηρον τρώγουσιν (quod explicavi quaest. Herond.
p. 71 sqq. Philol. LIII 247) novam enarrationem subesse
intelleges; describitur enim mus ex officina ferraria (cf.
v. 2 οὓς χαλκέες βλέποντες κτλ.) murem inedia mortuam
efferentem. 1) Hoc autem παροιμιῶν ἐξηπλωμένων genus in
1) V. 1 Μῦς ἔκφερεν μῦν ἔργον ὄντʼ ἀσιτίας idem esse
quod ἐκγεγῶτʼ (defunctum) ἀσιτίᾳ bene monuit MI. Conl. Aes. F 49
Au 59 (γαλῆ εἰσελθοῦσα εἰς χαλκέως ἐργαστήριον τὴν ῥίνην
altera potissimum fabularum editione summo studio excoluisse
videtur Babrius; 1) itaque lgnatii tetrastichon illud
quin ad Babrium revocandum sit vix dubium eat.
237.
Etiam alterum exemplum 24 ᾔτει λαβεῖν ἀγροῖκον ἱππότης
λαγών in Aesopeis volgatis frustra quaeres; invenies
apud solum Syntipam qui dicitur fab. 49 p. 40 (Cor. p. 227).
lam hae fabulae quin aliqua necessitudine cum Babrio
coniuncta fuerint, dubitari non potest; ipsa narratio illa
e media vita petita a Babrio non aliena, cf. Babr. 61 et quae
sunt similia. ltaque hoc quoque tetrastichon ad Babrium redire
satis probabile. Babrii ἀγρευτής (107, 10) θηρευτής
factus esse videtur apud Syntipam, ἀγροῖκος apud Ignatium.
238. 239.
Eadem condicio est tetrastichorum quorundam arte
plane lgnatiana factorum (48 sqq.), quae lgnatii imitatoribus
tribuit C. F. Mueller argumnentis confisus me s audis non
satis firmis. ²) Nam tetrast. I 52 ἄστροις περισκοπῶν τις
κτλ. in ceteris fabularum Babrii fontibus non comparet.
Fabula est celeberrima volgo ad Thaletem relata atque
e septem qu dicuntur sapientium historiis repetita (cf.
Plato Theaet. 174, Diog. La. I 34, Antip. A. P. VII 172, 7
περιέλειχε) et Fr 271 A1 94 (ἔχις εἰσελθὼν κτλ., cf. Phaedr. IV 8)
suspiceris ἐντραγόντα ῥινία (= ῥινήματα, χαλκοῦ ῥίνημα Herond.
VII 80), cf. etiam Antiph. Byzant. Anthol. Pal. IX 310 ψῆγμʼ
ἄπυρον χρυσοῖο σιδηρείων ὑπʼ ὀδόντων | ῥινηθὲν μῦς ὀλίγος
βαρὺ δεῖπνον ἐδαίσατο (e paradoxographo, cf. Plut. de cup. div. 7
p. 526 B, Plin. nat. hist. VIII 82); sed coniectura apud Ignatium
non opus est.
1) Cf. quae de fontibus eius docui in encyclopaediae a
Wissowa editae vol. II s. v. Babrius, col. 2663 et in praef. cap. IV.
2) Thema lgnatianum in tetrastichis primi ordinis (1—44)
tractatum inter ea invenitur nullum, qualia multa reperies in
recentiorum tetrastichis optimo iure a Muellero in suspicionem
vocatis. E solo codicum consensu iudicium repeti posse nego.
etc.) am narratiunculam eiusdem prosapiae ad eundem
Thaletem spectantem (Plut. de soll. an. 16 p. 971 et Aelian.
l. s. s.) libello suo inseruit Babrius fab. 111. Nihil igitur
video, cur Ignatium unico illo loco ad alium auctorem
confugisse credamus. Neque tamen mirer, s quis fabulam
trimetris rectis inclusam 10 (intra p. 237) Ignatio prae
manibus fuisse suspicetur, cum praesertim Byzantini fabulas
iambicus Babrianis choliambis legerint adnexas (cf. p. 246).
Cui suspicioni illud obstat, quod Ignatius ipsam recensionem
Athoam adhibuisse videtur; nulla enm in paraphrasibus
ab Athoa pendentibus mythicorum vestgia deprehendes.
taque Babrii haec esse veri est similius.
Dubitationi magis obnoxium est tetrast. l 48. Fabulam
Cor. 38 F 109 (Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ) hoc potissimum
teste nisus ad Babrium rettulit Eb p. 94, quin etiam versum
edolavit κοινωνίαν ἔθεντό ποτε ? πρὸς ἀλλήλους. Sed
argumentum illud, cuius summa posita est in societate
leonina ab imbecillis inita (cf. etiam fab. Lat. IV p. 193
Herv.), Babrium tractasse veri parum simile propter fab. 67.
240—245.
Alia condicio est corporis illus, cuius partem e Laurentiano
(F) edidit Bandinius atque libello gratulatorio ad Suffrianum
misso repetivit Eberhardus II. — XXI. 1) Quae in
ceteris Babrii libris et paraphrasibus desiderantur haec sunt:
1) Ordinis alphabetici vestigia quaedam in eo observantur,
incipiunt enim primi versus fabb. 1—27 a litteris α β γ δ ε η θ κ λ,
fabb. 28—44 a litteris κ ι θ η ε α, fabb. 45—69 a litteris μ ν ο
π ρ τ φ χ ω. ltaque qui librorum illorum archetypum conscripsit
collectione usus est e litterarum ordine disposita, quam ita
excerpsit, ut primum exemplar suum sequeretur (cf. MI Tab. I
p. 261), deinde a medio libro ad initium paginas revolveret,
denque reliquam partem usque ad finem recto ordine percurreret.
