The following text is encoded in accordance with EpiDoc standards and with the CTS/CITE Architecture.
καλῶς ἐποίησας, ὦ Νικόκλεις, ἀπιστήσας
περὶ αὐτῶν διηγήσει πειράσομαί σοι τοῦτο ποιῆσαι
καταφανές, ἵν᾿ αὐτός τε σαυτὸν ἐπαινῇς οὐκ
μένος εἴ τέ τις τοῦτο πέπονθε, ῥᾷον αὐτὸν μεταπεί-
θειν δύναιο.
2. Ἡκον ἐσπέρας εἰς τὸ βαλανεῖον ὃ τῇ πόλει δέ-
δῶκε Τραϊανὸς βασιλεύς, καὶ ἐπειδή μοι τὰ πρὸς τὴν
στρατηγοῦ μὲν ὄντος ἑστιάτορος, δαιτυμόνων δὲ αὐτῶν.
τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον, παρῄνει πέμπειν ὁ στρατηγὸς ὡς
τὸν βασιλέα πρεσβείαν καὶ τῇ πατρίδι βοηθεῖν ὡς
οὔπω κινδύνων καθαρῶς ἀπηλλαγμένῃ, προσγεγενῆσθαι
γὰρ τοῖς ἐν τῇ στάσει κακοῖς τὸ τὴν ἐλπισθεῖσαν πά-
λᾶι πρεσβείαν μὴ τετελέσθαι.
πεπεῖσθαι δὲ εἰπόν-
τες τῇ συμβουλῇ μετὰ τοῦ δακρύειν, λέγειν δὲ καὶ
τὸν σύμβουλον μετὰ δακρύων ὡς ὄντος τοῦ φοβοῦντος
μεγάλου, ταῦτ’ οὖν ὑπειπόντες προσέθεσαν, ὡς αὐτοὶ
μὲν εἶεν πρέσβεις ὁμολογίᾳ τῇ σφῶν αὐτῶν, δέοιντο
δὲ τετάρτου, δεδόχθαι γὰρ δὴ πέμπειν τοσούτους, καί,
ἔτυχε γὰρ πλησίον καθήμενος Εὐσέβιος ὁ σοφιστής,
ᾔτουν παρ’ ἐμοῦ τὸν ἄνθρωπον, ἐγὼ δὲ τοῦτον αὐτῶν
ἐπ’ ἐκεῖνον μετέφερον τὸν λόγον, ὡς βέλτιον <ὂν>
ἐμὲ κελεύειν, ἀλλὰ πείθειν ἐκεῖνον. ἤκουσε ταῦτα.
ὑπήκουσεν, οὐ γὰρ ἦν καλὸν ἀπειθεῖν.
προσλα-
ἔφην καὶ ἦλθον.
εἰσελθόντων δὲ ἡμῶν καί τινων
ῥημάτων γιγνομένων εἰς πρόφασίν τε ἑκάστου
φεύγοντος ἐμὲ τοῦ πράγματος καταστήσας κύριον ὁ
στρατηγὸς ἐπ’ ἀποδεδειγμένοις τοῖς πορευσομένοις εἰσ-
ελθεῖν αὖθις ἔδωκεν. ἐξήλθομεν. ἐν ματαίοις λόγοις
οὐκ ὀλίγον τῆς ἡμέρας διετρίβη μένειν αὑτῷ προσ-
ήκειν ἑκάστου λέγοντος, ἕτερον δὲ βαδίζειν. κἀν
τοις ἐμοὶ μὲν οὐδεὶς προσεῖχεν οὐδ’ ἠρώτα οὐδὲν οὐδὲ
ἀπῄτει ψῆφον, ἐφ’ ἑτέρους δὲ τὴν κρίσιν ἦγον, ὥστ
ἐμὲ μηδὲν διαφέρειν τῶν ἔξωθεν περιεστηκότων.
ἀπ-
εἰπὼν οὖν καθήμενος καὶ καταγελώμενος πολλάκις
ὁρμήσας ἐπὶ τοὺς νέους καὶ τὰ ’μαυτοῦ κωλυθεὶς ὑπό
του τῶν φίλων ὡς ἀδικήσων τὸν στρατηγόν, εἰ οὕτως
ἀπέλθοιμι, χωρῶ τε παρ’ αὐτὸν καὶ εἰπὼν οὐδὲν δε-
δυνῆσθαι τῆς ἐκείνου ῥώμης ἔφην δεῖσθαι τὸ πρᾶγμα.
| καὶ οὐκ ἐψευδόμην· ὑποδείξας γὰρ ὀργῆς τι
των καιρός, ὁ στρατηγὸς οὐκ ἐδέξατο, πρὸς τί μὲν
βλέπων, οὐκ οἶδα, καὶ γὰρ οὐδ’ ἐφθέγξατο, οὐ μήν,
ὅπερ ἔφην, ἐδέξατο.
τούτων τοίνυν ἐγνωσμένων
καὶ πεπηγότων ἀπιόντων ἡμῶν ἐμὸν ἔργον Θρασύδαιος
ἔφησεν εἶναι τὸ μεῖναι Μενέδημον, καὶ παίζειν αὐτὸν
ἡγούμενος πόσου τοίνυν ἀπεδόμην τὴν μονήν;
ἠρόμην. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἔφη μικρὸν ὕστερον δείξειν,
ἔχειν δὲ τὸ πρᾶγμα οὐκ ἄλλως, ἀλλ’ ἐμὸν εἶναι τὸ
ἔργον. καὶ οὐκ ἀπέχρη ταῦτα, ἀλλὰ δείλης προσπεσών
μου ταῖς θύραις καὶ περὶ αὐτὰς εὑρὼν παῖδα τὸν
ἐμὸν καθήμενον, οὗ τἀμὰ γνώμῃ βασιλέως γέγονε κε-
λεύσαντος ὑποχωρῆσαι τὸν περὶ ταῦτα νόμον, τοῦτον
οὖν ὁ Θρασύδαιος εὑρὼν εἵλκυσεν εἰς λειτουργίαν
καὶ τοῦτο μὲν
οὐκ ἐψεύδετο, θαυμάσαι δὲ ἄξιον, ὅπως ἐν τοῖς ἄλλοις
τοῦτ’ οὐχ ἐώρα τὸ δίκαιον τοσούτων κτημάτων ἐπ’
ἄλλους μετερρυηκότων καὶ μάλιστα δὴ τὸν ἑαυτοῦ
κηδεστὴν Θεμίσωνα. ἐγὼ δὲ τὸ μὲν τὸν Κίμωνα λει-
καὶ τῷ τῶν λειπομένων τοὺς ἰσχυροτέρους πορθεῖν
τὰ τῶν ἀσθενεστέρων.
Θρασύδαιος δὲ τοιαῦτα
παροινήσας οὐκ ἐνταῦθα ἔστη, ἀλλ’ εἰς τοσοῦτον ἧκεν
ἀσελγείας, ὥστ’ ἄρας τὴν φωνὴν λόγους μὲν ἔλεγέ μοι
συγκεῖσθαι κατὰ πάντων ἀνθρώπων οὐδὲ τὸ κατὰ
πάντων μανίαν ἡγούμενος· τίς γὰρ ἂν εἷς ἄνθρωπος
περὶ πάντων <ἔλεγε> καὶ ταῦτα τοῦ χρόνου τὸ
τοῖς βουλομένοις μανθάνειν νέμων; ὁ δὲ καὶ αὑτὸν
ἔλεγεν εἶναι τούτων ἕνα καθ’ ὧν σύγκεινταί μοι
λόγοι.
καίτοι τῶν φίλων τῶν ἐμῶν ἅπαντα τὸν
χρόνον ἠξίου νομίζεσθαι καὶ εἰ τῴ γε ἧττον ἑτέρου
δοκοίη, δεινὰ πάσχειν ἔφασκε καὶ ἀδικεῖσθαι. καὶ τί
δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; τοῖς γὰρ εἰσιοῦσιν ὡς αὐτὸν
ὁπότε ἀσθενοίη, ἦν ὁρᾶν εἰκόνα ἐμὴν ὑπὲρ τῆς κλίνης
αὐτοῦ καὶ ἐφιλοτιμεῖτο τῇ τιμῇ καὶ οὐ τοῦτ’ ἔφασκεν
εἶναι θαυμαστόν, εἰ αὐτὸς ἔχοι, ἀλλὰ τὸ μὴ καὶ πάντα
τὸν | ἐμῶν περὶ αὑτὸν ἀπολελαυκότα πόνων.