Quae si recte disputata sunt, Ignatii opusculum eadem fata
habuit, quae fabulae Babrii. Alii inscriptiones addiderunt
atque secundum primas earum litteras fabulas disposuerunt.
Λέων καὶ ὄνος Eb 3 = II 1 Ml
Λύκος καὶ πρόβατον Eb 5 = II 3 Ml
Λάρος καὶ ἰκτῖνος Eb 8 = II 6 Ml
Λέων ἄρκτος ἀλώπηξ καὶ κάμηλος Eb 9 = II 7 MI
Λέων, ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ Eb 15 = lI 13 Ml, cf. iamb. 19
Ἔλαφος ἡμίφωτος Eb 14 = II 12 MI.
Eberhardus quod addit λύκος καὶ αἴξ supra iam tractavi
199 p. 181. Cum in hanc collectionem recentiora quaedam
tetrasticha et ab Ignatio aliena sese insinuavisse
videantur, de singulorum origine dubitari potest, cum
praesertim ultimi illis argumentum tam inficetum sit,
ut ne Babrio quidem dignum videatur.
246. 247.
Tertiumn genus est tetrastichorum, quae in perpaucis
inveniuntur codicibus esque recentissimis atque artis plane
barbarae indicia satis aperta prae se ferunt. Quaedam
eorum argumenta Babrianis inseruit Eb., cf. supra fab.
207 sqq. Non recepi quae indicavit Eb. p. 94 duo
Γέρων καὶ θάνατος = II 21 Ml. cf. Synt. 2
Λύκος διδάσκαλος (μαθητὴς) καὶ ὄρνις = II 28 MI.
Ultimo hoc poematio lupus describitur Lycophronis poematis
legendis operam navans. Talia a Babrii arte prorsus
abhorrent atque medii aevi ingenium produnt, quo primi
Byzantini lupum finxerunt scripta legentem atque peccata
sacerdoti fatentem (cf. infra fab. 251 Rhet gr. l [p. 597 W., indicatum
litt. Centralbl. 1895,1288, Carm. Gr. med. aevi p. 148).
Perexigua gitur recentissimorum tetrastichorum auctoritas.
Praecipuum Ps. -Dosithei fontem Babrium esse constat.
(l = B. 43, II = 82 + 107, III = 31, VI = 103. VII
= 75. VIII = 200, IX = 77, X = 168, XI = 79, XII
= 191, XIV = 91, XV [praeter verba Αἴσωπος κτλ.,
quae vix pertinent ad fabulam quae sequitur] ═ 194,
XVI ═ 84, XVII ═ 110, XVIII ═ 108); itaque si quis
fabulas quasdam, quae non inveniuntur in Aesopeis volgatis,
ad Babrium redire coniciat, non mirer, quamquam
sermonis numerique Babriani nulla in eis esse vestigia
concedendum est. Ascripsi eas (Dos. 4. 5. 13) tanto lubentius,
cum paene ignotae iaceant libello illo grammatico
sepultae, quo ne Halmius quidem usus est.
248 (4).
Οἰκοδεσπότης τίς ποτε πλέων εἰς θάλασσαν ἐκοπία ὑπὸ
χειμῶνος, καὶ οἱ ναῦται ἀσθενέστερον ὑπηρέτουν διὰ τὸν
χειμῶνα· οἷς ὁ ἄνθρωπος εἶπεν „ὑμεῖς“ φησίν „εἰ μὴ τοῦτο
τὸ πλοῖον ταχύτερον ἄγετε, λίθοις ὑμᾶς καταβαλῶ.“ τότε εἷς
ἐξ αὐτῶν εἶπεν „ὤφελον γὰρ 〈ἐν〉 ἐκείνῳ τῷ τόπῳ ἦμεν,
ὅπου λίθοι συλλεγῆναι δύνανται.“
Τούτῳ οὖν ὁμοῖα τὰς ψυχὰς ἡμῶν βαστάζειν ὀφείλομεν τὰς
κουφοτέρας ζημίας, ἵνα τὰς βαρυτέρας ἐκφύγωμεν.
249 (5).
Αἴλουρος προσποιούμενος γενέθλιον ἄγειν ἐπὶ δεῖπνον
ὄρνεα ἐκάλεσεν· ἔπειτα παρατετηρηκὼς εἰσελθόντας ἔκλεισεν
τὰς θύρας καὶ καθʼ ἕνα ἤρξατο ἐσθίειν.
Οὗτος ὁ μῦθος ἥρμοσται εἰς ἐκείνους, οἳ πρὸς ἐλπίδα ἱλαρὰν
πορευόμενοι τὰ ἐναντία πάσχουσιν.
250 (13).
Ὄνον ἄρρωστον λύκος ἐπεσκέπτετο καὶ ἤρξατο τὸ σῶμα
αὐτοῦ θιγγάνειν καὶ ἐξετάζειν, ποῖα μᾶλλον μέρη αὐτοῦ
ἐπόνουν. ἀπεκρίθη ὁ ὄνος ,,ἃ σὺ θιγγάνεις.“
Οὕτως ἄνθρωποι κακοί, εἰ καὶ ὠφελεῖν δοκοῦσιν, μᾶλλον
βλάπτουσιν.
Sed plane incertas esse has coniecturas ne obliviscaris.