εἶθ’ ἕνα μή τις
τὸν ἔρηται· καὶ σοὶ πόθεν ταῦτα ὑπῆρξε μαθεῖν;
ἐμέ φησιν ἐμαυτοῦ πρὸς αὐτὸν κατειπεῖν. ἐκ ποίας
ἀνάγκης; τίνος βασάνου βιαζομένης; ποίων πληγῶν;
ποίου σιδήρου; τίνος πυρός; ἤ, εἰ μὴ τοῦτο, ποίας
μέθης; τί δαί μοι καὶ τὸ κέρδος εἰδέναι ταῦτα τούτου
μέλλοντά γε θρασύτερον οἷς ἤκουσεν ἔσεσθαι; ᾔδειν
δὲ αὐτοῦ τὴν φύσιν τὴν εἰς ὀργὴν μὲν ἑτοίμην, κινη-
θεῖσαν δὲ οὐκέτ’ οὖσαν καθεκτὴν οὐδὲ δυναμένην
αἰδεσθῆναι τῶν πάντων οὐδέν. ἐμαυτὸν οὖν τηνάλλως
κατεκρήμνιζον; οὕτω δέ ἐστι σοφός, ὥστ’ οὐχ ὁρᾶ
καθ’ ἑκάτερον αὑτὸν αἱρῶν, εἴτε ἤκουσεν εἴτε καὶ
οὐκ ἤκουσεν. ἢ γὰρ ἐσυκοφάντει τὰ οὐκ
φαινόμενος ἢ τὴν ἐν τῇ φιλίᾳ πίστιν ἠδίκει, εἴπερ
ὡς οὐκ ἐξερῶν ἀκούσας ἐξεῖπεν ἀκηκοώς.
12. Μενέδημον γάρ, φησιν, ἐξήρπασας τῆς
πρεσβείας, ἐμὲ δὲ οὔ καίτοι τῆς αὐτῆς οὔσης
ἀμφοτέροις καταφυγῆς τῆς περὶ τὰ ἄρθρα νό-
σου. καὶ τίς ἡ παρ’ ἐμοῦ τῷ Μενεδήμῳ βοήθεια:
οὔτε γὰρ ἐν τῇ βουλῇ τοιοῦτον εἶπον οὐδέν, ὅτι ὦ
ἄνδρες, οὐκ ἔστι Μενερήμῳ κινεῖσθαι. πῶς ἂν
οὖν πρεσβεύσειε; τῷ τε στρατηγῷ σιγῶν παρεκαθή-
τι παρ’ ἐμοῦ πρὸς τοῦτο φέρον. καὶ δὴ καὶ τὸν Ἥλιον
ὄμνυμι καὶ πάντας θεοὺς μήτ’ ἀκηκοέναι τι πάρα
13. Ἐμὲ γάρ, φησιν, ἠρώτας, εἰ δύναιτο ἄν
οὐκοῦν μόνον, ἄλλον δὲ οὐδένα, οὐδ’ ἂν εἶποι παρ-
ἐλθὼν οὐδεὶς ἕτερος ἠρωτῆσθαί τι τοιοῦτον; καίτοι
καὶ εἰ πάντες τῶν αὐτῶν ἦσαν ἀκούσαντες ῥημάτων,
οὐδ’ οὕτω τοῦτ’ ἂν ἔπραττε Μενεδήμῳ τὴν μονήν. ἦν
γὰρ τοῖς ἠρωτημένοις, εἵπερ ἤθελον, ἀποκρίνασθαι
καὶ πάνυ τὸν ἄνθρωπον δύνασθαι. νῦν δ’ οἱ μὲν
οὐκ ἤκουσαν, σὺ δὲ πρὸς τῷ τοίχῳ μόνος καὶ μικρᾷ
γε τῇ φωνῇ. τίς οὖν ἐντεῦθεν ἀπαλλαγὴ τῷ | Με-
εἰ δ’ οὖν καὶ περὶ σοῦ τοιαῦτα ἠρώτων
ἕτερον, ὄντος καὶ ἐν σοὶ ταὐτοῦ νοσήματος οὐδὲν <ἂν>
ἄλογον ἔπραττον. οὐ γὰρ ἐν ἐξετάσει τό γε σὸν ἦν, ἀλλ’
ἀνωμολόγητο, καί σε πρεσβευτὴν ἐπεποιήκει τὸ συμπό-
σιον καὶ τοὺς ἐπαινοῦντας εἷχες τῶν μὲν τὸν φιλόπολιν,
τῶν δὲ τὸν ἄοκνον καλούντων, ἑτέρων τὸν πρὸς τὴν
αὑτοῦ δίκαιον, ἄλλων τὸν φιλόπονον, καὶ οἷα δὲ ἐρεῖς
καὶ ὅσα καὶ ὡς θέλξεις τὸν βασιλέα.
καὶ σὺ ταῦτα
ἀκούων ἐρῶν ἐφαίνου τῆς ὁδοῦ δῆλον ὅτι θαρρεῖν
ὑπὲρ τοῦ σώματος ἔχων καὶ πιστεύων αὑτῷ τὴν δια-
κονίαν οἴσειν, ὥστε σου τὰ περὶ τῆς νόσου μετὰ ταῦτα
ῥήματα σχήματος εἶναι δοκεῖν, οὐκ ἀληθείας καὶ θρυ-
πτομένου μᾶλλον ἢ βουλομένου μένειν, ἐπεὶ τοῦ χάριν
οὐ προσελθών μοι καὶ λαβόμενος τῆς δεξιᾶς ἔλεγες
πρὸς οὖς, ὄτι ὦ φίλτατε, τῶν μὲν ἐπὶ τῆς ἑστιά-
τρόπον τὸ λυθῆναί μοι τὰ τῆς προπετείας
ἀμῦναι. τοιαῦτα ἔδει λέγειν, τοιαῦτα αἰτεῖν, ἐπὶ
αῦτα βοηθὸν καλεῖν.
καίτοι χαλεπὴ μὲν ἡ συμμαχία
καὶ τὴν τῶν ἄλλων ἔχθραν ἡμῖν ἐπιφέρουσα. ἢ σὺ
μὲν διὰ Μενέδημον ἐπ’ αἰτίᾳ ψευδεῖ τοιαῦτα ἔδρας,
ὁ δὲ ταύτην ἀφεὶς τὴν οὐ δικαίαν μὲν οὐδ’ αὐτήν,
ἐπιεικεστέραν δὲ ὁδὸν οὐδὲν ὑπ’ ἐμοῦ παθὼν οὔτε
μέζον οὔτε ἔλαττον ἐπῆλθεν, ἐπεστράτευσεν, ἐνέβαλεν,
οὐδὲν ἀσελγείας ἀπέλιπε τὰ μὲν εἰπών, τὰ δ’ οὔπω
βούλεσθαι φήσας ὄντα πολλῷ τῶν εἰρημένων
τερα.
εἶτ’ ὦ ταραχῆς ἔμπλεως, περὶ τὸν αὐτὸν
ἄνθρωπον ἄμφω, πόλεμός τε καὶ φίλτρον, καὶ μῖσος
καὶ κηδεμονία; ἐν οἷς μὲν γὰρ ἔλεγες, τὸ τοῦ δυσμε-
νοῦς ἐποίεις, ἐν οἷς δὲ οὐκ ἔλεγες, τὸ τοῦ φειδομένου.
καίτοι χρῆν ἢ πάντα σιγᾶν ἢ μηδὲν καὶ ἢ τὸν αἰδού-
μενον ὅλως ἢ τὸν οὐκ αἰδούμενον δεικνύειν. νῦν δ’
οἷς εἴρηκας τὸ μηδὲν εἶναί σοι πλέον εἰπεῖν ὡμολό-
γησας.
τί δ’ ἂν καὶ μεῖζον εἶχες εἰπεῖν τῶν ἀνα-
σθείη κακίων; οὕτως οὐδὲν ἐν οἷς οὐκ ἐρεῖν ἔφη
παρῄει, ἀλλ’ ᾤετο μὲν ταράξειν λέγων ἔχειν, εἶχε δὲ
οὐδέν.
19. Τῶν τοίνυν ἀκουόντων περὶ τῶν γεγενημένων
ἀπιστούντων, εἰ πρὸς τοσοῦτον ἥκοι θράσους, πάλιν
ἐποιεῖτο τὴν αὐτὴν ἐπίδειξιν καὶ πάλιν αὐτὸς ἦν ταὐτὰ
μὲν κατηγορῶν, ταὐτὰ δὲ ἀπειλῶν, ταὐτὰ δὲ φθεγγό-
μενος ἐν ξένοις, ἐν πολίταις, ἐν τοῖς ἐμοῖς φιλτάτοις.
εἶθ’ ὡς ἀπεῖπεν ὑβρίζων, παριόντα προσεῖπε κυνὸς
ἁπάσης παρελθὼν ἀναίδειαν. ἐγὼ δὲ ὢν ὅσπερ εἰμί,
πάντως δὲ οὐκ ἀγνοεῖς, ὦ Νικόκλεις, τὸν τρόπον οὐδ’
ὡς μεμελέτηκα τὰ τοιαῦτα φέρειν, τί οὖν ἔμελλον
δράσειν ἢ ὅπερ πεποίηκα; ἀντιπροσεῖπον.
ὡς οὖν
ἐξαληλιμμένων ἁπάντων ἐκείνων τοῖς ὀλίγοις τούτοις
ῥήμασι | τοῖς προσρήσεως ἕλκων ἐρυθριῶντα τὸν
θητο οὐ κύπτων εἰς γῆν, οὐ κνώμενος τὴν κεφαλήν,
ἃ τῶν αὑτῶν κατεγνωκότων ἐστί. καίτοι ἔγωγε ἡγού-
μην ἠδικηκέναι μὲν ὁμολογήσειν αὐτόν, ἐγκώμια
φθεγξάμενος ᾤχετο.
εἶτα πρὸς τοὺς ἐντυγχάνον-
ενέδημον Μενέδημον δὲ ἐμοῦ προτετιμῆσθαι καὶ
τοιαῦτα ἐσχετλίαζε λέγων, ὡς ἐπαινοίη Μενέδημος
τοὺς αὑτοῦ διδασκάλους. καλῶς γε ἐκεῖνος καὶ τὰ
δίκαια ποιῶν, ἐπεὶ καὶ γονέας τοὺς αὑτοῦ θεραπεύων
χρηστὸς ἂν ἦν καὶ περὶ τὴν φύσιν εὐσεβής. οὐ δὴ
μισήσειν ἔμελλον ἐγὼ δι’ ἀρετὴν ἄνθρωπον, ἣν ἔδει
νῦν | δ’ ὁ μὲν καὶ τεθνε-
ῶτας ἐκείνους θεραπεύει καὶ ὅ τι αὐτοῖς οἴεται καλὸν
εἰρῆσθαι, τοῦτο εἰς μέσον ἀέ καὶ φέρει καὶ ᾄδει, σὺ
δὲ τὸν σαυτοῦ ζῶντα κακοῖς ἥδιστα μὲν ἂν καὶ πα-
τάξας, ἐγκαλῶν δὲ τῷ ταῦτα οὐκ ἐῶντι νόμῳ. ἐγὼ δὲ
πάντα μὲν δίκαιον παντὸς ἀδίκου μᾶλλον ἐπαινέσαιμ
ἄν, οὐ μὴν τοὺς ἑτέροις γε ὡμιληκότας τῶν ἐμοὶ κὰτ
αὐτό γε τοῦτο μᾶλλον ἀγαπῶν φανείην ἄν, οὐδὲ γὰρ
ἄλλος οὐδεὶς σωφρονῶν, οὐδὲ τὸν μὲν ἤθελον οἴκοι
μένειν, σὲ δὲ ἰέναι κατ’ αὐτὸ τοῦτο τὸ τὸν μὲν εἶναι
τοῦ δεῖνος μαθητήν, σὲ δὲ ἐμόν. ἀλλ’ ὅπως ἔσχε ταῦτα
διηγησάμην.
23. Εἰ δὲ Μενέδημος πρότερον μὲν οὐκ ἦν φίλος,
νῦν δέ, τί θαυμαστόν; πολὺ γὰρ δὴ τοῦτο ἐν τοῖς
θήκας ἐν αἷς ἦν καὶ συμμαχία. καὶ πρό γε τούτων
ὁρῶμεν παρ’ Ὁμήρῳ τόν τε τῶν Τρώων ἄριστον καὶ
τὸν τῶν Ἑλλήνων, ὄφρ’ Ἀχιλεὺς μήνιε, συμπεσόντε
μὲν ἐπὶ φόνῳ, διαλυθέντε δὲ μετὰ δώρων ἃ τὴν φι-
λίαν ἐμήνυε.
καὶ τί δεῖ τὰ παλαιὰ λέγειν; νυνὶ
γὰρ εὐχαὶ μὲν ὑπὲρ Ῥωμαίων ἐν Πέρσαις, εὐχαὶ δὲ
έν τῇ γῇ τῇ Ῥωμαίων ὑπὲρ τῆς ἐκείνων ἀρχῆς. καί-
τοι τίς οὐκ οἶδε τάς τε ἐκείνων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐμ-
βολὰς τὰς πολλάς, ὧν καθ’ ἑκάστην ἡρπάζοντο πόλεις,
τήν τε ἀντὶ τούτων στρατείαν ἣ τὰ ’κείνων οὕτως
ἤλεγξεν, ὥστ’ εἰ μὴ δαίμων τις φθονερὸς ἀντέπεσε,
μέρος ἂν ἦσαν τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς.
καὶ
μος τοίνυν φιλίας ἐπιθυμήσας οὐκ ἦν ἀπελαύνεσθαι
δίκαιος οὐδ’ εἰ τι πρότερον ἡμαρτηκὼς ἦν. πολλοὺς
γὰρ εἶχεν ἐξαριθμεῖν σπονδῶν τετυχηκότας. οὐ γὰρ
οἶδ’ ὅστις ἐμοῦ πλείοσιν ἀφῆκεν αἰτίας. μὴ δὴ τὸν
πρὸ τῆς φιλίας λεγέτω μοι τις χρόνον, ἀλλ’ εἴ τι
δυσμενείᾳ πρέπον ἐν αὐτῇ γεγένηται. τοῦτο δὲ δει-
26. Ἆρ’ οὖν εἰς λόγους εὐθὺς ἐλθὼν ἡμῖν οὗτος
ὁ Θρασύδαιος ἐγένετο μετριώτερος; πολλῷ μὲν οὖν
χαλεπώτερος, ὅσῳ τότε μὲν ὕβριζεν, ἐν δὲ τούτοις
ἐπεβούλευε, μᾶλλον δὲ ἄμφω μὲν πρότερον, ὕστερον
δὲ μειζόνως τὸ δεύτερον. εὐπορῶν γὰρ οὐκ ὀλίγων
τῶν παρὰ τῷ στρατηγῷ δυναμένων ὑπὲρ ὧν ἐβούλετο
διαλεχθῆναι ἀφεὶς ἅπαντας ἐκείνους ἐμὲ τὸν ταῦτα
αὐτῷ πράττοντα ἐβούλετο γενέσθαι οὐχ ὡς ἥττονος
ἐν ἐκείνῳ τῆς βοηθείας ἐσομένης, ἀλλ’ ἦν ἡ σπουδὴ
τὴν ὀργὴν τῶν τοῦτο δυσχερανούντων καὶ τοὺς ἀπ’
αὐτῆς λόγους ἐπ’ ἐμέ τε ἐλθεῖν καὶ τὴν ἐμὴν κεφαλήν.
27. Καὶ ὅτι τοῦτ’ ἔστιν ἀληθές, γνοίη τις ἂν ἐκεῖ-
ἀλλ’ οὐκ ἄν ἔπασχον σιγωμένων ἃ ῥηθέντων ἔπαθον.
ἐώντων περὶ τοιούτων αὐτῷ πρὸς ἐμὲ λόγον οὐδέ-
μάτος λόγων.
οὐ γὰρ ἔχων πεισθῆναι τὸ μὴ δι
ἐμοῦ τὸν Μενέδημον ἀφεῖσθαι τὸν παρὰ τῶν ὀργιου-
μένων πόλεμον ἐπὶ τῷ συμπράττειν αὐτῷ με δίκην
ἕξειν ἱκανὴν ἐνόμιζεν. οὐδὲ γὰρ ἐνταυθοῖ στήσεσθαι
τὸν περὶ τούτων λόγον, ἀλλ’ ἥξειν φερόμενον οὗ βα-
σιλεὺς ἵδρυται, τὸν δ’ ἥξειν ἐπὶ τιμωρίαν εὐθέως.
ἔστι γάρ, ὦ Νικόκλεις, πόρρω του τὸν τρόπον εἰδέναι
τοῦ βασιλέως καὶ ταῦτα μετὰ τοσοῦτον πλῆθος ἀπο-
δείξεων. εἴχετ’ οὖν ἐμοῦ κακοήθως οὐχ ὡς οὐχ εὑρή-
σων ἕτερον τὸν διαλεξόμενον, ἀλλ’ ὅπως ἀδικεῖν δό-
ξαιμι τὸν τῶν ὅλων κύριον, | καὶ ἅμα τοῦ κοινω-
29. Ταῦτα, ὦ Νικόκλεις, διῆλθον ἐμαυτόν τε ἐπι-